Opera, graece et latine

Google

This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project
to make the world's books discoverable online.

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover.

Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the
publisher to a library and finally to you.

Usage guidelines

Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying.

We also ask that you:

- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for
personal, non-commercial purposes.

- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.

* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.

- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just
because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe.

About Google Book Search

Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web

athttp://books.google.com/

. , -
5 ᾿
| *
, ΄
1
, .
' to
. .
» ᾿ ᾿ .
"
."
D ,
*
e :
. H
FH
." ΄ :
. ,
H ' . . ᾿ς
- “τὰ ᾿
. - Pd
1. «
AL νι
᾿ Μ᾿ - 4
-- 4
-
» Li
* ^ -
- - »* - - :
D
*
σ΄ ΄
1 ἐν
LI t Y
E - —— *
" ΄ ww. o- [ E
» . .
H
N . e!
J " T
* s,
. ME
. -
* 5 "» -
- - T Ὁ "- 4
2€* -- nl
. κ᾿ ᾿ "e
: -
1
*.
" . 2
en ΄ r
-. . m
] — - " ν᾿ “ΝΣ ᾿
LI i ᾿
» .
. - .
4. - ΗΝ
«τ "st
». * M
. . -. * ’ ᾽
μαι ΔΖ
* δ"
. -
1
" M , ᾿
"
1 - *.
3
- (£2 !
j - αἡ ^ ΄
. "
- » - "c τιν minem
. ᾿ LI
s τ .
r]
, ν" 3» δ
. à ,
- «, " .
ΑΝ Ἵ
. T
N
" €- oce 4 * κα
΄ .
- 1 . t
. » a
D d
- .
* " :
- 0» . - .
. h mw. -
. .
1
ι .
. *
. * t
e£ . ^
» ! . . *
] . 4 . E "a .7
E
- . MI , , .
. PE Ν
: «
. . »
1 .
1 i
.
'
s - “
2 » ^ - * M
B . . * Li
.*
. . 24 44
* ""
. . ον
ΓΝ ῃ . ^ - -- -
-» ὁ - οἷα . " ILIO
- Li
τ" "
. . '!
“ Ut - ^
- LJ M
w^ , d τ " '
. ^
4 .
. » ἵ
ν᾽
. QUU
P . P
- - Li "wr. - ^
'
4 *
.l V :
: se
: 1
. -
H α΄
LI - 5 “
. ΄
*
s
H
!u

ὠ" .ο" ἢ
ν" 1 -
2 'u . » ." 1
» ν * 7 -- x . * - ij 7 €t
- - « -- κ5 e. E - -——
A Φ Kun » mind " "2 Li , -1. - ^ - -
^w - «ὦ - » M . 4 LI LI a
f f . . "ui ^ - ^. 07 "
[À . '
. ͵ " . LN
Ν τ 1 LP » . E
τ 4 ^ n - . . -
΄ , -«-- -- E - e^ Φ--« i-
-—— à -— ἈΕῚ — -
»- Ld -» P TT T . perd - , - κ5 ἤν» » — “ 5
E N em . - -— » a * . l: U
ἃ [I , T . sl . LI : 'á | '
1 -
- eL 4 LR i t 5 ον .
LI 5 a *
"n j | - , D. .
LM * - - —M— » "o. -- ν ν
“- --ὉΘ Pe
M IT M —À n iria — [Un "^." . , bid
. L| "ὦ
f . vl n Β
«- e . * eld 4: , ΗΝ .
ÜU t Mis 4 , * ,
, ^. i5 1 ν LL * * b .
. , » .
. , M j^. * , - ST. «-
τς --— . » . Bodpl " . BN . — "PA wa »4
x "m. I7: pu. ^. - . .
- -»- .' τ
*. t - v. M. . .* "
“" 6, . ἢ * t .
1 * E
- IN !' * . . “41: . « EA - ' »
NI A . * i. . . -« ν EA » z M "D"
t - 2 -— ὦ »
á «Ὁ E 1, , . v “ας δεν ed ω ΩΣ ] : - T -—
um . .
* : u MA e -
΄ . (Ur LI ? " «-
.* - A a?
' - Γ a id *
à -
΄ » - - “" t o o» *
v» » - * ον» Ν .
^u - . «E S "m" τὰ “4. . «
u 2. - * -- “ 1 . «
. * - " ,
4l - Nt ki Μ᾽
à TT r] 4
- - 1 j ed, E id, ἔφ
le." "C x
. à “Ἂν * , - . E
Lj , " o-- . -- hj -"- - Ner - . » -
fe iru eor or TE 27 ) cu (cUm T TOUT :
« . 1
. . hd A Ig "^ 54 .
»« H " ᾿ ᾿ ,
E '" R 4 L] L]
H τ, . υ i HP t à *, t
T. " . * a . X " LI
M τὸ “ " E ubi "az "ρ"- c —T ᾿ ΄
" κ" » * annt. « -Ψ 5»
^ " -——— — . —— a —À - PE" -
ες rem * ^ n — . . . - n M MP
, -» * . wl. - » " *« . un
PF - N «, 1 - ? REI
H 1 E , ᾿ 7 [ . n M
- - RE , : . .
Η . L3
FEES t " . *- PM . -, N à -. 4.
-— . νι
I a r3 eds PT -Σ 4 . )id ει . .
- « - - ^. . "IT * * τ «n ἢ :
^ LE . 1 Jj 1 4*1
. . ει κα ^1 - νας . Ν . ες ,
Η - . Li i | . »
- . . .. - 1
- i, . ἐν bh "M ; .
4 h ' $ * ' * , " * Ld ^" uel . "» - » . i
" €- os - s - Iz. ἐς 2 ΄ » at. w»- - - p zl
US . P - M ! , — ᾿ Ἶ . ^ ᾿ in t e] | “: . va "ur
. . PE . , UMS . ^. I M a ᾿ »
"E S02. εἷς . . i - ' qc i 1
N . E - * " ι ὁ τ. «
: : . . . ) . H - T :
τ . : ' . t N . " aa!
) 1 - à , h 5} . . ..Ψ u -
τ ες is E tC , Σ Bi τς - * M “ LAU -- o, . . ^ v» * o^ -
? v— e . É ΄ . - κῶς -.͵,- Q --" . rore ὃ -ὦ
ΗΝ ἘΞ: . Ἐπ τ. 6 5 tol 5 i. LN SOT Htc ^ 2 uc
. . A T . ow . N . - r . ν 4 T n - L)' Σ
" ., . 2 , .
. a S - Ν , N , M - 27 e. L e . Ε NL n i P
. . . . E , πᾷ - 2-4 τ 2 I? E "n t IE - Qs ἢ
v d "E" Pod * 2" 0t . , -— 5 PE LI | "- » ΟΝ «
ν . . UE . un -— N ^ ub . ^ - , u-—- a "4. inge 4 4^ n .
«X Moe A ' εἷς . " xu 0T Uo D -— - ὃ ^ aca . ES -- ,
. ^ . , ν EE - - - - - : .
(C Bol. 7 P. - m . 4. (Cow . 4." V
᾿ ᾿ * . " - ' 307 " ΝΜ l »n à LI : Ü τ . " [En * . E
E . τ D . Lj E de - il .
D v ἃ : . . - : ἦ οὖς t
6. L] . M * N [3 EN n 1
D "EN TEM I y ! d ! τ ἢ | i
- LI M , ^
" Y»: à n tu 5] , , uu $ . ᾿ aA M |! A, * à . n , *. n
. Φ t ^
I * M ^ P M «* eid ^ 4 . d , T I LE LIN ᾿ Ἀ. * e 2" , ^ . (C - ! * -
21 ^ 1 vx ' * -— ^ . M . . ^ to. moy . ' 5. —-N . .-a tot Dow. , I " EP
(alo, 4 . 4 .. ! . ^ 5 4 . , f EJ *. [ ' s " 4 1 hd 1 . "^ . ν "
εν . 5a ᾿ ' " ΄ » ^ 4}! US. , M ! »
, D M t ᾿ ᾿ * . " .
D ^ A! n
1 ι , ᾿ * * *
14, ΗΝ" 5 " . B ' Ih (n " '! MC N " ! Li E '
᾿ 23 " . - ᾿ . ἢ ta
n ^ 1 ) . , 4 ^ ΄ , a ! E uam ' 5. . , h , 3d ᾿ ᾿ ' ,
. y, , κω i à Mac A . * . . ! ὃ LT!
- ᾿ , ᾿ ' * ' . M . Qe ^ wm. 4 € 078/ DU t "n M ^,
ERE | | OUS ἘΌΝ ει E L δοὺς ὦ: .
T . ' ' . . ν E - T- - .
εἰ ' MI 4 . Mt 4 '. 33 . ^v -
' H . 3, ' 14 «

.
“κκμ
Ν .M
—— ΄
M .
ὲ
D
"-
LI
,
a
4 .
L|
. Us
—
«-
t
^ σιῇ
ao *
v
L3
*
Li
1
.
[-] » ."
΄
LI
a -
.--»
. ΄
-' -
-
-
« E
. ῦ
[! .
B ΠῚ .
* .
ὡς
.
» « .
* "ea - "-—
» -
.
τς
N «οἱ .
"o.
'- 0"
tht ι
—— P
N ἢ
Ds " -
* ,
e "
t
4
!
-- f »
NE * — " ^d
"-

Gad UD

c u——

2-2 -—-

ΦΛΆΒΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ

ΤΑ ΕΥ̓ΡΙΣΚΟΜΕΝΑ.

— auupQOoOodm-——

FILAV II JOSEPHI

OPERA.

πω --

ν. "24

δ. Ὁ a4 $9 -—4 ἃ ἂμ

ERES MB. ΘΙ ὁδαις, τῷ «ἃ $ ἔ a.

PARISIIS. — EXCUDEBANT FIRMIN DIDOT FRATRES, VIA JACOB, 56.

— —— — a3oie-

ΦΑΆΑΒΙΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ

ΤΑ ΕΥ̓ΡΙΣΚΟΜΕΝΑ.

FL ΑΥ̓ΤῚ JOSEPHI

“ OPERA.

«—

GRECE ET LATINE.

RECOGNOVIT

GUILELMUS DINDORFIUS.

ACCEDUNT INDICES NOMINUM ET RERUM LOCUPLETISSIMI.

VOLUMEN PRIMUM.

PARISIIS,
EDITORE AMBROSIO FIRMIN DIDOT,

INSTITUTI IMPERIALIS FRANCLE TYPOGRAPHO,
VIA JACOB, 56?

M DCCC LXV.

»

«G 437

NARVARD COLLEGE LIBRARY
GiFT OF
BB. JOHN RATHBONE OLIVER
AUQUST 4, 1941

PRAEFATIO.

Flavius Josephus ex iis scriptoribus erat quos nostrorum tem-
porum ars critica nondum sibi sumpserat tractandos. Ea quum
alio apparatu instructior est quam quz olim exercebatur, velut
subtiliorum grammatice legum cognitione; tum hoc potissimum
prestat, ut uniuscujusque testis indolem et naturam exploret
priusquam ejus admittat testimonium. Plurima enim jam olim in
scriptis codicibus de industria mutata sunt. et ad earum aliquam
que multis seculis post ipsos scriptores vigebant loquendi aut
sentiendi consuetudinem aptata. Quare detegende scripturae
senuinz nulla potest spes esse, nisi prius in codices ipsos et te-
stes alios inquisitio diligentissima fuerit instituta, ut sciamus qui-
nam sint et quibus modis interpolati , quinam infucatee. veritati
propiores. Hoc ipsum in Josepho faciendum restabat, cujus co-
dicum sat ampla copia superest. li et inter se multum dissen-
tiunt, et sepe discedunt a vetustissima translatione latina ( que
maximi pretii est critico, male edita, verum integrior in. manu-
scriptis ); denique chronographi et alii scriptores, inulta ex Jo-
sepho prope ipsis ejus verbis repetentes, diversa referunt non-
nunquam. Quorum omnium dijudicatio quum multum temporis
et otii postulare videretur, feliciter accidit ut GuirigLMvs Diponr
per litteras nobis significaret se permulta de Josepho parata ha-
bere et eum scriptorem aliquot millibus locorum emeudatiorem
ad nos missurum. ld exemplum, multis et egregiis emendatio-
nibus vulgate inde ab Hudsono scripture conspicuum, nos ex-
cudendum curavimus; ipse autem vir celeberrimus in. alterius

voluminis prefatione pluribus de crisi l'laviana exponelt.
a

8 PRJEFATIO.

Interpretatio latina, quam ab nescio quo (non enim ab ipso)
confectam Hudsonus editioni sue adjecit , sepissime, in prioribus
presertim libris, a greci scriptoris sententia aberrat. Quare labo-
rem haud hercle gratum subivimus grzca' cum latinis conferendi:
atque ita-effectum esse speramus ut, ubi integra est scriptura
grecorum , quid dicat Josephus ex latinis intelligi possit.

Denique indices operum Josephi qui feruntur quum nemini
posse satisfacere viderentur, impense non parsimus , quo ne ab
hac parte editio nostra claudicet. Dudum enim ad condendum
indicem plenissimum et ordine luculentum scripta Josephi assi-
due versat doctissimus: Zeodorus Müller, qui olim in Historico-
rum veterum fragmentis edendis fratrem adjuvit, nunc in Acade-
mia Gottingensi humaniores litteras docet. Est autem nova hoc
opera quz alterum volumen , typis jam excusum, nunc moratur ,
sed cum bono , ut speramus , emptorum emolumento.

Parisiis, kal. sextil. MDOCCXLV

$A. IOXHIIOY

IOYAAIKHZ£Z APXAIOAOTIAZ

BIBAOZX IIPOTH.

Τάδε ἕνεστιν dv τῇ πρώτη βίδλῳ.

«. Προοίμιον περὶ τῆς ὅλης πραγματείας.

β΄. Ἢ τοῦ κόσμου σύστασις xal διάταξις τῶν στοιχείων.

T. Περὶ τοῦ γένους Ἀδάπου καὶ τῶν ἀπ᾽ αὐτοῦ δέκα γενεῶν
τῶν δέχρι τοῦ χατοιχλυσμοδ.

&. Ὡς ὁ χαταχλυσμὸς ἐγένετο᾽ xal ὃν τρόκον Νώεος σωθεὶς
ἐν λάρναχι μετὰ τῶν σνγγενῶν χατῴχησεν ἐν τῷ Σενναὰρ

Ξεδίῳ.

. Ὡς πύργος, ὃν καὶ παῖδες αὐτοῦ ἐφ᾽ ὕόρει τοῦ Θεοῦ ᾧχο-
p» χατέπεσεν΄ xal ὡς τὰς φωνὰς αὐτῶν μετέδαλλον᾽
12: ὡς ὁ τόπος, ἐν ὦ τοῦτο γέγονε, Βαδυλὼν ἐχλήθη.

ς΄. Ὡς οἱ Νωέου ἔκγονοι πᾶσαν τὴν οἰχουμένην ἐπῴκησαν.

f. Ὅτι τῶν ἐθνῶν ἕκαστον ἀπὸ τῶν οἰχησάντων προσηγο-
κεῦδη.

τ΄. Πῶς Ἄδραμος, 6 πρόγονος ἡμῶν, ἐξελθὼν ἐχ τῆς Χαλδαίων
τῆς χατέσχε τὴν τότε μὲν Χαναναίαν, νῦν δὲ ᾿Ιουδαίαγ λεγο-
μένην.

V. Ὅτι, λιμοῦ τὴν Χαναναίων χαταλαόόντος,, εἷς Αἴγνπτον
ἀπῆρεν, καὶ διατρίψας ἐν αὐτῇ τινα χρόνον ὑπέστρεψεν
ὑπίσω. .

(, Ἧττα Σοδομιτῶν, ᾿ΑἈσσυρίων ἐπιστρατευσάντων αὐτοῖς.

ir. Ὡς; "᾿Αὔραμος Exi τοὺς Ἀσσυρίους ἐπιστρατεύσας ἐνίκησεν,
xx τούς τε αἰχμαλώτους τῶν Σοδομιτῶν ἔσωσε καὶ τὴν
λείαν, ἣν ἔλαθον, ἀφείλετο.

&. Πῶς τὸ Σοδομιτῶν ἔθνος ὁ Θεὸς χατεστρέψατο, χολωθεὶς
αὐτοῖς οἷς ἡμάρτανον.

Y. Περὶ Ἰσμαήλου τοῦ ᾿Αδράμου xal τῶν ἐχγόνων αὐτοῦ
'λράδων.

:£. Wo: Ἰσάχου, ὃς ἦν γνήσιος ᾿Αδράμου παῖς.

-, Περὶ Σάρρας τῆς τοῦ Ἀδράμου γυναιχὸς, καὶ πῶς τὸν βίον

scole

. Ὡς éx Χεταύρρις, ᾿λδράμῳ γαμηθείσης, τὸ τῶν Τρωγλο-
ὑπῶν ἔθνος ἐγεννήθη.

5. Wei τῆς ᾿λόμᾳμου τελεντῆς.

ι΄, Περὶ τῶν "Jo&xou υἱῶν, ᾿Ησαύου καὶ ᾿Ιαχώθον, xal γε-
νέσεως αὐτῶν xai διατροφῆς.

19. "Iaxe609 φυγὴ εἰς τὴν Μεσοποταμίαν, διὰ τὸν Ex τἀδελφοῦ
ξόδον᾽ xai ὡς γήμας ἐχεῖ xat δώδεκα γεννήσας παῖδας πάλιν
εἰς τὴν Χαναναίαν ἐπανῆλθεν.

x. Ὥς Ἴσακος τελευτήσας ἐτάφη ἐν Χεόρῶνι.

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν γωλγ΄.

IIPOOIMION.

Τοῖς τὰς ἱστορίας συγγράφειν βουλομένοις οὐ μίαν
οὐδὲ τὴν αὐτὴν δρῶ τῆς σπουδῆς γινομένην αἰτίαν, ἀλλὰ
πολλὰς, xai πλεῖστον ἀλλήλων διαφερούσας. Τινὲς μὲν
τὰρ, ἐπιδεικνύμενοι λόγων δεινότητα xal τὴν ἀπ᾽ αὖ-

ες: θηρώμενοι δόξαν, ἐπὶ τοῦτο τῆς παιδείας τὸ μέρος

ὀραῶσιν" ἄλλοι &, γάριν ἐκείνοις φέροντες περὶ ὧν τὴν

ἀναγραφὴν εἶναι συμθέθηκχε, τὸν εἰς αὐτὴν πόνον xai
JOSEPB. 1.

FLAVII JOSEPHI

ANTIQUITATUM JUDAICARUM

LIBEB PRIMUS.

— T. »900 42 ————
Hiec insunt libro primo.

t. Procemium operis universi rationem reddens.

2. Muedi constitutio et elementorum dispositio.

3. De posteritate Adami et decem ab eo setatibus usque ad di-
luvium.

4. De diluvio; et quomodo Noe in arca cum familia servatus
habitavit ip campo Sennaar.

δ. Quomodo turris, quam filii ejus in contumeliam Dei exstru-
xerunt , corruit ; u | linguas suas mularunt; atque ut locus,
ubi hoc evesit ' Babylog appellatus est.

6. Quomodo Noe posteri pet totum terrarum orbem sedes sibi
;, Ecupaverunt,

7. Quod gentes singulis a suis anctoribus nomina traxeriat.

8. Quomodo Abrahamus, generis nostri auctor, e Chaldmorum
terra profectus habitavit regionem quondam Chanansam ,
qua nunc Judaea dicitur.

9. Quod, fame Chananmam premente, ip. Kgyptum est pro-
fectus : et ibi aliquantisper commoratus, retro unde veuerat
est reversus.

10. Sodomitarum clades ab Assyriis accepta.

11. Quomodo Abrahamus Assyrios aggressus tam captivos
quam reliquam priedam victor reduxit.

12. Quomodo-Deus gentem Sodomitarum excidit flagitiis eorum
offensus.
13. De ismaele Abrahami filío, ejusque posteris Arabibus.

14. De Isaco Abrahami filio legitimo.
15. De Sara Abrahami conjuge, ejusque obitu.

16. Quomodo e Chetura, Abrabamo supta, Troglodytarum
gens nala est.

17. De obitu Abrahami.

18. De 1saci filiorum, Esau! et Jacobi, et nativitate et educa-
tiope.

19. De Jacobo metu fratris in Mesopetamiam profugo; et αἱ
uxorem iilic duxit, et duodecim procreatis filiis, rursum ia
Cbanan:zeam revertitur.

90. Mors Isaci atque sepultura ejus in Chebrone.

Continet liber tempus anborum MMMDCCCXXXIII.

—«

PROOEMIUM.

Ad scribendas historias qui se conferunt, eos non unam
nec eandem siudii sui causam rationemque habere video,
sed plurea, easque plurimuni inter se differentes. Quidam
enim , ut eloquentiam ostentent, gloriamque ex ea eaptent,
ad boc disciplinte genus feruntur : alii vero, ut illis gratifi-

centur, de quibus scriptionem institutam esse contigit , plus
LI

.85 τέλει τὴν γραφὴν συνεμέτρησα.

2 (1, 2.)
παοὰ δύναμιν ὑπέστησαν: εἰσὶ δὲ οἵτινες ἐδιάσθησαν ὑπ᾽
αὐτῆς τῶν πραγμάτων τῆς ἀνάγκης, οἷς πραττομένοις
παρέτυχον, ταῦτα γραφῇ δηλούση περιλαβεῖν’ πολλοὺς
δὲ xai γρησίμων μέγεθος πραγμάτων ἐν ἀγνοία xewf-
b νων προὔτρεψε τὴν περὶ αὐτῶν ἱστορίαν εἰς χοινὴν ὧφέ-
λειαν ἐξενεγχεῖν. ᾿Γούτων δὴ τῶν προειρημένων. αἰτιῶν
ai τελευταῖαι δύο χἀμοὶ συμδεδήχασι. Τὸν μὲν γὰρ
πρὸς τοὺς Ρωμαίους πόλεμον fiv τοῖς Ἰουδαίοις γε-
νόμενον͵ xat τὰς ἐν αὐτῷ πράξεις xal τὸ τέλος οἷον ἀπέ-
lu 6x, πείρα μαθὼν, ἐδιάσθην ἐχδιηγήσασθαι. διὰ τοὺς
ἐν τῷ γράφειν λυμαινομένους τῇ ἀληθεία.

β΄. Ταύτην δὲ τὴν ἐνεστῶσαν ἐγχεχείρισμαι πρα-
γματείαν, νομίζων ἅπασι φανεῖσθαι τοῖς ^E λλησιν ἀξίαν
σπουδῆς. Μέλχει γὰρ περιέξειν ἅπασαν τὴν παρ᾽ ἡμῖν
ΠῚ ἀρχαιολογίαν x«l τὴν διάταξιν τοῦ πολιτεύματος ἐχ
τῶν ' E E6pxixüv μεθηρμηνευμένην γραμμάτων. "Hóq
μὲν οὖν xal πρότερον διενούθην, ὅτε τὸν πόλεμον συνέ-
ὕραφον, δηλῶσαι τίνες ὄντες ἐξ ἀρχῆς οἵ Ἰϊζουδαῖοι xoi
τίσι χρησάμενοι τύχαις. ὗφ᾽ οἵῳ τε παιδευθέντες νομο-

40 θέτη τὰ πρὸς θεοσέβειαν καὶ τὴν ἄλλην ἄσχησιν ἀρετῆς,

πόσους τε πολέμους ἐν μαχροῖς πολεμήσαντες χρόνοις,
εἷς τὸν τελευταῖον ἄχοντες πρὸς ἹΡωμαίους χατέστησαν.
Ἂλλ᾽ ἐπεὶ μείζων ἦν fj τοῦδε τοῦ λόγου περιδολὴ, xa0'
αὑτὸν ἐχεῖνον χωρίσας ταῖς ἰδίαις ἀρχαῖς αὐτοῦ χαὶ τῷ
Χρόνου δὲ προϊόντος,
ὅπερ φιλεῖ τοῖς μεγάλων ἅπτεσθαι διανοουμένοις, ὄχνος
μοι xai μέλλησις ἐγίνετο τηλιχαύτην μετενεγχεῖν Unó-
"θεσιν εἰς ἀλλοδαπὴν ἧμιν xal ξένης διαλέχτου συνή-

θειαν. Ἦσαν δέ τινες οἱ πόθῳ τῆς ἱστορίας ἐπ᾽ αὐτήν

«80 μὲ προὔτρεπον, καὶ μάλιστα δὴ πάντων ᾿Επαφρόδιτος,

“ἀνὴρ ἅπασαν μὲν ἰδέαν παιδείας ἠγαπηχὼς, διαφερόν-
“τως δὲ χαίρων ἐμπειρίαις πραγμάτων, ἅτε δὴ μεγά-
λοις μὲν αὐτὸς ὁμιλήσας πράγμασι καὶ τύχαις πολυ-
τρόποις, ἐν ἅπασι δὲ θαυμαστὴν ἐπιδειξάμενος φύσεως
'85 ἀγαθῆς ἰσχὺν χαὶ προαίρεσιν. ἀρετῆς ἀμεταχίνητον.
Τούτῳ δὴ πειθόμενος, ἀεὶ τοῖς γρήσιμον 3| χαλόν τι
πράττειν δυναμένοις συμφιλοχαλοῦντι, xal ἐμαυτὸν αἷ-
σχυνόμενος, εἶ δόξχιμι ῥαθυμίᾳ πλέον ἢ τῷ περὶ τὰ χάλ-
λιστα χαίρειν πόνῳ, προθυμότερον ἐπερρώσθην, ἔτι
40 χἀχεῖνο πρὸς τοῖς εἰρημένοις λογισάμενος οὐ παρέργως;
περί τε τῶν ἡμετέρων προγόνων, ot μεταδιδόναι τῶν
τοιούτων ἤθελον, xal περὶ τῶν “Ελλήνων, εἴ τινες αὖ-
τῶν v is τὰ παρ᾽ ἡμῖν ἐσπούδασαν.

. Πῦρον τοίνυν ὅτι Πτολεμαίων μὲν 6 δεύτερος,
45 μάλιστα δὴ βασιλεὺς περὶ παιδείαν καὶ βιδλίων συνα-
Ἰωγὴν σπουδάσας, ξαιρέτως ἐφιλοτιαήθη τὸν ἡμέτε-
pov νόμον xal τὴν χατ᾽ αὐτὸν διάταξιν τῆς πολιτείας
εἰς τὴν Ελλάδα φωνὴν μεταβαλεῖν. ὃ δὲ τῶν παρ ᾿ ἡμῖν
ἀρχιερέων οὐδενὸς d ἀρετῇ, | δεύτερος ᾿Ελεάζαρος τῷ προ-
60 εἰρημένῳ βασιλεῖ ταύτης ἀπολαῦσαι τῆς ὠφελείας οὐχ
ἐφθόνησε, πάντως ἀντειπὼν ἂν εἶ μὴ πάτριον ἣν ἡμῖν
τὸ μυδὲν ἔχειν τῶν χαλῶν ἀπόρρητον. Καὶ ἐμαυτῷ δὴ
πρέπειν ἐνόμισα τοῦ μὲν ἀρχιερέως μιμήσασθαι τὸ υὲ-
γαλόψυχον, τῷ βασιλεῖ δὲ πολλοὺς ὁμοίως ὑπολαβεῖν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. A. IIPCOIMION.

[t 2.)

in ea laboris quam vel ferre valuere susceperunt : sunt quos
ipsa rerum necessitas adduxit , ut quibus gerendis interfuc-
rant, eas scripto compleclentes memori» proderent : mul-
tos eliam magnitudo rerum utilium in obscuro latentium
perpulit ut narrationem earum in communem ulilitatem
proferrent. . Ex his jam dictis causis postremc duc mili
quoque obtigerunt. Bellum enim, quod nos Judzi cum
Romanis habuimus, ac res eo gestas, ae quem eventum
pactz eunt, experientia quum cognoverim, edisserere coactus
sum, ut eos revincerem, qui scriplis suis veritatem depra-
varunt.

2. Przssens vero opus aggressus sum, ratus Graecis
omnibus visum iri industria dignum. | Comprehendet enim
universam nostram antiquitatem et reipublicae constitutio.
nem, ex Hebraicis literis translatam. Cogitaveram equidem
et ante, jam tum quum belli historiam scriberem, docere
qui a prima origine Judari, quam varia fortuna usi, et sub
quali legislatore ad cultum del ceterasque virtutes instituti,
quibusque bellis per tot szcula gestis inviti ad postremum
contra Romanos bellum sint pertracti. Sed quoniam prolixius
erat hoc argumentum, seorsum illud in opere ei proprie di-
Procedente
dein tempore , sicut usu venit iis qui res arduas aggrediun -

calo exorsus usque ad finem suum perduxi.

tur, cunctatio quaedam ac segnities mihi incessit, tantam
materiam in alienam et peregrinam linguam traducturo.
Sed fuerunt qui historize desiderio ad opus me adhortaban-
tur, et omnium maxime Epapbroditus, vir cum omnis ge-
neris disciplinarum, tum vero rerum gestarum notitize in
primis avidus, ut qui ipse, in maximis negotiis et variis
fortunze casibus versatus, in omnibus eximiam natura in-
dolem studiumque virtutis inconcussum pre se tulisset.
Huic igitur morem gerens, assiduo utile aliquid et honestum
molienlium fautori, pudefactusque videri ignaviam specio -
sissimo labori anteponere , vires animumque recepi. Accedit
quod illud quoque mecum serio reputaveram , quod et ma-
jores olim nostri exteris sua benigne communicare volue-
rint, e! Graecorum nonnulli res nostras cognoscendi studio
flagrarint.

3. Comperiebam utique quod Ptolemaorum secundus,
rex maxime disciplinis librisque colligendis deditus, magno-
pere coutenderit legem nostram reique publice ex ea con-
stitutionem in Graecum sermonem transferri, quodque Elea-
zarus , qui virtute non inferior erat quam quisquam nostro-
rum pontificum , hanc regi isti non inviderit utilitatem , re-
clamaturus omnino, nisi mos patrius nobis exstitisset res
bonas et honestas celare neminem. Proinde et mihimet
convenire pulavi ut et pontificis nostri imitarer magnanimi-
talem, et hodie quoque peraiultos discendi cupiditate regis

faa.)

xat viv εἶναι φιλομαθεῖς" οὐδὲ γὰρ πᾶσαν ἐχεῖνος ἔφθη
λαδεῖν τὴν ἀναγραφὴν, ἀλλ᾽ αὐτὰ μόνα τὰ τοῦ νόμου
παρέδοσαν οὗ πεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἐξήγησιν εἰς τὴν
᾿Αλεξζανδρειαν. Μυρία δέ ἐστι τὰ δηλούμενα διὰ
5 τῶν ἱερῶν γραμμάτων, ἅτε δὴ πενταχισχιλίων ἐτῶν
ἱστορίας ἐν αὐτοῖς περιειληυμένης" xal παντοῖαι μέν
εἰσι παράλογος περιπέτειαι, πολλαὶ δὲ τύχαι πολέ--
uev xai στρατηγῶν ἀνδραγαθίχι xal πολιτευμάτων
uta6oÀat. Τὸ σύνολον δὲ μάλιστά τις ἂν dx. ταύτης
i μάθοι τῆς ἱστορίας, ἐθελήσας αὐτὴν διελθεῖν, ὅτι τοῖς
μὲν Θεοῦ γνώμη χαταχολουθοῦσι χαὶ τὰ χαλῶς νομοθε--
«ϑέντα μὴ τολμῶσι παραθαίνειν πάντα χατορθοῦται
πέρα πίστεως καὶ γέρας εὐδαιμονίας πρόχειται παρὰ
θεοῦ, χαϑ᾽ ὅσον δ᾽ ἂν ἀποστῶσι τῆς τούτων ἀχριβοῦς
5 ἐξιμελείας, ἄπορα μὲν γίνεται τὰ πόριμα, τρέπεται δ᾽
εἰς συμφορὰς dvinxéavouc ὅ τι ποτ᾽ ἂν ὡς ἀγαθὸν δρᾶν
ς«πουδάσωσιν. !Ηδη τοίνυν τοὺς ἐντευξομένους τοῖς
βϑλίοις παρχχαλῶ τὴν γνώμην Θεζ προσανέχειν, xal
βοχιμάζειν τὸν ἡμέτερον νομοθέτην, εἰ τήν τε φύσιν
ἢ αὐτοῦ ἀξίως κατενόησε xal τῇ δυνάμει πρεπούσας ἀεὶ
τὰς πράξεις ἀνέθτικε, πάσης καθαρὸν τὸν περὶ αὐτοῦ
φυλάξας λόγον τῆς παρ᾽ ἄλλοις ἀσγήμονος μυθολογίας,
χαΐτοι γε, ὅσον ἐπὶ μήκχει γρόνου καὶ παλαιότητι, πολ-
Aly ἔχων ἄδειαν ψευδῶν πλασμάτων. Γέγονεν γὰρ
s 290 ἐτῶν δισχιλίων, ἐφ᾽ ὅσον πλῆθος αἰῶνος οὐδ᾽ αὐτῶν
d ποιηταὶ τὰς γενέσεις τῶν θεῶν, μήτι γε τὰς τῶν dv-
θρώπων πράξεις 7) τοὺς νόμους ἀνενεγχεῖν ἐτόλμησαν,
Tà μὲν οὖν ἀχριδῇ τῶν ἐν ταῖς ἀναγραφαῖς προϊὼν ὁ
λύγος χατὰ τὴν οἰχείαν τάξιν σημανεῖ’ τοῦτο γὰρ διὰ
3 ταύτης ποιήσειν τῆς πραγματείας ἐπηγγειλάμην, οὐδὲν
προσθεὶς, οὐδ᾽ αὖ παραλιπών.
δ΄. Ἐπειδὴ δὲ τὰ πάντα σχεδὸν ἐκ τῆς τοῦ νρμοθέτου
σοτίας ἣμῖν ἀνήρτηται Μωῦσέως, ἀνάγχη μοι βραχέα
περὶ ἐχείνου προειπεῖν, ὅπως ἂν μή τινες τῶν ἀναγνω-
ἃ σομένων διαπορῶσιν πόθεν ἡμῖν ὃ λόγος, περὶ νόμων
xz πράξεων ἔχων τὴν ἀναγραφὴν, ἐπὶ τοσοῦτον φυσιο-
λογίας χεχοινώνηχεν. "[atéov οὖν ὅτι πάντων ἐχεῖνος
ἀναγχαιότατον ἐγήσατο τῷ xal τὸν ἑαυτοῦ μέλλοντι
βίον οἰκονομήσειν χαλῶς xal τοῖς ἄλλοις νομοθετεῖν πρῶ-
ὦ τοῦ Θεοῦ φύσιν κατανοῆσαι, xal τῶν ἔργων τῶν ἐχείνου
θεχτὴν τῷ νῷ γενόμενον, οὕτω παράδειγμα τὸ πάντων
ἄριστον μιμεῖσθαι, καθ᾽ ὅσον οἷόν τε, χαὶ πειρᾶσθαι
χαταχολουθεῖν. οὔτε γὰρ αὐτῷ ποτ᾽ ἂν γενέσθαι νοῦν
ἀγαθὸν τῷ νομοθέτῃ ταύτης ἀπολειπομένῳ τῆς θέας,
& οὔτε τῶν γραφησομένων εἰς ἀρετῆς λόγον οὐδὲν ἀποθή-
σεσθχι τοῖς λαδοῦσιν, εἰ μὴ πρὸ παντὸς ἑτέρου διδα-
χϑεῖεν ὅτι πάντων πατήρ τε xal δεσπότης ὃ Θεὸς ὧν xal
πάντα ἐπιδλέπων τοῖς μὲν ἑπομένοις αὐτῷ δίδωσιν εὖ--
δαίμονα βίον, τοὺς ἔξω δὲ βχίνοντας ἀρετῆς μεγάλαις
Ὁ περιβάλλει συμφοραῖς. Τοῦτο δὴ παιδεῦσαι Μωῦσῆς
βουληθεὶς τὸ παίδευμα τοὺς ἑαυτοῦ πολίτας, τῆς τῶν
νόμων θέσεως οὐκ ἀπὸ συμδολαίων xci τῶν πρὸς ἀλ-
λήλους διχαίων ἤρξατο τοῖς ἄλλοις παραπλησίως, ἀλλ᾽

3 ἃ E]

1 ΠῚ X Ll ’ 13 /
ἐπὶ τὸν Θεὸν xai τὲν τοῦ xócuou χατασχευὴν τὰς γνώ-

ANTIQ. JUD. LIB. I. PROOEMTUM.

[[—4] 8
Illius similes esse existimarem. Neque enim totam scriptu.
ram accipere illi contigit, sed legem solam ei tradiderunt,
qui ad eam interpretandam missi (uerant Alexandriam. Sunt
autem innumera sacris literis prodila , ut quae quinque mil-
lium annorum historiam in se complectantur; et diversi
quidem in his inopinati casus, varia belli fortuna, mulla
imperatorum prteclara facinora, multteque rerum publica-
rum mutationes. /n universum autem ex hac potissimum
historia legentibus licet cognoscere, quod his qui dei vo-
luntati obsequuntur, et leges bene Iatas transgredi verentur,
omnia prospere succedunt aupra quam credi possit , eosque
felicitatis manet a Deo praemium : in quantum vero ab iila.
rum diligenti observatione discedant, inextricabilia evadunt
quee alias facilia; et quicquid unquam, quamvis bonum,
agere instituerunt, in insanabiles desinit calamitates. Jam
itaque lecturos heee volumina adhortor ut Deo mentem adhi-
beant, et legislatorem nostrum explorent, an naturam ejus,
ut par est, consideraverit et virtuti ejus convenientes sem-
per operationes assignarit, narrationem de eo puram ab
omni, qualis apud alios est, fabularum vanitale conser-
vans , (ametsi, quantum ad longifudinem temporis rerum-
que vetustatem attinet , impune poterat quzelibet mendacia
confingere. Natus est enim ante annos bis mille, quum ad
tot retro &zcula etiam poete pe deorum quidem suorum
natales, nedum mortalium res gestas aut leges referre ausi
fuerint. Sed hae omnia procedens oratio accurate suo
queque ordine docebit : ita enim nos hac in re facturos esse
polliciti sumus , neque subtrahendo quicquam , neque adji-
ciendo.

4. Ceterum quoniam ferme omnia pendent a Moysis le-
gielatoris sapientia, necesse labeo paucis de illo preefari ,
ne quem forte legentium cogitatio subeat, qul factum sit
ut, quum operis inscriptio leges latas et res gestas pollicea.
tur, tam mulia ad natur: cognitionem spectantia ei inse-
ruerimus. Sciri igitur oportet, quod vir ille ante omnia
necessarium duxerit vel vitam suam recte instituturo vel
aliis leges posituro ut inprimis Dei naturam consideraret ,
atque ita, postquam opera ejus animo contemplatus sit,
exemplar omnium optimum imitari, quantum fieri posset
et sectari conaretur. Nam sine hac speculatione nec le.
gislator ipse erit bona unquam mente praditus, neque
scripta ejus aliquid apud accipien&ium animos ad virtutem
momenti habebunt, nisi ante omnia edocti sint, quod Deus,
quum sit parens omnium ac dominus, et universa intueatur,
sibimet obedientes vita donat beata, a virtute autem digre-
dientes maximis circumdat calamitatibus. Moyses itaque,
lac doctrina cives suos volens instituere, non a pactis aut
conventis et mutuo circa haec jure leges auspicatus est si-
militer atque alii, sed mentes eorum ad Deum mundique
fabricam contemplandam attollens , fidemque faciens quod

4,

4 (—3

μας αὐτῶν ἀναγαγὼν, xal πείσας ὅτι τῶν ἐπὶ γῆς ἔργων
τοῦ θεοῦ τὸ χάλλιστόν ἐσμεν ἄνθρωποι, ὅτε πρὸς τὴν εὖ-
σέθειαν ἔσχεν ὑπαχούοντας, ῥαδίως ἤδη περὶ πάντων
ἔπειθεν. Οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι νομοθέται τοῖς μύθοις ἐξα-
& χολουθήσαντες τῶν ἀνθρωπίνων ἁμαῤτημάτων εἰς τοὺς
θεοὺς τῷ λόγω τὴν αἰσχύνην μετέθεσαν, χαὶ πολλὴν
ὑποτίμησιν τοῖς πονηροῖς ἔδωχαν᾽ ὃ δ᾽ ἡμέτερος νομο-
θέτης ἀκραιφνῇ τὴν ἀρετὴν ἔχοντα τὸν Θεὸν ἀποφήνας
iv, δεῖν τοὺς ἀνθρώπους ἐχείνης πειρᾶσθαι μεταλαμ.-
10 ὄάνειν, xai τοὺς μὴ ταῦτα φρονοῦντας μηδὲ πιστεύον-
τας ἀπαραιτήτως ἐχόλασε. Πρὸς ταύτην οὖν τὴν
ὑπόθεσιν ποιεῖσθαι τὴν ἐξέτασιν τοὺς ἀναγνωσομένους
vapuxaAG. Φθανεῖται γὰρ σχοπουμένοις οὕτως οὐδὲν
οὔτ᾽ ἄλογον αὐτοῖς οὔτε πρὸς τὴν μεγαλειότητα τοῦ
15 Θεοῦ xoi τὴν φιλανθρωπίαν ἀνάρμοστον. Πάντα γὰρ
τῇ τῶν ὅλων φύσει σύμφωνον ἔχει τὴν διάθεσιν, τὰ μὲν
αἰνιττομένου τοῦ νομοθέτου δεξιῶς, τὰ δὲ ἀλληγοροῦν-
τὸς μετὰ σεμνότητος, ὅσα δ᾽ ἐξ εὐθείας λέγεσθαι συνέ-
φερε. ταῦτα ῥητῶς ἐμφανίζοντος. Τοῖς μέντοι βουλο-
20 μένοις xal τὰς αἰτίας ἑχάστων σχοπεῖν πολλὴ γένοιτ᾽
ἂν fj θεωρία xat λίαν φιλόσοφος, ἣν ἐγὼ νῦν μὲν ὅπερ-
ὀαλοῦμαι, Θεοῦ δὲ διδόντος ἡμῖν χρόνον, πειράσομαι
μετὰ ταύτην γράψαι τὴν πραγματείαν. 'Τρέψομαι
δὲ ἐπὶ τὴν ἀφήγησιν ἤδη τῶν πραγμάτων, μνησθεὶς
25 πρότερον ὧν περὶ τῆς τοῦ χόσμου χατασχευῆς εἶπε

Μωῦσῆς. Ταῦτα δ᾽ ἐν ταῖς ἱεραῖς βίόλοις ηὗρον ἀνα-.

γεγραυμένα" ἔχει δὲ οὕτως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

Ἔν ἀρχῇ ἔχτισεν δΘεὸς τὸν οὐρανὸν xal τὴν γῆν.
᾿Ῥαύτης δ᾽ ὑπ᾽ ὄψιν οὐχ ἐρχομένης, ἀλλὰ βαθεῖ μὲν χρυ-
30 πτομένης σχότει, πνεύματος δ᾽ αὐτὴν ἄνωθεν ἐπιθέον.-
τος, γενέσθαι φῶς ἐκέλευσεν 6 Θεός. Καὶ γενομένου
τούτου͵ κατανοήσας τὴν ὅλην ὕλην, διεχώρισε τό τε φῶς
xal τὸ σκότος, xxi τῷ μὲν ὄνομα ἔθετο νύχτα, τὸ δὲ
ἡμέραν ἐχάλεσεν, ἑσπέραν τε καὶ ὄρθρον τὴν ἀρχὴν τοῦ

80 φωτὸς χαὶ τὴν ἀνάπαυσιν προσαγορεύσας. Καὶ αὕτη
μὲν ἂν εἴη ἣ πρώτη ἡμέρα’ Μωῦσῃῆς δ᾽ αὐτὴν μίαν
εἶπε. D?» δ᾽ αἰτίαν ἱχανὸς μέν εἶμι ἀποδοῦναι xal
νῦν" ἐπεὶ δ᾽ ὑπέσχημαι τὴν αἰτιολογίαν ἁπάντων ἰδία
συγγραψάμενος παραδώσειν, εἷς τότε χαὶ τὴν περὶ αὐ-
40 τῆς ἑρμηνείαν ἀναδαλοῦυαι. Μετὰ δὴ τοῦτο τῇ

εὐτέρα τῶν ἡμερῶν τὸν οὐρανὸν τοῖς ὅλοις ἐπιτίθησιν,

ὅτι αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἄλλων διαχρίνας xaO αὑτὸν ἠξίωσε
τετάγθαι, χρύσταλλόν τε περιπήξας αὐτῷ χαὶ νότιον
αὐτὸν xal ὑετώδη, πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν δρύσων ὠφέλειαν,
45 ἁρμοδίως τῇ γῇ μηχανησάμενος, Τῇ δὲ τρίτῃ ἵστησι
τὴν γῆν, ἀναχέας περὶ αὐτὴν τὴν θάλασσαν" xat' αὐ-
τὴν δὲ ταύτην τὴν ἡμέραν εὐθὺς φυτά τε χαὶ σπέρματα
γἶθεν ἀνέτειλε Τῇ δὲ τετάρτῃ διαχοσμεῖ τὸν οὐρανὸν
ἡλίῳ xa σελήνη xai τοῖς ἄλλοις ἄστροις, χινήσεις αὐὖ--
bU τοῖς ἐπιστείλας xal δρόμους, οἷς ἂν αἱ τῶν ὡρῶν περι-

φοραὶ φανεραὶ σημαίνοιντο, Πέμπτη δ᾽ ἡμέρᾳ ζῷά '

APXAIOAOTIAX DIBA. A. ΚΕΦ. A.

[4—o.]
in terris pulcherrimum Dei opus simus homines , quum jam
ad pietatem haberet obsequentes, de ceteris omnibus eis
facile persuasit. Alii namque legislatores fabulas sequuti
pudenda hominum peccata ad deos verbis transtulerunt,
multamque dederunt improbis semet excusandi materiam :
at noster legislator, ostenso Deum virtutem babere param,
homines summa ope niti oportere censuit ut de ea. partici-
pent, in eosque, qui neque sapiunt hzc neque credunt,
severe admodum animadvertit. Ad hoc igitur prescriptum
lectores obsecro ut hac nostra examinare velint. Sic
enim considerantibus nihil vel absurdum , vel Dei majestati
ejusque erga homines amori parum congruum esse videbi-
tur. Nam omnia summa concinnitate juxta universi natu-
ram sunt disposita , nonnulla scite quidem innuente legisla-
tore, alia autem exprimente allegorice cum dignitate ; qux
cunque vero directe proponere utile erat, ea plane et di-
sertim explicante. Horum causas si cui in animo est sigilla-
tim perpendere, ei multa suborietur contemplatio et valde
philosophica : quam in aliud tempus differre mecum statuo.
Quodsi deus longiorem aetatem concesserit, opere hoc ab-
soluto ad illa quoque perscribenda aggrediar. Nunc vero
memet ad rerum narrationem convertam, ubi paucula de
mundi fabrica ex verbis Moysaicis prelibavero. Hac au-
tem in sacris literis scripta reperiebam : atque ita se habent.

CAPUT.I. (lI.)

Principio creavit Deus ccelum et terram. Hxc quum sub
conspectum non veniret, alia quippe caligine occultata,
spiritu autem eam superne permeante, lucem Deus fieri
jussit. Qua quum effulsisset , tota mole considerata, lucem
a tenebris secrevit, et tenebras quidem noctem, lucem
vero diem appellavit, et exordium lucis et quietis initium
vesperam et mane nominavit. Atque liec quidem prima .
dies exstitit : Moyses autem unam eam dixit. Cujus rei
causam possem equidem et nunc reddere : sed quoniam
pollicitus sum me omnium causas proprio volumine con-
scriptas editurum, in illud tempus el hujusce explicatio-
nem differam. Post hec secunda die collum universitati
rerum superimposuit, quod ipsum a ceteris discretum in
sublimi per se collocatum esse voluerit; crystallumque ei
tircumdans, terrzeque convenienter humidum ipsum faciens
et pluvium, ut imbres essent ad soli fecunditatem. Tertia
vero die terram statuit, mari undiquaque circumfusam ;
eademque die continuo plantze simul et semina e terra sunt
exorta. Quarta vero die coelum sole ac luna aliisque si-
deribus collustravit, omnia eo motu cieri cursuque ferri
jubens, quo temporum tempestatumque vicissitudines plane
indicarentur. Quinta vero die animantia, cum patatilia

(5,.)
τεχατ᾽ αὐτὴν νηκτὰ xal μετάρσια, τὰ μὲν κατὰ βυθοῦ,
τὰ δὲ δι᾿ ἀέρος ἀνῆχε, συνδησάμενος αὐτὰ χοινωνία
xat μίξει, γονῆς ἕνεκα xal τοῦ συναύξεσθαι xal πλεο-
νάζειν αὐτῶν τὴν φύσιν. Τῇ δὲ ἔχτη ἡμέρᾳ δημιουρ-
5 γεῖ τὸ τῶν τετραπόδων γένος, ἄρρεν τε xal θῆλυ ποιή-
σας" ἐν ταύτη δὲ xal τὸν ἄνθρωπον ἔπλασε. Καὶ τὸν
xocuow ἐν £z ταῖς πάσαις ἡμέραις Μωῦσῆς xat πάντα
τὰ ἐν αὐτῷ φησὶ γενέσθαι, τῇ δὲ ἑδδόμη ἀναπαύσασθαι
xai λαθεῖν ἀπὸ τῶν ἔργων ἐχεχειρίαν" ὅθεν xal ἡμεῖς
10 σχολὴν ἀπὸ τῶν πόνων χατὰ ταύτην ἄγομεν τὴν ἡμέ-
ραν, προσαγορεύοντες αὐτὴν cá66ara: δηλοῖ δὲ dvd-
παυσιν χατὰ τὴν ραίων διάλεκτον τὸ ὄνομα.
β΄. Καὶ δὴ χαὶ φυσιολογεῖν Moo; μετὰ τὴν ἑδδό-
μὴν ἤρξατο, περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου χατασχευῆς λέγων
I5 οὕτως. Επλασεν 6 Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς
γῆς λαξὼν, xai πνεῦμα ἐνῆχεν αὐτῷ χαὶ ψυχήν. Ὁ δ᾽
ἄνθρωπος οὗτος Ἄδαμος ἐχλήθη" σημαίνει δὲ τοῦτο
χατὰ γλῶτταν τὴν “Ἑὐραίων πυρρός, ἐπειδήπερ ἀπὸ
τῆς πυρρᾶς γῆς φυραθείσης ἐγεγόνει. ᾿'Γοιαύτη γάρ
3?u ἔστιν ἢ παρθένος γῇ xa ἀληθινή, Παρίστησι δὲ 6
Θεὸς τῷ ᾿Αδάμῳ xav γένη τὰ ζῷα, θήλεά τε xal ἄρρενα
ἀποδειξάμενος" χαὶ τούτοις ὀνόματα τίθησιν, οἷς ἔτι
χαὶ νῦν καλοῦνται. Βλέπων δὲ τὸν δαιον οὖχ ἔχοντα
χοινωνίαν πρὸς τὸ θῆλυ xal συνδιαίτησιν (οὐδὲ γὰρ ἦν),
*5 ξενιζόμενον δ᾽ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις οὕτως ἔχουσι, μίαν
αὐτοῦ χοιμωμένου πλευρὰν ἐξελὼν, ἐξ αὐτῆς ἔπλασε
τὴν γυναῖχα᾽ xat 6 Ἄδαμος προσαχθεῖσαν αὐτὴν ἐγνώ-
ρῖσεν ἐξ ἑαυτοῦ γενομένην. ᾿Ισσὰ δὲ κατὰ τὴν 'Εραίων
διάλεχτον χαλεῖται γυνή. Τὸ δ᾽ ἐχείνης ὄνομα τῆς γυναι-
3 χὺς Εὐέα "jw: σημαίνει δὲ τοῦτο πάντων τῶν ζώντων
αητέρα.
γ΄. Φησὶ δὲ τὸν Θεὸν χαὶ παράδεισον πρὸς τὴν ἀνα-
τολὴν χαταφυτεῦσαι., παντοίῳ τεθηλότα φυτῷ" ἐν τού-
τοις δ᾽ εἶναι χαὶ τῆς ζωῆς τὸ φυτὸν χαὶ ἄλλο τὸ τῆς
φρονήσεως, ᾧ διεγινώσχετο τί τε εἴη τὸ ἀγαθὸν χαὶ τί
τὸ xaxov εἷς τοῦτόν τε τὸν XTjmov εἰσαγαγόντα τόν τε
Ἄδαμον χαὶ τὴν γυναῖχα χελεῦσαι τῶν φυτῶν ἐπιμελεῖ-
σθαι. Ἄρδεται δ᾽ οὗτος ὁ χἧπος ὑπὸ ἑνὸς ποταμοῦ,
πᾶσαν ἐν χύχλῳ τὴν γῆν περιρρέοντος, ὃς εἰς τέσσαρα
μέρη σχίζεται. Καὶ Φεισὼν μὲν (σημαίνει δὲ πληθὺν
τοὔνομα) ἐπὶ τὴν Ἰνδικὴν φερόμενος ἐχδίδωσιν εἰς τὸ
πέλαγος, ὑφ᾽ “Ἑλλήνων Γάγγης λεγόμενος" Εὐφράτης
δὲ xat Τίγρις ἐπὶ τὴν ᾿Ερυθρὰν ἀπίασι θάλασσαν’ xa-
λεῖται δὲ ὃ μὲν Εὐφράτης Φορὰ, σημαίνει δὲ ἥτοι σχε-
δχσωὸν ἣ ἄνθος. Τίγρις δὲ Διγλὰθ, ἐξ οὗ φράζεται τὸ
μετὰ στενότητος ὀξύ" rav δὲ, διὰ τῆς Αἰγύπτου ῥέων,
δηλοῖ τὸν ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς ἀναδιδόμενον ἡμῖν" ὃν δὴ
Νεῖλον Ἕλληνες προταγορεύουσιν,
δ΄. Ὁ δὴ τοίνυν Θεὸς τὸν Ἄδαμον καὶ τὴν γυναῖχα
τῶν μὲν ἄλλων φυτῶν ἐχέλευε γεύεσθαι, τοῦ δὲ τῆς
φρονήσεως ἀπέχεσθαι, προειπὼν ἁψαμένοις ἐξ αὐτοῦ
ὄλεθρον γενησόμενον. ᾿Ὁμοφωνούντων δὲ xat! ἐχεῖνο
καιροῦ τῶν ζῴων ἁπάντων, ὃ ὄφις, συνδιαιτώμενος τῷ
τε ᾿Αδάμῳ καὶ τῇ γυναιχὶ, φθονερῶς μὲν εἶχεν ἐφ᾽ εἷς

35

45

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. f.

[,7.] &
tum volatilia, illa quidem per profundum, hzec vero pee
aerem dimisit, ea inter se communione jungens et com-
míxtione, procreandi causa, et ut genus eorum cresceret

simul ac multiplicaretur. Sexta autem die quadrupedum

genus creavit, masculum faciens et femineum : in hac vero
hominem etiam formavit. Et mundum sex quidem illis
diebus, cum omnibus quie in eo sunt, Moyses conditum
esse dicit : septima autem quievisse Det et ab operibus
cessavisse. Unde et nos per illam diem vacamus a labori-
bus , appellantes eam sabbatum : qua vox requiem Hebrzo-
rum lingua denotat.

2. Quin etiam naturam interpretari post septimam diem
Moyses incepit, de hominis formatione in bunc modum
disserens. Finxit Deus hominem, accepto ex terra limo,
immisitque ip eum spiritum et animam. Εἰ hic bomo vo-
catus est Adamus : significat autein hoc lingua Hebraeo-
rum rufns, quoniam e terra rufa macerata est factus. Talis
enim est virgo terra et vera. Adduxit autem Deus ad Ada-
mum singula animantium genera, marem et feminam ei
ostendens : et his nomina imposuit , quibus etiam nunc vo-
cantur. Videns autem Adamum carentem societate et con-
victu femine ( nondum enim erat) , aliorumque animan tium,
quod ifa se haberent, admiratione perculsum , illi consopito
costarum unam detrahens,, finxit ex ea mulierem, ipsam-
que adductam ex se formatam agnovit Adamus. [848 au-
tem Ilebrzieorum dialecto vocatur mulier. Nomen autem
istius mulieris erat Evea : hoc enim significat matrem
omnium viventium.

3. Narrat prieterea Deum hortum ad orientem plantasse ,
omnigepis florentem plantis; et iu his fuisse arborem vilae
et aliam scientiae , cujus ope dignosceretur quid esset bo-
num et quid malum : inque hanc hortum introduxisse Ada-
mom cum uxore, przcipientem plantarum eos curam ha-
bere. Irrigatur autem hic hortus ab uno fluvio, omnem
in circuitu terram circumfluente, qui in quattuor partes
diffipditur. Atque Phison quidem (significat autem ea vox
multitodinem) in Indiam delatus in mare effunditur, Gree-
cis Ganges appellatus : Euphrates autem et Tigris in mare
Rubrum exeunt : et vocatur Euphrates quidem Phora , quod
significat dispersionem aut lorem; Tigris autem Diglatb,
quod exponitur cum angustia velox. Geon autem, per
JEgyptum fluens, significat ab oriente nobis exorientem :
quem Graci Nilum appellant. '

4. Deus igitur Adamum et mulierem de ceteris quidem
plantis gustare jussit, arbore autem scientie abstinere, prae-
dicens, quando attigissent, ex ea venturum exitium. Quum
autem linguze ejusdem commercio per id tempus cuncta
uterentur animalia, serpens, familiariter cum Adamo et
muliere degeus, invidebat eis felicitatem, qua fruiturog

6 (6,7.)

αὐτοὺς εὐδαιμονήσειν ᾧετο πεπεισμένους τοῖς τοῦ Θεοῦ
παραγγέλμασιν, οἰόμενος δὲ συμφορᾷ περιπεσεῖσθαι
παραχούσαντας, ἀναπείθει χαχοήθως τὴν γυναῖχα γεύ-
σασθαι τοῦ φυτοῦ τῆς φρονήσεως , ἐν αὐτῷ λέγων εἶναι

b τήν τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ xaxoU διάγνωσιν, ἧς γενομέ-
νης αὐτοῖς μαχάριον xat μηδὲν ἀπολείποντα τοῦ θείου
διάξειν βίον. Καὶ παραχρούεται μὲν οὕτω τὴν γυναῖχα
τῆς ἐντολῆς τοῦ coU χαταφρονῇσαι, γευσαμένη δὲ τοῦ
φυτοῦ xai ἡσθεῖσα τῷ ἐδέσματι xal τὸν Ἄδαμον ἀνέ-
10 πεῖσεν αὐτῷ χρήσασθαι. — Kai συνίεσάν τε ἑαυτῶν
ἤδη γεγυανωμένων xal τὴν αἰσχύνην ὕπαιθρον ἔχοντες
σχέτην ἑαυτοῖς ἐπενόουν τὸ γὰρ φυτὸν ὀξύτητος xai
διανοίας ὑπῆρχε. Φύλλοις οὖν ἑαυτοὺς συχῇς ἐσχέπα-
σαν, χαὶ ταῦτα πρὸ τῆς αἰδοῦς προδαλλόμενοι μᾶλλον

10 ἐδόκουν εὐδαιμονεῖν ὅσων πρότερον ἐσπάνιζον εὗρόν-
τες. 'ΓΓοῦ Θεοῦ δ᾽ εἷς τὸν χἥπον ἐλθόντος ὃ μὲν Ἄδαυος,
πρότερον εἷς ὁμιλίαν αὐτῷ φοιτῶν, συνειδὼς ἑαυτῷ τὴν
ἀδικίαν ὑπεχώρει" τὸν δὲ Θεὸν ἐξένιζεν τὸ πραττόμενον,
xai τὴν αἰτίαν ἐπυνθάνετο, δι᾽ ἣν πρότερον ἡδόμενος
20 τῇ πρὸς αὐτὸν διαιλία, νῦν φεύγει ταύτην xal περι-
ίσταται. Τοῦ δὲ μηδὲν φθεγγομένου διὰ τὸ συγγινώ -
σχεῖν ἑαυτῷ παραῦαντι τὴν τοῦ Θεοῦ πρόσταξιν, ἀλλ᾽
iuo μὲν, εἶπεν ὃ Θεὸς, ἔγνωστο περὶ δμῶν ὅπως βίον
εὐδαίμονα xai χαχοῦ παντὸς ἀπαθῇ βιώσητε, μηδεμιᾷ
25 ξαινόμενοι τὴν ψυχὴν φροντίδι, πάντων δ᾽ ὑμῖν αὐτο-
μάτων, ὅσα πρὸς ἀπόλαυσιν xat ἡδονὴν συντελεῖ, χατὰ
τὴν ἐμὴν ἀνιόντων πρόνοιαν, χωρὶς ὑμετέρου πόνου
χαὶ ταλαιπωρίας, ὧν παρόντων γῆράς τε θᾶττον ἂν
ἐπέλθοι xal τὸ ζὴν οὐ μαχρὸν ὑμῖν γένοιτο, Νῦν δ᾽
30 εἰς ταύτην μου τὴν γνώμην ἐνύδρισας, παραχούσας
τῶν ἐμῶν ἐντολῶν' οὐ γὰρ ἐπ᾽ ἀρετῇ τὴν σιωπὴν ἄγεις,
ἀλλ᾽ ἐπὶ συνειδότι πονηρῷ, Ἄδαμος δὲ παργτεῖτο τῆς
ἁμαρτίας αὑτὸν, καὶ παρεχάλει τὸν Θεὸν μὴ χαλεπαί-
νειν αὐτῷ, τὴν γυναῖχα τοῦ γεγονότος αἰτιώμενος xai

5 λέγων ὕπ᾽ αὐτῆς ἐξαπατηθεὶς ἁμαρτεῖν" ἣ δ᾽ αὖ χατη-
γόρει τοῦ ὄφεως. ὯὉ δὲ Θεὸς ἥττονα γυναιχείας συμ--
θουλῆς αὐτὸν γενόμενον ὑπετίθει τιμωρία. τὴν γῆν οὐχ
ἔτι μὲν αὐτοῖς τῶν ἑαυτῆς ἀναδώσειν αὐτομάτως εἰπὼν,
πονοῦσι δὲ x«i τοῖς ἔργοις τριδομένοις τὰ μὲν παρέξειν,
40 τῶν δὲ οὐχ ἀξιώσειν. ὐὐέαν δὲ τοχετοῖς χαὶ ταῖς ἐξ
ὠδίνων ἀλνηδόσιν ἐχόλαζεν, ὅτι τὸν Ἄδαμον, οἷς αὐτὴν

6 ὄφις ἐξηπάτησε, τούτοις παραχρουσαμένη συμφοραῖς
περιέθαλενν, ᾿Ἀφείλετο δὲ xal τὸν ὄφιν τὴν φωνὴν,
ὀργισθεὶς ἐπὶ τῇ καχοηθείᾳ τῇ πρὸς τὸν Ἄδαμον, xal
45 ἰὸν ἐντίθησιν ὑπὸ τὴν γλῶτταν αὐτῷ, πολέμιον ἀπο-
δείξας ἀνθρώποις, xal ὑποθέμενος χατὰ τῆς χεφαλῆς
φέρειν τὰς πληγὰς, ὡς ἐν ἐκείνη τοῦ τε χαχοῦ τοῦ πρὸς
ἀνθρώπους χειμένου xal τῆς τελευτῆς ῥάστης τοῖς duu-
νομένοις ἐσομένης, ποδῶν τε αὐτὸν ἀποστερήσας, σύρε-
δὴ σθαι xac τῆς γῆς ἰλυσπώμενον ἐποίησε, Καὶ ὃ uiv
Θεὸς, ταῦτα προστάξας αὐτοῖς πάσχειν, μετοιχίζει τὸν
ἼἌδαμον xal τὴν Εὐέαν ἐχ τοῦ χήπου εἰς ἕτερον χωρίον.

e
C

APXAIOAOTIAE BIBA. A. ΚΕΦ. A.

[7,5.]
existimabat Dei praceptis obedientes. Ratus autem in
calamitatem casuros , si ab obsequio discederent, malitiose
persuadet mulieri ut gustaret de arbore scientia , dictitans
in illa esse boni et mali discretionem, quam si nacti fue-
rint, beatam adeoque divinam vitam acluros esse. Atque
hoc pacto subvertit mulierem , ut praeceptum Dei neglige-
rei. Quae quuni gustasset de arbore, ciboque delectata esset ,
etiam Adamo persuasit ut eo uteretur. Atque tum intel-
lexerunt quod adhuc essent. nudi , atque pudenda luci ex-
posita habentes prospexerunt sibi de tegumento : arbor
enim ista causa erat acuminis et intellectus. Foliis igitur
ficus convelarunt sese, eaque pudendis przetexentes felicio-
res sibi jam videbantur, qui invenissent quo prius carebant.
Quum autem Deus ín hortum veniret, Adamus , prius con.
versari cum eo suetus, peccali sibi conscius, secedebat.
Deo autem adtirationem movit factum , causamque scisci-
tabatur, ob quam consuetudine sua antea gavisus nunc
eam refugeret et metueret. Illo autem nihil respondente.
eo quod sibi conscius esset violati divini praecepti , Deus
inquil : Mihi decretum de vobis erat ut vitam felicem o-
mnisque mali expertem viveretis, nulla animi sollicitudine
vexali , omnibus , quz ad usum ac voluptatem suppeditant,
mea unius cura vobis provenientibus, sine ullo vestro la-
bore ac miseria, ex quibus citius adveniet senectus et vita
in longum vobis non producetur. Nunc autem tu meis
spretis praeceptis hanc voluntatem meam illusisti neque vir-
tutis est quod siles, sed mala conscienli». Adamus au-
tem excusabat peccatum , rogabatque Deum ne succenseret
sibi , mulierem facti auctorem accusans dicensque ab ipsa
se deceptum peccavisse. Mulier rursus serpentem accusa.
bat. Tum Deus Adamum, quod muliebri consilio cessis-
sel , peenee subjecit , dicens terram non amplius ipsis suos
fructus sponte daturam, sed laborantibus et opere altritis
alia quidem exhibituram esse, alia vero non largituram.
Evam autem parturilionibus et qui eas comitarentur dolo-
ribus punivit, quod Adamum iis ipsis, quibus serpens eam
decepit, seducens calamitatibus involverat. Serpenti autem
vocem ademit, iratus quod erga Adamum vafre et malitiose
se gesserat , venenumque linguze ejus indidit, hominum ge-
nerí hostem declarans, eosque admonens plagis caput
ipsius impetere, quippe in quo et vis homini noxia reside-
ret, et facillime ad mortem adigi ab oppugnantibus posset :
pedibus insuper ipsum privans, effecit ut humi volntatus
per terram corpus traheret. Et deus quidem, ista ipsis
in peenam constituens, transfert Adamum et Evam in aliuin
locum.

ταὶ ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. H.

ΚΕΦ. B.

Γίνονται δὲ αὐτοῖς παῖδες ἄρρενες δύο. Προσηγορεύετο
δ᾽ αὐτῶν ὃ μὲν πρῶτος Kai ( χτῆσιν δὲ σημαίνει τοῦτο
μεϑερμηνευόμενον τὸ ὄνομα ), ἼΛδελος δὲ ὃ δεύτερος
σημαίνει δὲ πένθος τοῦτο ). Γίνονται δὲ αὐτοῖς xal

ὁ Φυγατέρες. — Ol μὲν οὖν ἀδελφοὶ διαφόροις ἔχαιρον

ἐπιτηδεύμασιν, ἴαδελος μὲν γὰρ ὁ νεώτερος δικαιοσύ-
νης ἐπεμελεῖτο, xat πᾶσιν τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ πραττομένοις
παρεῖναι τὸν Θεὸν νομίζων ἀρετῆς προὐνοεῖτο΄ ποιμε-
νυκτὸς δ᾽ ἦν 6 βίος αὐτῷ, Καϊς δὲ τά τε ἄλλα mova-
Iv ρύτατος ἦν xal πρὸς τὸ κερδαίνειν μόνον ὑποδλέπων,
Υῆν τε ἀροῦν ἐπενόησεν πρῶτος, χαὶ χτείνει τὸν ἀδελ-
φὸν ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Θῦσαι τῷ Θεῷ δόξαν αὐτοῖς,
ὁ uiv Καῖς τοὺς ἀπὸ τῆς γεωργίας καὶ τῶν φυτῶν χαρ-
ποὺς ἐπηίνεγχεν, "λθελος δὲ γάλα xai τὰ πρωτότοχα
I; τῶν βοσχημάτων. Ὁ δὲ Θεὸς ταύτῃ μᾶλλον ἥδεται
τῇ θυσία, τοῖς αὐτομάτοις χαὶ χατὰ φύσιν γεγονόσι
τιμώμενος, ἀλλ᾽ οὐχὶ τοῖς xat! ἐπίνοιαν ἀνθρώπου πλεο-
νέχτου καὶ βία πεφυχόσιν. " Evüev 6 Kaic, παροξυνθεὶς
ἐπὶ τῷ προτετιμῆσθαι τὸν ᾿Αὔελον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ,
5: χτείνει τὸν ἀδελφὸν xal τὸν νεχρὸν αὐτοῦ ποιήσας ἀφα-
vi λήσειν ὑπέλαδεν. ῳὋὉ δὲ Θεὸς, συνεὶς τὸ ἔργον,
ἧκε πρὸς τὸν Καῖν περὶ τοῦ ἀδελφοῦ πυνθανόμενος ποῖ
ποτε εἴη" πολλῶν γὰρ αὐτὸν οὐχ ἰδεῖν ἡμερῶν, τὸν ἄλ-
λον χρόνον ἅπαντα μετ᾽ αὐτοῦ βλέπων αὐτὸν ἀναστρε-
5 τόμενον. Ὁ δὲ Kai ἀπορούμενος xal οὐχ ἔχων ὅ τι
λέγοι πρὸς τὸν Θεὸν, ἀμγ,ανεῖν μὲν καὶ αὐτὸς ἔρασχεν
τὸ πρῶτον ἐπὶ τἀδελφῷ μὴ βλεπομένω,, παροξυνθεὶς δὲ,
τοῦ Θεοῦ λιπαρῶς ἐγχειμένου καὶ πολυπραγμονοῦντος,
vox εἶναι παιδαγωγὸς οὐδὲ φύλαξ αὐτοῦ xal τῶν ὅπ’

» χὐτοῦ πραττομένων ἔλεγεν. ὯὉ δὲ Θεὸς τοὐντεῦθεν
ἤλεγχεν ἤδη τὸν Κάϊν, φονέα τἀδελφοῦ γενόμενον xal
Θαυμάζω», φησὶν ὁ Θεὸς, εἰ περὶ ἀνδρὸς ἀγνοεῖς εἰπεῖν
τί γέγονεν, ὃν αὐτὸς ἀπολώλεχαςς. Τῆς μὲν οὖν ἐπὶ
τῷ φύνῳ τιμωρίας αὐτὸν ἠφίει, θυσίαν τε ἐπιτελέσαντα

z xai Óv αὐτῆς ἱχετεύσαντα μὴ λαύδεῖν ὀργὴν ἐπ᾽ αὐτῷ
μαλεπωτέραν, ἐπάρατον δὲ αὐτὸν ἐτίθει καὶ τοὺς ἐχγό-
woo; αὐτοῦ τιμωρήσεσθαι χατὰ τὴν ἑδδόμην ἠπείλησε
γενεὰν, καὶ τῆς γῆς αὐτὸν ἐχείνης ἐχθάλλει σὺν τῇ γυ-
ναιχί, Τοῦ δὲ μὴ θυηρίόις ἀλώμενος περιπέσῃ δεδιότος

ῳ xai τοῦτον ἀπόληται τὸν τρόπον, ἐκέλευε μηδὲν ὑφορᾶσθαι
σχυθρωπὸν ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας, ἀλλ᾽ ἕνεχα τοῦ μηδὲν
ἐκ θηρίων αὐτῷ γενέσθαι δεινὸν, διὰ πάσης ἀδεῶς χω-
otv γῆς" xal σημεῖον ἐπιδαλὼν, ὡς γνώριμος ἂν εἴη,
ποοσέταξεν ἀπιέναι.

& 8΄. Πολλὴν δ᾽ ἐπελθὼν γῆν ἱδρύεται μετὰ τῆς γυ-
γαιχὸς Καῖς Ναΐδα, τόπον οὕτω χαλούμενον, καὶ αὐτόθι
ποιεῖται τὴν χατοίχησιν, ἔνθ᾽ αὐτῷ xal παῖδες ἐγένοντο.
Οὐχ ἐπὶ νουθεσία δὲ τὴν χόλασιν ἔλαδεν, ἀλλ’ ἐπ᾽ αὐ-
ξήσει τῆς χαχίας, ῥδονὴν μὲν πᾶσαν ἐχπορίζων αὑτοῦ

τῷ σώματι, x&v μεθ᾽ ὕόρεως τῶν συνόντων δέῃ ταύ-
τὴν ἔχειν, αὔξων δὲ τὸν ofxov πλήθει χρημάτων ἐξ
ἁρπαγῆς καὶ βίας, πρὸς ἡδονήν τε καὶ ληστείαν τοὺς

[$00.]] 7
CAP. II. (III)

Nati sunt autem eis filii mares duo. Horum quidem
prior nominatus est Cais, quod vocabulum , si interprete- '
ris, notat possessionem : Abelus autem secundus ; quae vox
luctum siguificat. Natse sunt eis eliam filis. Et fratres
quidem diversis gaudebant studiis. Nam Abelus quidem
natu junior justitiam colebat, et omnibus quecunque gere-
bat Deum praesentem ratus, virtuti prospiciebat. Pastoralis
autem ejus erat vita : Cais vero, quum alioquin valde im-
probus esset, et lucrum solum spectaret, terram etiam
arare primus excogitavit , fratremque interemit tali de causa.
Quum visam eis esset sacrificare Deo, Cais quidem ex agri
culture et arborum fructibus obtulit, Abelus vero lac et
primogenita pecorum. Deus autem hoc sacrificio magis
delectabatur, utpote sponte et secunduin naturam prove-
nientibus honoratus, non iis qui ex inventione hominis
avari per vim producía erant. Quapropter Cais, indigna-
fus Abelum a Deo sibi preelatum esse, fratrem interficit ,
atque abdito ejus cadavere rem clam fore putabat. Deus
autem cognito facinore venit ad Cain , de fratre perquirens,
ubinam esset: multis enim diebus se pon vidisse eum, -
quem reliquo omni tempore cum ipso versari animadver-
tisset. Cais autem dubius animi nec labens quod respon.
deret Deo, se quidem in angustiis versari et ipsum primum
ait, quod frater nusquam compareat ; Deo autem majorem
in modum instante et accurate inquirente, indignatus ille,
non se peedagogum , neque custodem ejus nec rerum ejus
observatorem esse dixit. Tum vero Deus Cain illico re-
darguit, quod fratris necis auctor esset : et Miror, Inquit
Dens, si de fratre nescis dicere quid factum sit, quem ipse
peremisti. Attamen illi sacrificium facienti et per lioc
exposcenti ne vehementius ei irasceretur, czedis supplicium
remisit, exsecrabilem antem fecit, posterisque ipsius,
in septima progenie ponam suübeundam esse denun-
ciavit; el ex ista regione eum cum uxore ejicit. Ilio
autem extimescente, ne oberrans in feras incideret, atque
eo modo periret , jussit eum nihil triste tali ex causa suspi-
cari, sed, quod nec quidquam mali ex feris ei accideret ,
terram omnem impavide peragrare : ac signo ei indito ut
nosci posset abire praecepit.

2. Cais autem multum terrae una cum uxore emensus
landem Naida condidit ; id loci nomen est : atque illic habi-
tare constituit , ubi etiam liberos procreavit. Celerum pena
nequaquam ei cedebat in admonitionem, sed in malitia in.
crementum ; voluptates quidem omnigenas sibimet indul-
genti , etiamsi cum injuria secum commorantium eas habera
oporteret. Facultates autem domeslicas magna pecunia-
rum vi ex rapinis et violentia amplificans, et ad luxuriam

8 (5,9)
ἐντυγχάνοντας παραχαλῶν διδάσκαλος αὐτοῖς πονηρῶν
ὑπῆρχεν ἐπιτηδευμάτων. Καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην μὲν, 5

. πρότερον συνέζων of ἄνθρωποι, μέτρων ἐπινοίᾳ xat στα-
θυῶν μετεστήσατο, ἀχέραιον αὐτοῖς ὄντα τὸν βίον ἐχ

ὃ τῆς τούτων ἀμαθίας καὶ τὸ μεγαλόψυχον εἰς πανουργίαν
περιαγαγών. — "Opouc τε γῆς πρῶτος ἔθετο, xoi πόλιν
ἐδείματο xal τείχεσιν ὠχύρωσεν, εἰς ταὐτὸ δυνελθεῖν
τοὺς οἰχείους χαταναγχάσας. Καὶ τὴν πόλιν δὲ ταύτην
ἀπὸ ᾿Ανώχου,, τοῦ πρεσδυτάτου παιδὸς, Ἀνώχαν ἐχά-

10 λεσεν. Ἀνώχου δὲ Ἰαρέδης υἱὸς ἦν" ix δὲ τούτου
Μαρούηλος, k: γίνεται παῖς Μαθουσάλας" τοῦ δὲ Λα-
μεχος, ᾧ παῖδες ὑπῆρξαν ἑπτὰ xat ἑδδομήκοντα, ix
δύο γυναιχῶν αὐτῷ φύντες, Σελλᾶς χαὶ ᾿Αδᾶς. ού--
τῶν Ἰώθδηλος μὲν, ἐξ ᾿Αδᾶς γεγονὼς, σχηνὰς ἐπήξατο
15 xat προδατείαν ἠγάπησεν, ᾿Ιούδαλος δὲ, ὁμομήτριος
ὧν αὐτῷ, μουσικὴν ἤσχησε χαὶ ψαλτήρια καὶ χιθάρας
ἐπενόγσε. Θόδελος δὲ τῶν ἐχ τῆς ἑτέρας γεγονότων,
ἰσχύϊ πάντας ὑπερδαλὼν, τὰ πολεμιχὰ διαπρεπῶς με-
τῆλθεν- ἐχ τούτων χαὶ τὰ πρὸς ἡδονὴν τοῦ σώματος
30 ἐχπορίζων γαλχείαν πρῶτος ἐπενόησε. Πατὰὴρ δὲ θυ-
γατρὸς γενόμενος Λάμεχος Noeuso ὄνομα, ἐπεὶ τὰ θεῖα
σαφῶς ἐξεπιστάμενος ἑώρα δίχην ἑαυτὸν ὑφέξοντα τῆς
Κάϊος ἀδελφοχτονίας, τοῦτο ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξὶν ἐποίησε
φανερόν. "ἔτι δὲ ζῶντος Ἀδάμου xai Κάϊος τοὺς 2x-
35 γόνους πονηροτάτους συνέθη γενέσθαι, χατὰ διχδοχὴν
xai αίμησιν ἄλλον ἄλλου χείρονα τελευτῶντα, πρός τε
πολέμους εἶχον ἀχρατῶς xal πρὸς ληστείαν ὡρμήχε-
σαν. “Ὅλως δ᾽ εἴ τις ὀχνηρὸς ἢν πρὸς τὸ φονεύειν,
ἀλλ᾽ οὖν ἀπονοία ἦν θρασὺς. ὁρίζων καὶ πλεονεκτῶν.
30. y. Ἄδαμοςδὲ, ὃ πρῶτος ix γῆς γενόμενος ( ἀπαιτεῖ
τὰρ ἢ δυίγησις τὸν περὶ αὐτοῦ λόγον), ᾿Αδέλου μὲν
ἐσφαγμένον, Κάϊος δὲ διὰ τὸν ἐχείνου φόνον πεφευγό-
τος, παιδοποιίας ἐφρόντιζε, Καὶ δεινὸς εἶεν αὐτὸν
γενέσεως ἔρως, ἔτη τριάχοντ᾽ ἤδη xal διαχόσια ἠνυχότα
ὅδ τοῦ βίου, πρὸς οἷς ἕτερα ζήσας ἑπταχόσια τελευτᾷ. Γί-
νονται μὲν οὖν παῖδες αὐτῷ ἄλλοι τε πλείους xat Σζῆθος,
᾿Αλλὰ πεοὶ μὲν τῶν ἄλλων μαχρὺν ἂν εἴη λέγειν, πει-
ράσομαι δὲ μόνα τὰ τῶν ἀπὸ Σήθου διελθεῖν. Τραφεὶς
γὰρ οὗτος καὶ παρελθὼν εἰς ἡλικίαν ἤδη τὰ χαλὰ χρί-
40 νεῖν δυναμένην, ἀρετὴν ἐπετήδευσε, xal γενόμενος αὐ-
τὸς ἄριστος μιμητὰς τῶν αὐτῶν τοὺς ἀπογόνους χατέλι-
πεν. Οὗτοι πάντες ἀγαθοὶ φύντες γῆν τε τὴν αὐτὴν
ἀστασίαστοι χατῴχησαν εὐδαιμονήσαντες, μηδενὸς αὖ-
τοῖς dy ot xal τελευτῆς δυσχόλου προσπεσόντος, σοφίαν τε

45 τὴν περὶ τὰ οὐράνια καὶ τὴν τούτων διαχόσμησιν ἐπε-
νόγσαν. Ὑπὲρ δὲ τοῦ μὴ διαφυγεῖν τοὺς ἀνθρώπους
τὰ ηὑρημένα, μηδὲ πρὶν εἰς γνῶσιν ἔλθεῖν φθαρῆναι,
προειρηχότος ἀφανισμὸν Ἀδάμου τῶν ὅλων ἔσεθαι,, τὸν
μὲν χατ᾽ ἰσχὺν πυρὸς, τὸν ἕτερον δὲ χατὰ βίαν καὶ πλη-
δ0 θὺν ὕδατος, στήλας δύο ποιησάμενοι, τὴν μὲν ἐχ πλίν-
θου, τὴν δ᾽ ἑτέραν ἐκ λίθου, ἀμφοτέραις ἐνέγραψαν τὰ
ηδρημένα, ἵν᾽, εἰ xal eva» τὴν πλινθίνην ἀφανισθῇ-
vat ὑπὸ τῆς ἐπομόρίας, ἡ λιθένη μείνασα παράσχη μα-
θεῖν τοῖς ἀγθρώποις τὰ ἐγγεγραμμένα, δηλοῦσα xal

APXAIOAOTIAX BIBA. A. ΚΕΦ. B.

[16,11.]
ac latrocinia familiares suoe invitans, magister illis exstitit
δὰ pravam vitze institutionem. Εἰ simplicitatem quidem,
qua prius vivebant homines, excogitatis mensuris et pon-
deribus immutavit, vite innocentiam ex harum rerum igno-
ratione, animique magnitudinem in vafritiem elt callidita-
tem vertens. Primos agris terminos posuit, urbemque
tedificavit et muris communivit , in unum convenire cogens
domesticos suos. Hanc autem civitatem ab Anocho, libe-
rorum natu maximo, Anocham appellavit. Anochi vero
filius fuit Iaredes. Exillo autem Maruelus, cujus filius
fuit Mathusalas : hujus vero Lamechus, cui fihi exstiterunt
septuaginta et septem, ex duabus suecepti uxoribus, Sella
et Ada. Horum quidem Jobelus, ex Ada natus, fixit ta-
bernacula, et rem pecuariam colux. Jubalus vero, frater
ejus uterinus, musicam exercuit , psalteriaque et citharas
invenit. Thobelus autem, &n«ws ex aitera uxore progna-
torum, qui viribus omnes superabat, rem militarem egre-
gie Lraclavit; cujus ope quz ad corporis voluptatem faciunt
sibimet comparans , opificium :erarium primus excogitavit.
Lamechus autem filio factus pater, cui nomen Noemas,
quoniam rerum divinarum: scientia pollens viderat se pue
nze subjacere ob fratricidium a Cai perpetratum , uxoribus
suis hoc indicavit. Ceterum adhuc vivente Adamo, pro-
geniem Cais sceleratissimam fieri contigit, quum per suc-
cessionem et imitationem alius alio in dies deterior evade-
ret : ad hellum etiam supra modum proclives erant, et

'ad latrocinia precipites ferebantur. Summaatim vero, si
quis segnis esset ad caedem faciendam, saltem perdite erat
et profligate. dementize , contumeliosus et inj uriosus.

3. Adamus autem, primus e terra factus (nam de eo
narralio a nobis dici exigit ), posteaquam Abel fuerat occi-
$us, et Cais propter czedem ejus solum verterat, de liberis
procreandis cogitabat. "Velementi enim prolis desiderie
tegebatur, annos jam agens triginta et ducentos ; quibus quum
accessissent alteri septingenti, vita defunctus est. Et qui-
dem illi nati sunt filii complures, et inter hos Sethus. Sed
de aliis quidem longum foret narrare: conabor aulem es
sola , quze ad Sethi posteros spectant, memorare. [18 nam-
que educatus et eo etatis veniens, ut jam quee recta essent
discernere valeret, virtutis studiis semet addixit, et, quum
ipse vir optimus exstitisset , eorundem imitatores filios reli-
quit. Ilii autem omnes bona indole przditi tum eandem
terram sine seditione incolebant beati, nulla re molesta
illis, quoad viverent, accidente , tum sapientiam circa cale-
stia et eorum ornatum excogitaverunt. Ne aulem illa in-
venta homines effugerent , et antequam venirent in notitiam
interciderent , quum rerum omnium interitum fore , alterum
quidem ignis vi, alterum vero per violentiam et multitudi-
nem aquarum, predixisset Adamus, columnis duabus
exstructis, una quidem ex latere, altera vero ex lapide,
inventa sua utrique inscripserunt , ut si forte lateritia eversa
esset per imbrium vim , lapidea superstes ostenderet homi-

ANTIQ. JUD.
Μένει δ᾽ ἄχρι τοῦ

(»—11.)

"a? 74€ 9

Ξλινθίνην ὃ Ur αὐτῶν ἀνατεθῆναι.

ξεῦρο χατὰ γῆν τὴν Σίριδα,
ΚΕΦ. I".
Καὶ οὗτοι αὲν ἑπτὰ γενεὰς διέμειναν, Θεὸν ἡγούμε-

νοι δεσπότην ᾿εἶναι τῶν ὅλων, xal πάντα πρὸς ἀρετὴν
βλέποντες. Εἶτα προϊόντος τοῦ χρόνου μεταβάλλονται
n τὸ χεῖρον 2x τῶν πατρίων ἐθισμῶν, μήτε τὰς νε-
"παισμένας τιμὰς ἔτι τῷ Θεῷ παρέχοντες μήτε τοῦ
πρὸς ἀνθρώπους διχαίου ποιούμενοι λόγον, ἀλλ᾽ ἣν πρό-
τεῦον εἰ; yov τῆς ἀρετῆς ζήλωσιν, διπλασίονα τῆς χαχίας
le τότ᾽ ἐπεδείκνυντο δι᾽ ὧν ἔπραττον" ἔνθεν ἑαυτοῖς τὸν
Θεὸν ἐξεπολέμωσαν. Πολλοὶ γὰρ ἄγγελοι Θεοῦ γυ-
vasi συαμιγέντες δδριστὰς ἐγέννησαφ παῖδας, xal παν-
τὸς ὑπερόπτας χαλοῦ, διὰ τὴν ἐπὶ τῇ δυνάμει πεποίθησιν'
ὅχοιχ γὰρ τοῖς ὑπὸ γιγάντων τετολμῆσθαι λεγομένοις
n5 vy Ἑλλήνων, xai οὗτοι ὃ δρᾶσαι παραδίδονται. Νώεος
ἐξ, τοῖς πραττομένοις ὑπ᾽ αὐτῶν δυσχεραίνων χαὶ τοῖς
βουλεύμασιν ἀηδῶς ἔγων, ἔπειθεν ἐπὶ τὸ χρεῖττον αὐὖ-
τοὺς τὴν διάνοιαν xat τὰς πράξεις μεταφέρειν, Ὁρῶν
δ᾽ οὐχ ἐνδιδόντας. “ἀλλ᾽ ἰσχυρῶς ὑπὸ τῆς ἡδονῆς τῶν
3 χχχῶν χεχρατημένους, δείσας μὴ χαὶ | φονεύσωσιν αὖ-
τον, ἁετὰ γυναιχὸς χαὶ τέχνων χαὶ τῶν τούτοις συνοι-
κουσῶν ἐξεγώρησε τῆς γῆς.
. Ὁ δὲ Θεὺς τοῦτον μὲν τῆς διχαιοσύνης ἠγά-
πεσε, χατεδίκαζε δ᾽ οὐχ ἐχείνους μόνον τῆς χαχίας, ἀλλὰ
2, χαὶ πᾶν ὅσον ἦν ἀνθρώπινον τότε δόξαν αὐτῷ διαφθεῖ-
ραι, xxi ποιῆσαι γένος ἕτερον πονηρίας χαθαρὸν, ἐπιτε-
αὐμενός τε αὐτῶν τὸν βίον, xal ποιήσας ἐτῶν οὐχ ὅσα
πρότερον ἔζων, ἀλλ᾽ ἑχατὸν εἴχοσιν, εἰς θάλασσαν τὴν
ἤπειρον μετέβαλε. Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀφανίζονται πάντες"
4 Νώεος δὲ σώζεται μόνος, ὑποθεμένου μηγανὴν αὐτῷ
χαὶ πόρον πρὸς σωτηρίαν τοῦ Θεοῦ τοιαύτην. — ÀXo-
ναχα τετράστεγον χατασχευάσας, πηχῶν τὸ μῆχος τοια-
χησίων, πεντήχοντα δὲ τὸ πλάτος χαὶ τριάχοντα τὸ βά-
fcc, εἷς ταύτην σύν τε μητέρι τῶν παίδων xal ταῖς
25 τούτων γυναιξὶν ἐνέδη, τὰ τε ἄλλα ὅσα πρὸς τὰς χρείας
αὐτοῖς ἐπικουρήσειν ἔμελλεν ἐνθέμενος, ζῷά τε παντοῖα
πρὸς διατήρησιν τοῦ γένους αὐτῶν, ἄρρενά τε xal θήλεα,
συνεισθαλόμενος, ἄλλα τε τούτων ἑπταπλασίονα τὸν
ἀριθιόν. ἮΝ δ᾽ ἢ λάρναξ τούς τε τοίχους χαρτερὰ
w xxt τοῖς ἁρωοῖς ἰσχυρῶς ἐνδεδεμένη xal τὸν ὄροφον, ὡς
μηξΣαιλόθεν ἐπιχλύσασθαι, μηδ᾽ ἡττᾶσθαι τῆς τοῦ ὕδα-
vx βίας. Καὶ ὁ Νώεος μὲν οὕτω μετὰ τῶν οἰχείων
διασώζεται" ἦν δ᾽ αὐτὸς μὲν ἀπὸ ᾿Αδάμου δέχατος.
λαμέχου γάρ ἐστιν υἱὸς, οὗ πατὴρ ἦν Μαθουσάλας"
Ui οὗτος δὲ ἦν τοῦ Ἀνώχου τοῦ Ἰαρέδου. αλουήλου
δὲ Ἰαρέδης ἐγεγόνει, ὃς ἐχ Καϊνᾶ τεχνοῦται τοῦ "Ever
σου σὺν ἀδελφαῖς πλείοσιν᾽ Ενωσος δὲ Σήθου υἱὸς ἦν
τοῦ Ἀδάμου.
γ΄. Συνέθδη δὲ τοῦτο τὸ πάθος κατὰ τὸ ἑξακοσιοστὸν
τὼ ἔτος ἦ ἤδη Νωέου τῆς ἀρχῆς, ἐν μηνὶ δευτέρῳ, Δίῳ μὲν
ὑπὸ Μακεδόνων λεγομένῳ, Μαρσουάνῃ δὲ ὑπὸ T :δραίων.
οὕτω γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ τὸν ἐνιαυτὸν ἦσαν διατεταγότες.

LIB. I. CAP. 11].

[n—1.] 9

nibus iuseripta, simulque indicaret et lateritiam ab illis
positam fuisse. Manet autem hodieque in terra Siride.

CAP. III. (1V.)

Et isti quidem per septem eetates eo sí(atu perstiterunt,
Deum pro rerum omnium domino agnoscentes, virtutem.
que in omnibus respicientes. — Procedente dein tempore
patriis ab institutis in pejus mutati sunt, neque juris erga
homines rationem habentes, sed tum, eo quo virtutem
antea certatim colebant, duplo majore ad malitiam studio
se ferri ostendebant : quo factum est ut Deum sibimet in-
fensum reddiderint. Nam multi angeli Dei, eum mulieri«
bus consuescentes , filios genuerunt injuriosos et omnis ho-
nesti contemptores, propter potentie fiduciam : hisce enim,
qu& Gigantes ausos esse tradunt Graeci , similia et isti per-
petrasse dicuntur. Noeus autem, quie ab iis acfa erant
indignatus , eorumque consilia gravatim ferens, suadebat
ut in melius mentem actusque mularent. Verum, quum vi-
deret illos sibi non parere, tolosque vitiorum illecebris
irretiri, veritus ne et se cum uxore et filiis eorumque con-

jugihus interimerent, ab ea terra discessit.

2. Deus autem illum quidem justitite ergo valde dilexit,
istos vero non solum malitize damnavit, sed, quuin visum es-
get ei universum genus humanum perdere , aliudque novum
sceleris purum instaurare, resectoque vitz spatio et nou
totidem annorum ac prius , sed centum et viginti constituto,
ccntinentem terram in pelagi faciem immutavit : et sic isti
quidem universi absumpti sunt. Noeus autem solus est ser-
vatus , Deo ipsi hujusmodi fabricam et viam ad salutem sug-
gerente. Arcam quattuor contignationum construens, ut
longitudo trecentos cubitos pateret, latitudo quinquaginta,
et altitudo triginta, in eam cum matre filiorum et eorum
conjugibus conscendit, aliisque, quce ad usus necessarios
sibi suppetitura essent, impositis, omnigenisque animali-
bus, iisque mare et femina, ad genus illorum reparandum
secum introductis , et ex aliia eorum septem numero. Erat
aulem arca quum parietibus valida, tum commissuris tecto-
que firma, ut nulla ex parte submergeretur, aut aquarum
violentiae cederet. Atque ita quidem Noeus cum suis ser-
vatus est. Erat autem ipse quidem ab Adamo decimus.
Nam Lamecho est genitus, cui pater erat Mathusalas; hic
autem Anochi fuit, filii Jaredi; ex Maluelo vero genitus
est Jaredes , qui cum sororibus plurimis ex Caina prognatus
est, Euosi filio; at Enosus Sethi filius erat, qui ex Adamo
Datus est.

3. Contigit autem hac calamitas anno aetatis Noei sexcene
tesimo, mense secundo qui a Macedonibus Dius appellatur,
ab Hebrais autem Marsuane : ita enim in /Egypto annum
cousüituerunt. — Movses autem Nisan, qui est Xantliicus ,

δ

lo

τῦ

4u

45

5o

10 (11,1.)

Μωῦσῆς δὲ τὸν Νισὰν, ὅς ἐστι Ξανθιχὸς, μῆνα πρῶτον
ἐπὶ ταῖς ἑορταῖς ὥρισε; χατὰ τοῦτον ἐξ Αἰγύπτου τοὺς
"E6patouq προαγαγών. Οὗτος δ᾽ δ᾽ αὐτῷ xai πρὸς &ra-
σας τὰς εἰς τὸ θεῖον τιμὰς ἦ ἦρχεν" ἐπὶ μέντοι γε πρά-
σεις χαὶ ὠνὰς xai τὴν ἄλλην διοίχησιν τὸν πρῶτον
uTva διεφύλαξε, Τὴν à δ᾽ ἐπομόρίαν ἄρξασθαί φησιν τῇ
ἑδδόμη τοῦ προειρημένου μηνὸς xa εἰχάδι. Χρόνος δὲ
οὗτος ἀπὸ ᾿Αδάμου τοῦ πρώτου γεγονότος ἐτῶν ὑπῆρξε
δισχιλίων ἑξακοσίων πεντήχοντα ἕξ. ᾿Δλναγέγραπται δ᾽
6 χρόνος ἐν ταῖς ἱεραῖς βίόλοις, σημειουμένων μετὰ
πολλῆς ἀκριθείας. τῶν τότε xal τὰς γενέσεις τῶν ἐπι-
φανῶν ἀνδρῶν xat τὰς τελευτάς.

δ΄. ᾿Αδάμῳ | uiv οὖν τριαχοστῷ ἤδη xai διαχοσιοστῷ
ἔτει γεγονότι παῖς Σῆθος γίνεται, ὃς ἐναχόσια μὲν xal
τριάχοντα ἐδίωσεν ἔτη. Σῆθος δὲ xavà πέμπτον χαὶ
διαχοσιοστὸν ἔτος ἐγέννησεν " Evocov, ὃς δώδεχα ζήσας
ἔτη καὶ ἐναχόσια Kaiv τῷ παιδὶ τὴν τῶν πραγυά-
των ἐπιμέλειαν παραδίδωσιν, τεχνώσας αὐτὸν περὶ ἔχα-
τοστὸν xa ἐνενηχοστὸν ἔτος. Οὗτος ἐδίωσεν ἔτη πέντε
πρὸς τοῖς ἐναχοσίοις. Καϊνᾶς δὲ βιοὺς δέχα χαὶ ἐναχόσια
Μαλάηλον υἱὸν ἔσχεν. ἔτει γενόμενος ἑχατοστῷ ἑύδομη-
χοστῷ. Οὗτος ὁ αλάηλος ζήσας πέντε πρὸς τοῖς ἐνενή-
κοντὰ χαὶ ὀχταχοσίοις ἐτελεύτησεν, ᾿Ιαρέδην χαταλιπὼν
υἱὸν, ὃν ἔτος ἐξηκοστὸν ἤδη χαὶ ἑχατοστὸν χαὶ πέμπτον
γενόμενος ἐγέννησε. ᾿Γοῦτον εἷς δύο καὶ ἑξήκοντα πρὸς
τοῖς ἐναχοσίοις βιώσαντα "Avwy oc υἱὸς διαδέχεται, γεν-
νηθεὶς περὶ. ἔτη δύο χαὶ ἑξήχοντα xal ἐχατὸν τοῦ πατρὸς
αὐτῷ τυγχάνοντος. Οὗτος (cae πέντε xal ἑξήχοντα
πρὸς τοῖς τριαχοσίοις ἀνεχώρησε πρὸς τὸ θεῖον" ὅθεν οὐδὲ
τελευτὴν αὐτοῦ ἀναγεγράφασι. αθουσάλας δὲ 'Avo-
χου παῖς χατὰ ἔτος αὐτῷ γεγονὼς πέμπτον xai £En-
xoctóv xal ἑχατοστὸν Λάμε; χον υἱὸν ἔσχε, περὶ ἔτη

γεγονὼς ἑπτὰ καὶ ὀγδοήχοντα xat ἑκατόν" ᾧ τὴν ἀργὴν

παρέδωχαν, αὐτὸς αὐτὴν χατασχὼν ἔτη ἐννέα καὶ £4
χοντα πρὸς ἐναχοσίοι,. Λάμεχος δὲ ἄρξας ἑπτὰ xal
ἐδδομήκοντα ἐπὶ ἑπταχοσίοις ἔτεσι Νώεον τῶν tpa yud-
των ἀποδείχνυσι προστάτὴν τὸν υἷόν" ὃς Λαμέγῳ γενός-
μενος δεύτερον xal ὀγδοηκοστὸν χαὶ ἑκατοστὸν ἔτος
ἠνυχότι πεντήχοντα χαὶ ἐναχοσίοις ἔτεσιν ἦρξε τῶν
πραγμάτων. ᾿'Γαῦτα συναγόμενα τὰ ἔτη τὸν προανα-
γεγραμμένον συμπληροῖ χρόνον. ᾿Κξεταζέτω δὲ μη-
δεὶς τὰς τελευτὰς τῶν ἀνδρῶν (τοῖς γὰρ αὑτῶν παισὶ
καὶ τοῖς ἐχείνων ἀπογόνοις συμπὰρεξέτεινον τὸν fov),
ἀλλὰ τὰς γενέσεις αὐτῶν μόνον δράτω.

ε΄. ᾿Επισημήναντος δὲ τοῦ Θεοῦ xal ὕειν ἀρξαμένου
τὸ ὕδωρ ἡμέραις τεσσαράχοντα ὅλαις χατεφέρετο, ὡς
ἐπὶ πήχεις πεντεχαίδεχα τὴν γὴν ὑπερσχεῖν. Καὶ

τοῦτο ἦν τὸ αἴτιον τοῦ μὴ διασωθῆναι πλείονας, φυγῆς i

ἀφορμὴν οὐχ ἔχοντας. Παυσαμένου δὲ τοῦ ϑετοῦ
μόλις ἤρξατο ὑποθαίνειν τὸ ὕδωρ ἐφ᾽ ἡμέραις ἑκατὸν
χαὶ πεντήχοντα, ὡς μηνὶ ἑδδόμῳ, ἱσταμένου δ᾽ ἦν
ἑῤδόμη, κατ᾽ ὀλίγον ὑπονοστεῖν ἀπολήγοντος. "Ἔπειτα
τῆς λάρναχος περὶ ἄκραν τινὰ ὄρους σταθείσης χατὰ τὴν
Apusviav συνεὶς 6 Νώεος ἀνοίγει ταύτην. Καὶ θεχσά-

APXAIOAOTIAX BIBA. Α. ΚΕΦ. T.

[13—15.]
in festis observandis mensem primum esse voluit quod in

eo Hebreos ex JEgypto eduxisset. Ab eo in omnibus,

quae ad honores divinos spectant, exordium fecit, in ven-
ditionibus tamen et emptionibus et rerum celerarum admi-
nistratione primum mensem servavit. Vim autem imbrium
cepisse ait vigesima septima die praedicti mensis. Tempus
vero lioc ab Adamo primo homine annorum erat bis mille

sexcentorum quinquaginta sex. ]n libros autem sacros

relatum est tempus, istius cetatis hominibus multa cum
diligentia notaütibus virorum illustrium natales et obitus.

4. Adamo quidem, quum esset triginta et ducentorum
annorum, Setlius filius natus esL; qui Adamus nongentos et
triginta vixit annos. Sethus autem ducentesimo et quinto
auno genuit Enosum, qui, quum duodecim et nongentos
vixisset annos, Cainz filio rerum curam tradidit, quem
genuerat anno cefatis sua: centesimo et nonagesimo. [sle
vixit quinque et nongentos annos. Cainas vero, vivens
decem ef nongentos annos , Malaelum filium habuit, quem
genuit ánnum agens centesimum seftuagesimum. — Iste
Malaelus, quum vixisset quinque et nonaginta et octingen-
tos annos , defunctus est, Jareden filium relinquens , quem
genuit, cum sexaginta quinque et centum esset annorum.
Huic duo et sexaginta et nongentos annos viventi Anochus
filius successit, natus quum sexaginta duorum et centum
annorum esset pater ejus. 1116 exactis trecentis sexaginta
quinque annis discessit ad Deum : quo factum est ut obi-
tum ejus in fastos non retulerint. Mathusalas autem Ano-
chi filius, sexagesimo quinto et centesimo ei natus anno,
Lamechum filium habuit, quum esset annorum octoginta
septem et centum : cui tradidit principatum, quem ipse
lenuerat annis nongentis sexaginta et novem. Lamechus
autem, quum imperium tenuisset annis septingentis septua-
ginta et seplem, Noeum filium suum rerum praefecturie
admovit ; qui Lamecho natus est , anno catis suc secundo
et octogesimo supra centesimum expleto, et quinquaginta
et nongentis annis rebus prefuit. Hi anni in unam sum-
mam collecti tempus suprascriptum complent. Nemo autem
inquirat in obitus istorum virorum (cum filiis enim suis
vilam agebant, eamque usque ad ipsorum nepotes extende-
bant), sed tantum natales eorum in annorum supputatione
respiciat.

5. Quum autem, postquam Deus signum dederat , plucre
incepisset , aqua quadraginta continuis diebus ceo descen-
debat, adeo ut usque ad quindecim cubitos super lerram
exslare. Atque id causc erat, cur plurimis salus omnis
adimeretur, non habentibus quo se reciperent. Cessante
aulem pluvia, vix spatio centum et quinquaginta dierum
aqua decrescebat , utpote mense septimo ejusque die septi-
ma ea sensim recedere desinente. Deinde, quum arca ad
summitatem quandam montis in Armenía substilterit , sen-
liens Aioc Noeus aperuit eam ; et videns circa ipsam aliquan-

(1,13)
μενος γῆν βραχεῖαν περὶ αὐτὴν, ἐπὶ χρηστοτέρας ἤδη
γεγονὼς ἐλπίδος ἠρέμει. Ὀῤλίγαις δ᾽ ὕστερον ἡμέραις
αϑλλον ὑπομωροῦντος τοῦ ὕδατος μεθίησι χόραχα, βου-
λώμενος αθεῖν εἴ τι καὶ ἄλλο τῆς γῆς ἐχλελεια μένον
ὁ ὑπὸ m) ὕδατος ἀσφαλές ἐστιν ἤδη πρὸς ἔχβατιν. Ὁ
ἐς πῆσαν εὑρὼν ἔτι λιμναζομένην, πρὸς Νώεον ἐπα-
viait. Μετὰ δὲ ἡμέρας ἑπτὰ περιστερὰν ἐπὶ τὸ γνῶναι
τὸ τερὶ τὴν YT» προὔπεαγεν" ἧς ἐπανελθούσης πρὸς
175» πεπτ λοιλένης ἄνα xal θαλλὸν ἐλχίας χομιζούσης,
Wir μαθὼν τὴν qj» ἀπηλλαγμένην τοῦ χαταχλυσμοῦ,
usi, ἄλλας ἑπτὰ ἡ μέρας τὰ ζῷα τῆς λάρναχος ἐξαφίη-
τιν, αὐτός τε μετὰ τῆς γενεᾶς προελθὼν xat θύσας τῷ
Θεῷ συνευωχεῖτο τοῖς οἰχείοις. ᾿Αποδατήριον μέντοι
τὸν τόπον τοῦτον 'Aouévtot χαλοῦσιν᾽ ἐκεῖ γὰρ ἀνχσω-
t fiere τῆς λάρναχος ἔτι νῦν οἱ ἐπιχώριοι τὰ λείψανα
ἐξιβεικνύουσι.
ς΄. Τοῦ δὲ καταχλυσμοῦ τούτου xal τῆς λάρναχος
“ἔμγηνται πάντες οἷ τὰς βαρύχριχὰς ἱστορίας ἀναγε-
᾿πραφότες" ὧν ἐστι xxl Βηρωσσὸς 6 Χαλδαῖος, Διη-
ἃ Twusvog γὰρ τὰ περὶ τὸν χαταχλυσμὸν οὕτω που δι-
ἔξεισι « λέγεται δὲ xai τοῦ πλοίου ἐν τῇ Aputv(a πρὸς
τῷ ὄρει τῶν Κορδναίων ἔτι μέρος τι εἶναι, χαὶ χομί-
. Sy τινὰς τῆς ἀσφάλτου ἀφαιροῦντας. Χρῶνται δὲ
πάλιστα οἱ ἄνθρωποι τῷ κομιζομένῳ πρὸς τοὺς
& « ἀποτροπιασμούς, » Μέμνηται δὲ τούτων καὶ "Iegovu-
τς ὃ Αἰγύπτιος, ὃ τὴν ἀργαιολογίαν τὴν (βοινιχιχὰὴν
Ξογῳανάμενος, xai Μίνασέας δὲ xol ἄλλοι πλείους.
Ναὶ Νιχόλχος δὲ ὃ Δαμασκηνὸς ἐν τῇ ἐνενηχοστῇ xai
ix-r βίβλῳ ἱστορεῖ περὶ αὐτῶν, λέγον οὕτως" « ἔστιν
λ « ὑπὲο τὴν Μιλυάδα uf[x ὄρος χατὰ τὴν ᾿Δρυενίαν,
- Βζοις λεγόμενον" εἰς ὃ πολλοὺς συμφυγόντας ἐπὶ τοῦ
* χαταχλυσμοῦ λόγος ἔχει περισωθῆναι, xai τινα ἐπὶ
«γάρναχος ὀχούμενον ἐπὶ τὴν ἀχρώρειαν ὀχεῖλαι, xal
« τὰ λείνχνα τῶν ξύλων ἐπὶ πολὺ σωθῆναι, [Γένοιτο δ᾽
x * ἂν οὗτος, ὄντινα xal Μωυσῆς ἀνέγραψεν 6 ᾿Ιουδαίων
« νολοθέτης. ν
ζ. Νώεος δὲ, φοβούμενος μὴ χαθ᾽ ἔχαστον ἔτος
ἐπιαλύζη τὴν γῆν 6 Θεὸς, φθορὰν ἀνθρώπων χαταψη-
φισάμενος, ἱερεῖα χαύσας ἐδεῖτο τοῦ λοιποῦ τὸν Θεὸν
ὡς ἐπὶ τῆς πρώτης μένειν εὐταξίας, xal μηδὲν ἔτι τοσοῦ-
τὸν ἐπενεγκεῖν πάθος, δ᾽ οὗ χινδυνεύσει πᾶν ἀπολέσθαι
τὸ τῶν ζώων γένος, ἀλλὰ τετιμωρημένον τοὺς πονη-
οὡς φειδὼ ποιεῖσθαι τῶν διὰ χρηστότητα περιλειφθέν-
τον χαὶ τὸ δεινὸν διχφυγεῖν χεχριμένων. - Καχοδαιμο-
& νεστέρους γὰρ τούτους ἔσεσθαι ἐχείνων, καὶ χείρω
xixirw καταδιχασθέντας, εἰ μὴ πρὸς τὸ παντελὲς εἶεν
σεσοσικένοι, τηρηθεῖεν δ᾽ ἑτέρῳ χαταχλυσμῷ, τοῦ μὲν
Ξρώτου τὸν φόθον καὶ τὴν ἱστορίαν μαθόντας, τοῦ δευ-
τέρου δὲ τὴν ἀπώλειαν. Εὐμενῶς τε οὖν αὐτὸν προσ-
w Ξέλεσθαι τὴν θυσίαν παρεχάλει, xal μηδεμίαν ὀργὴν
ἕξι τὴν γῆν 6uolav λαφεῖν, ὅπως ἔργοις τε τοῖς ταύτης
προσλιπαροῦντες xal πόλεις ἀναστήσαντες εὐδαιμόνως
Up ἔχοιεν, χαὶ αηδενὸς, ὧν xal πρὸ τῆς ἐπου ρίας

"

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. ILI.

ει
tulum terre, in meliori spe jam constitutus quiescebat.

[15—17.)

Post paucos vero dies magis recedente aqua corvum €mi-
sit, cupiens cognoscere, si qua alia terrae pars ab aqua
derelicta egressui jam esset idonea. Αἱ ille, comperto to-
tam adhuc stagoare , ad Noeum reversus est. Post septem
vero dies columbam ad explorandum terrae statum praemi
sit. Qus quum lutulenta et frondem olivae ferens ad ipsum
rediisset, intellecto terram diluvio liberatam esse, postquam
alios septem dies exspectarat, animalia ex arca dim'sit, et
ipse quoque cum liberis egressus Deoque sacrificans una
cum suis epulabatur. Hunc autein locum Armenii Apoba-
teriun vel Egressorium vocant : illic enim arca servalce

reliquias etiam nunc ostendunt indigena.
6. Hujus autem diluvii et arce meininerunt omues qui

barbaricas scripsere liistorias, quorum unus est Berosus
Chalkdzeus.
dum loquutus est : « dicitur autem etiamnum in Armenía

Nam de diluvio referens in hunc ferme mo-

« in Cordy:icorum monte pars esse aliqua ejus navigii , et
« quosdam bitumen cx ea avellentes circumferre. Eo au-
« tem ablato utuntur homines maxime pro amuleto ad
« mala avertenda. » Sed et Hieronymus /Egyptius horum
meminit , qui Anliquitates Phaenicum scripsit, et Mnaseas,
et multi alii. Quin el Niculaus Damascenus libro nonagesi-
mo sexio de his rebus narrat in liac verba : « est super
« Milyada in Armenia mons ingens, Baris diclus, in quem
« multos diluvii tempore confngientes fama est servatos
« esse, et quendam in arca vectum ad summum ejus jugum
« appulisse, lignorumque reliquias diu conservatas esse.
« Iste fortasse idem ille est de quo etiam scripsit Moyses
« Judaeorum legislator. »

7. Noeus autem veritus ne Deus , damnatis ad interitum
hominibus , per singulos annos terram aquis oBrueret , Deo
supplicabat ut pristinum rerum ordiuem in posterum ser-
varet, οἱ nullam amplius tantam ipduceret calamitatem,
per quam universum animalium genus salutis discrimen
adiret , sed , quum de malis penam gumpsisset , parceret iis
quos ob bouitatem superstites esse voluerit et clade mise-
randa liberare decreverit : alioqui illis fore ipsos infelicio-
res et gravius damnatos, si non omnino salvi essent et
incolumes, sed alteri diluvio reservarentur, quum et terro-
rem , quem primum incutiebat , experirentur, et interitum,
quem posterius afferret. Deum igitur orabat, sacri(icium
animo placato acciperet, neve ulli posthac tantae irze terram
subjiceret , ut in ea excolenda assidui urbesque exstruentes
vitam beatam agerent, nec bona ulla, quibus ante diluvium
fruebantur, desiderarent, etiam ad extremam usque sene-

12 (13,14.)

ἀπέλαυον, ὑστερήσειαν ἀγαθῶν, εἰς μαχρόν τε τὸ γῆρας |

χαὶ βίου μῆχος ὅμοιον τοῖς πάλαι ἐπερχόμενοι.
η΄. Νωέου δὲ ταύτας ποιησαμένου τὰς ἱκετείας, ὃ
Θεὸς ἐπὶ διχαιοσύνη τὸν ἄνδρα ἀγαπῶν ἐπένευσεν
αὐτῷ τὰς εὐχὰς ἐς τέλος ἄξειν, οὔτε τοὺς διεφθαρμένους
αὐτὸς λέγων ἀπολέσαι, χαχία δὲ τῇ οἰχείᾳ ταύτην αὖ-
τοὺς ὑποσιεῖν τὴν δίκην, οὔτ᾽ ἂν εἰ γενομένους ἀνθρώ-
πους ἀφανίσαι διεγνώχει, παραγαγεῖν ἂν αὐτοὺς sic τὸν
Blov- σῶφρον γὰρ εἶναι τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς μηδὲ χαρίσα.
10 σθαι τὸ ζῆν ἢ δόντα τούτους διαφθείρειν. ᾿Αλλ᾽ οἷς
ἐξύδριζον εἷς τὴν ἐμὴν εὐσέδειαν xol ἀρετὴν, τούτοις
ἐξεδιάσαντό με ταύτην αὐτοῖς ἐπιθεῖναι τὴν δίχην,
Παύσομαι δὲ τοῦ λοιποῦ μετὰ τοσαύτης ὀργῆς τὰς
τιμωρίας ἐπὶ τοῖς ἀδικήμασιν εἰσπραττόμενος, xal
15 πολὺ μᾶλλον σοῦ παραχαλοῦντος. Εἰ δ᾽ ἐπὶ πλέον
ποτὲ χειμάσαιμι, μὴ δείσητε τῶν ὄμόρων τὸ μέγεθος"
οὗ γὰρ ἔτι τὴν γῆν ἐπιχλύσει τὸ ὕδωρ. Παραινῶ μέντοι
σφαγῆς ἀνθρωπίνης ἀπέχεσθαι xxl καθαρεύειν φόνου,
τοὺς δράσαντάς τι τοιοῦτον χολάζοντας, χρῆσθαι δὲ
40 τοῖς ἄλλοις ζώοις ἅπασι πρὸς ἃ βούλεσθε χαὶ τὰς ὀρέξεις
- ἔγετε, Δεσπότας γὰρ ἁπάντων ὑμᾶς εἶναι πεποίηκα
τῶν τε χερσαίων χαὶ νηχτῶν χαὶ ὅσα τὴν μετάρσιον
χώραν ἔχει χαὶ φορὰν, χωρὶς αἵματος" ἐν τούτῳ γάρ
ἐστιν ἢ ψυχή. Σημανῶ δὲ ὑμῖν παῦλαν ἐσομένην
» τοξείᾳ τῇ ἐμῇ" τὴν ἴριν ἀποσημαίνων, τόξον γὰρ εἶναι
τοῦ Θεοῦ παρ᾽ αὐτοῖς ἐχεῖνο νενόμισται, — Kal ὃ μὲν
Θεὸς ταῦτ᾽ εἰπὼν xal ὑποσχόμενος ἀπαλλάσσεται.
0'. Νώεος δὲ, βιοὺς μετὰ τὴν ἐπουθρίαν πεντήχοντα
xal τριαχόσια ἔτη xal πάντα τὸν γρόνον τοῦτον εὐδαε-
80 μόνως διαγαγὼν, τελευτᾷ, ζήσας ἐτῶν ἀριθμὸν ἐναχο-
σίων xai πεντήχοντα. Μηδεὶς δὲ πρὺς τὸν νῦν βίον
xai τὴν βραχύτητα τῶν ἐτῶν ἃ ζῶμεν συμδαλὼν τὸν
τῶν παλαιῶν Ψψευδῇ νομιζέτω τὰ περὶ ἐχείνων λεγόμενα,
τῷ μηδὲ γῦν τοσοῦτον ἐν τῷ βίῳ παρατείνειν χρόνον
36 τεχμαιρόμεξνος μηδ᾽ ἐχείνους εἰς ἐχεῖνο τὸ μῆχος τῆς
ζωῆς ἀφῖχθαι. Ol μὲν γὰρ θεοφιλεῖς ὄντες xat ὕπ᾽
αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ γενόμενοι. χαὶ διὰ τὸ τὰς τροφὰς ἐπι-
τηδειοτέρας πρὸς πλείονα χρόνον εἶναι, εἰχότως ἔζων
πλῆθος τοσούτων ἐτῶν. Κπειτα xal δι’ ἀρετὴν xol
40 τὴν εὐχρηστίαν ὧν ἐπενόουν, ἀστρολογίας καὶ γεωμε--
τρίας, πλέον ζῆν τὸν Θεὸν αὐτοῖς παρασχεῖν" ἅπερ οὐχ
ἣν ἀσφαλῶς αὐτοῖς προειπεῖν μὴ ζήσασιν ἑξαχοσίους
ἐνιαυτούς" διὰ τοσούτων γὰρ ὃ μέγας ἐνιαυτὸς πληροῦ--
ται, Μαρτυροῦσι δέ μου τῷ λόγῳ πάντες οἵ παρ᾽
46 Ἕλλησι χαὶ παρὰ βαρδάροις συγγραψάμενοι τὰς ἀρ-
χαιολογίας.. Καὶ γὰρ καὶ Μανεθὼν, ὃ τὴν τῶν Αἰγυ-
πτίων ποιησάμενος ἀναγραφὴν, χαὶ Βηρωσσὸς ὃ τὰ
Χαλδαϊχὰ συναγαγὼν, χαὶ Moe τε xoi "Ecttatoc,
x«i πρὸς αὐτοῖς 6 Αἰγύπτιος Ἱερώνυμος, οἱ τὰ Φοινι-
bo χιχὰ συνταξάμενοι, συμφωνοῦσι τοῖς ὑπ᾽ ἐμοῦ λεγομέ-
votz ἩΙσίγδός τε χαὶ χαταῖος xai ᾿Ελλάνιχος xai
"Axouc(Aao;, xal πρὸς τούτοις "ἔφορος xxi Νιχόλαος,
ἱστοροῦσι τοὺς ἀρχαίους ζήσαντας ἔτη χίλια,

'*2
ct

APXAIOAOF'TAX BIBA. A. ΚΕΦ. T.

Περὶ :

[t7, 18.]
clutem, longo vitae spalio exacto, morc majorum perve-
nientes.

8. Postquam vero Noeus hasco preces effuderat , Deus ,
virum ob justitiam ejus diligens , annuit ut ei omnia ex votis
evenirent, dicens non se perdidisse absumptos diluvio,
sed ipsos poenas pertulisse malitiae suae debitas : nun enim
ipsos in vitam introduxisset, si homines factos perimere
secum statuisset : nam prstiterat vitam omnino non de-
disse, quam eos, quibus data (uerit , perderc. « Sed tantis,
inquit, contumeliis, quibus pietatem meam violarunt et
virtutem , me compulerunt ad lias pcenas ab illis repeten-
das. Jn posterum autem cessabo iracunde adeo maleficio-
rum vindictam ab eis exigere, multoque magis, si tu pro
illis intercesseris. Nam si unquam tempesjates solito majo-
res excitavero, non est cur imbrium vim pertimescatis :
orbem enim terrarum aqua non amplius inundabit. Jubeo
lamen ut ab nece liumana abstineatis, ut czedis vosmet
puros servetis, qui hujusmodi aliquid patrárint ponis affi-
cientzs , aliorum omnium animalium usu vobis ad volunta-
tem et libitum vestrum permisso. Dominos enim vos
omnium esse feci, tam terrestrium quam natatilium et eo-
rum qua per sublime volatu feruntur, tantum ne cum san-
guine carnem comedatis * nam in eo est anima. Vobis
enim cessationem fore ab ira arcus meus indicio eril »
(iridem innuens , nam arcus Dei apud illos iris esse pulatur).
Et Deus quidem luec effatus atque promittens abiit.

9. Verum Noeus , quum vixisset post diluvium trecentos
et quinquaginta annos, atque omne hoc tempus feliciter
exegisset, e vivis excessit, annos agens numero nongentos
et quinquaginta. Nemo autem, qui cum vita hodierna
ejusque brevitate illam antiquorum conferet, falsa putet
quae de illis memorantur, inde, quod jam vita hominum eo
usque non producatur, conjiciens neque illos ad vitae illius
longitudinem pervenisse. Nam illi sane quum Dei essent
amantes et ab ipso Deo facti, victuque commodiore ad
vitam longiorem uterentur, verisimiliter tantum annorum
numerum complerunt. Preterea tum propter studium
virtutis, tum propter accuratiorem astrologie et geome-
trie, quas ipsi artes invenerant , usum Deus illis prolixio-
rem largitus est vitam : quippe qui nisi ad sexcentos annos
(totidem enim magnus annus absolvitur) vivendo attigis-
sent , nihil cerli praedicere potuissent. Testes autem mihi
sunt quotquot Grzecos inler barbarosque antiquitates lite-
ria prodiderunt. Nam et Manetho, rerum /Egyptiacarum
scriptor, et Berosus, Chaldaicarum auctor, et Moclius et
Hesti:enus , praectereaque Hieronymus JEgy ptius , qui Phoeni-
cum res prosequuli sunt , uno mihi omnes ore suffragantur.
Imo etiam Hesiodus et Hecatzeus et Hellanicus et Acusilaus,
Ephorus item el Nicolaus, veteres mille annos vixisse tra-

/14—16.)

Y
υὲν οὖν τούτων, ὡς dv ἑχάστοις ἡ φίλον, οὕτω cxo-
πείτωσαν.

ΚΕΦ. Δ'.

. Ot δὶ Νωέου παῖδες τρεῖς ὄντες, Σήμας xoi Ἰαφέ-
Ba; xat Xa Éxatóv ἔτεσιν ἔμπροσθεν τῆς ütouópla
25 xai Χάμας, ἑκατὸν ἔτεσιν ἔμπροσθεν τῆς ἐπομθρίας
Li acd , e e
& γενονότες, πρῶτοι χατελθόντες ἀπὸ τῶν ὀρῶν εἰς τὰ
zii, τὴν ἐν τούτοις οἴχησιν ἐποιήσαντο, xal τοὺς ἄλ-
Arx, σφόδρα δεδιότας διὰ τὸν χαταχλυσμὸν τὰ πεδία
Y «4 t. b] 4 1 e. Φω ,
χαὶ ὀχνηρῶς ἔχοντας πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν τόπων
χαταύασιν, ἔπεισαν θαρσήσαντας μιμητὰς αὐτῶν γενέ-
k «zv xai τὸ μὲν πεδίον, εἰς ὃ πρῶτον αὐτοὺς χατώχι-
σὰν, χαλεῖται Σενναάρ. Τοῦ δὲ Θεοῦ χελεύσαντος
3 9 ? / λλ , , r4
αὐτοῖς, εἰ πολυχνθρωπήσειαν, στέλλειν ἀποιχίας, ἵνα
uJ, στασιάζοιεν πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ γῆν πολλὴν γεωρ-
“ω 4 , 3 À , μιν ΄“ e λ) d ot
τοῦντες ἀφθονίας ἀπολαύοιεν τῶν χαρπῶν, ὕπο ἀμαῦίας
I ξαρήχουσαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ διὰ τοῦτο συμφοραῖς
περιπεσόντες ἤσθοντο τῆς ἁμαρτίας. Ἐπεὶ γὰρ
If νεότητος πλήθει, πάλιν ὃ Θεὸς αὐτοῖς συνεθού--
iust ποιεῖσθαι τὴν ἀποιχίαν. Οἱ δὲ οὐ χατὰ τὴν
εὐμένειαν τὴν ἐχείνου νομίζοντες ἔχειν τὰ ἀγαθὰ, τὴν
»À ἰσχὺν αὐτοῖς τὴν οἰχείαν αἰτίαν τῆς εὐπορίας ὑπο-
λχαξάνοντες, οὐκ ἐπείθοντο. ΠΠροσετίθεσαν δὲ τῷ πα-
ραχούειν τῆς τοῦ Θεοῦ γνώμης xai τὸ χατ᾽ ἐπιδουλὴν
ὑπονοεῖν εἰς ἀποικίαν αὐτοὺς παρορμᾶν, ἵνα διαιρεθέν-
τις εὐεπιχειρητότεροι γένοιντο.
2* ἜΣΣ ἊΨ 3 8 f "e - e " 1
2 3$. F&jnps ὁ αὐτοὺς πρὸς τε Ubpty του Ὅεου xat
χαταφρόνησιν Νεύρώδης, υἱωνὸς uiv ὧν Χάμου τοῦ
Νωέου, τολμηρὸς δὲ xal χατὰ χεῖρα γενναῖος, ὃς ἔπει-
9 X “ Lnd e A o (S7 * Ww. 5 ee κ᾿
τ» αὐτοὺς μὴ τῷ Θεῷ διδόναι τὸ δι᾿ ἐχεῖνον εὐδαιμο-
- . i ' ! -P ' ΄“- Ld 4 LÀ
νεῖν, ἀλλὰ τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ταῦτα παρέχειν αὐτοῖς
. ὑγεισῦχι. Καὶ περιίστα δὲ χατ᾽ ὀλίγον εἰς τυραννίδα
τὰ πράγματα, μόνως οὕτω νομίζων ἀποστήσειν τοὺς
ἀνθρονπους τοῦ φόθου τοῦ παρὰ τοῦ Θεοῦ, εἰ χρώμενοι
c; αὐτοῦ δυνάμει διατελοῖεν ἀμυνεῖσθαΐ τε τὸν Θεὸν
ἡπεύλει, πάλιν τὴν γῆν ἐπιχλύσαι θελήσαντα. Πύρ-
MEN X 2. 2.9 , € ) , 3 Δ ei^ 3
- vow γὰρ οἰκοδομήσειν ὑψηλότερον ἢ τὸ UOwp ἄνα-
— ^ Le ^- ’
ἔτναι δυνηθείη, μετελεύσεσθαι δὲ xal τῆς τῶν προγόνων
ἀπωλείας.
^ ipd [4 ,
τ΄. Τὸ δὲ πλῆθος πρόθυμον ἦν τοῖς Νεύθρώδου δό-
ασιν ἕπεσθαι, δουλείαν ἡγούμενον τὸ εἴχειν τῷ Θεῷ"
u ' 4 ΄ , , 2 ^* , λ [4 e»
^ xat τὸν πύργον ὠχοδόμουν, οὐδὲν ἀπολείποντες σπουδῆς,
οὐδὲ πρὸς τὸ ἔργον ὀχνηρῶς ἔχοντες. — "EXau6ave δὲ
ἔξττον ὕψος ἢ προσεδόχησεν ἄν τις ὑπὸ πολυχειρίας.
Τὸ ἀέντοι πάγος ἦν τοσοῦτον ὥσθ᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ μειοῦσθαι
" T “
«οἷς δοῶσι τὸ μῆχοςς Ὠβχοδόμντο δ᾽ ἐχ πλίνθου ὀπτῆς
, ὔ τ
v ἀσφάλτῳ συνδεδεμένης, ὡς ἂν μὴ περιρρέοι. Οὕτω
8 Lond 4 4
δὲ μεωνινότας δρῶν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἀφανίσαι μὲν ix
παντὸς οὐχ ἔχρινεν, ὅτι μηδ’ ὑπὸ τῶν πρώτων ἀπο-
λιολότων συμφρονισθεῖεν, εἰς στάσιν δ᾽ αὐτοὺς ἐνέθαλεν,
ἀλλογλώσσους ἀπεργασάμενος, χαὶ ὑπὸ πολυφωνίας
μι ποιήσας ἑαυτῶν ἀσυνέτους εἶναι. ὋὉ δὲ τόπος, ἐν ὧ
ὧν πύ »x006 ὧν Βαδυλὼν χαλεῖται. διὰ
τὸν πύργον ᾧκοδόμησαν, νῦν υλὼν χαλεῖται, δι
τὴν σύγχυσιν τοῦ περὶ τὴν διάλεχτον πρῶτον ἐναργοῦς"

ANTIQ. JUD. LIB. I, CAP. IV.

. LU

[15,:9.] 13

dunt. Ac de his quidem, prout sibi visum fuerit, quisque
existimet.

CAP. IV.

Noei autem filii tres erant, Semas, Japhethas , et Chamas,
centum annis ante diluvium nali : qui primi de montibus
in camporum planitiem descendentes illic habitare consti.
tuerunt , et aliis, qui propter diluvii memoriam campestria
metuebant et segnes erant ad descensum ex locis celsiori-
bus facieudum , suaserunt ut fidenti animo ipsorum exem-
plum sequerentur. Et campus quidem, quo eos primum
deduxerant, Sennaar appellatur. Ceterum Deo jubente
608, δὶ accrescere£ hominum numerus, coloniis alias re-
giones occupare, ul nulla invicem paterentur dissidia,
sed ampliori terrarum spatio culturam adhibentes , fru-
cluum abundantia potirentur : i/li rerum imperiti diclo
ejus non obtemperarunt. Quapropter ín calamitates inci.
dentes sibimet erroris conscii esse coeperunt. Postquam
vero juveniulis multitudine florebant , Deus ipsis iterum
consilium dedit, ut colonias ducerent. Illi vero, rati se non
ipsius benignitate vilze. commodis perfrui, sed propriam
felicitatem suis viribus deberi existimantes , non paruerunt :
quin et huic, quod Dei voluntati morem non gererent,
adjecerunt, suspicionem esse Deum ad colonias deducen-
das illos per insidias impellere, ut dispersi facilius possent
opprimi

2. Ut eo contumelize in Deum et despicientiee procede-
rent , fecit Nebrodes, nepos Cham, filii Noei, vir audax
et manuum viribus praeclarus, qui persuasit eis ne Deo
collcederent felicitatem illi acceptam ferri , sed in ea per-
starent opinione , virtutem suam bonorum omnium causam
ipsis exstitisse. Ac paulatim res in tyrannidem vertebat »
ratus hoc uno niodo homines a Dei timore abduci posse,
si ipsius potentize fidere perseverarent : Deumque se ultu-
rum esse minitabatur, terram nova aquarum illuvie operire
meditantem, Turrim enim se exedificaturum esse, cel-
siorem quam uf aqua eo usque posset ascendere, maajo-
rumque suorum interilum vindicta persequuturum.

3. Multitudo autem iis libenter assensa est , quie facienda
visa sunt Nebrodi , servitutem esse reputantes Deo cedere :
turriinque exstruere instituerunt, nulli labori parcentes,
neque in opere segniter occupati. Surgebat enim in alli-
tudinem cilius quam speraverant ob numerosam operantium
manum. Sed adeo crassa erat, ut spectantibus ab ea vide.
retur imminui molis sublimitas. JEdificabatur autem ex
lateribus coctis bitumine colligatis, ne forte ab aqua cir-
cumfusa solveretur. Sic illos insanienles Deus conspica-
tus, delere quidem universos noluit, quamvis ne priore
quidem clade in meliorem mentem profecerint : sed linguis
eorum variatis, dissidia in eos immisit, faciens ut ob ser-
monum diversitatem alii alios non intelligerent. Locus
autem , in quo turrim zedificaveruut, propter confusionem
linguze, quae. prius omnibus ex eequo clara fuerat , nunc

14 (16,17.]

Ἑδραῖοι γὰρ τὴν σύγχυσιν βαδὲλ καλοῦσι. Περὶ δὲ τοῦ
πύργου τούτου xal τῆς ἀλλοφωνίας τῶν ἀνθρώπων
μέμνηται καὶ Σίδυλλα, λέγουσα οὕτως" « πάντων ὅμο-
« φώνων ὄντων τῶν ἀνθρώπων, πύργον ᾧχοδόμησάν τινες

δ « ὑψηλότατον, ὡς ἐπὶ τὸν οὐρανὸν ἀναδησόμενοι δι᾽ αὖ-
« τοῦ. Οἱ δὲ θεοὶ ἀνέμους ἐπιπέμψαντες ἀνέτρεψαν τὸν
« πύργον, καὶ ἰδίαν ἑχάστῳ φωνὴν ἔδωκαν. Καὶ διὰ τοῦτο
« Βαδυλῶνα συνέθη χληθῆναι τὴν πόλιν.» Περὶ δὲ τοῦ
πεδίου τοῦ λεγομένου Σενναὰρ ἐν τῇ Βαδυλωνίᾳ χώρᾳ

10 μνημονεύει “Εστιαῖος, λέγων οὕτως τῶν δὲ ἱερέων τοὺς
« διασωθέντας, τὰ τοῦ ᾿Ενυαλίου Διὸς ἱερώματα λαθόν-
« τας, el; Σενναὰρ τῆς Βαδυλωνίας ἐλθεῖν. »

ΚΕΦ. E'.

XEx(óvavvai δὴ τὸ λοιπὸν ἐντεῦθεν, ὑπὸ τῆς ἀλλο-
γλωσσίας τὰς ἀποιχίας ποιησάμενοι πανταχοῦ * xal γῆν
I6 ἕχαστοι χατελάμθανον ἐντυγχάνουσαν, xal εἰς ἣν αὐ-
τοὺς ἦγεν ὃ Θεὸς, ὡς πληρωθῆναι πᾶσαν αὐτῶν ἤπειρον,
μεσόγεών τε xal παράλιον, Εἰσὶ δ᾽ ot xai περαιω-
σάμενοι ναυσὶ τὰς νήσους χατῴχισαν᾽ xai τῶν ἐθνῶν
ἔνια μὲν διασώζει τὰς ὑπὸ τῶν χτισάντων χειμένας
2u προσηγορίας, ἔνια ὃὲ xal μετέθαλον, τὰ δὲ xai, πρὸς
τὸ σαφέστερον εἶναι δοχοῦν τοῖς παροιχοῦσι, τροπὴν
ἔλχδον. “Ἕλληνες δ᾽ εἰσὶν οἱ τούτου χαταστάντες
αἴτιοι" ἰσχύσαντες γὰρ ἐν τοῖς ὕστερον, ἰδίαν ἐποίη-
σαντο xal τὴν πάλαι δόξαν, χαλλωπίσαντες τὰ ἔθνη
85 τοῖς ὀνόμασι πρὸς τὸ συνετὸν αὑτοῖς, χαὶ χόσωον θέ-
μένοι πολιτείας ὡς ἀφ᾽ αὑτῶν γεγονόσιν.

ΚΕΦ. (ζ΄. ,

Ἦσαν δὲ τῶν Νωέου παίδων υἱοὶ, ὧν ἐπὶ τιμῇ τοῖς
ἔθνεσι τὰ ὀνόματα ἐπετίθεσαν οἱ γῆν τινα χαταλαμθά-
νοντες, Ἰαφέθου μὲν οὖν τοῦ Νωέου παιδὸς ἦσαν ἑπτὰ

se υἱοί. Κατοικοῦσι δὲ οὗτοι ἀπὸ Ταύρου x«i ᾿Αμάνου
τῶν ὀρῶν δρξάμενοι, χαὶ προῖΐλθον ἐπὶ μὲν τῆς ᾿Ασίας
ἄχρι ποταμοῦ 'Γανάϊδος, ἐπὶ δὲ τῆς Εὐρώπης ἕως Γα-
δείρων, γῆν ἣν ἔτυχον χαταλαμθάνοντες, χαὶ μηδενὸς
προχατοικήσαντος τὰ ἔθνη τοῖς αὐτῶν ἐχάλουν ὀνόμασι.
85 Τοὶ οὺς μὲν γὰρ νῦν ὑφ᾽ “Ελλήνων Γαλάτας καλουμένους,
Γομαρεῖς δὲ λεγομένους; Γομάρης ἔχτισε, Μαγώγης
δὲ τοὺς ἀπ᾿ αὐτοῦ “Μαγώγας ὀνομασθέντας ᾧχισε,
Σχύθας δὲ ὑπ᾽ αὐτῶν προσαγορευομένους. Τῶν δὲ
ἸΙαφέθου παίδων, "Imudvou x«i Μάδου, ἀπὸ μὲν τοῦ
4o Μάδου Μαδαῖοι γίνονται ἔθνος, ot πρὸς Ἑλλήνων M5-
8ot χέχληνται" ἀπὸ δὲ Ἰωυάνου Ἰωνία xat πάντες 7 EX-
ληνες γεγόνασι. Κατοιχίζει δὲ xai Θόῤηλος Θοδή-
λους, οἵτινες ἐν τοῖς νῦν ᾿Ιύηρες καλοῦνται" καὶ Νίοσο-
χηνοὶ δὲ ὑπὸ Μοσόχου χτισθέντες , Καππαδόχαι μὲν
45 ἄρτι χέχληνται, τῆς δὲ ἀρχαίας αὐτῶν προσηγορίας 9"
μεῖον δείχνυται" πύλις γάρ ἐστι παρ᾽ αὐτοῖς ἔτι χαὶ
νῦν Μάζαχα, δηλοῦσα τοῖς συνιέναι δυναμένοις οὕτω
ποτὲ προσαγορευθὲν πᾶν τὸ ἔθνος. Θείρας δὲ Θειρᾶς
μὲν ἐκάλεσεν ὧν ἦρξεν, “Ἕλληνες δὲ Θρᾶχας αὐτοὺς

50 μετωνόμασαν. Καὶ τοσαῦτα μὲν ἔθνη ὑπὸ τῶν Ἰαφέ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. E. G.

[10 —2.]

Babylon appellatur : nam Hebrzi confusionem nominant

babel. De turri autem hac deque linguis hominum mutatis

meminit etiam Sibylla, ad hunc modum Joquens : « quum

« omnes homines una lingua uterentur, altissimam turrim

« edificare quidam ceperunt, velut per eani in σοί παι"
« &cansuri. At dii ventis emissis turrim hanc evertére, et
« Suam cuique linguam attribuére. Unde urbi Babylon
« factum est nomen. » Ejus vero campi, qui Sennaar ap-
pellatur, in Babylonia regione siti, mentionem facit He-

stiaeus , ita dicens : « qui vero de sacerdotibus servati erant,
« ablatis Jovis Enyalii sacris, in Sennaar Babylonize vene-

« runL »

CAP. V. (VI.)

De cetero igitur inde dispersi sunt , propter diversitatem
linguarum coloniis passim deductis; et singuli terram oc-
cuparunt in quam inciderunt, eosque duxit Deus ita ut
omnis terra continens, tam mediterranea quam maritima,
eis repleretur. Nonnulli autem etiam navibus trajicientes
insulas habitarunt; et gentium quaedam nomina quidem a
conditoribus imposita servant, at quaedam etiam mutave-
runt; alie vero, ut ad accolarum captum magis accommo-
darentur, nominum inversionem habuerunt, Greci autem
hujus rei auctores exstiterunt : qui posterioribus ssculis
rerum potientes veterum gloriam sibi propriam effecerunt,
dum gentes nominibus sibi intelleclis insigniunt illisque ut
a se oriundis reipublice formam constituunt.

CAP. VI. (VIL)

Filiis Noei nati sunt filii, quorum in honorem gentibus
nomina imponebaut homines, ut quisque terram aliquam
occupaverat. Siquidem Japhetha filio Noei nati sunt se-
ptem filii. Isti vero terram possederunt, a Tauro et Amano
montibus incipientes , et processerunt in Asia quidem usque
ad fluvium Tanaim, in Europa vero usque ad Gadira;
terram in sedem capientes sibi forte oblatam, quamque
nemo ante habitaverat, gentibus sua indiderunt nomina.
Qui enim nunc a Graxis Galatz appellantur, olim vero
Gomarenses dicti, Gomares condidit ; Magoges autem Ma-
gogarum a se denomipatorum coloniam duxit, qui ab ipsis
vocanturScythz. — Ex Japhethae autem filiis, Jovano et M
de, ex Made quidem Madaeorum gens descendit , qui a Grze-
cis Medi nominantur; ex Jovano vero lonia et Graeci omnes
oriuntur. Quin et Thobelus Thobelis sedem dedit, qui
nostra szefate Iberi vocantur : οἱ Mosocheni a Mosoche con-
diti, nunc quidem Cappadoces dicti sunt, sed antiquae ap-
pellationis indicium habetur : urbs enim etiam hodie apud
eos est Mazaca,, ostendens harum rerum peritis universam
gentem olim ita fuisse appellalam. Thiras autem Thiras
vocavit quorum fuit princeps, Graeci vero nominis muta-

* tione Tliracas fecerunt. Et tot quidem gentes a Japhethe

[17.18.}

συ παίδων χατοιχεῖται. Γομάρου δὲ τριῶν υἱῶν γενο-
μένουν, ᾿Ασχάναζος μὲν ᾿Ασχανάζους ᾧχισεν, οἱ νῦν
Ῥιεγῖνες ὑπὸ τῶν “Ἑλλήνων χαλοῦνται, “Ριφάθης δὲ
Ῥιφαθαίους, τοὺς ΠΙχφλαγόνας λεγομένους" Θοργάμης
5 ὃξ Θοργαμαίους, ot δόξαν “Ἕλλησι Φρύγες ὠνομάσθη-
σαν. Ἶωυάνου δὲ τοῦ ἸΙαφέθου τριῶν xal αὐτοῦ παί-
δων γενομένων, ᾿Ελισᾶς μὲν Ἐλισαίους ἐχάλεσεν ὧν
ἤρχεν, Αἰολεῖς δὲ νῦν εἰσί: Θαρσὸς δὲ Θαρσεῖς, οὕτω
τὰρ ἐχαλεῖτο τὸ παλαιὸν ἥ Κιλιχία " σημεῖον δέ"
| Ταρσὸς γὰρ παρ᾽ αὐτοῖς τῶν πόλεων ἡ ἀξιολογωτάτη
καλεῖται, μητρόπολις οὖσα, τὸ ταῦ πρὸς τὴν χλῇσιν
ἀντὶ τοῦ θῆτα μεταβαλλόντων. Χέθιμος δὲ Χέθιμα
τὴν νῆσον ἔσχεν (Κύπρος αὕτη νῦν χαλεῖται), xal ἀπ᾽
αὐτῆς νῆσοί τε πᾶσαι χαὶ τὰ πλείον τῶν παρὰ θάλασ-
ιΣ σαν, Χεθίωυ. ὑπὸ “Ἑθραίων ὀνουάζεται. Μάρτυς δέ μου
τοῦ λόγου μία τῶν ἐν Κύπρῳ πόλεων ἰσχύσασα τὴν
ποοσηγορίαν φυλάξαι: Κίτιον γὰρ ὑπὸ τῶν ἐξελληνι-
οσἥντων αὐτὴν χαλεῖται, μηδ᾽ οὕτω διαφυγοῦσα τοῦ
Χεθίμου τὸ ὄνοαα. Ἰαφέθου μὲν δὴ παῖδές τε xal
i υἱωνοὶ τοσαῦτα ἔσχον ἔθνη. Ὃ δ᾽ ἴσως ὑφ᾽ Ελλήνων
ἀννοεῖται, τοῦτο προειπὼν τρέψομχι πρὸς τὴν ἀφίγη-
2w ὧν χατέλιπον. Τὰ γὰρ ὀνόματα διὰ τὸ τῆς γραφῆς
εὐπρεπὲς div πρὸς᾿ ἡδονὴν τῶν ἐντευξοιλένων * οὐ
τὰρέ ἐπι γώριος $utv ὃ τοιοῦτος αὐτῶν τύπος, ἀλλ᾽ ἕν τε
Ὁ αὐτῶν σγῆῖαα χαὶ τελευτὴ μία - Νώεός γέ τοι Νῶε xa-
λεῖται, καὶ τοῦτον τὸν τύπον ἐπὶ παντὸς τηρεῖ σχήμα-
τος.
χ Οἱ δὲ Χάμου παῖδες τὴν dnb Συρίας xai ᾿Αυά-
vy) xat Αιβάνου τῶν ὀρῶν γῆν χατέσχον, ὅσα πρὸς
» MAzccxs αὐτῆς ἐτέτραπτο καταλαθόντες , καὶ τὰ μέ-
75" τοῦ ὠχεανοῦ ἐξιδιωσάμενοι. Αἴ μέντοι προσηγορίαι
τῶν μὲν χαὶ παντελῶς ἐξίτηλοι γεγόνασιν, ἐνίων δὲ
αετχραλοῦσαι χαὶ μεταρουθμισθεῖσαι πρὸς ἑτέρας
ξύτενωπτοι τυγμάνουσιν, ὀλίγοι δὲ οἱ φυλάξαντες ἀχε-
σι γαίους τὰς προσηγορίας ὑπάρχουσι, 'Γεσσάρων γὰρ
χάμου παίδων γενομένων, Χοῦσον μὲν οὐδὲν ἔδλαψεν δ
poros Αἰθίοπες γὰρ, ὦ ὧν ἤρξεν, ἔτι xai νῦν ὑπὸ ἑχυτῶν
-Ξ χαὶ τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάντων Χουσαῖοι καλοῦνται,
Ἔτηρήθη δὲ xal Μεστραίοις $ χατὰ τὴν προσηγορίαν
v μγήμν, τὴν γὰρ Αἴγυπτον Μέστρην xai Μεστραίους
τως Αἰγυ: π πτίους ἅπαντες οἱ ταύτην οἰχοῦντες καλοῦμεν.
Ἔσχτισε δὲ xai Φούτης τὴν Λιδύην, Φούτους ἀφ᾽ αὑτοῦ
χαλέσας τοὺς ἐπιχωρίους. "ἔστι δὲ xai ποταμὸς ἐν τῇ
λίχύρων γώραᾳ τοῦτο ἔχων τὸ ὄνομα ὅδθ)εν xal τοὺς
6 πλείστους τῶν “Ἑλληνιχῶν ἱστοριογράφων ἐστὶν ἰδεῖν
αεαντιλένους τοῦ ποταμοῦ χαὶ τῆς παραχειμένης αὐτῷ
pegas Φούτης λεγομένης᾽ μετέβαλε δὲ ὃ νῦν ἐστιν
αὐτὶ, ὄνομα, ἀπὸ τῶν Μεσεραΐμου υἱῶν ἑνὸς. Αἰδυος
ἡσυομένου. ΜΜετ᾽ οὐ πολὺ δ᾽ ἐροῦμεν τὴν αἰτίαν, δι
wf? χὐτὴν χαὶ Agpudiv προσαγορεύεσθαι συμθέθηχεν.
Χανάχγος δὲ τέταρτος ὧν Χάμου παῖς, τὴν νῦν 'Iou-
ξδαίαν καλουμένην οἰχήσας ) ἀφ’ αὑτοῦ Χαναναίαν
προσηγόρευσε. Γίνονται δὲ παῖδες ἐξ αὐτῶν, Χούσου
μὲν £&- ὧν Σάθας uiv Σαδαίους, Ἐὐΐλας δὲ Εὐϊλαίους

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. VI.

[21,22] 15
filiis conditze sunt. Trium aulem Gomari filiorum «aus qui-
dem Aschanazus Aschanazos condidit, qui nunc Rhegines
nominantur a Grzecis ; Rhiphathes vero Rhiphathzeos , qui
vocantur Paphlagones, et Thorgames Thorgamaos , qui , ut
visum est Graecis, Phryges vocantur. A Jovano autem
Japhethe filio, et ipso tres filios habente, ortus Elisas Eli-
$sPis nomen dedit , quorum fuit princeps, nunc vero /Eoles
habentur : Tharsus autem Tharsensibus; sic enim olim ap-
pellabatur Cilicia : indicio antem est, quod urbs apud eos
celeberríma eademque metropolis dicta sit Tarsus, theta
ad nomen variandum ab eis converso in tau. Chethimus
autem Chethimam insulam occupavit ( ipsa vero nunc Cy.
prus vocatur), et ab ea insule omnes, et pleraque loca
maritima ab Hebrsis Chethim dicuntur. Ejus vero, quod
dico, testis mihi una urbium in Cypro, cui accidit ut no-
men suum adhuc servaret : Citium enim appellatur ab his
qui eam in formam Graecani immutarunt, ne sic quidem a
Chethimi nomine multum discrepans. Japhethee itaque filii
et nepotes tot gentes condiderunt. ^ Celerum hoc unum,
quod Graecis forsan parum exploratum , preemittam , deinde
ad ea qua supersunt narranda me convertam. Nomina
propter scripturse decorem Graci ad delectationem legen-
liam mulaverunt. Nostrates enim hujusmodi eorum forma
non utuntur, sed idem apud nos perpetuo schema obtinent
et unam terminationem : Noeustlenim apud nos vocatur

Noe, et in omni schemate eandem hanc formam servat.
2. Cham vero lilii terram, qu& a Syria et Amano Liha-

noque montibus incipit, obtinuerunt , quicquid ejus ad mare
vergit occupantes et regiones usque ad oceanum sibimet
vindicantes. Horum sane quorundam appellationes omnino
evanuerunt, aliorum vero multum immultatze atque ita in
alias deflexee, ut haud facile agnoscantur, pauci autem sunt
quorum nomina integra servantur. Ex quattuor enim Cliamze
filiis, Chuso nihil detrimenti tempus attulit : nam :Ethiopes,
quorum princeps fuit, nunc quoque tam a se ipsis quam ab
Asianis omnibus Chusai nominantur. Mestrai etiam adhuc
in memoria sunt ex appellatione : /£gyptum enim Mestren
et Mesiraeos /Egyptios vocamus quotquot banc regionem
incolimus. Jn Libyam colonos deduxit Phutes, incolas
suo nomine Phutos vocans. Est autem fluvius quoque in
Maurorum regione, qui ita appellatur : quare plurimos
ex historicis Grecis invenimus , qui hujus fluminis memi-
nerunt , et regionis, cui Phyte nomen, ei adjacentis : traxit
autem nomen, quod ei nunc est, ab uno Mestraimi filio-
rum, qui Libys vocabatur. Paulo vero post causam adji-
ciemus, cur eam et Africam nominari contigit. Clanaanus
vero, quartus Chama filius, Judaeam, ut nunc vocatur,
habitans regionem , illam a se Chanancam appellavit. Istis
autem nati sunt liberi, Chuso quidem sex : quorum Sabas
Sabios condidit, Evilas Evilaos, qui nunc Geetuli appellan-

(6 (1$—2o.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. C.

[25—^.)

ἔχτισεν, ot νῦν Γαιτοῦλοι λέγονται" Σαδάθας δὲ Za- | tur, Sabathas vero Sabathenos, qui Graecis dicuntur Asta-

θαθηνοὺς, ὀνομάζονται δὲ Ἀστάδαροι παρ’ “Ελλησιν.
Οἰχίζει δὲ xal Σαδαχάθας Σαδακαθηνούς. ἹΡέγωος δὲ
“Ῥεγμαίους ᾧκισε, xai δύο παῖδας ἔσχεν, ὧν ᾿[Ιουὐδάδας
6 μὲν Ἰουδαδαίους, Αἰθιοπικὸν ἔθνος τῶν ἑσπερίων, ol-
χίσας ἐπώνυμον αὑτοῦ κατέλιπε Σαδαίους δὲ Σάθας"
Νεδρώδης δὲ Χούσου υἱὸς ὑπομείνας παρὰ Βαδυλωνίοις
ἐτυράννησεν, ὡς καὶ πρότερόν μοι δεδήλωται. Τῶν δὲ
Μεστραΐμου παίδων ὀχτὼ γενομένων, οἱ πάντες τὴν
10 ἀπὸ Γάζης ἕως Αἰγύπτου γῆν κατέσχον, μόνου δὲ Φυ-
λιστίνου τὴν ἐπωνυμίαν f χώρα διεφύλαξε: Παλαιστί-
γὴν γὰρ οἱ Ἕλληνες αὐτοῦ τὴν μοῖραν χαλοῦσι. Τῶν
δὲ ἄλλων, Λουδιείμου xal ᾿Ενεμετιείμου xat Λαῤιείμου,
τοῦ μόνου κατοιχήσαντος ἐν Λιῤύη xal τὴν χώραν do'
I5 αὑτοῦ χαλέσαντος, Νεδέμου τε χαὶ Φεθρωσίμου xal Χε-
σλοίμου καὶ Χεφθορίμου, πέρα τῶν ὀνομάτων οὐδὲν
ἴσμεν. Ὁ γὰρ Αἰθιοπιχὸς πόλεμος, περὶ οὗ δηλώσομεν
ὕστερον, ἀναστάτους αὐτῶν τὰς πόλεις ἐποίησεν. ᾿Εγέ-
vovzo δὲ xal Χαναάνου παῖδες, Σιδὼν, ὃς xal πόλιν
20 ἐπώνυμον ἔχτισεν ἐν τῇ Φοινίχη, Σιδὼν δ᾽ δφ᾽ “Ελλή-
νῶν xal νῦν χαλεῖται. Ἀμάθιος δὲ Ἀμάθην xavoxt-
σεν, ἥτις ἐστὶ xai νῦν ὑπὸ μὲν τῶν ἐπιχωρίων "Apta
χαλουμένη, Μαχεδόνες δ᾽ αὐτὴν ᾿Επιφάνειαν ἀφ᾽ ἑνὸς
τῶν ἀπογόνων ἐπωνόμασαν" ᾿Αράδιος δὲ Ἄραδον τὴν
25 νῆσον ἔσχεν, Ἀρουχαῖος δὲ Ἄρχην τὴν ἐν τῷ Λιθάνῳ.
Τῶν δ᾽ ἄλλων ἑπτὰ, Χετταίου, ἸΙεδουσαίου, 'Aj.oppatou,
Γεργεσαίου, Εὐαίου, ᾿Ασενναίου, Σαμαραίου, πλὴν τῶν
ὀνομάτων ἐν ταῖς ἱεραῖς βίδλοις οὐδὲν ἔχομεν - "EGpatot
γὰρ αὐτῶν ἀνέστησαν τὰς πόλεις, ix τοιχύτης αἰτίας ἐν
30 συμφορᾷ γενομένας.

γ΄. Νώεος, μετὰ τὴν ἐπομόρίαν τῆς γῆς χαταστα-
θείσης εἷς τὴν αὐτῆς φύσιν, ἐπ᾽ ἔργα ἐχώρει" xal χατα-
φυτεύσας αὐτὴν ἀμπέλοις, ἡνίχα τοῦ χαρποῦ τελεσφο-
ρηθέντος καθ᾽ ὥραν ἐτρύγησε; xal παρῆν εἰς γρῆσιν ὃ
35 οἶνος, θύσας ἐν εὐωχίαις ἦν. Μεθυσθεὶς δὲ εἷς ὕπνον
χαταφέρεται, καὶ γεγυμνωμένος παραχόσμως ἔχειτο.
Θεασάμενος δ᾽ αὐτὸν ὁ νεώτατος τῶν παίδων τοῖς
ἀδελφοῖς ἐπιγελῶν δείκνυσιν, οἱ δὲ περιστέλλουσι
τὸν πατέρα. Καὶ Νώεος αἰσθόμενος τοῖς μὲν ἄλλοις
40 παισὶν εὐδαιμονίαν εὔχεται, τῷ δὲ Χάμᾳ διὰ τὴν συγ-
γένειαν αὐτῷ μὲν οὐ χατηράσατο, τοῖς δ᾽ ἐχγόνοις αὖ-
τοῦ. Καὶ τῶν ἄλλων διαπεφευγότων τὴν ἀρὰν, τοὺς
Xavadvou παῖδας μέτεισιν 6 Θεός. Καὶ περὶ μὲν τού-

τῶν ἐν τοῖς ἑξῆς ἐροῦμεν.
δ΄. Σήμα δὲ, τῷ τρίτῳ Νωέου υἱῶν, πέντε γίνονται
παῖδες, οἵ τὴν υέχρι τοῦ xac ᾿Ινδίαν ὠχεανοῦ χατοι--
κοῦσιν ᾿Ασίαν, ἀπ᾿ Εὐφράτου τὴν ἀρχὴν πεποιημένοι.
"EXauoc μὲν γὰρ ᾿Ελαμαίους, Περσῶν ὄντας ἀρχηγέ-
τας, χατέλιπεν. Ἀσσούρας δὲ Νίνον οἰχίζει πόλιν, xal
&0 τοὺς ὑπηκόους ᾿Ασσυρίους ἐπωνόμασεν, ot ἁἅλιστα ηὐὖ-
δαιμόνησαν. Ἀρφαξάδης δὲ τοὺς νῦν Χαλδαίους χα-
λουμένους Ἀρφαξαδαίους ὠνόμασεν, ἄρξας αὐτῶν. ἈἈ-
ραμαίους δὲ "A apex ἔσχεν, οὃς “Ἕλληνες Σύρους προσ-

4b

bari : Sabacathas autem Sabacathenos condidit, Regmus
vero Regmeis ortam dedit, et duos filios habuit , quorum
Judadas quidem Judadaorum gentem, inter JEthiopes
occidentales , condens , sibimet cognominem reliquit , Sabas
vero Sabz»os : Nebrodes autem Chusi filius manens apud Ba-
bylonios dominatum exercuit, sicut a me etiam ante narra.
tum est. Porro Mestraimo quum octo essent fiii, illi a
Gaza usque ad /Egyptum terram possederunt , solius autem
Phylistinl cognomen regio retinuit : Palaestinam enim Grseci
partem ejus nominant. Reliquorum 'autem, Ludiimi et
Enemetiimi et Labiimi (qui solus colonis in Libyam ductis
regionem a se denominavit), Nedemi etiam el Phethrosimi et
Cheslemi et Chephthorimi preeter nomina nihil plane novi-
mus. Bello enim JEthiopico , de quo postea narrabimus,
urbes eorum everse sunt. Chanaani autem filii fuerunt,
Sidon, qui et sui nominis urbem in Phonice exstruxit,
Sidon etiam nunc a Graecis vocalur : Amathius autem Ama-
then habitavit, que eliam adhuc superest et ab incolis
Amathe appellatur; Macedones vero eam Epiphaniam ab
unoe successorum Alexandri filiis denominaverunt: Aradius
autem Aradum insulam habuit : Aruczeus vero Arcen urbem
in Libano sitam. Reliquorum septem , Chettei , Jebusei ,
Amorrhai, Gergesei, Eumi, Asennai, Samarei, preeter
nomina nihil in sacris codicibus exstat : nam Hebrei urbes
eorum excideruBt, quas ex hujusmodi causa afflixit cala-
mitas. ,

3. Noeus, terra post diluvium in primeevam restituta na-
turam, ad agricultura opus aggreditur : et quum vitibus
cam conseviasset, fructuque maturescente suo tempore eam
vindemiasset , atque vinum usui esset idoneum , sacris prius
operatus epulabatur. [nebriatus autem in somnum delabi-
tur, nudatusque parum decore jacebat. Eum conspicatus
filiorum natu minimus per ludibrium fratribus indicavit , illi
vero patrem operuerunt. Ubi factum rescivit Noeus , aliis
quidem filiis felicitatem precatus est : Chamam vero pro-
pter cognationem sui exsecrationibus ipsum quidem non in-
sectatus est, sed posteros ejus. Quas quum ceteri evasis-
sent, Chanaani liberos ultio divina est consequuta. Ac de
his quidem in sequentibus dicemus.

4. Sem vero, tertio Noei filio, nati sunt quinque filii ,
qui Asiam usque ad Indicum oceanum incoluerunt , ab Eu-
phrate incipientes. Elamus quidem posteros reliquit Ela-
me08 , ἃ quibus Persae originem duxerunt; Assuras autem
urbem Ninum condidit , et subjectos sibi Assyrios nomina-
vit, qui maxime floruerunt. Arphaxades vero iis, qui nunc
quidem Chaldei vocantur, appellationem dedit, quum prin.
ceps eorum esset. Ex Aramo auteni Arameei prognati , quos

&yoptuouctw οὖς δὲ Λυδοὺς νῦν xaÀeUct, Λούδους δὲ : Gradi Syros appellant; qui vero Lydi nunc vocantur, olim

(9,21.]
τότε, Λούδας ἔχτισε. Τῶν δὲ Ἀράμου παίδων τεσσά-
pere ὄντων, Οὗσος μὲν χτίζει τὴν Ἐραχωνῖτιν καὶ Δα-
μασχόν- μέση δ᾽ ἐστὶ τῆς Παλαιστίνης xai Κοίλης
Συρίας. Apusvtav δὲ Οὗὖλος, καὶ T'é0spoz Βαχτριανοὺς,
5 Μητᾶς ὃὲ Mweavatouc Σπασίνου Χάραξ ἐν τοῖς νῦν
χαλεῖται. Αρφαξάδου δὲ παῖς γίνεται Σάλας, τοῦ
& "E6spoc, ἀφ᾽ οὗ τοὺς ᾿Ιουδαίους "E6oaíouw; ἀρχῆθεν
ἐχάλουν. ἽἙδερος δὲ Ἰούκταν xai Φάλεχον ἐγέννησεν.
Ἐχλήθη δὲ Φάλεχος, ἐπειδὴ χατὰ τὸν ἀποδασμὸν τῶν
l6 ἀκήσεων τίχτεται Φαλεχ γὰρ τὸν μερισμὸν ' EGpaiot
χαλοῦσιν. Ἰούχτα δὲ τῶν “Εὐέρου παίδων ἦσαν υἱοὶ,
Ἑλμώδαδος, Σάλεφος, Ἀζερμώθης, Εἰραὴς, ᾿Εδώρα-
μος, Αἴζηλος, Abas, "Πόαλος, Ἀδιμάηλος, Σαθεὺς,
Ὀτείρης, Εὐϊλάτης, Ἰώθαθος. Οὗτοι ἀπὸ Κωφῆνος
ι΄; zocXugo τῆς Ἰνδιχῆς xoi τῆς πρὸς αὐτῷ ρίας τινὰ
χατοικοῦσι. Ταῦτα μὲν περὶ τῶν Σήμου παίδων loto-
cen.
ε΄. Ποιήσομαι δὲ περὶ ᾿Εδραίων τὸν λόγον. Φα-
ἔχου γὰρ τοῦ Εθέρου γίνεται παῖς ἹΡάγαυος" τούτου
5 ἐὲ Σεροῦγος, ᾧ Νιαγώρης υἱὸς τίχτεται. τούτου δὲ Θάρ-
zx. {{πτὴρ 5 οὗτος "A6odpou γίνεται, ὃς δέχατος
υἐν ἐστιν ἀπὸ Νιωέου, δευτέρῳ δ᾽ ἔτει xad ἐνενηχοστῷ
πρὺς διαχησίοις μετὰ τὴν ἐπομθρίαν ἐγένετο. Θάρρος
μὲν γὰρ ἔτει ἑδδομηκοστῷ ποιεῖται τὸν ᾿Αὔραμον, Να-
z χώρης δὲ Θάρρον, εἰχοστὸν αὐτὸς xxi ἐχατοστὸν ἔτος
ξδη γεγονὼς, ἐγέννησε. Σερούγῳ δὲ Ναώρης τύιτε-
ται, περὶ ἔτος δεύτερον xai τριαχοστὸν xal ἑχατοστόν,
Ῥχγαυος δὲ Σεροῦγον ἔσχεν, ἔτη τριάχοντα γεγονὼς
Ξρὸς τοῖς ἑκατόν. "Ev δὲ τοῖς αὐτοῖς ἔτεσι καὶ "Pa-
δίγαυον «ΦΦάλεχος ἔσχεν “Εδερος δὲ τετάρτῳ xui
τριχκοστῷ πρὸς τοῖς ἑκατὸν γεννᾷ Φαάλεχον, γεννηϑεις
αὐτὸς; ὑπὸ Σάλα τριαχοστὸν ἔτος ἔχοντος καὶ ἔχατυ-
στόν- ὃν ᾿Αρφαξάδης ἐτέχνωσε κατὰ πέμπτον χαὶ τρια-
χοστὸν τῆς ἡλιχίας ἔτος πρὸς τοῖς ἔχχτόν. Σήμου
2; δὲ υἱὸς ᾿Αρφαξάδης ἦν, μετὰ ἔτη δώδεκα τῆς ἐπομύρίας
“ενόμενος. ᾿Αὔραμος δὲ εἶχεν ἀδελφοὺς Ναχώρην xai
λοάνην. Τούτων Ἀράνης μὲν, χαταλιπὼν υἱὸν Λῶ-
cov xat Σάρραν xal Μελχὰν θυγατέρας, ἐν Χαλδαίοις
ἀπέθανεν, ἐν πόλει Οὐρῇ λεγομένη τῶν Χαλδαίων.
$$ Καὶ τάφος αὐτοῦ μέχρι νῦν δεύχνυται. Γαμοῦσι δὲ τὰς
ἀδελφιδᾶς, Μελχὰν μὲν Ναχώρης, Σάρραν δὲ Αὔρα-
μος. Θάρρου δὲ μισήσαντος τὴν Χαλδαίαν διὰ τὸ 'A-
ράνου πένθος, μετοιχίζονται πάντες εἰς Χαρρὰν τῆς
Μεσοποταιίας" ὅπου χαὶ Θάρρον τελευτήσαντα θά-
ὦ πτουσιν, ἔτη βιώσαντα πέντε xal διαχόσια. Συνετέ-
uveco γὰρ ἤδη τοῖς ἀνθρώποις xat ὀλίγον τὸ ζῆν χαὶ
βραχύτερον ἐγίνετο, μέχρι ἧς Νίωυκεως γενέσεως"
μεθ᾽ ὃν ὅρος ἦν τοῦ ζῆν ἑκατὸν ἔτη πρὸς oic εἴκοσι, το-
σαῦθ᾽ ὁρίσαντος τοῦ Θεοῦ" ὅσα xal Μῦσῆν συνέθη
50 βιῶναι. Ναχώρῃ μὲν οὖν ix τῆς MeX4 8 ὀκτὼ παῖδες
ἐγένοντο: Ou£oc, Βάουξος, Καμούηλος, Χέάζαδος, "À-
ζαυος, Φελδᾶς, ᾿Ιελδάφας, βαθούηλος, Οὗτοι μὲν Να-
γώρου παῖδες γνήσιοι" Ἑαθαῖος γὰρ καὶ Γάαμος χαὶ
Ταύχος xal Μάχας ix 'Ρουμᾶς παλλαχῆς αὐτῷ γεγό-
JOSEPH. 1. 0b

ANTIQ. JUD. LIB. L CAP. VI.

[3t—35.] 11

Ludi dicti, Ludam generis auctorem habuerunt. Aramo
&utem quum quattuor essent filii , ex iis Usus Trachonitidem
quidem condidit et Damascum, qua inter Palzestinam et
ColeSyriam inedia est; Armeniam vero Ulus; et Ga-
therus Bactrianos, Mesasque Mesanzos; apud quos Spa-
sini Charax , s nunc appellatur. Ex Arphaxade autem
prognalus est Salas, ex eo vero Heberus ; unde Judz»os ab
initio Hebraeos appellaverunt. Porro Heberus Juctan et
Phalecum genuit. Vocatus est autem Phalecus, quod sab
habitationum divisionem natus fuerit : Phalec enim Hebraeis
partitionem sonat. Juctm autem Heberi filio liberi erant
Elmodadus, Salephus , Azermothes, iraes, Edoramus, A£-
zelus , Declas, Ebulus, Abimaelus, Saheus, Ophire« , Evi-
lates, Jobabus. [εἰ] ἃ Cophene flumine Indis, Arieque
ad ipsum si/c loca quedam habitant. Hsc quidem de
Seme progenie dicta sunto.

5. Faciam vero de Hebrwis sermonem. — Ex . Phaleco
enim Heberi filio prognatus est Ragavus : ex hoc autem
Serugus, cui Nachores (ilius natus est; hujus vero filius
Tharrus. Hicautem Abrami fit pater, qui decimus quidem
a Noeo fuit; secundo vero anno et nonagesimo supra ducen-
tesimum post diluvium natus est. Nam Tharrus quidem
septaagesimo anno genuit Abramum, Nachores autem, quum
esset centum et viginti annorum, genuit Tharrum. EFurro
de Serugo Nachores nascitur, cirea annum ceutesimum et
tricesimum secundum; Ragavus vero Serugum habuit, quum
essel annorum centum et trigiata. lisdem etiam annis Ra-
gavum habuit Phalecus. Heberes autem anuo quarto et
tricesimo supra centesimum genuit Phalecum, ipse de Sala
prognatus annum nato tricesimum et centesimum , quem Αἵ.
pliaxades genuit quinto et tricesimo setatis anno supra cen-
tesimum. Sem: autem filius Arphaxades erat, natus post
annos duodecim a diluvio. Abramus autem fratres habuit.
Nachoren et Aranen. Ex his Aranes quidem, relinquens
Lotum filium cum filiabus Sarra et Melcha, inter Chaldeeos
est mortuus, in urbe que Ure Chaldeorum vocatur. Εἰ
usque nunc sepulchrum ejus ostenditur. Neptes autem ex
fratre duxerunt uxores, Meicham quidam Nachores, Sarram
vero Abramus. Ceterum quum Tbarrus odio haberet Chal-
dzeorum terram propter luctum Aram, omnes simul mi-
graverunt Charram Mesopolamise : ubi ^tizm Tharrum de-
functum sepeliunt, quum annos ducentos et quinque vixisset.
Jam enim paulatim recidebatur vita hominum breviorque
fiebat usque ad ortum Moysis : post quem vitse terminus
annorum erat centum et viginti, tot statuente Deo ; quot et
Moysen vixisse contigit. Itaque Nachores e Melcha octo
filios suscepit, Uxum, Baüxam, Camuelum, Chazadum,
Azavum , Pheldam, Ieklapham , Bathuelum. Isti quidem
legitimi Nachorz filii fuere : nam Tabens et Gaumus ef

'Tavaus et Machas ipei ex Ruma concubina nati sunt. — Be-
1

(12,22)

νασι, ΒΒαθουήλῳ δὲ τῶν Ναχώρου γνησίων παίδων
γίνεται Ρεδέχχα θυγάτηρ καὶ Ad6avoc υἷός.

KE. Z'.

"A6pzuoc δὲ Λῶτον τὸν "Apávou τοῦ ἀδελφοῦ υἱὸν,
τῆς δὲ γυναιχὸς αὐτοῦ Σάρρας ἀδελφὸν, εἶσεπ ποιήσατο,
γνησίου παιδὸς ἀπορῶν" xai χαταλείπει τὴν Χαλδαίαν,
ἑδδομήχοντα xal πέντε γεγονὼς ἔτη, τοῦ Θεοῦ χελεύ--
σαντος εἰς τὴν Χαναναίαν μετελθεῖν, ἐν 3| καὶ χατῴχησε
xa τοῖς ἀπογόνοις χατέλιπε, δεινὸς ὧν συνιέναι τε ε περὶ
πάντων, χαὶ πιθανὸς τοῖς ἀκροωμένοις, περί τε ὧν εἷ-
χάσειεν οὐ διαμαρτάνων. Διὰ τοῦτο xal φρονεῖν ἐπ᾽
ἀρετῇ μείζω τῶν ἄλλων ἠργμένος, xal τὴν περὶ τοῦ
Θεοῦ δόξαν, ἣν ἅπασι συνέθαινεν ἔναι, χαινίσαι χαὶ
μεταθαλεῖν ἔγνω. Πρῶτος οὖν τολμᾷ Θεὸν ἀποφήνα-
σθαι δημιουργὸν τῶν ὅλων ἕνα’ τῶν δὲ λοιπῶν εἰ xal τι
d$ πρὸς εὐδαιμονίαν συντελεῖ, κατὰ προσταγὴν τὴν τούτου

παρέχειν ἕκαστον, xal οὐ κατ᾽ οἰχείαν ἰσχύν. Εἴχαζε

δὲ ταῦτα τοῖς τῆς γῆς χαὶ θαλάττης παθήμασι, τοῖς τε
περὶ τὸν ἥλιον xal τὴν σελήνην, xai πᾶσι τοῖς xat.
οὐρανὸν συμβαίνουσι. Δυνάμεως γὰρ αὐτοῖς παρού-
30 σῆς, xat προνοῆσαι τῆς χαθ᾽ αὑτοὺς εὐταξίας" ταύτης
δ᾽ αὖ ὑστεροῦντας φανεροὺς γίνεσθαι, μηδ᾽ ὅσα πρὸς τὸ
χρησιμώτερον fuiv συνεργοῦσι χατὰ τὴν αὐτῶν ἐξου-
σίαν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ χε Ξλεύοντος ἰσχὺν ὑπουργεῖν

ᾧ καλῶς ἔχειν μόνῳ τὴν τιμὴν χαὶ τὴν εὐχαριστίαν
"2b ἀπονέμειν. Δι’ ἅπερ Χαλδαίων τε xat τῶν ἄλλων Με-

σοποταυμιτῶν στασιασάντων πρὸς αὐτὸν, μετοιχεῖν δο-

χιμάσας, χατὰ βούλησιν χαὶ βοήθειαν τοῦ Θεοῦ τὴν

Χαναναίαν ἔσγε γῆν. Ἱϊδρυθείς τε αὐτόθι βωμὸν ᾧχο-

δόμησς xai θυσίαν ἐτέλεσε τῷ Θεῷ.

30 β΄. Μνημονεύει δὲ τοῦ πατρὸς δυῶν Αδράμου Βη-
ρωσσὸς, οὐχ ὀνομάζων, λέγων δ᾽ οὕτως" « μετὰ τὸν χα-
« ταχλυσμὸν δεχάτη eve παρὰ Χαλδαίοις τις ἣν δί-

« xxtog ἀνὴρ xal μέγας xal τὰ οὐράνια ἔμπειρος ».

"Exaxatog δὲ xal τοῦ μνησθῆναι πλέον τι πεποίηχε" βι-
35 θλίον γὰρ περὶ αὐτοῦ συνταξάμενος χατέλιπε,. Νικόλαος

δὲ 6 Δαμασχηνὸς ἐν τῇ τετάρτη τῶν ἱστοριῶν λέγει o0-

τως « ἈΑδράμης ἐῤασίλευσε Δαμασχοῦ, ἔπηλυς σὺν

« στρατῷ ἀφιγμένος ix τῆς γῆς τῆς ὑπὲρ Βαδυλῶνος

« Χαλδαίων λεγομένης. Μετ᾿ οὐ πολὺν δὲ χρόνον
40 « ἐξαναστὰς xal ἀπὸ ταύτης τῆς χώρας σὺν τῷ σφετέρῳ

« λαῷ εἰς τὴν τότε μὲν Χαναναίαν λεγομένην, νῦν δὲ

« Ἰουδαίαν, μετώχησε, xat οἱ ἀπ᾽ ἐχείνου πληθύναντες,

« περὶ ὧν ἐν ἑτέρῳ λόγῳ διέξειμι τὰ ἱστορούμενα ».

Τοῦ δὲ ᾿Δύράμου ἔτι καὶ νῦν ἐν τῇ Δαμασχηνῇ τὸ ὄνομα
45 δοξάζεται, xal χώμη ἀπ᾽ αὐτοῦ δείχγυται ᾿Αόράμου

οἴκησις λεγομένη,

σι

1

e

ΚΕΦ. H'.

Λιμοῦ δὲ χρόνοις ὕστερον τὴν Χαναναίαν χαταλα-
βόντος, Ἄθραμος, Αἰγυπτίους εὐδαιμονεῖν πυθόμενος,
διαίρειν πρὸς αὐτοὺς ἦν πρόθυμος, τῆς τε ἀφθονίας τῆς

X0 ἐχείνων μεθέξων, καὶ τῶν ἱερέων ἀχροατὴς ἐσόμενος,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. A. ΔΕΦ. Z. Il.

[25,2v.]

thuelo autem, uni e Nachore filiis legitimis, nascitur Re-
becca filia et Labanus filius.

CAP. VII. (VIII)

Abramus autem Lotum íratris sui Aranzee filium, Sarra
vero conjugis suz fratrem , adoptavit , quod dubiam haberet
spem liberorum legitimorum : quumque jam esset annorum
septuaginta et quinque, e Chaldeea discessit, Deo jubente ut

| in Chananeam concederet, quam etiam ipse incoluit et

posteris reliquit, vir rerum omnium intelligentia et audien-
tes persuadendi vi pollens , et de quibus conjecturam faceret
G vero raro aberrans. Propterea, quum ob virtutem prae |
ceteris sapiens haberi coepisset, vulgo receptam de Deo
opinionem innovare et mutare secum slatuit. Primus ita-
que ausus est declarare unum esse Deum rerum omnium
opificem : de ceteris vero si quid ad (clicitatem conferat,
illud ex hujus mandato unumquudque praebere , non ex vi
sibi propria. Hc vero conjiciebat ex iis quae in terra ma-
rique contingunt, quique sol aut luna patitur, et ex omui-
bus quie calo accidunt mutationibus. « Nam si, inquit,
vis illis insita esset, cer/e curam ordinis sui conservaudi
haberent : ea vero res isías deslilutas esse manifestum
est. Neque enim ad nostram utiliatem suapte virtute
frette operam conferunt , sed imperantis potestati obsequium
praestant : cui soli honorem et gratias tribui par est. » Pro-
pterista quum Chaldzi et alii Mesopotamiz incolae contra
ipsum seditionem agitarent, inde migrare factu optimum
existimans, Deo volente et adjuvante terram Cliananeam
possedit. lllicque constitutus aram exstruxit et hostiam
Deo immolavit.

2. Berosus aulem Abrami parentis nostri, suppresso
tamen nomine, his verbis meminit : « Decima post diluvium
« ietate apud Chaldaeos vir exstitit justus et eximius, re-
« rumque cielestium peritus ». Hecateus vero non ejus
tantum obiter meminit , sed justum de eo volumen scriptum
reliquit. Nicolaus autem Damascenus quarto historiarum
libro hunc 1n modum loquitur : « in Damasco regnavit
« Abramus, qui advena cum exercitu illuc venerat ex re-
« gione 485 supra Babylonem sita Chaldo»eorum dicitur.
« Αἱ non multo post tempore, cum suo populo etiam hinc
« emigrans , in terram qu& tunc Chanansa, nunc vero Ju-
« diea nominatur, sedem transtulit, una cum iis qui ab
« 60 orti sunt plurimi, quorum historiam in alio libro perse:
« quar ». Abrami vero nomen etiam nunc in Damascena
regione celebre est; monstraturque vicus , qui ab eo dicilur
Abrami habitaculum.

CAP. VIII. (IX.)

Quum autem fames postea in terram Chanancarm incu-
buisset, Abramus, audita JEgypliorum felicitate, libenter
sese ad eos contülit, ut etipsorum abundantia frueretur, et
sacerdotum de diis opinionem acciperet ; si meliora trade-

(m — 34.)

ὧν λέγοιεν περὶ θεῶν" ἢ γὰρ χρείσσοσιν εὑρεθεῖσι χα-
ταχολουθήσειν, 3 μεταχοσμήσειν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ βέλτιον,
αὐτὸς ἄμεινον φρονῶν. ᾿Ἐπαγόμενος δὲ καὶ τὴν Σάρ-
92v, χαὶ φοδούμενος τὸ πρὸς τὰς γυναῖχας τῶν Αἷγν--
δ πτίων ἐκιμανὲς , μη διὰ τὴν , εὐμορφίαν τῆς γυναιχὸς 6
βασιλεὺς αὐτὸν dvíln, τέ; 4m ἐπενόγσε τοιαύτην.
Aoc αὐτῆς εἶναι προσεποιήσατο, χἀχείνην τοῦτο
ὑποχρίνασθαι (συμφέρειν γὰρ αὐτοῖς) ἐδίδαξεν, Ὡς δ᾽
ἦχον εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἀπέξαινε τῷ ᾿Δθράμῳ χαθὼς
T ὑκενύησε. Τὸ γὰρ κάλλος ἐξεδοήθη ᾿ τῆς γυναιχὸς αὐ-
τοῦ" διὸ χαὶ Φαραώθης ὃ βασιλεὺς τῶν Αἰγυπτίων, οὐ
τοῖς περὶ αὐτῆς λεγουένοις ἀρχεσθεὶς, ἀλλὰ xai θεάσα--
cat σπουδάσας, 0 d. τε ἦν ἅψασθαι τῆς Σάρρας. 'E»-
τοδίζει δὲ ὃ Θεὸς τὴν ἄδικον αὐτοῦ ἐπιθυιίαν νόσῳ τε
1; xxi στάσει τῶν πραγμάτων. Kal πυθομένῳ περὶ ἀ-
Ξαλλαγῆς χατὰ μῆνιν Θεοῦ. τὸ δεινὸν αὐτῷ παρεῖναι
ἐπξεσήμαινον οἵ ἱερεῖς, ἐφ᾽ οἷς ἐθέλησεν ἐνυδρίσαι τοῦ
ξένου τὴν γυναῖκα. ὋὉ δὲ φοδηθεὶς ἠρώτα τὴν Σάρραν
τίς τε εἴη καὶ τίνα τοῦτον ἐπαγάγοιτο" πυθόμενος δὲ τὴν
* ἀλήθειαν, τὸν Αδραμον παρητεῖτο᾽ νομίζων γὰρ ἀδελ-
24v, ἀλλ᾽ οὐ γυναῖχα αὐτοῦ, σπουδάσαι περὶ αὐτὴν,
συγγένειαν αὐτοῦ ποιήσασθαι βουλόμενος, ἀλλ᾽ οὐχ
ὑδοίσαι xav ἐπιθυμίαν ὡρμημένος. Δωρεῖται τε αὐ-
τὸν πολλοῖς χρήμασι xal συνεῖναι Αἰγυπτίων τοῖς λο-
5 γχιώτάτοις᾽ τήν τε ἀρετὴν αὐτῷ, xai τὴν ἐπ᾽ αὐτῇ ὀόξαν
ἐντεῦθεν ἐπιφανεστέραν συνέθη γενέσθαι.

E. Τῶν γὰρ Αἰγυπτίων διαφόροις ἀρεσχομένων
ἔϑδεασι xat τὰ παρ᾽ ἀλλήλοις ἐχφαυλιζόντων νόμιμα, χαὶ
5 τοῦτο δυσμενῶς ἐχόντων πρὸς ἀλλήλους, συμδαλὼν
-. αὐτῶν ἔχάστοις xal διχπτύσσων τοὺς λόγους, οὺς ἐποιοῦν-
τὸ περὶ τῶν ἰδίων, χενοὺς χαὶ μηδὲν ἔχοντας ἀληθὲς
ὄπεταινε. Θυαυμασθεὶς οὖν ὑπ᾽ αὐτῶν ἐν ταῖς συνου-
οἶχις ὡς συνετώτατος χαὶ ὃ δεινὸς ἀνὴρ οὐ νοῆσαι μόνον,
ἀλλὰ xai πεῖσαι λέγων περὶ ὧν ἂν ἐπιχειρήσειε διδά-
2; σχεῖν, τήν τε ἀριθμητιχὴν αὐτοῖς χαρίζεται χαὶ τὰ
περὶ ἀστρονομίαν παραδίδωσι. Πρὸ γὰρ τῆς ᾿Αὐρά-
μου παρουσίας εἰς Αἴγυπτον Αἰγύπτιοι τούτων zov
ἀμαθῶς ““ἐχ Χαλδαίων ré ταῦτ᾽, ἐφοίτησεν εἰς Αἴγυ-
M ὅθεν ἦλθε xal εἰς τοὺς “Ἕλληνας.

. Ὡς δ᾽ εἷς τὴν Χαναναίαν ἀφίχετο, ὑερίζεται
τοὺς Αὔτον τὴν γῆν, τῶν ποιμένων αὐτοῖς στασιαζόν-
των περὶ τῆς χώρας ἐν 7j νέμοιεν - τὴν ἐχλογὴν μέντοι
χαὶ τὴν αἵρεσιν ἐπιτρέπει τῷ Λώτῳ. Λαδὼν δ᾽ αὐτὸς
B4 ὑπ᾽ ἐχείνου χαταλελειμμένην ὑπώρειαν, ἤχησεν ἐν

τῇ Χεδρὼν πόλει: παλαιοτέρα δ᾽ ἐστὶν ἔτεσιν ἑπτὰ
p^ v ἄνιδος τῆς Αἰγύπτου. Λῶτος δὲ τὴν πρὸς τὸ πε-
δῖον χειμένην χαὶ ποταμὸν Ἰορδάνην tlyev, οὐχ ἄπω-
θεν τῆς Σοδομιτῶν πόλεως, ἢ τότε μὲν il dya03 , νῦν
ὃὲ ἠφάνισται χατὰ βούλησιν xa μῆνιν Θεοῦ: τὴν δὲ
t αἰτίαν xatà χώραν σημανῶ.

ΚΕΦ. e.

Κατ᾽ ἐχεῖνον δὲ τὸν χαιρὸν Ἀσσυρίων χρατούντων
τῆς Ἀσίας, Σοδομίταις ἤνθει τὰ πράγματα, εἴς τε

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. IX.

[29, 30. 19
rent , eos sectaturus; sin verius ipse sentiret, eos ad me-
liora tradacturus. Ceterum quum et Sarram secum duce-
ret, AEgyptiorum in feminas intemperiem metuens, ne rex
ob venustatem coojugis sc perimeret, hujusmodi artem
excogitavit. Fratrem ejus assimulavit, atque illam (quod
eorum intererat) hoc ipsum respondere monuit. Ut aulem
venium est in /Egyptum, accidit Abramo baud secus ac
suspicatus est. Nam ex omnium sermone percrebuit uxoris
ejus pulchritudo : unde et Pharaothes AEgyptiorum rex , lis
quie fama acceperat non contentus, sed et ipsam videndi
llagrans desiderio , vehementius cupiebat Sarra potiri, In-
justa» autem illius libidini Deus obstitit , pestilentiam et re-
rum perturbationem immiltens. — Ipsique sciscitanU , quid
facto opus esset ut liberaretur, malum hoc ab ira Dei ortum
esse pronunciarunt sacerdotes, quod in animo habuisset
peregrini uxori injuriam inferre. Ille vero territus de Sarra
quaesivit et Ipsa qui esset et quinam ille quem secum ad-
duxeril. Quumautem veritatem audisset, semet Abraliamo
excusabat, dicens quod sororem esse existimans, non
vero uxorem ejus, illi animum adjecerit, affinitatem cum
eo volens contrahere, nulla autem ad eum injuria afficien-
dum libidine incitatus. Quin et ei multum pecunie dedit,
et ut Kgyptiorum eruditissimis familiariter uteretur : quo
factum ut virtus ei gloriaque ex ipsa illustrior exstiterit.

2. Nam quum /Egyplii variis moribus essent delectati , et
alii aliorum ritus verbis elevarent, mutuoque propterea
odio tenerentur, ille cum singulis eorum conferens ,, sermo
nesque quibus sua tuerentur placila examinans , inanes et
veritalis plane expertes esse demonstravit. — Quare ab iis
in congressibus summa in admiratione habilus tanquam vir
sapientissimus , et qui non solum acri esset ingenio ad res
perspiciendas , sed etiam aliis quee docere suscepisset per-
&uadendi vi polleret , eos et in arithmetica instituit , el quee
ad ostrologiam spectant iisdem tradidit. Nam ante Abrann
in Egyptum adventum in iis plane hospites erant /Egypui :
a Chaldzis enim in &gyptum , indeque ad Graecos perma-
narunt.

3. Poslquam vero íu Cbananseam pervenit , terram cum
Loto divisit, orta inter pastores contentione de pascuis :
Loto tamen conditionem proposuit optionemque permisit.
Ipse autem loca montibus adjacenlia ab eo relicta occupans
in urbe Chabrone habitavit.. Illa autem septem annis est
antiquior quam Tanis Egypti. Lotus vero planitiem ad
fluvium Jordanem, non procul ab urbe Sodomorum, habi-
tavit, quae tunc quidem bona erat , nunc vero Dei voluntate

et ira disparuit : cujus rei causam loco suo ostendam.
CAP. IX. (X)

Illo tempore , cum Assyrii Asiae imperio potirentur, res
Sodomitarum valde florebant , divitiis illis crescentibus pa-
4.

20 — (21,25.)

πλοῦτον ἐπιδεδωκότων αὐτῶν χαὶ νεότητα πολλήν. Ba-
σιλεῖς τε αὐτοῖς πέντε διεῖπον τὴν γώραν, Βαλλας.
Βάρσας, Σεναδάρης, xal Συμόδορος, ὅ τε Βαληνῶν
βασιλεύς" μοίρας δ᾽ ἦργον ἕκαστος ἰδίας. "Eri τού-
δ τους στρατεύσαντες Ἀσσύριοι, καὶ μέρη τέσσαρα ποιή-
σαντες τῆς στρατείας. ἐπολιόρχουν αὐτούς: στρατη-
γὸς δ᾽ ἐχάστοις ἦν εἷς ἐπιτεταγμένος. Γενομένης δὲ
μάχης νιχήσαντες ol Ασσύριοι φόρον ἐπιτάσσουσι τοῖς
Σοδομιτῶν βασιλεῦσι. Δώδεκα μὲν οὗ οὖν ἔτη δουλεύοντες
10 xai τοὺς ἐπιταχθέντας αὐτοῖς φόρους τελοῦντες ὑπέμει-
ναν, τῷ δὲ τρισχαιδεχάτῳ ἀπέστησαν. Καὶ διαθαίνει
στρατὸς ᾿Ασσυρίων ἐπ᾽ αὐτοὺς, στρατηγούντων "Aua-
ραψίδου, ᾿Δριούχου, Χοδολλαμόρου, Θαδάλου. οὔ-
τοι τήν τε Συρίαν ἅπασαν “ διηρπάσαντο χαὶ τοὺς
15 τῶν γιγάντων ἀπογόνους χατεστρέψαντο. — l'svóusvot
ὃὲ χατὰ Σόδομα στρατοπεδεύουσι χατὰ τὴν χοιλάδα
τὴν λεγομένην Φρέατα ἀσφάλτου" χατ᾽ ἐχεῖνον γὰρ
τὸν χαιρὸν φρέατα ἦν ἐν τῷ τόπῳ’ νῦν μέντοι
τῆς Σοδομιτῶν πόλεως ἀφανισθείσης 4 ᾿χοιλὰς ἐχείνη
bu λίμνη γέγονεν ἣ ᾿Ασφαλτῖτις λεγομένη. Περὶ μὲν οὖν
τῆς λίμνης ταύτης μετ᾽ οὐ πολὺ δηλώσομεν" τῶν δὲ
. Σοδομιτῶν συμθαλόντων τοῖς Ἀσσυρίοις, xal χαρτερᾶς
τῆς μάχης γενομένης, πολλοὶ μὲν αὐτῶν ἀπέθανον, οἱ
λοιποὶ δὲ ἠχμαλωτίσθησαν σὺν οἷς xal Λῶτος ἤγετο,
45 τοῖς Σοδομίταις σύμμαχος ἐληλυθώς.

ΚΕΦ. l'.

᾿Αδράμῳ δὲ ἀχούσαντι τὴν συμφορὰν αὐτῶν φόθος
τε ἅμα περὶ Λώτου συγγενοῦς ὄντος εἰσῆλθε χαὶ LA
“περὶ τῶν Σοδομιτῶν φίλων ὄντων xal γειτνιώντων.
᾿'Καὶ βοηθεῖν αὐτοῖς δοχιμάσας οὐχ ἀνέμεινεν, ἀλλ᾽
.80 ἐπειχθεὶς xai χατὰ πέμπτην ἐπιπεσὼν νύχτα τοῖς Ἀσ-
σγρίοις περὶ Δάνον (οὔτω γὰρ ἣ ἑτέρα τοῦ ᾿Ιορδάνου
«προσαγορεύεται πηγή) καὶ φθάσας πρὶν ἐν ὅπλοις γε-
-véa0at, τοὺς μὲν ἐν ταῖς χοίταις ὄντας ἀπέχτεινε, μηδ᾽
-ἐπίνοιαν τῆς συμφορᾶς ἔχοντας, οἵ δὲ μήπω πρὸς ὕπνον
-35 τετραμμένοι, μάχεσθαι δὲ ὑπὸ μέθης ἀδύνατοι, ἔφυ-
Yo. “Λὔραμος δὲ διώχων εἵπετο; μέχρι καὶ δευτε-
ραίους γινομένους συνήλασεν αὐτοὺς tl; Σωξὰ τῆς Aa-
μασχηνῶν γῆς, ἐπιδείξας ὅτι τὸ νιχᾶν οὐχ ἐν τῷ πλήθει
xai τῇ πολυ χειρίᾳ χεῖσθαι συμθέθηχεν, ἀλλ᾽ $ προθυ-
4o μία τῶν μαχομένων xal τὸ γενναῖον χρατεῖ παντὸς
ἀριθμοῦ, τριαχοσίοις χαὶ δέχχ καὶ ὀχτὸ οἰχέταις αὖ-
τοῦ χαὶ τρισὶ φίλοις τοσούτου στρατοῦ περιγενόμενος.

ὍὉ πόσοι δὲ αὐτῶν xal διέφυγον, ἀδόξως ἀνέστρεψαν.
β΄. "A6 ῥραμος δὲ τοὺς τῶν Σοδοιλιτῶν σώσας alyua-
45 λώτους, ot ληφθέντες ἔτυχον ὑπὸ τῶν ᾿Ασαυρίων, χαὶ
τὸν συγγενῆ Λῶτον, ἀνέζευξε μετὰ εἰρήνης. ᾿Δπήν-
τῆσε δὲ αὐτῷ 6 τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς εἷς “τόπον

τινὰ, ὃν χαλοῦσι Πεδίον βασιλικόν ἔνθα 6 τῆς Eua |.
, πόλεως ὑποδέχεται βασιλεὺς αὐτὸν Μελχισεδέχης. En-

80 μαίνει δὲ τοῦτο βασιλεὺς δίκαιος" χαὶ ἦν δὲ τοιοῦτος
ὁμολογουμένως, ὡς διὰ ταύτην αὐτὸν τὴν αἰτίαν καὶ
ἱερέα γενέσθαι τοῦ Θεοῦ. 'TÀv μέντοι Σόλυμα ὕστερον

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. TI.

[20— 32.

riter atque abundante juventute. Regesque illis quinque
erant, quorum dominatu tenebantur, Ballas, Barsas, Senaba-
res, Symoborus, et Balenorum rex , suz quisque ditioni
praepositus. Jstos Assyrii bello petierunt, exercituque quat-
luor in partes diviso eos obsidebant : singulis vero unus
preficiebatur dux. Commisso autem prelio, victores As-
syrii Sodomitarum regibus tributum imperarunf. — Itaque
quum duodecim annos servivissent et tributa illis imperata
solvissent, anno decimo tertio defecerunt : quapropter As-
syriorum in eos facta est expeditio, ducibus Amarapside ,
Ariucho, Chodollamoro, Thadalo. Isti etenim Syriam:
universam diripuerunt , et gigantum sobolem subverterunt

Quumque in agrum Sodomorum esset ventum , castra metati

sunt in vallecui nomen Putei bituminis : illo namque tempore
locus iste puteis abundabat
Sodomorum urbs, vallis ista in lacum mutafa est, qui

: Dunc vero, ex quo disparuit

dicitur Asphaltitis. De hoc ilaque lacu mox infra dicemus.
Sodomitis aulem cum Assyriis acie congressis , puguaque
atroci facta , multi quidem eorum pugnando occubuerunt ,
reliqui vero sunt in captivitatem abducti , et in his Lotus,

qui Sodomilis in auxilium venerat.

| CAP. X: (ΧΙ)

Abramus autem, ut calamitatem illorum acceperat, simul
οἱ metu de Lolo cognato suo commotus est et misericordia
ex Sodomilis sibi amicis atque vicinis. Et quum ei in men-
tem venissel illis opitulari, nil cunctatus est, sed protinus
$uos expediens, et quinta nocte Assyrios ad Danum asse-
quutus (ita enim alter ex Jordanis fontibus appellatur) et
ex improviso et inermes adortus, alios quidem in lectis op-
primit , nibil de clade suapicantes, alii vero nondum in 80"
mnum delapsi, tamen prze temulentia pugne inutiles, in fu-
gam se conjiciunt. — Abramus autem eos persequutus est ,
et sequenti die coegit semet recipere in Sobam , que Da-
mascenorum ditionis est , ostendens victoriam non sitam esse
in mullitudire et militum numero, sed pugnantium alacrita-
tem et virtutem copias quantascunque superare , ulpote qui
cum trecentis et duo deviginti e familia sua et tribus amicis
tantum exercitum profligaverat. Αἱ quotquot hostium e
manibus effugerunt , ignominiose reversi sunt.

2. Abramus autem Sodomitarum captivos, qui capti fuc-
rant ab Assyriis, ubi incolumes receperat Lotumque cogna-

'tum suum, cum pace rediit. Ei vero occurrit Sodomitarum

rex ad locum quendam , quem Campum regium vocant: ubi
recipitur a Solyma urbis rege Melchisedece. Jd vero no-
men idem valet ac rex justus : et erat utique talis omnium
consensu, ifa ut propter hanc causam etiam Dei sacerdos

constitueretur. Solyma tamen Hierosolyma postea vo-

(ss, 26.)

ἐχάλεσαν Ἱεροσόλυμα. Ἐχορήγησε δὲ οὗτος ὁ Μελ-
“ισεδέχης τῷ ᾿Αδράμου στρατῷ ξένια καὶ πολλὴν ἀφθο-
νίαν τῶν ἐπιτηδείων παρέσχε, καὶ παρὰ τὴν εὐωχίαν
αὐτόν τε ἐπαινεῖν ἤρξατο xai τὸν Θεὸν εὐλογεῖν ὗπο-

s γειρίους αὐτῷ ποιήσαντα τοὺς ἐχθρούς. ᾿Αὐράμου δὲ
ἐιδόντος xat τὴν δεχάτην τῆς λείας αὐτῷ, προσδέχεται
τὴν δόσιν. ὋὉ δὲ τῶν Σοδομιτῶν βασιλεὺς τὴν μὲν
λείαν ἔχειν "᾿Αὔραμον παρεχάλει, τοὺς δ᾽ ἀνθρώπους
ἀπολαδεῖν ἠξίου, oc παρὰ τῶν ᾿Ασσυρίων ἔσωσεν οἷ-

κ χείους ὄντας. "Αὔραμος δὲ οὐχ ἔφη τοῦτο ποιήσειν,
οὐδ᾽ ἂν ἄλλην ὠφέλειαν ἐκ τῆς λείας ἐχείνης εἰς αὐτὸν
ἕξειν, πλὴν ὅσα τροφὴ τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ γένοιτο"
μοῖραν uévtot τινὰ τοῖς φίλοις αὐτοῦ παρασχεῖν τοῖς
συστρατευσαμένοι. ἘἘσχώλης δ᾽ ὁ πρῶτος, ἐχαλεῖτο

π5χαὶ Ἔννηρος xat Μαμύρῆς.

Υ. Ἐπαινέσας δὲ αὐτοῦ τὴν ἀρετὴν ὁ Θεὸς, Ἀλλ᾽
οὖκ ἀπολεῖς. φησὶ, μισθοὺς οὖς ἄξιόν ἐστιν ai ἐπὶ
τοιαύταις εὐπραγίαις χομίζεσθαι, Τοῦ δ᾽ ὑπολχδόν-
co, Καὶ τίς &v εἴη χάρις τούτων τῶν μισθῶν, οὐχ ὄν-

3 cv ot διαδέξονται μετ᾽ αὐτόν; (ἔτι γὰρ ἦν ἄπαις) 6
Θεὸς καὶ παῖδα αὐτῷ γενήσεσθαι χαταγγέλλει xal
πολλὴν ἐξ ἐχείνου γενεὰν, ὡς παραπλησίαν αὐτὴν τοῖς
ἄστροις ἔσεσθαι τὸν ἀριθμόν. Καὶ ὁ μὲν ταῦτ᾽ ἀχούσας
θυσίαν προσφέρει τῷ Θεῷ», χελευσθεὶς ὑπ᾽ αὐτοῦ. "Hv

5» δ᾽ ὁ τρόπος τῆς θυσίας τοιοῦτος " δάμαλιν τριετίζουσαν
καὶ αἶγα τριετίζουσαν χαὶ χριὸν ὁμοίως τριετῇ xat τρυ-
γύνα καὶ περιστερὰν χελεύσαντος διεῖλε, τῶν ὀρνέων
οὐδὲν διελών. Εἶτα πρὶν στῆναι τὸν βωμὸν, οἷωνίεν
ἐφιπταμένων ἐπιθυμίᾳ τοῦ αἵματος, φωνὴ θεία παρῆν,

3 ἀποσημαΐνουσα πονηροὺς αὐτοῦ τοῖς ἐχγόνοις γείτονας
ἐπὶ ἔτη τετραχόσια γενησομένους χατὰ τὴν Αἴγυπτον "
ἐν οἷς χκακοπαθήσαντας περιέσεσθαι τῶν ἐχθρῶν, xal
χρατήσαντας πολέμῳ Χαναναίων ἕξειν αὐτῶν τὴν γῆν
χαὶ τὰς πόλεις.

x δ΄. Ἄδραμος δὲ κατῴχει μὲν περὶ τὴν ἸΩγύγην xa-
λουμένην δρῦν " ἔστι δὲ τῆς Χαναναίας τὸ χωρίον, οὐ
πόρρω τῆς ἙἭ.,δρωνίων πόλεως" δυσφορῶν δ᾽ ἐπὶ γυναιχὶ
μὴ χυούση ἱχετεύει τὸν Θεὸν γονὴν αὐτῷ παιδὸς do-
ρενος παρασχεῖν. Τοῦ Θεοῦ δὲ θαρσεῖν αὐτὸν παρα-

V χελευομένου, τοῖς τε ἄλλοις ἅπασιν ὡς ἐπ᾽ ἀγαθοῖς αὖ-
τὸν ἀπὸ τῆς Μεσοποταμίας ἠγμένον xal παίδων icop£-
των, Σάρρα, τοῦ Θεοῦ χελεύσαντος, ἐπιχλίνει μίαν τῶν
θεραπαινίδων ᾿Αγάρην ὄνομα, γένους οὖσαν Αἰγυπτίαν,
ὡς ἐξ αὐτῆς παιδοποιησομένῳ. Καὶ γενομένη ἐγχύμων

& ἡ θεραπαυὶς ἐξυδρίζειν elc τὴν Σάρραν ἐτόλμησε βασι-
λίζουσα, ὡς τῆς ἡγεμονίας περιστησομένης εἷς τὸν ὑπ᾽
αὐτῆς τεχθησόμενον. "A6páp.ou δὲ αὐτὴν πρὸς αἰχίαν
παραδόντος τῇ Σάρρα) δρασμὸν ἐπεδούλευσεν οὐχ ὗπο-
μένουσα τὰς ταλαιπωρίας, xal τὸν Θεὸν ἱκέτευεν οἶκτον

ω αὐτῆς λαθεῖν. Ὑπαντιάζει δὲ διὰ τῆς ἐρήμου προϊοῦ-
σαν αὐτὴν ἄγγελος θεῖος, χελεύων πρὸς τοὺς δεσπότας
ἐπανιέναι, βίου γὰρ μείζονος τεύξεσθαι σωφρονοῦσαν
χαὶ γὰρ νῦν εἷς τὴν δέσποιναν ἀγνώμονα καὶ αὐθάδη
γενομένην ἐν τούτοις εἶναι τοῖς χαχοῖς, Παραχούςα-

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. X.

[22, 33.] 2t
carunt. Iste autem Melchisedeees militibus Abrami justa-
dedit hospitalia, iisque omnia ad usns vite necessarios
abunde suppeditavit : simulque ipsum in epulis coepit lau-.
dare , Deoque gratías agere, qui liostes sibi in manus com-.
pegerit. Abramo vero ex manubiis etiam decimas ei do-.
Dante, munus accepit. Sodomitarum autem rex ab Abra-
mo petiit ut praedam ipse sibi retineret ; homines tamen suze.
ditionis, quos salvos eripuerat ab Assyriis, reposcebat.
Abramus vero dixit se nolle hanc conditionem accipere ,,
neque quidquam velle emolumenti ex praeda ad se reditu-
rum, nisi quantum domesticis suis ad victum sufficeret :
portionem tamen aliquam amicis suis commilitonibus dari
aquum esse. Primus horum Escholes vocábatur, et se-
cundus Ennerus , et (eríius Mambres.

3. Deus autem virtutem ejus extollens , Non carebis , in-
quit, mercede, qua te ob res prseclare gestas donari par
est. Cui ille, Quorsum futura est mercedis retributio, quum
desint qui successores essent ? ( adhuc enim erat sine prole.)
Tum Deus et filium ilii nasciturum esse pollicitus est, et
multam adeo ex eo fore sobolem , ut cai stellas numero
esset sequatura. Εἰ ille quidem bis audilis Deo, ut ipse.
preceperat, sacrificium obtulit. — Erat autem sacrifi-
cium hujusmodi : juvencam trimulam et capram trimulam
et arietem similiter trimulum, turturem quoque et colum-
bam , ut jussus fuerat , dissecuit media , sed aves non disse-
cuit. Deinde priusquam erigeretur ara, avibus cruoris de-
siderio devolantibus , adfuit vox divina, denuncians, poste-
ris ejus malignos fore vicinos annis quadringentis in Egypto :
quo tempore gravia perpessos hostibus superiores evasuros,
devictisque Cbanansis regionem eorum et urbes occupa-
turos.

4. Abramus vero (tm quidem habitabat círca ilicem quse
vocabatur Ogyges (est autem locus in terra Chananea,
non longe ab Hebroniorum urbe), et egre ferens quod
uxor ei nili] pepererat, a Deo supplex petiit ut prolem sibi
masculam daret. Deo autem ipsum ut bene speraret ad.
hortante, quoad cetera omnia suo commodo e Mesopota-
mia eductum , nec liberis cariturum ; Sarra, Deo praed-
piente, unam ancillarum nomine Agaren, genere /Egy-
ptiam, ad leclum ei adduxit, tanquam ex ipsa liberos
suscepturo. Et ancilla , quum gravida facta esset , ausa est
Sarram imperium affectanfio contemptui habere, quasi ad
suam prolem perventura esset dominatio. Abramo autem
ipsam Sarrz in poenam submittente, fugam meditata est
afflictionum impatiens, Deumque implorabat ut sui mise-
reretur. ]lli vero per desertum abeunti obviam fit angelus
Dei, jubens ut ad dominos reverteretur ; fore enim meliore
conditione , modo se modeste gerat : nunc vero in his ver-
sari malis, quod in dominam ingrata fuerit et arrogans. At

23 (20,27)

γεν ἀπολεῖσθαι, νοστήσασαν δὲ αὐτὴν ὀπίσω γενήσεσθαι
μητέρα παιδὸς τῆς γῆς ἐχείνης βασιλεύσοντος. ᾿'Γού-
τοις πείθεται, xal ἐπανελθοῦσα πρὸς τοὺς δεσπότας.
B συγγνώμης ἔτυχε. ἸἹΓἵχτει δὲ μετ᾽ οὐ πολὺ Ἰσμάηλον"
θεόκλυτον ἄν τις εἴποι, διὰ τὸ εἰσαχοῦσαι τὸν Θεὸν τῆς
ἱκεσίας.
ε΄. Ἀθράμῳ μὲν οὖν ἕχτον ἤδη xal ὀγδοηχοστὸν ἔτος
γεγονότι ὃ προειρημένος ἐγεννήθη " εἰς ἔνατον δ᾽ αὐτῷ
10 Xo ἐνενηχοστὸν παρελθόντι ἐπιφανεὶς ὁ Θεὸς ἀπήγγει-
λεν ὡς παῖς αὐτῷ xal ἐχ Σάρρας ἔσοιτο. Κελεύει δὲ
αὐτὸν χαλέσαι Ἴσαχον, δηλῶν ἐσόμενα ἔθνη μεγάλα
ἀπ᾽ αὐτοῦ xoi βασιλεῖς, xai ὅτι πολεμήσαντες χαθέ-
Eouct τὴν Χαναναίαν ἅπασαν ἀπὸ Σιδῶνος μέχρις Al-
is Ὑύπτου. Προσέταξε δὲ, βουλόμενος τὸ ἀπ᾽ αὐτοῦ γένος
μένειν τοῖς ἄλλοις μὴ συμφυρόμενον, περιτέμνεσθαι τὰ
αἰδοῖα, καὶ τοῦτο ποιεῖν ὀγδόη ἡμέρᾳ μετὰ τὸ γεννη-
θῆναι, Τὴν αἰτίαν δὲ τῆς περιτομῆς ἡμῶν ἐν ἄλλοις
δηλώσω. Πυθομένῳ δὲ 'A6pdpao xai περὶ τοῦ Ἰσμαή-
90 λου εἶ ζήσεται, πολυχρόνιόν τε ἀπεσήμαινεν 6 Θεὸς
xa μεγάλων ἐθνῶν πατέρα. Καὶ Γλδραμος μὲν ἐπὶ
τούτοις εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ περιτέμνεται παραυ-
τίχα, xol πάντες οἱ παρ᾽ αὐτοῦ, xat ὃ παῖς Ἰσμάηλος"
οὗ κατ᾽ ἐχείνην τὴν ἡμέραν τρισχαιδέχατον ἔτος ἔχοντος
5 αὐτὸς ἐνενηχοστὸν πρὸς τοῖς ἐννέα διῆγεν.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Ὑπὸ 53, τοῦτον τὸν χαιρὸν οἱ Σοδομῖται, πλούτῳ xal
μεγέθει χρημάτων ὑπερφρονοῦντες, εἴς τε ἀνθρώπους
ἦσαν δόρισταὶ xal πρὸς τὸ θεῖον ἀσεξεῖς, ὡς μηχέτι
μεμνῆσθαι τῶν παρ᾽ αὐτοῦ γενομένων ὠφελειῶν, εἶναί

30 τε μισόξενοι, καὶ τὰς πρὸς ἄλλους ὁμιλίας ἐχτρέπεσθαι.
Χαλεπήνας οὖν ἐπὶ τούτοις ὁ Θεὸς ἔγνω τιμωρήσασθαι
τῆς ὑπερηφανίας αὐτοὺς, χαὶ τήν τε πόλιν αὐτῶν χα-
ταστρέψασθαι, καὶ τὴν γώραν οὕτως ἀφανίσαι, ὡς μήτε
φυτὸν ἔτι μήτε καρπὸν ἕτερον ἐξ αὐτῆς ἀναδοθῆίναι.

35 β΄, Ταῦτα τοῦ Θεοῦ χρίναντος περὶ τῶν Σοδομιτῶν,
"λόραμος θεασάμενος τρεῖς ἀγγέλους (ἐκαθέζετο δὲ πρὸς
τῇ δρυὶ τῇ Μαμόρῇ παρὰ τῇ θύρα τῆς αὐτοῦ αὐλῆς)
xat νομίσας εἶναι ξένους, ἠσπάσατότε ἀναστὰς καὶ παρ᾽
αὐτῷ καταχθέντας παρεχάλει ξενίων μεταλαθεῖν. "Ext-

40 νευσάντων δὲ, ἄρτους τε προσέταξεν εὐθὺς ἐχ σεμι-
δάλεως γενέσθαι, xa μόσχον θύσας xal ὀπτήσας ἐκόωι-
σεν αὐτοῖς ὑπὸ τῇ δρυΐ χαταχειμένοις. Οἱ δὲ δόξαν
αὐτῷ παρέσχον ἐσθιόντων, ἔτι τε χαὶ περὶ τῆς γυναιχὸς
ἐπυνθάνοντο ποῖ ποτ᾽ εἴη τυγχάνουσα fj Σάρρα. Τοῦ

45 δὲ εἰπόντος ἔνδον εἶναι, ἥξειν ἔφασαν εἰς τὸ μέλλον, καὶ
εὑρήσειν αὐτὴν ἤδη μητέρα γεγενημένην. Ὡς δὲ γυ--
γαιχὸς dv τούτῳ μειδιασάσης xal ἀδύνατον εἶναι τὴν
τεχνοποιίαν εἰπούσης, αὐτῆς μὲν ἐνενήχοντα ἔτη ἐ ού-
σης, τοῦ δὲ ἀνδρὸς ἑκατὸν, οὐχέτι xavéa, ov λανθάνον--

80 τες, ἀλλ᾽ ἐλήνυσαν ἑαυτοὺς ὄγτας ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ,
xal ὅτι πεμφθείη μὲν ὃ εἷς σημανῶν περὶ τοῦ παιδὸς,
δύο δὲ Σοδουίτας καταστρεψόμενοι.

APXAIOAOTIAX BIBA. A. ΚΕΦ. IA.

σαν ulv οὖν τοῦ Θεοῦ xal προσωτέρω χωροῦσαν ἔλε- ;

[33, 31.]
enim si Deo nollet obsequi et ulterius pergeret , perituram
esse dicebat : sin retro redeat , matrem futuram pueri in
illa terra postea dominaturi. His paruit, et reversa ad

dominos veniam consequuta est. Ac non multo post pe-

perit Ismaelum; quasi quis dicat, a Deo exauditum, eo
quod Deus preces ejus exaudierat.

5. Jam, vero Abramo sextum et octogesimum annum
agenti natus est ille de quo diximus. Quum autem aonage-
simum nonum attigisset , appartit ei Deus, promittens fi-
lium illi de Sarra nasciturum esse. Jussit autem eam
vocari Isacum, preenuncians ex eo prodituras genles magnas
et reges , qui bellum gesturi omnem Chanana;am ἃ Sidone
usque /Egyptum occuparent. Pracepit autem , quod nollet
genus ipsius cum aliis commisceri , ut pudenda circumci-
derent, idque octavo die a nativitate. Causam vero nostrae
circumcisionis alibi declarabo. Consulenti. vero Abramo
eliam de Ismaelo, an victurus esset, indicavit Deus longcc-
vum fore atque magnarum gentium parentem. ἘΠ Abra-
mus quidem, posteaquam ob liec Deo gratias egisset, statim
circumcisus est, et omnes qui cum eo erant, similiter et
puer Ismaelus : quo die, illo ad decimum tertium :etatis
annum perveniente, ipse nonum agebat supra nonagesi-
mum.

CAP. XI. (XII.)

Per idein igitur tempus Sodomit», opibus et magna pc-
cuniarum vi elati, et in homines contumeliosi exstiterunt
et religione in numen vacui, adeo ut beneficiorum ab ipso
acceptorum plaoe immemores essent, hospites odio habe-
rent et consuetudinem cum aliis detrectarent. His igitur
rebus offensus Deus decrevit insolentize peenas ah illis re-

. petere, et non solum urbem eorum evertere, sed et eam

regioni vastitatem inferre, ut nec amplius plantas nec fru-
ctum alium ultum ederet.

2. Quuroque liec Des de Sodomitis decrevisset, Abramus
conspicatus tres angelos ( sedebat enim ad ilicem Mambre
pro foribus domicilii sui ) ratasque esse hospites, assurgens
salutavit eos , et ad se adductos rogabat ut cum ipso hospi-
tium facerent. lllis vero annuentibus, jussit panes statim
fieri ex farina siliginea, vitulumque mactatum et assatum
sub ilice discumbentibus apposuit. AL illi prze se tulerunt
quasi comederent ; et de uxore etiam inquirebant, abinam
esset Sarra. Illo referente intus eam esse, aiunt se aliquanto
post reversuros, eamque inventuros jam matrem factam.
In hoc vero subridente muliere , et dicente fieri non posse
ut liberos gigneret, quum ipsa nonagenaria esset, maritus
vero cenlesimum annum ageret , non sustinuerunt amplius
simulare , sed fassi sunt &e Dei esse angelos , et quod missug
essel unus quidem nunciatum de filio, duo vero ad Sodo-
mitas everlendos.

[π,35.}

y. Ταῦτα ἀχούσας "A6payos ἤλγησεν ἐπὶ τοῖς Σο-
Φραίταις, xai τὸν Θεὸν ἀναστὰς ἱκέτευσε παρχαχαλῶν
μὴ τοὺς δικαίους χαὶ ἀγαθοὺς συναπολλύναι τοῖς πονη-
ss. Τοῦ δὲ Θεοῦ φήσαντος μηδένα εἶναι τῶν Σοδο-

y μιτῶν ἀγαθὸν, εἰ γὰρ ἐν αὐτοῖς δέχα εἶεν, συγχωρεῖν
ἅπασι τὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τιμωρίαν' ὃ μὲν "A6pa-
μος ἡσύχαζεν, οἷ δὲ ἄγγελοι παρεγένοντο εἰς τὴν τῶν
Xozousziov πόλιν, καὶ 6 Λῶτος αὐτοὺς ἐπὶ ξενίαν παρε-
rÜrv λίαν γὰρ ἦν περὶ τοὺς ξένους φιλάνθρωπος χαὶ

ie μαθγτὴς τῆς A pduou χρηστότητος, Ot δὲ Σοδομῖται,
βεασάμενοι τοὺς νεανίσχους εὐπρεπείᾳ τῆς ὄψεως δια-
φέροντας, xai παρὰ Λώτῳ χαταχθέντας, ἐπὶ βίαν xal
ὕξοιν αὐτῶν τῆς ὥρας ἐτράπησαν. Τοῦ δὲ Λώτου πα-
»αἰνοῦντος σωφρονεῖν xol μὴ χωρεῖν ἐπ’ αἰσχύνη τῶν

i; Evry, ἀλλ᾽ ἔχειν αἰδῶ τῆς παρ᾽ αὐτῷ χαταγωγῆς, εἶ
δὲ ἔγουστν ἀκρατῶς, τὰς θυγατέρας αὐτοῦ ὑπὲρ ἐχείνων
ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν λέγοντος παρέξειν, οὐδ᾽ οὕτως
γδέσθησαν.

&. Ὁ δὲ Θεὸς ἀγαναχτήσας αὐτῶν ἐπὶ τοῖς τολα ή-

κασι, τοὺς μὲν ἠιααύρωσεν, ὡς μὴ δυνηθῆναι τὴν εἴσ--
dv τὴν εἷς τὴν οἰκίαν εὑρεῖν, Σοδομιτῶν δὲ χατέχρινε
τάνδτιαον ὄλεθρον. Λῶτος δὲ, τοῦ Θεοῦ τὴν μέλλουσαν
τῶν Σοξομιτῶν ἀπώλειαν αὐτῷ φράσαντος, ἀπηλλάσ-
σετο, τήν τε γυναῖχα xal τὰς θυγατέρας (δύο δ᾽ ἦσαν

Ὁ ἔτι παρθένοι) ἀναλαδών" οἱ γὰρ μνηστῆρες ὑπερεφρό-
σαν τῆς ἐξόδου, εὐήθειαν ἐπιχαλοῦντες τοῖς ὑπὸ τοῦ
λώτου λεγουένοις. Καὶ ὁ Θεὺς ἐνσχήπτει βέλος εἰς
τὴν πόλιν, xai σὺν τοῖς οἰκήτορσι χατεπίμπρα, τὴν
ἣν ὁμοία πυρώσει ἀφανίζων, ὥς μοι καὶ πρότερον λέ-
Sext τὸν Ἰουδαϊχὸν ἀναγράφοντι πόλεμον. Ἡ δὲ

Αώτου γυνὴ, παρὰ τὴν ἀναχώρησιν εἰς τὴν πόλιν συνε-
"ὥς ἀναστρεφομένη καὶ πολυπραγμονοῦσα τὰ περὶ
αὐτὴν, ἀπηγορευκότος τοῦ Θεοῦ τοῦτο ποιεῖν, εἷς στή-
Yr ἁλῶν μετέθδαλεν (ἱστόρησα δ᾽ αὐτήν" ἔτι γὰρ xal

z yov ξιαμένει),, διαφεύγει δὲ αὐτὸς μετὰ τῶν θυγατέρων
εἰς βραχύ τι χωρίον κατασχὼν περιγραφὲν ὑπὸ τοῦ πυ-
vic. Ζοὼρ ἔτι xai νῦν λέγεται" καλοῦσι γὰρ οὕτως "E-
θραῖοι τὸ ὀλίγον. ᾿Ενταῦθα ὑπό τε ἀνθρώπων ἐρημίας
xai τροφῆς ἀπορίας ταλαιπώρως διῆγεν.

ω ε΄. Αἱ δὲ παρθένοι πᾶν ἠφανίσθαι τὸ ἀνθρώπινον

«ἕνος ὑπολαθοῦται τῷ πατρὶ πλησιάζουσι, προνοήσα-

cai λαθεῖν. ᾿Εποίουν δὲ τοῦτο ὑπὲρ τοῦ μὴ τὸ γένος
ἐκλιπεῖν. Γίνονται δὲ παῖδες, ὑπὸ μὲν τῆς πρεσόυτέ-

᾿ς Μώχθος (εἴποι δ᾽ ἄν τις ἀπὸ πατρός)" Ἄμμανον

P. M a , - , A € bi E
45 ἢ f, νεωτέρα ποιεῖται" γένους viov ὑποσημαίνει τὸ ὄνο-

uz. Καὶ χτίζει δ᾽ αὐτῶν 6 μὲν Μωαδίτας, μέγιστον

ὄντας ἔτι xal νῦν ἔθνος, Ἀμμανίτας δὲ ὃ ἕτερος" Συ-

εἰας τῆς Κοίλης ἐστὶν ἀμφότερα. Καὶ Λώτῳ μὲν

τοιαύτην συνέθη τὴν ἐχ Σοδομιτῶν ἀναχώρησιν γενέ-
50 σῦχι.

ΚΕΦ. 18΄.

"Λόραμος δὲ μετῴχησεν εἰς Γέραρα τῆς Παλα!:στί--
γῆς, ἐν ἀδελφῆς ἐπαγόμενος σχήματι τὴν Σάρραν, ὅμοια

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XII.

[4,35.] 425

3. Hiec audiens Abramus índoluit soper Sodomitas : et
exsurgens supplex Deum precabatur, ne justos et bonos
una cum improbis perderet. Deo vero dicente neminem
Sodomitarum esse bonum ; si enim vel decem inter eos es-
sent, omnibus se remittere velle peccatorum supplicia :
conticuit quidem Abrahamus, at angeli ad Sodomitarum
urbem pervenerunt, et eos rogabat Lotus ut ad se diverte-
rent : summa enim bumanitate peregrinos excipiebat, Abra.
mique benignitatis temulus erat et imitator. —Sodomitze
autem, quum vidissent adolescentes egregie venustos ad Lo-
tum divertisse, ad vim et contumeliam forms eorum infe-
rendam $e pararupt. Loto vero hortante ut continerent sese,
neve in peregrinorum probrum ruerent, sed hospilii sai
jura revererentur; dicente etiam, si temperare sibi nequi-
rent , filias se pro illis eorum libidini subjicere: neque sic
quieverunt.

4. Deus autem illorum audacia flagitiosa ad iram commo-
tus ipsos quidem exczcavit, ut introitum in edes invenire
frustra conarentur : Sodomitas vero universos ad interitum
adjudicavit. Lotus autem, illi praenunciante Deo futurum
Sodomitarum excidium , inde díscessit, et uxore et filiabus
(duc enim erant adhuc virgines) assumptis : nam sponsi
despicatui habuere egressum, Loti monita stultitize figmenta
esse diclitantes. Tum Deus telum in urb»m conjicit, eam-
que una cum incolis combussit, terram circa omnem pari
incendio devaslans, quemadmodum mihi jam dictum est in
historia Belli Judaici. Ceterum Loti uxor, quum inter abeun-
dum subinde ad urbem respiceret , clademque ejus paulo
curiosius spectaret, Deo istec facere prohibente, in sta-
tuam salis conversa est ( vidi antem eam: nam et hodie
usque manet), Lotus autem cum filiabus evasit ad locum
parvulum quendam appulsus ab igne in arctum redactum.
Is Zohor etiamnum appellator : eo enim nomine Hebrsel
modicum vocant. Illic, ab hominibus desertus et victus pe-
nuria iaborans, vitam miseram aliquantisper egit.

5. Virgibesautem universum genus humanum exstinctum
ratze cum patre rem habent , curantes ut hoc clam patre
fleret. Id eo agebant animo, ne genus hominum penitus
interiret. Nascuntur autem liberi, ex seniore quidem Moa-

' bus, ac si quis dicat Ex patre. Ammanum vero peperit ju-

nior; quod nomen significat filium generis. Atque unus
illorum condidit Moabitas, adhuc etiam gentem magnam,
alter vero Ammanitas. Utrique Cosle-Syriam incolunt. Et
Loto quidem contigit in hunc modum ex Sodomitis egredi.

CAP. XII. (XIII)

Abramus autem migravit in Gerara trbem Palsestinse,
Sarrám pro sorore secum ducens, eadem qua antea pres

24 (s5,29.)

τοῖς πρὶν ὁποχρινάμενος διὰ τὸν φόδον. ᾿Εδεδίει γὰρ
᾿Αδιμέλεχον τὸν βασιλέα τῶν ἐπί χωρίων, ὃς xat αὐτὸς
ἐρασθεὶς τῆς Σάρρας φθείρειν οἷός τε ἦν. Εἴργεται δὲ
τῆς ἐπιθυμίας ὑπὸ νόσου χαλεπῆς αὐτῷ προσπεσούσης
ix Θεοῦ. Καὶ τῶν ἰατρῶν αὐτὸν ἀπεγνωχότων, ὑπνώσας
ὄναρ δρᾷ, μηδὲν ὑδρίζειν τὴν τοῦ ξένου γυναῖκα; Καὶ
ῥᾷον διατεθεὶς φράζει πρὸς τοὺς φίλους ὡς ὁ Θεὸς αὐτῷ
ταύτην ἐπαγάγοι τὴν νόσον ὑπὲρ ἐχδικίας τοῦ ξένου,
φυλάσσων ἀνύύριστον αὐτῷ τὴν γυναῖκα’ μὴ γὰρ ἀδελ-
10 φὴν οὖσαν ἐπάγεσθαι, νόμῳ δ᾽ αὐτῷ συνοικοῦσαν’ ἐπαγ-
γέλλεταί τε παρέξειν ἑαυτὸν εὐμενῆ τὸ λοιπὸν, ἀδεοῦς
ἐχείνου περὶ τὴν γυναῖχα γενομένου. Ταῦτ᾽ εἰπὼν με-
ταπέμπεται τὸν "᾿Λόραμον, συμδουλευσάντων τῶν φί-
λων, καὶ μηδὲν ἔτι περὶ τῆς γυναιχὸς αὐτὸν ὡς πεισο-
)5 μένης τι τῶν alc piv ἐκέλευσε δεδιέναι" Θεὸν γὰρ αὐὖ-
τοῦ χήδεσθαι, χαὶ χατὰ τὴν συμμαχίαν τὴν ἐχείνου
μεμενηχυῖαν ἀνύδριστον χομίζεσθαι. Τοῦ δὲ Θεοῦ μάρ-
τυρὸς ὄντος xai τοῦ τῆς γυναιχὸς συνειδότος, ἔλεγε
μηδ᾽ ἂν ὀρεχθῆναι τὴν ἀρχὴν, εἰ γαμετὴν οὖσαν ἠπί-
στατο" ὡς δ᾽ ἀδελφὴν ἀγόμενος σὴν οὐχ ἠδίκουν. ΠΙα-
ραχαλεῖ τε πράως ἔχειν πρὸς αὐτὸν xai τὸν Θεὸν εὐ-
μενῇ ποιεῖν. παρ᾽ αὐτῷ τε μένειν βουλομένῳ πᾶσαν
ἀγθονίαν ὑπάρξειν, ἀπιέναι τε προαιρούμενον τεύξεσθαι
πομπῆς καὶ πάντων ὅσων χαὶ χρήζων πρὸς αὐτὸν ἀφί-
36 χοιτο, Ταῦτ᾽ εἰπόντος, Λδραμος οὔτε τὴν συγγένειαν
τῆς γυναιχὸς ἐψεῦσθαι ἔλεγεν (ἀδελφοῦ γὰρ αὐτὴν εἶναι
παϊδαὴ xol δίχα τοιαύτης ὑποχρίσεως οὐχ daga); τὴν
ἐπιδηαίαν ὑπολαθεῖν. “Ὅσα τε ἐπὶ τὸ μηδὲν αἴτιος τῆς
νόσου γεγονέναι, προθυμηθῆναι δ᾽ αὐτοῦ περὶ τὴν σω--
80 τηρίαν, ἑτοίαως ἔφασχεν ἔχειν παρ᾽ αὐτῷ μένειν. Καὶ
᾿Αδιμέλεχὸς τήν τε γῆν πρὸς αὐτὸν διανέμεται xal τὰ
χρήματα, xai συντίθενται ἀδόλως πολιτεύεσθαι, ὅπέρ
τινος ψρέατος ποιούμενοι τὸν ὄρχον, ὃ ηρσουδαὶ χα-
χοῦσιν' ὅρχιον δὲ φρέαρ λέγοιτο dv: οὕτω δ᾽ ἔτι χαὶ
36 vuv ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων ὠνόμασται.
β΄, Γίνεται δὲ ᾿Αδράμῳ μετ᾽ οὗ πολὺ xai παῖς ix
Σάρρας, ὡς αὐτῷ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ προείρητο" ὃν Ἴσαχον
ὠνόμασε. Τοῦτο γέλωτα σημαίνει διὰ μέντοι τὸ τὴν
Σάρραν μειδιάσαι, τέξεσθαι φήσαντος αὐτὴν τοῦ Θεοῦ,
40 μὴ προσδοχῶσαν ἤδη τοχετοῦ πρεσβυτέραν οὖσαν, τὸν
υἱὸν οὕτως ἐκάλεσεν. Αὕτη μὲν γὰρ ἐνενήχοντα εἶχεν
ἔτη, ἑκατὸν δὲ δραμος, Τίχτεται δὲ παῖς ἑκατέρων
τῷ ὑστάτῳ ἔτει" ὃν εὐθὺς μετ᾽ ὀγδόην ἡμέραν περιτί-
μνουσι. Κἀξἐχείνου μετὰ τοσαύτας ἡμέρας ἔθος ἔχουσιν
45 οἱ ᾿Ιουδαῖοι ποιεῖσθαι τὰς περιτομάς: Ἄραδες δὲ μετὰ
ἔτος τρισχαιδέχατον' Ἰσμάηλος γὰρ ὃ χτιστὴς αὐτῶν
τοῦ ἔθνους, ᾿Αδράμῳ γενόμενος ἐν τῆς παλλαχῆς, ἐν
τούτῳ περιτέμνεται τῷ χρόνῳ. Περὶ οὗ τὸν πάντα
λόγον ἐχθήσομαι μετὰ πολλῆς ἀχριδεία, — €
60 Y. Σάρρα γεννηθέντα τὸν Ισμάηλον ἐκ τῆς δούλης
αὐτῆς ᾿Αγάρης τὸ μὲν πρῶτον ἔστεργεν, οὐδὲν ἀπολεί-
πουσα τῆς ὡς πρὸς ἴδιον υἱὸν εὐνοίας" ἐτρέφετο γὰρ ἐπὶ
τῇ τῆς ἡγεμονίας διαδοχῇ. Τεχοῦσα δ᾽ αὐτὴ τὸν "Jaa-
xov οὖχ ἠξίου παρατρέφεσθαι τούτῳ τὸν Ἰσμάηλον, ὄντα

96

APXAIOAOTIAX BIBA. A. ΚΕΦ. IP.

. timore simulans. Metuebet enim Abimelechum, istius loci

[s—s7.]

incolarum regem , qui et ipse Sarram deperiens eam corrunt-
pendi cupidine flagrabat. Ejus vero libidinem reprimit
morbus difficilis a Deo immissus. Et quum medici salutem
ejus desperarent, im somno per visum aliquod admonitns
est neinjuriam inferat hospitis uxori. Mox quum meliuscule
se habere cepisset, indicat amicis hunc sibi morbum im-
mísisse Deum ad vindicandum jus hospitis, ut qui uxorein
illi iaviolatam servare voluerit (non enim sororem secum
ducere, sed conjugem legitimam ); pollicitumque esse, sibi-
met posthac benignum fore, modo ille omni de uxore sulli-
citudine liberaretur. Hzec loquutus Abramum suadentibus
ainicis accersit , jussitque ipsum jam conjugi non metuere ne
quid turpe sit passura : ipsius enim curam babere Deum,
uxoremque sub presidio illius manentem sine injuria re-
portaturum esse. Sibi autem altestante Deo et mulieris
conscienlia , dicebat ne ab inilio quidem eam expetituruay
fuisse, si nuptam esse scivisset; sed cum pro sorore tua
habuerim , nihil injusti commisi. Ad liec rogabat ut equo
animo in se esset, Deumque propitium redderet; et sive
apud se manere vellet, rerum omnium copiam adfuturam ,
sive abire inallet, deductum iri et omnia fore uf sub-
ministrentur quorum indigens ad ipsum se contulerit.
Hec joquuto aiebet Abrahamus se de cognatione mu-
lieris nequaquam mentitum esse ( ipsam enim fratris filiam
esse) et absque hac simulatione peregrinalionem parum
tatam existimasse. Εἰ in quantum aegritudinis ejus causa
minime exstilerit, sed sum ipsius saluti studuerit, 1nan-

suum cum illo libenter dicebat. Tum Abimelechus tain

agri quam pecuniarum partem ei concessit, mutuoque pa-

ciscuutur sine fraude vivere, juramento super puteo quo-

dam facto, qui Bersub:xe appellatur : Fuderis. puteum

interpretari poseurus; atque ita hodieque a loci islins in-

colià nominatur.

2. Ceterum non mullo post Abramo etiam filius nascitur
ex Sarra, sicut ei praedixerat Deus : quem Isacum nomi-
naviL Hoc risus significatur. Nam quod Sarra subriserit ,
Deo ipsam parituram esse dicente, quum grandis natu pro-
lem non exspectaret , ita filium appellabat. Nam ipsa qui-
dem erat nonagenaria, Abramus vero centum annorum. ]«-
lius autem selatis utriusque anno ultimo nascitur puer,
quem die statim octavo circumcidunt : atque ex illo eundem
diem etiam nunc Judzi in circumc:dendis liberis observant.
At Arabes etatis auno. tertio οἱ decimo : nam Ismaelus,
princeps eorum gentis, Abramo e concubina natus, ea
ietate est circumcisus. De quo orationem omnein explicabo
inulta cum diligentia.

3. Sarra Ismaelum , ex famula ejus Agara natum, pri-
mum diligebat, pari eum benevolentia, ac si ex se fuisset
genitus, prosequens : alebatur eoim in spem successionis.
Verum postquam ipsa Isacum peperit , land szequum cense-
bat jsmaelum cum hoc puero educari , utpote qui natu ima-

CEN

is—a.

πρεσβύτερον xal χαχουργεῖν αὐτὸν δυνάμενον, τοῦ πα-
τρὸς αὐτοῖς ἀποθανόντος. "Βπειθεν οὖν τὸν "AÓpauov
εἰς ἀποικίαν ἐκπέμπειν αὐτὸν μετὰ τῆς μητρός, Ὁ δὲ
χατὰ μὲν ἀρχὰς οὐ προσετίθετο τὴν αὑτοῦ γνώμην οἷς
5 f, Σαρρα ἐσπουδάχει, πάντων ὠμότατον ἡγούμενος εἶναι
xxi νήπιον xal γυναῖχα ἄπορον τῶν ἀναγχαίων ἐχ--
τέχπειν. “Ὕστερον δὲ (xat γὰρ ὁ Θεὸς ἠρέσχετο τοῖς
ἱπὸ τῆς Σάρρας προσταττοιλένοις) πεισθεὶς παρεδίδου
τὸν Ἰσμάηλον τῇ μητρὶ, uxo δι᾽ αὑτοῦ γωρεῖν δυνά-
ιν μενον, ὕδωρ τε ἐν ἀσχῷ xat ἄρτον φερομένην ἐχέλευσεν
ἀπιέναι δδνγῷ τῇ ἀνάγχη χρωμένην. Ὥς δ᾽ ἀπιοῦσαν
ἐξιλέλοιπε τὰ ἀναγχαῖα, ἐν χαχοῖς ἦν. Ὕδατος δὲ
σπανίζοντος, Ur ἐλάτη τινὶ θεῖσα τὸ παιδίον ψυχορρα-
γοῦν, ὡς μὴ παρούσης τὴν ψυχὴν ἀφῇ, προήει πορρω-
ὁ τέρω. Σωντυχὼν δ᾽ αὐτῇ θεῖος ἄγγελος, πηγήν τε
φράζει παραχειμένην, xal χελεύει προνοεῖν τῆς ἀνατρο-
φῇς τοῦ παιδίου" μεγάλα γλρ αὐτὴν ἀγαθὰ περιμένειν
ix τῆς Ἰσασήλου σωτηρίας. ᾿Η δ᾽ ἐθάρσησε τοῖς προ-
χατηγγελμένοις, xxi συμδαλοῦσα ποιμέσι, διὰ τὴν
$$ χὐτῶν ἐπιμέλειαν διαφεύγει τὰς ταλαιπωρίας.
δ΄. ᾿ἈΑνδρωθέντι δὴ τῷ παιδὶ γύναιον ἄγεται, τὸ γέ-
νης Αἰγύπτιον’ ἔνθεν δ᾽ ἦν xal αὔτη τὸ ἀρχαῖον" ἐξ οὗ
καῖδες Ἰσμιχήλῳ γίνονται δώδεχα πάντες: Ναδαιώθης,
Κήδαρος. ᾿Αδδέηλος, Μασσάμας͵ Ἰδούμας, Μάσμας,
* Macozc, Χόδαδος, Θέμανος, Ἰέτουρος, Νάφαισος,
Κέδιας. Οὗτοι πᾶσαν τὴν ἀπ’ Εὐφράτου χαθήχουσαν
zoo, τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν χατοιχοῦσι, Ναδατηνὴν
τὴν γώραν ὀνομάσαντες. Εἰσὶ δὲ οὗτοι οἵ τὸ τῶν Ἀρά-
be ἔθνος xai τὰς φυλὰς ἀπ᾿ αὐτῶν χαλοῦσι διά τε τὴν
3) ἐρετὴν αὐτῶν χαὶ διὰ τὸ ᾿λύράμου ἀξίωμα.

ΚΕΦ. II".

"jcaxov δὲ ὃ πατὴρ ᾿Αόρχμος ὑπερηγάπα μονογενῆ
ὄντα καὶ ἐπὶ γήρως οὐδῷ κατὰ δωρεὰν αὐτῷ τοῦ Θεοῦ
Τενόμενον. Προὐχαλεῖτο δὲ εἷς εὔνοιαν xal τὸ φιλεῖ-
οθαι μᾶλλον ὑπὸ τῶν γονέων xai αὐτὸς 6 παῖς, ἐπιτη-

X ἐεύων πᾶσαν ἀρετὴν, xal τῆς τε τῶν πατέρων θεραπείας
ἐρόμενος xai περὶ τὴν τοῦ Θεοῦ θρησχείαν ἐσπουδαχώς.
"Αόραμος δὲ τὴν ἰδίαν εὐδαιμονίαν ἐν μόνῳ τῷ τὸν υἱὸν
ἀπαθῆ καταλιπὼν ἐξελθεῖν τοῦ ζῆν ἐτίθετο" τούτου μέν-
τοι χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ βούλησιν ἔτυχεν" ὃς, διάπειραν

ὦ αὐτοῦ βουλόμενος λαδεῖν τῆς περὶ αὐτὸν θρησχείας,
ἐμφανισθεὶς αὐτῷ, καὶ πάντα ὅσα εἴη παρεσχημένος xa-
ταριθμησάμενος, ὡς πολεμίων τε χρείττονα ποιήσειε,
χαὶ [τὴν παροῦσαν εὐδαιμονίαν] ἐκ τῆς αὐτοῦ σπου"
Orc ἔχοι τὸν υἱὸν Ἴσαχον, ἥτει τοῦτον αὐτῷ θῦμα xal

& ἱερεῖον παρασχεῖν. ᾿Εχέλευέ τε τοῦτον εἰς τὸ Moptov
ὅρος ἀναγαγόντα ὁλοχαυτῶσαι βωμὸν ἱδρυσάμενον"
οὕτω γὰρ ἐμφανίσειν τὴν περὶ αὐτὸν θρησχείαν, εἰ
χαὶ τῆς τοῦ τέχνου σωτηρίας προτιμήσεις τὸ τῷ Θεῷ
χεγαριαμένον.

w — 5. ᾿Αὔραμος δὲ, ἐπὶ μηδενὶ χρίνων παραχούειν τοῦ
Θεοῦ δίκαιον, ἅπαντα δ᾽ ὑπουργεῖν, ὡς ἐχ τῆς ἐχείνου
προνοίας ἁπάντων ζώντων οἷς ἂν εδμενὴς ἦ, ἐπιχρυψά-

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XIII.

[2—41-] 425

jor, eumque injuria afficere potuil, patre eorum defuncto.
Suadebat igitur Abramo ut eum una cum matre alique
deducendum esse curaret. Ille vero primum non advertebat
mentem ad ea quibus valde studebat Sarra, rem omnium
alrocissimaim esse ratus puerum nondum adultum et mulie
rem cunctis qua usui erant egentem ablegare. Poslea vero ,
(nam el Deus qua instituerat Sarra comprobavit) persuasus
Ismaelum matri tradidit , utpote qui solus iter facere adhuc
non potuit , jussitque aqua lagenam et panem ferentem dis-
cedere quo eos necesaitas duceret. Quum primum vero
abeuntem deficere coepisset commealus, sollicita erat et
anxia. At quum nihil fere aquse superesset , puerum vix ani-
mam trahentem sub abiete deponens, ne se prsesente ex-
spiraret, ulterius proficiscitur. Ipsiautem obviam veniens
Dei angelus et fontem in propinquo indicavit et curam pueri
educandi liabere jussit : ipsam enim magnam felicitatem mi-
nere ex Ismaeli salute. Illa vero praenuuciatis fidem labens,
et cum pastoribus sermonem conferens , illorum cura et be-
nignitate miseriam evasit. —

4. Puero igilur setatis jam adultze connubio jungit mulie.
rem, oriundam ex /Egypto ( unde el ipea olim originem du
xerat); ex qua Ismaelo nati sunt filii duodeciin universi :
Nabaiothes , Cedarus , Abdeelus, Massamas , Idumas , Mas-
mas, Masses , Chodadus , Themanus, Jelurus, Naphsesus,
Cedmas. Hi terram omnem ab Euphrate ad mare Rubrum
pertingentem habitant, regionein Nab&tenam appellantes.
Sunt autem iili qui Arabum genti et tribubus nomina sua
dederunt, quum propter ipsorum virtutem, tum propter
Abrani dignitatem.

CAP. XIIL. (XIV.)

Jsacum autem paler Abramus supra modum diligebat ut
unigenitum et in senectutis limine dono Dei sibi nstum. Hanc
vero benevolentiam et amorem parentum puer ipse magis ac
magis accendebat eo quod omni virtuli studeret , parentibus
obsequium prastaret, Deumque summa pietate coleret.
Abramnus autem suam felicitatem in eo posuit ut filium se.
curum a malis relinquens e vita excederet : id quod ipsi
quidem ex Dei voluntate contigit. Qui volens ejus erga se
ipsum observantis: experimentum facere, apparuit ei, enu-
meratisque omnibus quotquot iu eum contulerat beneficiis,
ut et hostibus superiorem eum fecerit, et [ praesentem feli-
citatem] sua ei benignitas dederit filium 1sacum , eundem
poposcit ut sacrificium et victimam sibi offerret ; jussitque
ut ipsum in montem Morium subducens , holocaustum sibi
(aceret, postquam aram ibidem collocaverit : sic enim ma-
nifestaturum esse suam in ipsum pietatem, si etiam filii
saluti anteponeret quod Deo gratum esset et acceptum.

2. Abramus autem, nefas ducens quavis in re Deo mo-
rem non gerere , quin per oinnia ei parere, quod ejus provi-
dentia vivant omnes quibus sit ipse propitius , clam uxorein

26 (1,52)

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ, IT.

μενος πρὸς τὴνγυναῖχα τήν τε τοῦ Θεοῦ πρόρρησιν, xoi |

ἣν εἰγεν αὐτὸς γνώμην περὶ τῆς τοῦ παιδὸς σφαγῆς,
“ὦ “Ὥ / ω
ἀλλὰ μηδὲ τῶν οἰκετῶν τινι δηλώσας, ἐχωλύετο γὰρ ἂν
e T ens Led i] i Y D RA 5
ὑπηρετῆσαι τῷ Θεῷ, Aa Gov τὸν Ioxxov μετὰ δύο οἶχε-
^ ἣ ' A ! L 4 ,
B τῶν, xal τὰ πρὸς τὴν ἱερουργίαν ἐπισάξας ὄνῳ, ἀπήει
πρὸς τὸ ὄρος" xat δύο μὲν αὐτῷ ἡμέρας συνώδευσαν οἵ
οἰκέται, τῇ τρίτη δὲ, ὡς κάτοπτον ἦν αὐτῷ τὸ ὄρος,
χαταλιπὼν ἐν τῷ πεδίῳ τοὺς συνόντας, μετὰ μόνου
“Ὁ ^ , oy » "es LT
τοῦ παιδὸς παραγίνεται εἷς τὸ 0poc, ἐφ᾽ οὗ τὸ ἱερὸν Aa-
10 υίδης ὁ βασιλεὺς ὕστερον ἱδρύεται. ἔφερον δὲ σὺν
αὐτοῖς ὅσα λοιπὰ πρὸς τὴν θυσίαν ἦν, πλὸὴν ἱερείου μό-
rp “ὦ 2 / / M M » »
vou. Τοῦ δὲ Ἰσάχου πέωπτον xai εἰχοστὸν ἔτος £ov-
τος, τόν τε βωμὸν χατασχευάζοντος, xal πυθοιλένου
τί x«l μέλλοι θύειν ἱερείου μὴ παρόντος, ὃ δὲ τὸν Θεὸν
I5 αὐτοῖς παρέξειν ἔλεγεν. ὄντα ἱχανὸν xal τῶν οὖχ ὄντων
εἷς εὐπορίαν ἀνθρώπους παραγαγεῖν, χαὶ τὰ ὄντα τῶν
9 5 , 3 , L Y 5. f
ἐπ᾽ αὐτοῖς θαρρούντων ἀφελέσθαι" δώσειν οὖν χἀχείνω
- »* , Led /,
ἱερεῖον, εἴπερ εὐμενὴς μέλλει τῇ θυσίᾳ παρατυγχάνειν
αὐτοῦ. |
30 Ὑ. Ὥς δὲ 6 βωμὸς παρεσχεύαστο, καὶ τὰς σχίζας
ἐπενηνόχει, καὶ ἦν πάντα εὐτρεπῆ, λέγει πρὸς τὸν
υἱόν « ὦ παῖ, μυῤίαις εὐχαῖς αἰτησάμενός σε γενέσθαι
X “ d * ev * , E
«- μοι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ἐπεὶ παρῆλθες εἷς τὸν βίον, οὐχ
« ἔστιν ὅ τι μὴ περὶ τὴν σὴν ἀνατροφὴν ἐφιλοτιμη--
, 233 24 T $^ ?. a
95 « σάμην, οὐδ᾽ iy ὦ ἀᾶλλον εὐδαιμονήσειν ὥμην ἢ
ὡς σὲ ἴδοιμι ἠνδρωυένον, xat τελευτῶν διάδοχον τῆς
ἀρχῆς τῆς ἐμαυτοῦ καταλίποιαι, ᾿Αλλ' ἐπεὶ Θεοῦ
« τε βουλομένου σὸς πατὴρ ἐγενόμην χαὶ πάλιν τούτῳ
« δοχοῦν ἀποτίθεμαί σε, φέρε γενναίως τὴν χαθιέρωσιν"
80 « τῷ Θεῷ γὰρ σὲ παραχωρῶ, ταύτης ἀξιώσαντι παρ᾽
e Lord od ^ ἢ
« ἡμῶν τῆς τιμῆς, ἀνθ᾽ ὧν εὐμενὴς γέγονέ μοι παραστά-
« τῆς χαὶ σύμμαχος, νῦν ἐπιτυχεῖν. ᾿Επεὶ δ᾽ ἐγεννήθης,
» Ld , V Mi - — , 5 ? € "
« ἄπιθι γῦν οὐ τὸν χοινὸν ix τοῦ ζῆν τρόπον, ἀλλ᾽ ὑπὸ
« πατρὸς ἰδίου Θεῷ τῷ πάντων πατρὶ νόμῳ θυσίας προ-
80 « πευπόμενος, ἄξιον οἶμαί σε χρίναντος αὐτοῦ μήτε
«νόσῳ μήτε πολέμῳ μήτε ἄλλῳ τινὶ τῶν παθῶν, ἃ
« συμπίπτειν πέφυχεν ἀνθρώποις, ἀπαλλαγῆναι τοῦ
Y βίου, μετ᾽ εὐχῶν δὲ xal ἱερουργίας ἐχείνου τὴν ψυ-
« χὴν τὴν σὴν προσδεξομένου χαὶ παρ' αὑτῷ καθέξοντος
« ἔσῃ τέ μοι εἰς χηδευόνα xal γηροχόμον, διὸ xat σὲ
«μάλιστα ἀνετρεφόμην, τὸν Θεὸν ἀντὶ σαυτοῦ παρε-
σχημένος. »
ic d
δ΄, Ἴσαχος δὲ (πατρὸς γὰρ ἦν οἵου τετυχηχότα
γενναῖον ἔδει τὸ φρόνημα εἶναι) δέχεται πρὸς ἡδονὴν
τοὺς λόγους, xal φήσας ὡς οὐδὲ γεγονέναι τὴν ἀρχὴν
ἦν δίκαιος, εἰ Θεοῦ χαὶ πατρὸς μέλλει χρίσιν ἀπωθεῖ--
σθαι χαὶ μὴ παρέχειν αὑτὸν τοῖς ἀμφοτέρων βουλεύ-
μασιν ἑτοίμως, ὅτε xal μόνου τοῦ πατρὸς ταῦτα προαι-
Ld Ὕ
ρουμένου μὴ ὑπαχούειν ἄδιχον ἦν, ὥριλησεν ἐπὶ τὸν
&0 βωμὸν καὶ τὴν σφαγήν. Κἂν ἐπράχθη τὸ ἔργον, μὴ
στάντος ἐμποδὼν τοῦ Θεοῦ. Box γὰρ ὀνομαστὶ τὸν
"᾿Αύραμον, εἴργων τῆς τοῦ παιδὸς σφαγῆς. Οὐ γὰρ
ἐπιθυμήσας αἴματος ἀνθρωπίνου τὴν σφαγὴν αὐτῷ
προστάξαι τοῦ παιδὸς ἔλεγεν, οὐδὲ οὗ πατέρα ἐποίησεν

A

A

40

45

Ν

[41,42. ]
labens Dei mandatum , et quod ipsi in animo erat de pueri
mactalione , ne famulorum quidem cuiquam rem indicans ,
ne forte Deo ministrare proliberetur, assumpto Isaco cum
duobus servis, impositisque asino rebus ad sacrificium ne-
cessariis , ad montem contendit.. Et biduum quidem comi-
tali sunt eum servi, tertio vero die, quum jam in conspectu
essel mons, qui secum erant in campo relictis, cum solo
puero advenit ad montem, ubi postea rex Davides templum
exstruit. Ferebant autem secum omnia quze ad sacrificium
usui forent, victima sola excepta. Isaco vero vigesimum
quintum annum agente, aramque apparante , et simul per-
contante quidnam mactaturus sil, quum nulla przsto sit
victima, tum quidem ille Deum ipsis praebiturum esse
aiebat, qui et hominibus quz desint affatim suppeditare ,
et qui habeant, si in. illis fiduciam ponant, adimere pos-
sit : daturum ero sihi quoque victimam, si propitius &a-
crificio suo adfuturus sil.

3. Postquam autem síructa erat ara, et ligni frustula
imposuerat, alque omnia parata erant, filium alloquitur :
«Ὁ fili, te, mille votis a Deo expetitum mihi nasci, ex
« quo in hanc vilam venisti, summa cura ac sollicitudine
« educavi , nibilque crat in quo me beatiorem fore putavi
« quam ut te virum factum conspicerem, moriensque do-
« minatus mei successorem reli :querem. Sed quoniam
« et Dei voluntate pater tuus exstilerim , iterumque te ut
« illi placitum est abdicem, forti animo fer hanc consecra-
« tionem. Deo enim te cedo, qui hoc a nobis honore
«jam affici vult, eo quod benignus mei defensor fuerit
« et adjutor. — Natus ergo decede nunc non communi
« omnium more e vita, sed a patre proprio rerum omnium
« parenti Deo sacrificii ritu oblatus, ipso, ut reor, te di-
« gnum censente qui nec morbo nec bello nec alia quapiam
« calamitate, quae hominibus solet accidere, ex vita dece-
« das , sed cujus animam ille cum precibus et solenni sa-
« Crificio exciperet οἱ apud se retineret : teque mihi curato-
« rem et senectutis moderatorem preestabis, quem in finem
«fe potissimum educavi, Deum mihi loco tui praebens. »

4. IRacus autem (eo enim patre erat, quem si quis
nac(us fuerit, generoso oportet esse animo) libentissime
sermonem ejus accipil : atque hzc effatus, quod neque
inilio dignus fuisset qui nasceretur, si Dei patrisquejudicium
rcjecturus esset , seque non alacriter utriusque placitis oh-
sequentem praeberet, quandoquidem, si vel pater solus
ita vellet, nefas esset non parere, protinus ad aram el
macíationem accessit. Certeque peractum fuisset opus,
si Deus ei non obstitisset. Nam Abramum nomine incla-
mavit, prohibens eum a filii nece. Non enim cupidine
ganguinís humani pueri caedem se ei imperasse dicebat,
neque illum , cui patrem ipsum fecerat, cum tanta impie-

[2,33.} ANTIQ. JUD. LIB. 1. CAP. XIV, XV.

* , -
αὐτὸν ἀφελέσθαι τούτου βουλόμενος μετὰ τοιαύτης
ἀσεβείας, ἀλλὰ δοχιμάσαι θέλων αὐτοῦ τὴν διάνοιαν el
xal τοιαῦτα προστασσόμενος ὑπαχούοι, Ν χθὼν δὲ αὐτοῦ
τὸ ποόθναον xat τὴν ὑπερθολὴν τῆς θρησχείας, ἥδεσθαι
€ -—
5 μὲν οἷς αὐτῷ παρέσγεν, οὐχ ὑστερήσειν δὲ αὐτὸν ἀεὶ
' * ᾿ ᾿ * 99 Ψ , ^
aim PRiusAtelaq xal γένος ἀξιοῦντα, ἔσεσθαί τε τὸν
υἷν αὐτῷ», πολυχρονιώτατον, xat βιώσαντα εὐδαιμόνως
4 * A- ι , - ἢ /
πιισὶν ἄγαθοις xai γνησίοις παραδώσειν μεγάλην ἦγε-
ανίαν. ροεδήλου τε τὸ γένος αὐτῶν εἰς ἔθνη πολλὰ
n - me * A , ἢ 3 “ὦ
) rn πλοῦτον ἐπιδώσειν, χαὶ μνηψην αἰώνιον αὑτῶν
[cst τοῖς γενάρχαις, τήν τε Χαναναίαν ὅπλοις κα-
τ-αατυσαμένους ζυηλωτοὺς ἔσεσθαι πᾶσιν ἀνθρώποις.
Ταῦτα ὃ Θεὸς εἰπὼν χριὸν ἐκ τἀφανοῦς παρήγαγεν αὖ-
- 3 M / € ^Y » 2*2 IN H 1
τὰς εἰς τὰν ἱερουργίαν. Οἱ δὲ παρ᾽ ἐλπίδας ἑαυτοὺς
15 χεχομισμένοι, xoi τοιούτων ἀγαγῶν ἐπαγγελίας τετυχη-
κότες, ἠσπάζοντο ἀλλήλους, xat θύσαντες ἀπενόστησαν
ποὺς τὴν Σάρραν. xai διῆγον εὐδαιμόνως, ἐφ᾽ ἅπασιν
ὥς ἐδελύσειαν τοῦ Θεοῦ συλλαιλθάνοντος αὐτοῖς.

ΚΕΦ, 1Δ΄.

Καὶ Σάρρα μὲν οὐ πολὺ ὕστερον ἀποθνήσχει, βιώ-
X cici fcm ἑπτὰ xal εἴχοτι πρὸς τοῖς ἐχατόν' θάπτουσι
ἐξ αὐτὴν ἐν Χεθρῶνι, συγχωρούντων μὲν τῶν Χανα-
vius; χαὶ δηαοσία γοῦν αὐτῆς τὸν τάφον, AÓpauov
δὲ ὥνησαιλένου τὸ γωρίον σίκλων τετραχοσίων παρ᾽
Ἐραΐαου τινὸς Éx τῆς Χεθρῶνος. Καὶ τὰ μνημεῖα
5'λδοχιός τε xai οἱ ἀπόγονο: αὐτοῦ ταύτῃ χατεσχευά-
σαντο.

ΚΕΦ. IE.

Tauet £' αὐτὸς Χετούραν ὕστερον, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖ-
δες ἔξ υίνονται, πρός τε πόνους χαρτεροὶ καὶ δεινοὶ συνίε-
viv Ζαιλθράντς, Ἰαζάρης, Maodvrc, M αδιάνης, Ἰωσού-

* £1xog, Σοῦος. Φρύονται δὲ χαὶ τούτοις παῖδες" χαὶ Σούου
uiy Σχφαθάνης γίνεται xai Δαδάνης, Τούτου δὲ Λα-
τούσιωος., Ἄσσουρις, Λουόανς" ίαδιάνου δὲ Ἐφᾶς,
Ὠσκοὴν, Ἄνο, γος, EG103c, ᾿Ελδᾶς. Τούτοις ἅπασι
τας παισὶ καὶ τοῖ: υἱωνοῖς Ἂ ὄραμος ἀποικιῶν στόλους

5 uzjavizat , καὶ τήν τε Τρωγλοδύτιν καταλαμθάνουσι,
xx τὴν τῆς EU9m(uovo; ᾿Δρχθίας, ὅσον ἐπὶ τὴν
Ἐρυθρὰν θάλασσαν χαθήχει. Λέγεται δὲ ὡς οὗτος ὃ
Ὠσνρὴν στρατεύσας ἐπὶ τὴν Λιβύην κατέσχεν αὐτὴν
χαὶ οἱ υἱωνοὶ αὐτοῦ, χατοιχήσαντες ἐν αὐτῇ, τὴν γῆν

ῳ ἀπὸ τοῦ ἐχείνου ὀνόματος ᾿Αφριχὴν προσηγόρευσαν.
Ἠαρτυρεῖ δέ μου τῷ λόγω xal ᾿Αλέξανδρος ὃ Πολυΐστωρ,
λέγων οὕτο»ς" « Κλεόδημος δέ φησιν 6 προφήτης, ὃ xai
Μάλχος, 5 ἱστορῶν τὰ περὶ ᾿Ιουδαίων, χαθὼς xal
«Μωῦσῆς ἱστόρησεν ὃ νουοθέτγς αὐτῶν, ὅτι ἐχ τῆς

t$ « Χετούρας ᾿Αὐράμῳ ἐγένοντο παῖδες ἱκανοί. » Λέγει δὲ
αὐτῶν χαὶ τὰ ὀνόματα, ὀνομάζων τρεῖς, ᾿Αφέραν,
Σουρεὶα, Ἰάφραν. Ἀπὸ Σουρεὶμ μὲν τὴν ᾿Ασσυρίαν
χεχλῆσθαι, ἀπὸ δὲ τῶν δύο, ᾿Αφέρα τε xai ᾿Ιάφρα,
πόλιν τε "Agoxv xai τὴν χώραν "Agouxhv ὀνομα-

Ὁ) ξθῆναι. Τούτους γὰρ Ἱραχλεῖ συστρατεῦσαι ἐπὶ

Διβύην xax "Avratov, γήμαντα τε τὴν λφρχ θυγατέρα

[1—4.] 41
tate se velle auferre, sed eo ut. animum cjus exploraret
an eliam talia facere jussus ei morem gereret. Cojnita
autem ejus promptitndine ac pielate przecellenti, se quidem
istis delectari quie ei dederit ; illum autem non desertu-
rum esse, quem semper ipsum ejusque progeniem omni
cura sit dignaturus ; futurumque filium ei maxime longa
vum, qui vita feliciter exacta filiis bonís legitimisque

principatum magnum relicturus esset. — Praedixit etiam fore —-

ut genusipsorum in multas gentes cresceret et divitiis flore.
ret, ejusque principes et auctores in sempiterna memoria la-
berentur : utque posteri, terram Chananzam arniis pos-
sessuri, aliis omnibus invidiam concilarent. Hcc quum
dixissel Deus , arietem ex improviso eis adduxit ad sacrifi-
cium. Atque'illi, preter spem sibi redditi , nactique tantre
felicitatis promissionem, mutuo ae complectebantur, ví-
ctimaque imacfata reversi sunt ad Sarrani el beate vixerunt,
Deo illos in omnibus quibus studebant benigne adjuvante.

CAP. XIV.

Et Sarra quidem non multo post lempore moritur, quum
vixisset annos viginti septem &upra centum. — Sepeliunt
autem ipsam in Chebrone, Cliananais quidem e publico
etiam fundum eis concedentibus in sepulcrum, Abramo
vero agrum quadringentis siclis redimente ab Ephraimo
quodam Chebronensi. Ibique monumenta sibi Abramus
posterique ejas exmedificarunt.

CAP. XV.

Post haec autem duxit ille Cheturam, ex qua nati sunt
ei sex filii, viribus ad labores et acri ingenio prediti;
Zambranes, Jazares, Madanes, Madianes, Joeubacus,
Suus. Jpsis vero etiam liberi nascuntur : et Suo quidem
Sabathanes atque Dadanes. Huic autem Latusimus, As-
suris, Luomes; Madiane vero Ephas , Ophren , Anoclius,
Ebidas, Eldas. Filiis his omnibus ac nepotibus Abramus
deducendi colonias auctor fuit, terramque occupaverunt
Troglodyticam et regionem Arabis Felicis, quatenus ad
Rubrum mare protenditur. Dicitur autem Ophrenem
expeditione in Libyam suscepla ipsam occnpasse, ejusque
nepotes , collocatis in ea sedibus, terram ex illius nomine
Africam nuncupasse. Hujus autem sermonis testem habeo
eliam Alexandrum Polyhistorem , qui sic loquitur : « Cleo-
« demus vates, qui et Malchus vocatur, rerum Judaicarum
« historiam contexens, sicutb Moyses Judsorum legisla-
« tor narravit, Abramo natos esse dicit plures ex Chetura
«liberos ». Refert autem illorum etiam nomina, tres
recensens, Apheram , Surim , Japhram. A Suri quidem
Assyriam appellatam : a duobus vero , Aphera et Japhra,
urbem Aphram et regionem Africam nomen accepisse.
lios porro IMerculi contra Libyam et Antzum militanti
auxilium tulisse ail : IIerculem etiam, quum Aphre filiam

-

28 (32,5..)
Ἡρακλέα γεννῆσαι υἱὸν ἐξ αὐτῆς Δίδωρον, τούτου δὲ
γενέσθαι Σοφῶνα, ἀφ᾽ οὗ τοὺς βαρθάρους Σόφακας
λέγεσθαι͵

ΚΕΦ. IG'.

Ἰσάχῳ δὲ, περὶ τεασσαραχοστὸν ἔτος γεγονότι, γυ--

b ναῖχα γνοὺς ἀγαγόσθαι 6 πατὴρ ᾿Αὔραμος "PsG£xxav,
Ναχώρου παιδὸς θυγατέρα τοῦ ἀδελφοῦ, τὸν πρεσξύ-
τατον πέμπει τῶν οἰχετῶν ἐπὶ τὴν μνηστείαν, ἐνδγ,-
σάμενος μεγάλαις πίστεσι, ] ἵνονται δὲ αὗται τοῦτον
τὸν τρόπον" ὑπὸ τοὺς μηροὺς ἀλ)ήλοις τὰς χεῖρας ἐπα-

0 γαγόντες, ἔπειτα ἐπιχαλοῦνται τὸν θεὸν μάρτυρα τῶν
ἐσομένων. "ἔπεμπε δὲ xal δῶρα τοῖς ἐχεῖ διὰ τὸ σπά-
νιον 3, μηδ᾽ ὅλως ἐπιχωριάζειν ἐχτετιλημένα. Οὖ-
τὸς ἀπεργόμενος χρόνῳ, διὰ τὸ εἶναι χαλεπὴν δδεύε-
σθαι τὴν Μεσοποταμίαν, χειμῶνι μὲν ὑπὸ πηλῶν βά-

15 ἤους, θέρους δὲ ὑπὸ ἀνυδρίας, ἔτι δὲ xoi λυστηρίων
ὄντων ἐν αὐτῇ, ἃ διαφεύγειν οὐχ ἐνῆν αὐ προνοοῦσι τού--
του τοῖς ὁδεύουσιν, εἷς πόλιν ἀφιχνεῖται Χάρραν. Καὶ
γενόμενος ἐν τοῖς προαστείοις παρθένοις ἐντυγχάνει
πλείοσιν ἐφ᾽ ὕδωρ βαδιζούσαις. Εὔχεται οὖν τῷ Θεῷ

20 "Pe6éxxav , ἣν τῷ παιδὶ Ἂ ὅραιος μνηστευσόμενον αὖ-
τὸν ἐξαπέσταλχεν, εἰ χατὰ νοῦν τὸν αὐτοῦ μέλλει 6 γά--
μος οὗτος συντελεῖσθαι, ἐν ἐχείναις εὑρεθῆναι, γνωρι-
σθῆναί τε αὐτὴν τῶν μὲν ἄλλων αἰτοῦντι ποτὸν ἀρνου-
μένων, ἐκείνης δὲ αὐτῷ παρασγούσης.

45 β΄. Καὶ 6 μὲν ἐπὶ ταύτης ὧν τῆς διανοίας ἐπὶ τὸ
φρέαρ παραγίνεται, χαὶ παραχαλεῖ τὰς παρθένους ποτὸν
αὐτῷ παρασχεῖν. "Tov δ᾽ ἐχτρεπομένων, ὡς χρηζουσῶν
οἴκαδε χομίζειν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐχείνῳ παρασχεῖν (καὶ γὰρ
οὐδ᾽ εὔληπτον εἶναι τὸ ὕδωρ), μία ἐξ ἁπασῶν ἐχείναις

80 τε τῆς πρὸς τὸν ξένον ἐπιπλήττει δυσχολίας, τίνος ἄλ--
λου χοινωνήσειν πρὸς ἀνθρώπους αὐτάς ποτε, at μηδὲ
ὕδατος μετέδοσαν, λέγουσα, χαὶ παρέχει αὐτῷ φιλο-
φρόνως. Ὁ δ᾽ ἐν ἐλπίδι μὲν τῶν ὅλων γενόμενος, βουλό-
μενος δὲ τὴν ἀλήθειαν μαθεῖν, ἐπήνει τε τῆς εὐγενείας

35 αὐτὴν xal τὴν γρηστότητος,͵ ὅτι χαὶ μετ᾽ οἰχείου πόνου
τοῖς δεομένοις ἐπαρχεῖν οὐχ ἔφυγεν, ἐπυνθάνετό τε τί-
νων ἂν εἴη γονέων, xa χατεύχεται αὐτοῖς ὄνησιν τοιαύ-
τῆς παιδός: xol νυμφεύσειαν, φησὶν. ὡς αὐτοῖς ἐστι
χεχαρισμένον,, εἷς οἶχον ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, παῖδας αὐτῷ

40 τεξομένην γνησίου. ὯΙ δὲ οὐδὲ τούτων ἐφθόνησεν
αὐτῷ βουλομένῳ μαθεῖν, ἀλλὰ χαὶ τὸ γένος ἀπεσή-
μᾶινε. Καὶ 'Pe6Géxxa μὲν. φησὶν, ἐγὼ χαλοῦμαι,
πατὴρ δ᾽ ἐμοὶ Βαθούηλος ἦν’ ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἤδη τέθνηχε,
Λάθδανος δὲ ἀδελφός ἐστιν ἡμέτερος, τοῦ τε οἴχου παν-

45 τὸς σὺν τῇ μητέρι προνοούμενος xal τῆς ἐμῆς παρθε-
γίας ἐπιμελόμενος. Τούτων ἀχροασάμενος ἔχαιρέ τε
τοῖς γεγονόσι χαὶ τοῖς εἰρημένοις, τὸν Θεὸν οὕτως ὁρῶν
αὐτῷ τῆς ὁδοῦ σαφῶς συλλαυ δανόμενον. Καὶ προκομί-
σας δρμίσχον τε καὶ τινὰς χόσμους, οὺς εὐπρεπὲς φο-

80 ρεῖν παρθένοις, ἀνεδίδου τῇ xópn, τῆς ἐπὶ τῷ πιεῖν χά-
ριτος ἀμοιδὴν εἶναι χαὶ γέρας, δίκαιον λέγων τοιούτων
αὐτὴν τυγχάνειν, ἀγαθὴν παρὰ τὰς τοσαύτας παρθέ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. IG.

[144—16.]

uxorem duxisset, ex illa genuisse Didorum; ex hoc veru
Sophlonem prognatum , ἃ quo Sophaces inter Barbaros no-
men habent.

' CAP. XVI.

Abramus autem pater, quum 15aco, annos circiter qua-
draginta nato, conjungere statuisse uxorem Rebeccam ,
fratris sui Nachoris neptem, ad sponsalia facienda mittit
famulorum natu maximum, summa fide sibi obstrictum.
llla vero hoc modo obligatur : manus invicem fcmori-
bus supponunt, dein futurorum testem Deum invocant.
Misit autem et munera suis illic amicis, quze ob raritatem,
vel quod omnino istius non essent regionis , magni estima -
rentur. [8 aliquod tempus ilineri insumens, quod difli-
cilis esset Lransitus per Mesopolamiam, hieme quidem
propter cuni spissitudinem , eestate vero ob aquarum ino-
píam, quin ettam latronibus loca istic infestantibus, quos
viatores, ni sibi caveant, haud facile effugiunt , ad urbem
Charram pervenit, Quumque esset in suburbanis, incidit in
virgines complures aquatum euntes. Deum igitur oravit,
ut. Rebecca, ob quam eum miserat Abramus filio suo de-
sponsandam , si ex voluntate ejus lie nuptiae essent perti-
ciendie, inter illas inveniretur, et hoc signo dignosceretur ,
aliis quidem potum petenti negantibus , ipsa autem illi prae-
bente.

2. Ac ille quidem hac mente accedit ad puteum , roga-
vitque virgines uti potum ei darent. llis autem abnuenti-
bus , quasi egerent quam domum deferant, atque illi non
concessuras esse dicentibus ( nam haustu non facilis erat
aqua), una omnium eas redarguit ob morositatem erga
hospitem, dicendo, quamnam rem eas cum lomini-
bus aliquando communicaturas esse, quee ne aquam qut-
dem impertirent ὃ eique prebuit humaniter. At ille, quum
de omnibus quidem bene sperat, volens autem verum co-
gnoscere , illam generositatis ergo et benignitatis laudavit ,
quod eliam cum labore suo egentibus subministrare non
recusarit ; sciscitabatur etiam ex quibus esset parentibus ,
optavitque uL illis in emolumentum cederet talis filia; et
Despondeaut , inquit, ut ipsis gratum est, in domum viri
probi , parituram ipsi liberos legitimos. ΑΙ illa ei heec non
invidebat scire desideranti, sed et genus indicat. Et, Re-
becca, inquit, milii nomen est, pater vero meus Dalliuelus
erat, sed ille quidem jam defunctus est, verum Labanus
frater noster est, qui domui univers:e cum matre prospi-
cit, mecque virginitalis curam gerit. - His auditis gavisus
est ob facta et dicta, quod perspectum habuerit Deum ma-
nifesto sibi in itinere adjutorem exstitisse. Quumque protuiis-
set monile et alia quaedam ornamenta , quz gestare virgi-
nibus decorum est, oblulit puelle, ut ei essent in remune-
rationem pro potu et in honorem , equum esse dicens ut
illa hujusmodi premia acciperet, quae tot virginibus bo-

(5)
γοὺς jv. Ἦξίου τε παρ᾽ αὐτοῖς χατα θῆναι, τοῦ
προσωτέρω χωρεῖν τῆς νυχτὸς αὐτὸν ἀφαιρουμένης"
χόσμον τε φέρων γυναιχεῖον πολυτελῆ, πιστεύειν αὐτὸν
oix ἀσφαλεστέροις ἔφασχεν 3) τοιούτοις οἷς αὐτῆς ἐπεὶ -
8. ρθη. Τεχμαίρεσθαι δὲ xai τὴν τῆς μητρὸς xal τά»
δελφοῦ φιλανθρωπίαν αὐτῆς ἔλεγεν ὡς οὐ δυσχερανοῦσιν
ix τῆς περὶ αὐτὴν ἀρετῆς" οὐδὲ γὰρ ἔσεσθαι βαρὺς,
μισθόν τε τῆς ξενίας τελέσας καὶ δαπάναις ἰδίαις χρησά-
μενος, Ἡ δὲ περὶ μὲν τῆς τῶν γονέων φιλανθρωπίας
ν' αὐτῆς ὀρθῶς εἰχάζειν αὐτὸν εἶπεν, ἐμέμφετο δὲ ὡς μι-
χρολόγοις ὑπειληφότα' πάντων γὰρ ἀμισθὶ μεθέξειν.
Δηλώσασα μέντοι Λαδάνῳ πρότερον τἀδελφῷ, συγχω-
ροῦντος ἄξειν αὐτὸν ἔλεγεν. ᾿

Y. Ὥς οὖν τούτου γενομένου παρῆγε τὸν ξένον, τὰς
μὲν χαμήλους αὐτοῦ παραλαθόντες οἱ Λαδάνου θερά-
zovrtc ἐτημέλουν, αὐτὸς δὲ δειπνήσων εἰσήγετο παρ᾽
αὐτῷ, Καὶ μετὰ τὸ δεῖπνον φησὶ πρός τε αὐτὸν xai
τὴν μητέρα τῆς χόρης, « ᾿Αύραμος Θάρρου μέν ἐστιν
* υἱὸς, συγγενὴς δ᾽ ὑμέτερος: Ναχώρης γὰρ 6 τούτων,
τῷ γύναι, τῶν παίδων πάππος, ἀδελφὸς » Ἀθράμου
« δμοπάτριός τε xal διομήτριος:. Πέμπει τοίνυν οὗτος
«πρὸς buEz, ἀξιῶν τὴν κόρην ταύτην παιδὶ τῷ ἑαυτοῦ
«λαθεῖν πρὸς γάμον, ὃς γνήσιός ἐστιν αὐτῷ χαὶ μόνος
« ἐστὶ τοῖς πᾶσι τεθραμμένος, ᾧ τῶν μὲν ἐχεῖ γυναι-
55 « χῶν δυνατὸν αὐτῷ τὴν εὐδαιμονεστάτην λαθεῖν, οὐχ
« ἠξίωσεν ἀγαγέσθαι, τιμῶν δὲ τὸ γένος τὸν γάμον αἷ-
« τεῖ πολιτεύειν τοῦτον" οὗ τὴν σπουδὴν xal τὴν προαί-
«:εστιν μὴ ὑδρίσηγτε' κατὰ γὰρ Θεοῦ βούλησιν τά τε
« ἄλλα μοι χατὰ τὴν ὁδὸν ἀπήντησε χαὶ τὴν παῖδα χαὶ
3 « τὸν ὁμέτερον οἶχον ηὗρον. ᾿Επεὶ γὰρ πλησίον τῆς
« πόλεως ἐγενόμην, παρθένους ἰδὼν πολλὰς ἐπὶ τὸ
« φρέαρ παραγινομένας, ηὐξάμην εἷς ταύτην ἐμπεσεῖν’
« ὃ δὴ xal γέγονε. Γάμον οὖν ὑπὸ θείας μνηστευόμενον

«ἐπιφανείας xai ὑμεῖς χυρώσατε" xal ΓΔδραμον, τὸν᾿

X « μετὰ τοσαύτης ἀπεσταλχότα σπουδῆς, τῷ χατανεῦσαι
« τὴν χόρην τιμήσατε ». Οἱ δέ, καλὰ γὰρ᾽ ἦν αὐτοῖς
χαὶ χεχαρισμένα, τήν τε γνώμην τοῦ Θεοῦ συνῆχαν, xal
τέμπουσιν ἐφ᾽ οἷς ἠξίουν τὴν θυγατέρα" γαμεῖ τε αὐτὴν
ὁ Ἴσαχος, τῶν πραγμάτων εἷς αὐτὸν ἀφιχομένων᾽ οἱ
μι γὰρ ἐκ τῆς Χετούρας εἷς τὰς ἀποιχίας ἐξεληλύθεισαν.

ΚΕΦ. IZ.

Τελευτᾷ δὲ xai ἼΛδραμος μετ᾽ ὀλίγον, ἀνὴρ πᾶσαν
ἀρετὴν ἄχρος xal τῆς περὶ αὐτὸν σπουδῆς ἀξίως ὑπὸ
τοῦ Θεοῦ τετιμημένος. ᾿Εδίωσε δὲ τὸν ἅπαντα 4póvov
ἐτῶν ἑδδομήχοντα xai πέντε πρὸς τοῖς ἑχατὸν, xat θά -
& πτεται ἐν Χεύρῶνι μετὰ τῆς γυναιχὸς Σάρρας ὑπὸ τῶν
παίδων Ἰσάχου xai ἸΙσμαήλου.

ΚΕΦ. ἸΗ͂΄.
Ἰσάχῳ δὲ [μετὰ τὴν "A6pduou τελευτὴν] ἐχύει τὸ

γύναιον’ xai τῆς γαστρὸς ἐπὶ μεῖζον ὀγκουμένης ἀγωνιά-
σας ἀνήρετο τὸν &sóv. Φράζει δ᾽ αὐτῷ διδύμους τέ-
ἢὸ ξεσθχι τὴν ᾿Ρεῤέχχαν, xal φερώνυμα ἔσεσθαι τοῖς παι-

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XVII, XVIII.

[w,4.] — 29

nitate praestaret. Simul petiit ut ad eos divertere liceret ,
a nocte ulterius ire prohibitus : quumque mundum mulie-
brem magni pretii secum ferret, nuequam eum tutius de-
ponere posse dicebat , quam apud tales qualein cam exper.
tus esset. Conjecturam enim se facere dicebat de matris fre
trisque ipsius homanitate, quam parum difficiles essent, ex
ea,quee in ipsa elucebat, virtute : neque ipsis gravem fore,
qui mercedem pro hoepilio solveret suisque sumptibus
viveret. 1lla vero bene ipsum de parentum bumanitate
conjectare respondit; increpabat tamen quod illiberales
esse uuspicaretur : omnia enim gratis habiturum. Fratri
tamen Labano re prius indicata , si ilie annuerit, eum de
ducturam esse aiebat.

3. Ut igitur hoc facto adduxerat bospitem , camelos ejus
servi Labani accipiunt curantque, ipse vero ccenaturus a
Labano introducitur : Ac cena peracta ipsum matremque
virginis sic alloquitur. « Abramus filius quidem est Tharri,
« vester autem cognatus : Nachores enim, tuorum, o ma-
« trona, liberorum avus, Abrami erat frater, eodem patre
« et eadem matre prognatus. Is igitur ad vos mittit, postu-
« Jans hanc virginem filio suo accipere in matrimonium,
« quem legitimum habet solumque in. bonorum omnium
« hiereditatem eduxit. Qui quum potnisset illi ex istius re»
« gionis feminis vel opulentissimam capere, noluit eam
« filio connubio jungi, sed genus suwm habens summo in
« hopore hasce nuptias conciliare cupit. Cujus studium et
« propositum nolite contemnere : nam Dei benignitate et alia
« mihi in hoc itinere feliciter successerunt et puellam hanc
« et vestras aedes inveni. Quum enim prope ad urbem acces-
« Sissem , virgines complures videns ad puteum advenientes
« Deum oravi ut in hanc inciderem : quod et factum est,
" Has igitur nuptias Dei preesentia conciliatas vos quoque
« vestra aucloritate ratas habetote, et Abramum, qui me
« tanto studio huc misit , puellam concedendo honorate ».
Illi vero, nam honesta visa sunt ipsis et grata qua dicebat,
et Dei voluntatem intellexerunt , flliamque mittunt quibus
petebant conditionibus : duxitque illam Isacus , factus rerum
omnium domibus : nam qui fuerant ex Chetura nati in co-
lonias iverant.

CAP. XVII.

Non multo autem post moritur etiam Abramus, vir in
omni virtute summus, Deoque pro sua in ipsum insigui
pietate egregie carus. "Vixit autem annos centum et se-
ptuaginta quinque : et sepultus est in Chebrone, juxta uxo-

rem Sarram, a (iliis suis [5800 et Ismaelo.
CAP. XVIII.

Ab Isaco autem [post Abrami mortem] gravida facta est
uxor : ventreque ejus in majus intumescente , anxius Deum
consuluit. Respondet autem gemellos ei parituram Rebec-
cam, gentesque fore liberis cognom:nes, et Qua miuor vi-

80 (Δ686,57.)

ctv ἔθνη, τοῦ δὲ μείζονος προτερήσειν τὸ δοχοῦν ἔλασ--
σον εἶναι, Τίχτεται δ᾽ αὐτῷ μετ᾽ ὀλίγον κατὰ τὴν
πρόρρησιν τοῦ Θεοῦ δίδυμα παιδία, ὧν τὸ μὲν πρε-
σθύτερον ἀπὸ χεφαλῆς ἐπὶ τοὺς πόδας δασὺ περισσῶς
δ ἦν, τὸ δὲ νεώτερον εἴχετο προϊόντος αὐτοῦ κατὰ πτέρ-
vav. Ἠγάπα δὲ 6 μὲν πατὴρ τὸν πρεσβύτερον,
"Heavov τὸν καὶ Σήειρον λεγόμενον xac! ἐπωνυμίαν
τῆς τριχώσεως" "E6patot γὰρ τὸ σήειρον τρίχωμα λέ-
youctv: Ἰάχωθος δὲ 6 νεώτερος τῇ μητέρι προσφιλὴς ἦν.
10 β΄. Λιμοῦ δὲ τὴν γῆν καταλαθόντος, "Icaxoc, δόξαν
αὐτῷ χωρεῖν εἰς Αἴγυπτον, τῆς χώρας ἀγαθῆς ὑπαρ-
χούσης, ἐπὶ Γεράρων ἀπήει τοῦ Θεοῦ χελεύσαντος.

Ὑποξδέχεται δ᾽ αὐτὸν 6 βασιλεὺς ᾿Αδιμέλεχος χατὰ ξε-᾿

νίαν xal φιλίαν τὴν Ἀδράμου. Καὶ πολλῇ πάνυ πρὸς
15 αὐτὸν εὐνοίᾳ χρησάμενος χατ᾽ ἀρχὰς, ἐπὶ ταύτης ὑπὸ
φθόνου μεῖναι πρὸς τὸ πᾶν ἐχωλύθη. (Ὁρῶν γὰρ τὸν
Θεὸν τῷ Ἰσάχῳ συμπαρόντα xal τοσαύτη περὶ αὐτὸν
σπουδῇ χρώμενον, ἀπώσατο αὐτόν. ὋὉ δὲ τοιούτου
πάλιν Ex μεταδολῆς τῆς ἀπὸ τοῦ βασχάνου πειραθεὶς
30 ᾿Αθδιμελέχονυ, τότε μὲν ἀνεχώρησεν εἰς τὴν λεγομένην
Φάραγγα, “χωρίον οὐ μαχρὰν Γεράρων’ ὀρύσσοντι δ᾽
αὐτῷ φρέαρ ποιμένες ἐπιπεσόντες εἰς μάχην ἐχώρη-
σαν, χωλύοντες τὸ ἔργον" καὶ μὴ βουληθέντος φιλονει-
χεῖν ἔδοξαν χεχρατηκέναι. Ὑποχωρήσας δὲ ὥρυσσεν
25 ἕτερον, xal βιασαμένων ἄλλων τινῶν ᾿Αβιμελέχου ποι-
μένων, καὶ τοῦτο καταλιπὼν ἀνεχώρησεν, εὐγνώμονι
λογισμῷ χτώμενος αὑτῷ τὴν ἄδειαν. Εἶτα αὐτομάτου
παρασχόντος αὐτῷ τὴν φρεωρυγίαν ἀνεπιχώλυτον,
Ῥοωδὼθ τὸ φρέαρ ὠνόμασεν’ εὐρύχωρον ἀποσημαίνει
80 τὸ ὄομα. Τῶν δὲ προτέρων τὸ μὲν "Eoxov χαλεῖ-
ται, μάχης ἄν τις αὐτὸ φήσειε, τὸ δὲ ἕτερον Σιτεννὰ,

ἔχθραν ἀποσημαίνει τὸ ὄνομα.
γ΄. Ἰσάκῳ μὲν οὖν ἀκμάζειν συνέθαινε τὴν ἰσχὺν
ὑπὸ μεγέθους πραγμάτων" ᾿Αδιμέλεχος δὲ, xa0' αὑτοῦ
86 φύεσθαι νομίζων τὸν "Icaxov, ὁπόπτου μὲν αὐτοῖς xal
τῆς συνδιαιτήσεως Yevouévnc , ἐπ᾽ οὐ φανερᾷ δὲ ἔχθρα
τοῦ Ἰσάχου ὑπεχστάντος, δείσας μὴ τῆς προτέρας αὐὖ--
τῷ φιλίας μηδὲν ὄφελος γένηται, πρὸς ἄμυναν ὧν ἔπα-
θεν "Iadxou τραπέντος, φιλίαν ἄνωθεν ποιεῖται πρὸς
40 αὐτὸν, ἕνα τῶν στρατηγῶν Φίχολον ἐπαγόμενος. Πάν-
τῶν δὲ τετυγηχὼς ὧν ἠξίου διὰ τὴν ᾿Ισάχου γρηστό-
τῆτα, ὀργῆς προσφάτου πρεσδυτέραν χάριν εἷς αὐτόν
τε χαὶ τὸν πατέρα γεγενημένην προτιμῶντος, ἀπῆρεν

εἷς τὴν ἑαυτοῦ.

4 δ΄. Τῶν δὲ Ἰσάχου παίδων Γσανος, περὶ ὃν μά-
λιστα 5 πατὴρ ἐσπουδάχει, τεσσαράχοντα γεγονὼς ἔτη,
᾿ς γαμεῖ Ἄδαν τὴν Ἥλωνος χαὶ ᾿λλιδάμην τὴν ᾿Εσεβδέω-
νος, δυναστευόντων ἐν Χαναναίοις ἀνδρῶν θυγατέρας,
ἑαυτὸν ποιήσας τῆς περὶ τὸν γάμον ἐξουσίας χύριον,
50 xal μηδὲ τῷ πατρὶ συμθουλευσάμενος. Οὐδὲ γὰρ ἂν
ἐπέτρεψεν Ἴσαχος, ἐπ᾽ αὐτῷ τῆς γνώμης γενομένης" οὐ
γὰρ ἣν αὐτῷ δι’ ἡδονῆς συνάψασθαι συγγένειαν πρὸς
τοὺς ἐπιζκωρίους, Οὐ βουλόμενος δὲ ἀπεχθὴς εἶναι τῷ
παιδὶ, χελεύων ἀφίστασθαι τῶν γυναιχῶν, σιγᾶν ἔκρινε.

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. IH.

[47,48.]
debitur majori przecellet. Nec multo post, sicut praedixe-
rat Deus, nascuntur ei gemini : quorum senior quidem ἃ
capile ad pedes supra modum hispidus erat, junior vero
exeuntis ante se calcem manu tenebat. Pater autem ama-
bat natu majorem, Esavi vel Seiri ex pilositate cognomen
habentem : nam Hebrzi pilos vocant seiron. Jacobus vero

minor matri carus erat.

2. Verum fame per terram grassante, Isacus, quum de-
crevisset ire in Egyptum, dei jussu Gerara se contulit.
Rex autem Abimelechus excipit eum propter hospitium et
amicitiam Abrami. Quumque eum initio magna benevolen-
lia prosequeretur, restitit invidia, ne prorsus in eo affectu
perseveraret. Deum enim videns Isaco propitium adesse,
et tantopere illi favere, expulit eum. At ille, denuo Abi-
melechum pra invidia adeo mutatum expertus , tum quidem
recessit in agrum, qui Vallis vocatur, locum non longe a
Geraris. Sed dum puteum fuderet, pastores irruentes pu-
gnam cient, ut opus impedirent : et quum ille contendere
noluerit, visi sunt prevaluisse. Pedem autem referens
alterum cavavit puteum, aliisque Abimelechi pastoribus
vim inferentibus, hunc etiam relinquens abscessit , prudenti
consilio sibimet comparans securitatem. — Dein rege Jioc illi
sponte prastante, ul absque ompi impedimento puteum
demitteret , Rooboth illum appellavit, nomine spatium am-
plum significante. E prioribus autem unus quidem Escon
vocatur, ac si quis diceret pugne puteum : alter vero
Sitenna , quod nomen inimicitias denotat.

3. Porroitacontigitut Isaco cresceret potenlia ex operum
magnitudine. Itaque Abimelechus, ratus contra se auctas
fore opes 1saci, quum et non sine muluis suspicionibus
simul vixerint, et ex occulla inimicilia secesserit Isacus ,
metuens ne prior amicitia nihil ei prodesset , Isaco ad inju-
riam acceptam ulciscendam converso , rursus cum illo ami-
citiam renovat , uno esuis ducibus Pliicolo secum adducto.
Ac quum omnia, qua poposcerat, nactus fuissel ex Isaci
bonitate, qui veteri in se patremque gratiee recentem do-
navit iram , domum est reversus.

4. Isaci autem filiorum aler Esavus, cui impense faverat
pater, quadraginta annos natus uxore$ ducit Adam lelonis
filiam , et Alibamam Esebeonis , virorum in Chananzis po-
tentissimorum , propria in re matrimonii auctorilate fretus ,
nec quidquam consilii cum patre communicans. Nam id
sane non permisisset Jsacus, si sententia ipsius sletisset :
nop enim ilii volupe erat affinitates jungere cum istius re-
gionis incolis. Nolens autem filio esse molestus, jubendo
ut a mulieribus abscederel , secum statuit silere.

in

'. [ηραιὸς 5$ ὧν xat τὰς ὄψεις εἷς τὸ παντελὲς 3 ἦφα-
νσμένος, προσκαλεσάμενος τὸν "Hasavov, xat τὸ γῆρας
εἰπῶ, ὡς χαὶ δίχα τῆς «Τηρώσεως χαὶ τοῦ χατὰ τὰς
ὄψεις πάθους ἑωποδὼν ἦν αὐτῷ θεραπεύειν τὸν Θεὸν,

5 ἐχέλευσεν ἐξελθεῖν ἐπὶ κυνηγέσιον, χαὶ ϑηρασάμενον
ὅσα ἂν αὐτῷ δυνατὸν γένηται παρασχευάσαι δεῖπνον,
(vx «ετὰ τοῦτο ἱκετεύση τὸν Θεὸν, σύμμαχον αὐτῷ καὶ
συνεργὸν εἷς ἅπαντα παρεῖναι τὸν βίον, ἄδηλον μὲν εἰ-

vn Muy δπότε xal τελευτήσειε, πρὸ δὲ τούτου παρα-

μ σχεῖν αὐτῷ βούλεσθαι τὸν Θεὸν ταῖς εὐχαῖς ταῖς ὑπὲρ
αὐτοῦ παραχεχλημένον.

-- Καὶ "Hoavoc μὲν ἐπὶ τὸ χυνηγέσιον ἐξώρμησεν"
fo ἹΡεδέχχα, τὸν Θεὸν εἰς τὴν εὔνοιαν ἀξιοῦσα τὴν
'laxe&os παραχαλεῖν, xal παρὰ τὴν ᾿Ισάχου γνώμην,

|; ἐχέλευσεν αὐτὸν ἐρίφους χκατασφάξαντα δεῖπνον παρα-
σχευάζειν. Ὃ ὃ 3 ᾿Ιάκωος ὑπηρετεῖ τῇ μητρὶ, πάντα
z12 αὐτῆς πεπυσμένος. ᾿Επεὶ δ᾽ εὐτρεπὲς ἦν τὸ δεῖ-

Tw, ἐρίφου δέρματ t τὸν Bes χίονα περιθαλὼν, tva

tz-£50t79 παρὰ τῷ πατρὶ ὃ διὰ τὴν δασύτητα Ἤσανος
2 τῖνχι τὰ γὰρ ἄλλα πάντα ὧν ὅμοιος διὰ τὸ εἶναι δίδυ

«ἧς, τούτῳ πόνῳ διέφερε), xal φοδηθεὶς μὴ, πρὶν γε-
νέσθαι τὰς εὐχὰς, εὑρεθεὶς χαχουργῶν εἰς τοὐναντίον
παροξύνειε τὸν πατέρα ποιήσασθαι ταύτας, προσέφερε
τῷ πατρὶ τὸ δεῖπνον. Καὶ ἤίσαχος ἐπαισθόμενος τῷ
τ χατὰ τὴν ζςωνὴν ἰδίῳ προσχαλεῖται τὸν υἱόν. Τοῦ δὲ
τὸν θραγίονα προτείναντος, ᾧ ὦ ἦν αἰγέαν περιεδέῤλητο,
ταύττς ἐπαφώμενος, Φωνεῖς μὲν, εἶπεν, ᾿Ιαχώθω πα-
ρεπλήσιον, κατὰ μέντοι τὸ τῆς τριχὸς βάθος Ἤσαυος
εἶναί txot δοχεῖς. (7) Καὶ μηδὲν ὑπολαξὼν χαχοῦργον,

υ. ξειπνήσας τρέπεται πρὸς εὐχὰς xal παράχλησιν τοῦ
ϑεοῦ, « Δέσποτα, λέγων, παντὸς αἰῶνος χαὶ δημιουργὲ

« τῆς ὅλης οὐσίας, σὺ γὰρ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ μεγάλην
« ἰσμὺν προὔθηκας ἀγαθῶν, xdg τῶν παρόντων ἠξίω-
«σας, καὶ τοῖς ἐξ ἐμοῦ γενομένοις ὑπέσχου βοηθὸς εὐ-

x « ὑἀενὴς καὶ δοτὴρ ἀεὶ τῶν χρειττόνων ἔσεσθαι. αὔτ᾽

« οὖν καὶ βεύθαίωσον, xal μὴ περιίδης με διὰ τὴν πα-
« οοὔσαν ἀσθένειαν, δι᾿ ἣν xal μᾶλλον σοῦ δεόμενος
« τυγχάνω. Καί μοι παῖδα τοῦτον εὐμενὴς σῶζε χαὶ
« παντὸς ἀπαθῆ, χαχοῦ διαφύλαττε, δοὺς αὐτῷ βίον

46 « εὐδαίμονα xai χτῆσιν ἀγαθῶν ὅσων σοὶ δύναμις πα-
* ρασ,εῖν- ποιήσειας δ᾽ αὐτὸν φοδερὸν μὲν ἐχθροῖς, φί-

« λοις δὲ τίμιον xal χεχαρισμένον. »
. Καὶ ὁ μὲν νομίζων εἰς " Hoauov ποιεῖσθαι τὰς
εὐγὰς παρεχάλει τὸν Θεόν’ ἄρτι δ᾽ ἐπέπαυτο τούτων,
4: xai παρὴν "Hoavoc ἀπὸ τῆς θήρας" καὶ τῆς διαμαρτίας
ὁ Ἴσαχος αἰσθανόμενος ἡσυχίαν ἅγει. "Hoavoc δὲ
ἠξίου τῶν δυοίων τἀδελφῷ παρὰ τοῦ πατρὸς τυγλάνειν.
Too δὲ π πατρὸς ἀρνουμένου, διὰ τὸ πάσας εἰς ᾿Ιάχωδον
τὰς εὖ: ὑγὰς! ἀνηλωχέναι, πένθος ἦγεν ἐπὶ τῇ διαμαρτία.
to Καὶ αὐτοῦ τοῖς δάχρυσιν ἀχθόμενος ὃ πατὴρ τὰ μὲν
περὶ τὸ χυνηγέσιον καὶ δύναμιν σώματος ἐν ὅπλοις xal
χᾶσιν ἔργοις εὐδοχιμήσειν αὐτὸν ἔφασχε, xol χαρπώ -
σεσθαι τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς δόξαν δι᾿ αἰῶνος xal τὸ ἀπ᾿ αὖ-

τοῦ γένος, δουλεύσειν δὲ τἀδελφῷ.

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XVIII.

BAN MM Mc. ——É——AL'wwuL ALAS luf] 000i —-- "CU c
pend

[i549.]] — 8t

5. Sed quum essel senex et visu prorsus orbatus , Esaeum
ad se vocat, querensque de senectute, ut vel sine defectu
visus el ceecitatis calamitate ipsum impedierit, quominus Deo
posset ministrare, jussit eum venatum exire, et quantumcun-
que posset captantem camam parare; ul ea sumpta Deum
precaretur, illi per totum vite. curriculum auxiliatorem

fore ac adjutorem : incertum quidem esse dicens quando

etiam moreretur, velle tamen , antequam e vita discederet,
Deum illi suis pro eo precibus propitium reddere.

6. Et Esavus quidem ad venationem festinavit. At Re-
becca,, sequum censens Dei favorem pro Jacobo implorare,
eliam praeter Isaci institutum, ipsi praecepit licedis jugula-
tis cenam instruere. Jacobus autem matri obsequitur,
omnia ab ipsa edoctus. Posteaquam vero parata erat ccena,
pelle beedina brachium circumvolvens , ut propter villosam
cutem Esavum esse crederet paler (nam cetera omnia ei-
milis, ut qui gemellus, hoc solo differebat) sollicitusque,
ne , priusquam preces conciperentur, in dolo malo depre-
hensus patrem íta irrilaret, ut eas in imprecationes verte-
ret, epulas patri apponebat. Isacus aulem peculiari vocis
sono intelligens filium advocat. lllo vero protendente
brachium , cui pellem hedinam circumdederat, hispidum
tractans Jsacus exclamavit, Voce quidem Jacobo similis
es, attamen ob pilositatem Esavus mihi videris. (7) Nihique
mali suspicalus , quum ccenasset ad preces et invocationem
Dei convertitur, dicens, « Domine omnium steculorum et re-
« rum universitatis conditor, tu etenim patri meo ingentem
« bonorum vim proposuisti, et me presenti. felicitate di-
« gnatus es, posterisque meis pollicitus es te benignum
« fore adjutorem et meliorum in dies largitorem : hec igitur
« faustis sancito auspiciis, neque me propter hanc debiii-
« tatem despicias , quie facit ut magis etiam ope tua egeam.
« Serva mihi puerum hunc propitius, et ab omni malo in-
« tactum custodi, illi vitam felicem concedens, et bono-
« rum qua&e potes impertire possessionem. Fac autem eum
« inimicis quidem formidabilem , inter amicos vero hono-
« ratum et gratiosum. »

8. Ac ille quidem putans se Esavo bene precari Deum in-
vocabat. Vix autem conticuerat, quum a venatione adfuit
Esavus : et Isacus frustrationem sentiens quiescit. Αἱ
Esavus postulabal ut similia ac frater ab ipso acciperet.
Patre vero negante, quod omnes in Jacobum preces eroga-
verat, frustrationem lugebat Esavus. Ejusque lacrimis
commotus pater futurum aiebat ut venandi quidem exer-
citatione et corporis viribus in armorum usu aliisque ope-
ribus ipse praecelleret, eamque gloriam tum ipsi tum ejus
posteris sempiternam mansuram, sed fratri serviturum
esse.

32 (35,35)
θ΄. Ἰάχωθον δὲ φοδούμενον τὸν ἀδελφὸν, τιμωρίαν
βουλόμενον ἀπολαδεῖν τῆς ἐπὶ ταῖς ἀραῖς διαμαρτίας,
ἣ μήτηρ ῥύεται" πείθει γὰρ τὸν ἄνδρα Μεσοποταμῖτιν
ἀγαγέσθαι τῷ Ἰαχώδῳ γυναῖχα συγγενῆ. Ἤδη γὰρ
$ καὶ τὴν Ἰσμαήλου θυγατέρα, τοῦ πατρὸς ἄχοντος,
Ἤσαυος παρειλήφει πρὸς γάμον Βασεμμάθην. Οὐ
γὰρ εὐνόουν τοῖς Χαναναίοις of περὶ τὸν Ἴσαχον, ὥστ᾽
ἐπὶ τοῖς πρότερον αὐτοῦ γάμοις δυσχερῶς διαχειμένων
εἷς τὸ ἐκείνοις χεχαρισμένον τὴν Βασεμμάθην ὃ "Haa
10 uoc παρέλαδε, μάλιστα περὶ αὐτὴν σπουδάσας.

ΚΕΦ. 16Θ΄.

Ἰάκωδος δὲ εἰς τὴν Μεσοποταμίαν στελλόμενος ὑπὸ
τῆς μητρὸς, κατὰ γάμον τῆς Λαδάνου θυγατρὸς τοῦ
ἐχείνης ἀδελφοῦ, ἐπιτρέψαντος "Iodxou τὸν γάμον διὰ
τὸ πείθεσθαι τοῖς βουλήμασι τῆς γυναιχὸς, διὰ τῆς Χα-

15 γαναίας ἐπορεύετο, xal διὰ τὸ πρὸς τοὺς ἐπιχωρίους
μῖσος παρ᾽ οὐδενὶ μὲν ἠξίου χατάγεσθαι, ὕπαιθρος δὲ
ηὐλίζετο, τὴν χεφαλὴν λίθοις ὑπ᾽ αὐτοῦ συμφορουμένοις
ἐπιτιθείς: χαὶ τοιαύτην κατὰ τοὺς ὕπνους ὄψιν δρᾷ
παραστᾶσαν αὐτῷ. Κλίμαχα γῆθεν ἔδοξεν ἐφιχνου--

40 μένην τοῦ οὐρανοῦ βλέπειν, xal δι’ αὐτῆς ὄψεις κατιού-
σας σεμνότερον ἣ κατὰ ἀνθρώπου φύσιν ἐχούσας, χαὶ
τελευταῖον ὑπὲρ αὐτῆς τὸν Θεὸν ἐναργῶς αὐτῷ φαινό--
μενον, ὄνομαστί τε χαλέσαι καὶ ποιήσασθαι τοιούτους
λόγους « Ἰάχωθε, πατρὸς ὄντα σε ἀγαθοῦ xal πάπ-

95 « που δόξαν ἀρετῆς μεγάλης εὑραμένου, χάμνειν ἐπὶ
« τοῖς παροῦσιν οὐ προσῆχεν, ἀλλ᾽ ἐλπίζειν τὰ χρείτ-
« ovx, Καὶ γὰρ ἄφθονος ἐχδέξεταί σε μεγάλων ἀγα-
« Gv παρουσία πρὸς τὸ πᾶν κατὰ τὴν ἐμὴν ἐπιχουρίαν.
« "᾿Αὐραμόν τε γὰρ ἐγὼ ἐκ τῆς Μεσοποταμίας δεῦρ᾽

30 « ἤγαγον, ἐλαυνόμενον ὑπὸ τῶν συγγενῶν, xal πατέρα
« τὸν σὸν εὐδαίμονα ἀπέφηνα. Ὧν οὖχ ἥττω μοῖραν
« εἷς σὲ χκαταθήσομαι. Θαρρῶν οὖν xai ταύτην πο-
« ρεύον τὴν δδὸν, ἐμοὶ πομπῷ χρώμενος. ᾿Ανυσθήσε-
« ται γάρ σοι γάμος, ἐφ᾽ ὃν ἐσπούδαχας, xol γενήσον-

85 « ταί σοι παῖδες ἀγαθοί, 'Γὸ δὲ πλῆθος αὐτῶν ἀριθμοῦ
« χρεῖττον ἔσται, μείζοσιν υἱοῖς «αὐτῶν χαταλιμπάνον-
«τες: οἷς ἐγὼ τὸ ταύτης χράτος τῆς γῆς δίδωμι xal
« παισὶ τοῖς αὐτῶν, οἱ πληρώσουσι πᾶσαν ὅσην ἥλιος
« ὁρᾷ xal γῆν καὶ θάλασσαν. Ἀλλά μήτε χίνδυνον

40 « ὑφορῶ μηδένα μήτ᾽ εὐλαδοῦ τὸ πλῆθος τῶν πόνων,
ς ἐμοῦ ποιουμένου τῶν σοι πραχθησομένων πρόνοιαν,

. ἔν τε τοῖς νῦν xat πολὺ πλέον ἐν τοῖς ὕστερον. »
τ΄. Ταῦτα μὲν οὖν ὁ Θεὸς Ἰακώδῳ προαγορεύει " ὃ
δὲ περιχαρὴς γενόμενος ἐπὶ τοῖς ἑωραμένοις xal χατηγ-

«6 γελμένοις φαιδρύνει τε τοὺς λίθους, ὡς τηλιχούτων
ῥγαθῶν ἐπ᾽ αὐτοῖς προρρήσεως γεγενημένης; καὶ εὐχὴν
κοιεῖται θύσειν ἐπ᾽ αὐτῶν, εἰ χτησάμενος βίον ἀπαθὴς
ἐπανίοι, χαὶ τῷ Θεῷ δεχάτην τῶν πεπορισμένων ποιή-
σεσθαι, οὕτως αὖθις ἀφιχόμενος. Ἐίμιόν τε χρίνει τὸ

xo χιυρίον, ὄνομα αὐτῷ Βηθὴλ θέμενος -“᾿σημάινει δὲ τοῦτο
θείαν ἑστίαν χατὰ τὴν τῶν “Ελλήνων γλῶτταν.

δ΄. Προϊὼν δὲ ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας χρόνῳ παρῆν

^

APXAIOAOTIAZ B1DA. A. ΚΕΦ. I8.

[47 1]

9. Ceterum Jacobo fratrem metuente, ne poenas a se
exigeret, quod precibus esset frustratus , mater eum huic
eximit periculo : nam marito persuasit ut Mesopotamica

Jacobo duceretur mulier cognata. Jam enim et [smaeli

filiam Basemmatham , invito patre, in matrimonium accepe-
rat Esavus, Nam quum animo in Chananzos haudquaquam
benevolo esset Isacus, ut qui primas illius nuplias gre
admodum tulerit, Esavus gratiam ab eo initurus Basem-
matham sibi adjunxerat , summo amore illam prosequutus.

CAP. XIX.

Jacobus autem in Mesopotamiam missus a matre, ut
duceret avunculi sui Labani filiam , nuptias fieri permit-
tente Isaco, quod uxoris consiliis obsequebatur, per Chana-
neam iter faciebat , et, pro odio quod habuit in indigenas,
nolebat quidem ad eorum quenquam divertere, sed sub
dio pernoctavit, capile lapidibus a se congestis imposilo :
et per quietem juxta se vidit visionem. — Scalam se videre
imaginatus est a terra ad ccelum pertingentem , et per eam
species descendere et supra humanam naturam augustas,
tandem auper eam Deum manifesto sibi apparentem, nomi-
nalimque se vocasse, et hujusmodi verba fecisse : « Jacobe ,
« quum sis patre bono et avoob suam virtutem celeberrimo
« prognatus, de praesentibus laborare non decet, sed me-
« liora sperare : namque immensa te bonorum manet abun-
« dantia et copia , meo sub praesidio. Ego etenim Abramum
« Mesopotamia huc adduxi, pulsum a cogpatis , fecique ut
« patrem tuum omnes suspicerent beatum, nec tua sors
« deterior est futura. Quare et bono animo perge banc
« viam ire, me deductore fretus. Prospere enim tibi ces-
« surt& sunt nuptize, quas animo agitasti, bonique tibi na-
« scentur liberi. Multitudo autem eorum, erit innumerabilis ,
« el inde majora sobolis incrementa : quibus egu terree hu-
4 jus imperium dabo et eorum posteris, qui repleturi
« sunt terram omnem et mare quam late sol aspicit. Tu
x neque rhetuas ullum periculum , neque labores quantos-
« cunque numero defugias , me quae tibi gerenda erunt pro-
« vidente et curante, et nunc et multo magis in po-
« sterum. »

3. Et hz»ec quidem Dens Jacobo praedicit. llle vero, ob
ea qua visa sibi promissaque letitia gestiens, et lapides
oleo perfundit, quod super eos tantae felicitatis sibi facta
fuerit promissio ,' votumque nuncupat sacrificaturum se
illic, si victum comparaverit et salvus redierit, Deoque
omnium quz acquisiverit decimam oblaturum , modo ita
revertatur. Alque locam honore dignum censet, eum
Bethel nominans : hoc vero Graecis θείαν ἑστίαν (Dei fo-
cum sive domum ) sonat.

4. Ilinc recta contendens per Mesopotamiam tandem per-

fs,ao

εἰς τὴν Χαρράν.

Καὶ ποιμένας ἐν τοῖς προαστείοις

χαταλτθὼν καὶ παῖδας ἐφήδους xol παρθένους, ὑπέρ᾽

τινος ἱδρυμένους φρέατος,, συνδιέτριδεν αὐτοῖς χρήζων
ποτοῦ. Εἷς τε λόγους αὐτοῖς ἀφιχνούμενος ἀνέχρινεν
Ἢ αὐτοὺς εἰ τυγχάνουσι Ad6avóv τινα παρ᾽ αὐτοῖς εἰδότες
ἔτι περιόντα. Οἱ δὲ πάντες ἐπίστασθαί τε ἔφασαν
"οὗ γὰρ εἶναι τοιοῦτον ὥστε ἀγνοεῖσθαι) " xal συμποι-
μαίνειν αὐτοῖς θυγατέρα αὐτοῦ, ἣν θαυμάζειν ὅτι μήπω
ταρείν Παρὰ γὰρ ταύτης μεμαθήχεις ἂν ἀχριθέστε-
ie pov ὅσα περὶ αὐτῶν ἀχοῦσαι ποθεῖς. Ταῦτα δ᾽ αὐτῶν
ἔτι λεγόντων παρῆν jj παῖς σὺν τοῖς ἐπιχατιοῦσι τῶν
Ξοιμένων xai δειχνύουσι τὸν Ἰάχωθον abt, λέγοντες
ὡς ξένος οὗτος ἦχοι τὰ περὶ τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἀναπυν-
6xvóuevoc. Ἡ δὲ ἡσθεῖσα ὑπὸ νηπιότητος τῇ παρου-
5 σία τοῦ Ἰαχώθδου, ἀνέχρινεν αὐτὸν τίς τε ὧν xal πόθεν
ἔχοι πρὸς αὐτοὺς καὶ ὑπὸ τίνος χρείας ἠγμένος" ηὔχετο
ξὲ εἶναι δυνατὸν αὐτοῖς παρέχειν ὧν ἀφικνεῖται δεόμε-
x.
ε΄. Ἰάχωδος δὲ οὐχ ὑπὸ τῆς συγγενείας, οὐδὲ τῆς
Σὰ ταύτην εὐνοίας, ἀλλ᾽ ἔρωτι τῆς παιδὸς ἡττηθεὶς,
ἐχξέπληχτό τε τοῦ χάλλους δρῶν οὕτως ἔχουσαν ὡς
d vat τῶν τότε γυναιχῶν ἤνθουν, xal φησὶν, ᾿Αλλ᾽ ἐμοὶ
πρὸς σὲ καὶ πατέρα τὸν σὸν, εἴπερ Λαδάνου παῖς τυγ-
χάνεις, οἰκειότης ἐστὶ πρεσθυτέρα τῆς τε ἐμῆς xal σῆς
πνέσεως - ἐχ Θάρρου γὰρ Ἄδρχυος καὶ ᾿Δρράνης xal
Ναχώρης ἦσαν υἱοὶ, ὧν BaüounAo; 6 σὸς πάππος Na-
χώρου γίνεται παῖς, Ἀῤράμου δὲ καὶ τῆς "Appdvou
Σάρρας "ἴσαχος ἐμὸς πατήρ. ἔγγιον δὲ xal νεώτερον
vu) ἡμεῖς τῆς συγγενείας ὁμήρευωαχ πρὸς ἀλλήλους
αἱ ἔχομεν - ἹΡεδέχχα γὰρ μητὴρ ἐμὴ, Λαδάνγυ πατρὸς
τῷἢ σοῦ ἀδελφὴ, πατρός τε τοῦ αὐτοῦ καὶ μητρός᾽ ἀνε-
$wt 8᾽ ἐσμὲν ἡμεῖς ἐγώ τε καὶ σύ. Καὶ νῦν δεῦρ᾽ fixe
βαπασόμενός τε ὑμᾶς xol τὴν προῦὐποῦσαν ἧ!αῖν συγ-
τένειχν ἀνανεωσόμενος. Ἡ δὲ ὑπὸ μνήμης, ὁποῖα
^ grt συντυγχάνειν τοῖς νέοις, προπεπυσμένη παρὰ
τοῦ πατρὸς τὰ περὶ τῆς “Ρεβέχχας, xai τοὺς γονεῖς εἰ-
δυῖα ποθοῦντας αὐτῆς τὸ ὄνομα, ὑπὸ τῆς περὶ τὸν πα-
τέρα εὐνοίας ἔνδαχρυς γενομένη περιθδάλλει τὸν ᾿Ιάχω-
Gov, xal χατασπασαμένη τὴν εὐχταιοτάτην xal μέγι-
ὦ στὴν ἡδονὴν αὐτὸν χομίσαι τῷ πατρὶ xal τοῖς ἐπὶ τῆς
οἰχίας ἅπασιν ἔλεγεν, ἐπὶ τῇ μνήμη τῆς μητρὸς αὐτοῦ
χεϊμένῳ xai πρὸς μόνη ταύτῃ τυγχάνοντι" φανεῖσθαι
Σ᾽ ἂν τοῦ παντὸς ἀντάξιον ἀγαθοῦ. Χωρεῖν τε ἐχέλευ-
ctv ἤδη πρὸς τὸν πατέρα, καὶ ἕπεσθαι πρὸς αὐτὸν
. ἡτωμένη, καὶ τῆς ἡδονῆς μὴ ἀφαιρεῖσθαι τὸ πλέον ab-
τὸν βραδύνοντα.
ς΄. Ταῦτ᾽ εἰποῦσα παρήγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν Λά-
Gxvov. Καὶ γνωρισθεὶς ὑπὸ τοῦ μήτρωος, αὐτός τε
ἁδεὴς ἦν ἐν φίλοις γενόμενος χἀχείνοις πολλὴν ἡδονὴν
&) zxpetyev ἀδοχήτως ἐπιφανείς, Μετὰ δὲ οὐ πολλὰς
Ἱμέρας 6 Λάθδανος χαίρειν μὲν ἐπ᾽ αὐτῷ παρόντι μει-
ζόνως ἢ ὡς τῷ λόγῳ δηλώσειεν ἔλεγε * τὴν δ᾽ αἰτίαν δι
ἣν ἀρῖχται, μητέρα τε καὶ πατέρα πρεσθύτας χαταλι-
τῶν καὶ θεραπείας τῆς παρ᾽ αὐτοῦ δεομένους, ἀνεπὺν -
JOREPB. 1.

wu

H

Ὁ»

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XIX.

[u.] 33
venit Charram. At quum pastores offendisset in suburbio ,
et adolescentes ac puellas ad puteum quendam sedentes,
iis se immiscuit, potum desiderans. ἘΠ cum illis dum
sermonem confert, percontatus est, an nossent Labanum
quendam popularem suum, si forte adhuc supersit. — Illi
vero omnes et se novisse dixerunt (non enim talem esse ut
ignotus esse possit), ejusque filiam una pascere, seque de-
mirari, quod nondum adsit : Ex ea enin, inquiunt, ac-
curate de illis omnía , quee scire aves, poteras intelligere.
Inter loquendum advenit puella cum pastoribus qui una
descenderant, eique Jacobum ostendunt, dicentes, Peregri-
nus iste venit, ut de patre tuo sciscitaretur. Tila vero, puel-
lariter gavisa Jacobi adventu , ipsum interrogabat, quis-
nam et unde ad eos veniret, et qua necessitate adductus :
optavitque ut penes ipsos esset suppeditare quorum gratia
venerit.

5. Jacobus autem , non cognatione, ejusve benevolentia,
sed amore puelle captus, et obstopuit, tali eam videns
formze veuustate praeditam , quali paucse tunc feminae flo-
rebant ; et dicit : « Mihi tecum et cum tuo patre, siquidem
Labani es filia, antiquior intercedit necessitudo , quam sit
vel tua aetas vel mea : Tharro enim Abramus et Arranes et
Nachores filii fuere , ex quibus Bathuelus tuus avus Nacho-
ris fuit filius , Abrami vero et Sarrte Arranis filie pater
meus ]sacus. — Quin el propinquius est et recentius cogna-
tionis pignus, quo sümns mutuo devincti : Rebecca enim
mater mea Labani patris tui soror est, eodem patre ac
matre genita; itaque consobrini sumus ego et tu. Nunc
autem huc venio vos salufaturus et veterem aflini-
tatem renovaturus ». At ila in memoriam revocans que
prius (ut adolescentolis solet evenire) a patre audiverat de
Rebecca, probeque sciens nomen ejus grate accidere ad
parentum aures , prte amore patris Jacrimabunda comple-
clitur Jacobum , et postquam eum salutaverat , « Optatisei-
mam, inquit, et maximam voluptatem affers patri cum tota
familia, qui nunquam matris tua obliviscitur, crebram illius
mentionem faciens : eique videberis cum quovis bono con-
ferendus. » Atque ad patrem e vestigio ire jussit, seque ad
eum deducturam sequi, neque cunctando illum amplius hac
privare voluptate.

6. His dictis, adduxit eum ad Labanum. Agnitusque ab
avunculo , et ipse nihil habebat quod vereretur inter ami-
cos , illisque inexspectato adventu multam voluptatis at-
tulit. Post aliquot autem dies Gabanus gaudere se quidem
ejus preesentia magis quam verbis exprimere posset aiebat ,
sed quam ob rem venisset relictis patre matreque grauie-
vis, et qui ipsius obsequiis ejgre carerent, ab eo requirebat :
3

84 (εο,1.)

θάνετο " παρέξειν γὰρ αὐτῷ xal πρὸς ὅπασαν ἐπαμύνειν

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. ΙΘ.

[52,53.]

86 enim ipsi in omnibus quibus egeret adjumento fore et

“ρείαν. Ἰάχωθος δὲ αὐτῷ πᾶσαν τὴν αἰτίαν διηγεῖτο, | auxilio. Jacobus autem rem omnem οἱ exposuit , dicens

λέγων Ἰσάχῳ γενέσθαι παῖδας διδύμους, αὐτόν τε xal
Ἤσανον, ὃν, ἐπεὶ τῶν τοῦ πατρὸς εὐχῶν διήμαρτε,
5 σοφίᾳ τῆς μητρὸς εἰς αὐτὸν γενομένων, ἀποχτεῖναι ζη-
τεῖν αὐτὸν ὡς ἀφηρημένον τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ βασιλείας
χαὶ ἀγαθῶν ὧν ὁ πατὴρ ηὔξατο" ταύτην τε εἶναι τὴν
αἰτίαν τῆς ἐνθάδε παρουσίας, κατὰ τὴν τῆς μητρὸς
ἐντολήν. Πᾶσί τε γὰρ ἡμῖν ἀδελφοὶ τυγχάνουσι xol
to πλέον τοῦ κατ᾽ ἐχείνων συγγενοῦς ἣ μήτηρ προσλαμ-
θάνε. ὌἜΕρυμα δὲ τῆς ἐμῆς, φησὶν, ἀποδημίας σέ
τε χαὶ τὸν Θεὸν ποιούμενος θαρρῶ τοῖς παροῦσι.
ζ΄, Ad6avoc δὲ xot διὰ τοὺς προγόνους δπισχνεῖται
πάσης αὐτῷ μεταδώσειν φιλανθρωπίας, xal διὰ τὴν
ιό μητέρα, πρὸς ἣν τὴν εὔνοιαν διὰ τῆς περὶ αὐτὸν
σπουδῆς ἐνδείξασθαι xol μὴ παρούσης. Ποιμνίων τε
γὰρ αὐτὸν ἐπιμελητὴν καταστήσειν ἔφασχε xal προνο-
μίας ἀντὶ τούτων ἀξιώσειν, χαὶ πρὸς τοὺς ἰδίους ἀπαλ-
λάσσεσθαι γονεῖς βουλόμενον μετὰ δώρων ἐπανήξειν,
20 χαὶ τιμῆς ὅσης εἶχός ἐστι τυχεῖν τὸν οὕτω συγγενῆ.
Ἰαχώδου δὲ ἀσμένως ταῦτα ἀχούσαντος xal φήσαντος
ἡδέως πάντα μὲν παρ᾽ αὐτῷ πόνον εἰς ἡδονὴν ὑπομενεῖν
τὴν ἐχείνου, μισθὸν δ᾽ ὑπὲρ τούτου λαθεῖν ἀξιοῦντος
τὸν Ῥαχήλας γάμον, διά τε τὰ ἄλλα τιμῆς ἀξίας παρ᾽
35 αὐτῷ τυγχανούσης καὶ ὅτι διάχονος αὐτῷ τῆς πρὸς αὖ-
τὸν ἀφίξεως γένοιτο (6 γὰρ τῆς παιδὸς ἔρως αὐτὸν
ἠνάγκαζε ποιήσασθαι τοὺς περὶ τούτου λόγους) Aa6a-
vog δὲ ἡσθεὶς τούτοις, ἐπινεύει τὸν γάμον αὐτῷ τῆς
παιδὸς, οὐχ ἄλλον ἀμείνω γαμύρὸν εὐξάμενος ἐλθεῖν.
80 Εἰ μέντοι παρ᾽ αὐτῷ μένοι τινὰ χρόνον, τοῦτο ποιή-
σειν" εἷς γὰρ Χαναναίους οὐχ ἂν πέμψειν τὴν θυγατέρα,
μεταμέλειν γὰρ αὐτῷ καὶ τοῦ τῆς ἀδελφῆς χήδους ἐχεῖ
συναφθέντος. Τοῦ δ᾽ Ἰαχώῤδου τούτοις συγχωροῦντος;
ἑπτὰ ἐτῶν χρόνον συντίθεται. ΤἸοσάδε γὰρ αὐτῷ
36 χέχριται θητεῦσαι τῷ πενθερῷ, ἵνα τῆς ἀρετῆς πεῖραν
διδοὺς ἐπιγνωσθῇ μᾶλλον τίς εἴη. Καὶ προσδεξαμένου
τὸν λόγον, Λάδανος τοῦ χρόνου διελθόντος προὐτίθει
τὴν εὐωχίαν τῶν γάμων. Νυχτὸς δὲ ἐπιγενομένης,
οὐδὲν προησθημένῳ τῷ Ἰαχώδῳ παρακαταχλίνει τὴν
40 ἑτέραν τῶν θυγατέρων, πρεσθυτέραν τε τῆς Ῥαχήλας
xai τὴν ὄψιν οὐχ εὐπρεπῆ. Συνελθὼν δ᾽ ἐχεῖνος 6x0
μέθης χαὶ σκότους, ἫΝ μεθ᾽ ἡμέραν γνοὺς, ἀδικίαν
ἐπεχάλει Λαδάνῳ. - Ὃ δὲ συγγνώμην ἠτεῖτο τῆς
ἀνάγχης, 09 ἧς ταῦτα πράξειεν " οὐ γὰρ κατὰ χαχουρ-
45 γίαν αὐτῷ τὴν Λείαν παρασχεῖν, ἀλλ᾽ 6 ἑτέρου μεί-
ζονος νενικημένον. Τοῦτο μέντοι γ᾽ οὐδὲν ἐμποδίζειν
πρὸς τὸν Ραχήλας γάμον, ἀλλ᾽ ἐρῶντι δώσειν ταύτην
μετ᾽ ἄλλην ἑπταετίαν. Πείθεται δὲ ὃ Ἰάχωθος" οὐδὲν
γὰρ ἕτερον αὐτῷ ποιεῖν Ó τῆς χόρης ἔρως ἐπέτρεπε.
bo Καὶ διελθούσης ἄλλης ἑπταετίας τὴν Ραχήλαν παρέ-
Aabsv.
η΄. Ἦσαν δ᾽ ἑκατέραις θεραπαινίδες, τοῦ πατρὸς
δόντος, Ζελφὰ μὲν Λείας, Ῥαχήλας δὲ Βάλλα, δοῦλαι
μὲν οὐδαμῶς, ὑποτεταγμέναι δέ. Καὶ τῆς Λείας

Isaco esse filios geminos, se et Esavum; eum, quia fru.
stratus fuerit patris precibus, matris arte ad se derivatis,
velle se interimere , ut qui principatum ἃ Deo destinatum
ipsi preripuerit una cum felicitate quam a Deo pater ei
precari voluít. Atque hanc esse causam sui adventus, ac-
cedente matris jussu : Nam et omnes sumus inter nos con-
sanguinei et propiore adhuc gradu maler. Te vero proxime
post Deum , inquit, mihi ip hac peregrinatione praesidium
constituens , rebus, ut nunc sunt , non diffido.

7. Labanus autem quum propter parentes omnem illi hu-
manitalem tribuere pollicetur, tum et matris gratia, cui
licet absenti ex suo in illum studio affectum suum testatum
esse velit. Nam et gregum curam se illi demandare velle
aiebat , summamque bac in re auctoritatem dare : et quan-
docunque ad suos reverti libuerit, cum muneribus reditu-
rum 6586, iisque honoribus , qui tam arcta cognatione jun-
ctum deceant. At quum hiec lzeto animo acciperet Jacobus ,
diceretque se apud eum quemlibet laborem, prout illi pla-
cuerit, libenter sustenturum esse, sed mercedis loco Rache-
lam in matritonium accipere postularet , quam quum ob alia
summo honore prosequeretur, tum quod ipsius beneficio ad
illum patoerit aditus ( nam amor puellae extorsit ut harum
mentionem faceret) ; Labanus quidem his delectatus annuit
ei puellie nuptias, ut qui generum eo meliorem sibi accidere
non optaret : sed id se facturum, si modo aliquamdiu se-
cum maneat, in Chananzeam enim non missurum esse fi-
liam; quin et sororis affinitatis illic contractae se paenitere.
His assentiente Jacobo, de septem annis est conventum.
Totidem enim socero servire statuit, ut facto virtutis sus
experimento qui vir esset melius cognosceretur. Labanus
autem conditiones accipiens, quum elapsum esset tempus
praestitutum, epulas nuptiales apparat. Nocte vero appe-
tente, Jacobo nibil praesentienti alteram filiam accubare
Ille
vero vino et tenebris fallentibus cum ea congressus est ; luce
dein fraude animadversa, Labani perfidiam incusat. Αἱ
ille veniam petebat necessitati, qua coactus hoc fecerit :
non enim ex malitia illi Liam supposuisse , sed alia causa
graviori impulsum : neque tamen ve] minimo impedimento
esse Rachelze conjugio , sed amanti illam collocaturum esse
post alterum septennium. Dictis obsequitur Jacobus : aliud
enim faciendi potestalem ipsi non concessit amor puella.
Atque altero peracto septennio, Rachelam in matrimonium
accepit.

8. Erant autein ambabus ancillz , quas attribuerat pate ;
Lim quidem Zelpha , Rachelie vero Balla , nequaquam qui-
dem servie, subditze tamen. — Ac graviter tnlit Lia amorem

facit, Rachela natu majorem et facie parum liberali.

1,45.

ANTIQ. JUD.

ἔπτετο δεινὸς 6 πρὸς τὴν ἀδελφὴν ἔρως τἀνδρὸς, προσ-
εἐδόκα τε παίδων γενομένων ἔσεσθαι τιμία, ἱχέτευέ τε
τον Θεὸν διηνεχῶς, Καὶ γενομένου παιδὸς ἄρρενος,
xai διὰ τοῦτο πρὸς αὐτὴν ἐπεστραμμένου τοῦ ἀνδρὸς,
5 Ῥούθηλον ὀνομάζει τὸν υἱὸν, διότι χατ᾽ ἔλεον αὐτῇ
τοῦ Θεοῦ γένοιτο - τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ ὄνομα, Τε-
χνοῦνται δὲ αὐτῇ xai τρεῖς ἕτεροι μετὰ χρόνον, Συμεών'
ἀπκοσημαίνει δὲ τὸ ὄνομα τὸ ἐπήχοον αὐτῇ τὸν Θεὸν
γεγονέναι * εἶτα Λευὶς, χοινωνίας οἷον βεδαιωτής᾽ μεθ᾽
κὖν Ἰούδας, εὐχαριστίαν τοῦτο δηλοῖ, Ραχήλα δὲ,
φοβουμένη μὴ διὰ τὴν εὐτεχνίαν τῆς ἀδελφῆς ἥττονος
παρὰ τἀνδρὸς μοίρας τυγχάνῃ, παραχαταχλίνει τῷ
Ἰακώδω τὴν ἑαυτῆς θεραπαινίδα Βάλλαν. Γίνεται
δὲ παιδίον ἐξ αὐτῆς Δὰν, θεόχριτον ἄν τινες εἴποιεν
ἢ χατὰ τὴν “Ἑλλήνων γλῶτταν xai μετὰ τοῦτον Νεφθα-
λεῖα, ἀμαχάνητος οἷον, διὰ τὸ ἀντιτεχνάσασθαι πρὸς
τὴν εὐτεκνίαν τῆς ἀδελφῆς. Τὸ δ᾽ αὐτὸ xal Λεία
ποεῖ, πρὸς τὸ τῆς ἀδελφῆς ἔργον ἀντιτεχνασαμένη "
πυραχαταχλίνει γὰρ τὴν αὑτῆς θεράπαιναν, Γίνεται
32€ xal ἐκ τῆς Ζελφᾶς υἱὸς Γάδας, τυχαῖον ἄν τις χα-
λέσειεν αὖτόν" xai μετὰ τοῦτον ᾿Ασὴρ,, μαχαριστὴς
λέγοιτο ἄν, ἐξ ὧν πρὸς εὔχλειαν τῇ Λείᾳ προσελάμ-
ἤὕχνε. Ῥουδύήλου δὲ, τοῦ πρεσθυτάτου τῶν υἱῶν Λείας
ὑανδραγόρου [μῆλα χομίζοντος τῇ μητρὶ, ἱΡαχήλα θεα-
Ξ σχμένη παρεχάλει μεταδοῦναι, δι’ ἐπιθυμίας τοῦ
βρώματος γενομένη. Τῆς δ᾽ οὐ πειθομένης, ἀρχεῖ-
59x δ᾽ αὐτὴν ἀξιούσης, ὅτι τῆς τιμῆς αὐτὴν ἀφέλοιτο
τῆς παρὰ τοῦ ἀνδρὸς, ἹῬαήλα πεπαίνουσα τὸν θυμὸν
τῆς ἀδελφῆς, παραχωρήσειν αὐτῇ τἀνδρὸς ἔλεγε χοι--
X μησομένου παρ᾽ αὐτῇ xav ἐχείνην τὴν ἑσπέραν.
Τῆς δὲ προσιεμένης "τὴν γάριν, Ἰάχωθος συγχαθεύδει
τῷ Λεία, ῬῬαχήλᾳ χαριζόμενος. Πάλιν οὖν γίνονται
ξαῖδες αὐτῇ " Ἰσσάχαρις μὲν, σημαίνων τὸν ἐκ μισθοῦ
γενόμενον, Ζαθουλὼν δὲ, ἠνεχυρασμένον εὐνοίᾳ τῇ
» τρὺς αὐτήν" θυγάτηρ δὲ Asiva, Χρόνοις δ᾽ ὕστερον
καὶ Ῥαχήλα γίνεται ὁ ᾿Ιώσηπος υἷός * προσθήχην vevn-
πομένου τινὸς δηλοῖ.
9. Τοῦτον ἅπαντα τὸν χρόνον, ἔτη δ᾽ ἐστὶν εἴχοσιν,
ἐπκοίμαινε τῷ πενθερῷΏἢ:ἩἘ Μετὰ δὲ τοῦτο ἠξίου τὰς
€ γυναῖκας ἀναλαδὼν ἀπαλλάττεσθαι πρὸς αὑτόν. Τοῦ
ἐξ πενθεροῦ μὴ συγχωροῦντος χρύφα τοῦτο ποιεῖν ἐπε-
νόει. Τῶν γυναιχῶν οὖν ἀπεπειρᾶτο πῶς ἔχοιεν πρὸς
τὴν ἀποδημίαν. Τῶν δ᾽ ἐχουσῶν ἡδέως, ἱῬαχήλα
χαὶ τοὺς τύπους τῶν θεῶν, obc σέδειν πατρίους ὄντας
νόμιμον ἦν, cuvaveAouévi συναπεδίδρασχε μετὰ τῆς
ἀδελφῆς, οἵ τε ἑχατέρων παῖδες χαὶ αἱ θεραπαινίδες
σὺν τοῖς υἱοῖς, εἴ τέ τις ἦν χτῆσις αὐταῖς. ᾿Επήγετο
δὲ Ἰάκωθος xai τῶν βοσχημάτων τὴν ἡμίσειαν, Λαθά--
νοῦ μὴ προεγνωχότος. Τοὺς δὲ τύπους τῶν θεῶν ἐπε-
$6 φέρετο ἢ Ῥαχήλα, καταφρονεῖν μὲν τῆς τοιαύτης τι-
ἧς τῶν θεῶν διδάξαντος αὐτὴν Ἰαχώθου, ἵνα δ᾽, εἰ
καταληφθεῖεν ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτῆς διωχθέντες, ἔχοι
τούτοις προσφυγοῦσα συγγνώμης τυγχάνειν.
v. AdÓavoc δὲ, μεθ᾽ ἡμέραν τρίτην γνοὺς τήν τε Ἶα-

LiB. 1. CAP. XIX. 35

mariti erga Rachelam , exspectabatque, si liberos pareret ,
$e honoratam fore , idque assiduis precibus a Deo conten-
debat. Quumque puer masculus natus esaet , et maritus ob
hoc propensior in eam factus, Robelum nominavit filium,
eo quod miseratione divipa ei contigerit : hoc enim signifi.
cat nomen istud. — Postea ex ea tres alii suscepti sunt lí-
beri : Symeon, quod nomen denotat exorabilem ei fuisse
Deum : dein Levi, quasi firmator societatis : post lunc
Judas, quod nomen gratiarum actionem sonat. — Rachela
autem , veríta ne propter fertilitatem sororis deteriore apud
maritum conditione esset, famulam suam Ballam Jacobo facit
accumbere. Ex ea vero puer nascitur Dan; quod nomen
Graci in sua lingna θεόχριτον (a Deo vindicatum) interpre-
larentur : et post hunc Nephthalim , quasi nallis dolis ex-
pugnandus, quod maler ejus arte certaverit cum sororis
fecunditate. Idem autem et Lia facit, contra sororis arti-
ficinm arte usa : suam enim deducit famulam in meriti ac«
cubitum. Ex Zelpha autem uascitur filius Gadas ; ipsumque
licet appellare fortuitum : ac post hunc Aser ; qui beatificus
dicatur, quod Liz celebritati cumulus accesserit. Verum
cum Rubelus, filiorum Lie maximus, mandragore mala
matri attulisset, Rachela visis iis partem sibi dari petiit,
quod cibi istius desiderio teneretur. Ila vero non annu-
ente , jubenteque contentam esse , quod ipsi honorem , quem
apud maritum haberet , eripuerit, Rachela, emolliens ani-
mum sororis , concessuram se ei dicebat, ut cum ea mari-
tus illa nocte cubaret. Qua gralia libenter accepta, cum
Lia concumbit Jacobus , ut Rachela gratificaretur. Rursum
igitur ei filii nascuntur : Issacharis quidem , significans , ex
mercede genitum ; Zabulon vero, oppignoratum benevo-
lentize erga 86 : praeterque bos filia Dina. — Postea vero et
Rachele natus est filius Josephus : id nomen accessionem
rei future indicat.

[52,94. |

9. Toto hoc tempore, quod viginti annos complectitur,
soceri greges pascebat et curabat, Εὖ autem elapso , po-
stulabat at cum uxoribus ab illo liceret discedere. Socero
autem non permittente , clam hoc facere cogitabat. Uxores
igitur pertentabat quomodo latura essent peregrinationem.
Quibus quum grata res esset, Rachela, simulacris etiam
deorum, quos pro patriis colere receptum erat, secum
ablatis , una cum sorore fugiebat, simulque utriusque li-
beri, et (amulse cum suis filiis, asportatis eliam quacunque
possidebant. Abducebat autem Jacohus dimidium peco-
rum, non prssentiente Labano. Simulacra vero deorum
secum ferebat Rachela , edocta quidem a Jacobo liujusmodi
bonorem deorum spernere , ut , si a patre ipsius persequente
denrehensi essent , haberet quo confugeret veniam impetra-
tura.

10. Labanus autem , tertio die post cognito Jacnbi c! filia-

3

86 (ε:,43.)
χώῤον ἀναχώρησιν xai τῶν θυγατέρων, δεινοπαθῶν

ἤλαυνεν ἐπ᾽ αὐτὸν μετὰ δυνάμεως ἐπειγόμενος " xol
xa0' ἑδδόμην ἡμέραν ἐπί τινος λόφου λαμδάνει προ--
χαθιδρυμένους. Καὶ τότε μὲν (ἑσπέρα γὰρ ἦν) ἡσύχα-
6 ζεν" ὄναρ δὲ ὃ Θεὸς αὐτῷ ἐπιστὰς παρήνεσε λαθόντι
τὸν γαμόρὸν xal τὰς θυνατέρας ἠρεμεῖν, xal μηδὲν εἷς
αὐτοὺς ὑπὸ θυμοῦ τολμᾶν, σπονδὰς δὲ ποιεῖσθαι πρὸς
Ἰάχωθον, αὐτὸς λέγων ἐχείνῳ συμμαχήσειν, εἰ κατα-
φρονήσας αὐτοῦ τῆς ὀλιγότητος χωρήσειεν αὐτῷ διὰ
10 μάχης. Λάθανος δὲ, τοιαύτης αὐτῷ ix τοῦ Θεοῦ
προρρήσεως γεγενημένης, μεθ᾽ ἡμέραν εἰς λόγους τὸν

Ἰάχωδον προχαλεσάμενος, xal δηλώσας αὐτῷ τὸ

ὄναρ, ἐπεὶ πρὸς αὐτὸν ἦλθε πεισθεὶς, ἤρξατο κατηγορεῖν
αὐτοῦ. προφέρων ὅτι καὶ πένητα αὐτὸν ἐλθόντα πρὸς
16 αὑτὸν xal πάντων ἄπορον ὑπεδέξατο xal παράσχοι
πᾶσαν ἀφθονίαν τῆς αὐτοῦ χτήσεως. « Καὶ γὰρ θυ-
« γατέρας τὰς ἐμὰς συνέζευξα, τὴν εὔνοιάν σου τὴν
« πρὸς ἡμᾶς τούτοις αὐξηθήσεσθαι λογιζόμενος" σὺ δὲ,
« οὔτε τῆς μητρὸς τῆς ἑαυτοῦ καὶ χοινωνίας ἧς εἴχες
30 « πρὸς ἐμὲ συγγενείας, οὔτε γυναιχῶν ἃς ἔγημας αἰδῶ
« ποιησάμενος, οὔτε τέκνων ὧν εἰμὶ πάππος, ἐχρήσω μοι
« πολέμου νόμῳ, χτῆσιν μὲν ἄγων τὴν ἐμὴν, θυγατέρας
« δὲ ἀναπείσας ἀποδρᾶναι τὸν γεγεννηχότα, ἱερά τε
« πάτρια βαστάσας οἴχοι [φερόμενος], ὑπό τε τῶν
9b « ἐμῶν τιμηθέντα προγόνων xxt ὑπ᾽ ἐμοῦ θρησχείας τῆς
« αὐτῆς ἐχείνοις ἀξιωθέντα. Καὶ ταῦτα ἃ μηδὲ οἱ
« πολεμήσαντες τοὺς ἐχθροὺς ἔδρασαν, ὃ συγγενὴς σὺ,
« χαὶ τῆς μὲν ἀδελφῆς τῆς ἑυΐῆς υἱὸς, θυγατέρων δὲ
e τῶν ἐμῶν ἀνὴρ, ξένος δὲ xai ἐφέστιος τῆς ἐμῆς οἷ-
80 « χίας γεγενημένος ἔδρασας. » ᾿[αῦτ᾽ εἰπόντος Λαδά-
vou, Ἰάχωδος ἀπελογεῖτο, μὴ μόνῳ πατρίδος ἔρωτα
τὸν Θεὸν, ἀλλὰ xol πᾶσιν ἐμφῦσαι, xal μετὰ τοσοῦτον
χρόνον χαλῶς ἔχειν αὐτῷ χατελθεῖν εἰς ταύτην. « Ὑπὲρ
« δὲ τῆς λείας ἧς ἐγκαλεῖς, φησὶν, ἀδικῶν αὐτὸς ἂν
35 « εὑρεθείης ἐπ᾽ ἄλλῳ χριτῇ᾽ ὑπὲρ γὰρ ἧς ἐχρῆν σε
« χάριν ἡμῖν ἔχειν xal φυλαχθείσης ὅφ᾽ ἡμῶν xai
« πλείονος γεγενημένης, ὑπὲρ ταύτης πῶς οὐ Ótauap-
« τάνεις τῶν διχαίων χαλεπαίνων ἐμοὶ, εἰ μοῖραν αὐ--
« τῆς ὀλίγην λαθόντες ἔχομεν; Περὶ μέντοι γε τῶν θυ-
40 « γατέρων,; ἴσθι μὴ κατ᾽ ἐμὴν χαχουργίαν ἀπαναστήσαν-
« τὸς ἀχολουθεῖν, ἀλλὰ κατ᾽ εὔνοιαν διχαίαν, ἣν γυναιξὶ
« γαμεταῖς πρὸς συνοιχοῦντας εἶναι συμιέθηχεν. " Emov-
« ται τοίνυν οὐχ ὡς ἐμοὶ τοσοῦτον ὅσον τοῖς παισὶν
« ἑαυτῶν. ν Καὶ ταῦτα μὲν Grip τοῦ μηδὲν ἀδιχεῖν
45 αὐτὸς ἔλεγε " προσενεχάλει δὲ xal κατηγορίαν ἐποιεῖτο,
ὅτι μητρὸς ὧν ἀδελφὸς τῆς αὐτοῦ, καὶ συζεύξας αὐτῷ
τὰς θυγατέρας, ἐπιτάγμασιν ἐχτρυχώσειε χαλεποῖς,
εἴχοσιν ἐτῶν ἀριθμὸν ἐν αὐτοῖς χατασχών. Καὶ τὰ
μὲν προφάσει τῶν γάμων ὑπ᾽ αὐτοῦ γενόμενα, καίπερ

60 ὄντα χαλεπὰ, χουφότερα ἔφασχε, χείρω δὲ τὰ μετὰ |

τοὺς γάμους, καὶ ἅ τις ἐχθρὸς ἔφυγεν ἄν. Καὶ γὰρ
σφόδρα καχούργως 6 Λάδανος ἐχρήσατο τῷ Ἰαχώθδῳ.
Ὁρῶν γὰρ αὐτῷ τὸν Θεὸν πρὸς ὅ τι θελήσειε συλλαμ-

- [d σῳ ,
Gavópsvov, ὑπισχνεῖτο τῶν τεχθησομένων αὐτῷ παρέ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. 18.

——À———

[54,55.]
rum discessu, indignatus insequebatur eum cum valida
manu : et septima die assequutus est eos in colle quodam
castrametatos. Et tunc quidem, nocte áppetente, ab omni
vi se continuit. Dcus autem illi per quietem adstans
monuit ut generum et filias animo placato acciperet, nec
quid durius in eos pre ira consuleret, sed cum Jacobo ἴα-
dus feriret, dicens se illi propugnatorem futurum, si cum
eo propter paucitatem contempto manus consereret. Tum
Labanus, quum hac ei prenunoiasset Deus, sequenti die
Jacobum ad colloquium evocans, eique somnium narrans,
cui fidem habens ad ipsum venerat , co»pit illum accusare ,
exprobrans quod pauperem illum ad ee venientem et
omnium egenum susceperit et de suis facultatihus abunde
ipsi suppeditarit. « Nam filias meas, inquit, tibi conjunxi,
« pulans hoc pacto benevolentiam erga nos tuam fore fir-
« miorem. Tu vero, neque tuam ipsius matrem, neque
« cognalionem qua mihi conjunctus es, neque uxores
« quas duxisti, neque liberos quorum avus sum, reveritus,
« Don aliter quam hostem me tractasti, bona quidem mea
« diripiens, filiabusque genitorem fugere persuadens, ac
« sacra palria tecum domum asportans , quum apud majores
« meos tum apud me summa in veneratione habita. Imo
« eL qua vix hostis hosti faceret, tu cognatus et e sorore
« quidem nepos, filiarum vero maritus, hospes insuper ac
« domesticus convictor mihi fecisti. » Quum bec dixisset
Labanus, pro se respondit Jacobus , non sibi solum, sed
omnibus , Deum indidisse patriae amorem, eequumque esse
« Quod
« vero prede, inquit, abact& crimen objicis, ipse Inju-
« Stilize sub alio judice damnareris. Quum enim gratiam milii
« pro facullatibus tuis conservatis et auctis debeas, quo-
« modo fieri potest ut super his non recedas a justitia, qui
« tegre fers quod modicam earum partem abstulerimus?
« Certe quod ad filias attinet, scito illas non ex malo mei
« abeuntis consilio se mibi comites dare, sed ex justa be-
« nevolentia, quam nuptas mulieres erga eos, quibuscum
« vivunt, habere contigit. Sequuntur igitur non tam me,
« quam liberos suos. » Atque hzc quidem dixit Jacobus,
ut ostenderet se injuriam à//i non fecisse. Insuper autem
querelis reum agebat : quod , matris suze quum esset frater,
filiasque connubio sibi junxisset, duris mandatis, quibus per
viginti annos detentus fuerat , enm Zontriverit, Atque ille
quidem, quz ex causa et simulatione nuptiarum fecisset ,
quamvis gravia, leviora dicebat, nuptias vero insequnta
multo graviora, que vel inimicus fugisset. Etenim
Labanus valde inique Jacobum tractaverat. Nam videns
eum in iis qua& voluit a Deo adjuvari, nunc pollicebatur se

ut post tantum temporis ad eam se reciperet.

i 44.

ξεῖν ἔσθ᾽ ὅτε μὲν ὅ τι χαὶ γένοιτο λευχὸν, ποτὲ δ᾽ αὖ τὰ
ἀἔλανα τῶν γεννωμένων. [ΠΠληθυόντων δὲ τῶν ἐπ᾽
ὀνόματι τῷ ᾿Ιαχώφου τιχτομένων, τὴν μὲν εἷς τὸ πα-
tov οὐχ ἐφύλαττε πίστιν, εἰς ἔτος δὲ παρέξειν ἐπηγ-
γέλλετο τὸ ἑξῆς, διὰ τὸ ἐποφθαλμιᾶν τῷ πλήθει τῆς
χτήσεως, ἐπαγγελλόμενος μὲν διὰ τὸ δυσέλπιστον γε-
νέτθαι τοσαῦτα, ψευδόμενος δὲ ἐπιγενομένοις,

ια΄. Περὶ μέντοι τῶν ἱερωμάτων ἐχέλευεν ἔρευναν
ποιεῖσθαι. Δεξαμένου δὲ Λαδάνου τὴν ἔρευναν, 'Pa-
v χήλα πυνθανομένη͵ χατατίθησι τοὺς τύπους εἷς τὴν σά-
Tn* τῆς φερούσης αὐτὴν χαμήλου' ἐκαθέζετο δὲ, φά-
σχηυσα τὴν χατὰ φύσιν χάθαρσιν αὐτῇ ἐνοχλεῖν. Καὶ
Αἥβανος μὲν ἀφίσταται τῆς ἐπὶ πλεῖον ἐρεύνης, οὐχ
5» cire, τὴν θυγατέρα μετὰ τοιούτου πάθους τοῖς τύποις
προσελθεῖν. Ποιεῖται δὲ ὄρχους πρὸς Ἰάχωῤον, οὐδενὸς
17:5 μνησικακήσειν τῶν γεγονότων, ἀλλὰ xdxsivoc, ἀ-
ταπύσειν αὐτοῦ τὰς θυγατέρας. Καὶ τὰς πίστεις τὰς
ἐπὶ τούτοις ἐποιήσαντο ὑπὲρ ὀρῶν τινῶν, ἐφ᾽ οἷς στή-
^3 ἀνέθεσαν κατὰ βωμοῦ σχῆμα“ ὅθεν Γαλάδης λέγε-
zt 5$ βουνὸς, ἂτ᾽ οὗ καὶ νῦν Γαλαδηνὴν καλοῦσι τὴν

ἦν. Ἐστιχθέντων δ᾽ ἐπὶ τοῖς ὅρχοις 6 μὲν Ad6avoc
ἀγέζεωξεν.

»*

σαι
τ

τ᾿

*

ΚΕΦ. Κ΄.

Ἰχώδῳ δὲ εἰς τὴν Χαναναίαν προϊόντι φαντάσματα
L : 3 À À , ’ E e
ευνετύγμανεν ἀγαθὰς ἐλπίδας ὑπαγορεύοντα περὶ τῶν
Z& ὕστερον. Καὶ τὸν μὲν τόπον ἐχεῖνον προσαγορεύει
Θεοῦ στρατόπεδον" βουλόμενος δὲ εἰδέναι τί ὁ ἀδελφὸς
Ξεοῖ αὐτοῦ φρονεῖ, τοὺς γνωσομένους ἕχαστα μετὰ ἀ-
erf 3, M 3 " € ,
χοιξείας προὔπεμψε, δεδιὼς αὐτὸν διὰ τὴν προτέραν
ἱπονίαν. ᾿Ενετέλλετο δὲ τοῖς πεμπομένοις λέγειν πρὸ
» τὸν Ἤσαυον ὅτι νομίσας Ἰάχωθος ἄδιχον συνδιαιτᾶσθαι
« - —— od ^. 4 A 4 Lond b]
zj705 τῇ ὀργῇ, τῆς χώρας ἐχὼν ὑπεξέλθοι, xai νῦν τὸν
ἡρόνον ἱκανὸν ἡγούμενος εἶναι διαλλαχτὴν ἐπανήχοι,
τναῖχάς τε xai παῖδας ἐπαγόμενος «μετὰ τοῦ πορισθέν-
τὸς δίου, μετὰ τῶν τιμιωτάτων ἑαυτὸν ἐχείνῳ παραδι-
.. 8.» , , Hi 3 ΄“Ὸ ^ ^"
ὦ δὶς, ὅτι χρίνει μέγιστον ἀγαθὸν τὸ τῷ ἀδελφῷ cuuue—
ταλαυθάνειν τῶν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δεδομένων. Καὶ οἱ μὲν

ταῦτα ἐδήλουν "Hoavo, δὲ περιχαρὴς γίνεται xal τῷ.

ἀξελοῷ ὑπήντα σὺν ὁπλίταις τετραχοσίοις, xat Ἰάχω-
tac , πυνθανόμενος ἥχειν αὐτὸν ὑπαντησόμενον μετὰ
“τοσούτων δπλιτῶν, ἦν περίφοδος. Τῷ μέντοι Θεῷ τὴν
ὥπίδα τῆς σωτηρίας ἐπέτρεπε, xai πρόνοιαν εἶχεν ἐχ
τῶν παρόντων ὅπως &v αὐτὸς ἀπαθὴς σώζοι τοὺς σὺν αὖ-
τήσας τῶν ἐχθρῶν, εἰ ἐθέλοιεν ἀδικεῖν. ΝΕί-
wx οὖν τοὺς σὺν αὑτῷ, τοὺς μὲν προὔπεμπε, τοὺς δὲ
λειπομένους ἄσσον ἐχέλευεν ἀχολουθεῖν, ὅπως εἰ βιασθεῖεν
*Á προπεμφθέντες, ἐπιθεμένου τοῦ ἀδελφοῦ, χαταφυγὴν
ἔγοιεν τοὺς ἑπομένους. Καὶ τοῦτον διατάξας τοὺς σὺν αὖ-
τῷ τὸν τρόπον, πέμπει τινὰς δῶρα χομίζοντας τἀδελφῷ"
ὑποζύγια δ᾽ ἦν τὰ πεμπόμενα xai πλῆθος τετραπόδων
9 ποιχίλων, ἃ δὴ τίμια τοῖς ληψομένοις ἔμελλεν ἔσεσθαι
παρὰ τὸ σπανίζειν αὐτῶν. ᾿Ἤεσαν δὲ οἱ πεμφθέντες
ix ξιαλειαμάτων, ἵνα συνεγέστερον ἐντυγχάνοντες πολ-

—
«1
M

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XX.

[55-57.] 37
el daturum pecudum quicquid album nasceretur, nunc
autem rursus quicqnid nigrum. — Quum autem crevissent
pecora, que Jacobi erant futura, non servabat fidem in
priesens , sed in proximum annum se daturum promittebat,
quod invideret facultatum abundantiam, promittens qui-
dem, quum non speraret tantum proventum, at mox , ubi
provenerat , f(allens.

11. Veruntamen de sacris ablatis jussit inquisitionem
feri. Quum autem hoc in se recepisset Labanus, Rachela,
re audita, deponit simulacra in stratum cameli, in quo
ipsa vehebatur : superque sedebat, dicens menstruis se
laborare. Ac Labanus quidem destitit amplius perscrutari ,
credens filiam sic affectam non accessuram esse ad simula-
cra. Porro jurejurando fidem dat Jacobo, se nullam sibi
faclam injuriam in memoria habiturum : quin et ille vicis-
sim, se filias ejus amore prosequuturum. — Atque hoc
fedus ab iis iclum est super monte quodam, ubi columuam
erexerunt arae specie. Unde Galades colli nomen factum,
ἃ quo terra nunc Galadena dicta est. — Convivio post fedus
celebrato, Labanus quidem domum reversus est.

CAP. XX.

Jacobo autem in Chapanszam iter pergenti visiones obve-
niebant, de futuris el spem summam. afferentes : atque lo-
cum quidem inde appellavit Dei castra. Αἱ volens perno-
scere aninum fratris erga se, praemisit accurate cuncta
exploraturos, timens eum propter veterem suspicionem.
Iis vero quos mittebat in mandatis dedit at Esavo dicerent
quod Jacobus ultro terram patriam reliquerit, ne cum
fratre sibi perirato habitaret et nunc credens tantum
temporis satis valere ad gratiam reconciliandam , rever-
terit, uxoresque ac liberos adducens et facultates industria
quasitas, cum preliosissimis quibusque semet illi tradi-
turus : quia bonorum maximum existimat, quie Deus
largitus est, cum fratre communicare . Et illi quidem hzc
nunciarunt. Esavus vero letatur fratrique ín occursum
properat cum quadringentis armatis , Jacobusque , audiens
eum obviam venire cum tot armatis, valde extimuil. At in
Deo spem omnem salutis reponebat, et ex presentibus
providebat , 6t ipse illeesus suos servaret , hostibus superior
si quid injusti intentarent. 118 igitur qui secum erant dis-
tributis, alios quidem praemittebat, alios vero post tergum
proxime sequi jubebat : ut si prsemissi forte vi opprime-
rentur, Esavo eos aggrediente, ad sequens agmen habe-
rent refugium. Atque hoc modo instruclis qui secum erant ,
quosdam ad fratrem mittit cum muneribus. Ea vero con.
stabant jumentis ac mullis variisque quadrupedibus , quae-
que accepturis ob raritatem eorum futura essent in pretio.
Interjecto autem spatio ihant legati, ut continuo advenien-

6 πιγενομένης ἐχίνει τοὺς σὺν αὑτῷ.

l

2

-
-

926

34

35

A5

b

P ond
ὟΣ,

88 (45,46.)

λοὶ δοχῶὥσιν" ἀνήσειν γὰρ πὸ τῶν δώρων τῆς ὀργῆς, εἰ
διαμένοι τεθυμωμένος. — "Ext μέντοι xal λόγοις χρη-
στοῖς ὁμιλεῖν πρὸς αὐτὸν εἴρητο τοῖς πεμπομένοις.

β΄. Ταῦτα συνθεὶς διὰ πάσης τῆς ἡμέρας, νυχτὸς ἐ-
Καὶ χείμαρρόν
τινα Ἰάδαχχον λεγόμενον διαδεθηχότων [άχωδος ὗπο-
λελειμμένος, φαντάσματι συντυχὼν διεπάλαιεν, ἐχεί-
νου προκατάρχοντος τῆς μάχης" ἐχράτει τε τοῦ φαντά-
σματος, ὃ δὴ καὶ φωνῇ χρῆται xat λόγοις πρὸς αὐτὸν,
χαίρειν τε τοῖς γεγενημένοις παραινοῦν xal μὴ μικρῶν
χρατεῖν ὑπολαμθάνειν, ἀλλὰ θεῖον ἄγγελον νενιχηχέναι,
xai σημεῖον ἡγεῖσθαι τοῦτο μεγάλων ἀγαθῶν ἐσόμενον,
xal τοῦ μηδέποτε τὸ γένος ἐχλείψειν αὐτοῦ, μηδ᾽ ὑπέρ-
τερον ἀνθρώπων τινὰ τῆς ἰσχύος ἔσεσθαι τῆς ἐχείνου.
"Exésué τε χαλεῖσθαι αὐτὸν Ἰσράηλον᾽ σημαίνει δὲ
τοῦτο χατὰ τὴν Ἑδραίων γλῶτταν, τὸν ἀντιστάντα
ἀγγέλῳ. Ταῦτα μέντοι προὔλεγεν, Ἰαχώδου δεηθέν--
τος’ αἰσθόμενος γὰρ ἄγγελον εἶναι Θεοῦ , τίνα μοῖραν
ἔξει σημαίνειν παρεχάλει. Καὶ τὸ μὲν φάντασμα ταῦτ᾽
εἰπὸν ἀφανὲς γίνεται" ἡσθεὶς δὲ τούτοις Ἰάχωξος Φα--
νούηλον ὀνομάζει τὸν τόπον. Σημαίνει δὲ πρόσωπον θεοῦ.
Καὶ γενομένου διὰ τὴν μάχην ἀλγήματος αὐτῷ περὶ τὸ
νεῦρον τὸ πλατὺ, αὐτός τε ἀπείχετο τῆς τούτου βρώ-
σεως xal Ov ἐχεῖνον οὐδ᾽ fjuiv ἐστιν ἐδώδιμον.

γ΄. [Πλησίον δ᾽ ἤδη τὸν ἀδελφὸν πυνθανόμενος, χε-
λεύει προϊέναι τῶν γυναιχῶν ἑχχτέραν xa) αὑτὴν μετὰ
τῶν θεραπαινίδων, ἵνα πόρρωθεν ἀφορῷεν τὰ ἔργα τῶν
ἀνδρῶν μαχομένων, el τοῦτο θελήσειεν " Hoauoc. Προσ-
εχύνει δ᾽ αὐτὸς τὸν ἀδελφὸν ἐγγὺς αὐτῷ γενόμενον, οὐ-
δὲν περὶ αὐτοῦ δόλιον φρονοῦντα. Καὶ ὁ Ἤσανος ἀ-
σπασάμενος αὐτὸν ἀνήρετο τῶν παίδων τὸν ὄχλον χαὶ
τὰς γυναῖχας, ἠξίου τε τότε τὸ πᾶν μαθὼν περὶ αὐτῶν
xat αὐτὸς μὲν συμθαδίζειν αὐτοῖς πρὸς τὸν πατέρα, Ἰα-
κωύου δὲ προφασιζομένου τὸν χόπον τῶν ὑποζυγίων,
ὑπεχώρησεν εἰς Σάειραν" ἐνταῦθα γὰρ ἐποιεῖτο τὴν δίαι-
Tuv, προσαγορεύσας τὸ χωρίον ἀπὸ τῆς αὑτοῦ τριχώ-
σεως Δασεῖαν.

ΚΕΦ. KA'.

ἸΙάχωδος δὲ ἀφίχετο εἷς τὰς ἔτι νῦν Σχηνὰς λεγοιέ-
νας, ὅθεν εἰς Σίχιμον παρῆν" Χαναναίων δ᾽ ἐστὶν 7, πό-
Aw. Τῶν δὲ Σιχιμιτῶν ἑορτὴν ἀγόντων, Δεῖνα, ἣ
θυγάτηρ ἦν Ἰαχώδου μόνη, παρῆλθεν εἰς τὴν πόλιν,
ὀψομένη τὸν χόσμον τῶν ἐπιχωρίων γυναικῶν, Θεα-
σάμενος δ᾽ αὐτὴν Συχέμης, ᾿Ιωμώρου τοῦ βασιλέως
υἱὸς, φθείρει δι᾽ ἁρπαγῆς, καὶ διατεθεὶς ἐρωτικῶς Íxe-
τεύει τὸν πατέρα λαβεῖν αὐτῷ πρὸς γάμον τὰν χόρην.
"O δὲ πεισθεὶς xe πρὸς τὸν Ἰάχωθον, δεόμενος τῷ
παιδὲ αὐτοῦ Συχέμῃ συζεῦξαι Δεῖναν χατὰ νόμον.
᾿Ιάκωθος δὲ, οὔτ᾽ ἀντιλέγειν ἔχων διὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ
παραχαλοῦντος οὔτε νόμιμον ἡγούμενος ἀλλοφύλῳ συν-
οιχίζειν τὴν θυγατέρα, ἠξίωσεν ἐπιτρέψαι αὐτῷ βου-
λὴν ἀγαγεῖν περὶ ὧν παρεκάλει. ᾿Ἀπήει μὲν οὖν ὃ βα-
σιλεὺς, ἐλπίζων Ἰάχωθον παρέξειν τὸν γάμον’ ?Idxo-

φγῃὶ

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. KA.

[e7,*5 ]

tes multi esse viderentur : nam donis placatum remissurum
iram, δὶ adhuc excandesceret. Quin et iis qui missi erant
mandavit ut blande illum alloquerentur.

2. His ita per totam diem dispositis, sub noctem suorum
agmen movebat. Quumque torrentem quendam Iabacchum
nomine transissent , Jacobus pone relictus in spectrum in-
cidit, et cum eo luctatur, certamen primum ineunte, fitque
superior speclro, quod voce simul et verbis ad ipsum uti-
tur, iisque qu& acciderant lzetari submonens , neque ut ad-
versus exigua se praevaluisse crederet , sed angelum divinum
vicisse, atque hoc ipsum reputaret magn: felicitatis esse
preesagium, genusque ejus nunquam desiturum esse, ne-
que mortalium quenquam ipso viribus validiorem fore.
Quin et pricepit ut Ieraelum se vocaret : quod Hebraica lin-
gua significat angelo reluctantem. Hec sane praedixit,
poscente Jacobo : nam quum sensisset angelum esse Dei,
rogabat ut ostenderet quid sibi in fatis esset. His dictis
spectrum evanuit. Ista laeto animo accipiens Jacobus
locum Phanuelum nominat : íd siguificat faciem dei. Quurm-
que ei inter luctandum exortus esset dolor in ]ato nervo,
quum ipse illius esu abstinuit, tum uobis illo propter eui
vesci non licet.

3. Cognito autem fratrem ;am nou procul abesse, juhet
uxores procedere seorsum , quamque cum pedissequis suis ,
ut e longinquo spectarent pugnam virorum , si lioc voluisset

Esavus. [086 vero, fratri propior factus, eum adoravii,

nihil mali de eo cogitantem. ΕΠ Esavus eo salutato inter-
rogabat de turba liberorum et mulierum , et , quum didicisset
omnia, ipse ad patrem eos deducere volebat. Jacobo vero
praetendente lassitudinem jumentorum , reversus est Esa-
vus in Sairam : illic enim habitabat, loco is/i nomine facto

Villosa ab hirsutia sua.
CAP. XXI.

At Jacobus pervenit ad Scenas , quas vocant etiamnum :
unde Sicimum proficiscebatur ; Chananzeorum autem urbs
est. Sicimitis vero solennem diem agentibus , Dina, quae
Jacobi filia erat unica, urbem adiit ad visendum cultum
mulierum istius regionis. Eam vero quum conspexisset Sy-
chemes, Emmori regis filius, rapt: stuprum intulit, et
amore correptus supplicat patri nt acciperet ipsi puellam in
matrimonium. Ille autem morem ei gerens venit ad Jaco-
bum, obsecrans ut filio suo Sychem:» Dinam conjungerel
legitimo connubio. Jacobus vero, qui neque negare pole
rat propter dignitatem rogantis, neque fas putabat alieni-
genz filiam collocare, petiit ut sibi daret potestatem deli-
berandi de quibus poscebat. Discessit itaque rex , speraus

6,47.)

ὅος δὲ τοῖς παισὶ δηλώσας τήν τε φθορὰν τῆς ἀδελοῆς
χαὶ τοῦ Ἐμμώρου τὴν δέησιν ἠξίου βουλεύεσθαι τί
ποιεῖν. Οἱ μὲν οὖν πλείους ἡσύχαζον Yvan ἀποροῦν-
τες. Συμεὼν δὲ xoi Λευὶς, ὁμομήτριοι τῆς κόρης ἀδελ-
5 go, πρὸς ἀλλήλους συντίθενται τοιάνδε τινὰ πρᾶξιν.
Οὔσης ἑορτῆς καὶ τῶν Σικιμιτῶν tl; ἄνεσιν xal εὐω-
γίαν τετραμμένων, νύχτωρ πρώτοις ἐπιβαλόντες τοῖς
φύλαξι χτείνουσι κοιμωμένους, xal παρελθόντες εἰς τὴν
πόλιν ἀναιροῦσι πᾶν ἄρρεν καὶ τὸν βασιλέα σὺν αὐτοῖς
k zat τὸν υἱὸν αὐτοῦ, φείδονται δὲ τῶν γυναιχῶν, Πρά-
irr, δὲ ξαῦτα δίχα τῆς τοῦ πατρὸς γνώμης ἐπανά--
qot τὴν ἀδελφήν.
β΄. Ἰαχώδῳ δ᾽ ἐχπλαγέντι πρὸς τὸ μέγεθος τῶν γε-
τονύτων χαὶ γαλεπαίνοντι πρὸς τοὺς υἱοὺς 6 Θεὸς παρα-
ek ἐχέλευσε θαρρεῖν, ἁγνίσαντι δὲ τὰς σκηνὰς θυ-
σας ἐπιτελεῖν, ἃς τὸ πρῶτον ἀπιὼν εἰς τὴν Μεσοπο-
ταμίαν ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ ὀνείρου ηὔξατο, ᾿Αγνίζων οὖν
τοὺς ἑπομένους ἐντυγχάνει τοῖς Λαδάνου θεοῖς (οὐ γὰρ
ἠἐκίστατο ὑπὸ τῆς Ῥαχήλας χλαπέντας)᾽ xal αὐτοὺς
* ἔχουψγεν ἐν Σιχίμοις εἰς γῆν δὁπὸ τὴν δρῦν, ἀπάρας τε
τοὐντεῦθεν ἐν Βυηθήλοις ἔθυεν, ὅπου τὸ ὄνειρον ἐθεάσατο,
Joger« πρότερον ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας.
. Ἐντεῦθεν δὲ προϊὼν, ἐπεὶ χατὰ τὴν ᾿Εφραθάνην
γίνεται, ἐνθάδε Ῥαχήλαν ix τοχετοῦ θανοῦσαν θάπτει,
2 ucyry τῶν συγγενῶν τῆς ἐν Χεύρῶνι τιμῆς οὐ τυχοῦ-
σαν. Ἠενθήσας δὲ μεγάλως, τὸ ἐξ αὐτῆς παιδίον Βε-
vaply ἐχάλεσε, διὰ τὴν ἐπ᾽ αὐτῷ γενομένην ὀδύνην
τῇ μητρί. Οὔτοι Ἰαχώδου παῖδες οἱ πάντες, ἄρρενες
μὲν δώδεχα, θήλεια δὲ αἱα. Τούτων ὀχτὼ γνήσιοι ἐχ
» Λείας μὲν ἐξ. ὃ δύο δὲ ἐχ Ῥαχήλας, τέσσαρες δὲ dx τῶν
Ἐεραπαινίδων, δύο ἐξ ἑκατέρας, ὧν καὶ τὰ ὀνόματα

πάντων «pos εἴπον.

ΚΕΦ. KB'.

Παρῆν δ᾽ ἐντεῦθεν ἐπὶ Χεδρῶνα πόλιν ἐν Χαναναίοις
κειμένην. "Exst δὲ Ἴἴσαχος τὴν δίαιταν eye. Καὶ
5 βραχέα uiv ἀλλήλοις συνδιατρίδουσι" τὴν γὰρ 'Ῥεδέχ-
xx» Ἰάχωδος οὐ χατέλαδε ζῶσαν. Θνήσχει δὲ xal
Ἴναχος οὗ μετὰ πολὺ τῆς ἀφίξεως τοῦ υἱοῦ, καὶ ταφῆς
ἔτυχεν ὑπὸ τῶν παίδων σὺν τῇ γυναικὶ ἐν Χεδρῶνι,
uwrutíou προγονιχοῦ ἐν αὐτῇ τυγχάνοντας αὐτοῖς,
«i "Eyévero δὲ 6 Ἴσαχος ἀνὴρ θεοφιλὴς, χαὶ προνοίας πολ-
τῆς ἠξιωμένος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ μετὰ "AÓpauov τὸν πα-
τέρα, πολυχρονιώτατος δέ" βιώσας γὰρ ἔτη πέντε xal
οἱδοήκοντα πρὸς τοῖς ἑκατὸν μετὰ ἀρετῆς οὕτως ἀπέ-

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. XXII.

[s5,59.] 49
Jacobum has facturum esse nuptias — Jacobus autem, ín.
dicata filiis injuria sororis et Emmori petitione, postulabat
eos copsultare quid factu opus esset. Iliorum quidem plu-
rimi eonticnerunt incerti quid agerent, Symeon vero et
Levi , uterini puelle fratres, inter se consentiunt super tali
facinore perpetrando. Quum festiva esset celebritas et Sici-
mitze sese darent animorum remissioni et epulis , invadunt
noctu primos custodes et consopitos trucidant , urbemque
ingressi mares omnes interimunt, ipsumque regem inter
illos et filium ejus , feminis vero parcunt. Istis autem citra
consensum patris perpetratis sororem reducunt.

2. Jacobo facinoris magnitudine perculso filiisque suc-
censenti Deus adstans , bono esse animo jubebat , lustratis-
que tentoriis sacrificia celebrare , quee primum quum iret in
Mesopotamiam , post visionem in somnio voverat. Itaque
dum lustrat suos, incidit ín Labani deos ( nesciverat enim
Rachelam eos surripuisse) , eosque apud Sicima in terra oc-
cultavit sub quercu. Atque inde prefectus sacrificavit apud
Bethela, ubi somnium viderat, quum olim in Mesopota-
miam iter faceret.

3. Ex eo autem loco progrediens , quum in agrum Ephra-
thanen venisset, Rachelam ibi ex partu mortuam sepelit ,
qua sola cognatorum sepulturie honorem in Chebrone non
assequuta est. Eam vero quum valde luxisset Jacobus, fi-
lium ex ea natum Benjaminem nominavit, ob matris ex eo
dolorem. Isti sunt omnes filii Jacobi - mares quidem duo-
decim , femina vero una. Horum octo legitimi , ex Lia qui-
dem sex , duo vero ex Rachela; quattuor autem ex ancillis ,
ex utraque duo, quoruin omnium nomina supra retuli.

CAP. XXII.
Inde autem venit Chebronem, urbem in Cbhanansza si-

tam Atque paululum
temporis una vixerunt : nam Rebeccam in vivis non inve-

: illic enim Isacus commorabatur.
niebat Jacobus. Moritur vero et Isacus non multo post
filii adventum, et sepultus est a filiis in Chebrone , ubi erant
monumenta paterna. Fuit autem Isacus vir Deo carus,
multaque eum post Abramum patrem providentia dignatus
est Deus. Valde autem longrevus era! : nam quum vixisset
annos centum et octoginta quinque cum virtute, defunctus
est.

40 (ε"---49.)

ΒΙΒΛΟΣ AEYTEPA.

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῇ δευτέρᾳ βίδλῳ.

α΄. Ὥς Ἤσανος xai Ἰάχωδος, 'Ia&xou παῖδες ὄντες, διείλοντο
τὴν οἴχησιν᾽ xai Ἤσανος μὲν τὴν Ιδουμαίαν κατέσχεν, Ἶά-
χωθος δὲ τὴν Χαναναίαν. .

B. Ὥς Ἰώσηπος, ὁ νεώτατος τῶν Ἰακώδου παίδων, ὀνειρά-
των αὐτῷ προδειχνύντων τὴν μέλλουσαν εὐδαιμονίαν, ὑπὸ
τῶν ἀδελφῶν ἐφθονήθη. —

Y. Ὡς αὐτὸς οὗτος, εἰς Αἴγυπτον πραθεὶς ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν
διὰ τὸ πρὸς αὐτὸν μῖσος, καὶ γενόμενος. ἐπίσημος ἐχεῖ καὶ
λαμπρὸς, τοὺς ἀδελφοὺς ἔσχεν ὑποχειρίους.

δ΄. *H τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῆς γενεᾶς πάσης πρὸς αὐτὸν με-
τάδασις, διὰ τὸν γενόμενον λιμόν.

ε΄. Ὅσα τοῖς Ἑ δραίοις ἐν Αἰγύπτῳ συνέδη καχοπαθοῦσιν
ἐπ᾽ ἔτη τετραχόσια.

c. 'H Μωύσέως γέννησις καὶ ἀνατροφή.

C. Ὡς Μωύσέως ἡγονυμένον τὴν Αἵγνπτον ἐξέλιπον "Eboatoc
καὶ ἡ θάλασσα αὐτοῖς, διωχομένοις ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων,
ἀνακοπεῖσα φυγεῖν δι᾿ ἀὐτῆς παρέσχε.

Περιέχει δὲ ἡ βίδλος ἔτη διαχόσια εἴχοσι.

ΚΕΦ. Α΄.

Μετὰ δὲ τὴν Ἰσάχου τελευτὴν ol παῖδες αὐτοῦ, με-
ρισάμενοι τὴν οἴχησιν πρὸς ἀλλήλους, οὐχ ἣν ἔλαθον
ταύτην xal χατέσχον. Ἀλλ᾽ Ἤσαυος μὲν, τῆς Χεύρω-
νίας πόλεως ἐχχωρήσας τῷ ἀδελφῷ, ἐΐ Σαείρᾳ διη-

5 τᾶτο, xal τῆς Ιδουμαίας ἦρχεν, οὕτω χαλέσας τὴν
χώραν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ. ξδωμος γὰρ ἐπωνομάζετο, χατὰ
τοιαύτην αἰτίαν τυχὼν τῆς ἐπιχλήσεως" ἀπὸ θήρας
ποτὲ χαὶ πόνου τοῦ περὶ τὸ χυνηγέσιον λιμώττων ἐπα-
νῆλθεν᾽ ἔτι δ᾽ ἦν παῖς τὴν ἡλιχίαν" ἐπιτυχὼν δὲ τἀδελφῷ

10 φαχῆν ἐσχευαχότι πρὸς ἄριστον αὐτῷ, ξανθὴν σφόδρα
τὴν χρόαν, καὶ διὰ τοῦτο ἔτι μᾶλλον ὀρεχθεὶς, ἠξίου
παρασχεῖν αὐτῷ πρὸς τροφήν᾽ 6 δὲ ἀποδόσθαι τὸ
πρεσθεῖον αὐτῷ τοῦ φαγεῖν, συνεργῷ χρησάμενος τῇ
πείνη. τὸν ἀδελφὸν ἠνάγχαζε᾽ χἀχεῖνος ὑπὸ τοῦ λιμοῦ

I5 προαχθεὶς παραχωρεῖ τῶν πρεσδείων αὐτῷ μεθ᾽ ὅρχων.
"Ev0v διὰ τὴν ξανθότητα τοῦ βρώματος ὑπὸ τῶν ἣλι-
χιωτῶν χατὰ παιδιὰν "Εδωμος ἐπεχλήθη" ἔδωμα γὰρ
*E6patot τὸ ἐρυθρὸν χαλοῦσι' xal τὴν χώραν οὕτως προσ-
ἡγόρευσεν. “Ἕλληνες γὰρ αὐτὴν ἐπὶ τὸ σεμνότερον

30 Ἰδουμαίαν ὠνόμασαν.

β΄. Γίνεται δὲ xol πατὴρ παίδων πέντε τὸν ἀριθμόν"
ὧν Ἰάους μὲν xai Ἰέγλωμος καὶ Κόρεος 2x γυναικὸς
μιᾶς ᾿Ολιῤάμης τοὔνομα, τῶν δὲ λοιπῶν ᾿Ἐλιφάζης
μὲν ἐξ Ἄδας, ῬῬαγούηλος δὲ ix Βασεμάθης ὑπῆρξαν

45 αὐτῷ γεγονότες. Καὶ Ἠσαύου μὲν οὗτοι παῖδες ἦσαν.
Ἐλιφαζη δὲ γίνονται γνήσιοι παῖδες πέντε, Θέμανος,
Ὅμανος, Σώφαρος, Γόθαμος καὶ Κένεζος. ᾿Ἀμάλη-

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. A.

[esoe.

LIBER SECUNDUS.

Hec in secundo libro continentur.

I. Quomodo Esavus et Jacobus, Isaci tilii, habitacula divise-
runt ε et Esafus quidem idumrsam tenuit, Jacobus autem
Chananeam.

2. Quomodo Josephus , Jacobi filiorum natu minimus, ex so
mniis, future 50:9 felicitatis preenunciis, fratribus invisus
erat.

3. Quomodo idem ille, in Egyptum venditus ob odium sibi a
fratribus conflatum , et ibi factus clarus et illustris fratres
habuit sibi subjectos.

4. Quomodo Jacobus cum tota progenie ad filium migravit ,
urgente fame.

$. De afflictionibus Hebreorum in gypto per annos qua-
dringentos.

6. Quomodo Moyses natus et nutritus erat.

7. Quomodo Hebrzi Moyse duce £gyptum reliquerunt : atque
mare scissum ipsis, ;Egyptios fugientibus, viam aperuit.

Continet autem liber tempus annorum CCXX.
CAP. I.

Post Isaci autem interitum filii ejus, partiti inter se ha-
bitationem , eam, quam acceperunt, haud retinuere. Sed
Esavus quidem, urbe Chebrone fratri concessa , habitabat
in Sàira , et in Idumagea regnabat, a se ipso regionem deno-
minans: Edomus enim cognominatus est, ex hujusmodi
causa nactus appellationem : a venatu aliquando et
labore venandi famelicus reversus est (adhuc autem in
pueritia crat), fratremque inveniens parantem sibimet in
prandium lenticulam , colore valde rubentem, atque illius
ergo magis etiam incitatus , rogabat ut sibi daret comeden-
dum : at ille fratrem, famis ejus ope usus, setatis prae-
rogativam pro cibo dare compulit : atque is urgente inedia
primogeniti jure cedit, interposito jurejurando : unde ob
cibi istius rubedinem ab zequalibus inter ludendum Edomus
nominatus erat : Hebraei namque rubrum edoma vocant :
atque ideo regionem ita appellavit. Graci vero ipsam,

honestiori vocabuli sono, Idumesam denominaverunt.

2. Genuit autem filios numero quinque. Quorum laus
quidem et Jeglomus et Coreus ex una muliere Olibama no-
mine : reliquorum vero Elipbazes quidem ex Ada, Rague-
lus autem ex Basematba eisunt nati. Hos quidem filios
habuit Esavus. Eliphaze autem quinque legitimi filii
fuere : Themanus , Omanus, Sopharus, Gotliamus et. Ce-
nezus. Amalecus enim nothus erat, e Thamnaa concubina

[to s.

xo; vào νόθος ἦν. ἐκ παλλαχῇς αὐτῷ γεγονὼς Θα-
u»xrc ὄνομα. Οὗτοι χατῴχησαν τῆς Ἰδουμαίας τὴν
Γοῤολῖτιν λεγομένην xal τὴν ἀπὸ Ἀμαλήχου χλη-
θεῖσαν Δμαλυηκῖτιν. Πολλὴ γὰρ γενομένη ποτὲ j
5 Ἰδουμαία, τότε πάσης αὐτῆς ἀπέσωζεν ὄνομα, καὶ τοῖς
μέρεσι τὰς ἀπὸ τῶν οἰχητόρων προσηγορίας διεφύλαξεν.

ΚΕΦ. Β΄.

Ἰαχώβῳ δὲ συνέδη παρελθεῖν clc εὐδαιμονίας μέγε-
Soc, οἷον οὐχ ἄλλῳ τινὶ ῥαδίως. Πλούτῳ τε γὰρ ὑπερ-
t53AA& τοὺς ἐπιμωρίους xal παίδων ἀρεταῖς ζηλωτὸς
I χαὶ περοίδλεπτος ἦν οὐδενὸς γὰρ ὅλως ὑστέρουν, ἀλλὰ
χαὶ πρὸς ἔργα χειρῶν xal πόνων ὑπομονὴν ἦσαν εὖ-
ὕυχοι xat δεινοὶ συνιέναι. ᾿'Γοσαύτην δ᾽ ἄρα τὸ θεῖον
αὐτοῦ πρόνοιαν ἔσχε καὶ τῆς εὐδαιμονίας ἐπιμέλειαν,
ὡς xdx τῶν λυπηρῶν αὐτῷ δοξάντων τὴν ὑπερδολὴν τῶν
I; 3ex96v παρασχεῖν, xai ποιῆσαι τῆς ἀπὸ Αἰγύπτου τῶν
ἡμετέρων προγόνων ἀναχωρήσεως αἴτιον αὐτόν τε
χαὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ γεγονότας ὑπὸ τοιαύτης αἰτίας. ᾿Ιώ-
77x0v Ex 'Ῥαχήλας πεπαιδοποιημένος ᾿Ιάχωθος διά
τε τὴν τοῦ σώματος εὐγένειαν καὶ διὰ ψυγῇς ἀρετὴν
X φρονήσει γὰρ διέφερε) τῶν ἄλλων πλέον υἱῶν ἠγάπα.
Tor παρὰ τῶν ἀδελφῶν f| τε τοῦ πατρὸς στοργὴ
τόνον ἐχίνησε χαὶ μῖσος, ἥ τε ix τῶν ὀνειράτων, ἃ
θεασάμενος τῷ τε πατρὶ καὶ τούτοις ἐμήνυσεν, εὐδαι-
αὐνία χαταγγελλομένη, ζηλοτυπούντων ἄρα τῶν ἀν-
5 Üoerxory καὶ τὰς τῶν οἰχειοτάτων εὐπραγίας. ΑἹ δὲ
ὄψεις, ἃς χατὰ τοὺς ὕπνους εἶδεν Ἰώσηπος, τοιαίδε
σαν.
&'. ᾽᾿Εχπειμφθεὶς μετὰ τῶν ἀδελφῶν ὑπὸ τοῦ πατρὸς
ἐπὶ συλλογὴν τῶν χαρπῶν θέρους ἀχμάζοντος δρᾷ πολὺ
n τῶν χατὰ τὴν συνήθειαν ἐπιφοιτώντων χατὰ τοὺς ὕπνους
ὀνειράτων διαφέρουσαν ὄψιν, ἥνπερ ἐγερθεὶς τοῖς ἀδελ-
τοῖς, ὡς χρινοῦσιν αὐτῷ τὸ σημαινόμενον, ἐξέθετο, λέ-
τῶν ἰδεῖν ἐπὶ τῆς παρελθούσης νυχτὸς τὸ μὲν αὑτοῦ
δράγμα τῶν πυρῶν ἠρεμεῖν ἐφ᾽ οὗ χατέθηχε τόπου, τὰ
35 Gi ἐκείνων προστρέχοντα προσχυνεῖν αὐτὸ, χαθάπερ οἵ
δοῦλοι τοὺς δεσπότας. ΟἿ δὲ συνέντες ἰσχὺν αὐτῷ καὶ
πέγεθος πραγμάτων τὴν ὄψιν προλέγουσαν, xal xaz'
αὐτῶν τὴν ἐξουσίαν ἐσομένην, τῷ μὲν ᾿Ιωσήπῳ τούτων
οὐδὲν, ὥς οὐ γνώριμον αὐτοῖς ὃν τὸ ὄναρ, διεσάφησαν,
€i ἀρὰς δ᾽ ἐποιήσαντο μηδὲν εἰς τέλος παρελθεῖν αὐτῷ ὧν
ὑπενόουν, xai πρὸς αὐτὸν ἔτι μᾶλλον ἀπεχθῶς ἔχοντες
διετέλουν.
τ΄. Τῷ δὲ παρ᾽ αὐτῶν φθόνῳ προσφιλονειχῆσαν τὸ
θεῖον δευτέραν ὄψιν ἐπιπέμπει τῷ Ἰωσήπῳ πολὺ τῆς
.5 προτέρας θαυμασιωτέραν. Τὸν γὰρ ἥλιον ἔδοξε, τὴν
σελήνην παραλαθόντα xxl τοὺς λοιποὺς ἀστέρας, ἐπὶ
τὴν γὴν κατελθεῖν xai προσχυνεῖν αὐτόν. Ταύτην
τὴν ὄνιν τῷ πατρὶ, μηδὲν παρὰ τῶν ἀδελφῶν χαχόηθες
ὑφορώμενος xal τούτων παρατυγμανόντων, διεσάφησε,
V χαὶ τί βούλεται σημαίνειν φράσαι παραχαλεῖ. Ὁ δὲ
ἥσθη τῷ ὀνείρατι᾽ τὴν γὰρ πρόρρησιν αὐτοῦ τῇ δια-

ANTIQ. JUD. LIB. 1I. CAP. II.

[n—e.) 4
ipei genitus. Isti babitarunt Idumtes regionem que (10-
bolitis dicta est, eamque que ab Amaleci nomine Amaleci-
tis est appellata. Quum enim late olim pateret Idumsa,
universa idem nomen tunc obtinuit, partesque ejus appel-
lationes ab habitatoribus inditas postea conservarunt.

CAP. II.

Jacobo autem contigit tantam felicilatem assequi, quan-
tam vix alius quisquam. Nam et opibus exceliebat inter
istius regionis incolas, et propter filiorum virtutes ad invi-
diam felix erat ac conspicuus : nihil enim eis deerat, sed et
ad opera manuum οἱ laborum tolerantiam beneerant animati,
acerrimoque valebant ingenio. Tantam utique ipsius feli-
citatis curam gerebat numen , ut etiam ex rebus, sicut tum
videbantur, adversis maximus ei accesserit bonorum cu-
malus, et per ipsum ejusque liberos parentibus nostris
viam ad exitum ex .Egypto prsemunierit, ex ejusmodi
occasione. Josephum ex Rachela sibi natum Jacobus quum
ob corporis venustatem tum ob animi virtutem (alios enim
prudentia antecellebat) prze ceteris liberis amabat. Jamet
is parentis affectus fratrum odium et invidiam in eum conci-
tabat, et ex somniis, qua sibi visa patri atque illis indica-
vit, felicitas sibi promissa, quum natura hominum pro-
clivis sit ad res prosperas vel conjunctissimorum aemulan-
das. "Visiones autem, quas per quielem viderat Josephus,
liujusmodi erant.

2. Missus cum fratribus a patre ad fruges messis tempore
colligendas , visionem vidit ab iis quae dormientibus obver-
sari solent diversam : quam expergefactus fratribus interpre-
tandam narravit, dicens suum quidem sibi visum preterita
nocte tritíci manipulum eo quo posuerat loco immotum
stare, illorum vero accurrentes ipsum venerari , ut soleant
dominos servi. At illi quum intellexissent visionem ei po-
tentiam rerumque magnitudinem pranunciare, et fratres
quoque in ejus potestate futuros , Josepho quidem , ac si iis
non nosceretur somnium , nihil tale interpretati sunt , sed
precabantur ne quid horum, quie suspicati sunt, ei eveni-
rel : eoque etiain majore in eum odio ardere perseve-
rarunt.

3. Deus autem , adversus eorum invidiam contendens,
alteram visionem Josepho immittit priore multo magis mi-
rabilem. Sol ipsi visus est arripere luam et reliquas
stellas, atque in terram descendere, ipsumque adorare.
Hanc visionem patri, etiam in praesentia fratrum, nihil ex
iis mali suspicans , exposuit obsecratque ut quid sibi vellet

interpretari dignaretur. Ille vero somnio lefatur : ejus

vola. συλλαφὼν xal μετὰ σοφίας οὐχ ἀσχόπως sixdauc, Ϊ enim prassgium mente colligens, et eventum sapienter

42 (ν0,1.)

ἔχαιρεν ἐπὶ μεγάλοις τοῖς σημαινομένοις. Ἐὐδαιμο-
νίαν γὰρ τῷ παιδὶ χατήγγελλε, χαὶ καιρὸν ἥξειν Θεοῦ
δόντος, καθ᾽ ὃν αὐτὸν ὑπό τε τῶν γονέων xal τῶν ἀδελ-
φῶν ἔσεσθαι τίμιον χαὶ προσχυνήσεως ἄξιον" τὴν μὲν
ὁ σελένην xal τὸν ἥλιον μητέρι xal πατρὶ, τῆς μὲν aü-
ξούσης ἅπαντα χαὶ τρεφούσης, τοῦ δ᾽ ἐχτυποῦντος χαὶ
τὴν ἄλλην ἰσχὺν ἐντιθέντος, εἰκάζων, τοὺς δ᾽ ἀστέρας
τοῖς ἀδελφοῖς, xal γὰρ τούτους ἕνδεχα εἶναι χαθάπερ
xa τοὺς ἀστέρας, ἀπό τε ἡλίου xal σελήνης τὴν ἰσχὺν
10 λαμθάνοντας.
δ΄, Καὶ ὃ μὲν ᾿Ιάχωδος τοιαύτην οὐχ ἀσυνέτως τῆς
ὄψεως τὴν χρίσιν ἐποιήσατο" τοὺς δ᾽ ἀδελφοὺς τοῦ Ἰω-
σήπου σφόδρα ἔλύπησε τὰ προειρημένα. — Kal διετέθη-
σαν ὡς ἐπ᾽ ἀλλοτρίῳ τινὶ μέλλοντι τὰ σημαινόμενα
16 διὰ τῶν ὀνειράτων ἀγαθὰ ἕξειν, ἀλλ᾽ οὐχ ἀδελφῷ, καὶ
ὧν συναπολαύσειν αὐτῷ εἰχὸς ἦν, χοινωνοὺς ὡς τῆς γενέ-
σεως οὕτω χαὶ τῆς εὐδαιμονίας ἐσομένους" ἀνελεῖν τε
ὡρμήχεσαν τὸ μειράχιον. Καὶ ταύτην κυρώσαντες τὴν
βουλὴν, ἔπεὶ τὰ τῆς συγχομιδῆς αὐτοῖς πέρας εἶχεν,
29 ἐπὶ Σιχίμων τραπέντες ( χώρα δ᾽ ἐστὶν αὕτη βόσχειν
ἀγαθὴ θρέμματα καὶ νομὰς ἐχτρέφειν), αὐτόθι τῶν ποι-
μνίων ἐπεμελοῦντο, μὴ προδηλώσαντες τῷ πατρὶ τὴν
ἐχεῖσε ἄφιξιν. Ὃ δὲ ὅπὸ τῆς ἀγνοίας xol τοῦ μηδὲ
ἀπὸ τῶν ποιμνίων πρὸς αὐτὸν ἀφικέσθαι τινὰ τῶν περὶ
45 τῶν παίδων αὐτῷ τἀληθὲς σημαίνειν δυνάμενον, σχυ --
θρωπότερον τὴν περὶ αὐτῶν διάνοιαν λαμδάνων xai
περιδεὴς ὧν πέμπει τὸν Ἰώσηπον εἰς τὰ ποίμνια μαθη-
σόμενον τὰ περὶ τῶν ἀδελφῶν, xa τί πράττοιεν σημα--
νοῦντα.

ΚΕΦ. Γ΄.

99. Οἱ 32, τὸν ἀδελφὸν ὡς εἶδον πρὸς αὐτοὺς ἀφιγμέ-
νον, ἥσθησαν μὲν, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς ἐπ’ οἰκείου παρουσία xai
πατρὸς ἀπεσταλχότος, ἀλλ᾽ ὡς ἐπ᾽ ἐχθροῦ xat ταῖς χερ-
civ αὐτῶν κατὰ θείαν βούλησιν παραδοθέντος, ἀναιρεῖν
τε ἤδη, καὶ μὴ τὸν ἐν ποσὶν ὁπερθαλέσθαι καιρὸν ὧρ--

35 μήχεσαν. Οὕτω δ᾽ αὐτοὺς ἹΡούθηλος δρῶν ἔχοντας ὁ
πρεσθύτατος αὐτῶν xal πρὸς τὴν πρᾶξιν ὡιμονοηχότας
ἐπειρᾶτο χατέχειν, ὑποδειχνὺς τὸ μέγεθος τοῦ τολμή-
μάτος xai τὸ ἀπ᾽ αὐτοῦ μύσος" ὡς πονηρὸν μὲν xal
Θεῷ xal ἀνθρώποις ἀνόσιον δοχοῦν xai τὸ μὴ συγγε-

40 νοῦς ἀνθρώπου γειρουργῇσαι φόνον, πολὺ μέντοι μια-
ρώτερον τὸ σφαγὴν ἀδελφοῦ δράσαντας ὀφθῆναι, ᾧ
πατήρ τε ἀναιρουμένῳ συναδιχεῖται xal μήτηρ εἰς
πένθος χαὶ παιδὸς ἀποστέρησιν, οὐ κατ᾽. ἀνθρώπινον
γινομένην νόμον, συγκατασπᾶται. Τούτων δ᾽ οὖν αὐ-

as τῶν αἰδῶ λαθόντας, xal τῷ λογισμῷ τί xal πείσονται
τεθνηκότος αὐτοῖς παιδὸς ἀγαθοῦ xal νεωτάτου παρα--
θεμένους, ἀποσχέσθαι τοῦ τολμήματος παρεχάλει, καὶ
τὸν Θεὸν δείσαντας, ὃς θεατὴς ἅμα χαὶ μάρτυς ἤδη καὶ
τῆς βουλῆς αὐτῶν τῆς ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν γεγενημένης

po ἀποστάντας τῆς μὲν πράξεως ἀγαπήσειε, μετανοία xal
τῷ σωφρονεῖν εἴξαντας, προελθόντας δ᾽ ἐπὶ τοὔργον
οὐχ ἔστιν ἣν οὐχ εἰσπράξαιτο ἀδελφοχτονίας δίχην, μιά-

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. T.

[69,70.]

conjiciens, gaudebat ob ingentia illi preenupciata. Nam
felicitatem filio pollicitus est, tempusque concessu Dei ven-
turum, quo a parentibus ac fratribus in honore esset et
veneratione dignus haberetur : solem quidem et lunam
matri patrique comparans, quod altera quidem augeret
omnia et aleret, alter vero formam rebus οἱ vim ceteram
impertiret; stellas vero fratribus, quum et ipsi undecim
essent sicut et stelle, tum a sole et luna vim suam ha-
beant.

4. Εἰ Jacobus quidem non inficete dedit visionis inter-
pretationem : fratres vero Josephi valde contristavit tale
presagium. Ac incitati sunt adversus eum, veluti extra-
neum quempiam bona somniis istis preenunciata habiturum ,
80 non fratrem , cum quo pariter omnibus fortunis fruituros
esse verisimile erat, ut generis participes ita et felicitatis
socios futuros : atque adolescentulum interimere in animum
induxerunt. Quumque hoc consilium ratum bhaboissent ,
frumentis jam collectis , Sicima profecti (nam regio est pe-
coribus alendis optima et pascuis percommoda) , illic greges
curarunt, patrem non pr:zmonentes quod istic abitauri
easent. llle vero, quod lioc nesciret et nemo ad eum ἃ
gregibus adveniret, qui certi aliquid de filiis nunciare
posset , trísti et sollicito animo rem agitans, illisque valde
meluens, mittit Joseplium ad greges cogniturum de fratribus
et quid agant renunciaturum.

. CAP. Ill.

Illi autem, ut fratrem ad se venientem conspexerunt,
gavisi sunt, non ut ob adventum familiaris et a patre
missi, sed tanquam inimici et in manus suas Dei voluntate
tradili , ac confestim , ne hanc occasionem ex manibus elabi
sinant, ad illum perimendum sese expediunt. Rubelus
vero, inter istos natu maximus, quum eos ita se babere
vidisset, superque ea re consentientes, tentabat eorum
impetum continere , ostendens facinus fore audacissimum
simul ac scelestissimum; nam nefarium et Deo videri et
liominibus flagitiosum eliam non consanguinei czedem per-
petrare , multo autem scelestius fratris necis reos depre-
hendi; quo sublato etiam in patrem redundaret injuria,
materque in luctum et orbitatem, non ex lege mortalitatis
illatam, conjiceretur. Igitur ut hos reveriti, reputantesque
secum quantum perpessuri essent, filio tum optimo tum
natu minimo eis erepto, incepto desisterent tam audaci,
obsecrabat , etiam timore Dei , qui jam spectator ac testis
coüsilii contra fratrem initi, si a facinore abstinerent, illos
amaturus sit, ad poenitentiam sanamque mentem adductos,
sed si pergerent ad opus, nullas non poenas ab eis ob fratris

* cedem sit repetiturus, ut qui providentiam ejus ubique

/s1,52.)

ναντας αὐτοῦ τὴν πανταχοῦ παροῦσαν πρόνοιαν, xol
υὔτε τῶν ἐπ᾿ ἐρημίαις πραττομένων ὑστεροῦσαν μήτε
τῶν χατὰ τὰς πόλεις. “Ὅπου γὰρ ἂν ἄνθρωπος ἧ,
χρὴ δαχεῖν ἐνταῦθα παρεῖναι καὶ τὸν Θεόν. Τό τε συν-
5 εἰδὸς αὐτοὺς τὸ ἴδιον ἕξειν ἐχθρὸν ἐπὶ τοῖς τολαηθεῖσιν
ἔλεγεν, 8 ur jca τοῖς ἀγαθὸν αὐτὸ ἔχουσι, μκήτε τοιοῦτον
ὅποιον αὐτοῖς συνοιχήσει τὸν ἀδελφὸν ἀνελοῦσιν, ἔστιν
ἀποδρᾶναι. ἸΠροσετίθει δὲ καὶ ταῦτα τοῖς προειρημέ--
wxc, ὡς ἀδελφὸν οὐδὲ ἀδιχύσαντα χτείνειν ὅσιον, χαλὸν
ιυ ξὲ χαὶ τὸ μὴ μνησιχαχεῖν τοῖς οὕτω φίλοις, ὑπὲρ ὧν
ἁμαοτάνειν ἔδοξαν ᾿Ιώσηπον δὲ οὐδὲ πονηρὸν εἷς αὖ-
τοὺς γεγενημένον διαφθεροῦσιν, ᾧ χαὶ τὸ τῆς ἡλιχίας
ἀσθενὲς ἔλεον μᾶλλον xai τὴν παρ᾽ αὐτῶν ἐρανίζεται
χηδεμονίαν. Ἥ τε αἰτία τῆς ἀναιρέσεως πολὺ χείρω
Ὁ ck» πρᾶξιν αὐτῶν τίθησι, διὰ φθόνον τῶν ἐσομένων
ἀγαδῶν αὐτῷ τοῦ ζῆν ἐξαγαγεῖν διεγνωχώτων, ὧν τὸ
ἴσον ἀπολαύσουσι χοινωνοῦντες αὐτῷ τῆς μετουσίας, οὐχ
ἀλλοτρίων ὄντων, ἀλλ᾽ οἰχείων. δια γὰρ εἶναι αὐ-
τῶν ὑπολαμέάνειν ὅσα Θεὸς ᾿Ιωσήπῳ δώσει" προσή-
2 1ity οὖν τὴν ὀργὴν καὶ διὰ τοῦτο αὐτοὺς [χαλῶς ἔχειν]
γπαλεπκωτέραν ἔσεσθαι νομίζειν, εἰ τὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ
θεοῦ χεκριμένον τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν ἄξιον ἀπο-
κτείναντες ἀφαιρήσονται τὸν Θεὸν ᾧ ταῦτα γαρίσεται.
8. Καὶ 6 μὲν 'Poó6nAo; ταῦτα λέγων xal πρὸς
3 τῆύτοις ἔτι πλείω, xai δεόμενος, ἐπειρᾶτο τῆς ἀδελ--
ταχτονίας αὐτοὺς ἀποτρέπειν. ᾿Καπεὶ δ᾽ οὐδὲν μετριο»
τέρους ὑπὸ τῶν λόγων ἑώρα γεγενημένους, ἀλλὰ σπεύ-
25y71G ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν, συνεδούλευε τὸ χαχὸν αὐτοὺς
ἐπιεικέστερον ποιῆσαι τῷ τρόπῳ τῆς ἀναιρέσεως. Καὶ
*! χὰ ἀμυνομένοις παρήνεσε τὸ πρῶτον "* πεπεῖσθαι λέ-
ἴων αὐτούς. ᾿Επεὶ δ᾽ ἐχράτησαν ὥστ᾽ ἀνελεῖν τὸν ἀδελ-
2v, οὖκ ἔσεσθαι σφόδρα χαχοὺς οἷς νῦν παραινεῖ πει--
οϑέντας ἔλεγεν" ἐν γὰρ τούτοις εἶναι xal τὸ ἔργον, ἐφ᾽
ἢ ςπεύδουσιν, οὗ μέντοι τοιοῦτον, ἀλλ᾽ ὃς ἐν ἀπόροις
ἢ, χρυφότερον. — "Hitou γὰρ αὐτοὺς αὐτόχειρας μὲν μὴ
τενέσθαι τἀδελφοῦ, ῥίψαντας δὲ εἰς τὸν παραχείμενον
λάκχον οὕτιος ἀποθανεῖν ἐᾶσαι, χαὶ τό γε μὴ μιανθῇ-
ναι τὰς χεῖρας αὐτοὺς χερδαίνειν. Συναινεσάντων δὲ
τύποις τῶν νεανίσχων, παραλαδὼν ἹῬούθηλος τὸ μει-
e ράκιον xai χαλωδίου ἐχδήσας, ἠρέμα χαθίμησεν εἷς
τὸν Adxxov- xai γὰρ ἱκανῶς ἄνυδρος ἦν. Καὶ ὁ μὲν
τῦῦτο ποιήσας ἀπαλλάσσεται χατὰ ζήτησιν χωρίων πρὸς
νριὰς ἐπιτηδείων.
τ΄. Ἰούδας δὲ, καὶ αὐτὸς ὧν τῶν Ἰαχώδου καίδων,
*» ἐμπόρους ἰδὼν Ἄραβας τοῦ ᾿Ισμαηλιτῶν γένους ἀρώ»--
ματα χαὲ Σύρα φορτία χομίζοντας Αἰγυπτίοις ἐκ τῆς
Γαλαδηνῆς, μετὰ τὰν ἀναχώρησιν τὴν ἹΡουθήλου τοῖς
ἀδελφοῖς συνεθούλευσεν ἂνιιλήσασι τὸν Ἰώσηπον ἀπεμ-
πολῖῆσαι τοῖς Ἄραψιν" ἐκεῖνόν τε γὰρ ὅτι πορρωτάτω
$à γενύμενον, χἂν τεθνήξεσθαι παρὰ τοῖς ξένοις, αὐτούς τε
τοῦ μιάσματος οὕτως ἀπαλλαγήσεσθαι. Δόξαν οὖν
τοῦτο, τοῖς ἐμπόροις ἀποδίδονται τὸν ᾿Ιώσηπον ἀνελχύ-
σαντες ἐχ τοῦ λάκχου νῶν εἴχοσιν, ἑπταχαίδεχα ἐτῶν

γεγονότα. “Ρούθδηλος δὲ, νύχτωρ ἐπὶ τὸν Adxxov ἐλ-

ANTIQ. JUD. LIB. 11. CAP. Ill.

[m—7.] 438

praesentem violassent , quem nihil latere potest, sive in so-
litudine peragatur, sive in urbium frequentia. Ubicunque
enim est lomo, existimandum ibi Deum quoque adesse.
Quin et propriam conscientiam , si hoc ipsum patrare au-
derent, sibimet adversaturam esse aiebat: quam nemo
potest fugere , sive bonam conservare studeat , sive talem
nactus fuerit, qualis ipsos sitinsectatura, si fratrem in-
terfecerint. Insuper autem liec praedictis adjiciebat , nefae
esse cuique fratrem quamvis injustum interimere : satius
vero esse ita amicos non ulcisci et persequi , si vel peccasse
videantur. Josephum vero, qui nequaquam malignus iu
ipsos exstiterit, esse occisuros : cujus eetas tenera misericor.
diam potíus commoveret, caramque ab iis et tutelam ex pete-
ret. Causam etiam caedis plurimum augere facti hujus indi-
gnitatem quod ob invidiam futurs ejus felicitatis vitam ei
adimere stataerint , qua ex tequo fruituri erant consortio-
nem cum illo habentes sociabilem, utpote qui non alieni
essent, sed cogitatione conjuncti. Debere enim existimare
ipsorum esse quicquid Josepho largietur Deus : ac proinde
par ease ut cogitarent iracundiam celes(em gravius illis
incubituram, si eum perimendo, qui ab ipso Deo omni
bona fortuna dignus esset habitus, hunc ipsum Deo aufer-
rent, quem tanta cumulaturis esset felicitate.

2. Ac Rubelus quidem ἰδ dicens et plura praeterea, at-
que etiam obsecrans, conabatur eos a fratricidio absterrere.
Postquam autem ipsos nihilo placatiores factos viderat, sed
in eo esse ut ad cedem properarent, consilium dedit ut
mudo saltem necís malum paululum mitigarent. Ultionem
etenim meditantes primum admonuit ** paruisse eos dicens.
Quum vero pravaluissent ut fratrem tollerent, dicebat fore
ut leviori peccato tenerentur, si in iis ad quae jam hortatur
Sibimel pareant. Sicenim finem suum, ad quem festinant ,
consequuturos esse, sed alio modo et, ut iu extremis, le-
niori. Nam obtesiatus est ipsos, ne suas ipsi manus fra.
tri injicerent, sed in proximum puteum conjectum illic
emori sinerent , atque ita manus non pollutas lucrifacerent.
Quum autem hisce assensum dedissent juvenes, Rubelus,
puerum abducens et fune religans , leniter eum in puteum
demisit ; erat enim salis siccus. Et ille quidem hoc facto
abiit pascua commoda quisiturus.

3. Judas autem , qui et ipse unus e Jacobi filiis, conspi-
catus mercatores Arabas generis Ismaelitici, aromata et
Syras merces deferentes ad JEgyplios e lerra Galadena,
post discessum Rubeli consilium dedit fratribus ut Josephum
ptíco extractum venderent Arabibus : nam ita illum,
quam longissime ablegatum, apud exteros fortasse moritu-
rum, acíore ut hoc pacto semet sceleris puros conservarent.
Hoc igilur quum placuisset consilium, Josephum ex puteo
receptum viginti minis vendunt mercatoribus , annos septen-
decim natum. Rubelus autem, nocte ad puteum veniens,

44 (κ5,53.)

θὼν, σῶσαι τοὺς ἀδελφοὺς λαθὼν τὸν Ἰώσηπον ἐγνώ-

χει" xal ὡς ἀναχαλουμένῳ μὴ ὅπήχουσε, δείσας μὴ

ἐφθάρχασιν αὐτὸν μετὰ τὴν ἀναχώρησιν αὐτοῦ, κατε-

μέμφετο τοὺς ἀδελφούς. Τῶν δὲ τὸ πραχθὲν αὐτῷ
5 φρασάντων, παύεται τοῦ πένθους Ῥούθηλος,

δ΄, Ὡς δὲ ταῦτα περὶ τὸν Ἰώσηπον τοῖς ἀδελφοῖς
ἐπέπραχτο, τί ποίησαντες ἂν ἔξω τῆς ὑπονοίας παρὰ
τῷ πατρὶ γενηθεῖεν ἐζήτουν. Καὶ δὴ τὸν χιτωνίσχον,
ὃν ἀφῖχτο μὲν πρὸς αὐτοὺς 6 ᾿Ιώσηπος ἐνδεδυμένος (πε-

10 ριηρήκεσαν δ᾽ αὐτὸν ὅτε καθίεσαν εἰς τὸν Aaxxov) , ἔδοξεν
αὐτοῖς διασπαράξασιν aluatt τράγων μολῦναι xal τῷ
πατρὶ δεῖξαι φέροντας, ὡς ἂν ὑπὸ θηρίων αὐτῷ φανείη
διεφθαρμένος. Καὶ τοῦτο ποιήσαντες ἦχον πρὸς τὸν
πρεσθύτην, ἤδη τῶν περὶ τὸν υἱὸν εἷς γνῶσιν ἀφιγμένον.

10 Γἔλεγον δὲ τὸν μὲν ᾿Ιώσηπον οὔτ᾽ ἰδεῖν οὔθ᾽ ἦ χέχρηται
συμφορᾷ μεμαθηχέναι, χιτῶνα δὲ τοῦτον εὑρεῖν ἥμα-
Ὑμένον xol λελαχισμένον" ὅθεν αὐτοῖς ὑπόνοιαν εἶναι
περιπεσόντα θηρίοις αὐτὸν ἀπολωλέναι, εἴ γε τοῦτον
ἐνδεδυμένος οἴκοθεν ἐστάλη. ᾿Ιάχωδος δὲ ἐπὶ χουφο-

90 τέραις ὧν ἔλπίσιν, ὡς ἠνδραποδισμένου δῆθεν αὐτῷ τοῦ
παιδὸς, τοῦτον μὲν ἀφίησι τὸν λογισμὸν, πίστιν δ᾽ αὐ-
τοῦ τῆς τελευτῆς ἐναργὴ τὸν χιτῶνα ὑπολαθών ( xal
γὰρ ἐγνώρισεν ὡς ἐχεῖνον αὐτὸν ἐνδεδυμένον ἐχπέμποι
πρὸς τοὺς ἀδελφούς), ὡς ἐπὶ vexpb) τὸ λοιπὸν οὕτω

35 διέχειτο ἐπὶ τῷ μειραχίῳ πενθῶν. Καὶ ὡς ἑνὸς πα-
τὴρ ὧν καὶ τῆς ἐξ ἄλλων παραμυθίας ἐστερημένος,
οὕτως ἦν παρὰ τῷ xaxip , πρὶν ἢ τοῖς ἀδελφοῖς συμόα-
Ativ, εἰχάζων ὑπὸ θηρίων Ἰώσηπον ἀφανῇ γεγονέναι.
᾿Εχαθέζετο δὲ σαχχίον ἐξαψάμενος xai τῇ λύπη βαρὺς,

80 ὡς ἦτε ὑπὸ παίδων παρηγορούντων αὐτῶν ῥάονα γε-
νέσθαι μήτε χάμνοντα τοῖς πόνοις ἀπαγορεύειν.

ΚΕΦ. Δ΄.

Ἰώσηπον δὲ, πωλούμενον ὑπὸ τῶν ἐμπόρων, ὠνη-
σάμενος Πετεφρῆς, ἀνὴρ Αἰγύπτιος, ἐπὶ τῶν Φαραώ-
θου μαγείρων τοῦ βασιλέως, εἶχεν ἐν ἁπάσῃ cuu

35 παιδείαν δὲ τῆν ἐλευθέριον ἐπαίδευε, xal διαίτη χρή-
σασθαι χρείττονι τῆς ἐπὶ δούλῳ τύχης ἐπέτρεπεν" ἐγχει-
οίζει τε τὴν τῶν κατὰ τὸν εἶχον αὐτῷ πρόνοιαν. Ὁ
δὲ τούτων τε ἀπέλαυε, xal τὴν ἀρετὴν, ἥτις ἣν περὶ
αὐτὸν, οὐδ᾽ ὑπὸ τῆς μεταδολῆς ἐγκατέλειπεν, ἀλλὰ διέ-

40 δειξε τὸ φρόνημα χρατεῖν τῶν ἐν τῷ βίῳ δυσκόλων δυ--
γάμενον οἷς ἂν παρῇ γνησίως καὶ μὴ πρὸς τὰς εὐπρα-
γίας τὰς χατὰ χαιρὸν μόνον ἡρμοσμένον.

β΄. Τῆς γὰρ τοῦ δεσπότου γυναιχὸς, διά τε τὴν εὐμορ-
φίαν χαὶ τὴν περὶ τὰς πράξεις αὐτοῦ δεξιότητα, ἐρω-

46 τιχῶς διατεθείσης, xat νομιζούσης , εἰ ποίησειεν αὐτῷ
τοῦτο φανερὸν, ῥαδίως πείσειν αὐτὸν εἰς ὁμιλίαν ἐλθεῖν,
εὐτύχημα ἡγησάμενον τὸ τὴν δέσποιναν αὐτοῦ δεηθῆ-
ναι, χαὶ πρὸς τὸ σχῆμα τῆς τότε δουλείας, ἀλλ᾽ οὐ
πρὸς τὸν τρόπον ἀφορώσης τὸν xal παρὰ τὴν μεταῦο-

δ0 λὴν παραμένοντα, τήν τε ἐπιθυμίαν αὐτῷ ποιησά-
σης χαταφανῇ xal λόγους προσφερούσης περὶ μίξεως,
παρέπεμπε τὴν ἀξίωσιν, οὐ χρίνας ὅσιον εἶναι τοιαύτην

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. Δ.

[72,7».]
nsciis fratribus Josephum servare secum statuit. Ac dum
inclamanti non responderet , ille, suspicatus post discessum
suum interemptum esse, fratres incusabat. Qui quum rem

gestam ei enarrassent , lugere desiit Rubelus.

4. Ut primum vero hxc in Josephum a fratribus perpe-
trata erant, consultare cceperunt quid demum agerent, ut
palris suspicionem evitare possent. Placuit igitur tuni-
cam, qua indutus Josephus ad eos venerat ( nam ipsarn ei
demittendo in puteum detraxerant ), discerptam sanguine
hircino fedare, atque ita patri allatam ostendere , ut ei vi-
deretur a feris devoratus. Alque hoc facto venerunt ad
senem , quum jam aliquid de filio rescivisset. Aiebant autem
Joseplium quidem neque vidisse se, neque scire quid illi
evenerit, tunicam tamen istam cruentatam et laceram inve-
nisse : suspicionem ipsis esse belluarum incursu mortem
illum oppetiisse, siquidem hac indutus domo exiverit. Ja-
cobus autem quum exiguam spem habuisset , fuisse scilicet
aliquo captivuin abductum puerum, ab hac quidem cogita-
tione discessit ; sed manifestuin necis indiciuimn tunicam ratus
( agnoscebat enim eam esse qua indutum ad fratres mise-
rat ), postea ita se habuit, adolescentem lugendo, quasi in-
teriisset. Atque tam male erat illi, ac si unius pater exsti-
tisset, et aliorum filiorum consolatione privatus, etiam,
priusquam cum fratribus colloqueretur, Josephum a feris dis-
cerptum periisse conjiciens. Sedebat autem sacco amictus
et dolore oppressus, ut neque filii consolando quicquam
proficerent , neque ipse luctum lassitudine remitteret.

CAP. IV.

Joseplium autem venditum a mercatoribus quum emisse
Pelephres, vir JEgyptius, qui Pharaothis regis coquis
praerat, eu; summo in honore habuit. Nam et discipli-
nis liberalibus eum institaendum curavit, et victu meliore
quam pro servili conditione uti permisit, eumque sua do:
mui pravfecit. Is vero hisce fruebatur, non tamen virtu.
tem , qua preeditus erat, propter hanc mutationem deseruit,
sed ostendit prudentiam difficillima quaeque in. vita posse
superare, si quibus adsit pura et infucata, nec ad prassen-
tem tantum felicitatem accommodata.

2. Quum enim uxor herilia, tam ob forme elegantiam

quam ob dexteritatem ejus in rebus agendis , amore ejus es-
set incensa , ac putaret, si loc ei aperiret, fore ut facile ad
amplexus alliceretur, in parte felicitatis positurus quod liera
illum peteret (nam ad habitum servitutis presentis, non
ad mores, qui statu etiam mutato permanerent , respiciebal),
adeoque suum, quo flagrabat , ei proderet desiderium el

sermones sereret de concubitu ; 44e preces ejus repulit, nc-

(53 —55.)

αὐτῇ δοῦναι χάριν, i ἐν ἧ τοῦ πριαμένου xal τοσαύτης
ἠξιωχότος τιμῆς ἀδικίαν συνέθαινεν εἶναι xal Ü6pw,

ἀλλὰ χρατεῖν τε τοῦ πάθους χἀχείνην παρεχάλει, τὴν
ἀπύγνωσιν τοῦ τεύξεσθαι τῆς ἐπιθυμίας προδαλλόμενος
υ σταλήσεσθαι γάρ τε αὐτῇ τοῦτομὴ παρούσης ἐλπίδος “
αὐτὸς τε πάντα μᾶλλον ὑπομενεῖν ἔλεγεν 3) πρὸς τοῦτο
καταπειθὴς ἔσται. Καὶ γὰρ εἰ τῇ δεσποίνη δοῦλον
ὄντα δεῖ ποιεῖν μηδὲν ἐναντίον, 4j πρὸς τὰ τοιαῦτα τῶν
Ξροσταγμάτων ἀντιλογία πολλὴν ἂν ἔχοι παραίτησιν.
k Τῆς δ᾽ ἔτι μᾶλλον ἐπέτεινε τὸν ἔρωτα τὸ μὴ προσδο-
χώσῃ τὸν ᾿Ιώσηπον ἀντισχεῖν. Καὶ δεινῶς ὑπὸ τοῦ
χαχοῦ πολιορχουμένη, δευτέρα πάλιν πείρα προεθυ-
μεῖτο χατεργάσασθαι.

I- Δημοτελοῦς οὖν ἑορτῆς ἐπιστάσης, xa0' ἣν εἷς

b τὴν πανήγυριν xal γυναιξὶ φοιτᾶν νόμιμον ἦν, σχήπτε-
ταινόσον πρὸς τὸν ἄνδρα, θηρωμένη μόνωσιν xat cyo-
A1» εἷς τὸ δεηθῆναι τοῦ ᾿Ιωσήπου. Καὶ γενομένης αὐτῇ
τύτης, λιπαρεστέρους ἔτι τῶν πρώτων αὐτῷ προσηνέγ-
χατὸ λόγους, ὡς χαλῶς μὲν εἶχεν αὐτῷ μετὰ τὴν ἐξ
» dep δέτ,σιν εἶξαι χαὶ μηδὲν d ἀντειρηκέναι χατά τε τὴν
τῆς παραχαλούσης ἐντροπὴν xat τὴν τοῦ πάθους ὑπερ-
βολὴν, oy ob βιασθείη δέσποινα οὖσα τοῦ xat' αὖ-
τὴν ἀξιώματος ταπεινοτέρα γενέσθαι, φρονήσει δὲ χαὶ
νῦν ἄμεινον ἐνδοὺς xai τὸ ἐπὶ τοῖς παρελθοῦσιν ἄγνω-
: uo» διορθώσεται. Εἴτε γὰρ δευτέραν δέησιν ἐξεδέ-
γετο, ταύτην γεγονέναι xai μετὰ πλείονος σπουδῆς"
νύσον τε γὰρ προφασίσασθαι xal τῆς ἑορτῆς xat τῆς
πανηγύρεως τὴν πρὸς αὐτὸν ὁμιλίαν προτιμῆσαι" εἴτε
τοῖς πρώτοις ὑπὸ ἀπιστίας ἀντέχρουσε λογισμοῖς, τοῦ
» μηδεμίαν χαχουργίαν εἶναι xpivetv c σύμθολον τὸ τοῖς αὖ-
τοῖς ἐπιμένειν. Προσδοχᾶν τε τῶν παρόντων ἀγαθῶν
ὄνησιν, ὧν ἤδη μετέχειν, προσθέμενον αὐτῆς τῷ ἔρωτι,
xzi ωειζόνων ἀπολαύειν, ὅπήχοον γενόμενον, ἄμυναν
δὲ χαὶ μῖσος παρ᾽ αὐτῆς ἀποστραφέντα τὴν ἀξίωσιν,
z xai τοῦ χαρίζεσθαι τῇ δεσποίνη τὴν τῆς σωφροσύνης δό-
χησιν ἐπίπροσθεν θέμενον. Οὐ γὰρ. αὐτὸν τοῦτο ὦφε-
λήσειν, τραπείσης tl; χατηγορίαν αὐτοῦ, xal χατα-
ὑευσαμένης πεῖραν ἐπὶ τἀνδρί' προσέξειν δὲ μᾶλλον
τοῖς αὐτῆς λόγοις Πετεφρῆν Ἢ τοῖς ἐχείνου, xàv ὅτι
w αάλιστα ἀπὸ τῆς ἀληθείας φέρωνται,

ὃ΄. Ταῦτα λεγούσης τῆς γυναιχὸς xal δαχρυούσης,
οὔτε οἶκτος αὐτὸν μὴ σωφρονεῖν ἔπεισεν οὔτ᾽ ἠνάγχασε
φόβος, ἀλλὰ ταῖς δεήσεσιν ἀντέσχεν καὶ ταῖς ἀπειλαῖς
vox ἐνέδωχε, δείσας παθεῖν ἀδίκως, χαὶ ὑπουένειν τι
4 τῶν χαλεπωτέρων εἵλετο μᾶλλον ἣ τῶν παρόντων ἀπο-
λαύειν, χαρισάμενος ἐφ᾽ οἷς ἂν αὑτῷ συνήδει δικαίως
ἀπολουμένῳ. Γάμου τε αὐτὴν ὑπεμίμνησχε χαὶ τῆς
πρὸς τὸν , ἄνδρα συμβιώσεως, xal τούτοις τὸ πλέον νέ-
μεῖν ἢ τῇ 7 προσχαίρῳ τῆς ἐπιθυμίας ἡδονῇ παρεχάλει,
« τῆσδε μὲν χαὶ μετάνοιαν ἑξούσης αὖθις ἐπ’ ὀδύνη γενη-
σομένην, οὐχ ἐπὶ διορθώσει τῶν ἡμαρτημένων, καὶ
φόβον τοῦ χατάφωρον γενέσθαι, ἀλλὰ χάριν τοῦ λαθεῖν
ἀγνοουμένου τοῦ χαχοῦ, τῆς δὲ πρὸς τὸν ἄνδρα χοινω-
va; ἀπόλαυσιν ἐχούσυ;ς ᾿ἀχίνδυνον. Καὶ προσέτι πολλὴν

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. IV.

[72,4.] 46

fas esse ducens tali eam gratia impertire, quee illi , qui eom
emerat et tanto dignatus erat honore, in injuriam cederet
et contumeliam. Quin et ipsam admonebat ut cupiditatem
reprimeret, desperationem i//i injiciens optatis potiundi
(sic enim fore ut ei sedaretur impetus , quum omni de spe
deciderel), sibique constitutum esse dicebat prius omnia ex-
trema pati, qnam ei hac in re obsequi. Quamvis enim
herz adversari servum non deceat, hujusmodi (amen man-
datis non obedire multum habuerit excusationis. [ilius au-
tem ainorem magis accendebal quod nihil tale exspectanti
restiterit Josephus. Εἰ quam graviter illa a malo premere-
tur, altero rursus tentamine eum expugnare sfatuit.

3. Quum igitur publicum festum instaret, cujus cele-
britatem feminas quoque frequentare mos erat, «gritudi-
nem caussalur apud maritum, captans solitudinem et otium
ad Josephum exorandum. Quod quum nacta esset , blando
magis sermone quam antea eum aggreditur, ut satius qui-
dem fuerit eum primis cessisse precibus, neque aliquid
contradixisse , οἱ propter reverentiam compellantis et affe-
ctus vehementiam, qui cogeret eam, quie bera sit, sua
dignitate humiliorem se gerere. Nunc autem prudentize
magis convenienter agendo, quicquid prius desipuerit, licere
ipsi emendare. Sive enim secundas preces desideraret, has
adesse et cum majori studio; se enim agritudinem simu-
lasse , atque festo et celebrilati ipsius consuetudinem pra-
tulisse : sive prioribus ob diffidentia repugnasset sermo-
nihus, indicio esse crederet, nullam latuisse fraudis mali-
gnitatem, quod in eadem voluntale perstaret. Quare et
presentium bonorum emolumentis frui exspectaret , quo-
rum jam particeps esset, si ejus desiderio annueret, et ma-
jora etiam consequuturum, si suze morem gereret voluntati :
ultionem autem et odium ab illa, si petitionem repudiaret ,
et castitatis existimationem mallet illibatam servare quam
herae gralificari. Eam enim ipsi nequaquam prodesse, si
ei accusationem instrueret , et se ab illo tentatam esse ad
maritum mentiretur : magis enim Petephren suis sermoni-
bus fidem habiturum esse quam illius, veritati licet maxime
consentanea proferat.

4. Hac loquente muliere et illacrimante, neque miseri-
cordia eum recedere a castitale suasit, neque metus coegit :
sed precibus restilit, minisque non concessit, veritus ne
quid mali ageret, malens acePbissima quaeque sufferre quam
praesentibus acquiescere, tale quicquam in mulieris gratiam
perpetrando, ob quod sibi conscius erat se juste esse peri-
turum. Jpsam quoque nuptiarum monuit, jurisque con-
jugalis et consuetudinis , obsecrans ut bis plus daret quam
momentaneze libidini explendce, quum haec quidem paritura
sit penitentiam, cessuram in dolorem, non in delicto-
rum emendationem , ac preeterea. melum ne deprehenda-
tur, beneficium vero solum si lateat peccato ignorato : nia-
riti vero licere congressu frui sine periculo. Insuper et

46 (55,56.)
ἔλεγε τὴν ἀπὸ τοῦ συνειδότος καὶ πρὸς τὸν Θεὸν παρ--

ρησίαν χαὶ πρὸς ἀνθρώπους, χαὶ ὡς αὐτοῦ δεσπόσει
μᾶλλον μείνασα χαθαρὰ, xal δεσποίνης ἐξουσίᾳ χρή-
σεται πρὸς αὐτὸν, ἀλλ᾽ οὐ συνεξαμαρτάνοντος αἰδοῖ.
& Πολὺ δὲ χρεῖττον εἶναι θαρρεῖν ἐπὶ γινωσχομένοις τοῖς
εὖ βεθιωμένοις ἣ ἐπὶ λανθανούσῃ χαχοπραγία.
ε΄. Ταῦτα λέγων χαὶ ἔτι πλείω τούτοις ὅμοια, τὴν
τῆς γυναιχὸς ὁρμὴν ἐπισχεῖν ἐπειρᾶτο xal τὸ πάθος αὖ-
τῆς εἰς λογισμὸν ἐπιστρέφειν. ἯἩ δὲ βιαιότερον ἐχρῇ-
ἴ0 τὸ τῇ σπουδῇ , xal ἐπιθαλοῦσα τὰς χεῖρας ἀναγκάζειν
ἀπογνοῦσα τοῦ πείθειν ἤθελεν. Ὡς δὲ ἐξέφυγεν ὕπ᾽
ὀργῆς ὃ ᾿Ιώσηπος προσχαταλιπὼν xal τὸ ἱμάτιον χατε-
χούσης (καὶ γὰρ αὐτὸ αὐτῇ μεθεὶς ἐξεπήδησε τοῦ δω-
ματίου) , περιδεὴς γενομένη μὴ χατείπῃ πρὸς τὸν ἄνδρα
I5 αὐτῆς͵, χαὶ τῆς ὕδρεως περιαλγῶς ἔχουσα, φθάσαι χα-
ταψεύσασθαι πρὸς τὸν Πετεφρῆν ἔγνω τοῦ Ἰωσήπου,
xal τούτῳ τῷ τρόπῳ τιμωρῆσαι μὲν αὑτῇ δεινῶς ὗπερ-
ἡφανημένη, ᾿προλαδεῖν δὲ τὴν διαδολὴν, σοφὸν ἅμα
χαὶ γυναιχεῖον ἡγήσατο. Καὶ χαθῆστο μὲν χατηφὴς
20 χαὶ συγχεχυμένη, τὴν ἐπὶ τῷ διαμαρτεῖν τῆς ἐπιθυμίας
λύπην ὡς ἐπὶ πείρᾳ διαφθορᾶς πλασαμένη μετ᾽ ὀργῆς.
᾿Ελθόντι δὲ τἀνδρὶ, καὶ πρὸς τὴν ὄψιν ταραχθέντι χαὶ
πυνθανομένῳ τὴν αἰτίαν, τῆς κατηγορίας τῆς Ἰωσήπου
χατήρξατο χαὶ « τεθναίης, εἶπεν, ἄνερ, 7) πονηρὸν
95 « δοῦλον χοίτην αἰᾶναι τὴν σὴν ἐθελήσαντα χόλασον,
« ἃς οὔθ᾽ οἷος ὧν εἷς τὸν ἡμέτερον οἶχον ἀφῖχται μνη-
« σθεὶς ἐσωφρόνησεν, οὔθ᾽ ὅσων ἐκ τῆς σῆς χρηστότη-
« τὸς ἔτυχεν, ἀλλ᾽ ἀχάριστος ὧν ἂν εἶ μὴ πάντα παρεῖ-
«γεν αὑτὸν ἀγαθὸν εἰς ἥυᾶς, ἐπεθούλευσεν ὑδρίσαι
39 « γάμον τὸν σὸν, xal ταῦτ᾽ ἐν ἑορτῇ, τὴν σὴν ἀπου-
« σίαν παραφυλάξας" ὃς ὅσα χαὶ μέτριος ἐδόχει πρότε-
« ρον, διὰ τὸν ἐχ σοῦ φόθον ἠρέμει, καὶ οὐχὶ φύσει
« χρηστὸς ἦν. Τοιοῦτον δ᾽ ἄρα τὸ παρ᾽ ἀξίαν αὐτὸν
« χαὶ map ἐλπίδας εἰς τιμὴν παρελθεῖν ἐποίησεν, ὡς
83 « δέον ᾧ τὴν τῆς χτήσεως τῆς σῆς πίστιν καὶ τὴν οἶχο-
« νομίαν λαθεῖν ἐξεγένετο xal τῶν πρεσδυτέρων οἶχε-
« τῶν προτιμηθῆναι, τούτῳ καὶ τῆς σῆς ψαύειν γυναι-
« xs. » Παυσαμένη δὲ τῶν λόγων ἐπεδείκνυεν αὐτῷ
τὸ ἱμάτιον, ἡ ὡς ὅτ᾽ ἐπεχείρει βιᾶσθαι χαταλιπόντος αὐτό.
40 Πετεφρῆς δὲ μήτε δαχρυούσῃ τῇ ἢ γυναικὶ μήθ᾽ οἷς ἔλεγε
xal εἶδεν ἀπιστεῖν £ Κων; τ τῷ τε πρὸς αὐτὴν ἔρωτι πλέον
νέμων, ἐπὶ μὲν τὴν τῆς ἀληθείας ἐξέτασιν οὐχ ἐτρέ-
πετο, δοὺς δὲ σωφρονεῖν τῇ γυναιχὶ, πονηρὸν δὲ εἶναι
χαταχρίνας τὸν ᾿Ιώσηπον, τὸν μὲν εἰς τὴν τῶν χα-
45 χούργων εἰρκτὴν ἐνέδαλεν, ἐπὶ δὲ τῇ γυναιχὶ καὶ
μᾶλλον ἐφρόνει, χοσμιότητα xal σωφροσύνην αὐτῇ μαρ-
τυρῶν.

ΚΕΦ. Ε΄.

Ἰώσηπος μὲν οὖν πάντ᾽ ἐπὶ τῷ Θεῷ ποιησάμενος

τὰ περὶ αὑτὸν, οὔτ᾽ εἰς ἀπολογίαν οὔτ᾽ ἐπ᾽ ἀχριδῇ τῶν
80 γεγονότων δήλωσιν ἐτράπη, τὰ δεσμὰ δὲ xol τὴν
ἀνάγχην σιγῶν ὑπῆλθεν, ἀμείνονα ἔσεσθαι τῶν δεδεχό-
τῶν θαρρῶν τὸν τὴν αἰτίαν τῆς συμφορᾶς καὶ τὴν ἀλή-

APXAIOAOTl'IAZ BIBA. B. ΚΕΦ. E.

[74,75.]

magnam dicebat habituram esse conscientize fiduciam tam
apud Deum quam homines, magisque ipsi dominaturam
dum impolluta maneat, et potiori herz jure in ipsum usu-
ram quam si pudore teneretur ex peccati societate. Nam
longe prsestare manifestis (idere quae ex recta vivend. norma
fiunt quam latenti delicto.

5. Heec atque plura hisce similia loquutus mulieris impe-
tum cohibere tentabat eamque a prava affectione ad ratio.
nis arbitrium revocare. Atilla vehementius instabat , in-
jectisque manibus, quum de persuasione desperaret, vi subi:
gere voluit. Ut vero illam iratus fugerat Josephus, veste
etiam relicta quam ipsa prehenderat (nam et istam ei ce-
dens e cubiculo prosiluit) , verita ne marito suo rem renun-
ciaret, atque ob contumeliam magno dolore affecta , in aui-
mum induxit ut Josephum prior falso ad Petephren defer-
ret, atque hoc pacto ulcisci graviter contempta injuriam
sibi factam, et praoccupare accusationem, prudens esse
atque mulierem decere rata est. — Ac moesta quidem
sedebat et confusa, dolorem ex tentata pudicitia animo
iracundo simulans, qui erat ex frustrata libidine. Marito
autem reverso et ad hunc aspectum turbato causamque sci-
scitante, Josephum ccepit accusare et « Vel moriaris, ma-
« rite, inquit, vel servum nequam cubile tuum violare ni-
« tentem merita piena castiga. [116 immemor et qualis in
« dedes nostras venerit et quanta ex tua benignitate fuerit
« assequutus, atque pro ipgralo habendus nisi in omnibus
« 86 nobis bonum exhiberelL, insidias struxit ut conjugium
« tuum contumelia afficeret , idque festo die, tua observata
« absentia : qui in quantum modestus antea videbatur,
« propter Lui metum se continuit , non quod probo esset in-
«genio. Talis autem factus est, quod prseter meritum ac
« Spem ad honorem provectus fuerit , ac si equum esset ut
« ille, cujus fidei et dispensalioni omnia taa bona commissa
« esse cobtigit, servisque natu grandioribus preefici, uxorem
« etiam tuam attrectaret. » Quum vero loquendi finem fe-
cisset, vestem ei ostendit, quasi, quum tentassetei vim facere,
eam reliquisset. Verum Petephres, quum neque lacrimis
uxoris, neque quibus illa dixerat et ipse viderat fidem de-
rogare potuerit, suoque erga illam amo:i plus sequo tribue-
rit, in rei veritatem inquirere destitit. Uxori autem pudi-
citis laudem concedens, at Josephum nequam esse judi-
cans , illum quidem in malelicorum carcerem coujecit, de
uxore vero meliorem babuit opinionem, quod ejus mode-
stiz et castilatis testis exstiterit.

CAP. V.

Josephus itaque omnia ad se quidem spectantia Deo com-
mittens, neque ad se defendendum neque ad rem gestam
accurate narrandam semct accinxit, sed vinculis et neces-
sitati tacitus succubuit, Deum , qui calamitatis causam no-
verit el veritatem, iis potentiorem esse confidens, qui se

34,97.)

βειαν εἰδότα Θεόν " οὗ πεῖραν τῆς προνοίας εὐθὺς ὅλάμ-
jaw. Ὁ γὰρ δεσμοφύλαξ, τήν τε ἐπιμέλειαν xal τὴν
πίστιν αὐτοῦ χατανοήσας ἐν dic τάξειεν αὐτὸν xal τὸ
ἀξίωμα τῇ Ὡς μορφῆς, ὑπανίει τῶν δεσμῶν, χαὶ τὸ δεινὸν
» ἐλαφρότερον αὐτῷ καὶ χοῦφον ἐποίει, διαίτη δὲ χρῆ-
σθαιχρείττονι ὃ δεσμωτῶν ἐπέτρεπε. Τῶν δὲ ἐν τοῖς αὐτοῖς
ran, ὁπότε παύσαιντο τῆς περὶ τὰ ἔργα ταλαιπωρίας,
εἰς éd Íav, οἷα φιλεῖ χατὰ χοινωνίαν τῆς δμοίας συμ-
pris, τ τρεπομένων, xal παρ᾽ ἀλλήλων τὰς αἰτίας ἐφ᾽
r.a χαταχριθεῖεν ἀναπυνθανομένων, οἰνοχόος τοῦ βασι-
λέως xal σφόδρα ὃ δ᾽ αὐτῷ τιμώμενος, κατ᾽ ὀργὴν δεδε-
μέγος, xal συνδιαφέρων τῷ Ἰωσήπῳ τὰς πέδας συνηθέ-
στερος αὐτῷ ἄλλον ἐγένετο, καὶ (συνέσει γὰρ αὐτὸν
ἰδόχει 1000, ttv) ὄναρ ἰδὼν ἐξέθετο, παραχαλῶν δηλοῦν
| εἶτι σημαίνει, μεμιφόμενος ὅτι τοῖς ἐκ τοῦ βασιλέως
χαχοῖς ἔτι τὸ θεῖον αὐτῷ xal τὰς ix τῶν ὀνειράτων
φροντίδας προστίθησιν.

ῳ Ἔλεγε δ᾽ οὖν ἰδεῖν κατὰ τοὺς ὕπνους τριῶν
XinudTov πεφυχυίας ἀμπέλου βότρυας. ἐξ Éx&a tou ἀπο-
“αρέμασθαι ; μεγάλους ἤδη xal πρὸς τρύγητον ὡραίους,
xi τούτους αὐτὸς ἀποθλίῤειν εἰς φιάλην, ὑπέχοντος
τῷ βασιλέως, διηθήσας τε τὸ γλεῦχος δοῦναι τῷ βασι-
λεῖ πιεῖν χἀχεῖνον δέξασθαι χεχαρισμένως, ᾿1ὃ μὲν
5 ἑωραμένον ἐδήλου τοιοῦτον ὄν" ἠξίου δ᾽, εἴ τι με-

Ὁ μοίραται συνέσεως. φράζειν αὐτῷ τὴν πρόρρησιν τῆς
ὄψεως. Ὁ δὲ θαρρεῖν τε παρεχάλει χαὶ προσδοχᾶν ἐν
τρισὶν ἡμέραις ἀπολυθήσεσθαι τῶν δεσμῶν, τοῦ βασι-
λίως ποθήσαντος αὐτοῦ τὴν διαχονίαν, xxl πάλιν εἷς
ταύτην αὐτὸν ἐπανάξοντος. Καρπὸν γὰρ ἐσήψαινεν

ἃ Ξαπέλινον ἐπ᾽ ἀγαθῷ τὸν Θεὸν ἀνθρώποις παρασγ εἶν, ὃς
αὐτῷ τε ἐχείνῳ σπένδεται xal πίστιν ἀνθρώποις xol
φιλίαν ὁμηρεύει, διαλύων μὲν ἔχθρας, τὰ πάθη δὲ xai
“ἐς λύπας ἐξαιρῶν τοῖς προσφερομένοις αὐτὸν, χαὶ πρὸς
foi t ὑποφέρων. « Τοῦτον οὖν φὴς ἐχ τριῶν ἀποῦλι-

5 E rra βοτρύων χερσὶ ταῖς σαῖς προσέσθαι τὸν βασιλέα.
Καλὴν τοίνυν ἴσθι σοι τὴν ὄψιν γεγενημένην, καὶ προ-
μηνύουσαν ἄφεσιν τῆς παρούσης ἀνάγχης ἐν τοσαύταις
ἡμέραις, ἐξ ὅσων χλημάτων τὸν χαρπὸν ἐτρύγησας
χατὰ τοὺς ὕπνους. Μέμνησο μέντοι τούτων πειραθεὶς

& τῷ προκαταγγείλαντός σοι τὰ ἀγαθὰ , καὶ γενόμενος
ἐνέξουσίᾳ μὴ περιίδης ἡμᾶς ἐν οἷς καταλείψεις, πρὸς ἃ
ἀδηλώκαμεν ἀπερχόμενος * οὐδὲ γὰρ ἐξάμαρτόντες ἐν
δισμοῖς γεγόναμεν, ἀλλ᾽ ἀρετῆς ἕνεχα χαὶ σωφροσύνης
τὰ τῶν καχούργων ὑπομένειν χατεχρίθημεν, οὐδὲ μετ᾽
5 οἰκείας ἡδονῆς τὸν ταῦθ' ἡμᾶς ἐργασάμενον ϑόρίσαι
βιλήσαντες. » To μὲν οὖν οἰνοχόῳ χαίρειν κατὰ τὸ εἷ-
Xx ἀχούσαντι τοιαύτης τῆς τοῦ ὀνείρατος ἔξηγήσεως
ὑπῆρχε, xa περιμένειν τῶν δεδηλωμένων τὴν τελεὺυ--
τήν. |

* τ΄, Δοῖλος δέ τις ἐπὶ τῶν σιτοποιῶν τεταγμένος τοῦ
ὑπσλέως, συνδεδεμένος τῷ οἰνοχόῳ, τοιαύτην ποιησα-
μένου τοῦ Ἰωσήπου περὶ τῆς ὄψεως ἐχείνου τὴν ἀπόφα-
e, εὔελπις ὦν (xat γὰρ αὐτὸς ὄναρ ἦν τεθεαμένος)
ἠξίωσε τὸν Ἰώσηπον φράσαι, τί χἀχείνῳ δηλοῦν βού-

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. V.

pUsoe] 41

in vincula conjecerant. Cujus providentiam confestim
expertus est. Nam custos carceris, diligentiam ejus fidem.
que in jussis exsequendis perspiclens atque formae dignita-
tem, vincula ei relaxavit , malumque levius reddidit feren-
dumque : quin et cibo meliore quam reliquos vinctos uti
permisit. lis vero, qui in eadem erant calamitate, quum
ab operum labore paululum respirarent, inter se collo-
quentibus , ut solent miseriarum similitudine conjuncti , se-
que invicem de causis condemnationis percuuctantibus,
pincerna regis, ei valde carus, ab irato tamen in custodiam
detrusus , eademque cum Josepho ferendo vincula paulo illi
familiarior factus est ; eique ( nam ceteros anteire intelligen-
tia existimabat) somnium visum exposuit, obsecrans ut
praesagium , si quod subesset , indicaret , querens quod suis
ex rege miseriis sollicitudinem etiam ex somniis numen ad-
jecerit.

2. Alebat igitur se per quietem vidisse tres vitis palmites
et ex iis uvarum racemos e singulis enatos pendere , gran-
des jam et vindemía maturos , eosque se expressisse in po-
culuin quod regi erat in manu : et, quum mustum esset per-
colatum, regi porrexisse ut biberet, illumque benigne ac-
cepisse. Quod ergo viderat ejusmodi esse ostendebat : ro-
gabat autem ipsum, si quam nactus esset intelligentiam , ut
ipsi narraret ecquid visum portenderet. llle vero bono
animo esse jussit , et intra triduum exspectare liberationem
e vinculis, rege ministerium ejus desiderante, eumque ad
illud revocaturo. Ostendil enim vitis fructum Dei munere
hominum in utilitatem esse concessum : « qui et offertur illi,
fidemque inter homines et amicitiam conciliat , inimicitias
quidem diluens, perturbationes et moarores eo utentibus
disculiens, et ad voluptatem plurimum conferens. Hunc
ais itaque manibus tuis ex tribus uvarum racemis expres-
sum accepisse regem. Scito igitar bonam tibi visionem
esse oblatam, quce preemonstrat fore ut ex hac, qux te
jam premit, miseria eripiaris intra tot dies , ex quot palmi-
übus fructum vindemiasti per somnos. Sed fac , quum hsec
vera esse expertus fueris , mei memineris, hanc tibi felici-
tatem przdicentis; et in libertatem restitutus ne nos de-
spexeris , quos hic conclusos relinques , ad ea qua prinun-
ciavimus discedens. Non enim ut sontes in vincula fui-
mus conjecti, sed ob virtutem et modestiam ad malefico-
rum ponas eubeundas damnati sumus, nolentes illum , qui
nos liuc compulit, nostre voluptatis gratia contumelia affi-
cere. » liaque pincerna, ut par erat, ex hoc somnii inter-
pretamento gandebat, et conjecturs eventum exspectabat.

3. Servus autem quidam regis pistoribus prefectus in
vincula una cum pincerna detrusus , quum talem Joéephus
dedisset illius visionis interpretationem , spei plenus (nam
et ipse somnium viderat) rogat eum sibi quoque indicarel
quidnam pralerile noctis visio portenderet. Erat autem

48 (α7,08.

λεται τὰ διὰ τῆς παρελθούσης νυχτὸς ὀφθέντα. "Hv
δὲ τοιαῦτα. Τρία, φησὶ, χανᾷ φέρειν ἐπὶ τῆς χεφαλῆς
ἔδοξα, δύο μὲν ἄρτων πλέα, τὸ δὲ τρίτον- ὄψου τε xal
ποικίλων βρωμάτων, οἷα βασιλεῦσι σχευάζεται: χατα-
& πταμένους δ᾽ οἰωνοὺς ἅπαντα δαπανῆσαι, μηδένα
λόγον αὐτοῦ ποιουμένους ἀποσοδοῦντος. Καὶ ὃ μὲν
ὁμοίαν τὴν πρόρρησιν ἔσεσθαι τῇ τοῦ οἰνοχόου προσε-
δόχα, ὁ δὲ Ἰώσηπος συμθαλὼν τῷ λογισμῷ τὸ ὄναρ,
xal πρὸς αὐτὸν εἰπὼν ὡς ἐδούλετ᾽ ἂν ἀγαθῶν ἑρμηνευ-

I0 τὴς ὧν αὐτοῦ γεγονέναι, xal οὐχ οἵων τὸ ὄναρ αὐτῷ
δηλοῖ, λέγει δύο τὰς πάσας ἔτι τοῦ ζῆν αὐτὸν ἔχειν
ἡμέρας: (τὰ γὰρ χανᾷ τοῦτο σημαίνει") τῇ τρίτη δ᾽
αὐτὸν ἀνασταυρωθέντα βορὰν ἔσεσθαι πετεινοῖς, οὐδὲν
ἀυύνειν ἑαυτῷ δυνάμενον. Καὶ δὴ ταῦτα τέλος ὅμοιον

ι5 οἷς ὁ Ἰώσηπος εἶπεν ἀμφοτέροις ἔλαθε. Τῇ γὰρ ἡμέ-
ρα τῇ προειρημένη γενέθλιον τετελεχὼς ὁ βασιλεὺς τὸν
μὲν ἐπὶ τῶν σιτοποιῶν ἀνεσταύρωσε, τὸν δὲ οἰνοχόον
τῶν δεσμῶν ἀπολύσας ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὑπηρεσίας χατέ-
στησεν.

20. δ΄, Ἰώσηπον δὲ διετῇ χρόνον τοῖς δεσμοῖς χαχοπα-
θοῦντα,, xat μηδὲν ὑπὸ τοῦ οἰνοχόου χατὰ μνήμην τῶν
προειρημένων ὠφελούμενον, 6 Θεὸς ἀπέλυσε τῆς elo-
χτῆς, τοιαύτην αὐτῷ τὴν ἀπαλλαγὴν μηχανησάμενος.
Φαραώθης ὁ βασιλεὺς, ὑπὸ τὴν αὐτὴν ἑσπέραν ὄψεις

95 ἐνυπνίων θεασάμενος δύο, xal μετ᾽ αὐτῶν τὴν Éxacé-
ρας ἐξήγησιν, ταύτης μὲν ἠμνημόνησε, τῶν δὲ ὀνειρά-
τῶν χατέσχεν. Ἀχθόμενος οὖν ἐπὶ τοῖς ἑωραμένοις,
(xal γὰρ ἐδόχει σκυθρωπὰ ταῦτ᾽ αὐτῷ.) συνεχάλει μεθ᾽
ἡμέραν Αἰγυπτίων τοὺς λογιωτάτους, χρήζων μαθεῖν

30 τῶν ὀνειράτων τὴν χρίσιν. ᾿Ἀπορούντων δ᾽ ἐχείνων,
ἔτι μᾶλλον ὁ βασιλεὺς ἐταράττετο, Τὸν δὲ οἰνοχόον
δρῶντα τοῦ Φαραώθου τὴν σύγχυσιν ὑπέρχεται μνήμη
τοῦ Ἰωσήπου καὶ τῆς περὶ τῶν ὀνειράτων συνέσεως.
Καὶ προσελθὼν ἐμήνυσεν αὐτῷ τὸν Ἰώσηπον, τήν τε

85 ὄψιν ἣν αὐτὸς εἶδεν ἐν τῇ εἰρχτῇ, xol τὸ ἀποδὰν ἐκεί-
γου φράσαντος, ὅτι τε σταυρωθείη χατὰ τὴν αὐτὴν
ἡμέραν ὁ ἐπὶ τῶν σιτοποιῶν, χἀχείνῳ τοῦτο συμθαίη
χατὰ ἐξήγησιν ὀνείρατος, Ἰωσήπου προειπόντος. As-
δέσθαι δὲ τοῦτον μὲν ὑπὸ Πετεφρῇ τοῦ ἐπὶ τῶν μαγεί-

4o ρων, ὡς δοῦλον" λέγει δὲ αὐτὸν “Εδραίων ἐν ὀλίγοις
εἶναι γένους ἅμα καὶ τῆς τοῦ πατρὸς δόξης. Τοῦτον
οὖν μεταπεμψάμενος, χαὶ μὴ διὰ τὴν ἄρτι χαχοπρα-
γίαν αὐτοῦ καταγνοὺς, μαθήση τὰ ὑπὸ τῶν ὀρειράτων
σοι δηλούμενα. Κελεύσαντος οὖν τοῦ βασιλέως εἰς ὄψιν

45 αὐτοῦ τὸν Ἰώσηπον παραγαγεῖν, τὸν μὲν ἥχουσιν ἄγον-
τες οἱ χεχελευσμένοι, τημελήσαντες χατὰ τὸ πρόστα-
γμα τοῦ βασιλέως.

ε΄. Ὁ δὲ, τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ λαδόμενος,, « ὦ νεανία,

« φησίν, (σὺ γάρ μοι νῦν ἄριστος xa σύνεσιν ἱχανώ-
bU « τατος ὑπὸ οἰχέτου τοὐμοῦ μεμαρτύρησαι.,) τῶν αὐτῶν
« ἀγαθῶν, ὧν xat τούτῳ μεταδέδωχας, ἀξίωσον χἀμὲ,

« φρᾶσας ὅσα μοι χατὰ τοὺς ὕπνους ὀνειράτων ὄψεις

« προδηλοῦσι. Βούλομαι δέ σε μηδὲν ὑποστελλόμενον

« φόδθῳ χολαχεῦσαι λόγῳ ψευδεῖ xoi τῷ πρὸς ἡδονὴν,

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. E.

[76,77.|
hujusmodi. Tria, inquit, canistra soper capite ferre vi-
debar, duo quidem panibus plena, tertium obsonio et variis
eduliis refertum , qualia regibus apparari solent : devolantes
autem alites absumpsisse omnia, ab ipso illas abigente ni-
hil deterritas. Et ille quidem preesagium simile ejus , quod
contigit pincernze, exspectabal. Josephus autem ratioci-
nando conjiciens de somnio, prefatusque quod mallet ei
laetiorum esse interpretem quam quae somnium sibi prz-
nunciaret, dicit, duos omnino vitae dies ipsi superesse , (hoc
enim significant canistra;) tertio vero cruci suffixum aliti-
bus fore cibum, et nequaquam sibi opitulari posse. Haec
quidem utrique acciderunt similiter ac dixerat Josephus.
Nam die praedicta, quum natalitium suum rex celehraret,
prapositum pistoribus in crucem egit, pincernam autem
e vinculis exemptum pristino ministerio restituit.

4. Josephum vero, quum duos annos in vinculis mala
tolerasset, nihilque a pincerna ex praedictorum memoria
juvaretur, Deus carcere liberavit , talem ei viam ad libera.
tionem muniens. Pharaothes rex, quuni sub eandem noctem
in somniis duas visiones vidisset , pariterque utriusque in-
terpretalionem , hujus quidem oblitus est , illas vero memo-
ria tenuit.
tristia ei videbantur,) prima luce convocavit /Egyptiorum
sapientissimos , scire desiderans quid sibi velint somnia.
Hositantibus autem illis, tanto magis rex turbabatur. Αἱ
pincernam, quum animadvertisset regem somniis confusum,

Gravalus igitur iis quee conspexerat, (namque

subit recordatio Josephi ejusque in somniis enarrandis
intelligentie. Regeque adito, indicavit ei de Josepho et
de visione in carcere sibi oblata, ejusque eventu juxta illius

interpretationem, quodque eadem die pistorum przpo-

situs cruci suffixus fuerit, idque ei contigerit juxla
somnü enarralionem, predicente Josepho.
a Peteplire quidem coquorum praefecto vinctum esse, ejus
utpote servum ; at dicit eum Hebraum esse genere ex nobi-
lioribus atque patre claro natum. « Hunc igitur si accersive-

Ipsum autem

ris , nec propter mala, quae jam patitur, despexeris , discere
licet quae tibi preenunciapt somnia. » Rege itaque jubente ul
coram ipso sisteretur Josephus, veniunt quibus id ne-
gotii datum erat, eum adducentes, curatum et ornatum,
prout iis rex mandaverat.

5. llle vero eum dextra prehendens inquit, « O juvenis,
« (libi enim servus meus optimi pariter ac rerum intelligen-
« tissimi testimonium dedit,) fac etiam me eorundem bono-
« rum participem , quibus et istum impertivisti , enarrando
« presagia somniorum quae mihi per quietem obtigerunt.

« Hoc autem volo, ne timori cedens oratione ad gratiam aut
« voluptatem ficta utaris adulando, si paulo horridior sit

ἴων, 59.

e ἂν τἀληρὲς σχυθρογπότερον i. "E Sofa. 1ὰρ παρὰ
e ποταυὸν Ba ὧν βόας ἰδεῖν εὐτραφεῖς ἄμα xal μεγέ-
« fev ἃ διαφερούσας, ἑπτὰ τὸν ἀριθμὸν, ἀπὸ τοῦ νάματος
« χωρεῖν ἐπὶ τὸ ἕλος, ἄλλας δὲ ταύταις τὸν ἀριθυὸν
ὃ « παραπλησίας ἐχ τοῦ ἕλους ὑπαντῆσαι, λίαν χατισχνω-
« μένας χαὶ δεινὰς δραθῆναι, at χατεσθίουσαι τὰς
* εὐτραφεῖς καὶ μεγάλας οὐδὲν ὠφελοῦντο, χαλεπῶς
* ὗξο τοῦ λιμοῦ τετρυχωμέναι. Μετὰ δὲ ταύτην τὴν
* ὄψιν διεγερθεὶς ἐκ τοῦ ὕπνου xai τεταραγμένος, καὶ
i " τί ποτ᾽ εἴη τὸ φάντασμα παρ᾽ ἐμαυτῷ σχοπῶν, χατα-
. φέρομαι πάλιν εἰς ὕπνον" xat δεύτερον ὄναρ δρῶ πολὺ
* τοῦ προτέρου θαυμασιώτερον, ὅ με xal μᾶλλον ἐχφο-
. Gr χαὶ ταράττει. Στάγυας ἑπτὰ ἑώρων ἀπὸ μιᾶς
«διζης ἐχφυέντας, χαρηῤαροῦντας ἤδη xai χεχλιμένους
I5 « ὑπο τοῦ καρποῦ xai τῆς πρὸς ἀμητὸν ὥρας, καὶ τού-
τοῖς ἑτέρους ἑπτὰ στάχυας πλησίον, λιφερνοῦντας
« xat ἀσθενεῖς ὑπὸ ἀδροσίας, ol δαπανᾶν xal χατεσθίειν
τοὺς ὡραίους τραπέντες ἔχπληξίν μοι παρέσχον. »
ς΄. Ἰώσηπος δὲ ὑπολαδὼν, « ὃ ὄνειρος μὲν οὗτος,
» € εἶπεν, ὦ» βασιλεῦ, xaíxeo ἐν δυσὶ μορφαῖς ὀφθεὶς,
«αἷαν xat τὴν αὐτὴν ἀποσηυαίνει τελευτὴν τῶν ἐσο-
μένων. Τό τε γὰρ τὰς βοῦς ἰδεῖν, ζῷον ἐπ᾿ ἀρότρῳ
« πονεῖν τεγενημένον, ὑπὸ τῶν ,ειρόνων χατεσθιοιλένας,
«χαὶ ol στάχυες ὑπὸ τῶν ἐλαττόνων δαπανώμενοι,
5. «λιμὸν Αἰγύπτῳ xai ἀχαρπίαν ἐπὶ τοσαῦτα προχαταγ-
* γάλουσιν ἔτη, τοῖς ἴσοις πρότερον εὐδαιμονήσασιν,
«ὡς τὸ» τούτων εὐφορίαν τῶν ἐτῶν ὑπὸ τῆς μετὰ
* τοσοῦτον ἀριθμὸν ἴσων ἀφορίας ὑπαναλωθῆναι, Γε-
« γήσεται δ᾽ ἣ σπάνις τῶν ἐναγχαίων σφόδρα δυσχα-
Ὁ t02 Toc" σηυεῖον δέ" αἵ γὰρ χατισχνωμέναι βόες
Σχαπτανήέσασαι τὰς χρείττονας οὐχ ἴσχυσαν χορεσθῆναι.
« Ὁ “ἕντοι Θεὸς οὐχ ἐπὶ τῷ λυπεῖν τὰ u£)Aovta τοῖς
| ἀνθρώποις προδείχνυσιν, ἀλλ᾽ ὅπως προεγνωχότες
* χουφοτέρας συνέσει ποιῶνται τὰς πείρας τῶν χατηγ-
ἢ» « «ελμένων. Σὺ τοίνυν ταμιευσάμενος τἀγαθὰ τὰ
« χατὰ τὸν πρῶτον χρόνον γενησόμενα, ποιήσεις ἄνε-
πείσθητον Αἰγυπτίοις τὴν ἐπελευσομένην συμφορᾶν. »
D. Θαυμάσαντος δὲ τοῦ βασιλέως τὴν φρόνησιν xol
τὴν σοφίαν τοῦ Ιωσήπου, χαὶ πυθομένου τίνα xal τρό-
V. πὸν ἂν προοιχονομήσειεν ἐν τοῖς τῆς εὐετηρίας χαιροῖς
τὰ περὶ τῶν μετὰ ταύτην, ὡς ἂν ἐλαφρότερα γένοιτο
τὰ τῆς ἀφορίας, ὑπετίθετο καὶ συνεθούλευε φειδῶ ποιεῖ-
cju: τῶν ἀγαθῶν, xai μὴ χατὰ περιουσίαν αὐτοῖς
1255 av τοῖς Αἰγυπτίοις ἐπιτρέπειν, ἀλλ᾽ ὅσον ἂν χατὰ
ὑτουῖν ἀναλώσωσιν ἐχ περισσοῦ, ταῦτα τηρεῖν εἷς τὸν
τῆς ἐνδείας χαιρόν. ᾿Ἀποτίθεσθαί τε παρήνει λαμύά-
γύντα τὸν Gixov παρὰ τῶν γεωργῶν, τὰ διαρχῇ μόνον εἰς
διχτοοψὴν γορηγοῦντα. Φαραώθης δὲ ἀμφοτέρων
θχυμάσας Ἰώσηπον, τῆς τε χρίσεως τοῦ ὀνείρατος καὶ
τῆς συμθουλίας, αὐτῷ τὴν οἰκονομίαν παραδίδωσιν,
ὥστε πράττειν ἃ xal τῷ πλήθει τῶν Αἰγυπτίων xol
τῷ ϑασιλεῖ συμφέροντα ὑπολαμθανοι, τὸν ἐξευρόντα
τὴν τοῦ πράγματος 600v καὶ προστάτην ἄριστον αὐτῆς
ὑπολαβὼν γενήσεσθαι. ὋὉ δὲ, ταύτης αὐτῷ τῆς
JOSEPH. |

φν».

q

,

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. V.

[7,7] 49
« veritalis aspectus. Nam visus sam mihí secundum ftu-
« men inambulanti videre boves bene saginatas et magni-
« tudine preestantes , septem numero, a fluento ad paludes
« gradientes, alias vero totidem numero e paludibus iis
« obviam factas, macie valde extenuatas ac visu fodas,
« quae quum devorassent septem illas bene pastas et magnas,
« nihil profecerunt, misere a fame attritx. — Post banc
« visionem expergefactus e sompo et tarbatus, mecumque
« reputans quid sibi velit btec rerum imago, sopore oppres.
« $usrursum obdormivi, et secundum video somnium priori
« multo mirabilius, quod me magis etiam exterret pertur.
* batque. Spicas septem videre visus sum ab una radice
« enalas, capita jam graves frugis pondere ejusque maturi-
« late. inclinatas, vicinas etiam alias pari numero spicas,
« pauperes et pra siccitate graciles et infirmas, qua» conver-
« &e δὰ consumendas et comedendas spicas epeciosas atto-
« nilum me reddiderunt. »

6. Ad heec Josephus respondens ait, « somnium qui-
« dem istud, o rex, duplici licet specie visum , unum ta-
« men et eundem futurorum eventum siznificat. Nam
« quod boves conspexeris , animal aratri labori natum, ab
« exilioribus devoratas , et spicas ἃ deterioribus absumiptse ,
« loL annorum famem et sterilitatem Egypto preenunciant,
« quot felicitatis. praecesserint, horumque frugum uber-
« (dtem ἃ totidem sequentium sterilitate absumendam.
« Erit autem tanta rerum necessariarum inopia, ut ei diffi-
« culter subveniri possit. Id quod inde conjicio, quia ma-
« cràe boves, devoratis pinguibus, satiari non potuerint.
« Deus cerle hominibus futura praedicit , non ut eos terreat
« el conttistet, sed ut ea pro»scientes prudentia, quum adve-
« nerint. praenunciata, leviora faciant. Tu ergo, si prioris
« temporis proventus seposueris et dispensaveris, insequen-
« tem penuriam /Egyptii nou sentient, »

7. Rege autem admirante Josephi prudentiam et sapien-
tiam, atque percontante quonam modo esset in futurum
prospiciendum ubertatis tempore, quo tolerabilior fieret
ventura sterilitas, subjecit suasitque frugum parsimoniam
adhibendam esse : neu ad affluentiam usque /Egyptios
iis uti permitteret, sed quantum ad luxuriam soleant ex
abundanti expendere, illud in necessitatis tempora reser-
varet. Quin et hortabatur ut frumentum ab agricolis
acceptum in liorrea recondi curaret, tantumque duntaxat
DPha-
raothes autem, Josephum ob utrumque, tam somnii inter-

unicuique suppeditari quantum sat esset ad victum.

pretationem quam consilium, adtniratus, ipsum huic dis-

pensationi przeficit, ut ageret quaecunque et populo JEgy-

ptiorum et regi in rem esse existimaret : consilii auctorem

maxime idoneum esse ratus ad id ipsum exsequendum. lile
4

50 ((δ0,60.)

ἐξουσίας ὁπὸ τοῦ βασιλέως δοθείσης, σφραγῖδί τε χρῆ-
σθαι τῇ αὐτοῦ xol πορφύραν ἐνδύσασθαι, διὰ τῆς γῆς
ἁπάσης ἔλαύνων ἐφ᾽ ἅρματος, ἦγε τὸν σῖτον παρὰ τῶν
γεωργῶν, τὸν ἀρχοῦντα πρός τε σπόρον xai διατροφὴν

5 ἑκάστοις ἀπομετρῶν, μηδενὶ σημαίνων τὴν αἰτίαν, ὑφ᾽
ἧς ταῦτα ἔπραττε.

ΚΕΦ. ς΄.

Τριαχοστὸν δὲ ἔτος ἤδη τῆς ἡλικίας αὐτῷ διεληλύ--
θει, xal τιμῆς ἁπάσης ἀπέλαυε παρὰ τοῦ βασιλέως,
xat προσηγόρευσεν αὐτὸν ΨΓοθομφάνηχον, ἀπιδὼν αὐ-
10 τοῦ πρὸς τὸ παράδοξον τῆς συνέσεως σημαίνει γὰρ
τὸ ὄνομα χρυπτῶν εδρετήν. Γαμεῖ δὲ xal γάμον ἀξιο-
λογώτατον' ἄγεται γὰρ Πετεφρῇ θυγατέρα τῶν ἐν
Ἡλιουπόλει ἱερέων, συμπράξαντος αὐτῷ τοῦ βασιλέως,
ἔτι παρθένον, Ἀσενέθην ὀνόματι. Ἔχ ταύτης δὲ xai
1b παῖδες αὐτῷ γίνονται πρὸ τῆς ἀχαρπίας, Μανασσῆς
μὲν 6 πρεσδύτερος" σημαίνει δ᾽ ἐπίληθον, διὰ τὸ εὖδαι-
μονήσαντα λήθην εὔρασθαι τῶν ἀτυχημάτων᾽ ὃ δὲ νεώ-
τερος ἘἜφραΐμης" ἀποδιδοὺς δὲ τοῦτο σημαίνει, διὰ τὸ
ἀποδοθῆναι αὐτὸν τῇ ἐλευθερίᾳ τῶν προγόνων. Τῆς δ᾽
90 Αἰγύπτου χατὰ τὴν Ἰωσήπον τῶν ὀνειράτων ἐξήγησιν
μαχαριστῶς ἔτη ἑπτὰ διαγούσης, 6 λιμὸς ἥπτετο τῷ
ὀγδόῳ ἔτει, καὶ διὰ τὸ μὴ προησθημένοις ἐπιπεσεῖν τὸ
χαχὸν, πονούμενοι χαλεπῶς πάντες ὑπ᾽ αὐτοῦ εἰς τὰς
τοῦ βασιλέως θύρας συνέρρεον. ὯὉ δὲ Ἰώσηπον ἐχά-
λει. χἀχεῖνος τὸν σῖτον αὐτοῖς ἀπεδίδοτο, γεγενημένος
σωτὴρ ὁμολογουμένως τοῦ πλήθους. Καὶ τὴν ἀγορὰν
οὗ τοῖς ἐγχωρίοις προὐτίθει μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς ξένοις
ὠνεῖσθαι παρῆν, πάντας ἀνθρώπους χατὰ συγγένειαν
ἀξιοῦντος ἐπιχουρίας τυγχάνειν ᾿Ιωσήπου παρὰ τῶν
80 εὐδαιμονίᾳ χρωμένων.

β΄. Πέμπει δὴ καὶ Ἰάχωδος, τῆς Χαναναίας δεινῶς
ἐχτετρυχωμένης, (πάσης γὰρ ἥψατο τῆς ἠπείρου τὸ
δεινόν,) τοὺς υἱοὺς ἅπαντας εἷς τὴν Αἴγυπτον ὠνησομέ-
νους σῖτον, πεπυσμένος ἐφεῖσθαι τὴν ἀγορὰν xoi ξένοις.
85 Νίόνον δὲ χατέσχε Βενιαμὶν dx ἹΡαχήλας αὐτῷ γεγονό-
τα, ὁμομήτριον δὲ τῷ ᾿Ιωσήπῳ. Οἱ μὲν οὖν εἷς τὴν
Αἴγυπτον ἔλθόντες ἐνετύγχανον τῷ Ἰωσήπῳ, χρήζον-
τες ἀγορᾶς" οὐδὲν γὰρ ἦν ὃ μὴ μετὰ γνώμης ἐπράττετο
τῆς ἐχείνου" xal γὰρ τὸ θεραπεῦσαι τὸν βασιλέα τότε
40 χρήσιμον ἐγίνετο τοῖς ἀνθρώποις, ὅτε χαὶ τῆς Ἰωσήπου
τιμῆς ἐπιμεληθεῖεν, ὋὉ δὲ γνωρίσας τοὺς ἀδελφοὺς,
οὐδὲν ἐνθυμουμένους περὶ αὐτοῦ, διὰ τὸ μειράχιον μὲν
αὐτὸς ἀπαλλαγῆναι, εἰς τοῦτο δὲ προελθεῖν τῆς ἡλιχίας,
xal τῶν χαραχτήρων ἐνηλλαγμένων ἀγνώριστος αὐτοῖς
εἶναι, τῷ δὲ μεγέθει τοῦ ἀξιώματος οὐδὲ εἷς ἐπένοιαν
ἐλθεῖν αὐτοῦ δυναμένους,, διεπείραζεν ὡς ἔχοιεν γνώμης
περὶ τῶν ὅλων. Τόν τε γὰρ σῖτον αὐτοῖς οὐχ ἀπεδί-
oro, χατασχόπους τε τῶν βασιλέως πραγμάτων ἔλε-
γεν ἥχειν, καὶ πολλαχόθεν μὲν αὐτοὺς συνεληλυθέναι.
"0 προφασίζεσθαι δὲ συγγένειαν. οὐ γὰρ εἶναι δυνατὸν
ἀνδρὶ ἰδιώτη τοιούτους παῖδας xal τὰς μορφὰς οὕτως

σι

ἐπιφανεῖς ἐχτραφῆναι, δυσχόλου x«i βασιλεῦσιν οὔσης |

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. ζ.

[785—821]

vero, hac potestate ἃ rege auctus, ut et ejus annulo signatorio
uteretur et purpuram gestaret, curru per universam gy-
ptum vectus, frumentum abducit ab agricolis, tantum inde
singulis dimetiens quantum ad sementem atque alimentum
sufficeret , nemini rationem reddens , cur ita faceret.

CAP. VI.

A&tatis annum trigesimum jam exegerat , omnique honore
cumulatur a rege, qui et illum ob incredibilem prudentiam
Psothomphanechum cognominavit : significat autem hoc
nomen occultorum detectorem. Sed et conjugium nactus
est honoratissimum. Nam in matrimonium accepit Pete-
phre, unius ex sacerdolibus Heliopolitanis, filiam, adhuc
virginem, nomine Asenetham, rege has illi conciliante
nuptias. Ex hac vero et liberi ei nati sunt, anteagrorum .
sterilitatem. Natu quidem grandior erat Manasses : quod
nomen idem valet ac oblitus, quia ad felicitatem evectus
in calamitatum venerit oblivionem. Ephraimes vero junior,
quo significatur restitutor, quia redditus fuerit majorum
suorum libertati. Quum autem /Egyplus, juxta Josepbi
enarralionem somniorum , septennii spatium feliciter exe-
gisset, anno octavo eam invasit fames, et, quod malum
improvisum illis acciderat, universi eo graviter laborantes
regis ad fores confluebant. Ille vero Josephum accersit ,
qui frumenta illis assignabat, factus ex confesso populi
servator. Nec solum islius regionis incolis forum aperuit,
sed etiam exteris vendere paratus erat : sequum esse exisli-
mante Josepho , ut omnibus hominibus, propter suam iuter
se cognationem, subveniretur ab jis qui in abundantia
vivunt.

2. Miltit igitur et Jacobus, Chananoa graviter vexata,

. (terram enim omnem continentem invaserat hzec calamitas, )

omnes saos filios in Jgyptum , ad frumentum coemendum,
quum cognovisset quod et exteris eo foro uti liceret ; solum
vero retinebat Benjaminem, quem ex Rachela susceperat,
uterinum Josephi fratrem. At enim illi, ut in. Egyptum
venére, Josephum adeunt, mercatum sibi permitti rogan-
tes : nihil enim erat quod non ex ipeius voluntate gereba-
tur; et tum demum regem coluisse hominibus proderat ,
quum iis cure esset Josepho honorem habere. lie, agnitis
fratribus, nibil minus quam de se cogitantibus (nam juvenis -
admodum ab eis abscesserat, et jam ad istam :etatem per-
venerat, ut, mutatis faciei lineamentis, Ipse ab eis non
agnosceretur, praesertim quum de eo in tanta dignilate con.
slituto neminimuni quidem suspicari potuerint), tentandui:
existimavit quanam mente in omnibus nterentur. Natu
et (rumentum eis negavit, dixitque eos ad res regis explo-
randas venisse : ipsosque e diversis quidem regionibus
convenisse, cognationem vero simulare : vix enim lieri
posse ut homo privatus tot filios ac forma adeo egregios
educaret, quum vel regibus raro liceat esse tam beatis. Harc

antt.)

τῆς τοιαύτης παιδοτροφίας. Ὑπὲρ δὲ τοῦ γνῶναι τὰ
χατὰ τὸν πατέρα xai τὰ συμδεθδηχότα αὐτῷ μετὰ τὴν
ἰδίαν ἐκαλλαγὴν ταῦτ᾽ ἔπραττε, μαθεῖν τε βουλόμενος
χαὶ τὰ περὶ Βενιαμὶν τὸν ἀδελφόν᾽ ἐδεδίει γὰρ μὴ xà-

5 χεῖνον, ὁμοίως οἷς εἰς αὐτὸν ἐτόλμησαν, εἶεν ἀπεσχευα-
σμένοι toU γένους.

y. Οἱ δ᾽ ἦσαν ἐν ταραχῇ καὶ φόδῳ,, καὶ χίνδυνον
τὸν μέγιστον αὑτοῖς ἐπηρτῆσθαι νομίζοντες, καὶ μηδὲν
περὶ τἀδελφοῦ κατὰ νοῦν λαμθάνοντες, καταστάντες τέ

io Ξρὸς τὰς αἰτίας ἀπελογοῦντο, ᾿Ῥουδήλου προηγοροῦν-
τος, ὃς ἦν πρεσδύτατος αὐτῶν. « Ἡμεῖς γὰρ, εἶπεν, οὐ
« xxv' ἀδικίαν δεῦρ᾽ ἤλθομεν, οὐδὲ χαχουργήσοντες τὰ
* ϑασιλέως πράγματα, σωθῆναι δὲ χρήζοντες, xat xa-
« τχαχφυγὴν τῶν ὀπεχόντων τὴν χώραν ἡμῶν καχῶν τὴν

I$ « ὑμετέραν φιλανθρωπίαν ὁπολαθόντες" obe οὐχὶ πολί-
« ταῖς μόνον τοῖς αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ξένοις ἠχούομεν τὴν
« ἀγορὰν τοῦ σίτου προτεθεικέναι, πᾶσι τὸ σώζεσθαι
« τοῖς δεομένοις παρέχειν διεγνωχότας. Ὅτι δ᾽ ἐσμὲν
« ἀδελφοὶ καὶ κοινὸν ἡμῖν alua , φανερὸν μὲν xal τῆς

Ὁ « πορφῇς τὸ οἰχεῖον xat μὴ πολὺ παρηλλαγμένον ποιεῖ.
. Πατὴρ δ᾽ ἐστὶν ἡμῖν "Idxwboc , ἀνὴρ ἱΕΡραῖος, ᾧ γι-
« νόμεθα δώδεχα παῖδες ἐχ γυναιχῶν τεσσάρων, ὧν πάν-
- τῶν περιόντων ἦμεν εὐδαίμονες" ἀποθανόντος δὲ ἑνὸς
« τῶν ἀδελφῶν Ἰωσήπου, τὰ πράγμαθ᾽ ἡμῖν ἐπὶ τὸ χεῖρον

- « υετέδαλεν. Ὅ τε γὰρ πατὴρ ὑαχρὸν ἐπ᾽ αὐτῷ πένθος
« ἦρται καὶ ἡμεῖς ὑπό τε τῆς ἐπὶ τῷ τεθνηκότι συμφο-
« ρᾶς καὶ τῆς τοῦ πρεσδύτου ταλαιπωρίας χαχοπαθοῦ-
«μεν ἥκομέν τε νῦν ἐπ᾽ ἀγορὰν σίτου, τήν τε τοῦ
. πατρὸς ἐπιμέλειαν xal τὴν χατὰ τὸν οἶχον πρόνοιαν

»« Βενιαμὶν τῷ νεωτάτῳ τῶν ἀδελφῶν πεπιστευχότες.
« Αύνασαι δὲ πέμψας εἰς τὸν ἡμέτερον οἶχον μαθεῖν εἴ
« τι γψευδές ἐστι τῶν λεγομένων. »

ξ΄. Ko “Ρούδηλος μὲν τοιούτοις ἐπειρᾶτο πείθειν τὸν

Ἰώσηπον περὶ αὐτῶν τὰ ἀμείνω φρονῆσαι. Ὁ δὲ, τὸν

» Ἰάχονδον ζῶντα μαθὼν xai τὸν ἀδελφὸν οὐχ ἀπολωλότα,
τότε μὲν εἷς τὴν εἰρχτὴν αὐτοὺς, ὡς ἐπὶ σχολῆς βα-
σανίσων, ἐνέδαλεν" τῇ δὲ τρίτη τῶν ἡμερῶν προαγαγὼν
αὐτοὺς, « ἐπεὶ, φησὶ, διισχυρίζεσθε μήτ᾽ ἐπὶ χαχουρ-
« fa τῶν βασιλέως ἥχειν πραγμάτων εἶναί τε ἀδελ-
ὦ « qoi xal πατρὸς οὗ λέγετε, πείσαιτ᾽ ἄν με ταῦθ᾽ of.
« τῶς ἔχειν, εἰ χαταλίποιτε μὲν ἐξ αὑτῶν ἕνα παρ᾽ ἐμοὶ,
« μηδὲν δόριστικὸν πεισόμενον, ἀποχομίσαντες δὲ τὸν
« σῖτον πρὸς τὸν πατέρα, πάλιν ἔλθοιτε πρὸς ἐμὲ, τὸν
« ἀδελφὸν, ὃν χαταλιπεῖν ἐχεῖ φατὲ, μεθ᾽ ἑαυτῶν ἄγον-
& « τες" τοῦτο γὰρ ἔσται πίστωμα τῆς ἀληθείας ». Ot
δ᾽ ἐν ἀείζοσι χαχοῖς ἦσαν, ἔχλαιόν τε καὶ συνεχῶς
πρὸς ἀλλήλους ἀνωλοφύροντο τὴν Ἰωσήπου συμφορὰν,
ὡς διὰ τὰ κατ᾽ ἐχείνου βουλευθέντα τιμωροῦντος αὐτοὺς
τοῦ Θεοῦ τούτοις περιπέσαιεν. Ρούδηλος δὲ πολὺς
q 7» ἐπιπλήττων αὐτοὺς τῆς μετανοίας, ἐξ ἧς ὄφελος
οὐδὲν Ἰωσήπῳ γίνεται, φέρειν δ᾽ αὐτοὺς πᾶν ὅ τι χαὶ
πάθοιεν, κατ᾽ ἐχδιχίαν ἐχείνου δρῶντος αὐτὰ τοῦ Θεοῦ,
χαρτερῶς ἠξίου. Ταῦτα δ᾽ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους, οὐχ

ἀγούμενοι τὸν Ἰώσηπον γλώττης τὴς αὐτῶν συνιέναι" χα-

ANTIQ. JUD. LIB. Il. CAP. VI.

|

[81,55.}] δῖ

autem sibi agenda esse voluit, ut de patris statu certius
cognosceret, et quid illi acciderit, ex quo ipse discesserat ;
scire etiam voleus quid de Benjamine sit factum : veritus
enim erat ne ipsom etiam, paria atque iu se andendo, de
familia removerint.

3. Illi autem perturbati erant et timore perculsi, maxi-
mum quidem periculum sibimet imminere existimantes,
nihilque de fratre secum in animo cogitantes : paululum vero
compositi , ad singula, preeloquente Rubelo natu maximo,
responderunt. « Nos quidem , inquit, neque ut injuria ali-
« quem afficeremus, neque regi damnum aliquod illaturi,
« huc venimus, sed ut a malis servaremur expetentes, rati-
« que in vestra bumanitate refugium habere a calamitatibus,
« quee. patriam nostram affligunt; quos non solum civibus
« vestris, sed et exteris frumentum venale proposuisse au-
« divimus, eo vobis constituto, ut omnes, quibus salute
« opus est, salvos preestarelis. Fratres autem nos esse et
« ex eodem sangnine, indicio quidem est quod forma οὐ
« que propria sit cum exigua ab invicem dissimilitudine.
« Pater nobis est Jacobus, vir Hebraeus, cui duodecim nati
« sumus liberi ex quattaor mulieribus; qui quum omnes
« essent superstites , satis feliciter egimus: verum Josepho,
« uno fratrum, exstincto, res noatrte jam inde in pejus lapse
« sunt. Nam et patrem ex eo luctus cepit perpetuus, et
« hos ex defuncti calamitate ac senis miseria affligimur. Et
« hunc venimus ad emendum commeatum, Benjsemini
« fratrum nata. minimo mandantes ut patrem diligenter
« curaret ac res domesticas administraret. Potes autem,
« nostram ad domum mittendo, pro certo scire an quid
« falsi narraverimus. » ]

4. Et Rubelus quidem liujusmodi verbis tentabat persua-
dere Josepho ut de eis melius sentiret. llle vero, compe-
rlens Jacobum in vivis esse, fratremque Benjaminem non
periisse, tuac quidem eos in custodiam conjiciebat, tan-
quam per otium questioni admoturus. Tertio vero die eos
educens, « quoniam , inquit, asaeveratia vos non venisse ad
« res regis lsedendas , fratresque esse et ex patre cujus esse
« dicitis, facietis mihi fidem haec ita se habere, si quidem
« ubum ex vobis apud me reliqueritis, nihil con(umelie
« passurum, frumentumque ad patrem exportantes rur-
« sum ad me revertamini , fratrem , quem illic relictum esse
« dicitis, vobiscum adducentes : hoc enim veritati erit
« argumento ». ]lli vero eo magis [n malis erant, atque la-
crimabant , ac frequenter inter se deplorabant calamitatem
Josephi, quasi ob ea quae in illum excogitaverant, ponas
ab eis repetente Deo, in has miserias inciderint. Moitas
aotem erat Rubelus in increpando eorum poenitentiam , quse
Josepho ad nuljam rem utilis erat : illos vero obsecrabat ut
mala quecunque paterentur forti animo ferrent , quum illa
immiserit Deus, ut injuríam fratri factam ulcisceretur. Bec
autem inter se colloquebantur , linguam suam Josepho non
intelleotam credentes. Omnes vero incessit meror ex Ru-

' 4.

^2 (e1,02.)

τήφεια δὲ πάντας εἴχε πρὸς τοὺς Ρουθήλου λόγους χαὶ
τῶν πραγμάτων μετάμελος, ὥσπερ αὐτῶν ταῦτα ψηφι-
σαμένων, ἐφ᾽ οἷς δίκαιον ἔχρινον τὸν Θεὸν χολαζόμενοι.
Βλέπων δ᾽ οὕτως ἀμηχανοῦντας αὐτοὺς 6 Ἰώσηπος
5 ὅπὸ τοῦ πάθους εἰς δάχρυα προὔπιπτε, xai μὴ βουλό-
μενος τοῖς ἀδελφοῖς γενέσθαι χαταφανὴς ὑπεχώρει,
xal διαλιπὼν πάλιν χε πρὸς αὐτούς. Καὶ Συμεῶνα
χατασχὼν ὅμηρον τῆς ἐπανόδου τῶν ἀδελφῶν γενησό-
μενον, ἐχείνους μεταλαθόντας τῆς ἀγορᾶς τοῦ σίτου
10 προσέταξεν ἀπιέναι, χελεύσας τὸν ὑπηρέτην τἀργύ-
ριον, ὃ πρὸς τὴν ὠνὴν εἶεν τοῦ σίτου χεχομιχότες, χρύ-
φα τοῖς φορτίοις ἐνθέντα ἀπολύειν χἀχεῖνο χομίζοντας.
Καὶ ὃ μὲν τὰ ἐντεταλμένα ἔπραττεν.
ε΄, Οἱ δὲ ᾿Ιαχώῤου παῖδες ἐλθόντες εἷς τὴν Χαναναίαν
15 ἀπήγγελλον τῷ πατρὶ τὰ χατὰ τὴν Αἴγυπτον αὐτοῖς
συμθάντα, xal ὅτι χατάσχοποι δόξειαν ἀφῖχθαι τοῦ
βασιλέως, καὶ λέγοντες ἀδελφοί τε εἶναι xal τὸν ἑνδέ-
xaxov οἴχοι χαταλιπεῖν παρὰ τῷ πατρὶ ἀπιστηθεῖεν, ὡς
χαταλίποιέν τε Συμεῶνα παρὰ τῷ στρατηγῷ, μέχρι
20 Βενιαμὶν αὐτὸς ἀπιὼν πίστις αὐτῷ τῶν εἰρημένων Tap
αὐτῶν γένοιτο" ἠξίουν τε τὸν πατέρα μηδὲν φοβηθέντα
πέμπειν σὺν αὐτοῖς τὸν νεανίσχον. Ἰαχώδῳ δὲ οὐδὲν
ἤρεσχε τῶν τοῖς υἱοῖς πεπραγμένων, χαὶ πρὸς τὴν Συ-
μεῶνος δὲ χατοχὴν λυπηρῶς φέρων ἀνόητον ἡγεῖτο
35 προστιθέναι xal τὸν Βενιαμίν. Καὶ ὁ μὲν οὐδὲ Ῥου-
ὀήλου δεομένου xal τοὺς αὑτοῦ παῖδας ἀντιδιδόντος, ἵν᾽
εἴ τι πάθοι Βενιαμὶν χατὰ τὴν ἀποδημίαν, ἀποχτείνειεν
αὐτοὺς ὃ πάππος, πείθεται τοῖς λόγοις. Οἱ δὲ ἠπόρουν
ἐπὶ τοῖς χαχοῖς, xal μᾶλλον αὐτοὺς ἐτάραττε τἀργύ-
90 ριον ἐν τοῖς σαχίοις τοῦ σίτου χαταχεχρυμμένον εὑρεθέν.
οὔ δὲ σίτου τοῦ χομισθέντος ὑπ᾽ αὐτῶν ἐπιλείποντος
xai τοῦ λιαοῦ μᾶλλον ἁπτομένου, βιαζοωένης αὐτὸν
τῆς ἀνάγχης, ὃ ᾿Ιάχωῤος ἐχπέωπειν ἐγίνωσχε τὸν Βε-
νγιαμὶν μετὰ τῶν ἀδελφῶν" οὐ γὰρ ἦν αὐτοῖς εἰς Αἴγυ-
85 πτὸν ἐλθεῖν μὴ μετὰ τῶν ἐπηγγελμένων ἀπεργομένοις.
Καὶ τοῦ πάθους οὖν χείρονος καθ᾽ ἑχάστην ἡμέραν γι-
νομένου͵ xal τῶν υἱῶν δεομένων, οὐχ εἶχεν ὅ τι χρήσαιτο
τοῖς παροῦσιν. ᾿Ιούδα δὲ, τολμηροῦ τἄλλα τὴν φύσιν
ἀνδρὸς, χρησαμένου πρὸς αὐτὸν παρρησίᾳ, ὡς οὐ προσ-
40 ἦχον μὲν αὐτὸν περὶ τἀδελφοῦ δεδιέναι, οὐδὲ τὰ δεινὰ
δι’ ὑποψίας λαμθάνειν, πραχθήσεται γὰρ οὐδὲν αὐτῶν
περὶ τὸν ἀδελφὸν, ᾧ μὴ παρέσται ὁ Θεὸς, τοῦτο δὲ
συμθήσεσθαι πάντως χαὶ παρ᾽ αὐτῷ μένοντι, φανερὰν δ᾽
οὕτως αὐτῶν ἀπώλειαν μὴ χαταδιχαζειν, μηδὲ τὴν ix
45 Φαραώθου τῆς τροφῆς εὐπορίαν αὐτοὺς ἀφαιρεῖσθαι
ἀλόγῳ περὶ τοῦ παιδὸς δέει, φροντίζειν δὲ xat τῆς Συ-
μεῶνος σωτηρίας, uJ φειδοῖ τῆς Βενιαμὶν ἀποδημίας
ἐχεῖνος ἀπόληται" πιστεῦσαι δὲ περὶ αὐτοῦ τῷ Θεῷ;
παραινοῦντος, xal αὐτοῦ ὡς σῷον ἐπανάξοντος τὸν υἱὸν
δ0 αὐτῷ, ἢ συγκαταστρέψοντος ἅμα ἐχείνω τὸν βίον, πει-
σθεὶς Ἰάχωδος παρεδίδου τὸν Βενιαμὶν, καὶ τὴν τιμὴν
τοῦ σίτου διπλασίονα, τῶν τε παρὰ τοῖς Χαναναίοις
γεννωμένων τό τε τῆς βαλάνου uópov xal σταχτὴν, τε-
ρέδινθον τε xat μέλι, δωρεὰς ᾿Ιωσήπῳ κομίζειν. Πολλὰ

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. G.

[82,58. ]
beli sermone et factorum p«enitentia, ut qui ipsi auctores
essent facinoris cujus poenas luentes Denm justum esse
judicabant. Josephus autem eos in has angustias adductos
cernens in lacrimas prorumpebat , nolensque ut a fratribus
observaretur, semet subduxit, ac parvo tempore interjecto
ad eos reverlitur. Atque tum retento Symeone, ut qui
obses esset dum fratres redirent , jussit eos domum abire,
ubi primum frumentum in foro sibimet compararent, servo
mandans ut pecunia, quam ad frumentum emendum attu-
lerant, clam in sarcinas reposita eos cum illa dimitteret. Et
ille quidem imperata fecit.

5. Jacobi autem lilii, ubi in Chananeam pervenerunt ,
patri omnia , quie in Egypto illis acciderant , nunciaverunt,
et quod pro exploratonbus regis habiti fuerint, quumque
dicerent fralres se esse, et undecimum domi relictum apud
patrem, non persuaserint, utque Symeonem reliquerint apud
praesidem, donec Benjamin illuc profectus verbis eorum
fidem adstrueret : atque patrem orabant, ut nihil metuens
fratrem cum illis dimitteret. Jacobo vero displicuit quicquid
fecerant filii, atque acgre ferens Symeonem illic detentum,
insipientis esse putabat Benjaminem etiam adJicere. Et ille
ue Kubeli quidem supplicantis suosque pro illo filius
dedentlis, uL, si quid inali Benjamini acciderit in itinere,
illos avus interficeret, verbis movetur. llli vero in his ma-
lis dubio erant animo atque anxio , magisque illos pertur-
babat argeutum , quod in saccis occultatum invenerant. Ce-
terum deficiente jam tritico, quod reportarunt, fameque
magis urgente, Jacobus necessitate adactus secum staluit
Beujaminem cum fratribus dimittere : non enim licebat
eis in /Egyptum redire, si promissis abeuntes non steterint.
Acquum in dies inagis magisque regionem infestaret fames ,
et filii precibus instarent , nihil aliud quod in presenti face:
ret restabat, ας quum Judas, cetera vir natura vehemens,
paulo liberius cum patre agerel quod eum haud deceret
fratri metuere , aut suspicione mali de eo sollicitum esse,
nihil enim ei przeter voluntatem Dei posse accidere, quod
et prorsus evenire necesse sit , etiamsi domi maneal; ne sic
manifesto ipsos exitio adjudicet, nec, ob inanem de pueto
metum, ipsos privet γογι ad. victum abundantia, quam
illis suppeditet Pliaraothes; Symeonis autem saluli etiam
prospicere par esse, ne , dum Benjaminem ire prohibeat, il-
lum perire sinat : ipso ue insuper horlante ut filium Deo
crederet , seque aut illum salvum reduclurum esse aut uua
cum illo periturum, tandem Jacobus cedens tradidit eis
Denjaminem, et duplex (rumenti pretium , aique munera
Joseplio ferenda ex proventu Clananzze, myrobalanum el
stacten, terebinllium et mel. Muitze vero a patre, filiis
digredientibus , fusie suot lacrima et vicissim ab illis. Nam

ι32.63.}

. Ὑ

δ᾽ ἣν παρὰ τοῦ πατρὸς ἐπὶ τῇ τῶν παίδων ἐξόδῳ δά-
χρυα χἀχείνων αὐτῶν. ὯὉ μὲν γὰρ τοὺς υἱοὺς εἰ χο-
μιεῖται σῴους ἐκ τῆς ἀποδημίας ἐφρόντιζεν, οἱ δὲ, εἰ
τὸν πατέρα χαταλάθοιεν ἐρρωμένον, xal μηδὲν ὑπὸ τῆς
5 ἐπ᾿ αὐτοῖς λύπης χαχωθέντα, ἡμερήσιον δ᾽ αὐτοῖς ἠνύσθη
τὸ πένθος. Καὶ 6 μὲν πρεσβύτης χοπωθεὶς ὑπέμενεν,
οἱ δὲ ἐχώρουν τὴν ἐπ’ Αἴγυπτον, μετὰ χρείττονος ἔλπί-
δος τὴν ἐπὶ τοῖς παροῦσι λύπην ἰώμενοι.
ς΄. Ὡς δ᾽ ἦλθον εἰς τὴν Αἴγυπτον, χατάγονται μὲν
Ie παρὰ τὸν Ἰώσηπον, φόδος δὲ αὐτοὺς οὐχ ὁ τυχὼν διε--
ταῦχττε μὴ περὶ τῆς τοῦ σίτου τιμῆς ἐγχλήματα λά--
ῥωσιν, ὡς αὐτοί τι χεχαχουργηχότες" xal πρὸς τὸν τα-
υἱὰν τοῦ "Imc, zou πολλὴν ἀπολογίαν ἐποιοῦντο, χατ᾽
οἶχόν τε φάσχοντες εὑρεῖν ἐν τοῖς σαχίοις τὸ ἀργύριον,
; χαὶ vov ἄχειν ἐπανάγοντες αὐτό. Τοῦ δὲ μηδ᾽ ὅ τι λέ-
qoustv εἰδέναι φήσαντος, ἀνείσθησαν τοῦ δέους. Λύσας
τε τὸν Συμεῶνα, ἐτημέλει συνεσόμενον τοῖς ἀδελφοῖς.
Ἐλθόντος δ᾽ ἐν τούτῳ καὶ Ἰωσήπου ἀπὸ τῆς θεραπείας
τοῦ βασιλέως, τά τε δῶρα παρήγαγον αὐτῷ καὶ πυθο-
- μένῳ περὶ τοῦ πατρὸς ἔλεγον, ὅτι χαταλαύοιεν αὐτὸν
ἑρρωμένον. Ὃ δὲ, μαθὼν περιόντα τὸν Βενιαμὶν, εἰ
οὗτος δ νεύτερος ἀδελφὸς εἴη, xai γὰρ ἦν αὐτὸν fopa-
xuc, dvíxowe. Τῶν δὲ φησάντων αὐκὸν εἶναι, Θεὸν
ἐπὶ πᾶσιν εἶπεν εἶναι προστάτη. Ὑπὸ δὲ πάθους
5 zovrvóusvoe εἷς δάχρυα μεθίστατο, μὴ βουλόμενος xa-
ταφανὴς εἶναι τοῖς ἀδελφοῖς. Ἐπὶ δεῖπνόν τε αὐτοὺς
παραλαμθάνει, καὶ χατακλίνονται μὲν οὕτως ὡς xal
ππρὰ τῷ πατρὶ, πάντας δὲ αὐτοὺς ὃ ᾿Ιώσηπος δεξιού-

-—
-

e ΄ 4 A ᾿
w£voc , διπλασίοσι μοίραις τῶν αὐτῷ παραχειμένων τὸν

3 Βενιαεὶν ἐτίυα.

C. Ἐπεὶ δὲ μετὰ τὸ δεῖπνον εἷς ὕπνον ἐτράποντο,
χελεύει τὸν ταμίαν τον τε σῖτον αὐτοῖς δοῦναι μεμετρη-
u£vov, xal τὴν τιμὴν πάλιν ἐγχρύψαι τοῖς σαχίοις, εἰς
δὲ τὸ Βενιαμὶν φορτίον χαὶ σχύφον ἀργυροῦν, ᾧ πίνων

Ὁ ἔψαιρε, βαλόντα καταλιπεῖν. ᾿Εποίει δὲ ταῦτα, διά-
πεῖραν βουλόμενος τῶν ἀδελφῶν λαθεῖν, πότερόν ποτε
βογθοῦσι τῷ Βενιαμὶν χλοπῆς ἐναγοιλένῳ xal δοχοῦντι
χινδυνεύειν, 7| καταλιπόντες, ὡς οὐδὲν αὐτοὶ χεχαχουρ-
γηχότες, ἀπίασι πρὸς τὸν πατέρα. Ποιήσαντος δὲ τοῦ

ww οἰκέτου τὰ ἐντεταλμένα, μεθ᾽ ἡμέραν οὐδὲν τούτων εἰ-
δότες οἵ τοῦ ἸΙαχώέξου παῖδες ἀπήεσαν, ἀπειληφότες
τὸν Xousiyva , xat διπλὴν χαρὰν χαίροντες, ἐπί τε τού-
τῷ χἀπὶ τῷ τὸν Βενιαμὶν ἀποχομίζειν τῷ πατρὶ, χαθὼς
ὑπέσχοντο. Περιελαύνουσι δ᾽ αὐτοὺς ἱππεῖς, ἄγοντες τὸν

.» οἰχέτην, ὃς ἐναπέθετο τῷ τοῦ Βενιαμὶν φορτίῳ τὸν σχύ-
zw. Ταραχθέντας δὲ ὑπὸ τῆς ἀδοκήτου τῶν ἱππέων
ἐγόδου καὶ τὴν αἰτίαν πυθομένους δι’ ἣν ἐπ᾽ ἄνδρας
ἐληλύθασιν, ot μικρὸν ἕμπροσθεν τιμῆς χαὶ ξενίας τε-
τυγήκασιν αὐτῶν παρὰ τοῦ δεσπότου, χαχίστους ἀπε-

2) χάλουν, ot μηδ᾽ αὐτὸ τοῦτο, τὴν ξενίαν xal τὴν φιλο-
φρυσύνην τοῦ Ἰωσήπου, διὰ μνήμης λαθόντες οὐχ
ὥχνησαν εἷς αὐτὸν ἄδικοι γενέσθαι, σκύφον δὲ, ᾧ φι-
λοτησίας αὐτοῖς προὔύπινεν, ἀράμενοι φέροιεν, χέρδους
ἀδίκου τήν τε πρὸς Ἰώσηπον φιλίαν τόν τε ἑαυτῶν, εἰ

ANTIQ. JUD. LIB. IL CAP. VI.

[53,09M.] 588
ille quidem sollicitus erat an filios ex itinere incolumes το.
cepturus sit, illi vero an patrem bene valentem inventuri ,
mororique ex eorum absentia non succumbentem. Atque in
hac tristitia integrum diem exegerunt. Et senex quidem
lassatus domi substitit , illi vero viae in Egyptum iusistunt,

dolorem ex priesentibus meliorum spe lenientes.

6. Quum vero in /£gyptum pervenissent , ad Josephum
adducuntur. Timor autem eos non mediocris perturbabat ,
ne ob frumenti pretium calumnia sibi intenderetur, quasi
dolo malo illud secum abstulissent : quod mox apud Jose-
phi dispensatorem diligenter excusaverunt,, dicentes domi
se in suis saccis reperisse pecuniam, et jam venire illam
secum reporlantes. — Eo vero negante se scire quid illi di-
cerent, metu liberati sunt. Tum vinculis Symeonem exe-
mit, atque curavit eum, ut inler fratres versaretur. Interea
antem Josepho a ministerio regis reverso, muneraque ad
ipsum adduxerunt, et sciscitanti de patre dixerunt se
illum bene valentem invenisse. At ille, cognito Benjaminem
superesse , percontatus est an hic (etenim ipsum conspe-
xerat) esset frater natu minimns. llis vero aientibus
hunc ipsum esse, dicebat Deum res omnes administrare.
Ex animi autem commotione ad lacrimas adductus seces-
sit, ne a fratribus observaretur. Ipsosque ad convi.
vium adhibet; atque eo ordine, quo apud patrem, dis-
cum/')unt. Josephus autem illos omnes liberaliter exci-
jieus Benjaminem portione duplo majore quam reliquos se-
cum discumbentes honorabat.

7. Verumtamen quum post coenam somnum caperent,
dispensatori negotium dat ut et frumentum illis admetire-
tur, pretiumque iterum in saccos clam reponeret, in Ben-
jaminis vero sarcinam eliam scyphum argenteum immitte-
ret, quo potare gaudebat. — Hiec autem faciebat , volens
fratrum animos pertentare utrum fratri opem laturi essent
furti alligato et periclitari viso, an illo relicto, quaudoqui-
dem maleficium nihil ad ipsos attineret, ad patrem rever.
terentur. Servo, sicut jussus erat, ita faciente, mane dilu-
culo Jacobi (ilii horum omnium ignari discesserunt, Symeo-
ne recepto , et duplici lretitia affecti, quum ob eum resti-
tutum , tum quod Benjaminem asportarent, sicut patri
polliciti erant. At illos circumagunt equites, famulum secum
ducentes, qui scyphum in Benjaminis sarcinam indiderat.
Turbatos vero inopinato illorum incursu causamque scisci-
tantes cur irruerent in viros quos paulo ante lonore et ho-
spitio dignatus fuerat eorum dominus, nequissimos hi appel-
larunt, qui ne hoc ipsum quidem, se hospitio liberali et fa-
miliariter a Joseplio exceptos 6880, memoria tenentes,
veriti nonsint illi injuriam reponere, sed scyphum, quo ipsis
benevolentie ergo propinarit, secum auferre sustinerent,
Josephi amicitiam suumque, si deprehensi forent, pericu-

54 (δι.66.)

φωραθεῖεν, χίνδυνον ἐν δευτέρῳ θέμενοι, Τιμωρίαν τε
οὖν αὐτοὺς ὑφέξειν ἠπείλουν, οὐ λαθόντας τὸν Θεὸν,
οὐδ᾽ ἀποδράντας μετὰ τῆς χλοπῆς, εἰ xal τὸν διαχονού-
μενον οἰχέτην διέλαθον- πυνθάνεσθαί τε νῦν τί παρόν--
6 τες εἴημεν, ὡς οὖχ εἰδότες" γνώσεσθαι μέντοι χολαζομέ-
νους αὐτίχα. Καὶ ταῦτα χαὶ πέρα τούτων εἰς αὐτοὺς
λέγων ὁ οἰχέτης ἐνύδριζεν. Οἱ δὲ ὁπὸ ἀγνοίας τῶν
περὶ αὐτοὺς ἐχλεύαζον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, xol τῆς xou-
φολογίας τὴν οἰχέτην ἐθαύμαζον, τολμῶντα αἰτίαν ἐπι-
10 φέρειν ἀνδράσιν, ot μηδὲ τὴν τοῦ σίτου τιμὴν ἐν τοῖς σα-
χίοις αὐτῶν εὑρεθεῖσαν κατέσχον, ἀλλ᾽ ἐκόμισαν μηδενὸς
εἰδότος τὸ πραχθέν᾽ τοσοῦτον ἀποδεῖν τοῦ γνώμη χα-
χουργῆσαι, Τῆς μέντοι γε ἀρνήσεως ἀξιοπιστοτέραν
ὁπολαθόντες τὴν ἔρευναν, ἐχέλευον ταύτη χρῆσθαι" χἂν
ἰ5 εὑρεθῇ τις ὑφηρημένος, ἅπαχτας χολάζειν. Οὐδὲν γὰρ
ἑαυτοῖς συνειδότες ἦγον παρρησίαν, ὡς ἐδόχουν, ἀχίν-
δυνον, Οἱ δὲ τὴν ἔρευναν μὲν ἠξίωσαν ποιήσασθαι,
τὴν μέντοι τιμωρίαν ἑνὸς ἔφασχον εἶναι, τοῦ τὴν χλο-
πὴν εὑρεθέντος πεποιῆσθαι. Τὴν δὲ ζήτησιν ποιούμενοι,
80 χαὶ πάντας τοὺς ἄλλους ἐχπεριελθόντες χατὰ τὴν ἔρευ-
ναν, ἐπὶ τὸν τελευταῖον Βενιαμὶν ἦχον, οὐκ ἀγνοοῦντες
ὅτι εἰς τὸ ἐκείνου σαχίον τὸν σχύφον εἶεν ἀποχεχρυφό-
τες, ἀλλ᾽ ἀχριδῇ τὴν ζήτησιν βουλόμενοι ποιεῖσθαι δο-
κεῖν. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι τοῦ xa0' αὐτοὺς ἀπηλλαγμένοι
26 δέους ἐν τῇ περὶ τὸν Βενιαμὶν φροντίδι τὸ λοιπὸν ἦσαν.
᾿Εθάρρουν δ᾽ ὡς οὐδ᾽ ἐν ἐχείνῳ τῆς χαχουργίας εδρεθη-
δομένης, ἐχάχιζόν τε τοὺς ἐπιδιώξαντας, ὡς ἐμποδίζον-
τας αὐτοῖς τὴν ὁδὸν δυναμένοις ἤδη προχεχοφέναι. Ὥς
δὲ τὸ τοῦ Βενιαμὶν φορτίον ἐρευνῶντες λαμθάνουσι τὸν
$0 σχύφον, εἰς οἰμωγὰς xai θρήνους εὐθὺς ἐτράπησαν, xal
τὰς στολὰς ἐπιχαταρρήξαντες ἔχλαιόν τε τὸν ἀδελφὸν
ἐπὶ τῇ μελλούση χολάσει περὶ τῆς χλοπῇς, ἑαυτούς τε
διαψευσαμένους τὸν πατέρα περὶ τῆς Βενιαμὶν σωτη-
ρίας. ᾿Ἐπέτεινε δὲ τὸ δεινὸν αὐτοῖς xal τὸ δόξαντας
35 ἤδη διαφυγεῖν τὰ σχυθρωπὰ διαφθονηθῆναι, Τῶν δὲ
περὶ τὸν ἀδελφὸν χαχῶν χαὶ τῆς τοῦ πατρὸς ἐπ᾿ αὐτῷ
λύπης ἐσομένης ἑαυτοὺς αἰτίους ἔλεγον, βιασαμένους
ἄχοντα αὐτοῖς τὸν πατέρα συναποστεῖλαι.
η΄. Οἱ μὲν οὖν ἱππεῖς παραλαδόντες τὸν Βενιαμὶν
10 ἦγον πρὸς Ἰώσηπον xai τῶν ἀδελφῶν ἑπομένων. Ὁ δὲ
πὸν μὲν ἰδὼν ἐν φυλαχῇ, τοὺς δ᾽ ἐν πενθίμοις σχήμασι,
« τί δὴ, φησὶν, ὦ χάχιστοι, φρονήσαντες ἣ περὶ τῆς
« ἐμῆς φιλανθρωπίας, ἣ περὶ τοῦ Θεοῦ τῆς προνοίας,
« τοιαῦτα πράττειν εἰς εὐεργέτην χαὶ ξένον ἐτολμή-
€5 « σατε; » Τῶν δὲ παραδιδόντων αὑτοὺς εἷς χόλασιν ἐπὶ
τῷ σώζεσθαι Βενιαμὶν, χαὶ πάλιν ἀναμιμνησχομένων
τῶν εἰς Ἰώσηπον αὐτοῖς τετολμημένων, χἀκεῖνον ἀπο-
καλούντων μαχαριώτερον αὑτῶν, εἰ μὲν τέθνηκεν; ὅτι
τῶν χατὰ τὸν βίον ἀπήλλαχται σχυθρωπῶν, εἶ δὲ πε-
60 ρίεστιν, ὅτι τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ xaT αὐτῶν ἐχδιχίας
τυγχάνει" λεγόντων δ᾽ αὑτοὺς ἀλιτηρίους τοῦ πατρὸς,
ὅτι τῇ λύπη, ἣν ἐπ᾽ ἐχείνῳ μέχρι νῦν ἔχει, καὶ τὴν ἐπὶ
Βενιαμὶν προσθήσουσι, πολὸς d χἀνταῦθα ἹῬούδηλος
αὐτῶν χαθαπτόμενος, ᾿ἸΙωσήπου δὲ τοὺς μὲν ἀπολύον-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. B. ΚΕΦ. ς.

[54,55.]

lum lucro injuslo posfponentes. taque peenas eos luituros
minitabantur, ut qui Deum non latuerint , nec cum furto fu-
gientes evaserint, servum licet ministrantem fefellerint.

Nunceos interrogare, quorsum adsumus, quasi ignorassent :

&cituros tamen, quum mox puniantur. Hrec etalia quamplu-
rima dicens eos increpabat famulus. ]lii vero, quibus fraus
non suboluit, verba ejus ludibrio habebant, serrumque
ob sermonis levitatem mirabantur, actionem viris istis ín-
tentare ausum, qui ne pretium quidem frumenti in saccis
inventum retinuerint, sed secum reportarint, nemine hac
de re quicquam resciscente : tantum abesse ut data opera
mali aliquid patrarent. Verumtamen, certiorem rati inqui-
sitionem quam negationem, jubent eos periculum facere,
atque omnes pone subjicere, si unus allquis ex ipsis in
furto deprehenderetur. Nullius enim criminis sibimet conscii
fiduciam ceperunt, cum summa, ut putabant, securitate
conjunctam. Atque illis quidem inquisitionem fieri placuit :
eum famen solum penas daturum aiebant, quem furtum
commisisse palam foret. Ad conquisitionem vero aggressi
atque alias omnes sarcinas ordine perscrutati postremo ad
Benjaminem pervenerunt, non nescientes quod in ejus

gacco scyphum occuluerint, sed ut scrutinium accuratum

facere videantur. Itaque ceteri, omni quidem de se metu

liberati, de uno Benjamine adhuc nonnihil erant solli-

citi. Spei tamen pleni, ne ipsum quidem in maleficio de-

prehensum iri , liberius persequentibus conviciabantur, per

quos steterat, ne bonam partem itineris jam confectam ba-

berent. Ut vero Benjamipis sarcinam scrutati scyphum in-

veniunt, confestim ad lamenta et ploratus versi sunt, οἱ

dilaceratis vestibus quum fratrem deflebant mox furti suppli-

dum luiturum, tum suam quisque vicem, qui tidem de

Benjaminis salute parenti datam violare necesse habuerunt.

Malurh autem iis augebat, quod quum dira omnia evasisse

viderentur, fortune invidia in calamitatem inciderint. Atque

tam hujus fratris infortunij quam futuri ex eo patris msro-

ris se auctores fatebantur, qui invitum ad puerum una secum

mittendum compulerant.

9. At enim equíles Benjaminem comprehensum ad Jose
phum retrahunt, fratribus etiam sequentibus. Ille autem
eum in custodia cernens, illos vero in lugubri habitu, « quid,
« ait, o nequissimi, aut de mea humanitate aut de provi-
« dentia Dei sensistis , ut talia in benefactorem et hospitem
« perpetrare auderetis » ? Illis vero semet in supplicium of-
ferentibus pro salute Benjaminis, atque in memoriam revo-
cantibus quam scelerati fuerant in Josephum, eumque beatio-
rem preedicantibus, ei mortuus quidem esset, quod e vite
calamitatibus sit exemptus ; si vero in vivis esset, quod vin-
dicta fruatur, qua injurias illi ab ipsis factas persequatur
Deus : semet vero patris pestem et perniciem vocantibus,quod
deJosepho morori, quo hactenusjacuit, novum ex Benjamiue
adjecturi sint. Multus etiam tum erat Rubelus in iis incre-
pandis. Josepho autem illos quidem dimittente, ut qui ipsi

"654 68.)

τος, οὐδὲν γὰρ αὐτοὺς ἀδιχεῖν, ἀρκεῖσθαι δὲ μόνῃ τῇ
τοῦ παιδὸς τιμωρία λέγοντος" (οὔτε γὰρ τοῦτον ἀπο-
λύειν διὰ τοὺς οὐδὲν ἐξαμαρτόντας σῶφρον ἔλεγεν οὔτε
συγχαλάζειν ἐχείνους τῷ τὴν χλοπὴν ἐργασαμένῳ) βα-

5 δζουσι δὲ παρέξειν ἀσφάλειαν ἐπαγγελλομένου, τοὺς
μὲν ἄλλους ἔκπληξις ἔλαθε xol πρὸς τὸ πάθος ἀφωνία,
"Joocac δὲ, 6 xol τὸν πατέρα πείσας ἐχπέμψαι τὸ μει--
βάχιον, xat τἄλλα δραστήριος ὧν ἀνὴρ, ὑπὲρ τῆς τά-
δελφοῦ σωτηρίας ἔχρινε παραδαλέσθαι. « Καὶ δεινὰ
wo x μὲν, εἶπεν, ὦ στρατηγὲ, τετολμήχαμεν εἷς σὲ, xol
* τιμωρίας ἄξια καὶ τοῦ χόλασιν ὁποσχεῖν ἅπαντας ἡμᾶς

« δικαίως, εἰ xal τὸ ἀδίχημα μὴ πάντων ἡμῶν, ἀλλ᾽

« ἑνὸς τοῦ νεωτάτου γέγονεν" ὅμως δὲ ἀπεγνωχόσιν ἡμῖν

« τὴν δι᾿ αὐτοῦ σωτηρίαν ἐλπὶς ὑπολέλειπται παρὰ τῆς
5. σῆς χρηστότητος, ἐγγνωμένης τὴν τοῦ χινδύνου δια--
« φυγήν. Καὶ νῦν μὴ πρὸς τὸ ἡμέτερον ἀφορῶν, μηδὲ

« τὸ χαχούργημα σχοπῶν, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν,

« καὶ τὴν ἀρετὴν σύμόουλον ποιησάμενος ἀντὶ τῆς ὁρ-

« γῆς, ἣν οἱ τἄλλα μιχροὶ πρὸς ἰσχύος λαμθάνουσιν, οὖκ
» « ἐπὶ τοῖς μεγάλοις μόνον, ἀλλὰ xal ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν
« αὐτῇ χρώμενοι, γενοῦ πρὸς αὐτὴν μεγαλόφρων, χαὶ μὴ

« νικηθῆς ὑπ᾽ αὐτῆς. ὥστε ἀποχτεῖναι τοὺς οὐδ᾽ αὐτοὺς

« ὡς ἰδίας ἔτι τῆς σωτηρίας ἀντιποιουμένους, ἀλλὰ παρὰ

« σοῦ λαθεῖν αὐτὴν ἀξιοῦντας. Καὶ γὰρ οὐδὲ νῦν πρῶτον
- “ἡμῖν παρέξεις αὐτήν’ ἀλλὰ xal τάχιον ἐλθοῦσιν ἐπὶ
« τὴν ἀγορὰν τοῦ σίτου xal τὴν εὐπορίαν τῆς τροφῆς

« ἐχαρίσω, δοὺς ἀποχομίζειν τοῖς οἰχείοις, ὅσα χινδυ-

« νεύοντας αὐτοὺς ὑπὸ τοῦ λιμοῦ διαφθαρῆναι περιέσωσε.

« Διαφέρει δ᾽ οὐδὲν ἢ μὴ περιιδεῖν ἀπολλυμένους ὅπ’
1» « ἐνδείας τῶν ἀναγκαίων, ἢ μὴ χολάσαι δόξαντας ἅμαρ-
« πεῖν. καὶ περὶ τὴν εὐεργεσίαν τὴν ἀπὸ σοῦ λαμπρὰν

« γενομένην qUovrfiéveac. "H δ᾽ αὐτὴ γάρις, ἄλλῳ μέντοι

« τρόπῳ διδομένη. Σώσεις γὰρ οὺς εἰς τοῦτο χαὶ ἔτρε-

« φες, xai ψυχὰς, ἃς ὑπὸ λιμοῦ χαμεῖν οὐχ εἴασας, τη-
5. μήσεις ταῖς ἑαυτοῦ δωρεαῖς. Ως θαυμαστὸν ἅμα καὶ
« μέγα δοῦναί τε ψυχὰς ἡμῖν͵ xal παρασχεῖν δι᾽ ὧν αὖ-
«ται μένουσιν ἀπορουμένοις. Οἵἴμαί τε τὸν Θεὸν αἰτίαν

« παρασχευάσαι, βουλόμενον, εἰς ἐπίδειξιν τοῦ χατὰ τὴν

« ἀρετὴν περιόντος, ἡμᾶς εἰς τοῦτο περιστῆσαι συμφο-
io * οἷς, ἵνα καὶ τῶν εἰς σαυτὸν ἀδικημάτων συγγινώσχων
. γενῇς ἐπταιχόσιν, ἀλλὰ μὴ πρὸς μόνους τοὺς xac

« ἄλλην πρόφασιν δεομένους ἐπιχουρίας φιλάνθρωπος

« δοκῇς. Ὥς μέγα μὲν γὰρ xal τὸ ποιῆσαί τινας εὖ χα-

« ταστάντας εἷς χρείαν, ἡγεμονιχώτερον δὲ σῶσαι τοὺς
ὦ « ὑπὲρ τῶν εἷς ἑαυτὸν τετολμημένων δίχην ὀφείλοντας.
« Εἰγὰρ τὸ περὶ μικρῶν ζημιωμάτων ἀφεῖναι τοὺς πλημ'

« μελήσαντας ἕπαινον ἤνεγκε τοῖς ὑπεριδοῦσι, τό γε

« περὶ τούτων ἀόργητον, ὑπὲρ ὧν τὸ ζῆν ὁπεύθυνον τῇ

« χολάσει γίνεται τῶν ἠδιχηχότων, Θεοῦ φύσει προσε-
so « τέθη. Καὶ ἔγωγε, εἰ μὴ πατὴρ ἡμῖν ἦν πῶς ἐπὶ παίδων
« ἀποδολῇ ταλαιπωρεῖ διὰ τῆς ἐπὶ Ιωσήπῳ λύπης ἐπι-

« δεδειγμένος, οὐχ ἂν τοῦ γε xaÜ' ἡμᾶς Évexa περὶ τῆς

« σωτηρίας λόγους ἐποιησάμην, εἶ μὴ ὅσον τῷ σῷ χα-

- ριζόμενος ἤθει, σώζειν αὐτῷ χαλῶς ἔχον xal τοὺς ol

|

ANTIQ. JUD. LIB. 1. CAP. VI.

[85,46] — 55

nullam fecerint iujuriam, pueri vero supplicio se contentum
esse dicente, (neque enim bunc absolvere in gratiam inson-
tium , sapientis esse dicebat , neque illos una cum furti mapi-
festo punire, ) abeuntibus eliam securitatem se daturum
promittente, ceteri quidem stupefacti sunt et prse dolore
obmutuere, Judas vero , qui patri adolescentem mittere per.
suaserat, οἱ cetera strenuus vir erat et efficax, decrevit se pro
fratris salute periculo objicere. « Et nefaria quidem , inquit ,
« inte, o preeses, perpetravimus, et supplicio digna, cui nos
« omnes subjici debere equum est, licet non omnium, sit
« Culpa, sed unius natu minimi : nobis tamen , salutem pro-
« pter ipsum desperaptibus , spes aliqua eifolsit ex tua bo-
« nitate, promitlente et spondente e periculo effugium. Ac
* Dunc ad nos non respiciens, neque facinus quod patravi-
« mus intuens, sed ingenii tui indolem, et virtutem in con-
« silium assumens potius quam iracundiam (& qua homines
« Celera pusilli animos accipiunt , eam non ín maximis so-
« lut, sed in quaecunque inciderint, adhibentes), hanc ipsau:
« contemne et despice, neque ab ea te vinci patere, ut eos
« perimas, qui sibimet salutem adhuc vindicare non po-
« terant, sed eam a [6 aceipere enixe petant. Etenim neque
« punc primum isto munere nos ornabis, sed et ocius nobis,
« quum ad frumenti mercatum venissemus, commeatus
« etiam copiam fecisti , tantum alimenti ad familiam defe-
« rendum suppeditans, quantum eam, in saiutis discrimen
« à fame adductam , incolumem servavit. Equidem nihil in-
« lerest utrum non despicias pereuntes egestale rerum ne-
« cessariarum , an illos ad supplicium non damnaveris , quos
« deliquisse homines suspicantur, quibusque praclaram
« tuam invident beneficentiam. Eadem plane gratia est,
« modo tamen diverso collata. Servabis enim quos in hunc
« finem pavisti; et vilum , quam fame laborare noluisti , tua
« gratia salvam retinebis. Quam magnum et mirabile est vita
« 806 donare, οἱ liberalitate efficere ut inopia circumd:ztis
« maneat incolumis. Imo Deum arbitror viam ad hac muni-
« visse, cui visum esl ut nos, ad virtutem tuam illustrandam,
« in has calamitates incideremos : ut gloriam adipiscaris
« etiam ignoscendo peccantibus, quod tibi injuriam intule- .
« rint, et non solum eos perhumaniter sublevando , qui alia
« de causa tuo egeant auxilio. Etenim permagnum quidem
« est opem iis ferre, qui ad inopiam redacti sunt , multo ta-
« men majus et principe dignius illos servare, qui ob scelus
« in ipsum perpetratum penas erant luituri. Nam si parva
« supplicia delinquentibus remisisse magnam condonantibus
« laudem attulerit, certe iracundiam tum cohibere , ubi vita.
« peccantium ei, quem lseserint , in penam obnoxia est , ad
« Dei naturam proxime accedit. Atque ego, nisi is nobis
« exstitisset pater, qui Josephi interitum lugendo ostendit ,
« quam graviter ferat liberorum amissionem , nequaquam pro
« noetrasalute verba fecissem, nisi forsitan tuis moribus hoc
« donassem , qui praeclarum ducis etiam illis incolumitatem
« dare, qui non habent a quibus mortui lugeantur ; sed sequo

-

l

15

20

25

3U

4,

φ-
ν-

d»
e

bU

56 . (e567.)

λυπήσονται τεθνηχότων οὐχ ἔχοντας, παρείχομεν δ᾽
ἂν αὑτοὺς πεισομένους ὅ τι xal θελήσειας, Νῦν δὲ,
οὐ γὰρ ἑαυτοὺς ἐλεοῦντες, εἰ καὶ νέοι xal μήπω τῶν
χατὰ τὸν βίον ἀπολελαυχότες τεθνηξόμεθα,, τὸ δὲ τοῦ
πατρὸς λογιζόμενοι, xai τὸ γῆρας οἰχτείροντες τὸ
« ἐχείνοψ, ταύτας σοὶ τὰς δεήσεις προσφέρομεν. xal πα-
« ρχιτούμεθα ψυχὰς τὰς ἑαυτῶν, ἃς σοὶ τὸ ἡμέτερον
« χαχούργημα πρὸς τιμωρίαν παρέδωχεν" ὃς οὔτε πονη-
« ρὸς αὐτὸς οὔτε τοιούτους ἐσομένους ἐγέννησεν, ἀλλὰ
« χρηστὸς ὧν xal πειραθῆναι τοιούτων οὐχὶ δίκαιος,
« xa νῦν μὲν ἀποδημούντων ταῖς ὑπὲρ ἡμῶν φροντίσι
« χαχοπαθεῖ, πυθόμενος δὲ ἀπολωλότας, xat δι᾿ ἣν αἰ-
« τίαν, οὐχ ὑπομενεῖ, [διὰ ταύτην γὰρ πολὺ μᾶλλον τὸν
« βίον χαταλιπεῖν ,] καὶ τὸ ἄδοξον αὐτὸν τῆς ἡμετέρας
« χαταστροφῇς φθήσεται διαχρησάμενον, xol χαχὴν
« αὐτῷ ποιήσει τὴν ἐχ τοῦ ζῆν ἀπαλλαγὴν, πρὶν εἰς
« ἄλλους φοιτῆσαι τὰ χαθ᾽ ἡμᾶς, σπεύσαντος ᾿ξαυτὸν εἷς
« ἀναισθησίαν μεταγαγεῖν, ῬῪ νόμενος οὖν ἐν τούτῳ» τὸν
« λογισμὸν, εἰ καὶ ἢ καχία σὲ παροξύνει νῦν ἢ ἡμετέρα,
« xai τὸ κατ᾽ αὐτῆς δίχαιον χάρισαι τῷ πατρὶ, xal
« δυνηθήτω πλέον ὃ πρὸς ἐχεῖνον ἔλεος τῆς ἡμετέρας
« πονηρίας" χαὶ γῆρας ἐν ἐρημία βιωσόμενον χαὶ τε-
« θνηξόμενον ἡμῶν ἀπολουμένων alósgat τῷ πατέρων
« ὀνόματι ταύτην χαριζόμενος τὴν δωρεάν. — "Ev γὰρ
« τούτῳ χαὶ τὸν σὲ φύσαντα τιμᾶς χαὶ σαυτῷ δίδως,
« ἀπολαύων μὲν ἤδη τῆς προσηγορίας, ἀπαθὴς δ᾽ ἐπ᾽
« αὐτῇ φυλαχθησόμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τοῦ πάντων πα-
« τρὸς, εἰς ὃν xav χοινωνίαν xat αὐτὸν τοῦ ὀνόματος εὐ-
« σεβεῖν δόξεις, τοῦ ἡμετέρου πατρὸς οἶχτον λαδὼν, iy
« οἷς πείσεται τῶν παίδων στερούμενος. Σὸν οὖν, ἃ πα-
« ρέσχεν ἡμῖν ὃ Θεὸς, ταῦτ᾽ ἔ οντα ἐξουσίαν ἀφελέσθαι,
« δοῦναι, xal μηδὲν ἐχείνου διενεγκεῖν τῇ χάριτι. Τῆς
a γὰρ a ἀμφοτέρων δυνάμεως τετυχ nxóra χαλὸν ταύ-
« τὴν ἐν τοῖς ἀγαθοῖς ἐπιδείχνυσθαι, xal πατὸν χαὶ
« ἀπολλύειν, τῆς μὲν κατὰ τοῦτο ἐξουσίας ὁ ὡς μηδ᾽ ὗπαρ-
« γούσης ἐπιλανθάνεσθαι, μόνον δ᾽ ἐπιτετράφθαι τὸ
a σώζειν ὑπολαμβάνειν, xal ὅσῳ τις πλείοσι τοῦτο πα-
« ρέξει. μᾶλλον αὐτῷ φαίνεσθαι διδόντα. Σὺ δὲ πάντας
« ἡυᾶς σώσεις, τἀδελφῷ συγγνοὺς ὑπὲρ ὧν ἠτύχηκεν.
« Οὐδὲ γὰρ ἡμῖν βιώσιμα, τούτου χολασθέντος, οἷς γε
« πρὸς τὸν πατέρα μὴ ἔξεστιν ἀνασωθῆναι μόνοις, ἀλλ᾽
« ἐνθάδε δεῖ χοινωνῆσαι τούτῳ τῆς αὐτῆς χαταστροφῆς
« τοῦ βίου. Καὶ τοσούτου δεησόμεθα, στρατυηγὲ, χα-
« ταχρίναντος τὸ τὸν ἀδελφὸν ἡυῶν ἀποθανεῖν, συγχολάσαι

«

5 « xat ἡμᾶς ὡς τοῦ ἀδικήματος χεχοινωνηχότας. Οὐ γὰρ

« ἀξιώσομεν ἡμεῖς ὡς ἐπὶ λύπη τεθνηκότος τἀδελφοῦ
« ἑαυτοὺς ἀνελεῖν, ἀλλ᾽ ὡς δαοίως αὐτῷ πονηροὶ γεγο-
« νότες οὕτως ἀποθανεῖν. Καὶ ὅτι μὲν χαὶ νέος ὧν
« ἥμαρτε καὶ μήπω τῷ φρονεῖν ἐρηρεισμένος, καὶ ὡς
« ἀνθρώπινον τοῖς τοιούτοις συγγνώμην νέμειν, σοὶ χα-
« ταλιπὼν παύσομαι περαιτέρω λέγειν, ἵν᾽ εἰ μὲν κατα-
« χρίνειας ἡμῶν, τὰ μὴ λεχθέντα δόξῃ βεόλαφέναι πρὸς
« τὸ σχυθρωπότερον ἡμᾶς: εἰ δ᾽ ἀπολύσειας, χἀχεῖνα τῇ
« σαυτοῦ χρηστότητι συνιδὼν ἀπεψηφίσθαι νομισθῆς,

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. G.

[56,87- ἢ

| « animo supplicium , quodcunque voluisses , pertulissemus -

« Nunc autem, quando non nostri nos miseret, tametsi jus -
« venes adhuc et vix ullo ex vitze commodis fructu percept«»
« moriamur, sed de palre cogitantes ejiis senectutem mise-
« ricordia prosequimur, has tibi preces supplices offerimus 3
« vitamque nostram a te deprecamur, cujus in penis pro—
« füundende potestatem tibi dedit nostrum hoc maleficium -
« Ille neque malus est, neque nos tales futuros genuit, sect
« probus et honestus, et qui talia experiretur non comme-
« ritus, et qui nunc quidem, nobis peregre profectis , sollici-

᾿« tudine curisque discruciatur. Quum autem de nostro ima-

————— € ——————— ο΄ —— € — —
«ΠΟ... πο G-AYe LAlAAA,AeLUÀ)ÁKOISLLLLLSLNLLLILL LEGELME MM CM Án Id

« teritu audierit simulque de causa ejus, non sustinebit, ( eo
« facilius in animum inducet ut vitam deserat,] mortemque
« ipsius semet moore conficientis accelerabit nostre infa -
« mia, facietque ut tristem de vita exitum habeat; ut qui ,
« priusquam rumor de nobis divulgetur, festinarit semet .
« sensibus orbare. His igitur perpensis, tametsi iram tibi
« commoveat scelus hoc nostrum, patri tamen vindictae
« graliam facito; et plus illius miseratio apud te valeat
« quam nostra nequitia : atque ejus senectutem , aui, nobis
« pereuntibus, in solitudine vivet morielurque, reverere ,
« palrum nomini hunc muneris honorem deferens. Nam hoc
« agendo parentem tuam lionoras, et tibimet aliquid tri-
« buis, quum jam hac gaudeas appellatione : quz tibi salva
« conservalbitur a Deo omnium patre; quem et ipsum pro-
« pter commune nomen hac pietate lionorare existimaberis ,
« si patris nostri misericordia movcaris, ea tecum reputans
« quie. passurus esl [iliis orbatus. Itaque tuum est, quae
« nobis dedit Deus, quum ea auferendi potestatem habeas ,
« ilerim dare, adeoque ipsum in benignitate quammaxime
« referre, Pulerum enim est, si quis tantundem ad utrumli-
« bel valeat, sese ad aliorum utilitatem comparare : el, quum
« posset perdere, suum hac in re jus, tanquam si nullum
« habuisset, plane negligere, sed tantum ad servandos
« liomines potentiam sibi dalam existimare; et quo pluribus
« Salutem quis dederit, eo se illustriorem fore. Tu vero nos
« omnes servare poles iguoscendo fratri , in quibus egit in-
« feliciter : neque enim nobis vita erit vitalis, eo paena sub-
«lato, quibus ad patrem, nobismet solis salvis, redire
« non licet : sed hic nobis ferendum est, quasi delicti ejus
« essemus participes , quicquid frater tulerit. Atque in tan-
« lum le, praeses, obsecrabimus, ut, si fratrem nostrum
« morte mulctaveris , nos non secus ac sceleris ejusdem so-
« cios eodem afficias supplicio. Nobis enim satius videbi-
«tur ut tanquam eodem crimine condemnati moriamur
« quam ut nosmet fratre defuneto prse merore conficere-
« minus. Et quod juvenis admodum deliquerit nondumque
« prudentia roboratus , et quod humanum sit similibus non
« gravatim veniam tribuere, tuo permittens judicio finem
« dicendi faciam, ut, si nos quidem damnareris , mihi vitio
« vertatur quod non omnia dixerim quae tuam in nos iram
« lenirent : si vero absolveris , quod clementia et bonitatis
« libi conscius illud statuisse existimeris, non solum nos

57.68.)

« οὐ σώσας μόνον ἡμᾶς, ἀλλὰ xol ὧν διὰ τοῦτο διχαιό-
« τεροῖ μᾶλλον φανούμεθα τυχεῖν χαριζόμενος, xal
« πλέον $ ἡμῶν c αὐτῶν ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας νοήσας σωτη-
- gías. Εἶτ᾽ οὖν χτείνειν αὐτὸν θέλεις, ἐμὲ τιμωρησά-

5 «πξνος ἀντὶ τούτου, τῷ πατρὶ τοῦτον ἀπόπεμψον, εἴτε

«^ X3l χατέχειν σοι δοχεῖ δοῦλον, ἐγὼ πρὸς χρείας σοι

. ὑπηρετιχκόχτερος, ἀμείνων, ὡς δρᾶς, πρὸς ἑκάτερον

E "E Gm ὑπάρχων. » Ἰούδας μὲν οὖν πάνθ᾽ ὑπο-

μένειν ; ὑπὲρ τῆς τἀδελφοῦ σωτηρίας ἡδέως ἔχων, ῥίπτει

τοῦ τῶν Ἰωσήπου ποδῶν ἑαυτὸν, εἴ πως ἐχμαλάξειε
rv ὀργὴν αὐτοῦ xol χαταπραύνειεν ἀγωνιζόμενος.

Π:υύπεσον δὲ καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες, δαχρύοντες χαὶ

τυρϑιδόντες ἑαυτοὺς ὑπὲρ τῆς Βενιαμὶν ψυχῆς ἀπο-

ληπένωυς.

“ι΄ τς Ὁ δὲ Ἰώσηπος ἐλ ἐλεγχόμενος ὑπὸ τοῦ πάθους, χαὶ
αὐχέτι δυνάμενος τὴν τῆς ὀργῆς φέρειν ὑπόχρισιν, χε-
ἀξνει μὲν ἀπελθεῖν τοὺς παρόντας, ἵνα μόνοις ἑαυτὸν
τοῖς ἀδελφοῖς ποιήσῃ φανερόν. ᾿Αναχωρησάντων δὲ,
ποιεῖ γνώριμον ἑαυτὸν τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ φησίν " « τῆς

i uiv ἀρετῆς buc καὶ εὐνοίας τῆς περὶ τὸν ἀδελφὸν

ὑμῶν ἐπαινῶ, xal χρείττονας ἢ προσεδόχων ix. τῶν

-ξερὶ ἐμὲ βεβουλευμένων εὑρίσχω,, ταῦτα πάντα ποιή-

σας ἐπὶ πείρα τῆς ὑμετέρας φιλαδελφίας: Οὐ φύσει

« δὲ περὶ ἐμὲ νοιλίζω πονηροὺς γεγονέναι, Θεοῦ δὲ βου-
λήσει τὴν τε νῦν πραγματευομένου τῶν ἀγαθῶν ἀπό-

«λχυσιν xxi τὴν ἐς ὕστερον, ἃ ἂν εὐμενὴς ἡμῖν παρα-

« πεένη). Πατρός τε οὖν σωτηρίαν ἐγνωχὼς οὐχ ἐλπι-

. τϑεῖσαν, xai τοιούτους ὑμᾶς ὁρῶν περὶ τὸν ἀδελφὸν,

“οὐδ᾽ ὧν εἷς ἐμὲ δοχεῖτε δυαρτεῖν ἔτι μνημονεύο).

*

εν»

ἃ. Πυύσομαι δὲ τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς μισοπονηρίας, xai ὡς

« συναιτίοις τῶν τῷ Θεῷ βεθδουλευμένων εἰς τὰ πα-
«ρόντα χάριν ἔχειν ὁμολογῶ, ὑμᾶς τε βούλομαι xai

« αὐτοὺς λήθην ἐκείνων λαδόντας ἥδεσθαι μᾶλλον, τῆς

» τότε ἀβουλίας εἷς τοιοῦτον ἐλθούσης τέλος, 1) δυσφο-
2» γεῖν αἰσχυνομένους ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοι. Μὰ οὖν
« Sr, λυπεῖν ὑμᾶς τὸ xac. ἐμοῦ ψῆφον ἐνεγχεῖν πονη-
« ov xai $j ἐπ᾽ αὐτῇ μετάνοια, τῷ γε μὴ προχωρῆσαι
«τὰ βεῤδουλευμένα. Χαίροντες οὖν ἐπὶ τοῖς ἐχ Θεοῦ
. γεγενημένοις ἄπιτε, ταῦτα δηλώσοντες τῷ πατρὶ, μὴ
« xat ταῖς ὑπὲρ ὑμῶν φροντίσιν ἀναλωθεὶς Cru ατώση μου
«τὸ κάλλιστον τῆς εὐδαιμονίας, πρὶν εἰς ὄψιν ἐλθεῖν
« τὴν ἐμὴν χαὶ μεταλαθεῖν τῶν παρόντων ἀγαθῶν ἀπο-
«θχνών. Αὐτὸν δὲ τοῦτον xal γυναῖχας ὑμετέρας xal
«τέχνα καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν μῶν ἀναλαθόντες
τ ἐνῆάε μετοιχίζεσθε- οὐ γὰρ ἀποδήμους εἶναι δεῖ τῶν
* ἀγαθῶν τῶν ἡμετέρων τοὺς ἐμοὶ φιλτάτους, ἄλλως
-- xai τοῦ λιμοῦ λοιπὴν ἔτι πενταετίαν ὑπομενοῦν--
«τὰς». Ταῦτ᾽ εἰπὼν Ἰώσηπος περιβάλλει τοὺς ἀδελ-
Ot δ᾽ ἐν ὃ δάχρυσιν ἦσαν xai λύπῃ τῶν ἐπ᾽ αὐτῷ
9 δεῤουλευμένων, καὶ τιμωρίας αὐτοῖς οὐδὲν ἀπολιπεῖν
ἐδόχει τὸ εὔγνωμον τἀδελφοῦ. Καὶ τότε μὲν ἦσαν ἐν
Βασιλεὺς δ᾽ ἀκούσας ἤχοντας πρὸς Ἰώσηπον
τοὺς ἀδελφοὺς ἥσθη τε μεγάλως xal, ὡς ἐπ᾽ οἰχείῳ δια-
τεήεὶς ἀγαθῷ, παρεῖχεν αὐτοῖς ἁμάξας σίτου πλήρεις

-

Mi

v.

Evry ia.

ANTIQ. JUD. LIB. I. CAP. V.

[m,5.] 357

« servans, sed et. istam nobis gratiam faciens qua multo
« digniores esse videbimur, ut qui plus quam nosmelipsi
« nostra saluti prospexeris. Sive igitur hunc velis perimere,
« me vicario ad supplicium accepto, patri eum remittito :
« Sive ad servitium malis addicere , ipse tuis ministeriis ma-
« gis sum idoneus, et ad utrumvis, ut vides, subeundum
« aptior atque paratior. » Judas itaque, qui lubenti animo
quidvis pro fratris salute pati voluit, semet Josephi pedibus
advolvit , iracundiam ejus δὶ quo modo miti;are et placare
posset , magnopere laborans. Similiter et fratres omnes sese
prosternebant, lacrimantes, et semet, ut pro Benjamine
mortem oppeterent , offerentes.

10. Josephus autem misericordia victus , simulatam irati
personam ferre amplius non potuit, jussitque ut abirent qui
prsesentes aderant, ut summotis arbitris semet aperiret fra-
tribus. Quum autern discessissent, facit ut a fratribus agno-
sceretur, et infit : « pietatem vestram et amorem erga fra-
« trem nostrum laudo, et perspectum habeo vos ín eum me-
« liore esse animo quarn exspectaram ex iis quae in me olim
« excogitastis , ut qui in hoc ommía haec fecerim , ut fraternze
« vestra benevolentiae caperem experimentum. | Non enim
« natura vos in me malignos exstitisse reor, sed Dei vo-
« luntate, qui praesentibus bonis frui concedit et futuris,
« 8i nobis propilius esse perseverarit. Quando igitur et
« patrem, contra quam speraveram , incolumem esse com-
« peri, οἱ vos conspexi tali affectu fratrem prosequen-
« les, non amplius eorum, quibus in me deliquisse
« videamini, recordahor. Porro desinam ob ista ut mali-
« gna odium intendere : ac vobis gratias me habere profi-
« leor, qui mecum in causa fuistis ut Deus ita nobis in pre-
« sens prospiceret. "Vosque ipsos volo etiam haec oblivioni
« dare, et laetari magis, quod male tunc consulta bene ces-
« serint, quam contristari ob ea qua indigne facta esse
« erubescitis. Ne igitur vos dolore afficere videatur quod
« in me iniquum luleritis suffragium , nec male vos habeat
« rei gest:e poenitentia, quando consultis vestris non re-
« spondit eventus. Sed, Letitia exsultantes oh ea quae
« Deus effecit, discedite, patri hac renuuciaturi; ne
« forte sollicitudine de vobis male maceratus, summam mihi
« eripiat felicitatem , si mori contigerit priusquam in con-
« Spectuam meum veniat et horum honorum fiat particeps.
« Hunc ipsum vero, et conjuges vestras et liberos, lotam-
« que cognationem assumentes huc commigralote : non
« decet enim , ut mihi carissimi ab hac mea felicitate longe
« absint, praserlim quum fames adhue quinquennium
« sit duralura ». Hec quum dixisset Josephus, fratres
complectitur. llli vero in lacrimis erant ac. maerore pro-
pter ea quae in eum statuerant, nihilque a poena distare iis
videbatur fratris zequifas. Mox convivium est sequutum.
Rex autem, cognito fratrum Josephi adventn , vehementer
gavisus est, ac, quasi sibi ipsi aliquid boni accidisset,
animo affectus , praebuit eis currus frumento onustos , atque

$8 (ἐ8,60.)

«αἱ χρυσὸν καὶ ἄργυρον ἀποχομίζειν τῷ πατρί. Λαθόν-
τες δὲ πλείω παρὰ τἀδελφοῦ, τὰ μὲν τῷ πατρὶ φέρειν,
τὰ δ᾽ αὐτοὶ δωρεὰς ἔχειν ἕχαστος ἰδίας, πλειόνων ἠξιω-
μένου Βενιαμὶν παρ᾽ αὐτοὺς, ἀπήεσαν.

ΚΕΦ. Z.

& Ὡς δὲ ἀφικομένων τῶν παίδων Ἰάχωδος τὰ περὶ
τὸν Ἰώσηπον ἔμαθεν, ὅτι μὴ μόνον εἴη τὸν θάνατον
διαπεφυγὼς ἐφ᾽ ᾧ πενθῶν διῆγεν, ἀλλὰ καὶ ζῇ μετὰ
λαμπρᾶς εὐδαιμονίας, βασιλεῖ συνδιέπων τὴν Αἴγυπτον
xal τὴν ἅπασαν σχεδὸν ἐγχεχειρισμένος αὐτῆς ἐπιμέ-

10 λειαν, ἄπιστον μὲν οὐδὲν ἐδόχει τῶν ἠγγελμένων, λογι-
ζόμενος τοῦ Θεοῦ τὴν μεγαλουργίαν καὶ τὴν πρὸς αὖ-
τὸν εὔνοιαν, el xat τῷ μεταξὺ χρόνῳ διέλειπεν" ὥρμητο
δ᾽ εὐθὺς πρὸς τὸν Ἰώσηπον.

β΄. Ὡς δὲ κατέσχεν ἐπὶ τὸ Gpxiov φρέαρ, θύσας αὐ-

16 τόθι τῷ Θεῷ, xal φοβούμενος μὴ διὰ τὴν εὐδαιμονίαν

τὴν ἐν Αἰγύπτῳ, τῶν παίδων ἐμφιλοχωρησάντων τῇ

οἰχήσει τῇ ἐν αὐτῇ, υτηκέτ᾽ εἰς τὴν Χαναναίαν οἱ ἔχγο-

νοι μετελθόντες χατάσχωσιν αὐτὴν, ὡς 6 θεὸς ἦν ὕπε-

σχημένος, ἅμα τε μὴ δίχα Θεοῦ βουλήσεως γενομένης

30 τῆς εἰς Αἴγυπτον ἀφόδου διαφθαρῇ τὸ γένος αὐτοῦ,

πρὸς δὲ τούτοις δεδιὼς μὴ προεξέλθη τοῦ βίου πρὶν εἰς

ὄψιν ᾿Ιωσήπου παραγενέσθαι, χαταφέρεται, στρέφων ἐν
ἑαυτῷ τοῦτον τὸν λογισυὸν. εἰς ὕπνον.

γ΄. Ἐπιστὰς δὲ ὃ Θεὸς αὐτῷ, καὶ δὶς ὀνομαστὶ χα-

320 λέσας, πυνθανομένῳ τίς ἐστιν, « ἀλλ᾽ οὐ δίκαιον, εἶπεν,

« Ἰαχώδῳ Θεὸν ἀγνοεῖσθαι, τὸν ἀεὶ παραστάτην xal

« βοηθὸν προγόνοις τε τοῖς σοῖς χαὶ μετ᾽ αὐτοὺς σοὶ γε-

« νόμενον. Στερουμένῳ τε γὰρ σοὶ τῆς ἀρχῆς ὑπὸ τοῦ

« πατρὸς ταύτην ἐγὼ πωρέσχον, καὶ xax' ἐμὴν εὔνοιαν

30 « εἷς τὴν Μεσοποταμίαν μόνος σταλεὶς, γάμων τε ἀγα-

a θῶν ἔτυχες, xai παίδων ἐπαγόμενος πλῆθος χαὶ χρη-

x μάτων ἐνόστησας, []Παρέμεινέ τε σοὶ γενεὰ πᾶσα

« προνοίᾳ τῇ ἐμῇ, καὶ ὃν ἀπολωλέναι τῶν υἱῶν ἐδόχεις

« Ἰώσηπον, τοῦτον εἰς ἀπόλαυσιν μειζόνων ἀγαθῶν ἤγα-

36 « yov, xai τῆς Αἰγύπτου χύριον, ὡς ὀλίγῳ διαφέρειν
« τοῦ βασιλέως, ἐποίησα. — "Exo τε νῦν ὁδοῦ τε ταύ--
« τῆς ἡγεμὼν ἐσόμενος xal βίου σοὶ τελευτὴν ἐν ταῖς
« Ἰωσήπου χερσὶ γενησομένην προδηλῶν, καὶ μακρὸν
« αἰῶνα τῶν σῶν ἐχγόνων ἐν ἡγεμονίᾳ καὶ δόξῃ καταγ-

40 « γέλλων, χαταστήσων τε αὐτοὺς sl; τὴν γῆν ἣν ὑπέ-
“σχημαι, »
δ΄, Τούτῳ θαρσήσας τῷ ὀνείρατι, προθυμότερον εἰς
τὴν Αἴγυπτον σὺν τοῖς υἱοῖς χαὶ παισὶ τοῖς τούτων
ἀπηλλάττετο, Ἦσαν δ᾽ οἱ πάντες ἑδδομήχοντα. Τὰ
t5 μὲν οὖν ὀνόματα δηλῶσαι τούτων οὐχ ἐδοχίμαζον, χαὶ
μάλιστα διὰ τὴν δυσχολίαν αὐτῶν. “ἵνα μέντοι πα--
ραστήσω τοῖς οὐχ ὑπολαμόάνουσιν ἡμᾶς ἐκ τῆς Μεσο--
ποταμίας, ἀλλ᾽ Αἰγυπτίους εἶναι, ἀναγκαῖον ἡγησάμην
μνησθῆναι τῶν ὀνομάτων. Ἰαχώθου μὲν οὖν παῖδες
bo ἦσαν δώδεκα" τούτων ᾿Ιώσηπος ἤδη προαφῖχτο. Τοὺς
οὖν μετ᾽ αὐτὸν xal τοὺς ἐκ τούτων γεγονότας δηλώσο-
μεν, Ρουῤήλου μὲν ἦσαν παῖδες τέσσαρες, Ἀνώγης,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. B. ΚΕΦ. Z.

᾿

[58---93.}

aurum et argentum ad patrem deferenda. 1}}} autetn , plura
a fratre accipientes, partim quidem patri, partim vero si-
bimet in singulos donata, majorem in modum muneribus
cumulato Benjamine, abierunt. -

CAP. VII.

Quum vero Jacobus, filiis reversis, de Josepho intellexis-
sel quod non solum mortem effugerit, quam tam diu luxe-
rat, sed etiam in splendida fortuna viveret, una cum rege
res Egypti administrans, et pzene totam regni curam sibi
commissam habens, nihil quidem eorum quae nunciabautur
incredibile putabat, animo complectens quum Dei maguni-
ficentiam, tum ejus erga ee benevolentiam, tametsi ali-
quantisper intermissam : sed confestim iter aggressus est
ad Josephum properans.

. 2. Postquam autem venerat ad puteum fuderis, Deo
ibidem sacrificium faciens , metuensque ne propter uberta-

tem JEgypti , dum filii istius regionis habitandee amore te-

nerentur, soboles eorum non rediret in Chananseam , occu-
patura eam juxta promissa Dei; simul etiam, ne inconsulto
Deo migratione in gyptum facta, genus ipsius clade aliqua
multaretur; prseterea autem veritus ne prius e vita exoe-
deret quam in Josephi conspectum veniret, in. sompiuni
delabitur hac secum in animo revolvens.

8. At Deus ei in. somnio superveniens, ipsumque bis
nomine appellans, interroganti quisnam esset , &it, « haud
« fas est ut Jacobus ignoret Deum, qui majoribus tuis et
« post hos eliam tibi perpetuo adjumento fui et auxilio.
« Quum enini patri in animo fuisset te principatu privare,
« hunc ego tibi conservavi, etquum, me tibi favente, solus
« in Mesopotamiam profectus esses, et bonas fecisti nu-
« ptias, et reversus es liberis multis et facultatibus auctus ;
« meaque providentia tibi incolumis permansit iota tua
« progenies; et Josephum , quem ex filiis amisisse videba-
« ris ,ad majorem felicitatem perduxi , et Egypti dominum,
« ut paululum a rege differat, constitul — Nunc quoque
« Venio , et vize hujus dux tibi futurus , et ibi preenuncians
« inter manus Josephi te e vita exiturum, atque stirpem
« tuam per multa szcula potentem fore simul et illustrem
« indicans , eamque in istam terram me deducturum esse,
« quam pollicitus sum. »

4. Hoc somnio fretus eo libentius in /Egyptum concessit,
cum filiis liberisque eorum. Erant autem in universum se-
pluaginta. Et nomina quidem illorum, maximeque propter
eorum difficullatem, non mihi placebat recensere : ut
tamen eos redarguam, qui nos non ex Mesopotamia oriun-
dos existimant , sed ex Egypto , mihi esse necessarium pu-
tavi nomina recensere. Jacobi igitur filii erant duodecim :
ex quibus Josephus antea abierat. Eos itaque qui illum
insequuti sunt, et horum progeniem memorabimus. Ru-
beli quidem filii erant quattuor : Anoches, Phallus, Assaron,

ut.)

Φυλλοῦς, AcGdouv, Xdpuw. Συμεῶνος δὲ ἔξ, la-
μούηλος, Ἰάμεινος, [άωδος, Ἰάχεινος, Σόαρος, Σάου-
λος, Τρεῖς δὲ Λευὶ γεγόνασιν υἱοὶ, Γηρσόμης, Κάα-
θυος, Μαρέριος. ᾿[ούδα δὲ παῖδες ἦσαν τρεῖς, Σαλᾶς,
* Φάρεσυς, Ζάρας." υἱωνοὶ δὲ δύο γεγονότες ix Φαρέσου,
Ἔσρωνος καὶ Ἄμυρος. Ἰσαχάρου δὲ τέσσαρες, Θου-
λᾶς, Φουῶς, Ἰάσουδος, Σαμάρωνος. Τρεῖς δὲ Za-
δυιλλὼν ἦγεν υἱοὺς, Zdpabov, "λωνα, Ἰάληλον. Τοῦ-
τὸ μὲν τὸ ἔκ Αείας γένος" xal αὕτη συνανήει καὶ θυγά-
uxo αὐτῆς Δεῖνα. Τρεῖς οὗτοι xal τριάχοντα. ἱῬαχή-
λας παῖδες ἦσαν δύο. Τούτοινν Ἰωσήπῳ μὲν δύο γε-
cw υἱοὶ. Μανασσῆς καὶ ᾿Εφραίμης. Βενιαμὶν δὲ
τῷ ἑτέρω δέκα, Βολοσὸρ, βαχχάρης, ᾿Ἀσάξηλος, Γήραος,
γαιεμάνης, due, Ῥῶς, Μόμφις, Ὀπταῖς, Ἄραδος.
is θὗτοι τεσσαρεσκαίδεχα πρὸς τοῖς πρότερον χατειλεγμέ-
ww; εἰς ἑπτὰ καὶ τεσσαράχοντα γίνονται τὸν ἀριθμόν.
Καὶ τὸ μὲν γνήσιον Ἰακώξῳ γένος τοῦτο ἦν. "Ex Βάλ-
ας δ᾽ αὐτῷ γίνοντα: τῆς ἹῬΡαχήλας θεραπαινίδος Δά-
va χαὶ Νεφθαλῆς, ᾧ τέσσαρες εἴποντο παῖδες, Ἰέση-
x:x, looww, Ἰσσάρης τε xà Σέλλιμος " Δάνῳ δὲ
μονογενὲς ἦν παιδίον Οὔσις. Τούτων προσγι
τοῖς προειρημένοις, πεντήχοντα καὶ τεσσάρων πληροῦ-
σιν ἀριθμόν. Γάδης δὲ xoi Ἄσηρος ἐκ Ζελφᾶς μὲν ἦσαν,
τῆς Λείας δὲ αὕτη θεραπαινίς, Παῖδας δ᾽ ἐπήγοντο
s Γάδης μὲν ἑπτὰ, Σαφωνίαν, Αὔγιν, Σοῦνιν, Ἀζαδῶνα,
Ἀηρίνην, Ἐρωέδην, Ἀριηλᾶν - Ἀσήρου δὲ ἦν θυγάτηρ
Σάρα, καὶ ἄρσενες ἀριθμὸν ἕξ, οἷς ὀνόματα, ᾿Ιώμνης,
"xe, Ἰσοῦις, Βάρις, 'A6apé; τε χαὶ Μελχίηλος.
Ταύτων ἕνδεκα ὄντων xai προστιθεμένων τοῖς πεντή-
9 xwca καὶ τέσσαρσιν, ὃ προειρημένος ἀριθμὸς πληῤοῦ-
ται, μὴ συγκαταλεγέντος αὐτοῖς "Taxefou.
ε΄. Μαϑὼν δὲ ᾿Ιώσηπος παραγενόμενον τὸν Πατέρα,
[καὶ γὰρ προλαδὼν Ἰούδας 6 ἀδελφὸς ἐδήλωσεν αὐτῷ
τὴν ἄφιξιν.) ὑπαντησάμενος ἔξεισι, xal καθ' "Hooov
X τῦλιν αὐτῷ συνέθδαλεν. Ὃ δὲ ὑπὸ τῆς χαρᾶς ἀπροσ-
ἀκήτου τε xal μεγάλης γενομένης μικροῦ δεῖν ἐξέλι-
τεν ἄλλ᾽ ἄνεζωπύρησεν αὐτὸν Ἰώσηπος, οὐδ᾽ αὐτὸς
μὲν χρατῇσαι δυνηθεὶς ὡς μὴ ταὐτὸ παθεῖν δφ᾽ ἡδονῆς,
οὐ μέντοι τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ πατρὶ γενόμενος ἥττων
w τοῦ πάθους. "Emttta τὸν μὲν ἠρέμα χελεύσας δδεύειν,
τὐτὸς δὲ παραλαξὼν πέντε τῶν ἀδελφῶν ἠπείγετο πρὸς
τὸν βασιλέα, φράσων αὐτῷ παραγενόμενον μετὰ τοῦ
γένους τὸν Ἰάχωδον. Ὁ δὲ τοῦτο χαίρων ἤχουσε, καὶ
τὸν Ἰώσηπον ἐχέλευεν αὐτῷ λέγειν τίνι βίῳ τερπόμενοι
« ξιατελοῦσι, ὡς αὐτοῖς τοῦτον ἐπιτρέψειε διάγειν. Ὁ
ὃξ ποιμένας αὐτοὺς ἀγαθοὺς ἔλεγε, καὶ μηδενὶ τῶν ἄλ--
λων ἃ τούτῳ μόνῳ προσανέχειν, τοῦ τε μὴ διαζευγνυ-
μένους, ἀλλ᾽ ἐν ταὐτῷ τυγχάνοντας ἐπιμελεῖσθαι τοῦ
πατρὸς προνοούμενος, τοῦ τε τοῖς Αἰγυπτίοις εἶναι προσ-
Ὁ ψλεῖς, μηδὲν πράττοντας τῶν αὐτῶν ἐχείνοις "ὀ Αἷ-
γυπτίοις γὰρ ἀπειρημένον ἦν περὶ νομὰς ἀναστρέφε-
cat.
ς΄. "Too δὲ Ἰακώδου παραγενομένου πρὸς τὸν βασι-
11, καὶ ἀσπαζομένου τε καὶ κατευχομένου περὶ τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. Il. CAP. VII.

[,0.] — 59
Charmis. Symeonis vero sex : Jamuelus , Jaminus , Jaodus,
Jachinus, Soarus, Saulus. Levi vero tres nati sunt filii :
Gersomes, Caathus, Mararius. Jude vero filii erant tres :
Salas, Pharesus, Zaras; duo autem ex Pbareso nepotes,
Esronus οἱ Amyrus. sacharse vero quattoor : Thulas,
Phuas, Jasobus, Samaronus. Tres autem Zabulon ducebat
filio: Saradum, Elona, Jalelum. Et boc quidem genus e
Lia : et cum ipsa etiam ascendit filia ejus Dina. Isti omnes
triginta et tres. Rachelze filii erant duo. Quorum Jose-
plio quidem duo nati sunt filii, Manasses ei Ephraimes;
alteri vero Benjamini decem, Bolosor, Bacchares, Asabe-
lus , Geraus , Naeemanes , Jes , Ros, Momphis , Optais, Ara-
dus. Isti quattuordecim una cum prius numeratis fiunt na-
mero quadraginta septem. Et legitimum quidem Jacobo
genus loc erat. — E. Balla vero famula Rachele ipsi nascun-
tur Danus et Nephitbales , quem sequebantur quattuor filii ,
Jeselus , Gonis, Issares et Sellimus : Dano vero unicus erat
fllius, Usis. His ad jam dictos additis numerom complent
quinquaginta quattuor. Gades autem et Aserus eX Zelpha
erant, ipsa vero Lisa famula. Liberos autem secum duce-
bant, Gades 'quidem septem : Saphoniam, Augin, Sunin ,
Azabonem , Aerinen, Eroeden, Arielam. Asero autem filia
erat Sara, et. mares numero sex, quorum nomina, Io-
mnes, Isus, isuis, Baris, Abarus et Meicbielus. Jst , quam
sint sedecim , si adJiciantur ad quiuquaginta quattnor, prse-
dietus nuinerus completur, hisce non annumerato Jacobo.

5. Josephus autem, cognito patrem adventare (eteuim
Judas frater preecurrens ipsi id significaverat), obviam iturus
egreditur, atque ad Heroun) urbem ei occurrebat. Ille vero
ex inopinata magna lzetitía parum ab(uit quin exanimaretur :
sed Josephus eum excitavit recreavitque : quamvis et ipse
quidem pre voluptate vix potuit semet sustinere, non ta-
men similiter ac pater animo affectus. Deinde jusso qui-
dem eo lente procedere, ipse assumptis qninque fra.
tribus properavit ad regem, nunciaturus ei adesse cum
familia sua Jacobum. 1116 vero letus hoc accepit , jussit
que Josephum sibi dicere quanam via vivendi potissimum
delectarentur, ut illos eum vitoe cursum sequi permitteret,
Atque ille optimos pastores eos esse respondit, nihilque
aliud egregie pre:ter hoc ipsum curare : ita preecavens,
iam ne forte distraberentur, sed una habitantes patris saluti
prospicerent , quam ut cum AEgyptiis majorem inirent gra-
tiam , quod non eadem cum illis studia institutaque seque-
rentur. Nam /Egyptiis prohibitum eral circa pascua vere
sari.

6. Jacobo autem ad regem accedente, ipsumque salu.
tante ac regno ejus bene precante, ibterrogavil eum Pha.

60 (τ1,12.)
βασιλείας αὐτῷ, ὁ Φαρχώθης ἐπυνθάνετο πόσον ἤδη
βεῤιωχὼς εἴη χρόνον. Τοῦ δ᾽ ἑκατὸν ἔτη xal τριάχοντα
γεγονέναι φήσαντος, ἐθαύμασε τοῦ μήχους τῆς ζωῆς τὸν
Ἰάχωδον. Εἰπόντος δ᾽ ὡς ἥττονα τῶν προγόνων εἴη
βεδιωχὼς ἔτη, συνεχώρησεν αὐτῷ ζῆν μετὰ τῶν τέ-
xvoy ἐν Ἡλιουπόλει. ᾿Εν ἐχείνη γὰρ xai οἱ ποιμένες
αὐτοῦ τὰς νομὰς ety ον. '

ζ. Ὁ δὲ λιμὸς τοῖς Αἰγυπτίοις ἐπετείνετο. xal τὸ
δεινὸν ἀπορώτερον ἔτι χαὶ μᾶλλον αὐτοῖς ἐγίνετο, μήτε
τοῦ ποταμοῦ τὴν γῆν ἐπάρδοντος, οὐ γὰρ mut, μήτε
ὕοντος τοῦ θεοῦ, πρόνοιάν τε μηδεμίαν ἑαυτῶν ὑπ᾽ ἀ-
qvotac πεπονημένων, xal τοῦ Ιωσήπου τὸν σῖτον ἐπὶ
χρήμασιν αὐτοῖς διδόντος. Ὥς δὲ ταῦτ᾽ αὐτοῖς ἐπέ-
λιπε, τῶν βοσκημάτων ἐ ἐωνοῦντο τὸν σῖτον xa τῶν dv-
δραπόδων. Οἷς δὲ χαὶ γῆς τις ἦν μοῖρα, ταύτην πα-
ρεχώρουν ἐπὶ τιμῇ τροφῆς. Οὕτω τε τοῦ βασιλέως
πάσης αὐτῶν τῆς περιουσίας χυρίου γεγενημένου, με-
τῳχίσθησαν ἄλλος ἀλλαχόσε, ὅπως βεόδαία γένηται τῷ
βασιλεῖ τῆς χώρας τούτων ἣ χτῆσις, πλὴν τῶν ἱερέων"
30 τούτοις γὰρ ἔμενεν fj χώρα αὐτῶν. ᾿Κδουλοῦτό τ᾽ αὐ-

τῶν οὐ τὰ σώματα μόνον τὸ δεινὸν, ἀλλὰ xai τὰς δια-

νοίας, χαὶ τὸ λοιπὸν εἰς ἀσχήμονα τῆς τροφῆς εὐπορίαν
αὐτοὺς χατηνάγχαζε. Λωφήσαντος δὲ τοῦ χαχοῦ, καὶ
τοῦ ποταυοῦ τὴν γῆν ἐπιδάντος, χαὶ ταύτης τοὺς χαρ-

“5 ποὺς ἀφθόνως ἐχφερούσης, δ Ἰώσηπος εἰς ἑχάστην πα-
βαγινόμενος πόλιν, χαὶ συλλέγων ἐν αὐταῖς τὸ πλῆθος,
τήν γε γὴν αὐτοῖς, ἣν ἐχείνων παραχωρούντων ὃ βιαφι-
λεὺς ἔχειν ἐδύνατο χαὶ χαρποῦσθαι μόνος, εἰς ἅπαν ἐχα-
ρἴζετο, xol χτῆμα ἴδιον ἡγουμένους φιλεργεῖν παρε-

80 χάλει, τὴν πέμπτην τῶν καρπῶν τῷ βασιλεῖ τελοῦντας
ὑπὲρ τῆς χώρας, ἣν δίδωσιν αὐτοῖς οὖσαν αὐτοῦ. Foix
δὲ παρ᾽ ἐλπίδας xuplouc τῆς c καθισταμένους χαρά
τε ἐλάμθανε, xal ὑφίσταντο τὰ προστάγματα. Καὶ
τούτῳ τῷ τρόπῳ τό τε ἀξίωμα τὸ παρὰ τοῖς Αἰγυ--

35 πτίοις αὐτῷ μεῖζον Ιώσηπος ἀπεργάζεται, xal πλείω γε
τὴν εὔνοιαν τῷ βασιλεῖ παρ᾽ αὐτῶν. Ὅ τε τοῦ τελεῖν
τὴν πέμπτην τῶν χαρπῶν νόμος ἔμεινε xat μέχρι τίν
ὑστέρων βασιλέων.

o

-

βι
ct

ΚΕΦ. H'.

Ἰάχωθος δὲ, ἑπταχαιδέχατον ἔτος ἐν Αἰγύπτῳ δια-

40 τρίψας, χαὶ νόσῳ χρησάμενος, παρόντων αὐτῷ τῶν
υἱῶν ἀπέθανεν, ἐπευξάμενος τοῖς μὲν χτῆσιν ἀγαθῶν,
xai προειπὼν αὐτοῖς χατὰ προφητείαν πῶς μέλλει τῶν
ἐχ τῆς γενεᾶς αὐτῶν ἕχαστος χατοιχεῖν τὴν Χαναναίαν"
τοῦτο δὴ xat πολλοῖς ὕστερον χρόνοις àyévero: Ἰωσήπου
46 δ᾽ ἐγκώμιον διεξελθὼν, à ὅτι μὴ μνησιχαχήσειε τοῖς ἀδελ-
φοῖς, ἀλλὰ χαὶ τούτου πλέον “ρηστὸς εἰς αὐτοὺς ἐγέ-
νετο, δωρησάμενος αὐτοὺς ἀγαθοῖς οἷς οὐδὲ εὐεργέτας
τινὲς ἠμείψαντο, προσέταξε τοῖς ἰδίοις παισὶν, ἵνα τοὺς
Ἰωσήπου παῖδας ᾿Εφραΐμην καὶ Μανασσῆν εἰς τὸν αὐ-

υ0 τὸν ἀριθμὸν προσῶνται, διαιρούμενοι μετ᾽ αὐτῶν τὴν
Xavavalav, περὶ ὧν ὕστερον ἐροῦμεν᾽ ἠξίου μέντοι xai
ταφῆς ἐν Χεύρῶνι τυγχάνειν. Τελευτᾷ δὲ βιοὺς ἔτη

ΑΡΧΛΙΟΛΟΙῚΑΣ ΒΑ. B. ΚΕΦ. II.

5,99. ]
raotles quantum temporis jam vixisset. Illo vero se centum
et triginta annorum esse dicente , Jacobum ob longzevitatem
admiratus est. Quum vero adjecissel , se majorum suorum
vilae annos nou assequutum esse, concessit ei cum liberig
suis Heliopolim habitare. ]llic enim et regis pastores ha-
bebant pascua.

7. At fames ;Egyptiis augebatur, malumque illis magis
magisque ingravescebat, neque fluvio terram irrigante
(non enim exundabat Nilus ), neque pluvia cadente, ne-
que populo ex ioscientia vel minimam sui curam adhi.
bente, Joseplioque illis non nisi pecunia numerata frumen-
tum dante. Ut autem nummi deficere coeperunt , pecoribus
et mancipiis commeatum emerunt. Porro et quibus agri
fuerunt , illis cedebant , ut alimentum sibimet compararent.
Quumque loc pacto omnes eorum possessiones in jus regia
devenissent, alius alio migrare jussi sunt, ut regi certius
accrescere dominium in fundos istorum omnium , preter
sacerdotum ; his enim sua conservata est terrae portio. Imo
dira liec necessitas non corpora solum illorum, sed et ani-
mos in servitutem redegit, et deinde ad victum modis in-
lionestis parandum eos compulit. Fame autem cessante ,
el fluvio terram inundante , fructusque ea uberrime ferente,
Josephus ad unamquamque adiit civitatem , ejusque populo
convocalo, eandem terram, quam illis cedentibus rex si-
bimet vendicare solusque ea frui poterat, in integrum eis
restituit; οἱ hortatus est ut illam pro propria habentes co-
lere non. gravarentur, quintam fructuum Regi pensitantes
pro terra, quam, jure suam, illis concedit. Qui quum
insperato sese agrorum dominog factos vidissent, gaudium
acceperuut, et ad mandata strenue exsequenda semet ac-
cinxerunt. Atque, bis rebus gestis, cum Josephi inter
JEgyptios auctoritas, tum illorum erga regem benevolentia
non mediocriter crevit. Illaque quintas frugum solvendi

consuetudo ad seros insequenles quoque reges permansit.
CAP. VII.

Jacobus autem , quum annum decimum septimum in /E£-
gypto exegisset , et morbo laborasset, in conspectu filiorum
e vita excessit, prius quidem illis felicitatis possessionem
precatus, et more prophetico vaticinatus , quo modo singulo-
rum posteri terram Chananzeam labitaturi essent (id quod
longo post tempore factum est) , Josephi vero laudibus per-
censitis, quod non solum fraternarum injuriarum obli-
visceretur, sed et 60 niajori illos prosequeretur benignitate,
ista illis bona accumulans, qua nonnulli vix benefactoribus
suis rependerent, mandavit filiis suis, ut Josephi liberos
Ephraimen et Manassen in suum numerum referrent , cum
eis divisuri Chananzeam (de quibus postea loquemur) , pope
scitque simul ut in Chebrone sepeliretur. — Mortuus cs

ei.

πάντα τριῶν δέοντα πεντήχοντα χαὶ ἑκατὸν, μηδενὸς
aiy τῶν προγόνων ἀπολειφθεὶς ἐπ᾽ εὐσεθεία τοῦ Θεοῦ,
τυχὼν δὲ ἀμοιδῆς ἧς δίκαιον ἦν τυχεῖν τοὺς οὕτως ἀγα-
βοὺς γεγονότας. Ἰώτηπος δὲ, συγχωρήσαντος αὐτῷ
: τοῦ βασιλέως, τὸν τοῦ πατρὸς νεχρὸν ti; Χεῤρῶνα χο-
αἰσας, ἐχεῖ θάπτει πολυτελῶς. Τῶν δὲ ἀδελφῶν οὐ
βουλομένων αὐτῷ συναποστρέψειν, (δέος γὰρ αὐτοὺς
eye ul τεθνηχότος αὐτοῖς. τοῦ πατρὸς τιμωρήσαιτο τῆς
εἰς αὐτὸν ἐπιθουλῆς, οὐχ ἔτι ὄντος ᾧ χαρίζοιτο τὴν πρὸς
ιν" τὐτοὺς μετριότητα. ,) πείθει μηδὲν ὑφορᾶσθαι, μηδ᾽ ἔχειν
rx» δι᾿ ὑποψίας. ᾿Ἀγαγὼν δὲ μεθ᾽ ἑαυτοῦ χτῆσιν
τολλὴν ἐλαρίσατο, καὶ πάσῃ περὶ αὐτοὺς σπουδῇ χρώ-
υξγος οὐχ ἐνέλιπε.
&. Τελευτᾷ δὲ οὗτος ἔτη βιώσας ἑχατὸν xat δέχα,
υὐχυμάσιος τὴν ἀρετὴν γενόμενος, xai λογισμῷ πάντα
διοιχῶν χαὶ τὴν ἐξουσίαν ταμιευόμενος" ὃ δὴ xai τῆς
τοιχῦτης εὐδαιμονίας αἴτιον αὐτῷ παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις,
ὥλαχόθεν ἥ ἥχοντι χαὶ μετὰ τοιαύτης χαχοπραγίας | μεθ᾽
ἧς προειρήχαμεν, ὑπῆρχεν. Τελευτῶσι δ᾽ αὐτοῦ xai ol
γι ἤξελτοι, ζήσαντες εὐδαιμόνως ἐπὶ τῆς Αἰγύπτου. Καὶ
τούτων μὲν τὰ σώματα χομίσαντες μετὰ χρόνον αὐτῶν
4 ἀπόγονοι καὶ ol παῖδες ἔθαψαν ἐν Χεύδρῶνι" τὰ δὲ
Ἰωσήπου ὀστᾶ ὕστερον, ὅτε μετανέστησαν ἐχ τῆς Αἰγύ-
Ξτου οἱ 'E6pato, εἰς τὴν Χαναναίαν ἐχόμισαν. Οὐ-
57» γὰρ αὐτοὺς ὃ ᾿Ιώσηπος ἐξώρχισε. Τούτων οὖν
ἄχαστος ὡς ἔσχε xai τίσι πόνοις ἐκράτησαν τῆς Χανα-
viti; σημανῶ». προδιηγησάμενος τὴν αἰτίαν δι᾽ ἣν τὴν
λΑἴυπτον ἐξέλιπον.

ΚΕΦ. 9'.

Αἰγυπτίοις, τρυφεροῖς χαὶ ῥαθύμοις οὖσι πρὸς πό-
X wj; , καὶ τῶν τε ἄλλων ἡδονῶν ἥττοσι, xat δὴ xal τῆς
χατὰ φιλοχέρδειαν, συνέδη δεινῶς πρὸς τοὺς “Ἑδραίους
ἐιατεθῆναι, xarà φθόνον τῆς εὐδαιμονίας. “Ὁρῶντες
γὰρ τὸ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν γένος ἀκμάζον, xat δι’ ἀρετὴν
καὶ τὴν πρὸς τὸ πονεῖν εὐφυΐαν πλήθει χρημάτων ἤδη
"αμπροὺς , χαθ᾽ αὑτῶν αὔξεσθαι τούτους ὑπελάμῥανον.
Ὧν τε ἦσαν εὖ ὑπὸ Ἰωσήπου πεπονθότες διὰ y χρόνου
εἴχος λήθην λαθόντες, xal τῆς βασιλείας εἰς ἄλλον οἷ-
χῶν ἡ μεν τεληλυθυίας, δεινῶς ἐνύθριζόν τε τοῖς ᾿Ισρχηλί-
S, χαὶτ ταλαιπωρίας αὐτοῖς ποιχίλας ἐπενόουν. Τόν
x ok ποταμὸν εἰς διώρυ; γᾶς πολλὰς αὐτοῖς προσέταξαν
ὀιατεμεῖν, τείχη τε οἰκοδομῆσαι ταῖς πόλεσι χαὶ χώ-
ματα, ὅπως ἂν εἴργοι τὸν ποταμὸν μὴ λιμνάζειν ἕως
ἐκείνων ἐπεχϑαίνοντα. Π υραμίδας τε ἀνοικοδοιμοῦντες
ἔξέτρυγον δῶν τὸ γένος, ὡς τέμνας τε παντοίας dvx-
15 διδάσχεσθαι xal τοῖς πόνοις γενέσθαι συνήθεις. Καὶ
τετραχοσίων μὲν ἐτῶν χρόνον ἐπὶ ταύταις διήνυσαν
TX ταλαιπωρίαις" ἀντεφιλονείχουν γὰρ, οἱ μὲν Ai-
τύπτιοι τοῖς πόνοις ἐξαπολέσαι τοὺς ᾿Ισραηλίτας θέλον-
τες, οἵ δὲ ἀεὶ χρεέττους φαίνεσθαι τῶν ἐπιταγμάτων.
4^ Β΄, Ἔν τούτοις δ᾽ ὄντων αὐτοῖς τῶν πραγμάτων αἰτία
τοῦ μᾶλλον σπουδάσαι περὶ τὸν ἀφανισμὸν τοῦ γένους

δ τοὺς Αἰγυπτίους προσεγένετο τοιαύτη. [ὧν

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. IX.

[w6,572.] — 61

autem quum vixissel annos quinquaginta minus tribus et
centum, nemine quidem majorum suorum piefate erga
Deum inferior; id vero preemii pro meritis assequutus , quod
tribui par est honitate adeo preecellentibus. Josephus au-
tem , rege permittente, patris corpus in Chebronem deporta-
tum magnifice illic sepelivit. Ceterum fiatribus recusanti-
bus cum eo reverti (nam metuebant ne patre defuncto in se
vindicaret , quz antea in ipsum malo animo designaverant ,
quum non amplius esset cui suam in eos benignitatem do-
paret ,) suadet eis nihil extimescere , neque ipsum suspectum
habere. Et quum illos secum reduxisset , magnas posses-
siones largitus est; nec unquam eos summa benevolentia
prosequi destitit.

2. Morilur autem et ipse quum vixissel annos centum et
decem , vir admirabili virtute preeditus, et ratione omnia
tuoderans et gubernans , suaque potestate bene et sapienter
usus. Jd quod ipsum ad tantam felicitatem apud /Egyptioe
provexit , aliunde ad illos venientem, et tantze calumniis ,
de qua jam diximus, ignominia notatum. Moriuntur vero
et fratres ejus , quum feliciter in Egypto vixissent. Et illo-
rum quidem corpora posteri eorum et filii post tempus ali-
quod deportantes, in Chebrone sepeliverunt : sed tum de-
mum Josephi ossa in Cbananeam detulerunt, quum ex
/Egypto egressi essent Hebraei. Ad hoc enim ipsos jura-
mento adstrinxerat Josephus. Itaque ut se habuerit horum
unusquisque, et quibus illi laboribus exerciti Chananseeam
obtinuerint, declarabo, ubi de causa narravero, propter
quam /Egyptum reliquerunt.

CAP. IX. (V.)

Accidit ut gyptii, quum essent delicatuli et ad laborem
segnes, et maxime praeter ceteras voluptates quzstuum
amore tenerentür, male vellent Hebrais, eorum felicitati
invidentes. Quum enim Israelitas numero el multitudine
crescere, atque ex virtute et ingenio ad labores facto divi-
tiarum copia et abundantia florere animadverterent , illorum
potentiam in /Egyptiorum perniciem augeri suspicabantnr.
Et quum jam Joseplii beneficiorum inemoriam temporis lon-
ginquitas obliterasset, regnumque ad aliam familiam jam
devenisset, inhumane tractabant Israelitas, variosque la-
bores iis at/erendis excogitabant. Nam et fluvium in mul-
tos rivos deducere jussi sunt, et muros civitatibus circum-
dare, et aggeres, ne aqua super ripas effusa in illis stagna-
ret. Pyramidibus etiam exstruendis homines nostros
adhibentes deterebant, cogendo eos varias artes ediscere et
laboribus ferendis assuescere. Εἴ quidem per annos qua-
dringentos has perpessi sunt. miserias : uam id cerlatim
agebant , /Egyptii quidem, ut Israelitas nimio labore perde-
renl; illi vero, ut mandatis semper apparerent superio-
res.

2. Dum vero inillis occupati essent negotiis , etiam causa,
cur genus nostrum magis adhuc exstinctum ciiperent
&gyptii, hujusmodi accidit. E sacrorum scribis quidam

62 (7A)

ἱερογραυματέων τις (xot γάρ εἰσι δεινοὶ περὶ τῶν μελ-
λόντων τὴν ἀλήθειαν εἰπεῖν) ἀγγέλλει τῷ βασιλεῖ, τε-
χθήσεσθαίτινα χατ' ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν τοῖς Ἰσραηλίταις,
ὃς ταπεινώσει μὲν τὴν τῶν Αἰγυπτίων ἡγεμονίαν, ao-
5 ξήσει δὲ τοὺς ᾿Ισραηλίτας τραφεὶς, ἀρετῇ δὲ πάντας
ὑπερδαλεῖ, xal δόξαν ἀείμνηστον χτήσεται. Δείσας
δὲ 6 βασιλεὺς χατὰ γνώμην τὴν ἐχείνου χελεύει πᾶν
τὸ γεννηθὲν ἄρσεν ὑπὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν εἷς τὸν ποτα-
μὸν ῥιπτοῦντας διαφθείρειν, παραφυλάσσειν τε τὰς ὦ-
10 δῖνας τῶν Ἑ δραίων γυναικῶν, xal τοὺς τοχετοὺς αὐτῶν
παρατηρεῖν τὰς Αἰγυπτίων μαίας" ὑπὸ γὰρ τούτων αὖ-
τὰς ἐχέλευε μαιοῦσθαι, at διὰ συγγένειαν ἔμελλον μὴ
παραδήσεσθαι τὴν τοῦ βασιλέως βούλησιν" τοὺς μέντοι
χαταφρονήσαντας τοῦ προστάγματος χαὶ σώζειν λάθρα
Ib τολμήσαντας τὸ τεχθὲν αὐτοῖς, τούτους ἀναιρεῖσθαι σὺν
τῇ γενεὰ προσέταξε. Δεινὸν οὖν τοῖς ὑπομένουσι τὸ
πάθος, οὗ χαθὸ παίδων ἀπεστεροῦντο xal γονεῖς ὄντες
αὐτοὶ πρὸς τὴν ἀπώλειαν ὑπούργουν τῶν γεννωμένων,
ἀλλὰ xat fj ἐπίνοια τῆς τοῦ γένους αὐτῶν ἐπιλείψεως,
30 φθειρομένων μὲν τῶν τιχτομένων, αὐτῶν δὲ διαλυθη-
σομένων, χαλεπὴν αὐτοῖς xai δυσπαραιύθητον ἐποίει
τὴν συμφοράν. Καὶ οἵ μὲν ἦσαν ἐν τούτῳ τῷ χαχῷ.
Κρατήσεις δ᾽ ἂν οὐδεὶς τῆς τοῦ Θεοῦ γνώμης) οὐδὲ
μυρίας τέχνας ἐπὶ τούτῳ μηχανησάμενος. Ὅ τε γὰρ
80 παῖς, ὃν προεῖπεν ὃ ἱερογραμματεὺς, τρέφεται λαθὼν
τὴν τοῦ βασιλέως φυλακὴν, xal ἀληθὴς ἐπὶ τοῖς ἐξ αὐ-
τοῦ γενηθησομένοις ὃ προειπὼν ηὑρέθη. [Γίνεται δὲ
οὕτως.
γ΄. Ἀμαράμης τῶν εὖ γεγονότων παρὰ τοῖς Ἑδραίοις,
80 δεδιὼς ὑπὲρ τοῦ παντὸς ἔθνους μὴ σπάνει τῆς ἐπιτρα-
φησομένης νεότητος ἐπιλίπη, καὶ χαλεπῶς ἐπ᾽ αὐτῷ
ψέρων, ἐχύει γὰρ αὐτῷ τὸ γύναιον, ἐν ἀμηχάνοις ἣν.
Καὶ πρὸς ἰχετείαν τοῦ Θεοῦ τρέπεται, παραχαλῶν οἷ-
χτὸν ἤδη τινὰ λαθεῖν αὐτὸν ἀνθρώπων μηδὲν τῆς εἰς
36 αὐτὸν θ ς παραδεθηκχότων, δοῦναί τε ἀπαλλαγὴν
αὐτοῖς ὧν παρ᾽ ἐχεῖνον ἐχαχοπάθουν τὸν χαιρὸν, καὶ τῆς
ἐπ᾿ ἀπωλεία τοῦ γένους αὐτῶν ἐλπίδος. ὋὉ δὲ Θεὸς
ἐλεήσας αὐτὸν καὶ πρὸς τὴν ἰχεσίαν ἐπιχλασθεὶς ἐφί--
σταται χατὰ τοὺς ὕπνους αὐτῷ, xal μήτε ἀπογινώσχειν
40 κὐτὸν περὶ τῶν μελλόντων παρεχάλει, τήν τε εὐσέδειαν
κὐτῶν ἔλεγε διὰ μνήμης ἔχειν, xol τὴν ὑπὲρ ταύτης
ἀμοιδὴν ἀεὶ παρέξειν, ἤδη μὲν xat τοῖς προγόνοις αὖ-
τῶν δωρησάμενος τὸ γενέσθαι τοσοῦτον πλῆθος αὐτοὺς
ἐξ ὀλίγων - καὶ ᾿Αθραμον μὲν μόνον ἐχ τῆς Μεσοποτα--
45 μίας εἰς τὴν Χαναναίαν παραγενόμενον εὐδαιμονῆσαι τά
ct ἄλλα xol τῆς γυναιχὸς αὐτῷ πρὸς γονὴν ἀχάρπως
ἐκούσνυς πρότερον, ἔπειτα κατὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν
ἀγαθῆς πρὸς τοῦτο γενομένης, τεχνῶσαι παῖδας, χαὶ
χαταλιπεῖν μὲν Ἰσμαήλῳ xal τοῖς ἐξ αὐτοῦ τὴν Ἀρά-
0 ύων χώραν, τοῖς δ᾽ ἐκ Χετούρας τὴν ἹΓρωγλοδύτιν, 'I-
σάχῳ δὲ τὴν Χαναναίαν. « Ὅσα τε πολεμῶν χατὰ
τὴν ἐμὴν, φησὶ, συμμαχίαν ἠνδραγάθησε [x&v ἀσεβεῖς
εἶναι δόξητε], καὶ ὑμεῖς διὰ μνήμης ἔκετε. ἸΙάχωδον
δὲ xai τοῖς οὐχ ὁμοφύλοις γνώριμον εἶναι συμδέθηχεν

ΑΡΧΑΙΟΔΟΙῚΑΣ BIBA. B. ΚΕΦ. Θ.

[91:,08.ἢ
(illi enim periti erant in conjectanda rerum futurarum ve ,
ritate) nunciat regi nasciturum illo circiter tempore He-
braico sanguine puerum , qui nutritus AEgyptiorum quidem '
dominatum valde depressurus, Jsraelitas vero potentiores |
redditurus esset : virtute etiam fore przecellenilssimum , et '
gloria per omnis evi memoriam celebrem. Rex autem per- !
territus ex illius sententia mandavit ut quicquid virilis Israe-
litarum stirpis deinceps nasceretur, in fluvium projicientes
interimerent; atque ut obstetrices AEgyptie Hebrzarum-
muiierum parturitiones explorarent, partusque iilarum ob- -
servarent; (nam illas Hebreis obstetricare jussit, qua -
verisimiliter, quum ejusdem essent gentis, regis voluntati
obsequerentur; ) eos autem qui hoc mandatum contemne-
rent, et clam servare fatus auderent, cum tota familia
perimendos esse edixit. igitur gravis heec perpelientibus
visa est calamitas, non eo solum quia liberis orbarentur, et
parentes ipsi natorum interitus ministri esse cogerentur ; sed
quia in ea erapt cogitatione, fore ut genus suum funditus
periret, quando líberi quidem eorum necarentur, ipsisque
non multo post moriendum esset, malo premebantur diflicih
et inconsolabili. Atque illi quidem in hac miseria consti-
tuti erant. Sed frustra quis Dei consilio obnitatar, mille
licet artes el obstruendo adhibeat. .Nam et puer, de quo
sacrorum scriba praemonuerat,, elusis regiis insidiatoribus
clam educatur ; et qui prredixerat in istis , quae ex illo nafo
eventura erant , Yerax fuisse comprebatus est. Atque hoc
modo res accidit.

3. Amarames, vir nobilis inter Judseos, de gente uni- :
versa sollicitus, ne interiret defectu juventutis in spem suc-
cessionis nutriende, et quod ad se attinebat valde anxius
(nam uxor ejus uterum ferebat), ip summas est angustias
adductus. ἘΠ ad imploranduin Dei auxilium conversus
orabat ut tandem sortem eorum miseraretur, qui cultus ejus
observatores usque exstiterant religiosi, ipsosque malis,
quibus tunc obroebantur, liberaret, spemque ,£gyptiis
eriperet totius gentis periturse. Deus autem illius misertus,
ejusque flexus precibus, adstitit el per quietem, alque
illum hortatus est, ut de futuris ne desperaret : dixitque se
pietatem ipsorum in memoria habere, seque pro ea pr&-
mia digna semper repensurum , ut qui jam etiam majoribus
iliorum dederit ex paucis in tantam crescere multitudi-
nem. Et Abramum quidem, solum e Mesopotamia in
Chananzam profectum, et cetera felicem exstitisse, el,
quum uxor ejus, antea sterilis, postea, ut ipse voluit,
foecunda evasisset, liberos suscepisse ; atque Ismaelo quidem
ejus posteris Arabum regionem reliquisse , Cheturae autem
filiis Troglodytidem, 1saco vero Chananaam. « Et quas
res, inquit, praterea bello meis auspiciis fortiter gesserit,
[nisi animo esse jmpio et ingrato videamini,) menministis.
Contigit etiam ut Jacobus inter exteras gentes inclare-

173,78."

ἐπί τε μεγέθει τῆς εὐδαιμονίας μεθ᾽ ἧς ἐδίωσε καὶ παισὶ
τοῖς αὑτοῦ κατέλιπεν- οὗ μετὰ ἑδδομήχοντα τῶν πάν-
τῶν εἰς Αἴγυπτον ἀφιχομένου, ὑπὲρ ἑξήκοντά που μυ-
ριαδες ἤδη γεγόνατε. Νῦν δέ με" τοῦ χοινῇ συμφέρον-
TX ὑμϑὸν ἵστε προνοούμενον xal τῆς σῆς εὐχλείας. Ὁ
ξαῖς vào οὗτος, οὗ τὴν γέννησιν Αἰγύπτιοι δεδιότες χα-
τέχριναν ἀπολλύναι τὰ R Ἰσραηλιτῶν τιχτόμενα, σὸς
ἔσται. Καὶ λήσεται μὲν τοὺς ἐπ᾽ ὀλέθρῳ παραφυλάσ-
στὰς, τραφεὶς δὲ παραδόξως τὸ μὲν ᾿Ἑδραίων γένος
τῆς παρ᾿ Αἰγυπτίοις ἀνάγκης ἀπολύσει, μνήμης δ᾽, ἐφ᾽
ὅσον μένει χρόνον τὰ σύμπαντα, τεύξεται παρ᾽ ἀνθρώ-
zu, οὐχ "E6palow póvov, ἀλλὰ xat παρὰ τοῖς ἀλλο-
dnt ἐμοῦ τοῦτο χαριζομένου σοί τε καὶ τοῖς ix σοῦ

Ἔσται δ᾽ αὐτῷ xal 6 ἀδελφὸς τοιοῦ-
Ἢ τος, ὥστε τὴν ἐμὴν ἕξειν ἱερωσύνην αὐτόν τε xal τοὺς

ἐχγόνους αὐτοῦ διὰ παντὸς τοῦ χρόνου, »

9. Ταῦτα τῆς ὄψεως αὐτῷ δηλωσάσης, περιεγερ-
θεὶς ὃ Ἀμαράμης ἐδήλου τῇ Ἰωαχεδέδη; νὴ δ᾽ ἦν
αὐτοῦ. Καὶ τὸ δέος ἔτι μεῖζον διὰ τὴν τοῦ ὀνείρου

, πρόρρησιν αὐτοῖς συνίστατο οὐ γὰρ ὡς περὶ παιδὸς
μόνον εὐλαθεῖς ἦσαν, ἀλλὰ χαὶ ὡς ἐπὶ μεγέθει τοσαύτης
εὐδαιμονίας ἐσομένης. Ἱοῖς μέντοι προχατηγγελμέ--
νοις ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πίστιν ὅ τοχετὸς τῆς γυναιχὸς πα--
μεῖχε, λαθούσης τοὺς φύλαχας, διὰ τὴν τῶν ὠδίνων

s; ἐπιείκειαν χαὶ τὸ μὴ βιαίας αὐτῇ προσπεσεῖν τὰς dÀ-
γδόνας. Καὶ τρεῖς μὲν μῆνας παρ’ αὑτοῖς τρέφουσι
λανθάνοντες" ἔπειτα δὲ δείσας ᾿Αμαράμης μὴ χατάφω-
poc γένηται xai πεσὼν ὑπὸ τὴν τοῦ βασιλέως ὀργὴν αὖ -
«ὃς τε ἀκόληται μετὰ τοῦ παιδίου xal τοῦ Θεοῦ τὴν

x ἐπαγγελίαν ἀφανίσειεν, ἔγνω μᾶλλον ἐπὶ τούτῳ ποιή-
σασθαι τὴν τοῦ παιδὸς σωτηρίαν χαὶ πρόνοιαν ἣ τῷ
λήσεσθαι πεπιστευχώς" [τοῦτο b' ἦν ἄδηλον, ivamo-
χινδυνεύειν οὗ τῷ παιδὶ μόνον χρυφαίως τρεφομένῳ,
ἀλλὰ xol αὐτῷ" τὸν δὲ Θεὸν ἡγεῖτο πᾶσαν ἐκπορί-

z; σειν ἀσφάλειαν, ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ψευδὲς γενέσθαι τῶν
τἰσημένων. Ταῦτα χρίναντες μηχανῶνται πλέγμα
τι βύδλινον ἐμφερὲς τῇ χατασκευῇ χοιτίδι, μέγεθος
αὐτῷ ποιήσαντες αὔταρκες sl; τὸ μετ᾽ εὐρυχωρίας ἐν-
“ποχεῖσθαι τὸ βρέφος. "Ἑπειτα χρίσαντες ἀσφάλτῳ

οἰτῷ γὰρ ὕδατι τὴν διὰ τῶν πλεγμάτων ἀποφράτ-
πεῖν εἴσοδον ἢ ἄσφαλτος πέφυχεν) ἐντιθέασι τὸ
καιδίον, καὶ χατὰ τοῦ ποταμοῦ βαλόντες εἴασαν
ἐπὶ τῷ Θεῷ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ͵ Καὶ τὸ μὲν 6
ποταμὸς παραλαδὼν lotos" Μαριάμμη δὲ τοῦ παιδὸς
€ ἀδελφὴ χελευσθεῖσα ὑπὸ τῆς μητρὸς ἀντιπαρεξήει,
ὅποι φερόμενον χωρήσει ὀψομένη τὸ πλέγμα. "Ev0x
xai διέδειξεν 6. Θεὸς μηδὲν μὲν τὴν ἀνθρωπείαν ἰσχύ-
ουσαν συνέσιν, πᾶν δ᾽ ὅ τι καὶ βουληθείη πράττειν
αὐτὸς τέλους ἀγαθοῦ τυγχάνον, καὶ διχμαρτάνοντας

w μὲν τοὺς ὑπὲρ ἰδίας ἀσφαλείας ἄλλων χαταχρίνοντας
ὄλεθρον, χαὶ πολλῇ περὶ τούτου χρησαμένους σπουδῇ,
σωζομένους δ᾽ ἐχ παραδόξου xal σχεδὸν ix. μέσου τῶν
χαχίόν εὑρισχομένους τὴν εὐπραγίαν τοὺς χινδυνεύοντας

E

ANTIQ. JUD. LIB. 1]. CAP. IX.

Edi
ERROR ὉΠ REPE RR ——————————s——À———n/YÓ"/—ÓJ———T"náMÜ n nmH!ó

[5,99.) 68

sceretob magnam felicitatem in qua et ipse vixit, et quam
liberis suis et nepotibus reliquit : quo sane cum septuagiuta
omnino in /Egyptum adveniente, jam ultra sexcentorum
milliam numerum crevístif. Nunc autem me et saluti
vestrüim communi prospexisse scito, et tuse. etiam glorise.
Pner enim ille, cujus ortus metu sanguinis Israelitici fastus
perdere in animum induxerant AEgyptil, ibl nascetur. Et
illos quidem latebit qui ejus vitie in exitiom insidiantur,
atque mirum in modum eductus Hebreorum genus ex .£-
gyptia servitute liberabit; memoriamque in omne evum
duraturam consequetur apud homines, non solum Hebreos,
sed etiam alienigenas, me istud beneficium in te tuosque
posteros conferente, Frit autem lIpel etiam frater tantes
praestantise , ut meum habiturus sit sacerdotiam et ipse ed
quí ab eo oriundi ín perpetnum. »

4. Hisceilli per visionem patefactis, Amarames exper-
gefactus indicat Joachebedse : ea enim ipsi uxor erat. Atque
major adhuc metus ilios incessit ex iis quse praedicta erant
in somnio. Jam enim non modo quod puerum mater editura
esset, sed etiam magnitudine future felicitatis angebeantur.
His tamen, qua prsenunciata eranLa Deo, fidem fecit mulie-
ris partus, quae , propter dolorum lenitatem, et quod violenti
in eam non inciderunt cruciatos, clam custodes enixa est. Et
tres quidem menses puerum domi secreto alunt : deinde
vero veritus Amarames ne in ea re deprehenderetur, et in
iram regis incurreps ipse etiam cum puero interiret et Ir-
ritam faceret Del promissionem, statuit Dei potias arbitrio
pueri salutem curamque permittere, quam latibulo fidere :
[nam hoc incertum erat, quum non solum puero occulte no-
trito, sed et ipsi immineret periculum :] Deum vero modis
ombibus ejus securitati provisurum esse existimabat, ut
dictis ipelus constaret veritas. Hsc quum decrevissent ,
fiscellam quandam papyraceam conficiunt cunis structura
similem, ea magnitudine ut infantnlum satis commode
exciperet. Deinde in ea bitumine illita e munita (nam
aquae per plicaturas aditui precludendo accommodatum
est bitumen) puerum deponubt, atque ita in flumen pro-
jicientes salutem ejus Deo comamittent. Et fluvio quidem
secundo vehehatur : Mariamme vero pueri soror jussu
matris e regione per ripam ambulabat, ut observaret quo
tandem fiscella deportaretur a flumine. Et tunc demonstra-
vit Deus, nihil quidem humanam valere sapientiam, sed
quodcunque ipee velit agere, id ad bonum exitum perduci ,
nec voti compotes fieri qui propter securitatem auam aliis
perniciem moliuntur, quantalibet utantur diligentia , illo
vero , qui ex Dei consilio in periculum conjici videantur,
preeter opinionem servari, etex mediis fere calamitatibus ad

2

EI

Ib

Ξ

4ι

4:

-
€

πο

Gt! — (76,7)

τῇ τοῦ Θεοῦ γνώμῃ. ᾿Γοιοῦτον γάρ τι καὶ περὶ τὸν παῖδα
τοῦτον γενόμενον ἐμφανίζει τὴν ἰσχὺν τοῦ θεοῦ.
ε΄. Θέρμουθις ἦν θυγάτηρ τοῦ βασιλέως. Αὕτη παί-
ζουσα παρὰ τὰς ἠόνας τοῦ ποταμοῦ, καὶ φερόμενον ὑπὸ
τοῦ ῥεύματος θεασαμένη τὸ πλέγυα, χολυμβητὰς ἐπι-
πέμπει, χελεύσασα τὴν χοιτίδα πρὸς ἑαυτὴν ἐχχομί
μπει, pos ἑαυτὴν ἐχχομίσαι.
Παραγενομένων δὲ τῶν ἐπὶ τοῦτο σταλέντων, μετὰ τῆς
χοιτίδος ἰδοῦσα τὸ παιδίον, ὑπερηγάπησε μεγέθους
ἕνεχά τε xui χάλλους. Τοσαύτῃ γὰρ ὁ Θεὸς περὶ
Mt»ücT,v ἐχρήσατο σπουδῇ, ὡς Ux αὐτῶν τῶν τὰ ἔσχατα
, ^ 3 ^ / e^ v
χαταψηφισαμένων διὰ τὴν αὐτοῦ γένεσιν xal τῶν &À-
λῶν τῶν ἐχ τοῦ "EOpaüov γένους ἀπώλειαν, ποιῆσαι
- ὶ λ , 2r Led , 7 ,
τροφῆς xat ἐπιμελείας ἀξιωθῆναι. Κελεύει τε γύναιον
’ 3. PA - ’ MT
ἣ Θέρμουθις ἀχθῆναι παρέξον θηλὴν τῷ παιδίῳ. Μὴ
προσεμένου δὲ αὐτοῦ τὴν θηλὴν, ἀλλ᾽ ἀποστραφέντος, χαὶ
τοῦτ᾽ ἐπὶ πολλῶν ποιήσαντος γυναιχῶν, 4 Μαριάμμη
παρατυγχάνουσα τοῖς γενομένοις. οὖχ ὥστε ἐχ παρα-
σχευῆς δοχεῖν, ἀλλὰ χατὰ θεωρίαν, Μάτην, εἶπεν, ὦ
βασίλισσα, ταύτας ἐπὶ τροφῇ τοῦ παιδὸς μεταχαλῇ τὰς
γυναῖχας, αἱ μηδὲν πρὸς αὐτὸν συγγενὲς ἔχουσιν εἰ
μέντοι τινὰ τῶν ᾿Εραΐδων γυναιχῶν ἀχθῆναι ποιήσειας,
τάχα ἂν πρόσοιτο θηλὴν δμοφύλου. Δόξασαν δὲ λέ-
γεῖν εὖ χελεύει τοῦτ᾽ αὐτὴν ἐχπορίσαι χαὶ τῶν γαλου-
χουσῶν τινα μετελθεῖν. "H δὲ, τοιαύτης ἐξουσίας λα-

. θομένη, παρῆν ἄγουσα τὴν μητέρα μηδενὶ γινωσχομέ-

γην. Καὶ τὸ παιδίον ἀσμενίσαν πὼς προφύεται τῇ
θηλῆ, χαὶ δεηθείσης τῆς βασιλίδος πιστεύεται τὴν
τροφὴν τοῦ παιδίου πρὸς τὸ πᾶν. -
, 9 * ^. “4 / , 3 A
ς΄. Κἀτ᾽ αὐτῷ τὴν ἐπίχλυησιν ταύτην χατὰ τὸ συμ-
3 ! . bl i] . r "TI! !
ὀεθηχὸς ἔθετο εἰς τὸν ποταμὸν ἐμπεσόντι. — "To γὰρ
» κ᾿ [end 424 ἢ ^ 2. ὦ ^ 4 » νης
ὑδωὼρ μὦ) οἱ Αἰγύπτιοι χαλοῦσιν, ὑσῆς δὲ τοὺς [ἐξ ὕδα-
τος] σωθέντας. Συνθέντες οὖν ἐξ ἀμφοτέρων τὴν προσ-
^-^ ut [4
ἡγορίαν αὐτῷ ταύτην τίθενται. Kat zv δυολογουμέ-
*
vt, χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ πρόρρησιν φρονήματός τε usyé-
θει xai πόνων χαταφρονήσει ' EGoatov ἄριστος. [ 'A6pa-
^ 4
μος γὰρ αὐτῷ πατὴρ ἕφδοιλος. Auxoxuou μὲν γὰρ
d bed ΟΣ YT A
αὐτὸς ἦν παῖς, ὃ δὲ Κααθου, οὗ πατὴρ Λευὶς δ Ἶα-
χώῤου, ὃς ἦν '[odxt γενόμενος. ἈΑθράμου δὲ οὗτος
Y v ^ 3 1 1 e , ὲ / 3. n
ἦν. ] Σύνεσις 0$ οὐ χατὰ τὴν ἥλιχιχν ἐφύετο αὐτῷ
^ /
τοῦ δὲ ταύτης μέτρου πολὺ χρείττων, xal πρεσύυτέραν
- FIN
διεδείκνυε ταύτης τὴν περιουσίαν ἐν ταῖς παιδείαις,
^^ 7 3 /
xa μειζόνων τῶν ὑπ᾽ ἀνδρὸς γενησομένων ἐπαγγελίαν
ῳ 1 es
εἶχε τὰ τότε πραττόμενα. Καὶ τριετεῖ μὲν αὐτῷ γε-
“ 3 ^ , » ^.
γενημένῳ θαυμαστὸν ὃ Θεὸς τὸ τῆς ἡλιχίας ἐξῆρεν
N Yos
ἀνάστημα" πρὸς δὲ χάλλος οὐδεὶς ἀφιλότιμος ἦν οὕτως
σ΄ “ ΄ὔ ,
ὡς Meo θεασάμενος μὴ ἐχπλαγῆναι τῆς εὐμορφίας.
- a ^ / EA
Πολλοῖς τε συνέδαινε καθ᾽ 620v φερομένῳ συντυγχαάνου-
, e ^ b
σιν ἐπιστρέφεσθαι μὲν ὑπὸ τῆς ὄψεως τοῦ παιδὸς.
^ H
ἀφιέναι δὲ τὰ σπουδαζόμενα,, xat τῇ θεωρία προσευ--
σχολεῖν αὐτοῦ. Καὶ γὰρ ἣ χάρὶς 4 παιδικὴ πολλὴ
^ 9e 4 e
xal ἄχρατος περὶ αὐτὸν οὖσα χατεῖγε τοὺς δρῶντας.
ζ΄. Ὄντα δ᾽ αὐτὸν τοιοῦτον f; Θέρυμουθις παῖδα ποιεῖ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. B. ΚΕΦ. 6.

[92 —1.]
felicitatem emergere. Tale enim quiddam, quod et huic
puero accidit , clare indicat Dei potentiam.

5. Thermuthis regis erat filia. H:ec dum propter ripam
fluminis sese oblectat, et fiscellam a flumine deferri ani-
madverterat , missis qui natarent , juhet lectulum ad se ap-
portari. Accedentibus autem quibus hoc mandatum erat ,
cum alveolo conspicata puerum , magnopere gavisa est quum
ob ejus magnitudinem, tum ob elegantiam. Tanto enim
favore Deus Moysen prosequutus est, ut fecerit ab illis
ipsis nutriri et educari, qui propter ejus nativitatem et uL
ceteros ex Hebraeorum stirpe perderemt , malorum extrema
decreverant. Itaque jubet Thermuthis mulierem adduci
quie puero ubera admoveret. Qui quum non admitteret
mammam , sed aversaretur, idemque alia post aliam advo-
cala faceret, Mariamme qua hisce interfuit, non quasi
data opera, sed spectatum veniens, « Nihil agis, inquil,
o regina, duin has nutrices infanti adhibes, quee nulla
cum eo cognatione junguntur. Si Hebrzeam aliquam accersi
volueris, tum forte protinus popularis mammam excipe-
ret.
gina hoc negotium exsequi, et lactantem quampiam addu-
cere. Illa vero, ea sibi data potestate, reversa est secum dee-
rens matrem nemini de facie notam. Tum infans, libenter

Qua quum recle monere videretur, jussit ipsam re-

mamillam accipiens , ei adheerere visus est : atque, rogante
etiam regina, mulieri omnino creditur educandus enutrien-
dusque.

6. Deinde ipsi, utpote qui dejectus erat in profluen-
tem, appellationem dedit ex eo quod acciderat. Nam
aquam /Egyptii vocant mo, yses vero qui [ex aqua] servati
sunt. Ex ambobus igitur nomen componentes hoc ei in-
diderunt. Ac sine dubio, prout Deus praedixerat , et ma-
gnitudine animi et laborum despicientia Hebraos omnes
antecellebat. [Nam erat ab Abramo patre septimus. Ete
nim i$ Amaramze filius erat; ille vero Caathi; cujus paler
Levis erat Jacobi filius, qui natus erat saco. — Hic vero
filius erat Abrami.] Puero autem non pro setale accrevit
ratio et intelligentia, sed ejus modum longe excedens, $a:
pientiam et eruditionem qualis provectiori setati conveniret
ostendit, el quz tum gerebat majorum , quum ad virilem
dtatem: pervenisset, gereudorum spem fecerunt. Ac tres
quidem annos nato admirandam dedit Deus statura proce
rilatem : venustate autem tanta fuit, ut nemo ab omni ele-
gantia adeo alienus esset, quin Moyse conspecto ejus forme
prestantia percelleretur. Multisque accidebat ei dum τ.
cumferretur obvjam factis ut sese ad conspectum pueri
converterent, et relictis seriis negotiis ei curiose conlem-
plando vacarent. Nam et puerilis gratia, que in eo eral
multa et cum simplicitate conjuncta, spectantes retinebat.

7. Hunc tanta forma et indole Terinuthis sibi filium ado-

ται, γονῆς γνησίας οὐ μεμοιραμένη. Καί ποτε χομίσασα ! ptat, quod sobole legitima carebat. Et quum aliquando

[51]

Ὧν Μωῦσην πρὸς τὸν πατέρα, ἐπεδείχνυε τοῦτον,
i ὡς φροντίσειε διαδοχῆς, εἰ xai βουλήσει Θεοῦ μὴ
τύγοι παιδὸς γνησίου" πρὸς αὐτόν τε ἔλεγεν, « ἀναθρε-
* y1u£vr, παῖδα μορφῇ τε θεῖον xal φρονήματι γενναῖον,
8.» δχυμασίως δὲ αὐτὸν xal παρὰ τῆς τοῦ ποταμοῦ λα-
KG251 χάριτος, ἐμαυτῆς υὲν ἡγησάμην παῖδα ποιή-
« 512521, τῆς δὲ σῆς βασιλείας διάδοχον. » Ταῦτα λέ-
σα ταῖς τοῦ πατρὸς χερσὶν ἐντίθησι τὸ βρέφος. Ὁ
& λαδὼν χαὶ προστερνισάμενος χατὰ φιλοφρόνησιν
ty /12tv τῆς θυγατρὸς ἐπιτίθησιν αὐτῷ τὸ διάδημα, Ka-
τατέρει δ᾽ 6 Μωῦσῆς εἰς τὴν γῆν, περιελόμενος αὐτὸ
κατὰ υγπιότη,τα δῆθεν, ἐπέδαινέ τε αὐτὸ τοῖς ποσί, Kat
τῶτο ἔδοξεν οἰωνὸν ἐπὶ τῇ βασιλεία φέρειν. Θεασά-
ur*x δὲ ὁ ἱερογραμματεὺς 6 χαὶ τὴν γένεσιν αὐτοῦ
5 Ξροειπὼν ἐπὶ τῇ ταπεινώσει τῆς Αἰγυπτίων ἀρχῆς ἐσο-
βέγην, ὥρμησεν ἀποχτεῖναι, xai δεινὸν ἀναχραγὼν,
« οὗτος, εἶπε » βασιλεῦ, παῖς ἐχεῖνος, ὃν χτείνασιν
ὁ ἦμεν ἐδήλωσεν 6 θεὸς ἀφόθοις εἶναι. Καὶ μαρτυρεῖ
« τὸ προαγορεύσει διὰ τοῦ γεγονότος, ἐπιδεδηκὼς ἦγε-
λ. μονία τῇ σῇ xai πατῶν τὸ διάδημα. Τοῦτον οὖν
«ἀνελὼν Αἰγυπτίοις uiv τὸ ἀπ᾽ αὐτοῦ δέος ἄνες,
.Ἑῤραίοις δὲ τὴν ἐλπίδα τοῦ δι᾿ αὐτοῦ θάρσους ἀφελοῦ. »
Φίζνει δ᾽ αὐτὸν ἡ Θέρμουθις ἐξαρπάσασα, xal πρὸς
zw τόνον ὀχνηρὸς ἦν ὃ βασιλεὺς, τοιοῦτον αὐτὸν τοῦ
x θεοῦ παρασχευάσαντος, ᾧ πρόνοια τῆς Μωῦσέως σωτη-
ρας ἦν. Ἐ τρέφετο οὖν πολλῆς ἐπιμελείας τυγχά-
ων. Καὶ τοῖς μὲν ἙἭ δραίοις ἐπ᾽ αὐτῷ παρῆν εὐέλπι-
ev εἶναι περὶ τῶν ὅλων, δι᾽ ὑποψίας δ' door Αἰγύ-
rrt τὴν ἀνατροφὴν αὐτοῦ" μηδενὸς δὲ ὄντος φανεροῦ
. ὁ χᾶν ἀπέχτεινεν αὐτὸν ἢ ὁ βασιλεὺς ὄντα χαὶ συγγενῆ
δὰ τῆς εἰσποιήσεως, ἢ τῶν ἄλλων τις, ᾧ πλέον ὑπὲρ
ὡτελείας τῆς Αἰγυπτίων ἐχ τοῦ προειδέναι τὰ μέλλοντα
θαρρεῖν παρῆν), ἀπείχοντο τῆς ἀναιρέσεως αὐτοῦ.

ΚΕΦ. I.

Μωῦσῶς μὲν οὖν, τῷ προειρημένῳ τρόπῳ γεννηθείς

X τὶ χαὶ τραφεὶς καὶ παρελθὼν εἰς ἡλικίαν, φανερὰν τοῖς
Αἰγυπτίοις τὴν ἀρετὴν ἐποίησε, χαὶ τὸ ἐπὶ ταπεινώσει
μὲν τῇ ἐχείνων,, ἐπ’ αὐξήσει δὲ τῶν “Ἑδραίων γεγονέ-
vn, τοιαύτης ἀφορμῆς λαδόμενος. Αἰθίοπες (mpóc-
vxot δ᾽ εἰσὶ τοῖς Αἰγυπτίοις) ἐμθαλόντες εἰς τὴν γώραν
αὐτῶν ἔφερον χαὶ ἦγον τὰ τῶν Αἰγυπτίων. ΟἹ δ᾽ ὑπ᾽
ἐσγῆς στρατεύουσιν ἐπ᾽ αὐτοὺς, ἀμυνόμενοι τῆς χατα-
πτήσεως, χαὶ τῇ μάχη χρατηθέντες οἵ μὲν αὐτῶν
ἔπεσον, οἵ δ᾽ αἰσχρῶς εἰς τὴν οἰχείαν διεσώθησαν φυ-
πες, ἜΒπυχολούθησαν δὲ διώχοντες Αἰθίοπες" xal
ι5 μαλαχίας ὑπολαύόντες τὸ μὴ χρατεῖν πάσης τῆς Αἰγύ-
που, τῆς χώρας ἐπὶ πλεῖον ἥπτοντο, xal γευσάμε-
v^ τῶν ἀγαθῶν οὐχέτ᾽ αὐτῶν ἀπείχοντο. Ὥς δὲ τὰ
τειτνιῶντα μέρη πρῶτον αὐτῆς ἐπερχομένων οὐχ ἐτόλ-
gw ἀντιστρατεύειν, προύδησαν ἄχρι Μέμφεως xal
9^ τῆς θαλάσσης, οὐδεμιᾶς τῶν πόλεων ἀντισχεῖν δυνηθεί-
τῆς. Τῷ δὲ καχῷ πιεζόμενοι πρὸς γρησμοὺς Αἰγύ-
rn0t χαὶ μαντείας τρέπονται.

JOSEPH. |.

Συμθουλεύσαντος δ᾽

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. X.

d
— É— U——áÓ—á(üÓÓtÓ a rá€À— án ÁÓBIBIR DERE ERE ERREUR T———————YsÍ——"n—"—— —PrÍ€ ————ÁÓD!Q MD PU
[p d

[101,10.] — 6$
Moysen ad patrem adduceret, hunc illi ostendit, quo de
successore cogitaret , si ila voluerit Deus ut ipsi filius non
nasceretur: atque ad eum sic loquebatur : « nutrivi puerum
« forma divinum et animo generosum ; et quum mirabiliter
« ipsum ex fluvii benignitate acceperim, mecum quidem
« Slatui ut filius meus esset, tui vero imperii successor ».
Hec dicens infantem deposuit in manibus patris. At Hle,
puerum accipiens et pectori apprimens, filize gratificaturus
comiter diadema ei imposuit. Moyses autem in terram de-
jicit, pueriliter scilicet illud detrahens, suisque pedibus
conculcavit. Idque visum est regno mali aliquid portendere.
Quum vero lianc rem conspexisset sacrorum scriba, qui
ex ejus nalivitate /Egyptiorum imperium depressum iri
predixerat, ad eum necandum accurrit, et lerribiliter
exclamans, « Hic est, « inquit, ille puer, o rex, quem si
« Occiderimus, nos securos fore declaravit deus. Et vati-
« Cinio dal testimonium facto , insullapndo tuo regno et dia-
« dema calcando. Hunc igitur perimens , gyptios quidem
« illius metu libera, Hebrais vero spem et flduciam, quam
« jn eo posuerunt, adime ». Ipsum autem praevenit Ther-
muthis, quz puerum abripuit : et ad eum tollendum segnior
factus est rex, quod Deus, cui cur erat Moysis salus,
talem ei animum indiderit. Educabatur itaque quam ac-
curalissime. Εἰ Hebrzis quidem contigit ut ex eo magnam
de summa rerum spem conciperent, JEgyptiis vero at
suspecia esset ejus institutio. Αἱ quum Dihil manifestum
esset (propter quod occidisset eum aut rex quamvis ὧν»
gnatum ex adoptione, aut alius quispiam, cui ad Atgyp'io-
rum utilitatem promovendam ex futurorum presscientia
magis fidere daretur), ab ejus ceede abstinuerunt.

CAP. X.

Et qnidem Moyses , eo quo diximus modo natus et edu-
catus, quum adulta esset setate, Egyptiis quantum virtute
valerel , seque natum esse ut res quidem illorum deprime-
ret, Hebrseorum vero afflictas erigeret, ex hujusmodi oc-
casione ostendit. JEthiopes, qui JEgyptiis finitimi sunt,
in regionem eorum irrumpentes, Agypliorum res age-
bant ferebantque. Illi ira perciti ducunt in eos exercitum,
conlumeliam ulturi, prelioque superati, alii quidem in
acie ceciderunt , alii vero terpi fuga ad suos se receperunt.
Jthiopes fugientibus instabaot : et ignavie sibi versum iri
reputantes , nisi totam /Egyptum victores peragrarent , late
eam populabantur : preedeeque dulcedine degustata , sibi
non temperarunt quin ín dies novos impetus facerent. Quum-
que vicinas regiones primum pervagantibus nemo cum ar-
mis obviam iret, progressi sunt usque ad Memphin et mare,
quod nulla civitas eorum vim sustinere potuerit. Hac ca-
lamitate pressi Egyptii ad oracula et divinationes confu.
giunt. Ililis vero cum hoc consilium dedisset deus ut in

δ

66

αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ συμμάχῳ χρήσασθαι τῷ Ἑραίῳ,
χελεύει ὁ βασιλεὺς τὴν θυγατέρα παρασχεῖν τὸν Μωῦσῆν
στρατηγὸν αὐτῷ γενησόμενον. Ἢ δὲ ὅρχους ποιησα-
μένῳ, ὥστε μηδὲν διαθεῖναι χαχὸν, παραδίδωσιν,
6 ἀντὶ μεγάλης μὲν εὐεργεσίας κρίνουσα τὴν συμμαχίαν,
χαχίζουσα δὲ τοὺς ἱερέας, ot χτεῖναι προαγορεύσαντες
αὐτὸν ὡς πολέμιον, οὐχ ἠδοῦντο νῦν χρήζοντες αὐτοῦ
τῆς ἐπιχουρίας.
β΄. Meo; δὲ ὑπό τε τῆς Θερμούθιδος παραχλη-
τὸ θεὶς xal ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἡδέως προσδέχεται τὸ ἔρ-
γον. ὌἜΕχαιρον δ᾽ ol ἱεργοραμματεῖς ἀμφοτέρων τῶν
ἐθνῶν, Αἰγυπτίων μὲν, ὡς τούς τε πολεμίους τῇ ἐχεί--
vou χρατήσοντες ἀρετῇ xal τὸν Μωῦσῃν τῷ αὐτῷ δόλῳ
χατεργασόμενοι, ol δὲ τῶν "E6paluv, ὡς φυγεῖν αὐτοῖς
45 ἐσομένου τοὺς Αἰγυπτίους, διὰ τὸ Μωῦσῆν αὐτῶν
στρατηγεῖν. Ὁ δὲ, φθάσας πρὶν ἢ πυθέσθαι τοὺς
πολεμίους τὴν ἔφοδον αὐτοῦ, τὸν στρατὸν ἀνα-
λαδὼν ἦγεν, οὐ διὰ τοῦ ποταμοῦ ποιησάμενος τὴν
ἐλασίαν, ἀλλὰ διὰ γῆς. Ἔνθα τῆς αὐτοῦ συνέσεως
zi 'θχυλχστὴν ἐπίδειξιν ἐποιήσατο. Τῆς γὰρ γῆς χαλε-
-πῆς οὔσης δὲ}Ὕευθῆναι διὰ πλῆθος ἑρπετῶν, ( παυμιφορω-
'τάτη γάρ ἐστι τούτων, ὡς xal τὰ παρ᾽ ἄλλοις οὐχ ὄντα

(78,79.)

“μόνη τρέφειν, δυνάμει τε καὶ χαχίᾳ xai τῷ τῆς ὄψεως |.

-ἀσυνήθει διαφέροντα, τινὰ δ᾽ αὐτῶν ἐστι xal πετεινὰ,
325.6 λαθόντα μὲν ἀπὸ γῆς χαχουργεῖν, xal μὴ προῖδο-
“μένους ἀδικεῖν ὑπερπετῇ γινόμενα.) νοεῖ πρὸς ἀσφά-
λειαν καὶ ἀδλαδῇ πορείαν τοῦ στρατεύματος στρατή-
γημα θαυμαστόν. Πλέγματα γὰρ ἐμφερῆ κιδωτοῖς ἐκ
βθύδλου κατασχευάσας xai πληρώσας [όεων ἐχόμιζε"
30 πολεαιώτατον δ᾽ ἐστὶ τοῖς ὄφεσι τοῦτο τὸ ζῷον φεύ-
γουσί τε γὰρ ἐπερχομένας xal ἀφιστάμενοι χαθάπερ
ὑπ᾽ ἐλάφων ἁρπαζόμενοι καταπίνονται. Χειροήθεις δ᾽
εἰσὶν αἱ ἴδεις xal πρὸς μόνον τὸ τῶν ὄφεων γένος ἄγριοι.
Καὶ περὶ υὲν τούτων παρίημι νῦν γράφειν, οὐχ ἀγνοούν-

85 τῶν τῶν Ελλήνων τῆς ἴδεως τὸ εἶδος. Ὡς οὖν εἰς τὴν 1v
ἐνέραλε τὴν θηροτρόφον, ταύταις ἀπεμάχετο τὴν τῶν
ἑρπετῶν φύσιν ἐπαφεὶς αὐτοῖς xal προπολεμούσαις y po-
“μενος. Τοῦτον οὖν δδεύσας τὸν τρόπον οὐδὲ προμαθοῦσι
παρῆν τοῖς Αἰθίοψι. xal συμδαλὼν αὐτοῖς χρχτεῖ τῇ
40 μάχῃ, xe τῶν ἐλπίδων, ἃς εἶχον ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους,
ἀφαιρεῖται, τάς τε πόλεις αὐτῶν ἐπήει χαταστρεφόμενος
χαὶ φόνος πολὺς τῶν Αἰθιόπων ἐπράττετο. Καὶ τῆς διὰ
Μωύσῆν εὐπραγίας γευσάμενον τὸ τῶν Αἰγυπτίων στρά-
τευμα πονεῖν οὐχ ἔχαμνεν, ὡς περὶ ἀνδραποδισμοῦ

45 xal παντελοῦς ἀναστάσεως τὸν χίνδυνον εἶναι τοῖς Al-
θίοψι. Καὶ τέλος συνελαθέντες εἰς Σαδὰ πόλιν βασί-
λεῖον οὖσαν τῆς Αἰθιοπίας, ἣν ὕστερον Καμβύσης
Μερόην μετωνόμασεν, ἀδελφῆς ἰδίας τοῦτο χαλουμένης,
ἐπολιορχοῦντο, Ἦν δὲ δυσπολιόρχητον σφόδρα τὸ

to χωρίον, τοῦ τε Νείλου περιέχοντος αὐτὴν χαὶ χυχλου-
μένου, ποταμῶν τε ἄλλων Ἀστάπου xai 'Acra6ópa
δυσμάχητον τοῖς πειρωμένοις διαδαίνειν τὸ ῥεῦμα
ποιούντων. Ἡ γὰρ πόλις ἐντὸς οὖσα νῆσος οἰχεῖται,
τείχους τε αὐτῇ χαρτεροῦ περιηγμένου͵ καὶ πρὸς μὲν τοὺς

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. B. ΚΕΦ. I.

[102,103.)

auxilium advocarent Hebreum, filie imperat rex ut sibi
Moysem concederet, qui copiis suis przeficeretur. 111
ipsum regi in manus tradidit, jurejuraudo prius obstricto,
ne quid mali in perniciem ejus strueret , magni beneficii gra-
tiam sibi pro loc auxilio deberi existimans, et sacerdoti-
bus exprobrans, quod eos non puderet nunc ejus opem
desiderare, qui prius ut hostem occidendum esse monue-
rant.

?. Moyses autem, a Thermuthi pariter ac rege exoratus,
libenter hanc expeditionem suscipit.
scribe gentis utriusque gaudebant, /Egyptiorum quidem,
quod hostibus ejus virtute devictis foret ut Moysen dolo
tollerent , Hebreeorum vero quod sibi daretur ZEgyptiorum
servitutem effugere, Moyse duce et imperatore. Ille vero,
ut hostes occuparet priusquam de adventu suo cognosce-

Sacrorum "vero

rent, copias eduxit, non per fluminis ripam iter faciens,
sed per interiora terrm. Quaex re mirum in modum osten.
dit quantum sapientia pollere. Quum enim hoc via
difficilis admodum esset propter serpentum multitudi-
nem, (nam hic tractus plurimos gignit, aliquot eliam
alit qui nusquam alibi reperiuntur, et noxiis viribus et
insolito aspectu plurimum differentes, et in his quosdain
volucres, qui non solum liumi latentes noceant, sed el
sublimes eximproviso malum inferant, ) commentus est, ut
securum et innoxium iter exercitui presstaret, strategema
plane mirandum. Fiscellas enim e papyro in cislarum
formam conficiendas curavit, et ibibus complens secum
deportavit. Est autem hoc animal serpentibus infestissi-
mum : nam et eos inseclantes fugitant, el inter fugiendum
sicut a cervis retracti degluliuntur. Jbes vero cicures
sunt et mansuetze, inque serpentum genus solum immani-
ter seeviunt. Et de his quidem nunc milto scribere , quum
non ignorent Graeci qualis sit ibis. Postquam igilur ven-
tum est in terram istis bestiolis refertam, ibes illis immisit,
quibus propugnatoribus usus serpentium vim debellavit.
Hoc igitur modo itinere confecto, /Ethiopibus inopinanti-
bus supervenit, et cum iis congressus victoriam reportavit ,
spemque JEgypti occupandz illis abstulit : urbes etiam
eorum adortus evertit, et ubique magna cedes /JEtliio-
pum patrabatur. Porro /Egyptiorum exercitus, post res
Moysis auspiciis feliciter gestas , nullo labore fatigabalur :

adeo ut /Ethiopibus captivitatis atque excidii periculum

immineret. Denique in urbem Saba regiam /Etlijiopiae com-

pulsi , quam postea Cambyses , a sorore sua nomine impo-

sito, Meroen appellavit , obsidione premebantur. Erat au-

tem locus ille pene inexpugnabilis , Nilo urbi cireumfuso εἰ

circumdato, aliisque fluviis, Astapo et Astabora, transi-

tum di(ticiliorem facientibus. Urbs enim ad interiora sila

ut insula habitatur, quod murus validus illi circumductus

est, οἱ hostibus quidem objectos fluvios habet, alque 38:

[{5.5..)

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. XI.

[105,194.] 6]

πλεμίους πρόδλημα τοὺς ποταμοὺς ἔχουσα, yop d | geres magnos post murum ad inundationes arcendas, quum

τε μεγάλα μεταξὺ τοῦ τείχους, ὥστε ἀνεπίτλυστον εἰ-
ναι βιαιότερον ὑπὸ πλημωαύρας φερομένων᾽ ἅπερ χαὶ
τοῖς Ξεραιωσχμένοις τοὺς ποταμοὺς ἄπορον ἐποίει τῆς

b πόλεως τὴν ἅλωσιν. Φέροντι τοίνυν ἀηδῶς τῷ Μωύσῇ
τὴν τοῦ στρατεύματος ἀργίαν, (εἰς χεῖρας γὰρ οὐχ ἐτόλ-
των ἀπαντᾶν οἱ πολέμιοι.) συνέτυχέ τι τοιοῦτον" Θάρδις
ϑυγάτη; ἦν τοῦ Αἰθιόπων βασιλέως" αὕτη τὸν Μωῦσῆν
πλησίον τοῖς τείλεσι προσάγοντα τὴν στρατιὰν xal μαχό-
νον γενναίως ἀποσχοποῦσα, χαὶ τῆς ἐπινοίας τῶν ἐγ-
γμιφήέσεων θαυμάζουσα, , xai τοῖς τε Αἰγυπτίοις αἴτιον,
ἀπεγνωχόσιν ἤδη τὴν ἐλευθερίαν, τῆς εὐπραγίας ὑπο-
ταθάνουσα xai τοῖς Αἰθίοψιν, αὐχοῦσιν ἐπὶ τοῖς xat
αὐτῶν χατωρθωμένοις, τοῦ περὶ τῶν ὅλων χινδύνου,

Β εἰς ἔρωτα δεινὸν ὦλισθεν αὐτοῦ. Καὶ περιόντος τοῦ
πάθους πέμπει πρὸς αὐτὸν τῶν οἰχετῶν τοὺς πιστοτά-
τῦὺς διαλεγομένη περὶ γάμου. Προσδεξαμένου δὲ τὸν
λόγον Ex τῷ παραδοῦναι τὴν πόλιν, χαὶ ποιησαμένου
τίστεις ἐνόρχους ἡ μὴν ἄξεσθαι γυναῖχα, xal χρατή-

τ ταντα τῆς πόλεως μὴ παραδήσεσθαι τὰς συνθήχας,
ολάνει τὸ ἔργον τοὺς λόγους. Καὶ χατὰ τὴν ἀναίρε-
c» τῶν Αἰθιόπων εὐχαριστήσας τῷ Θεῷ συνετέλει τὸν
υμον 6 Μωῦσῆς, xal τοὺς Αἰγυπτίους ἀπήγαγεν εἰς
τὴν ἑχυτῶν γῆν.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

- Οἱ δὲ ἐξ ὧν ἐσώζοντο ὑπὸ Μωῦσέως μῖσος ἐχ τούτων
πρὸς αὐτὸν ἀνελάμθανον xal θερμότερον ἅπτεσθαι τῶν
κατ᾽ αὐτοῦ βουλευμάτων ἠξίουν, ὑπονοοῦντες μὲν μὴ
δια τὴν εὐπραγίαν νεωτερίσειε χατὰ τὴν Αἴγυπτον,
διδάοχοντες δὲ τὸν βασιλέα περὶ τῆς σφαγῆς. Ὁ δὲ

9 xxi χαθ᾽ αὐτὸν μὲν εἶχε τὴν τοῦ πράγματος ἐπίνοιαν,
ὑπό τε φθόνου τῆς Μωῦϊσέως στρατηγίας καὶ ὑπὸ
δέους ταπεινώσεως" ἐπειχθεὶς δ᾽ ὁπὸ τῶν ἱερογραμμα-
τέων οἷός τε ἦν ἐγχειρεῖν τῇ Μωυσέως ἀναιρέσει, Φθά-
sz, δὲ τὴν ἐπιβουλὴν χαταμαθεῖν λαθὼν ὑπέξεισι,

3 xai τῶν ὁδῶν φυλαττομένων ποιεῖται διὰ τῆς ἐρήμου
τὸν ὀρασμὸν xai ὅθεν ἦν ὑπόνοιαν μὴ Aa6tiv τοὺς
ἐχθροὺς, ἄπορος τε ὧν τροφῆς ἀπηλλάττετο τῇ χαρτερίᾳ
χαταφρονῶν. — Ele τε πόλιν Μαδιηνὴν ἀφιχόμενος πρὸς
τὸ μὲν ᾿Ερυθρᾷ θαλάσσν͵ χειμένην, ἐπώνυμον δὲ ἑνὸς

€ τῶν 'AGpauun γενομένων ἐχ Χετούρας υἱῶν, καθεσθεὶς
ἐξί τινος φρέατος, ἐχ τοῦ χόπου χαὶ τῆς ταλχιπωρίας
ἠρέμει, μεσημόρίας οὔσης, οὗ πόρρω τῆς πόλεως.
"Ev6' αὐτῷ συνέθη καὶ πρᾶξις ix. διαίτης τῶν αὐτόθι,
Ξυστήσασα τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ xal πρὸς τὸ χρεῖττον

45 ἀφορμὴν παρασχοῦσα.

β΄. τῶν γὰρ χωρίων δυσύδρων ὄντων προχατελάμ-
οἱ ποιμένες τὰ φρέατα, ὅπως μὴ προεξαναλω-

μένου τοῦ ὕδατος ὑπὸ τῶν ἄλλων, σπανίζοι ποτοῦ τὰ
θρέμματα. Παραγίνονται οὖν ἐπὶ τὸ φρέχρ ἑπτὰ παρθέ-

V γοι ἀδελφαὶ, Ραγουήλου θυγατέρες, ἱερέως xal πολλῆς
ἠξιουμένου τιμΐς παρὰ τοῖς ἐπιχωρίοις, at τῶν τοῦ

πατρὸς ποιανίων ἐπιμελούμεναι, διὰ τὸ ταύτην ὑπουρ-

fluvii intumescentes majori cum impetu deferuntur ; quae iis
etiam, qui flumina trajecerunt, urbem expuguatu difficilem
reddebant. Quum ergo aegre ferret Moyses exercitum
otiosum desidere, (nam manus conserere non ausi sunt
hostes, ) tale quiddam accidit : Tharbis filia erat regis /£-
thiopum : hiec Moysen exercitum manibus admoventem,
et egregie dimicantem conspicafa, atque ob ea quie exco-
gitaverat et aggressus erat mirata, ipsumque et JEgyptiis,
libertatem desperantibus, felicitatis auctorem exstitisse
existimans, οἱ JEthiopes, gloriantes de rebus praeclare
contra eos geslis, in extremum periculum adduxísse, velie-
menti ejus amore capta est. Atque crescente affectu , ser-
vos sibi fidissimos ad ipsum mittit, conjugium suum offe
rens. ]llo vero assenliente, ea conditione ut sibi tradere-
tur urbs, fideque jurejurando firmata, se ducturum eam
uxorem , atque urbe dedita pactis mansorum esse : dictum
factum. Εἰ postquam ob exstinctos JEthiopes gratias
Deo egerat, nuptias celebravit Moyses, atque /Egyptiorum
exercitum domum reduxit.

CAP. XI.

llli vero, quod salutem a Moyse acceperint , odium illi
pro gratia reposuerunt , studioque majori ei struxerunt in.
sidias : suspicantes quidem ne rebus prospere gestis elaíus
aliquid novi in AEgyptiorum damnum moliretur, regem
vero admonentes ut eum interficeret. llli autem et. ipei
hac de re insederat cogitatio , partim ex invidia ob Moysis
expeditionem, partim ex metu depressionis ; instigatus vero
a sacrorum scribis vehementi flagrabat desiderio Moysen
perimendi. Verum ut primum de insidiis audiverat Moyses,
clam se subduxit, atque viis ἃ custodibus obsessis, per soli-
tudinem fugam instituit et qua evasurum inimici minime
poterant suspicari : etquamvis ciborum laborariL inopia, eam
tamen patienter et magnanime superat. Et quum ad urbem
Madianam pervenisset , in Rubri quidem maris lltore sitam,
δ uno vero Abramí ex Chetura filiorum dominatam, super
puteum quendam sedens a lassitudine el miseria quiescebat,
quum meridies esset , non procul ab urbe : ubi ei suboritur
negotium ex consuetudine more illie viventium , quod vir-
tutem ejus illustravit et ad meliora viam aperoit.

2. Quum enim istis regionibus aquarum sit penuría, ope-
ram dabant pastores ut primi puteosoccuparent, ne, aqua ab
aliis exhausta, sua potu egerent pecora. Ad poteum igi-
tur accedunt septem virgines sorores, Ragueli, sacerdotis et
ab istius Jocj incolis magno in honore babiti, filie, quse
patris greges enrantes (mulieribus etiam ad boc ministerium

δ.

68 (s0,1.)

γίαν εἶναι χαὶ γυναιξὶν ἐπιχώριον παρὰ τοῖς ρωγλο-
δύταις, φθάσασαι τὸ αὕταρχες ἐκ τοῦ φρέατος ἀνέ-
σπασαν ὕδωρ τοῖς ποιμνίοις εἰς δεξαμενὰς, , at πρὸς ἐχ-
δοχὴν τοῦ ὕδατος ἐγεγόνεισαν. ᾿Επιστάντων δὲ ποι-
b μένων xal ἀπελαυνόντων τὰς παρθένους, ὥστ᾽ αὐτοὺς
τοῦ ὕδατος χρατεῖν, Μωῦσῆς, δεινὸν ἡγησάμενος εἶναι
περιιδεῖν ἀδιχουμένας τὰς χόρας, χαὶ τὴν βίαν τὴν τῶν
ἀνδρῶν ἐᾶσαι χρείττονα γενέσθαι τοῦ τῶν παρθένων
δικαίου, τοὺς μὲν εἴρξε πλεονεχτεῖν ἐθέλοντας, ταῖς δὲ
I0 παρέσχε τὴν δέουσαν βοήθειαν. — AL δὲ εὐεργετηθεῖσαι
παρῆσαν πρὸς τὸν πατέρα, τήν τε ὕδριν τῶν ποιμένων
αὐτῷ διηγούμεναι xal τὴν ἐπικουρίαν τοῦ ξένου, παρε-
χάλουν τε μὴ ματαίαν αὐτῷ γενέσθαι τὴν εὐποιίαν μηδ᾽
ἁμοιδῆς ὑστεροῦσαν. Ὁ δὲ τάς τε παῖδας ἀπεδέξατο τῆς
I5 περὶ τὸν εὐεργετηχότα σπουδῆς, xai τὸν Μωῦσῆν εἰς
ιν ἐχέλευεν ἄγειν αὐτῷ τευξόμενον χάριτος δικαίας.
Ὥς δ᾽ ἦχε, τὴν τῶν θυγατέρων ἀπεσήμαινεν αὐτῷ
μαρτυρίαν ἐπὶ τῇ βοηθείᾳ, xal τῆς ἀρετῆς αὐτὸν θαυ--
μάζων οὐχ εἷς ἀναισθήτους εὐεργεσιῶν καταθέσθαι τὴν
80 ἐπιχουρίαν ἔλεγεν, ἀλλ᾽ ἰχανοὺς ἐχτῖσαι χάριν, xal τῷ
μεγέθει τῆς ἀμοιδῇς ὑπερδάλλειν τὸ μέτρον τῆς εὐ-
ποιίας. Ποιεῖται δ᾽ αὐτὸν υἱὸν καὶ μίαν τῶν θυγατέ-
ρῶν πρὸς γάμον δίδωσιν, τῶν τε θρεμμάτων (ἐν τούτοις
γὰρ 4 πᾶσα χτῆσις τὸ παλαιὸν ἦν τοῖς βαρθάροις)
.2$ ἀποδείχνυσιν ἐπιμελητὴν καὶ δεσπότην.

ΚΕΦ. IB.

Καὶ Μωῦσῆς μὲν τοιούτων τυχὼν παρὰ τοῦ ᾿Ιοθόρου

Ἵ τοῦτο γὰρ ἦν ἐπίχλημα τῷ 'Ῥαγονήλῳ), διῆγεν αὖ-
᾿τόθι ποιμαίνων τὰ βοσκήματα. Χρόνῳ δ᾽ ὕστερον νέ-
μων ἐπὶ τὸ Σιναῖον χαλούμενον ὄρος ἄγει τὰ ποίανια "
:80 τοῦτο δ᾽ ἐστὶν ἀψηλότατον τῶν ταύτη ὀρῶν xal πρὸς
νομὰς ἄριστον, ἀγαθῆς φυομένης πόας, xol διὰ τὸ
«δόξαν ἔχειν ἐνδιατρίθειν αὐτῷ τὸν Θεὸν, οὐ χατανεμη-
ϑθείσης πρότερον, οὐ τολμώντων ἐμέατεύειν εἰς αὐτὸ τῶν
-ποιμένων. Ἔνθα δὴ xai τέρας αὐτῷ τυγχάνει θαυμά-
ὅσ σιον. Πῦρ γὰρ θάμνον βάτων νεμόμενον τὴν περὶ
αὐτὸν χλόην" τό τε ἄνθος αὐτοῦ παρῆλθεν ἀδλαθὲς, xal
τῶν ἐγχάρπων χλάδων οὐδὲν ἠφάνισε, χαὶ ταῦτα τῆς
“φλογὸς πολλῆς xal ὀξυτάτης ὑπαρχούσης. ὋὉ δὲ xoi
αὐτὴν μὲν ἔδεισε τὴν ὄψιν παράδοξον γενομένην" χα-
40 τεπλάγη δ᾽ ἔτι μᾶλλον φωνὴν τοῦ πυρὸς ἀφιέντος xal
ὀνομαστὶ χαλέσαντος αὐτὸν χαὶ ποιησαμένου λόγους, οἷς
τό τε θάρσος αὐτοῦ τολμήσαντος παρελθεῖν εἷς χωρίον,
"εἷς ὃ μηδεὶς ἀνθρώπων πρότερον ἀφῖχτο διὰ τὸ εἶναι
θεῖον, ἐσήμαινε, καὶ συνεθούλευεν τῆς φλογὸς ὡς πορ-
45 ρωτάτω χωρεῖν καὶ ἀρχεῖσθαι μὲν οἷς ἑόραχεν, ἀγαθὸν
ὄντα xal μεγάλων ἀνδρῶν ἔχγονον, πολυπραγμονεῖν δὲ
μηδὲν ἐπὶ τούτοις περισσότερον. Προηγόρευέ τε τὴν
ἐσομένην αὐτῷ δόξαν xal τιμὴν παρὰ ἀνθρώποις, τοῦ
Θεοῦ συμπαρόντος" καὶ θαρροῦντα ἐχέλευεν εἷς τὴν

860 Αἴγυπτον ἀπιέναι, στρατηγὸν xal ἡγεμόνα τῆς “Εθραίων
πληθύος ἐσόμενον καὶ τῆς ὕδρεως τῆς ἐχεῖ τοὺς συγγε-
νεῖς ἀπαλλάξοντα. « Καὶ γὰρ γῆν οἰκήσουσι, φησὶ,

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. IB.

' ab iniqua /Egyptiorum dominatione.

[104,105.1

patrio Trovlodytarum more adhibitis ) forte , antequam alii
venerint , satis aquee pecoribus suis in alveos, ei usui pa-
ratos, e puteo extraxerant. Pastoribus autem aliquanto
post venientibus οἱ virgines depellentibus , ut aquam sibi-
met haberent, Moyses, rem indignam ratus virgines ne-
glgere injuriam passas, sinereque vim virorum plos

valere quam jus feminarum, illis quidem obstitit inique

agere volentibus, his vero , ut par erat , auxilium tulit. At
ille, hoc beneficio accepto, patrem adennt , et pastorum
injuriam et quomodo ab hospite adjutee fuerint, ei retule-
runt, rogabantque ne illi hac gratia periret, meritumve
desideraretur praemium. Illeautem quum filiarum in be-
nefactorem gratum collaudavit animum , tum jussit Moysen
coram adduci, ut ejus remuneraret benevolentiam. Post-
quam vero aderat, et indicavit ei filiarum de ejus ope et
auxilio testimonium, et virtutem ejus admiratus, non in
ingratos loc ab eo beneficium collocatum aiebat, sed in (ales,
qui non modo parem ei graliam referrent, sed et paullo
cumulatiorem. Atque ipsum adoptat filium, eique filia-
rum unam matrimonio elocat : ad haec pecorum, in quibus
universe olim barbarorum opes erant, curatorem eum ac
dominum constituit.

CAP. XII.

Et Moyses quidem istis affectus beneficiis a Iothoro (id
enim Raguelo cognomentum erat), illic commorabatur in
gregibus pascendis occupatus. Postea vero quum pecus
pasceret, in montem Sinenm qui appellabatur pastum
egit. Mons autem iste omnium in ea regione celsissimus
est et pascuis commodissimus , utpote optimis herbis abun-
dans, et quod vulgo persuasum haberent Dei numen ibi
habitare , non antea depastus; nam religio erat pastoribus
in illum ascendere. Illic quidem ei mirabile oblatum est
prodigium. Jgnia enim dum rubi fruticem corriperet, vi-
riditatem ejus et flores innoxia flamma praeteriit, nec ra-
morum frugiferorum quidquam absumpsit, multum licet
et vehementer emicuerit. Ille autem rei quidem novitate
et miraculo perculsus est; at multo magis obstupuit,
quam vocem ignis emitteret, et nominatim ipsum com-
pellaret ejusmodi verbis, quibus et temeritatem ejus re-
prehendit , qui non sit veritus locum sacrum adeoque homi-
nibus hactenus inaccessum calcare, et consuluit ut quam
longissime a flammis abscederet et contentus esset iis qui&
vidisset, propter virtutem suam et quod magnorum viro-
rum soboles esset , ceterum ulterius nihil curiose inquire-
ret. Quinel predixit ei quantum honorem et gloriam, Dei
auspiciis et auxilio, conseqnuturus esset apud homines;
jussitque fidenter in /Egyptum proficisci , futurum illic du-
cem ac ductorem populi Hebraici , cognatosque liberaturum
« Nam οἱ terrain, i0-

(4,2.)

ταύτην εὐδαίμονα, ἦν "A6pauoc ᾧχησεν 6 ὑμέτερος
πρόγονος, xai τῶν πάντων ἀπολαύσουσιν ἀγαθῶν, εἰς
ταῦτα σοῦ χαὶ τῆς σῆς συνέσεως αὐτοὺς ἡγουμένης. »
Ἐξαγαγόντα μέντοι τοὺς “Εδραίους ix. τῆς Αἰγύπτου
& θυσίας ἐκέλευε γαριστηρίους ἀφικόμενον εἰς ἐχεῖνον
ἐχτελέσαι τὸν τόπον. Τοσαῦτα μὲν ix τοῦ πυρὸς θεο-
χλυτεῖται,
8'. Μωῦσῆς δ᾽ ἐχπεπλτγμένος οἷς τε εἶδε καὶ πολὺ
μᾶλλον οἷς ἤκουσεν, « δυνάμει μὲν ἀπιστεῖν, ἔφη, τῇ
W cz, ὦ δέσποτα, ἣν αὐτός τε θρησχεύω xal προγόνοις
δα φανερὰν γενομένην, μανιωδέστερον Ἢ xatk τὴν
ἐμαυτοῦ φρόνησιν ἡγοῦμαι πλὴν ἀπορῶ πῶς ἂν ἰδιώ»-
τὴς ἀνὴρ καὶ μηδεμιᾶς ἰσχύος εὐπορῶν ἢ πείσω λό-
vo τοὺς οἰχείους ἀφέντας ἣν ἄρτι χατοικοῦσι γῆν
Is ἕπεσθαί μοι πρὸς ἣν αὐτοὺς ἡγοῦμαι, 3 κἂν ἐκεῖνοι
πεισθῶσι, πῶς ἂν βιασαίμην Φαραώθην ἐπιτρέψαι τὴν
ἔξοδον τούτοις, ὧν τοῖς πόνοις xal τοῖς ἔργοις τὴν οἷ-
χείχν αὔξουσιν εὐδαιμονίαν. »
4' Ὃ δὲ Θεὸς αὐτῷ περὶ πάντων συνεθούλευε θαρ-
5 ρεῖν, ὑπισχνούμενος αὐτὸς παρέσεσθαι , xai οὗ ἂν δέη
uiv λόγων, πειθὼ παρέξειν, οὗ δ᾽ ἂν ἔργων, ἰσχὺν χο-
ρηγήσειν. ᾿Εχέλευέ τε τὴν βαχτηρίαν ἐπὶ τὴν γῆν
ἀφέντα πίστιν ὧν ὑπισχνεῖται λαμθάνειν. Καὶ ποιή“
σαντος δράχων εἶρπε, καὶ συνειλούμενος σπειρηδὸν ὡς
s ξιώχουσιν ἐπ’ ἀμύνη τὴν κεφαλὴν ἐπανέτεινεν, εἶτα
πάλιν βάχτρον ἦν. Μετὰ τοῦτο δὲ καθεῖναι τὴν δεξιὰν
εἰς τὸν χόλπον προσέταξεν. Ὑπαχούσας δὲ λευχὴν καὶ
τιτάνῳ τὴν χρόαν ὁμοίαν προεχόμισεν, εἶτ᾽ εἰς τὸ σύν-
τες κατέστη. ΚΕελευσθεὶς δὲ χαὶ τοῦ πλησίον ὕδα-
3 τὸς λαξὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἐχχέαι, ὁρᾷ τὴν γρόαν αἱματώ-
Er, γενομένην. Θαυμάζοντα δ᾽ ἐπὶ τούτοις θαρρεῖν παρε--
χελεύετο, καὶ βοηθὸν εἰδέναι μέγιστον αὐτῷ συνεσόμε-
γον" καὶ σημείοις πρὸς τὸ πιστεύεσθαι παρὰ πᾶσι χρῆ-
σθαι, ὅτι πεμφθεὶς ὑπ᾽ ἐμοῦ πάντα χατὰ τὰς ἐμὰς ἐντο-
s λὰς ποιεῖς: χελεύω δὲ μηδὲν ἔτι μελλήσαντά τε
σπεύδειν εἰς τὴν Αἴγυπτον, xal νυχτὸς καὶ ἡμέρας
ἐπειγόμενον, καὶ μὴ τρίδοντα τὸν χρόνον πλείω ποιεῖν
τοῦτον “Ἑ δραίοις ἐν δουλείᾳ χαχοπαθοῦσι.
δ΄. Μωυσῆς 9 οὐχ ἔζων ἀπιστεῖν οἷς ἐπηγγέλλετο τὸ
ῳ θεῖον, θεατής γε τοιούτων βεδαιωμάτων xal ἀχροατὴς
γενόμενος. εὐξάμενος αὐτῷ xal πειραθῆναι ταύτης τῆς
ξΣυνάμεως ἐν Αἰγύπτῳ δεηθεὶς, ἠντιδόλει μηδὲ ὀνόμα-
τος αὐτῷ γνῶσιν τοῦ ἰδίου φθονῆσαι, φωνῆς δ᾽ αὐτῷ
μετεσχηκότι καὶ ὄψεως ἔτι χαὶ τὴν προσηγορίαν εἰπεῖν,
ὁ ἵνα θύων ἐξ ὀνόματος αὐτὸν παρεῖναι τοῖς ἱερείοις πα-
ρακαλῇ. Καὶ ὃ Θεὸς αὐτῷ σημαίνει τὴν ἑαυτοῦ προσ-
ηγορίαν, οὗ πρότερον εἰς ἀνθρώπους παρελθοῦσαν’
περὶ ἧς οὔ μοι θεμιτὸν εἰπεῖν. Μωῦσῆς μὲν τοῖς
σημείοις τούτοις οὐ τότε μόνον, διὰ παντὸς δ᾽ ὁπότε
so δεηθείη συνετύγχανεν " ἐξ ὧν ἁπάντων πλέον περὶ τῆς
ἀληθείας τῷ πυρὶ νέμων χαὶ τὸν Θεὸν εὐμενῇ παρα-

στάτην ἕξειν πιστεύων τούς τε οἰχείους σώζειν ἤλπιζε,

xai τοὺς Αἰγυπτίους καχοῖς περιδαλεῖν.

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. XII.

[105,100.] — 63
quit, istam beatam habitaturi sunt , quam Abramus gentis
vestree auctor olim tenuit, et bonis omnibus affluent , ad
haec te eos tuaque sapientia deducente. « Verum postea-
quam Hebrzos ex JEgypto eduxerit, jussit ut illo in loco
sacrificium gratiarum actionis ipsi offerret. Et hsc quidem
verba ex igne Dei voce emissa audivit.

4. Moyses autem iis que viderat attonitus , multoque ma-
gis his quse audierat, infit, « potentize quidem tuas diffidere,
domine , quam et ego veneror et majoribus meis priesentem
fuisse novi et propitiam , majoris esse demenlice reor quam
que in me potesl incidere : atiamen non intelligo quo
modo homo privatus et nullis viribus munitus vel popula-
ribus meis persuadere potero ut relicta terra quam uunc
habitant me sequantur quo ipse eos deducturus sum , vel,
etiamai persuasero, quo modo Pbaraotlien eo redigam ut.
dimittat Hebraeos, quorum opera et labore /Egyptiorum.
felicitas augetur. »

3. Deus autem ipsi de omnibus bene sperare consuluit ,
se adfaturum esse pollicitus, et ubi verbis futurum essel.
opus , suadelam se ipsi preebiturum , ubi vero operibus , vim
magna patrandi largiturum. Mox jussit ut. virga in terram
projecta fidem promissorum acciperet. Quo facto, draco.
repebat , et in spiras convolutus caput sursum attollit, quasi
persequentibus minitaretur vindictam, ac mox denuo in
virgam conversus est. Post hoc dextram in sinum abdere.
priecipit. Cum vero paruisset , candidam protulit, et colore
calei similem : deinde pristinam ad formam reversa est.
Jussus porro aquam e propinquo haustam humi effundere ,
vidit in colorem sanguineum mutatam. Hec aulem dum.
miratur, ut animum reciperet hortatus est et pro certo haberet
se maximum ei adjutoremaffore ; utqueapud omnes his pro-
digiis uteretur ad fidem faciendam, te a me missum id so-
lum agere ut mandata mea exsequaris. Fac quod imperos
nec mora sit ulla, quin Egyptum te conferas , nocte dieque
properans; nec, dum tempus cunctando extrahis, id He-
breeis duram servientibus servitutem producas.

4. Moyses autem nihíl amplius dubilans de iis quie pro-
miserat Deus, spectator utique tot signorum factus et au-
ditor, precatus ut eandem potentiam etiam in J/Egypto
experiretur, supplex orabat ut sibi nominis sui notitiam
non ipvideret , sed de sui appellatione certiorem faceret,
quem conspectu et colloquio suo dignatus fuerat; ut illi
aliquando sacrifioaturus nominatim ejus presentiam invo-
caret. Tum Deus nomen suum ei enunciat, hominibus
non antea patefactum : quod effari mihi nefas est. Moysi
vero non tunc tantum, sed quotiescunque res postularet,
talium prodigiorum facultas aderat. Per omnia hzc por-
tenta magis etiam de veritate persuasus ob rubum arden-
tem, credensque Deum auxiliatorei sibi fore propitium, et
populares suos 86 liberaturum esse sperabat et 4Egypliis
cladem illaturum.

70 (82--54.)

ΚΕΦ, Γ΄.

Καὶ πυθόμενος τὸν τῶν Αἰγυπτίων τεθνάναι βασιλέα
Φαραώθην, ἐφ᾽ οὗπερ αὐτὸς ἔφυγε, δεῖται Ραγουήλου
συγχωρῆσαι χατὰ ὠφέλειαν αὐτῷ τῶν συγγενῶν εἷς
Αἴγυπτον ἐλθεῖν" χαὶ παραλαδὼν τὴν Σαπφώραν, ἣν

6 γεγαμήχει, τοῦ Ραγουήλου θυγατέρα, καὶ τοὺς ἐξ αὖ-
τῆς παῖδας, Γῆρσον καὶ ᾿Ελεάζαρον, ὥρμησεν ἐπὶ τὴν
Αἴγυπτον. Ἡ ὧν δὲ ὀνομάτων τούτων Γῆρσος μὲν σημαί-
νει χατὰ 'Ἑδραίων διάλεχτον ὅτι εἷς ξένην ἦν γῆν,
Ἐλεάζαρος δὲ, συμμάχῳ τῷ πατρώῳ θεῷ χρησάμενον

10 αὐτὸν Αἰγυπτίους διαφυγεῖν. Γενομένων δ᾽ αὐτῶν
πλησίον τῶν ὅρων, ὃ ἀδελφὸς 'Aapov ὑπήντησε τοῦ Θεοῦ
χελεύσαντος" πρὸς ὃν ἀποσημαίνει τὰ ἐν τῷ ὄρει συν-
τυχόντα xal τοῦ Θεοῦ τὰς ἐντολάς. Προσιοῦσι δ᾽ αὖ-
τοῖς ὑπηντίαζον 'Εύραίων οἱ ἀξιολογώτατοι, τὴν πα-

156 ρουσίαν αὐτοῦ μεμαθηχότες, οἷς Μωῦσῆς τὰ σημεῖα
διηγούμενος, ἐπεὶ πιθανὸς οὐχ ἦν, παρέσχεν αὐτῶν
τὴν ὄψιν, ΟἿ δὲ ὅπ’ ἐκπλήξεως τῶν παρὰ δόξαν αὐτοῖς
δρωμένων ἀνεθάρσουν καὶ περὶ τῶν ὅλων ἦσαν εὐέλπι-
δες, ὡς Θεοῦ προνοουμένου τῆς ἀσφαλείας αὐτῶν.

40) β΄, Ἐπεὶ δὲ χαταπειθεῖς εἶχεν ἤδη τοὺς "EÓpatouc
6 Μωῦσῆῇς xal οἷς ἂν χελεύση τούτοις ἀχολουθήσειν
ὁμολογοῦντας χαὶ τῆς ἐλευθερίας ἐρῶντας, παραγίνεται
πρὸς τὸν βασιλέα τὴν ἡγεμονίαν νεωστὶ παρειληφότα.
καὶ ὅσα τε ὠφελήσειεν Αἰγυπτίους ὑπὸ Αἰθιόπων xa-

30 ταφρονουμένους χαὶ διαρπαζομένης αὐτῶν τῆς χώρας
ἐδήλου, στρατηγία xa πόνοις χρησάμενος ὡς περὶ οἷ-
χείων, ὅτι τε χινδυνεύσειεν ἐπὶ τούτοις ὑπ᾽ αὐτῶν
ἀμοιβὰς οὐ δικαίας χομιζόμενος ἀνεδίδασχεν, τά τε χατὰ
τὸ Σιναῖον ὄρος αὑτῷ συντυχόντα xal τὰς τοῦ Θεοῦ φω--

30 νὰς, xai τὰ πρὸς πίστιν ὧν οὗτος αὐτῷ προστάβξειεν
ὅπ᾽ αὐτοῦ δειχθέντα σημεῖα, χαθ᾽ ἕχαστον ἐξετίθετο,
παρεχάλει τε μὴ ἀπιστοῦντα τούτοις ἐμποδὼν ἵστα-
σθαι. τῇ τοῦ Θεοῦ γνώμη.

γ΄. Χλευάσαντος δὲ τοῦ βασιλέως, Νωῦσῆς ἔργῳ

85 παρέσχεν αὐτῷ βλέπειν τὰ σημεῖα τὰ χατὰ τὸ Σιναῖον
ὄρος γενόμενα. ὋὉ δὲ ἀγαναχτήσας πονηρὸν μὲν αὐτὸν
ἀπεχάλει, καὶ πρότερον φυγόντα τὴν παρ᾽ Αἰγυπτίοις
δουλείαν xal νῦν ἐξ ἀπάτης αὐτοῦ τὴν ἄφιξιν πεποιη-
μένον, χαὶ τερατουργίαις χαὶ μαγείαις καταπλήξειν

40 ἐπιχεχειρηχότα. Καὶ ταῦθ᾽ dua λέγων χελεύει τοὺς
ἱερεῖς τὰς αὐτὰς ὄψεις αὐτῷ παρασγεῖν δρᾶν, ὡς Αἴγυ-
πτίων σοφῶν ὄντων χαὶ τὴν περὶ τούτων ἐπιστήμην,
[xat ὅτι μὴ μόνος ἔμπειρος ὧν αὐτὸς εἰς θεὸν δύναται,
τὸ γὰρ ἐπ᾽ αὐτῷ παράδοξον ἀναφέρων πιθανὸς ὡς παρ᾽

45 ἀπαιδεύτοις ὑπάρχειν,] χαὶ μεθεμένων ἐχείνων τὰς
βαχτηρίας δράχοντες ἦσαν. Μωῦσῆς δ᾽ οὐ χαταπλα-
γεὶς, « οὐδ᾽ αὐτὸς μὲν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τῆς Αἰγυπτίων
σοφίας χαταφρονῶ" τοσῷδε μέντοι κρείττονα τὰ ὑπ᾽ ἐμοῦ
πραττόμενα τῆς τούτων μαγείας χαὶ τέχνης φημὶ, ὅσῳ

υ0 τὰ θεῖα τῶν ἀνθρωπίνων διχφέρει. Δείξω δὲ οὐ κατὰ
γοητείαν xal πλάνην τῆς ἀληθοῦς δόξης cduX, xxvi δὲ
Θεοῦ πρόνοιαν χαὶ δύναμιν φαινόμενα. » Καὶ ταῦτ᾽ εἰ-

APXAIOAOTIAX BIBA. B. ΚΕΦ. ΙΓ΄

[106,107.]
CAP. XIII.

Quumque fama accepisset Pharaothen AEgyptiorum regem,
sub quo ipse fugerat , esse defunctum, petiit a Raguelo, ut
sibi non gravate concederet cognatorum suorum bono in
AEgyptum proficisci : et assumpta Sapphora, quam uxorem
duxerat, Ragueli filia, liberisque ex ea susceptis, Gerso
et Eleazaro , properavit in Egyptum ire. Istis autem ex no-
minibus Gersus quidem juxta Hebrzorum linguam signifi-
cat qnod in terram peregrinam venerit : Eleazarus vero,
quod dei patrii auxilio /Egyptios effugerit. At quum non
longe a limitibus abessent, Dei jussu ei obviam fit Aaron
frater : cui indicavit qua in monte acciderant quaeque sibi
praeceperat Deus. llis autem ulterius progressis occurre-
runt primores Hebreorum, qui de adventu ejus inaudive-
rant : quibus Moyses miracula , quod sibi ea narranti fidem
non habuerint, ob oculos posuit. llli vero inadmirationem
eorum , qua; necopinpantes viderant, traducti, animos sum-
pserunt, et de oinnibus spem bonam conceperunt, tan-
quam Deo securitati ipsorum provisuro. '

2. Quum vero Hebreos jam sibi obsequen!es haberet
Moyses , eoque deductos ut. in potestate ipsius se futuros
pollicerentur et pre se ferrent libertatis desiderium, re-
gem adiit τορι gubernaculo nuper admotam , alque ei
commemoravit quantum /Egyptiis ab /Etliiopibus, agros
eorum vastantibus , contemptui habitis profuerat, militize
labores , tanquam suorum rem egerit , perferens ; ipsumque
edocuit , ut pro istis summum adierit discrimen , nec dignas
pro meritis gratias ab illis acceperit : pariter etiam quae
sibi in monte Sinzo contigerant , quum voces a Deo prola-
las , tum et rerum miracula, ad fidem iis quee mandaverat
faciendam, sibi visa sigillatim exposuit, eumque obtestatus
est ne incredulus Dei voluntati esset impedimento.

3. Rege autem irridente, reipsa ei specimen dedit Moyses
prodigiorum qua in monte Sinzo conspexerat. At ille
indignabundus ipsum quidem sceleratum appellat , ut qui
olim ex servitute JEgyptiaca evaserit, et nunc per fraudem
et malitiam redierit, id agens ut preestigiis et magicis artibus
populum traheret in sui admirationem. Dumque hzc di-
cit, jubet sacerdotes eadem ostenta sibi reprosentare,
quod /Egyptii etiam istarum artium scientiam habeant ,
[et non solus ipse divina polleat virtule, eo scilicet miri
aliquid in medium afferens , ut apud rudes et indoctos fidem
inveniat;] ipsisque virgas suas projicientibus, in. dracones
versa sunt. Moyses autem, his nihil perculsus, dixit, « ne
ipse quidem, o rex, sapientiam JEgyptiorum despicio :
attamen quc ego operor tanto prastantiora esse aio
quam istorum magiam et artem, quanto divina ab huma-
nis distant. Ostendam vero qure mea sunt non praestigias et
simulationem veritatis, sed Dei providentia et virlule. in
conspectum venire. « Quumque liec dixisset, virgam in

5185.) ANTIQ. JUD. LID. 11. CAP. XIV.

Ξῶν μεθίησιν ἐπὶ τῆς γῆς τὴν βαχτηρίαν, χελεύσας αὐ-
τὴν εἰς ὄφιν μεταθαλεῖν. Ἢ δ᾽ ἐπείθετο, xai τὰς τῶν
Αἰνυπτίων βαχτεηιρίας, al δράκοντες ἐδόχουν, περιιοῦ-
cu κατήσθιε, μέχρι πάσας ἀνάλωσεν, Εἶτ᾽ εἰς τὸ

5 ἐχυτῆς σχῆμα μεταπεσοῦσαν χομίζεται Μωῦσῆς.
ζ΄. Ὁ δὲ βασιλεὺς οὐδέν τι μᾶλλον τούτω πραχθέντι
χαταπλήττεται, προσοργισθεὶς δὲ χαὶ μηδὲν αὐτῷ
Ξρογωρήσειν εἰπὼν ἐχ τῆς xav! Αἰγυπτίων σοφίας xal
δεινότητος , χελεύει τὸν ἐπὶ τῶν "E6paiav τεταγμένον
'ῳ ἀγξεκίαν αὑτοῖς ἄνεσιν παρέμειν τοῦ πονεῖν, ἀλλὰ
ξλείοαι τῶν πρότερον χαχοῖς αὐτοὺς χαταναγχάζειν. Ὁ
δὲ ἄχυρον αὐτοῖς παρέχων εἷς τὴν πλινθείαν πρότερον,
οὐχ ἔτι παρεῖχεν, ἀλλ᾽ ἡμέρας μὲν ἐπὶ τοῖς ἔργοις ταλαι-
τωρεῖν ἐποίει. νυχτὸς δὲ συνάγειν τὸ ἄχυρον. Καὶ τοῦ
u δεινοῦ διπλασίονος ὄντος αὐτοῖς, ἐν αἰτίαις Μωὺῦσῆν
εἶχον, ὡς τῶν ἔργων αὐτοῖς xal τῆς ταλαιπωρίας oV
ἐκεῖνον χαλεπωτέρας γεγενημένης. Ὁ δ᾽ οὔτε πρὸς
τὰς τοῦ βασιλέως ἀπειλὰς ἔκαμνεν οὔτε πρὸς τὰς τῶν
Ἑῤραίων μέμψεις ἐνεδίδον, τήν τε ψυχὴν παραστησά-
Ὁ μενος πρὸς ἑκάτερον, ἐπὶ τὸ πονεῖν χαὶ τοῖς οἰχείοις
ἐχπορίζειν τὴν ἐλευθερίαν ὑπήνεγχε. Καὶ παραγε-
νόμενος πρὸς τὸν βασιλέα ἔπειθεν αὐτὸν ἀπολύειν τοὺς
Ἑβραίους ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄρος, ἐχεῖ θύσοντας τῷ Θεῷ "
τῶτο γὰρ αὐτὸν χεχελευχέναι" xal μηδὲν ἀντιπράττειν
eis ἐχεῖνος βούλεται, τὴν δ᾽ εὐμένειαν αὐτοῦ περὶ παν-
τὸς ποιούμενον συγχωρεῖν αὐτοῖς τὴν ἔξοδον, μὴ xai
λάθη τούτων χωλυτὴς γενόμενος αὑτὸν αἰτιάσασθαι
πατῶν, ὅσα παθεῖν εἰχὸς τὸν ἀντιπράττοντα Θεοῦ προσ-
ταγμασι" τοῖς γὰρ χόλον ἐφ᾽ αὑτοὺς χινήσασι θεῖον
. ἐξ ἁπάντων φύεσθαι τὰ δεινά " xal οὔτε γῇ τούτοις οὔτε
d*9 φίλος οὔτε γοναὶ τέχνων χατὰ φύσιν, ἀλλ᾽ ἐχθρὰ
πάντα xai πολέμια᾽ πειραθήσεσθαί τε τούτων Αἰγυ-
πτίους ἔφασχε, μετὰ xai τοῦ τὸν “Εὐραίων λαὸν ἀπελ-

ἡεῖν ἐκ τῆς χώρας αὐτῶν, ἀκόντων ἐχείνων.

ΚΕΦ. IA'.

» Τοῦ δὲ βασιλέως ἐχφαυλίζοντος τοὺς Μωῦὐσέως λό-
τοὺς xai μηδεμίαν ἐπιστροφὴν ἔτι ποιουμένου, πάθη
δεινὰ τοὺς Αἰγυπτίους κατελάμβανεν᾽ ὧν ἔχαστον ἐχθή-
ἔολαι, διά τε τὸ μὴ πρότερόν τισι συμδάντα τοῖς Αἰ-
«ὑπτίοις εἰς πεῖραν ἐλθεῖν, χαὶ διὰ τὸ βούλεσθαι Moi-

& τῖν υηδὲν ὧν προεῖπεν αὐτοῖς ψευσάμενον ἐπιδεῖξαι,
χαὶ ὅτι συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις μαθοῦσι φυλάττεσθαι
-ατὰ ποιεῖν ἐχείνοις, u3, δυσαρεστήσῃ τὸ θεῖον μηδ᾽
εἰς ὀδγὴν περιτραπὲν ἀμύνηται τῆς ἀδικίας αὐτούς. 'O
122 ποταμὸς αὐτοῖς αἱματώδης Θεοῦ χελεύσαντος ἐρρύη,

0 πίνεσθαί τε μὴ δυνάμενος, καὶ πηγὴν ἑτέραν ὑδάτων
οὐκ ἔρουσιν᾽ οὐχὶ τὴν 4gónv δὲ μόνον ἦν τοιοῦτος,

ἀλλὰ χαὶ τοῖς πειρωμένοις κίνειν ἀλγήματα χαὶ πι-
χρὰν ὀδύνην προσέφερεν. "Hv δὲ τοιοῦτος μὲν Αἰγυ-
πτίοις" Ἕδραίοις δὲ γλυχὺς χαὶ πότιμος χαὶ μηδὲν

x) τοῦ κατὰ φύσιν παρηλλαγμένος. Πρὸς οὖ οὖν τὸ παρά-
δοξον ἀμηχανήσας ὃ βασιλεὺς, xal δείσας περὶ τῶν
Αἰγυπτίων, συνεχώρει τοῖς “Εἰ δραίοις ἀπιέναι, καὶ τοῦ

uu

4."

[τ08,109.1 ΤΙ

terram demittit, jussitque eam iu colubrum sese explicare,
Illa dicto paruit, et /Egypliorum virgas, qux draconum
specie oculis obversabantur, unam post aliam aggressa ede-
bat , donec omnes consumpserat. Deinde in suam formam
reversam sustulit Moyses.

4. Rex autem hoc facto nihil quidem magis commovetur,
sed indignatus , nec quidquam eum profecturum esse dicens
ex sua in /Egyplios sollertía et calliditate, praecipit przefecto
Hebraeorum , ut nuliam eis a laboribus requiem concederet ,
sed graviori quam antea operandi necessitati parére cogeret.
1116 vero , quum prius eis paleas soppeditaret ad lateres con-
ficiendos , non amplius earum copiam fecit : sed die quidem
eos operibus urgebat preinebatque, nocte vero ad paleas
colligendas adigit. Et quum seerrumus illis duplicarentur,
Moysi succensebant , quod ipse in causa fuerit cur illis cre-
verit labor pariter ac miseriz.. llle vero neque propter regis
minas studium intermisit, neque Hebrzsorum querelis et
increpationibus cessit; sed, obfirmato contra utrumque
animo , nullum laborem recusavit ut suos in libertatem as-
sereret, liaque ad regem accedens, operai dedit nt ei
suaderet dimittere Hebraeos ad montem Sin;um , illic Deo
sacrificaluros, (hoc enim ipsum pr«cepisse, ) neque contra
voluntatem ejus resistere οἱ repugnare : sed , ipsius bene-
volentiam rebus omnibus anteferendo , illis exeundi pote-
statem facere, ne forte contra nitlendo seniet. aliquando
incusaret, sí quid ipse tale patiatur, quale eum passurum
esse verisimile sit, qui Dei maudatis obsistat. lis enim,
qui iram Dei in se concilarint, ex omni re oborituras esse
calamitates : qnibus utique neque terra peque aer amicus,
neque progenies sit ut fert natura; sed inimica omnia et
infesta. Alque hzc mala persensuros esse /Egyptios edi-
cebat, simul et populum Hebraicam ex eorum regione,
illis invitis, egressurum esse.

CAP. XIV.

Rege vero despectui labente verba Moysis, neque vel
tantillum ad ejus monita advertente, mala gravissima
in /Egyptios incubuerunt : qua singulatim recensebo, tum
quod nulli genti. antea admota /Egyplii sunt expert! , tum
quod ostendere volo Moysen in iis quie preedixerat nihil
omnino mentitum esse, et quía conducit hominibus £//a
cognoscentibus cavere sibi ne eadem atque illi committant ,
ne numen offendatur aut ira impellatur ad iniquitates
eorum persequendas. Amnis enim ipsis Dei jussu san-
guineus fluebat, adeo ut ad potum adhiberi non potuerit :
nec alius est illis aquarum fons. Neque colore solum san-
guinem referebàt, sed etiam iis, qui de eo bibere volue-
runt, dolores excitabat atque acres cruciatus. Talis autem
erat solis quidein AEgyptiis; Hebrais vero dulcis et pota-
bilis, et nihil a natura sua mutatus. Eo igitur prodigio
rex in angusiias adductus, metuensque /Egypliis, perui-

12

χαχοῦ λωφήσαντος, πάλιν τὴν γνώμην μετέθαλεν, οὐκ
ἐπιτρέπων τὴν ἄφοδον αὐτοῖς

β΄. Ὁ δὲ Θεὸς, ἀγνωμονοῦντος χαὶ μετὰ τὴν ἀπαλ-
λαγὴν τὴς συμφορᾶς οὐχέτι σωφρονεῖν ἐθέλοντος, dA-

& λὴν τοῖς Αἰγυπτίοις ἐπιφέρει πληγήν. Βατράχων
πλῆθος ἄπειρον τὴν γῆν αὐτῶν ἐπεθόσχετο" μεστὸς δὲ
τούτων καὶ ὁ ποταμὸς ἦν, ὡς διαμωμένους τὸ ποτὸν
τῷ τῶν ζώων ἰχῶρι χεχαχωμένον λαμθάνειν ἐναπο-
θνησχόντων xo συνδιαφθειρομένων τῷ ὕδατι. “Η τε

10 χώρα αὐτῶν μεστὴ xax ἦν ἰλύος, γεννωμένων τε
χαὶ ἀποθνησχόντων, τάς τε xat οἶχον αὐτῶν διαίτας
ἡφάνιζον ἐν βοτοῖς εὑρισχόμενοι xal ποτοῖς χαὶ ταῖς
εὐναῖς αὐτῶν ἐπιπολάζοντες, ὀδμή τε χαλεπὴ ἦν καὶ
δυσώδης ἀποθνησχόντων τῶν βατράχων χαὶ ἐν αὐτῇ

15 διεφθαρμένων. Ὑπὸ δὲ τούτων τῶν χαχῶν ἐλαυνομέ-
νων τῶν Αἰγυπτίων, τὸν Μωῦσῆν ἐχέλευσεν ὃ βασι-
λεὺς οἴχεσθαι τοὺς "E6palou; λαύόντα. Παραχρῆμα
τοῦτ᾽ εἰπόντος, ἠφάνιστο τῶν βατράχων τὸ πλῆθος χαὶ
f τε γῇ καὶ ὁ ποταμὸς εἰς τὴν ἰδίαν φύσιν χατέστη-

30 σαν. Φαραώθης δὲ, ἅμα τοῦ τε πάθους ἀπήλλαχτο
ἡ 15, καὶ τῆς αἰτίας ἐπελέληστο xal τοὺς "E6patouc
χατεῖχε- xal ὥσπερ πλειόνων παθημάτων φύσεις βου-
λόμενος μαθεῖν οὐκέτ᾽ ἠφίει τοῖς περὶ τὸν Μωῦσῆν
ἐξιέναι, φόδῳ μᾶλλον ἢ φρονήσει ταύτην αὐτοῖς ἐπι-

25 τρέπων.

X. Πάλιν οὖν ἄλλου χαχοῦ προσόδολῇ μετήει τὸ
θεῖον αὐτοῦ τὴν ἀπάτην. Φθειρῶν γὰρ τοῖς Αἰγυπτίοις
ἐξήνθησεν ἄπειρον τι πλῆθος ἔνδοθεν ἀναδιδομένων"
ὑφ᾽ ὧν χαχοὶ χαχῶς ἀπώλλυντο, μήτε λουτροῖς μήτε

30 γρίσεσι φαρμάχων διαφθεῖραι τὸ γένος αὐτῶν δυνά--
μενοι. Καὶ πρὸς τοῦτο τὸ δεινὸν ὁ τῶν Αἰγυπτίων
βασιλεὺς ταραχθεὶς, καὶ δείσας δωοῦ τὸν ὄλεθρον τοῦ
λαοῦ, χαὶ τὴν αἰσχύνην δὲ τῆς ἀπωλείας λογισάμενος,
ἐξ ἡμίσους ὑπὸ φαυλότητος ἠναγχάζετο σωφρονεῖν.

35 Τοῖς μὲν γὰρ 'E6patot αὐτοῖς ἐδίδου τὴν ἄφοδον, xal
πρὸς τοῦτο λωφήσαντος, τέχνα χαὶ γυναῖχας ὅμηρα
τῆς ὑποστροφῆς αὐτῶν χαταλιπεῖν αὐτοὺς ἠξίου. Προσ-
εξαγριαίνει δὴ τὸν Θεὸν, νομίσας ἀπατήσειν αὐτοῦ τὴν
πρόνοιαν, ὥσπερ Μωῦσέως, ἀλλ᾽ οὐχ ἐχείνου, τιμω-

40 ροῦντος τὴν Αἴγυπτον ὑπὲρ τῶν ᾿Εδραίων. Θηρίων
γὰρ παντοίων καὶ πολυτρόπων, ὧν εἰς ὄψιν οὐδεὶς ἀπην-
τήχει πρότερον, τὴν χώραν αὐτῶν ἐγέμισεν, ὑφ᾽ ὧν
αὐτοί τε ἀπώλλυντο xal ἡ γῇ τῆς ἐπιμελείας τῆς παρὰ
τῶν γεωργῶν ἀπεστέρητο. Εἰ δέ τι xal διέφυγε τὴν

45 ὑπ᾽ ἐχείνοις ἀπώλειαν, νόσῳ τοῦτο, xal τῶν ἀνθρώπων
ὑπομενόντων, ἐδαπανᾶτο.

δ΄, Τοῦ δὲ Φαραώθου μηδ᾽ οὕτως εἴχοντος τοῖς τοῦ
Θεοῦ βουλήμασιν, ἀλλὰ τὰς μὲν γυναῖκας συναπαίρειν
τοῖς ἀνδράσιν ἀξιοῦντος, καταλιπέσθαι δὲ τοὺς παῖδας,

δ0 οὐχ ἠπόρει τὸ θεῖον τὴν πονηρίαν αὐτοῦ ποιχίλοις χαχοῖς
xa μείζοσιν τῶν προενδεδημηχότων μετερχόμενον βα-
σανίσαι" ἀλλὰ γὰρ δεινῶς αὐτοῖς ἐξηλχοῦντο τὰ σώ-
ματα, τῶν ἐντὸς διαφθειρομένων. Καὶ τὸ πολὺ τῶν
Αἰγυπτίων οὕτως ἀπώλλυτο. Μηδ᾽ ὑπὸ ταύτης δὲ τῆς

(85,86.)

APXAIOAOTIAEZ BIBA. B. ΚΕΦ. IA.

[105,110.]

sit Hebrzeos abire : verum ubl malum cessaverat , rursum a
sententia sua discessit, eosque noluit dimittere.

2. Deus autem , quod in eum ingratus exstiterat rez et
ἃ calamitate Jiberatus sapere noluerat, aliam /Egyptiis in-
tulit plagam. .Ranarum vis immensa terram eorum popu-
labatur; atque fluvius etiam iis abundabat, ut nulla
potum haurientibus aqua suppeteret, nisi istorum anima-
lium cruore polluta et inquinata , multis in ea morientibus
simul et putrescentibus. Quin et tota terra Egyptiorum
fvedata erat turpi limo, enascentibus subinde ranis et inter-
euntibus : domesticam etiam vilze eorum consuetudinem
perturbarunt , in eduliis et potu reperta, et in lectis eorum
oberrantes ; denique et odor gravis erat et foetidus ex ra-
nis continuo exspirantibus et in limo putrescentibus. His
autem malis dum exagitabantur AEgyptii, Moysen cum
Hebraeis discedere jubebat rex. 1llico , quam haec dixisset,
evanuit ranarum multitudo , terraque simul et flumen ad
pristinam naturam rediere. Pharaothes vero ut primum
terra eo inalo liberari cceperat , et causze illius oblitos est et
Hebraeos detinuit : et, quasi plurium calamitatum vim ex-
periri vellet, Moysen populumque ab egressu prohibuit,
quem prius , timore potius compulsus quam prudentia du-
ctus , illis concesserat.

3. Rursum igitur alterius mali inflictione astutiam ejus
persequitur numen. — Pediculorum enim vis innumera e
corporibus /Egypliorum pullulabat : quibus mali male per-
ierunt, ut qui neque lavacris neque medicamentorum
inunctionibus eos enecare potuerint. — Hac calamitate rex
perturbatus , siniul etiam metuens ne populus intereat , se
cumque reputans grave interitus probrum, dimidia ex parte
ἃ prava ad saniorem mentem reductus est. Nam Hebrais
quidem ipsis abeundi veniam dat : quumque ad hoc a malo
respiraret, liberos et uxores ut reditus obsides trelinqui
postulabat. Quo fiebat ut Deum magis irritaret, existimando
se posse providentiam ejus fallere, quasi Moyses, non vero
ille , poenas ab /Egyptiis propter Hebraeos ex peteret. Nam
bestiolis variis et multiformibus , quales nemo antea vide-
rat , regionem opplevit : qui et hominibus ipsis exitio fue-
runt , adeo ut terra ab agricolis neglecta jacuerit et inculta.
Si quod vero animal interitum ex illis effugerit, lioc ipsum
morbo , cujus impetum homines sustinuerunt , conficieha-
tur.

4. Αἱ quum Pharaothes neque sic Dei voluntali cedere! ,
sed mulieres quidem cum viris abire juberet , relinqui vero
liberos , non cunctatus est Deus variis malis et gravioribus
iis, quae prius populo insederant , malitiam ejus persequi
et castigare : sed fecit ut corpora illorum fede pustulis exul-
cerarentur, interioribus consumptis. Atque ita magna pars
AEgyptiorum interiit. Rege vero neque post hanc plagam

»,1.}
πλτγῖς σωφρονιζοιεένου τοῦ βασιλέως, ,άλαζα, μήτε

τρότερον τοῦ oux Αἴγυπτον ἀέρος τοῦτο πεπονθότος
urr ὁμοία τῇ παρ᾽ ἄλλοις ὥρα χειμῶνος XXTt0UOT,
μεύων δὲ τῆς παρὰ τοῖς τὰ βόρειχ καὶ τὴν ἄρκτον νε-

suouiwa; ἔαρος ἀκμάζοντος, χατενεχθεῖσα τοὺς xap-
τοὺς αὐτῶν κχατέκχλασεν. — "Extta φῦλον ἀχρίδων
ξρέμεται τὴν ὑπὸ vj. ταλάζης μὴ καταδλαθεῖσαν
σποραν" ὥστε τερὸς ἀχριθὲς 1626 τοῖς Αἰγυπτίοις τὰς
ἀπὸ τῆς γῆς τῶν xaQTt6yw ἐλπίδας διολέσαι.

» εἰ Ἤρχει μὲν οὖν τὸν δίχα πονηρίας ἀνόητον καὶ
τὰ προειρημένα τῶνν »ιαρκῶν εἰς σύνεσιν xxi τοῦ συμ-
τέροντος τὴν ἐτείνοιαν ὠφελῆσαι" Φαρχώθης δὲ οὐ
πρῶτον ὑπὸ dip podes , ὅσον ὑπὸ καχίας, αἰσθόμενος
τῆς αἰτίας, uunc ἀντεφιλονείχει τῷ Θεῷ χαὶ τοῦ χρείτ-

h τονος ἐχὼν ποροδόττις ἐγένετο. Καὶ χελεύει μὲν τὸν
Meücz» μετά τε γυναικῶν xal παίδων ἀπάγειν τοὺς
Ἑβραίους, τὴν δὲ Astow αὐτοῖς χαταλιπεῖν, ἐφθαρμένης
αὑτοῖς τῆς οἰκείδς. "Fou δὲ Μωῦσέως οὐχὶ δίκαια
οἴσαντος αὐτὸν ἀξιοῦν. (δεῖν γὰρ αὐτοὺς τῷ Θεῷ τὰς

ἢ σίας ix τῆς λείας ἐπεενεγχεῖν,) xal τριδομένου διὰ
ταύτην τὴν αἰτίαν τοῦ χρόνου, σχότος βαθὺ χαὶ φέγ-
τὸς duotoovw περιχεῖται τοῖς Αἰγυπτίοις, ὑφ᾽ οὗ τάς
τε ὄνεις ἀποχλειοικένοις καὶ τὰς ἀνχπνοὰς ἐμφραττο-
υἷνοῖς ὑπὸ παχότυ,τος οἰχτρῶς τὲ ἀποθνίσχειν συνέθαινε

5 χαὶ δεδιέναι μὴ χκατατοθῶσιν ὑπὸ τοῦ νέφους. Εἴτα
τούτου διχαχεβδασθέντος μετὰ τρεῖς ἡμέρας xat τοσαύ-
τὰς γύχτας, ὡς οὐ ψκετενόει πρὸς τὴν ἔξοδον τῶν "E-
ἐρπίων 6 «Da pae, προσελθὼν ὃ Μωῦσῆς φησὶν, « ἄχρι
πότε ἀπειθεῖς τῇ τοῦ Θεοῦ γνώμη; χελεύει γὰρ οὗτος

3 ἀπολύειν τοὺς “ΕΠ ραίους χαὶ οὐχ ἔστιν ἑτέρως ἀπαλλα-
ναι τῶν χακῶν ὑμᾶς μὴ ταῦτα πουήσαντας. » Ὁ δὲ

βχσιλεὺς ὀργισθεὶς ἐπὸὶ τοῖς εἰρημένοις ἠπείλησεν αὐτοῦ
τὴν χεφ χλὴν ἀποτεμεῖν, εἰ πάλιν περὶ τούτων ἐνοχλῶν
αὐτῷ προσέλθοι. Μωυῦσῶς δὲ οὐχέτι αὐτὸς ποιΐσε-
3» Sat περὶ τούτων λόγους ἔφησεν, αὐτὸν δὲ ἐχεῖνον, σὺν
χαὶ τοῖς πρώτοις τῶν Αἰγυπτίων, παραχαλέσειν τοὺς
Ἑραίους ἀπελθεῖν. Καὶ ὁ μὲν ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀπαλ-
λᾶσσεται. ,
c. Ὃ δὲ Θεὸς, δηλώσας ἔτι μιᾷ πληγῇ τοὺς Αἰγυ-
(o πτίους καταναγχάσειν ἀπολῦσαι τοὺς Εὐραίους, ἐχέ-
λευσε Μωῦσῶν παραγγεῖλαι τῷ λαῷ θυσίαν ἑτοίμην
ἔγειν, παρασκευασαμένους τῇ δεχάτη τοῦ Ξιανθιχοῦ
uxvos εἰς τὴν τεσσαρεσχαιδιχάτην, ὃς παρὰ μὲν AL
Ὑὐπτίοις Φαρμουβὶ χαλεῖται, Νισὰν δὲ παρ᾽ “Εδραίοις,
4& ΜΙ χκεδόνες δ᾽ αὐτὸν Ξ'᾿χνθιχὸν προσαγορεύουσιν’ ἀπάγειν
τε τοὺς “Ἑδραίους πάντα ἐπιχομιζομένους. Καὶ 6 μὲν
ἑτοίμους ἔχων ἤδη τοὺς “Εδραίους πρὸς τὴν ἔξοδον xal
διχτάξας εἰς φρατριὰς ἐν ταὐτῷ συνεῖλεν. "Evard-
Gr; δὲ τῆς τεσσχρεσχαιδεχάτης, πάντες πρὸς ἔφοδον
δῦ ἔχοντες ἔθυον, xai τῷ αἵματι τὰς οἰκίας ἤγνιζον, ὑσ-
σύντυ χύμας ἀναλαύόντες xat δειπνήσαντες τὰ λοιπὰ
τῶνν χρεῶν ἔχαυσαν, ὡς ἐξελευσόμενοι. *Q6sv νῦν ἔτι
κατὰ τὸ ἔθος οὔτω» θύουεν, τὴν ἑορτὴν Πάσγα χκαλοῦν-
ttc σημαίνει δὲ ὑπερόασίχ, διότι κατ’ ἐχείνην τὴν

ANTIQ. JUD. LIB. 1I. CAP. XIV.

[uo:n.] 78

resipiscente , grando, qualis neque prius de calo /Egyptlo
deciderat, nec similis ei quae alibi tempestate hiberna de-
scendit, eaque major qua vere adulto ab incolis ad boream
el septentrioni subjectis conspicitur, superne delata
fructus eorum fregit et contrivit. Deinde locustarum gens
germen omne depascit, quod illzesum a grandine reliquum
factum est : adeo ut nulla prorsus fructuum ex terra col-
ligendorum spes /Eyypliis resederit.

5. Cuilibet sane, qui non improbus aeque fueril ac in-
sipiens , suffecerint jam dictze clades , tum ut in sapientia
proficeret , tum ut consideraret quid e re sua foret : at Pha.
raolhes non adeo ex imprudentia quam ex malilia, quum
causam intelligeret , pertinaciter Deo repugnabat et sponte
sua meliora consilia prodidit. — Moysen itaque Hebraeos
cum uxoribus et liberis jussit abducere , facultates tamen
suas JEgyptiia, quibus ómnia tot calamitatibus absumpta
erant, relinquere.
saequa ab eo postulari, (oportere enim ipsos ex rebus suis

Dum vero Moyses contenderet parum

Deo sacrilicium offerre,) et tempus multis verbis ultro ci-
troque habilis tererelur, densae tenebrae omnique prorsus
lumine vacuis circeumfusz sunt ;Egyptiis; adeo ut visu ob-
sesso spirituque ab aeris crassitlie intercluso miserabiliter
emori contigerit, alque incesseril. melus ne a caligiue ab-
sorberentur. — Deinde his post tres dies tolidemque noctes
discussis, quum nonduin paeuitendo adductus essel Pha!rao-
tlies ut liberum Hebraris exitum permitteret, Moyses ad eum
accedens ait, « quousque repugnabis Dei voluntati? ipse
enim jubet Hebreos dimitti : ieri aliter non potest ul a malis
liberemini , nisi haec feceritis. » Rex autem , iis quie dixe-
rat ira incensus, minalus est caput illi abscindere, si
rursum accederet et hac de re molestiam ipsi exluberet.
Moyses vero dixil se non amplius de his verba facturum :
sed illum ipsum, cum primoribus etiam /Egyptiorum,
Hebreos imploraturum esse ut discederent. — Atque his
dictis abiit.

6. Deus autem, ostendens adhuc una plaga percutien-
dos esse /Egyptios ut cogerentur Hebraeos dimittere , jussit
Moysen edicere populo ut in promptu liabeant eacrificium ,
praeparantes illud decima Xanthici mensis in quartamdeci-
mam (qui mensis apud /Egyptios quidem Pharmuthi voca-
tur, apud Hebraeos dutem Nisan , Macedones vero Xanthi-
cum euin appellant), dein ut et ipse Hebrcos ducat omnia
$ua secum portantes, Et ille quidem, quum Hebrzos ad
egressum expeditos haberet et per tribus dispositos, in uno
loco eos continebat. — Quartadecima autem illucescente,
omnes, quuin jam in eo essent uf egrederentur, sacrifica-
bant, atque sumplis hyssopi fasciculis, domos suas san-
guine victimarum purificabant : quumque coenassent, Lan-
quam exituri, reliquias carnium exusserunt. Unde mos
inolevit ut etiam nunc ita sacri(icemus, festum illud Pascha
nuncupantes : transitum autem id significat, quod illo ve-

74

ἑσπέραν ὁ Θεὸς αὐτῶν ὑπερδὰς Αἰγυπτίοις ἐναπέσχηψε
τὴν νόσον. Ἧ γὰρ φθορὰ τῶν πρωτοτόχων χατ᾽ ἐχείνην
ἔπεισι τὴν νύχτα τοῖς Αἰγυπτίοις, ὡς συνελθόντας
πολλοὺς τῶν περὶ τὸ βασίλειον διαιτωμένων τῷ Φα-
& ραώθῃ συμβουλεύειν ἀπολύειν τοὺς Eópaíou.. Καὶ
Μωῦσῷν χαλέσας ἐχεῖνος ἀπιέναι προσέταξεν, εἰ τῆς
χώρας ἐξέλθοιεν, παύσασθαι τὴν Αἴγυπτον χαχοπαθοῦ-
σαν ὑπολαδών. Δώροις τε τοὺς "E6paiouc ἐτίμων, ol
μὲν ὑπὲρ τοῦ τάχιον ἐξελθεῖν, of δὲ xal χατὰ γειτνια-
10 χὴν πρὸς αὐτοὺς συνήθειαν.

. ΚΕΦ. IE.

Καὶ οἱ μὲν ἐξήεσαν, χλαιόντων καὶ μετανοούντων,
ὅτι χρήσαιντο χαλεπῶς αὐτοῖς, τῶν Αἰγυπτίων. Τὴν
δὲ πορείαν ἐποιοῦντο χατὰ Λητοῦς πόλιν, ἔρημον
οὖσαν ἐν τοῖς τότε. Βαθυλὼν γὰρ ὕστερον χτίζεται

i$ ἐκεῖ, Καμόύσου καταστρεφομένου τὴν Αἴγυπτον. Συν-
τόμως δὲ ποιούμενοι τὴν ἄφοδον, εἰς Βελσεφῶντα qu
ρίον τριταῖοι παραγίνονται τῆς ᾿Ερυθρᾶς θαλάσσης.
Μηδενὸς δὲ τῶν ἀπὸ τῆς γῆς εὐποροῦντες διὰ τὴν ἐρη-
μίαν, πεφυραμένοις τοῖς ἀλεύροις καὶ πεπηγόσι μόνον
20 ὑπὸ βραχείας θερμότητος, τοῖς ἀπ᾽ αὐτῶν ἄρτοις διε--
τρέφοντο. — Kal τούτοις ἐπὶ τριάχονθ᾽ ἡμέραις ἐ χρή-
σαντο" πρὸς πλείονα γὰρ οὖχ ἐξήρχεσε χρόνον αὐτοῖς
ὅσα ix τῆς Αἰγύπτου ἐπεφέροντο, xal ταῦτα τὴν τρο-
φὴν ταμιευομένοις xal πρὸς ἀνάγκην, ἀλλὰ μὴ πρὸς xó-
15 pov αὐτῇ χρωμένοι. Ὅθεν εἷς μνήμην τῆς τότε ἐν-
δείας ἑορτὴν ἄγομεν ἐφ᾽ ἡμέρας ὀκτὼ, τὴν τῶν ἀζύμων
λεγομένην. Τὸ μὲν οὖν πᾶν πλῆθος τῶν μετανισταμέ-
vay γυναιξὶν ἅμα xal τέχνοις σχοποῦσιν οὐχ εὐαρίθμη-
TOY j * οἷ δὲ στρατεύσιμον ἔχοντες ἡλικίαν περὶ ἑξή
30 χοντα μυριάδες ἤσαν.
β΄. Κατέλιπον δὲ τὴν Αἴγυπτον μηνὶ Ξανθιχῷ,
πέμπτη καὶ δεχάτη χατὰ σελήνην, μετὰ ἔτη τριάχοντα
xai τετραχόσια ἢ τὸν πρόγονον ἡμῶν Αδραμον elc τὴν
Χαναναίαν ἐλθεῖν, τῆς δὲ Iaxe6ou μεταναστάσεως εἷς
845 τὴν Αἴγυπτον γενομένης, διαχοσίοις πρὸς τοῖς δεχάπεντε
ἐνιαυτοῖς ὕστερον. ΝΜωῦσῃ δ᾽ ἐγεγόνει μὲν ἔτος
ὀγδοηκοστὸν ἤδη, 6 δὲ ἀδελφὸς αὐτοῦ «pov τρισὶ
πλείοσιν. ᾿ΕἘπεχομίζοντο δὲ xal τὰ τοῦ Ἰωσήπου ὀστᾶ,
ταῦτ᾽ ἐχείνου τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ χελεύσαντος.

40 γ΄. Αἰγύπτιοι δ’ ἐπὶ τοῖς ἱΕδραίοις ἐξελθοῦσι μετε--

(87,58.)

vóouv, xal τοῦ βασιλέως δεινῶς φέροντος, ὧς xarà Yon-

τείαν τὴν Μωῦσέως τούτων γεγονότων, ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐγνώ-
χεσαν ἀπίεναι. Καὶ λαθόντες ὅπλα χαὶ παρασχευὴν ἐδί-
toxov, ὡς ἐπανάξοντες αὐτοὺς εἰ χαταλάθοιεν" xal γὰρ
&& οὐχέτ᾽ αὐτοὺς ἐντεύξεσθαι τῷ Θεῷ τὴν γὰρ ἔξοδον
αὐτοῖς γεγονέναι. Κρατήσειν δὲ ῥαδίως αὐτῶν ὑπέλα--
Gov ἀνόπλων τε ὄντων xal ὑπὸ τῆς ὁδοιπορίας χεχο-
πωμένων. Καὶ παρ᾽ ἑκάστων ἀναπυνθανόμενοι 5|
χωρήσειαν, ἐπέσπευδον τὴν δίωξιν, χαίτοι χαλεπῆς
δ0 οὔσης ὁδευθῆναι τῆς γῆς. οὐ στρατοπέδοις μόνον ἀλλὰ
xai xa0' ἕνα. Μωῦσῷς δὲ ταύτη τοὺς "E6paíouc
ἀπήγαγεν, ἵν᾽, εἰ μετανοήσαντες οἱ Αἰγύπτιοι διώχειν

APXAIOAOLTAZ BIBA. B. ΚΕΦ. IE.

[rijg]

spere Hebra-os praeteriens Deus pestem in /Egyptos itumi-
serit. /Egyptiis enim illa nocte perierunt primogenita omnia :
adeo ut plurimi, quí prope regiam circumquaque versa-
bantur, concurrerint, ut Pharaothi persuaderent dimittendos
esse Hebraeos. Atque ille, accito Moyse, jussit eos abire ,
ratus fore ut, si ex regione discederent , calamitatibus libe-
raretar JEgyptus. Hebreos etiam muneribus prosequuti
sunt, alii quidem, ut citius exirent, alii vero propter vici-
nitatis mutus consuetudinem.

CAP. XV.

Et illi quidem egressi sunt, flentibus JE£gyptiis et peeni-
tentibus, quod tam male eos tractarint, Iter autem facie-
bant per Latopolim , tunc desertam. ]llic enim postea con-
dita est Babylon, qunm Cambyses Egyptum devastaret.
Celerrime autem et per viarum compendia abeuntes, tertia
die accesserunt Belsephontem , locum ad Rubrum mare
situm. Quum vero terree fructuum copiam nullam habe-
rent, quod essent illa loca deserta , panibus victitabant , qu1
de farina leviter subacta et exiguo calore percocta facti es-
sent. Atque his ad trigesimum usque diem sunt usi : nam
ad longius temporis spatium ea ipsis non sufficiebant qua»
secum ex JEgypto attulerant, idque victum parce ex
necessitate dispensantibus , et non ad satietatem eo uten-
bus. Unde in memoriam istius inopi: per octo dies
festum celebramus , quod dicitur Azymorum. Εἰ multitu-
do quidem migrantium una cum liberis οἱ uxoribus tanta
erat, ut haud facile numerando percenseri potuerit; qui
vero ad militarem statem pervenerant, sexcenta erant
millia. |

2. Reliquerunt autem JEgyptum mense Xanthico, luna
quintadecima, anno quadringentesimo trigesimo, postquam
Abramus pater noster in Chanane;am venit, et post Jacobi
migrationem in Egyptum anno ducentesimo quintodecimo.
Moyses autem annum tunc agebat octogesimum ; Aaron
Deportabant etiam

secum ossa Josephi, prout ille filiis suis mandaverat.

vero frater ejus triennio erat major.

3. AEgyptios autem Hebreorum egressus ponituit * re-
geque segre ferente, quasi ista Moysis imputanda essent
prastigiis , contra eos proficisci constituerunt. Arreptis-
que armis el apparatu eos persequebantur, reducturi, si
modo assequi daretur. Etenim non amplius eos Deo sup-
plicaturos esse ; quippe quod illis exitus contigerit. Existi-
mabant etiam facile se illos superare posse , utpote inermes
et itinere defatigatos. — Atque obvium quemque rogitantes
qua tendissent Hebraei, cursu incitato eos insequebantur,
tamebsi illac difficile fnerit iter non solum exercitibus, sed
expeditis quoque viatoribus. Moyses autem liac Hebraos
abduxerat , ut si Egyptii , poenitentia impulsi , cum infestis

(5.).9.}

ἐθέλοιεν, τιμωρίαν τῆς πονηρίας xai παραθάσεως τῶν
ὡμολογημένων ὑ ὑπόσγοιεν- xal διὰ Παλαιστίνους, ὃ δυσ-
μενῶς ἔχοντας χατὰ παλαιὰν ἀπέχθειαν οὖσαν, ὅπωσ-
ojw ἐβουλεύετο λανθάνειν ἀπερχόμενος" ὅμορος γὰρ
5 ἐστὶ τῇ τῶν Αἰγυπτίων χώρα. Καὶ διὰ τοῦτο τὴν μὸν
ἄγουσαν εἰς τὴν Παλαιστίνην οὐχ ἀπήγαγε τὸν λαὸν,
ἀλλὰ διὰ τῆς ἐρήμου, πολλὴν ἀνύσας ὁδὸν xai χαχο-
ταϑήσας, ἠθέλησεν ἐμόαλεῖν εἰς τὴν Χαναναίαν, ἔτι δὲ
καὶ διὰ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, χελεύσαντος ἀγαγεῖν τὸν
W λσὸν εἰς τὸ Σιναῖον ὄρος, ἐχεῖ ποιήσοντας τὰς θυσίας.
Καταλαδόντες δὲ τοὺς ἱΕθραίους οἱ Αἰγύπτιοι εἰς μάχην
παλρεαχευάζοντο, xai συνελαύνουσιν αὐτοὺς ὑπὸ πολυ-
χειφίας εἰς ὄλίγον χωρίον. 'ἙἘξαχόσια γὰρ αὐτοῖς &o-
wzzx εἵπετο σὺν ἱππεῦσι , πενταχισμυρίοις xai ὁπλιτῶν
I$ μυριάδες ἦσαν εἴκοσι“ τάς τε ὁδοὺς ἀπεφράγνυσαν αἷς
φεύξεσθαι τοὺς ᾿ΕΘραίους ὑπελάμδανον, μεταξὺ χρη-
μνῶν αὐτοὺς ἀπροσδάτων xal τῆς θαλάττης ἀπολαμδά-
τῦντες τελευτᾷ γὰρ εἰς αὐτὴν ὅρος, ὑπὸ τραχύτητος
ὁδῶν ἄπορον καὶ φυγῆς ἀπολχμθανόμενον. ᾿Γοιγαροῦν
χ ἐν τ. συμδολῇ τῇ πρὸς θάλασσαν τοῦ ὄρους τοὺς
Ἑδραίους ἀπέφραττον τῷ στρατοπέδῳ, χατὰ στόμα
τοῦτο ἱδρυσάμενοι, ὅπως τὴν εἰς τὸ πεδίον ἔξοδον ὦσιν
αὐτοὺς ἀφηρημένοι.
δ΄. Mz" οὖν ὑπομένειν πολιορχουμένων τρόπῳ διὰ
t5 τὴν ἔνδειαν τῶν ἐπιτηδείων δυνάμενοι μήτε φυγῆς εὖ-
πορίαν δρῶντες, ὅπλων τε σπανίζοντες, εἰ xal uays-
σῆαι δόξειεν αὐτοῖς, ἐν ἔλπίδι τοῦ πάντως ἀπολέσθαι
χαϑεστήχεσαν, el μὴ παραδώσουσιν ἑαυτοὺς τοῖς Αἰγυ-
πτίοις ἐθελουσίως. Καὶ τὸν Μωῦσην ἠτιῶντο, πάν-
» wv ἐπιλελησμένοι τῶν ix Θεοῦ πρὸς τὴν ἐλευθερίαν
αὐτοῖς σημείων γεγονότων, à ὡς καὶ τὸν προφήτην παρορ-
υῶντα xal τὴν σωτηρίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενον ὑπὸ
ἀπιστίας λίθοις ἐθελῆσαι βαλεῖν, παραδιδόναι τε σφᾶς
«οἷς Αἰγυπτίοις διεγνωχέναι. Πένθος τε ἦν xal ὀδυρ-
x μὸς γυναιχῶν xal παίδων πρὸ ὀφθαλμῶν ἐ χόντων τὸν
ὄλεθρον, ὄρεσι xai θαλάσσῃ περιχεχλεισμένων xat πο-
λεμίοις xai φυγὴν οὐδαμόθεν ix τούτων ἐπινοούντων.
ε΄. Mesi δὲ, χαίπερ ἀγριαίνοντος πρὸς αὐτὸν τοῦ
πλήθους, οὔτ᾽ αὐτὸς ἐνέκαμνε τῇ περὶ αὐτοὺς προνοία
ὦ χαὶ τῷ Θεῷ χατεφρόνει, τά τε ἄλλα πρὸς τὴν ἔλευθε--
βίαν αὐτοῖς ὅσα προεῖπε παρεσχηχότι χαὶ μηδὲ τότ᾽
αὐτοὺς ἐάσοντι ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς γενομένους ἢ δουλεύειν
ἢ ἀπολέσθαι. Καὶ στὰς ἐν μέσοις, « οὐδὲ ἀνθρώποις,
« εἶπε, χαλῶς τὰ παρόντα πεπολιτευμένοις πρὸς ἡμᾶς
5 « ἐδίχαιον ἦν ἀπιστεῖν, ὡς οὐχ ὁμοίοις ἐσομένοις πρὸς
«τὰ μέλλοντα, τῆς δὲ τοῦ Θεοῦ νῦν ἀπογινώσχειν T
a προνοίας μανίας ἔργον ἂν εἴη, παρ᾽ οὗ πάνθ᾽ ὑμῖν
« ἀπήντηκεν, ὅσα δι’ ἐμοῦ πρὸς σωτηρίαν χαὶ τὴν
" ἀπαλλαγὴν τῆς δουλείας οὐδὲ προσδοχῶσιν ὑπέσχετο.
89 « Μᾶλλον δ᾽ ἐχρῆν ἐν ἀ ἀπόροις, ὡς δοχεῖτε. γεγενημέ-
« vouc βοηθὸν ἐλπίζειν τὸν Θεὸν, οὗ xai τὸ νῦν εἷς ταύ-
«τὴν ἡμᾶς περιχεκλεῖσθαι τὴν δυσχωρίαν ἔργον, iv
«ἐξ ἀμηχάνων, ὅθεν οὔτ᾽ αὐτοὶ voullers σωτηρίαν
« ἕξειν οὔθ᾽ οἱ πολέμιοι, ἐκ τούτων ῥυσάμενος τὴν τε

ANTIQ. JUD. LIB. II. CAP. XV.

[us,s.]] 1785

agminibus sequi se vellent, poenas malitiz pactique violati
persolvereot : Pabestinis etiam, quos ob veterem simultatem
sibimet infensos habuerunt Hebrei, quovis modo, dum
iter faceret, latere volebat : est enim illorum regio Egypto
contermina. —Proindeque populum ducens non recta con-
tendit Palestinam, sed per desertum , multis confectis ili-
neribus , malisque pressus, Chananeam ingredi voluit. His
accessere Dei mandata, jubentis populum adduci ad mon-
lem Sinseum , illic ei sacrificaturum. JEgyptii.autem, quum
Hebraeos assequuli fuissent, ad pugnam sese accinxerunt,
eosque multitudine circumfusa in arctum redigunt. Nam
currus sexcenli eos sequebantur, cum equitum quinquaginta
millibus, et ducentis millibus peditum : viasque obsede-
rant, quibus Hehr&os e manibus evasuros esse existima-
baut , inter preecipitia inaccessa et mare conclusos tenentes.
Nam in illad procurrit mons, praeruptus et invius , fugam-
que probibens. Hebrseos itaque montem inter οἱ nare obei-
dione premebant, castris ad hoc ostium positis, ut pre-
cluderetur iis exitus ad planitiem.

3. Itaque quum neque obsessorum more subsistere pro-
pter commeatus inopiam potuerint, neque fuga evadendi
viam perspexerint, neque arma haberent, etsi quam
maxime pugnare vellent ; nibil iis preeter interitus exspecta-
tionem supererat, ni sese /Egypliis voluntarios dederent.
Moysen eliam incusarunt, signorum obliti quz pro ipsorum
libertate ediderat Deus , eoque processerunt, ut prophetam
hortantem et salutem illis pollicentem prt incredulitate
lapidare voluerint , seque in Kgyptiorum potestatem tradere
decreverint. Atque luctus erat et lamentatio mulierum et
liberorum , mortem ante oculos habentium; quuin essen!
montibus et mari simul et hostibus circumquaque inclusi ,
nec de ulfa ex hisce effugiendi via cogitarent.

5. Moyses autem, utut in eum efferata erat multitudo,
neque ipse quicquam de cura illorum remisit et Deo confi
debat , qui et alia que prsedixerit pro eorum libertate pre-
stitisset, et tunc eos inimicis non sit permissurus , vel in
servitutem retrahendos vel morti tradendos. Quumque me-
dius in concione constitisset , ait, « bominibus quidem, si
« in praesenti res vestras bene gesserint, laud equum es-
« set diffidere, veluti ad easdem in posterum gerendas mi-
« nus idoneis : nunc vero de Dei providentia vos desperare,
« summae fuerit dementis; qui omnia ea in vos contulit,
« quze per me pro salute vesíra ac liberatione a servitule
« ne sperantibus quidem promisit. Magis autem oportet
« VOS, in angustiis ut putalis constitutos, Deum auxiliato-
« rem exspectare ; qui vos in arctum hunc locum nunc con-
« cludi voluit, ut, quum neque vosmetipsi existimaretis,
« neque inimici, ex his diflicultatibus vos in tulum recipi

76

e ἰσχὺν ἐπιδείξηται τὴν ἑαυτοῦ xal τὴν περὶ ἡμᾶς πρό-
« vouxv. Οὐ γὰρ ἐπὶ μιχροῖς τὸ θεῖον τὴν ἑαυτοῦ συω-
« μαχίαν οἷς ἂν εὔνουν ἢ δίδωσιν, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ οἷς ἀνθρω»-
« πίνην ἐλπίδα μὴ βλέπη πρὸς τὸ χρεῖττον παροῦσαν.
« Ὅθεν τοιούτῳ βοηθῷ πεπιστευχότες, ᾧ δύναμις χαὶ
« τὰ μιχρὰ ποιῆσαι μεγάλα xai τῶν τηλικούτων ἀσθέ-
« νειαν χαταψηφίσασθαι, μὴ καταπέπληχθε τὴν Αἰ-
« γνπτίων παρασκευὴν, μηδ᾽ ὅτι θάλασσα καὶ χατόπιν
« ὑμῖν ὄρη φυγῆς 690v οὐ παρέχοντα, διὰ τοῦτ᾽ ἀπογι-
ι0 « γώσχετε τῆς σωτηρίας" γένοιτο γὰρ ἂν xal ταῦθ᾽ ὑμῖν
« πεδία τοῦ Θεοῦ θελήσαντος, xal γῇ τὸ πέλαγος. »

ΚΕΦ. IG.

Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγεν αὐτοὺς ἐπὶ τὴν θάλασσαν. τῶν
Αἰγυπτίων ὁρώντων. Ἐν ὄψει τε γὰρ ἦσαν καὶ τῷ
πόνῳ τεταλαιπωρημένοι τῆς διώξεως εἰς τὴν ὑστεραίαν

15 τὴν μάχην ὑπερθάλλεσθαι καλῶς ἔχειν ὑπελάμθανον.
Ἐπεὶ δὲ πρὸς τῷ αἰγιαλῷ Μωῦσῆς ἐγεγόνει, λαδὼν
τὴν βαχτηρίαν τὸν Θεὸν ἱχέτευε xal σύμμαχον χαὶ
βοηθὸν ἐχάλει λέγων οὕτως, « οὐδ᾽ αὐτὸς μὲν ἀγνοεῖς,
« ὦ δέσποτα, ὅτι φυγεῖν ἡμῖν ἐκ τῶν παρόντων οὔτε

" « χατὰ δώμην οὔτε κατ᾽ ἐπίνοιάν ἐστιν ἀνθρωπίνην,
« ἀλλ᾽ ἤδη τι πάντως σωτήριον στρατῷ, τῷ χατὰ τὴν
« σὴν βούλησιν ἀφέντι τὴν Αἴγυπτον, σόν ἐστιν ἐχπο-
« ρίζειν. Ἡμεῖς τε ἄλλην ἀπεγνωχότες ἐλπίδα καὶ μη-
e Zxvhv, εἷς τὴν ἀπὸ σοῦ μόνου χαταφεύγομεν, xat εἴ τι

25 « παρὰ τῆς σῆς προνοίας ἔλθοι ἐξαρπάσαι τῆς Αἰγυ-

« πτίων ὀργῆς ἡμᾶς δυνάμενον ἀφορῶμεν. ᾿Αφίχοιτο
« δὲ τοῦτο ταχέως, τὴν σὴν ἐμφανίζον ἡμῖν δύναμιν,
« χαὶ τὸν λαὸν, ὑπὸ ἀνελπιστίας χαταπεπτωχότα πρὸς
« τὸ χεῖρον, ἀνάστησον εἷς εὐθυμίαν χαὶ τὸ περὶ τῆς
0 « σωτηρίας θάρσος. Ἔν οὐχ ἀλλοτρίοις δ᾽ ἐσμὲν τοῖς
« ἀπόροις, ἀλλὰ σὴ μὲν ἢ θάλασσα, σὸν δὲ τὸ περι-
« χλεῖον ἡμᾶς ὄρος, ὡς ἀνοιγῆναι μὲν τοῦτο σοῦ χελεύ-
« σαντος, ἠπειρωθῆναι δὲ καὶ τὸ πέλαγος, εἶναι δὲ ἡμῖν
« ἀποδρᾶναι xal δι’ ἀέρος, δόξαν ἰσχύϊ τῇ σῇ τοῦτον
86 « ἡμᾶς σώζεσθαι τὸν τρόπον. »
- β΄, Τοσαῦτα ἐπιθειάσας τύπτει τῇ βαχτηρία τὴν θά-
λασσαν, ἣ δὲ ὑπὸ τῆς πληγῆς ἀνεχόπη, xai εἰς ἑαυτὴν
ὑποχωρήσασα γυμνὴν ἀφίησι τὴν γῆν ὁδὸν "EÓpaiotc
εἶναι xal φυγήν. Μωῦσῆς δὲ δρῶν τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ
40 Θεοῦ χαὶ τὸ πέλαγος ἐχχεχωρηχὸς αὐτοῖς τῆς ἰδίας
ἠπείρου, πρῶτος ἐνέδαινεν αὐτῇ, xal τοὺς “Εὐραίους
ἐχέλευεν ἕπεσθαι διὰ θείας ὁδοῦ ποιουμένους τὴν πο-
ρείαν, xal τῷ χινδύνῳ τῶν παρόντων πολεμίων ἥδομέ-
νους xai χάριν ἔχοντας διὰ τὴν παράλογον οὕτως ἐξ

46 αὐτοῦ σωτηρίαν ἀναφανεῖσαν.

γ΄. Τῶν δὲ οὐχ ὀχνούντων, ἀλλ᾽ ἱεμένων μετὰ σπου-
δῆς ὡς συμπαρόντος αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ, μαίνεσθαι μὲν
αὐτοὺς Αἰγύπτιοι τὸ πρῶτον ἐδόχουν ὡς ἐπὶ πρόδηλον
ὄλεθρον ὁρμωμένους" ἐπεὶ δ᾽ ἑώρων ἀδλαθεῖς ἐπὶ τὸ

50 πολὺ προχεχοφότας xol μηδὲν αὐτοῖς ἐμπόδιον μηδὲ

δυσχερὲς ἀπαντῆσαν, διώχειν ὡρμήχεσαν αὐτοὺς, ὡς
χἀχείνοις ἠρεμήσοντος τοῦ πελάγους, xal προτάξαντες

(89,9υ.)

σι

ΕΞ

APXAIOAOTIAZ BIBA. B. ΚΕΦ. IG.

[13,114.]

« posse, ex iis vos eripiendo el potentiam suam ostende-
« rel et circa nos providentiam. Deus enim iis, quos bene-
« volentia prosequitur, non parvis in rebus suum accom-
« modat auxilium, sed tum demum, quum videt hominibus
« nullam superesse spem meliorum. Unde vos tali adjutore
« fretos, qui et parva in magna potest extollere, tantarum-
« que copiarum vires imminuere et debílitare, ne terreat
« /Egypliorum apparatus : neque propter fugam mari et
« montibus a tergo impeditam de salute desperate ; nam οἱ
« iati, Deo ita volente, vobis erunt in planitiem, et mare
« vertelur in lerram. »

CAP. XVI.

Heec quum dixisset, eos ad mare ducebat, spectantibus
/Egypliis. Nam in conspectu erant, et, persequendi labore
fatigati, pugnam ia crastinum diem differre e re sua esse
existimabant. Ut primum vero ad littus venerat Moyses,
arrepta virga, Deum, ut auxilio sibi foret et adjumento,
invocat hisce verbis : « tu quidem, o domine, minime
« ignoras, quod frustra viribus aut cogitatione humana ni-
«limur ut mala prasentia vitemus atque effugiamus.
« Sed jam tuum est aliquid plane salutare exercitui expe-
« dire, qui tuse obsequendo voluntati "Egyptum reliquit.
« Nos enim, alia omni de spe dejecli et consilio destituti,
« ad te solum confugimus, tuam opem implorantes; et sus-
« pensis animis exspectamus quid tua nobis constituat pro-
« Videntia, ut ex /Egyptiorum ira furentium manibus eri-
« piamur. Quicquid autem hoc sit , quam ocissime veniat,
« tuam nobis potentiam ostendens : atque populo, ex rerum
« desperatione in pejus labenti , animos restilue, et in salu-
« tis spem fiduciamque erige. Non in aliis sumus difficul-
« tatibus, quam quas tua habes in potestate : nam (uum
« quidem est mare, tuus vero et mons qui nos circumdat :
« Ita ut hic quidem, te jubente, aperiri possit; mare ve-
« ro in terram converti; possumus etiam per aerem subli-
« mes ferrj et evadere, si eo modo nos servari vult tua po-
« tentia. »

2. His Deum precatus mare virga percutit. Istud vero
ictn retunditur ; et, se ipsum in se recipiens, nudam relin-
quit terram, qua fugam capesserent Hebrei. Moyses au-
tem Dei prasentiam perspiciens, et mare illis de solo suo
cessisse, primus vada ingreditur : jussitque Hebreos sequi ,
semita incedentes a Deo palefacta, tam de hostium eos in-
sectanlium periculo sibimet gratulantes, quam Deo gratias
agentes , qui illis adeo insperatam ex eo ad salutem aperuit
viam.

3. At quum illi , nihil conctandum rati , valde properarent
Dei przsentia freti, primum insanire visi sunt /Egypliis,
ut qui in manifestam sese conjicerent perniciem. Postquam
vero eos satis salvos.longius aliquanto processisse conspexe-
rant, nullo illis occurrente impedimento aut difficultate
objecta , impetu facto persequi eos cceperunt, quasi el ipsis
in tranquillum cessurum esset mare : et proemissis equi

ἰφ6.91.}

τὴν ἵππον χατέδαινον. ᾿Ἑδραῖοι δὲ καθοπλιζομένους
χαὶ τὸν χρόνον εἷς τοῦτο τρίδοντας ἔφθασαν ἐπὶ τὴν
ἀντιπέραν γὴν ἀπαθεῖς ἐχφυγόντες. “Ὅθεν xai θαρ-
ςπλεωτέροις συνέθαινε πρὸς τὴν δίωξιν ὡς οὐδὲν οὐδ᾽

s αὐτῶν πεισομένων εἶναι" Αἰγύπτιοι δ᾽ ἐλάνθανον ἰδίαν
ὁδὸν Ἕδραίοις γεγενημένην, ἀλλ᾽ οὐχὶ χοινὴν ἐμδαί-
γοντες, χαὶ μέχρι σωτηρίας τῶν κεχινδυνευχότων πε-
ποιγαένην, ἀλλ᾽ οὐχὶ xal τοῖς ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ τῇ τούτων
ὡρμημένοις χρήσασθαι θέλουσιν. Ὥς οὖν ὃ τῶν Αἷ-

M «υὑπτίων στρατὸς ἅπας ἐντὸς ἦν, ἐπιχεῖται πάλιν ἧ
θάλασσα, xai περιχαταλαμθάνει ῥοώδης ὑπὸ πνευμά-
τῶν χατιοῦσα τοὺς Αἰγυπτίους. Ομόῦροι τ᾽ ἀπ᾽ οὐρα-
νοῦ χατέθαινον, xai βρονταὶ σχληραὶ προσεξαπτομένης
ἀστραπῆς,, xal χεραυνοὶ δὲ κατηνέχθησαν. “Ὅλως 8

ιν οὐδὲν ἦν τῶν ἐπ᾽ ἀπωλεία χατὰ μῆνιν Θεοῦ συμπι-
πτόντων ἀνθρώποις, ὃ μὴ τότε συνῆλθε" xol γὰρ νὺξ
αὐτοὺς ζοφώδης xxl σχοτεινὴ χατέλαθε. Καὶ οἱ μὲν
οὕτως ἀπώλοντο πάντες, ὡς μηδ᾽ ἄγγελον τῆς συμφο-
5X; τοῖς ὑπολελειμμένοις ὑποστρέψαι.

» ξ΄. Τοὺς δ᾽ “Ἑδραίους οὐδὲ χατασχεῖν ἦν ἐπὶ τῇ
γαρᾶ τῆς παραδόξου σωτηρίας χαὶ τῇ τῶν πολεμίων
éxmArtx, βεδαίως νομίζοντας ἠλευθερῶσθαι, τῶν
ἀναγχαόντων δουλεύειν διερθαρμένων, καὶ τὸν Θεὸν
εὕτως ἐναργῶς ἔχοντας βοηθοῦντα. Καὶ οἱ uiv aó-

3 τοί τε τὸν χίνδυνον οὕτως ἐχφυγόντες xal προσέτι τοὺς
ἐχθροὺς ἐπιδόντες χεχολασμένους, ὡς οὐχ ἄλλοι τινὲς
μντιαηνεύονται τῶν πρόσθεν ἀνθρώπων, ἐν ὕμνοις ἦσαν
xxi παιξιαῖς ὅλην τὴν νύχτα, xol Moos; ᾧδὴν εἷς
τὸν Θεὸν ἐγκώμιόν τε xal τῆς εὐμενείας εὐχαριστίαν

Ὁ περιέχουσαν ἐν ἑξαμέτρῳ τόνῳ συντίθησιν.

ε΄. Ἐγὼ μὲν οὖν ὡς τὖρον ἐν ταῖς ἱεραῖς βίόλοις,
οὕτως ἕχαστον τούτων παρέδωχα. Θαυμάσῃ δὲ μη-
£e τοῦ λόγου τὸ παράδοξον, εἰ ἀρχαίοις ἀνθρώποις xai
πονηρίας ἀπείροις ηὑρέθη συγτηρίας ὁδὸς xai διὰ θα-

- λάσσης.. εἴτε χατὰ βούλησιν Θεοῦ εἴτε χατ᾽ αὐτόματον,
ὁπότε καὶ τοῖς περὶ τὸν ᾿Αλέξανδρον τὸν βασιλέα τῆς
Μαχεδονίας χθὲς xal πρῴην γεγονόσιν ὑπεχώρησε τὸ
Πεμφύλιον πέλαγος καὶ ὁδὸν ἄλλην οὐχ ἔχουσι πα--
ρέσχε τὴν δι᾽ αὐτοῦ, καταλῦσαι τὴν Περσῶν ἡγεμονίαν

ὦ τοῦ Θεοῦ θελήσαντος. Καὶ τοῦτο πάντες διιολογοῦσιν
οἱ τὰς ᾿Αλεξάνδρου πράξεις συγγραψάμενοι. Περὶ μὲν
οὖν τούτων ὡς ἑχάστῳ δοχεῖ διαλαμθανέτω.

c. ἘΣ δ᾽ ὑστεραίᾳ τὰ ὅπλα τῶν Αἰγυπτίων, προσε-
νεχθέντα τῷ στρατοπέδῳ τῶν “Εδραίων ὑπὸ τοῦ ῥοῦ

ts χαὶ τῆς βίας τοῦ πνεύματος ἐπ᾽ ἐχεῖνο ἐχδιδούσης, ὃ
Μωῦσῆς, xal τοῦτο εἰκάσας τῇ τοῦ Θεοῦ προνοίᾳ γεγο-
νέναι, ὅπως μηδὲ ὅπλων ὦσιν ἄποροι, συναγαγὼν, καὶ
τούτοις σχεπάσας τοὺς 'Εδραίους, ἦγεν ἐπὶ τὸ Σιναῖον
ὅρος, θύσων ἐκεῖ τῷ Θεῷ χαὶ τὰ σῶστρα τῆς πληθύος

t6 ἀποδώσων, καθὼς αὐτῷ xal προείρητο.

ANTIQ. JUD. LIB. IT. CAP. XVI.

[nus] 77

tibus in vada descendebant. Hebrei vero, dum illi
arma induerent et aliquantisper íd agendo morarentur, in
adversum líttus incolumes evaserunt. Unde et Egyptii ad
eos persequendos facti sunt audaciores, ac si foret ut ipsi
similiter nihil mali paterentur. Quippe ignorarunt Agyptil
quod viam tenuerint Hebrzis solis constitutam, non aliis
tritam , paratamque in periclitantium salutem, non iis qui
in aliorum exitium properantes ea uti volunt Itaque quum
jam universus Agyptiorum exercitus ín vada intrasset,
rursus se diffundit mare , et cum impetu a ventis propellen-
tibus delatum JEgyptíos fluctibus circeumdatos obruit. Im-
bres etiam de coelo descenderunt , et aspera tonitrua fulgu-
ribus simul intermicantibus : insuper et fülmina jactaban-
tur. Ad summam concursus erat omnium quz ab irato
Deo liominibus ad perniciem immitti solent : nam et nox
eos opprimebat caliginosa et tenebricosa. — Ac isti quidem
universi adeo perierunt, ut nec nuncius cladis ad domi
relictos reverteretur.

4. Hebrei autem vix se prie gaudio continnerunt ex tam
insperata salute et hostium strage, existimantes semet in
firmam stabilemque libertatem vindicari, nemine super-
etite qui se in servitutem retraheret, praeserlim quum Deum
manifesto adeo sibimet in subsidium venientem habuerint.
Et illi quidem ipsi, quod periculum íta effugerant , hostes-
que praterea maximo post hominum memoriam supplicio
viderant affectos , in hymnis et hilaritate totam noctem exc-
gerunt : et Moyses canticum in Deum componit versibus
senariis, quod et laudes ejus complectitur et gratiarum
actiones ejus de benevolentia.

5. Et ego quidem prout sacris in libris scriptum reperie-
bam, horum unumquodque memorice prodidi. Nemo vero
narrationem ut incredibilem miretur, si antiqui homines
οἱ malitie expertes in maris scissura viam ad salutem inve-
nerint, sive Dei voluntate sive sponte nature : quandoqui-
dem heri et nudiustertius iis, qui sub duclu erant Ale-
xandri Macedonim regis, cessit Pamphyliam mare, et
aliam viam non habentibus illac iter aperuit, quum Deus
Persarum imperium evertere decrevisset. — Atque hoc
omnes testantur, qui Alexandri res gestas scriptis manda-
runt. Atenim de lis quisque, ut libuerit, sentiat.

6. Postera vero die quum sestus ventis adjuvantibus arma
AEgyptiorum in líttus ejecisset, ubi tum Hebrei castra po-
suerant, Moyses, hoc ipsum conjiciens Dei providentia
factum esse, ne armis essent destituti, ea colligens, iis-
que tegens muniensque Hebra&os, duxit eos ad montem
Sinseum, Deo illic sacrificaturus et munera pro salute populi

oblaturus, prout ipsi antea imperaverat Deus.

I

e

78 (05,03.
BIBAION TPITON.

— ID 990«m-——

α΄. Ὥς Μωῦσῇς τὸν λαὸν ἀπὸ Αἰγύπτου ἀναλαδὼν ἤγαγεν ἐπὶ
τὸ Σιναῖον ὄρος, πολλὰ ταλαιπωρήσαντα ἐν τῇ ὁδοιπορίᾳ.

β΄. Ὡς πολεμήσαντες "E6patote Ἀμαληκῖται xai οἱ πέριξ ἧτ-
τήθησαν, καὶ Ἰσραηλῖται τὴν πολλὴν τῆς στρατιᾶς ἀπέδα-
λον πληθύν.

γ΄. Ὅτι τὸν πενθερὸν αὑτοῦ Ἰοθόρην Μωῦσῆς, παραγενόμε-
voy πρὸς αὐτὸν εἰς τὸ Σιναῖον, ἀσμένως ὑπεδέξατο.

δ΄. Ὡς ὑπέθετο διατάξαι τὸν λαὸν αὐτῷ κατὰ χιλιάρχους καὶ
ἑχατοντάρχους, ἄταχτον ὄντα τὸ πρῶτον' καὶ ὡς ἕκαστα
τούτων ἐποίησε Moos κατὰ τὴν τοῦ πενθεροῦ παραίνεσιν.

ε΄. Ὥς ἀναδὰς Μωῦσῆς ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄρος xai λαθὼν παρὰ
τοῦ Θεοῦ τοὺς νόμους τοῖς "E6patot ἔδωκεν.

ς΄. Περὶ τῆς σχηνῆς ἣν κατεσχεύασεν ἐν τῇ ἐρήμῳ Μωῦσῆς
εἰς τιμὴν τοῦ Θεοῦ, ὥστε ναὸν εἶναι δοχεῖν.

ζ'͵ Τίνες τοῖς ἱερεῦσίν εἶσιν αἱ στολαὶ xai ἡ τοῦ ἀρχιερέως"
κερὶ τῆς τοῦ Ἀαρὼν ἱερωσύνης, καὶ τῶν ἀγνειῶν καὶ θυσιῶν
ol τρόποι" xal περὶ τῶν ἑορτῶν, xai ὡς ἐχάστη τῶν ἡμερῶν
διχτέταχται᾽ ἄλλοι τε νόμοι.

ἡ. Ως ἐχεῖθεν ἄρας Moo? ἤγαγε τὸν λαὸν εἰς τοὺς ὄρους
τῶν Χαναναίων, καὶ τοὺς κατασχεψομένους αὐτῶν τήν τε
χώραν καὶ τῶν πόλεων τὸ μέγεθος ἐξαπέστειλεν.

θ΄. Ὅτι τῶν πεμφθέντων μετὰ τεσσαραχοστὴν ὑποστρεψάντων
ἡμέραν, καὶ λεγόντων οὐκ ἀξιομάχους αὐτοὺς, ἀλλὰ τὴν
τῶν Χαναναίων ὑπεξαιρόντων δυνάμιν, τὸ πλῆθος ταραχθὲν
xai πεσὸν εἷς ἀπόγνωσιν, ὥρμησεν ὡς καταλεῦσαι τὸν Μωῦ»
σῆν, καὶ πάλιν εἰς τὴν Αἴγυπτον ἀποστρέψαι δουλεύειν διε-
γνωχότες.

c. Καὶ ὡς ἐπὶ τούτῳ Μωυσῆς διαγαναχτήσας, τὸν Θεὸν αὐτοῖς
ἐπὶ ἔτη τεσσαράχοντα, τὴν ἐπὶ τῆς ἐρημίας διατριδὴν, προεῖ-
πεν ὠργίσθαι, καὶ μήτ᾽ εἰς Αἴγυπτον ὑποστρέφειν μήτε λα-
δεῖν τὴν Χαναναίαν.

Περιέχει ἡ βίόλος χρόνον ἐτῶν β΄.

«-““Φ» 90 cin

ΚΕΦ. Α΄.

Παραδόξου δὲ τοῖς Ἑ ὀραίοις τῆς σωτηρίας οὕτω γε-
νομένης, δεινῶς ἐλύπει πάλιν αὐτοὺς, ἀγομένους ἐπὶ τὸ
Σιναῖον ὅρος, fj χώρα τελέως οὖσα ἔρημος χαὶ τῶν τε
πρὸς τροφὴν αὐτοῖς ἄπορος, σπανίζουσα δὲ καὶ ὕδατος
εἰς τὸ ἔσχατον, xal μὴ μόνον ἀνθρώποις τι παρασχεῖν ἐν-
δεὴς, ἀλλὰ μηδ᾽ ἄλλο τι τῶν ζῴων ἱκανὴ βόσχειν" ψα-
φαρὰ γάρ ἐστι, καὶ νοτερὸν ἐξ αὐτῆς οὐδὲν ὅ τι χαὶ φῦ-
σαι χαρπὸν δύναιτο. Τοιαύτην δὲ οὖσαν τὴν χώραν
ἐξ ἀνάγκης ὥδευον, ἑτέραν ἀπελθεῖν οὐχ ἔχοντες.
᾿Ἐπεφέροντο δ᾽ dx τῆς προωδοιπορημένης ὕδωρ, τοῦ
στρατηγοῦ χεχελευχότος, καὶ τούτου δαπανηθέντος, ἐχ
φρεάτων ἐποιοῦντο τὴν ὑδρείαν ἐπιπόνως διὰ σχληρό-
vn: τῆς γῆς" καὶ τὸ εὑρισκόμενον δὲ πιχρὸν, ἀλλ᾽
οὗ πότιμον ἦν, καὶ τοῦτο δὲ σπάνιον. ᾿Αφιχνοῦνται

16 δὲ τοῦτον ὁδεύοντες τὸν τρόπον περὶ δείλην ὀψίαν εἰς

Μὰρ τόπον, οὕτω διὰ τὴν τοῦ ὕδατος χαχίαν ὀνομά-
σαντες" μὰρ γὰρ ἣ πιχρία λέγεται. Καὶ αὐτόθι τετα-

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. A.

[euim]

LIBER TERTIUS.

f. Quomodo Moyses populum ex to receptum deduxit
E montem Sinum , graviter afflictum et airitum ex iti-

nere. .

2. Quomodo Amalecite populique finitimi bellum inferentes
Hebrzis, ab íis devicti sunt, et Isreelitte magnam exercitus
sui partem amiserunt.

3. Quod Jothorem socerum suum Moyses, ad se venientem
in montem Sinsum, letus exceperit.

uomodo suasit ei ut Popotum antea incomposilum di-
videret, prafectosque designaret qui míillenis οἱ centenis
raessent : et ut ex soceri consilio singula hec constituit

4.

Oyses.

b. Quomodo Moyses in montem Sinzum ascendit et acce-
plas à Deo leges Hebreis dedit.

6. De tabernaculo, quod Deo statuit et sacravit Moyses in
solitudine ita ut templum specie referret.

7. Qualla fuerint vestimenta sacerdotum et pontificis : de Aa-
ronis sacerdotio, variisque purificationum et sacrificiorum
ritibus : atque de festis , et ut dies singuli dispositi erant :
tum leges aliz.

8. Quomodo Moyses castris motis populum duxit ad Chana-

nseorum confinia; et quosdam dimisit ad explorandam re-
glonem et urbium magnitudinem.

9. Qui míssi fuerant, post quadraginta dies reversi, suorum de-
primunt vires et Chananmorum potentiam extollunt : quo fit
ut multitudo , timore perculsa el in desperationem acta, ad
Moysen lapidandum incitaretur el consillum iniret de reditu
in Xxgyptum ad serviendum.

10. Utque Moyses , banc rem indigne ferens , preedixit, Deum
velle per quadraginta annos, quamdiu morarentur in so-
litudine , illis succensere; et neque in Egyptum reversa-
ros esse , neque occapaturos Chananzam.

Liber hic continet biennii historiam.

— "—— GG «m

CAP. I.

Quum autem hoc modo insperata Hebrseis salus contigis-
set, rursus eos, dum in montem Sineum ducerentur,
graviter afflixit regio plane deserta, tam necessariis ad
victum destituta , quam extrema aquarum inopia laborans,
ut non solum in hominum usum nihil suppeditaret , sed ne
pecudum quidem alimento quidquam idoneum. Nam tota
squalida est, et ne minimum humoris habens qui fructum in
apricum educeret. At vero hujusmodi regionem peragrare,
quum aliam non potuissent, necessitate cogebantur. Aquam
autem ducis jussu, secum deferebant ex locis quae jam per-
transierant : ea vero absumpta, aquationis causa puteos de-
primebant, magno labore propter duritiem terrae. Ac, quum
inveniretur aqua, amara erat et nequaquam potabilis , nec
ejus copia satis magna. In hunc modum iter facientes prima
vespera ad Mar locum pervenerunt , quem ob aquas vitio-

| sas ita appellarunt : amaritudo enim mardicitur. Ibique,

λαιπωρημένοι τῷ τε συνεχεῖ τῆς δδοιπορίας xal τῇ τῆς | continuis itineribus pariter ac ciborum inopia misere vexati,
τροφῆς ἀπορία (xo γὰρ xal τότ᾽ αὐτοὺς τελέως ἔπιλε- | (tunc enim illos omnino defecerat commeatus,) permanse-

(33—95-,

Aotztet ) χατάγονται. ᾿Φρέαρ γὰρ ἦν, (διὸ χαὶ μᾶλλον
ἔμειναν.) οὐδ᾽ αὐτὸ μὲν ἐξαρχεῖν δυνάμενον τοσούτῳ
στρατῷ, βραχεῖαν μέντοι παρέγον αὐτοῖς εὐθυμίαν ἐν
ἐχείνοις εὑρεθὲν τοῖς γωρίοις" xal γὰρ ἤχουον παρὰ
$ τῶν ἐξερευνώντων μηδὲν ἔμπροσθεν βαδίζουσιν εἶναι"
πιχρὸν δὲ ἐχεῖνο τὸ ὕδωρ χαὶ ἄποτον ἦν, οὖχ ἀνθρώποις
μένον, ἀλλὰ χαὶ τοῖς ὑποζυγίοις ἀφόρητον.
8΄, Ὁρῶν δ᾽ 6 Μωῦσῆς ἀθύμως διαχειμένους xal τοῦ
πράγματος τὸ ἀναντίλεχτον, (οὗ γὰρ χαθαρὸς ἦν στρατὸς,
. ὥστε τῷ βιαζομένῳ τῆς ἀνάγχης ἀντιτάξαι τὸ ἀνδρεῖον,
ἀλλὰ διέφθειρε τὸ κατ᾽ ἐχείνους γενναῖον παίδων τε xal
γυναικῶν ὄχλος ἀσθενέστερος τῆς ἐκ λόγων διδασχα-
λίας,) ἐν χαλεπωτέροις ἦν, τὴν συμφορὰν τὴν τῶν
ἁξάντων ἰδίαν αὐτοῦ ποιούμενος. Καὶ γὰρ οὐδ᾽ ἐπ᾽
1. ἄλλον τινὰ συνέτρεχον, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν, ἀντιβολοῦντες,
Τύναια μὲν ὃπὲρ νηπίων, οἱ δ᾽ ἄνδρες ὑπὲρ ἐκείνων, μὴ
περιορᾶν, ἀλλ᾽ ἐχπορίζειν αὐτοῖς ἀφορμήν τινα σωτη-
οἷἱας. “Ἰχετεύειν οὖν τρέπεται τὸν Θεὸν, μεταθαλεῖν τὸ
32602 ἐκ τῆς παρούσης χαχίας xai πότιμον αὐτοῖς παρα-
Καὶ κατανεύσαντος τοῦ Θεοῦ τὴν χάριν, λαθὼν
ἀποτοιλάδος τὸ ἄχρον ἐν ποσὶν ἐρριμμένης., διαιρεῖ
μέση, καὶ κατὰ μῆχος τὴν τοαὴν ποιησάμενος, ἔπειτα
μεθεὶς εἰς τὸ φρέαρ ἔπειθε τοὺς "EGpatouc τὸν Θεὸν ἐπή-
x9yy αὐτοῦ τῶν εὐχῶν γεγονέναι, xal ὑπεσ ἧσθαι τὸ
2 ὕδωρ αὐτοῖς παρέξειν οἷον ἐπιθυμοῦσιν, ἂν πρὸς τὰ ὑπ᾽
αὐτοῦ χελευόμενα μὴ ὀχνηρῶς, ἀλλὰ προθύμως ὕπουρ-
γῶσιν. Ἔρομένων δ᾽ αὐτῶν τί xal ποιούντων &v μετα-
βάλοι τὸ ὕδωρ εἰς xpsivrov, χελεύει τοὺς ἐν ἀχυῇ περι-
στάντας ἐξαντλεῖν, λέγων τὸ ὑπολειπόμενον ἔσεσθαι
Ὁ πότιμον αὐτοῖς προεχχενωθέντος τοῦ πλείονος. Καὶ οἵ
μὲν ἐπόνουν, τὸ δὲ ὑπὸ τῶν συνεχῶν πληγῶν γεγυωνα-
Gu£vov καὶ χεχαθαρμένον ἤδη πότιμον ἦν.
γ΄. Ἄραντες δ᾽ ἐκεῖθεν εἰς Ἦλιν ἀφιχνοῦνται, πόρ-
ρωθεν μὲν ἀγαθὴν ὁραθῆναι (xal γὰρ φοινιχόφυτος ἦν),
x; πλησιάζουσι δὲ ἀπηλέγψετο πονηρά. Καὶ γὰρ οἵ φοί-
γιχες, ὄντες οὗ πλείους ἑδδομήκοντα, δυσαυξεῖς τε ἦσαν
χαὶ γαμαίζηλοι c ὕδατος ἀπορίαν, ψαφχροῦ τοῦ παν-
τὸς ὄντος χωρίου " οὔτε γὰρ ἐκ τῶν πηγῶν, δώδεχα οὐ-
σῶν τὸν ἀριθυὸν, νοτερόν τι xal πρὸς ἄρδευσιν αὐτοῖς
&c ξιεπήδα χρήσιμον, ἀλλὰ μὴ δυναμένων ἐχόλύσαι μηδ᾽
ἀνασχεῖν, ἰχμάδες ἦσαν ὀλίγαι, xol διαμωμένοις τὴν
Vaud οὐδὲν ἀπήντα᾽ x&v εἴ τι δὲ στάζον ἔλαθον εἰς
γεῖρας, ἄχρηστον ηδρίσκετο ὑπὸ τοῦ θολερὸν εἶναι. Καρ-
πόν τε φέρειν ἦν ἀσθενῆ τὰ δένδρα, διὰ σπάνιν τῆς ἐξ
&; ὕδατος tl τοῦτο ἀφορμῆς xal παραχλήσεως, Εἶχον
οὖν ἐν αἰτία τὸν στρατηγὸν χαὶ χατεθόων αὐτοῦ, τὴν
ταλαιπωρίαν xai τὴν πεῖραν τῶν χαχῶν δι᾿ αὐτὸν πά-
σχεῖν λέγοντες. 'Γριαχοστὴν γὰρ ἐκείνην ὁδεύοντες
ἡμέραν, ὅσα uiv ἐπεφέροντο πάντ᾽ ἦσαν ἀναλωχότες,
5o μηδενὶ δὲ περιτυγχάνοντες δυσέλπιδες ἦσαν περὶ τῶν
ὅλων. Πρὸς δὲ τῷ παρόντι χαχῷ τὴν διάνοιαν ὄντες,
χαὶ ἐν ανήαη εἶναι τῶν ὑπηργμένων αὐτοῖς ἔχ τε τοῦ
Θεοῦ χαὶ τῆς Μωῦϊσέως ἀρετῆς xal συνέσεως χωλυόμενοι,

5: 2/£:v.

ANTIQ. JUD. LIB. IIT. CAD. I.

[n7-—15.] 79

runt. Nam puteus illic erat, (quamobrem eo magis mora-
bantur,) qui quidem sufficere tanto exercitui non poterat ,
nonnihil tamen eos consolabatur, in iis utpote locis inven-
tus : ab exploratoribus namqne acceperant , nihil in pro-
gressu reperturos : llla autem aqua amarulenta erat et nulli
potabilis , non hominibus solum, sed et ne jumentis quidem
ferenda.

2. Moyses autem quum vidisset populum animos despon-
dere, et rem ejusmodi esse ut verba contra valere non pos-
sent (non enim sincerus erat exercitus, qui necessitatis vio-
lentite opponeret fortitudinem; sed generosos animorum
Impetus retuderat puerorum et mulierum turba , imbecillior
quam ut ratione persuaderi posset,) in summas adductus est
angustias, omnium calamitatem perinde habens ac si sua
esset. Etenim ad alium quenquam se non conferebant , sed
ad ipsum, orantes atque obsecranles, mulieres quidem
pro infantibus, viri antem pro mulieribus, ne se neglige-
ret, sed aliquam ipsis viam ad salutem aperiret. ltaque ad
Deum precandum se convertit, ut aqua vitio praesenti me-
deri , eamque potabilem reddere dignaretur. Deoque hanc
gratiam annuente , baculi summitatem ad pedes jacentis
arripiens , mediam in longitudinem diffindit. Deinde in pu-
teum mittens, persuasit Hebrais, Deum preces ipsius
exaudivisse , atqne promisisse se talem illis, qualem desi-
derent, aquam esse suppeditaturum , modo ad jussa ipsius
exsequenda non segni, sed alacri animo sese accingerent,
Illis autem interroganlibus quid faetu opus esset ut aqua
in melíus mutaretur, jubet circumstantium robustissimum
quemque aquam exhaurire, dicens, majore ejus parte exi-
nanita reliquam potabilen fore. Atque illi quidem labo-
rem susceperunt : aqua vero , continuis ictibus exercita et
expurgata , mox potabiílis evasit.

3. Inde autem castris motis ad Elin pervenerunt, e
longinquo quidem aspectu puleram (namque palmis erat
consila), aditu vero iniqua deprehensa est. Palms enim
illae , non plures quam septuaginta, difficulter crescebant e$
humiles admodum erant ob aque penuriam, quod omnis iste
locus siccus esset et arenosus : neque ex fontibus, qui duo-
decim numero, humidi quidqnam prosiliebat et aquationi
idoneum, sed quumin iis nulla esset scaturigo et aque emer-
sio , rari erant humoris effluxus, et quamvis in arenam de-
foderent, nihil eis occurrebat : et si quid etiam stillans
deprehenderent , adeo turbidum erat, ut inutile invenirent.
Quin et arbores debiliores erant quam ut fructus ederent,
propter inopiam aqua, qua elicerentur et refocillarentur.
Dnctorem itaque reprehendebant, eumque clamore increpa-
bant , dicentes ipsum in causa fuisse quod tantum miserise
subirent et tot' mala experirentur. Nam, quum ille dies
tricesimus esset, ex quo iter ingressi sunt, commeatum
omnem secum deportatum absumpserant, nihilque repe-
rientes , paululum aberant ab omnium rerum desperatione.
Defixi autem in mali presentis cogitatione, nec in memo-
riam revocántes quanta illis effecta reddiderit Deus atque
Moysis virtus el sapientia , duci succensebant, et in eo erant

80 (»5,9e.)

δι᾽ ὀργῆς τὸν στρατηγὸν εἶχον, xal βάλλειν αὐτὸν ὡρ-
μήκεσαν, ὡς αἰτιώτατον τῆς ἐν ποσὶ συμφορᾶς.

. Ὁ δ᾽, οὕτως ἀνηρεθισμένου τοῦ πλήθους χαὶ
παρῶς ἐπ᾽ αὐτὸν κεχινημέ fvou, τῷ Θεῷ θαρρῶν χαὶ

5 τῷ συνειδότι τῆς τῆς περὶ τοὺς ὁμοφύλους προνοίας, πάρει-

σιν εἰς μέσους xal καταδοώντων xai τὰς χεῖρας ἐπὶ
τοῖς λίθοις ἐχόντων. ὋὉραβθῆναί τε χεχαρισμένος ὧν
xal πλήθεσιν ὁμιλεῖν πιθανώτατος χαταπαύειν ἤρξατο
τῆς ὀργῆς, μὴ τῶν παρόντων αὐτοὺς δυσχόλων μεμνη-

10 μένους λήθην E χεν τῶν ἔμπροσθεν εὐεργεσιῶν παρα-
χαλῶν, μηδ᾽ ὅτι νῦν πονοῦσι, τῆς διανοίας ἐχδάλλειν
τὰς τοῦ Θεοῦ χάριτας χαὶ δωρεὰς, ὦ ὧν μεγάλων χαὶ ἐχ
παραδόξου ἔτυχον γενομένων, προσδοχᾶν δὲ xal τῆς πα-
ρούσης ἀπαλλαγῆναι ἀμηχανίας ex τῆς τοῦ Θεοῦ χη-

15 δεμονίας, ὃν εἰχὸς δοχιμάζοντα τὴν ἀρετὴν αὐτῶν, πῶς
τε χαρτερίας ἔχουσι xal μνήμης τῶν προὐπηργμένων,
&l μὴ πρὸς ἐχεῖνα γίγνοιντο διὰ τὰ ἐν ποσὶ χαχὰ, γυμνά-
ζειν αὐτοὺς τοῖς ἄρτι χαλεποῖς" ἐλέγχεσθαι δὲ αὐτοὺς
oüx ἀγαθοὺς οὔτε περὶ τὴν ὑπομονὴν οὔτε περὶ τὴν

30 μνήμην τῶν εὖ γεγονότων, οὕτω μὲν τοῦ Θεοῦ xai
τῆς ἐχείνου γνώμης, χαθ᾽ ἣν ἐχλελοίπασι τὴν Αἴγυ-
πτον, καταφρονοῦντας, οὕτω δὲ πρὸς αὐτὸν τὸν ὑπη
ρέτην αὐτοῦ διατεθέντας, xal ταῦτα μηδὲν αὐτοὺς
διαψευσάμενον, περὶ ὧν εἴποι τε xod πράττειν xaT ἐν-

25 τολὴν τοῦ Θεοῦ χελεύσειε. Καταριθμεῖται οὖν πάντα,
πῶς τε φθαρεῖεν Αἰγύπτιοι, κατέχειν αὐτοὺς παρὰ τὴν
τοῦ Θεοῦ γνώμην βιαζόμενοι, xat τίνα τρόπον 6 αὐτὸς
ποταμὸς ἐκείνοις μὲν αἷμα ἦν xal ἄποτος, αὐτοῖς δὲ
πότιμος χαὶ γλυχύς" πῶς τε διὰ τῆς θαλάσσης, ἀναφυ-

80 γούσης αὐτοὺς πορρωτάτω, καινὴν 680v ἀπελθόντες,
αὐτῇ ταύτῃ σωθείησαν μὲν αὐτοὶ, τοὺς δὲ ἐχθροὺς ἐπί-
δοῖεν ἀπολωλότας, ὅτι τε σπανίζοντας ὅπλων εἰς εὖπο-
ρίαν ὃ Θεὸς χαὶ τούτων χαταστήσειεν, τά τε ἄλλα ὅσα
πρὸς αὐτῷ τῷ διαφθαρήσεσθαι δόξαντας γεγονέναι xal

86 σώσειεν ὁ Θεὸς ix παραλόγου xol ὡς δύναμις αὐτῷ " "
ἀπογινώσχειν δὴ μηδὲ νῦν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν, ἀλλ᾽
ἀοργήτως περιμένειν, λογιζομένους μὲν τὴν ἐπιχουρίαν
μηδὲ βραδεῖαν γενέσθαι, εἰ μὴ παραυτίχα, πρίν τι-
γος πειραθῆναι δυσχόλου, πάρεστιν, ἡγουμένους δὲ οὐ

40 χατ᾽ ὀλιγωρίαν μέλλειν τὸν Θεὸν, ἀλλ᾽ ἐπὶ πείρᾳ τῆς
ἀνδρείας αὐτῶν χαὶ τῆς περὶ τὴν ἐλευθερίαν ἡδονῆς,
ἵνα μάθοι πότερόν ποτε χαὶ τροφῆς ἀπορίαν χαὶ σπά--
vtv ὕδατος ὁπὲρ αὐτῆς ἐστὲ ἐνεγχεῖν γενναῖοι, ἢ δου-
λεύειν μᾶλλον ἀγαπᾶτε χαθάπερ τὰ βοσχήματα τοῖς

45 χρατοῦσι xai τοῖς πρὸς τὰς ἐχείνων ὑπηρεσίας ἀφθόνως
τρεφομένοις" δεδιέναι εἰπὼν οὐχ οὕτως ὑπὲρ τῆς ἕαυ-
τοῦ σωτηρίας (πείσεσθαι γὰρ οὐδὲν χαχὸν ἀδίκως ἀπο-
θανών), ἀλλ᾽ ὑπὲρ αὐτῶν, μὴ δι᾽ ὧν ἐπ᾽ αὐτὸν βάλ--
λουσι λίθων τοῦ Θεοῦ χαταφρονεῖν νομισθῶσιν.

5o ε΄. Οὕτως οὖν ἐπράῦνεν αὐτοὺς, xal τῆς μὲν τοῦ
βάλλειν ὁρμῆς ἐπέσχε, xal εἰς μετάνοιαν ὧν ἔμελλον
δρᾶν ἐπέτρεψε. Παθεῖν δ᾽ οὐκ ἀλόγως αὐτοὺς διὰ τὴν
ἀνάγχην τοῦτο νομίσας ἔγνω δεῖν ἐφ᾽ ἱχετείαν τοῦ Θεοῦ

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. A.

[119,120.]

ut ilium lapidarent, fanquam calamitatis, qua premeban-
tur, auctorem preecipuum.

4. 1116 vero, multitudine irritata et acriter in ipsum con-
citata, Dei auxilio fretus, sibique conscius, quod summa
fide contribulium saluti prospiciat, prodit in medium
dum vociferarent et s:xa manibus arriperent. Quumque
esset aspectu gratissimus et populari facundia quammaxime
polleret, ad iras eorum leniendas aggreditur, obsecrans
ne, in presens incommodum nimio plus intenti, priorum
beneficiorum oblivionem caperent ; nec, quia nunc inedia
laborent, ex anitno ejicerent Dei gratiam et munera , quibus
permagnis et preter opinionem cumulati fuerant : sed spe-
rarent etiam de presenti anxietate se dei providentía libe-
ratum iri, quem verisimile esset ad probandam eorum vir-
tutem, et quantum tolerantie haberent, utque memoria
prius ediia tenerent miracula, et annon ad illa respicerent
in angustias nunc adducti, rebus hisce adversis illos exer-
cere : eos vero redargui, quod in malis perferendis non recte
se gesserint, nec promeritorum bene meminerint, quum
Deum ejusque voluntatem, quam sequuti /Egyptum reli-
querant, adeo contemnant; ipsumque ejus minisirum tam
iniquis odiis persequantur, quem in iis quae dixerit, aut ex
Dei jussu fieri praceperit, nihil quicquam mentitum esse
compererint. Deinde singula enumerat : ut magna clade
affecti fuerint /Egyptii, quod ipsos contra Dei mandatum de-
tinere contenderint; et quo modo idem flumen illis qui-
dem cruentum et ad potum inutile, ipsis vero dulce fuerit
ac potabile; atque ut per mare, longissime ab ipsis refu-
giens, novam euntes viam , hac ipsi re &alutem quidem ac-
ceperint, inimicos vero internecione deletos spectaverint ;
quod etiam, quum arma non habuerint, ea ipsis abunde sup-
peditarit Deus; et ut s:epe alias, quum in extrema pericula
conjecti viderentur, ipsus ex improviso servarit Deus et ut
penes eum sit * * * Itaque ne nunc quidem de ejus provi-
dentia desperarent, sed tranquille exspectarent, cogitantes
quidem non sero venire auxilium, si non statim , priusquam
duriusculi aliquid fuerint experti, adveniat : secum vero
reputarent non ex negligentia cunctari Deum, sed ad forti-
tudinem illorum explorandam et libertatis amorem ; ut sibi
constaret utrum pro ea victus inopiam et aquse penuriam
aliquando fortiter tolerare possitis, an pecudum more potius
servire parati estis dominis et qui inipsorum usus et ministe-
ria saginare volunt: denique se quidem non tam de sua salute
sollicitum esse, cui nihil mali eveniret, si injuste morere-
tur, quam de ipsorum incolumitate , ne, dum se lapidarent,
Deum contemnere existimarentur.

5. lllos igitur hoc modo mitigavit, et a lapidibus quidem
jaciendis furentes continuit, et ad eorum quae facere parati
erant poenitentiam adduxit. Quum vero ei viderentur non
immerito ob hanc vitte necessitatem adeo commoveri , se-

(9&7.
χαὶ παράχλησιν ἐλθεῖν. Καὶ ἀναβὰς ἐπί τινα σχοπὴν
πλὴν ἥτει πόρον τινὰ τῷ λαῷ καὶ τῆς ἐνδείας ἀπαλ-
ἡχγήν" (£v αὐτῷ γὰρ εἶναι τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ χαὶ οὐχ
5 WE ) συγγινώσχειν τε τοῖς γῦν ὑπὸ τῆς ἀνάγκης
(422 τοῦ λαοῦ πραττομένοις, φύσει δυσαρέστου χαὶ φι-
γπϊτίου τοῦ τῶν ἀνθρώπων ἐν οἷς ἂν ἀτυγῇ γένους ὄν-
τὰς, Ὁ c Θεὺς προνοήσειν τε ἐπαγγέλλεται xat παρέ-
ιν ἀφορμὴν ἣν ποθοῦσι. Mec δὲ τοῦ Θεοῦ ταῦτ᾽
πώσας καταθαίνει πρὸς τὸ πλῆθος. ΟἿ δ᾽ ὡς ἑώρων
11i ταῖς ἐπαγγελίαις ταῖς παρὰ τοῦ Θεοῦ γεγηθότα, με-
τέραλον Ex τῆς χατηφείας ἐπὶ τὸ ἱλαρώτερον᾽ xai στὰς
astwx ἐν μέσοις ἥκειν ἔλεγε φέρων αὐτοῖς παρὰ τοῦ
Poo τὴν περὶ τῶν ἐνεστηχότων ἀπόρων ἀπαλλαγήν.
Καὶ μετ᾽ ὀλίγον ὀρτύγων πλῆθος (τρέφει δὲ τοῦτο τὸ
ivt ὡς οὐδὲν ἕτερον ὃ ᾿Αράδιος χόλπος) ἐφίπταται
τ μεταξὺ θάλασσαν ὑπερελθὸν, xal, ὑπὸ κόπον τε
112 τῆς πτήσεως xci πρόσγειον μᾶλλον τῶν ἄλλων
ἦν͵ χαταφέρεται εἰς τοὺς “ξὁραίους. Οἱ δὲ συλλαι-
ἤάνοντες, ὡς τροφὴν αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ ταύτην μηγανη-
ἐσαμένου, τὴν ἔνδειαν ἰῶντο. Καὶ Μωυσῆς ἐπ᾽ εὖ-
Ἰὰς τρέπεται τοῦ Θεοῦ, ταχεῖαν καὶ παρὰ τὴν ὑπόσχε-
ον ποιησαμένου τὴν ἐπιχουρίαν.
ς΄, Εὐθὺς δὲ μετὰ τὴν πρώτην ἀφορμὴν τῆς τροφῆς
xz δευτέραν αὐτοῖς χατέπευπεν ὁ Θεός. ᾿Ανέγοντος
5 νὰρ τοῦ Μωυσέως τὰς χεῖρας ἐπὶ ταῖς εὐχαῖς δρόσος
κατηνέζθη. Καὶ περιπηγνυμένης ταῖς χερσὶ Μωῦσῆς,
ἰπονήήσας χαὶ ταύτην εἰς τροφὴν ἥχειν αὐτοῖς παρὰ
τὴ Θεοῦ, γεύεται, χαὶ ἡσθεὶς, τοῦ πλήθους a ἀγνοοῦντος χαὶ
^i vro νίφεσθαι χαὶ τῆς ὥρας εἶναι τοῦ δετοῦ τὸ
Γυνόμενον, ἀνεδίδασκεν οὐ χατὰ τὴν ἐχείνων ὑπόληψιν
ἐπ᾿ οὐρανοῦ χαταφέρεσθαι τὴν δρόσον, ἀλλ᾽ ἐπὶ σωτη-
ja τῇ αὐτῶν xal διατροφῇ, Καὶ γευόμενος τοῦτ᾽ αὐὖ-
τὰς τ παρεῖχε πιστεύειν. ()ΐ δὲ, μιμούμενοι τὸν στρα-
755v, ἔδοντο τῷ βρώματι- μέλιτι γὰρ ἦν τὴν 1iv-
δ χύτγτα xal τὴν ἡδονὴν ἐμφερὲς, ὅμοιον δὲ τῇ τῶν
τρωμάτων βδέλλη,, τὸ δὲ μέγεθος τῷ χοριάνδρου σπέρ-
uis. Καὶ περὶ τὴν συλλογὴν λίαν αὐτοῦ ἐσπουδά-
xsr. Παρήγγελτο δ᾽ ἐξ ἴσου πᾶσιν ἀσσάρωνα
sto δ᾽ ἐστὶ μέτρον) εἰς ἑκάστην ἡμέραν συλλέγειν,
* ὡς οὐχ ἐπιλείψοντος αὐτοῖς τοῦ βρώματος, ἵνα μὴ τοῖς
ἀδυνάτοις ἄπορον ἦ τὸ λαμθανειν δι᾽ ἀλχὴν τῶν δυνα-
τωτέρων πλεονεχτούντων περὶ τὴν ἀναίρεσιν. Οἱ
έντοι πλέον τοῦ προστεταγμένου μέτρου συναγαγόντες
οὐδεν περιττότερον εἶχον τοῦ χαχοπαθῆσαι- ἀσσάρω-
"᾿ς τὰρ οὐδὲν πλέον ηὕρισκον. Τοῦ δ' ὑπολειφθέντος
εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ὄνησις οὐ δή τις ἦν, διεφθαρμένου
ὑπὸ τε σχωλήχων καὶ πιχρίας. Οὕτω θεῖον ἦν τὸ
ῥῥῶμα xai παράδοξον᾽ ἀμύνει δὲ τοῖς ταύτην νεμομέ-
τὰς τὴν ἐκ τῶν ἄλλων ἀπορίαν. — "Ext δὲ xai νῦν ὕε-
9 ται πᾶς ἐκεῖνος ὃ τόπος, καθάπερ xai τότε Μωῦσῇ χα-
ῥίκόμενον τὸ θεῖον χατέπεμψε τὴν διατροφήν. Κα-
χῆσι δὲ Ἑδραῖοι τὸ βρῶμα τοῦτο μάννα. "To γὰρ μὰν
ἱπερότησις χατὰ τὴν ἡμετέραν διάλεχτον, τί τοῦτ᾽
ἐστιν ἀναχρίνουσα. — Kat οἱ μὲν γαίφοντες ἐπὶ τοῖς
JOSEPB. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. Η]. CAP. I.

[120,103)1.] 81
cum statnit Deum precibus et supplicationibus appellare.
Atque, loco quodam eminentiori conscenso, ἃ Deo depo-
sCebat el auxilii aliquid populo et liberationem a summa re-
rum inopia, (in ipso enim οἱ alio nemine silam esse ejus
salutem,) utque iis ignosceret quae populus eo miserie ada-
ctus patrarit, quum ingenium hominum in infortuniis
querulum esse soleat et difüeile. Deus itaque et se pro-
visurum esse promisit, et subsidinm illis desideratum al-
laturum. | Moyses autem , quum hiec ἃ Deo accepisset , de-
scendit ad multitudinem. Illi vero, ut eum conspexerunt
ex Dei promissionibus gaudio suffusum , m«erorem letitia
mulartunt : atque is, in medio concionis stans , dixit se ve-
nire, ut praesentibus iucommodis remedium a Deo afferret.
Et aliquanto post magna vis coturnicum (quod genus avium
prie ceteris alit. sinus Arabicus) advolavit, interjectuim
mare transgressa : et, simul volandi labore fatigata ac pro-
pius quam alise volucres terram accedens, in Hebraeos de-
fertur. ]lli vero manibus appreheadentes, tanquam ali-
mentum sibi ἃ Deo paratum, sui subveniupt et medentur
inopiee. Tum ad vota Deo reddenda se convertit Moyses ,
ut qui opem illis quam ocissime et juxta promissum tnle-
rit.

6. Mox autem post primum cibum suppeditatum etiam
alium illis demittebat Deus. Nam, dum Moyses ad orandum
manus attolleret, ros delabitur. Et quum manibus adlise-
resceret, Moyses, suspicatus et illum in cibum eorum ἃ
Deo venisse, primoribus labris attingit, ac gavisus, dum rei
ignara esset multitudo et pro nive haberet, atque ea tem-
pestate contigisse putaret qua soleat pluere , edocuit ipsos,
non rorem, ut opinati sunt, de colo descendere, sed cibum
in eorum salutem et nutrimentum. | Et quum degustaaset ,
illud ipsis offert ad fidem faciendam. lli vero, ducem
imitantes, cibo gaudebant : nam mel suavitate et dele.
clalione referebat, at simile erat bdellio inter aromata,
magnitudine vero coriandri semini par. Εἰ quidem colli-
gendo valde studebant. Jussi autem erant omnes assaro-
nem (mensurae id genus est) quotidie colligere : neque ila
cuiquam cibum defuturum , cauto ne validiores, plus iegere
satagentes, imbecillioribus diflicultatem cibi colligendi af-
ferrent. Illitamen, qui ultra prescriptum modum pro-
cesserapt, nihil fructus ex labore tulerunt : nam assarone
non amplius inveniebant. At quicquid in crastinum relin-
quebatur, nemini erat usui , a vermibus et amaritudine cor-
ruptum. Adeo divinus et incredibilis eral hic cibus : qui
vero eo vescebantur, alio non egebant victu. Quin et hac-
tenus tota illa regione depluit , quemadmodum et tunc in
Moysis gratiam Deus id alimenti demittehat. Hunc autem
cibum manna vocant Hebraei : nam man secundum nostram
loquutionem interrogalionis particula est, quum quid eit rei
percontamur. Et illi quidem istis, quie ad eos colitus de-
8

82 (07,95)

ἀπ᾽ οὐρανοῦ χαταπεμφθεῖσιν αὐτοῖς διετέλουν. T7 δὲ
τροφῇ ταύτῃ τεσσαράκοντα ἔτεσιν ἐχρήσαντο, ἐφ᾽ ὅσον
χρόνον ἦσαν ἐν τῇ ἐρήμῳ.
ζ΄. Ὥς δ᾽ ἐχεῖθεν ἄραντες εἰς ἱῬαφιδὶν ἦχον, ταλαι-
6 πωρηθέντες ὑπὸ τοῦ δίψους εἰς ἔσχατον, fv τε ταῖς
πρότερον ἡμέραις πίδαξιν ὀλίγαις ἐντυγχάνοντες, χαὶ
τότε παντάπασι ἄνυδρον εὑρόντες τὴν γῆν, ἐν χαχοῖς
ἦσαν xai πάλιν δι᾽ ὀργῆς τὸν Μωῦσῆν ἐποιοῦντο. Ὃ
δὲ τὴν ὁρμὴν τοῦ πλήθους πρὸς μιχρὸν ἐχχλίνας ἐπὶ
10 λιτὰς τρέπεται τοῦ Θεοῦ, παραχαλῶν ὡς τροφὴν αὐτοῖς
ἔδωχεν ἀπορουμένοις, οὕτω καὶ ποτὸν παρασχεῖν, δια-
φθειρομένης χαὶ τῆς ἐπὶ τροφῇ χάριτος ποτοῦ μὴ πα-
βρόντος. Ὃ δ᾽ οὐχ εἰς μαχρὰν τὴν δωρεὰν ἀνεδάλλετο,
τῷ δὲ Μωῦσῇ παρέξειν ὑπισχνεῖται πηγὴν χαὶ πλῆθος
i5 ὕδατος, ὅθεν οὐ προσδοχήσειαν. Καὶ χελεύει τῷ βά-
xpo πλήξαντα τὴν πέτραν, ἣν ἑώρων αὐτόθι : παραχει-
μένην, παρ᾽ αὐτῆς λαμθάνειν τὴν εὐπορίαν ὦ ὧν δέονται"
φροντίζειν γὰρ χαὶ τοῦ μὴ σὺν πόνῳ μηδ᾽ ἐργασίᾳ τὸ
“ποτὸν αὐτοῖς φανῆναι. Καὶ Μωῦοῆς, ταῦτα λαύὼν
20 παρὰ τοῦ Θεοῦ, παραγίνεται πρὸς τὸν λαὸν, περιμένοντα
χαὶ εἰς αὐτὸν ἀφορῶντα: xai γὰρ ἤδη xai ἐθεώρουν
αὐτὸν ἀπὸ τῆς σχοπῆς ὁρμώμενον. Ὥς δ᾽ ἧχεν, ἀπο-
λύειν αὐτοὺς χαὶ ταύτης τῆς ἀνάγχης ἔλεγεν τὸν Θεὸν,
xai χε χαρίσθαι σωτηρίαν οὐδ᾽ ἐλπισθεῖσαν, ἐχ τῆς
25 πέτρας ποταμὸν αὐτοῖς ῥυήσεσθαι λέγων. Τῶν δὲ
πρὸς τὴν ἀχοὴν χαταπλαγέντων, εἰ ὑπό τε τοῦ δίψους
καὶ τῆς ὁδοιπορίας τεταλχιπωρημένοις ἀνάγχη γένοιτο
κόπτειν τὴν πέτραν, 6 Μωύσῆς πλήττει τε τῇ βαχτη-
ρίᾳ, καὶ χανούσης ἐξέδλυσεν ὕδωρ πολὺ xal διαυγέστα-
80 τον. Οἱ δὲ τῷ παραδόξῳ τοῦ γεγονότος χατεπλάγησαν,
χαὶ πρὸς τὴν ὄψιν ἤδη τὸ δίψος αὐτοῖς ἔληγεν" xa πί-
voucty ἡδὺ xal γλυχὺ τὸ νᾶμα, χαὶ οἷον ἂν εἴη Θεοῦ τὸ
δῶρον δόντος ἐφαίνετο, Τόν. τε οὖν Μωῦσῃν ἐθαύμα-
ζον οὕτως ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τετιμημένον, χαὶ θυσίαις ἠμεί-
35:60vto τὴν τοῦ Θεοῦ περὶ αὐτοὺς πρόνοιαν. Δηλοῖ δὲ
ἐν τῷ ἱερῷ ἀναχειμένη γραφὴ τὸν Θεὸν Μωύσῇ προειπεῖν
οὕτως ix τῆς πέτρας ἀναδοθήσεσθαι ὕδωρ.

ΚΕΦ. Β΄.
Too δὲ τῶν 'E ὀραίων ὀνόματος ἤδη πολλοῦ χατὰ

πάντας διαδοωμένου, xat τοῦ περὶ αὐτῶν λόγου φοιτῶν-
4u τος, ἐν qo6o συνέβαινεν οὐ p.c oo) τοὺς ἐπιχωρίους
εἶναι" καὶ πρεσθευόμενοι. πρὸς ἀλλήλους παρεκάλουν
ἀμύνειν xal πειρᾶσθαι τοὺς ἄνδρας διαφθείρειν. ᾿Ετύγ-
χανον δὲ οἱ πρὸς τοῦτο ἐνάγοντες οἵ τε τὴν Γοδολῖτιν
καὶ οἱ τὴν Πέτραν κατοικοῦντες, ot καλοῦνται μὲν Apa-

45 ληχῖται, μαχιμώτατοι δὲ τῶν ἐχεῖσε ἐθνῶν ὗ ὑπῆρχον.
Ὧν πέμποντες ot βασιλεῖς ἀλλήλους τε χαὶ τοὺς περιοί-
κοὺυς ἐπὶ τὸν πρὸς ἙἭἬ ὄραίους πόλεμον παρεχάλουν,
στρατὸν ἀλλόφυλον χαὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποδράσαντα

δουλείας ἐφεδρεύειν αὐτοῖς λέγοντες" « ὃν οὗ χαλῶς.

Bo ἔχει περιορᾶν, ἀλλὰ πρὶν ἢ λαθεῖν ἰσχὺν καὶ παρελθεῖν
εἰς εὐπορίαν, xal αὐτοὺς τῆς πρὸς ἡυᾶς χατάρξαι μά-
χης θαρρήσαντας τῷ ἀαηδὲν αὐτοῖς παρ᾽ ἡμῶν ἀπαντᾶν,

ΔΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. V.

ΚΕΦ. B.

lapsa sunt, continue gaudebant. Hoc autem victu per an-
nos quadraginta usl sunt, quamdiu scilicet in solitudine
permanserunt.

7. Quum vero inde migrantes Raphidin venissent , sili
extrema laborantes , quod przcedentibus diebus in paucis-
simos fontes inciderint, et tunc siccam omnino et aquarum
expertem invenerint terram, in malis esse coeperunt :
rursumque iram in Moysen convertebant. — Ille autem,
multitudinis impetu vix evitato, ad Deum precandum
se contulit, obsecrans ut qui victum illis in egestate dede-
rat, nuncet rotum largiri dignaretur, quum periret apud eos
etiam cibi gratia, si polus deficeret. Is vero non diu beui-
gnitatem suam distulit: sed Moysi pollicetur fonlem illis
exoriturum esse et aquarnm abundantiam , unde minimum
sperarent. Tum jubet ut virga feriret petram in conspectu
sitam, οἱ inde copiam ejus sumeret quod desiderabant :
seque etiam curaturum ut. sine labore et exercitio illis
afflueret, Moyses, quum liec a Deo accepisset , revertilnr
ad populum, exspectatione suspensum et ad ipsum respicien-
tem : jam enim eum conspexerant e specula gressu incitato
descendentem. Οἱ venit, aiebat Deum ex liac etiam neces-
sitate eos liberare, dignatumque esse salute plane inspera-
ta; fluvium de petra illis prorupturum esse dicens. Qui
quum his auditis obstupuissent , si siti et itineribus misere
attriti necesse habuerint etiam petram exscindere , Moyses
et virga eam percutit , eaque dehiscente erupit aqua copio-
sissima et limpidissima. Illi vero rei inopinatz novitate
perculsi sunt, et ad aspectum jam ipsius sitim sibi
sedatam esse sentiebant : ac bibentibus jucundum àc
dulce, et quale Dei munus esse decebat, fluentum ap-
paruit. — Moysen itaque in admiratione habuerunt,
utpote a Deo adeo honoratum ; Deumque, quod tant illi
cura fuerint, sacrificiis remunerarunt. Declarat autem
sacra scriptura in templo reposita , Deum przedixisse Moysi,
se lioc modo aquas e rupe eliciturum.

CAP. II.

[121,12».]

Hebraorum autern fama longe lateque pervulgata , et ser-
mone de iilis increbrescente, contigit ut non mediocris
timor indigenas occuparet : et missis ultro citroque legatio-
nibus se invicem cohortabantur, ut copias conjungerent et
ad viros illos perimendos delendosque aggrederentur.
Ceteros vero ad hoc inceptum impulerunt Gobolitidis et
Petrze incole, qui vocantur quidem Amalecitse, gentium
autem finitimarum bellicosissimi exstiterunt. Horum reges
per legatos semet et omnes circumcirca populos ad bellum
Hebr:zeis inferendum concitarunt , alienigenaram exercitum,
ei quiex /Egypliorum servitute evaserint, insidias sibi
struere diclitantes : « quem sane contemptui habere non
eportet , sed, priusquam víribus augeantur et opibus af-
fluant, et fiducia ex nostra cessatione accepta priores bel
lum suscipiant , opprimere lutissimum simul ac sapientissi-

(15.99.)

χαταλύειν ἀσφαλὲς xti σῶφρον, δίκην αὐτοὺς καὶ περὶ
τῆς ἐρήμου xai τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων ἀπαιτοῦντας,
ἀλλ᾽ οὐχ οὕτως ὅταν ταῖς πόλεσιν ἡμῶν χαὶ τοῖς ἀγαθοῖς
ἐπιξάλλωσι τὰς “χεῖρας. Οἱ δ᾽ ἀρχομένην δύναμιν

5 ἐχθρῶν πειρώμενοι χαταλύειν ἀγαθοὶ συνιέναι μᾶλλον
ἢ d προχόψασαν μείζω κωλύοντες γενέσθαι. Οἱ μὲν
γὰρ τοῦ περισσοῦ δοχοῦσι νεμεσᾶν, οἵ δ᾽ οὐδεμίαν αὐτοῖς
ἀγορὴν κατ᾽ αὐτῶν ἐῶσι γενέσθαι.» Τοιαῦτα τοῖς τε
Ξξλησιοχώροις χαὶ πρὸς ἀλλήλους πρεσθευόμενοι χωρεῖν

ι9 τὸς ἝΘραίοις ἐγνώχεσαν εἰς μάχην.

ῳ MoücT, δ᾽ οὐδὲν προσδοχῶντι πολέμιον ἀπορίαν
xxi ταραγὴν ἐνεποίει τὰ τῶν ἐπιχωρίων. Καὶ παρόν-
τῶν ἐπὶ τὴν μάχην ἤδη xal χινδυνεύειν δέον, ἐθορύθει
γαλεπῶς τὸ τῶν 'Eópatow πλῆθος ἐν ἀπορία μὲν ὃν

I5 ἁπάντων, μέλλον δὲ πολεμεῖν πρὸς ἀνθρώπους τοῖς ἅπα-
σι χαλῶς ἐξηρτισμένους, Παραμυθίας οὖν 6 Μωῦσῆς
ἥξγετο, xui θαρρεῖν παρεχάλει τῇ τοῦ Θεοῦ ψήφῳ
πεπιστευχότας, ὑφ᾽ ἧς εἰς τὴν ἐλευθερίαν ἠρυένοι
χατανικήσειαν τοὺς περὶ αὐτῆς εἰς uv, αὐτοῖς χαῦι-

- στχμένους. Ὑπολαμθάνειν δὲ τὸ μὲν αὐτῶν στράτευ-
μα πολὺ καὶ πάντων ἀπροσδεὲς, ὅπλων, χρημάτων, τρο-
φῇς, τῶν ἄλλων ὧν παρόντων ἐχ πεποιθήσεως πολεμοῦ»
c1v ἄνθρωποι, χρίνοντας ἐν τῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ συμμαχία
ταῦτα αὐτοῖς παρεῖναι τὸ δὲ τῶν ἐναντίων ὀλίγον,

Ὁ ἄνοπλον, ἀσθενὲς, οἷον xol μὴ ὑπὸ τοιούτων, οἵοις
αὑτοῖς σύνοιδεν οὖσιν, νιχᾶσθαι βουλομένου τοῦ Θεοῦ.
Εἰδέναι δ᾽ οἷος οὗτος ἐπίχουρος, ἐκ πολλῶν πεπειραμέ-
ww, χαὶ δεινοτέρων τοῦ πολέμου. Τοῦτον μὲν γὰρ
εἶναι πρὸς ἀνθρώπους: ἃ δ᾽ ἦν αὐτοῖς πρὸς λιμὸν xal

x epo ἄπορα καὶ πρὸς ὄρη xat θάλασσαν ὁδὸν οὐχ ἔχουσι
φυγῆς, ταῦτ᾽ αὐτοῖς διὰ τὴν εὐμένειαν τὴν παρὰ τοῦ
Θεοῦ νενιχῆσθαι. Νῦν δὲ γενέσθαι παρεχάλει προθυ-
μοτάτους,͵ ὡς τῆς ἁπάντων εὐτορίας αὐτοῖς ἐν τῷ χρα-
τῆσαι τῶν ἐχθρῶν χειμένης.

5 γ΄. Καὶ Μωῦσῆς μὲν τοιούτοις παρεθάρσυνε τὸ πλῆ-
ὡς λόγοις, xal συγκαλῶν τούς τε φυλάρχους xal τῶν
ἐν τέλει χαθ᾽ ἐχάστους τε xal σὺν ἀλλήλοις, τοὺς μὲν
νεωτέρους παρεχάλει πείθεσθαι τοῖς πρεσθυτέροις, τοὺς
δὲ ἀκροᾶσθαι τοῦ στρατηγοῦ. Οἵ δ᾽ ἦσαν ἐπὶ τὸν

« xtvóuvoy τὰς ψυχὰς ἠρμένοι xal πρὸς τὸ δεινὸν ἑτοί-
us ἕψοντες, ἤλπιζον ἀπαλλαγήσεσθαί ποτε τῶν χα-
χῶν, xai τὸν Moo ἐχέλευον ἄγειν αὐτοὺς ἐπὶ τοὺς
Ξολεαίους ἤδη xai μὴ μέλλειν, ὡς τῆς ἀναδολῆς ἐμπο-
διζούσνς τὴν προθυμίαν αὐτῶν. Tore τῆς πληθύος

€, ἀποχρίνας πᾶν τὸ μάχιμον ᾿[ησοῦν ἐφίστησιν αὐτῷ,
Ναυνήνου μὲν υἱὸν, φυλῆς τῆς ᾿Εφραϊμίτιδος, ἀνδρειότα-
τον δὲ xai πόνους ὑποστῆναι γεννιχὸν xal νοΐσαί τε xal
εἰπεῖν ἰχανώτατον χαὶ θρησχεύοντα τὸν Θεὸν ἐχπρεπῶς,
χαὶ Μωῦσῆν διδάσχαλον τῆς πρὸς Θεὸν εὐσεδείας πε--

a: ποιημένον, τιμώμενον τε παρὰ τοῖς "E6paíou. Βραχὺ
δέ τι περὶ τὸ ὕδωρ ἔταξε τῶν ὁπλιτῶν ἐπὶ φυλαχῇ
παίδων καὶ γυναιχῶν τοῦ τε πρόπαντος στρατοπέδου"
χαὶ νύχτα μὲν πᾶσαν ἐν παρασχεναῖς ἦσαν, τῶν τε
ὅπλων εἴ τι πεπονηχὸς ἦν ἀναλαμβάνοντες xal τοῖς

ANTIQ. JUD. LIB. III. CAP. M.

[122,123.] 88

mum est, penas ab illis et de solitudine et ob ea quae illic
perpetrarunt exigenles , potius quam quum urbibus nostris
et divitiis manus injecerint. Majoris enim prudentire est
summa ope niti, ut hostium potentia, quum primum cre-
scere coeperit , labefactetur ; quain , ubi paululum adoleve-
rit, cavere ne ulterius progrediatur. Nam hi quidem ob
vires nimium auctas succensere et irasci videntur; illi vero
omuem contra se aliquid audendi occasionem preecidunt. »
Hisce ad vicinos et ad invicem per legationes agitatis, de-
creverunt Hebraeos pralio adoriri.

2. Moysi autem nihil hostile exspectanti non parum diffi-
cultatis et molestiae attulerunt indigenarum apparatus. Εἰ
quum jam ín eo essent ut congrederentur et belli fortunam
tentare et periclitari oporteret, in magna perturbatioue erat
Hebraeorum multitudo, in summa rerum inopia conatituta,
el cum hominibus pugnatura bene instructis et praeparatis.
Eos itaque Moyses consolari cepit , et bono animo esse hor-
fatus est, Dei auctoritate fretos; a quo in libertatem vindi-
cali eos debellare sperarent, cum quibus de ea'erant acie
dimicaturi. Repularent autem ipsorum exercitum esse '
satis magnum, et nulla re egere, neque armis, pecunia,
commeatu, aliisve, quibus homines accincti prelium
fidenter committunt, qued ea in. Dei auxilio habituri sint :
hostium vero copias exiguas esse, inermes, imbecillas,
ut a talibus , quales eos esse cognovisset, ipsos vinci nolue-
rit Deus. ]n memoriam vero revocarent , qualis adjutor
sit, quum éjus opem experti sint in multis et bello graviori-
bus periculis. Hoc enim certamen cum hominibus esse
ineundum : quando vero res fuisset diflicillima cum fame οἱ
siti , cum montibus et mari omnem fuge viam claudenlibus,
liec ipsos benigno Dei auxilio superasse omnia. Eos itaque
rogabat summa cum alacritate pagnam nunc consererent ,
αἱ qui rerum omninm affluentiam sibimet pollicerentur ex
victoria de hostibus reportata.

J. Et Moyses quidem tali oratione multitudinis animos
accendit , tribuum principes et optimates convocans, tam
singulos quam simul omnes. Juniores quidem admonuit
ut senioribus dicto essent audientes; illos vero, we ducis

imperata detrecfarent. Qui vero ad pericula fortius erant

animati et ad congrediendum parati, sperabant aliquauda
fore ut a malis liberarentur : Moysique iustabant, ut se jam
recta in hostes educeret , nihilqne cunctaretur, ac si mora
ardor eorum defervesceret. Tum ex tota multitudine mi-
liti:e idoneos deligens, iis praefecit Jesum, Naveni filium,
tribu Ephraimitam, fortissimum οἱ laborum patientissi-
mum et ad excogitandum simul ac eloquendum promptis-
simum, Deumque egregie colentem, Moyseque nsum doctore
pietatis in Deum, honoratumque inter Hebrzos. Parvam
vero partem armatorum circa aquam locavit ad praesidium
puerorum et mulierum et in universum castrorum ; et per
totam quidem noctem sese praparabant, vel armorum

quicquid erat fractum reficientes, vel ad duces atten-
6 .

84 (s9,1ov.)

στρατηγοῖς προσέγοντες, ὡς δρυήσοντες ἐπὶ τὴν μά-
χὴν ὁπότε χελεύσειεν αὐτοὺς Moa? Διηγρύπνει δὲ
xxl Μωῦσῆςε, ἀναδιδάσχων τὸν Ἰησοῦν ὃν τρόπον
ἐχτάξειε τὸ στρατόπεδον. Ἀρχομένης δὲ ὑποφαίνειν

5 τῆς ἡμέρας, αὖθις τόν τε Ἰησοῦν παρεχάλει umbiv γεί--
pova φανῆναι χατὰ τὸ ἔργον τῆς οὔσης περὶ αὐτὸν ἐλ-
πίδος, δόξαν τε διὰ τῆς παρούσης χτήσασθαι στρατηγίας
παρὰ τοῖς ἀρχομένοις ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις. Τῶν
τε "E6paícv τοὺς ἀξιολογωτάτους ἰδία παρεχάλει xat
10 σύμπαν ἤδη τὸ πλῆθος ὡπλισμένον παρώρμα. Καὶ
6 μὲν οὕτω; παραστησάμενος τὸν στρατὸν τοῖς τε λό-
γοῖς xal τῇ διὰ τῶν ἔργων παρασχευῇ ἀνεχώρει πρὸς
τὸ ὅρας, Θεῷ τε xal Ἰησοῦ παραδιδοὺς τὸ στράτευμα,
δ΄, Προσέμισγον δὲ οἱ πολέμιοι, xdv χερσὶν ἦν ἡ

ib μάχη, προθυμία τε xal διαχελευσμῷ τὰ πρὸς ἀλλήλους
χρωμένων. Μέχρι μὲν οὖν Μωῦσῇς ὀρθὰς ἀνίσχει τὰς
γεῖρας, τοὺς ᾿Αμαληχίτας χατεπόνουν οἱ "E6paiot. Τὸν
οὖν πόνον τῆς ἀνατάσεως τῶν χειρῶν 6 Μωῦσῆς οὐχ
ὑπομένων, (ὁσάκις γὰρ ἂν αὐτὰς χαθίει, τοσαυτάχις
40 ἐλαττοῦσθαι τοὺς οἰχείους αὐτοῦ συνέθαινε,) κελεύει τόν

τε ἀδελφὸν Ἀαρῶνα χαὶ τῆς ἀδελφῆς Μαριάμμης τὸν

ἄνξρα Ὧρον, στάντας ἑκατέρωθεν αὐτοῦ διαχρατεῖν τὰς
εῖρας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν χάμνειν βοηθοῦντα. Καὶ
τούτου γενομένου χατὰ χράτος ἐνίχων τοὺς Ἀμαληχί-
25 τας oi 'EÓpaiot xal πάντες ἀπολώλεσαν ἂν, εἰ μὴ νυ-
χτὸς ἐπιγενομένης ἀπέσχοντο τοῦ χτείνειν. Νίχην δὲ
χαλλίστην xat καιριωτάτην νικῶσιν ἡμῶν ot πρόγονοι"
x«l γὰρ τῶν ἐπιστρατευσάντων ἐχράτησαν, xai τοὺς
περιοίχους ἐφόδησαν, εὐπορήσαντες μεγάλων xai λαι-
.30 πρῶν, ὧν ix τοῦ πονεῖν ἐπέτυχον, ἀγαθῶν. 'EAóv-
τες γὰρ καὶ τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων, πλούτους τε
«μεγάλους δημοσίᾳ xai κατ᾽ ἰδίαν ἔσχον, οὐδὲ τῆς ἀναγ-
«χαίας τροφῆς πρότερον εὐποροῦντες. Ὑπῆρξε δ᾽
“αὐτοῖς οὐχ εἷς τὸ παρὸν μόνον, ἀλλὰ xal εἰς τὸν αὖθις
:z3 αἰῶνα, τῶν ἀγαθῶν αἰτία χατορθωθεῖσα f προειρημένη
μάχη" “οὐ γὰρ τὰ σώματα μόνον τῶν ἐπιστρατευσάν-
τῶν ἐδούλωσαν, ἀλλὰ καὶ τὰ φρονήματα, xai τοῖς
περιοίχοις ἅπασι μετὰ τὴν ἐκείνων ἧτταν ἐγέναντο
4pobtpot. Αὐτοί τε πλούτου μεγάλου δύναμιν προσέ-
«o Àa6ov* πολὺς μὲν γὰρ ἀργυρός τε xai χρυσὸς ἐγχατε-
λείφθη ἐν τῷ στρατοπέδῳ», xat σχεύη 4aÀx8 οἷς ἐχρῶν-
τὸ περὶ τὴν δίαιταν, πολὺ δὲ ἐπίσημον πλῆθος ἑκατέ-
ρῶν, ὅσα τε ὑφαντὰ xal χόσμοι περὶ τὰς ὁπλίσεις, ἥ τε
ἄλλη θεραπεία καὶ κατασχευὴ ἐχείνων, λεία τε παν-
4s τοία χτηνῶν, καὶ ὅσα φιλεῖ στρατοπέδοις ἐξωδευχόσιν
ἕπεσθαι. Φρονήματός τε ὑπεπλήσθησαν ἐπ᾽ ἀνδρείᾳ
Ἑδραῖοι, χαὶ πολλὴ μεταποίησις ἀρετῆς ἦν αὐτοῖς:
πρός τε τῷ πονεῖν ἦσαν ἀεὶ, τούτῳ πάντα ληπτὰ νομί-
ζοντες εἶναι. Καὶ ταύτης μὲν τῆς μάχης τοῦτο τὸ
60 πέρας.
ε΄. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ Μωῦσῆς νεχρούς τε ἐσχύλενε τῶν
πολεμίων xal τὰς παντευχίας τῶν φευγόντων συνέλεγεν"
ἀριστεῦσί τε τιμὰς ἐδίδου, xal τὸν στρατηγὸν Ἰησοῦν
ἐνεχωμίαζε, μαρτυρούμενον ἐφ᾽ οἷς ἔπραξεν ὑπὸ παν-

ΑΡΧΑΙΟΛΌΓΙΑΣ BIBA. T. ΚΕΦ. B.

[122,121]
dentes, quasi ad pugnam essent egressuri, quum primum
juberet Moyses. Quin et Moyses noctem insomnem egit,
dum Jesum edoceret quo modo aciem instrueret. Die ve-
ro illucescente Jesum rursus etiam admonuit, ut in prolio
spei de se conceptie respondere studeat, et ex hac expedi-
Lione existimationem sibi apud milites ob res gestas compa-

rare. Similiter Hebraeorum optimum quemque seorsum

liortatus est, ac mox omnes armatos ad fortitudinem accen-
dit. Et ille quidem, quum ita oratione animasset et rebus
preeparasset exercitum , discessit ad montem , Deo simul et

Jesu exercitu commisso.

4. Congrediebautur itaque adversiexercitus, et ad manus
res veniebat , magna ntripque cum alacritate et plurima ad
invicem cohortatione. Et quidem quam diu Moyses manus
extensas sustulit, Amalecitas afflixverunt Hebraei. Moyses
igitur, quum fatigatus manus protensas amplius elevare non
potuisset, (quoties enim eos demitteret, toties Hebraos
hostibus succumbere conligit,) Aaronem fratrem , et sororis
Mariammes maritum Orum, suas, utrinque adstantes,
manus jubet sustinere neque permiltere ut auxilians fali-
scat. Quo facto Amalecitas magna strage fuderunt Hebrii,
eosque internecione deleverant , nisi noctis interventu ab
occisione manus abstinuissent. "Victoriam autem pulcher-
rimam et maxime opportunam majores nostri reportarunt :
nam et bellum inferentes profligarunt, et circumliabilanti-
bus terrorem incusserunt; acquirentes sibimet, strenuos
excipiendo labores, rerum magnarum et splendidarum
abundantiam. Hostium etenim castris potiti, tam in usum
privatum quam in publicum ingentes accumularunt opes,
qui paulo ante etiam necessariis ad victum egebant. Nec
in praesens tantum eis profuit liaec pugna prospere pugnata,
sed etiam in posterum cessit iis in emolumentum : inde
enim non corpora solum hostium in servitutem adduxerunt,
sed el animos, atque omnibus circumquaque gentibus,
post cladem istam Amalecilis illatam, formidolosi exstite-
runt. Quin εἰ ipsi divitiarum vim magnam consequuli
sunt : multum enim auri argentique in castris relictum
erat, ul el vasa zerea quibus ad cibum coquendum uteban-
lur, maguus quoque cumulus signati auri argentique; Lum
textilia eLarmorum ornamenta, atque alia ad cultum illorum
et apparatum spectantia , przeda quoque varia jumentorum,
et quaecunque exercitum in expeditione comitari solent.
Unde et sese ob fortitudinem valde efferebant Hebraei , nli-
rimumque sibi assumebant virtutis, et in laboribus Aiinc
assidni semper erant, persuasum habentes laborando omnia
superari posse. Atque hujus quidem pugne hic finis erat.

5. Sequenti vero die Moyses hostium cadavera spoliavil,
et arma, qui fugientes abjecerant , collegit , et strenue me:
rentibus praemia distribuit : Jesumque ducem pro concione
Jaudavil , toto exercitu iis quae gesserat attestante. Ac nemo

(0t ,102.)
TX τοῦ στρατοῦ. Ἀπέθανεν δὲ ᾿Εδραίων μὲν οὐδεὶς,
τῶν δὲ πολεμίων ὅσους οὐδ᾽ ἀριθμῷ γνῶναι δυνατὸν ἦν.
Θύσας δὲ χαριστήρια βωμὸν ἱδρύεται,, νικαῖον ὀνομά--
«1; τὸν Θεὸν, προεφήτευέ τε πανωλεθρίᾳ τοὺς Ἀμαλη-

ὃ χίτας ἀπολουμένους, καὶ μηδένα αὐτῶν ὑπολειφθησό-
μενον εἰς αὖθις, διὰ τὸ “Ἑδραίοις ἐπιστρατεύσασθαι,
xit ταῦτα ἐν ἐρήμῳ τε γῇ καὶ ταλαιπωρουμένοις, τόν
τε στρατὸν εὐω, ίχις ἀνελάμδανεν. Καὶ ταύτην μὲν
τὴν ud. πρώτην υαγεσάμενοι πρὸς τοὺς χατατολ-

» uxezwrag αὐτῶν, μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου γενομένην
ἔξοδον, οὕτως ἐπολέμησαν. ᾿Επεὶ δὲ τὴν τῶν ἐπινι-
χίων ἑορτὴν ὃ Μωῦσῆς ἤγαγεν, ἀναπαύσας ἐπ᾽ ὀλίγας
τέρας τοὺς ' E6oaiouc μετὰ τὴν μάχην προῆγε συντετα-
γένους. Πολὺ δ᾽ ἦν ἤδη τὸ ὁπλιτικὸν αὐτοῖς. Καὶ

1; χροζὼν xav' ὀλίγον ἐν τριμήνῳ μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
χίνησιν παρῆν ἐπὶ τὸ Σιναῖον ὄρος, ἐν ᾧ τά τε περὶ τὸν
θάμνον αὐτῷ xai τὰ λοιπὰ φαντάσματα συντυχ tiv
προειρήκαμεν.

ΚΕΦ. 1".

Καὶ Ραγουῆλος ὁ πενθερὸς τὴν αὐτοῦ πυνθανόμενος
εὐποαγίαν ἀσμένοις ἀπήντα, τόν τε Μωῦσῆν xai τὴν
Σαπεκύραν δεχόμενος καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν. Ἥδεται
δὲ Μωῦσῆς ἐπὶ τῇ τοῦ πενθεροῦ ἀτίξει, καὶ θύσας
εὐο μεῖ τὸ πλῆθος τοῦ θάμνου πλησίον, ὃς διαπεφεύγει
τοῦ πυρὸς τὴν φλόγωσιν, Καὶ τὸ μὲν πλῆθος κατὰ συγ-
z; γενείας ὡς ἕχαστοι τῆς εὐωχίας μετελάμῥανον, ᾿λαρὼν
δὲ σὺν τοῖς παροῦσι “Ραγουΐῆλον προσλαθόμενος ὕμνους
τε ἦδον εἰς τὸν Θεὸν, ὡς τῆς σωτηρίας αὐτοῖς xal τῆς
ἐλευθερίας αἴτιον χαὶ ποριστὴν γεγενημένον' καὶ τὸν
στρατηγὸν εὐφήωμουν ὡς χατὰ ἀρετὴν ἐχείνου πάντων
ἢ αὑτοῖς χατὰ νοῦν ἀπηντηχότων. Καὶ “Ραγουῆλος
πολλὰ μὲν ἐγχώυια τοῦ πλήθους ἐπὶ τῇ πρὸς τὸν Μωῦ-
cy εὐχαριστία διεξήει, ἐθαύμαζε δὲ τὸν Μωῦσῆν τῆς
ἐπὶ σωτηρία τῶν φίλων ἀνδραγαθίας.

ΚΕΦ. Δ΄.

Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ θεασάμενος ὃ Ραγουῆλος τὸν Μωῦ-

15 σὴν ἐν ὄχλῳ πραγμάτων ὄντα, (διέλυε γὰρ τὰς δίκας τοῖς
δεομένοις. πάντων ἐπ᾽ αὐτὸν βαδιζόντων xal μόνως ἂν
τοῦ διχαίου τυχεῖν ἡγουμένων, εἰ διαιτητὴς αὐτοῖς
οὗτος γένοιτο, καὶ παρὰ τοῖς ἡττωμένοις χοῦφον ἐδόχει
τὸ λείπεσθαι, χατὰ διχαιοσύνην, οὐ χατὰ πλεονεξίαν
te χὐτὸ πάσχειν νομίζουςιν) τότε μὲν ἡσυχίαν ἦγε, μὴ
ὀγυλόμενος ἐμποδίζειν τοῖς ἀρετῇ χρῆσθαι τοῦ στρα-
τηγοῦ θέλουσιν" παυσάμενον δὲ τοῦ θορύδου παραλα-
Cors xai συμμονωθεὶς ἀνεξίδασχεν ἂν “χρὴ ποιεῖν " xal
συνεβούλευε τῆς μὲν ἐπὶ τοῖς ἥττοσι ταλαιπωρίας ἐτέ-
4 pot; ἐχστῆναι, περὶ δὲ τῶν μειζόνων xal τῆς σωτηρίας
τοῦ πλήθους ἔχειν τὴν πρόνοιαν αὐτόν. Διχάσαι μὲν
τὰρ ἀγαθοὺς x&v ἄλλους “Ἑδραίων εὑρεθῆναι, φροντί-
φαι δὲ τοσούτων μυριάδων σωτηρίας οὐχ ἄλλον τινὰ
δύνασθαι μὴ Μωυσῆν γενόμενον. « Αἰσθανόμενος οὖν
x τῆς ἀρετῆς, φησὶ, σαυτοῦ, καὶ οἷος γέγονας ἐπὶ τῷ

ANTIQ. JUD. LIB.

III. CAP. ΤΙ, IV. [ra—126.] — 85

quidem ex Hebraeis prelio cecidit : ex hostibus vero toti-
dem, quot numerando consequi non potuerunt. Quum vero
gratiarum actionis sacrificium offerret , aram posult, Deum

Victorem appellans : priedixitque internecione deletum.
iri Amalecifas, foreque ot nemo ex iis in posterum super.
esset, quod Hebracos ultro armis aggressi fuerint, idque in.
solitudine et inopla constitutos ; et exercitum epulis adhi-
buit. Atque hzec quidem prima pugna, quam post exitum
ex /Egypto contra hostes bello eos Jacessentes commise: ubt,
ita pugnata est. Quum vero festum convivium ob partam
victoriam Moyses egisset , et Hebreos per aliquot dies post
proclium refecisset et recreasset , instructis agminibus eos.
ulterius eduxit. Ac multi jam erant gravis armature mi-
lites. Ettardiuscule progrediens, tertio mense, postquam
ex /Egyplo moverat, ad montem Sineum pervenit , in quo.
miraculum de rubo aliasque visiones ei contigisse prius me--
moravimus.

CAP. III.

Raguelus autem socer, res ab eo feliciter gestas (ama ac-
cipiens, gratulabundus obviam venit , Moysen et Sapploram-
excipiens eorumque liberos. Moyses vero soceri adventu
valde gaudebat, quumque rem divinam et sacrificium confe-
cisset , populo convivium apparat non procul ἃ rubo, qui
conflagrationem ex igne evaserat. Atque multitudo qui-
dem, per tribus suas disposita, sigillatim epulis accumbe-
bat. Aaron vero et Raguelus cum suis hymnos in Deum
cecinerunt, ul qui salutis et libertatis auctor ipsis exstiterit et
largitor; simulque de duce omnia omnes bona dixerunt,
quod ejus vírtute cuncta eis ex animi sententia ceciderint.
Insuper et Raguelus, in sua ad Moysen gratiarum actione,
multa populo preconia tribuit : Moysen vero mirum in
modum extulit, quod pro amicorum salute tantum fortitu-
dinis in laboribus et periculis ostenderit,

CAP. IV.

Crastina vero die Raguelus, animadvertens, Moysen
negoliorum multitudine obrutum, (nam omnium, quo-
ties postularent, controversias dirimebat, cunctis eum
adeuntibus, utpote qui a:quo jure se non disceptaturos
crederent , nisi Moyses esset decisionis arbiter; el, si causa,
caderent, turpe vinci non existimarent , quod jure optimo,
non ex inlqua sententia se istud pati peruyiasum habuerint ;)
tunc quidem (acendum putavit, neminem volens impe-
dire quominus praeclaro ducis judicio arbitrioque frueretur.
Turba autem summota Moysen sibi assumpsit, et quum soli
essent, quid facto opus esse sibi videretur, eum edocuit :
consuluitque ut minoris quidem difficultatis res aliis man-
daret, ipse vero gravioribus tantummodo interesset , et uni-
versorum saluti provideret. Nam Hebraeorum alios etiam
reperium iri ad jus dicendum satis idoneos; tol vero
myriadum incolumitati prospicere netninem posse, prater
Moysen ipsum aut sui similem, « Itaque quum probe noveria

86 (102, to3.)

τὸν λαὸν ὑπουργῶν τῷ Θεῷ σώζειν, τὴν μὲν τῶν ἐγ-
χλημάτων δίαιταν ἐπίτρεψον αὐτοῖς ποιεῖσθαι xal
ἐπ᾽ ἄλλων’ σὺ δὲ πρὸς μόνῃ τῇ τοῦ Θεοῦ θεραπεία
κατέχων σεαυτὸν διχτέλει, ζητῶν οἷς ἂν τὸ πλῆθος
b ἀπαλλάζειας τῆς νῦν ἀπορίας. Ὑποθήχαις δὲ ταῖς
ἐμαῖς περὶ τῶν ἀνθρωπίνων χρησάμενος τὸν στρατὸν
ἐξετάσεις ἀχριδῶς,, xal χατὰ μυρίους τούτων χεχριμέ-
νους ἄρχοντας ἀποδείξεις, εἶτα κατὰ χιλίους, Διαι-
ρήσεις δὲ μετ᾽ αὐτοὺς εἰς πενταχοσίους, xat πάλιν εἷς
10 ἑχατὸν, εἶτ᾽ εἰς πεντήχοντα, ἄρχοντάς τε ἐπὶ τούτοις
τάξεις, οἱ χατὰ τριάχοντα μερισθέντας διαχοσμήσουσι,
xai χατὰ εἴχοσι xai δέχα συναριθμουμένους. "Ecco
δέ τις ἐπὶ τούτοις εἷς, τὴν προσηγορίαν ἀπὸ τοῦ τῶν
ἀρχομένων ἀριθυοῦ λαμόάνων. Οἵ δὲ δοκιμασθέντες
15 ὑπὸ τοῦ πλήθους παντὸς εἶναι ἀγαθοὶ xal δίχαιοι, περί
τε τῶν διαφόρων αὐτοῖς χρινοῦσι, χἂν 7| τι μεῖζον, ἐπὶ
τοὺς ἐν ἀξιώματι τὴν περὶ τούτου διάγνωσιν ἐπανοί-
Gougtv* ἂν δὲ χἀχείνους διαφύγη τὸ περὶ τοῦ πράγμα-
τὸς δύσχολον, ἐπὶ σὲ τοῦτο ἀναπέμψουσιν. ὔἤξσται
20 ykp οὕτως ἀμφότερα, xal τῶν δικαίων "E6paiot τεύ-
ξονται καὶ σὺ τῷ Θεῷ προσεδρεύων εὐμενέστερον ἂν αὐ-
τὸν ποιήσειας τῷ στρατῷ. »
β΄. Ταῦτα “Ραγουήλου παραινέσαντος, 6 Μωῦσῆς
ἀσμένως προσήκατο τὴν συμθουλίαν, καὶ ποιεῖ κατὰ
85 τὴν ὑποθύήχην τὴν ἐχείνου, τοῦ τρόπου τὴν ἐπίνοιαν
οὖκ ἀποχρυψάμενος, οὐδὲ σφετερισάμενος αὐτὴν, ἀλλὰ
ποιήσας φανερὸν τὸν ἐξευρηκότα τῷ πλήθει. Καὶ ἐν
τοῖς βιθλίοις δὲ Ραγουῆλον ἔγραψεν ὡς εὑρηχότα τὴν
διάταξιν τὴν προειρημένην, χαλῶς ἔχειν ἡγούμενος
0 τἀληθῆ μαρτυρεῖν τοῖς ἀξίοις, εἰ xat δόξαν ἔμελλε φέ-
ρεῖν ἐπιγραφομένῳ τὰ ὑπ᾽ ἄλλων εὑρημένα" ὥστε τὴν
Μωῦσέως ἀρετὴν χἀχ τούτου καταμαθεῖν, ᾿Δλλὰ περὶ
uiv ταύτης εὐχαίρως ἐν ἄλλοις τῆς γραφῆς δηλώσομεν.

ΚΕΦ. 1".

Moüc7; δὲ συγκαλέσας τὴν πληθὺν, αὐτὸς μὲν εἰς

35 τὸ ὄρος ἀπέρχεσθαι τὸ Σιναῖον ἔλεγεν, ὡς συνεσόμενος
τῷ Θεῷ, καί τινα λαθὼν παρ᾽ αὐτοῦ χρησυὸν ἐπανή-
ξειν πρὸς αὐτούς" ἐχείνους δ᾽ ἐχέλευσε πλησίον us-
τασχηνῶσαι τῷ ὄρει, τὴν γειτνίασιν τοῦ Θεοῦ προτιμή-
σαντας. Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἄνεισι πρὸς τὸ Σιναῖον, ὑψηλό-
40 τατον τῶν ἐν ἐχείνοις τοῖς γωρίοις ὀρῶν τυγχάνον, xai
διὰ τὴν ὑπερδολὴν τοῦ μεγέθους xai τῶν κρημνῶν τὸ
ἀπότομον ἀνθρώποις οὐ μόνον οὐχ ὃν ἀνχῴατον, ἀλλ᾽
οὐδὲ ὁραθῆναι δίχα πόνου τῆς ὄψεως δυνάμενον, ἄλλως

τε χαὶ διὰ τὸ λόγον εἶναι περὶ τοῦ τὸν Θεὸν ἐν αὐτῷ

4
*g* - ^Y
45 διατρίδειν, φοδερὸν ἦν καὶ ἀπρόσιτον. — "Efoaio δὲ
' m / £ A i] e
χατὰ τὰς Μωῦσέως ἐντολὰς μετεσχήνουν καὶ τὰς ὑπω-
ΓΙ e [4
ρείας τοῦ ὄρους xaveAau θάνοντο, 7;puévot ταῖς διανοίαις,
^ ΄ ^ Ψ
ὡς μετὰ τὴς ἐπαγγελίας τῶν ἀγαθῶν, ἣν προυτεῖνεν
αὐτοῖς, ἐπανήξοντος Μωῦσέως παρὰ τοῦ Θεοῦ. 'Eoo-
&o τάζοντες δὲ τὸν στρατηγὸν περιέμενον, ἁγνεύοντες τήν

“ e , N $ 8 , e^ e
τε ἄλλην ἁγνείαν xat ἀπὸ συνουσίας τῶν γυναιχῶν.

ἡμέρας τρεῖς, χαθὼς ἐχεῖνος αὐτοῖς προεῖπε, xal παρα-

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. E.

[126,127.]

( inquit) qua parte ceteris omnibus przsstes, quantumque
Deo mínistrando contuleris ad res populi tuendas augendas-
que ; permitte ipsis ut lites dijudicandas etiam ad alios de-
ferant : tu vero soli numinis cultui deditus esto, de populo
in meliorem statum et dignitatem vindicando usque solli-
citus. Meo igitur consilio circa res humanas usus exer-
citum accurate recense, et per dena millia distributis duces
ex iis delectos przfice : dein imnillenis pariter. —Divi-
dito autem post eos in quingentos, ac rursus in centenos,
tum in quinquagenos : et principes super eos constitue, qui
per tricenos divisos disponant, et per vicenos, ac denos

"connumeratos. Pr:sit autem his unus aliquis, qui a nu-
mero eorum quibus proest appellationem accipiat. Qui
vero a populo universo comprobati sint habitique pro viris
virtute et juetitia praestantibus , de controversiis eorum seu-
tentiam ferent. Ac si qua res paulo major exsistat, ad po-
tiores dignitate ejus cognitionem deferent : sin et illis videa-
tur ad judicandum nimium diflicilis, ad te eam remittent.
Sic enim fiet utrumque, ut et jus suum consequantur He-
brzi, et tua. in Deum assiduitate ipsum exercitui magis
propitium reddas. »

2. Ad liec autem hortante Ragnelo, consilium ejus li-
benter admisit Moyses , moxque omnia disposuit prout ille
suggesserat ; rei liujusce inventionem non dissimulans, ne-
que sibi eam arrogans, sed populo palam faciens, quis eam
primus excogitaverit. Quin et in libris suis Raguelum me-
moric prodidit , ut qui ordinationem praedictam invenerit :
factu optimum ratus verum bene merilis testimonium tri-
buere, quamvis et aliorum inventa utilía approbans et
asciscens gloriam erat habiturus : adeo ut ex hoc etiam liceat
intelligere, quatn spectate integritatis fuerit Moyses. Sed
hac quidem de re in aliis insti/utc scriptionis locis oppor- :
tune disseremus.

CAP. V.

Quum autem populum convocasset Moyses, ipse quidem
ad montem Sinseum se abire dicebat, ut qui cum Deo ver
saturus , et oraculum aliquod ab ipso acceptum eis reporta-
turus esset. 1llos vero prope montem Sincum castra locare
jubet, et Dei vicinilatem aliis locis praeferre. Hac quum
dixisset, in montem Sinz:eum ascendit, omnium regionis
istius celsissimum, et ob nimiam altitudinem et abrupta
przcipitia non solum hominibus invium, sed ne aspiciendum
quidem sine fatigalione oculorum ; qnum et alias, propter
pervulgatum de eo sermonem, Deum illic habitare, tre-
mendus esset et inaccessus. Hehrzei autem juxta manda-
tum Moysis castris motis radices montis occupant, animis
erecliores et alacres, quasi cam bonorum promissis , quo
rum spem illia dederat, a Deo reversurus csset Moyses.
Convivia autem agentes ducem exspectabant , castitatem
servanles cum in celeris, tum per triduum abstinendo à
mulierum congressu, sicut eis ipse praeceperat; precibus etiam
Deum appellantes, ut, placide benigneque Moysen evci-

τῷ, 104.)

χηλοῦντες τὸν Θεὸν εὐμενῆ συμδαλόντα ωῦσῇ δοῦναι
ξωρεᾶν, ὃφ᾽ ἧς εὖ βιώσονται. Ταῖς τ᾽ οὖν διαίταις
ἐμφῶντο πολυτελεστέραις xat τῷ χόσμῳ γυναιξὶν ὁμοῦ
τε χαὶ τέχνοις ἐκπορεπίῶς ἤσχηντο.

^ 4΄, Ἐπὶ δύο μὲν οὖν ἡμέρας εὐωχούμενοι διῆγον"

τὸ τρίτη δὲ, πρὶν 3, τὸν Ἄλιον ἀνασχεῖν, νεφέλη τε ὑπερ-
Gm τοῦ παντὸς στρατοπέδοιν τῶν “Εραίων, οὗ πρό-

"pw τοῦτο ἰδόντων γενόμενον, xal τὸ χωρίον οὗ τὰς

σχηνὰς ἦσαν πεποιημένοι περιέγραφε. Καὶ τοῦ λοι-

«ποῦ παντὸς ἐν αἰθρίᾳ τυγχάνοντος, ἄνεμοί τε σφοδροὶ

λάρον χινοῦντες ϑετὸν χατήγιζον, ἀστραπαί τε ἦσαν

φοβεραὶ τοῖς δρῶσιν, καὶ χεραυνοὶ χατενεχθέντες ἐδή-
kn τὴν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ οἷς Μωυσῆς ἤθελεν εὐμε-

vix παρατυχόντος. ΚΚζαὶ περὶ μὲν τούτων ὡς βούλε-

I5 cat γρονείτω ἕκαστος τῶν ἐντευξομένῳων, ἐμοὶ δὲ ἀνάγχη

ταῦτα ἱστορεῖν, καθαπερ ἐν ταῖς ἱεραῖς βίδλοις ἀναγέ--
prem. Ἐούς γε μὴν “Εὐραίους τά τε ὁρώμενα xal
ὃ ταῖς ἀχοαῖς προσδαΐλλων ψόφος δεινῶς ἐτάραττεν'
irc, τε γὰρ ἦσαν αὐτῶν καὶ ὁ περὶ τοῦ ὄρους διαπε-

Y τοιτηκὼς λόγος, ὡς εἷς αὐτὸ τοῦτο φοιτῶντος τοῦ Θεοῦ,
72202 τὴν διάνοιαν αὐτῶν ἐξέπληττε. Κατεῖχον δὲ
τοὺς πρὸς ταῖς σχκυγναῖς ἀχθόμενοι, καὶ τόν τε Μωῦ-
Si ἀπολωλέναι νοιαίζοντες ὑπ᾽ ὀργῆς τοῦ Θεοῦ xat περὶ
αὑτῶν ὅμοια προσδοχῶντες.

5 χ Οὕτω δ᾽ αὐτῶν διαχειμένων ἐπιφαίνεται Μωῦ-
τῆς, γαῦρός τε x«i μέγα φρονῶν. Ὄ θείς τε οὖν αὖ-
τὸς ἀπαλλάσσει τοῦ δέους αὐτοὺς χαὶ περὶ τῶν μελλόν-
τῶν χρείττονας δπετίθετο τὰς ἐλπίδας, αἴθριός τε χαὶ
χαθαοὺς ὃ ἀὴρ τῶν πρὸ ὀλίγου παθῶν ἦν, Μωϊσέως

Ὁ παραγεγονότος. "Emi τούτοις οὖν συγχαλεῖ τὸ πλῆ-
ως εἰς ἐχχλησίαν, ἀχουσόμενον ὧν 6 Θεὺς εἴποι πρὸς
αὐτόν. Καὶ συναθροισθέντων, στὰς ἐπὶ ὑψηλοῦ τινος
Sev ἔμελλον ἅπαντες ἀχούσεσθαι, « ὃ μὲν Θεὸς, εἶπεν,
«ὦ Ἕ, δραῖοι, καθάπερ καὶ πρότερον εὐμενὴς προσεδέ-

[rl

e ^ , ,
5» ξατό με, καὶ βίον τε ὑμῖν εὐδαίμονα xal πολιτείας χό- |

« σον ὑπατορεύσας πάρεστι xal αὐτὸς εἰς τὸ στρατό-
« πεῦον. Πρὸς γοῦν αὐτοῦ xat τῶν ἔργων, ἃ δι᾿ ἐχεῖνον
* ἡμῖν ἤδη, πέπραχται, μὴ χαταφρονήσητε τῶν λεγομένων
« εἰς ἐκὲ τὸν λέγοντα ἀφορῶντες, μηδ᾽ ὅτι γλῶττα ταῦ-
ia * τὰ ἀνθρωπίνη πρὸς ὑμᾶς λέγει. Τὴν γὰρ ἀρετὴν αὐτῶν
* χατανοήσαντες, ἐπιγνώτεσθε xal τὸ μέγεθος τοῦ νε-
« νοηκότος xaX ἐπὶ συμφέροντι τῷ, ἡμετέρῳ πρὸς ἐμὲ
* μὴ φθονήσαντος εἰπεῖν, Οὐ 5. Μωῦσῆς ὃ Ἀμα-
« ράμου καὶ ᾿Ιωχαδέδης υἱὸς, ἀλλ᾽ 6 τὸν Νεῖλον ἧμα-
as « τωμένον ἀναγχάσας ὑπὲρ ὑμῶν ῥυῆναι, xal ποιχί-
« λοῖς δαμάσας χαχοῖς τὸ Αἰγυπτίων φρόνημα, ὁ διὰ
« θαλάσσης 695v ἡμῖν παρασχὼν, ὃ xal τροφὴν ἐξ obpa.-
« νοῦ μηγανηδάμενος ἐλθεῖν ἀπορουμένοις, Ó ποτὸν ἐχ
« πέτρας ἀναδλύσας σπανίζουσιν" δι᾽ ὃν Ἄδαμος τῶν
3b » ἀπὸ γῆς χαρπῶν xai θαλάσσης μεταλαμθάνει, δι᾿ ὃν
« Νώεος ἐκ τῆς ἐπομόρίας διέφυγε, δι’ ὃν ᾿Αὔραμος
« ὃ ἡμέτερος πρόγονος ἐξ ἀλήτου τὴν Χαναναίαν χα-
« τέσψε γῆν, c ὃν " laaxoc γηραιοῖς ἐτέχθη γονεῦσι, δι᾽
« ὃν Ἰάχωζος δώδεχα παίδων ἀρεταῖς ἐχοσαήθη, δι᾽

ANTIQ. JUD. LIB. Ill. CAP. V.

[137, 12.]]. 87
pieris, munera ei donaret, que vilam ipsis facerent bea-
tiorem. Victu itaque sumptuosiore utebantur, οἱ simul
cum conjugibus ac liberis callum babitumque decorum et
splendidiorem induunt.

2. Et per duos quidem dies lautiorem in modum epula
bantur. Tertia vero die, priusquam sol oriretur, nubes
circumfusa totis Hebraeorum castris Incumbebat, qualem an-
tehac nunquam conspexerant, et spatium omne, ubi po-
suerant Libernacula, complectebatur. Ac quum reliquum
«eli in sereno esset, tum venti vehementes largum conci-
tantes imbrem ruebant, tum foülgura micabant aspectu ter-
ribilla : tonitrua etiam cum fulminibus ex alto demissis
plane indicabant praesentiam Dei, qui propitius aderat ad
ea 408 volebat Moyses. Atque heec quidem velim lectores
accipiant, prout cuique libuerit : mili vero necesse est ea
literis maudare, sicot in sacris libris conscripta habentur.
Hebraei itaque, hisce visis et audito horribili clangore,
valde tremefacti erant ; iis enim non assueti erant et rumor
vulgatus de monte, quod crebro eum Deus inviseret, men-
fes eorum insolito pavore defixit. Quamobrem contine-
bant se intra tabernacula maesti ; et Moysen ira Dei periisse
rati , et semet similiter perituros esse exspectantes.

3. Dum ila essent animis consternati , apparuit Moyses ,
gestiens lztitia et mirum in modum elatus. Jtaque ut se in
conspectu dedit, illos metu eximit, et ad spem meliorum
in posterum erexit; protinusque redit serenitas , et Moyse
adventanle fugiunt quae celum paulo ante perturbarant.
Post liec igitur in concionem populum convocat, auditurum
quie mandata ἃ Deo referat, Quem ubi convenisse ani-
madvertit, stans iu excelsiore loco, unde ad omnes diia.
naret vox, « Deus quidem, inquit, eadem qua anteliac be-
« nevolentía me excepit , o Hebrzi : atque ut vitio feliciter
« agendi pariter ac reipublicz bene constituendae viam ac
« rationem vobis suggerat, castris vestris jam prosens
« adest. Quare per ipsum perque ipsius magnifica opera
« t0S obsecro , ne contemnatis ea qua dicturus sum , ad me
« Concionantem respicientes , nec quod lingua hominis hzec
« ad vos loquatur. Nam mandatorum preestantiam quum
« expenderitis, cognoscetis etiam majestatem illius qui ea
« excogitavit et nostrum in commodum memet alloqui
« Don dedignatus est. Non enim Moyses Amarama et Joa-
« Chabeds filius, sed is qui Nilum pro vestra salute san-
« guineum fluere vi sua fecit, et /Egyptiorum contumaciam
« Variis calamitatibus fregit ; qui per mare viam vobis muni-
« vil; qui fecit uL omnium egenis cibo coelitus demilte-
« retur cibus; qui potum desiderantibus uberrimos ex
« petra fontes elicuit; a quo Adamus accipit quicquid e
« lerra marique provenit; per quem Noeus diluvium effu-
« git; a quo Abramo huc illuc vaganti terra Chananea in-
« dulta est; per quem Isacus parentibus zetate provectis
« nalus est ; per quem Jacobus duodecim filiorum virtutibus

88 (ιο:,1ο6.)

« ὃν ᾿Ιώσηπος ἐδεσπότευσε τῆς Αἰγυπτίων δυνάμεως"
« οὗτος διῖν τούτους καρίζεται τοὺς λόγους δι᾿ ἑρμη--
« νέως ἐμοῦ. Σεθδάσμιοι δ᾽ ὑμῖν γενέσθωσαν, xal τέ-
« χνων περιμαχητότεροι xal γυναιχῶν. Εὐδαίμονα γὰρ

5 « διάξετε βίον τούτοις ἑπόμενοι, xal γῆς ἀπολαύοντες
« χαρπίμου χαὶ θαλάσσης ἀχειμάστου xai τέχνων γονῆς
« χατὰ φύσιν τιχτομένων, xat πολεμίοις ἔσεσθε φούε-
« ροί' τῷ Θεῷ γὰρ εἰς ὄψιν ἐλθὼν, ἀχροατὴς ἀφθάρτου
" φωνῆς ἐγενόμην" οὕτως ἐχείνῳ τοῦ γένους ὑμῶν χαὶ

10 « τῆς τούτου μέλει διαμονῆς. »

δ΄. Ταῦτ᾽ εἰπὼν προάγει τὸν λαὸν γυναιξὶν ὁμοῦ χαὶ
τέχνοις, ὡς ἀχούσαιεν τοῦ θεοῦ διαλεγομένου πρὸς αὖ-
τοὺς περὶ τῶν πραχτέων, ἵνα μὴ βλαδείη τῶν λεγομέ-
νων ἥ ἀρετὴ ὑπὸ ἀνθρωπίνης γλώττης, ἀσθενῶς εἰς

15 γνῶσιν αὐτοῖς παραδιδομένη. Πάντες τε ἤχουον φω-
γῆς ὑψόθεν παραγενομένης εἰς ἅπαντας, ὡς διαφυγεῖν
μηδένα τῶν λόγων οὖς Μωῦσῆς ἐν ταῖς δύο πλαξὶν
γεγραμμένους χατέλιπεν" οὖς οὐ θεμιτόν ἐστιν ἡμῖν
λέγειν φανερῶς πρὸς λέξιν, τὰς δὲ δυνάμεις αὐτῶν δη-

40 λώσομεν.

«. Διδάσχει μὲν οὖν ἡμᾶς ὃ πρῶτος λόγος ὅτι Θεός
ἐστιν εἷς χαὶ τοῦτον δεῖ σέθεσθαι μόνον " ὁ δὲ δεύτερος
χελεύει μηδενὸς sixóva ζῴου ποιήσαντας προσχυνεῖν * Ó
τρίτος δὲ ἐπὶ μηδενὶ φαύλῳ τὸν Θεὸν ὀμνύναι " 6 δὲ τέ-

25 ταρτος παρατηρεῖν τὰς ἑόδομάδας, ἀναπαυομένους ἀπὸ
παντὸς ἔργου " ὃ δὲ πέμπτος γονεῖς τιμᾶν᾽ ὃ δὲ ἔχτος
ἀπέχεσθαι φόνου" 6 δὲ ἕδδοιος μὴ μοιχεύειν" ὃ δὲ ὄγδοος
μὴἢ χλοπὴν δρᾶν’ ὃ δὲ ἔνατος μὴ ψευδομαρτυρεῖν" 6
δὲ δέχατος μηδενὸς ἀλλοτρίου ἐπιθυμίαν λαμθάνειν.

80 ς΄. Καὶ D μὲν πλῆθος, ἀχροασάμενον αὐτοῦ τοῦ
Θεοῦ περὶ ὧν Μωύῦσῇς διελέχθη. καῖρον ἐπὶ τοῖς προ-
εἰρημένοις τοῦ συλλόγου διελύθη" ταῖς δ᾽ ἑξῆς φοιτῶντες
ἐπὶ τὴν σχηνὴν ἠξίουν αὐτὸν x«i νόμους αὐτοῖς παρὰ
τοῦ Θεοῦ χομίζειν. ὋὋ δὲ τούτους τε τίθεται xal περὶ

35 τῶν ὅλων ὃν ἂν πραχθείη τρόπον ἐν τοῖς αὖθις ἀπεσή-
μαῖνε χρόνοις" ὧν μνησθήσομαι κατὰ καιρὸν οἰχεῖον.
Τοὺς δὲ πλείονας τῶν νόμων εἰς ἑτέραν ἀνατίθειαι γρα-
φὴν, ἰδίαν περὶ αὐτῶν ποιησόμενος ἀφήγησιν.

C. Ούτω 8i τῶν πραγμάτων αὐτοῖς ἐχόντων, ὃ

40 Μωῦσῆς πάλιν εἰς τὸ Σιναῖον ὄρος ἀνήει, προειπὼν
τοῖς “ἙΞραίοι, Βλεπόντων δ᾽ αὐτῶν ἐποιεῖτο τὴν
ἄνοδον. Καὶ χρόνου τριδομένου, (τεσσαράχοντα γὰρ
ἡμέρας διήγαγεν ἀπ᾽ αὐτῶν,) δέος εἶχε τοὺς "E6paíouc
μή τι MoücZc πάθοι, xat τῶν συντυχόντων δεινῶν

45 οὐχ ἔστιν ὃ οὕτως ἐλύπησεν αὐτοὺς ὡς τὸ νομίζειν
Μωῦσῆν ἀπολωλέναι. "Hv γὰρ τοῖς ἀνθρώποις ἔρις
τῶν μὲν ἀπολωλέναι λεγόντων θηρίοις περιπεσόντα,
xal μάλιστα ὅσοι πρὸς αὐτὸν ἀπε) χθῶς ἦσαν διαχείμε--
νοι ταύτην τὴν ψῆφον ἔφερον" τῶν δὲ, πρὸς τὸ θεῖον

b0 ἀναχεχωρηχέναι. Τοὺς δὲ σώφρονας χαὶ μηδέτερον
τῶν λεγομένων. εἰς ἡδονὴν λαμόάνοντας ἰδίαν, xal τὸ
θηρίοις περιπεσόντα ἀποθανεῖν ἀνθρώπινον ἡγουμένους,
x«l τὸ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς αὐτὸν μεταστῆναι διὰ τὴν
προσοῦσαν ἀρετὴν εἰχὸς νομίζοντας. πράως ἔχειν ὃ λο-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. T. ΚΕΦ. EF.

123,129. ]

« est iusiguitus; per quem Joseplius /Egyptiorum pote-

« Slali dominatus est : ille vobis, me inlerprete usus,

« jsta dat praecepta. Sint autem vobis sacrosaucta , et con--
« jugibus ac liberis cariora habeantur. Suma vobis
« erit felicitas, dum ea custodiatis; nec terra vobis sterilis
« fiet, nec mare tempestatibus agitatum, nec fetus vestri.
« prater naturam edentur; atque liostibus maximo eritis
« lerrori : Dei enim in conspectum veniens, vocem ejus
« immortalem autivi : adeo illl curx» est vestra progenies
« ejusque conservatio. »

4. Quum hzc dixisset, populum coram adducit cum con-
jugibus et liberis, ut Deum de rebus egendis loquentem
ipsis audirent : ne quid ex humaua língua detrimenti caperet
dictorum dignitas, ut que minori cum auctoritate promul.
garentur. Atque ita vox ex allo reddita ad omuium aures
pervenit , ut nemo non clare exciperet singula praecepta,
que» Moyses duabus tabulis conscripta reliquit : qua» non
fas est nobis totidem verbis evulgare; sententiam (armen
eorum declarabimus.

5. Docet itaque nos primum preceptum, Deum esse
unum, eumque solum colendum : secundum, nullius aní-
malis simalaclirum adorandum : tertium, per Deum in re
inani non dejerandum : quartum, diem unumquemque se-
ptimum sancte observandum, feriando ab omni opere :
quintum , parentes honorandos : sextum , a caede abstinen-
dum : septimum, non adulterandum : octavum, non fu-
randum : nonum, falsum testimonium non dicendum :
decimum, nihil alienum concupiscendum.

6. Et populo quidem ex ipso Deo ea audiente que lo-
quulus est Moyses, magnumque ex praedictis gaudium ac-
cipiente, dimissa est concio. Proximnis vero diebus ad ten-
torium venlitantes , postulabant ab eo ut etiam leges a Deo
ad ipsos afferret. ]lle vero et istas posuit ; et de universis
quo modo agenda essent deinceps praescripsit : quorum
memioero tempore opportuno. Majorem autern legum par-
tem in alium librum remitto, seorsum de illis commentalu-
rus.

7. Quum eo loco res essent, Moyses iterum in. montem
Sinzeum ascendit, postquam lioc ipsum przedixerat Hebraeis.
1118 autem spectantibus ascensionem fecit. Quumque diu-
tius moraretur (quadraginta enim dies ab illis abfuerat,
timor incessit Hebr:eos ne quid illi gravius accidisset : el
ex omuibus, qua pertulerant, malis, nibil eos magis dole-
bat, quam quod sibimet persuaderent Moysen periisse. 18
magna homines erant contentione, dum alii quidem dice-
rent eum ferarum incursu laniatum esse, et maxime qui
illum odio habuerunt in ea erant sententia : alii vero, ad

Deum concessisse. Prudentiores autem et qui ex neulra
opinione aliquid sibi voluptatis caperent, ut in feras incidens
discerperelur humanum arbitrantes, utque a Deo ad se

translatus esset ob virlntem ipsius verisimile credentes,

I5—107.)

wtuix, ἐποίει " προστάτου δὲ gnis: καὶ χηδεμόνος
'πολπαθάνοντες , θΐου τυχεῖν oUx ἂν ἄλλου δύναιντο
τοῦῖρα λυπούμενοι διετέλουν, καὶ οὔτε ὑπονοεῖν αὐτοὺς
εἶχ τὸ πρυσδοχᾶν τι 4 gnavov περὶ τἀνδρὸς, οὔτε μὴ
ἐυπεῖσθαι xat χατηφεῖν ἠδύναντο. Τὸ δὲ στρατόπε-
10» οὐχ ἐθάρρουν μετάγειν, Μωύσέως αὐτοὺς ἐκεῖ παρα-
,
iiy πρηειρηκοτος.
Ἤδη δὲ τεσσκράχοντα μερῶν διεληλυθυιῶν
ταὶ τοσούτων νυχτῶν., παρὴν οὐδενὸς σιτίου τῶν τοῖς
ἀὔρώποις νενολισμένων γεγευμένος. Χαρᾶς δ᾽ ἐνέ-
zrst τὴν στρατιὰν ἐπιφανεὶς xat τὴν τοῦ Θεοῦ πρό-
vei ἣν εἴχε πεοὶ αὐτῶν ἀπεδήλου, τόν τε τρόπον χαθ᾽
ἡ, εὐϑαιμονήσουσι πολιτευόμενοι λέγων αὐτῷ χατὰ
αὐτὰς ὑποθέσθαι τὰς ἡμέρας, xal σχηνὴν ὅτι βούλεται
vivat αὐτῷ, εἷς ἣν χάτεισι πρὸς «ὑ «οὺς παραγινό-
utvc, ὅπως xai μεταῤαίνοντες ἀλλαχοῦ ταύτην ἐπα-
μεθα, xol αηχέτι δεώμεθα τῆς ἐπὶ τὸ Σιναῖον ἀνό-
12), ἄλλ᾿ αὐτὸς ἐπιφοιτῶν τῇ σχηνῇ παρατυγγχάνῃ ταῖς
fuiozw εὐχαῖς. Γενήσεται δὲ ἢ σχηνὴ μέτροις τε

ταὶ χατασχευῇ οἷς αὐτὸς ὑπέδειξεν, ὑυῶν ἀόχνως iyov-
τῶν πρὸς τὸ ἔργον. Ταῦτ᾽ εἰπὼν δύο πλάχας αὐτοῖς
ἐπιδείχνυσιν, ἐγγεγραμμένους ἐχούσας τοὺς δέχα λο-
τοὺς, ἐν ἑχατέρα πέντε. Καὶ χεὶρ ἦν ἐπὶ τῇ γραφῇ
τῶ. 2 Θεοῦ. M

--
σ:
-

KE$. G.

n Οἱ ὃὲ γαίροντες οἷς τε ξώρων xai οἷς ἤχουον τοῦ
στοιτηγοῦ, τῆς χατὰ δύνχαιν αὐτῶν σπουδῆς οὐχ ἀπε-
Mizwco, ἀλλ᾽ εἰσέφερον ἄργυρόν τε καὶ χρυσὸν xal
[2n ξύλα τε τῆς καλλίστης ὕλης χαὶ μηδὲν ὑπὸ
eT Duk παθεῖν δυνάμενα, αἰγείους τε τρίχας xat δορὰς

"E τρῥάτων, χαὶ τὰς uiv ὑαχίνθῳ βεθαμιένας, τὰς δὲ
30 ext, αἱ δὲ πορφύρας ἄνθος, ἕτεραι δὲ λευχὴν πα-
εἶχον τὴν χρόαν᾽ ἔριζ͵ τε τοῖς προειρημένοις ἄ,θεσι
μεμρλυπμένα xat λίνου βύσσον, λίθους τε οὃς ἐνδεδευέ-
»ὴς χρυσίῳ χαθειργνύντες ἄνθρωποι χόσμῳ γρῶνται

Ὁ πολυτελεῖ, θυμιαμάτων τε πλῆθος συνέφερον' ἐχ γὰρ
τοιαύτης ὕλης χατεσχεύαζε τὴν σχηνήν. {Π δ᾽ οὐδὲν
ἀετχφερομένου xal συωπερινοστοῦντος ναοῦ διέφερε.
Τούτων οὖν- χατὰ σπουδὴν συγχομισθέντων, ἐχάστου
καὶ παρὰ δύναμιν φιλοτιμησαμένου, do/ ἱτέχτονας τοῖς

v ἔσνοις ἐγίστησι χατ᾽ ἐντολὴν τοῦ θεοῦ οὖς χαὶ τὸ Ti
bx à ἂν ἐπελέξατο, τῆς ἐξουσίας ἐπ᾽ αὐτῷ γενομένης.
Τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν, xal γὰρ ἐν ταῖς ἱεραῖς βίόλοις
ἀνχγέγραπται, ταῦτα ἦν Βεσελέηλος μὲν Οὐρὶ παῖς,
τῇς Ἰούδα φυλῆς, υἱωνὸς δὲ Μαριάμμης τῆς ἀδελφῆς τοῦ

ὁ σττατγγοῦ" "EXMafoc δὲ ᾿Ισχαάγου, Axvt2oq φυλῆς.
Τὸ δὲ X180; οὕτως ὑπὸ προθυιλίας τοῖς ἐγχειρυυμένοις
ὑπῆλθεν, ὥστε Μωυσῆς ἀνεῖρξεν αὐτοὺς, ὑποκηρυξάμε-
VA ἀρχεῖν τοὺς ὄντας" τοῦτο γὰρο oí δημιουργοὶ προειρή:
χεσαν, FE. ώρουν οὖν ἐπὶ τὴν τῆς σχηνῆς χατασχευήν .

92 Moüczc αὐτοὺς Exacta περὶ τῶν μέτρων, χατὰ
τὴν ὑποθήκην τοῦ Θεοῦ, xai τοῦ μεγέθους, τα τε δεῖ
σχεύη γωρεῖν αὐτὴν ἀνεδίδασχε πρὸς τὰς θυσίας ὑπη-

ANTIQ. JUD. LIB. HI. CAP. VI.

[129—121.] 89

ralio sortem ipsius lenius ferre jubebat : semet vero tali proe-
side et curatore orbatos exislimantes, qualem alium sibi
datum iri non sperarent, in magno et continuo erant luctu;
et neque malum suspicari sinebat eos bona de viro exspe-
clatio, neque non luzere animoque den;isso esse poterant.
At inde castra movere non ausi sunt, quod Moyses eis pra-
ceperit illic manere.

8. Quum vero quadraginta dies totidemque noctes jam
praeteriissent, advenit, nullo alimento, quali homines
uti solent, degustato. Eo autem conspecto totus gaudio
completur exercitus; moxque eis exposuit, quantam de
eorum salute curam adliibuerit Deus : dicens, sibi per illos
dies ostensum esse, qnomodo bene beateque viverent
rempublicam administrantes ; postulareque Deum ut taber.
naculum ei conficiant, in quo descenderet quoties illis ades-
sel, ut etiam alio migrantes id nobiscum circumferamus ,
et non amplius opus sit in montem Sinzum ascendere, sed
ipse ventitans in tabernaculum precibus nostris adsit.
Fiet autem tabernaculum ea magnitudine et forma quas
ipse prremonstravit, vobis ad illud fabricandum non se-
gnem operam conferentibus. Quum liec dixisset , duas tabu-
las eis ostendit, inscripta habentes decetn precepta, quin-
que in utraque. ἘΠ scriptura erat a manu Dei.

CAP. VI.

lli vero iis rebus lgel1, quas viderant et a Moyse acce-
peraut, nihil opere studiique , quantum in ipsis erat, deside-
rari voluerunt ; sed afferebant argentum simul et auri, et
oes, lignaque optimae materite, et quae laud facile cedunt
putredini, vellera etiam caprina, et pelles ovinas, alias
quidem lyacintho , alias vero cocco linclas , alias purpurae
flore collustratas, alias vero candore imbutas, lanasque
praedictis coloribus fucatas , et linum byssinum , lapillosque
quibus homines auro vinctis et inclusis ad ornatum sum-
pluosiorem utuntur, denique vim magnam odoramen-
torum conferebant : ex hnjusmodi enim maleria taber-
naculum exstruxit. lllud vero nihil a templo portatili et
ambulatorio differebat. His itaque certatim collalis et ab
omuibus majori etiam quam pro facultatibus suis muuiti-
centia , architectos operibus przlicit ex mandato Dei , quos
ipse eliam populus, si illis liberum fuisset , electurus crat
eosdem. lllorum autem nomina, nam etin sactis libris
sunt perscripta, hzec eraut : Beseleelus , Uri filius, ex tribu
Juda, nepos autem Mariammae sororis Moysis, Eliabus
]samachi fiius , Nribus Danidis. Populus autem tanta cum
alacritale rem inceptam promovebat , ut Moysi visum esset
eos inhibere, jubendo proclamari non opus esse pluribus :
hoc enim jam dixerant artifices. Itaque ad tabernaculi
structuram aggrediuntur, Moyse eos sinzula de mensuris
edocente , prout ei sugzesserat Deus , pariter ac de magnitu.
dine, quantumque rerum apparatum. excipere oporteret,

90 {((Ἔο7, 108.)

ρετήσοντα.
στολὰς ἱερατιχὰς χαὶ περὶ τὰ ἄλλα ὅσων ἔχρησε τὸ
ἔργον κόσμου τε χαὶ λειτουργίας ἕνεχα τοῦ Θεοῦ.
β΄. Πάντων δ᾽ ἐν ἑτοίμῳ γεγενημένων, χρυσίου τε
6 xal ἀργύρου xal χαλχοῦ xai τῶν ὑφαντῶν, προειπὼν
ἑοῤτὴν Moüo7 xal θυσίας κατὰ τὴν ἐχάστου δύναμιν,
ἴστη τὴν σχηνήν. Πρῶτον μὲν αἴθριον διαμετρησάμε-
νος τὸ μὲν εὖρος πεντήχοντα πήχεων, ἑχατὸν δὲ τὸ
μῆχος, κάμαχας ἔστησε χαλχέας πενταπήχεις τὸ ὕψος,
10 xa0' ἑκατέραν πλευρὰν εἴχοσι τῶν ἐπιμηχεστέρων, δέχα
δὲ τῶν ἐν πλάτει χειμένων τῆς χατόπιν. Κρίχοι δὲ
τῶν χαμάχων ἑχάστῃ προσῇσαν. Κιονόχρανα μὲν
ἀργύρεα, βάσεις δὲ χρυσαΐ, σαυρωτῇρσιν ἐμφερεῖς, χαλ-
xat δὲ ἦσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἐρηρεισμέναι. ᾿Εξήπτετο δὲ τῶν
15 χρίχων χαλώδια τὴν ἀρχὴν ἥλων χαλχέων πηχναίων
τὸ μέγεθος ἐχδεδεμένα, οὗ χαθ᾽ ἑχάστην χάμαχα παρέν-
τες κατὰ τοῦ ἐδάφους ἀχίνητον ὑπὸ βίας ἀνέμων τὴν
σχηνὴν ἔμελλον παρέξειν, Σινδὼν δ᾽ ἐχ βύσσου μα-
λαχωτάτη διὰ πασῶν ἐπήει, ἀπὸ τοῦ χιονοχράνου xa-
20 τιοῦσα μέχρι τῆς βάσεως πολλὴ χεγυμένη.. περιφράτ--
τουσα ἅπαν ἐν χύχλῳ τὸ χωρίον ὡς μηδὲν δοχεῖν τείχούς
διαφέρειν. Καὶ οὕτω μὲν εἶχον αἱ τρεῖς πλευραὶ τοῦ
περιθδόλου" τῆς δὲ τετάρτης πλευρᾶς ( πεντήκοντα γὰρ
οὖσα πήχεων ἣ ἑτέρα μέτωπον τοῦ παντὸς ἦν) εἴχοσι μὲν
35 πήχεις ἀνεῴγεσαν χατὰ πύλας, ἐν αἷς ἀνὰ δύο xaua-
χες εἰστήχεσαν χατὰ μίμησιν πυλώνων, ὅλαις δ᾽ αὐταῖς
ἄργυρος ἦν ἐπιχεχαλχευμένος πάρεξ τῶν βάσεων" χαλ-
xai γὰρ ἦσαν. “Κχατέρωθεν δὲ τοῦ πυλῶνος τρεῖς xd-
μᾶχες ἦσαν ἑστῶσαι, at τοῖς πυλούχοις ἐμθεθήχεισαν
30 ἐρηρεισμέναι' καὶ κατ᾽ αὐτῶν δὲ βύσσινον ὕφος σινδόνος
ἦν περιηγμένον. Τὸ δὲ κατὰ τὰς πύλας, μέήχους μὲν
ὄντος πήχεων εἴχοσι. πέντε δὲ βάθους, ὕφος ἦν πορφύ-
ρᾶς xal φοίνιχος σὺν ὀχχίνθῳ xai βύσσῳ πεποιημένον,
πολλῶν αὐτῷ συνανθούντων xal ποιχίλων, ὁπόσα μὴ
35 ζῴων ἐξετυποῦτο μορφάς. ᾿Εντὸς δὲ τῶν πυλῶν περιρ-
ραντήριον ἦν χάλχεον, ὁμοίαν αὐτῷ καὶ τὴν χρηπῖδα
παρεχόμενον, ἐξ οὗ τοῖς ἱερεῦσι τὰς χεῖρας ἀποπλύνειν
xal τῶν ποδῶν χαταχεῖν παρῆν. Καὶ ὃ μὲν τοῦ ai-
θρίου περίδολος τοῦτον τὸν τρόπον ἦν διακεχοσμημέ-
40 νος. | |
γ΄. Τὴν δὲ σχηνὴν ἴστησιν αὐτοῦ κατὰ μέσον, τε-
τραμμένην πρὸς ἀνατολὰς, ἵνα πρῶτον 6 ἥλιος ἐπ᾽ αὖ-
τὴν ἀνιὼν ἀφιῇ τὰς ἀχτῖνας. Καὶ τὸ uiv μῆχος αὐτῆς
ἐπὶ πήχεις ἐγήγερτο τριάχοντα, τὸ δὲ εὖρος ἐπὶ δέχα
$45 διειστήχει" xo 6 μὲν ἕτερος τῶν τοίχων νότιος ἦν, ὃ δ᾽
ἕτερος κατὰ βορέαν ἐτέτραπτο, χατόπιν δ᾽ αὐτῆς fj δύ-
σις κατελείπετο. Ἀνίστασθαι δ᾽ αὐτὴν ἐχρῆν ἐφ᾽ ὅσον
προσθαίνοι τὸ εὖρος. Κίονες δ᾽ ἦσαν ξύλου πεποιηυέ-
νοι χατὰ πλευρὰν ἑχατέραν εἴχοσι, τετράγωνοι μὲν τὸ
50 σχῆμα εἰργασμένοι, εἰς δὲ πλάτος διεστῶτες πήχεώς τε
xai ἡμίσους, τὸ δὲ βάθος δαχτύλων τεττάρων. — Ae-
πίδες δ᾽ αὐτοῖς ἦσαν ἐπικεχαλχευμέναι πανταχόθεν
ρυσαῖ, διά τε τῶν ἔνδοθεν xal τῶν ἐχτὸς μερῶν. Δύο
δ᾽ αὐτῶν ἑκάστῳ προσῇσαν στρόφιγγες, ἐλαυνόμενοι

APXAIOAOFL'IAZ BIBA. T. ΚΕΦ. G.

᾿Εφιλοτιμοῦντο δὲ xal γυναῖχες περί τε * sacrificiorum usui inservientium. — Quin et aemula virtus

[131, 122.]

feminarum enituit circa vestes sacerdotales et alia quie
desiderabantur ad ornatum operis et Dei ministerium.

2. Quum autem omnia presto essent et parata, et aurum
et argentum, et ws, et textilia, Moyses, indicto festo et
sacrificiis pro cujusque facultatibus, tabernaculum erigit.
Atrium primo dimensus, in latitudinem quinquaginta cu-
bitorum, in longitudinem centum, vallos zereos statuit al-
titudine quinque cubitorum, secundum longiora latera
viginti, secundum transversa a tergo decem. Annuli autem
vallis siugulis inerant. Capitella quidem val/orum argen-
lea, bases vero deauratee, et subacutze tanquam ima lia-
starum, crece autem qua in terram defixe. Annulis in-
nectebantur funes, ab allero capite clavis areis cubitalibus
religati , qui per singulos vallos in terram adacti erant, ad
tabernaculum contra ventorum vim firmandum munien-
dumque. Linteum deinde byssinum mollissimum unum-
quodque frium laterum pervadebat, et e capilellis pen
dens ad basim ampliter defluebat, omnem per circuitum
locum circummuniens, ut nihi] a muro differre videretur.
Atque hoc modo se habebant septi tria latera. Quarti au-
tem lateris (illud enim reliquum, quinquaginta cubitorum,
totius operis erat frons) viginti quidem cubita aperta erant
in portas, utrinque habentes geminatos vallos instar vesti-
Hi quoque ex argento facto et expolito toti con-
Ab utro-

bulorum.
ficiebantur, praeter bases : illae enim cene eraut.
que autem vestibuli latere adstabant tres valli in ligna
portas sustinentia intromissi et firmiter depacli : et ab illis
quidem circumductum erat linteum e bysso contextum.
Portis autem, viginti quidem cubitos in latitudinem paten-
tibus, in altitudinem vero quinque, oppaosum erat velum
ex purpura et cocco, hyacintho et bysso contextum, multis
variisque ornatum picturis, que quidem non exprimerent
animantium formas, Intra portas autem aspersorium erat
seneum , cum crepidine ex eadem materia : in quo sacerdo-
tes manus abluerent et pedes perfunderent. Atque seplum
quidem atrii in hunc modum erat ornatum.

3. Tabernaculum autem posuit in ejus medio, versum
ad orientem , ut sol , ubi primum oriretur, radios in illud
emitteret, Et ejus quidem longitudo erat cubitorum tri-
ginta, latitudo vero decem : ac alter quidem parietum erat
australis , alter vero ad aquilonem obversus, οἱ a tergo eral
Occasus. Tantum etiam in altitudinem erigendum erat,
quantum in latitodinem patebat. Erant autem tabulke ligne
ex utroque latere viginti, inquadrangularem quidem formam
dolala , latitudine vero unius et dimidii cubiti , et crassilu-
dine quattuor digitorum. Laminz aureie illis undique fabri-
cate erant, tam ad interiora quam exteriora. Singulis vero
tabulis inerant cardines bini per duas bases immissi, (illa

{9

13200 βάσεων" αὗται δ᾽ ἀργυραῖ! uv ἦσαν' πυλὶς δ᾽
ἁατίοα τούτων προσῆν ὁ δε) χομένη τὸν στρόφιγγα. Τοῦ
Σ χατὰ δύσιν τοΐμου χίονες μὲν ἐξ ἦσαν" συνήεσαν δ᾽
τας ἀχριδξς ἅπαντες, ὥστε μεμυχότων τῶν ἁρμῶν
εκ ἕνα δοχεῖν εἶναι τοῖχον αὐτῶν τὴν συνέλευσιν, χρύ-
zw τὰ τε ἔνδοθεν xai τὰ ἐχτός. ᾿Ανελόγει γὰρ ὁ τῶν
vow ἀριθμός. εἴχοσι γὰρ ἦσαν. Καὶ παρεῖχε βάθος
τόποι σπιρα τς ἕκαστος αὐτῶν, ὥστε συμπληροῦσθαι
τὸς τριάχοντα πήχεις ὑπ᾽ αὐτῶν. Κατὰ δὲ τὸν ὄπι-

dev τοῖχον [ἐννέα Xo πήχεις οἱ ££ χίονες παρέχονται

φλεισελήόντες) δύ᾽ ἑτέρους ποιοῦνται χίονας ix πή-
ps τετμημένους, οὃς ἐγγωνίους ἔθεσαν ἐπ᾽ ἴσης τοῖς
μείζοσιν ἰσκημένους. "Exagcoz δὲ τῶν χιόνων χρίκους
apt γρσέους χατὰ τὸ ἔξο» μέτωπον προσφυεῖς . ὥσπερ
Has τισὶν ἐμπεπλεγμένους χατὰ στίχον πρὸς ἀλλή-
M τετραμμένους τὴν περιφάνειαν" xoi δι᾽ αὐτῶν ἐπί:
j269 σχυταλίδες ἔλαυνόμεναι, πέντε πήχεων ἑχάστη
Ὁ υἔγεθος, σύνδεσμος ἦσαν τῶν χιόνων, ἐμθαινούσης
113 χεναλὴν σχυταλίδος ἐχάστης τῇ ἑτέρα, τέχνη τῷ
ἢ coretryt χοχλίου τρόπον δεδημιουργημένῳ. Κατὰ δὲ
ἐν ὄπισθεν τοῖχον μία φάλαγξ ἦν διὰ πάντων ἰοῦσα
τὴ χώνων, εἰς ἂν ἐνέξαινον πλάγιαι καὶ αἱ τελευταὶ
cin πχυταλίδων ἐξ ἑκατέρου τοίχου τῶν ἐπιμηκεστέρων,
τρυτεῖσθαι σὺν ἑαυταῖς γιγγλύμοις τῷ θήλει τοῦ ἄρρενος
score. Τοῦτο μέντοι, πρὸς τὸ μήθ᾽ ὑπ᾽ avtutov
τραλαινεσῆαι μήτ᾽ ἄλλης αἰτίας, τὴν σχηνὴν συνεῖ-
[9 31A" ἀχίνητον αὐτὴν ἐν ἠρεμία πολλῇ διαφυλάξειν
ἔμελλεν.

ὃ, Ἐντὸς δὲ διελὼν τὸ μῆχος αὐτῆς εἰς τρία μέρη,
μετὰ δέχα πή γεας Ὡρμοσμένους ἐχ τοῦ μυχοῦ τέσσαρας
"t χίονας, ὁμοίως τοῖς ἄλλοις εἰργασυένοις xal βά-

ζέσιν ἡμοίχις ἐπιχειμένους , διαλείποντας ἀλλήλων χατ᾽
Án » Τὸ δ᾽ ἐνδοτέρω αὐτῶν ἄδυτον ἦν, τὸ δὲ λοιπὸν
t oaryr, τοῖς ἱερεῦσιν ἀνεῖτος [ἣν μέντοι διαμέτρησιν
à ἣν τὸ οἰαὐτην τῆς σκηνῆς πρὸς μίυησιν τῆς τῶν ὅλων
vsu συνέῤαινεν elvat. Τὸ μὲν γὰρ τρίτον αὐτῆς
x2 τὸ ἐντὸς τῶν τεσσάρων χιόνων, Ó τοῖς ἱερεῦσιν
ἦν ἄδατον, ὡς οὐρανὸς ἀνεῖτο τῷ Θεῷ" οἱ δ᾽ εἴχοσι
Tes, ὥσπερ, q? καὶ θάλασσα βάσιμος ἀνθρώποις,
dm τοῖς ἱερεῦσιν uóvot, ἐπετέτραπτο Κατὰ ὑέ-
Er à, ἐξ οὗ τ τὴν εἴσηδον ἦσαν πεποιημένοι, χίονες
ἔππασαν γρύσεοι “αλχέαις βάσεσιν ἐφεστῶτες, πέντε
τῇ ἀριθμόν, Κατεπεέτάννυσαν δὲ τὴν σχηνὴν ὕφεσι
$4/9?0 xai πορφύρας xat ὑαχίνθου καὶ φοίνιχος βαφαῖς
5 φηχεχρχμένοι, Καὶ πρῶτον μὲν ἦν πήχεων δέχα
Ξανταγόῦεν, ᾧ χατεπετάννυσαν τοὺς χίονας, ot διαι-
Finite τὸν νεὼν τὸ ἄδυτον ἔνδον αὐτῶν ἀπελάυϑανον.
Λαϊτοῦτο ἣν τὸ ποιοῦν αὐτὸ μηδενὶ χάτοπτον. Καὶ ὃ μὲν
πἧς νεὸς ἅγιον ἐχαλεῖτο, τὸ δὲ ἀδατον τὸ ἐντὸς τῶν τεσ-
9 Tii χιόνων τοῦ ἁγίου τὸ ἅγιον. Ὥραϊον δὲ ἦν τὸ φάρ-
e, ἡθεσιπαντοίοις, ὅσα γῆθεν & ἀνέρ; γεται, διαπεποιχιλ-
μένον, τοῖς τε ἄλλοις ἅπασιν ἐνυφασμένον ὅσα χόσωον
ἄξειν ἔμελλε, πλὴν ζῴων μορφῆς. Ἕτερον δὲ τούτῳ χαὶ
τῷ μεγέθει χαὶ τῇ ὑφῇ xai τῇ χρόα παραπλήσιον τοὺς

-ὁ- E
3
Ὡς
.

$2

ὧν»
e

ANTIQ. JUD. LIB. HII. CAP. VI.

[33—:134.] — 9t

vero ex argento quidem facte ,) et utrique basi foramen ad

cardines suscipiendos. Plagam vero occidentalem tabule

quidem sex muniebant : adeo autem omnes firmiter inter se
aplae erant el connexa, ut non perceptis commissuris in
unum parietem coalescere viderentur, ab interiori et exte-
riori parle auro obductum. Utroque ex latere sibi responde-
bant tabulze; erant enim numero viginti. Et unaquieque
crassitiei erat unius el dimidii cubiti, atque ita triginta cu-

bitos adimplebant. 1n postico autem pariete (novem enim

cubitos efliciebant sex tabulae conjuncti) duas alias tabulas
faciunt ex uno cubito divisas, quas angulares posuerunt ad.
instar majorum tabularum adornatas. Singula autem tabulae
annulos habebant aureos fronti extrinsecus adaptatos , ve-
luti radicibus quibusdam ordine confixos, sibi invicem
undique respondentes : el per eos repagula deaurata, quin-
que singula cubitorum , trajiciuntur ad tabulas conjungen-
das , capite uniuscujusque vectis in caput alterius immisso
per vertibula cochle; δὰ similitudinem affabre facta. Ad

posticum aulem parietem una phalanx per tabulas oinnes
discurrebat, in quam intrabant extrema vectium per laterum
longiurun parietes pertinentium , quo firmius commissuris
jungerentur masculo et. femina inter se coarctalis. — Alque
ita cautum est ut tabernaculum nulla ventorum vi aliove
impelu agitaretur, sed perquam securum staret et immobile.

4. Intus autem ejus longitudine in tres parles divisa,
ad decem cubitos ἃ fundo statutze sunt columnz quattuor
loco adaptatic , eodem opere et ex eadem materia cum tabu-
lis factze , et basibus similibus impositze , paululum ab invi-
cem disjuncte. — Quod intra ens, adytum erat; reliquum
vero tabernaculi sacerdotibus patebat. Atque coutigit ut
talis tabernaculi dimensio rerum universitatem referret.
Nam tertia pars ejus, qua intra columnas quattuor, quo
nec sacerdotibus fas accedere, erat veluti cadum Deo
seposilum : viginti vero cubitorum spatium , tanquam ferra
el mare ad quae hominibus datur accessus, solis sacerdotibus
concedebatur. At veroad frontem, qua factus erat aditus,
columna: quinque stabant :ereis basibus innix:e. Velis autem
operiebant tabernaculum , ex byssi et purpurae et hyacinthi
el cocci coloribus contextis. Et lorum quidem primum
decem erat cubitorum quaquaversum, columnis obductum,
qua, per transversum Lempli posite, adytum intus con-
clusum tenebant. Et hoc eral quod ab eo omnem arcebat
conspectum. ΕἸ totum quidem templum Sanctum voca.
balur; adylum vero, quod intra quattuor columnas,
Sanctum Sauctorum. Speciosa autem erat. cec cortina,
omne genus florum, quos terra fert, varietate decorata,
alque aliis universis intexta, qua ei in ornamentum cede-
rent, praeler animantium formas. Alia vero, liuic mamie
tudine, textura et colore similis, quinque columnas ad

92 (109, π0.}

ἐν ταῖς εἰσόδοις πέντε χίονας περιέθαλλε, κατὰ γωνίαν
ἑχάστου κίονος xpixou χατέχοντος αὐτὸ, ἀπὸ χορυφῆς
ἄχρι ἡιιίσους τοῦ κίονος. Τὸ δὲ λοιπὸν εἴσοδος ἀνεῖτο
τοῖς ἱερεῦσιν ὑποδυομένοι. Ὑπὲρ δὲ τούτου λίνεον
5 ἦν ἰσομέγεθες φάρσος, ἐφελχόμενον ἀπὸ χάλων ἐπὶ θά-
τερα, τῶν χκρίχων τῷ τε ὕφει χαὶ τῷ χάλῳ διαχονούν--
τῶν πρός τε τὸ ἐχπετάννυσθαι xat συνελχόμενον ἴστα-
σθαι xa γωνίαν, ἐμποδὼν οὐχ ἐσόμενον πρὸς τὸ κατο-
πτεύεσθαι, xal μάλιστα ἐν ταῖς ἐπισήμοις ἡμέραις"
10 χατὰ δὲ τὰς λοιπὰς, xal μάλισθ᾽ ὅταν ἦ νιφετώδης,
προπεταννύμενον, στεγανὸν ἐποίει to Ex τῶν βαμμάτων
ὕφος. ὍΟθεν δὴ παρέμεινε τὸ ἔθος, xal τὸν ναὸν οἷ-
᾿χοδοαλησαμένων ἡμῶν, ὥστε τὴν σινδόνα τοιουτότροπον
περιχεῖσθαι ταῖς εἰσόδοις. Δέχα δ᾽ ἄλλα φάρσν,, πή-
18 χεων τὸ πλάτος τεσσάρων, τὸ δὲ μῆχος ὀχτὼ xat εἴ-
χοσι, χρυσέους ἔροντα γιγγλύμους, ἐπὶ συναφῇ θηλείας
τε xai ἄρρενος συνείλεχτο, ὡς ἕν εἶναι δοχεῖν- εἶθ᾽
ὑπερτεινόμενα τοῦ ναοῦ τό τ᾽ ἐφύπερθεν ἐσχίαζε xai
τῶν τοίχων τοὺς χατὰ πλευρὰν xal χατόπιν ἑστῶτας,
30 ἀπὸ τῆς γῆς ὅσον πῆχυν ἀνέχοντα. Ἴ]σαι δὲ τῷ πλάτει
xai ἄλλαι σινδόνες, μιᾷ πλείους τὸν ἀριθυὸν, τὸ δὲ μ-
χος ὑπερθάλλουσαι' τριάχοντα πήχεις γὰρ ἦσαν. Ὑ-
φασμέναι δ᾽ ἐχ τριχῶν, δαοίως χατὰ λεπτουργίαν ταῖς
ix τῶν ἐρίων πεποιημέναις, ἐτέταντο μέχρι τῆς γῆς
45 χεγυυέναι, xat χατὰ θύρας ἀετώμλχτι παραπλήσιον καὶ
παστάδι παρεῖχον, τοῦ ἐνδεχάτου φάρσους εἰς τοῦτο
παρειλημμένου. ἴλλλαι δ᾽ ἐπάνω τούτων Ex διφθερῶν
χατασχευασιμέναι ὑπερήεσαν, σχέπη xai βοήθεια ταῖς
ὑφανταῖς ἕν τε τοῖς χαύμασι xal ὁπότε ὑετὸς εἴη Ὑεγε-
3» νημέναι. Πολλὴ δ᾽ ἔχπληξις ἐλάμόανε τοὺς πόρρωθεν
θεωμένους’ τὴν γὰρ γρόαν τοῖς χατὰ τὸν οὐρανὸν συμ-
θαίνουσιν οὐδὲν ἐδόχουν διαφέρειν. Αἴ δὲ ix τῆς τρι-
“ὸς χαὶ τῶν διφθερῶν πεποιημέναι χκατήεσαν ὁμοίως
τῷ περὶ τὰς πύλας ὑφάσματι, τό τε χαῦμα χαὶ τὴν ἀπὸ
35 τῶν ὄμύρων ὕδριν ἀπομαχόμεναι. Καὶ f, uiv σχηνὴ
τοῦτον πήγνυται τὸν τρόπον.
ε΄. [ἵνεται δὲ xat χιθωτὸς τῷ Θεῷ ξύλων ἰσχυρῶν
τὴν φύσιν xoi σῆψιν παθεῖν οὐ δυναμένων. Ἡ δὲ
ἐρὼν μὲν καλεῖται χατὰ τὴν ἡμετέραν γλῶτταν ἢ δὲ
10 χατασχευὴ τοιαύτη τις ἦν. Μῆχος uiv ἦν αὐτῇ πέντε
σπιθαμῶν, τὸ δὲ εὖρος xal τὸ βάθος τριῶν σπιθαμῶν
εἷς ἑκάτερον. Χρυσῷ δὲ τά τ᾽ ἐντὸς xad τὰ ἔξωθεν πε-
ριελήλατο πᾶσα, ὡς ἀποχεχρύφθαι τὴν ξύλωσιν, στρό-
φιγξί τε χρυσέοις τὸ ἐπίθεμα προσηνωμένον εἶχεν
δ θαυμαστῶς, ὃ πανταχόθεν ἴσον ἦν, xaz' οὐδέτερον μέ-
poc ἐξοχαῖς τὴν εὐαρμοστίαν λυμαινόμενον. Καθ᾽ ἐχά-
τερὸν δὲ τοῖγον τῶν ἐπιμηχεστέρων χρίχοι προσήεσαν
χρύσεοι δύο, τοῦ παντὸς διήχοντες ξύλου, καὶ δι’ αὐτῶν
μέντοι σχυταλίδες ἐπίχρυσοι χαθ᾽ ἑκάτερον τοῖχον, ὡς
"Ὁ ἂν ὑπ’ αὐτῶν, ὁπότε δεήσειεν, ἄγοιτο xwouu£va. Οὐ
γὰρ ἐπὶ ζεύγους ἐκομίζετο, ἀλλ᾽ ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐφέρετο.
Τῷ δ᾽ ἐπιθέματι αὐτῆς ἦσαν πρόστυποι δύο᾽ Χερουδεῖς
μὲν αὐτοὺς "Eópaiot καλοῦσι. ζῷα δ᾽ ἐστὶ πετεινὰ,

APXAIOAOTIAZ BIBA. Y. ΚΕΦ. G.

[124, 135.

introitum obtegebat, a summitate ad medias columnas al
annulo ad angulum cujusque columna dependens. At re
liquum spatii sacerdotibus subintrantibus in aditum pa
tebat. Huic autem velo lintea prietenta erat. cortina par
magnitudine, funibus in alterutram partem adducenda
annulis velo pariter ac funibus adaptatis, ut aut expande
retur ant contractum sisteretur ad angulum, quo liberio
essel prospectus, et przcipue in festis diebus
reliquis, ac presertim quum nivosa erat tempestas, operi
mento erat velum variis coloribus distinctum. Unde e
post templum a nobis excedificatum obtinuit ut hujusmod
linteum aditibus esset oppansum. Przeterea autem decen

: nam i!

tegumenta quattuor cubitorum latitudine, longitudine ven
octo et viginti, aureas labentia commissuras, ita inler s
masculo et femina ad contactum implicitis coaptata erant.
ut unum esse viderentur; dein expansa obtegebant templi
et superiora et parietum partem utramque lateralem simul el
posticam , ad terram uno per circuitum pede dempto per-
tingentia. Erant autem et alia stragula ejusdem latitudinis,
uuo quidem numero plura, in longitudinem vero magis
porrecta : constabant enim ista triginta cubitis. E pilis
autem contexta, eadem subtilitate qua priora e lana , ad
terram usque prolixius aliquanto demissa erant et ad ostia
fastigii et antarum similitudinem referebant, stragulo uu-
decimo in hunc usum assumpto. Alia rursus e pellibus
facta his superinducla erant , qua» contra aestus et pluvias
coloribus variegata protegereut. Aspectu ejus e longinquo
quidem homines obstapescebant : adeo enim micabau!
colores, ut cielestia intueri viderentur. Operimenta antem
e pilis et pellibus facta similiter prominebant ac velum ad
portas oppansum , uL ardores et imbrium injuriam arcerent.
Alque tabernaculum quidem in liunc modum constructum
est.

5. Facta est autem et arca Deo ex lignis natura validis et
quae cariem non sentiunt. Hec vero eron quidem dicitur
lingua nostra vernacula. Hujusmodi autem erat ejus fa
brica. Longitudo ei quidem erat quinque spithamarum,
latitudo vero et crassities trium utraque erat spitha-
marum. intus autem el extra auro tota obducía erat, ut
plane occultaretur materies : et aureis cardinibus tegmen
coaptatum habuit arte mirabili, quod undique ei ad amussim
respondebat, nujla ex parte vel tantilla scitam ejus aptam-
que juncturam impediente asperitate. Porro utrique lon.
giorum /alerum parieli affixi erant duo annuli aurei, pet
totum lignum penetrantes; et per eos vectes deaurali
utrinque trajecti , ul earum ope, quoties occasio postularet,
de loco in locum moveretur. Non enim super jumentis
vehebatur, sed sacerdotes eam ferebant. Operculo autem
ejus impositze erant efligies du: : quas quidem Cleru-
bes appellant Hebrzi. Sunt enim animantia volalilia, tali

μορφὴν δ᾽ οὐδενὶ τῶν ὑπ᾽ ἀνθρώπων ἑωραμένων παρα- | forma qualem nemo mortalis in vivis unquam couspexeiat.

(ue tit.)

zc. Νωῦσῆς δέ φησι τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ προσ-
πεῖς ἑοραχέναι. Ταύτη τὰς δύο πλάχας, ἐν αἷς
τὸς δίχα λόγους συγγεγράφθαι σνυξδεθήχει, ἀνὰ
τέντε μὲν εἷς ἑχατέραν, ἀνὰ δύο δὲ xai ἥμισυ χατὰ
ὁ αέτωπον, ἐγκατέθετος Καὶ ταύτην ἐν τῷ ἀδύτῳ χα-
πατῆτσιν,

ς. Ἐν δὲ τῷ ναῷ τράπεζαν ἱδρύεται Δελφιχαῖς
τερατλησίον, τὸ μῆκος uiv δύο πη) Ἰχῶν, τὸ δὲ πλάτος
ἔς πῇ iab xat σπιθαμῶν τριῶν τὸ ὕψος. Ἦσαν δ᾽

ἜΣ; πόδες τὰ μὲν ἐξ ἡωίσους ἕως τῶν κάτω; τελέως
Ἰξηρτισμένοι , οἷς Δωριεῖς προστιθέασι ταῖς χλίναις
ἐμφερεῖς, τὸ δὲ πρὸς αὐτὴν ἀνατεῖνον τετράγωνοι τῇ
ἐργασία, Κοιλαίνεται δὲ καθ᾽ ἕχαστον πλευρὸν, xot-
λαϊνουσά πως χατὰ παλαιστὴν τὸ ἔδαφος, ἕλιχος περι-

Βίρωσης τὸ τε ἄνον χαὶ τὸ χάτω μέρος τοῦ σώματος.
Κι ἔχαστον δὲ τῶν ποδῶν xai ταύτῃ ἔλήλατο χρίχος,
Οὐχ ἐκ ἄπωθεν τοῦ ἐπιθέμεχτος, δι᾽ ὧν ἤἥεσαν στελεοὶ γρύ-

Ἂς ^, ξύλου τὰ νόρθεν ὄντες, ἐξαιρετοί. Κοῖλον γὰρ
pev ἐπ᾿ αὐτοῖς τὸ xat τοὺς χρίχους χοινωθέν" οὐδὲ

t yz; εἶσι διηνεχεῖς ἀλλὰ, πρὶν συνελθεῖν εἷς τὸ ἄπειρον,
ΠΝ περονίδας τὴν ἀρχὴν τελευτῶντες, ὧν ἣ μὲν εἰς
τὸ προανέχον ἐμθαίνει τῆς τραπέζης, ἣ δὲ εἰς τὸν πόδα *
zi τούτοις χατὰ τὰς δδοὺς ἐχομίζετο. Ἐπὶ ταύτης
ἐτίθετο γὰρ ἐν τῷ vsO) τετραμμένη πρὸς ἄρχτον οὐ

δ 2060 τοῦ μυχοῦ ) διετίθεσαν ἄρτων τε δώδεκα ἀζύμους
uat ἐπαλλήλους κειμένους ; καθαροῦ πάνυ τοῦ ἀλεύ-
£u ix δύο ἀσσαρώνων, ὃ μέτρον᾽ “Ἑδραίων ἑπτὰ χοτύ-
λας Ἀττικὰς ἔγχει. “Ὑπὲρ δὲ τῶν ἄρτων ἐτίθεντο O00
τιᾶλαι γρύσεαι, λιδανωτοῦ πλήρεις, Μετὰ δὲ fju£oae

zr πάλιν ἄλλοι ἐκομίζοντο ἄρτοι, ἐν τῷ καλουμένῳ
57 ἡμῶν caÓ do τὴν γὰρ ἐὀδόμην ἡμέραν σάδθατα
᾿αλῶμεν. Τὴν δ᾽ αἰτίαν ἐξ ἧς ταῦτ᾽ ἐπενοήθησαν ἐν
eig ἐροῦμεν.

v. Κατὰ πρόσωπον δὲ τῆς τραπέζης, τῷ πρὸς με-

3 erabgiay τετραμμένῳ τοίχῳ πλησίον, ἵσταται λυχνία
ü | peo χεγωνευμένη διάχενος, σταθμὸν i ἔγουσα μνᾶς
&zov, ἃς "E6paiot μὲν καλοῦσι xivy apte, εἷς δὲ τὴν
Ἑλληνικὴν μεταδαλλόμενον γλῶσσαν σγμαίνει τάλαν-
τον, Πεποίηται δὲ σφαιρία xai xpiva σὺν ῥοΐσκοις χαὶ

* χφατηριδίοις " ἑόδομήκοντα δ᾽ ἦν τὰ πάντα" ἐξ ὧν
120 μιᾶς βάσεως συνετέθη πρὸς ὕψος, ποιήσαντος αὐ-
Ἢν συγχειλένην εἰς μοίρας εἷς ὅσας τοὺς πλανήτας χαὶ
ἣν ὅλιον χατανέμουσιν. Ἀπαρτίζε ται δὲ εἰς ἐπτὰ
φαλὰς, χαταλλύλας ἐν στοίχῳ διακειμένας. Λύχνοι

& 7 ἐπιφέρονται αὐταῖς ἑπτὰ χατὰ μίαν, τῶν πλανητῶν
7 dpliw μεμιμημένοι" δρῶσι δ᾽ εἴς τε τὴν ἀνα-
TOÀTY xal τὴν μεσημθρίαν, λοξῶς αὐτῆς χειμένης.

7. Μεταξὺ δὲ αὐτῆς xai τῆς τραπέζης ἔνδον, ὡς
τρρεῖπον, θυμιατήριον, ξύλινον μὲν, ἐξ οὗ καὶ τὰ πρό-

9 "p Tv σχεύη, μὴ σηπόμενον, στερεὰ δὲ περιελήλατο

αὐτῷ λεπίς. Πηχναῖον μὲν κατὰ πλευρὰν ἑχάστην τὸ
πλάτος, ὕψος δὲ διπλάσιον. Ἐπὴν δὲ ἐσχάρα γρυσέα
ὑξερανεστῶσα, d ἔχουσα χατὰ γωνίαν ἑκάστην στέφανον,
χαὶ τοῦτον δ᾽ ἐχπ τεριγδεύοντα χρύσεον" ῳ χαὶ χοίχοι

ANTIQ. JUD. LIB. 1Π. CAP. VI.

|

[135—137.] 938

At hzc dixit Moyses se in Dei tlirono expressa conspexisse.
]n hauc accam reposuit duas tabulas , ia quibus decem prm
cepta conscripta esse contigit, quinque quidem in singulis ,
duo vero cum dimidio in unaquaque pagina; ipsamque
arcam intra adytum recondit.

6. 1n sacerdotum sacrario mensam collocavit Delphicis
non absimilem , longitudine quidem duüm cubitorum , lati-
tudine vero cubiti unius , et altitudine trium spithamarum.
Eranl autem illi pedes, dimidia quidem sui parte deorsum
perfecte et accurate facti , similes iis quos spondis adhibent
Dores; sursum vero abacum versus quadrangulati opere
eranl. At mensa excavalur per unumquodque latus, veluti
lahro quattuor digitorum, limbo circumeunte superiorem
el inferiorem ejus corporis partem. Singulis autem ejus
pedibus aflixi erant annuli, non separati ab operculo; in
quos immissi erant vectes liynei, aureis laminis obducti,
iique exemptiles, Nam qua parte cum mensa cohzerebaut
annuli , cavitas erat : neque enim perpelui erant, sed prius-
quam in orbem coirent, desinebant extremilstibus suis in
acumina, quorum unum in prominentem mense partem
inserebatur, alteram iu pedem : atque lis per viam aspor-
tabatur mensa. Super lianc (nam posita erat in sanctuario
versus septentrionem, non longe ab adyto) collocabantu:
duodecim panes non fermentati, seni e regione sibi duobus
ordinibus opposili, ex farina mundissimg duorum assaro-
num : quà: mensura Hebreorum septem cotylas Atticas
continet. — Panibus autem imposite erant duae phialae
aurez (lure plena. Post septem vero dies alii panes infe.
rebantur, festo quod nos sabbatum appellamus : diem enim
septimum sabbatum vocamus. Αἱ quodnam huic rei exco-
gitandx ansam dederit, alibi dicemus.

7. Ex adverso autem mensz propius meridianum parie.
lem situm erat candelabrum ex auro fuso et subinani,
centum minarum pondo, quas Hebrzi quidem cinchares
nominant : quod, si Graece interpreleris, talentum signi-
ficat. Distinclum autem erat spherulis , liliis, granatis , et
craterculis : illorum vero omnium summa erat septuaginta :
ex quibusab una basi compositutn in altum assurgebat ,
in totidem calamos structura sua distributum, quot pla-
netas cum sole perhibent. Exibat autem in septem capita,
una eademque serie cequia intervallis disposita. Porro iu
illis lucerna pracfulgebant, in singulis septem , planetarum
numerum referentes : respectantesque ad orientem et me-
ridiem , caudelabro oblique posito.

8. Inter candelabrum autem et mensam interius, ut jani
dixi, ara erat suflitus, e ligno quidem , unde et priora facta
sunt instrumenta, non putrescente, solida vero lamina in-
crustato, cubitali quidem in quadrum latitudine, altitudine
vero dupla. Superimposita autem erat cralicnla aurea,
habens ad unumquemque angulum coronam, eamque cir-
cumeuntem auream : cui adjuncti erant annuli , cum vecti-

94. (un 113.)

xal σχυταλίδες προσήεσαν, αἷς χχτὰ τὰς ὁδοὺς ὑπὸ τῶν
ἱερέων ἐφέρετο. “Ἴδρυτο δὲ καὶ πρὸ τῆς σχηνῆς βω-
μὸς χάλκεος, ὑπόξυλος xol αὐτὸς, ἑχάστην πλευρὰν
πέντε πήχεσιν ἐχμεμετρημένος, τὸ δὲ ὕψος τρίπηχυς,
b ὁμοίως τῷ χρυσῷ χεχοσμαημένος, “αλχέαις λεπίσιν
ἐξησχημένος, διχτύῳ τὴν ἐσχάραν ἐμφερής" ἐξεδέχετο
γὰρ ἢ γῇ τὸ ἀπὸ τῆς ἐσχάρας πῦρ καταφερόμενον, τῆς
βάσεως διὰ παντὸς οὐχ ὑποχειμένης. ᾿Ἀντιχρὺ δ᾽
ἐτίθεντο τοῦ βωμοῦ οἰνοχόαι τε xai φιάλαι σὺν θυΐσκαις

10 xol χρατῆρσιν ix χρυσοῦ " ὅσα δὲ ἄλλα σχεύη πρὸς τὰς

ἱερουργίας πεποίητο, χάλχεα ἅπαντα ὑπῆρχον. Καὶ 5$
μὲν σχηνὴ τοιαύτη τε ἣν xal τὰ περὶ αὐτὴν σχεύη.

. ΚΕΦ. Z.

Γίνονται δὲ xal τοῖς ἱερεῦσι στολαὶ, πᾶσί τε τοῖς ἀλ-
λοις, οὃς χαναίας χαλοῦσι, xai δὴ xal τῷ ἀρχιερεῖ,
16 ὃν ἀναραθήχτην προσαγορεύουσι: σημαίνει δὲ ἀρχιερέα.
Τὴν μὲν οὖν τῶν ἄλλων στολὴν τοιαύτην εἶναι συμθέ-
Onxtv ὅταν δὲ προσίη ταῖς ἱερουργίαις ὃ ἱερεὺς, 4-
Ὑνευχὼς ἣν ὃ νόμος ἁγνείαν διαγορεύει, πρῶτον μὲν
περιτίθεται τὸν μενναχασὴν λεγόμενον" βούλεται δὲ
40 τοῦτο συναχτῆρα μὲν δηλοῦν, διάζωμα δ᾽ ἐστὶ περὶ τὰ
αἰδοῖα ῥαπτὸν ix βύσσου κλωστῆς εἰργνύμενον, ἐμόαι-
νόντων εἰς αὐτὸ τῶν ποδῶν ὡσπερεὶ ἀναξυρίδας: ἀποτέ-
μνεται δὲ ὑπὲρ ἥμισυ, xal τελευτῆσαν ἄχρι τῆς λαγό-
νος περὶ αὐτὴν ἀποσφίγγεται.
x β΄. Ἐπὶ δὲ τούτῳ λίνεον ἔνδυμα διπλῆς φορεῖ σινδό-
νος βυσσίνης. Χεθομένη μὲν χαλεῖται, λίνεον δὲ τοῦτο
σημαίνει" χεθὸν γὰρ τὸ λίνον ἡμεῖς χαλοῦμεν. ἔστι

δὲ τοῦτο τὸ ἔνδυμα ποδήρης χιτὼν περιγεγραμμένος τῷ ᾿

σώματι, καὶ τὰς χειρῖδας περὶ τοῖς βραχίοσιν χατεσφι-
30 Ὑμένος, ὃν ἐπιζώννυνται κατὰ στῆθος, ὀλίγον τῆς μα-
σγάλης ὑπεράνω τὴν ζώνην περιάγοντες, πλατεῖαν μὲν
ὡς εἰς τέσσαρας δαχτύλους, διαχένως δ᾽ ὑφασμένην
ὥστε λεδηρίδα δοχεῖν ὄφεως. Ἄνθη δ᾽ εἷς αὐτὴν ἐνύ-
φανται, φοίνιχι καὶ πορφύρᾳ μετὰ δαχίνθου χαὶ βύσσου
35 πεποιχιλμένχ" στήμων δ᾽ ἐστὶ μόνη βύσσος. Καὶ λα-
δοῦσα τὴν ἀρχὴν τῆς ἑλίξεως χατὰ στέρνον xat περιελ--
θοῦσα πάλιν δεῖται, xal χέχυται μὲν πολλὴ μέχρι xai
τῶν σφυρῶν, ἕως οὗ μηδὲν ὁ ἱερεὺς ἐνεργεῖ’ πρὸς γὰρ
εὐπρέπειαν οὕτως ἔχει τοῖς ὁρῶσι χαλῶς. “Ὅταν δὲ
40 σπουδάζειν περὶ τὰς θυσίας δέη xai διαχονεῖν, ὅπως
μὴ χινουμένης ἐυ ποδίζηται πρὸς τὸ ἔργον, ἀναζαλλό-
μένος ἐπὶ τὸν λαιὸν ὦμον φορεῖ. Μωῦσῆς μὲν οὖν
ἀθανὴθ αὐτὴν ἐχάλεσεν, ἡμεῖς δὲ, παρὰ Βαῤφυλωνίων
μεμαθηκότες, ἐμίαν αὐτὴν χαλοῦμεν- οὕτω γὰρ
45 προσαγορεύεται παρ᾽ αὐτοῖς. Οὗτος ὃ χιτὼν χολποῦ-
ται μὲν οὐδαμόθεν, λαγαοὸν δὲ παρέμλων τὸν βρογχω-
τῆρα τοῦ αὐχένος, ἁρπεδόσιν ἐκ τῆς a xal τῶν χατὰ
στέρνον χαὶ μετάφρενον ἠρτημέναις ἀναδεῖται ὑπὲρ
ἑχατέραν χαταχλεῖδα. Μασσαθαζάνης δὲ χαλεῖται.
"Ὁ Υ΄. Ὑπὲρ δὲ τῆς κεφαλῆς φορεῖ πῖλον ἄχωνον, οὐ
διιχνούμενον εἰς πᾶσαν αὐτὴν, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ὀλίγον ὑπερ-
Καλεῖται μὲν μασναευφθὲς, τῇ δὲ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIDA. T. ΚΕΦ. Z.

[1—11.]

bus , quibus per viatmn a sacerdoübus deportari posset. Sed
et pro foribus tabernaculi collocatum erat altare cereum,
subligneum et ipsum, quinque cubitos longum et totidem
latum, et trium cubitorum altitudine, similiter auro or-
natum, laminis aereis adopertum, cum crate ad similitu-
dinem reliculi : excipiebat enim terra quicquid ignis a foco
superne decidebat, basi subjecta non totam aram sub-
eunte, Ceterum e regione arc presto insuper erant in-
fundibula, phiale , thuribula, crateresque ex auro : quae-
cunque vero alia aderant instrumenta sacro ministerio
designata , ex zere conflata erant omnia. Atque hoc modo
se habuit tabernaculum , una cum apparatu suo.

CAP. VII.

Factze sunt autem et sacerdotibus vestes, quum aliis omni-
bus quos chanzas vocant, tum etiam ipsi pontilici, quem
anarabechen appellant: significat autgm principem sacer-
dotem. Et aliorum quidem vestes hujusmodi esse contigit.
Quando autem ad sacra ministeria accedit sacerdos , pnrus
factus juxta preescriptam in lege puritatem , primo quidem
induit mennachasen, uti vocatur :.id enim denotat idem
ac constrictorium : est autem subligaculum circa verenda
subtile ex bysso retorta contextum, pedibus in illud ingre-
dientibus veluti in. braccas : atque ab homine medio sub-
scissum , ad ilia desinens ligaminibus suis stringitur.

2. Super hoc autem lineam interulam induit duplicis
syndonis byssine. Chethomene appellatur : hoc autem
lineum significat : nos enim linum chetlion nominamus.
Est autem lioc indumentum tunica usque ad talos demissa,
corpus arcte amhiens, et manicas circa brachia adstrictas
habens : quam accinclam gerunt et constrictam paulo supra
axillas zona lata digitos ferme quattuor, textu vero subinani,
Flores aulem intextos lia-
bet cocco et purpura , hyacintho atque bysso variegatos :
at stamen ejus ex sola bysso. Et a pectore incipiens,
atque semel ac iterum circumducta illic ligatur; et inulta
quidem defluit usque ad talos, quam diu sacris non opera-
tur sacerdos : sic enim spectantibus decora videtur. Quum
vero sacrificare oportet et altaris ministerium peragere,
ne ab ea mota in opere impediatur, super humerum la vum
Hanc quidem Moyses nominavit abaneth : nos au-

ut serpentis exuviae videatur.

rejicit.
tem, a Babyloniis edocti, ipsam emian appellamus : eo
enim nomine ab illis insignitur. Haec tunica sinum qui-
dem nusquam habet , sed amplam circa collum aperturam ,
quie cerlis quibusdam funiculis, ex ora eta pectore et a
tergo dependentibus , super utramque scapulam astringitur.
V»catur autem massabazanes.

3. At super caput gestat pileum non fastigiatum , neque
totum caput incingentem, sed paulo plus quam medio &u-
perimpositum. — Nominatur quidem masnaemphthes , tali

{π2,14.}

χατασχευῇ τοιοῦτός ἐστιν ὡς στεφάνη͵ δοχεῖν, ἐξ ὑφά-
σαστος λινέου ταινία πεποιημένη παχεῖα’ xai γὰρ
' , ᾽ ^ ἢ, * τ ^N
«πιπτυσσύμενον δάπτεται πολλάχις, ἤϊῥπειτα σινδὼν
ἄνωθεν αὐτὸν ἐχπεριέργετχι διήχουσα μέχρι μετώπου,
ετὴν τε ῥαφὴν τῆς ταινίας xat τὸ ἀπ᾿ αὐτῆς ἀπρεπὲς χα-
ἡγπτουσα, xat ὅλῳ δὲ τῷ χρανίῳ γιγνομένη ἐπίπεδον.
LJ A 5 ΄“- € ΄“ "Ὁ
Hoaorcat δὲ ἀχριθῶς, ὡς ἂν μὴ περιρρυῇ πονοῦντος
τοὶ τὴν ἱερουργίαν. Καὶ ὁποία μέν ἐστιν ἢ τῶν
τλῶν ἱερέων στολὴ δεδηλώκαμεν.
.-« ΓΕ ^i 3 P1 - 4,

» ὃ, Ὁ ci ἀρχιερεὺς χοσιμεῖται μὲν xol ταύτη, παρα-
uzww οὐδὲν τῶν προειρημένων, ἐπενδυσάμενος δ᾽ ἐξ
ὑαχίνίου πεποιημένον γιτῶνα. Ποξήρης δ᾽ ἐστὶ xai
(7X uitio χαλεῖται χατὰ τὴν ἡμετέραν γλῶσσαν.
ζώνῃ περισφίγγεται βάμμασιν οἷς fj πρότερον ἔνθει
* , -- ,

"αὶ παπεποιχιλμαένη,, γρυσοῦ συνυφασμένου. Κατὰ πέ-
ἀν ὃ αὐτῷ προσερραιλμένοι θύσανοι ῥοιῶν τρόπον Ex
jiji; ὑετυιαγμένοι ἀπήρτηντο, καὶ χώδωνες χρύσεοι
χυτὰ πολλὴν ἐπιτήδευσιν τῆς εὐπρεπείας" ὥστε μέσον
* λ f , e ^£ y !5^£2?e6 ^
ἐπυλααῤάνεσθαι δυοῖν τε χωδώνοιν ῥοΐσχον xai ῥοιῶν

Ii! ΓΙ "p - LI γ 4 * ,- ὦ
sxwlwwov, Ἔστι δ᾽ δ χιτῶν οὗτος οὐχ Ex. δυοῖν περι-
ταηα τον, ὥστε ῥαπτὸς ἐπὶ τῶν ὥμων εἶναι xal τῶν
2221 πλευρὰν, φάρσος δ᾽ ἕν ἐπίμηχες ὑφασμένον σγι-
στὸν ἔγχει βρογγωτῆρα οὐ πλάγιον, ἀλλὰ κατὰ μῆκος
ἐρρωγητα πρός τε τὸ στέρνον χαὶ μέσον τὸ μετάφρενον.

3 Πέα δ᾽ αὐτῷ í t, ὑπὲρ τοῦ μὴ διελέγχε-

4 τῷ προσέρραπται, ὑπὲρ τοῦ μ ἔγχ

» d 9^. ,
Cat τῆς τομῆς τὴν δυσπρέπειαν. “Ὁμοίως δὲ xai ὅθεν
αἱ γεῖρες διείργονται σχιστός ἐστιν.

5 9 Y ; Tog - ^ 4 ,

E. Ἐπὶ δὲ τούτοις τρίτον ἐνδύεται τὸν λεγόμενον
μὲν ἐφούδην, ᾿Ελληνιχῇ δ᾽ ἐπωμίδι προσεοικότα. — l'é-
- 3 , "A , . ἐν" Α ,

νεται γὰρ τούτον τὸν τρόπον. ᾿Ἰφανθεὶς ἐπὶ βάθος

πηγαῖον ἔχ τε χρωμάτων παντοίων xat χρυσοῦ συυ.-
πεποιχιλμένου, ἀπερίπτυχτον τοῦ στέρνου τὸ μέσον
χαταλιμπάνει, χειρῖσί τε ἠσχημένος xai τῷ παντὶ
σρήματι γιτὼν εἶναι πεποιγμένος. Τῷ δὲ διαχένῳ

Ὁ τυτου τοῦ ἐνδύματος σύνεστι περίταημα σπιθαμῆς τὸ

, σι» 1 - 4 - ^ r4 /
μέγεθος. χρυσῷ τε xat τοῖς αὐτοῖς τῷ ἐφούδῃ βάμμασι
H ^"
ϑιηνθισαένον. Εσσήγης μὲν χαλεῖται, σημαίνει δὲ
τοῦτο χατὰ τὴν “Ελλήνων γλῶτταν λόγιον. Πληροῖ δὲ
ἀχριῥῶς τοῦ ἐφούδου ὅπερ ὑφαίνοντες χατὰ στῆθος ἐξέ-

&hxov. ᾿Ενοῦται δ᾽ πὸ χρίχων χρυσέων αὐτῷ τε χατὰ

Li e e^
τᾶν ἐχάστην χἀχείνῳ τῶν ἴσων προσχεχοινωμένων,
͵
ἰαυμχτος ὑαχίνθου παραληφθέντος εἰς τὴν πρὸς ἀλλή-
lus χατάδεσιν τοῖς xplxow. Πρὸς δὲ τὸ μὴ γαλαρὸν
ἔναι τὸ ἐν μέσῳ τῶν χρίχων χαταλιμπανόμενον, ῥα-

8 9v αὐτοῦ νέμασιν δαχινθίνοις ἐπενόησαν. Πορποῦσι
*t1 1 e
τὴν ἐπωμίδα σαρδόνυχες δύο χατὰ τῶν ὥμων, ἐχά-
ρον τέλος ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐπιθέον χρύσεον ἔχοντες, πρὸς

5 . “ M
τὸ ταῖς περονίσιν ἐπιτήδειον εἶναι. ᾿Κγγέγραπται δὲ

, Lond

τόυτοις τῶν Ἰαχώδου παίδονν τὰ ὀνόματα γράμμασιν
"ἐπιχωρίοις γλώσση τῇ ἡμετέρᾳ, χατὰ ἔξ τῶν λίθων

e ' s " 4

ἑκατέρωθεν" οἱ πρεσθύτεροι δ᾽ εἰσὶ χατὰ ὦμον τὸν

»;

Qv. ἜἘπίασι δὲ xat τὸν ἐσσήνην λίθοι δώδεχα με-

Tél χαὶ χάλλει διαφέροντες, οὐ χτητὸς ἀνθρώποις

XWux διὰ τιμῆς ὑπερδολὴν ὄντες. Οὗτοι μέντοι

ANTIQ. JUD. LIB. Ill. CAP. VII.

[ur—T5(].— 95

autem modo adornatur nt corona essé videatur, ex lineo
texto iustar fascim crassa concinnata : etenim in orbem se-
píus replicatur atque consuitur. Deinde sindon desuper pi-
leum inlegit , usque ad frontem descendens , et fasciae com-
inissuras atque id quod in eis deforme erat occullans, et
toti cranio presse adlxerens. — Aptatnr autem accurate, ne
sacrificanti forte delabatur. Et qualis quidem sit plerorum-
que sacerdotum amictus , declaravimus.

4. Summus pontifex lioc eodem modo ornatur, ex vesti-
bus memoratis nullam omittens, sed illis superinducens
tunicam hyacinthinam. — Est autem et luec talaris, secun-
dum linguam nostram meeir nominata. Zona circumcin-
gitur, coloribus ad instar prioris variegata, auro intexto.
At circa oram infimam ei adsutze pendent fimbriz , ita ador.
nat? ut mala Punica colore referant, quibus tintinnabula
aurea non sine multo decore iuserta erant ; ita ut inter duo
tintinnabula malum Punicum et inter duo mala Punica tiu-
tinnabulum medium penderet. Maec autem tunica non
constat ex duabus plagulis, ut suturas habeat in humeris
ac lateribus, sed unicum est veslimentum in longum undi-
que circumtextum, qua collo induitur aperturam habens
non obliquam , sed in longitudinem discissam, a pectore
usque ad interscapilium medium. Εἰ vero adsutus est lim-
bus, ne scissurz deformitas appareat.
aperia est qua manus exseruntur.

5. Super liasvesfes tertiametiam induit vocatam epluden,
epomidi Gracanicze similem. | Fit enim hoc modo. Texta
est in profunditatem cubitalem ex variis coloribus auro in-
termixto, alque ita ut medium pectoris intectum relin-
quat, manicis quoque ornata est, atque plane in tunicae
formam facta videtur. Lacun: vero vestis inseritur fru-
stum amplitudine palmi, auro et iisdem quibus ephudes
coloribus eleganter intertextum. Essenes quidem vocatur :
lic vero in lingua Graeca λόγιον, i. e. oraculum, significat.
Ad amussim autem complet illud ephudie spatium quod
vacuum ἃ lexentibus ad pectus relictum est. Illi vero
committitur annulis aureis unicuique angulo appositis, si-
milibus ephude annexis qui istis respoudeant , vitta hya-
cinthina adhibita ad annulos inter se connectendos, Cete-
rum ne in medio annulorum relictus appareret hiatus, illud
excogitarunl ut spatiola texlilibus hyacinthinis complerent.
Epomidem vero in humeris connectunt sardonyches duo,
utrumque extremum jn eos excurrens aureum habentes,
uL idoneum sit fibulis. His autem insculpta sunt filio-
rum Jacobi nomina, literis vernaculis nostra linguam, in
utroque lapide sena : ac natu majores dextrum humerum
obtinent. Quin et essenen ipsum duodecim lapides dis-
tinguunt , exiinia magnitudine et pulcritudine , ornatus qui

Similiter elíam

ab hominibus haud facile ob pretium enorme comparari
potest. Et isti quidem terni in eadem serie. per quattuor

96 (ι:4,115.)

χατὰ στοῖχον τρεῖς ἐπὶ τεσσάρων 'διαχείμενοι γραμμῶν
ἐνήσχηνται τῷ ὕφει" χρυσὸς δ᾽ αὐτοὺς ἐχπεριέργεται
τὰς ἕλικας ἐντιθεὶς τῷ ὕφει, πρὸς τὸ μὴ διχρρεῖν
οὕτω πεποιημένος. Καὶ $ μὲν πρώτη τοιὰς ἐστὶ
& σαρδόνυξ, τόπαζος, σμάραγδος: ἣ δευτέρα δὲ ἄν-
θραχα παρέχεται xai ἴασπιν καὶ σάπφειρον' τῇς δὲ
τρίτης λίγυρος μὲν ἄρχέι, εἶτα δὲ ἀμέθυσος, dyd-
τὴς δὲ τρίτος, ἔνατος ὧν τοῖς πᾶσι’ τετάρτου δὲ στοί-
you χρυσόλιθος μὲν πρόχειται, μετὰ δὲ αὐτὸν ὄνυξ,
10 εἶτα βήρυλλος, τελευταῖος οὗτος. ᾿ράμματα δὲ ἐπε-
τέτμητο πᾶσι τῶν ᾿Ιχχώῤου υἱῶν, οὖς καὶ φυλάρχους
νομίζομεν, ἑκάστου τῶν λίθων ὀνόματι τετιμηυένου,
χατὰ τάξιν ἣν ἕχαστον αὐτῶν γεγενῆσθαι συμθῥέθηκε.
Τῶν οὖν χρίχων ἀσθενῶν ὄντων xa0' αὑτοὺς ἐνεγχεῖν
10 τὸ βάρος τῶν λίθων, ἑτέρους δύο χρίχους μείζονας τῇ
πέζη τοῦ ἐσσήνου, ἧπερ ἀνήκει πρὸς τὸν τράχηλον,
ἐυθεθηκότας τῷ ὑφάσματι ποιοῦσι, ξεξομένους ἁλύσεις
εἰργασμένας, at συνῆσαν xat' ἄχρον τῶν ὦμων σειραῖς
ἐχ χρυσοῦ πεπλεγμέναις συνάπτουσαι' ὧν τὸ ἄχρον
20 ἀνεστραμμένον ἀνέθαινε χρίχῳ προέχοντι τῆς νωτιαίας
πέζης τοῦ ἐφώδου" xal τοῦτο ἦν ἀσφάλεια τῷ ἐσσήνη
πρὸς τὸ μὴ περιρρεῖν. Ζώνη δὲ τῷ ἐσσήνη προσέρ-
ραπτο βάμμασιν οἷς προεῖπον μετὰ χρυσίου προσφε-
Qc, ἣ περιοδεύσασα δεῖται πάλιν ἐπὶ τῇ ῥαφῇ καὶ
35 χαταχρήμναται. Τοὺς δὲ θυσάνους χρύσεαι σύριγγες
xa0' ἑχατέραν ἄχραν ἐχλαθοῦσαι πάντας ἐμπεριέχου--
σιν αὗται.
ς΄. Πῦλος δ᾽ ἦν μὲν ὃ καὶ πρότερον αὐτῶ, παρα-
πλησίως εἰργασμένος τοῖς πᾶσιν ἱερεῦσιν, ὑπὲρ αὐτὸν
Ὧ0 δὲ συνερραμμένος ἕτερος ἐξ δαχίνθου πεποιχιλμένος.
Περιέρχεται δὲ στέφανος χρύσεος, ἐπὶ τριστοιχίαν χε-
χαλχευμένος" θάλλει δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ χάλυξ χρύσεος τῷ.
σαχγάρῳ βοτάνη παρ᾽ ἡμῖν λεγομένη ἀπομεμιμημένος,
δὺς 03 χύαμον “Ἑλλήνων οἱ περὶ τουὰς ῥιζῶν ἐμπείρως
33 ἔχοντες προσαγορεύουσιν. Εἰ δέ τις 7| θεασάμενος τὴν
βοτάνην ἀμαθίᾳ τούτου ἀγνοεῖ τὴν φύσιν αὐτῆς. ἢ τὴν
χλῇσιν ἐπιστάμενος οὐχ ἂν ἰδὼν γνωρίσειε, τοῖς οὕτω
δὴ ἔχουσι σημανῶ τὸν τρόπον τοῦτον. βοτάνη μέν
ἐστιν ὑπὲρ τρεῖς σπιθαμὰς πολλάχις αὐξανομένη τὸ
40 ὕψος, τὴν δὲ ῥίζαν ἐμφερὴς βουνιάδι (ταύτη γὰρ οὐκ ἂν
ἁμάρτοι τις εἰκάζων αὐτήν) τὰ δὲ φύλλα τοῖς εὐζώμων.
"Ex μέντοι τῶν χλάδων ἀνίησι χάλυχα προσεχῆ τῷ
χλωνί" περίεισι δ᾽ αὐτὴν ἔλυτρον, ὅπερ ἀποκρίνεται
χαθ᾽ αὑτὸ πρὸς τὸν χαρπὸν μεταθαλεῖν ἠργμένης. Ὁ
45 δὲ χάλυξ μεγέθους ἐστὶ σχυταλίδος τοῦ μιχροῦ δαχτύ-
λου, χρατῆρι δ᾽ ἐμφερὴς τὴν περιγραφήν. Σηυμανῶ
δὲ χαὶ τοῦτο τοῖς οὐ μεμαθηχόσι. Σφαίρας εἰς δύο
μέρη τετμημένης, περὶ τῷ πυθμένι τὴν ἑτέραν τομὴν
ἔχει φυόμενος ἀπὸ ῥίζης περιφερύς" εἶτα συνιὼν χατ᾽
bo ὀλίγον, ὑποχοιλαινούσης εὐπρεπῶς τῆς ὑπογωρήσεως,
ἀνευρύνεται πάλιν ἠρέμα xac χεῖλος, ὁμοίως ὀμφαλῷ
δοιᾷς τετμηυένος. Ἐπίθεμα δ᾽ αὐτῷ fuitsgatptov
προσπέφυχε, χἀχριθῶς ἂν εἴποι τις τετορνευμένον,
ὑπερανεστώσας ἔγον τὰς ἐντομὰς, ἃς εἶπον τῇ ῥοιᾷ

APXAIOAOTIAZ RIBA. T. ΚΕΦ. Z.

[151 — rss.)

versiculos dispositi sindoni inserti sunt : aurum vero illis
circumdederunt per spiras stamini intextum de indnstri,
ne possent excidere. Et in prima quidem triade sardonyx,
topazus, smaragdus; secunda vero przefert carbunculum,
iaspida , sapphirum; in tertia quidem prafulget lyncurius,
deinde amethystus, tertius vero acliates, qui et nonus
omnibus ; in quarto versu principem locum tenet chrysoli-
thus, post illum onyx, dein beryllus, omnium ultimus.
In is/is autem universis insculpüe sunt literae nominum
Jacobi filiorum, quos pro tribuum principibus habemus,
unoquoque lapide nomine insignito, juxta ordinem quo
singulos nasci contigerit. Quum igitur annuli per se infir-
miores essent quam ut pondus gemmarum sustinerent,
alios duos majores in extremitate essen, qua pertingit ad
collum , textura consertos dederunt, catenas arte factas
suscepturos, qua coeunt ad summitatem humerorum et
ligamentis aureis opere plexili junguntur : quarum cafena-
rum extremitas ascendens reducitur post tergum, et an-
nulo qui est a tergo in ephod:e fimbria connectitur, id quod
pracipue sustinet essenen, ne quo pacto defluere possit.
Essenaz autem assuta erat zona coloribus jam dictis el auro
distincta : quae totum complexa, rursumque supra suturam
nodo constricla, deorsum propendere sinitur. Fimbrias
vero ab extremitatibus zonz dependentes excipiunt fistulce
aureo , easque omnes ips: includunt.

6. Est autem pileus ejus, qualis fuit ceterorum sacerido-
tum ante memoratus : super ipsum vero et alius consulilis,
ex liyacintho variatus. Cingit autem frontem aurea coro-
na, triplici ordine fabrefacta; e qua exsurgunt ealyculi
aurei , similitudine illos referentes, quos videmus in herba
nobis saccharo dicta, sed quam Graeci rei herbarix perili
hyoscyamum appellant. Si qui autem nomine ignoralo
naturam ejus vel sepius vise haud certo tenuerint, sive
nomine cognito ipsam nunquam viderint, iis, qui ita se
habebunt, eam non piget describere. Planta quidem est
quae sape in altitudinem crescit ultra tres spithamas,
buniadi similem habens radicem (non enim multum
errabit qui eam huic comparaverit), folia vero erucze. Porro
e ramis emittit calyculum ipsis arcte adhirentem, vesti-
turque tnnica quadam quam sponte exuit quum fructum
edere incipit. Calyculus autem ea est magnitudine qua
digili minimi condylus, circumcirca craleri non absimilis :
id quod in gratiam ignorantium plenius declarabo. Caly-
culus ima sui parte alterum sphaeree divisie segmentum
refert, ab ipsa radice rotundatus : dein paulatim coarcta-
tus , intusque ut procedit pulcre excavatus , rursum sensim
dilatatur cum incisuris circa labra , quales in umbilico mali
Punici videmus. Tale autem ei tegumentum adnascitur,
ut spherze dimidium videatur, accurata (ut qnis dicat) sub-
tilitate tornatum, et intra eminentes inclusum incisuras,

[15,1|8.}

παραπλησίως βλαστάνειν, ἀχανθώδεις xo εἰς ὀξὺ παν-
"M ἀποληγούσας τὸ ἄχρον. Φυλάττει δὲ ἐπὶ τῷ
ἐπιθέματι τὸν χαρπὸν διὰ παντὸς τοῦ χάλυχος, ὄντα
inae σπέρματι τῆς σιδηρίτιδος ὅμοιον, ἀφίησιν δ᾽
ὁ ὄνος τῷ τῆς μήχωνος πλαταγωνίῳ δυνάμενον δοχεῖν
ἐιγερὲς εἶναι, — "Ex. τούτου μὲν στέφανος ἐχχεχάλχευ-
ttt, ὅσον ἀπὸ τοῦ ἰνίου πρὸς ἐχάτερον τῶν χροτάφων'
τὸ δὲ μέτωπον ἢ μὲν ἐφιελὶς οὐχ ἔπεισι ( λεγέσθω γὰρ
ὅπως ὁ χάλυξ ), τελαμὼν δ᾽ ἐστὶ “ρύσεος, ὃς ἱεροῖς
^ ρσμμασι τοῦ Θεοῦ τὴν προσηγορίαν ἐπιτετμημένος
ἐστί, Καὶ τοιοῦτος μὲν τοῦ ἀρχιερέως ἐστὲν ὁ χόσμος.
U. θαυμάσειε δ᾽ ἄν τις τῶν ἀνθρώπων τὴν πρὸς
ἡμᾶς ἀπέχθειαν, ἣν, ὡς ἐχφαυλιζόντων ἡμῶν τὸ θεῖον
ὅπερ αὐτοὶ σέδειν προήρηνται, διατετελέχασιν ἐσχηχό-
Β τες, Εἰ γάρ τις τῆς σχηνῆς χατανούσειε τὴν πῆξιν xal
τοῦ ἱερέως ἴδοι τὴν στολὴν, τά τε σχεύη οἷς περὶ τὴν
ἱερουργίαν χρώμεθα, τόν τε νομοθέτην εὑρήσει θεῖον
ivpa xai ματαίως filo ὑπὸ τῶν ἄλλων τὰς βλασφη-
κίας ἀχούοντας. — "Exacta γὰρ τούτων εἷς ἀπομίμησιν
3 χαὶ διατύπωσιν τῶν ὅλων, εἴ τις ἀφθόνως ἐθέλοι χαὶ
μετὰ συνέσεως σχοπεῖν, εὑρήσει γεγονότα. Τήν τε γὰρ
αηγὴν, τριάχοντα πηχῶν οὖσαν, νείμας εἰς τρία καὶ
ὄν μέρη πᾶσιν ἀνεὶς τοῖς ἱερεῦσιν ὥσπερ βέδηλόν τινα
χαὶ χοινὸν τόπον, τὴν γῆν χαὶ τὴν θάλατταν ἀποσημαί-
3 wr xai γὰρ ταῦτα πᾶσίν ἐστιν ἐπιδατά" τὴν δὲ τρίτην
μοῖραν μόνῳ περιέγραψε τῷ Θεῷ, διὰ τὸ χαὶ τὸν οὐρα-
ἣν ἀνεπίδατον εἶναι ἀνθρώποις. Ἐπί τε τῇ τραπέζη
τὸς δώδεχα θεὶς ἄρτους ἀποσημαίνει τὸν ἐνιαυτὸν εἰς
"wwe μῆνας διῃρημένον. Τὴν δὲ λυχνίαν ἐξ
Ὁ ἐδῥομήχοντα μορίουν ποιήσας συγχειμένην, τὰς τῶν
πλαγητῶν δεχαμοιρίας ἠνίξατο" xai λύχνους ὑπὲρ αὐτῆς
ἑπτὰ, τῶν πλανητῶν τὴν φορὰν, τοσοῦτοι γάρ εἰσι τὸν
ἀριθμόν, Τά τε φάρση, ix τεσσάρων ὑφανθέντα, τὴν
τῶν στοιχείων φύσιν δηλοῖ ἥ τε γὰρ βύσσος τὴν γῆν
& ἐπυσημαίνειν ἔοιχε, διὰ τὸ ἐξ αὐτῆς ἀνεῖσθαι τὸ λίνον,
ἦτε πορφύρα τὴν θάλασσαν, τῷ πεφοινίχθαι τῶν ἰχθύων
ῷ αἵματι τὸν δὲ ἀέρα βούλεται δηλοῦν 6 δάχινθος-
15$ φοῖγιξ δ᾽ ἂν εἴη τεχμήριον τοῦ πυρός. Ἀποση-
μαίγει δὲ xal ὁ τοῦ ἀρχιερέως χιτὼν τὴν γῆν, λίνεος ὧν,
δὐ δὲ ὑάχινθος τὸν πόλον, ἀστραπαῖς μὲν χατὰ τοὺς
ῥίσχους ἀπειχασμένος, βρονταῖς δὲ χατὰ τὸν τῶν χω-
voy ψόφον" xal τὴν ἐφαπτίδα τοῦ παντὸς τὴν φύσὶν
b τεσσάρων γενέσθαι δειχθεῖσαν τῷ Θεῷ, χρυσῷ συνυ--
*Uruévay xav' ἐπίνοιαν οἶμαι τῆς προσούσης ἅπασιν
& 7f xai τὸν ἐσσήνην ἀνὰ μέσον ὄντα τῆς ἐφαπτίξος
ἐν τρόπῳ γῆς ἔταξε, xol γὰρ αὕτη τὸν μεσαίτατον τό-
τὸν ἔχει ζώνη τε περιοδεύσασα τὸν ὠχεανὸν ἀποση-
hat, xai γὰρ οὗτος ἐμπεριείληφε τὰ πάντα. Δηλοῖ
χαὶ τὸν ἥλιον χαὶ τὴν σελήνην τῶν σαρδονύχων
Ὁ ἑκάτερος, οἷς ἐνεπόρπωσε τὸν ἀρχιερέα" τὴν δὲ δωδε-
χἄδχ τῶν λίθων, εἴτε τοὺς μῆνας ἐθελήσει τις νοεῖν, εἴτε
τὸν τοσοῦτον ἀριθμὸν τῶν ἀστέρων, ὃν ζωδιαχὸν χύχλον
Mri χαλοῦσι, τῆς κατ᾽ ἐχεῖνο γνώμης οὐχ ἂν ἁμάρ-
Ἂν, Καὶ ὁ πῖλος δέ μοι δοχεῖ τὸν οὐρανὸν τεχμη-
KSEPITOS, 1,

ANTIQ. JUD. LIB. IIT. GAP. VII.

[ns—^07] 91

quas dixi forma mali Punici assurgere » $pinosas admodam
et in acutos plane mucrones desinentes. Servatur autem
sub hoc operculo totius calyculi fructus ; plantse sideritidis
semini perquam similis : florem vero fert ; qui foliorum pa.
paveris erepitantium similitudinem habere existimetur.
Atque huic quidem similis facta est corona ab occipitio ad
utraque lempora. Frontem autem non ambiebat ephielis
(ita enim vocetur calyculus) , sed lamina &urea, quee sacris
characteribus Dei nomen incisum habet. Atque hujusmodi
quidem erat pontificis ornatus.

7. Mirum autem alicui videatur hominum in nos odium
quo genus nostrum perpetuo prosequuntur, tanquam nu-
men istud , quod iilis venerari solenne est, minus honorifice
lractemus. Si quis enim tabernaculi fabricam animo con-
templetur et sacerdotis vestimenta respicial, οἱ vasa qui-
bus in sacro ministerio utimur, legislatorem xosírum οἱ vi-
rum divinum exzs(itisse comperiet, falsoque nobis impietatis
calumniam ab aliis impingi. Nam et horum unumquodque ad
imaginem alicujus in rerum universitate et similitadinem fa-
ctum inveniet quisquis procul babens invidiam et judicium
adhibens singula expendat. Nam quum et tabernaculum,
trigints cubitos longum , trifariam diviserit, et duas partes
sacerdotibus reliquerit , quasi locum calcandum et commu-
nem , iis terram et mare reprsesentat (illa enim omnibns per-
via sunt) , tertiam vero partem soli Deo seposuit , eo quod et
celum homipoibus est inaccessum. Quin et duodecim pani.
bus, quos mense imposuit, denotat quot menses annus
explicat. Candelabrum vero in partes septuaginta distri-
buens, tot sedes decanorum innuit ; ejusque septem lucernis
planetarum cursum ostendit : totidem enim numero sunt.
Vela quoque e quattuor speciebus texta elementorum na-
turam referunt : nam byssus terram videlur designare,
quod ex ea nascatur linum; purpura vero mare, quod
piscium cruore sit fucata ; aerem autem voluit significari per
hyacinthum ; coccus denique pro ignis symbolo haberi po-
test. Preterea et pontificis tunica , quum sit lintea , terram
repriesentat; hyacinthus vero ccelum, fulgura quidem per
mala Punica referens, tonitrua vero per tintinnabulorum
sonitum : atque epomida e quattuor speciebus factam
Deique oculis subjectam universi naturam indicare , auro-
que contextam esse ex cogitatione, ut reor, splendoris quo
res omnes collustrantur : essenen quoque in epomidis medio
ad instar terre collocavit; nam et ipsa medium mundi
occupat : zona item , qua cingitur, oceanum significat ; qui
utique universa circumpleclitur. Solem autem et lunam
indicant duo sardonyches Aumerales, quibus pontificis
pallium fibulavit : duodecim vero lapides sive quis ad men-
ses referri velit, sive ad eundem astrorum numerum ín
circulo, quem Greeci zodiacum vocant, a genuino intellectu
non aberraverit. Denique et pileus mihi videtur cceli prm

7

98 (6, 11)

ριοῦν δαχίνθινος πεποτημένος (οὖ γὰρ ἂν ἄλλως ὑπερα-
νετίθετο αὐτῷ τὸ ὄνουα, τοῦ Θεοῦ) τῇ τε στεφάνῃ
ἠγλαϊσμένος, xal ταύτη χρυσέα, διὰ τὴν αὐγὴν ἧ μά-
λιστα χαίρει τὸ θεῖον. Καὶ ταῦτα μὲν ἐπὶ τοσοῦτόν

δ μοι δεδηλώσθω, πολλάχις xal ἐν πολλοῖς τὴν ἀρετὴν
τοῦ νομοθέτου παρεξόντων ἡμῖν διελθεῖν τῶν πραγμά-
των.

ΚΕΦ. Η΄.

Ὡς δὲ τὸ προειρημένον πέρας εἶχε, τῶν ἀναθημά-

τῶν μήπω χαθιερωμένων, ἐπιστὰς ὃ Θεὸς Μωῦσῇ τὴν

10 ἱερωσύνην ᾿Ααρῶνι τἀδελφῷ προσέταξε δοῦναι, ὡς

ἁπάντων Bv ἀρετὴν τῆς τιμῆς διχαιοτέρῳ τυχεῖν. Καὶ

συναγαγὼν εἷς ἐχχλησίαν τὸ πλῆθος, τήν τε ἀρετὴν

αὑτοῦ xal τὴν εὔνοιαν διεξήει xal τοὺς χινδύνους obc

ὑπομείνειεν ὑπὲρ αὐτῶν. Μαρτυρούντων δ᾽ ἐφ᾽ ἅπασιν

ιὸ αὐτῷ xal τὸ περὶ αὐτὸν πρόθυμον ἐνδειχνυμένων,

« ἄνδρες, εἶπεν, Ἰσραηλῖται, τὸ μὲν ἔργον ἤδη τέλος

« ἔχει, οἷον αὐτῷ τε τῷ Θεῷ ἥδιστον ἦν καὶ δυνατὸν

« ἡμῖν. Ἐπεὶ δὲ δεῖ τοῦτον τῇ σχηνῇ χαταδέχεσθαι,

« δεῖ πρῶτον ἡμῖν τοῦ ἱερατευσομένου xat ὑπηρετήσον-

20 « τος ταῖς θυσίαις xal ταῖς ὑπὲρ ἡμῶν εὐχαῖς. Καὶ

« ἔγωγε ταύτης ἐμοὶ τῆς σχέψεως ἐπιτραπείσης, ἐμαυ-

« τὸν ἂν τῆς τιμῆς ἄξιον ἔχρινα, διά τε τὸ φύσει πάν-

« τὰς εἶναι φιλαύτους xal ὅτι πολλὰ ἐμαυτῷ χαμόντι

« περὶ σωτηρίας τῆς ὑμετέρας σύνοιδα. Νῦν δ᾽ αὐτὸς

25 « ὃ Θεὸς ᾿λαρῶνα τῆς τιμῆς ταύτης ἄξιον ἔχρινε καὶ

« τοῦτον ἥρηται ἱερέα, τὸν δικαιότερον μᾶλλον δυῶν

« εἰδώς: ὡς οὗτος ἐνδύσεται στολὴν τῷ Θεῷ χαθωσιω-

« μένην, xal βωμῶν ἐπιμέλειαν ἕξει xal πρόνοιαν ἷε--

« ρείων, καὶ τὰς ὑπὲρ ὑμῶν εὐχὰς ποιήσεται πρὸς τὸν

.30 « Θεὸν ἡδέως ἀχουσόμενον, ὅτι τε χήδεται γένους τοῦ

« ὑμετέρου χαὶ παρὰ ἀνδρὸς, ὃν αὐτὸς ἐξελέξατο, γινο-

« μένας προσδέχεται ταύτας ». "E6paiot δὲ ἠρέσχοντο

τοῖς λεγομένοις xal συνήνουν τῇ τοῦ Θεοῦ χειροτονία.

Ἦν γὰρ Ἀαρὼν διά τε τὸ γένος xal τὴν προφητείαν

.85 καὶ τὴν ἀρετὴν τἀδελφοῦ πρὸς τὴν τιμὴν ἁπάντων ἀξιο-

λογώτερος. Ἦσαν δ᾽ αὐτῷ καὶ παῖδες κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν

γρόνον τέσσαρες, Νάθαδος, ᾿Αδιοῦς, ᾿Ελεάζαρος, "10a
μαρος.

β΄. Ὅσα δὲ τῶν πρὸς τὴν τῆς σκηνῆς κατασκευὴν

40 παρεσχευασμένων ἦν περιττὰ, ταῦτ᾽ ἐχέλευσεν εἰς φάρση

σχεπαστήρια τῆς τε σχηνῆς αὐτῆς xat τῆς λυχνίας χαὶ

θυμιατηρίου χαὶ τῶν ἄλλων σχευῶν ἀναλῶσαι, ὅπως

χατὰ τὴν ὁδοιπορίαν ταῦτα μήτ᾽ ἐξ ὑετοῦ μηδὲν μήτ᾽

ἐχ xovioproU βλάπτητα". Τό τε πλῆθος ἀθροίσας πάλιν,

45 εἰσφορὰν αὐτῷ προσέταξεν εἰσφέρειν σίχλου τὸ ἥμισυ

καθ᾽ ἕχαστον᾽ ὃ δὲ σίχλος, νόμισμα Ἑδραῖον ὧν, Ἀττιχὰς

δέγεται δραχμὰς τέσσαρας. ΟἿ δ᾽ ἑτοίμως ὑπήχουον

οἷς ἐχέλευε Μωῦσξς, καὶ τὸ πλῆθος τῶν εἰσφερόντων

ἦν ἐξήχοντα μυριάδες xal πενταχισχίλιοι xal πεντα-

60 χόσιοι xal πεντήχοντα. "Eqgrpov δὲ τὸ ἀργύριον τῶν

ἐλευθέρων οἱ ἀπὸ εἴχοσι xal ἄνω ἐτῶν ἄχρι πεντήχοντα

᾿ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙ͂ΑΣ BIBA. T. ΚΕΦ. H.

[157— t59.]

se ferre imaginem, quum sit ex hyacinthe (aliter enim
Dei nomen gestare non poterat) et corolla illustretur aurea,
propter splendorem quo maxime delectatur Deus. Et haec
quidem ad hunc modum declarata in praesens sufficiant ,
quum ssepius et plurima , unde virtus legislatoris enitescet ,
res ipse nobis sint suppeditaturee.

CAP. VIII.

Quum primum autem £abernaculum predictum con-
summatum erat , donariis nondum consecratis , Moysi appa-
ruit Deus, jussitque ut sacerdotium Aaroni fratri suo
conferret, ut qui ceteris ob virtutem suam illo dignior
fuerit honore. Tum ille populo in concionem advocato
virtutem suam et benevolentiam enarravit et pericula quae
pro illorum salute adire sustineret. Quumque haec omnia
verissima esse testati, studium etiam erga illum non medio-
cre significarint, « Viri, inquit, Israelite, jam quidem ad
« finem perductum est opus, quale pro nostra virili effici
« ipsi Deo placuit. Quandoquidem vero tabernaculo eum
« excipere oportet, ante omnia prospiciendum est de sa-
« cerdote futuro, qui sacris operabitur precesque pro no-
« bis concipief. Atque ego, si res mei esset arbitrii, me
« ipsum hoc honore non indignum judicarem, tum quod
« omnes nalura sui amantes sunt, tum quod milii conscius
« sum quantum pro vestra salute laboraverim. Nunc autem
« Deus ipse Aaronem dignum hoc honore existimavit atque
« hunc in pontificatum cooptavit, quo neminem e vobis
« justiorem noverit : scilicet hic stolam Deo sacram induet ,
« altarium curam suscipiet , de sacrificiis providebit, preces
« pro vobis Deo fundet, prompte et libenter exaudituro, tum
« quod generis nostri curam gerit, tum quod illas per virum
« quem ipse elegit, oblatas recipere non gravabitur ». He-
brais grata fuit heec oratio, et suo assensu Dei compro-
barunt electionem. Aaron enim et propter genus et pro-
pter prophetiam simul ac virtutem fratris optime omnium
lianc dignitatem commeruit. Erant autem ipsi illo tempore
et filii quattuor, Nabadus, Abius, Eleazarus, Ithamarus.

4. Qusecunque vero in tabernaculi fabricam parata su-
pererant, jussit ea in vela tectoria ipsius tabernaculi, cande-
labri et thuribuli aliorumque vasorum impendere , at hzc,
dum ín itinere deportentur, neque plnvía vel minimum la-
derentur neque pulvere. Atque populo iterum convocato
Si-
clus autem nummus est apud Hebraes , qui valet quatuor

imperavit ut viritim eontribuerent dimidium siclum.

drachmas Atticas. llli vere prompto ebsequio jussa Moysis
exsequuntur, ad namerum sexcentorum quinque millium et
quingentorum et quinqua;inta. Argentum autem confere-
bant inyenui a vigesime et deinceps mtatis anno usque ad

{7,118

,

πγονότες. Τὸ δὲ συγχομισθὲν εἰς τὰς περὶ τὴν σχηνὴν
χρείας ἀναλοῦτο.

Y. Ἦγνιζε δὲ xai τὴν σκηνὴν xal τοὺς ἱερέας, τρό-
zw τοιούτῳ ποιούμενος αὐτῶν τὴν χάθαρσιν. Σμύρνης
εἰπιλέχτου σίκλους πενταχοσίους χαὶ ἴρεως ἴσους , Xwa-
μώμου δὲ xal χαλάμου (ἔστι δὲ χαὶ τοῦτο εἶδος θυώ-
ματος) ἡμίσειαν τῶν προτέρων ὁλχὴν, χεχομμένα
ὀεύειν ἐκέλευσεν, ἔλαίου τε ἐλαΐνου εἶν, (μέτρον δ᾽ ἐστὶ
τοῦτο ἐπιχώριον δύο χόας Ἀττιχοὺς δεχόμενον.) ἀνα-

" εἴξαντας xxi χαθεγήσαντας σχευάσαι τέχνη βυρε' ὧν
jgirus εὐωδέστατον. Καπειτα τοῦτο λαδὼν αὐτούς
* τοὺς ἱερέας xai πᾶσαν τὴν σχηνὴν χρίων χεχαθά-
xt, 1X τε θυμεώμενα (πολλὰ δ᾽ ἐστὶ xxi ταῦτα
τοαίλα χατὰ τὴν σκηνήν) ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ θυμιατη-

.5 pex μεγάλης πάνυ τιμῆς ὄντα συνεφέρετο᾽ ὧν παρα-
λείπω τὴν φύσιν ἐχδιηγεῖσθαι, μὴ δι ὄχλου γένη-
ται τοῖς ἐντυγχάνουσι. Δὶς δὲ τῆς ἡμέρας, πρίν τε
ἐνασι εἶν τὸν ἥλιον καὶ πρὸς δυσμαῖς, θυμιᾶν ἐχρῆν,
Dawy τε ἁγνίσαντας φυλάσσειν εἷς τοὺς λύχνους " ὧν

3 τὸς μὲν τρεῖς ἐπὶ τῇ ἱερᾷ λυχνίᾳ φέγγειν ἔδει τῷ Θεῷ
χατὰ πᾶσαν ἡμέραν, τοὺς δὲ λοιποὺς περὶ τὴν ἑσπέραν
ἄπτοντας.

ὅ. Ἁπάντων δ᾽ ἤδη πέρας εἰληφότων, ἔδοξαν d ἄριστοι
τῶν δημιουργῶν Βεσελέηλος xat ᾿Ελίαδος. Τῶν γὰρ

5 ἐνευρημένων τοῖς προτέροις αὐτοὶ προεθυμήθησαν ἀμεί-
*w : προσεργάσασθαι , λαθεῖν τε ἐπίνοιαν ὧν πρότερον
ἠγνόουν τὴν χατασχευὴν ἰχανώτατοι.,. Τούτων μέντοι
βεσελέηλον συνέθη χριθῆναι τὸν χράτιστον. Ὁ δὲ
πᾶς χρόνος εἷς τὸ ἔργον διῆλθε μηνῶν ἑπτὰ, xal μετὰ

$t: ἀφ᾽ οὗ τὴν Αἴγυπτον ἐξέλιπον, ἐνιαυτὸς αὐτοῖς
πρῶτος ἐτελειοῦτο. Ἀρχουένου δὲ τοῦ δευτέρου ἔτους,
μηνὶ Ξανθιχῷ κατὰ Μαχεδόνας, Νισὰν δὲ χατὰ 'E-
ὑραίους, νουμηνίᾳ τὴν σκηνὴν ἀφιεροῦσι xal πάνθ᾽ ὅσα
ὦ αὐτὴν σκεύη μοι δελήλωται.

s εἰ Ἐ ᾿πέδειξε δὲ αὑτὸν ὃ Θεὸς ἡσθέντα τῷ ἔργῳ τῶν

Boo, xai μὴ μάτην αὐτοὺς πονήσαντας ὑπερη--
gula τῆς χρήσεως, ἀλλ᾽ ἐπεξενώθη xal κατεσχήνωσε
τῷ ναῷ τούτῳ. [ἣν δὲ παρουσίαν οὕτως ἐποίησεν. Ὁ μὲν
οὐρανὸς χαθαρὸς ἦν, ὑπὲρ δὲ τὴν σχηνὴν μόνην 1f ,λυ-

I σεν, οὗτε βαθεῖ πάνυ νέφει xal πυχνῷ περιλαδὼν αὐτὴν,
ὥστ᾽ εἶναι ξόξαι χειμέριον, οὔτε μὴν λεπτῷ οὕτως ὥστε
τὴν ὄψιν ἰσχῦσαί τι δι᾽ αὐτοῦ χατανοῆσαι : ἡδεῖα δὲ ἀπ᾽
αὐτοῦ δρόσος ἔρρει καὶ Θεοῦ δηλοῦσα παρουσίαν τοῖς
τοῦτο xal βουλομένοις χαὶ πεπιστευχόσι.

á ς. Moa δὲ τοὺς τέχτονας οἵαις εἰχὸς ἦν δωρεαῖς
ποὺς τοιαῦτα εἰργασμένους τιμήσας ἔθυεν ἐν τῷ τῆς
euis αἰθρίῳ, xarà προσταγὴν τοῦ Θεοῦ, ταῦρον καὶ
pv xai ἔριφον ὑπὲρ ἁμαρτάδων " xal δὴ λέγειν γὰρ
ἐν τοῖς περὶ θυσιῶν μέλλω τὰ πρασσόμενα περὶ τὰς

"ἱερουργίας, ἐν ἐχείνοις δηλώσων περί τε ὧν ὁλοχαυτεῖν
χελεύει χαὶ ὧν μεταλαμβάνειν τῆς βρώσεως ἐφίησιν 6
νόμος" χάχ τοῦ αἵματος τῶν τεθυμένων τήν τε στολὴν
τοῦ ᾿Λαρῶνος χαὶ αὐτὸν σὺν τοῖς παισὶν ἔρραινεν, ἀφα-
γνίσας πηγαίοις τε ὕδασιν xai μύρῳ, ἵνα τοῦ Θεοῦ

^

ANTIQ. JUD. LIB. III. CAP. VIII.

(159—1e2.] 99
quinquagesimum. Quicquid vero collatum erat, in usus
tabernaculi insumptum est.

3. Preterea et tabernaculum et sacerdotes lustravit , pu-
rificalione aJ liunc modum facta. — Myrrha: electie siclos
quingentos totideinque ireos, ex cinamomo autem etcalamo
(nam et hic odoramenti species est) dimidium priorum pon-
derís contusa subigi jussit, lísque cum olei olivarum bine
(hoc enim mensura est Hebraica qu capit duos choas
Atticos) permixtis et arte unguentariorum decoctis unguen-
tum suavissimum confici. Ac deinde Moyses illud acci-
piens et ipsos sacerdotes et totum tabernaculum inungendo
purificavit, simul etiam suffimenta (multa enim sunt ea-
que varia in tabernaculo) super aureum thuribulum
adolenda valde pretiosa comportabantur. Quorum natu-
ram enarrare supersedeo, ne lectoribus sim molestus.
Oportebat autem bis quotidie suffitum facere, ante ortum
οἱ circa occasum solis, oleumque purificatum ad lucernas
servare : quarum tres quidem snper sacrum candela-
brum Deo tota die lucebant, reliquae sub vesperam
accendebantur.

4. Jam qunm omnia accurata essent et perfecta, sacrorum
opificum praestantissimi visi sunt Beseleelus et Eliabus.
Nam ipsi priorum inventis meliora addere studuerunt, ad
multa etiam aliis ignorata excogitanda οἱ efficienda suopte
ingenio idonei. Contigit tamen ut Beseleelus praxcellere
existimaretur. Tempus autem septimestre et non amplius
in hoc opere absolvendo consumptum est, et post hoc pri-
mus annus ab exitu ex Egypto completus est. Anni vero
secundi sub initium, mense Xanthico Macedonum, He-
breorum vero Nisan, ipso novilunio tabernaculum conse-
crarunt et omnia ejus vasa a me recensita.

5. Ostendit autem Deus sibi grattm acceptumque . esse
hoc Hebrseorum opus, et non frustra eos laborasse con-
temptu ejas usüs , sed accessit ad hanc cedem et in ea ha-
bitare dignatus est. Przaesenliam vero suam ita declaravit.
Colum quidem purum erat et serenum, soli vero taberna-
culo incumbebat caligo, non profunda admodum et densa
nube illud circumdans , ut talis esse videretur quali hieme
assuescebant , nec tamen rara adeo et subtili, ut visus eam
penetraret : sed suavis ab ea roy distillabat in argumentum
Dei przesentíae iis qui liac et volebant et credebant.

6. Moyses autem quum artifices, qui talia adornarant et
confecerant , dignis cohonestasset praemiis , in atrio taber-
naculi mactabat, prout ei Deus preeceperat, taurum et
arietem et hoedum pro peccatis; (nam de sacrorum mini-
steriorum ritibus, cum de sacrificiis agam, dicturus sum,
simul et de viclimis quas solidas igni cremari jusserit lex ,
quarumque partem in epulas cedere permiserit ;) et dein ho-
siarum sanguine οἱ vestimenta Aaronis et ipsum cum fi-
liis conspersit, aqua fontana ac simul oleo eos purificans,
ut jam Dei lierent sacri. Alque loc modo per septem
7.

100 (15,19.)

Υΐγνοιντο, Ἐπὶ μὲν οὖν ἡμέρας ἑπτὰ τοῦτον τὸν τρό-
πον αὐτούς τε xal τὰς στολὰς ἐθεράπευε, τήν τε
σχηνὴν xai τὰ περὶ αὐτὴν σχεύη ἐλαίῳ τε προθυμιω-
μένῳ καθὼς εἶπον, καὶ τῷ αἵματι τῶν ταύρων xal χριῶν
* σφαγέντων χαθ' ἐχάστην ἡμέραν ἑνὸς χατὰ γένος" τῇ
δὲ ὀγδόη κατήγγειλεν ἑορτὴν τῷ λαῷ καὶ θύειν προσέ-
cafe χατὰ δύναμιν. Οἱ δ᾽ ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι χαὶ
ὁπερδάλλειν φιλοτιμούμενοι τὰς θυσίας ἃς ἕκαστος
ἐπιφέροι, τοῖς λεγομένοις ὑπήχουον. ἘΕπιχειμένων δὲ
70 τῶν ἱερείων τῷ βωμῷ, αἰφνίδιον ἐξ αὐτῶν πῦρ ἀνήφθη
αὐτόματον χαὶ ὅμοιον ἀστραπῆς λαμπηδόνι δρώμενον
“τῇ φλογὶ, πάντα δ᾽ ἐδαπάνα τὰ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ.
ζ΄. Συνέθδη δὲ χαὶ Ἀαρῶνι συμφορά τις ix τούτου,
λογιζομένῳ ὡς ἐπ᾽ ἀνθρώπῳ xal πατρὶ, γενναίως δ᾽
"35 ὑπ᾽ αὐτοῦ χαρτερηθεῖσα, ὅτι xal τὴν ψυχὴν πρὸς τὰ
συμπίπτοντα στερρὸς ἦν, χαὶ χατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ
ἡγεῖτο τὸ πάθος γεγονέναι. Τῶν γὰρ υἱῶν αὐτοῦ τεσ-
σάρων ὄντων, ὡς προεῖπον, δύο οἱ πρεσθύτεροι Ναύα-
δος καὶ Ἀδιοῦς, κομίσαντες ἐπὶ τὸν βωμὸν οὐχ ὧν προεῖ-
40 πεν Μωῦσῆς θυωμάτων, ἀλλ᾽ οἷς ἐχρῶντο πρότερον,
χατεχαύθησαν, τοῦ πυρὸς ἐπ᾽ αὐτοὺς τὴν ὁρμὴν βαλόν-
τος χαὶ τὰ στέρνα χαὶ τὰ πρόσωπα φλέγειν αὐτῶν ἀρξα-
μένου, καὶ σδέσαι μηδενὸς δυναμένου. Καὶ οἵ μὲν οὔ-
τως ἀπέθανον: Μωῦσῆς δὲ χελεύει τὸν πατέρα αὐτῶν
35 xal τοὺς ἀδελφοὺς βαστάσαντας τὰ σώματα καὶ χορί-
σαντας τῆς παρεμθολῆς ἔξω θάψαι μεγαλοπρεπῶς.
Πενθεῖ δ᾽ αὐτοὺς τὸ πλῆθος, χαλεπῶς ἐπὶ τῷ θανάτῳ
παρὰ δόξαν οὕτω γεγενημένῳ διατεθέν ^ μόνους δὲ
Μωῦσῆς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν xal τὸν πατέρα μὴ φρον-
-30 τίζειν τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς λύπης ἠξίωσε, προχρίναντας τὴν
εἰς τὸν Θεὸν τιμὴν τοῦ περὶ αὐτοὺς σχυθρωποῦ" ἤδη
-γὰρ "Aagüv xo τὴν στολὴν τὴν ἱερὰν ἡμφίεστο.
η΄. Moo? δὴ πᾶσαν τιμὴν παραιτησάμενος, ἣν
᾿ξώρα τὸ πλῆθος αὐτῷ παρέχειν ἕτοιμον, πρὸς μόνη τῇ
:35 τοῦ Θεοῦ θεραπεία διετέλει. Καὶ τῶν μὲν εἷς τὸ Σι-
viov ἀνόδων ἀπείχετο, εἰς δὲ τὴν σχηνὴν εἰσιὼν ἐχρη-
ματίζετο περὶ ὧν ἐδεῖτο παρὰ τοῦ Θεοῦ, ἰδιωτεύων
χαὶ τῇ στολῇ καὶ πᾶσι τοῖς ἄλλοις ἄγων ἑαυτὸν δημο-
τικώτερον, καὶ μηδὲν βουλόμενος τῶν πολλῶν διαφέρειν
“0 δοχεῖν ἣ μόνῳ τῷ προνοούμενος αὐτῶν βλέπεσθαι. "Ext
δὲ τὴν πολιτείαν καὶ τοὺς νόμους ἔγραφε, καθ᾽ ob χε-
χαρισμένως τῷ Θεῷ βιώσονται, μηδὲν ἀλλήλοις ἐγχα-
“λεῖν ἔχοντες. Ταῦτα μέντοι κατὰ τὴν ὑπαγόρευσιν τοῦ
᾿Θεοῦ συνετάττετο. Διέξειμι μὲν οὖν περὶ τῆς πολι-
46 τείας xol τῶν νόμων».
θ΄. Ὃ μέντοι περὶ τῆς τοῦ ἀρχιερέως στολῆς παρέ-
λιπον, διελθεῖν βούλομαι" οὐδαυόθεν “γὰρ προφητῶν
χαχουργίαις χατέλιπεν ἀφορμήν. El δέ τινες τοιοῦτοι
γένοιντο, ταρεγχειρεῖν τῷ τοῦ Θεοῦ ἀξιώματι “ ** αὐ-
$0 τοχράτορα δ᾽ εἶναι τὸν Θεὸν παρατυγλάνειν τοῖς ἱεροῖς
[κατέλιπεν], ὁπότε θελήσειε, xal μὴ παρεῖναι" καὶ
τοῦτο δ᾽ οὐχ Ἑ δραίοις δῆλον εἶναι μόνον ἠθέλησεν,
ἀλλὰ καὶ τῶν ξένων τοῖς παρατυγλάνουσι, Τῶν γὰρ
λίθων obo ἐπὶ τῶν ὥμων φέρειν τὸν ἀρχιερέα προεῖπον

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. H.

[162—164]

dies tam ipsos quam vestitum eorum curabat : tabernacu-
ium item et ejus vasa, oleo ante suffito quemadmodum dixi,
et sanguine taurorum et arietum et hxedorum unoquoque
die e singulis unius occisorum. . Octavo autem die festum
indixit populo et pro facultatibus sacrificare praecepit. lli
vero inter sese certantes et alter alterum iis quse offerehant
superare coatendentes, dictis paruerunt, At victimis arse
impositis repente ex íllis spoataneus ortus est ignis, flam-
maque fulguris coruscationi similis visus , qui omnia super
altari posita absumpsit.

7. Statim autem ab hoc miraculo contigit Aaroni
quedam calamitas, si ut homo et pater spectetur, quam
tamen fortiter pertulit, quod et animo erat ad omnia que
acciderent bene confürmato, et existimabat hoc non sine
Dei voluntate factum. Quum enim filii ei quattuor fuerint,
ut jam dixi, duo ex iis natu grandiores, Nabadus et Abius,
afferentes in aram suffimenta non quie preescripserat Moy.
ses, sed quibus prius uterentur, flammis ambusti intereunt,
igne in illos impetum faciente , qui quum pectora et facies
eorum depascere coepisset, a nemine restingui potuit. At-
que illi quidem ita e vita excesserunt. Moyses auiem
mandavit patri eorum et fratribus ut corpora portarent et
extra castra deferentes magnifice sepelirent. Ceterum eos
deplorat populus, inopinatam lianc eorum mortem egre
ferens : solos vero fratres eorum ac patrem Moyses voluit
a moerore abstinere et Dei honorem sur ex illis triatitim
preponere. Jam enim Aaron sacrum amictum gestabat.

8. Moyses itaque, omnibus recusatis honoribus, quos
in se populum collaturum esse viderat , soli Dei minislerio
semet addixit. Εἰ adscensu quidem in montem Sineum
abstinebat , in tabernaculum vero ingrediens de iis responsa
referebat quae a Deo rogabat, et hominis privati habitu coa-
tentus et. ceteris omnibua magis adhuc unum e populo re-
ferens, idque agens ut nihil ab aliis differre existimetur,
nisi quod eorum saluti prospicere videretur. Prseterea
autem vivendi rationem descripsit et leges posuit, quibus
observandis et Deo placere possent et vitam inculpatam
agere. Ista autem Deo illi dictante ordinavit. Nunc igitur
ad vitze instituta legesque orationem converto.

9. Veruntamen quod de pontificis vestitu preetermisi ,
persequi volo : nam is omnem prophetis fraudum et prs
stigiarum ansam procidebat. Verum si qui eo devenerint
ut Dei auctoritate abutantur, * * Deo quidem liberum esse
[reliquit] quando sacris interesse velit vel non adesse : id
quod non Hebraeis solum manifestum esse voluit, sed
et alienigenis qui his forte intervenirent. Nam ex lapi-
dibus, quos super humerum pontificem ferre predixi,
(erant autem sardonyches,, atque eorum naturam osten-

(ro, 121.}

(σαρδόνυχες δὲ ἦσαν, καὶ σημαίνειν αὐτῶν τὴν φύσιν
ἑγοῦμαι περισσὸν, πᾶσιν εἰς γνῶσιν ἀφιγμένων) συνέ-
Catve λάμπειν, ὁπότε ταῖς ἱερουργίαις ὃ Θεὸς παρείη,
τὸν ἕτερον τὸν ἐπὶ τῷ δεξιῷ τῶν ὥμων πεπορπημένον,
9 αὐγῆς ἀποπηδώσης xal τοῖς πορρωτάτω φαινομένης, οὗ
πρότερον ταύτης ὑπαρχούσης τῷ λίθῳ. Θαυμαστὸν
uiv οὖν xo τοῦτο τοῖς μὴ τὴν σοφίαν ἐπ᾽ ἐχφαυλισμῷ
τῶν θείων ἠσχηκόσιν" ὃ δ᾽ ἐστὶ τούτου θαυμασιώτε-
pw ἐρῶ, Διὰ γὰρ τῶν δώδεχα λίθων, οὺς χατὰ στέρ-
I» vw 6 ἀρχιερεὺς ἐνερραμμένους τῷ ἐσσήνη φορεῖ, νίχην
μέλλουσι πολεμεῖν προεμήνυεν ὁ Θεός. Τοσαύτη γὰρ
ἀπήστραπτεν ἀπ᾽ αὐτῶν αὐγὴ μήπω τῆς στρατιᾶς
χεχιγημένης, ὥς τῷ πλήθει παντὶ γνώριμον re τὸ
πυρεῖναι τὸν Θεὸν εἷς τὴν ἐπιχουρίαν. “Ὅθεν “Ελ-
b ληνες, οἱ τὰ ἡμέτερα τιμῶντες ἔθη, διὰ τὸ μηδὲν ἀν-
τιλέγειν δύνασθαι τούτοις, τὸν ἐσσήνην λόγιον χαλοῦσιν.
Ἐπαύσατο μὲν οὖν ὅ τε ἐσσήνης χαὶ ὁ σαρδόνυξ τοῦ
λάμπειν ἔτεσι διαχοσίοις πρότερον ἣ ταύτην ἐμὲ συν-
θεῖναι τὴν γραφὴν, τοῦ Θεοῦ δυσχεράναντος ἐπὶ τῇ πα-
s ρχθάσει τῶν νόμων περὶ ὧν ἐροῦμεν εὐχαιρότερον.
Τρέψομαι δὲ νῦν ἐπὶ τὸν ἑξῆς λόγον.

(. Καθιερωμένης γὰρ ἤδη τῆς σκηνῆς xal διαχεχο-
σαημένων τῶν περὶ τοὺς pla τότε πλῆθος ὁμόσχηνον
ἑαυτῷ τὸν Θεὸν ἔχρινεν εἶναι, χαὶ τρέπεται πρὸς θυ-

5 ec τε xat αἰνέσεις, ὡς ἅπασαν ἤϑη χαχοῦ προσδοχίαν
ἀπεωσμένον, xai Tol τῶν μελλόντων ὡς ἀμεινόνων
εὐθυμοῦντες. δωρεάς τε τῷ Θεῷ, τὰς μὲν χοινῇ, τὰς
δὲ χαὶ χατ᾽ ἰδίαν, ἀνετίθεσαν χατὰ φυλάς. Οἵ τε γὰρ
φύλαρχοι χατὰ δύο συνελθόντες ἅμαξαν xai δύο βόας

ἃ προσχομίζουσιν (££ μὲν οὖν ἦσαν αὖται) καὶ τὴν σχη-
γὴν ἐν ταῖς ὁδοιπορίαις παρεχόμιζον. Πρὸς τούτοις
ἄχαστος φιάλην τε χομίζειν χαὶ τρύδλιον καὶ θυΐσχην ---
τὴν uiv Δαρειχοὺς δέχα δυναμένην xal πλήρη θυμια-
μάτων, τὸ δὲ τρύδλιον χαὶ fj φιάλη (ἀργύρεα δὲ ἦν)

Ὁ σίκλους μὲν δὴ αἵ δύο διαχοσίους εἶλχον, εἰς δὲ τὴν φιά-
λην ἑδδομήκοντα μόνοι δεδαπάνηντο, πλήρεις δὲ ἦσαν
ἀλεύρων ἐλαίῳ πεφυραμένων, οἷς ἐπὶ τῷ βωμῷ χρῶν-
ται πρὸς τὰς ἱερουργίας — μόσχον τε xal χριὸν σὸν
ἐρνίῳ τῶν ἐτησίων ὁλομελῇ χαυθησόμενα,, xal σὸν

W αὐτοῖς γίμαρον ἐπὶ παραιτήσει ἁμαρτημάτων. Προσ-
Tyt δὲ τῶν ἀρχόντων ἕχαστος xal ἑτέρας θυσίας σω-
τηρίου λεγομένας, x«0' ixdovnv ἡμέραν δύο τε βόας
χαὶ πέντε χριοὺς σὺν ἀρνάσιν ἐτείοις xal ἐρίφοις. Οὖ-
τοι υὲν δὴ θύουσιν ἐπὶ ἡμέρας δώδεχα. κατὰ πᾶσαν

8 ἡμέραν εἷς Μωῦσῆς δὲ οὐχέτ᾽ ἀναδαίνων ἐπὶ τὸ Σι-
ναῖον ὄρος, ἀλλ᾽ εἰς τὴν σχηνὴν εἰσιὼν, ἀνεμάνθανε
Tzok τοῦ Θεοῦ περί τε τῶν πραχτέων xal τῶν νόμων
τῆς συντάξεως, oUc χρείττονας ἢ χατὰ σύνεσιν ἀνθρω--
πίνην ὄντας εἷς τὸν ἅπαντα βεῤθαίως αἰῶνα συνέθη φυ-

Ὁ λαχθῆναι, δωρεὰν εἶναι δόξαντας τοῦ Θεοῦ, ὡς μήτ᾽
ἐν εἰρήνη ὑπὸ τρυφῆς, μήτ᾽ ἐν πολέμῳ xav ἀνάγχην

Ἑδραίους παραθῆναί τινα τῶν νόμων. ᾿Αλλὰ περὶ
μὲν τούτων παύομαι λέγων, γραφὴν ἑτέραν ἠξιωχὼς
συνθεῖναι περὶ τῶν νόμων.

ANTIQ. JUD. LIB. HI. CAP. VIII.

[mi—1ie.] 101

dere supervacuum pulo, quum a nemine ignorentur ,)

contigit ut micaret, quoties Deus sacrificiis adesset , alter

qui in dextro humero fibula vice portabatur, fulgore inde
exsiliente , ut etiam procul positis illucesceret , quum prius.
lapis eo careret splendore. Et certe hoc ipsum admira-
Uenem meretur apud omnes, qui non ex contemptu religio-

nis sapientite opinionem aucupantur. Sed quod hoc etlam
mirabilius est Jam dicturus sum. Nam per duodecim
lapides, quos ip pectore pontifex essenre adsutos gestat,

Deus victoriam pugpaturis prenunciabat. Tantus enim ex

lis effulgebat splendor, quum nondum exercitus movere-

tur, ut toti populo manifestum fuerit ipsis auxilio adesse.
Deum. Unde et Greci, qui nostras solennitates reveren»

lur, quod contradicere his non potuerint, essenen ap-

pellant λόγιον 4. 6. oraculum. — Cessavit autem esasenes et

sardonyx fulgorem emiltere annis ducentis ante quam ego

btec conscriberem , quum Deus moleste ferret transgressio-

nes legum : de quibus opportunior erit dicendi locus. Nuno

autem coeptam narrationem persequar.

10. Tabernaculo jam dedicato et omnibus qux ad sa-
cerdotes spectant rite peractis, tunc populus Deum secum
in eodem tentorio habitare ratus est, et ad ipsum sacrili-
ciis bonorandum et laudibus prosequendum semet conver-
tit, quasi jam ab omni mali exspectatione liberatus esset ,
et meliora in posterum sibimet polliceretur : Deoque mu-
nera tam privatim quam publice per singulas tribus offere-
bant. Principes enim tribuum bini convenientes vehiculum
et duos boves afferebant (illa itaque sex erant) et taberpa-
culum in itineribus deportabant. Ad hsec unusquisque
phíalam adducit et lancem et acerram ; (banc quidem de-
eem Daricos valentem et suffimentis refertam ; laux autem
οἱ phiala, erant enim argentete, simul quidem siclos du-
centos pendebant, in phialam vero duntaxat septuaginta
expensi sunt; plene autem erant simula oleo subacta,
quali ad altare in sacrificiis utuntur;) praeterea vitulum et
arietem cum agno anniculo in holocaustum, simulque hir-
cum pro expiatione peccatorum. Prseterea principum quisque
alia quoque offerebat sacrificia, quc salutis appellantur, per
singulos dies boves duos et quinque arietes cum agnis an.
niculis et heedis. Atque ita quidem isti per duodecim diea
sacrificant , singulis diebus unus. Moyses autem non am-
plius Singeum jugum" ascendens, sed in tabernaculum in-
grediens a Deo accepit omnia de rebus agendis et de legibus
ferendis. Quas meliores quam ut ab humana sapientia. -
excogitari possent in omne «vum religiose observari conti-
git, quod divinitus date crederentur : adeo ut nec in pace
ex luxuria, nec in bello ob necessitatem harum aliquam
violare sustinerent Hebraei. Sed de his quidem dicere su-
persedeo , quod alio in libro de legibus scribere institue-
rim.

102 (μαι, 122.)

K ἘΦ. Θ΄.

Νυνὶ δ᾽ ὀλίγων τινῶν ἐπιμνησθήσομαι τῶν ἐφ’
ἁγνείαις καὶ ἱερουργίαις χειμένων - xal γὰρ τὸν λόγον
μοι περὶ θυσιῶν ἐνεστάναι συμθέδηκε. Δύο μὲν γάρ
εἰσιν ἱερουργίαι" τούτων δ᾽ fj μὲν ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν,

δ ἑτέρα δ᾽ ὑπὸ τοῦ δήμου συντελούμεναι, κατὰ δύο γί-
νονται τρόπους. Τῆς μὲν ὁλοχαυτοῦται πᾶν τὸ θυόμε-
νον, χαὶ διὰ τοῦτο καὶ τὴν προσηγορίαν τοιαύτην ἔλα-
6sv, ἣ δὲ χαριστήριός τε ἐστὶ xal xaz' εὐωχίαν δρᾶται
τῶν τεθυχότων. ᾿Ερῶ δὲ περὶ τῆς προτέρας. Ἀνὴρ

10 ἰδιώτης ὁλοκαυτῶν θύει μὲν βοῦν xal ἀρνίον xal ἔρι-
qov* ταῦτα μὲν ἐπέτεια, τοὺς δὲ βοῦς ἐφεῖται θύειν xal
προήχοντας. Ἄρρενα δὲ δὁλοχαυτοῦται τὰ πάντα.
Σφαγέντων δὲ τούτων, τὸν χύχλον τῷ αἴωατι δεύουσι
τοῦ βωμοῦ οἱ ἱερεῖς, εἶτα χαθαρὰ ποιήσαντες διαμελί-

15 ζουσι, xal πάσαντες ἁλσὶν ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀνατιθέασι,
σχιζῶν ἤδη πεπληρωμένον χαὶ πυρὸς φλεγομένου.
Τοὺς δὲ πόδας τῶν ἱερείων xal τὰ χατὰ νηδὺν ἐχχα--
θάραντες ἀχριῤῶς τοῖς ἄλλοις χαθαγνισθησόμενα προσε-
πιφέρουσι, τὰς δορὰς τῶν ἱερέων λαυιδανόντων. Καὶ

40 ὃ μὲν τῆς δλοχαυτώσεως τρόπος ἐστὲν οὗτος.

β΄. 'Γὰς δὲ γαριστηρίους θυσίας ἐπιτελοῦντες τὰ αὐτὰ
μὲν ζῷα θύουσιν, ὁλόχληρα δὲ ταῦτα χαὶ τῶν ἐπετείων
πρεσθύτερα, ἄρρενα μέντοι θήλεσι συνδυαζόμενα. Θύ-
σαντες δὲ ταῦτα φοινίσσουσι μὲν αἴωχτι τὸν βωμὸν,

25 τοὺς δὲ νεφροὺς xai τὸν ἐπίπλουν xal πάντα τὰ πιμελῇ
σὺν τῷ λοδῷ τοῦ ἥπατος, χαὶ σὺν αὐτοῖς τὴν οὐρὰν τοῦ
ἀρνὸς ἐπιφέρουοι τῷ βωμῷ" τὸ δὲ στῆθος xal τὴν
χνυήμην τὴν δεξιὰν τοῖς ἱερεῦσι παρασχόντες ἐπὶ δύο
ἡμέρας εὐωχοῦνται τοῖς χαταλειπομένοις τῶν χρεῶν"
ἃ δ᾽ ἂν περισσεύση, χατακαίουσι.

0 Υ΄. Θύουσι δὲ καὶ ὑπὲρ ἁμαρτάδων, xal ὁμοίως τῷ
περὶ τῶν χαριστηρίων τῆς ἱερουργίας τρόπῳ γίνεται.
Οἱ δ᾽ ἀδύνατοι π ορίζειν τὰ τέλεια θύματα περιστερὰς
3 τρυγόνας δύο, ὧν τὸ μὲν ὁλοχαυτοῦται τῷ Θεῷ, τὸ
δὲ τοῖς ἱερεῦσιν εἰς βρῶσιν διδόασιν. Ἀχριθέστερον δὲ

35 περὶ τῆς θυσίας τῶνδε τῶν ζῴων ἐν τοῖς περὶ θυσιῶν
ἐροῦμεν. 'O μὲν γὰρ χατὰ ἄγνοιαν εἰς τοῦτο προσπε-
σὼν ἄρνα χαὶ ἔριφον θήλειαν τῶν αὐτοετῶν προσφέρει.
Καὶ τῷ μὲν alunt δεύει τὸν βωμὸν ὃ ἱερεὺς, οὐχ ὡς τὸ
πρῶτον, ἀλλὰ τῶν γωνιῶν τὰς ἐξοχάς " xal τούς τε νε-

40 φροὺς χαὶ τὴν ἄλλην πιμελὴν σὺν τῷ λοδῷ τοῦ ἥπατος
ἐπιφέρουσι τῷ Bop. Ot δ᾽ ἱερεῖς τάς τε δορὰς ἀποφέρον-
ται xat τὰ χρέα, ἐπ᾽ ἐχείνης δαπανήσαντες τῆς ἡμέρας
ἐν τῷ ἱερῷ" 6 γὰρ νόμος εἰς τὴν αὔριον ἀπολιπεῖν
οὐχ ἐᾷ, Ὃ δὲ ἁμαρτὼν μὲν, ἑαυτῷ δὲ συνειδὼς xoi

45 μηδένα ἔχων τὸν ἐξελέγχοντα, χριὸν θύει, τοῦ νόμου
τοῦτο χελεύοντος" οὗ τὰ χρέα κατὰ τὸ ἱερὸν ὁμοίως οἱ
ἱερεῖς αὐθημερὸν σιτοῦνται. Οἱ δὲ ἄρχοντες d οἷς
ἡμάρτανον ἐχθυόμενοι ταὐτὰ μὲν χομίζουσι τοῖς ἰδιώ--
ταις, διαλλάσσουσι δὲ τῷ προσάγειν θύματα ταῦρον χαὶ

ὃυ ἔριφον ἄρρενας.

δ΄. Νόμος δὲ ταῖς ἰδιωτιχαῖς χαὶ ταῖς δημοσίαις θυ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. 1. ΚΕΦ. Θ.

[105, 170 ]
CAP. IX.

Nunc paucas quasdam /eges commemorabo de purilica-
tione et sacrificiis latas: etenim contigit ut mibi incideret
sermo de sacrificiis. Sunt enitn duo sacrificiorum genera.
Horum quidem unum a privatis, allerum vero universi.
populi nomine factum : atque ea duobus modis peraguntur.
In uno quidem totum quod immolatur igne consumitur, ac
inde sortitum est holocausti appellationem : alterum vero
pro gratiarum actione institutum est et in epulum sacra
facientibus cedit. De priore autem primum agam. Priva-
tus homo quum holocaustum facit; mactat quidem bovem,
agnum et hcedum, hos quidem anniculos, boves vero licet
immolare etiam grandiores : sed mascula oportet esse
omnía qua solida concremantur. His autem occisis sacer- '
dotes sanguinem per altaris circuitum fundunt : deinde
mundata membratim dissecant et sale conspersa in aram
imponunt , ligno in eam congesto et igne erumpente. Pe-
des autem victimarum et intestina diligenter purgata cum
ceteris memóris adolenda adjiciunt, pelles sacerdotibus
sibimet habentibus. Et holocausta quidem ad hunc mo-
dum fiunt. ᾿

2. Quum autem pro gratiarum aclione sacri(icant, anima-
lia quidem mactant ejusdem generis, ista vero integra et
anniculis majora , ac maria cum feminis. Haec antem quum
immolaptur, aram quidem sapguine inlingunt , renes autem
et omentum et omnem adipein cum fibra jecinoris , simul-
que caudam agni superponunt arc. Αἱ pectus et crus
dextrum sacerdotibus concedentes per biduum de reliquis
carnibus epulantur : quecunque vero superfuerint, igui
comburunt.

3. Maclant vero etiam hostias pro peccatis , fitque simi-
liter ac in dicto modo sacris operandi pro gratiaruim actione.
Quibus vero facultas non est adipiscendi victimas majo-
res, ii par columbarum aut turturum immolanl : qua-
rum altera quidem Deo adoletur in holocaustum, alteram
vero in cibum dant sacerdolibus. Accuralius autem de
istis animalibus offerendis agam quum de sacrificiis dicturus
sum. Qui autem per ignorantiam in peccatum incidit,
agnum et feminam ejusdem auni offert. — Ac sacerdos

: quidem sanguine irrigat aram, sed non sicut prius, verum
angulorum ad extremilates : renesque et reliquam δι"
pem cum fibra jecoris allari admovent. Sacerdotes verc
tollunt sibi et pelles et carnes, quas eadem die absumunl
in fano : lex enim incrastinum non sinit relinqui. Qui vero
peccat quidem, sibique conscius est, sed neminem habe!
qui ipsum possit arguere , arietem immolat lege prtecipiente :
cujus carnes In templo sacerdotes similiter comedunt eadem
die. Principes autem pro peccatis sacrificia facientes eadem
oflerunt quz privati, in eo vero differunt, quod victimas
adducant taurum et haedum masculos.

4. Porro lex precipit ut iu. publicis et privatis sacrificils

125,123.)

cau xal ἄλευρον ἐπιφέρεσθαι χαθαρώτατον, ἀρνίῳ
uiv ἀσσάρωνος μέτρον, χριῷ δὲ δυοῖν, ταύρῳ δὲ τριῶν.
Τῶτο χαθαγίζουσιν ἐπὶ τῷ βωμῷ μεμαγμένον ἐλαίῳ.
Κυμίζεται γὰρ δὴ καὶ ἔλαιον ὑπὸ τῶν τεθυχότων ' ἐπὶ
s μὲν Bot (voc ἥμισυ, ἐπὶ δὲ χριῷ μέρος τούτου τρίτον
τῷ μέτρου, καὶ τετάρτη μερὶς ἐπ᾿ ἀρνίῳ. Ὅ δὲ ety
μέτρον ἀργαῖον “Εδραίων " δύναται δὲ δύο χόας Ἀττι-
xx. Τὸ δ᾽ αὐτὸ μέτρον τῷ ἐλαίῳ καὶ οἴνου παρῆγον.
Σξένδουσι δὲ περὶ τὸν βωμὸν τὸν οἶνον. Εἰ δέ τις
5 ἐσίαν οὐχ ἐπιτελῶν ἐπενέγκαι xaz' εὐχὴν σεμίδαλιν,
"jm ἀπαρχὴν μίαν ἐπιβάλλει τῷ βωμῷ 8pdxa* τὴν
& λοιπὴν ol ἱερεῖς πρὸς τροφὴν λαμδάνουσιν, ἢ ἕψη-
ἡέσαν (ἐλαίῳ γὰρ συμπεφύραται) ἢ γενομένων ἄρτων.
Ἱερέως δὲ χομίσαντος χαὶ ὁποσονοῦν, ὁλοχαυτοῦν ἀναγ-
rius, Κωλύει δὲ δ᾽ νόμος θύειν ζῷον αὐθημερινὸν
μετὰ τοῦ γεγεννηκότος ἐπὶ ταὐτὸ, οὐδ᾽ ἄλλως δὲ, πρὶν
ὁγόσην ἡμέραν γεννηθέντι διελθεῖν, Γίνονται δὲ ἄλλαι
ὡσίαι ὑπὲρ τοῦ τὰς νόσους διαφυγεῖν, ἢ χατ' ἄλλας
αἰτίας, εἰς ἃς πέμματα σὺν ἱερείοις ἀναλίσκεται" ὧν
ἡ εἰς τὴν ὑστέραν οὐδὲν ὑπολιπεῖν ἐστι νόμιμον, τῶν ἴε-
pev μέρος ἴδιον λαδόντων.

ΚΕΦ. I'

Ἐχ δὲ τοῦ δημοσίου ἀναλώματος νόμος ἐστὶν ἄρνα
uf ἑκάστην ἡμέραν σφάζεσθαι τῶν αὐτοετῶν ἀρχο-
μένης τε ἡμέρας καὶ ληγούσης" χατὰ δὲ ἑδδόμην ἡμέ-

5p ἦτις σάδδατα χαλεῖται, δύο σφάζουσι, τὸν αὐτὸν
τρόπον ἱερουργοῦντες. Τῇ δὲ νουμηνία τάς τε χαθη-
μερινὰς θυσίας ἐπιτελοῦσι xal δύο βόας σὺν ἀρνάσιν
ἐπχυσίοις ἑπτὰ xa χριὸν, ἔριφον δὲ ἐπὶ παραιτήσεσιν
ἁμαρτάδων, εἴ τι χατὰ λήθην γένοιτο.

» β΄. Τῷ δ᾽ ἑῤδόμῳ μηνὶ, ὃν Μαχεδόνες Ὑπερόερε--
τοῖον χαλοῦσι, προσθέντες τοῖς εἰρημένοις ταῦρον xal
χριν χαὶ ἄρνας ἑπτὰ θύουσι xal ἔριφον ὑπὲρ ἁμαρ-
τδων,

Y. Δεχάτη δὲ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς κατὰ σελήνην δια-

Ὁ γηστεύοντες ἕως ἑσπέρας θύουσιν ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρα
ταῦρόν τε xal χριοὺς δύο xal ἄρνας ἑπτὰ xal ὑπὲρ
ἑμαρτάδων ἔριφον. Προσάγουσι δὲ δύο πρὸς τούτοις
ἐρίφους, ὧν 5 μὲν ζῶν εἷς τὴν ὑπερόριον ἐρημίαν πέμπε-
*11, ἀποτροπιασμὸς xal πχαραίτησις τοῦ πλήθους παν-

Ὁ τς ὑπὲρ ἁμαρτημάτων ἐσόμενος, τὸν δ᾽ ἐν τοῖς προα-
Cot εἰς χαθαρώτατον ἄγοντες χωρίον αὐτόθι σὺν
αὐτῇ χαίουσι τῇ δορᾷ, μηδὲν ὅλως χαθάραντες. Συγ-
χπταχαίεται δὲ ταῦρος οὐχ πὸ τοῦ δήμου προσαχθεὶς,
33 ix τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων τοῦ ἀρχιερέως παρα-

bey, Οὗ δὴ σφαγέντος, εἰσχομίσας εἰς τὸν ναὸν
τοῦ αἵματος ἅμα xal τοῦ ἐρίφου, ῥαίνει τῷ δαχτύλῳ
τὸν ὄροφον ἑπτάχις, τοῦ δ᾽ αὐτοῦ xol τὸ ἔδαφος, καὶ
τοζαυτάχις εἷς τὸν ναὸν xal περὶ τὸν χρύσεον βωμὸν,
χαὶ τὸ λοιπὸν περὶ τῷ μείζονι, χομίσας εἷς τὸ αἴθριον.

Πρὸς τούτοις τὰς ἐξοχὰς καὶ τοὺς νεφροὺς χαὶ τὴν πι-
μελὴν σὺν τῷ λοδῷ τοῦ ἥπατος ἐπιφέρουσι τῷ βωμῷ.

ANTIQ. JUD. LIB. Ill. CAP. X.

[0—172.] 108
farina moodissima afferatur, cum agno quidem assaronís
mensura , cum ariete vero duorum, et cum tauro trium.
Hanc consecrant super altare oleo subactam. Nam et oleum
effertur ab immolsntibus, pro bove quidem hinis dimi-
dium, pro ariete vero tertia hujus mensure pars, et pro
agno pars quarta. Est autem hin mensura Hebreorum
antiqua, duosque efficit choas Atticos. Eadem vero
mensura vinum qua oleum adducebant : nam vinum circa
altarelibant. Si quis sutem hostiam non immolans ex vota
similam afferat, ejus primitias pugillum unom in aram
conjicit, reliquum vero in alimentum sacerdotes accipiunt ,
aut coctum ( nam oleo subigitur ) àut panibus confectis.
Quantumcuoque autem apportet sacerdos, necesse est ut
tolum cremetur. Porro lex mactari vetat feetum eodem
die el loco cum parente, et alias quoque, nisi octava ei 8
partu dies illuxerit. Fiunt autem alia sacrificia pro morbo
depellendo aut alia de causa, in quie libamina cum victi-
mis expenduntur : quorum in crastianm aliquid relinqui
fas non est, ubi sacerdotes partem suam iude sumpserunt.

CAP. X.

Publicis autem impensis lex jubet quotidie agnum ejus-
dem anni mactari mane ac vespere : septima vero quaque
die, quee sabbata appellatur, duos jugulant, eodem modo
sacrificantes. Αἱ novilunio prseter quotidianas hostias
immolant duos boves cum agnis anniculis septem et arie-
tem, hoxdum vero pro expiatione peccati, si quod oblivi-
scentibus forte obrepserit.

2. Septimo autem mense, quem Macedones vocant Hy-
perberetzeum , preeter jsm dicta taurum et arietem et septem
agnos mactant et hoedum pro peccatis.

8. Decima vero ejusdem mensis die secundum lunam ad
vesperam usque jejunant , eodemque die immolant taurum
et arietem et septem agnos et pro peccatis hredum. Prrzeterea
autem adducunt duos hodos, quorum alter quidem vivus
extra fines in solitadinem emittitur, in averruncationem et
expiationem peccatorum futurus pro populo universo, al-
terum vero in locum purissimum sub urbe educentes , illic
cum ipsa pelle totum cqomburunt , nihi] omnino purgantes.
Concremalur simul] taurus non a populo adductus, sed
proprio pontificis sumptu paratus. Quo occiso, et sanguine
ejus simu] et heedi in fanum inferius illato, aspergit digito
septies tectum toliesque pavimentum ipsius, rursusque
toties fanum exterius etiam circum altare aureum; reli-
quum deinde in atrium portans circum al/are majus spar-
git. Preterea extremitates (auri hircique et renes et

104 (123, 134.)

l[xoéyezat δὲ xal κριὸν ὃ ἀρχιερεὺς δλοχαύτωσιν τῷ
Θεῷ.
δ΄. Τῇ δὲ πέμπτη τοῦ αὐτοῦ μηνὸς χαὶ δεχάτη, τρε-
πομένου τὸ λοιπὸν τοῦ χαιροῦ πρὸς τὴν χειμέριον ὥραν,
6 σχηνὰς πήγνυσθαι χελεύει χατὰ οἰκίαν ἕχαστον, τὸ χρύος
ὑφορωμένους ἐπὶ φυλαχῇ τοῦ ἔτους, ὅταν τε πατρίδων
ἐπιτύχοιεν, παραγινομένους εἰς ἐχείνην τὴν πόλιν, ἣν
διὰ τὸν ναὸν μητρόπολιν ἕξουσιν, ἐφ᾽ ἡμέρας ὀχτὼ £op-
τὴν ἄγοντας ὁλοχαυτοῦν τε χαὶ θύειν τῷ Θεῷ τότε χα-
19 ριστήρια, φέροντας ἐν ταῖς χερσὶν εἰρεσιώνην μυρσίνης
xal ἱτέας σὺν χράδῃ φοίνιχος πεποιημένην, τοῦ μήλου
τοῦ τῆς περσέας προσόντος. Εἶναι δὲ τῇ πρώτη τῶν
ἡμερῶν τὴν τῆς ὁλοχαυτώσεως θυσίαν ix τριῶν xal
δέχα βοῶν καὶ ἀρνῶν ἑνὶ πλειόνων xal χριῶν δύο, χατὰ
16 παραίτησιν ἁμαρτιῶν ἐρίφου προστιθεμένου. Ταῖς δ᾽
ἑξῆς ἡμέραις ὁ μὲν αὐτὸς ἀριθμὸς τῶν ἀρνῶν χαὶ τῶν
χριῶν σὺν χαὶ τῷ ἐρίφῳ θύεται, ὑφαιροῦντες δὲ ἑχάστης
ἡμέρας ἕνα τῶν βοῶν εἰς ἑπτὰ χαταντῶσιν. ᾿Ανίενται
δὲ ἀπὸ παντὸς ἔργου χατὰ τὴν ὀγδόην ἡμέραν" xa τῷ
20 Θεῷ, καθὰ προειρήχαμεν, μόσχον τε θύουσι xal χριὸν
xai ἄρνας ἑπτὰ xal ὑπὲρ ἁμαρτημάτων παραιτήσεως
ἔριφον. Καὶ ταῦτα μὲν "E6paíow τὰς σχηνὰς πηγνύου-
σιν ἐπιτελεῖν ἐστι πάτριον.
«. Τῷ δὲ μηνὶ τῷ Ξανθιχῷ, ὃς Νισὰν παρ᾽ ἡμῖν
95 χαλεῖται xal τοῦ ἕτους ἐστιν ἀρχὴ, τεσσαρεσκαιδεχάτῃ
χατὰ σελήνην, ἐν χριῷ τοῦ ἡλίου καθεστῶτος ( τούτῳ
ὰρ τῷ μηνὶ τῆς ὑπ᾽ Αἰγυπτίοις δουλείας ἠλευθερώθη-
μεν), χαὶ τὴν θυσίαν, ἣν τότε ἐξιόντας Αἰγύπτου θῦσαι
προεῖπον ἡυᾶς, Πάσχα λεγομένην, δι᾿ ἔτους ἑκάστου
80 θύειν ἐνόμισε, Καὶ δὴ τελοῦμεν αὐτὴν χατὰ φρατρίας,
μηδενὸς τῶν τεθυμένων εἷς τὴν ἐπιοῦσαν τηρουμένου.
Πέμπτη δὲ καὶ δεχάτη διαδέχεται τὴν τοῦ Πάσχα f$
τῶν Αζύμων ἑορτὴ, ἑπτὰ ἡμέρας οὖσα, xa0' ἣν ἀζύ-
tot; τρέφονται" καὶ xa0' ἑχάστην ἡμέραν ταῦροι σφά--
85 ζονται δύο καὶ χριὸς μὲν elc , ἑπτὰ δὲ ἄρνες. Καὶ ταῦτα
μὲν ὁλοχαυτοῦται, προστιθεμένου τοῖς πᾶσι xat ἐρίφου
ὑπὲρ ἁμαρτάδων, εἷς εὐωχίαν κατὰ ἡμέραν ἑχάστην τοῖς
ἱερεῦσι. Τῇ δὲ δευτέρᾳ τῶν ᾿Αζύμων ἡμέρα ( ἔχτη δ᾽
ἐστὶν αὕτη xai δεχάτη ) τῶν χαρπῶν οὖς ἐθέρισαν ( οὐ
40 γὰρ ἥψαντο πρότερον αὐτῶν ) μεταλαμδάνουσι, xai τὸν
Θεὸν ἡγούμενοι τιμᾶν δίκαιον εἶναι πρῶτον, παρ᾽ οὗ
τῆς εὐπορίας τούτων ἔτυχον, τὰς ἀπαρχὰς αὐτῷ τῆς
χριθῆς ἐπιφέρουσι τὸν τρόπον τοῦτον. Φρύξαντες τῶν
σταχύων τὸ δράγμα καὶ πτίσαντες, xal χαθαρὰς πρὸς
45 ἀλεσμὸν τὰς χριθὰς ποιήσαντες, τῷ βωμῷ ἀσσάρωνα
προσάγουσι τῷ Θεῷ, καὶ μίαν ἐξ αὐτοῦ δράκα ἐπιδα-
λόντες τῷ βωμῷ», τὸ λοιπὸν ἀφιᾶσιν εἰς χρῆσιν τοῖς
ἱερεῦσι" χαὶ τότε λοιπὸν δημοσίᾳ ἔξεστι πᾶσι χαὶ ἰδίᾳ
θερίζειν. Θύουσι δ᾽ ἐπὶ ταῖς ἀπαρχαῖς τῶν χαρπῶν
6o ἀρνίον εἷς ὁλοκάρπωσιν τῷ Θεῷ.
ς΄. Ἑδδόμης δ᾽ ἑθδομάδος διαγεγενημένης μετὰ
ταύτην τὴν θυσίαν, ( αὖται δ᾽ εἰσὶν αἱ τῶν ἑύδομάδων
ἡμέραι τεσσαράχοντα xai ἐννέα,) τῇ πεντηχοστῇ, ἣν
*E6patot ᾿Ασαρθὰ καλοῦσι ( σημαίνει δὲ τοῦτο πεντὴ -

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. I.

[1722—:79.]

adipem cum fibra jecinoris altari imponunt, — Draebet autei;
de suo pontifex arietem quoque in holocaustum Deo.

4. Die vero quintadecima ejusdem mensis , tempore-ad
hiemem jam vergente, tentoria figere et compingere jubet
singulos per familias, pra metu frigoris sibimet cavendo
ab anni tempestate : et quando in patriam venirent , ad eam
urbem accedere, quam propter templum metropolim habi-
turi sint, atque octo diebus festivitatem agentes et liolo-
causta facere et Deo gratiarum hostias tunc offerre precepit,
manibus ferentes fasciculum ex myrto et salice cum spadice
palme compositum, addito persee pomo. Prima autem
dierum sacrificium jube! esse holocautoma ex tredecim
bobus et agnis uno adhuc pluribus et arietlibus duobus,
accedente hirco pro expiatione peccatorum. Sequentibus
autem diebus idem quidem nuimerus agnorum et arietum
una cum l«edo macíatur, per singulos vero dies bovem
unum subtralentes, ad septem deveniupt. Αἱ octava die
feriantnr ab omni opere, et Deo, ut ante diximus , vitulum
immolant et arielem et agnos septem δὲ pro peccatorum
expiatione hircum. Atque hzec quidem Hebrzei tabernacula
figentes more institutoque patrio celebrant.

δ. Mense autem Xantlhico, qui nobis Nisan vocalur et
anni initium est, die decimaquarta secundum lunam , sole
in ariete stante (hoc enim mense liberati a servilote
sumus /Egyptiaca), id quoque sacrificium , quod tunc egre
dientes ex Egypto nos fecisse jam dixi, Pascha nominatum,
quotannis mactare lege sancivil. Et quidem per contuber-
nia illud celebramus, nihil viclimarum in crastinum ser-
vantes. Die autein quintadecima Paschalem excipit Azy-
morum festivitas septem dierum, per quas panibus non
fermentatis vescuntur : ac singulis diebus tauri duo jugulan-
tur et aries quidem unus, agni vero septem. Atque hzc
quidem holocausta fiunt, hirco etiam reliquis adjeclo pro
peccatis, in quotidianum epulum sacerdotibus. Secunda
vero Azymorum die ( illa autem decima sexta est ) ex fru.
gibus demessis ( non enim anfe eas attingunt ) partem su-
munt : ac sequum esse rati Deum primum honorare, ἃ quo
rerum copíam acceperunt, hoc modo illi hordei primitias
offerunt : siccato spicarum manipulo et contuso, atque
repurgatis ad molendum hordeíis, ad altare asaaronem Deo
adducunt : ac pugillum unum ex eo in aram injicientes,
reliquum ad usum sacerdolnm relinquunt. — Atque. inde
omnibus publice privatimque messis faciundze potestas da-
tur. Sacrificant autem in primitiis frugum agnum in holo-
caustum Deo.

6. Hebdomade vero septima post hoc sacrificium lrans-
acta, ( iste autem bebdomadum dies sunt quadraginta no-

vem), quinquagesima dies, quam Asartha vocant ΠΟργα

(denotat autem hoc nomen Pentecosten), afferunt ad Deu

(34,15. )

| χρροήν), προσάγουσι τῷ Θεῷ ἄρτον, ἀλφίτων μὲν πυ-
| γίνων ἀσσάρωνας δύο μετὰ ζύμης γεγονότων, θυμάτων
δὲ ἄρνας δύο. Ταῦτα μὲν γὰρ τῷ Θεῷ προσάγειν
μόνον εἰς δεῖπνον τοῖς ἱερεῦσι σχευάζεται. xal χαταλι-
V τῆν οὐδέν ἐστιν ἐξ αὐτῶν elc τὴν ἐπιοῦσαν συγχεχωρη-
uw. Ὁλοχαυτωθησομένους δὲ μόσχους θύουσι τρεῖς
11: χριοὺς δύο καὶ ἄρνας τεσσαρεσχαίδεχα., ἐρίφους δὲ
ὧν ὑπὲρ ἁμαρτημάτων. ἔστι δ᾽ οὐδεμία τῶν ἑορτῶν
x19 ἦν οὖγ δλοχανυτοῦσιν, οὐδὲ τῶν πόνων τῶν ἐπὶ τοῖς
Micra; ἄνεσιν οὐ διδόασιν, ἀλλ᾽ ἐν πάσαις νόμιμον τό
τε τῆς θυσίας εἶδος καὶ τὸ τῆς ἀργίας ἀταλαίπωρον, xai
τρὶς εὐωχίας εἰσὶ τεθυχότες.
D. Ex μέντοι τοῦ χοινοῦ σῖτος ὀπτὸς ζύμης ἅμοι-
yx' ἀσσάρωνες δ᾽ εἴχοσι xal τέσσαρες εἷς τοῦτο
B ἐναλοῦται, Ὀπτῶνται δὲ ἀνὰ δύο διαιρεθέντες μὲν τῇ
τὸ τοῦ σαδβάτου- τῷ δὲ σαδδάτῳ πρωΐ χομισθέντες,
ἐπὶ τῆς ἱερᾶς τραπέζης τίθενται, χατὰ ἔξ el; ἀλλήλους
πιτραμμένοι. Δύο δὲ χρυσέων ὑπερχειμένων πινά-
χων λιδανωτοῦ γεμόντων, διαμένουσιν ἕως τοῦ ἑτέρου
»exbbatou* xat τότε μὲν ἀντ᾽ ἐχείνων ἄλλοι χομίζον-
ται, οἱ δὲ τοῖς ἱερεῦσι πρὸς τροφὴν δίδονται, xal τοῦ
λιβανωτοῦ θυμιωμένου ἐπὶ τῷ ἱερῷ πυρὶ) ἐφ᾽ ᾧ xal
ἱλοχαυτοῦσι τὰ πάντα" λιδανωτὸς δὲ ὑπὲρ ἐχείνου ἄλλος
ὑπὲρ τῶν ἄρτων προστίθεται. Θύει δ᾽ 6 ἱερεὺς ἐχ τῶν
Ὁ ἰδίων ἀναλωμάτων, xal δὶς ἑκάστης ἡυέρας τοῦτο
τοιεῖ, ἄλευρον ἐλαίῳ μεμαγμένον xal πεπηγὸς ὀπτήσει
&orjtía* χαὶ εἷς τέν ἐστιν ἀσσάρων τοῦ ἀλεύρου.
Τώτου δὲ τὸ μὲν ἥμισυ πρωΐ, τὸ δ᾽ ἕτερον δείλης
ἐπιφέρει τῷ πυρί. Τὸν μὲν οὖν περὶ τούτων λόγον
3 ἐχριβέστερον αὖθις δηλώσομεν" ἰχανὰ δέ μοι δοχεῖ xal
ὧν περὶ αὐτῶν προειρῆσθαι.

ΚΕΦ. ΙΑ΄,

Moog; δὲ τὴν Λευῖτιν φυλὴν τῆς πρὸς τὸν λαὸν
χοιγωνίας ὑπεξελόμενος ἱερὰν ἐσομένην, ἥγνιζε πη-
Ἱχίοις ὕδασι χαὶ ἀενάοις xai θυσίαις ἃς ἐπὶ τοῖς τοιού-

Ὁ τοῖς γομίμους παρέχονται τῷ Θεῷ τήν τε σχηνὴν αὖ-
τοῖς χαὶ τὰ σχεύη τὰ ἱερὰ καὶ τἄλλα ὅσα πρὸς σχέπην
τῆς σχηνγῆς ἐπεποίητο, παρέδωχεν, ὅπως ὑφηγουμένων
τῶν ἱερίων ὑπηρετήσωσιν' ἤδη γὰρ τῷ Θεῷ χαθιέ-
ὕωντο,

€ B. Καὶ περὶ τῶν ζῴων δὲ διέχρινεν ἕκαστον ᾧ τε
τρέϑοιντο xal οὗ πάλιν ἀπεχόμενοι διατελοῖεν, περὶ
ὧν, ἐν οἷς ἂν ἡμῖν ἀφορμὴ τῆς γραφῆς γένηται διε-
λευσόμεθα, τὰς αἰτίας προστιθέντες, ἀφ᾽ ὧν χινηθεὶς
τὰ μὲν αὐτῶν βρώματα fiv ἐκέλευσεν εἶναι, τῶν δὲ

ἢ προσέταξεν ἀπέχεσθαι. Αἵματος μέντοι παντὸς εἰς
τροφὴν ἀπηγόρευσε τὴν χρῆσιν, ψυχὴν αὐτὸ xal πνεῦμα
νομίζων. Καὶ χρέως τοῦ τεθνηχότος αὐτοιάτως ζῴου
τὴν βρῶσιν διεχώλυσεν, ἐπίπλου τε xal στέατος αἱ-
γεου χαὶ προδατείου xai τοῦ τῶν βοῶν ἀπέχεσθαι

8 προεῖπεν,

Υ. Ἀπήλασε δὲ τῆς πόλεως καὶ τοὺς λέπρα τὰ σώ-
ματα χαχωθέντας xal τοὺς περὶ τὴν γονὴν ῥεομένους.

ANTIQ. JUD. LIB. ΠΙ. CAP. XI.

10$
panem , e farios quidem triticee duobus asssronibus cum
fermento confectee , in sacrificium vero agnos duos. Et liac
quidem Deo oblata sacerdotibus solum ad coenam parantur,

[190,181.]

et nihil ex iis in crastinum relinquere concessum est. Quin
et immolant in holocaustum vitulos tres et arietes duos et
agnos quattnordecim , duos vero pro peccato hircos. Festo-
rum autem nullum celebratur, iu quo holocaustum non fa.
ciant, aut in quo ab operibus laborum vacatio non sit in-
dulta,, sed in omnibus οἱ lege prtescriptam sacrificii genus,
et laborum expers otium, et post sacrificium epuli.

7. Ex publico quidem suppeditatur panis non fermen-
(fatus; el autem faciundo insumuntur asearones viginti
quattuor. Bini coquuntur divisi quidem pridie sabbati : mane
vero sabbati allati super mensam sacram collocantur, seni
senis e regione oppositi. Duabus autem iancibus aureis
thure plenis super eos positis, manent usque ad proximum
sabbatum : οἱ tunc viceillorum alii apportaatur. Isti vero sa-
cerdotibus in cibum dantur, atque thus adoletur igne sacro,
quo ad holocautomata uti solent : aliud vero thus loco illius
panibus superponitur. Sacerdos autem propriis sumptibus
et quotidie bis offert Deo farinam oleo maceratam et mo-
dica coctione duratam : esique mensura ejus farinse assa-
ros unus. Hujus autem unam partem dimidiam mane,
alteram vero vespere in ignem injicit. Atqui horum ratio-
nem posthac diligentius explicabimus , nunc vero de liis in
anlecessum satis mihi videor dixisse.

CAP. XT.

Moyses autem tribum Leviticam a populi communitate
ubi segregavit , sacram utique futuram, aquae fonte perenni
ipsam purificavit et sacrificiis quz hujusmodi occasione
Deo solent offerri : atque tabernaculum et sacra vasa Levi-
tarum cuis cominisit, el alia quacunque facta erapt in
legumentum tabernaculi; ut qui sacerdotibus, prout illi
praeciperent, ministraturi essent; jam enim Deo conse:
crati erant,

2. Et deanimalibus discrevit singula quae comederentl,
itemque a quibus penitus abstinerent. De quibus, si
quando nobis oblata fuerit scribendi occasio , edisseremus,
causas etiam adjicientes, quibus motus alia quidem illorum
nobis in cibum esse prrceperit, ab aliis vero jusserit ab-
horrere. Sanguinis certe cujusque vescendi usn interdixit,
quod anitnam ipsum et spiritum putaret. Quin et carnis
sponte mortui animalis esum probibuit , atque a reticulo
et adipe caprino et ovillo et bubulo abstinendum esse
priemonuit

3. Expulit autem civitate etiam lepra infectos et geni-

| tura fluente laborantes. Porro et mulieres, quibus adesse!

106 (:5---157.)

Καὶ τὰς γυναῖχας δὲ, αἷς ἡ τῶν χατὰ φύσιν ἔχχρισις
ἐπίοι, μετέστησε πρὸς ἡμέραν ἑδδόμην" μεθ᾽ ἣν ὡς
ἤδη καθαραῖς ἐνδημεῖν ἐφίησιν. Ὁμοίως δὲ xal τοῖς
χηδεύσασι νεχρὸν μετὰ τοσαύτας ἡμέρας νόμιμον τὸ
ἢ ἐνδημεῖν. Τὸν δ᾽ ὑπὲρ τὸν ἀριθμὸν τούτων τῶν ἧμε-
ρῶν ἐνεχόμενον ἐν τῷ μιάσματι θύειν νόμιμον ἀμνάδας
δύο, ὧν τὴν μὲν ἑτέραν χαθαγνίζειν δεῖν, τὴν δ᾽ éxé-
pav oi ἱερεῖς λαμόάνουσιν. Ὁμοίως δὲ θύουσι xal
περὶ τοῦ τὴν γονὴν ῥεομένου.: Ὃς δ᾽ ἂν χατὰ τοὺς
t0 ὕπνους ἀποχρίνη γονὴν, χαθεὶς ἑαυτὸν εἷς ὕδωρ ψυχρὸν
ὁμοίως τοῖς χατὰ νόμον γυναικὶ πλησιάζουσιν ἐξουσίαν
ἔχει. Τοὺς δὲ λεπροὺς εἰς τὸ παντελὲς ἐξήλασε τῆς
πόλεως, μηδενὶ συνδιαιτωμένους χαὶ νεχροῦ μηδὲν
διαφέροντας, — "Av δέ τις ἐξιχετεύσας τὸν Θεὸν ἀπολυθῇ
10 τῆς νόσον xal τὴν ἐρρωμένην χομίσηται “ρόαν, ὃ δὴ
τοιοῦτος ποιχίλαις ἀμείδεται θυσίαις τὸν Θεὸν, περὶ ὧν
ὕστερον ἐροῦμεν.
δ: “Ὅθεν x&v χαταγελάσειέν τις τῶν λεγόντων
Μωῦσῆν λέπρᾳ χεχαχωμένον αὖτόν τε ἀπ᾽ Αἰγύπτου
SU φυγεῖν, xal τῶν ἐχπεσόντων διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν
ἡγησάμενον εἰς τὴν Χαναναίαν ἀγαγεῖν αὐτούς. — Ei
γὰρ τοῦτ᾽ ἦν ἀληθὲς, οὐκ ἂν ἐπὶ τῇ αὑτοῦ ἀτιμία
Moz, τοιαῦτα ἐνομοθέτησεν, οἷς εὔλογον ἦν αὐτὸν
xai ἑτέρων εἰσηγονμένων ἀντειρηχέναι, καὶ ταῦτα
2» παρὰ πολλοῖς ἔθνεσιν ὄντων λεπρῶν xai TtuZc ἀπο-
λαυόντων, οὐ μόνον ὕδρεως καὶ φυγῆς ἀπηλλαγμένων,
ἀλλὰ χαὶ τὰς ἐπισημοτάτας στρατείας στρατευομένων,
xal τὰς πολιτιχὰς ἀργὰς πιστευομένων, καὶ εἰς ἱερὰ
x«l ναοὺς ἐξουσίαν ἐχόντων εἰσιέναι. “Ὡστ᾽ οὐδὲν
30 ἐχώλυε xoi Μωῦσῆν, εἰ τοιούτῳ τινὶ συμπτώματι περὶ
τὴν χρόαν 3| αὐτὸς ἢ τὸ σὺν αὐτῷ πλῆθος ἠλάττωτο,
νομοθετῆσαι περὶ αὐτῶν τὰ χάλλιστα, χαὶ μηδεμίαν
τοιαύτην δρίσαι ζηυίαν. ᾿Αλλὰ δῆλον ὡς ταῦτα μὲν
περὶ ἡμῶν λέγουσιν ὑπὸ βασχανίας προαγόμενοι.
40 Μωῦσῆς δὲ τούτων χαθαρὸς ὧν ἐν χαθαροῖς τοῖς δμο-
φύλοις περὶ τῶν νενοσηχότων ἐνομοθέτει, χατὰ τιμὴν
τοῦ Θεοῦ τοῦτο ποιῶν. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν τούτων ἔχα -
στος ὡς αὐτῷ δοχεῖ σχοπείτω. ἷ
ς΄. Ἡὰς δὲ γυναῖχας, ἐπειδὰν τέχωσιν, εἷς τὸ ἱερὸν
40 εἰσιέναι χεχώλυχε, xat θυσιῶν ἅπτεσθαι μέχρι τεσσα--
ράχοντα ἡμερῶν, ἂν ἄρρεν τὸν τεχθὲν 3: διπλασίονας
γὰρ εἶναι τὰς ἡμέρας ἐπὶ θηλυτοκίαις συμδέδηκεν. Εἰσ-
ιοῦσαι μέντοι μετὰ τὴν προειρημένην προθεσμίαν θυ-
σίας ἐπιτελοῦσιν, ἃς οἱ ἱερεῖς πρὸς τὸν Θεὸν διανέμονται.
4 ς΄. "Àv δ᾽ ὑπονοήση μεμοιχεῦσθαί τις αὐτῷ τὴν γυ-
ναῖχα, χομίζει χριθῆς ἀληλεσμένης ἀσσάρωνα, xal
μίαν αὐτῆς δράχα ἐπιδαλόντες τῷ Θεῷ, τὸ λοιπὸν τοῖς
ἱερεῦσι διδόασιν εἷς τροφήν τὴν δὲ γυναῖχα στήσας τις
τῶν ἱερέων κατὰ τὰς πύλας, (ai δ᾽ εἰσὶ τετραμμέναι
b0 πρὸς τὸν νεών,) καὶ τῆς χεφαλῆς τὸ ἱμάτιον ἀφελὼν,
ἐπιγράφει μὲν τοῦ Θεοῦ τὴν προσηγορίαν διφθέρᾳ , χε-
λεύει δὲ ὀμνύειν μηδὲν ἠδικηκέναι τὸν ἄνδρα, παραθᾶ-
σαν δὲ τὸ σῶφρον τοῦ δεξιοῦ σχέλους ἔξαρθρον γενέ--
σθαι xal τὴν γαστέρα πρησθεῖσαν οὕτως ἀποθανεῖν" ἂν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Γ. ΚΕΦ, IA.

[ 181, 182.]
secretio naturalis, seorsum habitare voluit usque ad septi-
mam diem; post quat cum hominibus tanquam puras
versari permisit. Similiter etiam iis qui funus curaverant,
post totidem dies licebat cetui interesse. Si quis autem
ultra hunc dierum numerum pollutione teneretur, przcipi-
tur agnas duas mactare : quarum alteram quidem adolere
oporlet, alteram vero sacerdotes accipiunt. Eodem etiam
modo sacrificant quibus genitura defluit. Qui vero per
quielem passus sit seminis profluvium, si in aquam frigi-
dam ingrediatur, equa atque ii qui cum uxoribus legitime
concubuerunt, conditione utitur. Leprosos autem a civi-
tale abegit, cum nemine commercium habituros et nihi] a
mortuis differentes. Si quis vero precibus a Deo impe-
traverit ut hoc morbo liberetur sanumque colorem rece-
perit , is quidem variis Deum remunerat sacrificiis , de qul.
bus postliac agemus.

4. Unde licuerit deridere eos qui dicunt Moysen lepra
infectum et ipsum ex Egypto profugisse, et ob eandem
causam ejectis ducem factum illos in Cliananzam perdu-
xisse. Si enim hoc verum exstitisset, nequaquam Moyses
in sui dedecus et opprobrium ejusmodi legem tulisset : cui
ipsum, si ab alio lata fuisset , reclamaturum fuisse proba:
bile est , praesertim quum apud gentes quam plurimas leprosi
sint et honorem assequantur, tantumque absit ut contu-
melia afliciantur et exsilio, ut et militie magna obeanl mu-
nia , et domi rem publicam administrent, et in loca sacra
et templa ingrediendi potestatein habeant. Adeo ut nihil
impedierit Moysem , si tali aliquo coloris vitio aut ipse aut
multitudo qua cum eo erat dehonestata fuisset , quominus
meliora de istis sanciret , nec quid damni malive hujusmodi
statueret. Sed manifestum est quod invidia moti hac de
nobis loquantur. Moyses autem labis hujus immunis inter
populares suos itidem ab ea puros, leges morbo tentalis
posuit, Dei honori prospiciens atque consulens, Verum
de liis quisque sentiat prout libuerit.

5. Mulieres autem, postquam pepererint, in templum
ingredi prohibuit, aut sacri quid tangere usque ad qua
dragesimam diem , si mares fuerint enixe : si enim feminas
ediderint, duplex constitutus est dierum numerus. Ve-
runtamen, quum post tempus ut diximus praestitutum in-
traverint, victimas mactant, quas sacerdotes Deo offerunt.

6. At si quis uxorem suam adulteratam suspicelur, i$
farine hordeacese assaronem affert, atque ejus pugillus
unus in aram Dei conjicitnr, reliquum sacerdotibus datur
ad victum. Mulierem vero sacerdotum aliquis statuens ad
portas, quee ad templum obversse sunt , et capitis ejus vela-
men detrahens , Dei quidem nomen in membranam inscri.
bit, jubetque conceptis verbis jurare quod nulla maritum
injuria affecerit, et si pudicitiam violaverit, ul crus suum
dextrum luxetur uteroque inflata morialur : sin vero ni-

8,33.)

7 ὑπὸ πολλοῦ τοῦ ἔρωτος xal τῆς διὰ τοῦτο ζηλοτυ-
zx προπετῶς Ó ἀνὴρ διὰ τὴν ὑπόνοιαν εἴη χεχινημέ-
ἧς, υτνὶ δεχάτω γενέσθαι παιδίον ἄρρεν αὐτῇ. Τῶν
7 ὕχων τελειωθέντων, τῆς διφθέρας ἀπαλείψας τοὕ-
ἐμ εἰς φιάλην ἐχπίεζει, mpoxoutaxo τε ἐχ τοῦ ἱεροῦ
οἧς εἶ τι προστύχοι, καὶ χαταπάσας ἐχπιεῖν δίδωσιν.
2 , εἰ μὲν ἀδίκως ἐνεχλήθη, ἐγκύμων τε γίνεται xal
πεεητορεῖται κατὰ τὴν γαστέρα, ψευσαμένη δὲ τὸν
1572 ἐπὶ τοῖς γάμοις καὶ τὸν Θεὸν ἐπὶ τοῖς ὅρχοις μετ᾽
νξτργης χαταστρέφει τὸν βίον, τοῦ τε σχέλους ἐχπε--
exzx, αὐτῇ, χαὶ τὴν κοιλίαν ὑδέρου χαταλαδόντος. Καὶ
Ξιὰ uiv τῶν θυσιῶν xal τῆς ἁγνείας τῆς ἐπ᾽ αὐταῖς
uz Μωῦσῆς τοῖς ὁμοφύλοις προενόησε" νόμους δὲ

αὐτοῖς τοιούτους ἔθετο.
ΚΕΦ. IB'.

| Νοχείαν μὲν εἷς τὸ παντελὲς ἀπεῖπε, νομίσας εὕ--
atu τὸ περὶ τοὺς γάμους ὑγιχίνειν τοὺς ἄνδρας,
αὶ ταῖς τε πόλεσι xal τοῖς olxot; συμφέρειν τὸ τοὺς
zia; εἶναι γνησίους. Καὶ τὸ μίσγεσθαι δὲ μητρά-
ew (x χαχὸν μέγιστον ὃ νόμος ἀπεῖπεν, ὁμοίως δὲ καὶ
᾿τετρὸς συνεῖναι γαιλετῇ xal τηθίσι xat ἀδελφαῖς xat
τηόων γυναιξὶν, ὡς ἔχφυλον ἔχον τὴν ἀδικίαν, μεμί-
UXS. Ἐχώλυσε δὲ xai γυναικὶ μεωιασιμένη τοῖς
κατὰ φύσιν πλησιάζειν, μηδὲ χτήνεσιν εἰς συνουσίαν
γιτᾶν͵ μηδὲ τὴν πρὸς τὰ ἄρρενα μίξιν τιμᾶν διὰ τὴν
iz αὐτοῖς ὥραν ἡδονὴν θηρωμένους παράνομον. Κατὰ
ἃ τῶν εἰς ταῦτ᾽ ἐξυδρισάντων θάνατον ὥρισε τὴν τι-
,
unciay,
8. T&v δ᾽ ἱερέων xal διπλασίονα τὴν ἁγνείαν
ἐποίησε. Τούτων τε γὰρ αὐτοὺς ὁμοίως τοῖς ἄλλοις
Pom χαὶ προσέτι γαμεῖν τὰς ἡταιρηκυίας ἐχώλυσε
[πῆτε δούλην, μήτ᾽ αἰχμάλωτον γαμεῖν αὐτοὺς χεχώ-
λιαε) χαὶ τὰς ἐκ χαπηλείας καὶ τοῦ πανδοχεύειν πε-
τορισμένας τὸν βίον, μηδὲ τὰς τῶν προτέρων ἀνδρῶν
iy αἷς δηποτοῦν αἰτίαις ἀπηλλαγωένας. Τὸν δ᾽ ἀρ-
»qucéz μέντοι οὐδὲ τεθνηχότος ἀνδρὸς ἠξίωσε γαμεῖν
Tmuxz, τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἱερεῦσι συγχωρῶν. Μό-
m δὲ αὐτῷ δέδωκε γαμεῖν παρθένον, xai ταύτην φυ-
Mr, Ὅθεν οὐδὲ νεχρῷ πρόσεισιν ὁ ἀρχιερεὺς,
"ὧν λοιπῶν οὐ χεχωλυμένων ἀδελφοῖς καὶ γονεῦσι χαὶ
45 τοῖς ἑαυτῶν προσιέναι μεταστᾶσιν. Ἀφελεῖς
ἃ dn πᾶσαν ἀφέλειαν. — Tov δὲ μὴ δὁλόχληρον τῶν
penny γέμεσθαι πρὸς τοὺς ἱερεῖς ἐχέλευσε τὰ γέρα, ἄνα-
viti δὲ ἐπὶ τὸν βωμὸν xal εἰσιέναι εἷς τὸν ναὸν ἐχώ-
5t. Μὴ μόνον δὲ περὶ τὰς ἱερουργίας καθαροὺς εἶ-
8 Yt, σπουδάζειν δὲ xol περὶ τὴν αὐτῶν δίαιταν, ὥστ᾽
αὐτὴν ἄμεμπτον εἶναι. Καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν
d τὴν ἱερατικὴν στολὴν φοροῦντες ἄμωμοί τέ εἶσι καὶ
"pl πάντα χαθαροὶ xai νηφάλιοι,, πίνειν οἶνον ἕως οὗ
TY στολὴν ἔγωσι χεχωλυμένοι, — "Exc δὲ xal τὰ ἱερεῖα
" Uaonty ὁλόκληρα καὶ κατὰ μηδὲν λελωδημένα.
Y. Tavra μὲν οὖν ἤδη xat xxtà τὸν τῆς ζωῆς χρό-
Ἢ τῆς αὐτοῦ γενόμενα Μωῦϊσῆς παρέδωκε " τῶν δ᾽

ANTIQ. JUD. LIB. III. CAP. XII.

[i53—1«4.] 107

mio amore et ex eo nata zelotypia maritus in temerariam
suspicionem devenerit , ut decimo post mense masculum
pariat. Juramento autem peracto, sacerdos nomen Dei
a membrana delens in phialam exprimit, sumptoque templi
pulvere , in quem forte incidit , atque in phialam insperso,
mulieri dat ebibendum. lila vero, si injuste accusata
fuerit, et gravida facta est, exactoque tempore suo filium
enititur : si autein fidem viro nuptiis datam fefellerit, Deo-
que juramento adstrictam fregerit, mortem obil ignomi-
nioeam , érure illi decidente et aqua intercute ventrem oc-
cupante. Atque liec quidem sunt quae Moyses popularibus
suis de sacrificiis et purificatione eorum praescripsit : leges
autem eis tales posuit.

CAP. XII.

Adulterium quidem prorsus damnavit, felicitatis esse
reputans ut viri de nuptiis recte sentiant, atque rei-
publicze simui ac familiis expedire ut legilimi sint liberi.
Jtem matribus misceri ut. maximum malum vetuit lex :
atque eliam cüm noverca, et inaterterís et sororibus
et filiornm uxoribus rem habere ut flagitium abominandum
detestatas est Moyses. — Prohibuit etiam ad mulierem
menstruis pollutam accedere, aut bestiarum concubitum
petere, aut coitus cum maribus amore ardere, improbam
ex eorum pulcritudine quarentes voluptatem. 118 vero
qui luec precepta insolenter ausi fuerint transgredi, ρα»
nam capitalem irrogavit.

2. Αἱ sacerdotibus puritatem etiam duplo majorem prze-
scripsit. Nam et ab istis similiter eos abstinere voluit,
preetereaque lege cavebal ne mulieres in uxores haberent
qua proslitissent [imo et-servam aut captivam ducere pro-
hibuit] aut qu&e ex caupona aut hospitio publico vitam eus-
tentassent, aut quie a prioribus viris quacunque de causa
τορι ἰδία fuissent. Summum vero pontificem ne mortui
quidem uxorem in malrimonium accipere permisit, licet
hoc aliis sacerdotibus liberum reliquit. Huic autem in-
junxit solum virginem ducere, eamque servare. Ob ean-
dem rationem neque ad mortuum accedit pontifex, quum
tamen celterís sacerdotibus licitum sit ad fratres et paren-
tes et liberos mortuos accedere. ltem corpora integra ha.
bere jubentur et ab omui vitio pura. Si cui tamen 58»
cerdotum defectu aliquo laborare contigerit , jussit et suam

. cum sacerdotibus partem accipere, verum ad altare ascen-

dere et fanum intrare prohibuit. Nec solum insacris obeun-
dis puros esse voluit, sed et operam dare ut in quotidiana
vit:e consuetudine sese irreprehensibiles praestent. Ideo-
que qui sacram sibi vestem induunt, et ab omni culpa va-
cui sunt et prater celera casti et abstemii, vini usu tan-
tisper dum stolam gerunt interdicti. Praeterea et victimas
mactant integras omnique vitio carentes.

3. Atque lizec Moyses eliam vitse suc tempore observata
tradidit : de quibusdam vero, quum iu solitudine viveret,

108 (125,129.)

αὖθις καίπερ ἐπὶ τῆς ἐρημίας διαιτώμενος προενόησεν,
ὅπως ἐπειδὰν τὴν Χαναναίαν λάδωσι τάδε ποιῶσι. Δι’
ἑθδόμου ἔτους ἄνεσιν δίδωσι τῇ γῇ ἀπό τε ἀρότρου
καὶ φυτείας, ὥσπερ xai αὐτοῖς δι᾽ ἑδδόμης ἡμέρας τὴν
ὅ ἀπὸ τῶν ἔργων προεῖπεν ἀνάπαυσιν. Καὶ τῶν αὐτο-
μάτως ἀναδοθέντων ἀπὸ τῆς γῆς χοινὴν εἶναι τοῖς θέ-
λουσιν τὴν χρῆσιν, τῶν τε ὁμοφύλων χαὶ τῶν ἀλλο-
τριοχώρων, μηδὲν ἐξ αὐτῶν φυλάττοντας. Ποιεῖν δὲ
καὶ τοῦτο μεθ᾽ ἑδδόμην ἐτῶν ἑδδομάδα. Ταῦτα πεν-
10 τήχοντα μέν ἐστιν ἔτη τὰ πάντα, Καλεῖται δὲ ὑπὸ
“Ἑδραίων 6 πεντηχοστὸς ἐνιαυτὸς ἰώθδηλος - ἐν ᾧ οἵ τε
χρεῶσται τῶν δανείων ἀπολύονται xal oi δουλεύοντες
ἐλεύθεροι ἀφίενται, οὖς ὄντας ὁμοφύλους xal παραθάντας
τι τῶν νομίμων τῷ σχήματι τῆς δουλείας ἐκόλασε, 0d-
I$ vatov οὐχ ἐχδεχομένου. Ἀποδίδωσι δὲ xal τοὺς
ἀγροὺς τοῖς ἀρχῆθεν αὐτῶν δεσπόταις τοῦτον τὸν τρόπον.
᾿Ενστάντος τοῦ ἰωδήλου, (ἐλευθερίαν δὲ σημαίνει τοὔ-
νομα,) συνέρχονται ὅ τε ἀποδόμενος τὸ γωρίον xal 5
πριάμενος, χαὶ λογισάμενοι τοὺς χαρποὺς καὶ τὰς εἰς τὸ
30 χωρίον δαπάνας γεγενημένας, τῶν μὲν χαρπῶν πλεονά-
ζειν εὑρεθέντων προσδέχεται τὸν ἀγρὸν 6 ἀποδόμενος,
τοῦ δὲ ἀναλώματος ὁπερδάλλοντος, ὑπὲρ τοῦ λείπον-
toc χαταλαδὼν τὸ ἰχνούμενον ἐξίσταται τῆς χτήσεως.
Ἴσων δὲ συναριθμουμένων τῶν τε χαρπῶν xal τῶν
25 ἀναλωμάτων, ἀποδίδωσι τοῖς καὶ πρότερον νεμηθεῖσι.
(à αὐτὸ δὲ χαὶ ἐπὶ ταῖς οἰκίαις νόμιμον ἰσχύειν ἠθέ-
λησε ταῖς χατὰ χώμας πεπραμέναις" περὶ γὰρ τῶν ἐν
πόλει πεπραμένων ἔγνωχεν ἑτέρως. Εἰ μὲν γὰρ πρὸ
τοῦ τελειωθῆναι τὸν ἐνιαυτὸν χαταθδάλοι τὸ ἀργύριον,
30 ἀναγχάζει τὸν πριάμενον ἀποδοῦναι " εἰ δὲ πλῆρες γέ-
νοιτο τὸ ἔτος, βεθδαιοῖ τὴν κτθῆίσιν τῷ πριαμένῳ. Ταύ-
τὴν Μωῦσῆς τὴν διάταξιν τῶν νόμων, ὅθ᾽ ὑπὸ τὸ Σι-
ναῖον χαθιδρύχει τὴν στρατιὰν, ἐξέμαθε παρὰ τοῦ
Θεοῦ, xai τοῖς “Εδραίοις γεγραμμένην παραδίδωσιν.
a — [IA] 9. ᾿Επειδὴ δὲ χαλῶς αὐτῷ τὰ περὶ τὴν νομοθε-
σίαν ἔχειν ἐδόχει, πρὸς ἐξέτασιν τοῦ στρατοῦ τὸ λοιπὸν
ἐτράπη, τῶν πολεμιχῶν ἤδη χατὰ νοῦν ἔχων ἅπτεσθαι.
Προστάσσει δὲ τοῖς φυλάρχοις, πλὴν τῆς Λευίτιδος φυ-
λῆς, ἀχριδῶς τὸν ἀριθμὸν ἐχμαθεῖν τῶν στρατεύεσθαι
40 δυναμένων. "lepol γὰρ ἦσαν ol Λευῖται χαὶ πάντων
“ ἀτελεῖς, Γενομένης δὲ τῆς ἐξετάσεως εὑρέθησαν μυ-
ριάδες ἑξήχοντα τῶν ὁπλιτεύειν δυναμένων, τῶν ἀπὸ
εἴχοσιν ἐτῶν ἕως πεντήχοντα, xal τρισχίλιοι πρὸς ἕξα-
χοσίοις χαὶ πεντήχοντα. ᾿Ἀντὶ δὲ Λευὶ χατέλεξεν εἷς
46 τοὺς φυλάρχους Μανασσῆν τὸν Ἰωσήπου παῖδα xal
᾿ἘΕφραΐμην ἀντὶ τοῦ Ἰωσήπου. Δέησις δὲ ἦν αὐτοῦ
᾿Ιαχώθου πρὸς Ἰώσηπον ποιητοὺς αὐτῷ παρασχεῖν
τοὺς παῖδας, ὡς χαὶ προεῖπον.
«΄. Πηγνύντες δὲ τὴν σχηνὴν μέσην ἀπελάμδανον,
50 τριῶν φυλῶν χατὰ πλευρὰν ἑχάστην παρασχηνουμένων,
ὁδοίτε διὰ μέσων ἐτέτμηντο. Καὶ χόσμος ἦν ἀγορᾶς
xal τῶν πωλουμένων ἕκαστον ἐν τάξει διέχειτο, xal
δημιουργοὶ τέχνης ἁπάσης ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις ἦσαν,
οὐδενί τε ἄλλῳ ἢ πόλει μετανισταμένῃ καὶ χαθιδρυ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Tr. ΚΕΦ. IB.

[184 — 186.
ur futurum prospexit, ut illa terram Chananaam adepti fa
cerent. Seplino quoque anno agris dedil requiem οἱ δῇ
aralione et consitione, sicut jam ante populo septima
quaque die remissionem a laboribus indixerat. Qua
sponte sua terra hoc anno ferret, publica esse jussi! el
promiscui usus tam extraneis quam contribulibus, nihil
que ex iis servari. Idemque fleri voluit post septimam
annorum hebdomadem.
anni quinquaginta. Annus autem hic quinquagesimus io
belus appellatur ab Hebrsis : in quo debitores sere alieno li-
berantur, servi liberi dimittuntur, quos , contribules quum
essent et legem aliquam violaverint, servitutis poena affe.
cerat, utpote mortis supplicio exemptos. Porro et agros
pristinis dominis restitui precepit hune in modum. Im
stante iobelo, quee vox libertatem significat, conveniunt
venditor agri et emptor, atque fructus aestimantes simul et
expensas in agrum facias, δὶ fructus majores exstiterit ,
agrum recipit venditor : sin vero superent expens:e , ac-

Atque hi quidem omnes suni

cepto quod defectum suppleat, possessione cedit empfor.
Quum autem pares fuerint fructus et expense , antiquis
possessoribus agrum assignat. Ac quod ad domos spectat,
idem jus obtinere voluit, quum in villis sitee venduntur :
nam de iis quz in urbe veneuntaliter statuit. — Scilicet
si intra anni spatium reddatur pecunia, cogit emptorem
domum restituere : at si annus integer fuerit elapsus, eu-
ptori possessionis jus confirmat. Hanc Moyses legum con-
stitulionem , dum in castris sub monte Sinmo exercitum
teneret , ἃ Deo accepit, atque literis consignatam Hebreis
tradidit.

[XI.] 4. Quum vero omnia circa leges ferendas ipsi recte
se habere viderentur, deinceps ad exercitum recensendum
semet convertit, quod jam tum in animum induxerit res ad
bellum spectantes attingere. Tribuum autem principi-
bus, excepta tribu Levitica, imperat censum accuratum
omnium quotquot militari essent slate. Levitze enim Dei
sacrati erant ministerio et ab omnibus immunes. Lustralo
igitur exercitu inventi sunt sexcenties et ter mille sexcenti
et quinquaginta , qui arma ferre poterant, ab anno vicesimo
usque ad quinquagesimum. At vice Levi in principum nu-
merum cooptavit Manassen Josephi filium , et loco Joseplii
Ephraimen. Nam Josephum obsecraverat Jacobus ut sihi
filios suos in adoptionem daret, sicut supra diximus.

5. Castra autem figentes tabernaculum in medium acce-
perunt, trium tribuum tentoriis singula ad latera positis :
interque es patebant vim. Forum etiam adornabatur,
resque venales suo queeque loco dispositse erant, el omne
genus opifices suas habuere officinas : atque civitatis huc
illuc commeantis imaginem plane referebat. Loca auteu

132,120.)

a£vs ἑώχει. Τὰ δὲ περὶ τὴν σχηνὴν πρῶτοι μὲν ol ἱερεῖς
κατεῖχον, ἔπειτα δὲ οἱ Λευῖται, πάντες ὄντες τὸ πλῇ-
δος (ἐξητάσθησαν γὰρ xal αὐτοὶ τοῦ μὲν ἄρσενος ὅσον
τριαχοστὰν εἶχεν ἡμέραν γενόμενον) δισμύριοι xal
5 τρισχίλιοι πρὸς τοῖς ὀχταχοσίοις ὀγδοήχοντα. Καὶ ἐφ’
ὅσον μὲν ὑπὲρ τὴν σχηνὴν συνέδαινεν ἑστάναι τὲν νε-
φίλην, μένειν αὐτοῖς ὡς ἐπιδημοῦντος ἐδόχει τοῦ Θεοῦ,
τρεπομένης δὲ ταύτης μετανίστασθαι.
ς΄. Hope δὲ καὶ βυχάνης τρόπον, ἐξ ἀργυρίου ποιη-
Μ τέμενος. "Εστι δὲ τοιαύτη. Μῆχος μὲν ἔχει πη-
χυχῖον ὄλέγῳ λεῖπον, στενὴ δ᾽ ἐστὶ σῦριγξ αὐλοῦ βρα-
f» παχυτέρα, παρέχουσα δὲ εὖρος ἀρχοῦν ἐπὶ τῷ
στόματι πρὸς δποδοχὴν πνεύματος, εἰς χώδωνα ταῖς
σάλπιγξι παραπλησίως τελοῦν" ἀσωσρὰ καλεῖται κατὰ
" τὴν Ἑδραίων γλῶτταν. Γίνονται δὲ δύο, χαὶ τῇ μὲν
ἑτέρα πρὸς παραχέλευσιν καὶ συλλογὴν ἐχρῶντο τοῦ
πλήθους εἷς τὰς ἐχχλησίας. Καὶ μιᾷ μὲν ἀποσημήναν-
τὰς τὰς ἀρχὰς συνελθεῖν σχεψομένας περὶ τῶν olxstov ,
ἀμφοτέραις δὲ συνῆγε τὸ πλῆθος. Τῆς δὲ σχηνῆς με-
Ὁ ταχινουμένης ταῦτα ἐγίνετο, ᾿Αποσημήναντος γὰρ τὸ
πρῶτον, ol παρὰ ταῖς ἀνατολαῖς ἐσχηνωχότες ἀνίσταντο,
xil πρὸς τὴν δευτέραν πρὸς τὸν νότον αὐτῆς χαθεστῶ-
τες. Εἶθ᾽ ἢ σχηνὴ λυομένη, μέση τῶν προϊουσῶν $2
φυλῶν ἐχομίζετο xai τῶν ἑπομένων ἕξ’ Λευῖται δὲ
5 τερὶ τὴν σχηνὴν πάντες ἦσαν. Τρίτον δὲ σημήναν-
τος, τὸ κατὰ λίδα τετραμμένον τῶν ἐσχηνωχότων μέ-
qo ἐκινεῖτο, xal τέταρτον, τὸ χατὰ βορρᾶν. ᾿Γαῖς δὲ
ῥυχάναις ἐχρῶντο xal ἐπὶ ταῖς ἱερουργίαις, πρὸς αἷς
προσάγοντες ἦσαν τὰς θυσίας, xal τοῖς σαδόατοις xal
3 ταῖς λοιπαῖς μέραις. Θύει δὲ τότε πρῶτον μετὰ τὴν
ἀναχώρησιν τὴν ἐξ Αἰγύπτου τὴν Πάσχα λεγομένην ἐπὶ

τῆς ἐρήμου.
ΚΕΦ. 1Γ΄.

Καὶ βραχὺ διαλιπὼν ἀπανίσταται τοῦ Σιναίου
ὄρους, xaX τόπους τινὰς ἀμείψας, περὶ ὧν δηλώσομεν,
& εἷς τε χωρίον ᾿Εσερμὼθ λεγόμενόν παρῆν. Κακχεῖ τὸ
πλῆθος πάλιν στασιάζειν ἄρχεται χαὶ τὸν δΜωύσῆν αἷ-
τιᾶσθαι τῶν τε χατὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτῷ πεπειραμέ-
νων. xai ὅτι γῆς αὐτοὺς ἀγαθῆς πείσαντος ἀπαναστῇ-
ναι τὴν μὲν ἀπολέσειαν, ἀντὶ δὲ ἧς ὑπέσχετο παρέξειν
& εὐδαιμονίας, ἐν ταύταις ἀλῶνται ταῖς ταλαιπωρίαις,
ὕδατος μὲν σπανίζοντες, εἰ δὲ xat τὴν μάνναν ἐπιλι-
τεῖν συμδαΐη,, τέλεον ἀπολούμενοι. Πολλὰ δὲ εἷς τὸν
ἄνδρα xai δεινὰ λεγόντων, εἷς δή τις αὐτοῖς παρή-
νει μήτε Μωῦσέως xai τῶν πεπονημένων αὐτῷ περὶ
& τῆς xotg σωτηρίας duvnuoveiv, μήτ᾽ ἀπογινώσχειν
τῆς ἐχ τοῦ Θεοῦ βοηθείας. Τὸ δὲ πλῆθος πρὸς τοῦτο
μᾶλλον ἐχεχίνητο. xat θορυδῆσαν ἔτι μᾶλλον πρὸς τὸν
Μωῦσγν ἐπετείνετοι. Μωῦσῆς δὲ, παραθαρσύνων
αὐτοὺς οὕτως ἀπεγνωχότας, ὑπέσχετο, χαίπερ αἰσχρῶς
ὦ ὑπ᾽ αὐτῶν οὕτω περιυθδρισμένος, πλῆθος αὐτοῖς πα-
ρέξειν χρεῶν, οὐχ εἰς μίαν ἡμέραν, ἀλλ᾽ εἰς πλείονας.
᾿Απιστούντων δ᾽ ἐπὶ τούτω, xat τινος ἐρομένου πόθεν ἂν

ANTIQ. JUD. LIB. 1]. CAP. XIIT.

109

circa tabernaculum sacerdotes quidem primi occupabant :
proximi erant Levitze, omnes numero ( nam et illi , quot-
quot masculi quidem erant triginta dies nati, recenseban-
tur ) viginti tria millia, octingenti octoginta. Εἰ quam diu
contigit ut nubes íncubaret tabernaculo, tantisper illis
veluti praesente Deo eodem loco manere visum est , illinc
vero miyrare, quum sese alio moveret.

6. Primus autem et buccipse formam excogitavit, ex
argento fabricari faciens. | Ad hunc autem modum se ha-
bet. Longitudine quidem» est paulo minus cubitali , xed
fistula ejus angusta est, tibia crassior aliquantulum, ea
vero oris amplitudine quee ad spiritum exciplendum ido-
nea sit, similiter ac tuba in campanulam desinens. He.
braica lingua vocatur asoera. Duse autem faciem sunt , et
altera quidem δὰ populum exciendum et in concionem
congregandum utebantur. Etenim una signum dante sa-
cerdote principes convenire oportebat ad consultandum de
rebus suis , utraque vero populum universum convocabat.
Quoties aulem tabernaculum moreretur, bsec fieri consue-
veruut. Quum primum signum dabatur, qui ad orientem
tentoria collocarant, excitabantur : iterumque sonante
buccina, qui ad meridionalem tabernaculi plagam lelen-
derant. Deinde tabernaculum solutum medium porta-
betur inter sex tribus priecedeptes et sex subsequentes :
[μον vero omnes circa tabernaculum erant. Ad tertium
autem sonitum pars castrorum occidentalis movehatur :
ad quartum vero, septentrionalis. His buccinis utebantur
etiam in sacris ministeriis, quandocunque victimas ad aram
adducebant, tam sabbatis quam ceterís diebus. "Tunc
autem primum post discessum ex Agypto sacrificium Pa-
schale dictum celebratur in deserto.

CAP. XIII. [XIL.]

Non multo post ἃ Sina moute castra moventur, et post
aliquot mansiones, de quibus dicemus, ventum est ad
locum qui dicilur Esermoth. Alque illic rursum popalus
seditionibus agitari cepit Moysique objicere mala quee in
peregrinatione perpessi sunt, et quod ipso illis suadente
regionem fertilissimam relinquere, eam quidem amiserint ,
aique pro felicitate, quam se daturum esse pollicitus erat,
in hisce miseriis errabundi versentur, aquarum inopia labo-
rantes, et, si contingeret ut. etiam manna deficeret , pro-
culdubio fame perituri. Quumque multa et gravia convicia
viro facerent , unus aliquis eos admonebat ut neque Moysis
et eorum qu& pro communi salute przestiterat immemores
essent , neque de Dei ope et auxilio desperarent. Verum hoc
ipsum multitudinem vehementius commovebat, atque tu-
multuans ferocius in Moysen invecta est. Moyses autem,
ut ipsos adeo spe dejectos confirmaret , promisit, licet ab
illis contumeliosissime habitus, eis parare salis magnam
carnium copiam, et non in unum lantum diem, sed in
plures. 1llis vero ei diffidentibus, quodam etiam rogante

[155 —199.]

110 (0132)

τοσαύταις εὐπορήσειε μυριάσι τῶν προειρημένων ; « 6
Θεὸς, εἶπε, χἀγὼ, χαίτοι χαχῶς ἀχούοντες πρὸς ὑμῶν,
οὐχ ἂν ἀποσταίημεν κάμνοντες ὑπὲρ ὑμῶν, xai τοῦτ᾽
οὖχ εἰς μακρὰν ἔσται. » Ἅμα ταῦτ᾽ ἔλεγε καὶ πίμπλα-
5. ται τὸ στρατόπεδον ὀρτύγων ἅπαν, καὶ ἤθριοζον αὐτοὺς
περιστάντες. Ὁ μέντοι Θεὸς οὐχ εἷς μαχρὰν μετέρ-
χεται τοὺς “Εδραίους τῆς εἰς αὐτὸν θρασύτητος χαὶ
λοιδορίας: ἀπέθανε γὰρ οὖχ ὀλίγον πλῆθος αὐτῶν.
Καὶ νῦν ἔτι xav ἐπωνυμίαν ὅ χῶρος ὀνομάζεται
10 Καθρωθαδὰ, 8 ἐστι ἐπιθυμίας μνημεῖα.

ΚΕΦ. [Δ΄.

᾿Αναγαγὼν δ᾽ αὐτοὺς ἐχεῖθεν 6 Μωῦσῆς εἷς τὴν χα-
λουμένην Φάραγγα, πλησίον οὖσαν τοῖς Χαναναίων
δρίοις καὶ χαλεπὴν ἐνδιαιτᾶσθαι, εἷς ἐχχλησίαν ἀθροί-
ζει τὸ πλῆθος. Καὶ χαταστὰς, « δύο, φησὶ, χρίναν-

15 « τὸς ἡμῖν τοῦ Θεοῦ παρασχεῖν ἀγαθὰ, ἔλευθερίαν xai
« (^e χτῆσιν εὐδαίμονος, τὴν μὲν ἤδη δόντος ἔχετε,
« τὴν δὲ ἤδη λήψεσθε. Χαναναίων γὰρ ἐπὶ τοῖς ὅροις
« χαθήμεθα, xal χωλύσει τὸ λοιπὸν ἐπιόντας οὗ μόνον
« οὗ βασιλεὺς ἣ πόλις ἡμᾶς, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ πᾶν ἀθροι-

20 « σθὲν αὐτῶν ἔθνος. ΠΙαρασχευαζώμεθα οὖν πρὸς τὸ
« ἔργον' οὐ γὰο ἀμαχητὶ παραχωρήσουσιν ἡμῖν τῆς
« γῆς, ἀλλὰ μεγάλοις αὐτὴν ἀγῶσιν ἀφαιρεθέντες.
« Πέμψωμεν δὲ χατασχόπους, οἵ τῆς τε γῆς τὴν ἀρετὴν
« χατανοήσουσι xal πόση δυνάμις αὐτῆς. Πρὸ δὲ πάν-

25 « τῶν ὁμονοῶμεν,͵ xai τὸν Θεὸν, ὅς ἐστιν ἐπὶ πᾶσιν ἡυῖν
« βοηθὸς xal σύμμαγος, διὰ τιμῆς ἔγωμεν. »

β΄. Μωύσέως δὲ ταῦτ᾽ εἰπόντος, τὸ πλῆθος αὐτὸν
τιμαῖς ἀμείδεται xal χατασχόπους αἱρεῖται δώδεχα
τῶν γνωριμωτάτων, ἐξ ἐχάστης φυλῆς ἕνα᾽ ot διεξελθόν-

30 τες ἀπὸ τῶν πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν Χαναναίαν ἅπασαν ἐπί
τε Ἀμάθην πόλιν καὶ Λίδανον ἀφιχνοῦνται τὸ ὄρος,
καὶ τήν τε τῆς γῆς φύσιν xal τὴν τῶν ἐνοικούντων
ἀνθρώπων ἐξιστορήσαντες παρῆσαν, τεσσαράχοντα ἧμέ-
ραις εἰς πᾶν χαταχρησάμενοι τὸ ἔργον, ἔτι δὲ καὶ χαρ-

85 ποὺς ὧν ἔφερεν ἡ γῆ χομίζοντες, τῇ τε τούτων εὖπρε--
πείᾳ καὶ τῷ πλήθει τῶν ἀγαθῶν, ἃ τὴν γῆν ἔχειν διη-
γοῦντο, πολεμεῖν ἐπαίροντες τὸ πλῆθος, φούοῦντες δὲ
πάλιν αὐτὸ τῷ τῆς χτήσεως ἀπόρῳ, ποταμούς τε δια-
θῆναι λέγοντες ἀδυνάτους ὑπὸ μεγέθους ἅμα xal

40 βάθους, χαὶ ὄρη ἀμήχανα τοῖς διοδεύουσι, καὶ πόλεις
χαρτερὰς τείχεσι xal περιδόλων ὀχυρότητι. ᾿Εν δὲ
Χεθρῶνι καὶ τῶν γιγάντων ἔφασχον τοὺς ἀπογόνους xa-
ταλαθεῖν. Καὶ οἱ μὲν χατάσχοποι θεασάμενοι πάντων,
οἷς μετὰ τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ᾽ Αἰγύπτου ἐνέτυχον, μείζω

46 τὰ χατὰ τὴν Χαναναίαν, αὐτοί τε χατεπλάγησαν xo τὸ
πλῆθος οὕτως ἔχειν ἐπειρῶντο.

τ. Οἱ δὲ ἄπορον ἐξ ὧν ἠχροάσαντο τὴν χτῆσιν τῆς
γῆς ὑπελάμδανον, xal διαλυθέντες ix. τῆς ἐχχλησίας
σὺν γυναιξὶ χαὶ παισὶν ὀλοφυρόμενοι διῆγον, ὡς οὐδὲν

50 ἔργῳ τοῦ Θεοῦ βοηθοῦντος, λόγῳ δὲ μόνον ὑπισχνουμέ--
νου. Kal τὸν Μωῦσῆν πάλιν ἠτιῶντο xal χατεδόων αὖ-
τοῦ xat τοῦ ἀδελφοῦ ᾿Ααρῶνος τοῦ ἀρχιερέως, xat πο-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. T. ΚΕΦ. [Δ.

[155—199]

unde posset tot hominum millibus carnes promissas mini-
strare « Deus, inquit, et, ego, quamvis male apud vos
audientes , nunquam desinemus vestri curam gerere : idque
non longe a vobis abest. » Simul ac hrec loquutus est, castra
undique coturnicibus complentur, atque eos circumstantes
colligebant. Veruntamen Deus non multo post in Hebrzeos
ob insolentiam eorum et maledicta animadvertiL — Nam
magnus eorum numerus interibat. Atque etiamnum locus
ille cognominatur Cabrotbaba, id est, Busta cupiditatis.

CAP. XIV. [XIII]

Moyses autem illinc eos subducens in locum qui dicitur
Fauces, prope Chananee terre fines situm atque habitatu
difücilem , in concionem populum congregat. Quumque ín
medio constitisset, « Deus, inquit, nos duobus bonis imper-
« tire quum decrevisset , libertate et felicis terrze possce-
« sione, alterum quidem ejus beneficio jam obtinetis, alte-
« rum vero mox assequuturi estis. Nunc enim in Chananzo-
« rum finibus considemus, nec per regem unquam stabit aul
« civitatem ullam, aut copnfertas totius gentis copias, quo-
« minus in terram eorum invadamus. Ergo parati simus ad
« rem fortiter aggrediendam : non enim sine praelio regione
« sua nobis cessuri sunt, sed post magna cum illis certa-
« mina eam occupabimus. Mittamus autem speculatores,
« qui et terree ubertatem et incolarum vires explorent. Ante
« omnia vero concordes simus, et Deum, qui semper no
« bis opem et auxilium tulit, in honore habeamus. »

2. Hxc quum dixisset Moyses, populus eum honore et
laudibus afficit, et exploratores eligit duodecim, dignitate
eminentissimos , ex unaquaque tribu unum. Qui, a finibus
Agypti omnem Chananaorum terram perlustrantes et ad
Amathen urbem et Libanum montem perveniunt , explora-
taque regionis simul et incolarum natura, post quadraginta
dies toti huic negotio insumptos, reversi sunt; insuper et
fructus illius terrae secum afferentes , pulcritudine eorum et
bonorum copia, qua regionem istam affluere narrabant,
populi animos ad bellum inferendum erexerunt : rursus au-
tem deterruerunt acquirendi difficultatem repreesentando,
dicentes flumina illis objici ampla adeo et profunda, ut
pertransiri nequeant, montesque arduos αἱ impervios iter
agentibus, atque urbes non solum menibus, sed et operibus
et munitionibus validas esse. In Chebrone autem gigantum
etiam progeniem se reperisse aiebant. Atque ita explorato-
res, quum observassent omnía apud Chananzeos majora et
difficiliora iis in quae post exitum ex /Egypto inciderint, el
animis consternati erant, operamque dederunt ut parilem
ipsi multitudini terrorem incuterent.

3. lli autem ex iis quae audierant sibi difficile admodum
fore existimarunt sedes istas occupare, atque ex concione
dimissi , cum uxoribus et liberis sortem suam domi lugebant
et deplorabant , ac si Deus revera nihil auxilii dederit, sed
verbis tantum promiserit. Rursumque Moysen increpabant,
ipsumque et fratrem ejus Aaronem pontificem inclama-

[in,iss) ANTIQ. JUD. LIB. 1Η. CAP. XV.

vrplv μὲν xal μετὰ τῶν slc τοὺς ἄνδρας βλασφημιῶν
διάγουσι τὴν νύχτα, πρωΐ δὲ εἷς τὴν ἐχχλησίαν συν-
τρέγωσι, δι ἐννοίας ἔγοντες, χαταλεύσαντες τὸν
Μωϊοῖν xai τὸν ᾿Ααρῶνα ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ὑποστρέ--
5 φεῖν,
᾿ δ΄, Τῶν δὲ χατασχόπων Ἰησοῦς τε 6 τοῦ Νανήνου
παῖς, φυλῆς ᾿Εφραϊμίτιδος, xai Χάλεθος, τῆς Ἰούδα
φυλῆς, φοδηθέντες χωροῦσιν εἷς μέσους, χαὶ τὸ πλῆθος
χατεῖγον, θαρσεῖν δεόμενοι xal μήτε ψευδολογίαν χα-
»ταχρίνειν τοῦ Θεοῦ μήτε πιστεύειν τοῖς ix τοῦ μὴ τά-
i755 περὶ τῶν Χαναναίων εἰρηχέναι χαταπληζαμένοις,
42 τοῖς ἐπὶ τὴν εὐδαιμονίαν χαὶ τὴν χτῆσιν αὐτοὺς
τῶν ἀγαθῶν παρορμῶσιν, Οὔτε γὰρ τῶν ὀρῶν τὸ μέ-
vix οὔτε τῶν ποταμῶν τὸ βάθος τοῖς ἀρετὴν ἠσκηχό-
I; ev ἐμποδὼν στήσεσθαι πρὸς τὰ ἔργα, xal ταῦτα τοῦ
θεοῦ συμπροθυμουμένου xal ὑπερμαχοῦντος αὐτῶν.
' Ἴωμεν οὗ οὖν, ἔφασαν, ἐπὶ τοὺς πολεμίους, μηδὲν ἔχοντες
& ὑποψίας, ἡγεμόνι τε τῷ Θεῷ πεπιστευχότες καὶ δδη-
παῦσον ῥαῖν ἑπόμενοι. » Καὶ οἱ μὲν ταῦτα λέγοντες ἐπε-
3 γείρουν τὴν ὀργὴν καταπραύνειν τοῦ πλήθους. Μοῦ-
ἧς ἐξ xat Aapov, πεσόντες ἐπὶ τὴν γῆν, τὸν Θεὸν χέ-
τον, οὐ, ὑπὲρ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας, ἀλλ᾽ ὅπως τῆς
ἀμαθίας παύσῃ τὸ πλῆθος χαὶ χαταστήση τὴν διάνοιαν
αὐτῶν, ὑπὸ τῆς ἀμηχανίας τοῦ παραστάντος αὐτοῖς
E: gif τ τεταραγμένων. Παρῆν δ᾽ ἡ νεφέλη καὶ στᾶσα
ὑπὲρ τὴν σχηνὴν ἐσήμαινε τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ Θεοῦ.

ΚΕΦ. IE.

ΜΝωϊσῆς δὲ θαρσήσας πάρεισιν εἷς τὸ πλῆθος, xal
zv Θεὸν ἐδήλου κινηθέντα ὑπὸ τῆς ὕδρεως αὐτῶν λή-
εσθαι τιμωρίαν, οὐχ ἀξίαν μὲν τῶν ἐξημαρτημένων,

3 day δὲ οἱ πατέρες ἐπὶ νουθεσία τοῖς τέχνοις ἐπιφέρουσι.
Παρλθόνει γὰρ « εἷς τὴν σχηνὴν αὐτῷ χαὶ περὶ τῆς! μελ-
ἰούσης Ux αὐτῶν ἀπωλείας ἀποχλαιομένῳ τὸν Θεὸν
ὑπομνῆσαι μὲν ὅσα παθόντες ἐξ αὐτοῦ χαὶ πηλίκων
Ὀεργεσιῶν μεταλαθόντες ἀχάριστοι πρὸς αὐτὸν γένοιν-

5, ὅτι τε vuv τῇ τῶν χατασχόπων ὑπαχθέντες δειλία

τοὺς ἐχείγων λόγους ἀληθεστέρους τῆς ὑποσχέσεως ἡγή-

exvto τῆς αὑτοῦ" xal διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν οὐχ ἀπο-
ii μὲν ἅπαντας οὐδ᾽ ἐξαφανίσει τὸ γένος αὐτῶν, ὃ
πάντων μᾶλλον ἀνθρώπων ἔ ἔσχε διὰ τιμῆς" τὴν μέντοι

4 Χαναναίαν οὐ παρέξειν ἣν αὐτοῖς λαθεῖν, οὐδὲ τὴν
£z αὐτῆς εὐδαιμονίαν, ἀνεστίους δὲ ποιήσειν xai ἀπό-
λιδὰς ἐπὶ τῆς ἐρημίας ἐπ᾽ ἔτη τεσσαράχοντα χαταθιῶ-
"t, τῆς παρανομίας ποινὴν ταύτην ἐχτίνοντας. Παισὶ
μέντοι τοῖς ἡμετέροις καραδώσειν τὴν Tiv ἐχείνην

5t ὑπέσχετο, χἀχείνους τῶν ἀγαθῶν, ὧν ἑαυτοὺς ὑπὸ ἀχρα-
σίας ἐρθονήσατε μετασχεῖν, ποιήσειν δεσπότας.

β΄, Ταῦτα δὲ Μωὐσέως χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ γνώμην
ἐαλεγβέντος, ἐν λύπη χαὶ συμφορᾷ τὸ πλῆθος ἐ ἐγένετο,
χαὶ τὸν Μωῦσῆν παρεχάλει χαταλλαχτὴν αὐτῶν γενέ-

9 5921 πρὸς τὸν Θεὸν xat τῆς ἄλης τῆς: χατὰ τὴν ἐρημίαν
ἀπαλλάξαντα πόλεις αὐτοῖς παρασχεῖν. Ὁ δ᾽ οὐχ ἔφα-
Gv τὸν Θεὸν τοιαύτην πεῖραν προσήσεσθαι' μὴ γὰρ

[190.19.} 111

bant, atque inquieti et in utrumque convicia Jactantes
noctem exegerunt. Mane vero ad concionem concurrunt,
in animo habentes ut lapidatis Moyse ac Aarone in /Egy-
ptum reverterentur.

á. Ex speculatoribus autem Jesus Naveni filius tribus
Ephraimitidis et Chalebus de tribu Judse attoniti in me-
dium procedunt , et multitudinem compescebant , obsecran-
tes ut fiduciam sumerent et neque Deum mendacii insi-
mularent , neque ils fidem haberent, qui vanis sermonibus
de Chananzorum rebus ipsos territarent, sed eos potius
sequerentur, qui ad felicitatem et bonorum possessionem
ipsos hortantur. Neque enim montium magnitudinem, ne-
que amnium profunditatem obstituram viris ad rem fortiter
gerendam exercilatis, priesertim quum Deum adjutorem
habituri sint et pro illis in acie przeliaturum. « Proficisea-
mur igitur, inquiunt, contra hostes, ahjecta omni suspi-
cione, Deoque duce freti et innixi nos viam monstrantes
sequimini. » Et illi quidem his dictis populi iram mitigare
nitebentur. Moyses autem et Aaron, in terram procidentes ,
suppliciter Deum orabant, non pro soa salute, sed ut po-
pulum ab ignorantia liberaret , eorumque sedarct animos,
his rerum prsesentium angustiis: et asperitatibus turbatos.
Tum nubes aderat, et super tabernaculum suspensa Dei
priesentiam indicabat.

CAP. XV.

Moyses vero fidenter accedit ad populum , iisque indicavit
Deum contumeliis eorum incensum supplicium de illis
sümpturum esse, non tamen quantum peccata mererenlur,
ted quale patres ín admonitionem soleant liberis inferre.
Sibi enün in tabernaculum ingresso et internecionem populi
futuram cum lacrimis deprecanti Deum quidem comme-
Foorasse quot ab ipso acceptis quantisque cumulati bene-
ficiis ingrati esse perrexerínt, et quod nunc speculalorum
timidifate et ignavia seducti illorum serinonibus plus veri-
falis inesse existimarint quam suis promissionibus ; atque
hanc ob causam non omnes quidem exitio daturum, neque
genus eorum dele'urum, quod ceteris mortalibus omnibus
praetulerit, Cliananzorum tamen terram ut. illi occuparent
uon concessurum , aut ut ejus copia et abundantia frueren-
tur, sed facturum esse ut sine lare et sine urbe per quadra-
ginta annos in deserto vitam traducerent, hanc peenam pro
peccalis persolventes. — Liberis tamen nostris hanc terram se
traditurum esse pollicebatur, illosque bonorum affluentize ,
cujus vosmet morum petulantia participes esse noluistis,
dominos esse constituturum.

2. Quum autem liec Moyses ex oraculo Dei renunciasset ,
magnopere calamitatem suam lugebat populus , Moysenque
obsecrabant ut pro ipsis apud Deum intercederet , et ἃ vita
vaga in solitudine liberatis urbes Aabitandas daret. 1116
autem dicebat Deum hujusinodi tentationem admissurum
non esse : non enim temere aut humanitus ad hanc indigna-

142. (182,13)

χατὰ χουφότητα προαχθῆναι τὸν Θεὸν ἀνθρωπίνην εἰς
τὴν ὀργὴν τὴν πρὸς αὐτοὺς, ἀλλὰ γνώμη καταψηφισά-
μενον αὐτῶν. Οὐ δεῖ δὲ ἀπιστεῖν, εἰ Μωῦσῇς, εἷς ἀνὴρ
ὦν, τοσαύτας μυριάδας ὀργιζομένας ἐπράῦνε xal μετή-
6 γαγεν εἷς τὸ ἡμερώτερον’ ὁ γὰρ Θεὸς αὐτῷ συμπαρὼν
ἡττᾶσθαι τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὸ πλῆθος παρεσχεύαζε,
χαὶ πολλάχις παραχούσαντες ἀσύμφορον αὗτοῖς τὴν
ἀπείθειαν ἐπέγνωσαν [ἀπὸ τοῦ συμφορᾷ περιπεσεῖν].
γ΄. Θαυμαστὸς δὲ τῆς ἀρετῆς ὁ ἀνὴρ xai τῆς ἰσχύος
10 τῆς ἐχ τοῦ πιστεύεσθαι περὶ ὧν ἂν εἴπειεν οὐ παρ᾽ ὃν
ἔζη χρόνον ὑπῆρξε μόνον, ἀλλὰ καὶ νῦν ἐστιν’ οὐδεὶς
γοῦν “Εθραίων, ὃς οὐχὶ, χαθάπερ παρόντος αὐτοῦ xal
χολάσοντος ἐὰν ἀχοσμῇ, πειθαρχεῖ τοῖς ὃπ᾽ αὐτοῦ νο-
μοθετηθεῖσι. χἂν λαθεῖν δύνωνται. Καὶ πολλὰ μὲν xal
15 ἄλλα τεχμήρια τῆς ὑπὲρ ἄνθρωπον αὐτοῦ δυνάμεώς
ἐστιν ἤδη δέ τινες xal τῶν ὑπὲρ Εὐφράτην, μηνῶν
δδὸν τεσσάρων ἐλθόντες χατὰ τιμὴν τοῦ παρ᾽ ἡμῖν (s-
poU μετὰ πολλῶν χινδύνων xal ἀναλωμάτων, xal θύ--
σαντες οὐχ ἴσχυσαν τῶν ἱερείων μεταλαδεῖν, Μωῦ-
20 σέως ἀπηγορευχότος ἐπί τινι τῶν οὐ νομιζομένων, οὐδ᾽
ἐκ τῶν πατρίων ἡμῖν αὐτοῖς συντυχόντωον. Καὶ ot μὲν
μηδὲ θύσαντες, ol δὲ ἡμιέργους τὰς θυσίας χαταλιπόν-
τες, πολλοὶ δ᾽ οὐδ᾽ ἀργὴν εἰσελθεῖν εἷς τὸ ἱερὸν δυνη-
θέντες ἀπίασιν, ὑπαχούειν τοῖς Μωῦσέως προστάγμασι
25 μᾶλλον ἣ ποιεῖν τὰ χατὰ βούλησιν τὴν ἑαυτῶν προτι-
μῶντες, xal τὸν ἐλέγξοντα περὶ τούτων αὐτοὺς οὐ δε-
διότες, ἀλλὰ μόνον τὸ συνειδὸς ὑφορώμενοι. Οὕτως f
νομοθεσία τοῦ Θεοῦ δοχοῦσα τὸν ἄνδρα πεποίηκε τῆς
αὐτοῦ φύσεως χρείττονα νομίζεσθαι. Οὐ μὴν ἀλλὰ xol
80 τοῦδε τοῦ πολέμου μιχρὸν ἔμπροσθεν, Κλαυδίου Ῥω-
μαίων ἄρχοντος, Ἰσμαήλου δὲ παρ᾽ ἡμῖν ἀρχιερέως
ὄντος, xal λιμοῦ τὴν χώραν ἡμῶν χαταλαθόντος, ὡς
τεσσάρων δραχμῶν πωλεῖσθαι τὸν ἀσσαρῶνα, χομι-
σθέντος ἀλεύρου χατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν ᾿Αζύμων εἰς χό-
35 ρους ἑδδομήκχοντα, (μέδιμνοι δὲ οὗτοι Σικελοὶ μέν εἶσιν
εἷς καὶ τριάχοντα, Ἀττιχοὶ δὲ τεσσαράχοντα εἷς ,) οὖ-
δεὶς ἐτόλμησε τῶν ἱερέων xpluvov ἕν φαγεῖν, τοσαύτης
ἀπορίας τὴν γῆν χατεχούσης. δεδιὼς τὸν νόμον xat τὴν
ὀργὴν, ἂν χαὶ ἐπὶ ἀνεξελέγχτοις ἀεὶ τὸ θεῖον τοῖς ἀδι-
40 χήμασιν ἔχει. Ὥστ᾽ οὐ δεῖ θαυμάζειν περὶ τῶν τότε
πεπραγμένων, ὁπότε μέχρι καὶ νῦν τὰ καταλειφθέντα
ὑπὸ Μωῦσέως γράμματα τηλικαύτην ἰσχὺν ἔχει, ὥστε
χαὶ τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς ὁμολογεῖν ὅτι τὴν πολιτείαν
ἡμῖν ὃ χαταστησάμενός ἐστι Θεὸς, διὰ Μωῦύσέως xoi
45 τῆς ἀρετῆς τῆς ἐχείνου:ς Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ὡς
αὑτῷ τινι δοχεῖ, διαλήψεται.

APXAIOAOTIAZ BIBA. T. ΚΕΦ. IE.

[191,195.]

tionem adductum esse Deum , sed consilio in eos sententiam
protulisse. Ne mirum autem videatur et incredibile quod
Moyses, quum unus vir esset, tot hominum millia concitata
sedaverit et ad mentem saniorem et mansueltiorem reduxe-
rit : Deus enim illi preeseng adstitit fecitque ut sermonibus
ejus victa cederet multitudo, presertim quuni non obtem-
perando sepiuscule experta esset quam parum sibi pro-
fuerit contumacia [eo quod calamitatum causa illis exsti-
terit ]. '

3. Ceterum vir ille non solum ea, qua vixit, state in
admiratione fuit ob virlutem et vim qua pollebat impetran-
di dictis suis (idem , sed et nunc nemo est Hebraeorum , qui
non, perinde ac si prsesens esset ac moribus incompositos
puniturus, pareat legibus quas sancivit, etiamsi peocantes
latere posse sperent. Quin et alia plurima auctoritatis ejus
plus quam humanz argumenta sunt. Olim enim quum
quidam trans Euphraten habitantium, in honorem nostri
templi quattuor mensium iter magno cum periculo et sumptu
emensi, Deo sacrificarint, de victimis participare non po-
tuerunt, Moyse hoc iliis interdicente qui moribus nostris
non instituti sunt et ex patria consuetudine nobiscum non
versantur. Atque alii quidem omnino non sacrificantes , alii
vero relictis antequam peracta erant sacrificiis, plurimi
autem omni prorsus aditu ad templum prohibiti discesse-
runt, quod multo maluerint Moysis legibus et inslitutis
obtemperare quam convenienter sus ipsorum voluntali
agere, neminem, qui illos argueret, metuentes, sed pro-
priam duntaxat conscientiam reverentes. Ita legum con
stitotio, quse Deo accepla deberi visa est, fecit ut vir ille
supra hominem esse existimaretur. Quin et paulo ante
bellum cum Romanis gestum , Claudio apud illos principe
tum tenente, et Ismaele apud nos pontificatum, quum fames
&deo regionem nostram urgeret , ut assaron frumenti qual-
tuor drachmis veniret , et allati eseent farine in festivitatem
Azymorum cori geptuaginta (hoc est medinini Siculi triginta
et unus, Attici vero quadraginta et unus), nemo tamen
sacerdotum ausus est vel micam unam comedere, quum
tanta terram premeret annono egestas, pra legum reve-
rentia et metu ire, qua Dei numen peccata etiam occulta
solet prosequi. Proinde non est mirandum quod res tante
tanc gestse sint, quandoquidem usque ad nostram «tatem
scripta a Moyse relicta eam vim habeant et auctoritalem,
ut etiam inimici no«tri fateantur Deum ipsum Moyse ejusque
virtute usum talem vivendi rationem instituisse. Sed hac
quidem unusquisque, prout ei videbitur, accipiet.

(d τα)
BIBAION TETAPTON.

€. "Efpaiuv, δίχα τῆς Μωῦύσέως γνώμης, μάχη πρὸς Xava-
wriou; xai feta.
P. Στάσις Κορέου xal τοῦ πλήθους πρὸς Meeüaily xal τὸν ἀδελ-
: κατὰ
χατόσχε, xal οἱ ἔγγονοι αὐτοῦ.
| Là Ponce vote "Epic ἐν τῇ ἐρήμῳ ἕτεσιν ὀχτὼ xal

ταέχοντα.

ἐ. Ὡς Σηχῶνα xad ᾿Ωγὴν τοὺς Ἀμορραίων βασιλεῖς νιχήσας
Μωυσῆς, καὶ τὴν στρατιὰν ἄπασαν αὐτῶν διαφθείρας κατε-
πλήρωσεν αὐτῶν τὴν χώραν δυσὶ φυλαῖς καὶ ἡμισείᾳ τῶν

e. Περὶ Βαλάμου μου τοῦ μάντεως καὶ ποταπὸς ἦν τῷ εἶδει.

C. Ὡς ἐπὶ Μαδιανίτας Ἑδραῖοι στρατεύσαντες ἐπράτησαν αὖ’
τῶν.

1. 'H Μωύσέως πολιτεία, καὶ πῶς ἐξ ἀνθρώκων ἠφανίσθη.
Περιέχει ἡ βίδλος χρόνον ἐτῶν ὀχτὼ xo τριά-

midi

ΚΕΦ. Α΄.

'Efoaíov; δ' 6 χατὰ τὴν ἐρημίαν βίος, ἀηδὴς αὐτοῖς
xn ναλεπὸς ὦν, ἐπίεζε xal χωλύοντος τοῦ Θεοῦ τῶν
Χαναναίων πεῖραν λαμόάνειν. Οὐ γὰρ ἠξίουν τοῖς
Μιωσίως πειθαρχοῦντες λόγοις ἠρεμεῖν, ἀλλὰ xal δίχα

τῆς παρ᾽ ἐχείνου προθυμίας χρατήσειν αὐτοὶ τῶν πολε-
4 κίων νομίζοντες χατηγόρουν μὲν αὐτοῦ, xol πραγμα-
wich μένειν αὐτοὺς ἀπόρους ὑπενόουν, ἵν᾽ ἀεὶ τῆς
E αὐτοῦ βοηθείας δέωνται. Ἐολεμεῖν δὲ τοῖς Χανα-
αι, ὡρμήχεσαν, λέγοντες τὸν Θεὸν οὐχὶ Μωῦσῇ χαρι-
| Yyrww ἐπικουρεῖν αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ χοινῇ χηδόμενον
αὐτῶν τοῦ ἔθνους διὰ τοὺς προγόνους, ὧν ἐπετρόπευσε,

' χαὶ διὰ τὴν αὐτῶν ἀρετὴν πρότερόν τε παρασχεῖν τὴν
| δευβερίαν xal νῦν βουλομένοις πονεῖν dst παρέσεσθαι
σύμμαχον. Εἶναι δὲ xal καθ᾽ αὑτοὺς ἱκανοὶ κρατεῖν

Β τῶν ἐθνῶν ἔφασχον, x&v ἀπαλλοτριοῦν αὐτῶν Μωῦσῆς
θελήση τὸν Θεὸν, ὅλως τε συμφέρειν αὐτοῖς τὸ αὖτο»
χάτορσιν slvat, xa μὴ χαίροντας ἐπὶ τῷ τῆς παρ’
Αἰγυπτίων ἐξελθεῖν ὕδρεως Μωῦσἣν τύραννον ἀνέχε-
fm, xai ζῆν πρὸς τὴν τούτου βούλησιν ἐξαπατωμέ-
3v, ὅτι μόνῳ τὸ θεῖον αὐτῷ προδηλοῖ περὶ τῶν ἧμε-
"pw χατὰ τὴν πρὸς αὐτὸν εὔνοιαν, ὡς οὐχ ἁπάντων

i τῆς Αὐράμου γενεᾶς ὄντων, ἀλλ᾽ αἴτιον ἕνα τοῦτον τοῦ
Qi παρεσχηκότος, εἷς τὸ πάντ᾽ αὐτὸν εἰδέναι τὰ μῶλ-
lorm παρ᾽ αὐτοῦ μανθάνοντα δόξειν τε συνετοὺς ἦναι.

5 εἰ τῆς ἀλαζονείας αὐτοῦ χαταγνόντες xal τῷ Θεῷ πι-
στεύσαντες χτήσασθαι γῆν, ἣν αὐτοῖς ὑπέσχηται,
δελήσουσιν, ἀλλὰ μὴ τῷ διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἐπ᾽ ὀνό-
ματι τοῦ Θεοῦ χωλύοντι προσχοῖεν. Τὴν ἀπορίαν
ὧν λογιζόμενοι xal τὴν ἐρημίαν, ὑφ᾽ ἧς ἔτι ταύτην αὖ--

ἃ τὰς χείρω συνέβαινεν εἶναι δοχεῖν, ἐπὶ τὴν πρὸς τοὺς
Χαναναίους μάχην ἦσαν ὡρμνμένοι, τὸν Θεὸν προστη-

ΘΈΡΗ. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. I.

[3—19.] 113
LIBER QUARTUS.

I. Hebreorum, iaviio Moyes, cum Chananeis pogna et cla-
des.

2. Seditio Core et plebis contra Moysen et fratrem ejus de 58-

cerdotio.

8. Quomodo seditionis eoncitatores Del voluntate exstincti

sunt, atque Aaron Moysis frater el filli ejus sacerdotium te-
puerunt.

4. Quis Hebraeis 1n solitudine per annos ocio et triginta obve-

nerunt.

δ. Quomodo Moyses, devictis Sechone et Oge Amorrhseorum
regibus, deletisque eorum copiis, regionem eorum duabus
Hebraeorum tribubus et dimidia in sortem dedit.

Δ. De Balamo vate et qualis vir fuit.

7. Ut Hebeei eum Madianitis acie dimicantes iilos profiigaront.

8. Leges a Moyse dais, et quomodo ex hominibus est subla-
tus.

Continet bie liber tempus anporum duodequa-
draginta.

— — —
CAP. I.

Hebraeos autem vitain solitudine acta , dora illis pariter
&c injucunda, premebat ita ut Deo etiam prohibente rem
experirentur cum Chapanieis. Noluerunt enim Moysis mo-
nitis obsequentes quiescere, sed etiam prseter illius volun-
tatem se posse hostes superare existimantes, ipsum accusare
ceperunt , et in suspicionem vocarunt quod modis omnibus
ageret summa rerum inopia illos detinere, ut semper ejus
auxilio egerent. Ad bellum itaque cum Chananeíis geren-
dum aggressi sunt, dicentes Deum non tam propter Moysen
illis opem et auxilium ferre, quam quod genti sue in com-
τουδὶ prospicere, proavorum gratia quos sua dignatus
esset cura ac tutela, seque et prius ob illorum virtutem
in libertatem asseruisse, οἱ nunc quoque, sí rem strenoe
gesserint , adjutorem futurum. Quin et aiebant ipsis per se
satis virium esee ad gentes debellandas, etiamsi Moyses
Deum ab ipsis alienare vellet, omninoque sibi expedire
in sua esse potestate , et non sibimet gratulantes de exitu
ex /Egyptiaca servitute Moysis dominatum ferre, ejusque
ad arbitrium ex vana persuasione vivere , quasi Dei numen,
pro sua in ipsum benevolentia , eum solum de rebus nostris
preemoneret , tanquam non omnes essemus ex stirpe Abra-
mi, sed illum unum auctorem fecisset Deus, ut futura
omnia posset preenoscere ab ipso edoctus : prudenlesque
visum iri, si Moysis vanam arrogantiam contemnentes Deo-
que fidem habentes terram, quam ipsis promiserat, possidere
voluerint ; et non amplius hanc ob causam ad eum respexe-
rint, qui sub preetextu Dei illos prohiberet. Inopiam itaque
prasentem cogitantes et loca deserta, ob qua contigit ut
gravius illá urgeri viderentur, δὰ Chanansos armis ado-
riendos properarunt, Deum sibimel ducem et auspicem

8

114 (ι36,147.)

σάμενοι στρατηγὸν; ἀλλ᾽ οὐχὶ τὴν παρὰ τοῦ νομοθέτου
συνεργίαν περιμένοντες.

p. Ὡς οὖν ταῦτ᾽ ἄμεινον αὐτοῖς ἕξειν ἔχριναν, καὶ
τοῖς πολεμίοις ἐπῆλθον. Οἱ μὲν, οὐ χαταπλαγέντες
αὐτῶν τὴν ἔφοδον οὐδὲ τὴν πληθὺν, γενναίως αὐτοὺς
ἐδέξαντο, τῶν δὲ "E6patov ἀποθνήσχουσί τε πολλοὶ καὶ
τὸ λοιπὸν στράτευμα, τῆς φάλαγγος αὐτῶν διαλυθεί-
σης, ἀχόσμως διωχόμενον εἰς τὴν παρεμθολὴν συνέφυγε"
χαὶ τῷ map ἐλπίδας δυστυ χῆσαι παντάπασιν ἀθυμοῦν
[0 οὐδὲν ἔτι χρηστὸν προσεδόχα, λογιζήμενον ὅτι xal

ταῦτα χατὰ μῆνιν Θεοῦ πάθοιεν, προεξορμησάντων

ἐπὶ τὸν πόλεμον τῆς ἐχείνου δίχα βουλήσεως.
γ΄. Μοωὺῦσῆς δὲ τοὺς μὲν οἰκείους ὁρῶν ὑπὸ τῆς ἥττης
χαταπεπληγότας, φοδούμενος δὲ μὴ θαρσήσαντες ἐπὶ
ἐδ τῇ νίχη οἱ πολέμιοι xai μειζόνων ὀρεχθέντες ἐπ᾽ αὖ--
τοὺς ἔλθοιεν, ἔγνω δεῖν τὴν στρατιὰν ἀπαγαγεῖν πορ--
ρωτέρω τῶν Χαναναίων εἰς τὴν ἔρημον " xal τοῦ πλή-
θους ἐπιτρέψαντος αὑτὸ πάλιν ἐχείνῳ, (συνῆχε γὰρ δίχα
τῆς αὐτοῦ προνοίας οὐ δυνησόμενον ἐρρῶσθαι τοῖς
20 πράγμασιν,) ἀναστήσας τὸ στράτευμα, προῆλθεν εἰς
τὴν ἔρημον, ἐνταῦθα vouttov ἥσυχάσειν αὐτοὺς χαὶ μὴ
πρότερον τοῖς Χαναναίοις εἰς χεῖρας ἥξειν, πρὶν ἢ παρὰ
τοῦ Θεοῦ τὸν εἰς τοῦτο χαιρὸν λάδωσιν.

σι

ΚΕΦ. B'.

45 “Ὅπερ δὲ τοῖς μεγάλοις συμθαίνει στρατοπέδοις
χαὶ μάλιστα παρὰ τὰς χαχοπραγίας, δυσάρχτοις εἶναι
xal δυσπειθέσι. τοῦτο xal τοῖς ᾿Ιουδαίοις συνέπεσεν.

Εξήχοντα γὰρ ὄντες μυριάδες. καὶ διὰ τὸ πλῆθος ἴσως
ἂν μηδ᾽ ἐν ἀγαθοῖς ὑποταγέντες τοῖς χρείττοσι, τότε

40 μᾶλλον ὑπὸ τῆς ἀπορίας xat τῆς συμφορᾶς ἐξηγανά-.
χτοὺν χαὶ πρὸς ἀλλήλους χαὶ πρὸς τὸν ἡγεμόνα. Στά-
σις οὖν αὐτοὺς, οἵαν οὐχ ἴσμεν οὔτε παρ᾽ “Ἕλλησιν οὔτε
παρὰ βαρδάροις γενομένην, κατέλαθεν, ὑφ᾽ ἧς ἅπαντας
ἀπολέσθαι χινδυνεύσαντας ἔσωσε Μωῦσῆς, οὐ ὑνησι-

35 χαχῶν ὅτι παρ᾽ ὀλίγον ἦλθε χκαταλευσθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν
ἀποθανεῖν, Οὐδ᾽ 6 Θεὸς δὲ ἠμέλησε τοῦ μηδὲν αὐὖ-
τοὺς παθεῖν τῶν δεινῶν, ἀλλὰ χαίπερ εἰς τὸν νομοθέτην
αὐτῶν ἐξυδρισάντων καὶ τὰς ἐντολὰς ἃς αὐτὸς διὰ
Μωῦύσέως αὐτοῖς ἐπέστειλεν, ἐρρύσατο τῶν Ex τοῦ στα-

4 σιάζειν αὐτοῖς ἂν γενομένων δεινῶν, εἰ μὴ προενόησε.
ἦν τε οὖν στάσιν καὶ ὅσα μετὰ ταύτην Μωῦσῇς ἐπο-
λιτεύσατο διηγήσομαι, προδιελθὼν τὴν αἰτίαν ἀφ᾽ ἧς
ἐγένετο.

β΄. Κορῆς, “Εὐραίων ἐν τοῖς μάλιστα καὶ γένει xoi

45 πλούτῳ διαφέρων, ἱχανὸς δ᾽ εἰπεῖν xal δήμοις διμιλεῖν
πιθανώτατος,, δρῶν dv ὗπε θαλλούσῃ τιμῇ τὸν Μωῦ-
c7» χαθεστῶτα χαλεπῶς ἥν i ὑπὸ φθόνου, (χαὶ γὰρ
φυλέτης ὧν ἐτύγχανεν αὐτοῦ χαὶ συγγενής,) ἀχθόμενος,
ὅτι ταύτης τῆς δόξης δικαιότερον ἂν [τῷ πλουτεῖν

Lo ἐχείνου μᾶλλον. 17; χείρων ὧν χατὰ γένος] αὐτὸς ἀπέ-
aus, παρά “τε τοῖς Λευΐταις (φυλέται δ᾽ ἦσαν) xal
μάλιστα παρὰ τοῖς συγγενέσι χατεθόα, δεινὸν εἶναι

APXAIOAOTL TAX BIBA. Δ. ΚΕΦ. B

[195,195.]
constituentes, neutiquam vero legislatoris assensum et
adminiculum exspectautes.

2. Quum ergo hoc sibi melius fore statuissent, in hostes
profecti sunt. Atque illi quidein, neqüe eorum impelu

neque numero perterriti, fortiter eos excipiunt, et magna

Hebreorum edita est strages, ac reliqui, dissipata eorum
phalange, milites, insequente eos hoste , turpiter ad castra
confugerunt : et, quod res preter spem tam male cecidis-
sent, animo despondentes, nihil amplius boni exspectabant,
hinc conjicientes calamitatem a Deo irato ipsis illatam esse,
quod sine ejus consensu ad pugnam prapropere exissent.

8. Moyses autem suos quidem videns accepla clade con-
sternatos, metuens vero ne hostis victoria elatus et majoris
successus appetens impetum in eos faceret, factu optimum
ratus est ut longius a Chananzis in desertum cum copiis
discederet : atque populo hanc potestatem ei rursus defe-
rente, (jam enim intellexit nihil ipsi siue illius auspiciis et
consilio prospere cessurum ,) motis castris penitius in de-
sertum ibat, existimans illic eos quieturos et non prius cum
Chanaucis manus conserturos esse quam Dei monitu tem-
pus ad hoc opportunum accepissent,

CAP. II.

Quemadmodum autem magnis exercitibus usu venire
solel , et prrecipue quum ex rebus adversis indomiti fiant et
immorigeri, id ipsum etiam Judiis accidit. Quum enim
essent sexcenta millia, et propter multitudinem, etiamsi
prospere fluerent omnia, eegre forsan intra officii limites con-
tinerentur, tanto magis , quum rerum inopia et calamitatibus
premerentur, et sibimet invicem et duci valde succensebant.
Quapropter tanta eos seditio adorta est , quantam nec apud
Graecos nec apud barbaros unquam fuisse accepimus : a
qua omnes in extremum discrimen adductos liberavit
Moyses , immemor injuri:, quod haud procul esset quin
mortem oppeteret ab illis lapidatus. Ac ne Deus quidem
eos ita neglexit, ut malum aliquod gravius paterentur, sed
licet adversus legislatorem suum et mandata, quz ipse
per Moysen illis dederat, insolenter se gesserint, eos (a-
men e calamitate eripuit, quam illis importasset seditio,
nisi eorum saluti ipse prospexerat. Hanc itaque seditio-
nem , queque ea sedata constituit Moyses, enarrabo, ubi
primum causam, unde orta erat , exposuero.

2. Cores, maxime inter Hebreos genere opibusque pol
lens , dicendi etiam non ignarus , populariterque agendi pe-
ritissimus , videns Moysen in excelsa dignitate constitutum,
vehementer invidia flagrabat, (erat etenim ex eadern tribu
eique cognatione conjunctus ,) eegre ferens , quod semet ipse
hoc honore digniorem judicaret, [αἱ qui illo ditior esset e£ -
nascendi sorte non deterior,] atque inter Levitas (nam tri-
bules erant) et praecipue inter cognatos clamabat, rem

31,138.)

λέγων Μωῦσῃν δόξαν αὑτῷ θηρώμενον χατασχευάσαι
xi χαχουργοῦντα χτήσασθαι ταύτην ἐπὶ προφάσει τοῦ
Θεῶ περιορᾶν, παρὰ τοὺς νόμους μὲν τἀδελφῷ τὴν
ἱερυςύγην Δαρῶνι Oovix, μὴ τῷ χοινῷ δόγματι τοῦ
V ξλγύρυς, ἀλλ᾽ αὐτοῦ ψηφισαμένου, τυράννου τε τρόπῳ
χεταγαριζόμενον τὰς τιμὰς οἷς ἂν θελήση. Χαλεπώ-
uw δὲ τυγχάνειν τοῦ βιάζεσθαι τὸ λεληθότως ἐξυ-
ἐρίζειν, ὅτι μὴ μόνον ἄχοντας, ἀλλὰ μηδὲ συνιέντας τῆς
ἐπιδουλῆς τὴν ἰσχὺν ἀφαιρεῖται. σθστις [Xp αὑτῷ
P σύνοιδεν ὄντι λαθεῖν ἀξίῳ, πείθει τυγχάνειν αὐτὸν, xal
ταῦτα βιάσασθαι μὴ θρασυνόμενος" οἷς δὲ ἄπορον ix
τὸν δικαίου τιμᾶσθαι, βίαν uiv, ἀγαθοὶ βουλόμενοι
Ox, οὗ προσφέρουσι, τέχνη δ᾽ εἶναι χαχουργοῦσι
δυνατοί. Συμφέρειν δὲ τῷ πλήθει τοὺς τοιούτους ἔτι
"λανθάνειν οἰομένους χηλάζειν, xai μὴ παρελθεῖν εἷς δύ-
viyty ἐάσαντας φανεροὺς ἔχειν πολευίους, Τίνα γὰρ xa?
λόγον ἀποδοῦναι δυνάμενος Μωυσῆς Ἀαρῶνι xal τοῖς
υἱέσιν αὐτοῦ τὴν ἱερωσύνην παρέδωχεν; εἰ μὲν γὰρ τῆς
λενίτιδος φυλῆς τὴν τιμὴν 6 Θεός τινὶ παρασγ εἶν ἔχρινεν,
$ ἐγὼ ταύτης δικαιότερος τυγχάνειν, γένει μὲν ὁ αὐτὸς ὧν
Νωῦ σῇ, πλούτῳ δὲ xai ἡλικία διαφέρων. Εἰ δὲ τῇ πρε-
cóvzdzn τῶν φυλῶν, εἰχότως ἂν ἡ ἱΡουθήλου τὴν τιμὴν
Tat, λαμβανόντων αὐτὴν Δαθάμνου xal ᾿Λδιράμου xat
zl: πρεσδύτατοι γὰρ οὗτοι τῶν ταύτην τὴν φυ-
B rv νεμομένων χαὶ δυνατοὶ χρημάτων περιουσίᾳ,
T. Ἐδούλετο μὲν οὖν ταῦτα λέγων ὁ Kopf τοῦ
χονοῦ προνοεῖσθαι δοχεῖν, ἔργῳ δὲ εἰς ἑαυτὸν ἐπραγμα-
. πεύετο τὴν παρὰ τοῦ πλήθους τιμὴν μεταστῆσαι. Καὶ
ὁ μὲν ταῦτα χαχοΐθως, μετ᾽ εὐπρεπείας δὲ πρὸς τοὺς
3 φιλέτας ἔλεγε" προϊόντος δ᾽ εἰς τοὺς πλείονας χατ᾽ ὀλί-
τὴν τοῦ λόγου, καὶ τῶν ἀχροωμένων προστιθεμένων ταῖς
x Ἀαρῶνος διαθολαῖς, ἀναπίμπλαται τούτων ἅπας ὃ
στρατός, Ἦσαν δὲ οἱ συντεταγμένοι τῷ Κορῇ πεντή-
χοντὰ χαὶ διαχόσιοι τῶν πρώτων ἄνδρες, σπεύδοντες
ἢ ἀφελέσθαι τὴν ἱερωσύνην τὸν Μωῦσέως ἀδελφὸν, καὶ
τοῦτον αὐτὸν ἀτιμοῦν. ᾿Ανηρέθιστο δὲ xal τὸ πλῆθος "
χαὶ βάλλειν τὸν ωῦσῆν ὡρμήχεσαν, elc τε ἐχχλησίαν
ἐχύσμως μετὰ θορύδου xal ταραχῆς συνελέγοντο. Καὶ
Ξρὸ τῆς σκηνῆς τοῦ Θεοῦ στάντες ἐύόων διώχειν τὸν
ὦ τύραννον xal τῆς ἀπ᾽ αὐτοῦ δουλείας ἀπηλλάχθαι τὸ
πλῆθος, τῇ τοῦ Θεοῦ προφάσει βίαια προστάγματα
χελεύοντος, Τὸν γὰρ Θεὸν, εἴπερ αὐτὸς ἦν ὁ τὸν ἱερα-
ούμενον ἐχλεγόμενος, τὸν ἄξιον ἂν εἰς τὴν τιμὴν παρά-
Tt, οὐχὶ τοῖς πολλῶν ὑποδεεστέροις ταύτην φέροντα
5 κσνεῖμαι, χρίνοντά τε παρασχεῖν Ἀαρῶνι ταύτην, ἐπὶ
τῷ πλήθει ποιήσασθαι τὴν δόσιν, ἀλλ᾽ οὐχ ἐπὶ τἀδελφῷ
χατηλιπεῖν.
9, Μωῦσῆς δὲ τὴν Κορέου διαδολὴν ix πολλοῦ
προϊδὼν, xoi τὸν λαὸν παρωξυμμένον ἰδὼν, οὐχ ἔδει-
9t σεν, ἀλλὰ θαρρῶν οἷς περὶ τῶν πραγμάτων χαλῶς ἐξου-
λεύετο, χαὶ τὸν ἀδελφὸν εἰδὼς χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ προαί-
ῥίσιν τῆς ἱερωσύνης τυχεῖν, ἀλλ᾽ οὐ χατὰ τὴν αὐτοῦ
γάριν, ἦχεν εἰς τὴν ἐκχλησίαν. Καὶ πρὸς μὲν τὸ πλῆ-
ἔος οὐδένα ἐποιήσατο λόγον πρὸς δὲ τὸν Κορῆν βοῶν

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. II.

115

indignam esse dictitans permittere utMoyses sibimet glo-
riam aucupari aggrederetur, malisque artibus illa acquire-
ret, nomen Dci preetendens, quum contra leges fratri Aaroni
sacerdotium detulerit, non communi populi suffragio , sed
8u0 ex arbitrio et haud secus ac Lyrannus honores pro libidine
distribuerit. Gravius autein esse, quam violentia uti, inju-
riam latenter inferre, quod non solum invitos, sed et nihil
prorsus de insidiis cogitantes opprimat. Quisquis enim
sibi conscius est se dignum esse qui honores accipiat , per-
suasione nilitur ut obtineat , idque non audens vi grassari :
qui vero nequeunt eos juste assequi, a violentia quidem,
boni videri gestientes, semet abstinent, sed erte dolosa
uluntur, ut ad optatum perveniant fastigium. Perinagni po-
puliinteresse υἱ hujusmodi quid molientes, dum se
latere existiment , ad supplicium pertrahantur ; neque sinere
ut potentis incrementis augescant , in. manifestos poslino-
dum bostes cevasuii. Quam enim rationem Moyses affer.
re potest, cur Aaroni ejusque filiis sacerdotium contulerit ?
Nam si Deus ex Levitíca tribu alicui honorem tribuere de-
creverit, se merito fuisse praeferendum, genere Moysi pa-
rem, opibus atque slate majorem. Si vero antiquissimas
tribus ratio haberetur, optimo jure Rubeli tribum eam di-
gnitatem vindicare, ut acciperent Dathamnes et Abiramus

[196,197.)

. et Phalaüs : hi enim ex ista tribu natu maximi sunt et di-

vitiis abundantes.

3. Hiec itaque Cores loquutus volebat quidem videri rei-
publicze prospicere, revera autem hoo tantum agebat ut
populi conseusu honorem ad se transferret. Et ille quidem
[880 maligne speciosa oratione ad iribules suos dicebat.
Sermone autem paulatim ad plures permanante, et uno-
quoque audientium aliquid adjiciente conviciis in Aaronem,
totus criminationibus istis completur exercitus. Erant au-
tem qui cum Core conjungebantur ducenti et quinquaginta
e viris primoribus, connitentes ut et Aaronem Moysis ἐγ»
trem e sacerdotio deturbarent, ipsumque Moysen ignominia
afficerent. Quiu et multitudo seditione a3yilatur, et ad
Moysen lapidandum se contulit, et in concionem turba con-
fusa magnoque cum tumultu congregata est. Atque ante
tabernaculum Dei stantes vociferabentar summovendum
esse tyrannum populumque ab ejus servitute liberandum,
qui Dei obtentu dura et difficilia imperet. Deum enim , si
ipse sacerdotem futurum elegisset , dignum aliquem ad hune
lionorem provecturum fuisse, neque isüum , qui multis esset
inferior, ejuscemodi dignitate cohonestare voluisse, et si
eam Aaroni dare decrevisset, populi suffragio potius datu-
rum fuisse quam fratris judicio permissurum.

4. Moyses autem , Coree quanquam calumnias multo ante
preesenserat, populumque jam viderat irritatum , nibil exti-
muit , sed fretus fiducia ex rebus bene consultis et admi-
nistratis, sciensque fratrem Dei consilio, non sua gratia ad
sacerdotium pervenisse, prodiit in concionem. Ac popu-

lum ne alloquitur quidem , sed ad Coren versus et vocem
8.

116 (128,130.)

ἐφ᾽ ὅσον ἠδύνατο, δεξιὸς ὧν xat χατὰ τἄλλα xal πλήθε-
σιν ὁμιλεῖν εὐφυὴς, « ἐμοὶ, φησὶν, ὦ ὦ Κορῆ, xal σὺ
« xal τούτων ἕχαστος (ἀπεδήλου δὲ τοὺς πεντήκοντα
« xol διαχοσίους ἄνδρας) τιμῆς ἄξιοι δοχεῖτε, xal τὸν
« ὅμιλον δὲ πάντα τῆς ὁμοίας οὐχ ἀποστερῶ τιμῆς,
« χἂν ὑστερῶσιν ὧν ὑμῖν ix πλούτου xal τῆς ἄλλης
« ἀξιώσεως ὑπάρχει. Καὶ νῦν Aapülvt τὴν ἱερωσύνην,
« οὐχ ἐπειδὴ πλούτῳ προεῖχε, (σὺ γὰρ καὶ ἀμφοτέρους
« ἡμᾶς μεγέθει χρημάτων ὑπερθάλλεις,) οὗ μὴν οὔτ᾽
I0 « εὐγενείᾳ, (κοινὸν γὰρ ἡμῖν τοῦτ᾽ ἐποίησεν ὃ Θεὸς τὸν
« αὐτὸν δοὺς προπάτορα ,) οὔτε διὰ φιλαδελφίαν, ὃ δι-
« χαίως ἂν ἕτερος εἶχε, τοῦτο φέρων ἔδωχα τἀδελφῷ.
« Καὶ γὰρ εἰ μὴ φροντίζων τοῦ Θεοῦ xal τῶν νόμων
« τὴν τιμὴν ἐγαριζόμην, οὐχ ἂν ἐμαυτῷ παρεὶς δοῦναι
τὸ « παρέσχον ἑτέρῳ , συγγενέστερος ὧν ἐμαυτῷ τἀδελφοῦ,
« xa πρὸς ἐμαυτὸν οἰχειότερον ἣ πρὸς ἐκεῖνον διαχεί-
« Μενος. Καὶ γὰρ οὐδὲ συνετὸν ἐν τοῖς χινδύνοις ἐμαυ-
« τὸν ὁποτιθέντα τοῖς ἐχ τοῦ παρανομεῖν ἄλλῳ τὸν διὰ
« τούτου εὐδαιμονίαν χαρίζεσθαι. Ἀλλ᾽ ἐγώ τε χρείτ-
« τῶν ἢ χαχουργεῖν, ὅ τε Θεὸς οὐχ ἂν περιεῖδεν ἑαυτὸν
τ χαταφρονούμενον, οὐδ᾽ ὑμᾶς ἀγνοοῦντας ὅ τι χαὶ
« ποιοῦντες αὐτῷ χαρίζεσθε, ἀλλ᾽ αὐτὸς, ἐπιλεξάμενος
« τὸν ἱερασόμενον αὐτῷ, τῆς χατὰ τοῦτ᾽ αἰτίας ἡμᾶς
« ἠλευθέρωσεν. Οὐ μὴν ἐξ ἑμῆς χάριτος λαθὼν, ἀλλὰ
95 « χατὰ χρίσιν Θεοῦ, χατατίθησιν αὐτὴν εἰς μέσον ἐπι-
« διχάσιμον τοῖς βουλομένοις, ἐκ τούτου προχριθεὶς ἤδη
« τυχεῖν αὐτῆς ἀξιῶν ἐπιτραπῆναι, xol τὸ νῦν αὐτῷ
«᾽συγχωρηθῆναι περὶ αὐτῆς σπουδάσαι, προτιμῶν τοῦ
« τὸ γέρας ἔχειν τὸ μὴ στασιάζοντας ὑμᾶς δρᾷν, χαί-
30 « tot χατὰ τὴν ὑμετέραν γνώμην αὐτοῦ τυγχάνων. Ὃ
«γὰρ ἔδωχεν ὁ Θεὸς, οὐχ ἁμαρτάνομεν τοῦτο χαὶ
« βουλομένων ὑμῶν λαθεῖν νομίζοντες. Ἦν δὲ xal
« τὸ μὴ προσέσθαι παρέχοντος ἐχείνον τὴν τιμὴν ἀσε--
« δὲς, καὶ πάλιν ἀξιοῦντος ἔχειν εἰς ἅπαντα χρόνον
$5 « xal τὴν ἀσφάλειαν τὴν ἐπ᾽ αὐτῇ βεθαιοῦντος djuiv
" « τοῦ Θεοῦ, παντάπασιν ἀλόγιστον. Κρινεῖ τοίνυν πά-
« λιν αὐτὸς τίνα βούλεται τὰς ὁπὲρ ὑμῶν αὐτῷ θυσίας
« ἐπιτελεῖν xal προεστάναι τῆς εὐσεδείᾳς. Ἄτοπον
« γὰρ Kopzv, ἐφιέμενον τῆς τιμῆς, τὴν ἐξουσίαν τοῦ
40 « τίνι παράσχῃ ταύτην ἀφελέσθαι τὸν Θεόν. Τῆς
« οὖν στάσεως xal τῆς διὰ τοῦτο ταραχῇς παύσασθε.
*« ἸΙρωΐ δὲ ὅσοι τῆς ἱερωσύνης ἀντιποιεῖσθε, κομίζων
« ἕχαστος θυμιατήριον οἴχοθεν σὺν θυμιάμασι χαὶ πυρὶ
« πάριτε. Καὶ σὺ δὲ, Κορῆ, παραχωρήσας τὴν xpl-
45 « σιν τῷ “Θεῷ τὴν ἐπὶ τούτοις αὐτοῦ μένε ψηφοφορίαν,
« ἀλλὰ μὴ 'σαυτὸν ποίει τοῦ Θεοῦ χρείττονα παραγενοῦ
« δὲ χριθησόμενος οὕτω περὶ τοῦ γέρως. Ἀνεμέση--
« τὸν δ᾽ οἶμαι χαὶ ᾿Ααρῶνα προσδέξασθαι συγχριθησό-
«μενον, γένους μὲν ὄντα τοῦ αὐτοῦ, ηδὲν δὲ μεμφθῇ-
60 « ναι τοῖς παρὰ τὴν ἱερωσύνην πεπραγμένοις δυνάμε-
«νον. Καὶ θυμιάσατε συνελθόντες ἐν φανερῷ παντὶ
« τῷ λαῷ" καὶ θυμιωμένων ὑμῶν, οὗπερ ἂν τὴ
« ϑυσίαν ἡδίω χρίνῃ 6 Θεὸς. οὗτος ὑμῖν ἱερεὺς έχει.

2t

-—

APXAIOAOTIAZ BIBA. Δ

ΚΕΦ. B.

[197 —19».]

quantam potuit attollens ( quum cefera quidem sollers es-
set, ad populum vero tractandum natura factus) , « Milii,
« inquit , Cores, vel tu, vel unus qoivis ex istis (designa-
« bat enim ducentos et quinquaginta viros ) honore dign'
« videmini, nec populum universum simili dignatione pre-

« hibee, etiamsi vobis divitiis et ceteris dotibus concedant.
« Et nune Aaroni sacerdotium deluli , non quod opibus pre-
« cellat, ( tibi enim ampliores sunt quam utrique nostrüm
« facultates ,) neque propter generis nobilitatem , ( hoc enim
« Deus nobis commune esse voluit quibus eundem dedit
« progenitorem ,) neque amore fraterno induetos, quem si-
« militer et alter vindicaret, fratri indulgebam. — Etenim si
« honorem largiendo Dei legumque rationem non habuis-
« sem , nequaquam memet prieteriens alteri benignus exsli-
« tissem , quando ipse mihimet vicinior sum fratre et me-
« ipsum arctiori quam illum necessitudine attingo. Neque
« enim sapientis erat miliimet inique agendo periculum
« creare, ut alteri exinde felicitatem pararem. Sed neque
« ego is sum qui injuria vos afficiam, neque Deus susli-
« nuisset aut se contemni, aut vos ignorare quidnam illi
« gratissimum prastetis, sed quum is ipse suum elegerit
« sacerdotem , fecit nt nulla liac ex re culpa nos labo-
« remus. Verumtamen licet non meo beneficio , sed Dei
« judicio sacerdotium acceperit, in medio tamen illud de-
« ponit ab lis vindicandum qui de eo disceptare volunt,
« postulans, ut ab hoc tempore munus illud tum demum
« sibi mandetur, si prelatus fuerit, et ut. sibi permittatur
« pariter ac aliis οἱ assequendze operam dare, pluris sesti-
« mans vos sine seditione conspicere quam possidere digni-
« tatem, tametsi vestris etiam calculis comprobatus eam
« gesserit. Haud enim vitio nobis vertendum, si, quod Deus
« dederit, vestro etiam consensu nos accepisse exíistime-
« mus. Quin et honorem, quem ille ultro detulit, salva
« pietate recusare non licuit : rursus a ratione prorsus alie-
« num non accepisse, Deo istum in omne evum largiri di-
« gnante firmamque ejus possessionem nobis pollicente.
« Quamobrem denuo judicatum faciet quem velit pro vohis
« liostias ipsi immolare rebusque divinis pra:esse. Incon-
« gruum enim, ut Cores, bonorem ambiens, Deo hunc
« impertiendi cui voluerit auferat potestatem. Igitur sedi
« tionem niotusque ciere, συοὰ ad hanc causam attinet,
« jam desistile. Mane vero, quotquot de sacerdotio con»
« tenditis, adestete, et quisque secum domo afferat thu-
« ribulum cum sufütibus et igne. Sed et tu, Core, cede
« Deo judicium, et hac in re ejus opperire sententiam , et
« temetipsum ne facias Deo superiorem , sed potius accede,
« ut hoc modo exploretur an tibi honos decernendus sit.
« JEquum autem esse arbitror ut Aaron eliam ad lioc judi
« cium admittatur, quum et ejusdem sit generis, et de re
«nulla in pontificatu gesta reprehendi possit. Ubi vero
« conveneritis, io conspectu populi thura adolete, suffitu-
« que facto, cujus sacrificium Deo acceptius fuerit , is vobis

{0,..1.}
« ροτονήσεται, τῆς ἐπὶ τἀδελφῷ διαδολῇς ὡς χεχαρι-
« σμένου τὴν τιμὴν αὐτῷ δυόμενος.

ΚΕΦ. Γ΄.

Ταῦτα Μωῦσέως εἰπόντος, παύεται xal τῆς ταρα--
p τὸ πλῆθος καὶ τῆς εἰς Μωῦσην ὑποψίας. ᾿Επήνε-
Ὁ σαν δὲ τοῖς εἰρημένοις" xat γὰρ ἦν καὶ ἐδόχει χρηστὰ
τῷ λαῷ, Τότε μὲν οὖν διαλύουσι τὸν σύλλογον. Τῇ
ὃ ἐπιούσῃ συνῆλθον εἷς τὴν ἐκχλησίαν, καρατευξόμενοι
τ θυσίᾳ xal τῇ δι᾿ αὐτῆς χρίσει τῶν περὶ τῆς ἱερω-
σύνης ἀγωνιζομένων. ΣΣυνέθαινε δ᾽ εἶναι θορυδώδη
y τὴν ἐχχλησίαν, μετεώρου τοῦ πλήθους ὄντος ἐπ᾽ ἔλπίσι
τῶν ἐσομένων, καὶ τῶν μὲν εἰς ἡδονὴν λαμδανόντων, εἰ
Μωυσῆς ἐλεγχθείη καχουργῶν, τῶν δὲ φρονίμων, εἶ
πραγμάτων ἀπαλλαγείησαν xal ταραχῆς" ἐδεδίεσαν
τὰρ μὴ τῆς στάσεως προϊούσης ἀφανισθῇ μᾶλλον αὐτοῖς
l5 χόσμος τῆς χαταστάσεως. Ὁ δὲ πᾶς ὅμιλος φύσει
γαίρων τῷ χαταδοᾶν τῶν ἐν τέλει, xal πρὸς ὅ τις εἴποι
πρὸς τοῦτο τὴν γνώμην τρέπων, ἐθορύδει, Πέμψας
δὲ xat Μωῦσῆς πρὸς ᾿Αδίραμον xat. Δαθάμνην ὑπηρέ-
τας, ἐχέλευσεν ἥχειν χατὰ τὰ συγχείμενα xal περιμέ-
wv τὴν ἱερουργίαν. Ὥς δ᾽ οὔτε ὑπαχούσεσθαι τοῖς
ἀγγέλοις ἔφασαν xal Μωῦσῆν οὐ περιόψεσθαι κατὰ τοῦ
lad) παντὸς ix χαχουργίας αὐξανόμενον, ἀχούσας τὰ
παρ᾿ αὐτῶν 6 Μωῦσῆς, ἀχολουθεῖν αὑτῷ τοὺς προδού-
λους ἀξιώσας ἀπύήει πρὸς τοὺς περὶ Δαθάμνην, οὐχ
* ἡνούμενος εἶναι δεινὸν βαδίζειν πρὸς τοὺς δπερηφανή-
σαντας, ΟἹ δ᾽ οὐδὲν ἀντειπόντες ἠχολούθουν. — Ot δὲ
περὶ Δαθάμνην, πυθόμενοι τὸν Μωῦσῆν μετὰ τῶν dEo-
λόγων τῆς πληθύος πρὸς αὐτοὺς παραγενόμενον, προ-
ἐλθόντες ψυναιξὶν ἅμα xol τέχνοις πρὸ τῶν σχηνῶν,
Ἀ ἐπέδλεπον τί xal μέλλοι ποιεῖν 6 Μωῦσῇς. Οἵ τε
θεράποντες ἦσαν περὶ αὐτοὺς, ὡς εἶ βίαν τινὰ προσφέ-
px Moe? , ἀμυνούμενοι.
B. Ὁ δὲ πλησίον γενόμενος, τὰς χεῖρας εἷς τὸν οὐ-
puo ἀνασχὼν, γεγωνὸν ἐχδοήσας ὡς ἀχουστὸν πάσῃ
ἃ τῇ πληθύϊ γενέσθαι, » Δέσποτα, φησὶ, τῶν ἐπ᾽ οὐὖρα-
«νοῦ τε xai γῆς xal θαλάσσης, (σὺ γὰρ ἐμοὶ τῶν ὅπ᾽
* ἐμοῦ πεπραγμένων μάρτυς ἀξιολογώτατος, ὡς γνώμῃ
« τῇ σῇ γίνεται τὰ πάντα, xal δρωμένοις μηχανὴν
« ἐξεπόρισας, οἶχτον ἐν πᾶσι δεινοῖς “Εδραίων ποιησά-
W* μενος.) ἔἄλθέ μοι τούτων ἀχροατὴς τῶν λόγων. Σὲ
«γὰρ οὔτε πραττόμενόν τι οὔτε νοηθὲν λανθάνει" ὥστ᾽
t οὐδὲ φθονήσεις μοι τῆς ἀληθείας, τὴν τούτων ἀχαρι-
« στίαν ἐπίπροσθεν θέμενος. Τὰ μὲν οὖν πρεσδύτερα
«τῆς ἐμῆς γενέσεως αὐτὸς οἶσθ᾽ ἀχριδέστερον, οὐχ
&& « ἀχοῇ μαϑὼν, ὄψει δὲ τότ᾽ αὐτοῖς παρὼν γινομένοις’
« ἃ δὲ ἐπὶ τούτοις, χαίπερ ἐπιστάμενοι σαφῶς, ἀδίκως
t ὑπονοοῦσι, τούτων μοι γενοῦ μάρτυς. "Exc βίον
* ἀπράγμονα χαταστησάμενος, ἀνδραγαθίᾳ μὲν ἐμῇ,
« Ci, δὲ βουλῇ, xa τοῦτον “Ῥαγουήλου μοι τοῦ πενθε-
i * 900 χαταλιπόντος. ἀφεὶς τὴν ἐχείνων ἀπόλαυσιν τῶν
« ἀγαθῶν, ἐμαυτὸν ἐπέδωχα ταῖς ὑπὲρ τούτων ταλαι-

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. ΠΕ

[199,200.] M2

« constituetur sacerdos, cui nihil de fratre possit objici, quasi
« per gratiam ab ipso dignitateni acceperit. »

CAP. ΠῚ.

Hzc quum dixisset Moyses, multitudo et tumultoari et:
de Moyse male suspicari destilit. Dicta autem collauda-
runt iisque acquieverunt : simul ením erant et videbantur
populo e re sua esse, Εἰ tunc quidem cotus . dimittitur.
Ubi vero postera dies illuxit, frequentes convenerunt, ut
sacrificio interessent judicioque ex illo de iis qui super
sacerdotio contendebant. Contigit autem ut tumultuosa
esset concio, populo eventus exspectatione suspenso, et aliis .
quidem voluptati habentibus, si Moyses improbus esse-
deprehenderetur; sapientioribus vero, si molestia et per-
turbatione liberarentur : metuebant enim ne gliscente in.
dies seditione illis deperiret pulcer rerum suarum ordo.
Omne autem vulgus, quod a natura comparatum est ut ma-
gistratibus obloqui gaudeat, et ἃ cujusvis conciuncula cir-
cumlatum sententiam mutet, tumultuabatur. Moyses autem,
missis ad Abiramum et Dathamnen viatoribue , jussit ut ad-
condictum venirent et rei sacree faciundse eventum exspecta-
rent. Quum vero nunciis respondissent se neque obtemperare
velle, neque diutius passuros esse ut Moysi centra populum
cresceret potentia malis artibus quaesita , Moyses, bis ab iis.
acceptis, plebisque patronis «e sequi jussis, Dathamnen
ejusque factionem adibat , nihil sibi metuendum esse ratus, '
si δὰ superbos et contumaces recta contenderet. llli vero.
e vestigio eum subsequuntur. Datlamnes autem cum suis,
audito Moysen cum primoribus populi ad se venire, pro-
deuntes cum uxoribus et liberis ante tabernacula constite-
runt, exspectantes quidnam rel a Moyse ageretur. Atque
eos circumstipabant famuli, si quam vim Moyses inferret ,
auxilio futuri.

2. Ille vero quum prope accessisset, manibus in ccelum
sublatis, magna voce exclamabat, ut a tota multitudine
exaudiri posset, inquiens, « Domine cunctorum in colo et
« terra ac mari, (nam t1 mihi rerum gestarum testis fide
« dignissimus , quod omnia tua auctoritate fecerim , ut qui
« mihi in agendis auxilium porrexeris, Hebraeorum in an-
« gustiis semper miseratus,) adsis orationis meg audi-
xfor. Te enim nec facta ulla latent nec cogilata : ideo
« ne dedigneris veritatem mihi patefacere, neu przetuleris
« horum ingratum animum. Sane qua antequam nascerer
« acciderint omnium optime nosti, quippe non auditu
« accepta, sed tui praesentis dum fierent oculis subjecta,
« Verum nunc rerum illarum, quas isti quum non ignorent,
« male suspicari tamen non verentur, te mihi testem con-
« Slitne. Ego quum vitam agerem quietam, id quod mea
« Virtute ettua voluntate atque Ragueli soceri mei beuefi-
« Cio consequutus eram, relicta tamen ea qua fruebar felici-
« fate, memelipsum totum dedidi miseriis pro hoc populo

I

($18 {(ε:,142.)

« πωρίαις. Καὶ πρότερον μὲν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας
« αὐτῶν, νῦν δ᾽ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας μεγάλους ὑπέστην
« πόνους, καὶ παντὶ δεινῷ τοὐμὸν ἀντιτάξας πρόθυμον.
« Νῦν οὖν ἐπεὶ χαχουργεῖν ὑποπτεύομαι παρ᾽ ἀνδράσιν,
δ « οἷς ἐχ τῶν ἐμῶν χαμάτων ὑπάρχει τὸ περιεῖναι, εἶχό-
«τῶς ἂν αὐτὸς, ὃ τὸ πῦρ ἐχεῖνό μοι φήνας χατὰ τὸ
« Σιναῖον xal τῆς αὑτοῦ φωνῆς ἀχροατὴν τότε στήσας,
« xat θεατὴν τεράτων ὅσα μοι παρέσχεν ἰδεῖν ἐχεῖνος
« ὃ τόπος ποιήσας, ὃ χελεύσας ἐπ᾽ Αἰγύπτου σταλῆναι
10 « xai τὴν σὴν γνώμην τούτοις ἐμφανίσαι, ὃ τὴν Αἰγυ--
« πτίων εὐδαιμονίαν σείσας, καὶ τῆς ὕπ᾽ αὐτοῖς δουλείας
« δρασμὸν ἡυῖν παρασχὼν, καὶ μιχροτέραν ἐμοῦ τὴν
« Φαραώθου ποιήσας ἡγεμονίαν, 6 γῆν ἧμῖν ἀμαθῶς
a ἔχουσι τῶν 60v ποιήσας τὸ πέλαγος, χαὶ τὴν ἀνα-
16 « χεχομμένην θάλασσαν τοῖς Αἰγυπτίων ἐπιχυμήνας
« ὀλέθροις, ὁ γυμνοῖς οὖσι τὴν ἐξ ὅπλων ἀσφάλειαν
« χαρισάμενος, ὃ ποτίμους ἡμῖν διεφθαρμένας πηγὰς
« ῥεῦσαι παρασχευάσας χαὶ τελέως ἀπολοῦσιν ἐχ πε-
« τρῶν ἐλθεῖν ἡμῖν ποτὸν μηχανησάμενος, ὃ τῶν γῆθεν
20 « ἀπορουμένους εἰς τροφὴν διασώσας τοῖς ἀπὸ θαλάσ-

« σῆς, ὃ xat ἀπ᾽ οὐρανοῦ τροφὴν χαταπέμψας οὐ πρό-

- , , -ὈἨς ,
« τερον ἱστορηθεῖσαν, ὃ νόμων ἐπίνοιαν ἥμιν ὑποθέμενος
« χαὶ διάταξιν πολιτείας, ἐλθὲ, δέσποτα τῶν ὅλων,
« δικαστής μου xal μάρτυς ἀδωροδόχητος, ὡς οὔτε
δ 9 {45 ! ^ ἢ εω ,
35 « δωρεὰν ἐγὼ παρ᾽ ᾿ΙΣδραίων τινὸς χατὰ τοῦ διχαίου
« προσηχάμην, οὔτε πλούτῳ χκατέχρινα πενίαν νιχᾶν
ὃ ’, UK & ὶ λ “ o (C λ /

. « δυναμένην, οὔτ᾽ ἐπὶ Dao τοῦ χοινοῦ πολιτευσάμε-
« νος, εἰς ἀλλοτριωτάτας τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων ἐπι-
« νοίας πάρειμι, ὡς οὐχὶ σοῦ χελεύσαντος ᾿Ααρῶνι
« δοὺς τὴν ἱερωσύνην, ἀλλὰ κατ᾽ ἐμὴν γάριν. Παρά-
« στησὸν δὴ xal νῦν ὅτι πάντα σῇ προνοία διοικεῖται
xai μηδὲν αὐτομάτως, ἀλλὰ χατὰ βούλησιν βραόευό-
μενον τὴν σὴν εἰς τέλος ἔρχεται" ὅτι δὲ φροντίζεις τῶν

« "E6paíouc ὀνησάντων, μέτελθε ᾿Αξίραμον xat Δαθά--

36 « i.v, οἵ σου χαταδιχάζουσιν ἀναισθησίαν, ὡς ὑπ᾽ ἐυΐὶς

« τέ; έ Ποιΐ δὲ ὰν τὴν ἐπ᾽

yvne νικωμένου. οιήσεις δὲ φανερὰν τὴν ἐπ

« αὐτοῖς δίκην, οὕτω μεμηνότων χατὰ τῆς σῆς δόξης,

« μὴ χοινῶς ἐχ τοῦ ζῆν αὐτοὺς μεταστήσας, μηδ᾽ ὡς

« ἀποθανόντας xac" ἀνθρώπινον ἐξεληλυθότας τοῦ βίου

4o« φανέντας νόμον, ἀλλὰ χάνοι περὶ αὐτοὺς ἅμα τῇ

« γενεᾷ xal τοῖς ὑπάρχουσιν ἣν πατοῦσι γῆν. 'l'ooro

« γὰρ σῆς ἐπίδειξις ἂν ἰσχύος ἅπασι γένοιτο xal διδα-

« σχαλία σωφροσύνης εἰς τοὺς [ταῦτα πείσεσθαι] περὶ
« σοῦ δοξάζοντας oUy ὅσια" εὑρεθείην γὰρ ἂν οὔτ

e ας Οὐ ὁ P Ἣν γὰρ ἂν οὐτὼς

« ἀγαθὸς ὑπηρέτης ὧν σὺ προστάσσεις. [Εἰ δ᾽ ἀληθεῖς

« πεποίηνται τὰς xav ἐμοῦ διαβολὰς, τοὺς μὲν ἀπαθεῖς

« ἀπὸ παντὸς φυλάξειας καχοῦ, ὃν δ᾽ ἐπηρασάμην ὄλεθρον

« αὐτοῖς, τοῦτον ποιήσειας ἐμόν' χαὶ δίκην εἰσπραξάμε-

« νος παρὰ τοῦ σὸν ἀδιχῆσαι θελήσαντος λαὸν, τοῦ λοι-

ti « ποῦ βραδεύων ὁμόνοιαν χαὶ εἰρήνην, σῶζε τὴν πληθὺν

« ἑπομένην τοῖς σοῖς προστάγμασιν, ἀπαθῆ τηρῶν αὐ-

« τὴν χαὶ ἀχοινώνητον τῆς τῶν ἡμαρτηκότων χολάσεως.

Σὶ ὰ 9 4 «Y 0 ε 4 & ) ^. ,
* Σὺ γὰρ αὐτὸς οἶσθα ὡς οὐ δίκαιον ὑπὲρ τῆς ἐχείνων

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Γ. ΚΕΦ. v.

[200,201.]

« perferendis. At antea quidem pro libertate eorum, nunc
« vero pro salute magnas cterumnas pertuli, omnique peri-
« culo memet cnm alacritate objeci. Nunc igitur quoniam
« in maleficiorum suspicionem venerim hominibus, qui
« meo labori et sollicitudini suam acceptam debent vitam et
« incolumitatem, plane tu, qui mihi ignem illum ostendisti
« in monte Sinzo et vocem tuam tunc me audire voluisti ,
« meque prodigiorum illic loci editorum spectaculo digna-
« tus es ; qui me in ZEgyptum properare jussisti, tuumque
« consilium populo istic aperire; qui AEgyptiorum felicita-
« tem labefactasti, nobisque ex illorum servitute fugam
« parasti, et Pharaothae dominatum meo imperio subjecisti ;
« qui nobis viz ignaris pelagus iu terram convertisti,
« et mare repressum Egyptiorum strage intumescere
« fecisti, qui inermes armorum presidio munivisti; qui
« aquas inquinatas nobis potu jucundas scaturire feci-
« Sti, laticesque nobis ad extremam perniciem redactis e
« petra eduxisti; qui terrenis in cibum destitutos servasti
« alimento e mari suppeditato; qui e celo victum demi-
« &isti antea non cognitum ; qui legam cogitationem nobis
« injecisti, et reipublicze administrandze rationem descri-
« psisti : veni, omnium rerum domine, mibi judex testis-
« que integerrimus, quod neque premium a quoquam
« Hebraorum ad jus zquumve pervertendum acceperim,
« neque pauperem meliorem causam habentem ab adver-
« sario divite vinci slverim, neque ita memet in potestate
« exliibuerim , ut detrimentum caperet respublica , in culpa
« lamen suspicionem incidi ἃ studiis meis alienissima,
« fanquam non jussu tuo, sed meo beneficio, in Aaronem
« contulerim sacerdotium. Itaque et nunc ostende quod
« omnia tua providentia gubernes ac modereris, et nihil
« temere et sponte sua, sed tua voluntate motum ad finem
« pervenit, et quod curam geris eorum, qui Hebraeos au-
« xilio adjuvarunt, vindicta persequitor Abiramum et
« Dathamnem, qui stupiditatis te aceusant, quasi meis
« artibus concesseris. — Manifestum autem in eos dabis
« judicium, qui insanientes tuze detrahunt gloris, si non
« aliorum more e vita discesserint , ne quis morientes ni-
« hil nisi quod humanitus accidit passos existimet, sed
« terra, quam calcant, dehiscens cum familiis et facultati-
« bus eos absorbeat. Hoc enim omnibus erit demonstra-
« tio potenti:e tuz:» et admonitio sapiendi male de te cogi-
« tantibus : sic et ego comperiar fidelis tui minister in iis
« qua fieri imperas. Sin vero commiserim flagitia qua
« in me conferunt, eos illoesos omnisque mali immunes
« custodi, et quam illis imprecatus sum, in me recidat
« pernicies, paenaque ab eo exacta, cui in animo eral po-
« pulum tuum injuria aflicere, paceque et concordia in
« posterum stabilitis, multitudinem serva tuis przeceptis
« obsequentem , eique concede αἱ vitam agat securam, et
« suppliciorum , quie luunt scelerati, expertem. ΤῸ enim
« noeli haud justum esse ut Israelitae universi poenas eorum

P4 ^ / 3 / . Φ
« καχίας χοινῇ πάντας Ισραηλίτα; τιαωρίαν ἐχτίνειν, » α ncquitio debilas persolvant. »

(u2,143.)

y. Ταῦτ᾽ εἰπόντος xai δαχρύοντος, σείεται μὲν
αἰφνίδιον ἦ Y, σάλου δ᾽ ἀπ᾽ αὐτῆς χινηθέντος, ὥσπερ
ἔξ ἀνέμου βίας σαλευομένου χύματος. πᾶς μὲν ἔδεισεν
ὁ λαὸς, πατάγου δὲ xai σχληροῦ ῥαγέντος ἤχου, χατὰ

y τὰς ἐκείνων σκηνὰς συνίζησεν ἡ γῇ ) καὶ πάνθ᾽ ὅσα φίλα
τούτοις ἦν ὑπήνεγχεν εἰς αὑτήν. Ἠφανισμένων δ᾽
οὕτως ὡς μηδὲ φθῆναί τινα γνῶναι, συνήει τε πάλιν
τῆς γῆς τὸ περὶ ἐχείνοις χεχηνὸς καὶ καθίστατο, ὡς
μηδ᾽ εἰ πάθοι τι τῶν προειρημένων φανερὸν εἶναι τοῖς

iix, Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἀπώλοντο, ἐπίδειξις τῆς
ἰσχύος τοῦ Θεοῦ γενόμενοι. ᾿Οδύραιτο δ᾽ ἄν τις οὐ
μόνη τῆς συμφορᾶς αὐτοὺς, xai xa0' αὑτὴν οὔσης
ἀξίας οἴκτου, ἀλλ᾽ ὅτι xal τοιαῦτα παθόντων ἐφήσθη-
σαν αἱ συγγενεῖς. Τῶν γὰρ συντεταγμένων ἐχλαθόμε-

ὥγοι, πρὸς τὴν ὄψιν τοῦ συμθεθηχότος ἐδεθαίουν τὴν
χρῖσιν, xxi νομίζοντες ὡς ἀλιτηρίους ἀπολωλέναι τοὺς
z:2t Δαθάμνην οὐδ᾽ ἐλυποῦντο. -

3. Μωῦσῆς δὲ καλεῖ τοὺς περὶ τῆς ἱερωσύνης ἀμιλ-
Ἰωμένους, διὰ τὴν τῶν ἱερέων δοχιμασίαν, ἵν᾽ οὗ προσ-

αὐξγται τὴν θυσίαν 6 Θεὸς ἥδιον, ἐκεῖνος ἢ χεχειρο--
wYruzvog. Συνελθόντων δὲ πεντήχοντα καὶ διακοσίων
1226, οἵ καὶ διὰ πατέρων ἀρετὴν ἐτιμῶντο παρὰ τῷ
A10, χαὶ διὰ τὴν αὑτῶν ἧ χἀχείνους ὑπερεθάλλοντο,
τρῆῖλθον xai Ἀαρὼν x«l Κορῆς, καὶ πρὸ τῆς σχηνῆς

3 πάντες χαϑήγιζον ἐπὶ τοῖς θυμιατηρίοις ὁπόσα χομίζον--
τις ἔτυχον. ᾿Εξέλαμψε δὲ πῦρ τοσοῦτον ὅσον οὔτε χειρο-
ποῖγτον ἱστόρηφέ τις οὔτε γῆθεν ἀναδοθὲν χατὰ ὑποδρο-
μὴν χαύματος, οὔτε χατὰ βίαν πνευμάτων ὕλης πρὸς
υὐτὸ παρατριθείσης αὐτομάτως ἐξεχρούσθη, ἀλλ᾽ ὁποῖον

ἃ θεοῦ χελεύσαντος ἀφθείη, λαμπρὸν xal φλογωδέστατον"
ὑν οὗ πάντες, οἵ τε διαχόσιοι xxl οἱ πεντήχοντα xal
Morc, ἄξαντος ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐφθάρησαν, ὡς καὶ τὰ σώ-
ματα αὐτῶν ἀφανῆ γεγονέναι, ΠΕρισώζεται δὲ μόνος
Δαρὼν, uiv ὑπὸ τοῦ πυρὸς βλαθεὶς, τῷ τὸν Θεὸν εἶναι

ὃ τὸν οὺς ἔδει χαίειν ἀπεσταλχότα. Μωῦσῇς δὲ τούτων
ἀπολομένων βουλόμενος τὴν τιμωρίαν αὐτῶν μνήμη
παραδοῆῆναι xal τοὺς αὖθις ἐσομένους αὐτὴν μαθεῖν,
ἐχέλευσεν ᾿Ἐλεάζαρον τὸν Ἀαρῶνος υἱὸν τὰ θυμιατήρια
τὐτῶν παρὰ τὸν γάλχεον χαταθέσθαι βωμὸν, ὡς àv

Ὁ ὑπόμνησις εἴη τοῖς αὖθις ὧν ἔπαθον, ὅτι τὴν ἰσχὺν τοῦ
θεοῦ νομίσειαν ἀπατᾶσθαι δύνασθαι. Καὶ Ἀαρὼν μὲν
WxÉn τῇ Μωυσέως χάριτι τὴν ἀρχιερωσύνην ἔχειν
ὑχῶν, ἀλλὰ τῇ τοῦ Θεοῦ χρίσει φανερᾷ γενομένη, μετὰ
τῶν υἱῶν ἤδη βεδαίως ἀπέλαυε τῆς τιμῆς.

ΚΕΦ. Δ΄.

Ὁ. Τὴν μέντοι στάσιν οὐδ᾽ οὕτως συνέθη παύσασθαι,
πολλῷ δὲ μᾶλλον αὔξειν xal φύεσθαι χαλεπωτέραν’
ἔλέμιθανε δὲ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖρον προχοπῆς αἰτίαν, ὑφ᾽
ἧς οὐδέποτε λήξειν τὸ δεινὸν εἰχὸς ἦν, ἀλλ᾽ εἰς χρόνον
᾿αραμενεῖν, Οἱ γὰρ ἄνθρωποι πεπιστευχότες ἤδη

4 μηδὲν γίνεσθαι δίχα τῆς τοῦ Θεοῦ προνοίας, οὐχ ἐδού-
^0 ταῦτα γωρὶς τῆς εἰς Μωῦσῆν χάριτος τοῦ Θεοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. IV.

[301,20] — 119

3. Hsec ubi lacrimans dixerat, repente quidem terra
movetur, atque agitatione similiter ac in mari facfa, quum a
ventorum vi concientur fluctus, universi quidem attoniti
sunt : sono autem et gravi strepitu excitato, juxta eorum
tentoria solum subsidit, et illos et quicquid eis carum erat
absorpsit. 1stis autem citius deletis quam animadvertere
quis posset, rursus terra, circa illos liíatu patefacta, arcte
adeo coiit et constitit , ut spectantibus ne minimum quidem
ejus, quod iili acciderat, vestigium apparuerit. Etisti quidem
hoc modo exitio dati sunt, in argumentum Dei potentiae.
Est attem ut illos lugeret aliquis non solum propter cala-
mitatem, vere miseratione dignam, sed et quod ex istis
qua perpessi sunt gaudium ceperint cognati. Nam neces-
situdinis obliti, ad aspectum eorum quze evenerant, judi-
cium Dei leti comprobarunt, ratique Dathamnen cum suis
ut reipublice pestem et perniciem periisse, minime dole-
bant.

á. Moyses autem eos evocat qui de sacerdotio contende-
rent, ad explorandum quinam futuri essent sacerdotes , ut
cujus sacrificium Deo magis gratum et acceptum foret, is
in sacerdotium cooptaretur. Quum vero convenissent du-
centi et quinquaginta viri, qui quum propter patrum virtu-
tem habiti sunt in honore ἃ populo, tum propter suam qua
majoribus suis praclucebant , prodierunt etiam Aaron et Co-
res, atque omnes ante tabernaculum adolebant odoramenta
quze secum attulerant. Tantus autem ignis effulsit , quan.
tum neque manibus factum quisquam conspexerat neque ex
ignibns subterraneis erumpentem, neque esilvis vi ventorum
allisis et attritis sponte prosilientem , sed qualis Deo jubente
accendi poterat, fulgentissimus simul ac flagrantissimus :
cujus in illos impetu universi, tam ducenti οἱ quinqua-
ginta viri quam Cores, ila sunt absumpti, ut ne cadaverum
quidem reliquie comparuerint. Solus autem Aaron super-
fuit ab igne illaesus, quod Deus erat qui ab comburendum
quos oportebat eum demiserit. Moyses autem, ubi illi pe-
rierant , hoc agens ut supplicii hujus indicium esset ad me-
moriam sempiternam, volensque ut seri nepotes factum
agnoscerent, precepit Eleazaro, Aaronis filio, ut acerras
illorum ad aram seneam deponeret, posteris in monumen-
tum eorum quie passi sunt, quod sibi persuaserint Dei po-
tentiam circumveniri posse. Et Aaron quidem, quum non
amplius Moysis munere, sed Dei judicio ompibus patefacto,
sacerdotium obtinere visus fuerit , cum filiis suis eo honore
jam firme perfruebatur.

CAP. IV.

Non ita tamen contigit ut deflagraret seditio , sed ut multo
magis cresceret el acrius ingrueret. Subjiciebatur autem
causa cur in pejus res in dies verlerentur, ex qua malum
nunquam cessaturum esse verisimile erat, sed longo tempore
duraturum. Quum enim jam animos hominum occupasset
persuasio nihil sine Dei voluntate geri, non arbitrabantur

120 (13,144.]

πεπρᾶχθαι" χατηγόρουν δ᾽ αὐτοῦ τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ
γίνεσθαι τοσαύτην οὐχ οὕτω διὰ τὴν τῶν χολασθέντων
ἀδικίαν ὡς Μωῦσέως πραγματευσαμένου" xal τοὺς μὲν
διεφθάρθαι μηδὲν ἐξαμαρτόντας 3) ὅτι περὶ τὴν τοῦ
5 Θεοῦ θρησχείαν ἐσπουδάχεισαν, τὸν δὲ τοιούτων ἀνδρῶν
ὀλέθρῳ xal πάντων ἀρίστων ἐζημιωχότα τὸν λαὸν,
πρὸς τῷ μηδεμίαν ὑποσχεῖν δίκην, ἔτι xal τὴν ἱερωσύ-
γὴν ἀναμφίλεχτον τἀδελφῷ παρασχεῖν. Οὐδένα γὰρ
ἔτ᾽ αὐτῆς ἄλλον ἀντιποιήσασθαι, χαὶ τοὺς πρώτους
10 δρῶντα χαχῶς ἀπολωλότας, Ἔτι γε μὴν χαὶ παρὰ
τῶν οἰχείων τοῖς διεφθαρμένοις δέησις ἐγένετο πολλὴ
τοῦ πλήθους, μειῶσαί τι τῆς Μωῦύσέως μεγαλαυχίας:
ἀσφαλὲς γὰρ αὐτῷ τοῦτ᾽ εἶναι.
β΄, Μωυσῆς δὲ (καὶ γὰρ ἐκ πολλοῦ συνιστάμενον
15 ἠχροᾶτο τὸν θόρυθον) δείξας μή τι νεωτερίδωσι πάλιν
xal γένηταί τι μέγα καὶ γαλεπὸν, συνήγαγε τὸ πλῆθος
εἷς ἐχχλησίαν, xal περιμένων ἠχροᾶτο εἰς ἀπολογίαν οὐ
χαϑιστάμενος, ἵνα μὴ παροξύνη τὸ πλῆθος, αὐτὸ δὲ
μόνον τοῖς φυλάρχοις προειπὼν, χομίζειν τὰ τῶν φυλῶν
20 ὀνόματα ῥακτηρίαις ἐπιγεγραμμένα' λήψεσθαι γὰρ
ἐχεῖνον τὴν ἱερωσύνην, οὗπερ ἂν 6 Θεὸς ἐπισημήνη τῇ
βαχτηρίᾳ. Δόξαν οὖν, χομίζουσιν οἵ τε ἄλλοι χαὶ
Ἀαρὼν, ἐπιγράψας Λευῖτιν ἐν τῇ βαχτηρίᾳ᾽ καὶ ταύ-
τας Μωῦσῆς ἐν τῇ σχηνῇ τοῦ Θεοῦ χατατίθησι. Τῇ
25 δὲ ἐπιούσῃ προεχόμισε τὰς βαχτηρίας- γνώριμοι δ᾽
ἦσαν, χατασημηναμένων αὐτὰς τῶν τότε ἀνδρῶν, οἴπερ
ἐχόμιζον, xol τοῦ πλήθους. Καὶ τὰς μὲν ἄλλας ἐφ᾽
οὗπερ αὐτὰς σχήματος Μωῦσῇς παρέλαδεν, ἐπὶ τού-
του μεμενηχυίας ἔδλεπον' ix δὲ τῆς ᾿Ααρῶνος βλα-
80 στούς τε χαὶ χλάδους ἀναφύντας ἑώρων χαὶ καρπὸν
ὡραῖον’ ἀμύγδαλα δ᾽ ἦν, ix τούτου τοῦ ξύλου τῆς
βαχτηρίας κατεσχευασμένης. ᾿Εχπλαγέντες δ᾽ ἐπὶ
τῷ παραδόξῳ τῆς θέας, εἰ χαί τισι διὰ μίσους ἦν ὃ
Mec; xal Ἀαρὼν, ἀφέντες τοῦτο θαυμάζειν ἤρξαντο
85 τὴν τοῦ Θεοῦ περὶ αὐτῶν χρίσιν, χαὶ τὸ λοιπὸν, ἐπευ-
φημοῦντες τοῖς δεδογμένοις τῷ Θεῷ συνεχώρουν Ἀα-
ρῶνι χαλϑὺς ἔχειν τὴν ἀρχιερωσύνην. Καὶ ὁ μὲν τρὶς αὖ-
τὸν τοῦ Θεοῦ χειροτονήσαντος βεδαίως εἶχε τὴν τιμήν' ἢ
δὲ τῶν "E6paluv στάσις πολὺν ἀχμάσασα χρόνον τοῦ-
40 τὸν ἐπαύθη τὸν τρόπον.
γ΄. Meo? δὲ πολέμου xal στρατείας τὴν τῶν Λευι--
τῶν ἀφίησι φυλὴν, θεραπεύουσαν τὸν Θεὸν, ἵνα μὴ δι’
ἀπορίαν μηδὲ ζήτησιν τῶν εἰς τὸν βίον ἀναγχαίων
ἀμελοῖεν τοῦ ἱεροῦ, χατὰ βούλησιν δὲ τοῦ Θεοῦ τὴν
45 Χαναναίαν χτησαμένους τοὺς *E6palouc ἐχέλευε χατα-
νεῖμαι τοῖς Λευίταις ὀχτὼ χαὶ τεσσαράχοντα πόλεις
ἀγαθὰς xal χαλὰς, τῆς τε πρὸ αὐτῶν γῆς περιγράψαν-
τας εἷς δισχιλίους πήχεις ἀπὸ τῶν τειχῶν αὐτοῖς ἀνεῖ-
ναι, Πρὸς τούτοις δὲ xal τὸν λαὸν ἐξέταξε τῶν ἐπε-
80 τείων χαρπῶν δεκάτην αὐτοῖς τε τοῖς Λευίταις xol
ἱερεῦσι τελεῖν. Καὶ ἃ μὲν ἢ φυλὴ παρὰ τοῦ πλήθους
λαμθάνει, ταῦτ᾽ ἐστίν. Ἀναγκαῖον δ᾽ ἡγησάμην à
τοῖς ἱερεῦσιν ἴδια παρὰ πάντων γίνεται δηλῶσαι.
δ΄, Τῶν μὲν τεσσαράχοντα χαὶ ὀχτὼ πόλεων τρισ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. Δ. ΚΕΦ. Δ.

[302---40..}

Deum nisi in gratiam Moysis ista facere, liuic autem acce-
ptum referebant, quod Deus adeo illis succenseret et ira-
sceretur, nou tam punitorum iniquitate commotus quam a
Moyse sollicitatus. Et illos quidem periisse dicebant non
ob aliud delictum quam quod Dei cultui et religioni studue-
rint, ipsum vero talium virorum et omnium oplimorum
interitu populum multasse, ut nunquam reus fieri amplius
posset , insuper et fratri indubie confirmatum iret sacerdo-
tium. Posthac enim neminem illud affectaturum esse, quum
aliis id in perniciem ceseisse compererit. Ad hc etiam
cognati exstinctorum multis agebant apud populum, ut
Moysis arrogantiam aliquantulum minuerent : id quod in
suam incolumitatem esset et salutem.

2. Moyses autem , qui et multo ante populum mota cieri
et perturbari resciverat, metuens Be qui rursum res DOvas
molirentur, et magnum aliquod malum accideret , in con-
cionem multitudinem congregavit, et patienter audivit
qua dicerent, nihil jn sui excusationem conatus, ne
vulgus magis irritaretur : hoc solum principibus tribuum
praecepit, ut virgas afferrent tribuum nominibus in
scriptas : illum enim accepturum esse sacerdotium, in
cujus virga signum Deus ediderit. Quod ubi placuil , si-
gnatas attulerunt quum alii, tum Aaron, inscriptum habens
in $ua tribum Levilicam : atque eas Moyses in Dei taberna-
culum deposuit. Sequenti vero die virgas protulit ; facile
enim aguosci poterant , quod essent et a principibus qui eas
adduxerant et a cetero populo notatze. Et ceteras quidem
videbant eadem specie manere qua eas acceperat Moyses,
ex Aaronis autem virga ramos et germina exorta specia
bapt fructusque maturos. Amygdale autem erant , quod ex
eo ligno facta esset virga. Mira vero spectaculi novilate
attoniti, omissis odiis quibus nonnulli tam Moysen quam
Aaronem prosequebantur, in admirationem ferebantur Dei
de ea re judicii : et de cetero, quum non potuerint non iis
applaudere quze Deus decreverat , conceditur Aaroneiu rite
habere sacerdotium. Et illi quidem ter divinitus eleclo
stabilis mansit dignitas; Hebraeorum autem seditio, que
longo viguerat tempore , lioc modo conquievit.

3. Moyses vero tribum Leviticam bellorum et expeditio-
nura immunem esse sivit Dei ministerio dicatam, ne forte
rerum inops et in parandis ad vitam necessariis occupata sa-
crorum curam negligeret; ac mandavit Hebreis ut, quum
Deo volente terram Chananseam possiderent , urbes duode-
quinquaginta preeclaras et eximias Levitis distribuerent, et
agrum pro monibus ad cubitos bis mille in circuitu iis as-
signarent. Adhec autem et populo imperavit ut annui fructus
decimas ipsisque Levitis et sacerdotibus penderen& Alque
hzec quidem sunt quie accipit heec. tribus ἃ populo. Neces-
sarium autem duxi, qua ab omnibus collata sacerdotum
propria sint declarare.

4. Ex quadraginta quidem et octo civitatibus jussit ut

t

[iys.)

χαίδεκα παραχωρῆσαι τοὺς Λευίτας αὐτοῖς mpocí-
cr, xat τῆς δεχάτης ἧς παρὰ τοῦ λαοῦ χατ᾽ ἔτος
λαμῥάνουσι δεχάτην αὐτοῖς ἀπομερίζειν. — "Ec δὲ
ix19/&, τὸν λαὸν δίκαιον τῷ Θεῷ πάντων τῶν ix τῆς
" τῆς φυομένων χαρπῶν ἐπιφέρειν’ xal τῶν τετραπόδων
à τῶν εἷς τὰς θυσίας νενομισμένων τὸ γεννηθὲν πρῶ--
tw, ἂν ἄρσεν ἢ, χαταῦῦσαι wapac/fiv τοῖς ἱερεῦσιν,
ὅστε αὐτοὺς πανοιχὶ σιτεῖσθχι ἐν τῇ ἱερᾷ πόλει" τῶν δ᾽
οὐ νενομισμένων ἐσύίειν παρ᾽ αὐτοῖς χατὰ τοὺς πατρίους
Ιο νόμους τοὺς δεσπότας τῶν τιχτομένων σίχλον xal
ἥμισυ αὐτοῖς ἀναφέρειν, ἀνθρώπου δὲ πρωτοτόχου
πέντε σίχλους. vat δὲ ἀπαρχὰς αὐτοῖς xal τῆς τῶν
προδάτων χουρᾶς, τούς τε πέττοντας τὸν σῖτον xal
ἀρτυκοιουμένους τῶν πεμιλάτων αὐτοῖς τινα χορηγεῖν.
5 Ὅσοι δ᾽ ἂν αὐτοὺς καθιερῶσιν εὐχὴν πεποιημένοι, (Na-
ζχραῖοι δ᾽ οὗτοι χαλοῦνται, χουῶντες χαὶ οἶνον οὐ προσ-
φερόμενοι.) τούτων, ὅταν τὰς τρίγας ἀφιερῶσιν ἐπὶ
busta τε δρῶσι, τὰς χουρὰς νέμεσθαι πρὸς τοὺς ἱερέας.
Καὶ οἱ χορύᾶν αὑτοὺς ὀνομάσαντες τῷ Θεῷ (δῶρον δὲ
3 vro σημαίνει χατὰ ᾿Ελλήνων γλῶτταν) βουλομένους
ἐτίεσθαι τῆς λειτουργίας τοῖς ἱερεῦσι χαταβξάλλειν
ἀργύριον, γυναῖχα μὲν τριάχοντα σίχλους, ἄνδρα δὲ
τεντήχοντα " ὅσοι δ᾽ ἂν ἐνδεέστερα τῶν ὡρισμένων
ἔχωσι χρημάτων, τοῖς ἱερεῦσιν ἐξεῖναι περὶ τούτων ὡς
s βούλονται δοχιαάσαι. Εἶναι δὲ xal τοῖς χατ᾽ οἶχον
θύουσιν, εὐωχίας ἕνεχα τῆς αὐτῶν, ἀλλὰ μὴ θρησχείας,
ἀνάγχην χομίζειν τοῖς ἱερεῦσιν ἥνυστρόν τε xal χελύ--
γον xal τὸν δεξιὸν βραχίονα τοῦ θύματος. Καὶ τοῖς
μὲν ἱερεῦσι Μωῦσῇς τοσαύτην, πάρεξ ὧν ὑπὲρ ἅμαρ-
ἡ τημάτων θύων 6 λαὸς δίδωσιν αὐτοῖς, ὡς ἐν τῇ πρὸ
ταύτης βίδλῳ δεδηλώχαμεν, εὐπορίαν ἐπενόησε. Πάν-
των δὲ τῶν τοῖς ἱερεῦσι τελουμένων χοινωνεῖν διέταξε
χαὶ τοὺς οἰχέτας, καὶ θυγατέρας xai vuvaixac, ἔξω
τῶν ὑπὲρ ἁμαρτημάτων ἐπιφερομένων θυσιῶν᾽ ταύ--
51x γὰρ ἐν τῷ ἱερῷ μόνοι δαπανῶσιν οἱ ἄρρενες τῶν
ἱερέων αὐθημερόν.
ε΄. Ὡς δὲ ταῦτα μετὰ τὴν στάσιν Μωῦσῆς διέτα -
iw, ἄρας μετὰ πάσης τῆς στρατιᾶς ἐπὶ τοὺς τῆς ᾿Ιδου-
μαίας ὅρους ἦλθε. Καὶ πρέσδεις πρὸς τὸν βασιλέα
4 τῶν Ἰδουμαίων πέμψας ἠξίου δίοδον αὐτῷ παρασχεῖν,
πίστεις, ἃς αὐτὸς ἐθέλοι λαθεῖν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἀδιχὴς
θήσεσθαι, δώσειν ὁμολογῶν, ἀγοράν τε τῷ στρατῷ γο-
ρηγῆφαι, εἰ χαὶ τιμὴν τοῦ ὕδατος αὐτοὺς χελεύσειε χα-
ταδαλεῖν. Ὃ δ᾽ οἷς ἐπρεσδεύσατο Μωῦσῆς οὐχ ἀρε-
ὦ σχύμενος, οὐδὲ συγχωρῶν τὴν δίοδον, ἔνοπλον τὴν

«τρατιὰν ἀγαγὼν προαπήντα τῷ Moo? κωλύσων |

αὐτοὺς, εἰ τολμήσειαν βίᾳ περαιοῦσθαι. Καὶ Μωῦσῆς
(ἄρχειν γὰρ μάχης οὐ συνεβούλευσεν 6 Θεὸς χρωμένῳ)
τὴν δύναμιν ὁπανῆγε, διὰ τῆς dpi xou ἐχπεριιών.

ς΄, Τότε δὴ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ Μαριάμμην τε-
λευτὴ τοῦ βίου χαταλαμθάνει, τεσσαραχοστὸν ἔτος πε-
πληρωχυῖαν ἀφ᾽ οὗ τὴν Αἴγυπτον χατέλιπε, μηνὸς δὲ
Ἑανθιχοῦ νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην. Θάπτουσι δὲ αὐ-
τὴν δημοσία πολυτελῶς ὑπέρ τινος ὅρους, ὃ χαλοῦσι

ANTIQ. JUD. LIB. 1V. CAP. IV.

[14—20.] 131

LeviUe concederent eis tredecim, et decimarum a populo
quofannis acceptarum decimas ipsis impertirent. Preterea
autem sancivit at populus primitias frugum omnium e terra
nascentium Deo offerret, et ex quadropedibus , quee macti-
re fas est, primogenitum, si masculum fuerit, immolandum
sacerdotibus adducat , ut eo cum familiis vescantur in urbe
sacra. Al proeisquae comedere patria lex vetat, dominum
fuetus sesquisiclum dependere precepit, pro homine vero
primogenito siclos quinque. Deberi eis etiam volttit pri-
mitias lonsurae ovium; et uf triticum plosentes panemque
conficientes de quavis massa libum eis praeberent. Qui
vero voto concepto semetipsos Deo consecrant, (Nazarei
quidem isti appellantur, comam nutrientes et vino absti-
pentes,) horum tonsuras, quum ciesariem sacrificio adhibito
dedicant , sacerdotibus dari placuit. Item qui semet cor-
ban Deo nuncuparunt (hoc autem, si ex Hebrzeo interpre-
teris, donum, signiticat) quum ἃ ministerio, cui semet
devoverant, liberari gestient, saferdotihus pecuniam
numerare snandavit , mulierem quidem sielos triginta,
virum autem quinquaginta : quibus vero non tantum sup-
petit pecuniae , hos sacerdetum arbitrio relinquendos, Por-
ro 8j quis domi sacra faciat ad privatum epulum, non ob
cultuni divinum, necesse babet sacerdotibus offerre oma-
sum, pectusculum armumque pecoris dextrum. — Atque
hanc quidem Moyses rerum abundantiam sacerdotibus con-
stituit , prseter ea que ex victimis pro populo piacularibus
illis obveniunt , prout in libro proxime prsecedente declara.
vimus. Ex iis autem omnibus, quse sacerdotibus tribuere
solenne est, ut famuli, filij, et uxores particliparent,
edixit, iis hostiis exceplis, qux» pro peccatis offeruntur :
has enim soli e sacerdotum familia masculi eodem die im
templo absumunt.

5. Hiec autem quum Moyses post seditionem constituis-
set, casira movens cum omnibus copiis et exercitu ad
Idumaee limites pervenit : ac, missis ad regem Idumseo-
rum legatis, petebat ut per suos fines ipsum ire pateretur,
cautiones quascunque accipere libuerit daturum pollicens,
se ab omni injuria et malelicio temperaturos ; praeterea fo-
rum rerum venalium suis exbiberi poscebat, persoluturus
vel aque pretium, si rex ila juberet. Ille vero, quuin ea,
de quibus Moyses legationem miserat, sibi displicerent,
noluit iter concedere , sed cum armatis copiis Moysi obviam
curri , eos prohibiturus si se invito transire coparentur.
Moyses itaque (nam ei oraculum sciscifanti auctor erat
Deus ne pugnam auspicaretur) exercitum subduxit, circuiiu
per desertum iler facturus.

6. Eo eiiam tempore Mariamma ejus soror diem obiit

supremum , anno quadragesimo completo ex quo JEgyptum
reliquerat, mensis Xanthici neomenia secundum lunam.

Eam autem , magnifico funere elatam , sumptu publico ae-

——— —MM———— ——— -.- ὦ -...-..-

122 (nem:.)

Σίν’ xai πενθήσαντα ἐπὶ τριάχοντα ἡμέρας τὸν λαὸν
ἐχάθηρε Μωῦσῆς τούτῳ τῷ τρόπῳ. Μόσχον θήλειαν,
ἀράτρου μὲν xai γεωργίας ἄπειρον, ὁλόχληρον δὲ, ξαν-
θὴν πᾶσαν, μιχρὸν ἄπωθεν τοῦ στρατοπέδου προαγα-
δ γὼν εἰς χωρίον χαθαρώτατον, ὃ ἀρχιερεὺς ἔθυσέ τε xol
τοῦ αἵματος ἑπτάχις ἔρρανε τῷ δαχτύλῳ ἀντιχρὺ τῆς
σχηνῆς τοῦ Θεοῦ: ἔπειτα καιομένης ὡς εἶχεν ὅλης τῆς
δαμάλεως σὺν τῇ topi xal τοῖς ἐντὸς ξύλον χέδρινον
elc μέσον ἐμβάλλουσι τὸ πῦρ xai ὕσσωπον χαὶ φοινι-
10 χτὸν ἔριον. Συναγαγὼν δ᾽ αὐτῆς ἅπασαν τὴν τέφραν
ἁγνὸς ἀνὴρ χατατίθησιν εἰς “χωρίον. χαθαρώτατον.
Τοὺς οὖν ἀπὸ νεχροῦ μεμιασμένους , τῆς τέφρας ὀλίγον
εἷς πηγὴν ἐνιέντες χαὶ ὕσσωπον, βαπτίσαντές τε χαὶ
τῆς τέφρας ταύτης εἰς πηγὴν, ἔρραινον τρίτη τε χαὶ
16 ἑδδόμη τῶν ἡμερῶν, xal xa apo! τὸ λοιπὸν ἦσαν.
Τοῦτο δὲ xai κατελθοῦσιν εἰς τὰς χληρουχίας προσέ-
ταξε ποιεῖν.
ζ΄. Μετὰ δὲ τὴν ἐπὶ τῷ πένθει τῆς ἀδελφῆς τοῦ
στρατηγοῦ χάθαρσιν τοιαύτην γενομένην ἀπῆγε τὴν
30 δύναμιν διὰ τῆς ἐρήμου xal τῆς ᾿Ἀραδίας. ᾿Ελθὼν δ᾽
εἷς γωρίον ὃ μητρόπολιν αὐτῶν Ἴραδες νενομίχασι,
πρότερον μὲν Ἴρχην λεγομένην, Πέτραν δὲ νῦν ὀνο-
μαζομένην' ἐνταῦθα, ὑψηλοῦ περιέχοντος ὄρους αὐτὸ,
ἀναδὰς ᾿Ααρὼν ἐπ᾽ αὐτὸ, Μωῦσέως αὐτῷ δεδηλωχότος
25 ὅτι μέλλοι τελευτᾶν, ἅπαντος τοῦ στρατεύματος ὁρῶν-
τος, (κάταντες γὰρ ἦν τὸ χωρίον, ) ἀποδύεται τὴν dp qu
ρατιχὴν στολὴν, xal παραδοὺς αὐτὴν ᾿Ελεαζάρῳ τῷ
παιοὶ, πρὸς ὃν διὰ τὴν ἡλικίαν ἢ ἀρχιερωσύνη παρα-
Ὑίνεται, θνήσχει τοῦ πλήθους εἰς αὐτὸν ἀφορῶντος,
30 τῷ μὲν αὐτῷ τελευτήσας ἔτει, ᾧ καὶ τὴν ἀδελφὴν ἀπέ-
ὄαλε, βιοὺς δὲ ἔτη τὰ πάντα τρία πρὸς τοῖς εἴχοσι xal
ἔχατόν. ᾿Αποθνήσχει δὲ χατὰ σελήνην νουμηνία,
μηνὸς ὄντος παρὰ μὲν ᾿Αθηναίοις “Ἑκατομθαιῶνος χα-
λουμένου, Λῴου δὲ παρὰ Μαχεδόσιν, "A66& δὲ παρ᾽
36 "E6paiot.

ΚΕΦ. Ε΄.

Πένθος δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ τοῦ λαοῦ τριαχονθήάμερον ἄγον--
τος, ἐπεὶ τοῦτ᾽ ἐλώφησεν,͵ ἀναλαβὼν ἐχεῖθεν Μωῦσῆς
τὸν στρατὸν, παρῆν ἐπὶ ποταμὸν ᾿Αρνῶνα, ὃς, ix τῶν
τῆς Ἀραδίας ὀρῶν δρμώμενος xal διὰ πάσης ἐρήμου

40 ῥέων, εἰς τὴν ᾿Ασφαλτῖτιν λίμνην ἐχδίδωσιν, δρίζων τήν
τε Μωαόῖτιν xol ᾿Αμωρῖτιν. I7, δ᾽ αὕτη καρποφόρος
x«t πλῆθος ἀνθρώπων τοῖς παρ’ αὐτῆς ἀγαθοῖς ἱχανὴ
τρέφειν. Πρὸς οὖν Σιχῶνα, τὸν βασιλεύοντα τῆς γώ-
ρας ταύτης, ἀπέστειλε Μοωῦσῆς, τῷ ) στρατῷ δίοϑον ai-

46 τῶν ἐφ᾽ αἷς ἂν θελήσειε πίστεσιν, ὥστε μηδὲν ἀξδιχη-
θῆναι μήτε τὴν γῆν μήτε τοὺς ἐνοικοῦντας ὧν Σιχὼν
ἐχράτει, τοῖς τε κατὰ τὴν ἀγορὰν χρῆσθαι πρὸς τὸ
ἐχείνων λυσιτελὲς, εἰ χαὶ τὸ ὕδωρ αὐτοῖς πιπράσχειν
ἐθέλοιεν. X χὼν δ᾽ ἀρνούμενος ὁπλίζει τὸν οἰχεῖον

50 στρατὸν, xal τοὺς "E6pxiou; διαθαίνειν τὸν Ἀρνῶνα
χωλύειν ἑτοιαύτατος ἦν.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ ΒΙΒΛ. Δ. ΚΕΦ. Ε.

[207 — 216.]

peliverunt super quodam monte qui Sin appellatur; popu-
lumque, quum ipsam per triginta dies luxissent, Moyses
lioc modo lustravit. Juvencam, arationis et agriculture
laborum expertem, integro corpore, totam flavam,
paululum extra castra educens pontifex, ín loco puris-
simo cam immolavit ejusque sanguinem septies digito
aspersit Dei versus tabernaculum : deinde, solida ju-
venca ita ut procubuit cum pelle ac intestinis ardente,
ligoum cedrinum medium in ignem injiciunt, simulque
hyssopum et lanam coccineam. Hujus autem cinerem uni-
versum homo purus colligit et in locum mundissimum re-
ponit. Paulum ilaque hujus cineris in fontem immittentes
cum hyssopi ramulo, ejusdemque cinería aliquantulum in
aquam immergentes , a mortuo pollutos die tertia et septima
conspergebant, et sic pro mundis in posterum habebantur.
Atque hoc ipsum , quam in terram sorte possidendam deve-
nirent, servari pra:cepit.

7. Postquam vero exercitus, sororem ducis lugendo fu-
nestus , hoc modo lustratus erat, eum cum copiis omnibus
duxit Moyses per solitudinem et Arabiam. Quumque ve-
nisset ad locum , quem Arabes metropolim suam putaruni,
(qui prius quidem Arce nominatus est, nunc vero Petra
appellatur,) illic, quum Zocus cireumdaretur monte excelso,
Aaron in verticem asceridens , praemonitus a Moyse quod
moriturus esset , in conspectu totius exercitus (declivis enim
locus erat) stolam pontificalem exuit, ipsamque tradens
Eleazaro filio, ad quem setatis praerogativà pertinebat sa-
cerdotium, vita decedit, populo iuspectante, moriens qui-
dem eo ipso anno, quo sororem amisit, quumque annos cen-
tum complesset et viginti tres. Dies autem obitus incidit
in mensis initium secundum lunam, mensis ejus qui
Atheniensibus quidem Hecatombieon dicitur, Macedonibus
autem Lous , Hebraeis vero Abba.

CAP. V.

At quum finitus esset luctus , populo eum per triginta dies
deplorante , Moyses , inde cum exercitu proficiscens , castra
admovet ad (fluvium Arnonem, qui ex Arabia montibus or-
tum ducens el totam solitudinem evagatus in Asphaltitin
paludem influit, terram Moabitin et Amorilin distermi-
nans. Tellus autem ista frugifera est, atque ex se salis
fructoum suppeditat ad alendam hominum multitnidinem.
Hinc ad Siclionem, illa regione dominantem, misit legatos
Moyses , oratum ut sibi liceret per illius fines exercitum
traducere, cautionibus quascunque vellet adhibitis , ut sibi
nihil foret quidquam injuriee, nec agri ejus detrimenti ali-
quid caperent, nec qui sub ejus ditione sint incola : seque
rerum venalium foro in eorum commodum usuros , etiamsi
vel aquam vendere ipsis voluerint. Sichon vero transitum
negans copias suas armatas educit, et se quammaxime com-
parabat ut Hebraeos ab Arnone trajiciendo prohiberet.

(47,148)

B. Μωῦσῆς δὲ, δρῶν πολεωίως αὐτοῖς τὸν 'Auop-
ραῖον διαχείμενον, οὔτε περιφρονούμενος ἀνέχεσθαι
εἶν ἔγνω, xal τοὺς 'E6palouc τῆς ἀπραξίας xal τῆς
t αὐτὴν ἀπορίας, 09 ἧς στασιάσαι τε πρότερον αὖ-
5 tci; συνέπεσε xai τότε δυσχύλως εἶχον, ἀπαλλάξαι δια-
Tro, ἤρετο τὸν Θεὸν εἰ πολεμεῖν αὐτῷ δίδωσι. Τοῦ
i Θεοῦ xai νίκην ἀποσημήναντος, αὐτὸς θαρσαλέως

. ^ A “-
Ej: πρὸς τὸν ἀγῶνα, xai τοὺς στρατιώτας παρώρμα,
yv» αὐτοὺς ἀξιῶν τῆς τοῦ πολεμεῖν ἡδονῆς ἀπολαύειν,
ιν ὅτ᾽ αὐτῇ συγχωρεῖ χρήσασθαι τὸ θεῖον. Οὐ δ᾽ ἧς ἐπό-
, ,
ρων ἐξουσίας λαβόμενοι xal τὰς πανοπλίας ἀναλαθόν-
τες εὐθέως ἐχώρουν εἰς τὸ ἔργον. Ὁ δὲ ᾿Αορραῖος
E * “-
οὐκέτ᾽ ἦν ἐπιόντων διοῖος αὑτῷ, ἀλλ᾽ αὐτός τε χατε-
. 7 A « 6 , ὶ J 2 e ,
τλάγη τοὺς E6paíouc xal ἢ δύναμις αὐτοῦ παρέχουσα
1; θᾶττον αὑτὴν εὔψυγον εἶναι δοκεῖν, τότ᾽ ἀπηλέγχθη
4 ,

-:295mu£vn. Τὴν πρώτην ouv σύνοδον οὐχ ὑπουεί-

-- ^ n A € ,ὔ L4
γαντες ἀντιστῆναι xal δέξασθαι τοὺς 'Eboaiouc, τρέ-
covtat, τοῦτ᾽ αὐτοῖς σωτηρίαν ὑπολαδόντες μᾶλλον 1)
τὸ μάχεσϑαι παρέξειν. 'E02020uv γὰρ ταῖς πόλεσιν

᾿ς - Yo 5M -
xim ὀχυραῖς, παρ᾽ ὧν οὐδὲν αὐτοῖς ὄφελος ἦν εἰς
, ^. th. I ἢ € 2 NI 2

τιύτας συνδιωχθεῖσιν. “Εἰ ραῖοι γὰρ, ὡς ἐνδόντας αὖ-

ἢ *- 5^5 ᾿ PU $9 7
«τς εἶξον, εὐθὺς ἐνέχειντο, xal παραλύσαντες αὐτῶν
τὸν xócuov εἰς φόδον κατέστησαν. — Kal ol μὲν ἀπορ-

[4 LI e € NÀ ji ,
:αυέντες ἔφευγον ἐπὶ τῶν πόλεων, οἱ ὃε πρὸς τὴν δίω-
3 ^ "

5 ἣν οὖχ ἔχαμνον, ἀλλ᾽ οἷς προπεπονήχεσαν προσεπιτα-
λαιπωρῇσαι προσθέμενοι, καὶ σφενδονᾶν τε ἄριστοι
τυγχάνοντες καὶ πᾶσι τοῖς ἑχηδόλοις δεξιοὶ χρῆσθαι,
^ ^ Ὕ ^ ^s “
δὰ τὴν ὅπλισιν οὖσαν εὐσταλῇ χοῦφοι πρὸς τὸ διώχειν
ἕντες, υετέθεον τοὺς πολεμίους, xal τοὺς πορρωτάτω
x τῷ συλλητθῆναι γεγονότας ταῖς σφενδόναις χαὶ τοῖς
-πξεύμ σι χατελάμόανον. Φόνος τε οὖν γίνεται πο-
-4 H , H / ^ 7 vy
»ὺς xai τραύμασιν ἐπόνουν οἱ διαφεύγοντες. — Exa-
νον δὲ ἐπὶ δύγει μᾶλλον T, τινι τῶν πολεμικῶν, (καὶ γὰρ
ὥρα θέρους ἦν,) καὶ ἐπιθυμία τοῦ πιεῖν ἐπὶ ποταμὸν
-ς πλείους χαταραχθέντας, καὶ ὅσον συνεστραμμένον
* , ie A i / , N à
ἔφυγε, περιστάντες ἔδχλλον xal πάντας αὐτοὺς dxov-
τὔοντες ἅμα xa τοξεύοντες διέφθειρον. ᾿Αποθνήσχει
αὐτῶν xai Σιχὼν ὁ βασιλεύς. ἝἙδραῖοι δὲ νεχροὺς

f ἔλαθον, καὶ πολλὴν ἀφθονίαν τῶν

Lj b 1

ἐσκύλευον xaX λείαν
€x γῆς εἶχον, μεστῆς ἔτι τῶν καρπῶν ὑπαρχούσης.
Καὶ διεξήει πᾶσιν ἀδεῶς τὸ στράτευμα προνομῇ χρώ-
asvov, ἁλισχομένων xal τῶν πολεμίων" οὐδὲν γὰρ παρὰ
τούτων ἦν ἐμπόδιον, τοῦ ἀαγίαου παντὸς ἀπολωλότος.
᾿λμορραχίους μὲν οὖν τοιοῦτο πάθος χατέλαθεν, οὔτε φρο-
ονῆται δεινοὺς οὔτε ἀγαθοὺς χατὰ τὸ ἔργον γεγονότας"
Ἕδρατοι δὲ τὴν ἐχείνων γῆν παρελάμθανον. Ἔστι δὲ
γωρίον ὃ τριῶν μεταξὺ ποταμῶν χείμενον ὅμοιον νήσῳ
τὴν φύσιν ὑπάρχει, τοῦ μὲν ᾿Αρνῶνος ἀπὸ μεσνα ρίας
δρίζοντος αὐτὸ; Ἰχδάχγου 5 τὴν ἀρχτῴαν αὐτοῦ πλευ-
se ρὰν περιγράφοντος, ὃς εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν ἐχ-
βάλλων ἐκείνῳ xo τοῦ ὀνόματος μεταδίδωσι τὰ μέν-
τοι γε πρὸς τῇ δύσει τοῦ χωρίου περίεισιν αὐτὴν "Iop-
ξάντ,ς.

τ΄. Οὕτως οὖν ἐχόντων τῶν πραγμάτων, ἐπιτίθεται

ANTIQ. JUD. 118. IV. CAP. V.

[210,211.] 123

2. Moyses autem, quum animadvertissel Amorrlieeum
hostili in ipsos animo esse, haud ferendum contemptum ra-
tus est, secumque statuens Hebraeos liberare ab inertia,
adeoque ab inopia, propter quam antea in seditionem in-
ciderant, et quam tunc difficulter adinodum ferebant, con-
suluit Deum an ipsum armis dimicare pateretur. Dco vero
annuente et victoriam adeo pollicente, magna cum fiducia
ad certamen se accinxit, militibusqueanimos accendit, nunc
eos monens pugnandi cupiditatem explere, quum Deus ea
uti illis concesserit. Illi vero accepta quam desiderarant po-
testate armisquesumptis ad pugnaimn ineundam properabant.
Amorrhzeus autem, quum illi ingruerent, non erat amplius
sui similis; sed et ipse timore perculsus est ad conspectum
Illebreeorüm , οἱ exercitus ejus, qui ita se prius gerebat ut
fortiter animatus esse videretur, tnnc se perterritiim osten.
dit. Primo itaque congressui non ausi resistere, impetumve
Hebraeorum excipere, terga vertunt, lioc potins modo sue
se saluti. consulturos esse existimantes, quam praelium
Munitis enim urbibus plurimum fidebant,
que illis, in eas vi compulsis, nihil profuturze erant. He-
brai namque, ut eos cedere deprelienderunt, sine mora
illis instabant, solutisque eorum ordinibus in formidinem
eonjiciebant, Et illi quidem, perfracta acie fuga sese in
urbes recipiebant, Iebra'í autem non segnes eranl nec
defessi in persequendo , verum iis, quihus ante fatigati fue-
rant, perseverantiam adjicienles, quum essent fandilores
oplimi et cnjuscunque e longinquo jaculationis periti , ideo-
que propter armaturam leviorem ad insequendum agiles
et expediti, cursu adeequabant hostes, et eos, qui longius
aufugerant quam ot comprehendi potuerint, fundis el ja-
culis asseqnebantur. Multa itaque czedes facta est et effu-
gientes vulneribus laborabant. Vexabat antem eos sitis
magis quam hostium aliquis, (erat enim restatis tempus,) et
quamplurimos , desiderio potus ad fluvium deturbatos , et
quotquot densis agminibus fugerant, circumstantes telis
petebant , eosque jaculis simul et sagittis ferientes omnes
occidebant. Sichon etiam rex eorum occidit. Hebr:ri
autem czesos spoliabant preedamque agebant, ac terra illis
rerum omnium copiam suppeditabat, quod adhuc magna
vis frugum in agris superesset; insuper et milites ubique
sine metu , captis oronibus qni hostilia minitabantur, pabu-
latum egressi sunt : nibil enim iis impedimento erat,
quum qui arma ferre posset quisque occubuisset in preelio,
Atque hujusmodi quidem calamitas illata est Amorrhzis
qui nec consilio prudenter, nec armis fortiter sunt usi, He-
breei vero terram eorum acceperunt, Est autem regio tres
inter fluvios sita , insule plane similis , Arnone quidem , qua
meridiem spectat ;eam claudente, Jabaccho vero latus ejus
septentrionale ambiente, qui in Jordanem fluvium sese exo-
herans nomen suum amittit : at quod reliquum crat terra
ad occasum , illud Jordanes alluit.

3. Quum res ita se baberent, Israelitis bellum movet

commitlendo.

-—-—

124 (5,19)

τοῖς Ἰσραηλίταις ΓὭγης, ὁ τῆς Γαλαδηνῆς xol Γαυλα-
νίτιδος βασιλεὺς, στρατὸν ἄγων, καὶ σπεύδων μὲν ὡς
ἐπὶ συμμαχίαν τὴν Σιγῶνος φίλου τυγχάνοντος, εδρὼν
δὲ ἐχεῖνον ἤδη προαπολωλότα, χαὶ οὕτως ἔγνω τοῖς
5 Ἑ θραίοις slc μάχην ἐλθεῖν, περιέσεσθαί τε νομίζων χαὶ
τῆς ἀρετῆς αὐτῶν διάπειραν βουλόμενος λαθεῖν. Δια-
μαρτὼν δὲ τῆς ἐλπίδος αὐτός τε ἀποθνήσχει κατὰ τὴν
μάχην xxl σύμπας ὃ στρατὸς αὐτοῦ διαφθείρεται.
Μωῦσῆς δὲ τὸν ποταμὸν "IdÓaxyov περαιωσάμενος
to διεξήει τῆς Ὥγου βασιλείας, τάς τε πόλεις χαταστρε-
φόμενος χαὶ χτείνων πάντας τοὺς ἐνοιχοῦντας, οἷ xal
πλούτῳ διέφερον πάντων τῶν ἐχείνῃ ἠπειρωτῶν, δι
ἀρετὴν γῆς xai πλῆθος χρημάτων. "Qn δὲ μέγεθός
τε χαὶ χάλλος ἦν οἷον ὀλίγοις. σφόδρα" ἦν δὲ χατὰ χεῖρα
15 γενναῖος ὃ ἀνὴρ, ὡς ἴσα τὰ τῶν ἔργων εἶναι τοῖς τοῦ
μεγέθους χαὶ τῆς εὐπρεπείας πλεονεχτήμασι, Τὴν δ᾽
ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὸ μέγεθος ἐτεχμηριώσαντο χλίνην αὖ-
τοῦ λαθόντες ἐν ἹῬαθαθᾶ πόλει τῶν. βασιλείων τῆς
᾿Ἀμμανίτιδος, τῇ μὲν χατασχευῇ σιδηρέαν, τεσσάρων
20 δὲ πηχῶν τὸ εὖρος, μήκει δὲ τοῦ διπλασίονος ἑνὶ πή-
χει μείζονα. Τούτου τοίνυν πταίσαντος, οὐχ εἰς τὸ
παρὸν μόνον τοῖς Ἑδραίοις ἐπέδωχε τὰ πράγματα,
ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον ἀγαθῶν αὐτοῖς αἴτιος ἀποθα-
νὼν ὑπῆρξε. Καὶ γὰρ πόλεις ἑξήχοντα λαμπρῶς πάνυ
35 τετειχισμένας ὑποτελεῖς ἐχείνῳ παρέλαθον, xal λείαν
πολλὴν ἰδίᾳ τε χαὶ δημοσίᾳ πάντες εὐπόρησαν.

ΚΕΦ. G.

Μωῦσῆς μὲν οὖν στρατοπεδεύει, ἀγαγὼν τὴν δύνα-

μιν ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην, χατὰ τὸ μέγα πεδίον Ἱεριχοῦντος
ἀντικρύ. Πόλις δ᾽ ἐστὶν εὐδαίμων αὕτη, φοίνιχάς τε
80 φέρειν ἀγαθὴ χαὶ βάλσαμον νεμομένη. Ἤρχοντο δὲ
φρονεῖν ἐφ᾽ ἑαυτοῖς μέγα οἱ ᾿Ισραηλῖται xal τὴν πρὸς
τοὺς πολέμους ἐπιθυμίαν ὑπερέτεινον. Καὶ Μωῦύσῆς
ὀλίγων ἡμερῶν θύσας χαριστήρια πρῶτον τῷ Θεῷ,
καὶ τὸν λαὸν εὐωχήσας, μέρος τι τῶν ὁπλιτῶν ἐξέπεμψε,
35 δηώσοντας τὴν Μαδιανιτῶν γὴν χαὶ τὰς πατρίδας αὐ-
τῶν ἐχπολιορχήσοντας, Τοῦ δ᾽ ἐχπολεμωθῆναι πρὸς
αὐτοὺς αἰτίαν ἔλαδε τοιαύτην.
β΄. Βάλαχος ὃ τῶν Μωαδιτῶν βασιλεὺς, φιλίας αὐτῷ

πατρῴας οὔσης xal συμμαχίας πρὸς Μαδιανίτας, ἐπεὶ -

40 τοὺς Ἰσραηλίτας τοσοῦτο φυομένους ἑώρα χαὶ περὶ τῶν
αὑτοῦ πραγμάτων λίαν εὐλαδὴς ἦν, (xo γὰρ οὐδ᾽ ἐπέ--
fuco γῆν ἄλλην οὐ πολυπραγμονεῖν τοὺς "E6paíouc,
ἀπηγορευχότος τοῦ Θεοῦ, χτησαμένους τὴν Χαναναίων,)
xai θᾶττον ἢ φρονιμώτερον ἐγχειρεῖν ἔγνω τοῖς λόγοις.

4» Καὶ πολεμεῖν μὲν ἐπὶ ταῖς εὐπραγίαις θρασυτέροις γε--
γενημένοις ὑπὸ τῆς χαχοπραγίας χατειλημμένοις οὐχ
ἔχρινε, χωλῦσαι δὲ, εἰ δύναιτο, γενέσθαι μεγάλους, λο-
γιζόμενος καὶ πρεσθεῦσαι πρὸς Μαδιανίτας ónio αὐτῶν.
Οἱ δὲ (ἦν γάρ τις ἀπὸ Εὐφράτου Βάλαμος, μάντις ἄρι-

bu στὸς τῶν τότε xal πρὸς αὐτοὺς ἐπιτηδείως ἔχων) πέμ-
πουσι μετὰ τῶν Βαλάχου πρέσδεων ἄνδρας τῶν παρ᾽
αὐτοῖς ἀξιολόγων, παραχαλέσοντας τὸν μάντιν ἐλθεῖν,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Δ. ΚΕΦ. ς.

[311-212

Oges , Galadenzset Gaulanitidis rex , exercitum ipse ducens,
et festinans quidem ut suppetias ferret Sichoni, amico suo
et socio : comperto autem quod is jam exstinctus occidis-
set, nihilominus ipsi constitutum erat eum Hebraeis armis
dimicare, non dubitanti quin vinceret illos , Yolentique vir-
tutis eorum periculum facere. De spe vero sua decidens
et ipse in proelio perit et exercitus ejus ad unum interimitur.
Moyses autem, Jabaccho fluvio trajecto, Ogis regnum pera-
grabat, et urbes evertens et incolas omnes ferro perimens ,
qui cunctos istius terre incolas divitiis superabant, quum
ob soli fertilitatem, tum ob facultatum abundantiam. Ogi
vero ea erat magnitudo et pulcritudo qualis paucis admo.
dum contigit ; erat etiam vir ille manu adeo strenuus, ut
preclara ejus facinora responderint staturae proceritati et
formae decori prescellenti. De viribus autem ejus et am-
plitudine conjecturam fecerunt ex cubili io Rabatha urbe
regia Ammanitidis capto, e ferro quidem fabricate, in lati-
ludinem autem quattuor cubitos patente, longitudine vero
uno cubito duplici illa mensura majore. Eo itaque ca-
dente, Hebreis non solum in presens res feliciter cesse-
runt , sed in reliquum tempus iis bene vertebat illius mors.
Urhes enim sexaginta egregie munitas, ejus imperio sub-
jectas, ceperunt, multlamque predam et seorsum einguli
et communiter omnes adepti sunt.

CAP. VI.

Moyses itaque, exercilum ducens Jordanem versus, in
magna planitie e regione Hierichuntis castra metatur. Illa
autem urbe est opulenta, palmarum feracissima et balsami
copia abundans. Jamque cceperunt Israelit: animis ef.
ferri et insolito pugnandi desiderio flagrare. Ac Moyses,
quum per aliquot dies victimas pro gratiarum actione Deo
prius immolassel οἱ populum epulis excepisset, copiarum
partem ad Madianitarum terram popnlandam vastandamque
einisit, et ad patrias eorum urbes expugnandas. Bellum
autem iis intulit ex hujusmodi causa.

2. Balacus Moabitarum rex , paterna amicitia et societate
cum Madianitis junctus , ubi Israelitas tantopere invaluisse
viderat, de regno etiam suo in magna erat sollicitudine,
non enim audiverat Israelilas terram aliam nop queesituros
esse, vetante hoc Deo, posiquam Chanansetwe posses-
siopem adepti essent,) ideoque celerius quam prudentius
statuit eos artibus et fallaciis aggredi. Εἰ pugnare quidem
contra eos prospero rerum successu elatos, et qui ex ad-
versis animos majores sumpserant, haud sibi commodum
judicavit , sed prohibere, quantum in se erat, ne potentio-
res evaderent, id sibi faciendum censens, ut legatos ad
Madianitas de lis mitteret. 111} vero, quod esset Balamus
quidam ab Euphrate, vates eo tempore preestantissimus ct
cum iis necesssitudine junctus , cum Balaci legatis mittunt
etiam de suis viros honoratissimos , qui vatem accerserent,

13,150.}

(suc ἂν ἐπ᾿ ἐζωλείᾳ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀρὰς ποιήσηται.
Πνραγενομένους δὲ τοὺς πρέσδεις δέχεται ἐπὶ ξενίᾳ
γλσυρόνως, xai δειπνίσας ἀνέχρινε τὴν τοῦ Θεοῦ διά-
yan) τίς ἐστιν αὔτη ἐφ᾽ οἷς Μαδιανῖται παραχαλοῦσι.

y Τῷ δ᾽ ἐμποδὼν στάντος ἀφιχνεῖται- πρὸς τοὺς πρέσδεις,
τρήνμίαν μὲν xai σπονδὴν τὴν ἰδίαν ἐμφανίζων αὐὖ-
τὸς εἰς ἃ δέονται τυχεῖν, τὸν Θεὸν δ᾽ ἀντιλέγειν αὐτοῦ
LE τροαιρέσει᾽ δηλῶν, ὃς αὐτὸν ἐπὶ τοφοῦτο χλέος δι᾽
ἀλήθειαν χαὶ τὴν ταύτης πρόρρησιν ἀγάγοι. Τὸν γὰρ

υ στρατὸν, ᾧ χαταρασόμενον αὐτὸν ἐλθεῖν παραχαλοῦσι,
à εὐνοίας ναι τῷ Θεῷ’ συνεδούλευέ τε διὰ ταύτην
τὴν αἰτίαν map αὐτοὺς χωρεῖν τὴν ἔχθραν τὴν πρὸς
τοὺς Ἰσραηλίτας χαταλυσαμένους. Καὶ τοὺς μὲν
τρίσθεις ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσε.

r T. Μαδιανῖται δὲ, Βαλάχου σφόδρα ἐγχειμένου xoi
δέησιν λιπαροῦ, προσφέροντος, πάλιν πέμπουσι πρὸς τὸν
βαλαμον. — Kdxeivoc, βουλόμενος χαρίζεσθαι τοῖς dv-
ἔασιν, ἀνήρετο τὸν Θεόν. Ὁ δὲ, xal τῆς πείρας
ἀσγεράνας͵, χελεύει μηδὲν ἀντιλέγειν τοῖς πρέσθεσι.
* Ὁ δ᾽ ογ ὑπολαδὼν ἀπάτῃ ταῦτα τὸν Θεὸν χεχελευχέ-
γι, συναπήει τοῖς πρέσδεσι. Κατὰ δὲ τὴν δδὸν ἀγγέ-
kw θείου προσδαλόντος αὐτῷ κατά τι στενὸν χωρίον
περιειλημμένον αἷμ ασιαῖς διπλαῖς, fj ὄνος, ἐφ᾽ ἧς ὃ
βάλτμος ὠγεῖτο, συνεῖσα τοῦ θείου πνεύματος ὑπαν--

Ὁ ἄπτος, ἀπέχλινε τὸν βάλαυμον πρὸς τὸν ἕτερον τῶν
ὑμγχῶν, ἀναισϑήάτως ἔχουσα τῶν πληγῶν, ἃς ὃ Βάλα-
μὰς ἐπέφερεν αὐτῇ. χαχοπαθῶν τῇ θλίψει τῇ πρὸς τὸν
ὑριυχόν, Ὥς δ᾽ ἐγχειμένου τοῦ ἀγγέλου ἣ ὄνος τυπτο-
βένη ὄχλασε, χατὰ βούλησιν Θεοῦ ψωνὴν ἀνθρωπίνην

; ioa κατεμέμφετο τὸν Βάλαμον, ὡς ἄϑιχον ἐπὶ ταῖς
τερον διαχονίαις μηδὲν ἔχοντα ἐγχαλεῖν αὐτῇ πλη-
T ἐπιφέρειν; | u3, συνιέντα ὅτι νῦν χατὰ Θεοῦ προαί-
zv οἷς αὐτὸς ἔσπευσεν ὑπηρετεῖν εἴργεται. Ταρατ-
iiv δ᾽ αὐτοῦ διὰ τὴν τῆς ὄνου φωνὴν ἀνθρωπίνην

: ταν, ἐπιφανεὶς καὶ 6 ἄγγελος ἐναργὴς ἐνεχάλει τῶν
τιγνῶν, ὡς οὐχὶ τοῦ χτήνους ὄντος αἰτίου, τὴν δὲ ὁδὸν
αὐτῷ διαχωλύοντος παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ γενομένην.
Καυταδείσας δ᾽ 6 Βάλχωος οἷός τε ἦν ἀναστρέφειν, ἀλλὰ
θεὸς αὐτὸν χωρεῖν τὴν προχειμένην παρώρμησεν, προσ-

τῆς ὅ τι περ ἂν αὐτὸς χατὰ νοῦν αὐτῷ ποιήσειε,
τῶτο σγιαίνειν.

9. Καὶ ὁ μὲν ταῦτα τοῦ Θεοῦ χελεύσαντος ἤχει πρὸς
TAN δεξαμένου δ᾽ αὐτὸν τοῦ βασιλέως ἐχπρεπῶς,
Ἰξίου προαχθεὶς ἐπί τι τῶν ὀρῶν σκέψασθαι πῶς τὸ

υ τὴν Ἔ δραίων ἔχει στρατόπεδον. Βάλαχος δ᾽ αὐτὸς ἀφι-
xi τὸν μάντιν σὺν βασιλικῇ θεραπεία φιλοτίμως
ἀγύμενης εἷς ὄρος, ὅπερ ὑπὲρ χεφαλῆς αὐτῶν ἔχειτο,
τὸ στρατοπέδου σταδίους ἀπέχον ἑξήχοντα. Ἀατιδὼν

δ᾽ αὐτοὺς ἐχεῖνος βωμούς τε ἐχέλευσεν ἑπτὰ δείμασθαι

ἡ, τὴν βασιλέα καὶ τοσούτους ταύρους καὶ χριοὺς παραστῆ-
γαῖ, Ὑπουργήσαντος δὲ διὰ ταχέων τοῦ βασιλέως,
S) mca τυθέντας, ὡς τροπὴν ἰδεῖν σημαινοιλένην.
Ὁ δὲ οὖν φησῖν, « οὗτος εὐδαίμων, ᾧ ᾧ 6 Θεός τε δίδωσι
«μυρίων χτῇσιν ἀγαθῶν xal σύμμαχον εἷς ἅπαν xai

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VI.

125

ut Jsraelitas diris devoveret. Legatos quidem , postquam

advenerant, benigno hospitio excepit : quumque ccn ad-
hibuisset, Dei sententiam, 4086 foret de Madianitarum po-
stulatis, perquisivit. Deo autem οἱ obstante, ad legatos
revertitur, prs se ferens alacritatem et studium obeequendi
lllorum precibus votisque, illis vero sabjiciens Deum τὸ»
luntati ipsius resistere, qui se ad tantam celebritatem
vera loquendo prsedicendoque perduxeri. — Nam exercitum
illum , cui diras imprecatum ipsum venire postulant, Deo
carissimum esse aiebat, simulque suadebat ut hanc ob
causam ad illos redirent solutum quas cum Israelitis agant
inimicitias. Quum hec dixisset , legatos dimisit.

3. Madianit:e vero, instante adhuc magis Balaco et enixe
rogante, alteram ad Balamum legationem mittunt. Atque
ille, studens istorum voluntati morem gerere, Deum con-
suluit. Deus autem, indignatus quod tentaretur, imperat
ut legatis nihil contradiceret. 15 veroliaud suspicatas Deum
hoc non serie jussisse, cuni legatis una profectus est. Αἱ
dum iter faceret , in loco quodam angusto , macería utrinque
sepiente , ei occurrit Dei angelus, atque asina , qua veheba-
tur Balamus , sentiens Dei spiritum venientem , cum Balamo
de via declinavit ad alterum septum , nihil moraos verbera ,
qux el intulit Balamus, offensione pedis ad maceriam issus.
Quum autem instante angelo asina percussa succubuisset ,
vocem liumanam Dei voluntate edens Balamum ut injustum
increpuit , quod quum prioribus ministeriis nihil habuerit de
ipsa querendum , nunc vero plagas infligat, non intelligens
se jam Dei consilio inhiberi quominus iis, ad quas prope-
raret, inservire posset. Dum vero ille voce humana asina
attonitus turbatusque constitit, manifesto ejus in con-
spectum se dedit angelus , ipsumque reprehendit ob asinam
verberibus multatam , quod in culpa non esset jumentum ,
sed ipse obstaret ei contra Dei sententiam iter facienti. ΒΔ.
Jamus autem perterritus redire voluit, sed Deus eum ad
pergendum , quo instituerat, impulit, praecipiens ut quic--
quid ei in mentem snbjecerit, id Balaco significaret.

4. Et ille quidem, postquam ha:c Deus ei imperaverat,
pervenit ad Balacum. — A rege vero honorifice exceptus pe-
lebat ut ad jugum quoddam montium deductus Hebraoruin
castra oculis perlustraret. Ipse etiam rex praesto eral, ut
vatem regio comitatu magnifice deduceret ad montem, ver-
ticibius eorum imminentem, qui a castris Hebraorum sta-
diis sexaginta aberat. 1116 autem, quum eos vidisset , regi
mandavit ut septem aras exstrueret, et totidem tauros et

[313— 516.]

! arietes adduci curaret. Quumque rex e vestigio ista submi-

nistrasset, holocausta immolat, ut Jsraelitarum fugam
significari perspiceret. — Quo facto ita loquutus est : « felix
« iste cui Deus et dedit immensa bonorum copia et abun-
« dantia frui, et in omnibus sus providentize auxilio ductu-

126 {((ι5᾽,1563.)

« ἡγεμόνα τὴν ἑαυτοῦ πρόνοιαν ἐπένευσεν. “Ὡς οὐδέν
« ἐστιν ἀνθρώπειον γένος, οὗ μὴ κατ᾽ ἀρετὴν xal ζή-
« λωσιν ἐπιτηδευμάτων ἀρίστων xal χαθαρῶν πονηρίας
« ὑμεῖς ἀμείνους χριθήσεσθε, χαὶ παισὶ βελτίοσιν αὐτῶν
«ταῦτα χαταλείψετε, Θεοῦ μόνους ὑμᾶς ἀνθρώπους
« ἐφορῶντος χαὶ ὅθεν ἂν γένοισθε πάντων εὐδαιμονέ-
« στεροι τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον ἐχπορίζοντος. 1 ἣν τε οὖν,
« ἐφ᾽ ἣν ὑμᾶς αὐτὸς ἔστειλε, καθέξετε, δουλεύουσαν
« ἀεὶ παισὶν ὑμετέροις, καὶ τοῦ περὶ αὐτῶν χλέους ἐμ.-
« πλησθήσεται πᾶσα ἣ YT, xat θάλασσα. ᾿ἈἈρχέσετε δὲ
« τῷ χόσμῳ παρασχεῖν ἑχάστη γῇ τῶν ἀφ᾽ ὑμετέρου γέ-
«νοὺς οἰχήτορας. Θαυμάζετε τοίνυν, o μαχάριος
« στρατὸς, ὅτι τοσοῦτος ἐξ ἑνὸς πατρὸς γεγόνατε.
« Ἀλλὰ τῶν νῦν ὑμῶν ὀλίγων fj Χαναναία χωρήσει γῆ.
« τὴν δ᾽ οἰχουμένην οἰκητήριον δι᾿ αἰῶνος ἴστε προχει-
« μένην ὑμῖν’ xal τὸ πλῆθος ὑμεῖς ἔν τε νήσοις xai κατ᾽
« ἤπειρον βιοτεύσετε ὅσον ἐστὶν οὐδ᾽ ἀστέρων ἀριθαὸς
« ἐν οὐρανῷ. 'Tocoócot; δὲ οὖσιν οὐχ ἀπαγορεύσει τὸ
« θεῖον ἀφθονίαν μὲν παντοίων ἀγαθῶν ἐν εἰρήνη χο-
404 ρηγοῦν, νίχην δὲ xai χράτος ἐν πολέμῳ, εἰ παῖδας
« ἐχθρῶν ἔρως τοῦ πρὸς ὑμᾶς πολέμου λάθοι xat θρα-
« συνθεῖεν ὥστε εἷς ὅπλα xal τὰς ὑμετέρας χεῖρας ἐχ-
« θεῖν. Οὐ γὰρ ἂν ὑποστρέψειεν ἔτι 6 νικηφόρος, οὐδ᾽
« ὥστε παῖδας εὐφρᾶναι xal γυναῖκας, Τοσοῦτον ὑμῖν
35 « εὐανδρίας τὸ περιὸν ἐκ Θεοῦ προνοίας ἀνήρτηται,
« ᾧ xol τὰ περιττὰ μειοῦν ἰσχὺς xai τὰ λείποντα δι-

« δόναι. »
ε΄, Καὶ ὃ μὲν τοιαῦτα ἐπεθείαζεν, οὐχ ὧν ἐν ἑαυτῷ,
τῷ δὲ θείῳ πνεύματι πρὸς αὐτὰ χεχινημένος. Τοῦ δὲ
80 Βαλάχου δυσχεραίνοντος, xai παραθαίνειν αὐτῶν τὰς
συνθήχας ἐφ᾽ αἷς αὐτὸν ἀντὶ μεγάλων λάδοι δωρεῶν
παρὰ τῶν συμμάχων ἐπιχαλοῦντος" ἐλθόντος γὰρ ἐπὶ
κατάρα τῶν πολεμίων, ὑμνεῖν αὐτοὺς ἐχείνους χαὶ μα-
χαριωτάτους ἀποφαίνειν ἀνθρώπων « ὦ Βάλαχε, φησὶ,
80 « περὶ τῶν ὅλων λογίζη xai δοκεῖς ἐφ᾽ ἡμῖν εἶναί τι
« περὶ τῶν τοιούτων σιγᾶν ἢ λέγειν, ὅταν ἡμᾶς τὸ τοῦ
« Θεοῦ λάθη πνεῦμα; φωνὰς γὰρ ἃς βούλεται τοῦτο
« χαὶ λόγους οὐδὲν ἡμῶν εἰδότων ἀφίησιν. ᾿Εγὼ δὲ
« μέμνημαι μὲν ὧν τε σὺ καὶ Μαδιανῖται δεηθέντες
40 « ἐνταυθοῖ με προθύμως ἠγάγατε xol δι’ ἃ τὴν ἄφιξιν
« ἐποιησάμην, ἦν τέ μοι δι᾽ εὐχῆς μηδὲν ἀδικῇσαί σου
« τὴν ἐπιθυμίαν" χρείττων δὲ ὁ Θεὸς ὧν ἐγὼ χαρίζε-
« σθαι διεγνώχειν. Παντελῶς γὰρ ἀσθενεῖς ol προγινώ-
« σχεῖν περὶ τῶν ἀνθρωπείων παρ᾽ ἑαυτῶν λαμθάνοντες,
45 « ὥστε μὴ ταῦθ᾽ ἅπερ ὑπαγορεύει τὸ θεῖον λέγειν, βιά-
« ζεσθαι δὲ τὴν ἐχείνου βούλησιν. Οὐδὲν γὰρ ἐν ἡμῖν
« ἔτι φθάσαντος εἰσελθεῖν ἐχείνου ἡμέτερον. ᾿Εγὼ
« γοῦν τὸν στρατὸν τοῦτον οὔτ᾽ ἐπαινέσαι προὐθέμην
« οὔτ᾽ ἐφ᾽ οἷς τὸ γένος αὐτῶν ὃ Θεὸς ἀγαθοῖς ἐμηχανή-
bo « σατο διελθεῖν. Ἀλλ᾽ εὐμενὴς αὐτοῖς οὗτος ὧν xal
« σπεύδων αὐτοῖς εὐδαίμονα βίον χαὶ χλέος αἰώνιον
« παρασ,εῖν, ἐμοὶ τοιούτων ἀπαγγελίαν λόγων ὑπέθετο.
« Νῦν δὲ (χαρίζεσθαι γὰρ αὐτῷ σοὶ διὰ σπουδῆς ἐστί
« μοι xxi Μαδιανίταις, ὧν ἀπώσασθαί μοι τὴν ἀξίωσιν

e

I

e

I

σι

APXAIOAOTIAX BIBA. Δ. ΚΕΦ. G.

[215—2r7.]

* que gaudere voluit. Certe nulla usquam terrarum gens
« est, quz? vobis virtute ef rerum optimarum lionestarum-
« que studio par similisve habebitur : atque ista liberis,
« qui majoribus suis pralucebunt, relinquetis, Deo vos
« solos hominum respiciente , eaque vobis larga manu sup-
« peditante, unde omnium quos sol aspicit felicissimi esse
« posselis. Istam itaque regionem, ad quam vos misit , obti-
« nebitis, posteris vestris in aeternum servituram, eorumque
« nominis gloria replebitur terra universa simul el mare.
« Salis quidem eritis mundo , ut unaquaeque orbis pars suos
« vestra ex progenie habeat incolas. Est ideo ul miremini ,
« 0 beate exercitus , quod ex uno parente in taunlam crevistis
« multitudinem. — Quin vos jam non adeo multos terra
« Capiel Chananzea , orbem vero terrarum scitote vobis in
« perpetuum fore habitaculum ; pluresque numero, quam
« Sunt 5.611: celestes, per insulas pariter ac continentem
« vitam agetis. Εἰ quum tot fantique fueritis , non defati-
« gabitur Deus, pace quidem rerum omuium abundantiam
« largiendo, bello vero victoriam et imperium, si vobiscum
« dimicandi desiderio capiantur inimici atque ita efferantur,
« ut ad arma manusque conserendas vos provocent, Non
« amplius enim cum victoria revertentur, nec ut inde
« laetitiam capiant liberi et uxores. In tantum eam, qua
« polletis, fortitudinem providentia sua Deus extulit,
« qui potest et quod superest minuere et quod deest sup-
« plere. »

5. Et ille quidem talia vaticinatus est, extra se raptus,
spiritusque Dei instinctu ad ea concitatus. Dalaco autem
liec indigne ferente, ipsumque legem violare clamitante ,
qua eum magnis muneribus a sociis acceperil; nam quum
venisset diras hostibus imprecatum, . eum laudasse illos
et mortalium beatissimos prziedicasse : « o Balace, inquit ,
« rebus omnibus rite perpensis num existimas in nobis si-
« lum esse quid dicamus aut taceamus , quum nos Dei spi-
« ritus occuparit? voces enim ille quascunque vult et sermo-
«nes emittit, nobis non sentientibus. Equidem et ego
« illorum bene memini , quorum cupientes vos et Madianitae
« magno studio me liuc adductum voluistis, eaque causa
« veni : atque id in votis habui ut in omnibus tuo desiderio
« satisfacerem. Sed in iis Deo cedere necesse erat, quibus
« gratificari vobis constitueram. Nam inürmi plane sunt
« qui aliquid futuri de rebus humanis suo ex ingenio volunt
« praenoscere, ut non ista, 4085 menti suggerit Deus, elo-
« quantar, sed contra illius voluntatem nitantur. Quum
« primum enim pectus afflatu divino concitatur, nihil am-
« plius nostrum inde promitur. Mihi siquidem non erat
« jn animo aut exercitum hunc laudibus extollere , aut bona
« ista recensere quibus Deus progeniem illorum impertire
« cogitavit. Quum enim illis beniguus sit el modis omnibus
« agat ut eos vita beata et gloria donet immortali , mihi ver-
« borum istorum auctor fuit, fecitque ut ad illius volunta-
« tem loquerer. — Nunc vero (nam et huic maxime studeo
« Ut tibi atque Madianitis rem gratam faciam, quorum

(133 , 183.) ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VI. [217—219.] 127

* οὐχ εὐπρεπές) φέρε βωμούς τε ἑτέρους αὖθις ἐγείρω-
« μεν xai θυσίας ταῖς πρὶν παραπλησίας ἐπιτελέσωμεν,
« εἰ πεῖσαι τὸν Θεὸν δυνηθείην ἐπιτρέψαι μοι τοὺς ἀν-
«ρώπους ἀραῖς ἐνδῆῇσαι. » Συγχωρήσαντος δὲ τοῦ Βα -
8 λάχου δὶς μὲν τεθυχότι τὸ θεῖον οὐχ ἐπένευσε τὰς χατὰ
τῶν Ἰσραγλιτῶν ἀράς" θύσας δὲ xat τρίτον, ἄλλων πά-
λιν ἀνχσταθέντων βωμῶν, οὐδὲ τότε μὲν χατηράσατο
τος Ἰσραηλίταις, πεσὼν δ᾽ ἐπὶ τὸ στόμα πάθη προῦ-
ἀεγεν ὅσα τε βασιλεῦσιν ἔσται xal ὅσα πόλεσι ταῖς ἀ--
lo ξολογωτάταις, ὧν ἐνίαις οὐδ᾽ οἰχεῖσθαί πω συνέθαινε
τὴν ἀρχὴν, & τε xai προῦπῆρξεν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν γρό-
νοῖς γενόμενα τοῖς ἀνθρώποις διὰ γῆς 7] διὰ θαλάσσης
εἰς μνήμην τὴν ἐμήν ἐξ ὧν ἁπάντων τέλος λαῤόντων
ὅποϊον ἐχεῖνος προεῖπε τεχιμαίροιτ᾽ ἄν τις ὅτι καὶ ἔσοιτο
I5 πρὸς τὸ κέλλον.

c. Βαάλαχος δ᾽ ἀγαναχτήσας ἐπὶ τῷ μὴ χαταράτους
γενέσθαι τοὺς ᾿Ισραηλίτας, ἀποπέμπει τὸν βάλαμον
"πϑδεμιᾶς vius ἀξιώσας. Ὃ δ᾽ ἀπιὼν ἤδη χἀπὶ τῷ πε-
ραιοῦν τὸν Εὐφράτην γενόμενος, τόν τε βάλαχον μετα-

*» πεαψάμενος καὶ τοὺς ἄρχοντας τῶν Μαδιανιτῶν, « pa-
« λαχε, φησὶ, xat τῶν Μαδιανιτῶν οἱ παρόντες" χρὴ γάρ
« us xai παρὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ “αρίσασθαι ὑμῖν" τὸ
« μὲν “Εδραίων γένος οὐχ ἂν ὄλεθρος παντελὴς καταλά-
« Got, οὔτ᾽ ἐν πολέμῳ, οὔτ᾽ ἐν λοιμῷ xai σπάνει τῶν ἀπὸ
5.« γῆς χαρπῶν, οὔτ᾽ ἄλλη τις αἰτία παράλογος διαφθείρειε,
« Πρόνοια γάρ ἐστιν αὐτῶν τῷ Θεῷ σώζειν ἀπὸ παντὸς
« χαχοῦ xai μηδὲν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐᾶσαι votos tov πάθος ἐλ-
« θεῖν, ὑφ᾽ οὗ καὶ ἀπόλοιντο πάντες" συμπέσοι δ᾽ ἄν αὖ-
« τοῖς ὀλίγα τε καὶ πρὸς ὀλίγον, ὑφ᾽ ὧν ταπεινοῦσθαι δο-
» « χοῦντες εἶτ᾽ ἀνθήσουσιν ἐπὶ φόύῳ τῶν ἐπαγαγόντων
« αὐτοῖς τὰς βλάθας. Ὑμεῖς δ᾽ εἰ νίχην τινὰ πρὸς βρα-
« yov καιρὸν χατ᾽ αὐτῶν χερδᾶναι ποθεῖτε, τύχοιτ᾽ ἂν
» αὐτῆς ταῦτα ποιήσαντες. Τῶν θυγατέρων τὰς
« μάλιστ᾽ εὐπρεπεῖς, καὶ βιάσασθαι χαὶ νιχῆσαι τὴν
τ τῶν δρώντων σωφροσύνην ἱχανὰς διὰ τὸ χάλλος, d-
e σχήσαντὲς τὴν εὐμοροίαν αὐτῶν ἐπὶ τὸ μᾶλλον εὐπρε-
e πὲς, πέμψατε πλησίον ἐσομένας τοῦ ἐκείνων στρατο-
« πέδου. καὶ δεομένοις συνεῖναι τοῖς νεανίαις αὐτῶν
«προστάξατε. ᾿Κπειδὰν δὲ χεχειρωμένους δρῶσι ταῖς
vo ἐπιθυμίαις, χαταλιπέτωσαν, καὶ παραχαλούντων μέ-
« vetv, ικὴ πρότερον ἐπινευσάτωσαν, πρὶν ἂν πείσωσιν
- αὐτοὺς ἀφέντας τοὺς πατρῴους νόμους χαὶ τὸν τούτους
« αὐτοῖς θέμενον τιμᾶν Θεὸν τοὺς Μαδιανιτῶν xat Μωκα-
x διτῶν σέδωσιν. Οὕτω γὰρ αὐτοῖς τὸν Θεὸν ὀργισθή-

i « σεσθαι ». Καὶ 6 μὲν τοῦθ᾽ ὑποθέμενος αὐτοῖς ᾧχετο.
ζ΄. Τῶν δὲ Μαδιανιτῶν πεμψάντων τὰς θυγατέρας
κατὰ τὴν ἐχείνου παραίνεσιν, ol τῶν “Εὐραίων ἁλίσχον-
ται νέοι τῆς εὐπρεπείας αὐτῶν, καὶ παραγενόμενοι εἷς
λόγους αὐταῖς παρεχάλουν μὴ φθονεῖν αὐτοῖς τῆς τοῦ
ω χάλλους αὐτῶν ἀπολαύσεως μηδ᾽ ex τῆς τοῦ πλησιάζειν
συνηθείας. Αἴ δ᾽ ἀσμένως δεξάμεναι τοὺς λόγους συν-
ἔεσαν αὐτοῖς. Ενδησάμεναι δ᾽ αὐτοὺς τῷ πρὸς αὐ-
ET ἔρωτι xol τῆς ἐπιθυμίας ἀχμαζούσης περὶ ἀπαλ--

« preces haud fas est milii repudiare) age, alias aras eriga-
« mus, sacra, similiter ac ante, faciamus, si forte Deum
« flectere possim, ut exsecrationibus hoc genus hominum
« devovere liceat ». Cumque Balacus id fieri permisisset,
bis sacra facienti Deus non annuebat ut Israelitas diris
prosequeretur, sacrisque tertium factis, aliis rursus aria
erectis, ne tum quidem exsecrabatur Israelitas, sed in
faciem pronum se sternens przdixit 485 calamitates re-
gibus et urbibus clarissimis, quarum quasdam tum ne
habitari quidem conligit, essent eventur&e, et qua supe-
rioribus seculis hominibus terra marique acciderint usque

ad nostram aetatem. — Et quum linc omnia convenienter ᾿

ejus vaticinio evenerint, hinc licet conjicere quod in rell-
quum tempus alia similiter eventura sint.

6. Balacus autem indignatus , quod sibi Israelitas diris
non egerat, Balamum dimittit nuilo bonore auctum. 1116
vero jam digrediens, quum in eo esset ut Euphratem trajice-
ret, accito Balaco et principibus Madianitarum, « Balace, in-
« quit, et vos qui adestis Madianitz, (oportet enim me vel
« practer Dei voluntateni a vobis gratiam inire,) Hebrorum
« quidem genus nunquam funditus peribit, nec bello, nec
« peste, nec inopia lerra fructuum , nec alio casu inopinato
« delebitur. Dei enim providentiz interest eos ab omm
« malo servare, neque sinere ut ejusmodi clades eis
« obveniat qua omnes inlerituri sunt. ]n mala autem non-
« nulla et calamitates ad breve tempus incident , a quibus
« licel deprimi humique affligi videantur, postea tamen re-
« florescent , ad formidinem eorum qni damna illis intu-
«lerant. Vos autem , si aliquantisper de illis victoriam re-
« portare velitis, voti eritis compotes, modo de mea
« Sententia fecerilis. — Filiarum formosissimas, quae pul.
« critudine sua inspicientium modestiam expugnare et vin-
« cere possent, ad summam elegantiam cultas et ornatas
« mitlite, ut ante castra eorum obversentur, atque jubete
« ut juvenibus complexus expetentibus faciles se praebeant.
« Ubi vero cupidine captos et irretitos viderint, fugam si-

« mulent, et obsecrantibus ut maneant non prius annuant"

« quam iis persuaserint ut, relictis patriis legibus et cultu
« Deci a quo eas acceperint, Madianitarum et Moabitarum
«deos colant. Sic enim succensebit iis Deus et irasce-
«tur. » Et ille quidem, quum haec suggessisset , abiit.

7. Madianitis vero, sicut ille monuerat, filias mittentl-
bus, Hebrzorum juvenes illarum forma et venustate ca-
piuntur ; et in colloquium venientes enixe pelebant ne sibi
ex earum pulcritudine et. familiari cuim illis consuetudinc
voluptatem invideant. ]llie quidem lubenter hac verba
accipientes eis consenserunt. Quum autem amore illaqueatos
vinctosque tenerent puella: ct cupidine vehementer flagran-
tes viderent, decedere parabant. Tum juvenes, dum in

128
λαγὴν ἐγίνοντο. Τοὺς δ᾽ ἀθυμία δεινὴ πρὸς τὴν

ἀναχώρησιν τῶν γυναιχῶν χατέλαδε, καὶ λιπαροῦντες
ἐνέκειντο μὴ σφᾶς χαταλιπεῖν, ἀλλὰ γαμετὰς αὐτῶν
ἐσομένας αὐτόθι μένειν xal δεσποίνας ἀποδειχθησομέ-
& νας πάντων ὧν ὑπῆρχεν αὐτοῖς. Ταῦτα δὲ ὀμνύντες
ἔλεγον xal τὸν Θεὸν μεσίτην ὧν ὑπισχνοῦντο ποιού-
μενοι, δαχρύοντές τε xal πανταχόθεν αὑτοὺς ἔλεεινοὺς
ταῖς γυναιξὶ χατασχενάζοντες εἶναι. Αἵ δ᾽ ὡς δεδου-
λωμένους αὐτοὺς χατενόησαν χαὶ τελέως ὑπὸ τῆς συνη-
10 θείας ἐχομένους, ἤρξαντο πρὸς αὐτοὺς λέγειν.
η΄. « Ἡμῖν, ὦ χράτιστοι νεανιῶν, οἶκοί τε εἰσὶ πα-
« τρῷοι xal χτῆσις ἀγαθῶν ἄφθονος xal ἣ παρὰ τῶν
« γονέων xal τῶν οἰχείων εὔνοια καὶ στοργή. Κατ'
« οὐδενὸς τούτων πόρον ἐνθάδε διήχουσαι ἡμεῖς εἰς
15 « ὁμιλίαν ἥχομεν, οὐδ᾽ ἐμπορευσόμεναι τὴν ὥραν τοῦ
« σώματος προσηκάμεθα τὴν ὁμετέραν ἀξίωσιν, ἀλλ᾽
« ἄνδρας ἀγαθοὺς xal δικαίους ὑπολαθοῦσαι τοιούτοις
« ὑμᾶς τιμῆσαι ξενίοις δεομένοις ἐπείσθημεν. Καὶ
« νῦν, ἐπεὶ φατὲ πρὸς ἡμᾶς φιλοστόργως ἔχειν χαὶ λυ-
30 « πεῖσθε μελλουσῶν ἀναχωρεῖν, οὐδ᾽ αὐταὶ τὴν δέησιν
« ὑμῶν ἀποστρεφόμεθα, πίστιν δ᾽ εὐνοίας λαθοῦσαι,
« τὴν μόνην ἡμῖν ἀξιόλογον νομισθεῖσαν, ἀγαπήσομεν
« τὸν μεθ᾽ ὑμῶν βίον ὡς γαμεταὶ διανύσαι. Δέος γὰρ
« μὴ xal χόρον τῆς ἡμετέρας ὁμιλίας λαδόντες ἔπειθ᾽
35 « ὁδρίσητε xai ἀτίμους ἀποπέμψητε πρὸς τοὺς γονεῖς.
« Συγγινώσχειν τε ταῦτα φυλαττομέναις ἠξίουν. » Τῶν
δ᾽ ἣν βούλονται πίστιν δώσειν ὁμολογούντων χαὶ πρὸς
μηδὲν ἀντιλεγόντων ὑπὸ τοῦ πρὸς αὐτὰς πόθου, « ἐπεὶ
« ταῦτα, ἔφασαν, ὑμῖν δέδοχται, τοῖς δ᾽ ἔθεσι xol τῷ
30 « βίῳ πρὸς ἅπαντας ἀλλοτριώτατα χρῆσθε, ὡς χαὶ τὰς
« τροφὰς ὑμῖν ἰδιουρόπους εἶναι χαὶ τὰ ποτὰ μὴ χοινὰ
« τοῖς ἄλλοις, ἀνάγκη βουλομένους ἡμῖν συνοιχεῖν xol
« θεοὺς τοὺς ἡμετέρους σέδειν. Καὶ οὖχ ἂν ἄλλο γέ-
« νοιτο τεχικήριον ἧς ἔχειν τε νῦν εὐνοίας φατὲ πρὸς
35 « ἡμᾶς xol τῆς ἐσομένης ἢ τὸ τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν θεοὺς
« προσχυνεῖν. Μέμψαιτο δ᾽ ἂν οὐδεὶς, εἰ γῆς εἷς ἣν
« ἀφῖχθε τοὺς ἰδίους αὐτῆς θεοὺς προστρέποισθε, χαὶ
« ταῦτα τῶν ulv ἡμετέρων χοινῶν ὄντων πρὸς ἅπαν--
« τας, τοῦ δ᾽ ὁμετέρου πρὸς μηδένα τοιούτου τυγχᾶνον-
40 « toc. » Δεῖν οὖν αὐτοῖς ἔλεγον ἢ ταὐτὰ πᾶσιν ἡγεῖσθαι
ἢ ζητεῖν ἄλλην οἰχουμένην, ἐν 3j βιώσονται μόνοι χατὰ
τοὺς ἰδίους νόμους.
9'. Οἱ δ᾽ ὑπὸ τοῦ πρὸς αὐτὰς ἔρωτος χάλλιστα λέ--
γεσθαι ταῦτα ὑπολαθόντες xal παραδόντες ἑαυτοὺς
40 εἰς ἃ προεχαλοῦντο, παρέθησαν τὰ πάτρια, θεούς τε
πλείονας εἶναι νομίσαντες, καὶ θύειν αὐτοῖς κατὰ νόμον
τὸν ἐπιχώριον τοῖς χαθιδρυσαμένοις προθέμενοι, ξενι-
χοῖς τε βρώμασιν ἔχαιρον, xal πάντα εἰς ἡδονὴν τῶν
γυναιχῶν ἐπὶ τοὐναντίον οἷς ὃ νόμος αὐτῶν ἐχέλευσε
ει. ποιοῦντες διετέλουν, ὡς διὰ παντὸς ἤδη τοῦ στρατοῦ
τὴν παρανομίαν χωρεῖν τῶν γέων xal στάσιν αὐτοῖς
πολὺ χείρω τῆς προτέρας ἐμπεσεῖν, καὶ χίνδυνον παν-
τελοῦς τῶν ἰδίων ἐθισμῶν ἀπωλείας. Ἅπαξ γὰρ τὸ

(r9,154.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. ς.

(379,290. ]

eo erant mulieres ut abirent, gravis moror occupabat,
precibusque supplicibus instabant ne eos desererent , sed
conjuges illis futurze et facultatum suarum omnium dominze
secum maneant. Insuper et hzc jurisjurandi religione fir-
mabant, Deum promissorum testem sponsoremque invo-
cando, lacrimisque et modis omnibus agendo ut eas ad mi-
serationem flecterent. ilz vero, ut eos suee libidini sub-
jectos et consuetudine sua firmiter devinctos animadverte-
runt, ad illos verba facere ceperunt,

8. « Nobis juvenum optimi , lares penatesque patrii sunt ,
« magnaeque domi facultates, nec desunt nobis parentum
« cognatorumque benevolentia et affectus. Imo nullius
« istiusmodi rei inopia buc ad vobiscum colloquendum ve-
« nimus, neque corporis forme quzstum facture vobis
« supplicibus aures adhibuimus , sed vos viros esse honos
« justosque reputantes , ut tali vos hospitalis amicitie gra-
«tía donaremus, precibus vestris adductz, fuimus. Et
« hunc, quoniam magno nostri amore vosmet teneri dicitis
« et nobis digressuris tristitia afficimini, neque nos preces
« vestras aversamur, sed quum eam benevolentiz vestrae
« fidem acceperimus , quee sola nobis alicujus sestimari me-
« reatur, libenter vobiscum ut legitimee uxores vitam age-
« mus. Jam enim periculum est ne, quum nostre consue-
« tudinis satietas vos ceperit, nos hinc cum injuria et
« contumelia ad parentes nostros ablegetis. Atque ita nobis
« ignoscere ista caventibus volebant. » Illis vero fidem
quamcunque vellent se daturos pollicentibus, nihilque eis
pra affectus magnitudine et amoris ardore coptradicentibus,
« quandoquidem, inquiunt, ita vobis visum est, et mori-
« bus vitaque ab aliis diversissime utimini , ut et cibos vo-
« bismet proprios, nec polum cum aliis communem habea-
« tis, necesse est , si vultis nobiscum habitare , deos nostros
« colatis. Nullum enim aliud signum erit przesentis vestrae
« quam jactatis in nos benevolentiz, aut future pignus,
« nisi eosdem nobiscum deos adoretis. Nec vobis vitio
« verti debeat , si deos terrze , in quam pervenislis , proprios
« veneremini , presertim quum nostri in honore sint omni
« populo, vester vero apud neminem. » Oportere igitur
illos dicebant aut eadem que omnibus aliis culíu perse-
quenda existimare, aut alium terrarum orbem quarere,
ubi soli ex legibus sibi propriis vitam instituant.

9. Illis autem , quod eas amore deperirent , honestissima
visa est hiec oratio : quo factum est ut illarum postulationi
concedentes leges patrias violarent. Et quum plures deos
esse existimarint , illisque gentium istarum ritu sacrificare
decreverint, cibis etiam peregrinis utebantur, atque omnia
in mulierum gratiam, contra ac lex eis preeceperat , dein-
ceps faciebant : ut jam per totum late exercitum serperet
juvenum insolentia, et seditio priore pejor glisceret , peri-
culumque esset ne patria instituta penitus in desuetudinem
abirent. Juventus enim, degustatis semel peregrinis mo-

19.165. ]

wav γευσάμενον ξενικῶν ἐθισμῶν ἀπλήστως αὐτῶν
ἐνεφορεῖτο, xal εἴ τινες τῶν πρώτων ἀνδρῶν διὰ πα-
τέρων ἀρετὰς ἐπιφανεῖς ἦσαν, συνδιεφθείροντο.
c. Καὶ Ζαμόρίας 6 τῆς Συμεωνίδος ἡγούμενος φυ-
ὁ λῆς, Χοσδία συνὼν Μαδιανίτιδι, Σούρου θυγατρὶ τῶν
ἐκείνε, δυναστεύοντος ἀνδρὸς. χελευσθεὶς ὑπὸ τῆς γυ-
vau πρὸ τῶν Moos 007 θέντων τὸ πρὸς ἡδονὴν αὐτῇ
τυγοόμενον, ἐθεράπευεν αὐτὴν, οὐ θύων τὰ πάτρια xal
ταμον ἐγμένος ἀλλόφυλον. ᾿Ἐν τούτοις δ᾽ ὄντων τῶν
)zirvuxzew, δείσας Μωῦσῆς μὴ γένηταί τι χεῖοον, συν-
“τ αγὼν εἰς ἐχχλησίαν τὸν λαὸν, οὐδενὸς μὲν χατηγόρει
ποὺς ὄνομα, μὴ βουλόμενος εἰς ἀπόνοιαν περιστῆσαι
τοὺς ἐχ τοῦ λανθάνειν μετανοῆσαι δυναμένους, ἔλεγε δὲ
ὡς οὐχ ἄξια ὄδρῶεν οὔτε αὑτῶν οὔτε πατέρων τὴν ἡδονὴν
5 τοοτιαύσαντες τοῦ Θεοῦ xal τοῦ χατὰ τοῦτον βιοῦν'
πουσήχετν δὲ, ὡς ἔτι xal καλῶς αὐτοῖς ἂν ἔχειν, μετα--
ἐλλέσϑαι, τὴν ἀνδρείαν ὑπολαμδανουσιν οὐχ ἐν τῷ βιάζε-
711i τοὺς νόμους, ἀλλ᾽ ἐν τῷ μὴ εἴχειν ταῖς ἐπιθυμίαις εἶ»
vn. Πρὸς τούτοις δὲ οὐδ᾽ εὔλογον ἔφασχε σωφρονήσαν--
» τας αὐτοὺς ἐπὶ τῆς ἐρήμου νῦν ἐν τοῖς ἀγαθοῖς ὄντας παροι-
xiv, μηδὲ τὰ χτηθέντα ὑπὸ τῆς ἐνδείας δι᾽ εὐπορίαν αὐ-
τῶν ἀπολέσθαι. Koi ὁ μὲν ταῦτα λέγων ἐπειρᾶτο τοὺς
νέως ἐπανορθοῦν xai elc μετάνοιαν ἀπάγειν ὧν ἔπραττον.
ια΄. ᾿Αναστὰς δὲ μετ᾽ αὐτὸν Ζαμόρίας, « ἀλλὰ σὺ
s: uiv, εἶπεν, ὦ Μωῦσῇ, χρῶ νόμοις οἷς αὐτὸς ἐσπού-
εδαχας, ἐχ τῆς τούτων συνηθείας τὸ βέδαιον αὐτοῖς
« παρεσχημένος, ἐπεὶ, μὴ τοῦτον αὐτῶν ἐχόντων τὸν
« τρόπον, πολλάχις ἂν ἤδη, χεχολασμένος ἔγνως ἂν οὐχ
* εὐπαραλογίστους ἙΟρχίους. ᾿Εμὲ δ᾽ οὐκ ἂν ἀκόλου-
Kv οἷς σὺ προστάττεις τυραννιχῶς λάδοις. Οὐ γὰρ
. 2. τι αέχρι νῦν 7] προσχήματι νόμων xat τοῦ Θεοῦ
«δουλείαν μὲν ἡμῖν, ἀρχὴν δὲ σαυτῷ χαχουργεῖς, ἀφαι-
' gouuzvoc ἡμᾶς τὸ ἡδὺ xat τὸ κατὰ τὸν βίον αὐτεξού-
: 219v, ὃ τῶν ἐλευθέρων ἐστὶ xal δεσπότην οὐχ ἐχόντων.
E: ζαλεπώτερος δ᾽ ἂν οὗτος Αἰγυπτίων “Εδραίοις γέ-
* vAzo, τιμωρεῖν ἀξιῶν χατὰ τοὺς νόμους τὴν ἐχάστου
πρὸς τὸ χεγαρισμένον αὐτῷ βούλησιν. Πολὺ δ᾽ ἂν
' δικαιότερον αὐτὸς τιμωρίαν ὑπομένοις τὰ παρ᾽ Exd-
«τοῖς δαολογούμενα καλῶς ἔχειν ἀφανίσαι προηρημέ-
p* Ὡς, χαὶ χατὰ τῆς ἁπάντων δόξης ἰσχυρὰν τὴν σεαυ-
«τὸ χατεσχευαχὼς ἀτοπίαν. ᾿Εγὼ δ᾽ ἂν στεροίμην
« εἰκότως ὧν πράττω νυνὶ, el χρίνας ἀγαθὰ ταῦτα, ἔπειτα
« περὶ αὐτῶν ὁμολογεῖν ἐν τούτοις ὀκνήσαιμι. Γύναιόν
«τὸ ξενιχὸν, ὡς φὴς, ἦγμαι, (παρ᾽ ἐμαυτοῦ γὰρ
b « ἀχούστ, τὰς ἐμὰς πράξεις ὡς παρ’ ἐλευθέρου, xai γὰρ
« οὐδὲ λαθεῖν προεθέμην,) θύω τε θεοῖς οἷς θύειν μοι
« νομίζεται, δίχαιον ἡγούμενος παρὰ πολλῶν ἐμαυτῷ
« πραγματεύεσθαι τὴν ἀλήθειαν, καὶ οὐχ ὥσπερ ἐν τυ-
* ραννίδι ζῆν, τὴν ὅλην ἐξ ἑνὸς ἐλπίδα τοῦ βίου παντὸς
Ὁ « ἀνηρτηρκότα᾽ χαρείη τ᾽ ἂν οὐδεὶς χυριώτερον αὑτὸν
« περὶ ὧν πράξαιμι iue τῆς ἐμῆς ἀποφαινόμενος. υ
i£. Τοῦ δὲ Ζαμόρίου ταῦτα περὶ ὧν αὐτός τε ἠδί-
χει χαὶ τῶν ἄλλων τινὲς εἰπόντος, ὃ μὲν λαὸς ἡσύχαζε,
τόδῳ τε τοῦ μέλλοντος καὶ τὸν νομοθέτην δὲ ὁρῶν μὴ

ΦΟΞΕΡΗ͂. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VI. [229,2 ] 129

ribut , inexplebili desiderio in eos ferebatur : et si qui pri-
morum populi ob majorum virtutem illustres exstiterunt ,
mali hujus contagione et ipsi afflabantur.

tu. Quin et Zambrias, Symeonidis tríbus princeps, qui
consueverat Chosbis Madianitidi , Suris filie, gentis istius
dynastie, jussus a muliere ut contemptis Moysis placitis
sui ad arbitrium se componeret , illi obsequutus est, sacra
more non patrio faciens, et uxore ducta aliegena. Quum
vero res ita se haberent, Moyses, veritus ne quid pejus
accideret , convocato in concionem populo , neminem qui-
dem nominatim accusavit, nolens eos in desperationem
adducere , qui , modo laterent , ad sanitatem redire poterant.
Dicebat autem ut ea patrarint , quae οἱ ipsis et majoribus
in dedecus cedant et opprobrium, quod voluptati indul-
gere maluerint quam Deo servire vitamque ad ejus
preescriptum agere : oportere tamen , ut et adhuc ipsis bene
sit, penitentiam agere, isfud demum fortitudinem esse
existimando, non ut legibus vim inferaut , sed ot cupidita-
fes pravas compescant. Praeterea autem absurdum esse
aiebat, quod, quum in deserto modeste vixissent, nuuc
bonis circumfluentes supra modum insaDirent, et qua per
inopiam essent adepli per affluentiam perditum irent. Εἰ
ille quidem, hrec iis subjiciendo, setate minores in melius
mntare conabatur, actorumque ad poenitentiam adducere.

11. Proxime autem quum surrexisset Zambrias , « sed tu
« quidem, inquit, o Moyses, utere legibus quibus ipse
« studium adhibuisti eL plurimum firmitatis ac roboris ex
« consnetudine dedisti : nam hoc nisi ifa 66 habuisset , saepe
« jam ponas luisses et liaud tutum esse verba dare He-
« breeis didicisses. Me certe ἥδ, que tu tyranni more
« imperas, obsequentem Bom habebis. — Non enim aliud
« quidquam hactenus quam, seb legum ac religionis pra-
« textu , nobis quidem servitutem, tibimet vero dominatum
« malis artibus adstruisti , voluptatem nobis et ad arbitrium
« vivendi libertatem adimens, qua liberorum sunt et nul-
« lius sub imperio degentinm. Hebraeos sane gravius quam
« AEgyptii premet qui ad leges exigere et punire voluerit
« quicquid voluntati nostrie quique morem gerentes feceri- :
« mus. Multo autem tu justius poena afficiaris, quando- '
« quidem tibi in animo fuit abolere que omnium consensu
« erant approbata, atque ita hoc comparavisti, ut, contra
« quam alii sentiunt universi, tua valeret absurditas. Ego
« vero merito privarec qua nunc utor sorte, si recta haec
« esse judicans postea de iis coram confiteri me pigeret. Et
« mulierem peregrinam, ut ais, uxorem duxi, (accipis
« enim a me ipso facta mea, ut ab homine libero ; neque
« enim in animum induxi. ut laterem, ) et sacra diis facio,
« quibus sacra facere mihi lex eat, equum esse existimans
« ἃ multis et plurimorum consensu mihi veritatem compa.
« rare, et non sicuti sub tyrannide vivere, in uno viue
« lotjus spem omnem reponendo. Neque erit cur quis lzete-
« tur, qui meis in rebus me ipso plus arbitrii se habere
« ostenderit. »

12. Quum autem hiec Zambrias de iis, quee ipse pariter
ac alii quidam male commiserunt, protulisset, populus quie-

&cebat , quod sollicitus quidem esset metu de futuris , legis-
y

B
—

130 (t155,156.)

περαιτέρω τὴν ἀπόνοιαν αὐτοῦ προαγαγεῖν ix τῆς dv-
τιχρὺ διαμάχης θελήσαντα * περιίστατο γὰρ μὴ πολλοὶ
τῆς καὶ τῶν λόγων ἀσελγείας αὐτοῦ μιμηταὶ γενόμενοι
ταράξωσι τὸ πλῆθος" xal διαλύεται μὲν ἐπὶ τούτοις ὃ
6 σύλλογος. Προεληλύθει δ᾽ ἂν ἐπὶ πλεῖον ἧ τοῦ χαχοῦ
πεῖρα, μὴ φθάσαντος Ζαμόρίου τελευτῆσαι ἐχ τοιαύ--
τῆς αἰτίας. Φινεέσης, ἀνὴρ τά τε ἄλλα τῶν νεωτέρων
χρείττων xal τῷ τοῦ πατρὸς ἀξιώματι πολὺ τοὺς ἥλι-
χιώτας ὑπερέχων, (᾿Ελεαζάρου γὰρ τοῦ ἀρχιερέως υἱὸς
ἦν, Μωῦϊσέως δὲ ἀδελφόπαιδος víós, ) περιαλγήσας τοῖς
πεπραγμένοις ὑπὸ τοῦ Ζαμόρίου,, καὶ πρὶν ἰσχυροτέ-
pav γενέσθαι τὴν ὕδριν ὑπὸ τῆς ἀδείας, ἔργῳ τὴν δί-
χὴν αὐτῶν εἰσπράξασθαι διαγνοὺς, καὶ χωλῦσαι διαδῇ-
ναι τὴν παρανομίαν εἰς πλείονας, τῶν ἀρξαμένων οὐ
χολαζομένων, ( τόλμη δὲ ψυχῆς xal σώματος ἀνδρείᾳ
τοσοῦτον προὔχων, ὡς μὴ πρότερον, εἴ τινι συσταίη
τῶν δεινῶν, ἀπαλλάττεσθαι πρὶν ἢ χαταγωνίσαθαι xat
νίχην τὴν ἐπ᾽ αὐτῷ λαθεῖν, ) ἐπὶ τὴν τοῦ Ζαμόρίου
σχηνὴν παραγενόμενος αὐτόν τε παίων τῇ ῥομφαίᾳ καὶ
90 τὴν Χοσδίαν ἀπέκτεινεν. ΟἿ δὲ νέοι πάντες, οἷς ἀρε-
τῆς ἀντιποίησις ἦν χαὶ τοῦ φιλοχαλεῖν, μιμηταὶ γενό-
μενοι τῆς Φινεέσου τόλμης ἀνήρουν τοὺς ἐπὶ τοῖς
ὁμοίοις Ζαμδρίου τὴν αἰτίαν εἰληφότας. ᾿Απόλλυνται
μὲν οὖν καὶ πὸ τῆς τούτων ἀνδραγαθίας πολλοὶ τῶν
5 παρανομησάντων. ᾿Εφθάρησαν δὲ πάντες xal λοιμῷ,
ταύτην ἐνσχήψαντος αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ τὴν νόσον" ὅσοι
τε συγγενεῖς ὄντες, χωχύειν δέον, ἐξώτρυνον αὐτοὺς ἐπὶ
ταῦτα, συναδιχεῖν τῷ Θεῷ δοχοῦντες, ἀπέθνησχον.
ἈἈπώλλυντο μὲν οὖν ἐκ τῶν τάξεων ἄνδρες οὖχ ἐλάττους
80 τετραχισχιλίων χαὶ δισμυρίων.
ιγ΄. Ὑπὸ δὲ ταύτης παροξυνθεὶς τῆς αἰτίας Μωῦ σῆς
ἐπὶ τὸν Μαδιανιτῶν ὄλεθρον τὴν στρατιὰν ἐξέπεμπε"
περὶ ὧν τῆς ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐξόδου μετὰ μιχρὸν ἀπαγγελοῦ-
μεν, προδιηγησάμενοι πρῶτον ὃ παρελίπομεν᾽ δίκαιον
γὰρ ἐπὶ τούτῳ τὴν τοῦ νομοθέτου γνώμην μὴ παρελ-
θεῖν ἀνεγχωμίαστον. — Tov γὰρ βάλαμον ( παραλη-
φθέντα ὑπὸ τῶν Μαδιανιτῶν ὅπως ἐπαράσηται τοῖς
"E6paíotc, xai τοῦτο μὲν οὐ δυνηθέντα θεία προνοία,
γνώμην δ᾽ δποθέμενον, f; χρησαμένων τῶν πολεμίων
ὀλίγου τὸ τῶν 'E6palov πλῆθος διεφθάρη τοῖς ἐπιτης-
δεύμασι, νοσησάντων δή τινῶν περὶ ταῦτα ) μεγάλως
ἐτίμησεν ἀναγράψας αὐτοῦ τὰς μαντείας, Καὶ παρὸν

vd
e

Ld
Á-—

L4
2A

e
[21

i
e

αὐτῷ σφετερίσαθαι τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς δόξαν καὶ ἐξιδιώσα-,

σθαι, μηδενὸς ἂν γενομένου μάρτυρος τοῦ διελέγξοντος,

46 ἐχείνῳ τὴν μαρτυρίαν ἀπέδωχε καὶ τῆς ἐπ᾽ αὐτῷ μνή-
pe ἠξίωσε. Καὶ ταῦτα μὲν ὡς ἂν αὐτοῖς τισι δοχῆῇ,
οὕτω σχοπείτωσαν.

ΚΕΦ. Ζ.

Μωῦσῇς δὲ δπὲρ ὧν xal προείπομεν ἐπὶ τὴν Μα-
διανῖτιν γῆν ἔπεμψε στρατιὰν, τοὺς πάντας εἷς δισχι-
80 λίους καὶ μυρίους, ἐξ ἑκάστης φυλῆς τὸν ἴσον ἀριθμὸν
ἐπιλεξάμενος, στρατηγὸν δ᾽ αὐτῶν ἀπέδειξε Φινεέσην,
οὗ μιχρὸν πρότερον ἐμνήσθημεν, φυλάξαντος τοῖς

APXAIOAOTIAZ BIBA. Δ. ΚΕΦ. Ζ.

[321- --925..

latorem vero perspicere sibi videretur amplius nolle con-
tendere , ne hominem insolentem magis irritaret : metueba.
enim Moyses , ne multi, ad verborum illius intemperantiam
sequendam adducti, populum motibus cierent. Atque it:
quidem dimissa est concio. Fortasse autem ulterius mal
vis serpsisset , nisi sublatus fuisset Zambrias hujusmodi e»
causa. Phineeses, vir cetera juventutis facile princeps, pa
trisque dignitate omnium ejusdem «etatis eminentissimus.
( Eleazari enim pontificis erat filius et Moysis ex fratr«
nepos , ) doloris acerbitate victus ob ea quz patrarat Zar:
brias, et, antequam ex impunitate in majus aliquod facinu:
cresceret insolentia, supplicium manu sua ab eo volens
exigere, prohibereque ne ad plures manaret iniquitas , dum
inulti essent fLagitii auctores , (tanta enim erat animi ma-
gnitudine, adeoque pracellenti corporis robore, ut non
prius, quum periculum aliquod aggredi constitueret , ab eo
desisteret, quam illud expugnasset et victoriam de eo re-
portasset , ) Zambriam, in tentorium ejus ingressus , pari-
ter ac Chosbiam lanceze ictu interemit, Juvenes autem
omnes , qui virtutis aliquid sibi vindicarent et honestatis
studío tenerentur, Phineesis fortitudinis exemplo accensi ,
ejusdem cum Zambria criminis reos interfecerunt. Multi
itaque illorum, qui leges violarant, borum egregia virtute
perempti sunt. Peste autem reliqui omnes perierunt , Deo
hunc illis morbum imnuittente : et quotquot e cognatis, qui
quum prohibere debuerint, eos ad hzec impulerunt, a Deo
pro sceleris sociis habiti, pariter sublati erant. Mortui
sunt itaque ex ordinibus in ea clade non pauciores viginti
quattuor hominum millibus.

13. Hiec autem causa fuit cur Moyses, ira incitatus, ad
Madianitas internecione delendos exercitum miserit. De
qua expeditione mox verba faciemus, quum prius istud , a
quo digressi sumus, narrando ad finem perduxerimus : nam
par esse arbitror ut legislatoris hac in re consilium non prze-
tereamus! sine laude. Balamum enim ( qui a Madianitis
accitus ad Hebraeos exsecrandos, et Dei quidem providen-
tia, ne hoc faceret, prohibitus, nihilo secius tamen tale
consilium dedit, ut, hostibus eo usis, parum abfuerit quin
populus universus suis de religione studiis depravaretur,
quibusdam vana de iis opinione infectis) magno dignatus
est honore, quod scriptis mandarit ejus vaticinia. Et quum
ei licuisset omnem ex illis famam et gloriam:sibi tribuere
et privatim vindicare, prasertim quum nemo esset testis
qui eum falsi arguere potuerit , illi testimonium perhibuit ,
ejusque memoriam literis consignavit. Sed hec quisque,
ut libuerit , ita consideret.

. CAP. VII.

Moyses autem , ob causas quas ante memoravi , in terram
Madianitarum misit exercitum , ad duodecim millia homi-
num, pari ex unaquaque tribu numero delecto , ducemque
ipsis praefecit Phineesen, cujus paulo ante meminimus,
ut qui Hebreis leges suas conservaverit, el de Zambria

'Y4,17.)

Ἑδραίοις τοὺς νόμους xai τὸν παρανομοῦντα τούτους
Ζαιθοίαν τιμωρησαμένου. Μαδιανῖται δὲ, προπυθό-
u£vot τὸν στρατὸν ἐπὶ σφᾶς ἐλαύνοντα xal ὅσον οὐδέπω
παρεσύμενον, ἠθροίζοντό τε xal τὰς εἰσδολὰς τῆς χώ-
- ga, $ προσεδέχοντο τοὺς πολεμίους, ἀσφαλισάμενοι
περίέίμενον αὐτούς. ᾿λθόντων δὲ xal συμθολῆς γε-
νομέννς. πίπτει τῶν Μαδιανιτῶν πλῆθος ἀσυλλόγιστον
χαὶ ἀριθμοῦ χρεῖττον, οἵ τε βασιλεῖς αὐτῶν ἅπαντες.
Πέντε δὲ ἦσαν, "Kueóc τε καὶ Σούρης, ἔτι δὲ ἹΡοδέης
» zxzt Οὔρης, πέωπτος δὲ Ρέχεμος, οὗ πόλις ἐπώνυμος
τὸ κᾶν ἀξίωμα τῆς Ἀραάῤων ἔχουσα γῆς, καὶ μέχρι
γῦν ὑπὸ παντὸς τοῦ Ἀραῤίου τοῦ χτίσαντος βασιλέως
τὸ ὄνομα ᾿Αρεχέμη χαλεῖται, Πέτρα παρ᾽ “Ἕλλησι λε-
νομένη. ᾿Γραπέντων δὲ τῶν πολεμίων, οἱ 'Εύραῖοι διήρ-
ξπασαν αὐτῶν τὴν χώραν, xal πολλὴν λείαν λαθόντες
xii τοὺς οἰκήτορας γυναιξὶν ἄμα διαφθείραντες, μόνας
τὰς παρθένους χατέλιπον, τοῦτο δίωυσέως Φινεέση χε-
λεύσαντος, ὃς ἧἦχεν ἄγων τὸν στρατὸν ἀπαθῆ xai λείαν
ἔφβονονυ - βόας μὲν γὰρ δισχιλίους xal πενταχισμυρίους,
xiu δὲ πενταχισχιλίους πρὸς μυριάσιν ἑπτὰ καὶ ἐξή-
ijvzz , ὄνους δὲ ἐξαχισμυρίους, χρυσοῦ δὲ xal ἀργύρου
ἄπειρόν τι πλῆθος χατασχευῆς $ x«t! οἶχον ἐχρῶντο᾽
ὑπὸ γὰρ εὐδαιμονίας xai ἁδροδίαιτοι σφόδρα ἐτύγμα-
xv. ἢχθησαν δὲ xal παρθένοι περὶ δισχιλίας xal
τριξαυρίας. Μωῦσῆς δὲ μερίσας τὴν λείαν τῆς μὲν
ἐπέρας τὸ πεντηχοστὸν ᾿Ελεαζαάρῳ δίδωσι καὶ τοῖς ἰε-
οεῦσι, Λευίταις δὲ τῆς ἑτέρας τὸ πεντηχοστὸν μέρος,
τὴν GE λοιπτὴν νέμει τῷ λαῷ. Καὶ διζγον τὸ λοιπὸν
ἐβδαιμόνως, ἀφθονίας μὲν ἀγαθῶν αὐτοῖς ὑπ᾽ ἀρετῆς γε-
» vtnufvrnc, ὑπὸ μηδενὸς δὲ σχυθρωποῦ ταύτης ἀπο-
ἀχύειν ἐμποδιζόμενοι. -

8'. Moor, δὲ, γηραιὸς ἤδη τυγχάνων, διάδοχον
ἑπυτοῦ Ἰησοῦν καθίστησιν ἐπί τε ταῖς προφητείαις xat
πρατηγὸν εἴ πον δεήσειε γενησόμενον, χελεύσαντος

&xr τοῦ Θεοῦ τούτῳ τὴν προστασίαν ἐπιτρέψαι τῶν
τραγμάτων. ὋὧὉ δὲ Ἶησοῦς πᾶσαν ἐπεπαίδευτο τὴν
περὶ τοὺς νόμους παιδείαν xai τὸ θεῖον, Μωῦσέως ἐχδι-
ῥάξαντος.

Υ. Κἀν τούτῳ δύο φυλαὶ Γάδον τε xai ἱΡονδήλου

& χαὶ τῆς Μανασσίτιδος ἡμίσεια, πλήθει τετραπόδων εὐὖ--
ὀχιμονοῦντες καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι, χοινολογησάμενοι
τχρεχάλουν τὸν Μωῦσην ἐξαίρετον αὐτοῖς ᾿Αμωρῖτιν
παρασχεῖν, δορίκτητον οὖσαν’ ἀγαθὴν γὰρ εἶναι βοσχή-
ματα τρέφειν. Ὃ δὲ ὑπολαδὼν αὐτοὺς δείσαντας τὴν

43 πρὸς Χαναναίους μάχην πρόφασιν εὐπρεπῇ τὴν τῶν
βοσχνμκάτων ἐπιμέλειαν εὑρέσθαι, χαχίστους τε ἀπε--
χάλει xai δειλίας εὐσχήμονα πρόφασιν ἐπινοήσαντας
αὐτοὺς μὲν βούλεσθαι τρυφᾶν ἀπόνως διάγοντας, πάν-
τῶν τεταλαιπωρηκότων ὑπὲρ τοῦ χτήσασθαι τὴν αἴτου-

V: u£vry Ux" αὐτῶν γῆν, μὴ θέλειν δὲ, συναραμένους τῶν
ἐπιλυίπων ἀγώνων, γῆν, ἣν διαδᾷσιν αὐτοῖς τὸν Ἰορ-
trt ὃ Θεὸς παραδώσειν ὑπέσχηται, ταύτην λαβεῖν,
καταστρεψαμένους οὖς ἐχεῖνος ἀπέδειξεν ἢ αἷν πολευίους.
Οἱ δ᾽ δρῶντες ὀργιζόμενον αὐτὸν, xai διχαίως ἠρεθί-

—

thé
d"

tU

ANTIQ. JUD. LIB. 1V. CAP. VII.

[s35,224.] 131

eas violante supplicium sumpserit.
sentientes contra se movere exercitum et non longe abesse,
copias suas colligunt ; regionisque aditibus, ubi hostes ir-
rupturos esse putabant, munitis, eos exspectabant. Quum
autem venissent , el conserta esset pugna, tanta Madiapita-
rum cecidit multitudo quantam nec conjiciendo nec nume:
rando consequi poesumus , cunctique eorum reges. Quinque
autem erant, Oeus et Seres, porro Robees et Ures,

MadianiLie vero , prae

quintus vero Recemus, eui cognominis urbs jn terra Ara-
bie primas obtinet, ac etiamnum ab omnibus de nomine
regis Arabici, quí eam condidit, Areceme vocatur, Grzecia
Petra dieta. Fusis fogatisque hostibus, regionem eorum
diripuere Hebrzi; multumque przedre capientes , et incolas
cum mulieribus interficientes , solis virginibus pepercerunt ,
quod hoc a Moyse in mandatis acceperat Phineeses. Qui
cum exercitu incolumi rediit praedam opulentam agens,
boum quidem quinquaginta duo millia, ovium vero sex-
ceuta septuaginta quinque millia, asinorum autem sexa-
ginta millia, vasorum denique aureorum et argenteorum
vim ingentem, ad usum domesticum paratorum : nam ex
opum magnitudine luxu diffluebant. Abductie sunt etiam
virginum circiter triginta duo millia. Moyses itaque prie-
dim partitus, ejus quidem partem unam quinquagesimam
Eleazaro dedit et sacerdotibus, Levitis autemalleram quin-
quagesimam ; quod vero reliquum fuit, populo distribuit.
Deinde vitam bene ac feliciter agebant, quod illis magna
esset honorum abundantia. virtute parta, nulla tristitia mo-
lestiave eis inter fruendum oborta.

3. Moyses autem , jam mtate provectus, Jesum designa-
vit, qui sibi in prophetae el ducis, si opus foret, muniis
succederet, Deo ipso jubente ut summum rerum imperium
ei deferret. Jesus etenim omnem juris divini pariter ac

humaní peritiam assequutus est, Moyse praeceptore usus.

3. Per idem tempus due tribus, Gadis et Rubeli, et dimi-
dia Manassitis, magno pecorum numero et aliis rebus abun-
dantes., de communi consilio orant obsecrantque Moysen
ul sibi extra sortem traderet terram Amoritidem, bello
partam : gregibus enim alendis perquam accommodam
esse. [Ille vero suspicatus eos prselia contra Chananseos
metu detrectare, et pecorum curam ut honestum przetex-
tum invenisse , ignavissimos eos appellat , et qui speciosum
timiditati sute preetextum excogitarint : velle quidem eos
a labore vacuos luxu statem agere, quum ceteri omnes
aerumnas pertulerint, ut terree quzsitze forent compotes : si-
mul vero adire nolle reliquorum prieliorum discrimina, ut
terram a Deo Jordanem trajicientibus promissam caperent,
devictis illis quos a nobis pro hostibus Deus haberi jusserat.
llli vero ducem gravius commolum videntes, justaque de

9

132

σθαι πρὸς τὴν ἀξίωσιν αὐτῶν ὁπολαδόντες, ἀπελογοῦντο,
μὴ διὰ φόδον τῶν χινδύνων, μηδὲ διὰ τὴν πρὸς τὸ πο-
veiv μαλαχίαν πεποιῆσθαι τὴν αἴτησιν, ἀλλ᾽ ὅπως τὴν
᾿ λείαν ἐν ἐπιτηδείοις χαταλιπόντες εὔζωνοι πρὸς τοὺς
6 ἀγῶνας xat τὰς μάχας χωρεῖν δύναιντο. «Ἑτοίμους τε
ἔλεγον αὑτοὺς, χτίσαντας πόλεις εἷς φυλακὴν τέχνων
xal γυναιχῶν xal χτήσεως, αὐτοῦ διδόντος, συναπιέναι
τῷ στρατῷ. Καὶ Mexico, ἀρεσθεὶς τῷ λόγῳ, χαλέσας
᾿Ελεάζαρον τὸν ἀρχιερέα xai ᾿]ησοῦν xai τοὺς ἐν τέλει
I0 πάντας, συνεχώρει τὴν Ἀμωρῖτιν αὐτοῖς ἐπὶ τῷ συμ-
μαχῆσαι τοῖς συγγενέσιν ἕως ἂν χαταστήσωνται τὰ
πάντα. Λαδόντες οὖν ἐπὶ τούτοις τὴν χώραν, χαὶ χτί-
σαντες πόλεις χαρτερὰς, τέχνα xal γυναῖκας xal τἄλλα
ὅσα συμπεριάγειν μέλλουσιν αὐτοῖς ἦν ἐμπόδια τοῦ πο-
10 νεῖν, ἀπέθεντο εἷς αὐτάς.
δ΄, Οἰχοδομεῖ δὲ χαὶ Μωῦσῆς τὰς δέχα πόλεις, τὰς
εἷς τὸν ἀριθμὸν τῶν ὀχτὼ χαὶ τεσσαράκοντα γενησομένας,
ὧν τρεῖς ἀπέδειξε τοῖς ἐπ᾽ ἀχουσίῳ φόνῳ φευξομένοις,
χαὶ χρόνον ἔταξεν εἶναι τῆς φυγῆς τὸν αὐτὸν τῷ ἀρχιε-
30 pel, ἐφ᾽ ᾧ δράσας τις τὸν φόνον ἔφυγε. μεθ᾽ ὃν συνεχώ-
ρει τελευτήσαντα χάθοδον, ἐχόντων ἐξουσίαν τῶν τοῦ
πεφονευμένου συγγενῶν χτείνειν, el λάδοιεν ἔξω τῶν
ὅρων τῆς πόλεως εἰς ἣν ἔφυγε τὸν πεφονευχότα " ἑτέρῳ
δὲ οὐχ ἐπετέτραπτο. Αἱ δὲ πόλεις al πρὸς τὰς φυγὰς
45 ἀποδεδειγυέναι ἦσαν αἷἴδε- Βόσορα μὲν ἐπὶ τοῖς ὁρίοις
τῆς ᾿Αραδίας, ᾿Αρίμανον δὲ τῆς Γαλαδηνῶν γῆς, xai
Γαυλανᾶν ἐν τῇ Βατανειάδι. Κτησαμένων δ᾽ αὐτῶν
x«l τὴν Χαναναίων γῆν, τρεῖς ἕτεραι πόλεις ἔμελλον
ἀνατεθήσεσθαι τῶν Λευιτίδων πόλεων τοῖς φυγάσιν εἰς
30 χατοιχισμὸν, Μωῦσέως ἐπιστείλαντος.
ε΄. Μωῦύσῆς δὲ, προσελθόντων αὐτῷ τῶν πρώτων
τῆς Μανασσίτιδος φυλῆς, χαὶ δηλούντων μὲν ὡς τεθνή-
xot τις τῶν φυλετῶν ἐπίσημος ἀνὴρ “Ολοφάντης ὄνομα,
παῖδας μὲν οὐ χαταλιπὼν ἄρσενας, θυγατέρας μέντοι,
3» xal πυθομένων εἰ τούτων ὁ χλῆρος ἔσοιτο, φησὶν, εἰ
μὲν μέλλουσί τινι συνοικεῖν τῶν φυλετῶν, μετὰ τοῦ
χλήρου πρὸς αὐτοὺς ἀπιέναι, εἰ δ᾽ ἐξ ἄλλης γαμοῖντό
τισι φυλῆς, τὸν χλῆρον ἐν τῇ πατρῴα φυλῇ χαταλι-
πεῖν. Καὶ τότε μένειν ἑχάστου τὸν χλῇρον ἐν τῇ φυλῇ

40 διετάξατο.

(155, 189.)

ΚΕΦ. H'.

Τῶν δὲ τεσσαράχοντα ἐτῶν παρὰ τριάχονθ᾽ ἡμέρας
συμπεπληρωμένων, Μωῦσῆς ἐχχλησίαν ἐπὶ τῷ Ἰορδάνῃ
συναγαγὼν, ὅπου νῦν πόλις ἐστὶν ᾿Ἀδιλὴ, φοινιχόφυτον
δ᾽ ἐστὶ τὸ χωρίον, συνελθόντος τοῦ λαοῦ παντὸς λέγει

45 τοιάδε.

β΄. « Ἄνδρες συστρατιῶται xal τῆς μαχρᾶς χοινωνοὶ
« ταλαιπωρίας, ἐπεὶ, τῷ Θεῷ δοχοῦν ἤδη, xat τῷ
« γήρα χρόνον ἐτῶν εἴχοσι καὶ ἑχατὸν ἠνυσμένον δεῖ με
« τοῦ ζὴν ἀπελθεῖν, xai τῶν πέραν τοῦ Ἰορδάνου

80 “ πραγθησομένων οὐ μέλλω βοηθὸς ὁμῖν ἔσεσθαι xot
« σύμμαχος, χωλυόμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, δίχαιον ἦγη--
« σάυην μηδὲ νῦν ἐγκαταλιπεῖν τοὐμὸν ὑπὲρ τῆς ὑμε-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Δ. ΚΕΦ, ἢ.

4,

[221 —226.]

causa petitione illorum irritatnm existimantes , pro se re
sponderunt, se neque periculorum metu, neque anim
mollitie, ut id sibi concederetur, postulasse, sed hoc tantuu
egisse , ut, praeda in locis tutis commodisque relicta , expe:
ditiores ad certamina et prelia ire possent. Se enim para
tos esse aiebant, postquam oppida in praesidium liberorun
et conjugum ac facultatum suarum ipso annuente instaura
rint, una cum exercitu proficisci. Moyses autem, cu
placebat illorum serino, ad se vocat Eleazarum pontificeu
el Jesum ac ceteros magistratus, illisque concedit Amori
tidem ea lege ut cognatis tribubus auxiliarentur, done
cum Chanancis esset debellatum. | Regiouem itaque ul
liac conditione acceperant, urbesque validis operibus mu
niverant, in illis deposuerunt liberos et conjnges et. celer:
quacunque secum asporlata labori futura erant impedi
mento.

4. Quin et Moyses decem urbes exstruit , inter illas qua
draginta octo sacras recensendas, quarum tres in asyli
tribuit, quo percussores, qui hominem per imprudentian
occiderint , confugerent : statuitque exsilii tempus vita pou
tificis, sub quo profugisset liomicidii reus, definiendum :
eujus post obitum domum reverti permisit , cognatis inter-
empti potestatem habentibus homicidam occidendi, si eum
extra urbis in quam confugerat fines egressum deprehen-
derent, praterea vero nemini licebat. "Urbes autem iu
perfugium constitutze hie erant : Bosora quidem in Arabia
confiniis , Arimanum vero in terra Galadenorum , et Gaula-
nan in Dataneade. At, quum Cliananzeam. adepti essent,
tres alias Levitarum civitates exsilium subeuntibus ad lia-
bitandum assignaturi erant , hoc Moyse imperante.

5. Moyses autem, eum adeuntibus primoribus tribus
Manassitidis, eique indicantibus ut pracipuus quidam ex
sua tribu paterfamilias Holophanles nomine obierit, liberis
quidem masculis non reliclis, sequioris tamen sexus ali-
quibus, atque eum interrogantibus an filiabus cessura es-
set haereditas, respondit, si quidem alicui ex tribulibus
nupserint, ut ei cum sorte sua accedant ; δίῃ vero viris ex
alia semet elocarint , sortem in tribu paterna relinquendain
esse. Etiunc decreto sancivit uniuscujusque hiareditateni
in sua tribu permansuram esse.

CAP. VIII.

Quum autem anni quadraginta, diebus triginta exceptis,
peracti essent, Moyses, concione advocata apud Jordanew,
ubi nunc urbs est Abila , ( est autem locus palinetis cousi-
tus,) omnique populo congregato, hujusmodi sermonem
babet.

2. « Viri commilitones et longre serumnze socii , quando-

« quidem ita jam videtur Deo et oportet me ad tempus vi-
« ginti et centum annorum senectute provectum e vita
« emigrare, atque rerum trans Jordanem gerendarum vo:
« bis non futurus sum adjutor et auxiliator, a Deo prohibi-
« tus, equum existimavi ne nunc quidem meum pro vestia

9,160.)

25 354^

« τέρας εὐδαιμονίας πρόθυμον, ἀλλ᾽ ἀΐδιόν τε ὑμῖν
«πραγματεύσασθαι τὴν τῶν ἀγαθῶν ἀπόλαυσιν χαὶ

τ μνήμην ἐμαυτῷ, γενομένων ὑμῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν
« χρειττόνων. ΦΦέρε οὖν ὑποθέμενος ὃν τρόπον ὑμεῖς τ᾽
« ἀνεὐδαιμονήσαιτε καὶ παισὶ τοῖς αὐτῶν χαταλίποιτε
« xd ἀγαϑῶν ἀΐδιον παραθέμενος, οὕτως ἀπέλθω
« τοῦ ϑίυ. Πιστεύεσθαι δὲ ἄξιός εἶμι διά τε τὰς πρό-
« τεῦν ὑπὲρ ὅὁμῶν φιλοτιαίας καὶ διὰ τὸ τὰς ψυχὰς
« ἐπὶ τελευτῇ γινομένας μετ᾽ ἀρετῆς πάσης ὁμιλεῖν.
ι4« Ὦ παῖδες ἸΙσραήλου, μία πᾶσιν ἀνθρώποις ἀγαθῶν
«ατίσεως αἰτία, Θεὸς εὐμενής. Μόνος γὰρ οὗτος
. &jvzi τε ταῦτα τοῖς ἀξίοις xai ἀφελέσθαι τῶν ἅμαρ-
, τανόντων εἷς αὐτὸν ἱκανὸς, ᾧ παρέχοντες ἑαυτοὺς.
«οἵους αὐτός τε βούλεται χἀγὼ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ
* 1226k ἐξεπιστάμενος παραινῶ, οὐχ ἂν ὄντες μαχα-
«ριστοὶ καὶ ζηλωτοὶ πᾶσιν [ἀτυχήσαιτέ ποτ᾽ 3] παύ-
2211506 , ἀλλ᾽ ὧν τε νῦν ὑμῖν ἐστιν ἀγαθῶν ἢ χτῆσις
«βεβαία μενεῖ, τῶν τε ἀπόντων ταχεῖαν ἕξετε τὴν πα-
«χωσίαν. Μόνον οἷς ὑμᾶς 6 Θεὸς βούλεται ἕπεσθαι,
1« τούτοις πειθαρχεῖτε, καὶ μήτε νομίμων τῶν παρόντων
« ἄλλγν προτιμήσητε διάταξιν, μήτ᾽ εὐσεβείας, ἧς νῦν
' zeot. τὸν Θεὸν ἔχετε, χαταφρονήσαντες εἰς ἄλλον με-
«ταστήσησθε τρόπον. Ταῦτα δὲ πράττοντες, ἀλχιυώ-
«πατοι μάχας διενεγκεῖν ἁπάντων ἔσεσθε xal μηδενὶ
εκ τῶν ἐχθρῶν εὐάλωτοι. Θεοῦ γὰρ παρόντος ὑμῖν βοη-
ἐῶ, πάντων περιφρονεῖν εὔλογον. Τῆς δ᾽ ἀρετῆς
εἶπαθλα ὃμῖν μεγάλα κεῖται πρὸς ἅπαντα τὸν βίον
« χτησαμένοις: αὕτηγὰρ πρῶτον ἀγαθῶν xal πρέσθιστόν
«ἔστιν, ἔπειτα καὶ τὴν τῶν ἄλλων χαρίζεται περιου-
κι τίαν, ὡς καὶ πρὸς ἀλλήλους ὑμῖν χρωμένοις αὐτῇ
᾿μαχάριστον ποιῆσαι τὸν βίον χαὶ τῶν ἀλλοφύλων
; πλέον δοξαζομένους, ἀδήριτόν τε παρὰ τοῖς αὖθις τὴν
οεὔχλειαν ὑμῖν ὑπάρξαι. Τούτων δ᾽ ἂν ἐφικέσθαι
-Dovsfisints , εἰ τῶν νόμων, οὖς ὑπαγορεύσαντός μοι
νι τοῦ Θεοῦ συνεταξάμην, χατήχοοι xal φύλαχες γένοισθε
«καὶ μελετῴητε τὴν σύνεσιν αὐτῶν. Ἄπειμι δ᾽ αὖ-
* 7X γαίρων ἐπὶ τοῖς ὑμετέροις ἀγαθοῖς, παρατιθέμενος
«ὑμᾶς νόμῳ τε σωφροσύνης χαὶ χόσμῳ τῆς πολιτείας,
«χαὶ ταῖς τῶν στρατηγῶν ἀρεταῖς, οἵ πρόνοιαν ἕξου-
υ - ctv ὑμῶν τοῦ συμφέροντος. Θεός τε ὃ μέχρι νῦν ἦγε-
: πονεύσας ὑμῶν, χαθ᾽ οὗ βούλησιν χἀγὼ χρήσιμος
« Suiv ἐγενόμην, οὐ μέκρι τοῦ δεῦρο ὑμῖν στήσει τὴν
» αὐτοῦ πρόνοιαν, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ὅσον αὐτοὶ βούλεσθε χρόνον
« τῦῦτον ἔχειν προστάτην ἐν τοῖς τῆς ἀρετῆς ἐπιτηδεύ-
i» : μασι μένοντες, ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῦ χρήσεσθε τῇ προ-
' urea. [νώμας τε ὑμῖν εἰσηγήσονται τὰς ἀρίστας,
« αἷς ἑπόμενοι τὴν εὐδαιμονίαν ἕξετε, ὁ ἀρχιερεὺς Ἐλεά-
« ἵχρος καὶ Ἰησοῦς, ἥ τε γερουσία xal τὰ τέλη τῶν
« φυλῶν" ὧν ἀχροᾶσθε μὴ χαλεπῶς, γινώσχοντες ὅτι
& « πάντες οἱ ἄρχεσθαι καλῶς εἰδότες xat ἄρχειν εἴσονται
« παρελθόντες εἷς ἐξουσίαν αὐτοῦ, τήν τε ἐλευθερίαν
« τιᾶσθε αὐ τὸ προσαγαναχτεῖν οἷς ἂν ὑμᾶς οἱ "eo
« ve, πράττειν ἀξιῶσιν. Νῦν μὲν γὰρ ἐν τῷ τοὺς
* εὐεργέτας ὑδρίζειν, ἐν τούτῳ τὴν παρρησίαν τίθεσθε"

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. ΥὙΠΙ.

[226,237] 133
« felicitate studium omittere, sed et vobis eternam bonorum
« fruitionem comparare et mihi ipsi memoriam, vobls
« meliorum copiatn adeptis. Agedum igitur, postquam
« proposuero quomodo et vos felices esse possitis , natisque
« vestris sempiternam bonorum possessionem relinquere,
« Sic ex vita discedam. Sum autem dignus cui credatur,
« tum propter preiteritas pro vobis contentiones , tum quia
« anims ad exitum perductze cum omni virtute commer-
« cium habent. O (ilii Israelis, una omnibus felicitatis causa
« est Deus propitius. Nam hic solus potest et digois dare
« et sontibus auferró; coi si preestiteritis vos ipsos quales
« et ipse vult et ego admoneo, mentem ejus aperte intelli.
« gens, nunquam infeliciter agetis, neque unquam beati
« esse desinetis atque omnibus conspicui , sed et possessio
« bonorum , 4088 nunc sunt vobis, firma manebit, et futu-
« rorum celerem presentiam habebitia. Tantum necesse
« est iis obediatis, quibus vos obsequi vult Deus : et neque
«legibus presentibus aliam preponatis institutionem,
« neque contempta pietate, quam nunc erga Deum habetis ,
« ad alios mores deficiatis. His autem faciendis omnium
« ad dimicandum preeliis eritis fortissimi et nulli hostium
« expugpabiles. Deo enim vobis auxilium ferente , consen-
« laneum est ut omnes despiciatis. "Virtutis autem preemia
« vobis magna sunt proposila , si eam in omnem vitam pos-
« sederitis. Ipsa nempe primum bonorum est et antiquissi-
« mum, deinde ceterorum abundantiam conciliat, siqui-
« dem, dum ea inter vos utamini, vitam vobis beatissimam
« faciet , magisque laudari quam externos, et ut sitis in gloria
« apud posteros certissima. Heec autem assequi polerilis ,
« sí obedientes fueritis et legum, quas Deo mihi dictante
« condidi , custodes , earuinque intelligentiam meditemini.
« Discedo autem ipse vestris bonis letus, commendatis
« vobis et legi modestie et firme institutioni reipubli-
« Cm, et virtutibus imperatorum, qui utilitatis vestrae
« curam gerent. Deus quoque, qui vos hactenus rexit,
« cujus voluntate et ego vobis utilis fui, non tantum
«hucusque a vobis providentiam suam non intermittet, -
« sed quam diu ipsi, in virtutis studiis manentes , eum pree-
« &idem habere voletis, tam diu providentia ejus utemini.
« Senlentias etiam optimas, quas sequendo felices eritis,
« vobis exponent Eleazarus pontifex et Jesus , senatusque
« et tribuum magistratus : quibus non gravate obtempe-
« rate, intelligentes omnes qui pulcre sciant parere, etiam
« imperare scituros, si ad ejus rei potestatem pervenerint, et
«libertatem esse existimate non sgre ferre que duces
« τοῦ facere postularint, Nunc enim libertatem in eo po-
« nitis ut beneficos contumelia aíficiatis : quod same si

18:1 — (100,161.)

« ὃ δὴ τοῦ λοιποῦ φυλαττομένοις ὑμῖν ἄμεινον ἕξει τὰ
« πράγματα, Μηδὲ τὴν ἴσην ἐπὶ τούτοις ὀργήν ποτε
λαμθάνετε, 3 xaT! ἐμοῦ πολλάχις ἐτολμέσατε γρῇ-
« σθαι" γινώσχετε γὰρ ὡς πλεονάχις ἐχινδύνευσα ὑφ᾽
b « ὑμῶν ἀποθανεῖν ἢ ὑπὸ τῶν πολευίων. Ταῦτα δ᾽ οὐχ
« ὀνειδίζων ὑμᾶς προὐθέμην, (οὐ γὰρ ἐπ᾽ ἐξόδου τοῦ
« ζῆν δυσχεραίνοντας χαταλιπεῖν ἠξίουν εἰς ἀνάμνησιν
« φέρων, αηδὲ παρ᾽ ὃν ἔπασχον αὐτὰ καιρὸν ἐν ὀργῇ
« γενόμενος .)Ἱ ἀλλ᾽ ὥστε τοῦ σωφρονήσειν ὑμᾶς εἷς τὸ
10 « μέλλον xa! αὐτό γε τοῦτ᾽ ἀσφαλὲς εἶναι, xal μηδὲν
εἷς τοὺς προεστηχότας ἐξυδρίσαι διὰ πλοῦτον, ὃς ὑμῖν
« πολὺς διαῤᾶσι τὸν ᾿Ιορδάνην χαὶ τὴν Χαναναίαν χτη-
σαμένοις περιστήσεται, ἐπεὶ προχχθέντες εἰς χαταφρό-
« νησιν ὑπ᾽ αὐτοῦ xai τῆς ἀρετῆς ὀλιγωρίαν, ἀπολεῖτε
I5 « xal τὴν εὔνοιαν τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ. ΠΠοιήσαντες δὲ
« τοῦτον ἐχθρὸν, τήν τε γῆν, ἣν νῦν χτᾶσθε, χρατη-
« θέντες ὅπλοις ὑπ᾿ αὐτῶν αὖθις ἀφαιρεθήσεσθε μετὰ
« μεγίστων ὀνειδῶν, καὶ σχεδασθέντες διὰ τῆς olxouuz-
« vr; πᾶσαν ἐυπλήσετε τὴν γῆν xai θάλασσαν τῆς αὖ-
τῶν δουλείας. "Εσται δὲ Guiv τούτων πεῖραν λχυ-
« βάνουσιν ἀνωφελὴς 7, σετάνοια xal fj τῶν οὐ φυλα-
a. χθέντων νόμων ἀνάμνησις ὅθεν εἰ βούλοισθε τούτους
« ὑμῖν μένειν, τῶν πολεμίων μηδένας ὑπολείπεσθε χρα-
« τήσαντες αὐτῶν, ἀλλὰ πάντας ἀπολλύναι χρίνατε
33 « συμφέρειν, ἵνα μὴ ζώντων παραγευσάμενοι τῆς Exe (vtov
« ἐπιτηδεύσεως, διαφθείρητε τὴν πάτριον πολιτείαν.
« Ἔτι δὲ xoi βωμοὺς καὶ ἄλση καὶ νεὼς ὁπόσους ἂν
« ἔχοιεν καταρρίπτειν παραινῶ) χαὶ δαπανᾶν πυρὶ τὸ
« γένος αὐτῶν χαὶ τὴν μνήμην. ἰδεθαία γὰρ ἂν οὕτως
30 « ὑμῖν μόνον ὑπάρξειεν 4 τῶν οἰκείων ἀγαθῶν ἀσφα-
« λεια. ἵνα δὲ μὴ δι ἀμαθίαν τοῦ κρείττονος f; φύσις
« ὑμῶν πρὸς τὸ χεῖρον ἀπονεύση;, συνέθηκα ὑμῖν χαὶ
« νόμους, ὑπαγορεύσαντός μοι τοῦ Θεοῦ, χαὶ πολιτείαν,
« ἧς τὸν χόσμον φυλάξαντες πάντων ἂν εὐδχιλονέστατοι

i-i

gb « χριθείητε. »
, e $3 4 , 5 ““7 9 8 0X A ΑΕ
γ΄. Ταῦτα εἰπὼν δίδωσιν αὐτοῖς ἐν βιθλιῳῷ τοὺς vo
μους xal τὴν διάταξιν τῆς πολιτείας ἀναγεγραμμένην.
Οἱ δὲ iBdxpuóv τε xot πολλὴν ἐπιζήτησιν ἐποιοῦντο τοῦ
i]
στρατηγοῦ, μεωνημένοι τε ὧν χινδυνεύσειε χαὶ προ-
4“υ θυυηθείη τῆς περὶ αὐτῶν σωτηρίας, xat Ou
e , €
στοῦντες περὶ τῶν μελλόντων ὡς οὐχ ἐσομένης ἄλλης
[d ΄σω ,
ἀρχῆς τοιαύτης, ἧττόν τε τοῦ Θεοῦ προνοησομένου διὰ
" Ὁ χ 2 3 “ὦ
xb Μωῦσῦν εἶναι τὸν παρχχαλοῦντα. — Alv τε ἐπὶ τῆς
e^ 4 . ^7" e^
ἐρήμου μετ᾽ ὀργῆς ὁμιλήσειαν αὐτῷ μετανοοῦντες,
45 ἤλγουν, ὡς ἅπαντα τὸν λαὸν εἰς δάχρυα προπεσόντα
, bi € , ?
χρεῖττον xal τῆς ix λόγου παρηγορίας τὸ ὑπ᾽ αὐτῶν
“.“«.Ὴω e ν) Ej /
ποιῖζσαι πάθος. Μοῦσῆς ὃ αὐτοὺς παρηγόρει, καὶ
^ » , ,
τοῦ δαχρύων αὐτὸν ἄξιον ὑπολαμθάνειν ἀπάγων αὖ-
e^ / J i
τοὺς χρῆσθαι τῇ πολιτείᾳ παρεχάλει. Καὶ τότε μὲν
bo οὕτω διελύθησαν. | ! ΝΕ
δ΄. Βούλομαι δὲ τὴν πολιτείαν πρότερον εἰπὼν τῷ
- k] ῳ Ὁ ) e A
τε Μωῦύσέως ἀξιώματι xal τῇ ἀρετῇ ἀναλογοῦσαν , xai
rl Ὁ ,
μαθεῖν παρέξων OU αὐτῆς τοῖς ἐντευξομένοις οἷα τὰ
e ες LI - "n -
xa) ἡμᾶς ἀρχῆθεν ἦν, οὕτως ἐπὶ τὴν τῶν ἄλλων pa

APXAIOAOTIAX BIBA. ἃ. ΚΕΦ, H.

[327,225.

* deinceps cavebitis, vobis res melius se habebunt. Nequ
« unquam tantam contra eos iram sumite quanta saepe au
«eslis adversus me uli : probe enim uostis smpius
« vita a vobis quam ab hostibus me periclitatum esse. Ha
« nulem vos inonui , nou ut exprobrem, (nolim enim i
« exili vitae liec in memoriam revocando vos offensos r
« linquere, quum ne eo quidem tempore, quo his afficieba
« fuerim iratus,) sed ut. vos doceam tutum esse in post
-« rum in hoc ipso moderate agere, ut nulla superion
« injuria afliciatis opibus elati, quz vobis trajecto Jordar
« et Chananzam adeptis multze aderunt. Nam si ab üs a
^ fastidium et contemptum virtutis adducti fueritis, D
« etiam benevolentiam perdetis. Quando vero hunc vob
« inimicum feceritis, rursum etiam terram , quam possidi
« bifis, maximis cum probris amittetis, armis victi a
« hostibus, et per orbem dissipati totam terram et mar
« Servitute veslra replebitis. Vobis autem horum pericului
« facientibus inutilis erit poenitenlia et legum non servata
« rum recordalio. Quare si vultis has vobis manere , quur
« liostes superaveritis, nullos ex iis relinquite, sed omne
« delere vobis expedire existimate , ne eis viventibus , inori
« bus illorum degustatis, patriam corrumpatis institutioneu:
« Preelerea moneo ut et aras et lucos et templa, quotquo
« habebunt , dejiciatis, et genus et memoriam eorum ign
« aboleatis. Nam ila solum firma erit vobis bonorum pro
« priorum securitas. Ut autem propter meliorum ignoran
« liam natura vestra in deterius non feratur, et leges vobis
« dictante mihi Deo, composui, et reipublicae institutio
« nem, cujus si servaveritis ordinem, omnium felicissim
« judicabimini. » |

3. ας loquutus tradit eis leges et reipublicze ordinatio
nem in libro descriptam. ΠῚ vero plorabant, et multun
jam tum desiderium imperatoris capiebant, memores pe
riculorum et studiorum qua pro salute eorum suscepisset ,
et de futuris male sperantes , quod non essent similem prin
cipem habituri , Deumque minus illis provisurum ezisti
mantes , quoniam Moyses erat qui eum precibus exorabal
Et dolebant , eorum, quze illi in deserto per iracundiam fe
cerant, peenitentes : ita ut universus populus in lacrima
prolapsus ex his rebus majore affectus sit dolore quam u
verba possent eum consolari. Moyses autem solatium íi:
adhibebat, eosque a cogitando se lacrimis dignum ess
abducens , admonebat ut reipublicae institutione uterentur
Et tunc quidem ita digressi sunt.

4. Volo autem , ubi prius dixero de reipublica: instilu
tione, Moysis virtuti et dignitati consentanea, et lecturit
ex ea discendum tradidero qualis olim fuerit rerum nostra:
rum status , ita transire ad rerum aliarum enarrationem.

(161, 162.)

€

πέσθαι διήγησιν. Γέγρακται δὲ πάνθ᾽ ὡς ἐκεῖνος xa-
τέλιπεν, οὐδὲν ἡμῶν ἐπὶ χαλλωπισμῷ προσθέντων,
228. ὃ τι μὴ χαταλέλοιπε Μωυῦσῆς. Νενεωτέρισται δ᾽
ἕωτῖν τὸ χατὰ γένος Éxacta τάξαι" σποράδην γὰρ ὑπ᾽
ἐχεένου χατελείφθη γραφέντα, χαὶ ὡς ἕχαστόν τι παρὰ
τοῦ Θεοῦ πύθοιτο. Γούτου χάριν ἀναγχαῖον ἡγησάμην

«"

zi διαστείλασθαι, μὴ xat τις fjuiv παρὰ τῶν ὁμοφύ- '

m ἐντυγχανόντων τῇ γραφῇ μέμψις ὡς διημαρτηχόσι
ptum. Ἔχει δὲ οὕτως ἡ διάταξις ἡμῖν τῶν νόμων

k τῶν ἀντχόντων εἷς τὴν πολιτείαν. Οὖὑς δὲ χοινοὺς

ῥαῖν καὶ πρὸς ἀλλήλους κατέλιπε, τούτους ὁπερεθέμην

εἰς τὴν περὶ ἐθῶν xal αἰτιῶν ἀπόδοσιν, ἣν συναντιλαμ-
ξανομένου τοῦ Θεοῦ μετὰ ταύτην ἣμῖν τὴν πραγματείαν

Ξυντάξασθαι πρόχειται.
£. Ἐπειδὰν τὴν Χαναναίων γῆν χτησάμενοι xai

σγολὴν ἐπὶ χρήσει τῶν ἀγαθῶν ἔχοντες πόλεις τὸ λοι-

zv» ἤδη χτίζειν προαιρῆσθε, ταῦτα ποιοῦντες τῷ Θεῷ
sà1 πράττετε, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν βεδαίαν ἕξετε.

Ἵερὰ πόλις ἔστω μία τῆς Χαναναίων γῆς ἐν τῷ χαλλί-

c2 xxi óc ἀρετὴν ἐ ἐπιφανεῖ, ἣν ἂν 6 Θεὸς αὑτῷ διὰ

προφητείας ἐχλέξηται, Καὶ νεὼς εἷς ἐν ταύτῃ ἔστω,
zit βωμὸς εἷς ἐχ λίθων μὴ χατειργασμένων, ἀλλὰ λο-
viónv συγκειμένων. ot χονιάματι χβισθέντες εὐπρεπεῖς

"τε εἶεν χαὶ καθάριοι πρὸς τὴν θέαν. Ἡ δ᾽ ἐπὶ τοῦτον

5 ξοόσξασις ἔστω μὴ διὰ βαθμίδων, ἀλλὰ προσχώσεως
αὐτῷ χατὰ πρανοῦς γενομένης. Ἐν ἑτέρα δὲ πόλει
αὔτε βωμὸς μήτε νεὼς ἔστω" Θεὸς γὰρ εἷς xai τὸ Ἑ-
ἐραίων Ὑένος ἕν.

ς΄. Ὁ δὲ βλασφημῆσαι τολμήσας Θεὸν χαταλευσθεὶς

»xotad30e δι᾽ ὅλης ἡμέρας, xai ἀτίμως xai ἀφανῶς
βαπτέσθω.

T Συνεργέσθωσαν δὲ εἷς ἣν ἀποφήνωσι πόλιν τὸν
τεῶν τρὶς τοῦ ἔτους ol ἐχ τῶν περάτων τῆς ηἧἥς, ἧς ἃ ἂν
Ἑδραῖοι κρατῶσιν, ὅπωςς τῷ Θεῷ τῶν μὲν ὑπηργμένων

E χαριστῶσι xai περὶ τῶν el; τὸ μέλλον παραχαλῶσι,
xii συνόντες ἀλλήλοις xal συνευωχούμενοι προσφιλεῖς
ec. Καλὸν γὰρ εἶναι μὴ ὦ ἀγνοεῖν ἀλλήλους, δικοφύ-
lox, τε ὄντας xai τῶν αὐτῶν χοινωνοῦντας ἐπιτηδευ-
μάτων. Τοῦτο δὲ ἐχ μὲν. τῆς αὐτῆς ἐπιμιξίας αὐτοῖς

νι ὑπάρξειν, τῇ τε ὄψει καὶ τῇ ὁμιλίᾳ μνήμην αὐτῶν ἐν-
τιϊέντας" ἀνεπιμίχτους πὰρ ἀλλήλοις μένοντας ἀλλο-
τριωτάτους αὗτοῖϊς νομισθήσεσθαι.

π΄. Ἔστω δὲ xai δεχάτη τῶν καρπῶν ἐξιέρωσις
uiv, χωρὶς ἧς διέταξα τοῖς ἱερεῦσι xat Λευίταις δίδο--

t. 0621, ἢ πιπρασχέσθω μὲν ἐπὶ τῶν πατρίδων, εἷς δὲ
τὸς εὐωχίας ὑπηρετείτω xal τὰς θυσίας τὰς ἐν τῇ ἱερᾷ
πόλει. Δίχαιον γὰρ! εἶναι τῶν ἐχ τῆς γῆς ἀναδιδομέ-
νων, ἣν 6 Θεὸς αὐτοῖς χτήσασθαι παρέσχεν, ἐπὶ τιμῇ
ποῦ δεδωχότος ἀπολαύειν.

" 0. Ἔχ μισθοῦ γυναιχὸς ἡταιρημένης θυσίας μὴ τε-
λεῖν. ἤξεσθαι γὰρ μηδενὶ τῶν ἀφ᾽ ὕῤρεως τὸ θεῖον"
χείρω δ᾽ οὐχ ἂν εἴη τῆς ἐπὶ τοῖς σώμασιν αἰσχύνης.
Ὁμοίως μηδ᾽ ἂν ἐπ᾽ ὀχεύσει χυνὸς, ἤτοι θηρεντιχοῦ ἢ

a
Lo

᾿

ANTIQ. JUD. LIB.

IV. CAP. VIII. [15—22.] 135

Omnia autem ut ille reliquit scripta sunt, nulla re a nobis
ornatus gratia addita, neque quam Moyses non reliquerit.
Ceterum hoc novum factum est a nobis, quod singula ad
cería genera redegimus : nam ab eo relicta erant sparsim
scripta el ut quidque a Deo sciscilatus erat. Hujus rei
gratia operze pretium esse existimavi hoc prsmittere , ne
iu aliquam a tribulibus, qui in hoc scriptum inciderint,
reprehensionem incurramus, quasi aberraverimus. — Ita
quidem se nobis habet leguin ordinatio ad rationem civitatis
pertinentium. — Quas autem nobis communes inter nos
reliquit, eas in commentarium de moribus et causis eden-
dum distuli, quem Deo adjuvante post hoc opus compo-
nere nobis propositum est.

5. Quum igitur terram Chananseorum adepti, otiumque
ad usam bonorum nacti, deinceps jam urbes sedificare sta-
tueritis, si hzec facietis, quod Deo gratum est praestabitis,
et firmam stabilemque felicitatem habebitis. "Una urbs
sacra esto in pulcerrimo terree Chananeee loco et ob pra-
stantiam illustri, quem Deus sibi per vaticinium elegerit.
Estoque nnum in ea templum et ara una ex lapidibus nou
laboratis, sed collectim compositis, qui tectorio illiti de-
centes sint el aspectu nitidi. Ascensus vero ad eam esto
non per gradus, sed terra per acclive ad illam aggesta. In
alia autem urbe neque ara neque templum esto; nam Deus
est unus unumque Hebraeorum genus.

6. Qui autem Deo maledicere ausus fuerit, per diem la-
pidatus pendeat , ac áine honore et obscure sepeliatur.

7. Conveniantl autem in arbem, in qua lemplum constl-
tnerint, ter in anno, ab extremis regionis, quam llebrzi
tenuerint, ut Deo pro acceptis beneficiis gratias agant et
de futuris eum precibus demereantur, atque consuetudinem
inter se habendo simulque epulando benevolentiam alant.
Monestum enim esse ul qui sint ejusdem generis eorundem-
que institutorum participes, alii aliis non ignoti sint : id
quod ex hujusmodi consociatione futurum cst, dum aspectu
et alloquio sui recordationem efficiunt : nam si absque com-
munitate maneant et consortio, erit ut a se iuvicem alienis-
simi habeantur.

8. Frugum etiam decuma consecretur, prater eam

quam sacerdotibus el Levitis dandam esse institui : quae
quidem in patriis vendatur, ad epulas vero adhibeatur et
Bacrificia eorum in urbe sacra. /Equum enim esse pro-
ventibus terrze, quam Deus eis possidendam Lradiderit , ad

datoris honorem frui.

9. Ex mercede mulieris prostitutz ne fiant sacrificia :
Dei enim numen nihil delectat ἃ scelere profectum : non
autem quidquam pejus esse potest corporum turpitudine.
Similiter ne quis ex admissura canis, seu venatici seu cu.

136 i 162,163.)

ποιμνίων φύλακος, λάθη τις μισθὸν, dx τούτου θύειν
τῷ Θεῷ.
v. Βλασφημείτω δὲ μηδεὶς θεοὺς, οὖς πόλεις ἄλλαι
νομίζουσι. Μὴ συλᾶν ἱερὰ ξενικὰ, μηδ᾽ ἂν ἐπωνομα-
6 σμένον ἦ τινι θεῷ χειμήλιον λαμβάνειν.
ια΄, Μηδεὶς δ᾽ ἐξ ὑμῶν χλωστὴν ἐξ ἐρίου xal λίνου
στολὴν φορείτω" τοῖς γὰρ ἱερεῦσι μόνοις ταύτην dxoSe-
δεῖχθαι.
ι6΄, Συνελθόντος δὲ τοῦ πλήθους εἷς τὴν ἱερὰν πό-
ἴο λιν ἐπὶ ταῖς θυσίαις δι᾽ ἐτῶν ἑπτὰ, τῆς σκηνοπηγίας
ἑορτῆς ἐνστάσης, ὃ ἀρχιερεὺς, ἐπὶ βήματος ὀψηλοῦ
σταθεὶς ἐφ᾽ οὗ γένοιτο ἐξάχουστος, ἀναγινωσκέτω τοὺς
νόμους πᾶσι" xal μήτε γυνὴ μήτε παῖδες εἰργέσθω-
σαν τοῦ ἀχούειν, ἀλλὰ μηδὲ οἱ δοῦλοι. Καλὸν γὰρ
16 ταῖς ψυχαῖς ἐγγραφέντας αὐτοὺς xal τῇ μνήμη φυλα-
θῆναι, ὡς μηδέποτε ἐξαλειφθῆναι δυναμένους. Οὔ-
τῷ γὰρ οὐδὲ ἁμαρτήσονται, μὴ δυνάμενοι λέγειν ἄ-
γνοιαν τῶν ἐν τοῖς νόμοις διωρισμένων" οἵ τε νόμοι
πολλὴν πρὸς ἁμαρτάνοντας ἄξουσι παρρησίαν, ὡς προ-
30 λεγόντων αὐτοῖς ἃ πείσονται, χαὶ ταῖς ψυχαῖς ἐγγρα-
ψάντων διὰ τῆς ἀχοῆς ἃ χελεύουσιν, ὥστε εἶναι διὰ
παντὸς ἔνδον παρ᾽ αὐτοῖς τὴν προαίρεσιν αὐτῶν, ἧς
ὀλιγωρήσαντες ἠδίχησαν καὶ τῆς ζημίας αὑτοῖς αἴτιοι
γεγόνασι. Μανθανέτωσαν δὲ xol οἱ παῖδες πρώτους
30 τοὺς νόμους μάθημα χάλλιστον χαὶ τῆς εὐδαιμονίας
αἴτιον.
ιγ΄. Δὶς δ᾽ ἐχάστης ἡμέρας, ἀρχομένης τε αὐτῆς χαὶ
ὁπότε πρὸς ὕπνον ὥρα τρέπεσθαι, μαρτυρεῖν τῷ Θεῷ
τὰς δωρεὰς, ἃς ἀπαλλαγεῖσιν αὐτοῖς ἐχ τῆς Αἰγυπτίων
30 γῆς παρέσχε, δικαίας οὔσης φύσει τῆς εὐχαριστίας καὶ
γενομένης ἐπ᾽ dpi, μὲν τῶν ἤδη γεγονότων, ἐπὶ δὲ
προτροπῇ τῶν ἐσομένων. ᾿Επιγράφειν δὲ xai τοῖς
Θυρώμασιν αὐτῶν τὰ μέγιστα ὧν εὐηργέτησεν αὐτοὺς
ὃ θεὸς, ἕν τε βραχίοσιν ἕχαστον διαφαίνειν" ὅσα τε τὴν
35 ἰσχὺν ἀποσημαίνειν δύναται τοῦ Θεοῦ xol τὴν πρὸς αὐ-
τοὺς εὔνοιαν, φέρειν ἐγγεγραμμένα ἐπὶ τῆς χεφαλῆς χαὶ
τοῦ βραχίονος, ὡς περίόλεπτον εἶναι πανταχόθεν τὸ
περὶ αὐτοὺς πρόθυμον τοῦ Θεοῦ.
ιδ΄, ᾿ἈἈρχέτωσαν δὲ xa0' ἐχάστην πόλιν ἄνδρες
10 ἑπτὰ, of xal τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν περὶ τὸ δίκαιον σπου-
δὴν προησχηχότες" ἑἐχάστῃ δὲ ἀρχῇ δύο ἄνδρες ὁπηρέ-
* . ται διδόσθωσαν ix τῆς τῶν Λευιτῶν φυλῆς. "Ecto-
σαν δὲ xal ol διχάζειν λαχόντες ταῖς πόλεσιν ἐν ἁπάση
Tu, ὡς μήτε βλασφημεῖν ἐχείνων παρόντων μήτε
13 θρασύνεσθαί τισιν ἐξεῖναι, τῆς πρὸς τοὺς ἐν ἀξιώματι
τῶν ἀνθρώπων αἰδοῦς αὐτῶν εὐλαδεστέρους, ὥστε τοῦ
Θεοῦ μὴ καταφρονεῖν, ἀπεργαζομένης. Οἱ δὲ δικασταὶ
ἀποφήνασθαι χύριοι περὶ τοῦ δόξαντος αὐτοῖς ἔστω-
σαν, πλὴν εἰ μή τι γρήματα λαβόντας τις αὐτοὺς ἐπὶ
66 διαφθορᾷ τοῦ δικαίου ἐνδείξαιτο, ἢ ἄλλην τινὰ αἰτίαν
προφέροι, καθ᾽ ἣν οὐ χαλῶς ἐλέγχει αὐτοὺς ἀποφηνα-
μένους. Οὔτε γὰρ χέρδει χαριζομένους οὔτ᾽ ἀξιώματι
προσῆχον πονηρὰς ποιεῖσθαι τὰς χρίσεις, ἀλλὰ τὸ δί-
xatoy ἐπάνω πάντων τιθεμένους. ῳὋὉ γὰρ Θεὸς ἂν οὔ-

APXAIOAOTIAX BIBA. Δ. ΚΕΦ. ἢ,

[340—234 ]

8todis ovilium, premium accipiat, ut ex hoc Deo sacra
offerat.

10. Nemo autem diis, quos ceterse civitates existimant,
contumeliam dicat. Ne liceat sacra extranea depeculari,
neque capere donarium deo cuipiam dicatum.

11. Nemo ex vobis indumentum gerat ex lana linoqut

contextum : nam hoc sacerdotibus solis constitutum est.

t2. Multitudine autem, ut celehret Umbraculorum
festum, in sacram urbem congregata ad sacrificia seplen-
nalia, pontifex in edito suggestu stans, unde possit audiri,
leges omnibus recitet : neque mulier, neque pueri ab au-
diendo arceantur, imo ne servi quidem. Decet enim eas
animis inscriptas et memorie servari, ita ut nunquam de-
leri possint. Sic enim neque peccabunt , quum decretorum
in legibus ignorationem caussari non possint : legum etiam
contra peccantes plurimum valebit autoritas, utpote quae
eis praedixerint quee sint passuri, animisque per auditum
quz jubent inscripserint, ut eis semper praesens sit earum
consilium ; quo spreto deliquerint et sibimet damni aucto-
res fuerint. Primas autem leges etiam pueri discant, εὐ
disciplinam pulcherrimam et felicitatis causam.

13. Bis quoque die, quum primum illucescit, et quum
hora somni appetit, commemorent beneficia , quze Deus e
terra. /Egyptiorum liberatis prestitit, natura ipsa gra-
tiarum actionem postulante, ad preterita quidem re-
pendenda, ad futura vero provocanda. Ostiis autem suis
praecipua inscribant qua eis benefecerit Deus, itidemque
In brachiis quisque ostendat : et qucecunque Dei potentiam
indicare possunt et erga ipsos benevolentiam , fronti et bra-
chio inscripla gerant, ut undique perspicuum sit Dei erga
eos studium.

14. Qualibet autem in urbe przsint septem viri, et in
virtute et in studio :quitatis exercitati : unicuique autem
magistratui tribuantur duo ministri e tribu Levitica. Quin
et ii, quibus in civitatibus jus reddere obtigerit , omni in
honore habeantur, ut neque liceat ulli illis praesentibus ma-
ledicere, neque insolentius agere, verecunda eorum revc-
rentia erga homines in dignitate constitutos reddente timi-
diores, ut Deum contemnere non audeant. Judices autem
potestatem habeant pronunciandi quicquid iis visum fuerit,
nisi quis eos ad jus corrumpendum pecunian accepisse
ostenderil , aut aliam aliquam causam adduxerit, qua eos
non recte pronunciasse coarguat. Haud enim congruum
prava facere judicia , aut ad lucrum aut ad dignitatem respi-
ciendo, sed jus et equitatem rebus omnibus praferendo.

162,164.)

m itu χαταφρονεῖσθαι, καὶ ἀσθενέστερος ἐχείνων |
ἧς ἦν τις κατὰ góbov ἰσχύος: προσνείχη τὴν ψῆφον
χεχοίσθαι, Τοῦ γὰρ Θεοῦ ἰσχύς ἐστι τὸ δίκαιον. Τοῖς
ὧν ἐν ἀξιώμασι τυγχάνουσι καταχαριζόμενός τις ἐχεί-
vix, τοῦ Θεοῦ δυνατωτέρους ποιεῖ, Ἂν δ᾽ οἱ δικασταὶ
uj νοῶσι περὶ τῶν ἐπ᾽ αὐτοῖς παρατεταγμένων ἀπο-
οήνασθαι, (συμδαίνει δὲ πολλὰ τοιαῦτα τοῖς ἀνθρώποις.)
ἀχέραιον ἀναπεμπέτωσαν τὴν δίχην εἷς τὴν ἱερὰν πό-
λιν, χαὶ συνελθόντες ὅ τε ἀρχιερεὺς xal 6 προφήτης

p 221 ἡ γερουσία τὸ δοχοῦν ἀποφαινέσθωσαν.

εἰ, Εἷς δὲ μὴ πιστευέσθω μάρτυς, ἀλλὰ τρεῖς, ἢ
τὸ τελευταῖον δύο, Ὧωον τὴν μαρτυρίαν ἀληθῆ ποιή-
«t τὰ προδεδιωμένα. Γυναιχῶν δὲ μὴ ἔστω μαρτυ-
βία, διὰ χουφότητα καὶ θράσος τοῦ γένους αὐτῶν.

5 Μαρτυρείτωσαν δὲ μηδὲ δοῦλοι, διὰ τὴν τῆς ψυχῆς
ἀγένειαν, οὖς ἢ διὰ χέρδος εἰχὸς ἢ διὰ φόδον μὴ τά-
ληθδὴ μαρτυρῆσαι. Ἂν δέ τις ψευδῆ μαρτυρήσας πι-
στευθῆ,, πασχέτω» ταῦτ᾽ ἔλεγχθεὶς. ὅσα ὃ χαταμαρτυ--
ρηϑεὶς πάσχειν ἔμελλεν.

x wv. Ἂν δὲ πραχθέντος φόνου ἔν τινι χώρᾳ μὴ εὖὗ-
ρίσχπται 6 δράσας μηδ᾽ ὅπονοῆταί τις ὡς διὰ μῖσος
ἀπεχτονηχὼς, ζητείτωσαν μὲν αὐτὸν μετὰ πολλῆς
σπουδῆς, μήνυτρα προθέμενοι" μηδενὸς δὲ μηνύοντος,
αἱ ἀρχαὶ τῶν πόλεων τῶν πλησίον τῇ χώρᾳ, ἐν $6

5 γόνος ἐπράχθη, καὶ ἡ γερουσία συνελθόντες μετρείτω-
σαν ἀπὸ τοῦ τόπου ἐν ᾧ χεῖται Ó νεχρὸς τὴν χώραν.
Ἢ δ᾽ ἂν ἦ πλυσιαιτάτη πόλις, ob ἐν αὐτῇ δημόσιοι
πριάμενοι δάμαλιν χαὶ χομίσαντες εἰς φάραγγα xal
ἀνεπιτήδειον ἀρότρῳ xal φυτοῖς χωρίον τοὺς τένοντας

χ χονάτωσαν τῆς βοὸς, καὶ χέρνιθας ἑλόμενοι ὑπὲρ χε-
φαλῆς τῆς Booc ot ἱερεῖς xal οἱ Λευῖται xat fj γερουσία
ἧς πόλεως ἐκείνης, καθαρὰς ἀναῤδοησάτωσαν τὰς χεῖ-
ρας ἔχειν ἀπὸ τοῦ φόνου, xai ure δρᾶσαι μήτε δρω-
μένω παρατυχεῖν, ἐπιχαλεῖσθαι δὲ ἵλεω τὸν Θεὸν xal

Ὁ μγχέτι τοιοῦτο δεινὸν συμόῆναι τῇ γῇ πάθος.

ιζ΄. ᾿Αριστοχρατία μὲν οὖν χράτιστον xat ὃ κατ᾽ αὖ-
τὴν βίος, xci μὴ λάθοι πόθος ὑμᾶς ἄλλης πολιτείας,
ἀλλὰ ταύτην στέργοιτε, τοὺς νόμους ἔχοντες δεσπότας
xài χατὰ τούτους ἕχαστα πράττοντες. ἌἈρχεῖ γὰρ 6

€ θεὸς ἡγεμὼν εἶναι. Βασιλέως δ᾽ εἰ γένοιτο ἔρως
ὑμῖν, ἔστων μὲν οὗτος ὁμόφυλος, πρόνοια δ᾽ αὐτῷ δικαιο-
cuv; xal τῆς ἄλλης ἀρετῆς διὰ παντὸς ἔστω. Πα-
ραγωροίη δὲ οὗτος τοῖς μὲν νόμοις xal τῷ Θεῷ τὰ
πλείονα τοῦ φρονεῖν, πρασσέτω δὲ μηδὲν δίχα τοῦ do-

t γιερέως xal τῆς τῶν γερουσιαστῶν γνώμης, γάμοις τε
μὴ πολλοῖς χρώμενος, μηδὲ πλῆθος διώχων χρημάτων
κη ἵππων, ὧν αὐτῷ παραγενομένων ὑπερήφανος ἂν
τῶν νόμων Écorto, Κωλυέσθω δ᾽, εἰ τούτων τι διὰ

σπουδῆς ἔχοι, γίνεσθαι τοῦ συμφέροντος ὑμῖν δυνατώ-

3 SEQ. “

η΄, Ὅρους γῆς μὴ ἐξέστω χινεῖν μήτε οἰχείας μήτ'
ἤλλοτρίας πρὸς οὖς ἐστιν ὑμῖν εἰρήνη" φυλαττέσθω δ᾽
ὥςπερ Θεοῦ ψῆφον βέθαιον εἷς αἰῶνα χειμένην ἀναιρεῖν,
ὡς πολέμων ἐντεῦθεν χαὶ στάσεων γινομένων, ἐκ τοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VIII.

[234 —196.] 13?

Nam si hoc non egerint , Deus contemni videretur, eisque
infirmior judicari quibus ob potentiee metum suum adjece-
rint suffragium : nam jus et ziequum est potentia Dei. Qui
igitur aliquid dignitate preeditis indulget , illos facit Deo po-
tentiores. Quodsi judices de relatis ad eos pronunciare
nesciant, (talia autem hominibus non raro accidunt,) ad
urbem sacram causam integram remiltant, et convenientes
pontifex et propheta et senatus id quod sibi visum fuerit de-
cernant.

15. Uni autem testi ne credatur, sed tribos, aut ut mi-
nimum duobus : quorum testimonium ratum faciet vita
ante acta. At mulierum ne sit testimonium , propter levi-
tatem et sexus earum audaciam. Ac ne servi quidem tesli-
monium dicant, propter animi ignobilitatem : quos aut
propter lucrum aut propter metum vera non testari con-
sentaneum est. Quodsi quis judicetur falsa testatus, con-

victus eadem patiatur qua ἰδ passurus erat, contra quem
dictum est testimonium.

16. Si autem czede facta in agro aliquo auctor non inve-
niatur, neque ullus suspectus sit ex odio interfecisse, ma-
gna quidem cum diligentia eum quaerant, indicii praemiis
propositis. Quuimm aulem nemo ejusmodi quid indicaverit ,
inagistratus oppidorum agro ubi csedes facta est vicinorum
el senatus congregati spatium a loco ubi mortuus jacet cir-
cumquaque metiantur. Ac quod oppidum occiso proximum
fuerit, ejus magistratus juvencam , quam emerint , in val-
lem et locum non commodum aratro et stirpibus adducant,

:bovisque nervos abscindant, sumentesque aquam super

caput bovis sacerdotes οἱ Levit et senatus illius oppidi
proclament se manus puras a ceede hahere , neque fecisse,
neque quum fieret adfuisse , Deum autem precari propitium
et ut nullum posthac tam atrox facinus terrx accidat.

17. Optimatium quidem dominatio et vita sub ea optima
est : neve vos capiat alterius institutionis reipublicze deslde-
rium, sed hac contenti estole, leges pru dominis habentes,
etex illorum prescripto omnia agentes. Satis est enim
Deus qui praesit. Verum si regis cupiditas vos inces-
serit, is sit consanguineus, semperque ei cura sit justi-
tie reliquarumque virtutum. 18 autem legibus concedat
Deoque summam prudenti:e , nihilque sine pontifice et 86-
natorum sententia faciat, neque multis utens conjugiis, ne-
que pecunie: vim ingentem aut equorum multitudinem se.
clans, quee consequutus leges insuper habere et fastidire
possit. Prohibeatur autem, si quid tale affectet, fieri po-
tentior, quam rebus vestris expediat.

18. Terminos terre ne liceat movere, neque propriae,
neque alienze eorum quibuscum vobis est pax : sed caveatur
ne auferantur, tanquam firmus Dei calculus in sempiternum
positus, quippe quum bella inde nascantur et seditiones,

138 (τε4,160.]

πλεονεχτοῦντας προσωτέρω χωρεῖν βούλεσθαι τῶν ὅρων.
Μὴ γὰρ μαχρὰν εἶναι τοῦ χαὶ τοὺς νόμους ὑπερθαίνειν
τοὺς τὸν ὅρον μεταχινοῦντας.
ιθ΄, Γῆν ὁ φυτεύσας, πρὸ ἐτῶν τεσσάρων ἂν χαρπὸν
b προδάλῃ τὰ φυτὰ, μήτε τῷ Θεῷ ἀπαρχὰς ἐντεῦθεν ἀπο-
φερέτω μήτ᾽ αὐτὸς χρήσθω" οὐ γὰρ κατὰ καιρὸν τοῦ-
τον ὑπ᾽ αὐτῶν ἐνεχθῆναι. Βιασαμένης δὲ τῆς φύσεως
ἀώρως μήτε τῷ Θεῷ ἁρμόζειν μήτ᾽ αὐτῷ τῷ δεσπότη
χρῆσθαι. Τῷ δὲ τετάρτῳ τρυγάτω πᾶν τὸ γενόμενον,

10 (τότε γὰρ ὥριον εἶναι.) καὶ συναγαγὼν elc τὴν ἱερὰν πό.
λιν χομιζέτω, καὶ σὺν τῇ δεκάτη τοῦ ἄλλου χαρποῦ
μετὰ τῶν φίλων εὐωχούμενος ἀναλισχέτω, xal μετ᾽
ὀρφανῶν xat χηρενουσῶν γυναικῶν. Πέμπτου δὲ
ἔτους χύριος ἔστω τὰ φυτὰ χαρποῦσθαι.

Ι6 x. Τὴν ἀμπέλοις χατάφυτον γῆν μὴ σπείρειν. ἈᾺρ-
xti γὰρ αὐτῇ τρέφειν τοῦτο τὸ φυτὸν, xal τῶν ἐξ ἀρό-
τρου πόνων ἀπηλλάχθαι. Βουσὶν ἀροῦν τὴν γῆν, καὶ
μηδὲν τῶν ἑτέρων ζῴων σὺν αὐτοῖς ὑπὸ ζεύγλην ἄγον-
τας, ἀλλὰ χατ᾽ οἰχεῖα γένη χἀχείνοις ποιεῖσθαι τὸν

20 ἄροτον. Εἶναι δὲ χαθαρὰ τὰ σπέρματα xo ἀνεπί-
μίχτα, xa μὴ σύνδυο xal τρία σπείρειν. Οὐ γὰρ τῇ
τῶν ἀνομοίων χοινωνία χαίρειν τὴν φύσι. Μηδὲ
χτήνεσιν ἐπάγειν ὅσα μὴ συγγενῇ. δΔέος γὰρ Ex τού-
του μὴ διαδῇ καὶ μέχρι τῶν ἀνθρώπων fj πρὸς τὸ δι ό-

26 φυλον ἀτιμία, τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῶν περὶ τὰ μιχρὰ καὶ
τὰ φαῦλα πρότερον λαθοῦσα. Δεῖ δὲ μηδὲν εἶναι τοιοῦ-
tov συγχεχωρημένον, ἐξ οὗ xarà μίμησιν παρατροπή
τις τῶν χατὰ τὴν πολιτείαν ἔσοιτο. Ἄλλως οὐδὲ περὶ
τῶν τυχόντων ἀμελεῖται τοῖς νόμοις, εἰδόσι προνοεῖσθαι

80 τοῦ κατ᾽ αὐτοὺς ἀμέμπτου.

χα΄. Autvrac δὲ xal συναιροῦντας τὰ θέρη μὴ καλα-
υᾶσθαι, χαταλιπεῖν δέ τινα xal τῶν δρχγμάτων τοῖς
βίου σπανίζουσιν, ἕρμαιον εἶναι τούτοις πρὸς διατροφήν.
Ὁμοίως δὲ καὶ τῆς τρύγης ἀπολιπεῖν τὰς ἐπιφυλλίδας

35 τοῖς πένησι, xat τῶν ἐλαιῶν παρεῖναί τι τοῦ καρποῦ
πρὸς συλλογὴν τοῖς ἐξ ἰδίων οὐχ ἔχουσι μεταλαβεῖν.
Οὐ τοσαύτη γὰρ ἂν ἐχ τῆς ἐπ’ ἀχριδὲς αὐτῶν συλλο-
γῆς εὐπορία τοῖς δεσπόταις γένοιτο, ὅση χάρις ἐχ τῶν
δεομένων ἔλθοι" τό τε θεῖον τὴν γὴν προθυμοτέραν εἷς

40 τὴν ἐχτροφὴν τῶν χαρπῶν ἀπεργάσεται, μὴ τοῦ καθ᾽
αὑτοὺς προνοουμένων λυσιτελοῦς, ἀλλὰ χαὶ τῆς τῶν
ἄλλων διατροφῆς λόγον ἐχόντων. Μυδὲ βοῶν, ὁπότε
τρίθοιεν τοὺς a dn ἀποδεῖν τὰ στόματα ἐπὶ τῆς
ἅλωος. Οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον εἴργειν τοὺς συνειργα-

45 σμένους τοῦ καρποῦ xat περὶ τὴν γένεσιν αὐτοῦ πονή-
σαντας. Μηδὲ ὀπώρας ἀκμαζούσης χωλύειν ἅπτεσθαι
τοὺς ὁδῷ βαδίζοντας, ἀλλ᾽ ὡς ἐξ οἰχείων αὐτοῖς ἐπιτρέ-
πεῖν ἐμπίπλασθαι, x&v. ἐγχώριοι τυγχάνωσι κἂν ξένοι,
χαίροντας ἐπὶ τῷ παρασχεῖν αὐτοῖς τῶν ὡραίων μετα-

&o λαμύανειν. ᾿Αποφέρεσθαι δ᾽ αὐτοῖς μηδὲν ἐξέστω. Μηδὲ
τρυγῶντες ὧν ἂν εἰς τὰς ληνοὺς χομίζωσιν εἰργέτωσαν
«τοὺς ὑπαντιάζοντας ἐπεσθίειν. Ἄλδιχον γὰρ ἀγαθῶν, ἃ
χατὰ βούλησιν Θεοῦ παρῆλθεν εἷς τὸν βίον. φθονεῖν τοῖς
ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν μεταλαμύανειν, τῆς ὥρας ἐν ἀχυῇ

ΑΡΧΑΤΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. A. ΚΕΦ. H.

[236,237.]

quod ultra terminos progredi velint avari. Neque enim a

legibus transiliendis longe absunt qui limites de loco suo
dimovent.

19. Qui terram conseverit , si stirpes ante quattuor annos
fructum ediderint, neque primitias inde libel, neque ipse
utatur : non enim ex eis suo lempore provenerunt. Nalura
autem immalure conata neque Deo convenit neque ipsi do-
mino uli. Atquarto anno vindemiam omnium, qua pro-
venerint , agat , (tunc enim est tempestivum ,) collectamque
in urbem sacram ferat, et cum aliarum frugum decimis
consumat epulans cum amicis et cum pupillis et mulieribus
viduis. Quinto autem anno stirpium fruges percipiendi
potestatem habeat.

20. Terra vitibus consita ne seminetur. Ei enim satis est

hanc stirpem alere, et ab aratri laboribus esse liberam. Bu-

bus aretur terra, et aliorum animalium nullum ad idem
cum eis jugum subeundum adigatur, sed et per illa fiat aratio
suis convenienter generibus. Semina autem sint pura et
incommista, neve bina et trina serantur. Natura enim dis-
similium non gaudet societate. Neque ad pecudes admit-
tantur qua non sint generis ejusdem : nam ex eo metus ne
cognatorum dehonestamentum etiam ad homines usque
lranseat, sumpto ante principio ab iis quae levia habentur
et parva. Oportet autem nihil ejusmodi esse concessum,
ex quo aliqua rerum in republica mutatio consequatur imi-
latione expressa. Quapropter et leges vulgaria non negli-
gunt, scientes providendum esse ut nibil in ipsis possit re-
prehendi.

21. Metentes autem et demessa colligentes ne spicilegium
faciant, sed et nonnullos victa egentibus relinquant mani-
pulos, ut qui insperato prosint et ad alimoniam invenian-
tur. Similiter etiam de vindemia pauperibus relinquantur
racemuli,, et olearum frugum nonnihil preetermittatur, ut
ab iis colligatur qui de suis quz percipiant non habent.
Non enim ex accurata in iis colligendis diligentia tantum
commodi paritur dominis quantum grati; ex egentibus
veniet : et Deus terram ad fruclus alendos alacriorem ef-
liciet , si non suz tantum utilitati prospexerint , sed etiam
alimenti aliorum rationem liabuerint.
area triturantium ora obligentur.

Neque boum in
Non enim equum est
eos a fructu arcere qui una laborarunt, ejusque ín pro-
creationem sese delassarunt. Neque viatores fructus ma-
turos gustare prohibeautur, sed permittatur eis tanquam
suis expleri , sive indigen: sint sive peregrini, et gandeant
domini quod illis concedere possint de fructibus maturis par-
ticipare. Nihil autem eis liceat asportare. Neque vindemian-
tes cbvios iis vesci proliibeant , qua in torcularia deferunt :
iniquum est enim bona, que ex voluntate Dei ad victum
provenerunt , iis invidere , qui frui desiderant , eorum tem-

1ξ5,196.}

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VIII.

[23s—234.] 179

τε eon; χαὶ σπευδούσης ἀπελθεῖν, ὡς τῷ Θεῶ χεχαρι- | pestivitate et vigente et abire properante, prout. Deo gra-

cufvov ἂν εἴη. Μᾶν ὑπ᾽ αἰσχύνης τινὰς ὀχνοῦντας
ἄνχσϑαι λαθεῖν παραχαλοῖεν, ὄντας μὲν Ἰσραηλίτας,
ὡς χοινωνοὺς xal δεσπότας διὰ τὴν συγγένειαν, ἀφι-
»vutvou; δ᾽ ἀλλαχόθεν ἀνθρώπους ξενίας τυγχάνειν
ἀξιοῦντας, ὧν 6 Θεὸς χαθ᾽ ὥραν αὐτοῖς παρέσχεν.
Ἀναλώματα γὰρ οὐχ ἡγητέον ὅσα τις κατὰ χρηστότητα
παρίησιν ἀνθρώπῳ λαυδάνειν, τοῦ Θεοῦ τὴν ἀφθονίαν
τῶν ἀγαθῶν γορηγοῦντος οὐχ ἐπὶ τῷ χαρποῦσθαι uóvotc,
ιν ἀλλὰ xat τῷ τοῖς ἄλλαις μεταδιδόναι φιλοτίμως, καὶ βου-
λομένου τῷ τρόπῳ τούτῳ τὴν ἰδίαν περὶ τὸν Ἰσραηλι-
τῶν λαὸν εὔνοιαν καὶ τὴν χορηγίαν τῆς εὐδαιμονίας χαὶ
τοῖς ἄλλοις ἐμφανίζεσθαι, ix πολλοῦ τοῦ περιόντος αὖ-
τοῖς χἀχείνοις μεταδιδόντων, Ὁ δὲ παρὰ ταῦτα ποιή-
I5 σας πληγὰς μιᾷ λειπούσας τεσσαράχοντα τῷ δημοσίῳ
σχύτει λαβὼν τιμωρίαν ταύτην αἰσχίστην ἐλεύθερος
ὑπομενέτω, ὅτι τῷ κέρδει δουλεύσας ὕδρισε τὸ ἀξίωμα.
Καλῶς γὰρ ὑμῖν ἔγχει πεπειραμένοις ἐν Αἰγύπτῳ συμ-
φορῶν καὶ χατὰ τὴν ἐρημίαν πρόνοιαν τῶν ἐν τοῖς
39 ὁιοίοις ὑπαρχόντων ποιεῖσθαι, χαὶ τυχόντας εὐπορίας
ἐξ ἐλέου καὶ προνοίας τοῦ Θεοῦ, τὴν αὐτὴν ταύτην ἐξ
ὁμοίου πάθους ἀπομερίζειν τοῖς δεομένοις.
x6'. Ταῖς δὲ δεχάταις δυσὶν, ἃς ἔτους ἐχάστου προ-
εἶπον τελεῖν, τὴν μὲν τοῖς Λευίταις, τὴν δ᾽ ἑτέραν πρὸς
Ξ τὰς εὐωχίας, τρίτην πρὸς αὐταῖς κατὰ ἔτος τρίτον
τυμφέρειν εἷς διανέμησιν τῶν σπανιζόντων, γυναιξί τε
χήραις xal παισὶν ὀρφανοῖς. Τῶν δ᾽ ἁραίων ὅ τι χαὶ
πρῶτον ἑχάστῳ τύχη γενόμενον, εἰς τὸ ἱερὸν χομιζέ--
τωσαν. χαὶ τὸν Θεὸν ὑπὲρ τῆς ἐνεγκαμένης αὐτὸ γῆς,
X ἣν αὐτοῖς χτήσασθαι παρέσχεν, εὐλογήσαντες, θυσίας
ἃς ὃ νόμος αὐτοῖς ἐπιφέρειν χελεύει ἐπιτελέσαντες, τού-
τῶν τὰ πρωτόλεια τοῖς ἱερεῦσι διδότωσαν. ᾿Κπειδὰν
δὲ ταῦτα ποιήσας τις, χαὶ πάντων ταῖς δεχάταις dua
ταῖς εἰς τοὺς Λευίτας χαὶ τὰς εὐωχίας τὰς ἀπαρχὰς
Ὁ ἀπενηνοχὼς ἀπιέναι μέλλῃ πρὸς αὐτὸν οἴχαδε, στὰς
ἀντικρὺ τοῦ τεμενίσματος εὐχαριστησάτω μὲν τῷ Θεῷ,
ὅτι τῆς ἀπ᾽ Αἰγυπτίων αὐτοὺς ὕδρεως ἀπαλλάξας γῆν
αὐτοῖς ἀγαθὴν xal πολλὴν ἔδωχε χαρποῦσθαι, uapru-
ράωμενος δὲ ὡς τάς τε δεχάτας χατὰ τοὺς Μωύσέως τε-
μ λέσειε νόμους, αἰτησάσθω τὸν Θεὸν εὐμενῆ xal ἵλεων
αὐτῷ διὰ παντὸς εἶναι, xal χοινῇ πᾶσιν ἙἙδραίοις
διαμένειν, φυλάττοντα μὲν ἃ ἔδωχεν αὐτοῖς ἀγαθὰ,
προσχτίσαντα δὲ ὅσα δύναται χαρίζεσθαι.
χγ΄. Γαμείτωσαν δὲ ἐν ὥρα γάμου γενόμενοι παρ-
ὦ ϑένους ἐλευθέρας γονέων ἀγαθῶν " ὁ δὲ μὴ μέλλων ἀγε-
σθαι παρθένον μὴ ζευγνύσθω συνοικοῦσαν ἄλλῳ νοθεύ-
σας, μηδὲ λυπῶν τὸν πρότερον αὐτῆς ἀνδρα. Δούλας
δὲ μὴ γαμεῖσθαι τοῖς ἐλευθέροις, μηδ᾽ ἂν ὑπ᾽ ἔρωτος
πρὸς τοῦτό τινες ἐχόιάζωνται. Κρατεῖν 02 τῆς ἐπι-
t0 θυμίας τὸ εὐπρεπὲς καὶ τοῖς ἀξιώμασι πρόσφορον. "Ext
δὲ υηδ᾽ ἡταιρημένης εἶναι γάμον, ἧς δι’ ὕδριν τοῦ σώ-
ματος τὰς ἐπὶ τῷ γάμῳ θυσίας 6 Θεὸς οὐχ ἂν πρόσοιτο.
Γένοιτο γὰρ ἂν οὕτω τῶν παίδων τὰ φρονήματα ἔλευ-
θέρια xal πρὸς ἀρετὴν ὄρθια, εἰ μὴ τύχοιεν Ex. γάμων

tum fuerit. Quin etiam si qui prz verecundia attingere
dubitent, ut capiant hortentur, Israelitas quidem ut socios
et propter cognationem rerum suarum dominos, homines
vero, qui aliunde advenerint, invilantes ut iis munu-
sculis uti velint hospitalibus, qua& Deus ipsis tempestive
prebuerit. | Non enim sibi impéndio esse putandum est
41:88 quis ex benignitate capere alteri permittit, Deo bono-
rum copiam suppeditante non solum ad fruendum, sed
etiam ad liberaliter aliis dandum, volenteque hoc modo
suam erga populum Israeliticum benevolentiam et felicitatis
suppeditationem aliis quoque innoteseere, dum etiam cum
illíis ea communicent qus ipsis abunde supersunt. Qui vero
contra haec fecerit , plagis undequadragenis a publico fu-
sluario acceptis poenam hanc fodissimam liber perpetiatur,
quod lucro serviendo dignitatem leserit. Vobis pulcrum
erit calamitates in Egypto et per solitudinem expertis,
eorum curam gerere qui in similibus versantur, et opum
abundantiam ex misericordia et providentia Dei adeptis,
hanc eandem egentibus ex simili sensu impertiri.

22. Preeter duas decimas, quas quotannis solvere prtecepi,
alteram quidem Levitis, alteram veroad epulationes , anno
quoque tertio tertia conferatur, ad distribuenda quse desunt
mulieribus viduis et pueris orbis. Fructuum autem matu-
rorum quicquid primum cuique provenisse contigerit , in
templum deferant, Deoque pro terra nnde manarint , quam
eis possidendam tradidit , laudato, ac sacrificiis , quee lex
eos ferre jubet, rite peractis, horum primitias dent sacer-
dotibus. Postquam vero ea quis perfecerit, et adduxerit
etiam decimas omnium , una cum primitiis quee aut Levitis
solvendas erant aut in epulas insumendz, ad suam domum
abiturus, contra delubrum stans Deo quidem gratias agat,
quod ab JEgypliorum injuria liberatis terram uberem et
amplam fruendam dederit : testatus vero se decimas ex
Moysis legibus peregisse, Deum oret ut sibi semper beni-
gnus sit et propitius, atque omnibus communiter Hebrzeis
praesens esae perseveret , servando quidem quee eis largitus
est bona , quacunque vero donare potest adjiciendo.

93. Quum vero ad statem nuptiis idoneam pervenerint,
uxores ducant virgines ingenuas, honestis parentibus na-
tas : qui autein virginem non ducturus est , ne cum alio de-
gentem sibi copulet , vel corruptam ab ipao, vel alio modo
priorem ejus virum contristans. Porro servas ne ducant
liberi, quamvis ad hoc ab amore impellantur. Nam ut quod
decet plus valeat quam cupiditas. etiam ad dignitatem con.
ducit. Preterea nec cum prostituta matrimonium ineun-
dum, cujus propter corporis probrum sacrificia nuptialía
Deus non sit admissurus. — Ita enim natorum ingenia fient
liberalia , et ad virtutem erecta, si ex turpi conjugio nau

140 ((68, 167.)

φύντες alo pov, μηδ᾽ ἐξ ἐπιθυμίας οὐχ ἐλευθέρα συνελ--
θόντων. Εἰ δέ τις ὡς παρθένον μνηστευσάμενος, ἔπειτα
μὴ τοιαύτην εὔροι, δίκην λαχὼν αὐτὸς μὲν χατηγορείτω,
χρώμενος εἰς ἀπόδειξιν οἷς ἂν ἔχη τεκμηρίοις. Ἀπὸο-
6 λογείσθω δὲ ὃ τῆς χόρης πατὴρ, ἢ ἀδελφὸς, 7j ὃς ἂν
μετὰ τούτους ἐγγυτέρω δοχῇ τοῦ, γένους. Καὶ χρι-
θεῖσα μὲν ἣ χόρη μὴ ἀδιχεῖν συνοιχείτω τῷ χατηγορή-
σαντι. μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντος ἐχείνου dmoréum:-
σθαι αὐτὴν, πλὴν εἰ μὴ μεγάλας αἰτίας αὐτῷ παράσχοι
Ι0 χαὶ πρὸς ἃς οὐδ᾽ ἀντειπεῖν δυνηθείη. Τοῦ δὲ τολμη-
ρῶς χαὶ προπετῶς ἐπενεγχεῖν αἰτίαν χαὶ διαδολὴν
πρόστιμον ἐχτινέτω, πληγὰς τεσσαράχοντα μιᾷ λει-
πούσας λαμθάνων, xol πεντήχοντα σίχλους ἀποτινύτω
τῷ πατρί, Ἂν δ᾽ ἐξελέγξη τὴν παιδίσχην ἐφθαρμένην,
16 δημότις μὲν οὖσα, τοῦ μὴ σωφρόνως προστῆναι τῆς
παρθενίας ἄχρι νολίμων γάμων, χαταλευέσθω᾽ ἂν δ᾽
ἐξ ἱερέων ἧ γεγενημένη, καιέσθω ζῶσα. Δύο γυναι-
x&v οὐσῶν τινι, χαὶ τῆς μὲν ἑτέρας ἐν τιμῇ σφόδρα xai
εὐνοίᾳ χειμένης 7| δι᾽ ἔρωτα καὶ κάλλος ἢ κατ᾽ ἄλλην αἷ-
20 τίαν, τῆς δ᾽ ἑτέρας ἐν ἐλάττονι μοίρᾳ τυγχανούσης, ἂν
6 ix τῆς ἀγαπωμένης παῖς γενόμενος, νεώτερος ὧν
τοῦ ix τῆς ἑτέρας φύντος, ἀξιοῖ διὰ τὴν πρὸς τὴν μη-
τέρα τοῦ πατρὸς εὔνοιαν τῶν πρεσδείων τυγχάνειν,
ὥστε διπλοῦν τὸ μέρος τῆς πατρῴας οὐσίας λαμύανειν,
25 (τοῦτο γὰρ ἐν τοῖς νόμοις διεταξάμην,) μὴ συγκεχωρήσθω.
Ἄδιχον γὰρ τὸν τῇ γενέσει πρεσθύτερον, ὅτι τὰ τῆς
μητρὸς αὐτῷ ἥττονα, παρὰ τῇ διαθέσει τοῦ πατρὸς
τῶν ὀφειλομένων αὐτῷ στέρεσθαι. Ὁ χόρην ἄλλῳ
χατηγγυημένην φθείρας, εἰ μὲν πείσας καὶ πρὸς τὴν
so φθορὰν συγχάταινον λαδὼν, ἀποθνησχέτω σὺν αὐτῇ.
Πονηροὶ γὰρ διοίως ἑχάτεροι, ὃ μὲν τὸ αἴσχιστον πεί-
σας ἑχουσίως ὑπομεῖναι, xal προτιμῆσαι τοῦτο τοῦ
ἐλευθέρου γάμου τὴν xópnv, fj δὲ παρασχεῖν αὐτὴν
πεισθεῖσα δι’ ἡδονὴν 7| διὰ χέρδος πρὸς τὴν ὕδριυ..
᾿Εὰν δέ που μόνη περιπεσὼν βιάσηται μηδενὸς βοηθοὶ
παρόντος, μόνος ἀποθνησκέτω. ὋὉ φθείρας παρθένον
μήπω χατηγγυημένην αὐτὸς γαμείτω., Ἢν δὲ τῷ
πατρὶ τῆς χόρης μὴ δόξη συνοιχίζειν αὐτῷ, πεντήχοντα
σίχλους τιμὴν τῆς ὕδρεως καταθαλλέτω. Γυναιχὸς
4) δὲ τῆς συνοιχούσης βουλόμενος διαζευχθῆναι xaO ἃς
δηποτοῦν αἰτίας, ( πολλαὶ δ᾽ ἂν τοῖς ἀνθρώποις τοιαῦται
γίνοιντο,) γράμμασι μὲν περὶ τοῦ μηδέποτε συνελθεῖν
ἰσχυριζέσθω. — Ad6ot γὰρ ἂν οὕτως ἐξουσίαν 5$ γυνὴ
συνοιχεῖν ἑτέρῳ πρότερον γὰρ οὖχ ἐφετέον. Εἰ δὲ xol
4b πρὸς ἐχεῖνον χαχωθείη, 3) τελευτήσαντος αὐτοῦ θελή--
σειε γαμεῖν αὐτὴν ὃ πρότερος, ud) ἐξεῖναι αὐτὴν ἐπα-
γιέναι, Τὴν ἄτεχνον, τἀνδρὸς αὐτῇ τετελευτηκότος,
ὃ ἀδελφὸς ἐχείνου γαμείτω χαὶ τὸν παῖδα τὸν qtvó-
μενον τῷ τοῦ τεθνεῶτος χαλέσας ὀνόματι, τρεφέτω τοῦ
ε0 χλήρου διάδοχον. Τοῦτο γὰρ xat τοῖς δημοσίοις λυσι-
τελήσει γινόμενον; τῶν οἴχων οὐχ ἐλλειπόντων xal τῶν
χρημάτων τοῖς συγγενέσι μενόντων καὶ ταῖς γυναιξὶ
χουφισμὸν οἴσει τῆς συμφορᾶς, τοῖς ἔγγιστα τῶν προ-
τέρων ἀνδρῶν συνοιχούσαι. ᾿Εὰν δὲ μὴ βούληται

35

APXAIOAÓTIAZ BIBA. A. ΚΕΦ. H.

[241, 2.2.

fuerint geniti, neque ex libidine eorum qui cum femina
non libera convenerint. Si quis aliquam pro virgine de-
sponsam, postea talem non invenerit, ipse quidem actionem
intendat et accuset , eis quae ad rem demonstrandam habet
indiciis usus. Puellee vero causam agat pater, aut frater,
aut qui post hos propius eam cognatione attingere videbi-
tur. Εἰ puella, si quidem judicatum fuerit eam non deli.
quisse, cum accusatore habitet, nullam eam dimittendi
potestatem habente , nisi magnas ei causas praebeat et qui-
bus niliil contradici possit. Quod si crimen et calumniam
audacter et temere impegerit, poenas ita luat, ut quadraginta
una minus plagis acceptis, patri siclos quinquaginta solvat.
Sin autem puellam corruptam coarguerit, si quidem popu-
laris sit , quod usque ad legitimas nuptias virginitatem non
prudenter defenderit, lapidibus obruatur : sin ex sacerdo-
tibus nata sit, viva cremetur. Si cui sint duz uxores, et
alteram propter amorem aut pulcritudinem aut aliam ob
causam magno honore et benignitate prosequatur, alteram
autem minori observantia et affectu, si filius ex dilecta ge-
nitus , procreato ex altera junior, jus primogeniture, pro-
ptet patris erga matrem benevolentiam , consequi nitatur,
ut rei paterne duplicem partem accipiat, (hoc enim in
legibus statui) ne permittatur. Estenim iniquum ut natu
major, quod ip genere materno superetur, eis fraudetur
qu& in patris testatione ei debentur. Qui puellam alteri
desponsam vitiaverit, si quidem ei persuaserit et ad cor-
ruptelam consentientem habuerit, cum ea moriatur. Nam
uterque juxta nequam est , ille quidem, qui puellam exora-
rit ultro rem turpissiimam subire, eamque liberali conjugio
anteponere; hax vero, quod exorata fuerit, ut propter
voluptatem aut propter lucrum sui copiam ad flagitium
faceret. Sin autem solam alicubi nactus illam per vim vio-
laverit, nemine qui defenderet presente, solus moriatur.
Qui virginem nondum desponsam compresserit , ipse eam
in matrimonium ducat. Quodsi non videatur patri puellae
eam illi collocare, siclos quinquaginta injuriae mulctam sol-
vat. Qui vero ab uxore secum liabitante quascunque ob
causas disjungi velit, (multee autem tales hominibus acci-
dunt ,) scripto confirmet se non amplius cum ea rem habi-
tarum esse. Sic enim facullatem accipiet mulier cum alio
habitandi : nam priusquam hoc fiat, il/ud non permitten-
dum. Quodsi male habeat etiatn apud illum alterum, aut
eo yita defuncto prior eam ducere voluerit, ne liceat ei re-
Liberis carentem, viro ejus mortuo, frater illius
ducat , puerumque ex ea natum, defuncti nomine vocatum,
in successionem hereditatis nutriat. Hoc si fiat, plurimum
etiam reipublicae proderit, dum familize non deficiant et fa-
cultates cognatis maueant, et feminis, cum pziorum virorum
proximis habitantibus, calamitatis allevalionem afferet.

venire.

(165, 169.)

γαμεῖν ὃ ἀδελφὸς, ἐπὶ τὴν γερουσίαν ἔλθοῦσα f$ γυνὴ
μαρτυράσθω τοῦθ᾽ ὅτι βουλομένην αὐτὴν ἐπὶ τοῦ οἴχου
μένειν καὶ τεχνοῦν ἐξ αὐτοῦ μὴ προσδέχοιτο, ὑδρίζων
τὴν τοῦ τεθνηκότος ἀδελφοῦ μνήμην. ᾿Βρομένης δὲ

& τῆς γερουσίας διὰ ποίαν αἰτίαν ἀλλοτρίως ἔχοι πρὸς
τὸν γάμον, ἄν τε μιχρὰν ἄν τε μείζω λέγη, πρὸς ταῦτα
ῥεπέτως Ὑπολύσασα δ᾽ αὐτὸν ἢ γυνὴ τἀδελφοῦ τὰ
σάνδαλα χαὶ πτύσασα αὐτοῦ εἰς τὸ πρόσωπον, τούτων
αὐτὸν ἄξιον εἶναι παρ᾽ αὐτῆς λεγέτω τυγχάνειν, ὑθρί-

ly σαντα τὴν τοῦ χατοιχομένου μνήμην. Καὶ 6 μὲν ἐχ
τῆς γερουσίας ἀπίτω, τοῦτ᾽ ἔχων ὄνειδος πρὸς ἅπαντα
τὸν βίον, $9 ᾧπερ ἂν βουληθῇ τινι τῶν δεομένων γα-
μείσθθω. "Av δ᾽ αἰχμάλωτόν τις λάθη παρθένον, ἄν
τε χαὶ γεγαμημένην, βουλομένῳ συνοικεῖν μὴ πρότερον

I5 ἐξέττω εὐνῆς ἅψασθαι xal χοινωνίας, πρὶν ἢ ξυραμένην
αὐτὴν καὶ πένθιμον σχῆμα ἀναλαθδοῦσαν ἀποθρηνῆσαι
συγγενεῖς καὶ φίλους τοὺς ἀπολωλότας ἐν τῇ μάχῃ,
ὅπως τὸ ἐπ᾽ αὐτοῖς χορέσασα λυπηρὸν, ἔπειθ᾽ οὕτως
ἐπ᾿ εὐωχίας τράπηται καὶ γάμους. Καλὸν γὰρ εἶναι
3. χαὶ δίκαιον παιδοποιὸν παραλαμθάνοντα θεραπεύειν
αὐτῆς τὸ βουλητὸν, ἀλλὰ μὴ τὴν ἰδίαν ἡδονὴν διώ-
xovca μόνον τοῦ χατ᾽ αὐτὴν ἀμελεῖν χεγαρισμένου.
Τριάχοντα δ᾽ ἡμερῶν τῷ πένθει διελθουσῶν, ( αὐτάρ-
χεῖς γὰρ ἐπὶ τοῖς δακρύοις αὗται τῶν φιλτάτων τοῖς
5 φρονίμοις ,) τότε χωρεῖν ἐπὶ τὸν γάμον. Εἰ δ᾽ ἐμ-
πλησθεὶς τῆς ἐπιθυμίας ὑπερηφανήσειεν αὐτὴν γαμε-
τὴν ἔχειν, μὴ xav. ἐξουσίαν ἐχέτω χαταδουλοῦν αὐτὴν,
ἄλλ᾽ ὅπη βούλεται χωρεῖν ἀπίτω,, τὸ ἐλεύθερον ἔχουσα.
x8'. Ὅσοι δ᾽ ἂν τῶν νεωτέρων περιφρονῶσι τοὺς

3» γονεῖς xai τιμὴν αὐτοῖς μὴ νέμωσιν, ἢ δὲ αἰσχύνην ἢ
διὰ σύνεσιν ἐξυδρίζοντες εἰς αὐτοὺς, πρῶτον μὲν λόγοις
αὐτοὺς νουθετείτωσαν οἱ πατέρες, (αὐτάρχεις γὰρ ἐφ᾽
υἱέσιν οὗτοι δικασταί.) συνελθεῖν μὲν ἀλλήλοις οὐχ
ἡδονῆς ἕνεχα λέγοντες, οὐδὲ τῆς τῶν χρημάτων αὐξή-
as σεως, χοινῶν τῶν ἑχατέροις ὑπαρχόντων γενομένων,
ἀλλ᾽ ὅπως παίδων τύχωσιν, οἱ γηροχομήσουσιν αὐτοὺς
xai ὧν ἂν δέωνται παρ᾽ αὐτῶν ἕξουσι. Γενόμενον
δέ γε per χαρᾶς xai τοῦ τῷ Θεῷ χάριν εἰδέναι τὴν
μεγίστην ἀράμενοι διὰ σπουδῆς ἀνεθρέψαμεν, μηδενὸς
40 gei ποιούμενοι τοῦ xal δόξαννης εἷς σωτηρίαν τὴν
civ xai παιδείαν τῶν ἀρίστων εἶναι χρησίμου.
Nov δὲ (συγγνώμην γὰρ δεῖ νέμειν ἐφ’ ἁμαρτήμασι
νέων) ἀπόγρη σοι ὅσα τῆς εἰς ἡμᾶς τιμῆς ὠλιγώρη-
σας, xat μεταθαλοῦ πρὸς τὸ σωφρονέστερον, λογισά-
&s μένος xai τὸν Θεὸν ἐπὶ τοῖς εἰς πατέρας τολμωμέ-
νοις χαλεπῶς ἔχειν, ὅτι καὶ αὐτὸς πατὴρ τοῦ παντὸς
ἀνθρώπων γένους ἐστὶ, χαὶ συνατιμοῦσθαι δοχεῖ
τοῖς τὴν αὐτὴν αὐτῷ προσηγορίαν ἔχουσιν, οὐχ ὧν
προσῆκεν αὐτοῖς παρὰ τῶν παίδων τυγχάνουσιν. Καὶ
[0 ὁ νόμος χολαστὴς γίνεται τῶν τοιούτων ἀπαραίτητος,
οὗ σὺ μὴ πειραθείης. Κἂν μὲν τούτοις θεραπεύηται

τὸ τῶν νέων αὔθαδες, ἀπαλλαττέσθωσαν τῶν ἐπὶ τοῖς
ἠγνοημένοις ὀνειδῶν. Οὕτω γὰρ ἂν ὅ τε νομοθέτης
ἀγαθὸς εἴη xat οἱ πατέρες εὐτυχεῖς, οὐκ ἐπιδόντες οὔτε

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VII.

NENNEN NUI EIUMMMMgMgM.. — 1... nn np i
Mam t tp gg t

[202,243.] — 141

Quodsi frater nolit eam ducere , mulier convento senatu hoc
ipsum testificetur, quod se, volentem in familia manere et
ex eo liberos gignere, admittere noluerit, fratris defuncti me-
moriam injuria afficiens. Interrogante vero senatu quam ob
causam a matrimonio abhorreat, sive parvam sive magnam
afferat , eo inclinet. Uxor autem fratris, calceis ei detraclis,
faciemque ejus conspuens, dignum esse dicat qui hsec a
se habeat , quod mortui memoriam lzeserit. Atque ille qul.
dem e senatu abeat , in omnem vitam ignominia notatus,
illà vero cuicupque voluerit poscenti nubat, δὲ quis au-
tem captivam ceperit virginem, sive etiam nuptam, volenti
eam in matrimonium accipere ne prius liceat lectum attin-
gere et cum ea congredi quam ipsa tonsa, sumptoque lu-
gubri habitu cognatos et amicos qui perierint in prelio
deploraverit , ut quum dolorem , quem capit ex illis , satia-
verit , ila demum ad epulas et nuptias se convertat. Nam
pulcrum esse et equum , ut qui mulierem, ex qua liberos
susceplurus est, sibi adsciscat, voluntati ejus indulgeat,
nec suam solum persequens voluptatem negligat quod illi
gratum sit. Triginta vero diebus in luctu preteritis , (1188
enim sapientibus ad carissimos deflendos satis sant.) tunc
matrimonium adeat. Quodsi libidine expletus eam con-
jugem habere fastidiverit, servam eam faciendi potesta-
tem ne habeat, sed mulier, quo ire voluerit, discedat ,
concessa ei libertate.

24. Quicunque vero adolescentum parentes sos con-
temnent, eisque debitum honorem non trilment, aut
probro aliquo aut de industria in eos contumeliosi, eos
primum verbis castigent parentes , ( hi enim idonei de filiis
judices,) dicentes sese inter se congressos esse, non volu-
ptatis causa, neque ut rebus utriusque factis communibus -
facultates amplificarent, sed ut liberos adipiscerentur, qui
ipsos in senectute nutrirent, ipsisque ea, quibus indige-
rent, suppeditarent. Natum quidem, letitia. gestientes
maximasque Deo gratias habentes , sublatum diligenter edu-
cavimus, nulli rei parcentes, quae ad tuam salutem et reram:
optimarum disciplinam utilis esse videbatur. Nunc autem
coportet enim veniam dare juvenum peccatis) satis habe
hactenus honorem erga nos contempsisse, et redi ad 88.
nitatem, tecum cogitans quod etiam Deus ea 4188 adver-
sum patres committuntur moleste ferat , quoniam et ipse
est totius hominum generis parens, et in eís , cum quibus
illi communis est appellatio , ltedi videtur, quam quee illis
debebantur a liberis non obtineant. Atque lex talium vin-
dex est inexorabilis, cujus absit ul tu facias periculuin. Ac
si quidem his adolescentum improbitas fuerit sanata , pro-
bri ob errata liberentur. Ita enim et bonus erit legislator
et patres forinnali , qni neque filium neque filiam puniri

142 (269,170.)

υἱὸν χολαζόμενον οὔτε θυγατέρα. ^ OU δ᾽ ἂν οἵ λόγοι
xal jj παρ᾽ αὐτῶν διδασχαλία τοῦ σωφρονεῖν τὸ μηδὲν
εἶναι φανῶσιν, ἐχθροὺς δ᾽ ἀσπόνδους ποιῇ αὐτῷ τοὺς
νόμους τοῖς συνεχέσι χατὰ τῶν γονέων τολμήμασι,
προαχθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν τούτων ἔξω τῆς πόλεως τοῦ πλή-
θους ἑπομένου χαταλευέσθω, xal μείνας δι᾽ ὅλης τῆς
ἡμέρας εἰς θέαν τὴν ἁπάντων θαπτέσθω νυχτός. Οὕτω
δὲ xal οἱ ὁπωσοῦν ὑπὸ τῶν νόμων ἀναιρεθῆναι χα
ταχριθέντες. Θαπτέσθωσαν δὲ xal οἱ πολέμιοι, καὶ
νεχρὸς μηδὲ εἷς γῆς ἄμοιρος χείσθω, περαιτέρω τοῦ
δικαίου τιμωρίαν ἐχτίνων.
χε΄, Δανείζειν δὲ "E6palow ἐπὶ τόχοις ἐξέστω μηδενὶ
μήτε βρωτὸν μήτε ποτόν: οὐ γὰρ δίκαιον προσοδεύε-
σθαι τοῦ ὁμοφύλου τὰς τύχας" ἀλλὰ βοηϑήσαντα ταῖς
χρείαις αὐτοῦ χέρδος εἶναι νομίζειν τήν τ᾽ ἐχείνων εὖχα-
ριστίαν xal τὴν ἀμοιθὴν τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ γενησο-
u£vry ἐπὶ τῇ χρηστότητι.
xc. Οἱ δὲ λαθόντες εἴτε ἀργύρια εἴτε τινὰ τῶν xap-
TOv, ὑγρῶν ἢ ξηρῶν, χατὰ νοῦν αὐτοῖς τῶν παρὰ τοῦ
20 Θεοῦ χωρησάντων, χομίζοντες μεθ᾽ ἡδονῆς ἀποδιδότω--
σαν τοῖς δοῦσιν, ὥσπερ ἀποθέμενοι εἷς τὰ αὑτῶν, xal
πάλιν, εἰ δεηθεῖεν, ἕξοντες. — "Av δ᾽ ἀναισχυντῶσι περὶ
τὴν ἀπόδοσιν, μὴ πρὸς τὴν οἰχίαν βαδίσαντας ἐνεχυ-
ριάζειν πρὶν ἢ δίκη περὶ τούτου γένηται... τὸ δ᾽ ἐνέχυρον
25 αἰτεῖν ἔξω», xal τὸν ὀφείλοντα χομίζειν δι᾽ αὑτοῦ, us-
δὲν ἀντιλέγοντα τῷ μετὰ νόμου βοηθείας ἐπ᾽ αὐτὸν
ἥχοντι. Κἂν μὲν εὔπορος 7j 6 ἠνεχυριασμένος, κατε-
χέτω τοῦτο μέχρι τῆς ἀποδόσεως 6 δεδανεικώς" ἀν δὲ
πένης, ἀποδιδότω πρὶν ἡλίου δυσμῶν, xal μάλιστα ἂν
80 ἱμάτιον ἦ τὸ ἐνέχυρον, ὅπως εἷς ὕπνον ἔχη τοῦτο, φύ-
σει τοῦ Θεοῦ τοῖς πενομένοις ἔλεον νέμοντος. Μύλην
δὲ xal τὰ περὶ ταύτην σχεύη μὴ ἐξεῖναι λαμθάνειν ἐνέ-
χυρον, ὅπως μὴ στέρωνται xal τῶν πρὸς τὰ σιτία ὀργά-
γων, μηδ᾽ ὑπ᾽ ἐνδείας πάθωσί τι τῶν χειρόνων. -
8ὅὁ χζ΄, Ἐπ᾿ ἀνθρώπου μὲν χλοπῇ θάνατος ἔστω fj ζη-
μία. Ὁ δὲ χρυσὸν 3j ἄργυρον ὑφελόμενος τὸ διπλοῦν
ἀποτιννύτω. Κτείνας δ᾽ ἐπὶ τοῖς χατ᾽ οἶχον χλεπτομένοις
τις ἀθῶος ἔστω, χἂν ἦ πρὸς διορύγματι τοίχου. Βόσκη-
μα δὲ 6 χλέψας τετραπλὴν τὴν ζημίαν ἀποτιννύτω,,
40 πλὴν βοός" πενταπλῆν δὲ ὅπὲρ τούτου χαταβδαλλέτω.
Ὁ δὲ τὸ ἐπιτίμιον ἄπορος διαλύσασθαι δοῦλος ἔστω τοῖς
χαταδιχασαμένοις.
x». Πραθεὶς δὲ ὁμοφύλῳ τις ἔξ ἔτη δουλευέτο», τῷ
δὲ ἑδδόμῳ ἐλεύθερος ἀφείσθω. ᾿Ἐὰν δὲ, τέχνων αὐτῷ
45 γενομένων ἐχ δούλης παρὰ τῷ πριαμένῳ, διὰ τὴν εὔνοιαν
xal τὴν πρὸς τὰ οἰχεῖα φιλοστοργίαν βούληται δουλεύειν,
ἐνιαυτοῦ ἐνστάντος τοῦ ἰωδήλου (πεντηχοστὸς δὲ ἐνιχυ-
τός ἐστιν) ἐλευθερούσθω, xal τὰ τέχνα καὶ τὴν γυναῖκα
ἐλευθέραν ἀπαγόμενος.
x0. ᾿Εὰν δέ τις χρυσίον ἢ ἀργύριον εὔρη xa0 ὁδὸν,
ἐπιζητήσας τὸν ἀπολωλεχότα, xal χηρύξας τὸν τόπον
ἐν ᾧ ηὗρεν, ἀποδότω, τὴν ἐκ τῆς ἑτέρου ζημίας ὠφέ-
λειαν οὐχ ἀγαθὴν ὁπολαμόάνων. Ὁμοίως xoi περὶ
βοσχημάτων οἷς ἂν ἐντύχη τις xat! ἐρημίαν πλανωμέ-

σι

, 60

ΑΡΧΛΙΟΛΟΙῚΑΣ ΒΙΒΛ. Δ. ΚΕΦ. H.

nn-————————————————————————Ó———————————————————————— uM

[214,215 |
viderint. Ubi autem verba eorum et resipiscendi discipliua
nihil proficere videantur, sed continuis contra parentes fa-
cinoribus leges sibi hostes faciat implacabiles, ab iis ipsis
extra urbem sequente multitudine productus lapidetur, et,
quum per totum diem ad spectaculum omnium manserit ,
noctu sepeliatur. Sic etiam qui legibus quoque modo rei

capitalis condemnati fuerint. Sepeliantur autem hostes

quoque, nec ullus terree expers mortuus jaceat, ultra

&aquum penas dans.
25. Neliceat ulli Hebraeorum ad usuram dare neque cibum

neque potum : non enim justum est in reditu habere fortunas
trihulis : sed subvenientem ejus necessitatibus in lucro
ponere et gratiarum actionem illius et remunerationem a

Deo consequuturam eb humanitatem.

26. Qui autem mutuati sunt aut argentum, aut aliquid
fructuum humidorum siccorumve , rebus ex sententia, Dei
benignitate, succedentibus, liec referentes cum alacritate
reddant creditorihus , quasi apud se ipsos deponentes, et si
egeant rursum habituri. Si verocirca redditionem improbe
agant, ne liceat domum eorum ingressis pignora capere, pe-
tant priusquam de eo judicium factum sit ; pignus autem fo:
ris petant et debitor ipse ferat, niliil ei contradicens , quile-
gis presidio subnixus ad se venit. Ac si quidem locuples
sit qui pignoravit, pignus retineat creditor donec reddatur
multuuti ; si pauper, ante solis occasum referat , praesertim
si pignus sit vestimentum, ut jd habeat ad somnum capien-
dum, Deo nalura pauperibus misericordiam adhibente.
Molam autem et instrumenta ejus ne liceat pignori capere,
ne priventur etiam cibi parandi facultate, neve quid gravius
ob inopiam patiantur.

27. In furto quidem hominis poena esto mors. Οὐ vero
aurum aut argentum gurripuerit, duplum reddat. Si quis
eorum aliquem qui res e domo furto eat ablatum occide-
rit, insons esto, etiamsi in pariete (antum suffodiendo
deprehendatur. Furatus autem, pecudem, quadruplo
damnum rependat, nisi bos sit : nam pro hoc quintuplum
reddat. Qui vero mulcte solvendae non erit, servus iis
esto, quibus eam pendere damnas fuerit.

28. Venditus quis contribuli sex annos serviat, septimo
manumittatur. Quodsi liberis ei ex serva natis apud
emptorem propter benevolentiam et caritatem erga sua ser.
vire velit, anno jubilao (est autem annus quinquagesimus )
liberetur, et liberos et uxorem liberam abducens.

29. Si quis autem vel aurum vel argentum in via reperc-
rit, quaesito eo qui perdidit, locoque per preconem indi.
cato quo reperit, restituat, utilitatem ex damno alterius
nequaquam bonarn esse reputans. Similiter etiam de pecu-
dibus in qvas errantes in deserto aliquis inciderit, domino

/724 171.)

νοις) μὴ ἡ εὑρεθέντος τοῦ κυρίου παρα χρῆμα παρ᾽ αὑτῷ

φυλαττέτω, μαρτυράμενος τὸν Θεὸν μὴ νοσφίζεσθαι

ἀλλότρια.

λ΄, Μὴ ἐξεῖναι δὲ παριέναι χτηνῶν τινι χαχοπαθούν-

ὅτων ἢ ὑπὸ χειμζῶνος πεπτωχότων ἐν πηλῷ, συνδιασώ-
ζειν δὲ χαὶ τὸν πόνον οἰχεῖον ἡγησάμενον βοηθεῖν.

λα΄. Μηνύειν δὲ καὶ τὰς ὁδοὺς τοῖς ἀγνοοῦσι, xal μὴ
T)ara θηρωμένους αὑτοῖς ἐμποδίζειν πλάνῃ τὴν ἑτέρου
γρείαν.

& M. Ὁμοίως μηδὲ βλασφημείτω τις τὸν ἄοπον χαὶ
τὸν ἐνεόν.

X. Ἐν μάχη τις, ὅπου μὴ σίδηρος, πληγεὶς παρα-
jfipa μὲν ἀποθανὼν ἐχδιχείσθω, ταυτὸν παθόντος
τοὸῦ πεπληχότος- ἂν δὲ χομισθεὶς παρ᾽ ἑαυτὸν xai νοσή-

" σας ἐπὶ πλείονας ἡμέρας ἔπειτα ἀποθάνη. ἀθῶος ἔσζω
ὁ πλήξας. Σωθέντος δὲ xai πολλὰ δαπανήσαντος εἷς
τὴν νιτηλείαν. ἀποτιννύτω πανθ᾽ ὅσα παρὰ τὸν χρόνον
τὸν τῆς χατακλίσεως ἀνάλωσε χαὶ ὅσα τοῖς ἰατροῖς
ὥωχεν. Ὃ γυναῖχα λαχτίσας ἔγχυον, ἂν μὲν ἐξαμ-
ἃ δλώσῃη ἢ γυνὴ ζημιούσθω χρήμασιν δπὸ τῶν διχα-
στῶν, ὡς παρὰ τὸ διαφθαρὲν ἐ ἐν τῇ γαστρὶ μειώσας τὸ
πλῆθος: διδόσθω δὲ καὶ τῷ ἀνδρὶ τῆς γυναιχὸς παρ᾽
αὐτοῦ γρήματα. Θνησχούσης δ᾽ dx τῆς πληγῆς xai
αὐτὸς ἀποθνησκχέτω, ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς χαταθέσθαι δι-

5 καιοῦντος τοῦ νόμου. .

. Φάρμαχον μήτε θανάσιμον μήτε τῶν εἷς Ὅλας
βλέδας πεποιημένων ἸΙσραηλιτῶν ἐχέτω μηδὲ elc.
Ἐὰν δὲ κεχτημένος φωραθῇ, τεθνάτω, τοῦτο πάσχων
ὃ διίθηκεν ἂν ἐχείνους, xa0' ὧν τὸ φάρμαχον ἦν πα-

» βεσχευασμένον.

Ac. Ὁ πηρώσας πασχέτω τὰ ὅμοια, στερόμενος
οὗπερ ἄλλον ἐστέρησε, πλὴν εἰ μή τι χρήματα λαθεῖν
ἐθελήσειεν ὃ πεπηρωμένος, αὐτὸν τὸν πεπονθότα χύριον
τοῦ νόμου ποιοῦντος τιμήσασθαι τὸ συμδεδηκὸς αὐτῷ

2 πάθος, xai συγχωροῦντος, ἣν μὴ βούληται γενέσθαι

Ἔρος

. Βοῦν τοῖς χέρασι πλήττοντα ὃ δεσπότης ἀπο--
ἐφαττέτω. Εἰ δ᾽ ἐφ’ ἅλωος χτείνειέ τινα πλήξας,
αὐτὸς μὲν χαταλευσθεὶς ἀποθνησχέτω, μηδ᾽ εἰς τροφὴν

vo εὔχρηστος εἶναι χατηξιωμένος. — "Eàv δὲ χαὶ ὃ δεσπό-
τὴς ἐλέγχηται προειδὼς αὐτοῦ τὴν φύσιν χαὶ μὴ φυλα-
ξάμενος, καὶ αὐτὸς ἀποθνησχέτω ὡς αἴτιος τῷ ὑπὸ τοῦ
βοὺς ἀνηρημένῳ γεγενημένος, ᾿Βὰν δὲ δοῦλον ἢ θερά-
zatvav ἀποχτείνη βοῦς, αὐτὸς μὲν χαταλιθούσθω'

ts τριάχοντα δὲ σίχλους ὃ χύριος τοῦ βοὸς ἀποτιννύτω τῷ
δεσπότη τοῦ ἀνηρημένου. βοῦς δ᾽ ἐὰν οὕτω πληγεὶς
ἀποθάνῃ, πωλείσθωσαν xal 6 τεθνεὼς xal 6 πλήξας,
xat τὴν τιμὴν τὴν ἀμφοτέρων ol δεσπόται αὐτῶν διανε-
μέσθωσαν.

80 λζ΄. Οἱ δὲ φρέαρ ἢ λάχχον ὀρύξαντες ἐπιμελὲς ποιεί-
σθωσαν ὥστε σανίδων ἐπιβολαῖς ἔχειν χεχλεισμένα, οὐχ
ὅπως τινὲς εἴργοιντο ὑδρείας . ἀλλ᾽ ἵνα μηδεὶς χίνδυνος
ὡς ἐμπεσουμένοις 1 $. O0 δ᾽ ἂν εἷς ὄρυγμα τοιοῦτον μὴ
χλειστὸν ἐμπεσὸν βύσχημά τινος διαφθαρῇ, τὴν τιμὴν

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. Vii.

(245—247! 143

non statim invento apud se servet, Deum testa»s s* nolle
aliena avertere.

30. Ne liceat prieterire, quum jumenta alicui afflicta ja-
cuerint aut in luto propter tempestatem collapsa, sed suc-
currat et subveniat, laborem etiam proprium existimans.

31. Etiam vias ignorantibus ostendant, neve, risum

sibi aucupantes, errore alterius commodum impediant.

32. Similiter neque maledicat quisquam muto neque
surdo.

33. Aliquis in contentione, ubi nullum fuerit ferrum,
vulneratus continuo mortuus vindicetur, eo qui vulnerave-
rit idem passo. Quodsi domum delatus dies complures
a grotaverit , et deinde mortuus fuerit, impunitus esto qui
percussit. Si autem revaluerit et multa in egrotationem
insumpserit , solvat ille omnia quaecunque tempore decubi-
tus impendit et quaecunque medicis erogavit. Qui mulicrem
pregnantem calce pulsaverit, si quidem abortum fecerit
mulier, a judicibus pecunia multetur, ut qui ex fetu in
ventre corrupto populum minuerit : viro etiam mulieris ab
eo dentur pecunie. Quodsi illa ex ictu moriatur, et ipse
mortem subeundo poenas luat, lege equum esse censente,
ul vita pro vita reponatur.

34. Nemo Israelitarum pharmacum habeat , neque letale ,
neque ad alias lesiones factum. Quodsi habuisse depre-
hensus fuerit, morte mulctetur, idem patiens quo illos
affecisset, contra quos paratum erat pharmacum.

35. Qui mutilaverit aliquem, similia patiatur, privatus
quo privavit alium, nisi forte mutilatus pecuniam malit
accipere, lege injuriam passoplenam dante potestatem izesti-
mandi casum qui ei accidit, et concedente hoc facere , nist
acerbior esse velit. ᾿

36. Bovem cornibus petentem dominus jugulet. Quod
si aliquem in area percussum interfecerit, ipse quidem
lapidatus moriatur, et ab esu bominum rejiciatur. Si vero
dominus ingenium ejus ante scivisse convincatur, nec tamen
custodivisse, ipse quoque morte plectatur, ut qui necato a
bove mortis causa fuerit. Sin autem servum aut ancillam
bos occiderit, ipse quidem lapidetur, dominus vero bovis
Quodsi bos ita
à bove ictus mortuus fuerit, et mortuus et percussor ven-

triginta siclos interempti domino pendat.

dantur, et domini eorum pretium utriusque inter se divi-
dant.

37. Qui puteum aut lacum demiserint , diligenter curent
ut tabulis impositis clausos habeant, non ut ulli aquatione
arceantur, sed ut nullum in eos incidend: periculuni sit,

Cujus autem in talem scrobem non clausam pecus alicujus

144 (111,12.)

αὐτοῦ τῷ δεσπότῃ χαταδαλλέτω. Περιῤδαλλέσθω δὲ

χαὶ τοῖς στέγεσιν, ἅπερ ὡς ἀντὶ τείχους ὄντα οὐχ ἐάσει

τινὰς ἀποχυλισθέντας ἀποθαλέσθαι.

λη΄ Παραχαταθήχην δὲ, ὥσπερ ἱερόν τι xol θεῖον
χρῆμα, ὃ παραλαῤὼν φυλαχῇς ἀξιούτω, xal μηδεὶς
ἀποστερῆσαι θρασυνθείη τὸν πεπιστευχότα, μήτε ἀνὴρ
μήτε γυνὴ, μηδ᾽ εἰ χρυσὸν ἄπειρον μέλλοι κερδαίνειν
χαταφρονῶν τῷ μηδένα εἶναι τὸν ἐξελέγξοντα. Καθ’
ὅλου μὲν γὰρ τὸ συνειδὸς ἐπιστάμενον τὸ αὑτοῦ προσῇ-

10 xev ἕκαστον εὖ πράττειν, xoi μάρτυρ᾽ ἀρχούμενον αὑτῷ

παντα ποιεῖν ἃ παρ᾽ ἄλλων ἔπαινον αὐτῷ παρέξει,

μάλιστα δὲ τὸν Θεὸν, ὃν οὐδεὶς πονηρὸς ὧν λανθάνει.

Ei δὲ μηδὲν ἐπίδουλον δρῶν ὃ πιστευθεὶς ἀπολέσειεν,

ἀφιχόμενος ἐπὶ τοὺς ἑπτὰ χριτὰς ὀωνύτω τὸν Θεὸν, ὅτι

μηδὲν παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀπόλοιτο χαὶ χαχίαν,
οὐδὲ χρησαμένου τινὶ μέρει αὐτῆς, καὶ οὕτως ἀνεπαι-
τίατος ἀπίτω. Χρησάμενος δὲ xàv ἐλάχιστον μέρος
τῶν πεπιστευμένων ἀπολέσας τύχη, τὰ λοιπὰ πάντα

ἃ ἔλαδεν ἀποδοῦναι χατεγνώσθω. Ὁμοίως δὲ τῷ περὶ

80 παραχαταθηχῶν, x&v μισθόν τις ἀποστερήσῃ τῶν ἐπὶ
σώμασι τοῖς αὑτῶν ἐργαζομένων, μεμνήσθω ὅτι οὐχ
ἀποστερητέον ἀνδρὸς πένητος μισθὸν, εἰδότας ὡς ἀντὶ
γῆς καὶ τῶν ἄλλων χτημάτων 6 Θεὸς αὐτῷ τοῦτον εἴη
παρεσχηχώς" ἀλλὰ μηδὲν ἀναδάλλεσθαι τὴν ἀπόδο-

35 σιν, ἀλλ᾽ αὐθημερὸν ἐχτίνειν, ὡς μὴ βουλομένου τοῦ
Θεοῦ τῆς ἐξ ὧν πεπόνηχε χρήσεως ὑστερεῖν τὸν εἶργα-
σμένον.

λθ΄. Παῖδας ὑπὲρ ἀδικίας πατέρων μὴ κολάζειν,
ἀλλὰ διὰ τὴν ἐχείνων αὐτῶν ἀρετὴν οἴχτου μᾶλλον

90 ἀξιοῦν, ὅτι μοχθηρῶν ἐγένοντο πατέρων, ἢ μίσους φύν--
τας ἐκ φαύλων. Οὐδὲ μὴν πατράσιν υἱῶν ἁμαρτίαν
λογιστέον, τῶν νέων πολλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν διδασχα-
λίαν ἑαυτοῖς ἐπιτρεπόντων, ὑπερηφανία τοῦ διδάσχε--
σθαι.

3& μ΄. Γάλλους ἐχτρέπεσθαι xal σύνοδον φεύγειν τὴν
μετ᾽ αὐτῶν, ἀφελομένους αὐτοὺς τὸ ἄρρεν καὶ τὸν τῆς
παιδοποιίας χαρπὸν, ὃν ἀνθρώποις ἐπ᾽ αὐξήσει τοῦ γέ-
νους ἡμῶν 6 Θεὸς παρέσχεν. ᾿Ἐλαύνειν δὲ οὕτως ὡς ἐπὶ
τέκνων σφαγῇ χαὶ πρὸ τούτων ἀπολλύντας τὸ ἐχείνων

«o αἴτιον. δῆλον γὰρ ὡς τῆς ψυχῆς αὐτοῖς τεθηλυσμένης
μετεχοσμήσαντο πρὸς τοῦτο xal τὸ σῶμα" ὁμοίως δὲ
xal πᾶν τὸ νομιζόμενον τέρας τοῖς ὁρῶσι. Μὴ ἐξεῖναι
δὲ ποιεῖν ἐκτομίας, μήτε ἀνθρώπους μήτε τῶν ἄλλων
ζῴων.

4. μα΄. Αὕτη μὲν οὖν ὑμῖν εἰρηνικὴ τῶν νόμων κατὰ
τὴν πολιτείαν διάταξις ἔστιν, xal ὁ Θεὸς εὐμενὴς ἀστα-
σίαστον αὐτῆς τὸν χόσμον παρέξεται" γένοιτο δὲ χρό--
γος μηδὲ εἷς, ὃς χαινίσει τι τούτων καὶ πρὸς τὸ ἐναν-
τίον μεταδαλεῖ. ᾿Επεὶ δὲ ἀνάγχη τὸ ἀνθρώπινον xat

50 εἷς ἀδουλήτους ἢ κατὰ προαίρεσιν ταραχὰς καὶ xtvoU-
γους ἐυ πεσεῖν, φέρε xal περὶ τούτου βραχέα προσδια-
τάξωμεν, ὡς ἂν προειδότες ἃ χρὴ ποιεῖν ἐν τῇ χρείᾳ
τῶν σωτηρίων εὐπορῆτε, xal μὴ τότε ἃ δεῖ ποιεῖν
ἐπιζητοῦντες ἀπαρασχεύαστοι τοῖς καιροῖς παραπέσητε.

e

-
φ'

APXAIOAOTIAZ BIBA. Δ. ΚΕΦ. 9.

[217—219.]

delapsum intereat, pretium ejus domino solvat. Quin οἱ
tectis circumdentur, qua, vicem muri implentia, non
sinent ullos devolutos exstingui.

38. Depositum qui accepit , tanquam rem sacram et divi-
nam servet et custodiat, et nemo dolose aliquid componat
ad eum, qui deposuit, fraudandum, neque vir, neque
mulier, etiamsi auri vim immensam lucraturus sit, fretus
securitate quod nullus sit qui redarguat. Nam omnino
quidem convenit, unumquemque bere facere, animum
suum sibi conscium esse credentem , ct locupletem se ipsum
testem habere ea se agere quie ei ab aliis laudem pariant, et
maxime Deum, quem nemo malus latet. Quodsi deposi-
tarjus, nihil dolo malo ageus, depositum perdiderit , se-
ptem judices adeat, Deumque juret niliil sua voluutate et
vitio perditum esse, neque se ulla parte ejus usum esse :
atque ila innocens abeat. — Quodsi vel miuima parte credi-
torum usus forte perdiderit, ad reliqua omnia qua accepit
redhibenda damuelur. Similiter etiam ac in depositis , si
quis mercedem eorum retinuerit qui corporibus suis ope-
rantur, meminerit iiominis pauperis mercedem non esse
retinendam , hoc ipsum cogitando, quod eam Decus illi prae-
buerit pro terris ac aliis possessionibus : quin et nihil dilfe-
rat solutionem , sed eodem die solvat , 'anquam Deo nolente
ut operarius careat laboris sui fructu.

39. Nati propter patrum culpam ne puniantur, sed pro-
pter suam ipsorum virtutem misericordia potius digni
habeantur, quod ex improbis geniti fuerint parentibus,
quam odio, quod vitiosis sati. Neque vero filiorum pecca-
tum patribus est impulandum , quum adolescentes discendi
fastidio multa praeter nostram doctrinam sihi permittant.

40. Spadones abhorreantur,et eorum fugiatur congressio,
quibus erepta sit virilitas, et generationis fruclus, quem
Deus hominibus ad generis nostri incrementum tribuit.
Abigantur autem tanquam qui liberos peremerint, et ante-
quam sint, id sustulerint quod causa eorum fuisset : perspi-
cuum est enim, eos, quum effeminata sit ipsorum anima,
in idem etiam corpore mutatos esse. Itidem etiam abigatur
quicquid aspicientibus putatur monstrum. Neque homines
castrare liceat , neque alia animalia.

41. Et hzc quidem vobis sit pacitica legum reipublice
constitutio, et Deus propitius ordinem ejus a eeditioni-
bus imperturbatum conservabit : absit autem ut ullum ve-
niat tempus , quod horum aliquid innovet et in contrarium
mutet. Sed quoniam necesse est hominum genus, vel
invito vel sua sponte , in turbas etiam et pericula incidere,
age pauca etiam de his przeterea ordinemus : ut qua facien-
da sint preevidentes , salutaria , quum opus erit, habeatis ,
neque tunc requirentes quae facere oporteat, imparal ia

ANTIQ. JUD. LIB.

Izv, ἦν ὑωῖν 6 Θεὸς ἔδωχε πόνων χαταφρονοῦσι xai
ὑνγὰς πρὸς ἀρετὴν ἠσχημένοις, ἀπόλεμον μὲν νέμε-
m παράσγοι τοῖς χεχτημένοις αὐτὴν, μήτε ἀλλο-
sum εἰς αὐτὴν ἐπὶ χαχώσει στρατευσάντων, μήτε
y στάσεως ἐμφυλίου χατασχούσης ὑμᾶς" ὅφ᾽ ἧς τἀναντία
τητράσι τοῖς ἑαυτῶν πράττοντες ἀπολεῖτε τὰ ἐχείνοις
γιισθέντα' χρώμενοί τε νόμοις, οὖς ἀγαθοὺς δοχιμάσας
ὁ θεὸς παραδίδωσι, διατελοίητε. — "Epyov δ᾽ ὅ τι ἂν
Ξυλεαιχὸν ἢ γῦν ὑφ᾽ ὑμῶν ἣ ὕστερον ἐπὶ παίδων ὑμε-
μι zio γένηται, τοῦθ᾽ ὑπερόριον πραχθείη. Μέλλοντας
& πολεμεῖν πρεσθείας xat χήρυχας πέμπειν παρὰ τοὺς
ἱχωσίως πολεμίους. Πρὸ γὰρ τῶν ὅπλων xaXov. εἶναι
ἡ: τθαι λόγοις πρὸς αὐτοὺς, δηλοῦντας ὅτι xal στρατιὰν
τυλλὴν ἕψοντες καὶ ἵππους xal ὅπλα, xal πρὸ τούτων
lh tae, τὸν Θεὸν xak σύμααχον, ὅμως ἀξιοῦτε μὴ ἀναγ-
insat πολεμεῖν αὐτοῖς, μηδὲ τὰ ἐκείνων ἀφαιρου-
μένους ἀδούλητον αὐτοῖς χέρδος προσλαμθάνειν, Καὶ
Ξειφομένων μὲν, χαλῶς ὑμᾶς ἔχειν τὴν εἰρήνην φυλάτ-
πιν' εἰ δὲ φρονοῦντες ἐφ᾽ ἑαυτοῖς ὡς ἰσχύϊ διαφέρου-

5 ον ἀβιχεῖν ἐθέλοιεν, στρατὸν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀγάγετε, στρα-
"y& μὲν αὐτοχράτορι χρώμενοι τῷ Θεῷ, ὑποστρά-
τον δὲ χειροτονήσαντες ἕνα τὸν ἀρετῇ προὔχοντα.
Πρλυχρχία γὰρ, πρὸς τῷ τοῖς ὀξέως τι πράττειν ἀναγ"
uv ἔχουσιν ἐμπόδιον εἶναι, xoi βλάπτειν πέφυχε

5 τὸς γρωμένους. Στρατὸν δὲ ἄγειν καθαρὸν, ix πάν-
των τῶν boum σωμάτων xal ψυχῆς εὐτολμία διαφερόν-
"n, τὸ δὲ δειλὸν ἀποχρίνοντας, μὴ τοὺς πολεωίους
7154 τὸ ἔργον τραπὲν εἰς φυγὴν ὠφελήση. Τούς τε
"usi δειμαμένους οἰχίας, οἷς οὕπω χρόνος ἀπολαύ-

V σίως αὐτῶν ἐνιαύσιος, xal φυτεύσαντας, οὕπω δὲ χαρ-
τῶν μετεσχηκότας, ἐᾶν κατὰ χώραν, xa τοὺς μνηστευ-
σχμέγους δὲ xal νεωστὶ γεγαμηχότας, μὴ πόθῳ τούτων
φειδόμενοι τοῦ ζὴν καὶ τηροῦντες αὑτοὺς εἷς τὴν τούτων
ἀπύλαυσιν ἐθελοχακήσωσι [περὶ τὰς γυναῖκας].

& μ΄, Στρατοπεδευσάμενοι δὲ προνοεῖσθε μή τι τῶν
ὡυσχερεστέρων ἐργάσησθες. Ἰολιορχοῦντας δὲ xol
ἤλων ἀπορουμένους εἷς ποίησιν μηχανημάτων μὴ χκεί-
E τὴν γῆν ἥμερα δένδρα χόπτοντας, ἀλλὰ φείδε--
θαι, λογιζομένους ἐπ᾽ ὠφελεία ταῦτα τῶν ἀνθρώπων

φγερνέναι, xol φωνῆς ἂν εὐπορήσαντα διχαιολογήσα-
ct πρὸς ὑμᾶς, ὡς οὐδὲν αἴτια τοῦ πολέμου γεγονότα
τάσιει χαχῶς παρὰ δίχην, εἰ δύναμις αὐτοῖς t xol
βετοιχήσαντα ἂν xal πρὸς ἄλλην pata6dvix γῆν.
Κρατήσαντες δὲ μάχη τοὺς ἀντιταξαμένους χτείνχτε,

α τὸς δ᾽ ἄλλους ἐς τὸ τελεῖν ὑμῖν φόρους σώζετε, πλὴν
τῷ Χαναναίων ἔθνους. Τούτους qàp πανοιχὶ χρῆναι
ἀγχγίσαι,

μγ΄. Φυλάσσετε δὲ μάλιστα ἐν ταῖς μάχαις ὥστε
μήτε γυναῖχα ἀνδριχῇ σχευῇ χρῆσθαι μήτε ἄνδρα

ἡ στολῇ γυναιχεία.

μδ΄, Πολιτείαν μὲν οὖν τοιάνδε Μωῦσῆς κατέλιπε,
νόμους δ᾽ ἔτει πρότερον τεσσαραχοστῷ γεγραμμένους
παραδίδωσι, περὶ ὧν ἐν ἑτέρᾳ γραφῇ λέξομεν. Ταῖς
δ᾽ ἑξῆς ἡμέραις (συνεχὲς γὰρ ἐξεχλησίασεν) εὐλογίας
JOSEPIL. 1,

fhrz,173.)

IV. CAP. Vlil. 145

tempora periculosa incurratis. Faxit Deus ut terram, quam
vobis dedit labores contemnentibus , animosque ed virtutem
exercitatos habentibus in pace ac tranquillitate colant poe-
sidentes, sine perniciosis externorum incursionibus, et
absque civilí vos exagitante seditione , (per quam si patribus
vestris contraria faciatis, institute illorum perdetis, utque
legibus semper utamini , quas Deus «/ bonas comprobatas
tradit. Si vero res bellica quiecunque acciderit, aut nunc
a vobis gerenda aut postea apud seros nepotes , haec extra
limites geralur. Ceterum bellum gesturi legationes mit-
tite et preecones ad hostes voluntarios. Decet ením , ante-
quam arma inferantur, verbis ad eos uti, declarando vos,
quamvis et exercitum magnum habeatis et equos el arma,
et anle liec Deum propitium et auxiliarem, nolle lamen
cogi bellum cum eis gerere, neque facultates illorum aufe-
rentes lucrum ipsis invitis comparare. Ac si quidem obtem-
peraverint, decet vos pacem servare: sim vero sibimet
fidentes, ac si viribus przepollerent , vos ledere voluerint ,
exercitum in eos ducite, Deo quidem summo imperatore
utentes, uno vero praestanti virtute secundarum partiu
duce creato. Nam multorum imperium , preterquam quod
iis qui aliquid celeriter agere necesse habent impedimento
sit, etiam utentibus obesse solet. Exercilus aotem purus
ducatur, delectis corporum robore animique audentia prie-
cellentíbus , timidis vero rejeclis, ne, dum acie decernatur,
in fugam versi hostibus prosint, lique qui nuper domos
sedificarint , quibus nondum per annum fruiti sunt, et qui
conseverint, necdum fractus perceperint, domi manere
sinantur, necnon sponsi et qui paper axores duxerint, ne
harum rerum desiderio vitze parcentes et seipsos ad earum
fruitionem servantes ultro se male gerant [propter uxores.

42. Castris autem posilis providele ne quid sevum et
improbum faciatis. Quum vero urbem obsideatis et ligna
ad machinas conficiendas desideretis , ne terram attondete
arbores mites ac frugiferas succidendo , sed his parcite , es
in hominum utilitatem natas esse cogitantes , et si vocem ha-
berent , vobiscum expostulaturas esse sese immerito malo
affici , ut quae belli causa non exstiterint, atque inde migra-
turie fuerint et in aliam terram transiture , si eis esset po-
testas. Quum autem prolio Aosfes superaveritis, eos qui
in adversa acie steterint inter(icite, ceteros vero ad tributa
vobis pendenda conservate , gente Chananzorum excepta :
hos enim ad internecionem delere oportet.

'43. Cavete autem maxime in przliis ne vel femina or»

[149 —353.]

| natu virili utatur, vel vir stola muliebri.

44. Moyses igitnr hujusmodi reipublice institutionem re-
liquit, leges vero quadragesitno anno ante reliquit , de quibus
in alio libro dicemus. .Sequentibus autem diebus (assidue
enim concionabatur) faustas eis precationes tradit, et im-

(0

146
αὐτοῖς δίδωσι, xal κατάρας ἐπὶ τοὺς μὴ χατὰ τοὺς
νόμοις ζησομένους, ἀλλὰ παραθδησομένους τὰ ἐν αὐτοῖς
διωρισμένα, πειτα ποίησιν ἑξάμετρον αὐτοῖς ἀνέ-
dv ἣν χαταλέλοιπεν ἐν τῷ βιδλίῳ τῷ ἱερῷ, πρόρ-
5 ρησιν περιέχουσαν τῶν ἐσομένων, xa0' ἣν γέγονε
πάντα χαὶ γίνεται, μηδὲν ἐχείνου διημαρτηχότος τῆς
ἀληθείας. 'Γαῦτ᾽ οὖν τὰ βιδλία παραδίδωσι τοῖς ἴε-
ρεῦσι χαὶ τὴν χιδωτὸν, εἰς ἣν χαὶ τοὺς δέχα λόγους
γεγραμμένους ἐν δυσὶ πλαξὶ χατέθεντο, xal τὴν σκηνήν"
10 τῷ τε λαῷ παρήνησε χρατήσαντε τῆς γῆς xat ἱδρυθέντι
μὴ λήθην λαδεῖν τῆς Ἀμαληχιτῶν ὕδρεως, ἀλλὰ στρα-
τεύσαντας ἐπ᾽ αὐτοὺς τιλωρίαν ἀπολαθεῖν ὧν ἐπὶ τῆς
ἐρήμου τυγχάνοντας ἐποίησαν χαχῶς - ἐξελόντας δὲ
τὴν Χαναναίων γῆν καὶ πᾶσαν διαφθείραντας τὴν ἐν
15 αὐτῇ πληθὺν χαθὰ πρέπει, τὸν βωμόν τε ἀναστῆσαι
πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα τετραμμένον, οὐ πόρρω τῆς Σι-
χίμλων πόλεως μεταξὺ δυοῖν ὀροῖν, Γαριζαίου μὲν τοῦ
ἔχ δεξιῶν χειμένου, τοῦ δ᾽ ἐχ λαιῶν Γιδάλου προσαγο--
ρευομένου᾽ μερισθεῖσαν δὲ τὴν στρατιὰν χαθ’ ἕξ φυλὰς
20 ἐπὶ τοῖν δυοῖν ópoiv. ἀναστῆναι, xal σὺν αὐτοῖς Λευίτας
τε χαὶ τοὺς ἱερέας. Καὶ πρώτους μὲν τοὺς ἐπὶ τῷ
Γαριζὶν γενομένους εὔχεσθαι τὰ χάλλιστα τοῖς περὶ
τὴν θρησχείαν τοῦ Θεοῦ χαὶ τὴν τῶν νόμων φυλαχὴν
σπουδάζουσιν ὧν τε Μωῦσῆς εἶπε μὴ παρακρουσαμέ-
26 νρις, εὐφημεῖν δὲ τὰς ἑτέρας, xal τούτων πάλιν εὖχο--
μένων, τὰς προηγυένας ἐπαινεῖν" ἔπειτα τοῖς ταῦτα
παραθησομένοις χατάρας τίθεσθαι, ὑποφωνούσας ἀλλή-
λαις ἐπὶ χυρώσει τῶν λεγομένων. ᾿Ἀνέγραψε δὲ τὰς
εὐλογίας χαὶ τὰς χατάρας αὐτὸς, ὡς μηδέποτε ἐχλι-
30 πεῖν τὴν μάθησιν αὐτῶν ὑπὸ τοῦ χρόνου" ἃς δὴ xal
τῷ βωμῷ τελευτῶν ἐνέγραψε κατὰ πλευρὰν ἑκατέραν, ἧ
χαὶ στάντα φησὶ τὸν λαὸν θῦσαί τε xal ὁλοχαυτῶσαι,
xai μετ᾽ ἐχείνην τὴν ἡμέραν οὐκέτ᾽ ἐπενεγχεῖν ἱερεῖον
ἕτερον" οὐ γὰρ εἶναι νόμιμον. Ταῦτ᾽ οὖν Μωῦσῆς
86 διέταξε, xal τὸ “Εδραίων ἔθνος ἀκόλουθα τούτοις ποιοῦν
διατελεῖ.
με΄. Τῇ δ᾽ ὑστεραία τὸν λαὸν σὺν γυναιξὶν ἅμα
xai τέκνοις εἰς ἐκχλησίαν συναγαγὼν, ὡς παρεῖναι xal
τὰ ἀνδράποδα, ὥρχου τῶν νόμων αὐτοὺς φυλαχὴν ποιή-
40 σασθαι, καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ διανοίας ἀχριδεῖς λογιστὰς
γενομένους, μηδὲν εἰς αὐτοὺς μήτε συγγενεία χαριζο--
μένους μήτε εἴχοντας φόδῳ, μήτε ἄλλην χαθάπαξ αἷ-
τίαν χυριωτέραν τῆς τῶν νόμων φυλαχῇς ὑπολαμόά-
γοντας παραδῆναι τούτους" ἀλλ᾽ ἄν τέ τις τῶν ἐξ
40 αἵματος συγχεῖν xal χαταλύειν ἐπιχειρῇ τὴν χατ᾽ αὖ-
τοὺς πολιτείαν, ἄν τε πόλις, ἀμύνειν αὐτοὺς καὶ χοινῇ
xal χατ᾽ ἰδίαν, xal χρατήσαντας μὲν ἐξ αὐτῶν ἀνασπᾶν
θεμελίων, xal μηδὲ τὸ ἔδαφος τῶν ἀπονοηθέντων εἰ 8v-
νατὸν χαταλιπεῖν" εἰ δ᾽ ἀσθενοῖεν λαθεῖν τὴν τιμω-
80 ρίαν, αὐτὸ τὸ μὴ χατὰ βούλησιν ἰδίαν ταῦτα γίνεσθαι
δεικνύναι, Καὶ τὸ μὲν πλῆθος ὥμννεν.
ps". ᾿Εδίδασχε δὲ αὐτοὺς ὡς ἂν αἴ θυσίαι τῷ Θεῷ
μᾶλλον χεχαρισμέναι γένοιντο, xal ὅπως ἂν οἱ στρα-
τεύοντες ἐξίοιεν τεχμηρίῳ χρώμενοι τοῖς λίθοις, ὡς

(178,174.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. Δ. ΚΕΦ. H.

[252,253. ]

precationes in eos qui ex legibus non viverent , sed contra
prescripta earum agerent. Deinde carmen hexametrums
eis recitavit, quod in sacro volumine scriptum reliquit ,
continens futurorum predictionem, juxta quam omnia facta
sunt atque fiunt, neque ille quicquam a veritate aberravit.
Hos igitur libros sacerdotibus tradit, simul et arcam, in
qua decem praecepta tu duabus tabulisscripta recondiderunt,
atque tabernaculum. Quin et populum admonuit, ut quum
Chananacorum terram devicissent , et in ea consedissent,
injuria. ab Amalecitis acceptte non obliviscerentur, sed
facta in eos expeditione pcenas reposcerent maleficiorum ,
quibus illi ipsos affecerant quum essent in deserto. Occu-
pata vero Chananoorum terra, omnique ejus multitudine
ut par est deleta, aram exstruere jussit ad solem orientem
versam , non procul ab urbe Sicimorum inter montes duos,
Garizeo quidem ad dextram posito, ad lzevam autem eo
qui Gibalus nuncupatur : divisumque exercitum ín senas
tribus super duobus montibus statuere, et una cum illis
Levitas et sacerdotes. Ac primum quidem illos in Gari-
Ζ260 faustissima eis apprecari, qui religionis Dei studiost
essent et custodi: legis, neque ea qu:e dixisset Moyses re-
Jecissent, sez alias vero tribus bene illis ominari, et rur-
sum his precantibus priores acclamare : deinde transgres-
soribus diras imprecari, alterás alteris ad dicta compro-
banda et sancienda succinentes. Faustas autem precatio-
nes et exsecraliones scriptis consignavit ipse, ut earum
disciplina nullo unquam tempore intermitterelar. Quas
sane moriens etiam ara inscribi jussit ex utroque latere,
ubi etiam populo denunciat ut stans sacrificet et holocausta
offerat , et post illam diem nunquam aliam victimam impo-
neret : non enim esse licitum. H«c igitur Moyses instituit ,
atque gens Hebraeorum his consentanea facere nunquam
intermittit.

45, Postridie autem populo una cum mulieribus et par-
vulis ad concionem convocato, ut mancipia etiam ades-
sent, adjuravit eos ut legum curam bahererit, utque dili-
gentes mentis Dei sestimalores eas non transgrederentur,
nihil eontra eas neque consanguinitati indulgenles, neque
timori cedentes, neque aliam omnino causam legum con-
servalione potentiorem esse existimantes : verum, seu quis-
quam eorum consanguineus , seu civitas queepiam reipu-
blicze eorum restitutionem confundere et dissolvere cona-
retur, eos et publice et privatim ulciscerentur; ac si qui-
dem eos superassent, funditus exscinderent, neque, si
fieri posset , vel vestigium vecordi insolentia elatorum re-
linquerent : sin peenas sumere non valerent, hoc saltem
ostenderent, liec nequaquam de voluntate sua facta esse.
Et multitudo quidem juravit.

46. Docuit autem eos, quomodo sacrificia Deo fierent
acceptiora, et quomodo in militiam exirent, signo capto
ex lapillis, ut etiam prius declaravi. Jesus quoque vati-

(3.15

χαὶ πρότερον δεδήλωχα. ΠΠροεφήτευσε δὲ xal ᾽[η-
σῶς Μωσέως παρόντος ἔτι, καὶ πάνθ᾽ ὅσα πονήσειεν
ὑπὲρ τῆς τοῦ λαοῦ σωτηρίας ἔν τε πολέμοις καὶ κατ᾽
εἰρήνην, νόμους συντιθεὶς xal τὸν τῆς πολιτείας χό-
ὑσον συμπορίζων, ἀναλογιζόμενος προεῖπεν ὡς δηλώ-
sutv αὐτῷ τὸ θεῖον, ὅτι παραθάντες τὴν πρὸς αὐτὸν
βυπσχείαν πειραθήσονται χαχῶν, ὡς ὅπλων τε αὐτοῖς
πολεμίων πληρωθῆναι τὴν γῆν xal χατασχαφῆναι
πόλεις, χαὶ τὸν νεὼν χαταπρησθῆναι, χαὶ πραθέντας
Wüw)sutv ἀνδράσιν οὐδένα ληψομένοις οἶχτον ἐπὶ ταῖς
συμφοραῖς αὐτῶν, μετανοήσειν δ᾽ αὐτοὸς ἐπὶ μηδενὶ
jose ταῦτα πάσχοντας. Ὁ μέντοι Θεὸς, 6 κτίσας
ὑμᾶς, πόλεις τε πολίταις δμετέροις ἀποδώσει xai τὸν
νυόν. Ἔσεσθαι δὲ τὴν τούτων ἀποθολὴν οὖχ ἅπαξ,
5 ἀλλὰ κολλάχις.
μζ΄. Παρορμήσας δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐπὶ τοὺς Χανα-
ναίους στρατιὰν ἐξαγαγεῖν, ὡς τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος
ἐς ἂν ἐπιχειρήσειε, xal πᾶσαν ἐπευφημήσας τὴν πλη-
Ww, « ἐπεὶ, φησὶ, πρὸς τοὺς ἡμετέρους ἄπειμι προγό-
3 «wo, xal Θεὸς τήνδε μοι τὴν ἡμέραν τῆς πρὸς ἐκχεί-
«vox ἀφίξεως ὥρισε, χάριν μὲν αὐτῷ ζῶν ἔτι xal
«παρὼν ὑμῖν ἔχειν διολογῶ προνοίας τε τῆς ὑπὲρ
εὑμῶν, ἦν οὐχ ὑπὲρ ἀπαλλαγῆς μόνον τῶν ἡμετέρων
«ἐποιήσατο χαχῶν, ἀλλὰ xa δωρεᾶς τῶν χρειττόνων *
Ἐκ ὅτι τε πονοῦντί μοι xal χατὰ πᾶσαν ἐπίνοιαν τῆς ἐπὶ
ετὸ βέλτιον ὑμῶν μεταθολῇς φροντίδα λαμύάνοντι
« συνηγωνίσατο, xal παρέσχεν ἅπασιν ἑαυτὸν εὐμενῇ
«tyiv μᾶλλον 2᾽ αὐτὸς t ὃ xa τὴν ἀφήγησιν αὐτῶν
* διδοὺς καὶ τὰ τέλη χαριζόμενος, ὑποστρατήγῳ χρώ-
3 « utvoc ἐμοὶ xat ὑπηρέτηι ὧν τὸν ὑμέτερον λαὸν εὖερ-
εὙττεῖν ἠθέλησεν. — AvO' ὧν προσευλογῆσαι τὴν τοῦ
« Θεοῦ δύναμιν, ᾧ μελήσει xal πρὸς τὸ μέλλον busy,
«ἀπαλλασσόμενος χαλῶς ἔχειν ἡγησάμην, αὐτός τε
«ταύτην ὀφειλομένην ἀμοιδὴν ἀποδιδοὺς xai χατα-
ἃ «λείπων elc μνήμην ὑμῖν τὸ σέθειν τε καὶ τιμᾶν προσ-
«ἴχειν τοῦτον ὑμῖν, xal τοὺς νόμους πάντων, ὧν τε
« παρέσγηχε xai μένων εὐμενὴς ἔτι παρέξει, δώρημα
εχάλλιστον φυλάττειν. Ὥς δεινὸν μὲν ἐχθρὸς xai
«ἄνθρωπος νομοθέτης, ὑδριζομένων αὐτῷ τῶν νόμων
ἢ εχαὶ μάτην χειμένων᾽ Θεοῦ δὲ μὴ πειραθείητε χαλε-
* παίνοντος ὑπὲρ ἀμελουμένων νόμων, οὖς αὐτὸς γεν-
«γήσας ὑμῖν ἔδωχε. »
μη, Μωυσέως δὲ ταῦτα πρὸς τελευτὴν τοῦ βίου
γίσαντος, xai μετ᾽ εὐλογίας ἑκάστη τῶν φυλῶν προ-
ἀγητεύσαντος τὰ γενησόμενα, τὸ πλῆθος εἰς δάχρνα
προύπεσεν, ὡς xal τὰς γυναῖχας στερνοτυπουμένας du.-
φανίζειν τὸ ἐπ᾽ αὐτῷ τεθνηξομένῳ πάθος. Καὶ oi
παῖδες δὲ θρηνοῦντες ἔτι μᾶλλον, ὡς ἀσθενέστεροι χρα-
τεῖν λύπης, ἐδήλουν ὅτι τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ xal μεγα-
Whwevlac παρ᾽ αὐτὴν τὴν ἡλικίαν συνίεσαν. — "Hv δὲ
XXV ἐπίνοιαν τοῖς τε νέοις χαὶ προδεδηχόσιν ἅμιλλα
τῆς λύπης, Οἵ μὲν γὰρ εἰδότες οἵου στέροιντο χηδε-
μόνος, περὶ τοῦ μέλλοντος ἀπεθρήνουν, τοῖς δὲ καὶ περὶ
τούτου τὸ πένθος ἦν, xal ὅτι μήπω καλῶς τῆς ἀρετῆς

ANTIQ. JUD. LIB. IV. CAP. VIII.

[s3—255.] 141
cinatus est, Moyse adhuc prasente : atque omnia expea-
dens quacsnque pro salute popeli faceret, tum ia bellis
tum in pace, dum leges componeret et rectam suppeditaret
reipublicse institutionem, praedixit, prout numen sibi de-
clararet, eos religione in. Deum violata mala experturos
esse, iia ut terra eorum armis hostilibus oppleretur, et ur-
bes funditus everterentur, et templum íncenderetur, et
ipsi venditi hominibus servirent, nullam ex calamitatibus
eorum misericordiam capturis , ipsos autem, quum hec pa-
terentur, frustra poenitentiam acturos esse. Deas tamen,
qui vos creavit, civibes vestris et urbes et templum red-
det. Fore autem amissionem eorum mon semel, sed
ssepe. .

47. Tum Jesum cohoriatus ad exerciism in Chananseos
educendum , utpote Deo conatus ejus omnes adjuvante, et
universe multitudini bene ominatus, « quoniam, inquit,
« ad majeres nostros discedo , et Deus hanc mihi diem dis-
« cessus ad illos pree(inivit, gratias quidem illi vivus ad-
« huc et apud vos praesens me liabere prefiteor, quum: pro
« vestri. cura, quam non solum pro malorum nostrorum
« depulsione gessit, sed et bonorum donatione; tum quod
« mili opitulatus est laboranti et in magna aniinl sollici-
* tudine versanti pro vestrum in melius mutatione , seque
« nobis in omnibus propitium prestitit : potius autem erat
« ipse qui et nobis ad ea aggredienda preeivit, et exitus lar-
« giebatur felices, me duce vicario ntens et ministro be-
« neficioram , quibus popalum vestrum afficere voluit. Pro
« quibus e&equum esse existimavi, ut Dei potentiam , cui
« etiam in posterum vos curz eritis, decedens collaudem ;
«et ipse utique hanc gratiam debitam ei reddens, vobis-
« que illud in memoria relinquens, quod vobis convenit
« eum venerari et honorare, etleges omuium, quee vobis
« dedit ct propitius manens adhuc daturus est, munus pol-
« Cherrimum, servare. — Equidem nostis quam gravis ho-
« 8ti3 sit etiam homo legislator, dum leges ei lzeduntur et
« temere &pretse jacent. Nolite vero Deum vobis ob 16-
« ges neglectas succensentem experiri, quas ipse conditor
« vobis dedit. »

48. Hac autem Moyse ad viti exitum loquuto et futura
etiam unicaique tribui cum faustis ominibus vaticinato , in
lacrimas prorumpit multitudo, ita ut eliam mulieree pe-
vtora tundentes dolorem ob eum moriturum ostenderent.
Quin et pueri magis etiam plorantes , ut qui ad zgritudi-
nem comprimendam imbecilliores, declarabant se virtutem
ejus rerumque gestarum magnitudinem supra quam etas
llla fert intelligere. Erat autem ex animi sensu juvenes
inter et grandiores doloris certamen. Hi enim scientes
quali duce et przefecto orbarentur, de futuro plorabant ; illis
vero et de eodem luctus erat, et quod ab eo, virtute ejus

(9.

148 (175,176.)

αὐτοῦ γεγευμένοις ἀπολείπεσθαι συνέθαινεν αὐτοῦ. Τὴν
δ᾽ ὁπερδολὴν τῆς τοῦ πλήθους οἰμωγῆς xal τῶν ὀδυρμῶν
τεχμαίροιτο ἄν τις ἐχ τοῦ συμόάντος τῷ νομοθέτῃ.
Καὶ γὰρ πεπεισμένος ἅπαντι τῷ χρόνῳ μὴ δεῖν ἐπὶ
& μελλούσῃ τελευτῇ χατηφεῖν, ὡς χατὰ βούλησιν αὐτὸ
πάσχοντας Θεοῦ καὶ φύσεως νόμον, ἐπὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ
λαοῦ πραττομένοις ἐνικήθη δαχρῦσαι. Πορευομένῳ
δ᾽ ἔνθεν οὗ ἔμελλεν ἀφανισθήσεσθαι, πάντες εἵποντο
δεδαχρυμένοι. Καὶ Μωύῦσῆς τοὺς μὲν πόρρω τῇ χειρὶ
10 χατασείων μένειν ἠρεμοῦντας ἐχέλευε, τοὺς δ᾽ ἔγγιον
λόγοις παρεχάλει, μὴ ποιεῖν αὐτῷ δαχρυτὴν τὴν ἀπαλ-
λαγὴν ἑπομένους. Oi δὲ καὶ τοῦτ᾽ αὐτῷ χαρίζεσθαι
χρίνοντες, τὸ χατὰ βούλησιν ἀπελθεῖν αὐτῷ τὴν ἰδίαν
ἐφεῖναι, χατέχουσιν αὑτοὺς ἐν ἀλλήλοις δαχρύοντες.
15 Μόνη δ᾽ ἣ γερουσία προὔπεμψεν αὐτὸν xai 6 ἀρ χιερεὺς
᾿Ελεάζαρος xal ὃ στρατηγὸς Ἰησοῦς. Ὥς δ᾽ ἐπὶ τῷ
ὄρει τῷ "A6apei χαλουμένῳ ἐγένετο, (τοῦτο δ᾽ ὑψηλὸν
Ἱεριχοῦντος χαταντιχρὺ χεῖται, γῆν ἀρίστην τῶν Xa-
ναναίων xal πλείστην παρέχον τοῖς ἐπ᾽ αὐτοῦ χατο-
20 πτεύειν,) ἀπέπεμπε τὴν γερουσίαν. ᾿Ασπασομένου δὲ
xal τὸν ᾿Ελεάζαρον αὐτοῦ xai [ncoUv, xoi προσομι-
λοῦντος αὐτοῖς ἔτι, νέφους αἰφνίδιον ὑπὲρ αὐτὸν στάν-
τὸς ἀφανίζεται χατά τινος φάραγγος. Πέγραφε δ᾽
αὑτὸν ἐν ταῖς ἱεραῖς βίδλοις τεθνεῶτα, δείσας μὴ δι᾽
45 ὑπερθολὴν τῆς περὶ αὐτὸν ἀρετῆς πρὸς τὸ θεῖον αὐτὸν
ἄνα χωρῆσαι τολμήσωσιν εἰπεῖν.
uo. "E6nce δὲ τὸν πάντα χρόνον ἐτῶν εἴχοσι χαὶ
ἑχατὸν, ὧν ἦρξε τὸ τρίτον μέρος ἑνὶ λείποντι μηνί,

Ἐτελεύτησε δὲ τῷ ὑστάτῳ μηνὶ τοῦ ἕτους, ὑπὸ μὲν"

80 Μακεδόνων Δύστρῳ καλουμένῳ, Ἀδάρῳ δὲ ὕὃφ᾽ ἡμῶν,
νουμηνία, συνέσει τε τοὺς πώποτ᾽ ἀνθρώπους ὁπερόα-
λὼν χαὶ χρησάμενος ἄριστα τοῖς νοηθεῖσιν, εἰπεῖν τε
χαὶ πλήθεσιν ὁμιλῆσαι χεχαρισμένος" τά τε ἄλλα χαὶ
τῶν παθῶν αὐτοχράτωρ, ὡς μηδ᾽ ἐνεῖναί τι τούτων τῇ

35 ψυχῇ δοκεῖν αὐτοῦ, xal γινώσκειν μόνον αὐτῶν τὴν
προσηγορίαν, ἐχ τοῦ παρ᾽ ἄλλοις αὐτὰ βλέπειν μᾶλλον
M παρ᾽ αὐτῷ᾽ καὶ στρατηγὸς μὲν ἐν ὀλίγοις, προφήτης

δ᾽ οἷος οὐχ dec, ὥσθ᾽ ὅτι ἂν φθέγξαιτο δοχεῖν αὐτοῦ
λέγοντος ἀχροᾶσθαι τοῦ Θεοῦ. Πενθεῖ μὲν οὖν αὐτὸν ὁ

40 λαὸς ἐφ᾽ ἡμέρας τριάχοντα. Λύπη δὲ οὖκ ἄλλη xa-
τέσχεν "E6palou; τοσαύτη τὸ μέγεθος, ὅση τότε Μωῦ-
σέως ἀποθανόντος. ᾿Κπόθουν δ᾽ αὐτὸν οὐχ ol πειρα-
θέντες αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ xal ot τοῖς νόμοις ἐντυγχά-
νοντες αὐτοῦ δεινὴν ἐποιοῦντο τὴν ἐπιζήτησιν, τὸ πε-

45. ριὸν αὐτοῦ τῆς ἀρετῆς Ex τούτων λογιζόμενοι. Καὶ τὸ
μὲν χατὰ Μωῦσῆν τέλος τοῦτον ἡμῖν δεδηλώσθω τὸν

τρόπον.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙΓῚΑΣ BIBA. A. ΚΕΦ, ἢ,

[556---56.]

nondum bene gustata , destitui acciderit. Licet autem ali-
cui populi luctus et lamentationis magnitudinem ex eo con-
Jicere quod legislatori accidit. Quamvis enim per omnem
vitam persuasissimum habuit non oportere mterore dejici
ex interitu futuro, ut qui id ex voluntate Dei et naturee
lege paterentur, ea tamen quie a populo fiebant ei fletum
extorserunt. Quum autem inde eo proficisceretur, ubi erat
e conspectu evaniturus, cum lacrimis omnes sequebantur.
Ac Moyses jubebat ut qui longius quidem aberant quieti
manerent, manu id innuens; propiores autem verbis hor-
tabatur, ne 66 prosequendo decessum sibi lacrimabilem
facerent. lli vero etiam hoc ei concedendum esse exisii-
mantes, ut eum arbitratu suo e vita discedere &inerent ,
cohibent se ipsos inter se collacrimantes. Solus autem se-
natus eum deduxit, et Eleazarus pontifex , et Jesus impe-
rator. Ut vero in monte Abari vocato constitit , (is autem
excelsus e regione Hierichuntis situs est, ascendentibus
eum Chananzorum terram optimam et amplissimam prze-
bens despiciendam ,) senatum dimisit. Interea vero, dum
Eleazarum et Jesum amplecteretur, et adhuc cum eis ser-
mones conferret, nube subito-supra eum se demittente,
videri desiit, in vallem quandam abreptus. In sacris au-
tem libris scripait se mortuum esse, veritus ne dicere au-
derent ipsum propter virtutis suce magnitudinem ad Deum
discessisse.

49. Vixit autem omnino tempus viginti et centum an-
norum, quorum per tertiam partem tenuit principatum,
dempto uno mense. At decessit ultimo anni tnense, qui
vocatur a Macedonibus quidem Dystrus, a nobis vero Ada-
rus , novilunii tempore, et ingenio mortales omnes, qui
unquam fuerupt, superans, et rebus excogitatis optime
usus, mirsaeque eloquentize et populo gratissima : celerum
ita affectionibus imperans , ut ne inesse quidem ulla earum
animo ejus videretur, et nomina illarum magis eo quod illas
in aliis hominibus conspiceret quam ex se ipso cognita la-
beret ; et imperator quidem inter primos, vates autem qua-
lis haud alius, ita ut quicquid eloqueretur, Deus ipse lo-
quens audiri putaretur. Eum igitur per triginta dies plora-
vit populus. Luctus autem tantus magnitudine nunquam
Hebraos tenuit, quantus tunc Moyse defuncto. Ipsum
vero desiderabant non solum qui eum experti erant , sed ct
qui in leges ejus inciderint , vehementi ejus desiderio tene-
bantur, ex illis quam excellenti esset virtute conjicientes.
Atque talem in modum a nobis declaratus sit Moysis exitus.

|
ι

{π͵|,1786.} ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. I. [59—2€1.] 149

BIBAION IIEMIITON.

d. Ὡς Ἰησοῦς ὁ στρατηγὸς τῶν Ἑδραίων, πολεμήσας πρὸς
Χαναναίους χαὶ χρατήσας αὐτῶν, τούτους μὲν διέφθειρε, τὴν
δὲ γῆ καταχληρουχήσας διένειμε ταῖς quiate.

B. Ὡς ἀποθανόντος τοῦ στρατηγοῦ παραδαίνοντες οἱ Ἰσραὴ-
Xicz τοὺς πατρίους νόμους μεγάλων ἐπειράθησαν συμφορῶν,
ταὶ στασιασάντων ἡ Βενιαμὶς διεφθάρη φυλὴ χωρὶς ἀνδρῶν

ἡ. ἸΙῶς μετὰ ταύτην τὴν xaxonpaylav ἀσεῤήσαντας αὐτοὺς ὁ
θεὸς ᾿Ασσνρίοις ἐδούλωσεν.

ὅ. Ἡ διὰ Κενέζον τοῦ ἈΑθνιήλου παιδὸς αὐτοῖς ἐλευθερία vtvo-
μένη, ἄρξαντος ἔτη τεσσαράχοντα, λεγομένου δὲ παρά θ᾽
Ἕλλησι καὶ Φοίνιξι χριτοῦ.

€ "Ou πάλιν ὅ λαὸς ἡμῶν ἐδούλευσε Μωαδίταις ὀχτωκαίδεκα
ἔτη, xal ὑκό τινος 'Hoóbou τῆς δουλείας ἀπηλλάγη, τὴν
ἀρχὴν ἐπ᾽ ἔτη κατασχόντος ὀγξοήχοντα.

C. Ὡς Χαναναίων αὐτοὺς καταδουλωσαμένων ἐπ᾽ ἔτη εἴχοσιν
ἠλευθερώθησαν ὑπὸ Βαράχον καὶ Δεδώρας, οἱ ἦρξαν αὐτῶν
ἐπ᾿ ἔτη τεσσαράκοντα.

v. Ὅτι πολεμήσαντες οἱ ᾿ΑἈμαληκῖται τοῖς Ἰσραηλίταις év(xn-
C1v τὸ xal τὴν χώραν ἐχάχωσαν ἐπ᾽ ἔτη ἑπτά.

7. Ὡς Γεδεὼν αὐτοὺς ἠλευθέρωσεν ἀπὸ Ἀμαληκιτῶν καὶ ἦρξε
τοῦ κλήθους ἐπὶ ἔτη τεσσαράκοντα.

(. Ὅτι μετ᾽ αὐτὸν πολλοὶ γενόμενοι διάδοχοι τοῖς πέριξ
ἔδνεσιν ἐκολέμησαν ἱκανῷ χρόνῳ.

i. Περὶ τῆς Σαμψῶνος ἀνδρείας, καὶ ὅσων καχῶν αἴτιος Πα-
λαιστίνοις ἐγένετο.

α΄, Ὡς οἱ υἱοὶ "HAL τοῦ ἱερέως ἐσφάγησαν ἐν τῇ πρὸς Παλαι-
στίνους μάχῃ.

V- Ὡς ὁ πατὴρ αὐτῶν, ἀχούσας τὴν συμφορὰν, βαλὼν ἑαυτὸν
ἀπὸ τοῦ θρόνου ἀπέθανεν.

tf. Ὡς νιχήσαντες ἐν τούτῳ τῷ πολέμῳ τοὺς Ἑ δραίους ol
Παλαιστῖνοι xal τὴν χιδωτὸν αὐτῶν αἰχμάλωτον παρέλαδον.

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν τετρακοσίων ἑδδομή-

χονταὰ ἕξ.

ΚΕΦ. Α΄.

Μωῦσέως δὲ τὸν προειρημένον τρόπον ἐξ ἀνθρώπων
ἀπογεγονότος, Ἰησοῦς, ἁπάντων ἤδη τῶν ἐπ᾽ αὐτῷ
γενχεισμένων τέλος ἐχόντων xal τοῦ πένθους λελωφη-
χύτος, παρήγγειλεν ἐπὶ στρατείαν ἕτοιμον εἶναι τὸ

ὁ πλγῆος, Πέμπει δὲ χατασχόπους εἰς Ἱεριχοῦντα, τήν
3t δύναμιν αὐτῶν xat τίνα διάνοιαν ἔχουσιν αὐτοὶ γνω-
Cutvoc, Αὐτὸς δὲ ἐξέταξε τὸν στρατὸν, ὡς χατὰ χαι-
ἂν διαδησόμενος τὸν Ἰορδάνην. ᾿Ἀναχαλεσάμενος δὲ
τὸς τῆς Ῥουδηλίδος φυλῆς ἄρχοντας χαὶ τοὺς τῆς Γά-

lb cox χαὶ Μανασσήτιδος προεστῶτας, (ἐξ ἡμισείας γὰρ
xn τῇδε τῇ φυλῇ τὴν ᾿Ἀμοραίαν κατοικεῖν ἐπετέτρα-
πτὸ [τῆς Χαναναίων γῆς ἕδδομον οὖσαν μέρος],) ὅπε--
βίμνησχεν ἃ ὑπέσχηντο Μωσῆ, καὶ παρεχάλει χαριζο-
μένους τῇ τε ἐχείνου προνοίᾳ, ) μηδ᾽ ὅτε ἀπέθνησχε περὶ

s αὐτοὺς χαμούσῃ, τῷ τε χοινῇ συμφέροντι παρέ ge at-
τοὺς εἰς τὰ παραγγελλόμενα προθύμους. Τῶν δ᾽ £xo-
μένων ὁπλίταις πενταχισμυρίοις ἀπὸ τῆς ᾿Αθίλης ἐπὶ
τῶν Ἰορδάντιν ξξήει σταδίους ἑξήχοντα.

P. Καὶ στρατοπεδεύσαντος εὐθὺς οἱ χατάσχοποι

LIBER QUINTUS.

I. Quomodo Jesus, Hebreorum imperator, bello Chananezis
illato iisque devictis , illos quidem internecione delevit , ter-
ram vero eorum tribubus sorte divisit.

2. Quomodo imperatore mortuo Israelite, patrias leges vio-
Jantes , magnas experti sunt calamitates, ortaque sedilione,
tota Benjaminis tribus, preter viros sexcentos , interempta
est.

3. Quomodo post hanc afflictionem Deus eos impie agentes
Assyriis in servitutem tradidit.

4. Libertas ipsis per Cenezum Atbnieli filiam reddita, qui et
principatum per annos quadraginta tenuit, et apud Grecos
et Phoenices judex díctus est.

δ. Quomodo populus noster rursom Moabitis serviit, et per
Ehudam in líbertatem vindicatur, qui imperium tenuit
per annos octoginia.

6. Quomodo a Chapaniis jn servitutem redacti per annos vi-
ginti-, ἃ Baraco et Debora liberati sunt, qui rerum sum-
ms preserant per anpos quadraginta.

7. Quod AmaleciUe, bellam ]sraelitis inferentes , eos device-
runt , reglonemque eorum per septem annos afflixerunt.

8. Quomodo eos ab Amalecitis liberavit Gedeon , populoque
imperavit per annos quadraginta.

9. Quod plurimi ei in imperio succedentes cum gentibos cir-
cumquaque finitimis longo tempore bellum gesserunt.

I9. De Sampsonis fortitudine , quantaque mala Palzstinis in-
tulerit.

11. Quomodo filii Eli sacerdotis a Palzstinis in prelio casi
sunt.

12, Quomodo pater eorum , audita hac calamitate, semetipsum
de sella dejiciens mortem obiit.

I3. Quomodo Palssstini in hoc bello, victoria ab Hebreis
reporta(a , etjam arcam eorum captam abstulerunt.

, Continet hie liber tempus annorum quadrin-
gentorum septuaginta sex.

CAP. I.

Quum autem Moyses , quemadmodum dixi , ex hominibus
sublatus esset, Jesus , justis omnibus ei persolutis, luctu-
que sedato, denunciabat ut populus semet ad expeditionem
faciendam pararet. Exploratores etiam in Hierichunta mittit,
ut vires eorum et quam ipsi voluntatem baberent, cogno-
sceret. At ille exercitum per ordines explicuit et instruxit,
ut tempestive Jordanem trajiceret. Principes vero Rube-
lidis tribus convocans, atque etiam qui summe rerum Ga-
didis atque Manassetidis (ribus preeerant , ( nam et hujus tri-
bus dimidize parti Amoreeam habitare permissum erat [quee
terre Chananaeorum pars septima est] ,) eos illorum admo-
nebat quee Moysi polliciti erant, obsecrabatque ut in ejus
gratiam, qui ne ultimo quidem vitze momento eis prospi-
ciendo defessus esset , et propter communem utilitatem ala-
criter semet ad promissorum fidem liberandam accingerent.
Qui quum illum sequerentur, armatis quinquagies mille 7ai-
litibus, ab Abila ad Jordauem stadia sexaginta profectus
est.

2. Quumque fuisset castra metatus , repente aderant spe-

150 ^ (19,150.)

παρῆσαν, μηδὲν ἀγνοήσαντες τῶν παρὰ τοῖς Χαναναίοις..
Λαθόντες γὰρ τὸ πρῶτον ἅπασαν ἐπ᾽ ἀδείας τὴν πόλιν
αὐτῶν χατενόησαν, τῶν τε τειχῶν ὅσα χαρτερὰ xal ὅσα
μὴ τοῦτον ἔχοι τὸν τρόπον αὐτοῖς ἀσφαλῶς, καὶ τῶν
δ πυλίδων at πρὸς εἴσοδον τῷ στρατοπέδῳ δι᾽ ἀσθένειαν
συνέφερον᾽ ἠμέλουν δὲ θεωμένων οἱ ἐντυγχάνοντες,
χαθ᾽ ἱστορίαν ξένοις προσήχουσαν ἀχριδῶς ἕχαστα πο-
λυπραγμονεῖν τῶν ἐν τῇ πόλει νομίζοντες, ἀλλ᾽ οὐχὶ
διανοίᾳ πολεμίων. Ὥς δὲ γενομένης ὀψίας ὑποχωροῦσιν

-. 10 εἷς τι χαταγώγιον τοῦ τείχους πλησίον, εἷς ὃ xal προή-
θησαν δειπνοποιησάμενοι, xal περὶ ἀπαλλαγῆς αὐτοῖς
τὸ λοιπὸν ἣ φροντὶς ἦν, μηνύονται τῷ βασιλεῖ περὶ
δεῖπνον ὄντι χατασχεψόμενοί τινες τὴν πόλιν ἀπὸ τοῦ

. τῶν Ἑ ὀραίων στρατοπέδου παρεῖναι, καὶ ὄντες ἐν τῷ
15 τῆς ῬΡαχάδης χκαταγωγίῳ μετὰ πολλῆς τῆς τοῦ λαν-
θάνειν προνοίας ὑπάρχειν. Ὃ δ᾽ εὐθὺς πέμψας πρὸς
αὐτοὺς ἐκέλευσεν ἀγαγεῖν συλλαδόντας, ἵνα βασανίσας
μάθοι τί καὶ βουλόμενοι παρεῖεν. Ὥς δ᾽ ἔγνω τὴν ἔφο-
δον αὐτῶν ἢ Ῥαχάθδη, (λίνου γὰρ ἀγκαλίδας ἐπὶ τοῦ
30 τέγαυς ἔψυχε.. ) τοὺς μὲν κατασχόπους εἰς ταύτας ἀπο--
χρύπτει, τοῖς δὲ πεμφθεῖσιν ὁπὸ τοῦ βασιλέως ἔλεγεν
ὡς ξένοι τινὲς ἀγνῶτες ὀλίγῳ πρότερον ἢ δῦναι τὸν ἥλιον
παρ᾽ αὐτῇ δειπνήσαντες ἀπαλλαγεῖεν" οὖς εἰ φοδεροὶ τῇ
πόλει δοχοῦσιν, 7| χίνδυνον τῷ βασιλεῖ φέροντες ἦχον,
45 ἀπόνως εἶναι λαδεῖν διωχθέντας. Θ δὲ, τῆς γυναιχὸς
οὕτως αὐτοὺς ὑπελθούσης. οὐδένα ὑπονοΐσαντες δόλον
ἀπῆλθον, οὐδ᾽ ἐρευνήσαντες τὸ χαταγώγιον. Ἐπεὶ δ᾽
ὁρμήσαντες διώχειν χαθ᾽ ἃς ἐνόμιζον αὐτοὺς μάλιστα
τῶν ὁδῶν ἀπέρχεσθαι, xol χατὰ τὰς εἰς τὸν ποταμὸν
80 φερούσας, οὐδενὶ γνωρίσματι περιετύγχανον, παύονται
τοῦ πονεῖν. Τοῦ δὲ 0opó6ou σταλέντος, fj Ῥαχάδη
χαταγαγοῦσα τοὺς ἄνδρας, καὶ τὸν χίνδυνον, ὃν ὑπὲρ
τῆς αὐτῶν ὑπέλθοι σωτηρίας (ἁλοῦσαν γὰρ ἀποχρύ-
πτουσαν αὐτοὺς οὖχ ἂν διαφυγεῖν τὴν ἐχ τοῦ βασιλέως
35 τιλωρίαν, ἀλλὰ πανοιχὶ αὐτὴν ἀπολέσθαι χαχῶς) πα-
ρακαλέσασα διὰ μνήμης ἔχειν, ὅταν ἐγχρατεῖς τῆς Χα-
ναναίων γῆς καταστάντες ἀμοιδὴν ἐχτίααι δύνωνται
τῆς ἄρτι σωτηρίας, χωρεῖν ἐχέλευεν ἐπὶ τὰ αἰχεῖα, ὀμό-
ὅαντας ἦ μὴν σώσειν αὐτὴν xal τὰ αὐτῆς, ὅταν τὴν
40 πόλιν ἑλόντες φθείρωσι πάντας τοὺς ἐν αὐτῇ, χατὰ τὸ
ψήφισμα τὸ παρ᾽ αὐτοῖς γενόμενον' ταῦτα γὰρ εἰδέναι
σημείοις τοῖς ἐχ τοῦ Θεοῦ διδαχθεῖσαν. Οἱ δὲ χαὶ περὶ
τῶν παρόντων αὐτῇ χάριν ἔχειν ὡμολόγουν, xal περὶ
τῶν μελλόντων αὖθις ὥμνυον ἔργῳ τὴν ἀμοιδὴν ἀπο-
45 δώσειν ἧνίχα δ᾽ ἂν αἴσθηται μελλούσης ἁλίσχεσθαι
τῆς πόλεως, συνεδούλευον χτῆσίν τε τὴν αὐτῆς χαὶ τοὺς
οἰκείους ἅπαντας εἷς τὸ χαταγώγιον ἀποθεμένην ἐγχα-
θεῖρξαι, πρὸ τῶν θυρῶν ἀνατείνασαν φοινιχίδας, ὅπως
εἰδὼς τὴν οἰκίαν ὃ στρατηγὸς φυλάττηται χαχῶς ποιεῖν.

60 « Μηνύσομεν γὰρ αὐτῷ, ἔφασαν, διὰ τὸ σὸν [ αώζεσθαι]
πρόθυμον. Εἰ δέ τις ἐν τῇ μάχη πέσοι τῶν σῶν, σύ τε
οὐχ ἂν ἡμῖν ἐπενέγχοις αἰτίαν, τόν τε Θεὸν, ὃν ὀμωμό-
χαμεν, παραιτούμεθα μηδὲν ὡς ἐπὶ παραδαίνουσι τοὺς
ὅρκους δυσγερᾶναι. » Καὶ of μὲν ταῦτα συνθέμενοι ἐχώ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. A.

[ 261— 2e3.]

culatores , niliil eorum quz apud Chananzeos essent nescien-
lea. Primo enim ignoti totam illorum urbem sine metu
perlustrarunt, ac moenia, qua valida erant, et qua parum
tuta illis munimenta, porteramque etiam quamam infirmio-
res opportunum exercitui preeberent introitum : qui autem
forte obvii erant , illos contemplantes neglexerunt, existi-
mantes eos, cognoscendi visendique causa, ut decet pere-
grínos , curiosis oculis res urbis perspicere , sed nequaquam
animo hostili. Ut vero sub vesperam hospitium subierunt
prope menia civitatis, quo perducti erant in canam , et
jam tum de discessu solliciti esse cceperunt , regi coenanti
indicatum est venisse quosdam e castris Hebraeorum ad
urbem speculandam, et nunc apud Rachabam divertentes
magnam ut abdite Jateant curam adhibere. Ille vero confe-
stim safelliles in eos mittens, comprehensos ad ee adduci
jussit, ut eos torquendo disceret quo consilio istuc se
contulerint. Ut vero aliquid de adventu eorum Rachabe
innotuit, ( forte enim lini fasciculos super tectum siccabat, )
sub illis quidem speculatores occulit, missis autem a rege
dicebat hospites quosdam ignotos paullo ante solis occasum
apud se coenatos discessisse : quos, si metuendi viderentur
civitati, aut ad periculum regi moliendum venissent, sine
multo labore ab insequentibus comprehendi posse. At illi,
muliere eos ita fallente, nihil doli suspicati abierunt, ne ex-
plorato quidem hospitio. Quum vero per vias excurrissent,
quibus verisimile erat eos discedere, et eas quae ad flumen
ducebant , nullo invento vestigio , a labore eo$ persequendi
destiterunt. Sedato autem tumultu, Racbaba viros dedu-
cens, el discrimen quod pro eorum salute adiret (se enim
in ipsis occultandis deprehensam non posse regis vindictam
e(fugere, sed cum universa domo sua perituram esse) ut in
memoria tenerent , obsecrans , quando terra Chananzorum
occupata penes eos esset, gratiam pro salute praesenti repen-
dere, eos domum se recipere jubebat, jurisjurandi religione
data, ipsam ipsiusque omnia servaturos esse, quum urbe
expugnata omnes ejus incolas perimerent, prout ipsis de
cretum esset : hzec enim se novisse editis a Deo signis edo-
ctam. AL illi et de praesentibus gratias ei se habere fatebantur,
pariterque de futuris jurabant se ei re ipsa gratiam relaturos
esse. Suadebant autem ut, quum urbem captum iri intcl-
ligeret, et facultates suas et necessaribs omnes in diverso-
rio deponens concluderet, januis lemniscos puniceos
appendens, ut imperator, quum domum noverit, ab illa
ledenda caveat. « Ipsi enim, dixerunt, eam indicabimus,
propter tuum [ nos servandi] studium. Sin vero tuorum
aliquis in pugna ceciderit, tute nobis ne vitio vertas, Deum
que, per quem juravimus, deprecamur ne nobis in /ali
casw ut jusjurandum violantibus succenseat. » Et illi qui-

"8.81.}

guv, διὰ τοῦ τείχους χαθιμήσαντες ἑαυτοὺς, χαὶ δια--
σωθέντες πρὸς τοὺς οἰχείους ἐδήλωσαν ὅσα πράξαντες
ἐπὶ τῆς πόλεως ἦχον. ᾿[ησοῦς τε τῷ ἀρχιερεῖ ᾽Ελεα-
ζάρῳ xal τῇ γερουσίᾳ φράζει τὰ τοῖς σχοποῖς ὁμοσθέντα
y 19x τὴν ῬῬαχάθην. οἱ δ᾽ ἐπεκύρουν τὸν ὅρχον. ᾿
Y. Δεδιότος δὲ τοῦ στρατηγοῦ τὴν διάδασιν, (μέγας
v ἦν ὁ ποταμὸς τῷ ῥεύματι, xol οὔτε γεφύραις πο-
»ευτὸς, οὗ γὰρ ἔζευχτό πω πρότερον, βουλομένους τε
γιφυροῶν οὖχ ἕξειν σχολὴν παρὰ τῶν πολεμίων ὅπε-
Ν λάμδανον, πορθμείων τε μὴ τυγχανόντωινν,) διαδατὸν
αὐτοῖς ἐπαγγέλλεται 6 Θεὸς ποιήσειν τὸν ποταμὸν, μεῖ-
esi, αὐτοῦ τὸ πλῆθος. Καὶ δύο ἐπισχὼν ἡμέρας "In-
«wx διεδίδαζε τὸν στρατὸν xai τὴν πληθὺν ἅπασαν
τοιούτῳ τρόπῳ, Προήεσαν μὲν οἱ ἱερεῖς τὴν χιδωτὸν
φέροντες, ἔπειτα οἱ Αευῖται, τήν τε σχηνὴν xal τὰ πρὸς
ὑπηρεσίαν ταῖς θυσίας σκεύη χομίζαντες εἵποντο δὲ
τὰς λευίταις χατὰ φυλὰς 6 πᾶς δωίλος, μέσους ἔχων
Ξαῖδας xal γυναῖχας, δεδιὼς περὶ αὐτῶν μὴ βιασθεῖεν
ὑπὸ τοῦ ῥεύματος. Ὥς δὲ τοῖς ἱερεῦσι πρώτοις ἐμ θᾶσιν
᾿ τιρευτὸς ἔδοξεν 6 ποταμὸς, τοῦ μὲν βάθους ἐπεσχημέ-
wu, τοῦ δὲ χάχληκος, τῷ μὴ πολὺν εἶναι μηδ᾽ ὀξὺν
τὸν ῥοῦν ὥσθ᾽ ὑποφέρειν αὐτὸν τῇ βία, ἀντ᾽ ἐδάφους
τημέγου, πάντες ἤδη θαρσαλέως ἐπεραιοῦντο τὸν πο-
ταμὸν͵ οἷον αὐτὸν ὃ Θεὸς προεῖπε ποιήσειν, τοιοῦτον χα-
tmeuysc. Ἔστησαν δὲ ἐν μέσῳ οἱ ἱερεῖς, ἕως ob
διαῤχίη τὸ πλῆθος χαὶ τἀσφαλοῦς ἁψάμενον τύχοι,
Iw δὲ διαδάντων ἐξήεσαν οἵ ἱερεῖς, ἐλεύθερον
ἀφέντες ἤδη τὸ δεῦμα χωρεῖν χατὰ τὴν συνήθειαν. Καὶ
ὁ μὲν ποταμὸς εὐθὺς ἐχθάντων αὐτὸν τῶν ᾿Εδραίων
» rero xat τὸ ἴδιον ἀπελάμδανε μέγεθος.
ὅς Οἱ δὲ πεντήκοντα προελθόντες στάδια βάλλονται
στρατόπεδον ἀπὸ δέχα σταδίων τῆς Ἱεριχοῦντος. Ἰη-
οἷς ὃὲ βωμὸν ἐκ τῶν λίθων ὧν ἕχαστος ἀνείλετο τῶν
υλάρχων lx τοῦ βυθοῦ, τοῦ προφήτου χελεύσαντος,
^ ϑρυσάμενος, τεχμήριον γενησόμενον τῆς ἀναχοπῆς τοῦ
ῥεύματος, ἔθυεν ἐπ᾿ αὐτοῦ τῷ Θεῷ, xai τὴν Φάσχα
ἕωρταζον ἐν ἐχείνῳ τῷ χωρίῳ, πάντων, ὧν αὐτοῖς πρό-
τρον συνέδαινε σπανίζειν, τότε ῥαδίως εὐποροῦντες.
Τὸν τε γὰρ σῖτον ἀχμάζοντα ἤδη τῶν Χαναναίων ἐθέ-
Va xal τὰ λοιπὰ λείαν ἦγον" τότε γὰρ αὐτοὺς καὶ ἣ
"i μάνγης ἐπελελοίπει τροφὴ, χρησαμένους ἐπὶ ἔτη
τισσαράχοντα, ᾿
ἐς Ὡς δὲ ταῦτα ποιούντων τῶν Ἰσραηλιτῶν οὐχ
ἔπεξγεσαν οἱ Χαναναῖοι, τειχήρεις δ᾽ ἡσύχαζον, πο-
6 λιορχεῖν αὐτοὺς Ἰησοῦς ἔγνω. Καὶ τῇ πρώτῃ τῆς ἔορ-
τὸς ἡμέρᾳ τὴν χιδωτὸν οἵ ἱερεῖς φέροντες, (περὶ δ᾽ αὖ-
τὴν ἐν χύχλῳ μέρος τι τῶν ὁπλιτῶν φυλάττον ἦν, ) [ot]
χαὶ [προΐεσαν] ἑπτὰ κέρασιν [αὐτῶν] σαλπίζοντες [καὶ]
"ixdlouy τὸν στρατὸν εἰς ἀλχὴν, περιώδευόν τε τὸ
^ tljot ἑπομένης xal τῆς γερουσίας. Καὶ μόνον σαλ-
πισάντων τῶν ἱερέων, ( τούτου γὰρ οὐδὲν ἐποίησαν πε-
βπιτέρω, ) ἀνέζευξαν εἷς τὸ στρατόπεδον. Καὶ τοῦτο
is ἡμέρας ἐξ ποιησάντων, τῇ ἑδδόμη τὸ ὁπλιτιχὸν
[ησοῦς συναγαγὼν xa τὸν λαὸν ἅπαντα,, τὴν ἅλωσιν

ANTIQ. JUD. LiB. V. CAP. I.

151

dem hec polliciti abibant, quum δὲ fune de moenibus derpi-
sissent, atque incolumes ad suos reversi iis renunciaverunt
quacunque in urbe gessissent. Tum Jesus Eleazaro pon-
tifici et senatui indicat qua fuerant ab exploratoribus Ra-

[356—236

chabe jurata : atque illi jusjurandum confirmabaot.

3. Imperatore autem de trajectu sollicito, (pam pleno tom
alveo ferebater fluvius , et pontibus transiri nequibat , nam
nondum iis jünctus erat, neque, si ponte jungere vellent,
id hostes passuros esse arbitrabantur, neque navium copia
erat,) Deus se facturum esse promisit ut fluvius illis traji-
cerelur, ejus abundantiam imminuendo. — Atque Jesus,
duobus preeterítis diebus, exercitum totamque multitudi-
nem tali modo traduxit. Sacerdotes quidem cum arca prei-
bant : deinde Levitoe ibant, tabernaculum gestantes et vasa
sacrificiorum ministerio destinata : Levitas autem tributim
sequebatur turba universa , infantibus et mulieribus in me-
dio constitutis, illis metuens ne vi fluminis abriperentur.
Ut vero sacerdotibus primis ingressis vadari posse visus est
fluvius, profunditate quidem ejus inhibita , glarea autem,
quod neque multus neque celer fluxus esset ut ipsam vi
auferre posset, pavimenti instar jacente, omnes jam au-
dacter fluvium trajecere, qualem eum se facturum esse
predixerat Deus, talem fieri animadvertentes. Steterunt
autem in medio sacerdotes , donec transiret multitudo et in
tuto consisteret. "Ubi omnes transierant, egressi sunt sa-
cerdotes , liberum ac solitum cursum fluvio reddentes. Εἰ
fluvius quidem statim ut exierant Hebrei auctus est suam-
que recuperavit magnitudinem.

4. Illi vero quinquaginta stadia progressi castra decem
stadiis ab Hierichunte locant. Jesus autem, aram a lapidi-
bus, quos singuli tribuum principes ex alveo propheta ju-
bente sustuleránt, exstruens, posteris in monumentum
fluminis repressi, super eam Deo sacrificavit; Paschatis
etiam festum illic loci celebrant, rebus omnibus quibus prius
contigerat eos egere, tunc facile abundantes. Nam et se-
getes Chananzeorum maturas tum demetebant et reliqua
predam faciebant : tunc enim et manns cibus eos defecerat,
quo per annos quadraginta fuerant usi.

5. Quum vero, Israelitis omnia late vastantibus, nullum
in eos impetum facerent Chananzi , sed intra moenia se con-
tinerent , eos obsidione premere decrevit Jesus. Et prima
die festivitatis sacerdotes arcam gestantes, ( eam vero in
presidium armata militum manus cingobat,) οἱ septem
cornubus clangentes [ qui illos precedebant], exercitum ad
fortitudinem liortabantur, et muros in ambitum circulbant,
senatu etiam sequente. Et quum buccinis solummodo so-
nuissent sacerdotes, ( nihil enim hoc amplius faciebant, )
ad castra reversi sunt. Cumque per sex conlinuos dies
idem fecissent, septima Jesus, exercitum — congregans
omnemque populum, letum illis de urbe capienda nun-

152 (i119)

αὐτοῖς τῆς πόλεως εὐηγγελίσατο, ὡς xav. ἐχείνην τὴν
ἡμέραν αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ ταύτην παρέξοντος, αὐτουά--
τος xal δίχα τοῦ πόνου τοῦ σφετέρου τῶν τειχῶν χατε-
. νεχθησομένων. Κετείνειν μέντοι γε πάνθ᾽ ὅντινα οὖν
δ λάθοιεν παρεχελεύετο, xal μήτε χάμνοντας ἀποστῆναι
*OU φόνου τῶν πολεμίων μήτε ἐλέῳ παραχωρήσαντας
φείσασθαι, μήτε περὶ ἁρπαγὴν γενομένους περιορᾶν
φεύγαντας τοὺς ἐχθροὺς, ἀλλὰ τὰ μὲν ζῷα πάντα διαφϑεί-
ρεῖν, μηδὲν αὐτοὺς εἰς ἰδίαν ὠφέλειαν λαμθάνοντας.
10 Ὅσα δ᾽ ἂν ἄργυρος ἢ καὶ χρυσὸς, ταῦτα ἐκέλευε συγ-
χομίζοντας ἀπαρχὴν ἐξαίρετον τῶν χατωρθωμένων τῷ
Θεῷ τηρεῖν, ἐχ τῆς πρῶτον ἁλισχομένης πόλεως εἴληφό-
τας" σώζειν δὲ μόνην “Ῥαχάθην xal τὴν γενεὰν αὐτῆς,
διὰ τοὺς γενομένους πρὸς αὐτὴν τοῖς χατασχόποις ὄρχους.
I5. c. Ταῦτ᾽ εἰπὼν xol διατάξας τὸν στρατὸν προσῆγεν
ἐπὶ τὴν πόλιν. Περιήεσαν δὲ πάλιν τὴν πόλιν, fjyov-
μένης τῆς χιδωτοῦ xal τῶν ἱερέων τοῖς χέρασιν ἐξο-
τρυνόντων τὴν δύναμιν πρὸς τὸ ἔργον. Καὶ περιελθόν-
τῶν ἑπτάχις χαὶ πρὸς ὀλίγον ἠρεμησάντων, χατέπεσε
40 τὸ τεῖχος, μήτε μηχανῆς μήτε ἄλλης βίας αὐτῷ προσ-
ενεχθείσης ὑπὸ τῶν ᾿ἙΘραίων.

ζ΄. Οἱ δ᾽ εἰσελθόντες εἰς Ἱεριχοῦντα πάντας ἔχτει-
vov, τῶν ἐν αὐτῇ πρὸς τὴν παράδοξον τοῦ τείχους ἀνα-
τροπὴν καταπεπληγότων xal τοῦ φρονήματος αὐτοῖς

45 πρὸς ἄμυναν ἀχρείου γεγονότος. ἸἈνηροῦντο δ᾽ οὖν ἐν
ταῖς ὁδοῖς ἀποσφαττόμενοι, xal ἐν ταῖς οἰχίαις ἐπιχα -
ταλαυδανόμενοι- παρητεῖτο δ᾽ οὐδὲν αὐτοὺς, ἀλλὰ
πάντες ἀπώλλυντο ἄχρι χαὶ γυναιχῶν χαὶ παιδίων. Καὶ
νεχρῶν ἢ πόλις ἦν ἀνάπλεως xal διέφυγεν οὐδέν. ᾿Γὴν

80 δὲ πόλιν ἐνέπρησαν ἅπασαν xai τὴν χώραν. Καὶ τὴν
Ῥαχάθην σὺν τοῖς οἰχείοις εἰς τὸ χαταγώγιον συμφυ-
«τοῦσαν, ἔσωσαν οἱ χατάσχοποι, xal πρὸς αὐτὸν ᾿[ησοῦς
ἀχθείσῃ χάριν ἔχειν ὡμολόγει τῆς σωτηρίας τῶν χα-
τασχόπων, xal μηδὲν τῆς εὐεργεσίας ταύτης ἔλεγεν ἐν

35 ταῖς ἀμοιβαῖς ἥττονα φανήσεσθαι. Δωρεῖται δ᾽ αὐτὴν
εὐθὺς ἀγροῖς καὶ διὰ τιμῆς εἶχε τῆς ἁπάσης.

ᾳ. Τῆς δὲ πόλεως εἰ καί τι παρέλθοι τὸ πῦρ, χατέ-
σχαπτε, xal χατὰ τῶν οἰχησάντων, εἴ τις πορθηθεῖσαν
ἀνεγείρειν ἐθελήσειεν, ἀρὰς ἔθετο, ὅπως θεμελίους μὲν

40 τειχῶν βαλλόμενος στερηθῇ τοῦ πρώτου παιδὸς. τε-
λειώσας δὲ τὸν νεώτατον τῶν παίδων ἀποδάλη. Τῆς
δὲ ἀρᾶς τὸ θεῖον οὐχ ἠμέλησεν, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς ὑστέροις
ἀπαγγελοῦμεν τὸ περὶ αὐτὴν πάθος γενόμενον.

θ΄. Ἄπειρον δέ τι πλῆθος x τῆς ἁλώσεως συναθροί-

45 ζεται ἀργύρου τε καὶ χρυσοῦ καὶ πρὸς ἔτι χαλχοῦ, un
δενὸς παραδάντος τὰ δεδογμένα, μηδ᾽ εἰς ἰδίαν ὠφέ-
λειαν αὐτὰ διαρπασαμένων, ᾿ἀλλ᾽ ἀποσχομένων ὡς
ἤδη τῷ Θεῷ χαθιερωμένων. Καὶ ταῦτα μὲν "Incoüc
τοῖς ἱερεῦσιν εἰς τοὺς θησανροὺς παραδίδωσιν χαταθέ-

δ0 σθαι, Καὶ ἡ Ἱεριμοῦς μὲν τοῦτον ἀπώλετο τὸν
τρόπον.

V. Ἄχαρος δέ τις, Ζεθεδίου παῖς ὧν ἐχ τῆς Ἰούδα
φυλῆς, εὑρὼν χλαμύδα βασίλειον, ἐκ χρυσοῦ μὲν πᾶσαν
ἑγασμένην, μᾶζαν δὲ χρυσοῦ σταθμὸν ἕλκουσαν σίκλων

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ, A.

(255—267.

clum attulit : illa nempe die Deo lianc ipsis tradituro, et
menibus sponfe ac sine militum labore corruiluris. WVe-
rumtamen illis auctor erat Jesus ut omnes quotquot depre-
henderent ferro perimerent, et neque lassitudine ab ho-
stium cede abstinerent, neque misericordia ac lenitate
ducti iis parcerent, neque circa praedam occupati hostes
e manibus elabi sinerent : sed animantia quidem omnia
occiderent, nibil in rem suam vertentes. Quicquid vero
auri ac argenti reper(um (uerit, jussit ut istud comportantes
in primitias eximias ob rem feliciter gestam Deo servarent
vt spolia primre urbis obsidione captie : solam autem Ra-
chabam cum sua cognatione in tuto collocarent, ob jusju-
randum quo sese illi obstrinxerant exploratores.

6. Hac quum dixisset οἱ exercitum instruxisset, copias
urbi admovebat.
precedente et sacerdotibus cornuum classico militem ad
opus incitantibus. Quumque urbe septies circuita paulisper

Urbem autem rursum circuibant, arca

constitissent, mcenia concidere, nec machinis admotis nec
ulla vi ab Hebreis adhibita.

7. lli vero urbem ingressi omnes in ea trucidabant, ut
qui inopinata murorum eversione consternali essent ani-
moque defecti ad vim propulsandam. Itaque occidebant
in plateis jugulati et in domibus oppressi. Nihil autem eos
a morte eximebat , sed omnes perempti sunt , usque ad mu-
lieres et infantes. Ac urbs mortuis oppleta est, nihilque
effugiebat, sed urbem totam incendio vastarunt simul et
regionem. . Rachabam vero cum suis in diversorium confu-
gientem periculo eripuerunt exploratores, eique Jesus ad
se adduciee gratias se ob servatos speculatores habere pro-
fessus est, certeque, dicebat, se non eum visum iri, qui
pro hoc beneficio paria non referret. Mox autem eam agris
donavit et omni in honore babuit.

8. Ceternm si quem urbis locum preeeriret ignis , eum
funditus diruebat, et contra habitatores, si quis vastatam
instaurare vellet, diras imprecabatur, nimirum ut funda.
inenta quidem moenium jaciens orbaretur filio primogenito,
postquam vero absolverit, minimum natu filiorum amitte-
ret. Diras autem non insuper habuit numen, sed in se-
quentibus calamitatem memorabimus quae proptet ea

venerit.
9. Ex urbis autem excidio immensa vis argenti simul et

auri , necnon el :eris , coacervata est, nemine edictum trans-
gredi auso, aut in proprium emolumentum ea diripere,
sed abistinentibus ab rebus omnibus ut jam Deo consecratis.
Et has quidem manubias Jesus sacerdolibus in thesauros
reponepdas tradidit. Ac Hierichuptis quidem eversio in
hunc modum se habuit.

10. Acharus vero quidam , Zebediz filius ex tribu Judz,
quum invenisset chlamydem regiam, totam auro contexlam,
una cum maseula auri pondo siclis ducentis, et durum ad-

[4 183. ]

ὡσχοσίων, xat δεινὸν ἡγησάμενος, ὃ χινδυνεύσας ηὔρατο
κἔρδος, τοῦτο τῆς ἰδίας “χρείας ἀφελόμενος δοῦναι φέρων
τῷ Θεῷ xat μὴ Ósopséveo , ὄρυγμα βαθὺ ποιήσας ἐν τῇ
αὐτοῦ σχηγῇ χατώρυξεν εἷς τοῦτο, λήσειν νομίζων ὡς
b τοὺς συστρατιώτας, οὕτω καὶ τὸν Θεόν.
α΄, Ἐχλήθη, δὲ ὁ τόπος, ἐν à τὸ στρατόπεδον ἔδαλεν
Tros, Γάλγαλα - σημαίνει δὲ τοῦτο ἐλευθέριον ὄνομα.
λιαῥάντες γὰρ τὸν ποταμὸν ἐλευθέρους αὑτοὺς ἤδη ἀπό
τε τῶν Αἰνυπτίων καὶ τῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ ταλαιπωρίας
" ἐνγωσχονς
ιδ΄, Μετὰ δ᾽ ὀλίγας ἡἣἡμέρας τῆς [Ἱεριχοῦντος συμφο-
Ji; πέαπει τρισχ τλίους δπλίτας ᾿[ησοῦς εἰς Ἄνναν πό-
Aw ὑπὲρ τῆς Ἱεριχοῦντος χειμένην αἱρήσοντας" ol
συμδαλόντων αὑτοῖς τῶν ᾿Αννιτῶν τραπέντες ἀπούάλ-
Lew ἄνδρας ἐξ καὶ τριάχοντα. Τοῦτ᾽ ἀγγελθὲν τοῖς
Ἰσραηλίταις λύπην τε μεγάλην xal δεινὴν ἐποίησεν
ἀναίαν, οὗ κατὰ τὸ οἰκεῖον τῶν ἀπολωλότων, καί τοι
vt πάντων ἀνδρῶν ἀγαθῶν xal σπουδῆς ἀξίων διεφθαρ-
μένων, ἀλλὰ χατὰ ἀπόγνωσιν. Πιστεύοντες γὰρ ἤδη
$ τς Ὡς ἐγκρατεῖς εἶναι χαὶ σῶον ἕξειν ἐν ταῖς μάχαις
v» στρατὸν, οὕτω τοῦ Θεοῦ προὔπεσχημένου, τεθαρ-
ρτικότας παραδόξως ἑώρων τοὺς πολεμίους. Καὶ σάχ-
xou, ἐπενδύντες ταῖς στολαῖς δι᾿ ὅλης τῆς ἡμέρας ἐν
ξαχρύοις ἦσαν καὶ πένθει, τροφῆς οὐδεαίαν ἐπιζήτησιν
5 Ξοιούμενοι, μειζόνως δὲ τὸ συμθεδηχὸς εἶχον ἀχθό-
«ἕνοι.
ιγ΄. Βλέπων δὲ οὕτως 6 Ἰγσοῦς τήν τε στρατιὰν
χαταπεπληγυῖαν xai περὶ τῶν ὅλων πονηρὰν ἤδη τὴν
ἐλπίδα λαμόάνουσαν, παρρησίαν λαμθάνει πρὸς τὸν
x Θεόν. « Ἡμεῖς γὰρ, εἶπεν, οὐχ ὑπ᾽ αὐθαδίας προή-
« γθημεν ὥστε ταύτην ὑπαγαγέσθαι τοῖς ὅπλοις τὴν
« γῆν, ἀλλὰ Μωυσέως τοῦ σοῦ δούλου πρὸς τοῦθ᾽ ἡμᾶς
« ἐξεγείραντος, ᾧ διὰ πολλῶν τεχμηρίων ἐπηγγέλλου
« χτήσασθαι παρέξειν ἡμῖν τήνδε τὴν γῆν, xal τὸν
Z.« στρατὸν ἡμῶν del τῶν πολεμίων ποιήσειν τοῖς ὅπλοις
« χρείττονα. Τινὰ μὲν οὖν χατὰ τὰς ὑποσχέσεις ἡμῖν
ἀπήντησε τὰς σάς" νῦν δὲ παρὰ δόξαν ἐπταιχότες καὶ
« τῆς δυνάμεώς τινας ἀποδαλόντες ἐπί τε τούτοις ὡς
« οὐ βεξαίων τῶν παρὰ σοῦ xal ὧν προεῖπε Μωῦσῆς
w« ἐχθόμεθα, xal χεῖρον ἣ τῶν μελλόντων ἐλπὶς ἡμᾶς
« ἀνιὰ τῇ πρώτη πείρᾳ τοιαύτῃ συντυχόντας. ᾿Αλλὰ
« cb, Ξέσποτα,, (δύναμις γάρ σοι τούτων ἴασιν εὑρεῖν.)
« τό τεπαρὸν ἡμῶν λυπηρὸν, νίκην παρασχόμενος, καὶ
ε τὸ περὶ τῶν αὖθις δύσελπι διαχείμενον οὕτω τῆς δια-
t5 3 νοίας ἔξελε. »
ιδ΄. Ταῦτα μὲν Ἰησοῦς ἐπὶ στόμα πεσὼν τὸν Θεὸν
ἱκέτευε. Χρηματίσαντος δὲ ἀνίσταθαι τοῦ Θεοῦ xal
χαθαίρειν τὸν στρατὸν, μιάσματος ἐν αὐτῷ γεγονότος,
κλοπῆς τε τῶν χαθιερωμένων αὐτῷ χρημάτων. τετολ-
s μτμένης, (διὰ qp ταῦτα τὴν νῦν αὐτοῖς ἧτταν συμπε-
ςεῖν, ἀναζνη,τηθέντος δὲ τοῦ δράσαντος xal χολασθέντος,
νίχην αὐτοῖς ἀεὶ πορίζεσθάι τῶν πολεμίων,) φράζει
ταῦτα πρὸς τὸν λαὸν Ἰησοῦς, καὶ χαλέσας ᾿Ελεάζαρον

τὸν ἀρχιερέα καὶ τοὺς ἐν τέλει χατὰ φυλὴν ἐχλήρου.

ANTIQ. JUD. LIB. V CAP. I.

[262—3€9.] — 153

modum existimasset, quod periculo adito invenerit lucrum,
istud in sui detrimentum Deo etiam non egenti offerre,
foveam profundam intra tentorium suum deprimens, illic
defodit , ratus fore ut Deum similiter ac commilitones la-
teret.

11. Locus autem ubi castra habuit Jesus, vocatus est
Galgala : quod nomen libertatem denotat. Nam fluvium
trajecti jam semet a miseriis, quas sub /Egyptiis et in de-
serto pertulerant , liberatos esse seuserunt.

12. At paucis diebus a calamitate Hierichunti mittit Jesus
tria millia armatorum ad urbem Annam supra Hierichun-
lem sitam, ut eam oppugnarent : qui , Annitis cum illis ma-
nus conserentibus, in fugam versi viros triginta sex amise-
runt. Quod quum nunciatum fuisset Israelitis, in magnum
marorem eos conjicit aque consteruationem vehementem,
non tam propter cognatos amissos, licel omnes quí perierunt
viri fortes fuerint et valde testimandi, qnam propter de-
sperationem. Nam quum crederent se jam ea regione potitos
et salvum incolumemque in preeliis exercitum habituros,
Deo hoc illis promittente, contra opinionem hoetes elatos
videbant. Itaque saccum vestimentis inducentes tota die
erant in luctu et lacrimis, de cibo capiendo ne minimum
quidem solliciti, ut qui tegerrime quod acciderat tulerunt.

13. Jesus autem videns exercitum ita territum atque
animis consternatum , et de rerum summa jam male spe-
rantem, cum fiducia Deum alloquitur. « Nos enim, inquit,
« non temeritate et audacia adducti sumus, ut terram banc
« armis in nostram potestatem redigeremus, sed Moyse servo
« tuo ad lioc nos incilante, cui multis signis promiseras te
« nobis hanc terram possidendam traditurum, teque effe-
« ctorum ut noster exercitus semper annis hostes supera-
4ret. Et quidem nonnulla ceciderunt, sicut tu nobis pol-
« licilus es : nunc vero prszter opinionem clade accepta,
& et parte copiarum ciesa , quasi fides tuis parum constaret
« promissis et ii quce Moyses praedixit, haud leviter af-
« fligimur, atque eo magis anxia de futuris spe pendemus,
« quod res tam male uobis primo experimento facto evene-
«iint. Tuergo, domine, (potes enim hisce malis medici-
« nam adhibere,) et precsentem marorem victoriam largiens
« adime, et desperationem in posterum animo defeclis ita
« Bufer. »

14. ltaquidem Jesus in faciem prolapsus Deum rogabat.
Deo autem hoc ei responsum dante, ut surgeret et ererci-
tum lustraret, qui flagitio semet polluerit, rerumque sibi
dicatarum furtum facere sustinuerit, ( propterea enim hanc
illis cladem accidisse , inquisitione autem facta et poena a
sacrilego exacta, victoriam de hostibus semper reportaturog
esse, ) heec populo declarat Jesus, et vocato Eleazaro pon-
tifice et magistratibus , sortem per singulas tribus mittebat.

154 (153,184.)
"oórou δὲ τὸ τετολμημένον ix. τῆς Ἰούδα φυλῆς δη-
λοῦντος, χατὰ φρατρίας πάλιν προτίθησι τὸν χλῆρον
ταύτης. Τὸ δὲ ἀληθὲς τοῦ χαχουργήματος περὶ τὴν
Ἀχάρου συγγένειαν ηδρίσχετος. — Kax' ἄνδρα δὲ τῆς
δ ἐξετάσεως γιγνομένης λαμθάνουσι τὸν Ἄχαρον. Ὁ δ᾽ οὐχ
ἔχων ἔξαρνος εἶναι, δεινῶς αὐτὸν τοῦ Θεοῦ ἐχπεριελθόν--
τος, ὡμολόγει τε τὴν χλοπὴν χαὶ τὰ φωρία παρῆγεν
εἰς μέσον. Καὶ οὗτος uiv εὐθὺς ἀναιρεθεὶς ἐν νυχτὶ
ταφῆς ἀτίμου xal χαταδίχῳ πρεπούσης τυγχάνει.

ιε΄. Ἰησοῦς δὲ ἁγνίσας τὸν στρατὸν ἐξῆγεν ἐπὶ τὴν
Ἄνναν αὐτοὺς, καὶ νυχτὸς τὰ περὶ τὴν πόλιν ἐνέδραις
προλοχίσας ὑπὸ τὸν ὄρθρον συμδάλλει τοῖς πολεμίοις.
Τῶν δὲ μετὰ θάρσους αὐτοῖς διὰ τὴν προτέραν νίχην
ἐπιόντων, ὑποχωρεῖν προσποιησάμενος, ἕλχει τῷ τρόπῳ
156 τούτῳ μαχρὰν αὐτοὺς τῆς πόλεως, διώχειν οἰομένους
xal ὡς ἐπὶ νίχη χαταφρονοῦντας" ἔπειτ᾽ ἀναστρέ-
iac τὴν δύναμιν χατὰ πρόσωπον αὐτοῖς ποιεῖ σημεῖά
τε δοὺς, ἃ πρὸς τοὺς ἐν ταῖς ἐνέδραις συνετέταχτο,
χἀχείνους ἐπὶ τὴν μάχην ἐξανίστησιν. ΟἿ δ᾽ εἰσεπή-
20 δων εἰς τὴν πόλιν, τῶν ἔνδον περὶ τείχεσιν ὄντων, ἐνίων
δὲ χαὶ πρὸς θέαν τῶν ἔξω τὴν γνώμην περισπωμένων.
Καὶ οἱ μὲν τὴν πόλιν ἥρουν xai πάντας τοὺς ἐντυγχά-
νοντας ἔχτεινον, ᾿[ησοῦς δὲ τοὺς προσελθόντας εἰς τὰς
χεῖρας βιασάμενος φεύγειν τρέπεται. Συνελαυνόμενοι
25 δὲ ὡς εἷς ἀχέραιον τὴν πόλιν, ἐπεὶ xod ταύτην ἐχομένην
ἑώρων, καὶ καταπιμπραμένην ὁμοῦ γυναιξὶ καὶ τέχνοις
χκατέλαθον, διὰ τῶν ἀγρῶν ἤἧεσαν σχεδασθέντες, ἀαύ-
γειν αὐτοῖς ὑπὸ μονώσεως οὐ δυνάμενοι. 'Γοιαύτης δὲ
τῆς συμφορᾶς τοὺς Αννίτας χαταλαδούσης, παίδων τε
80 ὄχλος ἑάλω χαὶ γυναιχῶν χαὶ θεραπείας χαὶ τῆς ἄλλης
ἀποσχενῆῇς ἄπειρόν τι πλῆθος. Ἀγέλας τε βοσχημά-
τῶν ἔλαθον οἱ " 6patot καὶ χρήματα πολλὰ, ( καὶ γὰρ
πλούσιον ἦν τὸ χωρίον, ) καὶ ταῦτα πάντα τοῖς στρα--
τιώταις [ησοῦς διένειμε, γενόμενος ἐν Γαλγάλοις.

ς΄. Γαθαωνῖται δὲ χατοιχοῦντες ἔγγιστα τοῖς “ἱἹερο-
σολύμοις, τά τε τοῖς Ἱεριχουντίοις συμθεθηκότα πάθη
xai τὰ τοῖς ᾿Αννίταις ὁρῶντες, xal πρὸς σφᾶς μεταδή -
σεσθαι τὸ δεινὸν ὑπονοοῦντες, Ἰησοῦν μὲν παραχαλεῖν οὐ
διέγνωσαν" οὐδὲ γὰρ τεύξεσθαί τινος τῶν μετρίων ὅπε-
40 λάμθανον, ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τοῦ Χαναναίων ἔθνους παντὸς
πολεμοῦντος αὐτούς Κεφηρίτας δὲ χαὶ Καριαθιαρι-
μίτας γείτονας ὄντας αὐτοῖς ἐπὶ συμμαχίχν παρεχά-
λουν, οὐδ᾽ αὐτοὺς διαφεύξεσθαι τὸν χίνδυνον «λέγοντες,
el φθάσειαν αὐτοὶ ληφθέντες πὸ τῶν Ἰσσραηλιτῶν, συν -
45 ασπίσαντες δὲ αὐτοῖς διέγνωσαν διαδρᾶναι τὴν δύνα-
μιν αὐτῶν, Ἰροσδεξαμένων δὲ τοὺς λόγους αὐτῶν,
πέμπουσι πρέσδεις πρὸς Ἰησοῦν φιλίαν σπεισομένους,
οὖς μάλιστα τῶν πολιτῶν ἐδοχίμαζον ἱκανοὺς πρᾶξαι τὰ
συμφέροντα τῷ πλήθει, Οἱ δὲ δμολογεῖν αὑτοὺς Xa-
δῦ ναναίους ἐπισφαλὲς ἡγούμενοι, διαφεύξεσθαι δὲ τὸν διὰ
τοῦτο χίνδυνον ὑπολχυθάνοντες, el λέγοιεν ἑαυτοὺς μὴ
προσήκειν χατὰ μηδὲν Χαναναίοις, ἀλλὰ πορρωτάτω
τούτων χατοιχεῖν, ἤχειν τε χατὰ πίστιν τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ
πολλὴν ἀνύσαντες ὁδὸν ἔφασχον καὶ τεχμήριον τοῦ λόγου

APXAIOAOTIAX BIBA. E. KE. A.

[269—271.)

Hsc autem quum scelus in Judze tribu commissum esse
ostenderet, rursum per familias ejus sors millebatur.
Istud autem maleficium revera perpetratum esse deprelien-
sum est in cognatione Achari. Quum vero viritim inquisitum
esset, Acharum capiunt. At ille, quum infitias ire nequis-
set, Dei indicio graviter illum constringente , et furtum
fatebatur el res surreptas in medium proferebat. Et ille
quidem statim morte multatus noctu sepulturae traditur
ignominiose et qualis publico judicio damnatis tribui
solet.

15. Jesus autem, exercitu lustrato , copias ad Annam du-
cit, et noctu dispositis circa urbem insidiis prima luce cum
hostibus congreditur. 1lli vero quum recenti victoria feroces
audacter in Israelitas irruerept, ipse simulata fuga longius
illos ab oppido abducit, hostem se persequi existimantes,
et quasi victoria jam parta insolescentes : deinde conversis
copiis obviam illis proficiscitur, et signa dans, de quibus
convenerat , iis qui in insidiis erant, illos etiam ad pugnam
excivit. In urbem autem illi irrumpebant, dum cives in.
tus circa muros versarentur, aliqui vero οἱ in illis qui egressi
fuerant observandis animo essent occupati. Et hi quidem
urbem ceperunt, et obvium quemque occiderunt, Jesus
vero manus conserentium phalanges perrumpens in fugam
vertit. Compulsi autem in urbem quasi adhuc integram,
quum ef ipsam occupatam viderent et cum uxoribus et li-
heris incensam deprehenderept, per agros dispalati oberra-
bant, ad semetipsos , quod soli essent , defendendos viribus
destituti. ^ Postquam vero hujusmodi calamilas Annitis
acciderat , multitudo puerorum et mulierum atque manci-
piorum capta est, et aliorum vis ingens impedimentorum
et sarcinarum. Quin et pecudum greges ceperunt Hebraei
multumque pecunie , ( opulenta enim erat ea regio,) et haec
omnia Jesus, quum esset ín Galgalis, inter milites parti-
tus est.

16. Celerum Gabaonite, qui proxime Hierosolyma laa-
bitabant, calamitates , quee Hierichuntinis evenerant atque
Annitis, aspicientes, periculumque ad se transiturum esse
suspicantes, Jesum quidem orare non statuerunt : neque
enim quidquam aequi ab eo se impetraturos putabant, qui
internecino bello totam Chananaorum gentem persequeba-
tur. Cepheritas autem et Cariathiarimitas, qui vicini eis
erant, in societatem invitarupnt, dicentes nec ipsos posse
periculum evadere, si eos occuparent Israelitze : socia vero
cum iis arma conjungentes , decreverunt copias eorum effu-
gere. ]lllis autem iis quae dixerant consentientibus, lega-
tos ad Jesum mittunt cum eo amicilizte fcedus inituros,
quos ad ea agenda quc omnibus ex pedirent civium maxime
idoneos judicabant. At illi se discrimen adire rati si semet
Chananemos esse faterentur, bujusmodi autem periculum
fugituros esse existimantes, modo dicerent se Cliananvos
nulla necessitudine attingere, sed sedes longo intervallo ab
ils disjunctas habere, aiebantque se fide virtutis ejus ad-
ductos venisse, multorum dierum itinere confecto, liabi-
tumque suum ejus sermonis veritalis indicium ostendebant :

19,185.)

τοῦ τὸ σρῆμα ὑπεδείχνυον τὰς γὰρ ἐσθῆτας χαινὰς
ὅτε ἔἴγεσαν οὖσας ὑπὸ τοῦ χρόνου : τῆς ὁδοιπορίας αὐτοῖς
aun τριχίνας γὰρ εἷς τὸ ταῦτα πιστοῦσθαι πρὸς
ro) ἐπίτηδες ἔλαθον. Στάντες οὖν εἷς μέσους ἔλεγον
vix τεμτϑεῖεν ὑπὸ τῶν Γαθαωνιτῶν xal τῶν περιοίκων
“ἡμῶν, πλεῖστον ἀπεχουσῶν τῆσδε τῆς γῆς. , ποιησό-
νὰ πρὸς αὐτοὺς φιλίαν ἐφ᾽ αἷς πάτριον αὐτοῖς ἐστι
τἶτχαις, Μαθόντες γὰρ £x Θεοῦ χάριτος xat δωρεᾶς
τὴν ζαγαναίων αὐτοῖς γῆν χτήσασθαι δεδόσθαι, τούτοις
ex λίαν ἔλεγον ἥδεσθαι xal πολίτας ἀξιοῦν αὐτῶν γε-
vj, Καὶ οἱ μὲν ταῦτα λέγοντες xal ἐπιδειχνύντες
ü τειμήρια τῆς δδοιπορίας, παρεχάλουν ἐπὶ συνθήχας
ui οὐλίχν τοὺς "E ῥραίους. Ἰησοῦς δὲ πιστεύσας οἷς
Deyov, ὡς οὐχ εἶεν τοῦ Χαναναίων ἔθνους, ποιεῖται
ε τς αὐτοὺς φιλίαν, xal 'EXcatapo; ó ἀρχιερεὺς μετὰ
ἧς γερουσίας ὄμνυσιν ἕξειν τε φίλους χαὶ συμμάγους ,
n πκηδὲν μοχλεύσεσθαι xaT αὐτῶν ἄδιχον, τοῖς ὄρχοις
ἱπιυναινέσαντος τοῦ πλήθους. Καὶ οἱ μὲν ὧν ἤθελον
gov ἐξ ἀπάτης ἀπύήεσαν πρὸς ἑχυτούς. ᾿[ησοῦς
ΔῈ τῆς Χαναναίας στρατεύσας εἰς τὴν ὑπώρειαν, χαὶ
ἴων οὐ πόρρω τῶν Ἱεροσολύμων τοὺς Γαδαωνίτας
m»xruivouc xai τοῦ γένους ὄντας τῶν Χαναναίων;
μεταπεμψάμενος αὐτῶν τοὺς ἐν τέλει, τῆς ἀπάτης αὐὖ-
τὰς ἐνεκάλει. Τῶν δ᾽ οὐχ ἄλλην ἀφορμὴν σωτηρίας ἔχειν
57 ταῦτην προφασιζομένων, xai διὰ τοῦτ᾽ ἐπ᾽ αὐτὴν ἐξ
Papas χαταφυγεῖν, συγκαλεῖ τὸν ἀρ μιρέα Ἐλεάζα-
"Ἢ xt ΤῊΝ γερουσίαν" xat δημοσίους αὐτοὺς δικαιούν-
τῶν ποιεῖν ἐπὶ τῷ μὴ παραβῆναι τὸν ὄρχον, ἀποδει-
mew εἶναι τοιούτους. Καὶ ol μὲν τῆς χαταλαῤού-
"πῆς αὐτοὺς συμφορᾶς τοιαύτην φυλαχὴν xal ἀσφάλειαν
τυραντο,
ᾧ΄, Τοῦ δὲ τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν βασιλέως χαλεπῶς
siot ἐπὶ τῷ μετατάξασθαι πρὸς τὸν ᾿]ησοῦν τοὺς
lafauvtra;, xai τοὺς τῶν πλησίον ἐθνῶν παραχαλέ--
Van βασιλέας συνάρασθαι τῷ χατ᾽ αὐτῶν πολέμῳ,
τάτους παρόντας σὺν αὐτῷ (τέσσαρες ὃ δὲ ἦσαν) οἱ T'a-
ὑπωνῖται ἰδόντες xat στρατοπεδευσαμένους d ἐπίτινι πηγῇ
ἧς πύλεως οὐχ ἄπωθεν παρασχευάζεσθαι πρὸς πολιορ-
xay, ἐπεκαλοῦντο σύμμα) χον Ἰησοῦν. Ἔν τούτοις
* "np ἦν αὐτοῖς τὰ πράγματα » ὡς ὑπὸ μὲν τούτων ἀπο-
εἶσθαι προσδοχᾶν, ὑπὸ δὲ τῶν ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τοῦ Χανα-
"tov γένους στρατευσάντων σωθήσεσθαι διὰ τὴν γενο-
μένην φιλίαν ὑπολαμόάνειν. Καὶ ᾿[ησοῦς πανστρατιᾷ
timus ἐπὶ τὸν βοήθειαν, xxt δι’ ἡμέρας xai νυχτὸς
e mex, ὄρθριος οὐ προσμένουσι πολεμίοις ἐμπίπτει.
Mi τραπεῖσιν εἵπετο διώχων διὰ χωρίων ἐπιχλινῶν"
Brea χαλεῖται. "Ev6a xal τὴν τοῦ Θεοῦ συνεργίαν
ἔμαθεν, ἐπισημήναντος αὐτοῦ βρονταῖς τε χαὶ χεραυνῶν
ἐφέσει xal χαλάζης χαταφορᾷ μείζονος τῆς συνήθους.
5 Ἐπ Tt μὴν xal τὴν ἡμέραν αὐξηθῆναι πλέον, ὡς ἂν
uU χαταλαδοῦσα νὺξ ἐπισχῇ τὴν τῶν 'EÓ ῥραίων προ-
βιμίαν͵ συνέπεσεν. Ὥστε xal λαμθάνει τοὺς βασι--
λέας Ἰησοῦς ἔ ἔν τινι χρυπτομένους σπηλαίῳ xxv Μαχ-
χγδὰ, xat χολάζει πάντας. Ὅτι δὲ τὸ μῆχος τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. I.

[271--- 273.]] [58

nam vestes , quas domo ὀχουηίοδ novas induissent , immensa
viarum spatia peragrando detritas esse : cilicia enim data
opera sumpserant, ut ab eo fidem verbis impetrarent. Stan-
tes ergo in medio dicebant se missos a Gabaonitis et vicinis
civitatibus, ab ea terra longe dissitis, cum illis amicitias
juncturos feederibus ritu patrio receptis. Nam intelligentes
quod Dei gratia et munere illis concessum sit Chananeorum
terram possidere , κα iis ea de re valde gratulari dicebant,
enixeque petere ut ab iis in civium numero habeantur. Et
illi quidem ista loquentes , atque itineris indicia ostenden-
tes, orabant Hebrseos ut cum illis federa sancirent et amici-
tiam. Jesus autem dictis eorum credens, ut qui non essent de
gente Chananseorum , eos in amicitiam recipit : et Fleazarus
pontifex cum senatu juravit habituroé se eos pro amicis et
sociis, et nihil injusti contra eos molituros, in istud jusju-
randum consentiente populo. Ac illi quidem dolo malo voti
compotes ad suos reversi sunt, Jesus autem quum exerci-
tum in submontanum Chananseorum tractum duxisset , et
audisset Gabaonitas non longe ab Hierosolymis habitare et
ἃ Chananmis oriundos, magistratibus eorum aecersitis ,
fraudis eos incusabat. Quam autem sibi non aliam ad salu-
tem viam patere prztenderent , ideoque necessitate adactos
hoc sibi effugium quiesivisse , Eleazarum pontificem et se:
natum convocat : eisque censentibus publicis ministeriis
depulandos esse, nc fidem jurejurando datam violarent,
operis hisce eos addixerunt. Et illi quidem , ab imminente
calamitate hoc modo caverunt et tutos se preestiterunt.

17. Ceterum quum rex Hierosolymitarum indigne ferret
Gabaonitas ad Jesum defecisse , et vicinarum gentium reges
ad bellum simul contra eos gerendum accivisset , Gabaonitze
istos ei adesse videntes , (quattuor autem erant,) castrisque
circa fontem quendam non longe ab urbe positis ad oppu-
gnationero &ese parare, Jesum in auxilium advocabant.
Nam eo tum res eorum devenerant, ut ab his quidem perni-
ciem exspectarent , ab illis vero, qui in Chananseorum gentis
excidium bellum moverant, salvari se propter initas ami-
citias existimarent. Tum Jesus cum toto exercitu ut il/is
succurreret properans, die noctuque itinere continuato,
hostes summo maue non exspectantes aggreditur ; quumque
terga vertissent, per regionis declivia fugientes est perse-
quutus. Bethora is locus dicitur. Atque illic Deum sibi
in auxilium venisse didicit, manifesto indicio, quod toni-
trua et fulmina missa fuerint et grando deciderit solito ma-
jor. Quin et illud preterea contigit, quod dies producta
est, ne a nocte appetente reprimeretur Hebraeorum im-
petus. Quo facium est ut Jesus reges apud Macceda de-
prehenderit in spelunca quadam abditos , omnesque poena
affecerit. Quod vero longitudo diei eo tempore incremen.

156 (85,186)

ἡμέρας ἐπέδωχε τότε χαὶ τοῦ συνήθους ἐπλεόνασε δη-
λοῦται διὰ τῶν ἀναχειμένων ἐν τῷ ἱερῷ γραμμάτων.
wj. Κατεστραμμένων δ᾽ οὕτω τῶν περὶ τοὺς βασι-
λέας, ot τοὺς Γαδαωνίτας πολεμήσαντες ἐστράτευσαν,
ὅ ἐπανήει πάλιν τῆς Χαναναίας ἐπὶ τὴν ὀρεινὴν Ἰησοῦς,
xai πολὺν τῶν ἐν αὐτῇ φόνον ἐργασάμενος xal λείαν
λαδὼν παρῆν εἷς τὸ ἐν Γαλγάλοις στρατόπεδον. Τοῦ
δὲ περὶ τῆς “Εὐραίων ἀρετῆς λόγου πολλοῦ φοιτῶντος
᾿ εἷς τοὺς περιοίχους, χατάπληξις t» τοὺς ἀχούοντας τὸ
10 τῶν ἀπολωλότων πλῆθος, καὶ στρατεύουσιν ἐπ᾽ αὐτοὺς
oi περὶ Al6avov ὄρος βασιλεῖς ὄντες Χαναναῖοι, xal οἱ
ἐν τοῖς πεδινοῖς τῶν Χαναναίων, Παλαιστίνους προσλα-
θόντες, στρατοπεδεύουσι πρὸς Βηρώθη πόλει τῆς Γα-
λιλαίας τῆς ἄνω. Κεδέσης οὐ πόρρω" Γαλιλαίων δέ ἐστι
16 xal τοῦτο τὸ χωρίον. 'Γοῦ δὲ στρατοῦ παντὸς ὁπλιτῶν
μὲν ἦσαν μυριάδες τριάχοντα, μύριοι δ᾽ ἱππεῖς xoi ἅρ-
ματα δισμύρια. Καταπλήττει δὴ τὸ πλῆθος τῶν πολε-
μίων αὐτόν τε Ἰησοῦν xa τοὺς ᾿Ισραηλίτας, xai πρὸς
τὴν ἐλπίδα τοῦ χρείττονος εὐλαδεστέρως εἶχον δι᾽ ὕπερ-
40 θολὴν τοῦ δέους. Ἴ οὔ Θεοῦ δ᾽ ἐξονειδίσαντος αὐτοῖς τὸν
φόθον xal εἰ πλέον τῆς παρ᾽ αὐτοῦ βοηθείας ποθοῦσιν,
ὑποσχομένου τε νικήσειν τοὺς ἐχθροὺς χαὶ κελεύσαντος
τούς τε ἵππους ἀχρήστους ποιῆσαι xal τὰ ἅρματα πυ--
ρῶσαι, θαρσαλέος πρὸς τὰς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ γενόμε-
25 voc ἐξώρμησεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, xat διὰ πέμπτης ἢ-
μέρας ἐπ᾽ αὐτοὺς ἐλθὼν συνάπτει, xal χαρτερὰ μάχη γί"
νεται, xal φόνοςχρείττων πίστεως παρὰ τοῖς ἀχροωμένοις.
Διώχων δ᾽ ἐπὶ πλεῖστον ἐξῆλθε, χαὶ πᾶν τὸ στράτευμα
τῶν ἐχθρῶν πλὴν ὀλίγων διέφθειρεν. Καὶ οἱ βασιλεῖς
80 πάντες ἔπεσον" ὥστε τῶν ἀνθρώπων ἐπιλελοιπότων
πρὸς τὸ χτείνεσθαι τοὺς ἵππους ᾿[ησοῦς αὐτῶν ἀνήρει
xal τὰ ἅρματα ἐνεπίμπρα, τήν τε χώραν ἐπ᾽ ἀδείας
διεπορεύετο, μηδενὸς τολμῶντος εἰς μάχην ἐπεξελθεῖν,
ἀλλὰ πολιορκίᾳ τὰς πόλεις αἱρῶν καὶ πάλιν ὅ τι λάδοι
36 φονεύων.
ιθ΄. ΓΕτος δὲ πέμπτον ἤδη παρεληλύθει, xal Xa-
γαναίων οὐχέτ᾽ οὐδεὶς ὑπελέλειπτο, πλὴν εἰ uj τινες
ἐχυρότητι τειχῶν διέφυγον. ᾿[ησοῦς δὲ ἐχ τῶν Γαλγά-
λων ἀναστρατοπεδεύσας εἰς τὴν ὀρεινὴν ἱστᾷ τὴν ἱερὰν
40 σχηνὴν χατὰ Σιλοῦν πόλιν" (ἐπιτήδειον γὰρ ἐδόχει τὸ
χωρίον διὰ χάλλος, ἕως ἂν οἰχοδομεῖν ναὸν αὐτοῖς τὰ
πράγματα παράσχη) καὶ χωρήσας ἐντεῦθεν ἐπὶ Σιχί-
μῶν σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ βωμόν τε ἵστησιν ὅπου προεῖπε
Moa; καὶ νείμας τὴν στρατιὰν ἐπὶ uiv τῷ l'apittv
45 ὄρει τὴν ἡμίσειαν ἴστησιν μοῖραν, ἐπὶ δὲ τῷ Γιδάλῳ
τὴν ἡμίσειαν, ἐν ᾧ xai ὃ βωμός ἐστι, xal τὸ Asuirtxov
χαὶ τοὺς ἱερέας. Θύσαντες δὲ χαὶ ἀρὰς ποιησάμενοι,
xai ταύτας ἐπὶ τῷ βωμῷ γεγραμμένας καταλιπόντες
£l; τὴν Σιλοῦν ἀνέζευξαν.
bo κ΄. Ἰησοῦς δ᾽ ἤδη γηραιὸς ὧν xal τὰς τῶν Χανα-
γαίων πόλεις ὁρῶν οὐχ εὐαλώτους ὅπό τε τῆς τῶν χωρίων
dv οἷς ἦσαν ἐχυρότητος χαὶ τῆς τῶν τειχῶν ἰσχύος, ἃ
τῇ φυσικῇ τῶν πόλεων πλεονεξίᾳ προσπεριθαλλόμενοι
προσεδόχων τοὺς πολεμίους ἀφέξεσθαι πολιορχίας δι᾿

APXAIOAOTIAX DIDA. E. ΚΕΦ, A.

[273— 275.]

tum ceperit et ultra consuetum creverit, palam est ex
sacris literis in archivis templi repoaitia.

18. Regibus autem in hunc modum debellatis , qui Ga-
baonitas armis invaserant , in Chananave montana reversus
est Jesus : ibique magna cxede edita pradaque abacta , ad
castra in Galgalis &ese recepit. At quum fama de virtute
Hebreorum in omnium ore atque sermone apud gentes
vicinas percrebresceret , audita ezesorum multitudine atto-
niti haeserunt, ac reges Libanum montem accolentes, et
ipsi Chananzi generis, expeditionem in eos susceperunt,
quique in campestribus habitarunt Chananzi, Palezstinis
adscitis, castra metarunt ad Berotham, oppidum Galilzce
superioris , non procul a Cedesa : hic autem locus Galilzo-
rum ditionis est. Totus autem exercitus constabat pedi-
tum trecentis millibus, equitum vero decem millibus, et
curruum millibus viginti. Timore itaque perterruit hostium
multitudo et Jesum ipsum et Israelitas, et propter metus
magnitudinem vix ausi erant meliora sperare. Deo autem
eis formidinem exprobrante, et si quid majus ope et auxilio
desiderent ipsius, atque eis pollicente victoriam de hosti-
bus, jubenteque ut eorum equis poplites succiderent et
currus igne cremarent, concepta ex Dei promissis fiducia ,
contra hostes profectus est, dieque quinta illis superve-
niens acie concurrit , et acriter pugnatum est , eaque strages
edita que omnem audientium fidem superat. Effusos
autem longe persequitur, demptisque paucis totum lho-
Stium exercitum interimit. Reges etiam ad unum omnes
ceciderunt : adeo ut hominibus ad cadem deficientibus,
equos eorum Decaverit et currus igne absumpserit, Re-
gionem deinde universam, nemine ad pugnam exire au-
dente, seeure peragrabat, urbes obsidione capiens, item
quicquid deprehenderet occidens.

19. Jam vero exactus erat annus quintus , nec quisquam
Cbanansorum amplius supererat, nisi si qui murorum fir.
mitate effugerant. Jesus autem , motis castris ex Galgalis,
in montanis collocavit sacrum tabernaculum ad urbem Si-
luntem ; (opportunus enim atque idoneus videbatur locus,
propter amcnitatem , donec templum sdificari res Israeli.
tarum paterentur;) atque inde cum omni populo Sicima
profectus et altare statuit ubi Moyses praeceperat, et dein
exercitu diviso, in monte quidem Garizin dimidium ejus
constituit, dimidium vero alterum in Gibalo , ubi et altare
est, et Levitas etsacerdotes. Quum autem sacra fecissent
et diras vibrassent, easque arze inscriptas reliquissent, iD
Siluntem sunt reversi.

20. Ceterum Jesus jam zetate provectus urbesque Cha-
nanzorum expugnatu difficiles esse videns, tum ob loco-
rum ubi sit: erant munimenta, tum ob valida murortim
przesidia , quibus ad urbes egregie natura mupilas in circus
tum adjectis exspectabant ut hostes ab obsidione abetine

L4

[151,.88.}

ἀπόγνωσιν τοῦ λαθεῖν, (xal γὰρ ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τῷ ἑαυτῶν
d Χαναναῖοι μαθόντες τοὺς ᾿Ισραηλίτας ποιησαμένους
τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ᾿ Αἰγύπτου͵ πρὸς τῷ τὰς πόλεις χαρ-
τιρὰς ποιεῖν ἐχεῖνον ἅπαντ᾽ ἦσαν τὸν χρόνον,) συναγα-
s γὼν τὸν λαὸν εἷς τὴν Σιλοῦν ἐχχλησίαν παραγγέλλει.
Καὶ σπουδῇ συνδραμόντων, τά τε ἤδη χατωρθωμένα xal
τὰς γεγενημένας πράξεις, ὥς εἶσιν ἄρισται xol τοῦ θείου
τὸ παρασχόντος αὐτὰς ἄξιαι καὶ τῆς ἀρετῆς τῶν νόμων
ἐς χαταχολουθοῦσιν, ἔλεγε, βασιλεῖς τε τριάχοντα xal

V ba, τολμήσαντας αὐτοῖς εἷς χεῖρας ἐλθεῖν, χεχρατῆσθαι
δηλῶν xal στρατιὰν, ὅση ποτὲ χατελπίσασα τῆς αὐτῶν
δυνάμεως εἰς μάχην συνῆψεν, ἅπασαν διαφθαρεῖσαν,
ὡς μηδὲ γενεὰν αὐτοῖς ὑπολελεῖφθαι. Τῶν δὲ πόλεων
ἐπειδήπερ αἵ μὲν ἑαλώχεσαν, πρὸς ἃς δὲ δεῖ χρόνου καὶ

Β μεγάλης πολιορχίας, διὰ τὴν τῶν τειχῶν ὀχυρότητα
χαὶ τὴν ἐπὶ ταύτῃ τῶν οἰχητόρων πεποίθησιν, ἠξίου
τὼς ix τῆς περαίας τοῦ Ἰορδάνου συνεξορμήσαντας
αὐτοῖς χαὶ τῶν χινδύνων συναραμένους, ὄντας συγγενεῖς,
ἐπολύειν ἤδη πρὸς τὰ οἰχεῖα, χάριν αὐτοῖς ὧν συνέ-

ἃ nuoy ὁμολογοῦντας" ἕνα τε χατὰ φυλὴν, ἀρετῇ προῦ-
je» μαρτυρηθέντα, πέμπειν, οὗ τὴν γῆν ἐχμετρησόμε-
γῃ πιστῶς xoi μηδὲν χαχουργήσοντες δηλώσουσιν ἡμῖν
ex αὐτῆς τὸ μέγεθος.

xi. Καὶ Ἶησοῦς μὲν, τούτους ποιησάμενος τοὺς

5 lóyux , συγκάταινον ἔσχε τὸ πλῆθος, xai ἄνδρας τοὺς
ἰχμετοησομένους τὴν χώραν αὐτῶν ἐξέπεωψε, παρα-
δὺς αὐτοῖς τινας γεωμετρίας ἐπιστήμονας, οὖς τἀληθὲς
οὐχ ἔμελλε λήσεσθαι διὰ τὴν τέχνην, ἐντολὰς δοὺς ἀπο-
τμήσασθαι τῆς τε εὐδαίμονος ἰδίᾳ τὸ μέτρον γῆς xal

χ τῆς ἧσσον ἀγαθῆς. Ἡ γὰρ φύσις τῆς Χαναναίων γῆς
742077, τίς ἐστιν ὡς ἴδοι τις ἂν πεδία μεγάλα xal xap-
τὸς φέρειν ἰχανώτατα xal συγχρινόμενα μὲν ἑτέρα γῇ
ταγευδαίμονα νομισθησόμενα, τοῖς δὲ “Ἱεριχουντίων
Ἰαρίοις παραδαλλόμενα καὶ τοῖς ᾿ἱεροσολυμιτῶν τὸ

ὑ μηδὲν ἂν φανησόμενα. Καίτοι παντελῶς ὀλίγην αὖ-
τῶν εἶναι τὴν γὴν συμύέδηχε, καὶ ταύτης ὀρεινὴν τὴν
τολλὴν, ἀλλ᾽ ὑπερδολὴν elg χαρπῶν ἐχτροφήν τε xal
Ye οὐχ ἀπολέλοιπεν ἑτέραις.. Καὶ διὰ τοῦτο tuum
τὸς μᾶλλον ἢ μετρητοὺς τοὺς χλήρους εἶναι δεῖν ὑπέ-

οὐαθε, πολλάχις ἑνὸς πλέθρου x&v χιλίων ἀνταξίου γε-
κρένου, Οἱ δὲ ἄνδρες οἱ πεμφθέντες, (δέχα δὲ ἦσαν.
Ξεριοδεύσαντές τε xal τιμησάμενοι τὴν γῆν, ἐν ἑδδόμῳ
βηὴ παρῆσαν πρὸς αὐτὸν εἷς Σιλοῦντα πόλιν, ἔνθα τὴν
ὀχηγὴν ἑἐστάχεισαν.

& χϑ', Καὶ Ἰησοῦς ᾿Ελεάζαρόν τε xal τὴν γερονσίαν
δὺν τοῖς φυλάρχοις παραλαδὼν νέμει ταῖς. ἐννέα φυλαῖς
ταὶ τῶν Μανασσητῶν τοῖς ἡμίσεσι, κατὰ μέγεθος ἔχά-
cx τῶν φυλῶν τὴν μέτρησιν ποιησάμενος. Κληρώ-
σαντος δὲ αὐτοῦ͵, ἢ μὲν Ἰούδα λαχοῦσα πᾶσαν αἱρεῖται

w τὴν χαθύπερθεν Ἰουδαίαν, παρατείνουσαν μὲν ἄχρι
τῶν Ἱεροσολύμων, τὸ δ᾽ εὖρος ἕως τῆς Σοδομίτιδος λί-
Uri χαϑήχουσαν. Ἔν δὲ τῷ χλήρῳ τούτῳ πόλεις ἦσαν
Ἀσχάλων καὶ Γάζα. Συωεωνὶς δὲ (δευτέρα γὰρ ἦν)
ἔλαχε τῆς Ἰδουμαίας τὴν Αἰγύπτῳ τε καὶ τῇ ᾿Αραδίᾳ

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. I.

157

rent , de iis potiundis desperantes, (nam Chanapaei , cognito
Ieraelitas in excidium suum ex /Egypto egressos esse, toto
illo tempore ín oppidis muniendis occupati fuerant,) conventu
populi in Siluntem indicto concionem advocat. Quumque
frequens concursus factus esset, eis recensuit qum ad id
temporis prospere evenerant, utque res quas gesserant
pulcerrimme essent et quales par erat Dei auspiciis geri,
legumque quas amplexi essent dignitati convenientes : prse-
terea commemorans reges triginta et unum, qui manns
conserere ausi sint, prelio superatos, et exercitum, qui
viribus suis aliquando fisus cum illis acie dimicaverit, to-
tum internecione ita deletum, ut ne soboles quidem iis
superesset. Ceterum quoniam ex urbibus ali: quidem
capte essent, alie vero, ob murorum firmitudinem et in-
colarum in ea fiduciam, diuturnam validamque oppagna-
tionem postularent, censebat eos qui ex regione Transjor-
daniana ín communem expeditionem profecti fuerant et
propter cognationem periculorum socios se adjunxerant,
jam domum remittendos, gratiis pro ope ipsis et auxilio
relatis : deinde ex singulis tribubus singulos, qui vir-
tutis suc preecellentis testimonium acciperent , delegandos,
qui regionem bona flde permensi, omnique procul babita
walitia, nobis sine dofo magnitudinem ejus renunciabunt.

21. Et Jesus quidem , quum hsec verba fecisset , populum
bbiversum sibi assentientem haboit, moxque viros ad ter-
ram illorum dimetiendam emisit , adjunctis ad eos quibus-
dam geometrise peritis, quibus propter artem verum igno-
tum non erat futurum : mandans eis ut terrse felicis seorsum
et minus bonz mensuram sastimarent. Telluris enim Cha-
nanzeorum natura ejusmodi est ut videre lícest campos
magnos , eosque fructibus edendis aptissimos , quí alii qui-
dem terrse collati fertilissimi baberi possint , at si eum Hie-
richuntiorum aut Hierosolymitanorum agris conferantur,
nihil fere apparituri sunt. Ac quanquam lis accidit ut exi-
guum admodum terre spatium incolerent, idque maxima
ex parte montanum, eximia tamen fertilitate et pulcritu-
dine nulli alii cedit. Quamobrem arbitrabatur ut magis
ex sstimatione quam ex mensura sortitio fieri deberet,
quum sepe unum jugerum millenis contra non carum sit.
At viri qui missi fuerant, (decem autem erant,) terra perlu-
strata οἱ sestimata, septimo mense ad cum in Silontem
urbem reversi sunt, ubi tabernaculum constituerant.

22. Tum Jesus assumpto Eleazaro cum senatu et tribuum

225,276.)

principibus divisit regionem novem tribubus et Manassita-
rum dimidie, cuique tribui agri portionem pro ejus ma-
gnitudine partitus. Quum iis sortitus esset , Jude quidem
sorte obtigit omnis superior Judea Hierosolyma usque pro-

tensa, latitudine vero lacum Sodomiticum attingens. ἴη
hac autem sorte urbes erant Ascalou et Gaza. Symeonis

vero tribui (nam secunda erat) obvenit Idumo:e pars /£-

158

πρόσορον οὖσαν. Βενιαμῖται δὲ τὴν ἀπὸ Ἰορδάνου
ποταμοῦ ἔλαχον ἄχρι θαλάσσης μὲν τὸ μῆκος, τὸ δὲ
πλάτος Ἱεροσολύμοις δριζομένην xal Βεθήλοις. Στε-
νότατος δὲ ὁ χλῆρος οὗτος ἦν διὰ τὴν τῆς γῆς ἀρετήν"
6 Ἱεριχοῦντα γὰρ καὶ τὴν ᾿Ιεροσολυμιτῶν πόλιν ἔλαθον.
Ἡ δ᾽ "Eggatpou φυλὴ τὴν ἄχρι Γαδάρων ἀπὸ Ιορδάνου
ποταμοῦ μηκυνομένην ἔλαχεν, εὐρεῖαν δὲ ὅσον ἀπὸ
Βεθήλων εἷς τὸ μέγα τελευτᾷ πεδίον. Τῆς δὲ Μανασ-
σήτιδος οἱ ἡμίσεις ἀπὸ μὲν ᾿Ιορδάνου μέχρι Δώρων
10 πόλεως, πλάτος δὲ ἐπὶ Βηθσάνων, ἣ νῦν Σχυθόπολις
χαλεῖται. Καὶ μετὰ τούτους Ἰσάχαρις, Κάρμηλον
τὸ ὄρος καὶ τὸν ποταμὸν τοῦ μήχους ποιησαμένη τέρ-
ματα, τὸ δ᾽ Ἰταθύριον ὄρος τοῦ πλάτους. Ζαδυλωνῖ-
ται δὲ τὴν μέχρι Γεννησαρίτιδος λίμνης, καθήχουσαν
15 δὲ περὶ Κάρμηλον xal θάλασσαν ἔλαχον. Τὴν δὲ ἀπὸ
τοῦ Καρμήλου χοιλάδα προσαγορευομένην διὰ τὸ χαὶ
τοιαύτην εἶναι, Ἀσηρῖται φέρονται πᾶσαν τὴν ἐπὶ Σι-
δῶνος τετραμμένην. Ἄρχη δὲ πόλις ὑπῆρχεν αὐτῶν
ἐν τῇ μερίδι, ἣ καὶ ᾿Εχδίπους. Τὰ δὲ πρὸς τὰς ἀνα-
20 τολὰς τετραμμένα μέχρι Δαμασχοῦ πόλεως καὶ τῆς
Γαλιλαίαις τὰ χαθύπερθεν Νεφθαλῖται παρέλαθον, ἕως
τοῦ Λιῤδάνου ὄρους xal τῶν τοῦ Ἰορδάνου πηγῶν, at
τὴν ὁρμὴν ἐχ τοῦ ὄρους ἔχουσι τοὕτου, καθήχοντος τοῖς
ὅροις xatà τὰ βόρεια πόλεως Ἄρχης παροιχούσης.
25 Δανῖται δὲ τῆς κοίλης ὅσα πρὸς δυόμενον τέτραπται
τὸν ἥλιον λαγχάνουσιν, ᾿Αζώτῳ χαὶ Δώροις δριζόμενοι,
Ἰάμνειάν τε πᾶσαν xal Γέτταν, ἀπ’ ᾿ἈΑχάρωνος ἕως τοῦ
ὄρους ἐξ οὗ ἢ Ἰούδα ἦρκτο φυλή.
χγ΄. Καὶ ἕξ ἃ ἴσμεν ἔθνη τῶν υἱῶν τοῦ Χαναναίου
80 φέροντα τὴν ἐπωνυμίαν διεῖλεν οὕτως Ἰησοῦς, xai τὴν
q7iv ταῖς ἐννέα καὶ τῇ ἡμισεία φυλαῖς ἔδωχε νέμεσθαι"
τὴν γὰρ Ἀμορῖτιν, xal αὐτὴν οὕτως ἀφ᾽ ἑνὸς τῶν Χανα-
ναίου παίδων χαλουμένην, MowücZ ἤδη προειληφὼς
νενεμήκει ταῖς δυσὶ φυλαῖς xal τῷ ἡμίσει φυλῆς Μα-
36 νασσῇ᾽ τοῦτο δὲ xal πρότερον δεδηλώχειν. Τὰ δὲ περὶ
Σιδῶνα xal "Apouxalouc xal ᾿Αμαθαίους xal ᾿Αριδέους
ἀδιαχόσμητα ἦν.
χδ΄, Ἰησοῦς δὲ, τοῦ γήρως ἐμποδίζοντος ἤδη πράτ--
τεῖν ὅσα xal νοήσειε, τῶν τε μετ᾽ αὐτὸν τὴν ἡγεμονίαν
40 παραλαθόντων ἀμελῶς προστάντων τοῦ κοινῇ συμφέ-
ρόντος, παρήγγειλε φυλῇ ἑἐχάστη, τοῦ γένους τῶν Xa-
ναναίων μηδὲν ὑπολείπειν ἐν τῇ χαταχεχληρωμένη γῇ,
(τὴν γὰρ ἀσφάλειαν αὐτοῖς xal τὴν φυλαχὴν τῶν πα--
τρίων ἐθῶν ἐν μόνῳ τούτῳ βλαφθῆναι xal Μωῦσῆν αὖ-
45 τοῖς ἤδη προειπεῖν xat τοῦτ᾽ αὐτοὺς πεπεῖσθαι.) καὶ τοῖς
Λευίταις δὲ τὰς ὀκτὼ χαὶ τριάχοντα πόλεις ἀποδιδόναι"
προειλήφεισαν γὰρ ἤδη χατὰ τὴν ᾿Αμοραίαν τὰς δέχα.
Τούτων τρεῖς ἀπονέμει τοῖς φυγάσιν οἰχεῖν ἐν αὐταῖς,
(πολλὴ γὰρ ἦν πρόνοια τοῦ μηδὲν ὧν Moos; διέταξε
&0 παραλιπεῖν,) τῆς μὲν οὖν Ἰούδα φυλῆς Χεδρῶνα, Σίκι-
μα δὲ τῆς ᾿Εφραΐμου, Κεδέσην δὲ τῆς Νεφθαλίτιδος"
ἔστι δὲ τῆς χαθύπερθεν Γαλιλαίας τοῦτο τὸ γωρίον.
Νέμει δὲ χαὶ τῆς λείας ὅσα ἦν ἔτι λοιπά πλείστη δ᾽
ἐγεγόνει. Καὶ μεγάλους πλούτους περιεθέδληντο, καὶ

(ι88,189.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. A.

[27e—279.]

gypto et Arabie contermina. At Benjamitze terram sorte ha.
buere eam, quas ab Jordane fluvio longitudine quidem usque
ad mare pertingit, latitudine vero Hierosolymis et Bethelis
terminatur. Hec autem sors angustissima erat propter
soli bonitatem : nam Hierichuntem et Hierosolymitarum
urbem acceperunt. Ephraimi autem tribus terram ab Jor-
dane fluvio usque ad Gadara porrectam adepta est : latam
vero in quantum patet a Betlelis ad Campum usque ma-
gnum. At tribus Manassitidis pars dimidia ab Jordane qui-
dem usque Dora urbem Aabuit, latitudine vero ad Beth-
sana, qu&& nunc Scythopolis vocatur. Atque post lios
Isacharis Carmelum montem et fluvium longitudinis ter-
minum nacta est, latitudinis autem Itabyrium montem.
Zabulonitm vero terram ad Gennesaritidem usque lacum,
Carmelo autem et mari contiguam, sunt sortiti. Qu: vero
regio post Carmelum sita est, convallis cognominata ex
ipsa re, tota ea ad Sidonem obversa Aseritis cessit. Urbs
autem Arce in eorum porlione erat, qui etiam Ecdipus
nuncupa(ur. 1118 vero qua ad orientem spectant usque
ad Damascum urbem et Galileam superiorem sibi assum.
pserunt Nephthalit» , ad Libanum usque montem et Jorda.
nis fontes, qui ex monte prorumpunt, attingentes fines
boreales urbis Arces finitima. —Danitze autem vallis qua
cunque occidenti soli objacent, adepti sunt , Azoto et Doris
clausi ; omnemque Jamniam simul et Gettam ab Acarone ad
monlem usque , ex quo incipit tribus Judze.

23. Ad hunc quidem modum sex quas novimus gentes
a filiis Chanansei denominatas Jesus divisit, terramque ea-
rum novem cum dimidia tribubus habitandam dedit : ᾿
Amoream enim , et ipsam ab uno ex Chanansei filiis nomi-
natam, Moyses jam ante duabus tribubus cum dimidia
tribu Manasse distribuerat : hoc autem et supra memoravi.
Loca vero circa Sidonem , et qwe ad Arucseos et Amathiaeos
et Arideos pertinebant , nondum distributa erant.

24. Ceterum Jesus , quum a senectute impediretur ea ef-
ficere de quibus animo cogitaret, iique qui ei in imperio
successerant paulo negligehtius bono publico consulerent,
unicuique tribui imperabat ut e terra , qua sibi sorte obve-
nerat , totam Clananeeorum gentem exscinderet et deleret ,
(securitatem enim suam legumque patriarum incolumitatem
iu lioc vertere Moysen etiam preedixisse , jdemque ipsos
persuasissimum liabere,) dein vero ut Levitis urbes octo et
triginta concederentur : jam enim decem in Amoreea acce
perant. Harum tres profugis assignat ut illes incolerent ,
(magno enim ei curze erat ne quid eorum omitlteret qu£
Moyses ordinaverat) et quidem Chebronem de tribu Jud,
Sicima vero ex Ephraimitica, et Cedesam de Nephtbalilide :
est autem hic locus in Galilzea superiori. Qoin et prede
quicquid reliquum erat Israeli/is partitur : copia enim in-
finita reportata fuerat. Ac conimuniter omnes et privatim

(i00, 190.)

ww πάντες xat χατ᾽ ἰδίαν ἕκαστος, χρυσοῦ τε xol
ἰσδήτων xal τῆς ἄλλης ἀποσχευῆς ἕνεκα, τετραπόδων
δὲ πλήθους, ὅσων οὐδὲ ἀριθμὸν μαθεῖν ἦν, προσγενο-
μένου.
6 xc. λετὰ δὴ ταῦτα συναγαγὼν el; ἐχχλησίαν τὸν
στρατὸν τοῖς ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην χατὰ τὴν ᾿Αμοραίαν
ἱδρυμένοις (συνεστράτευον δ᾽ αὐτοῖς πενταχισμύριοι
&izx) ἔλεξε τάδε" « ἐπεὶ ὁ Θεὸς, πατὴρ xal δεσπό-
vac τοῦ "E6palwov γένους. γῆν τε χτήσασθαι ταύτην
E uxt, xal χτηθεῖσαν εἰς ἅπαν ἡμετέραν φυλάξειν
εὑπέσχηται, συνεργίας δὲ τῆς παρ᾽ ὑμῶν xac! ἐντολὴν
ετὴν ἐχείνου δεομένοις αὑτοὺς el; ἅπαντα προθύμους
εἰδώχατε, δίχαιον ὅμᾶς, μηδενὸς ἔτι δυσχόλου περι-
ε μένοντος, ἀναπαύσεως ἤδη τυχεῖν φειδοῖ τῆς προθυ-
Ὁ ἐμίας ὑμῶν, ἵν᾽ εἰ xal πάλιν δεήσειεν ἡμῖν αὐτῆς, ἄο-
εχγον ἔχωμεν εἷς τὰ κατεπείξοντα xai μὴ τοῖς νῦν συγο
ἐχαμοῦσαν αὖθις βραδυτέραν. Χάρις τε οὖν ὄμῖν ὧν
εφυγήέρασθε χινδύνων, καὶ οὐχὶ νῦν μόνον, ἀλλὰ εἷς
εἶπαν οὕτως ἕξομεν, ὄντες ἀγαθοὶ μεμνῆσθαι τῶν
Y* 3üuv xai παρὰ τῇ διανοία χρατεῖν ὅσα παρ᾽ αὐτῶν
t iiv ὑπῆρξεν, ὅτι τε τὴν ἀπόλαυσιν τῶν ὑπαρχόντων
εὐμῖν ἀγαθῶν δι’ ἡμᾶς ἀνεδάλλεσθε, καὶ συμπονήσαν-
vs& εἰς ἃ vuv εὐνοία Θεοῦ κατέστημεν, ἔπειθ᾽ οὕτως
εἰχρίνατε αὐτῶν μεταλαμθάνειν. Γέγονε δὲ πρὸς τοῖς
5. ὑπάργουσιν ἀγαθοῖς x τῶν σὺν ἡμῖν πόνων πλοῦτος
«ἄγθονος, λείαν τε πολλὴν ἐπαξομένους xal χρυσὸν
εχα ἄργυρον, xa τὸ τούτων ἔτι πλέον, fj παρ᾽ ἡμῶν εὔ-
ἐγα, χαὶ τὸ πρὸς ὅ τι βουληθείητε κατ᾽ ἀμοιθὴν
ἐπρήυμον. Οὔτε γὰρ ὧν Μωῦσῆς προεῖπεν ἀπελεί-
Nor, χαταφρονήσαντες ἐξ ἀνθρώπων ἀπελθόντος,
| 38 ἔστιν οὐδὲν ἐφ᾽ ᾧ μὴ χάριν ὑμῖν οἴδαμεν. Χαί-
εροντας οὖν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς χληρουχίας ἀπολύομεν, xal
«πχραχαλοῦμεν μηδένα τῆς πρὸς ἡμᾶς συγγενείας ὅρον
εὑπολαμθάνειν, μυδ᾽, ὅτι μεταξὺ ποταμὸς οὗτός ἐστιν,
i ἑτέρους ἡμᾶς νομέσητε χαὶ οὐχὶ “ἭἙδραίους. ᾿Αὐρά-

ἐμοῦ γὰρ ἅπαντες ἐσμὲν οἵ τ᾽ ἐνθάδε χἀχεϊ χατοιχοῦν--

τες, Θεός τε εἷς ὃς τούς τε ἡμετέρους προγόνους xal

* τοὺς δυῶν αὐτῶν παρήγαγεν εἷς τὸν βίον’ οὗ τῆς θρη-
«σχείας ἐπιμελεῖσθε xal πολιτείας, ἣν αὐτὸς διὰ Μωῦ--

k t cfc διέταξε, φυλαχὴν ἔχετε τὴν πᾶσαν. Ὡς ἐ!--
μενόντων μὲν τούτοις καὶ τοῦ Θεοῦ παρέξοντος εὔνουν
d. ἐἶναι xal σύμμαχον ἑαυτὸν, ἐκτραπέντων δὲ εἰς
"τέρων ἐθνῶν μίμησιν ἀποστραφησομένου τὸ γένος
ὑμῶν », Ταῦτα εἰπὼν, xoi χαθ᾽ ἕνα τοὺς ἐν τέλει xal

ἃ χαγῇ τὸ πλῆθος αὐτῶν ἀσπασάμενος, αὐτὸς μὲν ὑπέ-
ute, προύπεμ πε δ᾽ αὐτοὺς ὃ λαὸς οὐχ ἀδαχρυτὶ, καὶ
uj ἀλλήλων ἀπελύθησαν.

χς΄, Διαδᾶσα δὲ τὸν ποταμὸν f| τε 'Ρουθηλὶς φυλὴ

xt l'a2ic , xal ὅσοι τῶν Μανασσητῶν αὐτοῖς συνείποντο,
€ ἀμὸν ὑπὲρ τῆς ὄχθης ἰὀρύονται τοῦ Ἰΐορδάνου, μνη-
μεῖον τοῖς ἔπειτα γενησομένοις χαὶ σύμδολον τῆς πρὸς
τὸς πέραν χατῳχημένους οἰχειότητος.. Ἀχούσαντες
üd πέραν ϑωυὸν ἱδρῦσθαι τοὺς ἀπολυθέντας οὐ μεθ᾽
ἧς ἐχεῖνοι γνώμης ἀνέστησαν αὐτὸν, ἀλλ᾽ ἐπὶ νεωτερι-

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. I.

[279,250.]] 159

singuli magnis affluebant divitiis, propter vim ingentem
auri et vestium ac reliqui supellectilis, tanta accedente
quadrupedum multitudine, quanta ne numero quidem
comprehendi poterat.

25. Post hec itaque advocato in concionem exercitu, ad
eos qui ultra Jordanem juxta Amorzam sedes habuerunt
(illi autem armatorum quinquagies mille erant qui una ex-
peditionem susceperant) hunc in modum loquutus est :
« Quum Deus, pater et dominus Hebrzorum gentis, hanc
« nobis terram possidendam dederit, possessamque sem-
« per se nobis conservaturum esse promiserit, ope autem
« vestra et auxilio egentibus promptissime ad omnia , ut
« Deus przeceperat, vosmet obtuleritis, aequum est, quum
« bibi] preterea arduum supersit, ut vos jam requietem
« habeatis , dum vestree alacritati parcimus, ut si ea rursum
« Dobis opus fuerit, ad pericuia imminentia depellenda
« paratam habeamus, et non, quasi presentibus defatiga-
« fam, in posterum tardiorem. Gratias itsque vobis pro
« discriminibys una nobiscum aditis habemus , et non nunc
« 8olum , sed in omne sevum pariter habituri sumus, ita ἃ
« Datura comparati ut amicos recordemur et in memoría
«retineamus quacunque vestra ope nobís provenerunt,
« quodque bonorum vestrorum fruitionem propter nos dis-
« tuleritis , et laborantes circa ea qua Dei benignitate asse-
« quuti sumus, post hiec vobis ita visum fuerit et ipsius
« eorum participes fieri. Magna autem ad vestras facul-
« tates ex communi nostrüm labore accessere divitiae, (et
« przedee. multum atque auri et argenti hinc abducturi
« estis, et, quod pluris est quam isfa omnia, nostram bene-
« volentiam atque alacritatem ad beneficium quodcunque
« volueritis referendum. lis enim, quse praecepit Moyses,
« ne tantillum quidem excidistis contempta mortui aucto-
« ritate, nec quicquam est, pro quo vobis gratias non agi-
« mus. Letos igitur vos ad vestras possessiones dimitti-
« mus, ac obsecramus ut vestram nobiscum «cognationem,
« nullis terminis definiri existimetis, neve, quod inter nos
« fluvius hic intermeet, alios nos esse cogitetis quam He-
« breos. Omnes enim ab Abramo sumus, qui vel hanc
« vel illam ripam incolimus, ac unus Deus tam nostros
« quam vestros majores in vitam eduxit : cujus cultui vo-
« his cura adhibenda est eique reipublicae formae , quam ipse
«.per Moysen instituit, omnia diligenter observando. Quo
« qnidem fiet ut, dum in his permaneatis , Deus vobis pro-
« pitius futurus sit et adjutor; sl vero ad aliarum gentium
« mores imitandos desciveritis, ille genus vestrum aver-
« Sabitur ». Haee quum dixisset, et unumquemque magistra-
tuum singillatim, communiterque turbam universam salu-
tasset, ipse quidem substitit, eos autem non sine lacrimis
prosequebatur populus, alque tegre ab se invicem disces-
serunt.

26. Itaque quum fluvium trajecisset tribus Rubeli et Ga-
dis, et quotquot Manassitarum eos erant sequuti, altare
super ripam Jordanis statuunt, in monumentum apud po-
steros et signum necessitudinis cum iis qui ferram trans
Jordanem incolerent. Qui vero ex altera parle Jordanis
erant, audientes aram ἃ dimissis exstructam esse; non ta-
men qua voluntate eam erexerant, sed ad novum cultiun

160 (τ90.191.)

* σμῷ xal ξενικῶν εἰσαγωγῇ θεῶν, οὐχ ἤθελον ἀπιστεῖν,
ἀλλὰ περὶ τὴν θείαν θρησχείαν τὴν διαδολὴν πιθανὴν
νομίζοντες, ἔνοπλοι ἦσαν, ὁ ὡς ἐπ᾽ ἀμύνη τῶν τὸν βωμὸν
ἱδρυσαμένων, περαιωσόμενοι τὸν ποταμὸν. xai χολά-

6 σοντες αὐτοὺς τῆς παρατροπῆς τῶν πατρίων ἐθῶν. Οὐ
γὰρ ἐδόχει τὴν συγγένειαν αὐτοὺς λογίζεσθαι χαὶ τὸ
ἀξίωμα τῶν τὴν αἰτίαν εἴληφότων, ἀλλὰ τὸ τοῦ Θεοῦ
βουλητὸν καὶ ᾧ τρόπῳ τιμώμενος χαίρει. Καὶ οἱ μὲν
ἐστράτευσαν ὁπ’ ὀργῆς, ἐπέσχε δ᾽ αὐτοὺς Ἰησοῦς καὶ

- 30 6 ἀρχιερεὺς ᾿Ελεάζαρος xal ἣ γερουσία, λόγοις συμθου-
λεύοντες ἀπόπειραν αὐτῶν τῆς γνώμης λαθεῖν πρῶτον,
ἔπειτ᾽ ἂν χαχοήθη μάθωσι τὴν διάνοιαν αὐτῶν, τότε τοῖς
ὅπλοις χωρεῖν ἐπ᾽ αὐτούς. Πέμπουσιν οὖν πρεσδευτὰς
πρὸς αὐτοὺς, Φινεέσην τὸν υἱὸν ᾿Ελεαζάρου, xai δέχα

156 σὺν αὐτῷ τῶν ἐν τιμῇ παρὰ τοῖς ἱΕδραίοις, μαθησομέ-
νους τί καὶ φρονήσαντες τὸν βωμὸν ἐπὶ τῆς ὄχθης τοῦ
ποταμοῦ διαῤάντες ἔστησαν. Ὥς δὲ περαιωσαμένων
xol πρὸς αὐτοὺς ἀφικομένων ἐχκλησία συνελέγη, στὰς
Φινεέσης μείζω μὲν αὐτοὺς ἁμαρτεῖν ἔλεγεν ἢ ὥστε

20 λόγοις ἐπιτιμηθέντας νενουθετῆσθαι πρὸς τὰ μέλλοντα"
πλὴν o0 πρὸς τὸ μέγεθος τῆς παρανομίας ἀπιδόντας εὖ-
θὺς ἐφ᾽ ὅπλα xal τὴν ix χειρῶν τιμωρίαν δρμῆσαι,
πρὸς δὲ τὸ συγγενὲς xal τὸ τάχα χαὶ λόγοις ἂν σωφρο--
νῆσαι σχοπήσαντας, οὕτω ποιήσασθαι τὴν πρεσθείαν,

25 « ἵνα τὴν αἰτίαν μαθόντες, ὅφ᾽ ἧς προήχϑητε τὸν βωμὸν
χατασχευάσαι, μή τι προπετεῖς δοχῶμεν ὅπλοις μετιόν-
τες ὑμᾶς χατὰ λογισμὸν ὅσιον ποιησαμένους τὸν Bo-

μὸν, εἰ δὲ ἄδιχον, δικαίως ἀμυνώμεθα τῆς διαδολῆς
ἐλεγχθείσης ἀληθοῦς. Οὐ γὰρ ἠξιοῦμεν ὁμᾶς πείρᾳ

80 τῆς τοῦ Θεοῦ γνώμης ἐντὸς γεγενημένους χαὶ νόμων
ὧν αὐτὸς ἡμῖν δέδωχεν ἀκροατὰς t ὑπάρχοντας, διαζευ-
χθέντας ἡμῶν xal παρόντας εἰς τὸν ἴδιον χλῇρον, ὃν
χατὰ χάριν τοῦ Θεοῦ χαὶ τῆς ἐχείνου περὶ ὑμᾶς προνοίας
ἔλάχετε, λήθην λαδεῖν αὐτοῦ, καὶ τὴν σχηνὴν καὶ τὴν

85 χιδωτὸν χαταλιπόντας xal βωμὸν ὃς ὑμῖν πάτριος, ξε-
νγιχσὺς θεοὺς ἐπιφέρειν τοῖς Χαναναίων χαχοῖς προσχε-
χωρηχότας. Ἀλλ᾽ οὐδὲν ἀδικεῖν δόξετε μετανοήσαντες
χαὶ περαιτέρω; μὴ μανέντες, νόμων δὲ πατρίων αἰδῶ
καὶ μνήμην λαθόντες. Ἂν δ᾽ ἐπιμένητε τοῖς ἥμαρτη-

40 μένοις, οὐ παραιτησόμεθα τὸν ὑπὲρ τῶν νόμων πόνον,
ἀλλὰ περαιωσάμενοι τὸν Ἰορδάνην τούτοις βοηθήσομεν,
καὶ πρὸς αὐτῷ τῷ Θεῷ, μηδὲν μᾶς Χαναναίων διαφέ--
ρειν ὑπολαμθάνοντες, ἀλλ᾽ ὁμοίως ἐχείνοις διαφθείρον-
τες. Μὴ γὰρ νομίσητε τῷ διαδεθηχέναι τὸν ποταμὸν

46 χαὶ τῆς τοῦ Θεοῦ δυνάμεως ἔξω γεγονέναι’ πανταχοῦ
δ᾽ ἐν τοῖς τούτου ἐστέ" xai ἀποδρᾶναι τὴν ἐξουσίαν αὐ-
τοῦ χαὶ τὴν ἀπὸ ταύτης δίκην ἀδύνατον. — El δ᾽ οἴεσθε
τὴν ἐνθάδε παρουσίαν ὑμῖν ἐμπόδιον εἶναι τοῦ σωφρο--
νεῖν, οὐδὲν χωλύει πάλιν τὴν γῆν ὑμᾶς ἀναδάσασθαι

50 χαὶ ταύτην ἀνεῖναι μηλόδοτον. Ἀλλ᾽ εὖ ποιήσετε
σωφρονήσαντες χαὶ ἐπὶ νεαροῖς μετατιθέμενοι τοῖς

ἁμαρτήμασι. Καὶ παρακαλοῦμεν δρᾷς πρὸς παίδων
xai γυναικῶν, μὴ παρασχεῖν ἡμῖν ἀνάγκην ἀμύνασθαι.
Ὥς οὖν τῆς ὑμετέρας αὐτῶν σωτηρίας χαὶ τῶν φιλτά-

APXAIOAOTIAZ ΒΙΒΛ. E. ΚΕΦ. A.

[290,231.]

deosque peregrinos introducendos , rumori diftidere nolue-
runt, sed religionis mutatc calumniam veri similem repu-
tantes, arma corripuerunt ad eos, qui altare collocave-
rant, vindicta persequendos, fluvium transituri , et ob pa-
trios ritus violatos poenas ab iis exacturi. Exislimabant
euim non tam cognationis et dignitatis eorum, qui in hoc
erant crimine, quam Dei voluntatis οἱ istius quo gaudet
cultus rationem habendam esse. Εἰ ilii quidem ira com-
moli ad expeditionem sese accinxerunt, Jesus autem et
Eleazarus pontifex cum senatu ipsos cohibebant , suadentes
ut sermonibus prius qua mente id fecissent experiri vel-
lent, deinde si forte malo animo factum deprehensum esset ,
tum demum armis eos aggrederentur. Ad eos igitur lega-
tos mittunt, Pbhineesem Eleazari filium , et cum eo decem
alios preecipuze apud Hebreos dignitalis , ut ex iis rescisce-
rent quid sibi volueriut altare super ripain fluvii post trans-
itum statuentes. — Ut vero illi fluvium trajecerant et ad
eos venerant , advocata est concio, et Phineeses in medio
stans, majus illos in &e peccatum admisisse aiebat quam
ut verbis reprehensi in posterum cavere admoneaptur :
sed ipsos non ad culpa magnitudinem respicientes protinus
ad arma et ad ultionem manibus sumendam accurrisse, sed
de cognatione cogitantes, atque spe fretos quod fortasse
verbis ad sanam mentem reduci possint, lianc legationem ὦ
&uscepisse : « ut, causa cognita, qua moti altare exstruxislis,
non temere vos armis persequi videamur, si pio animo
aram posuistis; si vero injusto, jure vos ulciscamur, ubi
accusationem veram esse constiterit. Vix enim credere
potuinus vos, qui Dei voluntatem perspectam habuistis,
et legum, quas ille vobis dedit, auditores exstitistis, dis-
junctos a nobis et in sortem propriam jam reversos, quam
gralise Dei ejusque vestrüm curz et providentim acceptam
debetis, illius oblivisci posse, atque, tabernaculo et arca
et altari patrio relictis, deos alienos introducere, moribus
Chananzorum pravis obsequutos. Sed nihil mali comme-
ruisse videbimini, ad penitentiam adducti et non ad majo-
rem insaniam prolapsi, contra vero leges patrias reveriti
et memoria complexi. Quodsi in delictis persistatis , nul-
lum pro legibus laborem detrectabimus , sed fluvio superato
earum ipsiusque pariter Dei honorem tuebimur, inter vos
et Cbananimos nihil interesse existimantes , sed vos quoque
similiter atque illos perimentes. Cavete enim putelis vos-
met, quia fluvium transistis, extra Dei postestaleni eva-
sisse. Ubique autem vos ambit ejus imperium, nec quc
quo modo licet ejus potentiam et ex ea vindictam effugere.
Si vero arbitremini vesírum ad heec loca accessum obstare
quominus recte sentiatis, vobis integrum erit terram ile
rum dividere, et hanc ipsam pecoribus compascuam reliu-
quere. Sed bene agetis si ad sanam mentem redeatis et, duin
nova peccata supt, sententiam mutelis. Vosque per liberos
ac conjuges obsecramus, ne nobis necessitatem dimicandi
imponatis. ., Quasi vero vestra omnium salus vobisque caris-

[19t,192.)

τῶν ὑμῖν ἐν τῇδε τῇ ἐχηλησία χειμένης, οὕτω βουλεύε-
ck λόγοις ἡττηθῆναι συμφέρειν ὑπολαμδάνοντες 3,
nipav ἔργων xal πολέμου περιμένειν.
xj. Τοσαῦτα τοῦ Φινεέσου διαλεχθέντος, οἱ προῖ-
p σῶτις τῆς ἐχχλησίας xal τὸ πλῆθος αὐτὸ πᾶν ἤρξαντο
πιὰ τῶν ἐγχεχλημένων αὐτοῖς ἀπολογεῖσθαι xol μήτε
συγγενείας τῆς πρὸς αὐτοὺς ἀποστήσεσθαι μήτε χατὰ
πωτερισμὸν ἀναστῆσαι τὸν βωμὸν λέγειν, ἀλλὰ Θεόν τε
6x γνώσχειν τὸν “Ἑ δραίοις ἅπασι χοινὸν xal τὸν πρὸ
y 3 σκηνῆς βωμὸν [χάλκεον], ᾧ τὰς θυσίας ποιήσειν.
Tw μέντοι γε νῦν ἀνασταθέντα, ov ὃν xat ὕποπτοι
γεγόνασιν, οὐ χατὰ θρησχείαν ἱδρῦσθαι, σύμβολον δὲ
ἕπως εἶη χαὶ τεκμιήριον εἷς τὸν αἰῶνα τῆς πρὸς ὑμᾶς
ἀκειύτητος, χαὶ ἀνάγχη τοῦ σωφρονεῖν xal τοῖς κατρίοις
ἐμμένειν, ἀλλ᾽ οὐχὶ παραδάσεως ἀργὴ, ὥς ὑπονοεῖτε.
Μάρτυς δ᾽ ὑμῖν τοῦ ἐπὶ τοιαύτῃ τὸν βωμὸν αἰτίᾳ χα-
-σχευάσαι γένοιτο ὁ Θεὸς ἀξιόχρεως. Ὅθεν ἀμείνονα
τοὶ ἡμῶν ἔχοντες ὑπόληψιν μηδὲν καταγινώσχετε
vo, ἐφ᾽ οἷς ἐξώλεις εἶναι δίχαιοι πάντες, ὅσοι τοῦ
λὐράμου γένους ὄγτες νεωτέροις ἐπιχειροῦσιν ἔθεσι
ταὶ τοῦ συνήθους τρόπου παρηλλαγμένοις.

xy. Ταῦτα εἰπόντας ἐπαινέσας 6 Φινεέσης παρῆν
τὰς Ἰησοῦν, xai τὰ παρ᾽ αὐτῶν ἀνήγγειλε τῷ λαῷ.
Ὁ δὲ χαίρων ὅτι μηδεμιᾷ ἀνάγχῃ στρατολογεῖν αὐτοὺς

3 uus, um" εἰς αἷμα καὶ πόλεμον ἐξαγαγεῖν χατὰ ἀνδρῶν
trea, γαριστηρίους ὑπὲρ τούτων τῷ Θεῷ θυσίας
ima, Καὶ διαλύσας μετὰ ταῦτα τὸ πλῆθος εἷς τὰς
δίας χληρουχίας ᾿[ησοῦς αὐτὸς ἐν Σιχίμοις διῆγεν.
"Ern δ᾽ ὕστερον εἴχοστῷ (ὑπέργηρως γὰρ ἦν) μετα-

α πεαψάμενος τοὺς ἐπ᾽ ἀξιώματος μάλιστα τῶν πόλεων,
ni τὰς ἀρχὰς καὶ τὴν γερουσίαν, χαὶ τοῦ πλήθους ὅσον
ἦν ἐρατὸν αὐτῷ συναγαγὼν, ἐπεὶ παρῆσαν, τάς τε
ἐεργεσίας τοῦ Θεοῦ ἁπάσας ἀνεμίμνησκεν αὐτούς:
[πολλαὶ δ᾽ ἦσαν τοῖς ἐκ ταπεινοῦ σχήματος εἷς τοῦτο

t Ky καὶ περιουσίας προελθοῦσι") φυλάττειν τε τὴν τοῦ
θιοῦ προαίρεσιν, ἔχουσαν οὕτω πρὸς αὐτοὺς, παρεχά-
λει, τιμῇ πάσῃ χρωμένους xat εὐσεδείᾳ μόνῃ φίλον αὖ-
τὰς διαμένειν τὸ θεῖον. Αὐτῷ γὰρ καλῶς ἔχειν ἀπιέ-
αἱ μῶλοντι τοῦ ζῆν παραίνεσιν αὐτοῖς τοιαύτην χατα-

& λιπεῖν, χἀχείνους ἠξίου διὰ μνέμης ποιήσασθαι τὴν
πιραχέλευσιν.

X. Καὶ ὁ μὲν τοσαῦτα πρὸς τοὺς παρόντας διαλε-
This τελευτᾷ, βεοὺς ἑκατὸν ἔτη, xai δέχα (ὧν Μωῦσεϊ
μὲν ἐπὶ διδασκαλία τῶν χρησίμων συνδιέτριψε τεσσα-

& ῥάχηντα, στρατηγὸς δὲ μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτὴν γί-
νεται πέντε xal εἴχοσι). dvo μήτε συνέσεως ἐνδεὴς
μήτε τοῦ τὰ νοηθέντα πρὸς τοὺς πολλοὺς σαφῶς ἐξενεγ-
χν ἄπειρος, ἀλλ᾽ ἐν ἀμφοτέροις ἄχρὸς, πρός τε τὰ
ἔργα xai τοὺς χινδύνους εὔψυχος xoi μεγαλότολμος,

» τρυτανεῦσαί τε τὰ κατὰ τὴν εἰρήνην δεξιώτατος xal
πρὸς ἅπαντα καιρὸν τὴν ἀρετὴν ἡρμοσμένος. Θάπτε-
ται δὲ ἐν πόλει Θαμνᾷ τῆς ᾿Εφραΐμου φυλῆς. Θνή-
eut δὲ ὑπ᾽ αὐτὸν τὸν χαιρὸν xat Ἐλεάζαρος 6 ἄρχιε-
ἐὺς, Φινεόση τῷ παιδὶ τὴν ἀρχιερωσύνην καταλιπὼν,

JO8gPm. LL

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. T.

[131,52.] 16]

síimorum in hae concione sila sit, ifa consilium inite,

melius esse rati verbis persuaderi, quain factorum bellique
experimento stare. »

27. Quum haec dieseruieset Phineeses , qui praverant con-
cioni populusque ipse universus copperunt crimina sibi ob.
jecta diluere , dicebantque se neque a cognatione defecisse,
neque innovandi studio aram erexisse, sed Deum unum
agnoscere, lMebrsis omnibus communem, atque illud
[s5eum] ante. tabernaculum positum altare ad sacra fa.
clenda. At quod nunc ereximus, quodque vesirm sa-
spicloni ansam prebuit, non religionis ergo exstructum
est , sed ut signum sit et indiclum in omae serum necesei-
tudinis qute nobis vobiscum intercedit, atque necessitatem
nobis imponal recte de Deo sentiendi ritibusque patriis adha-
rendi et non, ut vos suspicamini, transgressionis princi-
pium. Deus autem nobis testis sit locuples , quod eo nomine
aram exsiruendam esse fecerimus. Unde vobismet meliora
de nobis persuadenies , nihil tale nobis imputetis , propter
quod morte digni censendi sunt quotquot ab Abramo oriundi
novis moribus stujentes ἃ receptis discedunt institulis.

48. Quum autem Phineeses haac orationem labentes col-
laudasset , reversus est ad Jesum, et quie illi fecissent po-
pulo narrabat. Hic vero gaudens quod mulla exercitum
colligendi foret necessitas, nec ad cognatorum sanguinen .
fandendnm et bellum cum iis gerendum ducendi essent ,
victimas pro gratiarum actione Deo offerebat, — Ac post
haec , toultitudine ad sua patrimonia dimissa , Jesus ipse 51"
cimís agebat. Anno autem post vicesiino (tum enim senio
confectus eral) accitis oppidatim honoratioribus, et cum
senatu magistratibus, atque e plebe quotquot. commode
congregare potuit , quum adessent , et illis cuncta Dei bene-
ficia in memoriam revocavit, (plurima autew iis contigerant
ex humili conditione ad Li tam gloriam et rerum abundan-
tiani provectis,) Deique voluntati, eis adeo benignae, obse-
quium praestare hortabatar, aique ipsum Deum omni ho-
pore afficere, uipote quod sola pietate futura numinis erga
eos benevolentia niteretur. Sibi enim jam opportunum esse
e vita discessuro hujusmodi eis admonitionem relinquere,
eosque rogabat ut adborfationem suam metnoria tenerent.

29. Et ille quidem, quum ad eos qui aderant hsec verba
fecisset , mortem obiit , postquam annos vix erat centum et
decem, (quorum quadraginta cum Moyse, ut ab eo utilia
disceret, commoratus est, illius vero post obitum imperium
habuit quinque οἱ vigint! annos) vir qui neque prudentia
careret neque eloquio quo cogitata populo clare eauncia-
ret , sed in utroque summus, (am in operibus et periculis
fortis e& magnanimus , quam in pacis consiliis magnse soler-
tim , virtutisque ad omne tempus accommodate. Sepul-
tos est autem in oppido Thamnze tribus Ephraimitidis. Eo-
dem vero tempore moritur et Eleazarus pontifex , sacerdo»

u

162 (193491.)

APXAIOAOTIAX BIBA. FE.

ΚΕΦ. b. [282.223. ,

χαὶ μνημεῖον αὐτῷ χαὶ τάφος ἐν T6208 πόλει τυγ- ! lio Phineesze filio relicto, ejusque monumentum et sepul-

χάνει.
ΚΕΦ. Β΄.

Μετὰ δὲ τὴν τούτων τελευτὴν Φινεέσης προφητεύει
, χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ βούλησιν, ἐπ᾽ ἐξωλείᾳ τοῦ Χανα-
6 vxüov γένους τῇ ᾿Ιοὐδα φυλῇ παρασχεῖν y ἥγεμο-
νίαν, (καὶ γὰρ τῷ λαῷ διὰ σπουδῆς ἦν μαθεῖν τί xal
τῷ Θεῷ δοκεῖ.) προσλαθούσῃ τὴν Συμεωνίδα φυλὴν,
e ᾧτε ἐξαιρεθέ ντων τῶν ἐχείνης ὑποτελῶν xat τοὺς ἐν
αὐτῆς tT, χληρου,ίᾳ τοῦτο ποιῶσιν.
ι. B. Χαναναῖοι 9, ἀχμαζόντων αὐτοῖς χατ᾽ ἐχεῖνον
τὸν χαιρὸν τῶν πραγμάτων, στρατῷ μεγάλῳ χατὰ Βε-
P4 4, 4 , e [] e ^e
ζέχην αὐτοὺς ὑπέμενον, τῷ βασιλεῖ τῶν [δεζεχηνῶν
᾿λδωνιφεζέχῳ τὴν ἡγεμονίαν ἐπιτρέψαντες " ( τὸ δὲ
ὄνομα τοῦτο σημαίνει Βεζεχυνῶν χύριος" ἀδωνὶ γὰρ τῷ
13 'E Ἰδραίων διαλέχτῳ χύριος λέ ἐγεται" ) ἤλπιζόν τε χρα-
τήσειν τῶν Ἰσραηλιτῶν, διὰ τὸ τεθνάναι Ἰησοῦν. Συμ-
μίξαντες δ᾽ αὐτοῖς ot Ἰσραηλῖται ταῖς δυσὶ φυλαῖς αἷς
προεῖπον ἐυ αχέσαντο λαμπρῶς, xal χτείνουσι uiv αὖ-
e e , ͵ jl b] M N ,
τῶν ὑπὲρ μυρίους, τρεψάμενοι δὲ τὸ λοιπὸν xai διώ-
"0 χοντῆς αἱροῦσι τὸν ᾿Αδωνιδέζεχον, ὃς ἀχρωτηριασθεὶς ὑπ᾽
ὦ ^ , ,.5 ? . ^ “ , »
αὐτῶν φησὶν, « ἀλλ᾽ οὐχ εἰς τὸ πᾶν ἄρα λήσεσθαι Θεὸν
. £^ X ^ “ * e^ [4
« ἔμελλον, τάδε πεπονθὼς, & χατὰ δυοῖν. xat ἑδδομή-
« xovzx βασιλέων πρᾶξαι πρότερον οὐχ ἐνετράπην. »
Καὶ ζῶντα μὲν χουίζουσιν ἕως ᾿Ιεροσολύμων, τελευτή-
e -3 0€ , A r/ “-
χὺ σαντὰ δὲ γῇ θάπτουσι. Καὶ διεξήεσαν αἱροῦντες τὰς
; ἢ 3 " e ,
πόλεις, πλείστας τε λαθόντες, ἐπολιόρκουν Ιεροσόλυμα.
Καὶ τὴν μὲν χάτω λαθόντες σὺν γρόνῳ πάντας ἔχτει-
vay τοὺς ἐνοικοῦντας, γαλεπὴ ὃ δ᾽ ἣν 4 καθύπερθεν αὖ-
τοῖς αἱρεθῆναι τειχῶν ἐγυρότητι χαὶ φύσει τοῦ γωρίου.
0. γ΄, Ὅθεν μετεστρατοπέδευσαν εἷς Χεῤρῶνα᾽ xal
L4 e , / ͵ €x [δ H
ταὐτὴν ἕλοόντες χτείνουσι πάντας. — jJ πελέλειπτο δὲ
τὸ τῶν γιγάντων ἔτι γένος, ot. διὰ σωμάτων μεγέθη
χαὶ μορφὰς οὐδὲν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις παραπλησίας
οι v /, x N Ψ - 7
παράδοξον ἦσαν θέαμα καὶ δεινὸν dxoucua " δείκνυται
- A - b d /, L3! - b] ,

35 xal νῦν ἔτι τούτων ὀστᾶ μηδὲν τοῖς ὑπὸ πίστιν ἐρχο-
. , ϑω 4 - , "
μένοις ἐοικότα, Καὶ τοῦτο μὲν τοῖς Λευίταις ἐξαίρε-
τὸν γέρας ἔδοσαν μετὰ καὶ τῶν δισχιλίων πηχῶν" τὴν
δὲ b γὴν v Χαλέθῳ δωρεὰν ἔδοσαν κατὰ Meise ἐντολάς"
οὗτος δ’ ἦν τῶν κατασχόπων εἷς ὧν ἔπεμψε Μωὺῦυσῇῆς
εἷς τὴν Χαναναίχν. Διδόασι δὲ xxi τοῖς ἸΙοθόρου τοῦ
Μαδιανίτου ἀπογόνοις ( ἢωονὔσέως γὰρ ἣν γαμύρός)
q*» ἵνα vé£uowro. [ἣν γὰρ πατρίδα καταλιπόντες
ἠχολουθήχεσαν ἐχείνοις xai συνῆσαν αὐτοῖς ἐπὶ τῆς

ἐρήυου.
4 δ΄. Ἧ δὲ ᾿Ἰ[οὐδὰ φυλὴ χαὶ Συμεωνὶς τὰς μὲν χατὰ
τὴν ὀρεινὴν τῆς Χαναναίας πόλεις εἷλον, τῶν δ᾽ ἐν τῷ
πεδίῳ καὶ πρὸς θαλάσσῃ ᾿Ασχάλωνά τε xai ἤλζωτον.
Διαφεύγει δ᾽ αὐτοὺς l'ata xal ᾿Αχχάρων πεδίων γὰρ
ὄντων χαὶ πολλῆς ἁρμάτων εὐπορίας χαχῶς ἐποίουν
50 τοὺς ἐπελθόντας. Καὶ aloe μὲν αἱ φυλαὶ μεγάλως x
τοῦ πολειεῖν εὐδαιμονήσασαι ἀνεγώρησαν elc τὰς Éau-
τῶν πόλεις xat χατατίθενται τὰ ὅπλα.

4

-
-

crum exstat in urbe Gabatlia.

CAP. II.

Horum aotem post obitum Phineeses vaticinalus est
juxta Dei voluntatem, ut in Chanapaeorum generis exci-
dium Jud: tribus principatum acciperet, (nám populo cura:
erat cognoscere quid Deo factu optimum videretur, ) assum-
pta Symeonide tribu , ea lege ut tributariis ex Judse ditione
sublatis , idem facerent illis qui in Symeonis sorte relicti
erant.

2. Chananei autem, rebus illorum tum valde florentibus ,
cum magno exercitu apud Bezecam ttrbei eos exspecta-
bant, imperio ad Adonibezecum Bezecenorum regem de-
lato, (id autem nomen Bezecenorum dominim significat ;
nam adoni Hebrzeorum liugua dominus dicitur, ) sperabant-
que de Israelitis se victoriam reportaturos esse, quod mor-
tnus esset Jesus. Israelitarum vero duze tribus. pra«dicte
cum his congress egregie pugnaverunt , et illorum quidem
plus decem millia perimunt, reliquos vero in fugam ver.
tentes insequentesque Adonibezecum capiunt, qui, ab
illis mutilatus , dixit, « non semper potui latere Deum, jam
« eadem passus, quibus antea duos et septuaginta reges
« allicere non erubui. » Et vivum quidem Hierosolyma

. usque deportarunt , fato vero functum terrze mandaveruut.

Deinde regionem obierunt , ut urbes expugnarent, οἱ, captis
qaamplurimis, Hierosolyma adorli sunt. — Ac parte qui-
dem inferiore tandem expugnala, omnes in ea habitautes
occiderunt; superiorem vero obsidione capere illis ardua
res erat , propter inurorum firmitudinem locique naturam.

3. Quam ob rem castra moverunt ad Chebronem, alque
eà capta omnes interficiant.. Relictum autem erat gigantum
genus, qui ob corporis magnitudinem et formam multum
aliis hominum dispares stupendum erant spectaculum ct
res auditu horrenda. — Monstrantur etiamnum horum
ossa, in nullo iis qute sub fidem veniunt similia. Et
hoc quidem oppidum Levitis eximio muneri dederunt
cum agro ctiam duüm imnillium cubitorum : terram vero
reliquam Chalebo juxta mandatum Moysis donarunt :
hic autem crat unus e speculatoribus, quos Moyses in
Chanansam pra miserat. Quin et posteris Jothori Ma
dianite ( Moysis enim socer erat ) terram, ut eam liabita-
rent, tribuerunt. Patria enim relicta ipsos sequuti sunl ,
et cum eis erant in deserto.

4. At tribus Jude et Symeonis urbes quidem omnes in
montanis Chanansege ceperunt, in planitie vero et orà
maritima solas Ascalonem et Azotum. Tilos autem eva:il
Gaza el Accaron : nam quum essent in campestribus el cur-
ribus abundarent , impetum in eos facientes damno seniper
Ac istee quidem tribus ex bello valde lecup:e-
tati , suas in urbes se receperunt εἴ arma deposuerunl.

afficicbant.

(191,195. )

ε΄. Βενιαμῖται δὲ (τούτων γὰρ ἦν Ἱεροσόλυμα; τοῖς
οἰχήτορσιν αὐτῶν συνεχώρησαν φόρους τελεῖν. Καὶ
τὼ παυσάμενοι πάντες οἱ μὲν τοῦ χτείνειν, οἱ δὲ
χωδυνεύειν, ἐργάζεσθαι τὴν γῆν ηὐσχόλουν. [ὃ δ᾽
y αὐτὸ xat αἱ λοιπαὶ φυλαὶ τὴν Βενιαμῖτιν μιμησάμε-
vit ἐποίουν, xai τοῖς τελουμένοις ἀρχούμενοι φόροις
ἐπέτρεπον τοῖς Χαναναίοις ἀπολέμοις εἶναι.
ς. Ἡ δὲ ᾿Εφραΐμου πολιορχοῦσα Βέθηλα τέλος οὐ-
ἐὲν ἄξιον τοῦ χρόνου xai τῶν πόνων ηὔρισχε τῆς πο-
"λιορχία, Οἱ δὲ καίπερ ἀχθόμενοι τῇ χαθέδρα προσ-
ἐχαρτέρουν" ἔπειτα συλλαύθόντες τινὰ τῶν ἐν τῇ πό-
λει προσελθόντα ἐπὶ xouióz τῶν ἀναγκαίων, τινὰς
πίστεις ἔδοσαν αὐτῷ παραδόντι τὴν πόλιν σώσειν αὐτόν
-εχαὶ τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ " χάχεῖνος ἐπὶ τούτοις ὥμινυε
i τὴν πόλιν αὐτοῖς ἐγχειριεῖν. Καὶ 6 μὲν οὕτω; προδοὺς
συζεται μετὰ τῶν οἰχείων, οἱ δὲ, ἀποχτείναντες ἅπαν-
τας τοὺς ἐνοιχοῦντας, εἶχον τὴν πόλιν.
ζ΄, Καὶ μετὰ ταῦτα πρὸς uiv τοὺς πολεμίους μα-
ἀαχῶς ttov οἱ ἸΙσραηλῖται, τῆς δὲ γῆς xat τῶν ταύτης
νἔζγων ἐπευελοῦντο. Τῶν δὲ χατὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῖς
ἐξιδιῤόντων, πὸ τρυφῆς xal ἡδονῆς τοῦ κόσωου ὦλι-
τῆρουν xal τῆς πολιτείας τῶν νόμων οὐκέτ᾽ ἦσαν ἀχρι-
δεῖς ἀχροαταί, Παροξυνθὲν δ᾽ ἐπὶ τούτοις τὸ θεῖον
ἀναιρεῖ πρῶτον μὲν ὡς φείσαιντο παρὰ τὴν αὐτοῦ
&Ywury τῶν Χαναναίων, ἔπειθ᾽ ὡς ἐκεῖνοι γρήσχιντο
πολλῇ χατ᾽ αὐτῶν ὠμότητι χαιροῦ λαθόμενοι.: Οἱ δὲ
χαὶ πρὸς τὰ παρὰ τοῦ Θεοῦ δυσθύμως εἶχον καὶ πρὸς
7 πολεμεῖν ἀηδῶς, πολλά τε παρὰ τῶν Χαναναίων
λαβόντες χαὶ πρὸς τοὺς πόνους ἤδη διὰ τὴν τρυφὴν
ἃ χλελυμένοι. Καὶ συνέθαινεν ἤδη τὴν ἀριστοχρατέαν
διευοθχρῆαι, καὶ τὰς γερουσίας οὐχ ἀπεδείχνυσαν οὐδ’
ἐρχὴν ἄλλην οὐδεμίαν τῶν πρότερον νενομισμένων"
ἦσαν δὲ ἐν τοῖς ἀγροῖς ἡδονῇ τοῦ χερδαίνειν προσδε-
δεμένοι, Καὶ δεὰ τὴν πολλὴν ἄδειχν στάσις αὐτοὺς
5 τῦᾶλιν χαταλαμθάίνει δεινὴ, χαὶ προήχθησαν elc τὸ πο-
λεμεῖν ἀλλήλοις dx. τοιαύτης αἰτίας.
η΄. Λευίτης ἀνὴρ τῶν δημοτικωτέρων τῆς Ἐφραΐμου
χληρουχίας ὧν x«l ἐν ἐχείνη χατοιχῶν ἄγεται γύ-
ναῖον ἀπὸ δΒηθλέμων᾽ τῆς δὲ Ἰούδα φυλῆς τοῦτ᾽ ἐστὶ
& τὸ χωρίον, 'Egóv δὲ σφόδρα τῆς γυναιχὸς xai τοῦ
xou; αὐτῆς ἡττημένος ἠτύγει τῶν παρ᾽ ἐχείνης οὐχ
ὑμοίων πειρώμενος. ᾿Αλλοτρίως δ᾽ αὐτῆς ἐχούσης xad
àà τῶτο μᾶλλον ἐχκαιομένου τῷ πάθει, μέμψεις συν-
ttis αὐτοῖς ἐγίνοντο " xal τέλος ^| γυνὴ, πρὸς αὐτὰς
& βαρυνομένη, καταλιποῦσα τὸν ἄνδρα πρὸς τοὺς γονεῖς
παραγίνεται μηνὶ τετάρτῳ. Χαλεκῶς δὲ φέρων ὁ ἀνὴρ
ἐπὶ τῷ ἔρωτι ἧκε πρὸς τοὺς πενθεροὺς, καὶ διαλυσά-
μένος τὰς μέμψεις χαταλλάττεται πρὸς αὐτήν. Καὶ
τέσσαρας μὲν ἡμέρας αὐτόθι διαιτᾶται φιλοφρονουμέ-
4 wv αὐτὸν τῶν γονέων, τῇ δὲ πέμπτη, δόξαν ἀπιέναι
πρὸς αὐτὸν, περὶ δείλην ἔξεισι" βράδιον γὰρ ἀπέλνον
οἱ γονεῖς τὴν θυγατέρα χαὶ τῆς ἡμέρας τριθὴν ἐποιοῦντο.

θεράπων δ᾽ αὐτοῖς εἷς εἵπετο, xat ὄνος ἦν αὐτοῖς, ἐφ᾽ | nem diei.

! , « , Led
ἧς ὠχεῖτο τὸ γύναιον. [᾿ἐνομένων δὲ αὐτῶν κατὰ τὰ

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. 1l.

(253 29M.] — 163

δ. Benjamitee vero (nam hornm in sorte erant Hieroso-
lyma) habitantibus urbem concessere, ut ipsorum vectigales
essent. Atque ila omnes quietem nacLi , alii quidem a cae-
dibus, alii vero ἃ periculis, ad agrorum culturam se con-
tulerunt. Reliqum autem tribus et ipse Benjamnitarum .
exemplo mote idem fecerunt, ac tributorum solutione
contenti permisere Cliananssis ἃ bello vacare.

6. Ephraimitica autem tribus quum copias Bethelis ad-
movisset, tempore ac labore obsidioni impenso dignum nihil
proficiebat. — Illi tamen, quamvis moram. aegre ferebant -
urbi assidere perseverarunt. Postea uno e civibus com.
prehenso, qui accederet ad necessaria curanda et impor.
tauda » incolumitatem illi ef cognatis ejus de dala pre-
mittunt , si urbem proderet : isque juravit se ea coudilioue
urbem illis traditurum esse. — Ac ille quidem hoc modo
proditor factus cum enis servatur, illi vero, incolis omui.
bus occisis, urbem occupabant.

7. Ac post lurc lsraelita bellum interinittebant aut mol-
liter gerebant, terre vero colendis rebus que. rusticis ope-
ram navabant. Hisce autem divitem illis. provestum
edentibus, iuxuria ditfluentes et voluptate houestam . di-
sciplinam negligebaat, legesque et. instituta reipublica: non
amplies diligenter audiehant. Deus autem, ejusmodi flagitiis
WriLatus, oraculo eos adinonet prium quidem quod contra
voluntatem eius Chananais pepercerint, deinde quod illi ,
tempus opportunum uacti, crudelitalem eis pro clemen-
tia sint reposituri. Αἱ Israelibe non solum agre ferchant
hanc Dei admonitionem , sed et a bello abhorrebant, tum
quod multa e Chanansaeis commoda perciplebant, tum
quod e luxu ad laborem (acti erant segniores. — AC cor-
rumpi jam eeperat. optimatium status, et neque senatus
legebatur, neque alii quales ante legitimi erant magistratus,
Vitam autem in agris agebaat, quaestus faciendi voluptati
dediti. Atque in tanta licentia et securitate denuo gravis
perturbatio incidit; ae eo usque processerunt ut bellu so
invicem lacesserent , tali de causa.

B. Vir quidam e Levitarum plebe , sortis Ephraimilicaa
et in ea habitans, ex Bethlemis uxorem ducit : bic autem
locus ad tribum Jude atlinel. Quum vero conjugem ve-
hementer amaret, ejusque pulchritudine vinceretur, male
se habuit quod pari amore illum non complexa esset. Porro
quum illa alieniorem se gereret, ac ille praeterea eo maris
amore exardesceret, quotidianee inter eos ortie sunt quere.
ἰδ : tandemque mulier, iis pressa et gravata, a viro digressa
mense quarto ad parentes revertitur. At quum prz amore
mgre id ferret maritus, ad soceros se contulit, ac queri.
moniis discussia cum uxore iu gratiam redit. Et quattaor
quidem dies eo loci commoratur, benigne lauteque a paren-
tibus exceptus, quintaautem die, quum decrevisset domum
repetere , circa meridiem egressus est; serius enim filiam
dimittebant parentes atque moram faciebant ad inclinatio-
Unus autem eos famulus sequebatur, eisque
aderal asina qua. mulier vehebatur. Quum auteni circa

u.

J64 (w5,196.)

Ἱεροσόλυμα, (σταδίους δ᾽ ἔληλύθεισαν ἤδη τριάχοντα,)
συνεβούλευεν ὦ θεράπων χαταχθῆναί που, μὴ χαί τι
καὶ τῆς νυχτὸς αὐτοὺς δδεύοντας χαταλάδη δύσχολον,
χαὶ ταῦτα οὐδὲ πόρρω πολεμίων ὄντας, τοῦ χαιροῦ

b πολλάκις ἐπισφαλῇ xat ὕποπτα ποιοῦντος xai τὰ φίλα.
Τῷ δ᾽ οὐχ ἤρεσεν fj γνώμη παρ᾽ ἀλλοφύλοις ἀνδράσι
ξενοῦσθαι, ( Χαναναίιον γὰρ ἦν 5$ πόλις, ) ἀλλὰ προελ-
θόντες εἴχοσι στάδια εἰς οἰχείχν ἠξίου χατάγεσθαι
πόλιν. Καὶ χρατήσας τῇ γνώμη παρῆν εἰς l'aókv φυ-
(0 λῇς τῆς Βενιαμίτιδος. Ἤδη δὲ ὀψίας οὔσης xai μηδενὸς
ἐπὶ ξενίαν τῶν χατὰ τὴν ἀγορὰν αὐτὸν παραχαλοῦντος,
πρεσδύτης ἐξ ἀγροῦ χατιὼν, τῆς ulv ᾿Εφρατϊαίτιδος
φυλῆς ὧν, ἐν δὲ τῇ Γαῤᾷ διαιτώμενος, συντυγχάνων
αὐτῷ τίς τε ὧν ἤρετο xal δι᾽ ἃς αἰτίας στελλόμενος
15 σχότους ἤδη τὰ πρὸς τὸ δεῖπνον αὐτῷ λαμδάνο. Ὁ
δὲ Λευίτης μὲν ἔφησεν εἶναι, γύναιον δὲ παρὰ τῶν γο-
νέων ἄγων, πρὸς αὗτὸν ἀπιέναι" τὴν δ᾽ οἴχησιν ἐδή--
λωσε τυγχάνειν ἐν τῇ Ἐφραΐμον χληρουχία. Ὃ δὲ πρε-
σθύτης, καὶ διὰ τὴν συγγένειαν xal διὰ τὸ τὴν αὐτὴν
20 φυλὴν νέμειν, καὶ μὴν διὰ τὴν συντυχίαν, παρ᾽ αὑτὸν
ξενισθησόμενον ἦγε. Νεανίαι δέ τινες τῶν Γαδαη-
νῶν, ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς τὸ γύναιον θεασάμενοι καὶ τὴν εὖ--

' πρέπειαν θαυμάσαντες, ἐπεὶ παρὰ τῷ πρεσδύτῃ χατη-
Ἱμένην ἔμαθον, καταφρονήσαντες τῆς ἀσθενείας xol
35 τῆς ὀλιγότητος ἦχον ἐπὶ τὰς θύρας. Τοῦ δὲ πρεσβύτου
παρακαλοῦντος ἀπαλλάττεσθαι xal μὴ προσφέρειν βίαν
"μηδὲ ὕδριν, ἠξίουν αὐτὸν παρασχόντα τὴν ξένην πρα-
μάτων ἀπηλλάχθαι. Ὥς δὲ συγγενῇ τε λέγοντος xal
Ἄευϊτιν τοῦ πρεσδύτου, xal δράσειν αὐτοὺς δεινὰ ὑφ᾽
-30 ἡδονῆς εἰς τοὺς νόμους ἐξαμαρτάνοντας, ὠλιγώρουν τοῦ
δικαίου xal χατεγέλων, ἠπείλουν δὲ ἀποχτείνειν αὐτὸν
“Ξμποδίζοντα ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν, εἰς ἀνάγχην πε-
φιηγμένος χαὶ μὴ βουλόμενος τοὺς ξένους περειδεῖν
ὑδρισθέντας, τῆς ἑχντοῦ θυγατρὸς αὐτοῖς παρεχώρει,
'a5 πληρώσειν τε τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοὺς λέγων νομιωώτε-
pov, δίχα τῆς εἷς τοὺςγξένους ὕόδρεως,, αὐτός τε μηδὲν
ἀδικήσειν οὖς ὁπεδέξατο τούτῳ τῷ τρόπῳ νοιίζων.
Ὥς δ᾽ οὐδὲν τῆς σπουδῆς τῆν ἐπὶ τὴν ξένην ἐνεδίδοσαν,
ἀλλ᾽ ἐνέχειντο ταύτην παραλαδεῖν ἀξιοῦντες, ὅ μὲν
40 ἱχέτευε μηδὲν τολυᾶν παράνομον, ot δ᾽ ἁρπασάμενοι
καὶ προσθέμενοι μᾶλλον τῷ βιαίῳ τῆς ἡδονῆς ἀπήγα-
q0v πρὸς αὑτοὺς τὴν γυναῖκα, καὶ δι᾿ ὅλης τῆς νυχτὸς
ἐμπλησθέντες τῆς ὕὑδρεως ἀπέλυσαν περὶ ἀρχομένην
ἡμέραν. Ἡ δὲ τεταλαιπωρημένε τοῖς συαδεθηχόσιν
45 παρῆν ἐπὶ τὴν ξενίαν, καὶ ὑπὸ λύπης ὧν ἐπεπόνθει χαὶ
τοῦ μὴ τολμᾶν ὑπ᾽ αἰσχύνης εἰς ἄψιν ἐλθεῖν τἀνδρὶ
(τοῦτον γὰρ μάλιστα τοῖς γεγενημένοις ἔχειν ἀνιάτως
ἐλογίζετο) χαταπεσοῦσα τὴν ψυχὴν ἀφίησιν. ὯὉ δὲ
ἀνὴρ αὐτῆς, οἰόμενος ὕπνῳ βαθεῖ χατεσγῆσθαι τὴν
.80 γυναῖχα xai μηδὲν σχυθρωπὸν ὑφορώμενας, πνεγεΐρειν
ἐπειρᾶτο, παρχμυθήσασθαι διεγνωχὼς, ὡς οὐχ ἔξ &xov-
σίου γνώμης αὑτὴν παράσχοι τοῖς χαθυδρίσασιν, ἀλλὰ
'ἁρπασαυένων ἐπὶ τὴν ξενίαν αὐτῶν. Ὡς δὲ τελευτή-

waczv ἔμαθεν, σωφρόνως πρὸς τὸ μέγεθος τῶν χαχῶν .

ἈΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ ΒΔ. E. ΚΕΦ. B.

[354.555.}

Hierosolyma essent, (triginta enim stadia jam fuerant
progressi, ) famulus suadebat ut aliquo diverterent, ne
nocle iter facientes in pericula et difficultates inciderent ,
presertim quum non longe abessent ab hostibus, tempore
spe etiam amica loca parum tuta et suspecta reddente.
Verum Levitme non placuit id consilii, ut alienigenarum
uleretur hospitio, (nam Chananaorum urbs erat, ) sed
snelius esse censebat ut viginti stadiis emensis ad Israelita-
rum urbem diverterent. lllique quum assensum esset, inde
pervenerunt ad Gabam tribus Benjamitidis oppidum. Quum
vero sol jam occubuisset, ac nemo eorum , qui tum in
foro versabautur, eos domum hospitio excepturus invitaret ,
senex rure rediens, qui de tribu quidem erat Ephraimitide,
Gabe vero tum commorabatur, illi obviam factus , quirit
ab eo quisnam sit , et quam ob rem il/uc veniens sub te-
nebras necessaria ad coenam sibi peteret. — Cui ille se qui-
dem Levitam esse fatetur, uxoremque a parentibas domum
abducere , habitare vero se referebat in sorte Ephraimitide.
Senex antem quum propter cognationem , tum quod ipse in
eadem tribu domiciliom habuerit, et porro quod fortuito
in eum inciderit, voluit ut apud se in hospitium diverte-

rel. Gabaonitze autem quidam adolescentes , qui mulier-

culam ín foro viderant et forms venustatem admirati erant,
postquam apud senem diversari cognoverant , contempta
imbecillitate eorum sitnol ac paucitate venerunt ad jauuas.
Sene vero eis ut discederent supplicante , atque ut vi abs-
ünerent et injuria, ipsum rogabant ut, facta peregrina
copia, se negotio expediret. Quum autem senex diceret
cognatam esse et Levitin, illosque atrox flagitium commis-
suros , qui propter voluptatem leyes violarent, ἐξί jus fas-
que despectui habebant οἱ deridebant : quin et illum in-
terficere minabanteur, si libidini suse diutius obstaret. Αἱ
senex in angustias redactus nolensque ut hospites sinerel
contumelia affici, suam eis filiam cessit et produxit , di-
censque imminus esse peccati ut ea cupiditatem suam exple-
rent quam ut hospites injurise exponeret, ratusque se hoc
modo nihil injusti in eos, quos exceperat , commissurum.
Quum vero illi nihil de eo quo in hospitem ferebantur desi-
derio remitterent, sed acrius Instarent ut eam acciperent
flagitantes, is quidem supplex orabat ne quid iniqui per-
petrare auderent. At illi, magna vi usi ac magis magisque
libidine furentes , abreptam muliereni domum ad se abdu-
cupt : eamque per totam noctem constuprantes et ludibrio
habentes sub ortum aurorse dieniserünt. 1118 vero iis, quie
ei acciderant, graviter afflicía ad hoepitium revertitur : ac
dolore pleua ob ea quse pertulerat, et prie pudore non ausa
in conspectum mariti venire , (illum enim aegritudine insa-
nabili iaboraturun esse existimabat ,) lumi collapsa animam
efllavit. Ejus autem maritus, eam somno profundo op-

pressam arbitrans, et nihil gravius suspicans , suscitare

comabatur, quod eam consolari decreverit, utpote que se
non sponte contumeliosis hominibus submiserit , sed illi eam
in illud hespitium rapuerint. Ut vero defunctam esse
intellexit , satia prudenter pro calamitalis magnitudine ,

(126,197.)

ἐπιϑέμενος τῷ χτήνει νεχρὰν τὴν γυναῖχα χομίζει πρὸς
αὑτὸν, xat διελὼν αὐτὴν χατὰ μέλος εἰς μέρη δώδεχα
ὀδιέπεωψεν εἰς ἐχάστην φυλὴν, ἐντειλάμενος τοῖς χομί-
ζουσι λέγειν τοὺς αἰτίους τῆς τελευτῆς γυναικὶ xal τὴν
s καροινίαν ταῖς φυλαῖς.
$8. Οἱ δὲ ὑπό τε τῆς ὄψεως χαὶ τῆς ἀχοῆς τῶν βε-
βιτομένων χαχῶς διατεθέντες, πρότερον οὐδενὸς τοιού-
τοῦ πεῖραν εἰληφότες, ὑπ᾽ ὀργῆς ἀκράτου xal διχαίας
εἰς τὴν Σιλοῦν συλλεγέντες xat πρὸ τῆς σχηνῇς ἄθροι-
δβέντες εἰς ὅπλα χωρεῖν εὐϑδὺς ὥρικηντο xal χρήσασθαι
τοῖς Γαθχηνοῖς ὡς πολεμίοι. ᾿Ἐπέσχε δ᾽ αὐτοὺς ἢ
γερουσία, πείσασα μὴ δεῖν ὀξέως οὔτω» πρὸς τοὺς
ἐμογύλους ἐχφέρειν πόλεμον, πρὶν ἢ λόγοις διαλεχθῆναι
περὶ τῶν ἐγκλημάτων, τοῦ νόμου μηδ᾽ ἐπὶ τοὺς ἀλλο-
Ὁ τρίρυς ἐφιέντος δίγα πρεσθείας xal τοιαύτης πρὸς τὸ
μετανοῆσαι πείρας τοὺς ὀόξαντας ἀδιχεῖν στρατιὰν ἀγα-
γῖν. Καλῶς οὖν ἔχειν τῷ vium πειθομένους πέωψαι
τρὸς vou; Γαβαηνοὺς ἐξαιτοῦντας τοὺς αἰτίους, xal
παρεχουένων μὲν ἀρχεῖσθχι τῇ τούτων χολάσει, χατα-
ὦ τρονησάντων δὲ τότε τοῖς ὅπλοις αὐτοὺς ἀμύνασθαι.
Πέμπουσιν οὖν πρὸς τοὺς Γαδαννοὺς χατηγοροῦντες
τῶν νεανίσχων τὰ περὶ τὴν γυναῖχα xai πρὸς τιλω-
ρίαν αἰτοῦντες τοὺς δράσαντας μὲν οὐ νόμιμα, γενο-
μένους δὲ διχαίους ἀντ᾽ αὐτῶν ἐχείνων ἀποθανεῖν. Οἱ
5 à Γαδαγνοὶ οὔτε τοὺς νεανίσχους ἐξέδοσαν xal δεινὸν
ἀλλοτρίοις ὑπαχούειν προστάγμασιν ἡγοῦντο πολέμου
vo , υηδενὸς ἀξιοῦντες εἶναι χείρους ἐν τοῖς ὅπλοις,
μήτε διὰ πλῆθος «ἦτε δι᾿ εὐψυχίαν. Ἦσαν δὲ ἐν πα-
βῃσχευῇ μεγάλῃ μετὰ xai τῶν ἄλλων φυλετῶν" συνα-
» πενοήθησαν γὰρ αὐτοῖς ὡς ἀμυνόμενοι βιαζομένους.

ἴ, Ὡς δὲ τοιχῦτα ἠγγέλθη τοῖς Ἰσραηλίταις τὰ
παρὰ τῶν "Γ᾿ αὐαν,νῶν, ὅρκους ποιοῦνται μηδένα σφῶν
ivit Βενιαμίτῃ δώσειν πρὸς γάμον θυγατέρα, στρα-
τεύσειν κε ἐπ᾽ αὐτοὺς μᾶλλον αὐτοῖς δι᾿ ὀργῆς ὄντας ἢ

Ὁ τοῖς Χαναναίοις τοὺς προγόνους ἡμῶν παρειλήφαμεν
γενομένους, Παραχρῆμά τε ἐξῆγον ἐπ᾽ αὑτοὺς τὸ στρα-
ὠπεδον μυριάδας τεσσαράχοντα ὁπλιτῶν, Βενιχμι-
τῶν δ᾽ ὁπλιτιχὸν ἦν δισαυρίων xai πενταχισχιλίων xai
ζαχοσίων, ὧν ἤσαν εἰς πενταχοσίους ταῖς λαιαῖς τῶν

αἰ γειρῶν σφενδονᾶν ἄριστοι" ὥστε xal μάχης πρὸς τῇ
Taóa γενομένης τρέπουσιν οἱ Βενιχμῖται τοὺς ᾿Ισραηλί-
τας, ἄνδρες τε πίπτουσιν ἐξ αὐτῶν εἰς δισμυρίους xat
δισγιλίους" ἐφθάρησαν δὲ ἴσως ἂν xal πλείονες, εἰ
αὐ νὺξ αὐτοὺς ἐπέσχε xal διέλυσε μαχομένους. Καὶ

8 « μὲν Βενιαμῖται χαίροντες ἀνεχώρουν εἰς τὴν πόλιν,
οἱ δ᾽ Ἰσραηλῖται καταπεπληγότες ὑπὸ τῆς ἥττης εἰς τὸ
στρατόπεδον, ἢ δ᾽ ἐπιούσῃ πάλιν συμθαλόντων ol
Βενιαμῖται χρατοῦσι, xal θνήσχουσι τῶν Ἰσρχηλιτῶν
ἀχταχισχίλιοι καὶ μύριοι, xai δείσαντες τὸν φόνον ἐξέ-

9 lw τὸ στρατόπεδον. Παραγενόμενοι δὲ εἰς Βέθηλα,
πόλιν ἔγγιστα χειμένην, xal νηστεύσαντες χατὰ τὴν
ὑστεραίαν τὸν Θεὸν ἱχέτενον διὰ Φινεέσου τοῦ ἀρχιερέως
παύσασθαι τῆς ὀργῆς τῆς πρὸς αὐτοὺς, xal ταῖς δυσὶν
αὐτῶν ἥτταις ἀρχεσθέντα δοῦνχι νίχην χαὶ χράτος

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. II.

16$

mortuam mulierem jumento imposuit domumque reporta-
vit, eamque membratim in duodecim partes dissecans ad.
tribum uaamquemque dimisit , mandans perferenlws ut
indicarent per tribus qui mulieri causa mortis fuerint
eorumque petulantiam.

9. lili autem et aspectu et auditu facinoris atrocitatis
graviter commoti, qui antea uihil ejusmodi experti erant,
iraque sincera et justa perciti, ad Siluntem convenerunt,
et ante tabernaculum in concionem coacti , stalim ut arma
caperent magno studio decreverunt, et ut Gabaepnos pro
hostibus haberent. Eos autem reprimebat senatus , suadens
non oportere ita subito bellum inferri popularibus, prius-
quam querelie verbis disceptatse sint, quum lex ne in exter-
nos quidem permittat producere exerc:tum, nisi legatione
prius missa , tentatisque viis similibus qui injuriam fccisse
videantur ad. saniorem mentem revocentur, Equum igitur
esse ut juxta legem ad Gabaenos legali mittantur, qui
sceleris auctores ad supplicium deposcant , et. illis qui-
dem deditis, horum pena se contentos esse debere; si
vero contumaces fuerint, beilo iu eos vindicandum. [1{8-
que mittunt ad Gabaenos juvenes accusatum de iis quee
mulieri acciderant, et ad penam eos postulatum eos qui
nefaria perpelrarant et digni erant qui ob luec ]ps«a morte
plectantur. Gabaeni vero juveues non dediderunt, et sibi
conlumelie esse existimarunt si alienis imperatis metu
belli parerent, videri volentes nulli alii populo armis
cedere aut per copiarum numerum aut virtutem. Magnus
autem fis erat belli apparatus et ceteris etíam tribulibus :
simul enim hi cum iis insolentia efferebantur tanquam ad
eos qui vim afferrent ulciscendos.

10. Ut vero Israelitis rennnciala erant qua facere in ani-

[225,256.]

mum induxerant Gabaeni, juraut neminem ipsorum viro
Benjamitse filiam nuptum daturum, seque eoe bello prose-
quuturos , magis lis irascentes quam majores nostros Cha-
nanels succensuisse accepimus. Α΄ confestim contra eos
eduxerunt exercitum quadringentorum millium aninatorum ,
Benjainitarum arma ferentiuni quum essent vigioti quinque
millia sexcenti , ex quibus erant quingenti qui sinistra mauu
optimi erant funditores. 1taqueapud Gabam prelio commis-
so, Benjamitee in fugam vertunt Israelitas : virique ex eis ce-
ciderunt ad viginti duo millia : et fortasse plures periissent ,
nisi nox eos inhibuisset et praelium diremisset. Et Benja-
mite quidem gaudio exsultantes in urbem se recipiunt,
Israelitae vero in castra ex clade animo consternati. At se-
quenti die iterum acie congressi sunt , et Bepnjamitze altera
victoria potiuntur : atque Israelitarum cadunt octodecim
millia, et cedem meluentes castra deseruerunt. Quum
autem accessissent ad Bethela urbem in proximo sitam, et
postridie jejunium egissent, Deo per Phineesen pontificem
supplicabant ut sibi succensere desineret, atqne duabus
cladibusillatis contentus vicloriam largiri dignaretur et vitez

106 (07,198.

χατὰ τῶν πολεμίων. ὋὉ δὲ Θεὸς ἐπαγγέλλεται ταῦτα
διὰ Φινέέσου προφητεύσαντος.
ια΄, Ποιήσαντες οὖν τὴν στρατιὰν δύο μέρη, τὴν
uiv ἡμίσειαν προλοχίζουσι νυχτὸς περὶ τὴν πόλιν, οἵ
5 δ᾽ ἡμίσεις συνέδαλλον τοῖς Βενιαμίταις, ὑπεχώρουν τε
ἐγχειμένων xal ἐδίωχον οἱ Βενιαμῖται, οἵ, τῶν “Εδραίων
ὑποφευγόντων ἠρέμα χαὶ ἐπιπολὺ θελόντων εἷς ἅπαν
αὐτοὺς ἐξελθεῖν, ἀναχωροῦσιν εἵποντο, ὡς καὶ τοὺς ἐν
τῇ πόλει πρεσδύτας xal νέους δπολειφθέντας δι᾽ ἀσθέ-
10 νεῖαν συνεχδραμεῖν αὐτοῖς, πανσυδὶ βουλομένους yet-
ρώσασθαι τοὺς πολεμίους. Ὥς δὲ πολὺ τῆς πόλεως
ἀπέσχον, ἐπαύσαντο μὲν φεύγοντες οἵ "Eópaiot, ἐπι-
στραφέντες δ᾽ ἵστανται πρὸς μάχην καὶ τοῖς ἐν ταῖς
ἐνέδραις οὖσι τὸ σημεῖον αἴρουσιν ὃ συνέχειτο᾽ οἵ δ᾽
15 ἐξαναστάντες μετὰ Bor; ἐπήεσαν τοῖς πολεαίοις" of δὲ
ἅμα τε ἠπατημένους αὑτοὺς ἤσθηντο xal ἐν ἀμ ηγανία
συνειστήχεσαν xol εἷς τι χοῖλον συνελαθέντες xal φα-
ραγγῶδες χωρίον περιστάντες χχτηχοντίσθησαν, ὥστε
πάντας διαφθαρῆναι πλὴν ἑξαχοσίων, Οὗτοι δὲ συ-
40 στραφέντες xai πυχνώσαντες ξαυτοὺς xol διὰ μέσων
ὠσάμενοι τῶν πολεωίων ἔφυγον ἐπὶ τὰ πλησίον ὄρη,
xxi χατασγόντες ἱδρύθησαν, οἱ δ᾽ ἄλλοι πάντες περὶ
δισμυρίους ὄντες xat πενταχισχιλίους ἀπέθανον. ΟἿ δὲ
Ἰσραηλῖται τήν τε Γαδὰν ἐυπιπρᾶσι χαὶ τάς τε γυ-
85 γαῖχας xat τῶν ἀρρένων τοὺς μὴ ἐν ἀχμῇ διε,ρήσαντο,
τάς τε ἄλλας τῶν Βενιαμιτῶν πόλεις ταὐτὰ δρῶσιν.
Οὕτω τε ἦσαν παρωργισμένοι ὡς καὶ Ἰάδισον, τῆς
Ἰ᾽αλαδίτιδος οὖσαν, ὅτι μὴ συμμαγήσειεν αὐτοῖς χατὰ
τῶν Βενιχμιτῶν, πέμψαντες μυρίους xai δισχιλίους dx
80 τῶν τάξεων ἐχέλευσαν ἀνελεῖν, Καὶ φονεύουσι τὸ μά-
μον τῆς πόλεως ot πεμφθέντες σὺν τέχνοις xal γυ-
ναιξὶ, πλὴν τετραχοσίων παρθένων. "Eni τοσοῦτον
ὑπ᾽ ὀργῆς προήχθησαν τῷ χατὰ τὴν γυναῖχα πάθει
προσλαθόντες χαὶ τὸ χατὰ τὴν ἀναίρεσιν τῶν ὁπλιτῶν.
35 ιθ΄, Μετάνοια δ᾽ αὐτοὺς λαμβάνει τῆς τῶν Βενιαμι-
τῶν συμφορᾶς καὶ νηστείαν ἐπ᾽ αὐτοῖς προέθεντο, χαί-
tot δίκαια παθεῖν αὐτοὺς ἀξιοῦντες εἷς τοὺς νόμους ἐξα-
μαρτάνοντας. Καὶ τοὺς διαφυγόντας αὐτῶν ἑξαχοσίους
διὰ πρεσδευτῶν ἐχάλουν, χαθίδρυντο δὲ ἐπὶ πέτρας
4o τινὸς "Dosic καλουμένης χατὰ τὴν ἔρημον. ΟἹ δὲ πρέ-
σόεις, ὡς οὐχ ἐχείνοις τῆς συμφορᾶς μόνοις γεγενημέ-
νης; ἀλλὰ καὶ αὐτοῖς τῶν συγγενῶν ἀπολωλότων, ὀδυ-
βόμενοι ) πράως ἔπειθον φέρειν xal συνελθεῖν εἰς ταὐτὸ,
xai μὴ παντελῇ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς ὄλεθρον τόγε ἐπ᾽
45 αὐτοῖς χαταψηφίσασθαι. « Συγχγωροῦμεν δὲ ὑμῖν, ἔλε-
«γον τὴν ἁπάσης τῆς φυλῆς γῆν xai λείαν ὅσην ἀπά-
e γεῖν δυνηθείητε ν. Οἱ δὲ, τῶν καθ᾽ ἑαυτοὺς Θεοῦ
γήφῳ γεγονότων, xal κατ᾽ ἀδικίαν τὴν αὐτῶν γνωσι-
ἀχγήσαντες, χατήεσαν εἰς τὴν πάτριον φυλὴν πειθόμε-
δ0 vot τοῖς προχαλουμένοις. Ο δ᾽ δ᾽ Ἰσραηλῖται γυναῖκας
αὐτοῖς τὰς τετραχοσίας ἔδοσαν παρθένους τὰς Ἰχύίτι-
δας, περὶ δὲ τῶν διαχοσίων ἐσχόπουν ὅπως χαχεῖνοι
Ἡνναικῶν εὐπορήσαντες παιδοποιῶνται. 1 ἐγενημένων
δ᾽ αὐτοῖς ὅρχων, ὥστε υτδενὶ Βενιαιλίτη, συνοιχῆσα:

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. E. ΚΕΦ. B

1256 57. ]

contra liostes, Dena vero liec. ipsa per Phineesen valici-
nantem pollicitus est.

11. Exercitu itaque in duas partes diviso, dimidiam qui-
dem noctn in insidiis circa urbem collocant, reliqui vero
pugnam conserebant cum Denjamitis, et sese subduccbant
quum illi instarent , eosque persequebantur Benjamite , qui
Hebrzis pedetentim suffugientibus et quammaxime voleu-
tibus ut ad unum omnes urbe egrederentur, retro ceden-
tes insequebantur, ita ut senes pariter et juvenes, qui pro-
pter zetatem imbellem in urbe relicli fuerant, una cum iis
proeurrerent , ut totus populus collectus hostem vinceret
expetentes. — Postquam autem longe ab urbe discessum
est, fugere desierunt Hebrai, et conversi aciem inslau-
rant , atque in insidiis coHocatis signum istud tollunt, de
quo convenerat. Hi vero coortí cum clamore hostes aggressi
sunt. [li vero, simul ac se deceptos senserunt , eo redacti
sunt, ut quid agerent plane nescirent, atque in vallem
quandam compulsi ef loco concavo circumdati telis sunt
confossi, ita ut omues interirent prefer sexcemtos. — Illi
vero conglobati et in densum agmen coacti per medios
hostes erumpentes ad montes vicinos se fnga recipiebant,
illisque ocenpatis ibidem per aliquod tempus manserunt.
AL ceteri omnes, numero circiter viginti quiuque millia,
ferro ceciderunt. Jsraelitze vero et Gabam incenderunt , et
mulieres pariter ac masculos impuberes peremerunt :
similiterque in reliquas Denjamitarum urbes s:evitum est.
Alque adeo íra efferebantur, ut etiam Jabisum Caladitidis
urbem , eo quod ipsis auxilimn nou tulerit contra Benjami-
tas, duodecim millibus ex suis ordinibus missis jusseriil
evertere. Missique illi perimunt quotquot in nrbe arma ferre
poterant una cum liberis et uxoribus, servatis tantum qua-
dringeutis virginibus. Eo furoris prae ira processerunt ,
ad ea qua mulier Levilica passa est accedente ingenti mi-
litnm ciede.

12. Illos autem postea poenituit cladis Benjamitis illae,
el ob ea jejunium indixerimt , quamvis eos supplicio merito
plecti censuerint, ut qui in leges peccarint. —Sexcentos
quoque illos, qui effugerant, missis legatis revocabant :
nam super petram quaudam in deserto, quie Rhoa dicitur,
sese collocarant. Legali vero nun illorum tantum vicem ob
calamitatem acceptam dolentes , sed et suam in tol censau-
guineorum iuferitu, suadebant eis ut oxquo animo fer-
rent et ad suos aggregarentur, neve, quantum in se es-
set , universam tribum Denjamiticam perditum irent. « Quin
« Vobis, inquiebant, concedimus totius tribus terram, εἰ
« praedae quantum abigere potestis ». Illi autem , quod tam
male res su: ex Dei judicio ceciderant, et pro sua iniquitate
sibi facium esse. mutata sententia agnoscentes , ad palris
tribus lares descenderunt, eos invitantibus morem gerentes.
Israelit:c vero eis ih. uxores dederunt quadringentab illas
virgines Jabiticas : οἱ de ducentis rel/qtis deliberabant,
quo modo et illis uxores snppeterent ad prolem suscipien-

dam. Nam quum ante initium belli jurejurando cautum es-

sel ne quis filiam ulli Benjamitarum celocaret , nonnulli qui-

(194,199.)

βυγατέρα, πρὸ τοῦ πολέμου , οἱ μὲν ὀλιγωρεῖν συνεβού-
γενὴν τῶν ὀλωμοσμένων, ὡς ὑπ᾽ ὀργῆς ὀμόσαντες, οὐ
γνώμη χαὶ χρίσει, τῷ δὲ Θεῷ μηδὲν ἐναντίον ποιή-
σειν, εἶ φυλὴν ὅχην χινδυνεύσασαν ἀπολέσθαι σῶσαι
Ξυνηθεῖεν, τάς τε ἐπιορχίας οὖχ ὅταν ὑπὸ ἀνάγχης γέ-
γνταῖ χαλεπὰς εἶναι χαὶ ἐπισφαλεῖς, ἀλλ᾽ ὅταν ἐν
χαχουργίᾳ τολμηθῶσι τῆς δὲ τερουσίας πρὸς τὸ τῆς
ἐπιορχίας. ὄνομα σγετλιασάσης , ἔψη τις τούτοις τε γυ-
νχιχῶν εὐπορίαν fj εἰπεῖν xai τηρήσειν τὸν ὅρχον.
ιν» Ἐρομένων δὲ τὴν ἐπίνοιαν, « ἡμῖν, εἶπεν, τρὶς τοῦ
« ἔτους εἷς Σηλὼ συνιοῦσιν ἕπονται κατὰ πανήγυριν
. αἱ γυναῖχες xai αἱ θυγατέρες τούτων xac ἁρπαγὴν
« ἐφείσθω γαιεῖν Βενιαμίταις ἃς ἂν δυνηθεῖεν, f ἡμῶν
τ οὔτε προτρεπομένων οὔτε χωλυόντων. Πρὸς ὃ δὲ τοὺς
; « πατέρας αὐτῶν δυσχεραίνοντας xa τιμωρίαν Aaufa-
» νεῖν ἀξιοῦντας φήσομεν αὐτοὺς αἰτίους φυλαχῆς dut-
. λήσαντας τῶν θυγατέρων, ὅτι τε δεῖ τῆς ὀργῆς ἐπὶ
' Βενιαμέτας ἐφεῖναι, γρησαμένους αὐτῇ θᾶττον καὶ
: ἐμέτρως ». Καὶ οἱ piv. τούτοις πεισθέντες ψηφίζον--
z1t τὸν διὰ τῆς ἁρπαγῆς γάμον τοῖς Βενιχμίταις. "Ev-
“τάσης δὲ τῆς ἑορτῆς οἱ μὲν διακόσιοι, χατὰ δύο xal
τρεῖς. πρὸ τῆς πόλεως ἐνήδρευον παρεσομένας τὰς παρ-
ἠένους ἔν τε ἀμπελῶσι xat γωρίοις ἐν οἷς λήσειν ἔμελ-
Aw. Αἱ δὲ μετὰ παιδιᾶς οὐδὲν ( ὑφορώμεναι τῶν μελ-
λόντων ἀφυλάκτως ὥδευον, ol δὲ σχεδασθεισῶν εἴχοντο
ξχναστάντες.. Καὶ οἴτοι μὲν οὕτω γαμήσαντες ἐπ᾽
Lyx τῆς γῆς ἐχώρησαν καὶ πρόνοιαν ἐποιήσαντο πάλιν
εἰς τὴν προτέραν εὐδαιμονίαν ἐπανελθεῖν. ἰδενιαμι-
τῶν μὲν οὖν ἢ QUÀ , χινδυνεύσασα τελέως ἐχφθαρῆναι,
γι τῷ προειρημένῳ τρόπῳ χατὰ τὴν ᾿Ισραηλιτῶν σογίαν
σώζεται, ἤνθησέ τε παραχρῆμα καὶ ταχεῖαν εἷς τε τὸ
Ξλῆθος xat τὰ ἄλλα πάντα ἐποιήσατο τὴν ἐπίδοσιν.
Οὗτος μὲν οὖν ὁ πόλεμος οὕτω παύεται. «

ΚΕΦ. I".

Ὅμοια δὲ τούτοις παθεῖν xal τὴν Δανῖτιν συνέθη
z φυχὰν, ἐξ αἰτίας τοιαύτης εἰς τοῦτο προαχθεῖσαν. "Tov

* “- / YN - ,
ἱσπραηλιτῶν ἐχλελοιπότων ἤδη τὴν ἐν τοῖς πολέμοις

- Ψ Ld ol

ἤἦσχησιν xai πρὸς τοῖς ἔργοις ὄντων τῆς γῆς, Xava-
γχῖοι. χαταφρονήσαντες αὐτῶν, συνεποιήσαντο δύνα-
9“ ὲ 3.» ὶ , ^ ΄“- e P
utw, οὐδέν μὲν αὐτοὶ πείσεσθαι προχοοχῶντες, ὡς δὲ
€. δεζαίαν τὴν τοῦ ποιήσειν καχῶς τοὺς ' E6patouc ἐλπίδα

14€ ΄ 3 9 »^ f 4 ' - 2}
λαβόντες, ἐπ᾽ ἀδείας τὸ λοιπὸν olxeiv τὰς πόλεις ἠξίουν.

k i
Ἄρματά τε οὖν συμπαρεσχευάζοντο xai τὸ δπλιτιχὸν
Ξτυνεχρότουν, αἴ τε πόλεις αὐτῶν συνεφρόνουν, xal τῆς
Ἰούδα φυλῆς τὴν Ἀσχάλωνα χαὶ Ἀχχάρωνα παρεσπά-
1» σαντο. ἄλλας τε πολλὰς τῶν ἐν τῷ πεδίῳ, xat Δανίτας
3 * ἄ $ é bd $^ , 4 bd
εἰς τὸ ὄρος ἠνάγκασαν συμφυγεῖν, οὐδὲ ὀλίγον αὐτοῖς
ἐπιῤατὸν τοῦ πεδίου χαταλιπόντες. Oft δ᾽ οὔτε πολε-
usiv ὄντες ἱχανοὶ γῆν τε οὐχ ἔχοντες ἀρχοῦσαν πέμπου-
σιν ἐξ αὐτῶν πέντε ἄνδρας εἷς τὴν μεσόγειον, χατοψο-
"ufwouz γῆν tl; ἣν μετοιχήσαιντο. Οἵ δ᾽ οὐ πόρρω τοῦ
“’ y 4 ͵ 2 - € -

Ata vou ὄρους χαὶ ἐλάσσονος Ιορδάνου τῶν πηγῶν κατὰ
- , ^f Ww Mn ^M € , La
τὸ μέγα πεδίον Σιδῶνος πόλεως 620v ἡμέρας ug

V

συ
4,

-

P
4

μ

. ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. Ill.

[:57,2:9.] 107

dem negligendum esse id sacramenlum suadcbant , quasi
ira adducti eo sese obstrinxissent, non opinioni suc οἱ
judicio obsequentes ; Deo vero rem non ingratam facturos
esse, si tribum integram, in extremum saluiis discrunen
adductam, ab interitu vindicarent; atque perjuria not
quando necessitale extorta sint noxia esse el periculosa ,
sed quum dolose et tmolitiose fiant: senatu vero so miseros
exclamante ad perjurii mentionem , aiebat quidam se habere
dicere quo modo et cum istis connubia jungant et jurisju-
randi rcligio servari posit. Quum autem eum de re exco-
gitata interrogarent, « ter, inquiebal, in anno nos apud
« Siluptem copvenientes ad celebritatem sequuntur uxores
« et filiae : las, quas fortuna cuique per raplum obtulerit ,
« liceat Benjamitis in matrimonium ducere, nobis nec inci-
« tantibus nec prolibentibus. Ad patres vero carum, si
« rem emgre tulerint et vindictam postularint , dicemus ipsos
« in culpa esse, qui filias negligenter custediverint ; et quod
« non oporteat iroe in Benjamitas indulgere, qui jam antea
« eam iu illos immodice prompserint ». Atque illi quidem,
quum hisce asseusuim esset, decreverunt ul Beujamitis lice-
ret uxores rapto quaerere. Instante autem festivitate , illi
quidem ducenti , bini trinive, virginibus, dum ad solennl.
tatem adventarent , ante urbem insidiabantur, in vineis aliis-
que locis in , quibus commode erant latituri. ΑἹ illae cutn
lusu , nihil futurorum suspicatee, sine custodia iter. facie.
bant : isti vero subito coorti dispersas corripiebant. Atquc
hi quidem, ita ductis uxoribus , agri culturie operam nava.
runt, et providerunt ut ad. pristinam felicitatem aliquando
pervenirent. Benjamitarum itaque tribus, qua parum
abfuit quin tota interírel, eo quem diximus modo ab Israeli.
tarum sapientia servata est, brevique admodum reflornit ,
οἱ quam ocissime hominum multitudine aliisque rebus
magna cepit incrementa. Et loc quidem bellum hunc exitum
habuit.

CAP. ΠΙ.

Contigit autem ut hisce similia pateretur eliam tribus
Danitica , quz ex hujusinodi causa eo infelicitatis devene-
ral. Quum jam Israelitze bellicze rei studium intermisissent,
agrisque colendi& essent unice dediti, Clanamei, quibus
ceperunt esse contemptui, copias collegerunl : nou. quod
ab illis se aliquid passuros exspectarent, sed quod spe
pleni existimarent se in posterum, modo Hebraeos alflige-
rent, securius urbes suas habitaturos. gilur el currus
mulua opera parabant , οἱ exercitum conflabant ; urbesque
ipsorum iu idem consentiunt, alque Ascalonem el Accaro-
nem ih sorte Judie ad partes suas traxerunt, et alias quaui
plurimas in planitie si/as: coguntque Danitas iu montana
confugere, ne minimum quidem iis in regione campestri,
ubi pedem figerent , relinquentes. Hi autem quum impares

essent qui bellum illis inferreut, nec terra spatium saffs

ampium haberent , miserunt ex suis quinque viros in medi-
terranea , locum exploraturos in quem colonias deducerent.
"ΠῚ vero, non procul a Libano monte et minoris Jordanis
fontibus, in campo magno Sidonis urbis itinere unius diei

168 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ

προελθόντες xal χατχσχεψάμενοι γῆν ἐγαθὴν xal πάμ-

φορον σημαίνουσι τοῖς αὑτῶν, οἱ δ᾽ ὁρμηθέντες στρατῷ ᾿

χτίζουσιν αὐτόθι πόλιν Adva , διώνυμον τῷ ἸΙαχώδου
παιδὶ, φυλῆς δ᾽ ἐπώνυμον τῆς αὐτῶν.

β΄, ᾿Τοῖς δ᾽ ἸΙσραηλέταις προὔδαινεν ὁπό τε ἀπειρίας
τοῦ πονεῖν τὰ χαχὰ xal ἀπὸ τῆς περὶ τὸ θεῖον ὄλιγω-
ρίας. Μεταχινηθέντες γὰρ ὅπαξ τοῦ κόσμου τῆς πο--
λιτείας ἐπεφέροντο πρὸς τὸ χαθ᾽ ἡδονὴν χαὶ βούλησιν
ἰδίαν βιοῦν, ὡς καὶ τῶν ἐπιχωριαζόντων παρὰ τοῖς

10 Χαναναίοις ἀναπίαπλασθαι καχῶν. Ὀργίζεται τοίνυν
αὐτοῖς 6 Θεὸς, xal ἣν σὺν πόνοις μυρίοις εὐδαιμονίαν
ἐχτήσαντο, ταύτην ἀπέδαλον διὰ τρυγήν. Στρατεύ-
σαντος γὰρ ἐπ᾽ αὐτοὺς Χουσάρθου τοῦ τῶν Ἀσσυρίων
βασιλέως, πολλούς τε τῶν παραταξαμένων ἀπώλεσαν

15 καὶ πολιορχούμενοι xat χράτος ἡρέθησαν. Εἰσὶ δ᾽
ot διὰ φόθον ἐχουσίως αὐτῷ προσεχώρησαν, φόρους τε
τοῦ δυνατοῦ μείζονας ἐπιταγέντες ἐτέλουν, xoi ὕόδρεις
παντοίας ὑπέμενον ἕως ἐτῶν ὀχτώ. Μεθ’ ἃ τῶν χαχῶν
οὕτως ἠλευθερώθησαν.

80 [4΄.] Y. Τῆς Ἰούδα φυλῆς τις Οθνίηλος τοὔνουα,
Κενέζου υἱὸς. δραστήριος ἀνὴρ χαὶ τὸ φρόνημα Ὑενναῖος,
χρησθὲν αὐτῷ μὴ περιορᾶν ἐν τοιαύτῃ τοὺς ἸΙσραηλίτας
ἀνάγχη χειμένους, ἀλλ᾽ εἰς ἐλευθερίαν αὐτοὺς ἐξαιρεῖ-
σθαι τολμᾶν, παραχελευσάμενος συλλαμδάνεσθαι τῶν

85 χινδύνοιν τινὰς αὐτῷ, (ὀλίγοι δ᾽ ἦσαν, οἷς αἰδὼς ἐπὶ τοῖς
τότε παροῦσιν ἐτύγχανε χαὶ «προθυμία μεταθολῆς »)
πρῶτον μὲν τὴν παρ᾽ αὐτοῖς οὖσαν φρουρὰν τοῦ Χου-
σάρθου διαφθείρει, προσγενοιλένων δὲ πλειόνων τῶν συν--
αγωνιζομένων ix. τοῦ μὴ διαμαρτεῖν. περὶ τὰ πρῶτα

39 τῆς ἐπιχειρήσεως, μάχην τοῖς Ἀσσυρίοις συνάπτουσι,
χαὶ πρὸς τὸ παντελὲς αὐτοὺς ἀπωσάμενοι, περαιοῦσθαι
τὸν Εὐφράτην ἐδιάζοντο. Ὁθνίηλος δὲ, ὡς ἔργῳ
πεῖραν αὑτοῦ δεδωχὼς τῆς ἀνδραγαθίας, γέρας ὑπὲρ
αὐτῆς λαμθάνει παρὰ τοῦ πλήθους ἀρχὴν, ὥστε χρί-

35 νεῖν τὸν λαόν, Καὶ ἄρξας ἐπ᾽ ἔτη τεσσαράχοντα, χκατα-
στρέφει τὸν βίον.

(300,20:.)

ΚΕΦ. Δ΄.

Τελευτήσαντος δὲ τούτου πάλιν τὰ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν
ὑπὸ ἀναρχίας ἐνόσει πράγματα, xal τῷ αὐ διὰ τιμῆς
ἄγειν τὸν Θεὸν μηδὲ τοῖς νόμοις ὑπαχούειν ἔτι μᾶλλον

40 ἐχαχοῦντο, ὡς καταφρονήσαντα αὐτῶν τῆς ἀχοσμίας
τῆς χατὰ τὴν πολιτείαν ᾿Εγλῶνα, τὸν τῶν Μωαδιτῶν
βατιλέα, πόλεμον πρὸς αὐτοὺς ἐξενεγχεῖν, καὶ πολλαῖς
μάχαις αὐτῶν χρατήσαντα xal τοὺς φρονήματι τῶν
ἄλλων διαφέροντας ὑποτάξαντα πρὸς τὸ παντελὲς αὖ-

4b τῶν τὴν δύναωιν ταπεινῶσαι, x«l φόρους αὐτοῖς ἐπι-
τάξαι τελεῖν. Καθιδρύσας δ᾽ αὐτῷ ἐν ἹἹεριγοῦντι βα-
σίλειον οὐδὲν τῆς εἰς τὸ πλῆθος χαχώσεως παρέλιπεν
8c τε πενίαν αὐτοὺς χατέστησεν, elc ὀχτωχαίδεχα ἔτη.
Λαβὼν δ᾽ οἶχτον 6 Θεὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐφ᾽ οἷς ἔπα-

(9 σγον, καὶ ταῖς ἱκετείαις αὐτῶν ἐπικλαφθεὶς, ἀπήλλαξε
τῆς ὑπὸ τοῖς "Μωαθίταις ὕδρεως. Ἠλευθερώγησαν δὲ
τῷ τρόπῳ τούτῳ.

e

BIBA. E. ΚΕΦ. A. [258—319]

progressi, et speculati terram bonam et fertilem , suos de
ea certiores faciunt: qui mox cum exercitu illue profecti
Dana urbem condiderunt , cognominem uni ex Jacobi filiis,
et a sua tribu denominatam.

2. lsraelitis autem res in pejus lapsze sunt, quod a labore
essent desuefacti cultumque Dei negligerent. Nam quum
semel ab honestie institutionis disciplina defecerant , eo fe-
rebantur ut pro libidine suoque arbitratu vitam agerent :
quo factum est ut patriis et familiaribus Chananeorum vi-
tiis ad satietatem usque indulgerent. Eis igitur irascitur
Deus , ac felicitate , qnam infinitis pene laboribus adepti
erant, luxa diffluentes exciderunt. Nam bellum eis infe-
rente Chusarthe Assyriorum rece, et multos acie dünican-
fes amiserunt, et obsidione valida capti sunt. Quidam
vero per timorem sese ei sponte addixerunt, ef tribut,
quae vix solvendo erant, imperata solvere tenebantur, et
omne genus contamelias per octo annos suí(ferebant. Qui-
bus exactis hoc modo a calamitate sua liberati sunt.

[IV.] 8. Quidam e tribu Judae , nomine Hothnielus , Cenezi
filins, vir impiger magnique animi, oraculo monitus ne
despiceret Taraelitas in hojusmodi necessitatem adductos,
sed in libertatem eos vindicare auderet, quum sibi aliquot
periculi socios adscivisset , ( pauci. autem erant quos prz-
sentis rerum status pudebal,.quive eom in melius mu-
tari desiderabant,) primo quidem praesidium suis a Chu-
sartlie impositum interficit; numero vero commilitonum
illi crescente ex eo, quod in primis ad que aggressus
esl non lapsus faerit, preelium committunt cum Assyriis ,
et, quum eos universos in fugam conjecissent, Euphratem
trajicere coegerunt. Hothnielus autem , ut qui re vera
egregium fortitudinis suse specimen dederit, In rei bene
geste praemium principatum a populo accepit, ut eos judi-
caret. Et quum annis quadraginta imperasset, vitam cum
morte commutavit.

CAP. IV. (V.)

Hoc autem mortuo rursum res Israelitarum , quum nemo
populum imperio regeret, in pejus ruere coeperunt, et,
quod nec Deo tribuerint honorem, nec legibus obedientiam,
adhuc magis aflligebantur, postquam Eglon, Moabitarum
rex , qui propter reipublicze perturbationem eos despiceret ,
bello adortus ipsos erat ; et, quum multis przeliis eos vicis
set, animoque ceteris elaliores sibi subjecisset , potentiam
eorum prorsus depressit et tributa iis solvenda imperavit.
Sede autem regia in Hieriehunte sibi constituta, modis
omnibus populum vexavit, fecitqne ut in inopia per anno:
octodecim degerent. At Deus, Israelitarum ob calamitates
quas perferebant miserius, atque precibus eorum suppli:
cibus flexus, eos a Moabitarum injuriis liberavit. 1o
autem modo liberationem iis peperit.

(s01,205.)

β΄. Tz; Βενιαμίτιδος φυλῆς vsaviac, "Hoo; μὲν

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. IV.

[290.] 169
2. Juvenis e tribu Benjamilide , nomine quidem Ebhodes,

τούνομα, Γηρὰ δὲ πατρὸς, τολμῆσαί τε ἀνδρειότατος , Gera vero patre na/us, tam ad magna audenda animi ple-

xai τῷ σώματι πρὸς τὰ ἔργα χρήσασθχι δυνατώτατος,
τῶν χειρῶν τὴν ἀριστερὰν ἀμείνων xai ἀπ᾽ ἐχείνης
y τὴν ἅπασαν ἰσχὺν ἔχων, χατῴχει μὲν ἐν “Ἱεριχοῦντι xai
αὐτὸς, συνήθης δὲ γίνεται τῷ ᾿Εγλῶνι, δωρεαῖς αὐτὸν
ϑεραπεύων xat ὑπερχόμενος, ὡς διὰ τοῦτο xal τοῖς
zt τὸν βασιλέα προσφιλῆ τυγχάνειν αὐτόν. Καί
zer σὺν δυσὶν οἰχέταις δῶρα τῷ βασιλεῖ φέρων ξιφί-
it δον χρύφα τὸ δεξιῷ σχέλει περιδησάμενος εἰσήει πρὸς
αὐτόν" ὥρα δ᾽ ἦν θέρους, καὶ τῆς ἡμέρας ἤδη μεσού-
crc ἀνεῖντο al φυλαχαὶ, ὑπό τε τοῦ χχύματος xat πρὸς
ἄριστον τετραμμένων. Δοὺς οὖν τὰ δῶρα τῷ Ἐγλῶνι ὁ
γεανίσχος (διέτριθε δ᾽ ἔν τινι δωματίῳ δεξιῶς πρὸς θέρος
b ἔγοντι) πρὸς δαιλίαν ἐτράπετο. Μόνοι δ᾽ ἦσαν, τοῦ βασι-
λέως xo τοὺς ἐπεισιόντας τῶν θερχπόντων ἀπιέναι χε-
λεύσαντος, διὰ τὸ πρὸς ᾿Ηούδην διμιλεῖν, Καθῆστο δὲ ἐπὶ
ἐρόνου, χαὶ δέος εἰσήει τὸν Ἰ!ούδην μὴ διαμάρτη χαὶ μὴ
ἐῷ χαιρίαν πληγήν. ᾿λνίστησιν οὖν αὐτὸν, ὄναρ εἰπὼν
ἔγειν ἐχ προστάγματος αὐτῷ δηλῶσαι τοῦ Θεοῦ, Καὶ
ὁ μὲν xp τὴν χαρὰν τὴν τοῦ ὀνείρατος ἀνεπήδησεν
ἀπὸ τοῦ Üpóvou. Πλήξας δ᾽ αὐτὸν ὁ ᾿Ηούδης εἷς τὴν
χαρδίαν χαὶ τὸ ξιφίδιον ἐγκαταλιπὼν ἔξεισι προσχλί-
vw τὴν θύραν. — Ol τε θεράποντες ἠρέμουν, εἰς ὕπνον
5 τετράφθαι νομίζοντες τὸν βασιλέα.

y. Ὁ δὲ ᾿Ηούδης τοῖς “Ἰεριγουντίοις ἀποσημαίνων
χρυπτῶς παρεχοΐλει τῆς ἐλευθερίας ἀντιλαμβάνεσθαι.
Οἱ δὲ ἀσμένως τοῦτ᾽ ἀχούσαντες αὐτοί τε εἰς τὰ ὅπλα
ἦεσαν xai διέπεμπον εἷς τὴν χώραν τοὺς ἀποσημαίνον-

» τὰς χέρασιν ὀΐων᾽ τούτοις γὰρ συγχαλεῖν τὸ πλῆθος
πάτριον ἦν. Οἱ δὲ περὶ τὸν ᾿Εγλῶνα πολὺν uiv χρό-
vw ἠγνόουν τὸ συμδεβηχὸς αὐτῷ πάθος" ἐπεὶ δὲ
πρὸς ἑσπέραν ἦν, δείσαντες μή τι νεώτερον εἴη περὶ
αὐτὸν γεγονὸς, εἰσῆλθον εἰς τὸ δωμάτιον, χαὶ νεχρὸν

5 εὑρόντες ἐν ἀμηχανίᾳ χαθειστήχεσαν' xoi πρὶν τὴν
φρουρὰν συστραφῆναι, τὸ τῶν ᾿Ισρχηλιτῶν αὐτοῖς
ἐπέρχεται πλῆθος. — Kai οἱ μὲν παραχρῆμα ἀναιροῦν-
ται, οἱ δὲ εἰς φυγὴν τρέπονται, ὡς ἐπὶ τὴν Μωαέϊτιν
σωθησόμενοι' ἦσαν δὲ ὑπὲρ μυρίου. Καὶ Ἰσραη-

V kat, προχατειληφότες τοῦ Ἰορδάνου τὴν διάδασιν,
ἐιώχοντες ἔχτεινον, xai χατὰ τὴν διαύασιν πολλοὺς
αὐτῶν ἀναιροῦσιν, διέφυγέ τε οὐδὲ εἷς τὰς μεῖρας αὖ-
τῶν. Καὶ οἱ μὲν ᾿Εθραῖοι τούτω τῷ τρόπῳ τῆς ὑπὸ
ré, Μωχδίταις δουλείας ἀπηλλάγησαν ᾿Ηούδης δὲ,

Mix τῆς αἰτίας ταύτης τιμηθεὶς τοῦ πλήθους παντὸς
ἡγεμονία, τελευτᾷ τὴν ἀρχὴν ἔτεσιν ὀγδοήχοντα χατα-
σγὼν, ἀνὴρ καὶ δίχα τῆς προειρημένης πράξεως ἐπαί-
νου δίχαιος τυγχάνειν. Καὶ μετὰ τοῦτον Σανάγαρος, ὃ
Ἀνάθου παῖς, αἱρεθεὶς ἄρχειν ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ἀργῆς

8 ἔτει χατέστρεψε τὸν βίον.

nus, quam ad eadem exsequenda corpore validissimus,
melior manuum sinistra et ab ea omne robur trahens , ia
Hierichunte quidem et ipse habitabat, familiarior vero
factus est Egloni, muneribus ipsum sibi concilians et ple-
niori obsequio devinciena, ita ut eo nomine etiam ceteris,
qui circa regem erant, carus admodum haberetur. Ac
quuni aliquando, duobus famulis comitatus, munera regi
ferret, sica sub veste accinclus ad femur dextrum introiit
ad regem. Erat autem aestatis tempus, et, quum jam meri-
dies. esset , remissius agebant custodes, tum propler zestum,
tum quod ad prandium diverterint. Juvenia igitur, oblatis
Egloni mnneribus, (morabatur enim in cubiculo quodam
iestati bene accommodato , ) confebulari cum eo cupit. Ac
soli erant, rege famulos qui ingrederentur foras abire ju-
bente , ut cum Ehude colloqueretur. Sedebat autem in solio,
et timor incessit Ehuden ne falleret ictus et plagam minime
letalem inferret. 1psum igitur suscitavit, dicens se habere
somnium ei ex Dei mandato narrandum. Et ille quidem

. prae gaudio , quod somnium esset auditurus, e throno exsi-

luit : Ebudea vero, iclu ei jn. cor impacto, et pugione in
vulnere relicto , egreditur clausis post se foribus; ac famuli
quiescebant , regem in somnum delapsum esse rati.

3. Ehudes vero, Hierichuntinis re clam indicata, ipsos
hortabatur ut sese in libertatem assererent. — Ili vero li-
benter haec accipientes et ipsi ad arma accurrebant, et per
totam regionem dimittebant qui id cornuum arielinorum
sonitu significarenl : hiace enim mos patrius erat popu-
lum convocare. Eglonis autem domestici diu ignorabant
id quod ei acciderat : sed quum jam advesperasceret, veriti
ne quid illi novi et insoliti coutigissel , in cubiculum ingressi
sunt ; quumque morinum joveniasent, consilii inopes hse-
rebant, et antequam praesidia in agmina cogi poterant , il-
lis magno numero supervenlunt (sraelit». Εἰ alii quidem e
vestigio perempti sunt, alii vero fuga dilabuntur, ut in
terram Moabiticam evaderent : erant autem ultra decem
millia. Et Israelitae , qui vada Jordanis preeoccupaverant qua
transitus erat, persequentes eos ioterimunt : et in ipso
trajecti. plurimos ex iis conficiunt, nec quisquam e mani-
bus ipsorum effugit. Εἰ Hebrari quidem hoc modo e ser.
vitule Moabitica liberati sunt. — Ebudes autem ob hanc
causam totius populi principatu bonoratus est ; et vita de-
cedit, quum imperium per annos octoginta tenuisset : vir,
eliamsi facinus pr»clarum jam memoratum non fecisset ,
laude dignus. Ac post hunc Sanagarus Ahathi filius, ele- :
ctus ut regnaret, primo imperii anno vitam finivit.

110 (202,203.)
ΚΕΦ. E.

. Ἰσραηλῖται δὲ πάλιν, (οὐδὲν γὰρ ἐπὶ διδαχῇ τοῦ
χρείττονος ἐλάμδανον τῶν πρότερον ἠτυχηωμένων, ὑπό
τε τοῦ μήτε σέθειν τὸν Θεὸν μήθ᾽ ὑπαχούειν τοῖς νό-
μοις,) πρὶν 3| χρὶ τῆς ὑπὸ Μωαδίταις ἀναπνεῦσαι δου-

: 6 λείας πρὸς ὀλίγον, ὑπὸ ᾿Ιαδίνου τοῦ τῶν Χαναναίων
βασιλέως καταδουλοῦνται. Οὗτος γὰρ ἐξ ᾿Ὰσώρου πό-
λεως ὁρμώμενος, (αὕτη͵ δ᾽ ὑπέρχειται τῆς Σευεχωνίτιδος
λίμνης,) στρατοῦ μὲν ὁπλιτῶν τριάχοντα ἔτρεφε μυριά-
«δας, μυρίους δὲ ἱππέας, τρισχιλίων δὲ ἁραάτων ηὐπό-

10 ρει, Ταύτης οὖν στρατηγῶν τῆς δυνάμεως δ᾽ Σισά-
pne, tux, τῆς πρώτης παρὰ τῷ βασιλεῖ τυγχάνων,
συνελθόντας πρὸς αὐτὸν τοὺς ᾿Ισραηλίτας ἐκάχωσε ὃὲει-
νῶς, ὥστε αὐτοῖς ἐπιτάξαι τελεῖν φόρους.

β΄. Εἴχοσι μὲν οὖν ἔτη ταῦτα πάσχοντες ἥνυσαν, ute

ι8 αὐτοὶ φρονεῖν ὑπὸ τῆς δυστυχίας ὄντες ἀγαθοὶ καὶ τοῦ
Θεοῦ πλείονι χρόνῳ δαμάσαι θέλοντος αὐτῶν τὴν ὕδοιν
xol τὴν περὶ αὐτὸν ἀγνωυοσύνην, ἵνα αεταθέμενοι τοῦ
λοιποῦ, σωφρονῶσι διδαχθέντες τὰς συμφορὰς αὐτοῖς ἐχ

^ , “ , € την ^! 1
τῆς περιφρονήσεως τῶν νομῶν ὑπάρξαι, Δεζωραν τινὰ '

2u προφῆτιν (μέλισσαν δὲ σημαίνει τοὔνομα χατὰ τὴν
"E6patwv ᾿"γλῶασαν) ἱκέτευον δεηθῆναι τοῦ Θεοῦ λα-
θεῖν οἶκτον αὐτῶν xal μὴ περιιδεῖν ἀπολλυμένους αὐ-

M € Ν , € ^ ^ . 7 ,
τοὺς ὑπὸ Χαναναίων. Ὃ δὲ Θεὸς ἐπένευσε σωτηρίαν
t» L| * “- / ^V T 7
αὐτοῖς, xat στρατηγὸν αἱρεῖται Βάραχον τῆς Νεφθαλί-

*s τίδος ὄντα φυλῆς. . Βάραχος δέ ἐστιν ἀστραπὴ χατὰ.

τὴν "E6patwv γλῶσσαν.

Y- Μεταπευψαμένη δ᾽ ἢ Δεβώρα τὸν βδάραχον,
ἐπιλέξαντα τῶν νέων μυρίους ἐχέλευσε χωρεῖν ἐπὶ τοὺς
πολεμίους" ἀποχρῆναι γὰρ τοσούτους, τοῦ Θεοῦ προ-

& εἰρηχότος xal νίχην ἐπισημήναντος, Βαράκου δὲ φα-
μένου οὐ στρατηγήσειν αἡ χἀχείνης αὐτῷ συστρατη-
γούσης, ἀγαναχτήσασα, « σὺ μὲν, εἶπε, γυναιχὶ παρα-
« χωρεῖς ἀξιώματος ὅσον δέδωχεν ὃ Θεὸς. ἐγὼ δὲ οὐ
« παραιτοῦμαι. » Καὶ συναθροίσαντες μυρίους ἐστρατο-

ς: πεδεύσαντο πρὸς ᾿Ιταδυρίῳ τῷ ὄρει. Ἀπήντα δὲ αὖ-
τοῖς ὃ Σισάρης, τοῦ βασιλέως χελεύσαντος, καὶ στρα-
τοπεδεύονται τῶν πολεμίων οὐκ ἄπωθεν. "lou; δ᾽
ἸΙσραηλίτας καὶ τὸν Bápaxov, χαταπλαγέντας τὸ πλῇ-
δος τῶν πολεμίων xal ἀναγωρεῖν διεγνωχότας, f, Δε-

4 ώρα κατεῖχε, τὴν συμδολὴν ποιεῖσθαι xat! ἐχείνην
χελεύουσα τὴν ἡμέραν' νιχήσειν γὰρ αὐτοὺς χαὶ συλ-
λήψεσθαι τὸν Θεόν.

δ΄. Συνήεσαν οὖν, xxi προσμιγέντων αὐτῶν χειμὼν
ἐπιγίνεται μέγας καὶ ὕδωρ πολὺ καὶ χάλαζα, τόν τε

4.5 ὑετὸν χατὰ πρόσωπον ἤλαυνε τῶν Χαναναίων ἄνεμος,
"ταῖς ὄψεσιν αὐτῶν ἐπισχοτῶν, ὡς τὰς τοξείας ἀχρήστους
αὐτοῖς εἶναι χαὶ τὰς σφενδόνας. of τε ὁπλῖται διὰ τὸ
χρύος χρῆσθαι τοῖς ξίφεσιν οὐχ εἶχον. Τοὺς δ᾽ Ἰσραη-
λίτας ἧττόν τε ἔδλαπτε κατόπιν γινόμενος 6 χειμὼν
60 xai πρὸς τὴν ἔννοιαν τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ θάρσος
ἐλάμθανον, ὥστε, εἰς μέσους ὠσάμενοι τοὺς πολεμίους,

πολλοὺς αὐτῶν ἀπέχτειναν, Καὶ of μὲν ὑπὸ τῶν Ἰσρα-- ( vum stragem ediderit.

APXAIOAOTIAZ DBIBA. E. ΚΕΦ. E.

(291,292. ]
CAP. V. (VI.)

Rursus autem Israelitae, (meliora enim ex prioribus ca-
lamitatibus nequaquam didicerant, ut qui nec Deum co- -
lerent nec legibus obtemperarent,) antequam ad breve
tempus a Moabitica servitute respirarent, ab Jabino Cha-
Js enim ex urbe Asoro
orlus,. (hac vero sita est super Semechonitidem lacum, )
exercitum quidem peditum alebat ad millia trecenta , equi-

nancorum rege subjiciuntur.

tum vero ad decem millia, currus autem ter mille habe-
bat. His itaque copiis prefectus Sisares, apud regem
dignitate primus, Israelitas cum ipso congressos graviter
afflixit , adeo ut iis tributa imperarit.

2. Viginti quidem annos hec pertulerunt , dum nec ipsi
infortuniis ad bonitatem non proficiunt, et Deus illorum pro-
tervos et in ipsum ingratos animos diutius subigere voluit,
ut tandem resipiscerent edocti calamitates e legum con-
temptu illis accidisse: (unc autem Deboram quandam vatem
(apem significat nomen istud juxta linguam Hebraicam )
obsecrant ut Deum precibus excraret ut sortis illorum mi-
seraretur , nec se pateretur a Chanangis deleri. Ac Deus
salutem illia annuit, et ducem eligit Barscum e tribu
Nephthalitide.
rum lingua.

Daracus vero fulgur siguificat ex IIebrzeo-

3. Debora autem, Baraco accersilo, ei praecepit ut jn-
venuti ad decem millia delectu habito, contra hostes pro-
ficisceretur : fantum enim copiarum sufficere, quum
Deus ita praemonuerit et victoriam praenunciarit. Baraco
vero dicente se nolle exercitum ducere , nisi et ipsa sibi in
Hnperio juncta essel, indignata, « tu. quidem, aiebat, mu-
« lieri de bonore impertiris, quem Deus in te contulit, ego
« vero il/im non recuso, » Ac quum decem millia collezis-
senl, castra posuerunt ad montem Itabyrium. illis vero
obviam fit Sisares, rege hoc ipsum imperante : et non
longe ab lioste ciim exercitu consedit. Tsraelitas autem et
Baracum, hostium multitudine territos et de receptu jam
cogitantes, retinuit Debora, jussitque ut illa die praelio
decertarent : victoriam enim penes ipsos fore, Deumque
illis opem et auxilium laturum. .

4. Pugnam itaque ineunt, et acie dimicantihus magna
ingruit tempestas, cum largo imbre et grandine, ventus-
que in adversos Chananaorum vultus pluviam egit , oculis
eorum caliginem objiciens, ita ut jacula et fundse illis nutli
fuerint usui : gravis etiam armatur: milites pra torpore
gladios tenere non poterant. Israelitas vero tempestas,
terga eorum diverberans , et minus offendebat , et inde ma.
jores animos sumebant, cogitantes Deum sibi in auxilium
venisse, adeo ut in medios hostes irruentes ingentem eo-
Ac alii quidem ab Israelilis , alii

23.20.)

rac, οἱ δ' ὑπὸ τῆς olxsize ἵππου ταραχθέντες
ἔπιπον, ὡς ὑπὸ τῶν ἁρμάτων πολλοὺς ἀποθανεῖν.
Σισάρης δὲ χαταπηδήσας τοῦ ἅρματος, ὡς εἶδε τὴν
τροπὴν γινοαένην, φυγὼν ἀφιχνεῖται παρά τινα τῶν
5 Κινετίδων γυναῖχα , Ιάλην ὄνομα, ἣ χρύψαι τε ἀξιώ-
σαντα δέχεται χαὶ ποτὸν αἰτήσαντι δίδωσι γάλα διεφθο-
7« ἤδη, Ὁ δὲ πιὼν τοῦ μέτρου δαψιλέστερον el; ὕπνον
τρέπεται ἡ δὲ Ἰάλη χοιμωμένου σιδήρεον ἦλον ἐλάσασα
65527 διὰ τοῦ στόματος χατὰ τοῦ χελυνίου διέπειρε τὸ
e ἤτγχ xai τοῖς περὶ τὸν Βάραχον αἱχρὸν ὕστερον ἐλ-
ἰκῦσιν ἐπεδείχνυε τῇ YT, προσηλωμένον. Καὶ οὕτω
μὲν $ γίχη αὕτη περιέστη, κατὰ τὰ ὑπὸ AsÓeipac εἰ-
zia, εἰς Yuvaixa , Βάραχος δὲ, στρατεύσας ἐπ᾽
Ἄσωρον, Ἰχῤῖνέν τε ὑπαντιάσαντα χτείνει xot, τοῦ
li στρατηγοῦ πεσόντος, χαθελὼν εἷς ἔδαφος τὴν πόλιν,
στρατηγεῖ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπ᾽ ἔτη τεσσαράχοντα.

ΚΕΦ. G.

Τελευτήσαντος δὲ Βαράχου xai Δεῤώρας κατὰ τὸν
αὐτὸν χαιρὸν, μετὰ ταῦτα Μαδιανῖται παραχαλέσαν-
τς Ἀμαληχίτας τε xat ᾿Ἄραθας στρατεύουσιν ἐπὶ

3 τὸς Ἰσρχηλίτας χαὶ μάχῃ τε νιχῶσι τοὺς συμθαλον-
τῆς χαὶ τὸν χαρπὸν δηώσαντες τὴν λείαν ὑπήγοντο,
Τοῦτο δὲ ποιούντων ἐπ᾽ ἔτη ἑπτὰ, εἰς τὰ ὄρη τῶν
Ἰσαηλιτῶν ἀνεστάλη τὸ πλῆθος χαὶ τῶν πεδίων ἐξε-
Ἰῶρονν, ὑπονόμους τε xat σπήλαια ποιησάμενοι, πᾶν
ὦ τι τοὺς πολεμίους διέφυγεν ἐν τούτοις εἶχον φυλάτ-
"v. Οἵ γὰρ Μαδιανίται, κατὰ ὥραν ἔτους στρα--
"Avr, τὸν χειμῶνα γεωργεῖν τοῖς ᾿Ισραηλίταις
ἐπέτρεπον, ὅπως ἔλωσι πεπονηχότων αὐτῶν εἷς ἃ βλά-
πτωσι. Λιμὸς δὴ ἦν χαὶ σπάνις τροφῆς χαὶ τρέπον-
3 πρὸς ἱκετείαν τοῦ Θεοῦ, σώζειν αὐτοὺς παραχα-
MfJ VEG.

[1΄ β΄. Καὶ Γεδεὼν ὁ ᾿Ιωάσου παῖς, Μανχσσίτιδος
φυλῆς ἐν ὄλίγοις, δράγματα σταχύων φερόμενος χρυ-
πτῶς εἰς τὴν ληνὸν ἔχοπτε᾽ τοὺς γὰρ πολειίους ἐδὲ-

ἃ üt φανερῶς τοῦτο ποιεῖν ἐπὶ τῆς ἅλωος. Φαντάσματος
? αὐτῷ παραστάντος νεανίσχον μορφῇ xal φήσαντος
εὐσίαονα χαὶ φίλον τῷ Θεῷ, ὑποτυχὼν, « τοῦτο γοῦν,
ἔγη, τεχμήριον τῆς εὐμενείας αὐτοῦ μέγιστον. τῇ
ληνῷ με vuv ἀντὶ ὅλωος χρήσασθαι, » Θαρρεῖν δὲ πα-

ἐν ῥαχελευσαμένου, καὶ πειρᾷσθχι τὴν ἐλευθερίαν dva-
φυζειν, ἀδυνάτως ἔχειν ἔλεγε τήν τε γὰρ φυλὴν ἐξ ἧς
ὑπῆρχε πλήθους ὑστερεῖν καὶ νέον αὐτὸν εἶναι, καὶ τη-
λιχούτων πραγμάτων ἐπινοίας ἀσθενέστερον. “Ὁ δὲ
Brix αὐτὸς ἀναπληρώσειν τὸ λεῖπον ἐπηγγέλλετο, καὶ

6 νίχην παρέξειν Ἰσραηλίταις, αὐτοῦ στρατηγοῦντος.

Y. Τοῦτ᾽ οὖν διηγούμενος ὁ Γεδεὼν τισὶ τῶν νέων
ἐπιστεύετο χαὶ παραγρῆμα πρὸς τοὺς ἀγῶνας ἕτοιμον
ἣν πὸ στρατιωτικὸν μυρίων ἀνδρῶν. Ἐπιστὰς δὲ
χατὰ τοὺς ὕπνους 6. Θεὸς τῷ [Γεδεῶνι τήν τε ἀνθρωπί-

? γὴν γύσιν αὐτῷ οἴλχυτον οὖσαν ἐδήλου xxl πρὸς τοὺς

5

^ — “ 1
ἀρετῇ, διαγέροντας ἀπεγθανομένην, ὅπως τε μὴ vhv-

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VI.

11

vero suo ab equitatu perturbat? ceciderunt , adeo ut multi
Wlorum a enrribus protriti mortem oppeterent. Sisares
aulem, ut vidit &uos terga vertere, e curru exsiliens fuga
delatus est ad mulierem quandam Cenetidem, cui nomen
erat Jale, quae et rogantem ut se celaret excepit, οἱ po-
tum poscenti lac jam corruptam prizebet. Tile autem , quum
immodice bibisset, somno corripitur : at Jale dormienti
clarum ferreum malleo per os sub labio ἴβ solum ade-
git, ac militibus Baraci post paululum venientibus terrae
affixum ostendit. Atque sic quidem hac vicloria, prout
valieinala fuerat Debora, cessit mulieri : Baracus vero,
eum exercitu Asorum contendens , et Jabinum, ei occnr-
rentem, occidit; et, duce caeso et urbem funditus diruta,
Israelitarum imperium tenuit annis quadraginta.

[295,292.

CAP. VI. (VII.)

Defunctis autem Baraco et Debora eodem fere tem-
pore , post htec Madianitze , Amalecitis et Arabibus advoca-
tis, bellum intulerunt Israelitis, eosque acie congressos
praelio sifperarunt , et frugibus igne vastatis praedam ahe-
gerunt. Quumque liec per seplem annos continuos face-
rent, Israelitarum universi in montes concesserunt, et loca
caimpestria reliquerunt : atque , cuniculos sibimet agenteset
speluncas, quicquid hostium é& manibus evaserat, in illis ut
servaretur deposuerunt. Nam Madianile , afstatis tempore
expeditionem facientes, hiemem Jsraelitis ad agros colendos
permiltebant, ut ex laboribus illorum liaberent quod depo-
pularentur, Fames itaque ingrnebat et victus penuria : unde
ad Deum precibus conversi sunl, ab ipso salutem imploran-
tes.

(VHI.)2. Ac Gedeon Jonsi filius, unus e paucis de tribu Ma-
nassilide, spicarum manipulos ferens clam in torculare eos tri-
turabat : metuebat enim propter hostes palam hoc in area fa-
cere. Spectro autem ei adstante adolescentis specieet beatum
Deoque carum predicante, commode respondens dixit ,
sicilicet hoc esse benignitatis ejus maximum indicium, quod
jam torculari vice are& uteretur. llo vero jubente bono
esse animo , et conari ul libertatem recuperaret , subjiciebat
fieri non posse : nam et tribui, ex qua esset, numerum
deficere , seque juvenem esse, el qui de tantis aggrediendis
nc cogitare quidem posset. — Deus autem quicquid deesset
sese supperitaturum pollicebatur, et victoriam ]sraelitis
daturum, modo ipse exercitum duceret.

3. Hanc itaque rem quum Gedeon juvenibus quibusdam
enarraret , fidem inveniebat : et e vestigio ad acie dimican-
dum pr:esto erat exercitus ad decem bominum millia. Deus
autem , Gedeoni in somnis apparens , homines eo esse inge-
nio declarabat, ut sese nimium diligerent, οἱ alios virtute
priecellentes odio haberent : ut, victoriam a Deo esse Vi-

112

νίχην παρέντες τοῦ Θεοῦ δοχεῖν νομίζωσιν ἰδίαν, ὡς
πολὺς στρατὸς ὄντες xal πρὸς τοὺς πολεμίους ἀξιόμα--
χος. Ἕνα μάθωσιν οὖν βοηθείας τῆς αὐτοῦ ὃν τὸ ἕ
γον, συνεξούλευε περὶ μεσοῦσαν τὴν ἡμέραν, ἐν ἀχμῆ
& τοῦ καύματος ὄντος, ἄγειν τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὸν ποτα-
μὸν, χαὶ τοὺς μὲν χαταχλιθέντας χαὶ οὕτω πίνοντας
εὐψύχους ὑπολαμόάνειν, ὅσοι δ᾽ ἂν ἐσπευσμένως xal
μετὰ θορύδου πίνοντες τύχοιεν, τούτους δὴ νοωίζειν
πὸ δειλίας τῶτο πάσχειν χαταπεπληγότας τοὺς πο-
10 λεμίους. Ποιήσαντος δὲ τοῦ Γεδεῶνος χατὰ τὰς τοῦ
Θεοῦ ὑποθήκας, τριακόσιοι ἄνδρες ηδρέθησαν ταῖς χερσὶ
μετὰ φόδου προσενεγχάμενοι τὸ ὕδωρ τεταραγμένως"
ἔφησέ τε 6 Θεὸς τούτους ἐπαγόμενον ἐπιχειρεῖν τοῖς
πολεμίοις. ᾿Εστρατοπέδευον δὴ ὑπὲρ τοῦ Ἰορδάνου,
16 μέλλοντες εἰς τὴν ἐπιοῦσαν περαιοῦσθαι.
δ΄, F'ebeivoz δ᾽ ἐν φόδῳ καθεστῶτος, (xal γὰρ νυχτὸς
ἐπιχειρεῖν αὐτῷ 6 Θεὸς προειρήχει.,) τοῦ δέους αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν βουλόμενος χελεύει προσλαδόντα ἕνα τῶν
στρατιωτῶν πλνσίον χωρεῖν ταῖς Μαδιανιτῶν σχευαχῖς"
30 παρ᾽ αὐτῶν γὰρ ἐχείνων λήψεσθαι φρόνημα xai θάρσος.
Πεισθεὶς δὲ ἤει. Φαρὰν τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα παρα-
λαβών. Καὶ πλησιάσας σχηνῇ τινι χαταλαμθάνει
τοὺς ἐν αὑτῇ ἐγρηγορότας χαὶ τὸν ἕτερον ὄναρ διηγού-
μενον τῷ συσχηνοῦντι, ὥστε ἀχούειν τὸν Γεδεῶνα.
40 Τὸ δὲ τοιοῦτον ἦν. Μᾶζαν ἐδόχει χριθίνην, ὅπ᾽ εὖτε-
λείας ἀνθρώποις ἄδρωτον, διὰ τοῦ στρατοπέδου χυλιο-
μένην τὴν τοῦ βασιλέως σχηνὴν χαταθαλεῖν xoi τὰς
τῶν στρατιωτῶν πάντων. Ὁ δὲ σημαίνειν ὄλεθρον
τοῦ στρατοῦ τὴν ὄψιν ἔχρινε, λέγων ὅθεν τοῦτ᾽ αὐτῷ
80 συνιδεῖν ἐπῆλθε. Πᾶν τὸ σπέςμα τὸ χαλούμενον χρί-
θινον εὐτελέστατον διολογεῖσθαι τυγχάνειν, τοῦ δ’
᾿Ασιανοῦ παντὸς τὸ Ἰσραηλιτῶν ἐστιν ἰδεῖν νῦν ἀτιμό-
τερον γεγινημένον, ὅμοιον δὲ τῷ χατὰ χριθὴν γένει"
χαὶ τὸ παρὰ τοῖς Ἰσραηλίταις νῦν μέγα φρονοῦν,
80 τοῦτ᾽ ἂν εἴη Γεδεὼν xoi τὸ σὺν αὐτῷ στρατιωτιχόν.
᾿Επεὶ οὖν τὴν μᾶζαν φὴς ἰδεῖν τὰς σχηνὰς ἡμῶν ἀνα-
τρέπουσαν, δέδια μὴ ὃ Θεὸς Γεδεῶνι τὴν χαθ᾽ ἡμῶν
vuv ἐπινένευχε.
ε΄. Γεδεῶνα δὲ ἀχούσαντα τὸ ὄναρ ἐλπὶς ἀγαθὴ χαὶ
40 θάρσος ἔλαδε, xal προσέταξεν ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι τοὺς
οἰχείους, διηγησάμενος αὐτοῖς καὶ τὴν τῶν πολεμίων
ὄψιν. Οἱ δ᾽ ἕτοιμοι πρὸς τὰ παραγγελλόμενα φρονη-
ματισθέντες ὑπὸ τῶν δεδηλωμένων HN xai xatà τε-
τάρτην μάλιστα φυλαχὴν προσῆγε τὴν αὐτοῦ στρατιὰν
ἐ Γεδεὼν, εἰς τρία μέρη διελὼν αὐτήν" ἑχατὸν δ᾽
ἦσαν ἐν ἑχάστῳ. ᾿Εχόμιζον δὲ πάντες ἀμφορέας χενοὺς
καὶ λαμπάδας ἡυμένας, ὅπως μὴ χατάφωρος τοῖς πὸ»
λευίοις f ἔφοδος αὐτῶν γένηται, xal ἐν τῇ δεξιᾷ χριοῦ
χέρας" ἐχρῶντο δὲ τούτῳ ἀντὶ σάλπιγγος. Χωρίον
δ0 δὲ πολὺ κατεῖχε τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον, (πλεί--
στην γὰρ αὐτοῖς εἶναι συνέδαινε χάμηλον,) xat κατὰ τὰ
ἔθνη νεμηθέντες ὑφ᾽ ἑνὶ χύχλῳ πάντες ἦσαν. Οἱ δὲ
*E6paiot , προειρημένου αὐτοῖς, ὁπόταν γένωνται πλη-
σίον τῶν πολεμίων, ἐκ συνθήματος σάλπιγξί τε ἠχή-

(754,205.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. ς.

[293,224.]
deri egre concedentes, eam sibimet tribuant , magno ul-
pote exercitui, dignoque qui cum hostibus congrediatur.
Igitur ut opis divinse rem esse addiscerent , consilium dedit
ul meridie, quando sstas maxime vigeret, exercitum ad
fluvium adduceret, eosque qui in genua procumberent,
atque ita biberent , pro viris magnanimis haberet ; quotquot
vero cum festinatione et tumultu biberent , id facere crede-
ref prec metu et ob terrorem ab hoste. Quum autem Ge-
deon, Dei monitis parens, hoc ipsom tenfasset, trecenti
homines reperti sunt, qui prie metu aquam manibus sum-
pt&m cum trepidatione ori admoverent. Tum jussit Deus
uL eos secum ducens hostes aderiretur. Castra itaque ad
Jordanem fluvium posuerunt, die proxima trajecturi.

4. Gedeone autem timore perculso , ( etenim nocte hostes
ut aggrederetur Deus praeceperat, ) volens eum omni metu
eximere imperat Deus ut uno e militibus sibi adjuncto
prope ad Madianitarum tentoria concederet : ab illis enim
ipsis animos accepturum eese et fiduciam. Ibat autem
prompto obsequio, assumpto secum Phara famulo suo.
Qpyumque ad quoddam tentorium propius accessisset , mili-
tes in eo vigilantes offendit, atque alterum contuberonali
$uo somnium narrautem, ita ut exaudiret Gedeon.
Hoc autem modo se habuit somnium. — Visus crat sibi
videre mazam hordeaceam, prz vilitate vix hominibus
comedendam, per castra provolutam , regis tentorium. et
dein quie militum omnium essent, dejecisse. Alter vero
visiouem tolius exercitus interitum portendere pronuncia
bat, referens unde hoc ipsi conjecisse in mentem venerit.
Semen omne liordeaceum sine controversia sordidissimum
esse , Israelilas autem nunc videri Asiatici generis universi
vilissimos esse factos, similesque frumento hordeaceo : et
id quod inter Israelitas jam magnanimitatem prese se ferat,
esse Gedeonem ejusque milites. Quia igitur dicis te vidisse
mazam tentoria nostra evertentem, vereor ne Deus Gedeoni
victoriam de nobis annuerit.

5. Gedeonem autem, audito hoc somnio, bona spes
incessit et fiducia, edixitque suis, enarrata ipsis etiam lio-
stium visione, ut arma expedirent. 1lli vero, fortius
animati ex iis quee indicaverat, ad jussa exsequenda parati
erant : ao circa quartam fere vigiliam copias suas educebat
Gedeon, in tres cohortes divisas : atque singuke cen-
tum hominum erant. Gestabant antem omnes amphoras
vacuas et in eis faces ardentes , ne incursus illorum ab ho-
stibus praesentiretur, et in dextra cornu arielinum : hoc enit
vice tubee utebantur. Hostium autem castra multum 5ρ8-
tii occupabant , (nàm contigit ut magnus illis esset camelo-

| rom nnmerus,) et, per gentes distributi, in unius circuli
ambitu omnes continebantur. At Hebrei pra: moniti ut,
quum non longe ab hoste abessent , signo dato, cornubos

6,206.)

σαντες xal τοὺς ἀμφορέας κατεάξαντες, ὁρμῆσαι μετὰ
τῶν Jauxdówy ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἀλαλάξαντες, χαὶ
γαᾶν Θεοῦ ᾿Γεδεῶνι βοηθήσοντος, τοῦτ᾽ ἐποίησαν.
Ταραχὴ δὲ λαμόάνει τοὺς ἀνθρώπους ἔτι ὑπνοῦντας
εχαὶ δείματα" voL γὰρ ἦν καὶ 6 Θεὸς τοῦτο ἤθελεν.
Ἐχτείνοντο δὲ ὀλίγοι μὲν ὑπὸ τῶν πολεμίων, οἱ δὲ
πλείους ὑπὸ τῶν Gu uy tov, διὰ τὸ τῇ γλώσσῃ διαφω-
viv. Ἅπαξ δὲ χαταστάντες εἷς ταραχὴν πᾶν τὸ προσ-
τυχὸν ἀνήρουν, νομίζοντες εἶναι πολέμιον. Φόνος δὲ
Wax ἦν, xal φήμης πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας τῆς
Γεδεδῖνος νίκης ἀφικομένης, ἐν τοῖς ὅπλοις ἦσαν, xal
διώξαντες λαμδάνουσι τοὺς πολεμίους ἐν χοίλῳ τινὶ
καρέδραις περιειλημμένῳ, οὗ δυναμένους διαπεῤᾶναι,
jepto, καὶ περιστάντες χτείνουσιν ἅπαντας χαὶ δύο
»" τῶν βασιλέων, Ὥρηθόν τε καὶ ZiiGov. Οἱ δὲ λοιποὶ τῶν
ἡγεμόνων τοὺς περιλειφθέντας τῶν στρατιωτῶν ἐνάγον-
ic ἦσαν δὲ ὡς μύριοι καὶ ὀχταχισχίλιοι) στρατοπεδεύ-
οταιπόρρω πολὺ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν. Γεδεὼν δ᾽ οὐχ ἀπη-
μρεύχει πονῶν, ἀλλὰ διώξας μετὰ παντὸς τοῦ στρατοῦ
3 χαὶ συυθαλὼν ἅπαντας διέφθειρε τοὺς πολεμίους, xoi
τὸς λοιποὺς ἡγεμόνας, Ζεθὴν xal Σαλμανὰν, αἶχμα-
λώτους λαθὼν ἀνήγαγεν. ᾿Απέθανον δ᾽ ἐν αὐτῇ τῇ
μάχη Μαδιανιτῶν τε χαὶ τῶν συστρατευσαμένων αὖ--
τς Ἀράδων περὶ μυριάδας δώδεχα. Λεία τε πολλὴ,
3 γρυσὸς xai ἄργυρος xai ὑφὴ χαὶ κάμηλος xai ὑποζύ--
πα, λαμδάνεται τοῖς “Εθραίοις. Γεδεὼν δὲ, παραγε-
viutv εἰς Ἔφραν, τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα, χτείνει τοὺς
τῶν Μαξιανιτῶν βασιλέας.
c. Ἡ δ᾽ ᾿Εφραΐμιος φυλὴ τῇ Γεδεῶνος εὐπραγίᾳ
ἡ ὀμγγεραίνουσα στρατεύειν ἐπ᾽ αὐτὸν διεγνώχει, τὸ μὴ
προχγγεῖλαι τὴν ἐπιχείρησιν αὐτοῖς τὴν χατὰ τῶν
πολεμίων ἐγκαλοῦντες. Γεδεὼν δὲ, μέτριος ὧν xal
πᾶσαν ἀρετὴν ἄχρος, οὐχ αὐτὸς ἔλεγεν αὐτοκράτορι
᾿φησάμενος λογισμῷ τοῖς ἐχθροῖς ἐπιθέσθαι χωρὶς αὐ-
3 τῶν, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ χελεύσαντος" τὴν δὲ νίχην οὐχ
ἧττον αὐτῶν ἔφασχεν ἰδίαν $ τῶν ἐστρατευχότων εἶναι.
Καὶ τούτοις καρηγορήσας αὐτῶν τὴν ὀργὴν τοῖς λόγοις
μᾶλλον τοὺς ἙΘραίους ὠφέλησε τῆς ἐπὶ τῶν πολεμίων
εὐπραξίας" ἐμφυλίου γὰρ αὐτοὺς στάσεως ἄρχειν μέλ-
&levu ἐρρύσατο. Τῆς μέντοι γε ὕδρεως ταύτης ἣ
φυλὴ δίχην ἐξέτισεν, ἣν δηλώσομεν κατὰ καιρὸν ἴδιον.
ζ, Γεδεὼν δὲ τὴν ἀρχὴν ἀποθέσθαι βουλόμενος,
βιασθεὶς ἔσχεν αὐτὴν ἐπ᾽ ἔτη τεσσαράχοντα, βραδεύων
αὐτοῖς τὰ δίκαια χαὶ περὶ τῶν διαφορῶν ἐπ᾽ αὐτὸν
& ὑαδιζόντων, χύριά τε πάντα ἦν τὰ ὑπ᾽ αὐτοῦ λεγόμενα.
Καὶ ὁ μὲν γηραιὸς τελευτήσας ἐν "Egpkv τῇ πατρίδι
θάπτεται,

ΚΕΦ. Z.

Παῖδες δὲ ἧσαν αὐτῷ γνήσιοι μὲν ἑδδομήχοντα,
(πολλὰς γὰρ ἔγτιμε γυναῖχας ,) νόθος δ᾽ εἷς ix παλλαχῆῇς
Ὁ ἀρούμας, ᾿Αδιμέλεγος τοὔνομα, ὃς μετὰ τὴν τοῦ πα-
τρὸς τελευτὴν ἀναχωρήσας ἐπὶ Σίκιμα πρὸς τοὺς ἀπὸ
μητρὸς συγγενεῖς (ἐντεῦθεν γὰρ ἦν) καὶ λαδὼν ἀργύριον

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VIT.

(294,206.] 173

sonantes, et amphoras confringenles, cum (acibos irrue-
rent in hostes clamore soblato, et vincerent Deo Gedeoni
auxiliante , hoc ipsum exsequuti sunt. Magna autem pertur-
betio et terriculamenta homines invaserunt vix somno susci-
tatos : nox enim erat, atque hoc volnit Deus. Ac pauci quidem
ab hostibus interempti sunt, plures vero a sociis, quod
magna esset inler eos sermonis diversitas. Ac quum semel
ip tumultu esse coeperunt , obvios omnes pro hostibus tru-
cidabant. Multa autem caxes erat, et ubi Gedeonis
victorite rumor ad Israelitas pervaserat , arma corripiebant :
et persequuti deprehendunt hostes ín cava, torrentibus
circundata, quum trajicere nequirent , regione. Atque illos
undique circumstantes ad onum omnes interficiont , eum
duobus regibus Orebo et Zebo. Reliqui autem imperatores ,
quod supererat exercitus secum abducentes, (erant enim
ferme octodecim millis,) longius provecti procul ab Teraelitis

castra posuerunt. Gedeon autem non erat laboribus defa-

tigatus, sed cum toto exercitu eos insequutus , et congres-

sus , hostes universos interemit, ceterosque duces, Zeben
et Salmanan, captivos factoe reduxit. 10 ipso autem pr:e-
lio ceciderant Madianitarum et Arabum, qui eis auxilio
venerant, circiter centum et viginti millia.
preda, aurum et argentum et textilia et cameli et jumenta,
Hebrois cessit. Gedeon vero, reversus in Ephran patriam
suam , Moabitarum reges morte afficit.

Multa etiam

6. Ceterum tribus Ephraimitis, segre ferens proeperos
Gedeonis successus, bello eum petere decreverat, ipsi

objiciens quod re prius secum non communicata cum hosti-

bus conflixerit. Gedeon autem, quum vir esset modeslus
et omni virtute excellens, respondit se non suo arbitratu
hostem absque illis aggressum esse, sed jussu divino; et
victoriam nihilo minus illorum esse aiebat, quam suam
ipsorum qui miliàssent. Atque his verbia sedatà eorum
irá plus emolumenti contulit in Hebreos quam rebus contra
hostes praeclare gestis. Illos enim, quum futurum esset
ut civilis oriretur seditio, ab ea liberavit. Verum liujus
contamelüe illa tribus supplicinm luit, quod suo tempore
declarabimus.

7. Gedeon aulem , quum ei in animo esset imperium de-
ponere, compulsus esi id relinere per annos quadraginta ,
judiciis presidens, singulis de litibus suis eum adeunti-
hus, rataque habebantur omnia quie ille pronunciaverat.
Et is quidem, quuo senex obiisset , apud Ephran in patria
sepultus est.

CAP. VII. (IX)

Erant autem ei filii e toro legitimo nati septuaginta , (nam
multas duxerat uxores,) unus vero spurius e concu bina Dri
ma , cui nomen Abimelechus ; qui patre mortuo ad cogna-
tos sure matris Sicima profectus, (inde enim orta fuit,) acce-
ptaque ab iis pecunia, qui multis adinodum injuriis erant

174. (o02, 208.)
παρ᾽ αὐτῶν, ot διὰ πλῆθος ἀδιχημάτων ἦσαν ἐπίσημοι,

ἀφιχνεῖται σὺν αὐτοῖς εἷς τὸν πατρῷον οἶχον, καὶ
χτείνει πάντας τοὺς ἀδελφοὺς, πλὴν Ἰωαθάμου * σώ-
ζεται γὰρ οὗτος ὃ διαφυγεῖν εὐτυχήσας. ᾿Ἀδιμέλεχος δὲ
5 εἰς τυραννίδα τὰ πράγματα μεθίστησι, χύριον αὑτὸν d
τι βούλεται ποιεῖν ἀντὶ τῶν νομίμων ἀποδείξας, xai
δεινῶς πρὸς τοῖς τοῦ δικαίου προϊσταμένους ἐχπιχραι-
νόμενος.
β΄. Καί ποτε δημοτελοῦς Σιχίμοις οὔσης ἑορτῆς,
1o xat τοῦ πλήθους παντὸς ἐχεῖ συνειλεγμένου, ὃ ἀδελφὸς
αὐτοῦ Ἰωάθαμος, ὃν xoi διαφυγεῖν ἔφαμεν. ἀνελθὼν
ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ Γαριζὶν, (ὑπέρχειται δὲ τῆς Σιχίμων
πόλεως,) ἐχθοήσας εἰς ἐπύχοον, τοῦ πλήθους ἡσυχίαν
αὐτῷ παρασχόντος, ἠξίου μαθεῖν τὰ ὑπ᾽ αὐτοῦ λεγό-
16 μενα. LT ἐνομένης δὲ σιγῆς εἶπεν ὡς τὰ δένδρα φωνὴν
ἀνθρώπειον προϊέμενα, συνόδου γενομένης αὐτῶν,
δεηθείη συχῆς ἄρχειν αὐτῶν. Ἀρνησαμένης δ᾽ ἐχείνης,
διὰ τὸ τῆς τιμῆς τῆς ἐπὶ τοῖς χαρποῖς οἰχείας οὔσης
ἀπολαύειν, οὐχ ὕπ᾽ ἄλλων ἔξωθεν προσγινομένης, τὰ
20 δένδρα τῆς ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι φροντίδος οὖχ ἀπελείπετο,
ἐδόχει δ᾽ αὐτοῖς ἀυπέλῳ τὴν τιμὴν παρασγ εἶν" xal f,
ἄμπελος χειροτονουμένη τοῖς αὐτοῖς τῇ qvx γρησαμένη
λόγοις παρῃτεῖτο τὴν ἀρχήν. Τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὶ τῶν
ἐλαιῶν ποιησαμένων, ῥάμνος, ἐδεήθη γὰρ αὐτῆς ὥστε
2» παραλαδεῖν τὴν βασιλείαν τὰ δένδρα, ( πυρία δὲ ἀγαθὴ
παρασχεῖν τῶν ξύλων ἐστίν.) ὑπισχνεῖται τὴν ἀρχὴν
ἀναλήψεσθαι xat ἀόχνως ἔχειν. Δεῖ μέντοι συνιζάνειν
αὐτὰ ὑπὸ τὴν σκιάν" εἰ δ᾽ ὄλεθρον ἐπ᾽ αὐτῷ φρονοῖεν,
ὑπὸ τοῦ ἐνόντος πυρὸς διαφθαρεῖεν. Ταῦτα δ᾽ οὐ
80 γέλωτος Évexa , φησὶ, λέγω», ὅτι δὲ πολλῶν ἀγαθῶν ἐκ
1 εδεῶνος πεπειραμένοι περιορῶσιν ᾿Αδιμέλεχον ἐπὶ
τῶν ὅλων ὄντα πραγμάτων σὺν αὐτῷ τοὺς ἀδελφοὺς
ἀποχτείναντες, ὃν πυρὸς οὐδὲν διοίσειν. Καὶ ὁ μὲν ταῦτα
εἰπὼν ὑπεχώρησεν χαὶ διητᾶτο λανθάνων ἐν τοῖς ὄρεσι,
35 ue ἐπ᾽ ἔτη, τρία τὸν ᾿Αδιμέλε γον:

. Μετ᾿ οὐ πολὺ 81 τῆς ἑορτῆς οἱ Σιχιυῖται (uect-
νόγιαν γὰρ 3 ἐπὶ τοῖς 1 ᾿εδεῶνος υἱοῖς πεφονευμένοις) ἐξε-
λαύνουσι τὸν ᾿Αθδιμέλεγον τῆς πόλεως xal τῆς φυλῆς.
Οἱ δὲ καχοῦν τὴν πόλιν ἐφρόντιζο.. Τῆς δ᾽ ὥρας τῆς

40 τοῦ τρυγᾶν γενομένης, ἐδεδίεσαν συλλέγειν τὸν χαρπὸν
προϊόντες. μή τι δράσῃ χαχὸν αὐτοὺς ᾿ἈἈδιμέλεχος.
᾿Ἐπιδῆμήσαντος δὲ πρὸς αὐτοὺς τῶν ἀργόντων τινὸς
Y'adXou σὺν ὁπλίταις xa συγγενέσι τοῖς αὐτοῦ, φυλα-
χὴν οἱ Σικιμῖται δέονται παρασχεῖν αὐτοῖς͵. ἕως ἂν

46 τρυγήσωσι. Προσδεξαμένου δὲ ἐχείνου τὴν ἀξίωσιν,
προήεσαν χαὶ Γαάλης σὺν αὐτοῖς, τὸ οἰχεῖον ἄγων
ὁπλιτικόν. Ὅ τε οὖν χαρπὸς μετὰ ἀσφαλείας συνά-
γεται, καὶ δειπνοῦντες χατὰ συυμορίας φανερῶς ἀπε-
τόλμων ἤδη βλασφημεῖν τὸν ᾿Αδιμέλεχον, ot τε ἄρχον-

50 τες, ἐνέδραις χαταλαμθανόμενοι τὰ περὶ τὴν πόλιν,
πολλοὺς τῶν ᾿Αδιμελέχου συλλαμόάνοντες διέφθειρον.

δ΄͵ Δέθουλος δέ τις τῶν Σιχιμιτῶν ἄρχων, ξένος
ὧν ᾿Ἀδιωελέχου, ὅσα παροξύνειε Γαάλης τὸν δῆμον,
πέμπων ἀγγέλους ἐμήνυεν αὐτῷ xal παρήνει λοχ ἣν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. E. ΚΕΦ. 1.

[395 , 295.
insignes , cum illis ad s»des paternas revertitor, fratresque
omnes prater Joathamum interemit : hic enim fuga felici-

ter elapsus servatur. Abimelechus autem omnia in tyran-

uidem convertit, quicquid sibi pro arbitrio suo agere pla-
cuerit, id pro legitimo haberi volens , atque vehemenler juris
defensoribus inimicus infensusque.

?. Ac quum aliquando festum diem agerent Sicimis, el
illuc populus universus conveniret , frater ipsius Joathamus,
quem fuga evasisse diximus, conscenso clivo inontis Gari-
zin, (nam urbi Sicimis imminet,) et sublata voce ut exaudiri
posset , silentium ei populo przebente , obsecravit ut aninos
attenderent ad ea qua» dicturus esset. — Facto autem silen-
lio, narrabat ut arbores voce liumana utentes , quum in
concionem coiviesent , rogaverint ficum ut regnum in ipsas
capesseret. lla autem recusante; quod honore ex fructi-
bus sibi propriis frui vellet, non qui ab aliis extra se pro-
veniret, arbores ἃ cogilatione imperium alicui. deferendi
nou destiterunt, sed visum est eis viti principatum offerre:
ac vitis, quum eam elegissent, iisdem verbis quibus ficus
usa regnum deprecata est. Quum vero olea similiter hopo-
rem detrectasset, riamnus, nam ab ipsa postilabant arbores
ut regnum ín ipsas susciperet , (inter ligna vero commodum
est. illud ad ignem accendendum ,) pollicetur $e imperium
accepturum esse et impigre in eo administrando se gestu-
rum. "Verum illas oportet sub umbra swa considere : siu
autem ipsi exitium struere pararent, igne ei insito absum-
ptum iri. Heec vero inquit se non risus movendi causa
dicere, sed quod multis beneficiis a Gedeone affecti patien-
ter sinant Abimelechum rerum summse praeesse , cum eo
fratrum suorum; necis participes; cujus ingenium nibil sb
igne differre appariturum. Atque ille hzec loquutus seinet
subduxit, et latenter habitabat in montibus, timore Abi-
melechum per triennium defuyiens.

3. Haud multo post festum Sicimitze (nam eos penrtue
rat caedis in Gedeonis filios patratsee) Abimelechum ex urbe
pariter et tribu expulerunt. 16 vero e£ qui cum eo erant
malum aliquod civitati inferre cogitabant. Quumque vin-
demiandi tempus instaret, proficisci in agros ut fructus
colligerent plane 1netuebant, ne ipsos male m:ztaret Abi-
melechus. Quam autem ad eos imimigrasset Gaales , unus
e viris principibus , cum armatorum manu et cognatis suis,
eum exorabant ut ipsis praesidio esset, dum vindemialum
irenL Postquam vero ille honorem acceperat, ad opus
processerunt , unaque Gaales cum militam-suorum cohorte.
Itaque et fruges domum secure advehuntur, et per sodalitia
epulantes jam aperte ausi sunt Abimelecho maledicere,
atque principes, loca circa urbem insidiis occupantes,
multos ex Abimelechi satellitio comprehensos perimebant.

4. At Zehulus quidam e principibus Sicimitarum, hospes
Abimelechi , nunciis missis ei indicabat, quomodo Gaales
populum contra ipsum irritarit, simul etiam hortabatur ut

[4 4 3.)

πρὸ τῆς πόλεως" πείσειν γὰρ Γαάλην ἐξ ξελθεῖν ἐπ᾽ αὐτὸν,
xal τὸ λοιπὸν ἐπ᾿ ἐχείνῳω τυγχάνειν, ὥστε ἀμύνασθαι.
Ῥενρμένου γὰρ τούτου, διαλλαγὰς αὐτῷ μνηστεύεσθαι
πρὸς τὸν δῆωον. Ὃ τε οὖν Ἀδιμέλεχος ἐχάθισεν
$ ἐνεδςεύων χαὶ ὃ Γαάλης ἀφυλαχτότερος διέτριδεν ἐπὶ
τῷ προαστείου xal Ζέβουλος σὺν αὐτῷ. ᾿Ιδὼν δὲ
ἐπλίτας ἐπιφερομένους Γαάλης πρὸς Ζέθβουλον ἔλεγεν
ipa αὐτοῖς ἐπιέναι χαθωπλισμένους. Τοῦ δὲ exis
ἐἶναι φαμένου τῶν πετρῶν, πλησίον ἤδη γενομένων τὸ
x irs χατανοῶν, QU σχιὰς ἔλεγε ταῦτ᾽ εἶναι λόχον ὃ δ᾽
ipsi. Kat-Z£&ouAoc , « οὐ σὺ μέντοι, φησὶν, A6t-
μελέγῳ χαχίαν ἐπεχάλεις ; : τί οὐνιοὐχ ἐπιδείχνυσαι τὸ
τὶς ἀρετῆς μέγεθος εἰς μάχην αὐτῷ συμδελών; » Γαά--
iz; δὲ θορυθούμενος συνάπτει τοῖς ᾿Αδιμελέχου. xal
I; πίπτουσι u£v. τινες τῶν σὺν αὐτῷ, φεύγει δ᾽ αὐτὸς εἰς
τὴν πόλιν, τοὺς ἄλλους ἀγόμενος. Καὶ Ζέθουλος πολι-
τεύεται Γαάλην ἐχόληθῆναι τῆς πόλεως, χατηγορήσας
ὡς μαλαχῶς πρὸς τοὺςῳλδιμελέχου στρατιώτας dyo-
visto, Ἀῤδιμέλενχος δὲ, "πυθόμενος ἐξελευσομένους͵
δι χῇις χατὰ τρυγητὸν τοὺς Σιχιαίτας, ἐνέδραις προλο-
γίζεται τὰ περὶ τὴν πόλιν", χαὶ προελθόντων, ἡ μὲν
τρίτη μοῖρα τῆς στρατιᾶς xavaÀauGavet τὰς πύλας,
ἐγαιρησομένη τὴν εἴσοδον τοὺς πολίτας, οἱ δ᾽ ἄλλοι
οχ!δνχυένους μεταθέουσι" πανταχοῦ τε φόνος ἦν. - Καὶ
2 χατασχάψας εἰς ἔδαφος τὴν πόλιν, (οὐ γὰρ ἀντέσχε πρὸς
Ξολιορχίαν.) ἅλας χατὰ τῶν ἐρειπίων σπείρας προΐγε,
x1i Σιχιαῖται πάντες οὕτως ἐπώλοντος. Ὅσοι δὲ χατὰ
τὴν χώραν σκεδασθέντες διέφυγον τὸν χίνδυνον, οὗτοι
ξυλλεγέντες ἐπί τινα πέτραν ὀχυρὰν ἐπ᾽ αὐτῆς ἱδρύον -
- 39, τειχίσαι τε ταύτην παρεσχευάζοντο, ἔφθη τε
τὴν διάνοιαν αὐτῶν ᾿Αδιμέλεχος χθὼν ἐλθεῖν ἐπ᾽
"τὴν μετὰ τῆς δυνάμεως, καὶ φαχέλους ὕλης ξηρᾶς
περιβαλὼν τῷ γωρίῳ, δι αὐτοῦ φέρων ταὐτὸ ποιεῖν
τῇ στρατιᾷ παρεχελεύσατος. [Καὶ ταχέως περιληφθεί-
5 σῆς ἐν χύχλω τῆς πέτρας τοῖς ξύλοις, πῦρ ἐμβάλλουσιν
552 τε uA) ov ἐξάπτειν φύσιν ἔχει, xal μεγίστην αἵ-
(ut Qiova. — Kai διαφεύγει μὲν ἀπὸ τῆς πέτρας
εὐδεὶς, ἀλλ᾽ Rua γυναιξὶ xal τέχνοις ἀπώλοντο, ἄνδρες
μὲν περὶ πενταχοσίους χαὶ χιλίους, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθος
www. Καὶ Σιχιαίταις μὲν τοιαύτη συμφορὰ συνέ-
πεσε, μείζονος χαὶ τῆς ἐπ᾽ αὐτῇ λύπης Ὑενουένης,
πλὴν ὅτι χατὰ δίκην ἐπ᾽ ἀνδρὸς εὐεργέτου συνθεῖσι
χιχὴν τηλιχοῦτον.
ἐς Ἀῤιμέλεχος δὲ, τοῖς Σικιαιτῶν χαχοῖς χατα-
ὦ πόας τοὺς Ἰσραηλίτας, μειζόνων ἐφιέμενος δῆλος
ἦν, vai uxPauoU περιγράψων τὴν βίαν, εἰ μὴ πάντας
ἀπολέσειεν, "Ἤλαυνεν οὖν ἐπὶ Θήθας, καὶ τὴν μὲν
πόλιν ἐξ ἐπιδρουΐίς αἱρεῖ. πύργου δ᾽ ὄντος ἐν αὐτῇ
μεγάλου, εἰς ὃν πᾶν τὸ πλῆθος συνέφυγε , πολιορχεῖν
μι toy παρεσχευάζετο, Καὶ αὐτὸν πλησίον ὁρμῶντα
τῶν πυλῶν γυνὴ θραύσματι μύλης βαλοῦσα χατὰ τῆς
"tyre. τυγχάνει. Πεσὼν δὲ Aue, o; τὸν ὑπα-
ἐπιστὴν παρεχάλει κτείνειν αὐτὸν, μὴ τῆς γυναιχὸς ὃ
θάνατος αὐτοῦ δόξειεν ἔργον. Καὶ ὁ uiv τὸ προστα θὲν

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VII.

[296,397.}] 112
insidias ante urbem collocaret : se enim Gaale persuasu-
rum ut ipse contra eum egrederetur, atque ila in sua pote-
state fore ut de eo vindictam sumeret. Quo facto spondere
se quod gratiam cum populo inilurus sit. Abimelechus
igitur in insidiis considebat , et Gaales in suburbiis negli-
gentius agebat, et cum eo Zebulus. Gaales autem , quum
videret armatos ad se approperantes, ad Zebulum clama-
bet, versus se tendere viros armis instractos. 1llo vero
dicente, cautium umbras esse, quum propius aliquanto
accederent, re accurate perpeusa , non umbras esse aiebat,
sed virorum cohortem. Cni Zebulus, « nonne tu, inquit,
Abimelecho ignaviam objiciebas? cur igitur non ostendis
qui vir sis, pugnam cum eo ineundo? » Gaales autem, animo
consternatus, manus conserit cum Abimelecho, ac non.
nulli quidem e suis prallio cadunt, δὶ ipse se in urbem
recipit , alios secum ducens. Interea Zebulus ita cum civi-
late agit ut Gaales ex ea ejiceretur, eum calutuuiatus quasi
molliter et ignave cum Abünelechi inilitibus dimicasset.
Ceterum Abimelechus, cogito quod Sicimitae ad vindemiam
egressuri essent, in locis cit ca urbem insidias disponit : quum
que prodissent , tertia quidew exercilus pars porías Gccupat,
ut cives adiLu-proliiberet, ceteri vero dispersos cursu per-
sequuntur; et ubique caedes farla est. Ac urbe diruta et sole
iequala, (nam sine obsidione dedila est,) &aleque in ruderibus
ejus setniuato , agmine composito processit , atque ita Sici-
mite oues deleti sunt. Quotquot autem per regionem die-
sipati periculum evaserant, hi, sese in turmam colligentes.
ud petram quandam bene inunitlam , super eam sedes fige-
bant, et ad eam muro cingendam se comparabanat. Sed
Abimeleclus , intellecto eorum consilio, prius ad eam cum
sui8 omnibus copiis accessit : atque ipsemet ligni aridi
fasces ferens, ut iis locum circumdaret, exercitum, ut
idem facerent, hortabatur. — Ac brevi lignis petrae in ambi-
tum circumpositis , ignes injiciunt et quicquid natnra faci-
lius accendit et urit, maximamque flammam excitant. Et
nemo quidem ex ea petra effugit, sed una cum uxoribus
et liberis igne absumpti sunt, viri quidem circiter mille et
quingenti, cetera vero multitudo numero magna. Εἰ talis
quidem calamitas in Sicimitas incidebat, majorque ex ea
moror exslitisset, nisi juste ponas dederint ob tantum
mali viro de se egregie merito conf(lati.

5. Abimelechus autem , quum Israelitis ex Sicimitaruin
miseriis terrorem incussisset , palam prae se ferebat quod
majora appeteret, et non prius violentiae sum modum esset
adhibiturus quam uciversos exilio dedisset. Thebas ilaque
contendit , et urbem quidem subita incursione capit , quum
vero turris in ea valida esset, in quam multitudo omnis
confugiebat , eam oppugnare aggreditur. Alque, dum ipse
eum impetu in porlas irrueret, muliercula in caput ejus
mole fragmen dejicif. Abimelechus autem, lumi colla-
psus , arinigerum rogabat ut se perimeret, ne a muliere vi-
deretur interfectus.— Et lic quidem imperata ei fecit : ilie

176 (209,10.)

παρανομίας ποινὴν ἐξέτισε xal τῶν εἰς Σιχιαίτας
αὐτῷ τετολμημένων. Τούτοις δὲ κατὰ τὴν Ἰωχθάμου
μαντείαν fj συμφορὰ συνέπεσε. Τὸ μέντοι σὺν ᾿Αόι-

b μελέχῳ στράτευμα, πεσόντος αὐτοῦ σχεδασθὲν, ἀνεγώ-
ρῆσεν ἐπὶ τὰ οἰχεῖα.

ς΄. Τῶν δὲ ἸΙσραηλιτῶν τὸν ἡγεμονίαν Ἰαείρης ὃ
Ἰ᾽αλαδηνὸς ix τῆς Μανασσίτιδος φυλῆς παραλαμθαάνει,
ἀνὴρ τά τε ἄλλα εὐδαίμων xal παῖδας ἀγαθοὺς πε-

i0 ποιημένος, τριάχοντα μὲν τὸν ἀριθμὸν, ἱππεύειν δὲ
ἀρίστους, χαὶ τῶν χατὰ τὴν Γαλαδηνὴν πόλεων ἀρχὰς
ἐγχεχειρισμένους. Οὗτος δύο χαὶ εἴχοσι ἔτη τὴν ἀρχὴν
κατασχὼν τελευτᾷ γηρχιὸς χαὶ ταφῆς ἐν Καμῶνι πόλει
τῆς Γαλχδηνῆς ἀξιοῦται.

I; ζ΄, Πάντα δὲ τὰ τῶν “Ἑδραίων εἷς ἀχοσμίαν χαὶ
ὕόριν τοῦ Θεοῦ xal τῶν νόμων ὑπεφέρετο, καὶ χαταφρο-
νγήσαντες αὐτῶν Ἀμμανῖται xal Παλαιστῖνοι στρατῷ
μεγάλῳ διήρπαζον τὴν χώραν, καὶ τὴν Περαίαν ἅπασαν
κατασχόντες xal ἐπὶ τὴν τῶν λοιπῶν ἤδη χτῆσιν δια-

30 αίνειν ἐτόλμων. Ἑδραῖοι δὲ, σωφρονισθέντες ὑπὸ
τῶν χαχῶν, εἰς ἱχετείας ἐτρέποντα τοῦ Θεοῦ χαὶ θυσίας
ἐπέφερον, παραχαλοῦντες αὐτὸν μετριάσαντα χαὶ πρὸς
τὴν δέησιν αὐτῶν ὑπαχθέντα παύσασθαι τῆς ὀργῆς. Ὁ
δὲ Θεὸς μεταδαλόμενος εἰς τὸ ἡμερώτερον ἔμελλεν

25 αὖτοις βοηθεῖν.

η΄. Ἀμιωανιτῶν δ᾽ ἐστρατευκότων ἐπὶ τὴν l'aÀa-
δηνὴν, ὑπήντων ol ἐπιχώριοι πρὸς τὸ ὄρος, δεόμενοι
τοῦ στρατηγήσοντος. Ἢν δέ τις Ἰεφθὴς, ἀνὴρ διὰ
τὴν πατρῴαν ἀρετὴν δυνατὸς xal δι᾿ οἰχείαν ἑαυτοῦ

30 στρατιὰν, ἣν ἔτρεφεν αὐτὸς μισθοφόρον. Πρὸς τοῦτον
οὖν πέμψαντες ἠξίουν αὐτὸν συμμαχεῖν, ἐπαγγελλό-
μενοι παρασχεῖν εἰς ἅπαντ᾽ αὐτῷ τὸν χρόνον τὴν ἰδίαν
ἡγεμονίαν. Ὁ δ᾽ οὐ προσίεται τὴν παράχλησιν αὐτῶν,
ἐγκαλῶν ὅτι μὴ βοηθήσειαν αὐτῷ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν

0 ἀδιχουμένῳ περιφανῶς. Οὐ γὰρ ὄντα δυομήτριον
αὐτοῖς, ἀλλὰ ξένον χατὰ τὴν μητέρα, δι’ ἐρωτιχὴν
ἐπιθυμίαν ἐπαχθεῖσαν αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ πατρὸς, ἐξέδαλον,
καταφρονήσαντες τῆς αὐτοῦ ἀσθενείας. Καὶ 6 μὲν
διέτοιδεν ἐν τῇ Γαλαδίτιδι χαλουμένη χώρα, πάντας

4n τοὺς ὁποθενοῦν παραγινομένους πρὸς αὐτὸν ἐπὶ μισθῷ
δελόμενο. Ἐχλιπαρησάντων δ᾽ αὐτῶν καὶ ὀμο-
σάντων εἰς ἀεὶ παρέξειν αὐτῷ τὴν ἡγεμονίαν, ἐστρά-
τευε,

θ΄, Καὶ ποιησάμενος ὀξεῖαν τὴν τῶν πραγυαάτων

4» πρόνοιαν, ἐν πόλει Μασφαθῆ χαθίσας τὸν στρατὸν,
πρεσδείαν πέμπει παρὰ τὸν ᾿ΑΙμανίτην, αἰτιώμενος
τῆς ἁλώσεως. Ὁ δὲ ἀντιπέμψας ἠτιᾶτο τῶν Ἰσραη-
λιτῶν τὴν ἔξοδον τὴν ἀπ᾽ Αἰγύπτου, xal τῆς Auopalac
αὐτοὺς ἠξίου παραχωρεῖν, ὡς πατρῴας οὔσης ἀρχῆθεν.

δυ Ἀποκρινάμενος δὲ ὃ ᾿Ιεφθὴς ὡς οὔτε τῆς Ἀμοραίας
τοῖς προγόνοις αὐτῶν εὐλόγως ἐγχαλοῦσι, jdptw τε
μᾶλλον τῆς ᾿Λωμανίτιδος αὐτοῖς ἔχειν ὀφείλουσι παρε-
θείσης, (δυνατὸν γὰρ Μωῦσεϊ xal ταύτην λαβεῖν.) πα-
ραχωιρεῖν τε εἰπὼν γῆς, ἣν Θεοῦ χαταχτησαμένου

APXATOAOTIAZ BIBA. E. Και Φ. Z.
αὐτῷ ἐποίει, 6 δὲ τοιχύτην ὑπὲρ τῆς εἷς τοὺς ἀδελφοὺς !

[397.396.]ἢ

vero hujusmodi supplicium dependit pro scelere in fratres
et facinore quod in Sicimitas patrare ausus erat. Atque hiec
clades illis juxta Joathami vaticinium accidit. — Ceterum
qui cum Abimelecho erant milites, illo mortuo dispersi, ad
domum quisque suam redierunt.

6. Israelitarum autem imperium accipit Jaires Galadeuus
e tribu Manassitide, vir quum cetera felix, tum quod li-
beros fortes procreaverat, numero quidem triginta, equi-
tes vero egregios, et quibus urbium Galadenarum conr
missie erant praefecturee. 18, quum viginti et duos annos
rebus illorum preefuisset, ingravescente setate obiit, et in
Camone, urbe Galadena , sepultus est.

7. Jam res Hebraeorum ad perturbationem ordinis et
Dei legumque contemptum ferebantur, Ammanitzeque,, et
Palsestini, eos despectui habentes, cum magno enxercitu
regionem diripiebant , et, quum loca ultra Jordanem occu-
passent, ad reliqua possidenda ausi sunt trajicere. Hebrei
vero, quum ex calamitatibus'resipuissent, ad Deum precibus
se convertebant , victimasque ei mactabant , ipsum implo-
rantes ut , severitate cohibita , precibusque eorum supplici-
bus flexus , ab ira desisterel. Jamque Deus mitior et placi-
dior factus, in animum induxit illis opitulari.

8. Quum vero Ammanitee in Galadepam fuissent ingressi,
istius regionis incole illis ad montem occurrebant, ducem
desiderantes. Erat autem Jeplithes quidam, vir patriis
virtutibus pollens, proprioque exercitu quem sumptibus
suis alebat. Ad hunc igitur missis nunciis, enixe pelebant
ut ipsis io auxilium veniret, pollicentes se principatum suum
ei concessuros esse, quam dia viveret. lile vero preces
eorum non admittit, ipsis exprobrans quod nullam ipsi opem
tulerint, dum a fratribus manifestam injuriam pateretur.
Quum enim illis non esset. frater uterinus, sed ex ma-
tre, quam pater amore captus illis induxerat, peregri-
nus, ipsum expulerant, contempta ejus imbecillitate. Et
ille quidem in regione Galaditide vocata degebat, omnes,
qui ad eum undecunque confluxerunt , dato stipendio ex-
cipieos. Tandem vero precibus expugpatus et jurejurando
accepto in perpetuum ei daturos esse imperium, copias
duxit.

9. Et quum mature quicquid facto opus erat providisset ,
exercitu in urbe Masphiathe collocato, legatos mittit ad
regem Ammanitarum, per eos rerum injuria caplarum
postulans. Ile vero degatis vicissim missis incusabat
Israelitarum ex /E£gypto egressum , et ab ipsis poscebat ut
e regione Auoraea excederent, quasi patrum ipsius a tem:
pore antiquo fuisset. Jeplithes autem respondens quod non
cum ratione Israelitarum progenitores de Amoreea possessa
culparent, sed polius eis gratias agere deberent pro Amr
manitide relicta, (nam Moysen potuisse et ipsam occupare;)
ac quum rex jubeat ut de terra sua decederent Jsracliltt,

("0,3.1.) ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VII. [298,909.] 177

ὑπὲρ τριαχόσια ἔτη νέμονται, μάχεσθαι πρὸς αὐτοὺς
ἔφησεν.
c. Καὶ τοὺς μὲν πρέσδεις ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀπέλυσεν,
αὐτὸς δὲ εὐξάμενος v(xvv , xal θυσιάσειν ὑποσχόμενος
ὁ ἐν σῶος εἷς τὰ οἰκεῖα ὑποστρέψη, xal πᾶν ὅ τι xal
πρῶτον αὐτῷ συντύχοι ἱερουργήσειν, συμδαλών τε
val παρὰ πολὺ xal φονεύων ἐδίωχε μέχρι πόλεως
Maiden: xat διαδὰς εἷς τὴν Ἀμμανῖτιν, βόλος τε
ἤγανισε πολλὰς xal λείαν ἤλασε xal τοὺς οἰχείους
P Iuliae ἀπήλλαξεν, ὀχτωχαίδεχα ἔτη ταύτην ὑπο-
μείναντας, Ἀναστρέφων δὲ συμφορᾷ περιπίπτει χατ᾽
οὐδὲν ὁμοίᾳ τοῖς χατωρθωμένοις αὐτῷ. Ὑπήντησε
me ἡ θυγάτηρ αὐτῷ - μονογενὴς δ᾽ ἣν ἔτι παρθένος.
ἃ ἀνοιμώξας ἐπὶ τῷ μεγέθει τοῦ πένθους χατεμέμ»
Bom τῆς περὶ τὴν ὑπάντησιν σπουδῆς τὴν θυγατέρα"
τὐὐιέρωσε γὰρ αὐτὴν τῷ Θεῶ. T7, δὲ τὸ συμδησόμενον
c ἀηδῶς προσέπεσεν ἐπὶ νίχη τοῦ πατρὸς xal ἔλευ-
koa τῶν πολιτῶν τεθνηξομένη᾽ παρεχάλεσε δὲ, δύο
κἴνας αὐτῇ παρασχόντα πρὸς τὸ μετὰ τῶν πολιτῶν

Ἀ πτοβρηνῆσαι τὴν νεότητα, τότε ποιεῖν τὰ χατ᾽ εὐχήν."

“ηγωρήσας δὲ χατὰ τὸν προειδημένον χρόνον, μετὰ
vw διελθόντα θύσας τὴν παῖδα ὡλοκαύτωσεν, οὔτε
viuo οὔτε τῷ Θεῷ χεχαρισμένην θυσίαν ἐπιτελῶν,
25 λαβασανίσας τῷ λογισμῷ τὸ γενησόμενον, οἷον τὸ

5 cade δόξει τοῖς ἀχούσασι.

T δὲ "Espatp.ov φυλῆς ἐπ᾽ αὐτὸν στρατευ-
ton, ὅτι μὴ χοινωνήσαιτο τὸν ἐπ᾿ Ἀμμανίτας
ἐλασίαν αὐτοῖς, ἀλλὰ μόνος xai τὴν λείαν ἔχοι χαὶ τὴν
2 τοῖς πεπραγμένοις δόξαν, πρῶτον μὲν ἔλεγεν ὡς

αὖτε λάθοιεν αὐτοὺς ol συγγενεῖς πολεμούμενοι, χα-
ἐκύμενοί τε πρὸς συμυαχίαν οὗ παρεγένοντο, δέον χαὶ

ἰσεως ἐγνωχότας ἐπειχθῆναι ἔπειθ᾽ ὡς ἄδιχα
τρέττειν ἐπιχειροῦσι τοῖς πολεμίοις o0 τολμήσαντες
ἐς χεῖρας ἐλθεῖν, ἐπὶ δὲ τοὺς συγγενεῖς ὡρμηκότες"

δ γπείλει τε σὺν τῷ Θεῷ λήψεσθαι δίχην παρ᾽ αὐτῶν, ἂν
tj σωρρονῶσιν. Ὥς δ᾽ οὐχ ἔπειθεν, ἀλλὰ συνέδαλεν
roc λθοῦσι μετὰ στρατιᾶς, ἢ μετάπεμπτος dx τῆς
[υλαδηνῆς ἐληλύθει, φόνον τε πολὺν αὐτῶν εἰρ-
Tíszto, xal διώχων τραπέντας. προλαδὼν μέρει τινὶ

4 τρατεσταλμένῳ τοῦ Ἰορδάνου τὰς διαδάσεις, χτείνει
περὶ rj dieus xai τετραχισμυρίους γεγονότας.

V. Αὐτὸς δὲ ἄρξας ἕξ ἔτη τελευτᾷ, xal θάπτεται
ἰν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι Σεδεῇ " τῆς Γαλαδηνῆς d ἐστὶν
Om.

5 wv. Τελευτήσαντος δὲ Ἰεφθοῦ τὴν ἀρχὴν Ἀψάνης
παραλαμβάνει, φυλῆς ὧν Ἰούδα, Βηθλεέμων δὲ πό-
ως, Τούτῳ δὲ παῖδες ἦσαν ἐξέχοντα, τριάχοντα
μὲν ἄρρενες, αἱ λοιπαὶ δὲ θυγατέρες, οὃς χαὶ πάντάς
Wert χατέλιπε, τὰς μὲν ἀνδράσιν ἐκδοὺς, τοῖς δὲ

4 γυναῖχας ἡγμένος. Πράξας δ᾽ οὐδὲν ἐν τῷ ἔπταε--
3ü γεγονὼς χρόνῳ λόγου καὶ μνήμης ἄξιον, γη-
Prix ὧν ἀπέθανε, xal ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι τυγ-
ἡζαι,

v. Ἀψάνους δ᾽ οὕτως ἀποθανόντος, οὐδ᾽ ὁ μετ᾽

quam ultra trecentos jam apnos, ἃ Deo sibi acquisitam,
tenuerint, dimieaturum cuorillis se ese dicebat.

10. Et hzec quidem quum dixisset , dimisit legatos : ipse
vero victoriam precatus, sacraque facturum sese pollici-
tus, si incolumis ad suos reverteretur, et quodcunque ei
primum occurreret. immolatarom, congressus cum ho
sfibus et longe eos superat, et com csede persequutus est
usque ad urbem Maliathen ; ac quum trajecisset in Ammani-
tidem, urbes multas delevit et prsedas egit ; suosque popu-
leres a servitute liberavit, quam servierant anuis duodevi-
ginti. AL revertens in calamitatem incidit, rebus a se felici-
ter gestis prorsus dissimilem. Nam ei redeunti occurrit
filla, que unigenita ei erat et virgo adhuc. llle autem,
graviter ingemiscens prz doloris magnitudine, filiam re-
prehendebat, quod tanta festinatione ipsi obviam prodierit :
nam Deo eam consecraveral. Αἱ illi non ingratum acci-
dit quod eventurum erat, ut quee pro victoria patris et ci-
vium libertate esset moritura : orabat autem ut duos sibi
menses remitteret ad juventutem suam cum civibos deflen-
dam, et tunc ei integrum esset votum solvere. 1116 vero,
quom liberam ipsi potestatem in tempos praedictum fecisset,
eo elapso filiarm mactatam in holocaustum obtulit, neque
legitima neque Deo grata sacra faciens, quod ratiocinatione
non explorarit quid futurum esset, quale judicium de fa-
cinore laturi essent qui id fama acciperent.

11. Quum autem tribus Ephraimitis ei belium intulisset,
quod cum iis non communíicarit expeditionem in Ammani-
tas factam, sed solus et prssdam habaerit et rerum gestarum
gloriam , primo quidem dicebset neque ignorasse eos quod
consanguinei bello premerentur, neque auxiliam rogatos
advenisse, quum oporteret eos ante preces re cognita cerla-
tim festinasse; dein quod ad iniqua patranda aggrederentur,
qui cum hostibus non ausi pugnam conserere in cognatos
impetum fecerint : et minabatur se ab iis poenas Deo vo.
lente, ni sapere velint, expetiturum esse. Quum vero nihil
verbis proficeret, sed cum illis venientibus congressus
esset, accito e Galadena exercitu, et magnam illorum stra-
gem edidit, et in fugam versos persequens , priemiseis qui-
busdam qui vada Jordanis occuparent, quadraginta duo
millia occidit.

12. Isautem, quum sex annos Israelitis imperasset , mo-
ritur, atque sepultus est in patria sna Sebee: ea vero
terree Galadenze urbs est.

13. At Jephthe mortuo principatum accipit Apsanes, e

tribu Judi et Betlileemis oppido. — Huic liberi erant sexa-
ginta, triginta quidem mares, et totidem fili, : quos
omnes superstites reliquit; et has quidem viris collocave-
rat , illis vero puellas adsciverat. Quumque nihil dictu et
memoratu dignum ip imperio septenni geseissel, senex
diem obiit, et in patria spa sepultus est.

14. Apsane autem ita defuncto, neque, qui post hunc

43

—— A σα

178 (211,212.

αὐτὸν παραλαδὼν τὴν ἡγεμονίαν Ἤλων, ἐπ᾽ ἔτη δέχα
χατασχὼν αὐτὴν, φυλῆς ὧν τῆς Ζαδούλου, ἔπραξέ τι
σπουδῆς ἄξιον.
ιε΄, ᾿Αὔδων δὲ ᾿Ελλήλου παῖς, φυλῆς μὲν τῆς "E-
5 φραϊμίτιδος, πόλεως δὲ τῆς Φαραθωνιτῶν γεγονὼς,
αὐτοχράτωρ ἡγεμὼν ἀποδειχθεὶς μετ᾽ Ἤλωνα, μόνης
ἂν τῆς εὐπαιδίας μνημονευθείη, μηδὲν ἔργον διὰ τὴν
εἰρήνην χαὶ τὴν ἄδειαν τῶν πραγμάτων λαμπρὸν
μηδ᾽ αὐτὸς εἰργασμένος. ΥἹεῖς δ᾽ ἦσαν αὐτῷ τεσ-
10 σαράχοντα, χαὶ τούτων γενεὰς χαταλιπόντων τριά--
χοντα, ἤλαυνέ τε σὺν αὐτοῖς οὖσιν ἑδδομήχοντα, πᾶσιν
ππάζει ἀρίστοις γεγενημένοις, xal, πάντας ὑπὲρ γῆς
ἀπολιπὼν, θνήσχει γηραιὸς, xal ταφῆς ἐν Φαραθῶνι
λαμπρᾶς τυγχάνει.
ΚΕΦ. H.

45 Μετὰ δὲ τοῦτον Παλαιστῖνοι τελευτήσαντα χρατοῦσι
τῶν Ἰσραηλιτῶν, xal φόρους παρ᾽ αὐτῶν ἐλάμθανον ἐπ᾽
ἔτη τεσσαράχοντα. Ταύτης δ᾽ ἐλευθεροῦνται τῆς ἀνάγ-
X7 τούτῳ τῷ τρόπῳ.

β΄. Μανώχης τις, Δανιτῶν ἐν ὀλίγοις ἄριστος xat

80 τῆς πατρίδος ὁμολογούμενος πρῶτος, εἶχε γύναιον ἐπ᾽
εὐμορφίᾳ περίδλεπτον καὶ τῶν χαθ᾽ αὑτὸ διχφέρον.
Παίδων δ᾽ οὐ γινομένων αὐτῷ, δυσφορῶν ἐπὶ τῇ ἀπαι-
δίᾳ, τὸν Θεὸν ἱκέτευεν, ἐπὶ τὸ προάστειον συνεχῶς
φοιτῶν μετὰ τῆς γυναιχὸς, δοῦναι διαδοχὴν αὐτοῖς

25 γνησίαν" μέγα δέ ἐστι τοῦτο τὸ πεδίον. Ἦν δὲ καὶ μανιώ-
nc ὑπ᾽ ἔρωτος ἐπὶ τῇ γυναιχὶ xal διὰ τοῦτο ζηλότυ--
πος ἀκρατῶς, Μονωθείση δὲ τῇ γυναιχὶ φάντασμα
ἐπιφαίνεται, ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, νεανίᾳ χαλῷ παρα-
πλήσιον x«i μεγάλῳ, εὐαγγελιζόμενον αὐτῇ παιδὸς

30 γονὴν χατὰ Θεοῦ πρόνοιαν, καλοῦ τε χαὶ ῥώμην ἐπι-
φανοῦς, ὑφ᾽ ᾧ πονήσειν Παλαιστίνους ἀνδρουμένῳ "
παρήνει τε τὰς χόμας αὐτῷ μὴ ἀποχείρειν, ἔσται δ᾽
αὐτῷ πρὸς ἄλλο μὲν πᾶν ποτὸν ἀποστροφὴ, τοῦ Θεοῦ
τοῦτο προστάττοντος, πρὸς ὕδωρ δὲ μόνον οἰκειότης.

35 Καὶ ὁ μὲν ταῦτ᾽ εἰπὼν ᾧχετο, κατὰ βούλησιν ἐλθὼν
τοῦ Θεοῦ.

χ΄. Ἡ δὲ τἀνδρὶ παραγενομένῳ τὰ περὶ τοῦ ἀγγέλου
ἐχδιηγήσατο, ἐχθαυμάζουσα τοῦ νεανίσχου τὸ χάλλος
xal τὸ μέγεθος, ὡς ἐχεῖνον Ex τῶν ἐπαίνων εἰς ἔχπληξιν

40 xxtk ζηλοτυπίαν περιστῆναι xal ὑπόνοιαν τὴν dx
τοιούτου πάθους χινουμένην. Ἡ δὲ, βουλομένη τὴν
ἄλογον τἀνδρὸς λύπην σταλῆναι, τὸν Θεὸν ἱχέτευε
πάλιν πέμψαι τὸν ἄγγελον, ὡς ἂν xal τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς
δραθείη. Καὶ παραγίνεται πάλιν χατὰ χάριν τοῦ

45 Θεοῦ 6 ἄγγελος, ὄντων ἐν τῷ προαστείῳ, καὶ τῇ γυναιχὶ
φαίνεται τοῦ ἀνδρὸς μεμονωμένῃη, Ἡ δ᾽ ἐπιμεῖναι
δεηθεῖσα, ὡς ἂν ἀγάγοι τὸν ἄνδρα, συγχωρήσαντας
μέτεισι τὸν Μανώχην. Ὁ δὲ θεασάμενος οὐδ᾽ οὕτως
ἐπαύσατο τῆς ὑπονοίας, ἠξίωσέ τε χαὶ αὐτῷ δηλοῦν

60 ὅσα καὶ τῇ γυναικὶ μηνύσειεν. Ἀρχέσειν δὲ φράσαντος
ταύτην μόνην εἰδέναι, τίς εἴη λέγειν ἐχέλευεν, ἵνα τοῦ
παιδὺς γενομένου χάριν αὐτῷ καὶ δωρεὰν παράσχωσιν.

APXAIOAOTIAZ DBIBA. E. ΚΕΦ. H.

[299,20.]
principatum assumpsit, Eleon, e tribo Zabuli, ipsumque
per decennium tenuit, magni aliquid moinenti egit.

15. Abdon vero, Helleli filius, e tribu quidem Ephrai-
mitide, ex urbe vero Pbharathonitarum, cui post Elonem
summum delatum erat imperium, propter bonos duntaxat
liberos memorari meruit : ut qui in pace et rerum securi-
tate vitam agens nihil praeclari gesserit. Nam filios habuit
qoadragipta, et ex his nepotes triginta procreatos : et cum
ipsis, qui septuaginta erantet omnes egregii equites, illi
equitare mos erat : atque cunclos superstites relinquens
senecta aetate moritur, et in Pharathone magnifice sepultus
est.

CAP. VIIT. (X.;

Post hunc autem vita defunctum Palstini praelio supe-
rant Tsraelitas, et tributa ab eis exigebant per annos qua-
draginta. Ceterum ab liac necessitate in hunc modutin libe.
rati sunt.

2. Manoches quidam, Danitarum inter paucos optimus
el patria sine controversia princeps, mulierculam habuit
forma egregia suspiciendam et inler sequales suas przecel.
lentem. | At quum ex ea liberos non suscepisset, agre
ferens quod iis careret , Deo supplicabat , szepiuscule cum
uxore in suburbium egrediens (hoc autem erat campus
magnus), ut ipsis liberos qui saccederent legitimos darel.
Perdite autem uxorem pre amore deperibat, adeoque
zelotypia vehementi erat afflatus. Mulieri autem, quum
sola esset relicta, spectrum apparuit, angelus Dei, quasi
juvenis specie eminenti et pulcra, eique laetum nuncium
afferens, ipsam ex Dei providentia filium parituram esse,
pulcrum et insignem robore, a quo ad virilem zetatem adole-
scente futurum esse ut affligantur Palzestini : praemonuitque
ne capilli puero recidantur, utque ab ompi quidem alio potu,
Deo ita prscipiente, abstineat, aquam vero solam bibere
assuescat. Et is quidem, quum hzc dixisset, discessit
ut qui voluntate Dei venerat.

3. llla vero marito reverso narrat quae ab angelo acce-
perit, simul etiam prxedicans juvenis pulcritudinem et pro-
ceritatem : adeo ut ille hisce laudibus ex zelotypia obstu-
pesceret , et suspicionem haberet ex hujusmodi affectione
ortam. AL ipsa, volens absurdo m«erore virum levare,
Deum supplex orabat ut rursum angelum mittere dignare-
tur, quo ille ἃ conjuge etiam suo conspiceretur. Alque
terum ex gratia Dei advenit angelus, quum in suburbano
versarentur, οἱ mulieri apparuit a marito relicte. Illa
vero, precata ut paulisper maneret dum virum adducat,
permittente illo, Manochen accersil. 1s autem, quum an*
gelum vidisset , ne tum quidem suspicari desiil , rogavitque
ut sibi etiam illa declararet, quae uxori indicaverit. Quum
vero ille respondisset, sufficere ut mulieri soli innotescerenl,
Manoches jubebat quisnam esset dicere, nt nato filio gratias
ei referre et munera dare possent. Ille autem quum divise!

112,212.)
Τῷ δὲ μηδέ τινων αὐτῷ δεῖσθαι φήσαντος, ( οὐδὲ γὰρ
χατὰ χρείαν ταῦτα εὐαγγελίσασθαι περὶ τῆς τοῦ παιδὸς
γονῆς.) τοῦ δὲ μεῖναι παραχαλοῦντος xal ξενίων με-
τασιεῖν, οὐχ ἐπένευσε" πεισθεὶς δ᾽ ὅμως λιπαροῦντος

5 ἐκιμεῖναι ὡς ἂν ξένιον αὐτῷ τι xouian, xai θύσαντος
ἔριφον τοῦ Μανώχου, καὶ τοῦτον ὀπτᾶν τῇ γυναιχὶ
χιλεύσαντος, ἐπεὶ πάντ᾽ ἦν εὐτρεπῇ, προσέταξεν ἐπὶ
τῆς πέτρας ἀποθέσθαι τούς τε ἄρτους χαὶ τὰ χρέα χωρὶς
τῶν ἀγγείων. Καὶ ποιησάντων, ἅπτεται τῇ ῥάδδῳ ἦ

" εἶνε τῶν χρεῶν, τὰ δὲ, λάμψαντος πυρὸς, ἅμα τοὶς
ἄρτοις ἐχαίετο, καὶ ὃ ἄγγελος διὰ τοῦ χαπνοῦ ὥσπερ
ὀφήματος ἀνιὼν εἷς οὐρανὸν αὐτοῖς φανερὸς ἦν. Μα-
νώχην δὲ, φοδούμενον μή τι σφαλερὸν αὐτοῖς ix. τῆς
ὄψεως τοῦ Θεοῦ γενήσοιτο, θαρρεῖν ἣ γυνὴ παρεχε-

[5 λεύετο" ἐπὶ γὰρ συμφέροντι τῷ αὐτῶν τὸν Θεὸν αὐτοῖς
ὁραῆῆναι.

V. Καὶ χύει τε ἐχείνη καὶ φυλαχὴν εἶχε τῶν ἐν-
cw, xai γενόμενον τὸ παιδίον Σαμψῶνα χαλοῦσιν"
ἰσχυρὸν δ᾽' ἀποσηυκχίνει τὸ ὄνοαα, Ηύὔξετο δ᾽ ὁ παῖς

3 ῥχδίως xat δῆλος ἦν προφητεύσων ὑπὸ τῆς περὶ τὴν
δίαιταν σωφροσύνης xai τῆς τῶν τριχῶν ἀνέσεως.

€. Ἀφικόμενος δὲ μετὰ τῶν γονέων εἰς Θαμνὰ,
πόλιν τῶν Παλαιστίνων, πανηγύρεως ἀγομένης, ἐρᾷ
παρθένου τῶν ἐπιχωρίων, παραχαλεῖ τε τοὺς γονεῖς

5 ἔχεσθαι πρὸς γάμον αὐτῷ τὴν χόρην. Τῶν δὲ ἀρ-
νουμένων, διὰ τὸ μὴ ὁμόφυλον εἶναι, τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ
Ἑύραίοις συμφέρον ἐπινοοῦντος τὸν γάμον, ἐχνιχᾷ
μνηστεύσασθαι τὴν παρθένον. Συνεχῶς δ᾽ ἀπερχό-
μενος πρὸς τοὺς γονεῖς αὐτῆς συντυγχάνει λέοντι, xat

ἃ γυμνὸς ὧν ἐχδεξάμμενος αὐτὸν ἄγχει ταῖς χερσὶ, xol
εἰς τὸ γωρίον τὸ ὑλῶδες ἐνδοτέρω τῆς ὁδοῦ ῥίπτει τὸ
θηρίον.

ς΄. Πάλιν τε ἀπιὼν πρὸς τὴν χόρην ἐπιτυγχάνει
σμήνει ἁελιττῶν ἐν τῷ στήθει τοῦ λέοντος ἐχείνου νε-

5$ γοσσευχότων, Καὶ ἀνελόμενος τρία μέλιτος χηρία σὺν
τοῖς λοιποῖς δώροις οἷς ἐκόμιζε δίδωσι τῇ παιὸί. Τῶν
δὲ Θαμνιτῶν παρὰ τὴν εὐωχίαν τὴν τῶν γάμων (εἱστία
Tio αὐτοὺς ἅπαντας) διὰ δέος τῆς ἰσχύος τοῦ νεανί-
«x90. τριάχοντα δόντων αὐτῷ τοὺς ἀκμαιοτάτους, λόγῳ

4 μὲν ἑταίρους ἐσομένους, ἔργῳ δὲ φύλαχας μή τι παρα-
χινεῖν ἐθελήσειε, τοῦ πότου προθαντος xal παιδιᾶς οὔ-
τῆς, οἷα φιλεῖ παρὰ τοὺς τοιούτους χαιροὺς, ὁ Σαμψὼν
εἶπεν, « ἀλλὰ προδάλλοντος ἐμοῦ λόγον εἰ λύσετε τοῦτον
i9 ἡμέρας ἑπτὰ ποιούμενοι τὴν ζήτησιν, ὀθόνας τε καὶ

5 στολὰς γέρας τῇς συνέσεως xav' ἄνδρα ἕχαστον φέρε-
σῆς καρ ἐμοῦ.» ΦΟιιλοτιμουμένων δὲ ὁμοῦ τε συνετῶν

δύξαν xat χέρδος εὑρέσθαι καὶ λέγειν ἀξιούντων, φησὶν
ὅτι τὸ πάμθορον γεγεννήχει βορὰν ἡδεῖαν ἐξ αὑτοῦ x«l
πάνυ ἀηδοῦς ὄντος. Τῶν δὲ ἐπὶ τρισὶν ἡμέραις οὐ

Ὁ ἐυγαμένων ἐξευρεῖν τὸ νοούμενον, παραχαλούντων δὲ

τὴν χόρην μαθοῦσαν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτοῖς μηνῦσαι,

(xai γὰρ ἠπείλουν αὐτὴν ἐμπρήσειν τοῦτο μὴ παρα-

σιῶσαν,) ὃ Σαμψὼν, δεομένης τῆς χόρης εἰπεῖν αὐτῇ,
τὸ μὲν πρῶτον ἀντεῖχεν, ἐγχειιλένης δ᾽ αὐτῆς καὶ εἰς δά-

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VIII.

179

se nullius rel egere, (neque enim ob hanc causam lota
heec de filio nunciasse, ) hic vero obsecraret ut maneret et
lautia acciperet , non annuit : at viclus precibus , dum etiam
atque etiam rogaretur ut moram faceret donec munus ali-.—
quod hospitale ei afferretur, quum Manoches hoedum ma-
ctasset , mandassetque uxori ut eum coquendum curaret,
paratis omnibus, jussit angelus ut super petram panes et
carnes apponereniur absque vasculis. Quo facto, virga
quam gestabat carnes tetigit, illa vero, igne protinus emi-
cante, una cum panibus ardebant; atque angelus, fumo
usus loco vehículi, in conspectu illorum in ccelum ascen-
debat. Manochen autem , quum liaud mediocriter extime-
sceret ne quid periculi immineret ex viso numine, uxor
bono esse animo jubel : nani e re fore ipsorum quod Deum
aspexerint.

[300,301.]

4. Atqueilla et gravida ficta est, et quecunque ei pres-
cepta erant observabat , natumque infantem Samsonem no-
minanl. Fortem vero significat nomen is(ud. Puer δι»
tem valde crescebat : ac manifestum erat quod propheta
evaderei, quum ex parsimonia ejus in victu, tum quod
proinissos aluerit capillos. '

5. AL cum parentibus Thamnam, urbem Palsestinorum,
profectus , dum publica esset celebritas , virginis cujstsdam
indigenm amore corripitur, rogatque parentes ut puellam
sihi concilient in matrimonium. llis vero reeusantibus ,
quod non ejusdem esset gentis, is, Deo in Hebraeorum
eommodum et emolumentum has excogitante nuptias,
pervincit ut virgo ei desponsaretur. Quum autem crebro
parentes ejus inviseret , in leonis occursum incidil et quum
inermis esset eum excipiens, manibus strangulat, atque
in saltum ad interiora viz feram projicit.

6. Iteraumque ad puellam proficiscens, offendit examen
apum qua in leonis pectore nidulos construxerant; atque
inde tres mellis (avos auferens eos , una cuimreliquis quae
portabat muneribus , dono dat puelle. Thamnitis autem,
dum epulas faceret nuptiales, (illos enim omnes ad eas ad-
hibuil,) triginta juvenes strenuissimos ei quasi sodales qui-
dem fuluros assignantibus, re ipsa vero custodes ne quid
audacius perpetrare velit, quum compolatio increbresceret
et ludere inciperent , ut ejusmodi solennitatibus fieri solet,
Samson dicebat , « agedum, si fabulam, quam vobis propo-
nam, mihi intra septem dies explicatam dederitis, lintea
el vestes in sapientiz premium singuli a me accipietis. »
Quum vero illi magnopere vellent simul sapientum gloriam
ac lucri aliquid capere, atque eum dicere juberent, in.
fit, « quod cuncta vorat cibum ex se Jucundum procreavit ,
licet ipsum valde injucundun sit. » At illi quum per triduum
haud potuerint investigare quid sibi velit, puellamque ob-
secrarint ut a viro suo &nigmalis sententiam edisceret,
quam ipsis indicaret, ( quin etiam minabantar, se illam cre-
maturos esse , nisi hoc praestiterit, ) illa orante ut rem sibi pa-
tefacerel , Samson quidem primum ei resistebat : postea vero

quum acrius instaret , et a lacrimas veniret, eique objice-
12.

180 (:14,215.)

χρυα προπιπτούσης χαὶ τεχμήριον τιθεμένης τῆς πρὸς
αὐτὴν δυσνοίας τὸ μὴ λέγειν αὐτῇ, μηνύει τὰ περὶ
τὴν ἀναίρεσιν αὐτῇ τοῦ λέοντος, xal ὅτι μελίττας eb-
ρὼν ἐν τῷ στήθει αὐτοῦ τρία βαστάσας μέλιτος κηρία
5 χομίσειεν αὐτῇ. Καὶ ὁ μὲν οὐδὲν ὑφορώμενος δολερὸν
σημαίνει τὸ πᾶν, ἣ δ᾽ ἐχφέρει τὸν λόγον τοῖς δεηθεῖσι.
Κατὰ οὖν τὴν ἑδδόμην ἡμέραν, καθ᾽ ἣν ἔδει τὸν προ-
δληθέντα λόγον αὐτῷ διασαφεῖν, πρὶν ἢ δῦναι τὸν ἥλιον
συνελθόντες, φασὶν, « οὔτε λέοντος ἀηδέστερόν τι τοῖς
10 ἐντυγχάνουσιν οὔτε ἥδιον μέλιτος χρωμένοις. » Καὶ ὃ
Σαμψὼν εἶπεν οὐδὲ γυναιχὸς εἶναί τι δολερώτερον, ἥτις
piv ἐχφέρει τὸ ἡμέτερον λόγον. — Káxslvot; μὲν δίδω-
σιν ἃ ὑπέσχετο, λείαν ποιησάπενος ᾿Ασχαλωνιτῶν τοὺς
χατὰ τὴν 650v αὐτῶ συντυγχάνοντας, (Παλαιστῖνοι δ᾽
«I5 εἰσὶ καὶ οὗτοι, ) τὸν δὲ γάμον ἐχεῖνον παραιτεῖται, xal
$ παῖς, ἐχφαυλίσασα τῆς ὀργῆς αὐτὸν, συνῆν τῷ αὐτοῦ
φίλῳ νυμφοστόλῳ γεγονότι.
ζ΄. Πρὸς δὲ τὴν ὕδριν ταύτην Σαμψὼν παροξυν-
θεὶς ἅπαντας ἔγνω σὺν αὐτῇ Παλαιστίνου μετέρχεσθαι,
:30 Θέρους δ᾽ ὄντος xal πρὸς ἀμητὸν ἤδη τῶν χαρπῶν
ἀχμαζόντων, συλλαδὼν τριαχοσίας ἀλώπεχας xal τῶν
οὐρῶν ἐξάψας λαμπάδας ἡμμένας ἐξαφίησιν εἰς τὰς
ἀρούρας τῶν Παλαιστίνων. Kal φθείρεται μὲν οὕτως
αὐτοῖς ὃ xapmóc: Παλαιστῖνοι δὲ γνόντες Σαμψῶνος
25 εἶναι τὸ ἔργον xal τὴν αἰτίαν δ᾽ fjv ἔπραξε, πέμ-
ψαντες τοὺς ἄρχοντας εἰς Θαμνὰ,, τὴν γενομένην αὖ-
τοῦ γυναῖχα χαὶ τοὺς συγγενεῖς ζῶντας χατέπρησαν,
«ὃς αἰτίους τῶν χαχῶν γεγονότας.
η΄. Σαμψὼν δὲ πολλοὺς ἐν τῷ πεδίῳ τῶν Παλαι-
:80στίνων ἀποχτείνας Αἰτὰν χατῴχει᾽" πέτρα δ᾽ ἐστὶν
ὀχυρὰ τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς. Παλαιστῖνοι δ᾽ ἐστράτευον
ἐπὶ τὴν φυλὴν. Τῶν δ᾽ οὐ διχαίως λεγόντων τιμω-
(av αὐτοὺς εἰσπράττεσθαι περὶ τῶν Σαυψῶνος ἁμαρ-
τημάτων, φόρους αὐτοὺς τελοῦντας. εἰ βούλονται μὴ
35 ἔχειν αἰτίαν, ἔφασαν αὐτοῖς ὑποχείριον Σχμψῶνα δοῦ-
ναι. Οἱ δὲ ἀνέγχλητοι βουλόμενοι τυγχάνειν παρῆσαν
ἐπὶ τὴν πέτραν τρισχιλίοις ὁπλίταις, xxi χχταμεμψαμε-
νοι τῶν εἷς Παλαιστίνους αὐτῷ τετολμημένων, ἄνδρας
ἅπαντι τῷ γένει τῶν ᾿Ξ ραίων συμφορὰν ἐπενεγχεῖν
40 δυναμένους, ἥχειν τε λέγοντες, ὅπως αὐτὸν λαθόντες
ὑποχείριον δῶσιν αὐτοῖς, ἠξίουν Éxovri τοῦθ᾽ ὑπομέ-
γειν, Ὁ δὲ λαδὼν ὄρχους παρ᾽ αὐτῶν μηδὲν τούτων
ποιήσειν περισσότερον, ἀλλὰ τοῖς ἐχθροῖς ἐγχειρεῖν μό-
voy, χαταδὰς £x τῆς πέτρας ἑαυτὸν ἐπὶ τῇ τῶν φυλε-
45 τῶν τίθησιν ἐξουσίᾳ, χἀχεῖνοι δήσαντες αὐτὸν δυσὶ χα-
λωδίοις ἦγον παραδοῦναι τοῖς Παλαιστίνοις. Καὶ γε-
νομένων χατά τι χωρίον, ὃ Σιαγὼν χαλεῖται νῦν διὰ
τὴν Σαυψῶνος ἀνδραγαθίαν ἐπ᾽ αὐτῷ γενομένην, πά-
λαι δ᾽ ἦν ἀνώνυμον, οὐχ ἄπωθεν ἐστρατοπεδευχότων
so τῶν Παλαιστίνων, ἀλλ᾽ ὑπαντώντων μετὰ χαρᾶς xol
βοῆς ὡς ἐπὶ χατωρθωμένοις οἷς ἐδούλοντο, διαρρήξας
τὰ δεσμὰ Σαμψὼν ἁρπασάμενος ὄνον σιαγόνα παρὰ
ποσὶν οὖσαν εἰς τοὺς πολεμίους (ato, xal παίων

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. Il.

— — EÓRUM AD ERERD R—À ον
p— UE z00:2LLULUL.L,LULLLULÁ.LUL.LALULULLULULL GAGZZAZO)222]Z/AEZZ2ZZZUIIZZ277g/-LDTAKBL.LLULULULLEEECEOEIALNANLEERB
mE ——— ———(—a

[301,302.]
ret, certissimo indicio esse 86 illam non amare, qui istud
sibi aperire noluerit , declarat ei ut leonem jugulaverit , et
quod, apibus im pectore ejus inventis, tres meHis favos ad
ipsam apportarit. Atque ille quidera, niliil doli saspicans ,
rem totam ei exponit, illa vero sermonem efflagitantibus
prodit. Itaque die septima , qua opertebat illos propositam
rem ei explicatam dare, ante solis occasum convenientes,
dicunt, « neque leone quidquam occurrentibus injucundius ,
neque melle gustantibus jucendius. » Atque Samson subji-
eiebat, « neque muliere quidquam faliacius , qux» ad vos de-
tulit sermonem nostrum. Et is quidem illis dat quae pro-
miserat , przeda facta ex Ascalonitis qui forte ei in via oc-
currunt, (nam et isti Palzestini sunt;) ab hisce autem nuptus
refugit, atque puella, quee eum ob iram despectui ha-
buit, ipsius familiari nupsit , qui illius affinitatis copciliator
fuerat.

7. Samson vero, vehementer liac contumelia irritatus,
secum statuit omnes cum ea Palastinos vindicta persequi.
Quum autem zxslas essel et ad messem matura: jam essent
fruges , captis trecentis vulpibus , et caudis illarum facibus
ardentibus alligatis, in agros Palzestinorum eas immittit.
Atque ita illis petiit fructuum proventus : verum Paleestini ,
quum cemperissent Samsonem facinoris auctorem esse,
nossentque quid esset quod eum ad hoc impulerit, princi-
pibus Thamnam missis, mulierem, quz illi uxor fuerat,
ipsiusque cognatos vivos igni combusserunt , ut qui malo-
rum caus: exsliterarit.

. 8. Ceterum Samsou quam multos in campo Palestine-
rum occidisset, /Elam habitatum ibat : est autem petra
munita ím Lribu Judi. — Hinc Paliestini contra tribum
exercitum educunt. Quum vero dicerent (ribules quod
immerito a se penas exigerent propler Samsouis delicta ,
prasertim quum tributa omnia solvant, responsum est , sí
insontes haberi velint, Samsonein ipsis in manus traden-
dumesse. ]lli, a reprehensione abesse volentes, cum tri-
bus millibus armatorum ad rupem accessere , conquestique
de facinoribus quae in Palestinos ausus fuerat, viros qui
toti Hebreeorum genti possent cladem inferre, dicentes-
que in hecse venisse ut comprehensum eis dederent , roga-
bant ut lubenti animo hoc sustineret. [18 vero, jurejt-
rando ab illis accepto, se injuric mhil amplius ei factures
esse quam ut hostibusaddiceretur, e petra descendens sese in
tribulium potestatem permisit , atque illi revinctum duobus
funibus Palzstinis tradendum ducebant. Quumque ad lo-
cum quendam appulislent , qui hedie Maxilla nuncupatur a
praeclaro Samsonis illic edito facinore , ( elim enim nomine
carebat,) Palestinis non procul castra meltantibus , sed ia
occursum ejus venientibus cum gaudio et vociferatioue , a€
si ea quae expetiverant feliciter confecta essent, Samson,
vinculis diruptis et arrepta asini maxilla, quze ad pedes
(orte jacebat , in hostes irruit ; et [maxilla illos] feriens ad

βιν,216.)

[αὐτοὺς τῇ σιαγόνι] χτείνει εἰς χιλίους. τοὺς δ᾽ ἄλλους
τρέπεται ταραχθέντας.
θ΄, Σαμψὼν δὲ μείζω ἢ χρὴ ἐπὶ τούτῳ φρονῶν, οὐ
χατὰ Θεοῦ συνεργίαν ἔλεγε τοῦτο συμδῆναι, τὴν δ᾽
εἰδίαν ἀρετὴν ἐπέγραψε τῷ γεγονότι, σιαγόνι τῶν πο-
λεμίων τοὺς μὲν πεσεῖν, τοὺς δ᾽ εἰς φυγὴν τραπῆναι
διὰ τοῦ παρ᾽ αὐτοῦ δέους αὐχῶν. Δίψους δ᾽ αὐτὸν
ἰσγυροῦ χατασχόντος, χατανοῶν ὡς οὐδέν ἐστιν ἀνθρο)-
πειὸς ἀριτὰ, τῷ Θεῷ πάντα προσεμαρτύρει, καὶ xa-
s θιχέτευε μηδὲ ἐν τῶν εἰρημένων πρὸς ὀργὴν λαθόντα τοῖς
πολεμίοις αὐτὸν ἐγχειρίσαι, παρασχεῖν δὲ βοήθειαν
πρὸς τὸ δεινὸν καὶ ῥύσασθαι τοῦ χαχοῦ. Πρὸς οὖν τὰς
ἱκετείας ἐπικλασϑεὶς ὁ Θεὸς πηγὴν xatd. τινος πέτρας
ἀνίησιν ἡδεῖαν χαὶ πολλήν * ὅθεν ὁ Σαμψὼν ἐχάλει τὸ
ls tin Σιαγόνα, xai μέψρι τοῦ δεῦρο τοῦτο λέγεται.

. Μετὰ δὲ ταύτην τὴν μάχην Σαμψὼν, χκαταφρο-
γῶν τῶν Παλαιστίνων, εἰς Vatav ἀγυχνεῖται, χαὶ ἔν
τινι τῶν χαταγωγίων διέτριδε. Μαθόντες δὲ τῶν
Γαζαίων οἱ ἄρχοντες τὴν αὐτόθι παρουσίαν αὐτοῦ, τὰ

9) πρὸ τῶν πυλῶν ἐνέδραις χαταλαμόανουσιν, ὅπως ἐξιὼν
μὴ λάθη. Σαμψὼν δὲ (οὐ γὰρ λανθάνουσιν αὐτὸν
ταῦτα μὴ κανησάμενοι) περὶ μεσοῦσαν ἤδη τὴν νύχτα
ἀναστὰς ἐνράσσει ταῖς πύλαις, αὐταῖς τε φλιαῖς χαὶ
μοχλοῖς ὅση τε ἄλλη περὶ αὐταῖς ἦν ξύλωσις, ἀρά-

Ὁ μενος χατωμαδὸν εἰς τὸ ὑπὲρ Χεδρῶνος ὄρος φέρων
on

Y. Παρέδαινε δ᾽ ἤθη τὰ πάτρια καὶ τὴν οἰκείαν
δίχιταν παρεχάρασσε ξενικῶν μιμήσεν ἐθισμῶν, xol
τοῦτ᾽ ἀρχὴ αὐτῷ χαχοῦ γίνεται. Γυναυιὸς γὰρ ἕται-

» ῥζομένης παρὰ τοῖς Παλαιστίνοις ἐρασθεὶς, Δαλίλης
TOUVOUA συνῆν αὐτῇ, χαὶ τῶν Παλαιστίνων οἱ τοῦ
χοινοῦ προεστῶτες ἐλθόντες πρὸς αὐτὴν πείθουσιν ἐπαγ-
γελίαις μαθεῖν παρὰ τοῦ Σαμψῶνος τὴν αἰτίαν τῆς
ἰσχύος, ὑφ᾽ ἧς ἄληπτός ἐστι τοῖς ἐχθροῖς. Ἡ δὲ παρὰ

3$ πότον xat τοιαύτην συνουσίαν θαυμάζουσα τὰς πράξεις
αὐτοῦ ἐτεχνίτευε μαθεῖν τίνι τρόπῳ τοσοῦτον προὔχει
xaT ἀρετήν. Ὁ δὲ Σαμψὼν (τι γὰρ φρονεῖν ἰσχυ-
ὃς ἦν) ἀντηπάτα τὴν Δαλίλην, φάμενος ὅτι, εἰ χλήμα-
σιν ἑπτὰ δεθείη ἀμπελίνοις ἔτι xol περιειλεῖσθαι δυνα-
€ μένοις, ἀσθενέστερος ἂν πάντων ἔσοιτο, 'H δὲ τότε
μὲν ἡσύχασεν, ἀποσημήνασα δὲ τοῖς ἄρχουσι τῶν
Παλαιστίνων ἐνήδρευσε τῶν στρατιωτῶν ἔνδον τινὰς,
xai χαθεύδοντα μεθύοντα κατέδησε τοῖς χλήμασιν χατὰ
τὸ ἰσχυρότατον, ἔπειτ᾽ ἀνεγείρασα ἐδήλου παρεῖναί τι-
ὡνὰς ἐπ᾿ αὐτόν. Ὁ δὲ δήξας τὰ χλήματα βοηθεῖν ὡς
ἐπερχομένων αὐτῷ τινῶν ἐπειρᾶτο, Kat ἣ γυνὴ, συν-
εἰὼς διιλοῦντος αὐτῇ τοῦ Σαμψῶνος, δεινῶς ἔχειν
ἔλεγεν, εἰ κατ᾽ ἀπιστίαν εὐνοίας τῆς πρὸς αὐτὸν μὴ
λέγει ταῦθ᾽ ἅπερ δεῖται, ὡς οὐ σιγησομένης ὅσα μὴ
δῦ γνώσχεσθαι συμφέρειν εἶδεν αὐτῷ. Τοῦ δὲ πάλιν ἀπα-
τῶντος αὐτὴν χαὶ φήσαντος ἑπτὰ χάλοις δεθέντα τὴν
ἰσμὺν ἀπολέσειν, ἐπεὶ xai τοῦτο ποιήσασα οὐδὲν ἦνυσε,
τρίτον ἐνυγῆναι τὰς χόμας αὐτοῦ ἐμήνυσεν. Ὡς δ᾽
οὐδὲ τούτου γενομένου ἀληθὲς ηὑρίσχετο, δεομένης

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. VIII.

[201303.]] 181

mille virorum occidit, ceteros vero metu turbatos ín fu-
gam vertit.

9. Samson autem, hanc ob rem plus justo elatus, il'am
bon ex Dei auxilio ita cecidisse dicebat, sed suis viribus
acceptom tulit quod faetum foerat, glorians alios quidem
hostium a se prostratos esse, alios vero illius metu in fu-
gam conjeclos, Quum autem vehement! affligeretur sMi,
secum cogitans ut exiguse admodum essent vires humana ,.
Deo omnia adswibenda esse testatus est, eumque supplex.
orabat ne propter ea quae dixisset ira commotus ipsum lio-
stibus traderet , sed ei in discrimen adducto auxilium pree-
staret et ἃ malo eximeret. Deus itaque precibus flexus
fontem a petra quadam dulcem emittit ac copiosum : unde

. Samson locum istum Maxillam nominavit, δὲ ad hunc us-

que diem ita appellatur.

10. Post hanc autem pugnam Samson, Palzstinos de--

spiciens, Gazam profectus est et in loco meritorio deversa-
batur. Quod ubi Gazzorum principes intellexerunt , illuc
ipeum venisse , loca ante portas insidiis occupant, ne clam

se sübduceret. At Samson (non enim ignorabat quz para-

bantur) cum impetu irruit in portas, ipsasque una cum

postibus et repagulis οἱ reliquo apparatu ligneo, humeris.
sublatas in jugum montis, qui Chebroni imminet, vectas
deposuit.

11. Desciscebat autem ἃ patriis moribus, propriumque
vitse institutum in pejus mutavit consuetudines peregrinas
imitando : id quod ei ompium malorum fit principium.
Quum enim mulierem quandam meretricem adamasset,,
nomine Dalilam, cnm ea consuescebat : quique Palastino-
rum rei publicse praeerant, ipsam adeuntes, pollicitationi-
bus persuadent ut a Samsone disceret 4015 causa fuerit
tanti. roboris, ob quod invictus essel ab hostibus. 1118
vero , inter pocula et ejusmodi consuetudinem res ejus ge-
stas admirata,, arte cognoscere conabatur qua ratione usque
adeo virtute excellebat. Samson autem (nam adliuc erat
mentis compose) fraudem Dalile fraude eludebat, dicendo,
si vinearum palmitibus , qui et adhuc contorqueri possint ,
revinctus fuerit, ceteris omnibus fore se viribus debilio-

rem. Alilla, tunc quidem istis contenla erat, re vero cum.

principibus Palestinorum ab ea communicata, intus milites.
quosdam in insidiis collocavit, illumque soinno vinoque
obrutum palmitibus quam arctissime potnit constringebat ,
deinde experrecto indicat quosdam adversus ipsum adesse.
Js aotem ruptis palmitum vinculis sese, ac ei aliqui eum
aggressuri essent, ad sui defensionem parabat. Ceternm
mulier, S&nsone usque cum ea consuetudine habente,
tiegre se ferre aiebat quod sus in. ipsum benevolentim diffi-
sus noluerit ei dicere qnod scire quammaxime desideret ,
ac si ipsa tacitura non esset quse noverit ei non expedire ut
aliis innotescerent. Samsone autem rursus feminam fal-
lente dicenteque sibi septem funibus ailigato vires esse defe-
cluras, quum hoc etiam experta nihil profecisset, tertio is
illi indicabat ut comas ejus licio intexerel. Quum autem
hujusce rei experimento facto ne tum quidem verum inve-

182

τελευταῖον ὃ Σαμψὼν, (ἔδει γὰρ αὐτὸν συμφορᾷ περι-
πεσεῖν.) γαρίζεσθαι βουλόμενος τῇ Δαλίλῃ, « ἐμοῦ,
φησὶν, 6 Θεὸς χήδεται, xal χατὰ τὴν ἐχείνου πρόνοιαν
γεννηθεὶς χόμην ταύτην τρέφω, παρεγγυήσαντος μὴ
& ἀποχείρειν τοῦ Θεοῦ" τὴν γὰρ ἰσχὺν εἶναί μοι κατὰ
τὴν ταύτης αὔξησιν xai παραμονήν. » Ταῦτα μαθοῦσα
xa στερήσασα τῆς χύμης αὐτὸν παραδίδωσι τοῖς πο-
λείοις, οὐχέτ᾽ ὄντα ἰσγυρὸν ἀμύνασθαι τὴν ἔφοδον
αὐτῶν. ΟἿ δὲ ἐχκόψαντες αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς δε-
10 Geudvov ἄγειν παρέδοσαν.
ι6΄. Προῖόντος δὲ τοῦ χρόνου ηὔξετο ἢ χόμη τῷ
Σαμψῶνι. Καὶ ἑορτῆς οὔσης τοῖς Παλαιστίνοις δη-
μοτελοῦς xai τῶν ἀρχόντων xal γνωριμωτάτων ἐν
ταὐτῷ εὐωχουμένων, (οἶχος δ᾽ ἦν δύο κιόνων στεγόντων
15 αὐτοῦ τὸν ὄροφον.) ἄγεται μεταπεμψαμένων ὃ Σαμψὼν
εἰς τὸ συμπόσιον, ὅπως ἐνυδοίσωσιν αὐτῷ παρὰ τὸν
πότον. Ὁ δὲ δεινότερον τῶν χαχῶν ὁπολαμθάνων τὸ
μὴ δύνασθαι ὑδριζόμενος ἀμύνασθαι, τὸν χειραγω-
γοῦντα παῖδα πείθει, προσαναπαύσασθαι χρήζειν εἶ-
20 πὼν ὑπὸ κόπου, τοῖς χίοσιν αὐτὸγ ἐγγὺς ἀγαγεῖν. Ὡς
δ᾽ ἧχεν, ἐνσεισθεὶς αὐτοῖς ἐπιχαταδάλλει τὸν οἶχον,
ἀνατραπέντων τῶν χιόνων, τρισχιλίοις ἀνδράσιν, οἵ
πάντες ἀπέθανον, ἐν αὐτοῖς δὲ xal Σααψών. Καὶ τὸν
μὲν τοιοῦτο κατέσχε τέλος, ἄρξαντα τῶν Ἰσραηλιτῶν
25 εἴχοσιν ἔτη. Θαυμάζειν δὲ ἄξιον τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς
ἰσχύος καὶ τοῦ. περὶ τὴν τελευτὴν μεγαλόφρονος τὸν ἄν-
δρα, καὶ τῆς ὀργῆς τῆς μέχρι τοῦ τελευτᾶν ποὺς τοὺς
πολεμίους, Καὶ τὸ μὲν ὑπὸ γυναιχὸς ἁλῶναι δεῖ τῇ
φύσει τῶν ἀνθρώπων προσάπτειν ἥττονι ἁμαρτηυά-
30 των οὔσῃ, μαρτυρεῖν δὲ ἐχείνῳ τὴν εἰς τὰ ἄλλα πάντα
τῆς ἀρετῆς περιουσίαν. Οἵ δὲ συγγενεῖς ἀράμενοι τὸ
σῶμα αὐτοῦ θάπτουσιν ἐν Σαριασᾷ τῇ; πατρίδι μετὰ
τῶν συγγενῶν.

(216,217.)

ΚΕΦ. Θ΄.

Νετὰ δὲ τὴν Σαμψῶνος τελευτὴν προέστη τῶν Ἰσραη-

35 λιτῶν "HA ὁ ἀρχιερεύς. — "Emi τούτου λιμῷ τῆς
χώρας καχοπαθούσης αὐτῶν, ᾿Ἐλιμέλεχος ix Βηθλεέ-
μων , ( ἔστι δ᾽ ἢ πόλις αὕτη τῆς Ἰούδα φυλῇς,) ἀντέ-
χειν τῷ δεινῷ μὴ δυνάμενος, τήν τε γυναῖχα Ναααὶν
χαὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐξ αὐτῆς αὐτῷ γεγεννημένους,
40 Χελλίωνα xal Μάλλωνα, ἐπαγόμενος εἰς τὴν Μωαδῖτιν
μετοιχίζεται, χαὶ προχωρούντων αὐτῷ χατὰ νοῦν τῶν
πραγμάτων, ἄγεται τοῖς υἱοῖς γυναῖχας ωαθίτιδας,
Χελλίωνι μὲν Ὀρφὰν, ἹΡούθην δὲ Μάλλωνι, Διελ--
θόντων δὲ δέκα ἐτῶν ὅ τε ᾿Ελιμέλεχος καὶ μετ᾽ αὐτὸν
οἱ παῖδες δι᾽ ὀλίγου τελευτῶσι, xal ἣ Νααμὶς πικρῶς
ἐπὶ τοῖς συμθεθηκόσι φέρουσα xai τὴν ὑπὸ τῶν φιλτά--
τῶν ἐρημίαν οὐχ ὑπομένουσα, δι᾽ οὺς καὶ τῆς πατρίδος
ἐξεληλύθει, πάλιν εἰς αὐτὴν ἀπηλλάττετο" χαὶ γὰρ
ἤδη καλῶς τὰ χατ᾽ αὐτὴν ἐπυνθάνετο γωρεῖν. Οὐχ
50 ἐχαρτέρουν δὲ διαζευγνύμεναι αὐτῇς αἵ νύμφαι, οὐδὲ
παραιτουμένη βουλομένας συνεξορμᾶν πείθειν ἐδύνατο,
ἀλλ᾽ ἐγκειμένων εὐξαμένη γάμον εὐτυχέστερον αὐταῖς

4

Lad

APXAIOAOTIAZ DIBA. E. ΚΕΦ. 8.

[302,304.]

nerit, preces ea adhibente , tandem Samson , (nam necesse
erat ut in calamitatem incideret,) cum Dalila gratiam redin-
tegrare volens , « mei, inquit, Deus curam habet, et ejus
providentia natus hanc colam alo, Deo ne detondeator

| prtecipiente : vires enim mihi ita aucturas esse et. perman-

suras, ut illa augeretur et conservaretur. » Quum haec intel.
lexisset comamque ei abrasisset, hostibus eum prodidit,
quum jaro non valeret illorum incursum propulsare. Illi
vero , oculis ei effossis, quibusdam ut vinctum ducerent
ipsum tradiderunt.

12. Procedente autem tempore csesaries illi renasceba-
tur. Quumque diem festum Paltestini publicum agerent ,
virique principes et uotze melioris eodem ín loco epularen-
tur, (domus enim erat, cujus tectam dure sustinebant co-
lumne,) Samson ab illis accitus in convivium adducitur, ut
ei inter compotandum illuderent. 1116 vero malorum ex-
tremum esse existimans, quod ludibrio habitus injuriain
ulcisci non potuerit, puero a quo manu ducebatur persua-
det, dicens quod prz jassitudíne paululum requiescere
desideret , ut se columnis admoveret. Ut vero eo vene-
rat, in illas magna vi se impulit, et domum subrersis
columnis dejicit, una cum tribus hominum millibus, qui
emnes ruina oppressi sunt, interque cos etiam ipse
Samson. Etille quidem hujusmodi exitum liabuit, quum
annos viglnti Israelitis jmperasset. Convenit autem ut
virum admiremur virtutis ergo et fortitudinis, pariterque
ob magnanimitatem qua mortem oppetiit, et quod ad ex-
tremum usque spiritum hostibus succensuerit. Ac quod
a muliere quidem captus fuerit, hominum ingenio adscri-
bendum, quod facile ced t peccatis ; ipsi vero testimonium
tribuendum, quod cetera egregius fuerit et virtute excel-
lens. Ejus autem cognati sublatum sepelierunt cum ma-
joribus snis in Sariasa urbe patria.

CAP. IX. (XI)

Post Samsonis autem obitum Tsraelitis przefuit Eli ponti-
fex. Ejus tempore, regione ea fame valde laborante , Eli-
melechus oriundus Bethleemis, (est autem urbs illa tribus
Jude, ) quum calamitatem tolerare non potuerit, assumpta
uxore Naami filiisque ex ea ipsi natis Cheliione et Mallone,
in terram Moabiticam commigrat. Quumque res ei ex animi
sententia procederent , feminas Moabiticas filiis suis matri-
monio junxit, Chellioni quidem Orphan, Malloni vero Ru-
tham. Annis autem decem exactis, Elimelechus filiique
ejus brevi post eum tempore moriuntur, atque Naamis quie
ei acciderant acerbe ferens , seque in orbitate vix sustinens ᾿
post amissos sibi carissimos, quorum gralia eliam patriam
reliquerat, iterum in eam se recipiebat : audierat enim jam
omnia in ea bene prospereque. cedere. Nurus aulem ejus non
patiebantur ut ab ea disjunctze essent; neque, quum depre-
caretur ne cum ea proficisci velint, persuadere potuit , sed ,
quum urgerent, precata eis felicius conjugium , quam id a

(117,218.}

c) διημαρτήχεσαν παισὶ τοῖς αὑτῆς γαμηθεῖσαι, xal
τῶν ἄλλων ἀγαθῶν χτῇσιν. ὅτι τε τὰ πρὸς αὐτὴν οὕτως
ἐστὶ, μένειν αὐτόθι παρεχάλει, xal μὴ συμιεταλαμθά-
νεῖν αὐτῇ βούλεσθαι πραγμάτων ἀδήλων τὴν πάτριον

i τῆν χαταλιπούσας. Ἡ μὲν οὖν ᾿Ορφὰ μένει πεισθεῖσα,
τὴν δὲ Ῥούθην μὴ πεισθεῖσαν ἀπήγαγε, χοινωνὸν παν-
7X τοῦ προστυχόντος γενησομένην.

9. ᾿Ελθοῦσαν δὲ ῬΡούθην μετὰ τῆς πενθερᾶς εἰς τὴν
Βυβλεέμων Βόαζος, ᾿Ελιμελέχου συγγενὴς ὧν, δέχεται

ii ξενίχ, Καὶ ἢ Νααμὶς, προσαγορευόντων αὐτὴν ὀνομαστὶ,
«δικαιότερον, εἶπε. Μάραν καλοίητέ με΄ » σημαίνει δὲ
καθ᾽, Ἑδραίων γλῶσσαν Νααμὶς μὲν εὐτυχίαν, Μάρα
δὲ ὀδύνη. Ἀμητοῦ δὲ ὄντος ἐξήει χαλαμησομένη
χατὰ συγχώρησιν τῆς πενθερᾶς fj ἹΡούθη,͵ ὅπως τροφῆς

" εὐποροῖεν, xal εἰς τὸ Βοάζου τυχαίως ἀφιχνεῖται quo-
οἷον. Παραγενόμενος δὲ Βόαζος μετ᾽ ὀλίγον xal θεα-
σάμενος τὴν χόρην ἀνέχρινε τὸν ἀγροχόμον περὶ τῆς
παιδός. Ὁ δὲ μειχρὸν ἔμπροσθεν παρ᾽ αὐτῆς ἅπαντα
τροπεπυσμένος ἐδήλου τῷ δεσπότη. Ὁ δὲ, τῆς περὶ

x τὸν πενθερὰν εὐνοίας ἅμα xat μνήμης τοῦ παιδὸς αὐτῆς
à συνῴχησεν ἀσπασάμενος τὴν κόρην, xoi εὐξάμενος
αὐτῇ πεῖραν ἀγαθῶν, χαλαυμᾶσθαι μὲν αὐτὴν οὐχ ἠξίω-
ctw, θερίζειν δὲ πᾶν ὅ τι xal δύναιτο καὶ λαμθάνειν
ἐπιτρέπει, προστάξας τῷ ἀγροχόμῳ μηδὲν αὐτὴν δια-

5 χωλύειν λαμβάνειν, ἄριστόν τε παρέχειν αὐτῇ καὶ πο-
τὸν, ὁπότε σιτίζοι τοὺς θερίζοντας. “Ρούθη δὲ ἄλφιτα
λαθοῦσα παρ᾽ αὐτοῦ ἐφύλαξε τῇ ἐχυρᾷ, καὶ παρῆν ὀψὲ
χομίζουσα μετὰ τῶν σταγύων " ( ἐτετηρήχει δὲ αὐτῇ
xai ἡ Ναχυὶς ἀπόμοιραν βρωμάτων τινῶν, οἷς αὐτὴν

δι ἐπολυώρουν οἱ γειτονεύοντες " ) διηγεῖται δ᾽ αὐτῇ xal
τὰ παρὰ τοῦ Βοάζου πρὸς αὐτὴν εἰρημένα. Δηλωσά-
er, δ᾽ ἐχείνης ὥς συγγενής ἐστι xal τάχα ἂν δι᾽ εὐσέ-
Cty προνοήσειεν αὐτῶν, ἐξήει πάλιν ταῖς ἐχομέναις
ἡμέραις ἐπὶ χαλάμης συλλογὴν σὺν ταῖς τοῦ Βοάζου

b θεραπαινίσιν,

τ. Ἐλθὼν δὲ μετ᾽ οὐ πολλὰς ἡμέρας xal Bóatoc,
ἤδη τῆς χριθῆς λελικμημένης, ἐπὶ τῆς ἅλιοος ἐχάθευδε.
Τῶτο πυθομένη ἢ Νααμὶς τεχνᾶται παρακαταχλίνειν
τὴν Ῥούθην αὐτῷ (xai γὰρ ἔσεσθαι χρηστὸν αὐτοῖς

€ ὁμιλήσαντα τῇ παιδί") xal πέμπει τὴν χόρην ὑπνωσο-
μένην αὐτοῦ παρὰ τοῖς ποσίν. Ἡ δὲ ( πρὸς οὐδὲν γὰρ
ἐγτιλέγειν τῶν ὑπὸ τῆς ἐχυρᾶς χελευομένων ὅσιον ἡγεῖς-
τ) παραγίνεται, xal παραυτίχα μὲν λανθάνει τὸν Βόα-
ἴον βαθέως χαθυπνωχότα. ΠΕεριεγερθεὶς δὲ περὶ μέσην

ὦ γύχτα xol αἰσθόμενος τῆς ἀνθρώπου παραχαταχειμένης
ἐνέχρινε τίς εἴη. Τῆς δ᾽ εἰπούσης τοὔνομα, xal φα-
μένης ὡς αὐτὸν δεσπότην συγχωρεῖν, τότε μὲν ἡσυχίαν

ἄγει, ὄρθριος δὲ, πρὶν 3| τοὺς οἰχέτας ἄρξασθαι χινεῖ-
σῆαι πρὸς τὸ ἔργον, περιεγείῥας αὐτὴν χελεύει τῶν χρι-
€ θὼν λαβοῦσαν ὅ τι χαὶ δύναιτο πορεύεσθαι πρὸς τὴν
κυρὰν, πρὶν ὀφθῆναί τισιν αὐτόθι χεχοιμημένην φυλάτ-
τεσθαι γὰρ σῶφρον τὴν ἐπὶ τοιούτοις διαδολὴν, καὶ μά -
λιστ᾽ ἐπὶ μὴ γεγονόσι. « Περὶ μέντοι τοῦ παντὸς οὕτω,
φησὶν, ἔσται" ἐρωτᾶν τὸν ἔγγιστα ἐμοῦ τῷ γένει τυγχά-

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. IX.

183

quo exciderant filiis suis nuptze, aliorumque bonorum pos-
sessionem , et, quod sua ila se haberent, illic manere obse-
crabat, neve patria deserla se comitari vellent in rerum
ipcertitudine, Et Orpha quidem, cui persuaserat, illic
substitit; Rutham vero, cui non persuaserat, secum abdu-
xit, cujusvis fortune sibi participem futuram.

2. Rutham autem cum socru in Bethleemorum urbem
venientem hospitio excipit Boazus , Elirselechi cognatus. Ac
Naamis, quum suo nomine appellaretur, « justius, inquit ,
me vocaretis Maram » : Hebrzeorum enim lingua Naamis qui-
dem felicitatem significat. Mara vero dolorem. — Messis au-
tem tempore Rutha permissu socrus ad spicilegium facien-
dum egressa est, ut victus illis suppeteret, acciditque ut in
Boazi fundum deveniret. At quum Boazus paulo post ades-
set, et copspicaretur puellam, de ea agri curatorem per-
contatus est. Is vero, quum antea ab ipsa omnia accepisset ,
domino ea declarabat. AL ille, puellam amore amplexus,
quum ob benevolentiam erya socrum , tum quod in memo-
riam revereretur filii ipsius cui nupta erat, atque ut fausta
experiretur precatus , noluit quidem eam spicis colligendis
occupari , sed permisit ut sibi ipsi meteret quantum posset
ac sumeret , mapdavitque villico ne eam quidquam sibi
capere prohiberet, et ut prandium ac potum ei preeberet ,
quando cibum praeberet messoribus. Rutha vero polentam
ab eo acceptam reservavit socrui , eamque vespere una cum
spicis ad illam apportabat ; ( quin et ei Naamis servaverat
partem ciborum , quos vicini , multa ipsam cura dignantes.,
ipsi contulerant ; ) atque socrui narrat quee ei Boazus dixerat.
Quum vero Naamis ei indicasset quod cognatus esset, et
propter pietatem forsan curam earum habiturus , sequenti-
bus etiam diebus ad spicas legendas exivit cum Boazi
ancillis. '

3 Post aliquot autem dies, quum jam ventilatum esset
hordeum, ipse etiam Boazus venit et in area dormiebat,
Quo audito Naamis excogitavit ut Rutham propter eum
discumbere faceret ; ( nam et ipsis emolumento fore si is cum
Rutba colluqueretur; ) mittitque puellam ad pedes ejus
dormituram. 1118 vero ( nam sibi religioni esse ducebat
ulla in re socrus jussis contradicere ) ad aream recta con-
tendit, et in presens quidem Boazum latuit profunde
dormientem. Media autem nocte expergefactus et sentiens
mulierem sibi accubantem , qua ea esset interrogabat. 1lla
vero nomen indicante, et dicente se ipsi, domino suo, in
manum venire, tunc quidem quiescit, mane vero prins.
quam famuli ad opus expergiscerentur, excitatam jussit,
quum quantom ferre posset hordei cepisset, socrum adire,
antequam alicui rescisceretur ipsam illic discubuisse : pru-
dentis enim esse calumniam ex ejusmodi rebus cavere,
praesertim quum nihil commissum fuerit. « Verum, inquit,
de re universa ita constituetur. Ipsum oportet interrogera

[304—306.]

184 (215,219.)

νοντα, εἰ σοῦ χρεία γαμετῆς ἐστιν αὐτῷ,, xal λέγοντι
μὲν ἀχολουθήσεις ἐχείνῳ " παραιτουμένου δ᾽ ἐν νόμῳ σε
συνοιχήσουσαν ἄξομαι. »
δ΄. Ταῦτα τῇ ἐχυρᾶ δηλωσάσης, εὐθυμία χατεῖχεν
& αὐτὰς, ἐν ἐλπίδι τοῦ πρόνοιαν ἕξειν αὐτῶν Βόαζον γενο-
μένας. Κἀκεῖνος ἤδη μεσούσης τῆς ἡμέρας χατελθὼν
sl; τὴν πόλιν τήν τε γερουσίαν συνῆγε xol μεταπεμ-
ψάμενος τὴν ἱΡούθην ἐχάλει καὶ τὸν συγγενῆ" xal πα-
ραγενομένου φησὶν, «᾿Ελιμελέχου καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ
10 χλήρων χρατεῖς; » ὁμολογήσαντος δὲ, συγχωρούντων τῶν
νόμων χατὰ ἀγχιστείαν, « οὐχ οὖν, φησὶν ὃ Βόαζος, ἐξ
ἡμισείας δεῖ μευνῆσθαι τῶν νόμων, ἀλλὰ πάντα ποιεῖν
xaT αὐτούς. άλλωνος γὰρ δεῦρ᾽ ἥχει γύναιον, ὅπερ,
εἰ θέλεις τῶν ἀγρῶν χρατεῖν, γαμεῖν σε δεῖ χατὰ τοὺς
I& νόμους. » Ὁ δὲ Βοάζῳ xal τοῦ χλήρου xal τῆς γυναιχὸς
παρεχώρει, συγγενεῖ μὲν ὄντι xal αὐτῷ τῶν τετελευτη-
χότων, εἶναι δὲ χαὶ γυναῖχα λέγων αὐτῷ χαὶ παῖδας
ἤδη. Μαρτυράμενος οὖν ὁ Βόαζος τὴν γερουσίαν ἐχέ-
λευσε τῇ γυναιχὶ ὑπολῦσαι αὐτὸν προσελθοῦσαν χατὰ
90 τὸν νόμον xai πτύειν εἰς τὸ πρόσωπον. Τ᾽ ενομένου
δὲ xai τούτου, Βόαζος γαμεῖ τὴν “Ρούθην, xat γίνεται
παιδίον αὐτοῖς μετ᾽ ἐνιαυτὸν ἄρρεν. 'Γοῦτο f, Νααμὶς
τιθηνουμένη χατὰ συμθουλίαν τῶν γυναιχῶν Ὠδήδην
ἐχάλεσεν ἐπὶ γηροχομίᾳ τῇ αὐτῆς τραφησόμενον -᾿Ωδή-
25 δὴς γὰρ χατὰ διάλεχτον τὴν ᾿“Εδραίων ἀποσημαίνει
δουλεύων. Ὦδήδου δὲ γίνεται Ἰεσσαῖος, τούτου Δαυΐ-
δης ὃ βασιλεύσας xal παισὶ τοῖς αὑτοῦ χαταλιπὼν τὴν
ἡγεμονίαν ἐπὶ μίαν xal εἴχοσι γενεὰς ἀνδρῶν. Τὰ uiv
οὖν χατὰ ῬΡούθην ἀναγκαίως διηγησάμην, ἐπιδεῖξαι
80 βουλόμενος τὴν τοῦ Θεοῦ δύναμιν, ὅτι τούτῳ παράγειν
ἐγιχτόν ἐστιν εἰς ἀξίωμα λαμπρὸν xal τοὺς ἐπιτυχόν-
τας, εἰς οἷον ἀνήγαγε xol Δαυΐδην ἐχ τοιούτων γενό-
μένον.

ΚΕΦ. 1΄.

"E6paiot δὲ, τῶν πραγμάτων αὐτοῖς ὑπενεχθέντων,

36 πάλιν πόλεμον ἐχφέρουσι Παλαιστίνοις, διὰ τὴν τοιαύ-
τὴν αἰτίαν. Ἠλεὶ τῷ ἀρχιερεῖ δύο παῖδες ἦσαν, ᾿Ὀφνίς
τε xal Φινεέσης. Οὗτοι xal πρὸς ἀνθρώπους ὁδρισταὶ
γενόμενοι xal πρὸς τὸ θεῖον ἀσεδεῖς οὐδενὸς ἀπείχοντο
παρανομήματος. Καὶ τὰ μὲν ἐφέροντο τῶν γερῶν
40 xarà τιμὴν, ἃ δὲ ἔλάμδανον αὐτοῖς ἁρπαγῆς τρόπῳ,
γυναῖχάς τε τὰς ἐπὶ θρησχείᾳ παραγινομένας ὕδριζον
φθοραῖς, ταῖς μὲν βίαν προσφέροντες, τὰς δὲ δώροις
ὑπαγόμενοι. ΤΤυραννίδος δ᾽ οὐδὲν ἀπέλειπεν 6 βίος
αὐτῶν. Ὅ τε οὖν πατὴρ αὐτοῖς ἐπὶ τούτοις χαλεπῶς

46 εἶχεν, ὅσον οὐδέπω προσδοχῶν ἥξειν ix Θεοῦ τιμωρίαν
αὐτοῖς ἐπὶ τοῖς πραττομένοις, τό τε πλῆθος ἐδυσφόρει,
χἀπειδὴ φράζει τὴν ἐσομένην συμφορὰν ὁ Θεὸς τοῖς
Καισὶν αὐτοῦ τῷ τε Ἠλεὶ xai Σαμουήλῳ τῷ προφήτη,
παιδὶ ἔτι ὄντι, τότε φανερὸν ἐπὶ τοῖς υἱοῖς πένθος ἦγε.
so β΄. Βούλομαι δὲ τὰ περὶ τοῦ προφήτου πρότερον
διεξελθὼν ἔπειθ᾽ οὕτω τὰ περὶ τοὺς Ἠλεὶ παῖδας εἰ-
κεῖν, xai τὴν δυστυχίαν τὴν τῷ παντὶ λαῷ 'E6palov

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. I.

r

[306,507.]
qui me libi genere propinquior est, an te conjugem velit.
Si quidem annuerit, ipsum sequeris: sin vero recusarit,
te conjugem legitimam babebo. »

4. Hsec ubi dicta socrui renunciaverat , bono anmnio esse
cceperunt, spei plenze fore ut Boazus illarum curam susci-
peret. Atque ille jam media die descendens im urbem feit
ut senatus coiret, Ruthaque accita advocavit et propin-
quum : quí, quum accessisset, dixit ei, nonne Elimelechi et
filiorum ejus bona possides ? » Illo fatente, legibus ob pro-
pinquitatem permittentibus, « non igitur, ait Boazus, ex parte
dimidia legum meminisse oportet , sed omnia facere secun-
dum leges. Muliercula enim huc venit a Mallone relicia,
quam ex legibus ducere debes, si fundos retinere vis. » Ille
autem Boazo et mulierem et fundos cedit , quandoquidem |
el ipse foret defunctorum cognatus, dicens esse jam sibi

uxorem οἱ liberos. Boazus ergo senatum teslificatus mu-

* lieri preecipiebat uL accedens calceum ei solveret et in faciem

spueret. Atque hoc facto, Rutham duxit Boazus in ma- ᾿
trimonium, annoque elapso natus est illis infans masculus.
Huncquum Naamis nutricarit, Obedem de consilio mulierum
nominavit, ut qui ad curam senectulis ejus gerendam
educaretur : nam Obed Hebraeorum lingua idem eil ac
serviens. Ex Obede autem prognatus est Jessaeus, ex hoc
David, qui regnavit et liberis suis principatum reliquit
usque ad primam et vicesimam virorum stirpem. Hic
quidem necesse habui de Rutha narrare, volens Dei poten-
tiam ostendere, cui facile est etiam vulgares homines ad
amplissimam dignitalem perducere, ad qualem Davidem
evexit ex hujusmodi majoribus ortum.

CAP. X. (XI.

Hebrei autem, rebus eorum in deterius lapsis, rursus
bellum movent Palestinis, talem ob causam. Eli pontifici
duo filii erant, Ophnis et Phineeses. lli, et in homines
injuriosi et in Deum impii, non ulla ab nequitia abstine-
bant. Atque alia quidem munera ut honoraria aufere-
bant, alia vero veluti rapto sibi vindicabant : mulieres
eliam, religionis ergo sacra adeuntes,, corruptelis dedecora-
bant, aliis quidem vim inferentes , alias vero donis pelli-
cientes. Atque ita a tyrannide nihil differebat vitse eorum
consuetudo. Itaque et pater illis ob hzec graviter irasce-
batnr, continuo exspectans ut Deus eos propter hiec faci-
pora ulcisceretur, et populus ea eegerrime ferebat : ac post-
quam Deus futuram filiorum ejus cladem tam Eli quam
Samuelo prophet: etiamnum puero praedixerat , tunc palam
ob filios luctum agebat.

2. Volo autem primo res prophetze percensere , atque ita
demum ea quz spectant ad Eli filios , et infortunia uni-
vereum populum Hebraeorum affligentia, enarrare. Alka-

(Ὡυ,.1.

νινομένην. Ἀλχάνης, Λευίτης ἀνὴρ, τῶν ἐν μέσῳ
πολιτῶν, τῆς ᾿Εφρχΐμου χληρουχίας, ᾿Δριααθὰν πόλιν
χατοιχῶν, ἐγάμει δύο γυναῖκας, ἴλνναν τε xal Φενάν-
wy. "Ex δὴ ταύτης καὶ παῖδες αὐτῷ γίνονται᾽ τὴν δ᾽
s ἑτέραν, ἄτεχνον οὖσαν, ἀγαπῶν διετέλει. ᾿Αφιχουμένου
δὲ μετὰ τῶν γυναιχῶν τοῦ Αλχάνου εἷς Σιλὼ πόλιν
(σαι, (ἐνταῦθα γὰρ f) σχηνὴ τοῦ Θεοῦ ἐπεπήγει, καθὼς
προειρήχαμεν, Y xal πάλιν χατὰ τὴν εὐωχίαν νέμοντος
μοίρας χρεῶν ταῖς τε γυναιξὶ xal τοῖς τέχνοις, 5j Ἄννα

W θεασχμέντ͵ τοὺς τῆς ἑτέρας παῖδας τῇ μητέρι περικαθι-
σαμένους, εἰς δάχρυά τε προὔύπεσε καὶ τῆς ἀπαιδίας αὖ-
τὴν ὠλοφύρετο καὶ τῆς μονώσεως. Καὶ τῆς τἀνδρὸς πα-
ραμυθίας τῇ λύπη κρατήσασα εἰς τὴν σχηνὴν ᾧχετο τὸν
θεὸν ἱχετεύουσα δοῦναι γονὴν αὐτῇ καὶ ποιῆσαι μητέρα,

5 ἐκχγγελλομένη τὸ πρῶτον αὐτῇ γεννησόμενον καθιερώ-
σειν ἐπὶ διαχονίᾳ τοῦ Θεοῦ, δίαιταν οὖχ ὁμοίαν τοῖς
ἰδιώταις ποιησόμενον. Διατριδούσης δ᾽ ἐπὶ ταῖς εὐχαῖς
τολὺν χρόνον, Ἠλεὶ ὁ ἀρχιερεὺς ( ἐχαθέζετα γὰρ πρὸ
τῆς σκηνῆς) ὡς παροινοῦσαν ἐχέλευσεν ἀπιέναι. 'Γῆς

32 πιεῖν ὕδωρ φαμένης, λυπουμένην δ᾽ ἐπὶ παίδων
ἀπορίᾳ τὸν Θεὸν ἰχετεύειν, θαρρεῖν παρεχελεύετο, πα-
ρέξειν αὐτῇ παῖδα τὸν Θεὸν χαταγγέλλων.

Y. Παραγενομένη δ᾽ εὔελπις πρὸς τὸν ἄνδρα, τροφὴν
χαίρουσα προσηνέγχατο, xol ἀναστρεψάντων εἷς τὴν

5 τατρίδα χύειν ἤρξατο. Καὶ γίνεται παιδίον αὐτοῖς, ὃν
Σαμούηλον προσαγορεύουσι" θεαίτητον ἄν τις εἴποι.
Παρῆσαν οὖν ὑπὲρ τῆς τοῦ παιδὸς γενέσεως θύσοντες
δεκάτας τε ἔφερον. Ἀναμνησθεῖσα δ᾽ ἢ γυνὴ τῆς
εὐγῆς τῆς ἐπὶ τῷ παιδὶ γεγενημένης, παρεδίδου τῷ

x Hii, ἀνατιθεῖσα τῷ Θεῷ προφήτην γενησόμενον,
Κύμη τε οὖν αὐτῷ ἀνεῖτο xal ποτὸν ὕδωο ἦν. Καὶ
Σαμούηλος μὲν ἐν τῷ ἱερῷ διζγε τρεφόμενος, Ἀλχάνη
δ᾽ ἐκ τῆς Ἄννης υἱεῖς τε ἄλλοι γίνονται xal τρεῖς θυ-
Ἱστέρες,

ἃ 0. Σχμούηλος δὲ, πεπληρωχὼς ἔτος ἤδη δωδέχατον,
προεφήτευε, Καί ποτε χοιμώμενον ὀνομαστὶ ἐχάλεσεν
ὁ Θεός. Ὁ δὲ νομίσας Oro τοῦ ἀρχιερέως πεφωνῇσθαι,
τιραγίνεται πρὸς αὐτόν. Οὐ φαυένου δὲ χαλέσαι τοῦ
ἐρχιερέως. ὃ Θεὸς εἰς τρὶς τοῦτο ποιεῖ, Καὶ ᾿Ἠλεὶ

& λυπνισθείς φησι πρὸς αὐτὸν, « ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν, Σαμούη-
λε, σιγὴν ὡς καὶ τὸ πρὶν ἦγον, Θεὸς δ᾽ ἐστὶν ὁ χαλῶν.
Ἀλλὰ σήμαινε πρὸς αὐτὸν ὅτι παρατυγχάνω. » Καὶ
τοῦ Θεοῦ φθεγξαμένου πάλιν ἀχούσας, ἠξίου λαλεῖν ἐπὶ
τοῖς γρωμένοις * οὐ γὰρ ὑστερήσειν αὐτὸν ἐφ᾽ οἷς ἂν θε-

& Mene διαχονίας. Καὶ ὁ Θεὸς, « ἐπεὶ, φησὶ, παρα-
« τυγχάνεις, μάνθανε συμφορὰν ᾿Ισραηλίταις ἐσομένην
« λόγου μείζονα καὶ πίστεως τοῖς παρατυγχάνουσι * xat
«τοὺς Ἠλεὶ δὲ παῖδας ἡμέρᾳ μιᾷ τεθννξομένους, xal
«τὴν ἱερωσύνην μετελευσομένην εἰς τὴν ᾿Ελεαζάρου

ῳ «οἰχίαν. Ἠλεὶ γὰρ τῆς ἐμῆς θεραπείας μᾶλλον τοὺς
« υἱοὺς χαὶ παρὰ τὸ συμφέρον αὐτοῖς ἠγάπησε.» Ταῦτα
βιασάμενος ὅρχοις εἰπεῖν αὐτῷ τὸν προφήτην "Het, (οὐ
γὰρ ἐβούλετο λυπεῖν αὐτὸν λέγων.) ἔτι μᾶλλον βεθαιο--
τέραν εἶγε τὴν προσδοχίαν τῆς τῶν τέχνων ἀπωλείας.

ANTIQ. JUD. LIB. V. CAP. Xx.

[307,2xc5.] 185

nes, vir Levita, mediz fortuuz civis de tribu Ephrai-
milide, urhem Armalham habitans, duas uxores duxit,
Annam et Plienannam. — Ex hac quidem liberos suscepit :
tamen alteram, licet nullum ediderit parium , amare non
destitit. Ceterum quum Alcanes una cum uxoribus in Si-
luntem urbem sacrificatom venisset , ( illic enim fixum erat
Dei tabernaculum , sicat ante memoravimus,) et in convivio
portiones carnium uxoribus οἱ liberis vicissim distribuisset,
Anna, ut viderat allerius liberos matri undique assidentes ,
et in lacrimas prorumpebat , et snam sterilitatem et orbita-
tem deplorabat. Quumque in tanta esset mostitia ut eam
consolari non potuerit maritus, tabernaculum adiit, Deum
supplex orans ut sibi daret prolem matremque se faceret ,
promittens se primum filium sibi natum ministerio divino
consecraluram esse, qui victu cousuelo aliisque familiari
non esset usurus. Et dum precibus diu incomberet , ΕἸ
pontifex (nam ante fabernaculnm sedebat ) tanquam pa-
rum sobriam discedere jubebat. Illa vero dicente se aquam
potare , contristatamque quod liberos non haberet Deo sup-
plicare, ipsam bono animo esse hortabatur, denuncians
Deum ipei daturum esse filium.

3. Tum demum bona cum spe ad maritum reversa,
cibum lzeta sumpsit , et postquam se in patriam receperant ,
ulerum gerere capit , eisque natus est fllius, quem Samue-
lum nominant , quasi dicas a Deo petitum. Itaque aderant ,
pro puero nato sacra facturi, simulque decimas afferentes.
Mulier autem recordata voti, quod pro puero nuncuparat ,
eum Eli tradidit, Deo prophetam futurum consecrans. 1ta-
que et comam prolixam nutiiebat, οἱ aquam tantum pota-
bat. Ac Samuelus quidem apud tabernaculum commorea-
batur et educabatur. —Alcanz autem alii quoque filii ex
Anna, (resque filie progenit:e sunt.

4. Samuelus vero, anno setatis duodecimo jam com
pleto, prophetam agere ccpit. Et eum aliquando dormien-
tem Deus nominatim vocavit. Ille vero, ratus a pontifice
se vocari, eum adit. Quum autem diceret pontifex a se
noD vocatum esse, Deus hoc ter fecit. Tum Eli illumi-
natus eum sic alloquitur, « at ego, Samuele, nunc ut
eliam ante silentium egi : Deus autem est, qui te vocat.
Age, significa illi te preesto esse. » Rursus quum Deum lo-
quentem audivisset , orabat ut sibi oracula aperire dignare-
tur; 66 enim in ministeriis, ad quacunque voluisset, non
segnem fore. Cui Deus, « quoniam, inquit, ades, disce
« cladem Israelitis imminere, majorem quam ut forte a
« quopiam narrari eL credi possit : atque Eli filios una die
« morituros, et pontificatum in Eleazari familiam iranse-
« iturum. Eli enim suum in filios amorem meo cultui
« illorumque commodis et rationibus przetulit ». 1lla ipsa
quum a propheta jurejurando extorsisset Eli, (nam ea nar-
rando Samuelus ipsi merorem afferre nolehat , ) ex eo jam
certiorem interitus filiorum exspectationem habuit. Samuel

186 (211,222.)
Σαμουήλου δ᾽ ηὔξετο ἐπὶ πλέον 4j δόξα, πάντων ὧν
προεφήτευεν ἀληθινῶν βλεπομένων.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Κατὰ τοῦτον δὴ τὸν καιρὸν Παλαιστῖνοι στρατεύσαν-

APXAIOAOTIAZ BIBA. E. ΚΕΦ. IA.

[308,309.]

autem gloria magis magisque crescebat, quod nihil ab eo
priedictum irritum esse conspiceretur.

CAP. XI.

Itaque per idem tempus Palszstini , bello Israelitarum po-

λ 9 , , ,
τες ἐπὶ τοὺς ᾿Ισραηλίτας στρατοπεδεύονται χατὰ πόλιν | pulo illato, castra posuerunt apud urbem Aphecam. Quum

[d

Agexdv. Δεξαμένων δ᾽ ἐξ ὀλίγου τῶν ᾿Ισραηλιτῶν,
συνήεσαν εἷς τὴν ἐχομένην xai νιχῶσιν οἱ Παλαιστῖνοι"
xai χτείνουσι μὲν τῶν "EÓpatov εἰς τετρχχισχιλίους,
τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος συνδιώχουσιν εἰς τὸ στρατόπεδον.
β΄. Δείσαντες δὲ περὶ τῶν ὅλων οἱ ἱΕδραῖοι πέμ-
πουσιν ὡς τὴν γερουσίαν xal τὸν ἀρχιερέα, τὴν χιδω-
τὸν τοῦ Θεοῦ χελεύοντες χομίζειν, ἵνα παρούσης αὐτῆς
παρατασσόμενοι χρατῶσι τῶν πολεμίων" ἀγνοοῦντες ὅτι
μείζων ἐστὴν Ó χαταψηφισάμενος αὐτῶν τὴν συμφορὰν
τῆς χιδωτοῦ, δι᾿ ὃν xol ταύτην ἐν τιμῇ συνέδαινεν εἷ-
ναι. Παρῆν τε οὖν dj χιδωτὸς καὶ οἱ τοῦ ἀρχιερέως
υἱεῖς, τοῦ πατρὸς αὐτοῖς ἐπιστείλαντος, εἰ ληφθείσης τῆς
χιδωτοῦ ζῆν ἐθελήσουσιν, εἰς ὄψιν αὐτῷ μὴ παραγενέσθαι.
Φινεέσης δὲ ἤδη χαὶ ἱερᾶτο, τοῦ πατρὸς αὐτῷ παραχε-
χωρηκότος διὰ τὸ γῆρας. Θάρσος οὖν ἐπιγίνεται πολὺ
20 τοῖς “Εδραῖοις, ὡς διὰ τὴν ἄφιξιν τῆς χιδωτοῦ περιε-
σομένοις τῶν πολευίων * χατεπλήττοντο δὲ οἱ πολέμιοι,
δεδιότες τὴν παρουσίαν τῆς κιδωτοῦ τοῖς ᾿Ισραηλίταις.
Ταῖς μέντοι γε ἑκατέρων προσδοχίαις οὐχ ὅμοιον ἀπήν-
τησε τὸ ἔργον, ἀλλὰ συμθολῆς γενομένης, ἣν μὲν ἤλ-
25 πιζον νίχην *E6paiot , τῶν Παλαιστίνων αὕτη γίνεται,
ἣν δ᾽ ἐφοδοῦντο ἧτταν οὗτοι, ταύτην “Εὐραϊῖοι παθόν-
τες ἔγνωσαν αὑτοὺς μάτην ἐπὶ τῇ χιόωτῷ τεθαρργκό-
τας. ᾿Ετράπησάν τε γὰρ εὐθὺς εἰς γεῖρας ἐλθόντες τῶν
πολεμίων καὶ ἀπέδαλον εἰς τρισμυρίους, ἐν οἷς ἔπεσον
30 xal οἱ τοῦ ἀρχιερέως υἱεῖς, ἥ τε χιδωτὸς ἤγετο πρὸς
τῶν πολεμίων.
(1Β΄.) γ΄. Ἀπαγγελθείσης δὲ τῆς ἥττης εἰς τὴν Σιλὼ
καὶ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς κιδωτοῦ, (δενιαμίτης γάρ τις
αὐτοῖς ἄγγελος ἀφιχνεῖται νεανίας παρατετευχὼς τῷ γε-
30 γονότι,) πένθους ἀνεπλήσθη πᾶσα fj πόλις. Καὶ ᾿Ἠλεὶ ὃ
ἀρχιερεὺς (ἐκαθέζετο γὰρ χαθ᾽ ἑτέρας τῶν πυλῶν iy
ὑψηλοῦ θρόνου) ἀχούσας οἰμωγῆς, καὶ νομίσας νεῶώτε--
ρόν τι πεπρᾶχθαι περὶ τοὺς οἰχείους, καὶ μεταπευψά-
μενος τὸν νεανίαν, ὡς ἔγνω τὰ χατὰ τὴν μάγην, ῥάων
ἦν ἐπί τε τοῖς παισὶ xal τοῖς συνηγγελωένοις περὶ τὸ
στρατόπεδον, ὡς ἂν προεγνωχὼς παρὰ τοῦ Θεοῦ τὸ συυ-
Θησόμενον καὶ προαπηγγελχώς" συνέχει γὰρ ἱκανῶς
τὰ παρὰ τὴν προσδοχίαν συντυχόντα δεινά" ὡς δὲ xal
τὴν χιβρωτὸν ἤχουσεν ἠχμαλωτίσθαι πρὸς τῶν πολε--
5 μίων, ὑπὸ τοῦ παρ᾽ ἐλπίδας αὐτῷ τοῦτο προσπεσεῖν
περιαλγήσας, ἀποχυλισθεὶς ἀπὸ τοῦ θρόνου τελευτᾷ,
ὀχτὼ xal ἐνενήκοντα βιώσας ἔτη τὰ πάντα, xat τούτων
τὰ τεσσαράχοντα χατασχὼν τὴν ἀρχήν.

δ΄, Θνήσχει δὲ xav! ἐχείνην τὴν ἡμέραν xat ἣ Φι-
νεέσου τοῦ παιδὸς γυνὴ, μὴ χαρτερήσασα ζῆν ἐπὶ τῇ
τἀνδρὸς δυστυχία. Κυούσῃ μὲν αὐτῇ προσηγγέλθη τὸ
περὶ τὸν ἄνδρα πάθος, τίκτει δ᾽ ἑπταμηνιαῖον παῖδα,

τ

LEO

40

o0

autem proxime illos exciperent Israelitze , die sequenti con-
gressi sunt, victoriamque reportant Palwstini : et Hebrzo-
rum quidem ad quattuor millia perimunt, reliquam vero
multitudinem in castra persequuntur.

2. Quamobrem Hebrai, de rerum summa solliciti, mit-
tunt ad senatum atque pontificem qui arcam Dei afferri
postularent, ut ea inler illos versante in aciem instructi
hostes superent; ignorantes eum, qui calamitatem illorum
decreverat , majorem esse arca, propter quem contigit ut
ipsa esset veneranda. Aderat igitur arca, simulque duo
Eli filii , accepto ἃ patre mandato, ut, si illos arca capta vi-
vere non piguerit, in ipsius non audeant venire conspectum.
Plhineeses autem tunc sacerdotio fungebatur, patre id pro-
pter senectutem concedente. — Hebrivis itaque magna accre-
scit fiducia, ac si ex arca advecta hoslibus forent superie-
res : contra autem hostes animis consternali supt, meluen-
tes ne arcae praesentia Israelitis presidio esset. Αἱ res non
ita ceciderunt ac hi vel illi exspectarant : sed quum manus
conseruerunt , victoria, quam sperabant Hebraei , a Palestli-
nis stetit; atque cladem, quam isti timore defugiebaut,
quum paterentur Hebraei , cognoverunt quod frustra in arca
fiduciam reposuerint. Etenim statim ac pugna cum hostibus
erat commissa, in fugam versi sunt et viros ad triginta
millia desiderarunt, inter quos et pontificis filii occubue-
runt : arca item in hostium potestatem redacta est.

(X1I.) 3. Quum autem fama hujus cladis et arcre captivi-
latis Siluntem percrebresceret, ( nam iilis nuncius vene-
rat juvenis quidam Benjamita qui rebus interfuerat , ) tota
civitas luctu repleta est. Atque Eli pontifex ( ad portarum
enim alteram sublimis in sella sedebat ) audito ejulatu su-
spicatus novi aliquid suis accidisse, accersitoque juvene,
simul ac cognoverat eveintum prselii , lenius ferebat filiorum
ca;edem et quie. una nunciata erant de exercitus strage, ut
qui prasciverat a Deo quod futurum erat, et priedixerat .
maxime enim afficiunt mala qua prseter exspectationem
cadunt : ubi vero etiam arcam in hostium manus veuissc
acceperat, ex rei adeo insperatte nuncio quum valde indo-
luisset, e solio delapsus animam exhalavit, annos natus
octo et nonaginta, atque per horum quadraginta imperio
potitus.

4. Eadem vero die et Phineesis filii conjux defuncta est,
quod vivere non sustinuerit post mariti infortunium. Ipsi
quidem, quum gravida esset, nunciata erat viri clades, et
puerum septimestrem enititur, ipsumque , utpote vitalen,

[82--22..}

5 xat ζήσαντα Ἰοχάδην προσηγόρευσαν ( σημαίνει δὲ
ijv τὸ ὄνομα) διὰ τὴν προσπεσοῦσαν δύσχλειαν
τε ῷ στρατῷ.
᾿, "Hole δὲ πρῶτος "HAet, ᾿ἸΙθαμάρου τοῦ ἑτέρου
ἐτῶν Arv υἱῶν olxiac: (4 γὰρ Ἐλεαζάρου οἰχία τὸ
πρῶτον ἱερᾶτο, παῖς παρὰ πατρὸς ἐπιδεχόμενοι τὴν
suf) ἐχεινός τε Φινεέση τῷ παιδὶ αὐτοῦ παραδίδωσι,
ud ὃν ᾿Αδιεζέρης υἱὸς ὧν αὐτοῦ τὴν τιμὴν παραλα-
ἐὸν παιδὶ αὐτοῦ Βουχὶ τοὔνομα αὐτὴν χατέλειπεν, παρ᾽
γὼ διεδέξατο Ὄζις υἱὸς dv, μεθ᾽ ὃν Ἠλεὶ ἔσχε τὴν ἷε-
μυσύνην, περὶ οὗ νῦν ἦν ὃ λόγος, καὶ τὸ γένος τὸ ἀπ᾽
ἀείνου, μέχρι τῶν χατὰ τὴν Σολομῶνος βασιλείαν
χαιρῶν᾽ τότε δὲ οἱ ᾿Ελεαζάρου πάλιν αὐτὴν ἀπέλα-
os, !

BIBAION EKTON.

— a) 000 «m —

ἃ. Φδορὰ Παλαιστίνων καὶ τῆς γῆς αὐτῶν ἐξ ὀργῆς τοῦ Θεοῦ,
à τὴν αἰχμαλω»τευθεῖσαν ὑπ᾽ αὐτῶν χιδωτόν᾽ xai τίνα τρό-
πον ἔπεμψαν αὐτὴν τοῖς Ἑ δραίοις.

δ, Στρατεία Παλαιστίνων ἐπ᾽ αὐτοὺς, xal νίχη ᾿Εδραίων,
Σαμουήλου στρατηγοῦντος αὐτῶν τοῦ προφήτου.

Y. Ὡς Σαμούηος, διὰ τὸ γῆρας ἀσθενὴς ὧν τὰ πράγματα
διοιχεῖν, τοῖς αὑτοῦ καισὶ ταῦτα ἐνεχείρισεν.

ὃ, Ὡς οὗ χαλῶς προϊσταμένων ἐχείνων τῆς ἀρχῆς τὸ πλῆθος
ὑπ ὀργῆς ἐτήσατο βασιλεύεσθαι.

t. Σαμουήλου πρὸς τοῦτο ἀγανάχτησις * καὶ βασιλέως αὑτοῖς
ἀπόδειξις, Σαούλον τοὔνομα, χελεύσαντος τοῦ Θεοῦ.

c. Σχούλον στρατεία ἐπὶ τὸ Ἀμμανιτῶν ἔθνος, xai νίχη xai
δαρπκαγὴ τῶν πολεμίων.

»- Ὡς στρατευσάμενοι πάλιν ἐπὶ τοὺς 'Εδραίους οἱ Παλαιστῖ-
wx ἡττήθησαν.

r. Σχούλου πρὸς ᾿Αμαληχίτας πόλεμος καὶ νίχη.

*. Ὅτι παραδαίνοντος Σαούλον τὰς ἐντολὰς τοῦ προφήτον,
Σαμούτλος ἄλλον ἀπέδειξε βασιλέα κρύφα, Δαυίδην ὄνομα,
xt ἐπιτροπὴν Θεοῦ.

:. Ὡς xai πάλιν ἐπεστράτευσαν τοῖς "Eboatot ol Παλαιστῖνοι,
ἐπὶ Σαούλου βασιλεύοντος.

4. Μονομαχία Δανίδου τότε πρὸς Γολίαϑον, τὸν ἄριστον τῶν
Ππλαιστίνων, καὶ ἀναίρεσις τοῦ Γολιάθον, xai ἧττα τῶν
ΠΠχλαιστίνων κρατερά.

ιό, Ὡς ϑαυμάσας τὸν Δαυΐδην τῆς ἀνδρείας σννῴχισεν αὐτῷ
*?* θυγατέρα. Σάουλος.

α΄, Ὅτι μετὰ ταῦτα ὕποπτον αὐτῷ τὸν Δανίδην γενόμενον ὁ
βασιλεὺς ἐσπούξασεν ἀποκτεῖναι.

£.'Oz; κολλάχις xal Δανίδης χινδυνεύσας ἀποθανεῖν ὑπὸ
Σαούλου διέφυγε, xai Σάουλον, δὶς ἐπ᾽ αὐτῷ γενόμενον ὥστε
ἀνελεῖν, οὐ διεχρήσατο.

t. Ὡς στρατευσαμένων Παλαιστίνων ἐπὶ τοὺς Ἑδραίους $e
rev ol "E6oatot τῇ μάχῃ, καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Σάουλος
ἀπέδανε μετὰ τῶν παίδων μαχόμενος.

Περιέγει ἢ βίόλος χρόνον ἐτῶν 26".

ΚΕΦ. Α΄.

Λαθόντες δὲ οἱ Παλαιστῖνοι τὴν τῶν 'E6palov χι-
ῥωτὴν αἰχμάλωτον, ὡς προείρηκα μικρὸν ἔμπροσθεν,
εἰς Ἄτωτον ἐχόμισαν πόλιν, χαὶ παρὰ τὸν αὐτῶν θεὸν,
ὥσπερ τ’ ᾿άτυρον, ( Δαγὼν δ᾽ οὗτος ἐχαλεῖτο, ) τιθέασι.

ANTIQ. JUD. LIB. VL CAP. I.

[309—311.] 187

Jochaben nominartnt ( nomen autem hoc infamiam signiti-
cat) ex ignominia quam eo tempore acceperat exercitus.

5. Primus antem Eli ex familia Ithamari, alterius Aaro-
nis filii, pontificatum obtinuit ; nam ente in Eleazari domo
fuit sacerdotium, dignitate ἃ patre δὰ filium transmissa ;
atque ille Phineesi filio suo tradidit, post quem Abiezeres
filius ejus acceptum hoborem filio suo, cui nomen erat Bu-
ci, reliquit, a quo eum accepit Ozis filius ejus; post quem
Elí, de quo nunc facta est narratio, sacerdotium habuit,
ut et Mirps ejus usque ad Lempora regoi Solomonis : tanc
enim Eleazari posteri id recaperarunt,

LIBER SEXTUS.

—— 004 9— —

I. Clades Palestiporum et terre eorum, ex ira Dei propter
arcam ab iis captam : et quo modo eam remiserint ad He-
breeos.

4. Expeditio Palzstinorum in ipsos, et victoria Hebreorum
ductu Samueli prophete.

3. Ut Samuelus , propter senectutem rebus administrandis pa-
rum idoneus, curam eacum filiis suis commiserit.

4. Ut populus, quum illl in principatu male se gererent, ira
incitatus regem petierit.

5. Samuelo ad hoc mota indignatio ; isque regem eis designat ,
Saulum nomine , Deo ita jubente.

6. Saulus contra Ammanitarum gentem exercitum educit, at-
que hostes profligat spoliatque.

7. Ut Paliestini, rursus Hebraeos arnils aggresel , ab 115 debel-
lantur.

8. Sauli cum Ammanitis bellum, deque iis victoria.

9. Quod, cum Saulus prophete mandata transgrederetur, Sa-

* muelus clam alium creat regem, Davidem uomine, ex jussu

Det.

10. Quomodo novam expeditionem contra Hebrazros , Saulo rc-
gnante, Paliestini susceperint.

1t. Singulare certamen Davidis cum Gollatho, viro Palasti-
norum fortissimo, atque Goliathi peremptio, et Paliestino-
rum strages.

12. Ut Saulus fortitadinem Davidis admiratus filiam ei in ma-
trimonium collocavit.

13. Quod postea rex, quum Davidem suspectum haberet, ad
eum perimendum se accinxit.

14. Ut aliquoties Davides, a Saulo in vitre discrimen addu-
ctus, salvas effugit, bis tamen Saulo, quem in potestate
habebat ut perdere posset , pepercit.

15. Hebrei, quum Paliesüni in eos bellum moverent, prelio
devicti sunt; in quo Saulus rex una cum filiis contra eos
pugnans occubuit.

Continet liber tempus annorum duorum ettriginta.

— "--— 0m ——

CAP. I.

Quum autem Palestini arcam Hebrzorum cepissent ,
quemadmodum paulo ante diximus , in urbeni Azotum eam
deportarunt, et ut quiddam e manublis , juxta deum suum
collocant : is enim Dagon appellabatur. Postridie vero

388
T7 δ᾽ ἐπιούση πάντις, ὃπὸ τὴν τῆς ἡμέρας ἀρχὴν £i-

ἰόντες εἰς τὸν ναὸν προσχυνῆσαι τὸν θεὸν αὑτῶν, ἐπι-
τυγχάνουσιν αὐτῷ τοῦτο ποιοῦντι τὴν χιδωτόν" ἔχειτο
γὰρ ἀπ᾽ αὐτῆς ἀποπεπτωχὼς τῆς βάσεως, ἐφ᾽ ἧς ἑστὼς
6 διετέλει, Καὶ βαστάσαντες πάλιν ἐφιστᾶσιν αὐτὸν ἐπὶ͵
ταύτης, δυσφορήσαντες ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ. Πολλάχις
δὲ φοιτῶντες παρὰ τὸν Δαγῶνα xoi χαταλαμθάνοντες
ὁμοίως ἐπὶ τοῦ προσχυνοῦντος τὴν χιδωτὸν σχήματος
χείμενον, ἐν ἀπορίᾳ δεινῇ xal συγχύσει χαθίσταντο.
10 Καὶ τελευταῖον ἀπέσχηψεν εἰς τὴν τῶν ᾿Αζωτίων πόλιν
καὶ τὴν χώραν αὐτῶν φθορὰν τὸ θεῖον καὶ νόσον. Ἀπέ-
θνησχον γὰρ ὑπὸ δυσεντερίας, πάθους χαλεποῦ xai τὴν
ἀναίρεσιν ὀξυτάτην ἐπιφέροντος" πρὶν γὰρ ἢ τὴν ψυχὴν
αὐτοῖς εὐθανάτως ἀπολυθῆναι τοῦ σώματος, τ τὰ ἐντὸς
δ ἀναφέροντες ἐξήμουν διαδεθρωμένα xal παντοίως ὑπὸ
τῆς νόσου διεφθαρμένα, Τὰ δ᾽ ἐπὶ τῆς χώρας μνῶν
τλῆθος ἀνελθὺν τῆς γῆς χατέδλαψε, μήτε φυτῶν μήτε
χαρπῶν ἀποσχόμενον. 'Ev δὴ τούτοις ὄντες τοῖς χαχοῖς

οἱ ᾿Αζώτιοι xal πρὸς τὰς συμφορὰς ἀντέ,ειν οὐ δυνάμε-
40 νοι συνῆχαν ix τῆς χιδωτοῦ ταύτας αὐτοῖς ἀνασχεῖν,
xaX τὴν νίχην xal τὴν ταύτης αἰχμαλωσίαν οὐχ ἐπ᾽
ἀγαθῷ γενομένην. Πέμπουσιν οὖν πρὸς τοὺς Ἀσχα--
λωνίτας, ἀξιοῦντες τὴν χιδωτὸν αὐτοὺς παρὰ σφᾶς δέ-
ξασθαι. Τοῖς δὲ οὐκ ἀηδὴς fj τῶν ᾿Αζωτίων δέησις προσ-
25 ἔπεσεν, ἀλλ᾽ ἐπινεύουσι μὲν αὐτοῖς τὴν χάριν. λαδόν-
τες δὲ τὴν χιδωτὸν ἐν τοῖς ὁμοίοις δεινοῖς χατέστησαν.
Συνεξεχόμισε γὰρ αὑτῇ τὰ τῶν ᾿Αζωτίων fj χιδωτὸς
πάθη πρὸς τοὺς ἀπ᾽ ἐκείνων αὐτὴν δεχομένους. Καὶ
τρὸς ἄλλους παρ᾽ αὐτῶν ἀποπέμπουσιν ᾿Ἀσχαλωνῖται.
30 Μένει δ᾽ οὐδὲ παρ᾽ ἐχείνοις" ὑπὸ γὰρ τῶν αὐτῶν παθῶν
ἐλαυνόμενοι πρὸς τὰς ἐχομένας ἀπολύουσι πόλεις. Καὶ
τοῦτον ἐκπεριέρχεται τὸν τρόπον τὰς πέντε τῶν Πα-
λαιστίνων πόλεις fj χιδωτὸς, ὥσπερ δασμὸν ἀπαιτοῦσα
παρ᾽ ἔἐχάστης τοῦ πρὸς αὐτὰς ἐλθεῖν, ἃ δι’ αὐτὴν ἔπα-

35 σγον.

β΄. Ἀπειρηχότες δὲ τοῖς χαχοῖς οἵ πεπειραμένοι xal

τοῖς ἀχούουσιν αὐτὰ διδασκαλία γενόμενοι τοῦ μὴ
προσδέξασθαι τὴν χιδωτόν ποτε πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ τοιούτῳ
μισθῷ καὶ τέλει, τὸ λοιπὸν ἐζήτουν μηχανὴν xal πό-
40 pov ἀπαλλαγῇς αὐτῆς. Καὶ συνελθόντες o dx τῶν
πέντε πόλεων ἄρχοντες, Γΐττης xal Ἀχχάρωνος xai
Ἀσχάλωνος, ἔτι δὲ Γάζης xal Ἀζώτου, ἐσχόπουν τί
δεῖ ποιεῖν. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐδόκει τὴν χιδωτὸν
ἀποπέμπειν τοῖς οἰχείοις, ὡς ὑπερεχδιχοῦντος αὐτὴν τοῦ

46 Θεοῦ xal συνεπιδημησάντων αὐτῇ διὰ τοῦτο τῶν δεινῶν
xal συνεισδαλόντων μετ᾽ ἐχείνης εἷς τὰς πόλεις αὐτῶν.
Ἦσαν δὲ οἱ λέγοντες. τοῦτο μὲν μὴ ποιεῖν, μηδ᾽ ἐξαπα-
τᾶσθαι τὴν αἰτίαν τῶν χαχῶν εἷς ἐχείνην ἀναφέροντας"

οὗ γὰρ ταύτην εἶναι τὴν δύναμιν αὐτῇ xol τὴν ἰσχύν"

bo οὗ γὰρ ἄν ποτ᾽ αὐτῆς κηδομένου τοῦ Θεοῦ ὑποχείριον
ἀνθρώποις γενέσθαι. Ἡσυχάζειν δὲ xai πράοις ἔχειν
ἐπὶ τοῖς συμδεθηχόσι παρήνουν, αἰτίαν τούτων οὐχ
ἄλλην ἢ μόνην λογιζομένους τὴν φύσιν, ἣ xat σώμασι
καὶ γῇ καὶ φυτοῖς xal πᾶσι τοῖς ἐξ αὐτῆς συνεστῶσι

(334.555.)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. G. ΚΕΦ. A.

[311,512.]
cuncti in fanum prima luce ingredientes, ut deum suum
adorarent , eum invenerunt hunc ipsum honorem arcze prae
stantem : humi enim jacebat, basi prolapsus , cui perpetuo
institerat. Eum itaque sublatum in eandem restiluunt,
iegerrime ferentes id quod acciderat. Quumque sxpius ad
Dagonem accederent, pariterque eum ante arcam adorantis
specie projectum reperirent, in magna erant anxietate ani-
misque perturbati. Denique iu Azotiorum urbem et regio-
nem diram immisit Deus vastationem et morbum. Mo-
riebantur enim intestinorum torminibus, gravi malo et ne-
cem acerbissimam inferente ; nam priusquam anima ipsis per
mortem convenienter solveretur corpore, viscera egeren.
tes exesa et modis omnibus ἃ morbo corrupta evomebant.
Quicquid autem in provincia erat , mures innumeri e terra
exorti graviter leserunt, nec stirpibus nec fructibus par-
centes. Itaque dum Azotii his malis premerentur, nec am-
plius calamitates ferendo essent , intellexerunt arcam Dei in
causa esse quod (am gravía paterentur, atque victoriam ar-
czeque captivitatem sibi in damnum cessisse. Miserunt igi-
tur ad Ascalonitas , obsecrantes ut eam ad se reciperent. Illis
autem non ingrata accidit hzec supplicatio : quamobrem iis
non segre quidem concedunt quod petierunt. Quum vero ar-
cam sumpsissent , eadem ipsis mala ingruebant : Azotiorum
enim calamitates una cum arca importat: erant iis, qui
eam ab illis acceperunt. Ad alios igitur eam ablegant Asca-
lonitse. Neque vero apud illos permansit : nam quum et ipsi
ab eodem morbo vexarentur, ad vicinas eam dimittunt ur.
bes. Atque in hunc modum quinque Palzestinorum urbes
pervagata est arca , a qualibet tanquam presenti» sug tri-
butum vice exigens ea qua propter eam passe sunt.

2. Quum hísce autem suppliciis pene conficerentur quot-
quot iis affecti erant, quique de istis audierant illorum
exemplo moniti essent , ne arcze przesentiam emerent tanta
mercede et vectigali , tandem quissiverunt qua arte ef via
ab ea semet expedirent. ΕΠ quum convenissent quinque
civitatum principes, Gitte et Accaronis et Ascalopis,
itemque Gazz et Azoti , dispiciebant quid facto opus esset.
Ac primum quidem illis visum est ad suos remittendam
esse arcam , quasi palam esset Deum ejus suscepisse vin-
dictam, atque ideo calamitates cum ea in ipsos invasisse,
simulque in urbes eorum ingressas 6586. Erant autem qui
dicerent boc quidem nequaquam faciendum esse , fallique
qui malorum causam illi acceptam ferrent. Non enim (an-
tam ei potestatem esse el vim ; neque si ejus curam habuis-
set, Deus , in hominum manus venturum fuisse. Ceterum
monebant ut quiescerent, et quicquid acciderat sequo animo
ferrent, cogitantes non aliam esse eorundem causam quam
ipsam rerum naturam, quae et corporibus et terrze et plan-
tis et omnibus mortali concretione satis, certis lemporum

[15,.56.}

χατὰ χρόνων περιόδους τίχτει τοιαύτας μεταδολάς.
Ναᾷ δὲ τὰς προειρημένας γνώμας ἀνδρῶν ἔν τε τοῖς
ἐπάνω χρόνοις συνέσει χαὶ φρονήσει διαφέρειν πεπι-
“τευμένων συμβουλία, x«i τότε μάλιστα δοξάντων
εδρωοζόντως λέγειν τοῖς παροῦσιν, ot μήτ᾽ ἀποπέμπειν
ἔφεσαν δεῖν τὴν χιδωτὸν αἵτε χατέχειν, ἀλλὰ πέντε
μὲν ἀνδριάντας ὑπὲρ ἑκάστης πόλεως χρυσέους ἀνα-
θεῖναι τῷ Θεῷ χαριστήριον, ὅτι προενόησεν αὐτῶν τῆς
σωτηρίας, καὶ χατέσχεν ἐν τῷ βίῳ διωχομένους ἐξ

& αὐτοῦ παθήμασιν, οἷς οὐχέτι ἦν ἀντιδλέψαι,, τοσούτους
δὲ τὸν ἀριθμὸν μύας χρυσοῦς τοῖς κατανεμηθεῖσιν αὖ-
τῶν xal διαφθείρασι τὴν χώραν ἐμφερεῖς ἔπειτα βα-
λόντας εἰς γλωσσόχομον αὐτοὺς xai θέντας ἐπὶ τὴν xv
βωτὸν,͵ ἅμαξαν αὐτῇ χαινὴν χατασχευάσαι, xal βόας

5 ὑποζεύξαντας ἀρτιτόχους, τὰς μὲν πόρτεις ἐγχκλεῖσαι xal
χατασχεῖν, μὴ τοῖς μητράσιν ἐμποδὼν ἑπόμεναι γέ-
νωνται, πόθῳ δ᾽ αὐτῶν ὀξυτέραν ποιῶνται τὴν πο-
pav* ἐκείνας δ᾽ ἐξελάσαντας τὴν χιῤωτὸν φερούσας
ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν, αὐταῖς ἐπιτρέψαντας ἣν βού-

ϑλονται τῶν ὁδῶν ἀπελθεῖν. χὰν μὲν τὴν "E6paluv
ἀπίωσιν καὶ τὴν τούτων χώραν ἀναδαίνωσιν, ὑπολαμ -
βάνειν τὴν χιδωτὸν αἰτίαν τούτων τῶν xaxov- ἂν δὲ
ἄλλην τράπωνται, μεταδιώξωμεν αὐτὴν, ἔφασαν, μα-
δόντες ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν τοιαύτην ἔχει.

5 (B'.) γ΄. ΓἜἔχριναν δ᾽ αὐτὰ καλῶς εἰρῆσθαι xal τοῖς
[yo εὐθὺς τὴν γνώμην ἐχύρωσαν. Καὶ ποιήσαντες
μὲν τὰ προειρημένα προάγουσι τὴν ἄμαξαν ἐπὶ τὴν τρίο-
δον xa χαταλιπόντες ἀνεγώρησαν. Τῶν δὲ βοῶν τὴν
ὀρθὴν δδὸν ὥσπερ ἡγουμένου τινὸς αὐταῖς ἀπιουσῶν,

x ἡχολούθουν οἱ τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντες ποῦ ποτε στή-
σονται χαὶ πρὸς τίνας ἥξουσι βουλόμενοι μαθεῖν. Κώμη
δέ τις ἐστὶ τῆς Ἰούδα φυλῆς, Βηθσάμη ὄνομα. Εἷς ταύ-
τὴν ἀφυκνοῦνται αἱ βόες, xal πεδίου μεγάλου xal χαλοῦ
τὴν πορείαν αὐτῶν ἐχδεξαμένου, παύονται προσωτέρω

ἃ γωρεῖν, στήσασαι τὴν ἅμαξαν αὐτόθι. Θέα δὲ ἦν τοῖς
ἐν τῇ κώμη xal περιχαρεῖς ἐγίνοντο. Θέρους γὰρ ὥρᾳ
πέντες ἐπὶ τὴν συγχομιδὴν τῶν χαρπῶν ἐν ταῖς ἀρούραις
ὑπάρχοντες, ὡς εἶδον τὴν χιδωτὸν, ὑφ᾽ ἡδονῆς ἅρπα-
γἕντες καὶ τὸ ἔργον ἐχ τῶν χειρῶν ἀφέντες ἔδραμον εὐθὺς

4 ἐπὶ τὰν ἅμαξαν. Καὶ χαθελόντες τὴν χιδωτὸν, xai τὸ
ἄγγος ὃ τοὺς ἀνδριάντας εἶχε καὶ τοὺς μύας, τιθέασιν
ἐπί τινος πέτρας, ἥτις ἣν ἐν τῷ πεδίῳ, xal θύσαντες
λαμπρῶς τῷ Θεῷ χαὶ χατευωχηθέντες τήν τε ἅμαξαν
xai τοὺς βόας ὡλοκαύτωσαν. Καὶ ταῦτ᾽ ἰδόντες ol τῶν

ὦ ᾿ἰχλαιστίνων ἄρχοντες ὑπέστρεψαν ὀπίσω.

9. Ὀργὴ δὲ καὶ χόλος τοῦ Θεοῦ μέτεισιν, ὥστε
ἐδδομήχοντα τῶν ix τῆς Βηθσάμης χώμης, ὡς οὐχ
ὄντας ἀξίους ἅψασθαι τῆς χιδωτοῦ (ἱερεῖς γὰρ οὐχ ἦσαν)
χαὶ προσελθόντας αὐτῇ βαλὼν ἀπέχτεινεν. "ἔχλαυσαν

& δὲ ταῦτα παθόντας αὐτοὺς οἱ χωμῆται, xal πένθος ἐπ᾽
αὐτοὺς ἤγειραν οἷον εἰχὸς ἐπὶ θεοπέμπτῳ χαχῷ, καὶ τὸν
ἴδιον ἔχαστος ἀπεθρήνει. Τοῦ τε μένειν τὴν κιδωτὸν
παρ᾽ αὐτοῖς ἀναξίους ἀποφαίνοντες αὑτοὺς, πρὸς τὸ
xotwv τῶν “Εδραίων πέμψαντες ἐδήλουν ἀποδεδόσθαι

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. I.

[212,513.}] 189

vicibus , hujusmodi mutationes afferat. Pridictas autem
sententias vinci istorum virorum consilium , qui et antea
crediti sunt intelligentia et prudentia prsecellere, et tunc
maxime visi sunt accommodate dicere ad presens nego-
tium; qui neque remittendam esse arcam censuerunt , ne-
que retinendam : sed quinque simulacra aurea pro unaqua-
que civitatam quasi munus Deo consecranda , quod eorum
saluti prospexerit , et vitam illis conservarit, quam ex ea
malis depellerentur, quibus resistere non poterant , toti-
demque numero mures aureos lis similes qui regionem ipso-
rum populati sint atque vastarint. — Deinde hisce in locu-
lum inclusis et super arcam collocatis, currum novum ei
fabricari jusserunt, vaccisque fatis ei alligatis, vitulos
quidem earum domi concludi et custodiri , ne matribus eas
sequendo impedimento forent, eorum autem desiderio
quam celerrime redirent. Quum vero illas arcam vehentes
in trivium abegissent, ibi relinquendas esse, facta eis
potestate abeundi quo velint : et si quidem Hebreos ver-
$us pergerent et in illorum regionem ascenderent, esset
ut existimarent arcam illoram malorum causam exstitisse ;
sin vero alio deflecterent, illam persequendam esse dixe-
runt, facta inde conjectura, quod potestatem ejusmodi pul-
lam haberet.

(11.) 3. Hiec autem bene ac sapienter dicta judicarunt,
atque illico consilium factis comprobarunt. Et quum ea quae
jam diximus exsequuti essent , plaustrum in trivium dedu-
cunt, ibique relicto secesserunt. Vaccre autem quum recta
abirent et contenderent, nou aliter ac si ab aliquo dedu-
cerenlur, eas subsequebaniur Palwetinorum principes,
scire desiderantes ubi subsisterent et ad quosnam δὲ con-
ferrent. Est autem vicus quidam in tribu Juda, nomine
Bethsama. 1n fines ejus venerunt vacce , et quum eas , si
processissent , campus magnus et pulcer excepturus esset,
ulteríus tamen non sunt progressa , plaustrum illic sistentes.
Erat autem omnibus in villa spectaculum, leetitiaque ex-
sultabant. /Estatis enim tempore quum cuncli in agris ad
fruges comportandas versarentur , ubi arcam animadverte-
runt, voluptate gestientes, et opus e mauibus dimittentes,
e vestigio ad plaustrum accurrebant. Atque arcam ex eo
sublatam, capsamque in qua erant simulacra et mures,
saxo cuidam , quod in campo erat, imposuerunt : et quum
Deo magDilice sacra fecissent , seque epulis adhibuissent ,
plaustrum simul ac vaccas solido sacrificio incenderunt.
Quo viso Pahestinorum principes retro ad suos reversi
sunt.

4. Celerum ira atque indignatio Dei eos persequilur,
adeo ut septuaginta viros ex pago Bethsamae, quippe indi-
gnos qui attingerent arcam (sacerdotes enim non erant) , ad
eam tamen accedentes , fulmine jaclo interimerel. 1psos
autem liec passos vici istius incola» deplorarunt , eosque
plangore prosequuti sunt qualem fas erat edere ob malum
divinitus immissum , suumque mortuum unusquisque lu-
£ebat. Quamobrem sese indignos agnoscenles quibuscum
arca commoraretur, nuuciis ad commune Hebraorum con-

190 (25,17)

τὴν χιδωτὸν ὑπὸ τῶν Παλαιστίνων, Kdxsivot γνόντες
τοῦτο, ἀποχομίζουσιν αὐτὴν εἰς Καριαθιαρίμαν, γείτονα
πόλιν τοῖς Βηθσαμίταις, ἔνθα τινὸς Λευίτου τὸ γένος.
Ἀμιναδάδου,, δόξαν ἔχοντος ἐπὶ διχαιοσύνῃ xat θρη-

6 σχείᾳ, χαταῤιοῦντος εἰς οἰκίαν τὴν κιδωτὸν ἤγαγον,
ὥσπερ εἰς πρέποντα τῷ Θεῷ τόπον, ἐν ᾧ χατώχει δί-
xat ἄνθρωπος. ᾿Εθεράπευον δὲ τὴν χιδωτὸν ol τού-
του παῖδες, χαὶ τῆς ἐπιμελείας ταύτης ἕως ἐτῶν εἴχοσι
προέστησαν᾽ τοσαῦτα γὰρ ἔμεινεν ἐν τῇ Καριαθια-

10 ρίμᾳ, ποιήσασα παρὰ τοῖς Παλαιστίνοις μῆνας τέσ-
σαρας.

ΚΕΦ. Β΄.

Τοῦ δὲ λαοῦ παντὸς ἐχείνῳ τῷ χρόνῳ, καθ᾽ ὃν εἷ-
γεν ἣ τῶν Καριαθιαριμιτῶν πόλις τὴν χιδωτὸν, ἐπ᾽
εὐχὰς xal θυσίας τραπέντος τοῦ Θεοῦ, xal πολλὴν

16 ἐμφανίζοντος τὴν περὶ αὐτὸν θρησκείαν χαὶ φιλοτιμίαν,
ὃ προφήτης Σαμούηλος δρῶν αὐτῶν τὴν προθυμίαν,
ὡς εὔχαιρον πρὸς οὕτως ἔχοντας εἰπεῖν περὶ ἔλευθε-
ρίας χαὶ τῶν ἀγαθῶν τῶν ἐν αὐτῇ, χρῆται λόγοις οἷς
ᾧετο μάλιστα τὴν διάνοιαν αὐτῶν προσάξεσθαι χαὶ

80 πείσειν" « ἄνδρας γὰρ, εἶπεν, οἷς ἔτι νῦν βαρεῖς μὲν
« πολέμιοι Παλαιστῖνοι, Θεὸς δ᾽ εὐμενὴς ἄρχεται γί-
« νεσθαι χαὶ φίλος, οὐχ ἐπιθυμεῖν ἐλευθερίας δεῖ μόνον,
« ἀλλὰ καὶ ποιεῖν δι᾽ ὧν ἂν ἔλθοι πρὸς ὑμᾶς, οὐδὲ
« βούλεσθαι μὲν ἀπηλλάχθαι δεσποτῶν, ἐπιμένειν δὲ

25 « πράττοντας ἐξ ὧν τοιοῦτοι διαμενοῦσιν ἀλλὰ γίνεσθε
« δίκαιοι xal τὴν πονηρίαν ἐχθαλόντες τῶν ψυχῶν xal
« θεραπεύοντες αὐτὴν, ὅλαις ταῖς διανοίαις προστρέ-
« πεσθε τὸ θεῖον xat τιμῶντες διατελεῖτε. Ταῦτα γὰρ
« üuiv ποιοῦσιν ἥξει τὰ ἀγαθὰ, δουλείας ἀπαλλαγὴ

80 « xai νίχη πολεμίων" ἃ λαθεῖν οὔθ᾽ ὅπλοις οὔτε σω-
« μάτων ἀλχαῖς οὔτε πλήθει συμμάχων δυνατόν ἐστιν.
« Οὐ γὰρ τούτοις ὁ Θεὸς ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτὰ, τῷ
« δ᾽ ἀγαθοὺς εἶναι xat δικαίους. ᾿Εγγνητὴς δ᾽ αὐτοῦ τῶν
« ὑποσχέσεων ἐγὼ γίνομαι », Ταῦτ᾽ εἰπόντος ἐπευφή-

35 μησε τὸ πλῆθος ἡσθὲν τῇ παραινέσει xal χατένευσεν
αὑτὸ παρέξειν χεχαρισμένον τῷ Θεῷ. ΣΣυνάγει δ᾽
αὐτοὺς ὁ Σαμούηλος εἷς τινα πόλιν λεγομένην Μασφά-
τὴν κχατοπτευόμενον τοῦτο σημαίνει χατὰ τὴν 'E-
ὀραίων γλῶτταν. ᾿Κντεῦθεν ὑδρευσάμενοι σπένδουσι

40 τῷ Θεῷ xai διανηστεύσαντες ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπ᾽ εὐ-
γὰς τρέπονται.

β΄. Οὐ λανθάνουσι δὲ τοὺς Παλαιστίνους ἐκεῖ συνελ-
θόντες, ἀλλὰ μαθόντες οὗτοι τὴν ἄθροισιν αὐτῶν μεγά-
λη στρατιᾷ xai δυνάμει, xav! ἐλπίδα τοῦ μὴ προσδο--

45 χῶὥσι μηδὲ παρεσχευασμένοις ἐπιπεσεῖσθαι, τοῖς Ἕ-
δραίοις ἐπέρχονται. Καταπλήττει δ᾽ αὐτοὺς τοῦτο xal
εἰς ταραχὴν ἄγει χαὶ δέος, χαὶ δραμόντες πρὸς Σα-
μούηλον ἀναπεπτωχέναι τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὸ φόδου
καὶ τῆς προτέρας ἥττης ἔφασχον, χαὶ διὰ τοῦτ᾽ ἠρεμεῖν,

0 ἵνα μὴ χινήσωμεν τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν. Σοῦ
δ᾽ ἀναγαγόντος ἡμᾶς ἐπ᾽ εὐχὰς καὶ θυσίας καὶ ὅρχους,
γυμνοῖς xal ἀνόπλοις ἐπεστρατεύχασιν οἱ πολέμιοι"

APXAIOAOTIAZ BIBA. G. ΚΕΦ. P.

313,314. j

cilium missis , ipdicarunt redditam esse a Palsestinis arcam.
Atque illi , hac re cognita, transferunt eam in Cariathiari -
mam, urbem vicinam Belhsamitis : ubi Levita quodam
vitam agente , Aminadabo,, qui magne erat existimationis
ob justitiam et religionem, in domum arcam intulerunt, uf
convenientem Deo locum, in quo vir justus habitabat.
Ejus autem filii arcee mibisterio operabantur , atque huic
rei curandee per viginti annos praeerant : tot enim in Ca-
riathiarima mansit, quam apud Palsestinos quattuor menses
fuisset.

CAP. II.

Quum autem populus universus illo tempore, quo arcam
possidebat Cariathiarimitarum urbs , votis et sacrificiis ope-
ram daret, multumque religionis in Deum et magnum ejus
studium pre se ferret, Samuelus propheta, animadverso
eorum obsequio, quasi jam opportunum fuerit ad illos,
quum ita se haberent, verba fecere de libertate et bonis quae
in ea insunt, oratione utitur maxime accommodata ad
mentes eorum sibi conciliandas et persuadendas : « viros ,
« dicebat , quibus etiamonum hostes quidem graves sunt Pa-
«lestini, Deus vero incipit esse propitius et amicus,
« non solum libertatem expetere oportet, sed etiam haec
« facere, quibus ea vobis assequenda est, nec velle quidem
« ἃ dominatu liberari, sed ea agere pergere quz vos servi-
« tuti detinebunt : immo justitiam colite, atque nequitiam
«ex animis abolendo, curationem ejus adhibentes, tota
« mente Deo supplicate , ejusque in cultu perseveràte. Hzc
« 8i feceritis, erit ut bonis afluatis, a servitute liberemini ,
« et victoriam de liostibus reportetis : qute peque armis,
« neque corporum viribus, neque copiarum multitudine con-
« sequi quisquam potest. Non enim hisce res ejusmodi se
« preebiturum esse pollicetur Deus, sed probitali et justitiae.
« Ego vero h:zec promissa vobis rata fore spondeo. » — Haec
quum dixisset, ei applaudebat populus, ex ista exhortatio-
ne letitia elatus, consensitque ad id ipsum faciendum quod
Deo gratum esset. [pesos autem congregat Samuelus in urbem
quandam Masphaten appellatam : quod nomen sermone
Hebraico conspicuum significat. Ibi hausta aqua Deo
libant , et quum tota die jejunassent , ad preces se conver-
tunt.

4. lllic vero congregati non latent Palestinos; sed hi,
conventu corum ipsi nunciato, cum magno exercitu et
copiis , sperantes fore ut incautos et imparatos adorirentur,
Hebraeis superveniunt. i autem, ex hoc valde consler-
nati, tumultuari incipiunt et pavore occupari; atque ad
Samuelum accurrentes, animos sibl dicebant concidisse
pra metu et ex memoria recentis cladis , adeoque quieturos
8e esse, « ne hostium potentiam in nos concitemus. Nam quum
in nos nudos et inermes , qui tno ductu et auspiciis ad sup-
plicationes et victimas et juramenta convenimus, expedi-
tionem jam fecerint hostes, non alia jam nobis salutis

(rss, 259.)

ἔλπὶς οὖν fiv cux ἄλλη σωτηρίας ἥμῶν ἣ μόνη d
παρὰ σοῦ xai τοῦ Θεοῦ ἰχετευθέντος ὑπὸ τοῦ παρα-
σχεῖν λμῖν διαφυγεῖν Παλαιστίνους. Ὁ δὲ θαρρεῖν τε
προτρέπεται χαὶ βοηθήσειν αὐτοῖς τὸν Θεὸν ἐπαγγέλ-
λεται. Καὶ λαδὼν ἅ ἄρνα γαλαθηνὸν ὑπὲρ τῶν ὄχλων
θύει; xai παραχαλεῖ τὸν Θεὸν ὑπερέχειν αὐτῶν τὴν
δεξιὰν ἐν τῇ πρὸς Παλαιστίνους μάχῃ xai μὴ περιιδεῖν
ἐεύτερον αὐτοὺς ἀτυγήσαντας. ᾿Κ'πήχοος δὲ γίνεται
τῶν εὐχῶν 6 Θεὸς, xai προσδεξάμενος εὐμενεῖ χαὶ
συμμάχῳ τῇ τῇ διχνοία τὴν θυσίαν, ἐπινεύει νίχην αὐτοῖς
χαὶ χράτος. "En δ᾽ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὴν θυσίαν ἔχοντος
τοῦ Θεοῦ xai uf; πᾶσαν διὰ τῆς ἱερᾶς φλογὸς ἀπει-
λυτότος., προῆλθεν ix τοῦ στρατοπέδου f| τῶν πολε-
μίων δύναμις xat παρατάσσεται πρὸς μάχην, ἐπ᾽ ἔλ-
5 πίδι μὲν νίχης, ὡς ἀπειλημμένων ἐν ἀπορία τῶν
Ἰουδαίων, μήτε ὅπλα ἐχόντων μήτε ὡς ἐπὶ μάχην
ἐχεῖσε ἀτεηντηκότων. ἱ]εριπίπτουσι δὲ οἷς οὐδ᾽ εἶ
προὔλεγέ τις ῥαδίως ἐπείσθησαν. Πρῶτον μὲν γὰρ
αὐτοὺς 5 Θεὸς χλονεῖ σεισμῷ xal τὴν γῆν αὐτοῖς ὑπό-
Ἃ τρόυον xal σφαλερὰν χινήσας τίθησιν, ὡς σαλευομένης
τε τὰς βάσεις ὑποφέρεσθαι χαὶ διισταμένης εἷς ἔνια τῶν
γασαάτων χαταφέρεσθαι. "ἕπειτα βρονταῖς περιψο-
φήσας καὶ διαπύροις ἀστραπαῖς ὡς καταφλέξων αὐτῶν
τὸς ὄψεις περιλάλψας, xal τῶν χειρῶν ἐχχροτήσας τὰ
5 ὅπλα, γυυνοὺς εἰς φυγὴν ἀνέστρεψεν. ᾿Επεξέρχεται δὲ
Σαμούνλος μετὰ τῆς πληϑύος, xai πολλοὺς χατασφά -
ξας χαταχοληυθεῖ μέχρι Κορραίων, τόπου τινὸς οὕτω
λεγομένου. Καὶ χαταπήξας ἐχεῖ λίθον, ὥσπερ ὅρον
τῆς νίχτς xat τῆς φυγῆς τῶν πολεμίων, loy υρὸν αὐτὸν
3) προσχγορεύει, σύμθολον τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ γενομένης
αὐτοῖς χατὰ τῶν ἐχθρῶν ἰσχύος.
γ΄. Οἱ δὲ μετ᾽ ἐχείνην τὴν πληγὴν οὐχ ἐπεστράτευ-
σὰν ἐπὶ τοὺς Ἰσρχηλίτας, ἀλλ᾽ ὑπὸ δέους xal uv um
τῶν συμβεβηκότων ἡσύχαζον. Ὃ δ᾽ ἦν πάλαι θάρ-
3 σὴς τοῖς Παλαιστίνοις ἐπὶ τοὺς “Εὐραίους, τοῦτ᾽ ἐκείνοις
μετὰ τὴν νίχγν ἐγένετο. Καὶ Σαμούηλος στρατεύσας
ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀναιρεῖ πολλοὺς χαὶ τὰ φρονήματ᾽ αὐτῶν
εἰς τὸ παντελὲς ταπεινοῖ, χαὶ τὴν χώραν ἀφαιρεῖται,
ἦν τῶν Ἰουδαίων ἀπετέμοντο πρότερον χρατήσαντες. τῇ
ωμάγη. Αὕτη O ἦν ἡ μέχρι πόλεως ᾿Αχχάρωνος ἀπὸ
τῶν [ττης ὅρων ἐχτεταμένη. Ἦν δὲ xax! ἐχεῖνον
τὸν χαιρὸν φίλα τοῖς Ἰσραηλίταις τὰ ὑπολειπόμενα
τῶν Χαναναίων.

-—
v

ΚΕΦ. TI".

Ὁ δὲ προφήτης Σαμούηλος διαχοσμήσας τὸν λαὸν
45 χαὶ πόλιν αὐτοῖς ἀποδοὺς , εἰς ταύτην ἐχέλευσε συνερ-
γομένους περὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους χρίνεσθαι ὃ διαφορῶν.
Δὐτὸς δὲ δὶς τοῦ ἔτους ἐπερ) χόμενος τὰς πόλεις ἐδίκαζεν
αὐτοῖς, xoi πολλὴν ἐδράξευεν süvoulav ἐπὶ γρόνον πο-
λύν.
90 P. "Ἔπειθ᾽ ὑπὸ γήρως βαρυνόμενος xal τὰ συνήθη
πράττειν ἐμποδιζόμενος τοῖς υἱοῖς τὴν ἀρχὴν χαὶ τὴν
προστασίαν τοῦ πλήθους παραδίδωσιν" ὧν Ó μὲν πρε-

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. ΠΠ.

(314, 315.] 191

Doslree superest spes quam ip te ef Deo a te implorato ut
Dobis daret e Palestinorum manibus effugere. » At ille eos
securo animo esse hortatur, promittitque Deum ipse aunxi-
liom laturum esse. Et quum agnum sebrumum cepisset ,
eo pro populo sacrificium facit, Deumque supplex orat ut
eos in prtelio a vi Palrestinorum defenderet , neque sineret
eos iterum infortunio multari. Has autem preces exaudit
Deus, et quum animo benigno et propitio sacrificium acce-
pisset , innuit se ipsis victoriam daturum esse et potentiam
aucturum. Quum autem adhuc Dei in altari esset victima,
necdum tota sacra fiamma absumpta , hostium copise et ca-
stris egressse sunt, et sese ad pugnam instruunt , spe qui-
dem victorie , ac si Judsi summis angustiis conclusi es
sent, qui nec arma haberent, nec eo loci ad pugnandum
convenerint. Talis autem erat rerum eventus, ut si quis
eas priedixissel, haud facile fidem invenisset — Nam pri-
mum quidem eos concussione perturbat Deus, terramque
quassatione illis subiremiscere parumque tutam fecit, ita ot
vel ea agitata incerta ponerent vestigia, vel discedente in
hiatum aliquem prolaberentur. Deinde quum tonitrubus
circumsonasset atque igneis fulguribus quasi ad ora illis
adurenda eos circumfulsisset, atque manibus arma excus-
sisset, nudos in fugam conjecit. Tum vero Samauelus cum
populo in eos irruit, multisque czesis reliquos persequi-
tur ad Corriea usque, locum quendam ita nominatum. Ac
quum ibi saxum statuisset, veluti terminum victorize et
hostium fuge, id Validum appellat, in signum virium
quibus eos ad hostes debeliandos impertivit Deus.

3. Palzestini vero ea clade accepta exercitum non eduxe-
runt contra [sraelitas, sed prze metu el memoria eorum quise
acciderant quiescebant. Fiducia autem , qua olim Palsestiai
animati erant in Israelitas, illorum esse ccpit post hane
victoriam. Εἰ Samuelus, copiis in eos motis, magnas
edit strages, atque elalos eorum animos prorsus deprimit : -
regionem etiam eis adimit, qua prius Judios multaverant,
quum eos praelio superassent. Illa vero a finibus Gite ad
Accaronem usque civitatem longe lateque patebat. Reli-
qui autem Chanancorum eo tempore pacem et amicitiam
cum lsraelilis colebant.

CAP. ΠΙ.

Porro Samuelus prophela, populo commode distributo,
et aua singulis civitate assigoata, jussit ut in eam conveni-
rent ad res conlroversas dijudicandas. Ipse autem, bis
anno urbes obiens, jus illis dicebat, et multo tempore ju-

dicia ex a'quo exercebat.

2. Deinde, quum aetategravis esset et invalidus, ut con-
suelis muniis suflicere non posset , filiis suis principatum et
reipublicze curam tradidit : quorum quidem grandiori Joelus,

192 (229,23o.)

σδύτερος Ἰώηλος προσηγορεύετο, τῷ δὲ νεωτέρῳ Ἀδία
ὄνομα ἦν. Προσέταξε δὲ τὸν μὲν ἐν Βεθήχοις πόλει
χαθεζόμενον xolvew , τὸν δ᾽ ἕτερον ἐν Βαρσουδαὶ, με-
ρίσας τὸν ὑπαχουσόμενον ἑχατέρῳ λαόν. ᾿Ἐγένοντο δὲ
6 σαφὲς οὗτοι παράδειγμα xol τεχμήριον τοῦ μὴ τὸν
τρόπον ὁμοίους τοῖς φύσασι γίνεσθαί τινας, ἀλλὰ τάχα
μὲν χρηστοὺς xal μετρίους ix πονηρῶν τότε μέν γε
φαύλους ἐξ ἀγαθῶν παρέσχον αὑτοὺς γενομένους. Τῶν
γὰρ τοῦ πατρὸς ἐπιτηδευμάτων ἐχτρεπόμενοι χαὶ τὴν
10 ἐναντίαν ὁδὸν ἀπελθόντες δώρων χαὶ λημμάτων αἰσχρῶν
χαθυφίεντο τὸ δίκαιον, xal τὰς χρίσεις οὗ πρὸς τὴν
ἀλήθειαν, ἀλλὰ πρὸς τὸ χέρδος ποιούμενοι χαὶ πρὸς
τρυφὴν χαὶ πρὸς διαίτας πολυτελεῖς ἀπονενευχότες
πρῶτον μὲν ὑπεναντία ταῦτα ἔπρασσον τῷ Θεῷ, δεύ-
!5 τερον δὲ τῷ προφήτη, πατρὶ δὲ αὐτῶν, ὃς πολλὴν xal
τοῦ τὸ πλῆθος εἶναι δίχαιον σπουδὴν εἰσεφέρετο xal
πρόνοιαν.
(A'.) γ΄. Ὁ δὲ λαὸς, ἐξυδριζόντων εἷς τὴν προτέραν
κατάστασιν καὶ πολιτείαν τῶν τοῦ προφήτου παίδων,
20 χαλεπῶς τε τοῖς πραττομένοις ἔφερε xal πρὸς αὐτὸν
συντρέχουσι, (διέτριθε δ᾽ ἐν Ἀρμαθᾶ πόλει͵) xol τάς
τε τῶν υἱῶν παρανομίας ἔλεγον xal ὅτι γηραιὸς αὐτὸς
ὧν ἤδη καὶ παρειμένος πὸ τοῦ χρόνου τῶν πραγμάτων
οὐχέτι τὸν αὐτὸν προϊστάναι δύναται τρόπον " ἐδέοντό
25 τε xal ἱχέτευον ἀποδεῖξαί τινα αὐτῶν βασιλέα,., ὃς
ἄρξειε τοῦ ἔθνους χαὶ τιμωρήσαιτο Παλαιστίνους,
ὀφείλοντας ἔτ᾽ αὐτοῖς δίκας τῶν προτέρων ἀδικημάτων.
᾿Ελύπησαν δὲ σφόδρα τὸν Σαμούηλον οἵ λόγοι, διὰ τὴν
σύμφυτον δικαιοσύνην xal τὸ πρὸς τοὺς βασιλέας μῖσος"
80 ἥττητο γὰρ δεινῶς τῆς ἀριστοχρατίας, ὡς θείους χαὶ
μαχαρίους ποιούσης τοὺς χρωμένους αὐτῆς τῇ πολιτείᾳ"
ὑπὸ δὲ φροντίδος καὶ βασάνου τῆς ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις
οὔτε τροφῆς ἐμνημόνευσεν οὔτε ὕπνου, δι’ ὅλης δὲ τῆς
γυχτὸς στρέφων τὰς περὶ τῶν πραγμάτων ἐννοίας διε-
35 χαρτέρει.
δ΄, "Exovtt δὲ οὕτως ἐμφανίζεται τὸ θεῖον xal παρα-
«μυθεῖται μὴ δυσφορεῖν ἐφ᾽ οἷς ἠξίωσε τὸ πλῆθος, ὡς
οὖχ ἐχεῖνον ὑπερηφανήσαντας, ἀλλ᾽ ἑαυτὸν, ἵνα μὴ βα-
σιλεὺς ἦ μόνος" ταῦτα δὲ ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἐξήγαγεν αὖ-
40 τοὺς ἐξ Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ ἔργα. Λήψεσθαι
t Ye οὖχ εἷς μαχρὰν μετάνοιαν αὐτοὺς ἐπίπονον,
ὑφ᾽ ἧς οὐδὲν μὲν ἀγένητον ἔσται τῶν ἐσομένων, ἔλεγ-
χθήσονται δὲ καταφρονήσαντες xal βουλὰς οὐχ εὐχαρί-
στοὺς πρὸς ἐμὲ xal τὴν σὴν προφητείαν λαθόντες. Κε-
45 λεύω δή σε χειροτονεῖν αὐτοῖς ὃν ἂν ἐγώ σοι προείπω
βασιλέα, προδηλώσαντα ποταπῶν τε οὗτοι πειραθήσον-
ται βασιλευόμενοι χαχῶν x«t διαμαρτυράμενον ἐφ᾽ οἷαν
σπεύδουσι μεταδολήν.
ε΄. Ταῦτα ἀχούσας Σαμούηλος ἅμα ἕῳ συγχαλέσας
ὅυ τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν αὐτοῖς βασιλέα ὡμολόγησεν,
ἔφη δὲ δεῖν πρῶτον μὲν αὐτοῖς ἐχδιηγήσασθαι τὰ παρὰ
τῶν βασιλέων ἐσόμενα καὶ ὅσοις συνενεχθήσονται χα-
κοῖς. « Γινώσχετε γὰρ ὅτι πρῶτον μὲν μῶν ἀποσπά-
« σουσι τὰ τέχνα, χαὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁρματηλάτας εἶναι

APXAIOAOTIAZ BIBA. G. ΚΕΦ. T.

[315—31:7.]

minori vero Abia nomen erat. Tis autem mandavit ut unus
quidem in Bethelis, alter vero in Barsube sederet et judicia
redderet, populum qui pareret inter eos partitus. — Jsti au-
tem exemplo erant et indicio, non omnes moribus similes
parentibus nasci, sed forte quidem ex malis probos et
&quos : tunc vero sese ostendebant pravos ex bono progna-
ios. Nam a parentis institutis et studiis deflezi , diversam-
que ab eo viam ingressi, munerum ergo turpisque lucri jus
pervertebant , ac in judiciis non ex veritate, sed ad emolu-
mentum suum agentes, solutique in luxum et deliciis sum-
ptuosis dediti , primum quidem hsec adversus Deum patra-
bant, dein vero contra voluntatem prophete , patris illo-
rum, qui multum studii cureque impenderat nt multitudo
justitiam coleret.

(IV.) 3. At populus, quum prophet filii priorem rerum
statum et ordinem injuriis labefactarent , et commissa egre
ferebat , et ad Samuelum frequentes concurrunt , ( tum enim
in urbe Armatha habitabat ,) atque non solum ei de filiorum
iniquitatibus narrabant, sed etiam, quod prae senectute
et :zetatis. debilitate non amplius rebus similiter ac antea
administrandis par esset, eum orabant simui et obsecra-
bant ut aliquem ipsis regem crearet , qui posset gentem mo-
derarí οἱ gubernare, et a Paimstinis poenas sibi debitas
exigere ob pristinas injurias. Haec verba Samuelum valde
sollicitum habuerunt et auxerunt, propter innatum justitiae
amorem οἱ invisum sibi regium dominatum : nam vebe-
menter captus erat optimatium regimine, ut quod ea reipu-
blicae forma utentes fere divinos faciat et beatos : verum ex
jam dictis adeo curarum plenus erat et cruciatuum , ut nec
cibi nec somni capiendi meminerit , sed per totam noctem ví-
gilaret dum varias de rebus cogitationes in animo versaret.

4. Quum autem ita se haberet, ei apparuit Deus, eum-
que consolatur, non oportere ea , quie postularet populus,
segre ferre, quando non illum, sed ipsummet sprevissent,
ne solus rex esset. Heec autem ab eo die, quo ex Egypto
educti fuerint moliri eos ccepisse. Verumtamen brevi illos
poenitentiam gravem molestamque acturos esse, per quam
nihil quidem futuri erit infectum , at contemptus redarguen-
tur, et quod consilia tam in me quam tuam erga propheliam
ingrata ceperint. Jubeo itaque te illum ipsum eis regem
constituere quem preemonstravero, quum prius illis mala
exposueris, quie sub regibus passuri sint, et testificalus
fueris in qualem se temere conjiciant rerum mutalionem.

5. Haec Samuelus quum audisset, convocatis prima luce
Judeis, fassus est se regem illis creaturum esse ; dicebat
autem oportere primum quidem ipsis enarrari , quae sub re-
gibus futura esaent , et quibus malis foret ut conflictareptur.

« Scitote enim, inquit, quod primum quidem liberos ἃ
« vobis abstrahent, et alios quidem illorum currus agitare

———— — ————Ó——OM—— Ó——— —À

[10,231.)

ANTIQ. JUD. LiB. VI. CAP. IV.

[317,312.] - 193

« χελεύσουσι, τοὺς δ᾽ ἱππεῖς xal σωματοφύλαχας, δρο- Ι jubebunt, alios vero equites fieri et satellites, itemque

«μεῖς δὲ ἄλλους xal χιλιάρχους xol ἑκατοντάρχους᾽
« ποιήσουσι δὲ xai τεχνίτας, ὁπλοποιοὺς καὶ ἅρματο-
« ποιοὺς xul ὀργάνων τέχτονας, γεωργούς τε xal τῶν
s «ἰδίων ἀγρῶν ἐπιμελητὰς xal σκαπανεῖς ἀμπέλων, xal
« οὐδέν ἐστιν ὃ μὴ χελευόμενοι ποιήσουσιν, ἀνδραπό-
«λον ἀργυρωνήτων τρόπον. Καὶ τὰς θυγατέρας δὲ
εὑμῶν αυρεψοὺς ἀποφανοῦσι, καὶ ὀψοποιοὺς χαὶ σιτο-
» τοιοὺς, xai πᾶν ἔργον, ὃ ϑεραπαινίδες ἐξ ἀνάγχης
ie « πληγὰς φοδούμεναι καὶ βασάνους ὑπηρετοῦσι. Κι-
« σιν δὲ τὴν ὑμετέραν ἀφαιρήσονται, καὶ ταύτην εὐνού-
εγος χαὶ σωματοφύλαξι δωρήσονται, xat βοσχημάτων
« ἀγέλας τοῖς αὐτῶν προσνεμοῦσιν. Συνελόντι δ᾽ sl-
« πεῖν, δουλεύσετε μετὰ πάντων τῶν ὑμετέρων τῷ βα-
pedi καὶ τοῖς αὐτοῦ οἰχέταις" ὃς γενόμενος μνήμην
εὑμῖν τῶνδε τῶν λόγων γεννήσει καὶ τὸ πάσχειν αὐτὰ
«χαὶ μεταγινώσχοντας ἱχετεῦσαι τὸν Θεὸν ἐλεῆσαί τε
«ὑμᾶς χαὶ δωρήσασθαι ταχεῖαν ἀπαλλαγὴν τῶν βασι-
«λέων, Ὁ δ᾽ οὐ προσδέξεται τὰς δεήσεις ὑμῶν, ἀλλὰ
ᾧ «ταρχπέαψας ἐάσει δικαίαν ὑποσχεῖν ὑμᾶς τιλωρίαν
«τῆς ἑαυτῶν χαχοθουλίας. »

c. Ἦν δ᾽ ἄρα xal πρὸς τὰς προρρήσεις τῶν συμθη-
φομένων ἀνόητον τὸ πλῆθος καὶ δύσχολον ἐξελεῖν τῆς
διανοίας χρίσιν ἤδη παρὰ τῷ λογισμῷ καθιδρυμένην.

Ὁ Οὐδὲ γὰρ ἐπεστράφησαν, οὐδ᾽ ἐμέλησεν αὐτοῖς τῶν
Σαμουήλου λόγων, dÀÀ ἐνέχειντο λιπαρῶς, xai χει--
ρυτονεῖν ἠξίουν ἤδη τὸν βασιλέα xal μὴ φροντίζειν τῶν
ἰσομένων. "Exi γὰρ τιμωρίᾳ τῶν ἐχθρῶν ἀνάγκη τὸν
πολεμήσοντα σὺν αὑτοῖς ἔχειν, καὶ οὐδὲν ἄτοπον εἶναι

τῶν πλησιοχ ὥρων βασιλευομένων τὴν αὐτὴν ἔχειν αὐ-
τοὺς πολιτείαν. “ἫΟρῶν δ᾽ αὐτοὺς μηδ᾽ ὑπὸ τῶν προει-
ρημένιον ἀπεστραυ μένους 6 Σαμούηλος, ἀλλ᾽ ἐπιμένον-
τας, « VOV μὲν, εἶπεν, ἄπιτε πρὸς αὑτοὺς ἕκαστος, με-
« ταπέλψομαι δὲ ὁμᾶς εἰς δέον, ὅταν μάθω παρὰ τοῦ
5 « Θεοῦ τίνα δίδωσιν ὑμῖν βασιλέα. »

ΚΕΦ. Δ΄.

Ἦν δέ τις ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος quA ἀνὴρ εὖ γε-
fox xal ἀγαθὸς τὸ ἦθος, Κεῖσος ὄνομα. Τούτῳ
παῖς ὑπῆρχεν. Ἦν δὲ νεανίας τὴν μορφὴν ἄριστος
χαὶ τὸ σῶμα μέγας, τό τε φρόνημα xat τὴν διάνοιαν

€ ἀμείνων τῶν βλεπομένων. Σάουλον αὐτὸν ἐχάλουν.
Οὗτος ὁ Κεῖσος, ὄνων αὐτῷ ix. τῆς νομῆς χαλῶν ἀπο-
πλανηθεισῶν, (ἥδετο γὰρ αὐταῖς ὡς οὖχ ἄλλῳ τινὶ τῶν
χτηλάτων, ) τὸν υἱὸν μεθ᾽ ἑνὸς θεράποντος ἐπὶ ζήτησιν
τῶν χτηνῶν ἐξέπεμψε. Ὁ δὲ ἐπεὶ τὴν πάτριον πε--
6 ρῆλθε φυλὴν ἐξερευνῶν τὰς ὄνους, εἰς τὰς ἄλλας
ἀπίχετο" οὐδ᾽ ἐν ταύταις ἐπιτυχὼν ἀπιέναι διεγνώχει,
w* ποιήσῃ περὶ αὑτοῦ τῷ πατρὶ τὸ λοιπὸν τὴν φρον-
τίδα. Τοῦ δ᾽ ἑπομένου θεράποντος, ὡς ἐγένοντο κατὰ
τὴν Δρμαθὰν πόλιν, εἶναι προφήτην ἐν αὐτῇ φήσαντος
τῷ Sw xal πρὸς αὐτὸν βαδίζειν σομθουλεύοντος, (γνώ»-
σεσθαι γὰρ παρ᾽ αὐτοῦ τὸ περὶ τῶν ὄνων τέλος ,)
οὐδὲν ἔχειν πορευθέντας εἶπεν ἀντὶ τῆς προφητείας, ὃ
JOSEPH. 1.

« antecursores , et tribunos ac centuriones : rursusque alios
« artitices facient, armorum et curruum et instrumentorum
« fabricatores; atque etiam aratores et agrorum suorum
« Curatores, et vinearum fosseres. Nihilque emnino est
« quod non agent, imperio illorum obsequentes, more
« servorum pretio emplorum. Quin et filias vestras un-
« guentarías, coquas et pistrices suas facient, el ad omne
« opus eas adhibebunt ad quod pristandum ex necessitate
« adiguntur ancillae verberum metu et cruciatuum. Imoet
« possessiones vestras auferent, et eas spadonibus euis asse-
« clisque dabunt, pecorumque greges suorum aliquibus
« distribuent. Ac ut breviter dicam , servi eritis cum ve-
« 8tris omnibus regi ejusque famulis : qui creatus efficiet ut
« horum sermonum recordemini malaque ila passi resipi-
« scentes Deo supplicetis, at vestri misereri dignetur, vos-
« que quam celerrime à regum dominatione Wberet. ]lle
« Yero preces vestras non exaudiet , sed vosmet negligendo
« sinet ut mali consilíi vestri justam poenam luatis. »

6. Ad ea autem 40:8 de rebus eventuris proeedicebat surda
erat multitudo ac difficile ad opinionem projudicatam ex
animo evellendam , presertim quum jam in mente firmata
esset et stabilita. Nam neque a proposito dimoveri poterant,
neque quidquam curz erat íllis quod diceret Samuelus , sed
vehementer instabant, et postulabant ut jam regem crearet,
nec de fnluris semet sollicitum haberet. Nam uL hostes
niciseerentar necesse erat regem illis esse, qui in aciem
secum prodiret, niliilque in eo absurdi esse, si, quum vicini
regnarentur, ipsi simili in statu. vivereBt. Quum vero vi-
disset Samuelus nihil illos movisse ea qua praedicta fuerant,
sed in eadem sententia perseverare , « nunc quidem, aiebat,
« ad suam quisque domum discedite ; quum autem oportebit,
« v08 accersam , quum primum a Deo accepero quem vobis
« regem designet. »

CAP. IV. (V.)

Erat autem quidam ex tribu Benjamitide, vir bene natus
et honestis moribus, nomine Cisus. Huic filius erat. Juve-
nis autem erat forma praestantissima et corpore procero et
amplo, quique animo et ingenio plus pollebat quam specie
externa. Saulum ipsum appellarunt. Hic Cisus , quum forte
asince ejus pulcriludine conspicum ἃ grege in pascuis aber-
rarent , (illis enim mirifice pree ceteris quae possidebat ca-
piebatur,) filium cum uno famulo ad jumenta perquirenda
emisit. llle vero, postquam tribum patriam asinas inda-
gando circumiverat, profectus est ad alias : et quum in iilis
eas frustra quiesivisset, abire decrevit, ne patri.deinceps sol-
licitudinem de se crearet. Ubiautem prope ad urbem Ar-
matbam ventum esl, quum ipsius pedissequus eum submo-
nuisset illic verum esse propbetam , consilinmque dedisset
ut illum adiret, (ab eo enim resciturum quid de asinabus
factum esset,) nihil ipsis superesse dicebat, si consultam
irent, quo prophetam remunerarent, quod jam exhausli

45

194 (211,232.

xai παράσχωσιν αὐτῷ χεχενῶσθαι γὰρ ἤδη τῶν ἐφο-
δίων. Τοῦ δ᾽ οἰχέτου τέταρτον. αὑτῷ παρεῖναι αἴχλου
φήσαντος χαὶ τοῦτο δώσειν, (ὑπὸ γὰρ à ἀγνοίας τοῦ μὴ
λαυόανειν τὸν προφήτην μισθὸν ἐπλανῶντο ,) “παραγί-
& νονται. Καὶ πρὸς ταῖς πύλαις περιτυχόντες παρθένοις
ἐφ᾽ ὕδωρ βαδιζούσαις, ἐρωτῶσιν αὐτὰς τοῦ προφήτου
τὰν οἰχίαν. - Αἱ δὲ σημαίνουσι, χαὶ σπεύδειν παρεχε-
λεύσαντο, πρὶν αὐτὸν εἰς τὸ δεῖπνον χαταχλιθῆναι"
πολλοὺς γὰρ ἑστιᾶν xal προχαταχλίνεσθαι τῶν χεχλη-
jo μένων. Ὃ δὲ Σαμούηλος διὰ τοῦτο πολλοὺς ἐπὶ τὴν
ἑστίαν τότε συνήγαγε: δεομένῳ (Xo κατὰ πᾶσαν ἧμέ-
p1v αὐτῷ τοῦ Θεοῦ προειπεῖν τίνα ποιήσει βασιλέα » τῇ
παρελθούσῃ τοῦτον μηνύσαντος, (πέωμψειν γὰρ αὐτὸς τινὰ
νεχνίσχον ἐχ τῆς Βενιαμέτιδος φυλῆς, κατὰ τήνδε τὴν
16 ὥραν.) αὐτὸς μὲν ἐπὶ τοῦ δώματος καθεζόμενος ἐξεδέ--
d τὸν καιρὸν γενέσθαι, ἡληρωθέντος δ᾽ αὐτοῦ χατα-
ῥὰς ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπορεύετο. Συναντᾷ, δὲ τῷ Ld
xat ὃ Θεὸς αὐτῷ σημαίνει τοῦτον εἶναι τὸν ἄρξειν μέλ-
λοντα. Σ ουλος ὃ δὲ πρόσεισι τῷ Σαμουήλῳ, καὶ προσ-
20 αγορεύσας ἐδεῖτο μηνύειν τὴν οἰχίαν τοῦ προφήτου"
ξέγος γὰρ ἃ ὧν ἀγνοεῖν ἔφασχε. Τοῦ δὲ Σαμονήλου φρά-
σαντος αὐτὸν εἶναι χαὶ ἄγοντος ἐπὶ τὸ δεῖπνον, ὡς τῶν
ὄνων ἐφ᾽ ὧν τὴν ζήτησιν ἐκπεμφθείη σεσωσμένων, τὰ
τε πάντων ἀγαθὰ ἔχειν αὐτῷ χεχυρωμένα, προστυχὼν,
25 « ἀλλ᾽ ἥττων, εἶπεν, ἐγὼ, δέσποτα, ταύτης τῆς ἐλπί-
« δος χαὶ φυλῆς μικροτέρας 2 βασιλέας ποιεῖν χαὶ πα-
« τριᾶς ταπεινοτέρας τῶν ἄλλων πατριῶν. Σὺ δὲ παίζεις
« χαὶ γέλωτά με τίθεσαι περὶ μειζόνων 7, χατὰ τὴν ἐμὴν
« χρείαν διαλεγόμενος ». Ὁ δὲ προφήτης ἀγαγὼν αὐτὸν
30 ἐπὶ τὴν ἑστίασιν χαταχλίνει χαὶ τὸν ἀχόλουθον ἐπάνω
τῶν χεχλημένων᾽ οὗτοι δ᾽ ἦσαν ἑόδομήχοντα τὸν ἀρι-
θαόν" προστάσσει δὲ τοῖς διακόνοις παραθεῖναι τῷ Σα-
ούλω μερίδα βασιλικήν. ᾿Κπεὶ δ᾽ ἢ κοίτης ὥρα προσῆ-
γεν, οἱ μὲν ἀναστάντες ἀνέλυον πρὸς αὑτοὺς ἕχαστοι, ὃ
35 δὲ Σάουλος παρὰ τῷ προφήτη σὺν τῷ θεράποντι χατε-
χοιμήθη.
β΄. Ἅμα δὲ ἡμέρα Σαμούηλος ἀναστήσας αὐτὸν ἐχ
τῆς χοίτης προὔπελψε. Καὶ γενόμενος ἔξω τῆς πόλεως
ἐχέλευε τὸν μὲν θεράποντα ποιῆσαι προελθεῖν, ὑπολεί-
40 πεσθαι δὲ αὐτόν ἔχειν γὰρ αὐτῷ τι φράσαι μηδενὸς
ἄλλου παρόντος. Καὶ ὃ uiv Σάουλος ἀποπέμπεται
τὸν ἀχόλουθον. Λαύφὼν δ᾽ ὃ προφήτης τὸ ἅγιον ἔλαιον
χαταχεῖ τῆς τοῦ νεανίσχου χεφαλῆς xai κχτασπασάμε-
νος, « ἴσθι, φησὶ, βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χεχειροτο-

45 « νημένος, ἐπὶ Παλαιστίνους τε xat τὴν ὑπὲρ ᾿Ξ ὐραίων

« ἄμυναν. 'Γούτων δ᾽ ἔσται σοι σημεῖον ὅ σε βούλο-

L4 e, $ 7 e "
« μαι προγινώσχειν. Ὅταν ἀπέλθῃς ἐντεῦθεν, χαταλη-

- Li , ΄ῳῳῷ ἣ e b] A
« tbet τρεῖς ἀνθρώπους £v τῇ ὁδῷ προσχυνῆσαι τὸν Θεὸν
« πορτυομένους εἰς Ββέθηλλ. ὧν τὸν μὲν πρῶτον τρεῖς

x y, , s ^ / » ,
$0 « ἄρτους ὄγει χομίζοντα, τὸν δὲ δεύτερον ἔριφον, ὃ τρί-
95 ὃὲ ἀσχὸν οἴνου φέρων ἀχολουθήσει. ᾿ἈΑσπάσονται
ἔ σε οὗτοι xai φιλοφρονήσονται xat δώσουσί σοι ἄρ-
« τοὺς δύγ" σὺ 2. λήψει, Κἀκεῖθεν ἥξεις εἰς τὸ Ῥαχή-
«λας χαλούμενον ἀνημεῖον, ὅπου συκθαλεῖς τῷ σε-

el

Qc»

APXAIOAOT'IAZ BIBA.

E. ΚΕΦ. A.

essent viaticis. At quum famulus subjecisset, sibi esse
quadrantem sicli, eumque se daturum, ( errabant enim
quod nescirent prophetam mercedem non accipere), ad eum
se conferuut. Atque ad portas obviam facti puellis, quae
aquatum exibant, quarunt ex eis ubi esset prophetze do-
mus. llle vero monstrant, jusseruntque properare, prius-
quam ille epulis accumberet : mullos enim eum convivio
excipere et ante invilatos discumbere. Tum autem Samue-
lus hac ipsa de causa plurimos ad epulum convocaverat.
Nam quum ei quotidie Deum oranti ut prediceret quem
constituturus sit regem, pridie hunc ipsum indicasset ,
(illa enim hora missurum se Benjamitam quendam juve-

[315,719.]

: nem, ) ille quidem in conclavi sedens exspectabat dum temi -

pus adesset, eo vero exacto descendebat ad cwnam iturus.
Saulo autem obvíam fit atque ei suggerit Deus, hunc essc
qui populum imperio regeret. "Saulus vero ad Samuelum
accedit , eumque salutatum rogabat ut sibi osienderet ubi-
nam propheta habitaret : se enim utpote hospitem hoc igno-
rare dicebat. Quum aulem ille respondisset se eum esse ,
et ad coenam duceret ; asinas ad quas vestigandas esset mis-
sus salvas esse, ipsumque omnium bonain sua potestate lia-
bere, quod in ipsum inciderit : « at supra spem, aiebat,
« meam sunt ista, domine, et de tribu sum minori quam ut
« reges faceret, et de familia ceteris familiis humiliori. Tu
« vero me ludis et deridendum propinas, ut qui de rebus
« majoribus quam mea fert conditio loquaris. » At pro-
plieta ipsum ad convivium deducens accumbere facit , ejus-
que famulum, supra alios invitatos, ( illi autem erant
sepluaginta numero,) jubetque ministris Saulo apponere
porüionem regiam. Quum vero hora cubitus venisset, alii
quidem domum quisque suam discedebant, at Saulus apud
prophetam cum famulo somno se dedit.

2. Quum autem sub ortum aurorz; Samuelus illum e le-
ctulo suscitasset, abeuntem deduxit. Atque, simul ac
urbem egressus erat, monebat ut. famulum -juberet ipsos
pervertere, ipse autem paulisper restaret : esse enim quod
sine arbitris illi vellet dicere. Tum Saulus famulum qui-
dem ablegat. Propheta autem sumptum sacrum oleum in
caput juvenis effundit, eumque deosculatus, « scias , inquit,
« regem te a Deo constitutum , ad Palsestinos persequendos
« el Hebrieos viudicandos. Horum autem tibi signum erit
« quod te volo praescire. Quum hinc digressus fueris , offen-
« des in itinere tres homines Bethela euntes ad Deum ado-
« randum. Quorum primum quidem tres panes portantem
« videbis, secundum vero hodum, tertius autem utrem
« vini bajulans eos comitabiur. Isti (6 salutabunt comi-
« terque appellabunt, et duos tibi panes dabunt, tu vero
« eos accipies. Et inde venies ad locum Racliele sepul-
« crum nominatum , ubi homini occurres , qui tibi nunciabil

112,933.)

«cucUzi cot τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ.
« ἐχεῖθεν ἐλθὼν εἰς Γαδαθὰ προφήταις ἐχχλησιάζουσιν
« ἐπιτεύξει, xal γενόμενος ἔνθεος προφητεύσεις σὺν αὐ-
« τοῖς, ὡς πάνθ᾽ ὁντινοῦν ὁρῶντα ἐχπλήττεσθαί τε xai

ὁ εὐαυμάζειν, λέγοντα πόθεν εἰς τοῦτο εὐδαιμονίας ὁ
« Κείσου παῖς παρῆλθεν ; Ὅταν δέ σοι ταῦτα γένηται
ετὰ σημεῖα, τὸν Θεὸν ἴσθι μετὰ σοῦ τυγχάνοντα,
. ἄσπασαί τε τὸν πατέρα σου xal τοὺς συγγενεῖς, “Ἥξεις
« μετάπεμπτος εἰς Γάλγαλα ὑπ᾽ ἐμοῦ, ἵνα “αρι-

W« croix τούτων θύσωμεν τῷ Θεῷ.» Φράσας ταῦτα
χαὶ προειπὼν ἀποπέμπει τὸν νεανίσκον. Τῷ Σαούλῳ

ἐὲ πάντα χατὰ τὴν προφητείαν Σαμουήλου ἀπήντη-

ety. :

y. Ὡς δ᾽ ἦλθεν εἷς τὴν οἰκίαν τοῦ συγγενοῦς αὑτοῦ

αλόγναρου, (xal γὰρ ἐχεῖνον τῶν ἄλλων οἰχείων μᾶλ-
kw ἔστεργεν.) ἀνερωτῶντος περὶ τῆς ἀποδημίας καὶ
τῶν xzr' αὐτὴν γεγονότων, τῶν μὲν ἄλλων οὐδὲν ἀπε-
χρύνατο, οὐδ᾽ ὡς ἀφίχοιτο παρὰ Σαμούηλον τὸν προ-
οἦτην, οὐδ᾽ ὡς ἐχεῖνος αὐτῷ σεσῶσθαι τὰς ὄνους ἔφρασε"

χ τεὸ δὲ τῆς βασιλείας χαὶ τῶν χατ᾽ αὐτὴν, ἃ xal
υδόνον ἀχουόμενα καὶ ἀπιστίαν ἔχειν ὦετο, σιωπᾶ πρὸς
αὐτόν" xai οὐδὲ πρὸς εὔνουν σφόδρα δοχοῦντα εἶναι χαὶ
περισσότερον τῶν ἀφ᾽ αἵματος ὑπ᾽ αὐτοῦ στεργόμενον
ἀσγαλὲς ἢ σῶφρον ἔδοξε μηνύειν " λογισάμενος, οἶμαι,

5 τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν οἷα ταῖς ἀληθείαις ἐστὶν, ὅτι
βεβαίως οὐδεὶς εὔνους οὔτε φίλων οὔτε συγγενῶν, οὐδ᾽
f/p τῶν παρὰ τοῦ Θεοῦ λαμπρῶν ἀποσώζει τὴν διά-
lecw, ἀλλὰ πρὸς τὰς ὑπεροχὰς χαχοήθεις τυγχάνουσιν
ἤδη χαὶ βάσχανοι.

» 47. Σαμούηλος δὲ συγχαλεῖ τὸν λαὸν εἰς ΜΝ ασφαθὴν
πόλιν͵ xa πρὸς αὐτὸν διατίθεται λόγους, οὖς χατ᾽ ἐντο-
λὴν φράζει» ἔλεγεν τοῦ Θεοῦ, ὅτι, τὴν ἐλευθερίαν
αὐτοῖς ἐχείνου παρασχόντος χαὶ τοὺς πολεμίους δουλώ-
σαντος, ἀμνημονήσειαν τῶν εὐεργεσιῶν, xal τὸν μὲν

3 Θεὸν ἀποχειροτονοῦσι τῆς βασιλείας, οὖχ εἰδότες ὡς
συμτορύτατον ὑπὸ τοῦ πάντων ἀρίστου προστατεῖσθαι,
θεὸς δὲ πάντων ἄριστος, αἱροῦνται δ᾽ ἔχειν ἄνθρωπον
δασιλέα, ὃς ὡς χτήμασι τοῖς ὑποτεταγμένοις κατὰ
βυύλησιν xol ἐπιθυμίαν χαὶ τῶν ἄλλων παθῶν δρμὴν

ιγρήσεται, τῆς ἐξουσίας ἀφειδῶς ἐμφορούμενος, ἀλλ᾽ οὐχ
ὡς ἴδιον ἔργον καὶ χατασχεύασμα τὸ τῶν ἀνθρώπων
ένος οὕτω διατηρῆσαι σπουδάσει. ὁ Θεὸς δὲ χατὰ ταύ-
τὴν τὴν αἰτίαν χήδοιτο. Ἀλλ᾽ ἐπεὶ δέδοχται ταῦτα
ὑμῖν xot χεχράτηχεν ἣ πρὸς τὸν Θεὸν ὕδρις, τάχθητε

is πᾶγτες κατὰ φυλάς τε xai σχῆπτρα, xal κλήρους βά--
At,

€

£. Ποιησάντων δὲ τοῦτ. τῶν 'E6patnv, ὁ τῆς Be-
γιαμίτιδος χλῆρος ἐξέπεσε. Ταύτης δὲ κληρωθείσης
ἔλχγεν ἢ Ματρὶς χαλουμένη πατριὰ, ἧς xov ἄνδρα
v χληρωθείσης λαγχάνει 6 Κείσου βασιλεύειν παῖς Σάου-
Mx. Γνοὺς δὲ τοῦτο 6 γεανίσχκος, φθάσας ἐχ ποδῶν
αὑτὸν ποιεῖ͵ μὴ βουλόμενος, οἶμαι, δοκεῖν τὴν ἀρχὴν
ix λαμδάνειν. Ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο ἐγχρά-
τείαν xal σωφροσύνην, ὥστε τῶν πλείστων οὐδ᾽ ἐπὶ

ANTIQ. JUD. LiB. VI. GAP. IV.

[315,330.]] 195

"Eme | « salvas esse asinas.. Dein illinc quum ad Gabetha perve-

« neris , incides in ccetum prophetarum , et divino correptus
« Spiritu cum eís vaticinaberis, adeo ut omnibus, quicun.
« que'viderint, reí miraculo attonitis mirari subeat, dicen.
« tibus, Unde eo felicitatis devenit Cisi filius? Quum vero
« hsec (ἰδὲ signa evenisse contigerit , scito tibi Deum adesse :
« patremque tuum et cognatos saluta. 'Venies autem Gal-
« gala, quum te accersivero, ut pro liis Deo pacificas ho-
« &tias immolemus ». Quum liec dixisset et preenunciasset,
juvenem dimittit. Saulo autem omnia acciderunt qux Sa-
muelus priedixerat.

3. Ut vero ín domum reversus est Abenari cognati sut,
(etenim ipsum prex ceteris sibl propinquis diligebat,) eo
percontante quo ipsis iter fuerit, et quidnam vis in illo
acciderit , aliornm nihil ipsum celavit, neque quod Sa-
muelum prophetam adierit, neque quod ís asinas sibi salvas
esse dixerit : de regno autem rebusque eo spectantibus,
que audita invidiam movere fidemque haud impetrare
posse putabat, illa apud ipsum silentio transit; el neque
tulum aut prudentis esse visum est ea cum illo communi-
care, eliamsi sibl amicissimus esse videretur, et quem
magis quam consanguineos suos amaret, quod secum ,
ut. arbitror, reputarit (ale revera esse hominum ingenium,
ut nemo neque amicorum neque cognatorum solide bene-
volus sit, neque usque dum quis felicitate ἃ Deo cumule-
tur, eundem servet affectum, sed eminentiores quosque
malevolentia prosequatur et invidia.

4. Porro Samuelus populum convocat ad urbem Maspha-
ühen, eosque iis verbis alloquitur, quae ex Dei jussu se
facere aiebat : quod, quum ipseillos in libertatem vindicas-
sel et hostes iis subjecisset, beneficiorum parum rgemo-
res fuerint, et ipsi quidem Deo regnum abjudicent, ne-
scientes maxime e re sua ut omnium optimus ipsos mode-
raretur : Deus autem omnium praestantissimus. Verum-

tamen hóminem sibi regem esse malunt; qui subditis tan-

quam pecudibus pro arbitrio et libidine et ex affectuum
aliorum impetu dominabitur, potestati suse immodice indul-
gens : atqui non unt a se factum et conditum ita conservare
studebit humanum genus, quum Deus hanc ipsam ob cau-
sam vesíri curam agat. Sed quoniam haec vobis placue-
runt, et eo contumelise in Deum deventum est, curate ut
omnes juxta tribus et sceptra distributi sint, dein ut sortes
jaciantur.

5. Quum autem Hebrszi ioc fecissent , Benjamitidi tri-
bui sors obvenit. Illa vero ducta per cognationes, desi-.
gnata est cognatio Matris appellata ; quae quum viritim sor-
tiretur, Saulo Cisi filio regnum obtigit. Ceterum ubi hac
res juveni innotuil, illico se abscondit , nolens , ut arbitror,
ad regnum videri lubenti animo accedere. Sed eam prz se
tulit. moderationem et medestiam, ut, quum plerique ex
parva felicitate vix sui prae letitia sint compotes, sed scse

48.

106 (233,234.)

μικραῖς εὐπραγίαις τὴν χαρὰν κατασχεῖν δυναμένων,
ἀλλ᾽ εἰς τὸ πᾶσι γενέσθαι φανεροὺς προπιπτόντων, ὃ δ᾽
οὐ μόνον οὐδὲν ἐνέφηνε τοιοῦτον ἐπὶ βασιλείᾳ καὶ τῷ
τοσούτων χαὶ τηλικούτων ἐθνῶν ἀποδεδεῖχθαι δεσπότης,
6 ἀλλὰ χαὶ τῆς ὄψεως αὑτὸν τῆς τῶν βασιλευθησομένων
ἐξέχλεψε, xal ζητεῖν αὐτὸν xal περὶ τοῦτο πονεῖν πα -
ρεσχεύασεν. Ὧην ἀμηχανούντων καὶ φροντιζόντων ὅτι
γένοιτο ἀφανὴς 6 Σάουλος, ὃ προφήτης ἱκετεύει τὸν
Θεὸν δεῖξαι ποῦ ποτ᾽ εἴη, καὶ παρασχεῖν εἰς ἐμφανὲς
10 τὸν νεανίσχον.
ἔνθα χέχρυπται ὃ Σάουλος,, πέμπει τοὺς ἄξοντας αὐτὸν,
xal παραγενόμενον ἵστησι μέσον τοῦ πλήθους, ᾿Εξεῖχε

8' αὐτῶν ἁπάντων xal τὸ ὕψος ἦν βασιλικώτατος.
ς΄. Λέγει δὲ ὃ προφήτης, « τοῦτον ὑμῖν 6 Θεὸς
15 « ἔδωχε βασιλέα. Ὁρᾶτε δὲ ὡς καὶ χρείττων ἐστὶ
« πάντων καὶ τῆς ἀρχῆς ἄξιος ». ὩὭς δ᾽ ἐπευφήμησε
τῷ βασιλεῖ σωτηρίαν ὁ λαὸς, τὰ μέλλοντα συμθήσε--
σθαι χαταγράψας αὐτοῖς ὃ προφήτης, ἀνέγνω τοῦ βασι-
λέως ἀχροωμένου, χαὶ τὸ βιόλίον τίθησιν ἐν τῇ τοῦ
30 Θεοῦ σχηνῇ, ταῖς μετέπειτα γενεαῖς εἷς μαρτύριον ὧν
προείρηχε. Ταῦτ᾽ ἐπιτελέσας 6 Σαμούηλος ἀπολύει
τὴν πληθύν. Καὶ αὐτὸς δὲ elc ᾿Ανρμαϑὰν παραγίνεται
πόλιν" πατρὶς γὰρ ἦν αὐτῷ. Σαούλῳ δ᾽ ἀπερχομένῳ
. εἷς Γαδαθὴν, ἐξ ἧς ὑπῆρχε, συνήρχοντο πολλοὶ μὲν
45 ἀγαθοὶ, τὴν προσήχουσαν βασιλεῖ τιμὴν νέμοντες,
πονηροὶ δὲ πλείους, ot χατεφρόνουν τ᾽ αὐτοῦ xat τοὺς
ἄλλους ἐχλεύαζον, χαὶ οὔτε δῶρα προσέφερον οὔτ᾽ ἐν
σπουδῇ xal λόγῳ τὸ ἀρέσχεσθαι τὸν Σάουλον ἐτίθεντο.

ΚΕΦ. Ε΄.

MV δ᾽ ὕστερον ἄρχει τῆς παρὰ πάντων αὐτῷ τιμῆς

30 ὃ πρὸς Ναάσην πόλεμος, τὸν ᾿Ἀμμανιτῶν βασιλέα.
Οὗτος γὰρ πολλὰ κακὰ τοὺς πέραν τοῦ Ἰορδάνου ποτα-
μοῦ χατῳχημένους τῶν Ιουδαίων διατίθησι, μετὰ
πολλοῦ xal μαχίμου στρατεύματος διαδὰς ἐπ᾽ αὐτοὺς,
καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν εἰς δουλείαν ὑπάγεται, ἰσχύϊ
35 μὲν xat βία πρὸς τὸ παρὸν αὐτοὺς χειρωσάμενος, σοφία
δὲ χαὶ ἐπινοίᾳ πρὸς τὸ μηδ᾽ αὖθις ἀποστάντας δυνη-
θῆναι τὴν ὑπ᾽ αὐτῷ δουλείαν διαφυγεῖν, ἀσθενεῖς ποιῶν.
Τῶν γὰρ 3| χατὰ πίστιν ὡς αὐτὸν ἀφιχνουμένων, ἢ
λχμδανομένων πολέμου νόμῳ. τοὺς δεξιοὺς ὀφθαλμοὺς
40 ἐξέχοπτε. Ἐποίει δὲ τοῦθ᾽, ὅπως, τῆς ἀριστερᾶς αὖ-
τοῖς ὄψεως ὑπὸ τῶν θυρεῶν χαλυπτομένης, ἄχρηστοι
παντελῶς εἶεν. Καὶ ὁ μὲν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλεὺς
ταῦτ᾽ ἐργασάμενος τοὺς πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου ἐπὶ τοὺς
Γαλαδηνοὺς λεγομένους ἐπεστράτευσε. Καὶ στρατο-
45 πεδευσάμενος πρὸς τῇ μητροπόλει τῶν πολεμίων, ("Ia-
€i; δ' ἐστὶν αὕτη,) πέμπει πρὸς αὐτοὺς πρέσθεις,
χελεύων ἢ παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς ἐπὶ τῷ τοὺς δεξιοὺς
αὐτῶν ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι, 7| πολιορχῇσαι ἠπείλει
xai τὰς πόλεις αὐτῶν ἀναστήσειν᾽ τὴν δ᾽ αἵρεσιν
εὖ ἐπ’ αὐτοῖς εἶναι, πότερόν ποτε βραχύ τι τοῦ σώματος
ἀποτεμεῖν ἐθέλουσιν, ἢ πάντες ἀπολωλέναι. ΟἹ δὲ
Γαλαδηνοὶ καταπλαγέντες πρὸς οὐδέτερον μὲν ἐτόλμη-

APXAIOAOTIAZ BIBA. G. ΚΕΦ. F.

Μαθὼν δὲ παρὰ τοῦ Θεοῦ τὸν τόπον.

[220,321.]-

ostentantes omnium in oculos ingerant ; ille, tot licet tan-
torumque populorum dominus constitutus, ab hujusmodi
ostentatione ex regno sibi delato tam procul abfuit, ut sese
e conspectu illorum quibus erat imperaturus clam subdu-
xerit, feceritque ut ab illis non sine labore perquireretur.
Quibus, quod Saulus nusquam comparuerit, ad angustias
redactis et valde sollicitis, propheta Deum obsecrat , ut
ostenderet ubi esset, οἱ juvenem omnibus conspiciendum
sisteret. Quum vero ex Deo rescivisset latebras in qnas se
abdiderat Saulus, mittit qui eum adducant. Ac postquam
venit, in medio populi eum collocat. Illos vero omnes
supereminebat , et ipsa slatura pre ceteris forma esse regia
videbatur.

6. Tum vero propheta, « Hunc, inquit, vobis regen
« Deus tradidit. Videte ut excellit omnibus et imperio se
« dignum prodit ». Quumque populus acclamasset , Vivat
rex, propheta, qui illis perscripserat omnia quz eventura
essent, recitavit ea coram rege , librumque in Dei taberuna-
culo reposuit, ut in omne evum testimonio esset quod ea
predixerit. Hec ubi perfecerat Samuelus, populum do-
mum dimittit : atque ipse in urbem Armatham profecíus
est; ei enim patría erat. Saulo vero Gabatham, ex qua
erat, abeunte, boni quidem multi eum comitabantor,
debitum regi lionorem praestantes, plures vero improbi,
qui et ipsum contemptui habebant et ceteros etiam irride-
bant, et neque munera afferebant, neque data opera aot
verbis testari volebaut sibi Saulum placere.

CAP. V.

At post unum mensem ei auctoritatem apud omnes pe-
perit bellum, quod gessit cum Naase rege Ammanitarum.
Hic enim Judzis ultra Jordanem habitantibus , expeditione
in eos facta cum magno et forti exercitu , multa infert mala,
urbesque eorum in servitutem adducit, eos quidem, quos
vi et violentia in prasens subegerat, astuto callidoque
commento eo impotentie redigens, ut si quando ab eo
desciscere vellent, nulla eis superesset servitutis sub ipso
effugiendze potestas. Nam illis, qui aut fide data sese de-
diderunt , aut jure belli capti erant , dextros oculos effodie-
bat, eo consilio , ut, sinistro oculo illis sub scuto latente,
prorsus essent inutiles. Εἰ heec quidem rex Ammanitarum
quum fecisset habitantibus trans Jordanem, exercitum in
eos educebat qui Galadeni vocantur. Ac castra metatus
apud primariam hostium urbem (illa autem Jabis est;) lega-
tos ad eos mittit cum monitis minisque, ut aut ea conditione
deditionem facerent, ut dextros eis oculos erueret, au!
exspecfarent se ipsos obsessurum esse, urbesque eorum
funditus eversurum : penesque illos esse eligendi optionem,
utrum velint particulam corporis amittere, aut universi
perire. Galadeni vero, metu perterriti, ad neutrum qu
dem horum ausi sunt quidquam respondere, neque s

235,233.)

ANTIQ: JUD. LIB. VI. CAP. V.

331,222.] 197

σαν οὐδὲν εἰπεῖν, οὔτ᾽ εἰ παραδιδόασιν αὑτοὺς οὔτ᾽ εἰ, semetipsos traderent, neque an bello rem experiri mallent.

πολεμοῦσιν, ἀνοχὴν δ᾽ ἡμερῶν ἑπτὰ λαθεῖν ἠξίωσαν,
tva πρεσδευσάμενοι πρὸς τοὺς ὁμοφύλους παραχαλέσωσι
συμμαχεῖν αὐτοῖς, xal εἰ μὲν ἔλθοι βοήθεια, πολε-
» μῶσιν, εἰ δ᾽ ἄπορα εἴη τὰ παρ᾽ ἐκείνων, παραδώσειν
αὐτοὺς ἔφασχον, ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅ τι ἂν αὐτῷ δοχῇ.

8. Ὃ δὲ Ναάσης, καταφρονήσας τοῦ τῶν Γαλα-
ὀηνῶν πλήθους xai τῆς ἀποχρίσεως αὐτῶν, δίδωσί τε
αὐτοῖς τὴν ἀνοχὴν xal πέμπειν πρὸς οὖς ἂν θέλωσι

ω συυμάχους ἐπιτρέπει. Πέμψαντες οὖν εὐθὺς χατὰ
πόλιν τοῖς Ἰσραηλίταις διήγγελλον τὰ παρὰ τοῦ Ναά--
σου χαὶ τὴν ἀμηχανίαν ἐν 3) χαθεστήχεσαν. ΟἹ δ᾽ εἰς
δάχρυα xal λύπην ὑπὸ τῆς ἀχοῆς τῶν περὶ τοὺς Ἰα-
βισηνοὺς προήχθησαν, xal πέρα τούτων οὐδὲν αὐτοῖς

» ἄλλο πράττειν συνεχώρει τὸ δέος. Γενομένων δὲ τῶν
ἀγγῆλων xal ἐν τῇ Σαούλου τοῦ βασιλέως πόλει xol
τοὺς χινδύνους ἐν οἷς εἶναι συνέδαινε τοὺς Ἰαόδισηνοὺς
τρασάντων, δ μὲν λαὸς ταὐτὰ τοῖς πρώτοις ἔπασχεν,
(ὠδύρετο γὰρ τὴν συμφορὰν τὴν τῶν συγγενῶν,) ὃ δὲ

» Σάουλος, ἀπὸ τῶν περὶ τὴν γεωργίαν παραγινόμενος
ἔγγων εἷς τὴν πόλιν ἐπιτυγχάνει χλαίουσι τοῖς αὑτοῦ
πολίταις, καὶ πυθόμενος τὴν αἰτίαν τῆς συγχύσεως χαὶ
χατηφείας αὐτῶν, μανθάνει τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων. Καὶ
ἔνθεος γενόμενος ἀποπέμπει μὲν τοὺς Ἰαδισηνοὺς,

5i ὑποσχόμενος αὐτοῖς ἥξειν βοηθὸς τῇ τρίτη τῶν ἡμερῶν
x1i πρὶν ἥλιον ἀνασχεῖν χρατήσειν τῶν πολεμίων, ἵνα
χαὶ νενικηκότας ἤδη xai τῶν φόθων ἀπηλλαγμένους ὃ
ἥλιος ἐπιτείλας ἴδῃ. Ὑπομεῖναι δ᾽ ἐχέλευσέ τινὰς
αὐτῶν ἡγησομένους τῆς ὁδοῦ.

* (ςἼ γ΄. Βουλόμενος δὲ φόδῳ ζημίας τὸν λαὸν εἰς τὸν
πρὸς Ἀμμανίτας ἐπιστρέψαι πόλεμον xal συνελθεῖν αὐ-
τοὺς ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν αὑτοῦ βοῶν τὰ νεῦρα,
ταὐτὸ διαθήσειν ἠπείλησε τοὺς οὐχ ἀπαντῶντας, εἶ μἢ
πρὸς τὸν Ἰορδάνην ὡπλισμένοι χατὰ τὴν ἐπιοῦσαν

$ ἀπαντήσωσιν ἡμέραν χαὶ ἀχολουθήσωσιν αὐτῷ xal
Σαμουήλῳ τῷ προφήτη ὅπου ποτ᾽ ἂν αὐτοὺς ἀγάγωσι.
Τῶν δὲ δι᾽ εὐλάδειαν τῆς χατεπηγγελμένης ζημίας εἷς
τὸν ὡρισμένον χαιρὸν συνελθόντων, ἐξαριθμεῖται ἐν
βαλᾷ τῇ πόλει. τὸ πλῆθος" εὑρίσκει δὲ τὸν ἀριθμὸν χω-

V ρὶς τῆς Ἰούδα φυλῆς εἰς ἑδδομήκοντα μυριάδας συνει-
ἡεγμένους" τῆς δὲ φυλῆς ἐχείνης ἦσαν ἑπτὰ μυριάδες,
Aa, δὲ τὸν Ἰορδάνην xal σχοίνων δέχα δι᾽ ὅλης τῆς
νυχτὸς ἀνύσας δδὸν φθάνει μὲν ἥλιον ἀνίσχοντα, τριχῇ
δὲ τὸ στράτευμα διελὼν ἐπιπίπτει πανταχόθεν αἶφνι-

€ Züsc οὗ προσδοχῶσι τοῖς ἐχθροῖς. Καὶ συμθαλὼν εἷς
μάγην ἄλλους τε πολλοὺς ἀποχτείνει τῶν Ἀιμμανιτῶν
χαὶ Ναάσην τὸν βασιλέα. Τοῦτο λαμπρὸν ἐπράχθη
τῷ Σαούλῳ τὸ ἔργον, καὶ πρὸς πάντας αὐτὸν τοὺς “-
ῥραίους διήγγειλεν ἐπαινούμενον χαὶ δόξης ἀπολαύοντα

^ θχυμαστῆς ἐπ᾽ ἀνδρεία, Καὶ γὰρ εἴ τινες ἦσαν οἵ
πρότερον αὐτοῦ χατεφρόνουν, τότε μετέστησαν ἐπὶ τὸ
τιμᾶν xal πάντων ἄριστον νομίζειν. Οὐ γὰρ ἤρχεσεν
αὐτῷ τοὺς Ἰαθισηνοὺς σεσωχέναι μόνον, ἀλλὰ xat τῇ
τῶν ᾿Αμμανιτῶν ἐπιστρατεύσας γώρα πᾶσαν αὐτὴν

Sed petierunt sibl dies induciarum septem concedi , ut mje-
sis ad tribules suos legatis suppetias ab eis implorarent : et
si quidem auxilio sibi venerint, bellum jungere ; sin vero
nullam opem ab iis impetrarint , sese illi dedituros esse dice-
bant, ea lege ut paterentur quicquid ipsi libuerit.

2. Naases autem , qui Galadenos contempsit illorumque
responsum , simul dat eis inducias, sinitque ut quoscun-
que velint ía auxilinm evocent. Igitur nunciis statim pet
omnes jsraelitarum urbes missis ea illis narrabant, qum
minitatus erat Naases, et in quas redacti essent angustias.
Illi vero, audita hac Jabisenorum calamitate , ad lacrimas
magnumque in mororem adducti sunt : timor autem eos
omni facto et incepto prohibebat. Ac quum nuncii in Sauli
regis civitatem venissent, et in quibus contigisset Jabisenos
esse periculis declarassent , populus quidem similiter ac alii
quos adierant dolore afficiebantur ; (nam excitabant luctum
ob cognatorum miseriam ;) Saulus autem , ex opere rustico
in urbem se recipiens, cives suos offendit lacrimis perfusos,
atque percontatus quid iis accidisset, ut in tanta essent
perturbatione et mestitia, ab iis accipit quae attulerunt lega-
ti. Atque divinitus afilatus Jabisenos quidem remittit,
pollicitus eis se tertia die venturum autilio, et ante solem
exortam hostes superaturum , ita ut eos jamjam victores
et timore liberatos sol oriens aspiceret. Quosdam autem

illorum duces itineris secum manere jussit.

(VL) 3. Volens autem populum ad bellum contra Ammani-
tas metu ne damno multarentur excitare, facereque ut quam
celerrime convenirent , quum bobus suis nervos succidisset ,
comminatus est eodem modo se tractaturum eos qui sibi
non afforent, nisi die proxima cum armis ad Jordanem
praesto adessent , sequuturi ipsum et Samuelum prophetam
quocunque eos ducerent. Eorum vero, qui sibi caventea
a supplicio denunciato ad prefinitum tempus convenerant,
multitudinis in urbe Bala facta est recensio : numerumque
invenit virorum absque tribu Judse ad seplingenta millia
confluxisse : illius autem tribus erant septuaginta millia.
Trapsgressus dein Jordanem, et tota nocte decem schoeno-
rum viam emensus, apte solis quidem ortum pervenit quo
destinaverat. Quum autem exercitum trifariam partitus
esset , derepente hostes nihil tale exspectantes undique ado-
ritur, ac praelio commisso et alios quamplurimos peremit
ipsumque regem Naasen. Res ista a Saulo przclare gesta
erat, famaque ejus ingenti cum laude ad omnes Israelitas.
perlata est, atqoe mirabilem ob fortitudinem adeptus est
gloriam. Nam et si qui erant qui prius ipsum contempse-
rant, tum mutata sententia illum honore prosequebantur
et omnium optimum esse existimabant. Non enim eo
contentus erat, quod Jabisenos conservasset, sed el in
Ammanitarum regiortem facía irruptione , eam totam vastat
et depopulatur, quumque multum praedee cepisset , gloria

198 (235,237.)
καταστρέφεται, καὶ πολλὴν λαδὼν λείαν λαμπρὸς εἷς
τὴν οἰκείαν δπέστρεψεν. ὋὉ δὲ λαὸς δφ᾽ ἡδονῆς τῶν
Σαούλῳ χατωρθωμένων ἔχαιρε μὲν ὅτι τοιοῦτον ἐχειρο-
τόνησε βασιλέα, πρὸς δὲ τοὺς οὐδὲν ὄφελος αὐτὸν ἔσε-

& σθαι τοῖς πράγμασι λέγοντας ἐβόων, ποῦ νῦν εἰσὶν

οὗτοι; xai δότωσαν δίχην" xal πάνθ᾽ ὅσα φιλεῖ λέγειν
ὄχλος ἐπ᾽ εὐπραγίαις ἡρμένος πρὸς τοὺς ἐξευτελίζοντας
ἔναγχος τοὺς τούτων αἰτίους. Σάουλος δὲ τούτων μὲν
ἠσπάζετο τὴν εὔνοιαν χαὶ τὴν περὶ αὐτὸν προθυμίαν,
ὥμασε δὲ μή τινα περιόψεσθαι τῶν ὁμοφύλων ἀναιρού-
μενον ἐπ᾽ ἐχείνης τῆς ἡμέρας" ἄτοπον γὰρ εἶναι τὴν
ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δεδομένην νίχην αἵματι φῦραι χαὶ φόνῳ
τῶν ἐχ ταὐτοῦ γένους αὐτοῖς, πρέπειν δὲ μᾶλλον πρὸς
ἀλλήλους εὐμενῶς διαχειμένους ἑορτάζειν.
i6 δ΄. Σαμουήλου δὲ φήσαντος x«l δευτέρα δεῖν χει-
ροτονίᾳ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν ἐπιχυρῶσαι,, συνίασι
πᾶντες εἰς Γάλγαλα πόλιν’ ἐχεῖ γὰρ αὐτοὺς ἐχέλευσεν
ἐλθεῖν, Καὶ πάλιν δρῶντος τοῦ πλήθους ὁ προφήτης
χρίει τὸν Σάουλον τῷ ἁγίῳ ἐλαίῳ xai δεύτερον ἀναγο-
go ρεύει βασιλέα. Καὶ οὕτως ἣ τῶν "E6pxlov πολιτεία
εἷς βασιλείαν μετέπεσεν. "Eni γὰρ Μωῦσέως xod τοῦ
μαθητοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ, ὃς ἦν στρατηγὸς, ἀριστοχρατού--
μενοι διετέλουν. Μετὰ δὲ τὴν ἐχείνων τελευτὴν, ἔτεσι
τοῖς πᾶσι δέχα xal πρὰς τούτοις ὀχτὼ, τὸ πλῆθος αὐ-
45 τῶν ἀναρχία χατέσχε. Μετὰ ταῦτα δ᾽ εἰς τὴν προτέ-
pav ἐπανῆλθον πολιτείαν, τῶν χατὰ πόλεμον ἀρίστῳ
δόξαντι γεγενῆσθαι xal χατ᾽ ἀνδρείαν περὶ τῶν ὅλων
διχάζειν ἐπιτρέποντες" καὶ διὰ τοῦτο τὸν χρόνον τοῦτον
τῆς πολιτείας Κριτῶν ἐχάλεσαν.
30. ε΄. Ἐχχλησίαν δὲ Σαμούηλος ποιήσας 6 προφήτης
τῶν "E6paüov, « ἐπόμνυμι, φησὶν, ὑμῖν τὸν μέγι-
« στὸν Θεὸν, ὃς τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἀγαθοὺς ἐχείνους,
« λέγω δὴ Μωῦσῆν καὶ ᾿λαρῶνα, παρήγαγεν εἰς τὸν
« βίον καὶ τοὺς πατέρας ἧμδην ἐξήρπασεν Αἰγυπτίων
35 « xal τῆς ὑπ᾽ αὐτοῖς δουλείας, μηδὲν μήτ᾽ αἰδοῖ χαρι--
« ζομένους μήθ᾽ ὑποστειλαμένους φόδῳ μήτε ἄλλῳ τινὶ
« πάθει παραχωρήσαντας εἰπεῖν εἴ τί μοι πέπραχται
« σχαιὸν xal ἄδιχον ἢ χέρδους ἕνεχα, 1] πλεονεξίας, ἢ
« χάριτος τῆς πρὸς ἄλλους, ἐλέγξαι δὲ εἰ xal τῶν τοιού-
40 « τῶν τι προσηχάμην, μόσχον ἢ πρόδατον ἃ πρὸς τρο-
« φὴν ἀνεμέσητον δοχεῖ λαμθάνειν, ἢ εἴ τινος ὑποζύγιον
« εἰς ἐμὴν ἀποσπάσας χρείαν ἐλύπησα, τούτων ἕν τι
« χατειπεῖν παρόντος ὑμῶν τοῦ βασιλέως ν. Ot δὲ ἀνέ-
xpayov μηδὲν τούτων ὑπ᾽ αὐτοῦ γεγονέναι, προστῆναι
45 δὲ ὁσίως αὐτὸν xal διχαίως τοῦ ἔθνους.
ς΄. Σαμούηλος δὲ, ταύτης ἐξ ἁπάντων τῆς μαρτυ-
ρίας αὐτῷ γενομένης, « ἐπεὶ δεδώχατέ μοι, φησὶν, τὸ
« μηδὲν ἄτοπον ἐφ᾽ ὑμᾶς περὶ ἐμοῦ δύνασθαι λέγειν,
« φέρε νῦν μετὰ παρρησίας ἀχούσατε ἐμοῦ λέγοντος ὅτι
60 ^ μεγάλα ἠσεθήσατε εἷς τὸν Θεὸν αἰτησάμενοι βασι-
« a. δΔιαμνημονεύειν δὲ ὑμᾶς προσῆχεν ὅτι σὺν
« ξόδομίχοντα μόνοις Ex. τοῦ γένους ἡμῶν ὃ πάππος
« Ἰάχωόος διὰ λιμὸν εἷς Αἴγυπτον ἦλθε. Καχεῖ πολ-
« λῶν μυριάδων ἐπιτεχνωθεισῶν, ἃς εἰς δουλείας xal

c

APXAIOAOTIAX BIBA. (7. ΚΕΦ. E.

[322,323.]

splendens in suas sedes reversus est. Populus autem ex
voluptate, qua eos affecerant prosperi rerum sub Saulo suc-
cessus , gaudebant quidem quod talem nacti essent regem,
contra eos vero, qui illum nec res suas tueri nec augere
posse dixerant , exclamabant , Ubi nunc sunt isti? poenas ex-
solvant; atque alia omnia qua solet populus felicitate sua
elatus in eos projicere, qui paulo ante ejus auctores despe-
xerant. Saulus interea studium quidem eorum et benevo-
lentiam erga se collaudabat, verum jurejurando negavit se
quenquam ἃ tribulibus eo die conspecturum esse supplicio
affectum : quippe absurdum fore ut victoria a Deo data
sanguine et cz:ede eorum fedaretur, qui ex eadem qua ipsi
stirpe essent prognati : magis vero decere, mutuo amore
epulisque diem celebrare.

4. Quum vero Samuelus pronunciasset altera etíam opus
esse inauguratione , ut Saglo confirmaretur regnum, omnes
sese in urbem Galgala congregant : nam ut in istum locum
convenirent jusserat Samuelus. Ac rursum populo inspe-
ctante Saulum sacro oleo inungit prophefa, iterumque
declarat regem. Atque hoc modo Hebraeorum respublica
in regni formam commutata est. Nam sub Moyse et disci-
pulo ejus Jesu, qui exercitui cum imperio praeerat, in
optimatium statu permanserunt. Eorum autem post obi-
ium, annos omnes decem et octo praeterea, populus non
habuit summum magistratum. Postea vero ad pristinam
regiminis formam redierunt, rerum omnium judicio ei,
qui bello optimus esse et fortitudine prsecellere videretur,
permisso : quam ob rem hoc tempus, quo ísto erant reipu-
blicze statu , Judicum appellaruut.

5. Samuelus autem propheta , quum Hebreos in concio-
nem convocasset, ait, « adjuro vos per maximum Deum,
« qui fratres bonos, Moysen dicere volo et Aaronem , in
« hanc lucem misit, et patres vestros ex AEgyptiorum do-
« minatu ef qua ipsos premebant servitute eripuit , ut neque
« pudori cedentes, neque ex metu aliquid imminuentes ,
« Deque ulli affectui obsequentes, dicatis ecquid pravi el
« injusti fecerim , aut quziestus ergo, aut plus justo habendi
« cupidine, aut ut gratiam cum aliis inirem; coarguite fie
« si cujus vitulum aut ovem, aut simile quidpiam accepe-
« rim, (quum tamen culpa vacare videatur, si quid in victum
« cesserit, ) aut si cujus jumentum meos in usus abripien-
« do eum contristaverim, horum unum aliquid dicite,
«rege vestro praesente ». Illi vero exclamarunt , horum
nibil ab eo factum , sed sancte et juste genti praefuisse.

6. Samuelus autem , quum de eo universi preeclarum adeo
dedissent testimonium , inquit, «'quoniam id mihi conces
« Sistis, vos nihil mali mihi adhuc objicere posse , agite,
« nunc animum mihi advortite dum vobis paulo liberius
« dicam, vos rege flagitando graviter in Deum deliquisse.
« Oportebat enim vos meminisse, quod cum septuaginla
« solummodo nostri generis hominibus avus Jacobus fame
« coactus in Zgyptum venerit. Quumque ibi in multas
« myriadas illorum excrevisset soboles, eaque ab /Egyptiis

[35,338

«χαλεπὰς ὕθρεις ἤγαγον ol Αἰγύπτιοι, 6 Θεὸς, εὐξα-
* μένων τῶν πατέρων, χωρὶς βασιλέως παρέτχεν αὐτοῖς
εὐύσασθαι τῆς ἀνάγχης τὸ πλῆθος, Μωῦσῆν αὐτοῖς
in Ἀαρῶνα ἀποπέμψας ἀδελφοὺς, ot ἤγαγον ὑμᾶς
[4 εἰς τήνδε τὴν γῆν, ἣν νῦν ἔχετε. Καὶ τούτων ἀπο--
ελχύσαγτες Ex. τοῦ Θεοῦ προδεδώχατε τὴν θρησχείαν
«xi τὴν εὐσέδειαν. Οὐ μὴν ἀλλὰ χαὶ τοῖς πολεμίοις
"ὑποχειρίους γεγενυμμένους ἠλευθέρωσε, πρῶτον μὲν
* Acsupunv xal τῆς ἐχείνων ἰσχύος ὑπερτέρους ἀπεργα-
| σάμενος, ἔπειτα Ἀμμανιτῶν χρατῆσαι παρασχὼν xal
« Μωχδιτῶν, xal τελευταῖον Παλαιστίνων. Καὶ ταῦτα
* o βασιλέως ἡγουμένου διεπράξασθε, ἀλλ᾽ ᾿ἸΙεφθοῦ xat
«sivo; στρατηγούντων. Τίς οὖν ἔσχεν ὑμᾶς ἄνοια,
ε φυγεῖν μὲν τὸν Θεὸν, ὑπὸ βασιλέα δὲ εἶναι θέλειν;
it Ἀλλ᾽ ἐγὼ μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν αὐτὸς ἐπελέξατο.
εἾνα μέντοι γε φανερὸν ὑμῖν ποιήσω τὸν Θεὸν ὀργι-
εὔμενον xat. δυσχεραίνοντα τῇ τῆς βασιλείας ὑμῶν
«αἱρέσει, δρλῶσαι τοῦθ᾽ ὑμῖν τὸν Θεὸν παρασχευάσῳ
cA σημείων ἐναργῶς. Ὃ γὰρ οὐδέπω πρότερον εἶδεν
"ὑμῶν οὐδεὶς ἐνταῦθα γεγενημένον, θέρους ἀχμῇ χει-
εμῶνα, αἰτησάμενος τὸν Θεὸν παρέξω τοῦτο νῦν ὑμῖν
ει ἐπιγνῶναι ν, Καὶ ταῦτ᾽ εἰπόντος πρὸς τὸ πλῆθος τοῦ
Σαμουήλου, βρονταῖς σημαίνει τὸ θεῖον xat ἀστρχπαῖς
χαὶ χαλάζης χαταφορᾷ τὴν τοῦ προφήτου περὶ πάντων
Ὁ ϑγϑειαν, ὡς τεθαμιδηχότας αὐτοὺς xal περιδεεῖς γε-
γμιξγους ἁμαρτεῖν τε ὁμολογεῖν xal κατ᾽ ἄγνοιαν εἷς
τῶτο προπεσεῖν, χαὶ ἰχετεύειν τὸν προφήτην ὡς πατέρα
Y; χρηστὸν χαὶ ἐπιεικῆ τὸν Θεὸν εὐμενῇ καταστῇ-
UU, χαὶ ταύτην ἀφεῖναι τὴν ἁμαρτίαν, ἣν πρὸς οἷς
b ξυόρισαν ἄλλοις καὶ παρενόμησαν προσεξειργάσαντο.
Ὁ δὲ ὑπισχνεῖται καὶ παραχαλέσειν τὸν Θεὸν συγγνῶ-
αι περὶ τούτων αὐτοῖς καὶ πείσειν. Συνεθούλευς
αέντοι δικαίους εἶναι xal ἀγαθοὺς, xal ανημονεύειν
τὶ τῶν διὰ τὴν παράβασιν τῆς ἀρετῆς αὐτοῖς καχῶν
ἢ τα πεσόντων χαὶ τῶν σημείων τοῦ Θεοῦ xai τῆς δίωῦ-
tw γομοθεσίας, εἰ σωτηρίας αὐτοῖς καὶ τῆς μετὰ τοῦ
ὑππιλέως εὐδαιμονίας ἐστὶν ἐπιθυμία. ἘΕἰ δὲ τούτων
ἐμελήσουσιν, ἔλεγεν ἥξειν αὐτοῖς τε xai τῷ βασιλεῖ
μέγάλην ix Θεοῦ πληγήν. Καὶ 6 Σαμούηλος μὲν
Μ ταῦτα τοῖς ἙΡραίοις προφητεύσας ἀπέλυσεν αὐτοὺς
ἐπὶ τὰ οἰχεῖα, βεδαιώσας ἐκ δευτέρου τῷ Σαύλῳ τὴν
βασιλείαν,

ΚΕΦ. ς΄.

Οὗτος δ᾽ ἐπιλέξας ix τοῦ πλήθους ὡς περὶ τρισχι-
λίωυς, τοὺς μὲν δισχιλίους ὥστε σωματοφυλαχεῖν αὐτὸν
Ὁ λαβὼν αὐτὸς διέτριδεν ἐν πόλει Βεθήλοις,, Ἰωνάθη δὲ
τῷ παιδὶ τοὺς λοιποὺς δοὺς ὥστε σωματοφυλαχεῖν αὖ-
7» εἰς Γαθὰς ἔπεωψεν. Ὁ δ᾽ ἐχπολιορχεῖ τι φρούριον
τῶν Παλαιστίνων οὐ πόρρω Γαλγάλων. ΟἿ γὰρ τῆς
Ta; Παλαιστῖνοι χαταστρεφόμενοι τοὺς Ἰουδαίους
* ττε ὅπλα αὐτοὺς ἀφηροῦντο χαὶ τοὺς ὀλυρωτάτους τῆς
Ἰώρας τόπους φρουραῖς χατελαμύάνοντο, xai σιδηρο-
φρρεῖν γρῆσθαί τε χαθάπαξ ἀπηγόρενον σιδήρω. Καὶ

ANTIQ. JUD. 18. VI. CAP. V.

199

« in gravem et contumeliosam adducla esset servitutem,
« Deus, a patribus vesí(ris invocatus, absque rege eis
« auctor erat ut multitudo ex ista liberaretur necessitate ,
« mittendo eis Moysen et Aaronem fratres, qui vos in hanc
« lerram eduxerunt, quam nunc possidetis. Εἰ tamen
« post ista a Deo accepta beneficia prodidistia pielatem ac
« religionem. | Nihilominus vos in hostium potestatem re-
« dactos in libertatem asseruit, quum primum quidem effe-
« cerit ut superiores esselis Assyriorum potentia, deinde
« Yobis dederit Ammanitas vincere et Moabitas, postremo
« que Palzstinos. — Atque hac confecistis, non regiis au-
« &piciis, sed ductu Jephthae et Gedeonis. Qua igitur vos
« cepit dementia, ut Dei quidem imperium detrectaretis ,
« vosmet vero regi subjiceretis? Sed ego quidem istum
« creavi regem quem ille designavit.

[123,321.]

At vobis ut manife
« slum fiat Deum irasci et indignari, quod regium domina.
« tum elegeritis, ita res comparabo ut Deus indiclis cer.
« tissimis hoc ipsum vobis ostendat. Quod enim nunquam
« quisquam vidit in hac regione, iestate media tempestatem,
« lioc ipsum quum Deum invocavero faciam ut vos conspi.
« cjatis ». Ac statim ut haec ad populum dixerat Samuelus,
tanta vi tonitruum ac fulgurum et grandinis prophetz in
omnibus veritati fidem adstruit Deus , ut admiratione et ti-
more perculsi peccasse se cuncti proüiterentur et per insci-
tiam eo prolapsos esse, atque a propheta contenderent ut
veluti paler benignus mitisque propitium sibi redderet
Deum, ita ut istud remitteret peccatum, quo tot alias suas
contumelias et delicta cumularant. Ille vero pollicitus
est se Deum ut illa ipsis condonaret rogaturum, simulque
exoraturum, . Verumtamem eis consilium dedit ut justi
esse studerent et boni, semperque in memoría tenerent
calamitates, in quas a virtute desciscendo inciderant , ac
praterea signa a Deo edita legesque a Moyse latas, si ipsis
incolumitatis suaeque juxta ac regis felicitatis cupido inces*
serit. Sin vero ista neglexerint, fore aiebat ut ipsi una
cum rege gravem a Deo plagam acciperent. Etquum Sa-
muelus quidem lec Hebrais preedixisset, illos domum
quemque suam dimisit , regno iterum Saulo coufirmato.

CAP. VI. (VII)

Hic vero delectis ex multitudine circiter tribus millibus,
quum exeis duo quidem millia sibi in satellitium sumpsisset,
ipse in urbe Bethelis commorabatur, at reiiquos cum filio
suo Jonathae dedisset ut ei corporis custodes essent, eum
Gabas mittebat. Ille autem in castro quodam Palastino-
rum expugnando occupatur, quod a Galgalis non procul
aberat. Nam qui Gabam incolebant Paliestini, debellatis
Judas , et arma ipsis auferebant, et muuitissima regionis
loca praesidiis tenebant , porro et a ferro gestando, ejusque -
usu in universum illos prohibebant. Atque ob lioc intcr-

200 (ι28,329.)

διὰ ταύτην τὴν ἀπόρρησιν οἷ γεωργοὶ, εἴ ποτε δεήσειε
αὐτοὺς ἐπισχευάσαι τι τῶν ἐργαλείων, ἣ ὕννιν ἢ μάχελ-
λαν ἣ ἄλλο τι τῶν εἷς γεωργίαν χρησίμων, φοιτῶντες
εἰς τοὺς Παλαιστίνους ταῦτ᾽ ἔπραττον. ΄Ὥς δὲ ἠχούσθη
& τοῖς Παλαιστίνοις ἣ τῆς φρουρᾶς ἀναίρεσις. ἀγαναχτή-
σαντές τε xal δεινὴν ὕόριν τὴν χαταφρόνησιν ἡγησά-
μενοι στρατεύουσιν ἐπὶ τοὺς Ιουδαίους, πεζῶν μὲν
τριάχοντα μυριάσιν, ἅρμασι δὲ τρισμυρίοις" ἵππον δ᾽
ξξαχισχιλίαν ἐπήγοντο, xal στρατοπεδεύονται πρὸς
io πόλει Μαχμᾶ. Τοῦτο Σάουλος ὃ τῶν Εδραίων βασι-
λεὺς μαθὼν εἷς ['ἄλγαλα χαταθαίνει πόλιν, καὶ διὰ
πάσης χηρύσσει τῆς χώρας ἐπ᾽ ἐλευθερίᾳ χαλῶν τὸν
λαὸν ἐπὶ τὸν πόλεμον τὸν πρὸς Παλαιστίνους, τὴν δύ-
ναμιν ἐχφαυλίζων αὐτῶν xal διασύρων ὡς οὐχ ἀξιόλο--
15 γον, οὐδ᾽ ὥστε φοδεῖσθαι διαχινδυνεύειν πρὸς αὐτούς.
Κατανοήσαντες δὲ τὸ πλῆθος τῶν Παλαιστίνων οἱ τοῦ
Σαούλαυ χατεπλάγησαν, xai ol μὲν εἰς τὰ σπήλαια xal
τοὺς ὑπονόμους ἔχρυψαν ἑαυτοὺς, οἵ πλείους δὲ εἰς τὴν
πέραν τοῦ Ἰορδάνου γῆν Éyuyov: αὕτη δ᾽ ἦν Γάδου xal
40 "Pou6Aov.
β΄. Πέμψας δὲ Σάουλος πρὸς τὸν προφήτην ἐχάλει
πρὸς αὑτὸν συνδιασχεψόμενον περὶ τοῦ πολέμου χαὶ
τῶν πραγμάτων. Ὁ δὲ περιμένειν αὐτὸν ἐχέλευσεν
αὐτόθι xal παρασχευάζειν θύματα᾽ μετὰ γὰρ ἡμέρας
45 ἕξ πρὸς αὐτὸν ἥξειν, ὅπως θύσωσι τῇ ἑδδόμη τῶν ἧμε-
ρῶν, ἔπειθ᾽ οὕτω συμβάλωσι τοῖς πολεμίοις. Καὶ
περιμένει μὲν ὡς δ προφήτης ἐπέστειλεν, οὐχέτι μέν-
τοῖγε διατηρεῖ τὴν ἐντολὴν, ἀλλ᾽ ὡς ἑώρα βραδύνοντα
μὲν τὸν προφήτην, αὑτὸν ὀὲ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν xa-
80 ταλειπόμενον, λαθὼν τὰ θύματα προσήγαγεν. ᾿Επεὶ
δὲ τὸν Σαμούηλον ἤχουσε προσιόντα, ὑπαντησόμενος
ἐξῆλθεν. Ὁ δ᾽ οὐκ ὀρθῶς αὐτὸν ἔφη πεποιηχέναι πα-
ραχούσαντα ὧν ἐπέστειλεν αὐτὸς xal φθάσαντα τὴν
παρουσίαν, ἣν χατὰ βούλησιν Ὑινομένην τοῦ θείου
35 πρὸς τὰς εὐχὰς χαὶ τὰς θυσίας τὰς ὑπὲρ τοῦ πλή-
θους προλάθοι, χαχῶς ἱερουργήσας xal προπετὴς γενό--
μενος. ᾿ἸἈπολογουμένου δὲ τοῦ Σαούλου xal περιμεῖναι
μὲν τὰς ἡμέρας ἃς ὥρισε λέγοντος, ὑπὸ δὲ ἀνάγχης
xai ἀναχωρήσεως τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν διὰ φόθον,
40 στρατοπεδείας δὲ τῶν ἐχθρῶν iv Μαχμᾷ, καὶ ἀχοῆςς τῆς
πρὸς αὐτὸν εἰς Γάλγαλα χαταδάσεως, ἐπειχθῆναι πρὸς
τὴν θυσίαν, ὑπολαδὼν 6 Σαμούηλος, « ἀλλὰ σὺ, φη-
« σὶν, εἰ δίχαιος ἦσθα χαὶ μὴ παρήχουσας ἐμοῦ, μηδ᾽
«Ov ὑπέθετό uot περὶ τῶν παρόντων 6 Θεὸς ὠλιγώρη-
(Ὁ « σας, ταχύτερος ἢ συνέφερε τοῖς πράγμασι γεγονὼς,
« σοί τ᾽ αὐτῷ πλεῖστον ἂν βασιλεῦσαι y póvov ἐξεγένετο
« καὶ τοῖς σοῖς ἐχγόνοις ». Καὶ Σαμούηλος μὲν ἀχθό-
μενος ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις ἀνεχώρησε παρ᾽ ἑαυτὸν,
Σάουλος δὲ εἰς Γαδαὼν πόλιν, ἔχων ἑξαχοσίους μεθ᾽
bo ἑαυτοῦ μόνον, ἦχε σὺν Ἰωνάθη τῷ παιδί" τούτων δὲ
οἱ πλείους οὐχ εἶχον ὅπλα, τῆς χώρας ὁπανιζούσης σι--
δήρου xal τῶν ὅπλα ᾿χαλχεύειν δυναμένων" οὐ γὰρ
εἴων οἱ Παλαιστῖνοι ταῦτα εἶναι, χαθὼς χαὶ μιχρὸν

ἔωπροσθεν δεδηλώχαμεν. Διελόντες δὲ εἰς τρία μέρη

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙᾺΣ BIBA. G. ΚΕΦ. G.

[324 ,325.]

dictum agricolae , si quando illis opus esset ut instrumenta
sua inspicarent, puta vomerem, aut ligonem, aut aliud
quidpiam eorum quibus in agrorum cultura utuntur, ad
Palestinos crebro euntes illa reficienda curabant. Ul
vero de castro everso audiverunt Palzstini, indignati, el
contemptum sui gravem esse injuriam interpretati , Judzeii
bellum inferunt. Adducebant peditum quidem trecenta
millia, curruum autem triginta millia, equitum vero
sex millia , atque castra metantur apud urbem Machmam.
Hec quum Saulus rex Hebrseorum intellexisset, in
urbem Galgala descendit, et dimissis per totam regionem
preconibus populum liberfatis tuenda» ergo ad bellum
contra Palastinos convocat, potentiam eorum verbis ele.
vans, eique obtrectans tanquam esset spernenda, et quod
nec tantillum dubitarent cum illis praelium committere. Qui
vero cum Sauloerant, conspectis Palwstinorum copiis,
animis valde consternati erant, ac alii quidem in epeluncas
et cuniculos sese abdunt, plures vero in terram Transjor-
danianam fuga dilapsi sunt : illa autem sortis erat Gadis et
Rubeli.

2. Saulus vero, missis ad prophetam nunciis, eum ad se
accersit una cum ipso de bello rebusque presentibus con-
sultaturum. Is vero jussit ut se illic opperiretur, atque
pararet victimas : 8e enim post sex dies ad ipsum ventu-
rum esse, ut die septima sacra faciant, atque ita demum
cum hostibus congrediantur. Et dum veniret, exspectat
quidem , quemadmodum praeceperat propheta , attamen non
usquequaque mandato ejus obsequitur, sed ut cunctari
quidem prophetam animadvertit , seque a militibus deseri,
sumptis hostiis ipse eas aree admovebat. Quum vero Sa-
muelum advenire audivisset , ei obviam progressus est. At
ille non recte eum fecisse dicebat, iis quce ipse imperaverat
non obtemperando, neque adventum ejus prazestolando, quem,
quum sit ex Dei voluntaté constitutus ad preces et victimas
pro populo offerendas , occuparit , inauspicato ausuque te-
merario sacris operatus. Saulo autem semet ei excusanfe,
ac dicente se per tot dies quot prefiniverit moratum esse,
ex necessitate vero et militum suorum discessu propter
metum, hostinm autem apud Machmam castramelatione ,
auditoque quod ad se in Galgala descenderent, ad sacra
facienda impulsum esse ; tum Samuelus, « sed tu, inquil,
« 8i justus fuisses et mihi paruisses , neque ea quz de pr&-
« sentibus mihi suggessit Deus contempsisses , plus quam
« rebus expediret festinando, contigisset ut et tu longo
« tempore regpares , tuique similiter posteri ». Et Samuelus
quidem moleste ferens quae facta fuerant domum discessit,
Saulus vero, sexcentos tantum milites secum habens, cum
Jonatha filio in urbem Gabaon venit ; atque illorum pluribus
arma deerant, quod ea regio nec ferrum suppeditaril, 5€
qui arma fabricare poterant : nam quominus lec esaent
Paleestini prohibebant , sicut et paulo ante declaravimus.

(9,940.)

τὴν στρατιὰν of. Παλαιστῖνοι xai χατὰ τοσαύτας ὁδοὺς
ἐπεργόμενοι τὴν τῶν "E6paítv χώραν ἐπόρθουν, βλε-
πότων τε Σαούλου τοῦ βασιλέως αὐτῶν χαὶ τοῦ παι-
ὡς Ἰωνάθου, ἀμῦναί τε τῇ γὴ (μεθ᾽ ἑξακοσίων γὰρ μό»

"νὸν ἦσαν) n δυναμένων. Καθεζόμενοι δ᾽ αὐτός τε
χαὶ ὁ παῖς αὐτοῦ xal ὁ ἀρχιερεὺς ᾿Αχίας, ἀπόγονος ὧν
Tei τοῦ ἀρχιερέως, ἐπὶ βουνοῦ ὑψηλοῦ xai τὴν γῆν
λεγλατουμένην δρῶντες, ἐν ἀγωνία δεινῇ χαθειστήχε-
ταν, Συντίθεται δὲ 6 Σαούλου παῖς τῷ ὁπλοφόρῳ

Wi2;21 πορευθέντων αὐτῶν εἰς τὴν τῶν πολεμίων πα-
κιαβολὴν ἐκδραμεῖν xai ταραχὴν ἐμποιῆσαι xal θόρυ-
bw αὐτοῖς, Τοῦ δὲ δπλοφόρου προθύμως ἐφέψεσθαι
φήσαντος ὅποι ποτ᾽ ἂν ἡγῆται, xàv ἀποθανεῖν δέη,
τροσλαβὼν τὴν τοῦ νεανίσχου συνεργίαν, χαὶ χαταδὰς

li ἀπὸ τοῦ βουνοῦ πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπορεύετο, Ἦν
& τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον ἐπὶ χρημνοῦ, τρισὲν
Lor εἰς λεπτὸν ἀπηκονημέναις μῆχος πέτρας ἐν χύ-
1m στεφαγούσης ὥσπερ προξόλοις τὰς ἐπιχειρήσεις
ἀξουαγόμενον- ἔνθεν συνέδαινεν ἠμελῆσθαι τὰς φυλα-

Y χὰς τοῦ στρατοπέδου, διὰ τὸ φύσει περιεῖναι τῷ χωρίῳ
τὴν ἀστ γάλειαν, χαὶ παντὶ νομίζειν du γανον εἶναι xaz'
ἐκείνας οὖχ ἀναῤῆναι μόνον, ἀλλὰ xai προσελθεῖν, “Ὡς
viv ἦχον εἰς τὴν παρεμθολὴν, δ Ἰωνάθης παρεθάρρυνε
τὸν ὁπλοφόρον, xat « προσθάλωμεν τοῖς πολεμίοις, ἔλεγε"

ἃ xtv μὲν ἀναβῆναι χελεύσωσιν fX πρὸς αὐτοὺς ἰδόν-
τες) σημεῖον τοῦτο νίχης ὑπολχμδανειν- ἐὰν δὲ φθέγ-
ἴωνται μηδὲν, ὡς οὐ καλοῦντες ὑμᾶς, ὑποστρέψωμεν. »
Πρυσιόντων δ᾽ αὐτῶν τῷ στρατοπέδῳ τῶν πολεμίων,
ὑπογαινούσης ἤδνη τῆς ἡμέρας. ἰδόντες οἱ Παλαιστῖνοι
» px ἀλλήλους ἔλεγον ἐκ τῶν ὑπονόμων xai τῶν σπη.-
λαίων προϊέναι τοὺς Ἑραίους. Καὶ πρὸς ᾿Ιωνάθην
X21 τὸν ὁπλοφόρον αὐτοῦ, « δεῦτ᾽ , ἔφασαν, ἀνέλθετε πρὸς
ἡμᾶς, ἵνα à ὑμᾶς τιμωρησώμεθα τῶν τετολωημένων d-
ftc. » Ασπασάμενος δὲ τὴν φωνὴν ὃ τοῦ Σαούλου

à: ταῖς, ὡς νίχην αὐτῷ σημαίνουσαν, παραυτίκα μὲν ἀνε-
γώρησεν ἐξ οὗπερ ὥφθησαν τόπου τοῖς πολεμίοις" πα-
βαμειψάμενος δὲ τοῦτον ἐπὶ τὴν πέτραν ἧχεν, ἔρημον
σαν τῶν φυλαττόντων διὰ τὴν ὀχυρότητα. Καἀχεῖθεν
ἀγερπύσαντες μετὰ πολλῆς ταλαιπωρίας ἐῤιάσαντο τὴν

W tW) χωρίου φύσιν ὡς ἀνελθεῖν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ἐπι-
πεσόντες δ᾽ αὐτοῖς χοιμωμένοις ἀποχτείνουσι μὲν ὡς

᾿ ho, ταραχῆς δὲ καὶ ἐχπλήξεως αὐτοὺς ἐγέμισαν,
ὡς τινὰς μὲν φυγεῖν τὰς πανοπλίας ἀπορρίψαντας, of δὲ
πολλοὶ μὴ γνωρίζοντες ἑαυτοὺς, διὰ τὸ πολλῶν ἐθνῶν

& tit, πολειίους 0 ὑπονοοῦντες ἀλλήλους, (χαὶ γὰρ οὐχ
aov ἀναβῇ ναι πρὸς αὐτοὺς τῶν Ἑόραίων τοὺς δύο
μόνους.) εἰς μάχην ἐτράποντο. Καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἀπέ-

σχον χτεινόμενοι, τινὲς δὲ φεύγοντες χατὰ τῶν πε-
τρῶν ὠθούμενοι χατεχρημνίζοντο.

& y. Τῶν δὲ τοῦ Σαούλου χατασχόπων τεταρά χθαι
τὸ στρατόπεδον τῶν Παλαιστίνων φρασάντων τῷ βασι-
Adi, Σάουλος 7 ἠρώτα μή τις εἴη τῶν αὑτοῦ χε γωρισμέ-
VX. ᾿Ἀχούσας δὲ τὸν υἱὸν xal σὺν αὐτῷ τὸν δπλοφόρον
ἐπεῖναι, χελεύει τὸν ἀρχιερέα λαθόντα τὴν ἀρχιερατι-

'ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. VI.

[325,336.] 201

Porro Paliestini quum exercitum in tria agmina divisissent
et per totidem vias irruptionem facerent, Hebreeorum re-
Bionem populabantur, dum Saulus eorum rex et filias ejus
Jonatbas inspectarent, et terram (quod cum illis sexaginta
solummodo essent) defendere non valerent. Dum autem
Saulus et filius ejus et Achias pontifex , ex posteris Eli pon-
ficis, super colle excelso sederent et terram devastatam
conspicerent, graviter animis angebantur. Filius vero
Sauli constituit cum armigero suo ut clam digressi in castra
hostium excurrerent, atque ibi tumultum et trepidationem
concitarent. Quumque armiger promisisset se ipsum quo-
cunque duxerit secuturum , etiamsi mortis periculum esset
aditurus, Jonathas , assumpto sibi adjutore juvene, descen-
suque de colliculo facto, ad hostes contendebat. Erant au.
tem castra eorum in loco pravrupto sita, tribus prominen-
Lis, ita acuminatis ut exigue admodum paterent, Scopulis
in ambitum euntibus , tanquam propugnaculis contra aggre-
dientium impetum munila. Unde contingebat ut negligen-
tius custodirentur castra, quod locorum natura undique
tuta essent , ipsique existimarent nullo modo fieri posse ut
quis ad prominentias istas accederet, multoque minus ut
eas ascenderet. ' Quum igitur ad castra venissent , armige-
rum hono animo esse hortabatur Jonathas, aiebatque,
« liostes adoriamur : et siquidem, quum nos viderint, ad
ipsos nos ascendere jusserint, hoc ipsum victoriae signum
accipe , sin vero plane tacuerint, quasi nos non vocassent
revertamur. » Quum vero propius ad castra hostium acce-
derent , die jam illucescente , tum Palzestini , iis conspectis,
inter se dicebant, ex cuniculis et speluncis se versus prore-
pere Hebraos. Deinde Jonatham et armigerum alloquuti
sunt, « adeste, ad nos ascendite, ut poenis, prout audacia
commeruit, vos afficiamus. » Sauli autem filius vocem
amplexus , ut victoriam ipsi addicentem , protinus quidem
inde digressus est, ubi conspecti erant ab hostibus : loco
autem mutalo ad petram venit, propter firmitatem suam
nullis praesidiis custoditam. Atque inde quum sursum na-
gno cum labore erepsissent,, diflicultate ex natura. loci su-
perata in altum evaserunt ad hostes , eosque sopitos aggressi,
homines quidem circiter viginti occiderunt, adeo autem
eos tumultu et consternatione complerunt, ut nonnulli
quidem armis abjectis in fugam se proriperent, plerique
vero, $uos non internoscentes, quod ex multis constarent
gentibus, hostesque esse credentes, (non enim putabant
duos tantum Hebraeos ad ipsos penetrasse ,) pugnam ineunt.
Alque horum quidem alii mutuis czedibus intereunt, alii
vero in fuga protrusi ex rupibus dejiciuntur.

3. Quum autem Sauli speculatores omnia in Paleestinorum

castris tumultu misceri renunciassent regi , percontatus est
Saulus ecquis e suis ab ipsis discessisset. Audito vero filium

cum armigero abesse, jubet pontifici ut sumpta veste s4-

202 (210,241.)

χὴν στολὴν προφητεύειν αὐτῷ περὶ τῶν μελλόντων.
Τοῦ δὲ νίκην ἔσεσθαι xal χράτος χατὰ τῶν πολεμίων
φράσαντος, ἐπεξέρχεται τοῖς Παλαιστίνοις xol τετα-
ραγμένοις προσθδάλλει xat φονεύουσιν ἀλλήλους. Προσ-
& ρέουσι δ᾽ αὐτῷ xal ol πρότερον elc τε τοὺς ὑπονόμους
xal εἷς τὰ σπήλαια συμφυγόντες, ἀχούσαντες ὅτι νιχᾶ
Σάουλος. [Γενομένων δὲ ὡς μυρίων ἤδη τῶν “Εὐραίων,
διώχει τοὺς πολεμίους χατὰ πᾶσαν ἐσχορπισμένους τὴν
χώραν. Ἐϊτε δὲ ὑπὸ τῆς ἐπὶ τῇ νίχη χαρᾶς οὕτω πα-
10 ραλόγως γενομένη, (συμθαίνει γὰρ μὴ κρατεῖν τοῦ λο-
γισμοῦ τοὺς οὕτως εὐτυχήσαντας ,) εἴθ᾽ ὑπὸ ἀγνοίας, εἷς
δεινὸν προπίπτει xal πολλὴν ἔχον χατάμειωψιν ἔργον.
Βουλόμενος γὰρ ἑαυτῷ τε τιμωρῆσαι χαὶ δίχην ἀπολα-
, δεῖν παρὰ τῶν Παλαιστίνων, ἐπαρᾶται τοῖς "E6palou,
15 ἵν᾽ εἴ τις ἀποσχόμενος τοῦ φονεύειν τοὺς ἐχθροὺς φάγοι
χαὶ μὴ μέχρις οὗ νὺξ ἐπελθοῦσα τῆς ἀναιρέσεως χαὶ
τῆς διώξεως αὐτοὺς ἀποπαύσει τῶν πολειίων, οὗτος
ἐπάρατος 3. Τοῦ δὲ Σαούλου τοῦτο φήσαντος, ἐπεὶ
xatd τινα δρυμὸν ἐγένοντο βαθὺν xat μελισσῶν γέμοντα,
20 τῆς Ἐφραΐμου χληρουχίας, 6 τοῦ Σαούλου παῖς, οὐχ
ἐπαχηχοὼς τῆς τοῦ πατρὸς ἀρᾶς οὐδὲ τῆς ἐπ᾽ αὐτῇ τοῦ
πλήθους ὁμολογίας, ἀποθλίψας τι κηρίον τοῦ μέλιτος
ἤσθιε. Μεταξὺ δὲ γνοὺς ὅτι μετὰ δεινῆς ἀρᾶς 6 πατὴρ
ἀπεῖπεν γεύσασθαί τινα πρὸ ἡλίου δυσμῶν, ἐσθίων μὲν
25 ἐπαύσατο, ἔφη δὲ οὐχ ὀρθῶς τοῦτο χωλῦσαι τὸν πατέρα"
μετὰ μείζονος γὰρ ἰσχύος ἂν xat προθυμίας διώχοντας,
εἰ τροφῆς μετελάμόανον, πολλῷ πλείονας xxt λαθεῖν
τῶν ἐχθρῶν xal φονεῦσαι.
δ΄. Πολλὰς δ᾽ οὖν χαταχόψαντες μυριάδας τῶν Πα-
80 λαιστίνων δείλης ὀψίας ἐπὶ διαρπαγὴν τοῦ στρατοπέ-
dou τῶν Παλαιστίνων τρέπονται, xai λείχν πολλὴν
χαὶ βοσχήματα λαθόντες κατασφάζουσι χαὶ ταῦτ᾽
ἔναιμα χατήσθιον. ᾿Απαγγέλλεται δὲ τῷ βασιλεῖ ὑπὸ
τῶν γραμματέων ὅτι To πλῆθος εἰς τὸν Θεὸν ἐξα-
G5 μαρτάνει θῦσαν xal πρὶν 7| τὸ αἴυα χαλῶς ἀποπλῦ-
ναι xai τὰς σάρχας ποιῆσαι χαθαρὰς ἐσθίον. Καὶ
6 Σαάουλος χελεύει χυλισθῆναι λίθον μέγαν εἰς μέ-
σον, xal χηρύσσει θύειν ἐπ᾽ αὐτοῦ τὸν ὄχλον τὰ ἴε--
pei καὶ τὰ χρέα μὴ σὺν τῷ αἴματι δαίνυσθαι" τοῦτο γὰρ
40 οὐχ εἶναι τῷ Θεῷ χεχαρισμένον. Τοῦτο δὲ πάντων
χατὰ τὴν πρόσταξιν τοῦ βασιλέως ποιησάντων, ἵστησιν
ἐχεῖ βωμὸν ὃ Σάουλος xat ὡλοχαύτωσεν ἐχεῖ ἐπ᾽ αὖ-
τοῦ τῷ Θεῷ. Τοῦτον πρῶτον βωμὸν κατεσχεύασεν.
ε΄. Ἄγειν δ᾽ εὐθὺς ἐπὶ τὴν παρεμδολὴν τῶν πολε-
40 μίων ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν ἐν αὐτῇ βουλόμενος
πρὶν ἡμέρας, καὶ τῶν στρατιωτῶν οὐχ ὀχνούντων ἕπε-
σθαι, πολλὴν δ᾽ εἷς ἃ προστάττει προθυμίαν ἐνδειχνυ-
μένων, καλέσας 6 βασιλεὺς Ἀχίτωῤον τὸν ἀρχ ἱερέα ἐχέ-
λευδεν αὐτὸν γνῶναι, εἰ δίδωσιν ὃ Θεὸς αὐτοῖς χαὶ συγ-
6o χωρεῖ βαδίσασιν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν δια-
φθεῖραι τοὺς ἐν αὐτῷ τυγχάνοντας. [ἱἰπόντος δὲ τοῦ
ἱερέως μὴ ἀποχρίνεσθαι τὸν Θεὸν, « ἀλλ᾽ οὐ δίχα αἷ-
τίας τινὸς, εἶπεν ὃ Σάουλος, πυνθανομένοις fitv φω-
& γὴν οὐ δίδωσιν ὃ Θεὸς, ὃς πρότερον αὐτὸς προεμή-

APXAIOAOTL'lAX ΒΙΒΑ. G. ΚΕΦ, q.

Ι
[325.,3:1.} |

cerdotali sibi de futuris vaticinaretur. Acceptoque re-
sponso, ipsum victorem fore et hostes viribus superaturum, |
egreditur in Palzestinos , ac perturbatos et ferrum in se ipsos
convertentes adoritur. Ad ipsum vero se recipiunt etiam ii, |
qui ante in cuniculos et speluncas confugerant , simul ac de
victorla Sauliaudiverant. Quumque ad decem millia Hebra'i |
jam crevissent, hostes persequitur per totam regionem
passim dispalatos. — Verum, sive propter gaudium ex vi-
ctoria adeo inopinata, (nam fieri solet ut vix rationis et con- ;
silii compotes sint quibus tanta obtigerit felicitas, ) sive per |
inscitiam , in grave malum incidit et rem multorum repre |
hensioni obnoxiam. Volens enim et semet vindicare et me-
ritas poenas a Palzstinis repetere, imprecatur Hebraeis ut
si quis a caede hostium desistens cibum capiat, antequam ,
nox superveniens eos ab hostibus occidendis et persequen-
dis depulerit , hic ipse diris devoveatur. Quum vero Saulus
hoc pronunciasset, postquam in silvam quandam sortis
Ephraimilic:e, densam et apibus abundantem, venerant, ,
Sauli filius, qui nihil de patris imprecatione inaudieral
neu quod populus in eam gonsensisset , de melle e favo quo-
dam expresso edebat. Interea autem cognito patrem diris
gravibus interdixisse, ne quisquam ante solis occasum c
bum gustaret, ab esu quidem abstinuit, at dicebat haud
recte patrem istud vetasse : nam majorc cum vi et alacri-
tate insequentes , si aliquantulum cibo refecti essept , mullo
plures ex hostibus capturos et ferro perempturos fuisse.

4, Itaque caesis Palestinorum multis myriadibus, sub
vesperam ad castra diripienda se convertunt, quumque mul-
tum prae et pecora cepissent, mactant, atque illa cum

sanguine comedebant. Regi autem a scribis nunciatur
militum vulgus inter sacrificandum in Deum peccare , quod,
antequam sanguis prorsus ablueretur, carnesque purgaren-
tur, edere sustinerent. Tum Saulus jubet saxum ingens δ]
medium adsvolvi, edicitque turbz ut super illud victimas
offerrent , eL carnibus curn sanguine non vescerentur : hoc
enim Deo nequaquam gratum esse. Quum aulem id
omnes ex edicto regis prastitissent, illic Saulus aram ex-
struit, ibique Deo solidum super eam litat sacrilicium. [Hzc
prima erat ara a Saulo constructa.

5. Volens autem e vestigio suos in hostium castra edu-
cere, ad ea priusquam illucesceret diripienda,, praesertim
quum milites sequi non gravarentur, sed magnam ad jussa
ejus exsequenda prx se ferrent alacritatem, rex, accilo
Achitobo pontifice , jussit eum rescire an permitteret illis
Deus concederetque ad castra liostium profectis ut omnes
in iis repertos occiderent. Quum vero dixisset pontifex
nolle Deum responsum reddere : «at jam non siue causa,
« inquit Saulus, sciscitantibus nobis oraculum non edit
« Deus, qui antea ipse praenunciabat omnia, el ne interro

Aug)

"Wt πάντα xat uv ἐπερωτῶσιν ἔφθανε λέγων,
“ἀλλ᾽ ἔστι τι λανθάνον ἐξ ἡμῶν ἁμάρτημα πρὸς αὐτὸν
* ay τῆς σιωπῆς. Koi ὄμνυμί γε τοῦτον αὐτὸν X
μὴν xàv 6 παῖς ὃ ἐμὸς Ἰωνάθης ἢ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο
pl ἡ ρρησάμενος, ἀποκτενεῖν αὐτὸν χαὶ τὸν Θεὸν οὕτως
: iraofan , ὡς ἂν εἶ καὶ παρ᾽ ἀλλοτρίου xal μηδὲν
, δ προσήκοντος τὴν ὑπὲρ. αὐτοῦ δίχην ἀπελάμόα-
^. » Τοῦ δὲ πιλνυίθους τοῦτο ποιεῖν ἐπιύοήσαντος,
ἀραγοῖαα πάντας ἵστησιν εἰς ἕνα τόπον᾽ ἵσταται
hHxn αὐτὸς σὺν τῷ; τεαιδὶ χατ᾽ ἄλλο μέρος, xat χλήρῳ
w ἑμαρτηχότα μκαθεῖν ἐπεζήτει, Καὶ λαγχάνει
imei οὗτος εἶναι ᾿ξευνάθης. ᾿Επερωτώμενος δὲ ὑπὸ
τῷ ταν pos τί πετεοΐηκε καὶ πεπλημμέληχε xai τί παρὰ
e βίον οὐχ ὀρθῶς οὐδὲ Ocio αὑτῷ διαπραξαμένῳ
B ζυνέγνωχε , πάτερ.» εἴπεν, ἄλλο μὲν οὐδὲν, ὅτι δὲ 79k
im τὴν &oXw αὐτοῦ xai τὸν ὅρχον μεταξὺ διώχων
τὸς πολεαίους ἐγεύσατο χηρίου. Σάουλος δ᾽ ἀπο-
τείνειν αὐτὸν ὄιανυσε καὶ τῆς γενέσεως xai τῆς φύσεως
τῶν φίλτρων προτιμήσας τὸν ὅρχον. Ὃ δ᾽ οὐ χαταπλήτ-
B-it τὴν ἀττειλὺ,» τοῦ θανάτου, παραστησάιλενος δὲ
ἐενῶς xui πεγαλοφρόνως, « οὐδ᾽ ἐγώ σε, φησὶν, ixe-
ετεύσο φείσασθαΐ μου, πάτερ᾽ ἥδιστος δέ uot ὃ θάνατος
(mto τε τῆς αἷς εὐσεδείας γινόμενος xai ἐπὶ νίκη
: λαμπρ" έγιστον γὰρ παραμύθιον τὸ χαταλιπεῖν
5. Ef; 2zioug Ἐαλαιστίνων χεχρατηκότας. » "Ent τού-
τὰς ὃ λαὸς πᾶς Tene xa συνέπαθεν, ὥμοσέ τε μὴ
πλόψεσθαι τὸν αἵτιον τῆς νίχης Ἰωνάθην ἀποθανόντα.
λαὶ τὸν uiv οὕτως ἐξαρπάζουσι τῆς τοῦ πατρὸς ἀρᾶς,
"x9 δὲ εὐχὰς ὑπὲρ τοῦ νεανίσχου ποιοῦνται τῷ Θεῷ,

Y ᾧπτ᾽ αὐτὸν ἀπολῦσαι τοῦ ἁμαρτήματος.
z. Καὶ ὁ Σάουλος εἰς τὴν ἑχυτοῦ πόλιν ὑπέστρεψε,
ιχῳϑεί ρας ὡσεὶ μυριάδας ἕξ τῶν πολεμίων. Dact-
iat ὃς εὐτυχῶς, χαὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν πο-
suae ψειροῦται τό τε Ἀμμανιτῶν xai Μωαδιτῶν
»yx3 Παλαιστίνους, Ἰδουμαίους, Ἀμαλυηκχίτας τε xal
τὸν ϑασιλέα τῆς Σωῤᾶς. Ἦσαν δὲ παῖδες αὐτῷ, τρεῖς
τὸν ἄρρενες, Ἰωνάθης xal ᾿]εσοῦς xai Μῶγισος, θυ-
«πτέρες 63 Μερόδη καὶ Μιχάλα. Στρατηγὸν ὃὲ εἴχε
τὸν τοῦ θείου παῖδα ᾿Αὐέννηρον " Νῇρος δ᾽ ἐκεῖνος ἐχα--
&) )stzo. Np δὲ xal Κεῖσος 6 Σαούλου πατὴρ ἀδελφοὶ
ἦσαν, υἱοὶ δὲ "'A6vAos. — "Hv δὲ χαὶ πλῆθος ἁρμάτων
αοὐλο xai ἱππέων᾽ οὖς ὃ δ᾽ ἂν πολεμήσειε, νική-
σας ἀπηλλάσσετο, χαὶ τοὺς "E6putouc εἷς εὐπραγίας
χαὶ μέγεθος εὐδαιμονίας προηγάγετο χαὶ τῶν ἄλλων
ὦ ἀπέδειξεν ἐθνῶν δυνατωτάτους, Τῶν δὲ νέων τοὺς δὴ
μεγέθει καὶ χάλλει διαφέροντας φύλαχας τοῦ σώματος

ἐξοιεῖτο.

3

ΚΕΦ. Z.

Σχμούηλος δὲ παραγενόμενος πρὸς τὸν Σαάουλον
πειλυθῆναι πρὸς αὐτὸν ἔφασχεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὖ-
"» τὸν ὑπομνήσῃ ὅτι βασιλέα προχρίνας αὐτὸν ἁπάντων ὃ
Θεὸς ἀπέδειξε. καὶ διὰ τοῦτο πείθεσθαι xal χατήχοον
αὐτῷ γίνεσθαι, ὡς αὐτοῦ μὲν ἔμοντος τὴν τῶν ἐθνῶν

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. VII.

[127,225.] 203

« gantes quidem occapabat : sed. ocenitum est aliquod ín
« eum delictum nostrum hujusce silentii causa. Equidem
« per hunc ipsum juro, me certe, si vel Jonathas filius
« meus hujus peccati auctot fuerit, eum interfecturum,
« atque liac ratione Deum placalurum , non secus ac si ab
« alieno et nulla mecum necessitudine conjuncto hanc ob
« rem supplicium sumerem. » Ac quum multitudo ut hoc
faceret exclamasset , illico omnes in unum locum statuit,
ipse vero cum filio ex altera parte sistitur, et sortibus quis
inculpa esset scire quarebat. Fitque ut sors Jonatham
sonlem esse indicaret. Interrogatus autem a patre quid
fecisset οἱ qua re deliquisset , cujusve in vita agenda male-
ficii aut impietatis sibi conscius esset, pater, inquiebat,
aliud quidem nihil, nisi quod hesterpo die, dum hostes
persequeretur, de favo degustaverit, exsecrationis ejus
atque juramenti ignarus. Saulus vero jurat se, generis et
paturte illecebris jusjuraudum praeferre et illutn occisurum.
116 vero mortis iutentatione nihil terretur, sed quum se in
medio constituisset generose et magnanime, « ne ego qui-
« dem, inquit, obsecrabo te, pater, ut mihi parcas. Dul-
« cissima mihi mors est, quam et pro tua pietate obiri con-
« tingit el post victoriam splendidam : maxíma enim con-
« solatio est Hebraeos relinquere Palzestinorum victores. »
Hisce indoluit populus universus, ejusque vicem misera-
tus est, ac juravit haud laturos se ut occidatur Jonathas,
victorize auctor. Atque ità quidem hunc patris exsecra-
tioni subduxerunt, ipsi vero vota Deo faciunt pro juvene
ut ei peccatum remittere dignaretur.

6. Tum Saulus in urbem suam reversus est, czesis circi-
ter sexaginta millibus hostium. — Feliciter deinde regnavit,
ac gentes finitimas bello adortus, et Ammanitas et Moabitas
el Palastinos, Idumzeos etiam et Amalecitas , Sobeque re-
gem subigit. Habuit autem Saulus liberos, tres quidem
mares , Jonatham et Jesum et Melchisum, filias vero Mero.
bam et Michalam. Et ei dux exercitus erat Abennerus pa-
trui filius : is vero Nerus vocabatur. Nerus autem et Cisus,
pater Sauli , fratres erant/, et Abieli filii. Abundabat autem
Saulus ettam curribus et equitatu, et cum quibuscunque
bellum, gesserit, victor discedebat: auclor etiam erat uf
Hebreis prospere res succederent eosque ad magnam feli-
citatem perducebat, aliisque gentibus potentia superiores
reddidit. Ceterum juvenes, quoscunque proceritate et
magnitudine preecellere animadvertit , corporis custodes sibi
adsciscebat.

CAP. VIII. (Υ111.}

Samuelus autem ad Saulum venit et a Deo ad ipsum se
missum esse dicebat ,ut. eum commoneret quod Deus
eum omnibus prxlatum crearil regem, atque adeo par
esse ut obtemperet moremque ei gerat, quoniam ipse
quidem gentium habeat imperium, Deus vero ipsius essel

204 (213,244.)

ἡγεμονίαν, τοῦ δὲ Θεοῦ xal τὴν xax! ἐχείνου xal τῶν
ὅλων πραγμάτων. λΛέγειν τοίνυν ἔφασχε τὸν «Θεὸν,
« ἐπεὶ πολλὰ χαχὰ τοὺς Ἕ δραίους Ἀμαληχῖται διέθη-
« xxv χατὰ τὴν ἔρημον, ὅτε ἐξελθόντες ἀπ’ Αἰγύπτου
^ εἷς τὴν νῦν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς ἐστέλλοντο χώραν,
« χελεύω πολέμῳ τιμωρησάμενον τοὺς Ἀμαληχίτας
« xai χρατήσαντα μηδὲν αὐτῶν δπολιπεῖν, ἀλλὰ πάσης
« διεξελθεῖν ἡλιχίας, ἀρξαμένους ἀπὸ γυναιχῶν χτεί-
« νειν xal νηπίων, xal τοιαύτην rio ὧν τοὺς προγόνους
« ἡμῶν εἰργάσαντο τιμωρίαν ἀπολαδεῖν" φείσασθαι δὲ
« μήθ᾽ ὑποζυγίων μήτε τῶν ἄλλων βοσχημάτων εἰς
« ὠφέλειαν xai χτῆσιν ἰδίαν, ἅπαντα δ᾽ ἀναθεῖναι τῷ
« Θεῶ xal τὸ Ἀμαλήχου ὄνομα ταῖς Μωυσέως χατα-
« χολουθήσαντα ἐντολαῖς ἐξαλεῖψαι. »
β΄. Ὥμολόγει δὲ ποιήσειν Σάουλος τὰ προστασσό-
μενα, τὴν δὲ πειθαρχίαν τὴν πρὸς τὸν Θεὸν οὐχ ἐν τῷ
ποιήσασθαι τὴν πρὸς τοὺς Ἀμαληχίτας στρατείαν λο-
γιζόμενος εἶναι μόνον, ἀλλὰ xal τὴν ἑτοιμότητα xal τὸ
τάχος ἀναδολῆς οὐ προσούσης ἔτι μᾶλλον ἐμφανίζει.
᾿Αθροίζει τε πᾶσαν τὴν δύναμιν, χαὶ ταύτην ἐξαριθμή-
σας ἐν Γαλγάλοις, εὑρίσχει τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξω τῆς
ἸΙούδα φυλῆς περὶ τεσσαράχοντα μυριάδας" ἥδε γὰρ f|
φυλὴ καθ᾽ αὑτήν ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι. Σαάου-
λος δὲ ἐμδαλὼν εἰς τὴν τῶν Ἀμαληχιτῶν χώραν ἐνέ-
δρας πολλὰς xal λόχους περὶ τὸν χείμαρρον τίθη-
σιν, ὡς μὴ μόνον ἐχ τοῦ φανεροῦ μαχομένους αὐτοὺς
χαχῶς ποιεῖν, ἀλλὰ χαὶ μὴ προσδοχῶσι χατὰ τὰς δδοὺς
ἐπιπίπτειν xol χυχλουμένους ἀναιρεῖν. Καὶ δὴ συυ-
Gay αὐτοῖς εἰς μάχην τρέπεται τοὺς πολεμίους, καὶ
διαφθείρει πάντας, φεύγουσιν ἐπαχολουθῶν. Ὡςς δὲ
ἐχεῖνο τὸ ἔργον αὐτῷ χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ προφητείαν
ἐχώρησε, ταῖς πόλεσι τῶν ᾿Αμαληχιτῶν προσέῤαλε,
xal τὰς μὲν μηχανήμασι, τὰς δὲ ὀρύγμασιν ὑπονόμοις
χαὶ τείχεσιν ἔξωθεν ἀντῳχοδομημένοις, τὰς δὲ λιμῷ
xal δίψει, τὰς δ᾽. ἄλλοις τρόποις ἐχπολιορχήσας xat
λαθὼν κατὰ χράτος, ἐπὶ σφαγὴν γυναικῶν χαὶ νηπίων
ἐχώρησεν, οὐδὲν ὠμὸν οὐδ᾽ ἀνθρωπίνης σχληρότερον
διαπράσσεσθαι φύσεως ἡγούμενος, πρῶτον μὲν πολε--
μίους ταῦτα δρῶν, ἔπειτα προστάγματι Θεοῦ, ᾧ τὸ μὴ
πείθεσθαι χίνδυνον ἔφερε. Λαμόανει δὲ xai τὸν βα-
40 σιλέα τῶν ἐχθρῶν ἼἌγαγον αἰχμάλωτον" οὗ θαυμάσας
τὸ χάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος σωτηρίας ἄξιον
ἔχρινεν, οὐχ ἔτι τοῦτο ποιῶν χατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ,
πάθει δὲ νικώμενος ἰδίῳ xal χαριζόμενος ἀκαίρως περὶ
ὧν οὐχ εἶχεν ἀχίνδυνον ἐξουσίαν οἴκτῳ. ὋὉ γὰρ Θεὸς
45 οὕτως ἐμίσησε τὸ τῶν ᾿Ἀμαληκιτῶν ἔθνος, ὡς μηδὲ
νηπίων φείσασθαι χελεῦσαι, πρὸς ἃ μᾶλλον ἔλεος γί-
νεσθαι πέφυχε, Σάουλος δὲ αὐτὸν τὸν βασιλέα xol τὸν
ἡγεμόνα τῶν εἰς “Εδραίους χαχῶν ἔσωσε, τῆς μνήμης
ὧν ἐπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ τοῦ πολεμίου κάλλος ἐπίπρο--
bu σθεν ποιησάμενος. Συνεξήμαρτε δ' αὐτῷ καὶ τὸ πλῆ-
Üoc* xal γὰρ ἐχεῖνοι τῶν ὑποζυγίων xol τῶν βοσχημά-
τῶν ἐφείσαντο χαὶ διήρπασαν, μὴ τηρεῖν αὐτὰ τοῦ Θεοῦ
χελεύσαντος, τά τε ἄλλα γρήματα xal τὸν πλοῦτον

e

Ξ

25

9b

APXAIOAOTIAZ DBIBA. G. ΚΕΦ. Z.

BEN M Msn"! ———— ex

| 528,319.
et rerum omnium dominus. — Aiebat igitur sic dixisse
Deum, « quandoquidem Amalecitee Hebraos in deserk
« multis affecerunt injuriis, quum ex Egypto egressi in ean
« quam nunc tenent regionem contenderent, -jubeo αἱ
« bello Amalecitas persequutus, et victoria potítus, nemi
« nem eorum relinquat, sed in omnem grassandum «ta.
« tem, incipiendo a mulierum internecione et infantium
« atque hujusmodi ponas ab iis pro malis majoribus no-
« Stris illatis exigendas esse; ac ne jumentis quidem aliis-
«que pecudibus parcendum, emolumenti sui gratia el
« possessionis , sed omnia Deo sacranda esse, atque Ama-
« leci nomen, siculi Moyses praeceperal, penitus delen.
« dum.»

2. Et Saulus quidem pollicitus est se Jussa exsequuturum;
ratus vero suam erga Deum obedienliam non in eo solum
spectari, quod exercitum in Paliestinos educeret,, sed pre-
terea promptitudinem suam et celeritatem rem nihil diffe-
rendo magis etiam ostendit. Imo copias suas omnes colli-
gil, iisque in Galgala recensitis, Israelitas absque tribu Jade
comperit esse circiler quadringenta millia : nam tribus
ista separatim habuit triginta millia. Saulus autem facta
irruptione in Amalecitarnm regionem, multas insidias et
cohortes apud fluvium collocat, ut non solum marte aperto
eos infeslaret, sed ex improviso etiam per vias illos adori-
retur et circeumdalos opprimeret. Ac quum acie concurreret
cum illis, hostes in fugam vertit, atque ad unum omnes
perimit , dum fugientes insequitur. Posteaquam vero illo
incepto prospere ex De praedietione successit, Amalecita.
rum urbes invadebat , ac quum alias quidem stratagematis,
alias vero suffossionibus cuniculosis et externis operibus
e regione structis, alias autem fame et siti, alias denique
modis aliis expugnasset ac vi in potestatem suam redegis-
sel, δὰ caedem feminarum etiam et puerorum processit,
nihil existimans se crudele, aut naturae humanz adversum
in eo facere, primum quidem, quod hostes erant in quos
id fiebat, dein Dei jussu id exsequebatur, cui non obtem.
perare periculosum erat. Etiam Agagum hostium regem
captivum ducit : cujus pulcritudinem et proceritalem cor-
poris admiratus dignum qui servaretur judicabat , non jam
hoc faciens ex voluntate Dei, sed proprio victus affectu, el
misericordie , ubi ei non integrum erat sine periculo, in-
tempestive cedens. Deus enim adeo gentem Amalecitarum
odio habuit ut jusserit ne infantibus quidem parcere, ad
quos miserandos sumus procliviores : at Saulus ipsum
eorum regem et Hebrzis malorum omnium auclorem
servavit, eorum qua praeceperat Deus parum memor, dum
majoris faceret hostis pulcsitudinem. Εἰ similiter alque
ipse peccavit etiam populus: nam et illi jumentis et pecoribus
pepercerunt, eaque sibi diripuerunt, etiamsi jusserat Devs
ne quid eorum conservarent, imo et alias res et opes ὅν:

pus.)
Grpnsry* εἰ δέ τι μὴ σπουδῆς ἄξιον ἦν ὥστε
x 1029021, διέφθειραν.

y. Νικήσας δὲ Σάουλος ἅπαντας τοὺς ἀπὸ Πηλου-
co) τῆς Αἰγύπτου καθήκοντας ἕως τῆς ᾿Ερυθρᾶς θα-
ελήσσνς, διέφθειρε τὰ τῶν πολεμίων, παραλιπὼν τὸ
τῶν Xaov ἔθνος " οὗτοι γὰρ ἐν τῇ Μαδιηνῇ χώρα
μέσοι χατώχηνται, Πρὸ δὲ τῆς μάχης πέμψας πα-
πἴγγελεν αὐτοῖς ἀναχωρεῖν, μὴ τοῖς ᾿ἈΜμαληχίταις
χανωγήσωσι τῆς συμφορᾶς" συγγενεῖς γὰρ αὐτοὺς
Mr Ῥαγουήλου τοῦ Μωῦύσέως πενθεροῦ σώζειν αἰτίαν
fiv.
2. Καὶ Σάουλος μὲν ὡς μηδενὸς παραχούσας ὧν ὃ
τρυγήίτης ἐπέστειλε μέλλοντι τὸν πρὸς ᾿Αμαληχίτας
ἐφέρειν πόλεμον, ἀλλ᾽ ὡς ἐπὶ πᾶσιν ἐχείνοις ἀχριδῶς
5 τερυλαγμένοις νενικηκὼς τοὺς πολεμίους, οἴχαδε πρὸς
tjs ὑπέστρεψε, χαίρων ἐπὶ τοῖς χατωρθωμένοις, Ὁ
ἃ θεὸς ἄχθεται ἐπί τε τῇ τοῦ βασιλέως τῶν ᾿Δμαλη-
ττῶν σωτηρίᾳ xal τῇ τῶν βοσχημάτων διαρπαγῇ τοῦ
πλῆους, ὅτι μὴ συγχωρήσαντος αὐτοῦ ταῦτ᾽ ἐπράχθη.
ν Δεινὸν γὰρ ἡγεῖτο vudiv μὲν xal περιγίνεσθαι τῶν
Wü, ἐχείνου τὴν ἰσχὺν διδόντος αὐτοῖς, καταφρο-
νέσθαι δὲ xal παραχούεσθαι μηδὲ ὡς ἄνθρωπον βασι-
ἴα, Μετανοεῖν οὖν ἔλεγε πρὸς τὸν προφήτην Σα-
uwrow ἐπὶ τῷ χειροτονῆσαι βασιλέα τὸν Σάουλον,
5 pror ὧν αὐτὸς χελεύσειε πράττοντα, τῇ δ᾽ οἰκεία βου-
λήσει χρώμενον, Σφόδρα ταῦτ᾽ ἀχούσας ὃ Σαμούη-
Mx συνεχύθη, καὶ δι᾽ ὅλης τῆς νυχτὸς παραχαλεῖν ἤρ-
i τὸν Θεὸν χαταλλάττεσθαι τῷ Σαούλῳ xal μὴ χα-
itzatyety, Ὁ δὲ τὴν συγγνώμην οὐχ ἐπένευσεν εἷς τὸν
ἃ Σέρυλον αἰτουμένῳ τῷ προφήτη, λογισάμενος οὐχ d-
nt δίχαιον ἁμαρτήμασι χαρίζεσθαι παραίτησιν " οὐ
Ἰὰρ ἐξ ἄλλου τινὸς φύεσθαι μᾶλλον ἢ τοῦ καταμαλαχί-
wt. τοὺς ἀδιχουμένους: θηρωμένους γὰρ δόξαν
ἐπιειχείας xat χρηστότητος λανθάνειν αὐτοὺς ταῦτα
δ γεγῶντας, Ὥς οὖν ἀπεῖπεν ὁ Θεὸς τῇ τοῦ προφή-
ΤῊ δεήσει xat δῆλος ἦν μὴ μεταμελόμενος, ἅμ᾽ ἡμέρα
Σαυμηύηλος εἰς Γάλγαλα παραγίνεται πρὸς Σάουλον.
θιασάμενος δ᾽ αὐτὸν 6 βασιλεὺς προστρέχει, xal χα-
Ἰασπασάμενος, τῷ Θεῷ,, φησὶν, εὐχαριστῶ, τῷ δόντι
V utt τὴν νίχην * ἅπαντα μέντοι γε τὰ χεχελευσμένα παρ᾽
αὐτοῦ πεπρᾶχθαι. Σαμούηλος δὲ πρὸς τοῦτ᾽ ὑπολα-
ἰὼν, «πόθεν οὖν ἀκούω θρεμμάτων, εἶπε, καὶ ὑποζυγίων
pr ἐν τῷ στρατοπέδῳ ; » Ὁ δὲ τὸν λαὸν ταῦτα εἷς θυ-
c; ἀπεχρίνατο τετηρηχέναι, τὸ μέντοι γε τῶν "Apa-
5 ἀηχιτῶν γένος ἅπαν ἐξηφανίσθαι χατὰ τὴν ἐντολὴν,
Xi περιλείπεσθαι ἄλλον μηδένα, πρὸς δ᾽ αὑτὸν ἀγα-
Tév τηρήσαντα μόνον αὐτὸν τὸν βασιλέα, — Tleol οὗ τί
a» ποιεῖν βουλεύεσθαι πρὸς ἀλλήλους ἔφασχεν. Ὁ
ἐξ προφήτης οὐχὶ θυσίαις ἔλεγεν ἥδεσθαι τὸ θεῖον, ἀλλὰ
4 τοῖς ἀγαθοῖς xat δικαίοις οὗτοι δ᾽ εἰσὶν οἱ τῇ βουλή-
Ct χαὶ ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ χαταχολουθοῦντες xal μη-
ἂν ὥλο πραχθήσεσθαι καλῶς φ᾽ ἑαυτῶν νομίζοντες
ἢ ὅτι ἂν ποιήσωσι τοῦ Θεοῦ χεχελευχότος. Καταφρο-

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. VII.

[2:9,330.] 205
portarunt : si quid vero posaidere vix opere pretium es-
set, corruperunt.

3. Quum autem Saulus subegisset aniversos quotquot a
Pelusio in Agypto pertingunt usque ad mare Rubrum, ter-
ram hostilem devasiavit, sola Sicimitarum gente intacta :
Hi enim in Madianiticse regionis meditullio habitarunt.
Eos vero, antequam acie decertaret, nunciis missis admo-
nuit ut secederent, ne calamitatem cum Amalecitis parti-
ciparent. Eratenim cur eos incolumes vellet, propter ne-
cessitadinem quae illis cum Raguelo Moysis socero interce-
debat.

4. Et Saulus quidem, ac si nihil eorum neglexerit, quse
ei bellum contra Amalecitas illaturo in mandatis dederat
propheta, sed quasi omnibus islis curatis preestitisque ex
hostibus victoriam esset adeptus, domum reversus esi cum
gaudio ob res prospere gestas. Deus autem regis Amale-
citarum incolumitatem graviter fert et predam pecudum ἃ
populo abactarum , quod ipso non permittente hzec fecis-
sent. Nam indignum esse existimabat, quod quum hostes
quidem, se vires largiente, vicissent et. superassent, se ta-
men contemptui baberent et negligerent, et ne ut hominem
quidem regem tractarent. Samuelo igitur prophete dicebat
se ponitere creati regis Sauli, qui non curet sua mandata
exsequi, sed malit agere quod iubeat. His auditis Samue-
lus vehementer conturbatus est, alque incepit tota nocle
Deum comprecari ot cum Saulo in gratiam rediret eique
non succenseret. At ille, quantumlibet a propheta roga-
tus, veniam Saulo nequaquam annuit, quod non justum
existimarit peccata precibus condonare : non enim aliunde
magis nascuntur quam ex nimia eorum in 4008 pecca-
tur indulgentia, qui dum lenitatis et benignitalis gloriam
aucupantur, non unimadvertunt se peccandi ansam dare.
Quum igitur Deus preces prophelze non admitteret , et cer-
tum esset eum nolle sententiam mutare, prima luce Sa-
muelus ad Saulum Galgalis tum agentem proficiscitur. Illo
vero conspecto rex ad eum accurrit, et quum eum salu-
tasset , Deo, inquit , gratias ago, qui mihi victoriam dedit :
omnia vero , quz ille imperaverat, peracta esse. At Se
muelus δὰ hzec subjiciens dicebat, « qut fit igitur at vocem
pecudum et jumentorum in castris audiam? » Ille vero re
spondit populum ea in sacrificia reservasee, verumtamen
Amalecitarum gentem universam juxta mandatum Dei
funditus excisam esse et deletam , et ne unum quidem su-
peresse , nisi quod regem , quem solum couservaverit, ad se
adduxerit captivum. — De quo quid fieri oporteret, fore
aiebat ut mutuo deliberarent Tum prophela, non victi-
mis, dicebat, oblectari Deum, sed viris bonis ef justis :
hi vero sunt qui illius voluntati et jussis obsequuntur, et
qui nihil credunt recte a se fieri , nisi quod Dei jussu fece-

Vichn γὰρ οὐχ ὅταν αὐτῷ ἡ θύῃ τις, ἀλλ᾽ ὅταν | rint. Eum enim contemni, non quando ei non sacrifücatur,

406 (245,246.)

ἀπειθεῖν αὐτῷ δοχῇ. "Παρὰ δὲ τῶν οὐχ ὑποτασσομέ-
γων οὐδ᾽ ἀληθῆ xaX μόνην τῷ Θεῷ χε χαρισμένην θρη-
σχευόντων αὐτὸν θρησχείαν, οὔτ᾽ ἂν πολλὰ xal πιμελῇ
χαταθύσωσιν ἱερεῖα, οὔτ᾽ ἂν χόσμον ἀναθημάτων ἐξ

5 ἀργύρου xal χρυσοῦ πεποιημένων προσφέρωσι, δέχεται
ταῦτ᾽ εὐμενῶς, ἀλλ᾽ ἀποστρέφεται χαὶ δείγματα τῆς
πονηρίας, οὐχ εὐσέδειαν, ἡγεῖται. "l'oic δ᾽ ἕν xal μό-
γον τοῦθ᾽ ὅ τι περ ἄν φθέγξηται xal χελεύση ὁ Θεὸς διὰ
μνήμης ἔχουσι χαὶ τεθνάναι μᾶλλον ἢ παραῤῆναΐ τι

10 τούτων αἱρουμένοις ἐ ἐπιτέρπεται, xal οὐδὲ θυσίαν ἐπι-
ζητεῖ παρ᾽ αὐτῶν, xal παρὰ θυόντων δὲ, κἂν ἦ λιτὰ
τὰ πενίας, ἥδιον τὴν τιμὴν μᾶλλον ἣ παρὰ τῶν πλου-
σιωτάτων δεξιοῦται. Σὺ τοίνυν ἴσθι σαυτὸν δι᾿ ὀργῆς
ὄντα τῷ e " χατεφρ ρόνησας γὰρ χαὶ κατημέλησας ὧν

15 ἐπέστειλε. Πῶς οὖν οἴει τὴν θυσίαν ἂν αὐτὸν προσ-
ὀλέπειν ἐξ ὧν χατέχρινεν ἀπολέσθαι γινομένην ; πλὴν
εἰ μὴ νομίζεις ὅμοιον ὀλέθρῳ τὸ θύεσθαι ταῦτα τῷ
Θεῷ. Προσδόχα τοίνυν τὴν βασιλείαν ἀφαιρεθησόμε-
νος χαὶ τὴν ἐξουσίαν, d do' Κς δρμώμενος τοῦ παρασχόν-

20 τὸς Got Θεοῦ ταύτην ἠμέλησας. Σάουλος δὲ ἀδικεῖν
ὡμολόγει χαὶ τὴν ἁμαρτίαν οὐχ ἠρνεῖτο * παραθῆναι
γὰρ τὰς ἐντολὰς τοῦ προφήτου χατὰ μέντοι γε δέος
xal τὸν ἀπὸ τῶν στρατιωτῶν φόδον μὴ χωλῦσαι διαρ--
πάζοντας αὐτοὺς τὴν λείαν μηδ᾽ ἐπισχεῖν. ᾿Αλλὰ συγ-

25 γίνωσχε xai πρᾶος ἴσθι φυλάξεσθαι γὰρ εἷς τοὐπιὸν
ἁμαρτεῖν. Ἰαρεχάλει δὲ τὸν προφήτην ὑποστρέψαντα
θυσίας χαριστηρίους ἐπιτελέσαι τῷ Θεῷ. Ὁ δὲ (οὐ
γὰρ ἑώρα τὸν Θεὸν διαλλαττόμενον,) ἀπήει πρὸς ἕαυ-
τόν. -

80 (Q)e'. Σάουλος δὲ χατασχεῖν βουλόμενος τὸν Σαμού-
λον ἐλλαμθάνεται τῆς διπλοΐδος, καὶ βιαίας τῆς δλχῇς
διὰ τὸ μεθ᾽ δρυμῆς ἀπιέναι τὸν Σαμούηλον γενομένης
διασχίζει τὸ ἱμάτιον. Τοῦ δὲ προφήτου τὴν βασιλείαν
οὕτως αὐτοῦ διασχισθῆναι φήσαντος χαὶ λήψεσθαι ταύ-

3o της ἀγαθὸν xal δίκαιον, (ἐμμένειν γὰρ τὸν Θεὸν τοῖς περὶ
αὐτοῦ χεχριμέγοις, ὦ ὡς τοῦ μεταθάλλεσθαι xal στρέφειν
τὴν γνώμην ἀνθρωπίνου πάθους ὄντος, οὐχὶ θείας ἰσχύος,)
6 Σάουλος ἀσεδῇσαι μὲν ἔλεγεν, ἀγένητα δὲ ποιῆσαι τὰ
πεπραγμένα μὴ δύνασθαι" τιμῆσαί γε μὴν αὐτὸν πα-

40 ρεχάλει, τοῦ πλήθους δρῶντος σὺν αὐτῷ παραγενόμε-
νον τὸν Θεὸν προσχυνῇῆσαι. Δίδωσι δὲ τοῦτο Σαμού-
ἢλος αὐτῷ xal συνελθὼν προσχυνεῖ τῷ Θεῷ. Ἄγε:
ται δὲ xal ὁ τῶν ᾿Αμαληχιτῶν βασιλεὺς Ἴγαγος πρὸς
αὐτόν. — Kal πυνθανομένου πῶς εἴη πιχρὸς ὃ θάνατος,

45 εἶπεν, « ὡς σὺ πολλὰς μητέρας “Εδραίων ἐπὶ τέκνοις
ὀδύρεσθαι xal πένθος ἔχειν ἐποίησας, οὕτως ὀδυνήσεις
ἐπὶ σαντῷ διαφθαρέντι τὴν μητέρα. » Καὶ χελεύει πα-
ραχρῆμα αὐτὸν ἐν Γαλγάλοις ἀποθανεῖν, χαὶ αὐτὸς δὲ
εἰς Ἁρμαθὰν πόλιν ἀπαλλάσσεται.

ΚΕΦ. H'.
6&0 Σαουλος δὲ 6 βασιλεὺς αἰσθόμενος ὧν πειραθείη

καχῶν ἐχθρὸν αὑτῷ τὸν Θεὸν χκατασχευάσας, εἰς τὸ
βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ (σημαίνει δὲ βουνὸν Éptm-

APXAIOAOTIAS DBIBA. (7. ΚΕΦ. H.

[330,321.

sed quim quis non dicto audiens esse videatur. — AD ii
vero qui ei non obtemperant, nec tribeunt eultum verut
solumque Deo gratum, etiamsi multas et opimas *ictima
immolent, aut donaria exquisitissima ex auro et argent
conflata afferant , ne hzec quidem benigno placatoque anim
accipit, sed ab his se avertit, et nequitize argumenta ess
ducit, non pro pietate habet. At quiunum idque solum ii
memoria tenent, quod ipse pronunciaverit ac praeceperit
mortemque malunt oppetere quam ejusmodi quidquan
violare, his delectatur, ac ne sacrificium quidem ab iii
requirit; verum ab his rem divinam facientibus , etiams
vilia sinl a paupertate data, lionorem libentius accipit quam
ἃ quocunque alio vel locupletissimo. — Tu itaque nosce
Deum tibi graviter irasci : nam contempsisti ac neglexisti
mandata ejus. Quamobrem qui potes existimare quod
ad tuum respiciel sacrificium , ex iis adomatum qua in-
teritui et exitio deslinaverat? nisi forte putas perinde esse
ea Deo immolare ac perdere. Quapropter exspecta quod
le vicissim regno privabit et potestste, qua subnixus
ejus largitorem Deum insuper habuisti. . Saulus autem
fassus est 86 male agere, atque peccatum sut? non ne-
gabat: se enim contra prophele mandatum fecisse ; al-
tamen ex metu et propter timorem sibi ἃ militibus incus
sum illos non prohibuisse ἃ praedae direptione nec coli-
buisse, Sed ignosce, inq uif, et mitis esto : se enim can-
turum esse ne deinceps peccet. Prophetam autem obse-

crabat ut reverteretur et pacificas Deo hostias immolaret.

]!le vero , quod nulla ex Deo in gratiam cum eo redeundi

spes affulserit, in eo erat ut domum abiret.

(IX.) 5. At Saulus, volens Samuelum retinere , manu pre-
hendit pallium, ac vi paulo majori adhibita, quod prope
rantius discederet, vestimentum discindit. Quumque pro
pheta dixisset fore ut sic regnum ejus dilaceraretur, illud
que habiturum esse virum bonum et justum, ( Deum
enim suis de ípso stare decretis, quippe quod sententiam
mutare et ab ea discedere humane fragilitatis sit, non Dei
potentize , Saulus se quidem peccasse dicebat , sed quae facta
fuerint infecta reddere non posse , rogabatque saltem hioc ho-
norís sibi coram populo haberet, ut secum profectus Deum
adoraret. Hoc autem ei annuit Samuelus, simulque cum eo
Deum adoratum ivit. Post hzec adductus est ad eum Aga-
gus rex Amalecitarum. Qui quum sciggitaretur quo modo
mors acerba res esset, dixit, « quemadmodum tu mullis
Hebreorum matribus czsis earum filiis lamentationem el
luctum excitasti, ita et tu matri tuze dolorem afferes quum
de morte tua inaudiverit. » Confestimque jubet ut Galgelis
moreretur, ipse vero reversus est in urbem Armatham.

CAP. VII. (IX.)

Saulus autem rex sentiens quie mala expertus esset , qui
fecerit ut Deus sibi inimicus esset , ascendit in regiam Gaba
duod nomen ex interpretatione collem significat), nec UU"

216,217.

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. VIII.

[331,3:3.] 2307

wujurvov τὸ ὄνομα), xal μετ᾽ ἐχείνην οὐχέτι τὴν | quam post illam diem in prophetze conspectum venit. Quum
ἡχέραν εἰς ὄψιν ἔρχεται τῷ προφήτη. Σαμουήλῳ δὲ | vero Samuelus vicem ejus doleret, ut hanc quidem sollici-

ky&ü4£) περὶ αὐτοῦ παύσασθαι μὲν τῆς φροντίδος
ἐχέλευσεν ὃ Θεὸς, λαδόντι δὲ τὸ ἅγιον ἔλαιον εἰς Βη-
εὐδεέαγν ἀπελθεῖν πόλιν πρὸς Ἰεσσαῖον παῖδα Ωφήδου,
xai χρῖσαι τῶν υἱῶν αὐτοῦ ὃν ἂν αὐτὸς ἐπιδείξῃ βασιλέα
τεγσόχενον. ὋὉ δὲ εὐλαθεῖσθαι φήσας μὴ τοῦτο μα-
bw Σάουλος ἀνέλῃ λοχύσας αὐτὸν, ἢ xal φανερῶς,
ὑποθεμένου τοῦ Θεοῦ xai δόντος ἀσφαλείας ὁδὸν ἧχεν
ν εἰς τὴν προειρημένην πόλιν. Καὶ πάντες αὐτὸν ἦσπά-
Ἰοντό τε καὶ τὴν αἰτίαν τῆς ἀφίξεως ἐπηρώτων. "λεγε
& ἔχειν ἵνα θύσῃ τῷ Θεῷ. Ποιήσας οὖν τὴν θυσίαν,
χαλεῖ τὸν Ἰεσσαῖον μετὰ τῶν τέχνων ἐπὶ τὰ ἱερεῖα,
Kat θεασάμενος αὐτοῦ τὸν πρεσδύτατον τῶν υἱῶν εὖ -
" μεγέδη xxl χαλὸν, εἴκασεν ix τῆς εὐμορφίας τοῦτον
ivt τὸν μέλλοντα βασιλεύειν. Διαμαρτάνει δὲ τῆς τοῦ
ϑευῦ προνοίας. ᾿Επερωτήσαντι γὰρ αὐτὸν εἰ χρίσειε
τῷ ἐλαίῳ τὸν νεανίσχον, ὃν αὐτὸς ἐτεθαυμάχει χαὶ
ἧς βασιλείας ἄξιον χρίνειεν, οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν
3 τβοώπους εἶπε καὶ Θεόν, Ἀλλὰ σὺ μὲν εἷς τὸ χαλ-
ix ἀπιδὼν τοῦ νεανίσχου xat δὴ τοῦτον ἡγἢ ἄξιον τοῦ
ἠᾳσιλεύειν εἶναι, ἐγὼ δὲ οὐ σωμάτων εὐμορφίας ἔπα-
lio ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν, ἀλλὰ ψυχῶν ἀρετῆς, καὶ
τῷ ὅστις ταύτν, ἐστὶ τελέως εὐπρεπὴς, εὐσεθδεία
51s διχαιοσύη xai ἀνδρεία xal πειθοῖ, ἐξ ὧν τὸ ψυχῆς
σρίσταται χάλλος, καταχεχοσμημένος. Ταῦτα φρά-
οαντος τοῦ Θεοῦ, πάντας ἐχέλευσεν αὐτῷ τὸν ᾿Ιεσσαῖον
τὸς υἱοὺς ἐπιδεῖξαι Σαμούηλος. Ὁ δὲ πέντε ἄλλους
ἐποίησεν ἐλθεῖν, ὧν ὃ μὲν πρεσδύτερος ᾿Ελίαθος ; ὃ
ἃ ὑεύτερος Ἀμινάδαύος, Σάμαλος ὃ τρίτος. ὁ τέταρτος
γαθανάγλος, xat Ῥάηλος ὃ πέμπτος ἐχαλεῖτο, ὁ δὲ
ἔχτος Ἄσαμος. Ἰδὼν δὲ καὶ τούτους 6 προφήτης μη-
δὲν γείρους τοῦ τερεσθυτέρου ταῖς μορφαῖς, ἐπηρώτησε
τὸν Θεὸν τίνα τούτων αἱρεῖται βασιλέα. Εἰπόντος δ᾽
ει tva , πυνθάνεται τοῦ Ἰεσσαίου μὴ πρὸς τούτοις αὐτῷ
χαὶ ἄλλοι παῖδες εἰσί. Φήσαντος δὲ εἶναι Δαυΐδην
πύνομα, ποιμαίνειν δὲ xal τῆς τῶν βοσχηυάτων φυλα-
X ἐπιμελεῖσθαε, κελεύει καλεῖν αὐτὸν ἐν τάχει’ χα-
πἀχλιθῆναι γὰρ εἰς τὴν εὐωχίαν οὐχ εἶναι δυνατὸν αὖ-
τοῖς ἐχείνου μὴ παρόντος. Ὡς δ᾽ ἧχεν ὃ Δαυΐδης μετα-
πεμφθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς, παῖς ξανθὸς μὲν τὴν χρόαν,
γοργὸς δὲ τὰς ὄψεις xal χαλὸς ἄλλως, οὗτός ἐστιν, εἰπὼν
ττη ἢ πρὸς αὑτὸν Σαμούηλος, ὃ βασιλεύειν ἀρέσας τῷ
θεῷ, χαταχλίνεται μὲν αὐτὸς, κατακλίνει δὲ ὑφ᾽ αὑτὸν
& 3h» γεανίσχον, καὶ τὸν Ἰεσσαῖον μετὰ καὶ τῶν παίδων.
“ἔπειτα λαδὼν δρῶντος τοῦ Δαυΐδου τὸ ἔλαιον ἀλεί--
94 τε αὐτὸν xal πρὸς τὸ οὕς ἠρέμα λαλεῖ, καὶ σημαί-
νει τοῦθ᾽ ὅτι βασιλεύειν αὐτὸν 6 Θεὸς ἥρηται. Παρή-
νεῖ δ᾽ εἶναι δίκαιον χαὶ χατήχοον αὐτοῦ τῶν προστα-
Ὁ γαάτων᾽ οὕτω γὰρ αὐτῷ παραμενεῖν τὴν βασιλείαν ἐπὶ
πολὺν γρόνον χαὶ τὸν olxov λαμπρὸν xai περιδόδητον
γενήσεσθαι, χαταστρέψεσθαι δὲ χαὶ Παλαιστίνους,
χαὶ οἷς ἂν ἔθνεσι πολεμῇ νιχῶντα xal περιόντα τῇ

tudinem missam faceret jussit Deus, sacro vero oleo as-
sumpto in urbem Bethleemen concederet ad Jesszeum Obe-
de filium, et de filiis ejus eum inungeret, quem ipse ei
regnaturum esse significarit. Quumque diceret vereri se ne
Saulus, si hoc senserit, vel per insidias vel aperta vi per-
niciem ipsi strueret, promittente Deo facienteque ut salvus
proficisceretur, ^d urbem praedictam pervenit. Atque eum
omnes salutabant, simulque de adventus causa perconta-
bantur. Dicebat autem se eo venisse ut Deo sacrificaret.
Quum itaque rem divinam fecisset , Josseeum una cum libe.
ris vocat, ut sacris vescerentur. Atque filiorum ejus natu
maximum intuitus bene magnum et pulcrum, ex forma con«
jecit eximia hunc esse eum qui rex füturus esset. A Dei au-
tem proposilo aberravit. Nam quum ex eo qua»ivisset, an
istum oleo ínungeret juvenem, quem admiratus fuerat,
regnoque dignum judicabat, non eadem respondebat spe-
ctare Deum ac liomines. AL tu quidem ad juvenis formam
egregiam respiciens , hunc saue idoneum existimas qui im-
peret, ego,vero regnum non pono corporis pulcritudinis
premium, sed animi virtutis, atque istum requiro qui eo
nomine sit omnibus numeris absolutus , pietate et justitia et
fortitudine el obsequio, ex quibus animi constat pulcritudo,
exornalus. Hzc quum Deus dixisset, Jesseo precepit Sa-
muelus ut in conspectum suum filios adducerel. Atque ille
fecit ut quinque alii se sisterent, quorum zetale major Elia-
bus, secundus Aminadabus, tertius Samalus , quartus Na-
thanaelus, et quintus vocabatur Raelus, sextus vero Asa-
mus. Propheta autem , quum et hos videret forma nequa-
quam cedere natu grandiori , Deum interrogavit quemnam
horum regem deligeret. Datoque responso, neminem ex
hisce, sciscitatur ex Jessmo, ecqui preterea ipsi essent
libegi. Quumque is dixisset unum restare nomine Davidem,
at pastorem agere pecorumque custodise operam dare, jubet
istum statim evocari : ipsis enim, nisi ille adsit , epulis ac-
cumbere non licere. Ubi autem advenit Davides a patre ac-
citus, adolescens colore flavus, vividis oculis, et ceterea
pulcer, Hic est, quum tacite secum dixisset Samuelus ,
quem regnare Deo visum est, ipse quidem discumbit, sibi
vero proximum juvenem collocat, ac deinceps Jesseum
el filios ejus. Tum sumpto in conspectu Davidis oleo, ei
ipsum eo perfundit, submisseque in aurem dicil, et hoc
signo est quod Deus ipsum regem elegerit. Monebatque
ut justitiam coleret preeceplisque ejus obtemperaret , atque
ita regnum ei longo tempore permansurum ac domum
splendidam fore celebremque; porro Palzstinos debellatu-

rum esse, et cum quibuscunque gentibus bellum gesserit ,

$08 (147,,48.)
μάχη κλέος ἀοίδιμον ζῶντά τε ἕξειν xal τοῖς μεθ᾽ αὑτὸν
ἀπολείψειν.

β΄. Καὶ Σαμούηλος μὲν ἀπαλλάσσεται ταῦτα παραι-
νέσας, πρὸς δὲ τὸν Δαυΐδην μεταβαίνει τὸ θεῖον xa-

6 ταλιπὸν τὸν Σάουλον. Καὶ ὃ μὲν προφητεύειν ἤρξα-
το, τοῦ θείου πνεύματος εἷς αὐτὸν μετοιχισαμένον,
τὸν Σάουλον δὲ περιήρχετο πάθη τινὰ καὶ δαιμόνια,
πνιγμοὺς αὐτῷ χαὶ στραγγάλας ἐπιφέροντα, ὡς τοὺς
ἰατροὺς ἄλλην μὲν αὐτῷ θεραπείαν μὴ ἐπινοεῖν, εἰ δέ
10 τις ἐστὶν ἐξάδειν δυνάμενος καὶ ψάλλειν ἐπὶ χινύρᾳ,
τοῦτον ἐχέλευσαν ζητήσαντας, ὅποτ᾽ αὐτῷ προσίοι τὰ
δαιμόνια καὶ ταράττοι, ποιεῖν ὑπὲρ χεφαλῇς στάντα ψάλ-
λειν χαὶ τοὺς ὕμνους ἐπιλέγειν, Ὁ δ᾽ οὐχ ἐμέλλησεν,
ἀλλὰ ζητεῖσθαι προσέταξε τοιοῦτον ἄνθρωπον. Φή-

ὅ σαντος δέ τινος αὐτῷ τῶν παρόντων ἐν Βηθλεέμη πό-
λει τεθεᾶσθαι Ἰεσσαίου μὲν υἱὸν, ἔτι δὲ παῖδα τὴν
ἡλικίαν, εὐπρεπῇ δὲ xal xaÀóv, τά τε ἄλλα σπουδῆς
ἄξιον χαὶ δὴ χαὶ ψάλλειν εἰδότα χαὶ ἄδειν ὕμνους
καὶ πολεμιστὴν ἄχρον, πέμψας πρὸς τὸν Ἰεσσαῖον ἐχέ-
30 λευσεν ἀποστέλλειν αὐτῷ τὸν Δαυΐδην τῶν ποιμνίων
ἀποσπάσαντα. βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἰδεῖν περὶ τῆς
εὐμορφίας xal ἀνδρείας ἀχούσας τοῦ νεανίσχου. ὋὉ
δὲ Ἰεσσαῖος πέμπει τὸν υἱὸν χαὶ ξένια δοὺς χομίσαι
τῷ Σαούλῳ. ἜἘλθόντι δ᾽ ἥσθη, xal ποιήσας ὁπλοφό-
25 pov διὰ πάσης ἦγε τιμῆς. Ἐξήδετο γὰρ ὑπ᾽ αὐτοῦ
χαὶ πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν δαιμόνων ταραχὴν, ὁπότε αὐτῷ
ταῦτα προσέλθοι, μόνος ἰατρὸς ἦν, λέγων τε τοὺς ὕμνους
xal ψάλλων ἐν τῇ χινύρᾳ xal ποιῶν ἑαυτοῦ γίνεσθαι
τὸν Σάουλον. ἸΠέμπει τοίνυν πρὸς τὸν πατέρα τοῦ
30 παιδὸς Ἰεσσαῖον, ἐᾶσαι παρ᾽ αὐτῷ τὸν Δαυΐδην χε-
λεύων: ἤδεσθαι γὰρ αὐτῷ βλεπομένῳ xol παρόντι.

Τὸν δ᾽ οὐκ ἀντειπεῖν τῷ Σαούλῳ, συνεχώρησε δὲ χα-

κέχειν.
ΚΕΦ. e9'.

Χρόνοις δ᾽ ὕστερον οὐ πολλοῖς ot Παλαιστῖνοι πάλιν

86 συνελθόντες καὶ δύναμιν ἀθροίσαντες μεγάλην ἐπίασι
τοῖς Ἰσραηλίταις" xal μεταξὺ Σωχοῦς xat ᾿Αζηχᾶς xa-
ταλαμδανόμενοι στρατοπεδεύονται. Ἀινντεπεξάγει δ᾽ αὖ-
τοῖς τὴν στρατιὰν xal Σάουλος, καὶ ἐπί τινος ὄρους
στρατοπεδευσάμενος ἀναγχάζει τοὺς Παλαιστίνους τὸ
«o μὲν πρῶτον στρατόπεδον χαταλιπεῖν, ἐπὶ ὁμοίου δέ
τίνος ὄρους ἀντιχρὺ τοῦ χαταληφθέντος ὑπὸ τοῦ Σαούλου
στρατοπεδεύσασθαι. Διέστησε δ᾽ ἀπ᾿ ἀλλήλων τὰ στρα-
τόπεδα μέσος αὐλὼν τῶν ὀρῶν ἐφ᾽ ὧν ἦν. Καταδὰς οὖν
τις τῶν ἐχ τοῦ Παλαιστίνων στρατοπέδου, Γολιάθης ὄνο-

45 μα, πόλεως δὲ Γίττης, ἀνὴρ παμμεγεθέστατος, (ἦν γὰρ
πηχῶν τεσσάρων xai σπιθαμῆς, ὅπλα τῇ φύσει τοῦ
σώματος ἀναλογοῦντα περιχείμενος, θώρακα μὲν γὰρ
ἐνεδέδυτο σταθμὸν ἄγοντα πέντε χιλιάδας σίχλων, χό-
ρυθα δὲ καὶ χνημῖδας χαλχέας, ὁποίας εἰχὸς ἦν ἀνδρὸς

80 οὕτω παραδόξου τὸ μέγεθος σχεπάσαι τὰ μέλη, δόρυ
δὲ ἦν οὐ κοῦφον βάσταγμα δεξιᾶς, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν ὦὥμων

APXAIOAOTl'IAZ BIBA. G. ΚΕΦ. Θ.

[331—331

victorem pugnaque superiorem, gloriam, dum viveret, il
lustrem habiturum, posterisque suis relictaruin.

2. Et Samuelus quidem, quum hac eum monuisset , dis
cedit, simulque numen relicto Saulo ad Davidem transit.
Et hic quidem , postquam spiritus Dei ad ipsum migrave-
rat , vaticinari capit, Saulum vero perturbationes quidam
invaserunt et spiritus malefici, qui suffocationes illi el
strangulaliones creabant, ita ut medici nullam quidem cu-
rationem illi adhibere cogitarent , si quis vero esset excan-
laudi peritus et cithara psallendi , jusserunt ut illo quassito,
quotiescunque ad eum mali accederent genii turbarentque,
cüree illi esset ut ad caput ejus adstans psalleret et hymnos
recilaret. Ille autem rem non distulit, sed mandavit ut
hujusmodi liominem sibi providerent. Quumque upus qui
aderat diceret, in urbe Bethleema se vidisse Jesszei filium,
adhuc quidem setate admodum juvenem , sed speciosum et
pulcrum czeteraque magni faciendum , psallere scientem et
l»ymnos canere , siudiisque bellicis exercitatissimum ; mis-
sis ad Jesseeum nunciis jussit ut Davidem a gregibus ab-
ductum ad se mitteret; velle enim ipsum videre, quod
multa de forma juvenis egregia et pulcritudine fama acce
perit. Jesssus autem filium mittit, datis etiam muneri-
bus quae» ad Saulum apportaret. Quumque venisset, eo
delectatus est Saulus, et armigero usus eum in summo ho-
nore habebat. Ab illo vero excantabatur, et contra per-
turbationem a deemonibus illatam, quum hujusmodi quid ei
accideret , solus erat inedicus, lyymnos recitans et cithara
psallens , faciensque ut Saulus sui compos fieret, Mittit
igitus ad Jesseeum patrem adolescentis , postulans ut Davi-
des apud se maneret : illius enim conspectu et praesentia se
mirifice capi. Is vero, Saulo non contradicendum ratus,
concessit ut illum apud se retineret.

CAP. IX. (X.)

Ceterum aliquanto post Palwstini denuo congregali,
coactisque magnis copiis, bellum Israelitis inferunt; atque
loco inter Sochum δὲ Azecam occupato, ibi castra metan-
tur. Saulus autem adversus illos exercitum educit, et quum
in monte quodam cum suis consedisset, facit ut Palzestini
castra quidem priora relinquerent, simile vero jugum, e
regicne illius cui Saulus insederat, castris occuparent.
Exercitus autem ab invicem diremit vallis , collibus in qui-

'bus consistebant interjecta. Itaque quum quidam e castris

Palestinorum descendisset , nomine Goliatlies , et ex urbe
Gitta, vir immanis stature, (erat enim sex cubitorum εἰ
unius spithamz», armis cinctus magnitudini corporis con-
gruentibus ; nam thorace quidem indutus erat qui quinque
millia siclorum pendebat, cuspide vero et ocreis mneis
qualibus par erat viri magnitudinis adeo prodigiosze mem-
bra tegi ; hasta erat non leve gestamen dextre, sed quam
et ipse humeris sustinebat; quin et lanceam sexcentorum

(18,216. )

εὐτὸ αἴρων ἔφερεν, εἶχε δὲ xal λόγχην ἑξακοσίων σί-
αἰὼν, εἶποντο δὲ πολλοὶ βαστάζοντες τὰ ὅπλα ") στὰς
τοίνυν ὃ Τ᾿ λιάθης οὗτος μεταξὺ τῶν παρατάξεων
ὅτ τε ἀτίησι μεγάλην xal πρὸς τὸν Σάουλον xai
τὸς ὐραίους λέγει" « μάχης μὲν ὑμᾶς καὶ χινδύνων
« ἀπαλλάττω. Τίς γὰρ ἀνάγχη τὴν στρατιὰν ἡμῶν
ευμπεσοῦσαν χαχοπαθεῖν; δότε δ᾽ ὅστις ἐϊλοὶ μαχεῖται
τῶν ὑμετέρων, xal βραδευθήσεται τὸ τοῦ πολέμου τέ-
λας ἐν τῷ γενιχηχότι" δουλεύσουσι γὰρ ἐχεῖνοι τοῖς ἐτέ-
b 2o; ὧν ἂν 6 νικήσας γένηται, Πολὺ δὲ χρεῖττον εἶναι
xi σωφρονέστερον ἑνὸς χινξύνῳ λαθεῖν ὃ βούλεσθε
ἕπάντων. » Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀνεχώρησεν εἰς τὸν τῶν οἷ-
χείων στρατόπεδον. Τῇ 9' ἐρχομένη πάλιν ἐλθὼν
τὴς αὐτοὺς ἐποιήσατο λόγους xai μέχρι τεσσαράκοντα
Β ἐμερῶν οὐ διέλειπε προχαλούμενος ἐπὶ τοῖς προειρημέ-
wA; τοὺς πολεμίους, ὡς καταπλαγῆναι αὐτόν τε τὸν
Σάουλον xal τὴν στρατιάν. Καὶ παρετάσσοντο μὲν εἰς
uxyrv, οὐχ ἤἥργοντο δὲ elc χεῖρας.
$. Too δὲ πολέμου συνεστηχότος τοῖς Εὐραίοις καὶ
"τοῖς Παλαιστίνοις, ὁ Σάουλος ἀπέστειλε τὸν Δαυΐδην
πρὺς τὸν πατέρα Ἰεσσαῖον, ἀρχούμενος αὐτοῦ τοῖς τρι-
οἷν υἱοῖς, οὗς ἐπὶ συμμαχίαν xal τοὺς χινδύνους ἔπεμ.-
vw. Ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐπὶ τὰ ποίμνια πάλιν xat
τς νομὰς τῶν βοσχημάτων παραγίνεται. Μετ᾿ οὐ
πολὺ δὲ ἔρχεται πρὸς τὸ στρατόπεδον τῶν “ύραίων
"tuos ὑπὸ τοῦ πατρὸς, xouigat τε τοῖς ἀδελφοῖς
toa xal γνῶναι τί πράττουσι. Τοῦ δὲ Γολιάθου
παλιν ἐλθόντος xal προχαλουμένου xai ὀνειδίζοντος ὅτι
ἀγϑείς ἐστιν ἀνδρεῖος ἐν αὐτοῖς, ὃς εἰς υάγην αὐτῷ
᾿ τολμᾷ χαταδῆναι, μεταξὺ τοῖς ἀδελφοῖς ὁμιλῶν 6 Aavt-
Orc περὶ ὧν ἐπέστειλεν 6 πατὴρ, ἀχούσας βλαστημοῦν-
τος τὴν στρατιὰν καὶ χακίζοντος τοῦ Παλαιστίνου ἠγα-
γάχτησε xal πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ εἶπεν ἑτοίμως
ἔγειν μρνοααχῆσαι τῷ πολεαίῳ. Πρὸς τοῦθ᾽ 6 πρε-
8 οὐύτατος τῶν ἀδελφῶν ᾿Ελίαδος ἐπέπληξεν αὐτῷ, τολ-
μηρότερον παρ᾽ ἡλικίαν xal ἀμαθῇ τοῦ προσήχοντος
εἰπὼν, ἐκέλευσέ τε πρὸς τὰ ποίωνια xai τὸν πατέρα
MN. Καταιδεσθεὶς δὲ τὸν ἀδελφὸν ὑπεχώρησεν,
χαὶ πρός τινας τῶν στρατιωτῶν ἀπελάλησεν ὅτι θέλοι
Μμάγεσθαι τῷ προχαλουμένῳ. Δηλωσάντων δ᾽ εὐθὺς
τῷ Σαούλῳ τὴν τοῦ νεανίσχου προαίρεσιν, μεταπέιαπε-
ται αὐτὸν 6 βασιλεύς. Καὶ πυνθανομένου τί βούλεται
Xii λέγειν, « μὴ ταπεινὸν, εἶπεν, ἔδτο, φρόνημα, μηδ᾽
« εὐλαδὲς, ὦ βασιλεῦ" χαϑαιρήσω γὰρ ἐγὼ τὴν ἀλαζο-
6^ vay τοῦ πολεμίου, χωρήσας αὐτῷ διὰ μάχης, καὶ
"τὸν ὑψηλὸν xol μέγαν ὑπ᾽ ἐμαυτῷ βαλὼν, γένοιτο
«μὲν ἂν αὐτὸ οὕτω χαταγέλαστος, ἔνδοξον δὲ τὸ σὸν
«στράτευμα, εἰ μηδ᾽ ὅπ’ ἀνδρὸς πολεμεῖν ἤδη δυνα--
μένου χαὶ πιστευομένου παράταξιν xal μᾶχας, ἀλλ᾽
Ὁ «ὑπὸ παιδὸς ἔτι δοχοῦντος καὶ ταύτην ἔχοντος τὴν
« ἡλικίαν ἀποθάνοι. ν
Y. Τῷ δὲ Σαούλου τὸ μὲν τολμηρὸν αὐτοῦ xal
τὴν εὐψυχίαν θαυμάζοντος, οὐ θαρροῦντος δὲ ἐπ᾽ αὐτῷ
διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ᾽ ἀσθενέστερον εἶναι διὰ ταύτην
JOSEPHUS. I,

-

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. IX.

|331,335.] 209

siclorum habebat, nullique eum sequebantur arma poi tan-
tes,) hic igilur Goliathes quufn inter utramque aciem
constitisset, inyenti utitur vociferatione, et ad Saulum et
Hebraos clamat : « vos quidem a pugna discrimine et peri-
« culis libero. Quae nos adigit necessitas ut exercitus nostri
« acie confligendo mala patiantur? date e vobis aliquem,
« qui mecum descendet in certamen, atque de bello finiendo
« Sstatuetur. ex eo qui vicerit; servient enim illi his alte-
« ris, quorum civis superior fuerit, Multo enim melius
« esse et consultissimum unius periculo quze vultis assequi
« quam omnium. » Hc loquutus in castra ad suos rever-
titur. Die aulem proximo iterum egressus eadem verba
fecit, ac per quadraginta dies conditionibus przedictis ho-
stes provocare non destitit, adeo ut non mediocri terrore
perculsi fuerint. Saulus et exercitus. ΕἸ iustructi quidem
prodibant in aciem, neutri vero ad manus conserendas
veniebant.

2. Al quum bellum inter Hebraeos et Palavcstinos conflare-
tur, Saulus Davidem ad Jesszeum patrem remiserat , tribus
aliis ejus filiis contentus , quos in societatem belli et pericu-
lorum miserat. llle vero primum quidem se ad greges rursus
et pecus pascendum recipit. At non multo post ad Hebrteo-
rum castra venit missus a patre, ut et fratribus comnmeatum
afferret, sciretque quid agerent. Quum autem rursus egre-
deretur Goliatlies, et Hebraos provocarel , eisque exprobra-
rel neminem illorum ea esse fortitudine, ut secum in cer-
tamen descendere auderet, Davides, dum colloqueretur
cum fratribus de iis quz ei mandaverat pater, audito ut
Paleestinus exercitum probro afficiat et contemptui habeat,
valde indignatus est, et ad fratres suos aiebat se paratum
esse ad hostem singulari certamine excipiendum. Ad hoc
Eliabus fratrum natu maximus eum objurgavit, dicendo eum
supra quam «efas ferat audacem esse, et quid sibi deceret
plane nescire, jussitque ut ad greges suos et ad patrem se
conferret. 1s vero fratrem reveritus digressus est , et apud
milium quosdam verbis prz se tulit, quod vellet cum
provocante congredi. Juvenis aulem proposito statim ab
illis ad Saulum relato, rex ad se jubet accersi. Ac quum
ab eo requireret quidnam dicere vellet, « ne , inquit , ani-
« mum despondeas, nec quid extimescas , o rex : ego ela-
« tos liostis spiritus comprimam , simul ac cum ipso pugnam
« conseruero , magnumque et procerum mihimet subjecero.
« Sic quidem iste ab omnibus irridebitur, tuus vero exer-
« citus gloriam consequetur, si non a viro ad bellum idoneo
« aut aciei instruendze ducend:eque perito, sed ab illo qui
« puer esse videatur, eaque revera sit cetate , occidi conti-
« geril. »

3. Quum autem Saulus illius quidem animum intrepidum
alacremque miraretur, ei vero propler zetatem non confide-
ret , sed ex ea imbecilliorem csse diceret quam ut cum Υἱ-

14

10

Lol
[5]

20

t2
Cx

30

210 — (210,357)

πρὸς εἰδότα πολεμεῖν μάχεσθαι λέγοντος, « ταῦτ᾽, εἶπε
£^ 2 Lexi c e y ,
« Δαυΐδης, ἐπαγγέλλομαι, τῷ Θεῷ θαρρῶν ὄντι μετ
a ἐμοῦ: πεπείραμαι γὰρ αὐτοῦ τῆς βοηθείας. Λέοντα
« γὰρ ἐπελθόντα μου ποτὲ τοῖς ποιμνίοις χαὶ ἁρπάσαντα
ἄρνα διώξ λαμβα: ὶ τὸν μὲν ἄρνα ἐχ τοῦ
« ἄρνα διώξας καταλαμβάνω, xal τὸν μὲν ἄρνα ix τοῦ
« στό ja , “ f ὃς 4“ λ" δὲ 6 ;
ὁματος ἐξαρπάζω τοῦ θηρὸς, αὐτὸν δὲ Ópuyjcavea
«iw ἐμὲ τῆς οὐρᾶς βαστάσας xai προσρήξας τῇ γῆ
« διαφθείρω. Ταὐτὸ δὲ χαὶ ἄρχον ἀμυνόμενος διατί-
& θημι, Νουιζέσθω δὴ καὶ ὃ πολέμιος ἐχείνων εἶναί
« τι τῶν θηρίων, ὀνειδίζων ἐχ πολλοῦ τὴν στρατιὰν καὶ
e e A 4 ὃ , € - / 2 L|
a βλασφημῶν ἡμῶν τὸν Θεὸν, ὃς αὐτὸν ὑποχείριον ἐμοὶ
« ποιήσει. ν
δ΄, ΤΏ προθυμίᾳ τοιγαροῦν xal τῇ τόλμη τοῦ παι-
δὸς ὅμοιον γενέσθαι τέλος παρὰ τοῦ Θεοῦ Σαάουλος εὐ-
/ ψΨ x ἢ M 4
ξάμενος, ἄπιθι, φησὶ, πρὸς τὴν μάχην. Καὶ περιθεὶς
αὐτῷ τὸν αὑτοῦ θώραχα xai περιζώσας τὸ ξίφος xal
, e , 3» 7 - A - € ὲ ΩΣ
περιχεφαλαίαν ἁρμόσας ἐξέπεψεν. Ὃ ὃ Aavions
βαρυνόμενος ὑπὸ τῶν ὅπλων, (οὐκ ὁ ἐγεγύμναστο γὰρ
οὐδ᾽ ἐμεμαθήκει φέρειν ὅπλα, « ταῦτα μὲν, εἶπεν, ὦ
« βασιλεῦ, σὸς ἔστω χόσμος τοῦ xal βασταζειν δυνα-
« μένου, συγχώρησον δὲ ὡς δούλω σου χαὶ ὡς ἐγὼ
« βούλομαι μάχεσθαι », Τίθησιν οὖν τὰ ὅπλα, χαὶ
τὴν βαχτηρίαν ἀράμενος, χαὶ πέντε λίθους ἐχ τοῦ γει-
μάρρου βαλὼν εἰς τὴν πήραν τὴν ποιμενιχὴν xat σψεν-
^ E] - ^ Y ea M , 9 V ^ / t, kl
δόνην ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρων, ἐπὶ τὸν Γολιάθην ἐπο-
ρεύετο. Καταφρονεῖ 2ὲ οὕτως ἰδὼν αὐτὸν ὃ πολέμιος
ἐρ χόμενον, xa 1 προσέσχωγεν ὡς οὐ J. οἷα πρὸς ἄνθ- (779v
ὅπλα νενόμισται ταῦτ᾽ ἔχων πέλλοι μάχεσθαι, οἷς δὲ
χύνας ἀπελαύνομεν xat φυλασσόμεθα, Μὴ αὐτὸν ἀντὶ
ἀνθρώπου χύνα εἶναι ὀοχεῖ; O δ᾽ οὐχὶ τοιοῦτον, ἀλλὰ
xai χείρο) χυνὸς αὐτὸν νοιλίζειν ἀπεχρίνατο. Κινεῖ δὲ
πρὸς ὀργὴν τὸν Γολιχύην, x«t ἀρὰς αὐτῷ τίθεται Ex τῆς
προσηγορίας τοῦ Θεοῦ, καὶ δώσειν ἠπείλησε τὰς σάρχας
αὐτοῦ τοῖς ἐπιγείοις xoi τοῖς μεταρσίοις διασπάσασθαι,
᾿Αμείδεται δ᾽ αὐτὸν ὃ Δαυΐδης, « σὺ μὲν ἐπέρχη μοι ἐν
, ? , L/ M MO m
ῥομφαία xal ἐν δόρατι xol ἐν θώραχι, ἐγὼ δὲ χωρῶν
ἐπί σε τὸν Θεὸν ὕπλισμαι, ὅς σέ τε χαὶ τὴν πᾶσαν ὑμῶν
στρατιὰν χερσὶ ταῖς ἡμετέραις διολέσει, Καρατομήσω
μὲν γάρ σε σήμερον χαὶ τὸ ἄλλο σῶμα τοῖς ὁμοφύλοις

40 χυσὶ παραδαλῶ, μαθήσονται ὃ δὲ πάντες ὅτι προέστηχεν

45

"E6patov τὸ θεῖον, xat ὅπλα ἡωῖν xai ἰσμὺς τούτου
ἐστὶ τὸ χηδόμενον, ἣ δ᾽ ἄλλη παρασχευὴ καὶ δύναμις
ἀνωφελὴς, Θ £00 μὴ παρόντος. » ὋὉ ei ΠΙχλχιστῖνος
ὑπὸ βάρους τῶν ὅπλων εἰς ὠχύτητα xat δρόμον ἐμπο-
διζόμενος βάδην ἐ ἐπὶ τὸν Δαυΐδην παραγίνεται, χαταφρο-
νῶν χαὶ πεποιθὼς γυμνὸν ὁμοῦ xat παῖδα ἔτι τὴν ἢλι-
χίαν ἀπόνως ἀ ἀναιρήσειν.

(IA".) ε΄. Ἀπαντᾷ δὲ ὃ νεανίσκος μετὰ συμμάχου μὴ
βλεπομένου τῷ πολεμίῳ" Θεὺς δ᾽ ἦν οὗτος. Καὶ ἀνελό-

50 μένος ἐχ τῆς πήρας ὦ ὧν εἷς αὐτὴν χατέθηχεν ἐχ τοῦ γει-

u.dppou λίθον ἕνα xal ἁρμόσας τῇ σφενδόνη βάλλει ἐπὶ
τὸν [ολιάθην εἷς τὸ μέτωπον, xal διῆλθεν ἕως τοῦ
ἐγκεφάλου τὸ βληθὲν, ὡς εὐθὺς “χαρωθέντα πεσεῖν τὸν
1ολιάθην ἐπὶ τὴν ὄψιν, Δραμὼν δ᾽ ἐφίσταται τῷ πο-

ΛΡΧΑΙΟΛΟΙΓΙΑΣ BIBA. G. ΚΕΦ. 9.

Que AM ——ÓÓÀ A M— Hà 2 RUE PUE UR Ra,
«----...................ῦὅὲώ.....ο..,.........................-.--ς-ς---.-.ἔ-... i t P PER tpe

[335,336.]

ro pugnae sciente congrederetur, « hzc, aiebat Davides,
« polliceor, Deo fidens quod mecum erit : ejus enim exper-
« tus sum auxilium. Nam leonem, quum greges meos ali-
« quando adortus esset el agnum abripuisset, persequutus
« apprehendi , et ferae quidem de faucibus agnum extorsi,
« ipsam vero, quum in me insurrexisset , cauda sublatam
« ac in humum adílictam occidi. Quin et idem plane feci,
«.dum ursum ulciscor. Itaque et hostis ille aliqua ex ea-
« rum ferarum numero esse existimetur, multa in exercitum
« probra jaciens, et in Deum nostrum convicia effundens,
« qui ipsum mihimet subjiciet. »

4. Tum Saulus Deum precatus ut juveni omnia ex animi
ejus prompti strenuique sententia succederent , Abi , inquit,
ad pugnam. Et quum galeam illi suam imposuisset et ac-
cinxisset gladio loricaque induisset, dimittebat eum. Da-
vides autem armis gravatus (non enim eral exercitatus,

neque arma ferre didicerat) aiebat, « hiec quidem, o rex,
« tua sint ornamenta, qui et illa gestare potes, mihi vero

« ut servo tuo concede pugnam prout et ipse volo capes-
« sere. » Arma itaque deponit, ac sublato baculo, et quin-
que e torrente lapidibus in peram pastoralem conjectis,
dextraque manu fuadam portans, ibat Goliatham versu.
Quum autem hostis eum ita ad se accedentem vidisset , cou-
temptui habel, et dicteriis eum incessit, quasi non armis,
quibus adversus hominem uti moris est, ista gerens secu:
pugnaturus prodeat, sed quibus canes abigimus el ab iliis
cavemus. Num ipsum canem, non hominem esse pularet ?
Ille autem, non talem, sed cane etiam deteriorem eum
existimare respondit. Hinc Goliatbam ad iram com-
movet, et diras illi imprecatur ex Dei cognomine, alque
minatus est se carnes ejus bestiis terrestribus daturum
esse, et volucribus aeriis sparsurum. {Π1| vero subjicit
Davides, « tu quidem cum gladio et hasta et lorica me agzre-
deris, mili vero contra te venienti Deus pro armatura est,
qui et te et totum vestrum exercitum manuum nostrarui
viribus perdet. Nam hodie quidem caput tuum auferam,
et reliquum corporis canibus tui similibus tradam, et di-
scent omnes quod Deus przefectus fuerit Hebraeis, ejusque
providentia arma nobis viresque suppeditet : at aliusmodi
parum valent apparatus et potentia, nisi Deus praesens
coeptis adspiret. » Pal:estinus autem , quominus festinaret
el cursu uteretur armorum pondere impeditus , lento gradi
Davidem versus proficiscitur, contemptum pre se ferens,
fiduciaque fretus se facillime inermem simul ac zlale pu
rum perimere posse.

(X1.) 5. Verum occurrit juvenis cum adjutore quem hostis
non videbat : illeautem Deus erat. Et quum e lapidibus, quo
jn peram ex torrente coujecerat , unum deprompsisset fun-
dzeque adaptasset, in adversam Goliathze frobtem jacit , qu!
vi sua ad cerebrum usque penetrabat , ila ut statim velermo
correptus in faciem procideret Goliathes. Quum autem Da-
vides cursu ad eum contendisset , super hostem jacentem

20252.)

ι

Aral) χειαένῳ, xat τῇ ῥομφαία τῇ ἐχείνου, μάχαιραν
sx ἔχων αὐτὸς, ἀποτέμνει τὴν χεφαλὴν αὐτοῦ, Πεσὼν
a* or " X 2 4 H ,
δ ὁ [ολιάθης ἧττα xal φυγὴ γίνεται [[αλαιστίνοις.
Τὸν γὰρ δοχιμώτατον ἰδόντες ἐρριμμένον xa περὶ τῶν
“ν ζείσαντες οὐχ ἔτι μένειν διεγνώχεσαν, ἀλλ᾽ αἰσχρᾷ
χαὶ ἀχόσμῳ φυγῇ παραδόντες αὑτοὺς ἐξαρπάζειν τῶν
UM , - / ^ 4 m.
τένων ἐπειρῶντο, Σάουλος δὲ xai πᾶς ὃ τῶν
τσ» b ki Iv Wwe , 3 M
L*5;awv στρατὸς ἀλαλάξαντες ἐχπηδῶσιν εἰς αὐτοὺς,
χαὶ πολλοὺς ἀποσφάττοντες διώχουσιν ἄγοι τῶν [ττης
^ iz Xa τῶν πυλῶν τῶν Ἀσχάλωνος, [αὶ θνήσχουσι
uiv τῶν Παλαιστίνων εἰς τρισμυρίους, δὶς δὲ τοσοῦτοι.
, / /, ^X r£ , 5 3
t Xmuazut γίνονται. Σαουλος 0$ ὑποστρέψας εἰς τὸ
πτιατόπεδον αὐτῶν διαρπάζει TO χαράχωμα χαὶ ἐνέ-
zz, τὴν δὲ χεφαλὴν τοῦ Γολιάθου Δαυΐδης εἰς
rct ἰδίαν σχηγὴν ἐχόμισε xai τὴν ῥομφαίαν ἀνέθηχε
τῷ Θεῷ,

ΚΕΦ. 1.

ᾧθόνον δὲ xat ιαἴσος τοῦ Σαούλου πρὸς αὐτὸν ai γυ-
"rx ἐρεθίζουσιν. “(Ὑπαντῶσαι γὰρ τῇ στρατιᾷ νιχη-
71:9 μετὰ χυμθάλων xal τυμπάνων xal παντοίας .α-
-. δον αἱ μὲν γυναῖχες, ὡς πολλὰς Σάουλος ἀπώλεσε
ΠΠπλαιστίνων χιλιάδας, αἱ παρθένοι δὲ, ὡς μυριάδας
λυυΐδης ἀφανίσειε. Τούτων δ᾽ ἀχούων 6 βασιλεὺς, ὡς
τὸ ui ἔλαττον τῆς μαρτυρίας αὐτὸς λαύοι, τὸ δὲ τῶν
::2:32wv πλῆθος ἀνατεθείη τῷ νεανίσχῳ,, καὶ λογισά-
- uw« μηδὲν οὕτω μετὰ λαμπρὰν εὐτημίαν ἢ τὴν
ὑππιλείαν ὑστερεῖν αὐτῷ, φοθεῖσῦχι xal ὑποπτεύειν
iT τὸν Δαυΐδην. Καὶ τῆς uiv πρώτης τάξεως
πε τῷ δέει πλησίον αὐτοῦ xal λίαν ἐγγὺς ἐδόχει,
'πῆτσε γὰρ αὐτὸν δπλοφόρον) uszaa vidue ἀποδείχνυσι
.ὔόαργον, δοὺς αὐτῷ χώραν ἀμείνονα μὲν, σφαλερὰν
ἐς, ὡς ἐνόμιζεν, αὐτῷ" ἐδούλετο y^p εἰς τοὺς πολεμίους
1:799 ἐχπέαπειν xal τὰς μάγας, ὡς ἐν τοῖς χινδύνοις
τεὐνγξόμενον.
8. Δαυΐδης δὲ πανταχοῦ τὸν Θεὸν ἐπαγόμενος ὅποι
^ τοῦ &gixotzo χατώρθου xat διευπραγῶν ἐδλέπετο, ὡς
ἐν ὑπερδολὴν τῆς ἀνδρείας τόν τε λαὸν αὐτοῦ xai τὴν
Zanilou θυγατέρα, παρθένον ἔτι οὖσαν, λαθεῖν ἔρωτα,
Xit τοῦ πάθους ὑπερχρατοῦς ὄντος γενέσθαι φανερὰν
αἱ διαθληθῆναι πρὸς τὸν πατέρα. Ὃ δ᾽ ὡς ἀφορμῇ
δι φησόμενος τῆς ἐπὶ Δαυΐδην ἐπιδουλῆς ἡδέως ἤχουσε,
χαὶ δήσειν προθύμως αὐτῷ τὴν παρθένον πρὸς τοὺς τὸν
ἔρωτα μηνύσαντας αὐτῆς ἔφη, γενησόμενον ἀπωλείας
ταὶ χιγδύνων αἴτιον αὐτῷ ληψομένῳ. « Κατεγγνῶ γὰρ,
ἔπεν, αὐτῷ τὸν τῆς θυγατρός μου γάμον, ἂν ἕξαχο-
t * σίας μοι χομίσγ, χεφαλὰς τῶν πολεμίων. ὋὉ δὲ καὶ
«γέρως οὕτω λαμπροῦ προτεθέντος xai βουλόμενος ἐπ᾽
* ἔργῳ παραθόλῳ xo ἀπίστῳ λαθεῖν χλέος, ὁρμήσει
μὲν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν, διαφθαρήσεται δ᾽ ὑπὸ τῶν Πα-
* λαιστίνων, xo χωρήσει μοι τὰ xav. αὐτὸν εὐπρεπῶς.
9t Ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ, δι᾿ ἄλλων αὐτὸν, ἀλλ᾽
ε οὐχὶ δ ἐμαυτοῦ χτείνας ». Διάπειραν δὴ τῆς τοῦ
Δαυΐδου διανοίας χελεύει τοὺς οἰχέτας λαμιθάνειν πῶς

ANTIQ. JUD. 8. Vf. CAP. X.

[326,237.] 211
constitit, stricloque iius ense , quod ipse gladium non lia-
buerit, ei caput amputat. Verum concidente Goliatha su-
perantur fugamque capessunt Palaestini. Nam spectatissi-
mum e suis prostratum videntes, et de rerum summa me-
luentes, non amplius censistere decreverunt, sed in tur-
pem et ignominiosam fugam semet conjicientes periculum
evadere conabantur. Saulus autem et universus IIebraco-
rum exercitus sublato clamore in eos irruupt, multisque
caesis, eos usque ad Gitta» fines et portas Asealonis perse-
quuntur. Et e Palzestinis quidem ceciderunt triginta cir-
citer millia , et duplo plures vulnerati sunt. Porro Saulus,
ad castra eorum reversus , munimenta diripit ac incendit,
caput autem Goliathze Davides in suum tentorium reporta-
vit, et gladium Deo consecravit.

CAP. X. (ΧΙ)

Sauli autem invidiam et odium in ipsum concitarunt mu-
lieres. Exercitui enim triumphanti occurrentes cum cyim-
balis et lympanis et omne genus lztitia canebant , mulieres
quidem , multas a Saulo occisas esse Palzstinorum chilia-

das, virgines vero, myriadas a Davide deletas. Πῶς au-

tem quum audiret rex, sibi quidem minus amplum tribui
testimonium, juveni vero multas myriadas adscribi ; et se-
cum reputaret , niliil adeo ei post gloriosam acclamationem
deesse ac regnum, Davidem metuere et suspectum habere
cepit. Ac cum apriori quidem ordine (quod ex formidine
nimis propinquus ipsi et vicinus videretur, quippe qui
armiger ipsi constitutus erat) eum amovisset, militum tri-
bunum creat, locum ei dans concesso quidem meliorem, sed
periculosum, ut pulabat, illi. Secum enim statuebat enm

in liostes el pugnas emitlere, ut pericula obeundo periret.

2. Davides autem Deum sibi ubique in auxilium adsci-
scens quocunque se conferret, res prospere gerebat, eique
omnia feliciter cedere conspiciebantur, adeo ut ex fortitu-
dínis éminentia et populus et Sauli filia adhuc virgo amore
ejus caperetur, affectuque pre valente manifesto se proderet
et ad patrem deferretur. 1lle vero, ut oblatam ad insidias
Davidi struendum occasionem amplexurns, Aoc libenter
audivil , filieque amorem ei renunciantibus dicebat, se ala-
criter illi virginem daturum, quod hoc foret ipsi accepturo
pericalorum et exitii causa. « Spondeo enim, aiebat,
« me filiam meam ei collocaturum in matrimonium, si
« sexcenta hostium capita mihi adducat. Nam ille, et quod
« praemium adeo praeclarum ipsi propositum esset , volens.
« que ex opere periculoso et incredibili gloriam adipisci ,
« ad rem quidem aggrediendam properabit; eril autein. ut
« a Palestinis perímatur, et sic mihi pulcre procedent qua:
« in illum molior. Ab eoenim liberabor, quum ipsum per
« alios et non. propria manu interfecero ». Jubet itaque
domesticis ut Davidis mentem explorent, quomodo se

^4.

412 (252,253.)

ἔχει πρὸς τὸ γῆμαι τὴν χόρην. ΟἹ δ᾽ ἤρξαντο διαλέ-
γεσθαι πρὸς αὐτὸν, ὅτι στέργοι μὲν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς
Σάουλος καὶ ὁ λαὸς ἅπας, βούλεται δ᾽ αὐτῷ χηδεῦσαι
τὴν θυγατέρα. Ὁ δὲ, « μιχρὸν ἄρ᾽ δμῖν, εἶπε, δοχεῖ
δ « γαμδρὸν γενέσθαι βασιλέως; ἐμοὶ δ᾽ οὐχὶ τοιοῦτον
« φαίνεται, χαὶ μάλιστα ὄντι ταπεινῷ χαὶ δόξης χαὶ
« "iuc ἀμοίρῳ ». Σάουλος δὲ, ἀγγειλάντων αὐτῷ τῶν
οἰχετῶν τὰς τοῦ Δαυΐδου ἀποχρίσεις, « οὐ χρημάτων,
Un, δεῖσθαί με φράζετε αὐτῷ οὐδὲ ἔδνων, (ἀπεμπολᾶν
10 « γάρ ἐστι τοῦτο τὴν θυγατέρα μᾶλλον ἣ συνοιχίζειν,)
« γαμθροῦ δ᾽ ἀνδρείαν ἔχοντος xal τὴν ἄλλην ἀρετὴν
« ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν αὐτῷ. Βούλεσθαι δή
« μοι παρ᾽ αὐτοῦ λαθεῖν ἀντὶ τοῦ γάμου τῆς θυγατρὸς
« οὗ χρυσὸν οὐδ᾽ ἄργυρον, οὐδ᾽ ὅπως ταῦτ᾽ ἐκ τῶν TOU
16 « πατρὸς οἰχίων χομίσῃ, Παλαιστίνων δὲ τιμωρίαν xal
« χεφαλὰς αὐτῶν ἑξαχοσίας. Αὐτῷ τε γὰρ ἐμοὶ τόύ-
«τῶν οὐδὲν ἂν οὔτε προτιμότερον οὔτε λαμπρότερον
« δῶρον γένοιτο, τῇ τε παιδί μου πολὺ τῶν νενομισμέ-
«νῶν ἔδνων ζηλωτότερον τὸ συνοιχεῖν ἀνδρὶ τοιούτῳ
90 « xal μαρτυρουμένῳ τὴν τῶν πολεμίων ἧτταν. ν
γ΄. Κομισθέντων δὲ τούτων πρὸς τὸν Δαυΐδην τῶν
λόγων, ἡσθεὶς ἐπὶ τῷ τὸν Σάουλον ἐσπουδαχέναι αὐτοῦ
περὶ τὴν συγγένειαν, οὐδὲ βουλεύσασθαι περιμείνας,
οὐδ᾽ εἰ δυνατὸν 1| δύσχολόν ἐστι τὸ προχείμενον ἔργον
25 τῷ λογισμῷ περινοήσας, ὥρμησεν εὐθὺς μετὰ τῆς
ἑταιρίας ἐπὶ τοὺς πολεμίους καὶ τὴν ὑπὲρ τοῦ γάμου
χατηγγελμένην πρᾶξιν, καὶ (ὃ Θεὸς γὰρ ἦν 6 πάντα
ποιῶν εὐμαρῇ καὶ δυνατὰ τῷ Δαυΐδη) κτείνας πολλοὺς
χαὶ χεφαλὰς ἑξαχοσίων ἀποτεμὼν xs πρὸς τὸν βασι-
80 λέα, διὰ τῆς τούτων ἀποδείξεως τὸν ἀντὶ τούτων γάμον
ἀπαιτῶν. Σάουλος δὲ οὐχ ἔχων ἀναφυγεῖν ἐχ τῶν
ὑπεσχημένων, (αἰσχρὸν γὰρ ὑπελάμόανεν ἢ ψεύσασθαι
δοχεῖν, ἢ δι’ ἐπιδουλὴν, ἵν’ ἀδυνάτοις ἐπιχειρῶν ὃ
Δαυΐδης ἐπαποθάνη, τὸν γάμον ἐπηγγέλθαι,) δίδωσιν
86 αὐτῷ τὴν θυγατέρα, Μιχάλαν ὀνόματι.

ΚΕΦ. ΙΔ΄.

Ἔμελλε δὲ οὐχ ἐπὶ πολὺ τοῖς γεγενημένοις ἐμμενεῖν
Σάουλος ἄρα. Ὁρῶν γὰρ τὸν Δαυΐδην παρὰ τῷ Θεῷ
xal παρὰ τοῖς ὄχλοις εὐδοχιμοῦντα κατέδεισε, xal τὸν
φόθον οὐχ ἔχων ἀποχρύψασθαι περὶ μεγάλων ὄντα, βα-

40 σιλείας τε καὶ ζωῆς, ὧν χαὶ θατέρου στερηθῆναι συμ.-
φορὰ δεινὴ, χτείνειν τὸν Δαυΐδην διεγνώχει, καὶ προσ-
τάσσει τὴν ἀναίρεσιν αὐτοῦ Ἰωνάθη τε τῷ παιδὶ xoi
τοῖς πιστοτάτοις τῶν οἰκετῶν. ὋὉ δὲ τὸν πατέρα τῆς
ἐπὶ τῷ Δαυΐδη μεταθολῆς θαυμάσας, οὐχ ἐπὶ μετρίοις

a6 ἀπὸ τῆς πολλῆς εὐνοίας, ἀλλ᾽ ἐπὶ θανάτῳ γενομένης,
xa τὸν νεανίσχον ἀγαπῶν xal τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ χα-
ταιδούμενος͵ λέγει πρὸς αὐτὸν τὸ τοῦ πατρὸς ἀπόρρητον
καὶ τὴν προαίρεσιν, συμδουλεύει μέντοι φυλάσσεσθαι
γενόμενον ἐκποδὼν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν, Αὐτὸς γὰρ

60 ἀσπάσεσθαι τὸν πατέρα χαὶ τοῦ καιροῦ παραφανέντος

αὐτῷ διαλεχθήσεσθαι περὶ αὐτοῦ, καὶ τὴν αἰτίαν raf

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIDA. G. ΚΕΦ. IA.

[337,338.]

erga puelle conjugium habeat. Illi vero ad ipsum verba
facere ceperunt , quod Saulus quidem rex cum populo uni-
verso eum amore prosequatur, velletque ei filiaan suam
connubio jungere. At ille respondebat, « num vos igitur
« parvi ducitis regis fieri generum? mibi vero non ila
« esse videtur, presertim quum homo tenuis sim glorizeque
« et honoris expers ». Saulus aptem, quum ei domestici
retulissent Davidis responsa, dicebat, « illi nunciate me
« non pecuniis egere neque dote, (hoc enim esset filiam
« vendere polius quam elocare,) sed genero qui fortitudine
« et aliis omnibus virtutibus pracellat, quas me in ipso
« videre. Velle itaque me ab eo pro filie nuptiis accipere,
« non aurum aut argentum , neque ut ha e paternis aedi-
« bus afferat, sed Palaestinorum supplicium et sexcenta il-
«lorum capita. Nam et mihi ipsi nullum aliud munus
« hisce splendidius aut praestabilius potest accidere , atque
« filie mez dote legitima et usitata multo optabilius est,
« cum tali viro matrimonium inire, et qui victoriae de
« hostibus reportat afferat testimonium. »

4. Heec postquam verba Davidi nunciata sunt, eo de-
lectatus, quod Saulus studuerit ipsum sibi cognatiove
conjungere, antequam se in consilium adhibuerit, aut
secum animo reputaverit, an res proposita facile fieri pos.
sit necne, statim ad hostes cum sodalibus suis contendil,
el ad opus sibi pro nuptiis denunciatum aggreditur, atque
(Deus enim erat qui fecit ut Davidi cuncta facilia essent el
possibilia) caesis plurimis, abscissisque sexcentorum capi-
tibus, ad regem revertebatur, ob ea in conspectum ejus
adducta nuptias pro illis postulans. Saulus autem uihil
liabeus quod obtenderet cur promissis non staret, (lurpe
enim ducebat ut aut quidquam mentitus videretur, aul
nuptias ex insidiis pollicitus, ut Davides , factu difficillima
&deundo, se morti objiceret,) ei filiam, Michalam nomine,
nuptum locat.

CAP. XI. (XIL)

Attamen non erat ut Saulus diu his factis acquiesceret.
Nam quum videret Davidem gratia tum apud Deum florere
tum apud populum , sibi ipsi metuit, et quum metum οὐ.
tare el dissimulare non valeret, utpote de rebus magnis,
regno simul et vita, quorum vel altero privari gravis est ca-
lamitas, Davidem interficere in animum induxit, Jonathaque
filio et domesticorum fidissimis in mandatis dedit ut eum
tollerent. !!le vero demiratus quod de Davide adeo animum
mutaverit, ut non solum, quum ipsi valde benevolus exsti-
tisset , leviter eum laesurus, sed morte affecturus esset, ex
amore erga juvenem et virtutis ejus reverentia prodit ei
patris arcanum et propositum, et ei consulit sibi cavere,
postridie semet e conspectu subducendo. Se enim patrem
salutationis specie aditurum, et occasione oblata de ipso
cum eo collocuturum, foreque ut causam indignalions

35.)

εσθαι xai ταύτην ἐχφαυλίσειν, ὡς οὐ δεῖν ἐπ᾽ αὐτῇ
χτείνειν τοσαῦτα μὲν ἀγαθὰ τὸ πλζῦος ἐργασάμενον,
εὐεργέτην δὲ αὐτοῦ γεγενημένον, δι᾿ ἃ xal συγγνώμην
ἂν ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν εἰχότως ηὕρατο.
s Δηλώσω δέ σοι τὴν τοῦ πατρὸς γνύμην. δΔαυΐδης δὲ
πεισθεὶς συλθουλίᾳ χρηστῇ ὑπεξίσταται τῆς τοῦ βασι-
γος δ!
(IT'.) 8΄. Τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ πρὸς τὸν Σάουλον Ἰωνάθης
ἔλβὼν ὡς ἱλαρόν τε χαὶ χαίροντα κατέλαθεν, ἤρξατο λό-
τὸς αὐτῷ περὶ τοῦ Δαυΐϑου προσφέρειν, « Ti xaza-
: Tr αὐτοῦ μιχρὸν ἢ μεῖζον ἀδίκηι μα, ὦ πάτερ, προσ-
“ἔταξας ἀνελεῖν ἄνδρα, μέγα μὲν αὐτῷ πρὸς Gurt
« ρίαν ὄφελος γεγενημένον, μεῖζον δὲ πρὸς τὴν Παλαι-
« στίνων τιλωρίαν, ὕδρεως δὲ καὶ γλεύης ἀπαλλάξαντα
«τῶν Ἑ δραίων λαὸν, ἣν ἐπὶ τεσσαράχοντα ἡμέρας
* ὑπέμεινε, μόνος τολμῶν ὑποστῆναι τὴν τοῦ πολεμίου
επρόχλησιν, xat μετὰ ταῦτα χομίσαντα uiv ὅσας ἐπε-
ετάγθη χεφαλὰς τῶν ἐχθρῶν, λαδόντα δ᾽ ἐπὶ τούτῳ
« γέρας τὴν ἐμὴν ἀδελφὴν πρὸς γάμον" ὡς ἂν ἀλγεινό-
Ἅττερὸς αὐτοῦ γένοιθ᾽ ἡμῖν 6 θάνατος οὐ διὰ τὴν ἀρετὴν
«αὐτοῦ μόνον, ἀλλὰ xai διὰ τὴν συγγένειαν. Συναδι-
«χεῖται γὰρ αὐτοῦ τῷ θανάτῳ xal ἣ σὴ θυγάτηρ, ym-
«ρείαν πρὶν ἢ τῆς συμόιώσεως εἰς ὄνησιν ἐλθεῖν μέλ-
ελουσα πειράζειν. Ταῦτα λογισάμενος μεταδαλοῦ πρὸς
3 «τὸ ἡμερώτερον xal μηδὲν ποιήσῃς χαχὸν ἄνδρα πρῶ-
ὁ τὸν μὲν ἡμᾶς εὐεργεσίαν μεγάλην εὐεργετήσαντα τὴν
«σὴν σωτηρίαν, ὅτε σοι τοῦ πονηροῦ πνεύματος xal
* τῶν δαιμονίων ἐγχαθεζομένων τὰ μὲν ἐξέθαλεν, εἰ-
. ρήνην δὲ ἀπ᾿ αὐτῶν τῇ Ψυχῇ σου παρέσχε" δευτέραν δὲ
»« τὴν ἀπὸ τῶν πολεμίων ἐχδικίαν’ αἰσχρὸν γὰρ τούτων
- ἐπιλελῆσθαι. » Τούτοις παρηγορεῖται τοῖς λόγοις
Sano, xal μηδὲν ἀδικήσειν τὸν Δαυΐδην ὄμνυσι τῷ
παιδί" χρείττων γὰρ ὀργῆς xal φόθου ὁ ὃ δίκαιος λογισμός.
Ἰωνάθης δὲ μεταπεμψάμενος τὸν Δαυΐδην σημαίνει τε
3 αὐτῷ χρηστὰ χαὶ σωτήρια τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς, ἄγει δὲ
πρὸς αὐτὸν, xal παρέμενε τῷ βασιλεῖ Δαυΐδης ὥσπερ
ἔκπροσθεν,
γ΄. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν χαιρὸν τῶν Παλαιστίνων
στρατευσαμένων πάλιν ἐπὶ τοὺς '"E6patou;, πέμπει
9 μετὰ στρατιᾶς τὸν Δαυΐδην πολεμήσοντα τοῖς Π΄αλαι-
tik. Καὶ συμβαλὼν πολλοὺς αὐτῶν ἀπέχτεινε χαὶ
γιχήσας ἐπάνεισι πρὸς τὸν βασιλέα. Προσδέ εται δ᾽ αὐ-
τὸν ὃ Σάουλος; οὐχ ὡς ἤλπισεν ἀπὸ τοῦ κατορθώματος,
OX ὑπὸ τῆς εὐπραγίας αὐτοῦ λυπηθεὶς, ὡς ἐπισφα-
6 λέστερος αὐτὸς ἐχ τῶν ἐχείνου πράξεων Ὑινόμενος.
Ἐπεὶ δὲ πάλιν προσελθὸν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον ἐθορύδει
τνεῦμα χαὶ συνετάραττε, χαλέσας εἷς τὸ δωμάτιον, ἐν
ὦ χατέχειτο; χατέχων τὸ δόρυ προσέταξε τῷ ψαλμῷ
χαὶ τοῖς ὕμνοις ἐξάδειν αὐτόν, "Exsivou δὲ τὰ χελευ-
v σϑέγτα ποιοῦντος, διατεινάμενος ἀχοντίζει τὸ δόρυ. Καὶ
τὸ μὲν προϊδόμενος ὃ Δαυΐδης ἐξέκλινε, φεύγει δὲ εἷς

τὸν οἶχον τὸν αὑτοῦ καὶ δι᾽ ὅλης ἔμεινεν ἡμέρας αὐ-
il

C. Νυχτὸς δὲ πέμψας ὃ βασιλεὺς ἐκέλευσεν αὐτὸν

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XI.

[338,339.] 218

cognoscat, eamque verbis exfenuct, quod scilicet non
oporteat ob istiusmodi rem illum occidere, qui tot bene-
ficiis populum quidem affecerit, de ipso vero prwclare
meruerit , adeoque , sí quammaxime peccasset , veniam jure
consequi debeat. At ego te de patris animo certiorem
faciam. Itaque Davides , bono consilio obsequutus , a regis
ore oculisque concessit.

(X111.)2. Proxima autem die Jonathasad Saulum profectus,
quum eum hilarem et gaudio perfusum offendisset, coepit de
Davide apud ipsum orationem habere. « Ecquod peccatum,
« parvum magnumve, o pater, commissum esse arbitratus
« es , ut jusseris interfici virum, qui multum quidem tibi
« ipsi in salutem profuerit , magis vero contulerit ut rea
« Palizestinis in supplicium cederent; porroque Hebrieorum
« populum contumeliis et derisione, quam per quadraginta
« dies pertulerunt, liberarit, quum solus bosti provo-
« canti semet opponere ausus fuerit, et qui post licec retulerit
« tot hostium capita quot ei imperata erant, preemium vero
« sororem meam in matrimonium acceperit , adeo nt mors
« ejus nobis eo magis luctuosa futura sit , non solum ipsius
« ob virtutem, sed et propter necessitudinem quz ei nobí-
« scum intercedit. Ejus quippe ex interitu injuriam una
« patitur filia tua, qua, priusquam ex sociali vít:» consue-
« tudine fructus perceperit , viduitatem expertura est. Hoc
« lecum reputando sine te ad mitiora flecti , nihilque ei mali
« inferas, qui primum quidem nobis magnum beneficium
« praestitit tuze salutis, quando, quum tibi mali spiritus et
« diemones insiderent, illos quidem ejecerit, tus autem
« animze ab iis liberats tranquillitatem restituerit, deinde
« vero hostes vindicta fuerit persequutus : nam opprobrio
« libi erit horum oblivisci. » Hisce sermonibus Saulus de-
linitur, juratque filio se nullam Davidi facturum injuriam.
Iram enim metumque vicit justa ratiocinatio. Jonathas
autem accersito ad se Davide indicat ei beni;na et salutaría
a patre, ipsumque ad eum adducit, atque apud regem re-
mansit Davides, sicut antea.

3. Ceterum statim ab illo tempore, quum Palestini ad-
versus Hebraeos copias iterum educerent, Davides cum
exercitu mittilur, ut bellum Palestinis jungeret. Ac con-
gressus magna eos clade affecit, victorque reversus est ad
regem. At non ita eum excipit Saulus , ut speraverat post
rem feliciter administratam, sed prospero ejus successu
mostus, quasi ex rebus ab ipso gestis in regni discrimen
veniret. Quum autem dzemonis spiritu correptus iterum agi-
taretur et conturbaretur, accitum in cubiculum , in quo de-
cumbebat, hastam in manu tenens jussit cithare pulsu et
hymnis ipsum excantare. lllo vero jussa exsequente, ba-

stam prolensam in eum jaculatur. Alque Davides eam
ictu praviso declinavit, et domum fuga se recipit, in eaquo
tota die permansit.

4. Noctu autem rex missis licloribus mandal ut eum

ῦ

10

L

214 (ao 355.

dyp τῆς ἕω φυλάττεσθαι, μὴ xat λαθη παντελῦὺς d»x-
vic γενόμενος, ἵνα παραγενόμενος εἷς τὸ δικαστήριον
χαὶ χρίσει παραδοὺς ἀποχτείνη. Μιχάλα δὲ ἣ γυνὴ
Δαυΐδου. θυγάτηρ δὲ τοῦ βασιλέως, τὴν τοῦ πατρὸς
μαθαῦσα διάνοιαν τῷ ἀνδρὶ παρίσταται δειλὰς ἔχουσα
τὰς περὶ αὐτοῦ ἐλπίδας χαὶ περὶ τῆς ἰδίας ψυχῆς ἀγω-
νιῶσα' οὐδὲ γὰρ αὐτὴν ζῆν ὑπομενεῖν ἐχείνου στερη-
θεῖσαν. « Καὶ μή σε, φησὶν, ἥλιος ἐνταυθοῖ χαταλάθοι -
οὐ γὰρ ἔτ᾽ ὄψεταί σε. Φεῦγε δὲ, ὡς τοῦτό σοι δύναται
παρασχεῖν ἣ παροῦσα νὺξ, χαὶ ποιήσειε δέ σοι ταύτην ὃ
Θεὸς μακροτέραν. "Io0t γὰρ «αὐτὸν͵ ἂν εὑρεθῇς ὑπὸ τοῦ
πατρὸς, ἀπολούμενον. » Καὶ χαθιμήσασα διὰ θυρίδος αὐὖ-
τὸν ἐξέσωσεν. "ἔπειτα σχεπάσασα τὴν χλίνην ὡς ἐπὶ vo-
σοὗντι xat ὑποθεῖσα τοῖς περιθολαίοις ἧπαρ αἰγὸς, &u.'
ἡμέρᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς πέμψαντος ἐπὶ τὸν Δανΐδην,
ὠχλῆσθαι διὰ τῆς νυχτὸς εἶπε τοῖς παροῦσιν, ἐπιδείξασα
τὴν χλίνην χαταχεχαλυμμένην χαὶ τῷ πηδήματι τοῦ
ἥπατος σαλεύοντος τὴν ἐπιύολὴν πιστωσαμένη τὸ
χαταχείυενον τὸν Δαυΐδην ἀσθμαίνειν. ᾿Δπαγγειλάντων
δὲ τῶν πεμφθέντων ὁ ὅτι γένοιτο διὰ τῆς νυχτὸς ἀσθενέ-
στερος, ἐχέλευσεν οὕτως ἔχοντα χομισθῆναι' βούλεσθαι
γὰρ αὐτὸν ἀνελεῖν. ᾿Ἐλθόντες δὲ xai ἀναχαλύψαντες τὴν
χλίνην xal τὸ σόφισμα τῆς γυναιχὸς εὑρόντες, ἀπήγ-
γεῖλαν τῷ βασιλεῖ. Meuoonévou δὲ τοῦ πατρὸς αὐτὴν

25 ὅτι σώσεις μὲν τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ, χατασοφίσαιτο ὃ

35

40

m

αὐτὸν » ἀπολογίαν σχήπτεται πιθανήν. ᾿Ἀπειλήσαντα
γὰρ αὐτὴν ἀποχτείνειν ἔφησε τυχεῖν ἐχ τοῦ δέους τῆς
πρὸς τὸ σωθῆναι συνεργίας" ὑπὲρ ἧς συγγνῶναι χαλῶς
ἔχειν αὐτῇ , Χατὰ d ἀνάγκην, ἀλλὰ μὴ χατὰ προαίρεσιν
γενομένης. Οὐ γὰρ οὕτως, ἔλεγεν, οἶμαι τὸν ἐχθρὸν
ἐζήτεις ἀποχτεῖναι ὡς ἐμὲ σώζεσθαι. Καὶ συγγινώσχει
μὲν τῇ χόρη Σάουλος, 6 δὲ Δαυΐδης ἐχφυγὼν τὸν xiv-
δυνον ἧχε πρὸς τὸν προφήτην Σαμούηλον εἰς ᾿Ἀρικχθὰν,
xat τὴν ἐπιύουλὴν αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέως ἐλήλωσε,
xal ὡς παρὰ μιχρὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ τῷ δόρατι βληθεὶς ἀπο-
θάνοι, μήτ' ἐν τοῖς πρὸς αὐτὸν χαχὸς γενόμενος τ᾽ ἐν
τοῖς πρὸς τοὺς πολεμίους ἀγῶσιν ἄνανδρος, ἀλλ᾽ ἐν
ἅπασι μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπιτυχίας. 'Γοὔτο δ᾽ ἣν αἴτιον
Σαούλῳ τῆς πρὸς Δαυΐδην ἀπεχθείας.

ε΄. Μαθὼν δ᾽ ὃ προφήτης τὴν τοῦ βασιλέοςς ἀδιχίαν
χαταλείπει μὲν τὴν πόλιν Αρμαθὰν, ἀγαγὼν δὲ τὸν Δα-
υΐδην ἐπί τινα τόπον, Γαλόαὰῦ ὄνομα, ἐχεῖ διέτριόε
σὺν αὐτῷ: Ὥς δ᾽ ἀπηγγέλθη τῷ Σαούλῳ παρὰ τῷ
προφήτη τυγμάνων 6. Δαυΐθης, πέμψας ὁπλίτας πρὸς
αὑτὸν ἄγειν ἐχέλευσε συλλαῤόντας. Οἱ δ᾽ ἐλθόντες
πρὸς τὸν Σαμούηλον xal χαταλαθόντες προφητῶν ἐχ-
χλησίαν τοῦ θείου μεταλαμόανουσι πνεύματος καὶ πρα-
φητεύειν ἤρξαντο. Σάουλος δ᾽ ἀχούσας ἄλλους ἔπεμ-
ψεν ἐπὶ τὸν Δαυΐδην, κἀχείνων ταὐτὸ τοῖς πρώτοις πα-
θόντων, πάλιν ἀπέστειλεν ἑτέρους" προφητευόντων δὲ
καὶ τῶν τρίτων. τελευταῖον ὀργισθεὶς αὐτὸς ἐξώρμησεν.
Ἐπεὶ δ᾽ ἐγγὺς ἣν ἤδη, Σαμούηλος, πρὶν ἰδεῖν αὐτὸν,
7 προφητεύειν ἐποίησεν. "EX06v δὲ πρὸς αὐτὸν Σάουλος

φ

πὴ πολλοῦ πνεύματος ἐλαυνόμενος ἔχφρων γίνεται, xal

APXAIOAOTIAX BIBA. G. ΚΕΦ. IA

--. -.- ——————————————————

[339,240.]

usque ad mane observarent, ne lateret omnino elapsus,
ut in forum adductus el judicio traditus morte plectatur.
At Michala, uxor Davidis, regis vero filia, quum quod
patri erat in animo intellexisset, ad maritum accedit, de ipso
inter spem metumque «dubia, et de sua vita etiam admo-
dum sollicita , ut quie nec ipsa vivere sustineret illo orbata.
« Cave, inquit, ne Le sol hic loci offendat ; ita enim erit ul
te non amplius aspiciat. Fuge autem qua per noctis liujus
tenebras licet, easque tibi producat Deus. Scito enim te,
si deprehensus fueris, patris manibus periturum esse. »
Alque quum per fenestram eum demisissel , a periculo con.
servavit. Deinde quum lectum coutexisset, quasi propler
egrotantem, et. stragulis caprce jecur subjecisset, prima
luce quum pater illius δὰ Davidem misisset, dicebat, se
totam noctem inquietam exegisse, lecto operto illis qui ade-
raut oslenso, fideque commento suo facta, dum jecur
moveretur, id quod jacebat esse Davidem anhelautem.
Ubi vero a 7tunciis missis relatum erat quod per nociem
inale se haberet , jussit ut eum utcunque laborantem sibi
alferrent ; se enim velle illum perimere, lii vero reversi,
quum etlectum retexissent et fraudem a muliere composilam
depreliendissent , ad rege rein detulerunt, — Patie auteii
ipsam reprehendente, quod ejus quidein servaverit inii-
cum, ipsum vero deceperit, excusationem. commenta. esl
verisimilem. — Mortem enim οἱ couminatum diit meli
exlorsisse, ul sua ad semet conservandum opera uleretur :
quamobrem ei debere ignosci, quod necessitate adacta et
non sponte opem tulerit , adjiciebatque , « non eniin puto te
adeo inimici neci studere ac mea saluti. « Et Saulus quidem
puella: ignosci. Davides vero, quum fuga evasisset , Artüd-
tiam ad Samuelum prophetam se coutulit, eique insidias
sibi a rege factas exposuit , quodque parum abfueri« quia
mortem Οὐ οἱ ab ipso hasta. trajectus , adeoque quum nez
in eum mali quidquam patraaset, nec in pugnis cum lioste
miuus strenue se gessisset, sed in omnihus cum Dei au-
Spiciis feliciterque egisset. Hiec Saulo odii in Davidem
causa erat.

5. Propheta autem , quum intellexisset quam inique cum
eo ageret rex, urbem quidem Armathani relinquit, secum
vero ducto Davide in locuin quendam Galbaath nominatum,
illic cum eo aliquamdiu morabatur. | Ut vero Saulo nuncia-
Lum est Davidem apud. prophetam esse, nunciis missis in
mandatis dedit ut eum comprehensum ad ipsum adducerent.
Illi vero, quum ad Samuelum pervenissent eLin prophetarum
coelum incidissent, Dei spiritu afllantur et vaticinari cv pe-
ruut. Hoc vero ubi Saulus acceperat, alios misit ad Davidem
capiendum, ac quum illis idem quod prioribus accidissel,
alios denuo summittebat. At tertiis similiter vaticinautibus.
tandem irarum plenus ipse eo properavit. Postquam veri
propius jam aberat, Samuelus, antequam in conspectum
veniret, fecit ut ille prophetam ageret. Quum vero Saulis
ad ipsum pervenisset , vehementi spiritu agitatns non an

ΕΝ

τὴν ἐσθῆτα περιδύσας αὑτὸν, χαταπεσὼν ἔκειτο δι᾽ ὅλης
ἐμέρας τε καὶ νυχτὸς, Σαμονήλου τε καὶ Δαυΐδου βλε-
TOW.

ς΄, Ἰωνάθης δὲ ὁ Σαούλου παῖς, ἀφικομένου πρὸς

* φὴτὴν ἐχεῖθεν Δαυΐδου, καὶ περὶ τῆς τοῦ πατρὸς ἀπὸο-
ξυρομένου ἐπιδουλῆς,, xal λέγοντος ὡς οὐδὲν ἀδικήσας
οὐδ᾽ ἐξχμαρτὼν σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ φο-
νευδῆναι, μήτε αὐτῷ τοῦθ᾽ ὑπονοοῦντι πιστεύειν παρε-
xi αήτε τοῖς διαβάλλουσιν, εἴ τινες ἄρα εἰσὶν οἵ

Kt5:0 πράττοντες, ἀλλ᾽ αὐτῷ προσέγειν xai θαρρεῖν’
υγδὲν γὰρ τοιοῦτον ἐπ᾽ αὐτῷ φρονεῖν τὸν πατέρα. Φρά-
cx vào ἂν αὐτῷ περὶ τούτου καὶ σύμῤουλον παραλα-
ῥεῖν, τῇ χοινῇ γνώμη xal τἄλλα πράττοντα. ὋὉ δὲ
ὥσνυεν ἦ μὴν οὕτως ἔχειν, καὶ πιστεύοντ᾽ ἠξίου προ-

1: νοεῖν αὐτοῦ μᾶλλον ἢ χαταφρονοῦντ᾽ ἐπ᾽ ἀληθέσι τοῖς
Mur τὸ δ᾽ ἀληθὲς ὑπολαθεῖν, ὅταν ἣ θεάσηται πεφο-
wufvoy αὐτὸν ἢ πύθηται. Μὴ λέγειν δ᾽ αὐτῷ τὸν
πατέρα περὶ τούτων ἔφασχεν, εἰδότα τὴν πρὸς αὐτὸν
2U:1v xat διάθεσιν,

» Y. λυπηθεὶς δ᾽ ἐφ᾽ οὕτω πιστωσαμένῳ τὴν τοῦ Σα-
v5) προαίρεσιν Ἰωνάθης ἐπηρώτα τίνος ἐξ αὐτοῦ
Vus τυχεῖν, Ὃ δὲ, « οἴδα γὰρ, ἔφη, πάντα σε
εγαρίζεσθαί μοι xal παρέχειν ἐθέλοντα. — Nouumv(a
« uzv εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἐστιν᾽ ἔθος δ᾽ ἔχω δειπνεῖν σὺν

5 «τὸ βασιλεῖ χαθήμενος. Εἰ δή σοι ξοκεῖ, πορευθεὶς
ε ἔξω τῆς πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ, λανθάνων διαμενῶ. Σὺ
* δ᾽ ἐπιζητήσαντος αὐτοῦ λέγε πορευθῆναί με εἰς τὴν
« πατρίδα Βηθλεέμην, ἑορτήν μου τῆς φυλῆς ἀγούσης,
* προστιθεὶς ὅτι σύ μοι συγχεχώρηκας. Κἂν μὲν, οἷον

7 1 εἰχὸς xal σύνηθές ἐστι λέγειν ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν,
* ἐπ᾿ ἀγαθῷ βεδάδιχεν, εἴπη, ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ᾽
« αὐτοῦ εἶναι μηδ᾽ ἐχθρόν" ἂν δ᾽ ὡς ἄλλως ἀποκχρίνη,»
* "2t, τοῦτ᾽ ἔσται τεχυήριον τῶν xav. ἐ’λοῦ βεδουλευ-
«μένων. Ἀηνύσεις δέ uot τὴν διάνοιαν τὴν τοῦ πα--

Ὁ «τοὺς, οἴχτω τε νέμων τοῦτο χαὶ φιλία, δι᾿ ἣν πί-
(CUM τε παρ᾽ ἐμοῦ λαύεῖν ἠξίωχας αὐτός τε ἐ!λοὶ
. ὀρῦναι δεσπότης ὧν οἰχέτη, σῷ. Εἰ δ᾽ εὑρίσχεις τι ἐν
«ἐμοὶ πονηρὸν, αὐτὸς ἄνελε χαὶ φήζχοον τὸν πατέσα. ν

ἢ. Πρὸς δὲ τὸ τελευταῖον δυσχεράνας τῶν λόγων

ἢ Ἰωνάθης ποιύσειν ταῦτ᾽ imer, x&v τι σχυήρω-
πὸν ὃ πατὴρ αὐτοῦ xal τὴν ἀπέχθειαν ἐυφανίζον ἀπο-
χρίνηται, μηνύειν. ἵνα δ᾽ αὐτῷ θαρρῇ μᾶλλον, ἐξα-
Ἰγὼν αὐτὸν εἰς ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν ἀέρα οὐδὲν πα-
Pitt ὑπὲρ τῆς Δαυΐδου σωτγρίας ὦὥμνυε. « Τὸν vp

&* by, εἶπε, τοῦτον, ὃν πολὺν ὁρᾶς xal πανταχοῦ χε--
* γυμένον, xal πρὶν ἑρυηνεῦσαί με τοῖς λόγοις τὴν διά-
' viv ἤδη μου ταύτην εἰδότα, μάρτυρα ποιοῦμαι τῶν
᾿ ' ἱ
πρὸς σὲ συνθηχῶν, ὡς οὐχ ἀνήσω τὸν πατέρα πολλα-
X αὐτοῦ τῆς προαιρέσεως διάπειραν λαμόανων πρὶν
“ΤΉ χαταμαϑεῖν εἴ τις ἐστὶ xal παρὰ τοῖς ἀπορρήτοις
] i τῆς ψυχῆς νόσος. [ζαταιλαθὼν δ᾽ οὐχ ἀπο-
᾿ ρύγομαι, χαταμηνύσω δὲ πρὸς σὲ χαὶ πρᾶον ὄντα
"aL δυσμενῶς διαχείμενον. (ἴδεν δὲ οὗτος ὃ Θεὸς
τὰς αὐτὸν εἶναι μετὰ σοῦ δ᾽:ὰ παντὸς εὔχου χι" ἔστι

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. ΧΙ.

[30,341.]] 2135

plius suus esse videbatur, exulisque vestimentis toto die ac
nocte tota humi stratus jacebat, inspectantibus Samuelo et
Davide.

6. Quum autem Davides , illinc ad Jonatham Sayli filium
profectus , de patris ejus insidiis conquereretur, diceretque
ut pater ejus ipsi perimendo , nulla facta injuria aut peccato
commisso, quammaxime studeat, ille eum obsccrabat
ut neque suis de illo suspicionibus crederet , neque aliorum
calumniis, si qui essent qui hujusmodi quid auderent, sed
sibi animum adverteret et confideret : nibil enim tale in
ipsum moliri patrem. Eum enim ipsi hoc fuisse indicaturum
et in consilium adhibiturum, ut qui de communi senteutia
omnia ageret. Ille vero jurabat pro certo ita esse, rogabatque
ut persuasus ipsius potius prospiceret saluti quam sermonis
verilalem despectui haberet , οἱ tum demum vera esse omnia
existimaret, posteaquam ipsum exstinctum vel viderit vel
audierit ; adjiciebatque, nolle patrem de hisce quidquam cum
eo communicare, quod norit qua in ipsum esset amicilia
qualique affectu.

7. Jonathas aulem tristis, quod ei adeo de Sauli propo-
sito fidem fecerit, Davidem interrogabat num quid ab eo
sibi fieri velit. Ille vero dicebat, « novi omnia te mihi con-
« ferre meique in graliam pr:estare velle. Equidem cra3
« Dnovilupium agilur : soleo autem eo die cum i1cge accum-
« bere ad epulas : quare, si ita tibi videtur, e civitate egres-
« $us ruri latebo. Αἴ tu, si me requiret rex, dices me pc-
« liisse Bethleemen, patriam meam, quod tribus mea so-
« Jenne sacrum celebret, adjecto id permissu tao factum.
« Et si quidem, ut verisimile est et dici solet de amicis
« peregre euntibus, dixerit, Fauste profectus est, scilo
« nihil ab eo agi dolose aut inimice. Sin vero aliter respon-
« deat, hoc signo erit , quod aliquid in me animo agitaverit :
« mihi aulem renunciabis voluntatem patris, idque ex mise-
« ricordia et amicitia, propter quam fidem a me accipere et
« ipse dominus mihi servo tuo vicissim dare voluisti. Sed
« Si quid mali me commisisse senseris, tu me interfivias et
« patrem prirvenias. »

8. Ceterum Jonathas verbis extremis ad indignalionem
adductus se quae postulaverat facturum promittebat, eL si
quid asperius retulerit pater, et quod prz:e se ferat odium,
se indicare velle. Ut vero ipsi magis confideret, ei in aper-
tum educto purumque aerem jurejurando confirmat, se niliil
non tentaturum quod Davidi in salutem esset. Aiebat enim,
« Deum hunc, quem magnum esse animadverlis et per
« omnia diffusum, quique priusquam verbis eloquar men-
« tem meam jam novit, testem appello feederis quod tecum
« facio, me non cessaturum esse patris voluntatem modis
« onibibus explorare , donec comperiam ecquid vitii in ani-
« mz ipsius involucris lateat. Quum vero ut se habeat intel-
« lexero, id te non celabo, sed tibi indicabo, sive beuizuus
« fuerit sive malevolus. Novit enim liic Deus ut ipsum i^i
« propitium adesse perpetuo precor. Nam et nunc quidem te.

416 (255,257.)

e μὲν γὰρ νῦν, xal οὐχ ἀπολείψει σε ποιήσει δὲ τῶν
« ἐχθρῶν, ἐάν τε 6 πατὴρ ὁ ἐμὸς ἐάν τε ἐγὼ, χρείττο-
« να. Σὺ μόνον μνημόνευε τούτων, x&v ἀποθανεῖν μοι
« γένηται, τὰ τέχνα μου σῶζε xat τὴν ὑπὲρ τῶν πα-
δ a ρόντων μοι ἀμοιδὴν εἷς ἐχεῖνα χατάθου. » ταῦτ᾽ ἐπο-
, j ἢ M 4 / 3 “.
μόσας ἀπολύει τὸν Δαυΐδην, εἴς τινα τόπον ἀπελθεῖν
Ὁ πεδί Í ἐν ᾧ TO διετέλει... T vol
τοῦ πεδίου φράσας, ἐν ᾧ γυμναζόμενος διετέλει.. Γνοὺς
γὰρ τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς, ἥξειν πρὸς αὐτὸν ἔφησεν ἐχεῖ,
μόνον ἐπαγόμενος παῖδα. « Κἂν τρία ἀχόντια βαλὼν ἐπὶ
10 τὸν σχοπκὸν χομίσαι τῷ παιδὶ προστάσσω τὰ ἀχόντια,
(χεῖσθαι γὰρ ἔμπροσθεν αὐτοῦ.) γίνωσχε μηδὲν εἶναι
φαῦλον παρὰ τοῦ πατρός" ἂν δὲ τἀναντία τούτων ἀχού-
σὴς μου λέγοντος, καὶ τὰ ἐναντία παρὰ τοῦ βασιλέως
προσδόχα. Τῆς μέντοι γε ἀσφαλείας τεύξῃ παρ᾽ ἐμοῦ,
[6 χαὶ οὐδὲν μὴ πάθῃς ἄτοπον, ὅπως δὲ μνησθῇς τούτων
παρὰ τὸν τῆς εὐπραγίας χαιρὸν σχόπει xal τοῖς υἱοῖς
^ / 4^ j 3 , M
μου γενοῦ χρήσιμος. » Δαυΐδης μὲν οὖν ταύτας λαβὼν
2 , I , ς Α ;
παρὰ Ἰωνάθου τὰς πίστεις, εἰς τὸ συγχείμενον ἀπηλ-
λάγη χωρίον.
0 θ΄, Τῇ δ᾽ ἐρχομένη (νουμηνία δ᾽ ἦν) ἁγνεύσας ὡς
* 1. N λον ᾿ EU JJ. n
ἔθος εἶχεν 6 βασιλεὺς ἧκεν ἐπὶ τὸ δεῖπνον. Καὶ πα-
"ad $3 c0 € Y V5 "
ραχαθεσθέντων αὐτῷ τοῦ μὲν παιδὸς ᾿Ιωνάθου ix δε-
dias ᾽ , ^ 7 - £e 7
ξιῶν, Ἀδεννήρου δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἐκ τῶν ἑτέρων,
ἰδὼν τὴν τοῦ Δαυΐδου χαθέδραν χενὴν ἡσύχασεν, ὑπο-
25 γοήσας οὐ χαθαρεύσαντα αὐτὸν ἀπὸ συνουσίας ὗστε-
ρεῖν. Ὥς δὲ xal τῇ δευτέρα τῆς νουμηνίας οὐ πα-
΄Ὸ ; Ἢ ^ ' ^N 3 ’ i]
ρἦν, ἐπυνθάνετο παρὰ τοῦ παιδὸς ᾿Ιωνάθου 8 τι xal
τῇ παρελθούση xai ταύτη τοῦ δείπνου xai τῆς
ἑστιάσεως ὃ τοῦ εσσαίου παῖς ἀπολέλειπται. Ὃ δὲ
30 πεπορεῦσθαι χατὰ τὰς συνθήχας ἔφησεν αὐτὸν εἰς τὴν
ἑαυτοῦ πατρίδα, τῆς φυλῆς ἑορτὴν ἀγούσης, ἐπιτρέ-
avrog αὐτοῦ" παραχαλέσαι μέντοι xal τοῦτον ἐλθεῖν
ἐπὶ τὴν θυσίαν. Κἀν συγγωρῆς, φησὶν, ἀπέργοιλαι"
τὴν γὰρ εὔνοιάν μου τὴν πρὸς αὐτὸν ἐπίστασαι. Ὑστε
A] £L" Ll * 3 [4 , , ^
35 τὴν πρὸς Δαυΐδην τοῦ πατρὸς. ᾿Ιωνάθης ἐπέγνω δυσ-
μένειαν xol τρανῶς τὴν ὅλην αὐτοῦ βούλησιν εἰδεν.
Οὐ γὰρ κατέσχε τῆς ὀργῆς Σάουλος, ἀλλὰ βλασφημῶν
ἐξ αὐτουόλων γεγεννημένον xai πολέμιον ἀπεχάλει,
1 ji ΄“« 4^ ^ A
xdi χοινωνὸν τοῦ Δαυΐδου xal συνεργὸν ἔλεγε, καὶ
, 2. δ ^ ὦ [4 , 3 e e
40 μήτ᾽ αὐτὸν αἰδεῖσθαι μήτε τὴν μητέρα αὐτοῦ ταῦτα
φρονοῦντα, xal μὴ βουλόμενον πεισθῆναι τοῦθ᾽, ὅτι u£-
pis οὗ περίεστι Δαυΐδης ἐπισφαλῶς αὐτοῖς τὰ τῆς
βασιλείας ἔχει. ΜΙ ετάπεμψαι τοιγαροῦν αὐτὸν, ἔφησεν,
ἵνα δῷ δίκην. Ὑποτυχόντος δ᾽ Ἰωνάθου, τί δ᾽ ἀδι-
΄ω ! H 3.7.9 5 ,
45 χοῦντα χολάσασθαι θέλεις ; οὐχέτ᾽ εἰς λόγους xal βλα-
σφημίας τὴν ὀργὴν 6 Σάουλος ἐξήνεγχεν, ἀλλ᾽ ἁρπά-
Α / --
σας τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν εἰς αὐτὸν ἀποχτεῖναι θέλων.
Καὶ τὸ μὲν ἔργον οὐχ ἔδρασε διαχωλυθεὶς ὑπὸ τῶν
φίλων, φανερὸς δ᾽ ἐγένετο τῷ παιδὶ μισῶν τὸν Δαυΐδην
H ὃ . NA ^ € M] Ἁ φΦ,. 4 e»
6&0 x«t διαχρήσασθαι ποθῶν, ὡς παρὰ μικρὸν δι᾿ ἐχεῖνον
αὐτόχειρα xal τοῦ παιδὸς γεγονέναι.
, Le LÀ
V. Kal τότε μὲν ὃ τοῦ βασιλέως παῖς ἐχπηδήσας
ἀπὸ τοῦ δείπνου xal μηδὲν πὸ λύπης προσενέγκασθαι
δυνηθεὶς, χλαίων ἑαυτὸν μὲν τοῦ παρὰ μικρὸν ἀπολέ--

APXAIOAOTIAX ΒΙΒΔ. ςζ. ΚΕΦ. 1A.

[2411,34}.}

« cum est,ettenon destituet , facietque , sive pater meus sive
« ego tibi adverser, ut superior inimicis discedas. Tu horum
« duntaxat memor esto, et, si me mori contigerit, liberos
« meos serva, et yratiam mihi pro hisce debitam illis refer. »
Quum in hec jurasset , Davidem dimittit, jussum in certum
agri locum secedere, in quo sese exercere solebat. Co-
gnito enim patris animo, venturum £e illuc dixit, puero so-
lum secum adducto. « Et si, tribus jaculis ad scopum emis-
sis , puero jussero ut illa petat, ( fore enim ut ante ipsum ja-
ceant,) pro certo nosce nihil triste a patre metuendum esse :
quodsi contraria me dicere audieris, contraria similiter a
rege exspecta. Verumtamen ego securitati tuze prospiciam, et
nihil mali patieris : tu vero, quum latiora advenerint tem-
pora, fac horum memineris, curaque ut liberis meis prosis. »
Et Davides quidem , quum hanc fiden a Jonatha accepisset ,
in locum constitutum discessit.

9. Die vero sequenti ( erat enim novilunium ) rex , quum
8656 pro more purificassel, venit ad convivium. Quumque
ei filius quidem Jonathas a dextris assideret, Abennerus
vero legatus exercitus a sinistris, videns Davidis locum
vacare tacuif, suspicatus ideo eum abesse quod a coitu nou
esset purus. — Postquam autem postridie novilunii non
adesset, quaerebat ab Jonatla filio, qua de causa Jesszi
filius tam pridie quam eo die a convivio et caena abfuerit.
Ille vero respondit eum ipsius permissu in patriam, ul
convenerat, concessisse, Lribu sua festum solenne agente :
quin etjam ipsum ad sacrificium invitasse. Et si mihi,
inquit, veniam dederis, eo proficiscor : nosti enim meam
Tunc deprehendit Jonathas
quaim infesto pater ipsius in Davidem esset animo, et volun-

erga. illum benevolentiam.

talem ejus plane perspectam habuit. Haud enim ab ira
temperabat Saulus, sed convicia projiciens , a profugis pa-
tuni hostemque appellabat, et socium Davidis adjutoremque
esse dicebat ; et neque ipsum revereri neque matrem suam
dum ista cogitaret : nolleque hoc sibi persuasum habere,
regnum ipsis parum tutum esse, quam diu supersit Davides.
Arcesse igiter eum, inquit, ut supplicium luat. Quum vero
Jonathas subjiceret, « quid commisit, ut tanta illum puniendi
le incesseret cupido ὃ » non amplius Saulus verbis probrisque
iram exprompsit, sed arrepta hasta in ipsum insiluit , ne-
cem ei decernens. Et facinus quidem non perpetravit , ab
amicis impeditus , verum jam filio haud dubium erat quin
Davidem odio prosequeretur, eumque interficere desidera-
ret, quum parum abfuerit a filio etiam propter illum manu
sua perimendo.

10. Et tunc quidem regis filius e convivio se proripiens,
nt qui prae norore cibum capere non potuerit, noctem (letu
egit insomnem , quod et ipse de vila sua periclitatus fueril,

--ϑιθ.}

Cizt, τοῦ χαταχεχρίσθαι δ᾽ ἀποθανεῖν Δαυΐδην, διενυ-
4} L4
rigetw. Ἅμα δὲ ἡμέρα πρὸ τῆς πόλεως εἰς τὸ
PE € J H ^ Ào P! — o» /* v
ziv ὡς γυμνασόμενος μὲν, δηλώσων δὲ τῷ φίλῳ τὴν
διάθεσιν, ὡς συνέθετο, πρόεισι. Ποιήσας
ὁ Ἰωνάθης τὰ συγχείμενα τὸν μὲν ἑπόμενον ἀπολύει
ς τὴν πόλιν παῖδα, ὃ δ᾽ ἐν ἐρημία τῷ Δαυΐδη πα-
ρη) ἥν εἰς ὄψιν αὐτῷ καὶ λόγους. ᾿Ἀναφανεὶς δ᾽ ᾿οὗτος
πίπτει πρὸ τῶν Ἰωνάθου ποδῶν, xai προσχυνῶν σω-
τα αὐτοῦ τῆς ψυχῆς ἀπεχάλει. ᾿ἈΑνίστησι δ᾽ ἀπὸ
υτῆς Ὡς αὐτὸν, χαὶ περιπλαχέντες ἀλλήλοις μαχρά τε
τόπάτοντο xa δεδαχρυμένα, τήν τε ἡλιχίαν ἀποθρηνοῦν-
τς αὐτῶν καὶ τὴν ἐφθονηυμένην ἑταιρίαν xal τὸν μέλ-
* ^ A 3 8 , “« RJ /
iw: διαχωρισμὸν, ὃς οὐδὲν αὐτοῖς ἐδόχει θανάτου
* ͵ Ni L Δ᾽» 3 / A
ἑαφέρειν. Μόλις δ᾽ ἐχ θρήνων ἀνανήψαντες xal με-
B μυζεύχι τῶν ὅρχων ἀλλήλοις παραχελευσάμενοι διελύ-
ireav.

a
Uu I

TE

ΚΕΦ, IB.

λαυΐδης δὲ φεύγων τὸν βασιλέα xal τὸν ἐξ αὐτοῦ
ὄχνχτον εἰς Ναθᾶν παραγίνεται πόλιν πρὸς ᾿Αχιμέλε--
[n5 τὸν ἱερέα, ὃς ἐπὶ τῷ "Βόνον ἤχοντα ἰδεῖν xat μήτε
* vip σὺν αὐτῷ μήτ᾽ οἰχέτην παρόντα ἐθχύυχσε, xai
τὸν αἰτίαν τοῦ μηδένα εἶναι σὺν αὐτῷ μαθεῖν ζθελεν.
Ὁ e t πρᾶξιν ἀπόρρητον ἐπιταγῆναι πρὸς τοῦ βασι-
Μ 5 , 3 t « )
iix, ἔφησεν, εἰς ἣν συνοδίας αὐτῷ [ βουλομένης μα-
ha^. * X , , PN
eux ἔδει, 'Γοὺς μέντοι θεράποντας εἰς τόνδε uot
tc» τόπον ἀπαντᾶν προσέταξα. Ἠξίου δὲ λαξεῖν
iX. Qov γὰρ αὐτὸν ποιήσειν ἔργον παρασχόντα
xit πρὸς τὸ προχ: ίμενον συλλαμθανομλένου. — 'l'uycv
: τούτων Tett xai ὅπλον τι μετὰ “χεῖρας, ῥομηχίαν ἢ
| Παρῆν δὲ xal Σαούλου δοῦλος γένος. μὲν
MN Δώύηχος δ᾽ ὄνομα, τὰς τοῦ βασιλέως ἡιλιύνους
ον ν 3$ 0x 1 » 4 3^ t ,
0 δ᾽ ἀρχιερεὺς ἔχειν μὲν αὐτὸς οὐδὲν εἰπέ τι
ΓΝ Ἶ "TEC Se 4 ^ 5
TAguow, εἶναι δὲ τὴν Γολιάθου ῥομφαίαν, ἣν dmo-
χτείνας τὸν Παλαιστῖνον αὐτὸς ἀναθείη τῷ Θεῷ.
D. AaCov δὲ ταύτην ὃ Δαυίδης ἔξω τῆς τῶν 'E-
7 riy γώρας εἰς l'trvav διέφυγε τὴν Παλαιστίνων, ἧς
Mrs ἐξασίλευεν. ᾿Επιγνωσθεὶς ὃὲ ὑπὸ τῶν τοῦ
ἐπσιλέως οἰχετῶν xal φανερὸς αὐτῷ γενόμενος, μηνυόν-
των ἐχείνων ὅτι Δαυΐδης ὁ πολλὰς ἀποχτείνας Παλαι-
, I^ » ^ 7 M » ὦ , 1
τίνων μυριάδας etn, δείσας μὴ πρὸς αὐτοῦ θάνῃ χαὶ
τὸν χίνδυνον ὃν ἐξ ξέφυγε παρὰ Σαούλου παρ᾽ ἐχείνου
πρραῇν , προσποιεῖται | μανίαν τε χαὶ λύσσαν, ὡς ἀφρὸν
Xr τοῦ στόματος αὐτοῦ φερόμενον, χαὶ τὰ ἄλλα δὲ
V2 χυγίστησι μανίας πίστιν παρὰ τῷ Γιττῶν βασιλεῖ
ρῆοῦαι τῆς νόσου Καὶ τοῖς οἰχέταις προσ ῥυσχε-
5 rei ἔκφρονα 1 πρὸς αὐτὸν ἀγάγοιεν ἄνθρωπον, ἐχέ-

3:44).

H£u5z τὸν Ααυϊὸ δὴν ὡς τάχος ἐχαλεῖν.

Y .À 6c 3 ^
ixctof)gtg δὲ οὕτως EX τῆς Γίττης, εἰς t7,» Ἰούδα
παραγίνεται φυλῖν. Ka ἐν τῷ πρὸς ᾿Αϑουλλαά!λη
zt az). αίῳ διατρίξων πέμπει πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς
Wr) αὐτοῖ c ἔνθα εἴη. Οἱ δὲ μετὰ πάσης συ γγενεία ς
Hz; αὐτὸν Xa τῶν ὅλλων δὲ, ὅσοις ἢ χρεία ἦν ἢ
1^; ἐχ Σαρύλου τοῦ βχσιλέως, συνερρύησαν πρὸς

ANTIQ. JUD. 8. VI. CAP. XII.

—— — MÀ M € A € EUER E 2

[312,343] 217

et Davides morti esset deslinatus. Αἱ prima luce ante
urbein in agrum, specie quidem semet exercendi , re ipsa
vero ut amico patris affectum indicaret , sicuti constitutum
erat, processit. Quumque Jonathas omnia, in que conve-
nerant, fecisset, puerum quidem pedissequum in urbem
dimitlit, ipse vero in solitudine Davidi in conspectum venit
et colloquium. Quumque ille se ostendisset , Jonathm ad
pedes accidit et adorans animae sure servatorem appellabat.
lllum vero a terra attollit et sibi invicem impliciti, diu
sese muluo et cum lacrimis deosculati sunt, sortem suam
deplorantes, et quod ea essent citate et sus invideretur
amicitie, porroque quod futurum esset ut locorum inter-
vallo disjungerentur, id quod ipsis nihil a morte differre
videbatur. Quum aulem vix se ex luctu recollegissent ,
sese mutuo adlortati ut fldei jurejurando date forent me-
mores , ab invicem discesserunt.

CAP. XII. (XIV.)

Al Davides, regem fugiens necemque ab ipso inlenta-
(am, in urbem Nabam 86 confert ad Achimelechum sacer-
dotem, qui, quod solam venisse et sine amico famulove
adesse viderit, miratus est, et sclre desiderabat, quid
cause esset cur neminem secum adduxerit. llle vero di-
cebat, regem sibi negotium secretum mandavisse,, ad quod
nullo comitatu ipsi [scire volente] opus esset : Yerum hic
loci me convenire famulos jussi. Porro supplicabat ut
liceret viaticum accipere : nam eo suppeditato amici reique
agendae adjutoris oflicium sibi praestiturum esse. Hoc autem
impelrato , petebat armorum quicquid ei ad manum esset ,
gladinm aut liastam. Αἱ aderat eliam Sauli servus , genle
quideni Syrus, nomine vero Doecus, qui regis mulas pa-
scebat. Ceterum pontifex aiebat se quidem ejusmodi quid
non habere, esse vero apud se Goliathe gladium , auem
occiso Palzestino ipse Deo consecraverit.

2. Hoc autem accepto, Davides extra ditionem Hebracorum
aufugit in Gittam Palzstinorum urbem, in qua regnavit
Anchus. Ab regis vero ininistris agnitus, ipsique manife-
stus factus, illis ei dictitantibus liunc esse Davidem qui
multas Palzstinorum myriadas occiderit, sibi metuens ne
ab eo interficeretur, et periculum, quod apud Saulum ef-
fugerat , apud ipsum experiretur, furorem et rabiem simu-
lat , ita uL ore spumam emiserit, et alia, qua insaniee fidem
faciunt, morbi liujus apud Gittensium regem dederit indi-
Atqua í/le, domesticis suis periratus, ut qui homi-
nem mente alienatum sibi adducerent , jussit ut quampri-

cia.

mum foras cjicerent Davide.

3. Quum ila e GiLta evasisset , in Judo tribum se recipit.
Atque in spelunca prope urbem Adullamam morans, ad
fratres suos mittit qui nunciarent ubi ille esset. ]lli vero
cum tota cognatione sese ad eum contulerunt, necnon et
alii, quibus angustze res erant aut metus a Saulo rege in-
jectus , eodem confluxerunt, seque ad omnia ejus arbitrio,

10

[^
e

4

e

45

218 — (259,200.)

T8 ᾿ - & 2 , ^ ^» 7 M
αὐτόν, xat ποιεῖν τὰ ἐχείνῳ δοχοῦντα ἑτοίμως ἔχειν
» 2g. 2 .
ἔλεγον. "E. γένοντο δὲ οἱ πάντες ὡσεὶ τετραχύσιοι, Θαρ-
/, v
ρήσας δὲ ὡς xal χειρὸς αὐτῷ χαὶ συνεργίας ἤδη προσ-
ἢ 4." ἢ hl *"- - ^^
γεγενημένης, &mápac ἐχεῖθεν ἀφιχνεῖται πρὸς τὸν τῶν
Μωαόιτῶν βασιλέα, καὶ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ εἰς τὴν
^ / e
αὐτοῦ χώραν προσδεξάμενον, ἕως ἂν γνῷ τὸ χαθ᾽ αὖ-
N -
τὸν τέλος, ἔχειν παρεχάλει. Κατανεύσαντος δ᾽ αὐτοῦ
, 4 M “Ὁ ^ Ld
τὴν χάριν xal πάσης τοὺς γονεῖς τοῦ Δαυΐδου τιμῆς,
παρ᾽ ὃν ἐτύγχανον παρ᾽ αὐτῷ χρόνον, ἀξιώσαντος, * * *
δ΄, Αὐτὸς δὲ, τοῦ ή ) ὑτὶ
. Αὐτὸς Ó£, τοῦ προφήτου χελεύσαντος αὐτὸν
Ά «
τὴν μὲν ἐρημίαν ἐχλιπεῖν, πορευθέντα δ᾽ εἷς τὴν χλη-

ρηυχίαν τῆς Ἰούδα φυλῆς ἐν αὐτῇ διάγειν πείθεται, ἢ

Ἁ ΄“.
καὶ παραγενόμενος εἰς Xapnv πόλιν ἐν αὐτῇ xaxéusve.
, a *
Σάουλος δ᾽ ἀχούσας ὅτι μετὰ πλήθους ὀφθείη Δαυΐδης,
οὐχ εἰς τυχόντα θόρυδον χαὶ ταραχὴν ἐνέπεσεν, ἀλλ᾽
ἰδὸ x ,/ Ὁ 3 8 * A ? , 5^1
εἰδὼς τὸ φρόνημα τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν εὐτολιλίαν, οὐδὲν
ἐξ αὐτοῦ μιχρὸν ἀναχύψειν ἔογον, δφ᾽ οὗ χλαύσεσθαι
πάντως xal πονήσειν ὑπενόησε. Καὶ συγχαλέσας τοὺς
φίλους xai τοὺς ἡγεμόνας xal τὴν φυλὴν ἐξ ἧς αὐτὸς ἦν
πρὸς αὑτὸν ἐπὶ τὸν βουνὸν οὗ τὸ βασίλειον εἶχε, xat καθί-
3 ; Y
σας ἐπ᾽ ᾿Αρούρης, (τόπος δ᾽ ἦν τις οὕτω προσαγορευόμε-
νος,) τιμῆς πολιτιχῆς περὶ αὐτὸν οὔσης xal τῆς τάξεως
τῶν σωματοφυλάχων, λέγει πρὸς αὐτούς. « ἄνδρες
« ὁμόφυλοι. μέμνησθε μὲν οἶδ᾽ ὅτι τῶν ἐμῶν εὖ
μόφυλοι , μέμνησθε μὲν οἰδ᾽ ὅτι τῶν ἐμῶν εὐεργε-
e 3 Led ^
« σιῶν, ὅτι xat ἀγρῶν τινας ἐποίησα δεσπότας xai τι-
« μῶν τῶν ἐν τῷ πλήθει χαὶ τάξεων ἠξίωσα. Πυνθά-
«νομαι τοιγαροῦν εἶ μείζονας τούτων δωρεὰς xai
« πλείονας παρὰ τοῦ Ἰεσσαίου παιδὸς προσδοχᾶτε.
« Οἶδα γὰρ ὅτι πάντες ἐχείνῳ προστίθεσθε, τοὐιμοῦ
« παιδὸς Ἰωνάθου αὐτοῦ τε οὕτω φρονήσαντος καὶ
“ 5 f 2 κ᾿ ᾿ m M
« ὑμᾶς ταὐτὰ πείσαντος. Οὐ γὰρ ἀγνοῶ τοὺς ὅρχους
« xal τὰς συνθήχας τὰς πρὸς Δαυΐδην αὐτῷ γεγενημέ-
«νας; οὐδὲ ὅτι σύμδουλος μὲν xal συνεργὸς ᾿Ιωνάθης
A Lnd 1. “Ὁ ’ 14 “ΑΙ tc
« ἐστὶ τῶν xat' ἐμοῦ συντεταγμένων. — Me δὲ ὑμῶν
« οὐδενὶ περὶ τούτων, ἀλλὰ τὸ ἀποθησόμενον ἧσυχά-
«ζοντες σχοπεῖτε. » Σιωπήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως
Ὑ X 2? V 9 /, ΄- J J
ἄλλος μὲν οὐδεὶς ἀπεχρίνατο τῶν παρόντων, Δώηχος
δὲ ὃ Σύρος, ὃ τὰς ἡμιόνους αὐτοῦ βόσχων, εἶπεν ὡς
- — ,
ἴδοι τὸν Δαυΐδην εἰς Na6&v πόλιν πρὸς ᾿Αχιμέλεγον
ἐλθόντα τὸν ἀρχιερέα, τά τε μέλλοντα map αὐτοῦ
προφητεύσαντος μαθεῖν xai λαῤόντα ἐφόδια χαὶ τὰν
ῥομφαίαν τοῦ Γολιζθου πρὸς cóc ἐθούλετο μετὰ ἀσφα-
λείας προπεμφθῇῆναι.
, ) «Y * 3 / H “-
ε΄. Μεταπεμψάμενος ouv τὸν ἀρχιερέα xai mücav
5 - / τ᾿ T 1 €*Y x
αὐτοῦ τὴν συγγένειαν Σάουλος, « τί παθὼν, εἶπεν, ἐξ
« ἐμοῦ δεινὸν xal ἄγαρι τὸν Ἰεσσαίου παῖδα προσε-
Ls , ^ 2. ὦ νος (0
« δέξω, xal σιτίων μὲν αὐτῷ μετέδωχας xal ὅπλων,
«ὄντι τῆς ἐμῆς βασιλείας ἐπιῤούλῳ ; τί γὰρ δὴ xal
« περὶ τῶν μελλόντων ἐχρηυάτιζες; οὐ vào δή σε

“ d
bo « φεύγων ἐμὲ xal αισῶν τὸν ἐμὸν οἶκον ἐλάνθανεν ». Ὁ

N93. M 2 5. y 3 , ^ ,

δ' ἀρχιερεὺς oüx ἐπ᾽ ἄρνησιν ἐτράπη τῶν γεγονότων,

ἀλλὰ μετὰ παρρησίας ταῦτα παρασχεῖν ὡμολόγει, οὐχὶ

Δαυΐδη γαριζόμενος, ἀλλ᾽ αὐτῷ. « Πολέμιον γὰρ
* 1 7 v Ἁ X ^ bd ;

σὸν οὐχ εἰδέναι ἔφχσχε, πιστὸν δὲ ἐν τοῖς μά-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙᾺΣ BIBA. G. ΚΕΦ. IB.

[312,514.]

exsequenda paratos esse dicebant. Erautantem universi
circiter quadringenti. Et jam fiducia elatus quod ei
numerus creverit et auxilium venerit, eo loco relicto ad
Moabitarum regem proficiscitur , ipsumque orabat ut,
parentibus suis in ejus ditionem receptis, illos, dum sciret
quid sibi futurum esset, praesidio tueretur. lllo vero hanc
gratiam annuente parentesque Davidis quam diu cum eo
essent omni honore prosequulo, * * *

4. At ipse, quum proplieta ei imperasset ut e solitudine
quidem abiret, in sortem vero tribus Judz concedens illic
habitaret, jussis obsequitur, et in Saram urbem se conferens
ibidem commoratus est.
dem cum multorum comitatu esse conspectum , in non me-
diocrem conjectus est metum et perturbationem : nam viri
animi elati fortisque non ignarus, magni aliquid ex ipso

Saulus autem , ubi audivit Davi-

oriturum esse suspicatus est, quod certe luctum sibi crearet
et molestiam. Atque ad se convocana amicos et duces,
et tribum ex qua ipse erat, in collem ubi regiam liabuit ,
sedensque in Arura, (locus quidam erat sic dictus,) magna
urbanorum multitudine eum stipante totoque satelli-
tio, eos affatur : « equidem novi, viri populares, quod
« beneficentite mei memineritis, utque agrorum dominos
« constituerim , fecerimque ut honores apud populum con-
« sequamini et dignitatem. Vos igitur interrogo , num plura
« et his majora munera ab Jessai filio exspectetis : nam
a compertum habeo vos universos ad eum inclinare, quum
« filius meus Jonathas et ipse rebus illius studuerit, vobis-
« que ei favere persuaserit. Non enim ignoro qus Davidi
« juraverit, quaeque cum illo foedera inierit, neque quod
« Jonathas quidem consilio suo et auxilio ea promoverit,
« quz? contra me fieri decretum est. Vestrum vero ne-
« mini curae sunt ista, sed qux sint consequutura palienter
« attenditis. » Quum autem rex facuisset, alius quidem
praesentium nemo quidquam respondit, Doecus vero Syrus,
mularum ejus curator, dicebat se vidisse Davidem quum
venerit in urbem Nabam ad Achimelechum pontificem ,
eumque quz eventura essent ex eo vaticinante didicisse,
commeatuque accepto et Goliathe gladio incolumem ad
quos volebat fuisse deductum.

5. Saulus igitur quum pontificem ejusque patriam omnem
familiam accersi jussisset, « quid , inquit , mali aut ingrati
« a me passus es qui 76 558 filium benigne exceperis , et
« cibaria ei dederis et arma, regno meo insidianti? et cur
« etiam de futuris ei ex oraculo pronunciavisti? sane
« nou libi iznotum eral quod a me profugerit domumque
« meam odio habeat ». Pontifex autem non id agebat ul
facta infiliaretur, sed libere fatebatur se illa suppeditasse,
non ut a Davide gratiam iniret, sed ab ipso. « Tibi cnim
« liostem esse ne scivisse quidein se aiebat, ministrum vcro

Jd ἡ

iri ὀηῦλον χαὶ χιλίαρχον, χαὶ τὸ τούτων μεῖζον,
vri5v τε ἤδη xal συγγενῆ. Ταῦτα δ᾽ οὐχ ἐχθροῖς
ταρέγειν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τοῖς εὐνοίᾳ xal τιμῇ
πρὸς αὐτοὺς ἀρίστοις. Προφητεῦσαι δὲ οὐ νῦν
ποίητο αὐτῷ, πολλάχις δὲ χαὶ ἄλλοτε τοῦτο πεποιη-
xn: φήσαντι δὲ ὑπὸ σοῦ πεμφθῆναι χατὰ Tod
σπουδὴν ἐπὶ πρᾶξιν, τὸ μηδὲν παρασχεῖν ὧν ἐπε-
wu, σοὶ μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ ἐχείνῳ περὶ αὐτῶν
θονιζόαγν. Διὸ μυδὲν “πονηρὸν xxt ἐμοῦ φρονή-
ki τῆς, ατδὲ πρὸς ἃ νῦν ἀχούεις Δαυΐδην ἐγχειρεῖν, πρὸς
c1 τὴν τότε μου δοχοῦσαν φιλανθρωπίαν ὗ ὑποπτεύ-
τς, Φίλῳ γὰρ xai γαμύρῷ σῷ xai χιλιάρχῳ παρέ-
7/9, οὐ πολεαΐῳ. »
c. Ταῦτα λέγων ὃ ἀρχιερεὺς οὐχ ἔπεισε τὸν Σάου-
bo», ἀλλὰ δεινὸς μὲν Ó φόδος μηδ᾽ ἀληθεῖ πιστεύειν
ἀπολογία, χελεύει δὲ τοῖς ὁπλίταις περιστᾶσιν αὐτὸν
τὰ τῆς γενεᾶς ἀποχτεῖνχι. Μὴ θαρρούντων δ᾽
ἐκείνων ἅψασθαι τοῦ ἀρχιερέως, ἀλλὰ τὸ θεῖον εὐλα-
tuaiwev μᾶλλον ἢ τὸ παραχοῦσαι τοῦ βασιλέως, τῷ
? L0 Δωΐχῳ προστάσσει τὸν φόνον. Καὶ παραλα-
5v ὁποίους αὐτῷ πονηροὺς ἐχεῖνος ἀποχτείνει τὸν
Ἄμμθεχον xol τὴν γενεὰν αὐτοῦ. Moos ὃ 6i πάντες
ὡς πέντε χαὶ ὀγδοήκοντα xai τριαχύσιοι, [{{ξπναὰς δὲ
ὁ Σχουλὴς xa εἷς τὴν πόλιν τῶν ἱερέων. Nax5X πᾶντας
δι τι αὐτοὺς ἀπέχτεινεν, οὐ γυναικῶν, οὐ νηπίων, οὐδ᾽
Ln ἡλικίας φεισάμενος, αὐτὴν τε ἐνέπησε, Διχσώ-
Wn δὲ παῖς εἷς ᾿Αχιμελέχου ᾿Αϑιαῦχρος ὄνυμα, Ταῦτα
uvrut γε συνέζγ, χαθὼς προεφήτευσεν 6 Θεὸς τῷ ἀρ-
[ege Ἠλεὶ, διὰ τὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ δύο παρανομίας
ΕΣ ὀιαφθαρήσεοθαι τοὺς ἐχγόνους.

;. Σάουλος δὲ ὁ βασιλεὺς, ὠμὸν οὕτως ἔργον δια-
πόλξαμλενος X3 γενεὰν ὅλην ἀρχιερατιχῇς ἀποσφάξας
ταῖς xal μήτ᾽ ἐπὶ νηπίοις λαθὼν οἴχτον μήτ᾽ ἐπὶ
2256 αἰδῶ, χαταῤαλὼν δὲ xai τὴν πόλιν, ἣν πα-

ὦ τοῖα xxl τροφὸν τῶν ἱερέων xat τ προφητῶν αὐτοῆι τὸ
uv ἐπελέξατο xa uv εἰς τὸ τοιούτους φέρειν ἄνδρας
inl, μαθεῖν ἅπασι παρέσχε xal χατανοῖσαι τὸν
iv^) πῖνον τρόπον, ὅτι μέχρις οὗ μέν εἶσιν ἰδιῶταί
"wt; xai ταπεινοὶ, τῷ ἡ δύνασθαι χρῆσθαι τῇ, φύσει

bur: τολαᾶν ὅσα θέλουσιν, ἐπιειχεῖς εἰσι xol μέτριοι
43i μόγον διώχουσι τὸ δίκαιον xol πρὸς αὐτὸ τὴν πᾶ-
719 ἔνγοιάν τε χαὶ σπουδὴν ἔχουσι. Τότε δὲ χαὶ περὶ
τῷ θείου πεπιστεύχασιν ὅτι πᾶσι τοῖς γινομένοις ἐν τῷ
Ὧ πάρεστι, xal οὐ τὰ ἔργα μόνον δρᾷ τὰ πραττό-

V 151, ἀλλὰ χαὶ τὰς διανοίας 70 σαφῶς οἶδεν, ἀφ᾽ ὧν

ἰξλοι ταῦτ᾽ ἔσεσθαι, Ὅταν δὲ εἰς ἐξουσίαν παρέλ-
zt xat δυναστείαν, τότε πάντ᾽ ἐχεῖνα μετεχδυσάμενοι

XX ὥσπερ ἐπὶ σχηνῆς προσωπεῖα τὰ ἤθη xal τοὺς

τρόπους ἀποθέμενοι, μεταλαμῥάνουσι τόλμαν, ἀπό-
vi, , λαταφρόνησιν ἀνθρωπίνων τε χαὶ θείων, xal
t ἀάλιστα δεῖ τῆς εὐσεδείας αὐτοῖς xai τῆς διχαιο-
σύνης, ἔγγιστα τοῦ φθονεῖσθαι γεγενημένοις xai πᾶσ!
yutp ἐφ᾽ οἷς ἂν νοήσωσιν ἢ πράξωσι χαθεστῶσι,
| οὐχέτι βλέποντος αὐτοὺς τοῦ Θεοῦ, 7| διὰ τὴν

E

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XII.

pR—————————————— OÓÓÁÁÁYÓPÓÁÉÁÓÁM ood

[314215.]] 219

fidelissimum, et tribunum, et quod hísce majus, generum jam
tuum et necessitudine conjunctum. Nam illis non inimicos
impertire moris est hominibus, sed quos maxime bene-
volentia et honore prosequuntor. Pro eoautem non se
nunc primum vaticinatum esse, sed et savpius et alio in
loco lioc fecisse : quumque se diceret a te omni festinatione
missum ad aliquid agendum , si nibil horum prabuissem
qui desiderabat, tibi magis quam illi me ista abnuere
putabam. — Quare nor est quod de me male sentias , aut
ob ea qua nunc Davidem moliri audis, meam, ut tunc
visa est, humanitatem suspiceris. Nam amico et genero
tuo et tribuno eam tribuebam, non hosti. »

6. Hic quum diceret pontifex , Saulo non persuasit , sed
metus usque eo valebat, ut ne juste quidem excusationi
haberetur fides. Jubet itaque militibus armatis ipsi cir.
cumdatis ut eum cum coguatione sua perimerent. Quuin-
qu^ illi non ausi essent. manus afferre pontilici , et magis
vererentur ne Deum offendereunt , quam ne reci non obtem-
perarent, Doeco Syro cxdem imperat. — Atque ille, as-
sumptis sibi facinorosis sui similibus, Ach:melechum ejus-
que cognationem omnem occidit. Erant autem universi
cirriter trecenti octoginta quinque. X Porroque quum in
urbem sacerdotum Nabam misisset, omnes illius incolas
perimebat, ne mulieribus quidem exceptis, aut infantibus,
aliave aetate, et ipsam incendit. "Verum unus ex Achime-
lechi filiis nomine Abiatharus servatus est. ]lla utique
acciderunt , prout Eli pontifici przedixerat Deus, illi propter
duorum ipsius filiorum iniquitates sus; minatus progeniei
interitum.

7. Rex autem Saulus crudeli adeo facinore edito, (quo et
omnes stirpis sacerdotalis ferro interemit, neque teneram
v'latem. miseratus neque grandaevos. reveritus , urbemque
praeterea funditus evertit, quam in patriam et alumnam sa-
cerdotum et prophetarum tum Deus delegerat , solamque ad
viros id genus educandos destinaverat, ) fecit ut omnes in-
telligerent perspicerentque hominum ingenium : quod
fautisper dum privatam vitam agant humilisque sint
fortune, quia tum naturzee obsequi nequeunt. nec quod
lubet facere audent, boni sunt et modetali, ac. quod ju-
stum est unice persequuntur, el in id toto animo omnique
studio incumbunt. Tunc etiam illis de Deo persuasum est,
quod omnibus qua in vita agunt liomines intersit, et non
solum opera quum fiant, 8ed et cogitationes multo ante ex-
ploratas habeat , unde illa proditura sunt. Quum vero ad
poteuliam et imperium provecti sunt, tunc bisce omnibus
exuli et institutis moribusque , tanquam in scena personis,
depositis, assumunt audaciam , insolentiam et rerum hu-
manarum divinarumque contemptum, et quum maxime illic
opus est pietate et justitia, ut qui invidiae proxime consti-
tuti sunt, et ob cogitata et facta omnium in conspcetu
collocati , tunc quasi non amplius eos intueretur Deus , aut

230. (261,262.)

ἐξουσίαν δεδιότος, οὕτως ἐμπαροινοῦσι τοῖς πράγμασιν.

"A δ᾽ ἂν ἣ φοδηθῶσιν ἀκούσαντες, ἣ μισήσωσιν ἐθελή--

σαντες, ἣ στέρξωσιν ἀλόγως, ταῦτα χύρια xat βέδαια
xal ἀληθῇ xol ἀνθρώποις ἀρεστὰ xai Θεῷ δοχοῦσι"
δ τῶν δὲ μελλόντων λόγος αὐτοῖς οὐδὲ εἷς, ἀλλὰ τιμῶσι
μὲν τοὺς πολλὰ ταλαιπωρήσαντας, τιμήσαντες δὲ φθο-
νόῦσι' xal παραγαγόντες εἷς ἐπιφάνειαν οὗ ταύτης
ἀφαιροῦνται μόνον τοὺς τετυχηκότας, ἀλλὰ διὰ ταύ--
τὴν xai τοῦ (Xj ἐπὶ πονηραῖς αἰτίαις xal δι’ Ómep-
10 θολὴν αὐτῶν ἀπιθάνοις, Κολάζουσι δ᾽ οὐχ ἐπ᾽ ἔργοις
δίκης ἀξίοις, ἀλλ᾽ ἐπὶ διαδολαῖς xal χατηγορίαις ἀδα-
σανίστοις, οὐδ᾽ ὅσους Oct τοῦτο παθεῖν, ἀλλ᾽ ὅσους
ἀποχτεῖναι δύνανται. Τοῦτο Σάουλος ἡμῖν ὁ Κείσου
παῖς, Ó πρῶτος μετὰ τὴν ἀριστοχρατίαν χαὶ τὴν ἐπὶ
15 τοῖς χριταῖς πολιτείαν “Ἑδραίων βασιλεύσας, φανερὸν
πεποίηχε, τριαχοσίους ἀποχτείνας ἱερέας xal προφήτας
ἐχ τῆς πρὸς ᾿Αχιμέλεχον ὑποψίας, ἐπικαταθαλὼν δὲ
αὐτοῖς χαὶ τὴν πόλιν χαὶ τὸν ἐν τρόπῳ τινὶ ναὸν σπου-
δάσας ἱερέων xai προφητῶν ἔρηυον χαταστῆσαι, το-
30 σούτους μὲν ἀνελὼν, μεῖναι δὲ ἐάσας οὐδὲ τὴν πατρίδα
αὐτῶν, πρὸς τὸ xal μετ᾽ ἐχείνους ἄλλους γενέσθαι.
η΄. Ὃ δ᾽ Ἀδιάθαρος 6 τοῦ Ἀχιμελέχου παῖς, ὃ uo-
voc διασωθῆναι δυνηθεὶς ἐκ τοῦ γένους τῶν ὑπὸ Σαού-
λου φονευθέντων ἱερέων, φυγὼν πρὸς Δαυΐδην τὴν τῶν
95 οἰχείων αὐτοῦ συμφορὰν ἐδήλωσε xal τὴν τοῦ πατρὸς
ἀναίρεσιν. ὋὉ δ᾽ οὐχ ἀγνοεῖν ἔφη ταῦτα περὶ αὐτοὺς
ἐσόμενα ἰδὼν τὸν Δώηχον " ὑπονοῆσαι γὰρ διαύληθήσε-
σθαι πρὸς αὐτοῦ τὸν ἀρχιερέα τῷ βασιλεῖ, χαὶ τῆς ἀτυ-
χίας ταύτης αὐτοῖς αὐτὸν ἠτιᾶτο. 'Γὸ μένειν δ᾽ αὐτοῦι
30 xal σὺν αὐτῷ διατρίθειν, ὡς οὐκ ἐν ἄλλῳ τόπῳ λησόμε-
νον οὕτως, ἠξίου.

ΚΕΦ, 1Γ΄.

Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν χαιρὸν ἀκούσας ὃ Δαυΐϊδης τοὺς
[Παλαιστίνους ἐμύεθληχότας εἰς τὴν Κιλλανῶν γώραν
xal ταύτην διαρπάζοντας, δίδωσιν ἑαυτὸν στρατεύειν

35 ἐπ᾽ αὐτοὺς, εἰ 6 Θεὸς παρὰ τοῦ προφήτου πυθόμενος
ἐπιτρέπει νίκην. 'l'oU δὲ σημαίνειν φήσαντος, ἐξώρ--
μῆσεν ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους μετὰ τῶν ἑταίρων, xal
φόνον τε αὐτῶν πολὺν ἐξέχεε xal λείαν ἤλασε, xol

’ “ -- d € ef ᾿ Ll
παραυεῖνας τοῖς Κιλλανοῖς ἕως οὗ τὰς ἅλωνας xat τὸν

40 χαρπὸν συνεῖλον ἀδεῶς, Σαούλῳ τῷ βασιλεῖ μηνύεται
παρ᾽ αὐτοῖς ὦν. [ὃ γὰρ ἔργον xal τὸ χατόρθωμα οὐχ
ἔμεινε παρ᾽ οἷς ἐγένετο, φήμη δ᾽ ἐπὶ πᾶν εἴς τε τὰς τῶν
ἄλλων ἀχοὰς xaX πρὸς τὰς τοῦ βασιλέως διεχοιμίσθη.
αὗτό τε συνιστάνον xal τὸν πεποιηχύτα. Χαιίρει δὲ

45 Σάουλος ἀχούσας ἐν Κίλλα τὸν Δαυΐδην, καὶ, Θεὸς 725
χερσὶ ταῖς ἐμαῖς ὑπέθετο αὐτὸν, εἰπὼν, ἐπεὶ καὶ συνη-
γάγχασεν ἐλθεῖν εἰς πόλιν τείχη καὶ πύλας xai μογλοὺς
LÀ e - 1 ν , Π } ΄ n"
ἔχουσαν, τῷ λαῷ παντὶ προσέταξεν ἐπὶ τὴν Νίλλαν
ἐξορυῦίσαι xai πολιορχήσαντι xal ἑλόντι τὸν Δαυΐδην
Ὶ - γῆ" τὦ ^9 , LA^ LT

bo ἀποχτεῖναι, ᾿'Γαῦτα δ᾽ αἰσθόμενος 6 Δαυΐδης xal μα-
θὼν παρὰ τοῦ Θεοῦ ὅτι μείναντα παρ᾽ αὐτοῖς οἱ Κιλλῖ-

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. G. ΚΕΦ. IT.

[345 —-217.]

ob potestatem metueret , ita demum in omnibus insolenter
se efferunt. Si qua vero aut timuerint , quia nescio quid
audiverint , aut oderint, quia ita illis placuerit, aut temere
amaverint, hzc rata ct firma et vera atque hominibus et
Deo grala existimant. Αἱ futurorum nullam rationem
habent, sed illos, qui multos pro ipsis exantlarunt labo-
res, honore quidem prosequuntur, postea vero invidia ; ac
quum ad dignitatem illustrem evexerint, non solutmn eam
adeptos possessione depellunt, sed et propter eam ipsam
de vita, idque ex criminationibus maligne confictis , tantz-
que magnitudinis ut sint incredibiles. Quin et neque pa
nas infligunt ob facinora supplicio digna, sed ob calumnias
et delationes absque ullo examine, neque in quos saevire
oportet, sed quoscunque possunt morte afficere. Id quod
Saulus Cisi filius, qui primus, postquam desiit optimatium
status et regiminis sub Judicibus forma, in Hebrzeis regna-
vit, nobis manifestum fecit, qui trecentos sacerdotes et
prophetas propter suspectum Achimelechum occidit, por-
roque urbem eorum funditus evertit et templum quodam-
modo sacerdotum et. prophelarum inane reddere studuit ;
quum tot quidem interfecerit, et nec patriam eorum su-
| eresse passus fuerit , ut alii post illos suscitarentur.

8. Abiatharus autem Achimelechi filius , qui solus conser-
vari potuit ex stirpe sacerdotum a Saulo peremptorum, Da-
videm cursu consequutus, suorum omnium cladem et patris
interitum ei nunciavit. llle vero dicebat se viso Doeco
uon ignorasse quod foret ut haec illis acciderent : nam istanc
ipsi incidisse suspicionem, illum pontifici apud regem ca-
lamniaturum esse, et hunc tantorum illis infortuniorum
causam esse dicebat. Illic vero ut maneret et secum mo-

raretur postulabat , quod nusquam alibi ita lateret.

CAP. XIII. (XIV.)

Per idem tempus, quum Davides accepisset Palrestinos in
Cillanorum agrum irrupisse, eumque devastasse , se ipsnm
offert ad exercitum in eos educendum, modo Deus a pro-
plieta consultus victoriam annueret. Quum vero ille respon.
disset victoriam promitti, cum sociis suis impetum fecit in
Palstinos , multamque illorum stragem edidit , et pra'dam
abegit, mora etiam apud Cillanos facta, donec frumentum
ex areis frugesque secure colligerent. Saulo autem regl
nunciatur apud illos morari. — Nam quod ausus fuerit ei
quod ei prospere cesserit , non apud quos res gesta erat con-
clusum tenebatur, sed fama ejus late emanavit, et ad
omnium aures, regisque inter ceteros, pervenit, in facti
ejusque auctoris gloriam. Saulus autem certior factus Da-
videm in Cilla esse Lxtatur, atque, illum jam in suam
venisse potestatem dicens a Deo, quoniam is in urbem eum
compulisset muris et portis et repagulis munitam , jussit po-
pulo universo ut Cillam adorirentur, ac Davidem obsessum
captumque interimerent. At Davides quum lizec intellevis-
set, el a Deo didicisset, Cillitas illum, si apud ipsos mane-

(352,343. ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIII. [17,4s5.] 421

τι ἐχδώσουσι τῷ Σαούλῳ, παραλαξὼν τοὺς τετραχο--

cin ἀπῆρεν ἀπὸ τῆς πόλεως εἰς τὴν ἔρημον ἐπάνω

τς Ἐνγεδαῖν λεγομένης. Καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς ἀχού-

$2; αὐτὸν πεφευγότα παρὰ τῶν Κιλλιτῶν ἐπαύσατο τῆς
6 ἐπ᾿ αὐτὸν στρατείας.

β΄. Δαυΐδης ὃὲ ἐχεῖθεν ἄρας εἴς τινα τόπον Καινὴν
χαλουμένην τῆς Ζιφψήνης παραγίνεται, εἰς ὃν ᾿Ιωνάθης
ὁτῷ Σαούλου παῖς cuubaÀov αὐτῷ xal χατασπασά-
μενος θχορεῖν τε xa χρηστὰς περὶ τῶν μελλόντων ἐλπί-

"ἂς ἔγειν παρεχάλει xai μὴ χάμνειν τοῖς παροῦσι"
ὁχσιλεύσειν γὰρ αὐτὸν xal πᾶσαν τὴν ᾿Εὐραίων δύνα-
αν ἕξειν ὑφ᾽ αὑτῷ * φιλεῖν δὲ τὰ τοιαῦτα σὺν μεγάλοις
“παντᾶν πόνοις. Παλιν δ᾽ ὅρχους ποιησάμενος τῆς εἰς
izivt1 τὸν piov πρὸς ἀλλήλους εὐνοίας χαὶ πίστεως,

Li χαὶ τὸν Θεὸν μάρτυρα χαλέσας, ὦ ὧν ἐπηράσατο αὐτῷ

παραδάντι τὰ συγχείμενα xai μεταθαλλομένω πρὸς
τααντία, τὸν μὲν αὐτόθι χαταλείπει μιχρὰ τῶν φρον-

"Jew xxl τοῦ δέους ἐπιχουφίσας, αὐτὸς δὲ πρὸς αὑτὸν

ἐπανέρχεται. — Ol δὲ Ζιφηνοῖ χαριζόμενοι τῷ Σαούλῳ
armas. αὐτῷ παρ’ αὐτοῖς διατρίδειν τὸν Δαυΐδην
χαὶ παραδώσειν ἔφασαν ἐπ᾽ αὐτὸν ἐλθόντι" χαταλη-
gir γὰρ τῶν τῆς Ζιφήνης στενῶν, οὐχ εἶναι φυγὴν
αὐτῷ πρὸς ἄλλους ὋὉ δὲ βασιλεὺς ἐπήνεσεν αὐτοὺς,
fige ἔγειν ὁμολογήσας τὸν ἐκθρὸν αὐτῷ μεμηνυχόσι,

Ὁ χαὶ οὐχ εἰς μαχρὰν ἀμείψασθαι τῆς εὐνοίας ὑποαχόμε-
τς αὐτοὺς, ἔπεμψε τοὺς ζητήσοντας τὸν Δαυΐδην καὶ
τὴν ἐρημίαν ἐξερευνήσοντας" αὐτὸς δ᾽ ἀχολουθήσειν
ἐπεχρίνατο. Καὶ οὗ μὲν ἐπὶ τὴν θήραν xal τὴν σύλ-
ivWw τοῦ Δαυΐδου προῆγον τὸν βασιλέα, σπουδάζον-

ἃν τες uJ μόνον τῷ μηνῦσαι τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ τὴν εὔνοιαν,
ἀλλὰ χαὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν εἰς ἐξουσίαν φανερωτέ-
βὰν χαταστῆσαι. Διήααρτον δὲ τῆς ἀδίχου xat πονη-
Fi ἐπιθυμίας, ot μηδὲν χινδυνεύσειν ἔμελλον dx τοῦ
4; ταῦτα ἐμφανίσαι τῷ Σαούλῳ, διὰ δὲ χολακείαν xai

ἃ χέρδους ἐπιθυμίαν τε xal προσδοχίαν παρὰ τοῦ Bact-
λέως ἄνδρα θεοφιλῆ xxl παρὰ δίχην ζητούμενον ἐπὶ
(rivo xxi λανθάνειν δυνάμενον διέδαλον xai παρα-
ὧωσειν ὑπέσχοντο. Γνοὺς γὰρ ὃ Δαυΐδης τὴν τῶν Ζι-
γηνῶν χαχοήθειαν χαὶ τὴν τοῦ βασιλέως ἔφοδον, ἐχλεί-

& πεὶ μὲν τὰ στενὰ τῆς ἐκείνων χώρας, φεύγει δ᾽ ἐπὶ τὴν
μεγάλην πέτραν τὴν οὖσαν ἐν τῇ Μάωνος ἐρήμῳ.

Y- Ὥρμησε δ᾽ ἐπ᾽ ἐχείνην διώχειν Σάουλος. Κατὰ
τὰ τὴν ὁδὸν ἀναγωρήσαντα ix τῶν στενῶν μαθὼν τὸν
λαυΐδτν, ἐπὶ τὸ ἕτερον μέρος τῆς πέτρας ἀπῆρεν. Ἂν-

α ππεριέσπασαν δὲ τὸν Σάουλον ἀπὸ τῆς διώξεως τοῦ
Δαυίδου, μέλλοντος ἤδη συλλαμδάνεσθαι, Παλαιστῖνοι,
πάλιν ἐπὶ τὴν τῶν Ἑθραίων ἐστρατευχέναι χώραν dxov-
circ. ᾿Επὶ γὰρ τούτους ἀνέστρεψε, φύσει πολε-
dax ὄντας, αὐτοὺς ἀμύνασθαι χρίνας ἀναγκαιότερον LA

V τὸν ἴδιον σπουδάζοντα λαδεῖν ἐχθρὸν ὗ ὑπεριδεῖν τὴν γῆν
veia.

ὃς, Καὶ Δαυίδης μὲν οὕτως ἐ ἐχ παραλόγου τὸν χίν-
ὄωνον διαφυγὼν εἷς τὰ στενὰ τῆς ᾿Ενγεδηνῆς ἀφικνεῖται.

3?

ret, Saulo dedituro& esse, assumplis viris suis quadrin-
gentis, urbe egressus est in solitudinem supra Engedaiu
quie appellatur. Et rex quidem, audito illum Ciilitis se
subduxísse, expeditionem in eum omisit.

2. Davides autem inde profectus in locum quendam agri
Zipheni venit, Cienam (Novam) vocatum, ubi Jonathas Sauli
filius, quum ipsum convenisset et salutasset, eum hortabatur
bono animo esse et de futuiis bene sperare , malisque nequa-
quam cedere przesentibus : nam et regnaturum esse et He-
braorum copias omnes sua in potestate habiturum ; res Yero
ejusmodi solere nion uisi magnis laboribus acceptas referri.
Quum autem iterum jurasset, quoad viveret, fidem inter
ipsos et benevolentiam conservaturum, Deumque testem
adhibuisset dirarum, quas sibimet imprecatus est, si fu
dera violaret et in contrarium mutaretur, illum quidem
ibi relinquit metu nonnihil ac sollicitudine levatum : ipse
vero domum se recipit. At Zipheni, ul gratiam a rege ini«
rent, Saulo nunciant Davidem apud se morari , dixerunt-
que quod ipsi, si ad se venire dignaretur, illum in manus
traderent : occupatis enim Ziphenes angustiis, non posse
eum ad alios effugere. Rex autem illos laudavit , gratias se
illis habere fassus quod inimicum sibi indicaverant, brevi-
que se illos benevolentiae ergo reimnneraturum esse promit«
tens, misit qui Davidem perquirerent et solitudinem perlu-
strarent : dato hoc illis responso se seculurum esse, Εἰ
illi quidem, ut Davidem indagaret et prehenderet , regen
impellebant, annitentes non solum inimicum ei indicando
benevolentiam suam patefacere, sed οἱ magis adhuc eum
illius in potestatem plane redigendo. At iniquo et maligno
proposito exciderunt, qui, quando nulium adituri essent
discrimen, si illa non patefecissent Saulo, ex adulandi tamen
desiderio lucrique cupiditate et exspectatione a rege conse-
quendi , virum Deo carum et preter jus ad mortem quie-
situm el qui latere poterat insimulabant et regi dedituros
esse pollicebantur. Nam Davides, quum ei innotuissel Zi-
plenorum animus malignus , simulque regis adventus , re»
gionis quidem illorum angustias relinquit, fuga vero di-
greditur ad magnam petram in solitudine Maonis.

3. Eo autem Saulus properavit ad Davidem persequen-
dum. Audito enim in itinere quod superatis angustiis eva.
serit, iude movit ad alterum petrm latus. Saulum vero a
persecutione Davidis, quum in eo jam esset ul illum caperet,
alio avocarunt Palastini, rumore divulgato eos iterutn in
Hebrzorum regionem incursionem fecisse. In eos enim,
suapte natura Hebrcis infestos, se retrorsum convertit,
illorum injurias propulsare necessarium magis esse arbi-
tratu& quam, dum proprio inimico capiendo insisteret,
terram Hebrceam malis divexatam negligere.

4. Alque ita quidem Davides, periculo prater spem
liberatus , ad agri Engedeni angustias se recipit. PDalmsti-

Σαούλῳ δὲ ἐχβαλόντι τοὺς Παλαιστίνους ἧκον ἀπαγ- | nis autem expulsis, ad Saulum venerunt quidam nuncian-

Ct

-—

Ct

--

222 (253,261.)

γέλλοντες τινὲς τὸν Δαυΐδην ἐν τοῖς ᾿Ενγεδηνῆς διατρί-
ὅειν ὅροις. Λαῤὼν δὲ τρισχιλίους ὁπλίτας ἐπιλέχτους
ἐπ᾽ αὐτὸν ἠπείγετο, xal γενόμενος πόρρω τῶν τόπων
δρᾷ παρὰ τὴν ὁδὸν σπήλαιον βαθὺ χαὶ χοῖλον εἰς πολὺ
5 xxt μῆχος ἀνεωγὸς xal πλάτος, ἔνθα συνέῤαινε τὸν
4 “ , L4 3
Δαυΐδην μετὰ τῶν τετραχοσίων χεχρύφθαι. "Emevyo-
ψενος οὖν ὑπὸ τῶν χατὰ φύσιν εἴσεισιν εἰς αὐτὸ μόνος.
Θεαθεὶς δ᾽ ὑπό τινος τῶν μετὰ Δαυΐδου χαὶ φράσαντος
τοῦ θεασαμένου πρὸς τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ παρὰ τοῦ Θεοῦ
10 χαιρὸν ἔχειν ἀμύνης, xal συμθουλεύοντος τοῦ Σαούλου
* - A - * e Υ͂ € *
ἀποτεμεῖν τὴν χεφαλὴν xai τῆς πολλῇς ἄλης αὑτὸν
ἀπαλλάξαι χαὶ ταλαιπωρίας, ἀναστὰς ἀποτέμνει μὲν
τὴν πτέρυγα τοῦ ἱματίου μόνον οὗ ὃ Σάουλος ἠυπεί-
tj 4
χετο, μετανοήσας δ᾽ εὐθὺς οὐ δίκαιον εἶπε φονεύειν τὸν
- e ^ /, , 24 s e * m^-— e [od e a λ ’
15 αὑτοῦ δεσπότην οὐδὲ τὸν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ βασιλείας
tet ΄“ ἽΝ
ἀξιωθέντα. Καὶ γὰρ εἰ πονηρὸς οὗτος εἰς ἡμᾶς, ἀλλ᾽
οὐκ ἐμὲ δεῖ τοιοῦτον εἶναι πρὸς αὐτόν. ᾿Γοῦ δὲ Σαούλου
A [4 , A [4 4^ *
τὸ σπήλαιον ἐχλιπόντος, προσελθὼν» ὁ Δαυΐδης ἔχρα-
. e / 3 ^ 33^ 4 “-
ξεν, ἀχοῦσαι Σάουλον ἀξιῶν. ᾿Ιἰππιστραφέντος δὲ τοῦ
30 βασιλέως, προσχυνεῖ τε αὐτὸν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον, ὡς
e» * ^ -
ἔθος, xai φησιν, « οὐ πονηροῖς, o βασιλεῦ, xal ψευδεῖς
« πλάττουσι διαδολὰς παρέχοντα δεῖ σε τὰς ἀχοὰς χα-
« ρίζεσθαι μὲν ἐχείνοις τὸ πιστεύειν αὐτοῖς, τοὺς δὲ φιλ-
« τάτους Ot ὑπονοίας ἔχειν, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις σχοπεῖν
« τὴν ἁπάντων διάθεσιν. Διαῤολὴ μὲν γὰρ ἀπατᾷ,
A ^*^ », I^ [4 4 ( 4 , . A
« σαφὴς δ᾽ ἀπόδειξις εὐνοίας τὰ πραττόμενα" xal
’ » 9 , /! 3 7 ὶ
« λόγος μὲν ἐπ’ ἀμφότερα πέφυχεν ἀληθής τε xa
« ψευδὴς, τὰ δ᾽ ἔργα γυμνὴν ὑπ᾽ ὄψει τὴν διάνοιαν τί-
θησι. 'Γοίνυν ix τούτων χαλῶς ἔχειν με πρὸς σὲ xoi
« τὸν σὸν οἶχον ἐμοὶ πιστεῦσαι δεῖ xal uj) τοῖς χατη--
^ c 4 ΄ l4 -»ἷὋὄ ἢ
« γοροῦσιν ἃ μήτε εἰς νοῦν ἐδαλόμην μήτε δύναται
« γενέσθαι προσθέμενον διώχειν τὴν ἐμὴν Ψυχὴν, xal
2 ^en , R4 P ΓᾺ ὃ ὰ T.
« μηδὲν μηθ᾽ ἥμερας μήτε νυχτὸς ἔχειν διὰ φροντιόος
« ἢ τὴν ἐμὴν ἀναίρεσιν, ἣν ἀδίχως μεταπορεύη. Πῶς
« γὰρ ψευδῆ περὶ ἐμοῦ δόξαν εἴληφας ὡς ἀποχτεῖναί σε
“ 9 4, ^ M A ^ »
« θέλοντος ; ἣ πῶς οὐχ ἀσεφεῖς εἰς τὸν Θεὸν, ἄνθρωπον
« σήμερον αὑτῷ τιμωρῆσαι δυνάμενον xat παρὰ σοῦ
a λαθεῖν δίχην xat μὴ θελήσαντα urbe τῷ καιρῷ τούτῳ
^ ^
« χρησάυενον, ὃν, εἴ σοι κατ᾽ ἐμοῦ περιέπεσεν, οὐχ ἂν
« αὐτὸς παρῆχας, διαχρήσασθαι ποθῶν xal νομίζων
« πολέμιον; ὅτε γάρ σου τὸν πτέρυγα τοῦ ἱματίου ἀπέ-
« τέμον, τότε σου xal τὴν χεφαλὴν ἠδυνάμην ».. "Ent-
δείξας δὲ τὸ ῥάχος ἰδεῖν πιστεύειν παρεῖχεν. « Ἀλλ᾽
᾿ M
« ἐγὼ μὲν ἀπεσχόμην διχαίας ἀμύνης, φησὶ, σὺ δὲ
« μῖσος ἄδιχον οὐχ αἰδῇ xat' ἐμοῦ φέρων. Θεὸς ταῦτα
« διχάσειε xol τὸν ἑκατέρου τρόπον ἡμῶν ἐλέγξειε ».
- ^e bd rd ,
Σάουλος δὲ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς σωτηρίας θαυμάσας
xal τὴν τοῦ νεανίσχου μετριότητα xal φύσιν ἐχπλα-
M 4 » * 3 2 3 { YN
γεὶς ἀνῴμωξε, — To δ᾽ auto χἀχείνου ποιήσαντος, αὐτὸν
|!
εἶναι δίκαιον στένειν ἀπεχρίνατο" « σὺ μὲν vào, φησὶν,
« ἀγαθῶν αἴτιός μοι γέγονας, ἐγὼ δὲ σοὶ συμφορῶν.
« ᾿Επεδείξω δὲ xal σήμερον τὴν ἐκείνων ἀρχαίαν ἔχοντα
υτὸν διχαιοσύ ὃ τοὺς ἐχθροὺς ἐν ἐρηυία Aa60v-
« σαυτὸν δικαιοσύνην, ot τοὺς ἐχθροὺς ἐν ἐρημίᾳ :
« τες σύζειν παρήγγελλον. Πέπεισμαι δὴ νῦν ὅτι σοὶ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. G. ΚΕΦ. IT.

[315,:49.]

tes Davidem intra fines Engedenze morari. llle vero, as-
sumptis tribuis armatorum millibus selectis, ad eum con:
tendebat. Quumque non longe a locis illis abesset, prope
viam conspicit speluncam , profundam et cavam , atque ia
multam longitudinem et latitudinem patenteni, qua tum
forte Davides cum viris quadringentis delitescebat. Itaque
slimulatus ad requisita nalure solus in eam intravit.
Conspectus autem erat ab aliquo e Davidis comitibus , eoque
qui viderat eum dicente, jam adesse tempus ulciscendi
inimicum a Deo oblatum , suadenteque ut Saulo caput am-
putaret, ad sese e vita erratica el arumnis expedien-
dum, surgens abscidit laciniam solummodo vestis quam.
gerebat, et stalim p«nilentía ductus injustum facinus
esse dicebat dominum suum occidere , eumve qui ad reziam
dignitatem a Deo provectus est. Nam si ille in nos mali-
gnus , haud fas est ut par illi referam. Quum autem Saulus
e spelunca egrederetur, Davides ad eum conteridens excla-
mavit, Saulum obsecrans ut ipsum audire vellet. Quum.
que rex respexisset, adorat eum in faciem procidens, ut
moris erat, dicitque, « non oportet, o rex, ut, improbis
« vanasque calumnias contingentibus aurem admovens,
« illis quidem fidem habere digneris , tibi vero amicissimo:
« in suspicionem vocari patiaris, sed potius ex rebus ipsis
e spectari debel ut quisque in te animo sit affectus. Nam
« calumni:e nos decipiunt, ex factis vero benevolentia clare
« elucescit : et verba quidem comparata sunt ut utriusque,
« et veri et falsi, speciem prae se ferant , facta vero nudum
« animum conspiciendum sistunt. Ex his itaque mihi cre
« dere oportet me tibi tuaeque familie bene velle, non illis
« ea mihi vitio vertentibus, quce neque in. mentem vene-
« runt, neque fieri potuerunt, assentiendo animam meam
« persequi, et nihil die noctuque aliud cogitare, quam ut
« mihi vitam adimas : quod tu inique moliris. Qui fit ut
« tanto in errore de me verseris, quasi occidere te volue-
« rim? aut quomodo erit ut non sis in Deum impius, homi-
« nis, tanquam tibi inimici, necem expetens, qui, quum
« liodie semet vindicare potueril et a te poenas exigere,
« tibi pepercit , neque illa usus est opportunitate , quam , si
« libi ad mei perniciem contigisset, e manibus elabi non si-
« visses? quando enim vestis tuae laciniam preecidebam,
« potui tunc et caput ampulasse »,— Pannoque simul prolato
verbis fidem adstruil. « Sed ego, inquit, ab jusla quidem
« vindicta abstinui, tu vero non erubescis odio me injusto
« prosequi. Hanc causam Deus suscipiat, moresque no-
« Slros redarguat ». Saulus autem, modo incredibili se
servatum esse demiratus , ejusque modestia et ingenio atto-
nitus ingemuit, Atque idem quum fecisset Davides, rex
justius esse se ingemiscere respondit, « nam tu, inquit,
« mili bonorum causa exstilisli , ipse vero tibi calamitalum :
« hodie etiam ostendisti priscam illorum in te vigere justi-
« tiam, qui inimicos in solitudine captos servandos esse
« edixerunt. ltaque nunc persuasum habeo regnum libi a

554,365.)

ὁ τῆν βασιλείαν ὃ Θεὸς φυλάττει xal περιμένει σὲ τὸ
πάντων τῶν ΕἸὐραίων χράτος. Δὸς 07, μοι πίστεις
ἔνόοχους μή μου τὸ γένος ἐξαφανίσαι μηδ᾽ ἐμοὶ μνη-
σιχαχηῦντα τοὺς ἐμοὺς ἐχγόνους ἐξαπολέσαι, τηρῇ -
peat δέ μοι xal σῶσαι τὸν οἶχον. » ᾿Ουόσας δὲ, xa-
Jas ἡξίωχε, Δαυΐδης Σάουλον μὲν εἰς τὴν ἰξίαν ἀπέ-
γγτὲ βασιλείαν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν σὺν αὑτῷ εἰς
τὸ Masfhoov ἀνέδη στενήν.
εἰ, Mtis ὃὲ χατὰ τοῦτον τὸν χαιρὸν xai Xa-
Β' run ὃ προφήτης, ἀνὴρ οὗ τῆς τυ γούσης ἀπολαύσας
πιὰ τοῖς "E6patotc: Tuv. ᾿Αλλ’ ἐνεφάνισε 120 τὴν
tz αὐτοῦ χαὶ τὴν τοῦ πλήθους πρὸς αὐτὸν εὔνοιαν
το προς) ὃ ἐπὶ πολὺν “ρόνον 6 λαὸς ζγετο,, καὶ ἢ περὶ
τν 7125 αὐτοῦ καὶ τὴν τῶν νομιζομένων ἀνα πλή 50)-
X τλοτιμία τε χαὶ σπουδή. Θάπτουσι δ᾽ αὐτὸν ἐν τῇ
πατρίδι Ἄρμαθᾷ, καὶ ἐπὶ πολλὰς πάνυ ἡμέρας ἔχλαυ-
cu, οὖν οἷον τοῦτο πάσχοντες ὡς ἐπ᾽ ἀλλοτρίου τελευ-
τῇ, ὠτεὶ οἰχεῖον δ᾽ ἕχαστος ἴδιον ποθῶν. [γένετο ὁ᾽
TE Pia xal ρηστὸς τὴν φύσιν, χαὶ διὰ τοῦτο υα-
Mii vos τῷ Θεῷ. "Heis ὃ δὲ χαὶ «poa cr TOU λαοῦ
27i τὴν Ἠλεὶ τοῦ ἀρχιερέως τελευτὴν μόνος 1 μὲν ἔτη
ἤβεχα, ἀετὰ δὲ τοῦ Σαούλου τοῦ βασιλέως ὃ δέχα πρὸς
τὰς ὀχτώ, Καὶ τὰ μὲν περὶ Σχιαούηλον τοῦτο τὸ πέρας
ign.
5 c. Ἦν δέ τις τῶν Ζιφηνῶν Ex πόλεως Ἔμμᾶ πλού-
τὸς m πολυθρέλματοςς. Τρισχιλίων μὲν γὰρ αὐτῷ
uM 1 προθάτων ἐνέμετο , λιλίων δ᾽ αἰγῶν. Ταῦτα
Md i ἀσινῆ τηρεῖν τε χαὶ ἀδλαβῇ παρήγγελλε τοῖς
τὴν αὐτῷ, xaY μήτε ὑπὸ ἐπιθυμίας ἥτε ὑπὸ ἐνδείας,
«ru ὑπὸ τῆς ἐρημίας καὶ τοῦ δύνασθαι λανθάνειν χα-
τι λάπτειν" τούτων δ᾽ ἁπάντων ἐπάνω τίθεσθαι τὸ μη-
ἐν ἀδικεῖν xal τὸ τῶν ἀλλοτρίων ἅπτεσθαι δεινὸν ἡγεῖ-
"m χαὶ πρόσαντες τῷ Θεῷ. Ταῦτα δ᾽ ἐδίδασχεν αὖ-
T οἰόμενος ἀνθρώπῳ χαρίσασθαι ἀγαθῷ καὶ ταύτης
: ML ἀξίῳ τῆς προνοίας. "Hv δὲ Νάθαλος (τοῦτο
2 ἔχεν ὄνομα) σχληρὸς καὶ πονηρὸς τοῖς ἐπιτυδεύ-
i17w, ἐχ xuvixT.G ἀσχήσεως πεποιημένος τὸν βίον,
"wat "x à ἀγαθῆς xal σώφρονος χαὶ τὸ εἶδος σπου-
ea.) λελυγλώς. Πρὸς οὖν τὸν Νάθαλον τοῦτον, χαθ᾽
A ἢ finge τὰ πρό ῥατα καιρὸν, πέμψας ὃ 6 Δαυΐδης ἄνδρας
^3 τῶν σὺν αὑτῷ, διὰ τούτων αὐτὸν ἀσπάζεται xal
τνιέύγεται τοῦτο ποιεῖν ἐπ᾽ ἔτη πολλά - παρασχεῖν δὲ
ἔξ ὧν δύνατός ἐστιν αὑτῷ παρεχάλει, μαθόντι παρὰ
7v ποιμένων ὅτι αἡδὲν αὐτοὺς ἠδικήχαμεν, ἀλλὰ φύ-
" Am αὐτῶν τε xal τῶν ποιμνίων γεγόναμεν, πολὺν
ἣν τῇ ἐρήμῳ διατρίδοντες ἤ ἤδη Ἀρόνον " μετανοήσειν δ᾽
Tuy Malin παρασχόμενον. 'Γαῦτα δὲ τῶν πεμφθέν-
τῶν διαχονησάντων πρὸς τὸν Νάθαλον, ἀπ τανθρώπως
i χαὶ σχληρῶς d ἀπήντησεν. ᾿Ερωτήσας γὰρ αὖ-
ὡς τἰς ἐστι Δαυίδης, ὡς τὸν υἱὸν ἤχουσεν Ἰεσσαίου,
ἣν ἄρα, εἶπε, μέγα φρονοῦσιν ἐφ᾽ ἑαυτοῖς οἱ ὃ Kad
"m σεμνύνονται, τοὺς δεσπότας καταλιπόντες. — 'Op-
Tau δ᾽ αὐτῶν φρασάντων 6 Δαυΐδης, καὶ τετραχο-
SU at) ὠπλισωένους αὑτῷ χελεύσας ἔπεσθαι, éiazo-

[ad [οἱ

-—
-,

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIII.

[105,350.]] 223

« Deoadservari, tibique cessurum esse Hebraeorum omnium
« imperium. Quare jurejurando mihi fidem facias , te genus
« meum non esse deleturum, neque injuriarum memorem
« exitio daturum liberos meos, sed domum meam custo-
« diturum esse et servaturum », Quum autem in haec,
prout rez postulaverat, jurasset Davides, Saulum quidem
io regnum suum dimisit, ipse vero cum suis ad angustias
Mastherón ascendit.

9. Sub hoc tempus et Samuelus propheta vita decessit ,
vir non vulgarem Inter Hebraeus honorem assecutus. Illud
elenim virtutis ipsius et populi erga ipsum benevolentiae
indicium erat, quod eum diu luxerint et lamentarint , at-
que sepulturam ejus solennesque exsequias cerlatim et
magno sturlio celebrarint. Sepelierunt autem eum in Ar-
matha patria sua, multisque diebus eum delleverunt, non
quasi in publico merore ex morte alieni, sed quasi suum
quisque cognatum desideraret. A natura enim fictus for-
matusque erat ad justitiam et bonitatem, proptereaque Deo
eximie carus. Imperavit autem populoque przfuit , solus
quidem post mortem Eli pontificis annis duodecim, cum
Saulo vero rege duodeviginti, Et lec quidem, quae ad

Samuelum spectant, hunc finem habuerunt.

6. Tum vero erat Ziphenus quidam ex urbe Emma, lo-
cuples et multo pecore abundans, Nam iu pascuis. alepat
ovium quidem tria millia, mille vero capras. Hiec Da-
videa jussit suis curare ut integra atque salva forent, ne-
que illa ledere ex nimia cupiditale, aut ex urgenti inopia,
aut ex spe latendi in deserto; hisce vero omnibus antiquius
habere nemini injuriam facere , atque nefas ducere Deoque
adversum res alienas contrectare. [1108 autem ita docebat,
existimans ee graliam initurum esse a viro bono dignoque
cui haec cura adhiberetur. At Nabalus (hoc enim nomen
habebat) duro erat ingenio et malis moribus , qui ex cyuica
consuetudine vitam instituerat, uxorem vero nactus bonam
atque prudentem, formaque proba. Ad hunc igitur Na-
balum, quo tempore ovium tonsuram faciebat , quum Davi-
des decem viros K: suis misisset , per illos eum salutat,
simulque precatur ut in multos annos idem facere illi da-
retur : deinde vero obsecrabat ut sibi ex iis quibus pluri-
mum pollebat aliquid impertirelt , certior a pastoribus factus
quod longo jam tempore in solitudine versati, nulla eos inju.
ria affecerimus , sed illorum gregumque custodes fuerimus :
futurum autem non esse ut ipsum peniteat, si quid Davidi
contulerit. At quum ii qui missi erant heec peregissent ad
Nabalum, ille inhumaniter admodum et aspere eos excipit.
Nam ab iis percontatus quis esset Davides, ut audivit esse
Jessaci filium, « nunc igitur, inquiebat, magnifice de se sen-
tiunt fugitivi , seque insolentius efferunt , relictis dominis. »
Davides autem , quum hiec illi retulissent , gravius commo-
vetur, et quadringentis quidem armatis ipsum sequi jussis ,

224 (205,266)

ciou, δὲ φύλαχας τῶν σχευῶν χαταλιπὼν, ( ἤδη γὰρ
εἶχεν ἑξαχοσίους.) ἐπὶ τὸν Νάθαλον ἐδάδιζεν, ὀμόσας
ἐχείνη τῇ νυχτὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ τὴν χτῆσιν ὅλην
ἀφανίσειν. Οὐ γὰρ ἄχθεσθαι μόνον ὅτι γέγονεν dyd-
δ ριστος εἰς αὐτοὺς, μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ φιλανθρωπίᾳ
πρὸς αὐτὸν χρησαμένοις, ἀλλ᾽ ὅτι xal προσεθλασφή-
woe xol χαχῶς εἶπε μηδὲν ὅπ᾽ αὐτῶν λελυπ-
μένος.
ζ΄. Δούλου δέ τινος τῶν τὰ ποίμνια φυλαττόντων τὰ
10 τοῦ Ναδάλου πρὸς τὴν δέσποιναν μὲν αὐτοῦ, γυναῖ-
χα δ᾽ ἐχείνον, χατειπόντος ὅτι πέμψας 6 Δαυΐδης
αὐτῆς πρὸς τὸν ἄνδρα μηδενὸς τύχοι τῶν μετρίων,
ἀλλὰ χαὶ προσυδρισθείη βλασφημίαις δειναῖς, πάσῃ
περὶ αὐτοὺς προνοίᾳ καὶ φυλαχῇ τῶν ποιμνίων γρησά-
16 μενος, γεγονέναι δὲ τοῦτο ἐπὶ τῷ χαχῷ τῷ τοῦ δεσπότου"
καὶ ταῦτ᾽ ἐχείνου φήσαντος, ᾿Αὐιγαία (προσηγορεύετο
γὰρ οὕτως) εὐθέως ἐπισάξασα τοὺς ὄνους καὶ πληρώ-
σασα παντοίων ξενίων χαὶ μηδὲν εἰποῦσα τἀνδρὶ, (ὑπὸ
γὰρ μέθης ἀναίσθητος ἦν, ) ἐπορεύετο πρὸς Δαυΐδην.
20 Καταδαινούση δὲ τὰ στενὰ τοῦ ὄρους ἀπήντησε Δαυΐδης
μετὰ τετραχοσίων ἐπὶ Νάδαλον ἐρχόμενος. Θεασα-
μένη δ᾽ αὐτὸν fj γυνὴ χατεπήδησεν xal πεσοῦσα ἐπὶ
πρόσωπον προσεχύνει, xal τῶν μὲν Ναθάλου λόγων
ἐδεῖτο μὴ μνηυονεύειν, ( οὐ γὰρ ἀγνοεῖν αὐτὸν ὅμοιον
ὄντα τῷ ὀνόματι: Νάδαλος δὲ χατὰ τὴν “Εδραίων
γλῶτταν ἀφροσύνην δηλοῖ.) αὐτὴ δ᾽ ἀπελογεῖτο μὴ
θεάσασθαι τοὺς πεμφθέντας ὑπ᾽ αὐτοῦ. « Διὸ συγγί:
« νωσχέ μοι, φησὶ, χαὶ τῷ Θεῷ χάριν ἔχε χκωλύοντί
« σε μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ αἵματι. Μένοντα γάρ σε
« χαθαρὸν ἐχεῖνος αὐτὸς ἐχδιχήσει παρὰ τῶν πονηρῶν.
« Ἃ γὰρ ἐχδέχεται χαχὰ Νάδαλον, ταῦτα xat ταῖς τῶν
« ἐχθρῶν σου χεφαλαῖς συμπέσοι" γενοῦ δὲ εὐμενής
« μοι, χρίνας ἀξίαν τοῦ παρ᾽ ἐμοῦ ταῦτα δέξασθαι, xat
« τὸν θυμὸν xal τὴν ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸν ἄνδρα μου xoi
5 « τὸν οἶκον αὐτοῦ εἷς τὴν ἐμὴν τιαὴν ἄφες. Πρέπει
« γὰρ ἡμέρῳ σοι xal φιλανθρώπῳ τυγλάνειν, χαὶ ταῦτα
« μέλλοντι βασιλεύειν ν. Ὃ δὲ τὰ δῶρα δεξάμενος,
& ἀλλὰ σὲ, φησὶν, ὦ γύναι͵ Θεὸς εὐμενὴς ἤγαγε πρὸς
«ἡμᾶς τήμερον" οὐ γὰρ ἂν τὴν ἐπερχουένην ἡμέραν
« εἶδες, ἐμοῦ τὸν οἶχον τὸν Ναθάλου διὰ τῆσδε τῆς
« νυχτὸς ὀμύσαντος ἀπολέσαι xal μηδένα ὑμῶν ἀπολεί-
« ψειν ἀπὸ ἀνδρὸς πονηροῦ καὶ ἀχαρίστου πρὸς ἐμὲ καὶ
« τοὺς ἐμοὺς ἑταίρους γενομένου. Νῦν δὲ φθάσασα
« προέλαθδες καταμειλίξασθαί μον τὸν θυμὸν, χηδομέ-
δ « vou σου τοῦ Θεοῦ, Ἀλλὰ Νάθαλος μὲν, xàv ἀφεθῇ
« νῦν διὰ σὲ τῆς τιμωρίας, οὐ φεύξεται τὴν δίχην,
« ἀλλ᾽ ὃ τρόπος αὐτὸν ἀπολεῖ, λαύὼν αἰτίαν ἄλλην. »
η΄. Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀπολύει τὴν γυναῖχα " ἣ δὲ εἰς τὸν
οἶκον ἐλθοῦσα xal χαταλαθοῦσα τὸν ἄνδρα μετὰ πολ-
60 λῶν εὐωχούμενον xal χεχαρωμένον ἤδη, τότε μὲν
οὐδὲν τῶν γεγενημένων διεσάφει, τῇ δ᾽ ἐπιούσῃ νήφοντι
ἅπαντα δηλώσασα παρεθῆναι χαὶ πᾶν ἐν αὐτῷ νεχρω-
θῆναι τὸ σῶμα ὑπὸ τῶν λόγων xal τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς λύπης
ἐποίησε, Καὶ δέχα οὐ πλείους ἐπιζήσας ἡμέρας τὸν

4

e
Ὡ»

APXAIOAOTIAX BIBA. G. ΚΕΦ. IT.

| 350,331.
| 350,331.

ducentis vero ad impedimenta custodienda relictis, (jan
enim sexcentos coegerat , ) ibat contra Nabaluin , postquag
juraverat se domum ejus et bona omnia ea nocte in nihí
lum redacturum. Se enim non id solum egre ferre , quoc
animo fuerit in ipsos ingrato, nihil eis largitus, «qui ses
adversus ipsum multa cum humanitate gessissent, scd e
quod conviciis et maledictis eos impeteret , nuila injuriz
ab ipsis affectus.

7. Quum vero servus quidam, ex iis qui Nabali grege
custodiebant, herae quidem suc , Nabali vero uxori, enar:
rarel quod Davides, missis aliquot de suis ad maritum
ejus, ne quod equum quidem esset impetrarit , sed e contia
gravibus conviciis appetitus fuerit, quum (amen ipsis in
gregum cura et custodia se quammaxime beni;nun prasti-
terit, hoc autem domino in damnum cessisse, illo ista lo-
cuto, Abigea (ifa enim vocabatur) cum asinos statim clitel-
lari jussisset, et variis muneribus eos onerasset , ne verbo
quidem facto ad maritum, (nam ex ebrietate laud mentis
compos erat,) Davidi obviam proficiscebatur. Illi autem
per montis angustias descendenti occurrit Davides cum
viris quadringentis ad Nabalum contendens. "Tum inulier,
viso illo, confestim desiluit et in faciem procidens adora-
bat, supplexque petebat ut nollet verborum Nabali memi-
nisse : non enim ignorare eum nomini suo plane respon-
dere: nam Hebraeorum lingua Nabalus stultitiam denotat ;
ipsa autem sese excusabal, quod neminem eorum viderit
qui ab ipso missi fuerant. « Quare mihi, inquit, ignoscas
« precor, Deoque gratias age, qui tibi obstitit quominus
« humano sanguine manus polluas. Nam ille ipse, si in-
« contaminatus permanseris , ab iis qui maligni sunt ponas
«exiget. Mala enim quz Nabalum manent, illa in inimi-
« coruim tuorum capita recidant. At mihi benignus sis , et
« ista a me accipere digneris, atque iram et indignationem
« qua in maritum ejusque dotum cominoveris , mei in lo-
« norem remittas. Τὰ enim decet mansuetum esse atque
« humanum, presertim quum sis regnaturus », ]lle vero
muneribus acceptis ait, « Deus sare propitius te, o mn-
« lier, ad nos adduxit : alioqui crastina tibi non illuxissel
1 dies, quum juraverim hac ipsa nocte eversum ire Nabali
« domum , vestrümque neminem superstitem relicturum ex
« familia hominis maligni et in me meosque summe ingrati.
« Jam vero, tui curam gerente Deo, mature mihi obviam
« facta es , ut iram meam delinires. Sed Nabalus quidem,
« per te licet supplicio nunc eximatur, poenam tamen non
« effugiet : sui enim sibi, ex alia occasione, esitio erunt
« [mores. » :

8. Hzc locutus mulierem dimisit. " Jlla vero, domum
reversa virumque nacta cum multis epulantem et jam vino
gravalum, tunc quidem nihil eorum qu:e facta sunt expo
suit , die vero sequenti , quum sobrio omnia declarasset, ef
fecit ut vires ei solverentur, et totum corpus prope jam
mortuum esset, propler ejus sermones οἱ dolorem ex tis
conceptum. Nec pluribus diebus, quam decem , vila pro-

17, 169.)

Voy χατέστρεψε ὁ Ναύαλος. ᾿Αχούσας δ᾽ αὐτοῦ τὴν
ever 6 Axvt2, i« ἐκδικηθῆναι! uiv αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ
χαλῶς ἔλεγεν" ἀποθανεῖν γὰρ Νάῤαλον ὑπὸ τῆς ἰδίας
ποντρίας, xat δοῦναι δίχην αὐτῷ χαθαρὰν ἔχοντι τὴν

οδέξιαν. ἔγνω δὲ xal τότε τοὺς πονηροὺς ἐλαυνομέ-
Ww; ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ μηδενὸς τῶν ἐν ἀνθρώποις
ὑπερορῶντα, διδόντα δὲ τοῖς μὲν ἀγαθοῖς τὰ ὅμοια, τοῖς
& πονηροῖς ὀξεῖαν ἐπιφέροντα τὴν ποινήν. Πέμψας
δ᾽ αὐτοῦ πρὸς τὴν γυναῖκα συνοικήσουσαν xal γαμηθη-

μι συμένην καλεῖ πρὸς abxóv- ἡ δὲ ἀναϊία μὲν εἰναι χαὶ
ποδῶν ἔψασθαι τῶν ἐχείνου πρὸς τοὺς παρόντας
γεν, Sue δὲ μετὰ πάσης τῆς θερχπείας ἧκε. Καὶ αἱ
συν χη σε μὲν αὐτῷ, ταύτην λχβοῦσχ τὴν τιμὴν, καὶ
διὰ τὸν τρόπον “σώφρονα ὄντα καὶ Olxatov τυχοῦσα

- ταύτης χαὶ διὰ τὸ χάλλοςς Fi tj 23 Δαυΐδης γυνχῖχα
πρότερον, ἣν ἐξ ᾿Αθισάρου πόλεως ἔγηλε΄ δῖιγάλαν δὲ
τὴν Σχούλου τοῦ βασιλέως θυγατέρα τὴν γενουένην
τῷ Δχυΐδου γυναῖχα 6 πατὴρ τῷ Φελτία υἱῷ Αἰσου
CZ eustv, ἐχ πόλεως ὄντι Γεθλᾶς.

9 ὅ΄. Μετὰ ταῦτα τινὲς ἔλθόντες τῶν Z ᾿φηνῶν, ἀπήγ-
Ὑξλαν τῷ XaoóAe ὡς εἴη πάλιν Δαυΐδης ἐν τῇ γώρα
αὐτῶν, χαὶ δύνανται συλλαβεῖν αὐτὸν, BouAou£wo συν-
"—- 'O δὲ μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν ἐβάδιζεν
ἐπ᾿ αὐτὸν, χαὶ νυχτὸς ἐπελθούσης, ἐστρατοπέδευσεν

Ὁ ἐπί τινι τόπῳ Σεχελὰ λεγομένῳ. Δαυΐδης δ᾽ ἀχούσας
τὸν Σάουλον ἐπ᾽ αὐτὸν ἥχοντα, πέωαψας χατασχόπους,
ἐχέλευσε δηλοῦν αὑτῷ ποῦ τῆς γώρας Σάουλος ἤδη
προσεληλύθει. Τῶν δ᾽ ἐν Σεχελᾷ φρασάντων, διαγυχτε-
pou διαλαθὼν τοὺς ἰδίους, xxl εἰς τὸ τοῦ Za00Àou

ἢ στρατόπεδον παραγίνεται, ἐπαγόμενος τὸν ἐχ τῆς ἀδελ-
vis αὐτοῦ Σαρουΐας 'A6waiov, xal ᾿ἈΑχιμέλεχον τὸν
Χετταῖον. Τοῦ δὲ Σαούλου χοιμωμένου καὶ περὶ αὖ-
τὸν ἐν χύχλῳ τῶν ὁπλιτῶν xal τοῦ στρατηγοῦ ᾿Αύεν-
γήρου χειμένων, δ Δαυίδης εἰσελθὼν εἰς τὸ στρατόπεδον

ELE βασιλέως, οὔτ᾽ αὐτὸς ἀναιρεῖ τὸν Σαουλον, ἐΐι-
τὼς αὐτοῦ τὴν χοίτην ἐχ τοῦ δόρατος, (τοῦτο γὰρ αὐτῷ
τιρεπεπήγει.) οὔτε τὸν δισαῖον βουλόμενον c φονεῦσαι
χαὶ πρὸς τοῦτο ὡρμηχότα εἴασεν, ἀλλὰ τὸν ὑπὸ τοῦ
θεῦ χεγειροτοντμένον βασιλέα φήσας εἶναι δεινὸν

€ 1πὸ masiva, x&v ἢ πονηρὸς, (ἥξειν γὰρ αὐτῷ παοὰ τοῦ
δόντος τὴν ἀρχὴν σὺν χρόνῳ τὴν δίκην.) ἐπέσχε τῆς δρ-
UR. Σύμβολον δὲ τοῦ χτεῖναι δονηθεὶς ἀποσχέσθαι

Ἰαδὼν αὐτοῦ τὸ δόρυ χαὶ τὸν φαχὸν. τοῦ ὕδατος, ὃς
χαπομλέγῳ παρέχειτο τῷ Σχούλω, ut δενὸς αἰσθομένου

6 τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ, πάντων δὲ καταχοιμωμένων,
ἔζλθεν ἀδεῶς πάντ᾽ ἐργασάμενος ὅσα xai τοῦ καιροῦ
διδόντος αὐτῷ καὶ τῆς τόλμης διέθηχε τοὺς τοῦ βασι-
λέως, Διαθὰς δὲ τὸν χείμαρρον καὶ ἐπὶ τὴν χορυφὴν
ἐνελθὼν τοῦ ὄρους ὅθεν ἔμελλεν ἐξαχουστὸς εἶναι ἐω.-

Ὁ ὕηήσας τοῖς στρατιώταις τοῦ Σαούλου καὶ τῷ στρατηγῷ
Αβεννήρῳ, διανίστησιν αὐτοὺς ἐκ τοῦ ὕπνου, τοῦτόν

τε ἐφώνει xal τὸν λαόν. ᾿Εππαχούσαντος δὲ τοῦ στρα-

Tr xat τίς ὃ χαλέσας αὐτὸν ἐστὶν ἐρομένου, Δαυΐδης
εἶπεν, « ἐγὼ παῖς μὲν ᾿Ιεσσαίου, φυγὰς δὲ ὑμέτερος.

JO&EPHUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIII.

[3501,353.]] 225

ducta , eam cum morte commutavit Nabalus..— Davides au
tem , ut illum defunctum esse acceperat, ἃ Deo qnidem
eum merito vinilicalum esse dicebat ; suapte enim walitia
interiisse Nabalum, sibique peenas persolvisse dextram
habeuti credis param. — Quin οἱ tum didicit scelestos a Deo
exagitari, ipsumque omnium bominum neminem negli-
gere , sed bonis quidem similia rependere , malis vero acrem
penam infligere. Moxque missis ad üxorem ejus nupciis ,
ipsam , ut una secum esset sibique connubio fungeretur, ad
se accersil. lila vero ad eos, quum adessent, dicebat se
indignam esse quae vel pedes ejus amplecteretur, cum omni
tamen observantia veniebat, — Ae illi quidem nupsit , huuc
honorem consecuta et propter modestiam suam bonosque
mores , et propter formze graliam. Davides autem uxorem
antea habuerat , quam ex urbe Abisaro duxerat : Michalam
vero Sauli regis filiam, prius Davidi nuptam , pater ipsius
Pheltie Lisi filio de civitate Gethla locaverat.

9. Aliquanto post Ziphenorum quidam venerunt , Saulo-
que nunciaverunt Davidem rursum in ipsorum regione esse ,
seque illum capere posse, modo ipse vellet illis auxilio esse.
Tum iile cum tribus hominum millibus ad eum contendebat,
et nocte appetente castra posuit in loco quodam , cui nomen
Secela. Davides autem ut audierat Saulum contra se ve-
nire , inissis exploratoribus , jussit sibimet nuncíari ad quem
regionis locum Saulus jam accessisset. Quum vero ilii
Saulum apud Secelam esse narrassent, clam suis pernocta-
vit, aditque Sauli castra , adducto secum Abisao, sororis
8ud Saruüe filio, et Achimelecho Chettaeo. Dum autem
Saulus dormirel et circa eum milites in ambitu jacerent
una cum Abennero exercitus duce, Davides, in regis ten-
torium ingressus , neque ipse regem, agnito ejus cubili ex
hasta, (illa enim juxta eum defixa erat,) interficere sustinuit,
neque Abiseum permisit , qui cupiebat et impetu ad. eum
occidendum ferebatur, sed quum grave esse dixissel regem
a Deo creatum interimere quantumvis pravum, (ei enim
ultionem tempore suo venturam ab eo qui imperium dede-
rit,) cogatum ejus repressit. — Attamen ut appareret, quod
quum poluisset eum occidere manus abslinuerit, capta
ejus hasta et aquze. lenticula, quie Saulo quiescenti erat
admota, quum in castris nemo animadverterit, omnibus
dorméentübus, discessit, secure omnia exseculus, qua,
prout lempus ei concederet, auderetve, in regios agere
volebat. "orrentem vero (ransgressus , e conscenso nion-
tis verlice, unde facile poterat exaudiri, vociferatus ad
Sauli milites et ad Abennerum exercitus ducem, e somno
eos excitavit, atque ad hunc clamabat et populum. Quum
autem /ioc audierit exercitus dux, e£ rogaverit quisnam
esset qui ipsum appellavisset, Davides aiebat,
« Jess;ei. quidem filius, a vobis vero profugus.

« (go,
Sed qui
13

450 265,269.)

Ἀλλὰ τί δή ποτε, μέγας τε ὧν xal τὴν πρώτην ἔγων
« παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμὴν, οὕτως ἀμελῶς τὸ τοῦ δε-
« σπότου φυλάσσεις Gb , καὶ ὕπνος ἡδίων ἐστί σοι τῆς

a

ἄξια xxi τιμωρίας, οἵ γε μικρὸν ἔμπροσθε εἰσελθόν-
τας τινὰς ἡμῶν εἷς τὸ στρατόπεδον ἐπὶ τὸν βασιλέα
«χαὶ πάντας τοὺς ἄλλους οὐχ ἐνοήσατε. Ζήτησον
οὖν τὸ δόρυ τοῦ βασιλέως χαὶ τὸν φαχὸν τοῦ ὕδατος,
xai μαθήσῃ πηλίχον ὑμᾶς ἔλαθε χαχὸν ἐντὸς γενόμε-
I0 « voy. ». Σάουλος δὲ γνωρίσας τὴν Δαυΐδου φωνὴν xal
μαθὼν ὅτι λαδὼν αὐτὸν ἔκδοτον ὑπὸ τοῦ ὕπνου xal τῆς
τῶν φυλαττόντων ἀμελείας οὐχ ἀπέχτεινεν, ἀλλ᾽ ἐφεί-
σατο δικαίως ἂν αὐτὸν ἀνελὼν, χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆς
σωτηρίας ἔλεγε, καὶ παρεχάλει θαρροῦντα xal μηδὲν ἔτι
15 πείσεσθαι δεινὸν ἐξ αὐτοῦ φοδούμενον ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ
οἰκεῖα * πεπεῖσθαιγὰρ ὅτι μηδ᾽ αὐτὸν οὕτως ἀγαπήσειεν
ὡς ὑπ᾽ ἐχείνου στέργεται, ὃς τὸν μὲν φυλάττειν αὐτὸν
δυνάψενον χαὶ πολλὰ δείγματα τῆς εὐνοίας παρεσχηυέ-
vov ἐλαύνοι, καὶ τοσοῦτον ἐν φυγῇ χρόνον xal ταῖς περὶ

20 τὴν Ψυχὴν ἀγωνίαις ἠνάγχασε ζῆσαι, φίλων καὶ συγγε-

σι
a

*

A

νῶν ἔρημον, αὐτὸς δ᾽ οὐ παύεται πολλάχις ὑπ᾽ αὐτοῦ

σωζόμενος, οὐδὲ τὴν ψυχὴν φανερῶς ἀπολλυμένην λαμ-
ῥάνων. Ὁ δὲ Δαυΐδης πέμψαντα ἀπολαδεῖν ἐχέλευσε τὸ
ὀόρυ χαὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος, ἐπειπὼν ὡς 6 Θεὸς
o5 ἑχατέρῳ τῆς ἰδίας φύσεως xal τῶν xa! αὐτὴν πεπρα-
γαξένων ἔσται δικαστὴς, ὃς ὅτι xal χατὰ τὴν παροῦσαν
ἡμέραν ἀποχτεῖναί σε δυνηθεὶς ἀπεσχόμην οἶδε.

, Καὶ Σάουλος μὲν δεύτερον διαφυγὼν τὰς Δαυΐδον
γεῖρας εἰς τὰ βασίλεια χαὶ τὴν οἰχείαν ἀπηλλάσσετο,
30 φούηθεὶς δὲ Δαυΐδης uj μένων αὐτόθι συλληφθῇ ὑπὸ
τοῦ Σαούλου, τοῦτο συμφέρειν ἔχρινεν, εἰς τὴν Πα-
λαιστίνην ἀναβὰς διατρίδειν ἐν αὐτῇ. Καὶ μετὰ τῶν
ἑξακοσίων, ot περὶ αὐτὸν ἦσαν, παραγίνεται πρὸς
᾿Αγχοῦν τὸν [ἔττης βασιλέα᾽ μία δ᾽ ἦν αὕτη τῶν

3» πέντε πόλεων. Δεξαμένου δ᾽ αὐτὸν τοῦ βασιλέως αὺν
τοῖς ἀνὸρᾶσιν xal δόντος οἰχητήριον, ἔχων ἅμα xol τὰς
δύο γυναῖχας, Αχιμὰν xal ᾿Αθιγαίαν, διῆγεν ἐν τῇ
l'ivra. Σαούλῳ δὲ ταῦτα ἀχούσαντι λόγος οὐχέτ᾽ ἦν
πέυπειν ἐπ᾽ αὐτὸν ἢ βαδίζειν δὶς γὰρ ἤδη χινδυνεῦσαι
40 παρὰ μιχρὸν ἐπ᾽ ἐχείνῳ γενόμενον, συλλαθεῖν αὐτὸν
σπουδάσαντα. Δαυΐδη δ᾽ οὐχ ἔδοξεν ἐν τῇ πόλει τῶν
Dico. μένειν, ἀλλ᾽ ἐδεήθη τοῦ βασιλέως αὐτῶν, ἵν᾽,
ἐπειδὴ φιλανθρώπως αὐτὸν ὑπεδέξατο, χαὶ τοῦτο χαρί-
σηται, τόπον τινὰ τῆς χώρας δοὺς αὐτῷ πρὸς χατοί--
40 xao αἰδεῖσθαι γὰρ διατρίδων ἐν τῇ πόλει βαρὺς
αὐτῷ xal φορτικὸς εἶναι. Δίδωσι δ᾽ ᾿Αγχοῦς αὐτῷ
χώμην τινὰ Σεχελὰν χαλουμένην, ἣν βασιλεύσας ὃ
Δαυΐδης ἀγαπῶν ἴδιον χτῇμα ἐτίμησεν εἶναι xat οἱ παῖ-
δες αὐτοῦ. ᾿Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοις δηλώσο-

o0 μεν. Ὁ δὲ χρόνος, ὃν χατώχησεν Δαυίΐδης ἐ ἐν Σεχελᾷ
τῆς Παλαιστίνης, ἐγένετο μῆνες τέσσαρες πρὸς ταῖς
εἴχοσιν ἡμέραις. ᾿Επερχόμενος δὲ λάθρα τοῖς πλησιο-
χώροις τῶν Παλαιστίνων, Σερρίταις χαὶ Ἀμαληκίταις ;
διίρπαζεν χὐτῶν τὴν χώραν, xal λείαν πολλὴν κτηνῶν

APXAIOAOTIAX BIBA. G. ΚΕΦ. IT.

τούτου σωτηρίας xal προνοίας ; θανάτου γὰρ ταῦτα

[352 “62.

« fil ut tu vir magnus et apud regem ceteris honore pre-
« latus, negligenter adeo custodias domini corpus? num
« tibi magis volupe est somnum capere quam ejus salutis
« curam gerere? Hac enim mortis supplicio digna sunt,
« quippe qui modo quosdam e nostris in castra ad regem et
« Ceteros omnes ingressos non persensistis. Quaere itaqne
« ubi sit hasta regis et aque lenticula, et disces quantum
« mali in castris commissi vos latuit ». Saulus autem,
agnita Davidis voce intellectoque quod , quum deprehend:s-
set ipsum a somno et custodum negligentia proditum, non
tamen occiderit, sed pepercerit, quum juste se perimere
potuisset , gratias pro salute se illi habere dicebat , horta-
baturque ut sumpta fiducia, et nihil amplius mali ab ipso
metuens , domum suam reverteretur. Sibi enim persuasum
esse quod non se ipsum ita amaret ut ab ipso diligeretur,
quum eum quidem, qui ipsum custodire posset et multa
benevolentize indicia dederit , persequeretur, et ad vilam t; m
díu in exsilio summaque de anima sua sollicitudine agendam
adigeret , absque amicorum et cognatorum cons»rtio, ip:e
vero adhuc ab eo conservari non cesset, animamque su; m
manifestum in discrimen adduclam salvam reciperet. Da-
vides autem jussit aliquem ab eo mitti, qui hastam recipe-
ret. et aqua lenticulam , isto adjecto, fore ut Deus ipsos ex
ingenio atrumque suo factisque inde prodeuntibus judicare! ;
qui norit quod, quum te hodie occidere potuissem , mauu:
abstinuerim.

10. Et Saulus quidem , quum iterum ex Davidis manibus
evasisset , in regiam et patriam suam reversus est; at Da-
vides, veritus ne quando a Saulo caperetur si illic maneret,
sibi congultius esse putabat ut in Palzestinam ascendere! ,
seque illius intra fines contineret. Itaque cum sexcentis,
quos circa se habuit, ad Anchum*concedit Gittae regem :
illa autem erat una e quinque Paleslina civitatibus. Et
quum rex eum virosque excepisset , locumque ad habitan-
dum dedisset, Gite degebat una cum duabus uxoribus
Achima et Abigea. Saulo autem, hac de re certiori facto,
non jam cura erat aut contra eum proficisci , aut ut milites
mitteret : jam enim bis adeo periclitatum fuisse , ut parum
abfuerit quin in ejus manus incideret, dum eum capere
moliretur. Davidi autem non placuit in Gittensium urbe
manere , sed regem eorum oravit ut, quum bepigue eum ex:
ceperit, hoc etiam concederet ut locum sibi aliquem ín
regione sua ad habitandum daret : vereri eniin ne, si in
urbe moraretur, ipsi molestie esset onerique. Tum An-
chus vicum quendam, Secelam nomine, ei donavit, quem
Davides regnum adeptus, quod cum dilexerit, pro pri
vaia sua possessione habuit, ejusque similiter posteri.
Sed de his quidem alibi dicemus. Teniporis autem sp*
tium, quo Davides in Secela moratus est , con(iciebat quat-
tuor menses cum viginti diebus. Atque in vicinae regioriis
Palzstinos, Serritas et Amalecitas, clam incursiones fa-
ciens, terram eorum Jiripiebat , multaque Jumentorutn et

159,270.)

xa χαμήλων λαμδάνων ὑπέστρεφεν' ἀνθρώπων γὰρ
ἀπείχετο, δεδιὼς μὴ χαταμηνύσωσιν αὐτὸν πρὸς Ἀγχοῦν
τὸν βασιλέα, τὸ μέντοι γε τῆς λείας μέρος αὐτῷ δωρεὰν
iux. loo δὲ βασιλέως πυθομένου τίσιν ἐπιτιθέ-
sub τὴν λείαν ἀπήλασε, τοῖς πρὸς τὸν νότον τῶν
Ἰδαίων τετραμμένοις xal ἐν τῇ πεδιάδι χατοιχοῦσιν
dci, πείθει τὸν Ἀγχοῦν φρονῆσαι οὕτως" ἤλπισε
τὰ οὗτος ὅτι Δαυΐδης ἐμίσησε τὸ ἴδιον ἴθνος, καὶ δοῦ-
λον ἕξειν παρ᾽ ὃν ζῇ χρόνον ἐν τοῖς αὐτοῦ χαταμέ-
μι vt.

ΚΕΦ. I4.

Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χαιρὸν τῶν []αλαιστίνων ἐπὶ
τὸς Ἰσρανυλίτας στρατεύειν διεγνωχότων καὶ περιπειι"
jam πρὸς τοὺς συμυάχους ἅπαντας, ἵνα συυπα-
ρῶσιν αὐτοῖς εἷς τὸν πόλεμον εἰς Ρεγγᾶν, ὅθεν ἔμελλον

!5 ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς EÓpatovc, 6 τῶν ἔϊττῶν
βασιλεὺς Ἀγχοῦς συμμαχήσαντα τὸν Δαυΐδην αὐτῷ
μετὰ τῶν ἰδίων ὁπλιτῶν ἐπὶ τοὺς Ἑ 'Gpalous "* ἠξίον.
Τῷ δὲ προθύμως ὁποσχομένου xai t φήσαντος παραστῇ»
vat χαιρὸν dv ᾧ 9 ἐν τὴν ἀμοιδὴν αὐτῷ τῆς εὐεργεσίας χαὶ

δ τῆς ξενίας ἀποδώσειν αὐτὸν, xal φύλαχα τοῦ σώ-
ματὸς μετὰ τὴν νίκην xai τοὺς ἀγῶνας τοὺς πρὸς τοὺς
πολεμίους χατὰ νοῦν χωρήσαντας αὐτοῖς ἐπηγγείλατο
ποιήσειν αὐτὸν, τῇ τῆς τιμῆς καὶ πίστεως ὑποσχέσει
Ὄ πρόθυμον αὐτοῦ μᾶλλον αὔξων.

5 LE Ἔτυχε δὲ Σάουλος ) ὃ τῶν ἙΡραίων βασιλεὺς,
τῆς μὲν μάντεις καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους χαὶ πᾶσαν
τὴν τοιαύτην τέχνην ἐκ τῆς γώρας ἐχδεδληκὼς, ἔζω
τῶν προφητῶν. Ἀχούσας δὲ τοὺς Παλαιστίνους ἤδη
τιρόγτας καὶ ἔγγιστα Σούνης πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ xet-

ἃ μένης ἐστρατοπεδενχότας, ἐξώρμησεν ἐπ᾽ αὐτοὺς ᾿μετὰ
τῆς δυνάμεως, Καὶ παραγενόμενος πρὸς ὄρει τινὶ
Vost καλουμένῳ βάλλετα! στρατόπεδον ἀντιχρὺ τῶν
πολεμίων, Ταράττει δ᾽ αὐτὸν οὖγ ὡς ἔτυχεν ἰδόντα
ἡ τῶν ἐχϑρῶν δύναμις, πολλή τε οὖσα καὶ τῆς οἰχείας

4 χρείττων ὑπονοουμένη: καὶ τὸν Θεὸν διὰ τῶν προφητῶν
igna περὶ τῆς μάχης xal ToU περὶ ταύτην ἐσομένον
τέλους προειπεῖν. Οὐχ ἀποχριναμένου δὲ τοῦ Θεοῦ,
f μᾶλλον ὁ Σάουλος χατέδεισε xai τὴν ψυχὴν κατέ-
πεσε, τὸ κακὸν, οἷον εἰχὸς, οὗ παρόντος αὐτῷ κατὰ χεῖρα

ἢ τῷ Θεοῦ προορώμενος. Ζητηθῆναι δ᾽ αὑτῷ χελεύει
Tovatóv τι τῶν ἐγγαστριμύϑων χαὶ τὰς τῶν τεθνηκότων
ψηὰς ἐχχαλουμένων, ὡς οὕτεο γνωσόμενος el κατὰ νοῦν
Ἱωρεῖν αὐτῷ μέλλει τὰ πράγματα, Τὸ γὰρ τῶν ἐγ-
Ἰυστριμύθων Ἱένος ἀνάγον τὰς τῶν νεχρῶν ψυχὰς δι᾽

VS αὐτῶν προλέγει τοῖς δεομένοις τὰ ἀποδησόμενα. Μη-
γυβέντος δ᾽ αὐτῷ παρά τινος τῶν οἰκετῶν εἶναί τι t γύναιον
τοιοῦτον ἐν πόλει "Ev$oo , λαθὼν πᾶντας τοὺς ἐν τῷ
στρατοπέδῳ χαὶ μετεχδὺς τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα, δύο
ταραλαβὼνν οἰχέτας, οὖς Toe πιστοτάτους ὄντας, ἧκεν

"εἷς τὴν Ἔνδωρον πρὸς τὴν γυναῖκα, xa TupsxuAet
μαντεύεσθαι χαὶ ἀνάγειν αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ ἂν αὐτὸς
εἴποι, Τῆς δὲ γυναιχὸς ἀπομαχομένης xai λεγούσης

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIV.

[203,304.] 227
camelorum preda aucíue revertebat : sam homrninibus
abetinebat, pre πιοί ne se Ancho regi indicareot ; manu-
biarum vero partem ei douo mittebat. Rege autem que-
rente quoenam adortus predam abegerit , quum dixisset Ju-
dseos ad meridiem positos et planitiem incolentes , Ancho
persuadet ut ita sentiret.

videm gentem suam edisse sibique, dum viveret, servum

Ia eam enim spem venerat , Da-

futurum esse , suis in terris subsistentem.

CAP. XIV. (XV.)

Sub idem tempus , quum Paleestini in faraelitas exercitum
educere decrevissent, et circumquaque ad auxiliares suos
onines misissent, ut ad bellum gerendum convenireat Ren-
gam, unde conferti in Hebreos impetum facturi erant ,
Auchas rex Gittensium Davidem orabat ut cum copiis suis
sese ei socium adjungeret contra Hebreos * * Illo vero
prompte operam suam polliceute , diceateque adesse tempus
pro beneficiis gratiaque hospitali vicem repegdendi , rez,
ut honorem οἱ fidem promittendo alacritatem ejus augeret,
fore denunciavit ut corporis custodise ilud admoveret post
victoriam οἱ si daretur cum hostibus ex animi sententia
acie dimicare.

2. Jam Saulus, Hebraeorum rex , divinos quidem et ven-
triloquos, et quicunque hujusmedi artem exercerent , e
regione sua expulerat , practer prophetas. Quum vero au-
disset jam in prepinque esse Palsestinos , e£ non procul ab
urbe Suna in planitie posità castra metatos esse, cum
copiis suis ad eos properavit. Qumque accessisset ad
moutem queadam Gelbge vocatum , e regione hostinm con-
sedit. Non leviter autem perturbatur animadverso hoetium
exercitu, quem αἱ numero et viribus suo prestare secum
reputavit, Deamque per prephetas orabat ut sibi de pugna
ejusqueeventa aliquid praedicere dignaretur. Quum vero
Deus non responderet , majori adhuc commotus est terrore,
animoque concidit, malum, quale verisimile erat, mente
praeesagiens, sí Deus sibi ín auxilium non adfocet. Attatnen
queri sibi jubet mulierculam aliquam ex ventriloquis et
mortuorum animos evocare perilam, quasi sic intellecturus
an res ex ipsius sententia proceseuree essent. Nam ventri-
loquorum genus , exciene defunctorum animas, per eas quae
sint eventura sciscitantibus praedicit. Cumque fuisset a
quodam e suis ei nunciatum, hujusmodi muliercuJam esse
in urbe Endoro , insciis omnibus in exercitu et mutato regio
habitu, assumptis dnobus e suis quos sibi fidissimos esse
novit , nocte Endorum venit ad mulierem , eamque ob«ecra-
bat υἱ divinaret, sibique exciere& auimam illins, quem
ipse ei dixerit. Illa autem repugnante, dicenteqne noa

15.

238 (270,71.)

οὐ χαταφρονήσειν τοῦ βασιλέως, ὃς τοῦτο τὸ γένος τῶν
μάντεων ἐξήλασεν, οὐδ᾽ αὐτὸν δὲ ποιεῖν καλῶς ἀδιχη-
θέντα μηδὲν ὑπ᾽ αὐτῆς, ἐνεδρεύοντα δὲ εἷς τὰ χεχωλυ-
μένα λαθεῖν αὐτὴν ἵνα δῷ δίχην, ὥμοσε μηδένα γνώ-
δ σεσθαι, μηδὲ παρ᾽ ἄλλον ἄγειν αὐτῆς τὴν μαντείαν,
ἔσεσθαι δ᾽ ἀχίνδυνον. Ὥς δὲ τοῖς ὄρχοις αὐτὴν ἔπεισε
μὴ δεδιέναι, χελεύει τὴν Σαμουήλου ψυχὴν ἀναγαγεῖν
αὐτῷ. Ἡ δ᾽ ἀγνοοῦσα τὸν Σαμούηλον ὅστις ἦν καλεῖ
τοῦτον ἐξ ἄδουι ΦΦανέντος δ᾽ αὐτοῦ, θεασάμενον τὸ
10 γύναιον ἄνδρα σεμνὸν xal θεοπρεπῇ τσράττεται, xal
πρὸς τὴν ὄψιν ἐχπλαγὲν, « οὐ σὺ, φησὶν, ὁ βασιλεὺς
Zdou)oc ; » ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν ὃ Σαμούηλος. ᾿Επινεύ-
σαντος δ᾽ ἐχείνου xal τὴν ταραχὴν αὐτῆς ἐρομένου
πόθεν γένοιτο, βλέπειν εἶπεν ἀνελθόντα Θεῷ τινὰ τὴν
t5 μορφὴν ὅμοιον. Τοῦ δὲ τὴν εἰχόνα φράζειν εἰπόντος
χαὶ τὸ σχῆμα τοῦ θεαθέντος xal τὴν ἡλιχίαν, γέροντα
μὲν ἤδη, χαὶ ἔνδοξον ἐσήμαινεν, ἱερατικὴν δὲ mepuxsi-
μενον διπλοῖδα. ᾿Εγνώρισεν £x τούτων ὃ βασιλεὺς τὸν
Σαμούηλον ὄντα, xai πεσὼν ἐπὶ τὴν γὴν ἠσπάζετο xal
30 προσεχύνησε. Τῆς δὲ Σαμουήλου ψυχῆς πυθομένης
διὰ τί χινήσειεν αὐτὴν xal ἀναγθῆναι ποιήσειε, τὴν
ἀνάγκην ἀπωδύρετο" τοὺς πολεμίους γὰρ ἐπιχεῖσθαι
βαρεῖς αὐτῷ, αὐτὸν δὲ ἀμηγανεῖν τοῖς παροῦσιν, ἐγχα-
ταλελειαμένον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ xal μηδὲ προρρήσεως
25 τυγχάνοντα μήτε διὰ προφητῶν υἱἔἕτε δι᾽ ὀνειράτων"
χαὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ σὲ τὸν ἐμοῦ προνοησόμενον χατέφυ-
γον. Σαμούηλος δὲ, τέλος αὐτὸν ἔγοντα ἤδη τῆς
μεταθολῆς ὁρῶν, περισσὸν μὲν εἶπεν ἔτι καὶ παρ᾽ ἐμοῦ
βούλεσθαι μαθεῖν, τοῦ Θεοῦ χαταλελοιπότος αὐτόν.
30 « Ἄχουε γε μὴν ὅτι βασιλεῦσαι δεῖ Δαυΐδην xat χατορ-
θῶσαι τὸν πόλεμον, σὲ δὲ xal τὴν ἀργὴν xai τὴν ζωὴν
ἀπολέσαι, τοῦ Θεοῦ παραχούσαντα ἐν τῷ πρὸς τοὺς
᾿λυαληχίτας πολέμῳ xai τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ φυλά-
ξαντα, χαθὼς προεφήτευσά σοι xat ζῶν. Ἴσθι τοίνυν
85 χαὶ τὸν λαὸν ὑποχείριον τοῖς ἐχθροῖς γενησόμενον, χαὶ
σαυτὸν μετὰ τῶν τέκνων αὔριον πεσόντα ἐπὶ τῆς μά--
“ἧς xa μετ᾽ ἐμοῦ γενησόμενον. »
γ΄. Ταῦτα ἀχούσας ὃ Σάουλος ἄφωνος ὑπὸ τῆς
λύπης ἐγένετο xal χατενεχθεὶς εἷς τοὔδαφος. εἴτε διὰ
40 τὴν προσπεσοῦσαν ἐκ τῶν δεδηλωμένων ὀδύνην εἴτε διὰ
τὴν ἔνδειαν, (οὐ γὰρ προσενήνεχτο τροφὴν τῇ παρελθούσῃ
ἡμέρα τε xal νυχτί,) ῥαδίως χατενήνεχτο. Νόλις δὲ
ἑαυτοῦ γενόμενον συνηνάγχασεν ἣ γυνὴ γεύσασθαι,
ταύτην αἰτουμένη παρ᾽ αὐτοῦ τὴν χάριν ἀντὶ τῆς πα-
45 ραδόλου μαντείας, ἣν οὐχ ἐξὸν αὐτὴ ποιήσασθαι διὰ
τὸν ἐξ αὐτοῦ φόδον, ἀγνοουμένου τίς ἦν, ὅμως ὑπέστη
xal παρέσχεν. ᾿Ανθ᾽ ὧν παρεχάλει τράπεζαν τε αὐτῷ
παραθεῖναι χαὶ τρυφὴν, ὡς ἂν τὴν ἰσχὺν συλλεξάμενος
εἷς τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθείη στρατόπεδον. ᾿Αντέχοντα
5o δὲ xat τελέως ἀπεστρχμμένον ὑπὸ τῆς ἀθυμίας ἐδιάσατο
xal συνέπεισεν. Εγουσα δὲ μόσχον ἕνα συνήθη xat
τῆς xat' οἶχον ἐπιμελείας xxi τροφῆς ἀξιούμενον ὑπ᾽
αὐτῆς, ὡς γυνὴ χερνῆτις xal τούτῳ ἀόνῳ προσαναπαυο-
μένη τῷ χτήματι, χατασφάξασα τοῦτον χαὶ τὰ χρέχ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙᾺΣ ΒΑ. G. ΚΕΦ. 1A.

[334,355.]

contempluram esse regem , qui hoc divinorum genus exter-
mipaverit, neque humanum esse factum, ut, qui ab ipss
nulla lacessitus esset injuria, eam insidiis ad vetita eliceret ,
quibus patrandis deprehensa ad supplicium traheretar, jura-
vit rez neminem oc resciturum esse, nec alteri cuipiam
ejus divinationem proditurum , sed fore ipsam extra omne
periculum. | Ut vero jurejurando omnem ei timorem excus-
serat , jussit at ipsi animam Samueli excitaret. 1118 autein
ignorans quis esset Samuelus, ab inferis hunc evocat.
Quunique ille apparuisset, mulier, conspicata virum graveiu
et majestate Deo digna, perturbatur, οἱ ad adspectum
perculsa, « nonne tu es, inquit, Saulus rex ? » nam ei illu
indicavit Samuelus. Quum vero illeannuisset et rogaret unde
orta essel ejus perturbatio, aiebat se videre quendam ex
terra ascendentem specie divina. Quumque ille dicere jussis-
sel qua is qui apparuit figura essel, quove habitu, et qua
state, eum jam senem quidem esse respondebat, fur-
maque illustri, penula vero sacerdotali amictum. ἐλ
husce rex Samuelum esse agnovit, et in terram procidens
salutabat et adorabat. Anima autem Samueli interrogante,
cur se sedibus emoveri elicique fecerit? de necessitate
querebatur Saulus : nam hostes sibi graves incumbere,
ipsumque magnis iu praesentía angustiis premi, ἃ Deo de-
sertum, ac neque per prophetas neque per somnia de futuris
aliquid accipientem : quapropter ad. te, qui inihi prospe-

cturus sis, memet contuli, Samuelus autem, «quum jau ei

extremum vil» diem adesse sentirel , supervacaneum qui-

dem esse aiebat, velle adhuc el a ire discere , quum sis ἃ

Deo derelictus. « Audi tamen oportere ut Davides regno

admoveatur, bellumque feliciter con(iciat, utque tu,

sicuti et ego quum in vivis essei Lili praediai , οἱ imperium

et vitam siinul amittas , quoniam in bello Aualecitis illato

Deo non obtemperaveris , et quee praeceperat non observave-

ris. Scito igitur fore ut populus hostibus addicatur, tuque

ipse cum filiis cras in praelio cadens una mecum sis ».

3. His auditis Saulus prse movrore obinutuit, et ad ter-
ram delatus, sive ob dolorem qui ex nunciatis el inciderit
sive propter inediam, (natn die praeterito nocteque cibum
non ceperat,) facile concidit. Quum vero aegre ad se ipsum
redisset, mulier urgebat eum ul cibum sumeret, hanc gra-

tiam ab ipso reposcens pro teineraria et audaci di inatione,
quam, quum non liceret eam exercere ob metum ipsius,
dum quis esset ignoraretur, in se tamen receperit praestiterit.
que. Pro quibus rogabat ut mensam ei cum cibo apponere,
quo recrealis viribus ad suorum castra incolumis rediret.
Quum vero ei resisteret et prae animi anxietate haec aversüre-
tur, illa majori vi instit adeoque persuasit. Quumque uni-
cum haberet vitulum sibi familiarem , quem domi cum cut?
alere dignata erat, ut mulier manibus victum qua'ritans el liac

sola possessione contenta vivens, illo mactato paratisae

(11,272.

ταρασχευάσασα τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ χαὶ αὐτῷ παρατί-
$5. — Καὶ Σαάουλος μὲν διὰ τῆς νυχτὸς ἦλθεν εἷς τὸ
στρατόπεδον.
3, Δίχαιον δὲ ἀποδέξασθαι τῆς φιλοτιαίας τὴν γυ-
s viia, ὅτι χαίπερ τῇ τέχνη χεχωλυμένη χρήσασθαι
ὑπὸ τοῦ βασιλέως, παρ᾽ "Ri ἂν αὐτῇ τὰ xaX τὸν οἶκον
ἦν ἀμείνω xat διαρχέστερα, xai μηδέποτε αὐτὸν πρό-
τερὴν τεθεαμένη, οὐχ ἐμνησιχάχησεν τῆς ἐπιστήμης
τῆ: ὑπ᾿ αὐτοῦ καταγνωσθείσης, οὐκ ἀπεστράφη τε ὡς
iv χαὶ μηδέποτ᾽ ἐν συνηθεία γεγενημένον, ἀλλὰ
φυνεπάθγσέ τε xai παρεμυθήσατο, καὶ πρὸς ἃ διέχειτο
kw ἀηδῶς προετρέψατο, xa τὸ μόνον αὐτῇ παρὸν ὡς
ἐν πενία, τοῦτο παρέσχεν ἐχτενῶς χαὶ φιλοφρόνως,
οὖν ὑπὲρ εὐεργεσίας ἀμειβομένη, οὔτε γάριν μέλλουσαν
5 θησιομένη (τελευτήσοντα γὰρ αὐτὸν ἐπίστατο) φύσει
τῶν ἀνθρώπων, 7| πρὸς τοὺς ἀγαθόν τι παρεσχημένους
Ῥ)οτιμουμένων; ἢ παρ᾽ ὧν ἄν τι δύνωνται Ja6ti»
ὄφελος, τούτους προθεραπευόντον. Καλὸν οὖν ἐστι
μιμεῖσθαι τὴν γυναῖχα, χαὶ ποιεῖν εὖ πάντας τοὺς ἐν
9 Τὰς γενομένους, χαὶ μηδὲν ὑπολαιθάνειν ἄμεινον
μη : μᾶλλόν τι “προσήκειν τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει
τούτου, μηδ᾽ ἐφ᾽ ᾧ τὸν Θεὸν εὐμενῆ χαὶ χορηγὸν τῶν
ἀναθῶν ἕξομεν, Καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς γυναιχὸς ἐν
τοτούτοις ἀρχεῖ δεδηλῶσθαι. Τὸν δὲ πόλεσι χαὶ δήμοις
5 xn ἰῆνεσι συμφέροντ τα λόγον χαὶ προσήκοντα τοῖς ἀγα-
is, ἡ ὑφ᾽ οὗ Trpo; χθήσονται πάντες ἀρετὴν διώχειν, xat
ὑγλοῦντα δόξαν χαὶ μνήμην αἰώνιον ta o26/ tiv δυνησό-
uw ποιήσομαι, πολλὴν xal βασιλεῦσιν ἐθνῶν xal
ioa πόλεων ἐπιθυμίαν xal σπουδὴν τῶν χαλῶν
* ἐθήσοντα, χαὶ πρός τε τοὺς χινδύνους xai τὸν ὑπὲρ
τῶν πατρίδων ϑάνατον προτρεψόμενον, xal παντιον
χαταφρονεῖν διδάξοντα τῶν δεινῶν.
τοῦ λόγου τούτου Σάουλον τὸν τῶν “Εδραίων βασιλέα.
Οὗτος γὰρ, καίπερ εἰδὼς τὰ συμδησόμενα xal τὸν
5 ἐπικείμενον θάνατον τοῦ προφήτου προειρηκότος, οὐχ
fw φυγεῖν αὐτὸν, οὐδὲ φιλοψυχήσας προδοῦναι μὲν
τὸὺς οἰκείους τοῖς πολεμίοις. χαθυέρίσαι δὲ τὸ τῆς
ὑχσιὰξ tas ἀξίωμα, ἀλλὰ παραδοὺς αὑτὸν πανοιχὶ μετὰ
τῶν τέχνων τοῖς χινδύνοις χαλὸν ἡγήσατο εἶναι πεσεῖν
V ui: τούτων ὑπὲρ τῶν βασιλευομένων μαχόμενος, xai
τοὺς π παῖδας ἀποθανεῖν μᾶλλον ἀγαθοὺς ὄντας ἢ κατα-
λιπεὶν ἐπ᾽ ἀδήλῳ τὸ ποταποὶ γενήσονται τὸν τρόπον"
λοδογὴν γὰρ καὶ i γένος τὸν ἔπαινον χαὶ τὴν ἀγήρω
υγήμην ἕξειν. Οὗτος οὖν δίκαιος xat ἀνὸρεῖος xat σώ-
n ἔμοιγε δοχεῖ μόνος x«i εἴ τις γέγονε τοιοῦτος ἢ
ἵστα, τὴν μαρτυρίαν ἐπ᾽ ἀρετῇ χαρποῦσθαι παρὰ
πάντων ἄξιος, ᾿'Γοὺς γὰρ μετ᾽ ἐλπίδων ἐπὶ πόλεμον
ἐπελθόντας χαὶ σώους ἔπιστρε ἔψοντας, ἐπειδάν τι διαπρά.
ζωνται λαμπρὸν, οὔ μοι δοχοῦσι χαλῶς ποιεῖν ἀνδρείους
Ὁ ἡποκαλοῦντες ὅσοι περὶ τῶν τοιούτων ἐν ταῖς ἱστορίαις
χαὶ τοῖς ἄλλοις συγγράμμασιν εἰρήχασιν. 'AXA& δίκαιοι
μὲν εἰσι χἀχεῖνοι τυγχάνειν ἀποδοχῆς, εὔψυ) d δὲ καὶ
βεγαλότολμοι xal τῶν δεινῶν χαταφρονηταὶ uóvot δι-
καἰως ἂν λέγοιντο πάντες οἱ Σάουλον μιμησάμενοι.

5

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIV.

"Eyo δ᾽ αἰτίαν

[5300,306.] 229

carbibus, eas famulis ejus ipsique apponit. Εἰ Saulus
quidem dum nox adhuc esset in castra revertebat.

4. Convenit autem laudare prolixam mulieris liberalita-
lem , qua licet ἃ rege artem exercere vetita , unde res suze
domi meliores fierent auctioresque, ipsumque nunquam
antea viderit, injuriz&e tamen ex scientia ab eo damnata
haud meminit, neque illum sprevit et rejecit ut peregri-
num nullaque ex consuetudine sibi notum, sed ipsius
vicem doluit , eique solatium adhibuit, et ad ea quae valde
fastidierat adhortata est, et quod solum ipsi utpote pauperi
suppetebat , hoc largiter et benigne illi impertiebat, neque
pro beneficio vel tantillum remunerata, neque gratiam
futuram anücupans (nam ipsum moriturum esse noverat)
pronatura hominum, aut illis qui in ipsos boni aliquid contu-
lerint modis omnibus stadentium , eosve, a quibus vicissim
commodi aliquid possunt accipere , pleniori obsequio deme-
rentium. — Pulcrum est itaque (//am imitari mulierem,
omnesque inopia laborantes sublevare , nihilque liac re prie-
stantius existimare, aut generi humano convenientius, ne-
que ex quo Deum adeo propitium et ad bona largienda
promptum habituri simus. Atque hiec quidem de muliere
ista dixisse sufliciat. Sermonem vero nunc faciam civitatibus
ct populis et gentibus utilem virisque bonis accommodum,
quo ad' virtutem sectandam omnes alliciantur, quique glo-
riam ostendel, et viam ad memoriam sempiternam rou-
niet , magnumque eliam gentium regibus et civitatum prin-
cipibus rerum praclararum desiderium studiumque injiciet,
atque ad pericula et mortem pro palria subeundam incita-
mento erit, simul ac documento ut mala quique graviora
despiciant. Facit autem Saulus Hebraeorum rex ut hunc
sermonem instituam. Ille enim, licet noviseet quie even-
tura essent, mortemque sibi imminere ex propheue preedi-
ctione, haud tamen secum statuit eam effagere, aut vitse
amore suum exercitum hostibus prodere , atque adeo regiam
majestatem dehonestare , sed , se ipsum cum tota sua domo
liberisque objiciens periculis, prexlarum esse duxit una
cum illis pro populo sibi subjecto pugnando occumbere,
maluitque ut filii, qui strenui essent, mortem oppeterent ,
quam ut in incerto relinqueret , quales moribus futuri sint :
se enim successorum loco posterorumque laudem et per.
petuam memoriam habiturum. Hic igitur justus et fortis
et prudens mihi videtur solus, et si quis fuit talis aut fu-
turus est, ul testimonium ob virtutem ei ab omnibus tri-
buatur. Haud enim mihi recte facere videntur qui ad
bellum cum certa victoris reditusque incolumis spe profe-
clos , etiamsi magnifici aliquid gesserint , fortes appellarunt, |
quoties illorum in historiis aliisve scriptis mentionem fece-
rint. Equidem et his sua laus debetur : verumtamen illi
soli strenui, et magna ausi, et periculorum contemptores
jure dici possunt, quicunque Saulum aemulati sunt. Nam

230 (272,273.)

Τὸ uiv γὰρ οὐχ εἰδότας τί μέλλει συμβήσεσθαι κατὰ
τὸν πόλεμον αὐτοῖς μὴ μαλαχισθῆναι περὶ αὐτὸν, ἀλλ᾽
ἀδήλῳ τῷ μελλόντι παραδόντας αὑτοὺς ἐπ᾽ αὐτοῦ σα-
λεύειν, οὐχ οὕτω γενναῖον, x&v ἔργα πολλὰ διαπραξά-
δ μενοι τύχωσι, τὸ δὲ μηδὲν ἐν τῇ διανοίᾳ χρηστὸν
προσδοχῶντας, ἀλλὰ προειδότας ὡς δεῖ θανεῖν, καὶ
τοῦτο παθεῖν μαχομένους, εἶτα δὲ μὴ φοδηθῆναι
ue χαταπλαγῆναι τὸ δεινὸν, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸ χωρῆσαι
προγινωσχόμενον, τοῦτ᾽ ἀνδρείου ἀληθῶς τεχμήριον
10 ἔγωγε χρίνω. Σάουλος τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν, ἐπιδεί--
ξας ὅτι πάντας μὲν προσῆχε τῆς μετὰ τὸν θάνατον εὐὖ--
φημίας γλιχομένους ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἂν αὑτοῖς
ταύτην καταλίποιεν. κάλιστα δὲ τοὺς βασιλέας, ὡς οὐκ
ἐξὸν αὐτοῖς διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς οὐ μόνον οὐ καχοῖς
15 εἶναι περὶ τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ᾽ οὐδὲ μετρίως χρηστοῖς.
"Ert τούτων πλείω περὶ Σαούλου xai τῆς εὐψυχίας
λέγειν ἐδυνάμην, ὕλην δωῖν χορηγησάσης τῆς ὑποθέ-
σεως, ἀλλ᾽ ἵνα μὴ φανῶμεν ἀπειροκάλως αὐτοῦ χρώ-
μενοι τοῖς ἐπαίνοις, ἐπάνειμι πάλιν ἀφ᾽ ὧν lc τούτους

20 ἐξέβην.
ε΄, Κατεστρατοπεδευχότων γὰρ τῶν Παλαιστίνων,
ὡς προεῖπον, xal χατὰ ἔθνη χαὶ βασιλείας καὶ “σατρα-
πείας ἐξαριθαούντων τὴν δύναμιν, τελευταῖος βασιλεὺς
παρῆλθεν ᾿Αγχοῦς μετὰ τῆς ἰδίας στρατιᾶς xal μετὰ
36 τοῦτον δ᾽ 6 Δαυΐδης μετὰ τῶν ἐξαχοσίων ὁπλιτῶν εἶπε-
το. Θεασάυενοι δ᾽ αὐτὸν oí. στρατηγοὶ τῶν Παλαι-
στίνων, πόϑεν εἴησαν ἄχοντες οἱ 'Εύραῖοι xai τίνων
χαλεσάντων ἠρώτων τὸν βασιλέα. Ὁ δὲ Δαυΐδην
ἔλεγεν εἶναι, τὸν φυγόντα Σάουλον τὸν ἑαντοῦ δεσπό»
30 την, xal πρὸς αὐτὸν ἐλθόντα δέξασθαι, καὶ νῦν τῆς
γάριτος ἀμοιδὴν ἐκτῖσαι βουλόμενον xal τιλωρήσασθαι
τὸν Σάουλον συμμαχεῖν αὐτοῖς. Ἐμέμφθη δὲ Om)
τῶν στρατηγῶν ἄνδρα παρειληφὼς ἐπὶ συμμαχίᾳ πο-
λέμιον, xal ἀποπέμπειν συνεθούλευον, μὴ καὶ λάθῃ
450 μέγα δι’ αὐτὸν χαχὸν τοὺς φίλους ἐργασάμενος" xal
γὰρ οὕτως αὐτῷ παρέξειν τοῦ χαταλλαγῆναι πρόφασιν
πρὸς τὸν δεσπότην, χαχώσοντα τὴν ἡμετέραν δύναμιν"
ὃ δὴ καὶ προορώμενοι εἰς τὸν τόπον, ὃν ἔδωχεν αὐτῷ
χατοιχεῖν, ἐχέλευον ἀποπέμπειν σὺν τοῖς ἑξαχοσίοις
40 ὁπλίταις’ τοῦτον γὰρ εἶναι Δαυΐδην ὃν ἄδουσιν αἱ

παρθένοι πολλὰς μυριάδας Παλαιστίνων ἀπολέσαντα.

''aUv' ἀχούσας ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺς xal χαλῶς εἰρῇ-
σθαι λογισάμενος, καλέσας τὸν Δαυΐδην, « ἐγὼ μὲν,
« εἶπε, μαρτυρῶ σοὶ πολλὴν πρὸς ἐμὲ σπουδὴν xoi
450 « εὔνοιαν, καὶ διὰ τοῦτο σὲ σύμμαχον ἐπυηγόμην" οὐ
e δοχεῖ δὲ ταῦτα τοῖς στρατηγοῖς. Ἀλλ᾽ ἄπιθι μεθ᾽
« ἡμέραν εἷς ὃν ἔδωκά σοι τόπον, μηδὲν ὑπονοῶν ἄτο-
e πον, χἀχεῖ φύλασσέ μοι τὴν χώραν, μή τινες εἰς
« αὐτὴν τῶν πολευίων ἐμδάλωσιν" ἔστι δὲ xal τοῦτο
5) « συμμαχίας μέρος "5. Καὶ Δαυΐδης μὲν, ὡς ἐκέλευ--
σεν ὃ τῶν 1ἱττῶν βασιλεὺς, ἧκεν εἷς Σεχελάν. Καθ
ὃν δὲ χαιρὸν ἐξ αὐτῆς συμμαχήσων τοῖς IIaAato (vot;
ἀπῆλθε, τὸ τῶν Ἀμαλυηκιτῶν ἔθνος ἐπελθὸν αἱρεῖ τὴν
Σεχελὰν χατὰ χράτος, xal ἐμπρήσαντες xai πολλὴν

APXAIOAOTIAX BIBA. G. ΚΕΦ. IA.

| [336,357.]
ut aliqui , nescientes quidem quid ipsis in bello eventarum
sit, non segniter illud aggrediantur, sed futuri incerto se
committentes in eo jactentur, non adeo generosi esl animi,
quamvis multa egregia prsetileript : verum ut, quum niil
benigni cogitatione preeceperint, sed moriendum esse ρΓδ'-
sciverint , idque in acie dimicando, tum vero neque terre-
rentur, neque malum expavescerent, sed ei prazecognilo
obviam irent, hoc ego viri vere fortis indicium esse censeo.
Hoc igitur Saulus fecit, ut ostenderet debere quidem omnes,
qui gloriam post mortem expetunt, ista facere, ex quibus
sibimet hrec ipsa accrescat , praecipue vero reges , illis non
licere putans ob imperii magnitudinem non modo non
malis esse erga subditos , sed ne mediocriter quidem bonis.
Hisce adhuc plura de Saulo ejusque prxcellenti fortitudine
dicere potui , materia nobis ex argumento suppeditata : sed,
ne in ejus laudibus prteter decorum me jactare videar,
revertor unde in hec digressus sum.

5. Quum jam Paliestini, sicut antea dixi, castra metassent,
et copias suas per gentes et regna et satrapias recensuissent ,
novissimus cum &uo exercitu venit rex Anchus , ejusque
agmina claudebat Davides cuim sua militum sexcentorum
cohorte. 1Jllum autem ubi viderunt Palzstinorum duces,
regem percontabantur undenam illis adessent isti Hebraei, el
ἃ quibus vocali. Ille vero Davidem esse dicebat , qui Saulum
dominum suum fugerit, quemque ad se venientet excepe-
rit : at nupc, ut gratiam vicissim referat , deque Saulo vin-
dictam sumat, ipsis suppetias afferre. A ducibus autem
reprehensus est, quod hostili animo virum ad auxilium
acciverit , suadebantque ut eum dimitteret , neve imprudet
ter per eum amicos magno aflficiat damno : ipsum enim illi
prietextum daturum esse redeundi ἐπ gratiam cum domino
suo, vires nostras affligendo. Quod quum pravidissent,
Auchum jusserunt eum cum militibus sexcentis remitlere
in locum, quem ipsi ad habitaudum dederat : hunc eniin esse
illum Davidem quem virgines decantent ob multas Palzsti-
norum myriadas occisas. Hac ubi audierat Gittensium rex,
illosque recte monuisse reputaverat, accito ad se Davide,
dicebat, « ego quidem studium tuum et benevolentiam
« comprobo, proplereaque te socium adducebam : verum
« duces non ifa de te existimant. Quare statim ab bac die
« in locum , quem tibi donavi, discede , nihil mali suspi-
« caus, et illic esto meae regioni in preesidium, ne qui
« hostes in eam impetum faciant : nam et sic in socielatis
« partem venis». Et Davides quidem, Gittensium regis
jussis obsequeus, se in Secelam recipiebat. Sub idem
vero tempus quo ex ea egressus erat Palastinis auxilium
laturus, Amalecitarum gens, incursione facta, vi Secelam
expugnant, οἱ quum illam incendissent et mulliplicem

53,2.)

μίαν ἄλλην ἔχ τε αὐτῆς ἐχείνης xal τῆς ἄλλης τῶν
Πελαιστίνων χώρας λαθόντες ἀνεχώρησαν.
ς΄, Ἐχπεπορθημένην δὲ τὴν Σεκελὰν χαταλαδὼν
6 λυυΐδης xat διηρπασμένα πάντα xal τὰς γυναῖχας τὰς
tir (δύο γὰρ ἦσαν) xol τὰς γυναῖχας τῶν ἑταί-
των σὺν τοῖς τέχνοις ἡχμαλωτισμένας, περιρρήγνυται
εὐθὺς τὴν ἐσθῆτα, κλαίων δὲ καὶ ὀδυρόμενος μετὰ τῶν
οὔων ἐπὶ τοσοῦτον παρείθη τοῖς χαχοῖς, ὥστε αὐτὸν
ἀλιπεῖν ἤδη xai τὰ δάχρυα. ᾿Εχινδύνευσε δὲ καὶ βλη-
k 6 ὑπὸ τῶν ἑταίρων, ἀλγούντων ἐπὶ ταῖς αἰχμαλωσί-
a τῶν γυναιχῶν καὶ τῶν τέχνων, ἀποθανεῖν’ αὐτὸν
γὰρ τῶν γεγονότων ἠτιῶντο, Ἀνασχὼν δ᾽ ix τῆς λύπης
zx τὴν διάνοιαν πρὸς τὸν Θεὸν ἀναστήσας παρεκά-
1t τὸν ἀρχιερέα ᾿Αδιάθαρον ἐνδύσασθαι τὴν ἀρχιερα-
b uiv στολὴν, καὶ ἐπερωτῆσαι τὸν Θεὸν καὶ προφητεῦ-
cm εἶ διώξαντι τοὺς ᾿Ἀιμαληκίτας δίδωσι χαταλαθεῖν,
χαὶ σῶσαι μὲν τὰς γυναῖκας xal νὰ τέχνα, τιμωρήσα-
cm δὲ τοὺς ἐχθρούς. Τοῦ δ᾽ ἀρχιερέως διώχειν
χέλευσαντος, ἐχπηδήσας μετὰ τῶν ἑξαχοσίων ὁπλιτῶν
ν εἶπετο τοῖς πολεμίοις. Παραγενόβενος δ᾽ ἐπί τινα
γύμαρρον, Βάσελον λεγόμενον, xal πλανωμένῳ τινὶ
Ξεριπεσὼν Αἰγυπτίο» μὲν τὸ γένος, ὑπ᾽ ἐνδείας xal λι-
w παρειμένῳ, (τρισὶ γὰρ ἡμέραις ἐν τῇ ἐρημίᾳ
πλανώμενος ἄσιτος Ouxaprégnos,) πρῶτον αὐτὸν πο-
Ὁ τὸ xxi τροφῇ παραστησάμενος xai ἀναλαῤξὼν, ἐπύ-
zo τίνος τε εἴη xal πόθεν. Ὁ δὲ γένος μὲν ἐσήμαινεν
Αἰγύπτιος ὧν, χαταλειφθῆναι δὲ xo τοῦ δεσπότου δι᾽
ἀρρωστίαν ἕπεσθαι μὴ δυνάμενον, ἐδήλου δ᾽ αὑτὸν
ἂν χαταπρησάντων xat διηρπαχότων ἄλλα τε τῆς
ἃ Ἰοῤαίας xoi τὴν Σεκελὰν εἶναι. Χρησάμενος οὖν ὁ
λαυΐδης τούτῳ ἐπὶ τοὺς Ἀμαληχίτας ὁδηγῷ καὶ χατα-
λαδὼν αὐτοὺς ἐπὶ γῆς ἐρριμμένους, xat τοὺς μὲν ἀρι-
στῶντας, τοὺς δὲ xal μεθύοντας ἤδη xxi λελυμένους
ὑπὸ τοῦ οἴνου, καὶ τῶν λαφύρων xai τῆς λείας ἀπο-
ἃ λχύοντας, ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως πολὺν αὐτῶν φόνον
ἠργάσατο. Γυμινοὶ γὰρ ὄντες xal μηδὲν προσδοχῶν-
τς τοιοῦτον, ἀλλὰ πρὸς τὸ πιεῖν χαὶ εὐωχεῖσθαι τε-
τραμμένοι, πάντες ἦσαν εὐχατέργαστοι. Καὶ οἱ μὲν
αὐτῶν, ἔτι τῶν τραπεζῶν παρακειμένων, ἐπιχατα-
ἡ λαμδανόμενοι παρ᾽ αὐταῖς ἀνηροῦντο, xai παρέσυ-
pv αὐτῶν τὰ σιτία καὶ τὴν τροφὴν τὸ alua, τοὺς
δὲ δεξιουμένους ἀλλήλους ταῖς προπόσεσι διέφθειρεν,
ἐνίους δὲ χαὶ πρὸς ὕπνον ὑπὸ τοῦ ἀχράτου χατενηνε-
Ἱμένους, Ὁπόσοι δ᾽ ἔφθησαν περιθέμενοι τὰς πα-
6 wie ἐξ ἐναντίας αὐτῷ στῆναι, τούτους οὐδὲν ἧττον
εὐγερῶς τῶν γυμνῶν χαταχειμένων ἀπέσφαττε. Διέ-
utvay δὲ οἱ σὺν τῷ Δαυΐδη καὶ αὐτοὶ ἀναιροῦντες ἀπὸ
πρώτης ὥρας ἕως ἑσπέρας, ὡς μὴ περιλειφθῆναι τῶν
Ἀμαληχιτῶν πλείονας jj τετραχοσίους: xai οὗτοι δὲ
Ὁ ὁροαάσι χαμήλοις ἐπιθάντες διέφυγον. ᾿Δνέσωσε δὲ
τἄλλα πάντα ἃ διήρπασαν αὐτῶν οἱ πολέμιοι, xai
τὰς τε αὐτοῦ γυναῖχας xat τὰς τῶν ἑταίρων. Ὥς δὲ
ἀγαστρατέντες ἦχον ἐπὶ τὸν τόπον, ἔνθα διχχοσίους μὴ
νγχμέγους αὐτοῖς ἕπεσθαι χαταλελοίπεσαν ἐπὶ τῶν

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. XIV.

——— MM ——-"ÓmÀ 4

[357,3.8.} — 231
praedam aliam tam ex illa ipsa quam ex reliqua Palestino-
rum regione cepissent , abierunt.

6. Davides autem quum Secelam vastatam deprehendis-
set atque omnia direpta, uxoresque etiam suas (nam duc
erant) cum sodalium suorum uxoribus pariter ac liberis in
captivitatem abductas, siatim vestimenta sua lacerat, ac
plorans et lamentans cum amicis in tantum malis indulsit,
ut etiam lacrime eum deficerent. Quin et discrimen adiit ,
ne a comitibus , captivitatem uxorum et liberorum dolenti-
bus , lapidatus interiret : quze enim acciderant, ipsi vitio
vertebant. Ubi autem se a marore recollegerat , mentem-
que ad Deum sustulerat , rogavit pontificem Abiatharum ,
ut vestem pontificalem indueret, Deumque interrogaret
et ex oraculo referret , an insecuto Amalecitas daret eos ad-
sequi , uxoresque et liberos salvos quidem recipere, ab
hostibus vero penas repetere. Pontitice autem jubente ut
eos persequeretur, exsiliens cum sexcenlis suis militibus
secutus est hostes. Quumque ad torrentem quendam no-
mine Baselum pervenisset, et in hominem errantem Íínci-
disset, genere quidem /Egyptium, inopia et fame lan.
guescentem , ( nam per tres dies totidemque noctes in soli-
tudine errans sine cibo permanserat,) postquam ei cibum
et potum admoverat viresque ejus refeceral , quaesivit ex
eo cujas et undenam esset. Alque ille se genere quidem
AEgyptium esse indicabat , a domino vero relictum , quod
propter invaletudinem sequi non potuerit. — Quin et fate-
batur se ex lis esse qui incenderant et diripuerant quum loca
alia Judae tum Secelam. — Davides itaque eo duce usus
ad Awalecitas persequendos , nactusque eos humi temere
siratos, et alios quidem prandentes, alios vero jam ebrios
et vino solutos, et spoliis preedaque sese oblectantes, ex
improviso adortus magnam eorum stragem edidit. Nam
quum nudi essent et inermes, et nili] tale suspicarentur, sed
id solum agerent universi ut compotarent et epularentur, fa-
cile erat eos conficere. Et alii quidem illorum , dum men-
sis accumberent, deprehensi δρυδ illas jugulati sunl, et
sanguis frumentum eorum victumque secum abripait,
alios vero propinationihus sese excipientes occidit , rursus-
que alios ex crapula in somnum delapsos. At quotquot
jam armaturam induerant ut ejus impetum sustinerent ,
non majori negotio quam qui nudi Jacerent ferro peremit.
Et qui cum Davide erant, etiam bi ab hora prima usque ad
vesperam czedem facere perseverarunt, ul non plures ex
Amalecitis pralio superfuerint quam quadringenti : et hi
droinadibus camelis insidentes effugerunt. Atque ita quum
alia omnia, quae hostes diripuerant , recipit Davides , tum
suas pariter ac suorum uxores. Quum autem reversi venis-
sent ad locum , ubi ducentos, qui se sequi non poluerunt ,
ad impedimenta reliquerant , illi quidem quadringenti et alia

—————————M————— “τσ “---πασππαΐπτνπππαπιειπ τος 2. a B rem c.

239 (74,75.

APXAIOAOT'IASX BlBA. G. KEd. [A. [358,3:9.1

e^ i] , ^" ec .* 5 ,
σχευῶν, οἵ μὲν τετραχόσιοι τῆς uiv ἄλλης ὠφελείας ' emolumenta et praedam eum iis partiri recusabant , ut qní se

τε χαὶ λείας οὐχ ἠξίουν αὐτοῖς ἀποιμερίζειν, οὐ συνχχο-
λουθήσαντας, ἀλλὰ μαλαχισθέντας περὶ τὴν δίωξιν,
ἀγαπήσειν δὲ σεσωσμένας τὰ; γυναῖχας ἀπολχιαθάνον--
ὃ τας ἔλεγον. Δαυΐδης δὲ πονηρὰν xal ἄδιχον αὐτῶν
ταύτην ἀπέφηνε τὴν γνώμην" εἶναι γὰρ ἀξίους, τοῦ
Θεοῦ παρασχόντος αὐτοῖς ἀαύνασθαι μὲν τοὺς πολευίους,
χαιίσαφθαι δὲ πάντα τὰ αὐτῶν, πᾶσιν ἐξ ἴσου τοῖς
στρατευσαμένηις μερίζεσθαι τὴν ὠφέλειαν, xal ταῦτ᾽
10 ἐπὶ φυλαχῇ τῶν σχευῶν μεμενηχότων. Καὶ ἐξ ἐχεί-
νου νόμος οὗτος ἐχράτησε παρ᾽ αὐτοῖς, ἵνα ταὐτὰ τοῖς
μαχομένοις λαμβάνωσιν οἱ τὰ σχεύη φυλάττοντες.
Fivóusvo; δὲ ἐν Σεχελᾷ Δαυΐδης διεπέμψατο πᾶσι
τοῖς ἐν τῇ Ἰούδα φυλῇ συνήθεσι xal φίλοις ἀπουοΐρας
15 τῶν λαφύρων. Καὶ τὰ uiv περὶ τὴν Σεχελλῶν πόρ-
θησιν xal Ἁλαληχιτῶν ἀναίρεσιν οὕτως ἐγένετο.
ζ΄. Tov δὲ Παλαιστίνων συμθδαλόντων xai χαρτερᾶς
ume γενομένης νιχῶσι μὲν οἱ Π᾿χλαιστῖνοι xai πολ-
λοὺς ἀναιροῦαι τῶν ἐναντίων, XdouAoc δὲ ὁ τῶν Ἰσραη-

20 λιτῶν βασιλεὺς xal οἱ παῖδες αὐτοῦ γενναίως ἀγωνιζό-

μένοι xal πάσῃ προθυμία γρώμενοι, ὡς ἐν μόνῳ
τῷ χαλῶς ἀποθανεῖν xai παραύόλως διαχινδυνεῦσαι
τοῖς πολειαίοις τῆς ὅλης αὐτοῖς δόξης ἀποχειμένης,
(οὐδὲν γὰρ τούτου περισσότερον sl/ov,) ἐπιστρέ-
35 φουσι πᾶσαν εἰς αὑτοὺς τὴν τῶν ἐχθρῶν φάλαγγα xat
περιχυχλωθέντες ἀποθνήσχουσι, πολλοὺς τῶν HaAat-
στίνων χαταδαλόντες. Ἦσαν δὲ οἱ Σχούλου παῖδες,
Ἰωνάθης xat ᾿Αμινάδαθος xat Μελχισός. Τούτων
πεσόντων, τρέπεται τὰ τῶν “Εὐραίων πλῆθος, xai ἀχο-
ἂν cuta xai σύγχυσις γίνεται xat φόνος ἐπιχειμένων τῶν
πολειαίων. Σάουλος δὲ φεύγει τὸ χαρτερὸν στῖφος
ἔχων περὶ αὑτόν, Καὶ τῶν Παλαιστίνων ἐπιπεμψάν-
τῶν ἀχοντιστὰς xol τοξότας, πάντας μὲν ἀποθάλλει
πλὴν ὀλίγων, αὐτὸς δὲ λαμπρῶς ἀγωνισάμενος xat
33 πολλὰ τραύματα λαῤὼν, ὡς μηκέτι διαχαρτερεῖν μηδ᾽
ἀντέχειν ταῖς πληγαῖς, ἀποχτεῖναι μὲν αὑτὸν ἠσθένει,
χελεύει δὲ τὸν ὁπλοφόρον, σπασάμενον τὴν ῥομφαίαν,
ταύτην αὐτοῦ διελάσαι, πρὶν ζῶντα συλλαθεῖν αὐτὸν
τοὺς πολεμίους. y τολυῶντος δὲ τοῦ ὁπλοφόρου
4 Χτεῖναι τὸν δεσπότῆν, αὐτὸς τὴν ἰδίαν σπασάμενος
μάγαιραν xat στήσας ἐπὶ τὴν ἀχυὴν ῥίπτει xav. αὖ-
τῆς αὑτὸν, καὶ μὴ δυνάμενος ὥσασθαι μηδ᾽ ἐπερείσας
διαδαλεῖν αὑτοῦ τὸν σίδηρον, περιστρέφεται, Καὶ
νεανίσχου τινὸς ἑστῶτος πυθόμενος τίς εἴη xat μαθὼν
45 ὥς ᾿λυαληχίτης ἐστὶ, παρεκάλεσεν ἐπερείσαντα τὴν
δομφαίαν, διὰ τὸ μὴ ταῖς χερσὶν αὐτὸν τοῦτο δύνασθαι
ποιῆσαι, παρασχεῖν αὐτῷ τελευτὴν ὁποίαν αὐτὸς βού-
λεται. Ποιήσας δὲ τοῦτο χαὶ περιελόμενος τὸν περὶ
τὸν βραχίονα αὐτοῦ χρυσὸν xal τὸν βασιλικὸν στέφανον
[0 ἐκποδὼν ἐγένετο Θεασάμενος δ᾽ 6 ὁπλοφόρος τὸν
Σάουλον ἀνηρημένον ἀπέχτεινεν ἑαυτόν. Διεσώθη δ᾽
οὐδὲ τῶν σωματοφυλάχων τοῦ βασιλέως οὐδεὶς, ἀλλὰ
πάντες ἔπεσον περὶ τὸ χαλούμενον 1 Ἑλδουὲ ὄρος.
᾿Αχούσαντες δὲ τῶν "E6oaiev οἱ τὴν κοιλάδα πέραν

non comitali fuerint, sed. prae ignavia hostem persequi de.
sliterint, aiebantque coutentos esse debere receptis uxori-
bus et liberis. Davides autem banc eorum sententiam im-
proham esse et iniquam pronunciavit : par enim esse, Deo
illis concedente hostes quidem ulcisci, sua vero omuia recu.
perare , ut universis militibus ex dequo dividantur emolu-
menta , prasertim quum ad impediinentorum custodiam re-
manse: int. Atque ex illo ista apud eos lex obtinuit, ut aquas
cum iis, qui μὲ certamen descendunt, parles auferant ii
qui inpedinenta custodiunt. Quum aulem Secelam per-
venisset Davides, iuisit de praeda omnibus ex tribu Juda
familiaribus suis et amicis. Atque ila quidem facta sunt
quie ad Secelensium direptionem et Amalecitarum cadem
spectant.

7 Quum autem Palestini congrederentur et acriter ufrin-
que pugnaretur, superiores quidem fiunt Palzestini , pluri-
mosque ex adversa acie sternunt, Saulus autem Israelita-
rum rex ejusque filii egregie pugnantes, summaque cum
alacritate, quippe in eo solum , ut pulcre morerentur et in.
trepide cum hostibus dimicarent, sila essel omnis ipsorum
gloria, ( nihil enim pluris faciebant, ) totam hostium phalan-
gem in se convertunt, atque circumdati occumbunt , magna
Palestinoruin strage edita. Erant autem Sauli filii Jona-
tlas et Aminadabus et Melchisus. Isti quum cecidissent,
populus [Iebreeorum is fugam. vertitur, atque magna facta
est perturbatio et confusio et csedes, hostibus a tergo in-
stantibus. Saulus autem valida suorum caterva stipatus
fugit , atque missis a Palzestinis jaculatoribus et sagittariis,
maximam quidem eorum parlem amittit, ipse vero quum
pulcre dimnicassel et multa vulnera accepisset, ut nec am-
plius pugnare nec plagas sustinere potuerit, infirmior quidem
erat quam ul seipsum interimeret ; armigero vero imperat ut
sc stricto ense Lransfigeret , ne vivus in liostium poteslatem
veniret. Armigero autem non audente dominum occidere,
ipse suo gladio educto, sibique ejus mucrone admoto , ii
eum 66 proJicit, quumque ensem suum jn se impellere uon
valeret neque eum sibi impingendo trajicere, sese circum-
agi. Atque juvene quodam propter eum adstante, quum
interrogasset quisuam esset , audissetque esse Amalecitam,
orabal ut gladio sibi ab eo impacto, id quod suis manibus
perficere non posset , mortem sibi afferret qualem ipse ex-
peteret. — Hoc autem ille exsecutus, detractisque brachio
aureis armillis capitique regia corona, prope abiit. Tum
armiger, conspecta Sauli nece, semetipsum interemil. ΑἹ’
que nemo ex satellitibus regis in tulum evasit, sed ones
in monte Gelboe dicto ceciderunt. Hebraei vero, qui vallem

4
x27.)

vi Ἰορδάνου χατοιχοῦντες xai ol ἐν τῷ πεδίῳ τὰς πό-
μεν ἔγοντες ὅτι Σάουλος πέπτωχε xai οἱ παῖδες αὐτοῦ
i19 σὺν αὐτῷ πλῆθος ἀπόλωλε, χαταλιπόντες τὰς
ἑαυτῶν πόλεις εἰς ὀμλυρωτάτας χατέφυγον, οἱ δὲ ITa-
δ )χιστῖνοι τὰς χαταλελειμμένας ἐρήμους εὑρόντες κα-
ThATTOY.

1. Τῇ δ᾽ ἐπιούση σχυλεύοντες οἱ Παλαιστῖνοι τοὺς
τῶι πολεχίων νεχροὺς ἐπιτυγχάνουσι τοῖς τοῦ Σαούλου
χα! τῶν παίδων αὐτοῦ σώμασι, χαὶ σχυλεύσαντες ἀπο-

ἐτειγουσιν αὐτῶν τὰς χεφαλὰς, xal κατὰ πᾶσαν περιήγ-
τῖῦᾶν τὴν χώραν πέμψαντες ὅτι πεπτώχασιν οἱ πολέ-
ux Kat τὰς μὲν πανοπλίας αὐτῶν ἀνέθηχαν εἰς τὸ
Ἄστάρτειον, τὰ 0E σώματα ἀνεσταύρωσαν πρὸς τὰ τεί-
[1 τῆς Βηθσὰν πόλεως, ἣ νῦν Σχυθόπολις χαλεῖται.
| Ext δὲ ἔχουσαν οἱ ἐν Ἰαδισσῷ πόλει τῆς ΓΓαλαδίτιδος
ττηχοῦντες ὅτι λελώῤδηνται τὸν Σαούλου νεχρὸν xai
"ix τῶν παίδων αὐτοῦ, δεινὸν ἡγησάμενοι περιιδεῖν
ἀτδευτους, ἐξελθόντες οἵ ἀνδρειότατοι xat τόλιλη δια-
sunu (ἡ δὲ πόλις αὕτη xaX σώμασιν ἀλχίμους xai
rii φέρει) xat δι᾽ ὅλης τῆς νυκτὸς δῥεύσαντες hÀ-
b» εἰς τὴν Βηθσὰν, xai προσελθόντες τῷ τείχει τῶν
τωεμίων xai χαθελόντες τὸ σῶμα Σαούλου καὶ τὰ τῶν
7r/ww αὐτοῦ χομίζουσιν εἰς Ἰαδισσὸν, μηδὲ τῶν
τομίων αὐτοὺς χωλῦσαι δυνηθέντων ἢ τολμησάντων
icy ἀνδρείαν, Οἱ δὲ Ἰαόδισσηνοὶ πανδημεὶ χλαύ-
«mitt θάπτουσι τὰ σώματα ἐν τῷ χαλλίστῳ τῆς χώρας
"m, Δρούρης., λεγομένῳ" χαὶ πένθος iy ἡμέραις
ἔπτὰ σὺν γυναιξὶ xai τέχνοις ἐπ᾽ αὐτοῖς ἤγαγον, xo-
πτόμενοι xai θονινοῦντες τὸν βασιλέα xai τοὺς παῖδας
HVS, μήτε ποτοῦ μήτε τροφῆς γευσάμενοι.
6, Τοῦτο Σάουλος τὸ τέλος ἔσιε -προφητεύσαντος
Σαμουήλου, διὰ τὸ παραχοῦσαι τοῦ Θεοῦ τῶν ἐπ᾽
m ἐντολῶν, χαὶ ὅτι τὴν ᾿Αχιμελέχου τοῦ
tfitpfe γενεὰν xol ᾿᾿Αχιμέλεχον αὐτὸν xal τὴν τῶν
τ πρίων πόλιν ἀνεῖλεν. ᾿Εδασίλευσε δὲ Σαμουήλου
Miki ἔτη ὀχτὼ πρὸς τοῖς δέχα" τελευτήσαντος δὲ δύο
ai xoi] Καὶ Σάουλος μὲν οὕτω χατέστρεψε τὸν

S),

uM

BIBAION EBAOMON.

1. Ὡς Δανίδης μὲν τῆς μιᾶς φυλῆς ἐδασίλευσεν dv Χεδρῶνι
7u2, τοῦ δ᾽ ἄλλου πλήθους ὁ Σχούλου καῖς.
P. Ὅτι, τούτου φονευθέντος ἐξ ἐπιθουλῆς φίλων, ὅπασαν
Tv uda Δανίδης παρέλαδεν.
. Ὡς πολ ιορχῆσας “Ἱεροσόλυμα Δαυΐδης καὶ λαβὼν τὴν
zi ἐξέθαλεν μὲν ἐξ αὐτῆς τοὺς Χαναναίους, ἐνῴκισε δ᾽ εἷς
τὴν Ἰουξζαίους-. .
Ὅτι Δαυΐδης στρατεύσαντας ἐπ᾽ αὐτὸν Παλαιστίνους
e ' "pad Jut; ἐνίκησεν.
Ἡ γενομένη, πρὸς Εἴραμον τ τῶν Τυρίων βασιλέα καὶ
- Vm φιλία,
$. Ὡς τοῖς πέριξ ἔθνεσι στρατεύσας Δαυίδης xal χειρωσά-
b« φύρον ἐπέταξεν αὐτῷ τελεῖν,
. Ἢ γενομένη πρὸς Δαμασχηνοὺς Δανίδου μάχη, καὶ

Cf.

worm o5 $e * P? * 9 t * 0095 ^55 T X tT UT ivl

ANTIQ. JUD. LIB. VIT. CAP. XIV.

[350---261.] 283
trans Jordanem habitabant, quique urbes in planitie tene-
bant, quum audissent Saulum ejusque filios cecidisse, et
universos qui cum eo erant periisse, relictis suis urbibus
in munilissimas se receperunt. — At Paliestini in relictis,
quas desertas invenerant, ipsi sedem ceperint.

8. Postridie, quum Palastini liostes pre'lio occisos spoli-
liarent, inciderunt in Sauli filiorumque ejus corpora , exu-
tisque capita illorum absciderunt : atque nunciis per totam
suam regionem missis divulgarunt, hostes acie cecidisse.
Et armaturam quidem illorum in fano Astartes consecra-
runt, corpora vero in cruces sustulerunt ad muros urbis
Bethsano , quae hodie Scythopolis appellatur. Postquam
vero Jabissi, regionis Galadilidis urbis , incolze acceperant
truncata esse Sauli ac filiorum ejus cadavera , indignum
rati ut insepulta esse palerentur, fortissimi quique et
audacissimi egressi ( viros enim corpore robustos et animis
feroces alit hrec urbs) totaque nocte continuato itinere,
Betlhsanam venerunt, atque ad hostium muros aggressi,
ablatisque Sauli ejusque filiorum corporibus , ea Jabissum
deportarunt, quum hostes eos prohibere vel non potuis-
sent, vel ausi non essent propter ipsorum virtutem. Ja-
bisseni autem universi cum ploratu corpora eorum sepe-
lierunt in pulcerrimo regionis loco, quem Arurau appel
lant; atque per septem dies cum uxoribus hberisque eos
deflebant, pectora tundentes ac lugentes regem ejusque
filios, ita nt neque potum degustarent neque cibum.

9. Hunc Saulus (inem habuit, juxta Samueli vaticinium,
quoniam Dei de Amalecitis non obtemperaverit mandatis ,
et quod totam Achimelechi cognationem sustulerit , ipsum-
que Achimelechum et urbem pontificam. Regnavit autem
vivente Samuelo annis octodecim , post mortem vero ejus
annis duobus [οἱ viginti]. Et Saulus quidem lioc modo e
vita excessiL.

LIBER SEPTIMUS.

— 2 909«A— -

i. Ut Davides quidem uni tribui imperavit In urbe Chebrone,
populo autem reliquo Sauli filius.

2. Quod, Illo amicorum insidiis occiso, Davides in univer-
80s imperium obtinuit.

3. Ut Davides , obsessis Hierosolymis captaque urbe, Cha-
nan:os quidem ex ea ejecit, Judzis vero eam habitandam de-
dit.

4. Quod Davides a Palestinis bello impetitus apud Hieroso-
]yma victoriam oblinult.

b. Amicitie fedus inter Hiramum Tyriorum regem el Da-
videm.

6. Ut Davides, quum in gentes finitlmas expeditionem fecis-
set easque subegisset , tributum illis imperavit.

^. Davides cum Damascenis acie dimicat, vicloriamque
reportat.

231

ἡ. ἸΙῶς ἐπὶ τοὺς Μεσοποταμίους στρατεύσας ἐχράτησε
αὐτῶν.

θ΄. "Ort, τῶν περὶ τὴν οἰχίαν αὐτῷ στασιασάντων, ὑπὸ τοῦ
παιδὸς ἐξεόλήθη τῆς ἀρχῆς slc τὴν πέραν τοῦ Ἰορδάνον.

V. Ὡς στρατεύσας Ἀδεσάλωμος ἐπὶ τὸν πατέρα Δανΐδην
ἀπώλετο σὺν τῷ στρατῷ.

ια΄. Πῶς εἰς τὴν βασιλείαν πάλιν ἀνῆλθε xai ἔζησεν εὖδαι-
μόνως.

ιδ΄. Ὡς ἔτι περιὼν Σολομῶνα τὸν vióv ἀπέδειξε βασιλέα.

ιγ΄. Τελεντὴ Δαυίδον, καταλιπόντος τῷ παιδὶ πολλὴν ὕλην
ἄργνριου τε καὶ χρυσοῦ καὶ λιθίας sl; τὴν οἰχοδομὴν τοῦ
ναοῦ.

(277—3:9.)

Περιόχει ἣ βίδλος χρόνον ἐτῶν τεσσαράχοντα.

ΚΕΦ. Α΄.

Συνέδη δὲ ταύτην γενέσθαι τὴν μάγην καθ᾽ ἣν
ἡμέραν xai Δαυΐδης τοὺς "AuaXnxivug νιχήσας εἷς
Σεκελὰν ὑπέστρεψε. ἪἬδη δ᾽ αὐτοῦ δύο ἡμέρας
ἔχοντος ἐν τῇ Σεχελᾷ,, τῇ τρίτη παραγίνεται διασωθεὶς

ὃ ἐχ τῆς μάχης τῆς πρὸς Παλαιστίνους 6 τὸν Σάουλον
ἀνελὼν, τήν τε ἐσθῆτα περιερρηγμένος xal τὴν χεφαλὴν
τέφρα περιγεάμενος. Καὶ προσχυνήσας αὐτὸν πυνθα-
νομένῳ πόθεν ἦχοι τοιοῦτος, ἀπὸ τῆς τῶν ᾿Ισραηλιτῶν
μάχης ἔλεγε᾽ γενέσθαι δ᾽ ἀτυχὲς αὐτῆς τὸ τέλος ἐδή-

10 )ou , πολλῶν μὲν ἀναιρεϑεισῶν τοῖς Ἕ δραίοις μυριά-
᾿ δων, πεσόντος δὲ xal τοῦ βασιλέως αὐτῶν Σαούλου
μετὰ τῶν τέχνων. Ταῦτα δὲ σημαίνειν ἔφασχεν αὐ-
τὸς παρατυχὼν τῇ τροπῇ τῶν ᾿Εὐραίων xal τῷ βασι-
λεῖ πεφευγόνι παρὼν ὃν χτεῖναι μέλλοντα ὑπὸ τῶν πο-
15 λεμίων λαμθάνεσθαι παραχληθεὶς αὐτὸς ὡμολόγει. T5
ῥομφαίᾳ γὰρ αὐτὸν ἐπιπεσόντα διὰ τὴν τῶν τραυμάτων
ὑπερύολὴν αὐτὸν ἀσθενῆσαι χατεργάσασθαι. Καὶ
σύμθολα δ᾽ αὐτοῦ τῆς ἀναιρέσεως ἐπεδείκνυε τόν τε περὶ
τοῖς βραχίοσι χρυσὸν τοῦ βασιλέως xal τὸν στέφανον,
20 ἃ περιδύσας τὸν Σαούλου νεχρὸν χουίσειεν αὐτῷ. Δαυΐ-
δης δὲ μηκέτ᾽ ἀπιστεῖν ἔχων, ἀλλ᾽ ἐναργῆ τεχμήρια
τοῦ Σαούλου θανάτου βλέπων, χαταρρηγνύει μὲν
τὴν ἐσθῆτα, χλαίων δὲ καὶ ὀδυρόμενος μετὰ τῶν Écaí-
ρὼν ὅλην διεχαρτέρησε τὴν ἡμέραν. ᾿Εποίει δ᾽ αὐτῷ
85 τὴν λύπην χαλεπωτέραν x«i ὃ Σαούλου παῖς Ἰωνάθης,
πιστότατός τε ὧν φίλος αὐτῷ χαὶ σωτηρίας αἴτιος γεγε-
νημένοςς. Τοσαύτην δ᾽ ἐπεδείξατο τὴν ἀρετὴν xoi τὴν
πρὸς Σάουλον εὔνοιαν, ὡς μὴ μόνον ἐπὶ τεθνηκότι χα-
λεπῶς ἐνεγχεῖν, πολλάχις ὑπ᾽ αὐτοῦ χινδυνεύσας ἀφαιρε-
80 θῆναι τὸν βίον, ἀλλὰ xal τὸν ἀποχτείναντα χολάσαι,
Φήσας γὰρ πρὸς αὗτὸν ὡς αὐτὸς αὐτοῦ γένοιτο χατή-
γορος ἀνελὼν τὸν βασιλέα, xal μαθὼν ὡς εἴη πατρὸς
᾿Αμαληκίτου γένος, ἐχέλευσεν αὐτὸν ἀπολέσθαι.
"Ἔγραψε δὲ καὶ θρήνους χαὶ ἐπιταφίους ἐπαίνους Σαού-

8ὺ λου xai ᾿Ιωνάθου, ὅσοι xai μέχρις ἐμοῦ διαυένουσιν.
β΄. ᾿Επεὶ δὲ τούτοις ἐξετίμησε τὸν βασιλέα, παυ -
σάμενος τοῦ πένθους ἤρετο τὸν Θεὸν διὰ τοῦ προφήτου
τίνα δίδωσιν αὐτῷ κατοιχῆσαι πόλιν τῆς Ἰούδα χα-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. A.

[3a1—23634

8. Quomodo Mesopotamios , bello eis illato , devicit.

9. Quod, mota ab ipsius domesticis seditione , a fillo ex im«
perio abactus erat in regionem Transjordanianam. |

10, Ut Abesalomus, quum bellum patri Davidi intulisset,
cum exercitu suo periit.

11. Quomodo Davides regnum recuperavit, et felicil
vixit.

19. Ut adhuc ín vivis regem designat Solomonem tilium.

)3. Davides diem obit , argenti magna vi aurique et lapidum
pretiosorum filio suo relicta ad templi constructionem.

Continet hic libertempus annorum quadraginta.

— d 090«m——

CAPUT 1.

Contigit autem ul eo die haec pugna commilteretur, quo.
Davides de Amalecitis viclor Secelam est reversus.
vero jam biduum fuisset Secel», die tertio advenit e puzua
cum Palstinis elapsus qui Saulum interfecerat, laceratis

Quum

vestibus et capite pulvere consperso. lsque, Davide
adorato , ab eo interrogatus undenam ita veuiret , ab Israe-
litarum pugna dicebat : ejus autem exitum tristem fuisse
indicabat, mullis quidem Hebraeorum myriadibus caesis,
iusuper vero rege ipsorum Saulo cum filiis suis interempto.
Alque hxc se nunciare ajebat ut. qui Hebraeis fusis fuga-
tisque, regique post fugam adfuisset, quem, quum fe
ret ut ab hostibus caperetur, ipse ab eo rogatus occidisse
fatebatur. Nam quum ille in gladluin incubuisset, ex vut
neribus repetitis infirmior factus est quam ut se conlice-
ret. Quin et caedis ipsius signa ostendebat , arpiillas regis
aureas et coronam, quas Saulo mortuo detraxerat ut illi
afferret. At Davides, quum non jam esset cur ei di((ideret,
poet manifesta mortis Sauli indicia in conspectum ipsius
adducta, vestimenta discidit, et cum ainicis lugens plo-
ransque tolam diem exegit. Luctum vero ei acerbiorem
fecit Jonathas Sauli filius, qui et amicus οἱ fidissimus et sa-
lutis ipsi auctor fuerat. Tam illustris autem ejus eral virtus ,
tantaque benevolenlia Saulum prosecutus est, ut non so-
jum egerrime tulerit ejus interitum , sepius licet ab eo io
viue discrimen adductus, sed εἰ occisorem illius supplicio
affecerit. Nam quum ei dixisset quod ipse sui accusatur
exstiterit, se regem interfecisse, didicissetque oriundum
esse patre genere Amalecita , eum interimi praecepit. Pre-
terea autem nanias composuil et laudationes funebres in
gratiam Sauii el Jonathae, quae etiamnum exstant.

2. Postquam vero regi hmc justa persolverat, lucia
finito, Deum per prophetam consuluit , quamnam ex urbi-
bus tribus qua Juda dicitur, ad habitandam sibi daret

e£:

υμένης φυλῆς. Φύσαντος δ᾽ αὐτοῦ διδόναι Χι-
ηλαταλιπὼν τὴν Σεχελὰν, εἰς ἐχείνην παραγί-
mt, τάς τε γυναῖχας ἐπαγόμενος τὰς αὑτοῦ (δύο δὲ
ἵν xai τοὺς ὁπλίτας τοὺς σὺν αὑτῷ. Συνελθὼν δὲ
τὰς αὐτὸν ἅπας ὃ τῆς φυλῆς τῆς προειρημένης λαὸς
ἐτυξεανυσιν αὐτὸν βασιλέα. Ἀχούσας δ’ ὅτι τὸν
XxwÀow χαὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ θάψειαν οἱ ἐν Ἰαδίσσῳ
vr τλαδίτιδος χατοιχοῦντες, ἔπεμψε πρὸς αὐτοὺς
ἐξαινῶν xal ἀποδεχόμενος, αὐτῶν τὸ ἔργον, χαὶ χάρι-
τς ἀποδώσειν ἀντὶ τῆς πρὸς τοὺς τεθνηχότας σπουδῆς
τισργούμενος ἅμα δὲ xol δηλῶν ὡς ἡ Ἰούδα φυλὴ
ει ροτόνηχεν αὐτὸν βασιλέα.

Y. Ὁ δὲ τοῦ Σαούλου μὲν ἀρχιστράτηγος ᾿Αθέν-
"ps Νήρου δὲ παῖς, ἀνὴρ δραστήριος χαὶ ἀγαθὸς
m gen», ὡς ἔγνω πεσόντα τὸν βασιλέα xai τὸν Ἴω-
vir» χαὶ τοὺς δύο τοὺς ἄλλους αὐτοῦ παῖδας, ἠπεί-
fn d εἰς τὴν παρεμβολὴν καὶ τὸν περιλειπόμενον ἐξαρ-
tix υἱὸν αὐτοῦ, (Ἰέξοσθος δ' ἐχαλεῖτο,}) διχῦ ιδάζει
194 τοὺς πέραν τοῦ Ἰορδάνου, χαὶ παντὸς ἀποξείχνυσι
τῷ τλήθους βασιλέα, πάρεξ τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς, βασί-
ipw δ᾽ ἐποίησεν αὐτῷ τὴν χατὰ μὲν τὴν ἐπιχώριον
Μῶτταν Μέόναλιν, χατὰ δὲ τὴν Ἑλλήνων παρευμθολὰς
λεγχιέγην. Ὥρμησε δ᾽ ἐχεῖθεν 'AGE ῥέννηρος μετὰ στρα-
τᾶς ἐπιλέχτου, συμδαλεῖν τοῖς ἐκ τῆς Ἰούδα φυλῆς
τρυτιρυύμενος " ὥργιστο γὰρ αὐτοῖς βασιλέα τὸν Δαυΐ.
iy xt [tigocovaxógty., 'Ἀπήντησε δ᾽ αὐτῷ πεμφθεὶς
ὑπ) λανίδου Σαρουΐας μὲν παῖς, πατρος δὲ Σουρὶ, ix
& MN ἐδελφῆς Δαυΐδου γεγονὼς αὐτῷ Ἰώαθος, ἀρχι-

ἄτηγος ὧν αὐτοῦ, μετὰ χαὶ τῶν ἀδελφῶν ᾿Αδεσσαίου
ui MS xal πάντων τῶν Δαυΐδου ὁπλιτῶν. Καὶ
zoe ἐπί τινος χρηνῖδος ἐν Γαθχῷ πόλει παρα-
τέσσεται πρὸς μάχην. Τοῦ δ᾽ Ἀβεννήρου φήσαντος
"s αὐτὸν, μαθεῖν βούλεσθαι πότερος αὐτῶν ἀνδρειο-
τίς στρατιώτας ἔχει , συντίθεται παρ᾽ ἀμφοτέρων
ἀηχχίβεχα βαχησομένους συμθαλεῖν. Προσελθόντες
τίνων εἰς τὸ μεταξὺ τῶν παρατάξεων οἱ πρὸς τὴν ud-
mi ἑκατέρων τῶν στρατηγῶν ἐξειλεγωένοι xal τὰς
ἐμὰς ἐπ᾿ ἀλλήλους ἀφέντες σπῶνται τὰς μαχαίρας ;
At τῶν χεφαλῶν ἐχλαμθανόμενοι κατέχοντες αὑτοὺς
ἔστιν εἰς τὰς πλευρὰς καὶ τὰς λαγόνας ἀλλήλους ταῖς
Puja Gc, ἕως οὗ πάντες ὥσπερ ἐχ συνθήματος ἀπώ--
iom, [Πεσόντων δὲ τούτων συνέρρηξε xai 4 λοιπὴ
cn, xal χαρτερᾶς μάχης γενομένης ἡττήθησαν ol
τῷ Αβεννήρου. Καὶ τραπέντας οὐχ ἀνίει διώχων
loto; ἀλλ᾽ αὐτός τε ἐπέχειτο παραχελευόμενος τοὺς
ὑπλίτας d ix ποδὸς ἕπεσθαι xal μὴ κάμνειν ἀναιροῦντας,
X ct ἀδελφοὶ προθύμως ἠγωνίσαντο xai 6 διαφανέστε-
lel τῶν ἄλλων μάλιστα 6 νεώτερος Ἀσάηλος, ὃς ἐπί τε
SUY ὠκύτητι χλέος εἶχεν, (οὐ γὰρ ἀνθρώπους ἐνίχα
μόνους, ἀλλὰ χαὶ ἵππον χαταστάντα εἰς ἅμιλλαν λέ-
τσὶ παραδραμεῖν,) χαὶ τὸν ᾿Αθέννηρον ἐδίωχεν ὑπὸ
rte xal τῆς ἐπ’ ὀρθὸν φορᾶς εἷς οὐδέτερον ἐγχλιθεὶς
τῶν μερῶν, ᾿Ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ ᾿Αὐεννήρου xal
χχτχσοψίζεσθαι τὴν ὁρμὴν αὐτοῦ πειρωμένου, xal ποτὲ

ANTIQ. JUD. LIB. VI. CAP. I.

[203,301.] 285

Quumque respondisset, illi se dare Chebronem, relicta
Secela in eam concedit, uxores suas secum adducens
(die enim erant) suorumque militum cohortem. Ad eum
autem populus tribus priedictae. omnis profectus ipsum re-
gem creant. Quum vero audisset quod Jabisi, regionis
Galaditidis urbis, incole, Saulum ejusque filios sepelivis-
sent. misit ad eos qui facinus eorum laudarent et appro-
barent , quique se illis gratias pro ipsorum in defunctos
studio relaturum esse pollicerentur, prietereaque illi nun-
ciarent, Juda tribum regem se constituisse.

3. Ceterum Abennerus, imperator exercitus Sauli, Neri
filius, vir impiger naturaque bons indolis, quum primum
novit cecidisse regem una cum Jonatha οἱ duobus aliis
ejus fliíis, reditu in castra accelerato , filioque ejus super-
stite abtepto, nomine Jebostho , cum eo trajicit ad popu-
lum in alteta Jordanis: ripa habitantem, et in universos
Teraelitas , excep!a tribu Judm, regem eum constituit. Re-
giam autem ei elegit ad locum, lingua quidem vernacula
Manalin appellatum, Grieca vero Castra. Ceterum] Abeu-
nerus inde cum electissimis exercitus viris properavit,
volens ante omnia prelio cum tribu Jud: congredi, cx
indignatione quod Davidem regem creavissent. Joabus
autem , matre quidem Saruis filius, patre vero Suri, Da-
vidis autem sorore nafus exercitus ipsius dux , ei occurrit,
comitantibus Abessmo οἱ Asaele fratribus suis, el universo
Davidis exercitu. Et quum circa quendam fonticulum apud
urbem Gabaon in eum incidisset , aciem ad prelium expli-
cat. Quum autem Abennerus ei dixisset velle se resciscere
utri ipsorom prastantiores essent milites, convenit inter
eos ut duodeni utrinque pugnam committerent. Progressi
igitur in medium inter acies qui in certamen ab utrorum-
que ducibus electi erant, quum hastas in se mutuo jecis-
sent, siringunt gladios, prehensisque capilibus alteri
alteros tenenies, latera et ilia sibi invicem gladiis confode.
runt , usque dum omnes quasi ex pacto occumberent. Quum
vero illi cecidissent, ceteri ex utroque exercitu conflixerunt,
et postquam summis viribus dimicalum est, Abenneri
milites succubuerunt. Versos deinde in fugam Joabus
non deslitit persequi, sed et ipse instabat, hortatus suos
ut e vestigio insequerentur et nequaquam occidendo fa-
tiscereut; fratres etiam ipsius acriter pugnarunt, priecipue
natu minimus Asaelus pre reliquis maxime conspicuus,
qui ex pedum etiam velocitate gloriam adeptus erat, (nam
non homines solum celeritate superabat, sed et equum
cum eo contendentem cursu preevertisse dicitur,) et tum
Abennerum totis viribus rectaque insequebatur, in neu-
tram partem deflexus. Quum autem Abennerus respexisset,
et impetum ejus eludere tentasset, et nunc quidem ma:

236 (550,281.)

μὲν εἰπόντος ἑνὸς τῶν ἐχυτοῦ στρατιωτῶν ἀφέμενος
τῆς διώξεως ἀφελέσθαι τὴν πανοπλίαν, πάλιν δ᾽, ὡς
οὖχ ἔπειθε τοῦτο ποιεῖν, χατασχεῖν αὐτὸν καὶ μὴ
διώχειν παραινοῦντος, μὴ χτείνας αὐτὸν ἀπολέση τὴν
& πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ παρρησίαν - οὐ προσέμενον δὲ
τοὺς λόγους, ἀλλ᾽ ἐπιμείναντα τῇ διώξει, φεύγων ὡς
εἶχε τὸ δόρυ πλήξας εἰς τοὐπίσω χαιρίω:, παραχρῆμα
ἀπέχτεινεν. Ot δὲ μετ᾽ αὐτοῦ διώχοντες τὸν ᾿Ὰ ζέννηρον
ὡς ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον οὗ χεῖσθαι συνέδαινε τὸν Ἂ σάγ.-
10 λον, περιστάντες τὸν νεχρὸν οὐχέτι τοὺς πολεμίους
ἐδίωχον᾽ ὁ δὲ ᾿Ιώαθος αὐτὸς xal 6 ἀδελφὸς αὐτοῦ ᾿Αθεσ-
σαῖος, παραδραμόντες τὸ πτῶμα xal τῆς πλείονος ἐπὶ
τὸν 'AÓfvvnpow σπουδῆς αἰτίαν τὴν ὑπὲρ τοῦ τετε-
λευτηχότος ὀργὴν λαθόντες, ἀπίστῳ τάχει xai προῦυ-
15 μίᾳ χρώμενοι, μέχρι τόπου τινὸς, ὃν Ἄμμάταν χα-
λοῦσι, ἐδίωξαν τὸν ᾿Αδέννηρον, ἤδη περὶ δυσυὰς ὄντος
ἡλίου. ᾿Ἀναρὰς δ᾽ ἐπί τινα βουνὸν ὡς ἔστη ἐπ᾽ ἐχείνω
τῷ τόπῳ μετὰ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς. αὐτούς τε χα-
τεσχέπτετο x2l τὸν ᾿Αθέννηρον. ' Τούτου δὲ ἀναχε-
20 χραγότος καὶ φήσαντος μὴ δεῖν ἄνδρας ὁμοφύλους εἰς
ἔριδα xal μάχην παροξύνειν, (ἁμαρτεῖν γὰρ xai τὸν
ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἀσάηλον, ὃς παραινοῦντος uj διώχειν
οὐχ ἐπείσθη καὶ διὰ τοῦτο βληθεὶς ἀπέθανε ,) συμτρο-
νήσας xai παράχλησιν ἡγησάμενος τούτους τοὺς λόγους
45 ὃ ᾿Ιώαδος ἀνακαλεῖ τῇ σάλπιγγι σημήνας τοὺς στρα-
τιώτας xal τῆς ἐπὶ πολὺ διώξεως ἐπέσψε. Καὶ οὗτος
μὲν ἐπ᾽ ἐχείνου χαταστρατοπεδεύεται τοῦ τόπου τὴν
νύχτα ταύτην, ᾿Αβέννηρος δὲ δι᾿ ὅλης αὐτῆς ὁδεύσας
καὶ περαιωσάμενος τὸν ᾿Ιορδάνην ποταμὸν ἀφιχνεῖται
80 πρὸς τὸν τοῦ Σαούλου παῖδα εἰς τὰς παρεωδολὰς Ἰ1έ--
ὄοσθον. Γῇ δ᾽ ἐχομένῃ τοὺς νεχροὺς ᾿Ιώαθος ἐξαρι-
θμήσας ἅπαντας ἐχήδευσεν. Γἕπεσον δὲ τῶν μὲν Ἀδεν-
γήρου στρατιωτῶν ὡς τριαχόσιοι xai ἑξήχοντα, τῶν δὲ
Δαυΐδου δέχα πρὸς τοῖς ἐννέα xal ᾿Ασάηλος" οὗ τὸ
36 σῶμα χομίσαντες ἐχεῖθεν ᾿Ιώχθος xai ᾿Αδ:σσαῖος εἷς
Βηθλεέμην καὶ θάψαντες ἐν τῷ πατρώῳ ἀνήυατι πρὸς
Δαυΐδην εἰς Χεδρῶνα παρεγένοντο. ρξατο u£v οὖν
ἐξ ἐχείνου τοῦ χρόνου τοῖς ᾿Ιἰδραίοις ἐμφύλιος πόλεμος
xat διέμεινεν ἄγρι πολλοῦ, τῶν μὲν μετὰ Δαυΐδου χρειτ-
40 τόνων ἀεὶ γινομένων χαὶ πλεῖον ἐν τοῖς χινδύνοις φερο-
. μένων, τῶν δὲ XaouÀou παίδων xai τῶν ὑπηχόων αὐὖ-
τῶν κατὰ πᾶσαν σγεδὸν ἡμέραν ἐλαττουμένων.
δ΄, "Eyévovro δὲ χατὰ τοῦτον τὸν xatpóv xai παῖδες
Δαυΐδη τὸν ἀριθμὸν EZ dx γυναικῶν τοσούτων" ὧν 6
«45 μὲν πρεσθύτατος x μητρὸς ᾿Αχινᾶς γενόμενος Δωνῶν
ἐχλήθη,, ὁ δὲ δεύτερος ἐχ γυναιχὸς ᾿Δόιγαίας Δανίηλος,
τῷ τρίτῳ δ᾽ ix τῆς Θολουμαίου θυγατρὸς Μαχάμης
φύντι τοῦ Γεσσιρῶν βασιλέως ᾿Αθεσάλωμος ὄνομα- τὸν
δέ γε τέταρτον ᾿Αδωνίαν ἐχ γυναικὸς ᾿Αγγίθης προση-
&o γόρευσε, τὸν πέμπτον δὲ Σαφατίαν τῆς ᾿Αδιταάλης
xa τὸν Exzov Γ[εθραάμην τῆς Αἰγλᾶς ἐπωνόμασε, Τοῦ
δ᾽ ἐμφυλίου πολέμου συνεστῶτος, χαὶ συμπιπτόντων
εἰς ἔργα xai μάχην πυχνῶς τῶν μεῦ᾽ ἑχατέρου τῶν
βασιλέων, ᾿λθέννηρος 6 τοῦ Σαούλου παιδὸς ἀρχιστρά-

APXAIOAOTlIAX. BIBA. Ζ. Κα Φ. A.

[1c1,3&

nuisset ut ab ipso persequendo desistens alicui militum s
rum arma auferret, nunc vero, ubi ei hiec non persua
rat , precibus obsecrasset , ut se reprimeret et persequi i
sineret, ne occiso eo ipse fratris ejus in conspectum 1
niendi libertatem amitteret , atque ille liis verbis nibil u
veretur, sed insequi persisteret, Abennerus fugiens ut e
hastam torquet , et a tergo opportune ictu illato statiin et
confecit. Qui vero cum eo Abennerum insectabantur, po
quam in locum venerant, ubi forte Asaelus jacebat, t
tuum circumstantes non amplius hostes persequebanti
Joabus autem et frater ejus Abessaeus , cadaver cursu pr
tervecti, majorique studio ex ira ob fratrem occisum
Abennerum incitati , mira cum pernicitate et alacritate usq
ad locum quendam, Ammatam nomine , Abennerum pers
At 'colle quodai
ascenso, in eo loco cum tribu Benjamitide constitit Joabu:
et illos conspiciebat et Abennerum. Hic vero quum vocet

quutí sunt, quum jam sol occideret.

sustnlisset et dixissel non oportere inter populares cor
tentionem et pugnam conciere in culpa enim fuisse fratret
ejus Asaelum , cui , ipso obsecrante , non persuasum esse
ut ab iusequendo cessaret, proptereaque percussum occu
buisse, Joabus ei assensus, seque hisce verbis adinonitui
esse ratus, signo tuba dato suos revocat, οἵ ne ulteriu
persequerentur coliibebat. Et liic quidem in eo loco castri
positis pernoctal , Abennerus vero tota nocte itinere conti
nuato, Jordaneque fluvio trajecto in castra pervenit ad Je
bostlium Sauli filium. Die autem sequepti Joabus recep-
silis ce'esorum cadaveribus omnes sepulture maudavit.
Ceciderunt autem. ex Abenneri. quidem exercitu circitet
trecenti et sexaginta, e Davidicis vero undeviginti , pre
ter Asaelum : cujus corpus quum Joabus et Abesseus indt
Bethleemen deportassent et in sepulcro patrio sepelevissenl,
Ex illo itaque

tempore intestinum inter. Hebra:os gliscebat bellum et ali-

ad Davidem in Chebrouem reversi sunt.

quamdiu perdurabat , ita ut Davidicis quidem vires semper
augerentur, et ipsi in praeliis superarent , Sauli vero filiis el
qui eis parebant quot:die fere minuerentur.

4. Sub hoc autem tempus et filii Davidi nati eranl nv-
mero sex , e totidem uxoribus. Quorum natu quidem ma
mus, e matre Achina susceplüs, Amnon vocabatur, secun:
dus vero ex uxore Abigaea Danielus , tertio autem ex Macliama
Tholomzi regis Gessirarum fllia prognato nomeu e'il
Abesalomus : at quartum ex uxore Aggitha vocavit Ade
niam : quintum vero Saphaliam ex Abitaala , sextumque e
&gla natum Gethraaman cognominavit. Quum aulem
bellum civile conflatum essct, et crebro ad manus venirent
confligerentque utriusque regis exercitus , Abennerus, |a'*
tium Sauli filii imperator, qui et vir prudens eral, e! mul-

81,282.)

Tt*X , συνετὸς τε ὧν xai σφόδρα εὔνουν ἔγων τὸ πλῆ-
bx, πάντας συμμεῖναι τῷ ᾿Ιεδόσθῳ παρεσχεύασεν, xat
διέμειναν ἱκανὸν χρόνον τὰ ἐχείνου φρονοῦντες. "Yocs-
ρον δ᾽ ἐν ἐγχλήματι γενόμενος ὃ ᾿λδέννηρος xal λαβὼν
V αἰτίαν ὡς συνέλθοι τῇ Σαούλου παλλαχῇ, Pato μὲν
πύνουα, Σιδάθου δὲ θυγατρὶ, xal χαταμεαφθεὶς ὑπὸ
Ἰεῤώσθου, περιαλγήσας xal θυμωθεὶς ὡς οὐ δικαίων
"vrai αὐτοῦ τυγχάνοι πάση προνοία περὶ αὐτὸν γρώ-
ucc, Teens μὲν τὴν βασιλείαν εἰς Δαυΐδην περι-
eret, ἐπιδείξειν δ᾽ ὡς οὐ διὰ τὴν ἰδίαν δώυην xal
ttm ἄρχοι τῶν πέραν Ἰορδάνου, διὰ δὲ τὴν αὐτοῦ
sra τε χαὶ πίστιν, Καὶ πέυψας εἰς Χεδρῶνα
213 Δαυίξδην λαθεῖ» Goxouc τε xai πίστεις ἠξίου 1 μὴν
ἔπεῖν αὐτὸν ἑταῖρον καὶ φίλον ἀναπείσαντα τὸν λαὸν τοῦ
V Συυληυ uiv ἀποστῆναι παιδὸς, αὐτὸν Oz ἀποδείξαντα
ταῖς τῆς γώρας βασιλέα. Τοῦ δὲ Δαυΐδου ποιησχιέ-
v. τὰς διολογίας, (otv γὰρ ἐφ᾽ οἷς "AGEvvm poc διε-
τοσθευσχτο πρὸς αὐτόν,) xai πρῶτον τεχμήριον παρα-
τ ἦν τῶν συνθηχῶν ἀξιώσαντος ἀνασώσαντα πρὸς αὐτὸν
LMos)av τὰν γυναῖχα, μεγάλοις ὠνηθεῖσαν ὑπ᾽ αὐτοῦ
rw χαὶ Παλαιστίνων χεφαλαῖς ἑξαχοσίαις, ἃς
ὑπὶρ αὐτῆς ἐχόμισε τῷ πατρὶ Σαούλῳ, πέμπει μὲν
εὐτῷ τὴν Μιχάλαν, ἀποσπάσας Φελτίου τοῦ τότε συν-
sax: αὐτῇ, πρὸς τοῦτο καὶ ᾿[εδόσθου συμπράξαν-
Voc ἐιγράφει γὰρ αὐτῷ Δαυΐδης τὴν γυναῖχα δικαίως
πολαδεῖν, Συγχαλέσας δὲ χαὶ τοὺς γεγηραχότας τοῦ
τλήθους xal ταξιάρχους xai χιλιάρχους, λόγους ἐποιή-
er πρὸς αὐτοὺς, ὡς ἔχοντας ἑτοίμως ἀποστῆναι μὲν
Ἰιῤόοθου, Δαυΐδη δὲ προσθέσθαι, ταύτης ἀποστρέψειε
V ri; δραῆς, νῦν μέντοι γε ἐπιτρέποι χωρεῖν 7| βούλονται"
111 νἀ) εἰδέναι τὸν Θεὸν διὰ Σαμουήλου τοῦ προφήτου
imr γειροτονήσαντα πάντων "E6paiov βασιλέα,
uz δ᾽ ὅτι Παλαιστίνους ἐκεῖνος αὐτὸς τιμωρή-
(2 χαὶ ποιήσει χρατήσας ὑποχειρίους. Ταῦτ᾽ ἀχού-
λτντες οἱ πρεσδύτεροι καὶ ἡγεμόνες, ὡς xat τὴν 'Abtv-
πω γνώμην, ἣν πρότερον εἶχον αὐτοὶ περὶ τῶν
ταγιάτων, σύμφωνον παρέλαθον; τὰ Δαυΐδου φρονεῖν
μετεβάλοντο, Πεισθέντων δὲ τούτων, ᾿Αὐέννηρος
πγκαλεῖ τὴν Βενιαμῖτιν φυλήν, (οἱ γὰρ ix. ταύτης ἅ-
*7 6 Ἰεθόσθου σωματοφύλαχες ἦσαν,) xai ταὐτὰ
πος χὐτοὺς διαλεχθεὶς, ἐπεὶ μηδὲν ἀντιχρούοντας ἑώρα,
πρατιβεμένους δ᾽ οἷς ἐδούλετο, παραλαδὼν ὡς εἴχοσι
τῶν ἑταίρων ἦχε πρὸς Δαυΐδην, τοὺς ὄρχους παρ᾽ αὐτοῦ
πόμεγος αὐτὸς, {πιστότερα γὰρ τῶν δι’ ἄλλου πραττο-
& μένων ὅσα δι’ αὐτῶν ἕχαστοι ποιοῦμεν εἶναι δοχεῖ,) xai
προσέτι τοὺς γενομένους αὐτῷ λόγους πρός τε τοὺς ἧ-
τειόνας xal τὸν φυλὴν ἅπασαν σημανῶν. "Y'xoceza-
via δ᾽ αὐτὸν φιλοφρόνως καὶ λαιπρᾷ xai πολυτελεῖ
τραπέζῃ ξενίσαντος ἐπὶ συγνὰς ἡμέρας, ἠξίωσεν ἀφε-
"n; ἀγαγεῖν τὸ πλῆθος, ἵνα παρόντι xxi βλεπομένῳ
ταρχδίη τὴν ἀρχήν.
E, ᾿ΕἘχπέωψαντος δὲ τοῦ Δαυΐδου τὸν Ἂ δένννρον,
οὐδὲ λέγον διαλιπὼν εἷς Χεθρῶνα ἦχεν Ἰώχθος ὃ do-
Πιπτράτγγος αὐτοῦ, xat ααθὼν ὡς εἴη͵ παρὼν ποὺς αὖ-

ANTIQ. JUD. 118. VII. CAP. I.

[105,300., 237

titudinein. habuit in ipsum valde propensam, effecit ut
omnes ab Jebostho starent, et aliquamdiu in ejus fide per-
manserunt. Posiea vero, quum accusarelyr Abennerus,
eique objiceretur quod cum Sauli concubina (nomine quidem
Respha, Sibathi vero filia) rem habuisset, et ab Jebostlo
reprehenderetur, dolore percitus iraque incensus, quasi
meritam ab eo non acceperit gratiam, cujus rebus summa
cum alacritate studuerit , minatus est quidem se regnum ad
Davidem translaturum esse, palamque facturum quod ncn
propria virtute αἱ prudentia Transjordanianis imperaret ,
sed sua in exercitu gubernando peritia et fide; missisque
in Chebronem ad Davidem legatis obsecrabat ut juramen-
trm ab eo acciperet fidemque, quod ipsum habiturus esset
socium et amicum, quando populo persuaserit ot ἃ Sauli
quidem filio delicerent, ipsum vero omnium Israelitarum
regem constituerent. Postquam autem Davides firdus cum
eo percusserat, ( nam grata ei erant ea quae Abennerus apud :
ipsum per lezatos egerat , ) atque primum fidei sibi datee in-
dicium hcc postularat, ut ejus beneficio Michala uxor sibi '
restitueretur, quam magno suni pcriculo emerat, et sexcen-
tis Palrestinorum capitibus pro illa ad Saulum patrem alla-
tis, mittit ipsi Michalam Abennerus, a Pheltia, qui tunc eam
in matrimonio liabebat, abstractam, adjuvante etiam Je-
bostlio : scripserat enim illi Davides ut uxorem suam jure
reciperet. Deinde Abennerus , convocatis seuioribus populi
et centurionibus et tribunis, apud ipsos hujusmodi verbi
fecil, quod illos , quum ip eo essent ut ab Jebostho desc s-e-
rent el sese Davidi adjnogerent, ab isto impelu averter:t ,
nunc vero illis potestatem faciat eundi quo vellent : nam οἱ
sibi compertum esse Deum , quum per Samuelum propi tam
Davidem omnium Hebraeorum regem constiluissel , etiam
preedixisse, fore ut ille ipse poenas ἃ Palestinis exigeret,
illosque devictos ipsis subjiceret. Quum hec audissent
seniores et duces, quodque Abennerus haud aliter ac illi
ipsi prius senserit, eo adducti sunt ut Davidis auspicia se-
querentur. Quum autem lfís persuasum esset, tribum
Benjamiticam convocat, (nam ejus tribules omnes erant
Jebosthi satellites,) atque hzec apud eos locutus , postquam
illos non reniti animadvertissel, sed in suam sententia
concedere, e sociis circiter viginti assumptis ad Davidem
se contnlit , ut ipsemet ab eo jurisjurandi fidem acciperet ,
( iis enim quie per alios fiunt firmiora esse videntnr quae
nosmetipsi gerimus,) simulque ut sermonem , quem cum
ducibus δρυΐ! tribuque universa , ei referret. Quum autem
Davides illum benigne excepisset , menszeque splendidae εἰ
magnificie per aliquot dies adlibuisset, petiit Abennertus
dimitti ad populum ei adducendum , ut przesenti videntique
imperium traderet.

5. Ceterum ubi a Davide dimissus essel Abennerus,
stalim ut abiit Cliebronem venit Joabus , copiarum David s
impcrator, cogu:loque quod apud ipsum fuisset Abennerus,

238 (252,253.)

τὸν ᾿Αϑέννηρος xai μιχρὸν ἔμπροσθεν ἀπηλλαγμένος
ἐπὶ συνθήχαις χαὶ ὁμολογίαις τῆς ἡγεμονίας, δείσας
(ἢ τὸν μὲν ἐν τιμῇ xal τῇ πρώτη ποιήσηται τάξει,
συνεργόν τε τῆς, βασιλείας ἐσόμενον χαὶ τἄλλα δεινὸν

& ὄντα συνιδεῖν πράγματα καὶ τοὺς καιροὺς ὑποδραμεῖν,
αὐτὸς δ᾽ ἐλαττωθείη χαὶ τῆς στρατηγίας ἀφαιρεθείη,
χαχοῦργον xal πονηρὰν ὁδὸν ἄπεισι. Καὶ πρῶτον μὲν
ἐπιχειρεῖ διαδάλλειν αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα, φυλάτ-
τεσθαι παραινῶν χαὶ μὴ προσέχειν οἷς "A6évvnpoc συν-
10 τίθεται’ πάντα γὰρ ποιεῖν αὐτὸν ἐπὶ τῷ βεδαιώσα-
σθαι τῷ Σαούλου παιδὶ τὴν ἡγεμονίαν’ ἐπὶ δὲ ἀπάτη
χαὶ δόλῳ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντα μεθ᾽ ἧς ἐβούλετο νῦν ἐλ-
πίδος καὶ οἰχονομίας τῶν χατασχευαζομένων ἀπελθεῖν.
Ὥς δ᾽ οὐχ ἔπειθε τὸν Δαυΐδην τούτοις οὐδὲ παροξυνόμε-

Bb vov ἑώρα, τρέπεται ταύτης τολμηροτέραν ὁδὸν, xal
χρίνας Ἀδέννηρον ἀποχτεῖναι πέμπει τοὺς ἐπιδιώξοντας,

!. οἷς καταλαθοῦσι προσέταξεν αὐτὸν χαλεῖν ἐχ τοῦ Δαυΐ-
δου ὀνόματος, ὡς ἔχοντος αὐτοῦ τινὰ περὶ τῶν πραγμά-
τῶν πρὸς αὐτὸν, ἃ μὴ διεμνημόνευσε παρόντος, εἰπεῖν.
80 Ἀὐέννηρος δ᾽ ὡς ἤχουσε τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων, (κα-
τέλαδον γὰρ αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ Βησιρᾷ χαλουμένῳ,
ἀπέχοντι τῆς Χεδρῶνος σταδίους εἴχοσι,) μηδὲν ὑπειδό-
μενος τῶν συμθησομένων ὑπέστρεψεν. ὋὙπαντήσας

δ᾽ αὐτῷ πρὸς τῇ πύλῃ ὃ Ἰώαθος, καὶ δεξιωσάμενος ὡς
25 μάλιστ᾽ εὔνους xai φίλος, (ὑποχρίνονται γὰρ ἱχανῶς
πολλάχις εἷς τὸ ἀνύποπτον τῆς ἐπιδουλῇς τὰ τῶν ἀλη-
θῶς ἀγαθῶν οἵ πράγμασιν ἐγχειροῦντες ἀτόποις,) ἀποσπᾷ
μὲν τῶν οἰχείων αὐτὸν, ὡς ἐν ἀπορρήτῳ διαλεξόμενος,
παραγαγὼν δὲ elc τὸ ἐρημότερον τῆς πύλης, μόνος αὖ-
80 tóc ὧν σὺν ᾿Αδεσσαίῳ τῷ ἀδελφῷ σπασάμενος τὴν μά-
χαιραν ὑπὸ τὴν λαγόνα παίει, Καὶ τελευτᾷ μὲν
᾿Αθέννηρος τοῦτον ἐνεδρευθεὶς τὸν τρόπον ὑπὸ ᾿Ἰωάθου,
ὡς μὲν αὐτὸς ἔλεγε τιμωρήσαντος ᾿Ασαήλῳ τῷ ἀδελφῷ,
ὃν διώχοντα λαδὼν ᾿Αδέυνηρος ἀ πέχτεινεν ἐν τῇ πρὸς
85 τῇ Χεθρῶνι μάχῃ, ὡς δὲ τἀληθὲς εἶχε, δείσαντος περὶ τῆς
στρατηγίας xai τῆς παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμῆς μὴ τούτων
μὲν αὐτὸς ἀφαιρεθείη, λάδοι δὲ παρὰ Δανΐδου τὴν
πρώτην τάξιν AÓ6évvenpoc. — Ex τούτων ἄν τις χατα-
νοήσειεν ὅσα xal πηλίχα τολμῶσιν ἄνθρωποι πλεονεξίας

40 ἕνεχα χαὶ ἀρχῆς xal τοῦ μηδενὶ τούτων παραχωρῆσαι.
Κτήσασθαι γὰρ αὐτὰ ποθοῦντες διὰ μυρίων χαχῶν
λαμθάνουσι, xal δείσαντες ἀποθδαλεῖν πολλῷ χείροσι
τὸ βέδατον αὑτοῖς τῆς παραμονῆς περιποιοῦσιν, ὡς οὐχ
6uotou δεινοῦ τυγχάνοντος μὴ πορίσασθαι τηλιχοῦτο
46 μέγεθος ἐξουσίας xat συνήθη τοῖς ἀπ᾽ αὐτῆς ἀγαθοῖς
γενόμενον ἔτι ταύτην ἀπολέσαι. Τούτου δὲ ὑπερδολὴν
ἔχοντος συμφορᾶς, διὰ τοῦτο καὶ χαλεπώτερα μηχα-
νῶνται καὶ τολμῶσιν ἔργα πάντες φόδῳ τοῦ ἀποδαλεῖν.
Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν βραχέσιν ἀρκεῖ δεδυηλῶσθαι,

wo ς΄. Δαυΐδης δ᾽ ἀχούσας ἀνηρημένον τὸν ᾿Αδέννηρον
ἤλγησε μὲν τὴν ψυχὴν, ἐμαρτύρατο δὲ πάντας, ἀνα-
τείνων εἷς τὸν Θεὸν τὴν δεξιὰν xai βοῶν ὡς οὔτε χοι-
γωνὸς εἴη τῆς Ἀθεννήρου σφαγῆς οὔτε xav. ἐντολὴν xai
βούλησιν ἰδίαν ἀποθάνοι, ἀρὰς δὲ κατὰ τοῦ πεφονευχό-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. A.

[366,367

et paulo ante, pactis constitutisque omnibus de principatu
discessisset, veritus ne ille quidem in honore primoqn
loco haberetur, ut qui regnum ei conciliatarns esset,
preterea acri erat ingenio ad res perspiclendas et tempor
bus accommodandas , ipse vero imminueretur et exercit
imperium amitteret , malignani pravamque viam iniit. 1
primum quidem eum apud regem calumniis adoritur, dicí
taus ut sibi de illo caveret, et iis que pollicerettuir Abenm
rus fidem non haberet : omnia enim illum agere ad prit
cipatum Sauli filio stabiliendum , cum fraude vero doloqu
malo ad ipsum accessisse, eaque quam voluerit spe pur
fretum et omnibus pulcre paratis discessisse. Ubi vero ha:
Davidi non persuaserat, ac ne tantillum quidem iis ma
veri senserat, ad audaciora aggreditur, statutoque secu
Abennernm interimere, nuncios ad illum persequendun
mísit; quibus in mandatis dedit uL illum assequuti Da
vidis nomine revocarent, quasi ipse nonaulla de rebut:
suis cum eo communicanda haberet, que&, dum ille adessel
ipsi e memoria exciderint. Abennerus autem , ut ea qua
retulerunt nuncii acceperat , (ipsum enim assequuti sont it
loco quodam , cuí nomen Besira, viginti stadiis a Chebront
dissito,) nihil eorum quie eventura erant suspicans reversut
est. At Joabus, cum ei ad portam obviam venisset, el
benigne excepisset , viri summe benevoli amicique speciem
pre se ferens , (fit enim sepiuscule ut, ne qua detur insi-
diarum suspicio, vere bonorum mores simulent quibus ih
animo est flagitii aliquid patrare, ) ipsum quidem a suis se-
ducit, quasi in secreto cum eo collocuturus, deduclum
vero in portze locum solitarium, uno fratre Abesseeo pre»
sente, stricto gladio subter illa percutit. Et Abennerus
quidem diem obit, hoc modo insidiis exceptus ab Joabo,
qui, ut ipse quidem dicebat, ultus fuerit fratrem Asaelum,
quem Abennerus insequentem occideral in przelio ad Che-
bronem, re autem vera quod timeret de imperio exercitus
deque honore apud regem, ne hisce quidem ipse privaretur,
primum vero honoris locum a Davide Abennerus acciperet.
Ex his licet alicui perspicere quanta et qualia soleant homines
audere ut superiora omnia habeant et principatum obti
neant , et nemíni hisce cedant. Nam dum ista adipisci de-
siderant , per mala innumera ad ea grassantur, et verili ne
eadem aliquando amittant, ut quam diutissime illis per-
maneant, etiam pejora facere non dubitant, existimantes
laud adeo grave esse ad tantum potestatis fastigium non
pervenire, ac commodis ejus jam assuetum iisdem exci
dere. Hoc autem quum rerum calamitosissimum sit, ideo
omnes amittendi metu nihil utut arduum relinquunt quod
non tentent audeantque perficere. Sed de his quidem satis
est paucis admonuisse.

6. Davides autem, quum audisset Abennerum peremptum
esse, animo quidem indoluit, dextraque ad Deum porrecia
et voce sublata testatus est omnes, neque se Abenneri c-
dis conscium fuisse, neque il/m se jubente volenteque
occubuisse : diras autem graves necis ejas auctori impreca

ἢ ἣ
1485,24. ,

τς αὐτὸν δεινὰς ἐτίθετο, xal τὸν οἶκον ὅλον αὐτοῦ xal
τοὺς συμπράξαντας δπευθύνους ἐποιεῖτο ταῖς ὑπὲρ τοῦ
τετελευτηκότος ποιναῖς. "ἔμελε γὰρ αὑτῷ μὴ δόξαι
παρὰ τὰς πίστεις xat τοὺς ὅρχους, οὺς ἔδωχεν ᾿Αδεννήρῳ ;
| τῶτο εἰργάσθαι. Προσέταξε μέντοι γε παντὶ τῷ λαῷ
χλχίειν χαὶ πενθεῖν τὸν ἄνδρα, xal τοῖς νομιζομένοις
τιμᾶν αὐτοῦ τὸ σῶμα, περιρρηξαμένων μὲν τὰς ἐσθῇῆ)-
τς, ἐνδυσαμένων δὲ σάχχους: ταῦτα δὲ ποιεῖν προά-
τας τὴν χλίνην. Αὐτὸς δ᾽ ἐφείπετο μετὰ τῶν γε-
Verzaxórery xa τῶν ἐν ἡγεμονίαις ὄντων, χοπτόμενός τε
xi τοῖς δαχρύοις ἐνδειχνύμενος τό τε εὔνουν τὸ πρὸς
v» ζῶντα xai τὴν ἐπὶ τεθνηχότι λύπην, χαὶ ὅτι μὴ
iri τὴν αὐτοῦ γνώμην ἀνήρηται. Θάψας δ᾽ αὐτὸν
ἐν Χεθρῶνι μεγαλοπρεπῶς, ἐπιταφίους τε συγγραψά-
ὁ μενος θρήνους, αὐτὸς ἐπὶ τοῦ τάφου στὰς πρῶτος ἀνε-
χλαύσατο xxi παρέδωχε τοῖς ἄλλοις, Οὕτω δ᾽ αὐτὸν
ὁ Ἀβεννήρου συνέχεε θάνατος, ὡς μηδὲ τροφὴν ἀναγ-
uw αὐτὸν τῶν ἑταίρων λαδεῖν, ἀλλ᾽ ὦμοσε γεύ-
An μηδενὸς ἄχρις ἡλίου δυσμῶν. Ταῦτ᾽ εὔνοιαν
vr παρὰ τοῦ πλήθους ἐγέννησεν. | OU τε γὰρ πρὸς
vv Ἀξένγηρον φιλοστόργως διαχείμενοι σφόδρα αὐτοῦ
τοῦ ποὺς αὐτὸν τιμὴν ἀποθανόντα καὶ φυλαχὴν τῆς
πίστεως ἠγάπησαν, ὅτι πάντων αὐτὸν ἀξιώσειε τῶν
νμζομένων ὡς συγγενῆ καὶ φίλον, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς ἐχθρὸν
t TEKptVoN ὑθρίσειεν ἀχόσμῳ ταφῇ xal ἠμελημένη, τό
3:130 πᾶν ὡς ἐπὶ χρηστῷ xal ἡμέρῳ τὴν φύσιν ἔχαιρε,
τὴν αὐτὴν ἑχάστου λογιζομένου πρόνοιαν εἰς αὑτὸν τοῦ
ῥασιλέως ἐν τοῖς ὁμοίοις, ὁποίων τυγχάνοντα τὸν Ἀ-
"twi ot νεχρὸν ἑώρα. Τ]ρὸς τούτοις οὖν μάλιστα
P diy γλίχεσθαι δόξ: ξης ἀγαθῆς, ποιούμενον πρόνοιαν
ἦν εἰχὸς μὲν ἦν, ὡς οὐδεὶς ὑπενόησεν ὗ ὑπ᾽ αὐτοῦ φονευ-
ἤναι τὸν ᾿Αθέννηρον, ἔλεξε δὲ χαὶ πρὸς τὸ πλῆθος ὡς
15i) μὲν οὐχ $, τυχοῦσα γένοιτο λύπη ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
᾿ππρευτηχότος, οὗ μιχρὰ δὲ τοῖς "Eópalow πράγμασι
L 3126s, στερηθέντων τοῦ σώζειν βουλαῖς τε ἀρίσταις
X1 ῥώμη χειρῶν ἐν τοῖς πολεμιχοῖς ἔργοις δυναμένου.
Ἀνὰ θεὺς μὲν, εἶπεν, ᾧ ᾧ μέλει πάντων, οὐχ ἐάσει τοῦ-
7» ὑαϊν ἀνεχδίκητον. Ἐπίστασθε δὲ ὡς οὐδὲν ἐγὼ
Ἰώχβον xit Ἀδεσσαῖον τοὺς Σαρουίας παῖδας ποιεῖν
v zv εἶμι, πλέον ἐμοῦ δυναμένους, ἀλλ’ ἀποδώσει
τὴν ὑπὲρ τῶν τετολμημένων. αὐτοῖς ἀμοιόὴν τὸ θεῖον.
Κὺ Ἀβέννηρος μὲν εἷς τοιοῦτο χατέστρεψε τέλος τὸν

EUN
ΚΕΦ. B.

Ἀχούσας δὲ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ Ó Σαούλου παῖς

5 Ἰέῤνοθος οὐ πράως ἤνεγκεν, ἀνδρὸς ἐ ἐστερημένος συγ-
Ἱενὺς χαὶ τὰν βασιλείαν αὐτῷ παρασχόντος, ἀλλ᾽
(7. πέρεπάθησε, xaX λίαν αὐτὸν ὠδόνησεν 6 ᾿Αθεννήρου
"haze, Οὐχ ἐπεδίωσε δ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸς πολὺν χρόνον,
Ux ἢ im τῶν Ἱερέμμωνος υἱῶν, d ὧν τῷ μὲν Βαναόθα,
5 τῷ δὲ ἑτέρῳ θάννος ὄ ὄνομα ἦν, ἐπιβουλευθεὶς ἀπέθανεν.
m Te ὄντες τὸ μὲν γένος Βενιαμῖται, τοῦ δὲ πρώ-
* τάγματος, λογισάμενοι: δ᾽ ὡς, ἀν ἀποχτείνωσι τὸν

ANTIQ. JUD. LiB. VII. CAP. IT.

[307,305.]] 229

tus est, atqne totam ipsius familiam et faciuoris socios
pois mortuo persolvendis devovebat. Erat enim sollici-
tus ne videretur prteter fidem et jusjurandum, quod Aben-
nero dederat , facinus illud patratum esse ; et populo quidem
universo praecepit ut virum deflerent et lugerent, et corpus
ejus solennibus honorarent exsequiis, laniatis vestimentis
suis atque saccis amicti ; idque facerent lectum anteceden-
tes. Ipse autem sequebatur cum senioribus virisque prin-
cipibus, planctu et lacrimis indicans benevolentiam qua
vivum,et mororem quo mortuum prosequebatur, quod
que praeter ipsius voluntatem interemptus fuerit. Ceterum
quum ipsum in Chebrone magnifice sepelivisset, et lamen.
tationes funebres conscripsisset, ipse super monumentum
slans primus lamentatus est, dein fecit nt alii ploratum
redintegrarent. Adeo autem eum conturbabat Abennert
interitus, ut ne alimentum quidem, amicis ipsum adigenti-
bus, capere voluerit , sed jurarit nulla re gustaturum esse
usque ad solis occasum. — H«c ei gratiam apud populum
conciliarunt. Nam et quí Abennerum tenerrimo affectu
diligebant , vehementer tunc defuncto prsestitum ab eo ho-
norem servatamque fidem probaverunt, quod ipsum ut
coynatum et amicum , omnibus exseqularum justis dignatus
fuerit, et non ut inimicum turpis et neglect:e sepultura»
ignominia affecerit : et alii omnes de eo «/ natura benigno
mitique gaudebant , singuli secum reputantes regem sibi in
similibus pari modo prospecturum esse, ac Abennerum
mortuum ab eo curatum esse videbant. Igitur in his
Davides bona famae potissimum studebat, curam omnem
et diligentiam , quam par eral, adbibendo, ita ut nemo
Abennerum ejus voluntate occisum esse suspicaretur.
Quin et in bac verba locutus ad populum, quod ipse non
mediocrem dolorem ceperit ex viri praestantiy interitu , nec
modicum res Hebreorum detrimentum, amisso viro, qui
ipsos et oplimo consilio et strenua manu , gliscente bello,
tueri et servare potuisset. Verum Deus quidem , aiebat , cni
res universe cur: sunt, honc vobis inultum esse non pa-
tietur. Sciatis antem velim me infirmiorem esse quam ut
in Joabum et Abessseum Saruite filios animadvertam , sed
Deus illis scelerum digna rependet. Εἰ Abennerus quidem
in hunc modum vitam finivit.

CAP. II.

Quumautem mortem ejus accepisset Jebosthus Sauli filius,
non leviter id tulit, utpote viro orbatus sibi cognato , et qui
regnum ipsi conciliarat, sed valde commotus erat, ma-
gnumque ei dolorem attulit Abenneri interitus. Ceterum et
ipse non din superstes erat, sed ex Hieremmonis filiorun»
(querum alteri Banaothee, alteri nomen erat Thannus) in-
sidiis periit. Hi enim quum essent genere Benjamite et
primi ordinis, ideoque existimarint, si Jebosthum p«rime-

240 (:81ι,385.)

᾿Ιέβοσθον, μεγάλων παρὰ Δαυΐδου τεύξωνται δωρεῶν,
καὶ στρατηγίας ἤ τινος ἄλλης πίστεως τὸ ἔργον αὐτοῖς
ἔσται, παρὰ τὸ δωμάτιον μόνον εὑρόντες μεσημόρίζοντα
xal χοιμώμενον τὸν Ἰέδοσθον, καὶ μήτε τοὺς φύ-
6 λαχας παρόντας μήτε τὴν θυρωρὸν ἐγρηγορυῖαν, ἀλλὰ
καὶ αὐτὴν ὑπό τε τοῦ χόπου xat τῆς ἐργασίας ἣν με-
τεχειρίζετο xat τοῦ καύματος εἰς ὕ ὕπνον χαταπεσοῦσαν,
παρελθόντες εἷς τὸ δωμάτιον, ἐν ᾧ συνέθαινε χαταχε-
χοιμῆσθαι τὸν Σαούλου παῖδα , xetlvougty αὐτόν. Καὶ

I0 τὴν χεφαλὴν ἀποτεμόντες xat δ ὅλης τῆς νυχτὸς χαὶ
ἡμέρας ποιησάμενοι τὴν πορείαν, ὡς ἂν φεύγοντες ἐχ
τῶν ἠδικημένων πρὸς τὸν ληψόμενόν τε τὴν χάριν xai
παρέξοντα τὴν ἀσφάλειαν, εἰς Χεῤρῶνα παρεγένοντο,
xat τὴν χεφαλὴν ἐπιδείξαντες τῷ Δαυΐδη τὴν ᾿[εδόσθου,

I5 συνίστων ἑαυτοὺς ὡς εὔνους xal τὸν ἐγθρὸν αὐτοῦ καὶ

τῆς βασιλείας ἀνταγωνιστὴν ἀνηρηχότας. Ὃὧ δ᾽ οὐχ
ὡς ἤλπιζον οὕτως αὐτῶν προσεδέξ ατὸ τὸ ἔργον, ἀλλ᾽
εἰπὼν, « ὦ χάχιστοι χαὶ παραχρῆμα δίκην € ὑφέξοντες,
᾿ς * οὐχ ἔγνωτε πῶς ἐγὼ τὸν Σαούλου φονέα xal τὸν xo-

20 « μίσαντά μοι τὸν χρυσοῦν αὐτοῦ στέφανον ἠμυνάμην,
e xai ταῦτ᾽ ἐχείνῳ χαριζόμενον τὴν ἀναίρεσιν, ἵνα μὴ
« συλλάθωσιν αὐτὸν οἱ πολέμιοι; ἢ μεταθεδλῇσθαί
«με καὶ μηκέτ᾽ εἶναι τὸν αὐτὸν ὑπωπτεύσατε, ὡς
« χαίρειν χαχούργοις ἀνδράσι χαὶ χάριτας ἡγήσασθαι

85 « τὰς χυριοχτόνους ὑμῶν πράξεις, ἀνηρηχότων ἐπὶ τῆς
« αὐτοῦ χοίτης ἄνδρα δίκαιον x«l μηδένα μηδὲν χαχὸν
« ἐργασάμενον, μᾶς δὲ xat διὰ πολλῆς εὐνοίας καὶ τι-
* μῆς ἐσχηχότα. Διὸ δώσετε ποινὴν μὲν αὐτῷ χολα-
« σθέντες, δίχην δ᾽ ἐμοὶ τοῦ νομίσαντας ἡδέως ἕξειν με

80 « τῇ Ἰεδόσθου τελευτῇ τοῦτον ἀνελεῖν" οὐ γὰρ ἐδύνασθε
« μᾶλλον ἀδιχῆσαι τὴν ἐμὴν δόξαν ἢ τοῦθ᾽ ὑπολα-
« θόντες. Ταῦτ᾽ εἰπὼν πᾶσαν αἰχίαν αὐτοὺς αἰχισά-
βενος διεχρήσατο, καὶ τὴν Ἰεδόσθου χεφαλὴν ἐν τῷ
Ἀῤεννήρου τάφῳ πάντων ἀξιώσας ἐχήδευσε.

35 β΄. Τούτων δὲ τοιοῦτο λαδόντων τέλος , ἧκον ἅπαν-
τες οἱ τοῦ λαοῦ τῶν “Εδραίων πρῶτοι πρὸς Δαυΐδην εἰς
Χεθρῶνα, οὗ τε χιλίαρχοι xai ἡγεμόνες αὐτῶν, xal
παρεδίδοσαν αὑτοὺς, τήν τε εὔνοιαν ἣν ἔτι καὶ Σαούλου
ζῶντος εἶχον πρὸς αὐτὸν ὑπομιμνήσχοντες, χαὶ τὴν

40 "v ἣν γενόμενον τότε χιλίαρχον τιμῶντες οὐ διέλι-
xov, ὅτι τε βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διὰ Σαμουήλου τοῦ
προφήτου χειροτονηθείη xai παῖδες αὐτοῦ, xal ὡς τὴν
Ἑδραίων χώραν αὐτῷ σῶσαι χαταγωνισαμένῳ Παλαν
στίνους δέδωχεν ὃ Gi, ἐμφανίζοντες. Ὁ δὲ ταύτης

45 τε ἀποδέχεται τῆς προθυμίας αὐτοὺς xal παρακαλέσας
διαμένειν, (οὐ γὰρ ἔσεσθαι μετάνοιαν αὐτοῖς ἐχ τοῦ τοιού-
τους εἶναι.) χατευωγήσας xat φιλοφρονησάμενος, ἔπεμψε
τὸν λαὸν παρ᾽ αὐτὸν ἄξοντας ἅπαντα. Καὶ συνῆλθον
ἐχ gà» τῆς Ἰούδα φυλὴς ὁπλιτῶν ὡς ὀχταχόσιοι xal

$0 ἑξαχισγίλιοι, φοροῦντες ὅπλα θυρεὸν xal σειρομάστην"
οὗτοι δὲ τῷ Σχούλου παιδὶ παρέμενον" (τούτων γὰρ yo-
οὶς ἣ Ἰούδα φυλὴ τὸν Δαυΐδην ἀπέδειξε βασιλέα’
ix δὲ τῆς Συμεῶνος φυλῆς ἑπταχισχίλιοι xxi ἑχατόν"
ix δὲ τῆς Λευίτιδος τετραχισχίλιοι ἑπταχόσιοι, ἔχον-

APXAIOAOTIAX BIBA. Z. ΚΕΦ. B.

308,

rent, se magna esse a Davide dona consequuturos , sibi
munia aut. imperatoria aut alia quadam honorifica cess
esse, nacti solum Jebosthum in cubiculo meridiantem
dormientem, quum nec custodes adessent nec janitrix viz
ret, sed et ipsa pra labore el opere quod in manibus e
et δ'δίυ in somnum delapsa essel , ingressi in conclave,
Sauli filium dormivisse contigit , ipsum interficinnt. I
praciso capite et per totam noctem et diem itinere fax
utpote ab iis quos leeserant fugientes ad eum qui el γα δ
accepturus esset ef securitatem daturus, Chebronem pei
venerunt, ostensoque Davidi Jebosthi capite, semetipsos 6
commendabani , ut propensz in eum voluntatis , et qui ifi
micum ejus et regni &eemulum de medio sustulissent. A
ille non adeo ac sperabant illorum facinore "delectatus est
sed cum dixisset, « o sceleratissimi et jamjam suppliciut
« Juituri, num nesciebatis quomodo ultus sim Sauli inler
« fectorem, qui ad me coronam ejus auream apportaverat,
« idque quum ipsius in gratiam illum interemerit, ne ab

« hostibus caperetur? an me mutatum et non amplius eun
« dem esse credidistis, ut viris maleficis delectarer, et pro
« beneficio! haberem domini czedem a vobis patralam, qui
« virum justum suo in cuhili jugulastis, οἱ qui neminem
« ulla unquam injuria affecit, vos vero maxiina etiam be-
« nevolentia summisque honoribus prosecutus est? Qua-
« propter illi quidem penas persolvetis supplicio affecli,
« itidemque mihi, quod arbitrali me ex ejus interilu gaudio
« exsultaturum hunc sustuleritis. — lfand enim gravius
« existimationem meam laedere potuistis quam hujusmodi de
mesuspicione. » Hac quum dixisset, jussit eos omne genus
tormentis excruciatos ad mortem duci , caputque Jebosthi
omni cum honore in sepulcro Abenneri sepelivit.

2. His itaque finilis, universi He brzeorum proceres ad
Davidem Chebronem convenerunt , quum tribunis ac duci-
bus eorum , et semetipsos tradiderunt , cum suam in illnm
vivente adhyc Saulo benevolentiam commemorautes,, tum
honorem quo illum dum tribunus esset prosequi non desli-
terunt , simul etiam testificantes quod a Deo per Samuelum
prophetam rex una cum suis filiis declaratus fuerit , ipsique
soli concesserit Deus ut debellatis Paleestinis terram He
brzorum conservaret. At ille, alacri hoc in se studio col-
laudato , hortatusque ut in cceplis permanerent , (non enim
fore ut eos unquam poeniteat. quod tales se praestiterinL, )
convivio el omni comitate exceptos remisit, ut popllum
universum ad ipsum adducerent. Et convenerunt es Jude
quidem tribu armatorum circiter sex millia et octingepli,
arma gestantes scutum οἱ lanceam : hi vero Sauli [ilio
adhzeserant; (nam seorsum ab illis Judae tribus Davidem
regen creaveral;) ex Symeonis autem tribu seplem millia
et centum; ex Levilica vero quattuor millia ct septingenti,

Gss,287.)

τς ἄρχοντα Ἰώδαμον. Μετὰ τούτους ἦν ὁ ἀρχιερεὺς
Σάδωχος, σὺν εἴχοσι xat δύο συγγενέσιν ἡγεμόσιν. "Ex
«Y ^ “ ^ - «

& τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς ὁπλῖται τετραχισχίλιοι- ἣ
vào τυλὴ περιέμενεν ἔτι τῶν τοῦ γένους τοῦ Σαούλου
1 ΄- ew i e^ , y
τινὰ βασιλεῦσαι προσδοχῶσα ix δὲ τῆς ᾿Εφραίΐμου
ψιλῆς δισμύριοι καὶ ὀχταχόσιοι τῶν δυνατωτάτων χαὶ
xii ἰσχὺν διαφερόντων. ἐχ δὲ τῆς Μανασσήτιδος
JM τοῦ ἡμίσους μύριοι ὀχταχισχίλιοι τῶν δυνατω-

' ; 3 Led 2 / -— ,

τάτων" ἐχ δὲ τῆς Ἰσχχάρου φυλῆς διαχόσιοι μὲν οἵ

Ὁ τρηγινώσχοντες τὰ μέλλοντα, ὁπλῖται δὲ δισωύριοι"
ix δὲ τῆς Ζαθουλῶνος φυλῆς ὁπλιτῶν ἐπιλέκτων πέντε

^?" LÀ e , X P.

υυριάδες" αὕτη͵ γὰρ ἢ φυλὴ μόνη πᾶσα προς Δανΐδην
συνλθεν. Οὗτοι πάντες τὸν αὐτὸν ὁπλισμὸν εἶχον
τοῖς τῆς Γάδου φυλῆς. "Ex δὲ τῆς Νεφθαλίτιδος φυλῆς
3! , “

5 ἐπίσημοι χαὶ ἡγεμόνες χίλιοι, ὅπλοις χρώμενοι θυρεῷ

| A? , , .» € 9 J
χαὶ δόρατι" ἠχολούθει δ᾽ ἡ φυλὴ ἀναρίθμητος οὖσα,
"Ex δὲ τῆς Δανίτιδος φυλῆς ἐκλεχτοὶ δισμύριοι ἕπτα-
em .22, Mor? , - ,

χισγίιοι ἑξαχόσιοι" EX Ói τῆς Ἀσείρου φυλῆς αὐυρια-
δὲς τέσσαρες. — Fx δὲ τῶν δύο φυλῶν τῶν πέραν τοῦ

3 Ἰυρδάνου xxi τοῦ λοιποῦ τῆς Μανασσήτιδος φυλῆς
ὁπλισμένων θυρεὸν καὶ δόρυ καὶ περιχεφαλαίαν χαὶ
Á t ] ^x -ὄ Mi A ^
ψμφαίαν μυριάδες δώδεχα. Και αἱ λοιπαὶ φυλαὶ
ὑρυφαίαις ἐχρῶντο. Τοῦτο δὴ τὸ πλῆθος εἰς Χεῤρῶνα
πρὸς Δαυΐδην συνῆλθε, μετὰ πολλῆς παρασχευῖς σι-

« των χαὶ οἴνου καὶ τῶν πρὸς τροφὴν πάντων, xai μιᾶ

J " i^ , 2 7 8g * '! ^

γνώμη τὸν Δαυΐδην βασιλεύειν ἐκύρωσαν. {πὶ δὲ
τρεῖς ἡμέρας ἑορτάσαντος τοῦ λαοῦ xai xa c£) ηθέντος
᾿ “ i^ A , - * M Yd
ἐν Χεδρῶνι, 6 Δαυΐδης μετὰ πάντων ἐχεῖθεν ἄρας ἧχεν

- εἰς Ἱεροσόλυμα.

--»

ΚΕΦ. T.

» Τῶν δὲ χατοικούντων τὴν πόλιν ᾿Ιεδουσαίων ( γένος
| δ᾽ εἰσὶν οὔτοι Χαναναίων) ἀποκλεισάντων αὐτῷ τὰς πύ-
| λας xa τοὺς πεπτηρωμένους τὰς ὄψεις χαὶ τὰς βάσεις καὶ
^ πᾶν τὸ λελωδημένον στησάντων ἐπὶ χλέύη τοῦ βασι-

λέως ἐπὶ τοῦ τείχους, xat λεγόντων χωλύειν αὐτὸν εἰσ--

Έ M . M 4 ; Lad ^* 3 - *
ἐλθεῖν τους ἀναπήρους , (ταῦτα ὁοὲ ἐπραττὸν xata gpo-

νντες τῇ τῶν τειχῶν ὀχυρότητι, ) ὀργισθεὶς πολιορχεῖν
ἤρξατο τὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ κολλῇ σπουδῇ xai προ-
fuia χρησάμενος ὡς διὰ τοῦ ταύτην ἑλεῖν εὐθὺς ἐμφα-
σων τὴν ἰσχὺν, καὶ χαταπληξόμενος εἴ τινες ἄρα xal
ἢ ἄλλοι τὸν αὐτὸν ἐχείνοις τρόπον διέχειντο πρὸς αὐτὸν,
λαμβάνει χατὰ κράτος τὴν χάτω πόλιν. Ἔτι δὲ τῆς
ἔχρας λειπομένης, ἔγνω τιμῆς ὑποσγ έσει xal γερῶν ὃ
ῥισιλεὺς προθυμοτέρους ἐπὶ τὰ ἔργα τοὺς στρατιώτας
Ξαρασχευάσαι, καὶ τῷ διὰ τῶν ὑποχειμένων φαράγγων
6 ἐπὶ τὴν ἄχραν ἀναθάντι xai ταύτην ἑλόντι στρατηγίαν
ἔπαντος τοῦ λαοῦ δώσειν ἐπηγγείλατο. Πάντων δὲ
φιλοτιμουμένων ἀναδῆναι xal μηδένα πόνον ὀχνούντων
ὑφίστασθαι δι᾽ ἐπιθυμίαν τῆς στρατηγίας, ὃ Σαρουίας
παῖς Ἰώαθος ἔφθη τοὺς ἄλλους καὶ ἀναδὰς ἐῤόησε πρὸς
W τὸν βασιλέα, τὴν στρατηγίαν ἀπαιτῶν.
β΄, ᾿Ἐχθαλὼν δὲ τοὺς Ἰεδουσαίους ἐχ τῆς ἄχρας
χαὶ αὐτὸς ἀνοικοδομήσας τὰ Ἱεροσόλυμα πόλιν αὐτὴν
JOSEPH. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. Ill.

[369,370.] . 241

Jodamum principem habentes. Post hos veniebat Sadocus
pontifex cum duobns et viginti cognatis ducibus. Ex tribu
autem Benjamilide quater millead militiam parali : haec enim
tribus adliuc euspensa erat exspectatione alicujus ex genere
Sauli regnaturi. Ex tribu vero Ephraimitide viginti mil-
lia et octingenti ex potentissimis et viribus preestantissimis ;
ex dimidia vero tribu Manassetide octodecim millia poten-
tissimorum ; ex tribu autem [sachari ducenti quidem fu-
turorum przescii , armatorum vero viginti millia ; ex tribu

- autem Zabulonis militum lectissimorum quinquaginta mil-

lia : heec enim tribus sola cum omnibus suís ad Davidem

'confluebat. Qui omnes eadem arma gerebant quie tribus

Gadi. Ex tribu vero Nephthalitide viri insignes et duces
mille, armis utentes scuto et hasta : atque eos sequebatur
tribus sua , innumera fere multitudo. Ex tribu autem Da-
nitide selectorum viginti septem nflitia et sexcenti ; ex tribu
vero Aseri quadraginta millia; ex duabus autem tribubus
Transjordanianis atqne parte allera tribus Manassetidis
centum viginti millia, quibus arma erant scutum et hasta
galeaque ac gladius. Reliquee etiam tribus gladiis uteban-
tur. Hac itaque. multitado ad Davidem Chebronem con-
veniebat cum multo apparatu frumenti et vini ceterorum.
que a:1 victum commodorum , et ad Davidem regem crean
dum concordarunt omnes. Quum vero tribus diebus festa
celebrasset populus et epulalus esset in Chebrone , Davides
cum oinnibus illinc mgvens Hierosolyma est profectus.

CAP. IIT.

Jebuszi vero qui urbem incolebant, ( Chananzorum et
ipsi generis sant,) quum illi occlusissent portas atque homi-
nes caecos et claudos et quosvis mutilos, in derisionem re-
gis, imposuissent muro, dicerentque mutilos impedituros
ne ipse ingrederetur , (heec autem faciebant prae contemptu
ob murorum firmitatem) ad iram concitatus Hierosolyma
coepit oppugnare. Et quum multum studii et alacritatis ad-
hibuisset, utpote ex ejus expugnatione statim vires suas
ostensurus, metumque incussurus aliis, si qui similiter
ac illi in ipsum affecti essent, vi urbem inferiorem occu-
pat. Quum vero arx adhuc remaneret, statuit rex polli-
citatione priemii el honorum milites ad rem fortiter geren-
dam alacriores reddere, prormisitque se ei tptius exercitus
imperium daturum esse , qui per subjecta pr&ecipitia in ar-
cem evasisset eamque occupasset. Quum vero eo certatim
omnes eniterentur, et cupiditate preefecturze accensi nullum
laborem sustinere detrectarent, Joabus Saruiae filius ceteros
preevenit, et arce conscensa ad regem clamavit, copiarum
imperium postulans.

2. Quum autem rez Jebusgos ex arce ejecissel , et ipse
Hierosolyma instaurasset , urbem ipsam Davidis appellavit ,
16

242 (Δ487,5"88.)

Δαυΐδου προσηγόρευσε, καὶ τὸν ἅπαντα χρόνον ἐν αὐτῇ
διέτριθε βασιλεύων. Ὃ δὲ χρόνος ὃν τῆς Ἰούδα φυ-
λῆς ἦρξε μόνης ἐν Χεδρῶνι ἐγένετο ἔτη ἑπτὰ xal μῆνες
ἕξ. ᾿Ἀποδείξας δὲ βασίλειον τὰ Ἱεροσόλυμα λαμπρο-
«$p0tc ἀεὶ xal μᾶλλον ἐχρῆτο τοῖς πράγμασι, τοῦ Θεοῦ
προνοουμένου κρείττω ποιεῖν αὐτὰ καὶ λαμθάνειν ἐπί-
δοσιν. Πέμψας δὲ πρὸς αὐτὸν x«i Εἴραμος ὃ ᾿Γυρίων
βασιλεὺς φιλίαν xal συμμαχίαν συνέθετο. ἤπεμψε
δ᾽ αὐτῷ χαὶ δωρεὰς ξύλα χέδρινα καὶ τεχνίτας ἄνδρας,
τέχτονας xai οἰχοδόμους, οἵ χατασχευάσειαν βασίλειον
ἐν Ἱεροσολύμοις. Δαυΐδης δὲ τὴν τε χάτω πόλιν πε-
ρἱλαθὼν xat τὴν ἄχραν συνάψας αὐτῇ ἐποίησεν ἕν
σῶμα, χαὶ περιτειχίσας ἐπιμελητὴν τῶν τειγῶν χα-
τέστησεν ᾿Ιώαύον. [Πρῶτος οὖν Δαυΐδης τοὺς Ἰεθου--
σαίους ἐξ “Ἱεροσολύμων ἐχθαλὼν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ προση-
γόρευσε τὴν πόλιν" ἐπὶ γὰρ ᾿Αὐράμου τοῦ προγόνου
ἡμῶν Σόλυμα ἐχαλεῖτο. | Met ταῦτα δὲ αὐτὴν φασί
τινες ὅτι xal “Ὅμηρος ταῦτα ὠνόμασεν Σόλυμα᾽ τὸ
γὰρ ἱερὸν τὰ Σόλυμα χατὰ τὴν “᾿Ξ δραίων ὠνόμασε
γλῶσσαν, 8 ἐστιν ἀσφάλεια) "Hv δὲ πᾶς 6 χρόνος
ἀπὸ τῆς Ἰνσοῦ τοῦ στρατηγοῦ ἐπὶ Χαναναίους στρα-
τείας χαὶ τοῦ πολέμου χαθ᾽ ὃν χρατήσας αὐτῶν χατέ-
νειμε ταύτην τοῖς “Εὐραίοις, καὶ οὐχ ἔτι τοὺς Xava-
ναίους ἐχδαλεῖν ἐξ “Ιεροσολύμων ἐδυνήθησαν oi ᾿ΙἼσραη-
λῖται μέχρις οὗ Δαυΐδης αὐτοὺς ἐξεπολιόρχησεν, ἔτη
πενταχόσια χαὶ πεντεχαίδεχα.
γ΄. Ποιήσομαι δὲ xoi μνήμην "Opóvva , πλουσίου μὲν
ἀνδρὸς τῶν ᾿[εδουσαίων, οὐχ ἀναιρεθέντος δὲ ἐν τῇ “}ε-
ροσολύμων πολιορχίᾳ ὑπὸ Δαυΐδου διὰ τὴν πρὸς τοὺς
"E6patouc εὔνοιαν αὐτοῦ xat τινα xal χάριν καὶ σπου-
δὴν πρὸς αὐτὸν γενομένην τὸν acusa, ἣν μιχρὸν
ὕστερον εὐχαιρότερον σημανῶ. ^ Ἔγημε δὲ καὶ ἄλλας
γυναῖχας πρὸς ταῖς οὔσαις αὐτῷ Διαυΐδης καὶ παλλαχὰς
ἔσχεν. ᾿Εποιήσατο δὲ xal παῖδας ἕνδεχα ἀριθμὸν,
95 obc προσηγόρευσεν "AuvoUc , ᾿Εμνοῦς, Ἔδαν, Νάθαν,
Σολομὼν, "Is6ko, ᾿Ελιὴν, Φάλνα, ᾿Ηνναφὴν, Ἶενάε,
"Ego, ἔτι δὲ καὶ θυγατέρα Θαμάραν. — otov
οἱ μὲν ἐννέα ἐξ εὐγενίδων ἦσαν γεγονότες, οὺς δὲ τε-
λευταίους εἰρήχαμεν δύο, ἐκ τῶν παλλαχίδων' Θα-
«0 μάρα δὲ ὁμομήτριος Αδεσαλώμῳ ἦν.

ΚΕΦ. A.

I0

σ'

20

25

30

Γνόντες δ᾽ οἱ Παλαιστῖνοι τὸν Δαυΐδην βασιλέα ὑπὸ
τῶν ἙἭἬ ὀραίων ἀποδεδειγμένον στρατεύουσιν ἐπ᾽ αὐτὸν
εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ καταλαδόμενοι τὴν χοιλάδα τῶν
Τιτάνων χαλουμένην, (τόπος δέ ἐστιν οὐ πόρρω τῆς πό-

45 λεως,) ἐν αὐτῇ στρατοπεδεύονται. Ὁ δὲ τῶν Ἶου-
δαίων βασιλεὺς (οὐδὲν γὰρ ἄνευ προφητείας χαὶ τοῦ χε-
λεῦσαι τὸν Θεὸν, xal περὶ τῶν ἐσομένων λαθεῖν ἐγγυη-
τὰν ἐκεῖνον ἑαυτῷ, ποιεῖν ἐπέτρεπεν) ἐχέλευσε τὸν
ἀρχιερέα, τί δοκεῖ τῷ Θεῷ xol ποταπὸν ἔσται τὸ τῆς

t0 μάχης τέλος, προλέγειν αὐτῷ. Προφητεύσαντος δὲ
νίχην xal χράτος, ἐξάγει τὴν δύναμιν ἐπὶ τοὺς ΠΙαλαι-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. Δ.

[370.511.}

et quam diu imperium tenuit, in ea habitabat. Ceterum
tempus, quo apud Chehbronem solius tribus Jud: rex fuit,
erát septem annorum et mensium sex. Postquam autem
Hierosolymis regiam suam constituerat , res ei in dies ma-
gis magisque splendide esse ceperunt, Deo curante ut
meliore essent conditione et incrementa caperent. Quin
et Hiramus Tyriorum rex missa legatione amicitiam cum
eo et societatis fedus iniit. Misit etiam ad eum et dona,
ligna cedrina atque artifices, et fabros lignarios et zedificato-
res , qui regiam Hierosolymis exstruerent. Davides autem,
et urbem inferiorem complexus et arce cum ea conjuncta,
unum corpus effecit, atque mcenibus circumpositis curato-
rem illorum Joabum constituit. [Primus itaque Davides,
pulsis ex Hierosolymis Jebusseis, de suo nomine civititemn
appellavit : nam sub Abramo progenitore nostro Solvma
vocabatur. Posthac vero, dicunt nonnulli, etiam ab Ho-
mero urbem hanc Solyma appellatam : templum enim ex
Hebraorum lingua Solyma nominavit, quod securitatem
denotat.] Erat autem lempus omne, ex quo Jesus impera-
tor exercitum in Chanangos eduxit, eisque bello devictis
regionem Hebreis distribuit, atque ex Hierosolymis Clia-
nanzos ejicere nunquam potuerunt Israelitae usque dum
Davides eos expugnaret, annorum quingentorum et quin-
decim.

3. Convenit antem hic Oronnam memorare, virum
quidem inter Jebuseeos opulentum, non vero interemptam
in Hierosolymorum obsidione a Davide, propter ejus erga
Hebreos benevolentiam, et quoddam beneficium pariter
ac studium, quo regem ipsum prosequutus est, uL paulo
post loco magis opportuno declarabo. PDavides etiam,
praeter eas quas habuit, uxores alias duxit, et concubinas
sibi adsciscebat. Procreavit autem liberos etiam undecim,
quorum nomina eraut, Amnus, Emnus, Eban, Nathan,
Solomon , Jebar, Elien , Plialna , Ennaplien , Jenae, Eliphale,
et praeterea filiam Thamaram. Horum novem quidem ex
ingenuis nati erant, duo vero, quos proxime nominavi-
mus, ex concubinis; '"T'hamara autem ex eadem matre
erat com Abesalomo.

CAP. IV.

At Palzestini , postquam Davidem reyem ab Hebraeis crea-
tum intellexerunt , exercitum in eum ducunt Hierosolyma,
et occupata valle qux Titanum appellator, (locus autem est
non procul ab urbe,) in ea castra metantur. Jad:xorum
vero rex (nihil enim sine valicinio aut Dei jussu, ejusve
de füturis sponsione non innixus, sibl facere permitlebal)
preecepit pontifici ut quid Deo placeat , et qualis foret pr-
lii eventus, sibi preediceret. Quum autem victoriam et im-
perium przenunciasset , copias in Palestinos educit , pugna

(m,290.)

στίνους" xol γενομένης συμθολῆς, αὐτὸς χατόπιν αἷ--
φνιδίως ἐπιπεσὼν τοῖς πολεμίοις, τοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέ-
xut, τοὺς δὲ εἰς φυγὴν ἐτρέψατο. Ὑπολάδη δὲ
ure ὀλίγην τὴν τῶν Παλαιστίνων στρατιὰν ἐλθεῖν
s ἐπὶ τοὺς Εθραίους τῷ τάχει τῆς ἥττης xal τῷ μηδὲν
ἔργον ἐπιδείξασθαι γενναῖον μηδὲ μαρτυρίας ἄξιον στο-
μαζόμενος αὐτῶν τὴν βραδυτῆτα xal τὴν ἀγέννειαν,
ἀλλὰ γινωσχέτω Συρίαν τε ἅπασαν xai Φοινίχην, xal
πρὸς τούτοις ἄλλα ἔθνη πολλὰ xat μάχιμα συστρατεῦ»
Ieczt αὐτοῖς καὶ τοῦ πολέμου χοινωνῆσαι ὃ xai μόνον
ἦν αἴτιον τοσαυτάχις αὐτοῖς νιχωμένοις xal. πολλὰς
ἀποδάλλουσι μυριάδας . μετὰ μείζονος ἐπιέναι τοῖς

Ἑβραίοις δυνάμεως. ᾿Αυέλει xal ταύταις πταίσαντες

ταῖς μάχαις τριπλασίῳ στρατῷ ἐπῆλθον τῷ Δαυΐδη
5 χαὶ εἰς ταὐτὸ χωρίον ἐστρατοπεδεύσαντο. [λιν δὲ

τῷ βασιλέως τῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἐρομένου τὸν Θεὸν περὶ
τῆς περὶ τὴν ud, rv 850000 , προφητεύει ὃ ἀρ χιερεὺς ἐν
τοῖς ἄλσεσι τοῖς χαλουμένοις Κλαυθιλῶσι χατέχειν τὴν
στρατιὰν, οὐχ ἄπωθεν μὲν οὖσι τοῦ τῶν πολεαίων στρα-
5 τοπέδου, χινεῖν δ᾽ αὐτὸν μὴ πρότερον, μηδ᾽ ἄρχεσθαι
μᾶγης, πρὶν ἢ τὰ ἄλση σαλεύεσθαι μὴ πνέοντος ἀνέ-
u^. Ὥς δ᾽ ἐσαλεύθη τὰ ἄλση, xat 6 χαιρὸς ὃν αὐτῷ

πρρεῖπεν 6 Θεὸς παρῆν, οὐδὲν ἐπισχὼν ἐφ᾽ Évolumv 327

χαὶ φανερὰν ἐξῆλθε τὴν νίχην. Οὐ γὰρ ὑπέμειναν
Ὁ αὐτὸν αἱ τῶν πολεμίων φάλαγγες, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἀπὸ τῆς

πρώτης συμβολῆϊς τραπέντας ἐνέχειτο χτείνων, xal διώ-

xtt μὲν αὐτοὺς ἄχρι πόλεως Γαζάρων, ( δὲ ἔστιν ὅρος

αὐτῶν τῆς χώρας,) εἶτα ὲ διαρπάσας αὐτῶν τὴν παρεμ-

βολὴν, καὶ πολὺν εὑρὼν ἐν αὐτῇ πλοῦτον, καὶ τοὺς
ἃ θεοὺς αὐτῶν διέφθειρεν.

f. Τοιούτου δ᾽ ἀποδάντος xai ταύτης τῆς μά yn
τοῦ τέλους, ἔδοξε Δαυΐδη, συμλδουλευσαυένω μετὰ τῶν
γερόντων χαὶ ἡγεμόνων χαὶ χιλιάρχων, μεταπέμ: "να -
cn τῶν ὁμοφύλων ἐξ ἁπάσης τῆς γώρας πρὸς αὑτὸν
Ὁ τοὺς dv ἀχμῇ τῆς ἡλικίας, ἔπειτα τοὺς ἱερεῖς xoà. Λευί-
Ὡς, χαὶ πορευθέντας εἰς Καριαθιάριμα μεταχουίσαι
τὴν τοῦ Θεοῦ χιδωτὸν ἐξ αὐτῆς εἰς Ἱεροσόλυμα, xa
ἡρησχεύειν ἐν αὐτῇ λοιπὸν ἔροντας αὐτὴν θυσίαις χαὶ
"i ἄλλαις τιμαῖς αἷς γαίρει τὸ θεῖον. Εἰ γὰρ ἕτι
€ Σχούλου βασιλεύοντος ταῦτ᾽ ἔπραξαν, οὐχ ἂν δεινὸν
οὐδὲν ἔπαθον. Συνελθόντος οὗ οὖν τοῦ λχοῦ παντὸς, χαθὼς
ἰῤουλεύσαντο, παραγίνεται 6 βασιλεὺς ἐπὶ τὴν xibo-
τόν" ἣν βαστάσαντες ἐχ τῆς ᾿Αιναδάθου οἰχίας ol ἱερεῖς
χαὶ ἐπιθέντες ἐφ᾽ ἅμαξαν καινὴν ἕλχειν ἀδελφοῖς τε xal
παισὶν ἐπέτρεψαν ! μετὰ τῶν βοῶν. ἱΠρρῆγε δ᾽ ὃ βασι-
"ὡς χαὶ πᾶν σὺν αὐτῷ τὸ πλῆθος, ὗ ὑμνοῦντες τὸν (cov
X11 ἄδοντες πᾶν εἶδος μέλους ἐ ἐπιχώριον, σύν τε ἤχῳ
πριχίλῳ χρουμάτων τε καὶ ὀρχήσεων xai ψαλμῶν, ἔτι
8 xat σάλπιγγος xai χυμβάλων, κατάγοντες τὴν x Go-
€ τὸν εἷς Ἱεροσόλυμα. Ὡς ὃ δ᾽ ἄχρι τῆς Χειδῶνος ἅλω-

τος, τόπου τινὸς οὕτω χαλουμένον, προῆλθον, τελευτᾷ

Rc χατ᾽ ὀργὴν τοῦ Θεοῦ. Τῶν βοῶν γὰρ ἐπινευσάν-

τῶν, ἐκτείναντα τὴν χεῖρα χαὶ κατασχεῖν τὴν χιῤδωτὸν

lis σαντα ὅτι ud ὧν ἱερεὺς ἥψατο ταύτης, ἀποθανεῖν

62

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. ΙΥ.

[3721—373.] 243

que inita, ipse a tergo hostes ex improviso adortus, alios
quidem eorum occidit, alios vero in fugam vertit. - Nemo
autem suspicetur exiguum Paloslinorum exercitum contra
Hebreos venisse, ex celeritate cladis et quod nihil magni
aut memoratu digni gesserint ignavos ümidosque exstitisse
conjiciens , sed sciat Syriam omnei οἱ Phonicen, et prae-
terea alias gentes multas pugnacesque illis auxilium tulisse
bellique participes fuisse : quod solum etiam causa erat
cur tam sepe victi ac multis myriadibus amissis denuo
bellum cum Iebrais majoribus viribus rediutegrarint.
Verum ubi his quoque puguis superati erant, copiis triplu
majoribus in Davidem irruerunt, et eodem loco quo au-
tea castra posuerunt. Rege autem Jsraelitarum iterum
Deum interrogante quinam exitus pugna futurus esset,
praanonet pontifex ut in silva que vocatur Planctus, non
procul ab hostium castris, exercilum contiueret, euin vero
nou prius moverel, pugnamve iniret, quam silva nulio
porilante veuto agitaretur.— At simulac silva concussa erat ,
tempusque aderat quod Deus ei praedixerat , nihi] moratus ,
ad victoriam jamjam paratam alque omnem extra aleam
positam egrediehatur. Jjus enim. impelum non sustínue-
runt hcstium phalanges, sed statim a primo congressu íü
fugam versis multa cum cede ingruiL, et illos quidez per-
sequitur usque ad. urbem, Gazara, ( ea autem regionis illo-
«um limes est extremus ,) dein castris eorum direptis , ubi
multas opes deprehendit , deos euam illorum disperdebat.

2. Quum autem et lhanc pugnam adeo feliciler confecis-
sel, visum est Davidi de communi seniorum el ducum et
tribunorum consilio , ex omni regione ad se accersi tribulium
quotquot integra erant etate , deinde sacerdotes ac Levitas ,
atque ila profectos ad oppidum Cariathiarina arcam Dei
ex eo Hierosolyma transferre, eaque illic deinceps collo-
cala adorare cium sacrificiis ceterisque quibus numen de-
lectatur honoribus. Si enim dum adliuc Saulus regnaret
liec priestitissent, nihil mali eis accidisset. Ommwi igitur
populo sicuti. decretum fuerat congregalo, rex ad arcam
contendit , quam sacerdotes ex aedibus Aminadabi elalam,
«ovumque iu plaustrum impositam , prater boves ei adjun-
cli5, fratribus ejus et liberis agendam permiserunt. Prace-
debat autem rex et cur eo multitudo, laudes Deo dicentes,
caniantesque patria omne geuus carmina, magnam cientes
sonorum varietatem ex instrumentorum pulsu et saltatione
et cantionibus , una cum buccine clangore et cymbalorum
tinnitu, dum arcam tlierosolyma deducerent. Postquam
autem ad Chidonis aream , locum auendam ita appellatum ,
processerant , accidit ut Ozas ex ira Dei morfis supplicium
lueret. Nam quum boves inclinassent , el is manu admota
arcam retinere voluisset, fecit. Deus, quod a sacerdotio
alienus arcam tetigerit , ut animam cfflaret.— Et rex quidem

10.

244 (δ:80,500.)

ἐποίησε. Καὶ ὃ μὲν βασιλεὺς xal 6 λαὸς ἐδυσφόρη-
σαν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ Ὀζᾶ- 6 δὲ τόπος, ἐν ᾧ ἐτελεύ-
τήῆσεν, ἔτι νῦν Ὀζὰ διαχοπὴ χαλεῖται. Δείσας δὲ 6
Δαυΐδης xal λογισάμενος μὴ ταὐτὸ πάθη τῷ ὌΖΆΑ δε-
p ξάμενος τὴν χιδωτὸν παρ᾽ αὑτὸν ἐν τῇ πόλει, ἐχείνου,
διότι μόνον ἐξέτεινεν τὴν χεῖρα πρὸς αὐτὴν, οὕτως ἀπο-
θανόντος, οὐχ εἰσδέχεται μὲν αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν εἰς
τὴν πόλιν, ἀλλ᾽ ἐχνεύσας εἴς τι χωρίον ἀνδρὸς δικαίου,
ὮὨεδάμου ὄνομα,, Λευίτου τὸ γένος, παρ᾽ αὐτῷ τὴν
10 χιβωτὸν τίθησιν. ᾿Κπιμένει δ᾽ ἐπὶ τρεῖς ὅλους μῆνας
“αὐτόθι, x&i τὸν οἶχον τὸν ᾿Ωδεδάμου ηὔξησέ τε xal
πολλῶν αὐτῷ μετέδωχεν ἀγαθῶν. ᾿Αχούσας δὲ ὁ βα-
σιλεὺς ὅτι ταῦτα συμδέθηχεν ᾿Ωδεδάμῳ,, ὡς x τῆς
προτέρας πενίας χαὶ ταπεινότητος ἀθρόως εὐδαίμων χαὶ
16 ζηλωτὸς γέγονε παρὰ πᾶσι τοῖς δρῶσι xat πυνθανομέ-
νοις τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, θαρσήσας, ὡς οὐδενὸς χαχοῦ
πειραθησόμενος, τὴν χιθωτὸν πρὸς αὐτὸν μεταχομίζει,
τῶν μὲν ἱερέων βασταζόντων αὐτὴν, ἑπτὰ δὲ χορῶν οὖς
διεκόσμησεν ὅ βασιλεὺς προαγόντων, αὐτοῦ δ᾽ ἐν χι-
40 νύρᾳ παραπαίζοντος xai χροτοῦντος, ὥστε xal τὴν γυ-
γαῖχα Μιχάλαν, Σαούλου δὲ θυγατέρα τοῦ πρώτου
βασιλέως, ἰδοῦσαν αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα γλευάσαι.
Εἰσχοιίσαντες δὲ τὴν χιδωτὸν τιθέασιν ὑπὸ τὴν σχηνὴν,
ἣν Δαυΐδης ἔπηξεν αὐτῇ, . καὶ θυσίας τε ἐπετέλεσε πο-
25 λυτελεῖς xal εἰρηνικὰς ἀνήνεγχε, xal τὸν ὄχλον ἑστιᾶ
᾿ ἅπαντα, xal γυναιξὶ xal ἀνδράσι xal νηπίοις διαδοὺς
χολλυρίδα ἄρτου xal ἐσχαρίτην καὶ λάγανον τηγανιστὸν
xai μερίδα θύματος. Καὶ τὸν μὲν λαὸν οὕτω κατευο»-
χήσας ἔπεμψεν, αὐτὸς δ᾽ εἰς τὸν οἶχον τὸν αὑτοῦ παρα-
30 γίνεται.

γ΄. Παραστᾶσα δ᾽ αὐτῷ Μιχάλα ἣ γυνὴ, Σαούλου
δὲ θυγάτηρ, τά τε ἄλλα αὐτῷ χατηύχετο χαὶ παρὰ
τοῦ Θεοῦ γενέσθαι ἥτει πάνθ᾽ ὅσα παρασγ εἶν αὐτῷ δυ-
γατὸν, εὐμενεῖ τυγχάνοντι" χαὶ δὴ χατεμέμαψατο ὡς
86 ἀχοσμήσειεν ὀρχούμενος ὃ τηλικοῦτος βασιλεὺς xal
γυμνούμενος ὑπὸ τῆς ὀρχήσεως χαὶ ἐν δούλοις καὶ ἐν
θεραπαινίσιν. Ὁ δ᾽ οὐχ αἰδεῖσθαι ταῦτα ποιήσας εἰς
τὸ τῷ Θεῷ χεχαρισμένον ἔφασχεν, ὃς αὐτὸν καὶ τοῦ
πατρὸς αὐτῆς χαὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων προετίμησε,
40 παίζειν τε πολλάχις χαὶ χορεῦσαι μηδένα τοῦ δόξαι
ταῖς θεραπαινίσιν αἰσχρὸν xat αὐτῇ τὸ γινόμενον ποιη-
σάμενος λόγον. — "H δὲ ΜΙιχάλα αὕτη Δαυΐδη μὲν συν -
οιχοῦσα παῖδας οὐχ ἐποιήσατο, γαμηθεῖσα δὲ ὕστερον
ᾧ παρέδωκεν αὐτὴν 6 πατὴρ Σάουλος, (τότε δὲ ἀποσπά-
45 σὰς αὐτὸς εἶχε,) πέντε παῖδας ἔτεχε. Καὶ περὶ μὲν

τούτων χατὰ γώραν δηλώσομεν.
δ΄, Ὁρῶν δὲ 6 βασιλεὺς χατὰ πᾶσαν τὰ πράγματα
αὐτῷ σχεδὸν ἡμέραν ἀμείνω γινόμενα ἐχ τῆς τοῦ Θεοῦ
βουλήσεως, ἐνόμιζεν ἐξαμαρτάνειν αὑτὸν, εἰ μένων
50 αὐτὸς ἐν οἴχοις ix χέδρου πεποιημένοις, ὑψηλοῖς τε xal
καλλίστην τὴν ἄλλην χατασχευὴν ἔχουσι, περιορᾷ
τὴν χιδωτὸν ἐν σχηνῇ χειμένην, ἐδούλετο δὲ τῷ Θεῷ
κατασχευάσαι ναὸν, ὡς Μωῦσῆς προεῖπεν. Καὶ περὶ
τούτων Ναθάνα τῷ προφήτη διχλεχθεὶς, ἐπεὶ ποιεῖν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. Δ.

[373,374.]

populusque Ozixe mortem egre tulerunt : locus autem , ubi
exanimatus est, etiamnum Oze percussio vocatur. Tum
veritus Davides, ratusque se forte idem quod Oza passu-
rum si arcam in urbem domumque suam reciperet, quo-
niam ille manu tantum ip eam protensa ita obierit, ipsam
quidem ad se in urbem invehi noluit, sed quum divertisset
in agrum quendam hominis justi, Obedami nomine, genere
Levitz , apud illum arcam deposuit. Isto autem per tres
menses integros usa est hospitio, domumque Obedami di-
vitiis auxit, ipsumque multis cumulavit beneficiis. Davi-
des vero, postquam Obedamo res feliciter cessisse audive-
ral, adeo ut ex egeno antea et humili continuo opibus
afflueret, eumque beatum omnes prsedicarent qui vel do-
mum ejus locupletem viderint vel fama acceperint , sumpto
animo, ut qui nihil mali experturus esset, arcam ad se
transfert, sacerdotibus quidem eam portantibus , septemque
choris antecedentibus a rege institutis, ipso vero citharam
pulsante et plaudente, adeo ut Michala, uxor ejus, Sauli
vero regis primi filia, eum istud agentem conspicata ludi.
brio habuerit. Quum autem arcam intulissent et in taber-
naculo collocassent quod ei Davides telenderat , sacra fecit
magno cum sumptu , et victimas pacificas obtulit, omnem-
que multitudinem convivio excepit, tam mulieribus quam
viris ac parvulis singulas panis collyridas partitus et assatu-
ram et laganum frixum et frustum de victima. — Ac popu-
lum quidem istiusmodi epulis adhibitum dimisit, ipse
vero suam ad domum se recipit.

8. Illi autem quum adstitisset Michala uxor ejus, Sauli.
filia, quum alia ei bene precata est, tum orabat ut a
Deo ea omnia consequeretur quia propitius largiri potest,
reprehendit tamen, quod prxter decorum tantus rex sal.
tasset , et iu conspectu servorum suorum et ancillarum in-
ter saltandum se denudasset. Αἱ ille sibi non pudori esse
dicebat ea fecisse quze Deo gratissima , qui se et patri ipsius
et ceteris omnibus preetulerit, foreque αἱ luderet sapius
et tripudiaret, dum nihil curaret quam turpe hoc ancillis
ipsique videatur. Hec autem Michala, Davidi quidem
connubio juncta, uterum non gesserat, postea vero alteri
nupta, cni eam tradidit Saulus pater, (tunc enim ille a viro
abstractam tenebat, ) quinque peperit liberos. Sed de his
quidem suo loco dicemus.

4. Quum autem rex videret quotidie fere res suas Del
auspiciis meliores fieri auctioresque, se flagitii reum esse
existimabat, si, quum ipse in cedrina domo maneret, excelsa
pariter ac summo artificio exornata, arcam in tabernacuo
jaceresineret. Constituit itaque Deo exzedificare templum,
sicuti praedixerat Moyses. Nathanaque propheta in cousi-
lium adhibito, quum is auctor esset ut faceret quicquid in

790,251.)

ὅ τι περ ὥρμηται προσέταξεν αὐτὸν, ὡς τοῦ Θεοῦ πρὸς
ἕπαντ᾽ αὐτῷ συνεργοῦ παρόντος, εἶχεν ἤδη περὶ τὴν τοῦ
ναοῦ χατασχευὴν προθυμότερον. "lou Θεοῦ δὲ xaz'
ἐχείνην τὴν νύχτα τῷ Ναθάνα φανέντος χαὶ φράσαι
t χελεύσαντος τῷ Δαυΐδη, ὡς τὴν μὲν προαίρεσιν αὐτοῦ
χαὶ τὴν ἐπιθυμίαν λίαν ἀποδέχεται, μηδενὸς μὲν πρό-
τερον εἰς νοῦν βαλομένου ναὸν αὐτῷ χατασχευάσαι,
τούτου δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν λαθόντος, οὐχ ἐπιτρέπειν
δὲ πολλοὺς πολέμους ἠγωνισμένῳ καὶ φόνῳ τῶν ἐχθρῶν
lv μεμιασμένῳ ποιῆσαι ναὸν αὐτῷ " μετὰ μέντοι γε τὸν
θάνατον αὐτοῦ, γηράσαντος χαὶ μαχρὸν ἀνύσαντος βίον,
ἰσεσῆχι τὸν ναὸν ὑπὸ τοῦ παιδὸς τοῦ μετ᾽ αὐτὸν τὴν
βισιλείαν παραληψομένου, χληθησομένου δὲ Σολομῶ-
νος, οὗ προστήσεσθαι χαὶ προνοήσειν ὡς πατὴρ υἱοῦ
t χατεπηγγέλλετο, τὴν μὲν βασιλείαν τέχνων ἐχγόνοις
φυλάξων xai παραδώσων, αὐτὸν δὲ τιμωρήσων , ἂν
ἑμαρτὼν τύ χη ᾽ νόσῳ xal γῆς ἀφορία. Μαθὼν ταῦτα
παρὰ τ τοῦ προφήτου Δαυΐδης χαὶ περιχαρὴς γενόμενος
ἐπὶ τῷ τοῖς ἐχγόνοις αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν διαμένουσαν
5: ἐρωκέναι βεδαίως. καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ λαμπρὸν ἐσό-
βενον χαὶ περιβόητον, πρὸς τὴν χιθωτὸν παραγίνεται,
χαὶ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ἤρξατο προσχυνεῖν καὶ περὶ
πάντων εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ ὧν τε αὐτῷ παρέσγηχεν
ἤδη ἐκ ταπεινοῦ χαὶ ποιμένος εἷς τηλιχοῦτον μέγεθος
1; ἡγεμονίας τε καὶ δόξης ἀναγαγὼν, ὧν τε τοῖς ἐχγόνοις
αὐτοῦ χαθυπέσχετο, καὶ τῆς προνοίας, ἣν 'Εὐραίων xal
τῆς τούτων ἔλευθερίας ἐποιήσατο. 'Γαῦτα εἰπὼν xal
τὸν Θεὸν δανήσας ἀπαλλάσσεται.
ΚΕΦ. E'.
Διαλιπὼν δὲ ὀλίγον χρόνον ἔγνω δεῖν ἐπὶ τοὺς Παλαι-
3 στίνους ἐκστρατεύειν, xol μηδὲν ἀργὸν μηδὲ ῥάθυμον ἐν
τοῖς πράγμασιν δρᾶν γενόμενον, ἵν᾽, ὡς τὸ θεῖον αὐτῷ
προεῖπε, χαταστρεψάμενος τοὺς πολευίους ἐν εἰρήνη τὸ
λοιπὸν τοὺς ἐχγόνους αὐτοῦ βασιλεύοντας χαταλίποι.
Καὶ συγχαλέσας πάλιν τὴν στρατιὰν, καὶ παραγγείλας
55 αὐτῇ πρὸς πόλεμον ἑτοίμην xal παρεσχευατμένην τυγ-
γάνειν, ὅτε ἔδοξεν αὐτῷ καλῶς ἔχειν τὰ map! αὐτῆς,
ἄρας ix τῶν Ἱεροσολύμων ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους ἧκε.
Κρατήσας δ᾽ αὐτῶν τῇ μάχη, πολλὴν τῆς χώρας ἀπο-
τεμόμενος xal προσορίσας τῇ τῶν “Εδραίων, ἐπὶ τοὺς
€ Μωαδίτας τὸν πόλεμον μετήγαγε. Καὶ τὰ μὲν δύο μέρη
τῆς στρατιᾶς αὐτῶν τῇ μάχη νικήσας διέφθειρε, τὸ δὲ
λειπόμενον αἶχ ᾿μάλωτον ἔλαθε. Φόρους τε αὐτοῖς ἐπι-
τάξας x1t' ἔτος τελεῖν, εἶτα ἐπὶ ᾿Αδράζαρον τὸν 'Apdou
μὲν υἱὸν, βασιλέα δὲ τῆς Σωφηνῆῇς ἐστράτευσε xol
& συμβαλὼν αὐτῷ παρὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν τῶν μὲν
πεζῶν αὐτοῦ διέφθειρεν ὡς δισμυρίους, τῶν δὲ ἵππο-
τῶν ὡς ἑπταχισχιλίους. "ἔλαθε δὲ καὶ αὐτοῦ ἄρματα
Dux, xal τὰ πλείω μὲν αὐτῶν ἠφάνισεν, ἐχατὸν δὲ
μόνα προσέταξεν αὑτῷ φυλαχθῆναι. .
τὺ & '.) β΄. ᾿Αχούσας δὲ 6 Δαυμασχοῦ xoi Σύρων βασι-
Uc 'ABaBoc ὅτι πολεμεῖ Δαυΐδης τὸν ᾿Αδράζαρον, φίλος

ὧν αὐτῷ uec δυνάμεως xsv ἰσγυρᾶς σνυμαχήσων"

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. V.

[s374,37*.] 245

animo haberet, quod Deus ei ad omnía auxilio esset et adjo-
mento, majori adhuc templi exstruendi desiderio tenebatur.
Quum autem Deus Nathanz ea nocte apparuisset, jus-
sissetque ut Davidi nunciaret sibi quidem voluntatem ejus
et desiderium probari, presertim quum nemo antea de
lemplo ei exzedificando cogitarit; verum, ei licet hoc fa-
cere in. mentem venerit, non tamen se permittere ut qui
mulia bella obierit et hostium sanguine manus poliuerit sibi
templum constitueret; ceterum, quum plena state atque
longissima vita fonctus obierit, exstruendum esse tem-
plum a filio, qui post eum regnaturus est, et Solomonis
nomine vocabitur, cujus non aliter quam filii se custodiam
acturum curamque habiturum pollicebatur, ila ut regnum
quidem posteris ejus servaturus sit et tradilurus, in ipsum
vero, 8i quid deliquerit, morbis et terree sterilitate animad-
versurus; Davides, hisce ex prophefa acceptis magnaque
ei lzetitia oborta, quod jam norit propagini sum imperium
stabilitum iri , familiamque suam lllustrem fore et celebrem,
ad arcam se confert , procidensque in faciem ccepit adorare,
Deoque gratias agere tam pro omnibus, quibus eani jamjam
affecerat, beneficiis, ex statu humili vitaque pastoritia ad
tantam imperii glorisseque magnitudinem adductum, quam
pro iis qute stirpi suse promiserat , eaque quam susceperat
Hebrcorum et libertatis illorum cura. Quum hac dixisset ,
Deoque hymnum ce inisset, digreditur.

CAP. V.

Aliquanto autem tempore po: secum reputavit necesse
esse Palestinis bellum movere, nec res suas vel minimum
otio et desidia marcescentes videre, ut, quemadmodum Deus
ipsi praedixerat, hostibus debellatis pacatum in posterum
ex stirpe sta regibus imperium relinqueret. Et convocato
iterum exercitu , denunciatoque illis ut ad bellum se para-
rent et accingerent, quum primum visa ei sunt omnia in
exercitu pulcre se habere , relictis Hierosolymis ad Palzesti-
nos contendebat. llis autem acie profligatis, et magna
regionis parte mulctatis , eaque Hebreeorum ditioni adjecta ,
in Moabitas bellum transferebat. Et duas quidem exercitus
eorum partes victoria potitus ferro perimebat, quod vero
reliquum erat in deditionem accipiebat. Ac, quum illis
annuum tributum imperassel, statim in Adrazarum, Arai
quidem filium, Sophenes autem regem, copias duxit,
cumque eo juxta Euphratem fluvium pugna couserta , pe-
ditum quidem circiter viginti millia , equitum vero ad septies
mille occidit. Quin et currus ipsius mille cepit : ac majo-
rem quidem illorum partem destruxit, centum vero so-
lummodo jussit sibi adservari.

(VL) 2. Adadus autem Damasci et Syrorum rex , audito
quod Davides Adrazaro bellum intulerat , valida cum manu
ei, utpote ipsius amicus , ad auxiliandum veuiebat : vei um,

246

ἀπήλλαξε δ᾽ οὐχ ὡς προσεδόκα. συμθαλὼν πρὸς τῷ
Εὐφράτῃ ποταμῷ, πταίσας δὲ τῇῇ μάχη xài πολλοὺς
ἀπέδαλε τῶν στρατιωτῶν. "Ἕπεσον γὰρ ὑπὸ τῶν
Ἑοραίων ἀναιρούμενοι τῆς Ἀδάδου δυνάμεως δισωύ-
δ put, οἱ δὲ λοιποὶ πάντες ἔφυγον. Μέμνηται δὲ τούτου
τοῦ βασιλέως xat Νιχόλαος ἐν τῇ τετάρτη τῶν ἱστοριδὴν
λέγων οὕτως" « μετὰ δὲ ταῦτα πολλῷ χρόνῳ ὕστερον
« τῶν ἐγχωρίων τις, Ἴδαδος ὄνομα, πλεῖον ἰσχύσας
« Δαμασχοῦ τε xal τῆς ἄλλης Συρίας, ἔξω Φοινίχης,
10 « ἐδασίλευσε. Πόλευον δὲ ἐξενέγκας πρὸς Δαυΐδην
« βασιλέα τῆς Ἰουδαίας xai πολλαῖς μάγαις χριθεὶς,
« ὑστάτη τῇ παρὰ τὸν Εὐφράτην, € ἐν ἦ fex Xo, ἄριστος
« ἔδοξεν εἶναι βασιλέων ῥώμη xat ἀνδρείᾳ » Πρὸς
τούτοις δὲ χαὶ περὶ τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ φησιν ὡς μετὰ
15 τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἐξεδέχοντο παρ᾽ ἀλλήλων xal τὴν
βασιλείαν xoi τὸ ὄνου α, λέγων οὕτως" « τελευτήσαν--
a τὸς δ᾽ ἐχείνου οἱ ἀπόγονοι ἐπὶ δέχα γενεὰς ἐβασίλευον,
« ἑκάστου παρὰ τοῦ πατρὸς ἅμα τῇ ἀρχῇ xai tobvoua
« τοῦτο ἐχδεχομένου, ὥσπερ οἱ ΠΙτολεμαῖοι ἐν Αἰγύ-
ἢ «πτῳ. Μέγιστον δὲ πάντων δυνηθεὶς ὃ τρίτος, dva-
« μαχέσασθαι βουλόμενος τὴν τοῦ προπάτορος ἧτταν,
« στρατεύσας ἐπὶ ᾿[ουδαίους ἐπόρθησε τὴν νῦν Σαμα-
« ρεῖτιν χαλουμένην ». Οὐ διήμαρτε δὲ τῆς ἀληθείας.
Οὗτος γάρ ἐστιν Λδαδος ὁ στρατευσάμενος ἐπὶ Σ YXaua-
25 ρίαν, Ἂ χάθου βασιλεύοντος τῶν Ἰσραηλιτῶν περὶ οὗ
xat χώραν ὕστερον ἐροῦμεν.

γ΄. Δαυΐδης δὲ στρατευσάμενος ἐπὶ Δαμασχὸν χαὶ
τὴν ἄλλην Συρίαν, πᾶσαν αὐτὴν ὑπήχοον ἐποιήσατο,
καὶ φρουρὰς ἐν τῇ χώρα χαταστήσας xal φόρους αὐτοῖς
80 τελεῖν 6plaac ὑπέστρεψε, xal τάς τε χρυσᾶς φαρέτρας
xat τὰς πανοπλίας, ἃς οἱ τοῦ Ἀδάδου σωματοφύλακες
ἐφόρουν, ἀνέθηχε τῷ Θεῷ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἃς ὕστερον
ὃ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς Σούσαχος στρατεύσας ἐπὶ
τὸν υἱωνὸν αὐτοῦ ᾿βοῤόχμον ἔλαθε, xal πολὺν ἄλλον
35 ix τῶν Ἱεροσολύμων. ἐξεφόρησε πλοῦτον. ᾿[αὖτα υὲν
οὖν, ὅταν ἔλθωμεν ἐπὶ τὸν οἰκεῖον αὐτῶν τόπον, δηλώ-
σομεν. Ὁ δὲ τῶν ᾿Εὐραίων βασιλεὺς, τοῦ Θεοῦ
συμπνέοντος αὐτῷ χαὶ τοὺς πολέμους συγχατορθοῦντος,
ταῖς χαλλίσταις τῶν ᾿Αδραζάρου πόλεων ἐπεστράτευσε,
40 Βετταίᾳ χαὶ Μάχωνι, xai λαθὼν αὐτὰς xac χράτος
διήρπασε, Χρυσὸς δ᾽ ἐν αὐταῖς ηὑρέθη πάμπολυς χαὶ
ἄργωρος, ἔτι δὲ καὶ χαλκὸς, ὃν τοῦ χρυσοῦ χρεΐττονα
ἔλεγον" ἐξ οὗ xol 6 Σολομὼν τὸ μέγα σχεῦος. θάλασ-
σαν δὲ χαλούμενον, ἐποίησε xal τοὺς χαλλίστους ἐχεί-

4b νους λουτῆρας, ὅτε τῷ Θεῷ τὸν ναὸν χατεσχεύασεν.
δ΄, Ὡς δὲ ὁ τῆς ᾿Αμάθης βασιλεὺς τὰ περὶ τὸν Αδρά-
ζαρον ἐπύθετο xat τὴν δύναμιν αὐτοῦ διεφθαρμένην
ἤχουσε, δείσας περὶ αὑτοῦ xal τὸν Δαυΐδην πρὶν ἐπ᾽
αὐτὸν ἔλθη φιλίᾳ xal πίστει γνοὺς ἐνδήσασθαι, πέμπει
δ0 πρὸς αὐτὸν Ἀδώραμον υἱὸν αὑτοῦ, xol περὶ τοῦ τὸν
᾿Ἀδράζαρον ἐχθρὸν ὄντ᾽ αὐτῷ πολεμῆσαι γάριν ἔχειν
ὁμολογῶν καὶ συμμαχίαν πρὸς αὐτὸν xal φιλίαν ποιού-
μενος. ἔπεμψεν αὐτῷ καὶ δῶρα, σχεύη τῆς ἀρχαίας
χατασχευῆς, χρύσεα χαὶ ἀργύρεα χαὶ γάλχεα. Δαυΐ.

(59,55...)

ἈΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. Z.

ΚΕΦ. E.

eventus non ex sententia ei processit congresso ad Eu-

[375,27e.]

phratem fluvium, sed in prodio lapsus magnam exercitus
partem amisit. Nam ex Adadi acie ceciderunt viginti millia
ab Hebrois cmsa, reliqui vero omnes terga vertebant. 110-
jus autem regis meminit etiam Nicolaus historiarum libro
quarto in lizec verba : « multo post lizec tempore indisenarum
« quidam nomine Adadus , preepollens factus, et Damascum
« el Syrice, prztter Phoenicen, cetera regno tennit. Suscepto
« autem iu Davidem Judaeze regem bello, quum multis praliis
« decerlassel, postremo ad Euphratem commisso, in quo
« victus est , praestantissimus regum esse quum robore tuin
« fortitudine visus est. » Ad liec autem et de posteris ejus
narrat quod post illius obitum alius ab alio regnum sünul
el nomen acceperunt, hisce verbis: « eo mortuo posteri
« ejus in decem ztates regnarunt, unoquoque a patre
« simul cum imperio hoc etiam nomen accipiente , ut Plo-
« lemmi in ;Ezypto. Horum vero tertius, quum multum
« invaluisset, avi cladem bello instaurare volens , regionem,
« quae nunc Samaritis dicitur, populatus est. » In hoc au-
tem ἃ veritate yon aberravit. Hic enim est Adadus qui,
Achabo apud [raelitas regnante , Samariam invasit : de quo
siio loco dicturi sumus. '

J. Davides autem, expeditione facla in Damascum et
celera Syrie, ipsam totam in suam potesfalem redegit ,

dispositisque per regionem praesidiis atque certo vectigali

. iucolis imperato , est reversus , et aureas pharetras et arma-
turas , quibus amicti erant Adadi aatelliles , Deo Hierosuly-

mis dedicavit , quas postea Susacus /Egyptiorum rex , exer
citu in nepotem ejus Roboamum educto , capiebat , et cum
multis «liis diviliis ex Hierosolymis exportavit. At enim
haec, quum in locum illis proprium ventum fuerit, declara:
bimus. Hebrzorum autem rex, Deo cuptis ejus adspi-
rante, curanteque ut bella ei prospere cederent , exercitum
admovit pulcerrimis Adrazari urbibus , Bettzce et Machoni,
easque viexpugnalas diripuit. In his autem magna vis
auri argentique reperta est, pravtereaque zris gepus, quod
auro pretiosius esse perlibebant, ex quo fecit Solomon ma-
guum illud vas quod mare appellatum erat, et pulcerrima
illa polubra, quum templum Deo adornaret.

4. Postquam vero Amathes rex Adrazari res intellexit,
viresque ejus fractas esse audivit , sibi metuens , statuensque
Davidem , priusquam ab eo invaderetur, sibimet amicitia el
fide devincire, filium suum Adoramum ad eum mittit , qui ei
nomine suo de Adrazaro, sibi etiam hoste, debellato gral!:
laretur atque societatem cum ev οἱ amicitiam iniret, Misit cl

dona οἷ, antiqui operis vasa aurea et ergentea ct senea. D

[53,"Ὁ..

ix δὲ ποιησάμενος τὴν συμμα,ίαν πρὸς τὸν Θαῖνον
(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ βασιλεῖ τῆς ᾿Αμάθης ) xal τὰ
δῶρα δεξάμενος ἀπέλυσεν αὐτοῦ τὸν υἱὸν μετὰ τιμῆς
τῆς πρεπούσης ἑχατέροις. 'Γὰ δὲ πεμφθέντα ὑπ᾽ αὐτοῦ
νι χαὶ τὸν ἄλλον χρυσὸν xal ἄργυρον, ὃν ἐκ τῶν πόλεων
εἐλήγει καὶ τῶν κεχειρωμένων ἐθνῶν, φέρων ἀνατίθησι
τῷ Θεῷ, Οὐχ αὐτῷ δὲ πολεμοῦντι μόνῳ xai τῆς στρα-
τᾶς ἡγουμένῳ τὸ νικᾶν xal χατορθοῦν παρέσχεν ὃ
θεὸς, ἀλλὰ xal πέμψαντος αὐτοῦ μετὰ δυνάμεως εἷς

3 τὴν Ἰδουμαίαν Ἂ δεσσαῖον, τὸν ᾿Ιωάθου τοῦ ἀρχιστρα-
τήγου ἀδελφὸν, δι᾽ ἐχείνου τὴν τῶν ᾿Ιδουμαίων νίχην
Duxt μυρίους γὰρ αὐτῶν xal ὀχταχισχιλίους Ἀψδεσ-
ex διέφθειρε τῇῷ μάχη. Καὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἅπα-
σαν φρουραῖς διαλαδὼν 6 βασιλεὺς φόρους ὑπέρ τε τῆς

B γώρας xal τῆς ἐχάστου χεφαλῆς map αὐτῶν ἐδέχετο.
]lv δὲ xai δίκαιος τὴν φύσιν xal τὰς κρίσεις πρὸς τὴν
ἀλήθειαν ἀφορῶν ἐποιεῖτο. Στρατηγὸν δ᾽ ἁπάσης εἶχε
τῆς στρατιᾶς τὸν ᾿Ιώαδον, ἐπὶ δὲ τῶν ὑπομνημάτων
Ἰωσάφατον υἱὸν “᾿Αγίλου χατέστησεν᾽ ἀπέδειξε δ᾽ dx

y τῆς Θινεέσου οἰκίας τὸν Σάδωχον ἀρχιερέα μετ᾽ Ἀθια-
Wow, (φίλος γὰρ ἦν αὐτῷ ") γρχωματέα δὲ Σεισὰν
ἐποίησε Βαναία δὲ τῷ ᾿Ιωάδου τὴν τῶν σωματοφυλά-
χων ἀρχὴν παραδίδωσιν. Οἱ δὲ πρεσδύτεροι παῖδες
αὐτοῦ περὶ τὸ σῶμα xci τὴν τούτου φυλαχὴν ἦσαν.

5 τ. Ἐμνήσθη δὲ xai τῶν πρὸς ᾿Ιωνάθην τὸν Σαού-
λυ παῖδα συνθηχῶν xal ὅρχων xal τῆς ἐχείνου πρὸς
αὐτὸν φιλίας τε χαὶ σπουδῆς. Πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις
ἅπασιν ἀγαθοῖς οἷς εἶχεν, ἔτι xai μνημονιχώτατος τῶν
εὖ ποιησάντων παρὰ τὸν ἄλλον τρόνον ὑπῆρχε.

9 {{ξέταξε γοῦν ἀναζητεῖν εἴ τις ἐχ τοῦ γένους αὐτοῦ
οὐχεται, ᾧ τὰς ἀυοιύὰς ἃς ὥφειλε τῷ ᾿Ιωνάθη τῆς
ἐσπιρίας ἀποδώσει. ᾿Αγθέντος οὖν τινος, ἠλευθηρω-
μένου μὲν ὑπὸ Σαούλου, δυναμένου δὲ γινώσχειν τοὺς
ix τοῦ γένους αὐτοῦ περιόντας, ἀνέχρινεν εἴ τινα ἔχει

5 λίγειν τῶν ᾿Ιωνάθν, προσηκόντων ζῶντα xal χομίσα-
οὔχι τὰς τῶν εὐεργεσιῶν γάριτας δυνάμενον, ὧν αὐτὸς
ἔτυγε παρὰ Ἰωνάθου. Φήσαντος δ᾽ υἱὸν αὐτοῦ περι-
λείπεσθαι, Μειφίφοσθον ὄνολα, πεπηρωμένον τὰς
ἡΐςεις, (τῆς γὰρ τροφοῦ, μετὰ τὸ προσαγγελθῆναι τὸν

Ὁ Ξατέρα τοῦ παιδίου xal τὸν πάππον ἐν τῇ μάχη πε-

C»tac, ἁρπασαυένης xai φευγούτης ἀπὸ τῶν ὥμων
αὐτὸν χατενε θῆναι καὶ βλαδῆναι τὰς βάσεις, μαθὼν
ὅπου τε καὶ παρὰ τίνι τρέφεται, πέμψας πρὸς τὸν
Μάγειρον εἰς Λαδαθὰ πόλιν, («παρὰ τούτῳ γὰρ ὃ τοῦ
5 Ἰωνάθου παῖς ἐτρέφετο.) μεταπέμπεται πρὸς αὗτόν.
λθὼν δὲ & Μεμφίδοσθος πρὸς τὸν βασιλέα, πεσὼν
ἱπὶ πρόσωπον προσεχύνησεν αὐτόν. Ὁ δὲ Δαυΐδης
βαρρεῖν τε προὐτρέπετο xal τὰ βελτίω προσδοχᾶν.
δίδωσι δ᾽ αὐτῷ xai τὸν πατρῷον οἶχον xai πᾶσαν τὴν
ὦ οὐσίαν, ἣν ὁ πάππος αὐτοῦ Σάουλος ἐχτήσατο, σύσσι-
τὸν τε xal ὁμοτράπεζον ἐχέλευσεν εἶναι χαὶ μηδεμίαν
ἡμέραν ἀπολείπεσθαι τῆς σὺν αὐτῷ τραπέζης. Τοῦ δὲ
παιδὸς προσχυνήσαντος ἐπί τε τοῖς λόγοις χαὶ ταῖς δω-
ρεαῖς͵ χαλέσας τὸν Σιῤὰν, τόν τε πατρῷον οἶκον ἔλεγε

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. V.

[16,377] 211

vides autem, initia societale cum Thzeno (ita enim appella-
batur Amathes rex ) acceplisque muneribus, filium ejus pro
utriusque dignitate honorifice tractatum dimisit. Qua vero
ab illo missa erant , et reliquum auri argentique ex manu-
biis urbium gentiumque a se subactarum Deo consecravit.
Non antem ipsi solummodo in ácie dimicanti et exercitum
ducenti vincere dedit Deus et prospere rem gerere, verum
etiam misso cum copiis in Idumzam Abes«o, fratre Joabi
exercituum ejus ducis, per ipsum de Idumcis victoriam re-
portare concessit. Illorum cnim octodecim millia in praelio
Abesasmi ductu ceciderunt.
praesidia imposuisset rex , tributa et pro agris et pro singulis
capitibus ab Idumsis recipiebat. — Erat autem et natura
justus et judicia ad veritatem respiciens exercebat. Totius
vero exercitus ducem habuit Joabum : a commentariis au-
tem fecit Josaphatam Acbili filium : at Sadocum e domo
Phineesz pontificem creavit cum Abiatharo, (amicus enim
ci erat :) scribam autem Sisam constituit ; Danzeze vero Joa-
dz filio zatellitum praefecturam dedit. Filii autem ejus
natu majores corporis custodes habebantur ipsique presidio
erant.

El quum Jdumme universe

ὁ. Venit etiam eiin mentem faderis cum Jonatha Sauli:
filio initi et fidei jurejurando datme , illiusque erga se ami-
cilie studiique. Nam ceteris omnibus ejus virtutibus ac-
cedebat quod eorum qui ei unquam beneficia contulerant
semper meminerit. [taque praecepit ul diligenter inqui-
rerent an quis ex ejus stirpe superaret, cui gratias quas
debebit referre posset pro jucunda olim cum Jouatlia habita
vilze consuetudine. Quumque ad eum vir adductus esset e
Sauli quidem libertis, qui vero scire poterat si quis adhuc
ex genere illius in vivis esset, interrogavit num quem vi-
vere exploratum habeat cum Jonatha sanguine conjunctum,
quique a se possel beneficiis remunerari vice illorum quiae
ipse a Jonatha acceperat. Quum autem ille respondisset
filium ejus superesse nomine Memphibosthum, pedibus
claudum, (nam dum nutrix , ut nunciatum erat pueri pa-
trem avumque przlio cecidisse , eo festinanter arrepto fu-
gerel , contigisse ul ille humeris excussus prolaberetur pe.
desque lgederet , ) postquam intellexit ubinam esset et apud
quem educaretur, misit in Labathan urbem ad Machirum
(nam apud eum educatus erat Jonatha filius) qui illuro ad
se accerserent. Ubi vero ad regem venit Memphibosthus,
in faciem procidenps illum adoravit : Davides autem ut bono
esset animo hortatus est et meliora omnia exspectaret. Ei
vero domum paternam donat, οἱ quicquid Saull avi sui
antea fuisset, jussitque ut sibi convictor esset et secum
epulis accumberet , et ne uno quidem die sibi ad mensam
non accederet. Quumque puer verborum donorumque gratia
eum adorasset , rex Siba vocato dicebat se puero donasse

246

ἀπήλλαξε δ᾽ οὐχ ὡς προσεδόχα συμδαλὼν πρὸς τῷ

Εὐφράτῃ ποταμῷ, πταίσας δὲ τῇ μάχη καὶ πολλοὺς

ἀπέθαλε τῶν στρατιωτῶν. "Ἕπεσον γὰρ ὑπὸ τῶν

*E6paluv ἀναιρούμενοι τῆς Ἀδάδου δυνάμεως δισαύ-

5 put, οἱ δὲ λοιποὶ πάντες ἔφυγον. Μέμνηται δὲ τούτου

τοῦ βασιλέως xai Νιχόλαος ἐν τῇ τετάρτη τῶν ἱστοριῶν

λέγων οὕτως" « μετὰ δὲ ταῦτα πολλῷ χρόνῳ ὕστερον

« τῶν ἐγχωρίων τις, Ἄδαδος ὄνομα, πλεῖον ἰσχύσας

« Δαμασχοῦ τε xal τῆς ἄλλης Συρίας, ἔξω Φοινίκης,

10 « ἐδασίλευσε. Πόλεμον δὲ ἐξενέγχας πρὸς Δαυΐδην

« βασιλέα τῆς Ἰουδαίας xal πολλαῖς μάχαις χριθεὶς,

« ὑστάτη τῇ παρὰ τὸν Εὐφράτην, ἐ ἐν $ ἧττᾶτο, ἄριστος

« ἔδοξεν εἶναι βασιλέων ῥώμη, καὶ ἀνδρεία ». Πρὸς

τούτοις δὲ καὶ περὶ τῶν ἀπογόνων αὐτοῦ φησιν ὡς μετὰ

16 τὴν ἐχείνου τελευτὴν ἐξεδέχοντο παρ᾽ ἀλλήλων καὶ τὴν

βασιλείαν καὶ τὸ ὄνομα, λέγων οὕτως" « τελευτήσαν--

a toc δ᾽ ἐχείνου οἱ ἀπόγονοι ἐπὶ δέχα γενεὰς ἐδασίλευον,

« ἑκάστου παρὰ τοῦ πατρὸς Spa τῇ ἀρχῇ xai τοὔνουα

« τοῦτο ἐχδεχομένου, ὥσπερ οἱ Πτολεωαῖοι ἐν Αἰγό-

30 «πτῳ. Μέγιστον δὲ πάντων δυνηθεὶς ὃ τρίτος, dva-

a βαχέσασθαι βουλόμενος τὴν τοῦ προπάτορος ἧτταν,

« στρατεύσας ἐπὶ Ιουδαίους ἐπόρθησε τὴν νῦν Xapa-

« ρεῖτιν χαλουμένην », Οὐ διήμαρτε δὲ τῆς ἀληθείας.

Οὗτος γάρ ἐστιν ἴἼλδαδος ὃ στρατευσάμενος ἐπὶ Σ Σαμα-

25 ρίαν, Ἂ χάθου βασιλεύοντος τῶν ᾿Ισραηλιτῶν " περὶ οὗ
χατὰ χώραν ὕστερον ἐροῦμεν.

γ΄. Δαυΐδης δὲ στρατευσάμενος ἐπὶ Δαμασχὸν χαὶ

τὴν ἄλλην Συρίαν, πᾶσαν αὐτὴν ὑπήχοον ἐποιήσατο,

καὶ φρουρὰς ἐν τῇ 4094 καταστήσας xal φόρους αὐτοῖς

80 τελεῖν δρίσας ὑπέστρεψε, xal τάς τε χρυσᾶς φαρέτρας

φω

(202,29)

λίας, ἃς οἱ τοῦ ᾿Αδάδ τοφύλαχες |.
χαὶ τὰς πανοπλίας, ἃς οἱ τοῦ Abdo σωμα φύ » turas , quibus amicti erant Adadi satellites , Deo Hierosuly-

ἐφόρουν, ἀνέθηχε τῷ Θεῷ eic Ἱεροσόλυμα, ἃς ὕστερον
ὃ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς Σούσαχος στρατεύσας ἐπὶ
τὸν υἱωνὸν αὐτοῦ "Do6Goauov £Ax6s, xal πολὺν ἄλλον
35 ix τῶν Ἱεροσολύμων. ἐξεφόρησε πλοῦτον. "laüra uv
οὖν, ὅταν ἔλθωμεν ἐπὶ τὸν οἰκεῖον αὐτῶν τόπον, δηλώ-
σομεν. Ὁ δὲ τῶν “Ἑύραίων βασιλεὺς, τοῦ Θεοῦ
συμπνέοντος αὐτῷ καὶ τοὺς πολέμους συγχατορθοῦντος,
ταῖς χαλλίσταις τῶν ᾿Αδραξάρου πόλεων ἐπεστράτευσε,
40 Βετταία χαὶ Μάχωνι, χαὶ λαθὼν αὐτὰς χατὰ χράτος
διήρπασε. Χρυσὸς δ' ἐν αὐταῖς ηὑρέθη πάμπολυς χαὶ
ἄργωρος, ἔτι δὲ καὶ χαλχὸς, ὃν τοῦ χρυσοῦ χρείττονα
ἔλεγον“ ἐξ οὗ καὶ ὃ Σολομὼν τὸ μέγα σχεῦος. θάλασ-
σαν δὲ χαλούμενον, ἐποίησε χαὶ τοὺς χαλλίστους ἐχεί-
4b νους λουτῆρας, ὅτε τῷ Θεῷ τὸν ναὸν χατεσχεύασεν,
δ΄. Ὡς δὲ ὁ τῆς "Auc βασιλεὺς τὰ περὶ τὸν Ἀδρά-
ζαρον ἐπύθετο καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ διεφθαρμένην
ἤχουσε, δείσας περὶ αὐτοῦ xal τὸν Δαυΐδην πρὶν ἐπ᾽
αὐτὸν ἔλθη φιλίᾳ xal πίστει γνοὺς ἐνδήσασθαι,, πέμπει
50 πρὸς αὐτὸν Ἀδώραμον υἱὸν αὑτοῦ, xal περὶ τοῦ τὸν
Ἀδράζαρον ἐχθρὸν ὄντ᾽ αὐτῷ πολεμῆσαι γάριν ἔχειν
ὁμολογῶν χαὶ συμμαγίαν πρὸς αὐτὸν xal φιλίαν ποιού-
μένος. Ἔπεωψεν αὐτῷ xal δῶρα, σχεύη τῆς ἀρχαίας
χατασχευῆς, χρύσεα xai ἀργύρεα καὶ χάλκεα. Δαυΐ-

ἈΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ, E.

[375,376.]

eventus non ex senlentia ei processil congresso ad Eu-
pliratem fluvium, sed in proelio lapsus magnam exercitus
partem amisit. Nam ex Adadi acie ceciderunt viginti millia
ab Hebrois c»sa , reliqui vero omnes terga vertebant. llu-
jus autem tegis meminit etiam Nicolaus historiarum libro
quarto in liec verba: « multo post lizec tempore indizenarum
« quidam nomine Adadus , przepollens factus, et Damascum
« et Syris, praeter Phoenicen, cetera regno tenuit. Suscepto
« autem in Davidem Judae regem bello, quum multis praliis
« decertassel, postremo ad Euphratem commisso, in quo
« viclus est, prostantissimus regum esse quum robore tum
« fortitudine visus est. » Ad lzec autem οἱ de posteris ejus
narrat quod post illius obitum alius ab alio regnum simul
et nomen acceperunt, hisce verbis: « eo mortao posteri
« ejus in decem :etates regnarunt, unoquoque a patre
« simul cum imperio hoc eliam nomen accipiente , ut Plo-
« leii iu ;Ezypto. Horum vero tertius, quum multum
« invaluisset, avi cladem bello instaurare volens , regionem,
« quie nunc Samaritis dicitur, populatus est. » In hoc au-
tem a veritate yon aberravit. Hic enim est. Adadus qui,
Acliabo apud Iraelitas regnante, Samariam invasit : de quo
siio loco dicturi sumus.

J. Davides autem, expeditione facla in Damascum et
cetera Syrie, ipsam tolam in suam potestatem redegit ,
dispositisque per regionem praesidiis atque certo vectigali
iucolis imperato , est reversus, et aureas pharetras et arma:

mis dedicavit , quaa postea Susacus /Egyptiorum rex , eser
citu in nepotem ejus Roboamum educto , capiebat , et cum
multis «liis divitiis ex Hierosolymis exportavit. At enim
μας, quum in locum illis proprium ventum fuerit, declara:
bimus. Hebrzorum autem rex, Deo ceptis ejus adspi-
rante, curanteque ut bella ei prospere cederent , exercitum
admovit pulcerrimis Adrazari urbibus , Bettzrae et Machoni,
easque viexpugnalas diripuit. In his autem magua vis
auri argentique reperla est, pravereaque eris genus, quod
auro pretiosius esse perhibebanl, ex quo fecit Solomon tpt-
gnum illud vas quod mare appellatum erat, et pulcerrima
illa polubra, quum templum Deo adornaret.

4. Postquam vero Amalhes rex Adrazari res intellexit ,
viresque ejus fractas esse audivit , sibi metuens , statuensque
Davidem , priusquam ab eo invaderetur, sibimet amicitia el
fide devincire , filium suum Adoramum ad eum mittit , qui ei
nomine suo de Adrazaro , sibi etiam hoste, debellato gra
laretur atque societatem cum eu et amicitiam iniret. Misit εἰ

dona εἰ, antiqui operis vasa aurea et argentea ct aenea. D

(252,291.)

ix M ποιησάμενος τὴν συμμαχίαν πρὸς τὸν Θαῖνον
[τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ βασιλεῖ τῆς μάθης) καὶ τὰ
δῶρα δεξάμενος ἀπέλυσεν αὐτοῦ τὸν υἱὸν μετὰ τιμῆς
τῆς πρεπούσης ἑκατέροις. Τὰ δὲ πεμφθέντα ὑπ᾽ αὐτοῦ

"χαὶ τὸν ἄλλον χρυσὸν xal ἄργυρον, ὃν ix τῶν πόλεων
εἰλήφει καὶ τῶν κεχειρωμένων ἐθνῶν, φέρων ἀνατίθησι
τῷ θεῷ. Οὐχ αὐτῷ δὲ πολεμοῦντι μόνῳ xai τῆς στρα-
τῆς ἡγουμένῳ τὸ νιχᾶν xoi χατορθοῦν παρέσχεν ὃ
θεὸς, ἀλλὰ καὶ πέμψαντος αὐτοῦ μετὰ δυνάμεως εἰς

b τὴν Ἰδουμαίαν Ἂ εσσαῖον, τὸν ᾿Ιωάδου τοῦ ἀρχιστρα-
τήγου ἀδελφὸν, δι᾽ ἐχείνου τὴν τῶν ᾿ἸΙδουμαίων νίχην
Üexr μυρίους γὰρ αὐτῶν xal ὀχταχισχιλίους 'A6ta-
cx διέφθειρε τῇ μάχη. Καὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἅπα-
c1 φρουραῖς διαλαδὼν ὃ βασιλεὺς φόρους ὑπέρ τε τῆς

B γυρας xal τῆς ἐχάστου χεφαλῆς παρ᾽ αὐτῶν ἐδέχετο.
Ἧν δὲ xal δίχαιος τὴν φύσιν xal τὰς χρίσεις πρὸς τὴν
ἀλήγειαν ἀφορῶν ἐποιεῖτο. Στρατηγὸν δ᾽ ἁπάσης εἶχε
τῆς στρατιᾶς τὸν ᾿Ιώαθον, ἐπὶ δὲ τῶν ὑπομνημάτων
Ἰωσάφατον υἱὸν “Α γίλου χατέστησεν" ἀπέδειξε δ᾽ dx

"τς Φινεέσου οἰχίας τὸν Σάδωχον ἀρχιερέα μετ᾽ Ἀδια-
kao, (φίλος γὰρ ἦν αὐτῷ") γραμματέα δὲ Σεισὰν
ἰσάησε" Βαναίᾳ δὲ τῷ ᾿Ιωάδου τὴν τῶν σωματοφυλά-
χων ἀρχὴν παραδίδωσιν. Οἱ δὲ πρεσόύτεροι παῖδες
αὐτοῦ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν τούτου φυλακὴν ἦσαν.

» ἐς Ἐμνήσθη δὲ xai τῶν πρὸς ᾿Ιωνάθην τὸν Σαού-
Mo παῖδα συνθηκῶν xai ὅρχων xai τῆς ἐχείνου πρὸς
αὐτὸν φιλίας τε xxl σπουδῆς. Πρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις
ἅτασιν ἀγαθοῖς οἷς εἶχεν, ἔτι xai μνημονιχώτατος τῶν
G ποιησάντων παρὰ τὸν ἄλλον «ρόνον ὑπῆρχε.

9 [υξέταξε γοῦν ἀναζητεῖν εἴ τις ἐχ τοῦ γένους αὐτοῦ
ζεται, ᾧ τὰς ἀυοιόὰς ἃς ὥφειλε τῷ ᾿Ιωνάθη τῆς
ἐσαιρίας ἀποξώσει. ἈΑγθέντος οὖν τινος, ἠλευθηρω-
μένου μὲν ὑπὸ Σαούλου, δυναμένου δὲ γινώσχειν τοὺς
& τοῦ γένους αὐτοῦ περιόντας, ἀνέχρινεν εἴ τινα ἔχει

δ λίγειν τῶν ᾿Ιωνάθη, προσηχόντων ζῶντα xal χομίσα-
Cat τὰς τῶν εὐεργεσιῶν γάριτας δυνάμενον, ὧν αὐτὸς
ἔχε παρὰ Ἰωνάθου. Φήσαντος δ᾽ υἱὸν αὐτοῦ περι-
ama, Μεωφίθοσθον Óvoux, πεπηρωμένον τὰς
Ast, (τῆς γὰρ τροφοῦ, uer τὸ προσαγγελθῆναι τὸν

Ὁ Ξχτέρα τοῦ παιδίου xal τὸν πάππον ἐν τῇ μάχη πε-
οὗντας, &pxasauévno χαὶ φευγούσης ἀπὸ τῶν (Uv
αὐτὸν χατενεγθῆναι καὶ βλαδῆναι τὰς βάσεις, μαθὼν
που τε xal παρὰ τίνι τρέφεται, πέμψας πρὸς τὸν
Ναγειρον εἰς Ax6a0X πόλιν, «παρὰ τούτῳ γὰρ ὃ τοῦ

5 Ἰωνάθου παῖς ἐτρέφετο.) μεταπέμπεται πρὸς αὗτόν.
D δὲ ὃ Μεμφίδοσθος πρὸς τὸν βασιλέα, πεσὼν
πὶ πρόσωπον προσεχύνησεν αὐτόν. ὋὉ δὲ Δαυΐδης
βαρρεῖν τε προὐτρέπετο χαὶ τὰ βελτίω προσδοχᾶν.
Δίδωσι δ᾽ αὐτῷ καὶ τὸν πατρῷον οἶχον xal πᾶσαν τὴν

οὐσίαν, ἣν ὁ πάππος αὐτοῦ Σάουλος ἐχτήσατο , σύσσι-
τὸν τε χαὶ ὁμοτράπεζον ἐχέλευσεν εἶναι χαὶ μηδεμίαν
fu£onv ἀπολείπεσθαι τῆς σὺν αὐτῷ τραπέζης. Τοῦ δὲ
E προσχυνήσαντος ἐπί τε τοῖς λόνοις xai ταῖς δω-
Pic, χαλέσας τὸν Σιύλν, τόν τε πατρῷον οἶκον ἔλεγε

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. V.

[76,77] 217

vides autem, initia societale cum Thzeno (ila enim appella-
balur Amaitbes rex ) acceplisque muneribus, filium ejus pro
utriusque dignitate honorifice tractatum dimisit. Qua vero
ab illo missa erant, et reliquum auri argentique ex manu-
biis urbium gentiumque a se subactarum Deo consecravit.
Non autem ipsi solummodo ín ácie dimicanti et exercitum
ducenti vincere dedit Deus et prospere rem gerere, verum
etiam misso cum copiis in Idumazam Abessco, fratre Joabi
exercituum ejus ducis, per ipsum de Idum:eis victoriam re-
portare concessit. Illorum enim octodecim millia in praelio
Abesssi ductu ceciderunt.
praesidia imposuisset rex , tributa et pro agris et pro singulis
capitibus ab Idumsis recipiebat. Erat autem οἱ natura
justus et judicia ad veritatem respiciens exercebat. Totius
vero exercitus ducem habuit Joahum : ἃ commentariis au -
lem fecit Josaphatum Achili filium : at Sadocuom e domo
Phineesez pontificem creavit cam Abiatharo, (amicus enim
ci erat :) scribam autem Sisam constituit ; Daneez vero Joa-
dee filio eatellitum praefecturam dedit.

Et quum Idumem universze

Filii autem ejus
natu majores corporis custodes habebantur ipsique praesidio
erant.

ὁ. Venit etiam eiin mentem faderis cum Jonatha Sauli
filio initi et fidei jurejurando datme , illiusque erga se ami-
citi studiique. Nam ceteris omnibus ejus virtutibus ac-
cedebat quod eorum qui ei unquam beneficia contulerant
semper meminerit. Jtaque praecepit ut diligenter inqui.
rerent an quis ex ejus stirpe superaret, cui gratias quas
debebit referre posset pro jucunda olim cum Jouatha habita
vitae consuetudine. Quumque ad eum vir adduclus esset e
Sauli quidem libertis, qui vero scire poterat si quis adhuc
ex genere illius in vivis esset, interrogavit num quem vi-
vere exploratum habeat cum Jonatba sanguine conjunctum,
quique a se posset beneficiis remunerari vice illorum quae
ipse a Jonatha acceperat. Quum autem ille respondisset
filium ejus superesse nomine Memphibosthum, pedibus
claudum, (nam dum nutrix , ut nunciatum crat pueri pa-
trem avumque przlio cecidisse , eo festinanter arrepto fu-
geret, contigisse ut ille humeris excussus prolaberetur pe.
desque laederet ,) postquam intellexit ubinam esset et apud
quem educaretur, misit in Labathan urbem ad Machirum
(nam apud eum educatus erat Jonatha filius) qui illum ad
se accerserent. Ubi vero ad regem venit Memphibosthus,
in faciem procidens illum adoravit : Davides autem ut bono
esset animo hortatus est et meliora omnía exspectaret. Ei
vero domum palernam donat, οἱ quicquid Sauli avi sui
antea fuisset, jussitque ut sibi convictor esset et secum
epulis accumberet , e£ ne uno quidem die sibi ad mensam
non accederet. Quumque puer verborum donorumque gratia
eum adorassel , rez Siba vocato dicebat se puero donasse

448

δεδωρῆσθαι τῷ παιδὶ xal πᾶσαν τὴν Σαούλου χτῆσιν,
αὐτόν τε ἐχέλευσεν ἐργαζόμενον αὐτοῦ τὴν γῆν καὶ
προνοούμενον, ἁπάντων τὴν πρόσοδον sic Ἱεροσόλυμα
κομίζειν. Ἄλγεται δ᾽ αὐτὸν xa0' ἐχάστην ἡμέραν ἐπὶ

δ τὴν αὑτοῦ φράπεζαν, αὐτόν τε τὸν Σιδὰν xal τοὺς υἱοὺς
αὐτρῦ (ἦσαν δ᾽ αὗτοι πεντεχαίδεχα ) xal τοὺς οἰχέτας
αὐτοῦ, τὸν ἀριθμὸν ὄντας εἴκοσιν, τῷ παιδὶ χαρίζεται
Μεμφιδόσθῳ. '[αῦτα διαταζαυένου τοῦ βασιλέως, 6
μὲν Σιδὰς προσχυνήσας xai πάντα ποιήσειν εἰπὼν

10 ἀνεχώρησεν, ὁ δὲ Ἰωνάθου παῖς ἐν ᾿Ἱεροσολύμοις xa-
TOXtt, συνεστιώμενος τῷ βασιλεῖ xal πάσης ὡς υἱὸς
αὐτοῦ θεραπείας τυγχάνων. ᾿Ἐγένετο δ᾽ αὐτῷ xai
παῖς, ὃν Μιγὰν mpoanyópsuas.

ΚΕΦ. G.

Kai οἱ μὲν περιλειφθέντες ἐχ τοῦ Σαούλου γένους
15 χαὶ Ἰωνάθου τούτων ἔτυχον παρὰ Δαυΐδου τῶν τιμῶν.
Τελευτήσαντος δὲ χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν τοῦ τῶν
es εν e^
Ἀμμανιτῶν βασιλέως Ναάσου (φίλος δ᾽ ἦν οὗτος αὐτῷ!)
xai διαδεξαμένου τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τοῦ παιδὸς,
, 4S8 & $5 V , ,
“πέμψας Δαυΐδης πρὸς αὐτὸν παρεμυθήσατο, πράως τε
, rd , ^-^ e. u
30 φέρειν ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ πατρὸς παραινῶν xal τὴν
αὐτὴν φιλίαν μένειν ἣ πρὸς ἐκεῖνον ἦν τούτῳ προσδο-
χᾶν. ΟἹ δὲ τῶν Ασμανιτῶν ἄρχοντες καχοήθως, ἀλλ᾽
" " ΓΝ / e 9 3^7» Y
οὗ χατὰ τὸν τοῦ Δαυΐδου τρόπον, ταῦτ᾽ ἐδέξαντο, xal
παρώτρυναν τὸν βασιλέα. λέγοντες χατασχόπους πε-
Id e" / εἴ κι A Led y te - LÁ
35 πομφέναι τῆς χώρας Δαυΐδην xal τῆς αὐτῶν δυνάμεως
ἐπὶ προφάσει φιλανθρωπίας * φυλχττεσθαί τε συνεῤού-
λευον χαὶ μὴ προσέγειν τοῖς λόγοις αὐτοῦ, μὴ καὶ
σφαλεὶς ἀπαρηγορήτῳ συμφορᾷ περιπέσῃ. Ταῦτ᾽ οὖν
δόξας πιθανώτερα λέγειν τοὺς ἄρχοντας ἢ τἀληθὲς εἰ-
. e 3 σω M T ΄ M
30, χεν, ὃ τῶν ᾿Αμμανιτῶν βασιλεὺς Ναάσης τοὺς παρὰ
τοῦ Δαυΐδου πεμφθέντας πρέσθεις “αλεπῶς περιύθρισε.
Ξυρήσας γὰρ αὐτῶν τὰ ἡμίση τῶν γενείων xal τὰ
ἡμίση τῶν ἱματίων περιτεμὼν ἔργοις ἀπέλυσε χομί-
4 H ὰ 2 Li 5 6o ^ ^» 6
ζοντας, οὐ λόγοις, τὰς ἀποχρίσεις. ᾿δὼν δὲ ταῦτα
35 τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς ἠγανάχτησε xat δῆλος ἦν
^* J 4 ^
οὐ περιοψόμενος τὴν Ü6otv xal τὸν προπηλαχισμὸν,
ἀλλὰ πολεμήσων τοῖς Αμμανίταις xat τιλωρίαν αὐτῶν
τῆς παρανομίας τῆς εἷς τοὺς πρεσδευτὰς εἰσπραξόμε-
, ' ’ E. et - 4
νος τὸν βασιλέαβ. Συνέντες δὲ οἵ τε ἀναγχαῖοι xal
40 ἡγεμόνες ὅτι παρεσπονδήχασι χαὶ δίχην ὑπὲρ τούτων
ὀφείλουσιν, προπαρεσχευάζοντο εἰς τὸν πόλεμον" xal
πέμψαντες πρὸς Σύρον τὸν τῶν Μεσοποταμιτῶν βα-

(294,205.)

σιλέα χίλια τάλαντα, σύμμαχον αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ Ye-*

νέσθαι τῷ μισθῷ παρεχάλεσαν xai Σουθάν. Ἦσαν
45 δὲ τοῖς βασιλεῦσι τούτοις πεζῶν δύο μυριάδες. Ilpoa-
ἐμισθώσαντο xai τὸν τῶν ᾿Αμαληχιτῶν βασιλέα χαὶ
τέταρτον Γστωδον ὄνομα, xai τούτους ἔχοντας μυρίους
καὶ δισχιλίους ὁπλίτας.
(Z'.) 8. Οὐ κατεπλάγη, δὲ τὴν συμμαχίαν xal τὴν
go τῶν Ἀιμμανιτῶν δύναμιν ὃ Δαυΐδης" τῷ Θεῷ δὲ πεποι-
θὼς ἐν τῷ δικαίως αὐτοῖς ἀνθ᾽ ὧν ὑδρίσθη πολεμεῖν
μέλλειν, ᾿Ιώαβον τὸν ἀρχιστράτηγον, δοὺς αὐτῷ τῆς

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. C.

[277,278.]

domuni paternam et quicquid Saulus habuerit, ipsique pra-
cepit ut terram ejus colendam curaret, et omnium proven
tum Hierosolyma afferendum. Verum singulis diebus eum
ad mensam suam adducit; ipsumque Sibam et filios eju:
v erant autem isti quindecim ) ejusque servos ( numero vi-
ginti) puero dat Memphibostho. His ita a rege constitulis.
Sibas quidem , quum eum adoraaset , dixissetque se omni:
facturum esse, discessit , Jonethio vero filius Hierosolyui:
habitabat, regis mens; adhibitus atque omni quasi filiu:
ipsius observantia cultus. Nalus est autem ipsi quoqu
filius, quero Micham appellavit.

CAP. VI.

Et Davides quidem relictos ex Sauli Jonatlieeque familia
hisce dignatus est honoribus. Quum vero per idem tempu:
mortem obiisset Naases Ammanitarum rex (qui David
amicus erat) et filius ejus ei in regno successisset, Da.
vides, missis ad eum legatis, ipsum de patre consolalu:
est, simul adhortans ut et mortem ejus patienter ferret,
et eandem amicitiam , quae sibi cum illo intercesserat, man.
suram exspeclaret. Ammanitarum autem principes pravo
malignoque animo, et non ex more et ingenio Davidis, hac
acceperunt, regique stimulos admoverunt, dicentes Da-
videm sub humani oflicii praetextu. misisse qui regionem
specularentur ipsorumque vires; ac proinde ei consilium
dederunt ut sibi caveret, nec verbis ejns temere crederet,
ne in calamitatem incideret , cui nulla adhiberi posset con-
solatio. Rex itaque Ammanitarum Naases, quum lianc prin-
cipum orationem fide digniorem esse quam re vera eral
sibimet persuasisset, legatos a Davide missos gravissim
affecit injuria. Nam rasis ex altera parte barbis eorum et di-
midio vestium praeciso responsa factis, non verbis, relaturo:
dimisit. Quum autem hzc conspexisset Israelitarum rex,
agre rem tulit et pree se ferebat non neglecturum se in
juriam cum contumelia conjunctam , sed bellum Ammani
tis illaturum esse , et poenas ob flagitium in legalos ab illi
admissum a rege exacturum. Postquam vero regis neoe$
sarii et copiarum praefecti intellexerunt quod federa viola
rint et supplicia pro scelere luituri essent, mature sese M
bellum comparabant, missisque ad Syrum Mesopotamitii
rum regem mille talentis, illum ut hac mercede soci
fieret obsecrarunt, pretereaque Subam. — Habebant auteti
isti reges peditum viginti millia. — Quin et Amalecilarut
regem conduxerunt , et quartum nomine Istobum. — A!qu
hi secum adducebant duodecim armatorum millia. |

2. (VII.) At Davidem non perterruit haec armorum conso
ciatio et Ammanitarum potentia : sed Deo confisus , quot
juste cum illis pro injuriis sibi illatis bellum esset gesti
rus , statim adversus illos Joabum imperatorem misi! cult

(95,26.)

στρατιᾶς τὸ ἀχωχιότατον, ἐξ αὐτῆς ἔπεμψεν ἐπ᾽ αὖ-
ew: Ὁ δὲ, πρὸς τῇ μητροπόλει τῶν Ἂμμανιτῶν
afta χατεστρατοπεδεύσατο. Τῶν δὲ πολεμίων
ἐξελθόντων xal παραταξαμένων οὐχ ὁμοῦ, διχῇ δὲ, (τὸ
y Ἐν γὰρ ἐπιχουρικὸν ἐν τῷ πεδίῳ καθ᾽ αὑτὸ ἐτά jn, τὸ
2 τῶν ᾿Αμυανιτῶν στράτευμα πρὸς ταῖς πύλαις ἀντι-
17) τῶν Ἑθραίων,) ἰδὼν τοῦτο Ἰώαδος ἀντιμηχανᾶ-
ται, χαὶ τοὺς μὲν ἀνδρειοτάτους ἐπιλεξάμενος ἀντιπα--
ριτήσσεται τῷ Σύρῳ καὶ τοῖς uev! αὐτοῦ βασιλεῦσι, τὸ
$9 ἄλλο παραδοὺς Ἀ δεσταίῳ τῷ ἀδελφῷ τοῖς Auuavi-
ταῖς ἐχέλευσεν ἀντιπαρατάξασθαι, εἰπὼν, ἂν τοὺς
Σύρους ἴδη βιαζομένους αὐτὸν χαὶ πλέον δυναμένους,
μεταγαγόντα τὴν φάλαγγα βοηθεῖν αὐτῷ " τὸ δ᾽ αὐτὸ
τοῦτο ποιήσειν xa αὐτὸς. ἂν ὑπὸ τῶν ᾿Αμμανιτῶν
$ 250v χαταπονούμενον θεάσηται. Προπεμψάμενος οὖν
ὧν ἀδελφὸν xal παραχαλέσας εὐψύχως xai μετὰ προ-
huiz; ἅπαντα δράσειν, αἰσγύνην φοδουμένους προτρε-
πρύσης ἀγωνίσασθαι, τὸν μὲν ἀπέλυσε τοῖς Auuavi-
tr; υαγχησόμενον, αὐτὸς δὲ τοῖς Σύροις συνέθαλε. Καὶ
(zx ὀλίγον ἀντισχόντων αὐτῶν χαρτερῶς, πολλοὺς
uiv αὐτῶν ἀπέχτεινεν Ἰώαδος, ἅπαντας δ᾽ ἠνάγχασεν
ὃς φυγὴν τραπῆναι, Τοῦτο ἰδόντες οἱ ᾿Αυμανῖται,
X1 δείσαντες τὸν Ἀδεσσαῖον xal τὴν μετ᾽ αὐτοῦ στρα-
τὰν, οὐχ ἔμειναν, ἀλλὰ μιμησάμενοι τοὺς συμμάχους
ὃ εἰς τὴν πόλιν ἔφυγον. Κρατήσας οὖν τῶν πολεμίων ὃ
Tanfoc εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τὸν βασιλέα λαμπρῶς
ὑπέστρεψε.
Y. Τοῦτο τὸ πταῖσμα τοὺς ᾿Αμμανίτας οὐχ ἔπεισεν
Ἰρεμεῖν, οὐδὲ μαθόντας τοὺς χρείττονας ἡσυχίαν ἄγειν,
"ἀλλὰ πέλψαντες πρὸς Χαλαμὰν τὸν τῶν πέραν [ξὐφρά-
"4 Σύρων βασιλέα, μισθοῦνται τοῦτον ἐπὶ συαμα-
Jw, ἔλοντα μὲν ἀρχιστράτηγον Σάθεχον, πεζῶν δὲ
μυριάδας ὀχτὼ xai ἱππέων μυρίους. [Γνοὺς δὲ ὁ τῶν
Ἑβραίων βασιλεὺς πάλιν ἐπ᾽ αὐτὸν τοὺς ᾿Αυμανίτας
S πῃραύτην δύναμιν συνηθροιχότας οὐχέτι διὰ στρατηγῶν
tnis πολεμεῖν ἔκρινεν, ἀλλ᾽ αὐτὸς σὺν ἁπάσῃ τῇ ὃυ-
γἄμει διαβὰς τὸν Ιορδάνην ποταυὸν χαὶ ὑπαντήσας
αὐτοῖς συνάψας αὐτοῖς εἰς μάχην, ἐνίκησε. Καὶ ἀναι-
με μὲν αὐτῶν πεζῶν μὲν εἰς τέσσαρας μυριάδας, ἱπ-
ἢ πίων δ᾽ εἷς ἑπταχισχιλίους, ἔτρωσε δὲ xal τὸν στρα-
"y τοῦ Χαλαμᾶς Zd6sxov, ὃς ix τῆς πληγῆς
ἀπέθανεν, Οἱ δὲ Μεσοποταμῖται, τοιούτου γενουένου
τὸῦ τέλους τῆς μάχης, αὑτοὺς Δανΐδῃ παρέδοσαν, xa
apa ἔπεμψαν αὐτῷ. Καὶ ὃ μὲν ὥρᾳ χειμῶνος ἀνέ-
QU εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀρχομένου δὲ τοῦ ἔαρος
itus. τὸν ἀρ γιστράτηγον "Ioa6ov πολεμήσοντα τοῖς
Ἀμμανίταις, Ὁ δὲ τήν τε Tiv ἅπασαν αὐτῶν ἐπερ-
ἡὔμενος διέφθειρε xal αὐτοὺς εἰς τὴν μητρόπολιν συγ-
χλείσας Ραθαθὰν ἐπολιόρχει.

ΚΕΦ. Z.

Συνέπεσε δὲ καὶ Δαυΐδῃ πταῖσμα δεινὸν, ὄντι φύσει
διχαίῳ xat θεοσεθεῖ xal τοὺς πατρίους νόμους ἰσχυρῶς
φυλάσσοντι. Θεασάμενος γὰρ δείλης ὀψίας ἀπὸ τοῦ

$u

ANTIQ. JUD. LIB. VIT. CAP. Vif.

[375,379.] 249

tofius exercitus robore ipsi mandato. Atque ille ad pri-
mariam Ammanitárum urbem Rabatlham casira posuit.
Quum autem hostes egressi essent et non simul, sed
seorsum aciem instruxissent, (copie quidem auxiliares
sole in patenti campo constitulze erant, Ammanitarum
vero exercilus ante portas e regione Hebreorum,) Joa-
bus, hoc animadverso, stratagemata contraria facit, et
fortissimorum quidem delectu habito eos contra Syrum
ordinavit et reges qui cum eo erant , reliquos vero quum fra.
trí Abesszeo tradidisset, jussit ut eos Ammanitis opponeret,
hoc dato consilio, ut si Syros ipsum premere videret et
pra valere, acie conversa sibi auxilium ferret; idem vero
istnd et se facturum, si illum conspiceret ab Ammanitis
gravius urgeri. Itaque quum fratrem deduxisset , et obse-
crassel nt fortiter et cum alacritste omnia ageret, qua
ignomiuiam metuentibus soleat ad dimicandum animos ad-
dere, illum quidem eum Ammanilis pugnaturum dimisit,
ipse vero cum Syris congressus est. Et quum illi aliquan-
tisper magna vi restilissent , multos quidem illorum Joabus
perimebat, ceteros vero omnes eo impulit ut terga verle-
rent. Quo viso Ammanitz, meu Abesszi et exercitus
ejus , praelium non commiserunt, sed sociorum exemplum
sequuli fuga urbem repetiverunt. Joabus itaque, hostibus
fusis fugatisque, Hierosolyma ad regem cum splendore
reversus est.

3. Non tamen hc clades Ammanitis persuasit ot quie-
scerent , neque ut Hebreos superiores experti pacem cole-
rent, sed missis legatis ad Chalamam Syrorum Transeu-
pliratensium regem , ipsum mercede in societatem. per-
trahunt, qui Sabecum exercitus ducem habebat, pedi-
tum vero octoginta millia, et equitum decem millia.
Postquam autem) Hebreorum rex intellexit. Ammanitas

dento contra se tam ingentem militum vim coegisse , non

jam cum illis per duces suos bellare decrevit, sed ipse cum
universo exercitu, Jordane fluvio trajecto, illis occurrit,
preelioque commisso victoriam reportavit. Et ex illis qui-
dem occidit peditum quadraginta circiter millia, equitum
vero ad septies mille. Quin et Sabeco vulnus inflixit,
exercitus Chalamae duci, ex quo illum mori contigit. Me-
sopolamitze vero, quum hujusmodi exitum pugna habuerit,
semet Davidi dediderunt, eique dona miserunt. Et ille
quidem hieme appetente Hierosolyma reversus est , at vere
ineunte misit Joabum exercitus ducem ad bellum cum Am-
manitis gerendum. Isautem incursione facta agros eorum
omnes vastabat, ipsosque in Rabatham gentis metropolim
compulsos obsidedat.

CAP. VII.

Verum Davides etiam in grave peccatum incidit, natura
licet justus et pius, atque legum patriarum observator diligen.
tissimus. Quum enim sub vesperam ex regis domus tecto ,

250 (296,297.)

τέγους τῶν βασιλείων, ἐν ᾧ ᾧ περιπατεῖν χατ᾽ ἐχεῖνο τῆς
ὥρας ἦν ἔθος, εἶδε γυναῖκα 'λουομένην ἐν τῇ αὑτῆς οἰχία
ψυχρῷ ὕδατι, καλλίστην τὸ εἶδος καὶ πασῶν διαφέρου -
σαν, (ὄνομα αὐ αὐτῇ ἦν Βεερσαθδή,) ἥττηταί τε τοῦ χάλλους

b τῆς γυναιχὸς καὶ τὴν ἐπιθυωίαν κατασχεῖν οὐ δυνάμε-
νος, μεταπεμψάμενος αὐτὴν, συνέρχεται. Γενομένης

δ᾽ ἐγχύου τῆς γυναιχὸς xal πευψάσης πρὸς τὸν βασι-
Ma , ὅπως τῷ ἁμαρτήματι σχέψηταί τινα τοῦ λαθεῖν
δδὸν, (ἀποθανεῖν γὰρ αὐτὴν κατὰ τοὺς πατρίους προτ-
10 ἥχει νόμους μεμοιχευμένην,) μεταχαλεῖται τὸν "Ima -
Gou μὲν ὁπλοφόρον ix τῆς πολιορχίας, ἄνδρα δὲ τῆς
γυναικὸς, Οὐρίαν ὄνομα " xai παραγενόμενον περί τε
τῆς στρατιᾶς xal περὶ τῆς πολιορχίας ἀνέχρινες — Aé-
γόντος δὲ πάντα xarà νοῦν αὐτοῖς χεχωρηχέναι τὰ
15 πράγματα, βαστάσας ἐχ τοῦ δείπνου μέρη προσδίδω-
σιν αὐτῷ, xal χελεύει πρὸς τὴν γυναῖχα ἀπελθόντα
ἀναπαύσασθαι σὺν αὐτῇ. Ὃ δὲ Οὐρίας τοῦτο μὲν οὐχ
ἐποίησε, παρεχοιμήθη δὲ τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖς ἄλλοις
ὁπλοφόροις. Ὡς δὲ γνοὺς τοῦθ᾽ 6 βασιλεὺς ἀνέχρινεν
40 αὐτὸν ὅ τι αἡ πρὸς αὑτὸν εἰς τὴν οἰχίαν ἔλθοι μηδὲ
πρὸς τὴν γυναῖκα διὰ τοσούτου γρόνου, πάντων τῶν
ἀνθρώπων ταύτην ἐχόντων τὴν φύσιν, ὅταν ἔλθωσιν ἐξ
ἀποδημίας, οὐχ εἶναι δίκαιον ἔων τῶν συστρατιωτῶν
αὐτοῦ χαὶ τοῦ στρατηγοῦ γαμαὶ χοιμωμένων ἐν τῇ
20 παρεμθολῇ xal τῇ τῶν πολεμίων χώρα, μετὰ τῆς γυ-
ναιχὸς αὐτὸν ἀναπαύεσθαι χαὶ τρυφᾶν. Ταῦτα εἰπόντα
μεῖναι τὴν ἡμέραν ἐχείνην προσέταξεν αὐτόθι, ὡς εἰς
τὴν ἐπιοῦσαν ἀπολύσων αὐτὸν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον.
Κληθεὶς δ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ὑπὸ τοῦ βασιλέως Οὐρίας xai
uo μέχρι μέθης προελθὼν ἐν τῷ πότῳ, δεξιουμένου τοῦ
βασιλέως αὐτὸν ἐπίτηδες ταῖς προπόσεσιν, οὐδὲν ἧττον
πάλιν πρὸ τῶν τοῦ βασιλέως θυρῶν ἐχοιμήθη, μ μηδεμίαν
λαδὼν τῆς γυναιχὸς ἐπιθυαίαν. ᾿᾽Ἐπὶ τούτῳ δὲ δυσα-
γασχετήσας 6 βασιλεὺς ἔγραψε τῷ ᾿Ιωάῤξῳ, χολάσαι
ge προστάσσων τὸν Οὐρίαν, (ἁμαρτεῖν γὰρ αὐτὸν ἐδήλου,)
xai τὸν τρόπον τῆς τιμωρίας. ἵνα 13; γένηται φανερὸς
αὐτὸς τοῦτο βουληθεὶς, ὑπέθετο. Κατὰ γὰρ τὸ δυσ--
μαχώτατον αὐτὸν ἐχέλευσξ μέρος τῶν πολεμίων τάξαι
xxi χαθ᾽ ὃ χινδυνεύσειε μαχόμενος ἀπολειφθεὶς μόνος"
4o τοὺς γὰρ συμπαραστάτας ἀναχωρῆσαι ἐχ τῆς μάχης
γενομένης ἐχέλευσε. 'Γαῦτα γράψας καὶ σημηνάμενος
τῇ αὑτοῦ σφραγῖδι, τὴν ἐπιστολὴν ἔδωχεν Οὐρία χο-
μίσαι πρὸς Ἰώαθον, Δεξάμενος δὲ τὰ γράμματα
Ἰώαδος xal τὴν τοῦ βασιλέως προχίρεσιν ἀναγνοὺς,
46 χαθ᾽ ὃν ἤδει τόπον τοὺς πολευίους αὐτῷ χαλεποὺς γινο-
μένους, χατὰ τοῦτον ἔστησε τὸν Οὐρίαν, δοὺς αὐτῷ
τινας τῶν ἀρίστων τῆς στρατιᾶς" αὐτὸς δ᾽ ἁπάση τῇ
δυνάμει προσεπιδοηθήσειν ἔφησεν, εἰ δυνηθεῖεν ἀνα-
τρέψαντές τι τοῦ τείχους εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν. "Ovta

60 δ᾽ αὐτὸν γενναῖον στρατιώτην καὶ δόξαν ἔχοντα παρά
τε τῷ βασιλεῖ καὶ πᾶσι τοῖς δαοφύλοις ἐπ᾽ ἀνδρείᾳ,
χαίρειν τοῖς μεγάλοις πόνοις, ἀλλὰ μὴ προσαγανακτεῖν
ἠξίου. Τοῦ δὲ Οὐρία προθύμως ὑποστάντος τὸ ἔργον,
«oic μετ᾽ αὐτοῦ παρχτασσοιυένοις ἰδία χαταλιπεῖν, ὅταν

APXAIOAOTIAX BIBA. Z. ΚΕΦ. Z.

BANNUM DA A ADD DD M MLIDAOoNMeNASAIIMQDNEOND VDO GSESDOUOEGOBUDLELDZELEREZTLCELEZEEEELEFECEERLEECEELEEIICDPLEEEELPLLELLEEIEETILIIITITEESÉEEDTELLELLEXDÓZET

[179 ,350.
ubi moris erat eo fere tempore deambulare , circumci
prospiceret , mulierem 80 domi suce aqua frigida lavan
animadvertit , forma egregiam et aliis omnibus excel
tem, (nomen ei Beersabe erat,) femina que pulcritudine
ptus est, et quum cupiditatem suam coliibere non posset, c
ea accersita rem habuit. Quum autem mulier facta esset
vida, regique misisset, ut de via delicti occultandi dispi
ret ( mori enim eam adulterio admisso ex patriis legibg
oportebat,) Davides accersit ex obsidione Joabi armi
rum, qui mulieris maritus erat, nomine Uriam. — Ubi
nit, ex eo sciscitatus est et de exercitu οἱ de urbis oppugmf
tione. Quum autem diceret res omnes illis ex ania
successisse , fercula ex convivio apportata ei dat, jubetqui
ut profectus ad uxorem cum ea requiescere. Αἱ Uri&
lioc quidem non fecit, sed regi cum ceteris armigeris ace
huit.

Quum autem rex , ubi hoc rescivit, illum interro
garet cur se domum suam non receperit neque ad uxoreti
post longum adeo tempus, nt natura fertomnium hominum
quum peregre reversi sint, liaud aequum esse respondebat ut,
quum sui commilitones el imperator humi dormirent in cà:
stris soloque hostili , ipse cum uxore semet recrearet delicias-
que agitare. Htec locuto Davides przcepitut illic manerel
etiam eo die, sese vero postridie eum dimissurum esse ad
imperatorem. —Urias deinde a rege ad cenam invitatus el
usque ad ebrietatem potus, rege ipsnm de industria crebris
poculis excipiente, nibilominus tum quoque pro regis fo-
ribus obdormivit , nullo uxoris desiderio captus. Hanc rem
rex sigerrime ferens Joabo per literas in mandatis dedil ul
in Uriam pena animadverteret, (ipsum enim peccasse si-
gnificabat ,) et modum quo puniretur, ne palam fieret quod
ipse boc voluerit, suggerebat. Jussit enim ut bostibus,
qua maxime urgerent, illum objiceret , et ubi certissimum
pugnando discrimen adiret , solus a ceteris destitutus : nam
przcepit ut socii loco cederent quum primum commissum
esset prelium. His ita scriptis et proprio sigillo obsignatis,
epistolam Uriz. dedit ad Joabum perferendam. Joabus
autem qnum literas accepisset regisque voluntatem intelle
xisset, in eo loco Uriam statuit, ubi sciebat hostes sibi
maxime infensos esse, adjunctis il!i quibusdam e militibus
fortissimis : atque se cum toto exercitn opem laturum
dicebat, si parte aliqua muri eversa in urbem penetrare
possint. Tpsum vero, quum esset miles strenuus, ma
gnaque quum apud regem tum tribules suos omnes exisli-
mationis ob fortitudinem, monebat ut magnis laboribus
gauderet , nec :egre ferret 'anda(a. Uria autem alacrilet

opus suscipiente , commilitonibus ejus clam significavit ut,

(n, ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. VII. [20,391.. 251

ἔοραήποντας ἴδωσι τοὺς πολεμίους, ἐδήλωσεν. Προα-
Groom δ᾽ οὖν τῇ πόλει τῶν 'E θραίων, δείσαντες οἵ
λαμανῖται κὴ xac ἐχεῖνον τὸν τόπον, καθ᾽ ὃν Οὐρίαν
τυνέδαινε τετάχθαι, φθάσαντες ἀναθῶσιν οἱ πολέμιοι,
τριστησάμενοι τοὺς ἀνδρειοτάτους αὐτῶν χαὶ τὴν πύ-
δὴν ἀνοίξαντες αἰφνιδίως, μετὰ ῥύμης xai δρόμου
ταληῷ τοῖς ἐχθροῖς ἐπεξῆλθον. Ἰδόντες δ᾽ αὐτοὺς
4 dw τῷ Οὐρίᾳ πάντες ἀνεχώρησαν ὀπίσω, χαθὼς
Tof αὐτοῖς προεῖπεν. Αἰσγχυνθεὶς δ᾽ Οὐρίας φυγεῖν
xai τὴν τάξιν καταλιπεῖν ὑπέμεινε τοὺς πολεαίους, καὶ
τὴν δρυὴν αὐτῶν ἐχδεξάμενος ἀναιρεῖ μὲν οὐκ ὀλίγους,
xxii; δὲ xai ληφθεὶς ἐν μέσῳ τελευτᾷ" σὺν δ᾽
«τῷ τινες xat ἄλλοι συγχατέπεσον τῶν ἑταίρων.

W. Τούτων οὕτω γενομένων, ἔπεμψεν ἀγγέλους
amo πρὸς τὸν βασιλέα, λέγειν ἐντειλάμενος αὐτοῖς
ὡς σπουδάσαι μὲν ταχέως ἑλεῖν τὴν πόλιν, προσθα-
λων δὲ τῷ τείχει xal πολλοὺς ἀπολέσας ἀναχωρῆσαι
ἀιχηθείη" προστεθῆναι δὲ τούτοις, ἂν ὀργιζόμενον ἐπ᾽
αὐτοῖς βλέπωσι, xai τὸν Οὐρία θάνατον. "loo δὲ
᾿ ὑπειλέως ἀχούσαντος ταῦτα παρὰ τῶν ἀγγέλων χαὶ
ἀισφοροῦντος φάσχοντος ἁμαρτεῖν αὐτοὺς τῷ τείχει
πραθαλόντας, δέον ὑπονόμοις xat μηχανήμασιν ἑλεῖν
πειρᾶσθαι τὴν πόλιν, καὶ ταῦτ᾽ ἔμλοντας παράδειγμα
7» Γεδεῶνος υἱὸν ᾿Αδιμέλεχον, ὃς ἐπεὶ τὸν ἐν Ov Gat,
ὁ πύργον ἑλεῖν ἐδούλετο βία, βληθεὶς ὑπὸ πρεσθύτιδος
zizan χατέπεσε, xal ἀνδρειότατος ὧν διὰ τὸ δυσχερὲς
τς inci αἰσχρῶς ἀπέθανεν - οὗ ἀνηυμονεύοντας

Pt μὴ προσιέναι τῷ τείχει τῶν πολεαίων. Ἄριστον
Τὰ ἁπάντων τῶν ἐν πολέχω πραχθέντων xai χαλῶς

Bin ὡς ἑτέρως ἐν τοῖς αὐτοῖς χινδύνοις μνήμην ἔχειν,
ἐκ τὰ μὲν μιμεῖσθαι, τὰ δὲ φυλάττεσθαι, ᾿Επεὶ δ᾽
vk ἔχοντα ἔγνω καὶ τὸν Οὐρία θάνατον ἐδήλωσεν ὃ
ἔγελος, παύεται μὲν τῆς ὀργῆς, "Iodóo δ᾽ ἐκέλευσεν
ἐπελθόντα λέγειν ἀνθρώπινον εἶναι τὸ συωβ εἐδηχὸς,

b xnl τὰ τοῦ πολέμου φύσιν ἔγειν τοιαύτην, ὥστε ποτὲ

μὲν τοῖς ἐναντίοις εὖ πράττειν συμθαίνειν χατ᾽ αὐτὸν, ;

Ξητὲ δὲ τοῖς ἑτέροις, 1 τοῦ λοιποῦ μέντοι γε προνοεῖν τῆς
τιιρρχίας, ὅπως μηδὲν ἔτι πταίσωσι κατ᾽ αὐτὴν, ἀλλὰ
j&ua0t xal μηχαναῖς ἐχπολιορχήσαντας xal παραστη-
ἡ ruv τὴν μὲν πόλιν κατασκάψαι, πάντας δ᾽ ἀπὸο-
M511 τοὺς ἐν αὐτῇ. Καὶ 6 μὲν ἄγγελος τὰ ὑπὸ τοῦ
Anti ἐντεταλιαένα χομίζων πρὸς Ἰώαθον ἠπείγετο"
ἢ δὲ τοῦ Οὐρία γυνὴ Βεερσαδὴ τὸν θάνατον τἀνδρὸς
τὐομένη ἐπὶ συχνὰς αὐτὸν ἡμέρας ἐπένθησε" παυσα-
U μένης δὲ τῆς λύπης xal τῶν ἐπ᾽ Οὐρίᾳ δαχρύων, ὃ βα-
πὲς εὐθὺς d ἄγεται γυναῖχα, καὶ παῖς ἄρρην ἐξ αὐτῆς
αὐτῷ γίνεται.
. Τοῦτον οὖὐχλ ἡδέως ἐπεῖδεν ὃ Θεὸς τὸν γάμον,
dui δι ὀργῆς ἔγων τὸν Δαυΐδην, τῷ προφήτῃ Να-
Da | φανεὶς χατὰ τοὺς ὕπνους ἐμέμφετο τὸν βασιλέα.
Ὁὴ δὲ Ναθάνας, ἀστεῖος ὧν xa συνετὸς ἀνὴρ, λογι-
σὔμενος ὡς οἵ βασιλεῖς, ὅταν εἰς ὀργὴν ἐμπέσωσι,
ταύτῃ πλέον ? τῷ δικαίῳ νέμουσι , τὰς μὲν παρὰ τοῦ
θεοῦ γεγενημένας ἀπειλὰς f ἣσυχάσειν ἔχρινεν, ἄλλους δὲ

quum hostes erupturos viderent, desertum relinquerent.
ltaque quum Hebrwi urbem aggressi essent, veriti ΛΠ"
manitz ne in illo loco ubi Urias futte constitutus erat,
propere ascenderent hostes, in prima acie fortissimis
collocatis portaque subito reclusa, cum impetu magno-
que €ursu in eos eruptionem fecerunt. 1llos autem ubi
conspexerunt Uris milites, omnes sese subduxerunt ,
prout illis ante dixerat Joabus. Αἱ quum puderet. Uriain
fergüm dare et aciem deserere, liostes sustinuit , et impe-
tum eoram excipiens non paucos quidem perimit, verum
circumdatus et captus in medio mortem occumbit ; cum
eo autem et alii nounulli e sociis cadebant.

2. His ita geslis nuncios Joabus misit ad regem jussos ut
dicerent quod operam quidem dederit ut urbem celeriter
caperet, sed oppugnalione mania adortus, aliquammullis
amissis recedere compulsus fuerit, istis vero, si propter
ea ira correptum videant, mortem Uriz adjicerent. lf;vc
aulem rex quum a nunciis accepisset et eegre tulisset , dixis-
setque quod male fecerint mania cominus oppugnando,
quum oportuerit cuniculis et machinis ad urbem capiendam
aggredi, idque exemplum illis suppeditante Abimelecho
Gedeonis filio, qui dum Thebis turrim vi capere vellet , ab
anicula saxo percussus cecidiL, et, quum vir esset fortissi-
mus, propler incepli difficultatem cum dedecore vilam
amitlebat : cujus rei memores non debulssetis ad muro
hostiles accedere. Optimum enim res omnes bello gestas,
seu bene seu male, quum simile periculum inciderit, iu
memoriam revocare, unde quod imitetur, quodve vitet
quisque sibi capiat. —Poslquam vero ita affectum esse
regein. cognoverat. οἱ hinc. mortem Urizee declaraverat
nuncius , rex ab ira desistit el praecepit nuncio, ut abiret et
Joabo diceret , humanum esse quod accidisset , eamque esse
beli naturam, utin eo quidem inimicis aliquando res
prospere cedere contingat, aliquando vero alteris, debere ta-
men ipsum io posterum eam in obsidione curam adliibere , ut
denuo dum res geratur nullatenus offendant , sed quum ag.
yeribus et machinis urbem expugnarint et in polestalein
suam redegerint, ipsam quidem funditus everfant, ejus vero.
incolas omnes conficiant perimantque. Et nuncius quidein
cum hísce regis mandatis ad Joabum se propere recipiebat,
uxor vero Uriee Beersabe, postquam intellexit. mortuum
esse maritum, per aliquot dies eum deflevit et lamentata est.
Quum autem a lucto et lacrimis pro Uria effusis desiisset,
mox eam rex conjugem sibi aacivit, et ex ea filium stis-
talit,

3. Has nuptias Deus haud libenter aspexit, sed Davidi
offensus , et prophete Nathanc in somnis oblatus , regem
accusabat. Nathanas autem , quum vir esset comis ac pru-
dens, secum reputans ut reges, si quando irascantur,
iram pre justitia seqoi soleant, Dei quidem comminationes
silentio premere statuebat, alios vero utiles apud ipsum

252 (295,299.)

λόγους χρηστοὺς πρὸς αὐτὸν διεξῆλθε, xat δὴ τοιοῦτόν
τινα τρόπον, περὶ οὗ χαὶ τί φρονεῖ ποιῆσαι σαφὲς αὐτῷ
παρεχάλει. « Δύο γὰρ, ἔφησεν, » ἄνδρες τὴν αὐτὴν χα-
« τώχουν πόλιν, ὧν 6 μὲν πλούσιος ἦν καὶ πολλὰς εἶχεν
δ « ἀγέλας ὑποζυγίων τε χαὶ θρεμμάτων xal βοῶν, τῷ
« πένητι δ᾽ ἀμνὰς μία ὑπῆρχε. Ταύτην μετὰ τῶν
« τέχνων αὐτὸς ἀνέτρεφε, συνδιαιρούμενος αὐτῇ τὰ
« σιτία, xal φιλοστοργίᾳ πρὸς αὐτὴν χρώμενος 7j τις
« ἂν χρήσαιτο xal πρὸς θυγατέρα. —Zévou δ᾽ ἐπελ-
10 « θόντος τῷ πλουσίῳ, τῶν μὲν ἰδίων οὐδὲν ἐχεῖνος βο-
« σχημάτων ἠξίωσε χαταθύσας εὐωχῆσαι τὸν φίλον,
« πέμψας δὲ τὴν ἀμνάδα τοῦ πένητος ἀπέσπασε, xal
« ταύτην παρασχευάσας εἱστίασε τὸν ξένον. υ Σφόδρα
δ᾽ ἐλύπησεν 6 λόγος οὗτος τὸν βασιλέα, καὶ πονηρὸν
15 πρὸς τὸν Ναθάναν τὸν ἄνθρωπον ἐχεῖνον, ὅς γε τοῦτο
τὸ ἔργον ἐτόλμησεν, ἀπεφήνατο, xal τετραπλῆν τε
ἀποτῖσαι τὴν ἀμνάδα δίκαιον εἶναι χαὶ πρὸς τούτῳ θα-
γάτῳ χολασθῆναι. Ναθάνας δ᾽ ὑποτυχὼν αὐτὸν ἔλε-
γεν ἐκεῖνον εἶναι τὸν ἄξιον ταῦτα παθεῖν, ὕφ᾽ αὑτοῦ
30 χεχριμένον τολμήσαντα μέγα καὶ δεινὸν ἔργον. . Ἄνε-
χάλυπτε δ᾽ αὐτῷ χαὶ παρεγύμνου τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ,
ποιήσαντος μὲν αὐτὸν βασιλέα τῆς "E6paiov δυνά-
μεως xal τῶν ἐν χύχλῳ πάντων ἐθνῶν πολλῶν xal
μεγάλων χύριον, δυσαμένου δ᾽ ἔτι πρὸ τούτων ix τῶν
25 Σαούλου χειρῶν, δόντος δ᾽ αὐτῷ xai γυναῖχας ἃς δι-
χκαίως καὶ νομίμως ἠγάγετο, χαταφρονηθέντος δ᾽ ὕπ᾽
αὐτοῦ καὶ ἀσεδηθέντος, ὃς ἀλλοτρίαν τε γήμας ἔχοι
γυναῖχα χαὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς ἀποχτείνειεν ἐχδοὺς τοῖς
πολεμίοις. Δώσειν οὖν αὐτὸν ἀντὶ τούτων δίκας τῷ
80 Θεῷ, xal βιασθήσεσθαι μὲν αὐτοῦ τὰς γυναῖχας ὑφ᾽
ἑνὸς τῶν παίδων, ἐπιδουλευθήσεσθαι δὲ xal αὐτὸν δπ᾽
ἐχείνου, καὶ τὸν ἁμάρτημα χρύφα τοῦτο δράσαντα φα-
γερὰν τὴν ἐπ᾽ αὐτῷ δίχην ὑφέξειν, Τεθνήξεσθαι δὲ
xai τὸν παῖδά σοι παραχρῆμα τὸν ἐξ αὐτῆς γεγεννη-
35 μένον. Ταραχθέντος δ᾽ ἐπὶ τούτοις τοῦ βασιλέως xol
συγχυθέντος ἱκανῶς xal μετὰ δαχρύων xal λύπης ἀσε-
65,521 λέγοντος, (ἦν γὰρ ὁμολογουμένως θεοσεβὴς xal
μηδὲν ἁμαρτὼν ὅλως περὶ τὸν βίον ἢ τὰ περὶ τὴν Οὐ-
pix vuvaixa ,) ᾧχτειρεν ὃ Θεὸς, xal διαλλάττεται, φυ-
10 λάξειν αὐτῷ xai τὴν ζωὴν xat τὴν βασιλείαν ἐπαγγει-
λάμενος" μετανοοῦντι γὰρ περὶ γεγενημένων οὐχ ἔτι
χαλεπῶς ἔχειν ἔφασχε. Καὶ Ναθάνας μὲν ταῦτα τῷ
βασιλεῖ προφητεύσας οἴχαδ᾽ ἐπανῆλθε.
δ΄, Τῷ δ᾽ ix τῆς Οὐρία γυναιχὸς γενομένῳ παιδὶ
as Δαυΐδη νόσον ἐνσχήπτει χαλεπὴν τὸ θεῖον " ἐφ᾽ ἦ δυσ-
φορῶν ὁ βασιλεὺς τροφὴν μὲν ἐπὶ ἡμέρας ἑπτὰ, καίτοι
γε ἀναγχαζόντων τῶν οἰκείων, οὐ προσηνέγχατο, μέ-
λαιναν δὲ περιθέμενος ἐσθῆτα πεσὼν ἐπὶ σάχχου κατὰ
γῆς ἔχειτο, τὸν Θεὸν ὑπὲρ τῆς τοῦ παιδὸς ἱκετεύων σω-
οὐ τηρίας" σφόδρα γὰρ ἔστεργεν αὐτοῦ τὴν μητέρα. 3,
δ᾽ ἑῤδόμη τῶν ἡμερῶν τελευτήσαντος τοῦ παιδὸς, οὐχ
ἐτόλμων τῷ βασιλεῖ τοῦτο μηνύειν ol θεράποντες, λο-
γιζόμενοι μὴ γνοὺς ἔτι μᾶλλον ἀπόσχηται xal τροφῆς
χαὶ τῆς ἄλλης ἐπιμελείας, ὡς ἂν ἐπὶ πένθει τέχνου τε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. Z.

[281,2
sermones habebat , idque *ali quodam modo, de quo sua
sententiam ut ipsi aperiret obsecrabat. « Duo, iuqui
« viri eandem urbem incelebant, quorum alter quide
« opulentus erat et multos jumentorum greges oviumq
« el boum possidebat, alter vero pauperculus uta
« omnino habebatoviculam, Hanc simul cum liberis eg
« triebat suis, cibos cum ea partiens et eo ipsam affectu pt
« sequens quo quis etiam filiam prosequeretur. Qaum ante
« hospes diviti supervenisset, ille de suis pecoribus 1
« unum quidem, ut amicum epulis adhiberet, mactare v
« luit, sed, missis qui pauperis oviculam abriperent, qua
« eam parasset, liospitem convivio excepit. » Sermo aule
iste vehementer regem contristavit, hominemque qui h:
facinus patravit coram Nathana scelestum pronunciavit, j
stumque esse ut oviculam quad: aplo peusaret, przetere
que morte mulctaretur. Tum Nathanas in hzec verba su
jiciebat , ipsum esse illum liac ani.nadversione dignum, st
pte judicio damnatum ut qui auscs fuerit magnum ad
et atrox flagitiutn committere. Porro ante oculos posu
el patefecit iram Dei, qui ipsum quidem cunctorum ἢ
brzeorum regem constituerit, et omnium in circuitu. get
tium inultarum maguarumque dominum, insuper autem
Sauli manibus olim liberaverit, dederitque ei copjug
quas juste et legitime duxerit, nihilominus tamen ab ipt
spretus fuerit et male habitus, qui alienam uxorem malr
monio sibi junxerit, ejusque maritum hostibus proditu
interimendum esse curaverit. Ipsum itaque pro istis DX
penas daturum , foreque ut sua quidem uxores ab uno
filiis stuprum patiantur, ipse vero etiam ab eodem insidi
appetatur, et qui occulle hoc peccatum admiserit, pon
pro eo luce palam subeat. Quin et erit ut puer tibi ex t
natus sine mora intereat. Quum autem hisce rex. perlurb
tus esset et valde confusus, et cum lacrimis et moro
se in Deum peccasse fateretur, (erat enim proculdubio Y
pius, vitzeque plane integer et. sceleris purus, nisi qu
forle in re Urite uxoris deliquerit,) ejus misertus est Deut
et cum eo in gratiam rediit, et regnum οἱ vitam ei sese
vaturum est pollicitus. Quum enim ob ea qua facla era
penitentiam agat, se non amplius ipsi succensere Deus €
cebat. Et Nathanas quidem, postquam ista regi futut
aperuerat, dotum revertebatur.

4. Puerum autem, quem Uricz conjux Davidi peperera
Deus gravi morbo affecit. Quam rem Davides egre í
rens , cibum quidem per septem dies, vehementer licet i
starent domestici, non degustabat , sed atra veste indul
et in saccum procumbens humi jacebat , Deo supplicans p
pueri salute : nam magno matris ejus amore flagrab:
Quum autem septimo die puer obiisset, hoc servi regis
nunciare verebantur, quod conjicerent fore ut re cogi
multo magis à cibo reliquaque cura corporis abstineret , !
in luctu ob defunctum filium, quum eo agrotante adeo se

δευτηχότος, ὁπότε xai νοσοῦτος οὕτως ὑπὸ τῆς λύπης
τὸν ἐχάχου. ᾿Γαραττομένων δ᾽ αἰσθόμενος τῶν οἷ-
τῶν ὁ βασιλεὺς xai ταῦτα πασχόντων ἃ μάλιστα
γαρύψαι τι θέλουσι συμόαίνει, συνεὶς ὅτι τέθνηκεν
παῖς, προσφωνήσας ἕνα τῶν οἰχετῶν xat μαθὼν τάς-
ἐς ἀνίσταται, xal λουσάμενος καὶ λχδὼν ἐσθῆτα
χὴν εἰς τὴν σχηνὴν τοῦ Θεοῦ παραγίνεται" καὶ xe—
x; δεῖπνον αὑτῷ παρατεθῆναι, πολλὴν ἐπὶ τῷ πα-
λόγῳ τοῖς τε συγγενέσι xal τοῖς οἰχέταις ἔχπληξιν
ἔσχεν, ὅτι μηδὲν τούτων ἐπὶ νοσοῦντι τῷ παιδὶ
βοήσας, πάνθ᾽ ὁμοῦ τετελευτηχότος ἔπραττε. Τήν
traizizy δεγθέντες ἐπιτρέψαι πρῶτον αὐτοῖς πυθέσθαι
τιριχάλουν εἰπεῖν τῶν γεγενημένων. “Ὁ δὲ ἀμαθεῖς
ἐπὼν αὐτοὺς, ἐδίδασχεν ὡς ἔτι μὲν ζῶντος τοῦ παιδὸς
tov λπίδα σωτηρίας αὐτοῦ δεόντως πάντ᾽ ἐποίει, τὸν
Bc» ἡγούμενος τούτοις εὐμενῇ χαταστήσειν᾽ ἀἄποθα -
woes 3 οὐχέτι ρείαν εἶναι λύπης ματαίας. Ταῦτ᾽
πόντος, ἐπήνεσαν τὴν σοφίαν xal τὴν διάνοιαν τοῦ
ἐπσιλέως. Συνελθὼν δὲ τῇ γυναιχὶ Beepaa67, ἔγχυον
1/7 ἐποίησε, xa γενόμενον ἄρρεν παιδίον Σολομῶνα
τροσηγόρευσεν, οὕτω Ναθάνα τοῦ προφήτου χελεύσαν-
*X. ᾿

ἐς Ἰώαδος δὲ τῇ πολιορχία τοὺς ᾿Αμμανίτας ἰσχυ-
pK ἔχαχου, τῶν τε ὑδάτων αὐτοὺς ἀποτεμνόμενος xal
Ετῆς τῶν ἄλλων εὐπορίας, ὡς πάνυ ταλαιπωρεῖν ἐνδείχ
τηῷ χαὶ τροφῆς. Ἐξ ὀλίγου γὰρ φρέατος ἠρύτοντο
X1 τοῦτον τεταλιευμένου, ὡς μὴ τελέως αὐτοὺς ἐπιλιπεῖν
τὴν πηγὴν δαψιλέστερον χρωμένους. Γράφει δὲ τῷ
faust ταῦτα δηλῶν xai παρακαλῶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν αἵ-
) paw τῆς πόλεως ἐλθεῖν, ἵνα τὴν νίκην αὐτὸς ἐπιγρα-
μίη, Ταῦτ᾽ ᾿Ιωχόου γράψαντος, ἀποδεξάμενος αὐτὸν
Ἧς εὐνοίας καὶ τῆς πίστεως ὃ βασιλεὺς, παραλαδὼν
z οὺν αὐτῷ δύναμιν, ἦχεν ἐπὶ τὴν ἹΡαδαθᾶς πόρθησιν,
nu χατὰ χράτος ἑλὼν διαρπάσαι τοῖς στρατιώταις
εἰγῆχεν, Αὐτὸς δὲ τὸν τοῦ βασιλέως τῶν Ἀμμανιτῶν
ἐαμβάνει στέφανον, ἕλχοντα χρυσοῦ τάλαντον, xal
τηυτελῇ λίθον ἔχοντα ἐν μέσῳ σαρδόνυχα. ᾿Εφόρει
? αὐτὸν ἐπὶ τῆς χεφαλῆς διὰ παντὸς Δαυΐδης. Πολλὰ
ἀχαὶ ἄλλα σχῦλα λαμπρὰ καὶ πολύτιμα ηὗρεν ἐν τῇ
ἐπῦλει, τοὺς δ᾽ ἄνδρας αἰχισάμενος διέφθειρε. Ταὐτὰ
ἀξ χαὶ τὰς ἄλλας τῶν Ἀμμανιτῶν πόλεις διέθηκεν,
Dun αὐτὰς xa χρᾶτος.

ΚΕΦ. H'.

Ἀλναστρέψαντος δ᾽ εἷς Ἱεροσόλυμα τοῦ βασιλέως,

ταῖσι αὐτοῦ τὴν οἰχίαν ἐξ αἰτίας τοιαύτης χατα-
λαμβάνει, Θυγάτηρ ἦν αὐτῷ παρθένος μὲν ἔτι, τὸ δὲ
Mlle εὐπρεπὴς, ὡς ἁπάσας ὑπερδάλλειν τὰς εὐμορ--
ψϑτάτας Ὡυναῖχας, Θαμάρα ὄνομα, τῆς δ᾽ αὐτῆς Ἀόε-
σαλώμῳ μητρὸς χεχοινωνηκυῖα. Ταύτης Ó πρεσδύ-
ρης τῶν Δαυΐδου παίδων ᾿Αμνὼν ἐρασθεὶς, ὡς οὔτε
bs τὴν παρθενίαν αὐτῆς οὔτε διὰ τὴν φυλαχὴν τυχεῖν
τς ἐπιθυμίας ἐδύνατο, χαλεπῶς διέχειτο, καὶ τό τε
μα τῆς ὀδύνης αὐτὸν χατεσθιούσης χατισγναί-

| ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. VIII.

[382,553.] 253

uxerore afilictaverit. Tum rex domesticos suos perturba-
tf^ sentiens, similiterque affectos atque illi qui maximopere
aliquid celare expetunt , intellecto puerum esse mortuum,
quum unum e domesticis compellasset et veritatem compe-
risset , surrexit, lotusque et. veste candida sumpta ad Dei
tabernaculum contendit : deinde precipiens ut ccena sibi
apponeretur, ex novo et inopinato consilio magnam et
cognatis et domesticis admirationem movebat, quod quum
nibil horum «eegrotante puero fecisset, post ejus obitum
omnia simul faceret. Ipsumque, prafatione adbibita ut
percontari líceret, dicere obsecrabant quíd cause fuerit
quod ita fecerit. 1lle vero eos , quum rerum imperitos esse
pronunciasset, hoc docebat , se adhuc quidem vivente .
puero, dum spem salutis ejus haberet , omnia pro re nata
prastitisse , existimans hisce forssn placari posse Deum :
illo autem mortuo inani morore non amplius opus esse.
Hisce dictis, sapientiam regis et'prudentiam predicarunt.
Cum uxore autem Beersabe congressus, ipsam gravidam
fecit, infantemque masculum natum, Nathanz prophetae
monitu , Solomonem appellavit.

5. Interea Joabus obsidione Ammanitas valde affligebat ,
et aqua illis praecisa et celerarum reruni copia, iia ut potus
simul et victus inopia in universum laborarent. Ex puteo
enim exiguo hauriebant dquam eamque admensam , ne lar-
gius utentes fons plane deficeret. Hec Joabus per literas
regi significat, eumque obsecrat ut ad urbem capiendam
properaret , quo ipsi victoria adscriberetur. Rex quum be-
nevolentiain ejus fidemque collaudasset , assumptis quas
ipsi aderant copiis, ad Rabatbee expugpationem venit , eam-
que moz vi captam militi diripiendam perinisit. lpse vero
regis Arpmanitarum coronam sibi vindicat , auri talentum
pendentem, et sardonychem magui pretii lapidem in medio
habentem. Atque illam Davides perpetuo in capite gesta-
bat.
reperiebat, viros autem excruciatos occidebat.

Quin et multa alia spolia splendida et pretiosa in urbe
Nec mi-
lius tractavit etiam alias Ammanitarum urbes , quas vi ex-

pugnaverat.
CAP. VII. (VIL;

Rege autem Hierosolyma reverso, calamitas in domum
ejus invasit ex hujusmodi causa. Filiam habebat adhuc
virginem , tanta vero forma venustale ut speciosissimas
quasque mulieres pulcritudine vinceret, Thamaram no-
mine, et ex eadem qua Abesalomus matre editum. Hujus
amore correptus Amnon , filiorum Davidis natu major, cum
ea, tam quod virgo esset quam quod custodiretur, potiri
non posset , male se habebat, ut et corpus dolore illum
depa:cente macresceret et colorem immutaret. — Ac Jona-

251 (3200,01.)

veto xxl τὴν γρόαν μετέβαλλεν. Δῆλος δὲ ταῦτα πά-
σχὼν γίνεται ᾿Ιωνγάθη τινὶ, συγγενεῖ χαὶ φίλῳ " συνετὸς

δ᾽ ἦν οὗτος ἐν τοῖς μάλιστα χαὶ τὴν διάνοιαν ὀξύς.
Ὁρῶν οὖν καθ᾽ ἑχάστην πρωΐαν τὸν Ἀμνῶνα μὴ

& κατὰ φύσιν ἔχοντα τῷ σώματι, προσελθὼν ἠρώτα φρά-
σαι τὴν αἰτίαν αὐτῷ. Εἰχάζειν μέντοι γε αὐτὸς ἔλεγεν
ἐξ ἐρωτικῆς οὕτως ἔχειν αὐτὸν ἐπιθυμίας. — loo
δὲ ᾿Αμνῶνος ὁμολογήσαντος τὸ πάθος, ὅτι τῆς ἀδελφῆς
ἐρᾷ τυγχανούσης δμοπατρίας, 650v αὐτῷ xal unya-
10 νὴν sic τὸ περιγενέσθαι τῶν εὐχταίων ὑπέθετος — Noaov
γὰρ ὑποκρίνασθαι παρήνεσεν: ἐλθόντα δὲ πρὸς
αὐτὸν τὸν πατέρα πέμψαι τὴν ἀδελφὴν αὐτῷ διαχο-
νησομένην ἐχέλευσε παρᾳχαλέσαι᾽ do γὰρ ἔσε-
σθαι χαὶ ταχέως ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς νόσου, τούτου
Ὁ γινομένου: Καταπεσὼν οὖν 6 Ἀμνὼν ἐπὶ τὴν χλίνην
νοσεῖν προσεποιεῖτο χατὰ τὰς ᾿Ιωνάθου ὑποθήχας.
ΠΠαραγενομένου δὲ τοῦ πατρὸς xai σχεπτομένου πῶς
ἔχοι, τὴν ἀδελφὴν ἐδεῖτο, πέμψαι πρὸς αὐτόν "ὁ δ᾽ εὐθὺς
ἐχέλευσεν ἀχθῆναι, ᾿Ηχούσῃ δὲ προσέταξεν ἄρτους
30 αὐτῷ ποιῆσαι τηγανιστοὺς αὐτουργῷ γενομένη προτ-
οίσεσθαι γὰρ ἥδιον ἐκ τῶν ἐχείνης γειρῶν. Ἡ δ᾽
ἐμθλέποντος τἀδελφοῦ φυράσασα τὸ ἄλευρον χαὶ πλά-
σασα χολλυρίδας x«i τηγανίσασα προσήνεγχεν αὐτῷ.
Ὁ δὲ τότε μὲν οὐχ ἐγεύσατο, προσέταξε δὲ τοῖς οἰχέ-
35 ταῖς παραιτήσασθαι πάντας πρὸ τοῦ δωματίου" βού-
λεσθαι γὰρ ἀναπαύσασθαι θορύβου xal ταραγῆς ἀπηλ-
λαγμένος. Ὡς δὲ τὸ χελευσθὲν ἐγένετο, τὴν ἀδελφὴν
ἠξίωσεν εἰς τὸν ἐνδοτέρω οἶκον τὸ δεῖπνον αὐτῷ παρε-
νεγχεῖν. Ποιησάσης δὲ τοῦτο τῆς χόρης, λαθόμενος
80 αὐτῆς συνελθεῖν αὐτῷ πείθειν ἐπειρᾶτο. ᾿Ανχχραγοῦσα
δὲ ἣ παῖς, « ἀλλὰ μὴ σύ γε τοῦτο βιάση us , μηδὲ ἀσε-
δήσης, εἶπεν, ἀδελφὲ, τοὺς νόμους παραδὰς xai δεινῇ
περιδαλὼν σαυτὸν αἰσχύνη“ παῦσαι δ᾽ οὕτως ἀδίχου
xal μιαρᾶς ἐπιθυμίας, ἐξ ἧς ὀνείδη xai καχοδοξίαν ὁ
80 οἶκος ἡμῶν χερδανεῖ.» Συνεθούλευέ τε περὶ τούτου
διαλεχθῆναι τῷ πατρί’ συγχωρήσειν γὰρ ἐχεῖνον. ᾿[χῦτα
δ᾽ ἔλεγε βουλομένη τὴν δρμὴν αὐτοῦ τῆς ὀρέξεως πρὸς
τὸ παρὸν διαφυγεῖν. Ὁ δ᾽ οὐ πείθεται, τῷ δ᾽ ἔρωτι
καιόμενος χαὶ τοῖς τοῦ πάθους χέντροις μυωπιζόμενος
40 βιάζεται τὴν ἀδελφήν. — Micoc δ᾽ εὐθέως μετὰ τὴν χο-
ρείαν εἰσέρχεται τὸν ᾿Αυνῶνα, καὶ προσλοιδορησάμενος
ἐχέλευσεν ἀναστᾶσαν ἀπιέναι. Τῆς δὲ γείρω τὴν
ὕῤριν χαὶ διὰ τοῦτο ἀποχαλούσης εἰ βιασάμενος αὐτὸς
μηδ᾽ ἄχρι νυχτὸς ἐπιτρέποι μεῖναι, παρχγρῆωχ δὲ
45 ἀπαλλάττεσθαι χελεύσειεν ἡμέρα xal φωτὶ, ἵνα xai
μάρτυσι τῆς αἰσχύνης περιπέσοι, προσέταξεν αὐτὴν x-
θὀαλεῖν τῷ οἰχέτη. Ἡ δὲ περιαλγὴς ἐπὶ τῇ ὕδρει καὶ
τῇ βία γενομένη περιρρήξασα τὸν χιτωνίσχον (ἐφόρουν
γὰρ αἱ τῶν ἀρχαίων παρθένοι χειριδωτοὺς ἄχρι té
60 σφυρῶν πρὸς τὸ μὴ βλέπεσθαι χιτῶνας) xat σποδὸν χα-
ταχεχμένη τῆς χεφαλῆς, ἀπήει διὰ τῆς πόλεως μέσης
βοῶσα χαὶ ὀδυρομένη τὴν βίαν. Περιτυχὼν δ᾽ αὐτῇ ὁ
ἀδελφὸς ᾿Αὐεσάλωμος, ἀνέκρινε τίνος αὐτῇ δεινοῦ συμ-
φάντος οὕτως ἔχει. Κατειπούσης δ᾽ αὐτῆς πρὸς αὐτὸν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. H.

[385,

thas quidam, cognatus ejus et amicus , animadverlit q
haec pateretur : ille autem praclara erat sapientiae et
ingenii. Quolibet itaque mane observans Amnonem
adeo ut natura fert corpore valere, accessit illum rogans
causam sibi inlicaret. Se tamen conjicere dicebat haer ei «
cidere ex amoris affectu. Postquam autem id ita esse Amnaj
declaraverat, quod sororem deamaret ex eodem seca
patre, viam ipsi et commentum proposuit quo ad optafi
perveniret. Suasit enim ut segritudinem simularet : quu&
vero paler ad eum veniret, jussit obsecrare ut sororem ἃ
se mitteret quae sibi ministrarel ; fore enim ut hoc fad
melius se haberet et citius morboliberaretur. —Lecto igita
decubuit Amnon, morbo simulato, prout ei Jonatlias sugatt
serat. Patre autem illum invisente et de valetudine percos
fante, petiit sororem ad se mitti. Isque e vestigio jussd
adduci. llla autem veniente prtecepit ut ipsa operam pra
stans placentas facerel : libentius enim ex illios roanibg
comesurtum. Quum veroin conspectu fratris farinam subegit
set et collyridas formasset et coxisset, ipsi obtulit. At ilk
tunc non degustavit, sed famulis mandavit ut quotquot es
sent pro foribus cubiculi summoverept; velle enin quiescen
turba et tüumulta liberatus.

Et postquam imperata fe
cerant, petiil a sorore ut sibi in conclave edulium afferrel
Quum autem ei hac in re obsecuta esset. puella, eam pre
hendens suadere laborabat ut sui copiam faceret. Puelli
vero, sublato clamore, dicebat, « at tu noli, frater, mili
vim inferre , noli flagitium committere, id agendo ut lee
transgrediaris οἱ magno temet pudore circumftndas. Owiilte
iniquam adeo fa:damque cupiditatem exylere, ex qua efr
probrium et infamia in familiam nostram redundabust. » Εἰ
que consilium dedit ut hac de re cum patre colloquercetur :
illum enim concessurum esse. Hec autem dicebat voles
impetum ejus cupiditatis in praesentia vitare. Ille vero moluil
ei obsequi, sed amore ardens et astro libidinis agitatus so
rori vim intulit. At Amnoni, ut eam constupraverat, sia
tim odio esse ccepit , atque conviciis aggressus jussit ut sur
geret et discederet, Quum vero injariam etiam eo gravio
rem esse clamaret , si ipse , qui stuprum obtulerat , non us
que ad noctem manere permitteret , sed e vestigio inde dit
luceque facessere juberet, ut in turpitudinis suze testes in
cideret, mandavit famulo ut eam foras ejiceret. llla vert
ob injuriam et vim gravi dolore percita, quum tuniculan
lacerasset (virgines eniin tunicas antiquitus ferebant manu
leafas el ad talos usque demissas, ne facile conspiceren
tur) et caput pulvere conspersisset, per mediam urbeu
abibat, vociferans et vim sibi illatam deplorans. Frale
autem Abesalemus ei forte ohviam faclus sciscilatus es
quidnam mali acciderit ut ita se haberet. Quumque illa in
juriam qua passa erat ei narrasset, solatus cam hortaba

[Ὡι,}}.)

τὴν ὑόριν, ἡσυχάζειν xal μετρίως φέρειν παρηγόρει
iat uj, νομίζειν ὑδρίσθαι φθαρεῖσαν ὑπ᾽ ἀδελφοῦ. 'H
δὲ πεισθεῖσα παύεται τῆς βοῆς χαὶ τοῦ πρὸς πολλοὺς
τὴν βίαν ἐχγέρειν, χαὶ πολὺν χρόνον χηρεύουσα παρ᾽
Acxiom τῷ ἀδελφῷ διεχαρτέρησε.

$. Γνοὺς δὲ τοῦθ᾽ ὃ πατὴρ Δαυΐδης τοῖς μὲν πεπρα-
ταῖς ἤχθετο, φιλῶν δὲ τὸν Ἀ μνῶνα σφόδρα, (τοεσδύ-
crx γὰρ ἦν υἱὸς αὐτῷ,,) μὴ λυπεῖν αὐτὸν ἠναγχάζετο-
ὁ δὲ Ἀβεσάλωμος ἐμίσει τε χαλεπῶς αὐτὸν χαὶ λανθά--
w χαιρὸν εἰς ἄμυναν αὐτοῦ τῆς ἁμαρτίας ἐπιτήδειον
τικφύλασσεν, τος δ᾽ ἤδη τοῖς περὶ τὴν ἀδελφὴν
αὐτοῦ πταίσμασι διεληλύθει δεύτερον, xai μέλλων ἐπὶ
τὴν τῶν ἰδίων χουρὰν ἐξιέναι θρεμμάτων εἰς Βελσεφῶν,
(mg δ᾽ ἔστιν αὕτη τῆς ᾿Εφραζωίτιδος χληρουχίας,)
παρεχάλει τὸν πατέρα σὺν χαὶ τοῖς ἀδελφοῖς ἐλθεῖν πρὸς
τὸν ἐφ᾽ ἑστίασιν, Παραιτησαμένου δ᾽, ὡς ἂν u3,
A15 αὐτῷ γένοιτο, τοὺς ἀδελφοὺς ἀποστεῖλαι παρε-
uo, Πέωψαντος δὲ, τοῖς ἰδίοις ἐχέλευσεν, ὁπηνέκα
Doct τὸν Αμνῶνα μέθη, παρειμένον χαὶ χάρῳ, νεύσαν-
*X αὐτοῦ φονεῦσαι μηδένα φοδηθέντας.

[ἡ v. Ὡς δ᾽ ἐποίησαν τὸ προσταχθὲν, ἔχπληξις
t1 ταραγὴ τοὺς ἀδελφοὺς λαιθάνει, καὶ δείσαντες περὶ
τῶν ἐμπηδήύσαντες τοῖς ἵπποις ἐφέροντο πρὸς τὸν
Trip Φθάσας δέ τις αὐτοὺς ἅπαντας ὑπὸ ᾿Λόεσα-
Aw: πεφονεῦσθαι τῷ πατρὶ προσήγγειλεν. Ὃ δ᾽
ὃς ἐπὶ παισὶν ὁμοῦ τοσούτοις ἀπολωλόσι, xal τοῦθ᾽
ὑπ ἀδελφοῦ, τῆς λύπης χἀπὶ τῷ χτεῖναι δοκοῦντι γι-
γμένης πιχρότερον, συναρπαγεὶς ὑπὸ τοῦ πάθους οὔτε
τὴν αἰτίαν ἀνέχρινεν οὔτ᾽ ἄλλο τι μαθεῖν, οἷον εἰχὸς τη-
Ἰλιχούτου προσηγγελμένου χαχοῦ xal δι᾽ ὑπερθδολὴν ἀπι-
tti ἔμοντος, περιέμεινεν, ἀλλὰ χαταρρηξάμενος τὴν
ὑῆγτα xa ῥίψας αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἔχειτο πενθῶν τοὺς
τὸς ἅπαντας, xai τοὺς ἀποθανεῖν δεδηλωμέόνους xal
Ὧν ἀγηρηχότα. Ὁ δὲ Σαμᾶς τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ παῖς
| Ἰωνάθης ἀνεῖναί τι τῆς λύπης παρεχάλει, xal περὶ
ἂν τῶν ἄλλων μὴ πιστεύειν ὡς τεθνᾷσιν, (οὐδὲ γὰρ
ταν εὑρίσχειν ὑπολαμθάνειν,) περὶ δ᾽ ᾿Αμνῶνος
Grut ἔψη δεῖν᾽ εἰχὸς γὰρ διὰ τὴν Θαμάρας ὕθριν
τποτολμῆσαι τὸν Ἀῤεσάλωμον τὴν ἀναίρεσιν τὴν ἐχεί-
"νων, Μεταξὺ δὲ χτύπος ἵππων xal θόρυῤος προσιόν-
τ τινῶν αὐτοὺς ἐπέστρεψεν. Ἦσαν δ᾽ οἱ τοῦ βασι-
ως παῖδες οἱ διαδράντες ἀπὸ τῆς ἑστιάσεως. Ὑπαντᾶᾷ
* αὐτοῖς ὃ πατὴρ θρηνοῦσι λυπούμενος καὶ παρ᾽ ἐλ-
πῶς ὁρῶν οὺς ἠχηχόει μιχρὸν ἔμπροσθεν ἀπολωλότας.
ὁ Πν δὲ παρὰ πάντων δάχρυα xal στόνος, τῶν uiv ὡς
ἐπ iy) τετελευτηχότι, τοῦ βασιλέως δ᾽ ὡς ἐπὶ
παιδὶ χατεσφαγμένῳ. Φεύγει δ᾽ ᾿Αὐεσάλωμος εἰς
[ἠσούραν πρὸς τὸν πάππον τὸν πρὸς μητρὸς, δυνα-
"tta τῆς ἐκεῖ χώρας" xal τρισὶν ὅλοις ἔτεσι παρ᾽
6 τπῷ χαταμένγει,

7. Τῷ δὲ Δαυΐδου προαίρεσιν ἔχοντος ἐπὶ τὸν "A6s-
ϑήλωμον πέμπειν, οὐχ ἐπὶ τιμωρίᾳ κατελευσόμενον,
ui ὅπως εἴη σὺν αὐτῷ, (xal γὰρ τὰ τῆς ὀργῆς ὑπὸ
*À) πρόνου λελωφήκει,) πρὸς τοῦτο μᾶλλον αὐτὸν

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. VIII.

[156,285.]] 255
tur ut quiesceret et moderate ferret, sibique in contameliam
cessisse non crederet, quum ἃ fratre fuerit vitiata. 1}}8
persuasa desiit a clamore et ab injuria in populnm divul-

ganda, et aliquammulto tempore deserta apud (íratrem Abe-
salomum permansit.

2. Postquam autem hoc pater Davides rescivit, rem
quidem egerrime tulit, verum quum Amnonem valde dili-
geret, (erat enim filius ejus natu maximus ,) necesse habuit
illum dolore non afücere. At Abesalomus eum odio velie-
menti et occullo prosequens tempus ad peccatum ejus ul-
ciscendum opportunum caplabat. — Quumque biennium
jam preteriisset ex quo ista de sorore sua acciderant , atque
ad greges suos tondendos iturns esset in Belsephon, (ista
autem urbs est in sorte tribus Ephraimitica,) rogavit patrem
simul et fratres ut ad se venirent et secum convivium age-
rent. Quo semet excusante quod nollet ei oneri esse , obee-
cravit ut fratresipsius jussu mitterentur. Quum autem missi
essent, famulis suis imperavit ut quam primum Amponem
vino somnoque gravatum animadverlissent, neminem veriti
δὲ nutum suum illum trucidarent.

(VIH.) 3. Ut vero perpetratum est quod mendaverat, ter-
ror gravis et perturbatio fratres occupat, et sibi metnentes
equis subito conscensis cursu ad patrem ferebantur. At
quidam, quum illos praevenisset, omnes ab Abesalomo in-
terfectos esse patri nunciavit. Ile autemw, ob filios ut
qui tot simul perierint, idque fratrís scelere, dolore corre-
ptus, eoque ex illo qui caedis auctor visus est exacerbato ,
nec cansam requirebat, nec minimum cunctabatur ut ali-
quid preterea audiret, sicuti par erat, malo nunciato adeo
atroci et ob magnitudinem superante Gdem, sed quum vesti-
menta lacerasset seque in terram prostravisset , procambe-
bat filios ad unum omnes luctu prosequens, et quos per-
emptos acceperat, et ipsum interfectorem. — Jonathas vero,
Sama fratris ipsius filius, orabat ut parcius lugeret et de
aliis quidem ne sibi persuaderet eos mortem obiisse, (nihil
enim causa esse quod ita suspicaretur,) sed de Amnone in-
quisitionem faciendam esse dicebat : nam verisimile Abe-
salomum ob injuriam Thamarz faetam ipeum interficere
ausum esse. [Interea vero sonitus equorum et venientium
turba illos advertit. Erant autem regis filii qui e convi-
vio effugerant. Atque ipsis pater flentibus occurrit mc-
rens, etiam quum praeter spem videret quos paulo aute
exslinclos esse audiverat. Omnes itaque lacrimas effun-
debant et gemitus, illi quidem pro mortuo fratre, rex vero
pro filio interempto. At Abesalomus in Gethsuram ad avum
maternum confugit , istius loci dynastam, et apud illum
toto triennio commoratur.

4. Quum autem Davidi in mentem venisset ad filium Abe-
salomum mittere, non ut supplicium lueret venturum , sed
ul una secum esset, (jam enim tempore sedala erat ira,)
ipsum ad hoc Ioabus imperator acrius incitavit. Nam fecit ut

256 (103,04.)

Ἰώαθος ὁ ἀρχιστράτηγος παρώρμησε. Γύναιον γάρ τι
τὴν ἡλικίαν ἤδη προδεδηχὸς ἐποίησεν αὐτῷ προσελθεῖν
ἐν σχήματι πενθίμῳ., ἣ παίδων ἐπὶ τῆς ἀγροικίας αὐτῇ
διενεχθέντων xo πρὸς φιλονεικίαν τραπέντων, οὐδενὸς
δ τοῦ χαταπαῦσαι δυναμένου παραφανέντος, ἔλεγεν ὑπὸ
θατέρου τὸν ἕτερον πληγέντα ἀποθανεῖν, ἠξίου τε, τῶν
συγγενῶν ἐπὶ τὸν ἀνηρηκότα ὡρμηχότων xat ζητούν-
τῶν αὐτὸν ἀνελεῖν, χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν αὐτῇ τοῦ
παιδὸς χαὶ μὴ τὰς ἐπιλοίπους τῆς γηροχομίας αὐτὴν
10 ἐλπίδας προσαφαιρεθῆναι" τοῦτο δ᾽ αὐτῇ χωλύσαντα
τοὺς βουλομένους ἀποχτεῖναι τὸν υἱὸν αὐτῆς παρέξειν"
οὗ γὰρ ἐφέξειν ἐχείνους ἄλλῳ τινὶ τῆς σπουδῆς ἢ τῷ
παρ᾽ αὐτοῦ φόδῳ. Τοῦ δὲ συγχαταινέσαντος οἷς τὸ
γύναιον ἱκέτευσεν, ὑπολαδὸν πάλιν πρὸς τὸν βασιλέα,
I6 « 4dptv μὲν, εἶπεν͵ οἶδά σου τῇ χρηστότητι κατοιχτείραν-
τὸς μου τὸ γῆρας xai τὴν παρὰ μιχρὸν ἀπαιδίαν, ἀλλ’
ἵνα βέδαια τὰ παρὰ τῆς σῆς μοι εἴη φιλανθρωπίας, τῷ
σαυτοῦ παιδὶ πρῶτον χαταλλάγηθι xat τὴν πρὸς αὐτὸν
ὀργὴν dtc. Πῶς γὰρ ἂν πεισθείην ἐμοί σε ταύτην
20 ἀληθῶς δεδωχέναι τὴν χάριν, αὐτοῦ σου μέχρι νῦν ἐφ᾽
δυοίοις ἀπεχθανομένου τῷ παιδί; ν τελέως δ᾽ ἂν ἀνόητον
εἶναι τὸ παρὰ γνώμην ἀποθανόντος τοῦ υἱοῦ ἄλλον
προσθεῖναι ἑχουσίως. Συνίησι δ᾽ ὃ βασιλεὺς ὑπόδλη-
τὸν οὖσαν τὴν σκῆψιν ἐξ ᾿Ιωάθου xal τῆς τούτου σπου-
30 δῆς, xal ἐπειδὴ παρὰ τῆς πρεσθύτιδος πυθόμενος
οὕτως ἔχον τἀληθὲς ἔμαθε, προσχαλεσάμενος ᾿Ιώαθον
ἐπιτυχεῖν τε τοῦ προχειμένου χατὰ νοῦν ἔφασχε xai
τὸν ᾿Αδεσάλωμον ἄγειν ἐκέλευσεν" οὐ γὰρ ἔτι χαλε-
πῶς ἔχειν πρὸς αὐτὸν, ἀλλ᾽ ἤδη τὴν ὀργὴν χαὶ τὸν
80 θυμὸν ἀφεικέναι. 'O δὲ προσχυνήσας τὸν βασιλέα xai
τοὺς λόγους ἀσπασάμενος ἐξώρμησεν εἰς τὴν ᾿Γεθσούραν
παραυτίκα xol τὸν Ἀδεσάλωμον παραλαδὼν ἧκεν εἰς
Ἱεροσόλυμα.
ε΄. Προέπεμψε δ᾽ ἔμπροσθεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν
35 υἱὸν ὡς ἤχουσε παραγενόμενον, xai πρὸς ἑαυτὸν ἐχέ-
λευσε χωρεῖν οὕπω γὰρ οὕτως ἔχειν ὥστ᾽ εὐθὺς ἰδεῖν
χατελθόντα. Καὶ 6 μὲν, τοῦτο τοῦ πατρὸς χελεύσαν--
τος. ἐξέχλινε τὴν ὄψιν αὐτοῦ xat διετέλει τῆς παρὰ τῶν
οἰχείων θεραπείας τυγχάνω», οὐχ ἐπεδέδλαπτο δ᾽ εἷς τὸ
10 χάλλος ὑπόντε τῆς λύπης καὶ τοῦ μὴ τυγχάνειν τῆς
προσηχούσης ἐπιμελείας υἱῷ βασιλέως, ἀλλ᾽ ἔτι ἐξεῖχε
x«l διέπρεπε πάντας τῷ τε εἴδει xal τῷ μεγέθει τοῦ
σώματος xal τοὺς ἐν πολλῇ τρυφῇ διαιτωμένους ὑπερέ-
ἤαλλε. Τοσοῦτο μάντοι γε ἦν τὸ βάθος τῆς χόμης
42 αὐτῷ ὡς μόλις αὐτὴν ἡμέραις ἀποχείρειν ὀκτὼ, σταθμὸν
ἕλχουσαν σίκλους διακοσίους, οὗτοι δέ εἰσι πέντε μναῖ.
Διέτριψε μέντοι γ᾽ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἔτη δύο, τρι-
Gv μὲν ἀρρένων πατὴρ γενόμενος, μιᾶς δὲ θυγατρὸς,
τὴν μορφὴν ἀρίστης, ἣν $ Σολομῶνος υἱὸς Ροθόαμος
50 ὕστερον λαμθάνει" xal γίνεται παιδίον ἐξ αὐτῆς, Ἀίας
óvoua. Πέμψας δ᾽ 6 Αδεσάλωμος πρὸς Ἰώαθον ἐδεῖτο
αὐτοῦ τελέως καταπραῦναι τὸν πατέρα, καὶ δεηθῆναι
ὅπως αὐτῷ συγχωρήσῃ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντι θεάσασθαί
τε x«l πρυσειπεῖν. Καταμελήσαντος δὲ Ἰωάόου, τῶν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. H.

[35,386.]

muliercula quadam , aetate jam provecfa, sumpto lugubri
vestitu regem adiret, quae orto ruri inter filios suos dissi-
dio, eoque in rixar: erumpente, quum nemo essel qui litem
dirimeret , aiebat alterum ab altero iclum occubuisse , atque
obsecrabat, eo quod cognati in interfectorem impetum fe-
cerinL, ejusque caedem expetant , ut filii salutem sibi con-
cederet , nec reliquam senectutis suie curandie spem sibi au-
ferri pateretur, sed precibus suis indulgeret, eos reprimen-
do qui filium suum ad necem poscaut : illos enim nulla
re nisi ipsius metu a proposito averti posse. Quum autem
ille mulierculze postulatis annuisset , tum illa regem exci-
piens dicebat, « tuae quidem benignitati gratias ago, qui
« meam senectutem et quee prope a me aberat orhitatein
« miseratus es, sed ut rata habeantur qua pro tua huma-
« nitate mihi pollicitus es, tuum ipsius filium prius in gra-
« ljam recipe et ab ira in illum desiste : alioqui quomodo
« possem mihi persuasum habere te vere hanc mihi gratiam
« fecisse, quumtibiipsi ob similem injuriam filius tuus adhuc
« invisus sit : » quin et plane insipientis esse, quum unus
tilius praeter voluntatem ceciderit, velle ut alter etiam ad
eum abeat. Tum regi suboluit hoc commentum esse ab Joabo
ejusque in Abesalomum studio; ac postquam anicula inter.
rogata rem ila se liabere comperuit, et ad Joabum accitum
dicebat se assecutum mente esse quod ipsi proposuisset,
jussitque ut Abesalomum reduceret : non enim se amplius
illi succensere, sed jam iram et indignationem missam fe-
cisse. Hle vero, adorato rege, verbisque ejus lnbenti ani-
mo acceptis, e vestigio Gelhsuram properavit, et assumptuni
secum Abesalomum Hierosolyma reduxit.

5. Rex autem, ut audierat filium adventare, apte premi.
sit ad eum jussitque domum suam concedere ; nondum enim
ita se affectum , ut reversum videre statim sustineat. Alque
ille quidem , quum ita pater ei imperasset, illius conspectum
non subiit, domique se continebat, istis officiis contentus
quibus eum sni prosequebanfur. Nec tamen aliquid ejus
pulcritudini decessit, vel propter merorem , vel quod ejus-
modi illi non adhibita fuerit cura que regis filio convenit,
sed adhuc eminebat omnesque prazecellebat specie ac proce-
ritate corporis, et vel eos superabal qui multis in deliciis
vitam agerent. AL tam densa el erat czesaries, ut vix intra
octo dies detonderetar, siclos ducentos appendens : isti au-
tem quinque minas cenficiunt. Hierosolymis quidem bien-
nium commoratus est , trium quidem filiorum pater factus,
uniue vero filie, forma praestantissima , quam Rohoamus
Solomonis filius tzorem accipit : οἱ ex ea natus est pue-
rulus nemine Abias. Deinde Abesalomus nunciis ad
Joabum missis ipsum orabat ut patrem sibi prorsus placa-
ret, et precibus contenderet ut ipsi darelur in conspectum
ejus venire et cum eo colloqui. Quum autem Joabus Aoc fa-

P d

304,308.)

ἰδίων τινὰς ἀποστείλας τὴν ὁμοροῦσαν αὐτῷ χώραν
ἐπυρπόλησεν. Ὃ δὲ τὸ πραχθὲν μαθὼν ἧχε πρὸς τὸν
᾿Αθεσάλωμον, ἐγκαλῶν τε αὐτῷ x«l τὴν αἰτίαν πυν-
ῥανόμενος. Ὁ δὲ, « στρατήγημα τοῦτ᾽, εἶπεν, ηὗρον
Ve ἀγαγεῖν σε πρὸς ἡμᾶς δυνάμενον ἀμελοῦντα τῶν ἐντο-
«λῶν, ἃς ἵνα μοι τὸν πατέρα διαλλάξης ἐποιούμην.
* Καὶ δὴ δέομαί σου παρόντος ἡμερῶσαί μοι τὸν γεγεν-
« γηχότα - ὡς ἔγωγε δεινοτέραν τῆς φυγῆς χρίνω τὴν
«χάθοδον, ἔτι τοῦ πατρὸς ἐν ὀργῇ διαμένοντος». [Tec-
ie cde, δ᾽ ὁ Ἰώαθος xai τὴν ἀνάγχην αὐτοῦ χατοιχτείρας
ἐμεσίτευσε πρὸς τὸν βασιλέα, χαὶ διαλεχθεὶς περὶ
τοῦ παιδὸς, οὕτως αὐτὸν ἡδέως διατίθησιν ὡς εὐθέως
χαλέσαι πρὸς αὐτόν. Τοῦ δὲ ῥίψαντος αὑτὸν ἐπὶ τοῦ ἐδά-
φουςχαὶ συγγνώμην αἰτουμένου τῶν ἡμαρτημένων, ἀνί-
Is στησί τε xal τῶν γεγονότων ἀμνηστίαν ἐπαγγέλλεται.

ΚΕΦ. 9Θ΄.

Ὁ δὲ Ἀδεσάλοιμος, τοιούτων αὐτῷ τῶν παρὰ τοῦ
πατρὸς xal βασιλέως ἀποδάντων, πολλοὺς μὲν ἵππους
ἐν ὀλίγω πάνυ χρόνῳ, πολλὰ δὲ ἅρματα ἐκέχτητο, xal
ὁπλοφόροι περὶ αὐτὸν ἦσαν πεντήχοντα᾽ χαθ᾽ ἑχάστην

19 Ἱμέραν ὄρθριος πρὸς τὰ βασίλεια παρεγίνετο, xai
τοῖς ἐπὶ τὰς χρίσεις ἥχουσι χαὶ ἔλαττουμένοις πρὸς
ἑδονὴν ὁμιλῶν, ὡς παρὰ τὸ μὴ συμβούλους ἀγαθοὺς
ἐἶναι τῷ πατρὶ τάχα αὐτῶν χαὶ ἀδίχως ἐπταιχότων
περὶ τὴν χρίσιν, εὔνοιαν αὑτῷ παρὰ πάντων χατε-

Ὁ σχεύαζε, λέγων ὡς αὐτὸς ἂν εἰ ταύτην εἶχε τὴν ἐξου-
ein, πολλὴν αὐτοῖς ἐδράθευσεν εὐνομίαν. Τούτοις
δημαγωγῶν τὸ πλῆθος, ὡς βεδαίαν ἔχειν ἤδη τὴν παρὰ
τῶν ὄλλων εὔνοιαν ἐνόμιζε, μετὰ δὲ τὴν τοῦ πατρὸς

. αὐτοῦ χαταλλαγὴν τεσσάρων ἐτῶν ἤδη διεληλυθότων,

ἃ ἰδεῖτο προσελθὼν εἰς Χεθρῶνα συγχωρῆσαι πορευθέντι
ὀυσίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ φεύγοντα γὰρ αὐτὸν τοῦτο
εὔξασθαι, Τοῦ δὲ Δαυΐδου τὴν ἀξίωσιν ἀφέντος πορεύ--
tm, xal πολὺς ἐπισυνέρρευσεν ὄχλος, ἐπὶ πολλοὺς
αὐτοῦ διαπέμψαντος.

5 β΄. Παρῆν δὲ χαὶ ὁ Δαυΐδου σύμθουλος ὃ Γελμω-
ναῖος Ἀχιτόφελος, καὶ διᾳχόσιοί τινες ἐξ αὐτῶν "lepo-
οολύμων, οὖχ εἰδότες μὲν τὴν ἐπιχείρησιν, ὡς δ᾽ ἐπὶ
υσίαν μετεσταλμένοι" xol βασιλεὺς ὁπὸ πάντων ἀπο-
δείχνυται, τοῦτο γενέσθαι στρατηγήσας. Ὥς δ᾽ ἀπηγ-

& γάθη ταῦτα Δαυΐδῃ xat παρ᾽ ἐλπίδας αὐτῷ τὰ παρὰ
τῷ παιδὸς ἠχούσθη, δείσας ἅμα xal τῆς ἀσεθείας xal
τῆς τόλμης αὐτὸν θαυμάσας, ὅτι μηδὲ τῆς ἐπὶ τοῖς
ἡμαρτημένοις συγγνώμης ἐμνημόνευσεν, ἀλλ᾽ ἐκείνων
πολὺ χείροσι καὶ παρανομωτέροις ἐπεθάλετο, βασιλείᾳ

& πρῶτον μὲν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δεδομένη,, δεύτερον δ᾽ ἐπ᾽
ἐγαιρέσει τοῦ γεγεννηχότος, ἔγνω φεύγειν εἰς τὰ πέραν
τοῦ Ἰορδάνου, xa συγκαλέσας τῶν φίλων τοὺς ἐπιτη-
δειοτάτους, xal περὶ τῆς τοῦ παιδὸς ἀπονοίας χοινολο-
τσάμενος αὐτοῖς, xal περὶ πάντων ἐπιτρέψας χριτῇ

Ὁ τῷ Θεῷ, καταλιπὼν τὰ βασίλεια φυλάσσειν δέκα παλ-
λαχίσιν, ἀπῆρεν ix τῶν ᾿ἱερυσολύμων, τοῦ τε ἄλλου
πλήθους προθύμως αὐτῷ συνεξορμήσαντος xal τῶν ἕξα-

JOSEPR. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. IX.

[356387.] 257

cere negligeret, quibusdam de suis immissis, agrum ejos
$00 adsitum incendit. Tum is, cognito facinore, ad Abe-
salomum veniebat, ipsum accusans et cur ita fecerit per-
contans. Ille vero dicehat, « hoc strategema excogitavi,
« quod te ad nos posset adducere , mandata quz tibi de
« patre mihí concillando dedi minus curantem : ideoque te
« presentem oro obtestorqne ut míhi placatum reddas geni-
« torem : nam ego me existimo pejus haberi posl reditum -
« quam in exsilio, quum pater in ira permaneat ». Tum
Joabus persuasus et necessitatem illius miseratus, pro eo
apud regem intercessit, et suis de filio Abesalomo sermoni-
bus fecit ut ita animo afficeretur rex , ut confestim eum ad
se Yocaret. Quumque ille humi procidisset et peccatorum
veniam implorasset , eum et manu tollit rez et anteactorum
oblivionem ei pollicetur.

CAP. IX. (VIIL. )

Abesalomus autem, ista a patre et rege ex animi senten-
tia assequutus , brevi aómodum tempore et magnum equi-
tatum et multos currus sibi comparavit , et satellitium ar-
matorom qninquaginta. Singulis vero diebus mane ad regiam
adibst, et cum iis , qui ad jus petendum veniebant et cansa
cadebant , ad voluptatem sermonem conferens , quasi quod
patri non adessent boni consiliarii , forsan ipsi etiam eontra
jus causa cecidissent, ab omnibus sibi benevolentiam con-
ciliabat , dicens ipsum , si ea sibi data esset. potestas, jus
illis multa cum &quitate redditurum. His artibus quum
populum sibi conciliaret blandiendo, ubi multitudinis be-
nevolentiam sibi jam firmam eese existimabat , qualtuor an-
Dis, ex quo cum patre in gratiam redierat , prseteritis , aece-
dens orabal ut sibi permitteret ire Chebronem ad victimam
Deo mactandam : nam dum exsul esset, id se votum nuncu-
passe. Davide autem ejus petitioni concedente , proficisci-
tur, et quum ad multos hinc inde misisset, ad eum ingens
hominum vis confluxit.

2. Inter ceteros aderat Davidis eonailiarius Achitophe-
lus Gelmonieus , et ducenti viri ex ipsis Hierosolymis, totius
quidem negotii ignari , sed quasi ad sacra facienda accersiti :
atque rex ab omnibus declaratur, strategemate ut hoc fieret
adhibito. Postquam vero hiec Davidi nunciabantur, ipsi-
que inopinato audita erant que filius patraverat , metuens
ipsum pariter ac miratus propter audaciam et impietatem,
quod ne venis quidem peccatis datee meminerit , sed ad alia
illis multo pejora et iniquiora animum adjecerit, primum
quidem ut regnum a Deo donatum affectaret , dein vero ut
genitori hoc eriperet, in Joca trans Jordanem fugere de-
crevit, convocatisque amicis sui sludiosissimis , el consi-
liis cum iis de filii insolentia communicatis, atque omni-
bus Dei judicio commissis , ab Hierosolymis , regize domus
custodia decem conucubinis relicía, discessil, cum alia
multitudine alacriter cum eo egressa , tum illa sexcentorum

17

250 (296,207.)

τέγους τῶν βασιλείων, ἐν ᾧ περιπατεῖν xxv ἐχεῖνο τῆς
ὥρας ἦν ἔθος, εἶδε γυναῖχα λουομένην ἐν τῇ αὑτῆς οἰχία
ψυχρῷ ὕδατι, καλλίστην τὸ εἶδος καὶ πασῶν διαφέρου -
σαν, (ἄνομα αὐτῇ ἦν Βεερσαθή,) ἥττηταί τε τοῦ χάλλους

b τῆς γυναιχὸς xal τὴν ἐπιθυωίαν χατασχεῖν οὐ δυνάμε-
γος, μεταπεμψάμενος αὐτὴν, συνέρχεται. Γενομένης

δ᾽ ἐγχύου τῆς γυναιχὸς xal πευψάσης πρὸς τὸν βασι-
λέα, ὅπως τῷ ἁμαρτήματι σχέψηταί τινα τοῦ λαθεῖν
650v, (ἀποθανεῖν γὰρ αὐτὴν χατὰ τοὺς πατρίους προῦ-
10 ἥχει νόμους μεμοιχευμένην,) μεταχαλεῖται τὸν "Ioa -
6ou μὲν ὁπλοφόρον ἐχ τῆς πολιορχίας, ἄνδρα δὲ τῆς
γυναιχὸς, Οὐρίαν ὄνομα " καὶ παραγενόμενον περί τε
τῆς στρατιᾶς xal περὶ τῆς πολιορχίας ἀνέχρινε. — Aí-
γόντος δὲ πάντα χατὰ νοῦν αὐτοῖς χεχωρηχέναι τὰ
15 πράγματα, βαστάσας ἐχ τοῦ δείπνου μέρη προσδίδω-
σιν αὐτῷ, χαὶ χελεύει πρὸς τὴν γυναῖχα ἀπελθόντα
ἀναπαύσασθαι σὺν αὐτῇ. ὋὉ δὲ Οὐρίας τοῦτο μὲν οὐχ
ἐποίησε, παρεχοιμήθη δὲ τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖς ἄλλοις
ὁπλοφόροι. Ὡς δὲ γνοὺς τοῦθ᾽ 6 βασιλεὺς ἀνέκρινεν
30 αὐτὸν ὅ τι μὴ πρὸς αὑτὸν εἰς τὴν οἰκίαν ἔλθοι μηδὲ
πρὸς τὴν γυναῖχα διὰ τοσούτου χρόνου, πάντων τῶν
ἀνθρώπων ταύτην ἐχόντων τὴν φύσιν, ὅταν ἔλθωσιν ἐξ
ἀποδημίας, οὐχ εἶναι δίκαιον εἶπε τῶν συστρατιωτῶν
αὐτοῦ xal τοῦ στρατηγοῦ χαυιαὶ χοιμωμένων ἐν τῇ;
45 παρεμθολῇ xal τῇ τῶν πολειαίων χώρα, μετὰ τῆς γυ-
ναιχὸς αὐτὸν ἀναπαύεσθαι xal τρυφᾶν. Γαῦτα εἰπόντα
μεῖναι τὴν ἡμέραν ἐχείνην προσέταξεν αὐτόθι, ὡς εἰς
τὴν ἐπιοῦσαν ἀπολύσων αὐτὸν πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον.
Κληθεὶς δ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ὑπὸ τοῦ βασιλέως Οὐρίας xal
uo μέχρι μέθης προελθὼν ἐν τῷ πότῳ, δεξιουμένου τοῦ
βασιλέως αὐτὸν ἐπίτηδες ταῖς προπόσεσιν, οὐδὲν ἧττον
πάλιν πρὸ τῶν τοῦ βασιλέως θυρῶν ἐχοιμ ἤθη, μηδειίαν
λαῤδὼν τῆς γυναιχὸς ἐπιθυμίαν. ᾿Ἐπὶ τούτῳ δὲ δυσα-
γασχετήσας ὃ βασιλεὺς ἔγραψε τῷ Ἰωαόῳ, χολάσαι
ge προστάσσων τὸν Οὐρίαν, (ἁμαρτεῖν γὰρ αὐτὸν ἐδήλου,)
καὶ τὸν τρόπον τῆς τιμωρίας, ἵνα αὐ γένηται φανερὸς
αὐτὸς τοῦτο βουληθεὶς, ὑπέθετο. Κατὰ γὰρ τὸ δυσ-
μαχώτατον αὐτὸν ἐχέλευσξ μέρος τῶν πολεμίων τάξαι
xal χαθ᾽ ὃ χινδυνεύσειε μαχόμενος ἀπολειφθεὶς μόνος"
40 τοὺς γὰρ συμπαραστάτας ἀναχωρῆσαι ἐχ τῆς μάχης
γενομένης ἐχέλευσε. Ταῦτα γράψας xol σημηνάμενος
τῇ αὑτοῦ σφραγῖδι, τὴν ἐπιστολὴν ἔδωχεν Οὐρία χο-
μίσαι πρὸς Ἰώαδον,ν δΔεξάμενος δὲ τὰ γράμματα
Ἰώαδος χαὶ τὴν τοῦ βασιλέως προαίρεσιν ἀναγνοὺς,
46 xa ὃν ἤδει τόπον τοὺς πολεωαίους αὐτῷ χαλεποὺς γινο-
μένους, χατὰ τοῦτον ἔστησε τὸν Οὐρίαν, δοὺς αὐτῷ
τινας τῶν ἀρίστων τῆς στρατιᾶς" αὐτὸς δ᾽ ἁπάση τῇ
δυνάμει προσεπιδοηθήσειν ἔφησεν, εἰ δυνηθεῖεν ἀνα-
τρέψαντές τι τοῦ τείχους εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν. "Ovra

60 δ᾽ αὐτὸν γενναῖον στρατιώτην xal δόξαν ἔχοντα παρά
τε τῷ βασιλεῖ xai πᾶσι τοῖς διοφύλοις ἐπ᾽ ἀνδρείᾳ,
χαίρειν τοῖς μεγάλοις πόνοις, ἀλλὰ μὴ προσαγαναχτεῖν
ἠξίου: Τοῦ δὲ Οὐρία προθύμως ὑποστάντος τὸ ἔργον,
τοῖς μετ᾽ αὐτοῦ παρχτασσομένοις ἰδίᾳ χαταλιπεῖν, ὅταν

ΑΡΧΑΙΌΛΟΓΙΑΣ BiBA. Z. ΚΕΦ. Z.

σαν» αν —— Dal EUR, E Ó———————— UI —— — ———s t—U AM —'ÓÀ I U—

[379 ,350.]
ubi moris erat eo fere tempore deambulare , circumcirca |
prospiceret , mulierem se domi sure aqua frigida lavantem
animadvertit , forma egregiam et aliis omnibus excellen-
tem, (nomen ei Beersabe erat,) feminaque pulcritudine ca-
ptus est, et quum cupiditatem suam cohibere non posset, cum
ea accersita rem habuit. Quum autem mulier facta esset gra-
vida , regique misisset, ut de via delicti occultandi dispice-
ret ( mori enim eam adulterio admisso ex patriis legibus
oportebat,) Davides accersit ex obsidione Joabi armige-
Ubi ve-
nit, ex eo sciscitatus est et de exercitu et de urbis oppugna-

rum, qui mulieris maritus erat, nomine Uriam.
tione. Quum aulem diceret res omnes illis ex animo
successisse , fercula ex convivio apportata ei dat, jubetque
uL profectus ad uxorem cum ea requiesceret. At Urias
hoc quidem non fecit, sed regi cum ceteris armigeris accu-
buit. Quum autem rex , ubi hoc resciviL, illum interro.
garel cur se domum suam non receperit neque ad uxorem
post longum adeo lempus, ut nalura fertomnium hominum
quum peregre reversi aant, haud &equum esse respondebat ut,
quum sui commilitones et imperator humi dormirent in ca-
stris soloque hostili , ipse cum uxore semet recrearet delicias-
que agitarel. Htec locuto Davides precepit ut illic maneret
etiam eo die, sese vero postridie eum dimissurum esse ad
imperatorem. Urias deinde a rege ad ccnam invitalus et
usque ad ebrietatem potus, rege ipsum de industria crebris
poculis excipiente , nibilominus tum quoque pro regis fo-
ribus obdormivit , nullo uxoris desiderio captus. Hanc rem
rex tegerrime ferens Joabo per literas in mandatis dedit ut
in Uriam pena animadverteret, (ipsum enim peccasse si-
gnificabat ,) et modum quo puniretur, ne palam fieret quod
ipse hoc voluerit, suggerebat. Jussit enim ut bostibus,
qua maxime urgerent, illum objiceret , et ubi certissimum
pugnando discrimen adiret , solus a ceteris destitutus : nam
przecepit ut socii loco cederent quum primum commissum
essel praelium. His ita scriptis et proprio sigillo obsignatis,
epistolam Urie dedit ad Joabum perferendam. Joabus
autem quum literas accepisset regisque Yoluntalem intelle-
xisset , in eo loco Uriam statuit, ubi sciebat hostes sibi
maxime infensos esse, adjunctis il!i quibusdam e militibus
fortissimis : atque se cum toto exercitu opem laturum
dicebat, si parte aliqua muri eversa in urbem penetrare
possint. psum vero, quum essel miles strenuus, ma-
gnaque quum apud regem tum tribules suos omnes existi-
mationis ob fortitudinem, monebat ut magnis laboribus
gauderet, nec segre ferret 'nanda(a. Uria autem alacriter

opus suscipiente , commilitonibus ejus clam significavit ut ,

(25:,298.)

ἐοριαήσοντας ἴδωσι τοὺς πολεμίους, ἐδήλωσεν. Προσ-
βαλόντων δ᾽ οὖν τῇ πόλει τῶν Ἑδραίων, ὃ δείσαντες οἵ
— Auuxvirat μὴ xav ἐχεῖνον τὸν τόπον, χαθ᾽ ὃν Οὐρίαν
συνέθαινε τετάχθαι, φθάσαντες ἀναθῶσιν οἵ πολέμιοι,
" προστησάμενοι τοὺς ἀνδρειοτάτους αὐτῶν xal τὴν πύ-
ky ἀνοίξαντες αἰφνιδίως, μετὰ ῥύμης xal δρόμου
πολλὺν τοῖς ἐχθροῖς ἐπεξῆλθον. δόντες δ᾽ αὐτοὺς
d σὺν τῷ Οὐρίᾳ πάντες ἀνεχώρησαν ὀπίσω, χαθὼς
Ἰωαθος αὐτοῖς προεῖπεν. Αἰσχυνθεὶς δ᾽ Οὐρίας φυγεῖν
Io χαὶ τὴν τάξιν χαταλιπεῖν ὑπέμεινε τοὺς πολεμίους , καὶ
τὴν ὁρμὴν αὐτῶν ἐκδεξάμενος ἀναιρεῖ μὲν οὐκ ὀλίγους,
xui; δὲ xxi ληφθεὶς ἐν μέσῳ τελευτᾷ" σὺν δ᾽
αὐτῷ τινες χαὶ ἄλλοι συγχατέπεσον τῶν ἑταίρων.
B. Τούτων οὕτω γενομένων, ἔπεψεν ἀγγέλους
Is Ἰώαῥος πρὸς τὸν βασιλέχ, λέγειν ἐντειλάμενος αὐτοῖς
ὡς σπουδάσαι μὲν ταχέως ἑλεῖν τὴν πόλιν, mpocba-
λὼν δὲ τῷ τείχει xol πολλοὺς ἀπολέσας ἀναχωρῆσαι
διχσθείη" προστεθῆναι δὲ τούτοις, ἂν ὀργιζόμενον ἐπ᾿
αὐτοῖς βλέπωσι, x«i τὸν Οὐρία θάνατον, ᾿Γοῦ δὲ
ἃ βασιλέως ἀχούσαντος ταῦτα παρὰ τῶν ἀγγέλων xal
| δυσφοροῦντος φάσχοντος ἁμαρτεῖν αὐτοὺς τῷ τείχει
προσθαλόντας, δέον ὑπονόμοις χαὶ μηχανήμασιν ἑλεῖν
πειρᾶσθαι τὴν πόλιν, xal ταῦτ᾽ ἔχοντας παραδειγωχ
τὸν Γεδεῶνος υἱὸν ᾿Αδιμέλεχον, ὃς ἐπεὶ τὸν iv Θύήόαις
τύργον ἑλεῖν ἐβούλετο βίᾳ, βληθεὶς ὑπὸ πρεσθύτιδος
πέτρῳ χατέπεσε, xai ἀνδρειότατος ὧν διὰ τὸ δυσχερὲς
τῆς ἐπιδολῆς αἰσχρῶς ἀπέθανεν " οὗ ἀνημονεύοντας
ἔδει αὐ προσιέναι τῷ τείχει τῶν πολελίων. Ἄριστον
Tio ἁπάντων τῶν ἐν πολέμω πραχθέντων xal χαλῶς
3x: ὡς ἑτέρως ἐν τοῖς αὐτοῖς χινδύνοις μνήμην ἔχειν,
. ὡς τὰ μὲν μιμεῖσθαι, τὰ δὲ φυλάττεσθαι, ᾿Επεὶ δ᾽
(o ϑύτως ἔχοντα ἔγνω χαὶ τὸν Οὐρία θάνατον ἐδήλωσεν ὃ
| ἄγγελος, παύεται μὲν τῆς ὀργῆς, Ἰωάξῳ δ᾽ ἐχέλευσεν
. ἀπελθόντα λέγειν ἀνθρώπινον εἶναι τὸ cuu εἐθηκὸς,
Ὁ xot τὰ τοῦ πολέμου φύσιν ἕψειν τοιαύτην, ὥστε ποτὲ

u

μὲν τοῖς ἐναντίοις εὖ πράττειν συμθαίνειν xaz αὐτὸν, ;

ποτὲ δὲ τοῖς ἑτέροις, τοῦ λοιποῦ μέντοι γε προνοεῖν τῆς
πολιουχίας, ὅπως μηδὲν ἔτι πταίσωσι χατ᾽ αὐτὴν, ἀλλὰ
τώμασι χαὶ μηχαναῖς ἐχπολιορχήσαντας xal παραστη-
& σχμένους τὴν μὲν πόλιν χατασκάψαι, πάντας δ᾽ dmo-
λέσαι τοὺς ἐν αὐτῇ. Καὶ δ μὲν ἄγγελος τὰ ὑπὸ τοῦ
ῥασιλέως ἐντεταλμένα χομίζων πρὸς Ἰώαθον ἠπείγετο"
ἡ δὲ τοῦ Οὐρία γυνὴ ᾿δεερσαθὴ τὸν θάνατον τἀνδρὸς
πυθομένη ἐπὶ συχνὰς αὐτὸν ἡμέρας ἐπένθησε" παυσα-
(ὃ μένης δὲ τῆς λύπης καὶ τῶν ἐπ᾽ Οὐρίᾳ δαχρύων, 5 βα-
σιλεὺς εὐθὺς ἄγεται γυναῖκα, καὶ παῖς ἄρρην ἐξ αὐτῆς
αὐτῷ γίνεται. ᾿
Y. Τοῦτον οὐχ ἡδέως ἐπεῖδεν 6 Θεὸς τὸν γάμον,
ἀλλὰ δι᾽ ὀργῆς ἔχων τὸν Δαυΐδην, τῷ προφήτῃ Να-
* θάνα φανεὶς χατὰ “τοὺς ὕπνους ἐμέμφετο τὸν βασιλέα.
Ὁ δὲ Ναθάνας, ἀστεῖος ὧν xal συνετὸς ἀνὴρ, λογι-
σάμενος ὡς οἵ βασιλεῖς, ὅταν εἰς ὀργὴν ἐμπέσωσι,
ταύτη πλέον ? τῷ δικαίῳ νέμουσι, τὰς μὲν παρὰ τοῦ
Θεοῦ γεγενημένας ἀπειλὰς ἢ ἡσυχάσειν ἔχρινεν, ἄλλους δὲ

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. VIT.

[380,2381. 251

quum hostes erupturos viderent, desertum relitquerent.
ltaque quum Hebrzi urbem aggressi essent, veriti /r.-
maniUe ne in illo loco ubi Urias forte constitutus erat,
propere ascenderent hostes, in prima acie fortissimis
collocatis portaque subito reclusa, cum impetu magno-
lllos autem ubi
conspexerunt Urim milites, emnes sese subduxerunt,
prout illis ante dixerat Joabus. At quum puderet. Uriain
tergüm dare et aciem deserere, liostes sustinuit , et impe-
lum eornm excipiens non paucos quidem perimit, verum
circumdatus et captus in medio mortem occumbit ; cum
eo autem et alii nonnulli e sociis cadebant.

2. His ita gestis nuncios Joabus misit ad regem jussos ut
dicerent quod operam quidem dederit ut urbem celeriter
caperet, sed oppngnalione mania adortus, aliquammultis
amissis recedere compulsus fuerit, istis vero, si propter
ea ira correptum videant, mortem Uriz adjicerent. 1116
&utem rex quum a nunciis accepisset et egre tulisset , dixis-
setque quod male fecerint menia cominus oppugnando,
quum oportuerit cuniculis et machiuis ad urbem capiendam
aggredi, idque exemplum illis suppeditante Abimelecho
Gedeonis filio, qui dum Thebis turrim vi capere vellet , ab
anicula saxo percussus cecidit, et, quum vir essel fortissi-
mus, propler incepti difficultatem cum dedecore vitam
amillebat : cujus rei memores non debuissetis ad muros
hostiles accedere. Optimum enim res omnes bello gestas,
seu bene seu male, quum simile periculum inciderit, in
memoriam revocare, unde quod imitetur, quodve vitet
quisque sibi capiat. Postquam vero ita affectum esse
reget. cognoveral. οἱ Jrinc. mortem Uri declaraverat
nuncius, rex ab ira desistit et praecepit nuncio, ut abiret et
Joabo diceret , humanum esse quod accidisset , eamque esse
belli naturam, ut in eo quidem inimicis aliquando res
prospere cedere contingal, aliquando vero alteris, dehere ta-
uen ipsum in posterum eamin obsidione curam adhibere , ut
denuo dum res geratur nullatenus offendant , sed quum ag.
yeribus et machinis urbem expugnarint οἱ in potestalein
suam redegerint, ipsam quidem funditus evertant, ejus vero. .
incolas omues conficiant peritnantque. Εἰ nuncius quidein
cum hisce regis mandatis ad Joabum se propere recipiebat,
uxor vero Urie Beersabe, postquam intellexit. mortuum
esse maritum, per aliquot dies eum deflevit et lamentata est.
Quum autem a luctu et lacrimis pro Uria effusis desiisset ,
mox eam rex conjugem sibi aacivit, οἱ ex ea filium sus-.
tulit.

3. Has nuptias Deus haud libenter aspexit, sed Davidi

offensus , αἱ prophetze Nathane in somnis oblatus , regem

que eursu in. eos eruptionem fecerunt.

accusabat. Nathanas autem , quum vir esset comis ac pru-
dens, secum reputans ut reges, si quando irascantur,
iram prz justitia sequi soleant, Dei quidem comminationes
silentio premere slatuebat, alios vero utiles apud ipsum

252 (295,299.)

λόγους χρηστοὺς πρὸς αὐτὸν διεξῆλθε, xai δὴ τοιοῦτόν
τινα τρόπον, περὶ οὗ xai τί φρονεῖ ποιῆσαι σαφὲς αὐτῷ
παρεχάλει. « Δύο γὰρ, ἔφησεν, » ἄνδρες τὴν αὐτὴν χα-
« τῴχουν πόλιν, ὧν ὃ μὲν πλούσιος ἦν καὶ πολλὰς εἶχεν
6 « ἀγέλας ὑποζυγίων τε xal θρεμμάτων xat βοῶν, τῷ
« πένητι δ᾽ ἀμνὰς μία ὑπῆρχε. Ταύτην μετὰ τῶν
« τέχνων αὐτὸς ἀνέτρεφε, συνδιαιρούμενος αὐτῇ τὰ
« σιτία, καὶ φιλοστοργία πρὸς αὐτὴν χρώμενος ἧ τις
« ἂν χρήσαιτο xal πρὸς θυγατέρα. -Ξένου δ᾽ ἐπελ-
10 « θόντος τῷ πλουσίῳ, τῶν μὲν ἰδίων οὐδὲν ἐκεῖνος βο-
« σχημάτων ἠξίωσε χαταθύσας εὐωχῆσαι τὸν φίλον,
« πέμψας δὲ τὴν ἀμνάδα τοῦ πένητος ἀπέσπασε, χαὶ
« ταύτην παρασχευάσας εἱστίασε τὸν ξένον. » Σφόδρα
δ᾽ ἐλύπησεν ὃ λόγος οὗτος τὸν βασιλέα, καὶ πονηρὸν
15 πρὸς τὸν Ναθάναν τὸν ἄνθρωπον ἐχεῖνον, ὅς γε τοῦτο
τὸ ἔργον ἐτόλμησεν, ἀπεφήνατο, xal vevpamAT τε
ἀποτῖσαι τὴν ἀμνάδα δίκαιον εἶναι καὶ πρὸς τούτῳ θα-
νάτῳ χολασθῆναι. Ναθάνας δ᾽ ὑποτυχὼν αὐτὸν ἔλε-
γὲν ἐχεῖνον εἶναι τὸν ἄξιον ταῦτα παθεῖν, ὅφ᾽ αὑτοῦ
40 χεχριμένον τολμήσαντα μέγα xa δεινὸν ἔργον. . "Avs-
χάλυπτε δ᾽ αὐτῷ χαὶ παρεγύμνου τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ,
ποιήσαντος μὲν αὐτὸν βασιλέα τῆς “Ἑδραίων δυνά-
μεως xal τῶν ἐν χύχλῳ πάντων ἐθνῶν πολλῶν xal
μεγάλων χύριον, ῥυσαμένου δ᾽ ἔτι πρὸ τούτων ἐχ τῶν
35 Σαούλου χειρῶν, δόντος δ᾽ αὐτῷ xal γυναῖχας ἃς δι-
χαίως xal νομίμως ἠγάγετο, καταφρονηθέντος δ᾽ ὑπ᾽
αὐτοῦ χαὶ ἀσεθηθέντος, ὃς ἀλλοτρίαν τε γήυας ἔχοι
γυναῖχα χαὶ τὸν ἄνδρα αὐτῆς ἀποχτείνειεν ἐχδοὺς τοῖς
πολεμίοις. Δώσειν οὖν αὐτὸν ἀντὶ τούτων δίκας τῷ
80 Θεῷ, xal βιασθήσεσθαι μὲν αὐτοῦ τὰς γυναῖχας ὑφ᾽
ἑνὸς τῶν παίδων, ἐπιδουλευθήσεσθαι δὲ χαὶ αὐτὸν ὕπ᾽
ἐχείνου, xai τὸν ἁμάρτημα χρύφα τοῦτο δράσαντα φα-
νερὰν τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ δίχην ὑφέξειν. Τεθνήξεσθαι δὲ
xai τὸν παῖδά σοι παραχρῆμα τὸν ἐξ αὐτῆς γεγεννη-
35 μένον. 'Γαραχθέντος δ᾽ ἐπὶ τούτοις τοῦ βασιλέως xat
συγχυθέντος ἱκανῶς xal μετὰ δαχρύων καὶ λύπης ἀσε-
δῆσαι λέγοντος, (ἦν γὰρ ὁμολογουικένως θεοσεβὴς καὶ
μηδὲν ἁμαρτὼν ὅλως περὶ τὸν βίον ἢ τὰ περὶ τὴν Οὐ-
pix vovaixa ,) ᾧχτειρεν ὁ Θεὸς, καὶ διαλλάττεται, φυ-
10 λάξειν αὐτῷ xol τὴν ζωὴν καὶ τὴν βασιλείαν ἐπαγγει-
λάμενος" μετανοοῦντι γὰρ περὶ γεγενημένων οὐχ ἔτι
χαλεπῶς ἔχειν ἔφασχε. Καὶ Ναθάνας μὲν ταῦτα τῷ
βασιλεῖ προφητεύσας οἴχαδ᾽ ἐπανῆλθε.
δ΄, Τῷ δ᾽ éx τῆς Οὐρία γυναιχὸς γενομένῳ παιδὶ
45 Δαυΐδη νόσον ἐνσχήπτει χαλεπὴν τὸ θεῖον " ἐφ᾽ ἦ δυσ-
φορῶν 6 βασιλεὺς τροφὴν μὲν ἐπὶ ἡμέρας ἑπτὰ, καίτοι
γε ἀναγχαζόντων τῶν οἰχείων, οὐ προσηνέγκατο, μέ-
λαιναν δὲ περιθέμενος ἐσθῆτα πεσὼν ἐπὶ σάχχου χατὰ
γῆς ἔχειτο, τὸν Θεὸν ὑπὲρ τῆς τοῦ παιδὸς ἱκετεύων σω-
&o τηρίας" σφόδρα γὰρ ἔστεργεν αὐτοῦ τὴν μητέρα. TS;
δ᾽ ἑῤδόμη τῶν ἡμερῶν τελευτήσαντος τοῦ παιδὸς, οὐχ
ἐτόλμων τῷ βασιλεῖ τοῦτο μηνύειν of θεράποντες, λο-
γιζόμενοι μὴ γνοὺς ἔτι μᾶλλον ἀπόσχηται χαὶ τροφῆς
χαὶ τῆς ἄλλης ἐπιμελείας, ὡς ἂν ἐπὶ πένθει τέχνου τε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. KE. Z.

[151,362.]
sermones habebat , idque tali quodam modo, de quo suam
sententiam ut ipsi aperiret obsecrabat. « Duo, iuquit,
« viri eandem urbem incolebant, quorum alter quidem
« opulentus erat et multos jumentorum greges oviumque
« et boum possidebat, alter vero pauperculus unam
« omnino habebat oviculam. | Hanc simul cum liberis enu-
« triebat suis, cibos cum ea partiens eL eo ipsam affectu pro-
« sequens quo quis etiam filiam prosequeretur. Quum autem
« hospes diviti supervenisset, ille de suis pecoribus me
« unum quidem, ut amicum epulis adhiberet, mactare vo-
« luit, sed, missis qui pauperis oviculam abriperent, quum
« eam parasset, hospitem convivio excepit. » Sermo autem
iste vehementer regem contristavit, hominemque qui hoc
facinus patravit coram Nathana scelestum pronunciavit , ju-
stumque esse tit oviculam quad: uplo peusaret, przeterea-
que morte mulctaretur. Tum Natbanas in haec verba sub-
jiciebat , ipsum esse illum hac ani;nadversione dignum, suo-
pte judicio damnatum ut qui ausca fuerit magnum adeo
et atrox flagitiuen committere. Porro ante oculos posuit
el patefecit iram Dei, qui ipsum quidem cunctorum He-
breorum regem constituerit, et omnium in circuitu gen-
tium multarum magnarumque dominum, insuper auteni e
Sauli manibus olim liberaverit, dederitque ei conjuges
quas juste et legitime duxerit, nihilominus tamen ab ipso
spretus fuerit et male babitus, qui alienam uxorem matri-
monio sibi junxerit, ejusque maritum hostibus proditum
interimendum esse curaverit. Ipsum itaque pro istis Deo
penas daturum , foreque ut sua: quidem uxores ab uno e
filiis stuprum patiantur, ipse vero etiam ab eodem insidüs
appetatur, et qui occulte hoc peccatum admiserit, ponas
pro eo luce palam subeat. — Quin et erit ut puer tibi ex ea
patus sine mora intereat. Quum autem hisce rex. perturba-
tus esset et valde confusus, et cum lacrimis et maerore
se in Deum peccasse fateretur, (erat enim proculdubio vir
pius, vitzeque plane integer οἱ sceleris purus, nisi quod
forte in re Urie uxoris deliquerit,) ejus misertus est Deus,
et cum eo in gratiam rediit, et regnum et vilam ei se ser-
vaturum est pollicitus. Quum enim ob ea qua facta erant
penitentiam agat, se non amplius ipsi succensere Deus di-
cebat. Et Nalhanas quidem, postquam ista regi futura
aperuerat, domum revertebalur.

4. Puerum autem, quem Uric conjux Davidi pepererat,
Deus gravi morbo affecit. Quam rem Davides ovgre [e-
rens , cibum quidem per septem dies, vehementer licel in-
Starent domestici, non degustabat , sed atra veste indulus
et in saccum procumbens humi jacebat , Deo supplicans pro
pueri salute : nam magno matris ejus amore flagrabat.
Quum autem septimo die puer obiisset, hoc servi regis ei
nunciare verebantur, quod conjicerent fore ut re cognita
multo magis a cibo reliquaque cura corporis abstiueret , αἱ
in luctu ob defunctum filium, quum eo zgrotante adeo sese

(199,00.)
τελευτηκότος, ὁπότε xat νοσοῦτος οὕτως bro τῆς λύπης
αὑτὸν ixdxou. ᾿Γαραττομένων δ᾽ αἰσθόμενος τῶν οἷ-
χετῶν ὃ βασιλεὺς χαὶ ταῦτα πασχόντων ἃ μάλιστα
συγχρύψαι τι θέλουσι συμόαίνει, συνεὶς ὅτι τέθνηχεν
$6 παῖς, προσφωνήσας ἕνα τῶν οἰχετῶν xai μαθὼν τά-
ληθὲς ἀνίσταται, xai λουσάμενος καὶ λαθὼν ἐσθῆτα
λευχὴν εἰς τὴν σχηνὴν τοῦ Θεοῦ παραγίνεται" xal χε--
λεύσας δεῖπνον αὑτῷ παρατεθῆναι, πολλὴν ἐπὶ τῷ πα-
ῥπλύγω τοῖς τε συγγενέσι xxi τοῖς οἰκέταις ἔχπληξιν
Ὁ παρέσχεν, ὅτι μηδὲν τούτων ἐπὶ νοσοῦντι τῷ παιδὶ
πορίσας, πάνθ᾽ δμοῦ τετελευτηχότος ἔπραττε. Τήν
τε αἰτίαν δεηθέντες ἐπιτρέψαι πρῶτον αὐτοῖς πυθέσθαι
zxpexdAouv εἰπεῖν τῶν γεγενημένων. Ὁ δὲ ἀμαθεῖς
εἐπὼν αὐτοὺς, ἐδίδασχεν ὡς ἔτι μὲν ζῶντος τοῦ παιδὸς
5 ἔγων ἐλπίδα σωτηρίας αὐτοῦ δεόντως πάντ᾽ ἐποίει, τὸν
θεὸν ἡγούμενος τούτοις εὐμενῇ χαταστήσειν" ἀποθα -
πόντος δ᾽ οὐχέτι 4 pelav εἶναι λύπης ματαίας. Ταῦτ᾽
εἰπόντος, ἐπήνεσαν τὴν σοφίαν χαὶ τὴν διάνοιαν τοῦ
βασιλέως. Συνελθὼν δὲ τῇ γυναικὶ Βεερσαδῇ ἔγκυον
y αὐτὴν ἐποίησε, χαὶ γενόμενον ἄρρεν παιδίον Σολομῶνα
προσηγόρευσεν, οὕτω Ναθάνα τοῦ προφήτου χελεύσαν-
x.
€. Ἰώαθος δὲ τῇ πολιορχία τοὺς ᾿Αμμανίτας ἰσχυ-
WX ἐχάχου, τῶν τε ὑδάτων αὐτοὺς ἀποτεμνόμενος xal
5 τῆς τῶν ἄλλων εὐπορίας, ὡς πάνυ ταλαιπωρεῖν ἐνδεία
ποτοῦ xal τρονῆς.ς Ἐξ ὀλίγου γὰρ φρέατος ἠρύτοντο
111 τούτου τετα teu vou, ὡς μὴ, τελέως αὐτοὺς ἐπιλιπεῖν
τὴν πηγὴν δαψιλέστερον χρωμένους. Door δὲ τῷ
$1041 ταῦτα δηλῶν xat παραχαλῶν αὐτὸν ἐπὶ τὴν αἵἴ-
k 28v τῆς πόλεως ἐλθεῖν, ἵνα τὴν νίκην αὐτὸς ἐπιγρα-
— Sis. Ταῦτ᾽ Ἰωζόου γράψαντος, ἀποδεξάμενος αὐτὸν
| τῆς εὐνοίας καὶ τῇς πίστεως Ó βασιλεὺς, παραλαθὼν
τὴν σὺν αὐτῷ δύναμιν, ἧχεν ἐπὶ τὴν ἹΡαδαθᾶς πόρθησιν,
xz χατὰ χράτος ἑλὼν διαρπάσαι τοῖς στρατιώταις
ἢ ἰγῖχεν. Αὐτὸς δὲ τὸν τοῦ βασιλέως τῶν ᾿ἈἈμμμανιτῶν
Mubdwet στέφανον, ἕλχοντα χρυσοῦ τάλαντον, xal
Ξολυτελῇ λίθον ἔχοντα ἐν μέσῳ σαρδόνυχα. ᾿Κφόρει
$ αὐτὸν ἐπὶ τῆς χεφαλῆς διὰ παντὸς Δαυΐδης, Πολλὰ
δ χαὶ ἄλλα σχῦλα λαμπρὰ καὶ πολύτιμα ηὗρεν ἐν τῇ
& τύλει, τοὺς δ᾽ ἄνδρας αἰχισάμενος διέφθειρε. Ταὐτὰ
& xx τὰς ἄλλας τῶν Ἀμμανιτῶν πόλεις διέθηκεν,
Üsr αὐτὰς χατὰ κράτος.

ΚΕΦ. Η΄.

᾿λναστρέψαντος δ᾽ εἰς Ἱἱεροσόλυικα τοῦ βασιλέως,
731703 αὐτοῦ τὴν οἰχίαν ἐξ αἰτίας τοιαύτης χατα-
& λχαδάγει. Θυγάτηρ 3v αὐτῷ παρθένος μὲν ἔτι, τὸ δὲ
χάλλος εὐπρεπὴς, ὡς ἁπάσας ὑπερθάλλειν τὰς εὐμορ-
φτάτας γυναῖχας, Θαμάρα ὄνομα͵, τῆς δ᾽ αὐτῆς Ἀδε-
λώμῳ μητρὸς χεχοινωνηκυῖα, Ταύτης ὃ πρεσδύ--
Ἱερης τῶν Δαυΐδου παίδων Ἀμνὼν ἐρασθεὶς, ὡς οὔτε
Ms Thy παρθενίαν αὐτῆς οὔτε διὰ τὴν φυλαχὴν τυχεῖν
ἧς ἐπιθυμίας ἐδύνατο, χαλεπῶς διέχειτο, καὶ τό τε
ur τῆς ὀδύνης αὐτὸν χατεσθιούσης χατισγναί-

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. ὙΠ].

[3852,393.] 253
axerore afllictaverit. Tum rex domesticos auos perturba-
[65 sentiens , similiterque affectos atque illi qui maximopere
aliquid celare expetunt, intellecto puerum esse mortuum,
quum unum e domesticis compellasset et veritatem compe-
risset , surrexil, lotusque οἱ veste candida sumpta ad Dei
tabernaculum contendit : deinde praecipiens ut ccena sibi
apponeretur, ex novo et inopinato consilio magnam et
cognatis et domeslicis admirationem movebat, quod quum
nibil horum agrotante puero fecisset, post ejus obitum
omnia simul faceret. Jpsumque, prefatione adhibita ut
percontari liceret, dicere obsecrabant quid caus fuerit
quod ita fecerit. llle vero eos , quum rerum imperitos esse
pronunciasset, hoc docebat, se adhuc quidem vivente .
puero, dum spem salutis ejus haberet , omnia pro re nata
praestitisse , existimans hisce forssn placari posse Deum :
illo autem mortuo inani moore non amplius opus esse.
Hisce dictis, sapientiam regis et'prudentiam pra'dicarunt.
Cum uxore autem Beersabe congressus, ipsam gravidam
fecit, infantemque masculum nalum, Nathane prophetze
monitu , Solomonem appellavit.

5. Interea Joabus obsidione Ammanitas valde affligebat ,
et aqua illis praecísa el ceterarum rerum copia, ila ut potus
simul et victus inopia in universum laborarent. Ex puteo
enim exiguo bauriebant dquam eamque admensam , ne lar-
gius utentes fons plane deficeret. Hec Joabus per literas
regi significat, eumque obsecrat ut ad urbem capiendam
properaret , quo ipsi victoria &dscriberetur. Rex quim be-
nevolentiam ejus fidemque collaudassel, assumptis quas
ipsi aderant copiis, ad Rabathee expugnalionem venit , eam:
que moz vi captam militi diripiendam perinisit. lpse vero
regis Arnmanitarum coronam sibi vindicat , auri talentum
pendentem, et sardonychem magui pretii lapidem in medio |
habentem. Atque illam Davides perpeluo in capile gesta-
bat. Quin et multa alia spolia splendida et pretiosa in urbe
reperiebal, viros autem excruciatos occidebat. Nec mi-
lius tractavit etiam alias Ammanitarum urbes , quas vi ex-

pugnaverat.
CAP. VIII. (VIT.

Rege autem Hierosolyma reverso, calamitas in domum
ejus invasit ex hujusmodi causa. Filiam liabebat adliuc
virginem , tanta vero formas» venustale ut speciosissimas
quasque mulieres pulcritudine vinceret , Thamaram no-
mine, et ex eadem qua Abesalomus matre edi/am. Hujus
amore correptus Amnon, filiorum Davidis natu major, cum
ea, lam quod virgo esset quam quod custodiretur, potiri
non posset, male se habebat, utet corpus dolore illum

depa:cente macresceret et colorem immutaret. — Ac Jona-

251 (300,01.

veto xxl τὴν χρόαν μετέραλλεν. Δῆλος δὲ ταῦτα πά-
σχὼν γίνεται ᾿Ιωνάθη τινὶ, συγγενεῖ xal φίλῳ * συνετὸς

δ᾽ ἦν οὗτος ἐν τοῖς μάλιστα xal τὴν διάνοιαν ὀξύς,
Ὁρῶν οὖν xa0' ἑχάστην πρωΐαν τὸν Ἀμνῶνα μὴ

5 χατὰ φύσιν ἔχοντα τῷ σώματι, προσελθὼν ἠρώτα φρά-
σαι τὴν αἰτίαν αὐτῷ. Εἰχάζειν μέντοι γε αὐτὸς ἔλεγεν

ἐξ ἐρωτικῆς οὕτως ἔχειν αὐτὸν ἐπιθυμίας. l'oo
δὲ ᾿Αμνῶνος διολογήσαντος τὸ πάθος, ὅτι τῆς ἀδελφῆς
ἐρᾷ τυγχανούσης ὁμοπατρίας, 6Bov αὐτῷ xal μηχα-
10 νὴν εἰς τὸ περιγενέσθαι τῶν εὐχταίων ὑπέθετος Νόσον
γὰρ ὑποκρίνασθαι παρήνεσεν. ἐλθόντα δὲ πρὸς
αὐτὸν τὸν πατέρα πέμψαι τὴν ἀδελφὴν αὐτῷ διχχο-
νησομένην ἐχέλευσε παραχαλέσαι" ῥάω γὰρ ἔσε-
σθαι χαὶ ταχέως ἀπαλλαγήσεσθαι τῆς νόσου, τούτου
Ὁ γινομένου. Καταπεσὼν οὖν 6 Αυνὼν ἐπὶ τὴν χλίνην
νοσεῖν προσεποιεῖτο χατὰ τὰς ᾿Ιωνάθου ὑποθήχας.
JIapeyevoufvou δὲ τοῦ πατρὸς xal σχεπτομένου πῶς
ἔχοι, τὴν ἀδελφὴν ἐδεῖτο, πέμψαι πρὸς αὐτόν " 6 δ᾽ εὐθὺς
ἐχέλευσεν ἀγθῆναι. ᾿Ηχούση δὲ προσέταξεν ἄρτους
30 αὐτῷ ποιῆσαι τηγανιστοὺς αὐτουργῷ γενομένη προτ-
οίσεσθαι γὰρ ἥδιον ἐκ τῶν ἐκείνης χειρῶν. "IL δ᾽
ἐμθλέποντος τἀδελφοῦ φυράσασα τὸ ἄλευρον χαὶ πλά-
σασα χολλυρίδας χαὶ τηγανίσασα προσήνεγχεν αὐτῷ.
*Q δὲ τότε μὲν οὐχ ἐγεύσατο, προσέταξε δὲ τοῖς olx£-
35 ταῖς παραιτήσασθαι πάντας πρὸ τοῦ δωματίου " βού-
λεσθαι γὰρ ἀναπαύσασθαι θορύβου xal ταραγῆς ἀπηλ-
λαγμένος. Ὡς δὲ τὸ χελευσθὲν ἐγένετο, τὴν ἀδελφὴν
ἠξίωσεν εἰς τὸν ἐνδοτέρω οἶκον τὸ δεῖπνον αὐτῷ παρε-
νεγχεῖν. Ποιησάσης δὲ τοῦτο τῆς χόρης, λαβόμενος
80 αὐτῆς συνελθεῖν αὐτῷ πείθειν ἐπειρᾶτο. ᾿Αναχραγοῦσα
δὲ ἡ παῖς, « ἀλλὰ μὴ σύ γε τοῦτο βιάση ue , μηδὲ ἀσε-
δήσης, εἶπεν, ἀδελφὲ, τοὺς νόμους παραδὰς xal δεινῇ
περιδαλὼν σαυτὸν αἰσχύνη" παῦσαι δ᾽ οὕτως ἀδίχου
xat μιαρᾶς ἐπιθυμίας, ἐξ ἧς ὀνείδη καὶ καχοδοξίαν ὁ
80 Οἶχος ἡμῶν χερδανεῖ.» Συνεθούλευέ τε περὶ τούτου
διαλεχθῆναι τῷ πατρί’ συγχωρήσειν γὰρ ἐχεῖνον. [χῦτα
δ᾽ ἔλεγε βουλομένη τὴν δρμὴν αὐτοῦ τῆς ὀρέξεως πρὸς
τὸ παρὸν διαφυγεῖν. ὋὉ δ᾽ οὐ πείθεται, τῷ δ᾽ ἔρωτι
χαιόμενος xal τοῖς τοῦ πάθους χέντροις μυωπιζόμενος
40 βιάζεται τὴν ἀδελφήν. — Micoc δ᾽ εὐθέως μετὰ τὴν xo-
ρείαν εἰσέρχεται τὸν ᾿Αανῶνα, καὶ προσλοιδορησάμενος
ἐχέλευσεν ἀναστᾶσαν ἀπιέναι. Τῆς δὲ χείρω τὴν
ὕδριν καὶ διὰ τοῦτο ἀποχαλούσης εἰ βιασάμενος αὐτὸς
αηδ᾽ ἄχρι νυχτὸς ἐπιτρέποι μεῖναι, παρχγρῆαχ δὲ
45 ἀπαλλάττεσθαι χελεύσειεν ἡμέρα χαὶ φωτὶ, ἵνα χαὶ
μάρτυσι τῆς αἰσχύνης περιπέσοι, προσέταξεν αὐτὴν ἐχ-
ὀαλεῖν τῷ οἰχέτη. Ἡ δὲ περιαλγὴς ἐπὶ τῇ ὕθρει καὶ
τῇ βία γενομένη περιρρήξασα τὸν χιτωνίσχον (ἐφόρουν
γὰρ αἱ τῶν ἀρχαίων παρθένοι χειριδωτοὺς ἄχρι vai
ὃυ σφυρῶν πρὸς τὸ μὴ βλέπεσθαι χιτῶνας) xai σποδὸν χα-
ταχεχμένη τῆς χεφαλῆς, ἀπήει διὰ τῆς πόλεως μέσης
βοῶσα xat ὀδυρομένη τὴν βίαν. [Περιτυχὼν δ᾽ αὐτῇ ὁ
ἀδελφὸς ᾿Αὐεσάλωμος, ἀνέχρινε τίνος αὐτῇ δεινοῦ συμ.-
ζάντος οὕτως ἔχει. Κατειπούσης δ᾽ αὐτῆς πρὸς αὐτὸν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Ζ. ΚΕΦ. IH.

[383,394]

thas quidam, cognatus ejns et amicus , animadvertit quod,
haec pateretur : ille autem pracclarae erat sapientia: et acris
ingenii. Qwuolibet itaque mane observans Amnonem non
adeo ut nalura fert corpore valere, accessit illum rogans ut
causam sibi inlicaret. Se tamen conjicere dicebat luec ei ac-
cidere ex amoris affectu. Postquam autem id ita esse Amnon.
declaraverat, quod sororem deamaret ex eodem secum
patre, viam ipsi et commentum proposuit quo ad oplata
perveniret. Suasit enim ut eegritudinem simularet : quuin,
vero pater ad eum veniret, jussit obsecrare ut sororem ad
se mitteret qua sibi ministrarel ; fore enim ut hoc facto
melius se haberet et. citius morbo liberaretur. Lecto igitur
decubuit Amnon, morbo simulato, prout ei Jonathas sugges-
serat. Patre autem illum invisente et de valetudine percon-
tante, petiit sororem ad se mitti. Isque e vestigio jussit
adduci. Illa aulem veniente precepit ut ipsa operam pra
stans placentas faceret : libentius enim ex illius roanibus
comesurum. Quum vero in conspectu fratris farinam subegis-
set et collyridas formasset et coxisset, ipsi obtulit. At ille
tunc non degustavit , sed famulis mandavit nt quotquot es-
sent pro foribus cubiculi sunumnoverent; velle enim quiescere
turba et tumullu liberatus.

El postquam imperata fe-
cerant, peliit a sorore ut sibi in conclave edulium afferret.
Quum autem ei liac. ín re obsecuta esset puella, eau pre-
liendeus suadere laborabat ut sui copiam faceret. Puella
vero, sublato clamore, dicebat, « at tu noli, frater, mihi
vim inferre , noli flagitium comuittere, id agendo ut lezcs
transgrediaris et magno temet pudore circumfundas. Owilte
iniquam adeo fadamque cupiditatem explere, ex qua op-
probrium et infamia in familiam nostram redündabunt. » Εἰ»
que consilium dedit uL hac de re cum patre colloqneretur :
illum enim concessurum esse. Hic autem dicebat. volem:
impelum ejus cupiditatis in preesentia vitare. Ile vero soluit
ei obsequi, sed amore ardens et astro libidinis agitatus so-
rori vim intulit. At Amnoni, ut eam constupraverat, sta-
tím odio esse cepit , atque conviciis aggressus jussit ut sur-
geret et discederet. Quum vero injaríam etiam eo gravio-
rem esse clamaret, si ipse , qui stuprum obtulerat , non us-
que ad noctem manere permitteret , sed e vestigio iude die
Juceque facessere juberet, ut in turpitudinis sua lLesles ip-
cideret, mandavit famulo ut eam foras ejiceret. lla vero
ob injuriam et vim gravi dolore percita, quum tuniculam
lacerasset (virgines eniin tunicas antiquitus ferebant manu-
leatas et δὰ talos usque demissas, ne facile conspiceren-
tur) et capat pulvere conspersisset, per mediam urbem
abibat, vociferans et vim sibi illatam deplorans. Frater
autem Abesalemus ei forte obviam faclus sciscitatus est
quidnam mali acciderit ut ita se haberet. Quumque illa in-

juriam quae passa eraf ei narrasset, solatus cam hhortaba-

!yt,302.

τὶν ὕδριν, ἡσυχάζειν καὶ μετρίως φέρειν παρηγόρει
xii uy, νομίζειν ὑδρίσθαι φθαρεῖσαν ὑπ᾽ ἀδελφοῦ. Ἡ
δὲ πεισθεῖσα παύεται τῆς βοῆς xal τοῦ πρὸς πολλοὺς
τὴν βίαν ἐχφέρειν, xal πολὺν χρόνον χηρεύουσα παρ᾽
V Αδεσαλώμῳ τῷ ἀδελφῷ διεχαρτέρησε.

9. Γνοὺς δὲ τοῦθ᾽ 6 πατὴρ Δαυΐδης τοῖς υὲν πεπρα-
τιέγοις ἤχθετο, φιλῶν δὲ τὸν Ἀμνῶνα σφόδρα, (πρεσθύ-
τατος γὰρ ἦν υἱὸς αὐτῷ ,) μὴ λυπεῖν αὐτὸν ἠναγχάζετο"
ὁ δὲ Ἀβεσάλωμος ἐμίσει τε χαλεπῶς αὐτὸν καὶ λανθά--

p wov χαιρὸν εἷς ἄμυναν αὐτοῦ τῆς ἁμαρτίας ἐπιτήδειον
πιρεφύλασσεν. ἬΕτος δ᾽ ἤδη τοῖς περὶ τὴν ἀδελφὴν
εὐτοῦ πταίσμασι διεληλύθει δεύτερον, χαὶ μέλλων ἐπὶ
τὴν τῶν ἰδίων χουρὰν ἐξιέναι θρεμμάτων εἰς Βελσεφῶν,
ίπολις δ᾽ ἔστιν αὕτη τῆς Ἐφραϊωίτιδος χληρουχίας,)

ὁ παρεχάλει τὸν πατέρα σὺν xat τοῖς ἀδελφοῖς ἐλθεῖν πρὸς
αὐτὸν ie ἑστίασιν. Παραιτησαμένου δ᾽, ὡς ἂν μὴ
112 αὐτῷ γένοιτο, τοὺς ἀδελφοὺς ἀποστεῖλαι πάρε-
x05, — Πέαψαντος δὲ, τοῖς ἰδίοις ἐκέλευσεν, ὁπηνίκα
Vect τὸν ᾿Δμνῶνα μέθη, παρειμένον καὶ χάρῳ,, νεύσαν-

h τὰ αὐτοῦ φονεῦσαι μηδένα φοθηθέντας.

(H.) '. Ὥς δ᾽ ἐποίησαν τὸ προσταχθὲν, ἔχπληξις
1i ταραγὴ τοὺς ἀδελφοὺς Àau 6d vtt, xa δείσαντες περὶ
ἰαυτῶν ἐμπηδήσαντες τοῖς ἵπποις ἐφέροντο πρὸς τὸν
πατέρα, Φθάσας δέ τις αὐτοὺς ἅπαντας ὑπὸ 'A6sca-

βλωμου πεφονεῦσθαι τῷ πατρὶ προσήγγειλεν. ὋὉ δ᾽

| ὡς ἐπὶ παισὶν ὁμοῦ τοσούτοις ἀπολωλόσι, χαὶ τοῦθ᾽
᾿ ὑπ᾿ ἀδελφοῦ, τῆς λύπης χἀπὶ τῷ χτεῖναι δοχοῦντι γι-
᾿Ἰμέγῃς πιχρότερον, συναρπαγεὶς ὑπὸ τοῦ πάθους οὔτε
τὴν αἰτίαν ἀνέκρινεν οὔτ᾽ ἄλλο τι μαθεῖν, οἷον εἰχὸς τη-

Ν ἡιχύτου προσηγγελμένου χαχοῦ xal δι᾽ ὑπερδολὴν ἀπι-
cy ἔχοντος, περιέμεινεν, ἀλλὰ χαταρρηξάμενος τὴν
ἐθῆτα χαὶ ῥίψας αὑτὸν ἐπὶ τὴν γῆν ἔκειτο πενθῶν τοὺς
νμὼς ἅπαντας. xai τοὺς ἀποθανεῖν δεδηλωμένους xal
τὸν ἀγηρηχότα. ὋὉ δὲ Σαμᾶς τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ παῖς
Ἰωνάθης ἀνεῖναί τι τῆς λύπης παρεχάλει. xol περὶ

abr τῶν ἄλλων μὴ πιστεύειν ὡς τεθνᾶσιν, (οὐδὲ γὰρ
| αἰτίαν εὑρίσχειν ὅπολαμόάνειν,) περὶ δ᾽ ᾿Αμνῶνος
ἔετάζειν ἔφη δεῖν᾽ εἰχὸς γὰρ διὰ τὴν Θαμάρας ὕδριν

Ἰποτολμῆσαι τὸν ΑἈὐδεσάλωμον τὴν ἀναίρεσιν τὴν ἐχεί-

bv. Μεταξὺ δὲ χτύπος ἵππων xai θόρυδος προσιόν-

, ἣν τινῶν αὐτοὺς ἐπέστρεψεν. Ἦσαν δ᾽ οἱ τοῦ βασι-
Hus, παῖδες οἱ διαδράντες ἀπὸ τῆς ἑστιάσεως. Ὑπαντᾷ
? αὐτοῖς ὁ πατὴρ θρηνοῦσι λυπούμενος xal παρ᾽ ἐλ-
sag ὁρῶν οὃς ἠκηκόει μικρὸν ἔμπροσθεν ἀπολωλότας.

5 ἣν δὲ παρὰ πάντων δάχρυα καὶ στόνος, τῶν μὲν ὡς
ἐπ᾿ ἀδελφῷ τετελευτηχότι, τοῦ βασιλέως δ᾽ ὡς ἐπὶ
παρὶ χατεσφαγμένῳ. Φεύγει δ᾽ ᾿Αδεσάλωμος εἷς
[εὐσούραν πρὸς τὸν πάππον τὸν πρὸς μητρὸς. δυνα-
Cour τῆς ἐχεῖ χώρας" xal τρισὶν ὅλοις ἔτεσι παρ᾽

V zit χαταμένει,

ὃ, Τῶ δὲ Δαυΐδου προαίρεσιν ἔχοντος ἐπὶ τὸν 'A6s-
σὔλωμον πέμπειν, οὖχ ἐπὶ τιμωρία κατελευσόμενον,
11 ὅπως εἴη σὺν αὐτῷ, (χαὶ γὰρ τὰ τῆς ὀργῆς ὑπὸ
"ῦ χρόνου λελωφήχει,) πρὸς τοῦτο μᾶλλον αὐτὸν

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. VIII.

tur ut quiesceret et moderate ferret, sibique in contumeliam
cessisse non crederet, quum a fratre fuerit vitiata. 1118
persuasa desiit ἃ clamore et ab injuria in populum divul-

ganda, et aliquammulto tempore deserta apud [ratrem Abe-
salomum permansit.

2. Postqnam autem hoc pater Davides rescivit, rem
quidem egerrime tulit, verum quum Amnonem valde dili-
geret, (erat enim filius ejus natu maximus,) necesse habuit
illum dolore non afficere. At Abesalomus eum odio vehe-
menti et occulto prosequens tempus ad peecatum ejus ul-
ciscendum opportunum caplabat. — Quumque biennium
jam praeteriisset ex quu ista de sorore sua acciderant , atque
ad greges suos tondendos iturns esset in Belsephron, (ista
aulem urbs est in sorte tribus Ephraimitico,) rogavit patrem
simul et fratres ul ad se venirent et secum convivium age-
rent. Quo semet excusante quod nollet ei oneri esae , obse-
cravit ut fratresipsius jussu mitterentur. Quum autem missi
essent , famulis suis imperavit ut quam primum Amnonem
vino somnoque gravatum animadvertissent, neminem veriti
δὰ nutum sgum illum trucidarent.

(VIII.) 3. Ut vero perpetratum est quod mandaverat, ter-
ror gravis et perturbatio fratres occupat, ef sibi metuentes
equis subito conscensis cursu ad petrem ferebantar. At
quidam , quum illos praevenisset, omaes ab Abesalomo in-
terfectos esse patri nunciavit. Ille autem, ob filios ut
qui tot simul perierint, idque fratris scelere, dolore corre-
ptus, eoque ex illo qui cz:edis auctor visus est exacerbato,
nec causam requirebat, nec minimum cunctabatur ut ali-
quid preterea audiret, sicuti par erat, malo nunciato adeo
atroci et ob magnitudinem superante Gdem, sed quum vesli-
menta laceraseet seque in terram prostravisset, procumbe-
bat filios ad unum omnes luctu prosequens, et quoe per-
emptos acceperat, et ipsum interfectorem. — Jonathas vero,
Samz fratris ipsius filius, orabat ut parcius lugeret et de
aliis quidem ne sibi persuaderel eos mortem obiisse, (nihil
enim caus: esse quod ita suspicaretur,) sed de Amnone in-
quisitionem faciendam esse dicebat : nam verisimile Abe-
salomum ob injuriain Thamare factam ipsum interficere
ausum esse. (Interea vero sonitus equorum et venientium
turba illos advertit. Krant autem regis filii qui e convi-
vio effugerant. «Atque ipsis pater flentibus occurrit mce-
rens, etiam quum prater spem viderel quos paulo ante
exstinctos esse audiverat. Omnes itaque lacrimas effun-
debant et gemitus, illi quidem pro mortuo fratre, rex vero
pro fiiio interempto. At Abesalomus in Gethsuram ad avum
maternum eonfagit, istius loci dynastam , et apud illum
toto triennio commoratur.

4. Quum autem Davidi in mentem venisset ad filium Abe-
salomum mittere, non ut supplicium lueret venturum , sed
nl una secum esset, (jam enim tempore sedala erat ira,)
ipsum ad hoc Ioabus imperator acrius incitavit. Nam fecit ul

1
256 (03,304)

Ἰώαθδος 6 ἀρχιστράτηγος παρώρμησε. Γύναιον γάρ τι
τὴν ἡλικίαν ἤδη προδεῤδηκὸς ἐποίησεν αὐτῷ προσελθεῖν
ἐν σχήματι πενθίμῳ ; ἢ παίδων ἐπὶ τῆς ἀγροικίας αὐτῇ
διενεχθέντων xai πρὸς φιλονειχίαν τραπέντων, οὐδενὸς
6 τοῦ χαταπαῦσαι δυναμένου παραφανέντος, ἔλεγεν ὑπὸ
θατέρου τὸν ἕτερον πληγέντα ἀποθανεῖν; ἠξίου τε, τῶν
συγγενῶν ἐπὶ τὸν ἀνηρηχότα ὡρμηκότων χαὶ ζητούν.
τῶν αὐτὸν ἀνελεῖν, χαρίσασθαι τὴν σωτηρίαν αὐτῇ τοῦ
παιδὸς xal μὴ τὰς ἐπιλοίπους τῆς γηροχομίας αὐτὴν
10 ἐλπίδας προσαφαιρεθῆναι" τοῦτο δ᾽ αὐτῇ χωλύσαντα
τοὺς βουλομένους ἀποχτεῖναι τὸν υἱὸν αὐτῆς παρέξειν"
οὐ γὰρ ἐφέξειν ἐχείνους ἄλλῳ τινὶ τῆς σπουδῆς ἢ τῷ
παρ᾽ αὐτοῦ qó6o. Τοῦ δὲ συγχαταινέσαντος οἷς τὸ
γύναιον ἱκέτευσεν, ὑπολαθὸν πάλιν πρὸς τὸν βασιλέα,
[δ « χάριν μὲν, εἶπεν͵ οἶδά σου τῇ χρηστότητι χατοιχτείραν-
τός μου τὸ γῆρας χαὶ τὴν παρὰ μιχρὸν ἀπαιδίαν, ἀλλ᾽
ἵνα βέδαια τὰ παρὰ τῆς σῆς μοι εἴη φιλανθρωπίας, τῷ
σαυτοῦ παιδὶ πρῶτον χαταλλάγηθι xal τὴν πρὸς αὐτὸν
ὀργὴν ἄφες. Πῶς γὰρ ἂν πεισθείην ἐμοί σε ταύτην
80 ἀληθῶς δεδωχέναι τὴν χάριν, αὐτοῦ σου μέ; P νῦν ἐφ’
διλοίοις ἀπε χθανομένου τῷ παιδί; » τελέως δ᾽ àv ἀνόητον
εἶναι τὸ παρὰ γνώμην ἀποθανόντος τοῦ υἱοῦ ἄλλον
προσθεῖναι ἑχουσίως. ΣΣυνίησι δ᾽ ὁ βασιλεὺς ὑπόδλη-
τον οὖσαν τὴν σχῆψιν ἐξ ᾿Ιὠωάθου καὶ τῆς τούτου σπου-
86 δῇς, xai ἐπειδὴ παρὰ τῆς πρεσδύτιδος πυθόμενος
οὕτως ἔχον τἀληθὲς ἔμαθε, προσχαλεσάμενος ᾿Ιώαθον
ἐπιτυχεῖν τε τοῦ προχειμένου χατὰ νοῦν ἔφασχε χαὶ
τὸν ᾿Αὐεσάλωμον ἄγειν ἐχέλευσεν" οὐ γὰρ ἔτι χαλε-
πῶς ἔχειν πρὸς αὐτὸν, ἀλλ᾽ ἤδη τὴν ὀργὴν καὶ τὸν
80 θυμὸν ἀφεικέναι. Ὁ δὲ προσχυνήσας τὸν βασιλέα χαὶ
τοὺς λόγους ἀσπασάμενος ἐξώρμησεν εἰς τὴν T εθσούραν
παραυτίχα xai τὸν Ἀδεσάλωμον παραλαδὼν ἧκεν εἰς
Ἱεροσόλυμα.
. Προέπεμψε δ᾽ ἔμπροσθεν ὃ βασιλεὺς πρὸς τὸν
36 υἱὸν ὡς ἤχουσε παραγενόμενον, xal πρὸς ἑαυτὸν ἐχέ-
λευσε χωρεῖν οὔπω γὰρ οὕτως ἔχειν ὥστ᾽ εὐθὺς ἰδεῖν
χχτελθόντα. Καὶ ὃ μὲν, τοῦτο τοῦ πατρὸς χελεύσαν-
τος, ἐξέχλινε τὴν ὄψιν αὐτοῦ xal διετέλει τῆς παρὰ τῶν
οἰχείων θεραπείας τυγχάνω», οὐχ ἐπεδέθλαπτο δ᾽ εἰς τὸ
40 χάλλος ὑπόντε τῆς λύπης καὶ τοῦ μὴ τυγχάνειν τῆς
'προσηχούσης ἐπιμελείας υἱῷ βασιλέως, ἀλλ᾽ ἔτι ἐξεῖχε
xal διέπρεπε πάντας τῷ τε εἴδει xal τῷ μεγέθει τοῦ
σώματος χαὶ τοὺς ἐν πολλῇ τρυφῇ διαιτωμένους ὑπερέ-
ὄαλλε. ᾿ἸΓοσοῦτο μάντοι γε ἦν τὸ βάθος τῆς κόμης
4» αὐτῷ ὡς μόλις αὐτὴν ἡμέραις ἀποχείρειν ὀχτὼ, σταθμὸν
ἕλκουσαν σίχλους διαχοσίους, οὗτοι δέ εἶσι πέντε μναῖ.
Διέτριψε μέντοι γ᾽ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἔτη δύο, τρι-
ὧν μὲν ἀρρένων πατὴρ γενόμενος, μιᾶς δὲ θυγατρὸς,
τὴν μορφὴν ἀρίστης, ἣν 6 Σολομῶνος υἱὸς ἱΡοδόαμος
50 ὕστερον λαμθάνει" xol γίνεται παιδίον ἐξ αὐτῆς, ᾿Αδίας
óvoua. Πέμφψας δ᾽ 6 ᾿Αὐεσάλωμος πρὸς Ἰώαθον ἐδεῖτο
αὐτοῦ τελέως χαταπραῦναι τὸν πατέρα, χαὶ δεηθῆναι
ὅπως αὐτῷ συγχωρήσῃ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντι θεάσασθαί
τε καὶ πρυσειπεῖν.

APXAIOAOTIAZ BIBA. Ζ. ΚΕΦ. ἢ.

Καταμελήσαντος δὲ Ιωάδου, τῶν ᾿

[355.386.}

muliercula quzedam , aetate jam provecta, sumpto lugubri
vestitu regem adiret, quie orto ruri inter filios suos dissi-
dio, eoque in rixa» erumpente, quum nemo esset qui litem
dirimeret , aiebat alterum ab altero ictum occubuisse , atque
obsecrabal, eo quod cognati in interfectorem impetum fe-
cerint , ejusque czedem expetant, ut filii salutem sibi con-
cederet, nec reliquam senectutis suie curandi: spem sibi au-
ferri pateretur, sed precibus suis indulgeret, eos reprimen.
do qui filium suum ad necem poscant : illos enim nulla
re nisi ipsius metu a proposito averli posse. Quum autem
ille mulierculie postulatis annuisset , tum illa regem exci.
piens dicebat, « tuae quidem benignilati gratias ago, qui
« ineam senectutem et quee. prope a me aberat orbitatein
« miseratus es, sed ut rata habeantur quia pro tua huma- ,
« nitate mihi pollicitus es, tuum ipsius filium prius in gra
« liam recipe et ab ira in illum desiste : alioqui quomodo
« possem mihi persuasum habere te vere hanc mihi gratiam
« fecisse, quum libi ipsi ob similem injuriam filins tuus adliuc
« invisus 51}: » quin et plane insipientis esse, quum unus
filius praeter voluntatem ceciderit, velle ut alter etiam ad
eum abeal. Tumregi suboluithoc commentum esse ab Joabo
ejusque in Abesalomum studio; ac postquam anicula inter
rogata rem ita se habere comperuil, et ad Joabum accitum
dicebat se asseculum mente esse quod ipsi proposuissel,
jussitque ut Abesalomum reduceret : non enim se amplius
illi succensere, &ed jam iram et indignationem missam fe-
cisse. Ille vero, adorato rege, verbisque ejus Inbenti ani-
mo acceptis, e vestigio Gelhsuram properavit, et assumptum
secum Abesalomum Hierosolyma reduxit.

5. Rex autem , ut audierat filium adventare , ante prami-
Sit ad eum jussitque domum suam concedere ; nondum enim
ita se affectum , ut reversum videre statim sustineat. Alque
ille quidem, quum ita pater ei imperasset, illius conspectum
non subiit, domique se continebat, istis officiis contentus
quibus eum sui prosequebantur. Nec tamen aliquid ejus
pulcritudini decessit, vel propter merorem , vel quod ejus-
modi illi non adhibita fuerit cura quz regis filio convenit,
sed adhuc eminebat omnesque prwcellebat specie ac proce-
ritate corporis, et vel eos superabat qui multis in deliciis
vitam agerent. At tam densa οἱ erat czesaries , ut vix intra
octo dies detonderetur, siclos ducentos appendens : isti au-
tem quinque minas cenficiunt. Hierosolymis quidem bien-
nium commoratus est , trium quidem filiorum pater faclus,
unius vero fili, forma prtestantissims , quam Rohboamus
Solomonis filius tzorem accipit : el ex ea natus est pue-
rulus nomine Abias. Deinde Abesalomus nunciis ad
Joabum missis ipsum orabat ut patrem sibi prorsus placa-
ret, et precibus contenderet ut ipsi daretur in conspectum
ejus venire et cum eo colloqui. Quum autem Joabus Aoc fa-

-

(30,30.

ἰδίων τινὰς ἀποστείλας τὴν ÓpopoUcav αὐτῷ χώραν
ἐπυρπόλησεν. Ὃ δὲ τὸ πραχθὲν μαθὼν ἧχε πρὸς τὸν
Ἀβεσάλωμον, ἐγκαλῶν τε αὐτῷ καὶ τὴν αἰτίαν Tuv-
βανόμενος.. Ὁ δὲ, « στρατήγημα τοῦτ᾽, εἶπεν, ηὗρον
V « ἀγαγεῖν σε πρὸς ἥμᾶς δυνάμενον ἀμελοῦντα τῶν dvco-
ελῶν, ἃς ἵνα μοι τὸν πατέρα διαλλάξης ἐποιούμην.
« Καὶ δὲ δέομαί σου παρόντος ἡμερῶσαί μοι τὸν γεγεν»
«γηχότα " ὡς ἔγωγε δεινοτέραν τῆς φυγῆς χρίνω τὴν
«χάθοδον, ἔτι τοῦ πατρὸς ἐν ὀργῇ διαμένοντος ». ἤδει-
M “θεὶς δ᾽ ὃ Ima6oc xat τὴν ἀνάγχην αὐτοῦ χατοιχτείρας
ἐμεσίτευσε πρὸς τὸν βασιλέα, xal διαλεχθεὶς περὶ
wü παιδὸς, οὕτως αὐτὸν ἡδέως διατίθησιν ὡς εὐθέως
χαλέσαι πρὸς αὐτόν. Τοῦ δὲ ῥίψαντος αὑτὸν ἐπὶ τοῦ ἐδά-
qu xal συγγνώμην αἰτουμένου τῶν ἡμαρτημένων, ἀνί-
B στησί τε xal τῶν γεγονότων ἀμνηστίαν ἐπαγγέλλεται.

ΚΕΦ. 9Θ΄.

Ὁ δὲ Ἀδεσάλοιμος, τοιούτων αὐτῷ τῶν παρὰ τοῦ
πατρὸς xal βασιλέως ἀποδάντων, πολλοὺς μὲν ἵππους
ἐν ὀλίγῳ πάνυ χρόνῳ, πολλὰ δὲ ἅρματα ἐχέχτητο, xal
ὁπλοφόροι περὶ αὐτὸν ἦσαν πεντήχοντα᾽ χαθ᾽ Exdony

X) ἡμέραν ὄρθριος πρὸς τὰ βασίλεια παρεγίνετο, καὶ
τοῖς ἐπὶ τὰς χρίσεις ἥχουσι xal ἔλαττουμένοις πρὸς
ἡδονὴν ὁμιλῶν, ὡς παρὰ τὸ μὴ συμβούλους ἀγαθοὺς
εἶναι τῷ πατρὶ τάχα αὐτῶν xal ἀδίχως ἐπταιχότων
Tib τὴν χρίσιν, εὔνοιαν αὑτῷ παρὰ πάντων χατε-

S σχεύαζε, λέγων ὡς αὐτὸς ἂν εἰ ταύτην εἶχε τὴν ἐξου-

— σίαν, πολλὴν αὐτοῖς ἐδράθευσεν εὐνομίαν. Τούτοις

| δημαγωγῶν τὸ πλῆθος, ὡς βεθαίαν ἔχειν ἤδη τὴν παρὰ

| τῶν ὄζλων εὔνοιαν ἐνόμιζε, μετὰ δὲ τὴν τοῦ πατρὸς
ut) χαταλλαγὴν τεσσάρων ἐτῶν ἤδη διεληλυθότων,

ἃ ἰδεῖτο προσελθὼν εἰς Χεδρῶνα συγχωρῆσαι πορευθέντι
ὠσίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ " φεύγοντα γὰρ αὐτὸν τοῦτο
ξασθαι, Τοῦ δὲ Δανΐδου τὴν ἀξίωσιν ἀφέντος πορεύ--
tm, xal πολὺς ἐπισυνέρρευσεν ὄχλος, ἐπὶ πολλοὺς
αὐτοῦ διαπέμψαντος.

5 β΄, Παρὴν δὲ χαὶ ὁ Δαυΐδου σύμθδουλος ὁ Γελμω-
Wi; Ἀχιτόφελος, καὶ διᾳχόσιοί τινες ἐξ αὐτῶν Ἵερο-
οὐλύμων, οὐχ εἰδότες μὲν τὴν ἐπιχείρησιν, ὡς δ᾽ ἐπὶ
ἀίαν μετεσταλμένοι᾽ xal βασιλεὺς ὑπὸ πάντων ἀπο-
ἐείχνυται, τοῦτο γενέσθαι στρατηγήσας. “Ὥς δ᾽ ἀπηγ-

& TÉ ταῦτα Δαυΐδη xai παρ᾽ ἐλπίδας αὐτῷ τὰ παρὰ
τῷ παιδὸς ἠχούσθη, δείσας ἅμα καὶ τῆς dotósiac xai
ἧς τόλμης αὐτὸν θαυμάσας, ὅτι μηδὲ τῆς ἐπὶ τοῖς
ἡμαρτημένοις συγγνώμης ἐμνημόνευσεν, ἀλλ᾽ ἐχείνων
πολὺ χείροσι καὶ παρανομωτέροις ἐπεθάλετο, βασιλεία

& πρῶτον μὲν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δεδομένη , δεύτερον δ᾽ ἐπ᾿
ἀγαιρέσει τοῦ γεγεννηχότος, ἔγνω φεύγειν εἰς τὰ πέραν
τῷ Ἰορδάνου, xa συγκαλέσας τῶν φίλων τοὺς ἐπιτη-
δειοτάτους, καὶ περὶ τῆς τοῦ “παιδὸς ἀπονοίας χοινολο-
γησάμενος αὐτοῖς, xai περὶ πάντων ἐπιτρέψας χριτῇ

V τῷ Θεῷ, καταλιπὼν τὰ βασίλεια φυλάσσειν δέκα παλ-
λαχίσιν, ἀπῆρεν ix τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ τε ἄλλου
πλήθους προθύμως αὐτῷ συνεξορμήσαντος xal τῶν ἕξα-

JOTEPR. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. IX.

[356387.] 257

cere negligeret, quibusdam de suis immissis, agrum cjus
800 adsitum incendit. Tum is, cognito facinore, ad Abe-
salomum veniebat, ipsum accusans et cur ita fecerit per-
contans. llle vero dicebat, « hoc stralegema excogitavi,
« quod te ad nos posset adducere , mandata quz tibi de
« patre mihí conciliando dedi minus curantem : ideoque te
« presentem oro obtestorque ut míhi placatum reddas geni-
« torem : nam ego me existimo pejus haberi poet reditum -
« quam in exsilio, quum pater in ira permaneat ». 'Tum
Joabus persuasus et necessitatem illius miseratus, pro eo
apud regem intercessit, et snis de filio Abesalomo sermoni-
bus fecit ut ita animo afficeretur rex , ut confestim eum ad
se vocaret. Quumque ille humi procidisset et peccatorum
veniam implorasset , eum et manu tollit rez et anteactorum
oblivionem ei pollicetur.

CAP. ΙΧ. (VIIL. )

Abesalomus autem, ista a patre et rege ex animi senten-
tia assequutus , brevi admodum tempore et magnum equi-
tatum et multos currus sibi comparavit , et satellitium ar-
matorum quinquaginta. Singulis vero diebus mane ad regiam
adibat , et cum iis , qui ad jas pelendum veniebant et causa
cadebant , ad voluptatem sermonem conferens , quasi quod
patri non adessent boní consiliarii , forsan ipsi etíam eontra
jus causa cecidissent, ab omnibus sibi benevolentiam con-
ciliabat , dicens ipsum , si ea sibi data esset potestas , jus
illis multa cum equitate redditurum. His artibus quum
populum sibi conciliaret blandiendo, ubi multitudinis be-
nevolegtiam sibi jam firmam esse existimabet , quattuor an-
nis, ex quo cum patre in graliam redierat , prseteritis , aece-
dens orabat ut sibi permitteret ire Chebropem ad victimam
Deo mactandam : nam dum exsal esset , id se votum noncu-
passe. Davide aotem ejus petitioni concedente , proficisci-
tur, et quum ad multos hinc inde misisset, ad eum ingens
hominum vis confluxit.

2. Inter ceteros aderat Davidis consiliarius Achitophe-
lus Gelmonieus , et ducenti viri ex ipsis Hierosolymis, totius
quidem negotii ignari , sed quasi ad sacra facienda accersiti :
aique rex ab omnibus declaratur, strategemate ut hoc fieret
adhibito. Postquam vero hec Davidi nunciabantur, ipei-
que inopinato audita erant quee filius patraverat , metuens
ipsum pariter ac miratus propter audaciam et impietatem,
quod ne venia quidem peccatis datze meminerit , sed ad alia
illis multo pejora et iniquiors animum adjecerit, primum
quidem ut regnum a Deo donatum affectaret , dein vero ut
genitori hoc eriperet, im loca trans Jordanem fugere de-
crevit, convocatisque amicis sui sludiosissimis , et consi-
lis cum iis de fifi insolentia communicatis , atque omni-
bus Dei judicio commissis , ab Hierosolymis , regize domus
custodia decem concubinis relicía, discessit, cum alia
multitudine alacriter cum eo egressa , tum illa sexcentorum

n

458 (8305,306.)

χοσίων ὁπλιτῶν, ot xal τῆς πρώτης αὐτῷ φυγῆς ἐχοινώ-
νουν, ὅτ᾽ ἔζη Σάουλος. Τὸν δ᾽ ᾿Αδιάθαρον xai Σάδω-
Xov τοὺς ἀρχιερέας, συναπαίρειν αὐτῷ διεγνωχότας,
xal Λευίτας ἅπαντας μετὰ τῆς χιδωτοῦ μένειν ἔπεισεν,
6 ὡς τοῦ Θεοῦ xal μὴ μεταχομιζομένης αὐτῆς ῥυσομένου.
Ἐξνετείλατο δ᾽ ἕχαστα τῶν γινομένων λάθρα διαγγέλ--
λειν αὐτῷ. Πιστοὺς δ᾽ ἔσχε πρὸς πάντα διαχόνους
παῖδας Ἀχιμὰν μὲν Σαδώχου, Ἰωνάθην δ᾽ ᾿Αθιαθά--
ρου. "E01 δ᾽ ὁ Γιτθαῖος συνεξώρμησεν αὐτῷ, βιασά-
10 μενος τὴν τοῦ Δαυΐδου βούλησιν μένειν γὰρ αὐτὸν
ἀνέπειθεν" xal διὰ τοῦτο μᾶλλον εὔνους αὐτῷ χατε-
φάνη. ᾿Αναδαίνοντος δ᾽ αὐτοῦ διὰ τοῦ ᾿Ελαιῶνος ὄρους
γυμνοῖς τοῖς ποσὶ xal πάντων σὺν αὐτῷ δαχρυόντων,
ἀγγέλλεται καὶ δ Ἀχιτόφελος συνὼν τῷ ᾿Αδεσαλώμῳ
1$ xai τὰ τούτου φρονῶν. ᾿Κπέτεινε δ᾽ αὐτῷ τὸ λυπη-
ρὸν τοῦτο ἀχουσϑὲν, xal τὸν Θεὸν ἐπεχαλεῖτο δεόμενος
ἀπαλλοτριῶσαι τὴν ᾿Αδεσαλώμου διάνοιχν πρὸς τὸν
Ἀχιτόφελον᾽ ἐδεδίει γὰρ μὴ τἀναντία συμβουλεύων
πείσειεν αὐτὸν, ἀνὴρ ὧν φρενήρης χαὶ συνιδεῖν τὸ λυσι-
80 τελὲς ὀξύτατος. — l'evógsvog δ᾽ ἐπὶ τῆς χορυφῆς τοῦ
ὄρους ἀπεσχόπει τὴν πόλιν, xal μετὰ πολλῶν δαχρύων,
ὡς ἂν βασιλείας ἐχπεσὼν, ηὔχετο τῷ Θεῷ. Συνήν-
τησε δ᾽ αὐτῷ φίλος ἀνὴρ xal βέῤθαιος Χουσὶ ὄνομα.
Τοῦτον δρῶν τὴν ἐσθῆτα χατερρηγμένον xal τὴν χεφα-
35 λὴν σποδοῦ πλήρη xat θρηνοῦντα τὴν μεταβολὴν παρη-
Ὑόρει xal παύσασθαι τῆς λύπης παρεχάλει, xal τέλος
ἰχέτευσεν ἀπελθόντα πρὸς τὸν Ἀδεσάλωμον, ὡς τὰ
ἐχείνου φρονοῦντα, τά τε ἀπόρρητα τῆς διανοίας αὐτοῦ
χατανοεῖν xal ταῖς ᾿Αχιτοφέλου συμδουλίαις ἀντιπράτ-
80 v&tv* οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσειν αὐτῷ συνερχόμενον
ὅσον παρ᾽ ἐχείνῳ γενόμενον. Καὶ 6 μὲν πεισθεὶς τῷ
Δαυΐδη χαταλιπὼν αὐτὸν ἧχεν εἷς Ἱεροσόλυμα. Ἀφι--
χνεῖται δὲ εἰς αὐτὰ μετ᾽ οὐ πολὺ xal Ἀδεσάλωμος.
γ΄. Ὀλίγον δὲ τῷ Δαυΐδη προελθόντι Σιδὰς ὃ τοῦ
35 Μεμφιθόσθου δοῦλος συνήντησεν, ὃν προνοησόμενον
ἀπεστάλχει τῶν χτήσεων, ἃς δεδώρητο τῷ Ἰωνάθου τοῦ
Σαούλου παιδὸς υἱῷ, μετὰ ζεύγους ὄνων χαταπεφορτι-
σμένων τοῖς ἐπιτηδείοις, ἐξ ὧν ἐχέλευσε λαμβάνειν ὧν
αὐτός τε χαὶ οἱ σὺν αὐτῷ δέοιντο. Πυνθανομένῳ δὲ
40 ποῦ καταλέλοιπε τὸν Μεμφίθδοσθον, ἐν “Ἱεροσολύμοις
ἔλεγε, προσδοχῶντα χειροτονηῤήσεσθαι βασιλέα διὰ τὴν
. ὑπάρχουσαν ταραχὴν, εἷς μνήμην ὧν ηὐεργέτησεν
αὐτοὺς Σάουλος. ᾿Αγαναχτήσας δ᾽ ἐπὶ τούτῳ, πάνθ᾽ ὅσα
τῷ Μεμφιθόσθῳ παρεγώρησε Σιδᾷ χαρίζεται" πολὺ
45 γὰρ διχαιότερον αὐτὸν ἐχείνου ταῦτ᾽ ἔχειν ἐπέγνωχε.
Καὶ 6 μὲν Σιῤὰς περιχαρὴς ἦν.
δ΄. Δαυΐδη, δὲ γενομένῳ κατὰ Βαουρὶν, τόπον οὕτω
χαλούμενον, ἐπέρχεται τοῦ Σαούλου συγγενὴς Σεμεεὶ
μὲν ὄνομα, υἱὸς δὲ Γηρᾷ, καὶ λίθοις τε ἔδαλεν αὐτὸν
50 xal ἐχαχηγόρει. Περιστάντων δὲ τῶν φίλων xal
σχεπόντων, ἔτι μᾶλλον 6 Σεμεεὶ βλασφημῶν διετέλει,
μιαιφόνον χαὶ πολλῶν ἀρχηγὸν χαχῶν ἀποχαλῶν.
᾿Εχέλευε δὲ καὶ τῆς γῆς ὡς dva? καὶ ἐπάρατον ἐξιέναι,
χαὶ τῷ Θεῷ χάριν ἔχειν ὡμολόγει τῆς βασιλείας αὐτὸν

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. 6.

[387,385.!

cohorte qui prioris ipsius Saulo vivente fugz comites fue-
rant. Abiatharo vero et Sadoco pontificibus, quibus in
animo erat eum comitari , et Levitis omnibus ut manerent
cum sacra arca persuasit , quod Deus ea etiam non translata
salutem allaturus esset. Mandavit autem ut de rebus ge-
stis singulis ipsum clam certiorem facerent. Ministrosque
sibi in omnibus fideles habuit pontificum filios, Sadoci
quidem Achimam , Jonatham vero Abiathari. Ethi quoque
Gitthzieus cum eo profectus est, etiam praeter Davidis vo-
luntatem : nam ipsi ut. domi maneret persuadere cona-
batur: et ex hoc ipso conspeclior erat ejus in ipsum

-benevolentia. Quum autem Davides per clivum Olivarum

nudis pedibus ascenderet , et omnes qui cum eo erant lacri-
mis indulgerent, nunciatum est Achitophelum esse apud
Abesalomum et cum illo sentire. Qus res audifa luctum
ei magis intendebat : precibusque Deum implorabat, ut
Abesalomi animum ab Achitophelo alienarel. Nam vereba-
tur ne contra se ei dando consilia apud ipsum fidem inve-
niret, quum vir prudens esset et in dispiciendo quid facto
opus esset aculissimus. Postquam autem in montis jugum
pervenerat , urbem respiciebat , et inultis cum lacrimis , ac
si regno excidisset, Deo preces effündebat. Tum vero ci
obviam factus est vir amicus et fidelis, Chusi nomine.
Hunc conspicatus veste lacerata et capite pulvere oppleto,
resque mutatas lugentem , solatium ei adhibebat , et obse-
crabat ut ἃ moerore desisteret, postremoque supplex ab
ipso petiit ut ad Abesalomum , simulato ejus partium studio,
digressus, et arcana animi ejus exploraret, et Achitopheli
consiliis adversaretur : nam si secum pergeret, tantum
prodesse non posse , quantum si ad eum concesserit. Alque
ita a Davide persuasus, eo relicto Hierosolyma se contu-
lit Eodemque non multo post venit et Abesalomus.

3. Ceterum Davidi paululum progresso occurrit Sibas
Memphibosthi servus, quem ad preedia procuranda mise-
rat, filio Jonathz Sauli filii ab ipso donata, agens pra» se
duos asinos necessario apparatu onustos, ex quibus petiit
ul accipere dignaretur quiequid ipsi suisque opus esset.
Quum autem Davides ex eo qusereret , ubinam Memphibo-
sthum reliquisset , Hierosolymie , dicebat, *pei plenum fore
ut, rebus jam turbatis, ob Sauli meritorum memoriam

: populi suffragiis rex crearetur. Hanc autem ob rem indi-

gnatus , omnia que Memphibostho concesserat Sibe largi-
tur : multo enim justius esse agnovit ut hic quam ille istis
(rueretur. Et Sibas quidein gaudio exsultabat.

4. Ubi vero Davides pervenit ad locum Baurin appellatum,
supervenit cognatus Sauli, nemine quidem Semei, Gere
vero filius, et lapidibus eum impetebat et convicia jaciebat.
Quum vero amici regem circomstarent οἱ protegerent, eo
magis maledicendo procedebat Semei , sanguinarium atque
malorum auctorem vocitans. Quin et ex regione ut tanquam
impurus et exsecrandus excederet jubebat, Deoque se ya

38,397.)
ἀφελομένω, καὶ διὰ παιδὸς ἰδίου τὴν ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν
εἰς τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην δίκην αὐτὸν εἰσπραξαμένῳ.
ΠΠζντων δ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν ἠρεθισμένων ὑπ’ ὀργῆς, καὶ μά-
λιστα Ἀβεσσαίου, διαχρήσασθαι βουλομένου τὸν Σε-
sus, Δαυΐδης αὐτὸν τῆς ὀργῆς ἐπέσχε. « Μὴ τοῖς
«παροῦσι χαχοῖς ἑτέραν προσεξεργασώμεθα, φησὶ,
εχαινοτέραν ἀφορᾳήν. Οὐ γὰρ δὴ τοῦ προσλυσσῶν-
- τός υοἱ τούτου χυνὸς αἰδώς τις ἣ φροντὶς ὑπέρχεται,
«τῷ Θεῷ δὲ εἴχω, δι᾿ ὅν οὗτος ἐφ᾽ ἡμᾶς ἀπενοήθη.
b: Θευμαστὸν δ᾽ οὐδὲν ὑπὸ τούτου με ταῦτα πάσχειν,
«imu γε xal παιδὸς ἀσεθοῦς πεπείραμαι. ᾿Αλλὰ
« ἔσται τις ἴσως οἶκτος ἡμῖν ἐκ τοῦ Θεοῦ, xal χρατή-
«σον τῶν ἐχθρῶν τούτου θελήσαντος. » "Hvutv οὖν
τὴν ὁδὸν, οὗ φροντίζων τοῦ Σεμεεὶ παρὰ τὸ ἕτερον
15 τέρης τοῦ ὄρους διατρέχοντος καὶ πολλὰ χαχηγορδῦν-
τα, ΠΙχραγενόμενος δ᾽ ἐπὶ τὸν Ιορδάνην ἀνελάμθανε
τὸς ἰδίους ἐνταῦθα χεχοπωμένους.
ἐ, ᾿Ἀδεσαλώμου δὲ καὶ ᾿Αχιτοφέλου τοῦ συμόούλου

παραγενομένων εἰς Ἱεροσόλυαα σὺν ἅπαντι τῷ λαῷ, ᾿

δ χα ἀχυΐδου φίλος ἦχε πρὸς αὐτούς" xal προσχυνή-
τας αὐτὸν συνηύχετο τὴν βασιλείαν εἷς αἰῶνα καὶ τὸν
iz» μεῖναι χρόνον. Φήσαντος δ᾽ ἐχείνου πρὸς
εὐτὸν, τί δήποτε, φίλος ἐν τοῖς μάλιστα τοῦ πατρὸς
αὐτοῦ γεγενημένος καὶ πρὸς ἅπαντα πιστὸς εἶναι δό-

Σ, Ὡς, οὐ σὺν αὐτῷ νῦν ἐστιν, ἀλλὰ χαταλιπὼν ἐχεῖνον
χεταθαίνει πρὸς αὐτὸν, δεξιῶς ἀποχρίνεται xai σωφρό-
τς, Εἶπε γὰρ ἕπεσθαι δεῖν αὐτὸν τῷ Θεῷ xal τῷ
rz πλήθει. « Τούτων οὖν μετὰ σοῦ, δέσποτα, Ὑεγε-
παένων, εἰχότος ἕπομαι χἀγώ: τὴν γὰρ βασιλείαν

δ ὑαξες παρὰ τοῦ Θεοῦ. "Dv αὐτὴν μέντοι γε πίστιν

xni εὔνοιαν ἐνδείξομαι, πιστευόμενος εἶναι φίλος, ἣν

| Gi με τῷ πατρί σου παρεσχημένον. Ἀγαναχτεῖν
& οὐδὲν προσῆχε τοῖς παροῦσιν οὐ γὰρ εἰς ἄλλην
ἐκίαν 4 βασιλεία μεταδέδηχε, μεμένηχε δὲ ἐπὶ τῆς

δ υτῆς, υἱοῦ παραλαθόντος. Ταῦτα λέγων ἔπειθεν’
ὕποπτον γὰρ αὐτὸν εἶχε. Καὶ καλέσας τὸν ᾿Αχιτόφε--
v συνεβουλεύετο αὐτῷ τί δεῖ ποιεῖν. Ὁ δὲ παρήνεσε
"Hk τοῦ πατρὸς αὐτοῦ παλλακαῖς συνελθεῖν " ἐκ τού-
τῷ γὰρ εἴσεσθαι τὸν λαὸν ἔλεγε. πιστεύσαντα ὡς

νι τὐιάλλαχτά σοι τὰ πρὸς αὐτόν ἐστι, xol μετὰ πολλῆς
φυστρατεύσεσθαι προθυμίας ἐπὶ τὸν πατέρα" μέχρι γὰρ
ipo φανερὰν ἔχθραν ἀναλαμβάνειν δεδιέναι, προσδο-
Avo ὑμᾶς ὁμονοήσειν. Πεισθεὶς δὲ τῇ συμόουλίᾳ
πλεύει σκηνὴν αὐτῷ πῆξαι τοὺς οἰκέτας ἐπὶ τοῦ βασι-

$n, τοῦ πλήθους δρῶντος: καὶ παρελθὼν συνέρχε-
"n ταῖς τοῦ πατρὸς παλλαχαῖς. Ταῦτα δ᾽ ἐγένετο
χατὰ τὴν Ναθάνας προφητείαν, ἣν τῷ Δαυΐδῃ σημαί-
"w τὴν ix τοῦ παιδὸς ἐσομένην ἐπίθεσιν προεφή-
τέυσε,

€ (θ΄) ς΄. Ποιήσας δ᾽ ᾿Αδεσάλωμος τὰ καραινεθέντα
εὐτῷ ὑπὸ τοῦ Ἀχιτοφέλου, δεύτερον αὐτὸν συμδουλεύειν
Ἰπίου περὶ τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς τὸν πατέρα. Μυρίους
V αὐτὸν ἐπιλέχτους αἰτήσαντος ἐχείνου xal τὸν πατέρα
χτείνειν αὐτοῦ xal τοὺς σὺν αὐτῷ σώους ἀνάξειν ὑπο--

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. ΙΧ.

[388 389. ] 259
lias habere fatebatur, qui eum regno exuerit, et per pro-
prium &liam ponas ab eo exegerit peccatorum quae ip do-
minum suum commisisset. Quum autem omnes ira in ipsum
concitarentur, οἱ precipue Abesssus, cui in animo erat
Semei interficere, Davides irascentis impetum cohibebat.
« Absit, inquit, ut malis prsesentibus aliam novorum oc-
« casionem adjiciamus. Nulla enim reverentia aut cura ducor
« canis hujus rabie ia me Invadentis, sed Deo cedo, per
« quem in nos insanus factus est. Nihil vero miri quod
* haec ab eo patiar, quando filium etiam impium expertus
« fuerim. Sed fortasse Deus nobís misericordiam adhibe-
« bit, et hostes nobis ipsius ex voluntate succumbent ».
Viam ilaque pergebat, nihil morans Semei per alterum
montis latus discurrentem et fortiter conviciantem. Quum
autem venisset ad Jordanem, tum suos defatigatos refl.
ciebat.

5. At ubi Abesalomus cum Achiltophelo consiliario , omni
populo comitante, Hierosolyma venerat, etíam Davidis
amicus ipsos adibat, ac, adorato Abesalomo, precabatur
ipsi imperium perpeluum et in ompe evum permansurum.
Quum autem ille ad 'ipsum dixisset, curnam , quum inter
praecipuos patris ipsius amicos fuerit et in omnibus fidis-
simus esse visus, nou cum illo nunc sit, sed eo deserto ad
ipsum transierit, scite prudenterque respondet. Nam dice-
bat, se sequi oportere Deum et populum universum. « Hos
itaque quum tibi, domine, adesse viderim , ego quoque
eos inerilo sequor : a Deoenim regnum accepisti. Et eandem
quidem fidem et benevolentiam tibi ostendam, in amicis
habitos, quam nosti me patri tuo praestitisse. /Egre autem
ferre me rerum praesentem statum haud conveniebat : nam
in aliam regnum non transiit familiam , sed In eadem man-
sit, filio succedente. » His verbis fidem fecit : nam in
suspicione fuerat. Advocato deinde Achitoplielo, Abesalo-
avus eum consulebat quid faclo opus esset. 1s vero suasit
ut cum patris pellicibus congrederetur : ex hoc enim popu-
lum sciturum crediturumque dicebat fieri non posse ut
unquam com eo in gratiam redeas ; atque adeo multa cum
alacritate contra patrem simul militaturum : nam hactenus
veritos esse aperfÉs suscipere inimicitias, conventurum
inter vos exspectantes. Huic autem consilio obsequutus
jussit (amulis ut super domo regia tabernaculum sibi ten.
derent, inspectante populo : eoque ingressus cum pellicibus
patris concubuit. Atque ista acciderubt quemadmodum
vaticinatus erat Natlianas , quum Davidi pr&diceret fore ut
filius ipsum adoriretur.

(IX.) 6. Abesalomus autem ea exsequutus qua ipsum
monuerat Achitophelus, iterum ab eo postulabat ut de bello:
cum patre gerendo consilium daret. Quum vero ille decem
mille lectos viros ab eo petiisset et patrem ipsius interimere

pollicitus esset , el qui secum proficiscerentur salvos redu-
17.

269 (107,3...)

σχομένου, xal βεθαίαν τότε τὴν βασιλείαν ἔσεσθαι
φήσαντος, Δαυΐδου μηκέτι ζῶντος, ἀρεσθεὶς τῇ γνώμῃ
μεταχαλεῖται τὸν Χουσὶ, τὸν Δαυΐδου φίλον, (οὕτω
γὰρ αὐτὸν ἐχεῖνος ἐχάλει,) xat τὴν ᾿Αχιτοφέλον γνώμην
6 αὐτῷ δηλώσας τί xal αὐτῷ δοχεῖ περὶ αὐτῆς ἐπυνθάνε-
το. ὋὉ δὲ συνιδὼν ὅτι γενομένων ὧν Ἀχιτόφελος συν-
εδούλευσε κινδυνεύσει Δαυΐδης συλληφθεὶς ἀποθα-
νεῖν, ἐναντίαν ἐπειρᾶτο γνώμην εἰσφέρειν. « Οὐ γὰρ
« ἀγνοεῖς, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὴν τοῦ πατρὸς xol τὴν
I0 « τῶν σὺν αὐτῷ νῦν ὄντων ἀνδρείαν, ὅτι xai πολλοὺς
« πετπολέμηχε xal πάντοτε χρατῶν τῶν πολεμίων ἀπήλ-
« λαχται. Νῦν δὲ εἰχὸς αὐτὸν ἐπὶ στρατοπέδου μένειν"
« στρατηγῆσαι γὰρ ἱκανώτατος xal προϊδεῖν ἀπάτην
« ἐπερχομένων πολεμίων. ἀλλὰ κατὰ τὴν ἑσπέραν
I

σι

« ἀποχρύψει, ἣ πρὸς πέτρᾳ τινὶ λοχήσει. Συμδαλόντων
« δὲ τῶν ἡμετέρων, of μὲν ἐχείνου πρὸς μικρὸν ὑποχω-
« ρήσουσι, θαρρήσαντες δ᾽ ὡς τοῦ βασιλέως αὐτοῖς
« ἐγγὺς ὄντος ἀντιστήσονται' xol μεταξὺ τούτων μα-

80 « χομένων ὃ πατὴρ ἐπιφανεὶς ἐξαίφνης τοῖς μὲν εὐψυ-
« χίαν πρὸς τοὺς χινδύνους παρασχευάσει, τοὺς δὲ
« σοὺς χαταπλήξεται. Παράθου δὴ τοίνυν xal τὴν
« ἐμὴν συμθουλίαν τῷ λογισμῷ, xal ταῦτ᾽ ἐπιγνοὺς
« ἄριστα, τὴν μὲν ᾿Αχιτοφέλου γνώμην παρχίτησαι,

25 « πέμψας δ᾽ εἰς πᾶσαν τὴν χώραν τῶν “Εὐραίων
« παράγγειλον αὐτοῖς τὴν ἐπὶ τὸν πατέρα σου στρα-
« τείαν. Καὶ παραλαδὼν αὐτὸς τὴν δύναμιν τοῦ
« πολέμου γίνου στρατηγὸς χαὶ μὴ πιστεύσης τοῦτον
« ἑτέρῳ. Νιχήσειν γὰρ προσδόχα ῥαδίως αὐτὸν, ἂν ἐν

80 « φανερῷ χαταλάδης ὄντα μετ᾽ ὀλίγων, αὐτὸς πολλὰς
« ἔχων μυριάδας βουλομένων τὴν περὶ σὲ σπουδὴν
« ἐπιδείξασθαι καὶ προθυμίαν. "Av δ᾽ 6 πατὴρ αὑτὸν
« εἷς πολιορχίαν περιχλείσῃ, μηχανήμασι χαὶ [ὀρύγμα-
« σιν] ὑπονόμοις χαθαιρήσομεν ἐχείνην τὴν πόλιν υ.

80 Ταῦτ᾽ εἰπὼν ηὐδοχίμησε μᾶλλον ᾿Αχιτοφέλου' τῆς
γὰρ ἐχείνου γνώμης fj τούτου προεχρίθη παρ᾽ 'A6c-
σαλώμῳ. — Gebc μέντοι γε ἦν 6 τῇ τούτου διανοίᾳ τὴν
τοῦ Χουσὶ συμδουλίαν συστήσας ἀμείνονα εἶναι δο-
κεῖν.

40 ζ΄. Σπεύσας δὲ πρὸς τοὺς dg epos Σάδωχον xal
᾿Αδιάθαρον, τήν τε ᾿Αγιτοφέλου γνώμην ἐξειπὼν αὐτοῖς
Xa τὴν ἑαυτοῦ, xat ὅτι δέδοχται τὰ ὑπ᾽ αὐτοῦ παραι-
γεθέντα πράττειν, ἐκέλευσε μηνύειν πέμψαντας Δαυΐδῃ
xal φανερὰ ποιεῖν τὰ συμθεδουλευμένα, xal προσπα-

45 ραχελεύσασθαι ταχέως διαδῆναι τὸν ᾿Ιορδάνην, μὴ
μεταγνοὺς ὃ παῖς αὐτοῦ διώχειν ὁρμήσῃ, xal πρὶν ἐν
ἀσφαλείᾳ γένηται φθάσας χαταλάδῃ. Οἵ δὲ ἀρχιερεῖς
ἐξεπίτηδες τοὺς υἱοὺς ἔξω τῆς πόλεως χεχρυμμένους
εἶχον, ὅπως διχχομίσωσι πρὸς τὸν Δαυΐδην τὰ πραττό-

60 μενα. Πέμψαντες οὖν πιστὴν θεραπαινίδα πρὸς αὖ-
τοὺς, φέρουσαν τὰ βεδουλευμένα ὑπὸ ᾿Αὐεσαλώμου,
προσέταξαν μετὰ σπουδῆς ταῦτα Δαυΐδη σηυαίνειν.
Οἱ δ᾽ οὐδὲν εἰς ἀναδολὰς xal μέλλησιν ὑπερέθεντο, λα-
Θόντες δὲ τὰς τῶν πατέρων ἐντολὰς εὐσεθεῖς ἅμα καὶ

APXAIOAOTIAZ BIBA. Ζ. ΚΕΦ. 9.

« ἀπολιπὼν τοὺς ἰδίους ἢ εἴς τινα τῶν αὐλώνων abcoy.

[359,.00.]

eturum , et tum demum imperium ipsi firmum fore stabi-

leque dixisset, Davide e vivis sublato, hac sententia delecta-

tus Chusi accersit, Davidis amicum, (ifa enim ille eum

vocabat, ) eique proposita Achitopheli sententia ab eo quzsi-

vit quid ipsi hac de re videretur. At ille intellecto, si hzec
fierent quz suaserat Achitophelus, id discriminis aditurum

esse Davidem ut captus mortem oppeteret , operam dedit ut
contrariam afferrel sententiam. « Non enim ignoras, aie-
« bat, o rex, virtutem patris tui et eorum qui eum nunc
« comifantur, quod et multa bella gesserit , et semper ho-

« stium victor evaserit. Nunc autem verisimile est ipsum
« in castris versari, quippe sollertissimum in strategematis
« excogitandis dolisque hostium aggredientium praesentien-
« dis : sed nocte suis relictis, aut in valle aliqua delitescet ,

« aut ad rupem aliquam in insidiis erit. Quum autem nostri
« manus conserent, ipsius milites quidem paulatim pedem

« referent, mox vero audentiores facti, quasi illis in pro-
« pinquo sit rex, sese opponent: et dum pugna res ge

« ritur, pater ex improviso conspectus illis quidem animos

« δα pericula subeunda adjiciet, tnis vero metum et con-

« Sternationem afferet. Expende igitur meum quoque

« consilium, et si liec optima esse agnoveris, Achitopheli

« quidem sententiam rejice, nunciis vero in omnem Hebrao-
« rum regionem missis impera illis ut expeditionem contra
« patrem tuum suscipiant. Deinde assumptis copiis tuo

« ductu tuisque auspiciis gératur bellum, neque alterius
«fidei committatur. — Nihil enim magis exspectandum
« quam ut illum facile superaturus sis, modo In aperto.
« Campo assequaris paucis ruunitum , quum ipse multas mi-
« litum myriadas habeas, qui maxime expetunt suum in te
« studium ostendere et alacritatem. Quodsi pater intra
« munia ad obsidionem folerandam se concluserit , machi-
« Dis et cuniculis [fossis] urbem istam expugnabimus ».

Hzc quum dixisset, majori pollebat auctoritate quam Achi-
tophelus : nam hujus consilio illius sententiam praetulit
Abesalomns. Verum lioc ipsum effecit Deus, ut Chusi
consilium illi res secum reputanti melius videretur.

7. At Chusi quum ad Sadocum et Abiatharum pontifices
properasset, atque Achitocheli sententiam et suam eis ex po-
suisset , quodque optimum visum esset ea agere qua ipse
suaserat, jussit ut mitterent qui Davidi indicatum irent et
ista consilia palam facerent, adhortarenturque ut sine mora
Jordanem trajiceret, ne forte filius mutata sententia ipsum
persequi festinaret, et, priusquam in tutum se recipiat,
comprehendat. Pontifices autem de industria curaverant
ut extra urbem laterent filii, relaturi ad Davidem quid age-
retur. Fideli igitur ad ipsos missa ancilla, secum ferente
qui Abesalomo decreta essent, preceperunt ut de istis
Davidem propere admonendum curarent. 1lli vero nec mora
nec procrastinatione rem distulerunt, sed patris mandatis
acceptis sese pios fidosque ministros ostendebant , et , quuin

(06,309.)

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. IX.

[3590,391.] 5461

πιστοὶ γίνονται διάχονοι, xal τῆς ὑπηρεσίας τὸ τάχος ! in obsequio prestando celeritatem adhibere et velocitatem

χαὶ τὴν ὀξύτητα χρίναντες ἄριστον εἶναι ἠπείγοντο
συμθαλεῖν Δαυΐδῃ. ἱ[Γενομένους δ᾽ αὐτοὺς ἀπὰ στα-
δίων τῆς πόλεως δύο θεῶνταί τινες ἱππεῖς xal διαθάλ-
t λουδι πρὸς τὸν Ἀδεσάλωμον. Ὁ δ᾽ εὐθὺς ἔπεμψε τοὺς
συλληψομένους. Νοήσαντες δὲ τοῦτο οἱ τῶν ἀρχιερέων
παῖδες, ἐχτραπέντες τῆς ὁδοῦ παραχρῆμα εἷς χώμην
"wk τῶν Ἱεροσολύμων οὐχ ἄπωθεν ἑαυτοὺς ἔδωχαν'
[βαχουρὴς ἦν ὄνομα τῇ κώμῃ) γυναιχὸς δ᾽ ἐδεήθησάν
p τινος χρύψαι xat παρασχεῖν αὐτοῖς τὴν ἀσφάλειαν. Ἡ
δὲ χαθιμήσασα τοὺς νεανίσχους εἰς φρέαρ, καὶ πλάχας
ἄνωϑεν ἐρίων ἐπιδαλοῦσα, ὡς ἦχον οἱ διώχοντες αὐτοὺς
xr περὶ αὐτῶν ἀνέχρινον εἰ θεάσαιτο, ἰδεῖν μὲν οὐχ
ἥρνήσατο, μείναντας γὰρ παρ᾽ αὐτῇ πάλιν ἀπελθεῖν"
M εἰ μέντοι γε συντόμως διώξουσι, χαταλήψεσθαι προῦ-
γεν, "Oc δ᾽ ἐπὶ πολὺ διώξαντες οὐ χατέλαθον, ἀνέ-
στρεύαν εἷς τοὐπίσω. Θεασαμένη δ᾽ αὐτοὺς ἀναζεύ-
Uwe fj γυνὴ καὶ μηδένα φόθον τοῖς νεανίσχοις ἀπ᾽
εὐτῶν ἔτι συλλήψεως εἶναι, ἀνιμήσασα τὴν προχειμέ-
I γὴν ὁδὸν ἀγύειν παρεχελεύσατο,, καὶ πολλῇ σπουδῇ κατὰ
γεῖρα χρησάμενοι πεερὶ τὴν ὁδοιπορίαν ἦχον πρὸς Δαυΐ-
δην' xal πάντα ἀχριδῶς ἐδήλωσαν αὐτῷ τὰ παρ᾽ Ἀδε-
ταλώμου βεδουλευμεένα. Ὁ δὲ διαδῆναι τὸν Ἰορδάνην
vx μεθ᾽ ἑαυτοῦ ττροσέταξεν, ἤδη νυχτὸς οὔσης, xal
ῳ μηδὲν ὀχγεῖν δι᾽ αὐτήν.

ἡ, ᾿Αχιτόφελος δὲ, τῆς γνώμης αὐτοῦ παρευδο-
χιμγβείσης, ἐπιδὰς τοῦ χτήνους ἐξώρμησεν εἰς 1ελμῶ-
v1 τὴν πατρίδα xoi συγχαλέσας τοὺς οἰχείους ἅπαντας,
d τυνεθούλευσεν ᾿Αεσαλώμῳ, ταῦτ᾽ αὐτοῖς διεξῆλθε,

ἃ χαὶ ὡς οὗ πεισθεὶς φανερός ἐστιν οὐχ εἷς μαχρὰν ἀπο-
᾿λώμενος, Δαυΐδην δὲ χρατήσειν μέλλειν ἔλεγε xal
ἐπανήξειν ἐπὶ τὴν βασιλείαν. "A μεινον οὖν ἔφησεν εἶναι
τῷ ζῆν αὑτὸν ἐξαγαγεῖν ἐλευθέρως xal μεγαλοφρόνως
ἢ παρασχεῖν αὑτὸν εἰς χόλασιν Δαυΐδη καθ᾽ ob πάντα
δονέπραττεν Ἀθδεσαλώμῳ. Ταῦτα διαλεχθεὶς xal πα-
| μλθὼν εἰς τὸ μυχαίτατον τῆς οἰκίας, ἀνήρτησεν αὖ-
᾿ τὸν, Καὶ τὸν μὲν Ἀχιτόφελον, τοιούτου θανάτου διχα-
στὴν αὑτῷ γενόμενον, χαθελόντες Ex τῆς ἀγχόνης ἐχήδευ-
, Ἀν οἱ προσήχοντες " ὃ δὲ Δαυΐδης διαδὰς τὸν Ἰορδά-
& "ry, xac προειρήχαμεν, εἰς Παρεμόολὰς, καλλίστην
καὶ ὀψγυρωτάτην πόλιν, παραγίνεται. Δέχονται δ’ αὐτὸν
ἐσμενέστατα πάντες ol πρῶτοι τῆς χώρας, κατά τε
εἰδὼ τῆς πρώτης φυγῆς χαὶ χατὰ τιμὴν τῆς προτέρας
ἐπραγίας, Ἦσαν δ᾽ οὗτοι Βερζελαῖος 6 Γαλαδίτης,
ὁ χαὶ Σιφὰρ ὃ τῆς Ἀμμανίτιδος δυνάστης, καὶ Μάχειρος
ὁ τῆς Γαλαξίτιδος χώρας πρῶτος. Οὗτοι πᾶσαν αὐτῷ
ταὶ τοῖς ἐχείνου τῶν ἐπιτηδείων εὐθηνίαν παρέσχον, ὡς

im χλίνας ἐπιλιπεῖν ἐστρωμένας μήτε ἄρτους καὶ
Y, ἀλλὰ xol θυμάτων ἀφθονίαν χορηγῆσαι, χαὶ τῶν

V^ tt ἀνάπαυσιν ἅμα χεχοπωμένοις xal τροφὴν χρησίμων

εὐπορίαν διαρχῇ παρασχεῖν.

optimum esse existimarent , Davidi obviam ire maturabant.
Illos vero , quum doobus stadiis ab urbe abessent, equites
aliquot forte conspiciunt , atque indicant Abesalomo. Is vero
statim ad capiendum eos misit. At quum hoc animadvertis-
sent pontificis ilii, via divertentes illico in vicum quendam
noD longe ab Hierosolymis se contulerunt ; ( Bachures vico
nomen erat;) mulierem autem quandam rogaverunt ut la-
tebras daret ipsisque securitatem praestaret. llla vero quum
juvenes in puteum fune demisisset, lanamque coactam ori
ejus obduxisset, ut ad eam venerunt qui illos perseque-
bantur, et ex ea. quisiverunt num eos vidisset , sibi qui-
dem conspectos esse non negavit, paululum enim secum
moratos denuo discessisse : fore tamen praedicebat ut
eos comprehendant, si modo e vestigio subsequerentur.
At postquam longe illos insequnti non deprebenderunt,
retrorsum serecepere. Mulier autem, quum eos revertisse
vidisset et non amplius juvenibus metuendum esse ab illis
ne caperentur, per funem rursum extractos iter propositum
conficere jussit; prompteque viam ire festinantes ad Davi-
dem pervenerunt , et accurate ei omnia indicarunt quee de-
creverat Abesalomus. 1116 vero suis ompibus imperavit ut
Jordanem trajicerent , etiamsi nox esset, ac ob eam nihil
cunctarentur.

8. At Achitophelus, quum suo non obtemperatum esset
consilio, consc&nso jumento Gelmonem in patriam suam
contendit, suisque omnibus convocatis, exposuit eis quie
Abesalomo consuluerat, quodque ipsi non auscultaverit ,
pro certo brevi peritorum. Davidem enim victorem fore
aiebat οἱ in regnum restitutam iri. Preestare igitur dixit
libere magnoque animo e vita exire quam Davidi, contra
quem operam navarit Abesalomo, sese dare ad supplicium.
Hiec effatus et in intimam domum digressus, semetipsum
suspendit. Et Achitophelum quidem, qui 'suopte judicio
hujusmodi morti se addixerat , cognati ejus laqueo demptum
sepulture mandarunt. Verum Davides, Jordane , Ut ante
diximus, superato, Castra pervenit , Urbem pulcerrimam
ac munitiasimam , omnesque regionis optimates eum liben-
tissime excipiunt, tam quod eos puduerit prime ipsius
fugze , quam quod eum in honore habuerint ob priorem fe-
licitatem. — Erant autem isti Berzelzeus Galadita, et Siphar
Ammanitidis dynastes, et Machirus regionis Galaditidis
primas. Hi omnia ipsi et qui cum eo erant omnia ad vitam
necessaria largiter suppeditabant, οἱ neque lectos stratos
eis deesse paterentur, nec panem ac vinum, sed et magnam
pecudum abundantiam ministrarent, rerumque ad lassato-
rum quietem pariler atque ad victum utilium copiam assi-
duam praeberent.

παν
c

-
e

25

t»
e

$62 (309,310.)
ΚΕΦ. l'.
Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτοις ἦσαν: ᾿Αθεσάλωμος δὲ ἀθροί-

δας μεγάλην στρατιὰν τῶν “Εὐραίων ἦγεν ἐπὶ τὸν πα-
τέρα, καὶ διαβὰς τὸν Ιορδάνην ποταμὸν οὐ πόρρω χα-

᾿τέζευξε τῶν Παρεμθολῶν ἐν τῇ 1᾿αλαδιτῶν χώρα, χα-

ταστήσας στρατηγὸν πάσης τῆς δυνάμεως ᾿Ἀμεσσὰν εἰς
τὴν Ἰωάδου τάξιν τοῦ συγγενοῦς αὐτοῦ. Πατρὸς μὲν
γὰρ ἦν Ἰεθάρσου, μητρὸς δὲ ᾿Αδιγαίας αὕτη, δὲ καὶ
Σαρουΐα ἣ Ἰωάδου μήτηρ ἀδελφαὶ ἦσαν Δαυΐδου. Ὥς
δ᾽ ἐξαριθμήσας τοὺς σὺν αὑτῷ Δαυΐδης περὶ τετραχισχυ-
λίους ηὗρεν ὄντας, οὐκ ἔγνω μένειν πότ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν ὃ
᾿ΑἈδεσάλωμας ἔλθῃ. Προσθεὶς δὲ τοῖς οὖσι χιλιάρχους
xat ἑκατοντάρχους, xa διελὼν εἰς τρία μέρη τὴν στρα-
τιὰν, τὸ μὲν τῷ στρατηγῷ παρέδωχεν "Indo, τὸ δὲ τῷ
ἀδελφῷ αὐτοῦ ᾿Αβεσσαίῳ, τὴν δὲ τρίτην μοῖραν ἐνεχ εί-

» ρισεν ᾿Εθαίῳ, συνήθει μὲν ὄντι xal φίλῳ, ἐχ δὲ τῆς

Γιττῶν πόλεως ὑπάρχοντι. βουλόμενον δὲ συνεχστρα-
τεύειν αὐτὸν οὐχ εἴασαν οἵ φίλοι, γνώμη κατασχόντες
σοφωτάτη. Νιχηθέντες μὲν γὰρ σὺν αὐτῷ πᾶσαν ἀπο-
βαλεῖν ἐλπίδα χρηστὴν ἔφασχον' ἂν δὲ ἡττηθέντες ἑνὶ
μέρει τῆς δυνάμεως τῷ λοιπῷ πρὸς αὐτὸν φύγωσιν,
ἀμείνονα παρασχευάσειν αὐτὸν ἰσχύν. “Ὑππονοήσειν δὲ
xai τοὺς πολεμίους εἶχός ἐστιν ἄλλο μετ᾽ αὐτοῦ στρά-
τευμα εἶναι. Ἡσθεὶς δὲ τῇ συμδουλίᾳ ταύτη μένειν
μὲν αὐτὸς ἐν ταῖς Παρεμῥολαῖς ἔχρινεν͵ ἐχπέμπων δὲ
τοὺς φίλους xal τοὺς στρατηγοὺς ἐπὶ τὸν πόλεμον πα-
ρεχάλει προθυμίαν ἐναποδείξασθαι xal πίστιν xal μνή-
μὴν, εἴ τινος τῶν μετρίως ἐχόντων παρ᾽ αὐτοῦ ἔτυχον"
φείσασθαι δὲ χαὶ τοῦ παιδὸς ὐεσαλώμου χρατήσαντας
ἠντιθόλει, μὴ χαχὸν αὐτὸν ἐργάσηταί τι τελευτήσαντος
αὐτοῦ, Καὶ ὁ μὲν νίχην αὐτοῖς ἐπευξάμενος ἐχπέμπει
τὴν στρατιάν.

β΄. Ἰωάδου δὲ παρατάξαντος τὴν δύναμιν ἀντιχρὺ
τῶν πολεμίων ἐν τῷ πεδίῳ τῷ Μεγάλῳ, ἐξόπισθεν πε-
ριδεδλημένῳ δρυμὸν, ἀντεξάγει τὴν στρατιὰν xai Ἀόδε-
σάλωμος, xai συμόολῇς γενομένης ἔργα μεγάλα χει-
ρῶν τε καὶ τόλμης παρ᾽ ἀμφοτέρων ἐπεδείχνυντο, τῶν
μὲν ὑπὲρ τοῦ τὴν βασιλείαν ἀπολαθεῖν Δαυΐδην παρα-
χινδυνευόντων xal πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων, τῶν δ᾽
ἵνα μὴ xal ταύτην Ἀδεσάλωμος ἀφαιρεθῇ, xal δῷ τῷ
πατρὶ δίκας χολασθεὶς ἀνθ᾽ ὧν ἐτόλμησεν, οὐδὲν ὀκνούν-
τῶν οὔτε ποιεῖν οὔτε πάσχειν" ἔτι δὲ τῶν μὲν πλειόνων,
ἵνα μὴ χρατηθῶσιν ὑπὸ τῶν σὺν Ἰωαύῳ xal τοῖς σὺν
αὐτῷ στρατηγοῖς ὄντων ὀλίγων, (αἰσχύνην γὰρ αὐτοῖς
τοῦτ᾽ εἶναι μεγίστην ,) τῶν δὲ Δαυΐδου στρατιωτῶν, ἵνα

40 τῶν τοσούτων μυριάδων χρατήσωσιν, φιλοτιμουμένων

ἔρις ἐγένετο χαρτερὰ, καὶ νιχῶσιν οἱ Δαυΐδου, ῥώμη
τε προὔχοντες xai τῇ τῶν πολεμιχῶν ἐπιστήμη. Φεύ--
γοντας δὲ διὰ δρυμῶν καὶ φαράγγων ἑπόμενοι τοὺς μὲν
ἐλάμθανον, πολλοὺς δὲ ἀνήρουν, ὡς φεύγοντας πεσεῖν

bu πλείονας ἢ μαχομένους: ἔπεσον γὰρ ὡς δισμύριαι ἐπ᾽

ἐχείνης τῆς ἡμέρας. ΟἿ δὲ τοῦ Δαυΐδου πάντες ὥρμη-
σαν ἐπὶ τὸν Ἀθεσάλωμον' φανερὸς γὰρ αὐτοῖς ὃπό τε τοῦ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. I.

'viribus praestarent artisque militaris peritia.

(392,302. ]

CAP. X. (IX.)

Atque illis quidem íta se res habebant. At Abesalomus,
magno in patrem coacto Hebraeorum exercitu , trajectoque
Jordane fluvio, constitit non longe a Castris in Galaditarum
regione, Amessa , loco Joabi cognati ejus, exercitui prepo-
sito. Nam is patre quidem Jetharsa prognatus erat , matre
vero Abigma; haec autem et Saruía maler Joabi sorores erant
Davidis. At quum Davides copiis suis recensitis quattuor
millia virorum invenisset, decrevit non exspectare dum Abe-
salomus ipsum adoriretur, sed tribunis et centurionibus su-
per eos constitutis , divisoque in tres partes exercitu , unain
quidem Joabo imperatori tribuit, alteram vero fratri ejus
Abessso, tertiam autem tradidit Etlzeo, suo quidem fa-
miliari et amico, e Gittensium vero urbe oriundo. Ipsum
autem, cum exercitu profecturum, retinuerunt amici , idque
sapientissimo consilio. Nam si cum illo vincerentur, omni
de spe bona se dejectum iri dicebant : quodsi una parte exer.
citus victi, cum reliqua ad ipsum se recipiant, fore ut ipse
in melius vires redintegret. Quin et verisimile est hostes su-
spicaturos , ipsi alium exercitum adesse. Quum hoc ei gra-
tum esset consilium, ipse quidem apud Castra inanere
constituit. At dum amicos et duces ad bellum dimitteret,
hortabatur ut se fortes et fideles ejusque memores praesta-
rent, si quo beneficio ab eo affecti fuerint : orabat vero et
obsecrabat ut victoria potiti juveni parcerent Abesalomo, -
ne illo mortuo aliquid mali in se ipsum statueret. Atque
victoriam illis precatus exercitum emittit.

2. Quum vero Joabus contra hostes aciem explicuisset in
Magno campo, a tergo silva cincto, Abesalomus ex adverso
suos eduxit, et congressi utrinque rem praeclare gesserunt,
tam magna audendo quam fortiter puguaudo, his quidem,
ut Davides amissum imperium recuperet, nulli non peri-
culo semet objicientibus, summamque alacritatem adhi-
bentibus, illis vero omnia facere el pati paralis, ne Abesa-
lomus occupatum amittal , et patri supplicium solvat ausis
debitum : insuper his quidem, quum plures essent, ne ἃ
paucis illis superentur, qui cum Joabo erant ejusque duci-
bus, (nam hoc ipsum illis in maximum cessurum esse
opprobrium ,) Davidis vero militibus ut tot myriadas debel-
larent magnopere laborantibus, summa contentione pugna.
(um est, tandemque victoriam reportant Davidici, quod
Quum vero
fugientes per saltus et abrupta sequerentur, nonnullos qui-
dem ceperunt, multos vero interfecerunt, iia ut plurcs fuga
quam pugna perierint : ea enim die ferme viginti millia vi-
rorum ceciderunt. Davidici autem omnea magmo cum im-
petu ferebantur in Abesalomum : ipsis enim conspicuus

| (310 —315.)
χάλλους xal τοῦ μεγέθους ἐγένετο. Δείσας δὲ μὴ xa-

| ταλάβωσιν αὐτὸν ol πολέμιοι, ἐπιύὰς τῆς ἡμιόνου τῆς

᾿ βασιλικῆς ἔφευγε - φερόμενος δὲ μετὰ ῥύμης καὶ ὑπὸ
τοῦ σάλου xal τῆς χινήσεως χοῦφος ὧν, ἐμπλακείσης

ὁ αὐτῷ τῆς χόμης τραχεῖ δένδρῳ μεγάλοις ἐπιπολὺ χλά-
ow; ἐχτεταμένῳ, παραδόξως ἀναχρήμναται, xal τὸ
uiv χτῆνος ὑπὸ ὀξύτητος ὡς ἐπιχείμενον τὸν δεσπότην
ἔτι φέρον ἐχώρει προσωτέρω, 6 δ᾽ ἐκ τῶν χλάδων αἰω-
po9usvoc ἐχρατεῖτο τοῖς πολεμίοις. 'Γοῦτόν τις ἰδὼν τῶν

I Δαυίδου στρατιωτῶν, ἐδήλωσεν Ἰωάδξῳ, xal πεντήχον-
τα σίχλους ἂν αὐτῷ δεδωκέναι τοῦ στρατηγοῦ φήσαν-
7X εἰ βαλὼν ἀπέχτεινε τὸν ἈΙὐεσάλωμον, « οὐδ᾽ εἰ χι-
Mou, , εἶπεν, ἔμελλές μοι παρέξειν, τοῦτ᾽ ἂν διέθηχά μου
τὸν τοῦ δεσπότου παῖδα, xal ταῦτ᾽ ἐχείνου πάντων ἡμῶν

i5 ἀχουόντων φείσασθαι τοῦ νεανίσχου δεηθέντος. » 'O
δὲ χελεύσας αὐτῷ δεῖξαι ποῦ χρεμάμενον ἴδοι τὸν 'A6s-
σάλωμον, τοξεύσας χατὰ τῆς χαρδίας ἀπέχτεινεν. Οἵ
δὲ τὰ τοῦ Ἰωάδου χομίζοντες ὅπλα, περιστάντες ἐν χύ-
χλῳ τὸ δένδρον χατασπῶσι τὸν νεχρὸν, xal τὸν μὲν εἷς

9» χάσμα βαθὺ xai ἀφανὲς ῥίψαντες ἐπιδάλλουσιν αὐτῷ
λίθους, ὥστ᾽ ἀναπληρωθῆναι xal τὸ σχῆμα τάφου καὶ
μέγεθος λαθεῖν. σημήνας δὲ ἀναχλητιχὸν 6 Ἰώαθος
ἀπέσχετο τοῦ διώκειν τοὺ οἰχείους στρατιώτας τὴν τῶν
πολεμίων δύναμεν, φειδόμενος τῶν δμοφύλων.

5. Y. στηχε δ᾽ ᾿Αδεσάλωμος ἐν τῇ χοιλάδι τῇ βασι-
σιλικῇ στήλην λίθου μαρμαρίνου δύο σταδίους ἀπέχου-
σαν Ἱεροσολύμων, ἣν προσηγόρευσεν ἰδίαν χεῖρα, M-
(ὧν ὡς xal τῶν τέχνων αὐτῷ διαφθαρέντων ἐν τῇ στήλη
μενεῖ τὸ ὄνομα. "Téxva γὰρ ἧσαν αὐτῷ τρία μὲν ἄρρενα,

Ὁ θυγάτηρ δὲ μία Θαμάρα τοὔνομα, ὡς προειρήχαμεν.
Συνοιχησάσης δ᾽ αὐτῆς τῷ Δαυΐδου υἱωνῷ ἹΡοδοάμῳ,
γίνεται παῖς 6 διαδεξάμενος τὴν βασιλείαν ᾿Αδίας. Καὶ
περὶ μὲν τούτων ἐν ὑστέροις οἰκειότερον τῇ ἱστορία δη-
λώσομεν,ν Μετὰ δὲ τὴν ᾿Αδεσαλώμου τελευτὴν, ὃ μὲν

Ὁ λαὸς εἰς τὰ οἰχεῖα διεσπάρη.

(l.) δ΄. ᾿Αχιμὰς δὲ ὁ Σαδώχου τοῦ ἀρχιερέως υἱὸς
Ἰωάδῳ προσελθὼν ἐδεῖτο αὐτοῦ τὴν νίχην ἐπιτρέψαι
πορευθέντι Δαυΐδη μηνῦσαι, xal ὅτι τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ
βογθείας ἔτυχε xal προνοίας εὐαγγελίσασθαι, xai τὸν

€ μὲν, οὐ προσήχειν εἰπὼν αὐτῷ χαλῶν ἄγγελον ἀεὶ γεγε-
νγμένον νῦν ἀπιέναι δηλώσοντα θάνατον τῷ βασιλεῖ
τοῦ παιδὸς αὐτοῦ, μένειν ἠξίου, χαλέσας δὲ τὸν Χουσὶ,
ἐχείνῳ προσέταξε τὸ ἔργον, ἵν᾽ ὅπερ αὐτὸς εἶδε, τοῦτο
μηνύσειε τῷ βασιλεῖ. Τοῦ δ᾽ ᾿Αχιμᾶ πάλιν δεηθέντος

& αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἀγγελίαν ἀφεῖναι, (περὶ μόνης γὰρ αὐτὸν
ποιήσεσθαι τῆς νίχης, ἡσυχάσειν δὲ περὶ τῆς ᾿Αδεσα-
lou τελευτῆς.) ἐπέτρεψεν αὐτῷ τὴν πρὸς τὸν Δαυΐ-
ὃην ἄφιξιν. Καὶ τὴν ἐπιτομωτέραν ἐχλαδὼν τῶν ὁδῶν
(καὶ γὰρ μόνος αὐτὴν ἐγίνωσχε) τὸν Χουσὶ φθάνει,

$6 Καθεζομένῳ δὲ Δαυΐδη μεταξὺ τῶν πυλῶν καὶ παραμέ-
νοντι πότ᾽ αὐτῷ τις ἐλθὼν ἀπὸ τῆς μάχης ἀπαγγείλῃ τὰ
xav αὐτὴν, τῶν σχοπῶν τις ἰδὼν τὸν ᾿Αχιμὰν τρέχοντα
γχαὶ μήπω τίς ἔστι γνωρίσαι δυνάμενος εἶπε πρὸς τὸν
Δαυΐδην βλέπειν τινὰ παραγινόμενον πρὸς αὐτόν. Τοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. X.

[303,291.] 268
erat tam ob pulcritudinem quam ob proceritatem. Αἱ ἰδ ve-
ritus ne vivus in hostium manus veniret, conscensa mula
regia effuso cursu fugiebat. Quumque rapide ferretur atque
agitalione metuque levis esset , implicita ei caesarie asperae
arbori , magnis ramis maxime patulse, miro modo suspen-
ditur et jumentum quidem eadem pergebat velocitate ac si
dominum insidentem haberet, ille vero in altum a ramis
sublatus hostibus circuindatur. Quem quum unus c Davidis
militibus conspiceret , Joabo nunciavit, ac quinquaginta si-
clos se illi daturum fuisse dicente imperatore, si confo-
disset Abesalomum, respondit, « nec si mille daturus
fuisses, hoc domini meí filio fecissem, praesertim quum
nobis omnibus audientibus ille oraverit ut juveni parcere-
tur. » Ille vero, quum ei imperasset ut ipsi ostenderet
ubinam Abesalomum pendentem viderit, conjecta in cor
sagita eum interemit. Joabi autem armigeri, qui orbe
facto ei adstiterunt, mortuum arbori detrahunt, et quum
ipsum quidem in voraginem profundam et obscuram proje-
cissent, in eam lapides devolvunt congeruntque, usque dum
impleretur et tumuli speciem et magnitndinem acciperet :
Joabus vero, quum receptui cecinisset, milites suos ab ho-
stium copiis, quod populo consanguineo parcebat , perse-
quendis cohibuit.

3. Sibimel autem Abesalomus erexerat in valle regia co-
lumpam lapidis marmorei , duobus stadiis dissitam ab Hic-
rosolymis, quam appellavit manum suam, dicens quod
etiamsi liberi sibi perirent, in ista columna nomen ipsius
esset mansurum. — Nam tres liberos habebat , duos quidem
filios, filiam vero unam, Thamaram nomine, quemadimo-
dum jam ante diximus. ΕΔ autem quum Davidis nepoti
Roboamo nupta esset, peperit filiam Abiam, qui postea
regnum accepit. — Ac de his quidem infra in loco suo et
narrationi magis proprio dicemus. Post obitum autem Ab«-
salomi, populo dissipato, ad domum quisque suam se re-
ceperunt.

(X.) 4. Jam vero Achimas , Sadoci pontificis lilius , adito
Joabo petiit ab eo ut sibi liceret ire Davidi indicatum quod
victoriam reportarit, letumque nuncium allatum, quod
ei Dei auxilio curaque freto prospere omnia ceciderint ,
hunc quidem, non decere dicens, qui semper ei lzetorum
nuncius exstiterit, nunc proficisci regi nunciaturum filium
obiisse , obsecrabat ut maneret, at Chusi vocalo negotium
mandavit, ut quod ipse vidisset id regi indicaret. Quum
vero Achimas denuo eum rogaret ut nunciatum mitteretur,
( ipsum enim de victoria solummodo mentionem facturum
esse, de morte vero filii taciturum,) ei permisit Davidem
adire. Atque per viarum compendia profectus ( nam ea ipsi
soli nota erant) prevertit Chusi. Sedente aulem Davide
inter portas atque exspectante dum aliquis e prelio veniens
sibi res in eo gestas nunciaret, speculatorum unus, quuin
prospiceret Achimam currentem, et non adhuc quis esset
dignoscere posset, aiebat ad Davidem videre se quempiam
ad ipsum advenientem. Quum vero dix:sset rex bonura

464 (,:15,313.)

δ᾽ ἄγγελον ἥχειν φήσαντος ἀγαθὸν, μετ᾽ ὀλίγον ἕπεσθαί

τινα x ἕτερον ἐδήλωσεν αὐτῷ. Κἀχεῖνον δὲ ἄγγελον

[ἀγαθὸν εἰπόντος, ἰδὼν τὸν ᾿Αχιμὰν 6 σχοπὸς ἐγγὺς

ἤδη γεγενημένον, τὸν Σαδώχου παῖδα τοῦ ἀρχιερέως

δ προστρέχειν ἐσήμαινεν. Ὁ δὲ Δανίδης περιχαρὴς γε-

νόμενος ἀγαθῶν ἄγγελον τοῦτον ἔφησεν εἶναι χαί τι
τῶν εὐχταίων αὐτῷ φέρειν ἀπὰ τῆς uam.

ε΄. Καὶ μεταξὺ ταῦτα λέγοντας ταῦ βασιλέως φανεὶς

6 Ἀχιμὰς προσχυνεῖ τὸν βασιλέα, καὶ πυθομένῳ περὶ

10 τῆς μάχης νίχην εὐαγγελίζεται xal χράτος. ᾿Ερομένου

δ᾽ εἴ τι καὶ περὶ τοῦ παιδὸς ἔχοι λέγειν, αὐτὸς μὲν

ἔφασχεν εὐθὺς ὁρμῆσαι πρὸς αὐτὸν τῆς τροπῆς τῶν πο-

λεμίων γενομένης, ἀχοῦσαι δὲ μεγάλης βοῆς διωκόντων

τὸν ᾿Αδεσάλωμον, χαὶ πλεῖον τούτου μὴ μαθεῖν δύνα-

t5 σθαι διὰ τὸ πεμφθέντα ὑπὸ Ἰωάδου δηλῶσαι τὴν νίχην

ἐπείγεσθαι. Παραγενομένου δὲ τοῦ Χουσὶ xai προσχυ-

νήσαντος χαὶ τὴν νίχην σημήναντος, περὶ τοῦ παιδὸς

αὐτὸν ἀνέχρινεν. Ὁ δ᾽, « ἐχθροῖς, εἶπε, τοῖς σοῖς οἷα

συμδέδηχεν ᾿Αδεσαλώμῳ γένοιτο. » Οὗτος 6 λόγος οὐδὲ

20 τὴν ἐπὶ τῇ νίχη χαρὰν εἴασεν οὔτ᾽ αὐτῷ μεῖναι μεγί-

στὴν οὖσαν οὔτε τοῖς στρατιώταις. Αὐτὸς μὲν γὰρ ἀνα-

βὰς ἐπὶ τὸ ὀψηλότατον τῆς πόλεως ἀνεχαλεῖτο τὸν υἱὸν,

τυπτόμενος τὰ στέρνα xal τὴν χεφαλὴν σπαραττόμενος

xat παντοίως αὑτὸν αἰχιζόμενος, xal, « τέχνον, 2x6o0v,

25 εἴθε μοι τὸν θάνατον ἐπελθεῖν ἐγένετο xat ἅμα σοι τε-

λευτῆσαι. ν Φύσει γὰρ ὧν φιλόστοργος πρὸς ἐχεῖνον ἔτι

μᾶλλον συμπαθῶς εἶχεν. Ἡ στρατιὰ δὲ καὶ ὃ Ἰώα-

* ζος, ἀχούσαντες ὅτι πενθεῖ τὸν υἱὸν οὕτως 6 βασιλεὺς,

ἠσχύνθησαν μετὰ τοῦ τῶν νενιχηχότων σχήματος εἰσελ--

80 θεῖν εἷς τὴν πόλιν, κατηφεῖς δὲ καὶ δεδαχρυμένοι πάν-

τες ὡς ἀφ’ ἥττης παρῆλθον. Καταχαλυψαμένου δὲ τοῦ

βασιλέως καὶ στένοντος τὸν υἱὸν, εἴσεισι πρὸς αὐτὸν

Ἰώαδος καὶ παρηγορῶν, « ὦ δέσποτα, φησὶ, λανθά-

« νεῖς διαθάλλων σαυτὸν οἷς ποιεῖς, ὅτι τοὺς υὲν ἀγα-

35 « πῶντάς σε xai περὶ σοῦ χινδυνεύοντας χαὶ σαυτὸν

« xal τὴν σὴν γανεὰν δοχεῖς μισεῖν, στέργειν δὲ τοὺς

« ἐχθροτάτους xai ποθεῖν οὐχέτ᾽ ὄντας, οἷ δίχη τεθνή-

« χασιν. Εἰ γὰρ ᾿ΑΑδεσάλωμος ἐχράτησε xol τὴν βα-

« σιλείαν βεθαίως κατέσχεν, οὐδενὸς ἂν ἡμῶν ὑπελείφθη

40 « λείψανον, ἀλλὰ πάντες ἂν, ἀπὸ σοῦ xal τῶν σῶν ἀρ-

« ξάμενοι τέχνων, ἀπωλώλειμεν οἰχτρῶς,, οὐ χλαιόντων

« ἡμᾶς τῶν πολεμίων, ἀλλὰ χαιρόντων καὶ τοὺς ἐλεοῦν-

« τας ἐπὶ τοῖς χαχοῖς χολαζόντων. Σὺ δ᾽ οὐχ αἰσχύνη

« ταῦτα ποιῶν ἐπὶ μᾶλλον ἐχθρῷ, ὅτι σὸς υἱὸς ὧν

45 « ἀσεδὴς οὕτως ἐγένετο. [Παυσάμενος οὖν τῆς ἀδίχου

« λύπης προελθὼν ὄφθητι τοῖς σαυτοῦ στρατιώταις χαὶ

« τῆς περὶ τοῦ ἀγῶνος προθυμίας εὐχαρίστησον" ὡς

« ἐγὼ τήμερον, ἂν ἐπιμένῃς τοῖς ἄρτι πραττομένοις,

« ἀναπείσας ἀποστῆναί σου τὸν λαὸν καὶ τὴν βασιλείαν

δ0 « ἑτέρῳ παραδοῦναι, τότε σοι πιχρότερον χαὶ ἀληθὲς

« ποιήσω τὸ πένθος. » Ταῦτ᾽ εἰπὼν Ἰώαδος ἀπέστρεψεν

ἀπὸ τῆς λύπης χαὶ ἤγαγεν εἷς τὸν περὶ τῶν πραγμάτων

λογισμὸν τὸν βασιλέα. Μετασχηματίσας δὲ αὑτὸν

Δαυΐδης καὶ ποιήσας ἐπιτήδειον εἰς τὴν τοῦ πλήθους

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. I.

[394,305.]
venire nuncium, ille paulo [ost et aHerum quendam sequi
regi indicavit. Ubi rex et illum nuncium bonum pronun- ,
ciarat speculator, ubi Achimam conspexerat jam propius |
admotum, Sadoci pontificis filium accurrere significavit.
Davides autem admodum letatus , lunc bonornm nuncium
esse aiebat, et quod optalis respondeat sibi e pugna afferre. |

5. Ac dum ista rex diceret , comparuit Aclimas , regem-
que adorabat, scitantique de pugna victoriam nunciat et -
imperium. Quum vero interrogaret quid de filio exploratum
haberet, ille quidem dicebat, se statim, ubi in fugam versi |
fuerint liostes, magno cursu ad ipsum contendisse , inzen-
lem vero clamorem audivisse militum Abesalomum inse-
quentium , nec praeterca quicquam comperti liabere potuis-
se, quod missus ab Joabo ad victoriam nuuciandam valde
festinarit. At quum Chusi advenisset, et adorasset , eum- |
que victoris nuncio impertisset , ex eo etiam de filio quzsi-
vit. llle vero, « inimicis, aiebat, eveniant tuis ea quie
Abesalomo acciderunt. » Haec verba in causa fuerunt ut nec
rex ipse neque milites ipsius in voluptate ex victoria licet
maxima díutius permanerent. Nam ille quidem , editissima
urbis parte conscensa, invocabat Glium, sibi tundens pecora
capitisque capillos dilacerans, οἱ modis omnibus sese affli-
ctans , ac Vociferans, « o fili, utinam in me invasisset inors,
« et simul tecum obire contigisset. » Quum enim natura
essel affectu in suos propensissimo, etiam majorem ipsi
impertiebatur misericordiam. Exercitum autem et Joabum,
audito quod rex ita tilium lugeret , puduit triumphantium
more in urbem iugredi , sed moerore dejecti et lacrimis suf-
fusi, quasi clade accepta , intraverunt. Quumque rex vultu
velato consideret, filiumque gemeret, Joabus ad eum in-
troiit, et solatium adhibens , « domine, inquit, non intelligis
« ita le gerendo convicium te tibi ipsum facere, dum istos
« quidem qui te amant, proque te pericula subeunt, teque
« ipsum et familiam tuam odisse videris , tibi vero inimicis-
« 8imos diligere, exstinctosque desiderare, qui morte me-
« ritiesima affecti sunt. δὶ enim Abesalomus vicisset et
« regnum confirmasset, ne tantillum quidem ex nobis omni-
« bus reliquum fecisset, sed omnes, a te tuisque initio
« facio, miserandum in modum periissemus, ifa ut nos nou
« plorarent inimici, sed gauderent, atque eos qui nostram
« Vicem miserarentur penis castigarent. Te vero non pudet
« ista facere hominis gratia maxime inimici, qui quum esset
« tuus filius, tantopere in te fuit impius. Age itaque, missa
« hac iniqua tristitia, prodi in conspectum tuorum mili-
« tum , et gratias illis redde pro alacritate quam in decer-
« fando exhibuerunt. Nam ego hodie, si pergas ea facere
« quz hactenus fecisti, persuadel;o populo ut a te deficiat et
« regnum alii tradat, et lunc amariorem et verum faciam
« tibi luctum. » Hisce verbis Joabus regem avertit a tristitia,
eoque adduxit ut de rebus gerendis cogitaret. Nam ubi ba-
hjtum mutaverat Davides, seque composuerat ut in populi

(13,314.)

θέαν, πρὸς ταῖς πύλαις ἐχάθισεν, ὡς ἅπαντα τὸν λαὸν
ἀχούσαντα συνδραμεῖν πρὸς αὐτὸν χαὶ χατασπάσασθαι.
Καὶ ταῦτα μὲν τοῦτον ἔσχε τὸν τρόπον.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Οἱ δ᾽ ix τῆς μάχης ἀναχωρήσαντες τῶν “Εὐραίων
τῶν ᾿Ἀδεσαλώμου, γενόμενοι παρ᾽ ἑαυτοῖς ἕχαστοι,
διεπέμποντο χατὰ πόλεις, ὑπομιμνήσχοντες αὐτοὺς
ὧν ηὐεργέτησεν αὐτοὺς Δαυΐδης, χαὶ τῆς ἔλευθε-
ρίας ἣν ἐχ πολλῶν χαὶ μεγάλων ῥυσάμενος αὐτοὺς
πολέμων παρέσχε, μεμφόμενοι δ᾽ ὅτι τῆς βασιλείας

M αὐτὸν ἐχδαλόντες ἄλλῳ ταύτην ἐνεχείρισαν, xal νῦν
τεθνηχότος τοῦ χατασταθέντος ὑπ᾽ αὐτῶν ἡγεμόνος
οὐ παραχαλοῦσι Δαυΐδην παύσασθαι μὲν τῆς ὀργῆς,
εὐνοϊχῶς δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔχειν, τῶν δὲ πραγυάτων,
χαθὼς ἤδη χαὶ πρότερον, ποιεῖσθαι πρόνοιαν, τὴν βα-

B σιλείαν ἀπολαδόντα. Ταῦτα μὲν οὖν συνεχέστερον
ἀπηγγέλλετο τῷ Δαυΐδη, χἀχεῖνος οὐδὲν ἧττον ἔπεμψε
πρὸς Σάδωχον χαὶ ᾿ἈΑδιάθαρον τοὺς ἀρχιερέας, ἵνα
τοῖς ἄρχουσι τοῖς τῆς Ἰούδα φυλῆς διαλεχθῶσιν, ὡς
αἰσιρόν ἐστιν αὐτοῖς ἄλλας φυλὰς πρὸ ἐχείνης Δαυΐδην

ἃ χειροτονῆσαι βασιλέα, xal ταῦθ᾽ ὑμῶν συγγενῶν ὄντων
γαὶ χοινὸν αἷμα πρὸς αὐτὸν χεχληρωμένων. Τὰ δ᾽
αὐτὰ xai Ἄμεσσᾷ τῷ στρατηγῷ προσέταξεν αὐτοὺς
λέγειν, ὅτι τῆς ἀδελφῆς υἱὸς ὧν αὐτοῦ μὴ πείθει τὸ
πλῆθος Δαυΐδῃ τὴν βασιλείαν ἀποξοῦναι " προσδοχᾶν

Ὁ δὲ παρ᾿ αὐτοῦ μὴ διαλλαγὴν μόνον, ( τοῦτο γὰρ ἤδη
γεγονέναι, ἀλλὰ xal τὴν ἅπαντος τοῦ λαοῦ στρατη-
Tav, ἣν αὐτῷ χαὶ Ἀῤδεσάλωμος παρέσχεν. Καὶ οἱ μὲν
ἀρχιερεῖς ἃ μὲν τοῖς τῆς φυλῆς ἄρχουσι διελέχθησαν,
ἃ δὲ τὸν Ἀμεσσὰν ἔπεισαν, τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως

ΟΝ πρὸς αὐτὸν εἰπόντες, ἐγχειρεῖν ταῖς ὑπὲρ αὐτοῦ φρον-

τίσι. Καὶ πείθει γε τὴν φυλὴν παραχρῆμα πέμψαι
πρὸς Δαυΐδην πρέσθεις, παρακαλοῦντας εἷς τὴν ἰδίαν
αὐτὸν ἐπανελθεῖν βασιλείαν. Τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὶ πάντες
ἐποίουν οἱ ᾿Ισραηλῖται, προτρεψαμένου τοῦ Ἀμεσσᾶ,

à β΄, Τῶν δὲ πρέσδεων ἀφιχομένων πρὸς αὐτὸν εἰς
Ἱεροσόλυμα παρεγένετο, Πάντας δὲ τοὺς ἄλλους
ἔγθασεν d Ἰούδα φυλὴ πρὸς τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν
ἀπηγτῆσαι τῷ βασιλεῖ, καὶ ὁ Γηρᾶ παῖς Σεμεεὶ μετὰ
χιλίων ἀνδρῶν, οὖς ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς ἐπύ-

Ὁ veto χαὶ Σιδὰς δὲ ἀπελεύθερος Σαούλου, χαὶ οἱ mai-

δὲς αὐτοῦ, πεντεχαίδεχα τὸν ἀριθμὸν ὄντες, μετὰ ol-

χετῶν εἴχοσιν. Οὗτοι σὺν τῇ Ἰούδα φυλῇ τὸν ποτα-
μὸν ἐγεφύρωσαν, ἵνα ῥᾶστα διαδῇ μετὰ τῶν ἰδίων 6
βασιλεύς. Ὡς δ᾽ ἦχεν ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην, ἠσπάσατο

& μὲν αὐτὸν ἡ Ἰούδα φυλὴ, προσέπεσε δ᾽ ἀναδὰς ἐπὶ
τὴν γέφυραν Σεμεεὶ, καὶ χατασχὼν αὐτοῦ τοὺς πόδας
ἐδεῖτο συγγνῶναι περὶ τῶν εἷς αὐτὸν ἡμαρτημένων, χαὶ
μὴ γενέσθαι πιχρὸν αὐτῷ, μηδὲ τοῦτο πρῶτον ἡγήσα-
σθαι τὴν τιμωρίαν ἐν ἐξουσίᾳ γενόμενον, λογίσασθαι

Ab ὅτι χαὶ μετανοήσας ἐφ᾽ οἷς ἐσφάλη πρῶτος ἐλθεῖν
πρὸς αὐτὸν ἔσπευσε. Ταῦτα δὲ ἀντιβδολοῦντος αὐτοῦ

xai οἰχτιζομένου, Ἀδεσσαῖος 6 Ἰωάδου ἀδελφὸς, « διὰ

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XI.

[195,294.] 265
conspectum venire possel, ad portas semet collocavit , ita

ut hoc audito universus populus ad eum salntandum con-
currerit. Et ista quidem ita se habuerunt.

CAP. ΧΙ. (X.)

Hebraci autem , quotquot Abesalomum sequuti ex pugna
evaserant, quum domum quisque suam se recepissent,
per urbes nuncios dimittebant, admonentes incolas bene-
ficiorum qua a Davide acceperant, atque libertatis, in quam
ipsos e multis magnisque bellis servatos vindicaverit , que-
rentesque quod Davidem regno expulerint , aliique summam
imperii tradideript , et nunc exstincto quem ipsi sibi prin-
cipein constituerint , Davidem supplices non obsecrent , ut
iram deponeret et ipsos benevolentia prosequeretur, verum
ut regno recepto curam eandem, quam ante, reipublico»e
impenderet. Et de hisce quidem crebri nuncii ad Davidem
veniebant, isque nihilominus Sadoco et Abiatbaro pontifi-
cibus significatum misit, υἱ ἐπ hanc sententiam cum prin-
cipibus tribus Jude loquerentur, illis dedecori esse ut alia
tribus príus quam ipsa Davidem regem crearent , presertim
quum vos cognati silis et consanguinei. Preterea illis
mandavit οἱ et eadem dicerent ad Amessam imperatorem,
quod, quum esset ipsi ex sorore nepos, populo non per-
euaderet regnum Davidi restitutum ire : licere autem ei ab
ipso exspectare, uon solum ut in gralíam secum redeat, id
quod jam factum esset, sed ul totius exercitus dux fieret ,
quemadmodum fuerit sub Abesalomo. Et pontifices quidem
quum principes tribus alloquuti sunt, tum Amessas per-
suaserunt, ubi ei dixerant que ἃ rege acceperant , ut de
ipso reducendo consilia iniret. Atque is tribum eo perduxit,
ut e vestigio legatos ad Davidem mitterent, orantes ut
in regnum suum reverteretur. Jdem autem et omnes fece-
runt Israelite , liortatu Amessze.

2. Quum autem legati ad eum pervenissent , Hierosolyma
secontulit. Ante alios vero omnes tribus Judzs regi ad
Jordanem fluvium occurrit, cumque his Semei Gera filius,
mille viris eum comitantibus, quos e tribu Benjamitica
secum adducebat ; preetereaque Sibas Sauli libertus, filiique
ejus quindecim numero cum famulis viginti. Hi una cum
tribu Judi fluvium ponte junxerunt, ut rex cum suis nullo
negotio transire poeset. Ut vero ad Jordanem pervepit ,
eum quidem tribus Jude galutavit, Semei vero ponte con-
scenso procidit, regisque pedibus prehensis. orabat ut suis
in eum peccatis ignosceret, nolletque ipsum acerbetractare,
neque potestatem adeptus id primum existimaret ut suppli-
cium adhibeat, sed reputaret secum quod erratorum poe-
nitentia duetus ei primus occurrere festinarit. At dum illa
verbis supplicibus rogaret, suique miserationem excitaret,
Abesszeus Joabi frater subjiciebal, « idcircone non jam mo-

406 (314,315.)

« τοῦτο οὖν, εἶπεν, οὐ τεθνήξῃ βλασφημήσας τὸν ὑπὸ
« τοῦ Θεοῦ χατασταθέντα βασιλεύειν; ν Δαυΐδης δ᾽
ἐπιστραφεὶς εἷς αὐτὸν, « οὐ παύσεσθ᾽, εἶπεν, ὦ Σαρου-
« ίας παῖδες; μὴ χινήσητε πάλιν ἡμῖν χαινὰς ἐπὶ ταῖς
& « πρώταις ταραχὰς xal στάσεις. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖν
« ὑμᾶς προσῆχεν ὅτι σήμερον ἄρχομαι τῆς βασιλείας.
«Διὸ πᾶσιν ἀφιέναι τὰς χολάσεις τοῖς ἀσεθήσασιν
« ὄμνυμι καὶ μηδένα τῶν ἁμαρτόντων ἐπεξελθεῖν.
« Σύ τε, εἶπεν, ὦ Σεμεεὶ, θάρρει, καὶ δείσῃς μηδὲν
30 « ὡς τεθνηξόμενος ». Ὁ δὲ προσχύνησας αὐτὸν προῆ-
£v.
γ΄. Ἀπήντησε δὲ αὐτῷ xal ὃ Σαούλου υἱωνὸς Μεμ.-
φίδοσθος, ῥυπαράν τε τὴν ἐσθῆτα περιχείμενος xal τὴν
χόμην βαθεῖαν xat χατημελημένην ἔχων. Μετὰ γὰρ
16 τὴν Δαυΐδου φυγὴν οὔτ᾽ ἀπεχείρατο λυπούμενος οὔτ᾽
ἐχάθηρε τὴν ἐσθῆτα, χαταχρίνας αὑτοῦ συμφορὰν ταύ-
τὴν ἐπὶ τῇ τοῦ βασιλέως μεταθολῇ. Διεδέδλητο δὲ xol
ὑπὸ τοῦ ἐπιτρόπου Σιόᾷ πρὸς αὐτὸν ἀδίχως. "Acma-
σαμένου δ' αὐτοῦ xal προσχυνήσαντος, ἤρξατο πυν-
30 θάνεσθαι, τί δήποτ᾽ o0 συνεξῆλθεν αὐτῷ, xal χοινωνὸς
ἦν τῆς φυγῆς. Ὁ δ᾽ ἀδίκημα τοῦτ᾽ ἔλεγεν εἶναι Σιβὰ"
« χελευσθεὶς γὰρ παρασχευάσαι τὰ πρὸς τὴν ἔξοδον
« οὐχ ἐφρόντισεν, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἀνδραπόδου τινὸς οὕτω
« παρήχουσεν. Εἰ μέντοι γε τὰς βάσεις εἶχον ἐρρω-
25 « μένας, οὐχ ἂν ἀπελείφθην σου, χρῆσθαι πρὸς τὴν φυ-
« γὴν ταύταις δυνάμενος. Οὐ τοῦτο δὲ μόνον ἠδίχησέ
« μου τὴν πρὸς σὲ, δέσποτα, εὐσέδειαν, ἀλλὰ καὶ
« προσδιέθαλε xal χατεψεύσατο χαχουργῶν. Ἀλλ᾽
« οἶδα γὰρ ὅτι τούτων οὐδὲν ἢ σὴ διάνοια προσίεται,
80 « διχαία τε οὖσα χαὶ τὴν ἀλήθειαν, ἣν ἰσχύειν βούλε--
« ται xal τὸ θεῖον, ἀγαπῶσα. Μείζονα γὰρ χινδυνεύ-
« σας παθεῖν ὑπὸ τοῦ πάππου τοὐμοῦ, χαὶ τῆς ὅλης
« ἡμῶν γενεᾶς ὀφειλούσης εἷς ἐχεῖνα ἀπολωλέναι, σὺ
« μέτριος xal χρηστὸς ἐγένου, τότε μάλιστα πάντων
85 « ἐχείνων λήθην ποιησάμενος, ὅτ᾽ ἐξουσίαν τῆς ὑπὲρ
« αὐτῶν τιμωρίας εἶχεν fj μνήμη. Φίλον δὲ σὸν ἔχρι-
«νας ἐμὲ χαὶ ἐπὶ τῆς τραπέζης εἶχες ὁσημέραι, καὶ
« οὐδὲν ἀπέλειπον τῶν συγγενῶν τοῦ μάλιστα τιμωμέ-
«vou. » Ταῦτ᾽ εἰπόντος, οὔτε τὸν Μεμφίδοσθον ἔγνω
40 χολάζειν οὔθ᾽ ὡς χαταψευσάμενον τὸν Σιδὰν καταδι-
χάζειν- ἀλλ᾽ ὑπὲρ μὲν τοῦ μὴ μετὰ Σιῤᾶ πρὸς αὖ-
τὸν ἐλθεῖν ἐχείνῳ πάντα χαρίσασθαι φήσας, αὐτῷ δὲ
συγγινώσχειν ὑπέσχετο, τὰ ἡμίση τῆς οὐσίας αὐτῷ χε-
λεύσας ἀποδοθῆναι. ὋὉ δὲ Μεμφίδοσθος, « πάντα
45 « μὲν, εἶπεν, ἐχέτω 6 Σιδὰς, ἐμοὶ δ᾽ ἀπόχρη τὸ σὲ τὴν
« βασιλείαν ἀπολαβεῖν. »
δ΄, Βερζελαῖον δὲ τὸν Γαλαδίτην, ἄνδρα μέγαν καὶ
χαλὸν, καὶ πολλὰ παρεσχημένον ἐν ταῖς Παρεμδολαῖς
αὐτῷ, Δαυΐδην τε προπέμψαντα μέχρι τοῦ Ἰορδάνου,
&0 παρεχάλει συνελθεῖν ἕως τῶν Ἱεροσολύμων' γηροχομή-
σειν γὰρ αὐτὸν ἐν πάσῃ τιμῇ, καὶ ὡς πατρὸς ἐπιμελη-
θήσεσθαι, xal προνοήσειν ἐπηγγέλλετο, ὋὉ δὲ πόθῳ
τῶν olxot παρητεῖτο τὴν μετ᾽ αὐτοῦ διατριδὴν, καὶ τὸ
qnoa λέγων οὐ τοιοῦτον αὐτῷ τυγχάνειν ὥστε ἀπο--

ΑΡΧΑΤΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. IA.

[395,397.|

« rieris, qui ei maledicere ausus es quem Deus in regni
«sede constituerat? » Davides autem ad illum conversus
ait, « non quiescetis, Saruiz filii? ne redintegrale nobis
« novas, prioribus vix sopitis, turbas et sediliones. Nam
« vos ignorare haud fas erat quod liodie regnum ineo. Quam-
« obrem juro omnibus qui in me impii fuerint. supplicia
« condopare, neque in quenquam qui peccaverit animad-
« verlere. Tu vero, adjiciebat, o Semei, bono animo
« esto, neu metuas, quasi jamjam oppetenda tibi mors es.
« δεῖ.» Atque ille, rege adorato, progrediebatur.

3. Etiam Sauli nepos Memphibosthus ej obviam venit,
veste sordida amictus et promissum neglectumque capilli-
tium gerens. Nam post fugam Davidis pree moerore neque
comam totonderat nec vestem abluerat, ut qui regis muta-
tionem suam esse calamitatem reputaverit. Praeterea falso
a Siba procuratore suo apud ipsum insimulalus fuerat.
Postquam autem ille regem salutaverat et adoraverat,
coepit eum rez interrogare qua de causa non simul secum
exisset, fugeque particeps fnisset. Is vero respondit
hanc sibi a Siba illalam esse injuriam : « nam jussus omnia
« ad profectionem necessaria parare, nihil curavit, sed
« verba mea, ac si mancipium essem, contempsit. Sane
« 8i pedibus integris fuissem, fieri haud poterat uta te
« separarer, si quidem iis ad fugam uti licuisset. AL ille
« non contentus erat mec erga te, domine, pietati obesse,
« verum insuper me calumniis adortus est et mendaciis
« improbe confictis. Sed novi omnem hisce in mentem
« tuam preeclusum esse aditum, quie et justa est et amans
« veritalis, quam Deus etiam ipse vult praevalere. Nam
« quum ex avo meo majora adieris discrimina , propter-
« eaque tota nostra familia periisse meruerit, tu commo:
« dum benignumque temet ostendisti, tunc pracipue illo-
« rum omnium oblitus, quum oblivisci non potueris in tua
« esse potestate ut illa vindices. Ad hac tu me in amico-
« rum tuorum numero esse voluisti, et quotidie mens:
« adlibebas, nullaque in re a cognatorum tuorum honora.
« tissimo quoque differebam. » Quum hzc dixisset , neque
in Memphibostlum rez statuit supplicio uü, neque Sibam
ul calumniatorem judicio perfundere : sed praefatus se qui.
dem, quod cum Siba sibi non obviam venerit, liuic omnia
largitum esse, ei tamen, ubi imperaverat dimidium bo-
norum ipsi restitui, veniam dare pollicebatur. Tum vero
Memphibosthus subjicit, « imo totum babeat Siba, mihi
e vero satis est te regnum recepisse. »

4. Berzelaeum autem Galaditam , virum grandem ac bo-
num, quique ipsi dum apud Castra esset. multa suppedita-
vil , ipsumque ad Jordanem usque deduxit, obsecrabat Da-
vides ut secum iret Hierosolyma : ipsum enim euim in se-
nectute omni cum honore tractaturum esse, eique tanquam
patri curam adhibiturum et provisurum esse spondebat. At
ille antiquae sedis suorumque desiderio cum eo vivere recu-
sabat, atque dicens, se non ibi esse senectutis ut voluptati-

(315,316.)

λαύειν τῶν ἡδέων, εἰς ὀγδοήχοντα ἔτη προδεδηχότος,
d) ὥστε χαταλύσεως ἤδη καὶ ταφῆς προνοεῖν, ἐπὶ
ταύτην ἠξίου βουλόμενον αὐτῷ χαρίζεσθαι τὰ xac
ἐπιθυμίαν ἀπολῦσαι. Οὔτε γὰρ τροφῆς οὔτε ποτοῦ
& συνιέναι διὰ τὸν χρόνον, ἀποχεχλεῖσθαι δ᾽ αὐτῷ xal
τὰς ἀχοὰς ἤδη πρὸς αὐλῶν ἥχους xal μέλη τῶν ἄλλων
ὀργάνων, ὅσα παρὰ βασιλεῦσι τέρπει τοὺς συνδιαιτω--
μένους. Οὕτω δὲ λιπαρῶς δεομένου, « σὲ μὲν, εἶπεν,
« ἀπολύω, τὸν δὲ υἱὸν Ἀχίμανον ἄφες μοι’ πάντων

10 «Ἰὰρ αὐτῷ μεταδώσω τῶν ἀγαθῶν. » Καὶ Βερζε-
λαῖος μὲν χαταλιπὼν τὸν υἱὸν, xal προσχυνήσας τὸν
βασιλέα, καὶ πάντων ἐπευξάμενος αὐτῷ τέλος ὧν ἔχει
χατὰ ψυχὴν, οἴχαδε ὑπέστρεψεν. Παραγίνεται δ᾽
εἰς Γάλγαλα Δαυΐδης,, τοῦ λαοῦ παντὸς ἤδη τὸ ἥμισυ

i$. περὶ αὐτὸν ἔχων xai τὴν Ἰούδα φυλήν.

ε΄, Ἀφικνοῦνται δ᾽ εἰς Γάλγαλα πρὸς αὐτὸν οἱ τῆς
χώρας πρῶτοι μετὰ πολλῆς πληθύος xal τὴν Ἰούδα
quy κατεμέμφοντο λάθρα πρὸς αὐτὸν ἐλθοῦσαν, ὡς
δεῖν ὁμοῦ πάντας μιᾷ γνώμῃ ποιήσασθαι τὴν ὑπάντη-

380 σιν, Οἱ δ᾽ ἄρχοντες τῆς Ἰούδα φυλῆς μὴ δυσχεραί-
νειν αὐτοὺς ἠξίουν προλυφθέντας" xal γὰρ συγγενεῖς
ὄντες αὐτοῦ, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον προνοούμενοι χαὶ
στέργοντες φθάσαι, οὗ μέντοι γε διὰ τὸ προελθεῖν
δῶρα λαδεῖν αὐτοὺς, ἵν᾽ ἔχωσιν ἐπὶ τούτῳ δυσφορεῖν,

15 ὕστεροι πρὸς αὐτὸν ἐλθόντες. Ταῦτα τῶν τῆς Ἰού-
δα φυλῆς ἡγεμόνων εἰπόντων, οἱ τῶν ἄλλων ἄρχοντες
οὐχ ἡσύχασαν, ἀλλ᾽, « ἡμεῖς μὲν, ἔφασαν, ὦ ἀδελ-
« φοὶ, θαυμάζομεν ὑμᾶς αὑτῶν ἀποχαλοῦντας μόνων
« συγγενῆ τὸν βασιλέα“ ὁ γὰρ τὴν ἁπάντων ἐξουσίαν

30 « παρὰ τοῦ Θεοῦ λαδὼν, πάντων ἡμῶν εἶναι συγγενὴς
« χρίνεται. Καὶ διὰ τοῦθ᾽ ὃ μὲν λαὸς ἅπας ἕνδεχα
« μοίρας ἔχει. μίαν δ᾽ ὑμεῖς, καὶ πρεσθύτεροι ἐσμὲν,
« xai οὐχ ἐποιήσατε δίκαια χρύφα xal λεληθότως ἐλ-
« θόντες πρὸς τὸν βασιλέα. »

ὃ) ς΄. Τοιαῦτα τῶν ἡγεμόνων πρὸς ἀλλήλους διαλεν
θέντων, ἀνήρ τις πονηρὸς καὶ στάσει χαίρων, ὄνομα
Σαβαῖος, υἱὸς τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς Βοχορίου, στὰς
ἐν μέσῳ πρὸς τὸ πλῆθος μέγα βοήσας εἶπεν, « οὔτ᾽ ἔχει
« τις ἡμῶν παρὰ Δαυΐδου μοίρας, οὔτε χλῆρον παρὰ

40 « τῷ Ἰεσσαίου παιδί. » Καὶ μετὰ τοὺς λόγους σαλπί-
σας κέρατι σημαίνει πόλεμον πρὸς τὸν βασιλέα. Καὶ
πάντες ἠκολούθησαν ἐχείνῳ Δαυΐδην χαταλιπόντες:
μόνη δὲ αὐτῷ παρέμεινεν fj ᾿Ιούδα φυλὴ, χαὶ χατέστη-
σεν αὐτὸν εἰς τὸ ἐν “Ἱεροσολύμοις βασίλειον. Καὶ τὰς

45 μὲν παλλαχὰς, αἷς ὁ υἱὸς αὐτοῦ συνῆλθεν ᾿Αὐεσάλω-
uoc, εἷς ἄλλην μετήγαγεν οἰχίαν, πάντα προστάξας
αὐταῖς χορηγεῖν τὰ ἐπιτήδεια τοὺς ἐπιμελομένους, αὖ-
τὸς δ᾽ οὐχ ἐπλησίαζεν αὐταῖς. ᾿Ἀποδείχνυσι δὲ xai
τὸν Ἀμεσσὰν στρατηγὸν, καὶ τὴν τάξιν αὐτῷ, ἐφ᾽ ἧς

so Ἰώχθος ἦν, δίδωσιν' ἐχέλευσέ τε στρατιὰν ὅσην δύνα-
ται συναγαγόντα ἐχ τῆς Ἰούδα φυλῆς μεθ᾽ ἡμέρας
τρεῖς ὡς αὐτὸν ἐλθεῖν, ἵνα παραδοὺς αὐτῷ πᾶσαν τὴν
δύναμιν ἐχπέμψη πολεμήσοντα τὸν υἱὸν Βοχορίου,
Ἐξελθόντος δὲ τοῦ Ἀμεσσᾶ xal περὶ τὴν ἄθροισιν τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XT.

[s97,299.] 267

bus frueretur, quum jam annum octogesimum attigerit, sed
ut obitui et sepulture prospiceret, ad haec ab ipeo, si sibi
quod gratum esset facere voluerit, dimitti petebat. Nam
per statem se neque cibi neque polus jucunda intelligere
posse, imoeltiam aures sibi occludi ad tibiarum sonos et mo-
dulationem aliorum instrumentorum , quibus oblectari 80-
leant qui cum regibus vivant. ita instanter rogante, rex,
« te quidem, aiebat, dimitto, filium vero Achimanum per-
« mitte míhi : nam ei de bonis omnibus impertiam ». Et
Berzelzeus quidem , relicto filio et rege adorato, precatus-
que ut omnia ei prospere cederent quae in animo agitaret,
domum est reversus. Davides vero Galgala pervenit , jam
dimidium totius populi circa se babens et Judse tribum.

5. Galgala autem ad eum veniunt primores regionis,
magna eos comitante multitudine, conquestique sunt de
tribu Judsze , quod ad eum clam se contulisset, quum simul
omnes unanimes obviam processisse debuerint. Principes
vero tribus Judz illos orabant, ne dolerent quod anticípati
fuerint : nam quum ejus cognati essent, idcirco majore se
cnra et amore przevertisse alios, non tamen tinunera , quia
praecesserint , se accepisse, ita ut inde justas rem agre fe-
rendi causas habeant qui serius ad eum venerint. Hoc
quum dixissent tribus Jude» duces, non acquieverunt cete-
rarum tribuum principes, sed, « nos quidem , responde-
« runt, mirari subit, o fralres, quod regem vos vestrum
« solorum cognatum appelletis : nam qui in omnes potesta-
« tem a Deo accepit, is nos omnes cognatione attingere
« censendus est. jdeo quum totus quidem populus undecim
« partes habeat, vos vero unam, et natu majores sumus ,
« et vos preeter equum fecistis, qui furtim et nobis inaciis
« vosmet ad regem recepislis. » "

6. Dum in hunc modum inter se colloquebantur duces ,
vir quidam improbus et seditionis amans , nomine Sabzus,
Bochoris filius, tribus Benjamitidis, quum se in medium
proripuisset, magna voce clamabat ad multitudinem ,
« nemo nostrüm habet ab Davide partem, aut ab Jesszi
« filio sortem.» . Atque ubi haec dixerat, inflato cornu bel-
Jum regi denunciat. Tum omnes illum sequuti sunt , Da-
vide relicio. Sola autem ei permanait tribus Jude , ipsum-
que in regia Hierosolymis collocavit. Et fecit quidem rez
ut concubinze , cum quibus congressus erat filius ejus Abe-
salomus , in alias sedes migrarent , jussis curatoribus omnia
eis necessaria suppedilare, ipse vero ad eas non accedebat.
Dein autem Amessam imperatorem constituit , locumque
ei dedit quem Joabus obtinuerat , preecepitque ut, collectis
quantas posset e tribu Judi copiis , poet triduum ad se ve-
niret , ut omni exercitu ei cum imperio tradito ipsum con-
tra Bochoriz filium emitteret. Quum autem egressus essel
Amessa et in militum delectu. instituendo procrastinasset ,

268 (δὁι16,217.)

στρατιᾶς βραδύνοντος, ὡς οὐχ ἐπανήει, τῇ τρίτη τῶν
ἡμερῶν ὃ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἰώαθον ἔλεγεν οὐχ εἶναι
σύμφορον ἀνοχὴν τῷ Σαδαίῳ διδόναι, μὴ, γενόμενος
ἐν πλείονι παρασχευῇ, μειζόνων καχῶν καὶ πραγμάτων
b αἴτιος ἢ ᾿ἈἈδεσάλωμος αὐτοῖς χατέστη γένηται. « Μὴ
περίμενε τοίνυν ἔτι μηδὲν, ἀλλὰ τὴν οὖσαν παραλαδὼν
δύναμιν xal τοὺς ἑξακοσίους μετὰ ᾿Αθεσσαίου τοῦ ἀδελ-
φοῦ σου δίωχε τὸν πολέμιον, xal ὅπου ποτ᾽ ἂν αὐτὸν
χαταλάδῃς ὄντα, πειράθητι συμδαλεῖν, Σπούδασον
10 δ᾽ αὐτὸν φθάσαι, μὴ πόλεις ὀχυρὰς χαταλαθδόμενος
ἀγῶνας ἡμῖν καὶ πολλοὺς ἱδρῶτας παρασχευάσῃ. »
ζ΄. Ἰώαθος δ᾽ οὐχέτι μέλλειν Éxptvev , ἀλλὰ τόν τε
ἀδελφὸν xal τοὺς ἑξαχοσίους παραλαδὼν xai ὅση λοι--
πὴ δύναμις ἦν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἕπεσθαι χελεύσας,
15 ἐξώρμησεν ἐπὶ τὸν Σαδαῖον. " Hà, δὲ ἐν l'ai) (χώμη
δ᾽ ἔστιν αὕτη σταδίους ἀπέχουσα τεσσαράχοντα τῶν
Ἱεροσολύμων) γεγενημένος, πολλὴν Ἀμεσσᾶ δύναμιν
ἀγαγόντος, ἀπήντησεν αὐτῷ. Περιζωσάμενος δὲ μά-
χαιραν καὶ θώραχα ἐνδεδυμένος "Ioa6oc , προσιόντος
50 ἀσπάσασθαι τοῦ Ἀμεασᾶ, φιλοτέχνως τὴν μάχαιραν
αὐτομάτως ἐχ τῆς θήχης ἐποίησεν ἐχπεσεῖν. Βαστά-
σας δ᾽ αὐτὴν ἀπὸ τῆς γῆς χαὶ τῇ ἑτέρᾳ τὸν ᾿Αμεσσὰν
. ἐγγὺς γενόμενον ὡς χαταφιλήσων τοῦ γενείου λαθόμε-
νος, οὗ προειδόμενον εἰς τὴν γαστέρα πλήξας ἀπέχτεινεν,
25 ἀσεδὲς ἔργον διαπραξάμενος xal παντελῶς ἀνόσιον,
ἀγαθὸν νεανίαν xal συγγενῇ xal μηδὲν ἀδιχήσαντα
ζηλοτυπήσας τῆς στρατηγίας xal τῆς παρὰ τῷ βασι-
λεῖ πρὸς αὐτὸν ἰσοτιμίας. Διὰ ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν
xai τὸν ᾿Αθέννηρον ἐφόνευσεν. ᾿Αλλ᾽ ἐχεῖνο uiv αὐτοῦ
80 τὸ παρανόμημα πρόφασις εὐπρεπὴς συγγνωστὸν ἐδόχει
ποιεῖν, ὃ ἀδελφὸς Ἀσάηλος ἐχδεδιχῆσθαι νομιζόμενος "
τοῦ δ᾽ Αμεσσᾶ φόνου οὐδὲν τοιοῦτον ἔσχε παραχάλυμ.-
μα. ᾿Ἀποχτείνας δὲ τὸν συστράτηγον ἐδίωχε τὸν Σα-
θαῖον, χαταλιπὼν ἕνα πρὸς τῷ νεχρῷ, βοᾶν ἐντειλάμενος
35 πρὸς τὴν στρατιὰν ὅτι τέθνηχε μὲν ᾿Αμεσσᾶς διχαίως
xat μετ᾽ αἰτίας χολαζόμενος, εἰ δὲ φρονεῖτε τὰ τοῦ βασι-
λέως, ἕπεσθε αὐτοῦ τῷ στρατηγῷ ᾿ἸΙωάδῳ xai Ἀδεσσαίῳ
τῷ τούτου ἀδελφῷ. Κειμένου δὲ τοῦ σώματος ἐπὶ τῆς
δὲοῦ xal παντὸς τοῦ πλήθους ἐπ᾽ αὐτῷ συρρέοντος, xat,
40 οἷα ὄχλος φιλεῖ, ἐθαύμαζον πλέον προσιστάμενοι, βα-
στάσας ἐχεῖθεν ὁ φύλαξ xal χομίσας εἷς τι χωρίον ἀπω-
τάτω τῆς 68000, τίθησιν αὐτόθι xal χαλύπτει ἱματίῳ.
Τούτου γενομένου, πᾶς ὃ λαὸς ἠχολούθησε τῷ 1oa60.
Διώξαντι δ᾽ αὐτῷ διὰ πάσης τῆς ᾿Ισραηλιτῶν χώρας
45 τὸν Σαθαῖον, δηλοῖ τις ἐν ὀχυρᾷ πόλει τυγχάνειν αὐὖ-
τὸν, ᾿Αδελμαχέᾳ λεγομένῃ. Παραγενόμενος δ᾽ ἐχεῖ
καὶ τῇ στρατιᾷ περικαθίσας τὴν πόλιν χαὶ χαράχωμα
περὶ αὐτὴν πηξάμενος, ὑπορύσσειν ἐχέλευσε τοῖς στρα-
τιώταις τὰ τείχη xal χαταθδάλλειν αὐτά " μὴ δεξαυέ-
60 vtov γὰρ αὐτὸν τῶν ἐν τῇ πόλει, χαλεπῶς πρὸς αὐτοὺς
διετέθειτο.
η΄. Γύναιον δέ τι σῶφρον xai συνετὸν, ἐν ἐσχάτοις
ἤδη τὴν πατρίδα χειμένην θεασάμενον, ἀναδὰν ἐπὶ τὸ
τεῖχος προσχαλεῖται διὰ τῶν ὁπλιτῶν τὸν Ἰώαθον.

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. IA.

[395,309.]
comperto ipsum non maturare reditum, tertio die rex ad
Joabum dicebat , hand sibi expedire in re Sabzei dilationem
pati, ne forte copiis majoribus comparatis plus damni det
plusque negotii facessat quam ab Abesalomo acceperiut.
« Itaque ne tantillum jam cunctare, sed assumptis qui ad
manus sunt militibus el sexcentorum cohorte cum Abessamo
fratre tuo hostem persequere, et ubicunque illum fueris
assequutus, fac ei congrediaris. Ocius vero te move ut illum
praevenias, ne urbes munitas nactus in causa sit nobis di-
micationum multique sudoris. »

7. Joabus autem secum statuebat nihil morari , sed fra-
tre virisque sexcentis assumptis, reliquisque qui tum Hie-
rosolymis aderant militibus ipsum comitari jussis, ad Sa-
bzeum persequendum profectus est. Quumque Gabaon per-
venisselj, (ille autem vicus est, quadraginta stadiis ab Hie-
rosolymis disfans,) Amesss , qui magnum adduxerat exer-
citum, obviam factus est. At Joabus quum gladio accinctus
esset et thorace induíus, accedente ad eum salutandum
Amessa, id de industria egit ut ensis quasi sponte e vagina
excideret , eoque mox a terra sublato, et altera manu , tan-
quam Amessam prope adstantem deosculari vellet, barba
preliensa , nihil advertentem, vulnere in ventre facto, occi-
dit, facinus nefarium οἱ omnino flagitiosum perpefrans, quod
juveni bono et cognato et innocenti ab ipeo invideretur
propter munus imperatorium, atque honorem cum ipsius
diguilate ex regis gratia s&equatam. Hac enim de causa
jam ante Abenneruim interfecit. Sed illud quidem ipsius
scelus honesti species excusare videbatur, quod fratrem
Asaelum vindicasse existimaretur; Amesse vero cdi ni-
hil hujusmodi praetendi potuit. Creso autem imperatore
Sabwum persequebatur, uno relicto apud cadaver, cui
jusserat clamare ad exercitum , Amessam juste peremptum
esse, meritoque supplicio affectum; qui vero regi faverent
Joabum, cui exercitus imperium datum esset, fratremque
ejus Abesszeunm sequi debere. Quum autem corpus ad
viam jaceret, totaque multitudo ad id conflueret , majori-
que, ut in vulgo fieri solet, admiratione tenereutur prope
adstantes, custos quum inde tulisset et in agrum procul a
vía asportasset, illic depositum veste operit. Quo facto
omnes perrexerunt Joabum sequi. 1lli vero, dum per to-
tam regionem Israeliticam Sabseum persequitur, indicat
quidam eum se recepisse in urbem munitam quae Abel-
machea vocatur. Eo autem quum se contulisset et exer-
citu urbem obsedisset, vallo etiam ei circumjecto, im-
peravit militibus ut muros ejus suffoderent et everterent :
nam quod urbis istius cives ipsum non receperant, valde
eis irascebatur et succensebat.

8. Verum imnuliercula quaedam , proba simul et sapiens,
quum patriam in extremum periculum adductam cerneret ,
conscensis manibus Joabum per milites ad colloquium evo-

(317,318.)

ΠΠ»οσελθόντος δ᾽ ἤρξατο λέγειν ὡς 6 Θεὸς τοὺς βασιλεῖς
χαὶ τοὺς στρατηγοὺς ἀποδείξειεν, ἵνα τοὺς πολεμίους
τοὺς Ἑδραίων ἐξάγωσι xal παρέχωσιν αὐτοῖς εἰρήνην
ἁπάντων. Σὺ δὲ σπουδάζεις υητρόπολιν Ἰσραηλιτῶν
ἐ χεταβαλεῖν καὶ πορθῆσαι μηδὲν ἐξαμαρτοῦσαν. Ὁ
2 (uev μὲν εὔγεται τὸν Θεὸν αὐτῷ διαμένειν, αὐτὸς δ᾽
οὔτως ἔμειν εἶπεν ὡς μηδένα τοῦ λαοῦ φονεῦσαι, οὐχ
ὅτι πόλιν ἐξελεῖν βούλεσθαι τηλικαύτην, λαδὼν μέντοι
παρ᾿ αὐτῶν τὸν ἀντάραντα τῷ βασιλεῖ πρὸς τιμωρίαν
^ Σαβαῖον υἱὸν τοῦ Βογορίου, παύσεσύαι τῆς πολιορ-
xac xxi τὴν στρατιὰν ἀπάξειν. Ὡς δ᾽ ἤχουσεν ἢ
γυνὴ τὰ παρὰ τοῦ Ἰωάθου, μιχρὸν ἐπισχεῖν δεηθεῖσα
ἰτὴν γὰρ χεραλὴν εὐθέως αὐτῷ ῥιφήσεσθαι τὴν τοῦ πο-
λεμίου) χαταδαένει πρὸς τοὺς πολίτας, xat « βούλεσθ᾽,
«εἰποῦσα, χαχοὶ χαχῶς μετὰ τέχνων ἀπολέσθαι xal
c γυναιχῶν ὑπὲρ ἀνθρώπου πονηροῦ xal μηδὲ τίς ἐστι
εγνωρίμου) χαὶ τοῦτον ἔχειν ἀντὶ Δαυΐδου τοῦ τοσαῦτα
«εὐεργετήσαντος ἡμᾶς βασιλέως, xal πρὸς δύναμιν
«τοσαύτην χαὶ τηλιχαύτην ἀνταίρειν μίαν πόλιν; »
s πείθει τὴν κεφαλὴν ἀποτευόντας τοῦ Σαθαίου ῥῖψαι
ταύτην εἷς τὸ Ἰωάδου στράτευμα. Τούτου γενομένου
στμήνας ἀναχλητιχὸν 6 τοῦ βασιλέως στρατηγὸς ἔλυσε
τὴν πολιορχίαν. Καὶ παραγενόμενος εἷς “Ιεροσόλυμα
παντὸς ἀποδείκνυται πάλιν τοῦ λαοῦ στρατηγός. Κα-
αι θίστησι δὲ xai Βαναίαν 6 βασιλεὺς ἐπὶ τῶν σωματο-
φυλάχων xnl τῶν ἑξαχοσίων, ᾿Αδώραμον δ᾽ ἐποίησεν
ἐπὶ τῶν φόρων, χαὶ Σαῤξάθην x«l ᾿Αχίλαον ἐπὶ τῶν
ὑπομνηματογράφων, Σουσὰν δὲ γραμματέα, Σάδωχον
δὲ χαὶ Ἀδιάθαρον ἀπέφηνεν ἱερεῖς.

ΚΕΦ. IB'.

» Μετὰ δὲ ταῦτα τῆς χώρας λιμῷ φθειρομένης, ἱκέ-
τευσς Δανΐδης τὸν Θεὸν ἔλεῆσαι τὸν λαὸν, xal τὴν αἷ-
τίαν αὐτῷ xai τὴν ἴασιν φανερὰν ποιῆσαι τῆς νόσου.
Τῶν δὲ προφητῶν εἰπόντων βούλεσθαι τὸν Θεὸν ἐχδιχίας
τυγεῖν τοὺς Γαθδαωνίτας, οὖς Σάουλος 6 βασ:λεὺς ἀπο-

Ὁ χτείνας ἠσέθησεν ἐξαπατήσας, xai τοὺς ὅρκους αὐτοῖς,
ὡς ὁ στρατηγὸς ᾿[ησοῦς ὥμοσε xai ἣ γερουσία. «ἡ
φυλάξας: ἐὰν τοίνυν δίχην ἣν αὐτοὶ θέλουσιν οἵ Γα-
ὑχωνῖται λαθεῖν ὑπὲρ τῶν ἀνηρημένων, ταύτην αὐτοῖς
παράσγη, διαλλαγήσεσθαι xai τὸν ὄχλον ἀπαλλάξειν

€ τῶν χαχῶν ἐπηγγέλλετο, Ὥς οὖν ταῦτα παρὰ τῶν
προφητῶν ἔμαθεν ἐπιζητεῖν τὸν Θεὸν, μεταπέμπεται
τὸς Γαδαωνίτας χαὶ τίνος βούλονται τυχεῖν ἐπηρώτα.
Τῶν δ᾽ ix τοῦ γένους τοῦ Σαούλου παραλαθεῖν ἑπτὰ
παῖρας ἀξιωσάντων πρὸς τιμωρίαν, 6 βασιλεὺς dvalm-

ὁ τίσις παρέδωχεν αὐτοῖς, Μεμφιδόσθου φεισάμενος τοῦ
Ἰωνάθου παιδός. Παραλαθόντες δ᾽ οἱ Γαῤδαωνῖται
τοὺς ἄνδρας ὡς ἐδούλοντο ἐκόλασαν. Ἤρξατο δ᾽ ὕειν
παραγρῆμα ὃ Θεὸς χαὶ τὴν γῆν πρὸς γονὴν χαρπῶν
ἀναχαλεῖν, ἀπολύσας τοῦ πρότερον αὐχμοῦ. Καὶ πά-

0 λιν ηὐδήνγσεν ἢ τῶν “Ἑδραίων χώρα. Στρατεύεται
δὲ μετ᾽ οὐ πολὺν χρόνον 6 βασιλεὺς ἐπὶ Παλαιστίνους,

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XII.

[599,40] 209

cal. Quumque accessisset , dicere exorsa. esl quod" Deis
reges et exercitus duces constituerit, ut Hebraeorum ho:
sles amoverent , faceréntque ut pacem cum omnibus cole-
rent. Tu vero conaris primariam Israelitarum urbem,
que nihil deliquit, expugnare et depopularl. Atque ille
quidem Deum propitium sibi permanere precatur, ipsum
vero non ita se habere dicebat ut e populo quempiam
perditum iret, nedum sibi in animo esset ut urbem adeo
magnam excisam velit : sed, si ipsi ad suppliclum dederetor
Sabmus Bochoriz filias, qui contra regem rebellaverit , ab
obsidione discessurüum el exercitum abducturum esse. Ubi
Joabi verba acceperat mulier, ipsum obtestata ut paulisper
ἃ vi desisteret, (fore enim ut caput perduellis de muro ipsi
confestim projiceretur, ) ad cives descendit, et quum dixis-
« set, vultisne malí cum liberis et conjugibus male perire
« propter hominem improbum et plane ignotum , eumque
« pro Davide, cujus tanta in nos exstant beneficia, regem
« habere, unamque urbem tam magno validoque exercitui
« resistere? » perficit ut illi abscissum Sabe caput ad
Joabi milites projicerent. "T'um regii exercitus dux, ubi -
receptui eecinerat, obsidionem solvit, εἰ Hierosolyma re-
versus denuo copiis universis praeficitur. Przcterca rex Ba.
najam preeposuit satellitibus et sexcentorum cohortl, vo«
luitque ut Adoramus esset a tributis, et Sabathes et Achi-
laus ἃ commentariis, atque Susam scribam constituit , et
Sadocum et Abiatharum pontifices.

^

CAP. XII. (X.)

Post hzec autem fame regionem premente , Davides sup-
plex a Deo petiit ut populi misereretur, et causam morbi
ejusque remedium indicare vellet. Quumque prophete
respondissent postulare Deum ut Gabaonitee vindicarentur,
quos Saulus rex deceptos preter jus et fas interemerit,
non servato juramento quod illis olim Jesus imperator et
senatus juraverit : verum, si Gabaonitis pcenas pro ceesis
civibus , quas ipsi voluerint exigere , permittat rex , se cum
ipsis in graliam rediturum et populum a calamitate libera-
turum promittebat. Tum, ut liszec Deum requirere ex pro-
phetis intellexerat, Gabaonitas ad se accersit, eosque in-
terrogabat quid sibi fieri vellent. Quum vero illi septem
Sauli sobolis homines ad supplicium deposcerent, rex per-
quisitos eis tradidit , ita ut Memphibostho Jopathte filio par-
ceretur. Postquam vero viros acceperant Gabaonite,
pro arbitrio pcenis mulctarunt. Quo facto Deus coppit
illico pluere, et terram ad fructuum productionem revocare,
liberatam ab ea quse fuerat siccitate, rursusque rerum co-
pia et abundantia affluit Hebraeorum regio. Aliquanto 8u-
tem post bello Palzestinos rex adoritur, el commisso prseito

270

χαὶ συνάψας μάχην αὐτοῖς χαὶ τρεψάμενος ἐμονώθη
διώχων. — Kat γενόμενος ἔχλυτος ὥφθη ὑπό τινος τῶν
πολεμίων, Ἄχμωνος μὲν τοὔνομα, Ἀράφου δὲ παιδός.
Οὗτος ἦν μὲν καὶ ἀπόγονος τῶν γιγάντων᾽ ἔχων δὲ
5 xal ξυστὸν, οὗ τὴν λαδὴν συνέλχειν σταθμὸν τριαχοσίους
σίχλους, xai θώραχα ἁλυσιδωτὸν xal ῥομφαίαν, ὥρμη-
σεν ἐπιστραφεὶς ὡς ἀποχτείνων τὸν τῶν πολεμίων βα-
σιλέα- παρεῖτο γὰρ ὑπὸ τοῦ xómou. ᾿Κπιφανεὶς δ᾽
ἐξαίφνης ᾿ΑΙὐεσσαῖος 6 Ἰωάδου ἀδελφὸς τὸν βασιλέα
t0 μὲν ὑπερήσπισε περιδὰς χείμενον, ἀπέχτεινε δὲ τὸν
πολέμιον. ἤΗνεγχε δ᾽ ἐπὶ τῷ παρ᾽ ὀλίγον χινδυνεῦ -
σαι τὸν βασιλέα χαλεπῶς τὸ πλῆθος. Καὶ οἱ ἡγεμό-
νες ὥρχωσαν αὐτὸν μηχέτι εἷς μάχην ἀπαντῆσαι σὺν
αὐτοῖς, μὴ δι᾽ ἀνδρείαν xoi προθυμίαν παθών τι τῶν
15 δεινῶν στερήσῃ τὸν λαὸν τῶν δι᾽ αὐτὸν ἀγαθῶν, ὅσα τε
ἤδη, παρέσχηχε xol ὅσων ἔτι μεθέξουσι πολὺν βιώσαν-
τος χρόνον.
β΄. Συνελθόντων δὲ τῶν Παλαιστίνων εἰς Γαζάραν
πόλιν, ἀχούσας ὃ βασιλεὺς ἔπεμψεν ἐπ᾽ αὐτοὺς στρα-
20 τιάν, "Holsveuse δὲ τότε xal σφόδρα ηὐδοχίμησεν
Σοδάχχης ὃ Χετταῖος, εἷς τῶν περὶ Δαυΐδην ἀνδρειο-
τάτων. Ἀπέχτεινε γὰρ πολλοὺς τῶν αὐχούντων προ-
Ὑόνους τοὺς γίγαντας xal μέγα" ἐπ᾽ ἀνδρείᾳ φρονούντων,
αἴτιός τε τῆς νίκης τοῖς “Εύραίοις ἐγένετο, Καὶ μετ᾽
25 ἐχείνην τὴν ἧτταν πάλιν ἐπολέμησαν οἱ Παλαιστῖνοι.
Καὶ στρατιὰν ἐπ᾽ αὐτοὺς Δαυΐδου πέμψαντος, ἠρί-
στευσε Νεφάνος ὃ συγγενὴς αὐτοῦ. Μονομαχήσας
γὰρ τῷ πάντων ἀνδρειοτάτῳ τῶν Παλαιστίνων ἀπέ-
κτεῖνεν αὐτὸν, xal τοὺς ἄλλους εἰς φυγὴν ἔτρεψε, πολ--
80 λοί τε αὐτῶν ἀπέθανον μαχόμενοι. Διαλιπόντες δ᾽
ὀλίγον χρόνον ἐστρατοπέδευσαν πρὸς τῇ Γίττα πόλει τῶν
ὅρων τῆς Ἑθραίων χώρας οὐχ ἄπωθεν. "Hv δ᾽ αὐτοῖς
ἀνὴρ τὸ μὲν ὕψος ἕξ πηχῶν, δαχτύλους δ᾽ ἐν ἑκατέρᾳ
τῶν βάσεων καὶ τῶν χειρῶν ἑνὶ περισσοτέρους εἰχε
85 τῶν χατὰ φύσιν. "Ex τῆς οὖν πεμφθείσης ἐπ᾽ αὐτοὺς
δπὸ Δαυΐδου στρατιᾶς τούτῳ μονομαχήσας Ἰωνάθης
6 Σαμᾶ υἱὸς ἀνεῖλέ τε αὐτὸν, καὶ τῆς ὅλης νίχης 50-
πὴ γενόμενος δόξαν ἀριστείας ἀπηνέγχατο᾽ χαὶ οὗτος
γὰρ ὁ Παλαιστῖνος ηὔχει τῶν γιγάντων ἀπόγονος εἶναι"
40 Μετὰ δὲ ταύτην τὴν μάχην οὐχ ἔτι τοῖς Ἰσραηλίταις
ἐπολέμησαν.
γ΄. Ἀπηλλαγμένος δ᾽ ἤδη πολέμων 6. Δαυΐδης xal
χινδύνων καὶ βαθείας ἀπολαύων τὸ λοιπὸν εἰρήνης.
φδὰς εἷς τὸν Θεὸν καὶ ὕμνους συνετάξατο μέτρου ποι -
45 χίλου" τοὺς μὲν γὰρ τριμέτρους, τοὺς δὲ πενταμέ-
τρους ἐποίησεν. Οργανά τε κατασχευάσας ἐδίδαξε
πρὸς αὐτὰ τοὺς Λευίτας ὑμνεῖν τὸν Θεὸν, κατά τε τὴν
τῶν χαλουμένων Σαδδάτων ἡμέραν xal κατὰ τὰς ἄλ-
λας ἑορτάς, Ἢ δὲ τῶν ὀργάνων ἰδέα τοιαύτη τίς ἐστι
60 τὸν τρόπον. Ἧ μὲν χινύρα Béxa χορδαῖς ἐξημ μένη
τύπτεται πλήχτρῳ, ἡ δὲ νάδλα δώδεχα φθόγγους
ἔχουσα τοῖς δαχτύλοις χρούεται. Κύμθαλά τε ἦν πλα-
τέα χαὶ μεγάλα χάλχεα. Καὶ περὶ μὲν τούτων ἐπὶ

(318,319.)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. 2. ΚΕΦ. 18.

[400,401:]

quum eos in fugam vertisset, in persequutione solus relictas
est. Quumque defatigatus esset, forte ab uno ex hosti-
bus conspectus est, nomine quidem Acmone, Araphze
vero filio. Et hic quidem erat de genere Gigantum; lan.
ceam autem gerens , cujus manubrium trecentos siclos pen-
debat , atque tlioracem catenatum et gladium, e fuga con-
versus in eum irruit, certus occidere hostium regem :
nam pra lassitudine piene fatiscebat. Αἱ Abesszeus Joabi
frater, qui derepente apparuit, regem quidem jacentem
protexit, hostem vero interfecit. /Egre autem tulit popu-
lus quod rex parum abfuerit quin discrimen adierit : eum-
que jurejurando obstrinxerunt principes non iterum egres-
surum esse secum in prolium, ne, si ex fortiludine pu-
gnandique ardore mali aliquid gravioris passus fuerit,
omnia ab ipso manantia populo perirent et interciderent
beneficia, non solum qui ab eo jam acceperant, sed et
que vita ipsius longius producta porro accepturi essent.

2. Palestinis autem ad urbem Gazaram congregatis,
rex , quum primum hoc cognovit, exercitum in ipsos expe-
divit. At tunc quidem strenuissime dimicavit et laudem
praeclaram adeptus est Sobacches Chettzeus, unus ex iis
quos fortissimos habuit Davides. Nam eorum multos oc-
cidit qui 86 ex Gigantibus ortos esse gloriabantur, et propter
fortitudinem magnifice de se sentiebant , effecitque ut He-
brei superiores discederent. Atque post cladem istam
acceptam Palzestini bellum redintegrarunt; ac misso in eos
a Davide exercitu strenue se gessit Nephanus , ipsius cogna-
tus. Singulari enim certamine cum fortissimo Palzestinorum
congressus , ipsum interemit, et reliquos terga dare coegit ,
et plurimi eorum in acie ceciderunt. Nec longo post in-
tervallo castra metati sunt ad urbem Gittam, quz non
longe a finibus Hebraeorum regionis distabat. Habebant.
que secum hominem sex cubitos altum, cui etíam in utro.
que pede et utraque manu digiti erant uno plures quam
nature convenit. Πυΐς itaque Jonathas Same filius ex exer-
citu contra illos a Davide misso singulari pugna congredi-
tur, ipsumque peremit, et quum magnum momentum at-
tulerit ad totam victoriam , precellentis fortitudinis gloriam
retulit : nam et iste Palzestinus se a Gigantibus prognatum
esse jactabat. Post hanc demum pugnam Israelitas bello

lacessere deslerunt.

3. Jam vero Davides bellis et periculis perfunctus pacem-
que deinceps profundam agitans , odas in Deum hymnosque
composuit, vario carminum genere. Elenim tam versus
trimetros adhibuit quam pentametros. Et quum instrumenta
confeciseet, Levitas docuit ad ea Dei laudes canere, non
solum Sabbatorum qua appellantur die, sed et aliis festis
solennibus. Ista autem instrumenta liujusmodi sunt specie.
Cinyra quidem decem intenta chordis plectro percutitur;
nabla vero duodecim sonos habens digitis pulsatur. Cym-

bala ad hec eerea erant magna lalaque. Atque de illis qui-

19.320.)

τοσοῦτον $utv, ὥστε μὴ τελέως ἀγνοεῖν τὴν τῶν προεν-
ργμένων ὀργάνων φύσιν, ἀρχούντως λέλεκται.
ἢ, Τῷ δὲ βασιλεῖ πάντες ἦσαν ol περὶ αὐτὸν ἀνδρεῖοι"
τούτων δ᾽ οἱ διασημότατοι xai λαμπροὶ τὰς πράξεις
ὁ ὀχτὼ χαὶ τριάκοντα. Ὥν πέντε μόνον διηγήσομαι τὰ
by φανερὰς γὰρ καὶ τὰς τῶν ἄλλων ἀρετὰς ἀρκέσου-
σιν οὗτοι ποιῆσαι, Δυνατοὶ γὰρ ἦσαν οὗτοι χαὶ χώρας
ὑπάγεσθαι xal μεγάλων ἐθνῶν χρατῆσαι. Πρῶτος
μὲν οὖν, Ἰέσσαμος υἱὸς Ἀχεμαίου, ὃς πολλάχις εἷς τὴν
E παράταξιν ἐμπηδῶν τῶν πολεμίων, οὐ πρὶν ἀνεπαύσατο
μαχόμενος, πρὶν ἐνναχοσίους αὐτῶν χατέδαλε. Μετ'
αὐτὸν ἦν Ἐλεάζαρος, υἱὸς Δωδείου, ὃς ἦν μετὰ τοῦ
Ξυσιλέως ἐν ᾿Αρασάμῳ. Οὗτός ποτε, τῶν Ἰσραηλιτῶν
χεταπλαγέντονν τὸ πλῆθος τῶν Παλαιστίνων xai φευ-
" γύντων, uóvoc ἔμεινε, xal συμπεσὼν τοῖς πολεμίοις
ἀτέχτεινεν αὐτῶν πολλοὺς, ὡς ὑπὸ τοῦ αἵματος προσ-
χολληθβῆναι τὴν ῥομφάίαν αὐτοῦ τῇ δεξιᾶ, xai τοὺς
Ἰσραηλίτας ἰδόντας τετραμμένους ὑπ᾽ αὐτοῦ τοὺς Πα-
λαιστίνους χαταβάντας ἀπὸ τῶν ὀρέων διώχειν, xai
2 θαυμαστὴν xa διαβόητον τότε νίχην ἄρασθαι, τοῦ μὲν
Ἐλεαζάρου χτείνοντος, ἑπομένου δὲ τοῦ πλήθους χαὶ
σχυλεύοντος τοὺς ἀναιρουμένους. Τρίτος δὲ ἦν Ἰλοῦ
μὲν υἱὸς, Κησαδαῖος δὲ ὄνομα. Καὶ οὗτος ἐν τοῖς
πρὸς Παλαιστίνους ἀγῶσιν, εἷς τόπον Σιχγόνο λεγόμε-
Ὁ τὸν αὐτῶν παραταξαμένων, ὡς οἱ Ἑ ὀραῖοι πάλιν τὴν
6 vxuty φοβηθέντες οὐχ ἔμειναν, ὑπέστη μόνος ὡς στρά-
τυλα καὶ τάξις, xal τοὺς μὲν αὐτῶν χατέθαλεν, τοὺς
δ᾽ o) χαρτερήσαντας αὐτοῦ τὴν ἰσχὺν xai τὴν βίαν,
1 εἰς φυγὴν ἀποστραφέντας ἐδίωξε, Ταῦτα μὲν
Tac χειρῶν καὶ μάχης οἱ τρεῖς ἐπεδείξαντο. Καθ᾿ ὃν
& χαιρὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ὄντος τοῦ βασιλέως ἐπῆλθεν
ἡ τῶν Παλαιστίνων δύναμις πολεμῆσαι, Δαυΐδης μὲν
ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἀνῆλθεν, ὡς προειρήχαμεν, πευσό-
μενος τοῦ Θεοῦ περὶ τοῦ πολέμου" τῆς δὲ τῶν ἐχθρῶν
ταρεμβολῆς ἐν τῇ χοιλάδι χειμένης, ἢ μέχρι Βηθλεέμων
Ξόλεως διατείνει, σταδίους Ἱεροσολύμων ἀπεχούσης
εχοσι, 6 Δαυΐδης τοῖς ἑταίροις, « καλὸν ὕδωρ, εἶπεν,
ἤμομεν ἐν τῇ πατρίδι μου, καὶ μάλιστα τὸ ἐν τῷ λάχχῳ
107 πρὸς τῇ πύλη, 2» θαυμάζων εἴ τις ἐξ αὐτοῦ πιεῖν αὐτῷ
l χομίσειε; μᾶλλον ἐθελήσειν ἢ εἰ πολλὰ χρήματα ὃ δοίη.
Ταῦτ᾽ ἀχούσαντες o τρεῖς ἄνδρες οὗτοι παραχρῆμα
ἰχόραμόντες χαὶ διὰ μέσου τοῦ τῶν πολεμίων ὁρμήσαν-
τες στρατοπέδου ἦχον εἰς Βνθλεὲμ,, καὶ τοῦ ὕδατος ἀρυ-
δάμεγοι πάλιν διὰ τῆς παρεμθολῇς ὑπέστρεψαν πρὸς
τὸν βασιλέα, ὁ ὡς τοὺς Παλαιστίνους, χαταπλαγέντας
αὐτῶν τὸ θράσος χαὶ τὴν εὐψυχίαν, ἠρεμῆσαι. xai μη-
δὲν ἐπ᾿ αὐτοὺς τολιῆσαι καταφρονήσαντας τῆς ὀλιγό-
τητος, Κουισθέντος δὲ τοῦ ὕδατος οὐχ ἔπιεν 6 βασι-
λεὺς, χινδύνῳ xal αἵματι φήσας ἀνθρώπων αὐτὸ χεχο-
ω μίσθαι, χαὶ διὰ τοῦτο μὴ προσήκειν αὐτὸ πιεῖν"
ἔσπεισε δὲ ἀπ᾽ αὐτοῦ τῷ Θεῷ xal περὶ τῆς σωτηρίας
τῶν ἀνδρῶν ηὐχαρίστήσεν αὐτῷ. Μετὰ τούτους ἦν
ὁ Ἰωάδου ἀδελφὸς Ἀδεσσαῖος. χαὶ γὰρ οὗτος μιᾷ

ἡμέρα τῶν πολεμίων ἑξαχοσίους ἀπέχτεινεν, Πέμπτος

B

[3
7

-—

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XII.

[01,0] 371

dem hec a nobis eatenus dicta sufficiant, ne prorsus igno-
retur instrumentorum isforum natura.

4. Porro omnes, quos circa se liabuiL rex , spectatce erant
fortitadinis : horum tamen maxime illustres magnaeque ob
res przeclare gestas celebritatis octo praecipue et triginta
erant, quorum quinque tantum ob egregia facinora com-
memorabo : ex illis etenim abunde perspecta erunt cete-
rorum virtutes. Nam isti adeo viribus pollebant ut et
regiones subigere et gentes magnas debellare potuerint. Et
primus quidem Jessacmus Achetaei filius, qui, non semel
in hostium aciem se conjiciens , pugnandi finem prius non
fecit quam nongentos ex illis occidisset. | Secundum hunc
fuit Eleazarus, lius Dodize , qui cum rege erat apud Ara-
samum, Hic, quum aliquando Israelitie bostium multita-
dine consternati essent in fugam , unicus substitit, et cum
hostibus congressus multos illorum occidit, ut cruore gla-
dius ejus dextrce adhteserit, et Israelitze , ubi viderant Pa.
lzestinos ab ipso in fugam versos, descensu facto e monti-
bus, eos persequerentur, et tanc mirandam plane celebrem-
que victoriam reporlarent , Eleazaro quidem stragem edente,
multitudine vero sequente et caesos spoliante. Tertius an-
tem erat 1li quidem filius, nomine vero Cesabzus. Εἰ hic
in certaminibus quas cum Palsstinis conseruerunt , quum
in loco qui Maxilla dicitur, acies ex adverso constitissent ,
postquam Hebrzi rursus copiis illorum perterriti fugere
coeperant, solus instar exercitus et aciei substilit, et alios
quídem illorum sternebat , alios vero ipsius vim et impetum
non sustinentes , sed in fugam 86 conjictentes , insectatus est.
Atque has quidem res manibus pugnaque tres isti praeclare
gesserunt. Quo vero tempore, quum rex esset Hierosoly-
mis, ex inopinato venit Palastinorum exercitus bellum
iliaturus, Davides quidem in arcem ascendit, ot ante dixi-
mus, Dei oraculum de bello consulturus, castris vero ho-
stium in ea valle positis quse usque ad Bethleem urbem per-
tingit, viginti stadiis ab Hierosolymis distantem , Davides
sociis dicebat, « bonam aquam habemus in patria mee,
maxime ín puteo porta vicino, » mirans si quisquam eam
inde sibi bibendam afferret, quod sane se malle quam ut
magnam opum vim sibi daret. Hisce auditis tres Isti viri e
vestigio excurrerunt, et quum per media hostium castra
prorupissent, ad Bethleem venerunt, haustaque de puteo
aqua rursus per castra ad regem reversi sunt, adeo ut l'a-
lzestini , eorum audacia animique fortitudine attoniti , quie-
verint , nihilque in ipsos ausi fuerint , etiamsi eos pre pauci-
tate contempserant. Quum autem allata essel aqua , bibere
noluit rex , dicens ipsam ad se periculo et sanguine hominum
advectam esse, ideoque haud fas esse ut eam biberet : Deo
autem inde libavit, eique pro virorum incolumitate gratias
egit. Post hos fuit Abessieus Joabi frater : nam οἱ hic ana
die sexcentos hostes interfecit. Quintus Banajas, genere s&

472

Βαναίας, 6 ἱερεὺς τῷ γένει. Προχληθεὶς γὰρ ὑπ᾽ ἀδελ-
φῶν διασήμων ἐν τῇ Μωαδίτιδι χώρᾳ, xat! ἀρετὴν
ἐκράτησεν αὐτῶν. Καὶ πάλιν αὐτὸν ἀνδρὸς Αἰγυπτίου
τὸ γένος, θαυμαστοῦ τὸ μέγεθος, προχαλεσαμένου, γυ-
b. μνὸς ὡπλισμένον δόρατί τε τῷ ἐκείνου βαλὼν ἀπέχτεινε "
περιελόμενος γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχοντα xai ζῶντα ἔτι xoi
μαχόμενον σχυλεύσας τοῖς ἰδίοις αὐτὸν ὅπλοις διεχρή-
σατο. Προσαριθμήσαι δ᾽ ἄν τις αὐτοῦ χαὶ τοῦτο ταῖς
προειρημέναις πράξεσιν 7| ὡς πρῶτον αὐτῶν xaT' εὑ--
t0 ug (av ἢ ὡς ὅμοιον. Νίφοντος γὰρ τοῦ Θεοῦ λέων εἴς
. χινα λάχχον ὀλισθὼν ἐνέπεσε᾽ στενοῦ δ᾽ ὄντος τοῦ
«τομίου δῆλος ἦν ἀφανὴς ἐσόμενος, ἐμφραγέντος αὐτοῦ
«ἢ χιόνι. Πόρον οὖν οὐδένα βλέπων ἐξόδου καὶ σω-
τηρίας ἐδρυχᾶτο. Τοῦ δὲ θηρὸς ἀχούσας ὃ Βαναίας
10 (ὥδευε γὰρ τότε) καὶ πρὸς τὴν βοὴν ἐλθὼν χαταδὰς εἰς
τὸ στόμιον, πλήξας αὐτὸν μαχόμενον τῷ μετὰ χεῖρας
ξύλῳ, παραχρῆμα ἀπέχτεινε. Καὶ οἱ λοιποὶ δὲ τριά-
κοντα τρεῖς τοιοῦτοι τὰς ἀρετὰς ὑπῆρχον.

ΚΕΦ. Γ΄.

Ὁ δὲ βασιλεὺς Δαυΐδης βουλόμενος γνῶναι πόσαι
40 μυριάδες εἰσὶ τοῦ λαοῦ, τῶν Μωῦϊσέως ἐντολῶν ἐχλα-
θόμενος, ὃς προεῖπεν, ἐὰν ἐξαριθμηθῇ τὸ πλῆθος, ὑπὲρ
ἑχάστης χεφαλῆς αὐτοῦ τῷ Θεῷ τελέσειν ἡμίσιχλον,
προσέταξεν Ιωάδῳ τῷ στρατηγῷ, πορευθέντι πάντα
«τὸν ὄχλον ἐξαριθμῆσαι. Τοῦ δ᾽ οὐχ ἀναγκαῖον εἶναι
25 φήσαντος τοῦτο ποιῆσαι, οὐχ ἐπείσθη, προσέταξε δὲ
μηδὲν μελλήσαντι βαδίζειν ἐπὶ τὴν ἐξαρίθμησιν τῶν
ἝἙ ραίων. ᾿ἸἸώαδος δὲ τοὺς ἄρχοντας τῶν φυλῶν πα-
ῥαλαῤξὼν xal γραμματεῖς ἐπιὼν τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν
χώραν, xal τὸ πλῆθος ὅσον ἐστὶ χατανοήσας, ὑπέστρεψεν
80 εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τὸν βασιλέα μετὰ μῆνας ἐννέα
καὶ ἡμέρας εἴχοσι, xal τὸν ἀριθμὸν ἀπέδωχε τῷ βα-
σιλεῖ τοῦ λαοῦ χωρὶς τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς" ἐξαρι-
θμῇσαι γὰρ αὐτὴν οὐχ ἔφθασεν, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὴν Λευιτῶν
φυλήν" μετενόησε γὰρ 6 βασιλεὺς εἰς τὸν Θεὸν ἅμαρ-
as τών. "Hv δὲ τῶν ἄλλων Ἰσραηλιτῶν ἀριθμὸς ἐνενή-
κοντα μυριάδες ὅπλα βαστάζειν χαὶ στρατεύεσθαι δυ-
ναμένων, ἣ δὲ Ἰούδα φυλὴ χαθ᾽ ἑαυτὴν τεσσαράχοντα
μυριάδες ἦσαν.
β΄. Τῶν δὲ προφητῶν δηλωσάντων τῷ Δαυΐδη ὅτι
&o δι’ ὀργῆς ἐστιν αὐτῷ 6 Θεὸς, ἱχετεύειν ἤρξατο καὶ
παραχαλεῖν εὐμενῆ γίνεσθαι xol συγγινώσχειν ἥμαρ-
τηχότι, Γαάδον δὲ τὸν προφήτην ἔπεμψεν 6 Θεὸς πρὸς
αὐτὸν, τρεῖς αἱρέσεις χομίζοντα, ὅπως ἐχλέξηται τού-
τῶν ἣν ἂν δοχιμάσῃ" πότερον θέλει λιμὸν γενέσθαι
4o κατὰ τὴν γώραν ἐπὶ ἔτη ἑπτὰ, ἢ τρεῖς μῆνας πολεμή-
σας ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἡττηθῆναι, ἢ λοιμὸν ἐνσχῆψαι
xal νόσον ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας τοῖς "E6oalow. ὋὉ δ᾽ εἰς
ἀμήχανον ἐχλογὴν μεγάλων κακῶν ἐμπεσὼν ἐλυπεῖτο
xa σφόδρα ἦν συγχεχυμένος. Τοῦ δὲ προφήτου τοῦτο

(321,322.)

[0 δεῖν ἐξ ἀνάγχης γενέσθαι φήσαντος καὶ χελεύσαντος,

ἀποχρίνασθαι ταχέως, ἵνα ἀπαγγείλη τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. IT.

[402,405].
cerdos. A duobus enim fratribus , inter Meahbitas illustribus,
provocatus, strenuitate sua illos superavit. Ac rursus quum
vir genere /Egyptius , stupendo magnitudinis, eum provo- .
casset , inermis armatuin et suo ipsius gladio percussum in- -
teremit : nam quum ipsi hastam extorsisset , et vivum adhuc
et pugnantem spoliasset , suis ipsum armis confecit. Quin '
et hoc facinoribus ejus jam memoralis accenseri meruit, '
aut ut primum illorum, si magnanimitalis ratio habeatur, '
aut ut par. Deo enim nivem mittente, in puteum quea-
dam lapsu cecidit leo; quumque os angustum esset, illo."
nive occluso, in manifesto erat vite periculo. Itaque de
exitu el salule desperans rugire cepit. At Banajas fera
audita (tunc enim iter faciebat) atque eo unde clamor pro-
fectus, quum in puteum descendisset, repugnantem ictu
baculi, quem in manibus gestabat, continuo occidit. Re-
liqui autem triginta tres etiam pari virtute praediti erant.

CAP. XIII. (X.)

Ceterum quum Davidi regi in animo esset cognoscere quot
myriadibus constaret populus, immemor mandatorum Moy- :
sis , qui preedixerat ut, si populus numeraretur , in singula
ejus capita sicli semissie Deo offerri deberet , Joabo copia-
rum duci imperavit ut regionem obiret et multitudinis
universe censum ageret. Illo vero dicente nihil necesse
esse ut hoc faceret, regi non persuadetur, sed jussit ut sine
ulla mora proficisceretur ad Hebrz»os recensendos. Ioabus
autem assumptis principibus tribuum et scribis, quum [srae-
litaram terram perlustrasset, et quanta esset multiludo
computasset, post menses novem et dies viginti Hierosolyma
reversus est ad regem , eique numerum populi retulit, ex-
cepta tribu Benjamitica : nam eam nondum ad censum vo-
caverat , neque tribum Leviticam. Quippe regem , ut qui
in Deum deliquerit , facti prenituit, Erat autem Israelita-
rum numerus nongenta millia hominum qui acma ferre el
militie nomen dare poterant, Jude vero tribus seoreum
quadringenta millia conficiebat.

2. Deinde quum Davidi declarassent vates Deum ipsi
periratum esse, supplex orare ccpit et obeecrare ut propi-
tius fieret sibique noxam ignosceret. Tum Deus ad ipsum
misit Gadum vatem, qui tres optiones ad eum deferret, ut
liarum unam eligeret quam maxime omnium probaret , ve-
litne. suis in finibus septem annos fame laborare, au post
bellum per tres menses gestum ab hostibus vinci, an He-
braeos pestilentiae, morbo grassanie tribus diebas cum eo
conf(lictari. 1116 vero, quod inter mala adeo gravia difficilis
esset electio , discruciabatur atque valde confusus erat. At
quum vates dixisset necesse esse ut hoc fieret , jussissetque
statim responsum dare, ut optionem ab eo factam Deo rc-
Dunciaret , rex secum reputans quod, si famem optaret ,

(12,293.

τῷ θεῷ, λογισάμενος 6 βασιλεὺς ὡς εἰ λιμὸν αἰτήσειεν
Miu τοῦτο πεποιηκέναι τοῖς ἄλλοις, αὑτῷ μὲν ἀφό-
ἕως, ὅτι πολὺν αὐτὸς ἐγχεχλεισμένον ἔχοι σῖτον,
ἐκείνοις ὸὲ βλαδερῶς,, ἂν δέ γε ἕληται τοὺς τρεῖς μῆνας
εναωμένους αὐτοὺς, ὅτι τοὺς ἀνδρειοτάτους ἔχοι περὶ
αὐτὸν χαὶ φρούρια xal ὡς διὰ τοῦτο μηδὲν οξούμενος
tero τὸν πόλεμον, ἡτήσατο πάθος χοινὸν xal βασιλεῦσι
χαὶ τοῖς ἀρχομένοις, ἐν ᾧ τὸ δέος ἴσον ἁπάντων γἱ-
γπταῖ) προειπὼν ὅτι πολὺ χρεῖττον εἰς τὰς τοῦ Θεοῦ
p qoae ἐμπεσεῖν ἣ τὰς τῶν πολεμίων,
T. Ταῦτ᾽ ἀχούσας 6 προφήτης ἀπήγγειλε τῷ Θεῷ.
Ὁ δὲ τὸν λοιμὸν καὶ τὴν φθορὰν ἔπεωψε τοῖς F.6pato«.
Ἀπέθνησχον δ᾽ οὐ μονοτρόπως, οὐδ᾽ ὥστε ῥάδιον xa-
ττρῆσαι γενέσθαι τὴν νόσον, ἀλλὰ τὸ μὲν χαχὸν ἔν
"ἦν, μυρίαις δ᾽ αὐτοὺς αἰτίαις χαὶ προφάσεσιν οὐδ᾽
ἐπινοῆσαι δυναμένους ἀνήρπαζεν. Ἄλλος γὰρ ἐπ᾽
ἄλλυν διεφθείρετο xal λανθάνον ἐπερχόμενον τὸ δεινὸν
ity τὴν τελευτὴν ἐπέφερε, τῶν μὲν αἰφνιδίως μετ᾽
ἀλγημάτων σφοδρδν xai πικρᾶς ὀδύνης τὴν ψυχὴν
b ἐγιέντων, ἐνίων δὲ xol μαραινομένων τοῖς παθήμασι
χαὶ μηδ᾽ εἰς χηδείαν ὑπολειπομένων, ἀλλ᾽ ἐν αὐτῷ
τῷ χάμνειν εἰς τὸ παντελὲς δαπανωμένων. ᾿ Οἱ δ᾽
εἰγνίδιον σχότους αὐτοῖς τὰς ὄψεις ὑποῦραμόντος πε-
βιπνιγεῖς ἀπύήαωζον, ἔνιοι δὲ τῶν οἰχείων τινὰ χηϑεύον-
Ὁ τὶς ἐπαπέθνησχον ἀτελέσι ταῖς ταφαῖς, Ἀπώλοντο
G, ἀρξχαένης ἕωθεν τῆς λοιμικῆς νότου φθείρειν aü-
| τοὺς ἕως ὥρας ἀρίστου, μυριάδες ἑπτά, ᾿Εξέτεινε δὲ
οὖ ἔγγεδος τὴν γεῖρα ἐπὶ τὰ Ἱεροσόλυμλα τὸ δεινὸν
᾿ χἈχεῖσε πέμπων. Ὃ δὲ βασιλεὺς σάχχον ἐνδεδυμένος
Ἢ bero χατὰ τῆς γῆς, ἱκετεύων τὸν Θεὸν καὶ δεόμενος
ἤδη λωφῆσαι xa τοῖς ἀπολωλόσιν ἀρχεσθέντα παύ-
σασθαι, ᾿Αναδλέψας δ᾽ εἰς τὸν ἀέρα ὃ βασιλεὺς χαὶ
| βιασάμενος τὸν ἄγγελον δι᾿ αὐτοῦ φερόμενον ἐπὶ τὰ
| Ἱεροσόλυμα χαὶ μάχαιραν ἑαπασμένον, εἶπε πρὸς τὸν
Ὁ Giov. ὡς αὐτὸς εἴη δίκαιος χολασθῆναι ὃ ποιμὴν, τὰ
| δὲ ποίμνια σώζεσθαι, μηδὲν ἐξαμαρτόντα,, xal ἦντι-
| ἤλει τὴν ὀργὴν εἷς αὐτὸν xal τὴν γενεὰν αὐτοῦ πᾶσαν
᾿ ἐποσχήπτειν, φείδεσθαι δὲ τοῦ λαοῦ, Ὁ
᾿ς 9, Κατακούσας δὲ ὃ Θεὸς τῆς ἱκεσίας ἔπαυσε τὸν
μὸν, xmi πέμψας Γάδον τὸν προφήτην ἐχέλευσεν
| αὐτὸν ἀναθῆναι παραχρῆμα εἷς τὴν ἅλω τοῦ Ἰεόου-
. Vn] Ὀρόννα, xal οἰχοδομήσαντα βωμὸν ἐκεῖ τῷ
θεῷ θυσίας ἐπιτελέσαι. Δαυΐδης δ᾽ ἀχούσας οὐχ ju£-
— ἄρεν͵ ἀλλ᾽ εὐθὺς ἔσπευδεν ἐπὶ τὸν παρηγγελμένον αὐτῷ
ἰῷ τόπον, Ὀρόννας δὲ τὸν σῖτον ἀλοῶν, ἐπεὶ τὸν βασιλέα
προσιόντα xat τοὺς παῖδας αὐτοῦ πάντας ἐθεάσατο,
᾿ προσέδραμεν αὐτῷ xal προσεχύνησεν. "Hv δὲ τὸ μὲν
Ἱένος Ἰεδουσαῖος, φίλος δ᾽ ἐν τοῖς μάλιστα Δαυΐδου
χαὶ διὰ τοῦτ᾽ αὐτὸν οὐδὲν εἰργάσατο δεινὸν, ὅτε τὴν
πόλιν κατεστρέψατο, ὡς μιχρὸν ἔμπροσθεν ἐδηλώσα--
uv. Τοῦ δὲ ᾿Ορόννα πυνθανομένου τί παρείη πρὸς
τὸν δοῦλον ὁ δεσπότης, εἶπεν ὠνήσασθαι παρ᾽ αὐτοῦ
τὴν ἅλω, ὅπως βωυὸν ἐν αὐτῇ χατασχευάση τῷ Θεῷ
χαὶ ποιήσῃ θυσίαν. ὋὉ δὲ xal τὴν ἅλω εἶπε xol τὰ
IOSEPIL, 1.

|
|

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XIII.

RA M'""""!"!"""'[UA| AR MÜÍ SÍ ÀTÀ wA is SX ORORQPNUELLULALVXCLLLOUL,LLLULNLZCLLLLLLLLLAULLLLLLÁCLAGLILLTLELLULULAEC./J/AUOÓRUILRánLqLLLLIÁK LLL Aa!EEESEA|EE]|]]|o).Ó. LAEO-XZS., )ASEOEMZLÜLDL£SAZMM^M MENSES EDEN

[403,404.] 273

contra alios Aoc facere videretur, dum ipse quidem extra
metum esset , ut qui multum frumenti reconditum haberet,
illi vero pessime acciperentur; sin autem per tres menses
ipsos debellari eligeret , quod a viris fortissimis stiparetur,
et loca el essent praesidiis munita , propterea nihil timentem
bellum elegisse diceretur ; malum infligi voluit regibus cum
subditis commune, unde par metus omnibus incutiatur,
praefatus melius esse in Dei quam in hostium manus inci-
dere.

3. 188 quum vates accepisset , Deo numciatum ivit. Tum
ille pestem et interitum inimisit Hebrzeis. Uno autem
modo non obierunt, neque ita ut facile fueril morbum
cognoscere , sed malum quidem unum erat , ipsos vero ex
innumeris causis et occasionibus, quum nihil consilii capere
possent, abripiebat. Alius enim super alium interibat , et
agritudo clam ipgruens mortem quam celerrime afferebat ,
aliis quidem derepente cam gravissimis doloribus et acerbo
cruciatu animam efflantibus , nonnullis vero iis quee pasei
sunt maceratis, et ne ad sepulturam quidem relictis , sed
ipso morbo plane consumptis — Alii rursus subito tenebris
ob oculos obortis praefocati ejulabant, nonnillique, dome-
slicorum alicui justa solventes, sepultura nondum absoluta
moriebantur. Peste autem niane exorsa et usque ad pran-
dii tempus grassante, absumpta sunt septuaginta millia.
Jamque angelus manum suam in Hierosolyma intendit , ut
ea etiam eodem malo multaret. At rex saccum indutus
humi jacebat , Deum obsecrans oransque ut pestem sedaret
et jam morluis contentus de cetere quiesceret. — Oculis
aulem in aerem sublatis, conspectoque angelo qui Hieroso-
lyma ferebatur gladio evaginato, ad Deum exclamabat , se
utpote pastorem dignum esse supplicio , greges vero servari
meruisse, ut qui nihil mali commiserint, supplexque posce»
bat ut ira in ipsum ipsiusque domum patriam universam
sieviret, populoque parceret.

9. Tum Deus precibus exauditis luem compescuit ac
mísso ad eum Gado vale ei precepit ut confestim ascende-
retin aream Oronne Jebussi, araque constructa illic Deo
sacrificia peragerel. — Davides autem hec audito quod man-
datem erat non neglexit, sed illico ad locum sibi indicatum
properabat. At Oronnas, in frumento triturando occupa-
tus , ut vidit regem cum filiis omnibus versus se tendentem, -
ad ipsum accurrit eumque adoravit. Erat autem genere
il'e Jebusseus , Davidis praecipuus amicas : quapropter nihil
mali adversus illum admisit, ubi urbem istam evertebat , ut
paulo ante indicavimus. Porro Oronna percontante cur ad
servum dominus accederet, respondebat, ad emendam ab co
aream, ut in ea akare Deo exsirueret et sacra faceret. At

ie et aream et aratra et boves in holocaustum se ei largiri di-
' T

274 (μ23,3)4.)

ἄροτρα xal τοὺς βόας εἷς ὁλοκαύτωσιν χαρίζεσθαι, xal
τὸν Θεὸν ἡδέως εὔχεσθαι τὴν θυσίαν προσέσθαι. 'O
δὲ βασιλεὺς ἀγαπᾶν μὲν αὐτὸν τῆς ἁπλότητος χαὶ τῆς
μεγαλοψυχίας ἔλεγε καὶ δέχεσθαι τὴν χάριν, τιμὴν δ᾽

5 αὐτὸν ἠξίου λαμδάνειν πάντων' οὐ γὰρ ἦναι δίκαιον
προῖχα θυσίαν ἐπιτελεῖν. — "l'oó δὲ "Opóvva φήσαντος
ποιεῖν ὅ τι βούλεται, πεντήχοντα σίχλων ὠνεῖται παρ᾽
αὐτοῦ τὴν ἅλω, καὶ οἰχοδομήσας τὸν βωμὸν ἱερούργησε
xal ὡλοχαύτωσε xal θυσίας ἀνήνεγχεν εἰρηνιχάς, Κα-
t. 10 ταπραὔνεται δὲ τούτοις τὸ θεῖον, καὶ πάλιν εὐμενὲς
γίνεται. Συνέδη δ᾽ εἰς ἐχεῖνον ἀγαγεῖν τὸν τόπον
"Ἄδραμον τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἴσαχον ὥστε ὁλοχαυτῶσαι,
χαὶ μέλλοντος ἀποσφάττεσθαι τοῦ παιδὸς χριὸν ἐξαί--
φνης ἀναφανῆναι παρεστῶτα τῷ βωμῷ, ὃν xol χατέθυ-

15 σὲν ὃ ᾿Αὔραμος ἀντὶ τοῦ παιδὸς. ὡς προειρήχαμεν.
Ὁρῶν δ᾽ ὁ βασιλεὺς Δαυΐδης τῆς εὐχῆς αὐτοῦ τὸν
Θεὸν ἐπήχοον γεγενημένον χαὶ τὴν θυσίαν ἡδέως προσ-
δεξάμενον, ἔχρινε τὸν τόπον ἐχεῖνον ὅλον βωμὸν προσ--
αγορεῦσαι τοῦ λαοῦ παντὸς χαὶ οἰκοδομῆσαι ναὸν τῷ
20 Θεῷ. 'Γαύτην εὐστόχως ἀφῆχεν εἰς τὸ γενησόμενον
τὴν φωνήν’ ὁ γὰρ Θεὸς τὸν προφήτην ἀποστείλας
πρὸς αὐτὸν ἐχεῖ ναὸν ἔλεγεν οἰχοδουήσειν αὐτοῦ τὸν
υἱὸν τὸν μέλλοντα μετ᾽ αὐτὸν τὴν βασιλείαν διαδέχε-

αθαι.
ΚΕΦ. IA'.

45 Μετὰ δὲ ταύτην τὴν προφητείαν ἐχέλευσεν ὃ βασι-
λεὺς ἐξαριθμηθῆναι τοὺς παροίχους, xal ηδρέθησαν εἰς
ὀχτὼ μυριάδας xat δέχχ. "Ex τούτων ἀπέδειξε λατό-
μοὺς μὲν τοὺς ὀχταχισμυρίους, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθος πα-
ραφέρειν τοὺς λίθους * τρισχιλίους δὲ xal πενταχοσίους

80 τοῖς ἐργαζομένοις ἐξ αὐτῶν ἐπέστησεν. ᾿Ἡτοίμασε δὲ
xal πολὺν σίδηρον xal γαλχὸν εἰς τὰ ἔργα xal ξύλα
χέδρινα πολλὰ xai παμμεγεθέστατα, ᾿Γυρίων αὐτῷ
ταῦτα πεμπόντων xai Σιδωνίων. ᾿Επεστάλχει γὰρ
αὐτοῖς τὴν τῶν ξύλων χορηγίαν, πρός τε τοὺς φίλους

85 ἔλεγε ταῦτα παρασχευάζεσθαι νῦν, ἵνα τῷ μέλλοντι
παιδὶ βασιλεύειν μετ᾽ αὐτὸν ἑτοίμην τὴν ὕλην τῆς
οἰχοδομίας τοῦ ναοῦ χαταλείπηῃ, καὶ μὴ τότε συμ-
πορίζη, νέος ὧν καὶ τῶν τοιούτων ἄπειρος διὰ τὴν ἡλι-
xiav, ἀλλὰ παραχειμένην ἔζων ἐπιτελῇ τὸ ἔργον.

40 β΄. Καλέσας δὲ τὸν παῖδα Σολομῶνα χατασχευάσαι
τῷ Θεῷ ναὸν αὐτὸν ἐχέλευσε διαδεξάμενον τὴν βασι-

| λείαν, λέγων ὡς αὐτὸν βουλόμενον χωλύσειεν 6 Θεὸς
αἵματι χαὶ πολέμοις πεφυρμένον, προείποι δ᾽ ὅτι Σο-
λομὼν οἰχοδομιήσει τὸν ναὸν αὐτῷ, παῖς νεώτατος xal

45 τοῦτο χληθησόμενος τοὔνομα, οὗ προνοήσειν μὲν αὐτὸς
ὡς πατὴρ ἐπηγγέλλετο, τὴν δ᾽ “Εδραίων χώραν εὐδαΐ-
μονα καταστήσειν ἐπ᾽ αὐτοῦ τοῖς τε ἄλλοις ἀγαθοῖς xal
δὴ τῷ μεγίστῳ πάντων, εἰρήνη χαὶ πολέμων ἀπαλλαγῇ
xal στάσεων ἐμφυλίων. — EU τοίνυν, ἐπεὶ xal πρὸ τῆς

60 γενέσεως ἀπεδείχθης βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, πειρῶ τά
τε ἄλλα γίνεσθαι τῆς τούτου προνοίας ἄξιος, εὐσεδὴς
ὧν xat δίκαιος xat ἀνδρεῖος, xai τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Ζ. ΚΕΦ. IA.

[4οι.405.}
cebat, Deumque precari Jubenti animo ut sacrificium accipe-
ret. Rex vero aiebat se ipsum simplicitatis ergo et magua-
nimitatis diligere, ef accipere hanc ab eo gratiam, sed
obsecrabat eurn, ut certo pretio ista omnia sib addiceret :
haud enim fas esse gratuito bostias immolare. Quum vero
Oronnas dixisset se (acturum esse quicquid vellet, quin
quaginta siclis aream ab illo emit rex , araque exstructa rem
divinam fecit et solida cremavit sacrificia et victimas paci-
(icas obtulit : quibus placatus est Deus, iterumque propi-
lius faclus. Contigit autem ut hic locus esset in quem
Abramus olim filium suum Isacum adduxerat, ut eo solidum
faceret sacrificium, el, quum ad puerum jugulandum se
accingeret, aries ex improviso apparuit altari adstans, quem
Abramue pro filio, quemadmodum supra diximus, in-
molavit. Videns autem Davides orationem suam a Deo
exauditam esse , suumque sacrificium ab eo benigne acce-
ptum, censebat tetum illum locum appellare aram populi
universi, templumque Deo edificare. Quod sane apposite .-
ad id quod erat füturum pronunciabat : nam Deus per
vatem ad eum missum dicebat fore ut templum eo loci e1-
strueret ipsius filius, qui ei in regno ipse succeseurus essel.

CAP. XIV. (XI.)

Hoc autem vaticinio accepto Jussit rex ut recenserentur
inquilini , et inventa sunt eorum centum et octoginta millia.
Ex his quidem octoginia millia constituit lapicidas, reliquam
vero multitudinem ad convehendos lapides deputavit , ἃ»
que ex istis ter mille et quingentos operariis praefecit. Etiam
magnam vim ferri ac xrjs in opera designa/a paravit,
el materiam cedrinam multam et stupendrze magnitudinis,
Tyriis et Sidoniis hanc illi mittentibus. — His enim per
literas sigpificaverat ut ligna ipsi suppeditarent , dicebatqve
suis amicis liaec se jam apparare, ut filio ipsi successuro
materiem ad manus congestam templo sedificando relinque.
ret, et ne tunc illam conquireret, quum juvenis esset el
propter aetatem istiusmodi rerum imperitus, sed eam in
promptu habens opus absol veret. |

2. Accito deiude Solomoni filio mandavit ut, ubi pri-
mum imperium adeptus esset, templum Deo consirueret,
dicens quod ipsum , quum id facere in animum induxissel,
prohibuerit Deus , utpote sanguine et bellis pollutum, το’
rumtamen przedixerit fore ut Solomon ex filiis natu mini-
mus sibi templum aedificaret, qui scilicet hoc nomine vo-
caretur, cujus se quidem veluti patrem curam habiturum
esse pollicebatur, terrae vero Hebreorum sub ipeo felicita-
tem largitlurum quum aliis bonis cumulatam, tum eo qnod
omnium maximum est, pace et quiete ab hostibus el dis-
cordiis civilibus. Tu itaque, quum a Deo, etiam antequam
natus eras , rex fueris designatus, da operam ut et cetera
dignum te praebeas ejus providentia, pietatem colens ct

SA .)

xdi τοὺς νόμους, obc διὰ Μωῦύσέως ἡμῖν ἔδωχε, φύ-
λαττε xai τοῖς ἄλλοις μὴ παραθαίνειν ἐπίτρεπε. Τὸν
δὲ ναὸν, ὃν ὑπὸ σοῦ βασιλεύοντος εἵλετο αὐτῷ γενέσθαι,
σπούδασον ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ, μὴ χαταπλαγεὶς τὸ
ὁ μέγεθος τοῦ ἔργου, μηδὲ ἀποδειλιάσῃς πρὸς αὐτό"
πάντα γὰρ σοὶ πρὸ τῆς ἐμαυτοῦ τελευτῆς ἕτοιμα
καήσω. Γίνωσχε δὴ χρυσοῦ μὲν ἤδη τάλαντα συνει-
λεγμένα μύρια, δέχα δὲ ἀργυρίου μυριάδας ταλάντων᾽
Ἰαλχὸν δὲ xai σίδηρον ἀριθμοῦ πλείονα συντέθεικα,
μι ξύλων δὲ x«l λίθων ὕλην ἄφθονον. "Εχεις δὲ καὶ
λατόμων πολλὰς μυριάδας xal τεχτόνων᾽ ἂν δέ. τι
τούτοις σοὶ προσδέῃ, σὺ προσθήσεις. Γινομένου τοί-
wv τούτου ἀρεστὸς ἔσῃ τῷ Θεῷ αὐτὸν ἔχων προστά-
τὴν. ΠΙροσπαρεχελεύσατο δὲ xal τοὺς ἄρχοντας τοῦ
" λαοῦ τῆς οἰχοδομίας συλλαμθάνεσθαι τῷ παιδὶ καὶ
πάντων ἀδεεῖς ὄντας τῶν χαχῶν περὶ τὴν τοῦ (θεοῦ
ὑρησχείαν εὐσχολεῖν. Καρπώσεσθαι γὰρ αὐτοὺς ἀντὶ
τούτων εἰρήνην xal εὐνομίαν, οἷς ἀμείβεται τοὺς εὖ-
δεθεὶς xai δικαίους 6 Θεὸς ἀνθρώπους. Οἰκόδομη-
9 θέντος δὲ τοῦ ναοῦ, τὴν χιῤωτὸν εἰς αὐτὸν ἀποθέσθαι
προσέταξε xal τὰ ἅγια σχεύη, πρὸ πολλοῦ ναὸν ὀφεί-
λοντα ἔχειν, εἰ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μὴ παρήχουσαν
ἡμῶν οἱ πατέρες, ἐντειλαμένου μετὰ τὸ τὴν γῆν ταύτην
χατασχεῖν οἰχοδομῆσαι ναὸν αὐτῷ. ᾿Γαῦτα μὲν πρὸς
8 τοὺς ἡγεμόνας 6 Δαυΐδης xa τὸν υἱὸν αὐτοῦ διελέχθη.
Y. Πρεσόύτερος δὲ ὧν ἤδη καὶ τοῦ σώματος αὐτῷ
ψυχομένου διὰ τὸν γρόνον, δύσριγος ὑπῆρχεν, ὡς μηδ᾽
ὑπὸ τῆς ἐπιδολῆς ἐκ πολλῶν ἱματίων γενομένης ἀνα-
δερααίνεσθαι. Συνελθόντων δὲ τῶν ἰατρῶν καὶ συμ-
Ὁ ὑουλευσάντων ὅπως ἐξ ἁπάσης τῆς χώρας εὐειδὴς
ἐπιλεμθεῖσα παρθένος συγχαθεύδη τῷ βασιλεῖ, (τοῦτο
γὰρ αὐτῷ πρὸς τὸ ῥῖγος ἔσεσθαι βοήθημα, θαλπούσης
αὐτὸν τῆς χόρης,) εὑρίσχεται ἐν πόλει γυνὴ μία πασῶν
τὸ εἶδος ἀρίστη γυναιχῶν, ᾿Αθησάχη τοὔνομα, ἣ συγ-
x χοιμωμέγη μόνον τῷ βασιλεῖ συνεθέρμαινεν αὐτόν"
ὑπὸ γὰρ γήρως ἦν κρὸς τὰ ἀφροδίσια καὶ γυναιχὸς
ὁμιλίαν ἀσθενής. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν ταύτης τῆς παρθέ-
γὴν μετ᾽ ὀλίγον δηλώσομεν,
δ΄, Ὁ δὲ τέταρτος υἱὸς Δανΐδου, νεανίας εὐειδὴς καὶ
V μέγας, ἐκ γυναιχὸς αὐτῷ Αἰγίθης γεγονὼς, ᾿Αδωνίας
ü τροσαγορευόμενος ; ἐμφερὴς ὧν ᾿Αδεσαλώμῳ τὴν
διάνοιαν, αὐτὸς ὡς βασιλεύσων ἐπῆρτο, καὶ πρὸς τοὺς
φίλους ἔλεγεν ὡς τὴν ἀρχὴν αὐτὸν δεῖ παραλαβεῖν.
Κατεσχεύασε δὲ ἅρματα πολλὰ καὶ ἵππονς χαὶ πεντή-
ὦ χοντα ἄνδρας τοὺς προδρόμους. Ταῦθ᾽ ὁρῶν 6 πατὴρ
οὐχ ἐπέπληττεν, οὐδ᾽ ἐπεῖχεν αὐτὸν τῆς ,πρφαιρέσεως,
οὐδὲ μέ xp τοῦ πυθέσθαι διὰ τί ταῦτα πράττει προήχθη.
Συνεργοὺς δ᾽ εἶχεν Ἀδωνίας τὸν στρατηγὸν Ἰώαθον
χαὶ τὸν ἀρχιερέα Ἀδιάθαρον, μόνοι δ᾽ ἀντέπραττον 6
i: ἀρχιερεὺς Σέάδωχος καὶ ὃ προφήτης Ναθάνας xal Ba-
ναίας ὁ ἐπὶ τῶν σωματοφνυλάχων xal Σεμεὶς ὃ Δαυΐδου
φίλος xal πάντες el ἀνδρειότατοι, Τοῦ δὲ AóSwvia
παρασχευασαιένου δεῖπνον ἔξω τῆς πόλεως παρὰ τὴν

πηγὴν τὴν ἐν τῷ βασιλικῷ παραδείσῳ καὶ πάντας χα-

ANTIQ. JUD. LIB. Vif. CAP. XIV.

[405404] 478
justitiam atque fortitudinem; et mandata ejus atque leges
per Moysen traditss custodi , et ne patiare alios peccare.
Templum autem , quod te regnante strui sibi voluit, modis
omnibus age ot Deo perficiatur, nihil attonitus operis ma-
gnitudine , neque ejus difficultatem pertimescens : nam ut
omnía tibi ante obitum meum perate sint efficiam. Scito
sane collecta jam esse aorí quidem decem millia talentorum,
argenti vero centum millia. Quin et ees et ferrum innu-
merabile congessi , et ad hsec lapidum et lignorum materise
vim immensam. — Preeteresque habes fabrorum Japidario-
rum et lignariorum multas myriadas, et si quid hisce de-
fuerit , tu supplebis. Quapropter hoc opere absoluto gratus
eris Deo , ejus gaudens patrocinio. Αἱ post hasc populi
eliam principes adhortatus est ut in structura fllium adju-
tarent et ab omni malo immunes Dei cultui curando vaca-
rent. Fore enim ut pro his vicissim accipiant pacem
pulcramque rerum administrationem , quibus homines pios
justosque remunerare solet Deus. Quum antem templum
fuerit exstructum, jussit arcam in eo reponi et vasa sacra,
qua multo ante templum habuisse debuerant, nisi patres
nostri mandala Dei neglexissent , qul preeceperat ut, quum
primum nacii fuissent hanc terram, ipsi templum «edifica-
rent, Atque ista quidem Devides ad principes Gliumque
suum locutus est.

3. Jam vero telate ingravescente, ejusque corpore prise
senio frigescente, alsiosus factus est, ut ne multarum
quidem vestium injectu calescerct. — Quum áutem medici
convenissent suasiseen(que ut virgo forma praecellenti per
totam regionem conquisita una cum rege dormiret, (id enim
contra frigus anxilium fore, fevente eum puelia, ) inventa
est in urba una femína omuium feminarum pulcerrima ,
Abesace nomine, que solummodo cum rege somno se
dando eum calefaciebat : nam pree senectute rebuy vene-
reis uti δὲ cum femisis consuescere non valebat. Sed de

liac virgine mox infra dicemus.

4. Adonias aulem quartus Davidis filius, juvenis singu.
lari palcritedine οἱ proceritate, ex uxore /Egitha ei natus ,
Bomípe Adonías , ingenio Abesalomo similis , ipse regni spe
elatus erat, et amicis dicebat oportere ipsum imperium
suscipere. Atque currus multos et equos et precursores
viros quinquaginta sibi comparavit. Que quum pater vide-
ret, neque ipsum verbis castigabat , neque reprimebat quo-
&ninus ejusmodi quid animo versaret , &c ne eo quidem pro-
cedebat ut quare ista ageret sciscitaretur. Adjutores au-
tem Adonias liabebat Joabum imperatorem et Abiatharum
poatificem , soli vero resistebant Sadocus pontifex εἰ Na-
thanas vates, et Banajas satellitum preefectus, et Semeis
Davidis amicus, virorumque fortissimorum cohors. Quum
antem Adonías convivium apparasset extra urbem ad fon-

tem qui esl in horto regio, eoque fratres suos omnes praeler

18.

478 (395,228.)

λέσαντος τοὺς ἀδελφοὺς χωρὶς Σολομῶνος, παραλαδόν-
τος δὲ καὶ τὸν στρατηγὸν Ἰώαδον χαὶ Ἀδιάθαρον καὶ
τοὺς ἄρχοντας τῆς Ἰούδα φυλῆς" οὗτοι μὲν πάντες
παρῆσαν' τοὺς δὲ περὶ τὸν ἀρχιερέα Σάδωχον καὶ Να-
δ θάναν τὸν προφήτην xai τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάχων
Βαναίαν xal πάντας τοὺς ἐχ τῆς ἐναντίας αἱρέσεως οὐχ

ἐχάλεσεν ἐπὶ τὴν ἑστίασιν, Τοῦτο πρὸς τὴν Σολομῶ-

νος χατεμήνυσεμητέρα Βεερσαδὴν Ναθάνας ὃ προφήτης, '

ὡς Ἀδωνίας βασιλεύς ἐστι xal τοῦτ᾽ ἀγνοεῖ Δαυΐδης,
10 συνεθούλευέ τε σώζειν αὐτὴν xal τὸν παῖδα Σολομῶνα,
xa πρὸς Δαυΐδην προσελθοῦσαν μόνην λέγειν ὡς αὐτὸς
μὲν ὀμόσειε μετ᾽ αὐτὸν Σολομῶνα βασιλεύειν, μεταξὺ
δ᾽ ᾿Αδωνίας τὴν ἀρχὴν ἤδη παραλάδοι. Ταῦτα δὲ τῷ
βασιλεῖ διαλεγομένης, ὃ προφήτης ἐπεισελεύσεσθαι
16 καὶ αὐτὸς ἔφησε χαὶ τοῖς λόγοις αὐτῆς ἐπιμαρτυρήσειν.
Ἡ δὲ Βεερσαδὴ πεισθεῖσα τῷ Ναθάνᾳ πάρεισι πρὸς
τὸν βασιλέα, καὶ προσχυνήσασα xal λόγον αἰτησαμένη
πάντ᾽ αὐτῷ χαθὼς 6 προφήτης ὑπέθετο διεξέρχεται,
τό τε δεῖπνον τὸ Ἀδωνία xal τοὺς ὑπ᾽ αὐτοῦ χεχλημέ-
40 νους, Ἀδιάθαρον τὸν ἀρχιερέα xal ᾿Ιώαθον τὸν ἄρχον-
τα, χαὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ χωρὶς Σολομῶνος χαὶ τῶν
ἀναγκαίων αὐτοῦ φίλων μηνύσασα. — "EXeyé τε πάντα
τὸν λαὸν ἀφορᾶν τίνα χειροτονήσειε βασιλέα, παρεχά-
λει τε χατὰ νοῦν ἔχειν ὡς μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτοῦ
35 βασιλεύσας αὐτήν τε χαὶ Σολομῶνα τὸν υἱὸν αὐτῆς
ἀναιρήσει. Ι
ε΄. Διαλεγουένης δ᾽ ἔτι τῆς γυναιχὸς ἤγγειλαν οἱ
τοῦ δωματίου προεστῶτες ὅτι βούλεται Ναθάνας ἰδεῖν
αὐτόν. Τοῦ δὲ βασιλέως ἐχδέξασθαι χελεύοντος, clo-
80 ελθὼν, εἰ τήμερον ἀποδείξειε τὸν ᾿Ἀδωνίαν βασιλέα
xal παραδοίη τὴν ἀρχὴν, ἐπυνθάνετο, Λαμπρὸν γὰρ
αὐτὸν ποιήσαντα δεῖπνον χεχληκχέναι τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ
πάντας χωρὶς Σολομῶνος, xal τὸν στρατηγὸν τὸν
ἸΙώαθον, οἱ μετὰ χρότου καὶ παιδιᾶς εὐωχούμενοι πολ-
35 λῇς αἰώνιον αὐτῷ συνεύχονται τὴν ἡγεμονίαν" ἐκάλεσέ
τε οὔτε ἐμὲ οὔτε τὸν ἀρχιερέα Σάδωχον οὔτε Βαναίαν
τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάχων. Δίκαιον δ᾽ εἶναι ταῦτα
γινώσχειν ἅπαντας, εἰ χατὰ τὴν σὴν γνώμην ἐγένετο.
Ταῦτα τοῦ Ναθάνα φήσαντος, ὃ βασιλεὺς ἐκέλευσε
40 χαλέσαι τὴν Βεερσαδὴν πρὸς αὐτόν. ᾿Εχεχωρήχει
γὰρ ix τοῦ δωματίου, προφήτου παραγενομένου.
Τῆς δὲ γυναιχὸς ἐλθούσης, « ὄμνυμί cot, φησὶ, τὸν
« μέγιστον Θεὸν, ἦ μὴν τὸν υἱόν σου Σολομῶνα βασι-
« λεύσειν, ὡς καὶ πρότερον ὥμοσα, xal τοῦτον ἐπὶ τοὐ-
45 « μοῦ καθεδεῖσθαι θρόνου, xal τοῦτ᾽ ἔσται σήμερον. »
Προσχυνησάσης δ᾽ αὐτὸν τῆς γυναιχὸς χαὶ μαχρὸν
εὐξαμένης αὐτῷ βίον, Σάδωχον μεταπέμπεται τὸν ἀρ-
χιερέα χαὶ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σωματοφυλάχων.
Καὶ παραγενομένοις χελεύει παραλαθεῖν Ναθάναν τε
60 τὸν προφήτην xal τοὺς περὶ τὴν αὐλὴν δπλίτας ἅπαντας,
χαὶ ἀναδιδάσαντας τὸν υἱὸν αὐτοῦ Σολομῶνα ἐπὶ τὴν
βασιλικὴν ἡμίονον ἔξω τῆς πόλεως ἀγαγεῖν ἐπὶ τὴν
πηγὴν τὴν λεγομένην Γηὼν xal περιχρίσαντας τὸ ἅγιον
ἔλαιον ἀποδεῖξαι βασιλέα. Τοῦτο δὲ ποιῆσαι προσέ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙ͂ΑΣ BIBA. Z. ΚΕΦ. IA.

[406,407.]
Solomonem vocasset , quin el secum assumpeisset Joabum
imperatorem et Abiatharum et principes tribus Judse : hi
quidem omnes aderant, Sadocum vero pontificem et Na-
thanam vatem et Bapajam satellitum pra'fectum , et quot-
quot ab altera parte stelerunt, non invitaverat ad convi-
vium. — Hujus rei indicium ad Solomonis matreni Beersa.
ben detulit Nathanas vates, Adoniam seilicet pro rege se
gerere, idque inscio Davide, deditque ei consilium ut suse
iliique Solomonis salnti prospiceret , et sola ad Davidem
ingressa ei diceret quod ipse quidem juraverit sibi in regno
Successurum esse Solomonem , interim vero Adonias impe-
rium jam susceperit. Dum autem hac ad regem loquere-
tur, se superventurum esse praeterea dicebat vates, verbis-
que ipsius fidem facturum. — Beersabe paruit Nathanz et
regem adit, et quum eum adorasset veniamque dicendi pe-
tiisset , omnia sicuti vates monuerat ordine recenset, facto
indicio, ut convivium apparaverit Adonias, et Joabum
exercitus ducem vocaverit, et Abiatharum pontificem, et
filios ipsius, exceptis Solomone ejusque necessariis amicis.
Addebat etiam totum populum suspensum exspectare quem.
nam regem declararet, orabatque ipsum et obsecrabat ut
secum reputaret quod ille , si post ipsius discessum regna-
rit , eL ipsam et Solomonem filium suum esset perempturus.

δ. Muliere autem adhuc cum rege loquente, cubiculi
praefecti ei nunciatum veniunt Nathanam velle ipsum videre.
Rege autem jubente ut illum exciperent, ingressus per-
contabatur an hodie regem declararit Adoniam, eique
imperium tradiderit. — Hunc enim splendido convivio
adorpato filios ejus omnes exeepto Solomone invitasse et
Joabum imperatorem , qui cum plausu multoque joco epu-
lantes imperium illi seternum apprecantur : quum neque
me, neque Sadocum pontificem , neque Banajam satellitum
prefectum vocaverit. — Equum vero esse ut omnibus in-
notescat num hac gerantur ex tua senteritia. — Postquam
hac dixerat Nathapas, rex Beersaben acciri jussit : exces
serat enim cubiculo ad vatis adventum. Quumque mulier
8e stitisset, « juro, inquit, tibi per Deum maximum, filium
«tuum Solomonem cerle regaaturum esse, ut jam ante
«juravi, eumque in solio meo sessurum, idque hac ipsa
« die. » Ubi autem mulier regem adoraverat , eique longam
vitam precata fuerat, Sadocum pontificem ad se accersit
rex et Banajam satellitum praefectum , ipsisque comparenti-
bus jubet ut assumpto Nathana vate et militibus ompibus
qui circa aulam essent, impositoque filio ipsius Solomone
in mulam regiam, extra urbem illum deducerent ad fontem
qui vocatur Geon, sacroque oleo circumfuso inunctum
regem declararent. Hoc autem negotium Sadoco pontifici

(125,327.)

tale Σάδωχον τὸν ἀρχιερέα καὶ Ναθάναν τὸν προφή-
τὴν, ἀχολουθοῦντάς τε προσέταξε διὰ μέσης τῆς πόλεως
τοῖς χέρασιν ἐπισαλπίζοντας βοᾶν, εἰς αἰῶνα Σολομῶνα
τὸν βασιλέα χαθίσαι ἐπὶ τοῦ βασιλιχοῦ θρόνου" ἵνα
5 γνῷ πᾶς ὁ λαὸς ἀποδεδειγμένον αὐτὸν bro τοῦ πατρὸς
βασιλέα. ΣΣολομῶνι δ᾽ ἐντέταλται περὶ τῆς ἀρχῆς,
ἵνα εὐσεδῶς xal διχαίως προστῇ τοῦ ᾿Εόραίων ἔθνους
παντὸς xal τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς. Βαναία δὲ εὐξαμένου
τὸν Θεὸν Σολομῶνι εὐμενῆ γενέσθαι, μηδὲ μικοὸν
lo διαλιπόντες ἀναδιδάζουσιν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τὸν Σολο-
μῶνα * xa προαγαγόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν πηγὴν
xai τῷ Dualo χρίσαντες εἰσῆγον εἰς τὴν πόλιν ἐπευφη-
μοῦντες χαὶ τὴν βασιλείαν αὐτῷ γενέσθαι πολυχρόνιον
εὐχόμενοι καὶ παραγαγόντες εἷς τὸν οἶχον τὸν βασιλικὸν
1; χαθίζουσιν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ θρόνου. Καὶ πᾶς 6 λαὸς ἐπ᾽
εὐωχίαν εὐθὺς ἐτράπη xal ἑορτὴν, χορεύων xal αὐλοῖς
τερπόμενος, ὡς Orto τοῦ πλήθους τῶν ὀργάνων ἅπασαν
περιηχεῖσθαι τὴν γῆν καὶ τὸν ἀέρα.
ς΄. Ὡς δ᾽ ἤσθοντο τῆς βοῆς ᾿Αδωνίας τε xal ol πα-
Ὁ ρῦντες ἐπὶ τὸ δεῖπνον, ἐταράχθησαν, ὅ τε στρατηγὸς
Ἰωαῦος ἔλεγεν οὐχ ἀρέσχεθαι τοῖς ἤχοις οὐδὲ τῇ σαλ-
xy. Παραχειμένου δὲ τοῦ δείπνου, xal μηδενὸς
γενομένου, πάντων δ᾽ ἐπ᾽ ἐννοίάς δπαρχόντων, εἰστρέχει
πρὸς αὐτοὺς ὃ τοῦ ἀρχιερέως ᾿Αδιαθάρου παῖς ᾿Ιωνάθης.
Ὁ Τοῦ δ᾽ Αδωνία θεασαμένου τὸν νεανίαν ἡδέως xal
προσειπόντος ἀγαθὸν ἄγγελον, ἐδήλου πάντ᾽ αὐτοῖς
τὰ περὶ τὸν Σολομῶνα xal τὴν Δαυΐδου τοῦ βασιλέως
γνώμην, ἀναπηδήσαντες δ᾽ ix τοῦ συμποσίου ὅ τε
Ἀδωνίας xai οἱ χεχλημένοι πάντες ἔφευγον πρὸς ἑαυτοὺς
Ὁ xor, Φοοδηθεὶς δ᾽ ᾿Αδωνίας τὸν βασιλέα περὶ τῶν
γεγονότων ἱχέτωης γίνεται τοῦ Θεοῦ, xal τῶν τοῦ θυ--
σιαστηρίου χεράτων, ἃ δὴ προεῖχεν, ἔλλαθόμενος.
Δηλοῦται τοῦτο Σολομῶνι πεποιηκὼς, xal πίστεις
ἀξιῶν παρ᾽ αὐτοῦ λαῤεῖν, ὥστε μὴ μνησιχαχῇσαι μηδ᾽
ἢ ἐργάσαθαι δεινὸν αὐτῷ μηδέν. Ὁ δὲ, ἡμέρως πάνυ
χαὶ σωφρόνως τῆς μὲν τότε ἁμαρτίας αὐτὸν ἀφῆχεν
αθζῷον, εἰπὼν δ᾽ εἰ ληφθείη τι πάλιν χαινοποιῶν, ἑαυτῷ
αἴτιον τῆς τιμωρίας ἔσεσθαι. Καὶ πέμψας αὐτὸν ἀνί-
στησιν ἀπὸ τῆς ἱκεσίας, ᾿Ελθόντα δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ
tt προσχυνήσαντα, εἰς τὴν ἰδίαν οἰχίαν ἀπελθεῖν ἐχέλευσε
μηδὲν ὑφορώμενον, χαὶ τοῦ λοιποῦ παρέχειν αὐτὸν
ἀγαθὸν ὡς αὐτῷ τοῦτο συμφέρον ἠξίου.
C. Βουλόμενος δὲ Δαυΐδης παντὸς τοῦ λαοῦ ἀπο-
δεῖξαι τὸν υἱὸν βασιλέα, συγχαλεῖ τοὺς ἄρχοντας εἰς
t$ Ἱεροσόλυμα, καὶ τοὺς ἱερεῖς χαὶ τοὺς Λευΐτας. "EZa-
ριθυήσας δὲ τούτους πρῶτον εδρίσχει τῶν ἀπὸ τριά--
xov ἐτῶν ἕως πεντήχοντα τρισμυρίους ὀχτακισχιλίους,
ἐξ ὧν ἀπέδειξεν ἐπιμελητὰς μὲν τῆς οἰκοδομίας τοῦ
ναρῦ δισμυρίους τρισχιλίους, χριτὰς δὲ τοῦ λαοῦ xal
ὃν γρααματεῖς τούτων ἑξαχισχιλίους, πυλωροὺς δὲ τετρα-
χισγιλίους τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, xxl τοσούτους ὑμνῳδοὺς
ποῦ Θεοῦ, ἄδοντας τοῖς ὀργάνοις οἷς Δαυΐδης κατε.
“χεύασε, χαθὼς προειρήχαμεν. Διεμέρισε δ᾽ αὐτοὺς

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XIV.

4211

et Nathanm vati dari voluit, illisque mandavit ut eum per
mediam urbem comitantes, cornibus inflatis clamarent,
« in onmne svum solo regio sedeat Solomon rex, » ut pro
comperto habeat populus universus regem eum a patre
constitutum. | Solomoni autem de regno in mandatis dedit
ul pie et juste pressit omni Hebreorum populo et Jade
tribui. Quumque Banajas vota nuncupasset , ut Deus Solo-
moni propitius adsit, protinus Solomonem mule imponunt,

[407,405.]

deductumque extra urbem ad fontem oleoque inunctum
rursus in urbem cuin faustis acclamationibus reducebant ,
vota facienles ut quam diutissime regnet : dein in domum
regiam adducfum in throno collocant. Moxque totus po-

* pulus ad convivia diemque festum celebrandum con*rerte-
batur, choris tibiisque sese oblectantes, ut ex ingenti instru-
mentorum numero terra simul omnis et aer undique cir-
cumsonaret.

6. Ut vero clamorem acceperunt Adonías ejusque con-
vive, animis consternati erant, et Joabus imperator di-
cehat , sibi non placere sonitum istum nec tubam. Dumque
appositum esset convivium et nemo de eo degustaret , sed
omnes cogitatione defixi tenerentur, accurrit ad eos Jona-
thas pontificis Abiathari filins. Quum vero Adonias juvenem
conspexisset libens, bonumque nuncium vocasset, illis
rem totam deSolomone regisque Davidis voluntate exposuit.
Tum omnes et Adonias el qui ab eo invitati fuerant, qunm
propere e convivio surrexissent, domum quisque suam
diffugiebant. Adonias aulem, veritus regem ob ea qus
in eum admiserat, Deo fit supplex , cornibus etiam altaris ,
que scilicet promipebant, ab. eo prehensis. Nunciatur
Solomoni quod hoc fecerit Adonias , quodque fidem jureju-
rando sibi dari obsecret, ipsum nec injuriae, memorem
fore, nec mali aliquid sibi illatarum. Αἱ ille clementer
admodum prudenterque ob istud quidem peccatum ei ve-
niam dedit et impunitatem, monito tamen, si posthac in
novis rebus moliendis fuerit deprehensus, sibimet debere
penam acceptam ferre. Deinde misit qui illum a suppli-
catione excitarent. Quumque ad eum venisset et adorasset,
domum suam jussit discedere , nihil mali suspicantem, ao
in posterum ut semet virum bonum prtestet monuit, quod
ipsi in emolumentum sit cessurum.

7. Quum autem Davidi in animo esset filium totius populi

regem declarare , convocat principes Hieroeolyma una cum
sacerdotibus ac Levitis. Atque hisce primum numeratis,
invenit virorum triginta ocio millia a trigesimo ad quin-
quagesimum annum : ex quibus curatores quidem templi
tedificandi constituit viginti tria millia, judices vero po-
puli et scribas eorum sex millia, janitores autem domus
Dei quattuor millia, totidemque qni Deum laudarent , ca-
nenles ad instrumenta a Davide facta, quemadmodum ante

χατὰ πατριὰς, καὶ χωρίσας ix τῆς φυλῆς τοὺς ἱερεῖς diximus. Illos autem tn familias distribuit, et separatis a.

"-

478 (357,358.)

e , Led
opt τούτων εἴχοσι τέσσαρας πατριάς" xal dx μὲν τῆς

"EXeatápou οἰχίας ἐχχαίδεχα, ix δὲ τῆς Ἰθαμάρου
éxro, Διέταξέτε μίαν πατριὰν διαχονεῖσθαι τῷ Θεῷ
ἐπὶ ἡμέρας ὀκτὼ, ἀπὸ σαδδάτου ἐπὶ σάθδατον. Καὶ
δ οὕτως αἱ πατριαὶ πᾶσαι διεχληρώσαντο, Δαυΐδου πα-
βρόντος xai Σαδώχου καὶ ᾿Αὐιαθάρου τῶν ἀρχιερέων
xol πάντων τῶν ἀρχόντων. Καὶ f πρώτη μὲν ἀναδᾶσα
πατριὰ ἐ ἐγράφη πρώτη, $ δὲ δευτέρα ἀχολούθως ἄχρι
τῶν εἴχοσι τεσσάρων. Καὶ διέμεινεν οὗτος ὃ μερισμὸς
10 ἄχρι τῆς σήμερον ἡμέρας. Ἐποίησε δὲ xal τῆς Λευΐ-
τιδος φυλῆς εἴχοσι μέρη xoi τέσσαρα, xal χληρωσα-
μένων χατὰ τὸν αὐτὸν ἀνέδθησαν τρόπον ταῖς τῶν
ἱερέων ἐφημερίσιν ἐπὶ ἡμέρας ὀχτώ, "l'ouc δ᾽ ἀπογόνους
τοῦ Μωῦσέως ἐτίμησεν’ ἐποίησε γὰρ αὐτοὺς φύλαχας
15 τῶν θησαυρῶν τοῦ Θεοῦ xal τῶν ἀναθημάτων ἃ συνέθη
τοὺς βασιλεῖς ἀναθεῖναι, διέταξε δὲ πᾶσι τοῖς ἐχ τῆς
Λευΐτιδος φυλῆς xal τοῖς ἱερεῦσι δουλεύειν γύχτα xai
ἡμέραν τῷ Θεῷ, χαθὼς αὐτοῖς ἐπέστειλε Μωῦσῆς.
η΄. Μετὰ ταῦτα διεμέρισε πᾶσαν τὴν στρατιὰν εἰς
a0 δώδεκα μοίρας, σὺν ἡγεμόσι χαὶ ἑχατοντάρ) χοις χαὶ
ταξιάρχοις. Εἶχε δ᾽ ἑχάστη τῶν μοιρῶν δισμυρίους
χαὶ τετραχισχιλίους, ὧν ἐχέλευσε προσεδρεύειν χατὰ
τριάκονθ᾽ ἡμέρας ἀπὸ τῆς πρώτης ἕως τῆς ὑστάτης
Σολομῶνι τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖς χιλιάρχοις χαὶ ἑχατον-
95 τάρχοις. Κατέστησε δὲ xal d ἄρχοντας ἑχάστης μοίρας
ὃν ἀγαθὸν ἤδει χαὶ δίχαιον, ἐπιτρόπους τε τῶν θησαυρῶν
χαὶ χωμῶν χαὶ ἀγρῶν ἄλλους, χαὶ χτηνῶν, ὧν οὐχ
ἀναγκαῖον ἡγησάμην μνησθῆναι τῶν ὀνομάτων.
0. Ὡς δ᾽ ἕχαστα τούτων χατὰ τὸν 'προειρημένον
80 διέταξε τρόπον, εἰς ἐχχλησίαν συγκαλέσας τοὺς ἄρχον--
τας τῶν "Eópaíov χαὶ τοὺς φυλάρχους, καὶ τοὺς fjys—
μόνας τῶν διαιρέσεων, xal τοὺς ἐπὶ πάσης πράξεως 3)
κτήσεως τοῦ βασιλέως τεταγμένους, στὰς ἐφ᾽ ὑψηλοτά-
του βήματος ὁ βασιλεὺς ἔλεξε πρὸς τὸ πλῆθος, « ἀδελ-
35 « qol xal ὁμοεθνεῖς, γινώσχειν ὑμᾶς βούλομαι ὅτι ναὸν
« οἰκοδομῆσαι τῷ Θεῷ διανοηθεὶς χρυσόν τε πολὺν
« παρεσχευασάμην xal ἀργύρου ταλάντων μυριάδας
« δέκα. Ὃ δὲ Θεὸς ἐχώλυσέ με διὰ τοῦ προφήτου
« Ναθάνα διά τε τοὺς ὑπὲρ ὑμῶν πολέμους καὶ τῷ φόνῳ
40 « τῶν ἐχθρῶν μεμιάνθαι τὴν δεξιὰν, τὸν δὲ υἱὸν ἐχέ-
« λευσε τὸν διαδεξόμενον τὴν βασιλείαν χατασχευάσαι
« τὸν ναὸν αὐτῷ. Νῦν οὖν ἐπεὶ xal τῷ προγόνῳ ἡμῶν
« Ἰαχώδῳ δυοχαίδεχα παίδων γενομένων ἴστε τὸν Ἰού-
« δαν ἀποδειχθέντα βασιλέα ἐμέ τε τῶν ἀδελφῶν ἕξ
40 « ὄντων προχριθέντα xal τὴν ἡγεμονίαν λαθόντα παρὰ
« τοῦ Θεοῦ, χαὶ μηδένα τούτων δυσχεράναντα, οὕτως
« ἀξιῶ χἀγὼ τοὺς ἐμαντοῦ παῖδας μὴ στασιάζειν πρὸς
« ἀλλήλους, Σολομῶνος τὴν βασιλείαν παρειληφότος,
« ἀλλ᾽ ἐπισταμένους ὡς 6 Θεὸς αὐτὸν ἐξελέξατο φέρειν
50 κ ἡδέως αὐτὸν δεσπότην. Οὐ δεινὸν γὰρ Θεοῦ θέλον-
« τὸς οὐδ᾽ ἀλλοτρίῳ χρατοῦντι δουλέύειν᾽ χαίρειν δ᾽ ἐπ᾽
« ἀδελφῷ ταύτης τυχόντι τῆς τιμῆς προσῆχεν, ὡς χοι--
« νωνοῦντας αὐτῆς. Εὔχομαι δὴ τὰς ὁποσχέσεις τοῦ
« Θερῦ παρελθεῖν εἰς τέλος καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ταύτην

APXAIOAOTIAZ BIBA. Z. ΚΕΦ. ΙΔ.

405,409. ]

tribu escerdotibus , horum viginti quattuor familias invenit :
et ex Eleazari quidem domo sedecim, ex Ithamari vero
octo; instituitque ut una familia ministraret Deo per dies
octo, ἃ sabbato usque ad sabbatum. Atque sic familie
omnes sortem suam acceperunt in priesentia Davidis, et
Sadoci et Abiathari pontificum , et omnium principum. Εἰ
familia quidem cujus sors prima exiit, scripta est prima,
secunda vero deinceps usque ad "vigesimam quartam.
Atque hiec divisio mansit in hodiernum diem. Fecit autem
et de tribu Levitarum classes viginti quattuor, faclaque
sortitione, illis obtigerunt vices similiter ac sacerdotibus
per dies octo. At honore dignatus est Moysis posteros :
constituit enim eos custodes thesaurorum Dei et donario-
rum, qua a regibus fuerint dedicata, sancivitque ut Levitae
omnes et sacerdotes continuato diem noctemque niinisterio
servirent Deo , prout Mayses ipsis praeceperat.

" 8. Post bac exercitum totum in duodecim cohortes
distribuit, singulis cohorfibus duces el centuriones εἰ
tribunos assignando. Cohors autem unaquaeque vicena
quaterna millia continebat, quos per triginta dies ἃ prima
ad ultimam Solomoni regi prasto esse jussit una cum tri-
bunis et centurionibus. Quin et viros quos bonos esse
noverat justosque unicuique cohorti pra:esee voluit , eerarii
etiam quaestores, vicorumque curatores e£ agrorum alios
constituit, nonnullosque rei pecuaria prsefecit, quos no-
minatim omnes recensere hand necessarium esse duxi.

9. Postquam autem horum singula modo dicto ordinave-
rat, advocatis in concionem Hebreorum magistratibus et
tribuum principibus et cohortum ducibus , ad hrec omnibus
qui aut regis negotia ulla aut facultates procurabant, rex
quum in tribunali celsiesimo constitisset , multitudinem sic
alloquutus est : « fratres et populares, nolo vos ignorare
« quod, quum mihi ju animo esset eedem Deo construere ,
« tum auri multum paravi tum argenti centum millia talen-
« torum. Αἱ Deus per Nathanam vatem mihi ne facerem
« interdixit, quod multa pro vobis bella gerendo ho:
« slium crede dextram polluerim : volait autem ut filius,
« regni successor, ipsi templum exstrueret. Nunc igitur,
« quandoquidem scitis Judam, Jacobo licet proavo nostro
« essent. filii duodecim, regem declaratum fuisse, me-
«que, quum sex fratres essent, przmlatum et a Deo
« imperium accepisse, nec eorum quepquam íd segre tu-
« Jisse, ita ego quoque oro obtestorque liberos meos ut
« nolint seditionem commovere, Solomone imperium con-
« sequuto , sed cognito quod Deus ipsum delegerit, eundem
« jubenti animo dominum ferre velint. Haud enim grave,
« Deo ita volente, vel extraneo rerum potienti servire :
« tequum vero de fraire ad tantum honoris fastigium evecto
« sibimet gratulari, ut qui ejusdem forí(unca sodi et parti-
« Cipes sitis. — Equidem precor ut reta habeantur Dei
« promissa, atque bec ipsa felicitas, quam Solomone re-
« guante se largiturum esse pollicitus est, per regionem

[85,39.}

« ἀνὰ πᾶσαν τὴν χώραν σπαρῆναι xat τὸν ὅπαντα ταύτη
« παραμένειν χρόνον, ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο παρέξειν
«ἐπὶ Σολομῶνος βασιλέως. "Eccat δὲ ταῦτα βέδαια
« xal χαλὸν ἕξει πέρας, ἂν εὐσεδῇ xo δίχαιον σαυτὸν
Ve xal φύλακα τῶν πατρίων παρέχης νόμων, ὦ τέχνον"
« εἰ δὲ μὴ, τὰ χείρω προσδόκα ταῦτα παραθαίνων. »
c. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς τούτους ποιησάμενος τοὺς
λόγους ἐπαύσατο. Τὴν δὲ διαγραφὴν καὶ τὴν διάταξιν
τῆς οἰχοδομίας τοῦ ναοῦ πάντων ὁρώντων ἔδωχε Σολο-

o μῶνι, ϑδεμελίων xal οἴχων xal ὑπερῴων, ὅσοι τε τὸ
πλῆθος xat πηλίχοι τὸ ὕψος xal τὸ εὖρος γένοιντο, ὅσα
τε σχεύη χρυσᾶ χαὶ ἀργυρᾶ, τούτων τὸν σταθμὸν ὥρι-
σεν. Προσπαρώρμησε δὲ xal λόγοις αὐτὸν πάσῃ χρή-
σασῇαι προθυμίᾳ περὶ τὸ ἔργον, καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ

" τὴν τῶν Λευιτῶν φυλὴν συναγωνίσασθαι, διά τε τὴν
ἡλιχίαν χαὶ διὰ τὸ τὸν Θεὸν ἐχεῖνον ἑλέσθαι χαὶ τῆς
εἰχοδηυμίας τοῦ ναοῦ καὶ τῆς βασιλείας προστάτην. Εὐ-
μαρῇ δ᾽ αὐτοῖς xa οὐ σφόδρα ἐπίπονον τὴν οἰχοδομίαν
ἀπέφηνεν, αὐτοῦ πολλὰ μὲν τάλαντα χρυσίου, πλείω

δ᾽ ἀργυρίου, χαὶ ξύλα, τεχτόνων τε πλῆθος xa λατόμων
ἤδη παρασχευασαμένου, σμαράγδου τε καὶ πάσης ἰδέας
λίθου πολυτελοῦς. Καὶ νῦν δ᾽ ἔτι τῆς ἰδίας ἀπ᾽ ἀρχῆς
διακόσια καὶ ἄλλα τρισχίλια τάλαντα χρυσοῦ χαθαροῦ
παρέξειν ἔλεγεν εἰς τὸ ἄδυτον, xat εἰς τὸ ἅρμα τοῦ

5 Θεοῦ τοὺς Χερουδεῖς, ob ἐφεστάναι δεήσει τὴν xibo-
τὸν χαλύπτοντας. Σιωπήσαντος Δαυΐδου, πολλὴ xal
τῶν ἀρχόντων χαὶ τῶν ἱερέων χαὶ τῆς Λευίτιδος φυλῆς
προθυμία συμδαλλομένων xal ποιουμένων ἐπαγγελίας
λαυπρὰς χαὶ μεγαλοπρεπεῖς ἐγένετο, Χρυσοῦ μὲν γὰρ

ἃ ὑπέστησαν εἰσοίσειν τάλαντα πενταχισχίλια xal στα-
τῆρας μυρίους, ἀργυρίου δὲ μύρια τάλαντα, xa σιδή-
P^» μυριάδας ταλάντων πολλάς. — Kal εἴ τινι λίθος ἣν
πολυτελὴς, ἐχόμισε καὶ παρέδωχεν εἰς τοὺς θησαυρούς"

| ὧν ἐπετρόπευσεν ὃ Μωῦύσέως ἔχγονος Ἴαλος.

8 ια΄, Ἐπὶ τούτοις ἥσθη τε ὃ λαὸς ἅπας xal Δαυΐδης,
τὴν σπουδὴν χαὶ τὴν φιλοτιμίαν τῶν ἀρχόντων καὶ ἱερέων
χαὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὁρῶν, xal τὸν Θεὸν εὐλογεῖν
ἦρίατο μεγάλῃ βοῇ, πατέρα τε καὶ γένεσιν τῶν ὅλων
ἀποχαλῶν xol δημιουργὸν ἀνθρωπίνων καὶ θείων, οἷς

ἢ υὐτὸν ἐκόσμησε προστάτην τε καὶ κηδεμόνα γένους τῶν
Ἑῤραίων xal τῇς τούτων εὐδαιμονίας ἧς τε αὐτῷ βασι-
λείας Busy, Ἐπὶ τούτοις εὐξάμενος τῷ τε παντὶ λαῷ τὰ
ἀγαθὰ xai τῷ παιδὶ Σολομῶνι διάνοιαν ὁγιῇ xe δικαίαν
χαὶ πᾶσι τοῖς τῆς ἀρετῆς μέρεσιν ἐρρωμένην, ἐκέλευσε

ὁ χαὶ τὸ πλῆθος εὐλογεῖν τὸν Θεόν. Καὶ οἷ μὲν πεσόντες
ἐπὶ τὴν γῆν προσεκύνησαν, ηὐχαρίστησαν δὲ καὶ Δαυΐδῃ
περὶ πάντων ὧν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαθόντος
ἀπέλαυσαν. Τῇ δ’ ἐπιούσῃ θυσίας τῷ Θεῷ παρέστη-
91», μόσχους χιλίους καὶ χριοὺς τοσούτους καὶ χιλίους

V ἐμγοὺς, οὖς ὡλοχαύτωσαν᾽ ἔϑυσαν δὲ xal τὰς εἰρηνικὰς
θυσίας, πολλὰς μυριάδας ἱερείων χατασφάξαντες. Καὶ
V ὅχης τῆς ἡμέρας ἑώρτασεν ὁ βασιλεὺς σὺν παντὶ τῷ
λαῷ, xal Σολομῶνα. δεύτερον ἔχρισαν τῷ ἐλαίῳ, καὶ
ἐπέδειξαν αὐτὸν βασιλέα, χαὶ Σάδωχον ἀρχιερέα τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XIV.

[409,4109.] — 279

« omnem longe lateque diffundatur, aeternumque in ea du-
« ratura sit. 1staautem firma manebunt et felicem exitum
« habebunt , sí te, o fili, pium justumque preestiteris , le-
« gumque palriarum custodem et vindicem : sin minus,
« exspecta omnia tibi male cessura esse dum contra ista
« facias. »

10. Etrex quidem, quum in hiec verba loquutus esset, ora-
tionem finivit. Templi autem edificandi delineationem et
ordinationem omnium in conspectu Solomoni tradidit, sub-
structionum et sedicularum inferiorum et superiorum; dein
quot numero essent quantaque altitudine et latitudine, et
quo pondere quzique vasa tam aurea quam argentea fieri
deberent, preefinivit. Ipsum autem verbis hortatus est ut
summum studium et alacritatem operi adhiberet , simulque
principes et tribum Leviticam , ul ei auxilio esse velint, tum
quia nondum ad adultam eetatem pervenerit , tum quia Deus
ipsum elegerit et ad templum exstruendum et ad populum
imperio regendum. Ceterum ostendit cdificium haud fore
rem magna difficultatis aut immensi laboris, quoniam
ipse multa quidem auri talenta preparaverit, plura vero
argenli, ut et ligna et fabros quamplurimos et lapicidas,
smaragdosque et lapides omne genus preliosos, ΕΠ nunc
etiam ex sui imperii reditibus ducenta, preetereaque tria
millia talentorum auri puri se suppeditaturum esse dicebat
ad sacrarium, et ad Dei currum Cherubes, quos arce in-
sistere opfortebit eam obtegentes. Postquam autem Davi-
des conticuerat , principes et sacerdotes et tribus Levitica
magna cum alacritate contulerunt, et multa liberaliter et
magnifice polliciti sunt. Nam in se receperupt auri quidem
talentorum quinque millia daturos et decies mille stateras,
argenti vero talentorum decem millia, ferrique talentorum
multas myriadas. Ad hec si cui lapillus erat pretiosus,
attulit eum et in thesauros tradidit; quorum curam agebat
alus ex Moyse oriundus.

11. His letus erat et populus universus et Davides , quum
videret quo studio principes et sacerdotes et reliqui omnes
certatim ferrentur : atque Deum elata voce laudare coit,
patrem atque genitorem mundi universi appellans et effe-
ctorem rerum humanarum divinarumque, quibus semet
prieesse voluerit simul et gentis Hebreeorum curam suscipere,
eorumque felicitatis pariter ac regni quod ipse ab eo accepe-
rat. Deinde et fausta precatus populo universo et Solomoni
filio mentem sanam et integram et omnl virtute corrobora-
tam, jussit populum quoque Deo laudes dicere. Et illi quidem
in terram procidentes Deum adorarunt , ac proeterea Davidi
gratias egere pro omnibus qua ipso regnante perceperant.
Postridie vero ejus diei hostias ad Deum adduxerunt , mille
vitulos, totidemque arietes, et mille agnos, quos solidis
sacrificiis immolarunt; insuper et victimas pacificas obtu-
lerunt, multis myriadibus hostiarum qmactatis. Atque
tota die rex et populus universus epulati sunt, etSolomonem
iterum oleo inunxerunt, ipsumque regem creaverunt , et

280 (53:ο--331.}

πληθύος ἁπάσης. El; τε τὸ βασίλειον ἀγαγόντες Σο-
λομῶνα xat καθίσαντες αὐτὸν ἐπὶ θρόνου τοῦ πατρῴου,
ἀπ᾽ ἐχείνης τῆς ἡμέρας ὑπήχουον αὐτῷ.

ΚΕΦ. IE.

Μετ᾿ ὀλίγον δὲ χρόνον χαὶ Δαυΐδης χαταπεσὼν εἰς
γόσον ὑπὸ γήρως xal συνιδὼν ὅτι μέλλοι τελευτᾶν, χα-
λέσας τὸν υἱὸν Σολομῶνα διελέχθη πρὸς αὐτὸν τοιάδε"
« ἐγὼ μὲν, ὦ cíxvov, εἷς τὸ χρεὼν ἤδη xal πατέρας τοὺς
« ἐμοὺς ἀπαλλάσσομαι, χοινὴν δὸὸν ἁπάντων τῶν τε
« νῦν ὄντων χαὶ τῶν ἐσομένων πορευόμενος, ἐξ ἧς οὐχέθ᾽
« οἷόν τε ἐπανελθόντα γνῶναι τί χατὰ τὸν βίον πράττε-
«ται, Διὸ ζῶν ἔτι xal πρὸς αὐτῷ γεγονὼς ἄρτι τῷ
« τελευτᾶν παραινῶ σοὶ ταῦθ᾽ ἃ xal πρότερον ἔφην συμ-
« θουλεύσας, δικαίῳ μὲν εἶναι πρὸς τοὺς ἀρχομένους,
« εὐσεθεῖ δὲ πρὸς τὸν τὴν βασιλείαν δεδωχότα Θεὸν, φυ-
Ib « λάττειν δ᾽ αὐτοῦ τὰς ἐντολὰς xal τοὺς νόμους, οὺς αὐτὸς

« διὰ Μωύσέως κατέπεμψεν ἡμῖν, καὶ μήτε χάριτι μήτε

« θωπείᾳ μήτ᾽ ἐπιθυμίᾳ μήτ᾽ ἄλλῳ πάθει προστεθειμένον

« τούτων ἀμελῆσαι. Τὴν γὰρ τοῦ θείου πρὸς σαυτὸν

« εὔνοιαν ἀπολεῖς, παραδὰς τὰ νόμιμα, καὶ πρὸς ἅπαντ᾽
30 « αὐτοῦ τὴν ἀγαθὴν ἀποστρέψεις πρόνοιαν. Τοιοῦτον

« δέ σε αὐτὸν παρέχων ὁποῖον εἶναί τε δεῖ κἀγώ τε πα-

« ραχκαλῶ, χκαθέξεις ἡμῶν τὴν βασιλείαν τῷ γένει, καὶ

« οἶχος ἄλλος Εδραίων οὖχ ἂν δεσπόσειεν, ἀλλ᾽ ἡμεῖς

« αὐτοὶ διὰ τοῦ παντὸς αἰῶνος. Μέμνησο δὲ χαὶ τῆς
35 « Ἰωάδου τοῦ στρατηγοῦ παρανομίας, ἀποχτείναντος

« διὰ ζηλοτυπίαν δύο στρατηγοὺς δικαίους χαὶ ἀγαθοὺς,

« Ἀὐέννηρον τὸν Νήρου παῖδα xai τὸν Auscoivw υἱὸν

« Ἰεθράνου, ὧν ὅπως ἄν σοι δόξῃ τὸν θάνατον ἐχδίχη-

« σον, ἐπεὶ καὶ χρείττων ἐμοῦ xai δυνατώτερος ὁ Ἰώα-
80 « ὅος ὧν μέχρι νῦν τὴν δίχην διέφυγε. Παρατίθημι

« δέ σοι καὶ τοὺς Βερζελαίου τοῦ Γαλαδίτου παῖδας, οὗς

«iy τιμῇ πάσηι, xal προνοίᾳ τοῦτ᾽ ἐμοὶ χαριζόμενος

« ἕξεις. Οὐ προχατάρχομεν γὰρ εὐποιίας, ἀλλ᾽ duot-

« δὴν ὧν ὁ πατὴρ αὐτῶν παρὰ τὴν φυγὴν ὑπῆρξέ μοι
8δ « χρεολυτοῦμεν. Καὶ τὸν Γηρᾶ δὲ υἱὸν Σεμεεὶ, τὸν

« ix τῆς Βενιαμίτιδος φυλῇς, ὃς πολλὰ βλασφημήσας

« με παρὰ τὴν φυγὴν, ὅτ᾽ εἰς Παρεμδολὰς ἐπορευόμην,

« ἀπήντησεν ἐπὶ Ιορδάνην xoi πίστεις ἔλαθεν ὡς μη-

« δὲν αὐτὸν παθεῖν τότε. νῦν ἐπιζητήσας αἰτίαν εὔλο-
40 « γον ἄμυναι. »

β΄. Ταῦτα παραινέσας τῷ παιδὶ περί τε τῶν ὅλων
πραγμάτων xal περὶ τῶν φίλων xai οὖς ἤδει τιμωρίας

ἀξίους γεγενημένους, ἀπέθανεν, ἔτη μὲν βιώσας ἑδδου ἤ-

χοντα, βασιλεύσας δὲ ἑπτὰ μὲν ἐν Χεδρῶνι τῆς Ἰούδα
45 φυλῆς xal μῆνας ἕξ, ἐν Ἱεροσολύμοις δὲ ἁπάσης τῆς

χώρας τρία καὶ τοιάχοντα. Οὗτος ἄριστος ἀνὴρ ἐγέ-
νετο, xal πᾶσαν ἀρετὴν ἔχων ἣν ἔδει τῷ βασιλεῖ xal
τοσούτων ἐθνῶν σωτηρίαν ἐγκεχειρισμένῳ προσεῖναι.

Ἀνδρεῖός τε γὰρ ἦν ὡς οὐκ ἄλλος τις, ἐν δὲ τοῖς ὑπὲρ τῶν
0 ὑπηχόων ἀγῶσι πρῶτος ἐπὶ τοὺς χινδύνους ὥρμα, τῷ

πονεῖν χαὶ μάχεσθαι παραχελευόμενος τοὺς στρατιώτας

ἐπὶ τὰς πράξεις, ἀλλ᾽ οὐχὶ τῷ προστάττειν ὡς δεσπότης,

o

APXAIOAOTIAZX BIBA. Z. ΚΕΦ. IE.

[411,u2.] |

Sadocum pro populo universo sacerdotem. Quumque So-
lomonem in regiam deduxíssent, eumque in solio paterne
collocassent, ex ea die illi paruerunt.

CAP. XV. (XIL)

Paulo autem post Davides, quum ex senectute in morbum
incidisset , vidissetque jam instare sibi mortem , accito So-
lomone, hisce verbis illum alloquutus est : « ego qui-
« dem, o fili, jam in eo sum ut fato concedam οἱ ad patres
« meos abeam , viamque ingrediar omnibus qui nunc sunt
« aut futuri sunt ineundam, quam remetiri nemini licet,
« ut quid in hac vita geratur exploratum babeat. Quapro-
« pter vivens adhuc et jam morti proximus ea te moneo,
«qua et antea dixeram, tibi suadendo ut erga sub-
« ditos quidem sis justus, erga Deum vero pius, qui
« tibi regnum dedit, utque custodias prsecepta ejus et le-
« ges, quas nobis per Moysen mittendas curavit, et cave
« ne quid tibi propositum negligas, aut gratie cedens, aut
« assentatione aut cupiditate abreptus, aliave animi per-
« turbatione. Nam ex Dei erga te benevolentia excides, si
« qua conira legum prescripta feceris, atque in omnibus
« bonam ejus providentiam a te alienabis. — Quodsi ita te
« erga illum gesseris ut et decet te et ipse te hortor,
« efficies ut regnum in familia nostra maneat, et nulla alia
« domus praeter nostram Hebraeis imperet in omne zum.
« Prieterea fac memineris iniquitatis Joabi imperatoris , qui
« invidise osstro percitus duos exercitus duces, viros justos
« bonosque, interemit, Abennerum Neri filium et Amessan
« filium Jethrana. Quorum mortem, ut tibi visum fuerit,
« ulciscere, quandoquidem Joabus , utpote me viribus supe-
« rior potentiorque, hactenus supplicium evasit. Commendo
« autem libi etiam Berzelaii Galadit» liberos, quos mei
« gratia omni honore curaque dignaberis. Neque enim in
« eos primi beneficium conferimus, sed illos pro officiis re-
« muneramus , quie pater illorum in me contulit , quum in
« fugam me dedissem. Etiam Semei Gere filium, e tribu
« Benjamitide, qui mihi fugienti diris modis maledixit,
« quando Castra petebam, moxque mili ad Jordanem ob-
« viam factus fidem incolumitatis tunc ἃ me impetravit,
« ubi justam causam nactus fueris, noli committere ut
« impunitus abeat. »

2. His mandatis filio et de summa rerum et de amicis,
deque iis quos noverat peena dignos, e vita excessit, quum
vixisset quidem annos septuaginta, ac regnasset Hebrone
quidem in Jude tribum aunos septem et sex menses, FHie-
rosolymis autem in omnem regionem tres et triginta. Hic
vir optimus erat et omnibus virtutibus preditus , quibus
regem ornari oportebat, cui tot gentium salus commissa
esset. Nam et omnibos fortitudinis gloria antecellebat, et
quumcertamina pro subditis iniret, primus ferebatur in peri-
cula, labores perferendo pugnandoque milites ad res ge-
rendas excitans, non domini more imperando ; optime per-

(51,3212.}

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. XV.

[a2,43.] 481

νοῆσαί τε xal συνιδεῖν καὶ περὶ τῶν μελλόντων καὶ τῆς | spiciebat simul οἱ considerabat tam futura quam rationem

τῶν ἐνεστηχότων οἰχονομίας ἱκανώτατος, σώφρων, ἐπι-
tuc, χρηστὸς πρὸς τοὺς ἐν συμφοραῖς ὑπάρχοντας,
δίχαιος, φιλάνθρωπος, ἃ μόνοις ἐξαίρετα τοῖς βασιλεῦ-
y δὼ εἶναι προσῆχε, μηδὲν ὅλως παρὰ τοσοῦτο μέγεθος
ἐξωσίας ἁμαρτὼν ἣ τὸ περὶ τὴν Οὐρία γυναῖχα.
Κατέλειπε δὲ xal πλοῦτον ὅσον οὐχ ἄλλος βασιλεὺς
οὔδ᾽ ξΟραίων οὔτ᾽ ἄλλων ἐθνῶν.
τ. ᾿ἔθαψε δ᾽ αὐτὸν ὃ παῖς Σολομὼν ἐν “Ἱεροσολύ--
ιυ uoc διαπρεπῶς, τοῖς τε ἄλλοις οἷς περὶ χηδείαν νομίζε-
ται βασιλικὴν ἅπασι, xat δὴ xai πλοῦτον αὐτῷ πολὺν
χαὶ ἄφθονον συνεχήδευσεν᾽ ὧν τὴν ὑπερθολὴν τεχμαί-
pu? ἄν τις δαᾳδίως ἐκ τοῦ λεχθησομένου. Μετὰ γὰρ
Ἡρόνον ἐτῶν χιλίων καὶ τριακοσίων "Yoxavoc 5 ἀρχιε-
I ρεὺς, πολιορκούμενος ὑπὸ ᾿Ἀιντιόχου τοῦ Εὐσεθοῦς ἐπι-
χληθέντος, υἱοῦ δὲ Δημητρίου, βουλόμενος χρήματ᾽
αὐτῷ δοῦναι ὑπὲρ τοῦ λῦσαι τὴν πολιορχίαν χαὶ τὸν
στρατιὰν ἀπαγαγεῖν, xal ἀλλαχόθεν οὐχ εὐπορῶν, ἀνοί-
fac ἕνα οἶκον τῶν ἐν τῷ Δαυΐδου μνήματι, καὶ βαστάσας
to ota tua τάλαντα μέρος ἔδωχεν Ἀντιόχῳ, xal διέλυσεν
οὗτον τὴν πολιορκίαν, χαθὼς xal ἐν ἄλλοις δεδηλώχα-
utv. Μετὰ δὲ τοῦτον ἐτῶν πολλῶν διαγενομένων πάλιν
Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς ἕτερον ἀνοίξας οἶκον ἀνείλετο χρή-
ματα πολλά, Ταῖς μέντοι γε θήκαις τῶν βασιλέων οὐδεὶς
Ὁ αὐτῶν ἐπέτυχεν. ἦσαν γὰρ ὑπὸ τὴν γῆν μηχανικῶς χε-
χηδευμέναι πρὸς τὸ μὴ φανεραὶ εἶναι τοῖς εἰς τὸ μνῆωα
εἰσιῦσιν, ᾿Αλλὰ περὶ μὲν ςούτων ἡμῖν ἐπὶ τοσοῦτον

ἀπόχρη δεδηλῶσθαι.

— "9-90 «----

BIBAION OTl'A00N.

α΄, Ὡς Σολομὼν τὴν βασιλείαν παραλαδὼν τοὺς ἐχθροὺς ἀνεῖλε.

β΄. Περὶ τῆς σοφίας αὐτοῦ xal τῆς συνέσεως καὶ τοῦ πλούτον.

Y. Ὅτι πρῶτος τὸν ἐν “Ἱεροσολύμοις ναὸν ῳχοξόμησεν.

Ü. Ὡς τελευτήσαντος Σολομῶνος ὁ λαὸς ἀποστὰς τοῦ παιδὸς
αὐτοῦ 'Ροδοάμον τῶν δέκα φυλῶν τῶν ὑπηχόων τινὰ "Itoo-
ὀόαμον ἀπέδειξε βασιλέα, τῶ" δὲ δύο φυλῶν ὁ vió; αὐτοῦ
ἐδασίλευσεν.

t. Ὡς Σούσαχος 6 Αἰγυπτίων βασιλεὺς στρατευσάμενος ἐπὶ
τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ κατασχὼν τὴν πόλιν τὸν πλοῦτον αὐτῆς
εἰς Αἴγυπτον μετήνεγχεν.

«ς΄, Στρατεία ἹἹεροδοάμου, τοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέως, ἐπὶ
τὸν υἱὸν τοῦ 'Ροδοάμου A6iav, xal ἧττα.

ζ΄. Ὅτι τὴν ἹΙεροδοάμον γενεὰν Βασάνης τις ὄνομα διαφθείρας
αὐτὸς τὴν βασιλείαν ἔσχεν.

*. Αἰθιόπων ἐπιστρατεία τοῖς ᾿Ιεροσολύμοις, βασιλεύοντος
αὐτῶν Ἁσάνον τοῦ 'A6(a πα:ξὸς καὶ διαφθορὰ τοῦ στρατοῦ.

θ΄. Ὡς τῆς Βασάνου γενεᾶς διχφθαρείσης ἐδασίλενσε τῶν
Ἰσραηλιτῶν Ζαμάρης xai ὁ νἱὸς αὐτοῦ "Ayaboc.

UV. Ὡς ᾿Αδαδος, Δαμασχοῦ xai Συρίας βασιλεὺς, δὶς ἐπ᾽
᾿Αχαδον στρατευσάμενος ἡττήθη.

ια΄. Ἀμμανιτῶν xai Μωαδιτῶν ἐπιστρατευσαμένων ἐπ᾽ "I-
σαφάτην τῶν ᾿ἱεροσολύμωυν βασιλέα ἧττα.

ιδ΄, Ὡς 'λχαδος ἐπὶ Σύρους στρατευσάμενος ἡττήθη τῇ μάχῃ
καὶ αὐτὸς ἀπώλετο.

Περιέχει ἣ βίδλος χρόνων ἐτῶν ρξγ΄.

expediendi instantia, modestus, milis, erga calamitosos be-
nignus, justus, humanus; in his quse fas est ut reges
sibi propria vindicent, ne omnino quidem potestatis magni-
tudioe peccavit, praeterquam in eo quod spectat ad Urise
uXorem. Tantam praterea opum vim reliquit, quantam
nemo alius regum nec Hebrteorum nec aliarum gentium.

3. Sepelivit autem eum filius Solomon Hierosolymis
magnifice, et praeter cetera omnia, quae in regum funeri-
bus fieri solebant, multas etiam ingentesque divitias cam eo
sepeliit : quarum magoitudinem facile sit alicui conjectare
ex iis quae dicturus sum. Nam post spatium annorum mille
el trecentorum Hyrcanus pontifex oppugnatus ab Antiocho,
cognomine Pio , filio Demetrii, volens pecuniam ei dare, ut
obsidione absisteret et exercitum abduceret , quum aliunde
ei nihil suppeteret , aperta celia una monumenti Davidis, et
inde deportatis tribus talentorum millibus , partem Antio-
cho dedit, et ila se ab oppugnatione liberavit , sicut et alibi
indicavimus. Post lunc autem , multis annis elapsis, ite-
rum Herodes rex , alia cella reclusa , inde magnas opes sus-
tulit. Verumtamen ad loculos qui regum cineres conti-
nent neuter eorum pervenit : singulari enim arte ita erant
sub terram conditi, ut ingredientibus in monumentum

nihil plane appareret. Sed haec quidem hactenus nos dixisse
sufficiat.

-Πὄ ΘΟ emm

LIBER OCTAVUS.

I. Quomodo Solomon imperio accepto inimicos peremit.

2. De ejus sapientia , scientia , et divitlis.

3. Quod primus tempium Dei Hierosolymis «edificavit.

4. Quomodo Solomone defuncto populus, a Roboamo ejus
filio deficiens, Hieroboamum, e subditis unum , decem tri-
buum regem declaravit, duarum vero tribuum imperium
penes Solomonis filium mansit.

5. Quomodo Susacus .Kgyptiorum rex, in Hierosolyma exer-
citu educto, et urbe capta, divitias ejus in Egyptum deporta-
vit.

6. Hieroboami, Israelitaram regis,'contra Abiam filium Ro-
boami expeditio et clades.

7. Quod quidam nomine Basanes, stirpe Hieroboami excisa,
imperium ipse occupavit tenuitque. |

8. /Ethiopum in Hierosol ymitanos expeditio, quum apad iilos
regnaret Asanes filius Abiee, et exercitus eorum interitus.

9. Quomodo, Basanis genere exstirpato, Israelilarum impe-
rium habuit Zamaras , et dein tilius ejus Achabus.

10. Quomodo Adadus , Damasci et Syriz rex , bis contra Ache-
bum ducto exercitu , cladem accepit.

11. Ammanitie et Moabilie, quum bellum Intulissent Josaphalm
Hierosol y morum regi , victi discedunt.

12. Quomodo Achabus, contra Syros profectus , pugna supe-
ratus est et ipse disperiit.

Continet liber tempus annorum CLXIIF,

9

282 .(333,334.)

ΚΕΦ. A'

Περὶ μὲν οὖν Δαυΐδου καὶ τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ xol
ὅσων ἀγαθῶν αἴτιος γενόμενος τοῖς ὁμοφύλοις πολέμους
τε χαὶ μάχας ὅσας χατορθώσας γηραιὸς ἐτελεύτησεν, ἐν
τῇ πρὸ ταύτης βίδλῳ δεδηλώχαμεν. Σολομῶνος δὲ τοῦ

€ παιδὸς αὐτοῦ, νέου τὴν ἡλιχίαν ἔτι ὄντος, τὴν βασι-
λείαν παραλαθδόντος, ὃν ἔτι ζῶν ἀπέφηνς τοῦ λαοῦ δε-
σπότην χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ βούλησιν, καθίσαντος ἐπὶ
τὸν θρόνον, 6 μὲν πᾶς ὄχλος ἐπευφήμησεν, οἷον εἰχὸς ἐπ᾽
ἀρχομένῳ βασιλεῖ, τελευτῆσαι καλῶς αὐτῷ τὰ πρά-

ιυ γματα,, καὶ πρὸς γῆρας ἀφιχέσθαι λιπαρὸν xal πανευ-
δαίμονα τὴν ἡγεμονίαν.

β΄. Ἀδωνίας δὲ, ὃς καὶ τοῦ πατρὸς ἔτι ζῶντος ἐπεχεί-
ρησε τὴν ἀρχὴν κατασχεῖν, παρελθὼν πρὸς τὴν τοῦ βασι-
λέως μητέρα Βεερσαδὴν xal φιλοφρόνως αὐτὴν ἀσπα-

15 σάμενος, πυθομένης εἰ χαὶ διὰ χρείαν τινὰ πρὸς αὐτὴν
ἀφῖχται, xal δηλοῦν κελενούσης ὡς ἡδέως παρεξομένης,
ἤρξατο λέγειν ὅτι γινώσχοι μὲν τὴν βασιλείαν καὶ
αὐτὴ xoà διὰ τὴν ἡλικίαν xal διὰ τὴν τοῦ πλήθους προ-
αίρεσιν οὖσαν αὐτοῦ, μεταθάσης δὲ πρὸς Σολομῶνα

30 τὸν υἱὸν αὐτῆς κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ γνώμην στέργει καὶ
ἀγαπᾷ τὴν ὑπ᾽ αὐτὸν δουλείαν καὶ τοῖς παροῦσιν ἥδεται
πράγμασιν. ᾿Εδεῖτο δ᾽ οὖν διακονῆσαι πρὸς τὸν ἀδελφὸν
αὐτῷ xal πεῖσαι δοῦναι τῷ πατρὶ συγχοιμωμένην πρὸς
γάμον αὐτῷ ᾿Ἀδισάκην " o0 γὰρ πλησιάσαι τὸν πατέρα

35 διὰ τὸ γῆρας αὐτῇ, μένειν δ᾽ ἔτι παρθένον. Ἡ δὲ
Βεερσαδὴ καὶ διαχονήσειν σπουδαίως ὑπέσχετο xal
χαταπράξασθαι τὸν γάμον δι᾿ ἀμφότερα, τοῦ τε βασι-
λέως αὐτῷ χαρίσασθαί τι βουλησομένου χαὶ δεησομένη
αὐτῆς λιπαρῶς. Καὶ ὁ μὲν εὔελπις ἀπαλλάττεται περὶ

30 τοῦ γάμου, ἣ δὲ τοῦ Σολομῶνος μήτηρ εὐθέως ὥρμη-
σεν ἐπὶ τὸν υἱὸν διαλεξομένη περὶ ὧν ᾿Αδωνίᾳ δεηθέντι
χατεπηγγείλατος, Καὶ προῦὐπαντήσαντος αὐτῇ τοῦ
παιδὸς χαὶ περιπλαχέντος, ἐπεὶ παρήγαγεν αὐτὴν
εἰς τὸν οἶκον οὗ συνέδαινεν αὐτῷ κεῖσθαι τὸν βασιλι-

36 χὸν θρόνυν, χαθίσας ἐκέλευσεν ἕτερον ἐχ δεξιῶν τεθῆναι
τῇ μητρί. Καθεσθεῖσα δ᾽ 4j Βεερσαδὴ, « μίαν, εἶπεν,
« ὦ παῖ, χάριν αἰτουμένη μοι χατάνευσον, xal μηδὲν
« ἐξ ἀρνήσεως δύσχολον μηδὲ σχυθρωπὸν ἀπεργάσῃ. »
Τοῦ δὲ Σολομῶνος προστάττειν χελεύοντος (πάντα γὰρ

40 ὅσιον εἶναι μητρὶ παρέχειν) καί τι προσμεμψαμένου
τὴν ἀρχὴν ὅτι μὴ μετ᾽ ἐλπίδος ἤδη βεδαίας τοῦ τυ. εἶν
ὧν ἀξιοῖ ποιεῖται τοὺς λόγους, ἀλλ᾽ ἄρνησιν ὑφορωμένη,
δοῦναι τὴν παρθένον αὐτὸν ᾿Αδισάχην ᾿Αδωνίᾳ τἀδελφῷ
πρὸς γάμον παρεχάλει.

46 γ΄, Λαῤὼν δὲ πρὸς ὀργῆς 6 βασιλεὺς τὸν λόγον ἀπο-
πέμπεται μὲν τὴν μητέρα, μειζόνων δ᾽ ὀρέγεσθαι πρα-
γμάτων εἰπὼν ᾿Αδωνίαν xal θαυμάζειν πῶς οὐ παραχω-
ρῆσαι χαὶ τῆς βασιλείας ὡς πρεσξυτέρῳ παραχαλεῖ,
τὸν γάμον αὐτῷ τὸν Ἀδισάχης αἰτουμένη, φίλους ἔχοντι

50 δυνατοὺς, Ιώαθον τὸν στρατηγὸν xal ᾿Ἀδιάθαρον τὸν
ἱερέα. Μεταπεμψάμενος δὲ Βαναίαν τὸν ἐπὶ τῶν σω-
ματοφυλάχων, ἀποχτεῖναι προσέταξεν αὐτῷ τὸν ἀδελ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1 ΚΕΦ. I.

' in libro antecedente enarravimus.

[e14,415.]
CAP. 1.

Jam vero de Davide et ejus virtute, quantorumque bono-
rum popularibus auis auctor exstiterit, ct quantis bellis felici-
ter gestis pugnisque bene pugnatis senio confectus decesserit,
Quum autem Solomon
ejus filius admodum adolescens principatum accepisset, a
patre dum adhuc in vivis esset populi dominus Dei volun-
tate declaratus, et in solio consedisset, universa quidem
multitudo, ut sub novi regni exordia fieri solet, faustis
acclamationibus ei ut omnia prospere cederent precata est,
utque florentibus imperii rebus ad beatam perveniret sene
ctutem.

2. Ceterum Adonias, qui vivo adhuc patre de regno
occupando cogitavit, quum ad regis matrem Beersaben ac-
cessisset , eamque blande salutasset , illa percontata an ulla
re egeus ad ipsam veniat , jubenteque ut ipsi mentem suam
aperiret, utpote non gravate qua vellet concessura , orsus
est dicere, etiam ipsam quidem nosse quod tam setatis pra
rogaliva quam voluntate populi ipsius fuerit regnum, sed
quum ita Deo visum sit ut translatum esset in filium ipsius
Solomonem, se quidem servitutem sub ipso diligere et amare,
proesenlique rerum stalui acquiescere. Adeoque ipsam
obsecrabat ut cum fratre pro se ageret, eique persuaderet
ut Abisace, qua cum patre dormire consueverat, sibi in
matrimonium daretur; patrem enim cum ea propler sene-
ctutem non esse congressum, et proinde adhuc virginem
manere. Tum Beersabe se illi sedulam operam daturam
esse pollicita est, nuptiasque ideo conciliaturam esse , tum
quod rex ultro fratri gralificare voluerit, tum quod ípsa
instanter oraret. Et ille quidem spei plenus fore sibi bas nu-
ptias discedit, Solomonis vero mateft recta ad filium con-
tendit ,ut cum eo de iis sermocinaretur quse supplici Ado-
nie promiserat. Atque filius quum ei obviam processis-
Set, ipsamque complexu excepisset, et in cubiculum ubi
tunc temporis solium erat regium deduxisset , eo occupato,
aliud a dextra matri apponi jussit. Postquam vero conse-
dit Beersabe, « mihl, inquit, unum a te, fili, postulanti
« annue, et nibil morosi letricive denegando facias. » So:
lomone autem jubente ut ipsi imperaret , quod fas esset ma-
tri omnia concedere, postquam prius eam paululum etiam
reprehenderat, quod non cum certa spe impetrandi quod
vellet verba fecerit , sed quasi repulsam laturam esse inetue-
rit, tum illa obsecrabat ut is virginem Abisacen fratri Ado-
nige nuptum daret.

3. At rex, hac oratione non leviter offensus, matrem
quidem dimittit, Adoniam vero majora appetere dicens,
seque mirari quod non postularet ut ei tanquam natu ma-
jori regno cederet, quum ei deposcat Abisaces conjugium,
amicos potentes habenti Joabum imperalorem et Abiatha-
rum sacerdotem. "Moxque accito Banaja satellitum prz-

fecto, mandavit ei ut fratrem Adoniam interimeret. Vo-

ἰάχων,
p Ἀδωνίαν. Καλέσας δὲ τὸν ᾿Αδιάθαρον τὸν ἱερέα,
εϑχνάτου μὲν, εἶπε, ῥύεταί σε τά τε ἄλλα ὅσα τῷ
« πατρί μου συνέχαμες xal fj κιδωτὸς ἣν σὺν αὐτῷ με-
« τήνεγχας. Ταύτην δέ σοι τὴν τιμωρίαν ἐπιτίθημι,
je ταξαμένῳ μετὰ ᾿Αδωνίᾳ καὶ τὰ ἐχείνου φρονήσαντι.,
« μήτε ἐνθάδε ἴσθι μήτε εἰς ὄψιν ἀπάντα τὴν ἐμὴν,
« ἀλλὰ εἰς τὴν πατρίδα πορευθεὶς ἐν τοῖς ἀγροῖς ζῆθι,
« χαὶ τοῦτον ἄχρι τελευτῆς ἔχε τὸν βίον, ἁμαρτὼν τοῦ
« μηκέτι εἶναι δικαίως ἐν ἀξία. » Καταλύεται μὲν οὖν
pim τῆς ἱερατιχῇῆς τιμῆς ὁ Ἰθαμάρου οἶχος διὰ τὴν
προειρημένην αἰτίαν, καθὼς xal τῷ Ἀδιαθάρου πάππῳ
προεῖπεν ὁ Θεὸς Ἠλεί" μετέδη δ᾽ εἰς τὸ Φινεέσου γέ-
γος, πρὸς Σάδωχον. ΟἿ δὲ ἰδιωτεύσαντες ἐκ τοῦ Φι-
νεέφου γένους, xaO" ὃν χαιρὸν εἷς τὴν Ἰθαμάρου olxov
8 $ ἀργερωσύνη μετῆλθεν, Ἠλεὶ πρώτου ταύτην παρα-
λαβόντος, ἦσαν οὗτοι" 6 τοῦ ἀρχιερέως ᾿Ιωσήπου υἱὸς
βακχίας. τούτου δὲ Ἰωάθαμος, Ἰωαθάμου δὲ Μαραίω-
bx, Μαραιώθου δὲ Ἀροφαῖος, Ἀλροφαίου δὲ Ἀχίτωδος,
Ἀχιτώδου δὲ Σάδωχος, ὃς πρῶτος ἐπὶ Δαυΐδου τοῦ
b βυσιλέως ἀρχιερεὺς ἐγένετο.

ὃ, Ἰώαθος δὲ ὁ στρατηγὸς τὴν ἀναίρεσιν ἀχούσας
τὴν ᾿Αδωνία περιδεὴς ἐγένετο" φίλος γὰρ ἦν αὐτῷ μᾶλ-
kw ἣ τῷ βασιλεῖ Σολομῶνι. Καὶ χίνδυνον dx τού-
τοῦ διὰ τὴν πρὸς ἐχεῖνον εὔνοιαν οὐχ ἀλόγως ὑποπτεύων

πα χατιφεύγει μὲν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, ἀσφάλειαν δὲ
ἐνήμιζεν αὐτῷ ποριεῖν ix τῆς πρὸς τὸν Θεὸν εὐσεθείας
τῷ βασιλέως. Ὃ δὲ ἀπαγγειλάντων αὐτῷ τινῶν τὴν
Ἰωάβου γνώμην πέμψας Βαναίαν ἐχέλευσεν ἀναστή-
ema αὐτὸν ἐπὶ τὸ διχαστήριον ἄγειν ὡς ἀπολογησό-

»uwov, Ἰώαθδος δὲ οὖκ ἔφη χαταλείψειν τὸ ἱερὸν, ἀλλ᾽
αὐτοῦ τεθνήξεσθαι μᾶλλον ἢ ἐν ἑτέρῳ χωρίῳ. Βαναίου
δὲ τὴν ἀπόχρισιν τῷ βασιλεῖ δηλώσαντος, προσέταξε
Σολομὼν ἐχεῖ τὴν χεφαλὴν αὐτοῦ ἀποτεμεῖν, χαθὼς
βούλεται, καὶ ταύτην λαθεῖν τὴν δίκην ὑπὲρ τῶν δύο

ἃ στρατηγῶν, οὖς αὐτὸς ἀνοσίως ἀπέχτεινε, θάψαι δ᾽
ττοῦ τὸ σῶμα, ὅπως τὰ μὲν ἁμαρτήματα μηδέποτε
xm τὸ γένος τὸ ἐχείνου, τῆς δὲ Ἰωάδου τελευ-
τῆς αὐτός τε xal ὁ πατὴρ ἀθῷοι τυγχάνωσι. Καὶ Ba-
viz; μὲν τὰ χελευσθέντα ποιήσας αὐτὸς ἀποδείχνυται

€ στρατηγὸς πάσης τῆς δυνάμεως, Σάδωχον δὲ μόνον
ποιεῖ ἀρχιερέα 6 βασιλεὺς εἷς τὸν ἈἈδιαθάρου τόπον, ὃν
μετεστήσατο,

€. Σεμεεὶ δ᾽ ὦδε προτέταξεν, οἰχίαν οἰκοϑομήσαντι
μένειν ἐν Ἱεροσολύμοις αὐτῷ προσεδρεύοντα xal μὴ

& ὀιαβαίγειν τὸν χείμαρρον Κεδρῶνος ἔχειν ἐξουσίαν" πα-
βαχούσαγτι δὲ τούτῳ θάνατον ἔσεσθαι τὸ πρόστιμον.
Τῷ δὲ μεγέθει τῆς ἀπειλῆς xol ὅρκους αὐτὸν προσηνάγ-
χασεν ποιήσασθαι. Σειμεεὶ δὲ χάριν οἷς προσέταξεν αὐτῷ
Σλομὼν ἔχειν φήσας xal ταῦτα ποιήσειν προσομό.

ὦ σας χαταλιπὼν τὴν πατρίδα τὴν διατριδὴν ἐν τοῖς "Iepo-
σλύμοις ἐποιεῖτο, Διελθόντων δὲ τριῶν ἐτῶν, ἀχούσας
hs δούλους ἀποδράντας αὐτὸν ἐν Γίττη τυγχάνοντας,
ὥρμησεν ἐπὶ τοὺς οἰκέτας. ἜΠπανελθόντος δὲ μετ᾽ αὖ-
τῶν ὁ βασιλεὺς αἰσθόμενος, ὡς καὶ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ

ANTIQ. JUD. LiB. VIII. CAP. I.

cato deinde Abiatharo sacerdote, « te, inquit, mortis sup-
« plicio eximunt, tum quidem alioquin Istsee calamitates
« quarum cum patre meo particeps fuisti, tum quod una
« cum eo arcam transtulisti. Hanc autem tibi, Adoniam
« secuto ejusque partibus studenti, paenam constituo , ut
« peque hic moreris, neque in conspeclum meum venias,
« sed quum in patriam tuam te contuleris, in agris degas,
« οἱ usque dum moriaris in vita istac maneas, quum
« adeo deliqueris, ut haud fas sit te in officio diutius ma-
« nere. » Etob causam quidem jam memoratam ἃ domo
Ithamsri ablatus est honos sacerdotalis, quemadmodum
Deus Eli avo Abiathari predixerat, trapnsiitque in stirpem
Phineesis ad Sadocum. Qui vero ex Pbineesis genere
vitam egerant privatam, eo tempore quo pontificalis dignitas
in Ithamari domum translata ibi mansit, Eli primum eam
recipiente , isti fuere : Boccias pontificis Josephi filius , hu-
jus autem Joathamus , Joathami vero Marteothus , Marazothi
autem Arophieus, Arophiei vero Achitobus, Achitobi autem
Sadocus, qui primus Davide regnante pontifex est creatus.

4. Porro Joabus imperator, fama necis Adonis? ad eum
perlata, haud mediocriter expavescebat : ejus enim ami-
ciiam magis quam regis Solomunis coluerat. Atque ab eo
periculum sibi imminere, propter suam in istum benevolen-
tíam, non temere suspicatus, ad altare confugit, atque in
ea opinione erat, se in tuto fore ex regis in Deum pietate.
At ille, ubi ei ἃ nonnullis nupciatnm erat Joabi consilium,
misso eo Banaja, jussit ut eum excitum ad tribunal causam

[415,416.]

suam acturum duceret. Joabns autem dicebat se sacrarium
nequaquam relicturum esse, ned istic loci potius quam
alibi usquam moriturum esse. Quod responsum postquam
regi Banajas retulit, praecepit Solomon ut illic ei, uti postu-
lat, caput amputaret, et hoc de eo supplicium sumeret pro
duobus exercitus ducibus, quos ipse nefarie occiderat,
corpus vero ejus sepelire, ut peccata in posteros ipsius in
perpetuum redundent, ipse vero ac pater morte Joahi inson-
tes sint. Et Banajas quidem quee mandata erant exsequutus
ipse copiis universis praeficitur, Sadocum autem solum rex
pontificem constituit loco Abiathari, ab ipso dimissi.

5. Deinde Semel edixit ut domo Hierosolymis exstructa:
assidue secum esset, et torrentem Cedronem transire non
auderet : quod si secus fecerit, morte mulctandum esse.
Tam magna autem ipterminatione non contentus , jureju-
rando etiam eum adegit. Semei vero Solomoni, ob ea quee
sibi mandaverit, se gratias habere professus, quum imperata
se facturum esse jurasset , patria relicta Hierosolymis habi-
tabat. Triennio autem post quum audisset duos ejus servos,
qui aufugerant , Gitlam se contulisse, ad famulos retrahen-
dos properavit. Rex autem posteaquam rescivit eum una cum
illis reversum, utque mandata ejus contemptui habuerit,

284 (335,235)

χαταφρονήσαντος xat, τὸ μεῖζον, τῶν ὅρχων τοῦ Θεοῦ
μηδεμίαν ποιησαμένου φροντίδα, χαλεπῶς εἶχε, χαὶ
χαλέσας αὐτὸν, « οὐ σὺ, φησὶν, ὥμοσας μὴ καταλεί-
« φειν ἐμὲ, μηδὲ ἐξελεύσεσθαί ποτε ix ταύτης τῆς πό-

δ «λεως εἷς ἄλλην; Οὔχουν ἀποδράσῃ τὴν τῆς ἐπιορχίας
« δίκην, ἀλλὰ xal ταύτης καὶ ὧν τὸν πατέρα μου παρὰ
« τὴν φυγὴν ὕδρισας τιμωρήσομαί σε πονηρὸν γενόμε-
€ vov, ἵνα γνῷς ὅτι χερδαίνουσιν οὐδὲν οἱ χαχοὶ μὴ
« παρ᾽ αὐτὰ τἀδικήματα χολασθέντες, ἀλλὰ παντὶ τῷ

10 « χρόνῳ, à νομίζουσιν ἀδεεῖς εἶναι μηδὲν πεπονθότες,
« αὔξεται xal γίνεται μείζων 4| χόλασις αὐτοῖς ἧς ἂν
« παραυτίχα πλημμελήσαντες ἔδοσαν. » Καὶ Σεμεεὶ
μὲν χελευσθεὶς Βαναίας ἀπέχτεινεν.

ΚΕΦ. Β΄.

Ἤδη δὲ τὴν βασιλείαν βεθαίως ἔχων ὁ Σολομὼν xol
16 τῶν ἐχθρῶν χεχολασμένων ἄγεται τὴν Φαραώθου τοῦ
τῶν Αἰγυπτίων βασιλέως θυγατέρα, χαὶ χατασχευάσας
τὰ τείχη τῶν Ἱεροσολύμων πολλῷ μείζω xat ὀχυρώ-
τερα τῶν πρόσθεν ὄντων, διεῖπε τὰ πράγματα λοιπὸν
ἐπὶ πολλῆς εἰρήνης, μηδ᾽ ὑπὸ τῆς νεότητος πρός τε δι-
90 χαιοσύνην xai φυλαχὴν τῶν νόμων καὶ μνήμην ὧν ὃ
πατὴρ τελευτῶν ἐπέστειλε βλαπτόμενος, ἀλλὰ πάνθ᾽
ὅσα οἱ τοῖς χρόνοις προδεθηκότες xal πρὸς τὸ φρονεῖν
ἀχμάζοντες μετὰ πολλῆς ἀχριθδείας ἐπιτελῶν. Ἔγνω
δ᾽ el; Χεδρῶνα παραγενόμενος ἐπὶ τοῦ χαλχοῦ θυσια-
as στηρίου τοῦ χατασχευασθέντος ὑπὸ Μωῦσέοις, θῦσαι
τῷ Θεῷ, xal χίλια τὸν ἀριθμὸν ὡλοχαύτωσεν ἱερεῖα.
Τοῦτο δὲ ποιήσας μεγάλως ἔδοξε τὸν Θεὸν τετικ ηχέναι.
Φανεὶς γὰρ αὐτῷ κατὰ τοὺς ὕπνους ἐχείνης τῆς νυχτὸς
ἐχέλευσεν αἱρεῖσθαι τίνας ἀντὶ τῆς εὐσεθείας παράσχῃ
80 αὐτῷ δωρεάς, Σολομὼν δὲ τὰ χάλλιστα χαὶ μέγιστα
xal Θεῷ παρασχεῖν ἥδιστα xal λαθεῖν ἀνθρώπῳ συμ-
φορώτατα τὸν Θεὸν ἤτησεν“ οὐ γὰρ χρυσὸν οὐδ᾽ ἄργυ-
ρον, οὐδὲ τὸν ἄλλον πλοῦτον, ὡς ἄνθρωπος χαὶ νέος,
ἠξίωσεν αὐτῷ προσγενέσθαι" ταῦτα γὰρ σγεδὸν νενό-
85 μίσται παρὰ τοῖς πλείστοις μόνα σπουδῆς ἄξια xal Θεοῦ
δῶρα εἶναι" ἀλλὰ, « δός μοι, φησὶ, δέσποτα, νοῦν
« ὑγιῇ xal φρόνησιν ἀγαθὴν, οἷς ἂν τὸν λαὸν τἀληϑῇ
« χαὶ τὰ δίχαια λαδὼν χρίνοιμι. » Τούτοις ἥσθη τοῖς
αἰτήμασιν 6 Θεὸς, xal τά τε ἄλλα πάνθ᾽, ὧν οὐχ ἐμνή-
40 σθη παρὰ τὴν ἐκλογὴν, δώσειν ἐπηγγείλατο, πλοῦτον,
«δόξαν, πολεμίων χάθεξιν, xal πρὸ πάντων σύνεσιν xal
σοφίαν, olxv οὐχ ἄλλος τις ἀνθρώπων ἔσχεν οὔτε βασι-
λέων οὔτ᾽ ἰδιωτῶν, φυλάξειν δὲ χαὶ τοῖς ἐχγόνοις αὐτοῦ
τὴν βασιλείαν ἐπὶ πλεῖστον ὑπισχνεῖτο χρόνον, ἂν δί-
45 χαιός τε ὧν διαμένῃ xal πειθόμενος αὐτῷ xai τὸν πα-
τέρα μιμούμενος ἐν οἷς ἦν ἄριστος. Ταῦτα τοῦ Θεοῦ
Σολομὼν ἀχούσας ἀνεπήδησεν εὐθὺς ἐχ τῆς χοίτης καὶ
προσχυνήσας αὐτὸν ὑπέστρεψεν εἷς Ἱἱεροσόλυμα,, καὶ
πρὸ τῆς σχηνῆς μεγάλας ἐπιτελέσας θυσίας, χατευώ-
δ0 χει τοὺς ἰδίους ἅπαντας.
β΄. Ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις χρίσις ἐπ᾽ αὐτὸν ἤχθη
δυσχερὴς, ἧς τὸ τέλος εὑρεῖν ἦν ἐπίπονον. Τὸ δὲ

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. B.

[416,47.]
et, quod majus, jusjurandum Deo factum non curaverit,
segre rem tulit : eoque accersito, « nonne tu , inquit , juras
« te nunquam a me discessurum esse, neque ex hac urbe i
« aliam egressurum? Non igitur effugies perjurii ponam j
« Yerum ob istud pariter ac contumelias, quibus patrem
« meum fugientem affecisti, poenas mibi dabis sceleribus
« coopertus, ut scias nihil inde lucrari malos, quod fla
« grante delicto non puniantur, sed per omne tempus , quo
« propter impunitatem securi esse videntur, augeri ipsisque
« graviorem fieri penam, quam si statim sceleré commisso
« eam subiissent. » Atque ita Semei jussu regis Banajas in-
terfecit.

CAP. II.

Solomon autem , ubi jam sublatis inimicis imperium sibi
firmaverat , Pharaothze AEgyptiorum regis filiam duxit uxo-
rem, atque instauratis Hierosolymorum menibus, ut am-
pliora essent pariter ac munitiora quam antea , summa pacis
tranquillitate deinde rempublicam administravit, nibil ei
obstante adolescentia quominus vel justitiam coleret et
leges custodiret, vel quee ἃ patre moriluro acceperat me-
moria conservare : verum non secus ac viri provectio-
ris eclatis consummatzque prudenlie, omnia exquisito
judicio transegit. Porro statuit Chebronem proficisci et
super aram aeneam , quam Moyses fabricari curaverat, Deo
sacrificare, atque mille solidas hostias immolavit. Quum
aulem hoc prestitisset, magnopere visus est Deum hono-
rasse. Nam nocte, quie proxime sequuta est, ei per quie-
tem apparuit, jussitque ut posceret quod sibi pro pietate ab
ipso dari vellet. Solomon vero pulcerríima et maxima a
Deo petiit, quaeque illi ad largiendum gratissima et homini
ad accipiendum utilissima : non enim aurum aut argentum
aut alias divitias, ut homo et juvenis, sibi accumulari po-
poscit, (fere enim ista sola plerisque magni testimantur,
et inter Dei munera habentur, ) sed, « da mihi, inquit,
« domine, mentem sanam rectumnque judicium, ut vera
« justaque tenendo jus populo dicam. » Hac petitione adeo
delectatus erat Deus, ut et alia omnia quorum in optione
sua non meminerit, se ei daturum esse promiserit, opes,
gloriam , de hostibus imperium , et pra omnibus scientiam
ac sapientiam, quantis nemo alius vel regum vel priva-
torum praeditus fuerit. Insuper et regnum seris ejus nepoli-
bus se conservaturum esse pollicitus est, modo justus esse
pergat, sibique obtemperet, et patrem in quibus excellebat
quam maxime referat. Ubi haec à Deo acceperat Solomon,
e lecto statim prosiluit, numenque veneratus Hierosolyma
revertit, et mactatis ante tabernaculum plurimis victimis,
suos omnes epulis adhibuit.

2. Hisce autem diebus judicium ad eum delatum est ar-.
duum, quod difficile erat dirimere. Rem vero, de qua

| wmm)
|

᾿ φρᾷγμα, περὶ ob συνέβαινεν εἶναι τὴν δίκην, ἀναγκαῖον
ἐγησάμην δηλῶσαι, ἵνα τοῖς ἐντυγχάνουσιν τό τε δύσ-
᾿ χρλον τῆς χρίσεως γνώριμον ὑπάρξῃ καὶ τοιούτων με-
ταξὺ πραγμάτων γινόμενοι λάδωσιν, ὥσπερ ἐξ εἰκόνος
ὁ τῆς τῶ βασιλέως ἀγχινοίας, τὸ ῥαδίως ἀποφαίνεσθαι
περὶ τῶν ζητουμένων δυνηθῆναι. Δύο γυναῖκες ἕταῖ-
pui τὸν βίον ἦχον ἐπ᾽ αὐτὸν, ὧν ἡ ἀδιχεῖσθαι δοκοῦσα
zc) λέγειν ἤρξατο. « Οἰχῶ μὲν, εἶπεν, ὦ βα-
ε σιλεῦ, μετὰ ταύτης ἐν ἑνὶ δωματίῳ. Συνέθη δ᾽ ἀμ-
p φυτέραις ἡμῖν ἐπὶ μιᾶς ἡμέρας ἀποτεχεῖν χατὰ τὴν
« αὐτὴν ὥραν ἄρρενα παιδία. ρίτης δὲ ἡμέρας διελ-
εθωσης, ἐπιχοιμηθεῖσα τῷ αὑτῆς παιδίῳ αὕτη, τοῦτο
« μὲν ἀποχτείνει, βαστάσασα δὲ τοὐμὸν ἐκ τῶν γονά-
ἐτῶν πρὸς αὑτὴν μεταφέρει xul τὸ νεκρὸν ἐμοῦ χοι-
15. μωμένης εἷς τὰς ἀγχάλας uou τίθησιν... Πρωΐ δὲ
εἡηλὴν ὀρέξαι βουλομένη τῷ παιδίῳ τὸ μὲν ἐμὸν οὐχ
ετύρον, τὸ δὲ ταύτης νεχρὸν δρῶ μοι παραχείμενον "
«ἐχοιδῶς γὰρ χατανοήσασα τοῦτο ἐπέγνων. “Ὅθεν
«ἀπαιτῶ τὸν ἐμὸν υἱὸν, xal οὐχ ἀπολαυδάνουσα κα-
κιταπέφευγα, δέσποτα, ἐπὶ τὴν παρὰ σοῦ βοήθειαν.
. Τῷ γὰρ εἶναι μόνας ἡμᾶς καὶ μηδένα τὸν ἐξελέγξαι
«δυνάμενον φοδεῖσθαι χαταφρονοῦσα ἰσχυρῶς ἀρνου-
* μένη παραμένει. » Ταῦτ᾽ εἰπούσης ὃ βασιλεὺς ἀνέ-
xjwt τὴν ἑτέραν τί τοῖς εἰρημένοις ἀντιλέγειν ἔχοι.
5 Τῆς δὲ ἀρνουμένης τοῦτο πεποιηχέναι, τὸ δὲ παιδίον τὸ
ἑαντῆς ζῆν λεγούσης, τὸ δὲ τῆς ἀντιδίχου τεθνηχέναι,
κηδενὸς ἐπινοοῦντος τὴν χρίσιν, ἀλλὰ ὥσπερ ἐπ᾽ αἰνί--
γιατὶ περὶ τὴν εὔρεσιν αὐτοῦ πάντων τῇ διανοίᾳ τετυ-
φλωμένων, μόνος ὃ βασιλεὺς ἐπενόησέ τι τοιοῦτον.
9 Κιλεύσας χομκισθῆναι τὸ νεχρὸν xal τὸ ζῶν παιδίον με-
τεπέμπεταί τινα τῶν σωματοφυλάχων, xal σπασάμενον
προσέταξε τὴν μάχαιραν ἀωφότερα διχοτομῆσαι τὰ
21512, ὅπως ἑχατέρα λάδωσιν ἀνὰ ἥμισυ τοῦ τε ζῶντος
χαὶ τοῦ τετελευτηχότοςς. "Emi τούτῳ πᾶς μὲν ὁ λαὸς
Ὁ λανθάνων ἐχλεύχζεν ὡς μειράχιον τὸν βασιλέα, μεταξὺ
δὲ τῆς μὲν ἀπαιτούσης καὶ ἀληθοῦς μητρὸς ἀναχραγού-
τῆς τοῦτο μὴ ποιεῖν, ἀλλὰ παραδιδόναι τῇ ἑτέρᾳ τὸ
παιδίον ὡς ἐχείνης, ἀρχεῖσθαι γὰρ τῷ ζῇν αὐτὸ καὶ
ῥέπειν μόνον x&v ἀλλότριον δοχῇ, τῆς δ᾽ ἑτέρας ἐτοί-
Ὁ wx ἐχούσης διαιρούμενον ἰδεῖν τὸ παιδίον xal προσέτι
βασανισθῆναι χαὶ αὐτὴν ἀξιούσης, ὃ βασιλεὺς ἐπιγνοὺς
τὶς ἑχατέρων φωνὰς ἀπὸ τῆς ἀληθείας γεγενημένας, τῇ
μὲν ἀναχραγούση τὸ παιδίον προσέχρινε, μητέρα γὰρ
αὐτὴν ἀληθῶς εἶναι, τῆς δὲ ἄλλης χατέγνω πονηρίαν,
6 τ τε ἴδιον ἀποχτεινάσης xat τὸ τῆς φίλης σπουδαζού-
της ἱπολλύμενον θεάσασθαι. Τοῦτο μέγα δεῖγμα καὶ
τεχλήριον τῆς τοῦ βασιλέως φρονήσεως xal σοφίας
iue τὸ πλῆθος" χἀξ ἐχείνης λοιπὸν τῆς ἡμέρας
ὡς θείαν ἔχοντι διάνοιαν αὐτῷ προσεῖχον.
Ὁ Y. Στρατηγοὶ δ᾽ αὐτῷ xol ἡγεμόνες ἦσαν τῆς χώ-
7X ἁπάσης οἷδε. Τῆς μὲν ᾿Εφτραΐμου χληρουχίας
θύρης, ἐπὶ δὲ τῆς Βηθλεέμης τοπαρχίας ἦν Διόχληρος"
τὴν δὲ τῶν Δώρων χαὶ τὴν παραλίαν ᾿Αθινάδαθος
εἰ λὲν ὑφ᾽ αὑτῷ, γεγαμηκὼς τὴν Σολομῶνος θυγατέρα.

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. IT.

[ι11,418.] 285
disceptari contigit, exponere necessarium duni, ut et qui
heec legerint quanta de ea decernendi fuerit diflicultas intel-
ligant , et quiin hujusmodi negotiis versentur, regize sollertize
exemplar intuendo de quaesitis facile pronunciare possint.
Mulieres duse meretrices ad ipsum venerunt , quarum altera ,
cui injuria facta esse videbatur, prima dicere orsa est. « Ego
« quidem , dicebat, o rex, ín uno cum hac cubiculo ba-
« bito. Accidit antem utrique nostrüm ut una die masculos
« infantes circa eandem horam pareremus. Attertio post
« die, ista somnolento in poerulum suum íncubitu ipsum
« quidem opprimit, meum vero e gremio meo sublalum ad
« 86 transfert, et mortuum quiescenti mihi in ulnas impo-
« 8uit. Mane autem, quuin infanti vellem mammam admo-
« vere, meum quidem nop inveni, bujus vero mortuum
« lateri meo video accumbere : rem enim , omnibus accurate
« perpensis, ita esse comperui. Quare filium meum po-
« &tulo; et quum illum non receperim, ad tuam opem implo-
« randam, domine, confugio. Nam eo quod nos sole
« fuerimus , nullusque subeit metus alicujus qui possit re-
« darguere , confisa constanter et fortiter factum negat. »
Ubi heec dixerat, rex alteram interrogavit, ecquld habeat
dictis objiciendum. 1lla autem infiliante se hoc fecisse,
et asseverante suum vivere fllium, adversariz vero inter-
iisse, quum nemo existimare potuerit quid decernendum
esset, sed omnes, quasi sigma fuerit, in eo evolvendo
mentis caecitate laborarent , solus rex tale quiddam excogi-
tavit. Jussis afferri infantibus tam vivo quam mortuo, sa-

,tellitum quendam ad se evocat, imperatque stricto gladio
puerum utrumque dissecare in duas partes, ut utraque di-
midium accipial tam vivi quam mortui. Hanc ob rem po»
pulus quidem universus regem ut adolescentem clam irri-
debat. inter hec autem quum reposcens ac vera mater
exclamasset, ne hoc ageretur, sed potius alteri tanquam
suus tradatur infans, sibi enim sufficere, modo vivat ipsum»
que conspiciat, licet alterius esse videatur; altera vero parata
esset puerum videre divisum, atque insuper vellet ipsam
quoque matrem dolore excruciari, rex , animadverso utri-
usque voces ex animo esse, illi quidem quse exclamaverat
puerum adjudicabat , ( ipsam enim revera esse matrem ,) ἃ].
terius vero malitiam damnabat, ut qua et suum pereme.
rat , et amice filium exstinctum videre cuperet. Hoc po-
pulo visum est magnum esse argumentum indiciumque regis
prudentize simul et sapientie : atque ex illo deinceps die
ipsi tanquam divina mente przdito auscultabant.

3. Militite autem praefecti ipsi erant prresidesque regionis
omnis hi. Ephraimi quidem sorti proerat Ures , toparchise
vero Bethleemiticee Dioclerus : regionem autem Dorensem
et maritimam omnem sibi subjectam habebat Abinadabus,
qui Solomonis filiam duxerat. At Campus magnus erat sub

286

Τὸ δὲ μέγα πεδίον ἦν ὑπὸ Βαναίᾳ τῷ Ἀχίλου παιδὶ,
προσεπῆρχε δὲ καὶ τῆς ἄχρι Ἰορδάνου πάσης. Τὴν δὲ
Γαλααδῖτιν xot Γαυλανῖτιν ἕως τοῦ Λιῤάνου ὄρους xal
πόλεις ἑξήχοντα μεγάλας χαὶ ὀχυρωτάτας ἔχων 09!
5 αὑτὸν Γαδάρης διεῖπεν. ᾿Αχινάδαθος δὲ τῆς Γαλιλαίας
ὅλης ἄχρι Σιδῶνος ἐπετρόπευε, συνοιχῶν xal αὐτὸς
θυγατρὶ Σολομῶνος Βασίμᾳ τοὔνομα. Τὴν δὲ περὶ
"Apx?v παραλίαν εἶχε Βαναχάτης, Σαφάτης δὲ τὸ Ἶτα-
Θύριον ὄρος καὶ Κάρμηλον xal τὴν χάτω Γαλιλαίαν
το [ἄχρι τοῦ ποταμοῦ. Ἰορδάνου χώραν]. "Eri δὲ τούτων
ti; πᾶσαν ἐπετέτραπτο. Σεμεεὶ δὲ τὴν τῆς Βεν-
ιαμίτιδος κληρουχίαν ἐγχεχείριστο, Γαθάρης δὲ εἶχε
τὴν πέραν τοῦ Ἰορδάνου χώραν. ᾿Επὶ δὲ τούτων εἷς πά-
λιν ἄρχων ἀποδέδειχτος Θαυμαστὴν δὲ ἐπίδοσιν ἔλα-
Ib ὅεν ὅ τε τῶν ἭἙδραίων λαὸς xoi ἢ Ἰούδα φυλὴ, πρὸς
γεωργίαν τραπέντων χαὶ τὴν τῆς γῆς ἐπιμέλειαν.
Εἰρήνης γὰρ ἀπολαύοντες xol πολέμοις xal ταραχ αἷς
μὴ περισπώμενοι xal προσέτι τῆς ποθεινοτάτης ἐλευ-
θέριας ἀχρατῶς ἐμφορούμενοι πρὸς τὸ συναύξειν ἔχα-
80 στὸς τὰ οἰκεῖα xal ποιεῖν ἄξια πλείονος ὑπῆρχεν.

δ΄. Ἦσαν δὲ καὶ ἕτεροι τῷ βασιλεῖ ἡγεμόνες, οἵ
τῆς τε Σύρων᾽ Υῆς καὶ τῶν ἀλλοφύλων, ἥτις ἦν ἀπ’
Εὐφράτου ποταμοῦ διήχουσα μέχρι τῆς Αἰγυπτίων,
ἐπῆρχον, ἐχλέγοντες αὐτῷ φόρους παρὰ τῶν ἐθνῶν.

85 Συνετέλουν δὲ xal τῇ τραπέζη χαθ᾽ ἡμέραν καὶ τῷ
δείπνῳ τοῦ βασιλέως σεμιδάλεως μὲν κόρους τριά-
χοντα, ἀλεύρου δ᾽ ἑξήκοντα, σιτιστοὺς δὲ βόας δέκα
καὶ νομάδας βόας εἴχοσι, σιτιστοὺς δὲ ἄρνας ἑχατόν.
Ταῦτα πάντα πάρεξ τῶν ἐπ᾽ ἄγρας, ἔλάφων λέγω xal

80 βουδάλων καὶ τῶν πτηνῶν καὶ ἰχθύων, ἐχομίζετο xa0'
ἡμέραν τῷ βασιλεῖ παρὰ τῶν ἀλλοφύλων. “Τοσοῦτον
δὲ πλῆθος ἦν ἁρμάτων Σολομῶνι, ὡς τέσσαρας εἶναι
μυριάδας φατνῶν τῶν ὑπεζευγμένων ἵππων. Χωρὶς
δὲ τούτων ἧσαν ἱππεῖς δισχίλιοι καὶ μύριοι, ὧν οἱ μὲν

35 ἡμίσεις τῷ βασιλεῖ προσήδρευον ἐν “Ἱεροσολύμοις, ol
δὲ λοιποὶ χατὰ τὰς βασιλιχὰς διεσπαρμένοι χώμας ἐν
αὐταῖς χατέμενον. Ὁ δ᾽ αὐτὸς ἡγεμὼν, 6 τὴν τοῦ
βασιλέως δαπάνην πεπιστευμένος, xal τοῖς ἵπποις ἐχο-
ρήγει τὰ ἐπιτήδεια, συγχομίζων εἷς ὃν ὃ βασιλεὺς διέ-

«o τριθε τόπον.

ἐ. Τοσαύτη δ᾽ ἦν ἣν 6 Θεὸς Σολομῶνι παρέσχε φρό-
γησιν xal σοφίαν, ὡς τούς τ᾽ ἀρχαίους ὑπερθάλλειν
ἀνθρώπους καὶ μηδὲ τοὺς Αἰγυπτίους, ot πάντων συνέ-
cet διενεγχεῖν λέγονται, συγχρινομένους λείπεσθαι παρ᾽

46 ὀλίγον, ἀλλὰ xol πλεῖστον ἀφεστηχότας τῆς βασιλέως
φρονήσεως ἐλέγχεσθαι. ὝὙπερῆρε δὲ χαὶ διήνεγχε
σοφία xai τῶν χατὰ τὸν αὐτὸν xanol v δόξαν ἐχόντων
παρὰ τοῖς δραίοις ἐπὶ δεινότητι" ὧν οὗ παρελεύσο--
μαι τὰ ὀνόματα. Ἦσαν δὲ ᾿Εθάνος xai Αἰμάνος xoi

69 Χαλχέος xai Δάρδανος, viol Ἠμάωνος. Συνετάξατο
δὲ καὶ βιδλία [περὶ] ᾧδῶν χαὶ μελῶν πέντε πρὸς τοῖς
χιλίοις, καὶ παραθολῶν xal εἰκόνων βίδλους τρισχιλίας,
Καθ᾿ ἕκαστον γὰρ εἶδος δένδρον παραθολὴν εἶπεν, ἀπὸ
ὑσσώπου ἕως χέδρου. — 'Ióv αὐτὸν δὲ τρόπον xal περὶ

(338,339.)

APXAIOAOTIAZ BIDA. H. ΚΕΦ. B.

[115,u9.]
Banaja filio Achili, qui omni efiam regioni imperitabat:
quie ad Jordanem usque pertingit. Galasditicam vero et:
Gaulaniticam provinciam usque montem Libannm , urbes
sexaginta magnas et munitissimas sua in ditione babens,
Gabares regebat. Achinadabus autem Galilaeam omnem
Sidonem usque procurabat, !fabens et ipse in matrimonio:
Solomonis filiam nomine Basimam. — Maritimam vero circa
Arcen Banacates obtinebat, atque Saphates Itabyrium mon.
tem et Carmelum et inferiorem Galilseam [usque ad Jorda-
nem fluvium]. At unus illis superior totius regionis curator
erat constitutus. Semei autem tribus Benjamitidis sors com-
missa erat, atque Gabares regionem Transjordanianam te-
nebat. Hia vero rursum unus praposituserat. Miroautem
incremento auctze sunt res Hebrzorum et tribus Juda , po-
pulo ad agrorum colendorum curandorumque stadium con-
verso. Nam pace fruentes , et neque bellis neque turbis dis-
tracti, ac praeterea. optatissima libertate ad satietatem us-
que propinata, omni cura et cogitatione in hoc incubuerunt,
ut sua quisque augeret et majoris pretii faceret.

4, Erant autem regi et alii preefecti, qui et Syrorum εἰ

alienigenarum terre omni, a fluvio Euphrate /Egyptum
usque pertingenti , praeerant, e gentibus ipsi tributa colli-
gentes. Atque isti regis victui in singulos dies ejusque
conviviis conferebaut similse quidem coros triginta , farinze

vero sexaginta, boves autem altiles decem, δὲ armentsles
viginti, et agnos altiles centum. Hzc omnia praeter caplu-
ras ex venatione, cervos inquam et bubalos et aves et pi-
8068, regi ab alienigenis quotidie advehebantur. Porro tan-
tus erat Solomoni curruum numerus, ut quadraginta habe-
ret preesepiorum millia equorum jugalium. Verum preter
htec erant duodecim millia equitum, quorum pars quidem
dimidia Hierosolymis circa regem versabatur, reliqui vero
per villas regias dispersi in illis manebant. Idem vero pre
fectus, cui mandati erant sumptus regii, equis etiam ne-
cessaria suppeditabat , in eum locum advecta ubi rex eral.

5. Tanta autem erat sapientia et prudentia , qua Solomo-
nem donavit Deus, ut et prisca» etatis hominibus preestiterit
et vel /Egyptios, qui omnes scientia superare feruntur, cum
eo comperatos non paululum vicerit, sed plurimum a regis
sapientia abfuisse demonstrarit. Quin et quotquot apud
Hebreos isto svo perspicacite laudem assequuti sunt,
ingenii preestantia supergressus est, iisque antecelluit;
quorum nomina non preteribo. Erant autem Elthanus et
A&manus , et Chalceus et Dardanus, filii Emaonis. Com
posnit etiam libros odarum et canticorum quisque supra
mille, et proverbiorum et similitudinum ter mille. Nam de
quavis arboris specie parabolam dixit ab hyssopo usque ad
cedrum. Similiter autem et de jumentis et de ceteris eliam

(339,940. )

χτηνῶν xal τῶν c ἐπιγείων ἁπάντων ζῴων xal τῶν
γηχκτῶν xal τῶν ἀερίων. Οὐδεμίαν γὰρ τούτων φύσιν
ἠγνόησεν οὐδὲ παρῆλθεν ἀνεξέταστον, ἀλλ᾽ ἐν πάσαις
ἐφιλοσόφησε καὶ τὴν ἐπιστήμην τῶν ἐν αὐταῖς ἰδιω-
ἐ μάτων ἄχραν ἐπεδείξατο, Παρέσχε δ᾽ αὐτῷ μαθεῖν
ὁ Θεὸς χαὶ τὴν χατὰ τῶν δαιμόνων τέχνην εἷς ὠφέλειαν
χαὶ θεραπείαν τοῖς ἀνθρώποι. Ἔπῳδάς τε συνταξά-
μενος, αἷς παρηγορεῖται τὰ νοσήματα; τρόπους ἐξορ-
χώσεων χατέλιπεν, οἷς ἐνδούμενοι τὰ δαιμόνια ὡς μη-
V χέτ᾽ ἐπανελθεῖν ἐκδιώχουσι. Καὶ αὕτη μέχρι νῦν παρ᾽
ἡμῖν ἡ θεραπεία πλεῖστον ἰσχύει. “Ἰστόρησα γάρ τινα
Ἐλεάζαρον τῶν ὁμοφύλων, Οὐεσπασιανοῦ παρόντος
χαὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ καὶ χιλιάρχων χαὶ ἄλλου στρα-
πωτιχοῦ πλήθους, τοὺς ὑπὸ τῶν δαιμονίων λαμὔανο-
I5 μένους ἀπολύοντα τούτων, ὋὉ δὲ τῆς θεραπείας τρό-
πὰς τοιοῦτος ἦν. Προσφέρων ταῖς ῥισὶ τοῦ δαιμονι-
ζομένου τὸν δαχτύλιον, ἔχοντα ὑπὸ τῇ σφραγῖδι ῥίζαν
& ὧν ὑπέδειξε Σολομὼν, ἔπειτα ἐξεῖλχεν ὀσφρωμένῳ
δὰ τῶν μυχτήρων τὸ δαιμόνιον: Καὶ πεσόντος εὐθὺς
ῳ τοῦ ἀνθρώπου μηκέτ᾽ elc αὐτὸν ἐπανελθεῖν ὥρχου, Σο-
λομῶνός τε μεμνημένος xol τὰς ἐπῳδὰς, ἃς συνέθηκεν
ἱκεῖνος, ἐπιλέγων. Βουλόμενος δὲ πεῖσαι χαὶ παρα-
στῆσαι τοῖς παρατυγχάνουσιν 6 ᾿Ελεάζαρος ὅτι ταύτην
ἔχει ἰσχὺν, ἐτίθει μικρὸν ἔμπροσθεν ἦτοι ποτήριον
5 πλῆρες ὕδατος ἢ ποδόνιπτρον, καὶ τῷ δαιμονίῳ προσέ--
ταττεν ἐξιόντι τοῦ ἀνθρώπου ταῦτ᾽ ἀνατρέψαι xol πα-
| ρασχεῖν ἐπιγνῶναι τοῖς ὁρῶσιν ὅτι καταλέλοιπε τὸν
— ἄνθρωπον. Γινομένου δὲ τούτου σαφὴς fj Σολομῶνος
| ᾿αβίστατο σύνεσις xai σοφία, δι᾽ ἣν, ἵνα γνῶσιν ἅπαν-
, Wt τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ τῆς φύσεως καὶ τὸ θεοφιλὲς xai
λάθη μηδένα τῶν ὑπὸ τὸν ἥλιον τοῦ βασιλέως περὶ
πᾶν εἶδος ἀρετῆς ὑπερθολὴ,, περὶ τούτων εἰπεῖν προή-
γθημεν.
ς΄, Ὁ δὲ τῶν Τυρίων βασιλεὺς Εΐραμος, ἀχούσας
Xn Σολομὼν τὴν τοῦ πατρὸς διεδέξατο βασιλείαν,
ὑπερήσθη, (φίλος γὰρ ἐτύγχανε τῷ Δαυίδι,,) καὶ πέμ-
ας πρὸς αὐτὸν ἠσπάζετό τε xa συνέχαιρεν ἐπὶ τοῖς
ταροῦσιν ἀγαθοῖς. ᾿Ἀποστέλλει δὲ πρὸς αὐτὸν Σολο-
uiv γράμματα δηλοῦντα τάδε.

ΣΟΛΔΟΜΩΝ ΕΙΡΑΜΩΙ ΒΑΣΙΛΕΙ.

|* «Ἴσθι μου τὸν πατέρα βουληθέντα κατασκευάσαι τῷ
|. «θεῷ ναὸν Urb τῶν πολέμων xal τῶν συνεχῶν στρα-
— «τῶν χεχωλυμένον᾽ οὐ γὰρ ἐπαύσατο πρότερον τοὺς
« ἐψθροὺς καταστρεφόμενος πρὶν ἢ πάντας αὐτοὺς

t φύρων ὁποτελεῖς ἐποίησεν. ᾿Εγὼ δὲ χάριν οἶδα τῷ

& ε θεῷ τῆς παρούσης εἰρήνης, καὶ διὰ ταύτην εὐσχολῶὴν

* οἰχοδομῆσαι τῷ Θεῷ βούλομαι τὸν olxov* καὶ γὰρ ὕπ᾽
«ἐμῷ τοῦτον ἔσεσθαι τῷ πατρί μου προεῖπεν ὃ Θεός.
*Ài) παρακαλῶ σε συμπέμψαι τινὰς τοῖς ἐμοῖς εἰς
«Δίθανον τὸ ὄρος χόψοντας ξύλα᾽ πρὸς γὰρ τομὴν
«Une ἐπιστημονέστερον ἔχουσι τῶν ἡμετέρων Σιδώ-
* vo, Μισθὸν δ᾽ ὃν ἂν δρίσης ἐγὼ τοῖς ὑλουργοῖς πα-

* ρξξω. »

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. II.

[419,420.) 487

terrestribus animantibus, at de iis quae per aquam pariter
ac aerem feruntur. Ne unias quidem horum naturam igno-
ravit, aut inexploratam reliquit, sed de omnibus philoso-
phico modo diaseruit, et scientiam proprietatum earum
summam se adeptum esee ostendit. Concessit el etiam
Deus ut disceret artem contra malos daemones ad utilitatem
et curationem hominum. . Et quita excantaliopes compo-
suisset , quibus leniantur morbi , etiam formas adjurationum
reliquit, quibus vincientes dzemonia ejiciunt ut nunquam
revertantur. Atque hoc sanationis genus etiamnum apud nos
plurimum valet. "Vidi enim ex popularibus meis quendam
Eleazarum , coram Vespasiano et filiis ejus et tribunis reli-
quisque militibus, ex daemonum potestate ab Ms obsessos
liberantem. Modus autem istius curationis erat talis. Naso
dsemoníaci admoto annulo, cujus pala una ex radicibus
inclusa erat, quas indicaverat Solomon, paulo post ex na-
ribus odorantis extrahebat deemonem. Tum homine statin
collapso d&'monem adjurabat pe in hunc postea revertere-
tur, Solomonis mentionem faciens , et incantationes ab eo
compositas recitans. Porro volens Eleazarus illis qui aderant
persuadere manifestumque facere quod hanc vim habuerit,
non longe inde collocabat aut poculum aqua plenum aut
polubrum , daemonique imperabat ut homine egrediens illa
evertat, atque faciat ut spectantes intelligant quod hominem
reliquisset. Hoc autem facto, palam erat Solomonis sapien-
tia et scientia. Ideoque ut omnibus nota sit ingenti ejus
magnitudo, quamque carus Deo fuerit, utque nemini,
quem sol intuelur, lateat regis ip omni genere virtutis
excellens praestantia, ad verba de bisce facienda adducli

fuimus.

6. Porro Tyriorum rex Hiramus, audito quod Solomon
patri in regnum successisset , magnopere gavisus est, (nam
Davidi erat amicus ,) et per legatos ipsum salutabat , eique
gratulabatur de presenti felicitate. At Solomon ad enm
literas mittit his verbis.

SoLomow Hinamo REci.

« Sclas velim quod pater meus , quum in animum induxis-
« set sedificare templum Deo, bellis et continuis expedi-
« tionibus fuerit impeditus. Non enim prius bostes debel-
«lare desiit, donec eos omnes tributum ferre coegerat.
« Ego vero Deo gratias ago pro ea qua nunc fruor pace, ae
« propterea otio abundans jam statuo domum Deo exstru-
«ere : eam etenim me conditurum esse, Deus patri meo
« preedixit. Quamobrem fe oro atque obsecro ut aliquos una
« cum meis mitti jubeas in montem Libanum ad ligna exc-
«denda : nam in materia czdenda Sidonii nostratibus
« peritiores sunt. Ipse vero mercedem quantam tu consié-
e tueris fabris materiariis solvam. »

288
ζ΄ Ἀναγνοὺς δὲ τὴν ἐπιστολὴν Εΐραμος xal τοῖς

ἐπεσταλμένοις fast; ἀντιγράφει τῷ Σολομῶνι.

ΒΑΣΙΔΕΥ͂Σ EIPAMOZ BAZIAEI ZOAOMONI.

(946,3t1.)

« Τὸν μὲν Θεὸν εὐλογεῖν ἄξιον ὅτι σοι τὴν πατρῴαν
« παρέδωχεν ἡγεμονίαν, ἀνδρὶ σοφῷ xat πᾶσαν ἀρετὴν
δ« ἔχοντι. ᾿Εγὼ δὲ τούτοις ἡδόμενος ἅπαντα ὕπουρ-
e γήσω τὰ ἐπεσταλμένα. Τεμὼν γὰρ ξύλα πολλὰ καὶ
« μεγάλα χέδρου τε χαὶ χυπαρίσσου διὰ τῶν ἐμῶν ἐπὶ
« θάλασσαν χαταπέμψω;. καὶ χελεύσω τοὺς ἐμοὺς
« σχεδίαν πηξαμένους εἰς ὃν ἂν βουληθῇς τόπον τῆς
10 « σαυτοῦ χώρας πλεύσαντας ἀποθέσθαι. ἔπειθ᾽ ol
« σοὶ διαχομίσουσιν εἰς Ιεροσόλυμα. Ὅπως δὲ χαὶ
« σὺ παράσχης ἡμῖν ἀντὶ τούτων σῖτον, οὗ διὰ τὸ νῆσον
« οἰχεῖν δεόμεθα, φρόντισον. »
η΄. Διαμένει δ᾽ ἄχρι τῆς τήμερον τὰ τῶν ἐπιστολῶν
Ib τούτων ἀντίγραφα οὐχ ἐν τοῖς ἡμετέροις μόνον σὼ-
ζόμενα βιθλίοις, ἀλλὰ xal παρὰ Τυρίοις ὥστ᾽ εἴ τις
θελήσειε τὸ ἀχριβδὲς μαθεῖν, δεηθεὶς τῶν ἐπὶ τῶν Τυ-
ρίων γραμματοφυλαχίων δημοσίων, εὕροι ἀν συμφω-
νοῦντα τοῖς εἰρημένοις παρ᾽ ἡμῶν τὰ παρ᾽ ἐκείνοις.
30 Ταῦτα μὲν οὖν διεξῆλθον βουλόμενος γνῶναι τοὺς ἐν-
τευξομένους ὅτι μηδὲν. μᾶλλον ἔξω τῆς ἀληθείας λέγο-
μεν, μηδὲ πιθανοῖς τισι xal πρὸς ἀπάτην xal τέρψιν
ἐπαγωγοῖς τὴν ἱστορίαν διαλαμθάνοντες τὴν μὲν ἐξέ-
τάσιν φεύγειν πειρώμεθα, πιστεύεσθαι δ᾽ εὐθὺς ἀξιοῦ-
295 μεν, οὐδὲ συγχεχωρήυένον ἡμῖν, χατεξανισταμένοις
τοῦ πρέποντος τῆς πραγματείας, ἀθώοις ὑπάρχειν, ἀλλὰ
μηδεμιᾶς ἀποδοχῆς τυγχάνειν παραχαλοῦντες, ἂν μὴ
μετὰ ἀποδοίξεως xal τεχμηρίων ἰσχυρῶν ἐμφανίζειν
δυνώμεθα τὴν ἀλήθειαν.
ὃυ θ΄, Ὁ δὲ βασιλεὺς Σολομὼν, ὡς ἐχομίσθη τὰ παρὰ
τοῦ Τυρίων βασιλέως γράμματα, τήν τε προθυμίαν
αὐτοῦ καὶ τὴν εὔνοιαν ἐπήνεσε, καὶ οἷς ἠξίωσε. τούτοις
ἀὐτὸν ἠμείψατο, σίτου μὲν αὐτῷ xav! ἔτος πέμψας
δισμυρίους κόρους, xal τοσούτους ἐλαίου βάδους" 6
3 δὲ βάδος δύναται ξέστας ἑδδομήκοντα δύο. Τὸ δ᾽ αὐτὸ
μέτρον xal οἴνου παρεῖχεν. 'H μὲν οὖν Εἰράμου φι-
λία καὶ Σολομῶνος ἀπὸ τούτων ἔτι μᾶλλον ηὔξησε, xal
διαμενεῖν ὥμοσαν εἰς ἅπαν. 'O δὲ βασιλεὺς ἐπέταξε
“ταντὶ τῷ λαῷ φόρον ἐργάτας τρισμυρίους, οἷς ἄπονον
40 τὴν ἐργασίαν κατέστησε, μερίσας αὐτὴν συνετῶς. Μυ-
ρίους γὰρ ἐποίησε κόπτοντας ἐπὶ μῆνα ἕνα ἐν τῷ Αι-
δάνῳ ὄρει, δύο δὲ μῆνας ἀναπαύεσθαι παραγινομένους
ἐπὶ τὰ οἰχεῖα, μέχρις οὗ πάλιν of δισμύριοι τὴν ἐργα-
σίαν ἀναπληρώσωσι χατὰ τὸν ὡρισμένον χρόνον. "Ἔπειθ᾽
40 οὕτω συνέθαινε τοῖς πρώτοις μυρίοις διὰ τετάρτου μη-
γὸς ἀπαντᾶν ἐπὶ τὸ ἔργον. ᾿Ἐγεγόνει δ᾽ ἐπίτροπος τοῦ
φόρου τούτου Ἀδώραμος. Ἦσαν δ᾽ ix τῶν παροιχιῶν,
οὃς Δαυΐίδης χατελελοίπει, τῶν μὲν παραχομιζόντων
τὴν λιθείαν χαὶ τὴν ἄλλην ὕλην ἑπτὰ μυριάδες, τῶν
δ0 δὲ λατομούντων ὀχτάχις μύριοι" τούτων δ᾽ ἐπιστάται
τρισχίλιοι καὶ τριαχόσιοι. Προστετάχει δὲ λίθους μὲν
αὐτοὺς τέμνειν μεγάλους εἷς τοὺς τοῦ ναοῦ θεμελίους,

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. D.

[420 — 422. |

7. Hiramus autem quum has literas legisset, mandatisque
multum lietatus esset , Solomoni rescripsit.

REx HiRAMUS REGI ϑοιϊοόνοκι.

« Deum laudare par est, qui paternum imperium tibi
« tradiderit, viro sapienti et omni virtute predito. Atque

« ego, his delectatus, quecunque per lileras petiisti tibi

«suppeditabo. Ligno enim multo magnoque exciso, ce-
« drino pariter ac cyparissino, mihi curze erit ut meorum
« opera ad mare devehatur, meisque imperabo, ut rate con-
« nexa ad quemcunque volueris tuze regionis locum mari
« Davigato ea deponant : deinde tuis licebit ea Hierosolyma
« deporlare. Tu autem fac cures ut pro his frumentum
« nobis suppeditetur, quo nobis opus est, atpole insulam
« habitantibus. »

8. Etiamnum autem manent harum literarum exempla-
ria, non lantum in nostris libris conservata, sed et apud
Tyrios, adeo ut si quis voluerit pro certo rem nosse, roga-
tis iis qui publicis tabulariis preesunt apud 'T'yrios, inven-
turus sit qua ab iis dicta fuerint conseutanea illis quie nos
diximus. Atque hec quidem oratione persequutus sum
volens lectores pro comperto habere nobis in animo esse
nihil preter veritatem dicere, neque verisimilibus quibus-
dam et ad homines decipiendos delectandosque accommo-
dis historiam distinguendo operam quidem dare ut examen
fugiamus, postulare autem ut narrationi statim credatur ;
neque nobis concessum esse ut, facfa ab historie decoro
discessione , a culpa simus immunes, sed oramus atque ob-
secramus ut nemo nostra haec approbatione sua digpari
velit, nisi veritatem demonstratam dare certisque indiciis
confirmare possimus.

9. Rex autem Solomon, quum ad eum allatze essent re-
gis Tyriorum litere, promptum ejus obsequium et benevo-

. lentiam valde laudavit, et quae ab ipso petiit vicissim ei

subministravit, mittendo quotannis tritici quidem viginti
cororum millia, oleique totidem bados : badus autem ca-
pit sextarios septuaginta duo. Eandem vero ei mensuram
etiam vini preebebat. Et ab istis quidem initiis magis ma-
gisque crevit amicitia inter Solomonem et Hiramum, seque
in ea perpetuo mansuros esse jurarunt. Imperavit autem
Solomon populo universo tributum operariorum triginta
millia , quibus ut ministerium non esset laboriosum effecit
scienter illud atque perite dividendo. Constituit enim ut
deni milleni in mensem unum ligna in monte Libano cz«de-
rent, per duos autem menses quietem agerent domum
quisque suam regressi , donec reliqui viceni milleni suum
opus itidem absolverint. Ita demum tempore przfinito
contigit ut quarto quoque mense primi deni milleni ad
opus redirent. Huic vero tributo exigendo praeerat Adoro-
mus. Porro erant ex inquilinis , quos Davides reliquerat,
vectores quidem saxorum et celere materia septuagies
mille, lapicidarum vero octoginta millia. His autem pra-
fecti erant ter mille et trecenti. In mandatis preeterea dede-
rat ul saxa quidem ingentia illi exciderent iu templi funda-

| (51,242.)

dpuácavra, δὲ πρῶτον xai συνδήσαντας ἐν τῷ ὄρει
χαταχομίζειν οὕτως εἰς τὴν πόλιν. Ἐγένετο δὲ ταῦτα

οὐ παρὰ τῶν οἰχοδόμων τῶν ἐγχωρίων μόνον, ἀλλὰ
xat ὧν ὁ Εἴραμος ἔπεμψε τε νιτῶν.

ΚΕΦ. Γ΄.

5 Τῆς δ᾽ οἰκοδομίας τοῦ ναοῦ Σολομὼν ἤρξατο τέταρτον
ἕτος ἤδη τῆς βασιλείας ἔχων μηνὶ δευτέρῳ, ὃν Μα-
χεδόνες μὲν Ἀρτεμίσιον καλοῦσιν, Ἑδραῖοι δὲ Ἵὰρ,
μετὰ ἔτη πενταχόσια xol ἐνενήχοντα xai δύο τῆς ἀπ᾽
Αἰγύπτου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξοδου, μετὰ δὲ χίλια xat

Ve εἶχοσι ἔτη τῆς Αὐδράμου εἰς τὴν Χαναναίαν ἐχ τῆς Με-
συποταμίας ἀφίξ ως, ἀπὸ δὲ τῆς ἐπομθρίας μετὰ χίλια
χαὶ τετραχόσια χαὶ τεσσαράχοντα. "Ano δὲ τοῦ 1 τρότου
γεννηθέντος Ἀδάμου ἕως οὗ τὸν ναὸν φχοδόμησεν 65x
Aou διεληλύθει τὰ πάντα ἔτη spo, un xal ἐχατὸν

" χαὶ δύο, Καθ᾿ ὃν δὲ ὁ ναὸς ἤρξατο οἰκοδομεῖσθαι γρό-
v*, xav. ἐχεῖνον ἔτος ἤδη τῆς ἐν Τύρῳ βασιλείας ἐνδέ-
χετον ἐνειστήχει ΕἸράμῳ. "Amb δὲ τῆς οἰχήσεως Τύ-
p» εἰς τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ διαγεγόνει χρόνος ἐτῶν
“οσαράχοντα xa διαχοσίων.

* B. Βαάλλεται μὲν οὖν τῷ ναῷ θεμελίους ὁ βασιλεὺς
ἐπὶ μήχιστον τῆς γῆς βάθος, ὕλης λίθων ἰσχυρᾶς χαὶ
τρὸς χρόνον ἀντέψειν δυνάμένης, οἵ τε τῇ γῇ συμφυέν-
τες ἔμελλον xat ἔδαφος xal ἔρεισμα τῆς ἐποιχοδομη-
θησομένης χατασχευῆς ἔσεσθαι xal διὰ τὴν χάτωθεν

* Isyin οἵ οἶσειν ἀπόνως τὸ μέγεθός τε τῶν ἐποιχοδομηθησο-
μένων χαὶ χάλλους πολυτέλειαν, ἣ βάρος ἔμελλεν οὐχ
ἥττων εἶναι τῶν ἄλλων ὅσα πρὸς ὄψος xal πρὸς ὄγχον
χύσυου τε χάριν: χαὶ μεγαλουργίας ἐπενοεῖτο. ᾿Ανήγαγον

. 9 αὐτὸν ἄχρι τῆς ὀροφῆς ix λευχοῦ λίθου πεποιημένον.

ὦ T^ μὲν οὖν ὕψος ἦν ἑξήκοντα πη; κῶν, τῶν δ᾽ αὐτῶν

| χαὶ τὸ μῆχος, εὖρος δ᾽ εἴχοσι. Κατὰ τούτου δὲ ἄλλος ἦν

| ἐπιγερμένος, | ἴσος τοῖς μέτροις ) ὥστε εἶναι τὸ πᾶν ὕψος
τῷ ναῷ πηχῶν ἑχατὸν χαὶ εἴχοσι.
τὴν ἐνατολήν. Τὸ δὲ πρόναον αὐτοῦ προέστησαν ἐπὶ

ὁ πήχεις μὲν εἴχοσι τὸ μῆχος, πρὸς τὸ εὗρος τοῦ οἴχου
τεταγμένον, ἔχον δὲ πλάτους πήχεις δέχα, ὕψος δὲ ἀνε-
Ἱπγερμένον πηχῶν ἑκατὸν εἴχοσι. Περιῳχοδόμησε δὲ
τὸν vaüv ἐν χύχλῳ τριάχοντα βραχέσιν οἴχοις, οἱ συν-
iU τε τοῦ παντὸς ἔμελλον ἔσεσθαι διὰ πυχνότητα

v χαὶ πλῆθος ἔξωθεν περιχείμενοι. Καὶ δὴ xat τὰς &la-
iol αὐτοῖς δι᾽ ἀλλήλων χατεσχεύασεν. Ἕκαστος
^£ τῶν οἴχων τούτων εὔρους μὲν εἶχεν πέντε πήχεις,
αἴχους δὲ τοὺς αὐτοὺς, ὕψους δὲ εἴχοσι. ᾿Ἐπῳχοδό-
βτντο δὲ τούτοις ἄνωθεν ἕτεροι οἶχοι χαὶ πάλιν ἄλλοι

& χατ᾽ αὐτῶν, ἴσοι xal τοῖς μέτροις καὶ τῷ ἀριθμῷ, ὡς
τὸ πᾶν ὖψος αὐτοὺς λαδεῖν τῷ κάτωθεν οἴκῳ παραπλή-
σιν" Ó γὰρ ὑπερῷος οὐχ ἦν περιῳκοδομημένος: ὄρο-
ὃς δ᾽ αὐτοῖς ἐπεδέδλητο κέδροὐ. Καὶ τοῖς μὲν οἴχοις
οὗτος ἴδιος ἦν ἑχάστῳ, πρὸς τοὺς πλησίον οὐ συνάπτων,

0 τοῖς δ᾽ ἄλλοις C ; ὑπῆρχεν E στέγη χοινὴ δι᾿ ἀλλήλων δεδο-
μημένη μηχίσταις δοχοῖς χαὶ διηχούσαις ἁπάντων, ὥς
τοὺς μέσους τοίχους ὑπὸ τῶν αὐτῶν συγχρατουμένους

' JOSEPII., (.

ANTIQ. JUD. LIB. VII. CAP. III.

Τέτραπτο δὲ vo

[422,423.} 489

menía; quum vero in monte ea prius aptassent et colligas-
sent, ita in urbem conveherent. Hzec autem ita faciebant
non solum structores indigent , sed et artifices ab Hiramo
misei.

CAP. III. (II.)

Solomon autem templum aedificare ccpit regni sui anno
quario, mense secundo, quem Macedones quidem Artemi-
sium vocant, Hebrzi vero Tar, post quingentos nonaginta
duos annos ab exitu [sraelitarum ex /£gypto, post mille
autem et viginti annos ab Abrami migratione ex Mesopota-
mia in Chananzam, post mille vero et quadringentos et
quadraginta a diluvio. Ab Adamo autem primo formato
usque δὰ tempus quo Solomon tedificavit templum, in
universum efflaxerant anni ter mille centum et duo. Ilo
vero tempore quo templum ceptum est edilicari, tunc un-
decimum in regno Tyri annum jam agebat Hiramus. A Tyro
autem condita usque ad exstructionem templi elapsi sunt
anni quadraginta et ducenti.

2. Et rex quidem in altissimam terrse profunditatem ja-
eit fandamenta templi, ex lapidum materia firmitate prae-
dita el vi temporis injuriis resistendi, quique cum terra
coalescentes solum et firmamentum futuri essent operi sn-
perstruendo, et propter robur infernum facile ἰδίαν edifici
futori molem et sumptuosum ornamentorum apparatum,
qui pondere non minor foret quam reliqua quae ad celsitu-
dinem et amplitudinem confercbant , decorisque et magni-
ficentisze gratia excogitabantur. lllud autem eduxerunt
usque lacubpar ex saxo candenti constructum. Εἰ altum
quidem erat sexaginta cubitos, tolidem vero et longum,
latum aotem viginti. Tn hoc vero erat aliud sedificium
paribus mensuris, ita ut tota altitudo templi centam et
viginti cubitis constaret. Versum autem erat ad orientem.
Vestibulum autem ejus ad introitum statuerunt, longum
viginti cubitos, ad mensuram latitudinis sedis , latum vero
decem cubitos, celsitudine autem eveclum ad centum vi-
ginti cubitos. Porro sediculas templo per circuitum astrue-
bat triginta, qu:e extrinsecus circumjectae totum propter
crebritatem ipsarum el multitudinem erant cobibiture.
Quin etiam effecit ut earum aditus essent per alías in alias.
Unaqueeque autem ex hisce sediculis patebat quidem in la-
titudinem quinque cubitos, totidem vero in longitudinem,
et viginti cubitis attollebatur. Super bas autem alise eedi-
cule exatructs erant, et in his rursum alie, omnes pari
cum ipeis invicem mensura et numero, ita ut omnes simul
inferius :edificium altitudine squarent : nam pars ejus
superior nullis erat domunculis circumdata. Tectum au.
tem illis impositum erat cedrinum. Et sdiculaee quidem
suum queque /ecíum babebant, cum proximis nequaquam
cohserens, ceteris vero commune tectum erat ex longis-
simis trabibus consertum, ad utrumque latus perüingenti-
bus, adeo ut medii parietes ah iisdem lignis contenti pro-

19

290 (942,343.)

ξύλων ἐρρωμενεστέρους διὰ τοῦτο γίνεσθαι. Τὴν δ᾽
ὑπὸ τὰς δοχοὺς στέγην τῆς αὐτῆς ὕλης ἐδάλετο πᾶσαν
ἐξεσμένην εἰς φατνώματα καὶ προσχόλλησιν χρυσοῦ,
Τοὺς δὲ τοίχους χεδρίναις διαλαδὼν σανίσι χρυσὸν αὐ-
“δ ταῖς ἐνετόρευσεν, ὥστε στίλδειν ἅπαντα τὸν ναὸν xol
περιλάμπεσθαι τὰς ὄψεις τῶν εἰσιόντων ὑπὸ τῆς αὐγῆς
τοῦ χρυσοῦ πανταχόθεν φερομένης. Ἢ δ᾽ ὅλη τοῦ
ναοῦ ᾿οἰχοδομία χατὰ πολλὴν τέχνην ἐκ λίθων ἀχροτό-
pov ἐγένετο, συντεθέντων ἁρμονίως πάνυ xal λείως,
10 ὡς μήτε σφῦραν μήτε ἄλλου τινὸς ἐργαλείου τεχτονιχοῦ
τοῖς χατανοοῦσιν ἐργασίαν δηλοῦσθαι, ἀλλὰ δίχα τῆς
τούτων χρήσεως πᾶσαν ἡρμόσθαι τὴν ὕλην προσφνῶς,
ὡς ἐχούσιον τὴν ἁρμονίαν αὐτῆς δοχεῖν μᾶλλον ἣ τῆς
τῶν ἐργαλείων ἀνάγχης. ᾿Εφιλοτέχνησε δὲ 6 βασι--
15 λεὺς ἄνοδον εἷς τὸν ὑπερῷον xov διὰ τοῦ εὕρους τοῦ
τοίχου" οὐ γὰρ εἶχεν θύραν μεγάλην κατὰ τῆς ἀνατο-
λῆς ὡς εἶχεν δ χάτωθεν οἶχος, ἀλλ᾽ ἐχ τῶν πλευρῶν
ἦσαν αἱ εἴσοδοι διὰ μικρῶν πάνυ θυρῶν. Διέλαθδε δὲ
τὸν ναὸν καὶ ἔνδοθεν καὶ ἔξωθεν ξύλοις χεδρίνοις, ἁλύ-
40 δεσι παχείαις συνδεδεμένοις, ὥστε ἀντ᾽ ὀχυρωμάτων
χαὶ ῥώμης τοῦτο αὐτοῖς εἶναι.
γ΄. Διελὼν δὲ τὸν ναὸν εἰς δύο, τὸν μὲν ἔνδοθεν οἶχον
εἴχοσι πηχῶν ἐποίησεν ἄδυτον εἶναι, τὸν δὲ τεσσαρά-
χοντα πηχῶν ἅγιον ναὸν ἀπέδειξεν. ᾿Εχτεμὼν δὲ τὸν μέ-
:25 σὸν τοῖχον θύρας ἐπέστησε χεδοίνας, χρυσὸν αὐταῖς πο-
λὺν ἐνεργασάμενος xal τορείαν ποικίλην. Κατεπέτασε
"δὲ ταύτας ὕφεσιν εὐανθεστάτοις ἐξ δαχίνθου xal πορ-
᾿φύρας xol xóxxou πεποιηυένοις, οὗ μὴν ἀλλὰ καὶ βύσ-
σου λαμπροτάτης xal μαλακωτάτης. ᾿ἀνέθηχε δ᾽ εἷς
80 τὸ ἄδυτον εἴχοσι πηχῶν τὸ εὖρος, τῶν δ᾽ αὐτῶν χαὶ τὸ
μῆχος, δύο χερουθεῖς ὁλογρύσους, πηχῶν ἑκατέραν τὸ
ὕψος πέντε. Δύο δ᾽ ἦσαν ἑκατέρᾳ πτέρυγες ἐπὶ πέντε
πήχεις ἐκτεταυέναι' διὸ xal οὐ μαχρὰν ἀπ᾽ ἀλλήλων
αὐτὰς ἀνέστησεν, ἵνα τῶν πτερύγων τῇ μὲν ἅπτωνται
8ὺ τοῦ χατὰ νότον χειμένου τοίγου τοῦ d2utou, τῇ δὲ
κατὰ βορρᾶν, αἱ δ᾽ ἄλλαι πτέρυγες αὐταῖς συνάπτουσαι
τεθείση μεταξὺ αὐτῶν τῇ χιδωτῷ σχέπη τυγχάνωσι.
Τὰς δὲ χερουδεῖς οὐδεὶς δποῖαί τινες ἦσαν εἰπεῖν οὐδ᾽
εἰκάσαι δύναται. Κατέστρωσε δὲ καὶ τοῦ ναοῦ τὸ
40 ἔδαφος ἐλάσμασι χρυσοῦ, ἐπέθηκε δὲ χαὶ τῷ πυλῶνι
τοῦ ναοῦ θύρας πρὸς τὸ ὕψος τοῦ τοίχου συμμεμετρη-
μένας, εὗρος ἐχούσας πηχῶν εἴχοσι, καὶ ταύτας χατε-
χόλλησε χρυσῷ. ΣΣυνελόντι δ᾽ εἰπεῖν, οὐδὲν εἴασε τοῦ
ναοῦ μέρος οὔτε ἔξωθεν οὔτε ἔνδοθεν ὃ μὴ χρυσὸς ἦν.
(5 Κατεπέτασε δὲ xal ταύτας τὰς θύρας ὁμοίως ταῖς ἐνδο-
τέρω καταπετάσυασι. ἯἩ δὲ τοῦ προνάου πύλη τού--
τῶν οὐδὲν εἶχε.
δ΄, Μεταπέμπεται δ᾽ ἐχ Τύρου Σολομὼν παρὰ Eipa-
μου τεχνίτην, Χείραμον ὄνομα, μητρὸς μὲν ὄντα Νεφθα-
δ0 λίτιδος τὸ γένος, ( ἐχ γὰρ ταύτης ὑπῆρχε τῆς φυλῆς.)
πατρὸς δὲ Οὐρίου, γένους ᾿Ισραηλιτῶν. Οὗτος éxav-
toc μὲν ἐπιστημόνως εἶχεν ἔργου, μάλιστα δὲ τεχνίτης
ἦν χρυσὸν ἐργάζεσθαι xal ἄργυρον καὶ yaAxóv: ὕφ᾽ οὗ
δὴ καὶ πάντα χατὰ τὴν τοῦ βασιλέως βούλησιν τὰ περὶ

APXAIOAOTIAZ BIBA. II. ΚΕΦ. T.

[123,61 ]

pterea firmiores redderentur. Po:rro trabibus fornicem sub.
jiciebat ex eadem materia , eumque ad laquearia dedolatum
et ad aurum inserendum. Parietes antem, quum tabulis
cedrinis eos incrustasset, caelatura ex auro induxit, ita ut
templum omne fulgore colkuceret et illustraretur, atque
oculos ingredientium perstringeret auri splendore undique
diffuso. Tota vero templi fabrica multa cum arte exstructa
est ex lapidibus politis , apta admodum lzvique commissura
junctis conditisque, ut intuentibus nullum usquam mallei
aut cujuslibet instrumenti fabrilis appareret indicium, sed
illis non adhibitis materiam omnem congrue coagmentatam
fuisse, ila ut sua sponte potius cohaerere videretur quam
ferramentorum vi. Porro ascensum in superius domus
tabulatum commentus est rex per cochleam parielis cras
situdine inclusam. Non enim ei erat janua magna ad
orientem, sicuti domui erat inferiori, sed a lateribus adi-
batur per parva ostiola. Templum autem tam intus quam
extra complexus est asseribus cedrinis, crassis catenis in-
ter se constriclis, adeo ut hoc illis vice firmamentorum
et roboris esset.

3. Quum autem templum in duas partes divisisset , edem
quidem interiorem , viginti cubitorum, in adytum seposuit,
exteriorem vero , quadraginta cubitorum, sanctuarium esse
constituit. In scissura vero medii parietis fores posuit ce- —
drinas multo auro obductas et variis czelaturis. Illis antem
vela praetendit pulcerrima florum variatione, hyacintlio el
purpura et cocco intexta, necnon el bysso splendidissiina
et mollissima. Porro in adyto, viginti cubitos in latitudi-
nem patente totidemque in longitudinem, duas cherubes
dedicavit , tolas auro teclas , utramque in altitadinem quin-
quecubitorum. Utrique etiam al: erant in quinos cubitos
expansae. Quare non longe ab invicem cas collocabat, ut
unà quidem alarum australem parietem δά γι attingerent,
alià vero septentrionalem , ceteree autem 8125 earum cohte-
rentes arcam in medio positam obtegerent. Αἱ quales fue-
rint hz» cherubes nemo dicere potest ant conjicere. Quin
et templi pavimentum petalis aureis instravit. Porte etiam
templi fores aptavit , parietis altitudini proportione respon-
dentes , latas cubitos viginti , iisque jungendis aurum adhi-
buit. Atque, ut summatim dicam , nullam templi partem
reliquit, aut intus aut extra, quze non esset auro illita.
Islis praeterea januis aulzea oppandit illis similia quibus in-
teriores oppanez erant. Ceterum vestibuli janua nihil
horum habuit.

&. Solomon autem Tyro accersit ab Hiramo artificem
Chiramum , ex matre quidem genere Nephthalitide, (nam
ex illa erat tribu, ) patre vero Uria Teraelítis oriundo. — Hic
omnis quidem opificii scientia pollebat, precipue vero pe
ritus erat auri et argenti et ceris fabrifaciendi : a quo sane
omnia circa templum elaborata sunt ad voluntatem regis.

(».5- 345.)

τὸν ναὸν ἐξεμη ανήϑη. Κατεσχεύασε δὲ 6 Χείραμος
οὗτος xai στύλους δύο χαλχοῦς ἔσωθεν, τὸ πάχος 1ta-
σάρων δαχτύλων. Ἦν δὲ τὸ μὲν ὕψος τοῖς κίοσιν ὀχτω-
χαίδεχα πηχῶν, ἢ δὲ περίμετρος δέκα χαὶ δύο δαχτύ-
5 λων. Χωνευτὸν δὲ ἐφ᾽ ἑχατέρα χεφαλῇ χρίνον ἐφειστή-
χει, τὸ ὕψος ἐπὶ πέντε πήχεις ἐγηγερμένον. ᾧ περιέ-
χειτο δίκτυον ἔλάτη χαλχέα περιπεπλεγμένον, χαλύ-
πτὸν τὰ χρίνα, Τούτου δὲ ἀπήρτηντο κατὰ διστοιχίαν
χαὶ δοιαὶ διαχόσιαι. Τούτων τῶν χιόνων τὸν μὲν ἔτε-
Iv ρον χατὰ τὴν δεξιὰν ἔστησε τοῦ προπυλαίου παραστάδα,
χαλέσας αὐτὸν [αχὶν, τὸν δὲ ἕτερον χατὰ τὴν ἀριστε--
(1v, ὀνομάσας αὐτὸν Βοάζ.
ε΄, Ἐχώνευσε δὲ καὶ θάλασσαν χαλχῆν εἷς ἡμισφαί-
pov ἐσ᾿ηματισμένην. Ἐχλήθη δὲ τὸ χαλχούργημα
Κα ἠζλασσα διὰ τὸ μέγεθος - ἦν γὰρ 6 λουτὴρ τὴν διά-
μεῖρον πηχῶν δέκα xol ἐπὶ παλαιστιαῖον πάχος χεχω-
νευμένος, Ὑπερήρειστο δὲ xal κατὰ τὸ μεσαίτατον
τοῦ χύτους σπείρα περιαγομένη εἷς ἕλικας δέκα - ἣν
δὲ τὴν διάμετρον πήχεως. Περιειστήχεσαν δὲ περὶ
Ὁ αὐτὴν μόσγοι δώδεχα πρὸς τὰ κλίματα τῶν τεσσάρων
ἀνέμων ἀποδλέποντες, xa0' ἔχαστον αὐτῶν τρεῖς, ἔσω
τὰ ὀπίσθια νενευχότες, ὥστ᾽ αὐτοῖς ἐπιχαθέζεσθαι τὸ
ἡμισφαίριον, χατὰ περιαγωγὴν ἔνδον ἐπινεῦον. ᾿Εδέ-
j£ δὲ ἡ θάλασσα βάδους τρισχιλίους.
$ ς΄ Ἐποίησε δὲ xal λουτήρων δέχα βάσεις χαλχᾶς
τετραγώνου, Τούτων ἐχάστη μῆχος γεγόνει πήχεων
πέντε, πλάτος τεσσάρων, ὕψος ἕξ. Συνεχέκλειστο δὲ
τὸ ἔργον χατὰ μέρος τετορευμένον οὕτως. Τέσσαρες
ἦσαν χιονίσχοι χατὰ γωνίαν ἑστῶτες τετράγωνοι, τὰ
P πλευρὰ τῆς βάσεως ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐν αὐτοῖς ἔχον-
τις ἐξρμοσμένα. Ἦν δὲ ταῦτα τριχῇ διηρημένα "
ἑκάστην δὲ χώραν ὄρος ἐπεῖχεν εἷς ὑπόδασιν χατεσχευα-
σμέγον" ἐφ᾽ οἷς ἑτετόρευτο πῇ μὲν λέων, πῇ δὲ ταῦρος
xx ἀετός, ᾿ἘἘπὶ δὲ τῶν χιονίσχων ὁμοίως ἐξείργαστο
Ὁ τοῖς χατὰ τὰ πλευρὰ τετορευμένοις. Τὸ δὲ πᾶν ἔργον
ἐπὶ τεσσάρων αἰωρούμενον τροχῶν εἱστήκει. Χωνευ-
τοὶ δ᾽ ἦσαν οὗτοι, πλήμνας xat ἄντυγας πήχεως καὶ
ἑμίσους ἔχοντες τὴν διάμετρον. ᾿Εθαύμασεν ἄν τις
τὰς Rae τῶν τροχῶν θεασάμενος πῶς συντετορευμέ-
(0 vat xal τοῖς πλευροῖς τῶν βάσεων προσηνωμέναι ào-
wing ταῖς ἄντυξιν ἐνέχειντο' ἦσαν δ᾽ ὅμως οὕτως
ἔγουσχι. Τὰς δὲ γωνίας ἄνωθεν συνέχλειον ὦμοι χει-
"ἣν ἀνατεταμένων, οἷς ἐπεκάθητο σπεῖρα κατὰ χοῖλον
ἐπικειμένη τὸν λουτῆρα, ταῖς χερσὶν ἐπαναπανόμενον
ὦ ἀετοῦ xai λέοντος αὐταῖς ἐφηρμοσμένων, ὡς σύμφυτα
ταῦτ᾽ εἶναι δοχεῖν τοῖς ὁρῶσι. Μεταξὺ δὲ τούτων φοί-
war ἦσαν τετορευμένοι. Τοιαύτη μὲν f, χατασχευὴ
τῶν δέχα βάσεων ὑπῆρχε. Προσεξείργαστο δὲ xol
χυβρηγαύλους δέχα λουτῆρας στρογγύλους χαλχοῦς" ὧν
Pcr ἐχώρει τεσσαράχοντα χοεῖς. Τὸ γὰρ ὕψος
tjs τεσσάρων πηχῶν, καὶ τοσούτοις ἀπ᾽ ἀλλήλων αὖ-
τοῖς διειστήχει τὰ χείλη. Τίθησι δὲ τοὺς λουτῆρας
τούτους ἐπὶ τῶν δέχα βάσεων τῶν χληθεισῶν μεχωνώθ.
Πέντε δὲ λουτῆρας ἵστησιν ἐξ ἀριστεροῦ μέρους τοῦ ναοῦ,

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. III.

(424,495.] 291

.Foris autem et hic Chiramus formavit duas columnas

iweneas , crassitudine quattuor digitorum. Atque surgebant
quidem ist: columna ín altitudinem octonüm denüm cu-
bitorum , circuitus vero illarum erat digitorum octodecim.
Utriusque autem columnz capiti imposuit capitulum fusile
lilii specie, in quinüm cubitorum altitudinem excitatum,
cui circumdatum erat opus reticulatumpalmulis seneis per-
plexum, quod lilia tegebat. Inde autem dependebant bini
malogranatorum ordines, ducentorum numero. Harum
columnarum unam quidem ad dextram vestibuli antam
Statuebat, lachin nominatam, alteram vero ad sinistram,
Boaz vocatam.

δ. Fudit autem et mare eeneum in hemisphzrii speciem.
Hiud vero opus ἃ metallario confectam ex suí amplitudine
mare appellatum est : erat enim labrum secundum diame-
trum cubitorum decem et ad palmi crassitudinem fusum
erat. Suffulciebatur autem ad ipsum alvei meditullium
&pira in decem orbiculos circamduc(a, eratque díametro
cubiti unius. Circumstabant autem circum illam juvenci
duodecim, versus regiones quattuor ventorum adspicientes ,
ad unumquemque ventum tres, cum posterioribus intror-
sum vergentibus, ut eis hemisplhierium incumberet, se-
cundum cireumactum intus depressius. Continebat au-
tem hoc mare bados ter mille.

6. Fecit prseterea labrorum decem bases zeneas quadran-
gulas. Harum singuli quinque cubitos in longitudinem,
in latitudinem quattuor patebant , in altitudinem sex. Opus
autem, quum per partes czelatum esset, ad liunc mo-
dum compactum erat. Quatuor erant colnmella, ad toti-
dem angulos dispositse , forma quadrangulari , quibus latera
basium utrinque adaptata erant et inserta. Erant autem
hiec tripartits. Unamquamque autem aream mons obtine-
bat, in baseos speciem effictus : quibus insistebat cselatus
velleo vel taurus vel aquila. Columelle etiam baud se-
cus ac latera czlaturis erant ornate. * Totum vero opus
qualuor rotis suspendebatur. ll: autem fusiies erant cum
modiolis et radiis diametri sesquicubitalis. Mirum esset
videre rotarum curvaturas , quomodo rotundatze et lateri-
bus basium coaptate radiis congrue insisterent : nibilomi-
nus autem ita se habebant. Angulos vero superne conti-
nebant manuum extensarum humeri, quibus incumbebat
spira fundo apposita lavacri, requiescentis super manibus
leonis et aquile qui illis adaptalierant , ut ista spectautibug
ejusdem conflaturee esse viderentur. Hisce vero intersertze
eranl palmze ceelatee.. Hujusmodi quidem structure erant
decem bases. Preterea aulem fecit decem cytlirogaulos ,
lavacra senea rotunda, quorum singula capiebant cbhoas .
quadraginta. Erat enim Aoc vas altitudine quaternám
cubitorum, et tantundem ab alterutris labia ejus recede-
bant. Hsec autem lavacra istis decem basibus imposuif ,
qua mechonoth appellabantur. Porro quinque Tavacra

292 (35,240.)

(ἐτέτραπτο δὲ τοῦτο χατὰ βορέαν ἄνεμον ,) xal τοσούτους
ἐχ τοῦ δεξιοῦ πρὸς νότον ἀφορῶντας εἰς τὴν ἀνατολήν.
Κατὰ δ᾽ αὐτὸ xal τὴν θάλασσαν ἀνέθηχε. Πληρώσας
δὲ ὕδατος αὐτούς τε χαὶ τὴν θάλασσαν, τὴν μὲν θάλασ-

& σαν ἀπέδειξεν εἰς τὸ νίπτειν τοὺς εἰς τὸν ναὸν εἰσιόντας
ἱερεῖς ἐν αὐτῇ τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας. μέλλοντας
ἀναθαίνειν ἐπὶ τὸν ᾿ βωμόν: τοὺς δὲ λουτῆρας εἷς τὸ χα -
θαίρειν τὰ ἐντὸς τῶν δλοκαυτουμένων ζῴων xal τοὺς
πόδας αὐτῶν.

10 ζ΄. Κατεσχεύασε δὲ xal θυσιαστήριον χάλχεον πη-
χῶν εἴκοσι τὸ μῆκος χαὶ τοσούτων τὸ εὖρος, τὸ δὲ ὕψος
δέχα, πρὸς τὰς ὁλοκαυτώσεις. Ἐποίησε δὲ αὐτοῦ xal
τὰ exe, πάντα χάλχεα, ποδιστῇρας xal ἀναληπτῆ-
ρας. Οὐ μὴν ἀλλὰ πρὸς τούτοις Χείραμος χαὶ λαδίδας

15 xal ἅρπαγας xal πᾶν σχεῦος ἐδημιούργησεν ἐχ χαλ--
χοῦ, τὴν αὐγὴν ὁμοίου γρυσῷ xxl τὸ χάλλος. Τραπε-
ζῶν τε πλῆθος ἀνέθηχεν ὃ βασιλεὺς, καὶ μίαν μὲν με-
Ἱάλην χρυσέαν, ἐφ᾽ ἧς ἐτίθεσαν τοὺς ἄρτους τοῦ Θεοῦ,
χαὶ ταύτῃ παραπλησίας μυρίας πρὸς αὐταῖς ἑτέρῳ τρό-

40 πῷ γεγενημένας" ἐφ᾽ ὧν ἐπέχειτο τὰ σχεύη, φιάλαι τε
xat σπονδεῖα, χρύσεα μὲν δισμύρια, ἀργύρεα δὲ τετρα-
χισμύρια. Καὶ λυχνίας. δὲ μυρίας ἐποίησε χατὰ τὴν
Μωῦσέως προσταγήν" ἐξ ὧν μίαν ἀνέθηκεν εἷς τὸν ναὸν,
ἵνα χχαίηται καθ᾽ ἡμέραν ἀχολούθως τῷ νόμῳ’ xal τρά-

40 πεζαν μίαν ἐπικειμένην ἄρτους πρὸς τὸ βόρειον τοῦ
ναοῦ μέρος ἀντιχρὺ τῆς Àv υχνίας" ταύτην “γὰρ χατὰ
γότον ἔστησεν. Ὧ δὲ y χρύσεος, βωμὸς μέσος αὐτῶν
ἔκειτο. Ταῦτα πᾶντα εἴχεν ὃ τῶν τεσσχράχοντα πή-
χέων οἶχος πρὸ τοῦ καταπετάσματος τοῦ ἀδύτου" εἰς

30 τοῦτο γὰρ fj χιδωτὸς ἔμελλε κεῖσθαι.

η΄. Οἰνοχόας δ᾽ ὁ βασιλεὺς μυριάδας ὀκτὼ χατε--
σχεύασε xai φμαλῶν χρυσέων δέκα, ἀργυρέας δὲ δι--
πλασίονας" πινάχων δὲ χρυσέων, εἰς τὸ προσφέρειν ἐν
αὐτοῖς πεφυραμένην σεμίδαλιν τῷ βωμῷ, μυριάδας

36 ὀχτὼ, τούτων δ᾽ ἀργυροῦς διπλασίονας" κρατῆρας δὲ.
οἷς ἐνεφύρων τὴν σεμίδαλιν μετ᾽ ἐλαίου, χρυσέους μὲν
ἑξαχισιυρίους, ἀργυρέους δὲ δὶς τοσούτους. "T& μέτρα
δὲ τοῖς Μωύσέως, λεγομένοις δὲ εἶν χαὶ ἀσσάρων, πα-
ραπλήσια, χρύσεα μὲν δισμύρια, ἀργύρεα δὲ διπλα-

40 σίονα. Θυμιατήρια δὲ χρυσᾶ, ἐν οἷς ἐχοιίζετο τὸ θυ-
'μίαμα elc τὸν ναὸν, δισμύρια, “Ουοίως ἄλλα θυμια--
πήρια, οἷς ἐκόμιζον ἀπὸ τοῦ μεγάλου βωμοῦ Top ἐπὶ
τὸν μικρὸν βωυὸν τὸν ἐν τῷ ναῷ, πενταχισμύρια. Στο-
λὰς δὲ ἱερατιχὰς τοῖς ἀρχιερεῦσι, σὺν ποδήρεσιν ἐπω-

45 μίσι xai λογείῳ xal λίθοις, χιλίας. ἫἩ δὲ στεφάνη,
εἰς ἣν Νωῦσῆς τὸν Θεὸν ἔγραψε. μία ἦν, καὶ διέμεινεν
ἄχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας. Τὰς δὲ ἱερατιχὰς στολὰς ἐχ
βύσσου χατεσχεύασε, xxi ζώνας εἰς ἕχαστον πορφύρας
μυρίας, xal σαλπίγγων, κατὰ Μωύσέως ἐντολὴν, μυ-

80 ριάδας εἴχοσι, xal στολῶν τοῖς ὑμνωδοῖς τῶν Λευϊτῶν
ix βύσσου μυριάδας εἴχοσι" καὶ τὰ ὄργανα τὰ μουσικὰ
«καὶ πρὸς τὴν ὑμνῳδίαν ἐξηυρημένα , ἃ καλεῖται ναύλαι
χαὶ χινύραι, ἐξ ἠλέχτρου χατεσχεύασε τετραχισμυρίας.

θ΄. Ταῦτα πανταὰ ὃ Σολομὼν εἷς τὴν τοῦ Θεοῦ τι-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. T.

[455 —427.!
in sinistra templi parle posuit, (erat autem hzec ad aquilo-
nem versa, ) et totidem in dexlra ad austrum, ita ut orien-
tem respicerent. Illac etiam mare eneum collocavit. Quum
autem illa et mare aqua implesset , mare quidem constituit
ad abluendum in eo manus et pedes sacerdotum , qui ad
altare ascensuri erant; lavacra vero ad purganda intestina
animalium , quee tota adolenda erant, eorumque pedes.

7. Fabricavit autem et altare seneum, viginti cubitorum
longitudine , totidemque latitudine, altitudine vero decem,
ad solida sacrificia consumenda. Porro fecit etiam vasa
ejus ex ere omnia, lebetes et amulas. Quinimo Chiramus
ad hec et forcipes et barpagones, et omne instrumentum
confecit ex :ere, splendore et pulcritudine aurum referente.
Mensas quoque multas dedicavit rex , et unam quidem ma.
gnam auream, cui imponebant Dei panes, atque huic si-
miles decies mille, modo ab illis diverso factas : super quas
vasa ponebantur οἱ phíalee et pater; , aureze quidem vige-
sies mille, argentearum vero quadraginta millia. Insuper et
candelabra fecit decem mille , juxta preceptum Moysis : ex
quibus unum in templo dedicavit, ut interdiu laceret se-
cundum legem , e£ mensam unam panes ímpositos haben-
tem ad septentrionale templi latus ex adverso candelabri :
hoc enim ad austrum collocavit. Aureum vero altare me-
dio inter haec posuit. Ista omnia continebat domus qua-
draginta cubitorum, ante vela adyto oppansa in hoc enitn
arca erat reponenda.

8. Faciendos insuper curavit rex urceolos vinarios , octo-
ginta millia numero, el phialarum aurearum decem millia,
argenteas vero duplo plures; lancium item aurearum, ad
afferendam in eis similam maceratam ad altare, ocloginta
millia, duplum vero argentearum numerum; craterum quo-
que, in quibus simnilam oleo subigebant, sexaginta millia
aureorum, argenteorum vero bis tolidem. Mensurarum
autem Mosaicis, hin et assaron appellatis, similium, au-
rearum quidem eran viginti millia, argentez. vero duplo
plures. Porro acerre aurez, quibus odoramenta in tem-
pluin inferebantur, vigesies mille : similiter et alize acerrze,
quibus ignem *lefercbant a magno altari in parvum intra
templum situm, quinquagesies mille. Porro stolas sacer-
dotales mille paravit in usum pontificum , cum epomidibus
talaribus et rationali et lapidibus. Corona vero, cui Moyses
nomen Dei inscripsit , una fuit , et ad hodiernum usque diem
permansit. Stolas autem sacerdotales ex bysso fieri cura-
vit, cum zonis pro unoquoque purpureis decies mille , et
tubarum, quales Moyses praescripsit, ducena millia; item
stolas byssinas Levitis hymnorum cantoribus ducentiei
mille : instrumenía item musica et in hymnorum cantum
inventa, qua nabla et cinyra vocantur, ex electro coufecit
quadragies mille.

9. Ista omnia Solomon, sumptibus haud parcens, sed

(16,317.) ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. IV. [a77425.]] 292

μὴν πολυτελῶς xal μεγαλοπρεπῶς κατεσχεύασε, μη- | summa in templo exornando liberalitate usus ,-sumptuose
δενὸς φεισάμενος, ἀλλὰ πάσῃ φιλοτιμίᾳ περὶ τὸν τοῦ | et magnifice apparavit ; quz etiam in thesauros Dei recon-
νχοῦ χόσμον χρησάμενος, ἃ καὶ χατέθηκε τοῖς θησαυ- | aidit. Templo autem septum in orbem circumdedit, quod
ροῖς τοῦ Θεοῦ, Περιέδαλε δὲ τοῦ ναοῦ χύχλῳ γείσιον | vernacula quidem lingua gision appellamus, Graecis vero
μὲν χατὰ τὴν ἐπιχώριον γλῶτταν, θριγκὸν δὲ παρ' "E. θριγχὸς dicitur, in altitudinem trium cubitorum evectum,
iret λεγόμενον, εἰς τρεῖς πήχεις ἀναγαγὼν τὸ ὕψος, quod populum ab ingressu in templum prohiberet, solis
ra piv τοὺς πολλοὺς τῆς εἰς τὸ ἱερὸν εἰσόδου, vero sacerdotibus aditum patere significaturum esset. At
μὴ ἕω δὲ dye tp vm αὖ τὴν τοῖς ἱερεῦσι σημανουντα. extra hoc septum fanum exstruxit specie quadrangula
Τουτου δ᾽ ἔξωθεν ἱερὸν ᾧχοδόμησεν ἐν τετραγώνῳ σχή- . is ac latis et patentibus in portas al ^
lo uat, στοὰς ἐγείρας μεγάλας χαὶ πλατείας καὶ πύλαις | Ὁ porticibus magn ac ae Εἰ pauennDus in po "hi las,
i λαῖς dy ee ἕνας, ἦν ἐχά στὴ T P ἕκαστον τῶν | quarum singulse singulos ventos spectabant et foribus au-
ἀνέχων ἐτέτραπτο J. ρυσέα ις χλειομένη ϑύραις. Εἷς τοῦτο ratis claudebantur. In hoc cuilibet e populo, modo non.
τοῦ λαοῦ πάντες οἱ διαφέροντες ἁγνεία xal παρατηρή- | Polluto et prasscriptorum legis observanti, intrare licebat.
6i τῶν νομίμων εἰσήεσαν. Θαυμαστὸν δὲ xol λόγου | Dici autem non polest ac vix etiam oculis credi quam mi-
l5 ταγτὸς ἀπέφηνε μεῖζον, ὡς δὲ εἰπεῖν xol τῆς ὄψεως, | randum fecerit illud exterius fanum. — Quum enim terra
τὸ τούτων ἔξωθεν ἱερόν. Μεγάλας γὰρ ἐγκώσας φά- | aggesta valles niagnas implesset, quas propter inmensam
Pas, ἃς διὰ βάθος ἄπειρον οὐδὲ ἀπόνως νεύσανέξας | profunditatem oculis dejectie difüücile erat intueri , et. in al-
j ἰδεῖν, xoi ἀναδιθάσας εἷς τετραχοσίους πήχεις τὸ | titndinem sustolisset quadringentorum cubitorum , effecit
ex, ἰσοπέδους τῇ χορυφῇ τοῦ ὅρους, dy ἧς 6 ναὺς | μι ejusdem essent celsitudinis cum vertice montis, in quo
Ὁ ἀχοδόμητο, χατεσκεύασε. Καὶ διὰ τοῦτο ὕπαιθρον ὃν exstructum erat templum. Ac propterea fani exterioris
τ ἔξωθεν ἱερὸν ἴσον ὑπῆρχε τῷ ναῷ. Περιλαμ θάνει ὃ subdialis area templi solo saequabatur. lllud autem circum-

m t r' λίθου δ᾽

c5 χαὶ Mi» διπλαῖς μὲν τὴν χατασχευὴν, λίθου dedit porticibus structura quidem duplicibus, columnis

εὐτοφυοῦς τὸ ὕψος χίοσιν ἐπερηρεισμέναις" ὁροφαὶ δ᾽ ᾿ ! ᾿ id
vero e nativo saxo sublime sustentalis, atque illis imposi-

αὐταῖς ἦσαν ἐχ κέδρου φατνώμασιν ἀνεξεσμέναι. Τὰς ᾿ ᾿
Ὁ δὲ θύρας τῷ ἱερξ τούτῳ πάσας ἐπέστησεν ἐξ ἀργύ- tum erat tectum e cedro in laquearia dedolatum. Huic
£00. autem fano januas omnes fecit ex argento.

ΚΕΦ. A. CAP. IV.

Τὰ μὲν οὖν ἔργα ταῦτα xol τὰ μεγέθη xal χάλλη Et Solomon quidem rex , quum haec opera atque xdificia
τῶν τε οἰχοδομημάτων xal τῶν εἰς τὸν ναὸν ἀναθηυ ά-- | tam magna et splendida , uns cum donariis in templo repo-
τῶν Σολομὼν 6 βασιλεὺς ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ συντελέσας, nendis, septennio confecisset, et preeclarum divitiarum et

»x χαὶ πλούτου xal προθυμίας ἐπίδειξιν ποιησάμενος, ὡς | promptitudinis specimen dedisset, ut quie , si quis ea per-
| ἄν τις ἰδὼν ἐνόμισεν ἐν τῷ παντὶ κατασχευασθῆναι lustraret, ztafem integram Aomimis poscere videbantur,
| Ino, ταῦτα ἐν οὕτως ὀλίγῳ πρὸς τὸ μέγεθος TUTXP' | brevi adeo, cum templi magnitudine collata , tempore fue-
rivo τοῦ ναοῦ συμπερανθῆναι, γράψας τοῖς ἡγεμόσι rint absoluta, literis ad duces et senatores Hebraorum
καὶ πρεσθυτέροις τῶν “Εδραίων ἐκέλευσεν ἅπαντα τὸν missis, jussit at poptilus omnis Hierosolyma congregaretur,

δ )λαὺν συναγαγεῖν εἰς "Te οσόλυμα , ὀψόμενόν τε τὸν ui "
vibv xal μὐταχομιοῦντα ἣν τοῦ Θεοῦ wd εἰς αὐ- | 9 templum visuri et arcam Dei in illud trapslaturi. Et quum

τὸν, Καὶ περιαγγελθείσης τῆς εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα πᾶσιν | Oufnibus denunciatum fuisset ut Hierosolyma proficisce-
ti ux ἑδδόμῳ μηνὶ μόλις συνίασιν, ὑπὸ μὲν τῶν ἐπι- | rentur, septimo demum mense vix eo convenerunt , ab in-
γωρίων θισρὶ, ὑπὸ δὲ τῶν Μαχεδόνων ὑπερδερεταίῳ digenis quidem tbisri , a Macedonibus vero dicto hyperbere-
Ὁ iyouévo, Συνέδραμε δὲ εἷς τὸν αὐτὸν χρόνον xal ὁ | tzo. Incidit autem in idem tempus et umbraculorum
τῆς σκηνοπηγίας καιρὸς, ἑορτῆς σφόδρα παρὰ τοῖς solennitas, festum apud Hebreos plane sanctissimum et
ἙΡ “Ὁραίοις ἁγιωτάτης xai μεγίστης. Βαστάσαντες οὖν | maximum. Quom igitur arcam sustulissent , οἱ tabernacu-
τὴν χιδωτὸν καὶ τὴν σχηνὴν, ἣν Μωῦσῆς ἐπήξατο, χαὶ | lum quod Moyses struxerat, omnemque supellectilem ad
xiva τὰ πρὸς τὴν διαχονίαν τῶν θυσιῶν τοῦ Θεοῦ | ministerium sacrificiorum Dei paratam, ea transferebant
& σχεύη, μετεχόμιζον εἷς τὸν ναόν. — Tlposyov δὲ μετὰ in templum. Precedebant autem cum hostiis οἱ ipse rex
turi αὐτός Tt à P ασιλεὺς xal à λαὸς ἅπας xal οἱ et populus universus οἱ Levitse, libaminibus et multo vi-
λευῖται σπονδαῖς τε xal πολλῶν ἱερείων αἵματι τὴν ὁ m sanguine viam perfundentes, et infinitam suff

Uv χαταντλοῦντες, xal θυμιῶντες ἄπειρόν τι θυμια-
J ? . . l ι
V TUDV πλῆθος, ὁ ὡς ἅπαντα τὸν πέριξ ἀέρα πεπληρω- tuum vim adolentes, ut totus circumquaque aer oppielus

9€ μένον xal τοῖς πορρωτάτω τυγχάνουσιν ἡδὺν ἀπαντᾶν, etiam longissime remotos suavitatis odore exciperet, et
χαὶ γνωρίζειν ἐπιδημίαν Θεοῦ καὶ χατοικισμὸν, κατ᾽ | indicaret Deum' in profectione esse, atque, ut hominibus
ἀνθρωπίνην δόξαν, εἰς νεοδόμητον αὐτῷ xal καθιερω- ! videbalur, habitatum venire locum sibi recens exstructum

294 (8ι7,315.)

μένον χωρίον: xal γὰρ οὐδ’ δμνοῦντες οὐδὲ χορεύον-

τες ἕως οὗ πρὸς τὸν ναὸν ἦλθον ἔχαμον. Τούτῳ μὲν

οὖν τῷ τρόπῳ τὴν χιδωτὸν μετήνεγχαν. Ὡς δ᾽ εἰς τὸ

ἄδυτον αὐτὴν μετενεγκεῖν ἔδει, τὸ μὲν ἄλλο πλῆθος

b μετέστη, μόνοι δὲ χομίσαντες οἱ ἱερεῖς μεταξὺ τῶν

yspouGu. τῶν δύο χατέθεσαν. Αἱ δὲ τοὺς ταρσοὺς

συμπλέξασαι (καὶ γὰρ οὕτως ἦσαν ὑπὸ τοῦ τεχνίτου

κατεσχευασμέναι) τὴν χιῤῥωτὸν ὡς ὑπὸ σχηνῇ τινι xal

θόλῳ χατεσχέπασαν. Εἶχε δὲ ἢ χιδωτὸς οὐδὲν ἕτερον

10 ἢ δύο λιθίνας πλάχας, at τοὺς δέχα λόγους τοὺς ὑπὸ

τοῦ Θεοῦ Μωῦσῇ λαληθέντας ἐν Σιναίῳ ὄρει ἐγγεγραμ-

μένους αὐταῖς ἔσωζον. Τὴν δὲ λυχνίαν xal τὴν τρά-

πεζαν xal τὸν βωμὸν τὸν χρύσεον ἔστησαν ἐν τῷ ναῷ

πρὸ τοῦ ἀδύτου, κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους, obc καὶ τότε

16 ἐν τῇ σχηνῇ χείμενοι χατεῖχον, xal τὰς χαθημερινὰς

θυσίας ἀνέφερον. 'To δὲ θυσιαστήριον τὸ γάλχεον ἵστησι

πρὸ τοῦ ναοῦ ἀντιχρὺ τῆς θύρας, ὡς ἀνοιχθείσης αὐτὸ

χαταπρόσωπον εἶναι, καὶ βλέπεσθαι τὰς ἱερουργίας xal

τὴν τῶν θυσιῶν πολυτέλειαν. Τὰ δὲ λοιπὰ σχεύη πάντα
40 συναθροίσας ἔνδον εἰς τὸν ναὸν χατέθετο.

β΄. ᾿Επεὶ δὲ πάντα διαχοσμήσαντες ol ἱερεῖς τὰ περὶ

τὴν χιδωτὸν ἐξῆλθον, ἄφνω πίλημα νεφέλης οὐ σχλη-

ρὸν οὐδ᾽ olov dpa χειμῶνος δετοῦ γέμον ἵσταται, χε-

χύμενον δὲ xal περιχεχραμένον εἷς τὸν ναὸν εἰσερρύη,

35 χαὶ ταῖς μὲν ὄψεσι τῶν ἱερέων, ὡς μηδὲ χαθορᾶν ἀλ-

λήλους, ἐπεσχότει, ταῖς δὲ διανοίαις ταῖς ἁπάντων

φαντασίαν xat δόξαν παρεῖχεν ὡς τὸῦ Θεοῦ χατεληλυ-

θότος εἰς τὸ ἱερὸν χαὶ χατεσχηνωχότος ἡδέως ἐν αὐτῷ.

Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ ταύτης εἶχον αὑτοὺς τῆς ἐννοίας. *O δὲ

80 βασιλεὺς Σολομὼν ἐξεγερθεὶς ( ἔτυχε γὰρ καθεζόμενος)

ἐποιήσατο λόγους πρὸς τὸν Θεὸν, οὖς τῇ θεία φύσει

πρέποντας ὑπελάμθανε χαὶ καλῶς ἔχειν αὐτῷ λέγειν.

« Σὺ γὰρ, εἶπεν, οἶκον μὲν αἰώνιον ἔχεις, ὦ δέσποτα,

« χἀξ ὧν σαυτῷ εἰργάσω γεγονότα, τὸν οὐρανὸν οἴδαμεν

85 « xal déps xal γῆν καὶ θάλασσαν, δι’ ὧν ἁπάντων

« οὐδὲ τούτοις ἀρχούμενος χεχώρηχας. Τοῦτον δέ σοι

« χατεσχεύασα τὸν ναὸν ἐπώννωον, ὡς ἂν ἀπ᾽ αὐτοῦ

« σοι τὰς εὐχὰς θύοντες χαὶ χαλλιεροῦντες ἀναπέμπω-

« μεν εἷς τὸν ἀέρα, xai πεπεισμένοι διατελοίημεν ὅτι

4) ^ πάρει xal μαχρὰν οὐχ ἀφέστηχας. Τῷ uiv γὰρ

« πάντα τε ἐφορᾶν xal πάντα ἀχούειν, οὐδὲ νῦν ὅπου

« σοι θέμις οἰχεῖν ἀπολείπεις τοῦ πᾶσιν ἔγγιστα εἶναι,

« μάλιστα δ᾽ ἔχάστῳ xat βουλευομένῳ xat διὰ νυχτὸς

« χαὶ ἡμέρας συμπάρει. » Ταῦτ᾽ ἐπιθειάσας πρὸς τὸν

450 Θεὸν ἀπέστρεψεν εἰς τὸ πλῆθος τοὺς λόγους, ἐμφανίζων

τοῦ Θεοῦ τὴν δύναμιν αὐτοῖς καὶ τὴν πρόνοιαν, ὅτι

Δαυΐδῃ τῷ πατρὶ περὶ τῶν μελλόντων ἅπαντα, χαθὼς

ἀποθέθηκεν ἤδη τὰ πολλὰ xal γενήσεται τὰ λείποντα,

δηλώσειε, xal ὡς αὐτὸς ἐπιθείη τὸ ὄνομα τῷ μήπω γε-

60 γενημένῳ, xal τίς μέλλοι χαλεῖσθαι προείποι, xai ὅτι

τὸν ναὸν οὗτος οἰκοδομήσει αὐτῷ, βασιλεὺς μετὰ τὴν

τοῦ πατρὸς τελευτὰν γενόμενος. *À βλέπρντας χατὰ τὴν

ἐχείνου προφητείαν ἐπιτελῇ τὸν Θεὸν᾽ εὐλογεῖν ἠξίου,

xai περὶ μηδενὸς ἀπογινώσχειν ὧν ὑπέσχηται πρὸς εὖ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. H. KV. A.

[428,429. ]

et consecratum : quippe neque liymuos canentihus , neque
choreas agentibus , dum ad templum accederent , oborta est
lassitudo. Et hoc quidem modo arcam transtulerunt. Quum
vero jam in adytum inferri deberet, reliqua quidem mulli-
tudo abscessit, soli vero sacerdotes , qui eam gestaverant,
inter duas cherubes collocarunt. Ilia vero conserlis ala-
rum extremitatibus (etenim ita ab artifice fabricae eraut)
arcam velut umbella quadam et tholo protexerunt, Arca
vero nihil aliud habebat praeter duas tabulas lapideas , quo
decem verba, a Deo in Sineo monte Moysi prolata, eis in-
scripta servabant. Candelabrum autem et mensam et al-
tare aureum posuerunt in templo ante adytum , iisdem in
locis, quee et olim , quum in tabernaculo sita essent , tenue-
rant, et quotidiana sacrificia offerebant. — Altare autem
&neum ante templum locavit ex adverso ostii, ita ut eo
aperto illud oculis expositum esset, et adspectaretur rei
sacra peraciio et magna victimarum opulentia. Et quum
ceteram omnem supellectilem coegisset, eam intra (em-
plum reposuit.

2. Postquam vero sacerdotes, omnibus quim ad arcam
spectabant constitutis , ex sacrario egressi erant, derepente
nubes conglobata, non rigida nec qualis hiberno tempore
pluvia gravida conspicitur, sed mollis et temperata, in tem
plum illabitur, et tantam quidem oculis sacerdotum caligi-
nem offudit , ut alius alium intueri non potuerit, omnium
vero mentibus cogitationem et opinionem excitavit, Deum
jam in templum descendisse, libenterque illud in domicilium
sibi delegisse. Atque illi quidem hac secum reputabant.
Rex autem Solomon , quum surrexisset, ( tunc enim forte sc-
debat ,) ad Deum verba fecit, qua natura divina aptissima
esse rebatur sibique convenire ut faceret. « Tu, inquil,
« domum quidem sempiternam habes, o domine, el ex
« lis quae tibimet condidisli factam , ccelo scilicet et aere el
« terra et mari, per 4085 omnia, nec illorum ambitu con-
« clusus, pervadis. Hoc vero tuo nomini constitui templum,
« ut ex eo preces , rem sacram facientes litantesque, sursum
« ín aerem imittamus,, idque ea constanti opinione quod hic
« ades, et non longe recessisti. Nam ex eo quidem quod
« universa videas et omnia audias, neque ubi nunc tibi fas
« est habitare cunctis praesens esse desinis , sed praesertim
« cum singulis etiam te consulentibus nocte dieque simul
« ades. » Hisce Deum obtestatus, ad populum orationem
convertit, illis representans Dei potentiam simul οἱ proi-
dentiam : quod Davidi patri suo futura omnia , prout eorum
pleraque jam evenerunt el reliqua eventura sunt, patefece-
rit, utque ille nondum nato nomen indiderit, et quis foret
appellandus preedixerit, et quod ipse templum ei axlifica-
turus esset , rex factus post patris obitum. Quae quum juxla
illius vaticinium adimpleta vidissent, eos admonebat v!
Deo benedicerent, neque de ulla re quam ad felicitatem ipso

ANTIQ. JUD. LIB.

δαιμονίαν ὡς οὐχ ἐσομένου, πιστεύοντας ἐκ τῶν ἤδη
βλεπομένων.
J. Ταῦτα διαλεχθεὶς πρὸς τὸν ὄχλον ὃ βασιλεὺς
ἀφορᾷ πάλιν εἰς τὸν ναὸν xai τὴν δεξιὰν εἷς τὸν ὄχλον
᾿ ἀνασχὼν, « ἔργοις υὲν, εἶπεν, o) δυνατὸν ἀνθρώποις
« ἀποδοῦναι Θεῷ χάριν ὑπὲρ ὧν εὖ πεπόνθασιν' ἀπροσ-
«dc γὰρ τὸ θεῖον ἁπάντων xal χρεῖττον τοιαύτης
«duoc ᾧ δὲ τῶν ἄλλων ζῴων ὑπὸ σοῦ, δέσποτα,
ε χρείττονες γεγόναμεν, τούτῳ τὴν σὴν εὐλογεῖν μεγα-
«λειότητα xal περὶ τῶν ὑπηργωένων εἰς τὸν ἡμέτερον
«οἶχον χαὶ τὸν “Εδραίων λαὸν εὐχαριστεῖν ἀνάγχη.
«Tiv γὰρ ἄλλῳ μᾶλλον ἱλάσασθαί τε μηνίοντα xal
« διαμένοντα εὐμενῇ δεξιώτερόν ἐστιν ἡμῖν ἢ φωνῇ, ἣν
« ἐξ ἀέρος τε ἔχομεν xal δι᾿ αὐτοῦ πάλιν ἀνιοῦσαν ol-
I5 «ὅχαεν; χάριν οὖν ἔχειν δι᾽ αὐτῆς ὁμολογῶ σοι περί τε
«τοῦ πατρὸς πρῶτον, ὃν ἐξ ἀφανοῦς εἰς τοσαύτην ἀνή-
εγῖγες δόξαν, ἔπειθ᾽ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ πάντα μέχρι τῆς
« παρούσης ἡμέρας ἃ προεῖπας πεποιηκότι, δέομαί τε
«τοῦ λοιποῦ χορηγεῖν ὅσα Θεῷ δύναμις ἀνθρώποις ὑπὸ
«σοῦ τετιλημένοις xal τὸν οἶχον τὸν ἡμέτερον αὔξειν
« ες ἅπαν, ὡς xai ὡμολόγησας Δαυΐδη τῷ πατρί μου
« xal ζῶντι xat παρὰ τὴν τελευτὴν, ὅτι παρ᾽ ἡμῖν f; βα-
«σιλεία μενεῖ xa τὸ ἐχείνου γένος αὐτὴν διαδοχαῖς
ε ἀμείψει μυρίαις. Ταῦτ᾽ οὖν ἡμῖν ἐπάρχεσον xai
t, «παισὶ τοῖς ἐμοῖς ἀρετὴν σὺ χαίρεις παρασχοῦ. Πρὸς
« δὴ τούτοις ἱχετεύω xal μοῖράν τινα τοῦ σοῦ πνεύμα-
«τὸς εἰς τὸν ναὸν ἀποιχίσαι, ὡς ἂν xal ἐπὶ γῆς ἡμῖν
«εἶναι δοκῇς. ΣΣοὶ μὲν γὰρ μιχρὸν οἰκητήριον xat τὸ
«πᾶν οὐρανοῦ xal τῶν χατὰ τοῦτον ὄντων χύτος, οὐχ
3 «ὅτι γε οὗτος ὁ τυχὼν ναός: ἀλλὰ φυλάσσειν τε ἀπόρ-
€ Ünzov ἐχ πολεμίων ὡς ἴδιον εἰς ἅπαν xal προνοεῖν ὡς
« οἰχείου χτήματος παραχαλῶῷ. Κἂν ἁμαρτών ποτε ὃ
«λαὸς τύχη, ἔπειτα πληγῇ τινι χαχωθῇ διὰ τὴν ἅμαρ-
«τίαν ἐκ σοῦ. γῆς ἀχαρπίᾳ xal φθορᾷ λοιμιχῇ ἥ τινι
ὦ « τούτων τῶν παθημάτων οἷς σὺ τοὺς καραθάντας τι
t τῶν δοίων μετέρχη, xai καταφύγη πᾶς ἀθροισθεὶς
« εἰς τὸν γαὸν ἱκετεύων σε καὶ σωθῆναι δεόμενος, ἐπή-
εχρος αὐτοῦ γενόμενος ὡς ἔνδον ὧν ἐλεήσης xal τῶν
εἐσυμφορῶν ἀπαλλάξης, Ταύτην δ᾽ οὐχ “Ἑδραίοις
*« μόνον δέομαι παρὰ σοῦ τὴν βοήθειαν dens σφαλεῖ-
«σιν, ἀλλὰ [γὰρ] χἂν ἀπὸ περάτων τῆς οἰχουμένης
* τινὲς ἀφίχωνται, χἂν ὁπόθεν δηποτοῦν προστρεπόμε-
« vot xal. τυχεῖν τινὸς ἀγαθοῦ λιπὰροῦντες, δὸς αὐτοῖς
* ἐπήχοος γενόμενος. Οὕτω γὰρ ἂν μάθοιεν πάντες
& « ὅτι σὺ μὲν αὐτὸς ἐδουλήθης παρ᾽ ἡμῖν χατασχευα-
* σθῆναί σοι τὸν οἶχον, ἡμεῖς δ᾽ οὖκ ἀπάνθρωποι τὴν
«φύσιν ἐσμὲν, οὐδ᾽ ἀλλοτρίως πρὸς τοὺς οὐχ δμοφύ-
«λους ἔχομεν, ἀλλὰ πᾶσι κοινὴν τὴν ἀπὸ σοῦ βοή-
* try xal τὴν τῶν ἀγαθῶν ὄνησιν ὑπάρχειν ἐθελή--
0 « σαμεν. ν
ὃ, Εἰπὼν ταῦτα xal ῥίψας ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ
ἐπὶ πολλὴν ὥραν προσχυνήσας, ἀναστὰς θυσίας τῷ
βωμῷ προσῆγε, χαὶ γεμίσας τῶν ὁλοχλήρων ἱερείων,
ἐναργέστατα τὸν Θεὸν ἡδέως ἔγνω ἅπασαν τὴν θυσίαν

[15,249.)

VIII. CAP. IV. [425,430.] 205,

rum promiserit, ac si eam non presliturus esset , despe-
rarent , ex iis qua» jam conspexeript illi (idem habentes.

3. His populum affatus rex rursum templum versus
aspicit , dextraque jn multitudinem porrecta dicebat, « fieri
« non potest ut homines operibus quidem gratiam Deo pro
« acceptis beneficiis reddant : nullius enim rei numen divi-
« num indiget , majusque quam ut ei fiat id genus remune-
« ratio : verum quo ceteris animantibus a te, domine , su-
« periores sumus constituti, eo nos tuam laudare majesta-
« tem et pro his, quibus (amíliam nostram atque Hebreeo-
« rum populum dignatus es, gratias agere necesse habemus.
« Qua enim alia potiori faustisque magis auspiciis convenit
« iratum propitium reddere perpetuoque benignum conser.
« Vare quam voce, quam et ex aere haurimus, iterumque
« per eum sursum ferri novimus? Ejus igitur beneficio tibi
«gratias jam ago, de patre meo primum, quem ex ob-
« Scuro ad tantam gloriam provexisti, deinde quod milii
« ipsi in diem hodiernum omnia , quacunque es pollicitus,
« prastiteris,, precorque ut in posterum largiaris quae Deus
« hominibus, quos vult honoratos, largiri potest, et familiam -
« Dostram in. omne avum auctam velis, quemadmodum
« Davidi patri meo οἱ viventi et morienti promisisti, qnod
« apud nos regnum sit permansurum, et genus illius per vices
« innumeras illud accepturum sit. Hzec igitur nobis quieso
« suppedites, liberisque meis virtutem quz tibi grata est
« impertiaris. Ad hsc suppiex oro ut spiritus tui par.
« tem in templum migrare facias, ut etiam in terris esse
« Dobis videaris. Nam et ccelum omne tibi quidem parvum
«.est domicilium , e eorum quae in eo sunt profunditas,
« nedum hoc qualecunque templum : verumtamen te obte-
« 8lor atque precor, hoc templum custodi et ab omni va-
« &tatione hostili ut proprium protege, ejusque tanquam
« poesessiouis tucze curam gerito. Et sí quando populus in
« te deliquerit, atque adeo clade aliqua ob peccatum a te
« afficiatur, terrse sterilitate et pestis contagione, aliisve
« ejusmodi malis, quibus in jura sacra violantes soles ani-
« madvertere, ac deinde magna frequentia ad templum sup-
« plex confugerit, salutem votis expetens, exauditis iliorum
« precibus, tanquam in ede habitans, sortis illorum mise-
« rere eosque a calamitatibus libera. Hanc vero non solum
« Hebraeis in peccata prolapsis a te opem peto, sed etiam
« $i ab orbis finibus aliqui advenerint, aut ex quocunque
« demum loco ad te supplicandum sese converterint et
« boni quidpiam a te impetrare desiderarint, postulata illis
« copcedito. Sic enim omnibus manifestum erit quod tn
« quidem ipse hanc aedem apud nos tibi exstrui volueris ,
« Dos vero non ila a natura comparatos esse ut humanitatis
« Simus expertes, aut alienigenis iniqui et infesti, sed li-
« benter feramus te communiter omnibus tum adjutorem
« esse tum bonorum omnium largitorem. »

4. Quum heec dixisset et humi se prostravisset et aliquan-
diu adorasset , in pedes erectus hostias aree admovit , quum-
que eam solidis victimis replevisset, sacrificium Deo gratum
esse el acceptum comperuit, signo maxime illustri. ignis

296

προσδεχόμενον. Πῦρ γὰρ ἐξ ἀέρος διαδραμὸν xai
πάντων δρώντων ἐπὶ τὸν βωμὸν ἄξαν ἅπασαν τὴν
θυσίαν ἥρπασε xal χατεδαίσατος Τοιαύτης δὲ τῆς
ἐπιφανείας γενομένης ὁ μὲν λαὸς δήλωσιν εἶναι ταῦτ᾽
& εἰχάσας τῆς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ διατριέῇς ἐσομένης
χαὶ ἡσθεὶς προσεχνύει πεσὼν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους. ὋὉ δὲ
βασιλεὺς εὐλογεῖν τε ἤρξατο χαὶ τὸ πλῆθος ταὐτὸ
ποιεῖν παρώρμα, δείγματα μὲν ἔχοντας ἤδη τῆς τοῦ
Θεοῦ πρὸς αὐτοὺς εὐμενείας, εὐχομένους δὲ τοιαῦτα
10 ἀποθαίνειν ἀεὶ τὰ παρ᾽ ἐχείνου xal τὴν διάνοιαν αὐ-
τοῖς χαθαρὰν ἀπὸ πάσης φυλάττεσθαι χαχίας ἐν διχαιο-
σύνῃ χαὶ θρησχείᾳ χαὶ τῷ τὰς ἐντολὰς τηρεῖν, ἃς διὰ
Μωῦύσέως αὐτοῖς ἔδωχεν 6 Θεὸς, διαμένουσιν - ἔσε-
σθαι γὰρ οὕτως εὔδαιμον τὸ “Εὐραίων ἔθνος καὶ παντὸς
᾿15 ἀνθρώπων γένους μακαριώτερον. IapexdAet τε μνη-
μονεύειν ὡς οἷς ἐχτήσαντο τὰ παρόντα ἀγαθὰ, τούτοις
αὐτὰ xal βέθαια ἕξουσι xal μείζω xal πλείω καταστή-
σουσι. Οὐ γὰρ λαθεῖν αὐτὰ μόνον δι᾽ εὐσέδειαν xai
δικαιοσύνην, ἀλλὰ χαὶ χαθέξειν διὰ ταῦτα προσήχειν
30 ὑπολαμθάνειν" εἶναι δὲ τοῖς ἀνθρώποις οὐχ οὕτω μέγα
τὸ χτήσασθαί τι τῶν οὐχ ὑπαρχόντων ὡς τὸ σῶσαι
τὰ περιποιηθέντα xal μηδὲν ἁμαρτεῖν εἰς βλάθην αὖ-
τῶν.
ε΄. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς διαλεχθεὶς ταῦτα πρὸς τὸ
86 πλῆθος διαλύει τὴν ἐχχλησίαν, τελέσας θυσίας ὑπέρ τε
ἑαυτοῦ xai πάντων “Ἑὐραίων, ὡς μόσχους μὲν χαταθῦ-
σαι μυρίους xat δισχιλίους, pod twv δὲ μυριάδας δώ-
δεκα. Τὸν γὰρ ναὸν τότε πρῶτον ἔγευσεν ἱερουργημά-
τῶν χαὶ χατευωχήθησαν ἐν αὐτῷ πάντες σὺν γυναιξὶ
80 χαὶ τέχνοις "E6paiov ἔτι δὲ xoi τὴν σχηνοπηγίαν xa-
λουμένην ἑορτὴν πρὸ τοῦ ναοῦ λαμπρῶς xal μεγα-
λοπρεπῶς ἐπὶ δὶς ἑπτὰ ἡμέρας ἤγαγεν 6 βασιλεὺς σὺν
ἅπαντι τῷ λαῷ χατενωχούμενος.
ς΄. "Enel δ᾽ εἶχεν αὐτοῖς ἀποχρώντως ταῦτα xal μη-
85 δὲν ἐνέδει τῇ περὶ τὸν Θεὸν εὐσεθεία, πρὸς αὐτοὺς
ἕκαστοι τοῦ βασιλέως ἀπολύσαντος ἀπήεσαν, εὐχαρι--
στήσαντες τῷ βασιλεῖ τῆς τε περὶ αὐτοὺς προνοίας
xai ὧν ἐπεδείξατο ἔργων, καὶ εὐξάμενοι τῷ Θεῷ πα-
ρασχεῖν αὐτοῖς ἐπὶ πολὺν ρόνον Σολομῶνα βασιλέα"
40 τήν τε πορείαν ἐποιοῦντο μετὰ χαρᾶς χαὶ παιδιᾶς,
ὕμνους εἰς τὸν Θεὸν ἄδοντες, ὡς ὑπὸ τῆς ἧδονῆς ἀπό-
γως τὴν 690v τὴν ἐπὶ τὰ οἰχεῖα πάντας ἀνύσαι. Καὶ
o μὲν τὴν χιδωτὸν εἰς τὸν ναὸν εἰσαγαγόντες καὶ τὸ
μέγεθος xal τὸ χάλλος ἱστορήσαντες αὐτοῦ, xal θυσιῶν
45 ἐπ᾽ αὐτῷ μεγάλων καὶ ἑορτῶν μεταλαθόντες, εἷς τὰς
αὑτῶν Éxactot πόλεις ὑπέστρεψαν' ὄναρ δ᾽ ἐπιφανὲν
τῷ βασιλεῖ χατὰ τοὺς ὕπνους ἐσήμηνεν αὐτοῦ τῆς
εὐχῆς ἐπήκοον τὸν Θεὸν γεγονέναι xal ὅτι φυλάξει τε
τὸν vabv xal διὰ παντὸς ἐν αὐτῷ μενεῖ, τῶν ἐχγόνων
[0 αὐτοῦ xal τῆς ἁπάσης πληθύος τὰ δίχαια ποιούσης.
Αὐτὸν δὲ πρῶτον ἐμμένοντα ταῖς τοῦ πατρὸς ὑποθήχαις
ἔλεγεν εἰς ὕψος xat μέγεθος εὐδαιμονίας ἀνοίσειν ἄπει-
pov , χαὶ βασιλεύσειν ἀεὶ τῆς χώρας τοὺς ἐχ τοῦ γένους
αὐτοῦ xal τῆς Ἰούδα φυλῆς" προδόντα μέντοι τὰ ἐπι-

(349,350.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. A.

(430,431.]

enim per aerem delatus, et cum impetu in altare omnium
in conspectu irruens, victimas totas corripuit et absumpsit.
Hac autem specie oculis oblata, populus quidem , conje-
ctara inde facta Deum his declarasse se in templo habita-
turum esse, letus in terrae solum procidens adorabat. Rey
vero et Deo cepit benedicere , et populum ut idem facerent
hortabantur, jam perspectam quidem habentes Dei erga se
benevolentiam , de cetero vero precantes ut quae ab eo
proveniunt sibi semper seque oplata accidant, utque men-
lem eorum puram ab omni peccati labe custodire dignetur
in justitia ejusque cultu praeceptisque observandis, quae ipsis
per Moysen dedit Deus, permanenlium : sic enim Hebrais
prospere cedent omnia, et ceteris mortalibus erunt bea-
tiores. Simulque eos obsecrabat in memoria habere quod

. quibus artibus bona prwsentia comparassent, eisdcin et

illa conservaturi essent, et majora ac cumulatiora facturi.
Haud enim existimandum liec solummodo pietati et justitize
accepla deberi, sed et ab illis esse ut firma maneant et
stabilia : porro hominibus nón adeo magnum esse parare
qua desiderent quam parta tueri et nullum peccatum , quo
laxli possint , admittere.

5. Et rex quidem his multitudinem affatus concionem
dimisil, sacris primum factis tam pro semet quam pro
Hebrzis universis , ita ut vitulorum quidem viginti millia
maclarit, balantum vero centum et viginti millia. —. Nam
templum tum primum victimarum cruore imbetum est , et
in eo Hebra'i omnes cum uxoribus et liberis convivio ex-
cepti sunt; ac przeterea festum, quod scenopegia vocabatur,
ante templum per bis septem dies rex splendide et magni-
lice celebravit, cum populo universo epulatus.

6. Quum autem illis abunde satisfactum esset nibilque
plane. deesset. erga Deum pietati, singuli, quum rex eos
dimisisset , domum quisque suam reversi sunt, actis prius
regi gratiis pro sua illorum cura et operibus qua» fecerat,
precibusque Deo fusis ut Solomonem regem ipsis quam
diutissime conservarel. ]ter etiam faciebant leetitia gesti-
entes, hymnosque Deo canentes, ita ut voluptate deleniti
omnes viam , qua domum irent, sine molestia confecerint.
EL illi quidem, qui arcam in templum intulerant , ejusque
maguitudinem et pulcritudinem conspexerant, atque adeo
magnorum sacrificiorum et festivitatum participes facti
erant, ad suas quique civitates regressi sunt. Somnium
vero, regi per quietem obortum, ei indicabat Deum ipsius
exaudivisse preces, quodque templum conservare voluerit,
in eoque perpetuo habitare , posteris ipsius totoque populo
justitiam colentibus. Tpsum autem inprimis , si patris mo-
nitis institerit, ad celsitudinem felicitatis et magnitudinem
immensam se provecturum esse dicebat, nec unquam de-
fore ex stirpe ipsins tribuque Judze qui regioni huic imperet :
sin autem a legis institutis desciverit eorumque oblitus

[350 ---562.}

τηδεύματα χαὶ λήθην αὐτῶν ποιησάμενον xal ξενι-
χοὺς θεοὺς θρησχεύειν μεταδχλλόμενον πρόρριζον ἐχχό-
je, xal μήτε τοῦ γένους τι λείψανον αὐτοῦ ἐάσειν
μῆτε τὸν Ἰσραηλιτῶν λαὸν ἀπαθῇ παρόψεσθαι, πολέ-
» uot δ᾽ αὐτοὺς xat χαχοῖς ἐξαφανίσειν μυρίοις, χκἀχ τῆς
Yi, ἣν τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἔδωχεν, ἐχθαλὼν ἐπήλυ-
δας ἀλλοτρίας χαταστήσειν, τὸν δὲ ναὸν τὸν νῦν olxo-
, μηθέντα χαταπρησθησόμενον τοῖς ἔγθροις παραδώ-
ὁ σεῖν xal διαρπαγησόμενον, χατασχάψειν δὲ χαὶ τὴν
I πόλιν χερσὶ τῶν πολεμίων, xal ποιήσειν μύθων ἄξια
τὰ ap αὐτοῖς χαχὰ xal πολλῆς Ot ὑπερθολὴν μεγέ-
Üou; ἀπιστίας, ὡς τοὺς προσοίχους ἀχούοντας τὴν συμ-
φορὰν θαυμάζειν xal τὴν αἰτίαν πολυπραγωονεῖν, δι᾽
ἣν οὕτως ἐμισήθησαν "E6paiot τῷ Θεῷ, πρότερον εἷς
l5 δόξαν xai πλοῦτον ὑπ᾽ αὐτοῦ προαχθέντες, xal παρὰ

- € / * , *» ,
τῶν ὑπολειπομένων ἀχούειν ἐξομολογουμένων τὰς

ἁμαρτίας αὐτῶν, χαὶ τὰς τῶν πατρίων νομίχων παρα-

ύάσεις. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτῷ τὸν Θεὸν εἰπεῖν χατὰ
M

τοὺς ὕπνους ἀναγέγραπται.

ΚΕΦ, Ε΄.

Μετὰ δὲ τὴν τοῦ ναοῦ χατασχευὴν, ἐν ἔτεσιν ἑπτὰ,
xiu; προειρήκαμεν, γενομένην, τὴν τῶν βασιλείων
οἰκοδομίαν χατεθάλετο, ἣν ἔτεσι τρισὶ xai δέχα μόλις
ἀπήρτισεν. Οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν ἐσπουδάζετο τρόπον
ὅνπερ xal τὸ ἱερὸν, ἀλλὰ τὸ μὲν, χαίπερ ὃν μέγα xol

5 θαυμαστῆς ἐργασίας xai παραδόξου τετυχηχὸς, ἔτι xal
τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος εἷς ὃν ἐγίνετο, τοῖς προειρημέ-
vot; ἔτεσιν ἔλαδε πέρας, τὰ δὲ βασίλεια, πολὺ τῆς
ἀξίας τοῦ ναοῦ χαταδεέστερα τυγχάνοντα, τῷ μήτε
τὴν ὕλην ἐχ τοσούτου χρόνου χαὶ τῆς αὐτῆς ἡτοιμάσθαι

X φιλοτιμίας χαὶ βασιλεῦσιν οἰκητήριον, ἀλλὰ μὴ Θεῷ
γίνεσθαι, βράδιον ἠνύσθη. Καὶ αὐτὰ μὲν οὖν ἄξια
λόγου xal χατὰ τὴν εὐδαιμονίαν τῆς Ἑδραίων χώρας
καὶ τοῦ βασιλέως φκοδομήθη: τὴν δὲ ὅλην αὐτῶν διάτα-
ἣν xat τὴν διάθεσιν εἰπεῖν ἀναγκαῖον, ἵν᾽ o0: ως ἐχ

ὦ τούτου στοχάζεσθαι χαὶ συνορᾶν ἔ ἔχωσι τὸ μέγεθος οἱ τῇ
γραφῇ ἀέλλοντες ἐντυγχάνειν.

5. Οἶκος ἦν μέγας καὶ χαλὸς πολλοῖς στύλοις ἐρη.-
βεισαένος, ὃν εἷς τὰς χρίσεις xal τὴν τῶν πραγμάτων
διάγνωσιν πλῆθος ὑποδέξασθαι. xol χωρῆσαι σύνοδον

ῳ ἀνθρώπων ἐπὶ δίχας συνεληλυθότων χατεσκεύασεν,
ἑκατὸν μὲν πη γῶν τὸ μῆχος, εὖρος δὲ πεντήχοντα, τὸ
δ ὕψος τριάκοντα, χίοσι uiv τετραγώνοις ἀνειλημμέ-
νὸν ἐχ χέδρου πᾶσιν, ἐστεγασμένον ὃ δὲ Κορινθίως, ἰσο-
μέτροις δὲ φλιαῖς χαὶ θυρώμασι τριγλύφοις ἀσφαλῆ τε

& ὁμοῦ xol χεκαλλωπισμένον. Ἕτερος δὲ ο οἶκος ἦν ἐν μέσῳ
χατὰ ὅλου τοῦ πλάτους τεταγμένος, τετράγωνος, εὖρος
Tf τριάχοντα, ἀντιχρὺς ἔ ων ναὸν, rado στύλοις
ἀνατεταμένον, Ἦν δὲ ἐν αὐτῷ ἐξέδρα διαπρεπὴς, ἐν ἢ
χαβεζόμενος ὃ βασιλεὺς ἔ ἔχρινεν᾽ 5 παρέζευχτο χατε-

δὴ τκτυχσμέγος ἄλλος οἶχος τῇ βασιλίσσῃ , καὶ τὰ λοιπὰ τὰ
τρὸς τ τὴν δίχιταν χαὶ τὰς ἀναπαύσεις οἰκήματα | μετὰ

τὴν τῶν πραγυαάτων ἀπόλυσιν, ἐστρωμένα πάντα σα-

Pd

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. V.

[431,4232.] 297

fuerit et ad deorum peregrinorum cultum se contulerit,
fore ut radicibus ipsum exscinderet, et neque vel tantillas
generis ipsius reliquias superesse sineret, neque populum
Israelitarum a calamitatibus immunem relinqueret, sed
ipsos bellis et cladibus innumeris exstingueret, atque e
terra, quam patribus ipsorum dederit, ejectos, aliena in re-
gione collocaret, templum quoque nunc exstruc:um, in-
cendendum diripiendumque traderet inimicis; quin et ur-
bem hostium manibus suffossam everleret , faceretque ut
mala quibus succumberent fabulm esse mereantur, et
vix credenda ob stupendam magnitudinem , ita ut finitimi
audita calamitate attoniti hareant et curiosius quaerant
quam ob causam Deus sic odio habuerit Hebraos, quos
antea honore affeceral et divitiis auxerat, atque ab iis , qui
supersint, responsum ferant, confitentibus, quoniam pec»
caverint et patrias leges violaverint. Atque hisce quidem
Denm per quietem Solomonem afífatum esse literis cousi-
gnatum est.

CAP. V. (II.)

Post templi autem aedificationem , quse septennio, ut
ante diximus, facta est, ad structuram regiae aggredieba.
tur, quam annis tredecim vix absolvit. Neque enim adeo
huic operi insudabat ac templo : sed illud quidem, ma-
gnum licet , cuique mirandum et incredibile adbibitum est
artificium, Deo etiam, cujus gratia erat exstructum, simnl
opem ferente, annis memoratis ad finem perduetum est :
regia vero magnificentia inultum templo cedens, quod
nec tam diu ante nec tanto cum studio parata fuerit mate-
ria, quodque regibus , non Deo, futura esset domicilium ,
tardius est absoluta. "Verumtamen et illa memorabilis
et convenienter regionis regisque felicitati exzedificala :
omnem autem cjus ordinationem et dispositionem expli-
care necesse habeo, ut magnitudinem ejus conjectura
perspiciant qui forte in haec scripta inciderint.

2. Domus erat ampla et pulcra, multis columnis suf-
fulta, qnam ad populum in causis dicendis et rebus diju-
dicandis excipiendum condidit, et ad cretum hominum
capiendum quum ad judicia convenerínt. Longitudo quidem
centum patebat cubitos , latitudo vero quinquaginta, atque
altitudo triginta ; columnis quidem quadrangulis sustentala,
iisque ex cedro omnibus, tecta vero more Corinthiaco , ad.
ditis antis parilibus cum valvis triglyphis ad ornamentum
simul et munimentum. Alia autem domus erat juxta totam
latitudinem in medio collocata, quadrangula , lata triginta
cubilos, ex adverso habens templum , validis columnis in
allum evectum. — Atque in ea erat exedra magnifica , ubi
rex sedebat ad jus dicendum; cui adjuncta erat domus al-
tera in usum reginae exstructa , aliaque demum «edificia ad
victum capiendum animumque relaxandum , quum finita
essent negotia , constrata omnia tabulis cedrinis. Εἰ ha:c

298 ᾿ (352,255.)

vict τεταγμέναις Ex χέδρου. Kal τὰ μὲν ᾧχοδοιἤσατο
λίθοις δεκαπήχεσιν, ἑτέρῳ δὲ πριστῷ τοὺς τοίχους xal
πολυτελεῖ χατημφίεσεν, ὃς εἷς χόσμον ἱερῶν xal βασι-
λείων οἴκων θεωρίαν γῇ μεταλλεύεται, τοῖς φέρουσιν
& αὐτὸν τόποις ἐπαινουμένη. Καὶ τὸ μὲν ἀπ᾽ αὐτοῦ κάλλος
ἐπὶ τριστοιχίαν ἦν ἐνυφασμένον, τετάρτη δὲ μοῖρα γλυ-
φέων παρεῖχε θαυμάζειν ἐπιστήμην, 6y' ὧν πεποίητο
δένδρα χαὶ φυτὰ παντοῖα, σύσχια τοῖς χλάδοις χαὶ τοῖς
ἐχχρεμαμένοις αὐτῶν πετάλοις, ὡς ὑπονοεῖν αὐτὰ χαὶ
10 δαλεύεσθαι δι᾽ ὑπερῥολὴν λεπτότητος, καλύπτοντα τὸν
ὑπ᾽ αὐτοῖς λίθον. Τὸ δὲ ἄλλο μέχρι τῆς στέγης χριστὸν
ἦν xai χαταπεποιχιλμένον χρώμασι xai γραφαῖς. ITpoa-
χατεσχεύασε δὲ πρὸς τούτοις ἄλλα τε πρὸς τρυφὴν οἷ-
χήματα χαὶ δὴ καὶ στοὰς μηκίστας χαὶ ἐν χαλῷ τῶν
15 βασιλείων χειμένας, ἐν αἷς λαμπρότατον οἶχον εἷς ἐστι-
ἄσεις χαὶ συμπόσια χρυσοῦ περίπλεων. Καὶ τἄλλα
δὲ, ὅσα τοῦτον ἔχειν ἔδει πρὸς τὴν τῶν ἐστιωμένων
ὑπηρεσίαν, σχεύη πάντ᾽ ἐκ χρυσοῦ κατεσχεύαστο. Δύσ-
xoÀov δ᾽ ἐστὶ χαταριθμήσασθαι xal διηγήσασθαι τὸ
40 μέγεθός xal τὴν ποιχιλίαν τῶν βασιλείων, ὅσα μὲν ἦν
αὐτοῖς τὰ μέγιστα οἰκήματα, πόσα δὲ τὰ τούτων ὗπο-
δεέστερα, xal πόσα ὑπόγαια xal ἀφανῆ, τό τε τῶν
ἀνειμένων εἰς ἀέρα χάλλος καὶ τὰ ἄλση πρὸς θεωρίαν
ἐπιτερπεστάτην καὶ θέρους ὑποφυγὴν xoi σχέπην st-
25 vat τοῖς σώμασιν. Ἔν χεφαλαίῳ δ᾽ εἰπεῖν, τὴν ὅλην
οἰχοδοιλίαν ix λίθου λευκοῦ xai χέδρου καὶ χρυσοῦ καὶ
ἀργύρου πᾶσαν ἐποιήσατο, τοὺς ὀρόφους χαὶ τοὺς τοί-
χους τοῖς ἐγκλειομένοις χρυσῷ λίθοις διανθίσας τὸν
αὐτὸν τρόπον ὡς xal τὸν τοῦ Θεοῦ ναὸν τούτοις χατη-
so γλάϊσεν. Εἰργάσατο δὲ ἐξ ἐλέφαντος θρόνον παμμεγε-
θέστατον ἐν χατασχευῇ βήματος, ἔχοντα μὲν ἕξ ἀνα-
δαθμοὺς, ἑκάστῳ δὲ τούτων ἐξ ἑχατέρου μέρους δύο
λέοντες ἐφειστήχεσαν, τοσούτων ἄνωθεν ἄλλων ἐφεστώ-
τῶν. Τὸ δ᾽ ἐνήλατον τοῦ θρόνου χεῖρες ἦσαν δεχό-
35 μεναι τὸν βασιλέα, ᾿Ανεχέχλιτο δ᾽ εἰς μόσχου προτομὴν
τὰ κατόπιν αὐτοῦ βλέποντος, χρυσῷ δὲ ἅπας ἦν δεδε-
ὑένος. ᾿
γ΄. Ταῦτα 6 Σολουὼν εἰχοσαετίᾳ κατασχευάσας,
ἐπεὶ πολὺν μὲν αὐτῷ χρυσὸν, πλείω δ᾽ ἄργυρον ὃ τῶν
4o 'Γυρίων βασιλεὺς Εἴραμος εἰς τὴν οἰχοδομίαν συνή-
νεγχεν, ἔτι δὲ χαὶ ξύλα χέδρου xai πίτυος, ἀντεδω-
ρήσατο xal αὐτὸς μεγάλαις δωρεαῖς τὸν Εἵραυον, ci—
τόν τε χατ᾽ ἔτος πέμπων αὐτῷ xai οἶνον xai ἔλαιον, ὧν
μάλιστα διὰ τὸ νῆσον olxeiv, ὡς xal προειρήχαμεν. ἤδη,
4s χρήζων διετέλει. Πρὸς τούτοις δὲ xol πόλεις αὐτῷ
τῆς Γαλιλαίας εἴχοσι μὲν τὸν ἀριθμὸν, οὐ πόρρω δὲ τῆς
Τύρου χειμένας, ἐχαρίσατο: ἃς ἐπελθὼν xal χατανοή-
σας Εἴραμος καὶ δυσαρεστήσας τῇ δωρεᾷ πέμψας πρὸς
Σολομῶνα μὴ δεῖσθαι τῶν πόλεων ἔλεγεν, χαὶ ἔχτοτε
80 προσηγορεύθησαν Χαθβαλὼν γῆ μεθερμηνευόμενον γὰρ
τὸ Χαδαλὼν χατὰ Φοινίχων γλῶτταν οὐχ ἀρέσχον
σημαίνει. Καὶ σοφίσματα δὲ xal λόγους αἰνιγματώ-
δεις διεπέμψατο πρὸς τὸν Σολομῶνα ὁ τῶν Τυρίων βα-
σιλεὺς, παραχαλῶν ὅπως αὐτῷ τούτους σαφηνίση καὶ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. FE.

[432—424.]

quidem partim ex lapidibus decemcubitalibus :cedificavit,
alio vero sectili lapide οἱ pretioso muros incrustavit , qui ,
in templorum ornamentum et regiarum «dium pompam,
terra perquiritur locis eum ferentibus nobilitata. EL ex eo qui-
dem tribus ordinibus contexto elucebat pulcritudo , quarta
vero pars prz se ferebat admirabile sculptorum artificium, a

quibus expressze erant arbores ac omne genus stirpes, opacas

ramis foliisque ab iis pendentibus, idque excellenti adeo
subtilitate, ut agitari quodammodo viderentur , lapidem iis
subjectum occultantes. Reliquum vero usque ad lacu-
nar opere albario tectum erat, et variis coloribus et pi-
cturia distinctum. — Ad haec et alia exstruxit τα θεία volu-
ptalibus adhibendis, insuper et porticus longissimas in
commodo regize Joco positas, atque in iis conclave splen-
didissimum in epulationes et compotationes auro undique
ornatum.. Atque alia eliam qurecunque huic necessaria su-
pellex , quo convivee exciperentur, omnis ex auro erat fabri-
cala. Difficile autem est recensere magnitudinem et varic-
tatem basilicarum, et quanta erant illarum majora cubi-
cula, et quam multa hisce minora, quotque sub terra et
ab aspectu remota, nec non et pulcritudinem locorum
apricorum , atque nemora quae simul visum delectarent et
corpora in cestatis ardore reciperent et ab eo defenderent.
In summa, fecit ot totum sedificium e saxo candenti et ce-
dro atque auro et argento constaret; atque tecta et parie-
tes, quum lapides auro inclusos similiter ac in templo Dei
eleganter intertexisset, hisce illustravit. Quin et ex ebore
fecit solium immense magnitudinis, specie tribunalis , cui
sex erant gradus. Horum autem in singulis ex utraque parte
stabant duo leones , totidem aliis superne adstantibus. At
loco sessionis manus erant regem excipientes. Reclinaba-
tur autem in dimidiatum juventum, tergum suum respi-

cientem , totumque auro vinctum erat.

3. Quum hac Solomon viginti annis perfecisset , quoniam
ipsi ad operum structuram multam quidem auri vim,
majorem vero argenti contulerat Hiramus Tyriorum rex,
ac praterea cedrinam piceamque materiam, vicissim et
ipse magnis donis Hiramum remuneravit, quotannis et
frumentum ei mittens et vinum et oleum, quibus, quod
insulam, ut el ante diximus, habitaret, perpetuo ege-
bat Adlc autem etiam Galilieee urbes, viginti quidem
numero , Tyro vero finitimas, ei dono obtulit. Quas quum
Hiramus adiisset et perlustrasset, eique donum displicuis-
set, nunciis ad Solomonem missis dicebat sibi ncn opus
esse liis civitatibus, atque ex illo tempore appellata erant
terra Chabalon : nam Chabalon, si interpreteris , juxta
Phoenicum linguam id significat, quod minus placet. Quin
et argutias et griphos ad Solomonem misit Tyriorum rex,
rogans eum ut illas sibi explicaret, atque omnem de quae-

(3,294.

τῆς ἀπορίας τῶν ἐν αὐτοῖς ζητουμένων ἀπαλλάξῃ. Tov
δὲ δεινὸν ὄντα χαὶ συνετὸν οὐδὲν τούτων παρῆλθεν,
ἀλλὰ πάντα νικήσας τῷ λογισμῷ χαὶ μαθὼν αὐτῶν τὴν
διάνοιαν ἐφώτισε, Μέμνηται δὲ τούτων τῶν δύο βα-
s σιλέων καὶ Μένανδρος, 6 μεταφράσας ἀπὸ τῆς Φοινί-
χων διαλέχτου τὰ Τυρίων ἀρχεῖα εἰς τὴν ᾿Ελληνιχὴν
φωνὴν. λέγων οὕτως" « τελευτήσαντος δὲ ᾿Ἀδιβάλου,
« διεδέξατο τὴν βασιλείαν παρ᾽ αὐτοῦ ὁ υἱὸς αὐτοῦ EC
« gzuoc, ὃς βιώσας ἔτη, πεντήχοντα τρία ἐβασίλευσε
I « τριάχοντα xal τέσσχρα. Οὗτος ἔχωσε τὸ εὐρύχωρον
« χαὶ τόν τε χρυσοῦν χίονα τὸν ἐν τοῖς τοῦ Διὸς ἀνέθη-
χεν, ἔτι τε ὕλην ξύλων ἀπελθὼν ἔχοψεν ἀπὸ τοῦ ὄρους
«τοῦ λεγομένου Λιδάνου εἷς τὰς τῶν ἱερῶν στέγας, χα-
«θελών τε τὰ ἀρχαῖα ἱερὰ καὶ ναὸν χοδόμησε τοῦ
δ. Ἡραχλέους χαὶ τὸν τῆς Ἀστάρτης, πρῶτός τε TOU
ε Ἡραχλέους ἔγερσιν ἐποιήσατο ἐν τῷ Περιτίῳ μηνί"
«τοῖς τε Ἰυχαίοις ἐπεστρατεύσατο μὴ ἀποδιδοῦσι τοὺς
« φόρους, xal ὑποτάξας πάλιν αὑτῷ ἀνέστρεψεν. ᾿Επὶ
«τούτου ἦν ᾿Αὐδήμονος παῖς νεώτερος, ὃς ἀεὶ ἐνίκα τὰ
3 « προδλήματα, ἃ ἐπέτατσε Σολομὼν ὃ Ἱεροσολύμων βα-
« σιλεύς.» Μνημονεύει δὲ xal Δῖος λέγων οὕτως" « Ἀόι-
« βάλου τελευτήσαντος υἱὸς αὐτοῦ Εἴραμος ἐδασίλευ-
«σεν, Οὗτος τὰ πρὸς ἀνατολὰς μέρη τῆς πόλεως προσ»
« ἔγωσε, xa μεῖζον τὸ ἄστυ ἐποίησε, xat τοῦ ᾿Ολυμ-
5 πίου Διὸς τὸ ἱερὸν καθ᾽ ἑαυτὸ ἐγχώσας τὸν μεταξὺ
« τόπον συνῆψε τῇ, πόλει καὶ χρυσοῖς ἀναθήμασιν ἐχό-
εσυησεν. ᾿Αναδὰς δὲ εἰς τὸν Λίδανον ὑλοτόμησε πρὸς
« τὴν τῶν ἱερῶν κατασχευήν. » Τὸν δὲ τυραννοῦντα
Ἱεροσολύμων Σολομῶνα πέμψαι φησὶ πρὸς τὸν ἱἴρα-
Ὁ pov αἰνίγματα, xal παρ᾽ αὐτοῦ λαθεῖν ἀξιοῦντα, τὸν
& μὴ δυνηθέντα διακρῖναι τῷ λύσαντι χρήματα ἀπο-
τίνεν. Ὁμολογήσαντα δὲ τὸν Etpapov xal μὴ ovn -
θέντα λῦσαι τὰ αἰνίγματα πολλὰ τῶν χρημάτων εἷς τὸ
ἐπιζάαιον ἀναλῶσαι. Εἶτα δι᾿ ᾿Αύδήμονά τινα Tóptov
Ὁ ἄνδρα τὰ προτεθέντα λῦσαι χαὶ αὐτὸν ἄλλα προδαλεῖν,
— δμλλύσαντα τὸν Σολομῶνα πολλὰ τῷ Εἰράμῳ προσα-
ποτίσαι χρήματα. Καὶ Δῖος μὲν οὕτως εἴρηχεν.

κεφ. ς΄.

Ἐπεὶ δ᾽ ἑώρα τὰ τῶν ἹἹεροσολύμων τείχη 6 βασιλεὺς
πύργων πρὸς ἀσφάλειαν δεόμενα xal τῆς ἄλλης ὀχυρό-
τητος, (πρὸς γὰρ τὸ ἀξίωμα τῆς πόλεως ἡγεῖτο δεῖν xat
τοὺς περιδόλους εἶναι.) ταῦτά τε προσεπεσχκεύαζε xal
πύργοις αὐτὰ μεγάλοις προσεξῆρεν. Ὠχοδόμησε δὲ
χαὶ πόλεις ταῖς βαρυτάταις ἐναρίθμους, "Ασωρόν τε
xat ΝΜ ιχγεδῶν, τὴν τρίτην δὲ Γαζαρὰ, τὴν τῆς Παλαι-
ts στίνων γώρας ὑπάρχουσαν, ἣν Φαραὼν ὃ τῶν Αἰγυ-
πτίων βασιλεὺς στρατευσάμενος χαὶ πολιορχήσας αἷρεῖ
χατὰ χράτος, ἀποχτείνας δὲ πάντας τοὺς ἐνοικοῦντας
αὐτὴν χατέσχαψεν, εἶτα δωρεὰν ἔδωχε τῇ αὑτοῦ θυγα-
τρὶ Σολομῶνε γεγαμημένη" διὸ xai ἀνήγειρεν ὁ βασι-
Ὁ λεὺς αὐτὴν, οὖσαν ὀχυρὰν φύσει καὶ πρὸς πολέμους xat
τὰς τῶν καιρῶν μεταθολὰς χρησίμην εἶναι δυναμένην.
Οὐ πόρρω δ᾽ αὐτῆς ἄλλας ᾧχοδόμησε δύο πόλεις" Βητ-

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. VI.

[435,42.]] 4299

süonibus in illis involutis dubitationem tolleret. Hunc
vero, quum mira essel sagacitate et intelligentia , nihil ho-
rum fugiebat, sed quum omnia ralionis vi superasset, et
quid sibi vellent intellexisset, ea reddidit perspicua. — Ho- .
rum autem duurum regum meminit etiam Menander, qni e
Phornicum lingua Tyriorum tabularia in sermonem Grzccum
transtulit, ita dicens : « defuncto autem Abibalo, successit
« ei In regno filius ej:s Hiramus, qui regnavit annos tri-
« ginta et quattuor, vita ad annum quinquagesimum ter-
« tium producta. Hic aggeravit Amplum qui dicitur lo.
« cum, et auream cojumnam posuit, qua in Jovis est
« templo, ac prieterea excisum profectus est lignorum
« materiam e monte Libano appellato, ad tecta templo-
« rum , atque antiqua sacraria demolitus , et Herculis tem-
« plui aedificavit et Astart:e, primusque Herculis fanum
« erexit mense Peritio. .Expeditionem etiam contra Iy-
« c&eos suscepit , quod tribufa non solveriut, quumque eos
« sibi iterum subjecisset , reversus est. Hujus temporibus
« clarebat Abdemonis filius natu minor, qui diflicultatem
« problematum , qua sibi explicari jussit Solomon Hie-
« rosolymorum rex, semper superabat. » Insuper et me-
minit Dius, ita dicens : « Abibalo mortuo regnavit filius
« ejus Hiramus, quiad orientalem urbis plagam sitos aggeres
« comportavit , urbemque ampliorem reddidit, alque Jovis
« Olympii templum , seorsum positum , spatio quod inter-
« cedebat terra repleto, urbi annexuit, ornavitque aureis
« donariis. Deinde quum in Libanum ascendisset, ad teinplo-
« rum structuram ligna excidit. » Praeterea dicit Solomo-
nem, qui Hierosolymis tunc regnabat, ad Hiramum «eni-
gmata misisse, pariter rogantem ab ipso ut alia acciperet ,
quique solvere nequiret, ab interprete pecunia mulctare-
tur. Hiramum vero, quum cond.tionem accepisset, et
seenigmatla non potuisset explicare, magnam pecunie vini
pro mulcta pependisse. Postea per Abdemonem quendam,
hominem Tyrium , solvisse ea quae proposila erant, rursum-
que alia proposuisse, quibus solvendis quum hsesisset Solo-
mon, Hiramo ab eo multum pecunie persolutum. Atque
Dius ita quidem scripsit.

CAP. VI. (II.]

Ceterum rex, quum videret menia Hierosolymorum tur-
ribus aliisque ad securitatem egere, (septa enim et. muni-
menta debere urbis dignitati respondere existimabat ,) istaec
extructa addidit, eaque magnis turribus altius evexit. Por
ro urbes condidit quae validissimis acceuseri mereantur, As0-
rum, Magedon, atque tertiam Gazara , in regione Palaestino-
rum sitam, quam Pharaon rex Zgyptiorum , quum bello
eam adortus esset et obsidione cinxisset, vi expugnat, et
incolis ejus omnibus occisis solo sequavit, ac deinde filiae suac
Solomoni nuptae dedit donum. Quamobrem denuo rex eani
cedificavit, quod esset natura munita, ac commoda admo-
dum esse posset, bello orto , factave temporum vicissitadi-
ne. Nec procul ab ea duas alias urbes condidit, quarum

800 (564,36)
χώρα τῇ ἑτέρᾳ ὄνομα ἦν, f$ δὲ ἑτέρα Βαλὲθ ἐχαλεῖτο.

Προσκατεσχεύασε δὲ xal ἄλλας ταύταις εἰς ἀπόλαυσιν
xal. τρυφὴν ἐπιτηδείως ἐχούσας, τῇ τε τῶν ἀέρων
. εὐχρασίᾳ xal τοῖς ὡραίοις εὐφυεῖς xal νάμασιν ὑδάτων
6 ἐνδρόσους. ᾿Εμθαλὼν δὲ xal elc τὴν ἔρημον τὴν ἐπάνω
Συρίας χαὶ χατασχὼν αὐτὴν ἔχτισεν ἐχεῖ πόλιν μεγί-
στὴν, δύο μὲν ἡμερῶν ὁδὸν ἀπὸ τῆς ἄνω Συρίας διεστῶ-
cav, ἀπὸ δ᾽ Εὐφράτου. μιᾶς, ἀπὸ δὲ τῆς μεγάλης
Βαέδυλῶνος ἕξ 7 ἡμερῶν ἦν τὸ μῆχος. Αἴτιον δὲ τοῦ τὴν
10 πόλιν οὕτως ἀπὸ τῶν οἰχουμένων μερῶν τῆς ς Συρίας
ἀπῳχίσθαι τὸ χατωτέρω μὲν μηδαμοῦ τῆς γῆς ὕδωρ
εἶναι ; πηγὰς δ᾽ ἐν ἐχείνῳ τῷ τόπῳ μόνον εὑρεθῆναι
xal φρέατα. Ταύτην οὖν τὴν πόλιν οἰκοδομήσας καὶ
τείχεσιν ὀχυρωτάτοις περιδαλὼν Θαδάμορα ὠνόμασε,
U5 xal τοῦτ᾽ ἔτι νῦν χαλεῖται παρὰ τοῖς Σύροις, οἵ δὲ
Ἕλληνες αὐτὴν προσαγορεύουσιν Πάλμυραν..
β΄. Σολομὼν | μὲν οὗ οὖν ὃ βασιλεὺς ταῦτα κατ᾽ ἐχεῖνον
τὸν χαιρὸν πράττων διετέλει. Πρὸς δὲ τοὺς ἐπιζητή-
σαντας, ὅ τι πάντες οἱ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεῖς ἀπὸ
20 Μιναίου τοῦ Μέμφιν οἰχοδομήσαντος, ὃς ἔτεσι πολλοῖς
ἔμπροσθεν ἐγένετο τοῦ πάππου ἡμῶν ὐράμου , μέχρι
Σολομῶνος , πλειόνων ἐτῶν ἣ τριαχοσίων xol χιλίων
μεταξὺ διεληλυθότων, «Φαραῦνθαι ἐχλήθησαν, ἀπὸ τοῦ
μετὰ τοὺς ἐν τῷ μεταξὺ «τρόνους ἄρξαντος βασιλέως
25 Φαραῶνος τὴν προσηγορίαν λαθόντες, ἀναγχαῖον ἦγη-
σάμην εἰπεῖν, ἵνα τὴν ἄγνοιαν αὐτῶν ἀφέλω χαὶ ποιήσω
τοῦ ὀνόματος φανερὰν τὴν αἰτίαν. ὋὉ Φαραὼν xac
Αἰγυπτίους βασιλέα σημαίνει. Οἶμαι δ᾽ αὐτοὺς ix
παίδων ἄλλοις χρωμένους ὀνόμασιν. ἐπειδὰν δὲ βασι-
80 λεῖς γένωνται, τὸ σημαῖνον αὐτῶν τὴν ἐξουσίαν χατὰ
τὴν πάτριον γλῶτταν μετονομάζεσθαι. Καὶ γὰρ οἵ
τῆς ᾿Αλεξανδρείας βασιλεῖς ἄλλοις ὀνόμασι χαλούμενοι
πρότερον, ὅτε τὴν βασιλείαν ἔλαθον, Πτολεμαῖοι προς-
ηγορεύθησαν ἀπὸ τοῦ πρώτου βασιλέως. Καὶ οἱ
35 Ρωμαίων δὲ αὐτοχράτορες ex γενετῆς ἀπ᾽ ἄλλων χρη-
ματίσαντες ὀνομάτων Καίσαρες χαλοῦνται, τῆς ἥγεμο-
νίας χαὶ τῆς τιμῆς τὴν προσηγορίαν αὐτοῖς θεμένης,
ἀλλ᾽ οὐχ οἷς ὑπὸ τῶν πατέρων ἐκλήθησαν τούτοις ἐπιυ έ-
γοντες. Νομίζω δὲ xai “Ἡρόδοτον τὸν Αλιχαρνασσέα
40 διὰ τοῦτο μετὰ Μιναῖον τὸν οἰχοδομήσαντα Méu ty
τριάχοντα xal τριαχοσίους βασιλέας Αἰγυπτίων γενέ-
σθαι λέγοντα u3 δηλῶσαι αὐτῶν τὰ ὀνόματα, ὅτι χοινῶς
Φαραῶθαι ixaAoUvro. Καὶ γὰρ μετὰ τὴν τούτων
τελευτὴν γυναιχὸς βασιλευσάσης λέγει τοὔνομα Νίχαυ-
45 λιν χαλῶν, δηλῶν ὃς τῶν μὲν ἀρρένων βασιλέων τὴν
αὐτὴν προσηγορίαν ἔχειν δυναμένων, τῆς δὲ γυναιχὸς
οὐχέτι χοινωνεῖν éxelvnc, xal διὰ τοῦτο εἶπεν αὐτῆς
τὸ φύσει δεῆσαν ὄνομα. "Exo δὲ xal ἐν τοῖς ἐπι qur
ρίοις ἡμῶν βιθλίοις ηὗρον ὅτι μετὰ | Φαραώθην τὸν Σο-
50 λομῶνος πενθερὸν οὐχέτι οὐδεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα βασι-
λεὺς Αἰγυπτίων ἐχλήθη, x«l ὅτι ὕστερον ἦχε πρὸς
Σολομῶνα ἣ προειρημένη γυνὴ βασιλεύουσα τῆς Αἰ-
γύπτου χἀὶ τῆς Αἰθιοπίας. Περὶ μὲν οὖν ταύτης μετ᾽
οὐ πολὺ δηλώσομεν’ vüv δὲ τούτων ἐπεμνήσθην, ἵνα

APXAIOAOTIAZ BIBA. Η. ΚΕΦ. C.

[635,436.]

altera Betchora, altera Raletl) vocabatur. Praeter has insuper
alias eedificavit, opportune sitas ad fruendum voluptatibus et
deliciis, et bona aeris temperie et fructuum «estivorum
ubertate beatas, et copiosis aquarum laticibus irriguas.
Deinde ingressus in desertum quod est supra Syriam, eoque
potitus, condidit illic urbem maximam, duorum quidem
dierum itinere a superiore Syria distantem, unius vero ab
Euphrate , atque a magna Babylone sex omnino diebus re-
motam. Urbem autem illam tam procul a cultis Syrie par-
tibus positam esse in causa est quod infra quidem nusquam
terrarum sit aqua, fontes vero et putei in illo solo loco
reperiantnr. Quum hanc igitur urbem exstruxisset et tir-
missimis muris cinxisset, Thadamora appellavit, et sic
vocatur etiamnum a Syris, Graci vero Palmyram nomi-
nant.

2. Et tum quidem Solomon rex in istis agendis erat occu-
patus. Ad eos autem qui quzsiverint cur omnes gy ptio-
rum reges a Minzo, qui Memphin condidit quique multis
annis Abramum avum nostrum praecessit, usque ad Solo-
monem, per annorum plus quam trecentorum el mille
intervallum , Pharaoth:ze dicti fuerint , ab eo, qui interjectis
post temporibus imperavit, Pharaonis appellatione desum-
pla, necessarium esse dicere existimavi, ut eorum igno-
Pha-
- Opinor autem ipsos a pueri-

rantia tollatur, nominisque ratio manifesta reddatur.
raon /Egyptiis regem sonat.
tia alils nominibnà usos , postquam vero reges facti fuerint,
ab eo denominari quod patria lingua potestatem eorum
indicat. Nam et Alexandria reges , quum antea aliis nomi-
nibus vocarentur, ubi primum regnum adepti erant,
Ptolemai appellati sunt a primo rege. Immo et Romano-
rum imperatores, a nativitate aliis nominibus insigniti ,
Cesares appellantur, nomine illis indito a principatu et
honore, iisdem non adservatis nominibus quibus a patribus
suis erant appellati. Tdque in causa fuisse arbitror, quod
Herodotus Halicarnasseus post Minseum, qui Memphin
condidit, trecentos triginta reges in /Egypto regnasse dixe-
rit, eorum nominibus suppressis, utpote quod Pharaotlae
communiter vocati fuerint. Ceterum muliere post horum
obitum imperium adepta, nomen ejus profert Nicaulin
appellans, nimirum quod masculi quidem reges eandem
appellationem habere potuerint , femina vero illam indipisci
nequiverit, ac propterea nomen retulit conveniens ipsius
natura. Ego autem et in nostre gentis commentariis rep-
peri quod post Pharaotham Solomonis socerum nemo ;Egs-
ptiorum regum amplius hoc nomine appellatus fuerit,
quodque postea ad Solomonem venerit mulier praedicta,
tunc temporis gypti pariter ac Ethiopiae imperium tenens.
Et de ista quidem paulo post pira dicemus : nunc veio

n5, 256.)

τυριστήσω τὰ ἡμέτερα βιόλία xal τὰ παρ᾽ Αἰγυπτίοις
περὶ πολλῶν δαοφωνοῦντα.
4. Ὁ δὲ βασιλεὺς Σολομὼν τοὺς ἀπὸ τῶν Xava-
γαίων oU; ὑπακούοντας, οἱ ἐν τῷ Λιβάνῳ διέτριδον
ὁ ὅρει χαὶ μέχρι πόλεως ᾿Αμάθης, ὑποχειρίους ποιησά-
ὑενος φόρον αὐτοῖς προσεπέταξε xal πρὸς τῷ θητεύειν
αὐτῷ xai τὰς οἰκετικὰς χρείας ἐχτελεῖν xal πρὸς γεωρ-
γίαν χατ᾽ ἔτος ἐξ αὐτῶν ἐπελέγετο. Τῶν γὰρ 'E6pattov
οὐδεὶς ἐδούλευεν, (οὐδ᾽ ἦν εὔλογον ἔθνη, πολλὰ τοῦ Θεοῦ
ι δεδωκότος αὐτοῖς ὑποχείρια, δέον ἐχ τούτων ποιεῖσθαι
τὸ θητιχὸν ἢ ἐχείνους χατάγειν εἰς τοῦτο τὸ σγῆμα,,)
ἀλλὰ πάντες ἐν ὅπλοις ἐφ᾽ ἁρμάτων καὶ ἵππων στρα-
τευόμενοι μᾶλλον ἣ δουλεύοντες διῆγον. Τῶν δὲ
Χαναναίων, οὃς εἰς τὴν οἰχετίαν ἀπήγαγεν, ἄρχοντας
I; ἀπέδειξε πενταχοσίους xai πεντήχοντα τὸν ἀριθμὸν,
d τὴν ὅλην αὐτῶν ἐπιτροπὴν εἰλήφεσαν παρὰ βασι-
λέως, ὥστε διδάσχειν αὐτοὺς τὰ ἔργα xat τὰς πραγμα-
τείας, ἐφ᾽ ἃς ἂν αὐτῶν ἔχρηζεν.
2. ᾿Εναυπηγήσατο δὲ 6 βασιλεὺς ἐν τῷ Αἰγυπτιαχῷ
* xxu cxüyr πολλὰ τῆς ᾿Ερυθρᾶᾷς θαλάσσης ἔν τινι
τόπῳ λεγομένῳ Γασιωνγαδὲλ, ὃς οὐ πόρρω Αἰλανῆς
πόλεως, ἣ νῦν Βερενίχη χαλεῖται' αὔτη γὰρ 4, χώρα τὸ
πρὶν Ἰουδαίων ἦν. Ἔτυχε δὲ καὶ τῆς ἁρμοζούσης εἰς
τὰς ναῦς δωρεᾶς παρὰ Εἰράμου τοῦ Τυρίων βασιλέως"
5 ἦνόρας γὰρ αὐτῷ χυθδερνήτας xai τῶν θαλασσίων
ἐπιστήμονας ἔπεμψεν ἱχανοὺς, οἷς ἐχέλευσε πλεύσαντας
μετὰ xai τῶν ἰδίων οἰχονόμων εἷς τὴν πάλαι μὲν Σώ-
getotv, νῦν δὲ Χρυσῆν γῆν χαλουμένην (τῆς ᾿Ινδιχῷς
ἐστὶν αὕτη) χρυσὸν αὐτῷ χομίσαι. Καὶ συναθροίσαν-
ἃ) τες ὡς τετραχόσια τάλαντα πάλιν ἀνεχώρησαν πρὸς
τὸν βασιλέα.
ε΄, Τὴν δὲ τῆς Αἰγύπτου xal τῆς Αἰθιοπίας τότε
βασιλεύουσαν γυναῖχα,, σοφίᾳ διαπεπονημένην xal τἄλ-
λα θαυμαστὴν, ἀχούουσαν τὸν Σολομῶνος ἀρετὴν xal
| S φρόνησιν, ἐπιθυμία τῆς ὄψεως αὐτοῦ xal τῶν ὁσημέραι
᾿ς περὶ τῶν ἐχεῖ λεγομένων πρὸς αὐτὸν ἤγαγε. Πεισθῆ-
ναι γὰρ ὑπὸ τῆς πείρας, ἀλλ᾽ οὐχ ὑπὸ τῆς ἀκοῆς (ἣν
εἶκός ἐστι xal ψευδεῖ δόξη, συγχατατίθεσθαι καὶ μετα--
πεῖσαι πάλιν, ὅλη γὰρ ἐπὶ τοῖς ἐπαγγέλλουσι χεῖται)
Ὁ θέλουσα πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν διέγνω, μάλιστα τῆς σοφίας
αὐτοῦ βουλομένη λαθεῖν πεῖραν αὐτὴ προτείνασα χαὶ
λῦσαι τὸ ἄπορον τῆς διανοίας δεηθεῖσα. ἯΗχε δ᾽ εἷς
Ἱεροσόλυμα μετὰ πολλῆς δόξης χαὶ πλούτου παρα-
σχευῆς" ἐπηγάγετο γὰρ καμήλους χρυσίου μεστὰς xal
5 ἀρωμάτων ποιχίλων xai λίθου πολυτελοῦς. Ὥς δ᾽
αὐτὴν ἀφιχομένην ἡδέως 6 βασιλεὺς προσεδέξατο, τά
τε ἄλλα περὶ αὐτὴν φιλότιμος ἦν xal τὰ προδαλλόμενα
σογίσματα ῥαδίως τῇ συνέσει χαταλαμθανόμενος θᾶττον
ἡ προσεδόχα τις ἐπελύετο. Ἢ δ’ ἐξεπλήσσετο μὲν
V χαὶ τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶνος, οὕτως ὑπερδάλλουσαν
αὐτὴν χαὶ τῆς ἀχουομένης τῇ πείρᾳ κρείττω χαταμα-
θοῦσα, μάλιστα δ᾽ ἐθαύμαζε τὰ βασίλεια τοῦ τε χάλ-
λους χαὶ τοῦ μεγέθους, οὖχ ἧττον δὲ τῆς διατάξεως
τῶν οἰκοδομημάτων xal γὰρ ἐν ταύτη πολλὴν τοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. VI.

[436,427.] 801

ideo hiec memoravi , ut ostenderem libros nostros et /Egy-
ptiorum in multis consentire.

3. Solomon aütem rex eos ex Chananreis qui imperium
ejus detrectabant, qui in monte Libano habitabant et
usque ad urbem Amathen , quum subegisset , tributum eis
imperavit, et ut mercenarii ipsius essent, servilibusque
operibus fuugerentur, et ad agros colendos quotannis ex iis
quosdam eligebat. MHebrzorum enim nemo serviebat , (nec
aequum erat , quum tam multas gentes Deus illis subdidisset,
quando ex istis oportuerit servitia potius habere quam illos
ad hanc conditionem adigere ,) sed omnes armati maluerunt
curribus et equis militare quam in servitute vitam agere.
Chananzis autem, quos ad ministeria abduxit , praefectos
constituit quingentos et quinquaginta , qui omnem illorum
curam regis mandato in se susceperunt , adeo ut eos doce-
rent οἱ ad officiorum munera instruerent , in quibus illorum
opera egeret.

4. Porro rex in sinu gyptiaco multa edificavit navigia,
in quodam loco ad mare rubrum qui nominatur Gasionga-
bel, qui non procul ab JEKlana urbe, que nunc Berenice
vocatur : nam bac regio olim in Judzorum polestate erat.
Hirami autem Tyriorum regis munificentia etiam classi in-
struende accommoda adjutus est. Viros enim gubernatores
et rerum marinarum peritos aliquammultos ei misit , qui-
bus preecepit Solomon ut cum dispensatoribus suis in re-
gionem Indi» olim quidem Sophiram, nunc vero Auream
terram nominatam navigarent, et aurum sibi afferrent. Εἰ
quum ili collegissent circiter quadringenta talenta , iterum
ad regem reversi sunt.

5. Feminam autem JEgypto et Ethiopie imperitantem ,
sapientiae studiis exercitam, et cetera quoque egregiam , au-
dita Solomonis virtute et sapientia , ad ipsum adduxit cupido
eum videndi et audiendi quie ille de rebus circa se quoque
die diceret. Nam ab experientia persuaderi volens , non fama
et auditione (quae, utpote a narrantium fide pendens , false
nonnunquam , ut fieri solet, opinioni assentitur, iterumque
in contrariam vertitur) ad illum venire decrevit, eo praeci-
pue animo, ut sapientiae ejus experimentum faceret ipsa ,
illa proponendo que intelligere nequibat, rogandoque ut
ea sibi explicata daret. "Venit igitur Hierosolyma cum
magna gloria et multo opum apparatu : secum enim addu-
cebat camelos auro et aromatibus variis atque lapillis pre.
tíosis onustoe. Quum autem rex eam venientem libenter
excepisset, et in ceteris ei obnixe studebat, et argutias
propositas intellectu facile comprehendens opinione celerius
solvebat. Illa vero et ad Solomonis quidem sapientiam
stupebat , quum excellentem aded ejus preestantiam ea quam
fama acceperat majorem comperisset; ' prsecipue vero re-
giam admirabatur quum ob pulcritudínem tum ob magnita-
dinem , et nihilo minus ob zedificiorum ordinationem : nam
el in ea perspectam hahuit magnam regis sapientiam. Αἱ

802 (857,358.)

βασιλέως καθεώρα φρόνησιν. Ὑπερεξέπληττε δ᾽ αὐτὴν

ὅ τε οἶκος Δρυμὼν ἐπικαλούμενος At6dvou xal fj τῶν

καθ’ ἡμέραν δείπνων πολυτέλεια, χαὶ τὰ τῆς παρα-

σχευῆς αὐτοῦ xal διαχονίας, f| τε τῶν ὑπηρετούντων

6 ἐσθὴς xal τὸ μετ᾽ ἐπιστήμης αὐτῶν περὶ τὴν διαχονίαν

εὐπρεπὲς, οὖχ ἥχιστα δὲ xal αἱ xa0' ἡμέραν ἐπιτελού-

μεναι τῷ Θεῷ θυσίαι xal τὸ τῶν ἱερέων χαὶ Λευϊτῶν

περὶ αὐτὰς ἐπιμελέξ,. Ταῦθ᾽ δρῶσα καθ᾽ ἡμέραν

ὑπερεθαύμαζε, xol χατασχεῖν οὐ δυνηθεῖσα τὴν ἔχπλη-

10 Ev τῶν βλεπομένων, φανερὰν ἐποίησεν αὑτὴν θαυμα-

στιχῶς διαχειμένην. Πρὸς γὰρ τὸν βασιλέα προήχθη

λόγους εἰπεῖν, ὑφ᾽ ὧν ἠλέγχθη σφόδρα τὴν διάνοιαν ἐπὶ

τοῖς προειρημένοις ἡττηυένη. « Πάντα μὲν γὰρ, εἶπεν,

« ὦ βασιλεῦ, τὰ δι᾽ ἀχοῆς εἰς γνῶσιν ἐρχόμενα μετ᾽

I5 « ἀπιστίας παραγίνεται’ τῶν δὲ σῶν ἀγαθῶν ὧν αὐτός

« τε ἔχεις ἐν σαυτῷ, λέγω δὲ τὴν σοφίαν xal τὴν φρό-

« νησιν, xal ὧν f; βασιλεία σοι δίδωσιν. οὐ ψευδὴς ἄρα

« ἣ φήμη πρὸς ἡμᾶς διῆλθεν, ἀλλ᾽ οὖσα ἀληθὴς πολὺ

« καταδεεστέραν τὴν εὐδαιμονίαν ἀπέφηνεν ἧς δρῶ

20 « νῦν παροῦσα. Τὰς μὲν γὰρ ἀχοὰς πείθειν ἐπεχείρει

« μόνον, τὸ δὲ ἀξίωμα τῶν πραγμάτων οὐχ οὕτως

« ἐποίει γνώριμον ὡς ἣ ὄψις αὐτὸ xal τὸ παρ᾽ αὐτοῖς

« εἶναι συνίστησιν. " Eye! οὖν, οὐδὲ τοῖς ἀπαγγελλο-

« μένοις διὰ πλῆθος xal μέγεθος ὧν ἐπυνθανόμην πι-

25 « στεύουσα, πολλῷ πλείω τούτων ἱστόρησα. Καὶ

« μαχάριόν τε τὸν Εδραίων λαὸν εἶναι χρίνω, δούλους

« τε τοὺς σοὺς xai φίλους, ol xa0' ἡμέραν τῆς σῆς

« ἀπολαύουσιν ὄψεως xat τῆς σοφίας ἀχροώμενοι διατε-

« λοῦσιν. Εὐλογήσειεν ἄν τις γοῦν τὸν Θεὸν, ἀγαπή--

80 « σαντα τήνδε τὴν χώραν χαὶ τοὺς ἐν αὐτῇ χατοιχοῦν-
« τὰς οὕτως ὥστε σὲ ποιῆσαι βασιλέα. »

'e. Παραστήσασα δὲ xai διὰ τῶν λόγων πῶς αὐτὴν
διέθηχεν 6 βασιλεὺς. ἔτι xol ταῖς δωρεαῖς τὴν διάνοιαν
αὑτῆς ἐποίησε φανεράν. Εἴχοσι μὲν γὰρ αὐτῷ τάλαντα

85 ἔδωχε χρυσίου, ἀρωμάτων τε πλῆθος ἀσυλλόγιστον,
καὶ λίθον πολυτελῇ. λέγουσι δ᾽ ὅτι xoi τὴν τοῦ ὁπο-
δαλσάμου ῥίζαν, ἣν ἔτι xal γῦν ἡμῶν 4 χώρα φέρει,
δούσης ταύτης τῆς γυναιχὸς ἔχομεν. Ἀντεδωρήσατο
δ᾽ αὐτὴν χαὶ Σολομὼν πολλοῖς ἀγαθοῖς, καὶ μάλισθ᾽

40 ὧν χατ᾽ ἐπιθυμίαν ἐξελέξατο οὐδὲν γὰρ ἦν ὅ τι δεη-
θείση λαθεῖν οὐ παρέσχεν, ἀλλ᾽ ἑτοιμότερος ὧν αὐτὸς
χατὰ τὴν οἰχείαν ἐχαρίζετο προαίρεσιν, καὶ ἅπερ
ἐχείνη τυχεῖν ἠξίου προϊέμενος, τὴν μεγαλοφροσύνην
ἐπεδείκνυτο, Καὶ 4| μὲν τῶν Αἰγυπτίων xal τῆς

45 Αἰθιοπίας βασίλισσα, ὧν προειρήχαμεν τυχοῦσα xol
μεταδοῦσα πάλιν τῷ βασιλεῖ τῶν παρ᾽ αὐτῆς, εἰς τὴν
οἰχείαν ὁπέστρεψεν.

ΚΕΦ. Ζ΄.

Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χαϊρὸν χομισθέντων ἀπὸ τῆς
Χρυσῆῇς χαλουμένης γῆς λίθων πολυτελῶν τῷ βασιλεῖ
50 x«i ξύλων πευχίνων, τοῖς ξύλοις εἷς ὑποστηρίγματα
τοῦ τε ναοῦ χαὶ τῶν βασιλείων χατεχρήσατο, καὶ πρὸς
τὴν τῶν μουσιχῶν ὀργάνων χατασχευὴν, κινύρας τε

APXAIOAOTIAZ BIBA. Η. ΚΕΦ. Z.

[457—429]

maximam illi admirationem movebat 'et domus Silva Li-
bani vocata et quotidiano mense magnificentia, et que
ad apparatum regium famulatumque spectabant, necnon
administrorum vestitus , atque decorum quod in ministran-
do scite observabant. Non mánori autem ei admirationi
erant sacrificia quee Deo singulis diebus faciebant , et sacer-
dotum et Levitarum circa ea curaet diligentia. Hisce quo-
tidie visis, vehementer attonita hzerebat, quuinque adeo ad
eorum aspectum perculsa essel et commota ut se continere
non potuerit, palam fecit se mirum in modum affectam
esse. Eo enim processit ut cum rege sermones sereret,
quibus mentem suam spec(aculis predictis plane victam
esse monstravit. « Equidem omnia, o rex, dicebat, quie
« ex rumore disseminato ad nos perveniunt, dubitationem
« gecum afferunt : detuis vero bonis, quz aut in te sitasunt,
« Sapientia scilicet ac prudentia, aut qua regnum tuum
« tibi suppeditat , non vana utique ad nos perlata est fama,
« sed, vera licet , tuam tamen felicitatem ea quam nunc co-
« ram intueor multo minorem ad nos detulit, Nam ea qui-
« demhoc solum agebat ut auribus persuaderet, res vero non
« ila pro dignitale repriesentavit, atque eas ex visu ac pra-
« Sentia notas exploraiasque habui. Quo factum est ut ego,
« lis quae nunciabantur, quod multa adeo et magna fuerint
« qua audiveram, nequaquam credens, hisce multo ma-
« jora couspexerim. Porro et Hebraeorum populum felicem
« esse arbitror, et servos tuos et amicos , quibus datum est
« quotidie vultum tuum aspicere , tuanique perpetuo audi-
« resapientiam. Laudandus itaque est Deus , qui regio-
« nem hanc ejusque incolas adeo dilexit, ul te regem con-
« Stitueret. »

6. Quum autem etiam verbis ostendisset quo modo eam
affecerit rex, insuper et muneribus mentem suam quam
testatissimam fecit. Nam ipsi donavit viginti auri talenta,
et immensam aromatum vim, magnique pretii lapillos.
Aiunt etiam quod opobslsami radicem, quam nostra
etiamnum terra edit, huic mulieri acceptam ferimus. llli
autem Solomon bona vicissim multa dedit , maximeque ea
quorum desiderio teneri visa est : nihil enim, quod ipsum
poposcerat, ei negavit, sed , quum esset promptior, sponte
sua in eam conferebat, ac largiendo quzecunque illa accipere
cuperet, generosum animum ostendebat. Atque ita JE-
gyptiorum et Athiopi;e regina, ea qua& diximus aseequuta,
et regi de suis etiam elargita, in patriam se recepit.

CAP. VII. (II.)

Eodem autem tempore allatis ex Aurea quie dicitur (erra
pretiosis lapillis regi et piceis lignis, lignis usus est ad fa-
cienda tum templi tum regie fulcra, οἱ ad instrumenta

musica fabricanda, et citharas et nabla, quibus Levitis»

(1,8,259.)

xal νάδλας, ὅπως ὑμνῶσιν of. Λευῖται τὸν Θεόν. IIdv-
τῶν δὲ τῶν πώποτε χομισθέντων αὐτῷ τὰ χατ᾽ ἐχείνην
τὴν ἡμέραν ἐνεχθέντα χαὶ μεγέθει χαὶ χάλλει διέφε-
ρεν, Ὑπολάθη δὲ μηδεὶς ὅτι τὰ τῆς πεύχης ξύλα τοῖς
ὁ Vv εἶναι λεγομένοις xal ταύτην ὑπὸ τῶν πιπρασκόντων
τὴν προσηγορίαν ἐπὶ καταπλήξει τῶν ὠνουμένων λαμ-
θάνουσιν ἔστι παραπλήσια, ᾿Εχεῖνα γὰρ τὴν μὲν ἰδέαν
ἐμφερῆ τοῖς συχίνοις γίνεται, λευχότερα δέ ἐστι xol
στῷθει πλέον. Τοῦτο μὲν οὖν πρὸς τὸ μηδένα τὴν
Ι0 διαφορὰν ἀγνοῆσαι μηδὲ τὴν φύσιν τῆς ἀληθοῦς πεύ-
χης, ἐπεὶ διὰ τὴν τοῦ βασιλέως χρείαν ἐμνήσθημεν
αὐτῆς, εὔκαιρον εἶναι xal φιλάνθρωπον δηλῶσαι νομί-
σαντες, εἰρήχαμεν.
B. Ὁ δὲ τοῦ χρυσοῦ σταθμὸς τοῦ κομισθέντος αὐτῷ
B τάλαντα ÉLaxócux χαὶ ἑξήκοντα ἕξ, μὴ συγκαταρι-
ἡμουμένου xal τοῦ ὑπὸ τῶν ἐμπόρων ὠνηθέντος, μηδ᾽
ὧν οἱ τῆς "ApaÓtag τοπάρχαι xal βασιλεῖς ἔπει πον
αὐτῷ ὀωρεῶν. ᾿Εχώνευσε δὲ τὸν χρυσὸν εἰς διαχοσίων
χατασχευὴν θυρεῶν, ἀνὰ σίχλους ἀγόντων ἑξαχοσίους.
Ὁ Ἐποίησε δὲ χαὶ ἀσπίδας τριαχοσίας, ἀγούσης ἑκάστης
μνᾶς χρυσίου τρεῖς. ᾿Ἀνέθηχε δὲ ταῦτα φέρων εἷς τὸν
dxov τὸν Δρυμῶνα Λιῤάνου καλούμενον. Οὐ μὴν
ἀλλὰ xav τὰ ἐχπώματα διὰ χρυσοῦ καὶ λίθου τὰ πρὸς
τὴν ἑστίασιν ὡς ἕνι μάλιστα φιλοτέχνως χατεσχεύασε,
3 xal τὴν ἄλλην τῶν σχευῶν δαψίλειαν χρυσέαν ἅπασαν
ἐμηχανήσατο. Οὐδὲν γὰρ ἦν ὅ τις ἀργύρῳ ἐπίπρα-
ὄχεν ἢ πάλιν ἐωνεῖτος Πολλαὶ γὰρ ἦσαν ναῦς, ἃς 6
βασιλεὺς ἐν τῇ Ταρσιχῇ λεγομένη θαλάττῃ καταστή-
σὰς ἀπάγειν εἰς τὰ ἐνδοτέρω τῶν ἐθνῶν παντοίαν ἐμ.-
Ἃ πορίαν προσέταξεν. ὧν ἐξεμπολουμένων ἄργυρος καὶ
χρυσὸς ἐχομίζετο τῷ βασιλεῖ xol πολὺς ἐλέφας Αἰθίο-
πές τε xal πίθηκοι. Τὸν δὲ πλοῦν ἀπιοῦσαί τε xal
ἐπανεργόμεναι τρισὶν ἔτεσιν ἤνυον.
T- Φήμη δὲ λαμπρὰ πᾶσαν ἐν χύχλῳ τὴν χώραν
Ὁ περιήρχετο διαδοῶσα τὴν Σολομῶνος ἀρετὴν xal σοφίαν,
ὡς τούς τε πανταγῇ βασιλέας ἐπιθυμεῖν εἰς ὄψιν αὐτῷ
παραγενέσθαι, τοῖς λεγομένοις δι᾽ ὁπερδολὴν ἀπιστοῦν-
τας, χαὶ δωρεαῖς μεγάλαις προσεμφανίζειν τὴν περὶ
αὐτὸν σπουδήν. ᾿ἕπεμπον γὰρ αὐτῷ σχεύη χρυσᾶ
ἢ χαὶ ἀργυρᾷ xat ἁλουργεῖς ἐσθῆτας καὶ ἀρωμάτων γένη
πολλὰ xal ἵππους xal ἅρματα, xat τῶν ἀχθοφόρων
ἡμιόνων ὅσους καὶ ῥώμη καὶ χάλλει τὴν τοῦ βασιλέως
ὄψιν εὖ διαθήσειν ἐπελέγοντο" ὥστε τοῖς οὖσιν αὐτῷ πρό-
τερον ὅρμασι xai ἵπποις ἐχ τῶν πεμπομένων προσθέντα
& ποιῆσαι τὸν μὲν τῶν ἁραάτων ἀριθμὸν τετραχοσίοις πε-
ρισσότερον, (ἦν γὰρ αὐτῷ πρότερον χίλια,) τὸν δὲ τῶν
ἵππων δισχιλίοις (ὑπϑρχον γὰρ αὐτῷ δισμύριοι ἵπποι).
ἼἬσκηντο δ᾽ οὗτοι πρὸς εὐμορφίαν xoi τάχος, ὡς μήτ᾽
ἐχπρεπεστέρους ἄλλους εἶναι συμθάλλειν αὐτοῖς μήτε
0 ὠχυτέρους, ἀλλὰ καλλίστους τε πάντων ὁρᾶσθαι, λαὶ
ἀπαραμίλλητον αὐτῶν εἶναι τὴν ὀξύτητα. ᾿Επεχόσμουν
9 αὐτοὺς xat οἱ ἀναθαίνοντες, νεότητι μὲν πρῶτον ἀν-
ἰκῦντες ἐπιτερπεστάτη,, τὸ δὲ ὕψος ὄντες περίοπτοι καὶ
πολὺ τῶν ἄλλων ὑπερέχοντες, μηκχίστας μὲν χαθειμέ-

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. VII.

[129,.410.] 303

liymuos Deo canerent. Omnibus vero unquam antea ad
eum advectis preestabant ea quie. tune. lemporis erant ap-
portata , tam pulcritudine quam magnitudine. Nemo autem
existimet fuisse illa piceze ligna iis similis quae nunc esse
dicuntur, et hanc a vendentibus appellationem accipiunt,
ut ementibus incutiant admirationem. lia enim símilitu-
dine quidem ficulnea referunt , sed candidiora sunt et splen-
didiora. Et hoc quidem, ne quis discrimen verteque picesze
naturam ignoret, dicere visum est id quod manifestum
facere et tempestivum et humani ingenii officium esse
duximus, quum ejus, utpote quod regi usui fuerit, memi-
nerimus.

2. Erat autem auri pondus quod illi proveniebat, sex-
centa el sexaginta sex talenta, illo quidem non annumerato
quod emptum erat a mercatoribus , neque eo quod Arabice
foparcha: regesque dono illi mittebant. Aurum vero cou-
flavit, ut ex eo faceret scuta ducenta, siclos sexcentos
singula pendentia. —Trecentosque clypeos etiam fecit,
quorum singuli tres auri minas pendebant. Atque lic in
domo, quie Silva Libani vocatur, reposuit. Quinimo et
pocula, quibus convivas exciperet, ex auro οἱ lapide
summo artificio elaborala paravit, ceteraque vasa, quorum
vis ingens erat, ex auro omoia fabrefecit, Nibil enim erat
quod quis argento venderet aut contra emeret. Nam
magna erat classis, quam rex, in mari quod vocatur Tar-
sicum constitutam , ad interiores gentes omne genus merces
asportare jussit : quibus commutatis aurum et argentum
regi afferebatur, multumque eboris , et /Ethiopes , et simi.
Atque navigatione, dum iret rediretque classis, triennium
absumebatur.

3. Fame autem celebritas, que de Solomonis virtute et
sapientia increbuit, omnes circenmquaque regiones peragra-
bat, adeo ut qni ub:que essent reges, sermonibus utpote
fidem superantibus haud credentes, ejus in conspectum
prodeuudi desiderio flagrarent, magnisque muneribus sui
in ipsum studii darent testimonium. Nam mittebant ipei
vasa aurea οἱ argentea , et vesles purpureas, el multa aro-
matum genera, et equos currusque, et mulos ad sarcinas
vehendas, quoscumque el robore et pulcritudine excellen-
tes regem voluptate affecturos esse rebantur, adeo ut, si
curribus et equis, quos ante habuerat, accenserentur qui
missi erant, curruum quidem numerum quadringentis et.
amplius auctiorem effecerint , (prius enim ipsi mille erant)
equorum vero numerum duobus millibus (nam ante habebat
equorum viginti millia). Isti autein nt ct forma et celeritate
praestarent exercitati erant , adeo ul nec alii formosiores ex-
starent aut velociores qui cum iis conferri possent, sed et
pulcerrimi omnium conspicerentur, ceterosque pernicitate
superarent. His autem decus adjiciebaut etiam ii qui eos
conscenderunt , primum quidem juventute florentes oculis
gratissima, deinde statura conspicui et supra reliquos

804 (259,300.)

νοι χαίτας, ἐνδεδυμένοι δὲ χιτῶνας τῆς Τυρίας πορφύ-
pac. ψῆγμα δὲ χρυσίου καθ᾽ ἡμέραν αὐτῶν ἐπέσηθον
ταῖς χόμαις, ὡς στίλδειν αὐτῶν τὰς χεφαλὰς τῆς αὐγῆς
τοῦ χρυσίου πρὸς τὸν ἥλιον ἀνταναχλωμένης. Τούτων
& περὶ αὐτὸν ὄντων ὁ βασιλεὺς χαθωπλισμένων xal τόξα
ἐξηρτημένων, ἐφ᾽ ἅρματος αὐτὸς ὀχούμενος xal λευχὴν
ἠμφιεσμένος ἐσθῆτα, πρὸς ἕω ἔθος εἶχεν ἐξορμᾶν. "Hv
δὲ χωρίον τι ἀπὸ δύο σχοίνων Ἱεροσολύμων ὃ καλεῖται
μὲν Ἠθὰμ, παραδείσοις δὲ xoi ναμάτων ἐπιρροίαις
I0 ἐπιτερπὲς ὁμοῦ xat πλούσιον. — El; τοῦτο τὰς ἐξόδους
αἰωρούμενος ἐποιεῖτο.
δ΄. Θείᾳ δὲ περὶ πάντα χρώμενος ἐπινοία τε καὶ
σπουδῆ;, χαὶ λίαν ὧν φιλόχαλος, οὐδὲ τῶν ὁδῶν ἠμέλη-
σεν, ἀλλὰ χαὶ τούτων τὰς ἀγούσας εἰς Ἱεροσόλυμα
16 βασίλειον οὖσαν λίθῳ χατέστρωσε μέλανι, πρός τε τὸ
ῥάστην εἶναι τοῖς βαδίζουσιν καὶ πρὸς τὸ δηλοῦν τὸ
ἀξίωμα τοῦ πλούτου x«i τῆς ἡγεμονίας. Διαμερίσας
δὲ τὰ ἄρματα χαὶ διατάξας, ὥστε ἐν ἑχάστη πόλει
τούτων ἀριθμὸν ὡρισμένον ὑπάρχειν, αὐτὸς μὲν περὶ
30 αὗτὸν ἐτήρησεν ὀλίγα, τὰς δὲ πόλεις ταύτας ἁρμάτων
προσηγόρευσε. Τοῦ δ᾽ ἀργυρίου τοσοῦτον ἐποίησε πλῇ-
θος ἐν Ἱεροσολύμοις ὃ βασιλεὺς ὅσον ἦν xal τῶν λίθων,
καὶ τῶν χεδρίνων ξύλων, οὐ πρότερον ὄντων, ὥσπερ
xal τῶν δένδρων τῶν συχαμίνων πληθύει τὰ τῆς ἴου-
46 δαίας πεδία. Προσέταξε δὲ xoi τοῖς ἐμπόροις Αἰγύπτου
χομίζουσιν αὐτῷ πιπράσχειν τὸ μὲν ἅρμα σὺν ἵπποις
δυσὶν ἑξαχοσίων δραχμῶν ἀργυρίου. αὐτός τε τοῖς τῆς
Συρίας βασιλεῦσιν χαὶ τοῖς πέραν Εὐφοάτου διέπεμπεν
αὐτούς.
ε΄. Γενόμενος δὲ πάντων βασιλέων ἐνδοξότατος χαὶ
θεοφιλέστατος, xal φρονήσει xal πλούτῳ διενεγχὼν
τῶν πρὸ αὐτοῦ τὴν “Εδραίων ἀρχὴν ἐσχηχότων, οὐχ
ἐπέμεινε τούτοις ἄχρι τελευτῆς, ἀλλὰ χαταλιπὼν τὴν
τῶν πατρίων ἐθισμῶν φυλακὴν, οὐχ εἰς ὅμοιον οἷς
35 προειρήχαμεν αὐτοῦ τέλος κατέστρεψεν. Εἷς δὲ γυ-
ναῖχας ἐχμανὴς xai τὴν τῶν ἀφροδισίων ἀχρασίαν, οὐ
ταῖς ἐπιχωρίοις μόναις ἠρέσκετο, πολλὰς δὲ xal ix τῶν
ἀλλοτρίων ἐθνῶν γήμας, Σιδωνίας xat Τυρίας xol
᾿Ἀμμανίτιδας χαὶ Ἰδουμαίας, παρέθη μὲν τοὺς Μωῦ-
40 σέως νόμους, ὃς ἀπηγόρευσε συνοιχεῖν ταῖς οὐγ ὅμο-
φύλοις, τοὺς δ᾽ ἐκείνων ἤρξατο θρησχεύειν θεοὺς, ταῖς
γυναιξὶ χαὶ τῷ πρὸς αὐτὰς ἔρωτι χαριζόμενος, τοῦτ᾽
αὐτὸ ὑπιδομένου τοῦ νομοθέτου καὶ προειπόντος
μὴ γαμεῖν τὰς ἀλλοτριοχώρους, ἵνα μὴ τοῖς ξένοις
45 ἐπιπλακέντες ἔθεσι τῶν πατρίων ἀποστῶσι, μηδὲ τοὺς
ἐχείνων σέδωσι θεοὺς, παρέντες τιμᾶν τὸν ἴδιον.
Ἀλλὰ τούτων μὲν χατημέλησεν ὑπενεχθεὶς εἰς ἡδονὴν
ἀλόγιστον ὃ Σολομῶν. ᾿Αγαγόμενος δὲ γυναῖχας dp-
χόντων xoi διασήμων θυγατέρας ἑπταχοσίας τὸν ἀρι-
60 θυμὸν καὶ παλλαχὰς τριαχοσίας, πρὸς δὲ ταύταις χαὶ
τὴν τοῦ βασιλέως τῶν Αἰγυπτίων θυγατέρα, εὐθὺς μὲν
ἐχρατεῖτο πρὸς αὐτῶν, ὥστε μιμεῖσθαι τὰ παρ᾽ ἐχείνων,
xal τῆς εὐνοίας καὶ φιλοστοργίας ἠναγχάζετο παρέχειν
αὐταῖς δεῖγμα τὸ βιοῦν ὡς αὐταῖς πάτριον ἦν. Προ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. Z.

[440,441.]

multum eminentes, promissa czsarie compti, Tyrizque
purpurz tunicis induti. Ad hzc scobem auréam capillis
quotidie inspergebant, ita ut capita ipsis radiarent , fulgore
auri ad solem repercusso. His stipatus rex armatis et ar-
cubus instructis, ipse curru gestatus et veste candenti
amictus prima luce solebat urbem egredi. Erat aulem
locus quidam duobus schonis ab Hierosolymis dissitus ,

qui Etham vocabatur, hortis et aquarum laticibus amenus

simul et copiosus. In hunc sublime vectus subinde pro-
ficiscebatur.

4. Quum autem summa sollertia et diligentia in omnibus
uteretur et elegantiarum valde studiosus esset, ne viarum

quidem curam insuper habuit, sed et harum quotquot -
Hierosolyma regice sedem ducebant nigro lapide constravit,
tum ut commeantibus itu facilis esset via, tum ut divitia-

rum et imperii magnificentiam ostenderet.
distributis dispositisque, ut singulis civitatibus certus eorum
numerus esset , ipse quidem paucos apud se habuit, istas

Curribus vero .

autem urbes curruum appellavit. Fecit etiam rex ut argenli.
Hierosolymis non minor foret copia quam et lapidum, ce-
drisque Judseese campos, ubi antea non visebantur, haud -

secus ac sycamoris complevit.

Quin et mercatoribus -

JEgypti res inde deferentibus przcepit ut ipsi currus cum -

duobus equis addiceretur sexcentis drachmis argenteis,

el ipse eos Syrie regibus el Transeuphratensibus mil- |

tebat.

5. Quum autem exslilisset omnium regum gloriosissimus
Deoque carissimus, et prudentia et divitiis omnes superas-

set qui ante illum Hebraeorum imperium tenuerant, in

iisdem ad extremum non permansit , sed a patriis moribus
et institutis desciscendo haud convenienter iis, 408 jam
memoravimus, vitam finivit. Nam insano feminarum
amore ardens, rebusque venereis utens intemperanter,

indigenarum consuetudine non acquiescebat, sed et multas -
ex gentibus extraneis ducendo , Sidonias et Tyrias et Am-
manitidas et Idumaas , leges Moysis violavit, qui cavebat -

ne quis cum muliere alienigena matrimonio jungeretur,
ceepitque illorum deorum cultui addici, uxoribus suoque
in illas amori obsequens. Id quod ipse legislator suspectu

habuerat, adeoque preemonuerat uxores ab alienis regioni-

bus non esse accipiendas , ne ipsi externis ritibus impliciti |
a patriis deficerent, et ad illarum deos colendos pelliceren- .
tur, sui Dei honore spreto et neglecto. Sed istis quidem -

animum non advertit Solomon , insanse voluptatis illecebris
captus.

trecentas, statim in earum potestatem concedebat , ut ea-
dem, quiae ille, facere non recusaverit, eoque ventum est
ut, ad dandum sue erga ipsas benevolentize magnique amoris
indicium , in patrios illarum mores transire necesse habue-

Quum vero, preter Pharaonis gyptiorum regis |
filiam , uxores habuisset numero septingentas et concubinas .

oat.)

δαινύσης δὲ τῆς ἡλικίας xal τοῦ λογισμοῦ διὰ τὸν χρό»
wy ἀσθενοῦντος ἀντέχειν πρὸς τὴν μνήμην τῶν ἐπι-
γωρίων ἐπιτηδευμάτων, ἔτι μᾶλλον τοῦ ἰδίου μὲν Θεοῦ
χατωλιγώρησε, τοὺς δὲ τῶν γάμων τῶν ἐπεισάχτων
τιυῶν διετέλει, Καὶ πρὸ τούτων δὲ ἁμαρτεῖν αὐτὸν
ἵπχε xol σφαλῆναι περὶ τὴν φυλαχὴν τῶν νομίμων,
ét cà τῶν χαλχῶν βοῶν ὁμοιώματα χατεσχεύασε τῶν
ὑπὸ τῇ θαλάττη τῷ ἀναθήματι χαὶ τῶν λεόντων τῶν
f: τὸν θρόνον τὸν ἴδιον (οὐδὲ γὰρ ταῦτα ποιεῖν ὅσιον)
Ξργάσατο. Κάλλιστον δ᾽ ἔχων καὶ οἰκεῖον παράδειγμα
τῆς ἀρετῆς τὸν πατέρα xal τὴν ἐχείνου δόξαν, ἣν αὐτῷ
φυνέδη χαταλιπεῖν διὰ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβειαν,
d μιμησάμενος αὐτὸν, xal ταῦτα δὶς αὐτῷ τοῦ Θεοῦ
xà τοὺς ὕπνους φανέντος xal τὸν πατέρα μιμεῖσθαι
πιραινέσαντος, ἀχλεῶς ἀπέθανεν. ὭΉχεν οὖν εὐθὺς 6
τρρήτης ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πεμφθεὶς, οὔτε λανθάνειν αὐτὸν
ἐπὶ τοῖς παρανομήμασι λέγων οὔτ᾽ ἐπὶ πολὺ χαιρήσειν
τὰς πραττομένοις ἀπειλῶν, ἀλλὰ ζῶντος μὲν οὐχ ἀφαι-
μϑήσεσθαι τὴν βασιλείαν, ἐπεὶ τῷ πατρὶ Δαυΐδῃ τὸ
δον αὐτὸν ὑπέσχετο διάδοχον ποιήσειν ἐκείνου, τελευ-
τήσαντος δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ταῦτα διαθήσειν, οὐχ
ἅπαγτα μὲν τὸν λαὸν ἀποστήσας αὐτοῦ, δέχα μὲν φύλας
ταραδοὺς αὐτοῦ τῷ δούλῳ, δύο δὲ μόνας καταλιπὼν
τῷ υἱωνῷ τοῦ Δαυΐδου, δι᾿ αὐτὸν ἐχεῖνον, ὅτι τὸν Θεὸν
ἠγάπησεν, xai διὰ τὴν πόλιν “Ἱεροσόλυμα, ἐν Tj ναὸν
ἔγειν ἐβουλήθη.

τ΄, Ταῦτα ἀχούσας Σολομὼν ἤλγησε χαὶ σφοδρῶς
τοεγύθη, πάντων αὐτῷ σχεδὸν τῶν ἀγαθῶν, ἐφ᾽ οἷς
ἀυμλωτὸς ἦν, εἷς μεταθολὴν ἐρχομένων πονηράν. Οὐ
ποὺς δὲ διῆλθε χρόνος ἀφ᾽ οὗ χατήγγειλεν ὁ προφήτης
αὐτῷ τὰ συμθησόμενα, xai πολέμιον ἐπ᾿ αὐτὸν εὐθὺς
Trstoty ὁ Θεὸς, Ἄδερον μὲν ὄνομα, τὴν δ᾽ αἰτίαν τῆς
ἔμθ;ας λαβόντα τοιαύτην. Παῖς οὗτος ἦν, Ἰδουμαῖος
Ux, ix βασιλικῶν σπερμάτων. Καταστρεψαμένου
ἂ τὴν Ἰδουμαίαν "Iwd6ou τοῦ Δαυΐδου στρατηγοῦ
Xt πάντας τοὺς ἐν ἀχμῇ xol φέρεν ὅπλα δυναμένους
δατθείραντος μησὶν ἔξ, μόνος οὗτος φυγὼν ἧχε πρὸς
*" Φαραῶνα τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα. Ὁ δὲ φιλο-
toa; αὐτὸν ὑποδεξάμενος οἶκόν τε αὐτῷ δίδωσι xal
γύραν εἰς διατροφὴν, καὶ γενόμενον ἐν ἡλιχία λίαν
inima, ὡς xal τῆς αὑτοῦ γυναιχὸς αὐτῷ δοῦναι πρὸς
* y τὴν ἀδελφὴν, ὄνομα Θαφίνην ἐξ ἧς υἱὸς αὐτῷ
| μενος τοῖς τοῦ βασιλέως παισὶ σινανετράφη. Ἀχού-
δας οὖν τὸν Δαυΐδου θάνατον ἐν Αἰγύπτῳ xal τὸν
Ἰωζδου, προσελθὼν ἐδεῖτο τοῦ Φαραῶνος ἐπιτρέπειν
αὐτῷ βαδίζειν εἰς τὴν πατρίδα. Τοῦ δὲ βασιλέως dva-
χρίνογτος τίνος ἐνδεὴς ὧν ἢ τί παθὼν ἐσπούδαχε χατα-
λιπεῖν αὐτὸν, ἐνοχλῶν πολλάχις xal παρακαλῶν, τότε
μὲν οὐχ ἀφείθη, xav! ἐχεῖνον δὲ τὸν καιρὸν, xa0' ὃν
Yi, Σολομῶν: τὰ πράγματα χαχῶς ἔχειν ἤρχετο διὰ
τὰς προειρημένας παρανομίας xat τὴν ὀργὴν τὴν ἐπ᾽
αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ, συγχωρήσαντος Φαραῶνος 6 Ἄδερος
fuv εἰς τὴν Ἰδουμαίαν. Καὶ μὴ δυνηθεὶς αὐτὴν ἀπο-
«τῆσαι τοῦ Σολομῶνος (χατείχετο γὰρ φρουραῖς πολτ

JOSEPH. 1.

ANTIQ. JUD. LIB.

VIII. CAP. VII. ("rss.] 805

rit. JElate aulem ingravescente et ratione inde debiliore
facta quam ut gentilia instituta in memoriam revocare po-
tuerit, magis adhuc Deum quidem suum neglexit, in illo-
rum vero, quos alienigenarum nuptie invexerant , cultu
perseveravit. Etiam antea contigerat ut offenderet et in
legis preceptis observandis laberetur, quando boum teneo-
rum simulacra fecit sub donario, quod maris nomine appel-
labatur, et leonum effigies suum circa solium (neque enim
istas facere licitum erat) fabricari curavit. Quum autem
patrem pulcerrímum et familiare virtutis exemplum ha-
buerit glorisque illius heereditatem, quam illi ob pieta-
tem erga Deum datum erat filio relinquere, hic tamen
ejus vestigiis non institerit, idque postquam ei Deus in
somnis semel atque iterum apparuerat, preceperatque ut
patris mores imitaretur, non sine dedecore mortem obiit.
Ad eum itaque statim post hmc vates accedit a Deo mis.
sus , ipsum inter tot flagitia nequaquam latere dicens , mi-
nitansque fore ut diu istis factis non lsetaretur, verum ips
quidem dum viveret non ereptum irl regnum, quod Davidi
patri promisisset Deus, se facturum esse ut ille ei in impe-
rio succederet; quum vero obiisset, istud mali iliaturum
esse filio, non tamen ut populum universum ab eo sece-
dere faceret, sed ot decem quidem tribus servo illius
traderet , duas vero solas nepoti Davidis relinqueret , idque
illiusgratia, quod Deum dilexerit, et urbis Hierosolymorum,
ubí templum habere voluerit.

6. Solemoni hís auditis obortus est dolor, ammoque
valde erat perturbatus, omnibus fere bonis suis, quse
ipsum beatum reddiderant, in pejus mutatis. Verum non
ita multum temporis interim fuit , ex quo vates qua even-
tura erant illi nunciarat , dum adversarinm ei Deus suaci-
favit, Aderum nomine; cui cum illo inimicitizs interces-
serant hujusmodi de causa. Hic puer erat, genere Idu-
maus, de regio sanguine. Quum vero Joabus copiarum
Davidis prefectus Idumaam subegissel, atque adultos
omnes et qui arma ferre poterant sex mensium spatio per-
emisset, solus ille fuga elapsus ad Pharaonem regem
JEgypti se contulerat. 1110 autem , quum benigne eum exco-
pisset, et domum ei dedit et agrum unde viveret, et post-
quam adolevit, valde eum diligebat, ita ut conjugis sua
sororem , Thaphinen nomine, ei in matrimonium daret : ex
qua filiunr sustulit, qui una cum regis liberis erat educatus.
At postquam apud /E£gyptios intellexit Davidem mortuum
esse pariterque Joabum , Pharaone adito, ab eo petiit ut in
patriam revertere ipsi liceret. Pharaone autem interro-
gante, qua re egens quave injuria affectus ipsum relinquere
cuperet , quum ssepius ipsi importune insisteret multumque
eum obsecraret , tunc quidem non dimissus est; illo autem
tempore, ut jam res Solomonis labere et aílligi ceeperant
ob peccata ante dicta et Dei propter illa indignationem , per-
missu Pharaonis Idumseam repetebat Aderus. Et quum
eam írustra ad defectionem ἃ Solomone sollicitasset , ( nam

20

$0€ (361,262.

λαῖς xal οὐχ ἦν ἐλεύθερος δι᾽ αὐτὰς οὐδ᾽ ἐπ᾽ ἀδείας ὃ
νεωτερισμός , ) ἄρας ἐχεῖθεν εἰς τὴν Συρίαν ἀφίχετο.
Συμόαλὼν δ᾽ ἐχεῖ τινὶ ᾿Ρααζάρῳ μὲν τοὔνομα, τὸν δὲ

τῆς Σωφηνῆς ἀποδεδραχότι βασιλέα ᾿Ἀδράζαρον δε-

n σπότην ὄντα, χαὶ λῃστεύοντι τὴν χώραν, εἰς φιλίαν
αὐτῷ συνάψας, ἔχοντι περὶ αὐτὸν στῖφος ληστριχὸν,
ἀναθαίνει, xal κατασχὼν τὴν ἐχεῖ Συρίαν βασιλεὺς
αὐτῆς ἀποδείχνυται, xal χατατρέχων τὴν τῶν Ἰσραη-
λιτῶν γῆν ἐποίει χαχῶς χαὶ διήρπαζε Σολομῶνος ἔτι

10 ζῶντος. Καὶ ταῦτα μὲν ix τοῦ ᾿Αδέρου συνέθαινε πά-
σχειν τοὺς Ἑδραίους.

ζ΄, ἰΕπιτίθεται δὲ Σολομῶνι καὶ τῶν ὁμοφύλων τὶς
ἹἹεροθόαμος, υἱὸς Ναδαταίου, xav& προφητείαν πάλαι
γενομένην αὐτῷ τοῖς πράγμασιν. ἐπελπίσας. Παῖδα

45 γὰρ αὐτὸν ὑπὸ τοῦ πατρὸς χαταλειφθέντα χαὶ ὑπὸ τῇ
μητρὶ παιδευόμενον ὡς εἶδε ᾿Ὑενναῖον χαὶ τολμηρὸν
Σολομὼν ὄντα τὸ φρόνημα, τῆς τῶν τειχῶν οἰχοδομίας
ἀπιμελητὴν χατέστησεν, ὅτε τοῖς “Ἱεροσολύμοις τὸν χύ-
xÀov περιέδαλεν. Οὕτω δὲ τῶν ἔργων προενόησεν,

20 ὥστε ὃ βασιλεὺς αὐτὸν ἀπεδέξατο xol γέρας αὐτῷ
στρατηγίαν ἐπὶ τῆς Ἰωσήπον φυλῆς ἔδωχεν. Ἀπερ-
χομένῳ δὲ τῷ Ἱεροδοάμῳ κατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν ix
"τῶν “ἱεροσολύμων συνήντησε προφήτης, ἐχ πόλεως
μὲν Σιλὼ, ᾿Αχίας δὲ ὄνοαα. Καὶ προσαγορεύσας

25 αὐτὸν ἀπήγαγεν ἐχ τῆς ὁδοῦ μικρὸν ἀπονεύσας εἷς τι
χωρίον, εἰς ὃ μὴ παρῆν μηδὲ εἷς ἄλλος: σχίσας δ᾽ εἰς
δώδεχα φάρση τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἦν αὐτὸς περιδεδλη-
μένος, ἐκέλευσε τὸν ἱἱεροδόαμον λαθεῖν τὰ δέκα, προει-
πὼν ὅτι « ταῦτα ὁ Θεὸς βούλεται, καὶ σχίσας τὴν Σολο-

8υ « μῶνος ἀρχὴν τῷ παιδὶ μὲν τῷ τούτου, διὰ τὴν πρὸς
« Δαυΐδην γενομένην ὁμολογίαν αὐτῷ, μίαν φυλὴν
« χαὶ τὴν ἑξῆς αὐτῆς δίδωσι, σοὶ δὲ τὰς δέχα, Xolo-
« μῶνος εἰς αὐτὸν ἐξαμαρτόντος χαὶ ταῖς γυναιῇ χαὶ
« τοῖς ἐχείνων θεοῖς αὑτὸν ἐχδεδωχότος. Εἰδὼς οὖν τὴν

35 Ἀ αἰτίαν δι᾽ ἣν μετατίθησι τὴν αὑτοῦ von ἀπὸ Zo-
" λομῶνος 6 Θεὸς, δίκαιος εἶναι πειρῶ καὶ φύλαττε τὰ
«νόμιμα, προχειμένου σοὶ τῆς! εὐσεδείας xal τῆς πρὸς
« Θεὸν τιμῆς ἄθλου μεγίστου τῶν ἁπάντων, γενήσεσθαι
« τηλικοῦτον ἡλίχον οἶσθα Δαυΐδην γενόμενον. »

40 η΄. ᾿Επαρθεὶς οὖν τοῖς τοῦ προφήτου λόγοις ὃ "[tpo-
βόχμος, φύσει θερμὸς ὧν νεανίας xai μεγάλων ἐπιθυ-
μητὴς πραγμάτων, οὐχ ἠρέμει. Γενόμενος δὲ ἐν τῇ
στρατηγία xol μεμνημένος τῶν ὑπὸ ᾿Αχίχ δεδηλωμέ-
vtov, ἀναπείθειν ἐπεχείρει τὸν λαὸν ἀφίστασθαι Σολο--

4» μῶνος xai χινεῖν xai παρατάττειν εἰς αὐτὸν τὴν ἦγε-
μονίαν, Μαθὼν δὲ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπι-
θουλὴν ὃ Σολομὼν ἐζήτει συλλαδὼν αὐτὸν ἀνελεῖν.
Φθάσας δὲ τοῦτο γνῶναι Ἱεροδόαμος πρὸς Σούσαχον
φεύγει τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα, xal μέχρι τῆς Σολο-

δ0 ὖννος τελευτῆς ἐχεῖ μείνας τό τε μηδὲν Or. αὐτοῦ πα-
θεῖν ἐχέρδησε xal τὸ τῇ βασιλείᾳ φυλαχθῆναι. Ἀπο-
θνήσχει δὲ ὃ Σολομὼν ἤδη γηραιὸς ὧν, βασιλεύσας μὲν
ὀγδοήκοντα ἔτη, ζήσας δὲ ἐνενήχοντα τέσσαρα" θά-
πτεται δὲ ἐν Ἱεροσολύμοις, ἅπαντας ὑπερδαλὼν εὐδαι-

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. Z.

[412,u.]

multis presidiis obsepta erat, adeo ut impune res novas
moliri non potuerit ,) profectus inde in Syriam transiit. lllic
vero obviam factus cuidam Raazaro nomine, qui ab Adra-
zaro Sophenes rege domino 8&uo aufugerat et regionem latro-
ciniis vexabat, junctusei amicitie feedere, qui lalronum
manu stipatus erat , sursum progreditur, eaque Syris parte
occupata , rex ejus declaratur , et excursionibus in Israelita-
rum ditionem factis, dum adhuc in vivis esset Solomon,
eam infestabat et diripiebat. Atque istiusmodi quidem
Hebraeis ex Adero accidit calamitas.

7. Ad haec autem ejusde:n gentis homo, Hieroboamus,
Nabatsi filius, Solomonem adoritur, ad bene sperandum
de rebus adductys prophet» oraculo sibi olim edito. 1s,a
patre puer relictus, a matre educatus erat : quem quum So
lomon animadvertisset forti magnoque animo praeditum,
murorum structurcde eum praefecit, quando Hierosolyma
monibus cingebat. Opera aulem tam bene curavit , ut rex
eum approbaret laudaretque, eique preemium daret pre-
fecturam tribus Josephi. Ubi vero Hieroboamus sub idem
tempus Hierosolymis egreditur, vales ei occurrit ex Si-
lunte oppido, Achias nomine. Quiquum illum salutasset ,
e vía paululum deflexus secum in agrum quendam abdurit ,
ubi nemo preterea aderat, scissoque in duodecim frusta
pallio, quo ipse erat amictus , jussit Hieroboamum decem
sumere, przatus, « Deus ista vult, scissoque Solomonis
« imperio, filio quidem ejus , quod illi se ita facturum esse
« promisisset Davidi, tribum unam cum altera ei (initima
« dat, tibi vero decem, quod Solomon in ipsum deliquit,
« atque mulieribus et diis earum totum se dedidit. Quare
«quum übi exploratum sit cur Deus animi sententiam
« deSolomone mutaverit, fac justitiam colas legisque in-
« Stituta conserves, presertim quum ob pietatem ac religie
« nem praemium omnium maximum libi sit. proposilum,
« nimirum ut eo colloceris dignitatis fastigio, ad quod Da-
« videm nosli fuisse provectum. » i

8. Hieroboamus itaque, juvenis natura fervidus et maga
rum rerum appetens , his vatis sermonibus elatus non quie-
scebat. Quum vero ad przefecturam se contulisset , ipsiqut
in memoriam venissent qua Achias declaraverat, illic
capit populum sollicitare ut a Solomone deficerent , el ref
novas moliri, idque agere ut principatus ipsi cederet. Se
lomon autem, ejus voluntate et insidiis intellectis, eom
quarebat ut comprehensum perimeret. Αἱ Hieroboamus,
quum mature hoc rescivisset , ad Susacum JEgyptiorum re
gem profugit, atque illic maanendo usque ad Solomosii
interitum , non solum id assequutus est ut nihil mali ab ipe
pateretur, sed ut regno etiam servarelur. Solomon aut
jam admodum senex vita decedit, quum regnasset qui
per annos octoginta , vixisset autem nonaginta quatiuor, 85
peliturque Hierosolymis, omnium regum felicissimus &l

bees.)

μινία τε xat πλούτῳ: xal φρονήσει τοὺς βασιλεύσαντας ;
εἰ μὴ ὅσα γε πρὸς γῆρας ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἀπατηθεὶς
κιρενόμη σε" περὶ ὧν χαὶ τῶν δι’ αὐτὰς χαχῶν σναπεσόν-
τῶν “Ἑδραίοις εἰς χαιρὸν ἕτερον ἔδοξέ μοι διασαφῆσαι.

ΚΕΦ. Η΄.

, Merk δὲ τὴν τοῦ Σολομῶνος τελευτὴν διαδεξαμέ-
γα τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἱΡοδοάμου, ὃς ix
υναιχὸς Λυαμανίτιδος ὑπῆρχεν αὐτῷ γεγονὼς, Noo-
μᾶς τοὔνομα, πέμψαντες εὐθὺς εἰς τὴν Αἴγυπτον οἱ
τὸν ὄγλων ἄρχοντες, ἐχάλουν τὸν Ἱεροδόαμον. Ἀφι-
ιχρμένου δὲ πρὸς αὐτοὺς εἰς Σίχιμα πόλιν xal Ῥο-
ῥύσιος εἰς αὐτὴν παραγίνεται" ἐδέδοχτο γὰρ αὐτῷ
ἐκεῖσε συνελθοῦσι τοῖς Ἶσ σραηλίταις ἀποδεῖξαι αὑτὸν
ἠχσιλέα, Πυοσελθόντες οὖν οἵ τε ἄρχοντες αὐτῷ τοῦ
jar xat Ἱεροδόαμος παρεχάλουν λέγοντες ἀνεῖναί τι
Ts δουλείας αὐτοῖς χαὶ γενέσθαι χρηστότερον τοῦ πα-
τῖς᾿ βαρὺν γὰρ ὑπ᾽ ἐχείνῳ ζυγὸν αὐτοὺς ὑπενεγκεῖν"
υὐνώστεροι δὲ ἔσεσθαι πρὸς αὐτὸν xal ἀγαπήσειν τὴν
δωλείαν διὰ τὴν ἐπιείχειαν ἣ διὰ τὸν φόδον. Ὁ δὲ
μετὰ τρεῖς ἡμέρας εἰπὼν αὐτοῖς ἀποχρίνεσθαι περὶ ὧν
"ἐπιοῦσιν, ὕποπτος μὲν εὐθὺς γίνεται, μὴ παραχρῆμα
ἱπινεύσας αὐτοῖς τὰ πρὸς ἡδονήν " πρόχειρον γὰρ
ἔδον εἶναι τὸ χρηστὸν χαὶ φιλάνθρωπον, χαὶ τοῦτ᾽
δινώ. Ἐδόχει δ᾽ ὅμως xai τὸ βουλεύσασθαι τοῦ μὴ
ταραυτίχα ἀπειπεῖν ἀγαθῆς ἐλπίδος ἔχεσθαι.

P. Συγκαλέσας δὲ τοὺς πατρῴους φίλους, ἐσχο-
Tür) μετ᾽ αὐτῶν ποταπὴν δεῖ ποιήσασθαι τὴν ἀπό-
χρισιν πρὸς τὸ πλῆθος. ΟἿ δ᾽, ἅπερ εἰχὸς τοὺς εὔνους
χαὶ φύσιν ὄζλων εἰδότας, παρήνουν αὐτῷ φιλοφρόνως
ἱμυῆσαι τῷ λαῷ xa δημοτιχώτερον ἢ χατὰ βασιλείας
ἔχον" χειρώσεσθαι γὰρ οὕτως εἰς εὔνοιαν αὐτὸν, φύσει
ὧν ὑπηχόων ἀγαπώντων τὸ προσηνὲς xal τὸ παρὰ
μαρὸν ἰσότιμον τῶν βασιλέων. ὋὉ δ᾽ ἀγαθὴν οὕτω
nii συμφέρουσαν ἴσως πρὸς τὸ πᾶν, εἰ δὲ μὴ, πρός γε
τὸν τότε χαιρὸν ὅτ᾽ ἔδει γενέσθαι βασιλέα, γνώμην
ἐξεοτράφη, τοῦ Θεοῦ ποιήσαντος, οἶμαι, χαταχρυ-
Fin τὸ συμφέρον ὑπ᾽ αὐτοῦ. Καλέσας δὲ τὰ μειρά-

τις τὰ συντεθραμμένα χαὶ τὴν τῶν πρεσδυτέρων αὐτοῖς
φηδωλίαν εἰπὼν, τί δοχεῖ ποιεῖν αὐτοῖς ἐχέλευσε λέ-
Tw. Τὰ δὲ (οὔτε γὰρ ff νεότης οὔτε ὃ Θεὸς ἠφίει γοεῖν
τὰ ιχρείττωὶ παρήνεσαν ἀποχρίνεσθαι τῷ λαῷ τὸν β ββα-
frag αὐτοῦ δάχτυλον τῆς τοῦ πατρὸς ὀσφύος εἶναι
ταιύτερον͵ χαὶ εἰ σχληρότητος ἐπειράθησαν ἐχείνου,
πολὺ μᾶλλον αὐτοῦ λήψεσθαι πεῖραν δυσχόλου, xal εἰ
μάστιξιν αὐτοὺς ἐνουθέτει, σχορπίοις τοῦτο ποιήσειν
αὐτὸν προσδοκᾶν. Τούτοις ἡσθεὶς ὃ βασιλεὺς xal δόξας
τρσήχειν τῷ τῆς ἀρχῆς ἀξιώματι τὴν ἀπόχρισιν;. ὡς
συῆῆλθεν ἀκουσόμενον τὸ πλῆθος τῇ ἢ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν,
μετεύρου τοῦ λαοῦ παντὸς ὄντος καί τι λέγοντος ἀχοῦ-
δαι τοῦ βασιλέως ἐσπουδαχότος, οἱομένου δέ τι xal φι-
λάνλρωπον, τὴν τῶν μειραχίων αὐτοῖς συμβουλίαν,
ταρεὶς τὴν τῶν φίλων, ἀπεχρίνατο. Ταῦτα δ' ἐπράτ-

ANTIQ. JUD. LIB.

VIII. CAP. VIIT.

opulentissimus atque prudentissimus, exceptis iis in qui-
bus jam senescens peccavit, a mulieribua in errorem in-
ductus : de quibus, pariterque de malis quee inde conse-
quuta sunt et Hebr&os afflixerunt, visum est mihi alio
tempore narrationem facere.

CAP. VIII. (IIl. )

Ceterum post mortem Solomonis filio ejus Roboamo in
reguum succedente, qui ex muliere Ammanitide, Nooma
nomine , ei natus erat , plebis duces , nunciis statim in /Egy-
plum missis, Hieroboamum revocabant. Quum autem
ad eos in urbem Sicima venisset, etiam Roboamus eodem
pervenit : ipsi enim placuerat Israelitis, qui eo convene-
rant, semet regem ostendere. Eum ergo adeuntes princi-
pes populi simul et Hieroboamus supplici voce rogarunt ,
ut aliquid de servitio ipsis remitteret , et patre sno clemen-
tior esse vellet : ipsos enim grave sub eo jugum pertulisse ;
fore autem ut eos sibi magis benevolos habeat , libentiusque
ei servituros, si mitius illos tractet , quam si metu coerceat.
Jile vero, quum dixisset se post triduum ipsis de lis quee
postularunt responsurum, statim quidem in suspicionem
venit, quod sine mora votis eorum non annuisset : nam in-
genium hominum , prsesertim jn adolescentía, ad benigni-
tatem et humanitatem proclive esse censebant. Bonee tamen
spei aliquid sabesse videbatur, quod ea de re consultave-
rit et non e vestigio repulsam dederit.

[u3,44] 307

2. lle autem , convocatis paternis amicis, eos in consillum
adhibuit de responso quod populo dari oporteret. Atque
isti , id quod viros benevolos vulgique indolis gnaros face-
re verisimile erat, οἱ euaserunt ut populo se humanum
praberet comiterque illos alloqueretur, et se aliquanto
magis demitteret quam ferret fastus regius : ea enim via ea-
pturum esse multitudinis (avorem , quum ita natura compa-
ralum sit ut subditi nihil adeo ament ac ut reges illis beni-
gnos et fere pares se priestent. Αἱ is utilem adeo senten-
tiam et forsan in opne tempus profoturam, sin minos,
tum certe quum regem fieri oporteret , aversatus est, Deo,
ut puto, id agente, ut istud condemnaret quod ad rem
suam faceret : accitisque juvenibus, qui cum eo educati
erant, illisque exposito quod senes ei dederant consilio ,
jussit proferre quid ipsis facto opus esse videretur. Illi
autem, quía nec per setatem poterant , nec Deus sinebat
meliora cernere, suaserunt ut populo responderet, suo-
rum digitorum minimum crassiorem esse quam sui patris
medium corporis truncum ; quodsi servitutis duritatem
sub illo experti fuerint, multo magis experiundo ipsum du-
rum difficilemque esse sensuros , ac ai illein eos scuticis ani-
madverterit , exspectandum ut ipse scorpiis animadvertat.
His delectatus rex ratusque imperii dignitatem decere
hoc responsum , postquam tertia die populus ad audien.
dum convenit, cunctis exspectatione suspensis omnique
studio agentibus ut verba regis audirent, existimanti-
bus eum benigni aliquid humanique dictarum esse, ne-
glecto amicorum consilio ex jpvenum sententia respondit.

4
!
!
|

308 (204,305.)

«ero χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ βούλησιν, ἵνα λάθη τέλος ἃ
προεφήτευσεν Ἀχίας.
γ΄. Πληγέντες δὲ ὑπὸ τῶν λόγων ὡς ὑπὸ σιδήρου
xai ἀλγήσαντες ὡς ἐπὶ πείρᾳ τοῖς εἰρημένοις ἠγανά-
δ χτησαν, καὶ μέγα πάντες ἐχδοήσαντες οὐχέτι οὐδὲν
αὐτοῖς εἶναι συγγενὲς πρὸς Δαυΐδην xal τοὺς ἀπ᾽ αὖ-
τοῦ μετ᾽ ἐχείνην ἔφασαν τὴν ἡμέραν " παραχωρεῖν δ᾽
αὐτῷ μόνον τὸν ναὸν, ὃν 6 πατὴρ αὐτοῦ χατεσχεύασεν,
εἰπόντες καταλείψειν ἠπείλησαν. Οὕτω δ᾽ ἔσχον πι-
10 χρῶς xo τὴν ὀργὴν ἐτήρησαν ὡς πέμψαντος αὐτοῦ τὸν
ἐπὶ τῶν φόρων Ἀδώραμον, ἵνα χαταπραὔύνῃ xai συγ-
γνόντας τοῖς εἰρημένοις, εἴ τι προπετὲς ὑπὸ νεότητος
x&i δύσχολον ἦν ἐν αὐτοῖς, ποιήσειε μαλαχωτέρους,
οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλὰ βαλόντες αὐτὸν λίθοις ἀπέχτειναν.
45 Τοῦτ᾽ ἰδὼν Ῥοθόαμος xal νομίσας αὑτὸν βεδλῆσθαι
τοῖς λίθοις, οἷς τὸν ὑπηρέτην ἀπέχτεινεν αὐτοῦ τὸ
πλῆθος, δείσας μὴ καὶ ἔργῳ πάθη τὸ δεινὸν, ἐπιδὰς
εὐθὺς ἐπὶ ἅρματος ἔφυγεν εἷς ἱΙϊΞεροσόλυμα. Καὶ ἣ μὲν
Ἰούδα φυλὴ καὶ ἢ Βενιαμῖτις χειροτονοῦσιν αὐτὸν βα--
20 σιλέα, τὸ δὲ ἄλλο πλῆθος ἀπ᾽ ἐχείνης τῆς ἡμέρας τῶν
Δαυΐδου παίδων ἀποστὰν τὸν ᾿ἱἹεροθόαμον ἀπέδειξε τῶν
πραγμάτων κύριον. “Ροδόαμος δὲ 6 Σολομῶνος παῖς,
ἐχχλησίαν ποιήσας τῶν δύο φυλῶν ἃς εἶχεν ὑπηκόους,
dióg τε ἦν λαδὼν ὀχτωχαίδεχα παρ᾽ αὐτῶν στρατοῦ
25 μυριάδας ἐπιλέχτους ἐξελθεῖν ἐπὶ τὸν Ἱεροδόαμον xal
τὸν λαὺν, ὅπως πολεμήσας ἀναγχάση δουλεύειν αὑτῷ.
Κωλυθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου ποιήσα“
σθαι τῆς στρατείαν, (οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον τοὺς ὁμοφύλους
πολεμεῖν οὗτος ἔλεγε, xai ταῦτα χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ

.30 πρόρρησιν τῆς τοῦ πλήθους ἀποστάσεως γεγενημένης

οὐχέτ᾽ ἐξῆλθε. δΔιηγήσομαι δὲ πρῶτον ὅσα ἹἹἱεροθόα--
μος ὃ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς ἔπραξεν, εἶτα δὲ τού-
των ἐχόμενα τὰ ὑπὸ ἹΡοδοάμου τοῦ τῶν δύο φυλῶν βα-
σιλέως γεγενημένα δηλώδομεν. Φυλαχθείη γὰρ ἂν

e y * “ 1 , 3 εὖ
36 Οὗτος «y pt παντὸς τῆς στορίας το TOXTOV.

δ΄, Ὁ τοίνυν Ἱερούόαιος οἰχοδομήσας βασίλειον ἐν
Σιχίμη πόλει, ἐν ταύτη τὴν δίαιταν εἶχε" κατεσχεύασε

δὲ xal ἐν Φανουὴλ πόλει λεγομένη. — Mex" οὐ πολὺ δὲ
"Ue σκηνοπηγίας ἑορτῆς ἐνίστασθαι μελλούσης, λογι-
40 σάμενος ὡς ἐὰν ἐπιτρέψη τῷ πλήθει προσχυνῆσαι τὸν
Θεὸν ἐὶς “Ἱεροσόλυμα πορευθέντι καὶ ἐκεῖ τὴν ἑορτὴν
διαγαγεῖν, μετανοῆσαν ἴσωος καὶ δελεασθϑὲν ὑπὺ τοῦ ναοῦ
x«l τῆς θρησχείας τῆς ἐν αὐτῷ τοῦ Θεοῦ χαταλείψει μὲν
αὐτὸν, προσχωρήσει δὲ τῷ πρώτῳ βασιλεῖ, καὶ χινδυνεύ.

45 cst τούτου γενομένου τὴν ψυχὴν ἀποδαλεῖν, ἐπιτεχνᾶ-
ταίτι τοιοῦτον. Δύο ποιήσας δαμάλεις χρυσᾶς χαὶ οἷ-
χοδομήσας ναΐσχους τοσούτους, ἕνα μὲν ἐν Beo) πό-
Jet , τὸν ἕτερον δὲ ἐν Δάνη, (ἢ δέ ἐστι πρὸς ταῖς πηγαῖς
τοῦ μικροῦ Ἰορδάνου,) τίθησι τὰς δαμάλεις ἐν ἑκατέρῳ
50 τῶν ἐν ταῖς πρσειρημέναις πόλεσι ναΐσχων xat Gu xa-
λέσας τὰς δέχα φυλὰς ὧν αὐτὸς ἦρχεν, ἐδημηγόρησε
τούτους ποιησάμενος τοὺς λόγους" « ἄνδρες ὁμόφυλοι,

« γινώσχειν ὑμᾶς νοαίζω τοῦτο » ὅτι πᾶς τόπος ἔχει τὸν

APXAIOAOTIAZ ΒΙΒΑ. H. ΚΕΦ. H. '

[444,45]

Hec vero ex Dei voluntate gerebantur, ut eventus illa
comprobaret , quae przedixerat Achias.

ἃ. Isis autem verbis veluti ferro percussi, dictisque
haud secus ac experiundo graviter affecti, ad indignationem
adducti sunt, unoque ore magna cum vociferatione dixe-
runt ex illo die nihil ipsis affinitatis esse cum Davide ejus-
que progenie , adjectoque «se illi solum cedere templo quod
pater ipsius exstruxerat, eum relicturos esse minati sunt.
Alque adeo erant exacerbati el iracundia eo usque exarse
runt, ut, quum ad eos misisset rex Adoramum tributis prz
fectum , qui svientes mitigaret, et veniam dictis impe:
trando, sí quid in illis juveniliter temerarium fuerit et sub.
morosum, redderet placatiores, non sustinuerint , sed lapi:
dibus obrutum necaript. Quum hoc vidisset Itoboamus el
existimasset se iisdem lapidibus peti quibus ministrum
suum populus ipnteremerat, veritus ne revera id mali pa
teretur, illico curru conscenso Hierosolyma se fuga reci-
pit. Et Jude quidem tribus atque Benjamilica regem
eum constituere, cetera vero multitudo, inde ab illo diea
Davidis stirpe alienata , summe rei prefecerunt Hierobos
mum. Roboamus autem Solomonis filius, duarum tri-
buum , quas sibi obtemperantes habuit , concione advocata,
quum ex earum exercitu hominum centum et octoginta
millia lectorum sibi assumpsisset , proficisci parabat con-
tra Hieroboainum populumque, uf eos armorum vi sibi
servire cogeret. Verum a Deo per vatem ab expeditione in-
hibitus, (illeenim submonebat haud fas esse ut qui ex cadem
gente sint bellum iis inferrent, prsesertim quum auctore
Deo facta fuerit hzec populi secessio,) non jam egressus est.
Mihi autem statutum est prius narrare quz gesserit Hiero-
boamus Israelitarum rex , ac tum demum res gestas a Robo
amo duarum tribuum rege memorare. Sic enim per omnis
suus bistori:e ordo conservabitur. |

4. Quum itaque Hier oboamus regiam construxisset in ck
vitate Sicima, in ea habitavit; atque aliam insuper zdifi-
cari curavit in urbe Phanuel dicta. Non multo post quum
scenopegiw festum instaret, reputans secum, si popuk
concesserit ire Hierosolyma ut Deum adorarent , festumqut
illic agitarent, fore at fortasse poenitentia ducti, ac templi
splendore cultusque in eo divini apparatu capti , ipsum re-
linquerent et ad regem priorem se reciperent , adeoque indt
in vitze discrimen adduceretur, tale quid excogitavit. Quum
duas vitulas ex auro conflavisset , illisque duo delubra ex-
struxisset, unum quidem in urbe Bethela, alterum vero il
Dane, (liaec aulem eat apud fontes Jordanis minoris,) vitulai
in utroque urbium praedictarum delubro posuit : quumque

decem tribus, quibus ipse praeerat, convocasset, pro concio-

ne in hunc modum eas est allocutus : « viri populares, vof
« hoc non nescire arbitror quod omnis locus habeat Deuin,

Gras.)

«Θεὸν, χαὶ οὐχ ἔστιν ἕν ἀποδεδειγμένον χωρίον iv à
ἐπάρεστιν, ἀλλὰ πανταχοῦ τε ἀχούει καὶ τοὺς θρη-
« σχεύοντας ἐφορᾷ. Ὅθεν οὔ μοι δοκεῖ νῦν ἐπείγειν
«ὑμᾶς εἰς Ἱεροσόλυμα πορευθέντας εἰς τὴν τῶν ἐχθρῶν
μα πόλιν μαχρὰν οὕτως ὁδὸν προσχυνεῖν. ἼἌλνθρωπος
* 419 χατεσχεύασε τὸν vaov* πεποίηχα δὲ χἀγὼ δύο
«εγρυσᾶς δαμάλεις ἐπωνύμους τῷ Θεῷ, καὶ τὴν μὲν
«ἐν Βεθήλη πόλει χαθιέρωσα,, τὴν δὲ ἐν Δάνη, ὅπως
εὑμῶν οἱ τούτων ἔγγιστα τῶν πόλεων χατωχημένοι
)επρηοσχυνήσωσιν εἷς αὐτὰς ἀπερχόμενοι τὸν Θεόν.
ε Ἀποδείξω δέ τινας ὑμῖν xal ἱερεῖς ἐξ ὑμῶν xo Λευΐ-
«526, ἵνα μὴ χρείαν ἔχητε τῆς Λευΐτιδος φυλῆς καὶ
«τῶν ᾿λαρῶνος vicov. Ἀλλ᾽ ὃ ὁ βουλόμενος ὑμῶν ἱερεὺς
«εἶναι προσενεγχάτω μόσχον τῷ Θεῷ καὶ χριὸν, ἃ καὶ
«τὸν πρῶτον ἱερέα φασὶν "Aapüva πεποιηχέναι. »
Τῶτ᾽ εἰπὼν ἐξηπάτησε τὸν λαὸν χαὶ τῆς πατρῴου θρη-
cul, ἀποστάντας ἐποίησε παραθῆ ναι τοὺς νόμους.
Mh χαχῶν ἐγένετο τοῦτο τοῖς “Εδραίοις xal τοῦ πο-
ium χρατηθέντας ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων αἰχμαλωσίᾳ
"τιριχεσεῖν, Ἀλλὰ ταῦτα uiv χατὰ χώραν δηλώ-
GouEY.

ἐ, Ἐνστάσης δὲ τῆς ἑορτῆς ἑδδόμῳ μηνὶ, βουλό-
μενος xxl αὐτὸς ἐν Βεθήλη ταύτην ἀγαγεῖν, ὥσπερ
ἑώρταζον xa ai δύο φυλαὶ ἐν ἱἹεροσολύμοις, οἰχοδομεῖ

&iv θυσιαστήριον πρὸ τῆς δαμάλεως, γενόμενος δ᾽
αὐτὸς ἀρχιερεὺς ἐπὶ τὸν βωμὸν ἀναθδαίνει σὺν τοῖς ἰδίοις
ἱερεῦσι, Μέλλοντος δ᾽ ἐπιφέρειν τὰς θυσίας xal τὰς
διοχαυτώσεις ἐν ὄψει τοῦ λαοῦ παντὸς , παραγίνεται
πρὸς αὐτὸν ἐξ Ἱεροσολύμων προφήτης, ᾿Ιαδὼν ὄνομα,

"τῷ Θεοῦ πέμψαντος ) ὃς σταθεὶς ἐν μέσῳ τῷ πλήθει
ry βασιλέως ἀκούοντος εἶπε τάδε, πρὸς τὸ θυσιαστή-
μὸν ποιούμενος τοὺς λόγους" « ὃ Θεὸς ἔσεσθαί τινα

᾿ἀπρολέγει dx τοῦ Δαυΐδου γένους, Ἰωσίαν ὄνομα, ὃς
' fmi σοῦ θύσει τοὺς ψευδοϊερεῖς τοὺς χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν

b: χαιρὸν γενησομένους, xai τὰ ὀστᾶ τῶν λαοπλάνων
ἐτούτων xal ἀπατεώνων xal ἀσεδῶν ἐπὶ σοῦ χαύσει.
εἾνα μέντοι γε πιστεύσωσιν οὗτοι τοῦθ᾽ οὕτως ἕξειν,
"σημεῖον αὐτοῖς προερῶ γενησόμενον. Ῥαγήσεται
ετὸ θυσιαστήριον παραχρῆμα : xai πᾶσα ἣ ἐπ᾽ αὐ-

"IE πιμελὴ τῶν ἱερείων ἐπὶ γῆν χυθήσεται. » Ταῦτ᾽
εἰπόντος τοῦ προφήτου , παροξυνθεὶς ὁ Ἱἱεροδόαμος
ἔέτεινε τὴν χεῖρα, χελεύων συλλαδεῖν αὐτόν. "Exce-
tum δ' ἢ χεὶρ εὐθὺς παρείθη, xal οὐχέτι ἴσχυσεν
αὐτὴν 7 πρὸς ἑαυτὸν ἀναγαγεῖν, ἀλλὰ νεναρχηχυῖαν χαὶ

s γαρὲν εἶχεν ἀπηρτημένην. Ἐρράγη δὲ καὶ τὸ θυ-
σιαστήριον, xat κατηνέχθη πάντα τὰ ἀπ᾽ αὐτοῦ, καθὼς
προεῖπεν ὃ προφήτης, Μαθὼν δὲ ἀληθῇ τὸν ἄνθρω-
τὸν xat θείαν ἔχοντα πρόγνωσιν, παρεχάλεσεν αὐτὸν
δεηθῆναι τοῦ Θεοῦ ἀναζωπυρῆσαι τὴν δεξιὰν αὐτῷ.

Ὁ Καὶ ὁ μὲν ἰχέτευσε τὸν Θεὸν τοῦτ᾽ αὐτῷ παρασχεῖν.
Ὁ δὲ τῆς χειρὸς τὸ κατὰ φύσιν ἀπολαθούσης χαίρων
ἐπ᾿ αὐτῇ τὸν προφήτην παρεχάλει δειπνῆσαι παρ'
αὐτῷ, Ἰαδὼν δ᾽ ἔφησεν οὖχ ὑπομένειν εἰσελθεῖν πρὸς
αὐτὸν, οὐδὲ γεύσασθαι ἄρτου xal ὕδατος ἐν ταύτῃ τῇ

ANTIQ. JUD. LIB. Υ1. CAP. VIII.

[u5,us.] 309

« ejusque preeseptia nullo loco definito includatur, sed ubi-
Quod quum ita.
« sit, mibi non placet vos nunc urgere ut longo adeo iti-

« que exaudiat et cultores suos respiciat.

« nere IHierosolyma, urbem hostilem, contendatis religionis.
« ergo. Homo enim templum illud statuit ; et ego feci duas
« vitulas aureas Deo cognomines , et unam quidem in urbe
« Bethela dedicavi,, alteram in Dane, ut vestrüm quicunque
« loca earum utrique proxima habitent, eo se conferant ad
« Deum colendum. Vobis autem quosdam ex vobismet
« ipsis sacerdotes creabo et Levitas, ne quid Leviticam tri-
« bumet Aaronis progeniem desidereltis. Igitur cuicunque
« vestrüóm in animo est sacerdotem fieri, offerat vitulum
« Deo et arietem : id quod aiunt primum sacerdotem Aaro-
« nem fecisse. » His verbis populum decepit auctorque erat
ut a patria religione discedendo contra leges facerent. He-
brieis hoc caput et origo malorum exstitit, atque ut bello
ab alienigenis devicti in captivitatem inciderent. Sed hsec
quidem suo loco narrabimus.

5. Septimo mense, quum jam immineret festiva solennitas,
volens et ipse eam apud Bethelam celebrare , sicut a duabus
tribubus Hierosolymis agebatur, ante vitulam quidem altare
exstruit, ipse vero pontifex factus cum suis sacerdotibus.
ad illud ascendit. At quum in eo esset ut victimas et solida
sacrificia in conspectu totius populi aree adinoveret , ipsi ex
Hierosolymis jussu Dei vates supervenit, Jadon nomine,
qui in media turba constitutus haec rege audiente loquutus
« lioc tibi predicil Deus,
« fore ut nascatur quidam de genere Davidis, Josías no-
« mine, qui super te mactabit istius cvi falsos sacerdotes,

est, sermone ad altare verso :

« ac praeterea horum impostorum et deceptorum atque.
« impiorum ossa super te cremabit. "Verum ut isli cre-
« dant hoc ita eventurum esse, signum illis praenunciabo
« mox sequuturum. Illico ara findetur, et omnis super il-
« lam victimarum adeps humi diffundetur. » Ut haec dixerat
vates, Hieroboamus irritatus, protensa mano, jubet illum
comprehendi. Αἱ manus, quam intenderat , subito jan-
guescebat , nec potuit eam denuo ad se retrahere, sed tor-
pore illi obriguit e£ mortua demittebatur. Porro diffissa
est ara, et cuncia ex ea effusa sunt, siculi vatea praedixe-
rat. Quum autem intellexisset hominem esse veracem et
ex Del afflatu fatura prenoscere, rogavit eum ut Deum
deprecaretur, quo ipsi restituatur dextra. Atque is quidem
Deum orabat ut hoc regi effectum redderet : ille vero, quum
manus ad suum statum rediisset, ea de re gaudens vatein
obsecrabat ut secum prandeat. Tum Jadon dicebat se
non audere in domum ejus introire, aut tantillum ex

310 (966,36). ΑΡΧΑΙΟΛΟΙΊΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. Θ. [446,41]

πόλει" τοῦτο γὰρ αὐτῷ τὸν Θεὸν ἀπειρηχέναι, χαὶ
τὴν 655v ἣν ἦλθεν ὅπως μὴ δι᾽ αὐτῆς ποιήσηται τὴν
ἐπιστροφὴν, ἀλλὰ δι᾽ ἄλλης, ἔφασχε. 'Γοῦτον μὲν
οὖν ἐθαύμαζεν ὃ βασιλεὺς τῆς ἐγκρατείας, αὐτὸς δ᾽ ἦν

& ἐν φόδῳ, μεταδολὴν αὐτοῦ τῶν πραγμάτων Ex τῶν
προειρημένων οὐχ ἀγαθὴν ὑπονοῶν.

ΚΕΦ. 9'.

ἮΝν δέ τις ἐν τῇ πόλει πονηρὸς πρεσθύτης ψευδοπρο-
φήτης, ὃν εἶχεν ἐν τιμῇ ἹΙεροόόαμος, ἀπατώμενος ὑπ᾽
αὐτοῦ τὰ πρὸς ἡδονὴν λέγοντος. Οὗτος τότε μὲν χλι-

10 νήρης ἦν διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ γήρως ἀσθένειαν. — TOv δὲ
παίδων αὐτῷ δηλωσάντων τὰ περὶ τοῦ παρόντος ἐξ
Ἱεροσολύμων προφήτου καὶ τῶν σημείων τῶν γενο-
μένων, xal ὡς παρεθεῖσαν αὐτῷ τὴν δεξιὰν “ἱἹεροξόαμος
εὐξαμένου πάλιν ἐκείνου ζῶσαν ἀπολάθοι, δείσας μὴ

16 παρευδοχιμήσειεν αὐτὸν 6 ξένος παρὰ τῷ βασιλεῖ xol
πλείονος ἀπολαύοι τιμῆς, προσέταξε τοῖς παισὶν εὐθὺς
ἐπιστρώσασι τὸν ὄνον ἕτοιμον πρὸς ἔξοδον αὐτῷ παρα-
σχευάσαι. Τῶν δὲ σπευσάντων ὃ προσετάγησαν, ἐπι-
θὰς ἐδίωξε τὸν προφήτην, καὶ χαταλαδὼν ἀναπαυόμε-

30 νον ὑπὸ δένδρῳ βαθεῖ χαὶ σχιὰν ἔχοντι δρυὸς εὐμεγέθους,
ἠσπάσατο πρῶτον, εἶτα ἐμέμφετο μὴ παρ᾽ αὐτὸν εἰσ-
ελθόντα xal ξενίων μεταλαδόντα. "oU δὲ φήσαντος
χεχωλύσθαι πρὸς τοῦ Θεοῦ γεύσασθαι παρά τινι τῶν
ἐν ἐχείνῃ τῇ πόλει, « ἀλλ᾽ οὐχὶ παρ’ ἐμοὶ, εἶπεν, πάντως

25 ἀπηγόρευχέ σοι τὸ θεῖον παραθέσθαι τράπεζαν. Προ-
φήτης γάρ εἶμι κἀγὼ xal τῆς αὐτῆς σοι χοινωνὸς πρὸς
αὐτὸν θρησχείας, χαὶ πάρειμι νῦν ὑπ᾽ αὐτοῦ πεμφθεὶς
ὅπως ἀγάγω σε πρὸς ἐμαυτὸν ἑστιασόμενον. » 'O δὲ
ψευσαμένῳ πεισθεὶς ἀνέστρεψεν. ᾿Αριστώντων δ᾽ ἔτι

80 xai φιλοφρονουμένων, ὁ Θεὸς ἐπιφαίνεται τῷ ἸἸαδῶνι,
καὶ παραδάντα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τιμωρίαν ὑφέξειν
ἔλεγε xoi ποταπὴν ἐδήλους Λέοντα γὰρ αὐτῷ χατὰ
τὴν ὁδὸν ἀπερχομένῳ συμδαλεῖν ἔφρασεν, ὑφ᾽ οὗ δια-
φθαρήσεσθαι xal τῆς ἐν τοῖς πατρῴοις μνήμασι ταφῆς

35 ἀμοιρήσειν. Ταῦτα δ᾽ ἐγίνετο, οἶμαι, xavk τὴν τοῦ
Θεοῦ βούλησιν, ὅπως μὴ προσέχοι τοῖς τοῦ Ἰαδῶνος
λόγοις Ἱεροδόαμος, ἐληλεγμένῳ ψεύδει. Πορευο-
μένῳ τοίνυν τῷ ᾿Ιαδῶνι πάλιν εἷς Ἱεροσόλυμα συμ-
θάλλει λέων, xol χατασπάσας αὐτὸν ἀπὸ τοῦ κτήνους

40 ἀπέχτειν. Καὶ τὸν μὲν ὄνον οὐδὲν ὅλως ἔδλαψε"
παραχαθεζόμενος δὲ ἐφύλασσε χἀχεῖνον xai τὸ τοῦ
προφήτου σῶμα, μέχρις οὗ τινες τῶν ὁδοιπόρων ἰδόν-
τες ἀπήγγειλαν ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν τῷ ψευδοπρο-
φήτη. 'O δὲ τοὺς υἱοὺς πέμψας ἐκόμισεν εἷς τὴν πόλιν

45 τὸ σῶμα, xat πολυτελοῦς μὲν χηδείας ἠξίωσεν, ἐντει-᾿

λάμενος τοῖς παισὶ χαὶ αὐτὸν ἀποθανόντα σὺν ἐκείνῳ
θάψαι, λέγων ἀληθῆ μὲν εἶναι πάνθ᾽ ὅσα προεφήτευσε
κατὰ τῆς πόλεως ἐχείνης χαὶ τοῦ θυσιαστηρίου χαὶ τῶν
ἱερέων xal τῶν ψευδοπροφητῶν, ὑδρισθήσεσθαι δ᾽ αὐ-
bo τὸς μετὰ τὴν τελευτὴν οὐδὲν σὺν ἐχείνῳ ταφεὶς, τῶν
ὀστῶν οὐ γνωσθησομένων. Κηδεύσας οὖν τὸν προφή-
τὴν καὶ ταῦτα ἐντειλάμενος τοῖς υἱοῖς, πονηρὸς ὧν χαὶ

pane et aqua ista in urbe ἀορυδίαγα : hoc enim ipsi Deum
Interdixisse, nec licere eadem, qua venerat, via reserti,
sed per aliam iter sibi faciundum aiebat. Et illum quidem
rex propter ejus abstinentiam inirabatur, de se vero cepit
esse sollicitus , ne res suse, ex pridiclis conjecturam fa-
ciendo, in pejus mutarentur.

CAP. IX. (III.)

Erat autem in urbe senex quidam improbus, falsus vates,

quem in honore habebat Hieroboamus,, deceptus ab illo ut

qui omnia ad gratiam loqueretur. Hic quidem tum lecto
erat affixus, quod prt senio esset viribus defectus. Quum
vero ipsius filii ei omnia de vate narrassent qui Hierosoly-
mis venerat, queque edita essent signa, utque Hieroboamus

manum sibi torpore enectam, ipso Deum orante, sanam

salvamque denuo recepisset, veritus ne peregrinus plus
apud regem quam ipse auctoritate polleret, et in majori ba-
beretur veneratione, mandavit filiis ut e vestigio asinum
instralum ad iter sibi expedirent. Illis autem impigre jussa
exsequutis, insceudit, vatemque subsequitur, atqueeum snb
alta et umbrosa quercus bene magnase arhore quiescentem
nactus, primo salutavit, deinde eum reprehendebat quod ad
ipsum non divertisset et hospitalia non accepisset. Quamque
ille respondisset sibi a Deo interdictum esse ne apud quen-
quam ea in urbe quidquam gustaret, « atqui non apud me,
inquit, te vetuit Deus mense hospitali admoveri, Nam
ego quoque vates sum, eumque eadem qua tu religione
veneror : alque nunc adsum ab eo missus ut te mihi con-

vivam adducam. » Ille vero fide mentienti habifa reversus -
est. — Adhuc autem illis prandentibus blandoque sermone

sese oblectantibus, Deus apparet Jadoni, et, quod contra
mandatum ejus fecisset, dicebat prenam daturum esse,

simulque qualis foret denunciabat. Nam leonem ipsi digre- .

dienti in via occursurum esse dixit, foreque ut ab eo in-

terimeretur, atque expers esset sepulturze in majorum suo- .

rum monumentis. Hoc autem Deo ifa volente contigisse
arbitror, quo minus Hieroboamus animum adverteret Jado-
nis verbis, utpote mendacio manifesto. — Jadoni igitur Hie-
rosolyma redeunti obviam fit leo, ipsumque a jumento
detractum necavit. — Atque asinum qnidem nihil omnino
lesit, adsidens vero et eam custodiehat et vatis cadaver,
donec quidam illac transeuntes id conspicati in oppidum

venerunt, atque falso vali rem nunciarupt. Tum ille. -

filiis suis in hoc missis, corpus ejus in. urbem reportavit,
ipsumque magnificis cohonestavil exsequiis , suisque filiis
precepit ut se, quum mortuus fuerit, eodem in sepulcro
condereut, dicens vera quidem esse omnia quae ille vali-
cinatus esset contra urbem illam et altare et sacerdotes et
falsos vates, ipsum vero injuria post mortem fore imm-
nem, si cum eo sepeliretur, utpote quod ossa ipsorum di-
gnosci uon possent. Quum itaque justa vati persolvissel,
alque filiis ista mandasset , improbus et impius , Hieroboa-

9,388.)

ἐσειδὴς, πρόσεισι τῷ "Lepoboduuo xal, « τί δήποτ᾽
« ἐταράχθης, εἶπεν, ὑπὸ τῶν τοῦ ἀνοήτου λόγων ; » Ὡς
δὲ xai τὰ περὶ τὸ θυσιαστήριον αὐτῷ xal τὴν αὐτοῦ
γεῖρα διηγήσατο 6 βασιλεὺς, θεῖον ἀληθῶς xal προφή"
j τὴν ἄριστον ἀποχαλῶν, ἤρξατο ταύτην αὐτοῦ τὴν δόξαν
ἀναλύειν χαχουργῶν χαὶ πιθανοῖς περὶ τῶν γεγενημέ-
wv χρώμενος λόγοις βλάπτειν αὐτῶν τὴν ἀλήθειαν.
Ἐπεχείρει γὰρ πείθειν αὐτὸν ὡς ὑπὸ χόπου μὲν fj χεὶρ
αὐτοῦ ναρχήσειε, βαστάζουσα τὰς θυσίας, εἶτ᾽ ἀνεθεῖσα
y zx εἰς τὴν αὐτϑῇς ἐπανέλθοι φύσιν, τὸ δὲ θυσιαστή-
pov, ὃν χαινὸν xal δεξάμενον θυσίας πολλὰς xal με--
γάλας͵ δαγείη χαὶ πέσοι διὰ βάρος τῶν ἐπενηνεγμένων.
Ἔδήλου δ᾽ αὐτῷ καὶ τὸν θάνατον τοῦ τὰ σημεῖα ταῦτα
πρρειρηχότος, ὡς ὑπὸ λέοντος ἀπόλοιτο’ οὕτως οὐδὲν οὔτ᾽
V εἶχεν οὔτ᾽ ἐφθέγξατο προφήτου. Ταῦτ᾽ εἰπὼν πείθει τὸν
βασιλέα χαὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ τελέως ἀποστρέψας
ἐπὸ τοῦ Θεοῦ xai τῶν δικαίων xal ὁσίων ἔργων ἐπὶ
τὸς ἀσεθεῖς πράξεις παρώρμησεν. Οὕτω δ᾽ ἐξύδρι-
δεν εἰς τὸ θεῖον xal παρενόμησεν ὡς οὐδὲν ἄλλο καθ᾽
"ἡμέραν ζητεῖν ἢ τί χαινὸν xai μιαρώτερον τῶν ἤδη
τετολμημένων ἐργάσηται, Καὶ τὰ μὲν περὶ "Itpo6oa-
μου ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐν τούτοις fjutv δεδηλώσθω.

ΚΕΦ. l'.

Ὁ δὲ Σολομῶνος υἱὸς Ροῤόαμος, 6 τῶν δύο φυλῶν
ῥασιλεὺς, ὡς προειρήχαμεν, ᾧχοδόμησε πόλεις ὀχυ-
5 οἴς τε χαὶ μεγάλας Βηθλεὲμ xoi 'Hrapi xal Θεχωὲ
xzi Βηθσοὺρ xai Σωχὼ xal ᾿Οδολλὰμ xal Ἰπὰν xal
Μάρισσαν xai Ζιψὰ xal ᾿Ἀδωραῖμ xal Λαχὶς xal
AUxk xal Xapotu. xal ᾿Βλὼμ καὶ Χεόρῶνα. Taó-
τὰς uiv ἐν τῇῇῃ Ἰούδα κληρουχίᾳ πρώτας χοδόμησε.
P Κατεσχεύασε δὲ καὶ ἄλλας μεγάλας ἐν τῇ Βενιαμίτιδι
χληρουχία, Καὶ τειχίσας φρουράς τε χατέστησεν ἐν
ἁπάσαις xal ἡγεμόνας, Gitóv τε πολὺν xal οἶνον xal
Dawy τά τε ἄλλα πρὸς διατροφὴν ἐν ἑχάστῃ τῶν mó-
μῶν ὀψψιλῶς ἀπέθετο" πρὸς δὲ τούτοις θυρεοὺς xai
Ἀ σειρομάστας εἰς πολλὰς μυριάδας. Συνῆλθον δὲ οἱ
παρὰ πᾶσι τοῖς Ἰσραηλίταις ἱερεῖς πρὸς αὐτὸν εἰς
Ἱεροσόλυμα xat Λευῖται, xal εἴ τινες ἄλλοι τοῦ πλή-
6v; ἦσαν ἀγαθοὶ καὶ δίκαιοι, χαταλιπόντες αὐτῶν τὰς
τύλεις, ἵνα θρησχεύσωσιν ἐν “Ἱεροσολύμοις τὸν Θεόν᾽
Ὁ οὐ γὰρ ἡδέως et,ov προσχυνεῖν ἀναγχαζόμενοι τὰς
δαμάλεις, ἃς Ἱἱεροδόαμος κατεσκεύασε. Καὶ ηὔξησαν
τὴν 'Pofoduou βασιλείαν ἐπ᾽ ἔτη pix. |ἥμας δὲ
συγγενῆ τινα xal τρεῖς ποιησάμενος ἐξ αὐτῆς παῖδας
ἤγετο ὕστερον xal τὴν ix τῆς Αὐεσαλώμου θυγατρὸς
ὦ Ozudorc , Μαχάνην ὄνομα, xo αὐτὴν οὖσαν συγγενῆ"
χαὶ παῖς ἄρρην ἐξ αὐτῆς αὐτῷ γίνεται, ὃν ᾿ἈΑθίαν
προσηγόρευσε. — Téxva δὲ εἶχε καὶ ἐξ ἄλλων γυναιχῶν
πλείονα, πασῶν δὲ μᾶλλον ἔστερξε τὴν Μαχάνην.
Εἶχε δὲ τὰς μὲν νόμῳ συνοιχούσας αὐτῷ γυναῖχας
M ὑκτωχαίδεχα, παλλαχὰς δὲ τριάχοντα. Καὶ υἱοὶ μὲν
αὐτῷ γεγόνεισαν ὀχτὼ καὶ εἴχοσι, θυγατέρες δὲ ἑξή-
κοντα, Διάδοχον δ᾽ ἀπέδειξε τῆς βασιλείας τὸν ἐκ τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. X.

(u7,45] 311

mum adit, ac, « quid Ita perlurbatus es, inquit, istius
« ipnsipientis sermonibus? » Postquam vero rex quz altari
suseque manui accidissent illi enarrasset , hominem vere
divinum vatemque optimum appellans, cepit hanc ejus
opinionem vafre et malitiose agendo lábefactare , el verisi-
milibus de iis quae facta erant rationibus utendo veritatem
eorum debilitare. Conabatur enim ei persuadere manum
quidem ejus lassitudine obtorpuisse, dum victimas porta-
ret, ac deinde, quum paululum quievisset , ad se rediisse,
altare vero , quippe récens exstructum et multis magnisque
victimis ei impositis, ex nimio onere rerum ei incumben-
tium disruptum cecidisse. — Porro ipsi etiam mortem ejus
nunciabat, quí signa ista preedixerat, ut scilicet a leone
occisus perierit , adeo ut nihil habuerit vel loquutus. fuerit
quod vatem arguerel. His dictis regi persuasit et, quum
animum ejus prorsus a Deo avertisset el a sanctis justisque
operibus, ad iniquitates agitandas eum perpulit. Adeo
autem in Deum contumeliosus erat et injuriosus , ut quo-
tidie nibil aliud quaereret quam ut novo aliquo magisque
detestabili scelere semet obetripgeret. Atque ista quidem
nobis de Hieroboamo in preesens dicfa supto.

CAP. X. (11)

Roboamus autem Solomonis filius, qui, ut ante diximus,
in duas tribus regnavit , urbes munitas magnasque condi-
dit, Bellileem et Etame et Thecoe et Betlisur et Socho et
Odollam et Ipan et Marisam et Zipha et Adoraim et Lachis
et Azeca et Saraim et Elom et Chebrona. Has quidem
in sorte Judi primas cedificavit. Alias vero magnas insu-
per instauravit in sorte Benjamitide. Et quum eas muni-
visset, et praesidia in omnibus constituit et duces , multum-
que frumenti et vini et olei aliaque ad victum in unaquaque
urbe largiter recondidit, ac praeterea scuta et lanceas in
multas myriadas. Atque ad eum in Hierosolyma sese
aggregarunt sacerdotes et Levilze ex omnibus Israelitarum
finibus, et si qui alii e populo boni erant et justi, relictis
suis sedibus , ut Deum Hierosolymis colerent : segre enim
ferebant ut δὰ vitnlarum venerationem adigerentur, quas
fecerat Hieroboamus. — Atque ita per tres annos auxerunt
regni Roboami vires. Quum autem cognatam quandam in
matrimonium duxisset, οἱ tres ex ea liberos sustulisset,
duxit postea et aliam , ipsamque cognatam , Maclianan,
nomine , ex filia Abesalomi Thamara natam; filiusque ex
illa ei nascitur, quem Abiam vocavit, Etiam ex aliis
liberos complures suscepit uxoribus, omnium vero ma-
xime amavit Machanam. Nam uxores qnidem babuit legi-
timas octodecim , concubinas verd triginta : et ex his filii ei
geniti sunt duodetriginta et filie sexaginta. "Voluit autem

-— “-

Μα;άνης ᾿Αθίαν, xoi τοὺς θησαυροὺς αὐτῷ xol τὰς
ὀχυρωτάτας πόλεις ἐπίστευσεν.

β΄. Αἴτιον δ᾽, οἶμαι, πολλάχις γίνεται χαχῶν καὶ πα-
ρανομίας τοῖς ἀνθρώποις τὸ τῶν πραγμάτων μέγεθος

& xai fj πρὸς τὸ βέλτιον αὐτῶν τροπή. Τὴν γὰρ βασι-
λείαν αὐξανομένην οὕτω βλέπων ἱῬοβόαμος εἷς ἀδίχους
xal ἀσεθεῖς ἐξετράπη πράξεις xai τῆς τοῦ Θεοῦ θρη-
σχείας χαταπεφρόνηκεν, ὡς xal τὸν ὑπ᾽ αὐτῷ λαὸν
μιμητὴν γενέσθαι τῶν ἀνομημάτων. Συνδιαφθείρεται

10 γὰρ τὰ τῶν ἀρχομένων ἤθη τοῖς τῶν ἡγεμόνων τρόποις,
καὶ ὡς ἔλεγχον τῆς ἐχείνων ἀσελγείας τὴν αὑτῶν σω-
φροσύνην παραπέμποντες ὡς ἀρετῇ ταῖς χαχίας αὐτῶν
ἕπονται. Οὐ γὰρ ἔνεστιν ἀποδέχεσθαι δοκεῖν τὰ τῶν
βασιλέων ἔργα μὴ ταὐτὰ πράττοντας. Τοῦτο τοίνυν συν-

1$ £Gatve χαὶ τοῖς ὑπὸ ἹΡοδοάμω τεταγμένοις, ἀσεδοῦντος
αὐτοῦ xal παρανομοῦντος, σπουδάζειν μὴ προσχρού--
σωσι τῷ βασιλεῖ, θέλοντες εἶναι δίκαιοι. [Δ΄.] Τι-
μωρὸν δὲ τῶν εἷς αὐτὸν ὕδρεων 6 Θεὸς ἐπιπέμπει τὸν
τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα Σούσαχον " περὶ οὗ πλανηθεὶς

30 Ἡ ρόδοτος τὰς πράξεις αὐτοῦ Σεσώστρει προσάπτει.
Οὗτος γὰρ ὁ Σούσαχος πέμπτω ἔτει τῆς "Po6oduou
βασιλείας ἐπιστρατεύεται μετὰ πολλῶν αὐτῷ μυριά-
δων' ἅρματα μὲν γὰρ αὐτῷ χίλια xoi διχχόσια τὸν
ἀριθμὸν ἐξηχολούθει, ἱππέων δὲ μυριάδες ἕξ, πεζῶν

95 δὲ μυριάδες τεσσαράχοντα. Τούτων τοὺς πλείστους
Λίόδυας ἐπήγετο xo Αἰθίοπας. ᾿Εμόδαλὼν οὖν εἷς τὴν
χώραν τῶν "E6paiow χαταλαμθάνεται τὰς ὀγυρωτάτας
τῆς Ροδοάμου βασιλείας πόλεις ἀμαχητὶ, xat ταύτας
ἀσφαλισάμενος ἔσχατον ἐπῆλθε τοῖς ἱἱεροπολύμοις.

80 Y. ᾿Ἐγχεχλεισμένου δὲ τοῦ "Poboduou xai τοῦ πλή-
θους ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν Σουσάχου στρατείαν χαὶ τὸν
Θεὸν ἱκετευόντων δοῦναι νίχην xal σωτηρίαν, οὐχ ἔ-
πεισαν τὸν Θεὸν ταγθῆναι μετ᾽ αὐτῶν. ὋὉ δὲ προ-
φήτης Σαμαίας ἔφησεν αὐτοῖς τὸν Θεὸν ἀπειλεῖν ἐγκα-

35 ταλείψειν αὐτοὺς, ὡς xai αὐτοὶ τὴν θρησχείαν αὐτοῦ
χατέλιπον. Ταῦτ᾽ ἀχούσαντες εὐθὺς ταῖς ψυχαῖς ἀνέ-
πέσον, xal μηδὲν ἔτι σωτήριον δρῶντες ἐξομολογεῖσθαι
πάντες ὥρμησαν ὅτι διχαίως αὐτοὺς 6 Θεὸς ὑπερόψεται,
γενομένους περὶ αὐτὸν ἀσεθεῖς xal συγμέοντας τὰ νό-

4o μίμα. Κατιδὼν δ᾽ αὐτοὺς 6 Θεὸς οὕτω διαχειμένους
xai τὰς ἁμαρτίας ἀνθομολογουμένους, οὐκ ἀπολέσειν
αὐτοὺς εἶπε πρὸς τὸν προφήτην, ποιήσειν μέντοι γε
τοῖς Αἰγυπτίοις ὑποχειρίους, ἵνα μάθωσι πότερον ἀν-
θρώπῳ δουλεύειν ἐστὶν ἀπονώτερον ἢ Θεῷ. Παρα--

46 λαθὼν δὲ Σούσαχος ἀμαχητὶ τὴν πόλιν, δεξαμένου
Ῥοδοάμον διὰ τὸν φόθον, οὐχ ἐνέμεινε ταῖς γενομέναις
συνθήκαις, ἀλλ᾽ ἐσύλησε τὸ ἱερὸν χαὶ τοὺς θησαυροὺς
ἐξεχένωσε τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς βασιλιχοὺς, χρυσοῦ καὶ
ἀργύρου μυριάδας ἀναριθμήτους βαστάσας xat μηδὲν

60 ὅλως ὑπολιπών. Περιεῖλε δὲ xat τοὺς χρυσοῦς θυρεοὺς
καὶ τὰς ἀσπίδας, ἃς χατεσχεύασε Σολομὼν 6 βασιλεύς:
οὐχ εἴασε δὲ οὐδὲ τὰς χρυσᾶς φαρέτρας, ἃς ἀνέθηχε
Δαυΐδης τῷ Θεῷ. λαῤὼν παρὰ τοῦ τῆς Σωφηνῇς βα-
σιλέως. Καὶ τοῦτο ποιήσας ἀνέστρεψεν εἰς τὰ οἰχεῖα.

(568,86.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. I.

[449,419.]
ut ei in regnum succederet Abias Machanee filius , ejusque
fidei thesauros urbesque munitissimas credidit.

2. Plerumque autem fieri arbitror ut malorum et iniqui-
tatis causa hominibus sit rerum magnitudo, earumque
in melius mutatio. Nam Roboamus, quum vidisset regnum
suum tanta cepisse incrementa, in omne nefas et scelus
abiit, Deique cultum et religionem sprevit, adeo ut populus
ei subjectus factorum ejus iniquorum imitator fieret. [14
ením comparatum est ut cum principum moribus subditorum
etiam mores corrumpi soleant, utque hi relicta sua 1no-
destia , quippe quee illorum petulantiam redarguat , princi-
pum vitia non aliter atque virtutes sequantur. — Nisi enim
eadem, quie reges , faciant, haud erit ut facta ab iis ap-
probare videantur. lis itaque qui Roboamo paruerunt hoc
ipsum accidebat, ut, dum is impie ageret legesque violaret,
illi operam darent, ne regis animum offenderent , justi esse
studentes. [IV.] Deus autem Susacum 4Ecyptiorum regem
mittit, qui contumeliarum in ipsum panas exigeret : de
quo in errorem lapsus Herodotus ejus res gestas Sesostridi
altribuit. Hic enim Susacus anno regni Roboami quinto
exercitum contra illum adduxit multis myriadibus constan-
tem. ]llum enim comitati sunt currus numero mille
ducenti, equitum vero sexagiutla millia, peditum denique
quadringenta millia, Adductorum plerique Libyes erant
et /Ethiopes. Quum igitur in Hebrzcorum regionem irru-
pisset, validissimas Roboami urbes sime pugua cepit, iis
que presidio firmatis postremo Hierosolyma invasit.

3. Quum autem Roboamus populnsque in urbe inclusi
tenerentur ob Susaci expeditionem, Deoque supplicarent
ut victoriam ipsis daret et salutem, Deum, ut ab illis sta-
ret , adducere non potuerunt. Illis vero dixit Samzeas vates,
Deum ipsis denunciasse se illos deserturum esse, prout ipsi
cultuni ejus et religionem deseruerant. Ubi hiec audive-
rant, stalim animis conciderunt, nullamque spem salutis
reliquam cernentes confiteri omnes ceperunt jure Deum
facturum esse si se despexerit, qui in illum impii exsti-
lerint, legisque instituta perturbent et contaminent. Deus
autem, quum eos videret ita apimis affectos et delicta
invicem confitentes, vati dicebat fore ut illos non perdat,
subditurum tamen esse /Egyptiis, ut intelligant utrum ho.
rum (facilius sit , homini servire an Deo. Ubi autem Susacis
urbem sine pugna in suam potestatem redegerat , Roboamo
prz metu eum excipiente, pactis quibus convenerant non
mansit, sed templum diripuit, tliesaurosque tam Deo sactos
quam regios exinanivit, myriadibus innumeris auri argenti-
que exportatis, ut nihii prorsus relictum esset. Quin εἰ
aurea scula detraxit et clypeos quos Solomon rex fecerat ;
ac ne pharetras quidem aureas reliquit, quas Davides ἃ
Sophenes rege acceptas Deo dedicaverat. Ac, quum lac
perpetrasset, domum reversus est. Hujus autem expedi-

(39.170.
Μέμνηται δὲ ταύτης τῆς στρατείας xat ὁ Αλικαρνασ-
σεὺς Ἡρόδοτος, περὶ μόνον τὸ τοῦ βασιλέως πλανηθεὶς
ὄνομα, xal ὅτι ἄλλοις τε πολλοῖς ἐπῆλθεν ἔθνεσι καὶ
τὴν Παλαιστίνην Συρίαν ἐδουλώσατο, λαῤὼν ἀμαχητὶ
p τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἐν αὐτῇ. Φανερὸν δ᾽ ὅτι τὸ ἡμέ-
τερον ἔθνος βούλεται δηλοῦν χεχειρωμένον ὑπὸ τοῦ
Αἰγυπτίου. Λέγει γὰρ ὅτι στήλας χατέλειπεν ἐν τῇ
τῶν ἀμαχητὶ παραδόντων αὑτοὺς αἰδοῖα γυναιχῶν ἐγ-
vtae Ῥοθόαμος δ᾽ αὐτῷ παρέδωχεν ὁ ἡμέτερος βα-
W σιλεὺς ἀμαχητὶ τὴν πόλιν. Φησὶ δὲ xat Αἰθίοπας
παρ᾽ Αἰγυπτίων μεμαθηκέναι τὴν τῶν αἰδοίων περιτο-
μήν" « Φοίνιχες γὰρ xoi Σύριοι οἱ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ
« ὁμολογοῦσι παρ᾽ Αἰγυπτίων μεμαθηχέναι. » Δῆλον
οὖν ἐστιν ὅτι μηδένες ἄλλοι περιτέμινονται τῶν ἐν τῇ
| Παλαιστίνη Σύρων ἣ μόνοι ἡμεῖς. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν
τούτων ἕχαστοι λεγέτωσαν ὅ τι ἂν αὐτοῖς δοχῇ.
δ΄. Ἀναχωρήσαντος δὲ Σουσάχον, Ῥοδόαμος ὁ Ba-
σιλεὺς ἀντὶ μὲν τῶν χρυσέων θυρεῶν χαὶ τῶν ἀσπίδων
χἄλχεα ποιήσας τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν παρέδωχε τοῖς τῶν
Ὁ βασιλείων φύλαξιν. Ἀντὶ δὲ τοῦ μετὰ στρατηγίας
ἐπιφανοῦς xal τῆς ἐν τοῖς πράγμασι λαμπρότητος διά-
γεῖν ἐδασίλευσεν ἐν ἡσυχία πολλῇ καὶ δέει, πάντα τὸν
χρόνον ἐχθρὸς ὧν ᾿ἱεροδοάμῳ. ᾿Ετελεύτησε δὲ βιώσας
ἔτη πεντήχοντα xal ἑπτὰ, βασιλεύσας δ᾽ αὐτῶν ἑπτα-
X χαίδεχα, τὸν τρόπον ἀλαζὼν ἀνὴρ xai ἀνόητος, xai
διὰ τὸ μὴ προσέχειν τοῖς πατρῴοις φίλοις τὴν ἀρχὴν
ἀπολέσας. ᾿Ετάφη δ᾽ ἐν “Ἱεροσολύμοις ἐν ταῖς θήχαις
τῶν βασιλέων. Διεδέξατο δ᾽ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ὃ
υἱὸς 'A6tac, ὄγδοον ἤδη καὶ δέχατον ἔτος "lepoGodu.ou
X τῶν δέχα φυλῶν βασιλεύοντος, Καὶ ταῦτα μὲν τοιοῦ-
τὸν ἔσγε τέλος. Τὰ δὲ περὶ “ἱεροδόαμον ἀκόλουθα
τούτων ἔχομεν, πῶς χατέστρεψε τὸν βίον, διεξελθεῖν.
Οὗτος γὰρ οὐ διέλιπεν οὐδὲ ἠρέμησεν εἰς τὸν Θεὸν ἐξυ-
ὀρίζων, ἀλλὰ καθ᾽ ἡμέραν ἐπὶ τῶν ὑψηλῶν ὀρῶν βω-
Ὁ μοὺς ἀνιστὰς xat ἱερεῖς ix τοῦ πλήθους ἀποδεικνὺς διε-
τέλει,

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Ταῦτα δ᾽ ἔμελλεν οὐχ εἰς μαχρὰν τὰ ἀσεδήματα χαὶ
τὴν ὑπὲρ αὐτῶν δίκην εἰς τὴν αὐτοῦ χεφαλὴν χαὶ πά-
σης αὐτοῦ τῆς γενεᾶς τρέψειν τὸ θεῖον. Κάωνοντος δ᾽

M αὐτῷ χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν τοῦ παιδὸς, ὃν Ὀδίμην
ἐχάλουν, τὴν γυναῖχα αὐτοῦ προσέταξε τὴν στολὴν
ἀποθεμένην xal σχῆμα λαδοῦσαν ἰδιωτιχὸν πορευθῆναι
πρὸς "Ay (av τὸν προφήτην" εἶναι γὰρ θαυμαστὸν ἄνδρα
περὶ τῶν μελλόντων προειπεῖν" (xai γὰρ περὶ τῆς βασι-

& λείας αὐτῷ τοῦτον δεδηλωχέναι" παραγενομένην δ᾽
ἐχέλευσε περὶ τοῦ παιδὸς ἀναχρίνειν ὡς ξένην εἰ δια-
φεύξεται τὴν νόσον. ἫἩ δὲ μετασχηματισαμένη, χαθὼς
αὐτῇ προσέταξεν ὁ ἀνὴρ, ἧκεν εἰς Σιλὼ πόλιν" ἐχεῖ γὰρ
διέτριδεν ὁ "Ay(ac, Καὶ μελλούσης εἰς τὴν οἰχίαν

9) αὐτοῦ εἰσιέναι, τὰς ὄψεις ἠμαυρωμένου διὰ τὸ γῆρας,
ἐπιφανεὶς ὁ Θεὸς ἀμφότερα αὐτῷ μηνύει, τήν τε TTe-
ρυδοάμου γυναῖκα πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένην καὶ τί δεῖ περὶ

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. XI.

813

tionis meminit etiam Herodotus Halicarnassensis, iu solo
regis nomine errans , referíque illum geutes alias complu-
res invasisse, atque Syriam Pal»stinam sibi subjecisse,
cunctis in ea regione hominibus sine prelio captis. MA-
nifestutn est autem quod nostram gentem designare volue-
rit ab /Egyptio subactam. Narrat enim hunc in terra illo-
rum, qui semet sine pugna dediderant , columnas reliquisse,
quibus pudenda muliebria ipsculpserat. Roboamus sane
rex Doaler, priusquam Martis aleam experiretur, urbis dedi-
tionem ei fecit. Porro dicit /Ethiopas ab /£gyptiis circum-
cisionem virilium accepisse : « nam et Plhicenices et Syrii
« qui sunt in Palistina, didicisse id ab Egyptiis et ipsi con-
« fitentur, » Ceterum constat nullos alios circumcidi in Pa-
lestina Syrorum praeterquam nos. Sed de his singuli ita
loquantur prout ipsis visum fuerit.

4. Post Susaci autem discessum Roboamus rex pro aureis
sculis et clypeis pari numero ere facta regice custodibus
commisit. Quumque ei non contigerit inter expeditiones
illustres el res splendide gestas vitam agere, summa ín
quiete regnavit cum metu cobjrincta, quod perpeluo cum
Hieroboamo inimicitias gereret. Obiit aulem, quum vixisset
annos quinquaginta εἰ septem, et septemdecim ex illis in
regno exegisset, vir vanus ct imprudens, et qui patris
amicorum consiliis non obsequutus magnam imperii partem
amisit. Sepultus est Hierosolymis iu regiis conditoriis.
Ipsi vero in regnum successit filius Abias , anno duodevige-
simo regni Hieroboaimi in decem tribus. Atque ista quidem
hujusmodi exitum habuere, Superest vero ut deinceps di-
camus de Hieroboamo , quemadmodum et ipse vitam lini.
verit.

[449—451.]

Nam ille nihil reliqui fecit neque cessavit quin in
Deum contumelias ederet, sed aras super montes excelsos
construere pergebal atque sacerdotes ex vulgo creare.

CAP. XI. (IV.)

Futurum autem erat non longo post intervallo ut Deus
ista flagitia ponamque illis debitam in ipsius caput ge-
nerisque ejus universi recidere faceret. Quumque sub id
tempus filius ejus eegrotaret, quem Obimen appellabant,
uxori sute manda[ ut veste sua deposita liabituque privato
assumpto ad Achiam vatem se conferret; (esse enim hunc
virum in futuris predicendis mirificum; nam et de regno
sibi id quod accidisse hunc ipsum indicasse;) jussitque, ubi eo
perveniret, ul. quasi peregrina de filio percontaretur an e
morbo esset evasurus. Illa habitu mutato, prout a marito
jussa fuerat, ad urbem Siluntem veniebat ; illic enim Achias
agebat. Quae quum in eo esset ut domum ejus intraret, caecu-
tientis el oculis prz senio torpentis, Deus ei apparuit utrum.
que indicans, el Hieroboami uxorem se ad ipsum contulisse,
et quid ei de quibus sciscitatura adsit respondere oporteat.

814 (6570,37:.)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. IA.

[451,422.]

ὧν πάρεστιν ἀποχρίνασθαι. Παρούσης δὲ τῆς γυναι- ! Muliere autem, tanquam peregrina el privata, δὰ domum

χὸς tl; τὴν οἰκίαν ὡς ἰδιώτιδος xal ξένης ἀνεθδόν, σεν"
« εἴσελθε, ὦ γύναι “ἹἹεροθοάμου, τί χρύπτεις σαυτήν ;
« τὸν γὰρ Θεὸν οὐ λανθάνεις, ὃς ἀφιξομένην τέ μοι φα-
ὃ « vel; ἐδήλωσε xal προσέταξε τίνας ποιήσομαι τοὺς λό-
« you; ». ᾿Ἀπελθοῦσαν οὖν πρὸς τὸν ἄνδρα ἔφραζεν
αὐτῷ ταῦτα λέγειν’ « ἐπεὶ σὲ μέγαν ix μιχροῦ καὶ
« μηδὲν ὄντος ἐποίησα καὶ ἀποσχίσας τὴν βασιλείαν
« ἀπὸ τοῦ Δαυΐδου γένους σοὶ ταύτην ἔδωχα,, σὺ δὲ
10 « τούτων ἠμνημόνησας xal τὴν ἐμὴν θρησχείαν χα-
« ταλιπὼν χωνευτοὺς θεοὺς χατασχευάσας ἐκχείνους
« ἐτίμησας, οὕτω τε πάλιν χαθαιρήσω xal πᾶν ἐξο-
« λοθρεύσω σου τὸ γένος καὶ χυσὶ καὶ ὄρνισι βορὰν
« ποιήσω γενέσθαι. Βασιλεὺς γὰρ ἐξεγείρεταί τις
ὃ « ὅπ’ ἐμοῦ τοῦ λαοῦ παντὸς, ὃς οὐδὲν ἀπολείψει τοῦ
« Ἱεροθοάμον γένους. Μεθέξει δὲ τῆς τιμωρίας xal
« τὸ πλῆθος ἐχπεσὸν τῆς ἀγαθῆς γῆς καὶ διασπαρὲν εἰς
« τοὺς πέραν Εὐφράτου τόπους, ὅτι τοῖς βασιλέως ἀσε-
« βήμασι κατηχολούθησε xai τοὺς ὕπ᾽ αὐτοῦ γενομένους
90 « προσχυνεῖ θεοὺς, τὴν ἐμὴν θυσίαν ἐγχαταλιπόν. Σὺ
« δὲ, ὦ γύναι, ταῦτα ἀπαγγέλλουσα σπεῦδε πρὸς τὸν
« ἄνδρα. Τὸν δὲ υἱὸν χαταλήψη τεθνηχότα᾽ σοῦ γὰρ
« εἰσιούσης εἷς τὴν πόλιν ἀπολείψει τὸ ζῆν αὐτόν" τα-
« φήσεται δὲ κλαυσθεὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους παντὸς, χοινῷ
30 « τιμηθεὶς πένθει" χαὶ γὰρ μόνος τῶν ἐχ τοῦ "lepo-
« δοάμον γένους ἀγαθὸς οὗτος ἦν. » Ταῦτα αὐτοῦ προ-
φητεύσαντος, ἐχπηδήσασα f$) γυνὴ τεταραγυένη xat τῷ
τοῦ προειρημένου παιδὸς θανάτῳ περιαλγὴς, θρηνοῦσα
διὰ τῆς ὁδοῦ χαὶ τὴν μέλλουσαν τοῦ τέχνου χοπτουμένη
30 τελευτὴν, ἀθλία τοῦ πάθους ἠπείγετο καχοῖς ἀμηχάνοις,
xal σπουδῇ μὲν ἀτυχεῖ χρωμένη διὰ τὸν υἱὸν, (ἔμελλε
γὰρ αὐτὸν ἐπειχθεῖσα θᾶττον ὄψεσθαι νεκρόν,) ἀναγκαίᾳ
δὲ διὰ τὸν ἄνδρα. Καὶ παραγενοικένη τὸν μὲν ἐχπε-
πνευχότα, καθὼς εἶπεν 6 προφήτης, ηὖρε, τῷ δὲ βασιλεῖ
36 πάντα ἀπήγγελλεν,

(E'.) β΄. Ἱεροθόαμος δὲ οὐδενὸς τούτων φροντίσας,
πολλὴν ἀθροίσας στρατιὰν ἐπὶ τὸν ἹΡοδοάμου παῖδα,
τῶν δύο φυλῶν τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸς διαδεξάμενον,
᾿Ἀῤίαν ἐξεστράτευσε πολεμήσων" χατεφρόνει γὰρ αὖ-

40 τοῦ διὰ τὴν ἡλιχίαν. Ὁ δ᾽ ἀχούσας τὴν ἔφοδον τὴν
Ἱεροθοάμου, πρὸς αὐτὴν οὗ χατεπλάγη, γενόμενος δ᾽
ἐπάνω xal τῆς νεότητος τῷ φρονήματι xal τῆς ἐλπίδος
τοῦ πολεμίου, στρατιὰν ἐπιλεξάμενος ἐκ τῶν δύο φυλῶν
ἀπήντησε τῷ “ἱεροδοάμῳ εἰς τόπον τινὰ χαλούμενον

45 ὄρος Σεμαρών. Καὶ στρατοπεδευσάμενος ἐγγὺς αὐτοῦ
τὰ πρὸς τὴν μάχην ηὐτρέπιζεν. Ἦν δ᾽ ἡ δύναμις αὖ-
τοῦ μυριάδες τεσσαράχοντα, fj δὲ τοῦ Ἱἱεροδοάμου στρα-
"tk διπλασίων ἐχείνης: Ὡς δὲ τὰ στρατεύματα πρὸς
τὰ ἔργα xal τοὺς χινδύνους ἀντιπαρετάσσετο xal συμ-

50 θαλεῖν ἔμελλε, στὰς ἐφ᾽ ὑψηλοῦ τινος τόπου ᾿Δθίας xal
τῇ χειρὶ κατασείσας τὸ πλῆθος xal τὸν Ἱεροδόαμον
ἀχοῦσαι πρῶτον αὐτοῦ μεῦ᾽ ἡσυχίας ἠξίωσε, — l'evous-
νης δὲ σιωπῆς ἤρξατο λέγειν. « Ὅτι μὲν τὴν ἥγεμο-
« νίαν 5 Θεὸς Δαυΐδγ, καὶ τοῖς ἐχγόνοις αὐτοῦ κατένευ-

ejus accedente, exclamavit, « ingredere, o uxor Ἠΐοτο-
« boami, cur te ipsam dissimulas? nam Deum latere non
« poles, qui et me per visionem de adventu tuo praemonuit,
« praecepitque quibus te verbis affarer. » Quando itaque ad
marituin reversa esset, jussit ut liec ei renunciaret : « quan-
« doquidem ego te magnum e parvo et niliili homine feci, ab-
« &cissoque Davidicrze domui regno te donavi, tu vero horum
« immemor, meoque cultu post tergum rejecto, eo deve-
« neris ut deos ex auro coullaveris eosque colueris , ita ego
« te rursum e medio tollam , et omne genus tuum ad inter-
« necionem perdam, faciamque ut a canibus ac volucribus
« devoretur. Quidam enim a me in lsraelitas rex suscita-
« bitur, qui reminem ex Hieroboami genere superstílem
« est relicturus. Quin et populus hujusce supplicii particeps
« erit, excidet quippe felice terra, sparsusque per loca
« Transeuphratensia exsulabit, quod impielatis regis socium
« 88 fecerit , deosque ab illo factos adorarit, sacris meis re-
«lictis. Τὺ vero, o mulier, i propere ad maritum hac
«illi enunciatum. — Ceterum filium invenies mortuum :
« nam simulac pedem in urbem immiseris, ille morietur,
« alque ab universo deploratus populo sepelietur, publico
« luctwr colionestatus : hic elenim unicus erat e stirpe
« Hieroboami in quo boni quidquam inventum est. » Ubi
heec ille vaticinatus fuerat, mulier perturbata, puerique
jam dicti mortem egre fereus se proripuit, viam luctu el
plangore complens, ac misera malis ex calamitate urgebatur
ineluctabilibus, festinatione utens ob filium quidem in
felici, (nàm quo magis properaret, eo ipsum citius exstin-
ctum visura erat,) viro tamen necessaria. Atque ita domum
reversa filium quidem, prout vates dixerat, anima jam ef-
flata mortuum offendit , regi autem cuncta enarravit.

(V.) 2. AL Hieroboamus nihil heec curans , magnum colle-
ctum exercitum iu expeditionem eduxit, ut bello perseque-
relur Abiam Roboani filium, qui patri in regnum duarum tri-
buum successerat : eum enim, quod esset. adolescentulus
admodum, contempsit. Ille vero, audito adventu Hieroboami,
haudquaquam perterritus est , sed animo supra juvenis seta-
tem elsupra quam liostis speraverat, ubi exercitum e duabus
tribubus collegerat, Hieroboamo occurrit in quodam loco qui
mons Semaron appellatur. Εἰ prope illum castra metatus,
omnia ad pugnam necessaria parabal. Secum autem habcbat
quadringenta millia, Hieroboami vero exercitus duplo major
eral. Quumque jam milites ex adverso starent ad dimican-
dum et pericula subeunda accincti, atque in eo essent ut
manus consererent, Abias ex edito quodam loco, quum manu
significasset, populum et Hieroboamum rogavit ut prius
ipsum quiete audire vellent. Factoque silentio orsus est in
haec verba. « Vos quidem non ignoratis Davidi ejusque
« posteris principatum dedisse Deum in omne aevum : ipse

(71,51)

« σεν elc ἅπαντα χρόνον οὐδ᾽ ὑμεῖς ἀγνοεῖτε" θαυμάζω

«δὲ πῶς ἀποστάντες τοὐμοῦ πατρὸς τῷ δούλῳ 'Itpo-

« ξυάμῳ προσέθεσθε xai μετ᾽ ἐκείνου πάρεστε νῦν ἐπὶ

«tob ὑπὸ τοῦ Θεοῦ βασιλεύειν χεχριμένους πολεμή-

y e σοντες xal τὴν ἀρχὴν ἀφαιρησόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν.

« Τὴν μὲν γὰρ πλείω μέχρι νῦν “Ἱεροδόαμος ἀδίχως

« ἔχε" ἀλλ᾽ οὐκ οἶμαι ταύτης αὐτὸν ἀπολαύσειν ἐπὶ

e πλείονα χρόνον. ᾿Αλλὰ δοὺς καὶ τοῦ παρεληλυθότος

« δίχην τῷ Θεῷ παύσεται τῆς παρανομίας xal τῶν ὕ-

t « ὕρεων, ἃς οὐ διαλέλοιπεν εἷς αὐτὸν ὁδρίζων καὶ ταὐτὰ

, ποιεῖν ὑμᾶς ἀναπεπειχώς"- οἵ μηδὲν ἀδικηθέντες ὑπὸ

« τοὐμοῦ πατρὸς, ἀλλ᾽ ὅτι μιὴ πρὸς ἡδονὴν ἐχχλησιάζων

«ὁμίλησεν, ἀνθρώπων πονηρῶν συμθουλία πεισθεὶς,

ἐγκατελίπετε μὲν τῷ δοκεῖν ὑπ᾽ ὀργῆς ἐκεῖνον, ταῖς

" «δ᾽ ἀληθείαις αὑτοὺς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ xal τῶν ixtivov νό-

« μων ἀπεσπάσατε. Καίτοι συνεγνωχέναι καλῶς st-

.4γεν ὑμᾶς οὗ λόγων μόνων δυσχόλων ἀνδρὶ νέῳ καὶ

« δημαγωγίας ἀπείρῳ, ἀλλ᾽ εἰ xal πρός τι δυσχερὲς f,

«γεότης αὐτὸν xal fj ἀμαθία τῶν πραττουένων ἐξῆγεν

ἃ «ἔργον, διά τε Σολομῶνα τὸν πατέρα xoi τὰς εὐεργε-

« σίας τὰς ixsivou* παραίτησιν γὰρ εἶναι δεῖ τῆς τῶν

« ἐχγόνων ἁμαρτίας τὰς τῶν πατέρων εὐποιίας. “Ὑμεῖς

« δ᾽ οὐδὲν τούτων ἐλογίσασθε οὔτε τότε οὔτε νῦν, ἀλλ᾽ fj-

« χετε στρατὸς ἐφ᾽ ὑμᾶς τοσοῦτος, τίνι χαὶ πεπιστευχὼς

5 " περὶ τῆς νίκης ἢ ταῖς χρυσαῖς δαμάλεσι χαὶ τοῖς

« ἐπὶ τῶν ὁρῶν βωμοῖς, ἃ δείγματα τῆς ἀσεθείας ἐστὶν

«ὑμῶν, ἀλλ᾽ οὐχὶ τῆς θρησχείας; ἢ τὸ πλῆθος ὑμᾶς

« εὐέλπιδας ἀπεργάζεται τὴν ἡμετέραν στρατιὰν ὗπερ-

« βάλλον; ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἡτισοῦν ἰσχὺς μυριάδων στρατοῦ

᾿πεμετὰ ἀδιχημάτων πολεμοῦντος. Ἐν γὰρ μόνῳ τῷ

« δικαίῳ χαὶ τῷ πρὸς θεῖον εὐσεδεῖ τὴν βεδαιοτάτην

« ἐλπίδα τοῦ κρατεῖν τῶν ἐναντίων ἀποκεῖσθαι συμδέ-

« θηχεν, ἥτις ἐστὶ παρ᾽ ἡμῖν τετηρηκόσιν ἀπ᾽ ἀρχῆς τὰ

— «νόμιμα καὶ τὸν ἴδιον Θεὸν σεδομένοις, ὃν οὐ χεῖρες

3 « ἐποίησαγ ἐξ ὕλης φθαρτῆς, οὐδ᾽ ἐπίνοια πονηροῦ βα-

« σιλέως ἐπὶ τῇ τῶν ὄχλων ἀπάτῃ χατεσχεύασεν, ἀλλ᾽

« ὃς ἔργον ἐστὶν αὑτοῦ xai ἀρχὴ καὶ τέλος τῶν &ndv-

«τῶν. Συμθουλεύω τοιγαροῦν ὑμῖν ἔτι xai νῦν μετα-

« Ἱνῶναι xal λαθόντας ἀμείνω λογισμὸν παύσασθαι τοῦ

€ « πολεμεῖν, xa τὰ πάτρια xal τὸ προαγαγὸν ὑμᾶς ἐπὶ
« τοσοῦτο μέγεθος εὐδαιμονίας γνωρίσαι. » .

Y. Ταῦτα μὲν ᾿Δδίας διελέχθη πρὸς τὸ πλῆθος. Em
δ᾽ αὐτοῦ λέγοντος λάθρα τινὰς τῶν στρατιωτῶν 6 "[e-
ροβόαμος ἔπεμψε περικυκλωσομένους τὸν ᾿Αθίαν, ἔχ

& τινων οὐ φανερῶν τοῦ στρατοπέδου μερῶν. Νέσου δ᾽
αὐτοῦ περιληφθέντος τῶν πολεμίων, 5$ μὲν στρατιὰ χα-
τέδεισε xal ταῖς ψυχαῖς ἀνέπεσεν, 6 δ᾽ ᾿Αδίας παρεθάρ-
ρυνε xal τὰς ἐλπίδας ἔχειν ἐνφτῷ Θεῷ παρεχάλει᾽ τοῦ-
τον γὰρ οὗ κεχυχλῶσθαι πρὸς τῶν πολεμίων. Οἵ δὲ

M ὁμοῦ πάντες ἐπικαλεσάμενοι τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ συμ-
μαχίαν, τῶν ἱερέων τῇ σάλπιγγι σημηνάντων, ἃλαλά-
ἔαντες ἐχώρησαν ἐπὶ τοὺς πολεμίους. Καὶ τῶν μὲν
ἴϑραυε τὰ φρονήματα καὶ τὰς ἀχμὰς αὐτῶν ἐξέλυσεν ὃ

Θειὸς, τὴν δὲ Ἀδία στρατιὰν ὑπερτέραν ἐποίησεν. Ὅσος

5

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. XI.

[u2.] — 315
« vero miror qui factum sit uL, patte meo deserto, vosmet
« Hieroboamo servo adjunxeritis , et cum illo nunc prodea-
« lis contra eos, quos Deus regnaluros esse decreverat ,

: « pugnare parati , et quod reliquum est imperii iis auferre.

« Partem quídem ejus majorem eljam nunc Hieroboamus
« inique tenet : haud tamen erit, opinor, ut longius aliquanto
« ea fruatur. Verum quum etiam prieteritorum supplicium
« Deo dederit, ab iniquitatibus et contumeliis cessabit, quas
« hucusque in eum admisit , vobis quoque auctor ut eadem
« flagitia faceretis, qui nulla a patre meo injuria affecti , nisi
« quod in concione, malorum hominum consiliis obsequutus,
« haud ita yrata usus fuerit allocutione, illum quidem ire
« specie reliquistis, revera aulem vosmet ἃ Deo ejusque
« legibus subduxistis. Atqui eequum erat adolescentulo
« populique tractandi ignaro, vel propter Solomonem pa-
« trem et illius beneficia , veniam indulsisse, non solum ob
« verba duriuscula, sed etiamsi eum ad facinus grave ct
« odiosum impulissent eetas immatura rerumque agendarum
« imperitia. Nam oportet parentum meritis poeterorum
« errata condonari. V05 vero eo tempore nullam eorum
« rationem habuistis, &6 ne nunc quidem liabelis, ^ed ad-
« versum nos venistis ingens sane exercitus, Qua tandem re
« freti victoriam exspectatis , num aureis vitulis et aris in
« locis edilioribus exstructis, quae non religionis, sed itn-
« pietatis vestree indicia sunt? an multitudo, qua nobis
« superiores estis, spem vobis facit victoriam? AL nihil sane
« valet vel myriadum vis in exercitu, si maleficiis coo-
« pertus bellum gerat. Nam in justitia sola ac pietate fir-
« missimam de hosGbus vicloríam reportandi spem sitam
« esse contigit : quie scilicet a nobis stant, qui jam inde a
« principio legis inslitula servavimus, et nostrum Deum
« coluimus, quem non manus artificis ex fragili materia
« fabricata est, nec regis scelerati mens ad populum deci-
« piendum excogitavit, sed qui ex se est, et principium
« rerum omnium et finis. Quamobrem nunc quoque vos
« adhortor ut resipiscatis , et meliora consilia sequuti a bello
« desistatis, tandemque patria agnoscatis instituta et id
« quod vos ad tantam felicitatis magnitudinem provexit. »

3. Hac quidem Abias ad populum verba fecit. At dum
adliuc loqueretur, suorum quosdam clam emisit Hieroboa-
mus 6 castrorum locis non animadversis, ut Abiain cir-
cumdarent. Illo autem medio hostium undique compre-
henso, pavore consternati sunt milites animisque concide-
At suos Abias confirmavit, eosque hortatus est ut
in Deo fiduciam reponerent : hune enim non posse ab
hostibus eircumclusum teneri. Tum illi simul omnes,
quom Dei auxilium implorassent, et sacerdotes tubis ceci-
nissent , clamore sublato hostes aggressi sunt. Εἰ illorum
quidem animos fregit Deus, eorumque splrituum vim sol-
vit, Abiz vero exercitum superiorem fecit. Nam totidem

runt.

816 — (»1—97.)

γὰρ οὐδέποτε ἐμνημονεύθη φόνος ἐν πολέμῳ γεγονέναι
οὔθ᾽ Ελλήνων οὔτε βαρόάρων, τοσούτους ἀποχτείναντες
τῆς ᾿ἱεροδοάμου δυνάμεως, θαυμαστὴν xal διαδόητον
νίχην παρὰ τοῦ Θεοῦ λαθεῖν ἠξιώθησαν. Πεντήχοντα

& γὰρ μυριάδας τῶν ἐχθρῶν χκατέδαλον xal τὰς πόλεις᾽

αὐτῶν διήρπασαν τὰς ὀχυρωτάτας ἑλόντες χατὰ χρά-
τος, τήν τε Βεθήλην xol τὴν τοπαρχίαν αὐτῆς xal τὴν
ἸΙσανὰν xal τὴν τοπαρχίαν αὐτῆς. Καὶ Ἱερούόαυος
μὲν οὐχέτι μετὰ ταύτην τὴν ἧτταν ἴσχυσεν, ἐφ᾽ ὅσον
10 "A6(ac περιῆν χρόνον. Τελευτᾶ δ’ οὗτος ὀλίγον τῇ νίχη
χρόνον ἐπιζήσας, ἔτη βασιλεύσας τρία. xal θάπτεται
μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταῖς προγονιχαῖς θήχαις, Ἀ-
πολείπει δὲ υἱοὺς μὲν δύο xal εἴκοσι, θυγατέρας δὲ ἐχ-
χαίδεχα: πάντας δὲ τούτους ix γυναιχῶν δεχατεσσά-
ῖὸ pov ἐτεχνώσατο,. Διεδέξατο δ᾽ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν
6 vibe Ἄσανος καὶ ἢ μήτηρ τοῦ νεανίσχου, May ala τοὔ-
νομα, Τούτου χρατοῦντος τῆς εἰρήνης ἀπέλαυσεν ἣ
“ὥρα τῶν ᾿ἸΙσραηλιτῶν ἐπὶ ἔτη δέχα.
δ΄. Καὶ τὰ μὲν περὶ ᾿Αδίαν, τὸν ἹΙεροδοάμου τοῦ
40 Σολομῶνος, οὕτω παρειλήφαμεν. ᾿Ετελεύτησε δὲ xal
Ἱεροδόαμος ὃ τῶν δέκα φυλῶν βασιλεὺς, ἄρξας ἔτη
δύο καὶ εἴχοσι. Διαδέχεται δ᾽ αὐτὸν ὃ παῖς Νάδα-
606, δεύτερον ἔτος ἤδη τῆς βασιλείας ᾿Ασάνου διελη-
λυθότος Ἤρξε δὲ 6 τοῦ ἹἹεροδοάμου παῖς ἔτη δύο,
25 τῷ πατρὶ τὴν ἀσέθειαν καὶ τὴν πονηρίαν ἐμφερὴς ὦν.
Ἔν δὲ τούτοις τοῖς δυσὶν ἔτεσι στρατευσάμενος ἐπὶ
Γαθαθὼ πόλιν Παλαιστίνων οὖσαν, πολιορχίᾳ λαθεῖν
αὐτὴν προσέμενεν. ᾿Επιθουλευθεὶς δὲ ἐχεῖ ὁπὸ φίλου
τινὸς, βασάνου ὄνομα, Μακχείλου δὲ παιδὸς, ἀποθνή-
80 cxsv ὃς μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παρα-
λαθὼν ἅπαν τὸ Ἱεροδοάμου γένος διέφθειρε. ΚΚαὶ συν-
ἐθη κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ προφητείαν τοὺς μὲν ἐν τῇ
πόλει τῶν Ἱεροθοάμου συγγενῶν ἀποθνήσχοντας ὑπὸ
χυνῶν σπαραχθῆναι χαὶ δαπανηθῆναι, τοὺς δ᾽ ἐν τοῖς
35 ἀγροῖς ὑπ᾽ ὀρνίθων. Ὁ μὲν οὖν ἹἹεροδοάμον οἶχος
τῆς ἀσεδείας αὐτοῦ χαὶ τῶν ἀνομημάτων ἀξίαν ὑπέσχε
δίχην.
ΚΕΦ. IB'.

Ὁ δὲ τῶν Ἱεροσολύμων βασιλεὺς "Acavoc ἦν τὸν τρό-

πον ἄριστος xal πρὸς τὸ θεῖον ἀφορῶν xal μηδὲν μήτε
40 πράττων μήτ᾽ ἐννοούμενος, ὃ μὴ πρὸς τὴν εὐσέθειαν
εἶχε καὶ τὴν τῶν νολίμων φυλακὴν τὴν ἀναφοράν. Κα--
τώρθωσε δὲ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν ἐχχόψας εἴ τι πονηρὸν
ἦν ἐν αὐτῇ xal χαθαρεύσας ἀπὸ πάσης χηλῖδος. Στρα-
τοῦ δ᾽ εἶχεν ἐπιλέκτων ἀνδρῶν, ὡπλισμένων θυρεὸν xal

45 σειρομάστην, ἐκ μὲν τῆς Ἰούδα φυλῆς μυριάδας τριά-
χοντα, ix δὲ τῆς Βενιαμίτιδος ἀσπίδας φορούντων xal
τοξοτῶν μυριάδας πέντε χαὶ εἴχοσι. "Hór δὲ αὐτοῦ
δέχα ἔτη βασιλεύοντος στρατεύει μεγάλῃ δυνάμει Ζα-
ραῖος ἐπ᾽ αὐτὸν ὃ τῆς Αἰθιοπίας βασιλεὺς, ἐνενήχοντα
δ0 μὲν πεζῶν μυριάσιν, ἱππέων δὲ δέκα, τριαχοσίοις δ᾽
ἅρμασι. Καὶ μέχρι πόλεως Μαρίσσης (ἔστι δ᾽ αὕτη

APXAIOAOTTAZ BIBA. H. ΚΕΦ. IB.

[162 —159.]
ex copiis Hieroboami caesis , quot non alia belli strage ceci-
disse memorantur vel apud Grzecos vel barbaros, mirabi-
lem celebremque victoriam Dei auspiciis consequuti sunt.
Quingenta enim hostium millia prostraverunt, et urbes eo-
rum munitissimas vi captas diripuerunt, Bethelamque
et ejus praefecturam, atque Isanam et praefecturam ejus.
Nec deinceps post hanc cladem potestate valuit Hiero-
boamus, quam diu Abias superstes erat. Is autem diem
obiit non multo post hanc victoriam partam, postquam tres
annos regnaverat, sepultusque est Hierosolymis in majo-
rnm suorum conditoríis, relictis filiis quidem duobus et
viginti, filiabus vero sedecim : istos autem omnes ex quat-
tuordecim uxoribus sustulerat. In regnum autem ei suc-
cessit filíus Asanus, et mater juvenis, cui Machaja nomen
erat. Dum is regnaret, Israelitarum regio per decem annos
pace fruebatur. |

4. Et ista quidem de Abia filio Roboami fllii Solomonis
ita accepimus. Vita decessit etiam Hieroboamus decem
tribuum rex, postquam regnaverat annos duos et viginti.
Ei vero successit Nadabus filius ejus, quum jam alterum
annum in regno Asanus exegissel. Atque annos duos re-
goavit Hieroboami filius, similiter ac pater nequam et im-
probus. In bis autem duobus annis exercitum eduxit
contra urbem Gabatho, que Palestinorum erat, et in obsi-
dione perstabat ut eam caperet. Illic vero amici cujus-
dam, Basanis nomine, Macbeli vero filii, insidiis interiit,
qui, post mortem ejus regno occupato, universam Hiero-
boami stirpem interfecit. Atque accidit, prout Deus fore
praedixerat, ut alii quidem ex Hieroboami cognatis, in
urbe interempti, a canibus laniali absumerentur, alii vero
in agris ab alitibus. Atque ita quidem Hieroboami domus
poenas impielati ejus et sceleribus debitas pertulit.

CAP. XII. (Vl.)

Asanus autem Hierosolymorum rex erat vir moribus
optimis ac Dei studiosus , quique nihil vel faceret vel cogi-
taret nisi quod ad pietatem respiciebat legumque obser-
vantiam. Porro cuncta ad regni sui utilitatem composuit ,
quicquid mali in eo erat resecando, omnemque immun-
ditiem tollendo. Habuit autem lectorum virorum exer-
citum, ex tribu quidem Juda scutatorum et lanceario-
rum trecenta millia, ex tribu. vero Benjemitica, clypea-
torum et sagitlariorum dücenta et quinquaginta millia.
Ceterum quom jam decem annos regnasset, Zareeus
JKthiopize rex contra eum cum magnis copiis expeditionem
facit, ducens peditum quidem nongenta millia, equitum
vero centum millia, adjunctis trecentis curribus. Qui

τῆς Ἰούδα φυλῆς) ἐλάσαντος αὐτοῦ μετὰ τῆς οἰκείας | cum ad urbem Marissàm (est autem hac in tribu Juda)

(74,375.

δυνάμεως ἀπήντησεν "Aaavoc xal ἀντιπαρατάξας αὐτῷ
τὴν στρατιὰν ἔν τινι φάραγγι Σαφθὰ λεγομένη, τῆς
πόλεως οὐχ ἄπωθεν, ὡς κατεῖδε τὸ τῶν Αἰθιόπων πλῇ-
θος, ἀναδοήσας νίχην ἥτει παρὰ τοῦ Θεοῦ, xal τὰς

6 πολλὰς ἑλεῖν μυριάδας τῶν πολεμίων. Οὐδὲ γὰρ ἄλλῳ
τινὶ θαρσήσας ἔλεγεν ἢ τῇ παρ᾽ αὐτοῦ βοηθείᾳ, δυνα-
μένη χαὶ τοὺς ὀλίγους ἀπεργάσασθαι χρείττους τῶν
πλειόνων καὶ τοὺς ἀσθενεῖς τῶν ὑπερεχόντων, ἀπαντῇ -
ext πρὸς μάγην τῷ Ζαραίῳ.

9 β΄. Ταῦτα λέγοντος "Aodvou, νίχην ἐσήμαινεν δι θεὸς,
χαὶ συμδαλὼν μετὰ χαρᾶς τῶν προδεδηλωμένων ὑπὸ
τοῦ Θεοῦ, πολλοὺς ἀποχτείνει τῶν Αἰθιόπων, καὶ τρα-
πέντας εἷς φυγὴν ἐδίωξεν ἄχρι τῆς Γεραρίτιδος χώρας.
Ἀφέμενοι δὲ τῆς ἀναιρέσεως ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν

Is πόλεων ἐχώρησαν (ἥλω γὰρ ἢ Γεράρων) καὶ χατὰ τῆς
παρεμθολῆς αὐτῶν, ὡς πολὺν μὲν ἐκφορῆσαι χρυσὸν,
πολὺν δὲ ἄργυρον, λείαν τε πολλὴν ἀπαγαγεῖν, καμή --
λους χαὶ ὑποζύγια καὶ βοσχημάτων ἀγέλας. Ασανος
μὲν οὖν καὶ $ σὺν αὐτῷ στρατιὰ τοιαύτην παρὰ τοῦ

Ὁ θεοῦ νίχην λαδόντες xat ὠφέλειαν ἀνέστρεφον εἷς ἴε-
ροσόλυμα, αραγενομένοις δὲ αὐτοῖς ἀπήντησε χατὰ
τὴν ὁδὸν προφήτης Ἀζαρίας ὄνομα. Οὗτος ἐπισχεῖν
χελεύσας τῆς ὁδοιπορίας ἤρξατο λέγειν πρὸς αὐτοὺς ὅτι
ταύτης εἶεν τῆς νίχης παρὰ τοῦ Θεοῦ τετυχότες, ὅτι

35 δικαίους χαὶ ὁσίους αὁτοὺς παρέσχον xal πάντα κατὰ
τὴν βούλησιν τοῦ Θεοῦ πεποιηχότας. ᾿Ἐπιμενοῦσι
μὲν οὖν ἔφασχεν ἀεὶ τὸ χρατεῖν αὐτοὺς τῶν ἐχθρῶν
xai τὸ ζῆν μετ᾽ εὐδαιμονίας παρέξειν τὸν Θεὸν, ἀπολι-
ποῦσι δὲ τὴν θρησχείαν ἅπαντα τούτων ἐναντία συμ»

3 θήσεσθαι, xal γενήσεσθαι χρόνον ἐχεῖνον ἐν ᾧ μηδεὶς
ἀληθὴς εὑρεθήσεται προφήτης ἐν τῷ ὑμετέρῳ ὄχλῳ,
οὐδὲ ἱερεὺς τὰ δίχαια χρηματίζων, ἀλλὰ xat αἱ πόλεις
ἐνάστατοι γενήσονται xal τὸ ἔθνος χατὰ πάσης σπαρή-
σεται γῆς, ἔπηλυν βίον xal ἀλήτην βιωσόμενον. Και-

$$ ρὸν δ᾽ αὐτοῖς ἔχουσι συνεδούλευεν ἀγαθοῖς γίνεσθαι χαὶ
μὴ φθονῆσαι τῆς εὐμενείας αὑτοῖς τοῦ Θεοῦ. Ταῦτ᾽
ἀχούσας ὁ βασιλεὺς xal ὃ λαὸς ἐχάρησαν xal πολλὴν
πρόνοιαν ἐποιοῦντο χοινῇ τε πάντες xal xav ἰδίαν τοῦ
δικαίου, Διέπεμψε δ᾽ 6 βασιλεὺς xal τοὺς ἐν τῇ χώρᾳ
ᾧ τῶν νομίμων ἐπιμελησομένους.

q. Καὶ τὰ μὲν ᾿Ανσάνου τοῦ βασιλέως τῶν δύο φυ-
λῶν ἐν τούτοις ὑπῆρχεν" ἐπάνειμι δὲ ἐπὶ τὸν τοῦ πλή-
(ou; τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέα Βασάνην, τὸν ἀποχτεί-
ναντα τὸν Ἱεροδοάμου υἱὸν Νάδαθον xal χατασχόντα

& τὴν ἀρχήν. Οὗτος γὰρ ἐν Θαρσῇ πόλει διατρίδων
χαὶ ταύτην οἰχητήριον πεποιημένος εἴχοσι μὲν ἐδασί--
λευσεν ἔτη χαὶ τέσσαρα, πονηρὸς δὲ χαὶ ἀσεδὴς ὑπὲρ
Ἱεροδόαμον xai τὸν υἱὸν αὐτοῦ γενόμενος πολλὰ xol

τὸ πλῆθος χαχὰ διέθηχε χαὶ τὸν Θεὸν ἐξύδρισεν. Ὃς *
: eum Jehu vate, preedixit se totum ipsius genus excisurum .

$9 αὐτῷ πέμψας Ἰηοῦν τὸν προφήτην προεῖπε διαφθερεῖν
αὐτοῦ πᾶν τὸ γένος xal τοῖς αὐτοῖς οἷς xai τὸν “ἱερο-
δοάμου χαχοῖς περιέβαλεν οἶχον ἐξολέσειν, ὅτι βασιλεὺς
ὑκ' αὐτοῦ γενόμενος οὖχ ἠμείψατο τὴν εὐεργεσίαν τῷ
διχαίως προστῆναι τοῦ πλήθους xal εὐσεβῶς" (ἅπερ αὐ-

. ANTIQ. JUD. LIB.

VIII. CAP. ΧΙ. 317

cum exercitu suo pervenisset, occurrit ei Asanus, et in-
structa contra eum acie in valle quadam , cui nomen Se
phtha, non procul ab urbe, ubi /£thiopum multitudinem

[454,455.]

conspexit, voce sublata victoriam a Deo poscebat, utque

ipsi daretur multas adeo hostium myriadas occidere. Ne-
que enim alia re aliqua nixum se aiebat quam illius auxilio,
cujus est paucos pluribus et imbeciiles viribus preestantio-
ribus superiores facere, ausum esse cum Zareo acie
dimicare.

2. Dum hec Asanus diceret, signum vicetorim dedit
Deus, atque prolio alacriter inito propter ea qute fore prze-
nunciarat Deus, magnam ZEthiopum stragem edidit, reli-
quosque in fugam conversos in regionem Gerariticam perse-
quutus est. Et quum a ccede facienda destitissent , ad urbes
diripiendas processerunt ( nam capta erat urbe Gerara) et
ad castra hostium spolianda, adeo at auri argentique vim
immensam predamque ingentem extulerint, camelos ad
hec et jumenta et pecorum greges. Alque ita quidem
Asanus ejusque exercitus, tanta Dei auxilio victoria parta
tantisque emolumentis , Hierosolyma repeliverunt. Quum
autem non longe abessent, eis in via occurrit vates, Aza-
rias nomine, qui ad eos, postquam iter paululum sup-
primere jusserat, orsus est dicere, hanc victoriam illis ἃ
Deo esse concessam , quod justos se sanctosque preestitis-
sent, Deique in omnibus voluntati fuissent obeequuti.
Quodsi ita, adjiciebat, uL ceperant perrexerint , facturum
esse Deum ut hostes semper superent et vitam feliciter
agant; sin vero a religione desciverint, fore ut omnia his
contraria ipsis accidant, venturumque esse tempus illud
in quo neque verus in upiverso populo reperietur vates,
neque sacerdos qui justa decernet. Immo etiam urbes
eversum iri, gentemque per totum terrarum orbem dis-
sipatum, ut advenarum et erronum vitam actura sit.
Quapropter íllis suadehat at, dum per tempus liceret,
probitati studerent et Dei benignitatem sibimet non invi-
derept. His auditis rex populusque gaudio exsultarunt,
jurique et »quo tam publice quam privatim omni cura et
cogitatione incumbebant ; misitque rex hinc inde qui id age-
rent, uL per universam regionem legis instituta serva-
rentur.

3. Atque ita quidem se habebant Asani res duorum tri-
buum regis : jam vero ad Basanem revertor, populi Israeli-
tici regem , qui Nadabum Hieroboami fllium interfecerat et
regnum occupaverat. Ille igiturin Tharsa urbe habitans,
ibi etiam domicilio sibi collocato , viginti quidem annos et
quattuor regnavit, improbus vero et nequam factus supra
Hieroboamum ejusque filium, malis quamplurimis po-
pulum attrivit eL Deo contumelias intulit. Qui, misso ad

et iisdem cladibus, quibus Hieroboami domum affecerat ,
perditurum esse , quod rex a se constitutus beneficium non
remunerarit justo pioque imperio populum regendo; (quod
quum ipsis inprimis , qui ita fecerunt , prodesset, deinceps

$18 (576,376.)

τοῖς πρῶτον τοῖς οὖσι τοιούτοις ἀγαθὰ, ἔπειτα τῷ Θεῷ
[λα τὸν δὲ χάχιστον ἱΙερούόαμον ἐμιμήσατο xal τῆς
ψυχῆς ἀπολομένης τῆς ἐκείνου ζῶσαν ἐν αὑτῷ τὴν πο-
γηρίαν ἐνεδείξατο. Πεῖραν οὖν ἕξειν εἰχότως τῆς ὁμοίας
δ συμφορᾶς αὐτὸν ἔλεγεν, ὅμοιον αὐτῷ γενόμενον. Βα-
σάνης δὲ, προαχηχοὼς τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμδήσεσθαι
xaxk μεθ᾽ ὅλης τῆς γενεᾶς ἐπὶ τοῖς τετολμημένοις,
πρὸς τὸ λοιπὸν δέον ἡσυχάσαι, ἵνα μὴ μᾶλλον πονη-
ρὸς δόξας ἀποθάνη, χαὶ περὶ τῶν παρῳχημένων ἐκ τοῦ
10 τότε γοῦν μετανοῆσαι, ὅπως συγγνώμης παρὰ τοῦ
Θεοῦ τύχη, ὥσπερ οἱ προχειμένων αὐτοῖς ἄθλων, ἐπὰν
περί τι σπουδάσωσιν, οὐ διαλείπουσι περὶ τοῦτο ἐνερ-
γοῦντες, οὕτω χαὶ Βασάνης, προειρηχότος αὐτῷ τοῦ
προφήτου τὰ μέλλοντα, ὡς ἐπ᾽ ἀγαθοῖς τοῖς μεγίστοις
15 χαχοῖς, ὀλέϑρῳ γένους xai οἰχίας ἀπωλεία, χείρων ἐγέ-
veto xal χαθ᾽ ἑχάστην ἡμέραν ὥσπερ ἀθλητὴς χαχίας
τοῖς περὶ ταύτην πόνοις προσετίθει. Καὶ τελευταῖον
τὴν στρατιὰν παραλαβὼν πάλιν ἐπῆλθε πόλει τινὶ τῶν
οὖκ ἀφανῶν Ἀραμαθῶνι τοὔνομα, σταδίους ἀπεχούσῃ
80 Ἱεροσολύμων τεσσαράχοντα, καὶ χαταλαθόμενος αὐτὴν,
ὠχύρου, προδιεγνωχὼς χαταλιπεῖν ἐν αὐτῇ δύναμιν,
ἵνα ἐχεῖθεν ὡρμημένοι τὴν Ἀσάνου βασιλείαν χαχώ--
σωσι.
δ΄. Φοδηθεὶς δὲ Ἄσανος τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ πο-
25 λεμίου xal λογισάμενος ὡς πολλὰ διαθήσει χαχὰ τὴν
ὃπ᾽ αὐτῷ βασιλευομένην πᾶσαν ὃ χαταλειφθεὶς ἐν Ἄρα-
μαθῶνι στρατὸς, ἔπεμψε πρὸς τὸν Δαμασχηνῶν βασι-
λέα πρέσδεις xal γρυσὸν xal ἄργυρον, παραχαλῶν συμ-
μαχίαν xa ὑπομιμνήσκων ὅτι xal πατρῴα φιλία πρὸς
80 ἀλλήλους ἐστὶν αὐτοῖς. ὯὉ δὲ τῶν χρημάτων τὸ πλῆῇ-
θος ἀσμένως ἐδέξατο χαὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο πρὸς
αὐτὸν, διαλύσας τὴν πρὸς τὸν Βασάνην φιλίαν" χαὶ
πέμψας εἰς τὰς ὃπ᾽ αὐτοῦ βασιλευομένας πόλεις τοὺς
ἡγεμόνας τῆς ἰδίας δυνάμεως ἐχέλευσε χαχοῦν αὐτάς.
85 Οἱ δὲ τὰς μὲν ἐνεπίμπρασαν, τὰς δὲ διήρπασαν πορευ-
θέντες, τήν τε ᾿Αἴῶνα λεγομένην xal Δάνα xal Ἂ δελ--
λάνην xat ἄλλας πολλάς. Taura ἀχούσας 6 τῶν
ἸΙσραηλιτῶν βασιλεὺς τοῦ μὲν οἰκοδομεῖν xal ὀχυροῦν
τὴν Ἀραμαθῶνα ἐπαύσατο, μετὰ δὲ σπουδῆς ὡς βοη-
40 θήσων τοῖς οἰχείοις καχουμένοις ἀνέστρεψεν. Ἄσανος
δὲ ἐκ τῆς παρεσχευασμένης ὑπ᾽ αὐτοῦ πρὸς τὴν olxo-
δομίαν ὕλης πόλεις ἀνήγειρεν ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ δύο
χαρτεράς’ $j μὲν Γαδὰ ἐχαλεῖτο, ἡ δὲ Μασφά, Καὶ
μετὰ ταῦτα μὲν καιρὸν οὐκ ἔσχεν ὃ Βασάνης τῆς ἐπὶ
Ἄσανον στρατείας " ἐφθάσθη γὰρ ὑπὸ τοῦ χρεὼν, xal
θάπτεται μὲν ἐν Θαρσῖ, πόλει, παραλαμθάνει δ᾽ αὐτοῦ
τὴν ἀρχὴν παῖς ἼἬλανος. Οὗτος ἄρξας ἐπ᾽ ἔτη δύο
τελευτᾷ, φονεύσαντος αὐτὸν ἐξ ἐπιδουλῇς Ζαμάρου τοῦ
ἱππάρχου τῆς ἡιισείας τάξεως. Κατευωχηθέντα γὰρ
50 αὐτὸν παρὰ τῷ οἰχονόμῳ αὐτοῦ OÀca τοὔνομα πείσας
ἐπιδραμεῖν τῶν ὑφ᾽ αὑτὸν ἱππέων τινὰς, ἀπέχτεινε δι’
αὐτῶν μεμονωμένον τῶν περὶ αὑτὸν ὁπλιτῶν xal ἦγε-
μόνων“ οὗτοι γὰρ ἅπαντες περὶ τὴν πολιορχίαν τῶν
Γαδαθῶν ἐγίνοντο τῆς Παλαιστίνων.

45

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. IB.

[«55,456.]
Deoesset gratum ;) sed nequissimi Hierobosami mores imita-
tus fuerit ; cujus perdita anima, ipsius in se viventem impro-
bitatem ostenderit. Przeterea dicebat, quum illi similis exsti-
terit , similem calamitatem merito experturum esse. Basa-
nes autem , licet ante audivisset quse mala ipsi stirpique ejus
universz eventura essent ob flagitia ab ipso perpetrata,
quum in posterum desistere oporteret, ne pluribus sceleri-
bus cooperiri visus moreretur, et ex illo certe tempore prie-
teritorum penitendo veniam a Deo impetrare, quemadmo-
dum ii qui propositis sibi praemiis , postquam rei alicui stu-
dere coeperint , sine intermissione ei operam dant, ita et
Basanes, quum vates ei futura pradixisset, propositis
malorum maximis , tanquam bonis, generis sui pernicie et
domus interitu, deterior factus est, et quotidie, ac si
alhiletze pro malitia personam gereret ,/suos pro ea labores
intendebat. Postremoque, quum exercitum iterum eduxls-
set, aggressus est urbem quandam non ignobilem , Ara-
mathonem nomine, quadraginta stadiis ab Hierosolymis
dissitam , eamque captam muniebat, quod secum jam ante
statuerat presidium in ea collocare, ul sui excuraionibus
inde factis Asani regnum infestarent.

4. Veritus autem Asanus hostis motum conatumque,
animoque versans quam multa mala universm soe regioni
relictus apud Aramathonem exercitus inferre posset , misit
ad regem Damascenorum legatos et aurum et argentum feren-
tes , ejus societatem implorans, eumque fstius, quee a μὰ"
tribus iliis secum intercesserit, amicitise admonens. Atque
ille et pecuniam omnem libenter accepit et societatem cum
eo iniit, dirempta quze ei cum Basane erat amicitia ; mis-
sisque militum suorum ducibus in illius ditionis urbes jus-
sit ut eas vexarent. llli autem eo profecti alias quidem
incenderunt, alias vero diripuerunt, et urbem Abionem
appeliatam et Dana et. Abellanam, aliasque multas. Qua
re audita Jeraelitarum rex ab Aramathone sedificanda et
munienda abstinuit, festinanterque reversus est, quasi
suis male babitis opem laturus. Asanus autem ex mate-
ria ab eo ad exstructiones parata duas in illo ipso loco ur-
bes validas erexit, quarum una Gaba vocatur, allera vero
Masplia. Nec postea quidem Basani per tempus licebat
expeditionem contra Asanum suscipere : nam morte fatali
preventus est. 1n urbe quidem Thbarsa sepelitur, ei vero
in regnum succedit filius Elanus. Hic quum duos annos
regnassel , perit, per insidias caesus ἃ Zamare dimidiae par-
tis equilatus prafecto. Nam per quosdam ex equitibus
&uis, quibus persuaserat in eum impetum facere apud
Olsan dispensatorem suum epulantem interfecit , desertum
a satellitibus suís et ducibus : hi enim universi occupati

' erant in obsidione Gabatliorum Palestinorum urbis.

(5,5,377.}

(Z'.) ε΄. Φονεύσας δὲ τὸν " HAavov ὃ ἵππαρχος Za-
μάρης αὐτὸς βασιλεύει, καὶ πᾶσαν τὴν Βασάνου γενεὰν
χατὰ τὴν ᾿Ιηοῦς προφητείαν διαφθείρει, Τῷ γὰρ αὐτῷ
τρόπῳ συνέδη τὸν οἶχον αὐτοῦ πρόρριζον ἀπολέσθαι διὰ

5 τὴν ἀσέδειαν ὡς καὶ τὸν ᾿ἱεροδοάμου διαφθαρέντα γε-
γράφαμεν. ἯἩ δὲ πολιορχοῦσα τὴν Γαδαθώνην στρα-
τιὰ πυθομένη τὰ περὶ τὸν βασιλέα χαὶ ὅτι Ζαμάρης
ἀποχτείνας αὐτὸν ἔχει τὴν βασιλείαν, καὶ αὐτὴ τὸν
ἡγούμενον αὐτῆς Ἀμαρῖνον ἀπέδειξε βασιλέα, ὃς ἀπὸ

ιὸο τῆς Γαθαθώνης ἀναστήσας τὸν στρατὸν εἰς Θαρσὴν
παραγίνεται τὸ βασίλειον, xat προσδαλὼν τῇ πόλει
κατὰ χράτος αἱρεῖ. Ζαμάρης δὲ τὴν πόλιν ἰδὼν ἦἠρη-
μωμένην συνέφυγεν εἰς τὸ μυχαίτατον τῶν βασιλείων,
χαὶ ὑποπρήσας αὐτὸ συγχατέχαυσεν αὑτὸν, βασιλεύσας

1 ἡμέρας ἑπτά. Διέστη δ᾽ εὐθὺς 6 τῶν Ἰσραηλιτῶν
λαὸς, xal 6 μὲν αὐτῶν Θαμναῖον βασιλεύειν ἤθελον, ol
δὲ τὸν Ἀμαρῖνον. Νιχκήσαντες δ᾽ οἱ τοῦτον ἄρχειν
ἀξιοῦντες ἀποχτείνουσι τὸν Gap.vaiov, xal παντὸς βα--
σιλεύει ὃ ᾿Ἀμαρῖνος τοῦ ὄχλου, ᾿Γριαχοστῷ δὲ ἔτει

Ὁ) τῆς Acdvou βασιλείας ἦρξεν 6 ᾿λμαρῖνος ἔτη δώδεχα"
τούτων τὰ μὲν ἕξ ἐν Θαρσῇ πόλει, τὰ δὲ λοιπὰ ἐν Σε-
μαρεῶνι λεγομένῃ πόλει, ὑπὸ δὲ “Ἑλλήνων Σαμαρείᾳ
χαλουμένη. [Προσηγόρευσε δ᾽ αὐτὴν αὐτὸς Σεωμαρεῶ-
να, ἀπὸ τοῦ τὸ ὄρος ἀποδομένου αὐτῷ, ἐφ᾽ ᾧ χατε-

?5 σχεύασε τὴν πόλιν, Σεμάρου. Διέφερε δ᾽ οὐδενὶ τῶν
πρὸ αὐτοῦ βασιλευσάντων ἣ τῷ χείρων αὐτῶν εἶναι,
Ἅπαντες γὰρ ἐζήτουν πῶς ἀποστήσωσιν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ
τὸν λαὸν τοῖς χαθ᾽ ἡμέραν ἀσεδήωμασι, xat Ot τοῦτο
δι᾿ ἀλλήλων αὐτοὺς 6 Θεὸς ἐποίησεν ἑλεῖν xoi uvzéva

0 τοῦ γένους ὅπολιπεῖν. ᾿Ετελεύτησε δὲ xai οὗτος ἐν
Σαμαρείᾳ" διαδέχεται δ᾽ αὐτὸν ὁ παῖς "Αγαΐος.

ς΄. Μαθεῖν δ᾽ ἔστιν dx τούτων ὅσην τὸ θεῖον ἐπιστρο-
φὴν ἔχει τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, χαὶ πῶς μὲν
ἀγαπᾶ τοὺς ἀγαθοὺς, μισεῖ δὲ τοὺς μοχθηροὺς χαὶ

τὺ προρρίζους ἀπόλλυσιν. OE μὲν γὰρ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν
βασιλεῖς ἄλλος ἐπ᾽ ἄλλῳ διὰ τὴν παρανομίαν xai τὰς
ἀδικίας ἐν ὀλίγῳ γρόνῳ πολλοὶ χαχῶς διαφθαρέντες
ἡρέθησαν xai τὸ γένος αὐτῶν" 6 δὲ τῶν “Ἱεροσολύ-
μων xat τῶν δύο φυλῶν βασιλεὺς "Acavoc δι᾽ εὐσέδειαν

ῳ xal δικαιοσύνην εἰς μαχρὸν χαὶ εὐόχιαον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ
προήχθη γῆρας xai τεσσαράχοντα xat ἕν ἄρξας ἕτος
εὐμοίρως ἀπέθανε. Τελευτήσαντος δ᾽ αὐτοῦ διεδέξατο
τὴν ἡγεμονίαν 6 υἱὸς Ἰωσαφάτης, ἐχ γυναιχὸς ᾿Αὐίδας
τοὔνομα γεγενημένος. Τοῦτον μιμητὴν Δαυΐδου τοῦ

&* προπάππου xatd τε ἀνδρείαν xai εὐσέθειαν ἅπαντες
ἐν τοῖς ἔργοις ὑπέλαβον. ᾿Αλλὰ τὰ περὶ μὲν τούτου
τοῦ βασιλέως οὐ νῦν χατεπείγει λέγειν.

ΚΕΦ. IT".

Ὁ δὲ χαθος ὃ τῶν ἸΙσραηλιτῶν βασιλεὺς κατῴχει

μὲν ἐν Σαμαρείᾳ, τὴν δ᾽ ἀρχὴν κατέσχεν ἕως ἐτῶν
30 εἴχοσι xat δύο, μηδὲν χινύσας τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων,
εἰ μὴ ὅσα γε πρὸς τὸ χεῖρον καθ᾽ ὑπερόδολὴν πονηρίας
ixtvórasv, ἅπαντα δ᾽ αὐτῶν τὰ χαχουργήματα xai

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. ΧΠΡΠ.

[456,457.] 319

(ViI.) 5. Quumautem Zamares equitum dux Elanom Inter-
emisset , ipse pro eo regnum occupat , omnesque ex Basanis
stirpe juxta Jehu vaticinium ad unum sustulit. Eodem enim
modo ipsius familiam funditus perire contigit, quo Hiero-
boami domum exstincfam esse scripsimus. Interea qui Ga-
bathonam obsidebat exercitus , auditis que regi acciderant ,
et quod Zamares occisl a se regnum invasisset , et ipse du-
cem suum Amarinum regem creat, qui motis castris a Ga-
bathona ad Tharsam regiam proficiscitur, et impressione in
urbem facta, eam vi expugnat. Zamares autem, urbem
videns desolatam , in intimam regiam se recipiebat, atque
igne ei subjecto se ipsum cum ea concremavit, postquam
septem dies regnaverat. Tum vero divisus est Israelitarum
populus, quorum alii Thamneum, alii autem Amarinum
regnare volebant. Αἱ quum ii vicissent, qui regnum huic
deferri postalabant , Thamnaum perimunt , atque Amarinus

«ius populi rex factus est. Anno autem regni Asani tri-
gesimo regnum iniit , idque tenuit annos duodecim , sex
quidem in Tharsa, reliquos vero in urbe quz Semareon
appellatur, et a Gracis Samaria dicitar. Ipse autem Sema-
reonem denominavit a Semaro, qui ei montem vendiderat
quem exstructa urbe occupavit. Inter hunc vero et prio-
res reges nihil intererat nisi quod illis fuerit sceleratior.
Omnes enim magnopere studebant quo modo populum
quotidianis impletatibus a Deo abalienarent, ideoque fecit
Deus ut alius alium e medio tolleret, nemoque e familia su-
perstes esset relictus. Etiam hic diem suum obiit Sama-
ria , eique in regnum succedit filius Achabus.

6. Atque hinc licet intelligere quantum Deus res huma-
nas respiciat , utque bonos quidem amore prosequatur, im-
probos vero odio habeat et funditus perdat. Israelitarum
enim reges propter flagitia et impietatem haud longo tem-
pore alii quidem ab aliis malo interitu sublati sunt, stirpe
etiam illorum excisa : Asanus vero Hierosolymorum et
duarum tribuum rex ob pietatem et justitiam ad summam
vita beata provectus est senectutem, annoque regni sui primo
et quadragesimo felici fato obit. Ipso autem defuncto im-
perium suscepit filius Josaphates , ex muliere Abida nomine
natus. Hunc in operibus omnes existimarunt proavum
Sed de iis
quz ad hune regem spectant nondum tempus est dicendi.

CAP. XIII. (VII.)

Achabus autem Israelitarum rex habitabat quidem in
Samaria , regnum vero tenebal annos duos et viginti, nihil
de institutis priorum regum immutans, praterquam in iis
qua ipse iu pejus immani nequitia deditus excogitavit,
omnium illorum facinorum nefariorum et in Deum contum--

Davidem imitatum esse in virtute et pietate.

5320 (275,2.)

τὴν πρὸς τὸ θεῖον ὕδριν ἐχμιμησάμενος, καὶ μάλιστα
τὴν Ἱεροδοάμου ζηλώσας παρανομίαν. Καὶ γὰρ οὗτος δα-
μάλεις τὰς ὑπ᾽ ἐχείνου χατασχευασϑείσας προσεχύνησε,
xoi τούτοις ἄλλα παράδοξα προσεμηχανήσατο. "ἔγημε

& δὲ xal γυναῖχα, θυγατέρα μὲν Ἰθωδάλου τοῦ Τυρίων xai
Σιδωνίων βασιλέως, ἧ Ἰεζαθέλη ἦν ὄνομα,, ἀφ᾽ ἧς τοὺς
ἰδίους αὐτῆς θεοὺς προσχυνεῖν ἔμαθεν. Ἦν δὲ τὸ γύναιον
δραστήριόν τε xal τολμηρὸν, εἷς τοσαύτην δ᾽ ἀσέλγειαν
xal μανίαν προὔπεσεν, ὥστε xal ναὸν τῷ Τυρίων θεῷ,

10 ὃν Βῆλον προσαγορεύουσιν, ᾧχοδόμησε καὶ ἄλσος παν-
τοίων δένδρων χατεφύτευσε. Κατέστησε δὲ xai ἱερεῖς
xai ψευδοπροφήτας τούτῳ τῷ θεῷ. Καὶ αὐτὸς δ᾽ ὁ βασι-
λεὺς πολλοὺς τοιούτους περὶ αὑτὸν εἶχεν, ἀνοία χαὶ πο-
γηρίᾳ πάντας ὑπερδεδληχὼς τοὺς πρὸ αὁτοῦ.

1; β΄. Προφήτης δή τις τοῦ μεγίστου Θεοῦ, ix πόλεως
Θεσδώνης τῆς Γαλααδίτιδος χώρας, προσελθὼν Ἀχά-
Gt) προλέγειν αὐτῷ τὸν Θεὸν ἔφασχε μήτε ὕσειν αὐτὸν
ἐν ἐχείνοις τοῖς ἔτεσι μήτε δρόσον χαταπέμψειν εἷς τὴν
χώραν, εἰ μὴ φανέντος αὐτοῦ. Καὶ τούτοις ἐπομόσας

20 ἀνεχώρησεν εἷς τὰ πρὸς νότον μέρη, ποιούμενος παρὰ
χειμάρρῳ τινὶ τὴν διατριδὴν, ἐξ οὗ καὶ τὸ ποτὸν εἶχε"
τὴν γὰρ τροφὴν αὐτῷ χαθ᾽ ἡμέραν κόραχες προσέφερον.
Ἀναξηρανθέντος δὲ τοῦ ποταμοῦ δι᾽ ἀνομέρίαν, εἷς
Σαρεφθὰ πόλιν oüx ἄπωθεν τῆς Σιδῶνος καὶ Τύρου (με-

, 35 ταξὺ γὰρ κεῖται) παραγίνεται, τοῦ Θεοῦ χελεύσαντος "

εὑρήσειν γὰρ ἐχεῖ γυναῖχα χήραν, ἥτις αὐτῷ παρέξει
τροφάς. Ὧν δ᾽ οὐ πόρρω τῆς πύλης δρᾷ γυναῖχα χερ-
νῆτιν ξυλιζομένην. Τοῦ δὲ Θεοῦ δηλώσαντος ταύτην
εἶναι τὴν μέλλουσαν αὐτὸν διατρέφειν, προσελθὼν ἧσπά-
30 cato xal χομίσαι ὕδωρ παρεχάλεσεν, ὅπως πίη, καὶ
πορευουένης μεταχαλεσάμενος χαὶ ἄρτον ἐνεγχεῖν ἐκέ-
λευσε. Τῆς δ᾽ ὀμοσάσης μηδὲν ἔχειν ἔνδον 7| μίαν
ἀλεύρου δράχα xal ὀλίγον ἔλαιον, πορεύεσθαι δὲ συνει-
λεχυῖαν τὰ ξύλα, ἵνα φυράσασα ποιήση αὑτῇ χαὶ τῷ
35 τέχνῳ ἄρτον, ὑεθ᾽ ὃν ἀπολεῖσθαι λιμῷ δαπανηθέντα
μηκέτι μηδενὸς ὄντος ἔλεγεν, « ἀλλὰ θαρσοῦσα, εἶπεν,
ἄπιθι, xal τὰ χρείσσω προδοχῶσα, x«i ποιήσασα
πρῶτον ἐμοὶ βραχὺν χόμισον, Προλέγω γὰρ σοὶ μηδέ-
ποτε ἐπιλείψειν ἀλεύρων ἐχεῖνο τὸ ἄγγος, μηδ᾽ ἐλαίου
40 τὸ χεράμιον, μέχρις οὗ ἂν ὕση ὁ Θεός. » Ταῦτ᾽ εἰπόν-
τος τοῦ προφήτου, παραγενομένη πρὸς αὐτὸν ἐποίησε τὰ
εἰρημένα, χαὶ αὐτή τε ἔσχε χαὶ τῷ τέχνῳ ἐχορήγει τὴν
διατροφὴν xat τῷ προφήτη. ᾿Επέλιπε δ᾽ οὐδὲν αὐτοὺς
᾿τούτων ἄχρις οὗ xai 6 αὐχμὸς ἐπαύσατο. Μέμνηται δὲ
45 τῆς ἀνομόρίας ταύτης xai Μένανδρος ἐν ταῖς θωδάλου
τοῦ Τυρίων βασιλέως πράξεσι λέγων οὕτως" « ἀδροχία τε
ἐπ᾽ αὐτοῦ ἐγένετο, ἀπὸ τοῦ Ὑπερθερεταίου μηνὸς ἕως
τοῦ ἐχομένου ἔτους τοῦ Ὑπερδερεταίου. — "Ixexe(av δ᾽
αὐτοῦ ποιησαμένου, χεραυνοὺς ἱκανοὺς βεύληκέναι.
60 Οὗτος πόλιν Βότρυν ἔχτισε τὴν ἐπὶ Φοινίκη, καὶ Αὔζαν
τὴν ἐν Λιδύη. » Καὶ ταῦτα μὲν, δηλῶν τὴν ἐπ᾽ Ἀχά-
Goo γενομένην ἀνομδρίαν (χατὰ γὰρ xai τοῦτον xoi
᾿Ιθώδαλος ἐθασίλευσε "'upiwv) ὃ Μένανδρος ἀναγέγρα-
φεν.

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. IT.

[«57,059.]

liarum factus imitator, atque prs ceteris Hieroboami acele-
rum auwmulus. Nam et vitulas ab illo fictas formatasque
adoravit, et alia adhuc magis absurda commentus est. In
miatrimonium praeterea accepit filiam Ithobali Tyriorum
et Sidoniorum regis, cui nomen erat Jezabela, a qua pa-
trios didicit illius deos colere. Erat autem muliercula
animi irrequieti et magne audaciz?, atque in tantam petu-
lantiam et insaniam prolapsa est ut et templum Tyriorum
deo, quem Belum vocant, eedificaret et Jucum omnis gene-
ris arborum plantaret. Porro et sacerdotes et falsos vates
huic deo instituit. Quin ipse etiam rex tales multos circa
se liabebat, amentia et improbitate omnes ante se super-
gressus.

2. Vates igitur quidam summi Dei, ex Thesbona Galaa-
ditidis regionis urbe, Achabum adiit, dicebatque Deum
prienunciasse ipsi quod nec pluviam per hos annos daturus
sit, nec rorem immissurus in terram istam , donec ipse
compareret. Quumque hac jurejurando firmasset , versus
plagam australem concessit , ibique ad torrentem quendam
manet, qui potum ipsi suppeditabat : nam corvi cibum ei
quotidie afferebant. Sed quum aruisset lluvius, quod non
pluebat, jussu Dei ad urbem Sarephtham proficiscitur, non
procul a Sidone ac Tyro (nam media interjacet) : fore enim
ut illic inveniret mulierem viduam, quee ipsum esset alitura.
Atque ubi non longe a porta aberat, cernit mulierem ope-
rariam ligna colligentem. Quum autem Deus ei significasset
hanc esse illam qua ei victum minislratura esset, propin-
quior factus eam salutavit, et obsecravit ut paulum aque
afferat ad bibendum , illamque eantem quum revocasset,
jussit ut panem etiam secum ferat. illa vero quum ju-
rasset nihil sibi domi esse praeter unum farinae pugillum et
paulum olei, seque collecto uno aut altero ligno abire, ut
subacta farina sibi ac filio panem conficiat; quem ubi cor
edissent, fame ipsos absumptum iri dicebat, quandoqui-
dem nihil aliud superesset : « atqui bono animo, inquil,
abi, et lzetiora sperans ; ac primum mibi paululum paratum
affer. Nam tibi pra dico, non unquam istius vasis farinam
consumptum iri neque amphors oleum, donec a Deo plue-
rit. » Ubi hac dixerat vates , illa domum se recepit, jussis
que obsequuta est : atque et ipsa habebat et filio pariter ac
vali victum suppeditabat. Horum vero neutrum eos defecit,
donec siccitas esse desierit. Meminit autem hujus inopi
pluviarum etiam Menander, qui dum res gestas Ithobali
'TTyriorum regis narrat, sic loquitur : « pluviarum sub eo
« defectus erat a mense Hyperberetaeo ad Hyperberetseum
« sequentis anni. ]llo vero suppliciter Deum precato, ma-
« gna vis tonitruum insequutá est. Hic urbem Botryn in
« Phoenice condidit et Auzam in Libya. » Ethsecquidem
Menander, siccitatem indicans que sub Achabo acciderat,
(nam illius tempore Tyrios rexit Ithobalus,) in commen-
tarios suos retulit.

175,379.)

y. Ἡ δὲ γυνὴ, περὶ ἧς πρὸ τούτων εἴπομεν, ἢ τὸν
προφήτην διατρέφουσα, τοῦ πα tbbc αὐτῇ χκαταπεσόντος
εἰς νόσον, ὡς καὶ τὴν ψυχὴν ἀφεῖναι χαὶ δόξαι νεχρὸν,
ἀναχλαιομένη καὶ ταῖς χερσὶν αὑτὴν αἰκιζομένη, χαὶ

y φωνὰς οἵας ὑπηγόρευε τὸ πάθος ἀφιεῖσα, χατητιᾶτο
τῆς παρ᾽ αὐτὴν παρουσίας τὸν προφήτην, ὡς ἐλέγξαντα
τὰς ἁναρτίας αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο τοῦ παιδὸς τετε-
λευτηκότος. ὋὉ δὲ παρεχελεύετο θαρρεῖν καὶ παρα-
δοῦναι τὸν υἱὸν αὐτῆς" ζῶντα γὰρ αὐτὸν ἀποδώσειν.

10 ΠΠαραδούσης οὖν βαστάσας εἰς τὸ δωμάτιον, ἐν ᾧ Óé-
τοιθεν αὐτὸς, xai χαταθεὶς ἐπὶ τῆς χλίνης dvs6oroe
πρὸς τὸν Θεὸν οὗ χαλῶς ἀμείψασθαι τὴν ὑποδεξαμένην
χαὶ ὑρέψασαν, τὸν υἱὸν αὐτῆς ἀφαιρησόμενον, ἐδεῖτό τε
τὴν ψυχὴν εἰσπέμψαι πάλιν τῷ παιδὶ xat παρασχ ztv

B αὐτῷ τὸν βίον. Τοῦ δὲ Θεοῦ κατοιχτειρήσαντος μὲν
τὴν μητέρα, βουληθέντος δὲ xal τῷ προφήτη χαρίσα-
τόαι τὸ μὴ δόξαι πρὸς αὐτὴν ἐπὶ χαχῷ παρεῖναι, παρὰ
πᾶσαν προσδοχέαν ἀνεδίωσεν. Ἢ δ᾽ εὐχαρίστει τῷ
προυήτη. xal τότε σαφῶς ἔλεγε μεμαθηκέναι ὅτι τὸ

9) coy αὐτῷ διαλέγεται.

δ΄, Χρόνου δ᾽ ὀλίγου διελθόντος παραγίνεται πρὸς
Ἄγαθον τὸν βασιλέα χατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ δηλώσων
αὐτῷ τὸν γενησόμενον δετόν. Λιμὸς δὲ τότε κατεῖχε

τὴν γώραν ἅπασαν καὶ πολλὴ τῶν ἀναγχαίων ἀπορία,

Ὁ ὡς μὴ μόνον ἀνθρώπους αὐτῶν σπανίζειν, ἀλλὰ xai
τὴν γὴν μηδ᾽ ὅσα τοῖς ἵπποις xai τοῖς ἄλλοις χτήνεσι
πρὸς νοαλήν ἐστι χρήσιμα διὰ τὴν ἀνομόρίαν ἀναδιδό-

vu. Τὸν οὖν ἐπιμελόμενον αὐτοῦ τῶν χτημάτων ὃ
Βχσιλὺς χαλέσας Ὠδεδίαν ἀπιέναι βούλεσθαι πρὸς

δι αὐτὸν εἶπεν ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων xal τοὺς χει-
μᾶρρους. ἵν᾽ εἴ που παρ᾽ αὐτοῖς εὑρεθείη πόα, ταύ-
τὴν εἰς τροφὴν ἀμησάμενοι τοῖς χτήνεσιν ἔχωσι, xai
περιπέμψαντα κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην τοὺς ζητή-
δοντας τὸν προφήτην Ἠλίαν οὐχ ηὑρηκέναι. Συνέπε-
σθαι δὴ ἐχέλευσε xdxeivoy αὐτῷ. Δόξαν οὖν ἐξορμᾶν
αὐτοὺς, μερισάμενοι τὰς ὁδοὺς ὅ τε ᾿Ωδεδίας xat 6 βα-
σιλεὺς ἀπήεσαν ἕτερος ἑτέραν τῶν ὁδῶν. Συνεδεδήχει
δὲ, χαθ᾽ ὃν Ἰεζχδέλη ἡ βαδίλισσα χαιρὸν τοὺς προφή-
τὰς ἀπέχτεινε, τοῦτον ἑχατὸν ἐν τοῖς ὑπογείοις σπη-
V laío, χρύψαι προφήτας xal τρέφειν αὐτοὺς ἄρτον χο-
ρηγοῦντα μόνον καὶ ὕδωρ. Μονωθέντι δ᾽ αὖ ἀπὸ τοῦ
βασιλέως Ὠδδεδίᾳ συνήντησεν αὐτῷ 6 προφήτης Ἠλίας’
καὶ πυθόμενος παρ᾽ αὐτοῦ τίς εἴη xal μαθὼν προσεχύνη-
σεν αὐτόν. Ὁ δὲ πρὸς τὸν βασιλέα βαδίζειν ἐκέλευσε χαὶ
λέγειν ὅτι παρείη πρὸς αὐτόν. Ὁ δὲ, τί χαχὸν ὑπ᾽ αὐὖ-
τοῦ πεπονθότα πρὸς τὸν ἀποχτεῖναι ζητοῦντα καὶ πᾶ-
σαν ἐρευνήσαντα Ὑὴν πέμπειν αὐτὸν ἔλεγεν, ἢ τοῦτ᾽
ἀγνοεῖν αὐτὸν ὅτι μηδένα τόπον χατέλιπεν, εἰς ὃν οὐχ
ἀπέστειλε τοὺς ἀνάξοντας, εἰ λάθοιεν, ἐπὶ θανάτῳ; xal
δῦ γὰρ εὐλαδεῖσθαι πρὸς αὐτὸν ἔφασχε, μὴ τοῦ Θεοῦ φα-
νέντος αὐτῷ πάλιν εἰς ἄλλον ἀπέλθῃ τόπον, εἶτα δια--
μαρτὼν αὐτοῦ πέμψαντος τοῦ βασιλέως καὶ μὴ δυνα--
μένου εὑρεῖν ὅπου ποτ᾽ εἴη γῆς.) ἀποθάνη. Προνοεῖν
οὖν αὐτοῦ τῆς σωτηρίας παρεχάλει, τὴν περὶ τοὺς
JOSEPH. 1.

ANTIQ. JUD. LIB.

VII. CAP. Xil. 7 [as,409.] 321

3. Mulier autem, de qua paolo ante diximus , qnae va.
tem aluit , quum filius ejus in morbum íncidisset , ita ut ani-
màm efflaret et mortuus videretur, lamentans et manibus
semet tundens , et voces quas dolor exprimebat emittens,
valis ad seadventum in culpam convertebat , quasi peccata
ipsius coarguerit , adeoque filius mortem obierit. llle vero
bono animo esse hortabatur sibique filium suum tradere :
illum enim ipsum vivum redditurum esse. Quem quum tra-
didisset, acceptutn in cubiculum tulit, in quo ipse ver-
sari solebat, eoque in cübili collocato ad Deum exclamavit
laud meritam gratiam mulieri retulisse, quae ipsum ho-
spitio exceperit οἱ aluerit, filium ei eripiendo, orabatque
ut animam in puerum remigrare faceret, ipsique vitam
restitueret, Deo itaque et matris miserto, et vati quoque
gratificari volente ne ad eam ipsius malo videretur acces-
sisse , prietler omnem exspectationem revixit puer. llla vero
vali gratias agebal, et tunc sé clare intellexisse dicebat
Deum cum illo colloqui.

4. Brevi post tempore ad Achabum regem , Deo ita vo-
lente , proficiscitur, indicaturus ei venturam pluviam. Tum
vero fames totam regionem infestabat et imagna rerum ne-
cessariarum penuria , ut non solum homines earum inopia
laborarent, sed terra ne ea quidem quae equis el. caeteris
jumentis ad pastum facerent pree siccitate ederel. Rex igi-
tur vocato Obedia , rerum suarum procuratore , ipsi dicebat
se velle ad fontes fluviorum abire et torrentes, ut ita , si
fortc gramen istic inveniretur, illud demessum in jumento-
rum pabulum haberent; ac, quum per 'otum orbem mi-
sisset qui Eliam vatem perquirerent, non reperisse. Jussit
igitur eum ut ipsi comitaretar. Itaque quum illis proficisci
placuisset, terram obeundam ita diviserunt, ut Achabus
una , Obedias allera via seorsum irent. Acciderat autem,
dum Jezabela regina in vates czedibus ssviret, ut iste cen-
tum vates in speluncis subterraneis abditos pane solum et
aqua sustenlaret. Tum vero Obedire, a rege digresso , ob-
viam factus est vates Elias : et percunctatus eum quis esset,
agnitum adoravit. Vates autem ipsi priecepit ut regem
adiret eique diceret , coram se sistere Eliam. At ille, quid
in te peccavi, aiebat, aut commerui , ul me ad eum mitte-
res qui te ubique gentium ad necem quizsivit? an boc
ipsum ignoras, nullum ab eo relictum esse locum iu quem
non dimiserit qui te deprehensum, ut mortem oppeteres ,
adducerent? Etenim se timere illi dicebat ne, postquam
Deus ei apparueriL, se alio transferat , atque ita ipse, quum
regis jussu arcessitum non offenderit neque rex usquam
terrarum reperire potuerit, morte mulctetur. Eum itaque

obsecrabat ut ipsius salulis rationem baberet, commetmo-
21

322 (379,590.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. IT.

[450,46o.]

δὁμοτέχνους αὐτοῦ σπουδὴν λέγων, ὅτι σώσειεν ἑχατὸν | rns etiam quam studiosus fuerit eadem atque Elias profi-

προφήτας, Ἰεζαδέλης πάντας τοὺς ἄλλους ἀνηρηχυίας,
χαὶ ἔχοι χεχρυμμένους αὐτοὺς χαὶ τρεφομένους ὑπ᾽ αὖ-

τοῦ. Ὁ δὲ μηδὲν δεδιότα βαδίζειν ἐχέλευε πρὸς τὸν

ἐχείνην Ἀχάδῳ φανήσεται τὴν ἡμέραν.
ε΄. Μηνύσαντος δὲ τῷ βασιλεῖ τοῦ ᾿Ωδεδίου τὸν
Ἠλίαν, ὑπήντησεν 6 Ἄχαθος, καὶ διήρετο μετ᾽ ὀργῆς
el αὐτὸς εἴη ὁ τὸν “Εὐραίων λαὸν καχώσας xai τῆς
&xapr(ac αἴτιος γεγενημένος. ὯὉ δ᾽ οὐδὲν ὑποθωπεύ-
σας αὗτὸν εἶπεν ἅπαντα τὰ δεινὰ πεποιηκέναι καὶ τὸ
γένος αὐτοῦ, ξενιχοὺς εἰσενηνοχότα τῇ χώρᾳ θεοὺς xal
τούτους σέῤοντα , τὸν ἴδιον αὐτῶν, ὃς μόνος ἐστὶ θεὸς,
ἀπολελοιπότα, xal μηδεμίαν ἔτι πρόνοιαν αὐτοῦ ποιού-
μενον. Νῦν μέντοι γε ἀπελθόντα ἐχέλευε πάντα τὸν
λαὸν εἰς τὸ Καρμήλιον ὄρος ἀθροῖσαι πρὸς αὑτὸν, χαὶ
τοὺς προφήτας αὐτοῦ xal τῆς γυναιχὸς, εἰπὼν ὅσοι τὸν
ἀριθμὸν εἴησαν, xai τοὺς τῶν ἄλσεων προφήτας, ὡς
τετραχοσίους τὸ πλῆθος ὄντας. ὩὭς δὲ συνέδραμον
40 πάντες εἰς τὸ προειρημένον ὄρος Αχάδου διαπέμψαν--
τος, σταθεὶς αὐτῶν ὃ προφήτης Ἠλίας μεταξὺ, μέχρι
πότε διηρημένους αὐτοὺς τῇ διανοία καὶ ταῖς δόξαις οὔ-
τω βιώσειν ἔφασχε. Νουίσαντας μὲν γὰρ τὸν ἐγχώ-
piov Θεὸν ἀληθῇ xal μόνον ἕπεσθαι τούτῳ xol ταῖς
95 ἐντολαῖς αὐτοῦ παρήνει, μηδὲν δὲ τοῦτον ἡγουμένους,
ἀλλὰ περὶ τῶν ξενικῶν ὑπειληφότας ὡς ἐχείνους δεῖ
θρησχεύειν, αὐτοῖς συνεδούλευε χαταχολουθεῖν. Τοῦ
δὲ πλήθους μηδὲν πρὸς ταῦτα ἀποχρινομένου, ἠξίωσεν
Ἠλίας, πρὸς διάπειραν τῆς τε τῶν ξενιχῶν θεῶν ἰσχύος
80 καὶ τῆς τοῦ ἰδίου, μόνος ὧν αὐτοῦ προφήτης, ἐχείνων
δὲ τετραχοσίους ἐχόντων, λαθεῖν αὖτός τε βοῦν καὶ
ταύτην θύσας ἐπιθεῖναι ξύλοις, πυρὸς οὐχ ὁφαφθέντος,
χἀχείνους ταὐτὰ ποιήσαντας ἐπικαλέσασθαι τοὺς ἰδίους
θεοὺς ἀναχαῦσαι τὰ ξύλα’ γενομένου γὰρ τούτου
35 μαθήσεσθαι τότε τὴν ἀληθῇ φύσιν τοῦ Θεοῦ. Apecd-
σης δὲ τῆς γνώμης ἐχέλευσεν Ἠλίας τοὺς προφήτας
ἐχλεξαμένους βοῦν πρώτους τε θῦσαι χαὶ τοὺς αὑτῶν
ἐπικαλέσασθαι θεούς. ᾿Επεὶ δ᾽ οὐδὲν ἀπήντα παρὰ τῆς
εὐχῆς αὐτοῖς xal τῆς ἐπιχλήσεως θύσασι τοῖς προφήταις,
40 σχώπτων ὁ Ἠλίας μεγάλη βοῇ καλεῖν αὐτοὺς ἐχέλευε
τοὺς. θεούς: 3) γὰρ ἀποδημεῖν αὐτοὺς, ἣ χαθεύδειν.
Τῶν δ᾽ ἀπ᾽ ὄρθρου τοῦτο ποιούντων μέχρι μέσης fp£-
ρας, xat τεμνόντων αὑτοὺς μαχαίραις xai ξειρομάσταις
χατὰ τὸ πάτριον ἔθος, μέλλων αὐτὸς ἐπιτελεῖν τὴν θυ-
4 σίαν, ἐχέλευσε τοὺς μὲν ἀναχωρῆσαι, τοὺς δὲ ἐγγὺς
προσελθόντας τηρεῖν αὐτὸν, μὴ πῦρ λάθρα τοῖς ξύλοις
ἐμδάλη. 'Γοῦ δὲ ὄχλου προσελθόντος. λαδὼν δώδεχα
λίθους xat& φυλὴν τοῦ λαοῦ τῶν “Εδραίων, ἀνέστησεν
ἐξ αὐτῶν θυσιαστήριον καὶ περὶ αὐτὸ δεξαμενὴν ὥρυξε
5o βαθυτάτην, Καὶ συνθεὶς τὰς σχίζας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
xa χατ᾽ αὐτῶν ἐπιθεὶς τὰ ἱερεῖα, τέσσαρας ἀπὸ τῆς
χρήνης ὑδρίας προσέταξε πληρωθείσας ὕδατος χατασχε-
δάσαι τοῦ θυσιαστηρίου, ὡς ὑπερθαλεῖν αὐτὸ καὶ τὴν
δεξχμεγὴν ἅπασαν ὕδατος γεμισθῆναι πηγῆς ἀναδοθεί-

J

e

15

βασιλέα, δοὺς αὐτῷ πίστεις ἐνόρκους, ὅτι πάντως xat

tentium, ut centum vales, ceteris omnibus a Jezabela occi:

sis, exitio eripuerit, quos etiam adhuc clam servet alatque.

Αἱ vates contra praecipiebat. ut nihil metuens regem adeat ,

fide jurejurando data se illa die certo in Achabi conspectum

venturum. ΝΞ

5. Postquam autem Obedias Elize indiclum Achabo fece-

rat, occurrit ei Achabus, iraque commotus illum interro-
gabat an is esset qui Hebrcdeorum populum afflixerit et ste-
rilitatis auctor exstiterit. Ille vero nihil subblandiens ipsum
aiebat genusque ipsius mala omnia sibi intulisse , ut qui deos
alienos in regionem invexerit eosque coluerit , proprio ipso-
rum deo, qui solus sit deus, relicto et ne minima quidem

ejus cura habita. Ceterum nunc ut abiret jussit , totum-
que populum in montem Carmelum ad se convocaret, si-
mulque suos et uxoris vates, dicto etiam quot numero es-
sent, ac praeterea Incorum vates , homines circiter quadrin-
gentos. "Ubi vero omnes a rege acciti ad montem jam di-
ctum convenerant, Elias vates in medio illorum constitit,
et, quousque, inquit, dubiis animis ambiguaque sententia
vitam agetis? Si quidem patrium Deum verum et solum esse
existimarent , ut illum sequerentar ejusque mandata horta-
batur; sin vero hunc pro nihilo habentes in ea de peregrinis
fuerint opinione, oportere se cultum illis tribuere, sua-
debat ut istis adhzrerent. Populo autem nihil ad liec
respondente , petiit Elias , ad explorandam deorum peregri-
norum suique vim et potentiam , quum ipse solus ejus vales
superesset , illi vero quadringentos haberent, ut et ipse bo-
vem acciperet eamque mactatam lignis imponeret, nullo
igne subaccenso, et illos, postquam eadem fecissent, deos
suos invocarent ut ligna velint accendere : hoc enim facto
veram Dei naturam dignosci posse. Quum autem hzc sen-
tentia placuisset , preecepit Elias ut vates isti, bove delecla,
priores rem sacram facerent suosque deos invocareut.
Postquam vero precibus et ipvocationibus nihil profecerant
vates qui hostias obtulerant, Klias per derisum eos hortaba-
tur , ui magna voce deos suos clamarent : aut eniin eos aliquo
profectos esse, aut forte dormire. Illis autem a diluculo
usque ad meridiem hoc ipsum facientibus, et seipsos more
patrio gladiis et lanceis secantibus , quum jam ipse victimam
mactaturus esset , illos quidem jussit ut secederent , populo
vero ut propius accedentes ipsum observarent, ne clam,
ignem lignis injiceret. At postquam illi accesserunt , ac-
ceptis duodecim lapidibus, pro numero tribuum populi
Hebraeorum , ex illis erexit altare , et eirca id alveum fodit
bene profandum. Quomque frusta lignorum in ara struxis-
set , mandavit ut quattuor lydrias aqua ex fonte repletas wn
altare effunderent, usquedum circa illud redundaret, its
ut totus alveus aqua e fonte immissa impleretur. His

(180,351.)

cw. Ταῦτα δὲ ποιήσας ἤρξατο εὔχεσθαι τῷ Θεῷ, xal
χαλεῖν αὐτὸν καὶ ποιεῖν τῷ πεπλανημένῳ πολὺν ἤδη
γρόνον λαῷ φανερὰν τὴν αὐτοῦ δύναμιν. Καὶ ταῦτα
λέγοντος ἄφνω πῦρ ix τοῦ οὐρανοῦ τοῦ πλήθους ὁρῶν-
5 τὸς ἐπὶ τὸν βωμὸν ἔπεσε xal τὴν θυσίαν ἐδαπάνησεν,
ὡς ἀναχαῆναι καὶ τὸ ὕδωρ xal ψαφαρὸν γενέσθαι τὸν
τόπον.
ς΄. Οἱ δ᾽ Ἰσραηλῖται τοῦτο ἰδόντες ἔπεσον ἐπὶ τὴν
vi xai προσεχύνουν ἕνα Θεὸν, xal μέγιστον xat ἀλη-
i νὸν ἀποχαλοῦντες, τοὺς δ᾽ ἄλλους ὀνόματα ὑπὸ φαύ-
λυ χαὶ ἀνοήτου δόξης πεποιημένα. Συλλαθόντες δ᾽
αὐτῶν χαὶ τοὺς προφήτας ἀπέχτειναν, Ἠλία τοῦτο πα-
ρτινέσαντο. Ἔφη δὲ xal τῷ βασιλεῖ πορεύεσθαι πρὸς
ἄριστον μηδὲν ἔτι φροντίσαντα " μετ᾽ ὀλίγον γὰρ ὄψε-
t; τῆαι τὸν Θεὸν ὕοντα. Καὶ 6 μὲν ᾿Αγαύος ἀπυλλάγη,
Ἠλίας δὲ ἐπὶ τὸ ἀχρωτήριον τοῦ Καρμήλου ἀναβὰς
ὄρους καὶ χαθίσας ἐπὶ τῆς γῆς προσηρείσατο τοῖς γόνασι
τὴν χεφαλὴν, καὶ τὸν θεράποντα ἐχέλευσεν ἀνελθόντα
ἐπί τινα σχοπὴν εἷς τὴν θάλασσαν ἀπούλέπειν, xv
wr νεφέλην ἐγειρομένην ποθὲν, φράζειν αὐτῷ u£/ot
τὰρ τότε χαθαρῷ εἶναι συνέθαινε τῷ ἀέρι. Τοῦ ὃὲ
ἀναύάντος καὶ πολλάχις μηδὲν δρᾶν φήσαντος, ἔῤδοιον
ἤδη βαδίσας ἑοραχέναι μελαινόμενον εἶπέ τι τοῦ ἀέρος,
οὖ πλέον ἴχνους ἀνθρωπίνου: Ὁ δ᾽ Ἠλίας ταῦτ᾽
Ὁ ἀχούσας πέμπει πρὸς τὸν λγαθον, χελεύων αὐτὸν εἰς
τὴν πόλιν ἀπέρχεσθαι πρὶν ἢ χαταρραγῆναι τὸν Ou pov.
Καὶ ὁ μὲν εἰς ᾿Ιεσράηλαν πόλιν παραγίνεται" μετ᾽
οὐ πολὺ δὲ τοῦ ἀέρος ἀγλύσαντος xal νέφεσιν χαλυ-
φθέντος, πνεῦμά τε λάθρον ἐπιγίνεται xat πολὺς ὅω-
X box. Ὁ δὲ προφήτης ἔνθεος γενόμενος τῷ τοῦ βασιλέως
ἅρματι μέγρι τῆς Ἰεσραήλας Ἰζάρου πόλεως συνέ-
ὅραμε,
C. Ναθοῦσα δὲ ἢ τοῦ ᾿Αχάῤου γυνὴ Ἰεζαδέλη τά
τε σημεῖα τὰ ὑπὸ τοῦ ᾿Ηλίου γενόμενα xoi ὅτι τοὺς
ὦ προφήτας αὐτῆς ἀπέχτεινεν, ὀργισθεῖσα πέμπει πρὸς
αὐτὸν ἀγγέλους, ἀπειλοῦσα Ct αὐτῶν ἀποχτείνειν αὖ-
τὸν, ὡς χἀχεῖνος τοὺς προφήτας αὐτῆς ἀπολέσειε. Φο-
ῥηθεὶς δὲ ὁ Ἠλίας φεύγει εἰς πόλιν Ἰδηρσουθεὲ λεγομέ-
viv, (ἐπ᾽ ἐσχάτοις δ᾽ ἔστιν αὕτη τῆς χώρας τῶν τὴν
to Ἰούδα φυλὴν ἐχόντων κατὰ τὴν ᾿Ιδουμαίων γῆν,) κατα-
λιπὼν δὲ ἐχεῖ τὸν θεράποντα εἰς τὴν ἔρημον ἀνεχώ-
ρβησεν, Ἐὐξάμενος δ' ἀποθανεῖν ( οὐ γὰρ δὴ κρείττων
εἶναι τῶν πατέρων, ἵνα ἐχείνων ἀπολωλότων αὐτὸς ζῆν
Ὑλίχηται) κατεχοιμήθη πρός τινι δένδρῳ. Διεγείραντος
i$ αὐτόν τινος, ἀναστὰς εὑρίσχει παραχειμένην αὑτῷ
τροφὴν χαὶ ὕδωρ. Φαγὼν δὲ καὶ συλλεξάμενος ix
τῆς τροφῆς ἐκείνης τὴν δύναμιν, εἷς τὸ Σιναῖον καλού--
μένον ὄρος παραγίνεται, οὗ Μωῦσῆς τοὺς νόμους παρὰ
τοῦ Θεοῦ λέγεται λαθεῖν. Ἐδρὼν δ᾽ ἐν αὐτῷ σπήλαιόν
9? τὸ xotÀov εἴσεισι, xal διετέλει ποιούμενος ἐν αὐτῷ τὴν
μονήν, ᾿Ερομένης δέ τινος αὐτὸν φωνῆς ἐξ ἀδήλου τί
παρείη χαταλελοιπὼς τὴν πόλιν ἐχεῖσε, διὰ τὸ χτεῖναι
μὲν τοὺς προφήτας τῶν ξενιχῶν θεῶν, πεῖσαι δὲ τὸν
λαὸν ὅτι μόνος εἴη Θεὸς ὃν ἐξ ἀρχῆς ἐθρήσχευσαν,

ANTIQ. JUD. 118. Vill. CAP. XIII.

(160461.] 323

peractis Deum ccpit orare et ad ipsum clamare ut etiam
populo , qui jam diu erraverit, suam ostenderet potentiam.
Atque adhuc eo loquente, ignis derepente ccelo delapsus,
populo inspectante, in aram cecidit οἱ hostiam absumpsit ,
ita ut etiam aqua concremaretur et locus fieret aridus.

6. Quum autem hoc vidissent Israelit:e , in lerram proci-
debant , unumque Deum adorabant, et maximum οἱ solum
verum appellanles , alios vero nomina esse a prava et stulta
opinione conficta. Tunc et vates suos compreliensos ne-
carunt , id quod fieri jusserat Elias. Deinde is regetn mo-
nebat ut abiret ad prandium, cetera nihil sollicitus : brevi
enim vísurum esse Deum pluere. Et Achabus quidem
discedebat, Elias vero in verticem Carmeli ascendit, et
quum hnmi desedisset , caput genibus applicuit, jussitque
famulum ut conscensa quadam specula mare aspectaret ,
et indicaret sicubi nubem excitari viderit : nam ad id tem-
poris caelo esse sudo et sereno contigit. At quum ille ascen-
disset, seepiusque nihil cerni retulisset, septimo demum
reversus aiebat se animadvertisse aliquid in coelo nigrescere ,
non tamen amplius lominis vestigio. His vero auditis,
Elias ad Achlabum mittit, jubens ut in urbem irc conten-
dal, priusquam diffracta nube delabatur pluvia. Ac ille
quidem ad Israelam proficiscitur. Non multo autem post,
cavo obscurato et nubibus obducto , vehemens oritur ven.
tus multoque cum imbre ingruit. Atque vates, spiritu Dei
instinctus, currum regis cursu comitabatur, donec ventum
est ad 1 esraelam Izari urbem.

7. Jezabela vero Achabi uxor quum intellexisset quae pro-
digia ab Elia edita erant , quodque suos vates ferro trucida-
verat, gravius commola illi per nuncios ad eum missos
minatur se illum occisuram , quemadmodum ipse vates
suos occiderit. Quibus Elias territus fugit in urbem, cui
nomen Dersubee, (illa autem ost in oris extremis regionis
tribus Jude juxta Idumeseam, ) ibique relicto famulo suo,
ipse in desertum abiit. Quumque mortem optasset, (se enim
majoribus suis liaud meliorem esse, ut illis mortuis ipse
vite desiderio teneretur, ) sub arbore quadam jacens obdor-
mivit. Ab aliquo autem excitatus , quum surrexisset apposei-
tum sibi cibum invenit et aquam : quumque comedisset ,
collectis ex isto cibo viribus inde proficiscitur ad montem
Sineum appellatum, in quo fertur Moyses leges a Deo
accepisse. Ubi quum speluncam profundam oífendisset ,
ingreditur, et in ea commorabatur. Quum autem vox aliqua
eum ex occulto interrogaret quid illic ageret urbe relicta;
tuin ille, quod deorum quidem peregrinorum vates inter-

fecerit , populo vero persuaserit solum esse Deum quem ab
21.

824 (5:,,383.)

ἔφησε ζητεῖσθαι ἐπὶ τούτῳ πρὸς τιμωρίαν ὑπὸ τῆς
γυναιχὸς τοῦ βασιλέως. Πάλιν δὲ ἀχούσας προελθεῖν
εἰς τὸ ὕπαιθρον τῇ ἐπιούση,͵ (γνώσεσθαι γὰρ οὕτω τί
δεῖ ποιεῖν, ) προῆλθεν ἐχ τοῦ σπηλαίου μεθ᾽ ἡμέραν, xat
δ σεισμοῦ τε ἐπαχούει xal λαμπρὰν πυρὸς αὐγὴν ὁρᾷ.
Καὶ γενομένης ἡσυχίας φωνὴ θεία u3) ταράττεσθαι τοῖς
γινομένοις αὐτὸν παραχελεύεται, (χρατήσειν γὰρ οὐὖ-
δένα τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ,) προσέταξέ τε ὁποστρέψαντα
el; τὴν οἰκίαν ἀποδεῖξαι τοῦ πλήθους βασιλέα ᾿[ηοὖν
10 τὸν Νεμεσσαίου παῖδα, ix Δαμασχοῦ δὲ τῶν Σύρων
Ἀζάηλον, ἀντ᾽ αὐτοῦ δὲ προφήτην ᾿Ελισσαῖον ὑπ᾽ αὐτοῦ
γενήσεσθαι ἐχ πόλεως ᾿Αθελᾶς διαφθερεῖ δὲ τοῦ ἀσεδοῦς
ὄχλου τοὺς uiv ᾿Αζάηλος, τοὺς δὲ Ἰηοῦς. Ὃ δ᾽ Ἠλίας
ὑποστρέφει ταῦτ᾽ ἀχούσας εἷς τὴν “Ἑδραίων χώραν,
15 xol τὸν Σχφάτου παῖδα Ἔλισσαϊον χαταλαβδὼν ἀροῦντα
χαὶ μετ᾽ αὐτοῦ τινας ἄλλους ἐλαύνοντας ζεύγη δώδεχα,
προσελθὼν ἐπέρριψεν αὐτῷ τὸ ἴδιον ἱμάτιον. ὋὉ δ᾽
᾿Ιλισσαῖος εὐθέως προφητεύειν ἤρξατο, xal καταλιπὼν
τοὺς βόας ἠκολούθησεν Ἠλίᾳ. Δεηθεὶς δὲ συγχωρῆ-
20 σαι αὐτῷ τοὺς γονεῖς ἀσπάσασθαι , Χελεύσαντος τοῦτο
ποιεῖν, ἀποταξάμενος, αὐτοῖς εἵπετο᾽ χαὶ ἦν Ἠλίου
τὸν ἅπαντα χρόνον τοῦ ζῆν χαὶ μαθητὴς χαὶ διάκονος.
Καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ τοιούτου προφήτου τοιαῦτα ἦν.
ἡ. Νάθουθος δέ τις ἦν ἀπὸ πόλεως Ἰζάρου, ἀγρο-
25 γείτων ὧν τοῦ βασιλέως. ΠΙαραχαλοῦντος δ᾽ αὐτὸν
ἀποδόσθαι τιμῆς ὅσης βούλεται τὸν πλησίον αὐτοῦ τῶν
ἰδίων ἀγρὸν, ἵνα συνάψας ἕν αὐτὸ ποιήσῃ κτῆμα, εἰ δὲ
μὴ βούλοιτο χρήματα λαθεῖν, ἐπιτρέποντος ἐχλέ ἔξασθαι
τῶν ἀγρῶν τινα τῶν ἐχείνου, τοῦτο piv οὔ φησι ποιή-
80 δεῖν. αὐτὸς δὲ τὴν ἰδίαν καρπώσεσθαι γῆν ἣν ἐχληρονό-
poe τοῦ πατρός. Λυπηθεὶς δ᾽ ὡς ἐφ᾽ ὕόδρει τῷ μὴ
τὰ ἀλλότρια λαθεῖν ὁ βασιλεὺς, οὔτε λουτρὸν προση-
νέγχατο οὔτε τροφήν. Τῆς δὲ ᾿Ιεζαδέλης τῆς γυναιχὸς
αὐτοῦ πυνθανομένης 8 τι λυπεῖται xa μήτε λούεται
35 μήτε ἄριστον αὑτῷ παρατίθεται μήτε δεῖπνον, διηγής-
σατο αὐτῇ τὴν Ναξβούθου σχαιότητα, χαὶ ὡς ᾿χρησά-
μενος ἐπιεικέσι πρὸς αὐτὸν λόγοις χαὶ βασιλ uie ἐξου--
σίας ὑποδεεστέροις ὑδρισθείη, μὴ τυχὼν ὧν ἠξίου.
Ἡ δὲ μὴ μιχροψυχεῖν ἐπὶ τούτοις παρεχάλει, παυσά-
40 μενον δὲ τῆς λύπης ἐπὶ τὴν συνήθη τραπέσθαι τοῦ σώ-
ματος πρόνοιαν" μελήσειν γὰρ αὐτῇ περὶ τῆς Ναδούθου
τιμωρίας. Καὶ παραχρῆμα πέμπει γράμματα πρὸς
τοὺς ὑπερέχοντας τῶν Ἰεσραελιτῶν ἐκ τοῦ 'À y tov
ὀνόματος, νηστεῦσαί τὲ χελεύουσα xal ποιησαμένους
45 ἐχχλησίαν προκαθίσαι μὲν αὐτῶν Νάδουθον, ( εἶναι γὰρ
αὐτὸν γένους ἐπιφανοῦς ), παρασχευασαμένους δὲ τρεῖς
τολμηρούς τινας τοὺς χαταμαρτυρήσοντας αὐτοῦ ὡς τὸν
Θεόν τε εἴη βλασφημήσας χαὶ τὸν βασιλέα, χαταλεῦ-
σαι, xat τούτῳ δια Ἀρήσασθαι τῷ τρόπῳ. Καὶ Νάδουθος
60 μὲν, ὡς ἔγραι εν ἣ βασίλισσα, οὕτω χαταμαρτυρηθεὶς
βλασφημῆσαι τὸν Θεόν τε xal χαξον, βαλλόμενος
ὑπὸ τοῦ πλήθους ἀπέθανεν. Ἀχούσασα δὲ ταῦτα ἣ
Ἰεζαβέλη εἴσεισι πρὸς τὸν βασιλέα xol χληρονομεῖν
τοῦ Ναθούθου ἀμπελῶνα προῖχα ἐχέλευσεν. Ὃ δὲ

APXAIOAOTl'lAX BIBA. H. ΚΕΦ. IT. [4161,165.}

initio coluerint, ob hoc se a regis uxore ad supplicium re-
quiri. Moxque eadem voce jussus ut postridie sub divum
prodiret , ( sic enim certiorem futurum quid facto opus sit , )
eo die e spelunca egreditur, et concussionem sentit, cla-
rumque ignis splendorem videt : sequutoque mox silentio,
vox divina eum hortatur nihil iis quz acciderant terreri;
ipsum enim inimicorum nemini cessurum esse: ac przeterea
jussit ut domum reversus Jehum , Nemesszi filium , populi
regem crearet , alque e Damasco Syrorum regem Azaelum,
faceretque ul ex Abela urbe Elissmus sihi vates succedat :
fore autem ut alios quidem ex impio populo Jehu perimat,
alios vero Azaelus. His auditis Elias in Hebraeorum regionem
reverlitur, ac quum Saphati filium Elisseum offendisset
arantem , el cum eo alíos quosdam duodecim Juga pre se
agentes , illo adito, vestem suam in eum conjecit, Elissaeus
autem illico ccepit vaticinari, et reliclis hubus Eliae se co-
mitem adjunxit — Rogavit tamen ut sibi liceret. parentes
salutare; quo impetrato, quum illis valedixisset , eum se
quebatur, atque Elie , quam diu ἐς vixerit, et discipulus
erat et minister. Ac vatis quidem hujus ita se res habue:
runt.

8. Ceterum Nabuthus quidam erat ex urbe Izari , agrum
habens in vicinia regis. Quum autem ipsum rogaret rex ut
ei pretio, quantocunque vellet, agrum addiceret suis lini-
timum, ut quum illum suis junxisset, unam ex eo possessio
nem faceret; sin vero nollet pecuniam accipere, ei liberum
esse agrum e suis, quemcunque vellet, eligere : hoc quidem
ille ait se nequaquam facturum esse, secum vero statuere
fructum sua e terra percipere , quae jure lizereditario ipsi a
patre obvenerit. Quo fit ut rex moleste rem ferens , quasi
contuinelia affectus quod aliena non accepisset , et a lotione
abstineret et ἃ cibo. Cum autem uxor ejus Jezabela eum
percontaretur cur adeo doleret, et neque lavaret, neque
pranderet aut conaret , quam perversus sit Nabuthus ei de-
narrat, utque ipse verbis eum alloquutus humanissimis in-
fraque regiam polestatem demissis, contumeliose habitus
fuerit, quod ea 4.886 poposcerat non impetrarit. 1lla vero
hortabatur ne propterea animum desponderet , sed moore
misso ad consuetam corporis curam rediret : sibi enim id
negotii futurum ut Nabntlhus ponas Juat. Moxque literas
Achabi nomine scriptas mittit ad primores Jesraelitarum,
quibus mandata dedit ut indicto jejunio et concione advo-
cata, primus quidem locus Nabutlio tribueretur, ( nam ge-
nere eum esse illustri, ) tribus vero hominibus perdite au-
daciz subornatis, qui contra eum pro testimonio dicerent
quod Deo et regi maledixisset, lapidibus peteretur, atque ita
trucidaretur. Et Nabuthus quidem, ut regina scripserat,
testimonio convictus Deo et Achabo convicium fecisse, a
populo lapidibus obrutus necabatur. Quum autem hac
Jezabela accepisset, ad regem introgreditur, jussitque ul
gratis vinee hiereditatem adeat. Hac facta esse gaudebat

(123,284.

"Aa6oc ἥσθη τοῖς γεγενημένοις xal ἀναπηδήσας ἀπὸ
τῆς χλίνης ὀψόμενος ἧχε τὸν ἀμπελῶνα τὸν Na6oóflov.
᾿Ἀγαναχτήσας δὲ ὁ Θεὸς πέμπει τὸν προφήτην Ἠλίαν
ti; τὸ Ναδούθου χωρίον, 'À y 6t συμδαλοῦντα xal περὶ
τῶν πεπραγμένων ἐρησόμενον ὅτι χτείνας τὸν ἀληθῆ
δεσπότην τοῦ χωρίου χληρονομήσειεν αὐτὸς ἀδίχως.
Ὡς δ᾽ £x πρὸς αὐτὸν, εἰπόντος τοῦ βασιλέως ὅ τι
βούλεται χρήσασθαι αὐτῷ, ( αἰσχρὸν γὰρ ὄντα ἐπὶ
ἁμαρτήματι ληφθῆναι ὑπ᾽ αὐτοῦ, ) χατ᾽ ἐχεῖνον ἔφη
Iv τὸν τόπον, ἐν ᾧ τὸν Ναθούθου νεχρὸν ὑπὸ χυνῶν δαπα-
γηθῆναι συνέδη., τό τε αὐτοῦ αἶμα xal τὸ τῆς γυναιχὸς
γυβήσεσθαι, xal πᾶν αὐτοῦ τὸ γένος ἀπολεῖσθαι. τοιαῦτα
ἀσεθῆσαι τετολμηχότος xal παρὰ τοὺς πατρίους νό-
μους πολίτην ἀδίχως ἀνηρηχότος. Ἀχάδῳ δὲ λύπη
" τῶν πεπραγμένων εἰσῆλθε xat μετάμελος, xai σαχχίον
ἐνδυσάμενος γυμνοῖς τοῖς ποσὶ διῆγεν, οὐχ ἁπτόμενος
τροφῆς, ἀνθομολογούμενός τε τὰ ἡμαρτημένα χαὶ τὸν
θεὸν οὕτως ἐξευμενίζων. Ὃ δὲ ζῶντος μὲν αὐτοῦ
πρὸς τὸν προφήτην εἶπεν ὑπερδαλεῖσθαι τὴν τοῦ γένους
3$ τιμωρίαν, ἐπεὶ τοῖς τετολμημένοις μετανοεῖ, τελέσειν
δὲ τὴν ἀπειλὴν ἐπὶ τῷ υἱῷ τοῦ Aya6ov. Καὶ ὁ μὲν
προφήτης ταῦτ᾽ ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ.

ΚΕΦ. IA.

Τῶν δὲ περὶ τὸν Ἄχαθον ὄντων τοιούτων, χατὰ τὸν
αὑτὸν χαιρὸν 6 τοῦ ᾿Αδάδου υἱὸς, βασιλεύων τῶν Σύρων

ἢ χαὶ Δαμασχοῦ,, δύναμιν ἐξ ἁπάσης τῆς χώρας συναγα-
γὼν, συμμάχους τοὺς πέραν Εὐφράτου βασιλέας rorr-
σάμενος τριάχοντα xal δύο, ἐστράτευσεν ἐπὶ τὸν Ἄχα-
6w. Ὁ δὲ οὐχ ὧν ὅμοιος αὐτῷ τῇ στρατιᾷ πρὸς μά--
“την μὲν οὐ παρετάξατο, πάντα δ᾽ εἷς τὰς ὀχυρωτάτας
3 πόλεις ἐγχλείσας τὰ ἐν τῇ χώρα, αὐτὸς μὲν ἔμεινεν ἐν
Σαμαρεία" τείχη γὰρ αὕτη λίαν ἰσχυρὰ περιεδέθλητο,
καὶ τὰ ἄλλα δυσάλωτος ἐδόκει. Ὁ δὲ Σύρος ἀναλαδὼν
τὴν δύναμιν ἧχεν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν, χαὶ περικαθίσας
αὐτῇ τὸν στρατὸν ἐπολιόρχει᾽" πέμψας δὲ χήρυχα πρὸς
Ὁ Aja&ov ἠξίου πρεσδευτὰς δέξασθαι παρ᾽ αὐτοῦ, δι᾽
ὧν αὐτῷ δηλώσει τί βούλεται, Τοῦ δὲ Ἰσραηλιτῶν
βασιλέως πέμπειν ἐπιτρέψαντος, ἐλθόντες ol πρέσόεις
ἔλεγον xav' ἐντολὴν τοῦ βασιλέως τὸν ᾿Αιχαάόου πλοῦτον
χαὶ τὰ τέχνα αὐτοῦ xal τὰς vuvaixac ᾿Ἀδαάδου τυγχά-
€ vtty* ἂν δὲ ὁμολογήση xal λαδεῖν αὐτῷ τούτων ὅσα

βούλεται συγχωρήση. τὴν στρατιὰν ἀπάξει xal παύσε--᾿

ται πολιορχῶν. Ὁ δ᾽ Ἄχαθος τοῖς πρέσθεσιν ἐκέλευσε
πορευθεῖσι λέγειν αὐτῶν τῷ βασιλεῖ ὅτι xai αὐτὸς xa οἵ
ἐχείνου πάντες χτήματα εἰσὶν αὐτοῦ. Ταῦτα δ᾽ ἀπαγ-
6 γειλάντων, πέμπει πάλιν πρὸς αὐτὸν ἀξιῶν, ἀνωμολο-
Trxóxa. εἶναι πάντα τὰ dxslvou , δέξασθαι τοὺς πειφθη-
δομένους εἷς τὴν ἐπιοῦσαν Ur? αὐτοῦ δούλους οἷς ἐρευ-
νήσασι τά τε βασίλεια καὶ τοὺς τῶν φίλων xal συγγε-
γῶν οἴχους ἐχέλευε διδόναι πᾶν ὅ τι ἂν ἐν αὐτοῖς εὕρωσι
w κάλλιστον, τὰ δ᾽ ἀπαρέσαντα σοὶ καταλείψουσιν. "Aya-
θοὸς δ᾽ ἀγασθεὶς ἐπὶ τῇ δευτέρα πρεσδείᾳ τοῦ τῶν Σύ-
ρῶν βασιλέως, συναγαγὼν εἰς ἐχχλησίαν τὸ πλῆθος ἔλε-

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. XIV.

[4e2,463,] 826
Acliabus , et e lecto exsillens visum ibat Nabuthi vineam.
Tum Deus indignatus Eliam vatem in Nabuthi agrum mit.
tit Achabo occursurum, et de perpetratis expostulatorum,
cur vero praedii domino occiso, ipse hsereditatem sibi
contra jus vindicasseL — Ut vero ad eum accedebat Elías,
quum dixisset rex, Jicere ei quicquid vellet de se statuere,
(turpe enim in peccato versantem ab eo deprehendi ,) quo
in loco , inquit, accidit ut Nabuthi cadaver a canibus absu-
meretur, ibidem et ipsius et uxoris suz& sanguinem effusum.
iri, totumque ejus genus interiturum quod flagitia adeo
nefuria ausus fuerit et contra leges palrias civem pesemerit.
Tum Achabum dolor subiit, eumque facinorum ponituit,
atque saccum indutus nudis pedibus incessit, ἃ cibo absti-
nens , et sua peccata confitens , Deumque ita placare studens.
Deus vero vati significabat se illo quidem vivente familie
ejus supplicium dilaturum esse, quod scelerutn , quae com-
mittere sustinuerat, eum peniteret, in filium vero quae
minatus esset exsequuturum. Εἰ hzec quidem regi denun,
ciavit vates.

CAP. XIV. (VIII.)

Quum autem res Acbabi ita se haberent, sub istud tem-
pus Adadi filius , Syrorum et Damascenorum rex , contractis
ex omni regione copiis , adscitisque sibi sociis triginta duo-
bus regulis Transeuphratensibus , expeditionem fecit contra
Achabum. 1116 vero ͵ quod impar esset viribus, suos qui-
dem in aciem non eduxit, coactis vero ex agris in urbes.
nunitissimas omnibus, ipse mansit in Samaria : bsc enim
mceenibus cincta erat validissimis, et cetera inexpugnabilis
videbatur. Rex autem Syrize cum copiis suis Samariam
contendebat , exercituque ei undique admoto, eam oppu-
gnabat, missoque ad Achabum praecone poscebat ut legatoe
ab eo exciperet, per quos ei quid vellet significaturus esset.
Ubi autem annuit Israelitarum rex ut mitterentur, legati,
postquam venerant, ex regis mandato dicebant Achabi
divitias , liberosque ejus el uxores esse Adadi : verum si ipse
huic assensus fuerit, et permiserit ei quiequid libuerit ex
lis sumere , exercitum esse abducturum urbemque ab obsi-
dione liberaturum. Achabus autem jussit legatos ut ad
regem suum profecti ei renunciarent se suaque omnia in
illius esse potestate. Et quum hiec ei retulissent, rursus ad
eum miitit, postulans, quandoquidem omnia ipsius esse
fassus fuerit, ut mittendos crastino die famulos exciperet,
quibus regiam et amicorum cognatorumque domos perscru
tatis dare jubebat quicquid in iis optimum inveniretur, quae
despicerent , ipsi relicturis. Tum Achabus, de secunda Sy-
rorum regis legatione indignatus , quum populi concionem
advocasset, dicebat se ipsum quidem paratum fuisse prc

326 (558ι,350.)

γεν ὡς αὐτὸς μὲν ἑτοίμως ἔσχεν ὑπὲρ σωτηρίας αὐτοῦ
xat εἰρήνης χαὶ γυναῖχας τὰς ἰδίας προέσθαι τῷ πολε -
pto καὶ τέχνα, xal πάσης παραχωρῆσαι χτήσεως"
ταῦτα γὰρ ἐπιζητῶν ἐπρεσδεύσατο πρῶτον ὁ Σύρος"
ὁ « νῦν δ᾽ ἠξίωχε δούλους πέμψαι τάς τε πάντων οἰχίας
ἐρευνῆσαι καὶ μηδὲν ἐν αὐταῖς χαταλιπεῖν τῶν χαλλί-
στῶν χτημάτων, πρόφασιν βουλόμενος πολέμου λαθεῖν,
εἰδὼς ὅτι τῶν μὲν ἐμαυτοῦ Ov ὑμᾶς οὐχ ἂν φεισαίωην,
ἀφορμὴν δὲ ix τοῦ περὶ τῶν ὑμετέρων ἀηδοῦς πραγμα-
10 τευόμενος εἰς τὸ πολεμεῖν. Ποιήσω γε μὴν τὰ ὑμῖν
δοχοῦντα.» Ἰὸ δὲ πλῆθος μηδὲν ὑπαχούειν τῶν χατ᾽
αὐτὸν ἔλεγον, ἀλλὰ χαταφρονεῖν xal πρὸς τὸ πολεμεῖν
ἑτοίμως ἔχειν. Τοῖς οὖν πρεσδευταῖς ἀποχρινόμενος
λέγειν ἀπελθοῦσιν ὅτι τοῖς τὸ πρῶτον ἀξιωθεῖσιν ὑπ᾽
15 αὐτοῦ xat νῦν ἐμμένει τῆς τῶν πολιτῶν ἀσφαλείας
£vexa, πρὸς δὲ τὴν δευτέραν ἀξίωσιν οὐχ ὑπαχούει,
ἀπέλυσεν αὐτούς. .
β΄. Ὁ δ᾽ Ἄλδαδος ἀχούσας ταῦτα χαὶ δυσχεράνας
τρίτον ἔπεμψε πρὸς Ἄχαδον τοὺς πρέσθφεις, ἀπειλῶν
20 ὑψηλότερον τῶν τειχῶν, οἷς καταφρονεῖ, χῶμα τούτοις
ἐπεγείρειν αὐτοῦ τὴν στρατιὰν, χατὰ ὃράχα γῆς λαμ-
ὀάνουσαν, ἐμφανίζων αὐτῷ τῆς δυνάμεως τὸ πλῆθος
xal χαταπληττόμενος. Τοῦ δ᾽ Ἀγάξου μὴ καυχᾶσθαι
δεῖν ἀποχρινομένου χαθωπλισμένον, ἀλλὰ τῇ μάχη
25 Χρείττω γενόμενον, ἐλθόντες οἱ πρέσθεις xal δειπνοῦντα
χαταλαδόντες τὸν βασιλέα μετὰ τριάχοντα xol δύο
βασιλέων συμμάχων ἐδήλωσαν αὐτῷ τὴν ἀπόχρισιν.
Ὃ δὲ εὐθέως τοῦτο προσέταξε, xal περιχαραχοῦν τὴν
πόλιν χαὶ γώματα βάλλεσθαι xal μηδένα τρόπον
40 ἀπολιπεῖν πολιορχίας, ἮΝν.δ᾽ "Aya6oc τούτων πρατ-
τομένων ἐν ἀγωνία δεινῇ σὺν παντὶ τῷ λαῷ. Θαρ-
ρεῖ δὲ xal τῶν φόδων ἀπολύεται προφήτου τινὸς αὐτῷ
προσελθόντος καὶ φήσαντος αὐτοῦ τὸν Θεὸν ὑπισχνεῖσθαι
πονήσειν τὰς τοσαύτας τῶν πολεμίων μυριάδας ὗπο-
85 χειρίους. Πυθομένῳ δὲ διὰ τίνων ἄν ἣ νίκη γένοιτο,
διὰ τῶν παίδων εἶπε τῶν ἡγεμόνων, ἡγουμένου σοῦ διὰ
τὴν ἀπειρίαν τὴν ἐκείνων. Καλέσας δὲ τοὺς τῶν f,yt-
μόνων υἱοὺς, (ηὐρέθησαν δ᾽ ὡς διαχόσιοι xat τριάχοντα
δύο.) καθὼν τὸν Σύρον πρὸς εὐωχίαν xai ἄνεσιν τετραμ.
40 ψένον, ἀνοίξας τὰς πύλας ἐξέπεμψε τοὺς παῖδας. Τῶν
δὲ σχοπῶν δηλωσάντων τοῦτο τῷ ἀδάδῳ, πέμπει
τινὰς ὑπαντησομένους, ἐντειλάμενος ἂν μὲν εἰς μάχην
ὥσι προεληλυθότες, ἵνα δήσαντες ἀγάγωσι πρὸς αὐτὸν,
ἂν δὲ εἰρηνιχῶς, ὅπως τοῦτο ποιῶσιν. Εἶχε δ᾽ ἑτοί-
4b μὴν ἼἌχαθος χαὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν ἐντὸς τῶν τειχῶν.
Οἱ δὲ παῖδες τῶν ἀρχόντων συμθαλόντες τοῖς φύλαξι
πολλοὺς αὐτῶν ἀποχτείνουσι χαὶ τοὺς ἄλλους ἄχρι τοῦ
στρατοπέδου διώχουσιν. ᾿Ιδὼν δὲ τούτους νιχῶντας ὃ
τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς ἐξαφίησι χαὶ τὴν ἄλλην στρα-
5o τιὰν ἅπασαν. Ἡ δὲ αἰφνιδίως ἐπιπεσοῦσα τοῖς Σύροις
ἐκράτησεν αὐτῶν. Οὐ γὰρ προσεδόχων αὐτοὺς ἐπεξε-
λεύσεσθαι,, καὶ διὰ τοῦτο γυμνοῖς xal μεθύουσι προσέ-
βαλλον, ὥστε τὰς πανοπλίας ἐκ τῶν στρατοπέδων φεύ-
γοντὰς καταλιπεῖν, καὶ τὸν βασιλέα διασωθῆναι uote

APXAIOAOTIAZ BIBA. H. ΚΕΦ. ΙΔ.

[163,464.}

populi incolumitate et pace uxores suas et liberos hosti
perinitlere , deque facultatibus suis omnibus cedere; nam
ad ista requirenda Syrua primam legationem misit : « nunc
vero postulavit ut suos mitteret servos atque omnium
domos exploraret, nihilque in iis ex facultatibus pretiosis
simis relinqueret, eo animo vt belli causam speciosam
qu&rat, quoniam scit me quidem in vestri graliam rebus
meis non esse parsurum, ex íis tamen qu& vobis non pos-
sunt non esse ingrata, bellandi occasionem sibi parans.
Verum enim facturus sum quicquid vobis placuerit. »
Populum autem nequaquam obtemperare dictis ejus dice
bant, sed contemnere, seque ad bellum gerendum com-
parare. Quum itaque legalis respondisset, ut abeuntes regi
dicerent se quicquid primum postulaverit etiam nunc ob
populi securitalem facere, posterioribus vero mandatis
nullatenus obsequuturum , eos dimisit. '

2. Adadus autem , quum haec audisset et moleste tulisset,
tertio legatos mittit ad Achabum, minalus altiorem mu-
ris, quibus superbiat, aggerem illis excitaturum suum
exercitum , modo terra. glebulam singuli pugillis sumant,
sic ostendens ei copiarum multitudinem eL terrorem incu.
tiens. Achabo autem respondente non debere gloriari
armatum, sed pugna superiorem , legati , quum revertissent
et regem offendissent tom forte cum triginta duobus sociis
regibus epulantem , responsum ei declararunt. je vero
statim loc mandavit ut et vallo urbem circumdarent et agge-
res erigerent, et nullam oppugnandi rationem intentatam
relinquerent. Erat autem Acliabus, dum haec gererentur,
magno in angore, ut et populus universus. Verum fiduciam
sumit et a metu liberatur, ubi ad euu) vates quidam acces.
serat , dixeratque Deum polliceri se toL. hostium myriadas
ipsi in manum traditurum. Quum autem quaesivisset pet
quos victoria potiretur, per filios ducum, aiebat , te illos ob
eorum imperitiam ducente. Accitis igitar ducum filiis ,
( inventi autem sunt quasi ducenti ef triginta duo, ) quum
intellexisset Syrum ad epulas et hilaritatem conversum
esse , patefactis portis juvenes emisit. ld postquam Adado
per speculatores est significatum , mittit quosdam eis occur-
suros , quibus imperavit, si quidem ad dimicandum prodie-
rint, ut vinctos ad se adducerent , sin vero pacifici , ut idem
facerent. Interim Achabus et alium exercitum intra muros
accinctum habebat. Filii vero principum , cum preesidiariis
congressi, multos illorum perimunt , et reliquos in castra
persequuntur. Ubi autem illos superiores conspexerat lsrae-
litarum rex, jubet ut et ceterze omnes copia in eos irrue-
renl. Atque ille, derepenle Syros adorte, eos fuderunt
fugaruntque. Nam quum haud ex spectarint exercitum egre»
surum esse, res improvisa fecit,ut inermes et temulenti
invaderentur, adeo ut relicta in castris armatura terga Ye"

(35,36. )

iy ἵππου ποιησάμενον τὴν φυγήν. "Aya6oc δὲ πολ-
λὴν 620v διώχων τοὺς Σύρους ἤνυσεν, ἀναιρῶν αὐτούς.
Διαρπάσας δὲ τὰ ἐν τῇ maps bor, ( πλοῦτος δ᾽ ἦν οὐχ
ὀλίγος, ἀλλὰ καὶ χρυσοῦ πλῆθος xat ἀργύρου), τά τε

ὃ ἄρυατα τοῦ ᾿Ἀδάδου xal τοὺς ἵππους λαδὼν ἀνέστρε-
ψεν εἰς τὴν πόλιν. 'Too δὲ προφήτου παρασχευάσασθαι
φήσαντος χαὶ τὴν δύναμιν ἑτοίμην ἔχειν, ὡς τῷ ἐπιόντι
πᾶλιν ἔτει στρατεύσοντος ἐπ᾽ αὐτὸν τοῦ Σύρου, ὃ μὲν
A160; πρὸς τούτοις ἦν.

X Y. Ὁ δὲ ἴΆδαδος διασωθεὶς ἐκ τῆς μάχης μεθ᾽ ὅσης
ἐδυνήθη στρατιδῖίς συνεδουλεύσχτο τοῖς αὑτοῦ φίλοις
πῶς ἂν ἐπιστρχτεύσηται τοῖς ᾿Ισραηλίταις, — Ot δ᾽ ἐν
μὲν τοῖς ὄρεσιν οὐχ ἐδίδοσαν γνώμην aus aiv αὐτοῖς"
τὸν γὰρ Θεὸν αὐτῶν ἐν τοῖς τοιούτοις δύνασθαι τόποις,

I χαὶ διὰ τοῦτο νῦν ὕπ᾽ αὐτῶν νενιχῆσθαι' χρατήσειν δὲ
ἔλεγον ἐν πεδίω» ποιησαμένους τὴν μάχην. Συνεθδού-
λευόν τε πρὸς τούτῳ τοὺς μὲν βασιλέας, oc ἐπηγάγετο
συμμάχους, ἀπολῦσαι εἰς τὰ οἰχεῖα, τὴν δὲ στρατιὰν
αὐτῶν χατασχ εἶν, ἀντ᾽ ἐκείνων σατράπας χαταστήσαντα"

B εἰς δὲ τὴν τῶν ἀπολωλότων τάξιν στρατολογῆσαι δύ-
ναμιν ix τῆς χώρας τῆς αὐτῶν xat ἵππους xai ἅρματα.
Δοχιμάσας οὖν ταῦτα εἰρῆσθαι χαλῶς οὕτω διεχόσμησε
τὴν δύναμιν.

9. Ἀρξαμένου δὲ τοῦ ἔαρος ἀναλαδὼν τὴν στρατιὰν

5 ἦγεν ἐπὶ τοὺς "E6paíouc , καὶ γενόμενος πρὸς πόλει τι-
Yt (Ἀφεχὰ δ᾽ αὐτὴν καλοῦσιν) ἐν μεγάλῳ στρατοπε-
ἄεϑεται πεξίῳ, Ἄχαθος δὲ ἀπαντήσας αὐτῷ μετὰ τῆς
δυνάμεως ἀντεστρατοπεδεύσατο᾽ σφόδρα δ᾽ ἦν ὀλίγον
αὐτοῦ τὸ στράτευμα πρὸς τοὺς πολεμίους ἀντιπαραθαλ-

$ λόμκενον. Τοῦ δὲ προφήτου προσελθόντος αὐτῷ πάλιν xat
νγίχην τὸν Θεὸν αὐτῷ διδόναι φήσαντος, ἵνα τὴν ἰδίαν
ἰτρὺν ἐπιθείξηται, μὴ μόνον ἐν τοῖς ὄρεσιν, ἀλλὰ xdv τοῖς
πεδίοις ὑπάρχουσαν, ὅπερ οὐχ εἶναι δοχεῖ τοῖς Σύροις,
ἑπτὰ μὲν ἡμέραις ἀντεστρατοπεδευχότες ἡσύχαζον, τῇ δ᾽

"ὑστάτη τούτων ὑπὸ τὸν ὄρθρον προελθόντων ix τοῦ στρα-
τοπέδου τῶν πολεμίων καὶ παραταξαμένων πρὸς μάχην,
ἀγτεπεξῆγε xai Aza60c τὴν οἰχείαν δύναμιν. Καὶ συμ-
βαλὼν, χαρτερδῖίς τῆς μάχης γενομένης, τρέπεται τοὺς
πολεμίους εἰς φυγὴν xat διώχων ἐπέχειτο κτείνων. Of δὲ

i xal ὑπὸ τῶν ἁρμάτων καὶ ὑπ᾽ ἀλλήλων ἀπώλλυντο, ἴσχυ-
σὰν δὲ ὀλίγοι διαφυγεῖν εἰς τὴν ᾿Αφεχὰν πόλιν αὐτῶν.
᾿λπέθανον δὲ xal αὐτοὶ τῶν τειχέων αὐτοῖς ἐπιπεσόν.-
των; ὄντες δισμύριοι ἑπταχισχίλιοι. Διεφθάρησαν δὲ ἐν
ἐχείνῃ τῇ μάχη ἄλλαι μυριάδες δέκα, Ὁ δὲ βασιλεὺς

6 τῶν Σύρων Ἄδαδος φεύγων μετά τινων πιστοτάτων
οἰκετῶν εἰς ὑπόγαιον otxov ἐκρύθη. ᾿Ρούτων δὲ φιλαν-
θρώπους xal ἐλεήμονας εἶναι φησάντων αὐτῷ τοὺς τῶν
ἸΙἰσραηλιτῶν βασιλέας xat δυνήσεσθαι τῷ συνήθει τρό-
τῳ τῆς ἱκετείας χρησαμένους τὴν σωτηρίαν αὐτῶν παρὰ

* Ἀγάξου λαθεῖν, εἰ συγχωρήσειεν αὐτοῖς πρὸς αὐτὸν

ἀπελθεῖν, ἀφῆχεν. Οἱ δὲ σάχχους ἐνδυσάμενοι xal σχοι-
νία ταῖς χεφαλαῖς περιθέμενοι (οὕτω γὰρ τὸ παλαιὸν
ἱκέτευον οἱ Σύροι) πρὸς Ἄχαθον παρεγένοντο, καὶ δεῖ-
εθαι τὸν δαδον σώζειν αὐτὸν ἔλεγον, εἰς ἀεὶ δοῦλον

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. XIV.

[464,460.] 327

terint , el rex ipse in fugam conjectus vix equi pernicitate
evaserit. Achabus vero Syros cum illorum strage longe
persequutus est, direplisque castris (nam valde erant opu-
lenta, atque etiam auro argentoque abundabant ) ac captis
Adadi curribus et equis in urbem reversus est. Quum
autem vates monuísset ut paratus sit et exercitum in pro-
cinctu habeat, quod sequente anno Syrorum rex iterum in
eum expeditionem facturus esset, in eo quidem Achabus
totus erat occupatus.

3. Verum Adadus, ubi semet cum omni quem potuit
exercitu e pugna in tutum receperat, cum amicis consilium
iniit quo modo Israelitas bello adoriretur. Illi vero in ea
non erant opinione, ut in montibus cum iis confligerent;
Deum enim illorum in ejusmodi locis pollere , eoque 866 nunc
ab illis esse victos : superiores vero se fore dicebant, st prae-
lium in planitie committerent. Ac praeterea suadebant ut
reges quidem , quos in belli societatem adduxerat, domum
dimitteret , copias vero illorum , satrapis pro regibus substi-
tutis, retinere : atque in locum illorum quos amiserat co-
pias ex regione eorundem colligeret, currusque et equos.
Haec itaque przclare dicta arbitratus, exercitum hunc in
modum parat instruitque.

4. [neunte autem vere cum exercitu suo ibat in Israeli-
tas, quumque ad urbem quandam (quam Aphecam ap-
pellant ) pervenisset, jin magna planitie castra metatus est.
Achabus vero, cum suis copiis obviam illi profectus , con-
tra illos castra posuit : ejus autem exercitus, cum hostium
viribus comparatus, exiguus admodum erat. At postquam
vates rursus ad eum accesserat , dixeratque Deum victoriam
ei concessurum esse, ut ostendat, contra quam Syri opi-
nantur, suam non minns in campestribus valere potentiam
quam in montibus, septem quidem dies castris adversus
castra positis quieti agitabant ; illorum vero ultimo, quum
hostis prima luce pro castris aciem explicuisset, Achabus
quoque milites: suos ex adverso instruxit, congressusque,
acri pugna commissa, hostium agmina in fugam vertit, et
occidendo persequitur. Plurimi a curribus et alii ab aliis
interempti perierunt, paucis vero datum erat in urbem il-
lorum Aphecam fuga se recipere. Sed hi et ipsi muro
collapso oppressi sunt, hominum viginti septem millia. At
praeter istos in illa pugna ceciderunt etiam centum millia.
Rex autem Syrorum Adadus cum quibusdam e domesticis
sibi fidissimis fuga dilapsus in penetrale subterraneum se
abdidit. Cui quum Isti dixissent, Israelitici generis reges per-
quam humanos esse et clementes, seque posse , solenni sup-
plicum ritu adhibito, incolumitatem suam ab Achabo impe-
trare, modo ipsis concederet ut. illum adirent , eos dimisit.
Illi vero saccos induti et funiculis capitibus circumdatis
( qui príscus apud Syros supplicandi mos ) ad Achabum ve-
niebant , dicebantque petere Adadum ut sibi vivere liceat ;
qua gralia accepta se ei in perpetuum servum fore. Tum

8.28 (686,387.)

αὐτοῦ τῆς χάριτος γενησόμενον. Ὃ δὲ συνήδεσθαι
φήσας αὐτῷ περιόντι καὶ μηδὲν ἐν τῇ μάχῃ πεπονθότι
τιμὴν xal εὔνοιαν, ἣν ἄν τις ἀδελφῷ παράσχοι, χατε-
πηγγείλατος. Λαῤόντες δὲ ὅρχους παρ᾽ αὐτοῦ μηδὲν
νι ἀδιχήσειν φανέντα, προάγουσι πορευθέντες ἐχ τοῦ οἴχου
ἐν ᾧ ἐχέχρυπτο xal προσάγουσι τῷ ᾿Αχάδῳ, ἐφ᾽ ἅρ-
ματος χαθεζομένῳ. Ὃ δὲ προσεχύνησεν αὐτῷ. Ἄχα-
θος δ᾽ ἐπιδοὺς αὐτῷ τὴν δεξιὰν ἀνεδίδασεν ἐπὶ τὸ ἄρωμα,
καὶ χαταφιλήσας θαρρεῖν ἐχέλευσε χαὶ μηδὲν τῶν ἀτό-
Twv προσδοχᾶν. Ἄδαδος δ᾽ ηὐχαρίστει xa παρ᾽ ὅλον
τὸν τοῦ ζῆν 7póvov ἀποανημονεύσειν τῆς εὐεργεσίας
ὡμολόγει" χαὶ τὰς πόλεις τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἃς ἀπή-
veyxav οἷ πρὸ αὐτοῦ βασιλεῖς, ἀποδώσειν ἐπηγγείλατο,
xat Δαμασχὸν, ὥστε ἐξελαύνειν εἰς αὐτὴν, χαθὼς xal
ot πατέρες αὐτοῦ slg Σαμάρειαν εἶχον τοῦτο ποιεῖν,
ἀνήσειν. Ἐενουένων δ᾽ αὐτοῖς ὅρχων καὶ συνθηχῶν,
πολλὰ δωρησάμενος αὐτῷ "Aya6oc ἀπέπεμπεν εἰς τὴν
ἰδίαν βασιλείαν. Καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς Αδάδου τοῦ
Σύρων βασιλέως στρατείας ἐπὶ "Ay a6ov καὶ τοὺς Ἰσρα-
ἡλίτας τοιοῦτον εἶχε τέλος.
ε΄. Προφήτης δέ τις, Μιχαίας τοὔνομα, προσελθὼν
ἑνὶ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν, ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰς τὴν κεφαλὴν
πλῆξαι" τοῦτο γὰρ ποιήσειν χατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ.
Τοῦ δὲ μὴ πεισθέντος, προεῖπεν αὐτῷ παραχούσαντι
35 τῶν τοῦ Θεοῦ προσταγμάτων, λέοντι περιτυχόντα δια-
φθαρήσεσθαι. Συμθάντος δὲ τούτου τἀνθρώπῳ, πρόσ--
εἰσιν ἑτέρῳ πάλιν ὃ προφήτης, ταὐτὸ προστάσσων.
Ἠλήξαντος δ᾽ ἐχείνου xai θραύσαντος αὐτοῦ τὸ χράνιον,
χαταδησάμενος τὴν χεφαλὴν προσῆλθε τῷ βασιλεῖ λέ-
30 γῶν αὐτῷ συνεστρατεῦσθαι xat rapa a6siv ἐπὶ φυλαχήν
τινα τῶν αἰχμαλώτων παρὰ τοῦ ταξιάρχου, φυγόντος δ᾽
αὐτοῦ χινδυνεύειν ὑπὸ τοῦ παραδεδωχότος ἀποθανεῖν"
ἀπειλῆσαι γὰρ αὐτὸν, εἰ διαφύγοι ὃ αἰχμάλωτος, ἀπο-
χτείνειν. Δίκαιον δὲ φήσαντος Ἀχάθου τὸν θάνατον εἶναι,
3b λύσας τὴν χεφαλὴν ἐπιγινώσχεται ὑπ᾽ αὐτοῦ Μιχαίας ὃ
προφήτηᾳ Qv. ᾿Εχέχρητο δὲ σοφίσματι πρὸς αὐτὸν
τῷ γενομένῳ πρὸς τοὺς μέλλοντας λόγους. Εἶπε γὰρ
ὡς ὁ Θεὸς ἀφέντα αὐτὸν διαδρᾶναι τὰν τιμωρίαν Ἄδα-
δον τὸν βλασφηυμήσαντα εἰς αὐτὸν μετελεύσεται, xal
40 ποιήσει αὐτὸν μὲν ἀποθανεῖν ὑπ᾽ ἐχείνου, τὸν δὲ λαὸν
ὑπὸ τῆς στρατιᾶς αὐτοῦ. Παροξυνθεὶς δ᾽ Δχαδος πρὸς
τὸν προφήτην, τὸν μὲν ἐγχλεισθέντα φυλάττεσθαι ἐχέ-
λευσεν, συγχεχυμένος δ᾽ αὐτὸς ἐπὶ τοῖς Μιχαίου λόγοις
ἀνεχώρησεν εἷς τὴν οἰχίαν.

ΚΕΦ. IE.

Καὶ Ἄχαδος μὲν ἐν τούτοις ἦν. ᾿Επάνειμι δὲ ἐπὶ τὸν
Ἱεροσολύμων βασιλέα Ἰωσάφατον" ὃς αὐξήσας τὴν βα-
σιλείαν xal δυνάμεις ἐν ταῖς πόλεσι ταῖς ἐν τῇ τῶν ὑπη-
χόων χώρᾳ καταστήσας οὐδὲν ἧττον ταῖς ὑπὸ Ἀ δία τοῦ
πάππου καταληφθείσαις τῆς ᾿Εφραΐμου χληρουχίας,
bo ἹἹεροβοάμου βασιλεύοντος τῶν δέκα φυλῶν, φρουρὰς ἐγ-
καθίδρυσεν. Ἀλλ᾽ εἶχεν εὐμενές τε χαὶ συνεργὸν τὸ
θεῖον, δίκαιος ὧν xal εὐσεδὴς xat τί καθ᾽ ἑχάστην $uc-

ed
-—

I5

*

45

APXAIOAOTIAX BIBA. H. ΚΕΦ. IE.

[4e5,466.]
ille gratulari se ei dixit, quod superesset et niliil mali ei in
prelio accidisset, seque honorem ei et benevolentiain, haud
secus ac fratri, exhibiturum esse promisit. Tum isti, fide
jurejurando accepta , illum , quando apparuerit, nou lesum
iri, digressi eum e domo ubi latebat productum ad Acha-
bum adducunt , qui in curru sedebat. Ille vero eum adora-
vit. At Achabus, dextra ei data, in currum sustulit, ex-
ceptumque osculo jussit esse bono animo, nihilque mali
exspectare. Adadus autem gratias agebat , atque beneficii,
quam diu viveret, se memorem fore profitebatur. Porro ur-
hes Jsraeliticas, quas reges priores abstulerant, se reddita-
rum promisit , alque Damaseum commeandi , sicut el ipsius
patres in Samariam ita facere jus habuerant , liberam pote-
statem facturum. Federe deinde icto οἱ jurejurando firmato,
quum ei multa donasset Achabus, in regnum suum dimil-
tebat. Atque hunc quidem exitum habuit bellum ab Adado
Syrorum rege illatum Achabo et Israelitis.

5. Verum vates quidam, Michaas nomine, quum δὰ
unum ex IsraeliLis accessisset , jussit ut caput ipsius feriret :
hoc ipsum ex voluntate Dei facturum. Qui quum recusas-
set, ei priedixil fore ut leoni obviam factus ab eo occideretur,
quod Dei mandalis non obsequutus fuisset. Quutn autem
hoc ei homini accidissel, vates ad alium itidem adiit, idem
illi imperans. Qui quum eum percussisset et cranium in-
frezisset , obligato capite accessit ad regem, dicens se sub eo
militasse, et a tribuno captivum quendam custodiendum
accepisse; quo fuga elapso periclitari se ne interticiatur ab
eo qui illum sibi tradiderit : nam minatum esse , si captivus
Qum autem Achabus di-
xisset jure merito occidendum esse, soluto capite ab ipso

aufugisset , morte multatum iri.

Miclizeas vates agnoscitur. Hanc enim artem de industria
adhibuerat, ut inde occasionem arriperet verba qna dicam
faciendi. Aiebat enim Deum, quod Adadum , qui ipsi male-
dixerit, impunitum e manu emisisset, in ipsum animadver-
surum esse, facturumque ut et ipse ab eo interficeretur, εἰ
Achabus autem irritalus in
prophetam, eum quidem in custodia includi jussit, ipse vero

populus ab ejus exercitu.

Michaez sermonibus confusus domum discessit.

CAP. XV. (IX.)

Et ita quidem se res habebant Achabi. Nunc vero ad
Josaphatum Itierosolymorum regem revertor : qui aucio
regno et militibus per urbes ditionis suce disposilis, nihilo
secius in oppidis sortis Ephraimilicee , quie, Hieroboamo in
decem tribus regnante, avus ejus Abias ceperat, privsidia
collocavit. Ceterum Deum et propitium habebat et adjuto-
rem, quod esset justus et pius, et quid Deo grati acceptique
faceret per sinzulos dies inquireret. Ipsumque omnes cir

(357,229.)

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. CAP. XV.

[466,407.] 329

pxv ἡδὺ ποιήσει xal προσηνὲς τῷ Θεῷ ζητῶν. ᾿Ετίμων | cumquaque reges muneribus cohonestabant , ita ut divitias

δ᾽ αὐτὸν οἱ πέριξ βασιλεῖς δωρεαῖς, ὡς πλοῦτόν τε
175,721 βαθύτατον xat δόξαν ἄρασθαι μεγίστην.
5. Τρίτῳ δὲ τῆς βασιλείας ἔτει συγχαλέσας τοὺς
ὁ fveuovac τῆς γώρας xai τοὺς ἱερεῖς ἐχέλευε τὴν γώραν
περιελθόντας ἅπαντα τὸν λαὸν τὸν ὑπ᾽ αὐτὸν διδάξαι
κατὰ πόλεις τοὺς Μωύσέως νόμους, xat φυλάσσειν τού-
τοὺς xat σπουδάζειν περὶ τὴν θρησχείαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ
ἦσθη, πᾶν τὸ πλῆθος οὕτως, ὡς μηδὲν ἄλλο φιλοτιμεῖσθαι
, X133 ἀγαπᾶν ὡς τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα. OC ce πρόσχωροι
διετέλουν στέργοντες τὸν ᾿Ιωσάφατον xal πρὸς αὐτὸν
εἰσήνην ἄγοντες. Οἱ δὲ Παλαιστῖνοι ταχτοὺς ἐτέλουν
αὐτῷ φόρους xal Ἄραθῤες ἐχορήγουν κατ᾽ ἔτος ἄρνας
ἔξήχοντα καὶ τριαχοσίους χαὶ ἐρίφους τοσούτους. Πόλεις
: τε μεγάλας ὠχύρωσεν ἄλλας τε xat βαρεῖς, xai δύναμιν
στρατιοντικὴν xal ὅπλα πρὸς τοὺς πολεμίους ηὐτρέπι-
στο. ἮΝν δὲ ἐχ μὲν τῆς ᾿[οὐδα φυλῆς στρατὸς ὁπλιτῶν
αυριάδες τριάχοντα, ὧν ᾿Εδναῖος τὴν ἡγεμονίαν εἶχεν,
Ἰωχννῆς δὲ μυριάδων elxoct. Ὁ δ᾽ αὐτὸς οὗτος ἡγειλὼν

: ἐχ τῆς [βενιχμίτιδος φυλῆς εἶχε τοξοτῶν πεζῶν μυριάδας

εἴκοσι, ἄλλος δ᾽ ἡγεμὼν, ᾿Οχόδατος ὄνομα, μυριάδας
ὁπλιτῶν ὀχτωχαίδεχα τὸ πλῆθος τῷ βασιλεῖ προσέ--
νείμε, πάρεξ ὧν εἰς τὰς ὀγυρωτάτας διέπτεμψε πόλεις,

y: Ἠγάγετο δὲ τῷ παιδὶ Ἰωράμῳ τὴν ᾿Αγαάῤου

. £ÜuYazépa, τοῦ τῶν δέχα φυλῶν βασιλέως, D'oóoAav

ὄνουα. ΠΠορευθέντα δ᾽ αὐτὸν μετὰ χρόνον τινὰ εἰς Σα-
, v € " * ,
μάρειαν φιλοφρόνως "AyaÓoc ὑπεδέξατο, xal τὸν dxo-
λουθήσαντα στρατὸν ἐξένισε λαμπρῶς, σίτου τε xal
οἴνου χαὶ θυμάτων ἀφθονία, παρεχάλεσέ τε συμμαχῆσαι

τ χατὰ τοῦ Σύρων βασιλέως, ἵνα τὴν ἐν Γαλαδηνῇ πό--

λιν Δραμαθὰν ἀφέληται’ τοῦ γὰρ πατρὸς αὐτὴν τοῦ
αὐτοῦ πρῶτον τυγχάνουσαν ἀφηρῆσθαι τὸν ἐχείνου πα-
τέρα. Τοῦ δὲ Ἰωσαφάτου τὴν βοήθειαν ἐπαγγειλαμέ-
1 - $4 0 ; “- /
νου (xai 1*e εἶναι δύναμιν αὐτῷ μὴ ἐλάττω τῆς ἐχεί-
Yo» ) χαὶ μεταπεωψαμένου τὴν δύναμιν ἐξ Ἱεροσολύμων
* τ ὔ ».* , » ^e , D RA
εἰς Σαμάρειαν, προεξελθόντες ἔξω τῆς πόλεως ol δύο
βασιλεῖς, xal καθίσαντες ἐπὶ τοῦ ἰδίου θρόνου ἑχάτε-
ρος, τοῖς οἰκείοις στρατιώταις τὸ στρατιωτιχὸν διένεμον.
᾿Ιωσαφάτης δὲ ἐχέλευσεν, εἴ τινές εἰσι προφῆται, καλέ-

ῳ σαντα αὐτοὺς ἀναχρῖναι περὶ τῆς ἐπὶ τὸν Σύρον ἐξόδου,

εἰ συμδουλεύουσι χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν ἐπ᾽ αὐτῶν
ποιήσασθαι τὴν στρατείαν. Καὶ γὰρ εἰρήνη xai φιλία
τότε τῷ Ay do πρὸς τὸν Σύρον ὑπῆρχεν, ἐπὶ τρία ἔ
τότε τῷ Ἀχάδῳ πρὸς τὸν Σύρον ὑπῆρχεν, ἐπὶ τρία ἔτη
- , ra 4 L
θιαικείνασα, ἀφ᾽ οὗ )abov αὐτὸν αἰχαάλωτον ἀπέλυ-

€ σεν ἄμρις ἐχείνης τῆς ἡμέρας.

(1΄..,δ΄. Καλέσας δ᾽ "Ay a60c τοὺς αὑτοῦ προφήτας, ὡς
τετραχοσίους τὸν ἀριθμὸν ὄντας, ἐκέλευσεν ἐρέσθαι τοῦ
θεοῦ εἰ δίδωσιν αὐτῷ στρατευσαμένῳ ἐπὶ Ἴλδαδον νίχην
χαὶ χαθαίρεσιν τῆς πόλεως, δι᾿ ἣν ἐχφέρειν μέλλει τὸν

ὧν πόλειον, Τῶν δὲ προφητῶν συμόουλευσάντων ἐχστρα-

τεῦσαι, (χρατήσειν γὰρ τοῦ Σύρου xai λήψεσθαι αὐτὸν

ὑποχείριον ὡς xai τὸ πρῶτον.) συνεὶς Ex τῶν λόγων

, ἰωσάψατος ὅτι ψευδοπροφῆται τυγχάνουσιν, ἐπύθετο
^ ΞΖ [d Led ΄-

τὸῦ A7 a50u sl xat ἕτερός τις ἐστὶ προφήτης τοῦ Θεοῦ,

consequutus fuerit amplissimas et maximum glorise incre-
mentum ceperit.

2. Anno autem regni sui tertio, convocatis principibus
regionis et sacerdotibus , prsecipiebat illis, ut, terra pera-
grata, populum omnem sibi subditum per oppida in legibus
Moysis instituerent, docerentque et has custodire et Dei
cultui sedulam operam navare. Quod adeo gratum erat
populo universo , ut nihil magis studerent , nihil impensius
amarent quam legum observantiam. Finitime quoque
gentes in Josaphato diligendo persistebant paceque cum eo
colenda. Palcestini autem vectigal constitutum ei pendebant,
el Arabes quolannis suppeditabant agnos trecentos οἱ sexa-
ginta, et licedos totidem. Munivit etiam urbes alias ma-
gnas pariter ac validas, copiasque militares et armorum
vim contra hostes paravit. Erant autem ex tribu quidem
Jude gravis armature militum trecenta millia, quibus prsee-
ral Ednzeus : atque Joanni duci attributa erant ducenta mil-
lia. Hic ipse dux ex tribu Benjamitica liabebat sagittario-
rum peditum ducenta milla. Alius preterea dux, Ocho-
balus nomíne, cum gravis armature militibus, numero
centum et octoginta millibus, regi inserviebat, prseter eos
quos disposuerat in oppidis munitissimis.

3. Filio autem suo Joramo duxit Gotholiam, filiam Acha-
bi decem tribuum regis. Et aliquanto poet quum Samariam
se contulisset, benigne eum excepit Achabus, militesque

ejus comites mense hospitali eique splendidze adhibuit et
(rumento et vino et carnibus largiter instructte , rogavitque
ut secum belli societatem iniret contra Syrorum regem,
ut armis repetat urbem Aramatham in regione Galadena :
eam enim, olim ipsius patris, patrem illius abstulisse. Joea-
phato vero auxilium pollicito, (nam ejus exercitum non
minorem esse quam illius, ) suisque Samariam accitis ab
Hierosolymis copiis, progressi extra urbem duo reges, et
in suo uterque throno collocati, militibus uterque suis stipen-
dia numerant. Josaphatus autem jussit, ut, si qui essent
vates, accerserentur et de expeditione in Syrum consule-
rentur an suaderent eo tempore ab ipsis suscipiendam esse.
Etenim Achabo pax simul et amicitia cum Syro intercedebat
triennio continuo, ex quo captum eum dimiserat usque 1n
illam diem.

(X.) 4. Achabus vero accitis suis vatibus , numero circiter
quadringentis , jussit ut deum consulerent an foret ut is in
Adadum exercitu educlo victoriam daret urbisque ever-
sionem , propter quam bellum erat illaturus. Quuin autem
suasissent vates ut expeditionem faceret, (Syrum enim
victum iri et in potestatem ipsius, ut eliam ante , reda-
clum,) Josaphatus, verbis illorum falsos esse vates odo-
ratus, Achabum percontabatur, num qui est Dei vates prac-

830 (3255,389.)

ἵνα ἀκριδέστερον μάθωμεν περὶ τῶν μελλόντων. Ὁ δ᾽
Ἄχαθος εἶναι μὲν ἔφη, μισεῖν δὲ αὐτὸν χαχὰ προφη-
τεύσαντα, χαὶ προειπόντα ὅτι τεθνήξεται νιχηθεὶς ὑπὸ
τοῦ Σύρων βασιλέως xat διὰ τοῦτο ἐν φυλαχῇ νῦν αὖ-
ὅ τὸν ἔχειν, χαλεῖσθαι δὲ Μιχαίαν, υἱὸν Ἰεμύλαίου. Τοῦ
δ᾽ Ἰωσαφάτου χελεύσαντος αὐτὸν προαχθῆναι, πέμψας
εὐνοῦχον ἄγει τὸν Μιχαίαν. Κατὰ δὲ τὴν δδὸν 6 εὐ--
νοῦχος ἐδήλωσεν αὐτῷ πάντας τοὺς ἄλλους προφήτας
νίχην τῷ βασιλεῖ προειρηχέναι. ὋὉ δ᾽ οὐκ ἐξὸν αὐτῷ
Io χαταψεύδεσθαι τοῦ Θεοῦ φήσας, ἀλλ᾽ ἐρεῖν ὅττι ἂν αὐτῷ
περὶ τοῦ βασιλέως αὐτὸς εἴπη, ὡς ἧκε πρὸς τὸν ᾿Δγα-
6ov xai λέγειν αὐτῷ τἀληθὲς οὗτος ἐνωρχίσατο, δεῖξαι
τὸν Θεὸν αὐτῷ τοὺς Ἰσραηλίτας φεύγοντας ἔφη xat διω-
χομένους ὑπὸ τῶν Σύρων xai διασχορπιζοιμένους ὑπ᾽
15 αὐτῶν εἰς τὰ ὄρη, χαθάπερ ποιμένων ἀνῃρημένων τὰ
moluvia, "Ελεγέ τε σημαίνειν τοὺς μὲν μετ᾽ εἰρήνης
ἀναστρέφειν εἰς τὰ ἴδια, πεσεῖσθαι δ᾽ αὐτὸν μόνον ἐν τῇ
μάχη. Ταῦτα φήσαντος τοῦ Μιχαία, πρὸς Ἰωσάφατον
ὃ "Aja6oc, « ἀλλ᾽ ἔγωγε μικρὸν ἔμπροσθεν ἐδήλωσά
20 « Got τὴν τἀνθρώπου, φησὶ, πρός με διάθεσιν καὶ ὅτι
« μοι τὰ χείρω προεφήτευσε. »'l'oo δὲ Μιχαία εἰπόντος
ὡς προσῆκεν αὐτῷ πάντων ἀχροᾶσθαι τῶν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ
προλεγομένων, xal ὡς παρορμήσειαν αὐτὸν οἱ ψευδο-
ποοφῆται ποιήσασθαι τὸν πόλεμον ἐλπίδι νίχης, xat ὅτι
9t, δεῖν πεσεῖν αὐτὸν μαχόμενον, αὐτὸς μὲν ἦν ἐπ᾽ ἐννοία,
Σεδεχίας δέ τις τῶν ψευδοπροφητῶν προσελθὼν τῷ μὲν
Μιχαίᾳ μὴ προσέχειν παρήνει" λέγειν γὰρ αὐτὸν οὐδὲν
ἀληθές. Τεχμηρίοις δὲ ἐχρήσατο οἷς Ἠλίας προεφή-
τευσεν Ó τούτου χρείττων τὰ μέλλοντα συνιδεῖν, Καὶ
30 γὰρ τοῦτον ἔλεγε προφητεύσαντα ἐν ᾿Ιζαέρα πόλει, ἐν
τῷ Na6oU0ou ἀγρῷ τὸ aliua αὐτοῦ χύνας λιχωήσεσθαι
προειπεῖν, χαθὼς xat Ναφούθου τοῦ δι᾽ αὐτὸν χαταλευ-
σθέντος ὑπὸ τοῦ ὄχλου. « Δῆλον οὖν ὡς οὗτος ψεύδεται,
« τῷ χρείττονι προφήτῃ" τἀναντία λέγων, ἀπὸ ἡμερῶν
80 « τριῶν φάσχων ταύτης τεθνήξεσθαι. ΤΠ Γνώσεσθαι δ᾽ el-
« περ ἐστὶν ἀληθὴς καὶ τοῦ θείου πνεύματος τὴν δύναμιν
« ἔχει. Εὐθὺς γὰρ ῥαπισθεὶς ὑπ᾽ ἐμοῦ βλαψάτω μου τὴν
« μεῖρα, ὥσπερ ᾿Ιαδὼν τὴν ᾿ἱεροδοάμου τοῦ βασιλέως
« συλλαθεῖν θελήσαντος ἀπεξήρανε δεξιάν" ἀχήχοας γὰρ
40 « oluat πάντως τοῦτο γενόμενον. » Ὡς οὖν πλήξαντος
αὐτοῦ τὸν Μιχαίαν μηδὲν συνέδη παθεῖν, "Ay a6oc θαρ-
ρήσας, ἄγειν τὴν στρατιὰν πρόθυμος ἦν ἐπὶ τὸν Σύρον.
"Evixa γὰρ, οἶμαι, τὸ χρεὼν καὶ πιθανωτέρους ἐποίει
τἀληθοῦς τοὺς ψευδοπροφήτας, ἵνα λάδῃ τὴν ἀφορμὴν
45 τοῦ τέλους. Σεδεχίας δὲ σιδήρεα ποιήσας χέρατα λέγει
πρὸς Ἄχαθον θεὸν αὐτῷ σημαίνειν τούτοις πᾶσαν χα-
ταστρέψαι Συρίαν. Μιχαίαν δὲ μετ᾽ οὐ πολλὰς ἡμέρας
εἰπόντα τὸν Σεδεχίαν ταμιεῖον ἐκ ταμιείου χρυδησόμε-
νον ἀμείψειν, ζητοῦντα φυγεῖν τῆς ψευδολογίας τὴν δί-
60 xv, ἐχέλευσεν ὁ βασιλεὺς ἀπαχθέντα φυλάττεσθαι πρὸς
Ἀχάμωνα τὸν τῆς πόλεως ἄρχοντα, xai χορηγεῖσθαι
μηδὲν ἄρτου καὶ ὕδατος αὐτῷ περισσότερον.
ε΄. Καὶ Ἄλχαδος μὲν καὶ Ἰωσάφατος 6 τῶν Ἵεροσο-
λύμων βασιλεὺς ἀναλαθόντες τὰς δυνάμεις ἤλασαν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. H. ΚΕΦ. IE.

[467—169.]

terea, ut aliquanto certius quid futurum sit intelligamus?
Cui Achabus esse quidem εἰ alium dixit, sibi vero invisum,
quod infausta vaticinatus fuerit, et predixerit fore ut a
Syrorum rege superatus mortem oppeteret ; ideoque in car-
cere nunc inclusum teneri, vocari autem Michzam, Jem-
blzei filium. Quum vero Josaphatus postulasset eum pro-
duci, Achabus misso spadone Michzam accersit. Spado
autem, dum in via essent, ei indicavit ceteros vates
omnes regi victoriam pradixisse. tlle vero, responso dato,
sibi non licere Deo mendacia aflingere, sed diclurum esse
quicquid ille de rege in os ei inseruerit, ubi ad Aochabum
venlum erat , eumque per Deum obtestatus est rez ut ve-
rum ipsi eloqueretur, dicebat sibi Deum ostendisse Israe-
lilas fugientes, Syris eos insequentibus, dispersosque per
montes, quasi greges sublatis pastoribus. Aiebat eliam
Deum significare illos quidem domum incolumes reversu-
ros, ipsum vero solum in prelio casurum. Hec loquuto
Michaa, Josaphatum alloquitur Achabus : « annon ego tibi
« paulo ante significavi quam male mihi velit iste homo,
« el quod adve*sa mihi vaticinatus fuerit? » Cum vero di-
xisset Miclimas , par esse ut omnia accipiat quse a Deo sint
praedicta, et illum spe victoriee ad bellum gerendum falsos
vales incitare, et oportere in praelio ipsum cadere , animo
quidem erat anxio sollicitoque, at Sedecias, unus e falsis
vatibus , accessit et ut Michaez non adverleret animum hor-
tabatur : ipsum enim nihil veri dicere. Argumento autem
usus est ex vaticinio Eli: petito, cui datum fuisset melius
quam iste futura praenoscere. Namque hunc dicebat vati-
cinatum pradixisse fore ut apud rirbem Isaram in agro Na-
buthi canes regis cruorem lingerent, quemadmodum et Na-
buthí propter ipsum a populo lapidibus necati. « Mani-
« festum ipitur est isium mentiri, qui vati priestantiori
« contradicere non veretur, dicens tertia abhinc die mori-
« turum esse regem. Notum autem fore an verax sit et di-
« vino spiritu afflatus. Mox enim a me palmis percussus -
« manni mec noxam inferat, quemadmodum Jadon fecit
« ut Hieroboamo regi , quum illum comprehendere voluis-
« Set, manus aresceret. Opinor enim te utique audivisse
« lioc factum. » Tgitur quum Micha ab eo percusso nihil
inde mali accidisset, Achabus, metu liberatus, alacriter
copias contra Syrum in aciem eduxit. "Vincebat enim, ut
arbitror, fali vis, et plus fidei falsis quam veris vatibus ad-
Slruebat , ut nulla exitio destinato mora fieret. At Sedecias,
cum sibi ferrea cornua fecisset, dicit Achabo Deum illi si-
gnificare liis Syriam eversum iturum. Ubi autem Michzas
dixerat fore ut paucis post diebus Sedecias e penetrali in
penetrale fugiat latebras quaritans , idque eo animo ne ρώ-
nas vano auspicio debitas luat , jussit rex ut ad Achamonem
praetorem urbanum eum abducerent in carcerem compin-
gendum , nec aliud quicquam praeter panem et aquam ei da-
rent.

5. Atque ita quidem Achabus et Josapliatus Hierosoly-
morum rex , assumplis copiis suis, Aramatliam ire conten.

(75,390.
|

εἰς Ἀραμαθὰν πόλιν τῆς Γαλααδίτιδος, Ὁ δὲ τῶν
Σύρων βασιλεὺς ἀκούσας αὐτῶν τὴν στρατείαν ἀντεπή-
| γεν αὐτοῖς τὴν αὑτοῦ στρατιὰν, xal οὐκ ἄπωθεν τῆς
| Ἀραμαθῆς στρατοπεδεύεται. Συνέθεντο δὲ ὅ τε Ἄχα-
5i χαὶ Ἰωσάφατος, ἀποθέσθαι τὸν Ἄχαθον τὸ βασι-
^ Ww σχῆμα, τὸν δὲ τῶν Ἱεροσολύμων βασιλέα τὴν
αὐτοῦ στολὴν ἔγοντα στῆναι ἐν τῇ παρατάξει, χατα--
οὐρζόμενον τὰ ὑπὸ τοῦ Μιχαίου προειρημένα. — Hope
7 αὐτὸν τὸ χρεὼν xat δίχα τοῦ σχήματος, Ὁ μὲν
μνὰρ ᾿Αὖαδος ὃ τῶν Σύρων βασιλεὺς παρήγγειλε τῇ
στρατιᾷ διὰ τῶν ἡγεμόνων μηδένα τῶν ἄλλων ἀναιρεῖν,
μόνον δὲ τὸν βασιλέα τῶν Ἰσραηλιτῶν. ΟἿ δὲ Σύροι,
-ἧς συμθολῆς γενομένης, ἰδόντες τὸν ᾿Ιωσάφψατον
ἑστῶτα πρὸ τῆς τάξεως χαὶ τοῦτον εἰχάσαντες εἶναι τὸν
B 'Ay6ov, ὥρυησαν ἐπ᾽ αὐτὸν, καὶ περιχυχλωσάμενοι,
ὡς ἐγγὺς ὄντες ἔγνωσαν οὐχ ὄντα τοῦτον, ἀνεχώρησαν
(xis πάντες. — "Am" ἀρχουένης δ᾽ ἠοῦς &Jpt δείλης
vac μαχόμενοι χαὶ νιχῶντες ἀπέχτειναν οὐδένα χατὰ
τὴν τοῦ θασιλέως ἐντολὴν, ζητοῦντες τὸν "Ay a6ov ἀνε-
αι λεῖν μόνον xal εὑρεῖν οὐ δυνάμενοι. Παῖς δέ τις βα-
ολιχὸς τοῦ Ἀδάδου, Ἄμανος ὄνδμα, τοξεύσας εἰς τοὺς
πολεμίους, τιτρώσχει τὸν βασιλέα διὰ τοῦ θώραχος χατὰ
τοῦ πνεύμονος. ᾿Αλαύος δὲ τὸ μὲν συμθεῤηκὸς οὐχ
ἔγνω ποιῆσαι τῷ στρατεύματι φανερὸν, μὴ τραπῇ δεῖ-
3562), τὸν δ᾽ ἡνίοχον ἐχέλευσεν ἐπιστρέψαι τὸ doux xal
ἐξαγαγεῖν τῆς μάχης" γαλεπῶς γὰρ βεῤλῆσθαι xat xat-
ox. Ὀδυνώμενος δὲ ἔστη ἐπὶ τοῦ ἄραατος ἄχρι δύ-
νοστος τοῦ ἡλίου καὶ λιποθυμήσας ἀπέθανε.
€. Καὶ τὸ μὲν τῶν Σύρων στράτευμα νυχτὸς ἤδη
ὦ γενομένης ἀνεχώρησαν εἰς τὴν παρεμῥολὴν, δηλώσφαν-
τὸς δὲ τοῦ στρατοχήρυχος ὅτι τέθνηκεν Αχαόδος, ἀνέζευ-
αν εἰς τὰ ἴδια, Κομίσαντες δὲ τὸν "Aqabou νεχρὸν
εἰς Σαμάρειαν ἐχεῖ θάπτουσι, καὶ τὸ ἅρμα ἀποπλύ-
νᾶντες ἐν τῇ Ἰζάρᾳ χρήνη (ἦν δὲ καθημαγμένον τῷ τοῦ
& βασιλέως φόνῳ) ἀληθῇ τὴν Ἠλία προφητείαν ἐπέγνω-
σαν, Οἱ μὲν γὰρ xóvec ἀνελιχμήσαντο αὐτοῦ τὸ αἷ--
uz, al δὲ ἑταιριζόμεναι ἐν τῇ χρήνη τὸ λοιπὸν λουό-
ὑεναι τούτῳ διετέλουν. Ἀπέθανε δὲ ἐν “Ραμαθῶνι,
Νιχαία τοῦτο προειρηχότος. Συμθάντων οὖν Ἀχάβῳ
τῶν ὑπὸ τῶν δύο προφητῶν εἰρημένων, μέγα δεῖ τὸ
θεῖον ἡγεῖσθαι καὶ τιμᾶν αὐτὸ πανταχοῦ xai σέθειν,
xii τῆς ἀληθείας μὴ τὰ πρὸς ἡδονὴν xat βούλησιν πι-
βανώτερα δοχεῖν, ὑπολαμθάνειν δ᾽ ὅτι προφητείας xai
τῆς διὰ τῶν τοιούτων προγνώσεως οὐδέν ἐστι συμφορώ-
(ὁ Ttpov, παρέχοντος οὕτω τοῦ Θεοῦ τί δεῖ φυλάξασθαι.
ληγίζεσθαί τε πάλιν ἐχ τῶν περὶ τὸν βασιλέα γεγενη-
μένων στοχαζομένους προσῆχε τὴν τοῦ χρεὼν ἰσχὺν,
ὅτι αηδὲ προγινωσκόμενον αὐτὸ διαφυγεῖν ἔστιν, ἀλλ᾽
ὑπέρχεται τὰς ἀνθρωπίνας ψυχὰς ἐλπίσι χολαχεῦον
w γρησταῖς, αἷς εἰς τὸ πόθεν αὐτῶν χρατήσει περιάγει.
Φαίνεται οὖν xal Αγαύόος ὑπὸ τούτου τὴν διάνοιαν
ἀπατηθεὶς, ὥστε ἀπιστῆσαι μὲν τοῖς προλέγουσι τὴν
ἧτταν, τοῖς δὲ τὰ πρὸς χάριν προφητεύσασι πεισθεὶς
ἀποθανεῖν. Τοῦτον μὲν οὖν 5 παῖς Ὀχοζίας διεδέξατο.

ANTIQ. JUD. LIB. VIII. ΠΑΡ. XV.

———— ——— —————————————HÁÓ m !—M
MENU nl lnnnd—"-—————-—». OD —À——

[69,170.] 381

derunt, regionis Galaadilidis urbem. Rex vero Syrorum,
audita illorum expeditione, suum contra eos eduxit exer-
citum , et non longe ab Aramatha castra metatur. Conve.
nerant autem Achabus et Josaphatus, ut babitum regium
deponeret Achabus, Hierosolymorum vero rex Acbabi ve-
stitnm indutus in acie staret, ut isto commento irrita forent
quae Michaeas preedixerat. Eum vero fatum invenitetiam sine
insignibus. Nam rex Syrorum Adadus per tribunos militi-
bus imperaverat ne quem omnino.perüperent, nisi unum re-
gem Israelitarum. Syri autem, preelio commisso , Josapha-
tum ante aciem stantem conspicati, huncque Achabum esse
rati, impetum in eum fecerunt : quumque se illi circumde-
dissent , propioresque facti alium esse cognovissent , omnes
retro se averterunt. Verum a prima luce usque ad vespe-
ram pugna durante victoriaque ab illis stante, neminem
occiderunt prout rex eis mandaverat, Aclabo solo ad ne.
cem quaesito, nec tamen invento. Puer autem Adadi regis,
Amanus nomine, in hostes jaculatus , regem per thoracem
in pulmone vulnerat. Achabus autem, quod ipsi acciderat,
exercitum quidem celare statuit, ne terga daret metu per-
culsus; veruiu aurigae precepit ut converso curru ipsum
ex acie educeret, quod grave et letale vulnus acceperit.
Quuinque cruciaretur, perstitit in curru usque ad solis oc-
casum , animeeque deliquio vita defunctus est.

6. Ac Syrorum quidem exercitus preecipiti jam die in
castra se recipiunt, quumque prieco significasset, Achabum
mortuum esse, suam quisque domum reversus est. Achabi
autem corpus Samariam defertur ibique sepelitur. Quum-
que currus ad Izarze fontem ablueretur, (erat enim regis san-
guine cruentatus ,) Eliee vaticinium verum esse recognove-
runt. Nam canes quidem cruorem ejus linxere, in poste-
rum vero mos patrius erat meretricum , ut in isto fonte
se lavarent. Vita autem excessit apud Ramathonem, juxta
Micha valicinium. Quum ilaque Acbabo acciderint quee
à duobus vatibus erant prredicta, propterea Dei numen
magni faciamus oportet , et ubique omni honore et vene-
ratione prosequamur, curandumque ne 408 ad gratiam et
voluntatem proferuntur, majori fide dignemur quam ipsam-
met veritatem , sed existimemus nihil esse utilius vaticinio
rerumque futurarum per hujusmodi viros scientia, Deo
nos ita monente quid caveri debeat. Quin et convenit ut,
conjecturam faciendo ex iis quee huic regi obvenerunt , no-
biscum reputemus fati vim, quod, etiamsi nobis quid sit
futurum innotescat, evitari nequeat : sed apitnis hominum
obrepit blanda spe eos demulcens, donec eo pertrahantur
ubi superari possint. Manifesto igitur ab ea est Aclabus
mente deceptus, ut, dum cladem praenunciantibus non
crederet , iis vero qui ad gratiam aucupandam vaticinaban-
tur fidera haberet, vitam amilteret. Ceterum ei in regnuin
successit Ocliozias filius.

832 (201,202.)
BIBAION ENATON.

— ÀÁdup 00 «m-—-—

α΄. Ὥς στρατευσάμενος ὁ Ἀχάδου παῖς ᾿Ιώραμος ἐπὶ Μωαδί-
τας χρατήσειεν αὐτῶν.

8. Ὡς ὁ ὁμώνυμος αὐτῷ Ἰώραμος, βασιλεύων τῶν Ἱεροσολυ-
μιτῶν, τὴν ἀοχὴν πᾶσαν λαδὼν τούς τε ἀδελφοὺς καὶ τοὺς
πατρῴους φίλους ἀπέκτεινεν. ,

Y. Ὅτι τῆς Ιδουμαίας ἀποστάσης, xal στρατοπεδευσάντων
ἐπ’ αὐτὸν ᾿Αράδων, f, τε δύναμις αὐτοῦ πᾶσα διεφθάρη καὶ
οἱ παῖδες αὐτοῦ πάρεξ ἑνὸς ὄντος ἔτι νηπίον, καὶ πρὸς τού-
τοῖς αὐτὸς, ἀσεδὴς γενόμενος, χαχῶς τὸν βίον κατέστρεψε.

δ΄. Στρατεία τοῦ Σύρων καὶ Δαμασχοῦ βασιλέως ἐπὶ τὸν "Iapan-
λιτῶν βασιλέα Ἰώραμον' xoi πῶς πολιορχηθεὶς οὗτος ἐν
Σαμαρείᾳ, παραδόξως τὸν κίνδυνον διέφυγεν.

. €. Ὥς αὐτὸς Ἰώραμος ἀπέθανεν ὑπὸ ᾿Ιηοῦ ἀναιρεθεὶς τοῦ ἱπ-
πάρχον, καὶ ἡ γενεὰ αὐτοῦ, καὶ ὁ τῶν Ἱεροσολύμων βασι-
λεὺς Ὀχοζίας. ]

ς΄. "Ott μετὰ τὴν τούτου τελευτὴν ὁ ᾿Ιηοῦς ἐδασίλευσε τῶν
Ἰσραηλιτῶν, ἐν Σαμαρείᾳ διατρίδων, καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ
ἐπὶ γενεὰς τέσσαρας. D.

ζ. Ὡς γυνή τις, [Γοθολία τοὔνομα, τῶν Ἱεροσολυμιτῶν ἐύα-
σίλευσεν ἐπὶ ἔτη πέντε, xai ἀνελὼν αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Tox
δαος τὸν Ὀχοζίου παῖδα ᾿Ιώασον βασιλέα ἀπέδειξεν.

4. Ἀζαήλου τοῦ Δαμασχηνῶν βασιλέως ἐπὶ τοὺς ἸΙσραηλίτας
στρατεία, xal ὡς καχὰ πολλὰ τὴν τε χώραν αὐτῶν διαθεὶς
χαὶ τὴν Σαμαρειτῶν πόλιν, ὀλίγῳ πάλιν ὕστερον χρόνῳ
στρατεύσας ἐπὶ τοὺς ἹΙεροσολυμίτας, καὶ πολλὰ χρήματα λα-
θὼν παρὰ τοῦ βασιλέως αὐτῶν, εἰς Δαμασχὸν ὑπέστρεψεν.

θ΄. Ὡς ᾿Ἀμασίας, ὁ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν βασιλεὺς, στράτευ-
σάμενος ἐπὶ Ἰδουμαίους καὶ Ἀμαληκχίτας, ἐνίχησεν. |

(. Ὡς αὐτὸς οὗτος, πολεμῶν πρὸς τὸν Ἰσρχηλιτῶν βασιλέα
Ἰώασον, ἡττᾶται μὲν, ληφθεὶς δ᾽ αἰχμάλωτος καὶ πολλὰ
χρήματα δοὺς, ἀπελύθη πάλιν εἰς τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν"
χαὶ ὡς ὃ παῖς αὐτοῦ Ὀζίας τὰ πέριξ ἔθνη ἐχειρώσατο. Ν

ια΄. Στρατεία τοῦ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέως ἹἹεροδοάμον ἐπὶ
Συρίαν xal νέχη. Dl

ιθ΄. Ὡς ὁ τῶν ᾿Ασσυρίων βασιλεὺς στρατευσάμενος ἐπὶ Σα-
μάρειαν, καὶ πολλὰ χρήματα παρὰ Φαχέου τοῦ Bastia
αὐτῶν εἰσπραξάμενος, εἰς τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψεν.

ε΄. Ὅτι στρατευσάμενος Ἀράσης ὁ Δαμασχοῦ βασιλεὺς ἐπὶ
Ἱεροσολυμίτας ἠνάγχασεν Ἀχάζην τὸν βασιλέα, πέμψαντα
χρήματα πολλὰ πρὸς τὸν βασιλέα ᾿Ασσυρίων, πεῖσαι του-
τοις αὐτὸν ἐπὶ Δαμασχὸ"» στρατεύσασθαι.

ιδ΄. Ὡς χατὰ χράτος ἔλαδεν ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς Δα-
μασχὸν xai διέφθειρε μὲν αὐτόϊν τὸν βασιλέα, τοὺς δὲ
ἀνθρώπους ἀναστήσας εἰς Μηδίαν, ἕτερα ἔθνη κατῴχισεν
ἐν Δαμασχῷ.

ιε΄’ Ὡς Σαλμανάσσαρος ὁ τῶν ᾿Ασσνρίων βασιλεὺς, στράτευ-
σάμενος ἐπὶ Σαμάρειαν, καὶ πέντε πολιορκήσας ἔτεσιν, ἐν
αὐτῇ τὸν τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλέα Ὥσην, παραστησάμενος
τὴν πόλιν, ἀπέχτεινε’ χαὶ ὡς ὁ ᾿Ασσύριος τὰς δέχα τῶν
ἸΙσραηλιτῶν φυλὰς εἰς τὴν Μηδίαν κατοιχίσας, ἐχ τῆς Π΄ερ-
σίδος τὸ τῶν Κουθαίων ἔθνος elc τὴν ἐχείνων μετήγαγε χώ-
91v, οῦς ἕλληνες Σαμαρεῖς καλοῦσιν.

ΠΙεριέχει f, βίδλος χρόνον ἐτῶν ρν' καὶ μηνῶν ζ΄.

ΚΕΦ. Α΄,

Ἰωσαφάτῳ δὲ τῷ βασιλεῖ παραγενομένω εἰς Ἵερο-
σόλυυμα ἀπὸ τῆς συμμαχίας τῆς πρὸς Ἄχαθον τὸν τῶν
ἸΙσραηλιτῶν βασιλέα, ἣν ᾿Αδάδῳ τῷ Σύρων βασιλεῖ
πολεμοῦντι παρασχὼν ἦν, ὡς προειρήχαμεν, ᾿[ηοῦς ὃ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Θ. ΚΕΦ. A.

[470-—474.1

LIBER NONUS.

I. Quemadmodum Joramus Achabi filius Moabitas bello peti-
los superavit.

2. Quomodo ei cognominis Joramus, Hierosolymorum rex,
totum imperium adeptus fratres el patris amicos inter-
fecit.

3. Quod Idumza ad defeclionem versa, el Arabibus bello
euin aggressis, et totus ejus exercitus periit, filiique ejus
omnes preter unum adhuc infantem, ac przterea ipse, in
nequitiam prolapsus, miseram mortem obiil.

4. Expeditlo Syrorum et Damasci regis contra Joramum
Israelitarum regem : utque ille, in Samaria obsessus, prz-
ter opinionem e periculo evasit.

5. Quomodo idem ille Joramus obiit ab Jehu equitum magistro

* interemplus, similiterque stirps ejus universa, οἱ Hleroso-
lymorum rex Ochozias.

6. Quod post illius mortem in Israelitas regnavit Jehu, in Sa-
maría sedem suam habens , el filii ejus ad quartam usque
stirpem.

7. Ut mulier quiedam, Gotholía nomine, Hierosolymitano-
rum imperium quinquennio tenuit; alque Jodaus ponli-
fex, ea occisa, Ochoziie Juasum fillum regem constituit.

8. Azaeli Damascenorum regis contra Israelitas expeditio :
utque , quum mala quamplurima illorum regioni et Samari-
tànorum urbi intulisset, rursus aliquanto post Hierosoly-
mitanos peliit, multaque pecunia a rege illorum accepta
Damascum reversus est.

9. Quomodo Amasias , Hierosolymitlanorum rex , expeditione
in Idum:eos οἱ Amalecitas suscepta , illos devicil.

Iu. Ut ille ipse, bellum gerens adversus Joasum Israelitarum
regem , prielioque captus, ingenti pecunia dala rursum ín
reuynum suum dimittitur; utque filius ejus Ozias gentes
finitimas subegit.

H. lgraelilarum rex Hieroboamus in Syriam excursionem
facit, et victoriam reportat.

12. Ut Assyriorum rex cum exercitu profectus contra Sama-
riam, multaque pecunia a Phacea rege exacta , in ditionem
suam se recepit.

13. Quod Arnses Damascenorum rex, exercitu in Hierosoly-
mitanos educlo , Achazen regem eo angustiarum redegit, üt,
magnis missis muneribus ad Assyriorum regem, illis ei
persuaserit Damascum oppugnare.

14. Quomodo Assyriorum rex Damascum vi expugnavil,
el regem quidem horum interemit, populo vero in Me
diam asportato, alias gentes Damascum in coloniam de-
duxit.

I5. Quomodo Salmanassarus Assyriorum rex, Samariam
armis adortus, in ea regem Ozen, quum urbem annis quin-
que obsessam ad deditionem compultisset , interfecil ; utque
Assyriorum rex, quum decem Israelitarum tribus in Mediam
transtulisset , gentem Cuthaorum e Perside ín eorum rtgio-
nem migrare jussit , quos Greci Samares appellant.

Continet hic liber tempus annorum CL et men.
sium VII.

—ÉÁ a

CAP. I.

Josaphato autem regi Hierosolyma reverso, posl suppe
tias Achabo Israelitarum regi, cum Adado Syrorum rege
bellum gerenti , latas, uL prius narravimus, obviam faclus
Jehus vates accusabat eum societatis initae cum Acliabo,

193,393. )

τροφήτης συντυχὼν ἠτιᾶτο τῆς πρὸς Ἄγχαθον συμμα-
(ας, ἄνθρωπον ἀσεθὴ καὶ πονηρόν. “Γὸν γὰρ Θεὸν
ἀηδῶς μὲν ἐπὶ τούτῳ διατεθῆναι, ῥύσασθαι μέντοι,
χαίπερ ἡμαρτηχότα, διὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ φύσιν οὖσαν
s ἀγαθὴν, ἔλεγεν ἐκ τῶν πολεμίων. Καὶ τότε μὲν ἐπ᾽
εὐχαριστίας xat θυσίας 6 βασιλεὺς τρέπεται τοῦ Θεοῦ.
Μετὰ ταῦτα δὲ περιερχόμενος τὴν γώραν ὥρμησεν ἐν
χύχλω πᾶσαν, ὅσης αὐτὸς ἐπῆρχε, τὸν λαὸν ἐχδιδάσχειν
τῷ τε νόμιμα τὰ διὰ Μωϊσέως ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοθέντα
W χαὶ τὴν εὐσέβειαν τὴν πρὸς αὐτόν. Καὶ δικαστὰς ἀπο--
δείξας ἐν ἔχάστη πόλει τῶν βασιλευομένων ὑπ᾽ αὐτοῦ
ταρεχελεύσατο ηδενὸς οὕτως ὡς τοῦ δικαίου πρόνοου-
μένους χρίνειν τοῖς ὄχλοις, μήτε δώρων μήτε ἀξιώμα-
τς τῶν ἐν ὅπερογ ἢ διὰ πλοῦτον 3 διὰ γένος εἶναι δο-
5 χούντων, βραδεύειν δὲ ἅπασι τὸ ἴσον, ἐπισταμένους ὅτι
χαὶ τῶν χρύφα πραττομένων ἕχαστον 6 Θεὸς βλέπει.
Ταῦτα διδάξας xav πόλιν ἑχάστην τῶν δύο φυλῶν ὑπέ-
στρεγεν εἰς Ἱεροσόλυμα. Κατέστησε δὲ xal ἐν τού-
τὸς χριτὰς ix τῶν ἱερέων xai dx. τῶν Λευϊτῶν xal τῶν
W:1 πρῶτα τοῦ πλήθους φερομένων, παραινέσας ἐπιμε-
λὲς χαὶ δικαίας ποιεῖσθαι πάσας τὰς χρίσεις" ἂν δὲ
ttg. μειζόνων διαφορὰν ἔχοντες τῶν ὁμοφύλων τινὲς
ix τῶν ἄλλων πέμιψωσι πρὸς αὐτοὺς πόλεων, τούτοις
δεῖ μετὰ πλείονος σπουδῆς ἀποφαίνεσθαι δικαίως περὶ
B τῶν πραγμάτων * μάλιστα γὰρ τὰς ἐν αὐτῇ τῇ πόλει χρί-
σεις, ἐν ἦ τόν τε ναὸν εἶναι τοῦ Θεοῦ συμδέθηκε xal
δίαιταν ὃ βασιλεὺς ἔχει, προσήκει σπουδαίας εἶναι
χαὶ διχαιοτάτας. Ἄρχοντας δ᾽ αὐτῶν ἀποδείχνυσιν
Auacíay τὸν ἱερέα xai Za6aóíav, ix τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς
ἃ ἱχατέρου, Καὶ 6 μὲν βασιλεὺς τοῦτον τὸν τρόπον
διέτασσε τὰ πράγματα.
β΄. Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χαιρὸν ἐστράτευον ἐπ᾽ αὐτὸν
Ἠωχῤῖται xat Ἀμμανῖται, συμπαραλαθόντες xat Ἀρά-
ἴων μεγάλην μοῖραν, xat στρατοπεδεύονται πρὸς ᾽Εγ-
ἃ γαδδῪ πόλιν, χειμένην πρὸς τῇ ᾿Ασφαλτίτιδι λίμνη,
τριαχοσίους ἀπέχουσαν σταδίους τῶν Ἱεροσολύμων.
[ἐννᾶται δὲ ἐν αὐτῇ φοῖνιξ 6 χάλλιστος xal ὀποδάλσα-
μον. ᾿Αχούσας δὲ Ἰωσάφατος ὅτι τὴν λίμνην διαόάντες
s τολέμιοι ἐμδεδλήκασιν ἤδη εἰς τὴν βασιλευομένην
ὑπ᾿ αὐτοῦ χώραν, δείσας εἰς ἐχχλησίαν συνάγει τὸν
μον τῶν Ἱεροσολυμιτῶν εἰς τὸ ἱερὸν, xal στὰς χατὰ
πρόσωπον τοῦ ναοῦ ηὔχετο χαὶ ἐπεχαλεῖτο τὸν Θεὸν
ταρασχεῖν αὐτῷ δύναμιν καὶ ἰσχὺν, ὥστε τιμωρήσα-
eat τοὺς ἐπιστρατεύσαντας, (καὶ γὰρ τοῦτο δεηθῆναι
(5 τοὺς τὸ ἱερὸν χατασχευασαμένους αὐτοῦ » ὅπως t ὑπερμά-
J152t τῆς πόλεως ἐχείνης xai τοὺς ἐπ᾽ αὐτὸ τολμήσαν-
τς ἐλθεῖν ἀμύνηται, ) οἵ τὴν ὃπ᾽ αὐτοῦ δοθεῖσαν γῆν
εἰς χατάσχεσιν ἀφελέσθαι πάρεισιν αὐτούς. 'Γαῦτ᾽
εὐγόμενος ἐδάχρυσε, xat σύμπαν δὲ τὸ πλῆθος γυναιξὶν
ὦ ἄμα xat τέχνοις ἱκέτειενν. Ἰαζίηλος δέ τις προφήτης,
παρελθὼν εἰς μέσην τὴν ἐχχλυησίαν, ἀνεδόησε, τῷ τε
πλήθει λέγων xot τῷ βασιλεῖ, τὸν Θεὸν ἐπαχοῦσαι τῶν
tfe, xal πολεμήσειν αὐτῶν τοῖς ἐχθροῖς ἐπαγγείλα-
σθαι" προσέταξε δὲ τῇ ἐπιούστ, τὴν στρατιὰν ἐξελά-

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. T.

332

homine impioel scelerato. Deum enim hanc quidem rem tmno-

[472,473.]

leste tulisse dicebat, eum tamen, licet peccaverit, nihilo-
minus e mdhibus hostium eripuisse , quod boua et laudabili
esset indole. Et tunc quidem rex se convertit ad gratias
Deo agendas victimasque ei immolandas. Post haec autem
ewpit omnem ditionis suse regionem undique obire, popu-
lum ad legeto Moysis ministerio a Deo lataim et ad pietatem
in ipsius numen instituens. Judicibusque constitutis in
quolibet oppido ex sibi subjectis hortatus est ut populo jus
dicerent, nullius rei majorem rationem habentes quain
justitite , neque munerum , neque dignitatis eorum, qui οἷν
divitias aut generis claritatem videantur potestate pollere,
sed omnibus quod sit seequum statuerent et decernerent,
scientes Deum ea etiam singula videre qua in occulto fiant.
Hzc quum in unaquaque duarum tribuum civitate docuisset ,
Hierosolyma rediit. Atque in hac urbe etiam judices e sa-
cerdotibus et Levitis et populi primoribus constituit, mo-
nuitque accurate et juste in omnibus judiciis se gererent :
si qui vero popularium de rebus gravioribus disceplantes
ex aliis civitatibus ipsos consultum mittant, his oportere
eos majori etiam studio justam ferre sententiam ; quoniam
maxime conveniat in ea civitate judicia fieri inprimis accu-
rata et justissima , ubi contigerit et Deo eedem esse, et rex
suum habeat domicilium. Horum autem principes fecit
Amasiam sacerdolem et Zabadjam , ex Jude tribu uyumque.
Atque iia. quidem res ab lioc rege ordinate erant.

2. At sub idem fere tempus Moabitze et Ammanit:e cum
magna Arabum cohorte ei bellum inferunt , et castia me-
tantur ad Engaddi urbem, juxta lacum Asphaltitidem sitam,

stadiis trecentis ab Hierosolymis distantem. In ea vero

" palma mascuntur optime et opobalsamum. — Josaphatus

-— —— —— —— --

autem quum audisset hostes superato lacu in ipsius ditionis
regionem jam irrupisse, territus populum Hierosolymita-
rum in atrium Sacri convocat, frontique templi obversus
Stans orabat et Deum invocabat , ut sibi víres et fortitadinem
largiretur ad wiciscendoe hostes contra ipsum venientes,
( hoc enim illos rogasse qui hanc ejus sedem exstruxerunt,
ut urbem istam protegeret, susosque eam invadere propul-
saret,) qui utique eo animo advenjant, ut se de posses-
sione terre ab ipso concesse deturbent. Interea dum haec
| precatur, fletum edidit , et populus universus cum uxoribus
simul et liberis Deo supplicabat. "Vales autem quidam
Jazielus, in mediam concionem progressus , clamorem δι18»
tulit, populo pariter ac regi dicens, Deum preces exau-
divisse, atque promisisse in hostes illorum se prazeliatarum
esse : praecepitque ut die insequente cum exercitu obviam

334 (41ι94,305.)

σαντα τοῖς πολεμίοις ὑπαντᾶν᾽ εὑρήσειν γὰρ αὐτοὺς
. ἐπὶ τῆς μεταξὺ “Ἱεροσολύμων xal ᾿᾿ γγάδδης ἀναθδά-
σεως, λεγομένης δ᾽ ἐξογῆς, xai μὴ συμθαλεῖν μὲν
αὐτοῖς, στάντας δὲ μόνον δρᾶν πῶς αὐτοῖς μάχεται τὸ
6 θεῖον. Τοῦ δὲ προφήτου ταῦτα εἰπόντος ὃ μὲν βασι-
λεὺς xat τὸ πλῆθος, πεσόντες ἐπὶ πρόσωπον ηὐχα-
ρίστουν τε τῷ Θεῷ xal προσεχύνουν, ol δὲ Λευῖται τοῖς
ὀργάνοις διετέλουν ὑμνοῦντες.
γ΄. Ἅμα δ᾽ ἡμέρᾳ προελθὼν 6 βασιλεὺς εἰς τὴν ἔρη-
10 μὸν τὴν ὑποχάτω Θεχώας πόλεως, ἔλεγε πρὸς τὸ πλῆ-
θος ὡς δεῖ πιστεύειν τοῖς ὑπὸ τοῦ προφήτου εἰρημένοις,
xat μὴ παρατάσσεσθαι μὲν αὐτοὺς εἷς μάχην, προστη-
σαμένους δὲ τοὺς ἱερεῖς μετὰ τῶν σαλπίγγων xal Λευΐ-
τας μετὰ τῶν ὑμνούντων εὐχαριστεῖν ὡς ἤδη ῥυσαμένῳ
35 τὴν χώραν ἡμῶν παρὰ τῶν πολεμίων. Ἤρεσε δ᾽ ἢ
τοῦ βασιλέως γνώμη. χαὶ ἅπερ συνεθούλευσε, ταῦτ᾽
ἔπραττον. Ὁ δὲ Θεὸς εἰς φόβον ἐνέδαλε xal ταραχὴν
τοὺς Ἀμμανίτας. ΟἿ δὲ δόξαντες ἀλλήλους πολεμίους
ἀπέχτεινον, ὡς éx τῆς τοσαύτης στρατιᾶς ἀνασωθῆναι
20 μηδένα. Ἰωσάφατος δ᾽ ἀποδλέψας εἰς τὴν φάραγγα,
ἐν $ συνέθαινεν ἐστρατοπεδευχέναι τοὺς πολεμίους,
καὶ πλήρη νεχρῶν ἰδὼν, ἥσθη μὲν ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς
τοῦ Θεοῦ βοηθείας, ὅτι μηδὲ πονήσασιν αὐτοῖς αὐτὸς
δι᾽ ἑαυτοῦ τὴν νίκην ἔδωχεν, ἐπέτρεψε δὲ τῇ στρατιᾷ
35 διαρπάσαι τὴν παρεμδολὴν τῶν ἐχθρῶν xal σχυλεῦσαι
τοὺς νεκρούς. Καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας σχυλεύ--
σαντες ἔχχμον, (τοσοῦτον ἦν τὸ τῶν ἀνηρημένων πλῇ-
θος ,) τῇ τετάρτη δὲ συναθροισθεὶς πᾶς ὃ λαὸς εἴς τινα
χοῖλον xal φαραγγώδη τόπον τὴν τοῦ Θεοῦ δύναμιν xal
80 τὴν συμμαχίαν ηὐλόγησεν, ἀφ᾽ οὗ xai προσηγορίαν
ἔσχεν ὁ τόπος, Κοιλὰς εὐλογίας.
δ΄, ᾿Εχεῖθεν δ᾽ ἀναγαγὼν τὴν στρατιὰν 6 βασιλεὺς
εἰς Ιεροσόλυμα τρέπεται πρὸς εὐωχίας καὶ θυσίας ἐπὶ
πολλὰς ἡμέρας. Μετὰ μέντοι γε τὴν τῶν πολεμίων
35 αὐτοῦ διαφθορὰν, ἀχουσθεῖσαν τοῖς ἀλλοφύλοις ἔθνεσι,
πάντες οὗτοι χατεπλάγησαν αὐτὸν, ὡς φανερῶς αὐτῷ
τοῦ Θεοῦ τὸ λοιπὸν συμμαχοῦντοςς Καὶ Ἰωσάφατος
μὲν ἔκτοτε μετὰ λαμπρᾶς δόξης ἐπί τε δικαιοσύνη καὶ
τῇ πρὸς τὸ θεῖον εὐσεδείᾳ διῆγεν, ἦν δὲ φίλος χαὶ τῷ
40 τοῦ ᾿Αχάθου παιδὶ βασιλεύοντι τῶν Ἰσσραηλιτῶν, πρὸς
ὃν χοινωνήσας ἐπὶ χατασχευῇ νηῶν εἷς τε Πόντον
πλεουσῶν xol τὰ ἐπὶ Θράχης ἐμπόρια, διήμαρτε τοῦ
χτήματος" ὑπὸ γὰρ μεγέθους ἀπώλετο τὰ σχάφη, xal
διὰ τοῦτο οὐχέτι περὶ ναῦς ἐφιλοτιμήσατο. Τὰ μὲν οὖν
45 περὶ τὸν Ἱεροσολύμων βασιλέα ᾿Ιωσάφατον οὕτως εἷ-
χεν. .

ΚΕΦ. Β΄.

Ὁ δ᾽ Ἀχάθου παῖς Ὀχοζίας ἐδασίλευε τῶν Ἰ σραηλι-
τῶν ἐν Σαμαρεία ποιούμενος τὴν δίαιταν, πονηρὸς ὧν
καὶ πάντα ὅμοιος τοῖς γονεῦσιν ἀμφοτέροις χαὶ Ἵερο-

τυ ῥοάμῳ, τῷ πρώτῳ παρανομήσαντι xat τὸν λαὸν ἀπα-
τὰν ἀρξαμένῳ. Τὴν δὲ βασιλείαν ἔτος ἤδη, δεύτερον

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. B. [475,64]

hostibus ire contenderet : inventurum enim eos per clivum
ascendentes Hierosolyma inter et Eugaddam, qui locus
dicitur Culmen; et cum illis quidem non oportere prelio
congredi , sed stare tantummodo et spectare quomodo cum
ilis pugnet Deus. Quum autem vates hec dixisset , rex
quidem et populus , summisso ad terram vultu, Deo gratias
agebant et eum adorabant, deinceps vero Levitze Dei lau-
des instrumentis canebant.

3. Rex autem , quum prima luce in solitudinem oppido
Thecoz subjectam processisset , ad populum dicebat , iis
qua loquutus sit vates credere oportere et in aciem quidem
non prodire, sacerdotibus vero cum tubis primo agmine
collocati , pariterque Levilis una cum cantoribus, Deo gra-
tias agere, quasi jam regionem nostram ab hostibus libe-
rasset. Placuit omnibus hzec regis sententia, quaeque ille
subjecerat, ea exsequebantur. Deus autem terrorem Am-
manitis incussit et consternalionem. 1lli enim, se sibi
invicem hosles esse rati, se interficiebant, ut ne unus
quidem ex numeroso adeo exercitu ealvus evaserit. Josa-
phatus autem , converso in vallem aspectu, ubi hosles
forle castra posuerant, quum totam cadaveribus stralam
animadverlisset , lietatus est quidem tam inopinato Dei
auxilio , quod illis sine ullo labore servatis vicloriam ipse
per se ipsum peperisset, permisilque militibus hostium
castra diripere et mortuos spoliare. Et hi quidem , quum
per tres dies spolia legissent, labore fatiscebant : lania
utique erat occisorum multitudo, Quarta vero die populus
universus in locum quendam cavum et hinc inde hiaplem
congregalus potentiam Dei divinumque auxilium laudibus
celebrarunt , unde locus iste Vallis gratiarum actionis vo-
catus est.

4. Quum autem rex illinc exercitum Hierosolyma re:
duxisset , dies aliquammultos epulis et sacrificiis impendit.
Post hunc vero hostium ejus interitum , fama perlatum ad
exteras genles, iste omnes metu illius perculse erant,
ut qui compertum haberent Deum ei in posterum auxilium
laturum esse. Εἰ ex illo quidem tempore Josaphatus vi-
tam agebat magna cum gloria, quam ex justitia tulit et
pietate in Deum. — Amicitiam autem colebat etiam cum
Achabi filio Israelitarum rege : cnm quo inita societale ut
naves pararent, ad eundum in Pontum et Tliraci;e empo-
ría , illarum jacturam fecit. Nam pre magnitudine periere
navigia : ac propterea navibus non amplius operam dedit.
Et res quidem Josaphati regis Hierosolymorum ila se ha-
bebant.

CAP. II. (I.)

Achabi autem filius Ochozias regnabat in Israelitas , ha-
bitationis suze sedem constituens io Samaria , vir improbus
et utrique parenti per omnia similis, atque Hieroboamo,
qui primus flapgitiosa ausus populum ceperat in errerem
ducere. Quum vero secundum in regno annum agrrel,

296,396.)

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. II.

[474,47*.] 385

ἔχοντος, ὁ τῶν Μωαόδιτῶν ἀφίσταται βασιλεὺς αὐτοῦ, , Moabitarum rex ab eo defecit, et tributa, quie. patri ejus

xai τοὺς φόρους, οὖς ἔμπροσθεν ἐτέλει τῷ πατρὶ αὐτοῦ
Ἀχάδῳ, γορηγῶν ἐπαύσατο. — XuvtÓn δὲ τὸν Ὀχοζίαν
χαταδαίνοντα ἀπὸ τοῦ τέγους τῆς οἰχίας χατενεχθῆναι
b χαὶ νοσήσαντα πέμψαι πρὸς τὴν Ἀχχαρὼν θεὸν Muiav
(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῇ θεῷ) πυνθάνεσθαι περὶ τῆς
σωτηρίας, Φανεὶς δ᾽ ὁ τῶν “Εδραίων Θεὸς Ἠλίᾳ τῷ
προγήτη προσέταξεν αὐτῷ τοῖς πεμφθεῖσιν ἀγγέλοις
ὑπαντήσαντα πυνθάνεσθαι αὐτῶν εἶ Θεὸν ὃ ᾿Ισραηλιτῶν
k Aa, ἴδιον οὐχ ἔχει, ὅτι ἔπευπε πρὸς τὸν ἀλλότριον ὃ
βασιλεὺς αὐτῶν περὶ τὴς σωτηρίας ἐρησομένους , χελεῦ-
cxi τε αὐτοὺς ὑποστρέψαι xai φράσαι τῷ βασιλεῖ ὅτι
μὴ διαφεύξεται τὴν νόσον. "loo δὲ Ἠλία ποιήσαντος
& προσέταξεν 6 Θεὸς, ἀχούσαντες οἱ ἄγγελοι τὰ παρ’
! αὐτοῦ παραχρῆμα ὑπέστρεψαν πρὸς τὸν βασιλέα. Θαυ-
μάζοντος δὲ τὸ τάχος τῆς ἐπανόδου xai τὴν αἰτίαν
ἱπερωτήσαντος , ἔφασαν ἀπαντῇσαί τινα αὐτοῖς ἄνθρω-
πον χαϊχωλῦσαι μὲν προσωτέρω γωρεῖν, ἀναστρέψαντας
& σοὶ λέγειν ἐξ ἐντολῆς τοῦ ᾿Ισραηλιτῶν Θεοῦ ὅτι
ἐχάχιον ἕξει ἢ νόσος. Τοῦ δὲ βασιλέως σημαίνειν αὐτῷ
τὸν ταῦτα εἰρηκότα χελεύσαντος, ἄνθρωπον ἔλεγον
ὀπσὺν χαὶ ζώνην περιειλημένον δερματίνην. Συνεὶς δ᾽
ἐκ τούτων Ἠλίαν εἶναι τὸν σημαινόμενον ὑπὸ τῶν ἀγ-
γέλων, πέαψας ἐπ᾽ αὐτὸν ταξίαρχον xal πεντήχοντα
Ὁ ὑπλίτας, ἀμθῆναι πρὸς αὑτὸν ἐχέλευσεν, Εὐρὼν δὲ τὸν
Ἠλίαν ὁ πεμφθεὶς ταξίαρχος ἐπὶ τῆς χορυφῆς τοῦ ὄρους
χαθεζόμενον, χκαταθάντα ἥχειν ἐχέλευε πρὸς τὸν βασι-
Ma* χελεύειν γὰρ τοῦτ᾽ ἐχεῖνον" εἰ ὃὲ μὴ θελήσειεν,
ἔχοντα βιάσεσθαι. Ὁ δ᾽ εἰπὼν πρὸς αὐτὸν, ἐπὶ πείρα
Y τῷ προφήτης ἀληθὴς ὑπάρχειν, εὔξεσθαι πῦρ ἀπ᾽ οὐρα-
νοῦ πεσὸν ἀπολέσαι τούς τε στρατιώτας χαὶ αὐτὸν,
εὔχεται. xal πρηστὴρ κατενεχθεὶς διαφθείρει τόν τε
ταξίαρχον xal τοὺς σὺν αὐτῷ. Τῆς δ᾽ ἀπωλείας τῆς
τούτων δηλωθείσης τῷ βασιλεῖ, παροξυνθεὶς ἄλλον
* πέαπει ταξίαρχον ἐπὶ τὸν λίαν σὺν ὁπλίταις τοσού-
τοῖς, ὅσοις χαὶ τὸν πρότερον συναπέστειλεν, ᾿Ἀπειλή-
σαντος δὲ χαὶ τούτου τῷ προφήτῃ βία λαθὼν ἄξειν
αὐτὸν, εἰ μὴ χατέλθοι βουλόμενος. εὐξαμένου κατ᾽ αὖ-
1), πῦρ διελρήσατο χαθὼς xal τὸν ἄλλον ταξίαρχον.
μι Πυνθανόμενος δὲ xai τὰ περὶ τοῦτον ὃ βασιλεὺς τρίτον
ξξέπεαψεν, Ὁ δὲ φρόνιμος ὧν χαὶ λίαν ἐπιεικὴς τὸ
ἦθος ἐλθὼν ἐπὶ τὸν τόπον ol συνέβαινεν εἶναι τὸν Ἠλίαν,
Ῥλοφρόνως προσεῖπεν αὐτὸν, γινώσχειν δὲ ἔλεγεν ὅτι
μὴ βουλόμενος βασιλέως. διαχονῶν προστά fea πα-
5 ρείη πρὸς αὐτὸν χαὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ πεμφθέντες οὐχ Éxóv-
τες, ἀλλὰ χατὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἦλθον. Ἐλεῇῆσαι
τοιγαροῦν αὐτὸν ἠξίου τούς τε σὺν αὐτῷ παρόντας δπλί-
τὰς xai χαταθάντα ἕπεσθαι πρὸς τὸν βασιλέα. Ἀπο-
δεξχμενος δὲ τὴν δεξιότητα τῶν λόγων χαὶ τὸ ἀστεῖον
δ᾽ τοῦ ἤθους 6 Ἠλίας χαταὰς ἠχολούθησεν αὐτῷ. Πα-
ῥαγενόμενος δὲ πρὸς τὸν βασιλέα προεφήτευσεν αὐτῷ
χαὶ τὸν Θεὸν ἐδήλου λέγειν" « ἐπειδὴ χατέγνως αὐτοῦ
* μὲν ὡς οὐχ ὄντος Θεοῦ xat περὶ τῆς νόσου οὐ τἀληθὲς
" προειπεῖν δυναμένου, πρὸς δὲ τὸ Ἀχχαρωνιτῶν ἔπεμ-

ue

solitas erat pendere, jam desiit suppeditare. Porro accidit
ut Ochozias de solario domus suie descendens delaberetur :
quo factum eet ut, quum male se liaberet, ad Accaronis
deam Muscam ( hoc enim deze illi nomen erat) de salute
eciscitatum mitterel. Hebrezorum vero Deus, quum Elie
vati apparuisset, illi praecepit ut nunciis missis obviam fa-
ctus ab iis quaereret nulius an esset Israelitis proprius Deus,
quod rex iliorum ad alienum miserit de salute consulturos ,
juberetque illos reverti , reyique dicere non fore ut e morbo
convalescat. Quum autern fecizset. Eliae quee Deus ei man-
daverat , nuncii, his ab eo acceptis, statim ad regem se
receperunt. lllo vero demirante reditus celeritatem et
causam interrogante , responderunt hominem quendam illis
occurrisse, et veluisse quidem ulterius progredi , reversos
autem tibi dicere ex mandato Dei Israelitarum morbum fore
graviorem. Quumque rex illis imperasset ut illum qui ista
dixerat sibi indicarent , aiebant hominem esse hirsutum el
cingulo pelliceo cinctum. — Ubi vero ex his intellexerat
Eliam esse, quem nuncii descriptum dederant, tribuno,
quem ad eum misit cum quinquaginta militibus , priecepit
ut illum ad se adduceret. Tribunus autem , qui míssus fue-
rat , quum illum invenisset in montis veitice sedentem , jus-
sit ut descenderet el ad regem veniret; lioc enim ipsum
jubere : sip vero nollet, se invitum coacturum. AL ille,
quum ad eum dixisset se precaturum esse ut ignis de coelo
delapsus illum pariter ac milites perdat, quo verum esse
valem experiretur, preces adhibet, et turbo igneus delatus
tribunum ejusque milites absumit. Quorum strage ad re-
gei perlata , ira accensus alium tribunum ad Eliam mittit
cum totidem militibus quot priori comites dederat. Quum
autem et iste vati minatus esset se vi captum abducturum,
nisi volens descendat, va/e contra ilum precato, ignis
eum similiter ac alterum tribunum confecit. Ceterum,
quum et illa quze huic acciderant rex audivisset, tertium emi-
sit. Is vero prudens et moribus valde mansuetis, postquam
pervenit ad locum ubi tum forte erat Elias, blande illum
compellavit, et non nescire dicebat, invitum se regis man-
dato obsequentem ad ipsum venire, eosque qui ante eum
missi fuerint , non volente animo, sed eadem necessitate
coactos venisse. Eum igitur obsecrabat ut sortis ipsius
misereretur, et illorum qui cum ipso advenerint militum,
facioque descensu cum ipsis iret ad regem. Tum Elias,
captus apposita sermonis comitate morumque urbanitate,
descendit , seque illi comitem adjunxit. Quum antem ad
regem pervenisset, ei vaticinatus est, et declarabat Deum
dicere : « quoniam ipsum contempsisti , perinde ac si Deus
« non esset nibilque veri de valetudine preedicere potuisset,

536

Ld

(396,397.)

« πες, παρ᾽ αὐτοῦ πυνθανόμενος ποταπὸν ἔσται σοὶ τὸ
« τέλος τῆς νόσου, γίνωσχε ὅτι τεθνήξη.
β΄. Καὶ ὁ μὲν ὀλίγου σφόδρα χρόνου διελθόντος,
καθὼς προεῖπεν Ἠλίας, ἀπέθανε. Διαδέχεται δ᾽ ab-
ὕ τοῦ τὴν βασιλείαν ὁ ἀδελφὸς ᾿Ιώραμος" ἄπαις γὰρ
κατέστρεψε τὸν βίον. Ὁ δὲ ώραμος οὗτος, τῷ πατρὶ
τὴν πονηρίαν Ἀχάδῳ παραπλήσιος γενόμενος, ἐδασί-
λευσεν ἔτη δώδεκα, πάση πονηρίᾳ χρησάμενος xal
ἀσεθδεία πρὸς τὸν Θεόν’ παρεὶς γὰρ τοῦτον θρησχεύειν
10 τοὺς ξενικοὺς ἐσέδετο. ἮΝν δὲ τἄλλα δραστήριος.
Κατ᾽ ἐκεῖνον δὲ τὸν χαιρὸν "Hit, ἐξ ἀνθρώπων ἦφα-
νίσθη, χαὶ οὐδεὶς ἔγνω μέχρι τῆς σήμερον αὐτοῦ τὴν
τελευτήν. Μαθητὴν δ᾽ ᾿Ελισσαῖον κατέλιπεν, ὡς xai
πρότερον ἐδηλώσαμεν. Περὶ μέντοι γε Ἠλία xoi
t5 Ἐνώχου τοῦ γενομένου πρὸ τῆς ἐπομόρίας ἐν ταῖς ἴε-
ραῖς ἀναγέγραπται βίδλοις ὅτι γεγόνασιν ἀφανεῖς, θά-
γατον δ᾽ αὐτῶν οὐδεὶς οἶδεν.

ΚΕΦ. Γ΄.
Παραλαδὼν δὲ τὴν βασιλείαν Ἰἰώραμος ἐπὶ τὸν

Μωαθιτῶν ἔγνω στρατεύειν βασιλέα, Μισᾶν ὄνομα.
20 Τοῦ γὰρ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καθὼς προείπομεν, ἔτυχεν
ἀποστὰς, φόρους τελῶν Ag abu τῷ πατρὶ αὐτοῦ μυριά-
δας εἴχοσι προδάτων σὺν τοῖς πόχοις.
οὖν τὴν οἰχείαν δύναμιν ἔπεμψε xai πρὸς ᾿Ιωσάφατον
παραχαλῶν αὐτὸν, ἐπεὶ φίλος ἀπ᾽ ἀρχῆς ὑπῆρχεν αὐτοῦ
25 τῷ πατρὶ, συμμαχῆσαι πόλεμον ἐπὶ τοὺς Μωαδίτας
ἐχφέρειν μέλλοντι, ἀποστάντας αὐτοῦ τῆς βασιλείας. Ὃ
δ᾽ οὐ μόνον αὐτὸς βοηθήσειν ὑπέσχετο, ἀλλὰ καὶ τὸν
Ἰδουμαίων βασιλέα συναναγχάζειν, ὄντα ὑφ᾽ ἑαυτὸν,
στρατεύεσθαι. ἸΙώραμος δὲ τοιούτων αὐτῷ τῶν παρὰ
80 Ἰωσαφάτου περὶ τῆς συμμαχίας χομισθέντων, ἀναλαδὼν
τὴν αὑτοῦ στρατιὰν ἧχεν εἰς Ἱεροσόλυμα, xal ξενισθεὶς
χαμπρῶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν, δόξαν
αὐτοῖς διὰ τῆς ἐρήμου τῆς Ιδουμαίας ποιήσασθαι τὴν
δὲοιπορίαν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, (οὐ γὰρ προσδοκήσειν
35 αὐτοὺς ταύτην ποιήσασθαι τὴν ἔφοδον.) ὥρμησαν οἵ
τρεῖς βασιλεῖς ix τῶν “Ἱεροσολύμων, ὅ τε τούτων αὐ-
τῶν καὶ ὃ τῆς Σαμαρείας καὶ 6 τῆς Ἰδουμαίας. Καὶ
χυχλώσαντες ἑπτὰ ἡμερῶν ὁδὸν εἰς ἀπορίαν ὕδατος τοῖς
τε χτήνεσι χαὶ τῇ στρατιᾷ περιέστησαν, πλανηθέντων
40 τὰς ὑδοὺς αὐτοῖς τῶν ἡγουμένων, ὡς ἀγωνιᾶν μὲν ἅπαν-
τὰς, μάλιστα δὲ τὸν Ἰώραμον, καὶ ὑπὸ λύπης ἐχδοῇ-
σχι πρὸς τὸν Θεὸν, τί χαχὸν αἰτιασάμενος ἀγάγοι τοὺς
τρεῖς βασιλέας ἀμαχητὶ παραδώσων αὐτοὺς τῷ τῶν
Μωαδιτῶν βασιλεῖ, Παρεθάρσυνε δ᾽ αὐτὸν 6 Ἰωσα-
45 φάτης δίχαιος ὧν, xal πέμψαντα εἰς τὸ στρατόπεδον
ἐχέλευσε γνῶναι εἴ τις αὐτοῖς τοῦ Θεοῦ προφήτης συνε-
λήλυθεν, ἵνα δι᾽ αὐτοῦ μάθωμεν παρὰ τοῦ Θεοῦ, τί
ποιητέον fjuiv ἐστιν. Οἰχέτου δέ τινος τῶν Ἰωράμου
φήσαντος ἰδεῖν αὐτόθι τὸν Ἠλία μαθητὴν ᾿Ελισσαῖον
ὅ0 Σαφάτου παῖδα, πρὸς αὐτὸν ἀπίασιν οἵ τρεῖς βασιλεῖς,
ἸΙωσαφάτου παραινέσαντος. Ἔλθόντες δ᾽ ἐπὶ τὴν σχη-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. T.

Zvvof)polcac.

[175,476. ]
« Sed ad Accaronensem deam misisti, illam percontans
« quem finem habiturus esset morbus, scito te moriturum. »

2. Atque ille quidem brevi post tempore, juxta Elie va-
ticinium, mortem obiit. Ejus loco regnum obtinuit ipsius
frater Joramus : nam sine liberis vita decesserat. Hic vero
Joramus, nequitia patris Achabi similis factus, regnavit
annos duodecim, omne genus nequitice addictus et impie-
tati in Deum : nam cultu ejus reliclo deos peregrinos colebat.
Vir autem erat alioqui impiger et in rebus gerendis acer.
Sub idem tempus Elías ex hominum conspectu sublatus est,
nec in hodiernum usque diem quisquam novit qui fuerit
ejus exitus. Discipulum autem reliquit Elisseum, sicut
jain ante declaravimus. "Verum de Elia et Enocho qui ante
diluvium vixit, in sacris libris scriplum est quod evanue-
rint, et de morte illorum nemo' quidquam pro comperto
habet.

-

CAP. ΠΙ. (10

Quum autem regnum suscepisset Joramus, Moabitarum
regi, cui nomen Misan, bellum inferre statuit. Ab ejus
enim fratre, ut jam ante diximus, defecerat, quum patri
ipsius Achabo in tributum pensitaret ovium intonsarum
ducenta millia. Suis itaque copiis collectis, misit etiam
ad Josaphatum , obsecrans ipsum ut , quum a principio ami-
cus esset paternus , socia secum arma jungeret , bello Moa-
bitas persequuturo, qui a regno 810 defecerint. At ille non
se solum venturum auxilio promisit, sed Idumseorum
etiam regem , sibi obnoxium, in belli societatem pertractu-
rum. Joramus autem , quum ad se delata essent hujusmodi |
de auxiliis promissa ab Josapliato facta , cum exercitu suo
Hierosolyma veniebat : el ab Hierosolymorum rege splen-
dide exceptus , quum illis visum esset per Idumzez solitndi-
nem contra hostes proficisci, ( haud enim exspectaturos
esse ut per deserta iter facerent,) tres illi reges Hierosolymis
egressi sunt, rex ipse Hierosolymorum, Samarie rex, et
rex Idumas. | Acquum septem dierum iter circuivissent ,
ad aquarum inopiam redacta erant et jumenta et exercitus,
quod a via aberrarint itineris duces, ila ut in angore
et sollicitudine essent omnes, prrcipue vero Joramus,
qui pre merore ad Deum exclamavit, ecquid mali obje-
cerit , ut tres reges a se ductos Moabitarum regi sine pu-
gna dediturus sit. Illum vero Josaphatus, quod justus
esset, confirmabat et excitabat , jussitque ut in castra mit.
tendo perquireret , an quis Dei vates ipsos comitatus fuerit ,
ex quo Dei oraculum sciscitante intelligamus quid nobis
faclo opussit. Quum autem unus e servis regis dixisset se
vidisse illic Eliae discipulum Elisseeum Saphati filium, tres )

reges suasu Josapbati illum adeunt. Ubi ad illius taber-

γὴν toU προφήτου, (ἔτυχε δ᾽ ἔξω τῆς παρεμβολῆς χα- | naculum venerunt , (nam extra castra tetenderat, ) percon-

(195,18.

τεσχηνωχώς. ,) ἐπηρώτων τὸ μέλλον ἐπὶ τῆς στρατιᾶς,
μάλιστα δ᾽ b ἸΙώραμος. Τοῦ δὲ μὴ διενοχλεῖν αὐτῷ
φράσαντος, ἀλλὰ πρὸς τοὺς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ χαὶ τῆς
μητρὸς | βαδίζειν προφήτας, (εἶναι γὰρ ἐκείνους ἀληθεῖς,)
ἐδεῖτο προφητεύειν xal σώζειν αὐτούς. ὋὉ δ᾽ ὀμόσας
τὸν Θεὸν οὐχ ἂν ἀποχριθῆναι αὐτῷ, εἰ μὴ δι᾿ ᾿Ιωσά-
τατον ὅσιον ὄντα xo δίκαιον, ἀχθέντος ἀνθρώπου τινὸς
ψάλλειν elóoroc , (ἐπεζήτησε γὰρ αὐτός.) πρὸς τὸν
ψάλλοντα ἔνθεος γενόμενος προσέταξε τοῖς βασιλεῦσιν
ιο ἐν τῷ χειμάρρῳ πολλοὺς ὀρύξαι βόθρους" « οὔτε γὰρ
« νέφους οὔτε πνεύματος γενομένου οὔτε ὑετοῦ χαταρ-
«ραγέντος ὄψεσθε πλήρη τὸν ποταμὸν ὕδατος, ὡς ἂν
«χαὶ τὸν στρατὸν xai τὰ ὑποζύγια διασωθῆναι ὑμῖν
«ἀπὸ τοῦ ποτοῦ. "Eczat C£ ὑωῖν οὐ τοῦτο μόνον παρὰ
14 16) Θεοῦ, ἀλλὰ χαὶ χρατήσετε τῶν ἐχθρῶν xal χαλ-
ελίστας xat ὀγυρωτάτας πόλεις λήψεσθε τῶν Μωαθι-
«τῶν, χαὶ δένδρα μὲν αὐτῶν ἥμερα χόψετε, τὴν δὲ
* χώραν ὁηώσετε, πηγὰς δὲ χαὶ ποταμοὺς ἐμφράξετε. »
B. Ταῦτα εἰπόντος τοῦ προφήτου, τῇ ἐπιούση πρὶν
5 D ἄνασγ εἶν, ὃ γειικάρρους πολὺς ἐρρύη, (σφοδρῶς
Do ἀπὸ τριῶν ἡμερῶν ὁδοῦ ἐν τῇ Ἰδουμαίᾳ τὸν Θεὸν
ὑσαι συνέπεσεν.) ὥστε εὑρεῖν τὴν στρατιὰν καὶ τὰ ὑπο-
για ποτὸν ἄφθονον. Ὥς δ᾽ ἤχουσαν οἵ Μωαύϊται
τὸς τρεῖς βασιλέας ἐπ᾽ αὐτοὺς βαξίζοντας καὶ διὰ τῆς
: ἔγαου ποιουιλένους τὴν ἔφοϑον, ὁ βασιλεὺς αὐτῶν εὐθὺς
sae στρατιὰν ἐχέλευσεν ἐπὶ τῶν ὁρῶν βάλλεσθαι
τὸ στρατόπεδον, ἵνα αὐτοὺς αὐ λαῦωσιν εἰς τὴν γώραν
ἡμδαλόντες οἵ πολέυιοι. Θεασάα πὸ τὴν ἀνα-
TAL τοῦ ἡλίου τὸ ἐν τῷ χειμάρρῳ. ὕδωρ (xat γὰρ
i μακρὰν ἦν τῆς ς Μωχβίτιδος) αἴματι τὴν γροὰν
vay τότ εὐὰρι άλιστα πρὸς τὴν αὐγὴν τὸ ὕδωρ ἐρυ-
ἡραίνεται,) ψευδῆ, ὃ oz av περὶ τῶν πολειλίων ἐλάμιύανον,
ὡς ἀπιχτονηχότων ἑαυτοὺς διὰ δίψος χαὶ τοῦ ποταμοῦ
εἶχα αὖ τοῖς ῥέοντος. Τοῦτο τοίνυν οὕτως ἔχειν ὑπο-
Jr Mrs ἠξίωσαν αὑτοὺς ἐπὶ διαρπαγὴν τῶν πολεμίων
ἐχπ RA τὸν βασιλέα. Καὶ πάντες ἐφοριήσαντες ὡς
τοίμην ὠφέλειαν ἦλθον εἰς τὸ τῶν ἐ ἐχθρῶν στρατό-
7:2» ὡς ἀπολωλότων. Καὶ διαψεύδεται μὲν αὐτοὺς
ἐλπὶς αὕτη, περιστάντων δὲ τῶν πολεμίων, οἱ μὲν
αὐτῶν χατεχόπησαν, οἱ δὲ διεσπάρησαν εἰς τὴν ἰδίαν
[nay γεύγοντες. ᾿Εἰμθαλόντες δὲ εἰς τὴν τῶν Μωα-
βιτῶν οἱ βασιλεῖς τάς τε πόλεις “ατεστρέψαντο τὰς ἐν
αὐτῆς xa τοὺς αὐροὺς αὐτῶν διήρπασαν χαὶ ἠφάνισαν
τμηροῦντες ἐκ τοῦ χειμάρρου λίθων χαὶ τὰ χάλλιστα
^y δένδρων ἐξέχοψαν χαὶ τὰς πηγὰς ἐν ἔφραξαν τῶν
VAY, χαὶ τὰ τείγη καθεῖλον ἕως ἐδάφους. Ὁ δὲ
ὑασιλεὺς τῶν ΔΙωχξιτῶν συνδιωχόμενος τῇ πολιορχία,
χαὶ τὴν πόλιν δρῶν κινδυνεύουσαν ἀναιρεθῆναι xat
χράτος, ὥρμησε μεθ᾿ ἑπταχοσίων ἐξελθὼν διὰ τοῦ τῶν
πολεμίων ἐξιππάσασθαι στρατοπέδου »χαθ᾽ ὃ μέρος αὖ-
τ ἐνόμιζε τὰς φυλακὰς ἀνεῖσθαι. Καὶ πειραθεὶς
0UX Ἰδυνήθη φυγεῖν' ἐπιτυγχάνει γὰρ ἐπιμελῶς φρου-
toii τῷ τόπῳ. "Y ποστρέψας δ᾽ εἰς τὴν πόλιν ἔργον

Τῶν

c€^*

M ὕ
ev ὺ

E »

?eU

-

m
e

ἀπογνώσεως xal δεινῆς ἀνάγχης διεπράξατο.
JOSEPH. !.

ANTIQ. JUD. LIB. 1X. CAP. Ilf.

[170,437.] 337

tabantur quid futurum esset de exercitu , inaximé vero Jo-
ramus. At quum dixisset Elissaeus , ne molestiam ipsi faces-
serel, Sed patris sui matrisque vales adiret, (illos enim
veros esse ,) illum precibus urgebat , ut valicinaretur et ipsos
servaret. Αἱ ille, Deum testatus se ei non fuisse responsu-
rum, nisi propler Josaphatum virum sanctam et justum ,
adducto viro quodam psallere sciente, ( vates enin Aunc
requisivit,) eo psallente Dei spiritu afflatus precipit regibus
ut in alveo torrentis frequentes fossas facerent : « nam
« neque nube visa, neque vento orfo, neque pluvia cum
« iinpelu delapsa, cernetis fluvium aqua repletum , ita ut
« el milites et jumenta aquatione vobis conserventur.
& Neque vero lioc solum per Deum assequemini, sed et ejus
« ope ex hostibus victoriam reportabitis, et pulcerrimas
« munitissimasque Moabitarum urbes expugnabitis , et at-
« bores illorum sativas excidetis, et regionem devastabi-
« lis, praetereaque fontes et fluvios obstruetis. »

2. Vate ista loquuto, postero die, priusquam sol orire-
tur, torrens copiose fluit , (acciderat enim ut inde trium die-
rum itinere in Idumara vehementer pluerct Deus ,) adeo ut
Moa-
bita» autem ut audivere tres reges contra se adventare, et

milites et jumenta invenerint largam potus copiam.

per solitudinem iter facere, rex illorum, collecto statim
exercitu , jussit in montibus castra figi , ne ipsos laterent ho:
stes in regionem irruimpentes. Quum autem subortum solis
aquain in. torrente conspexissent (etenim liaud procul abe-
rat a terra Moabitide) sanguini colore non ahsimilem , (nam
tunc aqua ràdiis icta maxime rubescit, falsam de hostibu:
opinionem conceperuut, ac si ipsos se mutuo propter 8iti.n
peremissent, et fluvius eorum sanguine redundasset. Hoc
igitur ita se habere suspicati a rege petierunt, ut ipsos ad
liostium spolia legenda emitteret. Atque omnes , quasi ad
predam paratam profecti, ad hostium , tanquam mortuo-
rum, castra perveniunt. Et ipsos quidem sua spes valde
frustrata est : nam, hostibus in eos undique excltis, alii
quidam eorum perempti sunt, alii vero fnga dispersi iu
regionem suam se receperunt. At reges Moabilarum ter-
ram ingressi et oppida subverterunt, et agros illorum di-
ripuerunt, et deformarunt lapidibus e torrenlibus eos re-
plentes , et optimas quasque arbores exciderunt, et fontes
aquarum obturarunt , et moenia ad terram dejecerunt. Rex

autem Moabitarum , quum etiam obsidione premeretur, ur.

- bemque eo discriminis adactam videret ut vi expugnaretur,

tentavit , cum septingentis egressus, equo evehi per hostium
castra, qua excubias paulo neglizentiores esse putabat,
Conatusque fuga evadere non potuit : nam in locum incz-
dit accurate praesidiis munitum. In urbem autem reversiis

rem extrenie | necessitatis et. desperationis aggressus est.
23

338 (155,299.)

υἱῶν τὸν πρεσδύτερον, ὃς μετ᾽ αὐτὸν βασιλεύειν ἔμελ--
λεν, ἀναγαγὼν ἐπὶ τὸ τεῖχος, ὥστε πᾶσι φανερὸν γε-
νέσῆαι τοῖς πολευίοις, ἱερούργησεν εἰς ὁλοκαύτωσιν τῷ
Θεῷ. Θεασάμενοι δ᾽ αὐτὸν οἱ βασιλεῖς κατῴχτειραν
6 τῆς ἀνάγχης καὶ παθόντες ἀνθρώπινόν τι xal ἐλεεινὸν
διέλυσαν τὴν πολιορχίαν, καὶ ἕχαστος εἰς τὴν οἰχείαν
ἀνέστρεψεν. ᾿Ιωσάφατος δὲ παραγενόμενος εἷς Tepo-
σόλυμα χαὶ μετ᾽ εἰρήνης διαγαγὼν ὀλίγον ἐπιδιώσας
χρόνον μετὰ τὴν ἐκστρατείαν ἐκείνην ἀπέθανε, ζήσας
10 μὲν ἀριθμὸν ἐτῶν ἑξήχοντα, βασιλεύσας δ᾽ ἐξ αὐτῶν
πέντε xal εἴχοσι. Ταφῆς δ᾽ ἔτυχε μεγαλοπρεποῦς ἐν
Ἱεροσολύμοις" καὶ γὰρ ἦν μιμητὴς τῶν Δαυΐδου ἔργων.

ΚΕΦ. Δ΄.

Κατέλιπε δὲ xal παῖδας ἱκανοὺς, διάδοχον δ᾽ ἀπέ-
δειξε τὸν πρεσβύτερον Ἰώραμον᾽ ταὐτὸ γὰρ εἶχεν ὄνομα
16 τῷ τῆς μητρὸς μὲν ἀδελφῷ, βασιλεύοντι δὲ τῶν ᾿Ἴσραη-
λιτῶν, Αχάδου παιδί. Παραγενόμενος δ᾽ ἐχ τῆς
Μωαδίτιδος 6 τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς εἰς Σαμάρειαν
εἴχε σὺν αὑτῷ ᾿Ελισσαῖον τὸν προφήτην, οὗ τὰς πρά-
ξεις βούλομαε διελθεῖν, (λαμπραὶ γάρ εἶσι καὶ ἱστορίας
30 ἄξιαι.) χαθὼς ἐν ταῖς ἱεραῖς βίδλοις ἐπεγνώχαμεν.
β΄. Προσελθοῦσαν γὰρ αὐτῷ φασὶ τὴν Ἰδδεδίου τοῦ
Ἀγχάῤου οἰχονόμου γυναῖχα εἰπεῖν ὡς οὐκ ἀγνοεῖ πῶς
ὃ ἀνὴρ αὐτῆς τοὺς προφήτας περιέσωσεν, ὑπὸ τῆς
"Aq aou γυναιχὸς Ἰεζαδέλης ἀναιρουμένους. “Ἐχατὸν
25 γὰρ ἔλεγεν ἀπ᾽ αὐτοῦ δανεισαμένου τραφῆναι χεχρυμ-
μένου;, xal μετὰ τὴν τοῦ ἀνδρὸς τελευτὴν ἄγεσθαι νῦν
ὑπὸ τῶν δανειστῶν αὐτήν τε χαὶ τέχνα πρὸς δουλείαν.
Παρεχάλει τε διὰ ταύτην τὴν εὐεργεσίαν τἀνδρὸς
ἐλεΐσαί τε xal παρασχεῖν τινα βοήθειαν. Πυνθανο-
80 μένῳ δ᾽ αὐτῷ τί ἔγοι ἐπὶ τῆς οἰκίας, ἄλλο μὲν οὐδὲν
ἔφη, ἔλαιον δὲ βραχὺ λίαν ἐν χεραμίῳ. ὋὉ δὲ προφή-
τῆς ἀπελθοῦσαν ἐχέλευσεν ἀγγεῖα χρήσασθαι πολλὰ
παρὰ τῶν γειτόνων χενὰ, χαὶ τὰς θύρας ἀποχλείσασαν
τοῦ δωματίου μεταχεῖν εἰς ἅπαντα τοῦ ἐλαίου" τὸν γὰρ
85 Θεὸν πληρώσειν ταῦτας, Τῆς δὲ γυναικὸς τὰ χελευ-
σθέντα ποιησάσης χαὶ τοῖς τέχνοις προσφέρειν ἕχαστον
τῶν ἀγγείων προσταττούσης, ἐπεὶ πάντα ἐπληρώθη,
χαὶ οὐδὲν ἦν χενὸν, ἐλθοῦσα πρὸς τὸν προφήτην ταῦτα
ἀπήγγειλεν. Ὁ δὲ συμδουλεύει τοὔλαιον ἀπελθοῦσαν
40 ἀποδόσθαι χαὶ τοῖς δανεισταῖς ἀποδοῦναι τὰ ὀφειλόμε--
va* γενήσεσθαι δέ τι xal περισσότερον ἐχ τῆς τιυῆς τοῦ
ἐλαίου, ᾧ πρὸς διατροφὴν τὴν τῶν τέχνων χαταχρή-
σεται. Καὶ ᾿Ελισσαῖος μὲν οὕτως ἀπήλλαξε τῶν
χρεῶν τὴν γυναῖχα xai τῆς ἀπὸ τῶν δανειστῶν ὕδρεως
45 ἠλευθέρωσεν.
᾿ς ΤΥ * * *"Euooatoe δὲ ταχέως πρὸς ᾿Ιώραμον
ἐξαπέστειλε, φυλάττεσθαι τὸν τόπον ἐχεῖνον αὐτῷ πα-
ραινῶν' εἶναι γὰρ ἐν αὐτῷ Σύρους τινὰς τοὺς ἐχεῖ λο--
χῶντας αὐτὸν ἀνελεῖν. Καὶ 6 μὲν βασιλεὺς οὐχ ἐπὶ
60 τὴν θήραν ἐξώρμησε τῷ προφήτη πειθόμενος, Ἄδαδος
δὲ, τῆς ἐπιδουλῆς διαμαρτὼν, ὡς τῶν ἰδίων αὐτοῦ
χαταιηνυσάντων τὸν ἐνέδραν πρὸς Ἰώραμον, ὠργίζετό

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Θ. ΚΕΦ. Δ.

[4727,41κ.}

Filiorum natu majorem , qui post eum erat regnaturus , in
menia attollens, unde ab hostibus facile cerni poeset,, in
solidum sacrificium Deo mactavit. Reges vero quum illum
conspexissent , necessitatis miserti , et humanitate simul el
pietate permoti, obsidionem solverunt et ad suam quisque
domum discessere. Josapliatus autem Hierosolyma rever-
sus, quum in pace agens non diu isti expedilioni super.
fuisset, diem obiit supremum, exacto quidem vitz anuo
sexagesimo , regni vero vigesimo quinto. Sepultusque est
Hierosolymis magnifice : namque operum Davidis imilalor
erat.

CAP. IV. (1I.)
Reliquit autem filios aliquammultos , Joramum vero natu
maximum successorem declaravit : idem enim illi nomen
erat cum malris fratre, Israelitarum rege, Achabi filiu.

Quum vero Israelitarum rex e Moabitide Samariam rediret ,
secum habuit vatem Elissseum , cujus res gestas percensere

volo, (nam magna» sunt et memoratu digna,) prout e
libris sacris in notitiam nostram pervenerunt.

2. Dicunt enim uxorem Obedis, Achabi dispensatoris,
ad eum adiisse, dixisseque ipsum non neseire ut maritue
ipsius vates ab Jezabela uxore Acliabi ad mortem quixesitos
servarit. Centum enim aiebat eum abdidisse ef pecunia
mutuo accepta aluísse , nunc vero post fata viri ipsem eum
liberis a creditoribus in servitutem abripi , orabatque ob boc
mariti beneficium sui misereretur et auxilii aliquid largice-
tur. Quarenti autem quid domi haberet, nihil omnino,
respondit, nisi perexiguum olei in vasculo. Tum vates
jussi! ut discedat, atque vasa multa utenda accipiat a
vicinis, eaque vacua, foribusque cubiculi occlusis aliquid
olei in universa transfundat : Deum enim ista replelurum
esse. Quum autem mulier jussis paruisset, praeiperet-
que liberis ut vasa singula sibi admoverent, postquam
omnia replela erapt et nullum superabat, vati hoc indicatum
ivit. Mlle vero consilium dat ut oleum vepdilum iret, atque
creditoribus satisfaceret : aliquantulum vero ex olei pretio
etiam superfuturum esse, quo ipsi ad liberos sustenlandos
uli liceret. Εἰ Elisseeus quidem ita mulieris zes alienum dis-
solvit eamque a creditorum vexatione liberavit.

3. * * * ** porro Elisseus mature quosdam cum mo-
bitis ad Joramum misit , ut caveret locum illum : esse enim
illic Syrorum nonnullos in insidiis locatos ut ipsum interfice-
rent. Et rex quidem, vati obsequens, ad venationem non
egressus est : Adadus autem , quum frustra essent dolosa

| consilia, quasi suorum aliqui insidias Joramo prodidissel,

(299,,00.)

τε χαὶ μεταπεμψάμενος αὐτοὺς προδότας ἔλεγε τῶν
ἀπορρήτων αὐτοῦ, χαὶ θάνατον ἠπείλει, φανερᾶς τῆς
ἐπιχειρήσεως » ἣν μόνοις ἐχείνοις ἐπίστευσε, τῷ πολε-
plo γεγενημένης. (φήσαντος δέ τινος τῶν παρόντων
μὴ ψε ευδοδοξεῖν αὐτὸν μηδ᾽ ὑπονοεῖν ὡς πρὸς τὸν ἐχθρὸν
αὐτοῦ χκατειρηκότων τὴν ἔχπεμψιν τῶν ἀναιρησόντων
αὐτὸν, ἀλλὰ γινώσκειν ὅτι ᾿Ελισσᾶιός ἐστιν ὁ προφή-
τῆς ὁ πάντα μηνύων αὐτῷ xai φανερὰ ποιῶν τὰ ὑπ᾽
αὐτοῦ βουλευόμενα, προσέταξε πέμλψασι μαθεῖν ἐν τίνι
V πόλει τυγχάνει διατρίδων δ ᾿Βλισσαῖος. Οἱ δὲ πεμφθέν-
τες ἧχον ἀγγέλλοντες αὐτὸν ἐν Δωθαΐαᾳ ὑπάρχοντα.
Πέωπει τοιγαροῦν Ἄδαϑος ἐπὶ τὴν πόλιν δύναμιν πολ-
λὴν ἵππων xal ἁρμάτων, ὅπως τὸν ᾿Ελισσαῖον λάθω--
σιν, Οἱ δὲ γυκτὸς πᾶσαν ἐν χύχλῳ τὴν πόλιν περιλα-
1; ῥοντες εἶχον ἐν φρουρᾷ ἄμα δ᾽ ἕῳ τοῦτο μαθὼν ὃ
τοῦ προφήτου διάχονος χαὶ ὅτι ζητοῦσιν οἱ πολέμιιοι
λαῤεῖν Ἐλισσαῖον, ἐδήλωσεν αὐτῷ μετὰ βοῆς xal τα-
" γῆς ὁραμὼν πρὸς αὐτόν. Ὁ δὲ τὸν θεράποντα μὴ
δεδιέναι παρεθάρσυνε, χαὶ τὸν Θεὸν, ᾧ συμμά £o y por
y μένος ἀδεὴς ἦν, παρεκάλει τῷ διαχόνῳ, πρὸς τὸ λαθεῖν
αὐτὸν εὔελπι θάρσος, ἐμφανίσαι τὸν αὑτοῦ δύναμιν
χαὶ παρουσίαν, ὥς δυνατόν, ὋὉὧὉ δὲ Θεὸς ἐπήχοος τῶν
εὐγῶν τοῦ προφήτου γενόμενος πλῆθος ἁρμάτων καὶ
ἵππων τῷ θεράποντι περὶ τὸν ᾿Ελισσαῖον χεχυχλωμέ-
5 νονθεάσασθαι παρέσχεν, ὡς αὐτὸν ἀφιέναι uiv τὸ δέος,
ἀγαθαρρῆσαι δὲ πρὸς τὴν ὄψιν τῆς νομιζομέννς συμ--
μαγίας, Ἐλιτσαῖος δὲ μετὰ ταῦτα χαὶ τὰς τῶν πολε-
μίων. ὄψεις ἀμαυρῶσαι τὸν Θεὸν παρεκάλει, ἀχλὺν
αὐταῖς ἐπιθαλόντα ἀφ ἧς ἀγνοήσειν αὐτὸν ἔμελλον.

| Ὁ l'tvou£vou δὲ xal τούτου, παρελθὼν εἰς μέσους τοὺς

ἡγθροὺς ἐπηρώτησε τίνα ἐπιζητοῦντες ἦλθον. Τῶν ὃ
τὸν προφήτην ᾿Ελισσαῖον εἰπόντων, παραδώσειν ὑπέσγε-
το, εἰ πρὸς τὴν πόλιν, ἐν f τυγχάνει ὃ ὧν, ἀχολουθή-
σεῖαν αὐτῷ. Κζαὶ οἱ μὲν ἡγουμένῳ τῷ προφήτῃ . τὰς

| ὄγεις ὑπὸ τοῦ θεοῦ xai τὴν διάνοιαν ἐπεσχοτισμένοι,

σπουδάζοντες εἴποντος ᾿Αγαγὼν δ᾽ αὐτοὺς ᾿Ελισσαῖος
εἰς Σαμάρειαν ᾿Ιωράψῳ ttv τῷ βασιλεῖ προσέταξε κλεῖ-
σαι τὰς θύρας χαὶ περιστῆσαι τοῖς Σύροις τὴν αὑτοῦ
δύναμιν, τῷ Θεῷ δὲ ηὔξατο χαθᾶραι τὰς ὄψεις τῶν πολε-
() μίων καὶ τὴν ἀ “λὺν αὐτῶν ἀνελεῖν. ΟἿ δ᾽ ἐκ τῆς ἀμαυ-
ρώπεως ἐκείνης ἀφεθέντες ἑώρων αὑτοὺς ἐν μέσοις τοῖς
ἐψηροῖς ὑπάρχοντας. Ev ἐχπλήξει δὲ δεινῇ καὶ ἀμηχα-
vit τῶν Σύρων, οἷον εἰχὸς, ἐφ᾽ οὕτω θείῳ καὶ παραδόξῳ
πράγματι χειμένων καὶ τοῦ βασιλέως ωράμου πυθο-
Ὁ μένου τὸν προφήτην εἶ χελεύσειεν αὐτοὺς χαταχοντι-
οῆῆναι, τοῦτο μὲν ἐχώλυσε ποιεῖν ᾿Ελισσαῖος" τοὺς γὰρ
Yon ληφθέντας πολέμου ἀποχτείνειν ἔλεγεν εἶναι
δίχαιον͵ τούτους δὲ μηδὲν xaxbv ἐργάσασθαι τὴν ἐχεί-
v) χώραν, θεία δὲ δυνάμει πρὸς αὐτοὺς οὐχ εἰδότας
Ὁ ἐλθεῖν, συνεδούλευσέ τε ξενίων αὐτοῖς μεταδόντα xat
τραπέζ EU ἀπολύειν ἀδλαδεῖς. Ἰώραμος μὲν οὖν τῷ
προφήτῃ πειθόμενος ἑστιάσας λαμπρῶς xal πάνυ φιλο-
"iut; τοὺς Σύρηυς ἀπέλυσε πρὸς ᾿Αδχδον τὸν αὐτῶν

βασιλέα,

ANTIQ. JUD. LIB.

IX. CAP. IV. [«9.] 339

animo permoíus esl, et eos jussu suo accersitos accusa-
bat quod arcana ipsius patefecissent , mortemque intenta-
bat, ut qui hosti conata aperuissent quee illis solummodo
crediderat. At quum quidam illorum qui aderant ipsum
monuisset ne falsa opinione teneretur, neque suos suspectos
haberet, quasi ipsius inimíco denunciassent missionem
illorum quibus mandatum erat ut ipsum interficerent , sed
scire deberet vatem esse Elisseum qui hostium regi omnia
indicet, consiliaque ípsius el recludat, jussit eos per nuncios
explorare quanam in urhe moretar Elisseus.
qui missi fuerant, nunciatum ad eum veniebant , illum esse
in «rbe Dothaim. Adadus igitur ín eam urbem mittit multas
equitum turmas cum curribus, ut Elissaum caperent. At-
que illi urbem nocte undique cinctam in custodia habebant.

Jlli vero,

Quum autem prima Ince hoc íntellexissel vatis minister,
quodque id vellent hostes ut Elísszeum caperent, voci-
ferans metuque perculsus &d eum accurrit, et hoc ipsum
ei nunciavit. 116 vero fsmulum bono esse animo hortaba-
tur, et Deam, cujus auxilio utens niliil metuebat, orabat ut
ministro, quo is forlior et meliori spe animatus essel, po-
tentiam suam et prresentiam , quoad licet , patefaceret. Tum
Deus, vatis precibus exauditis, fecit ut minister Elissseeum
multo equitatu circumdatum ef curribus aspiceret , adeo ut
melum posuerit animosque sumpserit ad cotnspectum
fanti, ut putabat, auxilii. Deinde Denm precabatur Elis-
sous ut liostium oculos obscuraret, caliginem illis incu-
tiendo, prz qua fore ut ipsum dignoscere non possent.
Impetrato hoc quoque, in medios hostes egressus, inter-
rogavit quem Quaesitum venerint. Quumque illi dicerent
Elisszeum vatem , pollicebatur se hunc illis traditirum esse,
sí ad urbem in qua esset. ipsum sequerentur. Atque illi
quidem, et oculis et menle a Deo occecati , sine cuncta-

tione vatem ducem sequuntur. Quos ubi Samariam per-
duxerat Elisszeus, regi quidem Joramo praecepit ut portas
clauderet, Syrosque suis copiis circumdaret; Deum vero
oravit ut eorum oculos aperiret, iis caliginem et auferret.
Tum illi, cecitate discussa, viderunt sese in mediis hosti-
bus versari. Quum autem Syri, ut consentaneum erat, ex re
adeo miranda et inopinata valde animis essent consternati
et consilii inopes haererent , vatemque rex percontaretur an
juberet eos jaculis configi , id quidem ne fieret , obstitit Elis-
seus : jure euim belli captos occidere fas esse, illos vero
nihil damni ipsius regioni intulisse, sed Dei ductu ignaros
omnium eo pervenisse. Ideoque consilium dedit ul hospi-
tio exceptos menszeque adhibitoe, illesos dimitteret. Et

Joramus quidem vatis monitis obsequens Syros splendido

et magnifice tractatos ad regem suum Adadum dimisit.
7.

340 (ἐουμ01.}

δ΄͵ Τῶν δ᾽ ἀφιχομένων χαὶ δηλωσάντων αὐτῷ τὰ
συμθεθηχότα, θαυμάσας ὃ [Λδαδος τὸ παράδοξον xal
τὴν τοῦ Θεοῦ τῶν ᾿σραηλιτῶν ἐπιφάνειαν χαὶ δύναμιν,
καὶ τὸν προφήτην ᾧ τὸ θεῖον οὕτως ἐναργῶς παρῆν,

5 χρύφα μὲν οὐχέτι διέγνω τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπιχειρεῖν
βασιλεῖ, τὸν ᾿Ελισσαῖον δεδοιχὼς, φανερῶς δὲ πολε-
μεῖν ἔχρινε, τῷ πλήθει τῆς στρατιᾶς xal τῇ δυνάμει
νομίζων περιέσεσθαι τῶν πολεαίων. Καὶ στρατεύει
μετὰ μεγάλης δυνάμεως ἐπὶ τὸν Ἰώραμον, ὃς οὐχ
10 ἡγούμενος αὑτὸν ἀξιόμαχον εἶναι τοῖς Σύροις, ἐνέκλει-
σεν αὑτὸν εἰς τὴν Σαμάρειαν, θαρρῶν τῇ τῶν τειγῶν
ὀχυρότητι. ἴΑδαδος δὲ λογισάμενος αἱρήσειν τὴν πό-
λιν, εἰ καὶ μὴ τοῖς μηχανήμασι, λιμῷ μέντοι xat σπά-
νει τῶν ἐπιτηδείων παραστήσεσθαι τοὺς Σαμαρεῖς,

16 προσδαλὼν ἐπολιόρχει τὴν πόλιν. Οὕτω δ᾽ ἐπέλιπε
τὸν Ιώραμον fj τῶν ἀναγκαίων εὐπορία, ὡς διὰ τὴν
ὑπερδολὴν τῆς ἐνδείας" iv τῇ Σαμαρείχ πραθῆναι
ὀγδοήχοντα μὲν ἀργυρῶν νομίσματος χεφαλὴν ὄνου,
πέντε δ᾽ ἀργυρῶν νομίσματος ξέστην χόπρου περιστε-
0 ρῶν ἀντὶ ἁλῶν ὠνεῖσθαι τοὺς "E6patouc. Ἦν δ᾽ ἐν
φόθῳ μὴ à τὸν λιμὸν προδῷ τις τοῖς ἐχθροῖς τὴν πό-
λιν. Ὁ δὲ Ἰώραμος καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν ἐχπεριήρχετο
τὰ τείχη xai τοὺς φύλακας, μή τις ἔνδον εἴη παρ᾽ ao-
τῶν σχεπτόμενος, xal τῷ βλέπεσθαι xal φροντίζειν
35 ἀφαιρούμενος xal τὸ βούλεσθαί τι τοιοῦτο xat τὸ ἔργον,
εἰ ταύτην τις τὴν γνώμην ἤδη λαμύάνειν ἔφθασεν.
Ἀλναχραγούσης δέ τινος γυναιχὸς, δέσποτα ἐλέησον,
νομίσας αἰτεῖν τι μέλλειν αὐτὴν τῶν πρὸς τροφὴν,
ὀργισθεὶς ἐπηράσατο αὐτῇ τὸν Θεὸν, xal μήτε ὅλωας

30 αὐτῷ μήτε ληνοὺς ὑπάρχειν ἔλεγεν, ὅθεν τι xal παρά-
σγοιεν αὐτῇ δεομένη. Τῆς δ᾽ οὐδενὸς μὲν γρήζειν
εἰπούσης τούτων. οὐδ᾽ ἐνοχλεῖν τροφῆς ἕνεχα, χριθῆναι

' ἀξιούσης πρὸς ἄλλην γυναῖχα, κελεύσαντος λέγειν
χαὶ διδάσχειν περὶ ὧν ἐπιζητεῖ, συνθήχας ἔφη ποιή-
σασθαι μετὰ τῆς ἑτέρας γυναιχὸς, γειτνιώσης xat oi-
λης αὐτῇ τυγμανούσης, ὅπως, ἐπεὶ τὰ τοῦ λιμοῦ xat
τῆς ἐνδείας ἦν ἀμήχανα, διαγρησάμεναι τὰ τέχνα, [ἦν
δ᾽ ἄρρεν ἑκατέρᾳ παιδίον,) ἀνὰ μίαν ἡμέραν θρέψωμεν
ἀλλέλαςς. Kdyó μὲν, φησὶ, πρώτη τοὐμὸν κατέσφα-
La, καὶ τὴν παρελθοῦσαν ἡμέραν τοὐμον ἐτράφημεν
ἀμφότεραι: ἢ δ᾽ οὐ βούλεται ταὐτὸ ποιεῖν, ἀλλὰ
παραθαίνει τὴν συνθήχην xai τὸν υἱὸν ἀνανῇ πεποίηχε.
Τοῦτ᾽ ἐλύπησε σφοδρῶς ᾿Ιώραυον ἀχούσαντα, καὶ
περιρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα xai δεινὸν ἐχθοήσας, ἔπει-
τα ὀργῆς ἐπὶ τὸν προφήτην ᾿Ελισσαῖον πληρωθεὶς,
ἀνελεῖν αὐτὸν ὥρμησεν, ὅτι μὴ δεῖται τοῦ Θεοῦ πόρον
αὐτοῖς χαὶ διαφυγὴν τῶν περιεχόντων χκαχῶν δοῦναι"
τόν τε ἀποτεμοῦντα αὐτοῦ τὴν χεφαλὴν εὐθὺς ἐξέπεμψε.
Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν ἠπείγετο τοῦ προφήτου,
to τὸν δὲ ᾿Ιλισσαῖον οὐχ ἔλαθεν f| τοῦ βασιλέως ὀργή"
χαθεζόμενος δ᾽ οἴκαδε παρ᾽ ἑαυτῷ σὺν τοῖς μαθηταῖς
ἐωήνυσεν αὐτοῖς ὅτι Ἰὠῤχμος 6 τοῦ φονέως υἱὸς πέμψειε
τὸν ἀφαιρήσοντα αὐτοῦ τὴν χεφαλήν᾽ « ἀλλ᾽ ὑμεῖς,
φησὶν, ὅταν ὁ τοῦτο προσταχθεὶς ἀφψίχηται, παραψυ-

e
ὧν

4ι

-

δ.
--

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. A.

[479,480.]

4. Quum autem isti reversi qua aibi acciderant οἱ nuncias-
sent, Adadus rei prodigium demiratus , Deique Israelitarum
potentiam pariter ac presentiam, insuper et vatem cui
manifesto adeo numen aderat, clam quidem pra metu
Elisszei nihil contra Israelitarum regem moliri statui, pa-
lam vero bellum ei inferre in animum induxit, copiarum
numero et viribus se hostibus superiorem esse exietimans.
Coactoque magno exercitu contra Joramum proficiscitur.
Qni secum reputans se non adeo viribus pollere ut cum
Syro acie dimicaret, sese in Samariam inclusit, valida
urbis munitione fretus. Adadus vero ratus si non machi-
nis se urbem capturum , fame lamen rerumque necessaria-
rum inopia in potestatem suam redacturum esse Samaren-
ses, copiis admotis urbem obsidet. Tanta autem ciborum
penuria premebatur Joramus , ut propter caritatem immo-
dicam intra Samariam caput asini octoginta quidem num-
mis argenteis venierit, quinque vero nummis argenteis
sextarium stercoris columbini emerint Hebrsei pro sale.
Quo factum est ut rex vereretur ne quis fame adactus
urbem hostibus proderet, et quotidie mania ipse obiret et
excubias, dispiciens an quis intus ab iis occuleretur, ef,
quod conspiceretur et curam adhiberet , aliis obstitit , quo-
minus perfide aliquid cogitarent, aut cogitata perficerent ,
si quis hujusmodi quid perpetrare prius instituisset. Quod
dum faceret, muliere quadam exclamante, miserere domine,
ratus ipsam aliquid sibimet , quo vesceretur, petiluram, ira
commotus , eam Dei nomine diris devovit, aiebaíque sibi
neque areas esse neque lorcularia, unde ipsi egenti ali-
quid largiri possel. Quumque illa horum quidem nihil se
desiderare diceret, neque ob cibum molestam esse, sed ut
litem , quam cum alia muliere haberet , dijudicare non gra-
varetfur, ubi ille eam loqui jusserat ipsumque de iis quae
requirat certiorem facere, sibi cum alia muliere vicina
et amica convenisse dicebat ut, quum famis et inedire mala
non amplius ferre potuerint, mactatis liberis ( nam utrique
infans erat masculus) alternis diebus altera alteram aleret.
Atque ego quidem, ait, prima meum jugulavi , hester-
naque die meo amba vescebamur : illa vero non vull
idem facere , sed a pactis recedit filiumque suum abscondi
dit. Hoc res audita vehementi dolore affecit Joramum,
quumque vestem conscidisset et graviter exclamasset, postea
in vatem Elissceum ira accensus est, magnopere volens eum
occidere, quod non oraret Deum ut daret remedium et fu-
gam malorum quibus tenebantur : atque statim misit qui
caput ei pracideret. Et ille quidem ad vatis cadem pre
perabat, Elisseum vero haud latuit regis ira, sed domi
sedens una cum discipulis eis indicavit, Joramum liomni-
cide filium misisse qui sibi caput auferret : « vos vero, in-
quit, quum venerit. is cui hoc mandatum est, observale

(:02,402.)

λάξεσθε εἰσιέναι μέλλοντα προσαποθλῖψαι τῇ θύρᾳ xoi
χατασι εἶν" ἀκολουθήσει γὰρ αὐτῷ πρὸς ἐυὲ παραγινό-
μενος ὃ βασιλεὺς μεταθεθουλευμένος. ν Καὶ οἱ μὲν
τὸ χελευσθὲν, ὡς ἧἦχεν ὃ πεμφθεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως
p ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ᾿Ελισσαίου, ἐποίησαν. — 'Iopa-
ux δὲ χαταγνοὺς τῆς ἐπὶ τὸν προφήτην ὀργῆς χαὶ
δείσας μὴ φθάση χτείνας αὐτὸν Ó τοῦτο προστα θεὶς,
ἴσπευσε χωλῦσαι γενέσθαι τὸν φόνον xai δισσῶσαι τὸν
τροφήτην. ᾿Αφιχόμενος δὲ πρὸς αὐτὸν ἠτιᾶτο ὅτι μὴ
i παρὰ τοῦ Θεοῦ λύσιν αὐτοῖς τῶν παρόντων καχῶν αἷ-
τεῖται, ἀλλ᾽ οὕτως ὑπ᾽ αὐτῶν φθειρομένους ὑπερορᾷ.
Ἐλισσαῖος δὲ εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἐπηγγέλλετο, χατ᾽ ἐχεί-
γὴν τὴν ὥραν, xa0' ἣν 6 βασιλεὺς ἀφίκετο πρὸς αὐτὸν,
ἔσεσθαι πολλὴν εὐπορίαν τροφῆς, xat πραθήσεσθαι μὲν
ἡ ἐν τῇ ἀγορᾷ σίχλου δύο χριθῇς σάτα, ὠνήσεσθαι δὲ
σεμιδάλειος σάτον σίκλου. Ταῦτα τόν τ᾽ Ἰώραμον xal
τοὺς παρόντας εἰς χαρὰν περιέτρεψε᾽ πιστεύειν γὰρ
τῷ προφήτῃ διὰ τὴν ἐπὶ τοῖς προπεπειραμένοις ἀλή-
θειαν οὐχ ὥχνουν, ἀλλὰ xai τὸ ἐπ᾽ ἐκείνης ἐνδεὲς τῆς
Y ἡμέρας χαὶ ταλαίπωρον f; προσδοχωμένη χοῦφον αὐτοῖς
ἐποίει, Ὁ δὲ τῆς τρίτης μοίρας ἡγεμὼν, τῷ βασιλεῖ
voc ὧν xal τότε φέρων αὐτὸν ἐπερτρεισμένον, « ἄπι-
στὰ, εἶπε, λέγεις, ὦ προψῆτα. χαὶ ὥσπερ ἀδύνατον
«ἐχγέαι τὸν Θεὸν ἐξ οὐρανοῦ χαταράχτας χριθῆς 7
a σεμιδάλεως, οὕτως ἀμήμανον xal τὰ ὑπὸ σοῦ νῦν
« εἰρημένα γενέσθαι. νυ Καὶ 6 προφήτης πρὸς αὐτὸν,
« ταῦτα μὲν, εἶπεν, ὄψει τοῦτο λαμθάνοντα τὸ τέλος,
« οὐ μεταλήψει δ᾽ οὐδενὸς τῶν ὑπαρξάντων. »
ε΄. Ἐξέδη τοίνυν τοῦτον τὸν τρόπον τὰ ὑπὸ ᾿Ελισ-
᾿ἂι σαίου προειρημένα. Νόμος ἦν ἐν τῇ Σαμαρεία τοὺς
| λέπραν ἔχοντας xai μὴ καθαροὺς ἀπὸ τῶν τοιούτων τὰ
σώματα μένειν ἔξω τῆς πόλεως. ὌἌλνδρες οὖν τὸν
ἀριθμὸν τέσσαρες διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν πρὸ τῶν πυ-
λῶν μένοντες, 'μηχέτι ἀηδενὸς αὐτοῖς διὰ τὴν ὑπερόο-
& λὴν τοῦ λιμοῦ τροφὴν ἐχφέροντος, εἰσελθεῖν μὲν εἰς
τὴν πόλιν χεχωλυμένοι διὰ τὸν νόμον, xàv ἐπιτραπῇ
δὲ αὐτοῖς, διαφθαρήσεσθαι xaxóx ὑπὸ τοῦ λιμοῦ λογι-
οἄμενοι τοῦτο δὲ πείσεσθαι, xav αὐτόθι μένω-
ct» ἀπορίᾳ τροφῆς, παραδοῦναι τοῖς πολεμίοις αὑτοὺς
ὦ ἔχριναν, ὡς εἰ μὲν φείσαιντο αὐτῶν, ζησόμενοι, εἰ 5
ἀναιρεθεῖεν, εὐθανατήσοντες, Ταύτην χυρώσαντες τὴν
βουλὴν νυχτὸς ἧκον εἷς τὸ στρατόπεδον τὸ τῶν πολε-
uio, Ἤρχετο δ᾽ ἤδη τοὺς Σύρους ἐχφοεῖν καὶ τα-
ῥάττειν 6 Θεὸς χαὶ χτύπον ἁρμάτων xai ὅπλων, ὡς
rt ἐπερμομένης στρατιᾶς. ταῖς ἀχοαῖς αὐτῶν ἐνηχεῖν χαὶ
παὐτὴν ἐγγυτέρω προσφέρειν αὐτοῖς τὴν ὑπόνοιαν.
Mud τοῦτον τὸν τρόπον ὑπ᾽ αὐτῆς διετέθησαν, ὥστε
τὰς σχηνὰς ἐχλιπόντες συνέδραμον πρὸς τὸν Ἄλδαδον,
λέγοντες ὡς Ἰώραμος ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεὺς μι-
ὃ σύωσάμενος συμμάχους τόν τε τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα
χαὶ τὸν τῶν νήσων ἐπ᾽ αὐτοὺς ἄγει" προσιόντων γὰρ
αὐτῶν ἐπαχούειν τοῦ χτύπουΓ Ταῦτα λέγουσιν ὃ
"AS jai ( xal γὰρ χαὶ αὐτὸς “περιεψοφεῖτο ἤδη τὰς
ἀχηὰς ὁμοίως τῷ πλήθει) προσέσχε, xat μετὰ πολλῆς

—
«-

τ

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. IV.

[490,481.] 841

ut ingressurum foribus aflligatis, alque retineatis : etenim
sequetur eum ad me veniens rex , mutato consilio. » Atque
illi quidem , ubi venit qui a rege ad perimendum Elisseeum
missus erat, jussa fecerunl. Joramus autem suc contra
vatem iracundii poenitens veritusque ne eum jam occidis-
set qui ad hoc missus erat, properavit ca:dem fieri proliibere
vatemque conservare. Atque ubi ad eum veuit, conqueri
de eo cepit , qui eis praesentium malorum remedium a Deo
non postularet, sed eos ita malis illia confectos negligeret.
Elisseeus autem in crastinum diem promittebat, eadem
lora qua tum rex ad se venerit, futaram magnam ali-
menti copiam et ahundantiam, foreque ut in foro bina
quidem hordei sata siclo vendantur, simile vero satum
siclo ematur. [518 Joramum et qui cum eo erant ad gau-
Non enim dubitabant fidem vati ha-

bere, quandoquidem vaticiniorum ejus veritatem jam ante

dia converterunt.
experti fuerant. Immo etiam illius diei inediam οἱ mise-
riam eis levavit futuri exspectatio. "Tertice antem copia-
rum partis profectus, amicus regis, qui tum forte enm
sibi innixum ferebat, « incredibilia, inquit, loqueris, o va.
« tes : et sicuti istud liaud fieri potest ut Deus e crlo effun-
« deret hordei οἱ similae cataractas, ita fieri nequeunt quae
«ἃ te jam dicta sunt. » Cui vates dicebat, « tuis quidem
« oculis ista videbis ad hunc plane modum evenire , quum
« vero exsliterinL, eorum nullatenus particeps eris. »

5. Haec. itaque ab Elisszo praedicta ad exitum perducta
sunt hoc modo. Lege cautum erat apud Samariam ut qui
lepra scateant et corpora non habeant morbi istismodi
pura, extra civitatem inanerent. Quattuor itaque viri ob
lianc causam ante portam manentes, nemine ad eos propter
summam famis diritatem cibi aliquid afferente, lege quidem
in urbem intrare prohibiti, rauque, etsi liceret, fore ut fame
male perirent, hoc ipsum vero victus inopia passuros esse
etiamsi loco suo manerent , statuerunt sese hostibus com-
mittere, ut si quidem illis pepercerint victuri , sin vero
occiderint honeste morituri. Quum hanc sententiam ratam
fecissent, nocte se conferebant ad castra hostium. Jam
autem Deus incipiebat Syros exterrere et perturbare, au-
resque illorum , quasi in eo esset exercitus ut adventaret,
sono equorum et armorum complere, facereque ut magis
haec illos incesseret suspicio. Adeo scilicet ex ea animo erant
a(fecti, ut relictis castris ad Adadum concurrerint , dicen-
tes, Joramum Israelitarum regem , sibi in auxilium mercede
conductis οἱ /Egypliorum rege et rege Insularum, ipsos
adortum venire; sonitum enim illorum appropinquanium
se exaudire. Haec nunciantibus Adadus (nam et ejus similiter

ac militum aures circumsonabant ) fidem habuit. Atque

942

ἀταξίας xaX θορύθου, χαταλιπόντες ἐν τῇ maps bos)
τοὺς ἵππους xal τὰ ὑποζύγια xai πλοῦτον ἄφθονον, ᾿εἷς
φυγὴν ἐχώρησαν, Οἱ δὲ λεπροὶ οἱ ἐκ τῆς Σαμαρείας
ἀναχωρήααντες εἰς τὸ τῶν Σύρων στρατόπεδον, ὧν
5 μιχρὰν ἔμπροσθεν ἐπεμνήσθημεν, ὡς γενόμενοι πρὸς
τῇ παρεμθολῇ πολλὴν ἡσυχίαν xal ἀφωνίαν ἔδλεπον
οὖσαν, χαὶ παρελθόντες εἴσω χαὶ ὁρμήσαντες εἷς μίαν
σκηνὴν, οὐδένα ἑώρων ἐν μέσῳ, φαγόντες xal πιόντες
ἐθάστασαν ἐσθῆτα xai πολὺν χρυσὸν χομίσαντες ἔξω
10 τῆς παρεμβολῆς ἔχρυψαν᾽ ἔπειτ᾽ εἷς ἑτέραν σχηνὴν
παρελθόντες ὁμοίως τὰ ἐν αὐτῇ πάλιν ἐξεκόμισαν. Καὶ
τοῦτο ἐποίησαν τετράχις, μηδενὸς αὐτοῖς ὅλως ἐντυγ-
χάνοντος" ὅθεν εἰκάσαντες ἀναχεχωρηχέναι τοὺς πολε-
μίους χατεγίνωσχον ἑαυτῶν μὴ ταῦτα δηλούντων τῷ
15 Ἰωράμῳ xal τοῖς πολίταις. — Kat οἱ μὲν ἐλθόντες πρὸς
τὸ τῆς Σαμαρείας τεῖχος xai ἀναθοΐσαντες πρὸς τοὺς
φύλαχας ἐμήνυον αὐτοῖς τὰ περὶ τοὺς πολεμίους, ἐχεῖνοι
δὲ ταῦτα ἀπήγγειλαν τοῖς τοῦ βασιλέως φύλαξι" παρ’
ὧν μαθὼν Ἰώραυας, μεταπέμπεται τοὺς φίλους χαὶ
30 τοὺς ἡγεμόνας" πρὸς οὖς ἐλθόντας ἐνέδραν καὶ τέχνην
ὅπονοεῖν ἔλεγε τὴν ἀναχώρησιν τοῦ τῶν Σύρων βασι-
λέως, ἀπαγνόντος ὑμᾶς τῷ λιμῷ διαφθαρήσεσθαι, tv
ὡς πεφευγότων ἐπὶ διαρπαγὴν ἐξελθόντων τῆς παρεμ-
βολῆς αἰφνιδίως ἐπιπέση xat χτείνη μὲν αὐτοὺς, ἀμα-
85 χητὶ δ᾽ ἕλη τὴν πόλιν. “Ὅθεν ὑμῖν παραινῶ διὰ φυ-
axle ἔχειν αὐτὴν, καὶ μηδχμῶς προϊέναι χαταφρονή-
σαντας τῷ τοὺς πολεμίους ἀναχεχωρηχέναι. Φήσαντος
δέ τινὸς ὡς ἄριστα μὲν xal συνετώτατα ὑπονοήσειε,
πέμψαι γε μὴν συμθδουλεύσαντος δύο τῶν ἱππέων τοὺς
80 τὴν ἄχρι Ἰορδάνου πᾶσαν ἐξερευνήσοντας, ἵν᾽, εἰ λη-
φθέντες ὑπὸ λοχώντων τῶν πολεμίων διαφθαρεῖεν, φυ-
λαχὴ τῇ στρατιᾷ γένωνται τοῦ μηδὲν ὅμοιον παθεῖν
αὐτὴν ἀνυπόπτως προελθοῦσαν᾽ προσαριθιήσεις δὲ,
φησὶ, τοῖς ὑπὸ τοῦ λιμοῦ τεθνηχόσι τοὺς ἱππεῖς, χἂν
35 ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ληφθέντες ἀπόλωνται " ἀρεσθεὶς δὲ τῇ
γνώμῃ τοὺς χατοψομένους ἐξέπεωψεν. ΟἹ δὲ χενὴν
μὲν τὴν 680v πολεμίων ἦνυσαν, μεστὴν δὲ σιτίων xal
ὅπλων ηὗρον, ἃ διὰ τὸ χοῦφοι πρὸς τὸ φεύγειν εἶναι
ῥιπτοῦντες χατέλιπον. Ταῦτ᾽ ἀχούσας ὁ βασιλεὺς ἐπὶ
40 διαρπαγὴν τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ t0 πλῆθος ἐξαφῆχεν.
Εὐτελὲς δ᾽ οὐδὲν οὐδ᾽ ὀλίγον ὠφελοῦντο, ἀλλὰ πολὺν
μὲν χρυσὸν, πολὼν δ᾽ ἄργυρον, ἀγέλας δὲ παντοδαπῶν
χτηνῶν ἐλάμθανον ἔτι γε uv σίτου μυριάσι xal
κριθῆς, αἷς οὐδ᾽ ὄναρ ἤλπισαν, ἐπιτυχόντες, τῶν μὲν
450 προτέρων χαχῶν ἀπηλλάγησαν, ἀφθονίαν δ᾽ εἶχον, ὡς
ὠνεῖσθαι δύο μὲν σάτα χριθῆς σίχλου, σεμιδάλεως δὲ
σάτον GixÀou , χατὰ τὴν Ἐλισσαίου προφητείαν. ᾿Ισχύει
δὲ τὸ σάτον μόδιον καὶ ἥμισυ Ἰταλιχόν. Μόνος δὲ
τούτων οὐχ ὥνατο τῶν ἀγαθῶν ὃ τῆς τρίτης μοίρας
ὃ0 ἡγεμών" χατασταθεὶς γὰρ ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐπὶ τῆς
πύλης, ἵνα τὸ πλῆθος ἐπέχη τῆς πολλῆς δρμῆς καὶ μὴ
κινδυνεύσωσιν ὕπ᾽ ἀλλήλων ὠθούμενοι συμπατηθέν-
τες ἀπολέσθαι, τοῦτ᾽ αὐτὸς ἔπαθε xal τοῦτον ἀποθνή -
σχεῖ tov τρόπον, τὴν τελευτὴν αὐτῷ προφητεύσαντος

(402,403.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. 0. ΚΕΦ. A.

[481,452.]

confusi admodum et perturbati , in castris relictis equis et
jumentis vique divitiarum ingenti, in fugam se conjecerunt.
Leprosi autem isti, quorum paulo ante meminimus , quum
ex Samaria ad Syrorum exercitum recessissent οἱ ad castra
pervenissent, multum silentii et taciturnitalis illic aui.
madvertebant. Atque in ea ingressi, profectique in unum
e tabernaculis , quum in propatulo neminem viderent, cibo
potuque refecti vestes sustulerunt, multumque auri elatum
extra castra abdiderunt. Deinde in aliud tabernaculum
ingressi , itidem quee in eo reperta illinc etiam extulerunt.
Atque hoc ipsum tertio quartoque fecerunt , ne uno qui-
dem oculis occurrente. Unde conjectura facta hostes abs-
cessisse , se ipsos incusare coeperunt, quod hiec Juramo et
civibus non nuuciatum irent. Ita quidem illi, quum ad
Samarig munia accessissent et ad custodes clamassent,
his iudicabant quid de hoslibus factum sit; illi autem
excubitoribus regiis ista nunciarunt. A quibus quum ea ac-
cepisset Joramus, amicos ducesque accersit. —Ad quos,
ubi venerant, dicebat sibi insidiarum doliqne suspicio-
nem dare Syrorum regis discessum , « desperantis fore ut
vos fame intereatis, quo, si ad castra illorum quasi f'uga de-
serta diripienda prodieritis, impetu repente facto vos qui-
dem ipsos perimat, urbem vero sine pugna capiat. Quare
vos monro ut urbem custodialis, et nnsquam ex ea
exealis, animis elati ex hostium recessu. » Quum au-
iem. quidam dixisset, optime quidem eum et prudentis-
süne suspicari , suasisselque mittendos esse duos ex equi-
tibus, qui regionem omnem usque ad Jordanem ex-
plorarent, ut si ab hostibus insidiantibus capti perirent,
inde caveat exercitus, ne temere egressus simile quid pa-
tiatur; « quin et istos, inquit , equites , si forte capti ab ho-
stibus intereaut, annumerabis iis quos fames absumpsit : »
hac senteutia probata, misil qui omnia dispicerent.
Illi autem per viam hostibus quidem vacuam iter coufece-
runt, plenam vero cibariorum et armorum inveniebant ,
qua illi abjecta reliquerant, ut expediti essent ad fugam.
His auditis rex multitudinem ad ea qua in castris erant
diripienda emisit. Non autem lioc vulgari aut. exiguo illis
emolumento erat, sed aurum multum pariter et argentum ,
ul el jumentorum οὐ genus greges capiebant : ac pra
terea frumenti atque hordei vim infinitam nacti, quantam
nec in somniis sperare poterant, non solum malis prioribus
liberati erant , sed et tanta affluebant copia , ut duo quidem
hordei sata emerentur siclo, similae vero satum unum siclo,
juxta Elisseei vaticinium. |. Satum autem continet modium
unum lfalicum et dimidium. lli autem soli bona ista non
proderant, qui tertie. copiarum parlis praefectus eral :
constitutus enim ad portam a rege , ut cobiberet proruen-
tis multitudinis impetum , ne dum alter alterum truderent
conculcati percundi discrimen adirent , id ipsum ille passus

(03,404. )

Ἐλισσαίου, ὅτε τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ περὶ τῆς ἐσομένης tiü-
πορίας τῶν ἐπιτηδείων λεγομένοις μόνος ἐξ ἁπάντων
οὐχ ἐπίστευσεν.
ς΄. Ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺς Ἄδαδος διασωθεὶς
ὃ εἰ. Δαμασχὸν xal μαθὼν ὅτι τὸ θεῖον αὐτόν τε xal τὴν
στρατιὰν αὐτοῦ πᾶσαν εἰς τὸ δέος χαὶ τὴν ταραχὴν
ἐχείνην ἐνέδαλεν, ἀλλ᾽ οὐχ ἐξ ἐφόδου πολεμίων ἐγένετο,
σφόδρα τῷ δυσμενῆ τὸν Θεὸν ἔχειν ἀθυμήσας εἰς νό-
σον χατέπεσεν. ἘΕχδημήσαντος δὲ xai! ἐχεῖνον τὸν
ν χαϊρὸν εἰς Δαμασχὸν ᾿Ελισσαίου τοῦ προφήτου, γνοὺς
6 ᾿ἀδαδος τὸν πιστότατον τῶν οἰχετῶν Ἀζάηλον ἔπεμ-
γενὑπαντησόμενον αὐτῷ xal δῶρα χομίζοντα, κελεύσας
ἐρέσθαι περὶ τῆς νόσου xal εἶ διαφεύξεται τὸν ἐξ αὖ-
τῆς χίνδυνον.: Ἀζάηλος δὲ μετὰ χαμήλων τεσσχαρά-
I; xorex. τὸν ἀριθμὸν, at τὰ κάλλιστα xal τὰ τιμιώτατα
τῶν ἐν Δαμασχῷ γινομένων καὶ ὄντων ἐν τῷ βασιλείῳ
ἔργερον δῶρα, συμθαλὼν τῷ ᾿Ελισσαίῳ xat προσαγο-
ῥεύσας αὐτὸν φιλοφρόνως, ἔλεγεν ὑπὸ ᾿Αδάδου τοῦ
βασιλέως πεμφθῆναι πρὸς αὐτὸν δῶρά τε χομίσαι xal
γι πυθέσθαι περὶ τῆςς νόσου εἰ ῥάων ἀπ᾽ αὐτῆς ἔσοιτο.
Ὁ δὲ προφήτης τὸν μὲν ᾿Ἀζάηλον ἐχέλευσε μηδὲν
ἀπαγγέλλειν τῷ βασιλεῖ καχὸν, ἔλεγε δ᾽ ὅτι τεθνήξεται.
Καὶ ὁ μὲν οἰκέτης τοῦ βασιλέως ἐλυπεῖτο ταῦτα ἀχού-
σας, 6 δὲ Ἐλισσαῖος ἔχλαιε xal πολλοῖς ἐρρεῖτο δαχρύ -
5 ws, προορώμενος ἃ πάσχειν 6 λαὸς ἔμελλε xax& μετὰ
τὴν ᾿Ἀδάδου τελευτήν. ᾿Ἀνακρίναντος δ᾽ αὐτὸν Ἀζαή-
λου τὴν αἰτίαν τῆς συγχύσεως, « χλαίω, φησὶ, τὸ πλῇ-
Voc τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐλεῶν ὧν dx σοῦ πείσεται δεινῶν.
Ἀποχτενεῖς γὰρ αὐτῶν τοὺς ἀρίστους καὶ τὰς ὀχυρω-
| & trac πόλεις ἐμιτρήσεις, xal παιδία μὲν ἀπολεῖς προσ-
ῥηγνὺς πέτραις, τὰς δ᾽ ἐγκύους ἀναρρήξεις γυναῖχας. »
, Τῷ δ᾽ Ἀζχήλου λέγοντος, τίνα γὰρ ἰσχὺν ἐν ἐμοὶ τη--
λιχαύτην εἶναι συμθέθηκεν ὥστε ταῦτα ποιῆσαι; τὸν
θεὸν ἔφησεν αὑτῷ δεδηλωχέναι τοῦθ᾽ ὅτι τῆς Συρίας
35 αέλλοι βασιλεύειν. Als μὲν οὖν παραγενόμενος
πρὸς τὸν Ἄδαδον, τῷ μὲν τὰ βελτίω περὶ τῆς νόσου
χατήγγειλε, τῇ δ᾽ ἐπιούση ὀίχτυον ἐπιδαλὼν αὐτῷ
διαύροχον, τὸν μὲν στραγγάλη, διέφθειρε, τὴν δ᾽ ἀρ-
γὴν αὐτὸς παρέλαθε, δραστήριός τε ὧν ἀνὴρ καὶ πολ-
€ λὴν ἔγων παρὰ τῶν Σύρων εὔνοιαν xa τοῦ δήμου τῶν
αμασχηνῶν, ὑφ᾽ οὗ μέχρι γῦν αὐτός τε ὁ Ἄδαδος xal
Ano, ὃ μετ᾽ αὐτὸν ἄρξας ὡς θεοὶ τιλῶνται διὰ τὰς
θεργεσίας. χαὶ τὰς τῶν ναῶν οἰχοδουίας , οἷς ixósum-
92v τὴν τῶν Δαμασχηνῶν πόλιν, Πέμπουσι ὃ δ᾽ οὗτοι
& xafj ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ τῇ τιμῇ τῶν βασιλέων xat
σεμγύνονται τὴν τούτων ἀρχαιότητα, οὐχ εἰδότες ὅτι
νπωτεροί εἰσι καὶ οὐχ ἔχουσιν οὗτοι οἱ βασιλεῖς ἔτη χί-
im xai ἑκατό. ὋὉ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς
Ἰώραμος ἀχούσας τὴν Ἀδάδου τελευτὴν ἀνέπνευσεν ἐκ
Ὁ τῶν φόδων xal τοῦ δέους, ὃ δι’ αὐτὸν εἶχεν, ἀσμένως
εἰρήνης λαδόμενος.

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. IV.

[152,455.] 313

est, oppressusque abimam efflat, morte illius ab Klissaeo
praedicta , quando iis, quae de futura rerum necessariarum
copia loquutus erat, ille soius fidem non habuit.

6. Adadus autem Syrorum rex ubi incolumis Damascum
venit intelligitque Deum ipsique et exercitui suo universo
terrorem et perturbationem istam incussisse, quodque ab
hostium invasione nequaquam metu fuerint perculsi , me-
rore vehementer affectus, quod Deum sibi infensum habe-
ret, in languorem incidit. Quumque per idem tempus
Elisssus vates e patria sua Damascum ivisset, hoc cognito,
Adadus domesticorum suorum fidelissimam Azaelum ei
occursurum misit, munera secum ferentem, eique in
mandatis dedit ut de morbo percontaretur, et num ex peri-
culo ab eo inteptato esset evasurus. Azaelus vero cum
camelis numero quadrayinta , quee de optiniis et pretiosissi-
mis Daumasci bonis quaque regia suppeditaret. munera
portabant, obviam factus Elisseeo, quum heunigue euni salu-
tassel , dicebat se ab Adado rege ad eum missum, ut de
morbo sciscitaretur δὴ ex eo esset revaliturus. At vates
Azaelum quidem jussit ut mali nihil regi renunciaret : dicebat
autem eum moriturum esse. Et famulus quidem regius
his auditis dolebat, Elissseus vero flebat et mullis manabat
lacrimis, prospiciens mala que passurus esset populus post
mortem Adadi. Quum Azaelus autem eum interrogasset
cur adeo perturbatus esset , « fleo , inquit, quod me populi
Israelitici malorum miseret, quibus a te afficientur. Nam
optimos ex eis inlerficies, et urbes munitissimas incendes ,
et infantes quidem lapidibus allisos perimes , mulieres vero
gravidas dissecabis. « Azaelo autein dicente , » unde ime tan-
tas habere vires contigit ut ista facerem? » Deum aiebat id
sibi ostendisse , ipsum regem fore Syri». — Azaelus itaque,
quum ad Adadum venisset , illi quidem meliora de morbo
nunciavit , postridie vero reti madido in eum injecto fauces
strangulando occidit, regnumque in ejus loco ipse occu-
pavit, vir impiger, et qui Syrorum popurique Damasceni
gratiam sibi conciliaverat , a quo et ipse Adadus et Azaelus
qui post eum regnavit pro diis adhuc coluntur, propter
beneticentiam eorum , et exstructiones templorum , quibus
Damascenorum urbem ornarunt. Quin et pompam illi
quotídie ducunt in regum eorum honorem, et de antiquitate
eorum gloriantur, ignari eos esse recentiores , regesque istos
non attingere ad centum et mille annos. Ceterum Joramus
Istaelitarum rex audita morte Adadi a pavoribus respiravit
el a metu quem propter ipsum habebat, lxte admoduin

pacem amplexus.

244 (04.405.

ΚΕΦ. Κ΄.

Ἰώραμος δὲ ὃ τῶν ᾿Ιεροσολύμων βασιλεὺς (xat τούτῳ
γὰρ ἦν ταὐτὸ, χαθὼς προειρήκαμεν ἔμπροσθεν, ὄνομα)
παραλαύὸ ὧν τὴν ἀρχὴν εὐθὺς ἐπὶ σφαγὴν τῶν ἀδελφῶν
αὐτοῦ xai τῶν πατρῴων φίλων, ot xal ἡγεμόνες ἦσαν,

ἃ ἐμώρησεν, τὴν ἀρχὴν xai τὴν ἐπίδειξιν τῆς πονηρίας
ἐντεῦθεν ποιησάμενος, χαὶ μηδὲν διενεγχὼν τῶν τοῦ

Ἰσραὴλ βασιλέων, ol πρῶτοι παρενόμησαν εἰς τὰ πά-

τρια τῶν ᾿Εὐοαίων ἔθη χαὶ τὴν τοῦ Θεοῦ θρησχείαν.

Ἐδίδαξέ τε αὐτὸν τά τε ἄλλα εἶναι xaxóv καὶ δὴ xal
10 ξενιχοὺς θεοὺς προσχυνεῖν T οθολία , θυγατὴρ μὲν ᾿Αχά-

6ou, συνοικήσασα δ᾽ αὐτῷ: Καὶ ὁ μὲν Θεὸς διὰ

τὴν πρὸς Δαυΐδην δμολογίαν οὐκ ἐῤούλετο τούτου τὸ

γένος ἐξαφανίσαι, ᾿Ιώραμης δ' οὐ διέλιπεν ἐχάστης

ἡμέρας χαινουργῶν ἐπ᾽ i δείᾳ χαὶ λύμη τῶν ἐπιχω-
"5 piov ἐθισμῶν. "ATocta.- v δ᾽ "τοῦ κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν
χαιρὸν τῶν Ἰδουμαίων' is, -Óv μὲν πρότερον ἀποχτεῖι-
νάντων βασιλέα, ὃς ὑ- iC iy ἢ ey αὐτοῦ τῷ πατρὶ, ὃν δ᾽
ἐῤούλοντο αὐτοὶ χατου δὲ ε av Ἰώραμος μετὰ τῶν
περὶ αὑτὸν ἱππέων εστάχει ᾿γμάτων γυχτὸς εἰς τὴν
᾿Ιδουμαίαν ἐνέδαλι. ,, “τὰ πὸ "y, πέριξ τῆς αὐτοῦ͵
βασιλείας διέφθειρε, 4 e y QU τροῆλθεν. "Q-,
νησε μέντοι τοῦτο ποιήε ας οὐδέν κάντες γὰρ ἀπέστη-
σαν αὐτοῦ xal οἱ τὴν χω ἂν τὴν χαλουλένην Δαόίναν
νεμόμενοι. "Hv δ’ οὕτως ἐμμανὴς; ἴστε τὸν λαὸν
ἤναγχαζεν ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ τῶν ὀρῶν ἀνχδαίνοντα προσ-
χυνεῖν τοὺς ἀλλοτρίους θεούς.

β΄. ταῦτα δ᾽ αὐτῷ πράττοντι xat τελέως ἐχύεύλη-

χότι τῆς διανοίας τὰ πάτρια νόμιμα χομίζεται παρ᾽
Ἠλίου τοῦ προφήτου (ἔτι γὰρ ἐπὶ γῆς ἦν) ἐπιστολὴ,
ἐφ᾽ ἢ τὸν Θεὸν ἐδήλου μεγάλην παρ᾽ αὐτοῦ ληψόμενον
δίκην, ὅτι τῶν μὲν ἰδίων πατέρων αἱμητὴς οὐχ ἐγένε-
το; τοῖς δὲ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλέων χατηχολούθησεν
ἀσεθήωμασι καὶ συνηνάγχασε τὴν τοῦ ᾿Ιούδχ φυλὰὴν xai
τοὺς πολίτας Ἱεροσολύμων ἀφέντας τὴν ὁσίαν τοῦ ἐπι-
χωρίου Θεοῦ θρησκείαν, σέῤειν τὰ εἴδωλα, καθὼς xal
Ἄχαθος τοὺς ᾿Ισραηλίτας ἐδιάσατο, ὅτι τε τοὺς ἀδελ-
φοὺς διεχρήσατο χαὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας χαὶ διχαίους
απέχτεινε᾽ τήν τε τιμωρίαν, ἣν ἀντὶ τούτων ὑφέξειν
ἔμελλεν, ἐσήμαινε τοῖς γράμμασιν 6 προφήτης, ὄλε-
θρον τοῦ λαοῦ xal φθορὰν γυναικῶν αὐτοῦ τοῦ βασιλέως
καὶ τέχνων, χαὶ ὅτι τεθνήξεται νόσῳ τῆς νηδύος ἐπὶ
πολὺ βασανισθεὶς, xal τῶν ἐντέρων αὐτοῦ δι᾿ ὑπερῦο-
λὴν τῆς τῶν ἐντὸς διαφθορᾶς ἐχρυέντων, ὥστ᾽ αὐτὸν
ἐπιδόντα τὴν αὑτοῦ συμφορὰν χαὶ μηδὲν βοηθῆσαι
δυνάμενον, ἔπειθ᾽ οὕτως ἀποθανεῖν, Ταῦτα μὲν ἐδή-
λου διὰ τῆς ἐπιστολῆς δ Ἠλίας.

(Γ. Ὁ} γ΄. Μετ᾿ οὐ πολὺ δὲ στρατὸς Ἀράό ων τῶν ἔγγι-
στα τῆς Αἰθιοπίας χατοιχούντων χαὶ τῶν ἀλλοφύλων εἰς
τὴν Ἰωράμου f βασιλείαν ἐνέδαλε, xal τήν τε χώραν
60 διήρπασαν χαὶ τὸν οἶχον τοῦ βασιλέως, ἔτι δὲ χαὶ τοὺς

υἱοὺς αὐτοῦ χατέσφαξαν καὶ τὰς γυναῖκας. Εἷς δὲ

αὐτῷ περιλείπεται τῶν παίδων, διαφυγὼν τοὺς πολε-

20

30

40

45

APXATOAOTTAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. E.

MEN aM MM tM E M M iL Lil A ei
—ÓÓÁM———— M M

[i]

CAP. V. (IL) |

|

Joramus au cn llierosolymorum rex (nam et liuic, ul
jam ante di ^ us, idem erat nomen ) statim , ut accepi
imperium, —— caedem fratrum ipsius et paternorum ami

corum, qu !iam principes erant, processit, inde regni
sui initio facto, datoque malili» sua specimine , nullaque
in re dissimilis Israelitarum regibus, qui primi a patriis
Hebraeorum moribus Deique cultu discesserunt. Ipsum vero
el ad reliquam impietatem instituit et deos alienos adorare
docuit uxor ejus Gotholia , Achabi filia. Et Deus quidem,
propter fedus quod cum Davide percnsserat, noluit stirpem
ejus perdere , Joramus vero novi aliquid in dies in impietate
el ad gentilitiz religionis perniciem moliri non destitit. Quum
autem sub idem tempus Idum:i ab eo defecissent , et prio«
rem quidem regem , qui in patris ipsius fide erat , interfe-
cissent , quem vero voluerunt sibi regem creassent, Jora-
mus cum equitatu, qui tum ei ad manum erat, et curribus,
in Idumwam noctu irruptionem faciebat, atque eos quidem,
qui in ipsius regni vicinia erant, pessumdabat , ulterius vero.
non progrediebatur. — Ceterum nihil ei profuit hiec evpe-
ditio : omnes enim ab ejus imperio defecerunt , simnl et
qui regionem Labinam dictam habitabant. Erat enim adeo
vesanus, uL populum etiatn ad montium fastigia ire cogeret
deosque a]ienos adorare.

2. Verum ad eum, dum hac agit et patriorum instilu-
torum memoriam plane abjecerat, afferuntur litera ab Elia
vate, ( erat eniin adhuc in terra, ) qua indicabant Deum
ab co graves repeliturum esse poenas, quod suorum qui-
dem patrum móres non fuerit imitatus , sed reguin Israeli-
larum peccatis sectandis se addixerit , simulque compu.erit
Judi tribum et cives Hierosolymilanos ad idolorum cul-
tum, relicta sacra erga. Deum patrium religione , quemad-
modum Achabus etiam Israelitas adegerat, quodque fratres
iuterfecerit, virosque bonos et justos occiderit ; insuper el
supplicium , quod pro istis erat luiturus, literis significabal
vates, populi interitum , uxorumque ipsius regis οἱ libero-
rum stragem, quodque ipse moriturus essel torminum
morbo diu vexatus et visceribus ipsius, tabe intus dirum
in modum grassante, profluvio ejectis, ita ut, quum calami-
tatem suam ipse prospicerel, nullaque arte ei subvenire
posset, hoc modo postea animam efflet. Ista quidem Elias
vales ei per literas siguificabat.

(HI.) 3. At non multo post exercitus Arabum provime
JEthiopiam incolentium , atque Palzstinorum , facta im-
pressione in Jorami regnum, et regionem diripuerunt et
regis domum , necnon et filios ejus trucidarunt el uvores.

Verumtamen unus ei relictus est (ilius, e mauibus hostium

t.) ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. VI. [u5,86.] 846

?

μους Οχοζίας ὄνομα. Μετὰ δὲ ταύτην τὴν συμφο- elapsus, nomine Ochozias. Post hane autem calamitalem
P αὐτὸς τὴν προειρημένην ὑπὸ τοῦ “οφήτου νόσον | rex ipse tinorbo, quem vates pradixerat, diutius. confli-
ἐὶ πλεῖστον νοσήσας | χρόνον ( ἐπέσχη͵ Ji γὰρ εἰς τὴν | ctatus ( Deus enim ira sua ventrem ejus perfuderat ) mise-
cio τὸ θεῖον αὐτοῦ τὴν ὁ ὀργήν νὴ &se ^« ἀπέθανεν, | rabiliter vita decedebat, quum intestina sua egesta conspe-
M 4 -
πίλων αὑτοῦ τὰ ἐντὸς ἐκρυέντα. Περιύδρ, Ξ ὁὲ αὐτοῦ | xisset. Quin et populus mortuum contumeliis affecit. Nam
ni τὸν νεκρὸν ὃ λαός. Λογισάμενοι γὰρ. μαι, τὸν | quum secum, ut opinor, reputassent, nequaquam dignum
enis uem d 7 U δὲ 1 T : " - . . .
RA; ἀποθανόντα χατὰ t Θεοῦ Wos χυρείας τῆς | esse qui regis exsequiis cohonestetur qui letali ex ira
λξῦ κίον εἰναι τυχεῖν, οὐτε ταῖς πα- . "n : 2i
ῥετιλεῦσι 1 πρεπούσης αἰ LE, M Dei vuluere accepto exspirarit, neque in paternis ipsum
uen ἐνεχήδευσαν αὐτὸν θήχαις οὔτε ἄλλης τιμῆς OMEN
sepeliere monumentis , neque alio dignali sunt honore , sed
ivosre, ἀλλ᾽ ὡς ἰδιώτην ἔθαψαν, βιώσαντα | μὲν ἔτη D. ν᾿
veluti privatum tumulo mandarunt , quum vixisset quidem

τιτατάχοντα , βασιλέυσαντα δὲ ὀχτώ. Παραδέδωχε , |
" annos quadraginta, octo vero regnasset. P 1
G τῆν ἀργὴν ὃ ὄγιμλος ὃ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν τῷ παιδὶ quadraginta , : opulus autem

L2 Hierosol ymitanus regnum tradidit filio ejus Ochoziz.
COAT Ota. .
| ΚΕΦ. G'. CAP. VI. (IV.
| Ἰώραμος δὲ ὃ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλεὺς, μετὰ τὴν Ceterum Joramus Israelitat* — fex , post Adadi ieteritum

"

1 ^ f. 3 ; , “- ᾽ . . v
δὰ δον τελευτὴν ἐλπίσας ᾿λραμάύθην πόλιν τῆς [ἀ- | in spem indnctusse posse Sy X — mere AramatiZin regio-
I
!
]

΄ Α -ἡ , 1

421212150q ἀφαιρησεσῦχι τοὺς Συρους, στρατεύει μὲν
L] ex ^ -' ^

E αὐτὴν μετὰ μεγάλης 3 παράσχευης, EV Oz τὴ TO-
[LI EI J

Fuzkiz τοξευθεὶς πό τινος τῶν Σύρων οὐ χαιρίως,

1tj0215£v εἰς εσράελαν πόλιν, ἰαθησόμενος ἐν αὐτῇ ictus a quodam Syro, nr

nis Galaaditidis urbem , cu: 9. tn 1o quidenrearatu in
enin. exercitum educit. In concuk, oppuguP tone sagitta
Nant, Jeh, s ar

le via fe
- ^ X » ,
Im τραῦμα, καταλιπὼν ἐν τῇ Αραμαύη τὴν στρατιὰν | "rbem se recepit , 7" curaret vulnus , re-

I NA , ^ N aeri "ol "Tor V^

13171" X904 ἡγεμόνα τὸν INEUSGGLU παι χ ων" TOf icto ad Ar amati n t
* 7 rU]

"; αὐτὴν ἡρήχει χατὰ χράτος, Προὔχειτο δ᾽ αὐτῷ

τὰ τὴν θεραπείαν πολειεῖν τοῖς Σύροις. ᾿Ελισσαῖος

ET Arms ἕνα τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. δοὺς αὐτῷ τὸ
» "sso T inl ἢ ἢ :
ἘΝ ἔλαιον, ἔπεωψεν εἰς Ἀραβάθην, χρίσοντα τὸν | (ἐπί. Elisszeus vates nnum e discipulis suis, dato ei sacro

ΟΝ in Jesraelam

;sereit, cum Jehu duce Nemessi
ει
filio; jam enim :beimn vi ceperit. ΕἾ autem propositum

erat, quum a vu nere revaluisset, Syros bello aggredi. Jn-

]o55v xad φράσοντα ὅτι τὸ θεῖον αὐτὸν 1o tat βασιλέα, oleo, misit Aramatliam, ut Jehum ησογοί, diceretque Deutn
ἄγα τε πρὸς τούτοις εἰπεῖν ἐπιστείλας ἐχέλευσε τρό- | ipsum regem elegisse; et mandatis quibusdam eliam aliis,
τῷ uro ποιύσασθαι τὴν πορείαν, ὅπως λάθη πᾶντας
ἐκεῖθεν ἀπιών, Ὃ δὲ γενόμενος ἐν τῇ πόλει τὸν μὲν "Im-
TT εὑρίσκει χαθεζόμενον μετὰ τῶν τῆς στρατιᾶς ἦγε-
uiv μέσον αὐτῶν, χαθὼς ᾿Ελισσαῖος αὐτῷ προεῖπε,
προελθὼν δὲ ἔφη βούλεσθαι περί τινων αὐτῷ διαλε- Elisseeus οἱ préedixerat. Quum autem ad eum accessisset ,
Jin. Τοῦ δ᾽ ἀναστάντος xal ἀχολουθήσαντος si τὸ | aiebat se velle cum eo certis de rebus colloqui. 1llo vero
"uio, λαθὼν ὃ νεανίας τὸ ἔλαιον κατέχεεν αὐτοῦ
τῆς χεφαλῆς, χαὶ τὸν Θεὸν ἔφησε, βασιλέα χειροτονεῖν
αὐτὴν ἐπ᾿ ὀλέθρῳ τοῦ γένους τοῦ Ἂ γάθου χαὶ ὅπως
ἰκῤικήση τὸ alu τῶν προφητῶν τῶν ὑπὸ Ἰεζαθέλης
παρανόμως ἀποθανόντων, ἵν᾽ ὃ τούτων οἶχος τὸν αὐτὸν Ciscatur vatum quos Jezabela injusta nece peremerit, ut

τρύπον ὅνπερ οἵ Ἱεροδοάμου τοῦ Ναῤαταίου παιδὸς | domus eorum , eodem modo quo Hieroboami Nabatei filii
a Baac πρόρριζος διὰ τὴν ἀσέδειαν αὐτῶν dga- atque Daasce , propter eorum impietatem funditus intereat,

v:07 χαὶ μηδὲν ὑπολειφθείη σπέρμα τῆς Ay «60u γε-
Wi. Καὶ ὃ μὲν ταῦτ᾽ εἰπὼν ἐξεπήδησεν ἐχ τοῦ τα-

uito), σπουδάζων μηδενὶ τῶν ἐπὶ τῆς στρατιᾶς δρα- ᾿
unt, quopiam ín exercitu conspiceretur.

praecepit fugientis more iter facere, ut inde profectus
omnes lateret. Ille véro , ubi ad urbem pervenit, offendit

Jehum in medio sedentem inter exercitus duces, prout

excitato atque eum iti conclave sequuto , juvenis oleum de-
promptum in caput ejus effudit, dixitque Deum illum regem

creare , in stirpis Achabi perniciem, utque sanguinem ul-

nullumque maneat semen ex Achabi genere. Εἰ ille qui-
dem hic loquutus e conclavi se proripuit, id agens nea

β΄, Ὁ δὲ Ἰηοῦς προελθὼν ἧχεν ἐπὶ τὸν τόπον ἔνθα 4. Jehus autem foris egressus revertebatur ad locum ubi
μετὰ τῶν ἡγεμόνων ᾿ἐχαθέζετο. Πυνθανομένων δὲ | cumducibus sedebat, Illis vero percontantibus simol et ob-
χαὶ γράζειν αὐτοῖς παραχαλούντων τί πρὸς αὐτὸν 6
veniae ἀτίχοιτο, χαὶ προσέτι μαίνεσθαι λε γόντων
τὸν, « ἀλλ᾽ ὀρθῶς γε εἰχάσατε,, εἶπε. καὶ γὰρ τοὺς λό-
Mc μεμηνότος ἐποιήσατο. » Σπουδαζόντων δ᾽ ἀχοῦ-
ὅχι xai ὀξοιλένων, ἔφη τὸν Θεὸν αὐτὸν ἡρῆσθαι | Bagi- | Quum autem magis adhuc instarent et audire postularent,

ii τοῦ m). ἡῆους εἰρηκέναι, ᾿Γαῦτ᾽ εἰπόντος ἕκαστος | regnum populi sib«a Deo delatum aiebat illum dixisse. Haec

secrantibus ut indicaret ipsis cur ad eum juvenis venisset,
prietereaque illum insanire dicentibus , « sane de eo recte con-
jecistis , respondebat, nam et insani verba loquutus est. »

346 (405,107.)

περιδύων αὑτὸν ὑπεστρώννυεν αὐτῷ τὸ ἱμάτιον, xal
σαλπίζοντες τοῖς χέρασιν ἐσήμαινον "Inoov εἶναι βα-
dia. ὋὉ δὲ ἀθροίσας τὴν στρατιὰν ἔμελλεν ἐξορμᾶν
ἐπὶ Ἰώραμον elc Ἰεσράελαν πόλιν, ἐν ἧ, καθὼς προεί-
$ πᾶμεν, ἐθεραπεύετο τὴν πληγὴν, ἣν ἔλαθε πρὸς τῇ
Ἀραμάθης πολιορχία. τυχε δὲ xai ὃ τῶν Ἵεροσο-
λύμων βασιλεὺς ᾿Οχοζίας ἀφιγμένος πρὸς τὸν Ἰώρα-
μον" (υἱὸς γὰρ ἦν αὐτοῦ τῆς ἀδελφῆς, ὡς xat προειρή-
χαμεν) ἐπισχέψασθαι δὲ πῶς ἔχοι dx τοῦ τραύματος
10 διὰ τὴν συγγένειαν ἐληλύθει. Ἰηοῦς δὲ βουλόμενος
αἰφνιδίως τοῖς περὶ τὸν Ἰώραμον ἐμπεσεῖν, ἠξίου μη-
δένα τῶν στρατιωτῶν ἀποδράντα μηνῦσαι ταῦτα τῷ
Ἰωράμῳ᾽ τοῦτο γὰρ ἔσεσθαι λαμπρὰν ἐπίδειξιν αὐτῷ
τῆς εὐνοίας. xai τοὺς διαχειμένους οὕτως ἀποδεῖξαι
I5 αὐτὸν βασιλέα.

Y. 9 δὲ τοῖς εἰρημένοις ἡσθέντες ἐφύλαττον τὰς
ὁδοὺς, p&| τις εἰς Ἰεσράελαν διαλαθὼν μηνύση αὐτὸν
κοῖς ἐχεῖ, y Καὶ 6 μὲν "noU τῶν ἱππέων ἐπιλέχτους
παραλαδὼγ' xal χαθίσας ἐφ᾽ ἅρυατος εἰς τὴν ᾿Ιεσράελαν

40 ἐπορεύετο. Ὁ Γενομένου δὲ ἐγγὺς ὁ σχοπὸς, ὃν ὁ βασι-
λεὺς Ἰώραμοξ" -Ἰιϑεστάχει τοὺς ἐρχομένους εἷς τὴν
πόλιν ἀφορᾶν, ἰδωῦν- «ιετὰ πλήθους προσελαύνοντα τὸν
"InoUv, ἀπήγγειλεν ᾿Ιωράμῳ προσελαύνουσαν ἱππέων
ἴλην. ὋὉ δ᾽ εὐθὺς ἐχέλευστεν ἐχπευφθῆναί τινα τῶν

25 ἱππέων ὑπαντησόμενον xal τίς ἐστιν ὁ προσιὼν γνω-
aóutvov. ᾿Ελθὼν οὖν πρὸς τὸν Ἰηοῦν 6 ἱππεὺς ἐπη--
ρώτα περὶ τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ" πυνθάνεσθαι γὰρ
ταῦτα τὸν βασιλέα. Ὃ δὲ μηδὲν μὲν περὶ τούτων
πολυπραγμονεῖν ἐχέλευσεν, ἕπεσθαι δ᾽ αὐτῷ. 'Ταῦθ᾽

30 6 σχοπὸς ὁρῶν ἀπήγγειλεν ᾿Ιωράμῳ τὸν ἱππέα. συγχα-
ταμιγέντα τῷ πλήθει τῶν προσιόντων, σὺν ἐχείνοις
παραγίνεσθαι. ἱ{]έωψαντος δὲ xai δεύτερον τοῦ βα-
σιλέως, ταὐτὸ ποιεῖν προσέταξεν Ἰοῦς. Ὥς δὲ xol
τοῦτ᾽ ἐδήλωσεν ὁ σχοπὸς Ἰωράμο», τελευταῖον αὐτὸς

80 ἐπιδὰς ἅρματος σὺν Ὀγχοζίᾳ τῷ τῶν “Ἱεροσολύμων
βασιλεῖ, (παρῆν γὰρ αὐτὸς, ὡς ἔφημεν ἔαπροσθεν,
ὀψόμενος αὐτὸν πῶς ἐχ τοῦ τραύματος ἔχοι, διὰ συγ-
γένειαν,) ἐξῆλθεν ὑπαντησόμενος. Σχολαίτερον δὲ xal
μετ᾽ εὐταξίας ὥδευεν Ἰγοῦς. Καταλαθὼν δ᾽ ἐν ἀγρῷ

40 Ναδούθου τοῦτον ᾿Ιώραμος ἐπυνθάνετο εἰ πάντα ἔχοι
χαλῶς τὰ χατὰ τὸ στρατόπεδον. λασφημήσαντος
δὲ πιχρῶς αὐτὸν ᾿[ηοὔ, ὡς καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ φαρ-
μαχὸν xai πόρνην ἀποχαλέσαι, δείσας ὃ βασιλεὺς τὴν
διάνοιαν αὐτοῦ χαὶ μηδὲν ὑγιὲς φρονεῖν αὐτὸν ὑπονοή-

45 σας, στρέψας ὡς εἶχε τὸ ἅρμα ἔφυγε, φήσας πρὸς
Ὀγχοζίαν ἐνέδρα xai δόλῳ χατεστρατηγῆσθαι" Ἰηοῦς
δὲ τοξεύσας αὐτὸν χαταῤάλλει, τοῦ βέλους διὰ τῆς
χαρδίας ἐνεχθέντος. Καὶ ᾿Ιώραμυς μὲν εὐθὺς πεσὼν
ἐπὶ γόνυ τὴν ψυγὴν ἀφῆχεν, "Inoue δὲ προσέταξε Βα--

50 δάχρῳ τῷ τῆς τρίτης μοίρας ἡγεμόνι ῥῖψαι τὸν Ἰωρά-
μου νεχρὸν εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ Nabou0ou, ἀναυνήσας
αὐτὸν τῆς Ἠλία προφητείας, fjv ᾿Αχάδῳ τῷ πατρὶ
αὐτοῦ τὸν Νάθουθον ἀποχτείναντι προεφήτευσεν, ὡς
ἀπολεῖται αὐτός τε χαὶ τὸ γένος αὐτοῦ ἐν τῷ ἐχείνου

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. ς.

[486,i5:.]
ubi dixerat, suam quisque vestem exuentes eas illi subster-
nebant, et signo cornibus dato Jehum regem esse procla-,
mabant. Atque ille coactis copiis in eo erat ut contra Jora«
mnm exiret ad urbem Jesraelam, ubi, ut jam diximus,
curalionem adhibebat vulneri quod in Aramatlie obsidiong
acceperat. Tum autem Ochozias Hierosolymorum rex
propler cognationem ( nam sororis ejus filius erat, ul aute
retulimus ,) eodem se contulerat, ad visendutn quomodo "
haberet ex vulnere Joramus. Jehus autem, volens Jora
mum et qui cum eo erant ex improviso adoriri, require-.
bat ut operam darent ne quis militum ex urbe evaderet,
qui isla Joramo nunciatum iret : lioc enim ipsi claro fore
benevolentie indicio, et qui ita animo affecti essent eum
regem declarasse.

3. Illi autem mandatis cum leet/tia acceptis vias custo-
dierunt, ne quis clam Jesraelam profectus iis qui iMic
erant illum indicaret. Et Jehus quidem lectissimis equitum
assumptis in curru collocatus Jesraelam petebat. Quum-
que non longe abesset, speculator, a rege Joramo con-

stitutus ut venientes in urbem prospiceret, Jehum cou
spicatus cum turmis advehi, nunciavit Joramo adventare
agmen equitum. lle vero e vestigio praecepit obviau
mitti equitem, quisnam veniat quaesitum. — Quum autem
eques ad Jelium accessisset, iuterrogabat quomodo se res.
habeant in exercitu; regem enim de istis percontari. Ille
vero jussit euin ut de istis quidem nihil sollicitus esset , sed
ipsum sequerelur. Quum lie vidisset speculator, Joramo
renunciavit, equitem in turmam appellentiuni receptum
una cum illis advenire. Mox et alteri a rege misso impe-
ravit Jehus ut idem faceret. Ubi vero et hoc Joramo is ἰδ’
dicaverat qui iu speculis stabat, postremo et ipse cou-
sCenso curru cum Ochozia Hierosolymorum rege , (illeenim,
ut ante diximus, propter cognationem aderal ipsum Υἱοῦ"
rus , quomodo se haberet ex vulnere) occursurus est egre»
sus. Leutius autem et composito agmine Jehus incedebat.
Joramus vero huic iu fundo Nabuthi obviam factus ab 69
quassivit satin salvas sint res in exercitg. Quum vero Jehus
convicia in eum armarulenta jecisset, ita ut malrem cjus
veneficam et meretricem appellaret, rex ea quiae in animo
haberet veritus, eumque nihil sani cogitare suspicalvs,
converso ut erat curru fugiebat, quum Ochozim dixisset
circumventos se dolo ac insidiis. At Jehus, admota arcti
manu, eum perculit, telo illi pectus penetrante. Et Jo
ramus quidem continuo in poplitem concidit, animamque
efllavit; Jehus autem precepit Badacro, tertize partis co
piarum praefecto, ut Jorami cadaver in Nabuthi agrum
projiceret, sibi in memoriam revocato Eliae vaticinio, quo
patri ejus Achabo post cedem Nabuthi praedixerat fore ut
ipse cum sua progenie illius in agro pereat : hujusmodi enim

bei.)

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. VI.

[3231,323.] 347

μρίω" ταῦτα γὰρ χαθεζομένους ὄπισθεν τοῦ ἅρματος oraculum, ipsos , quum a tergo Achabi in curru sederent,

τῷ AydÓou λέγοντος ἀχοῦσαι τοῦ προφήτου. Καὶ
l| τοῦτο συνέδη γενέσθαι κατὰ τὴν πρόρρησιν τὴν
χείνου. Πεσόντος δὲ Ιωράμου, δείσας περὶ τῆς ἑαυ-
Wü σωτηρίας Ὀχοζίας τὸ ἅρμα εἰς ἑτέραν δδὸν ἐξέ-
κυσε, λήσεσθαι τὸν Ἶ[ηοὖν ὑπολαβών. Ὁ δ᾽ ἐπιδιώξας
αἱ καταλαθὼν ἔν τινι προσόάσει τοξεύσας ἔτρωσε.
Καταλιπὼν δὲ τὸ &pua xal ἐπιδὰς ἵππῳ φεύγει τὸν
Ἰγοὺν εἰς Μαγεδδὼ, xdxet θεραπευόμενος μετ᾽ ὀλίγον
ἀ τῆς πληγῆς τελευτᾷ, Κοωισθεὶς δ᾽ εἰς Ιεροσόλυμα
τῆς Gui ταφῆς τυγχάνει, βασιλεύσας μὲν ἐνιαυτὸν ἕνα,
foro δὲ xal χείρων τοῦ πατρὸς αὐτοῦ γενόμενος.
(7.) δ΄. "You δὲ "Ivo ἔλθόντος εἰς Ἰεσράελαν, χοσμη-
σημένη ἡ Ἰεζαδέλα καὶ στᾶσα ἐπὶ τοῦ πύργου, « χαλὸς,
εἶπε, δοῦλος ὃς ἀπέκτεινε τὸν δεσπότην. » Ὁ δ᾽ ἀνα--
ὀλίγας πρὸς αὐτὴν ἐπυνθάνετό τε τις εἴη xal χαταδᾶ-
t ἦχειν πρὸς αὑτὸν ἐχέλευσε,, καὶ τέλος τοῖς εὐνούχοις
τρισέταξεν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ πύργου βαλεῖν. Καταφε-
μμένη δὲ τό τε τεῖχος περιέρρανε τῷ αἵματι xat συμ-
τετηθεῖσα ὑπὸ τῶν ἵππων οὕτως ἀπέθανε. 'Γούτων
δ γενομένων παρελθὼν Ἰηοῦς εἰς τὰ βασίλεια σὺν
τος 200, ἑαυτὸν ἐχ τῆς ὁδοῦ ἀνεχτᾶτο τοῖς τε ἄλλοις
χαὶ crm. Προσέταξε δὲ τοῖς οἰχέταις ἀνελομένοις
τὴν Ἰεζαθέλαν θάψαι διὰ τὸ γένος" ἦν γὰρ ἐκ βασι-
λέων, Ηὗρον δ᾽ οὐδὲν τοῦ σώματος αὐτῆς οἱ προστα-
γθῖντες τὴν χηδείαν ἢ udva. τὰ ἀκρωτήρια, τὸ δὲ ἄλλο
τᾶν ὑπὸ χυνῶν ἦν δεδαπαγημένον. Ταῦτα ἀχούσας ὃ
roi ἐθαύμαζε τὴν Ἠλίου προφητείαν οὗτος γὰρ αὐ-
tv εἰς Ἰεσράελαν προεῖπε τοῦτον ἀπολεῖσθαι τὸν τρό-
(ξύν,
τς Ὄντων δ᾽ Aq du παίδων ἑδδομήκοντα, τρεφο-
μένων δ᾽ ἐν Σαμαρεία, πέμπει δύο ἐπιστολὰς "Inou,
τὴν uly τοῖς παιδαγωγοῖς, τὴν δ᾽ ἑτέραν τοῖς ἄρχουσι
τῶν Σαμαρέων, λέγων τὸν ἀνδρειότατον τῶν Ἀχάθδου
"παίδων ἀποδεῖξαι βασιλέα, (xal γὰρ ἁρμάτων αὐτοῖς
ἦναι πλῆθος χαὶ ἵππων xat ὅπλων καὶ στρατιᾶς, χαὶ
Ts ὀγυρὰς ἔχειν.) καὶ τοῦτο ποιήσαντας εἰσπράτ-
tn δίχην ὑπὲρ τοῦ δεσπότου. Ταῦτα δ᾽ ἐγεγρά-
$t, διάπειραν βουλόμενος λαῤεῖν τῆς τῶν Σαμαρέων
᾿δανοίας, Ἀναγνόντες δὲ τὰ γράμματα οἵ τε ἄργοντες
xxi οἱ παιδαγωγοὶ χατέδεισαν, xal λογισάμενοι μηδὲν
Gaeta: ποιεῖν πρὸς τοῦτον, ὃς δύο μεγίστων ἐχράτησε
βασιλέων͵ ἀντέγραψαν ὁμολογοῦντες αὐτὸν ἔχειν δεσπό-
τὴν xai ποιήσειν ὃ ἂν χελεύη. ὋὉ δὲ πρὸς ταῦτα ἀν-
,τέγραψεν, αὐτῷ τε ὑπαχούειν χελεύων καὶ τῶν Ἀχαάθου
καίδων τὰς χεφαλὰς ἀποτεμόντας πέμψαι πρὸς αὐτόν.
Οἱ δ᾽ ἄρχοντες μεταπεμψάμενοι τοὺς τροφεῖς τῶν παί-
προσέταξαν ἀποχτείνασιν αὐτοὺς τὰς χεφαλὰς
ἀποτεμεῖν χαὶ πέμψαι πρὸς Ἰηοῦν. Οἱ δ᾽ οὐδὲν ὅλως
ἐφεισάμεγοι τοῦτο ἔπραξαν, καὶ συνθέντες εἴς τινα πλε-
χτὰ ἀγγεῖα τὰς χεφαλὰς ἀπέπεμψαν εἰς Ἰεσράελαν.
Κυμισθεισῶν δὲ τούτων ἀγγέλλεται δειπνοῦντι μετὰ
τῶν φίλων τῷ Ἰηοῦ ὅτι χομισθεῖεν αἱ τῶν Ἀχάθδου
παίζων χεραλαί, ὋὉ δὲ πρὸς τῇ πύλη ἐξ ἑχατέρου

|

vatem pronunciantem audivisse. [d quod etiam, ita ut
praedictum fuerat, evenit. Quum autem Joramus cecidis-
δεῖ, Ochozias, de sua salute sollicitus, currum in aliam
viam deflexit, se Jehum latiturum esse ratus. At ille eum
persequutus in. clivo quodam deprehensum ictu sagitLm
vulneravit. Quare ís curru relicto et equo conscenso ab
Jehu aufugit in Mageddonem : ibique inter curandum non
Atque Hierosolyia vectus
illic sepelitur, quum annum quidem unum regnuasset ,
nequam vero palreque suo pejor exstilisset.

multo post ex vulnere moritur.

(VI.) 4. Quuin autem Jehus Jesraelam accessisset , Jeza-
hela, compta in turri stans, « o servum egregium , aiebat,
qui dominum occidit. » Ille vero, oculis ad eam sublatis,
interrogabat quanam essct, jussitque ut descenderet et ad
se veniret : tandemque spadonibus imperavit ut eam de
turri. precipitarent. Illa vero inter cadendum murum
sanguine respersit et ab equis conculcata liunc in modum
periit. Dein, ubi haec facta erant, Jelius ad regiam per-
rexit, et se ipsum et amicos de via fessos inter alia mensa
reficiebat. Domesticis autem suis , qui Jezabelam intere-
merapt, praecepit ut eam in houorem generis sepelirent :
nam ex regibus erat prognata. Αἱ ii, quibus mandatum
erat ut funus curarent, nihil de corpore ejus reliquum in-
venerunt praeter extrema : nami cetera omnia a canibus
consumpta erant. — His auditis Jelius Eliae demiratus est
vaticinium , ille enim pradixerat eam hujusmodi mortem

obituram esse in Jesraela.

5. Quum liaberet autem Acliabus septuaginta liberos,
qui Samarise alehanlur, misit Jehus duas epistolas, unam
quidem ad eorum nutritios , alteram vero ad Samarensium
priacipes, monens ut Achabi filiorum forlissimum regem
crearent, (illis enim magnam curruum esse vim et equorum
et armorum et copiarum, et urbes quoque munitissimas, )
alque lioc facto, mortem domini ultum irent. Scripserat
autem hiec, experiri volens quomodo Samarenses erga se
animo essent affecti. Priucipes autem et nutrilii lectis li-
teris ingenti metu perculsi sunt , quumque cogitassent se ni-
hil adversus istum facere posse, qui duos reges maximos
superasset , rescripserunt ita ut faterentur se illum pro do-
mino habere , omniaque imperata facturos. Ille vero ad haec
iterum scripsit epistolam, praecipiens «t ipsi dicto es-
sent audientes, et Achabi filiorum capita absc'ssa ad se
mitterent. Tum principes accersilis puerorum altoribus im-
perant ul capita illis, postquam eos jugulassent, proecide-
rent et ad Jehum inittenda curarent. lili vero ita jussis ob-
sequuti sunt, ut nihil omnino omiserint, alque capita eorum
in fiscellas quasdam plexiles conyesta Jesraelam miserunt.
Ubi autem ista afferebantur, Jehu cum amicis cenanti nun«
ciatur Aclabi filiorum capita allata esse. Tum ille ad. pot-

348

μέρους ἐχέλευσεν ἐξ αὐτῶν ἀναστῆναι βουνούς. Γε-
νουμένου δὲ τούτου ἅμα ἡμέρα πρόεισιν ὀψόμενος, xal
θεασάμενος ἤρξατο πρὸς τὸν παρόντα λαὸν λέγειν ὡς
αὐτὸς μὲν ἐπὶ τὸν δεσπότην τὸν αὐτοῦ στρατεύσαιτο
χἀχεῖνον ἀποχτείνειε, τούτους δὲ πάντας οὐχ αὐτὸς
ἀνέλοι. Γιγνώσχειν δὲ αὐτοὺς ἠξίου περὶ τῆς Ἀχά-
60v γενεᾶς ὅτι πάντα χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ προφητείαν
γέγονε, καὶ ὃ οἶκος αὐτοῦ, καθὼς Ἠλίας προεῖπεν,
ἀπόλωλε. Προσδιαφθείρας δὲ xal τοὺς παρὰ τοῖς Ἰε-
X0 σρχελίταις εὑρεθέντας ἐχ τῆς My x50 συγγενείας ἱππεῖς
εἰς Σαμάρειαν ἐπορεύετο, Κατὰ δὲ τὴν δοὸν τοῖς
Ὄνχοζία συμθδαλὼν οἰχείοις τοῦ βασιλέως τῶν Ἵεροσο-
λύμων ἀνέχρινεν αὐτοὺς τί δή ποτε παρεγένοντο. Οἱ
δ᾽ ἀσπασόμενοί τε lopauov xai τὸν αὐτῶν βασιλέα
£5" Oyotiav ἥχειν ἔφασχον, (οὐ γὰρ ἔδεσαν αὐτοὺς ἀμφο--
τέρους ὑπ᾽ αὐτοῦ πεφονευμένους.,) ᾿[ηοῦς δὲ xat τούτους
συλληφθέντας ἀναιρεθῆναι προσέταξεν, ὄντας τὸν ἀρι-

θυὸν τεσσαράχοντα δύο.
ς΄. Xovavtü δ᾽ αὐτῷ μετὰ τούτους ἀνὴρ ἀγαθὸς xal
30 δίχαιος, Ἰωνάδαθος ὄνομα, φίλος αὐτῷ πάλαι γεγονὼς,
ὃς ἀσπασάμενος αὐτὸν ἐπαινεῖν ἤρξατο τοῦ πάντα πε-
ποιηχέναι κατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ, τὴν οἰχίαν ἐξα-
φανίσας τὴν ᾿Αγάῤου.
συνεισελθεῖν αὐτὸν εἰς Σαμάρειαν παρεχάλει, λέγων
25 ἐπιδείξειν πῶς οὐδενὸς φείσεται πονηροῦ, ἀλλὰ xal
τοὺς ψευδοπροφήτας xat τοὺς ψευδιεοεῖς xat τοὺς ἐξα-

ji

(aoo, 410.)

^^ 4 A M E
Ἰηοὺς δ᾽ ἀναύαντα ἐπὶ τὸ &22a

'
πατήσαντας τὸ πλῆθος, ὡς τὴν μὲν τοῦ μεγίστον Θεοῦ
θρησχείαν ἐγχαταλιπεῖν, τοὺς δὲ ξενιχοὺς προσχυνεῖν,
τιμωρήσεται" χαάλλιστον δ᾽ εἶναι θεαμάτων xal $2t-

30 στον ἀνδρὶ χρηστῷ xai διχαίω χολαζοιμένους πονηροὺς
ἰδεῖν. Τούτοις πεισθεὶς 6 Ιωναάδαύος ἀνχῴὰς εἰς τὸ
ἅρυα εἰς Σαμάρειαν παραγίνεται. Δναζητήσας δὲ
πάντας τοὺς AyX6ou συγγενεῖς Ἰηοῦς ἀποχτείνει,
Βουλόμενος δὲ μηδένα τῶν ψευδοπροφητῶν 12. ἱερέων

85 τῶν ᾿ΔΑχάθου θεῶν τιμωρίαν διαφγγεῖν, ἀπάτη xal δόλῳ
πάντας αὐτοὺς συνέλαύεν. ᾿Αὐροίσας γὰρ τὸν λαὸν
ἔφη βούλεσθαι διπλασίονας ὧν "Aga6oc θεῶν εἰσηγή-
σατο προσχυνεῖν, χαὶ τοὺς ἐχείνων ἱερεῖς xal προφήτας
ἠξίου xat δούλους αὐτῷ παρεῖναι" θυσίας γὰρ πολυτε-

40 λεῖς xat μεγάλας ἐπιτελεῖν μέλλειν τοῖς Ἀχάῤου θεοῖς,
τὸν δ᾽ ἀπολειφθέντα τῶν ἱερέων θανάτῳ ζημιώσειν. Ὁ
δὲ θεὸς "'Aya6ou Βαὰλ ἐχαλεῖτο. Ταάξας δ᾽ ἡμέραν
χαθ᾽ ἣν ἔμελλε ποιήσειν τὰς θυσίας, διέπευψεν ἀνὰ
πᾶσαν τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν χώραν τοὺς ἄξοντας πρὸς

45 αὑτὸν τοὺς ἱερεῖς τοῦ Βαάλ. ᾿Κἰχέλευσε δ᾽ "Ivjoüc τοῖς
ἱερεῦσι δοῦναι πᾶσιν ἐνδύματα. Λαύόντων δὲ, πα-
ρελθὼν εἰς τὸν οἶκον μετὰ τοῦ φίλου Ιωναδάθου, μή
τις ἐν αὐτοῖς ἀλλόφυλος εἴη χαὶ ξένος ἐρευνῆσαι προσ-
ἐταξεν" οὐ βούλεσθαι γὰρ τοῖς ἱεροῖς αὐτῶν ἀλλότριον

10 παρατυγχλάνειν. "l'oyv δὲ εἰπόντων μὲν οὐδένα παρεῖ-
ναι ξένον, χαταρξαμένων δὲ τῶν θυσιῶν, περιέστησεν
ἔξωθεν ὀγδοήχοντα τὸν ἀριθμὸν ἄνδρας, οὖς ἤδει πι-
στοτάτους τῶν ὁπλιτῶν, χελεύσας αὐτοῖς ἀποχτεῖναι
τοὺς ψευδοπροφήτας,, xal νῦν τοῖς πατρῴοις ἔθεσι τι-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. G.

[4958 — 4.5.
tam utrinque acervos ex eis construi jussit. Hoc itaque fact.
prima luce ad illa visenda prodit , atque intuitus cupit a
populum, qui tum aderat , dicere ipsum quidem in domi
num suum exercitum eduxisse, eumque interfecisse , islo
Ceterum illud iis d
stirpe Achabi persuasum esse volebat, omnia juxta Ix

vero omnes non ipsum peremisse.

oraculum evenisse, ejusque domum, sicuti priediveri
Elias , funditus periisse. Praeterea autem occisis quotque
apud Jesraelitas ex Achabi cognatis equites reperiri polt
rant, Samariam ire contendebat. Atque in itinere nactu:
Ochozie Hierosolymorum regis consanguineos, inter
gabal quo consilio accedant. Quumque illi respondissent
se salutatum venire Joramum , regemque suum Oclioziam
(nesciebant enim utrumque ab eo necatum), Iehus etiam
istos comprehensos interfici jussit, homines duos et quadra
ginta numero.

6. Post hos autem illi occurrit vir bonus et justus
nomine Jonadabus , vetus ipsius amicus, qui ipsum saluta
tum collaudare cepit , quod omnia, prout voluit Deus, fe
ceril, exslirpando domum Achabi. Jelius vero ipsum ob
serrabat ut conscenso curru Samariam usque se comi
laretur, dicens se illi ostensurum esse quod nihil parce
improborum cuiquam, sed et falsos vates supplicio affi
ciel el falsos sacerdotes et quotquot populo verba dederunt,
ut. Dei quidem maximi cultum desererent, alienos ver
adorarent : namque pulcerrimum esse spectaculorum vi
roque bono et justo jueundissimum malos videre pena af
fectos. Istis obsequutus Jonadabus, in currum evectut
Samariam venil. Atque Jehus omnes Achabi cognatos un
dique perquisitos ad internecionem perimit. Quum auten
vellet ut nemo ex falsis vatibus aut sacerdotibus deorum
Achabi supplicium effugeret, fraude usus et dolo universa
comprehendit. Vocato enim ad concionem populo dicebal
se deos duplo plures illis quos Achabus introduxerit ado-
rare velle, rogabatque curarent ut illorum sacerdotes et va
tes et cullores ipsi adessent, quippe sibi in animo esse sa-
cra splendida et magna Achabi diis facere, et si quis sacer-
dotum abfuerit, morte multatum iri. Deus autem Achabi
Baal vocabatur. Die itaque sacrificiis celebrandis indicto,
per omnem Israelitarum ditionem dimisit qui Baalis sa-
cerdotes ad ipsum adducerent. Sacerdotibus autem praxe
pit Jehus nt vestes omnibus suppeditarent. Quumque eas
accepissent , ingressus in edem cum amico Jonadabo edixit
ul diligenter quiererent ne quis sit ibi cum ipsis alienizena
aut peregrinus : nolle enim alienum sacris illorum interesse.
Illis vero infitiatis peregrinum quempiam adesse atque rem
divinam facere exorsis, foris disposuit homines numero
octoginta, quos ex militibus fidelissimos noverat, quibus
imperatum erat ut falsos vates interimerent et patrios rilus

ijui.) ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. VII. [175,276.] 349

ιωρέϊν πολὺν ἤδη χρόνον ὠλιγορημένοις , ἀπειλήσας
πὲρ τῶν διαφυγόντων τὰς ἐχείνων ἀφαιρεθήσεσθαι
pj. Οἱ δὲ τούς τε ἄνδρας ἅπαντας χατέσφαξαν
αἱ τὸν οἶχον τοῦ Βαὰλ ἐμπρήσαντες ἐχάθηραν οὕτως
i) τῶν ξενιχῶν ἐθισμῶν τὴν Σαμάρειαν. Οὗτος ὃ
βαὰλ Τυρίων ἦν θεός" Ἄχαθος δὲ, τῷ πενθερῷ
βυλήμενος χαρίσασθαι ᾿Ιθωδάλῳ, Τυρίων ὄντι βασι-
γε χαὶ Σιδωνίων, ναόν τε αὐτῷ κατεσχεύασεν ἐν Σα-
μαρεία xal προφήτας ἀπέδειξε χαὶ πάσης θρησχείας
iw. Ἀφανισθέντος δὲ τούτου τοῦ θεοῦ τὰς χρυσᾶς
(uit προσχυνεῖν τοῖς Ἰσραηλίταις ᾿[ηοῦ; ἐπέ-
wk. Ταῦτα δὲ διαπραξαμένῳ xai προνοήσαντι τῆς
χιλάσεως τῶν ἀσεβῶν ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου προεῖ-
ex ἐπὶ τέσσαρας γενεὰς τοὺς παῖδας αὐτοῦ βασιλεύ-
ew τῶν Ἰσραηλιτῶν. Καὶ τὰ μὲν περὶ Τηοῦν ἐν
τοις UxT2/E.

ΚΕΦ. Z.

[fiokx δὲ ἢ 'Agdfou θυγάτηρ, ἀχούσασα τὴν τε
Ἰωράμου τἀδελφοῦ τελευτὴν xai τὴν Oyotis τοῦ παι-
ὡς χαὶ τοῦ γένους τῶν βασιλέων ἀπώλειαν, ἐσπούδαζε
γυγξένα τῶν Ex τοῦ Δαυΐδου καταλιπεῖν οἴκου, πᾶν δ᾽
ἤπρανίσαι τὸ γένος, ὡς ἂν μηδὲ εἷς ἐξ αὐτοῦ βασι-
λὺς ἐτιγένοιτο. — Kol τοῦθ᾽ ὡς μὲν ᾧετο διεπράξατο,
ἐσώθη δὲ εἷς υἱὸς Ὀγοχία, τρόπῳ δὲ τοιούτῳ τὴν
τι ευτὴν διέφυγεν. Ἦν Ὀγοζία ὁμοπάτριος ἀδελφὴ,

; Ἰωταδεην ὄνοιλα " ταύτη συνῆν ὃ ἀρχιερεὺς ἸἸώδαος.
Εἰσελθοῦσα δὲ εἰς τὸ βασίλειον καὶ τοῖς ἀπεσφαγμένοις
τὸν Ἰώασον (τοῦτο γὰρ προσηγορεύετο τὸ παιδίον ἐνιαύ-
voy) ἐγχεχρυυσένον εὑροῦσα μετὰ tT; τρενούσης.
ῥυστάσασα μετ᾿ αὐτῆς εἰς τὸ ταμιεῖον τῶν χλινῶν ἀπέ-

ϑαλεῖισε, χαὶ λανθάνοντας ἀνέθρεψαν αὐτή τε χαὶ ὃ ἀνὴρ
αὐτῆς Ιώδαος ἐν τῷ ἱερῷ ἔτεσιν ἐξ, οἷς ἐδασίλευσε T'o-
int τῶν ᾿Γεροσολύμων xal τῶν δύο φυλῶν.

W. Τῷ δ᾽ ἑδδόμῳ χοινολογησάμενός τισι ᾿Ιώδαος
τέντε τὸν ἀριθμὸν ἑκατοντάρχοις xat συμπείσας αὐτοὺς

γωνεπι έσθαι uiv τοῖς κατὰ τῆς [θολίας ἐγχειρου-
"νοις, τὴν δὲ βασιλείαν τῷ παιδὶ συυ περιποιῆσαι,
ταὶ λαῶν δοχους, οἷς τὸ ἀδεὲς παρὰ τῶν συνεργούν-
τῶν sf) vai, τὸ λοιπὸν ἐθάρρει ταῖς χατὰ τῆς lo-
hus ἐλπίσιν. ΟἹ δ᾽ ἄνδρες, οὖς ὁ ἱερεὺς "Im2x0q

i χαινωνοὺς τῆς πράξεως παρειλήφει, πορευθέντες ἅπασαν
τὴν γώραν τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς Λευΐτας ἐξ αὐτῆς ἀθροί-
VIViQ χαὶ τοὺς τῶν φυλῶν προεστηχότας, ἧχον ἄγον-
τς εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τὸν ἀρχιερέα. Ὃ δὲ πίστιν
ἦτησεν αὐτοὺς ἔνορχον, 7| μὲν φυλάξειν ὅπερ ἂν μά-

€ Üucty ἀπόρρητον παρ᾽ αὐτοῦ, σιωπῆς ἅμα xai συμ-
πράξεως δεόμενον. Ὥς δ᾽ ἀσφαλὲς αὐτῷ λέγειν ὁμω-
αὐχύτων ἐγένετο, παραγαγὼν ὃν ἐκ τοῦ Δαυΐϑου γένους
ἔξρευεν, « οὗτος ὑμῖν, εἶπε, βασιλεὺς ἐξ ἐχείνης τῆς
«οἰκίας, ἣν ἴστε τὸν Θεὸν ὑμῖν προφητεύσαντα βα-
^* σιλεύειν ἄγοι τοῦ παντὸς χρόνου. Παραινό) δὲ τὴν
" τρίτην ὑμῶν μοῖραν φυλάττειν αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ, τὴν

4^:

, te - ^
" τετάρτην ταῖς φυλαχαῖς ἐφεστάναι τοῦ τεμένους

jam diu desuetos ἃ contemptu vindicarent, minatua ipso-
rum vitam pro illis pendendam fore qui evaserint. Atque isti
viros omnes ad unum occiderunt et, quum Baalis sedem in-
cendissent , hoc modo Samariam a ceremoniis alienis libera.
runt. Hic Baal Tyriorum erat deus; Achabus autem,
cum socero &uo Ithobalo, Tyriorum et Sidoniorum rege,
gratiam inire volens, et fanum ei Samarie exstruxit, et

vales instituit, omnique cultu prosequebatur. Ceterum
lioc deo e conspectu sublato, Israelitis permisit Jehus ut au-
reas vitulas adorarent. Hec quoniam perfecisset curas.
setque ut impii meritas Juerent pcenas , Deus ei per vatem
praedixit, liberos ejus in quartam usque stirpem in Israe-
litas regnaturos esse. Atque illa quidem quee ad Jehum
speclant ita se habebant.

' CAP. VII.

Gothiolia Achabi filia, ubi de Ochoziz filii sui paritet dc
Jorami fratris necc inaudiverat deque regizxe stirpis interitu,
modis omnibus agebat ut nemo ex domo Davidis superstes
relinqueretur, utque genus ipsius penitus exstingueretur,
ne quis in posterum ex eo regnum obtineat : id quod, ut
ipsa quidem rebatur, perfecerat, unus vero ex Ochoziz filiis
servatus est, atque hoc modo mortem effugit. Ochozise
soror erat eodem patre genita, cui nomen Josabetla : huic
matrimonio junctus erat pontifex Jodaus. Quum autem in
regiam ingressa Joasum (ila enim vocabatur puer annicu-
lus) inter czesorum cadavera una cum nutrice abditum re-
perisset, eumque pariter et illam sublalos in conclave cu-
biculi inclusisset , illa simul et maritus ejus Jodaus ipsum
eliam clam in templo per sex annos aluerunt, quibus Gotho-
lia Hierosolymorum et duorum tribuum regnum tenuit.

2. Verum septimo anno Jodaus, re cum centurionibus
aliquibus, quinque numero, communicata , illisque per-
suasis ut operam suam conumodarent iis quae susciperen-
tur contra Gotholiam, secumque puero regnum assere-
rent et vindicarent, quum jurejurando illos obstrinxisset,
quo securitas ejusmodi quid una aggredientibus paretur,
deinceps meliorem spem concipiebat de iis quae contra
Gotlioliam agitaverat. "Viri antem , quos pontifex Jodaus
in facinoris societatem adsciverat, tota regione peragrata,
quum sacerdotes et Levitas ex ea congregassent una cum
primoribus tribuum, Hierosolyma eos adduxerunt ad
pontificem. flle vero sibi fidem jurejurando dari postu-
lavit, se secretum, quod ab eo acciperent, omnino clau-
sum habituros, ut quod taciturnitatem simul el junctam
operam requirere. Quumque jnratfs rem omnem verbis
aperire sibi tutum esse videretur, producto Davidici gene-
ris puero quem alebat, « hic, inquit, vobis rex, ex ista
« domo, quam probe scitis Deum preedixisse in omne zevum
« regnaturam esse. llaque vos moneo hortorque ut tres
« partea vestrüm in templo praesidio sint regi, pars vero

850 (ε11,41:.)

« ἁπάσαις, $ δὲ μετὰ ταύτην ἐχέτω τὴν τῆς dvotyo-
« μένης καὶ φερούσης εἰς τὸ βασίλειον πύλης φυλακὴν,
«τὸ δ᾽ ἄλλο πλῆθὸς ἄοπλον ἐν τῷ ἱερῷ τυγχανέτω "
« ικηδένα δ᾽ ὁπλίτην εἰσελθεῖν ἐάσητε ἢ μόνον ἱερέα. »
5 Προσδιέταξε δὲ τούτοις μέρος τι τῶν ἱερέων καὶ Atulrac
περὶ αὐτὸν εἶναι τὸν βασιλέα ταῖς μαχαίραις αὐτῶν
ἐσπασμέναις δορυφοροῦντας, τὸν δὲ τολμήσαντα παρελ-
θεῖν εἰς τὸ ἱερὸν ὡπλισμένον ἀναιρεῖσθαι παραυτίχα,
δείσαντας δὲ μηδένα παραμεῖναι τῇ φυλαχῇ τοῦ βασι-
Lo λέως. Καὶ ol μὲν οἷς 6 ἀρχιερεὺς συνεδούλευσε, τού-
τοις πεισθέντες, ἔργῳ τὴν προχίρεσιν ἐδήλουν. Ἀνοίξας
δὲ Ἰώδαος τὴν ἐν τῷ ἱερῷ ὁπλοθήχην, ἣν Δαυΐδης xa-
τεσχεύασε, διεμέρισε τοῖς ἑχατοντάρχοις ἅμα xal ἴε-
ρεῦσι χαὶ Λευΐταις ἅπανθ᾽ ὅσα ηὗρεν ἐν αὐτῇ δόρατά
I5 τε xal φαρέτρας, καὶ εἴ τι ἕτερον εἶδος ὅπλου κατέ-
ÀaÓt, xa χαθωπλισμένους ἔστησεν ἐν χύχλῳ περὶ τὸ
ἱερὸν συναψαμένους τὴν χεῖρα xai τὴν εἴσοδον τοῖς οὐ
προσήχουσιν οὕτως ἀποτειχίσοντας. Συναγαγόντες δὲ
τὸν παῖδα sl; τὸ μέσον ἐπέθηχαν αὐτῷ τὸν στέφανον
80 τὸν βασιλιχὸν, χαὶ τῷ ἐλαίῳ χρίσας ᾿Ιώδαος ἀπέδειξε
βασιλέα. Τὸ δὲ πλῆθος χαῖρον καὶ κροταλίζον ἐδόα
σώζεσθαι τὸν βασιλέα.
γ΄. -Τοῦ δὲ θορύδου xal τῶν ἐπαίνων Γοθολία παρ᾽
ἐλπίδας ἀχούσασα, τεταραγμένη σφόδρα τῇ διανοία,
25 μετὰ τῆς ἰδίας ἐξεπήδησε στρατιᾶς ix τοῦ βασιλείου.
Παραγενομένην δ᾽ εἰς τὸ ἱερὸν αὐτὴν oi μὲν ἱερεῖς
εἰσδέχονται, τοὺς δ᾽ ἑπομένους ὁπλίτας εἴρξαν εἰσελθεῖν
ol περιεστῶτες ἐν χύχλῳ τῶν ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως τοῦτο
προστεταγμένων. δοῦσα δὲ Γοθολία τὸν παῖδα ἐπὶ
30 τῆς σχηνῆς ἑστῶτα χαὶ τὸν βασιλιχὸν περιχείμενον
στέφανον, περιρρηξαμένη χαὶ δεινὸν ἀναχραγοῦσα φο-
νεύειν ἐχέλευε τὸν ἐπιδουλεύσαντα αὐτῇ καὶ τὴν ἀρχὴν
ἀφελέσθαι σπουδάσαντα. ᾿Ιώδαος δὲ χαλέσας τοὺς
ἔχατοντάρχους ἐχέλευσεν αὐτοὺς ἀγαγόντας τὴν Γοθο-
36 λίαν εἰς τὴν φάραγγα τὴν Κεδρῶνος ἀνελεῖν ἐχεῖ" (μὴ
γὰρ βούλεσθαι μιᾶναι τὸ ἱερὸν αὐτόθι τὴν ἀλιτήριον
τιμωρησάμενον") προσέταξε δὲ, χἂν βοηθῶν τις προσ-
ἔλθη, κἀχεῖνον ἀνελεῖν. ᾿Ελλαθόμενοι τοίνυν τῆς Γο-
θολίας οἱ προστεταγμένοι τὴν ἀναίρεσιν αὐτῆς ἐπὶ τὴν
40 πύλην τῶν ἡμιόνων τοῦ βασιλέως ἤγαγον χἀχεῖ διεχρή-
σαντο.
δ΄, Ὥς δὲ τὰ περὶ τὴν Γοθολίαν τοῦτον ἐστρατηγήθη
τὸν τρόπον, συγκαλέσας τόν τε OTjuov καὶ τοὺς ὁπλίτας
Ἰώδαος εἷς τὸ ἱερὸν, ἐξώρχωσεν εὐνοεῖν τῷ βασιλεῖ xal
45 προνοεῖν αὐτοῦ τῆς σωτηρίας xal τῆς ἐπὶ πλεῖον ἀρχῆς.
"Ext αὐτὸν τὸν βασιλέα τιμήσειν τὸν Θεὸν xal μὴ
παραθῆναι τοὺς Μωῦσέως νόμους δοῦναι πίστιν ἠνάγ-
χασε. Καὶ μετὰ ταῦτα εἰσδραυόντες τὸν τοῦ Βαὰλ
οἶκον, ὃν ἡ Γοθολία «xat ὁ ἀνὴρ αὐτῆς Ἰώραμος χατε-
b0 σχεύαξεν, ἐφ᾽ ὕδρει μὲν τοῦ πατρῴου Θεοῦ, τιμῇ δὲ
τοῦ Ἀχάβου, κατέσκαψαν, χαὶ τὸν ἔγοντα τὴν ἱερωσύ-
γὴν αὐτοῦ Μααθὰν ἀπέχτειναν. Τὴν δ᾽ ἐπιμέλειαν
xai φυλαχὴν τοῦ ἱεροῦ τοῖς ἱερεῦσι xai Λευΐταις ἐπέ-
τρεψεν ᾿Ιώδαος, κατὰ τὴν Δαυΐδου τοῦ βασιλέως διά-

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. Z.

[490— 491.)

« quarta statuatur in excubiis ad fani limina; quaeque link
« proxima custodiam agat portze patentis, qua itur in re
« giam; reliqua vero multitudo inermis versetur in templo :
« neminemque qui arma gestaverit, prseter sacerdotem ,
« intrare permittatis. » Preterea antem praecepit ut. pars
quaedam sacerdotum et Levitarum satellitum more strictis
gladiis regem ipsum stiparent, ita ut qui ausus fuerit in
templum intrare tela gerens , statim moreretur, utque ne-
minem metuentes regem custodire et tueri perseverarent.
Et illi qnidem , quihus pontifex id consilii dedit, dictis ob-
sequuti, qua voluntate essent factis declarabant. Interea
autem Jodaus, patefacto armamentario quod in templo a
Davide erat constitutum, distribuit centurionibus simul el
sacerdotibus atque Levitis hastas et pharetras omnes in eo
inventas, ut et alia quz:ecunque deprehenderit tela , atque
armatos templo circumdedit viribus in unum collatis, ut
hoc modo iis ad quos nihil attinebat aditàm occluderent.

Quumque puerum in medium adduxissent , regiam ei coro:
nam imposuerunt, ac Jodaus sacro oleo a se inunctum re -

gem pronunciavit. Populus autem lzetitia gestiens facto
que applaudens clamabat, vivat rex.

3. Gotliolia autem , quum tumultum plaususque inexspe-
ctato audivisset, animo valde perturbata, cum satellitio
suo prosiluit e regia. Ubi vero ad templum venerat, eam

quidem sacerdotes intromittunt, armatos vero illam sequen.

tes ab introitu prolibuerunt custodes templo circumdat,
quibus id negotii a pontifice mandatum erat. Tunc
Gotholia , conspicata puerum in suggestu sfantem regiaque
corona redimitum, discissa veste sua magnoque clamore

sublato, jussit eum occidi qui insidias sibi struxerit impe |

riumque eripere contenderit. Jodaus vero, quum centurio:
nes evocesset , iis imperavit ut Gotholiam in Cedronis val-
lem abducerent ibique interficerent; ( nolle enim templum

pollui supplicium in eo sumendo de nefaria muliere; ) Man-

davitque insuper ut si quis ad opem ei ferendam adveniat,
ipsum etiam perimant. llli itaque, quibus imperata eral
Gotholice cedes , injectis in eam manibus , eam ad porlam
mularum regis educebant ibique necarunt.

4. Quum autem hec, qui ad Gotholiam spectant, hujus:
modi strategemate gesta fuissent, Jodaus, populo ac mili-
tibus in templum convocatis , sacramento adegit ad benevo-
lentiam regi preestandam et ad ipsius prietereaque imperii
salutem et incolumitatem tuendam.
jurejurando obligavit ut Deum honoraret, legesque Moysis ne
transgrederelur. Post hiec incursione facta in Baalis eedem,
quam Gotholia ejusque maritus Joramus in veri Dei conti.
meliam et honorem Achabi construxerant , eam funditus di-
ruerunt, et Maatliam , qui tum sacerdotium ejns tenebal,
occiderunt. Templi vero curam et custodiam sacerdotibus
et Levitis permisit Jodaus , juxta Davidis regis institutum,

Deinde regem ipsum ,

|

[12,413.

ταξιν) χελεύσας αὐτοὺς δὶς τῆς ἡμέρας ἐπιφέρειν τὰς

νενομισμένας τῶν ὁλοχαυτώσεων θυσίας xal θυμιᾶν

ἀχολούθως τῷ νόμῳ. ᾿Ἀπέδειξε δὲ τῶν Λευϊτῶν τινας

xal πυλωροὺς ἐπὶ φυλαχῇ τοῦ τεμένους, ὡς μηδένα με-
ἐ αιασμένον παρεῖναι λανθάνοντα.

t Τούτων δ᾽ ἕχαστα διατάξας, μετὰ τῶν ἔχατον-
τάργων xai ἡγεμόνων xal τοῦ λαοῦ παντὸς dx τοῦ
ἱεροῦ παραλαδὼν ἄγει τὸν ᾿Ἰώασον εἰς τὸ βασίλειον,
xai χαθίσαντος εἷς τὸν βασιλιχὸν θρόνον ἐπηυφήμησέ

τε τὸ πλῆθος xal πρὸς εὐωχίαν τραπέντες ἐπὶ πολλὰς
ἑώρτασαν ἡμέρας" ἣ μέντοι γε πόλις ἐπὶ τῷ τὴν Γοθο-
λίαν ἀποθανεῖν ἡσυχίαν ἤγαγεν. "Hv δὲ Ἰώασος, ὅτε
τὴν βασιλείαν παρέλαθεν, ἐτῶν ἑπτὰ, μήτηρ δ᾽ ἦν
αὐτῷ τὸ μὲν ὄνομα Σαῤία, πατρίδος δὲ Βηρσαθεέ,
y Πολλὴν δ᾽ ἐποιήσατο τῶν νόμων φυλαχὴν xal περὶ τὴν
τοῦ Θεοῦ θρησχεέαν φιλοτιμίαν παρὰ πάντα τὸν χρό-
τὴν ὃν ὁ Ἰώδαος ἐδίωσεαν. ἔγημε δὲ xol γυναῖχας
ἐνοπαρελθὼν εἰς ἡλικίαν, δόντος τοῦ ἀρχιερέως, ἐξ ὧν
χαὶ ἄρρενες αὐτῷ xal θήλειαι παῖδες ἐγένοντο. —'l'à
y uy οὖν περὶ τοῦ βασιλέως Ἰωάσου, ὡς τὴν τῆς l'oto-
X; ἐπιδουλὴν διέφυγε xxl τὴν βασιλείαν παρέλαθεν,

ἦν τούτοις δεδηλώκαμεν.
ΚΕΦ. H'.

Ἄζάηλος δὲ 6 τῶν Σύρων βασιλεὺς, πολεμῶν τοῖς
Ἰσραηλίταις xai τῷ βασιλεῖ αὐτῶν Ἰηοῦ, διέφθειρεν
"τῆς πέραν Ἰορδάνου χώρας τὰ πρὸς σὴν ἀνατολὴν τῶν
Ῥωβινιτῶν xai Γαδιτῶν xal Μανασσιτῶν, ἔτι δὲ xol
τὴν Γαλααδῖτιν χαὶ Βαταναίαν, πυρπολῶν πάντα χαὶ
ὀιαρπάζων xal τοῖς εἰς χεῖρας ἀπαντῶσι Bíav προσφέ-
ρων. Οὐ γὰρ ἔφθη αὐτὸν ᾿] ηοῦς ἀκύνασθαι χαχοῦντα τὴν
")ώραν, ἀλλὰ καὶ τῶν εἰς τὸ θεῖον ὑπερόπτης γενόμενος
χαὶ χαταφρονήσας τῆς ὁσίας xat τῶν νόμων ἀπέθανε,
βασιλεύσας ἔτη τῶν Ἰσρχηλιτῶν ἑπτὰ χαὶ εἴχοσι.
Ἐτάφη δ᾽ ἐν Σαμαρεία, τῆς ἀρχῆς διάδοχον Ἰώαζον
τὸν υἱὸν χαταλιπών.

κ β΄. Τὸν δὲ τῶν “Ἱεροσολύμων βασιλέα ᾿ώασον ὁρμή
τις ἔλαθε τὸν ναὺν ἀνακαινίσαι τοῦ CoU , xal τὸν ἀρ-
γερέα χαλέσας Ἰώδαον εἷς ἅπασαν ἐχέλευσε πέμψαι
τὴν χώραν τοὺς Λευΐτας xal ἱερέας αἰτήσοντας ὑπὲρ
δάστης χεφαλῆς ἡμίσιχλον ἀργύρου εἷς ἐπισχευὴν καὶ

Ὁ ἀναγέωσιν τοῦ ναοῦ, χαταλυθέντος ὑπὸ Ἰωράμου xal
Γρβολίας xol τῶν παίδων αὐτῆς. Ὁ δ᾽ ἀρχιερεὺς
τῶτο μὲν οὐχ ἐποέησε, συνεὶς ὡς οὐδεὶς προήσεται τὸ
ἀργύριον - τρίτῳ δὲ xat εἰκοστῷ τῆς βασιλείας ἔτει, με-
ταπεμψαμένου τοῦ βασιλέως αὐτόν τε καὶ Δευΐτας,

Ὁ χαὶ ὑκ παραχούσαντας ὧν προσέταξεν αἰτιωμένου xal
χελεύσαντος εἷς τὸ μέλλον προνοεῖσθαι τῆς ἐπισχευῆς
τῷ ναοῦ, στρατηγήματι χρῆται πρὸς τὴν συλλογὴν
τὸν χρημάτων ὃ ἀρχιερεὺς, ᾧ τὸ πλῆθος ἡδέως ἔσχε,
τούτῳ, Ξύλινον χατασχευάσας θησαυρὸν xai χλεί-

Cx παγταχόθεν, ὀπὴν αὐτῷ μίαν ἤνοιξεν" ἔπειτα
is εἰς τὸ ἱερὸν παρὰ τὸν βωμὸν ἐχέλευσεν ἕχαστον
ἴσον βούλεται βάλλειν εἰς αὐτὸν διὰ τῆς ὀπῆς εἰς τὴν

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. VIII.

[491,493.} 351
jussis ut bis singulis diebus solida pro more facerent sacri-
ficia et suffitum juxta legis praescriptum adolerent. Fecit
autem Levitarum quosdam etiam janitores ad fani custo-
diam, ne quis pollutus posset intro subrepere.

5. Ubi autem ad hunc modumista disposuerat, ipse ct cen-
turiones et duces atque populus universus Joasum e tem-
plo deduxerunt in regiam , eoque in solio regali collocato,
omnes Lletos clamores sustulerunt , et ad epulas conversi
festivitatem per multos dies egerunt : nulla utique in civi-
lale turba excitata ob mortem Gotholise. Tum Joasus
annum septimum agebat, quum regnum iniit, materque illi
erat nomine quidem Sabia, patria vero ex Bersabee. Fuit
autem legum observantisslmus cultusque Dei studiosissi-
mus, quam diu Jodaus vixit. Porro prima maturitate
duas uxores , quas ei locaverat pontifex , in matrimonium
duxit, ex quibus utriusque sexus liberos sustulit. Atque
hactenus quidem de rege Joaso, quomodo ex insidiis Go-
tholia» evaserit et regaum susceperit, in hunc modum nar-
ravimus.

CAP. VIII.

Azaelus autem Syrorum rex, bellum cum Tsraefitis et
Jehu rege illorum gerens, regionis Transjordanianz tractus
ad exortum solis, qui a Rubenitis et Gaditis et Manassitis
occupati erant, vastavit , necnon terram Galaaditicam et Ba-
tangam , imeendia longe lateque faciens et rapinas , ac ne a
czede quidem illorum temperans , qui in manus eji ineide-
rent. Non enim eum regionem populantem Jehus propulsare
fes(inabat , sed et ipse, postquam res divinas despicere in-
ceperat et jura legesque contempserat, vilam finivit, quum
in Israelitas regnasset annos septem el viginti, Samarise
autém sepultus est , Joazo filio, qui in imperium succede-
ret , relicto.

2. Joasum aotem Hierosolymorum regem incessit cupido
templum Dei instaurandi , vocatoque pontifice Jodao prse-
cepit ut per omnem regionem dimitteret Levitas et sacer-
dotes qui ip singula capita sicli argentei semissem exigerent
ad refectionem et instaurationem templi, sub Joramo etl
Gotholla ejusque liberis labefactati. Pontifex vero impera-
tum non fecit, quod noverit neminem argentum erogaturaum
esse ; sed. anno regni vigesimo tertio, qpum rex ipsumque
el Levitas ad se aecivisset, quod iis quee mandaverat non οἵ»
sequuli essent , jussissetque ut in posterum templi repara-
oni prospicerent, ejusmodi commentum ille adhibuit ad col-
ligendam pecuniam , quo populus libenter acquievit. Quum
Joculum ligneum undique clausum fecisset, unum in eo
foramen aperuit : deinde, ubi eum in templo juxta altare
collocarat , jussit ut singuli quantum quisque vellet in eum
per foramen injiceren!, ad templum instaurandum. Id quod
populus cequo animo tulit, et multum auri argentique, cer-

[hi

E

$52 (ε:3,414.)

ἐπισχευὴν τοῦ ναοῦ. Πρὸς τοῦτο πᾶς ὃ λαὸς εὖ διε-
τέθη, καὶ πολὺν ἄργυρον χαὶ χρυσὸν φιλοτιμούμενοι
xal συνεισφέροντες ἤθροισαν. Κενοῦντες δὲ τὸν θη-
σαυρὸν καὶ παρόντος τοῦ βασιλέως ἀριθμοῦντες 10 συν-
ὅ εἰλεγμένον ὅ τε γραμματεὺς καὶ ὁ ἱερεὺς τῶν γαζοφυ-
λαχίων, ἔπειτ᾽ εἰς τὸν αὐτὸν ἐτίθεσαν τόπον. Καὶ τοῦτο
ἐποίουν ἑχάστης ἡμέρας. ὩὭὩς δ᾽ ἀποχρώντως τὸ πλῆ-
θος ἐδόχει βαλεῖν τῶν χρημάτων, ἔπεμψαν μισθούμενοι
λατόμους καὶ οἰχοδόμους 6 ἀρχιερεὺς ᾿Ιώδαος xal 6 βα-
10 σιλεὺς Ἰώασος, xai ἔτι ξύλα μεγάλα καὶ τῆς καλλίστης
ὅλης. Ἐπισχευασθέντος δὲ τοῦ ναοῦ, τὸν ὑπολει--
φθέντα χρυσὸν xal ἄργυρον ( οὐχ ὀλίγος δὲ ἦν ) εἴς τε
χρατῆρας xat οἰνοχόας καὶ ἐχπώματα χαὶ τὰ λοιπὰ
σχεύη χατεχρήσαντο. θυσίαις τε πολυτελέσιν ὁσημέραι
τὸν βωμὸν πιαίνοντες διετέλουν. Καὶ ταῦτα μὲν, ἐφ᾽
ὅσον Ἰώδαος χρόνον ἔζη, τῆς προσηχούσης ἐτύγχανε
σπουδῆς.

γ΄. Ὡς δ᾽ ἐτελεύτησεν οὗτος ( ἔτη μὲν βιώσας Éxa-
τὸν χαὶ τριάκοντα, δίχαιος δὲ χαὶ πάντα χρηστὸς γε-
νόμενος, ἐτάφη δ᾽ ἐν ταῖς βασιλιχαῖς θήχαις ἐν Ἵερο-
σολύμοις, ὅτι τῷ Δαυΐδου γένει τὴν βασιλείαν ἀνεχτή-
σατο, προέδωχεν ὁ βασιλεὺς ᾿Ιώασος τὴν ἐπιμέλειαν
τὴν πρὸς τὸν Θεόν. Συνδιεφθάρησαν δ᾽ αὐτῷ χαὶ οἵ
τοῦ πλήθους πρωτεύοντες, ὥστε πλημυελεῖν εἰς τὰ δί-
xaix χαὶ τὰ νενομισμένα παρ᾽ αὐτοῖς ἄριστα εἶναι.
Δυσχεράνας δ᾽ 6 Θεὸς ἐπὶ τῇ μεταδολῇ τοῦ βασιλέως
καὶ τῶν ἄλλων πέμπει τοὺς προφήτας διαμαρτυρησο-
μένους τε τὰ πραττόμενα xal παύσοντας τῆς πονηρίας
αὐτούς. Οἱ δ᾽ ἰσχυρὸν ἔρωτα χαὶ δεινὴν ἐπιθυμίαν
ἄρα ταύτης εἶχον, ὡς μήτε οἷς οἵ πρὸ αὐτῶν ἐξυῤρίσαν-
τες εἰς τὰ νόμιμα πανοιχὶ χολασθέντες ἔπαθον μήθ᾽
οἷς οἱ προφῆται προὔλεγον πεισθέντες μετενόησαν xal
μετελθεῖν ἐξ ὧν εἰς ἐκεῖνα παρανουήσαντες ἐτράπησαν"
ἀλλὰ χαὶ Ζαχαρίαν υἱὸν τοῦ ἀρχιερέως ᾿Ιωδάου λίθοις
ὃ βασιλεὺς ἐκέλευσε βληθέντα ἀποθανεῖν ἐν τῷ ἱερῷ,
τῶν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εὐεργεσιῶν λαθόιμενος, ὅτι τοῦ
Θεοῦ προφητεύειν αὐτὸν ἀποδείξαντος στὰς ἐν μέσῳ
τῷ πλήθει συνεθούλευεν αὐτῷ τε xat τῷ βασιλεῖ τὰ δί-
xata πράττειν, xal ὅτι τιμωρίαν μεγάλην ὑφέξουσι μὴ
πειθόμενοι προὔλεγε. 'Γελευτῶν μέντοι Ζαχαρίας
μάρτυρα xal δικαστὴν ὧν ἔπασχε τὸν Θεὸν ἐποιεῖτο,
ἀντὶ χρηστῆς συμδουλίας καὶ ὧν ὃ πατὴρ αὐτοῦ παρέ-
ctv Ἰωάσῳ πιχρῶς xat βιαίως ἀπολλύμενος.

δ΄. "Eówxs μέντοι γ᾽ οὐχ εἰς μαχρὰν ὃ βασιλεὺς δί--
χὴν ὧν παρενόμησεν. Ἑμωβαλόντος γὰρ Ἀζαήλου τοῦ
Σύρων βασιλέως εἰς τὴν γώραν αὐτοῦ χαὶ τήν τε T'ic-
ταν καταστρεψαμένου χαὶ λεηλατήσαντος, ἐπ᾽ αὐτὸν
στρατεύει εἰς "lepocó)uua. Ὃν φούηθεὶς 6 Ἰώασος,
πάντας ἐκχενώσας τοὺς τοῦ Θεοῦ θησαυροὺς x«i τοὺς
τῶν βασιλέων καὶ τὰ ἀναθήματα χαθελὼν, ἔπεωψε τῷ
Σύρῳ, τούτοις ὠνούμενος τὸ μὴ πολιορχηθῆναι μηδὲ
χινδυνεύειν περὶ τῶν ὅλων. Ὃ δὲ πεισθεὶς τῇ τῶν
χρημάτων ὑπερβολῇ τὴν στρατιὰν οὐχ ἐπήγαγεν ἐπὶ τὰ
Ἱεροσόλυμα. Νόσῳ μέντοι γαλεπῇ περιπεσὼν ὃ Ἰώα-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. 9. KE. H.

[492,13. )
tatim ea conferendo, coegerunt. Scriba autem ct sacerdu;,
fiscorum loculo exhausto, et quum rex adessel numerata
qua congesta erat pecunia , mox eodem loculum refercbant.
Atque hoc quotidie faciebant. Quumprimum vero sat pe-
cuni populus contulisse videretur, Jodaus pontifex et
Joaaus rex miserunt qui eam erogarent in lapicidas et stru-
ciores conducendos , inque ligna magna materizque pulcer-
rime. Templi autem refectione absoluta, reliquum auri et
argenti (quod sane non exiguum erat) in crateras et urceolos
et pocula atque alia vasa impenderunt, feceruntque ut magni-
ficis sacrificiis , quze quotidie fiebant , pinguescerent altaria.
Alque istis, quam diu Jodaus in vivis erat, debitum adhi-
bebatur studium. |

3. Illo autem mortuo ( quí vixit annos centum et triginta,
justitia et probilate in omnibus insignis, et in regiis condi- -
loriis sepultus est , quod Davidis stirpi regnum conservave-
rat, ) Joasus rex cultus Dei curam abjecit. Quin et populi
principes simililer ac ipse moribus erant i/a depra vati , ut
jura violarent , inque alia omnia irent quam quae ab ipsis
optima habebantur. Quum autem Deus hanc regis cetero.
rumque mulationem indigue ferret, misit vates qui de
factis admoncrent et a nequitia revocarent. Illi vero ma-
gnc adeo hujus amore et immani desiderio tenebantur, ut
neque iis, quae majores illorum ob spreta legum instituta
cum totis svis familiis supplicio affecti pertulerunt, neque
iis quee ante denunciarunt vates ullatenus moti po^ nitentiam
egerint, eoque redierint unde ad talem legam contemptum
digressi erant : sed Zachariam eliam , Jodai pontificis filium,
rex , patris ejus beneficiorum immemor, mortem obire jusse-
rit in templo saxis obrulum, quod Dei spiritu instinctus ad
valicinandum , pro concione populum simul et regem adhor-
latus fuerit ad juste agendum, quodque praedixerit fore ut
gravem subirent poenam, si non oblemperarent. — Moriebs
vero Zacharias Deum testem fecit οἱ judicem eorum qua:
patiebatur, pro bono consilio, atque iis qute paler ipsius
Joaso fecerat, morte periens acerba et violenta.

4. Celerum rex non multo post poenas maleliciis debitas
persolvit. Azaelus enim Syrorum rex , impressione in di-
tionem ejus facta , quum et Gittam evertisset et praedam abe
gisset, exercitum Hierosolyma in eum educit. Joasus au
tem metu perculsus, exhaustis Dei regumque Uhiesauris,
detractisque templo donariis, omnia ad Syrum misit, qui-
bus eam sibi redimeret securitatem ut nec obsidione preme-
retur, nec in rerum omnium discrimen adduceretur. Alque
ile, vi pecunie ingenti victus, copias Hierosolymis non
adm:ovebat. Joasus tamen, quum in morbum diflicilen inci-

(ut, us.)

ex , ἐπιϑεμένων αὐτῷ τῶν φίλων τῶν Ζαχαρίου, ot τὸν
βάνατον ἐχδιχοῦντες τοῦ ᾿Ιωδάου παιδὸς ἐπεδούλευσαν
τῷ βασιλεῖ, δεφθάρη πρὸς αὐτῶν. Καὶ θάπτεται
μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις, οὐχ ἐν ταῖς θήκαις δὲ ταῖς βασι-
ελιχαῖς τῶν προγόνων, ἀσεδὴς γενόμενος. ᾿Εθίωσε δ᾽
ἔτη ἑπτὰ xal τεσσαράχοντα, τὴν δὲ βασιλείαν αὐτοῦ
διαδέχεται Ἀμασίας 6 παῖς.
ἐ. Εἰχοστῷ δὲ xal πρώτῳ ἔτει τῆς ᾿Ιωάσου βασι-
λείας παρέλαδε τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν ἡγεμονίαν "Iea-
B 1x 5 τοῦ Ἰηοῦ υἱὰς ἐν Σαμαρείᾳ, xal χατέσχεν αὐτὴν
ἔπεσι δέκα xat ἑπτὰ, τοῦ μὲν πατρὸς οὐδ᾽ αὐτὸς μιμη-
τὴς γενόμενος, ἀσεθήσας δ᾽ ὅτα xal οἷ πρῶτοι τοῦ Θεοῦ
χαταφρονήσαντες. ᾿Εταπείνωσε δ᾽ αὐτὸν xal συνέ-
στελεν ix τῆς τοσαύτης δυνάμεως Ó τῶν Σύρων βασι-
B λεὺς εἰς ὁπλίτας μυρίους xal πεντήχοντα ἱππεῖς, στρα-
τεύσας ἐπ’ αὐτὸν, πόλεις τε xal μεγάλας xal πολλὰς
αὐτοῦ ἐφελόμενος χαὶ τὴν στρατιὰν αὐτοῦ διαφθείρας.
Ταῦτα δ᾽ ἔπαθεν ὃ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς, χατὰ
τὴν Ἐλισσαίου προφητείαν, ὅτε ᾿Αζάηλον βασιλεύσειν
Ὁ τρεῖπε τῶν Σύρων xal Δαμασχηνῶν ἀποχτείναντα
τὸν δεσπότην. Ὧν δὲ ἐν ἀπόροις οὕτω χακοῖς Ἰώαζος
ἐπὶ δέησιν χαὶ ἱχετείαν τοῦ Θεοῦ κατέφυγε, ῥύσασθαι
"ὧν Ἀζαήλου χειρῶν αὐτὸν παρακαλῶν xal μὴ περιι-
üiv ὑπ᾽ ἐχείνῳ γενόμενον. 'O δὲ Θεὸς, καὶ τὴν με-
5 τάνοιαν ὡς ἀρετὴν ἀποδεχόμενος xat νουθετῶν μᾶλλον
τοὺς δυναμένους, τελέως μὴ ἀπολλύναι δοχοῦν αὐτῷ,
διδωσιν αὐτῷ τὴν ἐχ τοῦ πολέμου xal τῶν χινδύνων
᾿ ἄδειαν. Εἰρήνης δ᾽ fj, χώρα λαθομένη ἀνέδραμέ τε
— τάλιν εἰς τὴν προτέραν κατάστασιν xal ηὐθήνησε.
Ὁ ς΄ Μετὰ δὲ τὴν Ἰωάζου τελευτὴν ἐχδέχεται τὴν
. ἀργὴν ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἰώασος. “Εὔδομον ἤδη χαὶ τρια-
| χρστὸν ἔτος βασιλεύοντος ᾿Ιωάσου τῆς Ἰούδα φυλῆς,
᾿ παρέλαβε τὴν ἀρχὴν οὗτος ὁ Ἰώασος ἐν Σαμαρείᾳ τῶν
| Ἰοραηλιτῶν, (καὶ γὰρ αὐτὸς τὴν αὐτὴν ἦν προση-
ἃ γορίαν τῷ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν βασιλεῖ,) xal χατέσχεν
αὐτὴν ἔτεσιν ἐχχαίδεχα. ᾿Αγαθὸς δ᾽ ἦν χαὶ οὐδὲν ὅμοιος
τῷ πατρὶ τὴν φύσιν. Kat! ἐχεῖνον δὲ τὸν χαιρὸν Ἐ-
λιρσαίου τοῦ προφήτου γηραιοῦ μὲν ἤδη τυγχάνον-
τς, εἰς δὲ νόσον ἐμπεπτωχότος, Tuv 6 τῶν Ἰσραηλι--
& τῶν βασιλεὺς πρὸς αὐτὸν ἐπισχεψόμενος. Καταλαδὼν
V αὐτὸν ἐν deg vot ὄντα χλαίειν ἤρξατο, βλέποντος
αὐτοῦ, χαὶ ποτνιᾶσθαι xal πατέρα τε ἀποκαλεῖν xal
ὅπλον, Δι’ αὐτὸν γὰρ μηδέποτε χρήσασθαι πρὸς τοὺς
ἐμθροὺς ὅπλοις, ἀλλὰ ταῖς ἐχείνου προφητείαις ἀμαχητὶ
6 χρατεῖν τῶν πολεμίων" νῦν δ᾽ ἀπιέναι μὲν αὐτὸν ix τοῦ
ὅν, χαταλιπεῖν δ᾽ ἐξωπλισμένοις [τοῖς Σύροις] τοῖς
αὐτῶν πολεμίοις, Οὐδ᾽ αὐτῷ τοίνυν ζῆν ἔτι ἀσφαλὲς,
ἔλεγεν, ἀλλὰ χαλῶς ἔχειν συνεξορμᾶν αὐτῷ χαὶ συνα-
παίρειν τοῦ βίου. Ταῦτα ὀδυρόμενον Ἐλισσαῖος πα-
V βεμυθεῖτο τὸν βασιλέα, xai τόξον ἐκέλευσεν αὐτῷ χο-
μισθὲν ἐχτεῖναι τοῦτο. Ποιήσαντος οὖν εὐτρεπὲς τοῦ
βασιλέως τὸ τόξον, ἐπιλαθόμενος αὐτοῦ τῶν χειρῶν
ἀέλευσε τοξεύειν. Τρία δὲ βέλη αὐτοῦ προεμένου, εἴτα
& ἀναπαυσαμένου, « πλείω μὲν, εἶπεν, ἀφεὶς, ἐκ ῥιζῶν
JOSEPRUE. 1,

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. VIII.

[5,94] 353
disset , Zacharie amicis eum adortis, qui ut hujus Jodai filii
mortem ulciscerentur regi insidias siruxerant , ab illis occidi-
tar, Et Hierosolymis quidem sepultus est , sed non in reglis
majorum monumentis, propter impietatem. Vixit autem
annos septem et quadraginta, eique in regnum succedit
filius Amasias.

5. Anno autem regni Joasi vigesimo primo, Israelitarum
imperium suscepit Joazos Jebu filius apud Samariam , idque
tenuit annos decem et septem, patris quidem sui nec ipee
imitator, sed sceleribus seque addictus ac primi isti qui
Deum contemptui habuerunt. Illam vero Syrorum rex
depressit ac copias ejos tam numerosas adeo attrivit, ut
decem tantum ei reliquerit peditum millia, equitesque quin-
quagints, quam expeditionem fecisset, urbesque ma-
gnas et multas ei abetulisset, ejusque exercitum clade
affecisset. Haec autem Israelitarum regi mala acciderunt
juxta Elisssei vaticinium , quando Azaelo etiam prsedixerat
quod necato domino Syrorum et Demascenorum regnum
esset occupaturus. Quumque Joazus in tanta malorum dif.
ficultate versaretur, ad preces et supplicationes se recipit,
Deum obsecrans ut ipsum e manibus Azaelí liberaret, et
in illius poteststem redigi non pateretur. Deus autem,
penitentiam loco virtutis acceptans , contentusque admo-
nere potentes , quum ei non videretur funditus perdere , fe-
cit ut nullo deinceps in metu esset de belli periculis : quo
factum est ut regio, pace potita, ad pristinum statum
rediret , opibusque floreret.

6. Joazo autem vita defuncto , successit filius ejus Joasus
ip regnum. Quum septimum jam et trigesimum annum
regnaret Joasus in tribum Judse , Israelitarum regnum iniit
iste Joasus Samarise, (nam et ille eodem nomine gaudebat
quo Hierosolymorum rex ,) illudque annos sedecim tenuit.
Ceterum vir bonus erat patrisque mores nequaquam refe-
rebat. lllo autem tempore , quum Elisseus vates jam senex
admodum in morbum incidisset , ad eum visendum venie-
bat Israelitarum rex , quumque eum in ipso fere mortis arti-
culo invenisset, flere cepit, ipso vidente , et lamentari,
patremque et praesidium appellare. Nam et ipei acceptum
ferri quod nunquam contra inimicos opus fuisset armis, il-
lius quippe vaticinia fecisse ut sine pugna de hostibus vi-

ctoriam reportarint : nunc quidem illum e vita discedere,

se vero relictum iri (Syris) armas hostibus. Itaque nec
sibi amplius vivere tatum esse aiebat, sed expedire cum
eo exitum facere, simulque e vita migrare. Regem ista
deplorantem consolatus est Elissseus , preecepitque ut arca
ad se allato illum intenderet. Quum itaque arcum rex pe
rasset, vales suis manibus impositis eum jaculari jussit.
Quumque tribus telis emissis post tertium destitisset , « 4l
2

$54 (ει5,4π6.

« ἂν τὴν τῶν Σύρων βασιλείαν ἐξεῖλες" ἐπεὶ δὲ τρισὶν

« ἠρχέσθης μόνοις, τοσαύταις xal μάχαις χρατήσεις

« συμθαλὼν τοῖς Σύροις, ἵνα τὴν χώραν ἣν ἀπέτεμον

« τοῦ σοῦ πατρὸς ἀνχχτήση. » Καὶ 6 μὲν βασιλεὺς

& ταῦτ᾽ ἀχούσας ἀπηλλάγη, μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ χαὶ ὃ προ-

φήτης ἀπέθανεν, ἀνὴρ ἐπὶ δικαιοσύνη διαδόητος xal

φανερῶς σπουδασθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Θαυμαστὰ γὰρ

xai παράδοξα διὰ τῆς προφητείας ἐπεδείξατο ἔργα xal

μνήμης λαμπρᾶς παρὰ τοῖς 'Εδραίοις ἀξιωθέντα. Γτυ-

30 χε δὲ xol ταφῆς μεγαλοπρεποῦς καὶ οἵας εἰχὸς ἦν τὸν

οὕτω θεοφιλῇ μεταλαθεῖν. Συνέῤη δὲ xal τότε, ληστῶν

τινῶν “ῥυγάντων εἰς τὸν Ἐλισσαίου τάφον ὃν ἦσαν

ἀνῃρηκότες, τὸν νεχρὸν τῷ σώματι αὐτοῦ προσχολλη-

θέντα ἀναζωπυρῆσαι. Καὶ τὰ μὲν περὶ ᾿Ελισσαίου τοῦ

13 προφήτου, ζῶν τε ὅσα προεῖπε xai ὡς μετὰ τὴν τελευ-
τὴν ἔτι δύναμιν εἶχε θείαν, δεδηλώκαμεν.

ζ΄, Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Σύρων βασιλέως Ἀζαήλου,

εἰς ἴλδαδον τὸν υἱὸν αὐτοῦ fj βασιλεία παραγίνεται, πρὸς

ὃν συνάπτει πόλεμον ᾿Ιώασος ὃ τῶν Ἰσρχηλιτῶν βασι-

30 Jti xal τρισὶ μάχσις νικήσας αὐτὸν ἀφείλετο τὴν χώ-

pav ἅπασαν, xat ὅσας 6 πατὴρ αὐτοῦ Ἀζάηλος πόλεις

xat χώμας τῆς ᾿Ισραηλιτῶν βασιλείας παρέλαθε. Τοῦτο

μέντοι χατὰ τὴν ᾿Ελισσαίου προφητείαν ἐγένετο. ᾿Επεὶ

δὲ συνέθη xal Ἰώασον ἀποθανεῖν, ὃ μὲν ἐν Σαμαρεία

25 χηδεύεται, καθῆχε δὲ εἷς ἹΙΠεροδόαμον τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἡ

ἀρχή.
ΚΕΦ, Θ΄.

Δεντέρῳ δ᾽ ἔτει τῆς ᾿Ιωάσου,βασιλείας τῶν Ἶσραη-
λιτῶν, ἐδασίλευσεν ᾿Αμασίας τῆς Ἰούδα φυλῆς ἐν Ἵε-
ροσολύμοις,, μητρὸς ὧν Ἰωδαδῇς τοὔνομα, πολίτιδος δὲ

80 τὸ γένος. Θαυμαστῶς δὲ τοῦ διχαίου προενόει, χαὶ
ταῦτα νέος ὦν. Παρελθὼν δ᾽ ἐπὶ τὰ πράγματα xol τὴν
ἀρχὴν, ἔγνω δεῖν πρῶτον ᾿Ιωάσῳ τιμωρῆσαι τῷ πατρὶ
καὶ τοὺς ἐπιθεμένους αὐτῷ φίλους χολάσαι. Καὶ τούτους
μὲν συλλαδὼν ἅπαντας ἐφόνευσε, τοὺς δὲ παῖδας αὐτῶν

85 οὐδὲν εἰργάσατο δεινὸν, ἀκόλουθα ποιῶν τοῖς ΜΠ ωῦσέως
νόμοις, ὃς οὐχ ἐδικαίωσε διὰ πατέρων ἁμαρτίας τέχνα
χολάζειν, "ἔπειτα στρατιὰν ἐπιλέξας ἐκ τῆς Ἰούδα φυ-
λῆς καὶ Βενιαμίτιδος τῶν ἐν ἀχμῇ xal περὶ εἴκοσιν ἔτη
γεγονότων, χαὶ συναθροίσας ὡς τριάχοντα μυριάδας, τού-

40 τῶν μὲν ἑκατοντάρχους χατέστησε" πέμψας δὲ καὶ πρὸς
τὸν τῶν ᾿Ισραηλιτῶν βασιλέα, μισθοῦται δέχα μυριάδας
ὁπλιτῶν ταλάντων ἑχατὸν ἀργυρίου. Διεγνώχει γὰρ τοῖς

᾿Αμαληκιτῶν ἔθνεσι xal ᾿]δουμαίων καὶ Γαδαλιτῶν ἐπι-"

στρατεύσασθαι. Παρασχευασαμένου δὲ πρὸς τὴν στρα-
46 τείαν xal μέλλοντος ἐξορμᾶν, 6 προφήτης τὸν τῶν Ἰσραη.-
λιτῶν στρατὸν ἀπολῦσαι συνεδούλευσεν' εἶναι γὰρ ἀσε-
θῇ, καὶ τὸν Θεὸν ἧτταν αὐτῷ προλέγειν γρησαμένῳ τού-
τοις συμμάχοις, περιέσεσθαι δὲ τῶν πολεμίων xol μετ᾽
ὀλίγων αὐτοῖς ἀγωνιζόμενον βουλομένου τοῦ Θεοῦ. Δυσ-
δ0 φοροῦντος δὲ τοῦ βασιλέως ἐπὶ τῷ φθῆναι τὸν μισθὸν
δεδωχέναι τοῖς ἸΙσραηλίταις, παρήνει ποιεῖν ὃ προφήτης
ὅ τι τῷ Θεῷ δοχεῖ: χρήματα δ᾽ αὐτῷ πολλὰ παρ᾽

APXAIOAOTIAZ BIBA. e. ΚΕΦ. Θ.

[494,t95.!

« quidem plura, inquit, misisses , tum Syrorum regnum ra-
« dicitus excidisses : quoniam vero tribus solis contentus
« fuisti, cum Syris congressus totidem etiata pra:liis eos
« victurus es, ut regionem, quam patri tno ademerunt ,
« recipias. » Et rex quidem his auditis abiit, nec ita multo
post vates diem obiit supremum, vir inclyte justitiae magni-
que planea Deo estimalus. Id quod testantur res incredibiles
mireque ex afflatu divino ab eo factze, de quibus praclara
inter Hebreos fama est. Funere etiam magnifico elatus est ,
quali par erat virum Deo adeo carum cohonestari. Quin et
eo tempore accidit, quum latrones quidam hominem a se oc-
cisum in Elissei sepulcrum conjecissent , ut mortuus, si-
mul ac vatis corpus tetigisset , revivisceret. Atque hactenus
quidem de Elissao vate, deque iis quie, dum in vivis es-
set, przdicebat, et quemadmodum, postquam fatis con-
cesserat , etiam vi divina pollebat.

7. Mortuo autem Azaelo Syrorum rege, regnum ad fi-
lium ejus Adadum pervenit , cui bellum infert Joasus Israe-
litarum rex, eique ter victo regionem omnem eripiebat
urbesque et vico&, quotquot pater ejus Azaelus ex Israeli- -
tarum regno abstulerat. Hoc utique factum est quemad-
modum Elissseus pradixerat. Postquam vero evenit ut
etiam Joasus moreretur, ipse quidem Samari:e sepelitur, at-

que imperium ad filium ejus Hieroboamum devenit.

CAP. IX. (X.)

Anno autem regni Joasi Israelitarum regis secundo regnare
coepit Amasias Hierosolymis in Jud: tribum, matre natus
Jodade nomine, genere cive; atque mirum in modum ju-
&titiam colebat , idque adolescens. Quum autem imperio re-
busque gerendis admoveretur, statuit Joasum patrem sibi
iuprimis vindicandum esse, eosque, qui manus ei intule-
rant, amicos puena afliciendos. Atque istos quidem cmnes
comprehensos interfecit, in ipsorum vero liber s nihil
grave admisit, convenienter agens Moysis legibus, qui
iniquum esse censuit pro parentum culpis poenas a liberis
reposcere. Post hoc delectu habito in tribu Juda et Benjami-
lica ex jis qui flore essent zetatis οἱ annorum circiter vi-
ginti, collectisque quasi trecentis millibus , hisce centurio-
nes praefecit, ac przeterea, quum misisset ad Israelitarum
regem , centum militum millia centum argenti talentis con-
ducit. Decreverat enim Amalecitarum et IJdumaeorum αἱ
Gabalitarum gentibus bellum inferre. Quum autem in eo
esset ut exercitum educeret seque in eos moveret, vates
admonuit ot Israelitarum copias dimitteret : esse enim
hominum genus impium , Deique oraculum ipsi cladem de-
nunciasse, si istis auxiliis uteretur, hostibus vero superio-
rem fore, si Dei auspiciis fretus paucis assumptis cum illis
dimicaret. Rege autem egre ferente, quod jam TIsraelitis
stipendium numerasset,, hortatus est vales nt Dei voluntati
umorem gereret : inulta enim ab eo pecunia auctum iri. El

{14,617}

αὐτοῦ γενήσεσθαι, Καὶ τοὺς μὲν ἀπολύει, χαρίζεσθαι
τὸν μισθὸν εἰπὼν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῆς οἰχείας δυνάμεως
ἐπὶ τὰ προειρημένα τῶν ἐθνῶν ἐστράτευσε. Καὶ κρα-
τήσας αὐτῶν τῇ μάγη μυρίους μὲν ἀπέχτεινε, τοσού-
& τοὺς δὲ ζῶντας ἔλαθεν, οὃς ἐπὶ τὴν μεγάλην ἀγαγὼν
πέτραν, ἥπερ ἐστὶν ἐπὶ τὴν ᾿Αραδίαν, ἀπ᾽ αὐτῆς xatt-
χρήμνισεν- ἀπήγαγέ τελείαν πολλὴν καὶ πλοῦτον ἄφθονον
à πάντων ἐθνῶν. ᾿Αμασίου δ᾽ ἐν τούτοις ὑπάρχοντος,
οἱ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν, οὖς ἀπέλυσε μισθωσάμενος, ἀγα-
V ναχτήσαντες ἐπὶ τούτῳ xal νομίσαντες ὕδριν εἶναι τὴν
ἀπόλυσιν, (οὗ γὰρ ἂν τοῦτο παθεῖν μὴ χατεγνωσμέ-
νους] ἐπζλθον αὐτοῦ τῇ βασιλεία, xal μέχρι Βηύῦσε-
μήρων προελθόντες διήρπασαν τὴν γώραν, καὶ πολ-
λὰ μὲν ἔλαφον ὑποζύγια, τρισχιλίους δ᾽ ἀνθρώπους ἀπέ-
f$ χτεῖναν.
β΄. ᾿Ἀμασίας δὲ τῇ νίχη xal τοῖς χατορθώμασιν
ἐπαρθεὶς τὸν μὲν τούτων αἴτιον αὐτῷ Θεὸν γενόμενον
ὑπεοορᾶν ἤρξατο, oüc δ᾽ ix τῆς Ἀμαληχιτῶν χώρας
ἐχόμισε, τούτους σεδόμενος διετέλει. Προσελθὼν δ᾽ 6
Ὁ προφήτης αὐτῷ θαυμάζειν ἔλεγεν, εἰ- τούτους ἡγεῖται
θεοῦς, ot τοὺς ἰδίους, παρ᾽ οἷς ἐτιμῶντο, υηδὲν ὥνη-
σαν, μηδ᾽ ἐκ χειρῶν ἐρρύσαντο τῶν ἐχείνου, ἀλλ’
ὑπερεῖδον πολλούς τε αὐτῶν ἀπολλυμένους χαὶ αὐτοὺς
αἰγμαλωτισθέντας’ χεχομίσθχαι γὰρ εἰς Ἱεροσόλυμα
Ὁ τούτῳ τῷ τρόπῳ, χαθὼς ἄν τις τῶν πολεμίων τινὰς
ζωγρήσας ἤγαγε. Τῷ δὲ βασιλεῖ ταῦτ᾽ ὀργὴν ἐχί-
νησε χαὶ προσέταξεν ἡσυχίαν ἄγειν τὸν προφήτην,
ἀπειλήσας αὐτὸν χολάσειν, ἂν πολυπραγμονῇ. Καὶ ὃ μὲν
ἡσυχάζειν εἶπεν, οὐχ ἀμελήσειν δ᾽ ὧν ἐπιχκεχείρηχε νεω-
3 τερίζειν τὸν Θεὸν προὔλεγεν. ᾿Δμασίας δὲ, χατέχειν
αὑτὸν ἐπὶ ταῖς εὐπραγίαις οὐ δυνάμενος, ἃς παρὰ τοῦ
Θεοῦ λαδὼν εἰς αὐτὸν ἐξύδριζεν, ἀλλὰ φρονηματισθεὶς
ἔγραψεν Ἰωάσῳ τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖ, κελεύων
ὑπαχούειν αὐτῷ σὺν παντὶ τῷ λαῷ, ὡς καὶ πρότερον
X ὑπήχουε τοῖς προγόνοις αὐτοῦ, Δαυΐδ, xal Σολομῶνι"

ἣ w βουλόμενον εὐγνωμονεῖν, εἰδέναι πολέμῳ περὶ:

τῆς ἀρχῆς διαχριθησόμενον. ᾿Ἀντέγραψεν δὲ ὁ Ἰώα-
cx, τάδε. « ΒΑΣΙΛΕΥ͂Σ ΙΩΑΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙ ΑΜΑΣΙΑΙ͂.
Ἦν ἐν τῷ Λιβάνῳ ὄρει χυπάρισσος! παμμεγέθης xal
ὦ ἄχανος. Αὕτη πρὸς τὴν χυπάρισσον ἔπεαψε uvn-
στευομένη τὴν θυγατέρα αὐτῆς πρὸς γάμον τῷ παιδί"
μεταξὺ δὲ ταῦτα λέγουσαν θηρίον τι παρερχόμενον
χατεπάτησε τὴν ἄχανον. Τοῦτο οὖν ἔσται σοι παρά-

δειγαα τοῦ μὴ μειζόνων ἐφίεσθαι, μηδ᾽ ὅτι τὴν πρὸς

6 Ἀμαληχίτας μάχην ηὐτύχησας, ἐπὶ ταύτη γαυρούμε-

νος σαυτῷ xai τῇ βασιλείᾳ σου κινδύνους ἐπισπῶ. »
τ. Ταῦτα δ᾽ ἀναγνοὺς ᾿Αμασίας ἔτι ἄλλον ἐπὶ τὴν
στρατείαν παρωξύνθη, τοῦ Θεοῦ παρορμῶντος αὐτὸν,
οἶλαι, πρὸς αὐτὴν, ἵνα τῶν παρανοιαηθέντων εἰς αὐτὸν
0 δίχην ἀπολάθη. Ὥς δ᾽ ἐξῆγε μετὰ τῆς δυνάμεως ἐπὶ τὸν
Ἰώασον xal συνάπτειν μάχην ἔμελλον, τὸ Ἀμασίου στρά-
τεῦμα φόδος αἰφνίδιος xat κατάπληξις, οἵαν Θεὸς οὐχ
εὐμενὴς ὧν ἐντίθησιν, εἷς φυγὴν ἔτρεψε, xal πρὶν εἷς

χεῖρας ἔλθεῖν. Διασπαρέντων δὴ ὑπὸ τοῦ δέους αὐτῶν,

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. IX.

[495,496.] | 355

illos quidem dimitlit, prefatus se donare illis quicquid
mercedis nomine accepissent : ipse vero cum suis copiis con-
ira praedictas gentes profectus est. Quumque illos pugna
superaseet , millia quidem decem occidit, et totidem vivos
cepit, quos in petram magnam, quae Arabiam versns est,
ductos de ea precipitavit, multamque prede abegit et
opum vim immensam ex omnibus gentibus. At dum hec
ageret Amasias, Israelitn, quos conduetos remiserat, ex eo
ad indignationem adducti, missionemque sibi ignominiae
esse rati, ( baud enim ipsis hoc accidisse nisi contemptui
habitis ,) in ejus ditionem ,impetum faciebant, et progressi
usque ad Bethseméra, regionem populati sunt , et multa
quidem jumenta ceperupt , hominum vero tria millia inter-
fecerunt. ᾿

2. Celerum Amasias vieloria rebusque prospere gestis
elatus , Deum quidem, qui ei horum auctor exstiterat , c«e-
pit negligere, istorum vero deorum, quos ex Amalecila-
rum regione attulerat , cultui se addixit. Quum autem vates
eum adiisset, se mirari dicebat, quod illos deos esse credat,
qui cultoribus suis nibil opis afferre potuerint, nec illos ipsius
manibus liberarint , sed illorum quamplurimos male pereun-
tes insuper habuerint, et semetipsos in captivitatem abdu-
clos : illos enim Hierosolyma delatos esse perinde ac si quis
hostium quosdam captivos eo duceret. [5184 autem regi
iram moverunt; quo factum ut vati silentium indiceret,
supplicium ei minatus, si quid przeter negotium agere per-
geret. Tum quidem ille se quieturum dixit, Deum vero ea
non prateriturum esse pradicebat, quibus rebus novis
studens manus admoverit. At Amasias, quum semet regere
et moderari in prospera fortuna non posset , ( quam licet a
Deo acceperit, contumeliis in eum non temperabat,) sed
magna de se opinione in(latus esset, scripsit Joaso regi
Israelitarum , jubens ut is cum omni populo sibi obse-
quium praestaret, quod et olim prasstitum esset majori-
bus suis, Davidi et Solomoni : sin vero nolit quod cequum
sit facere, sciat bello esse decernendum de summa imperii.
Joasus autem in heec verba rescripsit. « JoAsUS REX AMASLE
« REct. [n monte Libano ingens erat cupressua , nec non et
« rubus. Ille misit ad cupressum, poscens illius filiam
« 800 filio in matrimonium dari : sed interea fera quaedam
« praeteriens rubum proculcavit. Hoc itaque tibi exemplo
« erit ne majora appelas, neve, quod prospere rem gesse-
« ris contra Amalecitas , ista cogitatione superbiens tibimet
« regnoque tuo pericula asciscas. »

3. Amasias aulem, quum ista legisset, majori adhuc cu-
piditate ad bellum incitatus est , Deo , ut arbitror, illum ad
lioc impellente, ut pro iis qure in ipsum admiserat peccaiis
poenas exigeret. Ubi vero copias eduxerat contra Joasum, .
et pugnam conserturus erat, timor subitus et consternatio,
qualem Deus non propitius solet immittere, Amasia
exercitum in fugam vertit , etiam antequam ad manus ve-.
nirent. lllis ergo prae timore dispersis, contigit ut Amasias

25

$56 (ε18,419.)

μονωθέντα τὸν ᾿Αμασίαν ληφθῆναι συνέδη πρὸς τῶν πο-
λεμίων αἰχμάλωτον’ ἠπείλησε δ᾽ αὐτῷ θάνατον Ἰώα-
σος,, si μὴ πείσειε τοὺς ἱἱεροσολυμίτας ἀνοίξαντας αὐ--
τῷ τὰς πύλας δέξασθαι μετὰ τῆς στρατιᾶς εἰς τὴν πό-
δ λιν. Καὶ Ἀμασίας μὲν ὁπὸ ἀνάγχης xol τοῦ περὶ τὸ
ζῆν δέους ἐποίησεν εἰσδεχθῆναι τὸν πολέμιον. ὋὉ δὲ
διαχόψας τι τοῦ τείχους ὡς τετραχοσίων πηχῶν, ἐφ᾽
ἅρματος εἰσήλασε διὰ τῆς διακοπῆς εἰς ᾿ἱἱεροσόλυμα, τὸν
᾿Αυασίαν ἄγων αἰχμάλωτον. Κύριός τε τούτῳ τῷ
10 τρόπῳ γενόμενος τῶν “Ἱεροσολύμων, τούς τε τοῦ Θεοῦ
θησαυροὺς ἀνείλετο, xal ὅσος ἦν τῷ Ἀμασίᾳ χρυ-
σὸς χαὶ ἄργυρος ἐν τοῖς βασιλείοις ἐξεφόρησε, χαὶ οὔ-
τως αὐτὸν ἀπολύσας τῆς αἰχμαλωσίας ἀνέζευξεν εἷς
Σαμάρειαν. Ταῦτα δ᾽ ἐγένετο περὶ τοὺς Ἱεροσολυ-
45 μίτας ἔτει τετάρτῳ xal δεχάτῳ τῆς ᾿Αμασίου βασιλείας,
ὃς μετὰ ταῦτα ἐπιδουλευθεὶς ὑπὸ τῶν φίλων φεύγει
μὲν εἰς Λάχεισαν πόλιν, ἀναιρεῖται δὲ ὑπὸ τῶν ἐπιδού-
λων πεμψάντων ἐχεῖ τοὺς ἀποχτενοῦντας αὐτόν, Καὶ
τὸ μὲν σῶμα κομίσαντες εἰς ἱἱεροσόλυμα βασιλιχῶς
80 ἐχήδευσαν. Κατέστρεψε δὲ οὕτως ᾿Αμασίας τὸν βίον
διὰ τὸν νεωτερισμὸν χαὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ὀλιγωρίαν,
βιώσας μὲν ἔτη τέσσαρα xol πεντήχοντα,, βασιλεύσας
δ᾽ ἐννέα xal εἴχοσι' διαδέχεται δ᾽ αὐτὸν 6 παῖς Ὀζίας
τοὔνομα.

ΚΕΦ. l'.

35 Πεντεχαιδεχάτῳ δὲ ἔτει τῆς Αμασίου βασιλείας
ἐδασίλευσε τῶν Ἰσραηλιτῶν Ἰωάσου υἱὸς ἱἹεροδόαμος
ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη τεσσαράχοντα, Οὗτος ὁ βασιλεὺς τὰ
μὲν εἰς τὸν Θεὸν ὑύριστὴς xai παράνομος δεινῶς ἐγέ-
νετο, εἴδωλά τε σεδόμενος χαὶ πολλοῖς ἀτόποις χαὶ

50 ξέγοις ἐγχειρῶν ἔργοις, τῷ δὲ λαῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν μυ-
plev χαχῶν αἴτιος ὑπῆρχε. Τούτῳ προεφήτευσέ τις
Ἰωνᾶς ὡς δεῖ πολεμήσαντα τοῖς Σύροις αὐτὸν χρατῆσαι
Re ἐχείνων δυνάμεως xal πλατῦναι τὴν αὑτοῦ βασι-
᾿'λείαν, τοῖς μὲν χατὰ τὴν ἄρχτον μέρεσιν ἕως Ἀμάθου

S85 πόλεως, τοῖς δὲ χατὰ τὴν μεσημδρίαν ἕως τῆς Ἀσφαλ-
τίτιδος λίανης" τὸ γὰρ ἀρχαῖον οἱ ὅροι τῆς Χαναναί--
ας ἦσαν οὗτοι, χαθὼς 6 στρατηγὸς ᾿Ιησοῦς περιώρισε.
Στρατεύσας οὖν ἐπὶ τοὺς Σύρους 6 Ἱἱεροδόαμος χατα-
στρέφεται πᾶσαν αὐτῶν τὴν χώραν, ὡς προεφήτευσεν

40 Ἰωνᾶς.

β΄. Ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην, τὴν ἀχρίθειαν τῶν πρα-
Ὑμάτων παραδώσειν ὑπεσχημένος, ὅσα xal περὶ τοῦ
προφήτου τούτου ηὗρον ἐν ταῖς “Εὐραϊχαῖς βίδλοις ἀνα-
γεγραμμένα διεξελθεῖν. Κελευσθεὶς γὰρ οὗτος ὑπὸ

45 τοῦ Θεοῦ πορευθῆναι μὲν εἰς τὴν Νίνου βασιλείαν, χη-
ρῦξαι δ᾽ ἐχεῖ γενόμενον ἐν τῇ πόλει, ὅτι τὴν ἀρχὴν
ἀπολέσει, δείσας οὐκ ἀπῆλθεν, ἀλλ᾽ ἀποδιδράσχει τὸν
Θεὸν εἰς Ἰόπῃην πόλιν, xal πλοῖον εὑρὼν ἐμδὰς εἰς Ταρ-
σὸν ἔπλει τῆς Κιλικίας. ᾿πιγενομένου δὲ χειμῶνος

50 σφοδροτάτου xal χινδυνεύοντος χαταδῦναι τοῦ σκάφους,
οἱ μὲν ναῦται καὶ ὁ χυδερνήτης xal αὐτὸς 6 ναύχληρος
εὐχὰς ἐποιοῦντο χαριστηρίους εἰ διαφύγοιεν τὴν θάλασ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙ͂ΑΣ BIBA. Θ. ΚΕΦ. I.

[499,497. ]

a suis desertus ab hostibus caperetur , eique Joasus mortem
minatus est, nisi hoc Hierosolymitanis persuaderet, ut
portas aperirent ipsumque cum exercitu in urbem recipe-
rent. Et Amasias quidem, necessitate compulsus inetuque
ex vite, periculo, auctor erat ut hostis intromitteretur.
llle vero, diruta murorum parte quasi quadringentorum
cubitàm spatio, per hanc perruptionem cum curru invehitur
Hierosolyma, captivum pre se agens Amasiam. Atque
hoc modo in potestatem suam redactis Hierosolymis, et
Dei thesauros abstulit, et exportavit quicquid auri argenti-
que Amasie eral in regia, atque ità demum , quum Amasiam
libertati restituisset, Samariam reversus est, Ista autem
Hierosolymitanis acciderunt anno regni Amasiae decimo
quarto; qui post haec , insidiis ei structis ab amicis, in ur-
bem Lachisam profugit, et ab insidiatoribus occisus est, quum
eo misissent qui illum ibi necarent. Et corpus quidem ejus
Hierosolyma reportatum regiis exsequiis cohonestarunt. Ac
vitam hoc modo finivit Amasias propter insolentiam et Dei
contemptum , quum annos quattuor et quinquaginta vixis-
set , novem vero et viginti regnasset : eique succedit filius
nomine Ozias.

CAP. X. (X1)

Anno antem decimo quinto regni Amasiz ccepit Hieroboa-
mus Joasi filius in Israelitas regnare Samariz? annos qua-
draginta. Hic rex in Deum quidem erat contumeliosus
legumque supra modum contemptor, ut qui idola cole.
bat et multis operibus absurdis et peregrinis manum ad-
movebat, populo vero Israelitarum mala innumera affere-
bat. Huic Jonas quidam vates predixit ab ipso, si cum
Syris bellum gesserit ,- labefactatum iri illorum potentiam,
suique regni fines prolatum, ex partibus quidem septen-
trionalibus usque Amatlium urbem, ad meridiem vero us-
que Asphaltitem paludem : his enim olim terminis Cha-
Danza terra finiebatur, sicut Jesu imperatori visum erat
eam circumscribere. Hieroboamus itaque, quam in Syros
expeditionem fecisset, omnem eorum provinciam , juxta
Jona vaticiulum, in potestatem suam redegit.

2. Necessarium aulem duxi, utqui res gestas accurate
perscripturum esse pollicitus fuerim, quicquid in Hebraeo-
rum libris de hoc vate relatum vidi oratione persequi. Iste
enim a Deo jussus in Nini regnum proficisci, et ubi in
urbem wenisset illic praedicare, futurum ut imperium amit-
teret, prae. metu eo non concessit : sed ἃ Deo profugit in
urbem Jopen, navique, quam forte nactus est, conscensa
Tarsum Ciliciae cursum intendebat. Quum autem vehemens
coorta esset. tempestas, et non procul abesset navis quin
submergeretur, nautse quidem et gubernator et ipse navicu-
larius voverunt se gratias numini acturos , si e maris periculo

(u9,20.)

σαν. Ὁ δὲ Ἰωνᾶς συγχαλύψας αὐτὸν ἐδέδλητο, μη-
δὲν ὧν τοὺς ἄλλους ἑώρα ποιοῦντας μιμούμενος. — AÀ-
ξοντος δ᾽ ἔτι μᾶλλον τοῦ χλύδωνος καὶ βιαιοτέρας γενο-
μένης ὑπὸ τῶν πνευμάτων τῆς θαλάσσης, ὑπονοήσαν-
V τες, ὡς ἐνδέχεται, τινὰ τῶν ἐμπλεόντων αἴτιον αὐτοῖς
ἕἶναι τοῦ χειμῶνος, συνέϑεντο χλήρῳ τοῦτον ὅστις ποτὲ
ἦν μαθεῖν. Κληρωσαμένων οὖν ὃ προφήτης λαγχάνει.
Πυνθανομένων δὲ πόθεν τε εἴη χαὶ τί μετέρχεται, τὸ
μὲν γένος ἔλεγεν ᾿Εδραῖος εἶναι, προφήτης δὲ τοῦ με-

W γίστου Θεοῦ. Συνεδούλευσεν οὖν αὐτοῖς, εἰ θέλουσιν
ἐποδρᾶναι τὸν παρόντα χίνδυνον, ἐχθαλεῖν αὐτὸν εἷς
τὸ πέλαγος" αἴτιον γὰρ αὐτοῖς εἶναι τοῦ χειμῶνος. Οἱ
δὲ τὸ μὲν πρῶτον οὖχ ἐτόλμων, χρίναντες ἀσέδημα εἷ-
ναι ξένον ἄνθρωπον xol πεπιστευχότα αὐτοῖς τὸ ζῆν εἰς

I5 φανερὰν οὕτως ἀπώλειαν ἐχρῖψαι" τελευταῖον δ᾽ ὑπερ-
διαζομένου τοῦ χαχοῦ xal ὅσον οὕπω μέλλοντος βαπτί-
ζεσθαι τοῦ σχάφους, ὅπό τε τοῦ προφήτου παρορμηθέν-
τες αὐτοῦ χαὶ ὑπὸ τοῦ δέους τοῦ περὶ τῆς ἑαυτῶν σω-
τηρίας, ῥίπτουσιν αὐτὸν εἷς τὴν θάλασσαν. Καὶ 6 μὲν

Ὁ χειμὼν ἐστάλη. τὸν δὲ λόγος ὑπὸ τοῦ χήτους χαταπο-
θέντα τρεῖς ἡμέρας xal τοσαύτας νύχτας εἰς τὸν Ei-
ξεινον ἐχθρασθῆναι πόντον, ζῶντα xai μηδὲν τοῦ σώ-
ματος λελωδημένον. "Ev0a τοῦ Θεοῦ δεηθεὶς συγ-
γνώμην αὐτῷ παρασχεῖν τῶν ἡμαρτημένων ἀπῆλθεν

5 εἰς τὴν Νινευὴν πόλιν, xal σταθεὶς εἰς ἐπήχοον ἐχήρυσ-
etv ὡς μετ᾽ ὀλίγον πάνυ γρόνον ἀποδαλοῦσι τὴν ἀρχὴν
τῆς Ασίας, Καὶ ταῦτα δηλώσας ὑπέστρεψε. Διεξῆλ-
(ov δὲ τὴν περὶ αὐτοῦ διήγησιν ὡς ηὗρον ἀναγεγραμ-
μένην,

» Υ΄. Ἱεροδόαμος δ᾽ ὁ βασιλεὺς, μετὰ πάσης εὐδαι-
μονίας τὸν βίον διαγαγὼν καὶ ἄρξας ἔτη τεσσαράχοντα,
ἐτελεύτησε. Καὶ θάπτεται μὲν ἐν Σαμαρεία, διαδέχε-
ται δ᾽ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν 6 υἱὸς Ζαχαρίας. Τὸν αὐτὸν
δὲ τρόπον χαὶ Ὀζίας ὁ τοῦ "Auaclou υἱὸς, ἔτος ἤδη τέ-

ΟΦ ταρτον πρὸς τοῖς δέχα βασιλεύοντος Ἱεροδοάμου, τῶν

óvo φυλῶν ἐδασίλευσεν ἐν ᾿Ἱἱεροσολύμοις, μητρὸς ὧν
γιάλας μὲν τοὔνομα, ἀστῆς δὲ τὸ γένος. ᾿Αγαθὸς δ᾽
ἦν χαὶ δίκαιος τὴν φύσιν xal μεγαλόφρων xal προνοῇ"
σαι τῶν πραγμάτων φιλοπονώτατος" στρατευσάμενος
€ xa ἐπὶ Παλαιστίνους xal νιχήσας μάχη πόλεις
αὐτῶν ἔλαθε χατὰ χράτος Γίτταν xal ᾿Ιάμνειαν, xai
χατέσχαψεν αὐτῶν τὰ τείχη. Μετὰ δὲ ταύτην τὴν
στρατείαν ἐπῆλθε τοῖς τῇ Αἰγύπτῳ γειτνιῶσιν Ἄραψι,
xal πόλιν χτίσας ἐπὶ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, ἐγκατέ--
(ὁ στησεν αὐτῇ φρουράν. "πειτα τοὺς Ἀμμανίτας κατα-
στρεψάμενος χαὶ φόρους αὐτοῖς δρίσας τελεῖν, καὶ πάντα
τὰ μέχρι τῶν Αἰγυπτίων ὅρων χειρωσάμενος, τῶν
Ἱεροσολύμων ἤρχετο ποιεῖσθαι τὸ λοιπὸν τὴν ἐπιμέ-
λειαν, Ὅσα γὰρ τῶν τειχῶν ἢ ὑπὸ τοῦ χρόνου χα-
W τεδέδλητο 3) ὑπὸ τῆς ὀλιγωρίας τῶν πρὸ αὐτοῦ βασι-
λέων, ταῦτά τε ἀνωχοδόμει xat χατεσχεύαζεν, ὅσα τε
ἣν χαταβεδλημένα ὑπὸ τοῦ Ἰσραηλιτῶν βασιλέως, ὅτε
τὸν πατέρα αὐτοῦ λαδὼν αἰχμάλωτον τὸν Ἀμασίαν
εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν. Προσῳχοδόμησε δὲ καὶ πύρ-

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. X.

[499409.] 367
evaderept : Jonas vero abditus jacebat, nihil eorum faciens
quibus alios operam dare cernebat. Quum autem aquae flu.
ctus magis adhuc augerentur, et veliementius aliquanto &
ventis mare concitaretur, suspicati, ut fieri solet, aliquem»
8 vectloribus esse ipsis tempestatis causam , constituerunt
jactis sortibus quisnam ille sit deprebendere. Hoc itaque
facto, vati sors obtigit. Quumque interrogarent et unde es-
set et quidnam rei ageret, respondit se genere quidem esee
Hebrseeum, summi vero Dei vatem. Illis itaque consilium
dedit ut ipsum ín mare dejicerent, si vellent preesens peri-
culum effugere : sua enim causa ipsos tempestate vexari.
At illi primum quidem hoc facere non audebant , nefas esse
existimantes in tam manifestum exítium mittere hominem
peregrinum , quique ipsis vilam suam commiserit : tandem |
vero exsuperapnte malo, navique propemodum eo adducta
ut mergeretur, partim ab ipso vate incitati, partim metu
impulsi ne salutis discrimen adirent, in mare eum proji-
ciunt. Et tempestas quidem stevire desiit, hunc vero alunt
a ceto devoratum post tres dies totidemque noctes in Euxi-
num pontum ejectum fuisse , vivum et corpore nihil omntno
lesum. Ubi a Deo delictorum veniam deprecatus , urbem
Niniven adiit, et quum in loco constitisset, unde exaudiri
poterat, proclamavit fore ut brevi admodum post tempore
Asie imperium amitterent. [slisque annuncialis reversus
est. Atque hanc de eo narrationem confeci ex iis qua
scriptis consignata reperi.

3. Rex autem Hieroboamus , quum vitam summa felicitate
egisset, regnassetque annos quadraginta, diem suum
obiit. EtSamarüe quidem sepelitur : ci vero in regnum
succedit filius ipsius Zacharias. Ozias item Amasiee fllius,
anno regni Hieroboami decimo quarto, in duas tribus re-
gnare ccpit. Hierosolymis , matre natus nomine Achiala,
qu& genere civis erat. llle antem natura bonus erat et
justus et. magnanimus, providendisque rebus sollers et
industrius. Qui quum exercitum eduxisset in Palesti-
nos eosque pugna vicisset, urbes illorum Gittam et Jam-
niam vl cepit, et earum mkenia diruit. Ubi autem (acta
erat haec expeditio, adortus est Arabas £gypto finitimos ,
atque urbe s&dificata ad mare Rubrum, preesidium in ea
posuit. Post liec Ammanitis subactis et certo tributo illis
imperato, omnique regione usque ad Egypti fines in po-
testatem suam redacta, cepit ín posterum Hierosolymis
curam suam impendere. Quicquid enim moenium vel ve-
tustate collapsum erat, vel superiorum regum incuria, id
totum de novo edificavit et exstruxit, quicquid etiam de-
jectum erat ab Israelitarum rege , quando in urbem, quum
patrem ejus Amasiam captivum ageret, ingressus est.
Imposuit etiam turres multas centum et quinquaginta

358 (ι20,421.)

γους πολλοὺς πεντήχοντα πηγῶν καὶ Íxavóv. Καὶ
φρουροὺς δ᾽ ἐνετείγισε τοῖς ἐρήμοις χωρίοις xat πολ-
λοὺς ὀχετοὺς ὥρυξεν ὑδάτων. ἮΝν ὃ’ αὐτῷ xai ὑπο-
ζυγίων xal τῶν ἄλλων θρεαμάτων ἄπειρόν τι πλῆθος"
6 εὐφυὴς γὰρ ἦν ἢ χώρα πρὸς νομάς. Γεωργιχὸς δ᾽ ὧν
σφόδρα τῆς γῆς ἐπεμελεῖτο, φυτοῖς αὐτὴν καὶ παντοδα-
ποῖς τιθηνῶν σπέρμασι. Στρατιᾶς δ᾽ εἶεν ἐπιλέχτου
περὶ αὗτὸν μυριάδας ἑπτὰ xal τριάχοντα, ἧς ἡγευόνες
ἦσαν καὶ ταξίαρχοι xat χιλίαρχοι γενναῖοι καὶ τὴν ἀλ-
10 χὴν ἀνυπόστατοι τὸν ἀριθμὸν δισχίλιοι. Διέταξε δ᾽
εἷς φάλαγγας τὴν ὅλην στρατιὰν xal ὥπλισε ῥομφαίαν
δοὺς ἑχάστῳ xoi θυρεοὺς xal θώρακας χαλχοῦς καὶ τόξα
καὶ σφενδόνας. τι δὲ xai πρὸς τούτοις μηχανήματα
πολλὰ πρὸς πολιορχίας χατεσχεύασε, πετροδόλχ τε
15 xal δορυδόλα, καὶ ἀρτῆρας xxt ἅρπαγας xal ὅσα τού -
τοις ὅμοια.
δ΄. Γενόμενος δ᾽ ἐν ταύτη τῇ συντάξει χαὶ παρα-
σχευῇ διεφθάρη τὴν διάνοιαν ὑπὸ τύφου, xat χαυνωθεὶς
θνητῇ περιουσία τῆς ἀθανάτου xal πρὸς ἅπαντα διαρ-
20 χοῦς τὸν χρόνον ἰσχύος ὠλιγώρησεν, (αὕτη δ᾽ ἦν f πρὸς
τὸν Θεὸν εὐσέδειχ xal τὸ τηρεῖν τὰ νόμιμα,) ὥλισθεν
δ᾽ ὑπ᾽ εὐπραγίας xal χατηνέχθη πρὸς τὰ τοῦ πατρὸς
ἁυαρτήματα, πρὸς ἃ χἀχεῖνον ἣ τῶν ἀγαθῶν λαμπρό-
τῆς xai τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων, οὐ δυνηθέντα προ-
25 στῆναι χαλῶς αὐτῶν, ἤγαγεν. ᾿Κνστάσης δ᾽ fufpac
ἐπισήμου xai πάνδημον ἑορτὴν ἐχούσης, ἐνδὺς ἱερατι-
χὴν στολὴν εἰσῆλθεν εἰς τὸ τέμενος, ἐπιθυμιάσων ἐπὶ
τοῦ χρυσοῦ βωμοῦ τῷ Θεῷ. Τοῦ δ᾽ ἀρχιερέως Ἀζα-
ρίου, ὄντων σὺν αὐτῷ ἱερέων ὀγδοήχοντα, χωλύοντος
30 αὐτὸν, (οὐ γὰρ ἐξὸν ἐπιθύειν εἶπον, μόνοις δ᾽ ἐφεῖσθαι
τοῦτο ποιεῖν τοῖς £x τοῦ Ἂ αρῶνος γένους .) χαταθοών --
τῶν δ᾽ ἐξιέναι χαὶ uj παρανομεῖν εἷς τὸν Θεὸν, ὀργισθεὶς
ἠπείλησεν αὐτοῖς θάνατον, εἰ μὴ τὴν ἡσυχίαν ἄξουσι.
Μεταξὺ δὲ δεισωὸς ἐχλόνησε τὴν γὴν μέγας, xal δια-
3b στάντος τοῦ ναοῦ φέγγος ἡλίου λαμπρὸν ἐξέλαμψε, χαὶ
τῇ τοῦ βασιλέως ὄψει προσέτεσεν, ὡς τῷ μὲν εὐθέως
λέπραν ἐπιδραμεῖν, πρὸ δὲ τῆς πόλεως, πρὸς τῇ χα-
λουμένῃ ᾿ΙΖρωγῇ, τοῦ ὄρους ἀπορραγῆναι τὸ ἥμισυ τοῦ
χατὰ τὴν δύσιν, xai χυλισθὲν τέσσαρας σταδίους ἐπὶ
40 τὸ ἀνατολιχὸν ὄρος στῆναι, ὡς τάς τε παρόδους ἐμφρα-
(7vat xal τοὺς παραδείσους τοὺς βασιλιχούς. — 'lnel
δὲ χατειλημμένην τὴν ὄψιν τοῦ βασιλέως ὑπὸ τῆς λέ-
πρὰς εἶδον οἱ ἱερεῖς, ἔφραζόν τε αὐτῷ τὴν συμφορὰν
καὶ ἐκέλευον ἐξιέναι τῆς πόλεως ὡς ἐναγῆ. Ὁ δὲ ὑπ᾽
45 αἰσχύνης τε τοῦ συμθεθηκότος δεινοῦ xal τοῦ μηκέτ᾽
αὐτῷ παρρησίαν εἶναι τὸ κελευόμενον ἐποίει, τῆς ὑπὲρ
ἄνθρωπον διανοίας καὶ τῶν διὰ τοῦτ᾽ εἰς τὸν Θεὸν ἀσε-
ὀημάτων ταλαίπωρον οὕτω xal οἰχτρὰν ὑπομείνας δί-
χὴν. Καὶ γρόνον μέν τινα διῆγεν ἔξω τῆς πόλεως, ἰδιώ-
bo τὴν ἀποζῶν βίον, τοῦ παιδὸς αὐτῷ ᾿Ιωθάμου τὴν ἀρ--
χὴν παραλαβόντος: ἔπειτα ὑπὸ λύπης χαὶ ἀθυμίας τῆς
ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις ἀπέθανεν, ἔτη μὲν βιώσας ὀκτὼ
xal ἑξήχοντα, τούτων δὲ βασιλεύσας πεντήχοντα δύο.
ἘἘχηϑεύθη δὲ μόνος ἐν τοῖς ἑαυτοῦ κήποις.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. Θ. ΚΕΦ I.

[49,50v.]

cubitorum. Quin et stationibus in solitudine munimenta
circamdedit , multosque aquie ductus excavavit. Erat au.
tem ipsi et jumentorum aliorumque pecorum vis infinita :
nam regio erat apia pascuis. Quumque esset agriculture
deditus, terree multum cure adhibebat, eamque omni
plantarum genere et seminum excolebat. Habebat etiam
circa se militum exercitum electorum ad trecenta septua-
ginta millia, quibus praeerant centuriones et tribuni, viri
egregiae fortitudinis et invicto robore priediti , ad duo mil-
lia numero. Totum autem exercitum in phalanges dispo-
suil , armisque instruxit, unicuique dato gladio, et clypeis
et thoracibus seis, arcubus etiam et fundis. Quin et pree-
ter liec machinas multas fecit ad oppida in obsidione expu-
gnanda , instrumenta etiam quibus lapides et tela jaceren-
tur, utet tollenonea et harpagones et queecunque hisce si-
milia.

4. Ceterum quum ea ita constituissct et praeparasset , ex
fastu mente corruptus est, atque peritura rerum copia in-
flatus vim immortalem et in omne &vum duraturam insu
per habuit, (ista autem erat pielas erga Deum legumque
obsezvantia,) rerumque successu sublatus cecidit, et ad
eadem in quibus deliquerat pater prolapsus est, ad quz
fortune splendor rerumque gestarum magnitudo eliam il-
lum perduxerunt, istis moderandis imparem. Nam instante
die celebri , quo festum erat solenne populo universo , veste
indutus sacerdotali in fanum ingressus est, suffitum in au-
reo altari Deo facturus. Azaria autem pontifice, cui ade-
rant octoginta sacerdotes, eum prohibente, (haud enim fas
esse rem divinam facere dicebant, is vero solis hoc datum
esse qui ex Aaronis stirpe,) αἱ clainantibus ut exiret Deique
leges ne violaret, ira accensus mortem illis roinatus est,
nisi quiescerent. [Interea autem ingens motus terram con-
cussit, et scisso templo splendida lux solis emicuit, et in
regis faciem incidit , ila ut statim eum invaderet lepra; an-
te urbem vero ad locum , qui dicitur Eroge, montis fracta
est pars dimidia quie ad occidentem erat, et voluta per
stadia quattuor ad orientalem montis partem constitit , ita
ut et viz? obstruerentur et horti regis. Porro sacerdotes,
quum faciem regis lepra infectam animadvertissent , et cala-
mitatem ei iandicabant, atque jubebant ul urbe excederet
tanquam impurus. ]1lle vero, quod eum moli sibi illai
puduerit et omni de fiducia exciderit, imperatum faciebat,
animi supra humanam sortem elati, atque inde suf in
Deum impietatis miseram adeo miserandamque ponam
perferens. Et extra quidem urbem aliquamdiu versabatur,
vitam agens privatam , filio ejus Jothamo gubernaculo impe-
rii admoto; postea prie mcerore animique ansietate ex fa-
cinoribus orta vitam fiuivit, quum annos quidem oclo et
sexaginta vixissel, ex his vero duo et quinquaginta regnum
tenuissel, Solus autem in horlis s*iis sepultus est.

(atn)
ΚΕΦ. IA'.

Ὁ δὲ τοῦ Ἱεροδοάμου παῖς ᾿Αζαρίας ἕξ uno βασι-
λεύσας τῶν Ἰσραηλιτῶν, δολοφονηθεὶς ἀπέθανεν ὑπὸ
φίλου τινὸς, Σελλούμου μὲν τοὔνομα, ἸΙαδήσου δὲ υἱοῦ,
ἑςχαὶ τὴν βασιλείαν μετ᾽ αὐτὸν παραλαῤὼν, οὐ πλείονα

εγρόνον ἑυερῶν αὐτὴν κατέσχε τριάχοντα. Ὁ γὰρ
στρατηγὸς Μανάημος κατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν ὧν ἐν
θαρσῇ πόλει, xal τὰ περὶ τὸν ᾿Αζαρίαν ἀχούσας, ἄρας
μετὰ πάσης τῆς στρατιᾶς Txsv εἰς Σαμάρειαν, xal συμ-
Grow εἰς μάχην ἀναιρεῖ τὸν Σέλλουμον,. xal βασιλέα
W χαταστήσας ἑαυτὸν ἐχεῖθεν εἷς Θαψὰν παραγίνεται πό-
λιν, Οἱ δ᾽ ἐν αὐτῇ τὰς πύλας μοχλῷ χλείσαντες οὐχ
εἰσεδέξαντο τὸν βασιλέα" ὃ δ᾽ ἀμυνόμενος αὐτοὺς τὴν πέ-
a ἐδήου χώραν καὶ τὴν πόλιν κατὰ χράτος λαμθάνει
πηλιορχίᾳ, φέρων τε χαλεπῶς ἐπὶ τοῖς ὑπὸ τῶν Θαψια-
I; τῶν πραχθεῖσι, πάντας αὐτοὺς διεχρήσατο μηδὲ νηπίων
φειδόμενος, ὠμότητος ὑπερδολὴν οὐ χαταλιπὼν οὐδὲ
ἀνριότητος. "A γὰρ οὐδὲ τῶν ἀλλοφύλων τινὰς συγ-
γνωστὸν διαθεῖναι γενομένους ὑποχειρίους, ταῦτα τοὺς
ὑμοφύλους οὗτος εἰργάσατο. Βασιλεύσας οὖν τῷ τρό-
Ὁ 29 τούτω 6 Μανάημος ἐπ᾽ ἔτη δέχα σχαιὸς xal πάντων
ὠμότατος διέμεινεν ὦν. Σρατεύσαντος δ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν
Φούλλου τοῦ ᾿Ασσυρίων βασιλέως, εἷς μὲν ἀγῶνα xol
μάγην οὐχ ἀπήντα τοῖς ᾿Ασσυρίοις, πείσας δὲ χίλια
τάλαντα ἀργυρίου λαθόντα ἀναχωρῆσαι διαλύεται τὸν
Ὁ πόλεμον. ᾿[ὃ δὲ χεφάλαιον τοῦτο συνήνεγχε τὸ πλῇ-
— Of Μαναήμῳ, πραχθὲν χατὰ χεφαλὴν δραχμὰς πεν-
τήχοντα, Τελευτήσας δὲ μετὰ ταῦτα χηδεύεται μὲν
ἐν Σαμαρείᾳ, χαταλείπει δὲ τῆς βασιλείας τὸν υἱὸν
φαχέαν διάδοχον, ὃς τῇ τοῦ πατρὸς χαταχολουθήσας
ἃ) ὠμότητι δυσὶν ἔτεσι μόνοις ἦρξεν. "Ἔπειτα δολοφονη-
θεὶς ἐν συμποσίῳ μετὰ φίλων ἀπέθανε, Φαχέου τινὸς,
& ἦν χιλίαρχος, ἐπιδουλεύσαντος αὐτῷ, παιδὸς δὲ
Ῥομελίου, Κατασχὼν δὲ καὶ οὗτος 6 Φακέας τὴν ἀρ-
γὴν ἔτεσιν εἴκοσι ἀσεδής τε ἦν xal παράνομος. Ὁ
& δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς Θεγλαφαλάσσαρ τοὔνομα,
ἐπιστρατευσάμενος τοῖς ᾿Ισραηλίταις, xal τήν τε Γα--
λαδηγὴν ἅπασαν χαταστρεψάμενος χαὶ τὴν πέραν τοῦ
Ἰορδάνου χώραν καὶ τὴν πρὸς αὐτὴν τὴν Γαλιλαίαν
καλουμένην xal Κύδισαν καὶ Ἄσωρα, καὶ τοὺς οἰχή-
€ 1opac αἰχμαλωτίσας, μετέστησεν εἰς τὴν αὗτοῦ βασι-
λείαν. Καὶ τὰ μὲν περὶ τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέως ἐν
τούτοις ἡμῖν δεδηλώσθω. |]

β΄. Ἰώθαμος δὲ Ὀζία παῖς ἐδασίλευσε τῆς Ἰούδα
φυλῆς ἐν Ἱεροσολύμοις, ἐκ μητρὸς μὲν ἀστῆς γεγονὼς,

(9 χαλουμένης δὲ ἹἽἹεράσης. Οὗτος ὁ βασιλεὺς οὐδευιᾶς
ἀρετῆς ἀπελείπετο, ἀλλ᾽ εὐσεδὴς μὲν τὰ πρὸς τὸν Θεὸν,
δίχαιος δὲ πρὸς ἀνθρώπους ὑπῆρξεν. ᾿Επιμελητὴς δὲ
τῶν χατὰ τὴν πόλιν (ὅσα γὰρ ἐπισχευῆς ἐδεῖτο xal χό-
ὅμου, ταῦτα φιλοτίμως ἐξειργάσατο) στοὰς μὲν τὰς ἐν

Ὁ) τῷ ναῷ ἱδρύσας καὶ προπύλαια, τὰ δὲ χαταπεπτωχότα
τῶν τειχῶν ἀνέστησε, πύργους παμμεγέθεις xat δυσα-
λώτους οἰχοδομήσας" χαὶ τῶν ἄλλων, εἴ τι χατὰ τὴν

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. XI.

[s06,50:.] 359
CAP. XI.

Azarias autem , quum ín Israelitas regnasset sex menses ,
diem obiit, dolo peremptus ab amico quodam, Sellumo no-
mine , Jabesi filio, qni quum ei in regnum successisset , il-
lud spatio triginta dierum et non amplius tenuit. Manae-
mus enim exercitus dux, quum eo tempore in urbe Tharsa
versaretur, et id quod Azarim acciderat fama accepisset,
castris inde motis cum toto exercitu Samariam venit, prze-
lioque cum Sellumo congressus eum interimit, quamque
semet regem constituisset , illinc ad urbem Thapsam profi-
ciscitur. At qui Intus erant portis obfirmatis regem non.
admiserunt. 1116 vero, ut illos ulcisceretur, regionem cir
cumcírca ferro et igni vastavit, urbemque, quum eam obse-
disset , vi expugnat, et graviter ferens quz a Thapsensibus
facta erant, omnes ferro peremit , ne infantibus quidem par-
cens, nihil sibi reliqui faciens δὰ summam crudelitatem fe-
ritatemve. Quse enim veniam non merebantur si in externos
bello victos essent edita , ea iste fecit in populares suos. Ma-
naemus itaque quum hoc modo regnum iniisset , per decem
annos perversus esse perstitit et omnium crudelissimus. A
Phullo autem Assyriorum rege bello ei illato, ín certamen
quidem pugnamque cum Assyriis non descendit , sed , quum
ei suasisset ut mille taleptis argenti acceptis recederet, di-
rimit bellum. At hanc summam Manaemo populus con-
tulit , exactis in singula capita quinquaginta drachmis. Post
heec autem vita defunctus Samariz quidem sepelitur, filium
vero Phbaceam, qui ei in regnum succederet, relinquit.
Is, patris crudelitatem sequntus, duobus tantum annis re-
gnavit, et non multo post in convivio cum amicis dolo oc-
cisus periit, a Phacea quodam, qui tribunus erat, filius
vero Romelie, circumventus. Celerum et hic Phaceas,
quum per annos viginti imperium teneret, et impius erat et
iniquus. Assyrioroum autem rex, cui nomen Theglapha-
lassar, quum expeditionem fecisset in Israelitas , omnemque
terram Galadenam subegisset , ut et regionem Transjorda-
nianam , vicinamque ei Galileeam nuncupatam, atque Cy-
disam et Azora , colonosque in captivitatem egissel, in re-
gnum suum reversus est. Et de iis quidem quie ad Assy-
riorum regem spectant, hac nobis sufficiat dixisse.

2. Ceterum Jothamus Oziz filius in Judzm tribum regna-
vit Hierosolymis, matre quidem cive natus, quae nomine
erat Hierasa. Huic regi nulla deerat virtus, sed semet
et erga Deum pium, et erga homines justum ostende-
bat. Preterea rebus civitatis curam adhibuit ; (quicquid
enim instaurari desiderabat et ornari, id summo :tudio
confecit et absolvit ; nam quum porticua templo constituisset
et vestibula, muros quoque collapsos restituit, quos tur-
ribus bene magnis captuque difficilibus communivit : eL si
quid aliud in regno suo neglectum fuerit, in id multum cura

860 (422,43.)
βασιλείαν ἠμέλητο, πολλὴν ἐπιστροφὴν ἐποιεῖτο. Στρα-

τευσάμενος δὲ xal ἐπὶ τοὺς Ἀμμανίτας xai χρατήσας
αὐτῶν τῇ μάχη, προσέταξεν αὐτοῖς φόρους χατὰ πᾶν
ἔτος αὐτῷ τελεῖν ἑχατὸν τάλαντα χαὶ σίτου χόρους
& μυρίους, τοὺς αὐτοὺς δὲ xal χριθῇῆς. Ηύὕὔξησε δὲ οὕτω
τὴν βασιλείαν, ὥστε ἀχαταφρόνητον μὲν αὐτὴν ix τῶν
πολεμίων εἶναι, τοῖς δ᾽ οἰχείοις εὐδαίμονα.
γ. Ἦν δέ τις κατὰ τοῦτον τὸν χαιρὸν προφήτης
Νάουμος τοὔνομα, ὃς περὶ τῆς Ἀσσυρίων χαταστροφῆς
10 καὶ τῆς Νίνου προφητεύων ἔλεγεν οὕτως. « [ἔσται Νι-
« νευὴ χκολυμθήθρα ὕδατος χινουμένη, οὕτω xa 6 δῇ»
« μος ἅπας ταρασσόμενος xal χλυδωνιζόμενος οἱχήσε--
« ται φεύγων, λεγόντων πρὸς ἀλλήλους, στῆτε xol μεί-
«νατε, χαὶ χρυσὸν αὐτοῖς xai ἄργυρον ἁρπάσατε.
« Εσται δ᾽ οὐδεὶς βουλησόμενος" (σώζειν γὰρ αὐτῶν
« ἐθελήσουσι τὰς ψυχὰς μᾶλλον ἢ τὰ χτήματα") δεινὴ
«γὰρ αὐτοὺς ἐν ἀλλήλοις ἔρις ἕξει καὶ θρῆνος, πάρεσίς
«τε τῶν μελῶν, αἵ τε ὄψεις ὑπὸ τοῦ φόδου μέλαιναι
« τελέως αὐτοῖς γενήσονται. Ποῦ δὲ ἔσται τὸ χατοι-
80 « χητήριον τῶν λεόντων xal fj μήτηρ σχύμνων; λέγει
« δέ σοι ὃ Θεὸς, Νινευὴ, ὅτι ἀφανίσω ct, xal οὐχέτι
4 λέοντες ix σοῦ πορευόμενοι ἐπιτάξουσι τῷ χόσωῳ. »
Καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ πρὸς τούτοις προεφήτευσεν οὗτος ὃ
προφήτης περὶ Νινευῇς, ἅπερ λέγειν οὐχ ἀναγχαῖον
25 ἡγησάμην, ἵνα δὲ μὴ τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὀμληρὸς δοχῶ,
παρέλιπον. Συνέβη δὲ πάντα τὰ προειρημένα περὶ
Νινευῆς, μετὰ ἔτη ἑχατὸν χαὶ πεντεχαίδεχα. Περὶ
μὲν οὖν τούτων ἀποχρώντως ἡμῖν δεδήλωται.

ΚΕΦ. IB.

Ὁ δ᾽ Ἰώθαμος μετήλλαξεν ἔτη βιώσας ἕν xol τεσ -

30 σαράχοντα, βασιλεύσας δ᾽ ἐξ αὐτῶν ἐχχαίδεκα. Θά-
πτεται δ᾽ ἐν ταῖς βασιλικαῖς θήκαις. "Ἔρχεται δ᾽ εἷς
τὸν υἱὸν αὐτοῦ "Ay div ἣ βασιλεία’ ὃς ἀσεθέστατος εἷς
τὸν Θεὸν γενόμενος xal τοὺς πατρίους παραῤὰς νόμους
τοὺς Ἰσραηλιτῶν βασιλέας ἐμιμήσατο, βωμοὺς ἐν Ἱερο-

86 σολύμοις ἀναστήσας xal θύων ἐπ᾽ αὐτῶν τοῖς εἰδώλοις,
οἷς χαὶ ἴδιον ὡλοχαύτωσε παῖδα χατὰ τὰ Χαναναίων
ἔθη, καὶ τούτοις ἄλλα παραπλήσια διεπράσσετο. " Ejov-
τος δ᾽ οὕτω xal μεμηνότος. ἐστράτευσεν ἐπ᾽ αὐτὸν ὁ
τῶν Σύρων xai Δαμασχηνῶν βασιλεὺς Ἀράσης, καὶ
40 Φαχέας ὃ τῶν Ἰσραηλιτῶν (φίλοι γὰρ ἦσαν") καὶ συνε-
λάσαντες αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ πολὺν ἐπολιόρχουν
“ρόνον, διὰ τὴν τῶν τειχῶν ὀχυρότητα μηδὲν ἀνύοντες.
Ὁ δὲ τῶν Σύρων βασιλεὺς, λαδὼν τὴν πρὸς τῇ ᾿Ερυθρᾷ
θαλάσση πόλιν Αἰλὰθ xal τοὺς ἐνοικοῦντας ἀποχτείνας,

45 ἐγχατῴχισεν αὐτῇ Σύρους" τοὺς δ᾽ ἐν τοῖς φρουρίοις
ὁμοίως xat τοὺς πέριξ ᾿Ιουδαίους διαφθείρας xal λείαν
πολλὴν ἀπελάσας sl; Δαμασχὸν, μετὰ τῆς στρατιᾶς
ἀνέζευξεν. Ὁ δὲ τῶν Ἱεροσολύμων βασιλεὺς, γνοὺς
τοὺς Σύρου: ἐπ᾽ οἴχου χεχωρηχότας xai νομίσας ἀξιό-
50 μάγος εἶναι τῷ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεῖ, τὴν δυνάμιν
ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξήγαγε, xol συμδαλὼν ἐνιχήθη xaT μῆνιν
τοῦ Θεοῦ, ἣν ἐπὶ τοῖς ἀσεδήμασιν αὐτοῦ πολλοῖς fua

E

APXAIOAOTIAZ BIBA. 0G. ΚΕΦ. IB.

[561,502.|
impendebat. Quin et expeditione in. Ammanitas suscepta
iisque pugna debellatis , imperavit illis tributum quotannis
ipsi solvendum, centum talenta, et tritici decem cororum -

millia, ac preterea hordei totidem. Adeoque imperium
auxit, ut et hostibus in contemptum non veniret, suisque
felix videretur.

3. Erat autem quidam eo tempore vates, cui nomen Na- ὁ

humus, qui de Assyriorum et Nini subversione valicinans
hsec loquutus est. « Erit Ninive piscina aquarum venis agi-
« fata : sic etiam populus omnis turbatus et fluctuans in fu-
« gam se conjiciet, sibi invicem dicentes, state et resistite,
« aurumque et argentum diripite. Nemo aatem erit cui c
« persuadebitur : ( voleut enim magis vitam suam servare

« quam facultates : ) nam grave illos occupabit dissidium, -

« luctusque illis erit et lamentatio, el membra labascent,
« et cunctorum facies pre pavore pallorem contrahent. Ubi
« autem erit leonum lustrum et catulorum mater? Porro
« tibi, Ninive, dicit Deus, te funditus perdam, et non am-
« plius leones ex te egressi mundo imperitabunt. » Porro
etalia adhnc multa vates iste de Ninivo predixit, qoe
mihi ad referendum non necessaria esse existimavi, sed
preetermisi, ne legentibus molestus esse viderer. Evene
runt autem omnia qua de Ninive presedicía sent centum
et quindecim post annos. Itaque de his quidem satis nobis
dictum est.

CAP. XII.

Jothamus autem diem suum obiit, quum vixissel annos
quadraginta et unum, et sedecim ex his regnassel , sepul-
tusque est in regiis conditoriis. At in regnum successit
Achazes ejus filius, qui in Deum nequissimus contra leges
patrias faciendo Israelitarum reges imitatus est , super alta-
ribus, quee Hierosolymis erexerat, idolis sacrificans , qui-
bus etiam, more Chananeorum, filium suum in solidum
sacrificium immolavit, atque alia hisce similia perpetra-
vit. Ceterum quum íta se haberet et insaniret , illum Syro-
rum et Damascenorum rex Arases et Israelitarum Phaceas
bello adorti sunt , (nam amici erant;) et quum ipsum in Hie-
rosolyma compülissent, diu obsederunt, nihil proficientes
quod muris cincta esset validissimis. Syrorum auteni res,
capta urbe Ailath ad mare Rubrum sita, incolisqne ejus
occisis , eo Syrorum coloniam deduxit. Quumque Judas.
fam qui in preesidiis erant, quam qui undique circumfusi,
interfecisset , multumque praedee Damascum abegisset , cum
exercitu reversus est. Hierosolymorum autem rex , quum
intellexisset Syros domum rediisse, ratus se Israelifarum
regi viribus baud imparem esse, copias contra eum eduxit,
congressusque przelio victus est , ira Dei in eum accensa ob

(ι22---425.

xm μεγάλοις εἶχε. Δώδεχα γὰρ αὐτοῦ μυριάδες κατ᾽
ἰχίνην τὴν ἡμέραν ὑπὸ τῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἀνῃρέθησαν,
ὧν ὁ στρατηγὸς Ζάχαρις τὸν υἱὸν ἀπέχτεινε ἐν τῇ συμ-
βολῇ τοῦ βασιλέως ᾿Αχάζου, ᾿Ἀμασίαν ὄνομα. καὶ τὸν
ε ἰπίτρυπον τῆς βασιλείας ἁπάσης ᾿Εριχὰν xal τὸν τῆς
Ἰωδα φυλῆς στρατηγὸν ᾿Ελχὰν αἰχμάλωτον ἔλαθε,
χαὶ Ax τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς γυναῖκας xai παῖδας
ἀπήγαγον χαὶ πολλὴν λείαν διαρπάσαντες ἀνεχώρουν
εἰς Σαμάρειαν.
€ $. Ὠῤηδὰς δέ τις, ὃς xav! ἐχεῖνο καιροῦ προφήτης
ὑπῆρχεν ἐν Σαμαρείᾳ, τῷ στρατῷ πρὸ τῶν τειχῶν d-
παντήσας, μεγάλη βοῇ τὴν νίχην αὐτοῖς οὐ διὰ τὴν
οἰχείαν αὐτῶν ἰσχὺν ἐδήλου γενέσθαι, διὰ δὲ τὸν τοῦ
θεοῦ χόλον, ὃν él ev ἐπ᾿ ᾿Αγάζην τὸν facta, Καὶ
"α χατεμέμφετο τῇ μὲν εὐπραγία τῇ κατ᾽ αὐτοῦ μὴ ἄρχε-
σθέντας, ἀλλὰ τολμήσαντας τοὺς ix τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς
xx βενιαμίτιδος συγγενεῖς ὄντας αἰχμαλωτίσαι" συν-
ἐθυύλευέ τε αὐτοῖς ἀπολῦσαι τούτους εἰς τὴν οἰχείαν
ἐκαθεῖς" ἀπειθήσαντας γὰρ τῷ Θεῷ δίχην ὀφέξειν. Ὁ
s ὃὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν λαὸς εἰς τὴν ἐχχλησίαν συνελθὼν
ἐπεσχέπτετο περὶ τούτων. ᾿Αναστὰς δέ τις Βαραχίας
ὀνόματι τῶν εὐδοχιμούντων ἐν τῇ πολιτεία xat ἄλλοι
μετ’ αὐτοῦ τρεῖς ἔλεγον οὐχ ἐπιτρέψειν τοῖς πολίταις
εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὴν πόλιν, ἵνα μὴ πάντες ἀπολώ-
$$ μεθα ὑπὸ τοῦ Θεοῦ" μόνον γὰρ ἀπόχρη τὸ πρὸς αὐτὸν
ἡμᾶς ἐξαμαρτεῖν, ὡς οἱ προφῆται λέγουσιν, ἀλλὰ μὴ
χαινότερα τούτων ἀσεδήματα δρᾶν. 'Γαῦτα δ᾽ ἀχού-
σαντες οἱ στρατιῶται συνεχώρησαν ἐχείνοις ποιεῖν ὃ
Xx συμφέρειν. Παραλαθόντες οὖν οἱ προειρημέ-
3 wi ἄνδρες τοὺς αἰγμαλώτους ἔλυσάν τε χαὶ ἐπιμελείας
ἠξίωσαν, χαὶ δόντες ἐφόδια εἰς τὴν οἰχείαν ἀπέλυσαν
ἀβλαδεῖς, Οὐδὲν δ᾽ ἧττον χαὶ τέσσαρες αὐτοῖς συνῆλ-
ὥνν͵ xat μέχρις 'ἱεριχοῦντος προπέμψαντες οὐχ ἄπωθεν
. τῶν Ἱεροσολύμων ἀνέστρεψαν εἷς Σαμαρείας χώραν.
5 {1Γ} γ΄. Ἀχάζης δ᾽ ὁ βασιλεὺς ταῦτα παθὼν ὑπὸ τῶν
Ἰσρχηλιτῶν, πέμψας πρὸς τὸν τῶν Ἀσσυρίων βασιλέα
θεγλαφαλασσάρην, συμμαχίαν αὐτῷ παρασχεῖν παρε-
χάλει πρὸς τὸν πόλεμον τὸν πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας χαὶ
Σύρους xoi Δαμασχηνοὺς, χρήματα πολλὰ δώσειν ὕπι-
e σχνούμενος" ἔπεμψε δ᾽ αὐτῷ xal λαμπρὰς δωρεάς. Ὁ
δὲ τῶν πρέσθεων ἀφικομένων πρὸς αὐτὸν, ἧκε ep ua oc
᾿Αχάζη͵ καὶ στρατεύσας ἐπὶ τοὺς Σύρους τήν τε χώραν
αὐτῶν ἐπόρθησε χαὶ τὴν Δαμασχὸν χατὰ χράτος εἶλε
χαὶ τὸν βασιλέα "Apdany ἀπέχτεινε’ τοὺς δὲ Δαμασχη.
& νὺς ἀπώχισεν elc τὴν ἄνω Μυδίαν, xol ix. τῶν ἐθνῶν
τῶν Ἀσσυρίων μεταστήσας τινὰς sic τὴν Δαμασχὸν xa-
tuc. Τὴν δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν γῆν χαχώσας πολ--
lox ἀπ᾿ αὐτῆς αἰχμαλώτους συνέλαδε. ᾿Γαῦὔτ᾽ αὐτοῦ
διαπραξαμένου τοὺς Σύρους, ὃ βασιλεὺς Ἀχάζης ἄρας
M τὸν χρυσὸν ὅσος ἦν ἐν τοῖς βασιλικοῖς θησαυροῖς, xal
τὸν ἄργυρον, xo τὰ ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, , xat εἴ τι χάλ-
λιστον ἀνάθημα, τοῦτο βαστάσας "xev εἷς Δαμασχὸν,
χαὶ ἔδωχε τῷ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεῖ κατὰ τὰς ὅμολο-
Tac, xai πάντων αὐτῷ χάριν ἔχειν ὁμολογήσας ὑπέ-

ANTIQ. JUD. LIB. 1X. CAP. XII.

[102,003.] 3061!

tot taulaque ejus impis facinora. Nam ea die centum et
viginti millia Judseorum occiderunt Jsraelite , quorum dux
Zacharis ilium regis Achaze in ipso conflicta interfecit , no-
ibine Amasiam , et totius regni procuratorem Ericam et Judae
tribus militiae. praefectum Elcam vivos in potestatem suam
redegit , praeterea ex tribu Benjamitide mulieres cum liberis
abduxerunt, et quum multum prede diripuissent , Sama-
riam se recipiebant.

2. Obedas autem quidam , qui in Samaria per id tempus
vates erat, obviam egressus exercitui ante monia, magna
voce declarabat victoriam illis contigisse non propria ex
virtute, sed ira Dei qua in regem Achazen esset concitatus ;
eosque reprehendebat, quod prosper rerum contra ipsum
successus illis non suffecerit, sed ausi fuerint homines ex
tribu Jud; et Benjamilica consanguineos suos captivos ab-
ducere : illisque suadebat ut istos iliz»sos domum dimitte-
rent; nam sibi dicto non audientes Deo panas daturos
esse. Populus vero Israelitarum , quum in concionem con-
venissent, de his consultabant. Ac quum surrexisset quidam
magnae in republica auctoritatis , nomine Barachias , unaque
cum eo tres alii, dicebant, « nobis visum est non permit.
tere civibus ut captivos in urbem introducant, ne omnes
a Deo pereamus. Nostra enim in ipsum peccata per se
satis magna sunt, uti dicunt vates, adeo ut cavendum sit
ne novis inoemet sceleribus obstringamus. » Quum autem
isla audissent milites , concesserunt illis ut facerent quod-
cunque expedire videbatur. Viri itaque przedicti sumptis
captivis, vinculis eos exemerunt, curatisque corporibus,
adjutos viatico domum remiserunt , nulla injuria affectos.
Praeterea eliam quattuor eos comitati sunt, et quum Hie-
richuntem usque adduxissent, non longe ab Hierosolymis
dissilam , Samariam redierunt.

(Xlll. ) 3. Achazes antem rex hac ciade ab lsraelitis affe-
ctus, missa ad Assyriorum regem Theglaphalassaren lega-
lione, petiit ut secum iniret belli societatem contra Israelitas
et Syros et Damascenos , magnam pecunia vim ei pollicens ;
ac prseterea ei misit munera splendida. Ille vero, postquam
legati ad eum venerant , Achazee auxilium laturus properat ,
atque expeditione in Syros facia, et regionem eorum depo-
pulatus est, el Damascum vi cepit, et Arasen regem occi-
dil. Damascenos autem in Mediam superiorem traustulit ,
et ex Assyriorum gentibus coloniam in Damascum deduxit.
Israelitarum deinde terra vexata, multos ex ea captivos se-
cum abduxit. Quum autem ille Syros hoc modo tractasset ,
rex Achazes , sublato quantum erat auri et argenti in regiis
thesauris alque etiam in ipso templo Dei, el donariis quot-
quot erant pulcerrima, hec secum deferens venit Datna-
scum, et , sicut anle paclus fueral , regi Assyriorum tradidit,

| actisque ei pro oinnibus gratiis , reversus est Hierosolyma.

862 (426,426.)

στρεψεν εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἦν δ᾽ οὕτως ἀνόητος xol
τοῦ συμφέροντος ἀσυλλόγιστος οὗτος ὃ βασιλεὺς, ὥστ᾽
οὐδὲ πολεμούμενος ὑπὸ τῶν Σύρων ἐπαύσατο τοὺς θεοὺς
αὐτῶν προσχυνῶν, ἀλλὰ διετέλει τούτους σεδόμενος ὡς
5 παρεξομένους αὐτῷ τὴν νίχην. ἉὩἩττηθεὶς δὲ πάλιν
τοὺς Ἀσσυρίων ἤρξατο τιμᾶν θεοὺς, xal πάντας ἐῴχει
μᾶλλον τιμήσων ἢ τὸν πατρῷον xal ἀληθῶς Θεὸν, ὃς
αὐτῷ χαὶ τῆς ἥττης ὀργιζόμενος ἦν αἴτιος. ᾿Επὶ το-
σοῦτον δ᾽ ὀλιγωρίας καὶ χαταφρονήσεως ἦλθεν, ὡς καὶ
I0 τέλεον ἀποχλεῖσαι τὸν ναὸν, xal τὰς νενομισμένας d-
παγορεῦσαι θυσίας ἐπιφέρειν, καὶ περιδῦσαι τῶν ἀνα-
θημάτων αὐτόν. ᾿Γαῦθ᾽ ὑδρίσας τὸν Θεὸν ἐτελεύτησεν,
ἔτη μὲν βιώσας ἕξ xai τριάχοντα, βασιλεύσας δ᾽ ἐξ
αὐτῶν ἑἐχχαίδεχα, τὸν υἱὸν ᾿Εζεχίαν διάδοχον χαταλι-
15 πών.

ΚΕΦ. Il".

Ἀπέθανε δ᾽ ὑπὸ τὸν αὐτὸν χαιρὸν καὶ 6 τῶν Ἰσραη-
λιτῶν βασιλεὺς Φαχέας, ἐπιδουλεύσαντος αὐτῷ φίλου
τινὸς ᾿Ωσήου τοὔνομα, ὃς χατασχὼν τὴν βασιλείαν ἐπ᾽
ἔτη ἐννέα πονηρός τε ἦν καὶ τῶν πρὸς τὸν Θεὸν ὀλίγω-

20 ρος. Στρατεύει δ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν ὃ τῶν ᾿Ασσυρίων βασιλεὺς
Σαλμανασάρης, χαὶ χρατήσας αὐτοῦ (τὸν Θεὸν γὰρ
οὖχ εἶχεν ἴσως εὐμενῇ καὶ σύμμαχον) ὑπήχοον ἐποιή-
σατο καὶ φόρους ἐπέταξεν αὐτῷ τελεῖν ὡρισμένους.
"Exe δὲ τετάρτῳ τῆς βασιλείας Ὦσηου ἐθασίλευσεν

25 ᾿Ἐζεχίας ἐν “Ἱεροσολύμοις, ᾿λχάζου υἱὸς xai "A6taq ἀ-
στῆς τὸ γένο. Φύσις δὲ ἦν αὐτῷ χρηστὴ χαὶ δικαία
xal θεοσεθής" οὐδὲν γὰρ ἄλλο πρῶτον εἰς τὴν βασιλείαν
παρελθὼν οὔτ᾽ ἀναγκαιότερον οὔτε συμφορώτερον αὐτῷ
τε Xal τοῖς ἀρχομένοις ὑπέλαθε τοῦ θρησχεύειν τὸν Θεὸν,

80 ἀλλὰ συγχαλέσας τὸν λαὸν χαὶ τοὺς ἱερεῖς χαὶ τοὺς Λευΐ.
τας ἐδημ ηγόρησεν ἐν αὐτοῖς λέγων" « οὐχ ἀγνοεῖτε μὲν
« ὡς διὰ τὰς τοῦ πατρὸς ἁμαρτίας τοὐμοῦ. παραθάντος
« τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ὁσίαν [τιμὴν], πολλῶν ἐπειράθητε
« xal μεγάλων χαχῶν, διαφθαρέντες ὑπ᾽ αὐτοῦ τὴν διά-

35 « γοιαν xat ἀναπεισθέντες͵ οὖς αὐτὸς ἐδοχίμαζεν εἶναι
« θεοὺς, τούτοις προσχυνεῖν. Παραινῷ δ᾽ ὑωῖν ἔργῳ
« μεμαθηχόσιν ὡς ἔστι δεινὸν τὸ ἀσεῤεῖν, τούτου μὲν
« ἤδη λήθην ποιήσασθαι, χαθᾶραι δ᾽ αὑτοὺς ἐκ τῶν
« προτέρων μιασμάτων, τούς τε ἱερεῖς xal Λευΐτας

40 « συνελθόντας οὕτως ἀνοῖξαΐ τε τὸ ἱερὸν xal χαθήραντας
« αὐτὸ ταῖς ἐξ ἔθους θυσίαις εἰς τὴν ἀρχαίαν xai πάτριον
« ἀναχαλέσασθαι τιμήν. Οὕτω γὰρ ἂν τὸν Θεὸν εὖ-
« μενῇ ποιήσαιμεν, ἀφέντα τὴν ὀργήν. »

β΄. Ταῦτ᾽ εἰπόντος τοῦ βασιλέως οἱ ἱερεῖς ἀνοίγουσι

46 τὸ ἱερὸν, χαὶ ἀνοίξαντες τὰ σχεύη τοῦ Θεοῦ ηὐτρέπισαν
xal τὰ μιάσματα ἐκδαλόντες τὰς ἐξ ἔθους τῷ βωμῷ
θυσίας ἐπέφερον. Διαπέμψας δὲ ὃ βασιλεὺς εἰς τὴν
ὑπ᾽ αὐτὸν χώραν ἐχάλει τὸν λαὸν εἰς Ἱεροσόλυμα τὴν
τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἄξοντα" πολὺν γὰρ ἐχλελοίπει γρό-

80 vov διὰ τὰς τῶν προειρημένων βασιλέων παρανομίας.
᾿Εξχπέστειλε δὲ χαὶ πρὸς τοὺς Ἰσραηλίτας προτρεπό-
μενος αὐτοὺς ἀφέντας τὸν ἄρτι βίον εἷς τὴν ἀρχαίαν

APXAIOAOTIAX BIBA. Θ. ΚΕΦ. IT.

[503,59]
Erat autem hic rex tam stultus et incogitans , et quid e re |
sua esset tam male subductum habebat, ut quamvis ἃ Syris
debellatus , ab illorum tamen diis adorandis non destiterit,-
sed illos colere perseveraret, quasi illorum ope victoriam
esset reportaturus. Rursumque victus , Assyriorum deos.
cepit venerari, magisque omnes cultu prosequuturus vide--
batur quam patrium verumque Deum, qui ira commolus
ipsi etiam cladis auctor exstiterat. Eo autem contempltio- |
nis et despicientite processit, ut templum denique clausum.
tenuerit, et solennes offerri hostias prohibuerit , ipsique do- |
naria ereptum iverit. Post hanc Deo illatam contumeliam

vita defunctus est, quum vixisset annos sex et triginta , et |
ex his sedecim regnasset, Ezeciam vero filium reliquisset -
qui ei successit. |

CAP. XIII.

Sub idem vero tempus Israelitarum etiam rex Phacess -
fatis concessit, ab amico quodam circumventus, Osea no- |
mine : qui quum regnum per aunos novem teneret , sceleri -
bus se obstrinxit et res divinas contemptui habebat. Ineum -
autem Assyriorum re€ Salmanasares expeditionem suscipit, -
prelioque victum (nam Dei forsan favore et auxilio erat
destitutus) in potestatem suam redegit , certumque ei tri-
butum imperavit. Atquarte anno regni Osez Hierosolymis

regnare ccpit Ezecias, Aclazz filius et Abise , genere cive. -

Is autem natura erat bonus et justus. el religiosus. Nam
statim a regno inito nihil prius habuit aut magis necessa
rium , utiliusve tam sibi quam subditis existimavit quam

ut Deum coleret. Quamobrem populo et sacerdotibus et -

Levitis jin concionem advocatis, ad eos in hzc verha lo-
quulus est : « mon ignoratis ipsi quod propter peccata
« patris mei , qui contra ea feceral quz religio Dei postula-
« bat, in multas magnasque calamitates incidistis, ab eo
« menle corrupti, eoque adducti ul quos ille deos putabat,
« eos coleretis. Vos autem , qui experientia didicislis quanti
« constet peccare , liortor ut. id facere jam dediscatis , el a
« prioribus fueditatibus vosmet purgelis, atque adeo sa-
« cerdotes et Levitee , ad templum convenientes, illud ape-
« riatis, et lustratum prius expiatumque solennibus sacr
« ficiis in antiquum patriumque honorem restituatis. Ita
« enim Deum, ira deposita, propitium habuerimus. »

2. Quum liec rex dixisset, sacerdotes templum aperiuni
apertoque vasa Dei adornabant, et ejectis inquinamenlis vi-
climas solennes altar imponeDant. Rex vero, dimissis pet
totam diliorem suam nunciis, populum Hierosolyma con-
vocal , ul Azymorum festum celebrarent : longo enim tem
pore ob regum praedictorum iniquitatem fuerat intermissum.
Quin et Israelitas per nuncios hortatus est οἱ, relicto prt
sentis vita? instituto, ad veterem consuetudinem Deique

(05,07.)

ἐκανελθεῖν συνήθειαν χαὶ τὸ σέῤειν τὸν Θεόν" xal
γὰρ ἐπιτρέπειν αὐτοῖς παραγενομένοις εἷς Ἱεροσόλυμα
τὴν τῶν ἀζύμων ἄγειν ἑορτὴν xai συμπανηγυρίζειν aU-
τοῖς, Ταῦτα δ᾽ ἔλεγε, παραινῶν οὐχ ὅπως ὑπαχούωσιν
15:0, εἰ μὴ θέλουσι, τοῦ δὲ ἐκείνων συμφέροντος ἕνεχα"
μακαρίους γὰρ ἔσεσθαι. Οἱ δὲ ᾿Ισραηλῖται, παραγε-
νομένγων τῶν πρέσδεων xal δηλωσάντων αὐτοῖς τὰ παρὰ
τοῦ ἰδίου βασιλέως, οὐ μόνον οὐχ ἐπείσθησαν, ἀλλὰ
χαὶ τοὺς πρέσθεις ὡς ἀνοήτους διεχλεύασαν, xal τοὺς
᾿προγήτας δὲ δαοίως ταῦτα παραινοῦντας xal προλέγον-
τὰς ἃ πείσονται μὴ μεταθέμενοι πρὸς τὴν εὐσέθειαν
τοῦ Θεοῦ διέπτυον, xa τελευταῖον συλλαβόντες αὐτοὺς,
ἀπέχτειναν. Καὶ οὐδὲ μέχρι τούτων αὐτοῖς ἤρχεσε
πιρανομοῦσιν, ἀλλὰ xai χείρω τῶν προειρημένων ἐπε-
ἐνγῦντο, xat οὐ πρότερον ἐπαύσαντο πρὶν 7| τοῖς πολε--
μίοις αὐτοὺς ἀμυνόμενος τῆς ἀσεθείας 6 Θεὸς ἐποίησεν
ὑπογειρίους, Καὶ περὶ μὲν τούτων αὖθις δηλώσομεν.
[Πηυλλοὶ μέντοι τῆς Μανασσίτιδος quATG xxt Δαδουλῶνος
x1 Ἰσαγάρου, πεισθέντες εἷς ol προφῆται παρήνεσαν,
9 εἰς εὐσέδειαν αετεῤφάλοντος Καὶ οὗτοι πάντες εἰς Ἵε-
oux πρὸς Ἐζεχίαν συνέδοχιμον, ὅπως τῷ, Θεῶ
πρησχυνήσωσιν. '
Y- Aguxouévoyy δὲ τούτων, δ βασιλεὺς "Etexiac,
ἀναβὰς el; τὸ ἱερὸν μετὰ τῶν ἡγειλόνων xal τοῦ λαοῦ
δ παγτὸς, ἔθυσεν ὑπὲρ αὑτοῦ ταύρους ἑπτὰ xal χριοὺς
τοσούτους xai ἄρνας ἑπτὰ xal ἐρίφους τοσούτους. — "E-
κιθέντες δὲ τὰς χεῖρας ταῖς χεφαλαῖς τῶν ἱερείων αὐτός
| V ὁ βασιλεὺς xai οὗ ἡγεμόνες τοῖς ἱερεῦσι χαλλιερεῖν
ἐγῆχαν, Καὶ οἱ μὲν ἔθυον τε xoi ὥὡλοκαύτουν, οἱ δὲ
b Λευῖται περιεστῶτες ἐν χύχλῳ μετὰ τῶν μουσικῶν ὁρ-
ὙΥΩν δον ὕ ὕμνους εἷς τὸν Θεὸν καὶ ἔψαλλον ὡς ἐδι-
δθησαν C ὑπὸ τοῦ Δαυΐδου, οἱ δὲ λοιποὶ ἱερεῖς βυχάνας
rite ἐπεσάλπιζον τοῖς ὑμνῳδοῦσιν, Τούτων δὲ γε-
νυμένων, ἐπὶ πρόσωπον ῥίψαντες ἑαυτοὺς ὅ τε βασιλεὺς
b χαὶ τὸ πλῆθος προσεχύνουν τὸν Θεόν. "έπειτα θύει
μὲν βοῦς ἑῤδοικήχοντα, χριοὺς ἑκατὸν, ἄρνας διχχοσίους,
τῷ πλήθει δὲ πρὸς εὐωχίαν ἐγαρίσατο βοῦς μὲν ἑξαχο-
είους τὰ δὲ λοιπὰ τρισχίλια. Καὶ πάντα μὲν οἱ ἱερεῖς
ἐχολούθος ἐποίησαν τῷ νόμῳ. ᾿Γούτοις δ᾽ 6 βασιλεὺς
W ἤδόμενος εὐωχεῖτο μετὰ τοῦ λαοῦ, τῷ Θεῷ γάριν Éjew
ὑμολογῶν. ῬΕνστάσης δὲ τῆς τῶν ἀζύμων ἑορτῆς,
ὄνσαντες τὴν λεγομένην πάσχα, τὰς ἄλλας τὸ λοιπὸν
θχίας ἐπετέλουν ἐφ᾽ ἡμέρας ἱπτά, TO δὲ πλήθει,
πάρεξ ὧν ἐχαλλιέρησαν αὐτοὶ, ταύρους t μὲν v; ιλίους,
«iuuat δὲ ἐπταχισγίλια 6 βασιλεὺς ἐ; χαρίσατο. Τὸ
? αὐτὸ χαὶ οἱ ἡγεμόνες ἐποίησαν’ χιλίους μὲν γὰρ ταύ-
V^ ἔδοσαν αὐτοῖς, θρέμματα δὲ χίλια xat τεσσαρά-
χουτα, Καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἀπὸ Σολομῶνος τοῦ βα-
σιλέως οὐχ ἀγθεῖσα f, ἑορτὴ τότε πρῶτον λαμπρῶς xal
ω soot ἐπετελέσθη. Ὡς δὲ τὰ περὶ ὶ τὴν ἑορτὴν αὐτοῖς
πέρας εἶεν, ἐξελθόντες elc τὴν χώραν ἥγνισαν αὐτήν’
χαὶ τὴν πόλιν δὲ παντὸς ἐχάθγραν μιάσματος εἰδώλων,
τᾶς τὲ χαθγμερινὰς θυσίας ὁ βασιλεὺς ἐκ τῶν ἰδίων ἐπι-
τελεϊσθχι προσέταξε χατὰ τὸν νόμον, καὶ τοῖς ἱερεῦσι xal

ANTIQ. JUD. LIB. 1X. CAP. XLI.

[01,505 ] 363
cullum redirent : se enim illis permittere Hierosolyma
venientibus, ut Azymorum agerent festivitatem , unaque
cum ipsis solenni interessent conventui. Hsc autem di-
cebat, non conimonefaciens ut ipsi morem gererent nisi vo:
luntale sua, scd ipsorum utilitatis gratia, ut qui ita futuri
essent beati. Israelit:e vero, quum adessent legati, regisque
sui mandata illis exposnissent, non modo eis non sunt obse-
quuli, sed etiam cuim irrisione eos ut insipientes exceperunt ;
el vales quoque eodem cohortantes, eisque predicentes
quant& calamitates instarent, ni ad pietatem erga Deum
redirent, aspernabantur et respuebant , tandemque compre-
lieusos morte multarunt. Ac peccando eo usque procedero
uon contenti erant, sed etiam ex amentia in pejora ils qua
supra retulimus prolapsi sunt flagitia : et non prius ista
facere destiterunt quam Deus eos pro sceleribus ulciscens
in hostium potestatem tradiderit. Et de hia quidem postea
nobis plura dicenda sunt. Multi tamen e tribu Manassitide
el Zabulonis atque Isacliarís, vatum monilis parentes, ad
pietatem se converlerunt. Atque hi omnes Hierosolyma
δὰ Ezeciam coufluxerunt, ut Deum adorarent.

3. Postquam autem ea multitudo convenerat, rex tem-
plum ascendit una cum principibus et populo universo, et
immolavit pro se tauros septem et totidem arictes , et agnas
septem et totidem hircos. Quumque mauus in capita victi-
marum imposuissent et rex ipse et principes, sacerdotibus
ut sacra facerent permiserunt. Et illi quidem liostias ma-
Ctabant et solida cremabant sacrificia ; Levitae vero in orbem
circumfusi cum instrumentis inusicis l.ymnos Deo canebant ,
et psallebant sieuti edocli fueraut a David: , et reliqui sa-
cerdotes cuin buccinis cantoribus istis accinebant. Quum
autem hoc facta essent, rex populusque humi in. faciem
prestrali Deui adorabant. | Deinde mactandos quidem
curat boves septuaginta, arietes centum , azuos ducentos,
populo vero ad epulum largitus est boves sexcentos, et re-
liqui pecoris tria millia. Et omnia quidem ex legis prae-
scriplo exsequuti sunt sacerdotes. is vero rex laetatus
cum populo accumbebat, Deo gratias agens. Instante vero
Azymorum festo, quuin sacra Paschalia dicta fecissent , re-
liquam deinceps rem divinam diebus seplem peragebant.
Populo autem, prieter ea quae ipsi mactaverunt, donavit
rex taurorum quidem duo millia, pecorum vero septem
millia. JItidemque fecerunt et principes : mille namque
tauros dederunt eis et pecora iíille et quadraginta. Εἰ
quum ἃ tempore Solomonis regis non ifa actum fuerit fe-
stum, tunc primum splendide et magnifice celebratum cst.
Peractis aulem omnibus quie ad festum spectant, iu regio-
nem egressi eat lustraverunt : ac praeterea. urbem oni
idolorum fcditate purgaverunt, quotidiana deiude sacra

juxta legem rex de suo fieri mandavit , atque sacerdotibus

364 (427,125.)

ΔΛευΐταις τὰς δεχάτας ὥρισε παρὰ τοῦ πλήθους δίδοσθαι
καὶ τὰς ἀπαρχὰς τῶν χαρπῶν, ἵν᾿ ἀεὶ τῇ ὑρησχείᾳ πα-
ραμένωσι καὶ τῆς θεραπείας ὥσιν ἀχώριστοι τοῦ Θεοῦ.
Καὶ τὸ μὲν πλῆθος συνεισέφερε παντοδαπὸν χαρπὸν τοῖς
5 ἱερεῦσι xoi Λευΐταις: ἀποθήκας δὲ xal ταμιεῖα τούτων
5 βασιλεὺς χατασχευάσας ἑκάστῳ διένειμε τῶν ἱερέων
xal Λευϊτῶν xal παισὶν αὐτῶν xol γυναιξί" χαὶ οὕτω
πάλιν εἰς τὴν ἀρχαίαν θρησχείαν ἐπανῆλθον. Ταῦτα
δὲ τὸν προειρημένον τρόπον 6 βασιλεὺς χαταστησάμενος
to πόλεμον ἐξήνεγχε πρὸς τοὺς Παλαιστίνους, xal νικήσας
χατέσγεν ἁπάσας τὰς ἀπὸ Γάζης μέχρι Γίττης πόλεις
τῶν πολεμίων. ὋὉ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς πέμψας
ἠπείλει πᾶσαν αὐτοῦ καταστρέψασθαι τὴν ἀρχὴν, εἰ
μὴ τοὺς φόρους, οὃς ὁ πατὴρ αὐτοῦ τὸ πρῶτον ἐτέλει,
1$ τούτους ἀποδώσει. ᾿ἘΕζεχίας δ᾽ 6 βασιλεὺς τῶν μὲν
ἀπειλῶν οὐχ ἐφρόντισεν, ἐθάρρει δὲ ἐπὶ τῇ πρὸς τὸ θεῖον
εὐσεθείᾳ καὶ τῷ προψήτη "Hoata, παρ᾽ οὗ πάντ᾽ ἀχριδῶς
τὰ μέλλοντα ἐπυνθάνετο. Καὶ ὧδε μὲν ἡμῖν ἐπὶ τοῦ
παρόντος ἐχέτω τὰ περὶ τούτου τοῦ βασιλέως.

ΚΕΦ. IA'.

20 Σαλμανασάρης δ᾽ 6 τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς, ἐπεὶ
ἠγγέλθη αὐτῷ ὃ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς, ὡς εἴη
πέμψας χρύφα πρὸς Zoav τὸν τῶν Αἰγυπτίων βασιλέα,
παραχαλῶν αὐτὸν ἐπὶ συμμαχίαν τὴν χατ᾽ αὐτοῦ, πα-
ροξυνθεὶς ἐστράτευσεν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν ἔτει ἑξδόμῳ

85 τῆς ᾿Ωσήου βασιλείας. Οὐ δεξαμένου δ᾽ αὐτὸν τοῦ
βασιλέως, ἔτεσι πολιορχήσας τρισὶν εἷλε χατὰ χράτος
τὴν Σαμάρειαν, ἕνατον μὲν ἔτος ᾿Ωσήου βασιλεύοντος,
ἕῤδομον δ᾽ ᾿Εζεχίου τοῦ τῶν 'Ιεροσολυμιτῶν βασιλέως.
Καὶ τὴν Ἰσραηλιτῶν ἡγεμονίαν ἄρδην ἠφάνισε, χαὶ

30 πάντα τὸν λαὸν μετῴχισεν εἰς τὴν Μηδίαν xol Π|ερ-
σίδα - ἐν οἷς xal τὸν βασιλέα Ὦσήην ζῶντα ἔλαθε. Καὶ
μεταστήσας ἐχ ταύτης ἄλλα ἔθνη ἀπὸ Χούθου τόπου
τινὸς (ἔστι γὰρ ἐν τῇ Περσίδι ποταμὸς τοῦτ᾽ ἔχων τοῦ-
voua) χατῴώχισεν εἰς τὴν Σαμάρειαν xal τὴν τῶν

35 Ἰσραηλιτῶν χώραν. Μετώκισαν οὖν αἵ δέκα φυλαὶ
τῶν ᾿Ισραηλιτῶν ἐχ τῆς Ἰουδαίας μετὰ ἐτῶν ἀριθμὸν
ἐναχοσίων τεσσαράχοντα ἑπτὰ, ἀφ’ οὗ χρόνου τὴν Αἴ-
γυπτον ἐξελθόντες αὐτῶν οἱ πρόγονοι τήνδε χατέσχον
τὴν χώραν, ἀπὸ δὲ στρατηγοῦντος Ἰησοῦ ἐτῶν ὀχταχο-

40 σίων᾽ ἀφ᾽ οὗ δὲ ἀποστάντες ἀπὸ ἹΡοδοάμου τοῦ Δαυΐδου
υἱωνοῦ τὴν βασιλείαν ἱἹΙεροδοάμῳ παρέδοσαν, ὥς uot
χαὶ πρότερον δεδήλωται, ἔτη ἐστὶ διαχόσια τεσσαρά-
xovta , μῆνες ἑπτὰ, ἡμέραι ἑπτά. Καὶ τέλος μὲν τοὺς
ἸΙσραηλίτας τοιοῦτο χατέλαδε, παραδάντας τοὺς νό-

46 μους xal παραχούσαντας τῶν προφητῶν, ot προὔλεγον
ταύτην αὐτοῖς τὴν συμφορὰν, μὴ παυσαμένοις τῶν
ἀσεθδημάτων. Ἦρξε δ᾽ αὐτρῖς τῶν χαχῶν ἡ στάσις ἣν
ἐστασίασαν πρὸς "Po6óapov Δαυΐδου υἱωνὸν, Ἵερο-
θόαμον τὸν τούτου δοῦλον ἑαυτῶν ἀποδείξαντες βασιλέα,

60 ὃς εἷς τὸ θεῖον ἐξαμαρτὼν ἐχθρὸν αὐτοῖς τοῦτον ἐποίησε
μιμησαμένοις τὴν ἐχείνου παρανομίαν. Ἀλλ᾽ ἐχεῖνος
μὲν ἧς ἦν ἄξιος δίχης, ταύτην ὑπέσχεν.

APXAIOAOTIAZ BIBA. Θ. ΚΕΦ. IA.

[ss

et Levitis à populo decumas dari fructuumque primiti
constituit, ut in religione curanda permaneant, Dei
ministerio unice et assidue vacent. Qua re fiebat ut po
lus quidem omne genus fructuum conferret. sacerdoti
et Levitis : rex Vero, quum cellas el horrea iis construxi
inde singulis sacerdotibus distribueret et Levitis, liberi
eorum et uxoribus. Atque ita denuo ad pristinum d
reverterunt. Hisce eo quem diximus modo constitutis,
rex bellum intulit Palzmstinis, partaque victoria urbe
omnes, quis hostium erant, occupabat , a Gaza ad Gillam
usque. Assyriorum autem rex missis nunciis imperii ever.
sionem ei minatus est, nisi vectigalia, qua pater ejus ante
pendebat, solvenda curaret. — Ezechias vero de minis istis
haud magnopere sollicitus erat , sed suce erga Deum pietati
fidem habebat, vatique Essise, per quem futura omnia
certo rescivit. Et debhoc quidem rege hzec nobis in praeses
tia dixisse sufficiat.

CAP. XIV.

Salmanasares autem Assyriorum rex, quum ei nuncialum
esset quod Israelitarum rex clam legationem ad £gypliorum
regem Soam miserat, invitans eum ad socielatem contra ip-
sum ineundam, ira incensus expeditionem facit in Sama-
riam , anno regni Osese septimo. A rege vero non admissus,
post triennalem obsidionem Samariam expugnat , anno qui-
dem Osere regis nono , septinio vero Ezeciae Hierosolymo-
rum regis. Atque ita lsraelitarum imperium exstinxit εἰ
funditus delevit, populumque omnem in Mediam et Persi-
dem traduxit : in quibus Oseam regem vivam cepit. Quum-
que inde alias gentes transtulisset e Chutbo loco quodam
(nam in Perside ejus nominis est fluvius), eas Samariam
Israelitarumque regionem babitatum misit. Itaque ex Judga
migra verunt decem tribus Israelitarum post annos numero
nongentos quadraginta et septem, ex quo tempore majores eo
rum Egyptum egressi banc terram occupavere, a principata
vero Jesu post annos octingentos. Ex quo autem, defe-
ctione facta a Roboamo Davidis nepote , regnum Hierobot-
mo, sicuti a me ante dictum est, tradiderunt, anni suat
ducenti et quadraginta ac menses septem et septem dies.
Et hunc quidem Israelitee exitum habuere , quum contra le-
ges fecissent et vatibus non obtemperassent,, qui hanc illis
calamitatem praedixerunt , nisi inique agere desisterent. Ma-
lorum autem íllis initium fuit seditio, qua a Roboame
desciverunt Davidis nepote, quum servum ipsius Hierobot-
mum regem constituebant , qui in Deum delinquendo fecit
ut illis infestus esset et inimicus, suo exemplo ad eandem
iniquitatem pertractis. Atque ille quidem penam, quam
commeruit, pertulit.

(5,.39.}

β΄. Ὁ δὲ τῶν Ἀσσυρίων βυσιλεὺς ἐπῆλθε πολεμῶν
τήν τε Συρίαν πᾶσαν καὶ Φοινίχην. Τὸ δὲ ὄνομα τού-
vw τοῦ βασιλέως ἐν τοῖς Τυρίων ἀρχείοις ἀναγέγρα-
vt: ἐστράτευσε γὰρ ἐπὶ Τύρον βασιλεύοντος αὐτοῖς
; Ἐλουλαίου, Μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ Μένανδρος 6 τῶν
γρονχῶν ποιησάμενος τὴν ἀναγραφὴν xal τὰ τῶν Τυ-
piov ἀρχεῖα μεταφράσας εἷς τὴν “Ἑλληνικὴν γλῶτταν,
ἐς τως ἐδήλωσε " « xal ᾿Ελουλαῖος, θεμένων αὐτῷ
ε Πύας ὄνομα, ἐδασίλευσεν ἔτη τριάχοντα ἕξ. Οὗτος,

"« ἀποστάντων Κιτταίων, ἀναπλεύσας προσηγάγετο
« αὐτὸς πάλιν. Ἐπὶ τούτους πέμψας ὃ τῶν Ἀσσυ-
«ρίων βασιλεὺς ἐπῆλθε Φοινίχην πολεμῶν ἅπασαν, ὅσ-
«τις σπεισάμενος εἰρήνην μετὰ πάντων ἀνεχώρησεν
ε ὀπίσω. Ἀπέστη τε Τυρίων Σιδὼν χαὶ Ἄχη xal fj πά-

Ελαι Τύρος καὶ πολλαὶ ἄλλαι πόλεις, at τῷ τῶν Ἀσ-
* συρίων ἑαυτὰς βασιλεῖ παρέδοσαν. Διὸ Τυρίων αὐτῷ
« οὗγ ὑποταγέντων πάλιν ὃ βασιλεὺς ἐπ᾽ αὐτοὺς ὑπέ--
εστρεγε, Φοινίκων συμπληρωσάντων αὐτῷ ναῦς ἐξή-
«χογτὰ xal ἐπιχώπους ὀχταχοσίους " αἷς ἐπιπλεύσαν-

W« τες οἱ Τύριοι ναυσὶ δεχαδύο, τῶν νεῶν τῶν ἀντιπά-
* uv. διασπαρεισῶν, λαμβάνουσιν αἰχμαλώτους ἄν-
« pac εἰς πενταχοσίους. " Exevdón δὴ πάντων ἐν Τύρῳ
«τιαὴ διὰ ταῦτα. ᾿Αναζεύξας δ᾽ 6 τῶν Ἀσσυρίων
* βασιλεὺς χατέστησε φύλαχας ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ xal

δ. τῶν ὑδραγωγιῶν, οἵ διαχωλύσουσι Τυρίους ἀρύσα-
"σθαι" xal τοῦτο ἔτεσι πέντε γενόμενον ἐχαρτέρησαν
« πίνοντες ἐκ φρεάτων ὀρυχτῶν. » — Kal τὰ μὲν ἐν τοῖς
Τυρίων ἀρχείοις γεγραμμένα xal κατὰ Σαλμανασά-
p» τοῦ Ἀσσυρίων βασιλέως ταῦτ᾽ ἐστίν.

*À T. Οἱ δὲ μετοιχισθέντες εἷς τὴν Σαμάρειαν Xov-
iio {ταύτῃ γὰρ ἐχρῶντο μέχρι δεῦρο τῇ προσηγορίᾳ,
διὰ τὸ ἐκ τῆς Χουθᾶς χαλουμένης χώρας μεταχθῆναι,
αὗτη δ᾽ ἐστὶν ἐν τῇ Περσίδι, καὶ ποταμὸς τοῦτ᾽ ἔχων
ἔνομα ) ἕχαστοι κατὰ ἔθνος ἴδιον θεὸν sl; τὴν Σαμά-

& piv χοαίσαντες { πέντε δ᾽ ἦσαν χαὶ τούτους, χαθὼς
ἣν πάτριον αὐτοῖς, σεδόμενοι, παροξύνουσι τὸν μέγι-
στον Θεὸν εἰς ὀργὴν xal χόλον. Λοιμὸν γὰρ αὐτοῖς ἐνέ-
σχγψεν, ὑφ᾽ οὗ φθειρόμενοι καὶ μηδεμίαν τῶν χαχῶν
ἐεραπείαν ἐπινοοῦντες, χρησμῷ) θρησχεύειν τὸν μέγιστον

Ὁ θεὸν ὡς τοῦτο σωτήριον αὐτοῖς ὃν, ἔμαθον. Πέμ-
ἕαντες οὖν πρὸς τὸν Accuplov βασιλέα πρέσθεις ἐδέον-
τὸ ἱερεῖς αὐτοῖς, ὧν ἔλαδεν αἰχμαλώτων τοὺς Ἰσραηλί-
τας πολεμήσας, ἀποστεῖλαι Πέμψαντος δὲ, τά τε
Viii xal τὴν περὶ τὸν Θεὸν τοῦτον ὁσίαν διδαγθέν-

M τες θρησχεύουσιν αὐτὸν φιλοτίμως καὶ τοῦ λοιμοῦ πα-
βαγρῆμα ἐπαύσαντο. Χρώμενοί τε τοῖς αὐτοῖς ἔτι xoi
νῦν ἔθεσι διατελοῦσιν οἱ χατὰ μὲν τὴν 'Εδραίων γλῶτ-
72v Χουθαῖοι, χατὰ δὲ τὴν “Ελλήνων Σαμαρεῖται, οἵ
πρὸς μεταβολὴν xal συγγένειαν, ὅταν μὲν εὖ πράττον-

V τὰς βλέπωσι τοὺς Ἰουδαίους, συγγενεῖς ἀποχαλοῦσιν,
ὡς ἐξ Ἰωσήπου φύντες καὶ τὴν ἀρχὴν ἐκεῖθεν τῆς πρὸς
αὐτοὺς ἔχοντες οἰκειότητος, ὅταν δὲ πταίοντας ἴδωσιν,
οὐόχμόθεν αὐτοῖς προσήκειν λέγουσιν οὐδ᾽ εἶναι δίκαιον
οὐδὲν αὐτοῖς εὐνοίας 3] γένους, ἀλλὰ μετοίκους ἀλλοε-

ANTIQ. JUD. LIB. IX. CAP. XIV

[0600—008.] 305

4. Assyriorum autem rex armis invasit in Syriam omnem
et Phenicen. Atque regis hujus nomen in Tyriorum tabu-
laris scriptum reperitor. Nam in Tyrum expeditionem
fecit, quum in Tyrios regnaret Eluleus. Hisce vero testi-
monium perhibet etiam Menander, qui, quum annales con-
fecerit et Tyriorum tabularia in liuguam Graecam transtu-
lerit, heec memorke prodidit : « Eluleeus etiam, Pyas ab tis
« nominatos, regnavit annos triginta sex. Hic Citteos,
« qui ab imperio ipsius defecerant , classe eo vectus ad ob-
« sequium redaxit. Contra hoe mitao exercitu Assyriorum
«rex Pbonicen omnem bello incursavit, qui pace cum
« omnibus facta rediit retro. Descivere etiam à Tyriorum
« imperio Sidon et Ace et antiqua Tyrus multzeque urbes
« alit, qute se Assyriorum regi dediderunt. Quare quum ei
« 86 non subjicerent Tyrii, rex eis rursus bellum intulit,
« postquam a Phonicibus acceperat naves instructas sexa-
« ginta et remiges octingentos. In quas invecti Tyrii navibus
« duodecim, disjectis hostium navibus, homines ad quingen-
« tos fecere captivos. Itaque ob hsec Tyríi omnes magno in
« lfopore esse ceperunt. Quum autem reverteretor Assyrio-
« rüm rex , constituit custodes ad flumina et aquse ductus,
« qui Tyrios ab aqua haustu arcerent. Toleratumque id
« Tyriis per annos quinque , bibentibus interim ex puteis
« quos foderant. » Et iiec quidem sunt quee in Tyriorum
annalibus de Salmanasare Assyriorum rege scripta inve-
Diuntur.

3. Ceterum quum Samariam deducti fuissent Chutheei
(hoc enim bactenos nomine vocabantur, quod ex Chutba
regione sic nuncupata fuerint translati; est autem illa in
Perside , et fluvius ita nominatus ,) et singuli pro gente quis-
que sua deum suum Samariam atlulissent ( nam quinque
erant) aique eos ritu patrio venerarentur, fecerunt ut Deus
maximus illis irasceretur et succenseret. Nam pestis ipsos
invasit, a qua quum neci darentur, et nullum malorum le-
vamen excogitando essent, ex oraculo didicerunt ut Deum
maximum colerent , id quod illis salutare futurum. Missis
igitur ad Assyriorum regem legalis petierunt ut sacerdotes,
ex lis quos captivos fecerat quum bello adortus esset Isra-
elitas, se mitteret. Quo facto, quum et ceremoniis et re-
ligione in bunc Deum instituti essent, eum certatim colere
co»perunt, et statim sedata est pestilentia. Atque iisdem
etiamnum ritibus perpetuo utuntur vernaculo Hebraeorum
idiomate Cbhuthzi vocati , Graecorum vero lingua Samarilee ,
qui mutationis gratia et cognationis, quum res Judzeis pros-
pere evenire videant, cognatos appellant, utpole a Joseplio
oriundos , el inde cum ipsis origine conjunctos ; quum vero
illos in malis versari conspiciant, se nihil ad eos pertinere
dicunt, nec quidquam juris sibi cum illis intercedere aut
ex benevolentia aut ex consanguinitale , sed inquilinos esse

866 (430,431.)

θνεῖς ἀποφαίνουσιν ἑαυτούς. Περὶ μὲν οὖν τούτων ἕξομεν |

εὐχαιρότερον εἰπεῖν.
BIBAION AEKATON.

α΄. Στρατεία τοῦ ᾿Ασσυρίων βασιλέως Σεναχηρίδου εἰς ἹἹεροσό-
λυμα xai πολιορχία τοῦ βασιλέως αὐτῶν ᾿Εζεχίον.

Β΄. Ὡς ἐφθάρη τὸ τῶν ᾿Ασσυρίων στράτευμα λοιμιχῶς ἐν μιᾷ
γυχτὶ καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν ἀναζεύξας οἴκαδε ἐξ ἐπιδουλῆς
τῶν τέχνων ἀπέθανεν.

γ΄. Ὡς τὸν μεταξὺ χρόνον μετὰ εἰρήνης ᾿Εζεχίας διαγαγὼν
ἐτελεύτησε, διάδοχον τῆς βασιλείας Μανασσῆν καταλιπών.

$'. Ὅτι στρατεύσαντες ἐπ᾽ αὐτὸν οἱ Χαλδαίων xai Βαδυλωνίων
βασιλεῖς xad νικήσαντες αὐτὸν αἰχμάλωτον λαδόντες ἤγαγον
εἰς Βαδυλῶνα, καὶ κατασχόντες αὐτόθι πολὺν χρόνον εἰς
τὴν αὐτοῦ βασιλείαν πάλιν ἀπέλυσαν.

ε΄. Ὡς τὸν Αἰγυπτίων βασιλέα Νεχαὼ, στρατευσάμενον ἐπὶ
Βαδυλωνίους xai ποιούμενον διὰ τῆς ᾿Ιουδαίας τὴν ὁδὸν,
κωλύων ὁ βασιλεὺς ᾿Ιωσίας ἀπήντα, μάχης δὲ γενομένης
τραυματίας κομισθεὶς εἰς "Ιεροσόλυμα τελεντᾷ, καὶ τὸν υἱὸν
αὐτοῦ ᾿Ιωάζην ἀπέδειξαν οἱ 'ἱεροσολνυμῖται βασιλέα.

ς΄. Ὡς συμθαλὼν ὁ Νεχαὼ τῷ τῶν Βαῤυλωνίων βασιλεῖ κατὰ
τὸν Εὐφράτην ποταμὸν καὶ ὑποστρέφων εἰς Αἴγυπτον ἧχεν
εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ τὸν μὲν Ἰωάζην ἤγαγεν εἰς Αἴγνπτον,
τὸν δὲ ἀδελφὸν αὐτοῦ ᾿Ιωάχιμον ἀπέδειξε βασιλέα τῶν ἹἹερο-
σολύμων.

E. Ναδουχοδονοσόρου τοῦ τῶν Βαδυλωνίων βασιλέως στρα-
τεία εἷς Συρίαν, καὶ ὡς πᾶσαν αὐτὴν καταστρεψάμενος ἄχρι
τῶν ὅρων τῶν Αἰγυπτίων ἀνέθη εἰς "Jepocó)uga , καὶ τὸν
βασιλέα αὐτῶν ἸΙωάχιμον φίλον ἠνάγκασεν εἶναι xai σύμ-
μάχον.

ἢ. Ὡς μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τὴν τοῦ Βαθυλωνίου πάλιν Ἰωά-
χιμος ἐφρόνησε τὰ τῶν Αἰγνπτίων, καὶ στρατεύσας ἐπ᾽ αὐτὸν
ὁ Ναδονχοδονόσορος xai πολιορχήσας, τῆς πόλεως παραδού-

σὴς αὑτὴν μετὰ χρόνον, τὸν μὲν ᾿ἸΙωάχιμον ἀπέχτεινεν,

ἸΙωάχιμον δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ κατέστησε βασιλέα, xxi ὡς"

πολλὰ χρήματα λαδὼν ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων εὐθέως εἰς Συ-
ρίαν ὑπέστρεψεν.

9. Ὅτι μετανοήσας ἐπὶ τῷ τὸν Ἰωάχιμον ποιῆσαι βασιλέα,
καὶ στρατεύσας ἐπὶ Ἱεροσόλυμα, ἐγχρατὴς τοῦ Ἰωαχίμον
γίνεται, παραδόντος ἑαντὸν μετὰ τῆς μητρὸς χαὶ τῶν φί-
λων.

v. Ὅπως τ᾽ ἔλαδε πολλοὺς αἰχμαλώτους ὁ Βαδυλώνιος καὶ
ἀναθήματα βαστάσας ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἀνέστρεψεν εἰς βαδυλῶ-
να, τὸν ᾿Ιεχονίον θεῖον Σεδεχίαν τῶν ἹΙεροσολυμιτῶν βασι-
λέα χαταστήσας.

ια΄. Ὡς xoi τοῦτον ἀκούσας βούλεσθαι πρὸς τοὺς Αἰγυπτίους
συμμαχίαν ποιήσασθαι xai φιλίαν, στρατεύσας ἐπὶ τὰ "Iepo-
σόλυμα, χατὰ χράτος αἱρεῖ τῇ πολιορχίᾳ xai τὸν ναὸν ἐμ-
πρύσας τὸν τῶν ᾿ἹΙἹεροσολυμιτῶν δῆμον καὶ τὸν Xebexíav με-
τῴχ otv εἰς βαδυλῶνα.

ι6. 'Q; Ναδουχοδονόσορος τελευτήσας διάδοχον χατέλιπε τῆς
βασιλείας τὸν υἱὸν καὶ ὡς καταλύεται ἡ τούτων ἀρχὴ ὑπὸ
Κύρου τοῦ Περσῶν βασιλέως, xai ὅσα συνέθη τοῖς Ἰουδαίοις
κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν παρὰ τοῖς Βαδυλωνίοις.

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν ρπό΄, μῆνας ς΄, ἧμέ-
ρᾶς t.
ΚΕΦ. Α΄.
᾿Εζεχίου τοῦ τῶν δύο φυλῶν βασιλέως τέταρτον ἤδη
καὶ δέκατον ἔτος τῆς ἡγεμονίας ἔχοντος, ὃ τῶν Ἀσσυρίων
βασιλεὺς, Σεναγήριθδος ὄνομα, στρατεύει μετὰ πολλῆς

APXAIOAOTIAZ BIBA. I. ΚΕΦ. A.

ex alia gente pra se ferunt.

[508—416.]

Ceterum tempus ad agendam
de illis magis opportunum habebimus.

LIBER DECIMUS.

I. Expeditio a Senacheribo Assyriorum rege facta in Hieroso-
lyma, et obsessio regis horum Ézecim.

2. Quomodo Assyriorum exercitus una nocte peste absurm-
ptus est, el rex eorum domum reversus filiorum imidiis
periit.

3. Quomodo Execias, quum per insequens tempus in pae
vixisset, diem obiit, Manasse, qui ei in regnum suce
deret, relicto.

4. Quod Chald:zzorum et Babyloniorum reges Manassen bello

adorli , et victorla potiti, ipsum captivum factum Balo-
nem duxerunt et, postquam illic longo tempore detentus
fuerat , in regnum suum remiserunt.

6. Quomodo Nechao Xgyptiorum regi, quum exercitum contra
Babylonios eduxissel et per Judieam iter faceret, ad eum
prohibendum ex adverso occurrit Josias rex, ac pugna inita
post vulnus acceptum Hierosolyma delatus vitam finivit,
ejusque filium Joazen regem crearuot Hierosolymitani.

6. Quomodo Nechao , cum Babyloniorum rege ad Euphratem
fluvium przlio congressus, et in ;£gvplam revertens,
Hierosolyma veniebnt, atque Joazen in Egyptum depor
tavit, ejusque fratrem Joacimum Hierosolymorum regen
constituit.

7. Expeditio in Syriam a Nabuchodonosoro Babyloniorum
rege suscepta, οἱ quomodo, quum eam omnem subegisset us-
que ad lines .Ezvptiorum, Hierosolyma profectus est, e
regem Joacimum secum amicitiam bellique societatem inire
coegit.

8. Quomodo post Babylonil discessum , Joacimus rebus Ezy-
ptiorum rursus studebat ; οἱ Nabuchodonosorus ipsum bello
aggressus et obsidione premens, urbe tandem ad dedilio-
nem redacta, Joacimum «quidem interfecit , ejus vero filium
Joachimum regem constituit : utque, quum multom pece-
nie ex Hierosolymis accepisset, statim Syriam reversus
est.

9. Quod, quum eum penituerit quod Joachimum regem fece-
rit, expeditione adversus Hierosolyma suscepla , Joachitai
potitur, qui semet ei dedidit una cum matre et anicis.

I0. Quomodo Babylonius multos captivos fecit, e! quum
donaria e templo extulisset, Babylonem reversus est,
Sedecla Jechoniae patruo Hierosolymitanorum rege consli-
tuto.

11. Quomodo, audito quod huic ipsi in animo erat socielalem
el amicitiam cum JEgyptlis inire, copiis suis Hierosolyma
aggressus, urbem obsidione cinctam expugnat ; temploque
exusto, Hierosolymitanorum populum et Sedeciam Baby-
lonem transtulit.

13. Quomodo Nabuchodonosorus vita defunctus est, relicio
filio qui in regnum successit, utque Assyriorum imperium
eversum est a Cvro Persarum rege, et qua Judiis sub iJem
tempus acciderunt a Babyloniis.

Continet hic liber tempus annorum CLXXXII,
menses VI, dies X.

t— Áaü pide

CAP. I

Quum Ezecias duarum tribuum rex annum jam decimum
quartum in imperio ageret, Assyriorum rex nomipe St-
nacheribus, magno exercitu coacto, bello eum adorilur,

(1,432)

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. I.

[010,11.] 807

παρασχευῆς ἐπ᾿ αὐτὸν, χατὰ χράτος τε ἁπάσας αἱρεῖ j omnesque iribüs Juda et Benjamitidis urbes vi capit.

τὰς πόλεις τὰς τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς xai Βενιαμίτιδος.
M ἕλλοντος δ᾽ ἄγειν τὴν δύναμιν ἐπὶ Ἱεροσόλυμα, φθάνει
πρεσθευτάμενος πρὸς αὐτὸν, χαὶ ὑπαχούσεσθαί τε χαὶ
y φόρον ὃν ἂν τάξῃ τελέσειν ὑπισχνούμενος, Σεναχήρι-
G« δὲ μαθὼν τὰ παρὰ τῶν πρέσόεων ἔγνω μὴ πολε--
uev, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσιν προσδέχεται, καὶ ἀργυρίου μὲν
τάλαντα τριαχόσια, χρυσίου δὲ τριάχοντα λαῤφὼν,
zÜx ἀναχωρεῖν ὡμολόγει, πίστεις δοὺς τοῖς πρεσόευ-
B ταῖς ἐνόοχους, 7, μὴν ἀδιχήσας μηξὲν αὐτὸν οὕτως ἀνα-
στρέψειν, Ὁ δ᾽ ᾿Εζεχίας πεισθεὶς χαὶ χενώσας τοὺς
ὑησαυροὺς πέμπει τὰ χρήματα, νοιίζων ἀπαλλαγή-
σερῆχι τοῦ πολεμίου xai τοῦ περὶ τῆς βασιλείας ἀγῶ»-
wx. Ὁ δὲ Ἀισσύριος λαῤὼν ταῦτα τῶν μὲν ὡμολογη-
αὶ μένων οὐδὲν ἐφρόντισεν, ἀλλ᾽ αὐτὸς μὲν ἐστράτευσεν
iz' Αἰγυπτίους xai Αἰθίοπας, τὸν δὲ στρατηγὸν Ῥα-
vary μετὰ πολλῆς ἰσχύος σὺν xal δυσὶν ἄλλοις τῶν ἐν
n ιχατέλιπε, πορθήσοντας τὰ Ἱεροσόλυμα. Τούτων
δὲ τὰ ὀνόματα Θαρατὰ χαὶ Ἀνάχαρις ἦν.
» 5. Ὡς δ᾽ ἐλθόντες πρὸ τῶν τειχῶν ἐστρατοπε-
ἄνσαντο, πέμψαντες πρὸς τὸν ᾿Εζεχίαν ἠξίουν αὖ-
τὰς ἐλθεῖν εἰς λόγους. ὋὉ δὲ αὐτὸς μὲν ὑπὸ δειλίας οὐ
πρόεισι.) τρεῖς δὲ τοὺς ἀναγχαιοτάτους φίλους αὑτῷ
δέπεψε, τὸν τῆς βασιλείας ἐπίτροπον Ἐλιάχιμον
$ oua χαὶ Xo6vatov, xal Ἰώαχον τὸν ἐπὶ τῶν ὑπομνη-
ut», Οὗτοι μὲν οὖν προελθόντες ἀντιχρὺς τῶν
ἡνεμόνων τῆς στρατιᾶς τῶν ᾿Ασσυρίων ἔστησαν. Θεα-
σάμενος δ᾽ αὐτοὺς ὃ στρατηγὸς ἹῬαψάχης ἐκέλευσεν
ἀπελθόντας Ἐζεκίᾳ λέγειν ὅτι « βασιλεὺς μέγας Σενα; χή-
᾿ ix πυνθάνεται αὐτοῦ τίνι θαρρῶν xat πεποιθὼς φεύ-
Te δεσπότην αὑτοῦ xal ἀχροᾶσθχι μὴ θέλει xat τὴν
στρατιὰν οὐ δέχεται τῇ πόλει; ἢ διὰ τοὺς Αἰγυπτίους,
τὴν ἑαυτοῦ στρατιὰν ἐλπίζων ὑπ᾽ ἐχείνων αὐτῶν χατα-
Ἰωνίξασθαι; εἰ δὲ τοῦτο προσδοχβᾷ, δηλοῦτε αὐτῷ ὅτι
& ἀνλητός ἐστι xa ὅμοιος ἀνθρώπω, ὃς χαλάμῳ ἔπερει-
δύμενος τεὐλασμένῳ πρὸς τῷ καταπεσεῖν ἔτι xal τὴν
jy διαπαρεὶς ἤσθετο τῆς βλάδης. Εἰδέναι δ᾽ ὅτι
χαὶ βουλήσει Θεοῦ τὴν ἐπ᾽ αὐτὸν στρατείαν πεποίηται,
ὃς αὐτῷ χαταστρέψασθαι χαὶ τὴν τῶν Ἰσραγλιτῶν
« 5:0 0uíav 3 δέδωχεν, ἵνα τὸν αὐτὸν τρόπον xal τοὺς do-
Ἰόμξνους ὑπ᾽ αὐτοῦ διαφθείρη. ν "Taura δὲ τὸν Ῥαγά-
χὴν Ἕ ραϊστὶ λέγοντα (τῆς γὰρ γλώττης εἶ ε ἐμπεί-
pex) ὃ Ἔλιάχιμος, φοδούμενος 13 τὸ πλῆθος ἐπαχοῦ-
en εἰς ταραγὴν ἐμπέση, Συριστὶ φράζειν ἠξίου. Συνεὶς
& i SÉ στρατηγὸς τὴν ὑπόνοιαν αὐτοῦ xai τὸ ἐπ᾽ αὐτῷ
δία, μείζονι xal διατόρῳ τῇ φωνῇ χρώμενος ἀπεχρί-
Ὑατὸ αὐτῷ « Ἑόδραϊστὶ λέγειν, ὅπως ἀχούσαντες τὰ τοῦ
« βασιλέως προστάγματα πάντες τὸ συμφέρον ἕλωνται
* παραδόντες αὑτοὺς fuiv. Δῆλον γὰρ 6 ὡς τὸν λαὸν
uh ὑμεῖς τε χαὶ ὃ βασιλεὺς ἐλπίσι παραχρουόμενοι μα-
ταίαις ἀντέχειν πείθετε:ς, ἘΠ δὲ θαρρεῖτε xal τὴν
* Cuvauty ἡμῶν ἀπώσεσθαι νομίζετε, δισχιλίους ἐχ τῆς
. ἱμοὶ παρούσης ἵππου εἷς ἑτοιμασίαν ὑμῖν παρέχειν
ἕτοιμός elut, οἷς ἰσαρίθμους ἐπιύάτας δόντες, ἐμφα-

Quum autem in eo esset ut copias Hierosolymis admoveret ,
praevenit eum missa legatione Ezecias, se imperata factu-
rum et quicquid tributi ab illo imponeretur soluturum
pollicens. Senacheribus vero auditis legatis statuit bello
desistere, atque postulationi concedit, et promisit, si ar-
genli talenta trecenta aurique triginta acciperet , pacatum
se abiturum, fide legatis jurejurando data, pro certo fore
ul ea lege retro cederet , nullo maleficio commisso. Ezecias
autem, fide istis liabita exhaustisque tlesauris , pecunias
mittit, existimans se liberatum iri ab hoste omnique de
reguo dimicatione. — Ceterum Assyrius, istis acceptis,
nihil eorum qua fuerat pollicitus curavit, sed ipse quidem
cum copiis profectus est contra /Egyptios et /Ethiopas,
Rapsacem vero imperatorem cum magno exercitu et aliis
duobus ad Hierosolyma vastanda reliquit. Horum autem
nomina erant Tiiara(a et Anacharis.

2. Ut vero eo pervenerunt et ante menia castra metati
sunt , per nuncium ab Ezecia postularunt ut cum eis collo-
queretor. At ille quidem prte meta non egreditur, tres
vero ex amicis summa necessitudine sibi conjunctis misit,
regni procuratorem nomine Eliacimum, οἱ Sobneum, et
Joachum a commentariis. Hi vero quum prodiissent, ante
duces exercitus Assyriorum constiterunt. Rapsaces autem
imperator eos conspicatus jussit ut abirent et rcgi dicerent
« quod maguus rex Senacheribus eum sciscitatur, cui con-
fidens quave spe fretus a domino suu refugiat, ipsique
nolit esse diclo audiens, ipsiusque exercitum in urbem
recipere? an propter /Egyptios, sperans fore uat ab illis
ipsis debellelur exercitus regis? Quodsi hoc exspectat , fa-
citote sciat quod desipit, similisque est homini, qui con-
fracta» arundini innixus, quum ceciderit ac praeterea manum
transfixam habuerit, se male acceptum esse sensit. Scire
aulem oportere quod voluntate Dei in eum expeditionem
fecerit , qui Israelitarum etiam regnum evertendi dedit ipsi
polestatem , ut eodem modo populum ei subditum perditum
iret. » Hoc antem Rapsace Hebraice dicente (nam istius
lingue peritus erat), Eliacimus, metuens ne multitudo his
auditis pavore consternaretur, rogavit ut Syriace loquere-
tur. At imperator, quum intellexisset quid ille suspicaretur,
ulque ea de re metueret , voce magis sublata utens et acuta
Eliacimo respondit, « Hebraice loquor, ut quum auditione
« acceperint regis mandata, omnes quod sua intersit eli-
« gant, et sese nobismet tradant. Nam manifestum est
* quod vos simul et rex populum vana spe laclatis et ad
« resistendum adducitis. Quodsi quid audetis , nostrasque
« Copias posse repellere exislimalis, equorum duo millia,
« ex iis qui milii adsunt , vobis in usum preesentem tradere
« paratus sum , quibus totidem suppeditando sessores vires

868 (423,434.)

« νίσατε τὴν αὑτῶν δύναμιν. Ἀλλ᾽ οὐχ ἂν οὖς γε μὴ
« ἔχετε, τούτους δοίητε. Τί τοιγαροῦν βραξύνετε
« παραδιδόναι σφᾶς αὐτοὺς τοῖς χρείττοσι χαὶ ληψομέ-
« νοις ὑμᾶς xal μὴ θέλοντας; καίτοι τὸ μὲν ἐχούσιον
b « τῆς παραδόσεως ἀσφαλὲς ὑμῖν, τὸ δὲ ἀχούσιον πολε-
« μουυένοις ἐπικίνδυνον χαὶ συμφορῶν αἴτιον φαίνε-
« ται, »
γ΄. Ταῦτ᾽ ἀκούσαντες ὅ τε δῆωος xal ol πρέσθεις τοῦ
στρατηγοῦ τῶν ᾿Ασσυρίων λέγοντος ἀπήγγειλαν ᾿Εζεχίᾳ.
10 Ὁ δὲ πρὸς ταῦτα τὴν βασιλικὴν ἀποδὺς ἐσθῆτα, ἀμφια-
σάμενος δὲ σάχχους xat σχῆμα ταπεινὸν ἀναλαδὼν, τῷ
πατρίῳ νόμῳ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον τὸν Θεὸν ἱκέτευε,
xat βοηθῆσαι τῷ μηδεμίαν ἄλλην ἐλπίδα ἔχοντι σωτη-
ρίας ἠντιδόλει. Πέμψας δὲ xal τῶν φίλων τινὰς καὶ
I5 τῶν ἱερέων πρὸς ᾿Ησαΐαν τὸν προφήτην ἠξίου δεηθῇ»
vat τοῦ Θεοῦ καὶ ποιησάμενον θυσίας ὑπὲρ τῆς xov
σωτηρίας παραχαλεῖν αὐτὸν νεμεσῇσαι μὲν ταῖς τῶν
πολεμίων ἐλπίσιν, ἐλεῆσαι δὲ τὸν αὑτοῦ λαόν. Ὁ δὲ
προφήτης ταῦτα ποιήσας, χρηματίσαντος αὐτῷ τοῦ
20 Θεοῦ, παρεθάρρυνεν αὐτόν τε τὸν βασιλέα xal τοὺς
περὶ αὐτὸν φίλους, προλέγων ἀμαχητὶ τοὺς πολεμίους
ἡττηθέντας ἀναχωρήσειν αἰσχρῶς, xat οὐχὶ μεθ᾽ οἵου
γῦν εἶσι θράσους" τὸν γὰρ Θεὸν προνοεῖν ὅπως διαφθα-
ρῶσι. — Kal αὐτὸν δὲ τὸν βασιλέα. τὸν τῶν ᾿Ασσυρίων
95 Σεναχήριθον διαμαρτόντα τῶν ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον πρα-
Ὑμάτων χαὶ παρερχόμενον εἷς τὴν οἰχείαν ἀπολεῖσθαι
σιδήοῳ προὔλεγεν.
δ΄. "ἔτυχε δ᾽ ὑπὸ τὸν αὐτὸν χαιρὸν xal γεγραφὼς
τῷ Ἐζεχίᾳ 6 Ἀσσύριος ἐπιστολὰς, ἐν αἷς ἀνόητον uiv
80 αὐτὸν ἔλεγεν ὑπολαμόάνοντα τὴν ὑπ᾽ αὐτῷ διαφεύξε-
σθαι δουλείαν, ἔθνη πολλὰ καὶ μεγάλα χεχειρωμένῳ,
ἠπείλει δὲ πανωλεθρίᾳ διαφθείρειν αὐτὸν παραλαδὼν,
εἰ μὴ τὰς πύλας ἀνοίξας Éxov αὐτοῦ δέξεται τὴν στρα-
τιὰν εἰς ἱΙϊΞεροσόλυυα. Ἑαῦτ᾽ ἀναγνοὺς χαταφρονεῖ διὰ
80 τὴν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ πεποίθησιν, τὰς δὲ ἐπιστολὰς πτύξας
tl; τὸν ναὸν ἔσω κατέθετο. Πάλιν δὲ τῷ Θεῷ τὰς
εὐχὰς αὐτοῦ ποιησαμένου περὶ τῆς πόλεως xal τῆς
ἁπάντων σωτηρίας, Ἠσαΐας ὁ προφήτης ἐπήχοον αὐτὸν
ἔφασκε γεγονέναι, xal χατὰ τὸν παρόντα χαιρὸν μὴ
40 πολιορχηθήσεσθαι ὑπὸ τοῦ Ἀσσυρίου, τῷ δὲ μέλλοντι
πάντων ἂν εἶναι ἀδεεῖς τῶν ὕπ᾽ αὐτοῦ γενομένων, γεωρ-
γήσειν τε μετ᾽ εἰρήνης καὶ τῶν ἰδίων ἐπιμελήσεσθαι
κτημάτων οὐδὲν φοδουμένους. Ὀλίγου δὲ χρόνου
διελθόντος xaló τῶν ᾿Ασσυρίων βασιλεὺς, διαμαρτὼν
450 τῆς ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους ἐπιδολῇς, ἄπραχτος ἀνεχώρη-
σεν ἐπ᾽ οἴχου δι᾿ αἰτίαν τοιαύτην. Πολὺς αὐτῷ χρό-
νος διετρίδετο πρὸς τὴν τοῦ Πηλουσίου πολιορχίαν,
καὶ τῶν χωμάτων ἤδη μετεώρων ὄντων, ἃ πρὸς τοῖς
τείχεσι ἤγειρε, xal ὅσον οὕπω μέλλοντος προσθαλεῖν
δ0 αὐτοῖς, ἀχούει τὸν τῶν Αἰθιόπων βασιλέα Θαρσίχην
πολλὴν ἄγοντα δύναμιν ἐπὶ συμμαχίαν τοῖς Αἰγυπτίοις
ἥχειν, διεγνωχότα ποιήσασθαι τὴν πορείαν διὰ τῆς
ἐρήμου xal ἐξαίφνης εἰς τὴν τῶν ᾿Ασσυρίων ἐμδαλεῖν.
Ταραχθεὶς οὖν ὑπὸ τούτων ὁ βασιλεὺς Σεναχήριδος

APXAIOAOTIAZ BIBA. I. ΚΕΦ. A.

[511,51]
« vestras ostendite. Sed non est ut vos eorum , quos non
« habetis, copiam faciatis. Quid igitur cunctamini vosmt

« dedere validioribus , vosque vel invitos capturis ?equidem
« sponte facta deditio vobis tuta est, at vi ac necessitate
« extorta debellatis res periculosa videtur et calamitatum
Causa. »

3. Quum imperatorem ista loquentem audissent tam
legati qu&m populus, Ezecize retulerunt. lile vero , mutala
veste regali, et sacco indutus, humilisque et demissi
speciem prse se ferens, patrio more in faciem procidens
Deo supplicabat, orabatque ut ipsi nullam aliam salutis spem
liabenti opem ferret et auxilium. — Porro , missis ad Esaiam
vatem amicis aliquot et sacerdotibus, rogabat ut Deam
precaretur, factisque sacrificiis pro salute omniom eum
obsecraret, ut iis quidem quie sperarent hostes indignaretur,
eui vero populi sortem miseraretur. "Vates autem, quum
haec fecisset , ex Dei oraculo regi ejusque amicis animum
et audaciam addebat , priedicens fore ut hostes sine pralio
victi discederent cum ignominia , positaque ea qua nunc se
ostentant ferocia : Deo etenim cura esse ut ad interitum
veniant. lnsuper predicebat ipsum quoque Assyriorum
regem Senacheribum, cum ei male cesserint quz contra
AEgyptum molitus essel , patriamque repetiverit, ferro per-
emptum iri.

4. Eodem tempore οἱ Assyrius forte literas dederat ad
Ezeciam, in quibus eum fatuum appellat, qui cogilarit se
posse servitutem effugere ab ipso intentatam, qui multas
magnasque gentes subegerit; atque eum captum cum suis
omnibus exilio daturum esse minabatur, nisi portis pale
factis ipsius exercitum in Hierosolyma sponte recipit.
Hisce lectis bono animo erat Ezecias propter eam quam
in Deo collocaverat fiduciam, literasque couplicatas in
templo reposuit. Quum autem Deum precibus iterum im-
plorasset, ut urbem respiceret omniumque salutem , Esaias
vales ejus exauditam esse supplicationem dicebat, atque
ea tempestale non obsessum iri ab Assyrio, foreque ul
in posterum securi sint ab omnibus quae ab illo fierenl,
utque pace agros colant, et absque omni meiu rerum
suarum curam agant. Brevi autem post tempore Assyrio
rum rex, cum ei male cessissent incursus in J£gyplios,
re infecta domum rediit, tali de causa. Longum tempus
ab ipso in oppugnatione Pelusii absumptum erat, quumque
jam aggeres, quos ad monia excitarat, satis alti viderentur,
atque in eo fere esset ut ea aggrederetur, &udivit /Etbiopum
regem Tliarsicen, magnum adducentem exercilum, ut sup-
petias ferret /Egyptiis, venire decreto ut per solitodinem
viam faceret , et statim in Assyriorum agros ingrederetur.
Turbatus ergo hisce rex Senacheribus, priusquam rem

{ινι,425.}

ἄπραχτος, ὡς ἔφην, ἀνεχώρησε, χαταλιπὼν τὸ Πηλού-
cuv. Περὶ τούτου τοῦ Σενα χηρίθου καὶ “Ηρόδοτος ἐν
τῇ δευτέρᾳ τῶν ἱστοριῶν αὑτοῦ φησιν ὡς οὗτος 6 βασι-
λεὺς ἐπὶ τὸν τῶν Αἰγυπτίων, ἱερέα ὄντα τοῦ “Ἡφαίστου,
V ἔλθοι, πολιορχῶν δὲ τὸ Πηλούσιον ἔλυσε τὴν πολιορ-
χίαν ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ηὔξατο 6 ἱερεὺς τῶν ΑἸ:
Ἡπτίων τῷ θεῷ», ᾧ γενόμενος ὑπήχοος ὃ θεὸς πληγὴν
ἐνσχήπτει τῶ "Apa. Πλανᾶται γὰρ xdv τούτῳ Ἡ;; ρό-
jt, οὐχ Ἀσσυρίων λέγων τὸν βασιλέα, ἀλλ᾽ Ἀρά-
Vw. Μυῶν γὰρ πλῆθός φησι μιᾷ νυχτὶ xal τὰ τόξα
xii λοιπὰ ὅπλα διαφαγεῖν τῶν Ἀσσυρίων, καὶ διὰ
τοῦτο μὴ ἔχοντα τόξα τὸν βασιλέα τὴν στρατιὰν ἀπά-
τῖν ἀπὸ τοὸῦ Πηλουσίου. Καὶ Ἡρόδοτος μὲν οὕτως
ἰστρεῖ. Ἀλλὰ καὶ Βηρωσσὸς ὁ τὰ Χαλδαϊχὰ συγγρα-
| ἡχμενος μνημονεύει τοῦ βασιλέως τοῦ Σεναχηρίδου,
Xil ὅτι τῶν Ἀσσυρίων ἦ ἦρχε xai ὅτι πάση ἐπεστρατεύ--
71: τῇ Ἀσία xal τῇ Αἰγύπτῳ, λέγων οὕτως * * *"*
B. . Ὑποστρέψας | δ᾽ ὁ Σεναχήριθος ἀπὸ τρῦ τῶν
Αἰγυπτίων πολέμου εἰς τὰ “Ιεροσόλυμα, χατέλαθεν dxei
! τὴν ὑπὸ τῷ στρατηγῷ ἱῬαψάχη δύναμιν διὰ λοιμοῦ χιν-
ἐεύουσαν" τοῦ γὰρ Θεοῦ λοιμικὴν ἐνακήψαντος αὖ-
τῷ τῷ στρατῷ νόσον, χατὰ τὴν πρώτην τῆς πολιορχίας
vaa διαφθείρονται: μυριάδες ὀχτωχαίδεχα xai πεντα-
χισχίλιοι σὺν ἡγεμόσι xal ταξιάρχοις. Ὑπὸ ταύτης
ἐὺς τῆς συμφορᾶς εἰς φόθον χαὶ δεινὴν ἀγωνίαν χατα-
πὰς xai δείσας περὶ τῷ στρατῷ παντὶ φεύγει μετὰ
τῆς λοιπῆς δυνάμεως εἰς τὴν αὑτοῦ βασιλείαν εἰς τὴν
γίνου προσαγορευθεῖσαν. Καὶ διατρί (pac ἐν ταύτῃ
ὀλίγον χρόνον δολοφονηθεὶς ( ὑπὸ τῶν πρεσθυτέρων παί-
8 oy Δὸραμελέχου xai Σαρασάρου τελευτᾷ τὸν βίον,
x1 ἀνετέθη ἐν τῷ ἰδίῳ va Δράσχῃ, λεγομένῳ, Καὶ
4 μὲν φυγαδευθέντες d ἐπὶ τῷ φόνῳ τοῦ πατρὸς ὑπὸ τῶν
πολιτῶν εἰς τὴν Ἀρμενίαν ἀπῆραν, διαδέχεται δὲ τὴν
ῥαπιλείαν Σεναχηρίδου Ἀσσαραχόδδας. Καὶ τὸ μὲν
ἐτῆς Ἀσσυρίων στρατείας τῆς ἐπὶ τοὺς Ἱἱεροσολυμίτας
X) τοιοῦτο συνέθη γενέσθαι.

ΚΕΦ. Β΄.

Ἐζεχίας δὲ ὃ βασιλεὺς παραδόξ ὡς ἀπαλλαγεὶς τῶν
zy - χαριστηρίους σὺν παντὶ τῷ λαῷ θυσίας ἐπετέ-
lec τῷ Θεῷ, μηδεμιᾶς ἄλλης αἰτίας τῶν πολευίων
"τοὺς μὲν διαφθειράσης, τοὺς δὲ φόδῳ τῆς ὁμοίας τελευ-
τς ἀπαλλαξάσης ἀπὸ τῶν Ἱεροσολύμων A τῆς συμμα-
[is τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Πάσῃ δὲ χρησάμενος σπουὸν,
ti φιλοτιμίᾳ περὶ τὸν Θεὸν μετ᾽ οὐ πολὺ νόσῳ χαλεπῇ
περιπεσὼν ἀπέγνωστο μὲν ὑπὸ τῶν ἰατρῶν, χρηστὸν δὲ
ὁ περὶ αὐτῷ οὐδὲν προσδοχῶν, οὐδὲ οἱ φίλοι. Τῇ δὲ νόσῳ
προσετίθετο χαὶ ἀθυυία δεινὴ ὑπὸ τοῦ βασιλέως αὐτοῦ
τὴν ἀπαιδίαν λογιζομένου, καὶ ὅτι αέλλοι τελευτᾶν Dor.
μὴν χαταλιπὼν τὸν οἶχον χαὶ τὴν ἀρχὴν Ὑνησίας διχδο-
TC. Κάμνων οὖν ὅπ᾽ αὐτῆς τῆς ἐννοίας μάλιστα καὶ ὀδυ-
᾿ Pu ἱχέτενε τὸν Θεὸν αὐτῷ ᾧ ζωῆς ὀλίγον προσεπιδοῦναι
μέ Lt τέχνων γονῆς, καὶ μὴ πρότερον ἣ πατὴρ τέχνων
γένηται τὴν ψυγὴν αὐτὸν ἐᾶσαι χαταλιπεῖν, ᾿Ελεήσας
JOSE: Il. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. II.

[δι3,5612.] 869

confecerat, aut dixi, discessit, Peluasio relicto. De hoc
ipso Senacheribo etiam Herodotus in secundo Historia-
rum suarum libro testatur quod rex íste contra /Egyptiorum
regem , qui et Vulcani sacerdos erat , venerit , quumque Pe-
lusium obsideret , hujusmodi de causa obsidionem solverit.
AEgyptiorum sacerdos deum supplex orabat , atque is, pre-
cibus cjus exauditis, Arabi plagam inflixit. In hoc enim
fallitur Herodotus , quod non dicat eum Assyriorum regem
fuisse, sed Arabum. Nam murium multitudinem inquit
una nocte arcus et reliqua Assyriorum arma comedisse; qua
re faclum esse ut rex, quod arcus non haberet , exercitum a
Pelnsio abduceret. Atque ita quidem rem narrat Herodo-
tus. Quin el Berosus Chaldaicarum rerum scriptor wegis
Senacheribi meminit, et quod apud Assyrios regnaverit,
quodque Asie omni et Egypto bellum intulerit, ita di-
cens *o* o* ἡ à

(1I.) 5. Porro Senacheribus, quum a bello /E£gyptiaco Hie-
rosolyma revertisset, copias sub imperatore Rapsace illic
offendit in periculo ex peste. Morbo enim pestilenti ín illius
exercitum a Deo immisso, prima nocte qua urbem obside-
bant centum et octoginta quinque millia intereunt, cum
Ex hac autem calamitate in
melum gravemque animi dolorem conjectus, et de toto

ducibus et centurionibus.

exercitu sollicitus, cum copiis qua supererant fagiens
regnum suum repetit in urbem qua Nini appellatur.
Ubi postquam brevi tempore consederat , insidiis majorum
natu filiorum Adramelechi et Sarasari vitam finivit, et in
templo ipsius Arasca dicto conditus est. Et illi quidem a
civibus in exsilium pulsi ob patris caedem in Armeniam se
contulerunt, in regaum vero Senacheribi succedit Assa-
rachoddas. Atque Assyriorum quidem in Hierosolymitanos
expeditio hujusmodi exitum habuit.

CAP. 11. (110

Ezecias autem rex , ex inopinato ἰοιτογίθυ liberatus, Deo
sacra fecit cum universo populo pro gratiarum actione,
quod nulia alia res in causa fuerit ut hostes partim peste
absumerentur, partim similis interitus metu ab Hierosoly-
mis discederent, quam auxilium a Deo snppeditatum. At
quum omne studium curamque circa res divinas adhibuis-
δεῖ, non multo post in morbum incidit difficilem , Adeo ut
de illo quidem medici plane desperarint, ipse vero nihil
bong spei de se habuerit, peque amici. Huic autem morbo
accedebat gravis animi angor ex ipso rege, dum secum re-
putaret quod liberis careret, vitaque decessurus esset, donio
sine suo hirede relicta, et regno sine legitimo successore.
Maerore itaque ex hac potissimum cogitatione laborans,
vicemque suam dolera, Deo supplicabat ut sihi ad vitam
aliquantulum adjiceret , donec sobolem procrearet , sec si-
Derel ut anlequam pater factus asset. animam exhlalaret.

24

870 (425,30.)

δ᾽ αὐτὸν ὁ Θεὸς, χαὶ τῆς αἰτήσεως ἀποδεξάμενος, ὅτι μὴ

διὰ τὸ μέλλειν στέρεσθαι τῶν ἐκ τῆς βασιλείας ἀγαθῶν
ὠδύρετο τὴν ὑπονοηθεῖσαν τελευτὴν χαὶ ἔτι χρόνον
ζωῆς αὑτῷ δεηθείη παρασχεῖν, ἀλλὰ τοῦ παῖδας αὐτῷ
, UND eL NEL A c , "
& γενέσθαι τοὺς ὑποδεξομένους τὴν ἡγεμονίαν Exslvou,
πέωψγας "Haatav τὸν προφήτην ἐχέλευσε δηλοῦν αὐτῷ
- , M ,
τι διαφεύξεται τὴν νόσον μετὰ τρεῖς ἡμέρας xai Bu
σεται μετ᾽ αὐτὴν ἔτη πεντεκαίδεκα xal παῖδες αὐτῷ
γενήσονται. Ταῦτα τοῦ προφήτου φήσαντος χατ᾽ ἐν-
I0 τολὴν τοῦ Θεοῦ, διὰ τὴν ὑπερθολὴν τὴς νόσου xal τὸ
παράδοξον τῶν ἀπηγγελμένων ἀπιστῶν, σημεῖόν τι χαὶ
τεράστιον ἠξίου ποιῆσαι τὸν Ἠσαΐαν, ἵνα αὐτῷ πιστεύ-
ση λέγοντι ταῦτα ἧχοντι παρὰ τοῦ Θεοῦ" τὰ γὰρ παρά-
λογα xol wet τῆς ἐλπίδος τοῖς ὁμοίοις πιστοῦται
Li 5 / 9 » ἃ - [i 2,
15 πράγμασιν. ᾿Ερωτήσαντος δ᾽ αὐτὸν εἰπεῖν τί βούλεται
“ / " y»: NY A
σημεῖον γενέσθαι, τὸν ἥλιον ἠξίωσεν, ἐπειδὴ σχιὰν ἐπὶ
ιδέχα βαθμοὺς ἀποχλίνας ἤδη πεποίηκεν ἐν τῇ οἰχίᾳ,
ἐπὶ τὸν αὐτὸν ἀναστρέψαι τόπον ποιήσας αὐτὴν πάλιν
παρασχεῖν. "Too δὲ προφήτου τὸν Θεὸν παρακαλέσαντος
80 ὥστε τὸ σημεῖον τοῦτ᾽ ἐπιδεῖξαι τῷ βασιλεῖ, ἰδὼν ὅπερ
ἤθελεν, εὐθὺς λυθείσης τῆς νόσου ἄνεισιν εἰς τὸ ἱερὸν,
e" e /;
xai τῷ Θεῷ προσχυνήσας εὐχὰς ἐποιήσατο.
β΄. "Ev τούτῳ τῷ χρόνῳ συνέδη τὴν τῶν ᾿Ασσυρίων
ἀργὴν ὑπὸ Μήδων χαταλυθῆναι. Δηλώσω δὲ περὶ
25 τούτων ἐν ἑτέροις. Ὁ δὲ τῶν Βαῤυλωνίων βασιλεὺς,
Ιβαλάδας ὄνομα, πέμψας πρὸς τὸν ᾿Εζεχίαν πρέσθεις
ζω} A
δῶρα χομίσαντας, σύμμαχον τε αὐτὸν εἶναι παρεχάλει
xal φίλον. Ὁ δὲ τοὺς πρεσόευτὰς ἡδέως ἀποδεξάμενος
καὶ ἑστιασάμενος xai τοὺς θησαυροὺς ἐπιδείξας αὐτοῖς
A Hl ev 4 y^! ,
80 xai τὴν τῶν ὅπλων παρασχευὴν xal τὴν ἄλλην πολυτέ-
λειαν ὅσην ἐν λίθοις εἶχε χαὶ χρυσῷ, δῶρά τε δοὺς χο-
αἰζειν τῷ Βαλάδαᾳ, πρὸς αὐτὸν ἀπέλυσεν. Ἠσαΐου δὲ
τοῦ πδοφρήτου πρὸς αὐτὸν ἀφιχομένου xat πυνθανομένου
, , $ ^ ^
πόθεν ᾿εἰεν οἷ παρόντες, ἐκ Βαδυλῶνος ἔλεγε παρὰ τοῦ
80 χυρίου αὐτῶν ἐλθεῖν αὐτοὺς, ἐπιδεῖξαι δὲ πάντ᾽ αὐτοῖς,
ὅπως ἰδόντες τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δύναμιν ἐχ τούτον
στογαζόμενοι σημαίνειν ἔχωσι τῷ βασιλεῖ. Ὁ δὲ προ-
φήτης ὑποτυχὼν, « ἴσθι, φησὶ, ὡς μετ᾽ ὀλίγον χρόνον εἰς
Βαθυλῶνά σου τοῦτον μετατεθησόμενον τὸν πλοῦτον xal
40 τοὺς ἐχγόνους εὐνουχισθησομένους xal ἀπολέσαντας
τὸ ἄνδρας εἶναι τῷ Βαῤυλωνίῳ δουλεύσοντας βασιλεῖ"
ταῦτα γὰρ προλέγειν τὸν Θεόν. » Ὁ δ᾽ ᾿Εζεχίας λυπηθεὶς
ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις ἔφη μὲν οὐχ ἂν βούλεσθαι τοιαύ-
ταῖς συμφοραῖς τὸ γένος αὑτοῦ περιπεσεῖν" ἐπεὶ δ᾽ οὐχ
ἵναι δυνατὸν τὰ τῷ Θεῷ δεδογμέ δαλεῖν, ηὔγετ
45 εἶναι δυνατὸν τὰ τῷ Θεῷ δεδογμένα μεταθαλεῖν, ηὔχετο
μέχρι τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς εἰρήνην ὑπάρξαι. Μνημονεύει
δὲ τοῦ τῶν Βαδυλωνίων βασιλέως Βαλάδα Βηρωσσός.
Ὧν δ᾽ οὗτος ὃ προφήτης ὁμολογουμένως θεῖος xal θαυ-
μάσιος τὴν ἀλήθειαν, πεποιθὼς τῷ, μηδὲν ὅλως ψευδὲς
5o εἰπεῖν, ἅπανθ᾽ ὅσα προεφήτευσεν ἐγγράψας βίδλοις xa-
τέλιπεν, ἐχ τοῦ τέλους γνωρισθησόμενα τοῖς αὖθις ἀν-
θρώποις. Καὶ οὐχ οὗτος μόνος ὁ προφήτης, ἀλλὰ καὶ
ἄλλοι δώδεχα τὸν ἀριθμὸν τὸ αὐτὸ ἐποίησαν᾽ καὶ πᾶν,
v M * ^w , ^»
εἴτε ἀγαθὸν εἴτε ψαῦλον γίνεται παρ᾽ ἡμῖν, xaz& τὴν

APXAIOAOTIAEX BIBA. I. ΚΕΦ. B. [515—515

Deus autem , sortis ipsius misertus ejusque petilioni conce-
dens, quod mortem animo preeceptam non defleret, jam
regni bonis exuendus, nec rogaret ul daretur major vile
usura , sed ut liberos susciperet sibi in regnum successuros,
misso Esaia vate, jussit ut ei nunciaret post triduum e
morbo evasurum esse , foreque ut postquam revaluerit an-
nos quindecim vivat , liberosque procreet. Haec quum vales

.ex Dei mandato dixisset, rex, quod morbus adeo gravis

esset, et res tam inopinata fuerit promissa, diffidens di-
ctis , postulat ab Esaia ut signum aliquod et prodigium ede-
rel, quo fidem ipsi haberet ista dicenti, quod a Deo venerit:
nam qus praeter opinionem et spe majora sunt , istiusmodi
factis fidem impetrant. Is autem a vate interrogatus , quod.
nam vellet fieri signum, solem petiit , quoniam in descensu
umbram ad decimum gradum in zdibus jam projici fecerat,
postquam in eundem locum redire fecisset, eam ilerum
exhiberet. Quumque vates Deuin precibus interpellasset, ut
regi hoc signum daret , viso quod volebat, ex morbo stalim
convaluit et in templum ascendit, atque Deo adorato gratias
egit. ΄ | |
2. Sub id tempus evenit ut Assyriorum imperium a Me
dis everteretur. Alius vero de istis dicendi locus erit. Ba-
byloniorum autem rex nomine Baladas, missis ad Ezeciam
legatis cum muneribus, illum obsecravit ut secum amicili
et societatis feedus iniret. At ille quum legatos comiler exce
pisset et epulis adhibuisset, thesaurosque illis ostendissei
et armorum apparatum, aliamque ipsius magnificentiam in
gemmis auroque elucentem, insuper et munera illis dedis-
set Baladze deferenda, ad ipsum remisit. Tum vero Esaias
vates illum adiit, quzsivitque unde essent qui aderant :
cui respondit , illos e B:Xbylone venisse a domino suo, seque
illis universa monstrasse , ut divitias copiasque ipsius intuili,
facla inde conjectura, regi renunciare possent. Vates vero
subjiciens inquit, « scito non longe abliinc fore tempus, quum
ἰδίας divitiae Babylonem transferentur, filiique a te orti spa-
dunes fient, et virilitate amissa reyi Babylonio servient :-
hzec enim praedicere Deum. » Ezecias autem, ex iis quae dicla
erant dolore af:ectus , dicebat se quidem nolle gentem suam

: in istas incidere calamitates : quoníam vero fieri non possil

ut mutetur quod a Deo semel fuerit decretum, orabat
ut saltem dum ipse viveret pace res florerent. Berosus atu-
tem Balade meminit Babyloniorum regis. Celerum hic v* |
tes, quum ex confesso esset Dei spiritu afflatus, et mire ad
veritatem loqueretur, certus se nihil prorsus falsi dixisse,
quacunque vaticinatus est scriptis mandata reliquit posteris
ex eventu dijudicanda. ^ Neque solus hic vates, sei et alli
numero duodecim idem fecerunt , et quicquid boni malit
nobis contigit, non secus ac illi pradixerant id ipsum eve

[24.427.}

ἐκείνων ἀποβαίνει προφητείαν. Ἀλλὰ τούτων μὲν αὖθις
ἐξαγγελοῦμεν ἕχαστον.

ΚΕΦ. 1".

Ἐπιδιοὺς δὲ ὃν προειρήχαμεν χρόνον ὃ βασιλεὺς
Ἐπιχίας xal πάντα τοῦτον ἐν εἰρήνη ὀιαγαγὼν τελευτᾷ,
t πεντηχοστὸν μὲν xal τέταρτον ἕτος τῆς ζωῆς διχνύσας,
εἶχοσι δὲ βασιλεύσας xal ἐννέα. Διαδεξάμενος δὲ τὴν
ὠχγιλείαν ὃ παῖς αὐτοῦ Μανασσῆς, ἐκ αητρὸς Ἀχιδᾶς
τούνολα πολίτιδος γεγονὼς; ἀπέρρηξε μὲν αὑτὸν τῶν
τοῦ πατρὸς ἐπιτηδευμάτων χαὶ τὴν ἐναντίαν ἐτράπετο ᾿
υ πᾶν εἶδος πονηρίας ἐπιδειξάμενος ἐν τῷ τρόπῳ καὶ μη-
δὲν ἀσεβὲς rapa, d ἀλλὰ μιμούμενος τὰς τῶν 'Iopa-
τλτῶν παρανομίας, αἷς εἷς τὸν Θεὸν ἐξαμαρτάνοντες
ἀπώλοντο, μιᾶναι δὲ χαὶ τὸν ναὸν ἐτόλμησε τοῦ Θεοῦ
xai τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν ἅπασαν. ᾿Ἀπὸ γὰρ τῆς εἷς
3 tov Θεὸν χαταφρονήσεως ὁρμώμενος πάντας ὠμῶς τοὺς
ὀιχαίους τοὺς ἐν τοῖς "EÓpaiot; ἀπέχτεινεν, ἀλλ᾽ οὐδὲ
τῶν προφητῶν ἔσχε φειδὼ, χαὶ τούτων δέ τινας χαθ᾽
ἡμέραν ἀπέσφαξεν, ὥστε αἴωχτι ῥεῖσθαι τὰ “Ἱεροσόλυ-
ux, Λαξὼν οὖν ὀργὴν ἐπὶ τούτοις ὁ Θεὸς πέωπει προ-
Ὁ υἶτας πρὸς τὸν βασιλέα xal πρὸς τὸ πλῆθος, δι᾿ ὧν
αὐτοῖς ἠπείλησε τὰς αὐτὰς συμφορὰς, αἷς συνέβ j7 πε-
ῥιπεσεῖν τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῶν Ἰσρχηλίτας εἰς αὐτὸν
ἐξυδρίζοντας. Οἱ δὲ τοῖς μὲν λόγοις οὐχ ἐπίστευον,
d ὧν ἠδύναντο χερδῆῇσαι τὸ μηδενὸς πειραθῆναι Χα-
5i, τοῖς δ᾽ ἔργοις ἔλαθον ἀληθῇ τὰ παρὰ τῶν προ-
ju
. Ὡς γὰρ τοῖς αὐτοῖς ἐπέμενον, πόλεαον ἐπ᾽ αὖ-
τὸς hn παρά τε τοῦ τῶν Βαβυλωνίων xat Χαλδαίων
βασιλέως, ὃς στρατιὰν πέμψας εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν τήν
ἃ τεχώραν ἐλεηλάτησε xai τὸν βασιλέα Μανασοῆν, δόλῳ
ῥηθέντα xai πρὸς αὐτὸν ἀκθέντα, πρὸς ἣν ἐξούλετο
τιμωρίαν εἶχεν ὑποχείριον. ὋὉ δὲ Μανασσῆς, τότε
συνεὶς ἐν οἷοις χακοῖς ἐστι xat πάντων αἴτιον ἔχυτὸν vo-
uso, ἐδεῖτοτοῦ Θεοῦ παρασχεῖν αὐτῷ φιλάνθρωπον xal
Σ, ἐεήαονα τὸν πολέμιον. Χαρίζεται 08 τοῦτο τῆς ixe-
τὰς ἐπαχούσας ὃ Θεὸς αὐτῷ. Καὶ παλιν εἰς τὴν οἰχείαν
ὁ Μανασσῆς ἀπολυθεὶς ὑπὸ τοῦ τῶν Βαδυλωνίων βα-
τέως ἀνασώζεται. Γενόμενος δ᾽ εἷς τὰ Ἱεροσόλυμα
τν μὲν προτέρων ἁυσαρτημάτων περὶ τὸν Θεὸν xal τὴν
Ulp ἐσπούδαζεν, εἰ δυνατὸν αὐτῷ γένοιτο, τῆς ψυ-
[5 ἐκβαλεῖν, ὦ ὧν μεταθουλεύειν ὥρμησε xai πάσῃ
[Ξἴπϑαι περὶ αὐτὸν δεισιδαιμονία. Καὶ τὸν ναὸν ἥγνισε
καὶ τὴν πόλιν ἐχάθηρε καὶ πρὸς μόνῳ τὸ λοιπὸν ἦν
τῷ χάριν τε τῆς σωτηρίας ἐχτίνειν τῷ Θεῷ χαὶ διατη-
b γεῖν αὐτὸν εὐμενῆ πρὸς ὅλον τὸν βίον. Τὰ δὲ αὐτὰ
πράττειν xal τὸ πλῆθος ἐδίδασχε, μεωμαθηχὼς οἵα παρὰ
πικρὸν ἐγφήσατο συμφορᾷ διὰ τὴν ἐναντίαν πολιτείαν.
“πισχευάσας δὲ καὶ τὸν βωμὸν τὰς νομίμους θυσίας
ἐπετέλει χαθὼς διέταξε Μωῦοῆς. Διοικησάμενος δὲ τὰ
V περὶ τὴν θρησκείαν ὃν δεῖ τρόπον xai τῆς τῶν "Tepoao-
λύμων ἀσφαλείας προενόησεν͵, ὥστε τὰ παλαιὰ τείχη
μετὰ πολλῆς ἐπισχευάσαι σπουδῆς xal ἕτερον αὐτοῖς

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. ΤΙ.

[srs,s1e.] 371

nit. Verum posthac de his quidem sigillatim sermonem
faciemus.

CAP. III. (1V.)

Ezecias autem rex, quum tempus, de quo ante dixinius,
superstes fuisset, et tam dia vitam in pace egisset, morte oc-
cumbit , anno vita quarto et quinquagesimo exacto, regni
vero nono et vigesimo. Αἱ Manasses filius ejus , qui in re-
gnum succeasit, ex matre Achiba cive matus, a patris
studiis discessit, et contrarium vite institutum sequutus
est , dum omue genus nequitiam pree se tulit , et nihil impii
intentatum reliquit, sed Israelitarum imilatus flagitia,
quíbus ín Deum delinquendo perierunt, ausus est etiam
templum polluere, simul et urbem omnemque regionem.
Exorsus enim ἃ Dei contemptu, crudeliter ín omnes, quot-
quot erant in Hebraeis , justos czedibus grassabatur, adeo ut
ne vatibus quidem pepercerit : nam et horum aliquos quo-
tidie iuterfecit , ut sunguine Hierosolyma manarent. Deus
itaque ob ista iratus ad regem atque ad populum vates
miltit, per quos easdem iilis minatus est calamitates, in
quas contigiL ut fratres eorum lIsraeli(ge inciderent ob suas
At illi his verbis fidem non ha:
bebant, quibus id lucrari potuerant ut niliil mali experiren-

in eum contumelias.

tur, re ipsa vero comperuerunt vera esse qua prophete
praedixerant.

2. Quum enim in iisdem perseverarent, bellum illis moveri
Deus fecit a Babyloniorum et Cbaldeorum rege , qui misso
in Judeam exercitu et regionem depopulatus est et Manas-
sen regem, dolo captum et ad ipsum adductum, ad quod-
cunque voluit supplicium sibi obnoxium habuit. Ceterum
Manasses , quum tum demum. intellexisset quibus in malis
versaretur, atque omnia sibimet accepta deberi cogitasset ,
Deum orabat obsecrabatque ut hostem ad humanitatem in
ipsum flecteret et misericordiam. Deus auteni exaudita sup-
plicatione, votis ejus annuit. Atque ita Manasses, a rege
Babyloniorum dimissus, in regnum suum restituitur. Quum-
que Hierosolyma venisset , id modis omnibus agebat ut vel
memoriam priorum de Deo errorum, quorum ipsum jam
peenitere ccypil, ex animo ejiceret, quoad ejus fieri potuit ,
omnique erga eum religione semet obligaret. Templum
etiam consecravit, et urbem lustravit, et de cetero totus
in eo erat ut gratias Deo pro salute referret, eumque sibi
quam diu viveret propitium teneret. Quin et populum eadem
facere docuit, ut qui intellexerat, qualem calamitatem pa-
rum aberat quin acceperit ob contrarium vitze institutum.
Instaurato eliam altari sacra legitima faciebat ex praescripto
Moysis. Quumque eo quo oportuit modo religionem curasset,
Hierosolymorum securilati prospexit, adeo ut murum an-

tiquum refecerit , alterumque ei adstruxerit, ac praeterea
24.

372 (ι37,328.)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. I. ΚΕΦ. Δ. [516,17.]

ἐπιβαλεῖν, ἀναστῆσαι δὲ xai πύργους ὑψηλοτάτους, τά | turres altissimas excitarit , et arces suburbanas , quo magis

τε πρὸ τῆς πόλεως φρούρια τοῖς τ᾽ ἄλλοις xal δὴ xal
σιτίων πάντων τῶν εἰς αὐτὰ χρησίμων εἰσχομιδῇ ὀχυ-
ρώτερα ποιῆσαι. Ἀυέλει δὲ τῇ πρὸς ταῦτα μεταῦο-
λῇ χρησάμενος οὕτω τὸν μεταξὺ διῆγε βίον, ὡς μαχα-
ριστὸς εἶναι xal ζηλωτὸς ἐχείνου τοῦ χρόνου λογιζόμενος,
ἀφ᾽ οὗ τὸν Θεὸν εὐσεδεῖν ἤρξατο. Ζήσας οὖν ἔτη &$-
χοντα xal ἑπτὰ χατέστρεψε τὸν βίον, βασιλεύσας ἔτη
πέντε xal πεντήχοντα. Καὶ θάπτεται μὲν αὐτὸς ἐν τοῖς
10 αὑτοῦ παραδείσοις, 4j βασιλεία δὲ εἰς τὸν υἱὸν αὐτοῦ
* 4 4 J
περιγίνεται Ἄμωσον, μητρὸς ᾿Εμαλσέμης uiv ὄνομα
τετυχηχότα, ἐχ δὲ πόλεως ᾿Ἰχθάτης ὑπαρχούσης.

ΚΕΦ. Δ΄.

Οὗτος μιμησάμενος τὰ τοῦ πατρὸς ἔργα, ἃ νέος ὧν
ἐχεῖνος ἐτόλμησεν, ἐπιδουλευθεὶς ὑπὸ τῶν ἰδίων οἰχετῶν

"10 ἀπέθανεν ἐπὶ τῆς οἰχίας τῆς αὑτοῦ Q ἔτη τέ
ἧς οἰχίας τῆς αὑτοῦ, βιωσας ἔτη τέσο
σαρα χαὶ εἴχοσι, βασιλεύσας δ᾽ ἐξ αὐτῶν δύο. Μετῆλθε
δ᾽ αὐτοῦ τὸ πλῆθος τοὺς φονεῖς xai τῷ πατρὶ συνθά-
. A *» ^j ^ A E] e^
πτουσι τὸν "Ausncov, τὴν δὲ βασιλείαν τῷ παιδὶ αὐτοῦ
Ἰωσίᾳ -παραδιδοῦσι, ὀχταέτει τὴν ἡλικίαν ὄντι, ᾧ μή-

Y
:a9 τὴρ ix mote μὲν ἣν Dooxe0t , "Ieótg δὲ τοὔνομα. Τὴν
δὲ φύσιν αὐτὸς ἄριττος ὑπῆρχ: χαὶ πρὸς ἀρετὴν εὖ γε-
LY eo A^ e ^ , X
. γονὼς, t&v Δαυϊδου τοῦ βασιλέως ζηλωτὴς ἐπιτηδευ-
μάτων xaX σχοπῷ xai χανόνι τῆς ὅλης περὶ τὸν βίον
ἐπιτηδεύσεως ἐκείνῳ χεχρημένος. Γενόμενος δὲ ἐτῶν
x25 δυοχαίδεχα τὴν εὐσέδειαν xxl τὴν δικαιοσύνην ἐπεδεί-
Lato: τὸν γὰρ λαὸν ἐσωφρόνιζε καὶ παρήνει τῆς περὶ
τῶν εἰδώλων δόξης ὡς οὐχὶ θεῶν ὄντων ἀποστάντας σἕ-
Gstv τὸν πάτριον Θεὸν. τά τε τῶν προγόνων ἐπισχοπῶν
, oY
] € , - f ΄- € 4

ἔργα τὰ μὲν ἁμαρτηθέντα διώρθου συνετῶς ὡς ἂν πρε-

. 30 σβύτατος xat νοῆσαι τὸ δέον ἱκανώτατος, ὅσα δ᾽ ηὔρι-

Gxtv εὖ γεγονότα καὶ χατὰ χώραν, ἐφύλαττέ τε xai
ἐμιμεῖτο. Ταῦτα δ᾽ ἔπραττε σοφίᾳ καὶ ἐπινοίᾳ τῆς φύσεως
χρώμενος καὶ τῇ τῶν πρεσθυτέρων πειθόμενος συμύου-
λία χαὶ παραδόσει. Τοῖς γὰρ νόμοις καταχολουθῶν,
85 οὕτω περὶ τὴν τάξιν τῆς πολιτείας xal τῆς περὶ τὸ θεῖον
εὐσεβείας εὐοδεῖν τε συνέδαινε, διὰ τὸ τὴν τούτων πα-
ρανομίαν μὴ τυγχάνειν, ἀλλ᾽ ἐξηφανίσθαι, Περιὼν
γὰρ 6 βασιλεὺς καὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν ἅπασαν
τά τε ἄλση τὰ τοῖς ξενικοῖς ἀνειμένα "θεοῖς ἐξέχοψε xat
40 τοὺς βωμοὺς αὐτῶν κατέσχαψεν, εἴ τι δ᾽ ἀνάθηυκ τού-
τοις ὑπὸ τῶν προγόνων dvéxstto, περιυθρίζων χατέσπα.
Καὶ τούτῳ τῷ τρόπῳ τὸν λαὸν ἀπὸ τῆς περὶ αὐτοὺς
δόξης εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ θρησχείαν ἐπέστρεψε, χαὶ τὰς
συνήθεις ἐπέφερον θυσίας χαὶ τὰς ὁλοχαυτώσεις αὐτοῦ
45 τῷ βωυῷ. Ἀπέδειξε δέ τινας χριτὰς xat ἐπισχόπους, ὡς
ἂν διοικοῖεν τὰ παρ᾽ ἑχάστοις πράγματα, περὶ παντὸς
τὸ δίκαιον ποιούμενοι xal τῆς ψυχῆς οὐκ ἔλαττον αὐτὸ
περιέποντες. Διαπεωψάμενος δὲ κατὰ πᾶσαν τὴν χώ-
ραν γρυσὸν xaX ἄργυρον τοὺς βουλομένους ἐχέλευσε xo-
50 μίζειν εἰς ἐπισχευὴν τοῦ ναοῦ, ὅσον τις ἢ προαιρέσεως
3 δυνάμεως ἔγοι. Κομισθέντων δὲ τῶν χρημάτων τῆς
ἐπιωελείας τοῦ νχοῦ καὶ τῆς εἰς τοῦτο δαπάνης προέ-

ad preesidium essent comparate , tum aliis rehus tum omne
genus commeatu necessario instruxit. — Atque in hunt
morem mutatus, ita reliquum vite agit, ut heatissimus
dignusque imitatione ex illo tempore habitus fuerit, quo
copit pietatem erga Deum colere. Itaque quum vixisset
annos septem et sexaginta, e vita migravit, annis quinque
et quinquaginta in regno exactis. Atqne ipse quidem suis
in hortis sepultus est , regnum vero ad filiam ejus Amosum -
delatum est, ex matre natum cui nomen Emalsema, ex
urbe Iabata oriunda.

CAP. 1V. (V.)

Hic patris scelera, quie is prima juventute facere ausus erat,
imitatus, ex familiarium insidiis sua in domo intertit, quum
vixisset annos quattuor et viginti , ex illis vero duo regnas-
set. In ejus autem interfectores animadvertit populus, alque
Amosum cum patre sepeliunt , regnum vero filio ejus Jos
in manus tradunt, quum annurin tetatis octavum ageret : cni
mater erat ex oppido quidem Boscethi , nomine vero Jedis.
llle autem optima erat índole, atque a natura ad virtutem
bene comparatus, regis Davidis morum aemulus, scopo el
regula illo utens ad totam suam vitam inslituendaro : quum
que annum duodecimum attigisset, pietatis ac jusitiz
specimen dedit : nam populum ad saniorem mentem redu-
cebat , auctorque erat ut mutata de idolis, ut qui dii non
essent, opinione Deui patrium colerent, quumque ea quz ἃ
majoribus suis acta essent dispicere coeperit, qua mipus
recte se haberent sapi»nter emendabat , quasi summa fuisset
senectute el ad cogitandum quid Geri oportet maxitne ido-
neus; qui vero bene ac suo loco facta deprehendebat, ea
retinebat atque imitabatur. Ista autem faciebat ex mentis
sux perspicacia et ingenii sollertia , seniorumque comeiliis e
institutis obsequendo. Quum enim legum ductum sequeretur,
ea re fiebat ut in republica curanda et in religiome erg
Deum prospere etiam ei omnia cederent , eoque magis quod
lorum regum iniquitas non amplius exemplo essel , sed
e conspeclu sublata fuerit. Nam rex urbem pariter 80 re-
gionem omnem obeundo et lucos diis peregrinis dedicato:
excidit et aras eorum evertit, et donaría eis majoribus
consecrata cum ludibrio detraxit. Atque ita populum ab ea
quam de illis opinionem habuerunt ad Dei cultum copverlil;
quo facto hostias ut olim et solida sacrificia ejus ad altare
afferebant. Constituit etiam certos judices el inspectores,
ut res uniuscujusque curarent, juris et aequi rationet pre
cipue habentes, et illud non minus quam vitam tuenles.
Deinde viros per totam suam ditionem dimisit cum mandi-
tis, ut quicunque vellent aurum et argentum ad templum
reficiendum afferent , idque auo quisque arbitratu aul proot
res paleretur. Quum autem allatz essent pecuniae, curan

(ι23,....}

στησε τόν τ᾽ ἐπὶ τῆς πόλεως ᾿Αμασίαν καὶ τὸν γραμμα-
τέα Σαφὰν χαὶ τὸν γραφέα τῶν ὑπομνημάτων Ἰωάτην
χαὶ τὸν ἀρχιερέα ᾿Ἐλιαχίαν’ ot. μηδὲν ὑπερθέσει μηδ᾽
ἀναθολῇ δόντες ἀρχιτέχτονας καὶ πάνθ᾽ ὅσα πρὸς τὴν
5 ἐπισχευὴν χρήσιξλκα παρασχευάσαντες εἴχοντο τῶν ἔρ-
γων. Καὶ 6 μὲν ναὸς οὕτως ἐπισχευασθεὶς τὴν τοῦ βα-
σιέως εὐσέδειαν φανερὰν ἐποίησεν.
β΄. "θογδοον δ᾽ ἤδη xal δέκατον τῆς βασιλείας ἔτος
ἔχων πέμπει πρὸς ᾿Ελιαχίαν τὸν ἀρχιερέα, χελεύων τὸ
W περισσὸν τῶν χρημάτων χωνεύσαντα ποιΐσαι χρατῇρας
xal σπονδεῖα xal φιάλας εἷς τὴν διαχονίαν, ἔτι δὲ καὶ
ἦδος ἂν ἦ χρυσὸς ἐν τοῖς θησαυροῖς 3) ἄργυρος, καὶ τοῦ-
τὸν προχομίσαντας εἷς τοὺς χρατῆρας ὁμοίως xal τοιαῦτα
σχεύη δαπανῇσαι. Προχομίζων δὲ τὸν χρυσὸν ὁ ἀρχιε--
Boc ᾿Ελιαχίας ἐντυγχάνει ταῖς ἱεραῖς βίόλοις ταῖς
Μωυσέως ἐν τῷ ναῷ χειμέναις, καὶ προχομίσας δίδωσι
τῷ γραμματεῖ Σαφαν. ὋὉ δὲ ἀναγνοὺς παραγίνεται
πρὸς τὸν βασιλέα καὶ πάντα ὅσα χελεύσειε γενέσθαι τέ-
Ax ἔγοντα ἐδήλου, παρανέγνω δ᾽ αὐτῷ χαὶ τὰς βίδλους.
3 ᾿Αχούσας δὲ xal περιρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα, τὸν ἀρ-
γερέα χαλέσας ᾿Ελιαχίαν xal αὐτὸν τὸν γραμματέα
xai τῶν ἀναγχαιοτάτων φίλων τινὰς, ἔπει ψε πρὸς τὴν
προγῆτιν Ὀλδὰν, γυναῖχα δὲ Σαλλούμου, τῶν dv δόξῃ
τινὸς xal δι’ εὐγένειαν ἐπιφανοῦς, xai προσελθόντας
Ὁ ἐχέλευε λέγειν ἱλάσχεσθαι τὸν Θεὸν καὶ πειρᾶσθαι ποιεῖν
εὐμενῆ" δεὸς γὰρ εἶναι μὴ παραθάντων τοὺς Μωῦσέως
νόμους τῶν προγόνων αὐτῶν χινδυνεύσωσιν ἀνάστατοι
γενέσθαι χαὶ τῆς οἰχείας ἐχπεσόντες ἐπ᾽ ἀλλοτρίας ἔρη-
un πάντων χαταστρέψωσιν οἰχτρῶς τὸν βίον. Ἀχού-
36104 0 f, προφῆτις παρὰ τῶν πεμοθέντων ταῦτα δι'
αὐτῶν ὧν ἐπέστειλεν ὃ βασιλεὺς, ἐκέλευσεν αὐτοὺς
ἀπελθόντας πρὸς τὸν βασιλέα λέγειν ὅτι « τὸ μὲν θεῖον
Tj» xav αὐτῶν ψῆφον ἤνεγχεν, ἣν οὐχ ἱχεσίαις ἄν τις
ἄχυρον ποιήσειεν, ἀπολέσαι τὸν λαὸν xal τῆς χώρας
ὦ ἰχθαλεῖν xal πάντων ἀφελέσθαι τῶν νῦν παρόντων
ἀγαθῶν παραδάντας τοὺς νόμους, καὶ τοσούτῳ μεταξὺ

Ἰρόνῳ μὴ μετανοήσαντας, τῶν τε προφητῶν τοῦτο

παραινούντων σωφρονεῖν xai τὴν ἐπὶ τοῖς ἀσεθήμασι

τιμωρίαν προλεγόντων, ἣν, ἵνα πεισθῶσιν ὅτι Θεὸς
Vis xal οὐδὲν ἐψεύδετο τούτων ὧν αὐτοῖς διὰ τῶν
προφητῶν χατήγγειλε, πάντως αὐτοῖς ποιήσειν, δι᾿
αὐτὸν μέντοι δίκαιον γενόμενον ἐφέξειν ἔτι τὰς συμ-
γρρὰς, μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου τελευτὴν τὰ χατεψηφισμέ-
νὰ πάθη τοῖς ὄχλοις ἐπιπέμψειν. »

Y. Οἱ μὲν οὖν τῆς γυναιχὸς προφητευσάσης ἐλθόντες
ἀπήγγειλαν τῷ βασιλεῖ' ὁ δὲ περιπέλψας πανταχοῦ τὸν
λαὴν ἐχέλευσε συνελθεῖν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα τοὺς ἱερεῖς
χαὶ τὸς Λευΐτας, πᾶσάν τε ἡλιχίαν προστάξας παρεῖ-
ναι. ᾿Αθροισθέντων δὲ αὐτῶν πρῶτον μὲν αὐτοῖς ἀνέγνω
9 τὰς ἱερὰς βίδλους, ἔπειτα στὰς ἐπὶ τοῦ βήματος ἐν μέ-

99 τῷ πλήθει ὄρχους ποιήσασθαι xal πίστεις ἠνάγχα--

σεν, μὴν θρησχεῦσαι τὸν Θεὸν καὶ φυλάξαι τοὺς Μωῦ-

TX νόμους, Οἱ δὲ προθύμως τε ἐπήνεσαν xal τὰ πα-

ῥαινεθέγτα ὑπὸ τοῦ βασιλέως ποιήσειν ὑπέστησαν, θύον-

.
LE

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. IV.

[517,51$. ] 373

templi sumptuumque in illud faciendorum commisit Ama-
sias prieetori urbano, οἱ Saphani scribee et Joatse commenta-
riensi et Eliacize poptifici : quí sine mora et dilatione, ubi ar-
chitectos et reliqua ad (empli reparationem necessaria pare-
verant, ad opus aggrediebantur. Et templum quidem ita
instauratum fecit ut omnibus innotesceret regis pietas.

2. Atquum jam in regno annum decimum et octavam age-
ret, ad Eliaciam pontificem mittit , jubens ut, conflata quz
supererat pecunia , crateras inde et pateras et phialas ad sa-
cra procuranda conficeret ; ac prseterea quicquid auri argen.
tive in thesauris esset, id quoque prolatum identidem in
crateras et istiusmodi vasa impenderent. Pontifex autem
Eliacias, dum aurum promit , forte incidit in sacros libros
Moysis in templo repositos, eosque prolatos tradit Saphani
scribae. Ille vero, quum eos perlegisset, regem adit, nuncia-
batque omnia ad finem esse perducta quao imperarit : insuper
et libros Moysis ei preelegebat. His autem auditis rez veste-
que scísea , quum Eliaciam pontificem accivisset , ipsumque
scribam , et ex amicis aliquot maxime necessariis , mísit eos
ad Oldam vatem , uxorem Sallumi, viri inclyti et nobilitate
illustris, jussitque dicere, quum ad eam accessissent, ut Deum
placaret studeretque propitium efficere : metuendum enim
esse ne ob ea aute patres contra Moysis leges fecerint , in eo
sint discrimine ut extorres fiant , suisque sedibus pulsi ín
alienis omnium egentes miserabiliter vitam finiant. Quum
autem vates ab ipsis, quos miserat rex, mandata ejus ac-
cepisset , praecepit illis ut ab ipsa digressi ad regem, dicerent
« quod Deus jam contra illos sententiam tulit, quae nullis
refingenda est precibus , fore ut populus pereat , οἱ e regione
sua ejiciatur, et omnibus quibus jam fruitur bonis mulcte-
tur, quod leges víolarint, ef quum tam multum lemporis in-
terim fuerit, penitentiam non egerint, preeserlim quum vates
eos monuerint at ad saniorem mentem redirent , peenasque
manere scelera preedixerint , quas, ut Deum esse credant,
et nibil mendacii istis subesse qua per vates illis denuncia-
vit, omnino fore ut ab illis expetat, propter ipsum tamen,
quod justus exstiterit, etiam nunc moraturum esse calami-
tates ; Verum , ut ille in vivis esse desierit, qure inferre de-
crevit populo illaturum esse. »

3. Et illi quidem, quum mulier hoc vaticinium edidisset,
reversi ad regem ei omnia retulerunt. 1116 vero, missis in
circuitum nunciis , jussit ut Hierosolyma convenirent sacer-
dotes et Levitse , omnibus etiam cujuscanque eetatis adesse
imperatis. Quum autem congregati essent, primum quidem
illis legebat libros sacros, deinde , pro suggestu stans in me-
dio populi , omnes coegit fidem jurejurando dare se Deum
certe culturos esse atque Moysis leges observaturos. ilii
vero et his prompte assenserunt οἱ regis consiliis obsequutu-

374 (459,440.)

τές τε Tapuyp7uX xai χαλλιεροῦντες τὸν Θεὸν ἤδη
ἱκέτευον εὐμενῇ xai ἵλεων αὐτοῖς ὑπάρχειν, Τὸν δ᾽
ἀρχιερέα προσέταξεν, εἴ τι περισσὸν ὑπὸ τῶν προγόνων
σχεῦος τοῖς εἰδώλοις xat ξενικοῖς θεοῖς χατασταθὲν ἦν

b ἐν τῷ ναῷ, τοῦτο ἐχδαλεῖν. Συναθροισθέντων δὲ πολ-
λῶν, χαταπρήσας αὐτὰ τὴν σποδὸν αὐτῶν διέσπειρε,
καὶ τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, οὐχ ὄντας ἐκ τοῦ ᾿Ααρῶνος
γένους, ἀπέχτεινε. |

δ΄. Ταῦτα δ᾽ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις διαπραξάμενος
to ἧκεν εἰς τὴν χώραν xai τὰ χατασχευχσθέντα ἐν αὐτῇ
ὑπὸ ᾿Ιεροδοάμου τοῦ βασιλέως εἰς τιαὴν tiov ξενιχῶν
θεῶν ἠφάνισε, xal τὰ ὀστᾶ τῶν ψευδοπροφητῶν ἐπὶ τοῦ
βωμοῦ, ὃν κατεσχεύασε πρῶτος Ἱεροθόαυος, χατέχαυσε.
Ταῦτα δὲ χατελθόντα ᾿Αχίαν τὸν προφήτην πρὸς Ἵερο-
i6 ῥόαμον, θυσιάζοντος αὐτοῦ xai παντὸς ἀκούοντος τοῦ
λαοῦ, προκαταγγεῖλαι γενησόμενα, ὅτι τις τοῦ Δαυΐδου
γένους Ἰωσίας τοὔνομα ποιήσει τὰ προειρημένα, * * *
Συνέθη͵ δὲ ταῦτα λαδεῖν τέλος μετὰ ἔτη τριαχόσια xad
ἑξηκονταέν.

80 ε΄. Μετὰ δὲ ταῦτα ὃ βασιλεὺς Ἰωσίας πορευθεὶς
xai πρὸς τοὺς ἄλλους τῶν Ἰσραηλιτῶν, ὅσοι τὴν αἰχμα-
λωσίαν xal τὴν δουλείαν τὴν ὑπὸ τῶν ᾿Ασσυρίων διέ-
φυγον, ἀφεῖναι μὲν τὰς ἀσεδεῖς πράξεις καὶ τὰς τιμὰς
τὰς πρὸς τοὺς ἀλλοτρίους θεοὺς ἐγκαταλιπεῖν ἔπεισε,

26 τὸν δὲ πάτριον xal μέγιστον Θεὸν εὐσεθεῖν καὶ τούτῳ
προσανέχειν᾽ τὰς οἰχίας τε xal τὰς χώμας ἠρεύνησε xai
τὰς πόλεις, μή τις ἔνδον ἔχοι τι τῶν εἰδώλων ὑπονοῶν. Οὐ
μὴν ἀλλὰ χαὶ τοῖς βασιλευομένοις ἐφεστῶτα ἅρματα, ἃ
χατεσχεύασαν οἷ πρόγονοι, καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον ἦν

80 ᾧ προσεχύνουν ὡς Θεῷ, ἐδάστασε. Καὶ καθαρίσας οὕτω

τὴν χώραν ἅπασαν εἷς ἱΙεροσόλυμα τὸν λαὸν συνεκάλεσε,

χἀχεῖ τὴν ἀζύμων ἑορτὴν τὴν καὶ πάσχα λεγομένην
ἤγαγεν, ἐδωρήσατό τε τῷ λαῷ [τὸ πάσχα] νεογνοὺς
ἐρίφους xat ἄρνας τρισμυρίους, βοῦς δ᾽ εἰς ὁλοχαύτωσιν
τρισχιλίους. Παρεῖχον δὲ xal τῶν Ἰουδαίων οἱ πρῶτοι
διὰ τὸ πάσχα τοῖς ἱερεῦσιν ἄρνας δισχιλίους ἑξαχοσίους,
χαὶ τοῖς Λευΐταις πεντακισχιλίους ἄρνας ἔδοσαν οἱ προε-
στῶτες αὐτῶν, βοῦς δὲ πενταχοσίους. Καὶ γενομένης
οὕτως ἀφθόνου τῆς τῶν ἱερείων εὐπορίας, τὰς θυσίας

40 ἐπετέλουν τοῖς Μωῦσέως νόμοις, ἑκάστου τῶν ἱερέων
ἐξηγουμένου καὶ διαχονουμένου τοῖς ὄχλοις. Καὶ τοῦ
μηδεμίαν ἄλλην οὕτως ἀχθῆναι τοῖς "K6patot ἑορτὴν
ἀπὸ τῶν Σχμουήλου τοῦ προφήτου χρόνων αἴτιον ἦν
τὸ πάντα χατὰ νόμους xal χατὰ τὸν ἀρχαίαν παρατή-

. 45 βῆσιν τῆς πατρίου συνηθείας ἐπιτελεσθῆναι. Ζήσας

δ᾽ ἐν εἰρήνη μετὰ ταῦτα Ἰωσίας, ἔτι δὲ χαὶ πλούτῳ

χαὶ τῇ παρὰ πᾶσιν εὐδοξία, χατέστρεψε τούτῳ τῷ

τρόπῳ τὸν βίον. ,

ΚΕΦ. E.

Νεχαὼ ὃ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς ἀγείρας στρατιὰν,

υυ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ἤλασε ποταμὸν, Μήδους πολευήσων
καὶ τοὺς Βαύυλωνίους͵ ot τὴν Ἀσσυρίων χατέλυσαν
ἀρχήν" τῆς γὰρ Ἀσίας βασιλεῦσαι πόθον εἶχεν. — l'evo-

Ld

3

ΑΡΧΑΪΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. I. ΚΕΦ. E.

[515,515.]
ros se receperunt, moxque sacra facientes ltantesque
Deum jam precabantur ut benigne ipsos et misericordiler
respicere dignaretur. Porro jussit pontifici si quod vas
superessel ἃ majoribus consecraium idolis diisque peregri-
nis positum ip templo, illud efferret : et quum non pauca
essent congesta, illis incensis ciperem eorum dispersit, -
denique idolorum sacerdotes, ab genere Aaronis alienos,
occidit.

4. At quum ἰδία Hierosolymis perfecissel, in regionem -
proficiscebatur, et quicquid in ea fecerat Hieroboamus, iu.
peregrinorum numinum honorem , funditus delevit, falso-
rumque vatum ossa super altari, qnod primus Hieroboa-
mus exstruxerat , igni cremavit. Et Achiam quidem vatem,
quum se ad Hieroboamum contulisset , dum ille aacrificaret
totusque populus audiret, quae eventura essent prenun-
ciasse, quod quidam ex Davidis progenie, nomine Josías,
hoec ipsa, quae jam memoravimus, facturus esset * * *. At-
que accidit ut ista adimpleta fuerint, annis trecentis sexa.

ginta et uno elapsis.
5. Post liaec autem rex Josias, ad alios etiam ex Israeli-

tis profectus, qui in captivitatem el servitium abducli non
fuerant ab Assyriis, illis persuasit ut impie agere desiste-
rent, deorumque alienorum cultum relinquerent, patrium
vero Deum et maximum pie colerent eique adlxererent,
domosque perscrutatus est et villas et urhes , suspicans fore
ut aliquis intus custodiret idola. Quinetiam solis currus,
qui in accensu ad templum steteraul, a majoribus fabri-
calos , et si quid aliud adorabant ut Deum, de medio sustu-
lit. Quumque hoc modo regionem universam lustrassel ,
populum Hierosolyma convocavit, ibi festum Azymorum,
quod et Pascha dicebatur, celebravit, denavitque populo
vicLlimas Paschales, hasdos agnosque lactentes tricies nille,
et in solida sacrificia boum tria millia. — Ac preterea prin
cipes Judzeorum in gratiam Paschatis sacerdotibus largit
sunt agnorum duo millia et sexcentos, et similiter Levitis
primores eorum dederunt agnorum quinque millia , et bo-
ves quingentos. Quumque tam magna esset victimarum
copia, sacra fecerunt convenienter Moysis legibus, uno-
quoque ex sacerdotibus preeunte et ministrante populo.
Alque ideo nullum tale Pascha a temporibus Samuelis va-
(js actum erat ab Hebrzeis, quod omnia ex legum praescripto,
priscisque patrie ritibus observatis, peracta fuerint. Pus
heec autem Josias, quum in pace vitam egisset , insuper et
divitiis et gloria inter omnes flornisset, vitre finem habuit
hujusmodi.

CAP. V. (VI.)

Nechao /Egyptiorum rex , delectibus habitis, in expedi-
tionem ad Euphratem fluvium profectus est, Medis bellum
illaturus et Babyloniis, qui Assyriorum everterant impe-
rium : illum enim cupido incessit regnandi in Asia. Quuie-

(ur,12.)

μένου 0' αὐτοῦ κατὰ Μένδην πόλιν, ( (v δ᾽ αὕτη τῆς |

Ἰωσίου βασιλείας, } μετὰ δυνάμεως εἶργεν αὐτὸν διὰ
τῆς ἰδίας ποιεῖσθαι "χώρας τὴν ἐπὶ τοὺς Μιάδους ἔλασιν.
Πέλψας δὲ χήρυκα πρὸς αὐτὸν ὁ Νεχαὼ οὐχ ἐπ᾽ αὐτὸν
| στρατεύειν ἔλεγεν, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ópurxévav
u$ παροξύνεῖν δ᾽ αὐτὸν ἐχέλευσεν, ὥστε πολεμεῖν αὐτῷ
χωλύοντι βαδίζειν ἐφ᾽ οὗ διέγνωχεν. Ἰωσίας δὲ οὗ
προσίετο τὰ παρὰ τοῦ Νεμαῶνος, ἀλλ᾽ οὕτως ἔσχεν ὡς
μὲ συγχωρεῖν αὐτῷ τὴν οἰχείαν διέρχεσθαι, τῆς πεπρῶω
P εἶμαι, εἷς τοῦτ᾽ αὐτὸν παρορμησάσης, ἵνα λά-
πρόφασιν χατ᾽ αὐτοῦ. Διχτάσσοντος γὰρ αὐτοῦ
ἣν δύναμιν xal ἐφ᾽ ἅρματος ἀπὸ χέρως ἐπὶ χέρας ὀγου-
μένου, τοξεύσας τις αὐτὸν τῶν Αἰγυπτίων ἔπαυσε τῆς
TAX τῆν! wy» σπουδῆς. Τῷ τραύματι γὰρ περιαλ-
" τς ὧν ἐκέλευσεν ἀνακληθῆναι τὸ στράτευμα , xài
ὑπέστρεψεν εἰς “Ξεροσόλυμα. Τελευτᾷ δὲ ix τῆς πλη-
τῆς ἐχείνης τὸν βίον, χαὶ κηδεύεται ἐν ταῖς “πατρῴαις
irae μεγαλοπρεπῶς, βιώσας μὲν ἔτη τριάχοντα ἐν-
v2, βασιλεύσας δὲ τούτων Év xai τριάχοντα. Πένθος δὲ
Wiz αὐτῷ μέγα τοῦ λαοῦ παντὸς ἤχθη, πολλαῖς ἡμέραις
ὀδυροιλένου χαὶ χατηφοῦντος. Ἱερεμίας δ᾽ 6 προφήτης
ἐπικήδειον αὐτοῦ συνέταξε μέλος θρηνητιχὸν, ὃ χαὶ μέ--
[p vov διχμένει. Οὗτος δ προφήτης xai τὰ μέλλοντα
Τῇ πόλει δεινὰ προεκήρυζε, ἐν γράμμασι χαταλιπὼν χαὶ
E τὴν vov ἐφ᾽ ἡμῶν γενομένην ἅλωσιν τήν τε Βαδυλῶνος
χἴρεσιν. Οὐ μόνον δὲ οὗτος προεθέσπισε ταῦτα τοῖς
iow, ἀλλὰ xai ὃ προφήτης ᾿Ιεζεχίηλος, ὃς πρῶτος
περὶ τούτων δύο βιδλία γράψας χατέλιπεν. Ἦσαν δὲ
εἰ δύο τῷ γένει ἱερεῖς, ἀλλ᾽ 6 μὲν Ἱερεμίας ἐν “Ιεροσο-
iuo διῆγεν, ἀπὸ τρισκαιδεχάτου ἔτους τῆς ᾿Ιωσίου
βασιλείας ἕως οὗ χατεσχάφη ἣ πόλις xal 6 ναός. Τὰ
υέγτοι γε συμθάντα περὶ τοῦτον τὸν προφήτην χατὰ
χώραν δηλώσομεν.
P. Τελευτήσαντος δὲ Ἰωσίου, χαθὼς προειρήχαμεν,
Ὁ τὴν βασιλείαν 6 παῖς αὐτοῦ διαδέχεται Ἰωάχαζος τοῦ-
wur, περὶ τρίτον καὶ εἰχοστὸν ἤδη ἔτος γεγονώς. Καὶ
τος μὲν ἐν ἱΓεροσολύμοις ἐβασίλευσε, κητρὸς Ἀμι-
τὰλης xai πόλεως Λοδάνης, ἀσεδὴς δὲ χαὶ μιαρὸς τὸν
τρύπην, Ὁ δὲ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺς ὑποστρέψα
(n ἀπὸ τῆς μάχης μεταπέμπεται τὸν Ἰωάχαζον πρὸς aó-
τὸν εἰς Ἀμαθὰ χαλουμένην πόλιν, ἥτις ἐστὶ τῆς Συ-
oa. Καὶ τὸν μὲν ἐλθόντα ἔδησε, τῷ δὲ πρεσθυτέρῳ
αὐτοῦ ἀδελφῷ, δμοπατρίῳ ὅ ὄντι, Ἐλιαχίμῳ τοὔνομα,
τὴν βασιλείαν παραδίδωσι, μετονομάσας αὐτὸν "Im ά-
& 1tuov, ΤΊ δὲ γώραᾳ ἐπέταξεν ἑχατὸν ἀργυρίου τάλαντα,
b δὲ ἀρυσίου. Καὶ τοῦτο μὲν ἐτέλει ὃ ἸΙωάχιμος τὸ
πλῆθος τῶν χρημάτων, τὸν δὲ Ἰωάχαζον à ἀπήγαγεν εἰς
Αἴγυπτον, ὃς καὶ ἐτελεύτησεν ἐν αὐτῇ, βασιλεύσας
βηνᾶς τρεῖς, ἡμέρας δέκα. ἫἪ δὲ τοῦ ᾿Ιωαχίμου μή-
M rp ἐχαλεῖτο Ζαθούξα, ἐχ πόλεως δ᾽ ἦν Ἀδού oou.
Ἐτύγχανε ὃ δ᾽ ὧν τὴν φύσιν ἄδιχος χαὶ χαχοῦργος, καὶ
μῆτε πρὸς Θεὸν ὅσιος μήτε πρὸς ἀνθρώπους ἐπιειχής.

ANTIQ. JUD. 118. X. CAP. V.

[519,520.] — 375

que ad Menden urbem pervenisset, (erat autem illa in di-
tione Josiz,) hic cum exercitu eum prohibuit ab expeditione
contra Medos per suam regionem facienda. ^ Nechao autem,
preecone ad eum misso, dicebat se non in illum exercitum
educere, sed ad Euphraten ire contendisse, jubebatque
cavere ne ipsum adeo irritaret , ut adversus eum preliare-
tur, semet a proposito itinere probibentem. Αἱ Josias iis
qua Nechao díxerat haud assensit, sed secum constitue-
bat iter ei non dare per suz ditionis regionem, fato eum,
ut opinor, ad hoc ipsum impellente, ut perdendi eum oc-
casionem arriperet, Nam dum aciem instrueret curru ab
uno cornu ad alterum vectus, quidam ex /Egyptiis, qui
eum sagitta petierat, fecit ut ei deflagraret bellandi cupidi-
tas. Nam quum vulnus egre ferret , jussit ut receptui ca-
nerent, et Hierosolyma reversus est. Ex illa autem plaga
moritur, et sepultus est niagni(ico funere in paternis monu-
mentis, quum annos triginta novem vixisset, ex his vero
regnasset triginta et unum. Vehementer eum lugebat po.
pulus , multis diebus lamentis et marrori se dedens. Hlie-
remias autem vates lugubri carmine condidit super eo
neniam, qu: etiamnum exstat. Hic vates etiam mala
urbi eventura ante denunciavit, literisque mandavit et
quod nostra xtate factum est excidium et Babylonis expu-
gnationem. Verum non solus iste populo illa praedixit , sed
et Jezecieius vates qui primus de his duos libros conscriptos
reliquit. — Erant autem hi duo ex stirpe sacerdotali : sed
Hieremias quidem Hierosolymis commoratus est ab anno
decimo tertio regni Josie, usquedum templum tuna cum
urbe dirutum erat. At qute huic vati acciderunt suo loco
narrabimus.

2. Porro mortuo, quemadmodum ente diximus, Josia,
regnum suscepit tilius ejus nomine Joachazus, quum jam
setatis annum circiter vigesimum tertium ageret. El hic
quidem Hierosolymis regnavit, matre natus Amitala ex
urbe Lobana , nequam vero erat et moribus impuris. Rex
aulem JEgyptiorum, a pugna reversus, Joachazum ad se
accersit in urbem Amatha appellatam, qua in Syria esl : et
illum quidem, cum ad eum venisset, in vincula conjecit,
fratri vero eo natu majori, ex eodem patre, Eliacimo no-
mine, regnum tradidit, mutato ejus nomine in Joacimum.
Regioni autem tributum imperavit, centum argenti talenta,
el unum auri. Et hanc quidem pecunie summam loaci-
mus solvebat, secum vero rex Joachazum in /Egyplum
abduxit , qui et illic vita decessit, regno potius tres men-
ses et dies decem. Mater autem Joacimi vocata est Zabuda,
ex urbe Abuma oriunda. Alqui is injustus erat natura et
maleficus , et neque in Deum pius, neque erga homines
benignus.

216 (442,43.)
ΚΕΦ. ς.
"Exo δ᾽ αὐτοῦ τῆς βασιλείας τέταρτον ἤδη, ἔχοντος,
τὴν Βαδυλωνίων ἀρχὴν παραλαμόάνει τις Ναδουχο-
δονόσορος ὄνομα, ὃς ὑπὸ τὸν αὐτὸν χαιρὸν μετὰ μεγά-
δ λης παρασχευῆς ἐπὶ Καρχαμησὰν ἀναδαίνει πόλιν
(ἔστι δ᾽ αὕτη πρὸς τῷ Εὐφράτῃ) πολευεῖν διεγνωχὼς
τῷ τῶν Αἰγυπτίων Νεχαῶνι" ὁπὸ τούτῳ γὰρ ἦν ἅπασα
$ Συρία. Μαθὼν δὲ τὴν τοῦ BaGuXov(ou προαίρεσιν
xxi τὴν ἐπ᾽ αὐτὸν στρατείχν ὁ Νεχαὼ, οὐδὲ αὐτὸς
ὠλιγώρησεν,, ἀλλὰ σὺν πολλῇ χειρὶ τὸν Ναδουχοδονό-
σορον ἀμυνούμενος ἐξώραησεν ἐπὶ τὸν Εὐφράτην.
Xoyog, δὲ γενομένης ἡττήθη καὶ πολλὰς ἀπέδαλε
αυριάδας ἐν τῇ μάχη. Διαδὰς δὲ τὸν Εὐφράτην 6
Βαδυλώνιος τὴν ἄχρι Πηλουσίου παραλαμδάνει Συρίαν
πάρεξ τῆς Ἰουδαίας. Τέσσαρα δ᾽ ἔτη βασιλεύοντος
ἤδη τοῦ Ναδουχοδονοσόρου ὄγδοον ἣν τῷ Ἰωαχίμῳ τῷ
τῶν Ἑδραίων ἔχοντι τὴν ἀρχὴν, xai στρατεύει μετὰ
πολλῆς δυνάμεως ἐπὶ τοὺς Ἰουδαίους ὃ ΒΒ όυλώνιος,
φόρους αἰτῶν τὸν ᾿Ιωάχιμον, ἢ πολεμήσειν ἀπειλῶν.
20 Ὁ δὲ δείσας τὴν ἀπειλὴν καὶ τὴν εἰρήνην ἀντιχαταλλα--
ξάμενος τῶν χρημάτων ἤνεγχεν αὐτῷ φόρους οὖς ἔτα-

ξεν ἐπὶ ἔτη τρία.

β΄. Τῷ δὲ τρίτῳ, στρατεύειν τοὺς Αἰγυπτίους ἀχού-
σας ἐπὶ τὸν Βαδυλώνιον xal τοὺς φόρους αὐτῷ 13; δοὺς,
25 διεψεύσθη τῆς ἐλπίδος" οἵ γὰρ Αἰγύπτιοι ποιήσασθαι
τὴν στρατείαν οὐχ ἐθάρρησαν. Ταῦτα δ᾽ ὃ προφήτης
Ἱερευίας xarà πᾶσαν ἡμέραν προὔλεγεν, ὡς μάτην
ταῖς παρὰ τῶν Αἰγυπτίων ἐλπίσι προσανέχουσι, xoi
ὡς δεῖ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ Βαδυλωνίων βασιλέως ἀνά--
so στατὸν γενέσθαι xal Ἰωάχιμον τὸν βασιλέα χειρωθῆναι
ὑπ᾽ αὐτοῦ. ᾿Ἀλλὰ ταῦτ᾽ εἰς οὐδὲν χρήσιμον, οὐχ ὄντων
τῶν σωθησομένων, ἐλέγετο" χαὶ γὰρ τὸ πλῆθος xal οἵ
ἄρχοντες ἀκούοντες παρημέλουν, καὶ πρὸς ὀργὴνιλαμθά-
γοντες τὰ λεγόμενα, ὡς οἰωνιζομένου χατὰ τοῦ βασι-
δὺ λέως τοῦ προφήτου, τὸν ἱἱερεμίαν ἠτιῶντο, καὶ ὑπά-
γόντες SG καταψηφισθῆναι πρὸς τιμωρίαν ἠξίουν. Καὶ
ol μὲν ἄλλοι πάντες ἤνεγκαν τὰς ψήφους xxv αὐτοῦ,
οἱ δ᾽ ἀπέγνωσαν τῶν πρεσδυτέρων, οὗ xal σοφῆς ὄντες
διανοίας ἀπέλυσαν τὸν προφήτην ἀπὸ τῆς αὐλῆς χαὶ
4u τοῖς ἄλλοις συνεδούλευσαν μηδὲν διαθεῖναι χαχὸν τὸν
Ἱερεμίαν. ἔλεγον γὰρ οὐ μόνον τοῦτον προλέγειν τῇ
πόλει τὰ μέλλοντα, ἀλλὰ χαὶ Μιχαίαν πρὸ αὐτοῦ
ταῦτα χατηγγελχέναι xai πολλοὺς ἄλλους, ὧν οὐδεὶς
ὑπὸ τῶν τότε βασιλέων οὐδὲν ἔπαθεν, ἀλλ᾽ ὡς ποοφή-
45 τῆς τοῦ Θεοῦ τιμῆς ἔτυχε. Τούτοις χαταπραύναντες
τὸ πλῆθος τοῖς λόγοις, ἐρρύσαντο τῆς χατεψηφισμένης
αὐτοῦ χολάσεως τὸν Ἱερεμίαν, ὃς ἁπάσας τὰς αὑτοῦ
προφητείας συγγραψάμενος, νηστεύοντος τοῦ δήμου
xal ἐχχλησιάζοντος ἐν τῷ ἱερῷ, μηνὶ ἐνάτῳ τοῦ πέμ-
50 πτου ἔτους τῆς Ἰωχχίμου βασιλείας ἀνέγνω τὴν βίδλον,
ἣν περὶ τῶν μελλόντων συμθήσεσθαι τῇ πόλει xat τῷ
ναῷ καὶ τοῖς ὄχλοις ἦν συντεταχώς. ἘἈχούσαντες δ᾽
οἷ ἡγεμόνες λαμθάνουσι παρ᾽ αὐτοῦ τὸ βιδλίον καὶ χε-
λεύουσιν αὐτόν τε καὶ τὸν γραμματέα Βάρουχον ἐχπο-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΒΙΒΛ. I. ΚΕΦ. G.

!

[520,:21.]
CAP. VI. (VII)

Anno autem quarto ex quo is regnare cepit , quidam no-
mine Nabuchodonosorus Babyloniorum imperium suscipit :
qui sub idem tempus magno cum apparatu in urbem Char-
chamesam ascendit (illa autem ad Euphraten sita est! eo
anime ut bellum inferret Nechao /Egyptiorum regi : nam
sub eo Syria tota erat. Quum aulem Nechao iuita a Babylo-
nio consilia et expeditionem in se factum iri intellexisset,
non seguiter ipse se gessit, sed cum valida manu , ut Nabu-
chodonosorum arceret , ad Euphraten ire contendit. Cone
misso autem prelio victus est et in pugna inultas myriadas
amisit. Atqui Babylonius superato Euphrate, Syríam usque
ad Pelusium suam in potestatem redigit, praeter Judzam.
Quarto deinceps anno regni Nabuchodonosori , qui oclavus
erat Joacimo Hebra&orum imperium tenenti, Judzis magno
cum exercitu bellum intulit Babylonius, postulaus ab Joaci-
mo tributum, bellumque, si detrectarit , ei illaturum esse
minatus.
mit et tributum, quantum imperatum erat , ei praestitit in
tres annos.

2. Tertio autem anno, quum audisset gvptios in Baby-

lonium bella movere, atque tributa ei non dedisset, de spe

sua decidit : non enim ausi sunt /Egyptii expeditionem
suscipete. Atquí Hieremias vates singulis diebus pra-
monuit frustra eos in /Egyptiis spem reponere, urbemque
a Babyloniorum rege evertendam esse, atque Joacimum
regem in ipsius potestatem venturum. Verum nihil profi-

ciebatur ex iis quae dicebat, quod nemo esset qui salutem

erat consequuturus. Nam et vulgus et proceres ista audila

nihi] curabant , et quee dicta erant segre ferentes, ac si male
in regem ominaretur vates, Hieremiam áccusabant , litem-
que ei intendentes postulabant ut poena inulctaretur. Εἰ
ceteri quidem omnes contra eum suffragia tulerunt , senio-

res vero eum absolverunt, qui , quum mentis essent sanio--

ris, vatem ex atrio dimiserunt, ceterisque auctores fuerunt
ne quid mali adversus Hieremiam designarent. — Aiebant
enim non hunc solum urbi futura predicere, sed et Micha'am

llle vezo minis perterritus pacem pecunia rede--

ante ipsum eadem esse valicinatum, aliosque complures, -

quorum nullus a sui temporis regibus malo ullo, sed ἰιο-
nore tanquam vates Dei erat affectus. Quum verbis istis
populi animos iniligassent, a supplicio, quod ei decreverant,
Hieremiam liberarunt, qui, ubi sua omnia vaticinia δα]:
ptis mandaverat, jejunanti populo et in templurm conge
gato, nono mense anni quinli regni Joacimi , librum recila-
vit,quo omnia, qua urbi et templo mala imminebant,
complexus fuerat. Principes autem hisce auditis librum
ab ipso accipiunt , simulque jubent tam ipsum quam ejus
scribam Baruchum e medio secedere, ne quis sciat ubi

(43,14.)

Gov ἑαυτοὺς ποιῆσαι, μή τισι δῆλοι γένωνται" τὸ δὲ
βιθλίον αὐτὸ φέροντες τῷ βασιλεῖ διδόασιν. ἋὋὉ δὲ
παρόντων αὐτῷ τῶν φίλων ἐχέλευσε τὸν ἑαυτοῦ γραμ-
ματέα λαθόντα ἀναγνῶναι. ᾿Ἀχούσας δὲ τῶν ἐν τῷ
βιδλίῳ xal ὀργισθεὶς 6 βασιλεὺς διέρρηξέ τε xal βαλὼν
εἰς πῦρ ἠφάνισε’ ζητηθέντας δὲ τόν τε Ἱερεμίαν xal
τὸν Ἰραμματέα Βάρουχον ἐχέλευσεν ἀναχθῆναι πρὸς
αὐτὸν χολασθησομένους. Οὗτοι μὲν οὖν διαφεύγουσιν
αὐτοῦ τὴν ὀργήν.

0 (. ) ('. Μετ᾿ οὐ πολὺν δὲ γρόνον στρατευσάμενον
ἐπ’ αὐτὸν τὸν τῶν Βαθυλωνίων βασιλέα δέ ἕψεται, χατὰ
τὸ δέος τὸ παρὰ τῶν προειρημένων ὑπὸ τοῦ προφήτου
τούτου, οὐδὲν νομίζων πείσεσθαι δεινὸν μήτ᾽ ἀποχλεί-
σας μήτε πολελήσας. Εἰσελθὼν δ᾽ εἰς αὐτὴν οὐχ ἐφύ-

ὁ λαξε τὰς πίστεις, ἀλλὰ τοὺς ἀχμαιοτάτους χαὶ χάλλει
διαφέροντας τῶν “ἱεροσολυμιτῶν ἀπέχτεινε μετὰ τοῦ
βασιλέως ᾿Ιωαχίμον, ὃν ἄταφον ἐχέλευσε ῥιφῆναι πρὸ
τῶν τειχῶν, τὸν δὲ υἱὸν αὐτοῦ Ἰωάχιμον χατέστησε
Baca τῆς γώρας xal τῆς πόλεως. — Touc δ᾽ ἐν ἀξιώ-

M ματι » τρισχιλίους ὄντας τὸν ἀριθμὸν, αὐτοὺς αἰχμαλώ-
τοὺς λαδὼν à ἀπήγαγεν εἷς τὴν Bab υλῶνα " ἐν δὲ τούτοις
ἦγ xai ὁ προφήτης Ἰεζεκίηλος παῖς Ov. Καὶ τέλος
uiv τοιοῦτον Ἰωνάχιμον τὸν βασιλέα κατέσχε, βιώσαντα
υὲν ἔτη ἔξ xal τριάχοντα, βασιλεύσαντα δὲ τούτων

Ῥἔνδεχα, Ὁ δὲ διαδεξάμενος αὐτοῦ τὴν βασιλείαν Ἰωά-
γος, ἐκ μητρὸς μὲν Νοστῆς ὄνομα, πολίτιδος δὲ,
ἐδασίλευσεν μῆνας τρεῖς ἡμέρας δέχα.

ΚΕΦ. Z.

Τὸν δὲ τῶν Βαδυλωνίων βασιλέα, δόντα τὴν βασι-
λείαν "Ionium, παραχρῆμα ἔλαθε δέος " “Εδεισε γὰρ
bw; μνησιχαχήσας αὐτῷ τῆς TOU πατρὸς ἀναιρέσειως
ἀπηστήση τὴν μώραν αὐτοῦ, [Ι]έωψας τοιγαροῦν δύ-
vauty ἐπολιόρχει τὸν Jos χιμον ἐν τοῖς ἹἹεροσολύμοις.
Ὁ δὲ φύσει χρηστὸς ὧν xai δίκαιος οὐχ ἠξίου τὴν πό-
λιν χινδυνεύουσαν δι᾽ αὑτὸν περιορᾶν, ἀλλ᾽ ἐπάρας τὴν
Β μητέρα καὶ τοὺς συγγενεῖς παραδίδωσι τοῖς πεμφθεῖσιν
ὑπὸ τοῦ αθυλωνίου στρατηγοῖς, ὅρχους παρ᾽ αὐτῶν
λαῤὼν ὑπὲρ τοῦ μηδὲν μήτ᾽ αὐτοὺς παθεῖν μήτε τὴν
πόλιν" οἷς οὐδ᾽ ἐνιαυτὸν ἢ πίστις ἔμεινεν. Οὐ γὰρ
ἰγύλαξ εν αὐτὴν ὁ τῶν Βαδυλωνίων βασιλεὺς, ἀλλὰ
" τοῖς στρατηγοῖς ἐπέστειλεν ἅπαντας τοὺς ἐν τῇ πόλει
λαβόντας αἰχμαλώτους, νέους τὴν’ ἡλιχίαν καὶ τεχνί-
τὰς, δεδεμένους ἄγειν πρὸς αὐτὸν, (ἦσαν δὲ οὗτοι πάν--
τες εἰς μυρίους ὀκταχοσίους τριάχοντα δύο.) xal τὸν
Ἰωάχιμον μετὰ τῆς μητρὸς xal τῶν φίλων. Τούτους
" δὴ χομισθέντας 7 πρὸς αὐτὸν εἶχεν ἐν φυλαχῇ, τὸν δὲ
θεῖον τοῦ ᾿ωαχίμου Σεδεκίαν ἀπέδειξε βασιλέα, ὅρχους
παρ᾽ αὐτοῦ Aat, 7| μὴν φυλάξειν αὐτῷ τὴν χώραν
χαὶ μηδὲν νεωτερίσειν μηδὲ τοῖς Αἰγυπτίοις εὐνοήσειν.
(1.) β΄. Σεδεχίας δ᾽ ἦν μὲν ἐτῶν εἴχοσι καὶ ἑνὸς, ὅτε τὴν
Ὁ ἀρχὴν παρέλαδεν, ὁμομήτριος μὲν ᾿Ιωαχίμου τοῦ ἀδελ-
φοῦ αὐτοῦ, τῶν δὲ δικαίων xal τοῦ δέοντος ὑπερόπτης.

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. VII.

[5222 —6232.] 377

sint : libram vero ad regem ferentes ei oblulerunt. Ille
autem , quum amici ei adessent, jussit scribam suum /i-
brum sumere et legere. At ubi audierat. rex quee in libro
scripta erant, ira accensus eum discerpsit injectumque in
ignem cremavit, pracepitque Hieremiam et Baruchum
perquisitos ad ipsum adduci poenas luituros. Ceterum illi
iram cjus effugerunt.

(VIIL.) 3. At non multo post venientem cum exercitu Ba-
bvloniorum regem recipit, melu illorum qua vates iste pra- -
dixerat, nihil se miali passurum esse existimans , ut qui nec
eum excluserit, nec ad bellum se pararit. llle autem, in-
gressus in urbem, fidem non servavit; sed robustissimos
quosque Hierosolymitarum et forma praestantes una cum
Joacimo rege interfecit, quem insepultum extra muros
abjici jussit, Glium vero ejus Joachimum regem urbis et
regionis constituit. Primores autem populi ad tría millia
captivos Babylonem abduxit : in quibus erat etiam Jezecie-

lus vates, quum esset adhuc puer. Et hujiismodi quidem

finem habuit rex Joacimus , quum vixisset annos triginta

sex , ex illis vero undecim regnasset. At qui ei in regnum
successit , Joachimus , cui mater eral Nosta nomine, civis

ea, regnavit menses tres, decem dies.

CAP. VIL. (IX.)

Babyloniorum autem regem, quod regnum Joachimo de-
derat , non multo post incessebat metus : nam veritus est
ne ille, palernae necis injuriae memor, regionem ab ipso
abalienaret. —Misso igitur exercilu Joachimum in Hiero-
solymis obsedit. 1s vero, quum natura esset benignus et
justus, noluit urbem Degliyere sua causa periclitantem
sed sumpta matre et cognatis, eos ducibus a Babylonio
missis obsides tradidit, jurejurando ab illis accepto,
nec ipsos mali quidquam passuros esse nec urbeni.
Sed fides dictis ne annum quidem mansit. Nam Dobylo-
niorum rex eam non servavit, sed per iiteras ducibus
mandavit ut, quum quotquot in urbe essent captivos fecis-
sent, adolesceutes et artifices ad se vinctos adducerent
( isti autem erant ad decem millia, octingentos et triginta
duos) ac Joachimum cum matre et amicis. 1llos ilaque
ad ipsum deductos in custodia habuit : Sedeciam vero,
Joachimi patruum, regem constituit, quum jurejurando eum
obstrinxisset se regionem illi sane conservaturum 6586, nec
quidquam novi moliturum , fauturumve /Egy ptiis.

(X.) 2. Sedecias autem erat anuorum viginti et unius quum
imperium susciperet , natus eadem matre qua frater Joa-
cimus , justi vero et honesti contemptor. Nam οἱ quos

378. (144,445)

Καὶ γὰρ ol κατὰ τὴν ἡλιχίαν ἦσαν ἀσεθεῖς περὶ αὐτὸν
καὶ ὃ πᾶς ὄχλος ἐπ᾽ ἐξουσίας ὕδριζεν ἃ ἤθελε - διὸ xa
ὁ προφήτης Ἱερεμίας πρὸς αὐτὸν ἐλθὼν πολλάχις ἐμαρ-
τύρατο, χελεύων τὰς μὲν ἄλλας ἀσεδείας xai παρανο-
& μίας χαταλιπεῖν, προνοεῖν δὲ τοῦ διχαίου, xai μήτε
τοῖς ἡγεμόσιν ( εἶναι γὰρ ἐν αὐτοῖς πονηρούς ) προσα-
νέχειν μήτε τοῖς ψευδοπροφήταις ἀπατῶσιν αὐτὸν
πεπιστευχέναι ὡς οὐχέτι πολεμήσει τὴν πόλιν ὃ Βα-
Θυλώνιος xal ὡς Αἰγύπτιοι στρατεύσουσιν ἐπ᾽ αὐτὸν
10 χαὶ νιχήσουσι’ ταῦτα γὰρ οὐχ ἀληθῇ λέγειν οὐδ᾽
οὕτως ὀφείλοντα γενέσθαι. Ὃ δὲ Σεδεχίας, ἐφ᾽ ὅσον
μὲν ἤχουε τοῦ προφήτου ταῦτα λέγοντος, ἐπείθετο
αὐτῷ xal συνήδει πᾶσιν ὡς ἀληθεύουσι xal συμφέρειν
αὑτῷ πεπίστευχεν᾽ διέφθειραν δὲ “πάλιν αὐτὸν ol φί-
15 λοι xal διῆγον ἀπὸ τῶν τοῦ προφήτου πρὸς ἅπερ
ἤθελον, Προεφήτευσε δὲ xai Ἰεζεχίηλος ἐν Βαδυλῶνι
τὰς μελλούσας τῷ λαῷ συμφορὰς, χαὶ ἀχούσας ταῦτα
ἔπευψεν εἰς Ἱεροσόλυμα. 'Γαῖς δὲ προφητείαις αὐτῶν
Σεδεχίας ἠπίστησεν ἐχ τοιαύτης αἰτίας. Τὰ μὲν ἄλλα
80 πάντα συμφωνοῦντας τοὺς προφήτας ἀλλήλοις εἰπεῖν
συνέθη, ὥστε 4j πόλις ἁλώσεται xal Σεδεχίας αὐτὸς
αἰχμάλωτος ἔσται, διεφώνησε δὲ Ἰεζεχίηλος εἰπὼν
οὐχ ὄψεσθαι Βαθδυλῶνα τὸν Σεδεχίαν, τοῦ Ἱερεμίου
φάσχοντος αὐτῷ ὅτι δεδεμένον αὐτὸν ὁ Βαδυλώνιος
45 ἄξει βασιλεύς. Καὶ διὰ τὸ μὴ ταὐτὸν αὐτοὺς ἑχατέ-
ρους λέγειν χαὶ περὶ ὧν συμφωνεῖν ἐδόχουν, ὡς οὐδ᾽
ἐχεῖνα ἀληθῆ λέγουσι χαταγνοὺς ἠπίστησε, καίτοι rav.
τα αὐτῷ χατὰ τὰς προφητείας ἀπήντησεν, ἅπερ εὖχαι-
ρύτερον δηλώσομεν.
80 Ὑ΄. Τὴν συμμαχίαν δὲ τὴν πρὸς τοὺς Βαδυλωνίους
ἐπὶ ἔτη, ὀχτὼ χατασχὼν διέλυσε τὰς πρὸς αὐτοὺς πί-
στεις, xal τοῖς Αἰγυπτίοις προστίθεται, καταλύσειν τοὺς
Βαδυλωνίους ἐλπίσας, εἰ μετ᾽ ἐχείνων γένοιτο. Μαθὼν
δὲ τοῦτο ὃ τῶν Βαθυλωνίων βασιλεὺς ἐστράτευσεν ἐπ’
αὐτὸν, χαὶ τὴν χώραν χαχώσας αὐτοῦ χαὶ τὰ φρούρια
λαδὼν, ἐπ᾽ αὐτὴν xe τὴν τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν
πολιορχήσων αὐτήν. ὋὉ δὲ Αἰγύπτιος ἀχούσας ἐν οἷς
ἐστιν ὁ σύμμαχος αὐτοῦ Σεδεχίας, ἀναλαδὼν πολλὴν
δύναικιν, ἧχεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὡς λύσων τὴν πολιορ-
40 χίαν. Ὁ δὲ Βαθυλώνιος ἀφίσταται τῶν ᾿Ἱεροσολύμων,
ἀπαντήσας δὲ τοῖς Αἰγυπτίοις, xal συμδαλὼν αὐτοῖς
τῇ υάγχη νιχᾷ, καὶ τρεψάμενος αὐτοὺς εἰς φυγὴν ἐξ
ὅλης διώχει τῆς Συρίας. Ὡς δ᾽ ἀνεχώρησεν ὃ τῶν
Βαθδυλωνίων βασιλεὺς ἀπὸ τῶν “Ἱεροσολύμων, ἐξηπά-
τῆσαν οἱ ψευδοπροφῆται τὸν Σεδεχίαν λέγοντες οὔτε
τὸν Βαδυλώνιον αὐτὸν ἔτι πολεμήσειν καὶ τοὺς ὁμοφύ-
λους οὔτε ἀναστήσειν ἐκ τῆς οἰχείας εἰς τὴν Βαδυλῶνα,
μετὰ πάντων δὲ ἥξειν τοὺς αἰχμαλώτους τῶν τοῦ ναοῦ
GXEUOv ὧν ἐσύλησεν ὃ βασιλεὺς £x τοῦ νεώ. Τὰ ἐναντία
b0 δὲ τούτων xat ἀληθῇ παρελθὼν Ἱερεμίας προεφήτευ-
σεν ὡς « ποιοῦσι μὲν χαχῶς xat ἐξαπατῶσι τὸν 'βασι--
«λέα, παρὰ δὲ τῶν Αἰγυπτίων οὐδέν ἐστιν αὐτοῖς ὄφε-
« λος, ἀλλὰ νιχήσας αὐτοὺς 6 Βαβυλώνιος ἐπιστρατεύ-
« G&tv εἷς τὰ Ἱεροσόλυμα μέλλει, χαὶ πολιορχήσει τε xal

d
cQ

APXAIOAOTIAEZ BIBA. I. ΚΕΦ. Z.

arfatis adulte circa se habuit impii erant, οἱ popolus uni-

versus licenter et insolenter pro suo quisque arbitrio se

gerebant. Quamobrem Hieremias vales, rege adito, sub.
inde obtestabatur, jubens ut a ceteris quidem impie et
contra legem factis abstineret , justitize vero curam haberet,
et neque ducibus ( nam in iis malos esse ) animum adver-
teret, neque falsis vatibus eum decipientibus crederet ,
quasi non ilerum urbem oppugnaturus esset Babylonius, et
quasi JEgyptii bellum ei essent illaturi victoriamque re-
portaturi : haec enim non ex veritate esse , nec ita unquam
eventura. Sedecias autem, tantisper quidem dum vatem
ista loquentem audiret, ei fidem habebat , atque in omni-
bus tanquam vere dictis acquiescebat, et e re sua esse per-
suasum habuit ; rursus vero amici ejus mentem subverte-
runt, et a vatis dictis adducebaut ad ea qua volebant.
Sed et apud Babylonem Jezecielus clades populo imminere

praedixit , quas , istis auditis , liferis manda/as misit Hie-—
Atqui illorum vaticiniis ut non crederet, -

rosolyma.
animum induxit Sedecias hujusmodi de causa. — Accidit at
vates cetera quidem omnia sibi invicem consentientes di-
cerent , fore scilicet ut et urbs expugnetur, et ipse Sedecias
captivus fiat ; in hoc vero Jezecielus dissidebat, dicendo,
Sedeciam non visurum esse Babylonem , Hieremia ipsi af.
firmante quod Babyloniorum rex illum vinctum abducturus
sit. Ideoque quum verba utrisque non convenerint , etiam
illis , in quibus secum concordare videbantur, ac si ea haud
vere dicla esse cognovisset, plane diffidebat , etiamsi omnia
ei, prout. illi vaticinati fuerant, obvenerint, de quibus
loco magis opportuno dicemus.

3. Quum autem in societate cum Babyloniis inita octo
annos mansisset , non amplius fidem illis datam «servavit,
sed ad JEgyptios defecit, sperans fore, si illis se adjungeret,
ut Babylonios fundilus everteret. Αἱ ubi hoc intellexerat
Babyloniorum rex, expeditionem in eum fecit, ejusque
regione vastata el castellis occupatis, ad ipsam Hierosolymi-
tarum urbem vi oppugnandam accessit. —/Egyptius autem,
audito in quibus angustiis essel socius ejus Sedecias , cum
magno exercitu Judmam petiit, eo animo ut obsidionem
solveret. Quo factum ut Babylonius Hierosolyinis decede-
rel, alque .£gyptiis obviam profectus cum illis prelio cou-
gressus est, et in fugam versos tota Syria expulit. Ubi
vero Babyloniorum rex Hierosolymis recesserat, operam
dederunt falsi vates ut Sedeciam deciperent, dicentes,
neque ipsi porro bellum illaturum esse Babylonium ejusque
popularihus, neque e sedibus suis Babylonem translalurum,
sed captivos etiam redituros esse cum omnibus templi.vasis,
qua rex e delubro detraxeral. At Hieremias, quum pro-
diisset, his contraria atque vera vaticinalus est, quod « male
« quidem faciunt, el reget decipiunt, nihilque commodi
e ipsis sperandum ab /Egyptiis , sed illis praelio superatis
« Babylonius castra Hierosolyinis admovebit , populumque
« obsidione premet el fame necabit , et quotquot superfue-

[523,574.] :

is ue.)

τῷ λιαῷ διαφθερεῖ τὸν δῇ Tipo, xal τοὺς περιλειφθέν-
ι τὰς αἰμμαλώτους ἄξει, καὶ τὰς οὐσίας διαρπάσει,
c xit τὸν ἐν τῷ ναῷ πλοῦτον ἐχφορήσας, ἔτι xai αὐτὸν
πρήσει xat κατασχάψει τὴν T0) 'ν, xai δουλεύσο-
μὲν abu xai τοῖς ἐκγόνοις αὐτοῦ ἐπὶ ἔτη, ἐἑδδουή-
« xovt1, παύσουσι δ᾽ ἡμᾶς τότε τῆς ὑπ᾽ αὐτοῖς δουλείας
« Πέρσαι τε xat Μζδοι, χχταλύσαντες Ba6 υλωνίους,
. ἀν᾽ ὧν εἰς τήνδε ἀπολυθέντες οἰκοδομήσομεν τὸν ναὸν
«παλιν χαὶ τὰ Ἱεροσόλυμα χαταστήσομεν. » Ταῦτα
iw ὃ Ἱερεμίας ὑπὸ μὲν τῶν πλειόνων ἐπιστ εὐετο, οἷ
ü ἡγεμόνες χαὶ οἱ ἀσεθεῖς ὡς ἐξεστηκότα τῶν φρενῶν
αὐτὸν οὕτως ἐξεφαύλιζον. Δόξαν δὲ αὐτῷ που εἰς τὴν
τατοῦα παραγενέσθαι, λεγομένην Ἀναθὼθ, σταδίους
ἐξ ἀπέ γουσαν Ἱεροσολύμων eixoct , συντυχὼν κατὰ
τῆν ὁδὸν τῶν ἀρχόντων τις συλλαδὼν χατέσχε, GUxo-
φαντῶν ὡς πρὸς τοὺς Βαδυλωνίους αὐτομολοῦντα. Ὁ
i ψευδῆ μὲν ἐχεῖνον ἔλεγεν αἰτίαν ἐπιφέρειν αὐτῷ,
ἀχλίζειν δ᾽ αὐτὸν ἔφασχεν εἰς τὴν πατρίδα. Ὁ δ᾽ οὐ
πεισηεὶς, ἀλλὰ συλλαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν εἰς δίκην πρὸς
τὴς ἄργοντας, ὑφ᾽ ὧν πᾶσαν αἰχίαν xal βασάνους
ὑπομείνας ἐφυλάττετο πρὸς τιμωρίαν. Καὶ χρόνον
4£y τινα διῦγεν οὕτως, ἀδίκως πάσχων τὰ προειρη-
μένα,

ὃ. Ἔτει δ᾽ ἐνάτῳ τῆς Σεδεχίου βασιλείας xat ἡμέρᾳ
ἰδεχατη τοῦ δεχάτου μηνὸς στρατεύει τὸ δεύτερον ὃ τῶν
βυῤυλωνίων βασιλεὺς ἐπὶ τὰ ᾿Ἱεροσόλυμα, καὶ προσ-
χαήισας αὐτῇ μῆνας ὀχτωχαίδεχα μετὰ πάσης ἐπο-
λιόρχει φιλοτιμίας. Συνεπέθετο δ᾽ εἰς ταὐτὸ πολιορ-
χρυ κένοις τοῖς Ἱεροσολύμοις δύο τὰ μέγιστα τῶν παθῶν,
Miti xai φθορὰ λοιμιχὴ, ἐνσκήψαντα σφοδρῶς. Ἂν
ἐς τῇ εἱρχτῇ τυγχ ἄνων ὃ προφήτης Ἱερεμίας οὐ Ἁ ἣσύ--
px, ἀλλ᾽ ἐκεχράγει, χαὶ ἐκήρυσσε παραινῶν τῷ
πλήθει δέξασθαι τὸν Βαδυλώνιον ἀνοίξαντας τὰς πύλας"
cwir3tcÜxt γὰρ αὐτοὺς πανοιχὶ τοῦτο πράξαντας, εἰ
V un, διχφθχρήσεσθαι. Προὔλεγε δ᾽ ὡς εἰ μὲν ἐπι-
uii τις ἐν τῇ πόλει πάντως ἀπολεῖται θατέρῳ, ἣ
μμῷ δαπανηθεὶς 7| σιδήρῳ τῷ τῶν πολεμίων “ εἰ δὲ
yr[0t πρὸς τοὺς πολεμίους, διαδράσεται τὸν θάνατον.
Καὶ οἱ μὲν οὐδὲ ἐν αὐτοῖς ὄντες τοῖς δεινοῖς ἐπίστευον,
"ταῦτ᾽ ἀχούοντες τῶν ἡγεμόνων, ἀλλὰ uec ὀργῆς ἀπήγ-
σξλλην ἐλθόντες πρὸς τὸν βασιλέα χαὶ κατηγοροῦντες
χατητιῶντο τὸν προφήτην ὡς μεμηνότα, xat τὰς ψυχὰς
αὐτῶν προχαταχλῶντα xai ταῖς τῶν χειρόνων χαταγγε-
Mats τὸ πρόθυμον. ἐχλύοντα τοῦ πλήθους" ἕτοιμον γὰρ
svn αὐτὸ ὑπὲρ αὐτοῦ xal τῆς πατρίδος χινδυνεύσειν,
ὁ δὲ i ἀπειλεῖ πρὸς τοὺς πολεμίους φεύγειν, ἁλώσεσθαι

νων ον τὴν πόλιν χαὶ πάντως ἀπολεῖσθαι.
. Ὁ δὲ βασιλεὺς αὐτὸς μὲν, ὑπὸ γρηστότητος χαὶ
ἐκαμισύνης, οὐδὲν ἰδία παρωξύνθη, ἵνα δὲ μὴ τοῖς
8 tvtuoctv ἀπε; ἐχθάνηται παρὰ τοιοῦτον χαιρὸν ἀντιπράτ-
τῶν αὐτῶν τῇ προαιρέσει, τὸν προφήτην ἐφῆχεν αὐτοῖς
ποιεῖν ὅ τι ἂν θέλωσιν. ΟἿ δὲ, τοῦτο ἐφέντος αὐτοῖς
τῷ βασιλέως, εὐθὺς εἰς τὴν εἱρχτὴν εἰσελθόντες xai
παραλαβόντες αὐτὸν εἴς τινα λάχκον βορθόρου πλήρη

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. VII.

[524,525] 379

« rint captivos abducel,, et bona diripiet, ac, divitiis templi
« inde exportatis, illud etiam igni cremabit, urbemque a
* fundamentis diruet, ipsique et posteris ejus serviemus
« annos septuaginta , quibus completis nos ea quam sub istis
« tulerimus servitute, everso Babyloniorum imperio, libera-
« bunt Perse et Medi, a quibus dimissi lianc terram repe-
« tenus, et templum denuo aedificabimus et Hierosolyma
« restituemus. » Ista diceus Hieremias plerisque persuade-
bat : at viri principes hominesque nequam, quasi haud
mentis auze essel » ipsum hanc ob rem vilipenderunt. Quum
autem ei visum esset in patriam suam se recipere, Ana-
tlictli nominatam, stadia vigiuti ab Hierosolymis dissitam,
quidam e magistratibus , illi forte obviam factus , manus ei
injiciebat , calumniam adhibens, quod in eo essel ut ad
Babylonios trapsfugeret. Vates vero aiebat illum sibi falsum
crimen inferre, seque in patriam iter intendere dicebat. At
ille nihil ejus verbis motus ipsum comprehensum ad ma-
gistratus duxit, ut judicio perfunderetur; a quibus modis
omnibus tortus et excruciatus servabalur ad supplicium.
Et aliquamdio quidem ita degebat, ea quee jam memoravi.
mus inique patiens.

4. Anno autem nono regni Sedeciae , et mensis decimi die
decima , iterum Babyloniorum rex suis copiis Hierosolyma
aggreditur, quumque ante urbem cousedisset , summa con-
tentione octodecim menses eam oppugnabat. Porro accidit
ut tum simul Hierosolyma obsessa invaderent fames et
pestilentia , malorum duo maxima, qu:P dirum in modum
grassata sunt. Interim autem Hieremias vates, in carceris
custodia habitus, non quiescebat, sed magna voce prsedi-
cabat , illud populum admonens , ut portis patefactis Baby-
lonium reciperent : quod si fecerint , ipsos universos salu-
tem consequuturos ; sio minus, inleriluros esse. Prredice-
batque fore ut, si quis in urbe manserit, alterutro pereat ,
aut fame consumptus, aut ferro hostili peremptus ; sin vero
ad hostes perfugerit, mortem evasurum esse. At princi-
pes, quum ista audilione acciperent , iis nequaquam fidem
babebant, in summo licet periculo versarentur, sed irati
regem adeuntes ei omnia nunciabant , et accusatione insti-
tuta de vate querebantur, ut qui insanierit, et animos ipsis
in antecessum frangat, et calamitatum denunciatione populo
alacritatem minuat : illos enim paratos esse pro rege et
patria quodvis adire discrimen : liic vero minaciter monet ut
ad hostes fuga se recipiant, dicens fore ut urbs expugnetur
et funditus evertatur.

5, Rex autem ipse, ex naturz sute bonitate et justitia:

amore, in eum nihil exacerbatus erat , sed, ne cum prin-

cipibus inimicitiam exerceret tali tempore contra quam
ipsi censuissent facicus, vatem illis in manus tradi permisit,
ut de eo pro arbitrio slatuerent. Αἱ illi, uL primurg lioc
ipsis concessum erat a rege, in. custodiam protinus in-
gressi , captum eductumque inde in fossam quandam cano

880 (46,447.

καθίμησαν, ὅπως ἰδίω. θανάτῳ πνιγεὶς ἀποθάνη. Ὁ ἢ

δὲ πρὸς τοῦ αὐχένος ὑπὸ τοῦ πηλοῦ περισ᾽ εθεὶς ἐν τού-
τοῖς ἦν. Τῶν δ᾽ οἰχετῶν τις τοῦ βασιλέως ἐν τιμῇ
τυγχάνων, Αἰθίοψ τὸ γένος, τὸ περὶ τὸν προφήτην πά-
ὅ θος ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ, φάσχων οὐχ ὀρθῶς ταῦτα
τοὺς φίλους χαὶ τοὺς ἡγεμόνας αὐτοῦ πεποιηκέναι,
χαταποντίσαντας εἰς βόρδορόν τὸν προφήτην xai τοῦ
διὰ τῶν δεσμῶν θανάτου πιχρότερον οὕτως ἐσόμενον
ἐπινοήσαντας χατ᾽ αὐτοῦ. ᾿Γαῦτ᾽ ἀχούσας 6 βασιλεὺς
10 xal μετανοήσας ἐν τῷ παραδοῦναι τὸν προφήτην τοῖς
ἡγεμόσιν, ἐχέλευσε τὸν Αἰθίοπα τριάκοντα τῶν βασιλι-
χῶν παραλαθόντα χαὶ σχοινία χαὶ πᾶν ὃ πρὸς τὴν τοῦ
προφήτου σωτηρίαν ἐπινοεῖ χρήσιμον μετὰ σπουδῆς
ἀνελχύσαι τὸν Ἱερεμίαν. ῳὋὉ δὲ Αἰθίοψ παραλαδὼν
I5 οὃς ἐπετάγη ἀνέσπασεν x τοῦ βορδόρου τὸν προφήτην
καὶ διαφῆχεν ἀφύλαχτον.
ς΄. Μεταπεμψαμένου δ᾽ αὐτον χρύφα τοῦ βασιλέως
xai τί δύναται φράζειν αὐτῷ παρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς τὰ
παρόντα σημαίνειν ἐρομένου, ἔχειν μὲν ἔλεγεν, οὐ πιστευ-
20 θήσεσθαι δ᾽ εἰπὼν οὐδὲ παραινέσας ἀχουσθήσεσθαι,
« ἀλλὰ τί δὴ χαχὸν εἰργασμένον ἀπολέσαι διέγνωσαν
οἵ σοὶ φίλοι; φησί, Kat ποῦ νῦν εἰσὶν οἱ τὸν Βωδυλώνιον
οὐκέθ᾽ ἡμῖν ἐπιστρατεύσειν φάσχοντες xai ἀπατῶντες
ὑμᾶς; εὐλαδοῦμαι δὲ νῦν τὴν ἀλήθειαν εἰπεῖν, μή με
25 χαταχρίνης θανάτω.» Τοῦ δὲ βασιλέως ὄρχους αὐτῷ
δόντος ὡς οὔτε αὐτὸς αὐτὸν ἀναιρήσει οὔτε τοῖς ἥγεμό-
σιν ἐχδώσει, θαρρήσας τῇ λεγομένη πίστει συνεξού-
λευσεν αὐτῷ παραδοῦναι τὴν πόλιν τοῖς Βαῤδυλωνίοις.
Τ᾽ αῦτα δὲ αὐτῷ τὸν Θεὸν δι’ αὐτοῦ προφητεύειν ἔλεγεν,
80 εἴ γε βούλεται σώζεσθαι καὶ τὸν ἐφεστῶτα χίνδυνον
διαφυγεῖν χαὶ μήτε τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος πεσεῖν μήτε
τὸν ναόν" μὴ πεισθέντα γὰρ αὐτὸν τούτων παραίτιον
ἔσεσθαι τῶν χαχῶν τοῖς πολίταις χαὶ αὑτῷ πανοιχὶ τῆς
συμφορᾶς. Ὁ δὲ ταῦτ᾽ ἀχούσας βούλεσθαι μὲν αὐτὸς
86 ἔφη ποιεῖν ἃ παραινεῖ χαὶ λέγει συνοίσειν αὐτῷ γινό-
μενα, δεδιέναι δὲ τοὺς αὐτομολήσαντας τῶν δμοφύλων
πρὸς τοὺς Βαδυλωνίους, μὴ διαδληθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν τῷ
βασιλεῖ χολασθῇ. Παρεθάρσυνε δ᾽ αὐτὸν ὁ προφήτης,
xai μάτην ὑπονοεῖν τὴν τιμωρίαν ἔλεγεν" οὐδενὸς γὰρ
40 χαχοῦ πειραθήσεσθαι παραδόντα τοῖς Βαδυλωνίοις, οὔτ᾽
αὐτὸν οὔτε τὰ τέχνα οὔτε τὰς γυναῖχας, μενεῖν δὲ xal
τὸν ναὸν ἀπαθῆ. Καὶ τὸν μὲν Ἱερεμίαν ταῦτ᾽ εἰπόντα
ὃ βασιλεὺς ἀπέλυσε, προστάξας αὐτῷ πρὸς μηδένα τῶν
πολιτῶν ἐξενεγχεῖν τὰ δόξαντα αὐτοῖς, ἀλλὰ μηδὲ τοῖς
40 ἡγεμόσιν, εἰ μαϑόντες αὐτὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ μετάπεμπτον
γεγονέναι πυνθάνονται τί χληθεὶς εἴποι πρὸς αὐτὸν,
φράζειν τι τούτων, ἀλλὰ σχήπτεσθοι πρὸς αὐτοὺς ὅτι
δεηθείη μὴ ἐν δεσμῷ τυγχάνειν χαὶ φυλαχῇ. Καὶ δὴ
τοῦτο πρὸς αὐτοὺς ἔλεγεν" ἐπυνθάνοντο γὰρ ἐλθόντες
60 πρὸς τὸν προφήτην τί περὶ αὐτῶν ἀφίχοιτο πρὸς τὸν
βασιλέα σχέπτεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν οὕτως ἐλέχθη.

APXAIOAOTIAZ BIBA. I. ΚΕΦ. 2.

[625,t26.]

oppletam funibus demiserunt , ut suffocatus suam oppete-

ret mortem. Ille vero luto usque ad guttur obrutus, in his

erat angustiis. Interim quidam e servis regis, qui tum

forte in honore erat, homo JEthiops genere, quod vati

acciderat regi retulit, dicens amicos et principes male egisse

in eo quod vatem in ccenum demerserint , atque ila morte

ea qua in vinculis erat obeunda acerbiorem illi excogitave-
rint. Quum hac audisset rex , illumque penituisset quod

vatem in principum potestatem tradiderit, mandavit .Etliiopi
ut, assumptis triginta ex famulis regiis, οἱ funibus, et
quocunque sibi ad vatis salutem opus esse arbitraretur,
quanto studio posset Hieremiam ez fossa subduceret. 1ta-

que /Ethiops sumptis quos adliibere jussus erat vatem ex
luto extraxit liberumque dimisit.

6. Quum autem rex illum ad se clam accivisset, el ab eo
quiereret ecquod ei posset ex. Dei oraculo dicere et in pre--
sens aurilium indicare; aiebat se quidem liabere quod
diceret , at fidem sane non inventurum esse adjiciebat , nec,
si pracciperet, auditum iri. « Nam quid mali, inquit, com-
misi ut amici tui me perdere secum statucrint? Et ubi nupc
sunt illi qui Babylonium non redintegraturum esse bellum
dictitabant, vosque decipiebant? Equidem et nunc vereor
quod verum est dicere, ne me morte jubeas mulctari. » Quum -
aulem rex ei jurasset se nec interfectarum eum nec pria-
cipibus tradilurum, fretus accepta fide consilium ei dedit
ut urbem Babyloniis traderet, atque ad ista Dei oraculum.
ipsius ore illum hortari aiebat, si modo velit incolumis esse,
et ex periculo impendenti evadere, et neque urbem solo-
requari nec templum : ipsum enim, nisi pareat, civibus
fore horum malorum causam et sibi suisque omnibus cala-
milalis auctorem. 1116 vero, ubi hiec audiverat, subjicie
bat se velle ista facere quie suadeat, dicilque e re sua fore |
ut fierent, sed in metu esse ex popularibus qui ad Babylo-
níos transfugerunt , ne ab illis falso accusatus apud regem
supplicio afficiatur. At vates illum bono animo esse jube-
bat, seque vanam sibi supplicii suspicionem augere dicebat :
nihil enim mali passurum esse, si Babyloníis «urbem dede-
ret, neque ipsum, neque liberos , neque uxores, templum--
que eliam illzesum mansurum. Εἰ Hieremiam quidem ista
loquutum rex dimisit, jussum nemini civium que ipsis fa-
cienda visa sint prodere, ac ne principibus quidem , si co-
gnito quod a rege fuerit accersitus percontarentur quidnam |

accitus ad eum dixerit, hujusmodi quid indicaret, sed e

ad illos simulatione uti, ac si precibus contenderit, ut vin-
culis et custodia liberaretur. itaque retulit eis prorsus eo-
dem modo, quo jusseral rex : nam quum vatem adiissent,
eum interrogabant , quidnam de illis ipsis consultatum ve- -
neritad regem. Εἰ hzec quidem ita dicta sunt.

(7,6.
ΚΕΦ. lI.

Τῆς δὲ πολιορχίας τῶν ᾿ἱεροσολύμων ὁ Βαβυλώνιος
ἐντεταμένως σφόδρα xal προθύμως εἴχετο" πύργους τε
Ἱὰρ μεγάλων οἰκοδομήσας χωμάτων, ἀπ’ αὐτῶν ἀνεῖργε
τοὺς τοῖς τείχεσιν ἐφεστῶτας, xal πολλὰ περὶ τὸν χύ-

ὅ χλον ὅλον ἤγειρε χώματα τοῖς τείχεσι τὸ ὕψος ἴσα.
Καρτερῶς δὲ καὶ προθύμως ἔφερον οἱ ἐντὸς τὴν πολιορ-
xav. "Exauvov γὰρ οὔτε πρὸς τὸν λιμὸν οὔτε πρὸς
τὴν νόσον τὴν λοιμικὴν, ἀλλὰ, χαίπερ ἔνδον ὑπὸ τού-
τον ἐλαυνόμενοι 'τῶν παθῶν, τὰς ψυχὰς ἔρρωντο πρὸς

ιὸ τὸν πόλεμον, μηδὲ πρὸς τὰς ἐπινοίας τῶν ἐχθρῶν καὶ
τὰ μηχανήματα καταπληττόμενοι, ἀλλ᾽ ἀντιμηχανή-
ματα πρὸς πάντα παρ᾽ ἐχείνων ἀντεπινοοῦντες, ὡς
εἶναι τὸν ὅλον ἀγῶνα xai τοῖς Βαδυλωνίοις xol τοῖς
Ἱεροσολυμίταις τῆς ὀξύτητος χαὶ συνέσεως, τῶν μὲν

W τὸ πλέον ἐν ταύτῃ δυνηθῆναι τὴν ἀναίρεσιν οἰομένων
tat τῆς πόλεως, τῶν δὲ τὴν σωτηρίαν ox ἐν ἄλλῳ
τιθεμένων ἢ ἐν τῷ μὴ χαμεῖν μηδ᾽ ἀπειπεῖν ἀντεφευ-
ρίσχοντας olg μάταια τὰ τῶν ἐχθρῶν ἀπελεγχθήσεται
μηανήματα. Καὶ ταῦθ᾽ ὑπέμειναν ἐπὶ μῆνας ὀχτο»-

3 χαίδεχα, ἕως οὗ διεφθάρησαν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ xal τῶν
βελῶν, ἅπερ ἀπὸ τῶν πύργων εἷς αὐτοὺς ἠχόντιζον οἱ
πολέιαιοι,

β΄. Ἡρέθη δ᾽ fj πόλις ἑνδεκάτῳ ἔτει τῆς Σεδεχίου
βασιλείας τοῦ τετάρτου μηνὸς τῇ ἐνάτη ἡμέρα. Εἶλον

2 γον οἱ ἡγεμόνες τῶν Βαδυλωνίων, οἷς ἐπίστευσε τὴν
πολιορχίαν ὁ Ναθουγοδονόσορος" αὐτὸς γὰρ ἐν Ρεδλαθᾷ
διέτριδε πόλει. Τὰ δὲ τῶν ἡγεμόνων ὀνόματα, εἴ τις
ἐπιζητήσειε γνῶναι, οἵτινες τὰ “Ιεροσόλυμα πορθήσαντες
ὑπέταξαν, ταῦτα ἦν" Νηργελέαρος, Ἀρέμμαντος, Σε-

ὦ μεγάρος, Ναδώσαρις, ᾿Εχαραμψαρίς. Ἁλούσης δὲ
τῆς πόλεως περὶ μέσην νύχτα χαὶ τῶν ἡγεμόνων τῶν
πολεμίων εἰσελθόντων εἰς τὸ ἱερὸν, γνοὺς 6 Σεδεχίας 6
βασιλεὺς, παραλαδὼν τὰς γυναῖχας xal τὰ τέχνα xal
τοὺς ἡγεμόνας καὶ τοὺς φίλους, φεύγει μετ᾽ αὐτῶν ix

& τῆς πόλεως διὰ τῆς χαρτερᾶς φάραγγος xat διὰ τῆς ἐρή-
μου, Φρασάντων δὲ τοῦτο τινῶν αὐτομόλων τοῖς Ba-
ἐυλωνίοις, ὑπὸ τὸν ὄρθρον ὥρμησαν διώχειν αὐτόν"
χαταλαθόντες δὲ οὖχ ἄπωθεν Ἱεριχοῦντος, ἐχυχλώσαντο
αὑτόν. Οἱ δὲ φίλοι xal οἱ ἡγεμόνες οἱ συμφυγόντες

V r0 Σεδεχία, ἐπεὶ τοὺς πολεμίους ἐγγὺς ὄντας εἶδον,
χαταλιπόντες αὐτὸν διεσπάρησαν ἄλλος ἀλλαχύσε xal
οὐζειν ἑαυτὸν ἕχαστος ἔγνω. Περιλειφθέντα δ᾽ αὐτὸν
εὺν ὀλίγοις ζωγρήσαντες οἱ πολέμιοι μετὰ τῶν τέχνων
χαὶ τῶν γυναικῶν ἤγαγον πρὸς τὸν βασιλέα. Παρα-

5 γενόμενον δ᾽ αὐτὸν 6 Ναθουχοδονόσορος ἀσεθῇ xai πα-
βάσπονδον ἀποχαλεῖν ἤρξατο xal ἀμνήμονα τῶν πρόσω
λόγων οὖς ἐποιήσατο, σώζειν αὐτῷ τὴν χώραν ὑποσγό-
μένος, ᾿᾽Ὠνείδιζε δὲ xal ἀχαριστίαν παρ᾽ αὐτοῦ μὲν
λαβόντι τὴν βασιλείαν, ( Ἰωαγίμου γὰρ αὐτὴν οὖσαν

Ὁ ἀφελόμενον ἐκείνῳ δοῦναι, ) χρησαμένῳ δὲ τῇ δυνάμει
χατα τοῦ παρασχόντος. Ἀλλὰ μέγας, εἴπεν, 6 Θεὸς,
ὃς μισήσας σου τὸν τρόπον ὑποχείριον ἡμῖν ἔθηκε. Χρη-

ANTIQ. JUD. LiB. X. CAP. VITI.

[026,527.] 381
CAP. VIII. (ΧΙ.

At Babylonius totis viribus et alacriter admodum Hiero-
solyma oppugnabat ; quumque turres multa terra aggesta
exstruxisset , ex illis pugnantes e mcenibus repeliebat ; mul-
tos quoque per totum circuitum aggeres excitabat, qui al-
titudine muros s&equarent. Verum et propugnatores forti-
ter et alacriter obsidionem ferebant. Neque enim fami
neque pestilentiee succumbebant, sed quamvis intus malis
istis exagitati essent , animos ad dura belli confirmabant , ne
machinamentis quidem ab hostibus inventis el menibus
admotis perterriti, sed et alias omnibus quas illi intendebant
objiclendas machinas excogitantes , adeo ut Babyloniis cum
Hierosol ymitis plane sollerti et rei militaris scientise cer-
tamen fuerit, dum illi quidem, si hisce plus valerent,
urbem se expugnaturos esse crederent, hi vero in eo salu-
tis spem reponerent ut novis ex adverso comrminiscendis non
defatigarentur fatiscerentve , quibus irrita fierent hostium
machinamenta, — Atque ista tolerarunt per menses duo-
deviginti , donec et peste consumpti essent, et telis perem-
pti, que hostes e turribus in eos conjecerint.

2. Urbs autem capta est anno undecimo regni Sedecis ,
quarti mensis die nono. Eam siquidem ceperunt Babylo-
niorum duces, quibus Nabuchodonosorus urbem oppugnan-
dam mandavit : nam ipse in urbe Reblatha morabatur. Du-
cum autem nomina, qui Hierosolyma expugnata subege-
runt, si quis ea scire desiderat, ista eranl : Nergelearus,
Aremmantus , Semegarus , Nabosaris , Echarampsaris. Urbe
aulem capta circa mediam noctem, ac hostium ducibue ig
templum ingressis , Sedecias rex, ubi hoc sensit, assum-
ptis uxoribus et liberis et ducibus et amicis, cum illis fu-
gam ex urbe capessit per fauces angusfas munitasque el per
desertum. Ut autem quidafh e transfugis hoc Babyloniis
indicarunt, diluculo ad enm persequendum exierunt, asse-
quutique non procul ab Hierichunte, eum circumvenerunt.
Amici vero et duces, qui Sedecie fugze se comites dede-
rant, quum hostium in conspectum venissent, ipso relicto
alius alio dilapsi sunt, et sus quisque saluti consuluerunt.
Ipsum vero, cum paucis relictum, ubi vivum ceperant ho-
stes, una cum liberis et uxoribus ad regem perduxerunt.
Postquam ad eum venerat , Nabuchodonosorus nequam et
foelifragum appellare ccepit, et verborum qua: aulea fece-
rat immemorem, ut qui regionem sibi conservare promise-
rat. Quin et ingrati animi vitium ei exprobravit , quod re-
gnum suo beneficio adeptus ( illud enim Joachimo ereptum
ipsi dedisse ) vires suas in largitorem converterit. Sed ma-
gnus, inquit, est Deus, qui, mores tuos aversatus, te no-

bis in manus tradidit. Quum autem his verbis Sedeciam

10

95

$82 (449,450.)

σάμενος δὲ τούτοις πρὸς Σεδεχίαν τοῖς λόγοις τοὺς υἱοὺς
ἐχέλευσε παραγρῆμα xai τοὺς φίλους θῦσαι, δρῶντος
αὐτοῦ τε Σεδεκίου καὶ τῶν ἄλλων αἰχμαλώτων βλε-
πόντων. Ἕπειτα τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐχχόψας τοῦ Σεδε-
χίου δήσας ἤγαγεν εἰς Βαῤυλῶνα. Καὶ ταῦτα αὐτῷ
συνέθη, ἃ Ἱερεμίας τε xal ᾿Ιεζεχίηλος προεφήτευσαν
αὐτῷ, ὅτι συλληφθεὶς ἀχθήσεται πρὸς τὸν Βαδυλώνιον
xat λαλήσει αὐτῷ κατὰ στόμα xot ὄψεται τοῖς ὀφθαλ-
μοῖς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ. Καὶ ταῦτα μὲν Ἱερεμίας
εἶπε, τυφλωθεὶς δὲ χαὶ ἀχθεὶς εἰς Βαδυλῶνα ταύτην
οὐχ εἶδε, χαθὼς ᾿[εζεχίηλος προεῖπε.

y. Ταῦτα μὲν οὖν ἱκανῶς ἐμφανίσαι δυνάμενα τὴν
τοῦ Θεοῦ φύσιν τοῖς ἀγνοοῦσιν εἰρήκαμεν, ὅτι ποιχίλη τ’
ἐστὶ xal πολύτροπος xal πάντα xa0 ὥραν ἀπαντᾷ τε--
ταγυένως ἅ τε δεῖ γενέσθαι προλέγει, τήν τε τῶν ἀν--
θρώπων ἄγνοιαν καὶ ἀπιστίαν, ὑφ᾽ ἧς οὐδὲν προϊδεῖν
εἰάθησαν τῶν ἀποδησουένων, ἀφύλαχτοι δὲ ταῖς συμφο-
ραῖς παρεδόθησαν, ὡς ἀμήχανον . αὐτοῖς εἶναι τὴν ἐξ
αὐτῶν πεῖραν διαφυγεῖν.

8. Οἱ μὲν οὖν ἐκ τοῦ Δαυΐδου γένους βασιλεύσαν --
τες οὕτω κατέστρεψαν τὸν βίον, εἴκοσι μὲν καὶ εἷς γε-
νόμενοι μέχρι τοῦ τελευταίου βασιλέως, ἔτη δὲ πάντες
βασιλεύσαντες πενταχόσια xal δεχατέσσαρα καὶ μῆνας
ἕξ xal ἡμέρας δέχα" ἐξ ὧν εἴχοσι τὴν ἀρχὴν κατέσχεν
ὃ πρῶτος αὐτῶν βασιλεὺς Σάουλος, οὐχ Ex. τῆς αὐτῆς
φυλῆς ὑπάρχων.

ε΄. Ὁ δὲ Βαδυλώνιος πέμπει τὸν αὑτοῦ στρατηγὸν
Ναῤδουζαρδάνην εἰς ἱἱεροσόλυμα συλήσοντα τὸν ναὸν,
προστάξας Gua xat χαταπρῆσαι αὐτόν τε χαὶ τὰ βα-

1 - i] *
30 σίλεια, τήν τε πόλιν εἷς ἔδαφος καθελεῖν, χαὶ τὸν λαὸν

35

e
ce

e
o

bd

εἰς τὴν Βαῤδυλωνίαν μεταστῆσαι. "Oc γενόμενος ἐν
τοῖς Ἱεροσολύμοις ἑνδεχάτῳ ἔτει τῆς Σεδεχίου βασι-
λείας συλᾷ τε τὸν ναὸν καὶ βαστάζει τὰ σκεύη τοῦ Θεοῦ
χρυσᾶ τε καὶ ἀργυρᾶ, xal δὴ καὶ τὸν μέγαν λουτῆρα,
ὃν Σολομὼν ἀνέθηκεν" ἔτι γε μὴν τοὺς στύλους τοὺς
γαλκοῦς καὶ τὰς χεφαλὰς αὐτῶν, τάς τε χρυσᾶς τραπέ-
ζας xal τὰς λυχγίας. Βαστάσας δὴ ταῦτα ἀνῆψε τὸν
ναὸν μηνὶ πέμπτῳ τῇ νουμηνία, ἑνδεκάτῳ ἔτει τῆς
Σεδεχίου βασιλείας, ὀχτωχαιδεχάτῳ δὲ τῆς Ναύουχο-
δονοσόρου. ᾿Κνέπρησε δὲ xal τὰ βασίλεια χαὶ τὴν
πόλιν χατέστρεψεν. Ἐνεπρήσθη δὲ ὃ ναὸς μετὰ τε-
τραχόσια ἔτη xai ἑδδομήχοντα χαὶ μῆνας ἕξ καὶ δέχα
ἡμέρας ἀφ᾽ οὗ χατεσχευάσθη τῇ δ᾽ ἐξ Αἰγύπτου μετα-
νχστάσει τοῦ λαοῦ τότε ἦν ἔτη χίλια ἑξήχοντα δύο,
ἶνες ἔξ, ἡμέραι δέκα, Τῷ δὲ καταχλυσμῷ μέχρι
τῆς τοῦ νχοῦ πορθήσεως χρόνος ἦν 6 πᾶς ἐτῶν χιλίων
ἐνναχοσίων πεντήχοντα ἑπτὰ, μηνῶν ἕξ, ἡμερῶν δέχα"
ἐξ οὗ δὲ ἐγεννήθη Ἄδαμος μέχρι τῶν περὶ τὸν ναὸν
συμβάντων ἔτη ἐστὶ τρισχίλια πεντακόσια δεχατρία,
ἶνες ἕξ, λιέραι δέκα, Τοσοῦτον μὲν οὖν τὸ τούτων
τῶν ἐτῶν πλῆθος" ὅσα δὲ ἐπράχθη, χαθ᾽ ἕχαστον τῶν
συμδεδηκότων δεδηλώχαμεν, ὋὉ δὲ στρατηγὸς τοῦ
Βιαδυλωνίων βασιλέως κατασκάψας τὰ I εροσόχυμα xat
τὸν λαὸν uszavacTácag ἔλαθεν αἰχωαλώτους τὸν ἀρ-

APXAIOAOTIAE BIBA. I. ΚΕΦ. H.

[527,525.]

increpuisset , jussit filios ejus ef amicos e vestigio mactari in
conspectu ipsius Sedecise ceterorumque captivorum. Dein
quum Sedeciam luminibus privasset, catenis vinctum Ba-
bylonem usque duxit. Atque ista ei acciderunt, que ab
Hieremia et Jezecielo erant ipsi praedicta, quod captus ad
Babylonium adducetur, et pr&esens praesentem ore alioque
tur, et oculis suis oculos ejus videbit. Ista quidem Hie-
remías loquutus est; occcecatus vero et Babylonem per-
ductus eam non vidit , sicuti Jezecielus praedixit.

3. Et hzc quidem narravimus, ut Dei natura satis explo-
rata sit imperitis, quod varia est et multimoda, et omnia
statis temporibus et ordine servato eveniunt, eaque przedicit
qu& eventura sunt, utque hominum inscitia et incredulitas
perspecta habeantur, quibus prepediti sant. quominus
futura prospiciant, sed ex improviso ín calamitates inci-
dunt , nulla data ex earum periculo evadendi via.

4. Alque ita sane Davidici generis reges vitam finiverunt ,
numero quidem unus et viginti, ad regem ullimum usque;
regnarunt autem universi annos quingentos et quattuorde-
cim , menses sex et dies decem , ex quibus Saulus , rex illo-

rum primus , principatum tenuit annos viginti , quum tamen
ex eadem tribu non fuerit.

5. Porro Babylonius copiarum praefectum Nabuzardapen
mitlit Hierosolyma , ut templum spoliaret , mandavitque ut
illi ignem subjiceret regizeque, ac urbem solo zeequaret, et
populum transferret in Babyloniam. Qui quum Hierosolyma
venisset anno regni Sedeci& undecimo, et templum diri-
pit, εἴ vasa Dei aurea argenteaque exporíat, et labrum
quoque magnum a Solomone dedicatum, ut et columnas
creas cum suis capitulis, et mensas aureas atque candela.
bra. His itaque sublatis , templum incendit mense quinto,
die primo, anno regni Sedeciae undecimo, regni vero Nabu-
chodonosori octavo et decimo. Regiam quoque igni crema-
vit, et urbem evertit. Incensum autem est templum anno
quadringentesimo septuagesimo , mense sexto, die decimo,
postquam conditum fuerat , a populi vero ex Egypto migra-
tione, anni tunc mille effluxerant et sexaginta duo , menses
sex et dies decem. Tempus autem omne, quod a diluvio
usque ad templi devaslationem intercessit, annorum erat
mille nongentorum quinquaginta septem , mensium sex , el
dierum decem : ab Adamo vero creato usque ad ea qug
templo acciderant, anni sunt ter mille quingenti tredecim,
menses sex et dies decem. Et tantus quidem erat borum
annorum numerus : qus&cunque vero acta fuerint, prout
singula evenerunt, explicavimus. Porro militize regis Ba-
byloniorum przfectus, quum Hierosolyma ἃ fundameatis
diruisset , et populum transtulisset, captivos fecit Sarcam

(150,661.}

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. ΙΧ.

[528,529.] 383

γερέα Σαρέαν xai τὸν μετ᾽ αὐτοῦ ἱερέα Σοφονίαν, χαὶ | summum pontificem, εἰ Sophoniam secundarium pontifi-

τοὺς φυλάσσοντας τὸ ἱερὸν ἡγεμόνας (τρεῖς δὲ 7 ἦσαν
οὗτοι ), xal τὸν ἐπὶ τῶν ὁπλιτῶν εὐνοῦχον, καὶ τοὺς
φίλους τοῦ Σεδεκίου ἑπτὰ, xat τὸν γραμματέα αὐτοῦ,
$ χαὶ ἄλλους ἡγεμόνας ἑξήχοντα " οὖς ἅπαντας μεῦ᾽ ὧν
ἐσύλησε σχενῶν ἐχόμισε πρὸς τὸν βασιλέα εἰς 'Ρεύλα-
θὰν πόλιν τῆς Συρίας. Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῦ μὲν ἀρχιε-
ρέως xal τῶν ἡγεμόνων ἐκέλευσεν ἐχεῖ τὰς χεφαλὰς
ἀποτεμεῖν, αὐτὸς δὲ πάντας τοὺς αἰχμαλώτους καὶ τὸν

I6 Σεδεχίαν ἤγαγεν εἷς. Ββαδυλῶνα. — Aécutov ὃ δ᾽ ἐπήγετο
χαὶ Ἰωσάδωχον τὸν ἀρχιερέα, ὄντα υἱὸν Σαρέα τοῦ
ἀργιερέως, ὃν ἀπέχτεινεν ὃ Βαδυλώνιος ἐν ἹῬεύλαθᾷ
πόλει τῆς Συρίας, ὡς καὶ πρότερον ἡμῖν ὀεδήλωται.

ς΄, Ἐπεὶ δὲ τὸ γένος διεξήλθομεν τὸ τῶν βασιλέων

Ll; xal τίνες ἦσαν δεδηλώκαμεν xai τοὺς /p0vouc αὐτῶν,
ἀναγκαῖον ἡγησάμην χαὶ τῶν ἀρχιερέων εἰπεῖν τὰ ὀνό-
ματα, χαὶ τίνες ἦσαν οἱ τὴν ἀρ χιερωσύνην καταδείξαγ-
τες ἐπὶ τοῖς βασιλεῦσι. Πρῶτος μὲν οὖν Σάδωχος ὃ
ἀρχιερεὺς ἐγένετο τοῦ ναοῦ, ὃν Σολομὼν ὠχοδόμησε.

* Μετ᾿ αὐτὸν δ᾽ 6 υἱὸς ᾿Αχιμᾶς διαδέχεται τὴν τιμὴν,
καὶ μετὰ A χιμᾶν Ἀζαρίας" τούτου δὲ Ἰώραμος, τοῦ

δὲ Ἰωράμου Ἴσος, μετ᾽ αὐτὸν δὲ "ALwopauoq τοῦ

δ᾽ Ἀξιωράμου Φιδέας, τοῦ δὲ Φιδέα Σουδέας, τοῦ δὲ
Σουδέα Ἰούηλος. τοῦ δὲ Ἰουήλου Ιώθαμος, Ἰωθάμου

Ὁ δὲ Οὐρίας, Οὐρίου δὲ Νηρίας, τοῦ δὲ Νηρία Ὠδέας,
τούτου δὲ Σαλλοῦμος, Σαλλούμου δὲ "EJxiac, ᾿Ελχία
kN Σαρέας, τοῦ δὲ ἸΙωσάδωχος δ αἰχμαλωτισθεὶς εἰς
Βαδυλῶνα. Οὗτοι πάντες παῖδες παρὰ πατρὸς ᾿διεδέ-
ἔαντο τὴν ἀρχιερωσύνην.

* ζ΄ Παραγενόμενος δὲ el; Βαδυλῶνα ὃ βασιλεὺς Σε-
δεχίαν μὲν εἶχεν, ἄχρις οὗ καὶ ἐτελεύτησεν, ἐν εἰρχτῇ.
θάψας δὲ αὐτὸν βασιλιχῶς, τὰ σχεύη͵ τὰ Ex τοῦ [epo-
σολύμων συληθέντα vaoU ἀνέθηχε τοῖς ἰδίοις θεοῖς, τὸν
δὲ λαὸν χατῴχισεν ἐν τῇ Βαδυλωνίτιδι χώρα, τὸν δ᾽

8 ἀργιερέα ἀπέλυσε τῶν δεσυῶν.

ΚΕΦ. Θ΄.

Ὁ δὲ στρατηγὸς Ναδουζαρδάνης αἰχμαλωτίσας τὸν
τῶν Ἰουδαίων λαὸν τοὺς πένητας καὶ αὐτομόλους ἐχεῖ
χατέλιπεν, ἀποδείξας αὐτῶν ἡγεμόνα [Γοδολίαν ὄνομα,
Aixduoy παῖδα τῶν εὖ γεγονότων, ἐπιειχῇ xat δίκαιον.

ῳ Ἐπ πέταξε δ᾽ αὐτοῖς τὴν χώραν ἐργαζομένοις τῷ βασιλεῖ
Ξελέσειν φόρον ὡρισμένον. Ἱερεμίαν δὲ τὸν προφήτην
λαθὼν ἐκ τῆς εἰρχτῆς ἔπεισεν εἰς Βαδυλῶνα σὺν αὐτῷ
ταραγενέσθαι" (κεκελεῦσθαι. γὰρ ὑπὸ τοῦ βασιλέως
παντ' αὐτῷ χορηγεῖν Ἵ εἰ δὲ τοῦτο μὴ βούλεται, δη-

ὦ λῶν αὐτῷ ποῦ μένειν διέγνωχεν, ἵνα τοῦτο ἐπιστείλῃ
τῷ βασιλεῖ. ὋὉ δὲ προφήτης οὔθ᾽ ἕπεσθαι ἤθελεν οὔτ
ἀλλαχόσε που μένειν, ἥδεος δ᾽ εἶχεν ἐπὶ τοῖς ἐρειπίοις
τῆς πατρίδος χαὶ τοῖς ταλαιπώροις αὐτῆς διαζῆσαι λει-

[Γνοὺς δ᾽ αὐτοῦ τὴν προαίρεσιν ὁ στρατηγὸς

W τῷ ἸΓοδολία προστάξας, ὃν χατέλιπεν, αὐτίχα πᾶσαν

αὐτοῦ ποιεῖσθαι πρόνοιαν χαὶ χορηγίαν ὅσων ἂν δέηται,
δωρησάμενός τε αὐτὸν δωρεαῖς πολυτελέσιν, ἀπέλυσε.

ψάνοις.

.literis ea de re certiorem faceret.

cem, et duces lempli custodes ( isti autem tres erant ), et
eunuchum militibus pra'fectium , et septem de Sedeciee ami-
cis , ejusque scribam, et alios duces sexaginta : quos omnes
una cum vasis direplis ad regem deportavit in Reblatham
Syrie urbem. Atque illic rex pontifici et ducibus capita
ampulari jussi, captivos vero omnes eL in istis Sedeciam
ipse Dabylonem duxit. Preterea vinctum secum deduxit
Josadocum summum pontificem, filium Saree summi
poulificis, quem ad Reblatham Syrie urbem Babylonius
occiderat, ut jam ante memoravimus. '

6. Quum vero genus regum recensuerimus, el quinam
fuerint indicarimus , quolque annos vixerint regnarintque,
necessarium etiam visum est dicere, quibus nominibus
summi ponlilices fuerint, quique sub regibus pontifica-
tum obierint. Et primus quidem omnium in templo,
ἃ Solomone exstrucio, pontifex erat Sadocus : ei vero in
honorem filius ejus Acbimas successit, et post Achimam ἢ
Azarias : hunc autem Joramus , Joramum vero [sua , euinque
Axioramus excepit : huic autem proximus Phideas , et Phi-
dex Sudeas , Sudese vero Juclus, et Juelo Jothamus , et Jo-
thiamo Urias, et Urig Nerias, et Nerize Odeas; hunc vero
sequutus est Sallumus, et Sallumum Elcias , et Elciam Sa-
reas, et hunc demum Josadocus, Babylonem in captivila-
tem ductus. Illi omnes, filii post patres, pontificatum ac-
ceperunt.

7. Rex autem Babylonem reversus Sedeciam, usque
dum moreretur, in carcere conclusum tenebat. Quumque
ipsum magnifice sepelisset , vasa , quibus Hierosolymorum
templum spoliaverat, diis dicavit suis, populum vero in
Babylonie regione collocavit, atque pontificem e vinculis
exemit.

CAP. IX. (XI)

Nabuzardanes autem imperator, quum populum Judaicum
captivum abduxisset , pauperes el trausfugas ibi reliquit,
duce illis preposito, nomine Godolia, Aicami viri nobilis
filio , zequo et justo. Illis vero imperavit ut ex agris, quum
eos coluissent, certum tributnm regi penderent. Hieremia
quoque vati, e carcere ad se accito, suasit ut secum Baby.
lonem iret ; (regem enim mandavisse ut omnia ei praeberet ;)
sin vero nolit, diceret nbinam habitare statueril , ul regem
At vates uec eum sequi
volebat , nec usquam terrarum habilare, sed contentus eral
vitam agere inler ruinas patria et miserrimas ejus reli-
quias. leperator aulem, cognita ejus voluntate, quum Go-
dolize ibi relicto praecepisset summam ei curam adhibere ,
et quicquid desideraret ei suppeditare , eumque muneribus
amplissimis ornasset, quocunque vellet ire pernisit Εἰ

384 («i,42.)

Καὶ Ἱερεμίας μὲν κατέμεινεν ἐν πόλει τῆς χώρας Ma-
0& χαλουμέ παραχαλέσας τὸν Ναδουζαρδάνην
σφαθᾷ χαλουμένγ,, παραχαλέσας ρδάνην,
e^ , Α φω r4
ἵν᾽ αὐτῷ συναπολύση τὸν μαθητὴν Βαροῦχον, Νήρου
ev A ^
δὲ παῖδα, ἐξ ἐπισήμου σφόδρα οἰχίας ὄντα, xal τῇ
5 πατρίῳ γλώττη διαφερόντως πεπαιδευμένον.
β΄. Ναθουζαρδάνης μὲν ταῦτα διαπραξάμενος ὥρ-
μῆσεν εἰς βαδυλῶνα. Οἱ δὲ πολιορχουμένων Ἵεροσο-
λύμων φυγόντες, διαοχεδασθέντες χατὰ τὴν γώραν,
4 M
ἐπειδὴ τοὺς Βαθυλωνίους ἤχουσαν ἀναχεχωρηκχότας xat
ὁ λείψανά τινα χαταλελοιπότας ἐν τῇ τῶν Ἱεροσολύμων
Υ καὶ τοὺς ταύτην ἐργασομένους, συλλεχθέντες παντα-
" " " ἜΚ) * ’ e
ὅθεν ἧκον πρὸς τὸν l'oZoA(av εἰς Ιασφαθάν. "llyc-
μόνες δὲ ἦσαν ἐπ᾽ αὐτοῖς ᾿[ονάννης υἱὸς Καρέου χαὶ
Σ , MA Y , Vu ^ , ? N ^
Ιεζανίας xat Xaosag xat ἕτεροι πρὸς τουτοις. — lx 6i
φω ^ Ὕ Lo LI *
45 τοῦ βασιλιχοῦ γένους vy τις Ἰσμαῆλος, πονηρὸς ἀνὴρ
P * , φ e P ULI
xxi δολιώτατος, ὃς πολιορχουμένων τῶν “Ἱεροσολύμων
ἔφυγε πρὸς τὸν Δμικανιτῶν βασιλέα [λχαλεὶ xxi συν-
LI 1. L]
διΐγαγεν αὐτῷ τὸν γρόνον ἐχεῖνον. — "l'ouzou τοίνυν γε-
* ΄ * RÀ * 4
νγοιλένους αὐτοῦ [ οξολίας ἔπειτε ὑένειν αὐτίχα ατδὲν
8.) δεδιότας τοὺς ᾿λαψυλωνίους" γεωργοῦντας γὰρ τὴν γώ-
ραν οὐδὲν πείσεσύχι Ζεινόν. αὔτ᾽ ὀμνὺς αὐτοῖς διε-
ῥεβαιοῦτο, xal προστάτην αὐτὸν ἔχειν λέγων, ὥστε,
v * , » fi e^ *, 1 e 7,
εἴ τις £vogAotv, , τεύξεσθαι τῆς προθυμίας, xat συνεδού-
λευε χατοιχεῖν εἰς ἦν ἔχχστος βούλεται πόλιν, ἀπο-
. - L| ^s “ἢ 1 $ Py A dó , o.
25 στέλλειν τε uezk τῶν ἰδίων xai ἀναχτίζειν τὰ ἐδάφη,
καὶ xacotxtiv* προεῖπέ τε παρασχευάζεσθαι αὐτοὺς,
d *
ἕως ἔτι χαιρός ἐστι, σῖτόν τε καὶ οἶνον xai ἔλαιον,
ὅπως ἔχωσι διὰ τοῦ χειμῶνος τρέφεσθαι. Ταῦτα δια-
λεχθεὶς πρὸς αὐτοὺς ἀπέλυσε διάγειν τῆς χώρας εἰς ὃν
80 ἕχαστος ἐῤούλετο τόπον.
γ΄. Διαδραμούσης δὲ φήμης εἰς τὰ περὶ τὴν Ἰου-
, L4 M 9 " ^ ΄- 4 4 8 * ,
δαίαν ἔθνη, ὅτι τοὺς ἀπὸ τῆς φυγῆς παρ᾽ αὐτὸν ἐλθόντας
Γοδολίας ἐδέξατο φιλανθρώπως χαὶ τὴν γῆν αὐτοῖς
γεωργοῦσι κατοικεῖν ἐφῆκεν, ἐφ᾽ à τελέσειν φόρον τῷ
^ *& M
35 Ββαβυλωνίῳ, συνέδραμον xal αὐτοὶ πρὸς τὸν l'oóo-
λίαν καὶ τὴν χώραν χατώχησαν. Κατανοήσαντες δὲ
τὴν χώραν χαὶ τὴν τοῦ Γοδολίου χρηστότητα χαὶ φι-
λανθρωπίαν, Ἰωάννης xat οἱ μετ᾽ αὐτοῦ ἡγεμόνες ὗπερ-
ἡγάπησαν αὐτὸν, xai Βααλεὶμ τὸν τῶν ᾿Αμμᾶνιτῶν
"f£ , , e 2 ^ 9
40 βασιλέα ἔλεγον πέμψειν "IcuaT,Aov ἀποχτενοῦντα αὐτὸν
Ἁ Ψ ΄σω 3 ^a
δόλῳ καὶ χρυφίως, ὅπως αὐτὸς doy», τῶν ᾿Ισραηλιτῶν᾽
εἶναι γὰρ αὐτὸν ix τοῦ γένους τοῦ βασιλικοῦ. “Ρύσε-
σθαί γε μὴν ἔλεγον αὐτὸν τῆς ἐπιύουλῆς. ἂν αὐτοῖς
T * u P1 T 94^ ^ "m
iy; χτεῖναι τὸν Ἰσμαῆλον, ὡς οὐδενὸς γνωσομένου.
45 Δεδιέναι γὰρ ἔφασχον μὴ φονευθεὶς αὐτὸς ὧπ᾽ ἐχείνου
παντελὴς ἀπώλεια γένηται τῶν ὑπολελειμμένων τῆς
[d 3 ΄ω L4 € » - ΟῚ ΄ ς
τῶν Ἰσραηλιτῶν ἰσχύος. ὋὉ δ᾽ ἀπιστεῖν αὐτοῖς ὧμο-

λόγει χατὰ ἀνδρὸς εὖ πεπονθότος ἐπιδουλὴν τοιαύτην

ἐμφανίσασιν: οὐ γὰρ εἰχὸς εἶναι παρὰ τηλιχαύτην
so ἐρημίαν ὧν ἔμρηζε μὴ διαμαρτόντα οὕτω πονηρὸν εἰς
τὸν εὐεργετήσαντα xxi ἀνόσιον εὑρεθῆναι, ὥσθ᾽ ὃν ἦν
ἀδίχημα τὸ μὴ ὑπ᾽ ἄλλων ἐπιθδουλευόμενον σῶσαι σπου-
δάζειν, αὐτὸν αὐτόχειρα ζητεῖν αὐτοῦ γενέσθαι. Οὐ
μὴν ἀλλ᾽ εἰ ταῦτα ἀληθῆ δεῖ δοχεῖν, ἄμεινον ἔφασχεν

APXAIOAOTIAZ BIBA. I. ΚΕΦ. e.

[529,530.]
Hieremias quidem commoratus est in istius regionis urbe,
qua Masphata dicitur, Nabuzardane exorato ut secum e
carcere dimitteretur discipulus Baruchus, Neri filins, ex

valde illustri domo, et in patria lingua egregie doctus.

2. Quum autem ísta fecisset Nabuzardanes , Babylonem
irecontendit. At illi, qui obsessis Hierosolymis diffuge-
rant, per regionem fusi dispersique, postquam Babylonios
discessisse audiverunt, nonnullosque reliquisse qui im
Hierosolymorum terra supererant, quibusque datum erat
ut ei culturam adhiberent, undique Maspbatam convene
runt ad Godoliam. Jllorum autem duces erant Joannes
Cares filius, et Jezanias, et Sareas, preeterque illos alii.
Porro quidem erat Ismaelus ex stirpe regia, hotno impro
bus et astutissimus, qui dum Hierosolyma obsiderenter
fuga elapsus erat ad Baalim Ammanitarum regem, et cum
eo per illud tempus habitarat. Illis igitur, qui eo vene
rant, suasit Godolias ut ibi manerent, posito in presens
omni Babyloniorum metu : agriculturze enim operam dan-
tes nihil mali passuros esse. Ista illis jurejurando confir
mavit, adjiciens eos se pro defensore habere, adeo ut, si

cui molestia crearetur, mature ei subveniretur ; idque eis.

consilii dedit ut urbes quascunque vellent habitatum irent,
et aliquot cum suis mitterent easque a fundamentis exci-
larent et incolerent : preemonuitque ut pararent, dum tem-
pus esset , et frumentum et vinum et oleum, ne egerent
quo per hiemea: vescerentur. ΠΟ ad illos loquutus, di-

misit eos ad regionis loca, prout cuique visum fuerit , ha-
bitanda.

3. Quum autem ad gentes Judae finitimas fama perlatum
esset quod Godolias omnes e fuga ad eum reversos magna
lumanitate exceperit, terramque agros colentibus ea lege
occupari siverit, ut Babylonio tributum penderent , ex illis
etiam concursus fiunt ad Godoliam, et regionem incoluerunt.
Porro Joannes et qui cum eo erant duces, quum terram
cognossent et Godolia& benignitatem et humanitatem, valde
eum dilexerunt, dicebantque Baaliu Ammanpitarum regem
missurum esse Ismaelum, qui ei dolo latenterque moriem
inferret , ut ipse Israelitis imperaret : illum enim e genere
regio orlum esse. Ceterum ipsum insidiis liberatum iri
aiebant, si permittat ipsis lamaelum occidere, utpote nemine
praterea conscio futuro. Vereri enim se adjiciebant nt,
ipso ab illo interfecto, funditus pereant populi Israelitarum
reliquis. 18 vero se illis fidem non babere fatebatur, qsi
hujusmodi insidias sibi ab homine beneficiis a se affeclo
paratas detulerunt. Haud enim esse verisimile eum, qui if
tanta rerum inopia nihil non eorum, quorum opus habeat
a se consequulus sit, adeo ingratum in benefactorem suum
et impium inveniri , ut, quem scelus foret insidiis ab aliis
circumventum non servare studere , eum is quaeret 50}
ipse manu necare. At vero si hoc pro veris habenda,
satius esse dicebat ut ipse ab illo perimeretur, quam ut be

(155,453.)

ἀποθανεῖν αὐτὸν ὑπ᾽ ἐχείνου μᾶλλον ἣ καταφυγόντα
xo αὐτὸν ἄνθρωπον xal πιστεύσαντα τὴν ἰδίαν φσω-
τηρίαν καὶ παραχαταθέμενον αὐτῷ διαφθεῖραι,
9. Καὶ 6 μὲν Ἰωάννης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τῶν ἦγε-
μόνων μὴ δυνηθέντες πεῖσαι τὸν l'oBohtav ἀπῆλθον.
Χρόνου δὲ διελθόντος ἡμερῶν τριάχοντα παραγίνεται
πρὸς Γοδολίαν εἰς Μασφαθὰν πόλιν Ισμαΐῆλος μετ᾽
ἀνδρῶν δέχα, οὃς λαυπρᾶ τραπέζγ, καὶ ξενίοις ὑπο-
δέξχμενος εἰς μέ zv προήχθη, φιλοφρονούμενος, τὸν
, Ἰσμαῦλον χαὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. Θεασάμενος δὲ οὕτως
αὐτὸν ἔχοντα xai βεῤαπτισμένον εἷς ἀναισθησίαν xai
ὕπνον ὑπὸ τῆς μέθης, ὃ ᾿Ισμαῆλος ἀναπηδήσας μετὰ
τὸν δέχα φίλων ἀποσφάττει τὸν Γοδολίαν χαὶ τοὺς
δὺν αὐτῷ χαταχειμμένους ἐν τῷ συμποσίῳ. Καὶ υετὰ
| τὴν τούτων ἀναίρεσιν ἐξελθὼν νυχτὸς ἅπαντας φονεύει
τὸς ἐν τῇ πόλει ᾿Ιουδαίους xal τοὺς ὑπὸ τῶν Bau-
λωνίων καταλειφθέντας ἐν αὐτῇ τῶν στρατιωτῶν. Τῇ
δ᾽ ἐπιούσῃ gevk δώρων ἦχον πρὸς τὸν [Γοδολίαν τῶν
ixo τῆς χώρας ὀγδοήχοντα, μηδενὸς τὰ περὶ αὐτὸν
Vivvexotoc, ᾿Ιδὼν δὲ αὐτοὺς Ἰσωχῆλος εἴσω τε χαλεῖ
πρὸς Γοδολίαν xai παρελθόντων ἀποχλείσας τὴν αὐλὴν
ἐφόνευσε xal τὰ σώματα αὐτῶν slc λάκχον τινὰ βαθὺν,
ὡς ἂν ἀφανῇ γένοιτο, χατεπόντισε. Διεσώθυσαν δὲ
τῶν ὀγδοήκοντα τούτων ἀνδρῶν ot αἡ πρότερον ἄναι-
υ ῥεδῆναι παρεχάλεσαν zv ὃ τὰ χεχρυμμένα iv τοῖς
ἀγροῖς αὐτῷ παραδώσειν, ἔπιπλα τε χαὶ ἐσθῆτας καὶ
Giov, Ταῦτα ἀχούσας ἐφείσατο τῶν dvàpiiv τούτων
Ἰομαῆλος, τὸν δ᾽ ἐν τῇ Μασφαθᾷ λαὸν σὺν γυναι τὶ
xi νηπίοις ἡχμαλώτισεν " ἐν οἷς καὶ τοῦ βασιλέος Σ Σε-
υϑεχίου θυγατέρας, ἃς Ναθουζαρδάννς 6 τῶν Βκόνλω»-
νίων στρατηγὸς παρὰ Γοδολίᾳ χαταλελοίπει. Τ αὖτα
διαπραξάμενος ἀφιχνεῖται πρὸς τὸν Ἀμμανιτῶν βασι-
^£,
t. ᾿ἀχούσας δ᾽ Ἰωάννης xai ol cuv αὐτῷ ἡγεμόνες
δ τὰ ἐν τῇ Μασφαθᾷ πεπραγμένα ὑπὸ Ἰσμαήλου χαὶ τὸν
ἢ δολίου θάνατον ἠγανάχτησαν, xal τοὺς ἰδίους ἕχα-
στὸς παραλαδὼν ὁπλίτας ὥρμησαν πολεμήσοντες τὸν
Ἰομαῆλον, καὶ καταλαμόάνουσιν αὐτὸν πρὸς τῇ πηγὴ
ἐν Χεύρῶνι. Οἱ δὲ αἰχμαλωτισθέντες ὑπὸ Ἰσμαήλου .
" τὸν Ἰωάννγν ἰδόντες x«i τοὺς ἡγεμόνας, εὐθύμως ὃιε-
τέθγη σαν, βοήθειαν αὐτοῖς ἥχειν ὑπολαμθάνοντες, χαὶ
Ἰαταλιπόντες τὸν αἰχμαλωτίσαντα πρὸς τὸν Ἰωάννην
ἐνεχώρησαν, Ἰσμαῆλος μὲν οὖν μετ’ ἀνδρῶν ὀχτὼ
φεύγει πρὸς τὸν ᾿Αμυανιτῶν βασιλέα, 6 δὲ ᾿Ιωάννης
* παραλαβὼν οὃς ἀνέσωσεν ἐχ τῶν Ἰσμαήλου χειρῶν καὶ
τοὺς εὐνούχους χαὶ γυναῖχας xai τὰ νήπια, εἴς τινα τό»
πον | Μάνδρα "λεγόμενον καραγίνεται. Καὶ τὴν μὲν
ἡμέραν ἐχείνην ἐπέμεινεν αὐτόθι, Διεγνώχεισαν δ᾽
ἐχεῖθεν d ἄραντες ς εἰς Αἴγυπτον ἐλθεῖν, φοθούμενοι μὴ
k χτείνωσιν αὐτοὺς οἱ Βαδυλώνιοι μείναντας ἐν τῇ χώρᾳ,
ὑπὲρ Γοδολία τοῦ κατασταθέντος ὑπ᾽ αὐτῶν ἡγεμόνος
ὀργισθέντες περονευμένου.
ζ΄. Ὄντων δ᾽ ἐπὶ ταύτης τῆς βουλῆς προσίασιν Ἵε-
puta. τῷ προφήτη Ἰωάννης ὁ τοῦ Καρέου xal ol fjyc-
JOSEPIL. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. ΙΧ.

[531. 385
minem occideret , qui ud. ipsum confugerit, suamque salu-
tem ejus οἱ commiserit et apud eum quasi «equestrem

deposuerit.
4. Ei Joannes quidem οἱ qui cum eo erant duces , quum

AL
triginta post diebus in urbem Masphatham δ Godoliam

hioc Godolize persuadere non potuissent, discesserunt.

venit Ismaelus, et cum eo viri decem, quos quum splendide
meusae adbibuissel, eisque lautia dedisset, ebrius factus
est , dum Ismaelum ejusque comites magna hilaritate exci-
pit. Ismaelus antem, eum ila se habentem conspicatus,
vinoque gravem in stuporem et somnum immersum , ipse
cum amicis suis derepente surrexit et Godoliam interficit ,
οἱ quotquol ei in convivio accumbebant. Et statiin ab hac
illorum caede nocte egressus Judaeos omnes qui in urbe
crant occidit, simulque milites in ea a Dahbyloniis relictos.
Sequenti vero die viri e regioue octoginta munera secum
ferentes ad Godoliam veneruut, nemine id quod ei accide-
ral sciente. (simaelus autem ubi eos conspexerat , jubet in-
iroire ad Godoliam , quunique ingressi esseut, clauso atrio,
eos trucidavit, atque corpora illorum, n» amplius conspi-
cerentar, ín fossam quandam profundam demersit. Ex bis
autem octoginta viris illi servati sunt, qui eum obsecra-
rant, ne prius occkderentur quam in agris occultata ci tra-
derent, supelleclilem et vestes. atque frumentum. | Ubi
liec audierat , viris istis pepercit Ismaelus. Populum vero
Masphatlensem cum uxoribus et liberis in captivitaten: ab-
duxit, et in his Sedeciz filias, quas Nabuzardanes Babylo-
niorum imperator apud Godoliam reliquerat. Quibus fa-
ctis ad Ammanitarum regem se confert.

5. At Joannes et qui cum eo erant duces , ubi fama acce-
perant scelus ab Ismaelo Maspbathze patratum et Godolia»
necem , graviter tulerunt , et adhibitis suis quisque militi-
bus profecti sunt ad inferendum Ismaelo bellum , eumque
offenderunt apud fontem Chebronensem. Qui vero ab
Ismaelo abducebantur, quum Joannem ducesque vidissent ,
ketitia affecti erant, rati auxilium sibi venire, eoque qui
eos ceperat relicto, ad Joannem reverterunt. At enim Isma-
elus cum octo viris Joanni elapsis ad Ammanilarum re«
gem se contulit. Ceterum Joannes assumptis quos de
manibus eripuerat Ismaeli , ut et eunuchis et mulieribus et
infantibus, ad locum quendam pervenit qui Mandra dicitur,
et ibi quidem ea die moratus est. Statuerant autein ut inde
digressi "Egyptum pelerent , metuentes ne se, si in regione
manserint , Babylonii perimerent , irati ob czedem Godolie,
quein illi summe rerum praefecerant.

6. Dui id consilii agitarent, ad Hieremiam vatem acce-
dunt Joannes Care (ilius, ejusque comites militide duces, ut

25

386 (453,04.)

μόνες οἱ σὺν αὐτῷ, παραχαλοῦντες δεηθῆναι τοῦ Θεοῦ,
ὅπως ἀμηγανοῦσιν αὐτοῖς περὶ τοῦ τί γρὴ ποιεῖν,
τοῦτ᾽ αὐτοῖς ὑποδείξη, ὀμόσαντες ποιήσειν ὅ τι ἂν αὖ-
τοῖς ὃ ἱΙερεμίας εἴπη. Ὑποσχομένου δὲ τοῦ προφή-
b τοῦ διαχονήσειν αὐτοῖς πρὸς τὸν Θεὸν, συνέδη μετὰ
δέκα ἡμέρας αὐτῷ φανέντα τὸν Θεὸν εἰπεῖν δηλῶσαι
dev χαὶ τοῖς ἄλλοις ἡγεμόσι xol τῷ λαῷ παντὶ
ὅτι μενοῦσι μὲν αὐτοῖς ἐν ἐχείνη τῇ χώρα παρέσται
xai πρόνοιαν ἕξει καὶ τηρήσει παρὰ τῶν βαῤυλωνίων
10 οὃς δεδίασιν ἀπαθεῖς, πορευομένους δ᾽ εἰς Αἴγυπτον
ἀπολείψει χαὶ ταῦτα διαθήσει ὀργισθεὶς ἃ xal τοὺς
ἀδελφοὺς αὐτῶν ἔμπροσθεν οἴδατε παθόντας. ᾿'Γαῦτα
εἰπὼν τῷ Ἰωάννη χαὶ τῷ λαῷ τὸν Θεὸν αὐτοῖς προλέ-
γεῖν ὃ προφήτης οὐχ ἐπιστεύετο ὡς xav ἐντολὴν τὴν
16 ἐχείνου μένειν αὐτοὺς ἐν τῇ χώρᾳ κελεύει, χαριζόμενον
δὲ Βαρούχῳ τῶ ἰδίῳ μαθητῇ καταψεύδεσθαι μὲν τοῦ
Θεοῦ, πείθειν δὲ μένειν αὐτόθι, ὡς ἂν ὑπὸ τῶν Βαθυ-
λωνίων διαφθαρῶσι. Παραχούσας οὖν ὅ τε λαὸς καὶ
ὃ Ἰωάννης τῆς τοῦ Θεοῦ συμδουλίας, ἣν αὐτοῖς διὰ
0 τοῦ προφήτου παρήνεσεν, ἀπῆρεν εἰς τὴν Αἴγυπτον,
ἄγων xai τὸν Ἱερεμίαν xat τὸν [βαροῦχον.
ζ΄, ΤΠ Γενομένων δὲ αὐτῶν dxei, σημαίνει τὸ θεῖον τῷ
προφήτη μέλλοντα στρατεύειν ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους τὸν
βαδυλωνίων βασιλέα, xat προειπεῖν ἐχέλευε τῷ λαῷ
45 τήν τε ἅλωσιν τῆς Αἰγύπτου χαὶ ὅτι τοὺς μὲν αὐτῶν
ἀποχτενεῖ, τοὺς δὲ αἰγυαλώτους λαδὼν εἰς Βαδυλῶνα
te. Καὶ ταῦτα συνέδη. Τῷ γὰρ πέμπτω τῆς
Ἱεροσολύμων πορθήσεως ἔτει, ὅ ἐστι τρίτον xal εἶχο-
στὸν τῆς Ναδουχοδονοσόρου βασιλείας, στρατεύει ἐπὶ
30 τὴν Κοίλην Συρίαν, xai χατασχὼν αὐτὴν ἐπολέμησε
χαὶ ᾿Αμμανίτας xal Μωαδίτας. ἘΠοιησάμενος δὲ
ὑπήχοα ταῦτα τὰ ἔθνη ἐνέθαλεν εἰς τὴν Αἴγυπτον xa-
ταστρεψόμενος αὐτήν. Καὶ τὸν μὲν τότε βασιλέα
χτείνει, χαταστήσας δὲ ἕτερον, τοὺς ἐν αὐτῇ πάλιν
86 Ιουδαίους αἰχμαλωτίσας ἤγαγεν εἰς Βαδυλῶνα. Καὶ
τὸ μὲν *E6paíwv γένος ἐν τοιούτῳ τέλει γενόμενον πα-
ρειλήφαμεν δὶς ἐλθὸν πέραν Σὐφράτου. Ὑπὸ Ἀσσυ-
ρίων μὲν γὰρ ἐξέπεσεν ὃ τῶν δέχα φυλῶν λαὸς ἀπὸ
Σαμαρείας, βασιλεύοντος ᾿Ὧσήου" ἔπειτα 6 τῶν δύο
4u φυλῶν, ὑπὸ Ναδουχοδονοσόρου τοῦ τῶν Βαῤυλωνίων
xai Χαλδαίων βασιλέως, ὃς ὑπελείφθη τῶν “Ἱεροσολύ-
μὼν ἁλόντων. Σαλμανασάρης μὲν οὖν, ἀναστήσας
τοὺς Ἰσραηλίτας, xavoxiev ἀντ᾽ αὐτῶν τὸ τῶν Χου-
θαίων ἔθνος, ot πρότερον ἐνδοτέρω τῆς Πεοσίδος xal
45 τῆς Μηδίας ἦσαν, τότε μέντοι Σαμαρεῖς ἐχλήθησαν,
τὴν τῆς χώρας εἰς ἣν χατωχίσθησαν προσηγορίαν ἀνα--
λαβόντες. Ὁ δὲ τῶν Βαδυλωνίων βασιλεὺς τὰς δύο
φυλὰς ἐξαγαγὼν οὐδὲν ἔθνος εἷς τὴν χώραν αὐτῶν χα-
τώχισε. — Kal διὰ τοῦτ᾽ ἔρημος fj ᾿Ιουδαία πᾶσα, xal
50 ἹἹερυσόλυμα, καὶ 6 ναὸς διέμεινεν ἔτεσιν ἑδδομήχοντα.
Τὸν δὲ σύμπαντα χρόνον, ὃς ἀπὸ τῆς τῶν ᾿Ισραηλιτῶν
αἰχμαλωσίας ἐπὶ τὴν τῶν δύο φυλῶν ἀνάστασιν ἐληλύ-
θει, ἑχατὸν ἔτη χαὶ τριάχοντα, μῆνας ἕξ, ἡμέρας δέχα,
συνέξη γενέσθαι.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΒΙΒΑ. I. ΚΕΦ. Θ. [om]

Deum orarel obsecrantes,, ut illis , prze consilii inopia quid.
agendum esset dubitantibus, id ipsum ostenderet , jurati |
facturos se quicquid ipsos Hieremias jusserit. Quum autem |
vales promisisset se pro illis apud Deum intercessorum-
esse , accidit ut, peractis decem diebus, Deus ei appare-
ret, preeciperetque dicere Joanni et ceteris ducibus popu-
loque , se quidem illis , «i in ista terra remanserint , adfotu.
rum, curamque illorum gesturum, et a Babyloniis quos
metuant illesos servaturum, in Zgyptum vero proüicis-
centes relicturum esse, foreque ut ira ineensns vos iisdem
malis afficiat, quze patres vestros jam ante perpessos ee
scitis. Que quum Joanni populoque dixisset Deum en
preemonere , ei parum creditum est quod ex Dei imperio.
ipsos manere jubeat in regione; sed, ut gratiam inira.
Barucho discipulo suo, Deo quidem mendacium afüngere,
ipsis vero ne discedant persuadere , ut ἃ Babyloniis morie
mulctentur. Populus itaque et Joannes, Dei consili,
quod eis vatis miniaterio dederat, haud obsequuti, in £g» |
ptum concesserunt, secum ducentes Hieremiam et Barü-.
clum.

7. Quum. autem eo pervenissent, vatem certiorem faci
Deus de expeditione quam in Egyptum facturus erat Baby.
loniorum rex , jussitque eum ut populo przediceret captum
iri Egyptum , foreque ut alios quidem illorum occidat, alios
vero Babylonem in captivitatem abducat. Atque bzec evenc-
runt. Nam quinto post Hierosolymorum vastalionem apuo,
qui vicesimus tertius est regni Nabucliodonosori, exer.
citum is eduxit in Celen-Syriam; eaque occupata et Am-
manitis et Moabitis bellum intulit. Istis autem genübos-
in potestatem suam redactis , impetum fecit in Egyptum,
ut ipsam debellare. Ac regem quidem, qui tunc regna--
bat , occidit, alio vero constituto, Judaeos , qui illic erant,
iterum cepit et Babylonem traduxit. Et Hebraeos quidem, |
quibus tam male res ceciderunt, bis ultra Euphraten {Γ᾿ |
ductos accepimus. Nam decem tribus Samaria exciderunt
ab Assyriis abducti, regnante Osea; deinde a Nabucliodo-
nosoro, Babyloniorum et Chaldeorum rege , quotquot e
duabus tribubus supererant, captis Hierosolymis. Alenim
Salmanasares, quum lsraelitas sedibus suis excivissel , in |
easdem gentem Chuthoorum transtulit, qui prius iutt- -
riora Persidis et Medis habitarunt, tunc vero Samarilz |
vocalisunt, appellatione tracta e regione in quam deni. |
graverant. At Babyloniorum rez, quum duas tribus ab- |
duxisset, nullam gentem jn regionem ipsarum reposuit. -
Quo factum est ut tota Judzea cum Hierosolymis et temph .
annos septuaginta deserta permanserit. Accidit autem ul -
tempus onine, quod inter decem tribunm captivitatem el
ditarum tribuum deportationem intercessit , annorum essel
centum et (riginta , mensium sex et dierum decem.

|

[151, 153.)

ΚΕΦ. l'.

Ὁ δὲ τῶν Βαδυλωνίων βασιλεὺς Na62v7090vósopoc
τοὺς εὐγενεστάτους λαδὼν τῶν ᾿Ιουδαίων παῖδας xal
τοὺς Σεδεχίου τοῦ βασιλέως αὐτῶν συγγενεῖς, οἱ xol
ταῖς ἀχιαῖς τῶν σωμάτων xai ταῖς εὐμορφίαις τῶν

| ὄψεων ἦσαν περίδλεπτοι, παιδαγωγοῖς καὶ τῇ δι᾿ αὐτῶν
ϑεραπείᾳ παραδίδωσι, ποιήσας τινὰς αὐτῶν ἐχτομίας,
(m δὲ αὐτὸ καὶ τοὺς ἐκ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ὅσα κατε-
στρέψατο ληφθέντας ἐν ὥρα τῆς ἡλιχίας διαθείς,) ἔχο-
ρήγει μὲν αὐτοῖς τὰ ἀπὸ "τῆς τραπέζης αὐτοῦ εἰς δίαι-

P 12v, ἐπαίδευε δὲ xal τὰ ἐπιχώρια xot τὰ τῶν Χαλ-
Doy ἐξεδίδασκε γράμματα. Ἦσαν δ᾽ οὗτοι σοφίαν
ἱχανοὶ » περὶ ἣν ἐχέλευε διατρίδειν᾽ ἦσαν δ᾽ ἐν τούτοις
τὸν ἐκ τοῦ Σεδεχίου γένους τέσσαρες. χαλοί τε xal
ἀγαθοὶ τὰς φύσεις, ὧν ὁ μὲν Δανιῇλος ἐχαλεῖτο, ὁ δὲ

^ Ἀνανίας, 5 δὲ Μισαήλος, ὃ δὲ τέταρτος ᾿Αζαρίας. 'l'ov-
τοὺς 6 Βαδυλώνιος μετωνόμασε καὶ γρῆσθαι προσέτα-
ξεν ἑτέροις ὀνόμασι" καὶ τὸν υὲν Δανιῆλον ἐχάλει Ba-
τάσαρον, τὸν δὲ Ἀνανίαν Σεδράχην,͵ Μισαῆλον δὲ
σἄγην, τὸν δὲ Ἀζαρίαν ᾿Αὐδεναγώ. 'Γούτους ὁ βασιλεὺς,

"δι ὑπερδολὴν εὐφυΐας χαὶ σπουδῆς τῆς περὶ τὴν παί-
δευσιν τῶν γραμμάτων xa σοφίας ἐν προκοπῇ γενο-
μένους, εἶχεν ἐν τιμῇ καὶ στέργων διετέλει.

β΄. Δόξαν δὲ Δανιήλῳ μετὰ τῶν συγγενῶν σχληρα-
γωγεῖν αὑτὸν xal τῶν τῆς ἀπὸ τῆς βασιλιχῆς τραπέζης

5 ἐδεσμάτων ἀπέχεσθαι, xal καθόλου πάντων τῶν ἐμ-
ψύγων, προσελθὼν "Aaydvr, τῷ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτῶν
ἐμπεπιστευμένῳ εὐνούχω, τὰ μὲν παρὰ τοῦ βασιλέως
αὐτοῖς χομιζόμενα παρεκάλεσεν αὐτὸν ἀναλίσχειν λαι.-

τα, παρέχειν δὲ αὐτοῖς ὄσπρια καὶ φοίνικας εἰς

Ἵ διατροφὴν, καὶ εἴ τι τῶν ἀψύ χων ἕτερον βούλοιτο" πρὸς
Tap τὴν τοιαύτην δίαιταν αὐτοὺς κεκινῆσθαι, τῆς δ᾽
ἑτέρας περιφρονεῖν, Ὁ δὲ εἶναι μὲν ἕτοιμος ὑπηρετεῖν
ἔεγεν αὐτῶν τῇ προαιρέσει, ὑφορᾶσθαι δὲ μὴ χατάδη-
λοι τῷ βασιλεῖ γενηθέντες ) ἐκ τῆς τῶν σωμάτων 007 vo-

V τητος xal τῆς τροπῆς τῶν γαραχτήρων (συμμεταθάλ-
λειν γὰρ αὐτοῖς ἀνάγχη τὰ σώματα χαὶ τὰς Ἀρόας &ua
τῇ διαίτῃ) xal μάλιστα τῶν ἄλλων παίδων εὐπαθούντων
ἐλεγχθέντες, αἴτιοι χινδύνου καὶ τιμωρίας αὐτῷ χατα-
vut. Ἐχοντα τοίνυν πρὸς τοῦτο εὐλαδῶς τὸν
9 Ἀσμάνην πείθουσιν ἐπὶ δέχα ἡμέρας ταῦτα παρασ; ry ev
αὐτοῖς v πείρας, ἕνεχα, καὶ μὴ μεταβαλλούσης μὲν αὐτοῖς

τῆς τῶν σωμάτων ἕξεως, ἐπιμένειν τοῖς αὐτοῖς, ὡς οὖ-
δὲν ἔτι εἷς αὐτὴν βλαδησουένων᾽ εἰ δὲ μειωθέντας ἴδοι
χαὶ χάχιον τῶν ἄλλων ἔχοντας, ἐπὶ τὴν προτέραν αὐ-

B τοὺς δίαιταν ἄγειν. Ὡς δὲ οὐ μόνον οὐδὲν αὐτοὺς

ἐλύπει τὴν τροφὴν ἐχείνην προσφερομένους, ἀλλὰ xal.

τῶν ἄλλων εὐτραφέστεροι τὰ σώματα xal μείζονες
ἐγίνοντο, ὡς τοὺς μὲν ἐνδεεστέρους ὑπολαμβάνειν, oie
τὴν βασιλικὴν συνέβαινεν εἶναι χορηγίαν, τοὺς δὲ μετὰ
Ὁ τὸ Δανιήλου δοχεῖν ἐν ἀφθονίᾳ xai τρυφῇ τῇ πάσῃ
βιοῦν, ἔχτοτε μετὰ ἀδείας ὁ Ἀσχάνης ὅσα μὲν à ἀπὸ τοῦ
δείπνου xa fué pav συνήθως ἔπεμπε τοῖς παισὶν ὁ faci -

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. X.

[2.1 387

CAP. X. (XI)

Ceterum Nabuchodonosoros Babyloniorum rex, quum
sumpsisset nohilissimos Judaeorum pueros et regis eorum
Sedeciae cognatos , qui εἰ corporum vigore et oris puleiitu-
dine erant conspicui, paedagogís tradidit , wt illis cultum ad-
hiberent , quibusdam illorum exsectis , (id quod solitus est
facere aliarum quoque gentium devictarum pubi,) victum
quidem illis de sua mensa przebebat , curabatque ut. regio-
nis istius icstituta et lileras Chald:eorum docerentur. 1st
autem salis magnam consequti erant sapientiam, ad quam
eos exerceri jubebat , inque his erant et quattuor de genere
Sedecise , forma praestantes bonoque ingenio praediti. Quo-
rum unus quidem Daaielus, alter vero Ananias, aique
alius Misaelus, quartus vero Azarias vocabatur. His Ba-
bylomus mutavit nomina, aliisque nominibus uti jussit :
et Danielum quidem Baltasarum appellavit, Ananiam vero
Sedraclien , et Misaelum Misachen, Azariam vero Abdena-
go. Istos ob egregiam indolem et diligentiam literarum stu-
diis adhibitam , et quod in sapientia valde profecerant, in
honore habebat rex et amore prosequebatur.

2 Quum autem visum fuisset Danielo, ut ipse cum co-
pnalis suis durius victitaret, et à mensie. regim edulis
abstineret, atque adeo ab universis vitali spiritu animatis,
Aschanen adiit spadonem cui cura ipsorum demandata erat,
et ab eo contendit ut quze ipsis a rege afferrentur sibi cape.
ret et abeumeret , ipsis vero legumina et dactylos in alimo-
niam duret, et si quid aliud praterea vellet inanime : ad
liujusmodi enim victum se magno desiderio ferri, alium-
que omnem vilipendere. llle vero sese paratum esse di-
cebat voluntati eorum obsequi, sed nonnibil vereri ne, sí
rex lioc resciverit ex gracilitale corporum orisque lipea-
menlis subinde mutatis (necesse enim esse corporis habi-
tum coloremque illis ex victu immutari) fuerintque ex pue-
ris aliis bene pastis Aujusce rei mauifesti, sibi auctores
fiant periculi suppliciique. Aschani itaque ad hoc facien-
dum timido persuadent ut decem diebus ad rem experien-
dam ita vescerentur : quodsi corpora ipsorum uilhilo dete-
rius se iude liabuerint, eodem deinceps cibo uli licere, ut
qui ex eo nihil detrimenti capturi sint ; sin autem eos macie
altenuatos viderit aliisque pejus se habentes, ad priorem
victus consuetudinem redire faceret. Quuin autem ex cibo
istiusmodi suppeditato non modo nihil eis decesserit , sed
corpore magis quam alii bene curaio esse et pinguiores
apparuerint , adeo ut illos qnidem , quibus regia muniticen-
tía vesci contigit, ex pauperioribus esse quis suspicaretur,
Danielus vero et qui cum eo erant, viderentur in magna re-
rum abundantia summaque luxuria vivere, exinde Aschanes,
sine meli, qua paeris qfíotidie de mensa sua rex mitlere

25.

TOU——M———ÉERÓOEWEE αν τὰ ὙΠ ΠῚ ἃ ῇ πὰ )

888 (06,406)
λεὺς, αὐτὸς ἐλάμιθανεν, ἐχορήγει δὲ αὐτοῖς τὰ προειρη-
μένα, ΟἹ δ᾽ ὡς xal τῶν ψυγῶν αὐτοῖς διὰ τοῦτο χα-
θαρῶν χαὶ πρὸς τὴν παιδείαν ἀχραιφνῶν γεγενημένων,

^^ Ψ
χαὶ τῶν σωμάτων πρὸς φιλοπονίαν εὐτονωτέρων, (οὔτε.

σι

γὰρ ἐκείνας ἐφείλχοντο xal βαρείας εἴχον ὑπὸ τροφῆς
ποικίλης, οὔτε ταῦτα μαλαχώτερα διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν,)
πᾶσαν ἑτοίμως ἐξέμαθον παιδείαν, ἥτις ἦν παρὰ τοῖς
“Εδραίοις xai τοῖς Χαλδαίοις. Εάλιστα δὲ Δανιῆλος,
ἱκανῶς ἤδη͵ σοφίας ἐμπείρως ἔχων, περὶ χρίσεις ὀνείρων
10 ἐσπουδάχει' καὶ τὸ θεῖον αὐτῷ φανερὸν ἐγίνετο.
γ΄. Μετὰ δὲ ἔτος δεύτερον τῆς Αἰγύπτου πορθήσεως
6 βασιλεὺς Ναδουχοδονόσορος, ὄναρ ἰδὼν θαυμαστὸν,
οὗ τὴν ÉxÓxatv αὐτὸς αὐτῷ κατὰ τοὺς ὕπνους ἐδήλωσεν
6 Θεὸς, τούτου μὲν ἐπιλανθάνεται διανχστὰς ἐχ τῆς χοί-
150 τῆς, μεταπειλψάμενος δὲ τοὺς Χαλδαίους xai τοὺς μά-
γους xa τοὺς μάντεις, ὡς εἴη τι ὄναρ ἑοραχὼς ἔλεγεν
αὐτοῖς, καὶ τὸ συυδεθηχὸς περὶ τὴν λήθην ὧν εἶδε μη-
νύων ἐχέλευεν αὐτοὺς λέγειν ὅ τι τε ἦν τὸ ὄναρ xai τί
τὸ σημαινόμενον. "l'óv. δὲ ἀδύνατον εἶναι λεγόντων
ν ἀνθρώποις τοῦθ᾽ εὑρεῖν, εἰ δ᾽ αὐτοῖς ἔχθοιτο τὴν ὄψιν τοῦ
ἐνυπνίου, φράσειν τὸ σημαινόμενον ὁποσγομένων, θάνα-
τὸν ἠπείλησεν αὐτοῖς; εἰ μὴ τὸ ὄναρ εἴποιεν. Προσέ-
ταξζε δὲ πάντας αὐτοὺς ἀναιρεθῆναι, ποιῆσαι τὸ χελευ-
σθὲν ὁμολογήσαντας μὴ δύνασθαι. Δανιῆλος δ᾽ ἀχού-
c: σὰς ὅτι προσόταξε πάντας τοὺς σοφοὺς ὃ βασιλεὺς ἀπο-
θανεῖν, ἐν τούτοις δὲ xol αὐτὸν μετὰ τῶν συγγενῶν
χινδυνεύειν, πρόσεισιν ᾿Αριόχῳ τῷ τὴν ἐπὶ τῶν σωμα-
τοφυλάχων τοῦ βασιλέως ἀργὴν πεπιστευμένῳ. Καὶ
δεηθεὶς παρ᾽ αὐτοῦ τὴν αἰτίαν μαθεῖν, δι᾿ ἣν ὁ βασιλεὺς
πάντας εἴη προστεταχὼς ἀναιρεθῆναι τοὺς σοφοὺς χαὶ
Χαλδαίους χαὶ μάγους, χαὶ μαθὼν τὸ περὶ τοῦ ἐνυπνίου,
xal ὅτι χελευσθέντες ὑπὸ τοῦ βασιλέως τοῦτ᾽ αὐτῷ
δηλοῦν ἐπιλελησμένῳ, φήσαντες ud) δύνασθαι, παρώ-
ξυναν αὐτὸν, παρεχάλεσε τὸν Ἀρίοχον εἰσελθόντα πρὸς
80 τὸν βασιλέα μίαν αἰτήσασθαι νύχτα τοῖς μάγοις, χαὶ
ταύτῃ τὴν ἀναίρεσιν ἐπισχεῖν" ἐλπίζειν γὰρ διὰ ταύτης
δεηθεὶς τοῦ Θεοῦ γνώσεσθαι τὸ ἐνύπνιον. Ὁ δὲ ᾿Δρίο-
yos ταῦτ᾽ ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ Δανιῆλον ἀξιοῦν. Καὶ
ὃ μὲν κελεύει τὴν ἀναίρεσιν τῶν μάγων ἐπισχεῖν, ἕως
γνῷ τὴν ὑπόσχεσιν τὴν Δανιήλου. Ὁ δὲ παῖς μετὰ τῶν
συγγενῶν ὑποχωρήσας πρὸς ἑαυτὸν δι᾽ ὅλης ἱχετεύει τὸν
Θεὸν τῆς νυχτὸς σῶσαι χαὶ τοὺς μάγους χαὶ τοὺς
Χαλδαίους, οἷς δεῖ χαὶ αὐτοὺς συναπολέσθαι, ῥύσασθαι
δὲ τῆς τοῦ βασιλέως ὀργῆς, ἐμφανίσαντα τὴν ὄψιν αὐτῷ
χαὶ ποιήσαντα δήλην ἧς ὁ βασιλεὺς ἐπελέληστο διὰ τῆς
παρελθούσης νυχτὸς ἰδὼν χατὰ τοὺς ὕπνους. Ὁ δὲ
Θεὸς ἅμα τούς τε κινδυνεύοντας ἐλεήσας xat τὸν Δανιῆ-
λον τῆς σοφίας ἀγασάμενος τό τε ὄναρ αὐτῷ γνώριμον
ἐποίησε xai τὴν χρίσιν, ὡς ἂν xal τὸ σημαινόμενον ὃ
δ0 βασιλεὺς παρ᾽ αὐτοῦ μάθοι. Δανιῆλος δὲ γνοὺς παρὰ
τοῦ Θεοῦ ταῦτα περιχαρὴς ἀνίσταται, χαὶ τοῖς ἀδελφοῖς
δηλώσας τοὺς μὲν ἀπεγνωχότας ἤδη τοῦ ζὴν xat πρὸς
τὸ τεθνάναι τὴν διάνοιαν ἔχοντας εἷς εὐθυμίαν xai τὰς
περὶ τοῦ βίου διήγειρεν ἐλπίδας, εὐχαριστήσας δὲ τῷ

"

e

4

4

w*

APXAIOAOTTAZ DBIBA. I. ΚΕΦ. I. 5...

consuevit , sibi babebat, οἱ jam anle memorala illis appo -
nebat. lili vero, quasi prcpterea mentes eis essent pure
et defiecatie , adeo ut optime possent disciplinis imbui, el
corpora firmiora evaderent ad labores perferendos , (neque
enim illas eegre trahebant οἱ preegravabant ciborum varie-
fate, neque isla eadem ex causa molliora reddebant ,) facile '
instituti erant in omni Hebreeorum et Chaldeeorum doctri-
na. Danielus vero, pra ceteris satis jam ad sapientiam
peritus , somniis interpretandis animum adjecit , numeuque |
ei manifesto aderat.

J. Biennio autem post /Egypti populationem rex Nabe-
chodonosorus, quum somnium mirabile vidisset, cujus eliam '
eventum Deus ei per quietem declaraverat, ejus quidem.
mox ut e stratis surrexit obliviscitur. —Accersitis igitur |
Chalda'ià et magis atque divinis, narravit ipsis se forte
somuium vidisse , illisque indicans quod ei acciderat viso- .
rum oblivione capi , jussit illos ut ipsi dicerent quale esset
somnium οἱ quid sibi velit. Quum autem illi respondereut,
ab hominibus fieri non posse ut hoc reperiretur, verumla--
ien, somnii visionem si ipsis eloqueretur, interpretationem |
dare pollicerentur, mortem illis comminatus est, nisi so-
mnium sibi expedirent. lllosque omnes ad necem trahi iimpe
ravit, qui confessi erant. se quod jussu erat facere T
posse. Tum Danielus, audito quod rex ouues sapientes
occidi jusserit, el inter hos se quoque cum cogualis Suis.
esse in periculo, adiit Ariochum , cui daluin eral imperium
in regis salellites. Quunique ab eo supplex quasivisiel.
quam ob rem rex ἢ νι. alis dedeiit ut. sapieites omoes
morle mulctarentur et Chakdaei et magi , atque intel:exissel
somnii negolium , et quod jussi a rege id quod ei exciderat
iu mentem revocare, dicendoque se non posse, regem ad
iram comuovissent, obsecravil Ariochum ut ad reget
ingressus unam noctem peleret pro magis el hac inlerfeclio-
nem procrastinaret : spem enim sibi esse, si eà Deum we
catus fuerit, fore ut somnium exploratum babeiel. Tum
Ariochus regi nanciatum ivit ista postulare Danielum. Alque
ille caedem magorum | differri jussit, tantisper duui certi
fiereL de promisso Danieli. Ceterum puer, 'ubi se cum.
cognatis domuni receperat , supplex Deutn per lolani nociem
obsecrat ut servaret el inagos et Clialdaros , cum quibus ef.
ipsis pereundum esset, et ab ira regis eriperot, visionem sibi
sistendo eamque patefaciendo, qui nocte praeterita regi pet
quielem oblata ex memoria elapsa erat. Deus autem, el
periclitantes miseratus et Danieli sapientia delectatus, ud
mnium ei notum fecit simulque ejus interpretationem, 9
quid significarel ex ipso rex intelligeret. Jamque panielus
quum ista a Deo accepisset , gaudio perfusus surgil, reque.
cum fratribus communicata, illos quidem, postquam de vita.
jam desperarant et de morte cogilarant , animi errore libe-

(156,467.

θεῷ μετ᾽ αὐτῶν ἔλεον λαύόντι τῆς ἡλικίας αὐτῶν,
γενομένης ἡμέρας παραγίνεται πρὸς ᾿Δρίοχον, xai ἄγειν
αὐτὸν ἠξίου πρὸς τὸν βασιλέα" δηλῶσαι γὰρ αὐτῷ
βούλεσθαι τὸ ἐνύπνιον, ὃ φησὶν ἰδεῖν πρὸ τῆς παρελθού-
σης γυχτός.

ὃ. Εἰσελθὼν δὲ πρὸς τὸν βασιλέα Δανιῆλος παρη-
tito πρῶτον μὴ σοφώτερον αὐτὸν δόξαι τῶν ἄλλων
Χαλδαίων χαὶ μάγων, ὅτι μηδενὸς ἐχείνων τὸ ὄναρ
εὑρεῖν δυνηθέντος αὐτὸς αὐτῷ μέλλοι λέγειν᾽ οὐ γὰρ
jum ἐμπειρίαν οὐδ᾽ ὅτι τὴν διάνοιαν αὐτῶν μᾶλλον
ἀπεπόνηται, τοῦτο γίνεσθαι’ « ἀλλ᾽ ἐλεήσας ἡμᾶς ὃ
« Θεὸς χινδυνεύοντας ἀποθανεῖν, δεηθέντι περί τε τῆς
«ἐμῆς ψυχῆς καὶ τῶν ὁμοεθνῶν xal τὸ ὄναρ καὶ
«τὴν χρίσιν αὐτοῦ φανερὰν ἐποίησεν. Οὐχ ἧττον

j^ Tip τῆς ἐφ᾽ ἡωῖν αὐτοῖς χαταδιχασθεῖσι ὑπὸ σοῦ μὴ,

«ζῆν λύπης περὶ τῆς σῆς αὐτοῦ δόξης ἐφρόντιζον,
« ἀδίχως οὕτως ἄνδρας xal ταῦτα χαλούς τε χἀγαθοὺς
c ἀποθανεῖν χελεύσαντος, οἷς οὐδὲν μὲν ἀνθρωπίνης
«σορίας ἐμόμενον προσέταξας, ὃ δ᾽ ἦν ἔργον Θεοῦ,
ν"τῶτ᾽ ἀπήτεις παρ᾽ αὐτῶν. Σοὶ τοίνυν φροντίζοντι
« περὶ τοῦ τίς ἄρξει τοῦ κόσμου παντὸς μετὰ σὲ χατα-
«χριαηθέντι βουλόμενος δηλῶσαι πάντας ὁ Θεὸς τοὺς
« βασιλεύσοντας, ὄναρ ἔδειξε τοιοῦτον. ἔδοξας ὁρᾶν
« ἐνδριάντα μέγαν ἑστῶτα, οὗ τὴν μὲν χεφαλὴν συνέ-
y « θαινεν εἶναι γρυσῆν, τοὺς δὲ ὥμους καὶ τοὺς βραχίο-
* vi ἀργυροῦς, τὴν δὲ γαστέρα xai τοὺς μηροὺς χαλ-
« χοῦς, χνήμας δὲ xal πόδας σιδηροῦς. "Κπειτα
«λίθον εἶδες ἐξ ὄρους ἀπορραγέντα ἐμπεσεῖν τῷ ἀν-
« δριάντι, xat τοῦτον καταδαλόντα συντρῖψαι xai μη-
ν. δὲν αὐτοῦ μέρος ὁλόκληρον ἀφεῖναι, τὸν δὲ χρυσὸν
«χαὶ τὸν ἄργυρον καὶ τὸν σίδηρον xal τὸν χαλχὸν
* ἐλεύρου λεπτότερον γενέσθαι, καὶ τὸν μὲν ἀνέμου
« πνεύσαντος σφοδροτέρου ὑπὸ τῆς βίας ἁρπαγέντα
«διασπαρῆναι, τὸν δὲ λίθον αὐξῆσαι τοσοῦτον ὡς
". ἅπασαν ὑπ᾽ αὐτοῦ τὴν γῆν δοχεῖν πεπληρῶσθαι. Τὸ
«μὲν οὖν ὄναρ, ὅπερ ἄρις, τοῦτ᾽ ἔστιν" ἡ δὲ χρίσις
« αὐτοῦ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Ἢ μὲν χρυσῇ χεφα-
« λὴ σέ τε ἐδήλου καὶ τοὺς πρὸ σοῦ βασιλεῖς Βαύυλω-
« νίους ὄντας, at δὲ δύο χεῖρες καὶ οἱ ὦμοι σημαίνουσιν
0. ὑπὸ δύο χαταλυθήσεσθαι βασιλέων τὴν ἡγεμονίαν
«ὑμῶν. Τὴν δὲ ἐκείνων ἕτερός τις ἀπὸ δύσεως χαθαι-
« ρήσει γαλχὸν ἠαφιεσμένος, καὶ ταύτην G))v, παύσει
« τὴν ἰσχὺν δυοία σιδήρῳ, καὶ χρατήσει δὲ εἰς ἅπασαν
ὁ διὰ τὴν τοῦ σιδήρου φύσιν" εἶναι γὰρ αὐτὴν στερρο-
Ὁ «τέραν τῆς τοῦ χρυσοῦ xai τοῦ ἀργύρου xai τοῦ χαλ-
*xX » ὈἘδήλωσε δὲ xal περὶ τοῦ λίθου Δανιῆλος
τῷ βασιλεῖ" ἀλλ᾽ ἐμοὶ μὲν οὐχ ἔδοξε τοῦτο ἱστορεῖν,
τὰ παρελθόντα xal τὰ γεγενημένα συγγράφειν, οὐ τὰ
μέλλοντα ὀφείλοντι. Εἰ δέ τις τῆς ἀληθείας γλιχόμε-
νὸς οὗ περιίσταται πολυπραγμονεῖν, ὡς xal περὶ τῶν
ἀδήλων εἰ γενήσεται βούλεσθαι μαθεῖν, σπουδασάτω τὸ
Boy ἀναγνῶναι τὸ Δανιήλου" εὑρήσει δὲ τοῦτο ἐν
τῆς ἱεροῖς γράμμασιν.
V. Ὁ 3E βασιλεὺς Νιχθουχοδονόσορος ἀχηκοὺκς ταῦ-

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. X.

*

[534,025.] 389

ravit eLin spem vite erexit. Cumque illis actis Deo gratiis,
illorum zetatis miserto , prima luce Ariochum adit, et ab eo
petebat ut se ad regem duceret : velle enim ipsi effari id
quod in somniis se vidisse dicat proxima ante lianc nocte.

4. Danielus autem ad regem ingressus, primum illud
deprecatus est, ne ipsum ceteris Chaldaeis et magis sapientia
praestare existimaret , quod , quum nemo illorum somnium
invenire potuisset, ipse id ei indicaturus esset : non enim
sua peritia, vel quod mentem quam aliis magis exercuia.
set, id fleri : « sed Deus, nostrüm misertus qui in mortis
« periculum adducti eramus , oranti mihi pro mes popuía-
« riumque vita et somnium et ejus interpretationem declara-
« vit. Non enim tam me sollicitum liabuit ea tristitia, quod ,
« Dosipsi a te fuerimus morti adjudicati, quam metus de tue
« existimationis gloria, ut qui inique viros bonos et hone-
« βίου necari jusseris , quibus nihil , quod liumana sapientia
« efficere potuit, imperasti, sed id quod facere Dei solius
« est ab illis exegisti. Tibi itaque cogitanti, qui homo
« post te potiturus esset totius orbis imperio, in lecto cubi-
« culari volens Deus omnes regnaturos ostendere , ejusmo-
« di immisit somnium. Spectare tibi videbaris ingentem
« slatuam stantem cujus caput forte aureum erat, humeri
« et brachia argentea , venter el femora ex &re, crura ac
« pedes ferrei. Deinde saxum ingens vidisti a monte avul.
« sun, quod in statuam incidit, eamque dejectam adeo
« contrivit, ut nulla ejus pars inlegra fuerit relicta, sed
« aurum et argentum et ferrum et &es in pulverem abierint
« farina minutiorem ; atque illum , venti vebementioris flatu
« abreplum, longe lateque dispersum esee; saxum vero
« adeo crevisse ut tota terra ab eo occupata videretur. Εἰ
« somnium quidem quod vidisti hu:vsmodi est : illud vero
« hoc. modo interpretandum. Capnt quidem aureum te
« significat, et alios ante te reges Babylonios; dus vero
« manue- et liumeri indicant imperium vestrum a duo.
« bus regibus eversum iri : illorum autem imperium alius
« quidam ab occidente destruet ere obductus , atque hujus
« vires alia vis debellabit ferro similis, easque in univer-
« sum imperio premet propter ferri naturam, quod ea sit
« auro et argento et διὸ validior. » Quin et Danielus regi
ostendit omnia de saxo : sed mihi ista narrare non libuil,
cui id negotii datum est ut praeterita non futura literis cou-
signarem. Siquis autem veritatis avidus' nolit ab iis paulo
curiosius inquirendis desistere , ut qui de incertis, an fufura
sint , scire desideret, det operam ut Danieli librum perlegat,
quem in sacrorum librorum codice inveniet.

5. Rex autem Nabuclodonosorus lis amditis. suoque.

e

|
c

30

da

40

45

60

390 (457,158.)

τα xai ἐπιγνοὺς τὸ ὄναρ ἐξεπλάγη τὴν τοῦ Δανιήλου
φύσιν χαὶ πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον ᾧ τρόπῳ τὸν θεὸν
προσχυνοῦσι, τούτῳ τὸν Δανιῆλον ἠσπάζετο, xoi θύσειν
δὲ ὡς θεῷ προσέταξεν. Οὐ μὴν ἀλλὰ xal τὰν προση-
γορίαν αὐτῷ τοῦ ἰδίου θεοῦ θέμενος ἁπάσης ἐπίτροπον
τῆς βασιλείας ἐποίησε χαὶ τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ, οὖς
ὑπὸ φθόνου καὶ βασχανίας εἰς χίνδυνον ἐμπεσεῖν συνέ-
ὅν, τῷ βασιλεῖ προσχρούσαντας ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ὁ
βασιλεὺς χατασχευάσας χρύσεον ἀνδριάντα, πηχῶν τὸ
μὲν ὕψος ἑξήχοντα, τὸ πλάτος δὲ ἕξ, στήσας αὐτὸν ἐν
τῷ μεγάλῳ τῆς Βαδυλῶνος πεδίω xxt μέλλων χαθιε-
ροῦν αὐτὸν συνεχάλεδεν ἐξ ἁπάσης ἧς ἦρχε γῆς τοὺς
πρώτους, πρῶτον αὐτοῖς προστάξας, ὅταν σημαινούσης
ἀχούσωσι τῆς σάλπιγγος, τότε πεσόντας προσχυνεῖν τὸν
ἀνδριάντα" τοὺς δὲ μὴ ποιήσαντας ἠπείλησεν εἷς τὰν τοῦ
πυρὸς ἐμδληθήσεσθαι χάμινον. Πάντων οὖν μετὰ τὸ
σημαινούσης ἐπαχοῦςαι τῆς σάλπιγγος προσχυνούντων
τὸν ἀνδριάντα, τοὺς Δανιήλου συγγενεῖς μὴ ποιῆσαι
τοῦτό φασι, μὴ βουληθέντας παραῤῆναι τοὺς πατρίους
vououc. Καὶ οὗ μὲν ἐλεγχθέντες εὐθέως εἰς τὸ πῦρ
ἐμδληθέντες θεία σώζονται προνοία χαὶ παραδόξως
διαφεύγουσι τὸν θάνατον" οὗ γὰρ ἥψατο τὸ πῦρ αὐτῶν,
ἀλλὰ κατὰ λογισμὸν, οἶμαι, τοῦ μηδὲν ἀδικήσαντας
tlg αὐτὸ βληθῆναι, οὐχ ἥψατο, χαίειν δ᾽ ἀσθενὲς ἦν
ἔχον ἐν ἑαυτῷ τοὺς παῖδας, τοῦ Θεοῦ χρείττονα τὰ
σώματα αὐτῶν, ὥστε μὴ δαπανηθῆναι ὑπὸ τοῦ πυρὸς,
χατασχευάσαντος. Τοῦτο συνέστησεν αὐτοὺς τῷ βασι-
λεῖ ὡς διχαίους καὶ θεοφιλεῖς" διὸ χαὶ πάσης ἀξιούμενοι
παρ᾽ αὐτοῦ τῆς τιμῆς διετέλουν.

ς΄. Ὀλίγῳ δὲ ὕστερον χρόνῳ πάλιν δρᾷ κατὰ τοὺς
ὕπνους 6 βασιλεὺς ὄψιν ἑτέραν, ὡς ἐχπεσὼν τῆς ἀρχῆς
μετὰ θηρίων ἕξει τὴν δίαιταν χαὶ διαζήσας οὕτως ἐπὶ
τῆς ἐρημίας ἔτεσιν ἑπτὰ αὖθις τὴν ἀρχὴν ἀπολήψεται.
Τοῦτο θεασάμενος τὸ ὄναρ πάλιν τοὺς μάγους συγχα-
λέσας ἀνέχρινεν αὐτοὺς περὶ αὐτοῦ καὶ τί σημαίνοι λέ-
γειν ἠξίου. Τῶν μὲν οὖν ἄλλων οὐδεὶς ἐδυνήθη τὴν
τοῦ ἐνυπνίου διάνοιαν εὑρεῖν οὐδ᾽ ἐμφανίσαι τῷ βασιλεῖ,
Δανιῆλος δὲ μόνος xal τοῦτ᾽ ἔχρινε xol χαθὼς οὗτος
αὐτῷ προεῖπεν πέδη. Διατρίψας γὰρ ἐπὶ τῆς ἐρη--
μίας τὸν προειρημένον χρόνον, οὐδενὸς τολμήσαντος
ἐπιθέσθαι τοῖς πράγμασιν παρὰ τὴν ἑπταετίαν, δεηθεὶς
τοῦ Θεοῦ τὴν βασιλείαν ἀπολαδεῖν, πάλιν εἰς αὐτὴν
ἐπανέρχεται. ᾿Εγχαλέση δέ μοι μηδεὶς οὕτως ἕκαστα
τούτων ἀπαγγέλλοντι διὰ τῆς γραφῆς, ὡς ἐν τοῖς
ἀρχαίοις εὑρίσχω βιδλίοις" xai γὰρ εὐθὺς ἐν ἀρχῇ
τῆς ἱστορίας πρὸς τοὺς ἐπιζητήσονταάς τι τῶν πρχαγυά-
τῶν 3) μεμψομένους ἠσφαλισάμην, μόνον τε μεταφρά-
ζειντὰς Εδραίων βίδλους εἰπὼν εἰς τὴν “Ελλάδα γλῶτ-
ταν xal ταῦτα δηλώσειν, μήτε προστιθείς τι τοῖς πρά-
quao αὐτὸς ἴδιον ux, ἀφαιρεῖν ὑπεσχημένας.

ΚΕΦ. ΙΔ΄.

Ὁ δὲ βασιλεὺς Ναθουχοδονόσορος, ἔτη τρία xoi
τεσσαράχοντα βασιλεύσας τελευτᾷ τὸν βίον, ἀνὴρ ὄρα-

APXAIOAOTIAX BIbA. 1. ΚΕΦ. IA.

[525,526.]

somnio agnito Danieli indolis admiratione perculsus est , εἰ
in faciem procidens, laud aliter quam Deum solent adorare,
Danielum veneratus est, eique ut Deo sacrificari jussit
Nec lioc contentus, imposito ei dei sui nomine , univer
ditionis sue imperio eum profecit , cognatosque ejus , quo:
ex invidia et livore in periculum incidisse contigit , ul qui
regem hujusmodi de causa offenderint. Rex, facto aureo
colosso altitudine cubitorum sexaginta, latitudine sex,
quum eum in magua planitie Babylonis erexisset , ipsumque
more solenni dedicaturus essel, principes ex omni sua
ditione convocavit, eisque in primis mandavit ut. quando-
cubpque tube sonitum audiverint, tunc procumbereut el
colosaum venerarentur : iis vero qui i/a non fecerint mina-
Aus est se illos conjecui'rum esse in fornacem igne ardentem.
Quum igitur omnes, simul ac audiverunt tabo vocem, colos-
sum venerarentur, Danieli cognatos hoc itidem non fecisse
dicunt , nolentes patria instituta violare. Atque illi crimi-
nis manifesti οἱ statim in ignem conjecti divina servantur
providentia, et praeter omnium opinionem ex mortis pericu-
lo evadunt : ignis enim eos non altigit, sed, quasi sensis
set viros sceleris puros in flammas suas praecipitatos esse,
illos non afflavit, vique ad urendum debili esse videbatur,
quam diu juvenes in eo manerent, Deo illorum corpora ita
muniente ut ab igne nihil paterentur. Quse res illis, vl
viris probis Deoque caris, regis gratiam conciliavit, adeo.
ut postea semper in maximo apud eutn honore haberentur.

6. Non mullo autem post in somnis rex aliam videl
visionem , quod imperio excidens inter bestias versabilur,
et post exactos in solitudine septem annos denuo regnum
recuperabit. Hac visione ipsi ia somnio oblata, quum ma
gos rursus convocasset, illos ea de re percontabatur, el
quid significaret sibi dicere jubebat. Et aliorum quidem
nemo potuit somnii sententiam invenire, regique explicare,
solus vero Danielus ista exploravit, atque ita evenerunt
prout ipse ei praedixit. Quum enim in solitudine tempus
jam ante memoratum exegisset, nemine per seplennium
auso rerum gubernaculo sese admovere , Deum precatus ul
regnum recipiat , rursus ei restituitur. Nemo autem mili
vitio vertat, quod horum singula ita ut in antiquis libris ea
reperio in scriptis meis referam : nam statim ab inilio
hujus historie contra eos qui in rebus narratis desidera:
buut quidpiam, vel expostulabunt, a me pra:caultum esl,
asseverando quod Hebraorum solum libros Grzece reddam,
pollicendoque futurum, ut in rebus istis exponendis uil!
illis de meo addam vel detraham.

CAP. XI.

Rex autem Nabueliodonosorus, quum regnassel annes
quadraginta !res, vitam 6nivit, vir ad res agendas att,

(o,0.]

στήριος xal τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων εὐτυχέστερος
γενόμενος, Μέμνηται δ᾽ αὐτοῦ τῶν πράξεων xal Βη-
puc ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Χαλδαϊχῶν ἱστοριῶν, λέγων
τως. « Ἀχούσας δ᾽ ὃ πατὴρ αὐτοῦ Ναδοπαλάσσα-
ε p, ὅτι ὃ τεταγμένος σατράπης ἔν τε Αἰγύπτῳ χαὶ
« τοῖς περὶ t Συρίαν τὴν χοίλην xat τὴν Φοινίκην τόποις
« ἀποστάτης αὐτοῦ γέγονεν, οὐ δυνάμενος αὐτὸς ἔτι
. χαχοπαθεῖν, συστήσας τῷ υἱῷ Ναβουχοδονοσόρῳ ὄντι
ὁ ἐν ἡλικίᾳ μέρη τινὰ τῆς δυνάμεως, ἐξέπεμψεν ἐπ᾽
«αὐτόν. Συμμίξας δὲ Ναθουχοδονόσορος τῷ ἀπο-
: στάτῃ xol παραταξάμενος αὐτοῦ τε ἐκράτησε χαὶ τὴν
ει Ἰϑραν ix ταύτης τῆς ἀρχῆς ὑπὸ τὴν αὑτοῦ βασιλείαν
εἰποιήσατο, Τῷ δὲ πατρὶ αὐτοῦ Ναδοπαλασσάρῳ
ε συνέθη xav' αὐτὸν τὸν χαιρὸν ἀρρωστήσαντι ἐν τῇ
ε Βαβυλωνίων πόλει μεταλλάξαι τὸν βίον, ἔτη βασιλεύ-
«σαντι εἴκοσι καὶ ἕν. Αἰσθόμενος δὲ μετ᾽ οὐ πολὺν
ογρόνον τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν Ναδουχοδονόσορος
xa χαταστήσας τὰ χατὰ τὴν Αἴγυπτον πράγματα
(xii τὴν λοιπὴν χώραν, xat τοὺς αἰχμαλώτους Ἴου-
« Daly τε xa Φοινίχων xal Σύρων xoi τῶν xav Αἵ-
εγυπτον ἐθνῶν συντάξας τισὶ τῶν φίλων μετὰ τῆς
* βαρυτάτης δυνάμεως xat τῆς λοιπῆς ὠφελείας ἀναχο-
« μἴζειν εἰς τὴν Βαδυλωνίαν, αὖτος ὁρμήσας ὀλιγοστὸς
«od τῆς ἐρήμου παραγίνεται εἰς Ββαδυλῶνα. Παρα-

«λαῤὼν δὲ τὰ πράγματα διοιχούμενα ὑπὸ τῶν Χαλ-᾿

« δαίων χαὶ διατηρουμένην τὴν βασιλείαν ὑπὸ τοῦ
τίστου αὐτῶν, χυριεύσας δλοχλήρου τῆς πατρι-
εχῆς ἀρχῆς, τοῖς μὲν αἰχμαλώτοις παραγενομένοις
: συνέταξεν ἀποιχίας ἐν τοῖς ἐπιτηδειοτάτοις τῆς Βαόυ-
ἱπλωνίας τόποις ἀποδεῖξαι, αὐτὸς δ᾽ ἀπὸ τῶν ἐχ τοῦ
« τολέμου λαφύρων τό τε τοῦ Βήλου ἱερὸν x«i τὰ λοιπὰ
t χυσμήσας φιλοτίμως, τήν τε ὑπάρχουσαν ἐξ ἀρχῆς
t πόλιν ἐναχαινίσας xai ὶ ἑτέραν χαταχαρισάμενος πρὸς
«τὸ μηκέτι δύνασθαι τοὺς πολιορχοῦντας τὸν ποταμὸν
D ἀναστρέψοντας ἐπὶ τὴν πόλιν χατασχευάζειν, ὑπερε-
« βάλετο τρεῖς μὲν τῆς ἔνδον πόλεως περιβόλους, τρεῖς
"δ τῆς ἔξω, τοῦτο δὲ τοὺς μὲν ἐξ ὀπτῆς πλίνθου καὶ
εὐστάλτου, τοὺς δὲ ἐξ αὐτῆς τῆς πλίνθου, Καὶ τει-
"χίσας ἀξιολόγως τὴν πόλιν xol τοὺς πυλῶνας χοσμή-
!t Cx; ἱεροπρεπῶς προσχατεσχεύχσε τοῖς πατριχοῖς
: βασιλείοις ἕτερα βασίλεια ἐχόμενα αὐτῶν’ ὧν τὸ μὲν
' ἀνάστημα καὶ τὴν λοιπὴν πολυτέλειαν περισσὸν ἴσως
"ἂν εἴη λέγειν, πλὴν ὡς ὄντα μεγάλα xal ὑπερήφανα
ε συνετελέσθη ἡμέραις πεντεκαίδεκα. — "Ev δὲ τοῖς βα-
D σϑείοις τούτοις ἀναλήμματα λίθινα ἀνοιχοδομήσας
* xài τὴν ὄψιν ἀποδοὺς ὁμοιοτάτην τοῖς ὄρεσι χαταφυ-
t τεύσας δένδρεσι παντοδαποῖς, ἐξειργάσατο, χαὶ χα-
* τεσχεύασε τὸν χαλούμενον χρτμαστὸν παράδεισον,
«διὰ τὸ τὴν γυναῖχα αὐτοῦ ἐπιθυμεῖν τῆς οἰχείας δια-
δὲ θέσεως, ὡς τεθραμμένην ἐν τοῖς χατὰ Μηδίαν τό--

* otc, » Καὶ Μεγασθένης δὲ ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν Ἰνὸι-
χῶν μνημονεύει αὐτῶν, δι᾽ ἧς ἀποφαίνειν πειρᾶται
τοῦτον τὸν βασιλέα τῇ ἀνδρεία xai τῷ πεγέθει τῶν
πράξεων ὑπερδεδηχότα τὸν Ἡρακλέα" χαταστρέψα-

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. ΧΙ.

[586 —5635.] 801
et regibus qui eum antecesserünt fortunatior. Rerum au-
tem ab eo gestarum meminit etiam Berosus in tertio Histo-
rie Chaldaicze libro, hisce verbis. « Quumque audisset
« paler ejus Nabopalassarus eum, qui in JEgypto et circa
« Colen Syriam et Phenicen constitutus fuerat, sotrapen
« ab eo defecisse , ipse jam ferendis laboribus impar, filio
« Nabuchodonosoro adhuc juveni tradidit partem exercitus,
« misitque ad illum bello persequendum. | Nabuchodonoso-
« rus vero congressus cum illo, qui desciverat , acieque con-
« Berta , et eum vicit, et regionem ab hoc initio in regni sui
« ditionem redegit. At sub id tempus evenit ut Nabopalas-
« Sarus pater, quum morbum contraxisset , in urbe Babylo-
« niorum diem obiret supremum, postquam regnarat annis
« vinginti et uno. Nabuchodonosorus vero, non multo post
« patris morte cognita, rebusque in Egypto et reliqua regione
« ordinatis , ut etcaptivix ex Judimis et Pharnicibus et Syris
« el ex /Egypti populis commendatis suorum quibusdam
« amicorum, ut eos una cum gravis armature militibus et
« impedimentis in Babyloniam deportarent , ipse cum pau-
« cis itinere per desertum facto Babylonem se conferebat.
« Potitus autem rerum quas Chaldmi administraverant ,
« regniqne sibi ab eorum potissimo adservati , totum patrí«
« quod fuerat imperium adeptus, captivis quidem , ubi eo
« venerant, colonias in Babylonis locis maxime opportunis
« assignari jussit, ipse vero, postquam de belli manubiis
« Beli templum aliaque largiter ornaverat, urbemque quae
« jam erat instauraverat nova eliam altera addita, ne pos-
« sent posthac qui ad urbetn venirent obsidendam abacto
« flumine eam aggredi, ternos quidem interiori arbi, ter-
« nosque pariter exteriori murorum ambitus circumdedit ,
« partim quidem ex cocto latere et bitumine, partim vero
« e latere solo. Quumque urbem bene munivisset et por-
« las magnifice adornaseet , paterne regise contiguam aliam
« exstruxit : eujus de altitudine reliquoque splendore dicere
« mibi forsan supervacaneum esset. Verum ampla quam-
« vis fuerit et superba, diebus tamen quindecim confecta
« est et absoluta. In hac regia ex lapide excitavit aggeres
« quibus speciem dedil montibus persimilem , easque ita
« fabricavit ut omne genus arboribus consitte fuerint. Fe-
« Citque pensilem paradisum, ut vocabatur, quod uxor
« ejus, utpote in Media locis educata, ea desiderarit quie
« palriam referrent. » Megasthenes eliam in tertio rerum
Indicarum libro ipsorum meminit, ubi ostendere copatuc
quod hic rex fortitudine et rerum gestarum magnitudine
longe Herculem superarit : eum enim vastasse dicit ma-

292 («0,61.)

σῆαι γὰρ αὐτόν φησι AibUnc τὴν πολλὴν xai Ἰόη-
ρίαν. Καὶ Διοχλῆῇς δὲ ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Περαιχῶν
μνημονεύει τούτου τοῦ βασιλέως, xat Φιλόστρατος ἐν
ταῖς Ἰνδικαῖς αὐτοῦ xal Φοινιχικαὶς ἱστορίαις, ὅτι
5 οὗτος ὃ βασιλεὺς ἐπολιόρκησε Τύρον ἔτεσι τρισὶ xal
δέχα, βασιλεύοντος xat! ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν ᾿Ιθωδάλου
τῆς "l'ópou. Καὶ τὰ μὲν ὁπὸ πάντων ἱστορούμενα περὶ
τούτου τοῦ βασιλέως ταῦτα ἦν.
(IB'.) 8΄. Μετὰ δὲ τὴν Ναδουχοδονοσόρου τελευτὴν
10 ᾿Αδιλαμαρώδαχος 6 παῖς αὐτοῦ τὴν βασιλείαν παραλαυ-
θάνει, ὃς εὐθὺς τὸν τῶν ἱἹἹεροσολύμων βασιλέα ᾿[εχωνίαν
τῶν δεσμῶν ἀφεὶς, ἐν τοῖς ἀναγχαιοτάτοις τῶν φίλων
εἶχε, πολλὰς αὐτῷ δωρεὰς δοὺς xai ποιήσας αὐτὸν ἔν-
τιμον ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Βαδυλωνία βασιλέων. 'O γὰρ
16 πατὴρ αὐτοῦ τὴν πίστιν οὐχ ἐφύλαξε τῷ Ἰεχωνία, πα-
ραδόντι μετὰ γυναιχῶν χαὶ τέχνων χαὶ τῆς συγγενείας
ὅλης ἑχουσίως ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ὡς ἂν μὴ χα-
τασχαφείη ληφθεῖσα ὑπὸ τῆς πολιορχίας, καθὼς προσει-
ρήχαμεν. ᾿Γελενυτήσαντος δὲ ᾿Αδιλαμαρωδάχου μετὰ
90 ἔτη ὀχτωχαίδεχα τῆς βασιλείας, Νιγλίσαρας ὁ παῖς
αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν παραλαμθαάνει, xx χατασχὼν αὐτὴν
ἔτη τεσσαράχοντα χαταστρέφει τὸν βίον. — Mes! αὐτὸν
δὲ εἰς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Λαδοσόρδαχον ἀφιχνεῖται τῆς βα-
σιλείας f, διαδοχὴ, καὶ uT,vac ποιήσασα παρ᾽ αὐτῷ τοὺς
35 πάντας ἐννέα, τελευτήσαντος αὐτοῦ μεταθαίνει πρὸς
Βαλτάσαρον τὸν καλούμενον Ναῤδοάνδηλον παρὰ τοῖς
Be6GuAuvtotg, ᾿Εἰπὶ τοῦτον στρατεύουσι Κῦρός τε ὃ
Περσῶν βασιλεὺς καὶ Δαρεῖος 6 Μήδων, xxt πολιορ-
χουμένῳ αὐτῷ ἐν Βαθυλῶνι θαυιλάσιόν τι xol τερά-
30 στιον θέαμα συνέθη. Κατέχειτο δειπνῶν ἐν οἴχῳ με-
γάλῳ καὶ πρὸς ἑστιάσεις πεποιημένῳ βασιλιχὰς μετὰ
τῶν παλλαχίδων xal τῶν φίλων. Δόξαν δὲ αὐτῷ, χομι-
σθῆναι χελύει ἐχ τοῦ ἰδίου νχοῦ τὰ τοῦ Θεοῦ σχεύη, ἃ συ-
λήσας Ναδουχοδονόσορος ix τῶν ἹἹεροσολύιλων οὐχ ἐχρῆ-
45 νὰ μὲν, sl; δὲ τὸν αὑτοῦ ναὸν χατέθηχεν. Αὐτὸς δὲ ὑπὸ
θράσους προαχθεὶς ὥστε αὐτοῖς χρῆσθαι μεταξὺ πίνων
χαὶ βλασφημῶν εἰς τὸν Θεὸν, ἐχ τοῦ τείχους δρᾷ χεῖρα
προϊοῦσαν xai τῷ τοίχῳ τινὰς συλλαύὰς ἐγγράφουσαν.
Ταραχθεὶς δ' ὁπὸ τῆς ὄφεως συνεχάλεσε τοὺς μάγους xai
40 τοὺς Χαλδαίους, χαὶ πᾶν τοῦτο τὸ γένος ὅσον ἦν ἐν
τοῖς Βαδωλωνίοις τά τε σημεῖα xxt τὰ ὀνείρατα χρίνειν
δυνάμενον, ὡς ἂν αὐτῷ δηλώσωσι τὰ γεγραμμένα. Τῶν
δὲ μάγων οὐδὲν εὑρίσχειν δυναμένων οὐδὲ συνιέναι λε-
γόντων, ὑπ᾽ ἀγωνίας 6 βασιλεὺς xai πολλὴς τῆς ἐπὶ τῷ
45 παραδόξῳ λύπης χατὰ πᾶσαν ἐχήρυξε τὴν χώραν τῷ
τὰ γράμματα xai τὴν ὑπ᾽ αὐτῶν δυηλουμένην διάνοιαν
σαφῆ ποιήσαντι, δώσειν ὑπισχνούμενος στρεπτὸν πε-
ριαυχένιον χρύσεον x«i πορφυρᾶν ἐσθῆτα φορεῖν ὡς ol
τῶν Χαλδαίων βασιλεῖς χαὶ τὸ τρίτον μέρος τῆς ἰδίας
ὃὺ ἀργῆς. Τούτου γενομένου τοῦ χηρύγαατος ἔτι μᾶλλον
ol μάγοι συνδραμόντες xal φιλοτιαησάμενοι πρὸς τὴν
εὕρεσιν τῶν pauta rov, οὐδὲν ἔλαττον ἠπόρησαν. Ἀθυ-
μοῦντα δ᾽ ἐπὶ τούτῳ θεασαμένη τὸν βασιλέα ἢ ud
αὐτοῦ παραθαρσύνειν ἤρξατο xai λέγειν ὡς ἔστι τις ix

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. I. ΚΕΦ. IA. [533,59]

gnam Libyw partem et Iberiam. Porro Diocles in secundo
rerum Persicarum libro hujus regis mentionem facit , ut
et Philostratus in Indicis suis el Plenicicis historiis,
quod hic rex tredecim annos Tyrum oppugnaverit, quur
illo tempore Ithobalus in Tyro regnaret. Atque hac qu
dem sunt quae ab Historicis ominibus de lroc rege meme:
rite prodita sunt.

(XII.) 2. Ceterum post mortem Nabuchodonosori , Abk
lamarodaclus ejus filius regnum suscipit, qui quum Hierose.
lymorum regem Jechoniam stalitn e vinculis solvisset , eum
inter amicos maxime necessarios habebat, multis muneri
bus donatum, atque prx ce(eris apud Babylonem regibo:
honoratum. Nam paler ejus fidem dafam non servaveral
Jechonite qui se ci cum uxorihus et liberis omnique cogna
tione sponte tradiderat, pro patria urbe, quam nolebal
expugnatam excidi , ut jam ante diximus. Mortuo aulem
Abilatnarodaclio, postquam annos decem et octo regnaveral,
Niglisarus filius ejus imperium accipit , quumque id tenuis
set annos quadraginta, vila decedit. At post illum a4
filium ejus Labosordachum successionis jure regnum per:
venit, quumque ei menses solummodo novem mansisset,
eo sublato transit ad Baltasaruni, qui Naboandelus a I»
bylouiis vocatur. Huic bellum intulerunt et Cyrus l'«r
sarum rex et Medorum ; ius, eique, dum obsessus Il
bylone erat , mirabilis queedam et prodigiosa visio obiati
est. Discumbebat c«nans in ampla domo et in regaliua
conviviorum usum facta, accuimbentihus etiam concubiui
el amicis. Quumque ita ei collibuisset, jubet e suo empk
afferri vasa Dei, quibus Nabuchodonosorus , spoliatis Hi«
rosolymis , usus quidem non fuerat, sed in dei sui ternpk
reposueruV/ ]lle vero, postquam eo usque audaci po
cesserat, ut dum potaret Deoque malediceret iisdem ule
retur, videt manum e pariete prodeuntem et tectorio syllaba:
quasdam depingentem. Hac visione perturbatus convocavi
magos et Claldzeos, et id genus quotquot inter Babylonia
prodigia et somnia interpretari poterant, ut scriptum illi
sihi declararent. Quum autein. magi se niliil posse invenin
aut intelligere dicerent, rex sollicitus ma*stusque admo
dum ex re adeo inopinata, per totam regionem promulzar
fecit, se illi daturum promittere, qui scriptum legent d
quid id sibi vellet enunciaverit, at torquem auream in colk
gestet et purpura amiciatur more regum Chaldzeorum, et ἡ

teria regni sui parte dominetur. Post hoc praxconium
major eliam (it magorum concursus, certatimque contende
runt ut quid scriptum fuerit invenirent , nihilo tamen mino:
herebant. Quo factum ut avia regis, ubi eum videral,
ex liac re tanta anxielate laborantem , animum ei coufirman
coeperil dicereque captivum esse quendam ex Judaa, indt

(unt 165.)

τῆς Ἰουδαίας αξμμάλωτος, ἐχεῖθεν τὸ γένος, ἀχθεὶς
ὑπὸ τοῦ Ναδουχοδονοσόρου πορθήσαντος Ἱἱεροσόλυμα,
λανιῆλος ὄνομα,, σοφὸς ἀνὴρ xal δεινὸς εὑρεῖν τὰ auj-
ym xat μόνῳ τῷ Θεῷ γνώριμα, ὃςΝ αδουχοδονοσόρῳ
Vo βασιλεῖ, μηδενὸς ἄλλου δυνηθέντος εἰπεῖν περὶ ὧν
lose, εἰς φῶς ἤγαγε τὰ ζητούμενα. Μεταπεμψά-
μενον οὖν αὐτὸν ἠξίου παρ᾽ αὐτοῦ πυνθάνεσθαι περὶ
τῶν γρααυάτων xai τὴν ἀμαθίαν τὴν τῶν οὐχ εὑρόν-
tov αὐτὰ χαταχρίνειν, χἂν σχυθρωπὸν ἢ τὸ ὑπὸ Θεοῦ
0 στμαινόμενον,

y. Ταῦτ᾽ ἀκούσας χαλεῖ τὸν Δανιῆλον 6 Βαλτάσαρος,
xxt διαλεχθεὶς ὡς “πύθοιτο περὶ αὐτοῦ xat τῆς σοφίας,
ὅτι τὸ θεῖον αὐτῷ πνεῦμα συμπάρεστι xal μόνος ἐξευ-
gttv ἰκανώτατος ἃ μὶ τοῖς ἄλλοις εἰς ἐπίνοιαν ἔρχεται,

δ φράζειν αὐτῷ τὰ γεγραυυένα xal τί σηυαίνει μηνύειν
ἠξίου" τοῦτο γὰρ ποιήσαντι πορφύραν δώσειν ἐνδύσα-
Wm, xat χρύσεον περὶ τὸν αὐχένα στρεπτὸν xal τὸ
οἶτον τῆς αὑτοῦ ἀργῆς μέρος, τιμὴν καὶ γέρας τῆς
σοφίας, ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν ἐπισημότατος γένοιτο τοῖς

ν ὁρῶσι xal τὴν αἰτίαν ἐφ᾽ ἦ τούτων ἔτυχε πυνθανομέ-
votc. Δανιῆλος δὲ τὰς μὲν δωρεὰς αὐτὸν ἔχειν ἡ ἠξίου,
[τὸ γὰρ σοφὸν χαὶ τὸ θεῖον ἀδωροδόκητον. εἶναι χαὶ
zpoxa τοὺς δεομένους ὠφελεῖν ,) μηνύει δὲ αὐτῷ τὰ γε-
To1up£va , σημαίνοντα χαταστροφὴν τοῦ βίου, ὅτι μηδ᾽

B οἷς ὁ πρόγονος αὐτοῦ διὰ τὰς εἰς Θεὸν ὑόρεις ἐχολά-
€, τούτοις ἔμαθεν εὐσεθεῖν, xa υηδὲν ὑπὲρ τὴν ἀνθρο»"
πίνην φύσιν μηχανᾶσθαι" ἀλλὰ καὶ Ναβουγοδονοσό-
(^v μεταστάντος εἰς δίαιταν θηρίων ἐφ᾽ οἷς ἐσέδγόε,
χαὶ μετὰ πολλὰς ἱχεσίας xat δεήσεις ἐλεγ)έντος ἐπανελ

Ὁ θεῖν εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον xat τὴν βασιλείαν, καὶ διὰ
ταῦτα τὸν Θεὸν, ὡς τὴν ἅπασαν ἔχοντα δύναμιν xal
προνοούμενον τῶν ἀνθρώπων, μέχρις οὗ καὶ ἐτελεύτησεν
ὑμνοῦντος, λήθην αὐτὸς ἔλαθε τούτων, χαὶ πολλὰ μὲν
ἐδλασφήμησεν εἰς τὸ θεῖον, τοῖς δὲ σχεύεσιν αὐτοῦ μετὰ

B τῶν παλλαχίδων διηκονεῖτο, 'Taova οὖν ὁρῶντα τὸν
θεὸν ὀργισθῆναι αὐτῷ xai διὰ τῶν γεγραμμένων προ-
χαταγγέλλειν tl; οἷον αὐτὸν χαταστρέψαι δεῖ τέλος.
"Eos δὲ τὰ γεγραμμένα τάδε. ΜΑΝΗ᾿ τούτῳ δ᾽.
Davev, Ἑλλάδι γλώττη σημαίνοιτ᾽ ἂν ἀριθαὸς, ὥσπερ

τῆς lere σου τοσοῦτον γρόνον xal τῆς ἀρχῆς 3)pium-
xtv ὁ Θεὸς, xai περισσεύειν ἔτι σοὶ βραγὺν γρόνον.
ÜrkRA* σημαίνει τοῦτο τὸν σταῦμόν. δ τήσας οὖν
σου, λέγει, τὸν ἀρόνον τῆς βασιλείας 5 Θεὸς ἤδη, χατα-
φερομένην δηλοῖ. ΦΑΡΕΣ᾽ xal τοῦτο χλάσμα δηλοῖ

᾿ χατὰ “Ελλάδα γλῶτταν. Κλάσει τοιγαροῦν σου τὴν
βασιλείαν xat Μήδοις αὐτὴν xal [Πέρσαις διανεμεῖ,

?. Δανιήλου δὲ ταῦτα σημαίνειν τῷ βασιλεῖ φρά-
ὅαντος τὰ ἐν τῷ τοίχῳ γράμματα, τὸν μὲν Βαλτάσα-
00v, οἷον εἰχὸς ἐφ᾽ οὕτω χαλεποῖς τοῖς δεδηλωμένοις,

V λύπη xat συμφορὰ χατέλαδεν. Οὐ μὴν ὡς προφήτη
χαχῶν αὐτῷ γεγενημένῳ τὰς δωρεὰς ἃς ὑπέσχετο δώ--
δεῖν οὐ δίδωσιν, ἀλλὰ πάσας παρέσχετο, τὴν μὲν ἧπει-
λημένην τῆς βασιλείας καθαίρεσιν τῆς ,Ζεπρωμένης
ἄνχγχης, ἀλλ᾽ οὐχὶ τοῦ προφητεύσαντος εἶναι λογισά--

ANTIQ. JUD. LIB. X. CAP. XI.

[539,40.] 5393

elíam ortum, ἃ Nabuchodonosoro Hierosolymis excisis ab-
ductum, nomine Dabielum, virum singularis sapientis et
perilie in iis eyolvendis quse somme difficilia solique Dec
pota; qui, quum regi Nabuchodoposoro nemo alius dicere
potuerit qux percontatus esset , qusesitorum obscura luce
perfudit. JMínm itaqne ut accerseret rogabat , ut ab eo quas-
rerel de literis istis, atque inscitiam coargueret illorum qui
eas intelligere nequiverint, quamvis triste esse contigerit
quod Deus fore significet.

3. His auditis Baltasarus Danielum evocat , preefatusque
se de eo ejusque sapientia fama accepisse , quod Dei spiritu
afflatus sit, et solus omnium maxime idoneus ad ea inve-
nieuda quie aliis jn mentem non veniant, rogavit ut scri-
pturam legeret et interpretando enuclearet : quod si fece-
rit, concessurum esse ut purpura vestiatur, et in collo tor-
quem liabeat auream, ac in tertia regni parte dominetur, in
sapientiae lionorem pramiumque, ut ex iis illustrissimus
habeatur apud omnes qui ea videant, audiantque quid
causim fuerit quod is(a aasequutus sit. At Danielus obsecra-
lat ot dona quidein sibi haberet, ( n&àm sapientiam ct οἰ ν᾽»
nitatem largitionibus corrumpi non solere , sed egentibus
gratuito prodesse,) quie vero scripla erant ei declarat, ex
illis osLendendo vite finem ei adesse, quod , illa etiam mo-
nitus quie proavus ejus ob suas in Deum contumelias pas-
st8 esset, pietatem colere non didicerit , nihilque snpra hu-
manam ualuram molicd , sed quium et Nabuchodonosorus , ad
victum ferinmim ob. impietatem redactus, οἱ multis preci-
bus et supplicatlonibus tantum misericordie consequulus ,
ut humane vitre consuetudini et regno restitneretur, pro-
ptereaque Denm , ut qui potestatem omnem habeat, cuique
res hominum cura: simt, usqne dum moreretur, celebrarit ,
ipse horum omnium oblitus et multa quidem impie in Deum
loquutus faerit, et illius vasis sihi cum pellicibus mini-
ftrari voluerit. Deum itaque ista videntem illi iratam esse,
et his literis przeuunciare qualem sit habiturus vitse exitam.
Qua autem scripta erant , ila sc liabere indicavit. MANE. Hoc
autem , dicebat , Grzeca lingua significat ἀριθμός, ri merus,
quasi Deus vile [16 regnique tempus numeraverit οἱ pau-
xillum admodum tibi superesse. TunrAEL, quod idem esl
ac σταῦμός, pondus. Itaque Deus , inquit , ponderato regni
tuí tempore, jam illud deorsum ferri innuit. PrranES : et
hoc, si Graece. interpreteris , est χλάσμα, fragmentum.
Tuum igilur regnum franget Deus illudque Medis Persisque
dividet.

4. Quum autem dixisset Danielus, ista regi ex literis in
tectorio significari, Baltlasarum quidem , ut cousentanenm
erat, ob calamitora adeo denunciata dolor invasit et miseria.
Non tamen ei ut malorum praenuncio munera quie se dalu-
rum promiserat dare recusavit, sed quicquid pellicitus est
praestitit: secum reputans, regui quidem quam minatus esset

amissionem ab fati necessitate esse, non ab illo qui ea prae-

------- ---

394 (ε62),462.)

^^ / 4 ’ ,
μένος, τὴν δὲ τῶν ἐπηγγελμένων ἐχπληρωσιν χρίνων,
ἀνδρὸς ἀγαθοῦ xal δικαίου, χἂν ἡ σχυθρονπὰ τὰ μέλ-
λοντα συμθαίνειν αὐτῷ. Καὶ 6 μὲν οὕτως ἔχρινε" μετ᾽
οὗ πολὺν δὲ χρόνον αὐτός τε ἐλήφθη χαὶ f, πόλις, Κύρου

5 τοῦ Περσῶν βασιλέως ἐπ᾽ αὐτὸν στρατεύσαντος. |λαλ-
τάσαρος γάρ ἐστὶν ἐφ᾽ οὗ τὴν αἵρεσιν τῆς Βαθυλῶνος
συνέφη γενέσθαι, βασιλεύσαντος αὐτοῦ ἔτη ἑπτακαίδε-
χα, Τῶν μὲν οὖν Ναθουχοδονοσόρου τοῦ βασιλέως
ἐχγόνων τὸ τέλος τοιοῦτο παρειλήψαμεν γενόμενον.

10 Δαρείῳ δὲ τῷ χαταλύσαντι τὴν βαδυλωνίων ἡγεμονίαν
μετὰ Κύρου τοῦ συγγενοῦς ἔτος ἦν ἑξηκοστὸν δεύτερον,
ὅτε τὴν Βαδυλῶνα εἷλεν, ὃς ἦν ᾿᾿Αστυάγους υἱὸς, ἕτε-
pov δὲ παρὰ τοῖς “Ἕλλησιν ἐχαλεῖτο ὄνομα, ὃς xat Δα-
γιῆλον τὸν προφήτην λαθὼν ἤγαγεν εἰς Μηδίαν πρὸς

15 αὐτὸν, xal πάσης αὐτῷ τιμῆς μεταδιδοὺς ete σὺν αὑτῷ.
Τῶν τριῶν γὰρ σατραπῶν ἦν, obe ἐπὶ τῶν ἐξύήχοντα
καὶ τριαχοσίων σατραπειῶν χατέστησε * τοσούτους γὰρ
ἐποίησε Δαρεῖος. |

ε΄. Δανιῆλος τοίνυν ὧν ἐν τοιαύτη τιμῇ καὶ λαμπρᾷ

40 σπουδῇ παρὰ τῷ Δαρείῳ καὶ πρὸς ἅπαντα ὑπ᾽ αὐτοῦ
μόνος, ὡς ἂν ἔχων τὸ θεῖον ἐν αὑτῷ, παραλαμβῥανόμε-
νος ἐφθονήθη βασκαίνουσι γὰρ οἵ μᾶλλον αὑτῶν ἕτέ-
ρους ἐν πλείονι τιμῇ παρὰ τοῖς βασιλεῦσι βλέποντες.
Ζητούντων δ᾽ ἐπ᾽ αὐτὸν ἀφορμὴν διαθολῇς καὶ κατη-

35 γορίας τῶν ἀχθομένων ἐπ᾽ αὐτῷ εὐδοχιμοῦντι παρὰ τῷ
Δαρείῳ, παρεῖχεν αἰτίαν οὐδεμίαν" ὧν γὰρ xai χρηυά-
τῶν ἐπάνω xol παντὸς λήμματος περιορῶν, alo/t-
στὸν αὐτῷ ὁὀοχοῦν χἂν ὑπὲρ ὧν δοθείη χαλῶς τι προσ-
λαθεῖν, οὐδ᾽ ἡντιναοῦν τοῖς ζηλοτυποῦσιν αὐτὸν ἐγχλη.-

30 μάτων εὕρεσιν παρεῖχεν. ΟἿ δ᾽ ὡς οὐδὲν εἶχον à
χατειπόντες αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα ζημιώσουσιν αὐτὸν
el; τὴν παρ᾽ αὐτοῦ τιμὴν αἰσχύνη xat διαθολῇ , τρόπον

᾿ ἄλλον ἐζήτουν x«0' ὃν αὐτὸν ἐχποδὼν ποιήσονται.
Ὁρῶντες οὖν τὸν Δανιῆλον τρὶς τῆς ἡμέρας προσευχό-

45 μενον τῷ, Θεῷ πρόφασιν ἔγνωσαν ηὑρηκέναι, δι᾽ ἧς ἀπο-
λέσουσιν αὐτόν. Καὶ πρὸς τὸν Δαρεῖον ἐλθόντες ἀπήγ-
γελλον αὐτῷ ὡς τοῖς σατράπαις αὐτοῦ xal ἥγευόσι
δόξειεν ἐπὶ τριάχοντα ἡμέρας ἀνεῖναι τὸ πλῆθος, ὅπως
(ἦτε αὐτῷ τις μήτε τοῖς θεοῖς δεόμενος αὐτῶν xal εὐ-

- 40 χόμενος εἴη, τὸν μέντοι γε αὐτῶν παραβάντα ταύτην

τὴν γνώμην εἰς τὸν τῶν λεόντων ἔχριναν ῥῖψαι λάχκον
ἀπολούμενον.
ς΄. Ὁ δὲ βασιλεὺς οὐ συνιδὼν τὴν καχουργίαν αὐὖ--
τῶν, οὐδ᾽ ἐπὶ τὸν Δανιῆλον ταῦτα χατεσχευασμένους
46 ὑπονοήσας, ἀρέσχεσθαι τοῖς ὑπ᾽ αὐτῶν ἔφη δεδογμέ-
νοις, καὶ χυρώσειν τὴν προαίρεσιν αὐτῶν ἐπαγγελλό-
μενος προτίθησι πρόγραμμα δηλοῦν τῷ πλήθει τὰ δό-
ξαντα τοῖς σατράπαις. Καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντες φυ-
᾿ λαττόμενοι τὰ προστεταγμένα μὴ παραθῆναι ἠρέμουν,
50 Δανιήλῳ δὲ φροντὶς οὐδ᾽ ἡτισοῦν τούτων ἦν, ἀλλ᾽ ὡς
εἶχεν ἔθος ἱστάμενος ηὔχετο τῷ Θεῷ πάντων δρώντων.
Οἱ δὲ σατράπαι, τῆς ἀφορμῆς αὐτοῖς ἣν ἐσπούδαζον
λαθεῖν ἐπὶ τὸν Δανιῆλον παραφανείσης, εὐθὺς ἦχον πρὸς
τὸν βασιλέα, καὶ χατηγόρουν ὡς παραθαίνοντος μόνου

APXAIOAOTIAX BIBA. TI. ΚΕΦ. IA.

[510,511.]

dixerat , viri autem boni justique esse rata facere promissa,
quamvis tristia essent qu:xe ipsi foreut eventura. Εἰ ille |

quidem ita censebat : at non multo post ipse captus est, |

simul et urbs, exercitu in eum educto a Cyro Persarum
rege. Baltasarus enim est, quo regnante Babylonem c :
plam esse contigit, quum regnum ipse tenuisset annos se- |
ptendecim. Et regis quidem Nabuchodonosori posteros lu- |
jusmodi exitum Labuisse accepimus. Dario autem, qui

cum Cyro cognato Dabyloniorum imperium everlit, annus
agebatur sexagesimus secundus, quando Babylonem cepit,
qui Astyagis filius erat, et alio nomine apud Grzecos voca-
batur, quique Danielum vatem assumptum in Mediam diit |
ad regiam suam , summoque honore auctüm secum liabebat. |
Nam fuit unus ex tribus satrapis quos trecentis sexaginla -
satraplis praeposuit : tot enim satrapas constituit Darius.
5. Quum itaque Danielus in tanto esset honore, et egrecio
erga se Darii stadio uteretur, et ad omnia ab eo solus,
tanquam Dei spiritu afflatus , adhiberetur, invidia flagravi : |
fieri enim solet ut illi invideant, qui alios vident magis
quam semetipsos a regibus honorari. Ceterum iis, qui -
tiegre ferebant quod tanta polleret apud Darium auctorilate, ᾿
calumniandi et accusandi occasionem quaerentibus causas
omnes. precidebat. Nam quum super pecuniam essel |
omniumque muuerum contemptor, summma sibi turpitudini |
esse ducens aliquid accipere, etiam quum honeste daretur, !
nullam omnino obtrectatoribus snis, quam arriperent, re-
prehensionis ansam dabat. lli vero, dum nihil haberent,
quo ipsius apud regem delati existimationem minuerent,
aliquid ei ut probrum objiciendo vel calumniam adhibendo, |
aliam rationem iniverunt, qua eum e medio tollerent. [ἰ8- |
que quum animadverterent Danielum ter quotidie Deo sup- |
plicare, eis in mentem venit se illum perdendi occasionem
invenisse. Quumque Darium adiissent, ei nunciahapt salra-
pis ejus pra-fectisque videri triginta dierum ferias populo
indici debere , quibus neque ipsum neque deos aliquid ro-
gare precarique cuiquam liceret : qui vero contra lioc ipso-
rum decretum fecerit, statuerunt ut in leonum specum
periturus conjiceretur.

6. Rex autem illorum malitiz ignarus, neque Danielo
insidias istiusmodi commento paratas esse suspicatus, ait
sibi placere hanc illorum sententiam, pollicitusque se
sancitum ire id quod illis fieri visum sit, edictum proposuit.
in publicum quo populo innotescerent quae satrapse decre- —
verint. Atque celeri quidem omnes quiescebant, sibi caven-
tes ne quid contra mandata facerent ; at Dapielus nihil ho-
rum curabat, sed moresuo constapter omniüin in conspectu
Deum orabat. Tum satrapm, occasione sibi oblata quam
adversus Danielum captare studebant, e vestigio rezem
conveniebant, et accusationem inslituebant , quod Dauiclus

(6146.

τὴ λανιήλου τὰ προστεταγμένα, (μηδενὸς γὰρ τῶν ἄλ-
ων τολαῶντος προσεύχεσθαι ταῖς θεοῖς ,) καὶ τοῦτ᾽ οὐ
k' εὐσέβειαν, ἀλλὰ διὰ φυλαχὴν xal διατήρησιν ὑπὸ
mi τθόνου. Ἀπὸ γὰρ μείζονος ἧς προσεδόχων εὐνοίας
nó: ποιεῖν τὸν Δαρεῖον ὁπολαμθάνοντες, ὡς xai χα-
«αὐρονήσαντι τῶν ἐχείνου προσταγμάτων συγγνώμην
ἐτοίμος νέμειν, καὶ αὐτὸ τοῦτο βασχαίνοντες τῷ Δανιή-
jn, οὐ μετεθάλλοντο πρὸς τὸ ἡμερώτερον, ῥίπτειν δὲ
αὐτὸν ἠξίουν χατὰ τὸν νόμον εἰς τὸν λάχχον τῶν λεόν-
mw. Ἐλπίσας δὲ 6 Δαρεῖος ὅτι δύσεται τὸ Üriov αὖ-
ὧν xat οὐδὲν μὴ πάθη δεινὸν ὑπὸ τῶν θηρίων, ἐχέλευ-
etv αὐτὸν εὐθύμως φέρειν τὰ guu6atvovra, Καὶ βλη-
δντος εἰς τὸν Adxxov, σφραγίσας τὸν ἐπὶ τοῦ στομίου
κείμενον ἀντὶ θύρας λίθον, ἀνεχώρησεν, xai δι' ὅλης
dove τῆς νυχτὸς xat ἀύπνος διῆγεν, ἀγωνιῶν περὶ τοῦ
λανιήλου. Μεθ᾿ ἡμέραν δὲ ἀναστὰς ἐπὶ τὸν λάχχον
Wc, xal σωζομένην τὴν σφραγῖδα εὑρὼν, $ σημηνά-
μενος τὸν λίθον χατελελοίπει, ἀνοίξας ἀνεθόησε, χαλῶν
ὧν Δανιῆλον xat πυνθανόμενος εἰ σώζεται. Τοῦ δ᾽
᾿ἐτηχούσαντος τῷ βασιλεῖ χαὶ μηδὲν παθεῖν εἰπόντος,
κίλευσεν αὐτὸν ἀνελχκυσθῆναι ἐκ τοῦ λάχχου τῶν Üv,-
pum, Οἱ δὲ ἐχθροὶ, θεασάμενοι τὸν Δανιῆλον αηδὲν
πεπονθότα δεινὸν, διὰ μὲν τὸ θεῖον xal τὴν τούτου πρό-
wury οὐχ ἠξίουν αὐτὸν σώζεσθαι, πεπληρωμένους δὲ

"τοὺς λέοντας τροφῆς μὴ ἅψασθαι μηδὲ προσελθεῖν τῷ
Δανιήλῳ νοιίζοντες, τοῦτ᾽ ἔλεγον πρὸς τὸν βασιλέα.
03 μισήσας αὐτοὺς τῆς πονηρίας, παραδληθῆναι
μὲν πολλὰ χελεύει τοῖς λέουσι χρέα. χορεσθέντων δ᾽
αὐτῶν τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Δαντιήλου προσέταξεν εἰς τὸν

"λάχκον ἐμδληθῆναι, ὅπως εἶ διὰ χόρον αὐτοῖς οὗ προσ-
ἄξουσιν οἱ λέοντες μάθοι. Σαφὲς δὲ ἐγένετο Δαρείῳ,
τῶν σατραπῶν παραδλυηθέντων τοῖς θηρίοις, ὅτι τὸ θεῖον
ἴσωσε τὸν Δανιῆλον. Οὐδενὸς γὰρ αὐτῶν ἐφείσαντο
d λέοντες, ἀλλὰ πάντας διεσπάραττον, ὡσανεὶ σφόδρα

δ λιμώττοντες xal τροφῆς ἐνδεεῖς. Ἠρέθισε δ᾽ αὐτοὺς οὐ
τὸ πεινῆν, οἶμαι, μικρὸν ἔμπροσθεν ἀφθόνων χρεῶν ἐμ-
τιπλησμένους, ἀλλ᾽ f τῶν ἀνθρώπων χαχία᾽ δήλη

"πὰρ xai τοῖς ἀλόγοις ἂν αὐτὴ ζῴοις πρὸς τιμωρίαν γέ-
*«10, τοῦ Θεοῦ προαιρουμένου.

" ζ΄ Διαφθαρέντων οὖν τῶν ἐπιδουλευσάντων Δανιήλῳ
τοῦτον τὸν τρόπον, 6 βασιλεὺς Δαρεῖος καθ᾽ ὅλην ἔπεμ-
Ve τὴν χώραν ἐπαινῶν τὸν Θεὸν ὃν Δανιῆλος πρησ-
χυνεῖ͵ καὶ μόνον αὐτὸν λέγων εἶναι ἀληθῆ xa τὸ πᾶν
χράτος Éyovra, Ἔσχε δὲ xal τὸν Δανιῆλον ἐν ὑπερ-

b θαλλούσῃ τιμῇ, πρῶτον αὐτὸν ἀποδείξας τῶν φίλων.
Ὧν δὲ οὕτως ἐπίσημος χαὶ λαμπρὸς ὑπὸ δόξης τοῦ θεο-
γιλὴς εἶναι Δανιῆλος, φχοδόμησεν ἐν ᾿Εχόατάνοις τοῖς
Μηβιχοῖς βᾶριν, εὐπρεπέστατόν τι χατασχεύασμα xai
θαυμασίως πεποιημένον, ἣ μέχρι δεῦρο μὲν ἔστι χαὶ

M σώζεται, τοῖς δ᾽ ὁρῶσι δοχεῖ προσφάτως χατεσχευό--
σθαι χαὶ ἐπ’ αὐτῆς ἐχείνης ἧς ἕχαστος αὐτὴν ἡμέρας
ἱστορεῖ γεγονέναι. οὕτω νεαρὸν αὐτῆς xal dxuaiov τὸ
χᾶλλος xai μηδαμοῦ γεγηραχὸς ὑπὸ τοσούτου χρόνου.
lise γὰρ καὶ τὰ κατασχενάσματα ταυτὸν ἀνθρώ-

ANTIQ JUD. LIB. X. CAP. XI.

contra quam imperassent solus fecerit , quum nemo alius au-
sus esset diis supplicare , idque non pielate eo adducti, sed
quod ex invidia observabant illum et animadverterunt quid
ageret. Suspicantes etenim Darium id agere ut ob majorem
quam exspectabant benevolentiam etiam mandati suí con-
temptori veniam daret , quod ipsum eorum in Danielum in-
vidiam augebat , liaud inde mitiores facti erant, sed postu
labant ut juxta latam legem in leonum specum conjiceretur.
At Darius spei plenus fore uL Deus eum liberaret et nihil
mali a feris pateretur, hortatus est eum ut quiequid accide-
ret aequo ferret animo. Quumque in speluncam conjectus
esset , rex , siynalo lapide qui pro oslio erat in ore specus,
discessit, lotamque eam noctem sine cibo et somno exegit,
de Danielo majorem in modum sollicitus. Mane autem di-
luculo surrexit et ad specum se contulit , quumque sigillum
illaeum invenisset, quo lapidem obsignatum reliquerat ,
illo reserato magna voce Danielum clamavit, querens an
adhuc salvus esset. Qui quum regem audivisset, dixissetque
se nequaquam lesum esse, rez eum ex ferarum specu
jussit extrahi.

[521,512.] 895

Inimici vero, cum vidissent nihil mali Da-
nielo accidisse, Deo quidem ejusque providentiz incolumi- ,
tatem illius tribuere noluerunt , leones vero sagina impletos
neque Danielum attigisse neque ad eum accessisse exisli-
mantes , id ila lactum esse regi dictitabant. Αἱ ille, quod
eoa utpote malignos odio habuerit, multas carues leonibus
objici jubet, illisque jam saturatis inimicos Danieli in au-
trum conjici imperavit, ut animadverteret an ob saturita-
tem ad eos non assulturi essent. Tum manifestum erat
Dario, postquam feris objecti essent. satrapre, Danielum
miraculo servatum esse. Nam leones nemini illorum peper-
cerunt, sed eoe omnes dilacerarunt , quasi valde esurienles
et victus inopia laboranles. Eos aulem fames, uli arbi-
tror, non irritavit, quippe qui paulo ante carne ad satiela-
tem usque fuerant impleti, sed hominum malitia : nihil -
enim impedit quin et ipsa, Deo ita volente, eliam bestiis
palam fiat ad poenam exsequendar.

7. lis itaqne hoc modo peremptis qui Danielo insidias
struxerant, Darius rex »tuncios dimisit per universam re-
gionem, qui laudibus celebrarent Deum istum, quem Danie-
jus adorabat, dicerentque eum soluni verum esse οἱ omni-
potentem. Porro Danielum summo in honore habuit, eique
primum inter amicos locum tribuit. Quum autem Danielus
insignis adeo esset clarusque, quod Deo carus esse existi-
maretur, turrim adificavit Ecbatanis Medie, opus elegan-
Lissimuin et arte mirabili constructum , quie etiamnum qui-
dem manet duratque, spectantibus vero apparet recentis
esse structurie, atque illa ipsa die condita qua quisque illam
aspexerit : tanta quippe illi est novitatis species et formae
vigor integer, cui nihil decessil tam longo temporis decursu.
Nam idem accidit wdificiis quod hominibus, pariterque

:896 (ἐσε,---466.)

ποις, καὶ παλαιοῦται καὶ τὴν ἰσχὺν λυόμενα ὑπὸ τῶν
ἐτῶν καὶ τὴν εὐπρέπειαν μαραινόμενα. Θάπτουσι δ᾽
ἐν τῇ βάρει τούς τε Μήδων βασιλεῖς xai Περσῶν xal
Πάρθων, ἄχρι τοῦ δεῦρο, xal ὁ ταύτην πεπιστευμένος
& Ἰουδαῖός ἐστιν ἱερεύς" xat τοῦτο γίνεται μέχρι τῆς
σήμερον ἡμέρας. Ἄξιον δὲ τἀνδρὸς τούτου xal ὃ μάλιστα
θαυμάσαι τις ἂν ἀχούσας διελθεῖν. Ἕπαντα γὰρ αὐτῷ
παραδόξως ὡς ἑνί τινι τῶν μεγίστων ηὐτυχήθη προφη-
τῶν, xal παρὰ τὸν τῆς ζωῆς χρόνον τιμή τε xat δόξα
10 f, παρὰ τῶν βασιλέων καὶ τοῦ πλήθους, xal τελευτήσας
δὲ μνήμην αἰώνιον ἔχει. 'Γὰ γὰρ βιδλία, ὅσα δὴ συγ-
γραψάμενος καταλέλοιπεν, ἀναγινώσκεται παρ᾽ Suiv ἔτι
xal νῦν, xai πεπιστεύχαμεν ἐξ αὐτῶν ὅτι Δανιῆλος
ὡμίλει τῷ Θεῷ. Οὐ γὰρ τὰ μέλλοντα μύνον προφη-
16 τεύων διετέλει, χαθάπερ χαὶ οἱ ἄλλοι προφῆται, ἀλλὰ
καὶ χαιρὸν ὥριζεν, εἰς ὃν ταῦτα ἀποβήσεται" xat τῶν
προφητῶν τὰ χείρω; προλεγόντων, xxi διὰ τοῦτο δυσχε-
ραινομένων ὑπὸ τῶν βασιλέων καὶ τοῦ πλήθους, Δα-
νιῆλος ἀγαθῶν ἐγίνετο προφήτης αὐτοῖς, ὡς ἀπὸ μὲν τῆς
3o εὐφημίας τῶν προλεγομένων εὔνοιαν ἐπισπᾶσθαι παρὰ
πάντων, ἀπὸ δὲ τοῦ τέλους αὐτῶν ἀληθείας πίστιν καὶ
δόξαν δωοῦ θειότητος παρὰ τοῖς ὄχλοις ἀποφέρεσθαι. Ka-
τέλιπε δὲ γράψας, ὅθεν ἡμῖν τὸ τῆς προφητείας αὐτοῦ

I Lerde! ΄
ἀχριθὲς καὶ ἀπαράλλακτον ἐποίησε δῆλον. Φησὶ γὰρ

45 « αὐτοῦ γινομένου ἐν Σούσοις τῇ μητροπόλει τῆς Περ-
σίδος, ὡς ἐξέλθοι uiv εἰς τὸ πεδίο, μετὰ ἑταίρων αὐ-
τοῦ, σεισυοῦ δὲ χαὶ χλόνου τῆς γῆς ἐξαίφνης vevou£-
vou χαταλειφθείη μόνος, φυγόντων τῶν φίλων, xal
πέσοι μὲν ἐπὶ στόμα ταραχθεὶς ἐπὶ τὰς δύο γεῖρας,

80 τινὸς δ᾽ ἁψαμένου αὐτοῦ xai μεταξὺ χελεύοντος ἀνα-
στῆναι xal τὰ μέλλοντα συμδήσεσθαι τοῖς πολίταις
ἰδεῖν μετὰ πολλὰς γενεᾶς. Ἀνασταντι δ᾽ αὐτῷ δει-
θῆναι χριὸν [ ἐσήμαινε μέγαν, πολλὰ μὲν ἐχπεφυ-
χότα χέρατα, τελευταῖον δ᾽ αὐτῶν ὑψηλότερον ἔχοντα.

36 Ἔπειτα ἀναθλέψαι μὲν εἰς τὴν δύσιν. θεάσασθαι δὲ
τράγον ἀπ᾽ αὐτῆς δι’ ἀέρος φερόμενον, συρράξαντα

' τῷ xpi) x«i τοῖς χέρασι χορύψαντα δὶς χκαταθαλεῖν
αὐτὸν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ πατῆσχι., Εἶτα τὸν τράγον
ἰδεῖν dx τοῦ μετώπου μέγιστον ἀναφύσαντα χέρας, οὗ

40 χλασθέντος ἀναύλαστζισαι τέσσαρα, xaÜ' ἕχαστον τῶν
ἀνέμων τετραμυένα. "EZ αὐτῶν δ᾽ ἀνασχεῖν xal
ἄλλο μιχρότερον ἀνέγραψεν, ὃ αὐξῆσαν ἔλεγεν αὐτῷ
ὃ ταῦτα ἐπιδεικνὺς Θεὸς πολειΐσειν αὐτοῦ τὸ ἔθνος
χαὶ τὴν πόλιν αἱρήσειν χατὰ χράτος, xai συγχεῖν τὰ

4& περὶ τὸν ναὸν xai τὰς θυσίας χωλύσειν γενέσθαι ἐφ᾽
ἡμέρας χιλίας διαχοσίας ἐν ενήχοντα ἔξ. » Ταῦτα μὲν
ἰδεῖν ἐν τῷ πεδίω τῷ ἐν Σούσοις 6 Δανιῆλος ἔγρχψε᾽
χρῖναι δ᾽ αὐτῷ τὴν ὄψιν τοῦ φχαντάσωχτος ἐδήλου τὸν
Θεὸν οὕτως. « Τὸν μὲν χριὸν βασιλείχς τὰς Περσῶν

eo χαὶ Μήδων σημαίνειν ἔφασχε, τὰ δὲ χέρατα τοὺς
βασιλεύειν μέλλοντας, τὸ δὲ ἔσγατον χέρας σημαίνειν
τὸν ἔσχατον βασιλέα, τοῦτον δὲ διοίσειν ἁπάντων
πλούτῳ τε xal δόξῃ. Τὸν δὲ τράγον δηλοῦν ὡς ἐκ
τῶν Ἑλλήνων τις βασιλεύων ἔσται, ὃς τῷ Πέρση

ΑΡΧΔΙΟΔΟΙῚΔΣ BIBA. 1. ΚΕΦ. l4.

[533—54.]

senescunt , quod annis aliquid de robore pereat , decorque
marcescat. Moris autem adliuc est ut in turri ista Medorum
reges sepeliantur, item Persarum et Parthorum ; ejusque
custodia sacerdoti Judzo commissa est : id quod (ieri :o-
let in hodiernum usque diem. Convenit autem id de lyx
viro narrare, quod, si quis audiverit, etiam miretur.
Omnia enim ipsi, tanquam uni e vatum maximis, prater
opinionem prospere cesserunt, et dum viveret honorem et
gloriam apud reges populumque assequutus est, atque mor :
luus memoria fruitur sempilerna. Libri enim, quotquot :
se conscriptos reliquit , leguntur hodieque apud nos : atqut
ii nobis fidem faciunt Danielum cum Deo colloquia habuisse.
Non enim futura solum , quemadmodum et alii vates, pra»
dicere solebat, sed et tempus, quo haec eventura erant ,.
praefinivit : quumque alii vates mala praenunciarent, propler- |
eaque regum et vulgi odia in se concitarent., istis Danielus
erat bonorum prenuncius, adeo ut ob faustam quidem.
ominationem sibi omnium benevolentiam conciliarit, ex.
eveniuuim vero certitudine nou solum in veridicis, sed -1
in divinis habitus fuerit a populo. Scriptis autem ea cou-
signata reliquit, ex quibus licet perspicere summe fidei
esse ejus vaticinia rataque et immulabilia. Aitenim, « quum.
forte Susis esset, Persidos metropoli, quod exiverit qui-
dem cuim sodalibus suis in planitiem, subito vero lerra ioi
et copcussione oborta solus fuerit relictus, amicis difl::
gieuübus; el ipse quidem in faciem devolutus in manu
ambas copciderit, a quodam vero apprehensus, simulque.
ab eo surgere jussus ac videre qu&& post multas aetates civi- |
bus essent eventura. Quum autem surrexisset, sibi ostensum -
esse [retulit] arietem immani magnitudine, mulla quidem |
eoruua enata habentem , postremum vero illorum ceteri |
excelsius. Deinde sustulisse oculos ad occasum, vidisse.
que hircum inde per aerem delatum, qui arietem, ubi
cum eo congfessus esset, eumque bis cornibus percusse- -
ril, humi prostraril conculcaritque. Mox vidisse enalom
e fronte hirci coruu eminentissimum, eoque fracto quattuor
succrevisse, quattuor cceli plagas spectantia. Ex liis veroel |
aliud minus exortum esse scripsit , qued postquam adullum
esset , dicebat Deus qui luec illi ostendebat , bellum genti
ipsius illaturum esse , et urbem vi expugpnaturum, templique
ceremonias perturbatum ire, sacrificiaque inhibitorumesie -
per dies mille ducentos et nonaginta sex. » Ηδὸ quidem
se vidisse in planitie juxta Susas Danielus scripsiL : Deun
vero ipsi , quid sibi vellent quae per visum apparueraot, in |
hunc modum exposulsse declarabat. « Arietem quidem Té
gna Persarum et Medorum significare dicebat, cornua Ye.
reges ihi rerum potituros, et cornu novissiimum desigoare
regem ultimum , quique omues opibuset gloria superaluri»
esset. Hircum autem indicare ex Graecis quendam re$
tarum essc, qui bis cum Persa congressus victoriam €

(10, 46.)

συαῤαλὼν δὶς χρατήσει τῇ uayv καὶ παραλήψεται
τὴν ἡγεμονίαν ἅπασαν. Δηλοῦσθαι δ᾽ ὑπὸ τοῦ με-
vi)ou χέρατος τοῦ ἐν τῷ μετώπῳ τοῦ τράγου τὸν
πρῶτον βασιλέα, xal τὴν τῶν τεσσάρων ἀναύλάστη-
V σιν ἐχπεσόντος ἐχείνου xal τὴν πρὸς τὰ τέσσαρὰ χλί-
ματὰ τῆς γῆς αὐτῶν ἀποστρογὴν ἑχάστου τοὺς δια-
Moe μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πρώτου βασιλέως ἐμφα-
νζεσθαι, xai διαμερισμὸν εἰς αὐτοὺς τῆς βασιλείας,
οὔτε δὲ παῖδας αὐτοῦ τούτους ὄντας οὔτε συγγενεῖς
Ἡ πολλοῖς ἔτεσιν ἄρξειν τῆς οἰχουμένης. [Γενέσθαι δ᾽
ἐκ τούτων τινὰ βασιλέα τὸν ἐχπολεωήσοντα τό τε ἔθνος
x3 τοὺς νόμους αὐτῶν xal τὴν χατ᾽ αὐτοὺς ἀφαιρη-
ούμενον πολιτείαν, χαὶ συλήσοντα' τὸν ναὸν χαὶ τὰς
θυσίας ἐπ᾽ ἔτη τρία χωλύσοντα ἐπιτελεσθῆναι, ν Καὶ
" δὲ ταῦτα ἡμῶν συνέδη τῷ ἔθνει παθεῖν ὑπ᾽ Ἀντιόχου
τοῦ Ἐπιφανοῦς. χαθὼς εἶδεν ὁ Δανιῆλος xxt πολλοῖς
ἔτεσιν ἔαπροσθεν ἀνέγραψε τὰ γενησόμενα. Τὸν αὖ-
τὸν δὲ τρόπον Δανιῆλος xal περὶ τῆς τῶν Ρωμαίων
ἡγεμονίας ἀνέγραψε xai ὅτι ὕπ᾽ αὐτῶν ἐρημωθήσεται,
ν Ταῦτα πάντα ἐχεῖνος, Θεοῦ δείξαντος αὐτῷ, συγγρά-
ψας χατέλειψεν - ὥστε τοὺς ἀναγινώσχοντας xal τὰ
ουαβαίνοντα σχοποῦντας θαυμάζειν ἐπὶ τῇ παρὰ τοῦ
θεοῦ τιμῇ; τὸν Δανιῆλον, xal τοὺς ᾿Επιχουρείους ἐκ
τούτων εὑρίσχειν τ τλανημένους,, ot τήν τε πρόνοιαν
Ὁ ἐχβάλλουσι τοῦ ϑίου χαὶ τὸν Θεὸν οὐχ ἀξιοῦσιν ἐπι-
τροπεύειν τῶν πραγμάτων, οὐδ᾽ ὑπὸ τῆς μαχαρίας χαὶ
ἀφθάρτου πρὸς διαμονὴν τῶν ὅλων οὐσίας κυθερνᾶσθαι
τὰ σύμπαντα, ἄμοιρον δ᾽ ἡνιόγου καὶ φροντιστοῦ τὸν
χύσμον αὐτομάτως φέρεσθαι λέγουσιν" ὃς εἰ τοῦτον
ἃ ἀπροστάτητος ἦν τὸν τρόπον, χαθάπερ xai τὰς ναῦς
ἐρήμους χυβερνητῶν xavaduouévac δρῶμεν ὑπὸ πνευ-
μάτων, ἢ xxi τὰ ἅρματα περιτρεπόμενχ μὴ ἔχοντα
τοὺς ἡνιοχοῦντας, συντρυθεὶς ἂν ἀπὸ τῆς ἀπρονοήτου
φορᾶς ἀπολώλει καὶ διεφθείρετο. — "oic οὖν προειρημέ-
Ὁ wy ὑπὸ Δανιήλου δοχοῦσί μοι σφόδρα τῆς ἀληθοῦς δό-
ζης διχιααρτάνειν ol τῷ Θεῷ μηδεμίαν εἶναι περὶ τῶν
τνθρωπίνων ἀποφαινόμενοι πρόνοιαν. Οὐ γὰρ ἂν χατὰ
τὴν ἐκείνου προφητείαν, εἰ συνέθαινεν αὐτοματισμῷ
τίνι τὸν χύσμον διάγειν, πάντα ἑωρῶμεν árobatvovra.
& Evo ulv οὖν περὶ τούτων ὡς ηὗρον καὶ ἀνέγνων, οὕτως
ἔγραψα" εἰ δέ τις ἄλλως δοξάζειν βουλήσεται περὶ αὖ-
τῶν, ἀνέγχλητον ἐχέτω τὴν ἑτερογνωμοσύνην.

BIBAION ENAEKATON.

v. Ὡς Κῦρος ὁ Περσῶν βασιλεὺς, τοὺς Ἰονξαίους ἀπολύσας
ἐχ Βαδυλῶνος εἰς τὴν οἰκείαν, ἐπέτρεψεν αὐτοῖς οἰχοδομῆσαι
τὸν ναὸν, δοὺς αὐτοῖς χρήματα.

β΄. Ὅτι διεκώλυσαν αὐτοὺς οἱ τοῦ βασιλέως ἡγεμόνες κατα-
σχευάσαι τὸ ἱερὸν, ἐμποδὼν γενόμενοι τοῖς ἔργοις.

Υ. Ὡς Κύρου τελευτήσαντος Καμδύσης ὁ παῖς αὐτοῦ, παραλα-
ῥὼν τὴν ἡγεμονίαν, ἐχ παντὸς ἀπηγόρευσε τοῖς Ἰουδαίοις
οἰχηδομῆσαι τὸν ναόν.

ὅ, Ὅτι Δαρεῖος ὁ Ὑστάσπου, βασιλεύσας Περσῶν, ἐτίμνσε
τὸ τῶν Ιουδαίων ξῆνος xai τὸν νχὸν ᾧκοδόμησεν.

ANTIQ. JUD. LiB. XI. CAP. XI.

[41 —546.] 397
acie reportaturus , omtemque dominatum et principatum in
se sit tralaturus. Ingenti vero cornu ex liirci fronte producto
significari primum regem, quattuorque cornubus, illo ca-
dente, enatis, qua ad qualiuor terre partes res pexere,
primi regis post mortem ejus successores ostendi, regni-
que inter eos partilionem, illosque, nec liberos ipsius
nec cugnatos , multis annis orbis terrarum imperium habi-
turos. Porro ex his regem quendam exoriturum esse, qui
et Judaeorum gentem et leges expugnaturus , formamque
institutze juxta has reipublice eversurus, εἰ templum dire-
pturus, perque triennium sacra fieri prohibiturus sit. » Et
sane factum est ut heec ipsa sub Antiocho Epiphane gens no-
sira pateretur, prout videret Danielus , οἱ multis ante annis
quse ventura erant scriptis maudaveraL. Similiter autem Da.
nielus de Romanorum etiam imperio scripsit , illosque ma-
gnam vastitatem illaturos esse. Ista omnia, a Deo sibi mon-
strata, scriptis consignata reliquit : ut qul ea legerint, et
eventus perspexerint, Danielum mirentur ob tam insignem
lionorem illi a Deo habitum, οἱ Epicureos in errore versari
deprehendant, qui provideutiam e vita ejiciunt , et a Deo
res humanas curari non existimant, nec omnia a natura
beata et immortali ad universitatis rerum perennitatem
regi et administrari volunt, sed sine recto re et curatore
muodum suopte impetu ferri asseveranl. — Qui si ita ut illi
autumant praeside careret, quemadmodum naves sine gu-
bernatoribus videmus proceilis obrui, currusve attrígie de-
stitutos percelli, temerario motu labefactatus concideret
periretque. Quumque ista praedicta fuerint a Danielo, vi-
dentur mihi a vera opinione multum aberrare qui Deum
non curare propunciant quid agat genus humanum : non enim
vaticiniis ejus eventus respondisse conspiceremus , si omnia
in mundo temeritate regerentur. Et ego quidem prout
relatum legi, ita plane de istis scripsi : sin vero cuiquam
libuerit aliter de iigdem sentire, illi per me licebit diversam
opinionem sequi et tueri .

LIBER UNDECIMUS.

——— 94909 «m ——

I. Quomodo Cyrus Persarum rex. quum Judmos Babylone in
patrias sedes dimisisset , els permisit templum exsiruere,
data illis pecunia.

2. Quod regis duces, impeditis operibus , ipsos in templo τοῦ
ficando interpellarunt.

ἃ. Quomodo, post Cyri mortem, Cambyses ejus filius , suscepto
imperio, Judmis prorsus interdixit templi instauratione.

4. Quod Darius Hystaspis filius, Persarum reguum adeptus ,
Judeorum gentem in honorc habuit, et templum ex:zedili-
candum curas it.

898 (μ07---460.)

ε΄. Ὡς μετ᾽ αὐτὸν ὁ παῖς αὐτοῦ Ξέρξης οἰχείως πρὸς τοὺς
ἸΙουδαίους διετέθη.

ς΄ "On, βασιλεύοντος ᾿Αρταξέρξον, μιχροῦ τῶν Ιουδαίων
πᾶν τὸ ἔθνος ἐχινδύνευσε δι᾽ ᾿Αμάνου δόλον.

C. Ὡς Βαγώας, ὁ 'λρταξέρξον τοῦ νεωτέρου στρατηγὸς, πολλὰ
elc τοὺς ᾿Ιονδαίους ἐξύδρισεν.

1. Ὅσα ὁ Μακεδόνων βασιλεὺς ᾿Αλέξανδρος εὐηργέτησεν αὖ-
τοὺς, χρατήσας τῆς Ἰουδαίας.

Περιέχει f, βίδλος χρόνον ἐτῶν avy', μῆνας ε΄.

ΚΕΦ, Α΄.

TQ δὲ πρώτῳ ἔτει τῆς Κύρου βασιλείας (τοῦτο δ᾽ ἦν
ξδδομηκοστὸν ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας μεταναστῆναι τὸν λαὸν
ἡμῶν ἐχ τῆς οἰχείας εἰς Βχδυλῶνα συνέπεσεν) ἠλέησεν
ὃ Θεὸς τὴν αἰμμαλωσίαν xal τὴν συμφορὰν ἐχείνων

6 τῶν ταλαιπώρων, χαθὼς προεῖπεν αὐτοῖς διὰ Ἱερεμίου
τοῦ προφήτου, πρὶν ἢ χατασχαφῆναι τὴν πόλιν" ὡς
μετὰ τὸ δουλεῦσαι Ναδουχοδονοσόρῳ χαὶ τοῖς ἐχγόνοις
αὐτοῦ, xol ταύτην ὑπομεῖναι τὴν δουλείαν ἐπὶ ἔτη ἐδδο-
μήκοντα, πάλιν αὐτοὺς εἰς τὴν πάτριον ἀποχαταστή-

10 Gt γῆν, xal τὸν ναὸν οἰκοδομήσουσι, καὶ τῆς ἀρχαίας
ἀπολαύσουσιν εὐδαιμονίας. Ταῦτ᾽ αὐτοῖς παρέσχε.
᾿Παρορμήσας γὰρ τὴν Κύρου ψυχὴν ἐποίησεν αὐτὸν γρά-
Vei κατὰ πᾶσαν τὴν ᾿Ασίαν ὅτι Κῦρος 6 βασιλεὺς M-
γεῖ, « ἐπεί με 6 Θεὸς ὃ μέγιστος τῆς οἰκουμένης ἀπέδειξε
[δ « βασιλέα, πείθομαι τοῦτον εἶναι ὃν τὸ τῶν ἸΙσραηλιτῶν
« ἔθνος προσκυνεῖ. Καὶ γὰρ τοὐμὸν προεῖπεν ὄνομα
« διὰ τῶν προφητῶν, xal ὅτι τὸν ναὸν αὐτοῦ οἶχοδο-

« woo ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν τῇ Ἰουδαία χώρα. »
β΄. Ταῦτα δ᾽ ἔγνω Κῦρος ἀναγινώσχων τὸ βιόλίον,
90 ὃ τῆς αὐτοῦ προφητείας ὁ "Hoalaz χατέλιπε πρὸ ἐτῶν
διαχοσίων xal δέκα. Οὗτος γὰρ ἐν ἀπορρήτῳ εἶπε
ταῦτα λέγειν τὸν Θεὸν ὅτι « βούλομαι Κῦρον ἐγὼ, ὃν
« πολλῶν ἐθνῶν καὶ μεγάλων ἀπέδειξα βασιλέα, πέμ-
« ψαι μοὺ τὸν λαὸν εἰς τὴν ἰδίαν γῶν, καὶ οἰχοδομῆ-
85 « σαί μου τὸν ναόν. » Ταῦτα Ἢσαΐας προεῖπεν ἔμπρο»
σθεν ἢ χατασχαφῆναι τὸν ναὸν ἔτεσιν ἑχατὸν καὶ τεσσα-
ράχοντα. Ταῦτ᾽ οὖν ἀναγνόντα τὸν Κῦρον xxt θαυμά-
σαντα τὸ θεῖον ὁρμή τις ἔλαθε χαὶ φιλοτιμία ποιῆσαι τὰ
γεγραμμένα χαλέσας τε τοὺς ἐπιφανεστάτους τῶν ἐν
3o δβαδυλῶνι Ἰουδαίων συγχωρεῖν αὐτοῖς ἔφη βαδίζειν εἰς
τὴν αὐτῶν πατρίδα, καὶ ἀναστῆσαι τὴν πόλιν Ιεροσό-
λυμα xai τὸν τοῦ Θεοῦ ναόν᾿ ἔσεσθαι γὰρ αὐτοῖς xal
ποῦτον σύμμαχον, αὖτόν τε γράψειν τοῖς γειτονεύου-
σιν ἐχείνη τῇ χώρᾳ τῶν ᾿Ιουδαίων ἡγεμόνων xai σα-
86 τραπῶν, ἵνα συμδάλωνται χρυσὸν αὐτοῖς xal ἄργυρον
εἰς τὴν οἰκοδομίαν τοῦ ναοῦ, καὶ πρὸς τούτοις θρέμματα

πρὸς τὰς θυσίας.

γ΄. Ταῦτα Κύρου χαταγγείλαντος τοῖς Ἰσραηλίταις,
ἐξώρμησαν οἵ τῶν δύο φυλῶν ἄρχοντες τῆς ᾿Ιούδα xai

«0 τῆς Βενιαμίτιδος, οὗ τε Λευῖται xal ἱερεῖς εἰς τὰ Ἵερο-
σόλυμα. Πολλοὶ δὲ κατέμειναν ἐν τῇ Βαδυλῶνι, τὰ

ἈΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. ΙΑ. ΚΕΦ. A.

[δε6--- 5.5}

5. Quomodo post illum Xerxes ejus filius summa Judzos be-
nevolentía prosequulus est.

6. Quod , Arlaxerxe regnante, tota Judaeorum gens in extre-
mum discrimen propemodum adducta erat , dolo Amani.
7. Quomodo Bagoas, qui Arlaxerxis Junioris exercitul cum

imperio praerat, Judios multis injariis affecit.
8. Quanta beneficia illis contulit Alexander Macedonum rex,
postquam Judizeam subegerat.

Continet hic liber tempus annorum CCLII,
menses V.

— aup.4 09 0-«m———-

CAP. I.

Anno regni Cyri primo (isle autem erat septuagesimus
ab illo die quo populum nostrum conügit e suis sedibus
Babylonem migrare) Deum miseratio subiit captivitatis et
terumnarum , quas míseri isti tulerunt, sicnti ipsis per Hie-
remiam valem preedixerat ante urbis excidium , quod post
quam servierint Nabuchodonosero ejusque posteris , et banc
sustinuerint servitutem per annos sepluaginta, rursus eus
in patriam terram restituet , eritque ut templum zedificept,,
et pristinam felicitatem consequantur. [sta illis proesilit.
Nam quum Cyri animum exsuscitasset, effecit at ille per
universam Asiam scriberet, Cyrum regem dicere, « quo--
« niam me Deus maximus orbis terrarum regem consliluit ,
« hunc illum esse credo quem Israelitarum gens adorat. [5
« enim meum nomen per vastes praedixit, et quod ipsius
« templum instauraturus si Hierosolymis in terra Ju-
« diea. » |

2. Haec autem Cyrus cognovit ex lectione vaticiniorum
libri quem Esaias ante annos ducentos et decem reliquit.
Hic enim secreto Deum ista enunciare dicebat , « Cyrum ego
« volo, quem multarum et magnarum gentium rcgem con-
« stitui, populum meum in propriam terram remittere, tem-
« plumque meum sedificare. » Haec Esaias praedixit, centum
οἱ quadraginta annis antequam templum dirutum est. Illa
itaque dum legeret Cyrus, Deique numen miraretur, cupido
eum incessit studiumque exsequendi quae scripta eran! :
accitisque illustrissimis apud Babylonem Judieis dixil, se
illis potestatem facere in patriam suam eundi , urbemque
Hierosolyma et templum Dei ilerum suscitandi : foe
enim et lunc illis adjutorem, ipsumque scripturum esse
ducibus et satrapis in vicinia istius Judzeorum regionis,
ut conferant eis aurum atque argentam ad templi fabricam,
insuper et pecora in sacrificia. —

3. Ista Cyrus quum Israelitis dixisset , duarum tribunm
principes, Judee et Benjaminis, simulque Levi et sacer-
dotes, propere se Hierosolyma contulerunt, Multi vero
apud Babylonem manserunt, nolentes possessiones 5085

μφ),,τυ,)

χτέαχτα χαταλιπεῖν οὐ θέλοντες. Καὶ παραγινομένοις
αὐτοῖς οἱ τοῦ βασιλέως φίλοι πάντες ἐδθοήθουν xat συν-
εἰσέφερον εἰς τὴν τοῦ ναοῦ χατασχευὴν οἱ μὲν χρυσὸν,
οἱ δὲ ἄργυρον, οἱ δὲ βοσχημάτων πλῆθος σὺν ἵπποις" xal
| τάς τε εὐχὰς ἀπεδίδοσαν τῷ Θεῷ xal τὰς νομιζομένας
χατὰ τὸ παλαιὸν θυσίας ἐπετέλουν, ὥσπερ ἀναχτιζομέ-
vic αὐτοῖς τῆς πόλεως xai ἀναδιούσης τῆς ἀρχαίας περὶ
τὴν θρησχείαν συνηθείας. ᾿Ἀπέπεμψε δὲ αὐτοῖς Κῦρος
χαὶ τὰ σχεύη τοῦ Θεοῦ, ἃ συλήσας τὸν ναὸν βασιλεὺς
" Ναδουχοδονόσορος εἰς τὴν Βαῤδυλῶνα ἐκόμισε. Πα-
ρέδωχε δὲ ταῦτα φέρειν Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλαχι
αὐτοῦ, προστάξας δοῦναι αὐτὰ "A6acodpo, ὅπως φυ-
λάττη μέχρι τῆς οἰχοδομίας τοῦ ναοῦ, τελεσθέντος δὲ
αὐτοῦ παραδῷ τοῖς ἱερεῦσι χαὶ ἄρχουσι τοῦ πλήθους, εἰς
ετὸν vaov ἀποδοθησόμενα. Πέμπει δὲ xot ἐπιστολὴν
πρὸς τοὺς iv' Συρίᾳ σατράπας Κῦρος τάδε λέγουσαν.
Βασιλεὺς Κῦρος Σισίνη xal Σαραδασάνῃ χαίρειν.
« Ἰουξδαίων τῶν ἐν τῇ ἐμῇ χώρα κατοικούντων ἐπέ-
ετρεψα τοῖς βουλομένοις εἰς τὴν ἰδίαν ἀπελθοῦσι πα-
b « pióz τήν τε πόλιν ἀναχτίσαι xat τὸν ναὸν οἰκοδομῇ -
ε σαι τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τό-
«ποὺ ἐφ᾽ οὗ xa πρότερον. Κατέπεμψα δέ μου καὶ τὸν
« γαζοφύλαχα Μιθριδάτην xal Ζοροδάδηλον τὸν do-
εχοντα τῶν Ἰουδαίων, ἵνα θεμελίους βάλωνται τοῦ ναοῦ
δ. xat οἰχοδολήσωσιν αὐτὸν, ὕψος μὲν ἑξήχοντα πηχῶν,
«τῶν δ᾽ αὐτῶν xal τὸ εὖρος, λίθου μὲν ξεστοῦ τρεῖς
* ποιησάμενοι δόμους xal ἕνα ξύλινον ἐγχώριον, δμοίως
* δὲ xal θυσιαστήριον ἐφ᾽ οὗ θύωσι τῷ Θεῷ. Τὴν δὲ
«εἰς τοῦτα δαπάνην ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ γενέσθαι βούλο-
ἢ ὁ μαι. Καὶ τὰ σχεύη δὲ, ἃ ἐσύλησεν ἐκ τοῦ ναοῦ Na6ov-
« χοδονόσορος ὃ βασιλεὺς, ἔπεμψα παραδοὺς Μιθριδάτῃ
«τῷ γαζοφύλαχι xal Ζοροθαβήλῳ τῷ ἄρχοντι τῶν "Dov-
εαίων, ἵνα διαχομίσωσιν εἰς Ἱεροσόλυμα xal ἀποχα-
«ταστήσωσιν εἷς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, Ὁ δὲ ἀριθμὸς
b « αὐτῶν ἐστι τοσοῦτος" ψυχτῆρες χρύσεοι πεντήχοντα,
* ἀργύρεοι πενταχόσιοι, Θηρίχλεια χρύσεα τεσσαρά-
*Xovta, ἀργύρεα πενταχόσια, χάδοι χρύσεοι πεντή-
* Xovta , ἀργύρεοι πενταχύσιοι, σπονδεῖα χρύσεα τριά-
* X071 ἀργύρεα τριαχόσια, φιάλαι χρύσεαι τριάχοντα,
h * ἀργύρεαι δισχίλιαι τετραχάσιαι, σχεύη τε ἄλλα με-
«γάλα χίλια, Συγχωρῷ δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν ix προγόνων
* εἰθισμένην τιμὴν, χτηνῶν xal οἴνου καὶ ἐλαίου δρα--
"χμὰςεἴχοσι μυριάδας πενταχισχιλίας xal πενταχοσίας,
* xii εἰς σεμίδαλιν πυρῶν ἀρτάθδας δισμυρίας πεντα-
ὁ « χοσίας, Κελεύω δὲ τὴν τούτων χορηγίαν ἐκ τῶν τῆς
* Σαμαρείας γίνεσθαι φόρων. ᾿Εποίσουσι δὲ τὰ ἱερεῖα
* ταῦτα χατὰ τοὺς Μωῦύσέως νόμους ol ἱερεῖς ἐν Ἵερο-
* σολύμοις, καὶ προσφέροντες εὔξονται τῷ Θεῷ περὶ
* δωτηρίας τοῦ βασιλέως xal τοῦ γένους αὐτοῦ, ὅπως
Ὁ «ἡ Περσῶν βασιλεία διαμένη. Τοὺς δὲ παραχούσαν-
"τὰς τούτων χαὶ ἀχυρώσαντας ἀνασταυρωθῆναι βού -
* Aouat χαὶ τὰς οὐσίας αὐτῶν εἶναι βασιλιχάς ». Καὶ
ἡ μὲν ἐπιστολὴ ταῦτα ἐδήλου" τῶν δ᾽ ἐκ τῆς at ua

AN11Q. JUD. LIB. XI. CAP. I.

[58,49 ] 399

relioquere. Quumque eo pervenissent , omnes regis amici
illis adjumento erant, et ad templi structuram conferebant ,
alii quidem aurum , alii vero argentum , rursusque alii ma.
gnam vim pecorum simul et equos : tumque et vota Deo
solverunt, et consuetas olim victimas mactarupt, quasi
jam urbs illis instaurala esset, et antiqua revivisceret sa-
crorum solennitas. Cyrus autem illis remisit et vasa Dei,
quie rex Nabuchodonosorus , lemplo spoliato, Babylonem
deporlaverat : alque ista perferenda tradidit Mithridati suo
qus&eetori , eum mandatis ut illa Abassaro daret , ea lege ut
illa asservaret usquedum templum sedificatum esset, eoque
absoluto traderet sacerdotibus populique principibus templo
restituenda. Quin et epistolam misit Cyrus ad Syriae sa-

trapas, in hanc sententiam.

Cyrus rex Sisinge et Sarabasanz salutem.

« Judiis in. mea terra habitantibus, quicunque volunt,
« permisi, in patriam suam profectis, et civitatem suam
« instaurare, et templum Dei Hierosolymis eedificare, in
« eodem quo antea fuerat loco. Misl'autem eo etiam qum.
« slorem meum Mithridaten et Zorobabelum Jodsmorum
« principem, ut templi fundamenta jaciant, illudque ex-
« Struant, ut altitudo quidem sexaginta, latitudo vero toti-
« dem etiam pateret cubitos, trinis politorum saxorum
« ordinibus, et uno ligneo ex ipsius provincie arboribus,
« similiter et altare in quo Deo sacrificent. Sumptus vero
« in ista da meo suppeditari volo. Vasa quoque, qua
« rex Nabuchodonosorus e templo sustulerat, tradidi in
« manus Mithridatis queestoris mel, et Zorobabeli Judzorum
« principis, ut ea perferant Hierosolyma, et in templum
« Del restituant reponantque. Numerus autem illorum ita
« 8e habel : refrigeratoria aurea quinquaginta, amgemtea
« quingenta; pocula Thericlea aurea quadraginta , argentea
« quingenta; situle aureze quiaquaginta , argentee quingen-
« Ue; libatoria aures triginia, argentea trecenta ; phiale
« aurei triginta, argentew bis mille οἱ quadringentce, et
« mille insuper vasa magna. Concedo eliam illis eosdem
« honores, quibus et majores eorum usi sunt , pro pecudi-
« buset vino et oleo drachmarum ducenta et quinque millia
« et quingentas, et triticez simile artabas vigipti millia et
« quingentas. Jubeo autem ut horum copía illis fiat ex
« Samariz tribulis. Atque islas victimas immolabunt sa-
« cerdotes Hierosolymis juxta ritus Moysaicos, et intra $a-
« cra Deum precabuntur pro salute regis ejusque sobolis ,
« ut regnum Persarum diuturnum sit. Quicunque istis
« non paruerint, eaque irtita fecerint, eos crucis patibulo '
« affigi volo, et bona eorum redigi in fiscum regium. » Εἰ
in hanc quidem sententiam scripla erat epistola : eorum

400 (ε10,47.)

λωσίας συνελθόντων εἰς “Ἱεροσόλυμα μυριάδες ἦσαν

τέσσαρες xat δισχίλιοι. τετραχόσιοι χαὶ ἑξήχοντα δύο.
ΚΕΦ. B.

βαλλομένων δὲ τοὺς θεμελίους τοῦ ναοῦ xal περὶ τὴν

οἰχοδοαὴν αὐτοῦ λίαν ἐσπουδαχότων, τὰ πέριξ ἔθνη,

& xol μάλιστα τὸ Χονθαίων (οὺς ἐκ τῆς Περσίδος καὶ
Μηδικῆς ἀγαγὼν Σαλμανασάρης ὁ τῶν Ἀσσυρίων βα-
σιλεὺς κατῴχισεν ἐν Σαμαρεία, ὅτε τὸν τῶν Ἰσραη-
λιτῶν λαὸν ἀνάστατον ἐποίησε) παρεχάλουν τοὺς σατρά-
πας xai τοὺς ἐπιμελουμένους ἐμποδίζειν τοὺς Ιουδαίους

I0 πρός τε τὴν τῆς πόλεως ἀνάστασιν χαὶ τὴν τοῦ ναοῦ xa-
τασχευήν. Οἱ δὲ xat χρήμασι διαφθαρέντες ὕπ᾽ αὐτῶν
ἀπημπόλησαν τοῖς Χουθαίοις τὸ περὶ τοὺς Ἰουδαίους
ἀμελὲς xal ῥάθυμον τῆς οἰχοδομίας. Κύρῳ γὰρ περί τε
ἄλλους ἀσχοληθέντι πολέμους ἄγνοια τούτων ἦν χαὶ

(δ στρατευσαμένῳ ἐπὶ Μασσαγέτας ixei συνέδη τελευτῆσαι

τὸν βίον. Καμβύσου δὲ τοῦ Κύρου παιδὸς τὴν βασι-

λείαν παραλαθόντος, ot ἐν Συρίᾳ xai Φοινίχη xal 'Au-
μανίτιδι καὶ Μωαθίτιδι καὶ Σχμαρεία γράφουσιν ἐπι-
στολὴν Kau6íon δηλοῦσαν τάδε. « Δέσποτα, οἱ παῖδές

« cou , 'Ῥάθυμος ὁ πάντα τὰ πραττόμενα γράφων xat

« Σεμέλιος ὃ γραμματεὺς χαὶ οἱ τῆς βουλῆς τῆς ἐν Συ-

« bla xat Φοινίχγ, χριταί, Γινώσχειν σε δεῖ, βασιλεῦ,

« ὅτι Ἰουδαῖοι οἱ εἰς Ββαδυλῶνα ἀναχθέντες ἐληλύθασιν

« εἷς τὴν ἡμετέραν, xal τὴν τε πόλιν τὴν ἀποστάτιν

« καὶ πονηρὰν οἰχοδομοῦσι χαὶ τὰς ἀγορὰς αὐτῆς, χαὶ

« ἐπισχευάζουσι τὰ τείχη xal ναὸν ἀνεγείρουσι,. — "I6:

« μέντοι γε τούτων γενομένων οὔτε φόρους αὐτοὺς τελεῖν

« ὑπομενοῦντας οὔτε ὑπακούειν ἐθελήσοντας, ἀλλὰ xal

« βασιλεῦσιν ἀντιστήσονται xal ἄρχειν μᾶλλον 9) ὅπα-

« χούειν ἐθελήσουσιν. ᾿Ἐνεργουμένων οὖν τῶν περὶ

« τὸν ναὸν xat σπουδαζομένων χαλῶς ἔχειν ἔδοξεν ἡμῖν

« γράψαι σοι, βασιλεῦ, χαὶ μὴ περιιδεῖν, ὅπως ἐπισχέψη

« τὰ τῶν πατέρων σου βιδλία. Εδρήσεις γὰρ ἐν αὐτοῖς

« ἀποστάτας χαὶ τῶν βασιλέων ἐχθροὺς Ἰουδαίους χαὶ

« τὴν πόλιν αὐτῶν, ἢ διὰ τοῦτο xal νῦν ἠρημώθη. "E-

« ὅδοξε δ᾽ ἡμῖν xal τοῦτό σοι δηλῶσαι, ἀγνοούμενον ἴσως,

« ὅτι τῆς πόλεως οὕτω συνοιχισθείσης χαὶ τὸν χύχλον

« τῶν τειχῶν ἀπολαδούσης ἀποχλείεταί σοι $j ὁδὸς jj

« ἐπὶ Κοίλην Συρίαν xai Φοινίχην. »

40 β΄, ᾿Αναγνοὺς δὲ ὁ Καμθύσης τὴν ἐπιστολὴν, χαὶ
φύσει πονηρὸς ὧν, χινεῖται πρὸς τὰ δεδηλωμένα, χαὶ
γράφει τάδε λέγων. « Βασιλεὺς Καμδύσης ἱΡαθύμῳ τῷ
« γράφοντι τὰ προσπίπτοντα xai Βελσέμω xot Σεμελίῳ
« γραυματεῖ xal τοῖς λοιποῖς τοῖς συντασσομένοις χαὶ

46 « οἰκοῦσιν ἐν Σχμαρείᾳ xai Φοινίχη. τάδε λέγει. "Ava-
« γνοὺς τὰ πεμφθέντα μοι παρ᾽ 0409. γράμματα, ἐκέ-
« λευσα ἐπισχέψασθαι τὰ τῶν προγόνων μον βιθλία,
« χαὶ ηὑρέθη fj πόλις ἐχθρὰ βασιλεῦσιν ἀεὶ γεγενημένη,
« καὶ στάσεις xal πολέμους ol ἐνοιχοῦντες πραγματευ-

€0 « σάμενοι' xal βασιλεῖς αὐτῶν ἔγνωμεν δυνατοὺς xal

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. B.

[519,5:6.] |

vero , qui e caplivitate convenerunt Hierosolyma , myrais
erant quattuor, duo millia et quadringenti sexaginta duo. ᾿

CAP. II.

Hi dum templi fundamenta jaciunt atque ei sedificanda
omni studio incubuerunt, gentes finitimse , precsertimque
Chuthsi (quos e Perside ac Media traductos Salmapasareg
Assyriorum rex in Samaria collocavit, quum Israelitarom
populum inde migrare fecisset) rogabant satrapas et eos qui
operibus praeerant αἱ Jucmos in urbe instauranda temple
que exstruendo impedirent. Atque illi largitionibus etism
ab istis corrupti Chutlieis fidem pretio addictam dederunt
fore ut Judceorum res negligerent etin adificalioue se
guiler agerent. Cyrus enim , dum in aliis bellis occapatus
erat, isla ignorabat, eique, quum adversus Massagelas duxi
set. exercitum, illic vitam finire contigit. Quum autem
Cambhyses Cyri filius in regnum successissel , Syrorum
quidam et Phenicum et Ammanitarum et Moabitarum εἰ
Samaritanorum ad eum literas scripserunt in hunc mo-

dum. « Domine, servi tui, Rathymus commentariensis,
« et Semelius scriba, atque concilii in Phonice et Syria
« praesides. — Cognoscere le oportet, rex, Judios, qui
« Babylonem deducti fuerant, in. re;iionem nostram ve
« nisse, urbemque rebellem et improbam aedificare , simul
« et fora ejus atque mania inslaurare, et templum e
« Slruere. Nunc scito, si ista fuerint absoluta, quod aec
« tributum pendere sustinebunt, uec imperala facere vo-
« leut, sed et regibus resistent, et imperare potius quam
« servire parali erunt, Itaque quum templi fiat opus et i
« eo laboretur, nobis optimum visum est scribere ad l^,
« rex , et non negligere , ut inspicias majorum tuorum com
« mentarios. In illis enim invenies Judaros defectionum
« auctores et animis in reges inimicis , similiter et ipsorum
« urbem , quie propter hanc eausam etiam nunc vastala esl.
« Nobis aulem visum est et hoc tibi indicare, quod forsan
« nescias, si urbs ita fuerit instaurata el menibus cinda,
« nullam tibi deinceps in Colen-Syriam et Ploenicen patere
« viam. »

2. Cambyses vero postquam legerat epistolam, cuim e&
set natura improbus , iis ques declaraverant irritatus est , el
hoc modo rescripsit : « Cambyses rex .Ralliymo commentà-
« riensi et Belsemo et Semelio scribe reliquisque eorum so
« ciis et in Samaria et Pheenice degentibus hzec dicit. Leclis
« quas misistis literis, meo jussu inspecti sunt majorem
« meorum commentarii, et inventum est hanc urbem ptr:
« petuo regibus infestam fuisse , ejusque incolas seditionum
« et bellorum causas exstitisee : ac reges illorum comper!.

(1.45. ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. III.
« mus potentes et violentos fuisse , et tribula ex Cale-Syría

« βιαίους, φορολογήσαντας Κοίλην Συρίαν καὶ Φοινί--
«χην. Ἐγὼ τοίνυν προσέταξα μὴ συγχωρεῖν τοῖς
« Ἰουδαίοις ἀνοικοδομεῖν τὴν πόλιν, μὴ ἐπὶ πλέον αὖ-
« ξηθῇ τὰ τῆς χαχκίας αὐτῶν, ἧ χρώμενοι πρὸς τοὺς βά-
^ σιλεῖς διατετελέχασι. » ᾿'Ρούτων ἀναγνωσθέντων τῶν
γραμμάτων, ὃ "Pátupos καὶ Σεμέλιος ὃ γραμματεὺς
καὶ οἱ τούτοις συντεταγμένοι, παραχρῆυα ἐπιπηδή-
σαντες ἵπποις ἔσπευσαν εἷς Ἱεροσόλυμα, πλῆθος ἐπά-
ἥμενοι πολὺ, xal διεκώλυσαν οἰκοδομεῖν τοὺς "Lou-
loue τὴν πόλιν καὶ τὸν ναόν. Καὶ ταῦτα μὲν ἐπεσχέθη
τὰ ἔργα μέχρι τοῦ δευτέρου ἕτους τῆς Δαρείου βασι-
λείας τῶν Περσῶν ἐπ᾽ ἄλλα ἕτη ἐννέα. Καμέύσης γὰρ
ἔξ ἔτη βασιλεύσας, χαταστρεψάμενος ἐν τούτοις τὴν
Αἴγυπτον, ὁποστρέψας ἐτελεύτησεν ἐν Δαμασχῷ.

ΚΕΦ. T".

ι Μιτὰ δὲ τὴν τῶν Μάγων ἀναίρεσιν, οἱ μετὰ τὸν
Καμθύσου θάνατον τὴν Περσῶν ἀρχὴν ἐνιαυτῷ χατί-
σον, οἱ λεγόμενοι ἑπτὰ οἶχοι τῶν Περσῶν τὸν Ὑστά-
σπου παῖδα Δαρεῖον ἀπέδειξαν βασιλέα. Οὗτος ἰδιώ-
της ὧν ηὔξατο τῷ Θεῷ, εἶ γένοιτο βασιλεὺς, πᾶντα τὰ
Ἰσχεύῃ τοῦ Θεοῦ, ὅσα ἦν ἔτι ἐν Βαβυλῶνι, πέμψειν εἰς
τὸν ναὸν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις. "ἔτυχε δὲ κατ᾽ ἐχεῖνον
τὸν χαιρὸν ἀφικόμενος πρὸς Δαρεῖον ἐξ “Ἱεροσολύμων
ζοροβάθηλος, ὃς τῶν αἰχμαλώτων ᾿ἴουδαίων ἐγεμὼν
ἀπεδέδεικτο" πάλαι γὰρ ἦν αὐτῷ φιλία πρὸς τὸν βασι-

Hir ᾧ δὴ καὶ σωματοφυλαχεῖν αὐτὸν μετ᾽ ἄλλων δύο
χριϑεὶς ἄξιος ἀπέλαυεν t ἤλπισε τιμῆς.

V. Τῷ δὲ πρώτῳ τῆς βασιλείας ἔτει Δαρεῖος ὗπο-
δέχεται λαμπρῶς καὶ μετὰ πολλῆς παρασχενῆς τούς τε
κερὶ αὐτὸν xal τοὺς οἶχοι ότας χαὶ τοὺς τῶν Μή-

Voy ἡγεμόνας χαὶ σατφάπας τῶν Περσῶν, xal τυπάρ-
γος τῆς Ἰνδιχῆς ἄχρι τῆς Αἰθιοπίας, καὶ τοὺς στρα-
τηγοὺς τῶν ἐχκτὸν εἴχοσι xoi ἑπτὰ σατραπειῶν. "Enel
δὲ χατευωυχηθέντες ἄχρι κόρου καὶ πλησμονῆς ἀνέλυσαν
χοιμηθησόμενοι παρ᾽ αὐτοῖς ἕκαστοι, Δαρεῖος 6 βασι-

"λεὺς ἐλθὼν ἐπὶ τὸν χοίτην, xal βραχὺ τῆς νυχτὸς dva-
παυσάμενος, ἔξυπνος γίνεται xal μηκέτι xataxotan-
βῆναι δυνάμενος εἰς ὁμιλίαν τρέπεται μετὰ τῶν τριῶν
φωματοφυλάχων, χαὶ τῷ λόγον ἐροῦντι περὶ ὧν αὐτὸς
ἀναχρίνειν μέλλει τὸν ἀληθέστερον xal συνετώτερον,

9 τούτῳ γέρας δώσειν ὑπισχνεῖται νικητήριον, πορφύραν
ἐνδύσασθαι, καὶ ἐν ἐχπώυαδι χρυσοῖς πίνειν, χαὶ ἐπὶ
χρυσίου χαθεύδειν, χαὶ ἅρμα χρυσοχάλινον, καὶ χίδαριν
βυσσίνην, xo περιαυχένιον χρύσειον, καὶ μετ᾽ αὐτὸν
Éttv προεδρίαν διὰ τὴν σοφίαν, καὶ συγγενής uou, ἔϑη,

5 χληθήσεται. Ταύτας ἐπαγγειλάμενος αὐτοῖς παρέξειν
τὰς δωρεὰς ἐρωτᾷ μὲν τὸν πρῶτον εἰ ὁ οἶνος ὑπερισχύει,
τὸν δεύτερον δὲ εἰ οἱ βασιλεῖς,, τὸν τρίτον δὲ εἰ αἱ γυναῖ-
χες, ἢ τούτων μᾶλλον ἡ ἀλήθειι. Ταῦτα προθεὶς
αὐτοῖς ζητεῖν ἡσύχασεν. Ὄρθρου δὲ μεταπεμψάμενος

V τοὺς μεγιστᾶνας xat σατράπας xal τοπάρχους τῆς ΠΠὲρ-
σίδος xoi Μηδικῆς, xat καθίσας ἐν ᾧ χρηματίζειν εἰώ-
le: τόπῳ, τῶν σωματοφυλάχων ἕκαστον ἐχέλευσε πάν-

JOSEPRIUS. 1.

[r6] 401

« et Plxenicia legisse. Quapropler ego imperavi Judseos ab

« urbis a:dificatione impediri, ne inde in majus provehatur

« eorum malitia, qua hactenus in regum detrimentum usi
« sunt. » His literis perlectis, Rathymus et Semelius scriba

eorumque collegze, e vestigio conscensis equis, Hierosoly-

ma properarunt, ducta secum magos hominum multitu-

dine, el Judeeros prohibuerunt ab urbe temploque sedifi-
cando. Et hsec quidem opera novem aliis annis intermissa
jacuerunt usque ad annum secundum regn! Darii Persarum

regis. Cambyses enim, quum per sexennium regnaseet,
illoque tempore /Egyptum subegíisset , inde reversus apud
Damascum diét obiit supremum.

CAP. ΠῚ.

Sublatis utem Magis , qui pest Cambysis obitum regnam
anno tenuerunt, septem Persarum domus, ut appellantur,
Darium Hystaspis filium regem crearunt. 1s, quum ad-
huc privatus ésset, voverat Deo, si regnum alipisceretur,
quicquid sacrorum vasorum apud Bahylonem supererat,
remissurum ad fanum Hierosolymitanum. Venerat autem ad
Darium ex Hierosolymis sub illud tempus Zorobabelus , qui
captivorum Judasorum princeps fuerat constitutus. — Erat

enim ab antiquo eidem cum rege amicitia. Quo factum est

ut cum alis duobus corporis ipsius custodiss adhibitus ho-
uoreu quem speraverat consequutus fuerit.

2. Primo autem regni anno Darius aplendide οἱ magno
cum apparatu excepit et eos qui circa ipsum erant et doni
sum natos et Medorum principes et Persarum satrapes et
Indise toparchas ad /E£thiopiam usque, militieeque duces in
centum viginti septem satrapiis. Qui ut abunde et ad satie-
tatem epulati cubitum discesserant ad suum quisque dever-
sorium , Darius rex , quum ad lectum se recepisset , e& pau-
lulum noctis requievisaet, expergefacius est; et quum non
amplius somnum capere posset , confabulari ccepit cum tri-
bus satellitibus , atque ei, qui sententiam veriorem el capien-
tiorem tulerit de rebus quas ex illis queesiturus esset, in victo.
riz praemium daturum esse promittit ut purpura vestiretor,
poculis aureis biberet, ip auro dormiret , aureis (reenis cur-
rum , byssinamque cidarim , et torquem auresm circa collum
haberet, nt secundus ab ipso propter sapientiam suam sede-
ret, meusque, inquit, cognatus vocabitur. firec jn eos mu-
pera collaturum se pollicitus, primum quidem interroga vit
ap vinum preepolleret , secundum vero an reges , tertium vero
an mulieres , an forte veritas magis quam haec omnia. Post-
quam isla illis proposuerat, quievit. Mane aulem , quum ac-
cersivisset megistanas et satrapas et toparchas Persidis et

Medi, in solio collocatus ubi jus reddere consuevit, jussit
᾿ 20

402 (472,573.

τῶν ἀχουόντων ἀποφαίνεσθαι τὸ δοχοῦν αὐτῷ περὶ τῶν
προχειμένων.
γ΄. Καὶ ὁ πρῶτος ἤρξατο λέγειν τὴν τοῦ οἴνου δύνα-
μιν, οὕτως αὐτὴν ἐμφανίζων. « "AvSpsc γὰρ, εἶπεν, ἐγὼ
δ « τὴν ἰσχὺν τοῦ οἴνου τεκμαιρόμενος πάντα ὑπερθαλ-
« λουσαν εὑρίσχω τούτῳ τῷ τρόπῳ. Σφάλλει γὰρ τῶν
« πινόντων αὐτὸν χαὶ ἀπατᾷ τὴν διάνοιαν, χαὶ τὴν τοῦ
« βασιλέως τῇ τοῦ ὀρφανοῦ χαὶ δεομένου κηδεμόνος
« ὁμοίαν τίθησι, xat τὴν τοῦ δούλου διεγείρει πρὸς παρ-
«orgia τοῦ ἐλευθέρου, ἥ τε τοῦ πένητος δμοία γίνε--
« ται τῇ τοῦ πλουσίου. Μεταποιεῖ γὰρ καὶ μεταγεννᾷ
« τὰς ψυχὰς ἐν αὐταῖς γενόμενος, xal τῶν μὲν ἐν auu.-
« φορᾷ χαθεστηχότων σόέννυσι τὸ λυποῦν, τοὺς δὲ ἀλ-
« λότρια χρέα λαβόντας εἰς λήθην ἄγει, καὶ ποιεῖ ὃο-
"δ « χεῖν αὐτοὺς ἁπάντων πλουσιωτάτους, ὡς μηδὲν μὲν
« μιχρὸν φθέγγεσθαι, ταλάντων δὲ μεμνῆσθαι, καὶ τῶν
« toic εὐδαίμοσι προσηχόντων ὀνομάτων. τι γε μὴν
« στρατηγῶν xat βασιλέων ἀναισθήτους ἀπεργάζεται,
« καὶ φίλων xal συνήθων ἐξαιρεῖ μνήμην. Οπλίζει γὰρ
« τοὺς ἀνθρώπους χαὶ χατὰ τῶν φιλτάτων, χαὶ δοχεῖν
« ποιεῖ πάντων ἀλλοτριωτάτους" χαὶ ὅταν νήψαντες τύ-
«χωσι xai χαταλίπη διὰ τῆς νυχτὸς αὐτοὺς Ó οἶνος
« χοιμωμένους, ἀνίστανται μηδὲν ὧν ἔπραξαν παρὰ τὴν
« μέθην εἰδότες, 'Γούτοις ἐγὼ τεχμαιρόμενος εὑρίσχω
36 « τὸν οἶνον ὑπερχρατοῦντα πάντων xai βιαιότατον. »
δ΄. Ὥς δ᾽ ὃ πρῶτος ἀποφηνάμενος περὶ τῆς ἰσχύος
τοῦ οἴνου τὰ προειρημένα ἐπαύσατο, 6 μετ᾽ αὐτὸν ἤρ-
faro λέγειν περὶ τῆς τοῦ βασιλέως δυνάμεως, ταύτην
ἀποδεικνὺς τὴν ἰσχυροτάτην xat πλόον τῶν ἄλλων δυ-
90 ναμένην, ὅσα βέαν ἔχειν ἢ σύνεσιν δοκεῖ. Τὸν δὲ τρό-
πον τῆς ἀποδείξεως ἐντεῦθεν ἐλάμβανεν. « πάντων μὲν,
« εἶπεν, ἀνθρώπους περιχρατεῖν, οὗ xai τὴν γὴν χατα-
« ναγχάζουσι χαὶ τὴν θάλασσαν εἶναι χρησίμην αὐτοῖς
« πρὸς ἃ θέλουσι, τούτων δ᾽ ἄρχουσιν οἱ βασιλεῖς καὶ
« τὴν ἐξουσίαν ἔγουσιν' ol δὲ τοῦ χρατίστου καὶ ἰσχυρο-
«τάτου ζῴου δεσπόζοντες, ἀνυπέρόλητοι τὴν δυνάμιν
« οὗτοι ταὶ τὴν ἰσγὺν εἰκότως ἂν εἶεν. Ἀμέλει πολέμους
« ἐπιτάττοντες xat χινδύνους τοῖς ἀρχομένοις ἀκούονται,
'« χαὶ πέμποντες αὐτοὺς ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς χαταπειθεῖς
« διὰ τὴν ἰσχὺν τὴν αὐτῶν ἔχουσι" χαὶ ὄρη μὲν χατερ-
« γάζεσθαι χαὶ τείχη κατασπᾶν χαὶ πύργους χελεύουσι.
« Καὶ χτείνεσθαι δὲ ol χελευσθέντες xal χτείνειν ὅπο-
« μένουσιν, ἕνα μὴ τὰ τοῦ βασιλέως δόξωσι παραθαί-
«γεῖν προστάγματα. Νιχήσαντες δὲ τὴν ὠφέλειαν τὴν
45 « ἐχ τοῦ πολέμου τῷ βασιλεῖ κομίζουσι. [Καὶ οἱ μὴ
« στρατευόμενοι δὲ, ἀλλὰ γῆν ἐργαζόμενοι xat ἀροῦντες
« ὅταν πονήσαντες xat πᾶσαν τὴν τῶν ἔργων ταλαιπω-
« ρίαν ὑπομείναντες θερίσωσι xal τοὺς χαρποὺς συνέ--
« λωσι, τοὺς φόρους τῷ βασιλεῖ χομίζουαιν. Ὃ δ᾽ ἂν
&0 « οὗτος εἴπῃ xai χελεύσῃ,, τοῦτο ἐξ ἀνάγχης οὐδὲν ὑπερ-
« βαλλόμενον γίνεται. "Ἔπειθ᾽ ὁ μὲν τρυφῆς ἁπάσης xat
« ἡδονῆς ἀναπιμπλάμενος χαθεύδει, φυλάσσεται δὲ ὑπὸ
« γρηγορούντων καὶ ὡσανεὶ δεδεμένων ὑπὸ τοῦ φόθου"
« χαταλιπεῖν γὰρ οὐδεὶς τολμᾷ χοιμώμενον, οὐδὲ τῶν

10

4ι

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. T.

. & rint, et vinum nocte exhalando crapulam edormierint , |

“ΕἸ
[051,553.}

unumquemque satellitam suam de iis quce proposuerat
sententiam declarare , omnibus audientibus.

3. Tum primus exorsus est dicere de vini potentia, ad :
hunc modum eam extollendo. « O viri, inquil, ego de vini .
* viribus conjecturam faciens, eas rebus omnibus praevalere |
« hisce indiciis comperio. Mentem enim eorum, a quibus -
« bibitur, fallit decipitque, ita ut reges similes fiant pupillis
« et curatore egentibus, et servi ad eandem cum ingenuis
* dicendi libertatem adspirent, et pauperes cum divitibus
« ad:equentur. Animas enim , si forte eas ingrediatur, sub-
« inde mufat, novamque illis vim ingenerat , ut quod et |
« Calamitosis tristitiam adimit, et obzeratos im seris alieni |
« oblivionem ducit, facitque ut sibimet videantur omnium .
« ditissimi, adeo ut nihil parvum loquantur, sed tslento -
« erepent, et alia id genus nomina quibus uli beatis conve- [
« niat. Preterea ducum aut. regum meminisse non pati- |

« tur, nec memoria tenere amicos et familiares. Nam et ho-
« mines armat eliam adversus sibi carissimos, faeitque wt
« appareant omnium alienissimi : quumque sobrii facti (ue-

« surgunt ignari omnium que per ebrielatem commiserant.
« Ex hisce ego conjectura assequor vinum rerum omnia
« potentissimum esse nibikque eo esse vehementius. »

4. Postquam primus, ista de vini viribus loquutus, siluit,
proximus ccpit de regis potestate verba facere , eam osten-
dendo validissimam esse et majori vi pollere quam cefera, |
qux vim aut intellectum habere videantur. Id quod '
et demonstrare conatus est ad hunc modum. « Omnium |
« quidem rerum dicebat penes liomines esse imperium, qui |
« el terras et maria sibi ad quoscunque usus, veliut nolint, '

|

« inservire faciunt, regibus autem in hos imperium esse. |
« summamque potestalem : ac proinde qui dominatum lia-
« bent in animalium fortissimum et validiseirgam , isti jure
" merito censendi sunt ea esse potentia ac vi cui omnia ce- |
« dant necesse est. Quid quod , si subditis imperarit bella
« suseipere et pericula adire, obtemperatur; e£ si eus ini-
« micis obviam ire velint, propter potestatem suam obse-
« quentes habent : atque est quidem quum jubeamt ut montes
« demoliantur, meniaque el turres dejiciant. Quin et occidi
« et occidere , si przecipiatur, nunquam reeusant, ne regum ,
« imperia haud ita, uti par est , exsequi videantur. Quodsi
« vicerint , predam bello partam regi afferunt. Rursum quia
« militia abstinentes terram colunt exercentque,, ubi, post
« exantlatos labores operisque diflicultates superatas, sala !-
« messuerint et fructus collegerint, tributa regi afferunt.
« Quicquid autem is dixerit jusseriive, id necessitate coacti
« Sine mora et cunctatione faciunt. Tum iile quidem
v omne genus deliciis et voluptatibus saturatus dormit, ab
« aliis vero custodilur vigilantibus et quasi timore alligatis.
« Nemoenim illum, dum somnum capit, audet reliuquere,

(ι3,.1.) ANTIQ. JUD. LIB. ΧΙ. CAP. ΗἹ.

« ἰδίων ἀναχωρήσας ποιεῖσθαι πρόνοιαν, ἀλλ᾽ ἕν ἔργον
« ἡγούμενος ἀναγκαῖον τὸ φυλάττειν τὸν βασιλέα, τούτῳ
«προσμένει. Πῶς οὖν οὐχ ἂν ὃ βασιλεὺς δόξειε τὴν
« πάντων ἰσχὺν ὑπερδάλλειν, ᾧ τοσοῦτον πλῆθος πεί-
5.«θεται χελεύοντι; »

£. Σιωπήσαντος δὲ χαὶ τούτου, περὶ τῆς τῶν γυναι-
x&v xxi τῆς ἀληθείας ὃ τρίτος Ζοροδάθηλος διδάσχειν
αὐτοὺς ἤρξατο, λέγων οὕτως. « ἸΙσχυρὸς μὲν xai 6 οἶνος
« xat ὁ βασιλεὺς, ᾧ πάντες ὑπακούουσιν, ἀλλὰ χρείττους
lo « τῇ δυνάμει τούτων al γυναῖκες, "Tóv τε γὰρ βασιλέα
« γυνὴ παρήγαγεν sie τὸ φῶς, καὶ τοὺς φυτεύσαντας
« ἀμπέλους, at ποιοῦσι τὸν οἶνον, γυναῖχές εἰσιν αἵ τί-
«χτουσαί τε καὶ τρέφουσαι. Καθ' ὅλου δ᾽ οὐδέν ἐστιν ὃ
« μὴ παρὰ τούτων ἔχομεν. Καὶ γὰρ τὰς ἐσθῆτας
"1 αὗται ὑφαίνουσιν ἡμῖν καὶ τὰ xav οἶκον διὰ ταύ-
«τας ἐπιμελείας xal φυλαχῆς ἀξιοῦνται, xal οὐχ ἔστιν
« ἀποζευχθῆναι γυναυιῶν, ἀλλὰ χρυσὸν πολὺν χτησά-
« μενοι xal ἄργυρον, καὶ ἄλλο τι τῶν πολυτελῶν xal
« σπουδῆς ἀξίων, ὅταν ἴδωμεν εὔμορφον γυναῖκα, πάντα
Ὁ" ἐχεῖνα ἀφέντες τῷ εἴδει τῆς δραθείτης προσχε. fv
ἐμέν xal ὑποιλένομεν παραχωρῆσαι τῶν ὄντων ἡμῖν,
«ἵνα τοῦ κάλλους ἀπολαύσωμεν xai μεταλάξωμεν.
« Ἐγκαταλείπομεν δὲ καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ τὴν
« θρεφαμένην γῆν, καὶ τῶν φιλτάτων λήθην πολλάχις
Ὁ «ἔχομεν διὰ τὰς γυναῖχας, xat τὰς ψυχὰς ἀψιέναι μετ᾽
« αὐτῶν καρτεροῦμεν. Οὕτω δ᾽ ἂν ἁάλιστα τὴν ἰσχὺν
« τῶν γυναικῶν κατανοήσαιτε. Οὐχὶ πονοῦντες xai
« πᾶσαν ταλαιπωρίαν ὑπομένοντες χαὶ διὰ γῆς χαὶ θα-
«λάττης, ὅταν ἡμῖν περιγένηταί τινα ἐκ τῶν πόνων,
3 « αὐτὰ φέροντες ὡς δεσποίναις ταῖς γυναιξὶ διδόαμεν ;
« χαὶ τὸν βασιλέα δὲ τὸν τοσούτων χύριον εἶδόν ποτε
« ὑπὸ τῆς Ραδεζάχου τοῦ Θαυμασίον παιδὸς Ἀπάμης,
« παλλακῆς δ᾽ αὐτοῦ, ῥαπιζόμενον, καὶ τὸ διάδημα
« ἀφαιρουμένης καὶ τῇ ἰδίᾳ χεφαλῇ περιτιθείσης ἀνε-
3 « γόμενον, καὶ μειδιώσης μὲν μειδιῶντα, ὀργιζομένης δὲ
« σκυθρωπάζοντα, xal τῇ τῶν παθῶν μεταδολῇ χολα-
« χεύοντα τὴν γυναῖχα, καὶ διχλλάττοντα αὐτὴν x τοῦ
« σφόδρα ταπεινὸν αὑτὸν ποιεῖν, εἴ ποτε δυσχερχίνονσαν

« ἐύλεπεν. »
€ ς΄, Εἰς ἀλλήλους δὲ ἀφορώντων τῶν σατραπῶν καὶ
ἡγεμόνων περὶ τῆς ἀληθείας ἤρξατο λέγειν, « ἀπέδειξα
« udy, εἰπὼν, ὅσον ἰσχύουσιν αἷ γυναῖχες" ἀσθενέστε-
«ραι δὲ ὅμως xal aln xet 6 βασιλεὺς τῆς ἀληθείας
« ὑπάρχουσιν. El γάρ ἐστιν ἡ γῆ μεγίστη καὶ ὑψηλὸς
& « ὁ οὐρανὸς καὶ ταχὺς δρόμῳ ὃ ἥλιος, ταῦτα δὲ πάντα
«χινεῖται κατὰ βούλησιν τοῦ Θεοῦ, ἀληθινὸς δέ ἐστιν
* οὗτος xal δίχαιος, ἀπὸ τῆς αὐτῆς αἰτίας δεῖ καὶ τὴν
« ἀλήθειαν ἰσχυροτάτην ἡγεῖσθαι, καὶ μηδὲν πρὸς αὐ--
« τὴν τὸ ἄδιχον δυνάμενον. "Ext γε μὴν τὰ μὲν ἄλλα
0 « θγητὰ xal ὠκύμορα εἶναι συμδέδηκε, τῶν ἰσχὸν
« ἐμόντων, ἀθάνατον δὲ ἢ δλήθεια χρῆμα καὶ ἀΐδιον.
« Πχρέχει δὲ ἡμῖν οὐ κάλλος χρόνῳ μαραινόμενον, οὐδὲ

* περιουσίαν ἀφαιρετὴν ὑπὸ τύχης, ἀλλὰ τὰ δίκαια καὶ

[552,553.] 408

« neque tantillum, ut sua curet negotia , discedere, sed regi
« custodiendo, id unum sibi necesse esse ut faciat existi-
« mans, aseiduitatem adhibet. Idcirco fieri nou petest
« quin rex omnium potentissimus sit , cul , sí quid imperat,
« dicto audiens est tanta multitudo. »

5. Illo antem tacente , tertius Zorobabelus eos docere in-
cepit , quid valeant mulieres et veritas , hajusmodi oratione.
« Vinnm quidem multum potest, et magnus est rex cot
« omnes obediunt, sed islis preepotentiores sunt mulieres.
« Nam et regem mulier in dias luminis oras protulit, et
« vinearum satores , ex quibus vinum gignitur, mulieres at
« pariunt et educant. In universum nihi] est quod non illis
« acceptum debeamus. Nam et ille nobis vestes texunt;
« illarumque beneficio est quod res domesticee curentur et
«BServenlur : mec possumus vilam agere sine flemingrum
« consortio : sed sí multum auri comparaverimus et argeuti,
« aliudve quidpiam pretiosum et magni faciendum, primo
« aspectu mulieris venusis bec omnia missa fachnns, vi-
« &eque formam inhíamus ; imo bonis nostris ctequo animo
« cedimus, modo peicritudine frui detur οἱ potiri. Quin
« etiam patrem el matrem terramque aliricem relinquimus,
« et in carissimorum sepenumero oblivionem venimus
« propter mulieres, ac ne commori quidem cum illis refu-
« gimus. Ex hoc autem maxime licet intelligere quantam
« femina potestatem babeant. Nonne laborantes et omnem
« terra marique miseriam perferentes, id totum, quod la-
« bore paramaus , uxoribus, veluti in uos imperium tenenli-
« bus, afferimus damusqué? Regem etiam , lantaram rerum
« dominum, vidi aliquando ab Apame Rahezaci Thaumesi
« lilia , ipsius concubina , alapis ccedi , quum ille Interea nom
« indignaretor, quod illa ei de capite diadema abstulerit et
« sibi'imposuerit, sed arridenti arrideret et suecensenti tri-
« &li$ appareret, variosque indueudo affeclus mulieri blan-
« diretur, ipsamque sibi reconciliaret sese multum suin-
« mittendo, quandocunque eam segre aliquid ferre animad-
« verteret. »

6. Hic qoum deces et satrapee inter sese contuerentar,
verba de veritate sic facere instituit. « Monstravi equidem ,
« quantum mulieres polleant, debiles tamen istae et rex , si
« cum veritate conferantur. Nam quum terra sit maxima,
« et celum excelsum , et sol cursu velox , et liec omnia Dei
« voluntate moveantur, atque is verax sit et justus, conse-
« quitur ut veritas habeatur potentissima, quodque nihil
« contra eam iniquitas valeat. Quin et alia quidem, ex iis quee
« pollere videntur, mortalia esse et caduca conligit, veri-
« fas vero res xterna est, vigetque in omnem perpeluitalem.
« Nobis auteni non dat pulcritudinem qux tempore mar-
« cescit, neque divitias quas fertuna solet auferre , sed justa

404 (ε)4,47.)

« τὰ νόμιμα, διαχρίνουσα ἀπ᾽ αὐτῶν τὰ ἄδιχα χαὶ
« ἀπελέγγουσα. »
ζ΄. Καὶ καταπαύει μὲν ὁ Ζοροβάθηλος τὸν περὶ τῆς
ἀληθείας λόγον, ἐπιδοήσαντος δὲ τοῦ πλήθους ὡς ἄριστα
5 εἰπόντος καὶ ὅτι τὸ ἀληθὲς ἰσχὺν ἄτρεπτον καὶ ἀγήρω
μόνον ἔχοι. προσέταξεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς αἰτήσασθαί
τι πάρεξ ὧν αὐτὸς ἦν ὑπεσχημένος" δώσειν γὰρ ὄντι
σοφῷ χαὶ τῶν ἄλλων μᾶλλον φανέντι συνετῷ. Συγχα-
θεσθήσῃ δέ μοι, φησὶ, χαὶ χληθήσῃ συγγενὴς ἐμός.
10 Ταῦτ᾽ εἰπόντος, ὑπέανησεν αὐτὸν τῆς εὐχῆς ἣν ἐποιή-
σατο, εἰ λάθοι τὴν βασιλείαν' αὕτη δ᾽ ἦν ἀνοιχοδουῆ--
σαι μὲν Ἱεροσόλυμα, χατασχευάσαι δὲ ἐν αὐτοῖς τὸν
τοῦ Θεοῦ ναὺν, ἀποχαταστῆσαι δὲ xal τὰ σχεύη, ὅσα
συλήσας Ναθουχοδονόσορος si; Βαθδυλῶνα ἐχόμισε.
[5 Καὶ τοῦτο, ἔφη, τοὐμὸν αἴτημά ἐστιν ὅ μοι νῦν ἐπι-
τρέπεις αἰτήσασθαι, χριθέντι σοφῷ xal συνετῷ.
η΄. Ἡσθεὶς ἐπὶ τούτοις 6 βασιλεὺς, ἀναστὰς χατεφί-
λησέτε αὐτὸν καὶ τοῖς τοπάρχοις καὶ σατράπαις γράφει,
χελεύων προπέμψαι τὸν Ζοροδάθηλον χαὶ τοὺς σὺν αὐτῷ
20 μέλλοντας ἐπὶ τὴν οἰχοδουιυὴν ἐξιέναι τοῦ ναοῦ. ᾿Επέ-
στειλε δὲ xal τοῖς ἐν Συρίᾳ xai Φοινίχη ξύλα χέδρινα χα-
ταχομίζειν ἐν τοῦ Διδάνου τεμόντας εἰς Ιεροσόλυμα xal
συγχατασχευάζειν αὐτῷ τὴν πόλιν. Καὶ πάντας ἔγραψεν
ἐλευθέρους εἶναι τοὺς εἰς τὴν Ἰουδαίαν τῶν αἰχαχλώτων
45 ἀπελθόντας, xal τοὺς αὐτοῦ ἐπιτρόπους xal σατράπας
ἐχώλυσεν ἐπιτάττειν τοῖς Ἰουδαίοις τὰς βασιλιχὰς
χρείας" ἀνῆχέ τε πᾶσαν ἣν ἂν χατασχεῖν δυνηθῶσι τῆς
χώρας ἀτελῆ φόρων αὐτοὺς νέμεσθαι. Προσέταξε δὲ
καὶ τοὺς ᾿Ιδουμαίους καὶ Σαμαρείτας χαὶ τοὺς ἐχ τῆς
30 Κοίλης Συρίας ἀφεῖναι τὰς χώμας ἃς τῶν ᾿Ιουδαίων
χατεῖχον, xal προσέτι τάλαντα πεντήχοντα εἷς τὴν
οἰχοδομίαν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι. Θύειν τε αὐτοῖς τὰς
νενομισμένας θυσίας ἐπέτρεψε" xal τὴν χορηγίαν ἅπα-
σαν, καὶ τὴν ἱερὰν στολὴν, ἦ θεραπεύουσι τὸν Θεὸν ὅ
86 τε ἀρχιερεὺς xal οἱ ἱερεῖς, ἐκ τῶν ἰδίων γίνεσθαι, xoi
τοῖς Λευΐταις τὰ ὄργανα οἷς ὑμνοῦσι τὸν Θεὸν, xal τοῖς
φύλαξι τῆς πόλεως xal τοῦ ναοῦ προσέταξε χλήρους
γἧς δοθῆναι, xal χατὰ ἕχαστον ἕτος ὡρισμένον τι πρὸς
τὴν τοῦ βίου χρείαν ἀργύριον. [ΠΠέμψας δὲ xai τὰ
40 σχεύη χαὶ πάντα ὅσα Κῦρος πρὸ αὐτοῦ ἐδουλήθη, περὶ
τῆς τῶν Ἰουδαίων ἀποχάταστάσεως, ταῦτα xal Δαρεῖος
διετάξατο. "E
θ΄, Τυχὼν δὲ τούτων παρὰ τοῦ βασιλέως ὁ Zopoba-
foc, ἐξελθὼν ἀπὸ τῶν βασιλείων, καὶ ἀναδλέψας εἰς
46 τὸν οὐρανὸν,, εὐχαριστεῖν ἤρξατο τῷ Θεῷ τῆς σοφίας
χαὶ τῆς ἐπ᾽ αὐτῇ νίχης, ἣν Δαρείου παρόντος Dav.
Οὐ γὰρ ἂν τούτων ἀξιωθῆναι, μὴ σοῦ, φησὶ, δέσποτα,
τυχὼν εὐμενοῦς. ᾿'Γαῦτ᾽ οὖν περὶ τῶν παρόντων εὖχα-
ριστήσας τῷ Θεῶ;,, xal πρὸς τὰ μέλλοντα δεηθεὶς αὐτὸν
50 παρέχειν ὅμοιον, ἧκεν sl; Βαδυλῶνα, xal τοῖς ὁμοφύ-
λοις εὐηγγελίσατο τὰ παρὰ τοῦ βασιλέως. Οἱ δὲ ἀχού-
σαντες εὐχαριστοῦσι μὲν τῷ Θεῷ, πάλιν αὐτοῖς ἀποδι-
δόντι τὴν πάτριον γῆν, εἰς δὲ πότον χαὶ χώμους τρα-

APXAIOAOTIAZ BIBA. ΙΑ. ΚΕΦ. T.

[52,5:4.]
« et legitima, ab iis secernendo quee injusía sunt, eaque
« redargueudo. »

7. Et Zorobabelus quidem ubi de veritate loquutus finem
fecit, omnes vero exclamarunt quod optime dixisset, et
quod sola veritas suapte vi immutabilis sit, εἰ nanquam se-
nescat, jussit eum rex petere aliquid preeter ea quae ipse
pollicitus erat : daturum enim se esse ut viro sapienti, quique
visus fuerit ceteris prudentia prestare. Mecum etiam , in-
quit, una sedebis, meusque vocabere cognatus. "Tutn ita
loquutum voli monuit , quo se astrinxeral , si regnum esset
adepturus : voverat enim Hierosolyma sese instauraturum
esee , Deique etiam teniplum illis sedificaturum , porroque
vasa ἃ Nabuchodonoeoro sublata οἱ Babylonem deportata
restituturum. Et hoc est quod a te peto, id quod mibi

petere permisisti, quem sapientem et prudentem reputare
dignatus es.
8. Rex istis letus surrexit, eumque deosculatus scribit

ad toparchas et satrapas, jubens ut Zorobabelum ejusque
comites ad Hierosolyma instauranda profectoros deduce-
rent. Deinde Syrie Phaonicesque praesidibus per episto-
las mandavit ut ligna cedrina in Libano excisa Hierosolyma
Prseterea
captivis omnibus Judzeam repetentibus scripto de libertate
cavit, et procurafores snos et satrapas vetuit quidquam in
regios usus ab Judsis exigere, atque omnem quam tene-
rent rezionem permisit eis a tributis immunem colere.
Jdumseis etiam et Samaritanis et Coeles-Syria incolis impera-
vit ut quos tenerent Judseorum vicos dimitterent , itemque
ad templi structuram quinquaginta talenta conferrent. lpeis
etiam juxta patrias leges sacra facere permisit, omnemque
apparatom et sacrum vestitum, qno in re divina utuntur et
pontifex et sacerdotes , de suis confici, ut et Levitis instru-
menta quibus Deum laudant, itemque urbis et templi
custodibus terras assignari jussit , certamque quotannis pe-
cuniam ad usus vitze necessarios. Missinque vasis omnia
quaecunque ante ipsum Cyro facere in animo erat in Ju-
dieeorum restitutionem, ista Darius quoque fieri praecepit.

transferrent, cumque illo urbem exstruerent.

9. Zorobabelus autem banc a rege gratiam consequutus,
quum primum regiam egressus est , sublato in ccelum vultu,
cepit gratias Deo agere , qui sibi sapientiam dederit , ejus-
que ope victoriam, quam coram Dario reportavit. Ista
enim se haud assequuturum fuisse , nisi te , inquit , domine ,
propitio. 1taque quum has Deo pro praesentibus gratias
retulisset, petiissetque ut similem sibi in posterum bene-
volentiam preestaret, Babylonem profectus est suisque
popularibus letum a rege nunciom attulit. Atque hi istis
auditis Deo quideni gratias egerunt, qui iterum ipsis mis-
Sionem dedisset in patriam terram , in compotationes vero

.4755.,.76.)

πέντες ἐφ᾽ ἡμέρας ἑπτὰ διήγαγον εὐωχούμενοι., xal τὴν
ἀνάχτησιν xal παλιγγενεσίαν τῆς πατρίδος ἑορτάζοντες.
"Ἔπειτα τοὺς ἀναδησομένους εἷς τὰ “Ἱεροσόλυμα ἡγεμό-
vac ἐκ τῶν πατρίων φυλῶν σὺν γυναιξὶ xal τέκνοις xal

5 ὑποζυγίοις ἐπελέξαντο, ot Δαρείου συμπέμψαντος ἕως
τῶν Ἱεροσολύμων ὥδευον μετὰ χαρᾶς xol τρυφῆς, ψαλ-
λόμενοι xat χαταυλούμενοι xal περιψοφούμενοι τοῖς χυμ-
θάλοις" προέπεμψε δὲ αὐτοὺς χαὶ τὸ ὑπολειπόμενον τῶν
Ἰουδαίων πλῆθος μετὰ παιδιᾶς.

(OU. Καὶ of μὲν οὕτως ἀπήεσαν ἐξ ἑχάστης πατριᾶς

ἀριθμὸς ὄντες ὡρισμένος. ᾿Εμοὶ δὲ οὐχ ἔδοξε τὰ τῶν
πιτριῶν χαταλέγειν ὀνόματα, ἵνα μὴ τὴν τῶν ἀναγινω-
σχόντων διάνοιαν τῆς συναφῆς τῶν πραγμάτων ἀπο-
σπάσας δυσπαραχολούθητον αὐτοῖς ποιύσω τὴν διήγησιν.
5 7Ὑὺ δὲ κεφάλαιον τῶν ἀπερχομένων ὑπὲρ ἕτη δώδεκα
τὴν ἡλικίαν γεγονότων ix τῆς ᾿Ιούδα φυλῆς καὶ Βενια-
μίτιδος ἦν μυριάδες τετραχόσιοι ἑξήκοντα δύο καὶ ὀχτα-
χισχίλιοι- Λαυῖται δὲ τέσσαρες καὶ ἑύδομήκοντα' γυ-
ναιχῶν δὲ ἀναμὶξ χαὶ παιδίων σώματα ἦν τετραχισμύ-
ppux ἑπταχόσια τεσσαράχοντα δύο. Πάρεξ δὲ τούτων
Λευῖται μὲν ἦσαν ὑμνῳδοὶ ἑχατὸν εἴχοσι xal ὀχτὼ,
πυλωροὶ δὲ ἑχατὸν καὶ δέκα, δοῦλοι δὲ ἱεροὶ τριαχόσιοι
ἐνενήχοντα δύο. Ἄλλοι τε πρὸς τούτοις, λέγοντες
μὲν εἶναι τῶν Ἰσραηλιτῶν, οὐ δυνάμενοι δὲ ἐπιδεῖξαι
15 τὸ γένος αὐτῶν, ἑξακόσιοι ἑξήχοντα δύο. ᾽᾿ἘἘξεδλήθη--
σαν δέ τινες xal τῶν ἱερέων ix. τῆς τιμῆς ἠγμένοι γυ-
γαῖχας, ὧν οὔτε αὐτοὶ τὸ γένος εἶχον εἰπεῖν οὔτε ἐν ταῖς
γινεαλογίαις τῶν Λευϊτῶν xal ἱερέων ηδρέθησαν᾽
σαν δὲ ὡς πενταχόσιοι xai εἴχοσι xai πέντε. Τὺ δὲ
3» τῶν θεραπόντων πλῆθος εἵπετο τοῖς ἀναθαίνουσιν εἰς
Ἱεροσόλυμα, ἑπταχισχίλοι τριαχόσιοι τριάχοντα ἑπτά"
ψγάλται δὲ xal ψάλτριαι διαχόσιοι τεσσαράχοντα
Xivtt , χάμηλοι τετραχόσιοι τριάχοντα πέντε, ὑποζύγια
δὲ πενταχισχίλια πενταχόσια εἴχοσι πέντε, Ἡγεμὼν
$$ δὲ τῆς χατηριθμηυμένης πληθύος ἦν ὁ Σαλαθιήλου παῖς
Μοροδάθηλος ἐκ τῶν υἱωνῶν τοῦ Δαυΐδου, γεγονὼς ix
τῆς Ἰούδα φυλῆς, xal Ἰησοῦς υἱὸς ᾿Ιωσεδέχου τοῦ ἀρ-
ἡμρέως. Πρὸς τούτοις δὲ xat ὃ Μαρδοχαῖος xal Σε-
ρεθαῖος ἐκ τοῦ πλήθους χεχριμένοι ἄρχοντες ἦσαν"
ῳ οἱ χαὶ συνεδάλλοντο uvüc μὲν χρυσίου ἑχατὸν, ἀργύ-
ρου δὲ πενταχισχιλίας. Οὕτω μὲν οὖν οἵ τε ἱερεῖς xol
οἱ Λευῖται καὶ μέρος τι τοῦ παντὸς λαοῦ τῶν Ιουδαίων,
ὅσγν ἦν ἐν τῇ Βαδυλῶνι, χατῳχίσθησαν εἰς τὰ Ἵερο-
σόλυμα' τὸ δὲ ἄλλο πλῆθος εἰς τὰς ἰδίας ἀνεχώρησαν
ὦ πατρίδας.

ΚΕΦ. Δ'.

'E630u.0 δὲ μηνὶ τῆς ἀπὸ Βαδυλῶνος αὐτῶν ἐξόδου,
περιπέλψαντες ὅ τε ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς καὶ 6 Ζοροθά-
ύηλος ἄρχων, τοὺς ἀπὸ τῆς χώρας συνήγαγον εἰς 'Lepo-
ούλυμα πανδημεὶ, μηδὲν προθυμίας ἀπολιπόντας. Καὶ

ὦ χατεσχεύασαν θυσιαστήριον ἐφ᾽ οὗ καὶ πρότερον ἦν dvo-
χοδομημένον τόπου, ὅπως τὰς νομίμους ἀναφέρωσι θυ-
"iac ἐπ᾿ αὐτοῦ τῷ Θεῷ χατὰ τοὺς Μωύσέως νόμους.

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. 1V.

[554,555.). 405

et comessationes versi septem dies multa hilaritate exe-
gerunt, ob patriam receptam et instauratam festa celebran-
tes. Postea delecti sunt ad profectionem Hierosolymita-
nam patriarum tribaum principes, cum suis uxoribus et
liberis et jumentis : qui, missis a Dario qui eos Hierosolyma
perducerent , iter faciebant cum letitia et luxu, psallentes
et tibiis sonantes οἱ cymbalis perstrepentes, prosequente
eos et ludente etiam reliqua Judseorum muititudine.

(0. Atque isti quidem ita profecti sunt, e singulis co-
gnationibus numerus certus et definitus. Mihi autem non
visum est cognationes nominatim percensere , ne, dum le-
ctoris mens a rerum serie avocetur, tiat ut narrationem
deinceps haud facile assequatur. Omnium autem abeun-
tium, ex tribu Jude et Benjaminis, qui annum duodeci-
mum supererant, summa erat myriades quadringentes
sexaginta duse et millia octo. Porro Levit erant septua.
ginta et qualtoor ; promiscuse vero multitudinis puerorum
ac mulierum numerus erat quadreginía millia, septingenti
quadraginta duo. Αἱ prseterea Levitici generis cantores
erant centum et viginti octo, janitores vero centum et decem,
sacrorum autem servi trecenti nonagintt duo. Ad hac et
alii, qui se ex Tsraelitis esse dicebant, non tamen potuere
suam famillam et stirpem ostendere, sexcenli sexaginta
duo. Quidam autem e sacerdotibus abdicsti sunt bonore,
qui uxores duxerant, quarum nempe nec ipsi genus indi-
care potuere, nec in tabulis scriptis Levitarum et sacerdo-
tum réperte sunt : erant autem fere quingenti el viginti
quinque. Eos autem qui Hierosolyma ascenderunt seque-
batur servorum multitudo, qui erant septem millía trecenti
triginta septem; cantores e(jam et psaltrim ducenti quadra-
ginta quinque, cameli quadringenii triginta quinque, ju-
mentaque quinque millia quingenta viginti quinque. Dux
aotem multitudinis recensite erat Zorobabelus Salathieli
filius, tribus Judze, stirpe Davidis prognatus, et Jesus Jose-
deci pontificis filius. Przter hos etiam Mardocbzeus et
Serebeus e plebe delecti ductores facti sunt, qui eliam
contulerunt auri minas centum, et argenti quinquies mille.
Et in hunc quidem modum sacerdotes ac pars qusedam
totius populi Judeeorum , qui tum apud Babylonem erat,
ad Hierosolyma habitanda deduci sunt, reliqua vero
multitudo ad sedes suas patrias discessit.

CAP. IV.

'Septimo autem mense, postquam illi Bshylone egressi
erant, Jesus pontifex et Zorobabelus princeps , miseis cir-
cumquaque nunciis, nniversi populi multitudinem e regione
Hierosolyma convocarunt, qui cupidissime eo conveniebant :
aramque construxerunt in eodem quo prius edificata erat
loco , ut super ea Deo sacra solennia facerent juxta leges ἃ
Moyse praescriptas. Quee dum fierent , haud tequis oculis

400 .(416,77.)

Ταῦτα δὲ ποιοῦντες οὐκ ἦσαν ἐν ἡδονῇ τοῖς προσχώροις
ἔθνεσι, πάντων αὐτοῖς ἀπεχθανομένων. "Ilvovov δὲ καὶ
τὴν σκηνηπηγίαν χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν καιρὸν, ὡς ὁ νομοθέτης
περὶ αὐτῆς διετάξατο, χαὶ προσφορὰς μετὰ ταῦτα χαὶ
6 τοὺς καλουμένους ἐνδελεχισμοὺς, x al τὰς θυσίας τῶν σαθ-
θάτων xai πασῶν τῶν ἁγίων ἑορτῶν, οἵ τε πεποιημέ-
νοι τὰς εὖ ὑχὰς ἀπεδίδοσαν, θύοντες ἀπὰ νουμηνίας τοῦ
ἑόδόμου μηνός. Ἤρξαντο δὲ xal τῆς αἰχοδομίας τοῦ
γαρῦ, πολλὰ τοῖς τε λατύμοις χαὶ τόχτοσι χρήματα δόν-
τυ τὲς χαὶ τὰ πρὸς τροφὴν τῶν ἐργαζομένων. Τοῖς τε
Σιδωνίοις ἡδὺ xat κοῦφον 7v τά τε κέδρινα χατάγου-
σιν ἐχ ταῦ Λιδάνου ξύλα, δήσασιν αὐτὰ xol σχεδίαν
πηξαυένοις, εἰς τὸν τῆς Ἰόπης χομίζειν λιμένα. 'Γοῦτο
γὰρ πρῶτον μὲν Κῦρος ἐκέλευσε, τότε δὲ Δαρείου
I5 χελεύσαντος ἐγένετο.

β΄. "Ev τῷ δευτέρῳ ἔ ἔτει. τῆς εἰς Ἱεροσόλυμα χαθό-
| δου, τῶν Ἰουδαίων ᾿ μηνὶ δευτέρῳ παραγενομένων, συν-
εἴχετο f| τοῦ ναοῦ χατασχευή᾽ xol τοὺς θεμελίους
ἐγείραντες τῇ νουμηνίᾳ τοῦ δευτέρου μηνὸς τοῦ δευτέ--

40 poy ἔτους ἐπῳχοδόμουν, προστησάμενοι. τῶν ἔργων
Λευϊτῶν τε τοὺς εἰχοστὸν ἔτος ἤδη γεγονότας xat "In-
αοὖν xal τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ xal τοὺς ἀδελφοὺς, xat Ζωδ-
μίηλον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιούδα ταῦ Ἀμιναδάῤου xai τοὺς
υἱοὺς αὐτοῦ. Καὶ 6 μὲν ναὸς, πάσῃ χρησαμένων σπου-

25 δῇ, τῶν τὴν ἐπιμέλειαν ἐγχεχειρισμένων, θᾶττον ἢ προσ-
πδόχησεν d ἄν τις ἔλαδε τέλας. ᾿Απαρτισθέντας δὲ τοῦ ἷε-
pa, μετὰ σαλπίγ γων οἱ ἱερεῖς ταῖς συνήθεσι στολαῖς χε-
χοσυημένοι, xat οἱ Λευῖται xal οἱ 'Aaagou παῖδες, ἄνα-
στάντες ὕμνουν τὸν Θεὸν, ὡς τὴν εἰς αὐτὸν εὐλογίαν

80 Δαυίδης κατέδειξε πρῶτος. Ot à' δ᾽ ἱερεῖς χαὶ Λευῖται χαὶ
τῶν πατριῶν οἱ ἱπρεσύύτεροι, τὸν πρότερον ναὸν ταῖς μνή-
μᾶις ἀναπολοῦντες μέγιστόν. τε χαὶ πολντελέστατον, χαὶ
τὸν γεγενημένον ὁρῶντες ὑπὸ mto; γείας ἐνδεέστερον τοῦ
πάλαι κατασχευαζόμενον, Qgov εἶεν τῆς ἀρχαίας εὖ--

35 δαιμονίας ὑποβδεδηκότες xal τῆς ἀξίας τοῦ ναοῦ λογι-
ζόμενοι͵, κατήφουν xal, τῆς ἐπὶ τούτῳ λύπης χρατεῖν
αὖ δῳνάμενοι, μέχρι θρήνων. καὶ δακρύων προαήγοντο.
Ὁ δὲ λαὸς ἡ ἠγάπα τοῖς παροῦσι xai τῷ μόνον olxodo-
μνῆσαι τὸ ἱερὸν, τοῦ πρότερον ὄντος οὐδένα λόγον ποιού-

40 μενος οὐδ᾽ ἀνάμνησιν, οὐδὲ πρὸς τὴν σύγκρισιν ἐχείνου
βασανίζων αὑτὸν ὡς ἐπ᾽ ἐλάττοσιν À ot; ὑπέλαθεν.

Ὑπερεφώνει δὲ τὸν τῶν σαλπίγγων 7, γον χαὶ τὴν τοῦ
πλήθους χαρὰν $ τῶν πρεσθυτέρων xo ἱερέ ow, ἐφ᾽
οἷς ἐδόχουν ἐλαττοῦσθαι τὸν ναὸν τοῦ χατασχαφέντος,

40 οἰμωγή.

q. Τῆς δὲ βοῆς τῶν σαλπίγγων ἀκαύσαντες οἱ Σα-
μαρεῖται (ἐτύγχανον γὰρ ἀπεχθανόμενοι τῇ τε ἸΙούδα
φυλῇ χαὶ τῇ [βενιαμίτιδι) συνέδραμον, τὴν αἰτίαν τοῦ
θορύδου μαθεῖν θέλοντες. ΓΓνόντες δὲ τοὺς αἰγμαλω-

so τισθέντας εἰς Ba6uAOva τῶν ᾿Ιουδαίων ἀναχτίζοντας τὸ
ἱερὸν, προσίασι τῷ Ζοροθαθήλῳ χαὶ 'IngoU χαὶ τοῖς
ἡγουμένοις τῶν πατριῶν, ἀξιοῦντες αὐτοῖς ἐπιτραπῆ:-
ναι συγχατασχευάσαι τὸν ναὸν καὶ χοινωγῆσαι τῆς οἷ-
κοδουΐας. « Σεδόμεθα γὰρ οὐχ ἔλαττον ἐχείνων τὸν

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. IA.

ED e EI E i a e ED RR p P p m ————D

ΚΕΦ. A. [555,556.]

eos aspiciebant gentes finitima», utpote omnes illis infests.
Etiam umbraculorum festum illo tempore egerunt, prout
de eo legislator constituerat , ac deinde oblationes et jugis
saorificii quod vocatur holocausta ef sabbatoruum, omni-
umque consecratorum feslorum hosfias, quique "otc
nuDcuparaut ea reddiderunt, sacrificiis fieri ceptis ἃ se-
ptimi mensis novilunio. Insuper et templi exstructionem
aggressi sunt, multa pecunia lapicidis et fabris data , cibo.

que et potione iis qui opus facerent. Id quod Sidonii fa-

cile et libenter praestabant, ligna cedrina a Libano dedu-
cenles , quie colligarunt et in ratem compegerunt , ul in por-
ium Jopes conveherentur. Nam hoc quidem a Cyro impe-
ratum erat, tunc vero jussu Darii flebat.

2. Anno a reditu illorum in Hierosolyma secundo, quum
Judei mense secundo eo venissent, urgebatur templi in-
stauratio, jactisque fundamentis novilunio secundi mensis
anni secundi superstruere institerunt, postqua m operibus
praefecerant. Levitarum quotquot annum vigesimum exces
serant , et Jesum cum filiis ejus ac fratribus, et Zodmielum
Jude Aminadabi filii fratrem et filiog ejus. Et temypinm
quidem summa diligentia ab iis adhibita quibus operis
cura erat demandata celerius opinione absolutum est. Con-
summato autem $acrario, sacerdotes cum tubis et pro
more vestiti constiterunt, ut et Levitze et Asapbi filii, at-
que Deo laudes canebant, quo modo illum collaudare pn-
mus ostendit Davides. Αἱ sacerdotes e£ Levita et de fa-
milis ii qui provecüssimi erant state, templum prius
animo recolentes maximum et sumptuosissimum , novum
vero videntes ita constructum ut ob rerum penuriam su-
periori multum inferius esset, reputantes secum quan-
tum ex veteri felicitate et dignitate templi decidissent,
tristes erent , et non valentes intra se compritnere dolorem,
ad ploratus atque lacrimas ferebantur. Populus autem
contentus eral praesentibus, s&atisque habebat quod tem-
plum sibi sedificatum esset , ad illud quod prius fuerat pon
respiciens, illudve in memoriam revocans, aut semet, dum
boc cum illo comparat, torquens, quasi minori essel
splendore quam animo preeceperal. Tubarum tamen soni-
tum et multitudinis lxtitiam vincebat seniorum et sacerdo
tum ejulatus, quod templum íliud exciso longe inferius esse
existinarent.

3. Ubi autem samaritee tubarum sonitum audivervnl
(nam animo erant Jude et Benjaminis tribui infesto) accur-
rebant , desiderio cognoscendi quaenam tumultus causa ex-
Süterit. —Posiquam vero intellexerunt , templum ἃ}
Jud&is adificari, qui captivi Babylonem fuerant abducli,
Zorobabelum et Jesum et familiarum principes adem!
postulantes ut sibi liceret una cum illis ten plum exstruere,
et in sdificalionis societatem admitti. « Deum enim,
« aiebant, non minus quam illi colimus pro iisque prec:

ls.)
« eov, ἔφασχον, xai τούτων ὑπερευχόμεθα xai τῆς
« ῥρησκείας ἐσμὲν ἐπιθυμηταὶ, ἐξ ἐχείνου τοῦ χρόνου
« ἀφ᾿ οὗ Σαλμανασάρης, ὁ τῶν ᾿Ασσυρίων βασιλεὺς, ex
« τῆς Χουθίας ἡμᾶς μετήγαγε χαὶ Μηδίας ἐνθάδε. »
Τούτους αὐτῶν ποιησαμένων τοὺς λόγους, Zopobd6n-
« xal Ἰησοῦ 6 ἀρχιερεὺς καὶ οἱ τῶν πατριῶν ἣγε-
μόνες τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸς αὐτοὺς ἔφασαν, τῆς μὲν
οἰκοδομίας αὐτοὺς ἀδύνατον εἶναι χοινωνεῖν, αὐτῶν
τροσταχθέντων χκατασχευάσαι τὸν ναὸν, πρότερον μὲν
ὑπὸ Κύρου, νῦν δὲ ὑπὸ Δαρείου" προσκυνεῖν δὲ αὖ-
sis ἐφιέναι' καὶ τοῦτο μόνον εἶναι χοινὸν, εἰ βούλονται,
πρὸς αὐτοὺς xal πᾶσιν ἀνθρώποις, ἀφιχνουμένοις εἷς τὸ
ἱερὸν σέθειν τὸν Θεόν.
9. Ταῦτα ἀχούσαντες οἱ Χουθαῖοι (τὴν γὰρ προση-
| Toptav οἱ Σαμαρεῖται ταύτην ἔ; ἔχουσιν) ἠγανάχτησαν, καὶ
πείθουσι τὰ ἐν Συρία ἔθνη τῶν σατραπδὴν δεηθῆναι τὸν
αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἐπὶ Κύρου πρότερον, εἶτ᾽ ἐπὶ Καμ-
ύνσου μετ᾽ αὐτὸν, ἐπισχεῖν τὴν τοῦ ναοῦ χατασχευνὴν,
xal σπουδάζουσι ͵᾿περὶ αὐτὴν τοῖς ᾿Ιουδαίοις ἀναδολὴν
&xri τριδὴν πραγματεύσασθαι. Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν
τῶτον ἀναδάντων εἰς “Ἱεροσόλυμα Σισίνου τοῦ τῆς
Συρίας xai Φοινίχης ἐπάρχου, xal Σαραθαζάνου μετὰ
χαί τινων ἑτέρων, καὶ τοὺς ἡγεμόνας τῶν Ἰουδαίων
ἐρομένων τίνος αὐτοῖς συγχωρήσαντος οὕτως οἰχοδο-
5 μοῦσι τὸν ναὸν, ὡς φρούριον αὐτὸν εἶναι μᾶλλον ἢ ἴε-
ὧν, χαὶ τί δήποτε τὰς στοὰς xai τὰ τείχη περιδεῦλή-
xam τῇ πόλει σφόδρα ὀγυρὰ, Ζοροδαάθηλος καὶ ὁ do-
γερεὺς Ἰησοῦς, δούλους μὲν αὑτοὺς ἔφασαν εἶναι τοῦ
μεγίστου Θεοῦ- τὸν δὲ ναὸν τοῦτον αὐτῷ χατασχευα-
ὦ σὔέντα ὑπὸ βασιλέως αὐτῶν εὐδαίμονος χαὶ πάντας
ὑπερβάλλοντος ἀρετῇ πολὺν διαμεῖναι ypovov ἐπεὶ
2l, τῶν πατέρων ἀσεῤησάντων εἰς τὸν Θεὸν, Ναθου-
γοδονόσορος ὁ Βαῤδυλωνίων καὶ Χαλδαίων βασιλεὺς,
ἑλὼν τὴν πόλιν χατὰ χράτος, αὐτήν τε χαθεῖλε χαὶ τὸν
Ὁ γὰδν συλήσας ἐνέπρησε, xal τὸν λαὸν μετῴκισεν at; ,μά-
iav, μεταγαγὼν εἰς Bx6uAova, Κῦρος ὁ μετ᾽ αὐτὸν
τῆς βαῤυλωνίας χαὶ Περσίδος βασιλεὺς, ἔγραψεν. olxo-
δρυηθῆναι τὸν ναόν" xat πάντα ὅσα μετήνεγκεν ἐξ αὐ-
τοῦ Ναδουγοδονόσορος ἀναθήματα xal σκεύη, Zopoba-
vo fij, παραδοὺς χαὶ Μιθριδάτῃ τῷ γαζοφύλαχι, προσ-.-
ἔταξε χομίσαι εἰς Ἱεροσόλυμα χαὶ πάλιν εἷς τὸν ἴδιον
ἐποχαταστῆσαι ναὸν οἰχκοδομηθέντα. Τοῦτο γὰρ ἐπέ-
ὅτειλεν ἐν τά χει γενέσθαι, λύάσσαρον χελεύσας dva-
ἔαντα εἷς Ἱεροσόλυμα τῆς οἰκοδομίας τοῦ ναοῦ ποιή-
ὦ 620010 πρόνοιαν * ἃς μετὰ τὸ λαθεῖν παρὰ Κύρου
γράμματα - παραγενόμενος ; εὐθὺς τοὺς θεμελίους χατε-
Atto, Καὶ ἐξ ἐχείνου τοῦ ρόνου χατασχευαζόμενος
fot χαὶ toU δεῦρο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν χαχοήβειάν
ἐστιν ἀτελής, Εἰ τοίνυν βούλεσθε καὶ δοχιμάζετε, τρᾶ-
e fre ταῦτα Δαρείῳ, ὅπως ἐπισκεψάμενος τὰ τῶν βασι-
λέων κα ὑπομνήματα, εὕρη μηδὲν ἡμᾶς ὧν λέγομεν χατα-
ἐνκαμένους,

. Ταῦτα εἰπόντων τοῦ Ζοροδαῤήλου χαὶ τοῦ ἀρ- |

μερίς, ὁ Σισίνης xat οἱ σὺν αὐτῷ τὴν οἰχοθοιλίαν

ANTIQ. JUD. LIB. ΧΙ. CAP. 1V.

[056,557.] 407
« mur, et religionis studiosi sumus , jam inde ab illo tem-
« pore, quo Saimanasares Assyriorum rex nos in hunc lo-
« €um transtulit e Chuthia et Media. » Quum hzc illi verba
fecissent, Zorobabelus et Jesus pontifex οἱ familiarum
Jsraelitarum principes eis responderunt fierí non posse ut
in structura socios sihi adsciscerent, quum ipsis templum
construere mandatum fuerit, prius quidem a Cyro, nunc
vero a Dario : veruntameu illis licere i& eo Deum colere,
οἱ hoc solum illis commune esse, si velint, cum omnibus

liominibus, qui ad templum venerint, adorare Deum.

4. Hiec ubi audiverunt Chuthei ( eo enim nomine appel-.
lantur Samaritee), segre rem tulerunt, Syriseque gentibus
auctores sunt petendi a satrapis, ut, quemadmodum sub
Cyro primum ac deinde sub Cambyse, teinpli redificatio-
nem impedirent, et Judeis omui studio ei incumbentibus
moram et tarditatem afferront. Quum autem per id tempus
Hierosolyma ascendissent Sisines Syriae Phanicesque pr:c-
tor et Sarabazaues cum aliis quibusdam, atque ex principi-
Uus Judecorum quaesivissent cujus permissu templum ita
aedilicent, ut arx potius quam fanum. existimari possit, et
cur porticus οἱ mania tam valida urbi cireumdederint, Zo-
robalx lus et Jesus pontifex responderunt , se quidem servos
esse Dei maximi : templum vero hoc ei olim exstructum a
rese ipsorum felicissimo et virtute omnium preestantisaimo,
per multas seltates incolume stelisse : postquam vero,
flagitiis in Deum a majoribus commissis, Nabuchodonoso-
rus Babyloniorum et Chaldaeorum rex urbem vi expugna-

; po
pulunique Babylonem captivum abduxisset et in alias sedes

tam delevisset, et templum spoliatum iucendisset

transtulisset , Cyrus , qui ei in regnum Babylonia: et Persi-
dis successit , scripto mandavit, ut templum exstrueretur ;
οἱ donaria omnia et vasa, ex eo ἃ Nabuchodonosoro sublata,
Zorobabelo et Mithridati quzestori tradidit ,

lywa reportarent et in tempium instauratum reponerent. 1n

ut ea Hieroso-

loc enim ut ad celeritatem nihil sibi reliqui facerent , praece-
pit, jussitque Abassarum Hierosolyma ascendere, templo-
que curam omnem adhibere : qui, postquam a Cyro lileras
acceperat , confestim profectus fundamenta jaciebat. Atque
ex eo tempore liactenus aedificatur, sed ob inimico
rum maliguitatem nondum absolulum est. Quamobrem,
si volueritis οἱ ita vobis visum fuerit, hec ipsa scribite ad
Darium, ut inspectis regiis commentariis illi compertum
sit, nos nihil eorum qna diximus confinxisse. '

5. Quum haec Zorobabelus et pontifex loquuti essent, Si-
sines et qui cuim eo eraut decernere noluerunt ut. ab axdi-

408 (ε».) APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. A. [552,556]

ἐπισχεῖν οὐ διέγνωσαν , ἕως ἂν ταῦτα δηλωθῇ τῷ Ba-

σιλεῖ Δαρείῳ, παραχρῆμα δ᾽ αὐτῷ περὶ τούτων ἔγρα-

ψαν. Τῶν δὲ ᾿Ιουδαΐων χατεπτηχότων xal δεδιότων

μὴ μεταδόξη τῷ βασιλεῖ περὶ τῆς τῶν “Ἱεροσολύμων

& xat τοῦ ναοῦ χατασχευῆς, ὄντες χατὰ τὸν καιρὸν ἐχεῖ-

vov Suo προφῆται παρ᾽ αὐτοῖς ᾿Αγγαῖος xal Ζαχαρίας

θαρρεῖν αὐτοὺς παρώρμων, xat μηδὲν ἐκ τῶν ΠΠερσῶν

ἁφορᾶσθαι δύσχολον, ὡς τοῦ Θεοῦ ταῦτα προλέγοντος

αὐτοῖς. ΠΙιστεύοντες δὲ τοῖς προφήταις, ἐντεταμένως
t9 εἴχοντο τῆς οἰχοδομίας, μηδειλίαν ἡυέραν ἀνιόμενοι.

ς΄. Δαρεῖος δὲ, τῶν Σαμαρειτῶν αὐτῷ γραψάντων

xai χατηγορούντων διὰ τῆς ἐπιστολῆς τῶν Ἰουδαίων,

ὡς τήν τε πόλιν ὀχυροῦσι χαὶ τὸν ναὸν φρουρίῳ προσ-

εοιχότα μᾶλλον 3| ἱερῷ χατασχευάζουσι, λεγόντων δὲ

18 μὴ συνοίσειν αὐτῷ τὰ γινόμενα, καὶ προσέτι τὰς ἐπὶι-

«στολὰς ἐπιδειχνύντων τοῦ Καμθύσου δι᾽ ὧν ἐχώλυσεν

ἐχεῖνος οἰχοδομεῖν τὸν ναὸν, μαθὼν παρ᾽ αὐτῶν οὐχ

ἀσφαλῇ τοῖς πράγυασιν αὐτοῦ τὴν τῶν ᾿Ἱεροσολύμων

ἀποχατάστασιν ἔσεσθαι, ἐπεὶ xol τὰ παρὰ τοῦ Σισίνου

30 xal τῶν σὺν αὐτῷ χομισθέντα ἀνέγνω γράμματα,

προσέταξεν ἐν τοῖς βασιλιχοῖς ὑπομνήμασι ζητηθῆναι

τὰ περὶ τούτων" καὶ ηδρέθη ἐν ᾿Εχθατάνοις, τῇ βάρει

τῇ ἐν Μηδίᾳ, βιδλίον, ἐν ᾧ τάδε ἦν ἀναγεγραμμένα.

« Ἔν τῷ πρώτω τῆς βασιλείας ἕτει Κῦρος 8. βασιλεὺς

35 « ἐχέλευσε τὸν ναὸν οἰχοδομηθῆναι τὸν ἐν Ἱεροσολύ-

« μοις xal τὸ θυσιαστήριον, ὕψος μὲν πηχῶν ἑἕξήχοντα,

« εὖρος δὲ τῶν αὐτῶν, διὰ δόμων λιθίνων εὐξεστῶν

« τριῶν xal ξυλίνου δόμου ἑνὸς ἐγχωρίου " xal τὴν εἰς

« ταῦτα δαπάνην ix τῶν τοῦ βασιλέως γίνεσθαι διετά-

39 « tato. Προσέταξε δὲ xal τὰ σχεύη, ἃ συλήσας

« Ναβουχοδονόσορος εἰς Βαδυλῶνα ἐχόμισεν, ἀποδοθῇ-

« vat τοῖς Ἱἱϊερασολυμίταις " τὴν δὲ ἐπιμέλειαν τούτων

« εἶναι ᾿Αθαφσάρου τοῦ ἐπάρχου xal τῆς Συρίας τε xal

« Φοινίκης ἡγεμόνος xat τῶν ἑταίρων αὐτοῦ, ὅπως αὐὖ-

3$ « τοὶ μὲν ἀφέξωνται τοῦ τόπου, τοῖς δὲ δούλοις τοῦ

« Θεοῦ, Ἰουδαίοις xal ἡγεμόσιν αὐτῶν, ἐπιτρέψωσιν

« οἰχοδομῆσαι τὸν vetév. Καὶ συλλαβέσθαι δὲ πρὸς τὸ

« ἔργον διετάξατο, κἀχ τοῦ φόρου τῆς χώρας ἧς ἐπετρο-

« πεύοντο τελεῖν τοῖς Ἰουδαίοις elc θυσίας λόγον, ταύρους

40 « xal χριοὺς xal ἄρνας xal ἐρίφους xai σεμίδαλιν καὶ

« ἔλαιον χαὶ οἶνον, καὶ τἄλλα ὅσα ἂν οἱ ἱερεῖς ὑπαγορεύ-

« σωσιν, εὔχωνται δὲ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ βασιλέως

« καὶ Περσῶν. Τοὺς δὲ παραθάντας τι τῶν ἐπεσταλ-

« μέγων συλληφθέντας ἐχέλευσεν ἀνασταυρωθῆναι, xal

45 « τὴν οὐσίαν αὐτῶν εἰς τὴν βασιλιχὴν χκαταταγῆνᾳι

«χτῆσιν. Καὶ κατηύξατο πρὸς τούτοις τῷ Θεῷ,

« ὅπως εἴ τις ἐπιχειρήσειε διαχωλῦσαι τὴν οἰχοδομίαν

« τοῦ ναοῦ, βαλὼν αὐτὸν 6 Θεὸς ἐπίσγη τῆς ἀδιχίας, »

ζ΄. Ταῦθ᾽ εὑρὼν ἐν τοῖς ὁπομνήωμασι τοῦ Κύρου

80 Δαρεῖος ἀντιγράφει τῷ Σισίνη καὶ τοῖς ἑταίροις αὐτοῦ

τάδε λέγων. « Βασιλεὺς Δαρεῖος Σισίνη τῷ ἐπάρχῳ

« καὶ Σαραδαζάνῃ xal τοῖς ἑταίροις αὐτῶν χαίρειν,

e Τὸ ἀντίγραφον ὑμῖν τῆς ἐπιστολῆς ἐν τοῖς ὁποιωνή-

t μασιν εὑρὼν τοῖς Κύρου, ἀπέσταλχα xai βούλομαι

ficatione inhiberentur, donec regem Darium de ntli ee
tiorem fecissent. Statim vero ei hisce de rebus scripv-
runt. Quum autem Judsei perterriti essent et sibi metoe- T
rent ne Hierosoiymorum templique instaurationis regen
poeniteret , duo vates, qui per id tempus apud eos erani, '
Aggrus et Zacharias, ipsos bomo animo esse jubebast,
neo mali aliquid a Persis sibi eventurüm esse suspicarentur,
utpote quod Deus illis ista preedixerit. Quibus quum iden
haberent, summo studio sedificationi incumbebant , ita st P
ne unum quidem diem intermitterent.

6. Darius autem, quum Samaritze ei scripeissent et lilers P
Judios accusarent , quod et urbem muniant, teimplumqee ἢ
arci quam fano similius exstruant, dicerentque baud e re |
sua esse quee fierent , itemque Cambysis epiatolas ostende
rent, quibus ille templum eedificari prohibuit, ubi ex ills f
intellexerat res suas , Hierosolymis instauratis , nequaqum ἢ
in tuto esse , qnumque literas etiam Sisinis et collegarum
ejus ad se allatas legisset , jussit ut iis de rebus in regos ἢ.
commentarios ipquirerent : el inventus est. Ecbatanis, in
turri qua in Media est, liber, in quo liaec perscripta eran.

« Anno regni primo Cyrus rex jussit templum cum aluri
« in Hierosolymis instaurari, cujus altitudo cubitorum es-
« Bet sexaginta, latitudo totidem , trinis lapidum bene po-
« litorum ordinibus, et uno domestici ligni ordine ; edixit.
«que ut sumptus in bec e regis fisco suppeditarentur.
« Pritecepit etiam ul vasa, quae Nabuchodonosorus ablaia
« Babylonem deportaverat, Hierosolymitanis reslitoerets-
«tur. Ista autem curanda mandavit Abessaro praetori d
« Syris et Phoenices preesidi ejusque sociis, ut ipsi quidem
« eo loco abstinerent , sinerent vero Judseos, Del servos,
« eorumque principes templum exstruere. —Porroque im-
« peravit ut 608 in opere adjuvarent, et ex tributo provip-
« cite, cujus procuratores erant, Judseis in sacrificia sup-
« peditarent tauros et arietes et agnos et ha»dos , et similum
« et oleum et vinum, et cetera qux» sacerdotes postulare
« rint, etut hi Deo supplicarent pro salute Regis el Pet-
« Sarum. Quicunque autem contra aliquid eorum feceril
« quee mandata sunt, jussit αἱ is comprehensus cruá
« aífigatur, ejusque bona in regis fiscum redigantar. lt
« super et Deum precatus est ut, si quis operam dederit
« ad templi exstruc(ionem impediendam , Deus ipsum
« feriendo ab iniquitate inbiberet. »

7. Hec quum Danus ip Cyri commentariis ipvenissel,
rescribit Sisinze ejusque collegis in litec verba. — « Daríos
«rex Sisine prmíecio et Sarabarane illorumque o

«legis salulem. — Exemplar literarum, quas ἰδ com
« menlariis Cyri inveni, misi ad vos, voloque ul omnn

[io,s1.)

« vívecUnt πάντα χαθὼς ἐν αὐτῇ περιέχει. ἔρρωσθε. »
Νιθόντες οὖν ἐκ τῆς ἐπιστολῆς 6 Σισίνης xal οἱ σὺν
αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέως προαίρεσιν, ταύτη τὰ λοιπὰ
ἀἐχόλουθα ποιεῖν διέγνωσαν. Ἐπεστάτουν οὖν τῶν
ἱερῶν ἔργων, συλλαμβανόμενοι τοῖς πρεσδυτέροις τῶν
Ἰωῤβαίων, καὶ τῶν γερόντων ἄρχουσι. Καὶ ἠνύετο
xxii πολλὴν σπουδὴν fj χατασχευὴ τοῦ ναοῦ, προφη»
τυόντων Ἀγγαίου xal Ζαχαρίου, κατὰ τὰ προστά-
τυατα τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ βουλήσεως Κύρου τε xal
Δαρείου τῶν βασιλέων. Ὠχοδομήθη δ᾽ ἐν ἔτεσιν ἑπτά.
Τῷ δ᾽ ἐνάτου τῆς Δαρείου βασιλείας ἔτους, εἶχάδι xal
τρίτη μηνὸς δωδεχάτου, ὃς χαλεῖται παρ᾽ ἡμῖν μὲν
᾿Αῦχρ, παρὰ δὲ Μαχεδόσιν Δύστρος, προσφέρουσι θυ-
σίας οἵ τε ἱερεῖς xal Λευῖται, καὶ τὸ ἄλλο τῶν Ἰσραη-
λῶν πλῆθος, ἀνανεωτιχὰς τῶν προτέρων ἀγαθῶν
μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν xai τοῦ τὸ ἱερὸν ἀνακαινισθὲν
ἀπειληφέναι, ταύρους ἑχατὸν, κριοὺς διαχοσίους , ἄρνας
τετραχοσίους, χιμάρους δώδεχα χατὰ φυλὴν (τοσαῦται
γάρ εἰσιν αἱ τῶν Ἰσραηλιτῶν φυλαὶ ) ὑπὲρ ὧν ἥμαρτεν
᾿ἰχάστη. Ἀνέστησάν τε χατὰ τοὺς Μωύσέως νόμους
οἷ τε ἱερεῖς καὶ Λευῖται θυρωροὺς ἐφ᾽ ἑκάστου πυλῶ»-
vx* ὠχοδομήχεσαν γὰρ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ τὰς ἐν χύχλῳ
τοῦ ναοῦ στοὰς τοῦ ἔνδοθεν ἱεροῦ.
η΄. Ἐνστάσης δὲ τῆς τῶν Ἀζύμων ἑορτῆς, μηνὶ τῷ
| z,uto , χατὰ μὲν Μαχεδόνας Savüuxió λεγομένῳ . χατὰ
ὃ ἑμᾶς Νισὰν, συνερρύη πᾶς ὁ λαὸς Ex τῶν χωμῶν εἰς
τὴν πόλιν, Καὶ τὴν ἑορτὴν ἤγαγον ἁγνεύσαντες μετὰ
Tovatxibv xal τέχνων τῷ πατρφῳνόμῳ, καὶ τὴν Πάσχα
προσαγορευομένην θυσίαν τῇ τετάρτη καὶ δεχάτη τοῦ
ἡ αὐτῷ μηνὸς ἐπιτελέσαντες χατευωχήθησαν ἐπὶ ἡμέρας
ἱπτὰ, μηδεμιᾶς φειδόμενοι πολυτελείας, ἀλλὰ καὶ τὰς
ὑλακαντώσεις ἐπιφέροντες τῷ Θεῷ καὶ χαριστηρίους
θυσίας ἐπιτελοῦντες, ἀνθ᾽ ὧν αὐτοὺς τὸ θεῖον πάλιν εἰς
τὴν πάτριον γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ νόμους ἤγαγε, χαὶ
ὁ τὴν τοῦ Περσῶν βασιλέως διάνοιαν εὐμενῇ χατέστησεν
αὐτοῖς, Καὶ of. μὲν ὑπὲρ τούτων ἐπιδαψιλευόμενοι
ταῖς θυσίαις xal τῇ περὶ τὸν Θεὸν φιλοτιμία χατῴχη-
71v ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις , πολιτείᾳ χρώμενοι ἀριστο-
χρατιχῇ ust ὀλιγαρχίας. Οἱ γὰρ ἀρχιερεῖς προεστή-
ὀχισαν τῶν πραγμάτων, ἄχρις οὗ τοὺς ᾿Ασαμωναίου
tutor, βασιλεύειν ἐχγόνους. Πρὸ μὲν γὰρ τῆς αἶχμα-
λωσίας xat τῆς ἀναστάσεως ἐθδασιλεύοντο ἀπὸ Σαούλου
πρῶτον ἀρξαμένου xal AaviBou , ἐπὶ ἔτη πενταχόσια
(xoc. δύο, μῆνας ἔξ, ἡμέρας δέχα. Πρὸ δὲ τῶν
B βασιλέων τούτων ἄρχοντες αὐτοὺς διεῖπον οἱ προσα-
γϑρευόμενοι χριταὶ xoi μόναρχοι' xal τοῦτον πολιτεύο-
βεένοι τὸν τρόπον ἔτεσι πλείοσιν ἢ πενταχοσίοις διήγα-
γὴν μετὰ Μωῦσην ἀποθανόντα καὶ Ἰησοῦν τὸν στρατη-
Tov. Καὶ τὰ μὲν περὶ τῶν ἀνασωθέντων dx τῆς αἶχμα-
? Jac Ἰουδαίων, ἐν τοῖς Κύρου xai Δαρείου χρόνοις,
ἐν τούτοις ὑπῆρχεν.
V. Οἱ δὲ Σαμαρεῖς ἀπεχθῶς πρὸς αὐτοὺς xal βα--
δχάνως διαχείμενοι πολλὰ xax τοὺς Ἰουδαίους sipyá-
(1v, πλούτῳ τε πεποιθότες xal συγγένειαν προσ-

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. IV.

[568,69.}] 409
« fiant quemadmodum in eis perscriptum est. Valete. »
Quum ilaque Sisines et qui cam eo erant ex hac epistola
regis voluntatem intellexissent, statuerunt reliqua ei con-
venienter exsequi. Sacris igitur instabant operibus, Ju-
dseorum senioribus opem ferentes et senatus principibus ,
magnaque cum diligentia perficitor templi fabrica, vatici-
nantibus Aggzeo et Zacharia , ídque ex Del mandato , atque
ex Cyri et Darii regum voluntate. Absolutumque est intra
septem annos. Auno autem regni Darii nono, vigesimo
lertio die mensis duodecimi, qui noslris dicitur Adar,
Macedonibus vero Dystrus , sacerdotes ac Levit» cum re-
liqua ]eraelitarum multitudine hostias immolarunt, pro
renovata post captivitatem pristina felicitate proque re-
cepto novo templo , tauros centam, arietes ducentos , agnos
quadringentos, et bircos duodecim pro numero triboum
(totidem enim sunt tribus Jsraelitice) , ut peccaía earum
uniuscujusque expiarent. Prseterea sacerdotes et Levitsm
curarunt ut juxta Moysis leges janitores ad singula adessent
vestibula : nam Judei eliam in circuitu templi sedificave-
rapt porticus iuterioris sacráril.

8. Instante autem Azymorum festo, meuse primo, qui
Macedonibus Xanthicus dicitur, nobis vero Nisan , populus
universus ex oppidis in urbem conflaxit , et festum egerunt
lustrati una cnm conjugibus et liberis ritu patrio, cumque
victimam , quam Paschalem appellant, die ejusdem mensis
decima quarta immolassent, per dies septem epuiati sunt
nullis sumptibus parcentes, solida eliaun sacrificia Deo of-
ferentes, οἱ sacra facientes pro gratiarum actione , quod
numen eos terrae patrise legibusque avitis iterum restituisset,
feciesetque ut rex Persarum animo esset erga ipsos bene-
volo. Et illi quidem maxima in sacrificiis largitate usi
summaque in Dei cultu magnificentia Hierosolyma incolue-
runt, instituta ea reipublice forma, quae optimatum est
paucorum potestate mixta. Nam pontifices summe rerum
preefuerunt, donec Asamonzorum genus regnum obtinuit.
Ante captivitatem enim et eversionem regnatum a Saulo

primo rege et Davide per annos quingentos viginti duos,
menses sex, dies decem. Αἱ ante reges istos moderaban-

tur iis principes qui dicti sunt judices et monarchee, et sub
hac reipublice forma annos plus quam quiogentos egerunt
poet obitum Moysis et Jesus imperatoris. Atque hec qui ,
dem de Judeis, qui sub Cyro et Dario regibus e captivi-
tate evaserunt , ita se habebant. ,

9. Samaritie autem , gens illis infesta et inrida, mala

multa Judaeis intulerunt, et opibus freti et Persarum co-
gnationem prse se (erentes , utpote ex iis oriundi. Etenim

410 (481,453.)

ποιούμενοι τῶν Περσῶν, ἐπειδήπερ ἐκεῖθεν ἦσαν. "Oca
τε γὰρ ἐχελεύθησαν éx τῶν φόρων ὑπὸ τοῦ βασιλέως
εἰς τὰς θυσίας τελεῖν τοῖς ᾿Ιουδαίοις, παρέχειν οὐχ
ἤθελον, τούς τε ἐπάρχους σπουδάζοντας αὐτοῖς πρὸς
6 τοῦτο καὶ συνεργοῦντας εἶχον, ἄλλα τε ὅσα βλάπτειν
δι᾽ αὐτῶν 2| δι’ ἑτέρων ἠδύναντο τοὺς Ἰουδαίους οὐχ
ἀπώκνουν, Ἔδοξεν οὖν πρεσδευσαμένοις τοῖς Ἵερο-
σολυμίταις πρὸς τὸν βασιλέα Δαρεῖον κατηγορῆσαι
τῶν Σαμαρειτῶν. Καὶ πρεσθεύουσι Ζοροδάθηλος xal
t0 ἄλλοι τῶν ἀρχόντων τέσσαρες. Ὡς δὲ τὰ ἐγχλήματα
xai τὰς αἰτίας, ὃς χατὰ τῶν Σαμαρειτῶν ἐπέφερον,
ἔγνω παρὰ τῶν πρέσδεων δ βασιλεὺς, δοὺς αὐτοῖς
ἐπιστολὴν χομέζειν πρὸς τοὺς ἐπάρχους τῆς Σαμαρείας
xai τὴν βουλὴν ἀπέπεμψε. Τὰ δὲ γεγραμμένα ἦν
[5 τοιάδε, « Βασιλεὺς Δαρεῖος Ταγγανᾷ xal Σαμδαύᾷ
« τοῖς ἐπάρχοις Σαμαρειτῶν, Σαδράχῃ χαὶ Βοθήλωνι
« χαὶ τοῖς λοιποῖς συνδούλοις αὐτῶν τοῖς ἐν Σ Σαυαρεία.
« Ζοροθάθηλος xai Ἀνανίας χαὶ Μαρδοχαῖος, Ιουδαίων
« πρεσδευταὶ, ἡτιῶντο ὑυᾶς ὡς ἐνογλοῦντας αὐτοῖς
30 « πρὸς τὴν οἰχοδομίαν τοῦ ναοῦ χαὶ μὴ χορηγοῦντας ἃ
« προσέταξα ὑμῖν εἷς τὰς θυσίας τελεῖν αὐτοῖς ἀναλώ-
« ματα. Βούλομαι οὖν ὑμᾶς ἀναγνόντας τὴν ἐπι-
« στολὴν χορηγεῖν αὐτοῖς Ex τοῦ βασιλιχοῦ γαζοφυλα-
« χίου τῶν φόρων τῆς Σαμαρείας πάνθ᾽ ὅσα πρὸς τὰς
t$ « θυσίας αὐτοῖς ἐστι χρήσιμα, καθὼς of ἱερεῖς ἀξιοῦσιν "
« ἵνα μὴ διαλείπωσι χαθ᾽ ἡμέραν θύοντες, χαὶ ὑπὲρ
« ἐμοῦ χαὶ Περσῶν εὐχόμενοι τῷ Θεῶ. » Καὶ $ eh
ἐπιστολὴ ταῦτα περιεῖχεν.

ΚΕΦ. E.

Δαρείου δὲ τελευτήσαντος παραλαῤὼν τὴν βασιλείαν
30 Ξέρξης 6 παῖς αὐτοῦ ἐκληρονόμησεν αὐτοῦ xal τὴν πρὸς
Θεὸν εὐσέῤειαν τε xol τιμήν. Ἅπαντα γὰρ ἀχολού-
θων τῷ πατρὶ τὰ πρὸς τὴν θρησχείαν ἐποίησε, χαὶ
πρὸς ποὺς ᾿Ιουδαίους ἔσχε φιλοτιμότατα. Kar ἐκεῖνον
δὲ τὸν χαιρὸν ἀρχιερεὺς ἦν ᾿Ἰ[ησοῦ mais, ᾿Ιωάχειμος
85 ὄνομα. Ὑπῆρχε δὲ καὶ ἐν Βαδυλῶνι δίχαιος ἀνὴρ
καὶ δόξης ἀπολαύων ἀγαθῆς παρὰ τῷ πλήθει, πρῶτος
ἱερεὺς τοῦ λαοῦ, χαλούμενος Εσδρας, ὃς τῶν ΜΙ ωὐσέως
γόμων ἱκανῶς ἔμπειρος ὧν γίνεται φίλος τῷ βασιλεῖ
Ξέρξη. Γνοὺς δὲ ἀναῤῆναι εἰς τὰ “Ἱεροσόλυμα xoi
40 ἐπαγαγέσθαι τινὰς τῶν ἐν Βαδυλῶνι τυγχανόντων
Ιουδαίων, παρεχάλεσε τὸν βασιλέα δοῦναι αὐτῷ πρὸς
τοὺς σατράπας τῆς Συρίας ἐπιστολὴν, ἀφ᾽ ἧς αὐτοῖς
γνωρισθήσεται τίς εἴη. Ὃ δὲ βασιλεὺς γράφει πρὸς τοὺς
σατράπας ἐπιστολὴν τοιάνδε. « Βασιλεὺς βασιλέων Es
4s «ξης "Ἔσδρᾳ ἱερεῖ xai ἀναγνώστη τοῦ θείου νόμου
« γαίρειν, Τῆς ἐμαυτοῦ φιλανθρωπίας ἔργον εἶναι
' «νομίσας τὸ τοὺς βουλομένους ἐκ τοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων
« ἔθνους καὶ ἱερέων xal Λευϊτῶν ὄντων ἐν τῇ ἡμετέρα
« βασιλείᾳ συναπαίρειν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, τοῦτο
60 « προσέταξα. Καὶ ὃ βουλόμενος ἀπίτω, χαθάπερ
« ἔδοξε χἀμοὶ καὶ τοῖς ἑπτά μου συμθούλοις , ὅπως τὰ
« κατὰ τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐπισκέψωνται τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1A. ΚΕΦ. E.

[spon]

quacunque tributa conferre jussi erant a rege in sacrificia,

dare recusabant, id assequuli ut prafecli ipsi in boc fa-

verent operamque suam addicerent, et in'celeris nihil re-
liqui fecerunt , quo Judieis nocere aut per se aut per aliat
potuissent. Visum est itaque Hierosolymitanis mitlere ad
regem Darium, ut Saemaritas accusarent. Atque legatio-
nem obierunt Zorobabelus et alii quattuor ex magistratibus.
Quum autem ca, qua Samaritis crimini et vitio vertebaulur,
a legatis rex accepisset, eos dimisit cum literis ad praf-
ctum et senatum Samarise perferendis. Hla autem scriple
erant hujusmodi verbis. « Darius rex Tangane el Sam
« bab: pra-fectis apud Samaritas, Sadracze et Bobeloni, re-
Zotobabelus et
« Ananias atque Mardochteus, Jud&orum legati, vos accu.

« liquisque illorum conservis in Samaria.

« saverunt quod ipsis in aedificatione templi molesti fueritis,
« neque impensas in sacrificia eis preebueritis quas vobis
«imperavi. Volo igitur ut leeta hac epistola e regio fico
« tributorum Samariz omnia illis suppeditentur, qux &
« sacerdotum sententia illis usui esse possupt in sacris fa-
« ciendis, ut singulis diebus victimas immolare non cessent,
« Deumque precari pro memet et Persarum gente. » Alque

in lianc quidem sententiam scripta erat epistola.
CAP. V.

Mortuo autem Dario in regnum successit filius ejus Xer-
Xes , qui pari ac ille pietate eL honore Deum prosequebatur.
Ejus enim cultui omnem similiter ac pater curam adbibui,
Atque illo tempore
Babylone
autem erat vir justus et bona apud omnes existimationis,
primarius populi sacerdos, Esdras appellatus. Qui,
legum Moysaicarum admodum peritus, Xerxis regis ami-
Quum autem statuisse Hierosolyma
ascendere et de Judtis Babylone degentibus aliquot secum
ducere, petiit a rege literas sibi dari ad Syrize satrapas, "!
Atque rex ad satrapis

et prolixa erat in Judaeos benevolentia.
pontifex erat Jesu filius, nomiue Joacimus.

citiam consequitur.

ex illis cognoscerent qui vir esset.

liujusmodi epistolam scripsit. « Rex regum Xerxes Esir2

« Sacerdoti atque divini legis professori salutem. Me
« humanitatis esse ratus ut Judaeis et sacerdotibus eorum e!
« Levitis, qui in regno nostro agunt et Hierosolyma prok
« cisci volunt, eo commigrare liceat, hanc potestatem: v'
« habeant imperavi. Quicunque igitur id habet in animo.
« abeat , quemadmodum et mihi et septem meis consiliariis
« visum est , ut convenienter legi Dei ea inspiciant qua i"

« Judiea aguntur, ferantquc munera Israelitarum Deo, ΠΝ

—-m€—

is 63.)

ἀχολούθως, xal ἀπενέγχωσι δῶρα τῷ Ἰσραηλιτῶν
θεῶ, ἅπερ ηὐξάμην ἐγώ τε καὶ οἱ φίλοι: καὶ ἀργύ-
ρον χαὶ χρυσίον ὅσον ἂν εὑρεθῇ ἐν τῇ χώρα τῶν
Βαθυλωνίων ὠνομασμένον τῷ Θεῷ, τοῦτο πᾶν εἰς
Ἱεροσόλυμα χομισθῆναι τῷ Θιῷ εἷς τὰς θυσίας.
Π᾿ντὰ τε ὅσα βούλῃ ἐξ ἀργύρου xai χρυσοῦ κατα-
σιευάσαι, ποιεῖν ἐξέστω σοι μετὰ τῶν ἀδελφῶν. Καὶ
τὰ Νεδομένα σοι ἱερὰ σχεύη ἀναθήσεις, καὶ ὅσων ἂν
ἐπίνγιαν λάθῃς, καὶ ταῦτα προσεξεργάση, τὴν εἰς αὐτὰ
ὀτπάνην ἐκ τοῦ βασιλιχοῦ ποιούμενος γαζοφυλαχίου.
Ἔγραψα δὲ xal τοῖς γαξοφύλαξι τῆς Συρίας xal τῆς
Φοινίχης) ἵνα τῶν ὑπὸ “Εσδρα τοῦ ἱερέως χαὰ ἀνα-
γνώστου τῶν τοῦ Θεοῦ νόμων ἐπισταλέντων ἐπιμελη-
ῥῶσιν. Ὅπως δὲ μηδευίαν ὀργὴν ἐπ᾽ ἐμὲ “λάδη
ι τὸ θεῖον 3| τοὺς ἐμοὺς ἐχγόνους, πάντα ἀξιῶ xal
ἀξ [pt τοῦ πυροῦ χόρων ἑχατὸν ἐπιτελεῖσθαι τῷ Θεῶ
(az τὸν νόμον. Καὶ ὑμῖν δὲ λέγω ὅπως τοῖς ἱερεῦσι
xxt Λευΐταις xal ἱεροψάλταις καὶ θυρωροῖς xai ἱερο-
"δούλοις καὶ γραμματεῦσι τοῦ ἱεροῦ μήτε φόρους ἐπι-
(sime μήτε ἄλλο μηδὲν ἐπίδουλον ἢ φορτιχὸν εἰς
᾿ αὐτοὺς γένηται. Καὶ σὺ δὲ, Εσδρα, κατὰ τὴν τοῦ
«θεοῦ σοφίαν ἀπόδειξον χριτὰς, ὅπως διχάσωσιν dv
1 Συρίᾳ χαὶ Φοινίχη πάση,, τοὺς ἐπισταμένους σου τὸν
«νόμον, xat τοῖς ἀγνοοῦσι παρέξεις αὐτὸν μαθεῖν, ἵν᾽ ἄν
«τις τῶν δαοεθνῶν cou παραθαίνη τὸν τοῦ Θεοῦ νόμον

6 τὸν βασιλιχὸν, ὑπόσχη τιμωρίαν, (x; οὐ xat.

« ἄγνοιαν αὐτὸν παραδαίνων, ἀλλ᾽ ὡς ἐπιστάμενος μὲν,
« τολαηρῶς δὲ παραχούων xal χαταφρονῶν. Κολασθή-
ὁ συνται δὲ ἡ θανάτῳ 7 ζημίᾳ χρηματιχῇ. "Eopwao. »
P. Λαῤὼν δὲ "Εσδρας ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ὑπερ-
ἤθη, xxi τῷ Θεῷ προσχυνεῖν ἤρξατο, τῆς τοῦ βασιλέως
πρὸς αὐτὸν χρηστότητος ἐχεῖνον αἴτιον ὁμολογῶν γε-
γενῆσθαι, xal διὰ τοῦτο τὴν πᾶσαν αὐτῷ otv ἔλεγεν
εἰδέναι, ᾿Ἀναγνοὺς δ᾽ ἐν Βαδυλῶνι τὴν ἐπιστολὴν τοῖς
αὐτόθι παροῦσιν ἸΙουδαίοις, αὐτὴν μὲν χατέσχε. τὸ δ᾽
ἐντίγραφον αὐτῆς παρὰ πάντας ἔπεμψε τοὺς δμοεθνεῖς
tx χατὰ τὴν Μηδίαν ὄντας. Μαθόντες δ᾽ οὗτοι τοῦ
βασιλέως καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέθδειαν xal τὴν
πρὸς τὸν "᾿σδραν εὔνοιαν, ἅπαντες μὲν ὑπερηγάπη-
σαν, πολλοὶ δ᾽ αὐτῶν καὶ τὰς χτήσεις ἀναλαόόντες
M εἰς βαδυλῶνα, ποθοῦντες τὴν εἰς τὰ “Ἱεροσόλυμα
χάθοδον. Ὁ δὲ πᾶς λαὸς τῶν Ἰσραηλιτῶν χατὰ χώ-
Qv ἔμεινε. Διὸ καὶ δύο φυλὰς EM συμθέθηχεν ἐπί
τε τῆς Ἀσίας xat τῆς Εὐ βὐρώπης Ῥωμαίοις ὑπαχουούσας"
αἱ δὲ δέχα φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου ἕως δεῦρο,
μυριᾶδες ἄπειροι xat ἀριθμῷ γνωσθῆναι μὴ δυνάμεναι.
Πρὸς δὲ ᾿Εσδραν d ἀφικνοῦνται ἱερέων xal Λευϊτῶν xat
Ὀιρωρῶν χαὶ ἱεροψαλτῶν χαὶ ἱεροδούλων πολλοὶ τὸν
ἦριθμόν. Συναγαγὼν ὃ ὃξ τοὺς ἐχ τῆς αἰχμαλωσίας
εἰς τὸ πέραν τοῦ Εὐφράτου καὶ τρεῖς ἐπιδιατρίψας ἐχεῖ
ἡμέρας, νηστείαν αὐτοῖς παρήγγειλεν, ὅπως εὖ ὑγὰς
ποιήσωνται τῷ Θεῷ περὶ τῆς αὐτῶν σωτηρίας. καὶ τοῦ

μηδὲν χατὰ τὴν δδὸν παθεῖν ἄτοπον ἢ πρὸς τῶν πολε-.

βίων ἢ τινὸς ἄλλου δυσχόλου προσπεσόντος αὐτοῖς,

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAT. V.

(00,556:.] 41
« ego eLamici vovimus; item auri et argenti quicquid invea-
« tum fuerit in Babyloniorum regione Deo dicatum, id
« omne Hierosolyma deportent, ut sacra Deo fiant. Et
« quicquid ipse ex auro et argento conflare volueris, id tibi
« tuisque fratribus facere liceat. Sacra quoque vasa tibi
«in manus data dedicabis, et quicquid tibi in mentem
« venerit, illud etiam fleri curabis, impensis e fisco regio
« sumplis. Etiam quiesioribus Syrise Phasnicesque scripsi
« ut diligentiam adhibeant ad omnia que Esdras sacerdos et
« Jegum Dei interpres llis mandaverit. Et uL Deus nullam
« in mme posterosque meos iram effundat, volo ut omia
« usque ad tritici coros centum Deo ex lege preestentur.
« Ac vobis praeterea denuncio ne cul sacerdoti, aut Levita,
« aut sacro cantori, aut janitori, aut sacro ministro , aut
« templi scribe, tributum ullum imperetis, neque aliud
« quodvis illis insidiarum ergo aut oneris. Tu vero, Es-
« dra, pro ea qua praeditus es divina sapientia, statuito
« judices legis tuz& peritos, qui in tota Syria et Phawice
« jus dicant , iiperitosque istam docebls , ut si quis e po-
« pularibus tuis Dei aut regis legem fuerit transgressus ,
« panas det, utpote qui non per ignorantiam contra eam
« fecerit, sed quum eam noverit , audacter spreverit et con-
« tempserit. Ii autem plectanlur vel morte vel pecunia.
« Vale. »

2. Quum autem Esdras has literas accepisset , supra mo-
dum exhilaratus est, Deumque ccpit adorare, regi erga
ipsum benignitatem ei acceptam deberi agnoscens : quam
ob rem gratias se ej maximas habere dicebat. Atque ubi
Babylone epistolam Jud:eis legerat qui illic forte aderant,
eam quidem apud se retinebat , exemplar vero ejus in Me-
Ilique , cognita
regis erga Deum piefate et erga Esdram benevolentia , omnes
vehementer suut hetati, mulli vero ex iis cum re sua

diam ad omnes gentis suze homines misit.

familiari Babylonem se contulerunt, ut qui Hieroeolyma-
revertendi desiderio tenebantur. Omnis autem multitudo
lsraelitarum in ea regione mansit. Quapropter duse tan-
tum tribus per Asiam atque Europam sub Romano degunt
imperio : decem autem reliquae tribus usque in hodiernum
diem loca ultra Euphraten colunt, infinita hominum mil-
lia, nec numero comprehendenda. Ceterum ad Esdraim
quamplurimi veniunt ex sacerdotibus et Levilis et janitori-
bus et sacris cantoribus et templi ministris. Itaque quum
captivos in locum ultra Euphraten coegisset, ibique per
triduum moratus esset , jejunium illis indixit, ad Deum
precibus implorandum, ut saluti ipsorum prospiceret , no
quid mali in itinere paterentur, aut ab hostibus , aut a re

4132 (453,491.)
Φθάσας γὰρ 6 "Ἔσδρας εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ ὅτι διασώσει

αὐτοὺς 6 Θεὸς, οὐ χατηξίωσεν ἱππεῖς αὐτὸν αἰτῆσαι
τοὺς προπέμψοντας. Ποιησάμενοι δὲ τὰς εὐχὰς, ἄραν-
τες ἀπὸ τοῦ Εὐφράτου δωδεχάτῃ τοῦ πρώτου μηνὸς
& τοῦ ἑδδόμου ἔτους τῆς Ξέρξου βασιλείας, παρεγένοντο
elc Ἱεροσόλυμα μηνὶ πέμπτῳ τοῦ αὐτοῦ ἔτους. Καὶ
παραχρῆμα τοῖς γαζοφύλαξιν ὁ ΓἜσδρας, οὖσιν ἐχ τοῦ
τῶν ἱερέων γένους, παρέστησε τὰ ἱερὰ χρήματα, ἀρ-
γυρίου τάλαντα ἑξαχόσια πεντήχοντα σχεύη ἀργυρᾶ
10 ταλάντων ἑχατὸν, χρυσᾶ σχεύη ταλάντων εἴχοσι, χαλχᾶ
σχεύη χρυσοῦ κρείττονα σταθμοῦ ταλάντων δώδεχα"
ταῦτα γὰρ ἐδωρήσατο ὁ βασιλεὺς χαὶ οἱ σύμουλοι
αὐτοῦ xal πάντες οἷ ἐν Βαῤυλῶνι μένοντες Ἰσραηλῖται.
ΠΠαραδοὺς δὲ ταῦτα τοῖς ἱερεῦσιν ὃ "Εσδρας ἀπέδωχε
16 τῷ Θεῷ τὰς ix. τῶν ὁλοχαυτώσεων νενομισμένας γίνε-
σθαι θυσίας, ταύρους δώδεκα ὑπὲρ χοινῇς τοῦ λαοῦ
σωτηρίας, χριοὺς ἐνενήχοντα,, xal ἄρνας ἑδδομήχοντα
δύο, ἐρίφους εἰς παραίτησιν τῶν ἡμαρτημένων δώδεχα.
Τοῖς δὲ τοῦ βασιλέως οἰκονόμοις χαὶ τοῖς ἐπάρχοις τῆς
30 Κοίλης Συρίας x«i Φοινίχης τὰ γράμματα τοῦ βασι-
λέως ἀπέδωχεν. ΟἹ δὲ τὸ προσταχθὲν ὑπ᾽ αὐτοῦ
ποιεῖν ἀνάγχην ἔχοντες ἐτίμησαν τε τὸ ἔθνος χαὶ πρὸς
πᾶσαν αὐτῷ χρείαν συνήργησαν.
γ΄. Ταῦτα μὲν οὖν xal αὐτὸς ἐβουλεύσατο "Εσδρας,
25 προεχώρησε δ᾽ αὐτῷ, χρίναντος αὐτὸν ἄξιον, οἶμαι,
τοῦ Θεοῦ τῶν βουληθέντων διὰ χρηστότητα xal διχαιὸ-
σύνην. Χρόνῳ δὲ ὕστερον προσελθόντων αὐτῷ τινῶν
xal κατηγορούντων ὥς τινες τοῦ πλήθους χαὶ τῶν ἱερέων
xal Λευϊτῶν παραδεδήχασι τὴν πολιτείαν, καὶ λελύ--
30 χασι τοὺς πατρῴους νόμους, ἀλλοεθνεῖς ἠγμένοι γυναῖ-
xac, xal τὸ ἱερατιχὸν γένος συγχεχύκασι, δεομένων δὲ
βοηθῆσαι τοῖς νόμοις, μὴ χοινὴν ἐπὶ πάντας ὀργὴν λα-
Gu ὁ Θεὸς πάλιν αὐτοὺς εἰς συμφορὰς ἐμδάλῃ., διέρ-
ρηξε μὲν εὐθὺς ὑπὸ λύπης τὴν ἐσθῆτα, xal τὴν χεφα-
35 λὴν δὲ σπαράσσων χαὶ τὰ γένεια δδρίζων ἐπὶ τὴν γῆν
ἑαυτὸν ἔρριψεν, ἐπὶ τῷ τὴν αἰτίαν ταύτην “λαδεῖν τοὺς
πρώτους τοῦ λαοῦ, Λογιζόμενος δὲ ὅτι, ἐὰν ἐχδαλεῖν
αὐτοὺς τὰς γυναῖχας xai τὰ ἐξ αὐτῶν προστάξῃ τέχνα,
οὐχ ἀχουσθήσεται, διέμενεν ἐπὶ τῆς γῆς χείμενος. Zuv-
40 ἔτρεχον οὖν πρὸς αὐτὸν ol μέτριοι πάντες, χλαίοντες
καὶ αὐτοὶ χαὶ τῆς ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ λύπης συμμετα-
λαμθάνοντες. ᾿Δναστὰς δὲ ἀπὸ τῆς γῆς ὃ "Εσδρας
χαὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν αἰσχύνεσθαι
μὲν ἔλεγεν εἷς αὐτὸν ἀναδλέψαι, διὰ τὰ ἡμαρτημένα
45 τῷ λαῷ, ὃς τῆς μνήμης ἐξέδαλε τὰ τοῖς πατράσιν
ἡμῶν διὰ τὴν ἀσέθδειαν αὐτῶν συμπεσόντα, παρεχάλει
δὲ τὸν Θεὸν σπέρωα τι xal λείψανον ix. τῆς τότε συμ-
φορᾶς αὐτῶν χαὶ αἰχμαλωσίας περισώσαντα, χαὶ πάλιν
εἷς Ἱεροσόλυμα xai τὴν οἰκείαν γῆν ἀποχαταστήσαντα,
to χαὶ τοὺς Περσῶν βασιλέας ἀναγχάσαντα λαθεῖν οἶκτον
αὐτῶν, xal συγγνωμονῆσαι τοῖς νῦν ἡμαρτημένοις.
ἄξια μὲν θανάτου πεποιηχόσιν, εἶναι δ᾽ ἐπὶ τῇ τοῦ Θεοῦ
χρηστότητι χαὶ τούτους ἀφεῖναι τῆς χολάσεως.
δ΄, Καὶ 6 μὲν ἐπαύσατο τῶν εὐχῶν" θρηνούντων δὲ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IA. ΚΕΦ. E.

σαι;
alia difficili ipsis objecta. Regi enim Esdras ante dix
Deo cure fore ut illos servaret, atque adeo noluit ab
equites petere, qui ipsos deducerent. Peracta autem
plicatione, ab Euphrate profecti duodecimo die
primi , anno regni Xerxis septimo, Hierosolyma perveni
bant ejusdem anni mense quinto. Atque illico Esdras
custodibus , qui ex sacerdotum genere erant , sacram
niam tradidit, aryenti talenta sexcenta quinquaginti,
argentea telentorum centum, vasa aurea viginti talen
rum, et vasa srea auro meliora [i. e. ex aurítchalco foc
pondo duodecim talentórum : heec enim rex et ejus cot.
siliarii et omnes in Babylone manentes Israeliue dow,
rant. Esdras autem , quum ista sacerdotibus tradidisettj.
Deo in holocausta legitimas immolavit hostias , tauros def.
decim pro universi populi salute, arietes nonaginta, apt
duos et septuaginta , et capros piaculares duodecim. Jug
etiam dispensatoribus et praefectis Coeles-Syriz Phonicesqut
scriptas ab rege reddidit epistolas. lli vero, quod fane
necesse habuerint. quie a rege erant imperata, et geova
honoraruts , et ei si quid opus esset adjumento fuerunt.
8. Et heec quidem erant quee. ab ipso Esdra coosulebar
tur, eiqueex sententia successerunt , Deo ipsum , ut pulo, ὦ
probitatem et justitiam dignum existimante, cui cousull
feliciter cederent. Aliquanto autem post, quum nounol
eum convenissent et detulissent quosdam de populo, el sr.
cerdotes et Levitas, ut qui contra reipublicae instilula fect-
rint et patrias leges labefactarint, alienigenis ductis ute
ribus, genusque sacerdotale confuderint, orassentque ul
legibus subveniret, ne in universos sine discrimine 52 τὶ
Dei ira, faciatque ut in calamitates iterum recidaat, pt
moerore statim vestimenta conscidit , et vulsa capitis czesiri
barbaque mutilata semet humi prostravit, quod primore
popull hoc in se crimen admiserint. Atque secom rept-
tans, sibi non obtemperatum iri, si jaberet eos uxores cati
liberis foras ejicere, nolebat se a terra attollere. lüaque δὲ
eum con(luebant quotquot boni erant sequique , et ipi kr
gentes similiterque ac ille quse (acta erant dolentes. Quum
autem Esdras humo surrexisset, passis in coelum mapibel
dicebat &e quidem pudere sublatis oculis illud contseri,
quod graviter adeo deliquerit populus , obliti illorum que
patribus nostris ob peccata ab illis commissa accideruil :
Deum vero, qui semen aliquod et reliquias e calamiuk
eorum ac captivitate conservaverit , οἱ rursus Hierosolym
suamque in terram reduxerit, quiqne reges Persarum &
perpulerit ut sortis ij.sorum misererentur, supplex orabat sl
et illorum inpresentiarum delictie ignosceret, qui lkel
commeriti faerint ut morte plectantur, Dei temen benig
tati in laudem cessurum esse, si illis supplicium remiserit
4. Atque ille quidem orandi finem feci. Dum wet

sus.)
ἕντων ὅσοι πρὸς αὐτὸν σὺν γυναιξὶ xal τέχνοις συνῆλ-
m, Ἀχώνιός τις ὀνόματι, πρῶτος τῶν Ἱἱεροσολυμιτῶν
ρησελθὼν, αὐτοὺς μὲν ἁμαρτεῖν ἔλεγεν, ἀλλοεθνεῖς

οἰχισαμένους Yuvaixac* ἔπειθε δ᾽ αὐτὸν ἐξορχίσαι πάν- |

ις χδαλεῖν αὐτὰς xai τὰ ἐξ αὐτῶν γεγεννημένα., xo-
:σθήσεσθαι δὲ τοὺς οὖχ ὑπαχούσαντας τῷ νόμῳ. Πει-
δὶς οὖν τούτοις [Εσδρας ἐποίησεν ὀμόσαι τοὺς qu-
ὄργους τῶν ἱερέων καὶ τῶν Λευϊτῶν xal Ἰσραηλιτῶν
Ξοπέμψασθαι τὰς γυναῖχας xal τὰ τέχνα χατὰ τὴν
ἰχωνίου συμδουλήν. Λαδὼν δὲ τοὺς ὅρχους εὐθὺς
purctv ix τοῦ ἱεροῦ εἰς τὸ παστοφόριον ᾿Ιωάννου τοῦ
Puactóou* καὶ μηδενὸς ὅλως διὰ τὴν λύπην γευσά-
κνος ἐκείνην τὴν ἡμέραν διήγαγεν αὐτόθι. Γενομό-
ὦ δὲ χηρύγματος ὥστε πάντας τοὺς ἀπὸ τῆς αἰχμα-
iic συνελθεῖν εἷς Ἱεροσόλυμα, ὡς τῶν ἐν δυσὶν ἢ
pov ἡμέραις οὐχ ἀπαντησάντων ἀπαλλοτριωθησομέ-
wv τῶ πλήθους χαὶ τῆς οὐσίας αὐτῶν χατὰ τὴν τῶν
ιρεσδυτέρων κρίσιν ἀφιερωθησομένης, συνῆλθον ol dx
ἧς Ἰούδα φυλῇς xai Βενιαμίτιδος ἐν τρισὶν ἡμέραις,

lut τοῦ ἐνάτου μηνὸς, ὃς χατὰ μὲν "E6palouc Τεθέ-'

x, χατὰ δὲ Μαχεδόνας Ἀπελλαῖος χαλεῖται, Κα-
λοάντων δὲ ἐν τῷ ὑπερῴῳ τοῦ ἱεροῦ, παρόντων ἅμα
dt τῶν πρεσδυτέρων, καὶ ὑπὸ τοῦ χρύους ἀηδῶς δια-
μιμένων, ἀναστὰς Γσδρας juro ἐκείνους, λέγων
πιρανομῆσαι γήμαντας οὐχ ἐξ ὁμοφύλων " νῦν μέν-
W γε ποιήσειν αὐτοὺς τῷ αὲν Θεῷ χεχαρισμένα, συμ-
γέροντα δὲ αὑτοῖς, ἀποπεωμψαμένους τὰς γυναῖχας. Οἵ
ἐὲ ποιήσειν μὲν τοῦτο πάντες ἐξεθόησαν, τὸ δὲ πλῆθος
ἦναι πολὺ xal τὴν ὥραν τοῦ ἔτους χειμέριον χαὶ τὸ
ἔργον οὐ μιᾶς οὐδὲ δευτέρας ὑπάρχειν ἡμέρας" ἀλλ᾽
τε ἡγεμόνες τούτοις xal οἵ συνοιχοῦντες ταῖς ἀλλο-
ὥλοις παραγενέσθωσαν λαθόντες χρόνον καὶ πρεσόυ -
tio, ἐξ ὧν ἂν θελήσωσι τόπου τοὺς συνεπισχεψομέ-
ας τὸ τῶν γεγαμηκότων πλῆθος. Καὶ τοῦτο δόξαν
αὐτοῖς͵ ἀρξάμενοι τῇ νουμηνία τοῦ δεχάτου μηνὸς dva-

nv τοὺς συνοικοῦντας ταῖς ἀλλοεθνέσιν ηὗρον, ἕως
τὴ τοῦ μηνὸς τοῦ ἐχομένου νουμηνίας ποιησάμενοι τὴν
bras, πολλοὺς ἔχ τε τῶν τοῦ ᾿[ησοῦ ἐκγόνων τοῦ
ἐρημρίως xal τῶν ἱερέων καὶ Λευϊτῶν xai Ἰσραηλι-
τῶν, οἱ xal τὰς γυναῖχας xal τὰ ἐξ αὐτῶν γεγεννημένα,
τς τῶν νόμων φυλαχῇς ἢ τῶν πρὸς αὐτὰ φίλτρων
παλούμενοι πλείονα λόγον, εὐθὺς ἐξέδαλλον" xai θυ-
δίας ἐξευμενίζοντες τὸν Θεὸν ἐπήνεγχαν, χριοὺς χατα-
Were αὐτῷ, Τὰ δὲ ὀνόματα αὐτῶν λέγειν οὐχ
Uv ἡμῖν ἀναγκαῖον εἶναι, Τὸ μὲν ὁὖν ἁμάρτημα
Ὁ περὶ τοὺς γάμους τῶν προειρημένων οὕτως ἔπανορ-
ὥρας "Ἔσδρας ἐχαθάριζε τὴν περὶ ταῦτα συνήθειαν,
ὡς ταύτην τοῦ λοιποῦ μόνιμον εἶναι.

ἐς Τῷ δὲ ἑδδόμῳ μηνὶ τὴν σχηνοπηγίαν ἑορτάζον-
Mt, xal σχεδὸν παντὸς τοῦ λαοῦ συνεληλυθότος ἐπ᾽
αὐτὴν, ἀνελθόντες εἷς τὸ ἀνειμένον τοῦ ναοῦ πρὸς τὴν
τύλην τὴν ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἀποόδλέπουσαν, ἐδεήθησαν
τῷ "Ἔσδρα τοὺς νόμους αὐτοῖς ἀναγνωσθῆναι τοὺς Μωῦ-
ἐκ, Ὁ δὲ μέσος τοῦ πλήθους σταθεὶς ἀνέγνω χαὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. V.

[202,903.]] 413

omnes, qui ad eum cum uxoribus οἱ beris convenere,
ploratum ederent, quidam nomine Acbonius, Hierosoly-
mitanorum primus, eum adiit , dicebatque illos quidem sese
peccato obstrinxisse,, qui cum alienigenis habitarint uxori«
bus , eique suadebat, ut omnes ad uxores cum liberis suis
repudiandas juramento adigeret, οἱ si quis legl parere nol-
let, in eum animadverteret. His itaque persuasus Esdras
principibus sacerdotum et Levitarum et Israelitarum jusju-
randum detulit, se uxores liberosque secundum Achonii
consilium dimissuros 6686. Atque ubi jurarunt, e templo
digressus contendit ad ccnaculum Joannis filii Eliasibi,
ubi tota ea die commoratus nec cibi quidquam nec potus
prie merore attigit. Quum autem edictum esset υἱ omnes
ex captivitate reduces Hierosolyma convenirent, adeo ot
quicunque intra duos aut tres dies se non stitisset , e populi
αδίυ semoveretur, ejusque bona sacra forent ex senatorum
decreto, Judaicee et Benjamiticse tribus homines intra tri-
duum coiverunt vigesimo die mensis noni, qui Hebrseis
Chasleus dicitur, Macedonibus vero Apellieus. Αἱ post-
quam conscderupt in superiore parte templi, senioribus
etiam una presentibus, quibus molestiam creabat frigus,
Esdras, quum surrexisset, accusabat eos dicens legem violas-
se qui nxores duxerint ex gente aliena : veruntamen nunc
licere illis facere rem Deo gratam et sibimet salubrem et
(rugiferam , si uxorum consortio renunciaript. Ad hec
totà concio exclamavit se quidem hoc facturos esse, mul-
titudinem vero magnam esse, et anni tempestatem hiber-
nam, et opus non unius aut duorum dierum esse : quo-
circa qui istis prsesunt , quique cum alienigenis habitant , ad
certum tempus accedant , οἱ quum iis adsint seniores ex quo»
cunque volunt loto, una numerum íinituri eorum qui uxo-
res duxerint. Qutimque boc illis placuisset, ccepta inquisf-
tione prima die mensis decimi in eos qui alienigenas ascífe
rant uxores, quum eam facere perrexissent usque ad primam
dlem mensis sequenlis , multos invenerunt et ex Jesu pon.
tificis posteris, et ex sacerdotibus et Levitis et Israelitis,
qui conjuges liberosque ex iis natos sine mora ejicere ag.
gressi sunt, pluris facientes legum observantiam quam
suum erga illos amorem; atque, ut Deum placarent, 88.
crificia obtulerunt, arietibus ipsi immolatis. Nomina au«
tem illorum recensere baud necessarium mihi visum est. Et
Esdras quidem quum istiusmodi circa connubia erratum ita
correxisset , consuetudinem hace de re emendavit et in po-
sterum stabilivit.

5. Septimo autem mense , quum festum taberpaculorum-
agerelur, ef universus fere populus convenisset, ubi in
templi partem patentem ascenderant juxta portam ad orien-
tem versam, Esdram obsecrarunt ut Moysis leges ipsis recita-

rentur. Alque is in media concione positus. pralegebat ,

414
τοῦτο ἐποίησεν ἀπ᾽ ἀρχομένης ἡμέρας ἕως μεσημόρίας.

Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἀναγινωσχομένων τῶν νόμων δίκαιοι
μὲν πρὸς τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον ἐδιδάσχοντο εἶναι,
περὶ δὲ τῶν παρῳχημένων ἐδυσφόρουν, καὶ μέχρι τοῦ
& δαχρύειν προήχθησαν, ἐνθυμούμενοι πρὸς ἑαυτοὺς ὅτι
μηδὲν ἂν τῶν πεπειραμένων χαχῶν ἔπαθον, el τὸν νό-
μον διεφύλαττον. ὋὉ δὲ Εσδρας οὕτως ὁρῶν αὐτοὺς
ἔχοντας ἐχέλευσεν ἀπιέναι πρὸς αὑτοὺς xal μὴ δαχρύειν"
Lan γὰρ ἑορτὴν xol "μὴ δεῖν ἐν αὐτῇ χλαίειν - οὐ γὰρ
10 ἐξεῖναι προὐτρέπετο δὲ μᾶλλον πρὸς εὐωχίαν δρμή-
σαντας ποιεῖν τὰ πρόσφορα τῇ ἑορτῇ xal χεχαρισμένα,
xal μετάνοιαν xai λύπην τὴν ἐπὶ τοῖς ἔμπροσθεν ἐξη-
μαρτημένοις ἀσφάλειάν τε ἕξειν xal φυλαχὴν τοῦ μηδὲν
ὅμοιον συμπεσεῖν. Οἱ δὲ, ταῦτα "Εσδρα παραι-
15 νοῦντος. δορτάζειν ἤρξαντο, καὶ τοῦτο ποιοῦντες ἐφ᾽
πέρας ὀχτὼ ἐν ταῖς σχηναῖς ἀνεχώρησαν εἷς τὰ οἰχεῖα
μετὰ ὕμνων τοῦ Θεοῦ, τῆς ἐπανορθώσεοις τῶν περὶ τὸ
πολίτευμα παρανομηθέντων "Ἔσδρα χάριν εἰδότες, Ὧ
συνέθη μετὰ τὴν παρὰ τῷ λαῷ δόξαν γηραιῷ τελευτῆ-
20 σαι τὸν βίον χαὶ ταφῆναι μετὰ πολλῆς φιλοτιμίας ἐν
Ἱεροσολύμοις. Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν χαιρὸν, καὶ Ἰωαχί-
μου τοῦ ἀρχιερέως ἀποθανόντος, παῖς αὐτοῦ ᾿Ελιάσιθος
τὴν ἀρχιερωσύνην διεδέξατο.
ς΄. Τῶν δὲ αἰχμαλωτισθέντων τις Ἰουδαίων οἶνο-
$5 χόος τοῦ βασιλέως Ξέρξου, Νεεμίας ὄνομα, περιπα-
τῶν πρὸ τῆς μητροπόλεως τῶν Περσῶν Σούσων, ξένων
τινῶν ἀπὸ ὑυαχρᾶς ὁδοιπορίας εἷς τὴν πόλιν εἰσιόντων
ἐπαχούσας ᾿Εδραϊδτὶ πρὸς ἀλλήλους δμιλούντων, προσ-
ελθὼν αὐτοῖς ἐπυνθάνετο πόθεν εἶεν παραγενόμενον.
.0 Ἀποχριναμένων δ᾽ ἥκειν ἔκ τῆς Ἰουδαίας, πῶς αὐτῶν
ἔχει τὸ πλῆθος xal ἢ μητρόπολις Ἱεροσόλυμα πάλιν
ἤρξατο πυνθάνεσθαι. ΚΚαχῶς δ᾽ ἔχειν εἰπόντων, βε-
δλῆσθαι γὰρ αὐτῶν εἰς ἔδαφος τὰ τείχη xai τὰ πέριξ
ἔθνη πολλὰ διατιθέναι χαχὰ τοὺς Ἰουδαίους, ἡμέρας
35 μὲν χατατρελόντων τὴν χώραν xal διαρπαζόντων, τῆς
δὲ νυχτὸς χαχῶς ἀπεργαζομένων, ὡς πολλοὺς ἐχ τῆς
γώρας xai ἐξ αὐτῶν “Ἱεροσολύμων αἰχμαλώτους ἀπῇ-
χθαι καὶ τὰς ὁδοὺς πλήρεις εὑρίσχεσθαι xa0' ἡμέραν
γεχρῶν, ἐδάχρυσεν 6 Νεεμίας, ἐλεήσας τῆς συμφορᾶς
40 τοὺς ὁμοφύλους καὶ ἀναθλέψας εἷς τὸν οὐρανὸν, « ἄχρι
τίνος εἶπεν, ὦ δέσποτα, ὑπερόψῃ ταῦτα πάσχον τὸ
ἔϑνος ἡμῶν; οὕτως ἅρπαγμα πάντων xal λάφυρον γε--
γόναιεν. » Διατρέθοντος δ᾽ αὐτοῦ πρὸς τῇ πύλῃ καὶ
ταῦτ᾽ ἀποδορομένου, προσελθών τις ἤγγειλεν αὐτῷ
45 μέλλειν ἤδη χαταχλίνεσθφι τὸν βασιλέα. “Ὁ δ᾽ εὐθὺς
ὡς εἶχε, μηδ᾽ ἀπολουσάμενος, διακονήσων ἔσπευσε τῷ
βασιλεῖ τὴν ἐπὶ τοῦ ποτοῦ διαχονίαχν. Ὥς ὃὲ μετὰ
τὸ δεῖπνον ὁ βασιλεὺς διεχύθη xal ἡδίων αὑτοῦ γενό--
μενος ἀπέδλεψεν εἰς τὸν Νεεμίαν, καὶ χατεσχυθρωπα-
δ0 χότα θεασάμενος, διὰ τί χατηφὴς εἴη ἀνέχρινεν. Ὁ δὲ
τοῦ Θεοῦ δεηθεὶς χάριν τινὰ xal πειθὼ παρασχεῖν αὐτῷ
λέγοντι, « πῶς, φησὶν, ὦ βασιλεῦ, δύναμαί σοι μὴ
« βλέπεσθαι τοιοῦτος, μηδὲ τὴν ψυχὴν ἀλγεῖν, ὅπου
« τῆς πατρίδος μου Ἱεροσολύμων, ἐν ἣ τάφοι xal ἀνή-

(ἐ86,486.}

᾿ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ͂Σ BIBA. IA. ΚΕΦ. E.

[s,

idque fecit a mane ad meridiem. Illi vero quum leges |
agdivissent, non solum in presens faturumque just

edocti erant, sed et prarterita zgre ferebant, lacrimi

perse ee ctt ne ccn
πα LA. UM LLL. αι
Lon -———O———————————————————— PP Ó€— —— n €— n ——P— Á— m —rán!— À— —

obortis ea lugebant, secum cogitantes quod mala que
perti erant non pertulissent, si legem observassent. Fs
autem quum eos ita se habere conspexisset, jussit ut d
abirenl, et a lacrimis abstinerent; esse enim festum, w
oportere ea die (quod nefas esset ) luctum edere; ua
tabaturque ut ad epulas potius versi festo conveni
leetitiam agitarent , atque prenitentiam et dolorem oh prin
delicta ipsis securitali fore et przssidio, ne quid ejusqoi
illis accidat. Atque ita, Esdra eos ad hoc incitante, e
lari ceperunt. Quod postquam per octo dies in tentori
fecerant, cum Dei laudibus domum discesserunt , ma
Esdree gratias habentes, qui quiequid preter reipublii
instituta factum fuerit emendaverat. Cui contigit ut glork
publicze annorumque satur e vita decederet, el maguii
Hierosolymis sepeliretur. Atque sub idem tempus Joxcima
pontifex diem obiit, eique fllius ejus Eliasibus in pontif
tum successit.

6. Quidam autem ex captivis Judzeis, Xerais regis δὲ
cerna , nomine Neemias , deambulans ante primariam Pe
sarum urbem Susa, quum hospites quosdam, magno ilinen
confecto , urbem ingredientes Hebraice inter se confabelar
animadvertisset, accedens ad eos rogabat undenmam ταὶ
rent. ]llis autem respondentibus se ex Judza venisse,
rursum percontari cepit, quomodo se haberet iste popt
lus, et metropolis eorum Hierosolyma. Quumqueei dixi
sent magne esse in malo, menia quippe illorum solo squat
esse , gentesque in circuitu finitimas mulis Judzos injerá
afficere, die quidem regionem incarsibus populantes ei di
riplentes, nocte vero mala perpetrantes, ita ut multos e
regione ipsisque Hierosolymis abducant , passimque per vi
luce repetriantar cadavera , Neemias in lacrimas prorumpe
bat, ex popularium calamitate misericordia commotus
oculisque ad co:lum sublatis, « quousque, inquit , palieris
Domine, gentem nostram adeo miseriis obrui? sic factus
est ut omnibus in praedam et spolia cedamus. » Dum aeies
ad portam moraretur οἱ ista defleret , advenit quidam δὲ
qne nuaciavit regem jam in eo esse ut accomberet. [ἢ
vero e vestigio , ita ut erat, ne lotus quidem, regi ministra
lum ire properavit. Qunm vero post coenam rex molla essd
hilaritate, solitoque magis se jucundítati daret, Neemiam
aspectavit , observatoque quod vultus ei triefís essel , tristi
tia causam percontatusest. Tum ille, Deum precatus ul
sermonem gratia quadam suadaque imbuerel , « qul o
« sum , inquit, o rex, alius a te conspici, aut animo nn
« dolere, quando audio patri: mem Hierosolymorum, ubi

(u6,497.).

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. V.

[(54,50.] 415

«uztr προγόνων τῶν ἐμῶν εἰσιν, ἀκούω βεόῤλῇσθαι | «sepulera sunt majorum meorum, monia ad terram de»

v xri τῆς γῆς τὰ τείχη. xal τὰς πύλας ἐμπεπρησμέ-
vvac αὐτῆς; ᾿Αλλὰ χάρισαέξ μοι πορευθέντι τὸ τεῖχος
v ἀνεγεῖραι xa τοῦ ἱεροῦ τὸ λοιπὸν προσοικοδομῆσαι. »
Ὁ βασιλεὺς διδόναι τε αὐτῷ τὴν δωρεὰν κατένευσε χαὶ
πρὸς τοὺς σατράπας χομίσαι γράμματα, ὅκως Tuc
τε αὐτὸν ἀξιώσωσι καὶ πᾶσαν καράσχωσι χορηγίαν εἰς
ἔπερ βούλεται. Πέπαυσο δὲ, φησὶ, λυπούμενος,
xi χαίρων ἡμῖν τοῦ λοιποῦ διαχόνει. Ὁ μὲν οὖν
Νεεμίας προσχυνήσας τῷ Θεῷ xal τῷ βασιλεῖ τῆς
ὑποσχέσεως εὐχαριστήσας, τὸ χατηφὲς τοῦ Tpogo-
87) χαὶ συγχεχυμένον ἀπεχάθηρε τῇ τῶν ἐπηγγελμένων
fov Καλέσας δὲ αὐτὸν τῇ ἐπιούση δίδωσιν αὐτῷ
πος Αϑαῖον ἐπιστολὴν χουίσαι τὸν τῆς Συρίας xai
Φονίχης xal Σαμαρείας ἔπαρχον, ἐν $ περί τε τῆς
τιιῖς τοῦ Νεεμίου xai χορηγίας τῆς εἰς τὴν οἰχοδομίαν
ἐπεστάλχει.
v. Γενόμενος οὖν ἐν Βαδυλῶνι xal πολλοὺς τῶν
ὑαηυγύλων ἐθελοντὰς ἀχολουθοῦντας αὐτῷ παραλαῤὼν,
hey εἰς Ἱεροσόλυμα. πέμπτον xal εἰχοστὸν ἔτος ἤδη
βασιλεύοντος Spbou- xai δείξας τῷ Θεῷ τὰς ἐπιστο-
λὰς ἀποδίδωσι τῷ ᾿Αδαίῳ καὶ τοῖς ἄλλοις ἐπάρχοις, xat
σγχαλέσας πάντα τὸν λαὸν εἰς Ἱεροσόλυμα στὰς ἐν
μέσῳ τῷ ἱερῷ τοιούτους ἐποτήσατο πρὸς αὐτοὺς λόγους.
* 'Avóosc Ἰουδαῖοι, τὸν μὲν Θεὸν ἴστε μνήμη τῶν πα-
« τέρων Ἀθράμου καὶ ᾿Ισάχου xai Ἰαχώδου παραμέ-
«viver, xat διὰ τῆς ἐκεῤνων δικαιοσύνης οὐχ ἐγχατα -
“λείποντα τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρόνοιαν. ᾿Αμέλει συνήρ-
ετησέ μοι παρὰ τοῦ βασιλέως λαθεῖν ἐξουσίαν ὅπως
'* ἡμῶν τὸ τεῖχος ἀναστήσω xal τὸ λείψανον τοῦ ἱεροῦ
«τελειώσω. Βούλομαι δ᾽ ὑμᾶς, τὴν τῶν γειτονενόντων
«ἡμῖν ἐθνῶν δυσμένειαν σαφῶς εἰδότας, καὶ ὅτι πρὸς
* τὴν οἰχοδομίαν, εἰ μάθοιεν ἡμᾶς περὶ ταύτην φιλοτι-
«μρυμένους, ἐνστήσονται χαὶ πολλὰ πραγματεύσονται
' πρὸς αὐτὴν ἡμῖν ἐμπόδια, θαρρεῖν μὲν τῷ Θεῷ πρῶ-
ετον͵ ὡς xal πρὸς τὴν ἐχείνων ἀπέχθειαν στησομένῳ,
“μήτε δὲ ἡμέρας μήτε νυχτὸς αὐτοὺς ἀνιέναι τῆς
« οἰχοδομίας, ἀλλὰ πάσῃ σπουδῇ χρωμένους συνέχειν
* 50 ἔργον, ὥς γε καιρὸς τούτου ἴδιός ἐστι.» Ταῦτα
Vini ἐχέλευσεν εὐθὺς τοὺς ἄρχοντας μετρῆσαι τὸ τεῖχος
xil διχνεῖμαι τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ τῷ λαῷ κατὰ χώμας
καὶ πόλεις, xarà τὸ ἐχάστοις δυνατόν. Ὑποσχόμενος
δὲ χχὶ αὐτὸς μετὰ τῶν οἰχετῶν συλλήψεσθαι πρὸς τὴν
εἰχοδοιείαν διέλυσε τὴν ἐκχλησίαν. Καὶ οἱ ᾿Ιουδαῖοι
ὑ πρὸς τὸ ἔργον παρεσχευάζοντο. Ἐχλήθησαν δὲ τὸ
ὄνομα ἐξ ἧς ἡμέρας ἀνέδησαν ἐκ Ββιαθυλῶνος, ἀπὸ τῆς
Ἰούδα φυλῆς, ἧς πρώτης ἐλθούσης sic ἐκείνους τοὺς
τόπους, αὐτοί τε xal fj χώρα τῆς προσηγορίας -αὐτῆς
μετέλαθον. ᾿
Ὁ η΄, Ἀχούσαντες δὲ τὴν τῶν τειχῶν οἰχοδου μὴν σπευ-
ὡμέγην Ἀμμανῖται καὶ Μωαόδῖται xat Σαμαρεῖται xol
πάντες οἱ ἐν τῇ Κοίλῃ Συρίᾳ νεμόμενοι χαλεπῶς ἔφε-
ζῆν, xai διετέλουν ἐπιβουλὰς αὐτοῖς συντιθέντες, τὴν
προαίρεσιν αὐτῶν ἑμποδίζοντες᾽ πολλούς τε τῶν Ἶου-

|

« jecta esse, portasque igne consumptas? Verum q&aeso fn-
« dulgeas mihi eo proficisci , et muros exstruere, temploque
« manum ultimam imponere. » Rex hoc quod peliit ei con-
cessit , literasque promisit ad satrapas perferendas , nt et ho.
norem ei haberent, et necessariorum copiam, ad quoscun-
que vellet usus , ei facerent. Morrere autem , inquit , desine,
ac deinceps mihi cum alacritate fac ministres. Tum Nee-
mias quidem , quum Deum adorasset , regique pro pollieita-
tione gralías egisset , vultum moestitia dejectum confusum-
que ccpit attollere, lzetiliaque ex promissis frontem expor«
rigere. Quum vero sequenti die rex eum accivisset, literae
ei dedil, quas Adeo Syrie et Phanices οἱ Samarie pra-
sidi redderet, in quibus mandabatur de Neemia honoritice
tractando et de suppeditandis ei quibus ad sedificandum
opus esset.

?. Quum igitur Babylonem venisset, et multos e po-
pularibus ultro se adjungentes comites assumpsisset , Hie-
rosolyma se contulit, jam annum quintum et vigesimum
regni agente Xerxe : literisque Deo ostentis, mox eas
Adeo reddidit ceterisque profectis ; convocato deinde Hie-
rosolyma universo populo, quum im medio templi consti-
tisset, sic eos est alloquutas. « Equidem scitis, Judi,
« Deum adhuc in memoria retinere majores »osíros,
« Abramum οἱ Isacum et Jacobum, aíque illorum justities
« merito noetri curam non abjeclase. — Mihi scilicet adjutor
« fuit, uta rege potestatem acciperem menia nostra instau-
« randi, perficiendique quod templo adbuc desit. "Volo ita-
« que Yos ( quum probe noritis quam maligno ἰδ nos animo
«sint gentes vicits, quodque nobis, ubi nostrom zdifi-
« candi studium reseciverint, resistent et modis omnibus
« agent ut opus impediant) Deo inprimis confidere , ut qui
« semet illorum odio opponet; deinde nec die nec noctu
« redilicationem intermittere, sed summo studio curaque
« operi incumbere , quod tempus jam nobis in manibus est. »
]sta loquutus continuo jussit magistratus monia dimetiri ,
atque opes conficiendum vicatim popolo et oppidatim divi-
dere, sequis pro modo virium portionibus : pollieitusque se
quoque cum domesticis velle operam suam conferre , dimisit
concionem. Et Judzi ad opus se accingebant. — Vocaban-
tur autem boc nomine ex illa die qua ascenderunt e Baby-
lone , a tribu Judie , qure quum prima in locos illos pervene-
rit, ipsis pariter ac regioni hujusmodi appellatio indita est.

8. Ceterum Ammanitze et Moabitze et Samaritee et omnes
qui Celen-Syriam incolebant , ubi murorum zedificationem '
accelerari fama acceperant, zegre ferebant, et id agere nor
destiterunt , ut insidias illis struendo a proposito dimove-
rent : multis etiam Judocorum occisis operam dederunt ut

418 (ε57,)488.)

δαίων ἀπέχτειναν xai αὐτὸν ἐζήτουν τὸν Νεεμίαν δια-
φθεῖραι, μισθούμενοι τινὰς τῶν ἀλλοφύλων, ἵνα αὐτὸν
ἀνέλωσιν. Εἰς φόθον δὲ xal ταραχὴν αὐτοὺς ἐνέδαλ-
λον, χαὶ φήμας αὐτοῖς διέστελλον ὡς πολλῶν ἐπιστρα-
& τεύειν αὐτοῖς μελλόντων ἐθνῶν" ὑφ᾽ ὧν ἐχταρασσόμενοι
μικροῦ τῆς οἰχοδομίας ἀπέστησαν. Τὸν δὲ Νεεμίαν
οὐδὲν τούτων ἐξέστησε τῆς σπουδῆς τῆς περὶ τὸ ἔργον,
ἀλλὰ στῖφός τι φυλαχῆς ἕνεχα τοῦ σώματος περιβαλλό-
μενος ἀτρύτως ὑπέμενεν, ὑπὸ τῆς εἰς τὸ ἔργον ἐπιθυ-
10 μίας ἀναισθητῶν xal τῆς ταλαιπωρίας. Out τε
συντεταμένως καὶ προνοητιχῶς αὑτοῦ τῆς σωτηρίας el-
γεν, οὐχὶ φοδούμενος τὸν θάνατον, ἀλλὰ πεπεισμένος
ὅτι «μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν οὐχέτ᾽ αὐτοῦ τοῖς πολί-
ταις ἀναστήσεται τὰ τείχη" ἐχέλευσε δὲ ἑξῆς τοὺς οἶχο»
16 δομοῦντας ὅπλα περιζωννυμένοης ἐργάζεσθαι. Καὶ
6 μὲν οἰχοδόμος μάχαιραν εἶχε xal ὃ τὴν ὕλην παρα-
χομίζων, θυρεοὺς δ᾽ ἔγγιστα αὐτῶν ἐχέλευσε χεῖσθαι
xal σαλπιγχτὰς ἀπὸ πενταχοσίων ἔστησε ποδῶν, προσ-
τάξας, ἂν ἐπιφανῶσιν οἷ πολέμιοι, τοῦτο σημῆναι τῷ
30 λαῷ, ἵνα ὡπλισμένοι μάχωνται xal μὴ γυμνοῖς αὐτοῖς
ἐπιπέσωσιν. Αὐτὸς δὲ νύχτωρ περιήρχετο τῆς πόλεως
τὸν χύχλον, οὐδὲν κάμνων οὔτε τοῖς ἔργοις οὔτε τῇ διαίτη
καὶ τοῖς ὕπνοις" οὐδενὶ γὰρ τούτων πρὸς ἡδονὴν, ἀλλὰ
πρὸς ἀνάγχην ἐχρῆτο. Καὶ ταύτην ὑπέμεινε τὴν τα-
ὃς λαιπωρίαν ἐπ᾽ ἔτη δύο xat μῆνας τέσσαρας. ᾿Εν το-

σούτῳ γὰρ χρόνῳ τοῖς “Ἱεροσολύμοις ἀνῳχοδομήθη τὸ

τεῖχος, ὀγδόῳ xal εἰχοστῷ τῆς Ξέρξου βασιλείας ἔτει,
μηνὶ ἐνάτῳ. Τέλος δὲ τῶν τειχῶν λαδόντων, Νεεμίας
καὶ τὸ πλῆθος ἔθυσαν τῷ Θεδ' ὑπὲρ τῆς τούτων οἴκοδο-
80 μίας, χαὶ διῆγον ἐφ᾽ ἡμέρας ὀχτὼ εὐωχούμενοι. Τὰ
μὲν οὖν ἔθγη τὰ ἐν τῇ Συρίᾳ χατοιχοῦντα τῆς τῶν τει-
jS οἰκοδομίας πέρας ἔχειν ἀχουσθείσης ἐδυσφόρει"
Νεεμίας δὲ τὴν πόλιν δρῶν ὀλιγανθρωπουμένην τοὺς
ἱερεῖς xal Λευΐτας παρεχάλεσε τὴν χώραν ἐχλιπόντας
38 μετελθεῖν εἷς τὴν πόλιν xat μένειν ἐν αὐτῇ, χατασχευά
σας τὰς οἰχίας αὐτοῖς ἐχ τῶν ἰδίων ἀναλωμάτων" τόν
τε γεωργοῦντα λαὸν τὰς δεχάτας τῶν χαρπῶν ἐχέλευσε
φέρειν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα τρέφεσθαι διηνεχῶς ἔχοντες

οἵ ἱερεῖς xal Λευῖται μὴ καταλίπωσι τὴν θρησχείαν.

40 Καὶ οἱ μὲν ἡδέως ὑπήχουσαν οἷς ὁ Νεεμίας διετάξατο"
πολνανθρωποτέραν δὲ τὴν τῶν ᾿ἹἹεροσολυμιτῶν πόλιν
οὕτω συνέθη γενέσθαι. Πολλὰ δὲ xal ἄλλα χαλὰ xai
ἐπαίνων ἄξια φιλοτιμησάμενος ὃ Νεεμίας ἐτελεύτησεν
εἰς γῆρας ἀφιχόμενος. ᾿Ανὴρ δὲ ἐγένετο χρηστὸς τὴν

46 φύσιν xal δίκαιος, xal περὶ τοὺς ὁμοεθνεῖς φιλοτιμότα-
τος, μνημεῖον αἰώνιον αὑτῷ χαταλιπὼν τὰ τῶν "[tpo-
σολύμων τείχη. Ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ Ξέρξου βασιλέως
ἐγἕνετο. ᾿

ΚΕΦ. C.

um?

Τελευτήσαντος δὲ Ξέρξου τὴν βασιλείαν εἰς τὸν υἱὸν

&o Κῦρον, ὃν ᾿Αρταξέρξην “Ἕλληνες καλοῦσι, συνέθη με--
ταθῆναι. Τούτου τὴν Περσῶν ἔχοντος ἡγεμονίαν ἐχιν-
δύνευσε τὸ τῶν ᾿[ουδαίων ἔθνος ἅπαν σὺν γυναιξὶ xal

APXAIOAOTIAZ BIBA. ΙΑ. ΚΕΦ. G.

[6m

ipei Neemia exitium machinarentur, quosdam ex alienige-
nis conducendo qui illum interimerent. Prseterea metum
illis et terrorem injiciebant , rumoresque spargebant , quui.
magni diversarum gentium exercitus eos essent invasori.
Ex quibus tantus eos timor incessit ut parum abfuerit quis
eedificationem desererent. Neemiam vero nihil horum ἃ,
studio quod operi impendebat deterrere potuit , ed casto-
dise causa corporis sui agmine satellitum stipatus consan-
ter perseverabat, prz desiderio operis. promovendi nibil
molesti: ex labore sentiens. Atque adeo omni cura ef ὦ"
gitatione suse prospiciebat saluti, non quod mortem me
tueret , sed persuasum haberet se exstincto nvenia ciribut
suis instauratum pon iri, jussitque in posterum ot aif
catores armis instructi operi se admoverent. Quo factum
est ut crementarius quidem gladio esset aecinctus , ilemque
is qui materiem afferebat, elypeos vero in propinquo ul |
haberent praecepit, et ad quingentos passus lubicines ds-
posuit , quibus imperatum erat ut classico accessus hostium,
sicubi apparerent, populo signiflcarent, ut essent qui ar.
mati pugnam inirent, neque nudos et inermes hostis ade
riretur. Ipse autem noctu urbem in ambitum circoibal,
nec laboribus succumbens, nec somno aut cibo; borum
enim neutro ad voluptatem, sed ad necessitatem utebalur.
Atque hanc eerumnam per biennium et menses qualtuor fo |
leravit. Nam tanto tempore menibus cincfa erant. Hiero -
solyma, anno imperii Xerxis vigesimo et octavo, menie
nono. Quumque absoluti essent muri , Neemias populosque .
Deo sacra fecerunt pro illorum redificatione, et octo dies
festum celebrarunt. Ubi autem gentes Syriam incolentes
audiverant ad finem perductam esse murorum exstruciie-
nem, graviter commoti erant. Ceterum Neemias , quum δ»
madverteret exiguum in urbe populum esse, sacerdotes
hortatus est et Levitas, ut regione relicta in urbem migri
rent, ibique considerent, id agens ut illis domicilia ex-
struerenturipsius sumptibus : populum etíam agros coleniem
frugum decimas Hierosolyma conferre jussit, ui sacerdotes
et Levitie, satis sibi habentes in perpetuum victum, Dei
cultum non desererent. Et illi qnidem libenter fecerunt
quie Neemias imperavit : atque ita factum est ot in Hiero
solymorum urbe major esset civium frequentia. Neemia
autem, quum et alia multa preclara et laude digne munifice
fecisset , ad senectutem provectus e vita discessit. Eralque
vir indole bonus ac justus, et popularium gloriz amans,
quibus aeternum sui reliqui) monumentum Hierosolymorum
moenia. Et hec quidem Xerxe regnante gesta sunt.

CAP. VI.

Mortuo aulem Xerxe contigit ut regnum ad filium Cyrom
deveniret, quem Graci Artaxerxem nominant. Illo impc-
rium Persarum tenente parum abfuit quin tota Judeorum
gens cum uxoribus et liberis exitio daretur. Hujus reicae

{ι88.489.}
τέχνοις ἀπολέσθαι. TÀv δ᾽ αἰτίαν μετ᾽ οὐ πολὺ δηλώ-
σομεν᾽ πρέπει γὰρ τὰ τοῦ βασιλέως διηγεῖσθαι πρῶ-
τον, ὡς ἔγημεν Ιουδαίαν γυναῖχα, τοῦ γένους οὖσαν
τοῦ βασιλιχοῦ, ἣν xai σῶσαι τὸ ἔθνος ἡμῶν λέγουσι.
: Πιραλαδὼν γὰρ τὴν βασιλείαν 5 ᾿Αρταξέρξης xat xa-
ταστήσας ἀπὸ Ἰνδίας ἄχρις Αἰθιοπίας τῶν σατραπειῶν
ἑκατὸν xat εἰχοσιεπτὰ οὐσῶν ἄρχοντας, τῷ τρίτῳ τῆς
βασιλείας ἔτει, τούς τε φίλους xal τὰ Περσῶν ἔθνη
χαὶ τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν ὑποδεξάμενος εἱστία πολυτε-
υδῶς, οἷον εἰχὸὼς παρὰ βασιλεῖ τοῦ πλούτου παρασχευα-
ζομένω τὴν ἐπίδειξιν ποιήσασθαι, ἐπὶ ἡμέρας ἑχατὸν
ὀγδοήχοντα. "Ἔπειτα τὰ ἔθνη xai τοὺς πρεσθευτὰς αὖ-
τῶν ἐν Σούσοις ἐπὶ ἡμέρας χατευώχησεν ἑπτά, Τὸ δὲ
συμπόσιον ἦν αὐτοῖς τὸν τρόπον τοῦτον γεγενημένον"
5 σχήνωμα πηξάμενος Ex «ρυσέων xal ἀργυρέων χιόνων
ὑγη λίνεα xal πορφύρεα χατ᾽ αὐτῶν διεπέτασεν, ὥστε
πολλὰς μυριάδας χαταχλίνεσθαι" διηχονοῦντο δὲ ἐχπώ-
wact χρυσέοις xai τοῖς διὰ λίθου πολυτελοῦς εἰς τέο-
ψιν dua χαὶ θέαν πεποιημένοις. Προσέταξε δὲ xai
y τοῖς διαχόνοις μὴ βιάζεσθαι πίνειν τὸ ποτὸν αὐτοῖς συν-
εἰς προσφέροντας, ὡς xal παρὰ Πέρσαις γίνεται,
ἀλλ᾽ ἐπιτρέπειν αὐτοῖς καὶ πρὸς ὃ βούλεται τῶν χατα-
χειμένων ἕχαστος φιλοφρονεῖσθαι, Διχπέμψας δὲ xat
χατὰ τὴν γώραν παρήγγειλεν ἀνεῖσθαι τῶν ἔργων ἀφιε-
Ὁ μένους, χαὶ ἑορτάζειν ὑπὲρ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πολ-
luc ἡμέραις. Ὁμοίως τε τῶν γυναιχῶν f; βασίλισσα
Ὀϑάστη συνήγαγε συμπόσιον ἐν τοῖς βασιλείοις. ἣν
ἐπιδεῖξαι βουλόμενος τοῖς ἑστιωμένοις 6 βασιλεὺς, πέμ-
Vac ἐχέλευσεν αὐτὴν εἰς τὸ συμπόσιον ἥχειν, xd)Àe
9 τὰς γυναῖχας ἁπάσας ὑπερδάλλουσαν. Ἡ δὲ φυλαχῇ
τῶν παρὰ Πέρσαις νόμων, οἷ τοῖς ἀλλοτρίοις βλέπεσθαι
τὰς γυναῖχας ἀπηγορεύχασιν, οὐκ ἐπορεύετο πρὸς τὸν
βασιλέα, χαὶ πολλάχις τοὺς εὐνούχους ἀποστείλαντος
πρὸς αὐτὴν, οὐδὲν ἧττον ἀνέμεινε παραιτουμένη τὴν
x, py, ὡς εἰς ὀργὴν παροξυνθέντα τὸν βασιλέα λῦσαι
μὲν τὸ συμπόσιον, ἀναστάντα δὲ χαὶ τοὺς ἑπτὰ τῶν
Περσῶν, ot τὴν τῶν νόμων ἐξήγησιν ἔχουσι παρ᾽ αὖ-
τοῖς, χαλέσαντα χατηγορεῖν τῆς γυναιχὸς xat λέγειν ὡς
ὑῤρισθείη παρ᾽ αὐτῆς" κληθεῖσα γὰρ πολλάχις ὕπ᾽
& αὐτοῦ εἰς τὸ συμπόσιον ὑπήχουσεν οὐδ᾽ ἅπαξ. Προσ-
ἔταξεν οὖν δηλοῦν τίνα xat αὐτῆς νόμον ὁρίζουσιν.
Ἑνὸς δὲ ἐξ αὐτῶν, Μουχαίον ὄνομα, εἰπόντος οὐχ
αὐτῷ μόνῳ ταύτην γεγονέναι τὴν ὕόριν, ἀλλὰ πᾶσι
Πέρσαις, οἷς χινδυνεύεται χαταφρονουμένοις ὑπὸ τῶν
ᾧ γυναιχῶν αἴσχιστα διαγεγονέναι τὸν βίον, (οὐδεμία γὰρ
τοῦ συνοιχοῦντος ἀνδρὸς αἰδῶ ποιήσεται, παράδειγμα
τὴν τῆς βασιλίσσης ὑπερηφανίαν πρὸς σὲ τὸν χρατοῦντα
ἁπάντων ἔχουσα .) παραχελευομένου τε τὴν οὕτως ἐνυ-
θρίζουσαν αὐτῷ ζημιῶσαι μεγάλη ζημία, χαὶ τοῦτο
Ὁ ποιήσαντα διαγγεῖλαι τοῖς ἔθνεσι τὰ περὶ τῆς βασιλίσ-
€^ χεχυρωμένα,, ἔδοξε τὴν Οὐάστην ἐχδαλεῖν xai δοῦ-
γαι τὴν ἐχείνης τιμὴν ἑτέρᾳ γυναιχί.
β΄. Διαχείμενος δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτὴν ἐρωτικῶς
καὶ μὴ φέρων τὴν διάζευξιν, χαταλλαγῆναι μὲν αὐτῇ
JOSEPIIUS. 1.

ANTIQ. JUD. LiD. ΧΙ. CAP. VI.

[506,567.| 417
sam paulo post indicabimus : nam decet primum ea nar-
rare quae ad regem spectant, quemadmodum Judseam
duxerit uxorem e stirpe regia, quam ferunt etiam gentem
nostram conservasse. Artaxerxes enim, posteaquam re- -
gnum acceperat, et constituerat ab India ad JEthiopiam
usque centum et viginti septem satrapas , anno regni tertio
amicos et Persas sibi subditos et praesides illorum magnifi-
co convivio excepit, prout conveniebat regi omnia compa-
ranti ut divitiarum magnitudinem ostentaret, per centum
et octoginta dies. Eo exacto spatio gentibus et legatis illo-
rum in Susis per septem dies epulum dedit. Atque convi-
vium in hunc fere modum apparatum erat : quum taberna-
culum figi curasset columnis aureis et argenteis sufTultum,
vela linea et purpurea eo usque primtexi fecit, οἱ multe
myriades illic discumberent — Ministrabatur autem poculis
aureis et ex lapidibus pretiosis, ad delectationem simul et
spectaculum factis. Ministris etiam in mandatis dedit ne
ad bibendum adigerent , potum illis jugiter preebendo, sicut
apud Persas fit, sed permitterent illis, prout accumbentium
unicuique visum, hilariter agere. Dimissis etiam per to-
tam provinciam nunciis edixit ut laxati operibus feriarentur,
multosque dies pro regno suo festos agerent. Similiter et
ipsa Vaste regina muliebre epulum in regia celebravit.
Quam rex, utpote forma pulcritudine mulierum priecel-
lentissiinam, convivis suis ostendere cupiens, ad se in
Illa vero reverentua Persarum
legum, qua ab alienis spectari mulieres vetant, ad regem
se non conferebat, et quum iterum iterumque spadones

convivium accersi jubet.

ad eam misisset, nihilominus perstitit venire recusans,
adeo ut rex ira vehementi incensus solverit convivium,
quumque surrexisset et. septem e Persis accivisset , qui-
bus apud ipsos commissa est legum interpretatio, uxorem
accusarit, dixeritque quemadmodum ipsum conlumelia
affecerit : nam ad convivium aliquoties ab ipso vocata ne
semel quidem paruit. Jubebat itaque ut decarlarent quid
regine faciendum esse lege statuerent. Quum autem unus
ex illis, nomine Muchseus, diceret hoc non ipsi soli in inju-
riam cedere, verum eliam Persis omnibus , qui in pericu-
hum veniant ne ab uxoribus despectui liabili vitam agant in-
lionestam , (nulla enim mulier maritum suum verebitur, cni
exemplo erit reginse arrogantia adversus te qui omnihus
imperas), hortareturque ut tam contumacem erga ipsum
gravi mulctaret pena , qua re facta gentibus omnibus nro-
mulgaret quid decretum fuerit in reginam; visum est ut
Vasten repudiaret ejusqne honorem alii traderet,

2. Quum autem rex vehementer eam amaret et disjungi
ab ea wgre ferret , ipsi quidem reconciliari lege intercedente

27

418 (459,«90.]

διὰ τὸν νόμον οὐχ ἠδύνατο, λυπούμενος δὲ ὡς ἐπ᾽ ἀδυ-
γάτοις οἷς ἤθελε διετέλει. Βλέποντες δ' αὐτὸν οὕτως
ἔχοντα γαλεπῶς οἱ φίλοι συνεδούλευον τὴν μὲν τῆς γυ-
ναιχὸς μνήμην καὶ τὸν ἔρωτα μηδὲν ὠφελούμενον ἐχ-

& θάλλειν, ζητῆσαι δὲ περιπέμψαντα χαθ᾽ ὅλην τὴν ol-
χουμένην παρθένους εὐπρεπεῖς, ὧν τὴν προχριθεῖσαν
ἔχειν εἰς γυναῖχα " σύέννυσθαι γὰρ τὸ πρὸς τὴν προ-
τέραν φιλόστοργον ἑτέρας ἐπεισαγωγῇ, xal τὸ πρὸς
ἐχείνην εὔνουν ἀποσπώμενον χατὰ μιχρὸν γίνεσθαι τῆς

10 συνούσης. Πεισθεὶς δὲ τῇ συμθουλία ταύτη προσέταξέ
τισιν ἐπιλεξαμένοις τὰς εὐδοχίμους ἐπ᾽ εὐμορφία τῶν
ἐν τῇ βασιλεία παρθένων ἀγαγεῖν πρὸς αὐτόν. Συνα--
θεισῶν δὲ πολλῶν ηὑρέθη τις ἐν Βαδυλῶνι xopr,, τῶν
γονέων ἀμφοτέρων ὀρφανὴ, παρὰ τῷ θείῳ Μαρδοχαίῳ
15 (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα αὐτῷ) τρεφομένη. Οὗτος δ᾽ ἦν
ἐχ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς, τῶν δὲ πρώτων παρὰ τοῖς
Ιουδαίοις. Πασῶν δὲ τὴν ᾿Εσθῆρα συνέῤαινε (τοῦτο
Ὑὰρ ἦν αὐτῇ τοὔνομα) τῷ χάλλει διαφέρειν καὶ τὴν
γάριν τοῦ προσώπου τὰς ὄψεις τῶν θεωμένων μᾶλλον
ἃυ ἐπάγεσθαι. Παραδοθεῖσα δὲ αὕτη τινὶ τῶν εὐνούχων
εἰς ἐπιμέλειαν πάσης ἐτύγγανε προνοίας, ἀρωμάτων
ἀφθονία xal πολυτελείᾳ τῶν ἀλειμμάτων, ὧν χρήζει
τὰ σώματα, καταρδομένη. Καὶ τούτων ἀπέλαυον ἐπὶ
μῆνας ἕξ τετραχόσιαι τὸν ἀριθυὸν οὖσαι. “Ὅτε δὲ

“45 dvo ev ἀπογρώντως τῷ προειρημένῳ χρόνῳ τὴν ἐπι--

μέλειαν ἔχειν τὰς παρθένους χαὶ τοῦ βαδίζειν αὐτὰς
ἐπὶ χοίτην βασιλέως ἀξίας ἤδη, γενέσθαι, χαθ᾽ ἔχάστην
ἡμέραν μίαν ἔπευ πε τῷ βασιλεῖ συνεσοιένην. Ὁ δὲ
πλησιάζων εὐθὺς ἀπέπεμπε πρὸς τὸν εὐνοῦχον. Ἀφι-
80 κομένγς δὲ τῆς ᾿Ἐσθῆρος πρὸς αὐτὸν, ἡσθεὶς αὐτῇ xal
πεσὼν τῆς χόρης εἰς ἔρωτα, νομίμως αὐτὴν ἄγεται
γυναῖχα, χαὶ γάμους αὐτῇ ποιεῖται τῷ δωδεχάτῳ μηνὶ
ἑθδόμου ἔτους τῆς αὑτοῦ βασιλείας, Ἀδάρῳ χαλουμένῳ.
Διέπευψε δὲ τοὺς ἀγγάρους λεγουένους εἰς πᾶν ἔθνος,
35 ἑορτάζειν αὐτοῖς τοὺς γάμους παραγγέλλων" αὐτὸς δὲ
Πέρσας χαὶ τοὺς Μ ἥδους καὶ τοὺς πρώτους τῶν ἐθνῶν
εἰστία ἐπὶ μῆνα ὅλον ὑπὲρ τῶν γάμων αὑτοῦ. Εἰἰσελ-
θούσης δὲ εἰς τὸ βασίλειον, περιτίθησιν αὐτῇ τὸ διά-
δημα. Καὶ συνῴχησεν οὕτως ᾿Εσθὴρ, uw? ποιήσασα
40 φανερὸν αὐτῷ τὸ ἔθνος ἐξ οὗπερ εἴη τυγχάνουσα. Με-
ταδὰς δὲ xai 5 θεῖος αὐτῆς ἐχ τῆς )αδυλῶνος εἰς Σοῦσα
τῆς Περσίδος αὐτόθι διῆγεν, ἑχάστης ἡμέρας πρὸς τοῖς
βασιλείοις διατρίδων xat πυνθανόμενος περὶ τῆς χόρης
τίνα διάγει τρόπον ἔστεργε γὰρ αὐτὴν ὡς αὑτοῦ θυ-
46 γατέρα.
γ΄. Γἔθηχε δὲ xxl νόμον 6 βασιλεὺς ὥστε αηδένα
τῶν ἰδίων αὐτῷ προσιέναι 13 χληθέντα, δπηνίχα ἐπὶ
ποῦ θρόνου χαθέζοιτο. Περιεστήχεσαν δὲ τὸν θρόνον
αὐτοῦ πελέχεις ἔχοντες ἄνθρωποι πρὸς τὸ χολάζειν τοὺς
bg προσιόντας ἀχλήτους τῷ θρόνῳ. Καθῆστο μέντοι λύ-
γὸν χρυσέαν ἔχων αὐτὸς 6 βασιλεὺς, fjv, ὅτε τινὰ σώ-
ζειν ἤθελε τῶν ἀχλήτως προσιόντων, ἐξέτεινε πρὸς αὖ-
τόν. Ὃ δὲ ἁπτόμενος αὐτῆς, ἀχίνδυνος ἦν. Καὶ
περὶ μὲν τούτων ἀρχούντως ἡμῖν δεδήλωται.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IA. ΚΕΦ. G.

[562,965.!

non potuit ; dolere vero non cessabat , ut qui voluntate sua
in difficultates se conjeceril. Quo factum ut amici, quum
eum animi anxiefate laborare viderent , consilium dederint

ut uxoris quidem memoriam et amoris nihil profuturi copjta-

tionem abjiceret , per totum vero terrarum orbem mitteret
qui virgines venustas el elegantes sibi conquirerept, ut
eaim) quam celeris pretuleril in uxorem haberet : nora
enim inducta fore ut prioris exstinguatur cupiditas , et be-
nevolentia illi paululum subtracta in ipsam transeat que
cum 60 versabitur. Huic consilio obsecutus isti negotio
certos praefecit, qui virgines forma prse ceteris egregia «x
oninibus imperii sui regionibus deligerent et ad eum addo-
cerent. Quum vero multe congregate? essent , inventa est
quadam Babylone puella , utroque parente orbata , a patruo

Mardoclieo (eo enim nomine vocabatur) enutrita. 1s au- -

tem eral ex tribu Benjamitica et e primoribus inter Judacos.
Alque fiebat ut Esther (hioc enim ipsi nomen erat) omnibus
pulcritudine praestaret, vultusque gratia spectantium ocu.
los in se praxcipue converteret. Postquam vero spadon
cuidam, qui ipsam curaret, tradita erat, ei abunde provi-
sum est, ut qua: magna odorum copía et pretiosis unguen-
tis, quibus corporibus opus est, delibueretur. Atque
ista illis numero quadringentis adhibita erant per sex men-
ses. Quando autem illo tempore satis curatas existimaret
virgines, ipsasque jam dignas esse quia ad regis lectum
ireut, unam siugulis diebus ad regem mittebat qux cum
eo consuesceret. Ille vero, postquam cum ea rem habue

|

ral, statim ad eunuchum remittebat. Ceterum quum :

Esther ad eum accessiaset , ea delectatus et puellae ainore
captus , illam justam uxorem sibi accepit, nuptiasque cum
ea celebravit anno regni sui septimo, meuse duodecimo

qui Adar dicitur. Porro nuncios, qui angari appellantur, '

in gentes omnes dimisit , festum nuptiale eis indicens : ipse
vero Persas el Medos etgentium primores epulis adhibuit per
integrum mensem in nuptiarum suarum lionorem. Quum
autem in regiam ingressa esset t.xor, diadema ei imposuil.
Alque ita cum eo habitavit Esther, nec gentem , uude
ortum liabuit, ei patefecit. At patruus ejus , ubi Babylone
Susa Persidos migraverat, illic degebat , et quotidie in rt-
gia versabatur, quaerebatque quomodo se haberet puella:
amabat enim eam quasi filiam suam.

3. Jam vero lex lata erat a rege, ne quis suorum ad se.
quum in solio sederet, non vocatus accederet. Atque m
hoc lictores adhihiti erant cum securibus, ut si quis contra
faceret p«rna mulctaretur. Rex vero ipse sedebal virgam
auream tenens, quam, quum aliquem servare vellet ex
iis qui non vocati eum adierint, ei porrigebat : quique eati
attigerat , extra periculum erat. Et de his quidem satis no-
bis dictum est.

ον.)
δ΄, Χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐπιξουλευσάντων «τῷ βασιλεῖ

Βαγαθώου xai Θεοδέστου, βαρνάῤδαζος τῶν εὐνούχων
οἰκέτης τοῦ ἑτέρου, τὸ γένος ὧν ᾿Ιουδαῖος, συνεὶς τὴν
ἐπιδουλὴν, τῷ θείῳ χατεμήνυσε τῆς γυναιχὸς τοῦ βα -
ice. Μαρδοχαῖος δὲ διὰ τῆς ᾿Εσθῆρος φανεροὺς
ἰποίησε τῷ βασιλεῖ τοὺς ἐπιδουλεύοντας. ἘΓχραχθεὶς δὲ 6
βασιλεὺς τἀληθὲς ἐξηῦρε. Καὶ τοὺς μὲν εὐνούχους ἀνε-
σταύρωσε, τῷ δὲ Μαρδοχαίω τότε μὲν οὐδὲν παρέσχεν
ὡς αἰτία τῆς σωτηρίας γεγονότι, μόνον δὲ αὐτοῦ τὸ
γνομα τοῖς τὰ ὁπομνήμχτα συγγραφομένοις ἐκέλευσε
σημειώσασθαι xal προσμένειν αὐτὸν τοῖς βασιλείοις,
ὄντα φίλον ἀναγχαιότατον τῷ βασιλεῖ.
εἰ. Ἀμάνην δὲ Ἀμαδάθου μὲν viov, τὸ γένος δὲ
Ausisxienv, εἰσιόντα πρὸς τὸν βασιλέα, προσεχύνουν
"οἵ τε ξένοι xat Πέρσαι, ταύτην αὐτῷ τὴν τιμὴν παρ’
αὐτῶν ᾿Αρταξέρξου χελεύοντος γενέσθαι. Μαρδοχαίου,
δὲ͵ διὰ σοφίαν xa τὸν οἴχοθεν αὐτοῦ νόμον, οὐ προσχυ-
γῶντος ἄνθρωπον, παραφυλάξας ὃ Ἀμάνης ἐπυνθάνετο
zov εἴη. Μαθὼν δὲ αὐτὸν ὄντα Ἰουδαῖον ἠγανά-
δχτησε, xat πρὸς ἑαυτὰν εἶπεν ὡς οἱ μὲν ἐλεύθεροι Πέρ--
σαι προσχυνοῦσιν αὐτὸν, οὗτος δὲ δοῦλος ὧν οὐχ ἀξιοῖ
τοῦτο ποιεῖν. Καὶ τιμωρῆσαι θελήσας τὸν Μαρδο; αῖον
αὐτὸν μὲν αἰτήσασθαι πρὸς χόλασιν παρὰ τοῦ βασι-
λέως μικρὸν ἡγήσατο, τὸ δὲ ἔθνος αὐτοῦ διέγνω πᾶν
δἀφαίσαι xol γὰρ φύσει τοῖς ᾿Ιουδαίοις ἀπηχθάνετο,
ὅτι xal τὸ γένος τῶν Ἀμαληχιτῶν, ἐξ ὧν ἦν αὐτὸς, ὁπ’
αὐτῶν διέφθαρτο. Προσελθὼν οὖν τῷ βασιλεῖ χατη-
τόρει λέγων ἔθνος εἶναί τι πονηρὸν, διεσπάρθαι δὲ τοῦ-
τὸ χατὰ τῆς ὅπ᾽ αὐτοῦ βασιλευομένης οἰχουμένης,
p iuuxtov, ἀσύμφυλον, οὔτε θρησχείαν τὴν αὐτὴν τοῖς
ἄλλοις ἔχον οὔτε νόμοις χρώμενον ὁμοίοις, « ἐχθρὸν δὲ
χαὶ τοῖς ἔθεσι xai τοῖς ἐπιτηδεύμασι τῷ σῷ λαῷ xal
ἔπασιν ἀνθρώποις, Τοῦτο τὸ ἔθνος, εἴ τινα θέλεις τοῖς
ὑπηχόοις εὐεργεσίαν καταθέσθαι, χελεύσεις πρόρριζον
Β ἀπολέσαι, μηδέ τι αὐτοῦ λείψανον καταλιπεῖν, μήτε
εἰς ὀουλείαν τινῶν φυλαχθέντων μήτε αἰχααλωσίαν. »
Ἵνα μέντοι μὴ ζημιωθῇ τοὺς φόρους τοὺς παρ᾽ αὐτῶν
Yivousvouc , ix τῆς ἰδίας οὐσίας αὐτὸς ἐπηγγείλατο μυ--
ριάδας δώσειν ταλάντων ἀργυρίου τέσσαρας, ὅπου ἂν
Ὁ χελεύση, Ταῦτα δὲ τὰ χρήματα παρέχειν ἡδέως ἔλε-
γεν, ἵν᾽ ἀπὸ τούτων εἰρηνευθῇ τῶν χαχῶν fj βασιλεία.
ς΄, Ταῦτα τοῦ Audvou ἀξιώσαντος, 6 βασιλεὺς xal
τὸ ἀργύριον αὐτῷ χαρίζεται xat τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε
ποιεῖν αὐτοὺς ὅ τι βούλεται. Τυχὼν δὲ ὧν ἐπεθύμει
& Ἅμάνης, παραχρῆμα πέμπει διάταγμα ὡς τοῦ βασι-
λέως εἰς ἄπαντα τὰ ἔθνη, περιέχον τοῦτον τὸν τρόπον"
* Βασιλεὺς μέγας Ἀρταξέρξης τοῖς ἀπὸ ᾿ἸΙνδιχῇς ἕως
* τῆς Αἰθιοπίας ἑπτὰ χαὶ εἴχοσι xal ἐχατὸν σατραπειῶν
ε ἄργουσι τάδε γράφει. Πολλῶν ἐθνῶν ἄρξας, καὶ
V * πάσης ἧς ἐδουλήθην κρατήσας οἰχουμένης, xai μη--
«δὲν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ὑπερήφανον μηδὲ σχαιὸν εἰς
* τοὺς ἀρχομένους ἀναγχασθεὶς ἁμαρτεῖν, ἀλλ᾽ ἐπιεικῆ
«χαὶ πρᾶον ἐμαυτὸν παρασχὼν, xxl προνοησάμενος
* εἰρήνης xat εὐνομίας αὐτοῖς, ἐζήτουν πῶς elc ἅπαντα

ANTIQ. JUD. LIB. XL CAP. VI.

[588,669.ὺΪ 419

4. Aliquando autem post, quum Bagathous et Theodestes
in eo essent ut insidias regi struerent, Barnabazus alterius
eunuchi servus , genere Judeeus , lis intellectis, rem ad pa-
truum uxoris regis defer. Ac Mardochsmeus per Estherem
regi insidiatores prodidit. Rex vero lerritus, verilalem -
invenit. Eteunuchos quidem cruel suffixit, Mardochzo
vero, ut qui salutis ipei auctor faerat , tunc quidem nibil
proestitit, tantum nomen ejus a commentariensibus in an-
nales referri jussit, ipsumque in regia manere, inter regis
habitum &micos maxime necessarios.

δ. Tunc quidem moris erat ut Auanen, Amadatl,ue
lilium, genere Amalecilam, quoties ad regem ingredere-
(ur, eummisse venerarentur tam Perso quam exteri , quod
hunc ei honorem ab illis exhiberi Artaxerxes imperasset.
Quum vero Mardochzeus , propter sapientiam οἱ patriarum
legum reverentiam , bominem non adoraret, Amanes, hoc
observalo, percontatus est undenam esset. Ubi autem
didicit Judaum esse , indignatus est, sibique dixit se qui-
dem a Persis iogenuis adorari, illum vero qui sit servus
lioc facere dedigaari. Quumque voluiaeet ponas de Mardo-
ch&o sumere, parum quidem esse ratus est ipsum ad sup
plicium deposcere , illius vero ex gente universos delere se-
cum statuit : etenim a natalibus erat Judois infensus, quia" :
genus Amalecitarum, ex quibus ortus erat , ab iis perditum
fuerat. Rege itaque adito accusalionem ínstituit, dicens
gentem esse quandam malignam, eamque per universas
illius imperii regiones dispersam , segregem , insociabilem,
neque religionem cum aliis communem habenteoi, neque
paribus utentem legibus, « sed et moribus et institulis pu-
gnantem cui tno populo, ceterisque hominibus omnibus.
Hanc gentem, si quid beneficii et gratiae subditis tuis via
conferre, jube radicitus exslirpari , ita at nullte ejus reliquise
supersint, nemine quidem aut ad servitutem aut ad ca-
ptivitatem servato ». Verum, ne quid damni rex patiatur,
mulctatus illorum tributis, ipse de suis bonis quadraginta
argenti talentorum millia se daturum pollicitus est, ubi-
cunque prexceperit. Atqne hanc summam libenter se lar-
giturum esse dicebat, ut regnum ab ista peste οἱ pernicie
liberatum pacem agitaret.

6. Postquam ista Amanes petierat, rex ei et argentum
donavit et homines , ut de illis proarbitratu auo statueret.
Amanes autem , voti compos, statim edictum nomine regis
ad omnes nationes mittit in hanc sententiam. « Rex ma-
« gnus Artaxerxes centum et viginti septem satrapis, ab
« India ad .£thiopiam, liec scribit. Quum multarum gen-
« ium dominatum , et totius orbis quam late volui impe-
« rium consequutus fuerim, nihilque superbum aut saevum
« in subditos necessitate coactus admiserim , sed mitius et
« cum lenitate agendo , curandoque ut pace justisque legi-
« bus fruantur, illis consuluerim , studuerimque quo modo

«inomne evum hsc firma illis maneant et perpetua,
Z.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IA. ΚΕΦ, ς.

« τούτων ἀπολαύειν αὐτοῖς γένοιτο, τοῦ δὲ διὰ gw»po-
« σύνην xal δικαιοσύνην παρ᾽ ἐμοὶ τὴν πρώτην μοῖραν
« δόξης χαὶ τιμῆς ἔχοντος, καὶ μετ᾽ ἐμὲ δευτέρου διὰ
« πίστιν χαὶ βεδαίαν εὔνοιαν, ᾿Αμάνου, χηδεμονιχῶς
€ « ὑποδείξαντός μοι παντάπασιν ἀνθρώποις ἀναμεμί-
a χθαι δυσμενὲς ἔθνος xal τοῖς νόμοις ἀλλόχοτον χαὶ
« τοῖς βασιλεῦσιν ἀνυπόταχτον xal παρηλλαγμένον τοῖς
« ἔθεσι xal τὴν μοναρχίαν μισοῦν xal δύσνουν τοῖς
« ἡμετέροις πράγμασι, χελεύω τοὺς δηλουμένους ὑπὸ
10 « τοῦ δευτέρου μου πατρὸς ἁμάνου πάντας σὺν γυ-
« ναιξὶ xo τέκνοις ἀπολέσαι, μηδεμίαν φειδῶ ποιησα-
« μένους, μηδ᾽ ἐλέῳ πλέον 1) τοῖς ἐπεσταλμένοις πει-

420 (eios ) [569,5]

« Amanes autem, qui propter prudentiam et justitiam a me

« pre ceteris decus et honorem adeptus est, et ob fidem 1
« constantemque benevolentiam proximum mihi locuuo- ἢ
« linet, me pro summa sua cura submonuerit , omnibus ,
« per orbem hominibus permixtam esse gentem infenum
« omnibus, et aversam a legibus , et regum imperia de-

« trectantem , el moribus dissentientem, summoque me- -
« narchiam odio habere, et maligno in res nostras anim

« esse, edico, ut qui vohis significati fuerint ab Ama, ἃ
« altero meo patre, eos omnes cum uxoribus et liberis per- :
« datis, nemini omnino parcentes, neque misericordie -

« σθέντας παραχοῦσαι τῶν γραμμάτων. Καὶ τοῦτο γε-
« νέσθαι βούλομαι τῇ τετάρτη xal δεχάτη τοῦ δωδε-
45 « χάτου μηνὸς τοῦ ἐνεστῶτος ἔτους, ὅπως οἱ πανταχό-
« θεν ἡμῖν πολέμιοι μιᾷ ἡμέρᾳ διαφθαρέντες τοῦ λοι-
* ποῦ μετ᾽ εἰρήνης Suiv τὸν βίον διάγειν παρέχωσι. »
Τούτου χοιισθέντος τοῦ προστάγματος εἷς τὰς πόλεις
χαὶ τὴν γώραν, ἕτοιμοι πάντες ἐπὶ τὴν τῶν Ἰουδαίων
40 ἀπώλειαν χαὶ παντελῇ ἐξολόθρευσιν εἰς τὴν προειρημέ-
ψὴν ἡμέραν ἐγίνοντο. ᾿Εσπεύδετο δὲ τοῦτο καὶ ἐν τῇ
Σούση. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς xal 6 Ἀμάνης πρὸς
“εὐωχίαις xal πότοις ἦσαν, ἐν ταραχῇ δ᾽ ἦν ἡ πόλις.
ζ΄, Ὁ δὲ Μαρδοχαῖος μαθὼν τὸ γινόμενον, περιρρη-
45 ξάμενος τὴν ἐσθῆτα χαὶ σάχχον ἐνδυσάμενος, χαὶ χα-
ταχεάμενος σποδίαν, διὰ τῆς πόλεως ἐφέρετο βοῶν
ὅτι μηδὲν ἀδιχῆσαν ἔθνος ἀναιρεῖται. Καὶ τοῦτο λέ-
γῶν ἕως τῶν βασιλείων ἦλθεν xal πρὸς αὐτοῖς ἔστη “ οὐ
γὰρ ἐξῆν εἰσελθεῖν αὐτῷ τοιοῦτον περιχειμένῳ σχῆμα.
90 T6 δ᾽ αὐτὸ xal πάντες ἐποίησαν οἱ ἐν ταῖς πόλεσιν
᾿Ιουδαῖοι, ἐν αἷς τὰ περὶ τούτων προετέθη γράμματα,
θρηνοῦντες x«l τὰς χατηγγελμένας αὐτοῖς συμφορὰς
ὀδυρόμενοι, Ὡς δ᾽ ἀπήγγειλάν τινες τῇ βασιλίσση
τὸν δ χρδοχαῖον ἐν οὕτως οἰχτρῷ σχήωχτι πρὸ τῆς αὐ-
95 λῆς ἑστῶτα, ταραγθεῖσα πρὸς τὴν ἀχοὴν ἐξέπεμπε
τοὺς μετααφιάσοντας αὐτόν. Οὐ πεισθέντος δ᾽ ἀπο-
δύσασθαι τὸν σάχχον, (οὐ γὰρ ἐφ᾽ ᾧ τοῦτον ἀναγχασθείη
λαδεῖν δεινῷ, πεπαῦσθαι τοῦτο.) προσχαλεσαμένη τὸν
εὐνοῦχον ᾿Αχράθεον, ( xal γὰρ ἐτύγχανεν αὐτῇ παρών.)
40 ἀπέστειλε πρὸς Μαρδοχαῖον, γνωσόμενον τίνος συμῦε-
θηχότος αὐτῷ σχυθρωποῦ πενθεῖ xal τὸ cjua τοῦτο
περιχεΐμενος οὐδ᾽ αὐτῆς παραχαλούσης ἀπέθετο. Ὁ δὲ
Μαρδοχαῖος ἐπέδειξε τῷ εὐνούχῳ τὴν αἰτίαν, τό τε
γράμμα τὸ xav τῶν Ιουδαίων el; ἅπασαν τὴν ὑπὸ τῷ
45 βασιλεῖ χώραν διαπεμφθὲν xal τὴν τῶν χρημάτων ὑπό-
σγεσιν, ἣ τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἔθνους ὠνήσατο παρὰ τοῦ
βασιλέως ᾿Ὰμάνης. Δοὺς δὲ αὐτῷ καὶ τὸ ἀντίγραφον τῶν
ἐν Σούσοις προτεθέντων χομίσαι τῇ Ἐσθῆρι, καὶ περὶ
τούτων δεηθῆναι τοῦ βασιλέως ἐνετέλλετο, χαὶ σω-
ὅ0 τηρίας ἕνεχα τοῦ ἔθνους μὴ ἀδοξῆσαι λαθεῖν cjua
ταπεινὸν, ᾧ παραιτήσεται τοὺς Ιουδαίους χινδυνεύον-
τας ἀπολέσθαι" τὸν γὰρ τὴν δευτέραν ἔχοντα τῷ βα-
σιλεῖ τιμὴν Ἀμάνην, χατηγορήσαντα τῶν ᾿Ιουδαίων,
παρωξυγχέναι xav αὐτῶν τὸν βασιλέα. Ταῦτα

« plus quam mandatis tribuentes, contra edicta faciatis.
« Atque lioc fieri volo decimo tertio die duodecimi mensa ,
« instantis anni, ut nostri undique inimici uno die deleli
« vitam nobis in posterum quietam tranquillamque pc-
« Slent. » Hoc mandato in urbes et regiones perlato, omes
in Judzorum exitium et universum interitum die constitua |
paralierant. Atquein hoc properatum etiam Susis. [0-
terea quidem rex et. Amanes epulis accumbebant el com-
potationibus : urbs vero anxia erat et perturbata.

7. Mardoclieeus autem ubi cognoverat quid actam essel,
vestes discerpsit, et saccum indutus, et pulvere cov
spersus, per urbem ibat, calamitans interfici geutem quz |
nemini fecerit injuriam. Atque hoc vociferans usque ad re
giam veniebat , et ibi constitit : non enim illi ejusmodi ve-
stilu eam iugredi licebat. Idem et omnes fecerunt Jude:
per civitates , quibus hac de re litere promulgate eran, —-
lugentes et ob denunciatam sibi cladem lamentaptes. Pos- ὦ
quam vero regine quidam nunciaverant Mardochaum in
tam miserabili habitu stare pro foribus regize, ex hac re
audita consternata, mittebat qui ei vestimenta malarent.
Quum autem recusaret saccum exuere, quod nondum ce
sasset malum istud, quo ad illum sumendum adacius es;
eunuchum Achratheum (nam et is tum forte illi aderal) δὲ
88 vocatum misit ad Mardochzum, ut disceret quidnam
triste ei accidisset , quod luctui indulgeret, atque liabituimn
istum , quem induerit, ne ipsa quidem regante deponere.
Tum Mardocheus eunucho causam exposuit, el edictum
contra Judzeos in omnes provincias regi subditas missum,
summamque pecunia, quam pollicitus a rege impetrase-
rat Amanes ut Judcvrum gens perderetur. Quumque &
etiam decreti Susis propositi exemplar dedisset Estberi per.
ferendum , jubebat. ut nunciaret ei regem pro illis supplii-
ter orandum esse, nec infra ipsam ducendum humilem pre
gentis sure incolumitate babitum sumere , quo deprecstura
sit ab Judsmis interitus periculum : Amanen enim, rei
dignitate proximum, Judzeós accusando fecisse ut rex *e
hementer illis irasceretur et succenseret- Hzec ubi primum

(02,409.)

γκῦσα πέμπει πάλιν πρὸς Μαρδοχαῖον δηλοῦσα ὅτι
μήτε χληθείη πρὸς τοῦ βασιλέως χαὶ ὃ εἰσερχόμενος
πρὸς αὐτὸν ἄχλη,τος ἀποθνήσχει, πλὴν εἰ μή τινα σύν
ty βουλόμενος προτείνειεν τὴν /pucíav ῥάδδον" ᾧ
Tio ἂν τοῦτο ποιήσειεν ὃ βασιλεὺς ἀχλήτῳ πρὸς αὐτὸν
εἰσελθόντι, οὗτος οὐχ ἀποθνήσχει μόνον, ἀλλὰ συγγνώ-
«ἧς τυχὼν σώζεται. Μαρδοχαῖος δὲ, τούτους «oul-
σαντος αὐτῷ τοῦ εὐνούχου παρὰ τῆς ᾿Ἐσθῆρος τοὺς λό-
Y»4, ἀπαγγέλλειν ἐχέλευσεν αὐτῇ, μὴ τὴν ἰδίαν οὕτω
᾿σχοπεῖν σωτηρίαν, ἀλλὰ τὴν χοινὴν τοῦ ἔθνους" si
Tie ἀμελήσειε τούτου νῦν, ἔσεσθαι μὲν αὐτῷ βοήθειαν
παρὰ τοῦ Θεοῦ πάντως, αὐτὴν δὲ χαὶ τὸν πατρῷον
οἰχον αὐτῆς ὑπὸ τῶν ὀλιγωρηθέντων διαφθαρήσεσθαι.
H db "Esfho ἐπέστειλε μὲν τῷ Μαρδοχαίῳ τὸν αὖ-
» πέμψασα διάχονον si; Σοῦσα πορευθέντι τοὺς ἐχεῖ
Ἰωδαίους εἰς ἐχκλησίαν συναγαγεῖν, xal νηστεῦσαι
πάντων ἀποσχομένους ὑπὲρ αὐτῆς ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας"
τὸ δ᾽ αὐτὸ ποιήσασαν μετὰ τῶν θεραπαινίδων τότε
προσελεύσεσθαι τῷ βασιλεῖ παρὰ τὸν νόμον δπισχνεῖτο;
"i ἀποθανεῖν δέῃ, τοῦτο ὑπομένειν.
'. Καὶ Μαρδοχαῖος μὲν κατὰ τὰς τῆς ᾿Εσθῆρος iv
xix τὸν τε λαὸν ἐποίησε νηστεῦσαι χαὶ τὸν Θεὸν σὺν
αὐτοῖς ἱχέτευσε μηδὲ νῦν ὑπεριδεῖν αὐτοῦ τὸ ἔθνος
ἀπολλύμενον, ἀλλ᾽ ὡς xai πρότερον αὐτοῦ πολλάχις
b τρρενόνσε xal ἁμαρτόντι συνέγνω, καὶ νῦν αὐτὸ ῥύ-
cmo τῆς χατηγγελμένης ἀπωλείας. Οὐδὲ γὰρ
ἱμαρτών τι χινδυνεύει ἀχλεῶς ἀποθανεῖν, ἀλλ᾽ αὐτὸν
εἶναι τὴν αἰτίαν τῆς ᾿Ἀμάνου ὀργῆς, ὅτι μὴ προσεχύ-
γηῖα, μηδ᾽ ἣν σοὶ, δέσποτα, φησὶ, τιμὴν παρεῖχον,
ἂν ταύτην ἐχείνῳ παρασχεῖν ὑπέμεινα, ὀργισθεὶς ταῦτα
χατὰ τῶν μὴ παραδαινόντων τοὺς σοὺς νόμους ἐμηχμα-
νγσατο, Τὰς δ᾽ αὐτὰς ἠνίει xal τὸ πλῆθος φωνὰς,
παραχαλοῦν προνοῆσαι τὸν Θεὸν τῆς σωτηρίας t αὐτῶν,
χαὶ τοὺς ἐν ἁπάση γῇ ᾿Ισραηλίτας ἐξελέσθαι τῆς μελ-
boom συμφορᾶς. Καὶ γὰρ πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτὴν εἷ-
γὸν ἤδη καὶ προσεδόκων. Καὶ Ἐσθὴρ δὲ ἱχέτευε τὸν
θεὸν τῷ πατρῴῳ νόμῳ, ῥίψασα κατὰ τῆς γῆς ἑαυτὴν,
x1 πενθιχὴν ἐσθῆτα περιθεμένη xat τροφῇ xal ποτῷ
xat τοῖς ἡδέσιν ἀποταξαμένν, τρισὶν ἡμέραις, ἥτει τὸν
i Θεὸν ἐλεηθῆναι μὲν αὐτὴν, δόξαι δ᾽ ὀφθεῖσαν τῷ βασι-
λεϊ πιθανὴν μὲν τοὺς λόγους παραχαλοῦσαν, τὸ δὲ εἶδος
ἐὐπρεπεστέραν τῆς προτέρας οὖσαν, ἵνα ἀμφοτέροις χαὶ
τρῖς τὴν παραίτησιν τῆς ὀργῆς, εἴ τι παροξυνθείη πρὸς
αὐτὴν ὃ βασιλεὺς, χρήσαιτο, xai πρὸς τὴν συνηγορίαν
& τῶν ὁμοεθνῶν, ἐν τοῖς ἐσχάτοις σαλευόντων, μῖσός τε
γενέσθαι τῷ βασιλεῖ πρὺς τοὺς ἐχθροὺς τῶν ᾿Ιουδαίων,
χαὶ τὴν ἀπώλειαν αὐτοῖς τὴν μέλλουσαν ἐὰν ἄλιγωρη-
θύιν ὑπ᾽ αὐτοῦ, χκατασχευάσαντας,
V. Ταῦτα ἱκετεύουσα τὸν Θεὸν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας
w ἀποδύεται μὲν τὴν ἐσθῆτα ἐχείνην χαὶ τὸ σχῆμα μετα-
θάλλει, χοσμησαμένη δ ὡς ἐχρῆν τὴν βασίλισσαν,
οὺν δυσὶ θεραπαίναις, ὦ ὧν ἡ μὲν ἐπερειδομένην αὐτὴν
κούφως ἔφερεν, ἡ ἡ δὲ ἑπομένη τὸ βαθὺ τοῦ ἐνδύματος
“αἱ μέγρι τῆς γῆς χεγυμένον ἄκροις ἀπηώρει τοῖς δα-

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. VI.

[570,571.] 427

ista rescivit, rursus ad Mardocheeum mittit, dicens, se 8
rege non esse accersitam, et mori quisquis ad eum non
vocatus accesserit , nisi rex ei, quem velit servari , virgam
auream porrexerit : emi enim hoc fecerit rex, licet ad
eum Ingressus fuerit non vocatus, is non solum non mo-
ritur, sed venia impetrata incolumitate donatur. Mardo-
cheus antem, quum eunuchus hzc verba ab Esthere ad euni
retulisset , jussit ei renuuciari non eam oportere suam adeo
respicere salutem, sed gentis universs rationem habere :
nunc enim si hoc facere negligat, Deum quidem omnino sibi
laturum auxilium, ipsam vero domumque patriam perditum
iri ab illis quos contempserit. Tum Esther, eodem mini-
stro remisso, Mardocheeo mandavit ut Susa profectus Iu-
dieos omnes , qui illic adsint , in concionem advocaret, qui
pro ipsa jejunent, triduo oinpi cibo atque potione abeli-
nentes; se vero, ubi idem cum suis ancillis fecerit, tunc
regem contra legem adituram esse pollicebatur, et ai perire
necesse habeat, hoc ipsum non recusare.

8. Et Mardocheeus quidem, pront Esther jusserat , et
auctor erat ut populus jejunium ageret, unaque cum illis
supplex Deum precatus est ne gentem suam in extremum
periculum adductam nunc despiceret , sed , quemadmodum
antea ipsius saluti sepe prospexerit , viliisque et peccatis
ejus ignoverit, ita nunc a denunciato liberaret interitu.
Non enim sua culpa accidisse ut vitze per dedecus amit-
tende discrimen adeat, sed ipsummet in causa esse cur
Amanes adeo ira excandescat : quod « ilum non adoravi et
enndem, inquit, quem tibi, domine, praestare solebam,
honorem ei habere non sustinui, iratus ista illis machinatus
est, qui nihil contra leges tuas faciunt. » Populus etiam
vocem eandetn mittebal , Deum orans atque obsecrans ut
ipsorum saluti consuleret et provideret , omnesque per ter-
rarum orbem Israelitas a calamitate futura eripere digna.
retur. Eteuim haec eis ob oculos jam versabantur et exspecta
bantur. Esther quoque Deo supplicabat more patrio liumi in
faciem prostrata, et veste lugubri amicta , ac per triduum
a Cibo abstinens et potu et deliciis, Deum rogabst ut sortis
quidem ipsius misereretur, ubi vero regis in conspectum
venerit , facunda videretur supplicantis oratio, et speciem
pre se ferret pulcriorem quam unquam antea et venustio-
rem , ut ad regis iram, si forte in eam exardescat, mitigan-
dam utrisque uteretur, et In presidium popularium suorum
extremo in periculo versantium, regisque animum conci.
taret in odium illorum, qui in Judaeos exerceant inimicitias ,
hisque exitium, si a rege despectui habeantur, occursurum
pararint.

9. Quum ísta per triduum supplex petlisset a Deo, vestem
lugubrem exuit habitumque mutat, ac deinde reginze more
culta et ornata, cum duabos ancillis, quarum altera ipsam
leviter inclinatam ferebat, altera iosequebatur et vestem

promissam et lunii fusam summis digitis attollebat , re-

422. (ε05,491.}

χτύλοις, ἤχει πρὸς τὸν βασιλέα, μεστὴ μὲν τὸ πρόσω-
vov ἐρυθήματος, προσηνὲς δὲ xal σεμνὸν ἐπιχειμένη
τὸ κάλλος. Εἰσήει δὲ πρὸς αὐτὸν μετὰ δέους. Ὥς
δὲ χατὰ πρόσωπην αὐτοῦ χαθεζομένου ἐπὶ τοῦ 0 ὄνου
ὁ γίνεται τὸν βασιλικὸν περικειμένου xo7u0v, ὃς ἦν ix
ποιχίλης μὲν ἐσθῆτος, χρυσοῦ δὲ χαὶ λίθου πολυτελοῦς,
φοδερώτερον xal δι᾿ αὐτὰ μᾶλλον ὑεασαμένη χαί τι
χἀχείνου προσιόντος αὐτὴν ἀπηνέστερον καὶ διαχε-
χαυμένῳ ὑπὸ τῆς ὀργῆς τῷ προσώπῳ, πάρεσις εὐθὺς
10 αὐτὴν ὑπὸ δέους λαμθάνει, xal τοῖς παρὰ πλευρὰν οὖ-
σιν ἀχανὴς ἐπέπεσεν. Ὃ δὲ βασιλεὺς χατὰ βούλησιν,
οἷμαι, τοῦ Θεοῦ, τὴν διάνοιαν μετέβαλε xal δείσας
περὶ τῆς γυναιχὸς μὴ χαὶ πάθη τι τῶν χειρόνων ὑπὸ
τοῦ φόδον, ἀνεπήδησεν ἀπὸ τοῦ θρόνου, καὶ ταῖς ἀγχά-
15 Aat, αὐτὴν ὑπολχθὼν ἀνεκτᾶτο, χατασπαζόμενός τε
xai προσομιλῶν ἡδέως xal θαρρεῖν παραχαλῶν xal
μηδὲν ὁποπτεύειν σχυθρωπὸν, ὅτι πρὸς αὐτὸν ἄχλητος

ἔλθοι: τὸν γὰρ νόμον τοῦτον πρὸς τοὺς ὑπηχόους

χεῖσθαι, τὴν δὲ δμοίως αὐτῷ βασιλεύουσαν πᾶσαν ἔχειν
40 ἄδειαν, Ταῦτα λέγων τὸ σχἥπτρον αὐτῆς ἐνετίθει τῇ
χειρὶ καὶ τὴν ῥάδδον ἐξέτεινεν ἐπὶ τὸν αὐχένα αὐτῆς
διὰ τὸν νόμον, εὐλαθείας αὐτὴν ἀπολύων. ἯἫἩ δ᾽ ὑπὸ
τούτων ἀναζωπυρήσασα,, « δέσποτα, εἶπεν, οὐκ ἔγω
« σοι τὸ αἰφνίδιον τοῦ cuu δεθηκότος μοι ῥαδίως εἰπεῖν.
25 « Ὥς γὰρ εἶδόν σε μέγαν xal καλὸν xal φοδερὸν, εὖ-
« θὺς ὑπεχώρει μον τὸ πνεῦμα xal χατελειπόμλην ὑπὸ
« τῆς ψυχῆς. » Μόλις δ᾽ αὐτῆς xat ταῦτα φθεγγομένης
xal μετὰ ἀσθενείας. αὐτόν τε ἀγωνία xoi ταραχὴ χα-
τελάμδανε xal τὴν ᾿Ἔσθῇρα εὐψυχεῖν xai τὰ χρείττω
80 προσδοχᾶν παρεθάρρυνεν, ὡς αὐτοῦ xal τὰ ἡμίση τῆς
βασιλείας, εἰ δέοιτο, τούτων παραχωρήσοντος αὐτῇ.
Ἡ δὲ Ἐσθὴρ ἐπὶ ἑστίασιν αὐτὸν μετὰ ᾿Αμάνου τοῦ
φίλου πρὸς αὐτὴν ἐλθεῖν ἠξίωσε - παρεσχεναχέναι γὰρ
αὐτὴν δεῖπνον ἔλεγεν. Ὡς δὲ ἐπένευσε xol παρῶσαν,
86 μεταξὺ πίνων τὴν ᾿Εσθῆρα ἐχέλευσεν αὐτῷ δηλοῦν τί
βούλεται" μηδενὸς γὰρ ἀτυχήσειν, μηδ᾽ ἂν τὸ μέρος
τῆς βασιλείας ἐθελήση λαθεῖν. Ἡ δὲ εἷς τὴν ἐπιοῦ-
σαν ἀνεδάλλετο φράζειν αὐτῷ vv αὑτῆς βούλησιν, el
πάλιν ἔλθοι πρὸς αὐτὴν μετὰ Ἀπάνου πρὸς ἑστίασιν.
40 ι΄, Τοῦ δὲ βασιλέως ὑποσγομένου, 6 Ἀμάνης ἐξῆλ-
θε περιχαρὴς ἐπὶ τῷ μόνον ἠξιῶσθαι συνδειπνεῖν τῷ
βασιλεῖ παρὰ τῇ ᾿Εσθῆρι xal ὅτι μηδεὶς ἄλλος τοσαύτης
τυγχάνει παρὰ τοῖς βασιλεῦσι τιυῆς. Ἰδὼν δ᾽ ἐν τῇ
αὐλῇ Μαρδοχαῖον ὑπερηγανάχτησεν᾽ οὐδὲν γὰρ αὐτῷ
4» παρ᾽ αὐτοῦ θεασαμένου πρὸς τιμὴν ἐγένετο. Καὶ πα-
ρελθὼν πρὸς αὐτὸν τὴν γυναῖχα Ζάραζαν ἐχάλεσε xol
τοὺς φίλους" ὧν παρόντων διηγεῖται τὴν τιμὴν, ἧς οὐ
παρὰ τοῦ βασιλέως ἀπολαύοι μόνου, ἀλλὰ χαὶ παρὰ
τῆς βασιλίσσης " καὶ γὰρ σήμερον ὡς δειπνήσειε παρ᾽
bo αὐτῇ μόνος σὺν τῷ βασιλεῖ xal χληθείη πάλιν εἰς τὴν
ἐπιοῦσαν. — "EXeyé τε μὴ ἀρέσχεσθχι Μαρδοχαῖον
δρῶντα ἐν τῇ αὐλῇ τὸν ᾿Ιουδαῖον. ἧς δὲ γυναιχὸς
αὐτοῦ Ζαρόζας εἰπούσης χελεῦσαι ξύλον χοπῆναι πη-
χὼν πεντήχοντα, xal πρωὶ παρὰ τοῦ βασιλέως αἰτη-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙΊΑΣ BIBA. ΙΑ. ΚΕΦ. ς΄.

1672.

gem adiit rubore genos suffusa, formieque venust te cecora,
qui eum dignitate erat conjuncla. Ad ipsum vero ingre-
diebatur metu anxia. Quum autem in aspectum ejus venire
in solio sedentis , stolis amicti regiis, ex veste variis colori:
bus intertexta, auro gemmisque distincta, atque ob ista,
ut videre sibi visa est, terribilioris , quumqne el ipse eau
torvius intueretur, vultuque ira accenso, stalim viribus
ex metu destituitur, illisque qui ad latus erant incubuit
exanimata. Rex autem, Dei, ut arbitror, voluntate, ani-
mum mutavit, et conjugi metuens ne quid gravius ex con-
sternatione paleretur, e solio desiluit, eamque ulnis exce-
ptam refocillabat et complexu et blando alloquio , jubendo-
que bono esse animo, nullaque mali tristioris suspicione
teneri, quod ad eum non vocata accesserit : nam legem
istam subditis esse latam, ipsi vero, cui cómmune secum
imperium sit, nullum ejus metam habendum esse. Ikec
loquutus sceptrum in manus ei tradidit , et virgam ejus cer-
vici admovit legis ergo, ut eam metu solveret. illa vero,
quum istis adhibitis se collegisset, « domiue, inquit, eloqui
« liaud facile possum quid mihi derepente acciderit. Ut
«enim te videbam, magnum et pulcrum el verendum,
« continuo abscedebat sp'ritus animique deliquium palie-
« bar. » Quum autein illa z»gre heec verbe languida et de-
bili voce protulisset , tum rex dolore angi et turbari cupit,
et Estherem confirmare ut animum resumeret et meliora
exspectaret, persuasunique haberet se vel regni dimidium,
si istud posceret , ei concessurum esse. Esther vero petiit
ut una cum Amane amico ad se comessatum veniret; nam
ipsam convivium parasse dicebat. Quod quum annuisset et
ambo adessent, inter pocula rez jussit Estherem ei pro-
ponere quid fleri vellet : nihil enim non impetraturam,
eliamsi regni partem sibi dari postulaverit. Atilla iu cra-
stinum differre volebat quod in animo habaerit ei dicere,
sí modo cum Amane rediret ad convivium.

10. Rege vero pollicito, Amanes letus admodum egres-
sus est, quod solus dignus sit habitos qui cum rege ab
Esthere convivio exciperetur, quodque nemo alius tantem
honorem a regibus fuerit assequutns. Quum autem pro fori-
bus regize vidisset Mardochzeum , de eo vehementer indi.
gnalus est : nam ipsi in conspectum ejus venienti nullum
honorem exbibuit. Quumque domum: reverteretur, Zara-
zam et amicos accersit : quibus, ubi aderant, narravit quanto
esset in honore quum apud regem tum apad reginam : ul
scilicet ea die solus cum rege ab ea vocatus esset ad
convivium, et in crastinum etiam invitatus. Ac pre-
terea dicebat sibi displicere quod viderit Mardochaum Ja-
deum pro foribus regia». Ubi autem Zaraza uxor ei sug.
gesserat ut juberet lignum excidi quinquagiuta cubitorum,

"»

{.9.,496.}

σάμενον ἀνασταυρῶσαι τὸν Μαρδοχαῖον, ἐπαινέσας τὴν
Ῥώμην προσέταξε τοῖς οἰκέταις ξύλον ἑτοιμασαμένοις

στῆσαι τοῦτο ἐν τῇ αὐλῇ πρὸς τιμωρίαν Μαρδοχαίου.

Καὶ τοῦτο μὲν ἦν ἕτοιμον. Ὁ δὲ Θεὸς κατεγέλα τῆς
, Ἀμάνου πονηρᾶς ἐλπίδος, xat τὸ συμθησόμενον εἰδὼς
ἐτέρπετο τῷ γενησοωένῳ. Τοῦ γὰρ βασιλέως διὰ νυ-
χτὸς ἐχείνης ἀφαιρεῖται τὸν ὕπνον. Ὁ δ᾽ οὐ βουλό--
μενος ἀργῶς ἀπολέσαι τὴν ἀγρυπνίαν, ἀλλ᾽ εἴς τι τῶν
τῇ βασιλείᾳ διαφερόντων αὐτὴν ἀναλῶσαι. τὸν γραμ-
ἡ ματέα χομίσαντα xa τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων. τὰ ὑπο»
μνήματα χαὶ τῶν ἰδίων πράξεων, ἀναγινώσκειν αὐτῷ
προσέταξεν. Κομίσαντος δὲ xal ἀνα’ Γινώσχοντος ηὗ-
βέθη τις δι᾽ ἀριστείαν ἔν τινι γέρας εἰληφὼς χώραν,
ἧς χαὶ τὸ ὄνομα ἐγέγραπτο. ἕτερον δὲ διὰ πίστιν δὼω-
8 tc τετυχηκότα μηνύων, ἦλθε xal ἐπὶ βαγαθῶον xat
θιοδέστην τοὺς ἐπιθουλεύσαντας εὐνούχους τῷ βασιλεῖ,
ὧν Μαρδοχαῖος ὦ αηνυτὴς ἦν γενόμενος. Φράσαντος δὲ
τοῦτο μόνον τοῦ γραμματέως xxi μεταθαίνοντος εἰς
ἑτέραν πρᾶξιν, ἐπέσχεν ὃ βασιλεὺς, πυθόμενος sl μὴ
" ἔχει γέρας αὐτῷ δοθὲν d ἀναγεγραμμένον. Ὁ δ᾽ ὡς ἔφη
μηδὲν εἶναι, χελεύσας ἡσυχάζειν, τίς εἴη τῆς νυχτὸς
dor παρὰ τῶν ἐπὶ τούτῳ τεταγμένων ἐπυνθάνετο.
Μαθὼν δὲ ὡς ὄρθρος ἐστὶν ἤδη προσέταξε τῶν φίλων ὃν
ἂν πρὸ τῆς αὐλῆς εὕρωσιν ἤδη παρόντα, τοῦτον αὐτῷ
Ὁ ὀγλοῦν. Ἔτυχε δὲ ὥστε Audvav εὑρεθῆναι" θᾶτ-
τὸν γὰρ τῆς συνήθους ὥρας ἐληλύθει, περὶ τοῦ Mao-
3j xou θανάτου δεησόμενος αὐτοῦ. Τῶν οὖν θερα-
ovy εἰπόντων ὅτι Avr εἴη πρὸ τῆς αὐλῆς,
ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰσχαλέσαι. Εἰσελθόντος δὲ, « φίλον.
»»" εἶπεν, εἰδώς σε ἐμαυτῷ [μόνον] εὔνουν, συμθουλεῦ-
ε σαί uot παρακαλῶ πῶς ἂν τιμήσαιαΐ τινα στεργό-
«ἀενον ὕπ᾽ ἐμοῦ σφόδρα, τῆς ἐμαυτοῦ μεγαλοφρο-
* σύνης ἀξίως. ο Ὁ δὲ ᾿Ἀμάνης λογισάμενος ἣν ἂν δῷ
Ἱνώμτην, ταύτην δώσειν ὑπὲρ αὑτοῦ (φιλεῖσθαι γὰρ αὖ-
& τὸν ὑπὸ τοῦ βασιλέως μόνον, )f ἢ» ὥετο ἀρίστην εἶναι,
ταύτην φανερὰν ἐποίησεν. Εἶπ: yào, « εἰ βούλοιο τὸν
«ἄνθρωπον, ὃν φὴς ἀγαπᾶν, δόξη περιβαλεῖν, ποίησον
«iy ἵππου βαδίζειν τὴν αὐτὴν ἐσθῆτα σοὶ φοροῦντα
* χαὶ περιαυγ $vtov “ρυσοῦν ἔχοντα, χαὶ προάγοντα
(0 « τῶν ἀναγκαίων φίλων ἕνα χηρύσσειν δι᾽ ὅλης τῆς
1 πόλεως ὅτι ταύτης τυγχάνει τῆς τιυῆς ὃν ἂν 6 βασι-
«λεὺς τικήση. » Ὁ μὲν οὖν ᾿λμάνης ταῦτα συνεθού-
λευσεν, οἰόμενος εἰς αὑτὸν ἥξειν τοῦτο τὸ γέρας. Ὁ δὲ
βασιλεὺς ἡσθεὶς τῇ παραινέσει, « προελθὼν, φησὶ, (ἔχεις
(«γὰρ xal τὸν ἵππον xai τὴν στολὴν xal τὸν στρεπτον,)
a ἐπιζήτησον Μαρδογαῖον τὸν Ἰουδαῖον, χαὶ ταῦτα
* ἐχείνῳ δοὺς κήρυττε προάγων αὐτοῦ τὸν ἵππον. Σὺ
«γὰρ (lm) μοι φίλος ἀναγκαῖος, xai ἴσθι διάχονος ὦ ὧν
« γρηστὸς σύμθουλος ἐγένου. '᾿Γαῦτα δὲ αὐτῷ παρ᾽ ἡμῶν
W τ ἔσται σώσαντί μου τὴν ψυχήν, « Τούτων ἀκούσας
παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα τὴν διάνοιαν συνεχύθη, χαὶ πλη-
Yrs ὑπὸ dux aviae £ βεισιν ἄγων τὸν ἵππον xal τὴν
πορφύραν xal τὸ γρυσοῦν περιαυλένιον. Καὶ τὸν Μαρ-
boy aiv εὑρὼν πρὸ τῆς αὐλῆς adxxov ἐνδεδυμένον, ἐχέ-

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. VI.

[572,573.] 428

et mane a rege contenderet ut in. crucem tollatur Mardo.
chieus , consilio laudato domesticis mandavit ut. lignum pe-
rarent, et in atrio erigerent ad Mardochai supplicium. Et
hoc quidem paratum est. Deus autem spem Amanis im-
probe conceptam irridebat : quumque rerum nosset eventus,
gaudebat eo quod eventarum erat. Regi enim illa nocte
somnum adim. 1116 vero, nolens vigilias nihil agendo
conterere, sed in aliquid e summis imperii rebus impeu-
dere, preecepit scribe ut rerum a se et a regihus se ante-
cedentibus gestarum comimentarios afferret sibique recita-
ret. Quum autem eos attulisset et legeret, iuventus est
quidam, quod in re aliqua egregium se praesüilerit, in
premium accepisse provinciam, cujus nomen etiam ad
scriptam eral alium vero ob fidem muneribus affectum
indicans, tum veniebat ad Bugathoi et Theodestis eunucho-
rum contra regem conjurationem a Mardochaeo patefa-
clam. Εἰ quuin hoc tantum scriba dixisset, et ad aliud
rerum gextarum caput properaret, rex eum inhibuit, per-
coutalus apnou scriptum baberet quid ex ea re praemii fuis-
set illi datum. . Quo respondente nihil scriptum esse, rex
jussit eum tacere , et quota lora noctis esset eos interroga-
bat , qui io id constituti erant. Quumque audisset jam di-
luculum esse, prsecepit ut $i quem amicorum jam invene-
rint pro foribus regie , sibi nunciatum venirent. Accidit
autem ut Amanes compareret : nam paulo maturius quam
ante consuevit aderat, ut ab eo Mardocheeum ad mortís
supplicium posceret. Quumque famuli renunciassent adesse
Amanem in atrio, jussit eum intro vocari. Cu ingresso,
«quum norim, inquit, te mihi amicum esse specíatee
« prie. ceteris benevolentie , da mihi obsecro consilium ,
« quo honore pro mea magnificentia eum afficere debeam,
« quem valdediligo. » Hic Amanes ratus , quam senten-
tiam dixiseel, eam in rem suam dicturum, (se enim solum
ἃ rege amari,) quam opUmam esse existimabat eam protu-
lit. Aiebat enim, « si hominem, quem a te dicis amari , in
« magna gloria esse volueris, facito ut equo veliatur eadem
« qua tu veste indutus, et collo torquem auream habens,
« illumque anatecedat aliquis ex amicis tuis necessarii ,
« proclametque per totam urbem hunc ei honorem haberi ,
« quem rex vult. honorari. » Et Amanes quidem horum
auctor fuit, quod putaret istud sibi datum iri premium.
Quum aotem regi hoc consilium valde placuisset , « Ergo
« inquit, agedum, (nam habes equum et vestitum et
« torquem ,) quiere Mardochocum Judezeum , οἴ, quum illum
« istis donaveris , praeconium facito, equum illius antece-
e dens. Tu enim , adjiciebat, amicus meus necessarius,
« ea exsequere, quae me optime mopuisti nt fierent. Heec

« autem illi a me tribuentur ob vitam meam conservatam.» .

Hisce prseter omnem spem auditis, animo perturbatus et
consilii inopia affectus egreditur, eauum .ducens et purpu-
ram et tarquem auream. Quumque Mardochseum invenis
sel pro foribus regie sacco amictum jussit ut cum depo-

424 (5,9)

λέυσεν ἀποθέμενον ἐνδύσασθαι τὴν πορφύραν. 'O δὲ
οὐκ εἰδὼς τἀληθὲς, ἀλλὰ χλευάζεσθαι νομίζων, « ὦ
«χάχιστε πάντων ἀνθρώπων, εἶπεν, οὕτως ἡμῶν ταῖς
« συμφοραῖς ἐπιγελᾷς; » Πεισθεὶς δὲ ὡς 6 βασιλεὺς
ὅ αὐτῷ γέρας τοῦτ᾽ εἴη δεδωχὼς ἀντὶ τῆς σωτηρίας,
ἣν αὐτῷ παρέσχε τοὺς τότε ἐπιδουλεύσαντας εὐνού-
ους ἐλέγξας, ἐνδύεται τὴν πορφύραν, ἣν 6 βασιλεὺς
ἀεὶ φορῶν διετέλει. xal περιτίθεται τὸ περιαυλ vtov,
xai ἐπιδὰς ἐπὶ τὸν ἵππον ἐν χύχλῳ περιήει τὴν πόλιν,
lu Ἀμάνου προάγοντος χαὶ χηρύσσοντος ὅτι ταῦτ᾽ ἔσται
παρὰ τοῦ βασιλέως τούτι» ὃν Xv στέρξῃ xoi τιμῆς
ἄξιον δοχιμάτη. ᾿Ἐπεὶ δ᾽ ἐχπεριῆλθον τὴν πόλιν, Ó
μὲν Μαρδοχαῖος εἴσεισι πρὸς τὸν βασιλέα, ᾿Αμάνης δ᾽
ὑπ᾽ αἰσχύνης πρὸς αὑτὸν παραγίνεται, χαὶ μετὰ δα-
16 κρύων τῇ γυναιχὶ xal τοῖς φίλοις τὰ συμδεδηχότα διη-
γεῖτο, ΟΥ̓ δ᾽ οὐχέτ᾽ ἀωαύνχσγαι τὸν Μαρδοχαῖον
ἔλεγον δυνήσεσθαι" τὸν γὰρ Θεὸν εἶναι σὺν αὐτῷ.
ια΄. Ταῦτα δὲ τούτων ἔτι πρὸς ἀλλήλους δμιλούντων,
ἧχον οἱ τῆς ᾿Εσθῆρος εὐνοῦχοι τὸν Ἂ μάνην ἐπὶ τὸ δεῖ-
20 πνὸον ἐπισπεύδοντες. Σαθουγάδας τε τῶν εὐνούχων
εἷς, ἰδὼν τὸν σταυρὸν ἐν τῇ "Audvou οἰχία πεπηγότα,
ὃν ἐπὶ Μαρδοχαῖον παρεσχευάχεισαν, χαὶ πυθόμενος
παρά τινος τῶν οἰχετῶν ἐπὶ τί τοῦτον ἦσαν ἑτοιμασά-
μενοι, γνοὺς δὲ ὡς ἐπὶ τὸν τῆς βασιλίσσης θεῖον, (τὸν
25 γὰρ ᾿Αμάνην μέλλειν αὐτὸν αἰτεῖσθαι παρὰ τοῦ βασι-
λέως πρὸς τιμωρίαν,) τότε μὲν ἧσυγίαν ἦγεν " ὡς δὲ 6 βα-
σιλεὺς, μετὰ τοῦ 'Audvou εὐωχηθεὶς, ἠξίου τὴν βασί-
λισσαν λέγειν αὐτῷ τίνος βούλεται δωρεᾶς ἐπιτυχεῖν, ὡς
λυηψομένην οὗπερ ἂν ἐπιθυμίαν £y, , τὸν τοῦ λαοῦ χίν-
80 δυνον ἀπωδύρετο χαὶ πρὸς ἀπώλειχν ἔλεγε μετὰ τοῦ
ἔθνους ἐκδεδόσθαι, διὸ xal ποιεῖσῦχι περὶ τούτων τοὺς
λόγους οὐ γὰρ dv ἠνωχληχέναι αὐτῷ, εἰ πρὸς δου-
λείαν πιχρὰν ἐχέλευσεν αὐτοὺς ἀπεμποληθῆναι, (μέτριον
γὰρ τοῦτο τὸ χαχόν,) παρεχάλει τε τούτων ἀπαλλαγῇ-
às ναι. Ἐρωτήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως ὑπὸ τίνος εἴη ταῦ-
τα γεγενημένα, κατηγόρει τὸ λοιπὸν ἤδη φανερῶς τοῦ
"Ap.dvou, xal τοῦτον, ὄντα πονηρὸν ἐπ᾽ αὐτοὺς, χατε-
σχεναχέναι τὴν ἐπιδουλὴν ἤλεγχε. ᾿Γαραχθέντος δὲ
πρὸς τοῦτο τοῦ βασιλέως xai ἀναπηδήσαντος εἰς τοὺς
«o Χήπους ἐκ τοῦ συμποσίου, τῆς ᾿σθῆρος ὁ Ἀμάνης
ἤρξατο δεῖσθαι xal παραχαλεῖν συγγνῶναι τῶν ἥμαρ-
τημένων * συνῆχε γὰρ αὐτὸς ἐν χαχοῖς ὥν. "Ent τε τῆς
χλίνης αὐτῆς αὐτοῦ πεσόντος χαὶ τὴν βασίλισσαν πα-
ρακαλοῦντος, ἐπεισελθὼν 6 βασιλεὺς χαὶ πρὸς τὴν ὄψιν
45 ἔτι μᾶλλον παροξυνθεὶς εἶπεν, « ὦ χάχιστε πάντων dv-
θρώπων, xal βιάζεσθαί μου τὴν γυναῖχα ἐπιχειρεῖς ; »
"'Audvou δὲ πρὸς τοῦτο χκαταπλαγέντος xal μηδὲν ἔτι
φθέγξασθαι δυνηθέντος, xai Σαθουγάδας ὃ εὐνοῦχος
παῤελθὼν χατηγόρει τοῦ Ἀμάνου, ὡς εὕροι σταυρὸν
ιο ἐπὶ τῆς οἰχίας αὐτοῦ παρεσκευασμένον ἐπὶ Μαρδογ πῖον"
τοῦτο γὰρ αὐτῷ πυνθανομένῳ τὸν οἰχέτην εἰπεῖν, ὅτε
χαλέσων αὐτὸν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἔλθοι πρὸς αὐτόν" εἶναι
δὲ τὸν σταυρὸν ἔλεγε πεντήχοντα πήχεων τὸ ὕψος. Ὁ
δὲ βασιλεὺς ἀχούσας οὐκ ἄλλη τιμωρία περιθδαλεῖν

APXAIOAOTIAE BIDA. IA. ΚΕΦ. G.

[523,571.]
neret οἱ purpuram indueret. Ille vero, veritatis ignoralione,
sese illudi existimans, « 0 hominum omnium nequissime,
« inquit, itane irrides et luditicaris calamitates nesiras? »
At ubi ei persuasum erat regem hoc ei praemium persolvisse
pro salute, patefactis olim eunuchorum insidiis, ab ipso
sibi data, purpuram induit qua vestiri perpetui moris eral
regi, et collo torquem acconimodat, et conscenso equo in
ambitum circuibat urbem, precedente Amane οἱ procla-
mante haec enim a rege consequuturum esse, qui ab illo

ametur et honore dignus habeatur. Quumque urbem

circuitu perlustrassent , Mardochasus quidem ad regem se |

recipit, Amanes vero pre pudore domum se contulit, εἰ
cum lacrimis uxori et amicis, quee sibi contigissent, narra.
vit. Cui illi dixerunt non posse jam in Mardocheum vin-
dicari; Deum enim ab ipso stare.

11. Adhue autem eis ista inter se loquentibus , adfuere
Estheris eunuchi, qui Amanen propere dacerent ad conri-
vium. Alque Sabuchadas, unus ex eunuchis, visa cruce
iu Amanis sedibus defixa, quam Mardoclhizo paraverant, e
famulo quodam quaesivit quam ob rem in protnptu eam po-
suerint , quumque didicisset reginae avunculo eam para-
tam esse, (fore enim ut Amanes ipsum a rege postulet
ad supplicium ,) tunc quidem silebal. Ceterum postquam
rex, cum Amane prolixe acceptus, rogasset reginam ul
ipsi diceret quo munere ab ev aflici quammaxime vellet, ut
qua? cujuscunque desiderio leneretur id impetratura esset,
caepit populi sui periculum deplorare , seque cum gente sua
dicebat exitio addictam esse, et ideo de istis verba facere:
neque ehim se molestiam ei creaturam fuisse, si in ama
ram servitutem ipsos vendi jussisset , (malum enim Loc le-
viusculum,) sed ab lis ut liberarentur orabat. Quam
aulem rex quasivisset quisnam ista patraverit , tom demun
Aimanen palam accusabat, atque hunc, quod animo
esset in ipsos maligno , insidias struxisse arguebat. ΑἹ ubi
rex hisce perturbatus se e convivio in horlos proripuerat ,
Amanes Estherem orare co»pit et obsecrare ut peccalis venia
daretur : is enim intellexerat se in periculo esse. Quumque
in regine lectum prolapsus esset eique supplicarel, rex
ingressus et hoc viso magis adhuc commotus, dixit, «o
omuium hominum scelestissime, ad vim uxori etiam mez
inferendam aggrederis? » Amane autem ad hanc vocem ex-
territo et ne verbum quidem effari valente, tunc Sabuchades
eunuchus prodiens Amani objiciebat quod in «dibus ejus
invenisset crucem Mardochao paratam : hoc enim ipsi fa-
mulum ejus interrogatum dixisse, quum eum ad convivium
invitatum iverit; crucem autem aiebat altitudine esse
quinquaginta cubitorum. Quo audito rex decrevit nou aliud
ipsi constituere supplicium quam quod in Mardochieum

(197,498.)

ἔχρινε τὸν Apatvny ἦ τῇ χατὰ Μαρδοχαίου vsvonuéva,
xal χελεύει παραχρῆμα αὐτὸν ἐξ ἐχείνου τοῦ σταυροῦ
ἀναχρευασθέντα ἀποθανεῖν. “Ὅθεν ἐπέρχεταί μοι τὸ
θεῖον θαυαάζειν xa τὴν σοφίαν αὐτοῦ xat δικαιοσύνην
,χαταμανθάνειν, ἡ μόνον τὴν 'Audvou χολάσαντος
τονηρίαν, ἀλλὰ χαὶ τὴν κατ᾽ ἄλλου μεν γανημένην
-ιλωρίαν, ταύτην ἐχείνον ποιήσαντος doas, xal τοῖς
ἄλλοις ααθεῖν οὕτω xol γνῶναι παρεσχηχότος, ὡς ἃ
xal éxf ἔρου τις παρεσχεύασε, ταῦτα λανθάνει καθ᾽ ἔχυ-
) τοῦ πρῶτον ἑτοιμασάμενος.
ιδ΄, Ἀμάνης μὲν οὖν ἀμετρήτῳ τῇ παρὰ τοῦ βασι-
Mex χρώμενος τιμῇ τοῦτον διεφθάρη, τὸν τρόπον τὴν
δὲ οὐσίαν αὐτοῦ ἐχαρίσατο τῇ βασιλίσσῃ. Μαρδοχαῖον
δὲ & προσχαλεσάμενος ς, (καὶ γὰρ ἐδήλωσεν αὐτῷ τὴν πρὸς
V αὐτὸν συγγένειαν "E00 ,) ὃν ἔδωκεν Ἀμάνη δαχτύ-
λον, τοῦτον Μαρδοχαίῳ δίδωσι. Δωρεῖται δὲ xat 5,
ῥχσίλισσα δ χρδοχαίῳ τὴν "A vou χτῆσιν, xal δεῖται
τοῦ βασιλέως ἀπαλλάξαι τοῦ περὶ τῆς ζωῆς φύῤου τὸ
τῶν ἰουδαίων ἔθνος, ὃ δηλοῦσα τὰ γραφέντα κατὰ πᾶσαν
" γώραν ὑπὸ Ἀμάνου τοῦ ᾿λαχδαῦου" τῆς γὰρ πα-
qe αὐτῆς διαφθαρείσης xal τῶν διλοφύλων ἀπολο-
| μένων, οὐχ ἂν ὑπομένειν τὸν βίον. Ὁ δὲ βασιλεὺς
ὑπέσμετο μηδὲν dy aot αὐτῇ ἐσπουδακέναι, μ᾽ οἷς
βόύλεται ἐναντίον ἔσεσθαι" γράφειν δὲ ἃ βούλεται προσ-
nu περὶ τῶν Ἰουξαίων € ἐκείνην ἐχ τοῦ βασιλέως ὁ 0vO-
irs, xxt σηυηναένην αὐτοῦ T7 σφραγῖοι TÉU.TEUV
ἐς πᾶσαν τὴν βασιλείαν. τοὺς γὰρ ἀνχγνωσομένονς
E ὑπὸ τοῦ βασιλιχοῦ σημαντῆρος ἠσφαλισμένας ἐπι-
᾿ στολὰς οὐδὲν περὶ τῶν ἐγγεγραμμένων ἐναντιώσεσθαι.
b Maz πεμφθέντας, οὖν τοὺς βασιλιχοὺς γραμματεῖς ἐχέ-
λευτε Ἰράφειν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τῶν Ἰουδαίων, τοῖς τε
οἰκονόμοις χαὶ ἄργουσιν, ἀπὸ Ἰνδικῆς ἕως τῆς Αἰθιο-
sae, ἑχατὸν xal εἰχοσιεπτὰ σατραπειῶν ἡγουμένοις.
Τὰ & γραφέντα τοῦτον εἶνε τὸν τρόπον. « Βασιλεὺς
b: ἀέγας ᾿Αρταξέρξης τοῖς ἄρχουσι xa τὰ ἡιλέτερα ppo-
* vost γαίρειν, Πολλοὶ διὰ μέγεθος εὐεργεσίας καὶ
, τιμῆς, ἣν δι᾽ ὑπερθδολὴν τῆς Λρηστήτητος τῶν παρε-
* Jorzov ἐχαρποῦντο, οὐχ εἰς τοὺς ὑποδεεστέρους μόνον
* δυῤρίζουσιν, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ αὐτοὺς ἀδιχεῖν ὥχνησαν τοὺς
p. εὐεργετοῦντας, τὸ εὐχάριστον ἐξ ἀνθρώπων dvat-
« viec, xai óc ἀπειροχαλίαν τῶν οὐχ ἐξ ὧν προσε-
' ὥχησαν ἀγαθῶν χόρον εἰς τοὺς αἰτίους ἀφέντες, λή-
* σεσῆαι τὸ θεῖον ἐπὶ τούτοις νομίζουσι xat τὴν ἐξ αὐτοῦ
. διαφεύξεσθαι δίχην. ὕΒνιοι δὲ τούτων προστασί αν
Bt: πραγμάτων ἐπιτραπέντες παρὰ τῶν φίλων χαὶ μῖσος
ἴδιον ἔγοντες πρός τινας, παραλογισάμενοι τοὺς χρα-
τύντας, ψευδέσιν αἰτίαις xai διχθολαῖς ἔπεισαν χατὰ
μηδὲν ἠδιχηχότων ὀργὴν ἀναλαθεῖν, ὑφ᾽ ἧς ἐχινδύ-
*Yucav ἀπολέσθαι. Τοῦτο δὲ οὐχ ἐχ τῶν ἀρχαιοτέ-
W * ρων οὐδ᾽ ἀχοῇ γνωρίμων ftv οὕτως ἰδεῖν ἐστιν ἔχον,
* ἀλλ᾽ ἐκ τῶν παρὰ τὰς ἡμετέρας ὄψεις τετολμημένων"
ὡς διαβολαῖς μὲν xci κατηγορίαις μὴ προσέχειν ἔτι
"τοῦ λοιποῦ, μηδ᾽ οἷς ἕτεροι πείθειν ἐπιχειροῦσι, χρί-
* Yttv δὲ ὅσα τις αὐτὸς οἷδε πεπραγμένα, χαὶ χολάζειν

-
L4

ANTIQ. JUD. LIB. ΧΙ. CAP. VI.

[o74,573.]] 425
excogitaverat , jussique ut e vestigio de cruce ista ausper-

sus mortem obiret. Unde mihi subit mirari Dei numen, et

sapientiam ejus et justitiam vel ex lioc uno colligere , quod
non solum Amaais improbitatem aífecerit supplicio, sed et
eadem pena, cujus in alium artifex fuerat , ipsum plecten-
dum esse curaverit, atque aliis boc in documentum dede-
rit, quod qua in alterum quis moliatur, ea primo inscius in
se ipsum paraverit,

11. Et Amanes quidem eo, quem a rege acceperat, ho-
nore inimoderate abusus , hoc modo periit : ejus vero opes
et facultates rex reginze dedit. Deinde quum Mardochseum
ad se accivisset , (namque indicaverat regi Estlier quce sibi
cum eo intercederet necessitudo,) quem Amani dederat annu.
lum, hunc Mardochao tradidit. Porro etiam regina ei lar-
gila est possessiones Amanis , regique supplicavit ut Judzeo-
rum gentem omni vilge periculi liberaret melu, nota ei fa-
ciens quae per omnes regiones scripfa miserat Amanes
Amadathae filius : nai. patria 808 ad vastilalem redacta
suisque popularibus peremptis vitam sibi non vilalem fore.
Tun ei rex pollicitus est se nihil quod ipsi displiceret data
opera faclurum esse, neque voluntali ejus contra ilurum,
jussitque de Judaris scribere quod sibi visum fuerit regis
nomine, ipsiusque sigillo signatum per omne imperium mit-
tendum curare : neminem euim, epistolas regio sigillo mu-
nitas lecturum, iis quae scripta fuerint vel minimum adver.
saturum esse. Scribis itaque regiis accersitis przecepit eis
pro Judaris scribere ad gentes, et ad procuratores et prin-
cipes, ab India ad /Ethiopiam usque, centum et viginti
seplem provinciarum gubernatores. Literae autem ad. hoc
exemplum scriptae sunt. « Rex magnus Artaxerxes princi-
« pibus et iis qui stant a nobis, salutem. Multi maguitu-
« dine beneficiorum , e£ honoris ex nimia largieutium be.
« nignitate in eos collati, non solum inferiores iujuria co-
« nantur afficere, sed et in ipsos suos beneficos malum mo-
« liri non detrectaruut , gratitudinem ex hominibus lolleu:
« les, et, inepla ex iusperala felicitate iusolentia elati,
« opum abundantiam in illos convertentes quorum beneficio
« jis aucti sunt, isla Deo latitura esse arbitrantur, seque
« manus ejus ultrices evasuros. Ex his vero quidam , ab
« amicis rebus administrandis adimoti, et privato in nonnul-
« los odio flagrantes, deceptis iis quos penes summuin est
« imperium , falsis criminibus et calumniis effecerunt ut in
« innoxios ira efferrentur, ex qua salutis discrimen adie-
« runt. Id quod adeo cernere licet, non ex iis quie de
ι rebus; antiquis memorie prodita sunt aul qua fama et
« auditione accepimus, sed istis ex facinoribus quae ante
« oculos nostros audacter patrata sunt : quo deinceps ope-
« ram cemus ut calumniis et criminationibus fidem mon

« habeamus, iisve quie alii nobis persuaderi volunt, sed

*

------ τ-ταῖς.-- ---- c . -τ-τὺς

436 (08,494.)

« μὲν ἂν ἦ τοιαῦτα, χαρίζεσθαι δ᾽ ἂν ἑτέρως ἔχη, τοῖς ἔρ-
« γοις αὐτοῖς, ἀλλὰ μὴ τοῖς λέγουσι προστιθέμενον. Ὥς
« μὲν οὖν Ἀμάνης Ἀ μαδάθου αὲν παῖς, ᾿Διμαληχίτης δὲ
« τὸ γένος, ἀλλότριος ὧν τοῦ Περσῶν αἴωατος, ἐπιξενωθεὶς
b « ἡμῖν ἀπέλαυσε τῆς πρὸς ἅπαντας χρηστότητος, ἐπὶ
« τοσοῦτον ὡς πατέρα μου τὸ λοιπὸν προσαγορεύεσθαι
« καὶ προσχυνούμενον διατελεῖν, xai μεθ᾽ ἡμᾶς τὰ
« δεύτερα τῆς βασιλιχῇς παρὰ πάντων τιμῆς ἀποφέρε-
«σθαι, τὴν εὐτυχίαν οὐχ ἤνεγχεν, οὐδὲ σώφρονι λογι-
[0 « σμῷ τὸ μέγεθος τῶν ἀγαθῶν ἐταμίευσεν, ἀλλὰ τῆς
« : βασιλείας ἐπεδούλευσέ με καὶ τῆς ψυχῆς, τὸν αἴτιον
« αὐτῷ τῆς ἐξουσίας. ἀφελέσθαι, τὸν εὐεργέτην μου
« χαὶ, σωτῆρα Μαρδοχαῖον καὶ τὴν χοινωνὸν ἡμῖν τοῦ τε
« βίου xal τῆς ἀρχῆς ᾿Εσθῆρα χαχούργως καὶ μετὰ
ι6 « ἀπάτης πρὸς ἀπώλειαν αἰτησάμενος τούτῳ γάρ με
« τῷ τρόπῳ τῶν εὐνοούντων ἐρημώσας ἐδούλετο τὴν
« ἀρχὴν εἰς ἄλλους μεταδαλεῖν. ᾿Εγὼ δὲ τοὺς ὑπὸ τοῦ
« ἀλιτηρίου πρὸς ἀπώλειαν ἐχδοθέντας ᾿Ιουδαίους οὐ
« πονηροὺς κατανοήσας, ἀλλὰ τὸν ἄριστον πολιτευουέ-
20 « νους τρόπον, xal τῷ Θεῷ προσανέχοντας, ὃς ἐμοί τε
« χαὶ τοῖς προγόνοις ἡμῶν τὴν βασιλείαν διεφύλαξεν,
«οὗ μόνον ἀπολύω τῆς ἐχ τῶν προαπεσταλμένων ὑπὸ
« "Ap.dvou “γραμμάτων τιμωρίας, οἷς ποιήσετε χαλῶς
« μὴ προσέχοντες, ἀλλὰ xal τιμῆς αὐτοὺς ἁπάσης τυγ-
35 « χάνειν βούλομαι, xal τὸν ταῦτα χατ᾽ αὐτῶν μηχα--
« νησάμενον πρὸ τῶν πυλῶν τῶν ἐν Σούσοις ἀνεσταύ-
«ρωσα μετὰ τῆς γενεᾶς. τοῦ πάντα ἐφορῶντος Θεοῦ
« ταύτην αὐτῷ τὴν δίχην ἐπιξαλόντος. Κελεύω δὲ
« ὑμᾶς τὸ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς ἐχθέντας εἰς ἅπα-
30 « σαν τὴν βασιλείαν τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀφεῖναι τοῖς ἰδίοις
« νόμοις χρωμένους ζὴν μετ᾽ εἰρήνης xal βοηθεῖν αὐ-
« τοῖς , ὅπως τοὺς ἐν οἷς 7 ; ἠτύχησαν χαιροῖς ἀδικήσαντας
« αὐτοὺς ἀμύνωνται. τῇ τρισχαιδεχάτη τοῦ δωδεχάτου
« μηνὸς, ὅς ἐστιν Ἰλδαρ, τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ" ταύτην γὰρ
8δ « αὐτοῖς 6 Θεὸς ἀντὶ ὀλεθρίας σωτήριον πεποίηχεν.
« Ἔστω δὲ ἀγαθὴ μὲν τοῖς εὐνοοῦσιν fjuiv, ὁπόμνησις
« δὲ τῆς τῶν ἐπιδουλευσάντων χολάσεως. Εἰδέναι
« μέντοι γε βούλομαι xal πόλιν xol πᾶν ἔθνος, x&v τῶν
« γεγραμμένων τινὸς παραχούσῃ, ὅτι xal πυρὶ xal σι-
40 x δήρῳ δαπανηθήσεται. Τὰ μέντοι γεγραμμένα προ-
« τεθήτω χαθ᾽ ὅλης τῆς ἡμῖν ὑπηχόου χώρας, xal πα-
« ρβασχευαζέσθωσαν πάντως εἷς τὴν προγεγραμμένην

a ἡμέραν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς μετέλῥωσιν. »
ιγ΄. Οἱ μὲν οὖν ἱππεῖς ol τὰς ἐπιστολὰς διακομίζον--
45 τες εὐθὺς ἐξορμήσαντες τὴν προχειμένην δὲὸν ἦνυον᾽ 6
δὲ Μαρδοχαῖος ὡς ἀναλαθδὼν τὴν βασιλικὴν στολὴν xol
τὸν στέφανον τὸν χρυσοῦν χαὶ τὸν στρεπτὸν περιθέμενος
προῆλθεν, ἰδόντες αὐτὸν οὕτω τετιμημένον ὑπὸ τοῦ
βασιλέως οἱ ἐν Σούσοις ὄντες ᾿Ιουδαῖοι, χοινὴν ὑπέλα-
δ0 6ov τὴν εὐπραγίαν αὐτοῦ. Χαρὰ δὲ xai σωτήριον
φέγγος, ἐχτιθεμένων τῶν τοῦ βασιλέως γραμμάτων, xal
τοὺς χατὰ πόλιν τῶν Ιουδαίων xal τοὺς κατὰ χώραν
περιεῖχεν, ὡς πολλὰ xal τῶν ἄλλων ἐθνῶν, διὰ τὸν ἐχ τῶν
ἸΙουδαίων φόδον περιτεμνόμενα τὴν αἰδῶ, τὸ ἀχίνδυνον

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. GC. | [22,5]

« ea dijudicare quae ipsis nobis in notitiam veniunt, atque in :
« illa animadvertere, si prenam commeruerint , diversaque
« ab hís praemio afficere, rebus ipsis intendentes, non alio
« rum sermonibus. Equidem simulac Amamnes, Amadathz-
« filius, genere Amalecita, a Persarum sangnine alienus, et |
« à Dobis hospitio exceptus, nostra usus est humanitate,
« qua erga omnes praediti sumus, eousque ut paler nosler.
« postea appellaretur, et constanter ab omnibus coleretur,
« et regios honores secundum nos ab omnibus consequere- |
^ tur, felicitatem ferre non potuit, neque bene et sapienter.
« fortune magnitodinem temperare et moderari , sed con.
« tua est nos, quibue potestatem acceptam debebat , regno
« privare et spiritu, Mardochzeum optime de nobis meri-
« tum et conservatorem nostrum, et Estherem vite nostre |
« dimidium regnique sociam nefarie et insidiose postulando
« ad necem : hoc enim pacto, quum nos amicis orbaseet,
^ imperium ad alios transferre voluit, Nos vero, quum.
« animadverterimus Jud:eos, ab isto scelerato ad exitium -
« proditos , non esse maleficos , sed optimis legibus el insi -
« tutis vivere, Deoque deditos esse, qui et nobis et majori
« bus nostris imperium conservavit, non solum illos a pe--
« na absolvimus , cui eos subjecerunt literae non ita pridem :
« ab Amane misse, quibus sí non attendalis recte facietis :
« Yerum etiam volumus ut eos omni honore prosequamini, .
« nain. eum qui ista in illorum perniciem excogitavit ad
« portas Susorum cruci figendum curavimus cum lota sua |
« familia, Deo, qui videt omnia, istas ei poenas infligenle.-
« Vos autem jubemus ut, epistole exemplo locis omnibos |
« regni nostri proposito, sinatis Judaeos , suis utentes legi--
« bus, in pace vivere, illosque adjuvetis in eis, a quibus
« adversis temporibus injurias acceperunt , ulciscendis ea--
« dem die, videlicet decima tertia mensis duodecimi qui
« est Adar : hanc enim diem Deus pro funesta dedit eis.
« salutarem. Sitque illis quidem leta, qui nobis bene τοῦ
« lunt, monumentum vero ultionis de insidiarum machina-
« toribus. Volumus autem civitati et genti omni notum
« esse quod queecunque ístis singulis quse scripta sunt non.
« fuerit obsequuta, ferro οἱ igni vastabitur. Atque hae litere -
« proponantur in omnibus imperii nostri regionibus, sinl-
« que omues ad eam diem parati ut snos ulciscantur ad-
« Versarios. »

13. Etequiles quidem , qui literas perferebant, e vestigo
profecti itinera suscepta conficiebant. Mardocheus vero.
quum prodiisset regia veste amictus δὲ corona aurea et tor:

que circumdatus, Judzi Susiani, ubi eum conspexerani
adeo honoratum a rege , ejus felicitatem sibi cum illo ΟἿΣ
munem esse existimarunt. Przterea gaudium et lumen |
salutare, regiis literis editis, Judmos in civitatibus e
provinciis circumdedit ita, ut multi etiam ex aliis gentibus,

quas Judaeorum terror invaserat, pudenda circumcidentes

€

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. VII.

[670,57.] 427

εὗτοῖς ἐκ τούτου πραγυατεύσασθαι. Kat γὰρ τοῦ δω- | sibi securitatem hoc modo paraverint. Nam ad decimam ter-

4700 μηνὸς τῇ τρισκαιδεκάτῃ , Oc χατὰ uiv "E6paíouc
Map χαλεῖται, χατὰ δὲ Μακεδόνας Δύστρος, οἱ χομί-
ex, τὰ τοῦ βασιλέως γράμματα ἐδήλουν ὅπως καθ᾽
ἣν ἡμέραν αὐτοὶ χινδυνεύειν ἔμελλον, ἐν ταύτη τοὺς
t ipo ἀπολέσωσιν. 0 oi ἂρ yov τῶν σατραπειῶν
xit οἱ τύραννοι xat ot βασιλεῖς χαὶ γρχιματεῖς εἶ ον
ἣν τιαῦ τοὺς ᾿Ιουδαίους 6 γὰρ ἐκ Μιαρδοχαίων φόθος
ἤνεγκαζεν αὐτοὺς σωφρονεῖν. Τοῦ δὲ γρζαιατος τοῦ
ϑισιλυιοῦ διὰ πάσης τῆς δπ᾽ αὐτῷ 4px γενομένου,
τυνέπεσεν ὥστε χαὶ τοὺς ἐν Σύσοις Ἰουδαίους ἀποχτεῖ-
vn τῶν ἐχθρῶν περὶ πενταχοσίους. Τοῦ δὲ βασιλέως
τὸν τῶν ἀπολωλότων ἐν τῇ πόλει δηλώσαντος ἀριθωὸν
"Foffrot xat περὶ τῶν ἐπὶ τῆς κώρας τί ποτ᾽ εἴη γεγος-
wx διαποροῦντος, xal el τι πρὸς τούτοις ἐπ᾽ αὐτοὺς
«νέσθαι βούλεται πυνθανοικένου, (πραχθήσεσθαι γάρ.)
πιρεχάλεσεν ἐπιτρα πῆναι τοῖς Ἰουδαίοις xat τὴν ἐπιοῦ-
«rv ἡμέραν οὕτω χρήσασθαι τοῖς ὑπολειπομένοις τῶν
ἐθνῶν καὶ τοὺς δέχα τοῦ λ ψάνου παῖδας ἀνασταυρῶ-

/$1, Καὶ τοῦτο μὲν προσέταξε τοῖς Ἰουδαίοις ὁ βασι-
ife, μηδὲν ἀντιλέγειν ᾿Εσθῆρι βουλόμενος. Ot δὲ
παλιν συστραφέντες τῇ τετράδι xat δεχάτη τοῦ Δύστρου
αηνὸς ἀπέχτειναν τῶν ἐναντίων ὧς τριαχοσίους xai οὖ-
ἀινὸς τῶν ἐκείνοις ὑπεχοχόντον ἅψαντο χτημάτων. 'AmÉ-
Vhrvov ὃὲ καὶ, ὑπὸ τῶν ἐν τῇ χώρα xat ταῖς ἄλλαις πό-
iestv Ἰουδαίων, τῶν ἐχθρῶν αὐτοῖς ἑπταχισμύριοι xai
πινταχισχίλιοι. Καὶ τούτους μὲν ἀπέχτειναν τῇ τρισ-
χειδεχάτη τοῦ μηνὸς, τὴν δὲ ἐχομένην ἑορτάσιωον
ἐπίησαν, Ὁμοίως δὲ xal οἵ ἐν τοῖς Σούσο.ς ᾿Ιουδαῖοι
"τὴν τετράδα xal δεχάτην xal τὴν ἐχουένην τοῦ αὐτοῦ
μηνὴς συναθροισθέντες εὐωχήθησαν. “Ὅθεν xal νῦν
πάντες οἱ ἐν τῇ οἰχουμένη ᾿Ιουδαῖοι τὰς ἡμέρας ταύτας
iori ous ) διχπευι πόμενοι uepióag ἀλλήλοις, "ἔγραψε
ὃξ : Μαρδογ αἷος τοῖς ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλέως ζῶσιν
Ἰουδαίοις ταύτας παραφυλάσσειν τὰς ἡμέρας x2 ἕορ-
τὴν ἄγειν αὐτὰς χαὶ τοῖς ἐχγόνοις παραδοῦναι, τοῦ πρὸς
πάντα διαμεῖναι τὸν γρόνον τὴν ἑορτὴν, ἕνεχα τοῦ xal
αὐ λήθη παραπολέσθαι " Μελλήσαντας γὰρ αὐτοὺς
ἐν ταύταις διαφθείρεσθαι ταῖς ἡμέραις ὑπὸ ᾿Δμανοὺ δί-
)Xn3 ποιήσειν, εἰ διχφυγόντες 13v τὸν χίνδυνον ἐν αὖ-
ταῖς, τοὺς δ᾽ ἐχθροὺς τιλωρησάμενοι, παρχτηρήσονται
αὐτὰς, εὐ αριστοῦντες τῷ Θεῷ. Διὰ ταῦτα uiv οἱ
Ἰηυδαῖοι τὰς προειρημένας ἡμέρας ἑορτάζουσι, προτα--
ἡρεύοντες αὐτὰς Φρουραίους. ὋὉ δὲ Μαρδο; ates t u$í-
T8 τε ἦν xal λαυ πρὸς παρὰ τῷ βασιλεῖ χαὶ συνδιεῖπεν
αὐτῷ τὴν do χὴν, ἀπολαύων dua xal τῆς χοινωνίας toU
βίου τῇ βασιλίσσῃ. ἮΝ δὲ χαὶ τοῖς Ἰουδαίοις τὰ πρά-
γαατα à αὐτοὺς ἀμείνω πάσης ἐλπίδος. Καὶ τὰ μὲν
τούτοις, βασιλεύοντος ᾿Δρταξέρξον, Guu^zvra τοῦτον
) tt/t τὸν τρόπον.

ΚΕΦ. Z.

Ἀποθανόντος δὲ τοῦ ἂρ) Y. ἱερέως ᾿Ελιχσίδου τὴν ἀρ ,ιε-
βωσύνην Ἰούδας 6 παῖς αὐτοῦ διεδέξατο᾽ τελευτήσαντος

liam diem mensis duodecimi , qui apud Judaeos Adar, apud
Macedonas Dystrus vocatur, ii qui regias literas attulerant
nunciabant ut qua die ipsis periculum imminebat, ea ini-
mcos exitio darent. Jud»i aulem in hooore erant apud
satrapas et tyrannos οἱ reges et scribas; nam formidine
Mardoclizi necesse habuerunt moleste se gerere. Postquam
vero regis literae per omnes ditionis suse proviucias divul-
gau erant, ita accidit ut Susensis civitatis Judi ex inimi-
cis suis circiter quingentos liomines interlicerent. Quumque
rex peremptorum iu urbe numerum Estberi retulisset , et
in provinciis quid actum fuisset ambigeret , atque interroga-
ret ecquid amplius contra eos lieri vellet, (id enim factum
irí,) petiit ut Judseis etia postridie liceret ita inimicos qui

superessent occidere, et decem Amauis filios in. crucem

tollere. Et hoc quidem ut fscerent Judiris ἃ rege manda-
ium est, nolente Estheri quidquam contradicere. Illi vero
rursum conglobati decima quarta die mensis Dystri ex ad-
versariis homines fere trecentos interfecerunt , neque tamen
in eorum boua ullatenus invaserunt. Porro Judei , qui in
provinciis et aliis urbibus degebant , adversarierum septua-
ginta quinque millia pereimerant. Quse ciedes die quidem
mensis decitna tertia facta est , sequentem vero epulis de-
dicarunt. —Simililer aulem et Judei Susenses decima
quarta die et sequenti ejusdem mensis congregati conviviis
versabantur. Unde hodieque omnes per totum terrarum
orbem Judxi dies illos epulis celebrant, inter sese fercula
missitantes. Scripsit etiam Mardochzeus ad Judiros , quot-
quot sub imperio Arlaxerxis vivebant, uL los dies festo
agerent , et posteritati quoque traderent, ut in omne aevum
duraret festiva celebritas , et nulla nunquam oblivione dele-
retur : nam quum diebus illis parum abfuissent ab iuteritu ,
quem ipsis paraverat Amanes, recte faclurus, sí periculo
tunc illis imminenti liberati, et hostes suos ulli, eos ob-
servent, Deo gralias agentes.
ruemoratos dies celebrant , Phruraeos illos appellantes. Mar-

Ac propterea Judaei supra

docliaeus autem magna erat in dignitate et loco illustri apud
regem , et ejus in imperio administrando socius, simulque
vite cum regina socictatem habebat. Porro Judamis horum
Alque

liaec fere sunt quae illis sub rege Artaxerxe evenerunt,
CAP. V [ Ι.

Mortuo autem pontifice Eliasibo successit in pontificatum
Judas , ejus filius : eo item defuncto lionorem accepit Joan-

opera res felicius cecidere quam sperare polerant.

438 (οὐυο,00!.)

δὲ χαὶ τούτου τὴν τιμὴν ᾿Γωάννης υἱὸς ὧν αὐτοῦ παρέ-
λαθε, àv ὃν xol βαγώσης, ὁ στρατηγὸς τοῦ ἄλλον 'Ap-
ταξέρξου, τὸν ναὸν ἐμίανε, χαὶ φόρους ἐπέταξε τοῖς
ἸΙουδαίοις, πρὶν ἢ τὰς καθημερινὰς ἐπιφέρειν θυσίας
& ὑπὲρ ἀμνοῦ ἑχάστου τελεῖν αὐτοὺς δημοσία δραχμὰς

/ f , 1 M1 /, ; ,
πεντήχοντα. Τούτου δὲ τὴν αἰτίαν τοιαύτην συνέθη
γενέσθαι. ᾿Αδελφὸς ἣν τῷ Ἰωάννη Ἰησοῦς" τούτῳ

φίλω τυγχάνοντι ὁ Βαγώσης ὑπέσχετο τὴν ἀρχιερω--
σύνην παρέξειν. ᾿Ἀπὸ ταύτης οὖν τῆς πεποιθήσεως
10 Ἰησοῦς ἐν τῷ ναῷ διενεχθεὶς τῷ Ἰωάννη παρώξυνε
τὸν ἀδελφὸν, ὥστε αὐτὸν ἀνελεῖν διὰ τὴν ὀργήν. Τη-
AuxoUtov δὲ ἀσέδημα δρᾶσαι κατ᾽ ἀδελφοῦ τὸν Ἰωάν-
, νὴν ἱερώμενον δεινὸν b. xai τὸ δεινότερον, ὡς μήτε
παρ᾽ “Ἑλλησι μήτε παρὰ βαρθάροις ὠμὸν οὕτω xat
16 ἀσεδὲς πρᾶγμα γεγονέναι. ᾿Γὸ μέντοι θεῖον οὐχ ἠμέ-
λησεν, ἀλλὰ xal ὁ λαὸς δι’ αὐτὴν τὴν αἰτίαν ἐδουλώθη,
xat ὃ ναὸς ἐμιάνθη πὸ Περσῶν. βαγώσης δὲ, ὃ στρα-
τηγὸς Ἀρταξέρξου, γνοὺς ὅτι ὁ ἀρχιερεὺς τῶν Ιουδαίων
Ἰωάννης τὸν ἴδιον ἀδελφὸν Ἰησοῦν ἐν τῷ ἱερῷ ἐφόνευ-
80 σεν, εὐθὺς ἐπιστὰς τοῖς ᾿Ιουδαίοις μετὰ θυμοῦ ἤρξατο
λέγειν" « ἐτολμήσατε ἐν τῷ ὑμετέρῳ ναῷ φόνον ἐργάσα-
σθαι; » πειρωμένου δὲ αὐτοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν
ἐχώλυον αὐτόν. ὋὉ δὲ πρὸς αὐτοὺς ἔφη, « πῶς οὐχ
« ἐγὼ χαθαρώτερός εἶμι τοῦ ἀνηρηχότος ἐν τῷ ναῷ; »
25 καὶ τούτους ποι, υἅμενος τοὺς λόγους εἰς τὸν ναὸν εἰσ--
ἔρχεται. Ταύτῃ μὲν οὖν χρησάμενος τῇ ἐπινοία Βα-
γώσης τοὺς ᾿Ιουδαίους ἔτεσιν ἑπτὰ ὑπὲρ τοῦ ᾿[ησοῦ τε-
λευτῆς μετῆλθεν.
β΄. Καταστρέψαντος δὲ τοῦ Ἰωάννου τὸν βίον, δια-
30 δέχεται τὴν ἀρχιερωσύνην ὃ υἱὸς αὐτοῦ Ἰχδδοῦς. ἮΝν
δὲ xal τούτῳ ἀδελφὸς Μανασσῆς ὄνομα, à Σαναθαλ-
λέτης. ὃ πευφθεὶς el; Σαμάρειαν ὑπὸ Δαρείου τοῦ τε-
λευταίου βασιλέως σατράπης, Χουθαῖος τὸ γένος. ἐξ ὧν
xai οἱ Σαμαρεῖς εἶσιν, εἰδὼς λαμπρὰν οὖσαν πόλιν τὰ
36 Ἱεροσόλυμα, xai πολλὰ τοῖς ᾿Ασσυρίοις xat τοῖς ἐν τῇ
Κοίλῃ Συρίᾳ κατοιχοῦσι τοὺς ἐν αὐτῇ βασιλεῖς πρά-
γὙμᾶτα παρασχόντας, ἀσμένως συνώχισε τὴν αὑτοῦ θυ-
γατέρα, Νικασὼ χαλουμένην, οἰόμενος τὴν ἐπιγαμίαν
yn pov αὐτῷ γενήσεσθαι πρὸς τὴν ἀπὸ τοῦ τῶν ἰουδαίων
40 ἔθνους παντὸς εὔνοιαν.

ΚΕΦ. Η΄.

Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν χαιρὸν χαὶ Φίλιππος ὃ τῶν Μα-
χεδόνων βασιλεὺς ἐν Αἰγαῖς ὑπὸ Π]χυσανίου τοῦ Κερά-
στου, ἐχ δὲ τοῦ τῶν ᾿Ορεστῶν γένους. δολοφονηθεὶς d-
πέθανε. Παραλαύὼν δ᾽ ὃ παῖς αὐτοῦ τὴν βασιλείαν

45 Ἀλέξανδρος χαὶ διαδὰς τὸν Ἑλλήσποντον νιχᾷ μὲν τοὺς
Δαρείου στρατηγοὺς ἐπὶ Γρανιχῷ συμδαλὼν αὐτοῖς,
ἐπελθὼν δὲ τὴν Αὐυδίαν xal τὴν Ἰωνίαν δουλωσάμενος »
xai τὴν Καρίαν ἐπιδραμὼν τοῖς ἐν Παμφυλία τόποις
ἐπέθαλε, χαθὼς ἐν ἄλλοις δεδήλωται.

δ β.. Οἱ δὲ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν πρεσδύτεροι δεινοπα-
θοῦντες ἐπὶ τῷ τὸν ᾿Ιαδδοῦ τοῦ ἀρχιερέως ἀδελφὸν ἀλ--
λοφύλω συνοιχοῦντα μετέχειν τῆς ἀρχιερωσύνης, ἐστα-

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. II.

[577—579.]
nes ipsius filius, propler quem Bagoses, dux copiarum
alterius Artaxerxis, templum polluit, et tributum Judszis |
imposuit, ut, priusquam quotidianas offerrent hostias, in |
singulos agnos ex publico quinquaginta dracbmas pende-
rent. Hoc autem hujusmodi causa accidit. Eràt Joanni
frater Jesus : liuic Bagoses ipsius amicus promisit sese |
pontificatum prebiturum. Hac fiducia Jesus, cun Joanne -
in templo altercatus , eum adeo irritavit, ut ab eo per ira-
cundiam occideretur. — Erat atrox id Joannis in fratrem |
scelus, praesertim quum ipse sacerdotio fungeretur, et eo
atrocius, quod nec apud Graecos, nec apud barbaros , ul |
i Itaque |
Deus id non neglexit, quin eam ob causam populus in ser-

lum tam crudele tamque impium facinus exstiterit.

Nam |
simulac Bagoses , copiarum Arlaxerxis dux , intellexit quod

vitutem redactus et fanum a Persis profanatum est.

Joannes pontifex Judaeorum fratrem suum in templo ipter-
emisset, statim Judoos adit, et eos cum iracundia sic -
alloqui insistit : « vos in vestro templo ausi estis ca»dem fa-
« cere? » Quum autem conaretur ip templum intrare, illum. ἃ
prohibebant. — 1lle vero dicebat, « quis dubitet quin «go
His
dictis in templum ingreditur. Et Bagoses quidem , id quod.

« sim purior quam qui in templo cedem patrarit? »

ui animo habebat exsequi volens, Judaros propter hanc Jesu
necem septem annos infestavit.
2. Post Joannis vero obitum Jaddus ejus filius sacerdo-

tium accepit. Erat autem et huic frater, Manasses no-

mine, cui Sanaballeles, ab ultimo rege Dario missus in
Samariam satrapa, natione Chuthzeus (ex qua natione orti
sunl etiam Samaritani), videns preeclaram urbem esse Hie-
rosolyma, ejusque reges Assyriis et Cades-Syrize incolis
multa negotia facessisse , libenter filiam suam, Nicaso vo-
catam, in matrimonium dedit, ratus hoc connubium sibi
fore pignus ad totius Judzeorum gentis conciliandam bene-
volentiam.

CAP. VIII.

Ceterum per id tempus Philippus etiam Macedonum rex
JEgis a Pausania, Ceraste filio, ex Orestarum geule oriundo,
per dolum occiditur. Ejus vero filius Alexander regnum
adeptus, trajecto Hellesponto, Darii duces , apud Granicum
prelio cum iis congressus, superat. Deinde Lydiam ag-
gressus, loniaque subacta, et percursa Caria, invasit in

loca Pamphylie, sicuti alibi dictum est.

2. Jam vero senatores Hierosolymitani, wgre ferentes
Jaddi pontificis fratrem, qui nxorem haberet externi gene-
ris, consortem esse sacerdolii, ab co dissidebant : judica-

(γυ1,503.}

σίαζον πρὸς αὐτόν" ἡγοῦντο γὰρ τὸν τούτου γάμον
ἐπιθάδραν τοῖς παρανομεῖν περὶ τὰς τῶν γυναιχῶν συν-
οἰκήσεις βουλησομένοις γενέσθαι, xal τῆς πρὸς τοὺς
ἀλλοφύλους αὐτοῖς χοινωνίας ἀρχὴν τοῦτο ἔσεσθαι, ὑ-
ἐ τάρξαι μέντοι xal τῆς προτέρας αἰχμαλωσίας αὐτοῖς
xmi τῶν χαχῶν αἴτιον τὸ περὶ τοὺς γάμους πλημμελῇ-
cxi τινὰς xai ἀγαγέσθαι γυναῖχας οὐχ ἐπιχωρίους.
Ἐχευον οὖν τὸν Μανασσῇν διχζεύγνυσθαι τῆς γυναι-
χὸς, à μὴ προσιέναι τῷ θυσιαστηρίῳ. Τοῦ 5 ἄργιε-
0 "ἕως τῷ Aa) συναγαναχτοῦντος χαὶ εἴργοντος τὸν ἀδελ--
τὸν τοῦ βωμοῦ, παραγενόμενος ὃ Μανασσῆς πρὸς τὸν
Ξενλερὸν Σαναδαλλέτην, στέργειν μὲν ἔλεγεν αὐτοῦ τὴν
ῥυγατέρα Νιχασὼ, τῆς μέντοι ἱερατιχῆς τιμῆς, μεγίστης
οὗσης ἐν τῷ ἔθνει xa τῷ γένει παραμενούσης, οὐ βούλε-
& σθαι δι᾿ αὐτὴν στέρεσθαι, Τοῦ δὲ Σαναθαλλέτου μὴ
πόγον τηρήσειν αὐτῷ τὴν ἱερωσύνην, ἀλλὰ xal τὴν ἀρ-
γερατιχὴν παρέξειν δύναμιν καὶ τιαὴν ὑπισχνουμένου,
xai πάντων ἀποδείξειν ὧν αὐτὸς ἐπῆρχε τόπων ἦγε-
μόνα, βουλόμενον συνοιχεῖν αὐτοῦ τῇ θυγατρὶ, χαὶ λέ-
9? γοντος οἰχοδομήσειν ναὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ἐν τοῖς Ipo-
σολύμοις, ἐπὶ τοῦ Γαριζεὶν ὄρους ὃ χατὰ τὴν Σαμάρειαν
ὁρῶν ἐστιν ὑψηλότατον, xal τοῦτο ποιήσειν ἐπαγγελλο-
μένου μετὰ τῆς Δαρείου γνώμης τοῦ βασιλέως, ἐπαρθεὶς
ταῖς ὑποσχέσεσιν ὃ Μανασσῆς πχρέμενε τῷ Σαναύαλ-
$ λέτη, τὴν ἀρχιερωσύνην οἰόμενος ἕξειν Δαρείου δόντος"
χαὶ γὰρ συνέθαινε τὸν Σαναθαλλέτην ἤδη πρεσθύτερον
dvn. Πολλῶν δὲ ἱερέων καὶ Ἰσραηλιτῶν τοιούτοις
γάμοις ἐπιπεπλεγμένων, χατεῖχεν οὐ μιχρὰ ταραχὴ
τοὺς Ἱεροσολυμέτας. ᾿Αφίσταντο γὰρ ἅπαντες πρὸς
$ τὸν Μανασσῆν, τοῦ Σαναβαλλέτου γορηγοῦντος αὐτοῖς
χαὶ χρήματα χαὶ χώραν εἰς γεωργίαν καὶ κατοίχησιν
ἀπομερίζοντος, καὶ παντὶ τρόπῳ τῷ γαμόρῷ συμφιλο-
χαλοῦντος.
Y. Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν χαιρὸν Δαρεῖος ἀχούσας ὅτι
& τὸν “ξλλύσποντον διαδὰς ᾿Αλέξανδροφ xai τοὺς σατρά-
πας αὐτοῦ τῇ χα τὰ "Γρανιχὸν μάχη κρατήσας προσωτέρω
γωρεῖ, στρατιὰν ἱππικήν τε xol πεζικὴν συνήθροιζεν,
ἀπαντῆσαι διαγνοὺς τοῖς Μαχεδόσι πρὶν ἣ πᾶσαν αὐτοὺς
ἐπιόντας χαταστρέψασθαι τὴν Ἀσίαν. Περαιωσάμενος
40 οὖν τὸν Εὐφράτην ποταμὸν, καὶ τὸν Ταῦρον τὸ Κιλίχιον
ὄρος ὑπερελθὼν, εἴσω τῆς Κιλικίας τοὺς πολεωίους, ὡς
ἐκεῖ μαγησόμενος αὐτοῖς, ἐξεδέχετο. ᾿Ἡσθεὶς δὲ τῇ
Δαρείου χαταθάσει ὃ Σαναθαλλέτης εὐθὺς ἔλεγε τῷ
Mavaac, τὰς ὑποσχέσεις τελέσειν, ὡς ἂν Δαρεῖος χρατή-
6 σῖς τῶν πολευίων ὑποστρέψῃη " πέπειστο γὰρ οὐχ αὐτὸς
μόνος, ἀλλὰ xat παντες οἱ ἐν τῇ Acía, μηδ᾽ εἰς χεῖρας
τοῖς Πέρσαις ἄξειν τοὺς ΝΜ χχεδόνας, διὰ τὸ πλῆθος.
Ἀπέῤη δ᾽ οὖ, ὡς προσεδόχων. Συμβαλὼν γὰρ ὃ βα-
σιλεὺς τοῖς Μιαχεδόσιν ἡττήθη " χαὶ πολλὴν τῆς στρα-
ὦ tic ἀπολέσας. ληφθέντων αἰχμαλώτων αὐτοῦ τῆς un-
τρὸς xai γυναιχὸς xai τῶν τέχνων, ἔφυγεν εἰς Πέρσας.
᾿Αλέξανδρος δὲ εἰς Συρίαν παραγενόμενος Δαμασχὸν
αἱρεῖ xai Σιδῶνος χρατήσας ἐπολιόρχει Τύρον, ἠξίου
τε ἀποστείλας γράμματα πρὸς τὸν τῶν Ιουδαίων dp-

ANTIQ. JUD. LIB. XT. CAP. VIIT.

[57».] 429
bant enim ejus matrimonium gradum esse iis qui in τὸ
uxoria peccare vellent, idque initium fore ineund socie-
talis cum extraneis. Jam vero superioris captivitatis et
malorum causam ipsis fuisse quod quidam in connubiis pec-
cavissent et peregrinas axores duxissent. aque jubebant
Manassen ut aut divortium cum uxore faceret, aut ad aram
ne accederet. lgitur quum pontifex pariter ac populus in-
digne noc ferret et fratrem ab ara arceret, adit Manasses
socerum Sanaballeten, el se quidem amare dicebat filiam
ejus Nicaso, sic tamen ut sacerdotali honore, qui in gente
sit maximus et in eadem familia maneat, privari propter
eam haud velit. Ad hiec quum Sanaballetes promisisset non
solum sacerdotium ei se servaturum, verum etiam ponti-
ficiam potestatem et honorem prastiturum, et omnium,
quibus ipse przessel, locorum przsidem effecturum, modu
filiam suam retiuere velit uxorem, dixissetque lemplum se
iedificaturum, Hierosolymitani simile, in monte Garizin,
qui in. Samaria est ceterorum montium altissimus , idque
de Darii regis sententia facturum; lis promissis elatus Ma-
nasscs iansit apud Sanaballeten , pontificatum 86 Darii mu-
nere obtenturum sperans : nam Sanaballetes jam senior erat.
Et quia multi sacerdotes et Ieraelitte erant ejusinodi con-
jugiis implicati, agitabant non mediocres turlxe Hieroso-
lymitanos. Deficiebant enim omnes ad Manassen, Sana-
ballete eis pecuniam suppeditante, et terram ad agricola-
tionem et habitationem dividente, omnibusque modis genero
gralificante. .

3. Eo autem tempore Darius, quum intellexisset Alexan-
drum trajecto Hellesponto, superatisque ipsius praefectis
apud Granicum, pergere ullerius, equitum peditumque
exercitum coegit , eo consilio ut Macedonibus obviam iret ,
priusquam totam pervasissent Asiam. Quum itaque Eu.
plraten flumen copias traduxisset, Taurumque Ciliciae
montem superasset , liostes intra Cilicize fines opperiebatur,
ut ibi cum eis praelio dimicaret. Sanaballetes autem , Darii
descensu l:tatus , Manassi dicebat sese promissa pr«cstitu-
rum, simulac Dariua viclis hostibus rediisset. . Erat enim
persuasum non ipsi solum, sed etiam omnibus qui erant in
Asia, ne congressuros quidem cum Persis Macedonas,
propter multitudinem. — Verum longe aliter accidit quam
exspectaverant. Nam rex cum Macedonibus congressug
victus est, et magna exercitus parte amissa, et capta ejus
matre et uxore et liberis, fugit in Persas. Alexander vero,
in Syriam profectus, capit Damascum, et Sidone potitus

Tyrum obsidet, niissisque ad Judaeorum pontificem literis

430 — (502,565.) APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. H. [579—u1)

χιερέα συμμαχίαν τε αὐτῷ πέμπειν xol ἀγορὰν τῷ
στρατεύματι παρασχεῖν, χαὶ ὅσα Δαρείῳ πρότερον

ἐτέλουν δῶρα τούτῳ διδόναι, τὴν Μαχεδόνων φιλίαν

ἑλόμενον’ οὗ γὰρ μετανοήσειν ἐπὶ τούτοι. Τοῦ δ᾽

δ ἀρχιερέως ἀποχριναμένου τοῖς γραμματοφόροις ὡς ὅρ-
χους εἴη Δαρείῳ δεδωχὼς μὴ βασταζείν ὅπλα κατ᾽ αὖ-
τοῦ, xal τούτους ἕως ἂν ἦ Δαρεῖος ἐν τοῖς ζῶσι μὴ πα-
ραβήσεσθαι φήσαντος, ἀχούσας ᾿Αλέξανδρος παρωξύνθη,
xai τὴν μὲν Τύρον οὐχ ἔχρινε καταλιπεῖν, ὅσον οὐδέπω

10 μέλλουσαν αἱρεῖσθαι, παραστησάμενος δὲ ταύτην d-
πεΐλησε στρατεύσειν ἐπὶ τὸν τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέα
xal διδάξειν πάντας δι᾽ αὐτοῦ πρὸς τίνας δὴ αὐτοῖς
φυλαχτέον τοὺς ὅρκου. “Ὅθεν πονιχώτερον γρησάμε-
νος τῇ πολιορχία Aag Gavet τὴν "Tópov: χαταστησάμενος

16 δὲ τὰ ἐν αὐτῇ ἐπὶ τὴν Γαζαίων πόλιν ἦλθεν καὶ τήν τε
Γάζαν xai τὸν ἐν αὐτῇ φρούραρχον ὄνομα Βαδημήσην
ἐπολιόρχει.

δ΄. Νομίσας δὲ καιρὸν ἐπιτήδειον ἔχειν ὃ Σαναδαλ-
λέτης τῆς ἐπιδολῇς, Δαρείου μὲν ἀπέγνω xoi λαβὼν

20 ὀχταχισχιλίους τῶν ἀρχομένων ὑπ᾽ αὐτοῦ πρὸς ᾿Αλέξαν-
ὄρον ἧχε' xal χαταλαδὼν αὐτὸν ἀρχόμενον τῆς Ἡ ὕρου
πολιορχίας, ὧν τε αὐτὸς ἄρχει τόπων ἔλεγεν, αὐτὸν
παραδιδόναι τούτους, καὶ δεσπότην αὐτὸν ἔχειν ἡδέως
ἀντὶ Δαρείου τοῦ βασιλέως. Ἀ σμένως δ᾽ αὐτὸν προσδε-

35 ξαμένου, θαρρῶν ἤδη περὶ τῶν προχειμένων ὃ Σανα-
βαλλέτης αὐτῷ λόγους προσέφερε, δηλῶν ὡς γαμόρὸν
μὲν ἔχοι Ἠανασσῆν, τοῦ τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέως "Iaó-
δοῦ ἀδελφὸν, πολλοὺς δὲ καὶ ἄλλους αὐτῷ συμπαρόντας
τῶν ὁμοεθνῶν θέλειν ἱερὸν ἐν τοῖς ὑπ᾽ ἐχείνου τόποις

80 ἤδη χατασχευάσαι᾽ τοῦτο δ᾽ εἶναι xxl τῷ βασιλεῖ cuu.-
φέρον, εἷς δύο διηρῆσθαι τὴν τῶν Ἰουδαίων δύναμιν, ἵνα
μὴ διοογνωμονοῦν τὸ ἔθνος μηδὲ συνεστὸς, el νεωτερί-
σειέ ποτε, χαλεπὸν 5 τοῖς βασιλεῦσι, καθὼς xal πρό-
τερον τοῖς ᾿Ασσυρίων ἄρξασιν ἐγένετο, Συγχωρήσαν-

35 τὸς δὲ ᾿Αλεξάνδρου, πᾶσαν εἰσενεγχάμενος σπουδὴν
ᾧχοδόμησεν 6 Σαναδαλλέτης τὸν ναὸν xal ἱερέα τὸν
Μανασσῆν χατέστησε, μέγιστον γέρας ἥγησάυενος τοῖς
ix τῆς θυγατρὸς γενησομένοις τοῦτ᾽ ἔσεσθαι. Μηνῶν
δὲ ἑπτὰ τῇ ᾿Γύρου πολιορχία διεληλυθότων, xat δύο τῇ

40 Γάζης, ὃ μὲν Σανχδαλλέτης ἀπέθανεν, 6 δὲ ᾿Αλέξανδρος
ἐξελὼν τὴν Γάζαν ἐπὶ τὴν τῶν 'Ιεροσολυμιτῶν πόλιν ἀνα-
βαίνειν ἐσπουδάχει. Ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ἰαδδοῦς τοῦτο
ἀχούσας ἦν ἐν ἀγωνία xal δέει͵ πῶς ἀπαντήσει τοῖς
Μακεδόσιν ἀυηχανῶν, ὀργιζομένου τοῦ βασιλέως ἐπὶ τῇ

45 πρότερον ἀπειθείᾳ. Παραγγείλας οὖν ἱχεσίας τῷ λαῷ
Xa θυσίαν utt' αὐτοῦ τῷ Θεῷ προσφέρων ἐδεῖτο ὑπερ-
ασπίσαι τοῦ ἔθνους χαὶ τῶν ἐπερχομένων χινδύνων d-
παλλάξαι. Καταχοιμηθέντι δὲ μετὰ τὴν θυσίαν ἐχρη-
μάτισεν αὐτῷ χατὰ τοὺς ὕπνους ὃ Θεὸς θαρρεῖν χαὶ

[0 στεφανοῦντας τὴν πόλιν ἀνοίγειν τὰς πύλας, xal τοὺς
μὲν ἄλλους λευχαὶς ἐσθῆσιν, αὐτὸν δὲ μετὰ τῶν ἱερέων
ταῖς νομίμοις στολαῖς ποιεῖσθαι τὴν ὑπάντησιν, μηδὲν
προσδοχῶντας πείσεσθαι δεινὸν, προνοουμένου τοῦ Θεοῦ.
Διαναστὰς δὲ ἐκ τοῦ ὕπνου ἔχαιρέ τε μεγάλως αὐτὸς

postulat ut sibi auxilium mittat, et exercitui commeaten
suppeditet, ac qu&cunque antea Darío tributa pepende
rint, ei solvat, et Macedonum sequatur amicitiam; fore enim
ul ejus rel non peniteat. Quum autem pontifex tabellariis
respondisset se Dario cum jurejurando promisisse adversas
eum arma non laturum, idque nunquam superstite Darie,

violaturum dixisset ; his auditis, ira commotus erat Alexan
der, et Tyrum quidem reliuquere, quze jamjam capienda.
foret, non statuit, sed minatus est sese, ea subacia, is
Judsorum pontificem exercitum moturum, et per eum.
omnibus ostensurum, quibuspam jusjurandum servare
debeant. Inde acrius obsidionem urgens Tyrum expognal,
et constitutis in ea rebus, contra Gazseeorum urbem profi
ciscitur, atque Gazam et praesidiis in ea praefectum nomine

Babemesen obsidet.
4. Jam vero Sanaballetes ratus idoneum se tempus ns-

ctum esse ad id quod instituerat, a Dario defecit, sumplisque
octo subditorum suorum millibus, ad Alexandrum se cos--
tulit : et nactus eum Tyri oppugnationem aggredientem,
dicebat οἱ, sese quae loca teneret traditurum, et dominum
pro Dario rege libenter habiturum. Quumque eum AlezaA-
der letus admisisset , Sanaballetes , sumpta jam fiducia, de
institato suo sermonem injecit, demonstraps generum s
habere Manassen, Jaddi Judmorum pontificis fratrem,
multosque alios ejusdem gentis homines ei adesse, qui jam
velint in sua ditione fanum construere : et id quidem reg -
atile esse, in duo dividi Judeorum vires, ne si quando
consentiens et conjuncta gens novi quid moliretur, regibus
negotium facesseret , sicut et antea fecisset Assyriorum pris-
cipibus. Igitur permittente Alexandro Sanaballeles , omni
adhibita diligentia, templum sedificavit, et Manassen s*-
cerdotem constituit , arbitratus id decus fore maximum filie
suse natis. Deinde, post seplem menses in obsidione
Tyri consumptos et in Gazwe duos, Sanaballetes moritur.
Alexander vero, expugnata Gaza, ad Hierosolymitarum
urbem ascendere contendit. At hoc audito pontifex Jaddut
in angustia erat atque metu, sollicitus quonam psclo Ma
cedonibus obviam iret, irato rege propter superiorem con-
tumaciam. Itaque indictis populo supplicationibus el cum
eis rem divinam Deo faciens orat ut gentem tueri εἰ ab
impendentibus periculis liberare velit. Quum autem post
sacrificium obdormivisset , monuit eum in somnis Deus ol
bono esset animo , ntque coronata urbe portas aperirent, el
alii in albis vestibus, ipse vero cum sacerdotibus ad pre
scriptum legis ornatus obviam irent, nil imali sibi melnet-
ies, providente Deo. Igitur excitatus ex somno et ips

(:03,.04.)

καὶ τὸ χρηματισθὲν αὐτῷ πᾶσι μηνύσας xal ποιήσας

ὅσα xav τοὺς ὕπνους αὐτῷ παρηγγέλθη, τὴν τοῦ Baa"

λέως παρουσίαν ἐξεδέχετο.
€. Πυθόμενος δὲ αὐτὸν οὐ πόρρω τῆς πόλεως ὄντα
ὁ πρόεισι μετὰ τῶν ἱερέων xal τοῦ πολιτικοῦ πλήθους,
ἑροπρεπῇ xat διαφέρουσαν τῶν ἄλλων ἐθνῶν ποιούμε-
γος τὴν ὑπάντησιν εἰς τόπον τινὰ Σαφὰ λεγόμενον᾽ τὸ
δὲ ὄνολα τοῦτο μεταφερόμενον εἰς τὴν “Ἑλληνικὴν
γλῶτταν σχοπὴν σημαίνει" τά τε γὰρ “Ἱεροσόλυμα xal
b τὸν ναὸν ἐχεῖθεν συνέξαινεν ἀφορᾶσθαι. Τῶν δὲ Φοι-
γίχων xal τῶν ἀχολουθούντων Χαλδαίων ὅσα βασιλέως
ὀργὴν εἰχὸς ἐπιτρέψειν αὐτοῖς τήν τε πόλιν διαρπάσειν
χαὶ τὸν ἀρχιερέα μετ᾿ αἰκίας ἀπολέσειν λογιζομένων,
τὰ ἐναντία τούτων ἐγένετο Ὃ γὰρ ᾿Αλέξανδρος ἔτι
b πόρρωθεν ἰδὼν τὸ uiv πλῆθος ἐν ταῖς λευχαῖς ἐσθῆσι,
τὸς δὲ ἱερεῖς προεστῶτας ἐν ταῖς βυσσίναις αὐτῶν, τὸν
δὲ ἀσγιερέα ἐγ τῇ δαχινθίνη χαὶ διαχρύσῳ στολῇ, xal
ἐπὶ τῆς χεφαλῇς ἔχοντα τὴν χίδαριν χαὶ τὸ χρυσοῦν
ἐπ᾿ αὐτῆς ἔλασμα, ᾧ τὸ τοῦ Θεοῦ ἐπεγέγραπτο ὄνομα,
b προσελθὼν μόνος προσεχύνησε τὸ ὄνομα xai τὸν ἀρχιε»
pex πρῶτος ἠσπάσατο, Τῶν δὲ Ιουδαίων πάντων ὁμοῦ
wi φωνῇ τὸν ᾿Αλέξανδρον ἀσπασαμένων xal χυχλωσα-
μένων αὐτὸν, οἱ μὲν τῆς Συρίας βασιλεῖς xal ol λοιποὶ
τοῦτο ποιήσαντος κατεπλάγησαν, xai διεφθάρθαι τῷ
B βασιλεῖ τὴν διάνοιαν ὑπελάμθανον' Παρμενίωνος δὲ
μόνον προσελθόντος αὐτῷ, καὶ πυθομένου τί δή ποτε
προσχυνούντων αὐτὸν ἁπάντων αὐτὸς προσχυνήσειε τὸν
"ovato ἀρχιερέα, « οὗ τοῦτον, εἶπε, προσεχύνησα,
«τὸν δὲ Θεὸν, οὗ τῇ ἀρχιερωσύνῃ αὐτὸς τετίμηται.
WW. [ojzov γὰρ καὶ χατὰ τοὺς ὕπνους εἶδον ἐν τῷ νῦν
* σρήματι, ἐν Δίῳ τῆς Μακεδονίας τυγχάνων, καὶ πρὸς
« ἐμαυτὸν διασχεπτομένῳ μοι πῶς ἂν χρατήσαιμι τῆς
«Ἀσίας παρεχελεύετο μὴ “μέλλειν, ἀλλὰ θαρσοῦντα
« διαβαίνειν" αὐτὸς γὰρ ἡγήσεσθαί μοι τῆς στρατείας
B « xxi τὴν Περσῶν παραδώσειν ἀρχήν. “Ὅθεν ἄλλον μὲν
« οὐδένα θεασάμενος ἐν τοιαύτη στολῇ, τοῦτον δὲ νῦν
« ἰδὼν, xo τῆς χατὰ τοὺς ὕπνους ἐπιμνησθεὶς ὄψεώς τε
« χαὶ παραχελεύσεως, νομίζω θείᾳ πομπῇ τὴν στρα-
* τείαν πεποιημένος Δαρεῖον νιχήσειν, xat τὴν Περσῶν
9 « χαταλύσειν δύναμιν, xal πάνθ᾽ ὅσα χατὰ νοῦν ἐστί
* pot προμωρήσειν. . Ταῦτ᾽ εἰπὼν πρὸς τὸν Παρμε-
γίωνα xai δεξιωσάμενος τὸν ἀρχιερέα, τῶν ἱερέων πα-
ρβχθεόντων, εἰς τὴν πόλιν παραγίνεται" xal ἀνελθὼν ἐπὶ
τὸ ἱερὸν θύει μὲν τῷ Θεῷ κατὰ τὴν τοῦ ἀρχιερέως ὑφή-
* γησιν, αὐτὸν δὲ τὸν ἀρχιερέα xat τοὺς ἱερεῖς ἀξιοπρε-
πὸς ἐτίαγσε. Δειχθείσης δὲ αὐτῷ τῆς Δανιήλου βί-
ὅλου, ἐν $ τινα τῶν “Ελλήνων χαταλύσειν τὴν Περσῶν
ἀργὴν ἐδήλου, νημλίσας αὐτὸς εἶναι ὃ σημαινόμενος,
τότε μὲν ἡσθεὶς ἀπέλυσε τὸ πλῆθος, τῇ δὲ ἐπιούση
Ὁ προσχαλεσάμενος ἐκέλευσεν αὐτοὺς αἰτεῖσθαι δωρεὰς
ἃς ἂν αὐτοὶ θέλωσι. οὔ δ᾽ ἀρχιερέως αἰτησαμέ-
νου [07,5021 τοῖς πατρῴοις νόμοις xat τὸ ἕόδομον ἕτος
ἀνείσφορον εἶναι, συνεχώρησε πάντα. Παραχαλεσάντων
δ᾽ αὐτῶν ἵνα καὶ τοὺς ἐν Βαδυλῶνι καὶ Μηδίᾳ Ἶου-

ANTIQ. JUD. LIB. XI. CAP. VIII.

431
magnopere gaudebat et indicato cunctis eo oraculo, factisque
omnibus que ei in somnis mandata fuerant, regis adven-
lum prsestolabatur.

6. Atque ubi eum non procal abesse ab urbe intellexit,
prodil una cum sacerdolibus et civili turba, venerabili et
diverso ab aliis gentibus occursu, in quendam locum qui
Saplia dicitur : hoc autem nomen, si Graece interpretemur,
speculam significat ; inde enim et Hierosolyma atque tem-
plum conspiciebatur. Quumque Phoenices et Chaldaei qui se-
quebantur fore putarent (quse verisimile erat rezem prae
iracundia ipsis permissurum 6888} ut urbem diriperent et
pontificem excarnificarent, accidit ut res contra se habe-
rent. Alexander enim procul adhuc conspicatus mulüitudi-
nem in albis vestibus et sacerdotes preecedentes in byssipis
tunicis , et pontificem in hyacintbina veste et auro distincta,
atque líaram in capite gerentem , el auream in ea laminam,

[ser,sss.]

in qua Dei nomen inscriptum erat , solus accessit el nomen

veneratus est, priorque pontificem salulavit. Judseis autem
omnibus upa voce Alexandrum salutantibus et in orbem
cingentibus , reges quidem Syrite reliquique obstepuerunt ,
et regem mentis impotem esse sunt suspicati : Parmenione
vero solo eum aggresso et percontato qui factum sit ut
omnibus eum adorantibus, ipse Judeeorum pontificem adora-
rit : « nou hunc, inquit, adoravi, sed Deum, cujus ille
« aummo sacerdotio decoratus est. Hupc enim secundum
« quietem vidi in boc habitu, quum essem in Dio in Macedo-
« nia, ac cogitantem me apud me ipsum, quonam pacto po-
« tiri possem Asia , hortatus est ne cunctarer, sed confiden-
« ter trajicerem : sese enim exercitni meo preeiturum, mi-
« hique Persarum imperium traditurum. itaque quumalium
« nullum in tali veste viderim , et nunc conspicatus hunc,
« et lilius in quiete visi et cohortationis recordatus sim,
« puto me, divino missu facta expeditione, Dario superio-
« rem fore, et Persarum potestatem aboliturum, atque
« omniaque mihi sunt in animo successura. » Heec loquutus
ad Parmenionem, dataque pontifici dextra, sacerdotibus
eum cursu comitantibus, in urhem venit; et in templum
ascendit, ac Deo ad sacerdotis prescriptum sacrificavit,
ipsumque pontificem et sacerdotes magnifice honoravit.
Ostensoque ei Danielis libro, in quo fore significabat ut Grae-
corum quidam Persarum imperium aboleret, ille se eum
esse qui significaretur existimans, tunc quidem leetatus
multitudinem dimisit : postridie vero ejus diei eos advocat,
quzeque ipsi velint dona postulare jubet. Pontilice autem
petente ut liceret patriis uti legibus, utque septimo quovis
anno tributis essent immunes, omnia concessit. Quumque
illi ab eo petiissent ut et eos qui Dabylone et in Media erant

432 (so1,505.)

δαίους τοῖς ἰδίοις ἐπιτρέψη νόμοις χρῆσθαι, ἀσμένως
ὑπέσχετο ποιήσειν ἅπερ ἀξιοῦσιν. Εἰπόντος δ᾽ αὐτοῦ
πρὸς τὸ πλῆθος, εἴ τινες αὐτῷ βούλονται συστρατεύειν,
τοῖς πατρῴοις ἔθεσιν ἐμμένοντες καὶ κατὰ ταῦτα ζῶν-
ὅ τες, ἑτοίμως ἔχειν ἐπάγεσθαι, πολλοὶ τὴν σὺν αὐτῷ
στρατείαν ἠγάπησαν.
' €. Ὁ uiv οὖν ᾿Αλέξανδρος ταῦτα διοιχησάμενος ἐν
τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐξεστράτευσεν ἐπὶ τὰς ἐχομένας πό--
λεις, Πάντων δ᾽ αὐτὸν πρὸς oc ἀφίχετο φιλοφρόνως
t0 ἐκδεχομένων, Σαμαρεῖται, μητρόπολιν τότε τὴν Σί-
χιμα ἔχοντες, κειμένην πρὸς τῷ Γαριζεὶν ὄρει χαὶ χα-
τῳχημένην ὑπὸ τῶν ἀποστατῶν τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους,
ἰδόντες ὅτι τοὺς ᾿Ιουδαίους Ἀλέξανδρος οὕτω λαμπρῶς
τετίμηχεν, ἔγνωσαν ἑαυτοὺς ᾿[ουδαίους ὁμολογεῖν. Εἰσὶ
16 γὰρ οἱ Σαμαρεῖς τοιοῦτοι τὴν φύσιν, ὡς ἤδη που xal
πρότερον δεδηλώχαμεν᾽ ἐν μὲν ταῖς συμφοραῖς ὄντας
τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀρνοῦνται συγγενεῖς ἔχειν, ὁμολογοῦν-
τες τότε τὴν ἀλήθείαν᾽ ὅταν δέ τι περὶ αὐτοὺς λαμπρὸν
ἴδωσιν ἐκ τύχης, “ἐξαίφνης ἐπιπηδῶσιν αὐτῶν τῇ χοι-
40 νωνίᾳ, προσήχειν αὐτοῖς λέγοντες xot ἐχ τῶν ᾿Ιωσήπου
γενεαλογοῦντες αὑτοὺς ἐκγόνων ᾿Εφραΐμου xal Mavac-
σοῦ. Μετὰ λαμπρότητος οὖν καὶ πολλὴν ἐνδειχνύμενοι
περὶ αὐτὸν προθυμίαν ἀπήντησαν τῷ βασιλεῖ, μικροῦ
δεῖν ἐγγὺς τῶν ᾿Ἱεροσολύμων, ᾿Επαινέσαντος δὲ αὐτοὺς
25 Ἀλεξάνδρου, οἱ Σιχιμῖται προσῆλθον αὐτῷ, προσπα-
ραλαθόντες xal otc Σαναδαλλέτης πρὸς αὐτὸν στρα-
τιώτας ἀπέστειλε, χαὶ παρεκάλουν παραγενόμενον εἷς
τὴν πόλιν αὐτῶν τιμῆσαι xal τὸ παρ᾽ αὐτοῖς ἱερόν. Ὁ
δ᾽ ἐκείνοις μὲν αὖθις ὑποστρέφων ἥξειν ὑπέσχετο πρὸς
80 αὐτούς" ἀξιούντων δ᾽ ἀφιέναι τὸν φόρον αὐτοῖς τοῦ ἐδδο-
μαδικοῦ ἔτους, (οὐδὲ γὰρ αὐτοὺς σπείρειν ἐν αὐτῷ, )
τίνες ὄντες ταῦτα παρακαλοῦσιν ἐπυνθάνετος Τῶν δ᾽
εἰπόντων ἹἙόραῖοι μὲν εἶναι, χρηματίζειν δ᾽ οἵ ἐν Σι-
xtuot; Σιδώνιοι, πάλιν αὐτοὺς ἐπηρώτησεν εἰ τυγχά-
35 γουσιν Ἰουδαῖοι" τῶν δ᾽ οὐχ εἶναι φαμένων, « ἀλλ᾽ ἔγω-
γε, εἶπεν, ᾿Ιουδαίοις ταῦτ᾽ ἔδωχα" ὑποστρέψας μέντοι
γε καὶ διδαχθεὶς ὑφ᾽ μῶν ἀχριθέστερον ποιήσω τὰ
δόξαντα.» 'l'oic μὲν οὖν Σικιμίταις οὕτως ἀπετάξατο"
τοὺς δὲ τοῦ Σαναβαλλέτον στρατιώτας ἐχέλευσεν ἔπε-
40 σθαι εἷς Αἴγυπτον" ἐχεῖ γὰρ αὐτοῖς δώσειν χλήρους γῆς"
ὃ χαὶ μετ᾽ ὀλίγον ἐποίησεν ἐν τῇ Θηβαΐδι, φρουρεῖν τὴν
χώραν αὐτοῖς προστάξας. ᾿
ζ΄. Ὑελευτήσαντος δὲ ᾿Αλεξάνδρου ἣ μὲν ἀρχὴ εἰς
τοὺς διαδόχους ἐμερίσθη, τὸ δ᾽ ἐπὶ τοῦ Γ αριζεὶν ὄρους
45 ἱερὸν ἔμεινεν. Εἰ δέ τις αἰτίαν ἔσχε παρὰ τοῖς Ἵερο-
σολομίταις χοινοφαγίας͵ ἢ τῆς ἐν τοῖς σαδδάτοις πα-
ρανομίας, Tj τινος ἄλλου τοιούτου ἁμαρτήματος, παρὰ
τοὺς Σιχιμίτας ἔφευγε, λέγων ἀδίχως ἐγχεχλῇσθαι.
Τετελευτήχει δὲ xav Duivov τὸν χαιρὸν xai ὁ ἀρχιε-
(0 tuc Ἰ᾿αδδοῦς xol τὴν ἀρχιερωσύνην ᾿Ονίας 6 παῖς αὐτοῦ
παρειλήφει, 'Γὰ μὲν δὴ περὶ τοὺς Ἱἱεροσολυμίτας ἐν

τούτοις ἐτύγχανεν ὄντα.

APXAIOAOTIAX BIBA. 14. ΚΕΦ. H.

[58.]

Jud:xos legibus suis uti sineret, libenter promisit facturum

qua postularent. Quum vero ad hoc diceret multitudini, si

qui secum militare vellent, ea lege ut patrios mores tene-

renLet secundum eos viverent, se paratum esse eos assumere,

multi lubenti animo in eam expeditionem dederunt nomina.
6. Igitur Alexander, compositis in hunc modum Hieroso-

]ymorum rebus, in proximas urbes duxit exercitum. Atque.

omnibus quos adiret amice eum excipientibus , Samaritani
( qui tum Sicima regionis caput habebant, urbem apnd Ga-

rizin montem positam et a desertoribus Judaice gentis lia-
bltatam) videntes Judzis ab Alexandro tam przclarum |
honorem habitum, statuerunt Judoos se profiteri. Sunt |
enim Samarite eo ingenio , sicuti jam ante memoravimus, [

ut in Judaeorum rebus adversis negent suos esse cognatos,

tunc quidem id quod verum est profitentes : sed si forte -

eos paulo lautius agere viderint, continuo in eorum com-
munionem insiliunt , suos esse consanguineos dicentes , ge-
nusque suum ab Josephi natis, Ephraimo et Manasse , de-
ducentes.

Igitur apparate et cum magna in eum studii s.

gnificatione regi occurrunt haud procul Hierosolymis. Quum- |
que illos Alexander laudasset, Sicimilze ad eum accedunt, -

assumptis quos Sanaballetes ad eum miserat militibus, ro-

gantque ut urbem ipsorum adiret et ipsorum quoque fanum |
sua prcasentía cohonestaret. Ipse vero ad eos se venturum .

promittit, simulatque redierit.

septimi tributa condonari, quippe qui eo anno sementem non

facerent, quaesivit quinam essent qui liec peterent. Quumque

dixissent Hehreeos se esse, vocari autem Sicimorum Sido-
nios, iterum interrogavit an Judzi essent. Quod quum ne-

garent, dixit , « atqui ego Jud:is isla dedi; tamen quum re- |
diero , et hzec a vobis accuralius cognovero,. faciam quod |

mihi visum fuerit. » Et Sicimitas quidem ita dimisit. Sana-
balletis vero militibus imperavit, ut ipsum in Agyptum

davit.
7. Alexandro autem vita defuncto imperium inter succes-

sores divisum est : templumque in monte Garizin mansit.

Quodsi quis ab Hierosolymitis reus agebatur comesi profani |
cibi, aut violati sabbati, aut alicujus talis peccati, is ad |

Sicimitas confugiebat , seque injuste accusatum dicebat. Per |

id vero tempus vita decesserat Jaddus pontifex , eique in
ponüficatum successit Onias ejus filius. — Atque in eo

statu res Hierosolymitanae tunc fueic.

Ac postulantibus sibi anni |

- sequerentur : illic enim agros eis divisurum. Id quod paulo |
post fecit in Thebaide, ubi eis regionem tuendam man- :

(so ,807.).
BIBAION AQAEKATON.

— up 90 ἀ6»---.-:...

α΄. Ὡς ἸΙτολεμαΐος ὁ Λάγον δόλῳ καὶ ἀπάτῃ παραλαβὼν τὰ
Ἱεροσόγυμα καὶ τὴν Ἰονδαίαν πολλοὺς ἐξ αὐτῆς sl; Alvv-
πτὸν χατῴχισεν.

8. Ὡς ὁ υἱὸς αὐτοῦ Πτολεμαῖος, ὁ χληθεὶς Φιλάδελφος, τοὺς
Ἰουδαίων νόμους εἰς τὴν ᾿Ελχηνικὴν γλῶσσαν μετέβαλε, καὶ
πολλοὺς αἰχμαλώτους ἀπέλυσεν, Ἐλεαζάρῳ τῷ ἀρχιερεῖ αὖ-
τῶν χαριζόμενος, καὶ ἀναθήματα πολλὰ ἀνέθηκε τῷ Θεῷ.

T. Πῶς ἐτίμησαν οἱ τῆς Ἀσίας βασιλεῖς τὸ Ἰουδαίων ἔθνος,
χαὶ πολίτας ἐποίησαν ἐν ταῖς ὑπ΄ αὐτῶν χτισθείσαις πόλε-
σιν.

4. Ἐχ τῆς γενομέννης ἀτυχίας ἐπανόρθωσις ὑπὸ Ἰωσήπον τοῦ
Τωβίου ποιησαμένον φιλίαν πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Ἐπι-
φανῆ.

ἐς Φιία καὶ συμμαχία Λαχεδαιμονίων πρὸς Ὀνίαν τὸν ἀρ-
quota τῶν Ἰουδαέων.

€. Στάσις τῶν δυνατῶν ᾿Ιουδαίων πρὸς ἀλλήλους, καὶ ὡς exe
χαλέσαντο ᾿Αντίοχον τὸν ᾿Επιφανῆ.

7. Ὅτι στρατευσάμενος ᾿Αντίοχος ἐπὶ Ἱεροσόλυμα τήν τε πό-
λιν καρέλαθε xai τὸν ναὸν ἐσύλησεν.

5. Ὡς ᾿Αντιόχου χκευλύσαντος τοῖς πατρῴοις νόμοις χρῆσθαι
τοὺς Ιουδαίους, μόνος ὁ ᾿ΔΑσσαμωναίου παῖς Ματταθίας xa-
τεφρόνησε τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ᾿λντιόχον στρατηγοὺς ἐνί-
χῆσε,

ἢ, Ματταθίου τελευτὴ, γηραιοῦ μὲν ὄντος ἤδη, παραδόντος
δὲ τὴν τῶν πραγμάτων προστασίαν τοῖς παισίν.

v. Ὡς ὁ νἱὸς αὐτοῦ ᾿Ιούδας, τοῖς ᾿Αντιόχον στρατηγοῖς μαχε»
σάμενος, τοὺς Ἰονδαίονς εἰς τὴν πάτριον ἐπανήγαγε πολι-
τείαν χαὶ ἀρχιερεὺς ἀπεδείχθη ὑπὸ τοῦ λαοῦ.

ιχ΄, Ὡς 'Avttóxou. στρατηγὸς ᾿ΑἈπολλώνιος εἰς τὴν Ἰουδαίαν
ἐμῤαλὼν ἡττηθεὶς ἀπέθανεν.

- Ἡ Αυσίου xal Γοργίον στρατηγία ἐπὶ τὸν Ἰονδαίαν καὶ
ἧττα xai διαφθορὰ τοῦ στρατοῦ.

Y. Ὅτι στρατευσάμενοι ᾿Ιούδας xal Σίμων, 6 μὲν ἐπὶ Ἀμ»
μανίτας xai τὴν Γαλααδῖτιν, ὁ δὲ Σίμων ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἐπὶ
Τυρίους χαὶ Πτολεμαεῖς, ἐχράτησαν αὐτῶν.

&. Ὡς Ἀντίοχος ὁ ᾽Επιφανὴς ἐτελεύτησεν ἐν IHépaatc.

t. Ὡς ᾿Αντίοχος ὅ ἐπικληθεὶς Εὐκάτωρ στρατ
Ἰουδαίους μετὰ Αὐυσίον xal νικήσας ἐπολιόρχει ᾿Ιούδαν εἰς
τὸ ἱερὸν ἐγχλείσας.

ἰδ. Ὅτι πολλοῦ χρόνου τῇ πολιορκίᾳ τριδομένον, φιλίαν ποιη-
σάμενος πρὸς ᾿Ιούδαν εὐπρεπῶς ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς Ἰουδαίας
6 ᾿Αντίοχος,

&. Ὡς Βαχχίβης ὁ Δημητρίου στρατηγὸς ἐπιστρατευσάμενος
τοῖς "IouBatot; ἄπρακτος ἀνέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα.

t. Ὡς Νιχάνωρ, μετὰ τὸν Βαχχίδην πεμφθεὶς στρατηγὸς,
ἀπώλετο σὺν τῷ στρατιᾷ.

δ΄, Ὅτι πάλιν ἐπὶ τὴν Ἰονδαίαν Βαχχίδης ἐκπεμφθεὶς ἐνίχη»

Qty.
T. Ὡς Ἰούδας διεφθάρη μαχόμενος.

Περιέχει ἣ βίδλος χρόνον ἐτῶν ἑκατὸν xal ἑδδομή-
χοντα.

ΚΕΦ. Α΄.

Ἀλέξανδρος μὲν οὖν 6 τῶν Μαχεδόνων βασιλεὺς,
χαταλύσας τὴν Περσῶν ἡγεμονίαν xol τὰ xarà τὴν
Ἰουδαίαν τὸν προειρημένον καταστησάμενος τράπον,
τελευτᾷ τὸν βίον: μεταπεσούσης δὲ εἰς πολλοὺς τῆς
ἀργῆς, ᾿Ἀντίγονος μὲν τῆς Ἀσίας ἐπεχράτει, Σέλευχος

JOSRPfIUS. L

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. I.

[s53,584.) 438
LIBEB DUODECIMUS.

— 00 «m —

i. Quomodo Ptolemeeus, Lagi filius, Hierosolymis et Judma
dolo occupatis , multos inde deportavit in £gyptum.

2. Quomodo filius ejus Ptolemzus, Philadelphus appeliatus ,
Judaicas leges Grrece transferendas curavit, et multos ca-
ptivos, jn gratiam Eleazaríi illorum pontificis, manumisit,
plurimaque donaria Deo consecravit.

3. Ut Judmorum gentem honore affecerunt reges Asia , et con-
ditarum a se urbium civitate donaverunt.

4. Josephus Tobire filius malo medetur, quo laborabant Jadiei,
inita cum Ptolemeo Epiphane amicitia.

"

δ. Amicitia et societas Lacedzmoniorum cum Onía Judzorum
pontifice.

6. Judrei potentiores inter sese dissident, et quomodo Antio-
chi Epiphanis opem implorarunt.

7. Quod Antiochus , expeditione facta In Hierosolyma , et ur-
bem cepit et templum diripuit.

8. Quemadmodum, Antiocho vetante Jad:ros patriis uU legi-
bus, solas Mattathias, Assamonrel filius, regis mandata con-
tempsit, et postea Antiochi duces preelio superavit.

9. Mattathis obitas in summa senectute, rerum administra-
tione filiis relicta.

10. Quomodo filius ejus Judas, cum Antioch! copfaram duci-
bus congressus , id assequutus est ot Judei patriis instituLis
viverent; atque ipse a populo pontifex constitutus est.

I1. Quomodo Apollonius , Antiochi exercitus dux, incursione
in Judseam facta , victus interiit.

12. Lysite et Gorgia contra Judaeos expeditio et clades, et exer-
citus interitus.

I3. Quod Judas et Simon , ductis exercitibas, ab iilo in Am-
manitas et terram Galaaditin, a Simone fratre ejus in Tyrios
et Ptolemmenses , illos devicerunt.

14. Quomodo Antiochus Epiphanes apud Persas diem obiit.

16. Quomodo Antiochus, cognominatus Eupator, una cum
Lysia suscepta in Judsmos expeditione, victoria potitus Ju-
dam in templo clausum obeidet.

I6. Quod , Jongo tempore in obsidione consumpto, Antiochus
cum Juda foedus ferlit, et ex Judma bona fama discessit.

17. Quomodo Bacchides Demetrit' copiarum dux , cum exer-
citu contra Judsos profectus, re infecta ad regem reversus

t.
18. Quomodo Nicanor, dux post Bacchiden missus, una cum
exercitu periit.
19. Quod Bacchides denuo missus eontra Judsam, wctoria
potítus est.
20. Quomodo Judas in prelio occubuit.

Continet hic liber tempus annorum centum et
septuaginta.

CAP. I.

Jgitur Alexander Macedonum rex, subacto Persarum
imperio, et constitutis nt jam dictum est Judses rebus,
vitam finiit : ac distracto in multos imperio , Antigonus Asia

potitur, Seleucus Babylone et illius tractus nationibus , Ly-
28

APXAIOAOTIAX

δὲ Βαῤυλῶνος xai τῶν ἐχεῖ ἐθνῶν, Avuatu.a/0q δὲ τὸν
Ἑλλήσποντον διεῖπε, τὴν δὲ Μαχεδονίαν εἶχε Κάσσαν-
ὄρος, Πτολευαῖος δὲ ὃ Λάγου τὴν Αἴγυπτον εἰλήφει.
Στασιαζόντων δὲ τούτων χαὶ πρὸς ἀλλήλους φιλοτιμου-
μένων ὑπὲρ τῆς ἰδίας ἀρχῆς, πολέμους τε συνεχεῖς xol
μαχροὺς συνέθαινε γίνεσθαι. xal τὰς πόλεις χαχοπα-
θεῖν, καὶ πολλοὺς ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἀποδάλλειν τῶν οἰχη-
τόρων, ὡς χαὶ τὴν Συρίαν ἅπασαν ὑπὸ Πτολεμαίου
τοῦ Λάγου, Σωτῆρος τότε γρηματίζοντος, τἀναντία
παθεῖν αὐτοῦ τῇ ἐπιχλήσει. Κατέσχε δὲ οὗτος χαὶ
τὰ “Ἱεροσόλυμα δόλῳ xat ἀπάτη χρησάμενος. Εἰσελθὼν
γὰρ ca 6 d cot, εἰς τὴν πόλιν ὡς θύσων, uice τῶν 'Iou-

494 (507,505.)

δαίων αὐτὸν ἀμυνομένων (οὐδὲ γὰρ ὑπενόουν πολέμιον)
xat διὰ τὸ ἀνύποπτον xal τὴν ἡμέραν ἐν ἀργίᾳ καὶ ῥαθυ-
μίᾳ τυγχανόντων, ἀπόνως ἐγκρατὴς γίνεται τῆς πόλεως
xal πιχρῶς ἦρξεν αὐτῆς. Μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ τού-
"t xai ᾿Αγαθαρχίδης ὃ Κνίδιος ὁ τὰς τῶν διαδόγων
“πράξεις συγγραψάμενος, ὀνειδίζων fiiv δεισιδαιικονίαν,
ὡς δι᾿ αὐτὴν ἀποδαλοῦσι τὴν ἐλευθερίαν, λέγων οὕτως.
« ἔστιν ἔθνος Ἰουδαίων λεγόμενον, ot πόλιν ὀχυρὰν
« xal μεγάλην ἔχοντες Ἱεροσόλυμα, ταύτην ὑπερεῖδον
*« ὑπὸ Πτολεμαίῳ γενομένην, ὅπλα λαθεῖν οὐ θελήσαν-
«τες, ἀλλὰ διὰ τὴν ἄχαιρον δεισιδαιμονίαν χαλεπὸν
« ὑπέμειναν ἔχειν δεσπότην. » ᾿Αγαθαρχίδης μὲν οὖν
ταῦτα περὶ τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἀπεφήνατο. ὋὉ δὲ Πτο-
λεμαῖος πολλοὺς aty ua touc λαβὼν, ἀπό τε τῆς ὄρει-
vi, ᾿Ιουδαίας καὶ τῶν περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα τόπων xoi
τῆς Σαμαρείτιδος xal τῶν ἐν τῷ ὄρει τῷ Γαριζεὶν, χα-
τῴχισεν ἅπαντας εἰς Αἴγυπτον ἀγαγών. ᾿γνωχὼς
δὲ τοὺς ἀπὸ τῶν Ἱεροσολύμων περί τε τὴν τῶν ὅρχων
φυλαχὴν καὶ τὰς πίστεις βεδαιοτάτους ὑπάρχοντας ἐξ
ὧν ἀπεχρίναντο ᾿Αλεξάνδρῳ πρεσδευσαμένῳ πρὸς αὐὖ-
τοὺς μετὰ τὸ χρατῆσαι Δαρείου τῇ μάχη, πολλοὺς
αὐτῶν εἷς τὰ φρούρια χαταλοχίσας x«i τοῖς Μαχεδόσιν
ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ποιήσας ἰσοπολίτας, ὅρκους ἔλαθε παρ᾽
αὐτῶν ὅπως τοῖς ἐχγόνοις τοῦ παραθευένου τὴν πίστιν
διαφυλάξωσιν, Οὐχ ὀλίγοι δὲ χαὶ τῶν ἄλλων Ἰουδαίων
ἑκουσίως εἰς τὴν Αἴγυπτον παρεγένοντο, τῆς τε ἀρετῆς
τῶν τόπων αὐτοὺς χαὶ τῆς τοῦ Πτολεμαίου φιλοτιμίας
40 προσχαλουμένης. Στάσεις μέντοι γε τοῖς ἐχγόνοις αὖ-
τῶν πρὸς τοὺς Σαμαρείτας, τὴν πάτριον ἀγωγὴν τῶν
ἐθῶν ἀποσώζειν προαιρουβμένοις, ἐγίνοντο καὶ πρὸς ἀλ-
λήλους ἐπολέμουν, τῶν μὲν Ἱεροσολυμιτῶν τὸ παρ᾽
αὐτοῖς ἱερὸν ἅγιον εἶναι λεγόντων χαὶ τὰς θυσίας ἐχεῖ
45 πέμπειν ἀξιούντων, τῶν δὲ Σαμαρειτῶν εἰς τὸ T αριζεὶν
ὄρος κελευόντων.

be
οι

-20

3

e

ΚΕΦ. Β΄.

βασιλεύσαντος δὲ ᾿Αλεξάνδρου ἔτη δώδεχα καὶ μετ’
αὐτὸν Πτολεμαίου τοῦ Σωτῆρος τεσσαράχοντα, ἔπειτα
τὴν βασιλείαν τῆς Αἰγύπτου παραλαδὼν ὁ Φιλάδελφος,

[0 xoi χατασχὼν αὐτὴν ἐπ᾽ ἔτη ἑνὸς δέοντα τεσσαράχον-
τα τόν τε νόμον ἡρμήνευσε xal τοὺς δουλεύοντας ἐν
Αἰγύπτῳ τῶν ἹἹεροσολυμιτῶν ἀπέλυσε τῆς δουλείας,

BIDA. IB. ΚΕΦ. B.

simachus Hellespontum obtinuit, Macedoniam oecupaiil

[551,555.'

Cassander, /Egyptum autem tenuit Plolemzeus Lagi filius.
Hi dum inler sese dissident, et de imperio quisque suo
contendunt, fiebat ut continua longaque bella gererentur,
urbesque affligerentur, et multos civium in certaminibus
amitterent , adeo ut omnis Syria a Ptolemzeo Lagi filio, qui
tum Soter, hoc est. Servator, appellabatur, longe alite
afficeretur quam ejus nomine dignum esset. Is etiam Hie

rosolymam per fraudem et proditionem occupavit. Ingre- -

sus enim sabbato in urbem per speciem sacrificandi,
Judezis non prohibentibus (neque enim hostem esse

putabant) tum quia nihil mali suspicabantur, tum quia pro-

pter diem otium et quietem agebant, urbe nullo labore po-

titus est, eamque acerbe tractavit et inclemenler. Hise -
qu& diximus etiam Agatharchides Cnidius, qui resa suc- ἢ
cessoribus Alexandri gestas conscripsit , testimonium per-

hibet, superstitionem nobis exprobrans , ut qui libertatem
propter eam amiserimus , istiusmodi verbis. « Est gens
« quie Judieorum dicitur, qui urbem incolentes magnam et
« bene munitam, Hierosolyma, passi sunt eam in Plolemzi
« potestalem venire , quod arma capere noluerint , atque ex
« superslitione intempestiva crudeli dominatui sese subje-
« cerunt. » Et Agatharchides quidem de gente nostra hac
memoria prodidit.
bus captis, tum ex Judaez montanis, locisque circa Hiero-
solyma , tum ex Samaria et monte Garizin , omnes in ΡΥ.
plum transtulit. Quumque Hierosolymitanos jurisjurandi
fideique observantissimos ex iis intelligeret , que Alexandri
legalis post victum ab eo Darium responderant , mullos
eorum in preesidiis disposuit, et cum Macedonibus Alexan-
dri: pares fecit, ac sacramento adstrinxit , servaturos fidem
posteris ejus qui ipsis mandasset eam provinciam. Non
pauci praterea reliquorum Judaorum in. JEgyptum sua
sponte profecti sunt, allecti partim bonitate soli, partim
Ptolemzi liberalitate. Sed inter Samaritas et Judaeorum
posteros instituta patria retinere studentes existebant con-
tentiones , iique inter sese decertabant, dum Hierosolymi-
tani suum templum sanctum esse contendunt, et victimas
eo milli volunt, Samaritze conira in montem Garizib.

CAP. IT.

Quum autem Alexander duodecim annos regnassel, et
post eum Ptolemeus Soter quadraginta, tum Egypli
regnum adeptus Philadelplius (quod quidem tenuit annos
undequadraginta) οἱ legem Judaicam curavit transferen-
dam, et servientes in Egypto Hierosolvmitanos servilule

Ceterum Ptolemzus , multis homini-

(008,509.

ὄντας περὶ δώδεκα μυριάδας, ἐξ αἰτίας τοιαύτης.
λγυήτροιος ὁ Φαληρεὺς, ὃς ἦν ἐπὶ τῶν βιδλιοθηχῶν
τοῦ βασιλέως, σπουδάζων εἰ δυνατὸν εἴη πάντα τὰ
χατὰ τὴν οἰχουμένην συναγαγεῖν βιόλία xal συνωνού-
"μενος, εἴ τέ που μόνον ἀχούσειε σπουδῆς ἄξιον ἢ ἡδὺ, τῇ
τοῦ βασιλέως προαιρέσει (μάλιστα γὰρ περὶ τὴν συλ-
λογὴν τῶν βιόλίων εἶχε φιλοχάλως) συνηγωνίζετο.
Ἐρομένου δ᾽ αὐτόν ποτε τοῦ Πτολεμαίου πόσας ἤδη
μυριάδας ἔχοι συνειλεγωένας βιδλίων, τῶν μὲν ὕπαρ-
ἡ γόντων εἶπεν εἶναι περὶ εἴχοσιν, ὀλίγου δὲ χρόνου
εἰς πεντήχοντα συναθροίσειν. Μεμηνῦσθαι δ᾽ ἔλεγεν
αὐτῷ πολλὰ εἶναι χαὶ παρὰ τοῖς Ιουδαίοις τῶν παρ᾽
αὐτοῖς νομίαων συγγράμματα σπουδῆς ἄξια xai τῆς
βασιλέως βιδλιοθήχης, ἃ τοῖς ἐχείνων χαραχτῆρσι καὶ
Pu διαλέχτῳ γεγραμμένα πόνον αὐτοῖς οὐκ ὀλίγον πα-
ρέξειν εἰς τὴν ᾿Ελληνιχὴν μεταδαλλόμενα γλῶτταν,
Δυχεῖ μὲν γὰρ εἶναι τῇ ἰδιότητι τῶν Σύρων γραυμά-
των ἐμφερὴς ὃ χαραχτὴρ αὐτῶν, καὶ τὴν φωνὴν ὁμοίαν
αὐτοῖς ἀπηχεῖν, ἰδιότροπον δὲ αὐτὴν εἶναι συμθέθηκεν.
$ Οὐδὲν οὖν ἔλεγε χωλύειν xal ταῦτα μεταβαλόντα (δύ-
γασθαι γὰρ τῆς εἰς ταῦτα χορηγίας εὐποροῦντα) ἔχειν
ἐν τῇ βιδλιοθήχη καὶ τὰ παρ᾽ ἐκείνοις. δΔόξας οὖν ὃ
βασιλεὺς ἄριστα τὸν Δυγλέτριον φιλοτιμούμενον περὶ
τὸ πλῆθος αὐτῷ τῶν βιόδλίων ὑποτίθεσθαι, γράφει τῷ
ὁ τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερεῖ ταῦτα γίνεσθαι,
β΄. Ἀρισταῖος δέ τις, φίλος ὧν ἐν τοῖς μάλιστα τῷ
βασιλεῖ xai σπουδαζόμενος ὕπ᾽ αὐτοῦ διὰ μετριότητα,
πολλάχις μὲν xai πρότερον ἔγνω παραχαλέσαι τὸν βα-
ολέα͵ ὅπως ἀπολύσῃ τοὺς αἰχμαλώτους Ἰουδαίους,
ἡ ὅσοι χατὰ τὴν βασιλείαν ἦσαν αὐτοῦ" καιρὸν δ᾽ ἐπι-
τήβειον εἶναι τοῦτον δοχιμάσας τῆς δεήσεως, πρώτοις
περὶ τούτου διαλέγεται τοῖς ἄρχουσι τῶν σωματοφυ-
λάχων, Σωσιδίῳ τῷ Ταραντίνῳ xal Ἀνδρέα, συναγω-
νίσασθαι περὶ ὧν ἐντυγχάνειν μέλλει τῷ βασιλεῖ παρα-
ἐχαλῶν αὐτούς. Προσλαῤδὼν οὖν xal τὴν τῶν προει-
βημένων γνώμην 6 ᾿Δρισταῖος, προσελθὼν τῷ βασιλεῖ
λήγους πρὸς αὐτὸν τοιούτους ἐποιήσατο, « Οὐ χρὴ
ιἀπχτωμένους ἡμᾶς, ὦ βασιλεῦ, περιορᾶν, ἀλλὰ
« τἀληθὲς ἀπελέγχειν. Τοὺς γὰρ τῶν ᾿Ιουδαίων νόμους
γ}" οὗ μετχγράψαι μόνον, ἀλλὰ χαὶ μεθερμηνεῦσαι διε-
εὙνωχότες εἷς τὸ σοὶ χεχαρισμένον, τίνι λόγω χρώμε-
* Yt τοῦτο πράξαιμεν ἂν, πολλῶν Ἰουδαίων ἐν τῇ c3,
* βασιλείᾳ δουλευόντων ; οὗς, τῇ σαυτοῦ μεγαλοψυχία
*xt γρηστότητι ποιῶν ἀχολούθως, ἀπόλυσον τῆς
jt ταλαιπωρίας , τὴν βασιλείαν σου διέποντος τοῦ θεμέ-
* Yu τοὺς νόμους αὐτοῖς Θεοῦ, χαθὼς ἐμοὶ πολυπρα-
«γμονήσαντι μαθεῖν ὁπῆρξε. "Tov γὰρ ἅπαντα συστη-
«σάμενον Θεὸν xal οὗτοι xai ἡμεῖς σεόόμεθα, Ζῆνα
"χαλοῦντες αὐτὸν ἐτύμως, ἀπὸ τοῦ σύμπαριν ἐμφύειν
I* τὸ ζῆν τὴν ἐπίχλησιν αὐτοῦ νοήσαντες. “Ὅθεν εἰς
τιμὴν τοῦ Θεοῦ, τοῖς ἐξαίρετον τὴν εἰς αὐτὸν θρη-
"σχείαν πεποιημένοις, ἀπόδος αὐτοῖς τὴν πατρίδα,
. χαὶ τὸν ἐν αὐτῇ βίον ἀπειληφόσιν. Ἴσθι μέντοι γε,
"ὦ βασιλεῦ, ὡς οὔτε γένει προσήκων αὐτοῖς οὔτε

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. IT.

[585,556.] 435

liberavit , qui fuerunt ad centum et viginti millia, ex hujus-
modi causa. Demetrius Phalereus, regiarum bibliothecarum
praefectus, operam dans ut omnes, si fieri posset, totius
orbis libros colligeret , et coemens quicquid ubique vel fama
accepisset studio dignum fore aut jucundum, cum regis
ipsius voluntale (nam is maximo librorum colligendorum
desiderio tenebatur) smulabatur. Ptolemaeo autem ali-
quando ab ipso querente quot jam librorum millia col-
lecta haberet, respondit esse jam circiter ducenta millia,
et brevi congesturum ad quingenta. Sibi etiam, adjr-
ciebat, indicatum multos esse apud Judaeos de ipsorum
institutis libros studio dignos et bibliotheca regia, qui
quum illorum literis et sermone scripti sint, rem' fore
roagni laboris et molestie, si in Greecam lingoam trausfe-
rantur. Videtur enim eorum scriptura plane similis esse
Syrorum scripture , vocemque reddere consimilem, conti-
git tamen nt sui generis sil. — Ceterum nihil, inquit, pro-
hibet quominus illorum quoque libros transferendos cures
(opibus enim ad hoc efficiendum polles) et iu bibliotheca
habeas. Rex igilur Demetrium , pro suo libros colligendi
studio, ipsi optime consulere existimans, Judaeorum pon-
tifici scribit ut hiec fiant.

2. Jam Aristzus quidam, regi in primis amicus atque
gratus ob modestiam , sepe antea regem orare statuerat
ul Judaeos , quicunque in ejus regno essent , manumitteret,
hoc vero sibi idoneum ad ea postulata tempus arbitratus,
primum ea de re agit cum satellitum pra'fectis, Sosihio
Tarentino et Andrea, eos obsecians ut se in eis quz sit a
rege postulaturus adjuvent. Quumque Aristeus eorum,
quos memoravimus, assensum accepisset , regem adit , et
cum eo agil in hunc modum. « Non decet committere nos,
« 0 rex , ut decipiamur, sed verum patefacere. Quum enim
« id nobismet negotii dari voluerimus, ut Judoieorum leges
« jn (uam gratiam non solum transcribantur, verum etiam
« verlantur, quanam ratione hoc facere possimus, quum
« multi Juda serviant in regno tuo? quos certe non alie-
« hum erit a tua magnificentia et bonitate liberare a cala-
« mitate, quandoquidem qui Deus eis leges tulit, is est qui
« luum regnum regit, quantum ego quidem quarendo
« comperi. Conditorem enim universitatis Deum et ipsi
« et nos colimus, Ζῆνα (i. e. Jovem) vere vocantes , indito
« a Qv id est vivendo nomine , quod is vitam conferat omni-
« bus. Quapropter ad honorem Dei , iis qui Deum praecipua
« religione venerantur, redde patriam , ut eis in natali solo

« vitam agere liceat. lllud quidem scito, rex, me nec
28.

436

« ὁμόφυλος ὧν ταῦτα "περὶ αὐτῶν ἀξιῶ. Πάντων δὲ
« ἀνθρώπων δημιούργημα ὄντων τοῦ Θεοῦ χαὶ γινώ-
« σχων αὐτὸν ἡδόμενον τοῖς εὖ ποιοῦσιν, ἐπὶ τοῦτο xal

« σὲ παραχαλῶ. »
6 γ΄. Ταῦτα εἰπόντος τοῦ Ἀρισταίου, ἀναδλέψας sic
αὐτὸν ὁ βασιλεὺς ἱλαρῷ xol γεγηθότι τῷ προσώπῳ,
« πόσας, εἶπεν, ὑπολαμδάνεις τῶν ἀπολυθησομένων
ἔσεσθαι μυριάδας: » ὑποτυχόντος δὲ Avóp£ou (παρειστή-
χει γάρ) xal φήσαντος ὀλίγου πλείονας ἔσεσθαι τῶν δέχα
10 μυριάδων, « οὗ μικρὰν ἄρα ἡμᾶς, εἶπεν, Ἀρισταῖε,
δωρεὰν αἰτεῖς.» Σωσιβίου δὲ καὶ τῶν παρόντων φησάν-
τῶν ὡς ἄξιον αὐτὸν δεῖ τῆς αὐτοῦ μεγαλοψυχίας τῷ
παρεσχνκότι τὴν βασιλείαν Θεῷ χαριστήριον ποιήσα-
σθαι, διαχυθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν ἐχέλευσεν, ὅταν τοῖς στρα-
15 τιώταις ἀποδιδῶσι τὸ μισθοφοριχὸν, xal ὑπὲρ Éxdarou
τῶν παρ᾽ αὐτοῖς αἰχμαλώτων χαταθαλεῖν δραχμὰς
ἑκατὸν εἴχοσι. Καὶ περὶ ὧν ἠξίουν προθεῖναι γράμματα
δπέσχετο μεγαλοπρεπῶς ἔχοντα xal τὴν ᾿Αρισταίου
προαίρεσιν βεβαιοῦντα, xal πρὸ ταύτης τὴν τοῦ Θεοῦ
20 βούλησιν' x«0" ἣν οὐ μόνον τοὺς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀχθέν-
τας αὐτοῦ χαὶ τῆς ἐχείνου στρατιᾶς ἀπολύσειν ἔλεγεν,
ἀλλὰ καὶ τοὺς προῦύπάρχοντας ἐν τῇ βασιλείᾳ, xol εἴ
τινες αὖθις ἐπεισήχθησαν. []λειόνων δὲ ἢ τετραχοσίων
ταλάντων τὰ τῆς ἀπολυτρώσεως γενήσεσθαι φαμένων,
345 ταῦτά τε συνεχώρει xal τὸ ἀντίγραφον τοῦ προστά-
Yt. coc, εἷς δήλωσιν τῆς τοῦ βασιλέως μεγαλοφροσύνης,
ἔγνωσαν διαφυλάξαι. "Hv δὲ τοιοῦτος « Ὅσοι τῶν
“« συστρατευσαμένων ἡμῶν τῷ πατρὶ τήν τε Συρίαν
*« xai Φοινίχην ἐπέδραμον xal τὴν Ἰουδαίαν καταστρε-
:80 « ψάμονοι σώματα λαῤόντες αἰχμάλωτα διεχόμισαν εἴς
« πε τὰς πόλεις ἡμῶν xal τὴν χώραν, καὶ ταῦτα ἀπὴμ-
« πόλησαν, τούς τε πρὸ αὐτῶν ὄντας ἐν τῇ ἐμῇ βασι-
« Ala χαὶ εἴ τινες νῦν εἰσήχθησαν, τούτους ἀπολυέτω-
« σαν οἷ παρ᾽ αὑτοῖς ἔχοντες, ὑπὲρ ἑχάστου σώματος
35 « λαμθάνοντες δραχμὰς ἑχατὸν εἴχοσι, o μὲν στρατιῶ-
« ται μετὰ xal τῶν ὀψωνίων, οἵ δὲ λοιποὶ ἀπὸ τῆς βα--
« σιλιχῆς τραπέζης χομιζόμενοι τὰ λύτρα. Νομίζω
« γὰρ αὐτοὺς καὶ παρὰ τὴν τοῦ πατρὸς προαίρεσιν xal
.« παρὰ τὸ δέον ἠχμαλωτίσθαι, τὴν δὲ χώραν αὐτῶν
40 « διὰ τὴν στρατιωτικὴν αὐθαδίαν χεχαχῶσθαι xal διὰ
« τὴν εἰς Αἴγυπτον αὐτῶν μεταγωγὴν πολλὴν ὠφέλειαν
« ix τούτου τοῖς στρατιώταις γεγονέναι. Τὸ δίκαιον
« οὖν σχοπῶν xal τοὺς χαταδυναστευομένους παρὰ τὸ
«-TpogTov ἐλεῶν ἀπολύειν χελεύω τοὺς ἐν ταῖς οἶχε-
45 « τείαις ὄντας Ἰουδαίους, τὸ προγεγραμμένον χομιζο-
« μένους ὑπὲρ αὐτῶν χεφάλαιον τοὺς χεχτημένους, χαὶ
« μηδένα περὶ τούτων χαχουργεῖν, ἀλλ᾽ ὑπαχούειν τοῖς
« προστεταγμένοις. Βούλομαι δὲ τὰς ἀπογραφὰς ἀφ᾽
« ἧς ἐξεπέμφθησαν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας ποιεῖσθαι πρὸς τοὺς
$0 « ἐπ᾽ αὐτῶν ὑπάρχοντας. παραδειχνύντας εὐθὺς χαὶ τὰ
« σώματα' τοῦτο γὰρ χαὶ τοῖς ἐμαυτοῦ πράγμασιν
« ἡγοῦμαι συμφέρειν. Τροσαγγελλέτω δὲ τοὺς ἀπει-
« θήσαντας ὁ βουλόμενος, ὧν τὰς οὐσίας εἷς τὴν βασι-
« λικὴν χτῆσιν ἀνενεχθῆναι. βούλομαι. » Τούτου δὲ τοῦ

(500,510.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. B.

[686,44

« genere eis, nec natione propinquum , hzec pro eis post-.—
«lare. Sed quum omnes homines Dei sint opificium, e

« sciam eum benefacientibus delectari , ad benefaciendum
« te cohortor. » ,

3. Hiec loquutum Aristzeum rex hilari leetoque vultu in-—

tuitus, « quotnam, inquit, millia putas esse eorum, qui
manumittendi sunt? » quumque Andreas, qui tum forte
adstiterat, subjecisset paulo plura esse quam centom
millia : non parvum igitur a nobis, inqnit rex, donum,
Aristice, postulas. Quumque Sosibius αἱ qui aderant dixis-

sent debere eum dignam sua munificentia graliam Deo !

rependere , qui ei regnum conciliasset, rex ex illis gaudio.

perfusus jussil ut quum militibus stipendia solverent, eliam
pro captivis, qui apud eoe essent, penderent in singula
capita drachmas centum et viginti. Ac de ipsorum postulatis
promisit libellos se magpificescriptos promulgaturum, quibus
Aristzi propositum , et ante id Dei voluntas confirmaretor :
ex qua non solum ductos a patre suo et ejus exercilo libe
raturum se dixit, sed etiam eos qui ante fuerint in regno, εἰ

siqui postea fuerint adducti. Et quum eam liberationem -
dicerent plus quam quadringenta talenta poscere, concessit,

atque edicti exemplar, quo illustrior esset. regis magnani
mitas, conservari voluerunt. Erat autem hujusmodi.
« Quicunque sub patre nostro militantes Syriam el Pheni-
« cen incursarunt, pervastataque Judza mancipia inde in
« urbes regionemque nostram deportarunt ac vendiderun!,
« itemque qui ante nos erant in meo regno, et si qui nunc

« adducti sunt, hos manumittunto qui penes sese habent, -

« accipientes pro singulis capitibus drachmas centum et vi
« ginti, ita ut milites quidem una cum stipendiis, reliqui

« autem a mensa regia redemptionis pretium reportenL ὦ

« Arbitror enim eos contra palris volontatem contraque
« :iequitatem captivos esse factos , eorumque terram licentia
« militari afflictam , et ex eorum in JEgyptum translalione
« magnam ulilitatem partam esse inilitibus. Quapropter

« justitize rationem habens, et eorum misericordiam capiens -
« qui inique opprimuntur, impero iis, qui Judaeos babent

« in suo servitio, ut eos manumittant domini pro priescn-
« pta summa, neve quisquam in hac re dolo malo agit,

« sed imperatie obediat. Volo autem ut intra triduum, -

«ex quo allatam erit hoc edictum, apud eos, qui hvk

« negotio preesint, profiteantur, statimque etiam corpo -

« ostendant : hoc enim etiam e re mea esse duco. Quod-
«' si qui dicto audientes non fuerint, eorum nomina qui
« volet deferto , eorumque bona in fiscum regium referu-
«dor. » Quum hoc edictum przlectum essel regi, alque

(ε10,511.)

προστάγματος ἀναγνωσθέντος τῷ βασιλεῖ, χαὶ τὰ μὲν
ἄλλα ἔχοντος, μόνου δὲ λείποντος τοῦ περὶ τῶν πρότε-
ρον xal τῶν αὖθις εἰσηγμένων Ἰουδαίων μὴ διεστάλ-
θαι, προσέθηχεν αὐτὸς μεγαλοφρόνως χαὶ τὸ περὶ

ὁ τούτων φιλάνθρωπον, χαὶ τὴν τῶν διαφόρων δόσιν οἷ.
σαν ἀθρόαν ἐχέλευσε τοῖς ὁπηρέταις τῶν πραγμάτων
ἐπομερίσαι xal τοῖς βασιλιχοῖς τραπεζίταις, — l'avo-
μένου δὲ τούτου, ταχέως ἐν ἑπτὰ ταῖς πάσαις ἡμέραις
τέλος ελήφει τὰ δοχθέντα τῷ βασιλεῖ, Τάλαντα δὲ

b ὑπὲρ ἑξήχοντα καὶ τετραχόσια τῶν λύτρων ἐγένετο" καὶ
τὰρ ὑπὲρ τῶν νηπίων εἰσέπραττον οἱ δεσπόται τὰς
ἐχοσι xal ἑχατὸν δραχμὰς, ὡς τοῦ βασιλέως xal ὑπὲρ
τούτων διδόναι κελεύσαντος ἐν τῷ προσγράψαι ὑπὲρ
ἱχάστου σώματος λαμθάνειν τὸ προειρημένον.

b Y. Ἐπειδὴ δὲ ταῦτ᾽ ἐγένετο κατὰ τὴν τοῦ βασιλέως
βύλησιν μεγαλοπρεπῶς, ἐχέλευσε τὸν Δημήτριον ἐκχ-
δοῦγαι xal τὸ περὶ τῆς τῶν Ἰουδαϊχῶνν βιδλίων ἀνα-
γραφῆς δόγμα " οὐδὲν γὰρ εἰχῇ τοῖς βασιλεῦσι τούτοις
ῳχονόμητο, πάντα δὲ μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἐπράτ-

Kit. Διὸ xal τὸ τῆς ἐχδόσεως ἀντίγραφον xal τὸ τῶν
ἐπιστολῶν χατατέταχται χαὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀπεσταλ-
μένων ἀναθημάτων καὶ τὸ ἐφ᾽ ἑχάστου χατασχευασθὲν,
ὡς ἀχριδεστάτην εἶναι τοῦ τεχνίτου τοῖς δρῶσι μεγα-
λοργίαν, xol διὰ τὴν τῶν χατασχευασμάτων ἐξοχὴν

S τὸν ἐχάστου δημιουργὸν εἶναι εὐθέως γνώριμον. Τῆς
μέντοι γε ἐχδόσεως τὸ ἀντίγραφον ὑπῆρχε τοιοῦτον.
: Βασιλεῖ μεγάλῳ παρὰ Δημητρίον. Προστάξαντός
«σου, ὦ βασιλεῦ, περί τε τῶν ἔτι λειπόντων εἷς ἀνα-
«πλήρωσιν τῆς βιδλιοθήχης συγγραμμάτων, ὅπως

Ὁ «συναχθῇ, xal περὶ τῶν διαπεπτωχότων ὅπως τῆς
. δεούσης ἐπιμελείας τύχῃ, πάσῃ χεχρημένος περὶ
«ταῦτα σπουδῇ δηλῶ σοι τὰ τῆς Ιουδαίων νομοθεσίας
« βιόλία λείπειν ἡμῖν σὺν ἑτέροις. Χαραχτῆρσι γὰρ
« Ἑῤραϊχοῖς γεγραμμένα xal φωνῇ τῇ ἐθνιχῇ ἐστιν

Β «ἡμῖν ἀσαφῆ. Συμβέδηχε δ᾽ αὐτὰ καὶ ἀμελέστερον
«ἢ ἔδει σεσημάνθαι, διὰ τὸ βασιλικῆς οὕπω τετυχη-
« χέναι προνοίας. "Eott δὲ ἀναγχαῖον εἶναι xal ταῦτα
* ro σοὶ διηχριβωμένα " φιλοσοφωτέραν γὰρ καὶ
« ἀχέραιον τὴν νομοθεσίαν εἶναι συμθέθηχεν ὡς ἂν οὖσαν

« Θεοῦ. Διὸ xal τοὺς ποιητὰς αὐτῆς xal συγγραφεῖς
« t&iy ἱστοριῶν οὐχ ἐπιμνησθῆναί φησιν “Ἑχαταῖος ὃ
* Αὐδηρίτης, οὐδὲ τῶν xxT' αὐτὴν πολιτευσαμένων
« ἀνδρῶν, ὡς ἁγνῆς οὔσης καὶ αἡ δέον αὐτὴν βεδήλοις
«στόμασι διασαφεῖσθαι, ᾿Εὰν οὖν σοι δοχῇ, βασιλεῦ,

8 « γράψεις τῷ τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερεῖ ὅπως ἀποστείλῃ
* τῶν πρεσδυτέρων ἕξ ἀφ᾽ ἑχάστης φυλῆς τοὺς ἐμπει-
« ροτάτους τῶν νόμων, παρ᾽ ὧν τὸ τῶν βιδλίων σαφὲς
. χαὶ σύμφωνον ἐχμαθόντες καὶ τὸ χατὰ τὴν ἑρμηνείαν
* ἀχριθὲς λαθόντες τῶν πραγμάτων, ἀξίως ταῦτα τῆς σῆς

W * προαιρέσεως συναγάγωμεν. υ

9. Τοιαύτης οὖν τῆς ἐκδόσεως γενομένης, 6 βασι-
λεὺς ἐχέλευσεν ᾿Ἐλεαζάρῳ τῷ ἀρχιερεῖ τῶν Ἰουδαίων
γραφῆναι περὶ τούτων, ἅμα χαὶ τὴν ἄφεσιν τῶν δου-

ευόντων παρ᾽ αὐτοῖς Ἰουδαίων δηλοῦντας αὐτῷ, Καὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. II.

[097,506.] 421

alia quidem haberet, hoc vero desideraretur, quo cantum
esset illis quoque, qui vel ante adfuerint vel postea sint
adducti ex Judiea, ille etiam hoc benignum eis pro sua
magnanimitaste induliit, jussitque solutionem, ut que
multiplex et cumulata esset , inter rerum agendarum mini-
siros partiri et regios nummularios. , Hoc autem facto,
regis jnssa septem noa amplius diebus peracía sunt , im-
pensis in eam liberationem talentis plus quadringentis et.
sexaginta : nam etiam pro parvulis exigebant domini cen-
tenas vicenas drachmas, quasi rex eorum quoque nomine
solvi jussisset, dom scripsisset accipiendum pro singulis
capitibus quod dictum est.

3. Hec ubi ex sententía regis magno cum decore acta

erant, imperavit Demetrio ut quid ipse de Judeorum libris
describendis sentiat sibi libello proponeret : nihil enim ab
iis Regibus temere unquam administratum, sed omnia
multa cum diligentia fieri consueverant. Unde mihi visum
est libelli et epistolarum exemplaria ordine collocare , nec-
non missorum etiam donariorum numerum, cum proprio
singulorum apparatu , ut exquisita opificis magnificentia ab
omnibus spectetur, et ex operum praestantia eximia quis
uniuscujusque artifex sit primo Intuitu cognoscatur. Et
libelli quidem exemplar ita se habet. « Regi magno De-
« metrius. Quod mili dederas in mandatis , o rex, ut qui
« ad bibliothecsee complementum deessent, ii. per me libri
« congerereptur, et ut illis, qui interciderint, cura debita .
« adhiberetur, summa hac in re diligentia defunctus si-
« gnifico tibi libros legislationis Judzeorum ἃ nobis de-
« siderari cum aliis. Nam quum Hebraico charactere et
« patria ipsorum lingua scripti eint, intelligi a nobis non
« possunt. Contigit autem et ipsos negligentius quam opor-
« tebat nofatos esse, quod nondum regia eis cura consu-
« luerit. Oportet ideo ut istos etiam ad amussim exactos
« penes te habeas : nam ita comparata est ea legislatio ut
« altioris cnjusdam sapientie et sinceriss imze integritatis
« plena sit, utpote a Deo profecta. Quare nec poetz , nec
« qui historias conscripsere, ejus meminerunt , quemadmo-
« dum Hecatzeus Abderita testatur, adeoque nec hominum
« illorum , qui ex ejus preceptis vitam instituerunt , quod
« Casta esset et profano ore exponi non oporteret. Quam
« ob rem, si ita tibi visum fuerit, o rex, scribes ad Ju-
« deorum pontificem ut ad te mittat senioressex ex singulig
« tribubus, legum peritissimos , a quibus postquam libro-
« rum illorum apertum et consonum sensum intellexerimus,
« et accuratam acceperimus rerum interpretationem, haec
« uf tuo desiderio dignum est colligamus. »

4. Hujusmodi itaque libello oblato, jussit rex ut de his
scriberetur Eleazaro Judworum pontifici, eique simul
manumissio declararetor servientium in /Egypto Ju-
deorum. Itemque ad faciendos crateras et phialas ei

438 (δι1,513.)

πρὸς παρασχευὴν δὲ χρατήρων καὶ φιαλῶν xat σπον-
δείων, ἔπεμψε χρυσοῦ μὲν ὁλκῆς τάλαντα πεντήχοντα,
λίθων δὲ πολυτελῶν ἀσυλλόγιστόν τι πλῆθος" προσέ-
ταξε δὲ καὶ τοὺς φύλακας τῶν χιῤδωτῶν, ἐν αἷς ἐτύγ-

5 4avov οἵ λίθοι, τὴν ἐχλογὴν τοῖς τεχνίταις αὐτῶν, οὗ-

10

20

40 « βιδλιοθήχη.

σι

δὺ

περ ἂν ἐθελήσωσιν εἴδους, ἐπιτρέπειν. Διετάξατο
δὲ χαὶ νομίσματος εἷς θυσίας χαὶ τὰς λοιπὰς γρείας
πρὸς ἑχατὸν τάλαντα τῷ ἱερῷ δοθῆναι Διηγήσουαι δὲ

τὰ χατασχευάσματα χαὶ τὸν τρόπον τῆς δημιουργίας

αὐτῶν μετὰ τὸ προεχθέσθαι τὸ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστο-
λῇς τῆς γραφείσης ᾿Ελεχζάρῳ τῷ ἀρχιερεῖ, ταύτην λα-
δόντι τὴν τιμὴν ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Τελευτήσαντος
Ὀνίου τοῦ ἀρχιερέως ὃ παῖς αὐτοῦ Σίμων γίνεται διά-
δοχος, 6 καὶ δίκαιος ἐπικληθεὶς, διά τε τὸ πρὸς τὸν Θεὸν
εὐσεδὲς xal τὸ ποὸς τοὺς δαοφύλους εὔνουν. ᾿λποθανόν-
τος δὲ τούτου χαὶ νήπιον υἱὸν χαταλιπόντος τὸν χληθέντα
Ὀνίαν, 6 ἀδελφὸς αὐτοῦ ᾿Ελεάζαρος, περὶ οὗ τὸν λόγον
ποιούμεθα, τὴν ἀρχιερωσύνην παρέλαθεν" ᾧ γράφει
Πτολεμαῖος τοῦτον τὸν τρόπον. « Βασιλεὺς Πτολε-
« μαῖος ᾿Ελεαζάρῳ τῷ ἀρχιερεῖ χαίρειν. Πολλῶν ἐν τῇ
« ἐμῇ βασιλεία χατῳκχισμένων Ιουδαίων, obo αἰχμαλω-
« τισθέντας ὑπὸ Περσῶν, ὅτ᾽ ἐχράτουν, ὃ ἐμὸς πατὴρ
«ἐτίμησε, καὶ τοὺς μὲν εἰς τὰ στρατιωτιχὰ κατέταξεν
« ἐπὶ μείζοσι μισθοφορίαις,, τισὶ δὲ γενομένοις ἐν Αἰ-
« Υύπτῳ σὺν αὐτῷ τὰ φρούρια xal τὴν τούτων φυλαχὴν

« παρέθετο, ἵνα τοῖς Αἰγυπτίοις ὦσι qo6spot, τὴν ἀρ-᾿

« χὴν ἐγὼ παραλαδὸν πᾶσι μὲν φιλανθρώπως ἐχρη-
« σάμην, μάλιστα δὲ τοῖς σοῖς πολίταις, ὧν ὑπὲρ δέχα
« μὲν μυριάδας αἰχμαλώτων δουλευόντων ἀπέλυσα,
« τοῖς δεσπόταις αὐτῶν Ex τῶν ἐμῶν λύτρα χαταῤαλών"
« τοὺς δὲ ἀκμάζοντας ταῖς ἡλιχίαις εἰς τὸν στρατιωτι-
« xbv χατάλογὸν χατέταξα, τινὰς δὲ τῶν περὶ fus
« εἶναι δυναμένων καὶ ἐπὶ τὴν τῆς αὐλῆς πίστιν ἱχανῶν,
« ταύτης ἠξίωχα, νομίζων ἡδὺ τῷ Θεῷ τῆς ὑπὲρ ἐμοῦ
« προνοίας ἀνάθημα τοῦτο χαὶ μέγιστον ἀναθήσειν.
« Βουλόμενος δὲ χαὶ τούτοις χαρίζεσθαι χαὶ πᾶσι τοῖς
« χατὰ τὴν οἰχουμένην ᾿[ουδαίοις, τὸν νόμον ὑμῶν
« ἔγνων μεθερμηνεῦσαι xol γράμμασιν ᾿λληνιχοῖς ex
« τῶν "Kópaixóv μεταγραφέντα χεῖσθαι ἐν τῇ ἐμῇ
Καλῶς οὖν ποιήσεις ἐπιλεξάμενος ἄν -
« ópac ἀγαθοὺς ἔξ ἀφ’ ἑχάστης φυλῆς ἤδη πρεσθυτέρους,
« οἵ xai διὰ τὸν χρόνον ἐμπείρως ἔχουσι τῶν νόμων
« χαὶ δυνήσονται τὴν Épumvelav αὐτῶν ἀχρι6 ἢ ποιή-
« σασθαι᾽ νομίζω γὰρ τούτων ἐπιτελεσθέντων με--
« Ὑίστην δόξαν ἡυῖν περιγενήσεσθαι. ᾿Ἀπέσταλχα δέ
« σοι περὶ τούτων διαλεξομένους Ἀνδρέαν τὸν ἀρχισω»-
« ματοφύλαχα καὶ Ἀρισταῖον, ἐμοὶ τιαιωτάτους" δι᾽ ὧν
« καὶ ἀπαρχὰς ἀναθημάτων εἷς τὸ ἱερὸν καὶ θυσιῶν
« καὶ τῶν ἄλλων ἀπέσταλχα, τάλαντα ἀργυρίου &xa-
« τόν. Καὶ σὺ δ᾽ uiv ἐπιστέλλων περὶ ὧν ἂν ἐθέλης
« ποιήσεις χεχαρισμένα. v

ε΄. Τῆς οὖν ἐπιστολῆς τοῦ βασιλέως χομισθείσης
πρὸς ᾿Ελεάζαρον ἀντιγράφει πρὸς αὐτὴν ὡς ἐνῆν υμά-
λιστὰ φιλοτίμως. « ᾿Αρχιερεὺς ᾿Ελεάζαρος βασιλεῖ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BiBA. IB. ΚΕΦ. B.

(rss.!

calices misit auri quidem talenta quinquaginta , gemmarum
vero inzestimabilem multitudinem , jussitque custodes ca-
psarum, in quibus erant gemm:e, artificibus permittere
electionem cujuscunque vellent generis. Mandavil etiam
pecuniz ad sacrificia et reliquos usus in templum usque ad
centum talenta erogari. Exponam autem opera el qno
modo singula fabricata fuerint, si prius exemplar adduxero
scriptarum ad Eleazarum pontificem literarum , qui id mu-
nus adeptus erat ob causam quam jam dicam. Defuncto
Oniw pontifici filius ejus Simon successit is qui Justus co
gnominatus est , tum propter, pietatem in Deum tum pro-
pter benevolum in cives animum. Eo mortuo, et superstite
ei filio Onia nomine, ejus frater Eleazarus, de quo loqui-

mur, pontificatum suscepit ; cui scripsit Ptolemzeus in hunc

modum. « Rex Ptolemaeus Eleazaro pontifici salutem. Quum
« multi in regno meo habitarent Judaii , quos a Persis , dum
« imperium tenebant, captos meus pater honoravit, el
« partim ad militiam majoribus stipendiis destinavit, partim
« videlicet iis, qui cum eo venerant in Egyptum , castella
« eorumque custodiam assignavit, ut essent /Egvpliis ter-
« rori, ego principatum adeptus, quum omnes humane
« tractavi, tum maxime cives tuos, quorum supra centum
« millia caplivorum in libertatem vindicavi, soluto de meis
« facultatibus pretio dominis eoruin : ex liis vero quot.
« quot per ielatem arma ferre possent in militiam allezi,
« Donnullos etiam eorum qui circa nos eranl, quorum et
« fides id mereri videbalur, in aulicos meos cooptavi , cagi-
« tans gratum Deo pro cjus de me cura donarium hoc et
« maximum a me oblatum iri. Atque ut tum his tum omni-
«bus toto orbe Judzis gratum faciam, statui legem ve-
« stram interpretatione donare etex Hebrzo in Graecum tra-
« ductam in mea bibliotheca reponere. Quare recte facies
« 8i delectos viros , ex unaquaque tribu sex, jam sztale
« provectos, ad me miseris, qui el per aetatem legum sint
« ρεγ οἱ eas accurate possiut interpretari : sic enim
« existimo, his perfectis maxima nos gloria affectum iri.
« Misi autem colloquuturos hisce de rebus tecum Andream
« satellitum prrifeclum et Aristzteum, homines magnz apud
« nos existimationis; per quos etiam donariorum primili;s
« ad templum et sacrificiorum reliquorumque miii, argenti

« talenta centum. Εἰ tu, si nobis quae voles scripseris,

« rem gratam feceris. »

5. liaque his regis literis ad Eleazarum perlatis, illis
respondit quam fieri polnit studiosissime. « Eleazarus pon-
« tifex Ptolemaeo regi salutem. Si et tu vales reginaque

61,518.)

« Πτολεκαίῳ χαίρειν. ᾿Ὡρρωμένων σοῦ τε xal τῆς
βασιλίσσης Ἀρσινόης χαὶ τῶν τέχνων χαλῶς ἡμῖν
« ἔγει πάντα. Τὴν δ᾽ ἐπιστολὴν λαδόντες μεγάλως
« ἥσθημεν ἐπὶ τῇ προαιρέσει σου, xal συναθροίσαντες
y «τὸ πλῆθος ἀνέγνωμεν αὐτὴν, ἐμφανίζοντες αὐτῷ ἣν
« ἔρεις πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέδειαν. ᾿Επεδείξαμεν δ᾽
« αὐτῷ χαὶ τὰς φιάλας ἃς ἔπεμψας χρυσᾶς εἴχοσι χαὶ
« ἀργυρᾶς τριάχοντα xal χρατῆρας πέντε καὶ τράπεζαν
εἰς ἀνάθεσιν, ἅ τε εἰς θυσίαν xal εἷς ἐπισχευὴν ὧν
6 « ἂν δέηται τὸ ἱερὸν, τάλαντα ἑκατὸν, ἅπερ ἐχόμισαν
«᾿Αγϑρέας χαὶ Ἀρισταῖος οἱ τιμιώτατοί σου τῶν φίλων,
« ἄνδρες ἀγαθοὶ χαὶ παιδείᾳ διαφέροντες καὶ τῆς σῆς
« ἀρετῆς ἄξιοι. Ἴσθι δ᾽ ἡμᾶς τὸ σοὶ συμφέρον, x&v ἢ
τὶ παρὰ φύσιν, ὑπομενοῦντας" ἀμείδεσθαι γὰρ
«ἡμᾶς δεῖ τὰς σὰς εὐεργεσίας, πολνωερῶς εἰς τοὺς
«ἡμετέρους πολίτας χατατεθείσας. Εὐθὺς οὖν ὑπὲρ
* σοῦ xai τῆς ἀδελφῆς σου xal τῶν τέχνων xal φίλων
« προσηγάγομεν θυσίας, καὶ τὸ πλῆθος εὐχὰς ἐποιή-
«σατο γενέσθαι σοι τὰ χατὰ νοῦν καὶ φυλαχθῆναί σου
δ. τὴν βασιλείαν ἐν εἰρήνη, τήν τε τοῦ νόμου μεταγρα-
«φὴν ἐπὶ συμφέροντι τῷ σῷ λαύεῖν ὃ προαιρῇ τέλος.
«᾿Επελεξάμην δὲ xxi πρεσδυτέρους ἄνδρας ἔξ ἀπὸ
«φυλῆς ἐχάστης, οὖς πεπόμφαμεν ἔχοντας τὸν νόμον.
«Ἔσται δὲ τῆςς σῆς εὐσεθείας xai δικαιοσύνης τὸ με-
ἃ «ταγραφέντα τὸν νόμον εἰς ἡμᾶς ἀποπέμψαι μετὰ
* ἀσφαλείας τῶν χομιζόντων. Ερρωσο. »
ς΄, Ταῦτα μὲν ὃ ἀρχιερεὺς ἀντέγραψεν. ᾿Εμοὶ 9
οὐχ ἀναγχαῖον ἔδοξεν εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν ἐδδομή-
κῦντα πρεσθυτέρων, ot τὸν νόμον ἐχόμιζον ὑπὸ "EAea-
Y ζάρου πεμφθέντες, δηλοῦν - ἦν γὰρ ταῦτα ὑπογεγραμ-
μένα ἐν τῇ ἐπιστολῇ " τὴν μέντοι γε τῶν ἀναθημάτων
πολυτέλειαν xal χκατασχευὴν, ἣν ἀπέστειλεν 6 βασιλεὺς
τῷ Θεῷ, οὐχ ἀνεπιτήδειον ἡγησάμην διελθεῖν, ὅπως
ἅπασιν ἣ τοῦ βασιλέως ἐπὶ τὸν Θεὸν φιλοτιμία φανερὰ
5 γένηται, ἤΑφθονον γὰρ τὴν εἰς ταῦτα δαπάνην χορη-
γῶν ὃ βασιλεὺς χαὶ παρὼν ἀεὶ τοῖς τεχνίταις καὶ τὰ
ἔργα ἐπιδλέπων οὐδὲν ἀμελῶς οὐδὲ ῥαθύμως εἴα γίνε--
σθαι τῶν χατασχευασμάτων, Ὧν ἑκάστου, ὡς οἷόν τε,
τὴν πολυτέλειαν διηγήσομαι, τῆς μὲν ἱστορίας ἴσως
ὦ οὐχ ἀπαιτούσης τὴν ἀπαγγελίαν, τὸ δὲ τοῦ βασιλέως
φιλόκαλον xal μεγαλόφρον οὕτω συστήσειν τοῖς ἐντεὺ -
ξριένοις ὑπολαμθάνων.
C. Πρῶτον δὲ τὰ περὶ τῆς τραπέζης ἐχθήσομαι.
Εἶχε μὲν οὖν δι’ ἐννοίας 6 βασιλεὺς ὑπερμεγεθέστατον
ὁ τῆς μέτροις ἀπεργάσασθαι τὸ χατασχεύασμα. Προσ-
ἔταξε δὲ μαθεῖν τὸ μέγεθος τῆς ἀναχειμένης ἐν τοῖς
Ἱεροσολύμοις τραπέζης, πόσον τέ ἐστι χαὶ εἰ δύναται
μεῖζον τούτου χατασχευασθῆναι. Μαθὼν δὲ xol τὴν
οὖσαν ἡλίχη τις ἦν καὶ ὅτι αὐτῆς οὐδὲν χωλύει μείζονα
ὦ γενέσθαι, φήσας καὶ πενταπλασίονα τῆς ὑπαρχούσης τῷ
ἀεγέθει βούλεσθαι χατασχευάσαι, φοβεῖσθαι δὲ μὴ
πρὸς τὰς λειτουργίας ἄχρηστος διὰ τὴν ὑπερῥολὴν τοῦ
μεγέθους γένηται, (βούλεσθαι γὰρ οὐκ ἀνακεῖσθαι μόνον
εἰς θέαν τὰ ἀναθήματα, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς λειτουργίας

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. Il.

[559,590.] 4389

« Arsinoe et liberi , nobis omnia bene se habent. — Acceptis
« literis tuis magnam ex tua voluntate letitiam cepimus,
« convocataque multitudine illas recílavimus, palam eis
« facientes tuam erga Deum pietatem. — Phiialas eliam abe
« te missas protulimus, aureas viginti ac triginta argenteas,
« crateras item quinque, et mensam consecratis muneribas
« excipiendis addictam , ut et sacrificiis faciendis ac ceteris
« omnibus , quibus opus templo fuerit, comparandis, cen-
« tum talenta, qua Andreas et Aris(eeus ex amicis tuis ho-
« noratissimi, viri honesti bonique ac doctrina preestautes,
« tuaque virtute digni, attulerunt. Scire autem te veli-
« mus nos libi in commodum tuum gratificaturos , etiamsi
« quid prater ingenium nostrum facere oporteat : nam
« luis beneficiis in cives nostros multifariam collatis paria
« referre debemus. — Quare hostias confestim et tua et so-
« roris et liberorum amicorumque' causa immolavimus, et
« volis Deo nuncupatis ab eo populus flagitavit ut omnia
« libiex animo cedant, regnumque tuum in pacis tranquilli-
« tate conservetur, tibique bene vortat legis interpretatio,
« et felicem quem optas sortiatur exitum. Delegi etiam se-
« niores ex unaquaque tribu sex, quos ad te una cum lege
« misimus. Tus autem erit pietatis ac justitiee curare ut
« ex, absoluta ejus interpretatione , ad nos remittatur, sal-
« vis etiam istis qui eam ad te apportarunt. Vale. »

ὃ. Hac quidem pontifex rescripsit. Mihi vero haud ne-
cessarium visum est nomina septuaginta seniorum indicare,
qui cum lege ab Eleazaro missi sunt, (illa enim subscripta
erant epistole ;) donariorum tamen, qui rex Deo misit,
magnificentiam et opificium narrando percensere, non su-
pervacaneum esse duxi , ut singulare regis erga Deum stu-
dium omnibus innotescat. Etenim quum sumptus ad ista
rex large suppeditaret, et opificibus presens adesset at-
que opera inspiceret , nihil eorum quia facta sunt oscitanter
et negligenter fabricari sinebat. Quorum uniuscujusque ,
quoad ejus feri potest, magnificentiam persequar, cujus-
modi narrationem historia forsan non postulat, sed quod
elegantia amorem in rege animique magnitudinem lecto-
ribus inde commendatum iri exístimem.

7. Primo autem que ad mensam spectant exponere ag-
grediar. Et regi quidem in animo erat opus immensa mo-
lis elaborare. Jussit autem ut mense que tum Hierosoly-
mis erat magnitudinem explorarent, et quanta esset et
an major eà confici posset. Quumque intellexisset qualis ea
&sset , quodque nihil prohiberet quin ea etiam major fieri
posset , dixisselque se quintuplo ea majorem velle facere ,
sed vereri ne propter nimiam ejus molem ad ministeria fiat
inutilis, ( cupere enim se ut donaria, quse ipee consecraret,
non in spectaculum &olnm essent, sed ad sacrorum etiam

440 (u3,514.)

εὔχρηστα, ) χαὶ διὰ τοῦτο λογισάμενος σύμμετρον χα-
τεσχευάσθαι τὴν προτέραν τράπεζαν, ἀλλ᾽ οὐ διὰ σπά-
wtv τοῦ χρυσοῦ, τῷ μεγέθει μὲν οὐχ ἔγνω τὴν προῦ-
πάρχουσαν ὑπερθαλεῖν, τῇ δὲ ποικιλίᾳ xal τῷ κάλλει
5 τῆς ὕλης ἀξιολογωτέραν χατασχευάσαι. Δεινὸς δὲ ὧν
συνιδεῖν πραγμάτων παντοδαπῶν φύσιν xal λαδεῖν
ἐπίνοιαν ἔργων καινῶν χαὶ παραδόξων, χαὶ ὅσα ἦν
ἄγραφα τὴν εὕρεσιν αὐτὸς παρέχων διὰ τὴν σύνεσιν
x«l ὑποδεικνὺς τοῖς τεχνίταις, ἐχέλευσε ταῦτα χατα--
10 σχευάζεσθαι, xal τὰ ἀναγεγραμμένα πρὸς τὴν ἀκρί-
ὄειχν αὐτῶν ἀποδλέποντας ὁμοίως ἐπιτελεῖν.
η΄. Ὑποστησάμενοι τοίνυν ποιήσασθαι τὴν τραπε-
ζαν δύο μὲν καὶ ἡμίσους πηχῶν τὸ μῆχος, ἑνὸς δὲ τὸ
εὖρος, τὸ δ᾽ ὕψος ἑνὸς xal ἡμίσους, ix χρυσοῦ τὴν ὅλην
| χατασχευὴν τοῦ ἔργου ποιούμενοι, τὴν μὲν στεφάνην
παλαιστιαίαν εἰργάσαντο, τὰ δὲ κυμάτια στρεπτὰ,
τὴν ἀναγλυφὴν ἔχοντα σχοινοειδῇ, τῇ τορείᾳ θαυμα--
στῶς dix τῶν τριῶν μερῶν μεμιμημένην. Τριγώνων
γὰρ ὄντων αὐτῶν ἑχάστη γωνία τὴν αὐτὴν τῆς ἐχτυ-
20 πώσεως εἶχε διάθεσιν, ὡς στρεφομένων αὐτῶν μίαν καὶ
μὴ διάφορον τὴν ἰδέαν αὐτοῖς συμπεριφέρεσθαι. Τῆς
δὲ στεφάνης τὸ μὲν ὑπὸ τὴν τράπεζαν ἐγχεχλεισμένον
ὡραίαν εἶχε τὴν διατύπωσιν, τὸ δ᾽ ἔξωθεν περιηγμένον
ἔτι μᾶλλον τῷ χάλλει τῆς ἐργασίας ἦν ἐκπεποντμμένον,
25 ὡς ὑπ᾽ ὄψιν xal θεωρίαν ἐρχόμενον. Διὸ xal τὴν μὲν
᾿ς δπεροχὴν ἀμφοτέρων τῶν μερῶν ὀξεῖαν συνέθαινε γί-
νεσθαι xal μηδεμίαν γωνίαν, τριῶν οὐσῶν ὡς προειρή-
χαμεν, περὶ τὴν μεταγωγὴν τῆς τραπέζης ἐλάττονα
βλέπεσθαι. ᾿Ενδιέχειντο δὲ ταῖς σχοινίσι τῆς τορείας
80 λίθοι πολυτελεῖς παράλληλοι, περόναις χρυσαῖς διὰ
τρημάτων χατειλημμένοι. 'Γὰ δ᾽ ἐχ πλαγίου τῆς στεφά-
νης xal ὑπ᾽ ὄψιν ἀνατείνοντα oiov ἐχ λίθου καλλίστου
πεποιημένων θέσει χαταχεχόσμηται, ῥάδδοις τὴν ἀνα-
γλυφὴν ἐοιχότων πυχναῖς, ot περὶ τὸν χύχλον τῆς τρα-
36 πέζης εἴληντο. Ὑπὸ δὲ τὴν τῶν Gv διατύπωσιν
στέφανον περιήγαγον οἱ τεχνῖται, παντοίου χαρποῦ
φύσιν ἐντετορευμένον, ὡς ἀποχρέμασθαί τε βότρυς xal
στάχυᾳ ἀναστῆναι χαὶ δοιὰς ἀποχεχλεῖσθαι. "lob; δὲ
λίθους εἰς πᾶν γένος τῶν προειρημένων χαρπῶν, ὡς
40 ἑκάστῳ τὴν οἰχείαν τετυπῶσθαι χρόαν, ἐξεργασάμενοι
συνέδησαν τῷ χρυσῷ περὶ ὅλην τὴν τράπεζαν. Ὑπὸ
δὲ τὸν στέφανον ὁμοίως ἣ τῶν qv διάθεσις πεποίητο
xal 4, τῆς ῥαδδώσεως ἀναγλυφὴ, τῆς τραπέζης ὡς
ἐπαμφότερον μέρος ἔχειν τὴν αὐτὴν τῆς ποιχιλίας τῶν
45 ἔργων xai γλαφυρότητος θέαν χατεσχευασμένην, ὡς xal
τὴν τῶν χυμάτων θέσιν καὶ τὴν τῆς στεφάνης, μηδὲ
τῆς τραπέζης ἐφ᾽ ἕτερον μέρος ἐναλλαττομένης γίνεσθαι
διάφορον, τὴν δ᾽ αὐτὴν ἄχρι καὶ τῶν ποδῶν ὄψιν τῆς
ἐπιτεχνήσεως διατετάσθαι, "ἔλασμα γὰρ χρυσοῦ τὸ
50 πλάτος τεσσάρων δαχτύλων ποιΐσαντες χαθ' ὅλου τοῦ
τῆς τραπέζης πλάτους, εἰς τοῦτο τοὺς πόδας αὐτῆς
ἀνέθεσαν, ἔπειτα περόναις χαὶ χαταχλεισὶν αὐτοὺς
ἐνέαφιγγον τῇ τραπέζῃ χατὰ τὴν στεφάνην, Üvà τὴν
θέαν τῆς χαινουργίας καὶ πολυτελείας, ἐφ᾽ ᾧ τις ἂν

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. B.

[590,501. |
usum accommodata,) et ob hocarbitratus esset priorem men

sam, non ob auri inopiam, modica exstitisse amplitudine, -

constituit eam , quz& ante posita erat, dimensionibus qui-
dem non excedere, varietate vero et elegantiz maleriz
aliam longe przestantiorem efficere. Quumque ingenio esset
ad rerum omnium naturas perspiciendas acuto, promptoque
in operibus novis et mirabilibus excogitandis , ipse tum isla
qute nondum descripta essent , inventione sua sollerter ad-
hibita ostensaque opificibus , fabricari jussit, tum que jam
descripta exstarent ad expressas rerum formas respiciendo
identidem perfici.

8. Ifaque quum illud in se recepissent, ut mensam exstrue-
rent in longitudinem quidem duorum cubitorum et semis,
atque in latitudinem unius, altitudine vero sesquicubilali ,
too opere ex anro fabrefacio, loricam quidem mene
quadrantilem confecerunt , cymatia autem tortilia , quibus
inerat czelatura restis temula trinis partibus tornata mira-
biliter. Illa vero quum essent triangularia, unusquisque
angulus eandem formarum dispositionem habebat , adeo ut
situ mufato una eademque species ante oculos versaretur.
Loricze quidem pars inferior mensam versus pulcre confor-
mata erat, exterior vero majori adhuc opificii elegantia
splendescebat , ut quae omnium in oculos incurreret et in
conspectum veniret. Unde fiebat ut ambarum partium
projecturae acut:e eminerent, nullusque angulus, quum
tres fuerint, ut ante diximus, dum mensa transfertur,
justo minor videretur. —Resticulis autem tornatis ordine
alterno insertoe erant gemmo fibulis aureis per foramina
comprehensam. — At circa latera lorieee , ad aspectum emi-
nentia, per obliquum erat ovorem facies, ex lapidibus
pretiosis ornatus gratia confecta, in circuitu per ἰοίλιη
mensam intercurrente densa virgularum aculptura. Subler
lianc ovalem speciem circumducta erat corona, omne genus
fructuum , prout eorum fert natura, repraesentans , adeo
ut racemi pendere, spica surgere, malogranata occludi
viderentur. Lapides eliam secundum genus unumquod-
que praedictorum fractuum, colorem eorum nativum ref
rentes, elaborarunt, et auro vinctos mensae circumdede
runt. Sub hac corona rursum alía series ovorum priori si-
milis facta est, eademque virgularum sculptura, ut in
mensa ex utraque parte spectaretur eadem operum varietas
et elegantia : ifa ut nulla in lorica et cymarum ordine, e
mensa quidem iu utramvis partem versa , cerneretur diver-
Silaa, sed idem artificium ad imos usque pedes pertend-
ret. Nam quum lamina aurea, quattuor digitos lata, men,
qua patebat ejus latitudo , adjuncta essel, in eam pedes ejus
inseruerunt , deinde fibulis et clausuris eos mensa adstrin-
xerunt juxta loricam ; atque ita ut eandem novitatis artili-
cii et mmagnificentiz , quacunque mensa verteretur, specien

[51.,515.} ᾿ ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. IT. 1591,...} — 441

στήση τὴν τράπεζαν μέρει, παρέχωσι τὴν αὐτήν.
'Exb δὲ τῆς τραπέζης μαίανδρον ἐξέγλυψαν, λίθους
αὐτῷ χατὰ μέσον ἀξιολόγους, ὥσπερ ἀστέρας, ποικίλης
ἰδέας ἐνθέντες, τόν τε ἄνθραχα xal τὸν σμάραγδον,
εἴδιστον προσαυγάζοντας αὐτῶν ἑχάτερον τοῖς δρῶσι,
τῶν τε ἄλλων γενῶν ὅσοι περισπούδαστοι χαὶ ζηλωτοὶ
vict διὰ τὴν πολυτέλειαν τῆς φύσεως ὑπάρχουσι. Μετὰ
δὲ τὸν μαίανδρον πλέγμα τι σχοινοειδὲς περιῆχτο,
jut τὴν χατὰ μέσον ὄψιν ἐμφερὲς, ἐφ᾽ οὗ χρύσταλλός
"τε λίθος χαὶ ἥλεχτρον ἐντετύπωτο, τῇ παραλλήλῳ τῆς
ἰδέας γειτνιάσει ψυχαγωγίαν θαυμαστὴν παρέχον τοῖς
βλέπουσι, Τῶν δὰ ποδῶν ἦσαν ai χεφαλίδες εἷς χρίνα
μευιαημέναι τὰς ἐχφύσεις τῶν πετάλων ὑπὸ τὴν τρά-
πεῖαν ἀναχλωμένων, εἰς ὀρθὸν δὲ τὴν βλάστησιν ἔνδοθεν
zaptyóvttov δρᾶν, 'H δὲ βάσις αὐτοῖς ἦν ἐξ ἄνθραχος
λίθου παλαιστιαία πεποιημένη, σχῆμα χρηπῖδος ἀπο-
τελοῦσα, τὸ δὲ πλάτος ὀχτὼ δαχτύλων ἔχουσα, καθ᾽ οὗ
τὸ πᾶν ἔλασμα τῶν ποδῶν ἐρήρειστος ἘἈνέγλυψαν δὲ
λεπτοαερεῖ xat φιλοπόνῳ τῇ τορεία τῶν ποδῶν Éxa-
V στον, χισσὸν αὐτοῖς xat χλήματα ἀμπέλων σὺν βότρυσιν
ἰχφύσαντες, ὡς εἰχάσαι μηδὲν ἀποδεῖν τῆς ἀληθείας"
xii γὰρ πρὸς τὸ πνεῦμα , διὰ λεπτότητα xal τὴν ἐπ’
ἄχρον αὐτῶν ἔκτασιν, χινούμενα φαντασίαν τῶν κατὰ
τῦσιν αᾶλλον ἢ τέγνης μιμημάτων παρεῖχεν. ᾿Εχαι-
Ὀνούργησαν δὲ ὥστε τρίπτυγον olovet τὸ σχῆμα τῆς
ὅλης χατασχευάσαι τραπέζης, τῆς ἁρμονίας πρὸς dÀ-
lrha τῶν μερῶν οὕτω συνδεδεμένης ὡς ἀόροτον εἶναι
xii μηδ᾽ ἐπινοεῖσθαι τὰς συμόολάς. “Ἤμισυ δὲ πή--
γεως οὐκ ἔλαττον τῇ τραπέζη τὸ πάχος συνέθαινεν εἷ-
παι, Τὸ μὲν οὖν ἀνάθημα τοῦτο χατὰ πολλὴν τοῦ
βασιλέως φιλοτιμίαν τοιοῦτο τῇ τε πολυτελεία τῆς
ὕλης xai τῇ ποιχιλίᾳ τῆς χαλλονῆῇς xal τῇ μιμήσει τῇ
χχτὰ τὴν τορείαν τῶν τεχνιτῶν συνετελέσθη, σπουδά-
σαντος εἰ xal μὴ τῷ μεγέθει τῆς προαναχειμένης τῷ
b Θεῷ τραπέζης ἔμελλεν ἔσεσθαι διάφορος, τῇ μέντοι γε
1£/v1 καὶ τῇ χαινουργία xal τῇ λαμπρότητι τῆς χατα-
σχευῆς πολὺ χρείττονα καὶ περίδλεπτον ἀπεργάσασθαι.
6΄, Τῶν δὲ κρατήρων χρύσεοι μὲν ἦσαν δύο" φολιδω-

τὴν δὲ εἶχον ἀπὸ τῆς βάσεως μέχρι τοῦ διαζώσμα-
W TX τὴν τορείαν, λίθων ταῖς σπείραις ποιχίλων ἐνδεδε-
μένων, Εἶτα ἐπ᾽ αὐτῇ μαίανδρος πηχυαῖος τὸ ὕψος
ἐξείργαστὸ χατὰ σύνθεσιν λίθων παντοίων τὴν ἰδέαν.
Ka: αὐτοῦ δὲ ῥάῤξωσις ἀνεγέγλυπτο' χαθ᾽ ἧς πλέγμα
ὑολθωτὸν διχτύοις ἐμφερὲς ἕως τοῦ “χείλους ἀνείλχυστο.
GT δὲ μέσα λίθων ἀσπίδια τετραδαχτύλων ἀνεπλήρου
τὸ χάλλος. Περιεστέφετο δὲ τὰ χείλη τοῦ χρατῆρος
χρίνων σμίλαξι καὶ ἀνθεμίσι χαὶ βοτρύων σχοινίαις εἰς
χύχλον περιηγμέναις. Τοὺς μὲν οὖν γρυσέους xpazi-
ρῃς, δύο γωροῦντας ἑχάτερον ἀμφορέας, τοῦτον χατε-
V σχεύασαν τὸν τρόπον" οἱ δ᾽ ἀργύρεοι τῶν ἐσόπτρων τὴν
λαμπρότητα πολὺ διαυγέστεροι γεγόνεισαν, ὡς τρανοτέ-
pac διὰ τούτων τὰς τῶν προσφερομένων ὄψεις ὁρᾶσθαι.
Προσχατεσχεύασε δὲ τούτοις ὃ βασιλεὺς καὶ φιάλας
τριάχοντα, ὧν ὅσα χρυσὸς ἦν, ἀλλὰ μὴ νλίθῳ πολυτελεῖ

exhiberent. Supra ipsam autem mensam sculpserunt
meandrum, qui lapides pretiosos, stellularum ad instar,
varii coloris ín medio haberet, carbunculum et smaragdum,
ambos spectantium oculos grato fulgore irradiantes , alios-
que diversi generís, quotquot, ex naturte sue prestantia ,
summa cupiditate ab omnibus expetuntur. Juxta mecan-
drum resticulata queedam textura circumquaque discur-
rebat , relicta in medio specie quz? rliombo admodum si:
milis , cai impressum erat crystallum et eleetrum , quod,
alterna forme vicinitate, miram intuentibus delectationem
afferebat. Pedum autem capitella cauliculis lilia imitaban-
tur, foliis sub mensam resupinis, íta ut stamina crocca
intus inclusa erecta ostenderent. Basis autem pedibus
facta erat 6 carbunculo, palmum lata, crepidinis speciem
efficiens, octo vero digitorum latitudinem liabens, qua tota
pedum lamina ei innitebatur. Singuli etiam pedes ornali
erant toreumate tenuissimo et operosissimo , Constante ex
liedera et palmitibus et racemis , ut nihil a veris discrepare
putarentur : nam quum vento, propter subtilitatem et
summitalis sug extensionem , facile moverentur, naturae
potius quam artis speciem prie se ferebant. Verum eliam
opus ita designarupt ut totius mensem figuram veluti tripli-
catam effecerint, tam apla partium compage ut neque cerni
neque animadverti posset qua juncturze coireut. — Fiebat
autem ut crassitudo mensas non minor esset dimidio cubitus.
Atque hoc quidem donarium ex regis munificentia ita se

habebat , et ingenti matericz pretio, et decoris varietate, et -

imitatione nature arte toreutice expressa, illo auctore et
agente, ut si non magnitudine hzec menaam Deo prius ap-
positam superalura esset, certe ipsa et opificii novitale et
ornamentorum splendore longe praestanGor et aspectu pul-
crior redderetur. .

9. Crateres autem duo quidem aurei erant, squamas
habentes torno exsculptas ab imo usque ad praecincturam,
variis lapidibus spiris insertis. Ianc sculpturam cxcipie-
piebat meander cubitali altitudine, ex lapidibus variarum
formarum artificiose admodum compositus. Secundum
hunc erat virgata sculptura, ac deinde usque ad labrum
rhomborum ad similitudinem retis plicatura. Scuta vero
in medio, ex lapidibus magnitudine quattuor digitorum , f.
cerunt ut niliil ad summum decus et splendorem deesset.
Crateris autem labia cincta erant liliorum foliis et anthe-
midibus et vitium capreolis in orbem circumduclis. Et
aureos quidem crateras , duas utrumque amphoras capien-
tes, ad hunc modum fabricarunt : argentei vero quaevis
specula splendore vincebant, ut quis ad eos accedens multo
expressius in iis corporis sui faciem contemplaretur. ]Insu-
per rex phialas quoque triginta conficiendas curavit, qua: eate-
nus qua aurez erant et lapidibus pretiosis non occupato,

4432 (ὔ16.)

διείληπτο, σμίλαξι χισσοῦ χαὶ πετάλοις ἀμπέλων
ἐσκίαστο φιλοτέχνως ἐντετορευμένων. Ταῦτα δ᾽ ἐγί-
νετο μὲν xot διὰ τὴν ἐμπειρίαν τῶν ἐργαζομένων, θαυ-
μασίων ὄντων περὶ τὴν τέχνην, πολὺ δὲ μᾶλλον ὑπὸ
6 τῆς τοῦ βασιλέως σπουδῆς xal φιλοτιμίας διαφερόντως
ἀπηρτίζετος. Οὐ γὰρ τῆς χορηγίας τὸ ἄφθονον χαὶ
μεγαλόψυχον τοῖς τεχνίταις παρεῖχε μόνον, ἀλλὰ καὶ
τὸ χρηματίζειν τοῖς δημοσίοις πράγμασιν ἀπειρηχὼς,
αὐτὸς τοῖς χατασχευάζουσι παρῆν χαὶ τὴν ὅλην ἐργα-
10 σίαν ἐπέδλεπεν. Αἴτιον δ᾽ ἦν τοῦτο τῆς τῶν τεχνιτῶν
ἐπιμελείας, ot πρὸς τὸν βασιλέα xal τὴν τούτου σπου-
δὴν ἀποδλέποντες φιλοπονώτερον τοῖς ἔργοις προσελι-
/

πάρουν.
v. Ταῦτα μὲν τὰ πεμφθέντα εἰς “Ἱεροσόλυμα δπὸ
15 Πτολεμαίου ἀναθήματα" ὃ δὲ ἀρχιερεὺς ᾿Ελεάζαρος ἀνα-
θεὶς αὐτὰ xoi τιμήσας τοὺς χομίσαντας, xal δῶρα δοὺς
τῷ βασιλεῖ κομίζειν, ἀπέλυσε πρὸς τὸν βασιλέα, Πα-
ραγενομένων δὲ εἰς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν, ἀχούσας Πτο-
λεμαῖος τὴν παρουσίαν αὐτῶν καὶ τοὺς ἑδδομήκχοντα
20 τῶν πρεσθυτέρων ἐληλυθότας, εὐθὺς μεταπέμπεται τὸν
᾿Ανδρέαν xal τὸν Ἀρισταῖον τοὺς πρέσδεις. Οἱ δὲ
ἀφιχόμενοι τάς τε ἐπιστολὰς, ἃς ἐχόμιζον αὐτῷ παρὰ
τοῦ ἀρχιερέως, ἀπέδοσαν xal ὅσα φράζειν ἀπὸ λόγων
ἐπύθετο, ταῦτα ἐδήλωσαν. Σπεύδων δ᾽ ἐντυχεῖν τοῖς
ἀπὸ τῶν Ἱεροσολύμων ἥχουσι πρεσθυτέροις ἐπὶ τὴν
ἑρμηνείαν τῶν νόμων, τοὺς μὲν ἄλλους, οὖς χρειῶν
ἕνεχα παρεῖναι συνέθαινεν, ἐκέλευσεν ἀπολῦσαι, πα-
ράδοξον τοῦτο ποιῶν xxl παρὰ τὸ ἔθος. Οἱ μὲν γὰρ
πὸ τοιούτων αἰτιῶν ἀχθέντες διὰ πέμπτης ἡμέρας
αὐτῷ προσύήεσαν, οἱ δὲ πρεσθεύοντες διὰ μηνός. Τότε
τοίνυν ἀπολύσας ἐχείνους τοὺς πεμφθέντας ὑπὸ ᾽Ελεα-
ζάρου περιέμενεν. Ὡς δὲ παρῆλθον μετὰ xol τῶν
δώρων ὁΐ γέροντες, ἃ τῷ βασιλεῖ xouicat ὃ ἀρχιερεὺς
αὐτοῖς ἔδωχε,, καὶ τῶν διφθερῶν, αἷς ἐγγεγραμμένους
εἶχον τοὺς νόμους χρυσοῖς γράμμασιν, ἐπηρώτησεν
αὐτοὺς περὶ τῶν βιδλίων. Ὡς δ᾽ ἀποχαλύψαντες τῶν
ἐνειλημάτων ἐπέδειξαν αὐτῷ, θαυμάσας ὃ βασιλεὺς
τῆς ἰσχνότητος τοὺς ὑμένας xal τῆς συμδολῇς τὸ ἀνε-
πίγνωστον (οὕτω γὰρ ἥρμοστο) καὶ τοῦτο ποιήσας χρό-
40 vt) πλείονι, χάριν εἶπεν ἔχειν αὐτοῖς τε ἐλθοῦσι χαὶ
μείζονα τῷ πέμψαντι, πρὸ δὲ πάντων τῷ Θεῷ, οὗ
τοὺς νόμους εἶναι συμθέθηκεν. ᾿Εχδοησάντων δ᾽ ὑφ᾽
ἕν τῶν πρεσδυτέρων xai τῶν συμπαρόντων γίνεσθαι
τὰ ἀγαθὰ τῷ βασιλεῖ, δι᾿ ὑπερδολὴν ἡδονῆς εἰς δάκρυα
προὔπεσε, φύσει τῆς μεγἄλης χαρᾶς πασχούσης xai τὰ
τῶν λυπηρῶν σύμθολα. Κελεύσας δὲ τὰ βιδλίχ δοῦ-
ναι τοῖς ἐπὶ τῆς τάξεως, τότε τοὺς ἄνδρας ἠσπάσατο,
δίκαιον εἰπὼν εἶναι πρῶτον περὶ ὧν αὐτοὺς μετεπέω-
ato ποιησάμενον τοὺς λόγους, ἔπειτα χἀχείνους προσ-
ειἰπεῖν᾽ τὴν μέντοι γε ἡμέραν, καθ᾽ ἣν ἦλθον πρὸς αὖ-
τὸν, ἐπιφανῇ ποιήσειν xal xarà πᾶν ἔτος ἐπίσημον εἰς
ὅλον τὸν τῆς ζωῆς χρόνον ἐπηγγέλλετο. Ετυγε γὰρ
ἡ αὐτὴ εἶναι τῆς παρουσίας αὐτῶν χαὶ τῆς νίχης, ἣν
Ἀντίγονον ναυμαχῶν ἐνίχησε. Συνεστιαθῆναί τε αὖ-

45

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. B.

[292,59.]

hederze frondibus et pampinis sculptilibus sollerter adum-
brata fuerunt. Atque hoc quidem opificium acceptum fe-
rebatur non solum operariorum ingeniis, qui mirandum in
modum arte sua excellebant, sed et multo magis resis
studio e munificentie, qua in causa erant ut summam

perfectionem acciperent. Etenim non solum sumplus ar-

lficibus, large et magnifice suppeditabat, verum etiam,
omissa publicorum negotiorum administratione , ipse operi

faciundo przesens aderat , totumque opus inspiciebat. Quo
fiebat ut artifices acrem diligentiam adhiberent , qui ad re-
gem ejusque hac in re studium spectantes strenue magis et

naviter operibus incubuerunt.

10. Ista quidem donaria a Ptolemzeo Hierosolyma missa
erant. Alque pontifex Eleazarus, quum ea in templo col-

locasset, eosque honorasset qui ea attulerant, atque dona

regi ferenda i//is dedisset, ad regem eos remisit. αἱ

postquam Alexandriam pervenerunt, Ptolemzeus , intellecto -

eorum adventu , et septuaginta seniorum venisse, protinus
legatos Andream et Aristaeum curat accersendos. Qui ubi
ad eum accesserunt, literas ei, quas a pontifice afferebant,
tradiderunt, et omnia , quibus eos verbis interrogavit , de-
clararunt. 1116 vero cupiens seniores alloqui, Hierosoly-
mis ob legum interpretationem venientes, reliquos , qui ob
negolia forte aderant, dimitti jussit, id quod inusitate et
contra ejus consuetudinem factum est. Qui enim ob hu-
jusmodi causam adducebantur, quinto demum die eum
conveniebant, legati vero post unum mensem. — Tunc igi-
tur, dimissis illis, missos ab Eleazaro exspectavit. Atque
ubi seniores illi advenerunt, dona secum sibi a pontifice
ad regem tradita, et membranas, in quibus scriptas aureis

literis leges habebant , ferentes, interrogavit eos de iis li- -

bris. Quumque detractis tegumentis ei ostendissent, rex,
membranarum tenuitatem diutius admiratus, et indiscre-
tas earum commissuras, (ita enim Jibri apti erant et con-
nexi,) gratias se illis habere dicebat qui venissent, et majo-
res ei qui misisset, longe vero maximas Deo, cujus leges
ut essent contigit. Quumque seniores el qui una aderant
regi uno clamore fausta omnia comprecali essent, pre
nimio gaudio lacrimas emisit. Ita enim a natura compara:
tum est ut idem summxse latitie quod doloris signum esset.
Dein quum jussisset libros iis tradi, quorum id munus erat,
tunc homines complexus est, dixitque sequum esse ut
prius iis de rebus verba faceret, propter quas eos accers'-
visset, ac deinde illos compellaret : ceterum diem quoque
eorum adventus promisit sese insignem facturum , eundem
que singulis annis, quam diu ipse viveret, solenniter cele-
braturum. Nam fors ita tulit ut idem dies essef eorum
adventus et victoris quam ipse de Antigono praelio navali

$—418.)

αὐτοὺς ἐκέλευσε xai χαταλύσεις αὐτοῖς προσέταξε
ἦναι τὰς χαλλίστας πρὸς τῇ ἄχρα.
i, Ὁ ὃὲ ἐπὶ τῆς τῶν ξένων ἀποδοχῆς τεταγμένος
ἄνωρ Δωρόθεον χαλέσας, ὃς εἶχε τὴν περὶ τούτων
ὕγοιαν, ἐχέλευσεν ἑτοιμάζειν ἑχάστω τὰ δέοντα πρὸς
b δίαιταν. Διετέταχτο δὲ τοῦτον ὑπὸ τοῦ βασιλέως
| τρόπον " χατὰ γὰρ πόλιν ἑκάστην, ὅσαι οὐ τοῖς
τοῖς χρῶνται περὶ τὴν δίαιταν, ἦν τούτων ἐπιμελό-
ὃς, χαὶ χατὰ τὸ τῶν ἀφιχνουμένων πρὸς αὐτὸν ἔθος
v? αὐτοῖς παρεσχευάζετο, ἵνα τῷ συνήθει τρόπῳ τῆς
αἰτυς εὐονχούμενοι μᾶλλον ἥδωνται, xal πρὸς μηδὲν
Ἰλλοτρίως ἔχον δυσγεραίνωσιν". ὃ δὴ χαὶ περὶ τού-
τοῦς ἐγένετο, Δωροθέου διὰ τὴν περὶ τὸν βίον ἀχρίθειαν
ἐπὶ τούτοις χαθεστῶτος, Συνεπόρισε δὲ πάντα δι'
αὐτοῦ τὰ πρὸς τὰς τοιαύτας ὑποδοχὰς xal διμερῇ τὴν
χλιτίαν ἐποίησεν, οὕτω προστάξαντος τοῦ βασιλέως"
τοὺς μὲν γὰρ ἡμίσεις ἐχέλευσεν ἀνὰ χεῖρα χαταχλιθῆ-
tt, τοὺς δὲ λοιποὺς μετὰ τὴν αὑτοῦ χλισίαν, οὐδὲν
ἀπολιπὼν τῆς εἰς τοὺς ἄνδρας τιυῆς. ᾿Επεὶ δ᾽ οὕτω
"χατεχλίθησαν, ἐχέλευσε τὸν Δωρόθεον οἷς ἔθεσι γρώμε-
νοι ὀιχτελοῦσι πάντες οἱ ἀπὸ τῆς ᾿Ιουδαίας πρὸς αὐτὸν
iovu£vot, χατὰ ταῦτα ὑπηρετεῖν. Διὸ τοὺς ἱεροχήρυ--
Xi; χαὶ θύτας xai τοὺς ἄλλους, οἱ τὰς χκατευγὰς
ἐποιοῦντο, παργτήσατο, τῶν δὲ παραγενομένων ἕνα,
5 Ἐλισσαῖον ὄνομα, ὄντα ἱερέα παρεχάλεσεν ὃ βασιλεὺς
ποιήτασθαι χατευχάς, Ὁ δὲ στὰς εἰς μέσον ηὔχετο
τῷ ἠχσιλεῖ τὰ ἀγαθὰ καὶ τοῖς ἀρχομένοις Óm' αὐτοῦ"
t'71 χρότος ἐξ ἁπάντων μετὰ χαρᾶς xoi Bore ἤρθη,
X20 παυσάμενοι πρὸς εὐωχίαν χαὶ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν
παρεσχευχσμένων ἐτράπησαν. Διαλιπὼν δὲ 5 βασι-
» i Ézov ἔδοξεν à ἀποχρῶντα χαιρὸν εἶναι φιλοσοφεῖν
zumo, xai ἔχαστον αὐτῶν λόγους ἐπηρώτα φυσιχοὺς
χαὶ πρὸς τὴν τῶν ζητουμένων Πεωρίαν. ᾿Αχριῤῶς δ᾽ ἐχεί-
γων 1 περὶ: παντὸς οὑτινοσοῦν, ὃ λέγειν αὐτοῖς προ ληθείη ;
διασαγούντων, ἡδόμενος τοιοῦτον ἐφ᾽ ἡμέρας δώδεκα
συμπόσιον ἐποιήσατο, ὁ ὡς τῷ βουλομένω τὰ χατὰ μέ-
pos Tówat τῶν dv τῷ συμποσίῳ ζητηθέντων εἶναι μαθεῖν
ἀναγνόντι τὸ Ἀρισταίου βιθλίον, ὃ συνέγραψε διὰ ταῦτα.
ιδ΄, Θαυμαζοντος δ᾽ αὐτοὺς οὐ μόνον τοῦ βασιλέως,
) ἀλλὰ xxi Μενεδήμου τοῦ φιλοσόφου προνοίᾳ διοιχεῖ-
σθαι πάντχ φήσαντος, χαὶ διὰ τοῦτ᾽ εἰκὸς χαὶ τοῦ λο--
Too δύναμιν xal χάλλος ηὑρᾷσθαι, παύονται μὲν περὶ
τούτων ἐπιζητοῦντες. Γεγενῆσθαι δ᾽ αὑτῷ τὰ μέγιστα
τῶν ἀγαθῶν ὃ βασιλεὺς ἔλεγεν ἤδη παρόντων αὐτῶν'
᾿ἀγελῆσθαι γὰρ παρ᾽ αὐτῶν μεμαθηκότα πῶς δεῖ βασι-
λεύειν: χελεύει τε αὐτοῖς ἀνὰ τρία δοθῆναι τάλαντα
X1l τοὺς ἀποχαταστήσοντας ἐπὶ τὴν χατάλυσιν. Διελ-
θουσῶν δὲ τριῶν ἡμϑρῶν παοαλαθὼν αὐτοὺς ὃ Δηυ ἡ-
τρις χαὶ διελθὼν τὸ ἑπταστάδιον, χῶμα τῆς θαλάσσης
px τὴν νῆσον, χαὶ διαθὰς πρὸς τὴν γέφυραν, προελ-
ῥὼν ἐπὶ τῷ βόρεια μέρη συνέδριον ἐποιήσατο ἐν τῷ
παρὰ τὴν ἠόνα χατεσχευασμένῳ οἴχῳ, πρὸς διάσχεψιν
πραγμάτων ἠοευίας χαλῶς ἔ ἔχοντι. "Aqayov οὖν αὐὖ-
τοὺς ἐχεῖ παρεχάλει πάντων, ὧν ἂν δεηθεῖεν εἰς τὴν

- «-

p

D
λε
y
72

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. Il.

[503,504.] 448

reportarat. Igitur eos sibi convivas esse jussit, eisque sub
ipsa arce dari pulcerrima hospitia.

11. Nicanor autem, qui excipiendis hospitibns pr&crat,
vocato Dorotheo, qui earum rerum procurationem habebat,
jussit ut cuique pararet quz ad victum yertinerent. Erat
autem ea res a rege in hunc modum constituta : nam in
unaquaque urbium , qui non eadem victus ratione uteban-
tur, erat qui hzec sdministraret , et hospitibus omnia ad ipso-
rum morem curanda pararet, ut consuela victus ratione
epulantes magis delectarentur, nec ulla re tanquam aliena
offenderentur. Quod quidem tum illis quoque senioribus
factum est, Dorotheo, quod accurate nosset omnia ad victum
pertinentia, his rebus prefecto. Nicanor igitur per hunc
omnia ad illos accipiendos paravit , geminamque accubatio-
nem fecit, idque regis jussu. — Imperavit enim rex dimi-
diam eorum partem juxta se collocari , alteram vero partem
in altera mensa post suam, nihil omiltens quod illis honori
esset. Postquam ita discubuerunt , mandat Dorotheo ut
quo ritu uterentur omnes, qui ad ipsum ex Jud:ea venissent,
eodem iis ministraret. Itaque sacros praecones et sacri fl-
cos et alios quibus preces peragere mos erat, ipsi visum
est repudiare, et hospitum unum, nomine Elissseeum, sa-
cerdotem , rogavit ut precationem adhiberet. Alque is,
stans in medio, regi ejusque subditis fausta precatus est.
Deinde omnes cam letitia applauserunt οἱ acclamarunt ,
et eo facto ad epulas paratas se converterunt.
quum moram, quantam satis esse judicabat, interposuisset,
pliilosophari cepit, et singulis eorum quaestionem aliquam
naturalem proponebat, etiam ad res quisitas contemplan-
das. Quumque accurate de quavis re, qua eis proponere-
tur, dissererent, rex iis delectatus yer duodecim dies hu-
jusmodi convivium fecit, id quod cuiquam , qui quaestiones
licet co-
gnoscere ex Arista libello, quem propterea conscripsit.

Et rex,

in convivio agitatas singillatim scire desiderat ,

12. Quum autem eos non solum rex demiratus esset , sed
et Menedemus philosophus ultro fateretur providentiam
oninia gubernare et. moderari, indeque plane eos ralioci-
nandi vim et pulcritudinem esse indeptos, finis id genus
disquisilionibus imponitur. Tum vero rex dicebat sese
jam maxima bona percepisse ex eorum adventu, (quippe
qui ei profuerint quod ab eis'didicisset regis oflicium),
jussitque singulis tria talenta dari, et deputari qui eos in
hospitium deducerent. Deinde tribus peractis diebus,
Demetrius iis assumptis heptastadium transgressus , agge-
rem in mari ad insulam pertinentem, et transito ponte,
quum boream versus progressus esset, congregavit eos in
domum prope littus exstructam , ad contemplalionem re-
rum ob solitudinem idoneam : et eis illuc perductis , roga-
bat , ut postquam omnia , quibus ad legis interpretationem

444 — (s15,519.)

ἑρμηνείαν τοῦ νόμου, παρόντων ἀχωλύτως ἐπιτελεῖν
τὸ ἔργον. Οἱ δ᾽ ὡς ἔνι μάλιστα φιλοτίμως χαὶ φιλο--
πόνως τὴν ἐρμηνείαν ἀχριδῇ ποιούμενοι μέχρι μὲν ὥρας
ἐνάτης πρὸς τοῦτο διετέλουν ὄντες, ἔπειτ᾽ ἐπὶ τὴν τοῦ

& σώματος ἀπηλλάττοντο θεραπείαν, ἀφθόνως αὐτοῖς τῶν
πρὸς τὴν δίαιταν χορηγουμένων, xal προσέτι τοῦ Δω-
ροθέου πολλὰ χαὶ τῶν παρασχευαζομένων τῷ βασιλεῖ
(προσέταξε γάρ) αὐτοῖς παρέχοντος. IIpot δὲ πρὸς τὴν
αὐλὴν παραγινόμενοι xat τὸν Πτολεμαῖον ἀσπαζόμενοι

10 πάλιν ἐπὶ τὸν αὐτὸν ἀπήεσαν τόπον, χαὶ τῇ θαλάσσῃ
τὰς χεῖρας ἀπονιπτόμενοι xal χαθαίροντες ἑαυτοὺς οὔ--
τως ἐπὶ τὴν τῶν νόμων ἑρμηνείαν ἐτρέποντο. Μετα-
γραφέντος δὲ τοῦ νόμου xal τοῦ χατὰ τὴν ἑρμηνείαν
ἔργου τέλος ἐν ἡμέραις ἑδδομήχοντα xol δυσὶ λαύόντος,

16 συναγαγὼν ὃ Δημήτριος τοὺς Ἰουδαίους ἅπαντας εἷς
τὸν τόπον ἔνθα xal μετεδλήθησαν ol νόμοι. παρόντων
xal τῶν ἑρμηνέων, ἀνέγνω τούτου. Τὸ δὲ πλῆθος
ἀπεδέξατο μὲν xal τοὺς διασαφήσαντας πρεσθυτέρους
τὸν νόμον, ἐπήνεσαν δὲ χαὶ τὸν Δημήτριον τῆς ἐπινοίας,

0) ὡς μεγάλων ἀγαθῶν αὐτοῖς εὑρετὴν γεγενημένον, πα-
ρεχάλεσάν τε δοῦναι χαὶ τοῖς ἡγουμένοις αὐτῶν ἀνα-
γνῶναι τὸν νόμον. Ἠξίωσάν τε πάντες, ὅ τε ἱερεὺς
xal τῶν ἑρμηνέων ol πρεσδύτεροι xal τοῦ πολιτεύμα-
τος οἱ προεστηχότες, ἐπεὶ καλῶς τὰ τῆς ἑρμηνείας
36 ἀπήρτισται, xai διαμεῖναι ταῦθ᾽ ὡς ἔχει xal μὴ με-
ταχινεῖν αὐτά. Ἁπάντων δὲ αὐτῶν ἐπαινεσάντων τὴν
γνώμην, ἐχέλευσαν εἴ τις ἣ περισσόν τι προσγεγραμμέ-
νον δρᾷ τῷ νόμῳ, 7| λεῖπον, πάλιν ἐπισχοποῦντα τοῦτο
χαὶ ποιοῦντα φανερὸν διορθοῦν, σωφρόνως τοῦτο πράτ-
30 τόντες͵ ἵνα τὸ χριθὲν ἅπαξ ἔχειν καλῶς εἷς ἀεὶ διαμένη.
ιγ΄. Ἐχάρη μὲν οὖν 6 βασιλεὺς xal ἐπὶ τούτῳ τὴν
αὑτοῦ προαίρεσιν εἷς τὸ χρήσιμον ὁρῶν τετελειωμένην᾽
ἥσθη δὲ μάλιστα τῶν νόμων ἀναγνωσθέντων αὐτῷ,
xal τὴν διάνοιαν xal τὴν σοφίαν ἐξεπλάγη τοῦ νομοθέ-
356 του" xal πρὸς τὸν Δημήτριον ἤρξατο ποιεῖσθαι λόγους,
πῶς οὕτω θαυμαστῆς οὔσης τῆς νομοθεσίας οὐδεὶς οὔτε
τῶν ἱστορικῶν αὐτῆς οὔτε τῶν ποιητῶν ἐπεμνήσθη,
Ὁ δὲ Δημήτριος μηδένα τολμῆσαι τῆς τῶν νόμων τού-
τῶν ἀναγραφῆς ἅψασθαι, διὰ τὸ θείαν αὐτὴν εἶναι χαὶ
40 σεμνὴν, ἔφασχε, xoi ὅτι βλαδεῖεν ἤδη τινὲς τούτοις
ἐπιχειρήσαντες ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, δηλῶν ὡς Θεόπομπος
βουληθεὶς ἱστορῆσαί τι περὶ τούτων ἐταράχθν͵ τὴν διά-
vouty πλείοσιν ἣ τριάχοντα ἡμέραις, xol παρὰ τὰς
ἀνέσεις ἐξιλάσχετο τὸν Θεὸν, ἐντεῦθεν αὑτῷ γενέσθαι
45 τὴν παραφροσύνην ὑπονοῶν οὐ μὴν ἀλλὰ xal ὄναρ
εἶδεν ὅτι τοῦτ᾽ αὐτῷ συμθαίη περιεργαζομένῳ τὰ θεῖα
χαὶ ταῦτ᾽ ἐχφέρειν ἐπὶ χοινοὺς ἀνθρῴπους θελήσαντι,
xai ἀποσχόμενος χατέστη τὴν διάνοιαν. ᾿Εδήλου δὲ
xal περὶ Θεοδέχτου τοῦ τῶν τραγῳδιῶν ποιητοῦ dva-
60 φέρεσθαι ὅτι βουληθεὶς Év τινι δράματι τῶν ἐν τῇ ἱερᾷ

βίδλῳ γεγραμμένων μνησθῆναι, τὰς ὄψεις γλαυχωθείη |
xal συνιδὼν τὴν αἰτίαν ἀπαλλαγείη τοῦ πάθους, ἐξευ-- '
! causa convaluisset, propitiato Deo.

μενισάμενος τὸν Θεόν. !
ιδ΄, Πυραλαῤὼν δὲ ταῦτα 6 βασιλεὺς παρὰ τοῦ Δη-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. B.

[594,595
opus esset , ad arbitriam suum haberent, negotium ex
dirent. tlli vero, summo studio ef labore ad legem
interpretandam aggressi, in ea ad horam diei nonam
borabant : deinde corpori curemdo se dabant, iis que
victum pertinerent large suppetentibus , ac preeterea Do
theo multa ex iis quae regi parata erant ipsius jussu i
afferente, Atque etiam mane ad regiam venientes et
meum salntantes, eundem locum repetebant, et
in mari lavantes seque lustrantes , ita demum ad legum ie
terprefationem sese conferebant. Deinde transcripta !
et interpretationis opere duobus et septuaginta diebus
soluto, Demetrius, congregatis eum in locum, in q
verse leges fuerant, Judgis omnibus , przesentibus eti
interpretibus, eas recitavit. Et multitudo seniores, lege
interpretes, approbavit, Demetrii etiam inventionem col-
laudarunt, qui ipsis magnorum bonorum inventor exsti-
tisset, ab eoque petierunt ut etiam rectoribus suis legem |
legendam daret ; postularuntque omnes , tum sacerdos , tua |
interpretum seniores, et reipublice administratores, ut |
quandoquidem recte haberet interpretatio, maneret ut eral, |
nevemutaretur. Quumque omnes eorum sententiam laudas
sent, jusserunt, ut si quis in lege vel superfluum aliquid
scriptum videret, vel curtum, id iterum inspiceret, pls
numque redderet et corrigeret , sapienter hoc ipsum facien-
tes, ut quod semel rectum judicatum esset, id perpeluo
maneret.

13. Et rex quidem gavisus est, videns suum etiam hac in
re institutum utiliter perfectum : maxime autem lzetatus es:
recitatis ei legibus, et legislatoris mentem atque sapien-
tíam stupuit : itaque cum Demetrio verba facere cepit, qui
fieret ut quum tam admirabilis esset ea lex, nullus nec
historicorum nec poetarum ejus meminisset. Ad quod De-
metrius respondit, propterea neminem ausum eam allia-
gere, quod divina esset et augusta, jamque nonnullos,
quoniam tale aliquid attentassent, lesos fuisse divinilus.
Eique demonstravit ut Theopompus , quum horum aliqui
scribere instituisset , mentem plus quam triginta dies per-
turbatam habuisset ; itaque intermittente malo , Deum pre-
cibus placasset , inde sibi insaniam ortam esse suspicatus :
quin etiam in somnio vidisset id sibi propterea evenisse,
quod divina tractasset et in profanum vulgus proferre vo-
luisset; atque adeo, übi destiterat, mentem ei constilisse.
Narravit etiam de Theodecta tragico poeta , qui, ul per-
hibetur, quum voluisset in quadam fabula mentionem facere
eorum quie in sacro libro scripta forent , in oculorum mor-
bum, quod glaucoma vocant, incidisset, et intellecta

1$. Rex igitur, libris a Demetrio uf supra memoralnn

(515,526. )

μητρίου, χαθὼς προείρηται, προσχυνήσας αὐτοῖς, ἐχέ-
λευσε πολλὴν ποιεῖσθαι τῶν βιδλίων τὴν ἐπιμέλειαν,
ἵνα διαμείνῃ ταῦτα χαθαρῶς, τούς τε ἑρμηνεύσαντας
ταρεχάλεσε συνεχῶς πρὸς αὑτὸν ix τῆς Ἰουδαίας πα-
ραγίνεσθαι' τοῦτο γὰρ αὐτοῖς καὶ πρὸς τιμὴν τὴν παρ᾽
αὐτοῦ χαὶ πρὸς τὰς ἀπὸ τῶν δωρεῶν ὠφελείας λυσιτελή-
σειν. Νῦν μὲν γὰρ εἶναι δίκαιον αὐτοὺς ἐχπέμπειν
δέγεν, ἐχουσίως δὲ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντας τεύξεσθαι
πάντων ὧν f| τε αὐτῶν ἐστι σοφία διχαία τυχεῖν xai f,
ἐχείνου μεγαλοφροσύνη παρασχ εἶν ἱκανή. Τότε μὲν οὖν
ἐξέπεμψεν αὐτοὺς, δοὺς ἑκάστῳ στολὰς ἀρίστας τρεῖς 1
x1 χρυσοῦ τάλαντα δύο xal χυλίχιον ταλάντου xai τὴν |

τοῦ συμποσίου στρωμνήν. Καὶ ταῦτα μὲν ἐκχείνοις |

lev ἐδωρήσατο" τῷ δ᾽ ἀρχιερεῖ Ἐλεαζάρῳ δι᾽ αὐτῶν αὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. III.

, ἔπεμψε χλίνας ἀργυρόποδας δέκα xal τὴν ἀχόλουθον
αὐτῶν ἐπισχευὴν xai χυλίχιον ταλάντων τριάχοντα,
τρῶς τούτοις δὲ xal στολὰς δέχα xai πορφύραν καὶ
οτέφανον διαπρεπῇ χαὶ βυσσίνης ὀθόνης ἱστοὺς ἐχατόν"
ἔτι γε υ᾽ν φιάλας xal τρύδλια xal σπονδεῖα καὶ χρα-

ντῆρας χρυσοῦς πρὸς ἀνάθεσιν δύο. Παρεχάλεσε δ᾽ αὐὖ-
τὸν χαὶ διὰ τῶν ἐπιστολῶν ὅπως εἰ τῶν ἀνδρῶν τούτων
βελήσειάν τινες πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν, ἐπιτρέψη, περὶ
πολλοῦ ποιούμενος τὴν μετὰ τῶν ἐν παιδεία τυγχανόν--
τῶν συνουσίαν χαὶ τὸν πλοῦτον εἷς τούτους ἡδέως ἔχων

να χατατίθβεσθαι., — Kol τὰ μὲν εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῶν
Ἰουδαίων τοιαῦτα παρὰ Πτολεμαίου τοῦ Φιλαδέλφου
συνέθη͵ γενέσθαι.

ΚΕΦ. I".

"Ἔτυγον δὲ xai τῆς παρὰ τῶν βασιλέων τῆς Ἀσίας
τιμῆς, ἐπειδὴ συνεστράτευσαν αὐτοῖς. Καὶ γὰρ Σέ-
W λευχος 6 Νικάτωρ ἐν αἷς ἔχτισε πόλεσιν ἐν τῇ Ἀσία
χαὶ τῇ χάτω Συρίᾳ xai ἐν αὐτῇ τῇ μητροπόλει “Ἄντιο-
“εία πολιτείας αὐτοὺς ἠξίωσε. xal τοῖς ἐνοικισθεῖσιν
ἰσοτίαους ἀπέδειξε ΜΙ αχεδόσι καὶ “Ἕλλησιν, ὡς τὴν πο-
λιτείαν ταύτην ἔτι xal. νῦν διαμένειν. Τεχωήριον δὲ
Ὁ τὸ τοὺς Ἰουδαίους μὴ βουλομένους ἀλλοφύλῳ ἐλαίῳ
,ϑήσασθαι λαμθάνειν ὡρισμένον τι παρὰ τῶν γυμνα-
σιάργων εἰς ἔλαίου τιμὴν ἀργύριον’ ὃ τοῦ δήμου
τῶν Ἀντιοχέων ἐν τῷ νῦν πολέμῳ λῦσαι προαιρουμέ-
νου, Μουχιανὸς ἡγεμὼν ὧν τότε τῆς Συρίας ἐτήρησε.
(0 Καὶ μετὰ ταῦτα χρατήσαντος Οὐεσπασιανοῦ xai Τίτου
τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ τῆς οἰχουμένης, δεηθέντες οἱ ᾿Αλεξανδρεῖς
καὶ Ἀντιοχεῖς ἵνα τὰ δίκαια τῆς πολιτείας μηκέτι μένη
τοῖς Ἰουδαίοις, οὖχ ἐπέτυχον. Ἔξ ὧν τις ἂν χατανοή-
ctv. τὴν Ρωμαίων ἐπιείκειαν xal μεγαλοφροσύνην.
μάλιστα δὲ τὴν Οὐεσπασιανοῦ χαὶ Τίτον, ὅτι χαίτοι
πολλὰ πονήσαντες ἐν τῷ πρὸς Ἰουδαίους πολέμῳ, xal
πιχρῶς πρὸς αὐτοὺς ἔχοντες ὅτι μὴ παρέδοσαν τὰ ὅπλα
αὐτοῖς, μέχρι δ᾽ ἐσχάτου πολεμοῦντες ὑπέμειναν, οὖδε-
νὸς αὐτοὺς τῶν ὑπαρχόντων χατὰ τὴν προειρημένην
$ πολιτείαν ἀφείλοντο, ἀλλὰ xal τῆς πρότερον ὀργῆς χαὶ
τῆς τῶν ᾿Αλεξανδρέων xal ᾿Αντιοχέων δήμων μεγίστων
ὄντων παραχλήσεως ἐχράτησαν, ὥστε μηδὲν μήθ᾽ ὑπὸ

[595,506.] 445

est acceptis, eos veneralus, jussit diligentem curam illis
haberi, ut iidem in integro manerent, hortatusque est in-
terpretes ut ad se frequenter ex Judea venirent : id enim
eis utile futurum, tum propter honorem quo eos affectu-
rus, tum propter dona quibus ornaturus esset. Nunc qui-
dem equum esse dicebat ut eos dimitteret : verum si dein-
ceps ad se sua sponte venirent, assequuturos omnia qus et
ipsorum sapientie deberentur, et a liberalitate sua preesta-
ri possent. gitur eos tum dimisit, quum unicuique tres
egregias vestes et auri talenta duo dedisset, et calicem
unius talenti, et tori vestem stragulam. Εἰ hic quidem
ipeis dono dedit : pontifici autem Eleazaro per eos misit
decem lectos argenteis pedibus, una cum eorum instru-
mento, el calicem talentorum triginta ; praeterea vesles de-
cem et purpuram et elegantem coronam eL byssinze tele
juga centum , et insuper phíalas et catinos et pocula et
crateras duos, in templo reponendos. — Hortatus est eum
etiam per literas, ut si qui illorum hominum ad se venire
vellent, permitteret : quandoquidem plurimi faceret cum
illis, qui eruditione preecellerent , colloquia serere, sibique
gratissimum esset opes suas istiusmodi viris impendere.
Atque ea quidem id genus sunt , quie Ptolemzus Philadel.
phus in Judetorum gloriam et honorem prestitit.

CAP. III.

Consequuti sunt et ab Asis regibus honorem, quoniam
sub eis militassent. Etenim Seleucus Nicator, in iis ur-
bibus quas condidit in Asia et inferiore Syria, et in ipso
regni capite Antiochia eos civitate donavit, et eodem quo
Macedones et Graecos ibidem collocatos numero babuit :
quo jure eliamnum utuntur. Argumento est quud Judeis,
nolentibus alieno oleo uti, certa pecunite summa pro olei
pretio solvitur a gymnasiorum praefectis : quem morem
quum Antiochensis populus proximo bello abrogare conare-
tur, Mucianus, qui tum Syris praetor erat, tamen retinuit.
Et postea orbis terrarum imperium tenente Vespasiano et
Tito ejus filio, orantes Alexandrini et Antiochenses ut
Judei privarentur jure civitatis, non impetrarunt. Unde
illud perspici el intelligi potest, quanta cequitate et magna-
nimitate erant Romani, przcipue vero Vespasianus et Ti-
tus, qui licet mullos contra Judzeos bellando labores susti-
nuerant ef acerbe tulerant , quod deditionem facere nolue-
rint , sed pugnantes ad extremum manserint, nulla tamen
re jus ipsorum praedictum Imminutum esse voluerunt , ve-
rum et ire qua olim exarserunt , et populi tam Alexandrini
quam Antiocheni, utuL magni erant , precibus restiterunt,
adeo ut ne minimum quidem vel sus in illos benevolentiee,

446 (δ620,521.)

τῆς πρὸς τούτους χάριτος μήθ᾽ ὑπὸ τῆς πρὸς τοὺς πολε-
μηθέντας μισοπονηρίας ἐνδοῦναι πρὸς τὸ λῦσαί τι τῶν
ἀρχαίων τοῖς Ἰουδαίοις φιλανθρώπων, ἀλλὰ τοὺς ἀντα-
ραμένους αὐτοῖς ὅπλα χαὶ χωρήσαντας διὰ μάχης δε-
» δωχέναι τιμωρίαν, φήσαντες τοὺς οὐδὲν ἐξαμαρτόντας
οὐχ εἶναι δίκαιον ἀποστερεῖν τῶν ὑπαρχόντων.
β΄. “Ὅμοιον δέ τι τούτων χαὶ Μάρχον ᾿Αγρίππαν
φρονήσαντα περὶ τῶν Ἰουδαίων οἴδαμεν. Τῶν yào
᾿ἸΙώνων χινηθέντων ἐπ᾽ αὐτοὺς xat δεομένων τοῦ Αγρίπ-
10 πα, ἵνα τῆς πολιτείας ἣν αὐτοῖς ἔδωχεν Ἀντίοχος Ó
Σελεύχου υἱωνὸς, ὃ παρὰ τοῖς “Ἑλλησι Θεὸς λεγόμενος,
μόνοι μετέχωσιν, ἀξιούντων δ᾽, εἰ συγγενεῖς εἰσιν αὐτοῖς
Ἰουδαῖοι, σέδεσθαι τοὺς ἰδίους αὐτῶν θεοὺς, xal δίκης
περὶ τούτων συστάσης ἐνίχησαν ᾿Ιουδαῖοι τοῖς αὑτῶν
15 ἔθεσι χρῆσθαι, συνηγορήσαντος αὐτοῖς Νιχολάου τοῦ
Δαμασχηνοῦ" ὃ γὰρ ᾿Αγρίππας ἀπεφήνατο μηδὲν
αὑτῷ καινίζειν ἐξεῖναι. Τὸ δ᾽ ἀχριδὲς εἴ τις βούλεται
χαταμαθεῖν, ἀναγνώτω τῶν NixoÀdou ἱστοριῶν τὴν
ἑχατοστὴν xai εἰχοστὴν τρίτην χαὶ τετάρτην. Περὶ
20 μὲν οὖν τῶν ὑπ᾽ Ἀγρίππα χριθέντων οὖχ ἔστιν ἴσως
θαυμάζειν, (οὐ γὰρ ἐπολέμει τότε Ρωμαίοις τὸ ἡμέτε-
gov ἔθνος,) Οὐεσπασιανοῦ δ᾽ dv τις xat 'Γΐτου τὴν με-
γαλοφροσύνην εἰχότως ἐχπλαγείη, μετὰ πολέμους xai
τηλικούτους ἀγῶνας, οὃς ἔσχον πρὸς ἡμᾶς, μετριοπαθη-
28 σάντων. ᾿Επανάξω δὲ τὸν λόγον δύεν γοῦν ἐπὶ ταῦτ᾽
ἐξέβην.
γ΄. Τοὺς γὰρ Ἰουδαίους ἐπ᾽ ᾿Αντιόχου τοῦ μεγάλον
βασιλεύοντος τῆς ᾿Ασίας ἔτυγεν αὐτούς τε πολλὰ ταλαι-
πωρῆσαι τῆς γῆς αὐτῶν χαχουμένης xal τοὺς τὴν
30 Κοίλην Συρίαν νεμομένους. TloAeuoüviog γὰρ αὐτοῦ
πρὸς τὸν Φιλοπάτορα Πτολευαῖον xat πρὸς τὸν υἱὸν αὖ--
τοῦ Πτολεμαῖον τὸν ἐπιχληθέντα ᾿Επιφανῆ, χαχοπαθεῖν
συνέθαινεν αὐτοῖς χαὶ νιχῶντος xal πταίοντος ταὐτὰ πα-
σχειν, ὥστ᾽ οὐδὲν ἀπέλειπον χειμαζομένης νεὼς χαὶ πο-
35 νουμένης ἑχατέρωθεν ὑπὸ τοῦ χλύδωνος, μεταξὺ τῆς εὐ-
πραγίας τῆς ᾿Αντιόγου xat τῆς ἐπὶ θάτερον αὐτοῦ τρο-
πῆς τῶν πραγυάτων χείωενοι. Νιχήσας μέντοι τὸν Πτο-
λεμαῖον ὃ ᾿Αντίοχος τὴν Ιουδαίαν προσάγετα:. Τελευτή-
σαντος δὲ τοῦ Φιλοπάτορος 6 παῖς αὐτοῦ μεγάλην ἐξέ-
40 πεψε δύναμιν xat στρατηγὸν Σχόπαν ἐπὶ τοὺς ἐν τῇ
Κοίλη Συρίᾳ, ὃς πολλᾶς τε αὐτῶν πόλεις ἔλαδε xal τὸ
ἡμέτερον ἔθνος" πολεμούμενον γὰρ αὐτῷ προσέθετο. Mec"
οὐ πολὺ δὲ τὸν Σχόπαν Ἀντίοχος νιχᾷ συυθαλὼν αὐτῷ
πρὸς ταῖς πηγαῖς τοῦ Ἰορδάνου xol πολλὴν αὐτοῦ τῆς
45 στρατιᾶς διέφθειρεν. Ὕστερον δ᾽ ᾿Αντιόχου γειρωσα-
μένου τὰς ἐν τῇ Κοίλη Συρίᾳ πόλεις, ἃς ὁ Σχόπας
χατεσχήχει, xai τὴν Σαμάρειαν, ἑχουσίως αὐτῷ προσ-
ἔθεντο Ἰουδαῖοι, xai τῇ πόλει δεξάμενοι πάση αὐτοῦ
τῇ στρατιᾷ χαὶ τοῖς ἐλέφασιν ἀφθονίαν παρέσχον, χαὶ
50 τοὺς ὑπὸ Σχόπα χαταλειφθέντας ἐν τῇ ἄχρᾳ τῶν Ἵερο-
σολύμων φρουροὺς πολιορχοῦντι προθύμως συνεμάχη-
σαν. ὋὉ οὖν ᾿Αντίοχος δίχαιον ἡγησάμενος τὴν τῶν
Ἰουδαίων πρὸς αὐτὸν σπουδὴν χαὶ φιλοτιμίαν ἀμείψα-
σϑαι, γράφει τοῖς τε στρατηγοῖς αὐτοῦ xal τοῖς φίλοις,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IB. ΚΕΦ. T.

[so6,547.]
vel nefariorum quos oppugnarunt odio concesserint, ad
minuendam erga Judaeos benignitatem, dicentes eos qvi
contra se arma tulerant et pugnam inierant jam satis sup-
pliciorum dedisse, eos vero qui nihil peccaverint haud
tiequum suis spoliari privilegiis.

2. Marcum quoque Agrippam similiter affectum erga Ju-
da'os novimus. Nam quum lones, commoti adversus Ju-
d»os, Agrippam orassent ut civitate, quam eis dederat
Antiochus Seleuci nepos, is qui apud Graecos Deus appella-
tur, soli fruerentur, postularentque ut si Judaei eorum es
sent cognati, eosdem cum ipsis deos colerent , atque ea de
re judicium esset constitutum , obtinuerunt Judaei ut sibi
solitis moribus uti liceret, usi patrocinio Nicolai Damasceni :
Agrippa enim pronunciavit nihil sibi innovare fas esse. Que
exaclius si quis nosse cupit, ipsum Nicolaum Damasce-
num legat Historiarum libro centesimo vicesimo tertio et
quarto. Verum Agrippae sententiam nihil est quod mire
mur; ea enim tempestate gens nostra bellum non gerelat
adversus Romanos : Vespasiani autem et Titi magnanimi-
tatem merito quis obstupescat, qui post tot bella et certa-
mina nobiscum tauta in nos erant moderatione. Sed eo
jam unde huc digressa est revertatur oratio.

3, Regnante in Asia Antiocho Magno accidit ut tum Ju-
diei terra ipsorum vastata, tum qui Ccelen-Syriam incole-
bant, multa adversa paterentur. — Eo enim belligerante
adversus Ptolemzum Philopatorem, et ejus filium cogno-
mine Epiplanem , contigit illis ut, si is superior fuerit, af-
fligerentur, si inferior, plane eadem paterentur : adeo ut
haud dissimiles essent navi in tempestate fluctibus utrin-
que vexata, ut qui in medio jacerent , dum Antiocho res et
prospere cederent et in contrarias partes mutarentur. Vi-
cto igitiir Ptolemao Antiochus Judzeam occupavit. Deinde
mortuo Philopatore, ejus filius magnam manom et du.
cem Scopam misit contra C«eles-Syria incolas, qui mul-
tas eorum urbes necnon gentem nostram cepit : oppugnata
enim, in ejus parles concessit. Non multo post Scopam
praelio vicit Antiochus ad fontes Jordanis , magnamque ejus
copiarum partem delevit. Postea vero quum Antiochus
eas Celes-Syria urbes, quas Scopas obtinuerat , Samariam-
que subegisset, Judaei ultro deditionem fecerunt , eumque
in urbem admiserunt, et ejus omni exercitui et elephantis
omnia abunde suppeditarunt, et relictos a Scopa in arce
Hierosolymitana presidiarios oppugnantem strenue adjuve-
runt. Itaque Antiochus equum esse judicans ut Judaeorum
erga se studium et liberalitatem remuneraretur, literas
scripsit ad suos duces et amicos, testimonium perhibens

μαρτυρῶν τοῖς Ἰουξαίοις ὑπὲρ ὧν εὖ πρὸς αὐτῶν κάθοι,
χαὶ τὰς δωρεὰς, ἃς ὑπὲρ τούτων διέγνω παρασ εῖν αὖ-
τοῖς, ἐμφανίζων. Παραθήσομαι δὲ τὰς ἐπιστολὰς τὰς
τοῖς στρατηγοῖς περὶ αὐτῶν γραφείσας, προδιελθὼν ὡς
ἡ μαρτυρεῖ τούτοις ἡμῶν τοῖς λόγοις Πολύόιος 5 Μεγαλο-
πολίτης. Ἐν yàp τῇ ἐχχαιδεχάτη τῶν ἱστοριῶν αὑτοῦ
οττιν οὕτως. « Ὃ δὲ τοῦ Πτολεμαίου στρατηγὸς Xxó-
« τας ὁρμήσας εἰς τοὺς ἄνω τόπους κατεστρέψατο ἐν
«τῷ χειμῶνι τὸ τῶν Ιουδαίων ἔθνος. » Λέγει δ᾽ ἐν τῇ
υυὐτῇ Bp ὡς « τοῦ Zxóma νικηθέντος ὑπὸ ᾿Αντιόχου
«τὴν μὲν Βαταναίαν καὶ Σαμάρειαν xoi "A60x καὶ
: ἄδαρα παρέλαθεν ᾿Αντίοχος, μετ᾽ ὀλίγον δὲ προσε-
εγώρησαν αὐτῷ καὶ τῶν ᾿Ιουδαίων οἷ περὶ τὸ ἱερὸν
« προσαγορευόμενον Ἱεροσόλυμα χατοιχοῦντες" ὑπὲρ
Beo) xal πλείω λέγειν ἔχοντες, καὶ μάλιστα διὰ τὴν
« περὶ τὸ ἱερὸν ἐπιφάνειαν, εἰς ἕτερον χαιρὸν ὑπερθη-
«σόμεθα τὴν διήγησιν. » Καὶ Πολύδιος μὲν ταῦτα
ἱστόρηκεν" ἡμεῖς δ᾽ ἐπανάξομεν τὸν λόγον ἐπὶ τὴν διή-
σιν, παραθέμενοι πρῶτον τὰς ἐπιστολὰς τοῦ βασι-
Ὁ λέως Ἀντιόχου.
Βασιλεὺς ᾿Αντίοχος Πτολεμαίῳ χαίρειν.

« Τῶν Ἰουδαίων καὶ παραυτίχα μὲν, ἡνίκα τῆς χώ-
«oc ἐπέρημεν αὐτῶν, ἐπιδειξαμένων τὸ πρὸς ἡμᾶς
«φιλότιμον, χαὶ παραγενομένους δ᾽ εἰς τὴν πόλιν λαμ-

δ επρῶς ἐχδεξαμένων xat μετὰ μὲν τῆς γερουσίας ἀπαν-
« τησάγτων, ἄφθονον δὲ τὴν “ορηγίαν τοῖς στρατιώταις
« χαὶ τοῖς ἐλέφασι παρεσχημένων, συνεξελόντων δὲ χαὶ
«τὸὺς ἐν τῇ ἄχρᾳ φρουροὺς τῶν Αἰγυπτίων, ἠξιώσα-
«μεν xxt uie τούτων αὐτοὺς ἀμείψασθαι xal τὴν πόλιν
3« αὐτῶν ἀναλαδεῖν, χατεφθαρμένην ὑπὸ τῶν περὶ τοὺς
« ἀνδθούπους συμπεσόντων, χαὶ συνοιχίσαι τῶν διεσπαρ-
« μένων εἷς αὐτὴν πάλιν συνελθόντων. [Πρῶτον δ᾽
« αὐτοῖς ἐχρίναμεν διὰ τὴν εὐσέδειαν παρασχεῖν τὴν εἰς
«τὰς θυσίας σύνταξιν, χτηνῶν τε θυσίαλων xat οἴνου καὶ
A ἔλχίου xat λιθάνου, τιλὲν ἀργυρίου μυριάδων δύο,
« xat σεαιδάλεως ἀρτάθφας ἱερὰς ἕξ κατὰ τὸν ἐπιχώριον
«νόμον, πυρῶν μεδίμνους χιλίους τετραχοσίους xat ξξή-
εχοντα, χαὶ ἁλῶν μεδίωνους τριαχοσίους ἑδδομήχοντα
« πέντε. Τελεῖσθαι δ᾽ αὐτοῖς ταῦτα βούλομαι, καθὼς
io « ἐπέσταλχα, καὶ τὸ περὶ τὸ ἱερὸν ἡπαρτισθῆναι ἔργον,
« τάς τε στοὰς xal εἴ τι ἕτερον οἰκοδομῆσαι δέοι. δὲ
« τῶν ξύλων ὕλη καταχομιζέσθω ἐξ αὐτῆς τε τῆς Tov
c δαίας χαὶ éx τῶν ἄλλων ἐθνῶν xo dx τοῦ Λιύανου,
* μηδενὸς πρασσομένου τέλους" ὁμοίως δὲ χαὶ ἐν τοῖς GÀ»
δ « )otc, ἐν οἷς ἂν ἐπιφανεστέραν γίνεσθαι τὴν τοῦ ἱεροῦ
* ἐπισχευὴν δέοι. Πολιτευέσθωσαν δὲ πάντες οἵ £x τοῦ
« ἔθνους χατὰ τοὺς πατρῴους νόμους’ ἀπολυέσθω δὲ ἢ γε-
« ρουσία xal οἵ ἱερεῖς xat οἱ γραμματεῖς τοῦ ἱεροῦ καὶ ol
εἱερογψάλται ὧν ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τελοῦσι xal τοῦ στε -
0 « φαγίτου φόρου χαὶ τοῦ περὶ τῶν ἄλλων. Ἵνα δὲ θᾶττον
« f πόλις χατοικισθῇ,, δίδωμι τοῖς τε νῦν χατοιχοῦσι xal
« χατελευσομένοις ἕως τοῦ Ὑπερθερεταίου μηνὸς ἀτελέ--:
« σιν εἶναι μέχρι τριῶν ἐτῶν. ᾿Ἀπολύομεν δὲ xat εἰς τὸ
« λοιπὸν αὐτοὺς τοῦ τρίτου μέρους τῶν φόρων, ὥστε

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. 1Π.

[597,599.] 447

Judeis, quam preclare de ipso meriti fuerint, simulque
significans quae munera illis vicissim dare decreverat. Atque
earum exemplar subjiciam , quum prius narraverim qua ad
fidem verbis nostris faciendam scripsit Polybius Megalopoli-
tanus. Nam in Historiarum suarum libro decimo sexto ita
dicit. « Scopas autem copiarum Ptolemaei dux , ad regiones
« superiores verso impetu, per hiemem Judczorum gentem
« $ubegit. » Eodem etiam in libro refert quomodo , « Scopa
« ab Antiocho superato , Antiochus Batanzam et Samariam
« etAbila et Gadara recepit, atque paulo post Judei sese
« ei tradiderunt, quotquot circa fanum Hierosolyma nun-
« cupatum incolebant. De quo quum multa dicenda ha-
« beamus , presertim propter templi illius celebritatem,
« qua narranda supersunt in aliud tempus differemus. » Et
hiec quidem Polybius in Historia sua. Nos vero orationem
revocabimus ad narrationem institutam, postquam ante

oculos posuerimus Antiochi epistolas.

Rex Antiochus Ptolemzeo salutein.
« Quum Judi , simulac in eorum fines ingressi sumus,
« Studium erga nos suum declaraverint, et in urbem suam

« venienles splendide acceperint, cumque senalu obviam
« prodierint , et militibus elephantisque omnia abunde prz-
« buerint, nosque in expugnando /Egyptiorum in arce pree-
« sidio adjuverint, visum est nobis eos pro his remunerari,
« et eorum urbem, casibus , qui solent hominibus accidere,
« adversis labefactatam , reficere atque frequentare , revo-
« eatis in eam iis qui sunt dispersi. Ac primum eis decre-
« vimus religionis causa praebenda conficere δὰ sacrificia
« de pecudibus 45 sacrificarí solent, et vino, et oleo , et
« thure, ad pretium argenteorum vicies mille, et simile
« artabas sacras secundum regionis islius morem sex , et
« tritici medimnos mille quadringentos sexaginta, et salis
« medimnos trecentos septuaginta quinque. Atque hiec eis
« solvi volo, quemadmodum imperavi, templique opus expe-
« diri, et porticus , et si quid aliud zdificandum est. Mafe-
« ria autem apportetur ex ipsa Judza, aliisque regionibus,
« et Libano, nec ullum vectigal exigatur. Idem dico de
« aliis, quibus ad speciosiorem templi apparatum opus erit
« Vivant autem omnes ejus nationis homines ex legibus pa
« triis, immunisque sit senatus et sacerdotes et scrib: tem.
« pli et sacri cantores et ab eo quod pro capite pendunt et ab
« auro coronario aliisque tributis. Ac quo citius frequentetur
« urbs, concedo iis qui nunc eam habitant, quique usque ad
« mensem Hyperberetzeum eo migraverint, immunitatem in

« triennium. Quin eliam in posterum tertiam tributorum

448 (529,525.)

« αὐτῶν ἐπανορθωθῆναι τὴν βλόβην' xal ὅσοι ἐχ τῆς
« πόλεως ἁρπαγέντες δουλεύουσιν, αὐτούς τε τούτους
« xal τοὺς δπ᾽ αὐτῶν γεννηθέντας ἐλευθέρους ἀφίεμεν,
« χαὶ τὰς οὐσίας αὐτοῖς ἀποδίδοσθαι χελεύομεν. »

& 9. Ἡ μὲν οὖν ἐπιστολὴ ταῦτα περιεῖχε. Σεμνύ-
vtov δὲ xal τὸ ἱερὸν, πρόγραμμα χατὰ πᾶσαν τὴν βα-
σιλείαν ἐξέθηχε περιέχον τάδε. « Μηδενὶ ἐξὸν εἶναι
« ἀλλοφύλῳ εἷς τὸν περίδολον εἰσιέναι τοῦ ἱεροῦ τὸν
« ἀπηγορευμένον τοῖς Ἰουδαίοις, εἰ μὴ οἷς ἁγνισθεῖ-

10 « σίν ἐστιν ἔθιμον χατὰ τὸν πάτριον νόμον. M9 εἰς
« τὴν πόλιν εἰσφερέσθω ἵππεια χρέα, μήτε ἡμιόνεια
« μμήτε ἀγρίων ὄνων xal ἡμέρων, παρδάλεών τε xal
« ἀλωπέχων χαὶ λαγωῶν, χαὶ χαθόλου πάντων τῶν
« ἀπηγορευμένων ζῴων τοῖς ᾿Ιουδαίοις. Μηδὲ τὰς δο-

I5 « ρὰς εἰσφέρειν ἐξεῖναι, ἀλλὰ μηδὲ τρέφειν τι τούτων
« ἐν τῇ πόλει, μόνοις δὲ τοῖς προγονιχοῖς θύμασιν, d
« ὧν xal τῷ Θεῷ δεῖ χαλλιερεῖν, ἐπιτετράφθαι χρῇ -
«σθαι, Ὃ δὲ τούτων τι παραδὰς ἀποτιννυέτω τοῖς
« ἱερεῦσιν ἀργυρίου δραχμὰς τρισχιλίας. » ΓἜγραψε δὲ

20 μαρτυρῶν ἥμιῖν εὐσέδειάν τε χαὶ πίστιν, fjv(xa νεωτερί-
ζοντα τὰ κατὰ τὴν Φρυγίαν xal Λυδίαν ἐπύθετο, χαθ᾽
ὃν ἦν χαιρὸν ἐν ταῖς ἄνω σατραπείαις, χελεύων Ζεῦξιν
τὸν αὑτοῦ στρατηγὸν χαὶ ἐν τοῖς μάλιστα φίλον πέμψαι
τινὰς τῶν ἡμετέρων ix Βαδυλῶνος εἷς Φρυγίαν. Γρά-

25 φει δὲ οὕτως.

Βασιλεὺς ᾿Αντίοχος Ζεύξιδι τῷ πατρὶ χαίρειν.
« Εἰ ἔρρωσαι, εὖ ἂν ἔχοι, ὑγιαίνω δὲ καὶ αὐτός.
« Πυνθανόμενος τοὺς ἐν Λυδίᾳ καὶ Φρυγίᾳ νεωτερί-
« ζοντας, μεγάλης ἐπιστροφῆς ἡγησάμην τοῦτό μοι

80 « δεῖσθαι, Καὶ βουλευσαμένῳ μοι μετὰ τῶν φίλων τί
« δεῖ ποιεῖν ἔδοξεν εἰς τὰ φρούρια καὶ τοὺς ἀναγχαιο-
« τάτους τόπους τῶν ἀπὸ τῆς Μεσοποταμίας xat Βα-
« δυλωνίας Ἰουδαίων οἴχους δισχιλίους σὺν ἐπισχευῇ
« υἐταγαγεῖν. Πέπεισμαι γὰρ εὔνους αὐτοὺς ἔσεσθαι

ab « τῶν ἡμετέρων φύλαχας, διὰ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν
« αὐτῶν εὐσέδειαν, xat μαρτυρουμένους δ᾽ αὐτοὺς ὑπὸ
« τῶν προγόνων εἷς πίστιν οἶδα χαὶ προθυμίαν εἷς ἃ
« παραχαλοῦνται, Βούλομαι τοίνυν, χαίπερ ἐργώ-
« δους ὄντος, τούτους μεταγαγεῖν ὑποσχόμενος νόμοις

40 * αὐτοὺς χρῆσθαι τοῖς ἰδίοι. Ὅταν δ᾽ αὐτοὺς ἀγάγης
« εἷς τοὺς προειρημένους τόπους, εἴς τε οἰκοδομὰς οἷ-
« χιῶν δώσεις αὐτοῖς τόπον ἑχάστῳ xal χώραν εἰς γεωρ-
« γίαν χαὶ φυτείαν ἀμπέλων, xal ἀτελεῖς τῶν ἐχ τῆς
« γῆς καρπῶν ἀνήσεις ἐπ᾽ ἔτη δέκα. Μετρείσθωσαν δὲ

45 « xal, ἄχρις ἂν τοὺς παρὰ τῆς γῆς ἄρτους λαμδάνωσι,
« σῖτον εἷς τὰς τῶν θεραπόντων διατροφάς" διδόσθω δὲ
« xal τοῖς εἷς τὰς χρείας ὑπηρετοῦσι τὸ αὔταρχες, ἵνα
« τῆς παρ᾽ ἡμῶν τυγχάνοντες φιλανθρωπίας προθυμο-
« τέρους παρέχωσιν αὑτοὺς περὶ τὰ ἡμέτερα. Πρόνοιαν

b0« δὲ ποιοῦ xal τοῦ ἔθνους χατὰ τὸ δυνατὸν, ὅπως ὑπὸ
« μηδενὸς ἐνοχλῆται.» Περὶ μὲν οὖν τῆς Ἀντιόχου
φιλίας τοῦ μεγάλου πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους ταῦτα fiv
ἀποχρώντως εἰρήσθω μαρτύρια.

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. T. (509,50.

« partem eis remittimus, ad eorum damnum resarciendum ;
« et quotquot ex urbe abrepti serviunt, et ipsos et eorum.
« natos manumittimus, et facultates eis reddi imperamus.»

4. Et epistola quidem hec continebat. ltem in hono.
rem templi libellos per tot regnum publicavit , qui hzc com--
plexi sunt. « Nemini liceat alienigenze intra templi con-
« septum ingredi, etiam Judsis interdictum, nisi quibus
« lustratis mos est in£roire ex lege patria. Neve in urbem |
« importetur equina caro, neve mulina, neve asini sive feri
« Sive cicuris, neque pardalina , aut vulpina, aut leporin,,.
« aut cujusvis omnino eorum animalium quas Judzis ve |
« lita sunt. Neve pelles inferre liceat, sed nec ullum
« tale animal in urbe alere, sed solis majorum sacrifi
« Ciis uti liceat, quibus placari Deus debeat. Qui contra
« aliquid horum fecerit , solvito sacerdotibus argenti dra-
« cbmarum tria millia. » Literis etiam suis amplum pielalis-
ac fidei nostre testimonium dedit , quum nonnullos per Ly.-
diam et Phrygiam res novas moliri accepissel, eo tempore :
quo ipse in superioribus erat Persarum satrapiis, }0-.ὄ
bens Zeuxidem ducem, amicumque suum intimum, mil- |
tere nostratum quosdam a Babylone in Phrygiam. Scribit
autem in hunc modum.

Rex Antiochus Zeuxidi patri salutem.

« Si vales, bene est, ego quoque valeo. Quum intellige
« rem quosdam in Lydia et Phrygia rebus novis studere,
« magnopere hoc mihi prospiciendum curavi. Ac consullanli -
« mili cum amicis quid facto sit opus, visum est in castella
« et loca maxime necessaria transferre ex Mesopotamia et
« Babylonia Judaeorum bis mille familias cum eorum 5t
« pellectili. Credo enim nostrarum rerum custodes fore
« benevolos, tum propter eorum erga Deum pielatem, lum -
« quia novi , eis a majoribus nostris testimonium datum f
« dei et prompti obsequii in eis ad quee rogantur. Itaque |
« hos volo, quamvis laboriosum sit, traducere , fide illis
« data ut suis legibus uti permittantur. Quum autem eo.
« in ea quze dixi loca transtuleris, dabis singulis ad edií-
« candas domos locum, et agrum ad agriculturam vinet
« rumque sationem , et immunitatem frugum terre conce |
« des in annos decem ; ac donec terrae fruges perceperint,
« demensum frumentum accipiant in famulorum alimo--
« niam : illisque detur qui eis inservient quantum Opus.
«erit, ut benigne a nobis habiti studiosiores se reru |
« nostrarum przbeant. Da eliam operam , quoad ejus firi
« potest, utei genti a nemine incommodetar. » Atque ht ἃς
nobis in testimonium amicitize , quse Antiocho Magno ΟἹ
Jadreis intercessit , dicta sufficiant. |

ΚΕΦ. Δ΄.

Μετὰ δὲ ταῦτα φιλίαν xai σπονδὰς πρὸς τὸν Πτολε-
ναῖον Ἀντίοχος ἐποιήσατο xai δίδωσιν αὐτῷ τὴν θυ-
Ἱατέρα Κλεοπάτραν πρὸς γάμον, παραχωρήσας αὐτῷ
τῆς Κοίλης Συρίας χαὶ Σαμαρείας χαὶ Ἰουδαίας xal
Φοινίχης, φερνῇῆς ὀνόματι. Καὶ διαιρεθέντων εἷς
ἀμφοτέρους τοὺς βασιλεῖς τῶν φόρων, τὰς ἰδίας ἕκαστοι
τῶν ἐπισήμων ὠνοῦντο πατρίδας φορολογεῖν, xal συν-
αδροίζοντες τὸ προστ ἐταγμένον. χεψάλαιον τοῖς βασι-
λῶσιν ἐτέλουν. "Ev τούτῳ τῶ χρόνῳ Σαμαρεῖς εὖ
πράσσοντες πολλὰ τοὺς Ἰουδαίους ἐχάχωσαν, τήν τε
γώραν αὐτῶν τεμόντες xal σώματα διαρκάσαντες.
Ἔγϑνετο δὲ ταῦτα ἐπὶ ἀρχιερέως Ὀνίου. Τελευτή-
σαντος γὰρ ᾿Ελεαζάρου τὴν ἀρχιερωσύνην ὃ᾽ θεῖος
αὐτοῦ Μανασσῆς ἔλαθε, μεθ’ ὃν χαταστρέψαντα τὸν

βίον Ὀνίας τὴν τιμὴν ἐδέξατο, Σίμωνος υἱὸς ὧν τοῦ
δικαίου χληθέντος, Σίμων δ᾽ ἦν ἀδελφὸς ᾿Ελεαζάρου,
καθὼς προεῖπον. Οὗτος ὃ Ὄνίας βραχὺς ἦν τὴν
διάνοιαν χαὶ ρημάτων ἥττων, χαὶ διὰ τοῦτο τὸν ὑπὲρ
τοῦ λαοῦ φόρον, ὃν τοῖς βασιλεῦσιν οἵ πατέρες αὐτοῦ
(ἐτέλουν ix τῶν ἰξίων, τάλαντα εἴχοσιν ἀργυρίου υὴ
ἕως εἰς ὀργὴν ἐχίνησε τὸν βασιλέα ᾿τολευχῖον Εὐερ-
vits, ὃς ἦν πατὴρ τοῦ Φιλοπάτορος. Καὶ πέωψας
εἰς Ἱεροσόλυμα πρεσθευτὴν ἠτιᾶτο τὸν Ὀνίαν οὐχ
ἀποδιδόντα τοὺς φόρους, xai ἠπείλει χληρουγ ήσειν
ιἀὐτῶν τὴν γὴν οὖκ ἀπολχθὼν χαὶ πέωψειν τοὺς évot-
χήσοντας στρατιώτας. ᾿χούσαντες δὲ τὰ παρὰ τοῦ
ὕπσιλέως οἱ Ἰουδαῖοι συνεχύθησαν’ τὸν δὲ Ὀνίαν οὐδὲν
τούτων ἐδυσώπησε διὰ τὴν yoey βηματίαν.

β΄. Ἰώσηπος δέ τις, νέος μὲ iv ἔτι τὴν ἡλιχίαν, ἐπὶ
,Ξεμνότητι δὲ xai προνοία καὶ δικαιοσύνη δόξαν ἔχων

παρὰ τοῖς Ἱεροσολυμίταις, Τωδίου μὲν πατρὸς, ἐχ
δὲ τῆς Ὀνίου τοῦ ἀρχιερέως ἀδελφῆς γεγονὼς, δη-
λυκάσης αὐτῷ τῆς μητρὸς τὴν τοῦ πρεσδευτοῦ παρου-
saw, (ἔτυχε γὰρ αὐτὸς ἐποδημῶν εἰς duo χώμην
T ἧς ὑπῆρχεν, ) ἐλθὼν εἰς τὴν πόλιν ἐπέπληττε τῷ

ia μὴ προνοουμένῳ τῆς ᾿ ἀσφαλείας τῶν πολιτῶν,
ἀλλ' εἰς χινδύνους τὸ ἔθνος βουλομένῳ περιστῆσαι 3
τὴν τῶν χρημάτων ἀποστέρησιν, δι’ ἃ xoi τοῦ λαοῦ
τὴν προστασίαν λαθεῖν αὐτὸν ἔλεγε καὶ τῆς áp Jiepatt-
LU. τιμῆς ἐπιτυχεῖν' εἰ 2᾽ ἐρωτιχῶς οὕτως ἔ χοι τῶν
ρημάτων, ὡς δι᾿ αὐτὰ xai τὴν πατρίδα χινδυνεύουσαν
ἰδεῖν ὑπομεῖναι xal πᾶν ὁτιοῦν παθόντας αὑτοῦ τοὺς
πολίτας, συνεθούλευσεν ἀπελθόντα πρὸς τὸν βασιλέα
δεηθῆναι αὐτοῦ 7) πάντων αὐτῷ παρτ πγωρῆσαι τῶν
᾿ χρημάτων ἣ μέρους. Τοῦ ὃὲ Ὄνου μήτε ἄρχειν θέ-

w ἀποχριναμένου, xol τὴν ἀρχιερωσύνην δ᾽, εἰ δυ-
γατὸν ἑτοίμως ἔχειν ἀποθέσθαι λέγοντος, μήτε ἀνάθή-
σεσῆαι πρὸς τὸν βασιλέα μέ ἔλειν γὰρ οὐδὲν αὐτῷ περὶ
τούτων, ) εἶ ἰπρεσδεύειν αὐτῷ πρὸς τὸν Π τολεμαῖον συγ-
ὁ χωρεῖ ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, ἐπηρώτησε. Φήσαντος δὲ
ἐπιτρέπειν, ἀναβὰς εἰς τὸ ἱερὸν ὁ Ἰώσηπος xat συγχα-

λέσας τὸ πλῆθος εἷς ἐχχλησίαν αηδὲν ταράττεσθαι
JOSEPRUS. 1.

ANTIQ. JUD. LiB. XII. CAP. IV.

[evo,001.] 449
CAP. IV.

Postea autem amicitiam et foedus cum Ptotemmo fecit
Antiochus, eique filiam suam Cleopalram nuptum locavit ,
et Caleu-Syríam et Samariam et Judiram et Phanicen dotis
nomine tribuit. Ac divisis in dios reges tributis , optimates
&use quisque patria tributa redimebant , et redactam , qum
imperata erat, summam regibus pendebant, ἔο tlempo;e
Samarits», rebus usi secundis, multa Judaeos lasserunt,
agros eorum vaslando, et corpora preedando; qu» quidem
sub Onia pontifice acciderunt. Eleagzaro enim vita defuncto,
: post
cujus decessum, munus excepit Onias Simonis filius, ejus

successit in pontilicalum Manasses ejus avunculus

cui Justo cognomen fuit; qul Simon fraler erat Eleazari,
sicuti jam dixi. Hic Onias sordidi animi homo el pecun'a
cupidus erat, eamque ob rem tributum pro populo non
solvit, quod ejus majores regibus de suo pendere soliti
erant, videlicet argenti talenta viginti. , Quae res exacerba-
vit regem Ptolemaum Euergelen, quí pater. erat Philopa-
loris. 1taque misso Hierosolyma legato incusavit Oniam,
qui tributa non solveret , minalusque est sese eorum agrum
divisurum , nisi solverentur, et eo militum coloniam de-

ducturum. Qua re de rege audita Judzi perterriti sunt ,

sed Onías, qua erat avaritia, hoc pro nihilo babuit.

2. Josephus autem quidam , etate juvenis , sed gravitale
et prudentia οἱ justitia apud Hierosolyinilas celebris , patre
Tobia natus ex sorore Onize pontificis , quum a matre didi-
cissel adventum legati, (aberat enim tum in quodam pago
nomine Phichola, ex quo erat ipse,) profectus in urbem,
Oniam objurgabat , qui civium salulis ralionem non habe:
ret, sed genti periculum creare vellet, pecuniam avertendo,
propter quam et populi administrationem et summi sacer-
dolis lionorem adeptum esse dicebat : verum si pecuni»
usque adeo cupidus esset ul ejus causa sustinerel videre
patriam periclitantem, civesque suos indigua quaeque pas-
sos, ei consilium dedit ut adiret; regem, ct sibi vel totam
pecuniam vel certe partem condonari postularet. Quum
autem Onias respondisset, se minime principatum velle ,
dixissetque se vel summum sacerdotium, si (leri posset ,
paratum esse deponere, et ad regem nequaquam iturum ,
(licec enim sese omnino non curare, ) tum eum rogavit Jose-
phus utrum sibi permitteret legationem pro gente ad Pto-
lemaeum suscipere. Quum autem ille dixisset se permittere,
in templum ascendit Josephus, populoque in concionem

advocato cos liorlatus est. ne perturbentur, aul quidquam
2v

450 (524,525.)

μηδὲ φοθδεῖσθαι παρήνει διὰ τὴν ᾿Ονίου τοῦ θείου περὶ
αὐτῶν ἀμέλειαν, ἀλλ᾽ ἐν ἀδεῖα τῶν ἀπὸ τῆς σχυθρωπο-
τέρας ἐλπίδος διάνοιαν αὐτοὺς ἔχειν ἠξίου" πρεσδεύσειν
γὰρ αὐτὸς ἐπηγγέλλετο πρὸς τὸν βασιλέα χαὶ πείσειν
5 αὐτὸν ὅτι μηδὲν ἀδικοῦσιν. Καὶ τὸ μὲν πλῆθος τού-
των ἀχοῦσαν ηὐχαρίστει τῷ Ἰωσήπῳ. Καταδὰς ?
αὐτὸς ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ, ξενία τε ὑποδέχεται τὸν παρὰ
τοῦ Πτολεμαίου πεπρεσδευχότα xal δωρησάμενος αὐτὸν
πολυτελέσι δωρεαῖς xal ἐπὶ πολλὰς ἑστιάσας φιλοτίμως
10 ἡμέρας προέπεμψε πρὸς τὸν βασιλέα. φράσας αὐτῷ
καὶ αὐτὸς ἀχολουθήσειν. Καὶ γὰρ ἔτι μᾶλλον ἐγεγόνει
πρόθυμος πρὸς τὴν ἄφιξιν τὴν παρὰ τὸν βασιλέα, τοῦ
πρεσδευτοῦ προτρεψαμένου xai παρορμήσαντος εἰς
Αἴγυπτον ἐλθεῖν, καὶ πάντων ὧν ἂν δέηται παρὰ τοῦ
15 Πτολεμαίου τυχεῖν αὐτὸν ποιήσειν ὑποσχομένου - τὸ
Ὑὰρ ἐλευθέριον αὐτοῦ xal τὸ σεμνὸν τοῦ ἤθους λίαν
ἠγάπησεν.
Υ. Καὶ ὃ μὲν πρεσδευτὴς ἐλθὼν εἰς τὴν Αἴγυπτον
ἀπήγγειλε τῷ βασιλεῖ τὴν τοῦ Ὀνίου ἀγνωμοσύνην χαὶ
30 περὶ τῆς τοῦ Ἰωσήπου χρηστότητος ἐδήλου, xai ὅτι
μέλλοι πρὸς αὐτὸν ἥξειν παραιτησόμενος τῶν ἁμαρ-
τημάτων τὸ πλῆθος" εἶναι γὰρ αὐτοῦ προστάτην. Ἀ -
μέλει τοσαύτῃ περὶ τῶν ἐγκωμίων τῶν νεανίσχου διετέ-
λεσε χρώμενος περιουσία, ὥστε χαὶ τὸν βασιλέα xal τὴν
835 γυναῖχα αὐτοῦ Κλεοπάτραν προδιέθηχεν οἰχείως ἔχειν
πρὸς τὸν Ἰώσηπον οὕπω παρόντα, Ὁ δὲ ᾿Ιώσηπος δια-
πέμψας πρὸς τοὺς φίλους εἰς Σαμάρειαν, xai δανεισάμε-
νος ἀργύριον καὶ τὰ πρὸς τὴν ἀποδημίαν ἑτοιμασάμενος,
ἐσθῆτάς τε xal ἐχπώματα xal ὁποζύγια,, xa ταῦθ᾽ ὡς
30 περὶ δισμυρίας δραχυὰς παρασχευασάμενος, εἰς ᾿Αλε-
ξάνδρειαν παρεγένετο. ΓἜτυχε δὲ xax' ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν
πάντας ἀναθαίνειν τοὺς ἐκ τῶν πόλεων τῶν τῆς Συρίας
καὶ Φοινίκης πρώτους καὶ ἄρχοντας ἐπὶ τὴν τῶν τελῶν
ὠνάν' xat' ἔτος δὲ ταῦτα τοῖς δυνατοῖς τῶν ἐν ἑχάστη
36 πόλει ἐπίπρασχεν ὃ βασιλεύς. Ὁρῶντες οὖν οὗτοι
χατὰ τὴν ὁδὸν τὸν ᾿Ιώσηπον ἐχλεύαζον ἐπὶ πενία καὶ
λιτότητι. Ὡς δ᾽ εἰς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν ἀφικόμενος
ἐν Μέμφει τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον ἤχουσεν ὄντα,
ὑπαντησόμενος αὐτῷ ἀνέδαινεν. Καθεζομένου δὲ τοῦ
40 βασιλέως ἐπὶ ὀμήματος μετὰ τῆς γυναιχὸς, xxi μετὰ
᾿Αὐηνίωνος τοῦ φίλου, (οὗτος δ᾽ ἦν ὃ πρεσθεύσας εἰς
Ἱεροσόλυμα καὶ παρὰ Ἰωσήπῳ ξενισθείς,) θεασάμενος
αὐτὸν ὁ Ἀθηνίων εὐθὺς ἐποίει τῷ βασιλεῖ γνώριμον,
λέγων τοῦτον slvat περὶ οὗ παραγενόμενος ἐξ Ἵεροσο-
45 λύμων ἀπήγγειλεν ὡς ἀγαθός τε εἴη χαὶ φιλότιμος
νεανίσχος,. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος πρῶτός τε αὐτὸν ἦσπά-
σατο xal ἀναθῆναι ἐπὶ τὸ ὄχημα παρεχάλεσε. Καὶ
χαθεσθέντος περὶ τῶν Ὀνία πραττομένων ἤρξατο ἐγχα-
λιν. Ὁ δὲ, « συγγίνωσχε, φησὶν, αὐτῷ διὰ τὸ γῆρας"
&o οὐ γὰρ λανθάνει σε πάντως ὅτι xal τοὺς πρεσδύτας
καὶ τὰ νήπια τὴν αὐτὴν διάνοιαν ἔχειν συμδέθηχε.
llapk δὲ ἡμῶν ἔσται σοι τῶν νέων ἅπαντα, ὥστε
μηδὲν αἰτιάσασθαι, » "Hori; δὲ ἐπὶ τῇ χάριτι καὶ τῇ
εὐτραπελία τοῦ νεανίσχου, μᾶλλον αὐτὸν ὡς ἤδη xai

s,

APXATOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. A.

[eni.]
metuant, quod ejus avunculus Onias eos adeo neglexerit;
animos vero ut a trisfi exspectatione liberarent obsecravil :
86 enim legatum ad regem iturum esse promittebat, per-
suasurumque ei ipsos nihil iniqui agere. Et multitudo
quidem istis auditis Josepho gratias egit. Ille vero, quum.
e templo descendisset , Ptolem legatum hospitio excipit,

et ipsum magnis muneribus donatum multorumque dierum

conviviis honoratum praemisit ad regetp, dicens ei se quoque
subsequuturum. Nam Regem cenvenire eo magis avebal ,
quod legatus ei animum audaciamque addiderat, el "|
eundum in Egyptum incitaverat, seque ei, quacunque à
Ptolemseo postulassset , impetraturum promiserat : quippe
Josephi liberalitate et morum gravitste magnopere erat de-
lectatus.

3. Et legatus quidem, ubi in /Egyptum venit, Once
sordes regi commemorat, et Josephi bonitatem ostendit,
venturumque ad eum dici/ ad crimen a populo depretan-
dum, quippe populi gubernatorem. Etenim juvenem verbi
quam amplissimis prosequutus tantis laudibus extulit, ut in
antecessum et regis et ejus uxoris Cleopatrae benevolentiam
nondum presenti conciliaverit. Et Josephus, missis in
Samariam qui pecuniam ab amicis moutuarentur, paralisque
iis quze ad iter pertinerent, et vestibus poculisque et ju-
mentis comparatis, impensis in hse viginti drachmarum
millibus, Alexandriam proficiscitur. Accidit etiam eo tem.
pore ut ex urhibus Syrie οἱ Phoenices primarii quique
homines ct principes ad vectigalium auctionem proficisc
rentur : illa enim rex quotannis cujusque urbis potenti»
simis vendebat. Hi itaque videnles in via Josephum deri-
debant eum ob paupertatem atque inopiam. 1116 vere
postquam Alexandriam pervenit οἱ regem Memphi en
audivit, ascendit οἱ obviam. — Tum autem rege forte in

| curru sedente cum uxore et Athenione amico suo, (ille

vero erat qui Hierosolyma legatus iverat, et hospilio exce-
ptus apud Josephum,) Athenion ipsum conspicatus stalim
regi indicavit, dicens hunc esse illum, de quo Hierosolymis
reversus ipsi narrarit, quod bonus esset juvenis et liberalis.
Tum Ptolemeus et prior ipsum salutavit οἱ ut in corrum
ascenderet hortatus est. Deinde, sedente Josepho, coil
de Oniz facto expostulare. Sed ille, « da veniam, inquil,
ejus aenectuti : non. enim te preeterit ita ἃ natura compr
ratum esse ut senum et infantium mens eadem sil. Sel
a nobis juvenlbus omnia consequeris, ita ut nihil copque
raris. » Hac juvenis venustate et urbanitate rex delectatus
eum quasi jam experiupdo cognitum magis amare cepit,

(555,526.)

πεπειρχμένος ἀγαπᾶν ἤρξατο, ὡς ἕν τε τοῖς βασιλείοις
αὐτὸν χελεῦσαι ἐνδιαιτᾶσθαι xxl xa0' ἡμέραν ἐπὶ τῆς
ἰδίας ἔχειν. [Γενομένου δ᾽ ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ τοῦ βασι-
λέως ἰδόντες οἱ πρῶτοι τῆς Συρίας συγχαθεζόμενον αὐτῷ
τὸν Ἰώσηπον ἀηδῶς ἔφερον.
δ΄, Ἐνστάσης δὲ τῆς ἡμέρας, καθ᾽ ἣν ἔμελλε τὰ
τέλη πιπράσχεσθαι τῶν πόλεων, ἠγόραζον οἱ τοῖς
ἀξιώμασιν ἐν ταῖς πατρίσι διαφέροντες, Εἰς ὀχταχισ--
για δὲ τάλαντα συναθροιζομένων τῶν τῆς Κοίλης
Συρίας τελῶν xal τῶν τῆς Φοινίχης xai ἸΙουδχίας σὺν
τῇ Σαμαρείᾳ, προσελθὼν ὃ Ἰώσηπος τοὺς μὲν ὠνου-
μένους διέθαλλεν ὡς συνθεμένους ὀλίγην αὐτῷ τιμὴν
ὑφίστασθαι τῶν τελῶν, αὐτὸς δὲ διπλασίονα δώσειν
ὑπισχνεῖτο, καὶ τῶν ἁμαρτόντων εἷς τὸν οἶχον αὐτοῦ
τὰς οὐσίας ἐχπέμψειν αὐτῷ καὶ γὰρ xal τοῦτο τοῖς
τέλεσι συνεπιπράσχετος, Τοῦ δὲ βασιλέως fitu
ἀχούσαντος χαὶ ὡς αὔξοντι τὴν πρόσοδον αὐτοῦ χα-
Ἰαχυροῦν τὴν ὠνὴν τῶν τελῶν ἐχείνῳ φήσαντος, ἐρο-
μέννν δὲ xol τοῦτο, εἰ τοὺς ἐγγυησομένους αὐτὸν
Ue δοῦναι, σφόδρα͵ ἀστείως ἀπεχρίνατο. Δώσω; γὰρ,
εἶπεν, ἀνθρύγπους ἀγαθοὺς τε xal χαλοὺς, οἷς οὐχ ἀπι-
στήσετε. Λέγειν δὲ τούτους οἵ τινές εἶσιν εἰπόντος,
αὐτὸν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, σέ τε xal τὴν γυναῖκα τὴν
οἷν ὑπὲρ ἑχατέρου μέρους ἐγγυησομένους δίδωμί σοι.
Πάσας δ᾽ ὃ Πτολεμαῖος συνεχώρησεν αὐτῷ δίχα τῶν
ὑμολογούντων, ἔχειν τὰ τέλη. Τοῦτο σφόδρα τοὺς
ἀπὸ τῶν πόλεων εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐλθόντας͵ ἔλύπησεν
ὡς παρευδοχιμηθέντας, Καὶ οἱ μὲν ἐπανῆϊκον εἰς τὰς
satia; ἕκαστοι πατρίδας μετ᾽ αἰσχύνης.
| εἰς Ὁ δὲ ᾿Ιώσηπος λαδὼν παρὰ τοῦ βασιλέως πεζῶν
στρατιωτῶν δισχιλίους (ἠξίωσε γάρ τινα βοήθειαν λαθεῖν,
ἵνα τοὺς ἐν ταῖς πόλεσι καταφρονοῦντας ἔχη βιάζεσθαι)
καὶ δανεισάμενος ἐν ᾿Αλεξανδρεία παρὰ τῶν τοῦ βα-
σιλέως φίλων τάλαντα πενταχόσια, εἰς Συρίαν ἐξώρ--
tà 1 » , , ' 3.57
ἐμῆσε, Γενόμενος δὲ ἐν Ἀσχάλωνι xa τοὺς φόρους
ἀπχιτῶν τοὺς Ἀσχαλωνίτας, ἐπεὶ μηδὲν ἐβούλοντο
"wn, ἀλλὰ καὶ προσύθριζον αὐτὸν, συλλαῤὼν
αὐτῶν τοὺς πρωτεύοντας ὡς εἴχοσι ἀπέκτεινε, καὶ
τὰς οὐσίας αὐτῶν εἷς χίλια τάλαντα ἀθροισθείσας,
"ἔπεμψε τῷ βασιλεῖ, δηλῶν αὐτῷ χαὶ τὰ γεγενημένα.
θυυμάσας δ᾽ αὐτὸν ὁ Πτολεμαῖος τοῦ φρονήματος
καὶ τῶν πεπραγμένων ἐπαινέσας αὐτὸν, ἐφίησιν αὐτῷ
ποιεῖν ὅ τι βούλεται. Τοῦτ᾽ ἀχούσαντες οἱ Σύροι
χατεπλάγησαν, xat παράδειγμα τῆς ἀπειθείας χαλεπὸν
"ἔχοντες τοὺς τῶν Ἀσκαλωνιτῶν ἄνδρας ἀνηρημένους,
ἀνοίγοντες τὰς πύλας ἐδέχοντο προθύμως τὸν Ἰώσηπον
χαὶ τοὺς φόρους ἐτέλουν. ᾿Επιχειρούντων δὲ xal Σχυ-
πολιτῶν ὑδρίζειν αὐτὸν καὶ μὴ παρέχειν τοὺς φόρους
αὐτῷ, οὃς μηδὲν ἀμφισδητοῦντες ἐτέλουν, καὶ τούτων
t ἀποχτείνας τοὺς πρώτους, τὰς οὐσίας αὐτῶν ἀπέστειλε
*€ βασιλεῖ, Συναγαγὼν δὲ πολλὰ χρήματα xal
χέρδῃ ποιήσας μεγάλα ἐκ τῆς ὠνῆς τῶν τελῶν, εἰς τὸ
διαμεῖναι τὴν ὑπάρχουσαν αὐτῷ δύναμιν τοῖς οὖσι xa-
Ἰγρίσατο, τὴν ἀφορμὴν αὑτῷ χαὶ τὴν ὑπόθεσιν τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. IV.

(eu,002.] 451
adeo ut eum in regia degere jusserit , et quotidianum convi-
vam haberet. Deinde postquam Alexandriam rex venit ,

primores Syrite, quum Joseplium cum eo sedentem vidis-
sent , graviter ferebant.

4. Post ubi dies venit auctionum vectigalium, qui in
suis patriis dignitate praestabant, licebantur. Quum vero
vecligalia Syriae et Phienices et Jude cum Samaria ad
octo millia talentorum excrescerent , accessit Joseplius, et
licitatores quidem criminatus est, tanquam ex composito
ju se recepissent tam. parvum regi pro vectigalibus dare;
ipse vero «duplum pollicetur, eique bona missarum eorum
qui in ejus domum peccavissent : namque hoc etiam una
cum vectigalibus vendebatur. Quum autem rex ista libenter
audivisset, dixisselque se ei, ut qui redilus suoa augere: et
amplificaret , vectigalia addicere, prseterea vero id eum in-
terrogaret , ecquos sponsores dare posset , festive admodum
respondit. Dabo enim, inquit, bonos et honestos bomines
quibus non diffidetis. Quumque juberet rez ut qui sint
Isti diceret , Te ipsum, subjecit , o rex, conjugemque tnam
pro utraque parte sponsores do. — Hic subridens Ptolemseus
ei vectigalia sine fidejussoribus addixit, id quod iis , qui
ab urbibus in /Egyptim venerant, non mediocrem dolo-
rem attulit, ut qui posthabiti fuerint. Et illi quidem auas
quisque in patrías non síne pudore redierunt.

5. Josephus autem acceptis ab rege duobus peditum
millibus (petiverat enim sibi copias, ut si qui in urbibus
ipsum contemnerent , cogere posset) et mntuatus Alexan-
dri; a regis amicis quingenta talenta, in Syriam contendit.
Ubi autem Ascalonem venit tributumque ab Ascalonitis
exigit , atque illi non modo nihil solvere voluerunt , sed
ipsum etiam contumeliis affecerunt, comprehendit eorum
primarios , circiter viginti, eosque interficit, et redacta ex
eorum facultatibus pecunia , ad mille talenta regi misit, et
quidnam egerit ei demonstrat. — Ptolemcus itaque ejus
animum admiratus, approbatoque facto, ei quae velit fa-
ciendi potestatem permittit. Quum hoc fama accepissent
Syri, perterriti sunt, el Ascalonis cives occisos in grave
contumacise exemplum habentes, Joeeplhum portis apertis
libenter excipiebant, et vectigalia solvebant. Quumqne
Scythopolite etiam id agerent, ut conviciis eum onerarent,
et tributa pendere recusarent, quse antea nihil hassitantes
conferebant, horum quoque primores ferro peremit et fa-
cultates eorum ad regem misit. Ubi autem multum pe-
cuniz collegerat , eL magnum ex vectigalium redemptione
lucrum fecerat, divitiis ad potentiam quam habebat stabi-.

liendam usus cst , bene ac sapienter facturum ratus , si occa-
29.

452 (036,57.

τότε εὐτυχίας τηρεῖν φρόνιμον ἡγούμενος ἐξ αὐτῶν ὧν
αὐτὸς ἐχέχτητο. Πολλὰ γὰρ ὑπὸ χεῖρα τῷ βασιλεῖ
xai τῇ Κλεοπάτρα δῶρα ἔπεμπε καὶ τοῖς φίλοις αὐτῶν
xal πᾶσι τοῖς περὶ τὴν αὐλὴν δυνατοῖς... ὠνούμενος διὰ

6 τούτων τὴν εὔνοιαν τὴν παρ᾽ αὐτῶν,
ς΄ ᾿Απέλαυσε δὲ ταύτης τῆς εὐτυχίας ἐπ᾽ ἔτη εἴχοσι
xat δύο, πατὴρ μὲν γενόμενος Ex μιᾶς γυναιχὸς παίδων
ἑπτὰ, ποιησάμενος δὲ xal ἐχ τῆς τοῦ ἀδελφοῦ Σολυ-
μίου θυγατρὸς ἕνα Ὑρχανὸν ὄνομα. Γαμεῖ δὲ ταύτην
ιυ ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Σὺν τἀδελφῷ ποτε εἰς ᾿Αλεξάν-
δρειαν ἔλθὼν, ἄγοντι xal τὴν θυγατέρα γάμων ὥραν
ἔχουσαν, ὅπως αὐτὴν συνοικίσῃ τινὶ τῷν ἐπ᾽ ἀξιώματος
"[oudattov, καὶ δειπνῶν παρὰ τῷ βασιλεῖ, ὀρχηστρίδος
εἰσελθούσης εἰς τὸ συμπόσιον εὐπρεποῦς ἐρασθεὶς, τῷ
16 ἀδελφῷ τοῦτο μηνύει, παραχαλῶν αὐτὸν, ἐπεὶ xal
νόμῳ χεχώλυται παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις ἀλλοφύλῳ πλη-
σιάζειν γυναιχὶ, συγχρύψαντα τὸ ἁυάρτημα xat διά-
χονον ἀγαθὸν γενόμενον παρασχεῖν αὐτῷ ὥστε πληρῶσαι
τὴν ἐπιθυμίαν. Ὁ δὲ ἀδελφὸς ἀσμένως δεξάμενος τὴν
20 διαχονίαν, χοσμήσας τὴν αὑτοῦ θυγατέρα νυχτὸς ἤγαγε
πρὸς αὐτὸν xal συγχατεχοίσησεν. ὋὉ δὲ ὑπὸ μέθης
ἀγνοήσας τὸ ἀληθὲς συνέρχεται τῇ τοῦ ἀδελφοῦ θυγα-
τρ᾽ γκαὶ τούτου γενομένου πολλάχις ἠράσθη σφοδρότερον.
"ἔφη δὲ xai πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὡς χινδυνεύοι τὸ ζῆν
25 ἐρῶν τῆς ὀρχηστρίδος, ἧς ἴσως οὐκ àv αὐτῷ παραχω-
ῥήσειν τὸν βασιλέα. Τοῦ δὲ ἀδελφοῦ μηδὲν ἀγωνιᾶν
παραχαλοῦντος, ἀπολαύειν δ᾽ ἧς ἐρᾷ μετὰ ἀδείας, xol
Ὑυναῖχα ἔχειν αὐτὴν φήσαντος, χαὶ τἀληθὲς αὐτῷ φα-
νερὸν ποιήσαντος. ὡς ἕλοιτο μᾶλλον τὴν ἰδίαν δῥρίσθαι
30 θυγατέρα ἢ περιιδεῖν ἐχεῖνον ἐν αἰσχύνῃ γενόμενον,
ἐπαινέσας αὐτὸν 6 Ἰώσηπος τῆς φιλαδελφίας, συνῴχη-
σεν αὐτοῦ τῇ θυγατρὶ xai παῖδα ἐξ αὐτῆς ἐγέννησεν
"Yoxavóv ὄνομα, ὡς προειρήκαμεν. ᾿Επεὶ δὲ ὧν τρισ-
καίδεχα ἐτῶν οὗτος Ó παῖς νεώτερος ἐπεδείγνυτο τὴν
85 φυσιχὴν ἀνδρείαν χαὶ σύνεσιν, ὡς ζηλοτυπηθῆναι δεινῶς
αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν, ὄντα πολὺ x ρείττονα καὶ
φθονηθῆναι δυνάμενον, τοῦ δὲ Ἰωσήπου γνῶναι θελή-
σαντος τίς αὐτῷ τῶν υἱῶν πρὸς ἀρετὴν εὖ πέφυχε, xoi
χαθ᾽ ἕνα πέμψαντος πρὸς τοὺς παιδεύειν τότε δόξαν
40 ἔχοντας, οἱ λοιποὶ μὲν ὑπὸ ῥαθυμίας xal τῆς πρὸς τὸ
φιλεργεῖν μαλαχίας ἀνόητοι χαὶ ἀμαθεῖς ἐπανῆχον
αὐτῷ. Μετὰ δ᾽ ἐκείνους τὸν νεώτατον "Y oxavóv, δοὺς
αὐτῷ τριαχόσια ζεύγη βοῶν, ἐξέπεμψεν ὁδὸν ἡμερῶν
δύο εἰς τὴν ἐρημίαν, σπεροῦντα τὴν γὴν, ἀποκχρύψας
45 τοὺς ζευχτῆρας ἱμάντας. ὯὋὉ δὲ γενόμενος ἐν τῷ τόπῳ
xal τοὺς ἱμάντας οὐχ ἔχων, τῆς μὲν τῶν βοηλατῶν
γνώμης χατηλόγησε, συμθουλευόντων πέμιπειν πρὸς
τὸν πατέρα χομιοῦντάς τινας τοὺς ἱμάντας. τὸν δὲ
χαιρὸν ἡγησάμενος μὴ δεῖν ἀπολλύναι περιμένοντα τοὺς
50 ἀποσταλησομένους, ἐπενόησέ τι στρατηγιχὸν καὶ τῆς
ἡλικίας πρεσθύτερυν. Κατασφάξας γὰρ δέχα ζεύγη,
τὰ uiv χρέα τοῖς ἐργάταις διένειμε, τεμὼν δὲ τὰς
ἃ ,»ρἃς αὐτῶν χαὶ ποιήσας ἱμάντας ἐνέδησε τούτοις τὰ
ζυγὰ, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον σπείρας ἣν ὃ πατὴρ αὐτῷ

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. KEtb. Δ.

[0,0.

sionem sibi et cansam presesentis felicitatis conservaret, opt
illorum qua acquisiverat. Nam multa regi et Cleopatrz
et eorum amicis, et omnibus in domo regia potentibus,
clanculum dona mittebat, hac ratione eorum benevolentiam
emens. |

6. Ea autem, felicitate usus est annos duos et viginti,
alque natos liabuit ex una uxore seplem , ex sui fratris So-
lymii filia unum nomine Hyrcanum. Illam vero dusil ex
liujusmodi causa. Quum forte Alexandriam se contulisset
una cum fratre, ducente secum filiam nubilem, ut ibi n»
bili alicui Judzo eam matrimonio jungeret, atque apud
regen) cuenans. saltalriculae forma egregia, in convivium
ingressse , amore captus esset, hoc ipum fratri indicaiit,
illum orans atque obsecrans ut, quoniam lege vetitum erat
Judaeis cum femina alienigeua rein habere, ipse, peoralo
suo occultato, atque fidelem operam navando, effectum.
lioc redderet ut cupidiiatem suam expleret. Frater autem,
libenter pollicitus se voluntatis ejus ministrum fore, liam
suam ornatam noclu ad eum deduxit et in lectum ej
collocavit. lile vero pra ebrietate ignorans quid agerelu,
cum fratris filia congreditur, et qunm hoc szepiuscule fe je
δεῖ, vehementius eam deperibat. Fratri etiam fatebatur e
de vita periclitari ex amore saltatriculze , ne forte rex nolla
eam sibi concedere. Quum autem frater eum hortaretur n
animo esset anxio et sollicito , atque licere ei muliere amala
frui eamque uxorem habere dixisset, et quid fsctmu

fuerit ei aperuissel, quod maluerit filise su: injuriam fied
quam ipsum pati tale in sese dedecus admittere ; Josephns,
oollaudata ejus fraterna benevolentia, filíam ipsius sibi ma«
trimonio junxit , filiumque ex ea genuit nomine Hyrcanuu,
ut jam ante diximus. Quuin vero hic nata minimus, apporun:
tredecim, nativam prae se ferret animi fortitudinem et ir-
genii praestantiam, adeo ut magnam fratribus zelolypint
concitarit , quippe tanto'eis excellentior ut merito ei invide-
retur, ipseque Josephus scire voluerit quis praecipue omnium
a Dalura essel ad virtutem factus formatusque, et unum-
quemque ad eos miserit qui ad alios instituendos lunc
maxime idonei ferebantur, omnes praeter Hyrranum,
ob segnitiem et laboris impatientiam, domum redierunt
imperiti rerum et indocti. Post illos autem minimum nalv
Hyrcanum cum trecentis boum jugis misit bidui iline'
in solitudinem ad terrum conserendam , loris jugalibus
clam subduclis. 1e vero quum ad locum pervenissel d
lora non haberet, conleropsil quidem boves agitantium.
sententiam , qui suadebant ut ad patrem quosdam millerel
qui lora sibi afferrent : ratus vero non oportere se temps
perdere, dum exspectaret ilios qui mitti deberent, rem allili
consilii prudentizeque ultra zetatem excogitavit, Macili«
enim decem jugis, carnes in operarios distribuit, secs
autem in lora tergoribus, iis juga religavit, et quum hoc
pacto terram consevisset, quam sibi 1n mandatis dederal
pater, ad eum se recepit. Paler autem reversum mirilict-

(27,525 ἡ

προτέταξε γὴν ὑπέστρεψε πρὸς αὐτόν. ᾿Ελθόντα δ᾽ ὁ
πατὴρ ὑπερηγάπησε τοῦ φρονήματος, xat τὴν ὀξύ ξύτητα
τῆς διανοίας καὶ τὸ ἐπ᾽ αὐτῇ τολμηρὸν ἐπαινέσας ὡς
μόνον ὄντα γνήσιον, ἔτι μᾶλλον ἔστεργε, d Bonds
τῶν ἀδελφῶν ἐπὶ τούτῳ.
ζ΄. Ὡς δ᾽ ἀπήγγειλέ τις αὐτῷ χατὰ τοῦτον τὸν χαι-
ρὸν υἱὸν τῷ βασιλεῖ Πτολεμαίω γεγενῆσθαι, καὶ πάν-
τες οἱ πρῶτοι τῇ τῆς Συρίας xol τῆς ὑπηχόου χώρας ἕορ-
τάζοντες τὴν γενέσιον ἡμέραν τοῦ παιδίου μετὰ μεγάλης
'ταρασχευῆς εἷς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἐξώρμων, αὐτὸς μὲν
ὑπὸ γήρως χατείχετο, τῶν δ᾽ υἱῶν ἀπεπειρᾶτο εἴ τις
αὐτῶν βούλεται ἀπελθεῖν πρὸς τὸν βασιλέα. "Tov δὲ
πρεσδυτέρων παραιτησαμένων, καὶ πρὸς τὰς τοιαύτας
συνουσίας ἀγροικότερον ἔχειν φησάντων, τὸν ἀδελφὸν
δὲ Ἡρχανὸν πέμπειν συμδουλευσάντων, ἡδέως ἀχούσας
χλεῖ τὸν Ὑρχανὸν, xal εἰ δύναιτο πρὸς τὸν βασιλέα
βαδίσαι χαὶ εἰ πρόθυωσς ἐστιν ἀνέχρινεν. ᾿Κπαγγει-
λαμένου δὲ πορεύσεσθαι xal δεῖσθαι χρημάτων οὐ πολ-
λῶν φήσαντος εἰς τὴν 600v, (ζήσεσθαι γὰρ ἐπιειχῶς,
᾿ὗστε ἀρχέσειν αὐτῷ; δραχμὰς μυρίας,) ἤσθη τοῦ παιδὸς
τ σωφροσύνῃ. Διαλιπὼν δ᾽ ὀλίγον δ παῖς συνεθού-
λευε τῷ πατρὶ δῶρα μὲν αὐτόθεν μὴ πέυπειν τῷ βασι-
λεῖ, δοῦναι δ᾽ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ. οἷ-
xao, ὅπως αὐτῷ παρέχη πρὸς ὠνὴν ὧν ἂν εὔρη
| χαλλίστων χαὶ πολυτελῶν χρήματα. Ὃὧ δὲ νουίζων
x1 ταλάντων ἔσεσθαι τὴν εἰς τὰς δωρεὰς τῷ βασιλεῖ
ὀχπάγην xal τὸν υἱὸν ἐπχινέσας ὡς παραινοῦντα χαλῶς,
γράφει τῷ οἰχογόμο» ᾿ἈΑρίωνι, ὃς ἅπαντα τὰ ἐν ᾿Αλεξαν-
ὀρεία χρήματα αὐτοῦ διώχει, οὖχ ὄντα ἐλάσσω τρισχι-
Fév ταλάντων. ὋὉ γὰρ Ἰώσηπος τὰ ἀπὸ τῆς Συρίας
γρήματα ἔπεμπεν εἰς τὴν ᾿ἈΑλεξάνδρειαν καὶ τῆς προ-
ῥεσαίας ἐνισταμένης. καθ᾽ ἣν ἔδει τῷ βασιλεῖ τοὺς φό-
pon ἀπαριθμεῖν, ἔγραφε τῷ Ἀρίωνι, τοῦτο ποιεῖν.
Πρὸς οὖν τοῦτον ἀπαιτήσας τὸν πατέρα xai λαύὼν
ἐπιστολὴν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὥ ὥρμησεν. ᾿Ἐξελθόντος
δ' αὐτοῦ γράφουσιν οἵ ἀδελφοὶ πᾶσι τοῖς τοῦ βασιλέως
δος ἵν᾽ αὐτὸν διαφθείρωσιν.
Ὡς δὲ παραγενόμενος εἰς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν
ixiluna τῷ "Aplow τὴν ἐπιστολὴν, ἐπερωτήσαντος
βαὐτοῦ πόσα βούλεται τάλαντα λαθεῖν, (ἤλπισε δ᾽ αὐτὸν
αἰτήσειν δέχα, 3 βραχεῖ τούτων πλέον.) εἰπόντος χι-
λίων χρήζειν, ὀργισθεὶς ἐπέπληττεν αὐτῷ ὡς ἀσώτως
ὧν διεγνωχότι, χαὶ πῶς ὃ πατὴρ αὐτοῦ συναγάγοι
τὴν οὐσίαν, ὡς πονῶν χαὶ ταῖς ἐπιθυμίαις ἀντέχων,
υ ἐδήλου, xal μιμητὴν αὐτὸν ἠξίου γενέσθαι τοῦ γεννή-
σαντος" δώσειν δ᾽ οὐδὲν πλέον ταλάντων δέκα, xol
ταῦτ᾽ εἰς δωρεὰν τῷ βασιλεῖ. Παροξυνθεὶς δὲ ὃ παῖς
εἰς δεσμὰ τὸν Ἀρίωνα ἐνέθαλε. 'Τῆς δὲ τοῦ Ἀρίωνος
γυναικὸς τοῦτο δηλωσάσης τῇ Κλεοπάτρᾳ χαὶ δεηθεί-
Ὁ δῆς ὅπως ἐπιπλήξη τῷ παιδὶ, (σφόδρα Tp: ἦν 6 Ἀρίων
ἐν τιμῇ παρ᾽ αὐτῇ;,) φανερὸν τῷ βασιλεῖ τοῦτο ἐποίησεν
ἧ Κλεοπάτρᾳ. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος πέμψας πρὸς τὸν Ὑρ-
χαγὸν θαυμάζειν ἔλεγε πῶς ἀποσταλεὶς πρὸς αὐτὸν
ὑπὸ τοῦ πατρὸς οὔτε ὀφθείη αὐτῷ καὶ προσέτι δήσεις

ANTIQ. JUD. LID. XII. CAD. 1V.

[003,694.] — 453

dilexit ob auimi magnitudinem : quumque eum laudibus
extulisset, quod non minus rem exsequi auderet quam
prompte eam excogilarit, magis adhuc, quasi solus οἱ
germanus esset filius, ipsum amabat, fratribus hoc segre fe-
rentibus.

*. Quum autem ei nunciaretur sub id tempus Ptolemaeo
natum esse filium, atque omnes primi Syri: et regionis
subjectze ad celebrandos puer natales magno cum apparatu
Alexandríam ire contenderent, ille quidem senio retíne-
batur, filios vero tentavit an quis eoruni ad regem profi.
cisci vellet. Quod quum grandiores recusassent, et sese ad
tales congressus rusticiores esse dixissent, atque ut fratrem
Hyrcanum mitteret consilium eí dedissent , libenter hoc
audito, Hyrcanum vocat, et an regem adire posset para-
tusque sit interrogat. Qui quum se iturum promisisset ,
dixissetque non multa ad iter egere pecunia, (victurum
enim frugaliter, ut satis futura sint οἱ decem drachmarum
millia , admodum delectatus est pueri moderatione. Delnde
parvo spatio interjecto patri consulebat puer ne inde dona
regi mitteret, sed sibi literas ad Alexandrinum procurato:
rem daret, ut ipsi pecuniam preberet ad coemenda qum
inveniret pulcerrima atque pretioaissima. Pater vero ar-
bitratus ad decem talenta impensurum esse muneribus
que regi datum iret, filioque laudato, ut qui prudenter
ipsum monuisset, Arioni dispensatori scripsit, qui totius
ejus Alexandrinse pecunizm proeurationem habebat, quee
erat non minus quam trium millium talentorum. Josephus
enim Syrize pecunias mittebat Alexandriam , et instante die
pr&stituta, qua regi numeranda erant vectigalia, scribe-
bat Arioni ut id faceret. Petitis igitur a patre ad hunc li-
teris acceptisque, Alexandriam ire properavit. Verum eo
profecto, scribunt ejus fratres ad omnes regis amicos ut
eum interficiant.

8. Postquam vero Alexandriam pervenit, Arioni literas
tradidit ; qui quum ab eoqusesivisset quot talenta vellet ac-
cipere, (sperabat enim eur postulaturum decem , aut paulo
lis amplius,) atque ille sibi mille opus esse diceret, iratus
eum objurgabat ut luxuriose admodum vivere volentem,
eique ostendebat quo pacto pater ejus eas facultates, ut labo-
rans et cupiditatibus resistens , congesserit, mopebatque
ut parentis imitatorem 86 preebeat : se quidem non amplius
quam decem talenta daturum, eaque ín munera regi offe-
renda. At puer ira accensus, Arionem in vincula conji-
cjebat. Quum autem Arlonis uxor hoc ipsum Cleopa're
indicassel, orasaetque ut pueri arrogantiam increparel,
(apud cam enim Arion summo in honore erat,) regi hoc pa-
lam fecit Cleopatra, Ptolemaeus ilaque , missis ad Hyr-
canum nunciis, dicebat se mirari qui factum sit ut ad sea
patre legatus in.conspectum suum non venissel , et insupet

454 (635,529.)

τὸν οἰχονόμον " ἐλθόντα οὖν τὴν αἰτίαν αὐτῷ μηνύειν
ἐκέλευσε. Τὸν δέ φασιν ἀποχρινάμενον τῷ παρὰ τοῦ
βασιλέως λέγειν αὐτῷ ὅτι νόμος ἐστὶ παρ᾽ αὐτῷ χω-
λύων τὸν γεννηθέντα γεύσασθαι θυσίας, πρὶν εἰς τὸ
6 ἱερὸν ἔλθη καὶ θύση τῷ Θεῷ. Κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λο-
γισμὸν οὐδ᾽ αὐτὸν ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν, περιμένοντα δῶρα
χομίσαι τοῦ πατρὸς εὐεργέτη γενομένῳ, τὸν δὲ δοῦ-
λον χολάσαι παραχούσαντα ὧν προσέταξε διαφέρειν
γὰρ οὐδὲν ἢ μιχρὸν εἶναί τινα δεσπότην ἢ μέγαν. Ἂν
10 οὖν μὴ χολάζωμεν τοὺς τοιούτους, χαὶ σὺ προσδόχα
“ἀπὸ τῶν ἀρχομένων χαταφρονηθήσεσθαι. Ταῦτ᾽ ἀχού-
δας ὃ Πτολεμαῖος εἰς γέλωτα ἐτράπη xa τὴν μεγαλο-
φροσύνην τοῦ παιδὲς ἐθαύμασε.
θ΄. Μαθὼν δὲ ὁ Δρίων ὅτι τοῦτον 6 βασιλεὺς διετέθη
16 τὸν τρόπον χαὶ ὅτι μηδειία βοήθειά ἐστιν αὐτῷ, δοὺς
τὰ χίλια τάλαντα τῷ παιδὶ τῶν δεσμῶν ἀπελύθη, χαὶ
τρεῖς διαλιπὼν ἡ κέρας ὃ "Yoxavoc ἠσπάσατο τοὺς βα-
σιλέας. Ot δὲ ἀσμένως αὐτὸν εἶδον καὶ φιλοφρόνως
εἱστίασαν διὰ τὴν πρὸς τὸν πατέρα τιμήν. Λάθρα δὲ
30 πρὸς τοὺς ἐμπόρους ἀπελθὼν ὠνεῖται παρ᾽ αὐτῶν παῖ-
δας μὲν ἑχατὸν γράμματα ἐπισταμένους xal ἀχυχιο-
τάτους, ἑνὸς ἕκαστον ταλάντου, ἑχατὸν δὲ παρθένους
τῆς αὐτῆς τιμῆς ἑχάστην. Καληθεὶς δ᾽ ἐφ᾽ ἑστίασιν
πρὸς τὸν βασιλέα μετὰ τῶν πρώτων τῆς γώρας ὕποχα-
ss ταχλίνεται πάντων, χαταφρονηθεὶς ὡς παῖς ἔτι τὴν
ἡλικίαν ὑπὸ τῶν τοὺς τόπους χατὰ τὰν ἀξίαν διχνε-
μόντων. Τῶν δὲ συγκαταχειμένων πάντων τῶν με-
οἷν τὰ ὀστᾷ (ἀνήρουν γὰρ αὐτοὶ τὰς σάρχας) σωρευόν.-
τῶν ἔμπροσθεν τοῦ Ὑρχανοῦ, ὡς πληρῶσαι τὴν πα-
80 ραχειμένην αὐτῷ τράπεζαν, Τρύφων, ὃς ἦν τοῦ βασι-
λέως ἄθυρμα xal πρὸς τὰ σκώμματα xal τοὺς ἐν τοῖς
πότοις γέλωτας ἀνεδέδεχτο, παραχαλεσάντων αὐτὸν τῶν
χαταχειμένων τῇ τραπέζη, παρεστὼς τῷ βασιλεῖ, « ὁρᾶς,
εἶπεν, ὦ δέσποτα, τὰ παραχείμενα "Y ρχανῷ ὀστᾶ ; éx
38 τούτου στόχασαι ὅτι xal ὃ πατὴρ αὐτοῦ τὴν Συρίαν
ὅπασαν περιέδυσεν ὡς οὗτος ταῦτα τῶν σαρχῶν ἐγύ-
ἅνωσε. » "ελάσαντος δὲ πρὸς τὸν τοῦ Τρύφωνος λόγον
τοῦ βασιλέως καὶ ἐρομένου τὸν Ὑρχανὸν ὅ τι τοσαῦτα
αὐτῷ παράχειται ὀστᾶ, « εἰχότως, εἶπεν, ὦ δέσποτα"
40 τοὺς μὲν γὰρ χύνας τὰ ὀστᾶ σὺν τοῖς χρέασι χατε-
σθίειν ὥσπερ οὗτοι (πρὸς τοὺς χαταχειμένους ἐπιδλέ-
wy), ἅτι μηδὲν ἔμπροσθεν αὐτῶν ἔχειτο᾽ οἱ δ᾽ ἄνθρωποι
τὸ χρέας ἐσθίουσι, τὰ δὲ ὀστὰ ῥιπτοῦσιν, ὅπερ ἄν-
θρωπὸς ὧν χἀγὼ νῦν πεποίηχα. » 'O δὲ βασιλεὺς θαυ-
45 μάσας τὴν ἀπόχρισιν αὐτοῦ σοφὴν οὕτω γενομένην,
πάντας ἐχέλευσεν ἀναχροτῆσαι, τῆς εὐτραπελίας ἀπο-
δεχόμενος αὐτόν. Τῇ δ᾽ ἐπιούση πρὸς ἕχαττον τῶν
τοῦ βασιλέως φίλων πορευόμενος χαὶ τῶν παρὰ τὴν
αὐλὴν δυνατῶν τοὺς μὲν ἠσπάζετο, παρὰ δὲ τῶν olxs-
bo τῶν ἀπεπωνθάνετο τί μέλλουσι διδόναι τῷ βασιλεῖ δῶ»
ρὸν ἐν τῇ ταῦ παιδὸς αὐτοῦ γενεθλίῳ. ᾿Γῶν δὲ τοὺς
μὲν ἀνὰ δώδεχα τάλαντα μέλλειν διδόναι φησάντων,
τοὺς δ᾽ ἐν ἀξία χατὰ τὸ μέγεθος τῆς οὐσίας ἕχαστον
αὐτῶν, ὑπεχρίνχτο λυπεῖσθαι διὰ τὸ μὴ δύνασθαι τοιαύ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. Δ.

[104,95.]

procuratorem in vincula dedisset : itaque 0851} ut Ipsi sizoi-
ficatum veniret quamobrem ita fecerit. Ilium vero, in re
sponso ad regis nuncium dato ferunt dixisse ipsum regem
habere legem, quie vetaret ne natus filius sacrificiom gv
staret, nisi prius in templum intrasset, Deoque sacrificay
set. Hac ratione neque se ad eum venisse, quod exspe-
ctaret dum dona ferre posset homini de suo patre beoe
merito. Quod ad servum attineret, sese ip eum proplerea
animadvertisse , quod sibi dicto audiens non fuisset : nihil
enim interesse utrum parvus aliquis sit herus an magnus.
Quod nisi tales puniemus, exspecta tu quoque fulurum ul
a tuissubditis contemnaris. His auditis Ptolenm:us ridere
capit , et pueri magnanimitatem admiratus est. |

9. Arion autem ubi intellexit regem ita in eum animo
affectum esse, et opem sibi ferri a nemine, puero dalis
mille talentis, vinculis solutus est, et triduo interjecto

Hyrcanus reges salutavit. 1lli vero eum libenter viderunt
εἰ comiter convivio exceperunt, propter ejus patris rete
rentiam. Deinde ἐς mercatores secreto aggressus coemit ab
eis centum pueros literarum peritos eosdemque valentis-
simos, talento unumquemque, et centum puellas eodem
pretio. Tum a rege vocatus ad convivium cum primori-
bus regionis , infimus omuium accumbit , ob etatem pue"
rilem contemptui habitus ab iis, quorum munus eral ex
dignitate loca assignare. Quum autem omnes qui una ac-
cubuerunt , portionum ossa (nain carnes iis ipsi ademeran!)
ante Hyrcanum in cumulum congererent, adeo ut mensam
ipsi appositam replerent, Tryphon, qui regi in deliciis a
ad scommata et ridiculain compotationibus jacienda delectus.
erat, rogatus a convivis, ubi regi adstiterat , « viden', it
quit, o domine, quantum ossium ante Hyrcanum jaceat?
ex his conjice quod illius etiam pater totam Syriam spoli-
verit, quemadmodum hic ista nudavit carnibus. » Rege vero.

.ad hunc Tryphonis sermonem ip risum effuso et Hyrranuu.

interrogante cur tam multa ipsi apposila sint ossa, « nibil mi-
rum, inquit, domine ; canum enim est ossa una cum carnibus
devorare, sicut isti (accumbentes intuens) fecerunt, quod
nihil ossium ante eos reperiatur : homines aulem comesis
carnibus ossa solent abjicere , quod et ego, homo quum sim,
etiam nunc feci. » Ibi rex, responsi ejus acomen miratus,
jussit universos ei plauderc , laudans eum ob facete dictum.
Sequenti vero die Hyrcanus, aditis omnibus regis amicis
et in domo regia potentibus, ipsos quidem salutavil, a fa- |
mulis vero quaesivit quze munera regi daturi essent die.
natali filii ejus. Quumque illi dixissent quosdam larziturs
esse talenta duodecim , alios autem in dignitate corstilulos
pro suarum quemque facultatum magnitudine, simula'it
86 dolere quod ejusmodi munera , afferre non possil : slli

(529,536.)

τὴν προτενεγκεῖν δωρεάν" πλέον γὰρ πέντε ταλάντων
ex ἔχειν. Οἱ δὲ θεράποντες ταῦτ᾽ ἀχούσαντες ἀπήγ-
γέλλον τοῖς δεσπόταις. Χαιρόντων δ᾽ αὑτῶν ὡς χατα-
ψωσθησομένου τοῦ Ἰωσήπου καὶ προσχρούσοντος τῷ
βασιλεῖ διὰ τὴν βραχύτητα τῆς δωρεᾶς, ἐνστάσης τῆς
ἑωέρας, οἱ μὲν ἄλλοι προσέφερον τῷ βασιλεῖ ταλάντων
d Mav μεγαλοδωρεῖσθαι νοικίζοντες οὗ πλεῖον εἴχοσιν,
ὁ δὲ Ὑρχανὸς οὖς ὠνήσατο παῖδας ἑκατὸν καὶ παρθέ--
νος τοσαύτας ἀνὰ τάλαντον ἑχάστῳ φέρειν δοὺς προσ-
iyi, τοὺς μὲν τῷ βασιλεῖ, τὰς δὲ τῇ Κλεοπάτρᾳ.
Πάντων δὲ θαυμασάντων τὴν παρ᾽ ἐλπίδα τῶν δώρων
πολυτέλειαν χαὶ τῶν βασιλέων αὐτῶν, καὶ τοῖς φίλοις
ξιχαὶ τοῖς περὶ τὴν θεραπείαν τοῦ βασιλέως οὖσι πολ-
λῶν ἄξια ταλάντων δῶρα ἔδωχεν, ὡς διχφυγενν, τὸν ἐξ

y αὐτῶν χίνδυνον" τούτοις γὰρ ἐγεγράφεισαν αὐτοῦ ol
ἀδελφοὶ διαγρήσασθαι τὸν Ὑρχανόν. Πτολεμαῖος δὲ
d» μεγαλοψυχίαν ἀγασάμενος τοῦ μειραχίου προσέ-
«rtv αὐτῷ δωρεὰν ἣν βούλεται λαμόάνειν. Ὁ δ᾽
οὐδὲν πλέον ἠξίωσεν αὐτῷ γενέσθαι παρ᾽ αὐτοῦ ἢ γρά-
"ὑχι τῷ πατρὶ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς περὶ αὐτοῦ. Τιμή-
σας οὖν αὐτὸν φιλοτιμότατα xat δωρεὰς δοὺς λαμπρὰς,
xi τῷ τε πατρὶ γράψας xal τοῖς ἀδελφοῖς, xol πᾶσι
τοῖς ἡγεμόσιν αὐτοῦ καὶ ἐπιτρόποις, ἐξέπεμψεν. ᾿Αχού-
σαντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ τούτων τετυχηχότα τὸν Ὑρχανὸν
b τιρὰ τοῦ βασιλέως xxl μετὰ μεγάλης ἐπανερχόμενον
tk, ἐξῆλθον ὑπαντησόμενοι xal διαφθεροῦντες αὐ-
τὸν, καὶ τοῦ πατρὸς εἰδότος" ὀργιζόμενος γὰρ αὐτῷ
ἕνεχεν τῶν εἰς τὰς δωρεὰς χρημάτων οὖχ ἐφρόντιζε τῆς
σωτηρίας αὐτοῦ. Τὴν ὀργὴν μέντοι τὴν πρὸς τὸν υἱὸν
ὁ Ἰώσηπος ἀπεκρύπτετο, φοδούμενος τὸν βασιλέα.
Συμθαλόντων δ᾽ αὐτῷ τῶν ἀδελφῶν εἷς μάχην, ἄλλους
τε τῶν σὺν αὐτοῖς πολλοὺς ἀπέχτεινε xal δύο τῶν ἀδελ-
φῶν, οἱ δὲ λοιποὶ διεσώθησαν εἰς “Ἱεροσόλυμα πρὸς τὸν
πατέρα. ΠΙαραγενόμενον δ᾽ αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν ἐπεὶ
b μηδεὶς ἐδέχετο, δείσος ἀνεχώρησεν εἰς τὸ πέραν τοῦ
Ἰρδάνου ποταμοῦ, xdxei διέτριδε φορολογῶν τοὺς
βαρβάρους,
c, Ἐβδασίλευσε δὲ xav' ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν τῆς
Ἀσίας Σέλευχος 6 Φιλοπάτωρ ἐπιχαλούμενος, υἱὸς ὧν
ὦ Ἀντιόμου τοῦ μεγάλου. Τελευτᾷ δὲ χαὶ ὁ τοῦ Ὑρ-
xe πατὴρ Ἰώσηπος, ἀνὴρ ἀγαθὸς γενόμενος xol
μεγαλόφρων χαὶ τὸν τῶν Ἰουδαίων λαὸν ἐκ πτωχείας
xii πραγμάτων ἀσθενῶν εἷς λαμπροτέρας ἀφορμὰς τοῦ
βίου χαταστήσας, εἴχοσιν ἔτη xai δύο τὰ τῆς Συρίας
ὃ τῇη xat Φοινίχης xal Σαμαρείας χατασχών. ᾿Ἀπέθανε
δὲ xal 5 θεῖος αὐτοῦ Ὀνίας, τὴν ἀρχιερωσύνην Σίμωνι
τῷ παιδὶ χαταλιπών. Τελευτήσαντος δὲ xal τούτου,
ὁ υἱὸς αὐτοῦ διάδοχος τῆς tuac αὐτοῦ Ὀνίας γίνεται,
πρὸς ὃν ὃ Λαχεδαιμονίων βασιλεὺς "Aptios πρεσθείαν τε
W ἔπεμπε χαὶ ἐπιστολὰς, ὧν τὸ ἀντίγραφον ἐστι τοιοῦτον.
1 βασιλεὺς Λακεδαιμονίων "Aprtoc Ὀνίᾳ χαίρειν.

« Ἐντυγόντες γραφῇ τινι ηὕρομεν ὡς ἐξ ἑνὸς εἶεν

* γένους Ἰουξαῖοι χαὶ Λαχεδαιμόνιοι xal ἐκ τῆς πρὸς
κα Ἄδολμον οἰκειότητος. Δίχαιον οὖν ἐστιν ἀδελφοὺς

ANTIQ. JUD. LIB. Xll. CAP. ΙΝ.

[e05006.] 45$

enim ad largiendum non plus quam quinque talenta suppe-

tere. Hecubi audiverant famuli, dominis ea nunciave-
runt. lllis ahtem gaudentibus Josephum damnatum irl
animumque regis offensarum esse muneris exilitate, ubt
dies venit , alii quidem, etiam qui munificentissimi habiti ,
vicena ad summum affercbant talenta, Hyrcanus vero pue-
ris centum quos emerat totidemque puellis singula talenta
ferenda tradidit , et illos regi , has Cleopatrze adduxit. Ac
mirantibus cunctis ipsisque adeo Regibus insperatam lar-
gitionis magnificentiam et sumptus, insuper et amicis famu-
lisque Regis dona multorum talentorum dedit, ne quid ab
illis periculi adiret : his enim scripserant ejus fratres ut
Hyrcanum perimerent. Piolemeus autem admiratus ma-
gnanimitatem adolescentis jussit ut quod vellet donum
postularet. 1116 vero nihil amplius ab eo petiit quam ut ad
patrem et ad fratres de ipso scriberet. Rex itaque eum
maximo honore prosequutus, amplisque donis muneratus,
scriptis ad palrem et ad fratres et ad omnes suos prsesides |
procuratoresque literis eum dimisil. Fratres autem , quum
auditione accepissent quae Hyrcanus a rege consequutus
est, euinque redire cum ingenti. honore, obviam egressi
sunt ut eum necarent, etiain patre sciente : quippe ei ira-
tus ob insumptas in. dona pecunias de salute ejus minus
erat sollicitus, "Veruntamen iram in filium dissimulabat
Josephus metu regis. Fratribus autem cum Hyrcano
prelio congressis, alios ex eorum hominibus multos , tum
duos suorum fratrum interfecit : ceteri Hierosolyma ad
patrem evaserunt. 116 vero in urbem profectus, quum
nemo enm admitteret, timuit, seque trans fluvium Jorda-
nem recepit, et ibi barbaros cogens sibi tributa solvere
conuimoralus est.

10. Per id autem tempus regnabat in Asia Seleucus , co-
gnomine Philopator, Antiochi Magni filius. Tunc moritur
et Hyrcani pater Josephus, vir bonus et magnanimus, qui
Judzeum populum ex paupertate et tenuitate in splendidio-
rem vitse statum perduxit, οἱ Syrite Phonicesque et Sa.
marice vectigalia viginti duos annos tenuit. Moritur et ejus
avunculus Onias, Simoni filio suo pontificatu relicto. Huic
porro vita defuncto Onías ejus filius in honorem successit ,
ad quem Lacedzemoniorum rex Aréus legato misit οἱ lite-
ras, quarum exemplar hujusmodi est.

( V.) Rex Lacedeemoniornm Areéus Oni:e salutem.

« ]ncidimus in quoddam scriplum, in quo invenimus
« ejusdem generis esse Judrmos et Lacedzmonios et ex
« Abrami domo oriundos. Quamobrem a:quum est ul vos

456 (30,551.

« ὑμᾶς ὄντας διαπέμπεσθαι πρὸς ἡμᾶς περὶ ὧν ἂν
« βούλησθε. Ποιήσομεν δὲ xal ἡμεῖς τὸ αὐτὸ xal τά τε
« ὑμέτερα ἴδια ναμιοῦμεν xal τὰ αὐτῶν χοινὰ πρὸς μᾶς
« ἕξομεν. Δημοτέλης 6 φέρων τὰ γράψμυατα διαπέμπει
ὃ « τὰς ἐπιστολάς, Τὰ γεγραυμένχ ἐστὶ τετράγωνα,
« 7 σφραγίς ἐστιν ἀετὸς δράχοντος ἐπειλημμένος. ν
ex. Ἢ μὲν οὖν ἐπιστολὴ ἢ πειλυθεῖσχ παρὰ τοῦ
Λακεδαιμονίων βασιλέως τοῦτον περιεῖχε τὸν τρόπον.
Δποθανόντος δὲ Ἰωσήπου τὸν λχὸν συνέῤη στασιάσαι
διὰ τοὺς παῖδας αὐτοῦ. ὧν γὰρ πρεσβυτέρων m πολε-
ιλὴν ἐξενεγκαμένων πρὸς Ὑρκανὸν, ὃς ἦν νεώτατος
τῶν Ἰωσήπου τέχνων, διέστη τὸ πλῆθος" χαὶ οἱ μὲν
πλείους τοῖς πρεσδυτέροις συνεμάγουν xat ὃ ἀρχιερεὺς
Σίμων διὰ τὴν συγγένειαν. 'O 0s Ὑρκχανὸς ἐπανελθεῖν
is μὲν οὐχέτι διέγνω εἰς Ἱεροτόλυμα προσχαθίσας δὲ
τοῖς πέραν τοῦ Ἰορδάνου συνεχῶς ἐπολέμει τοὺς Ἄρα-
θας, ὡς πολλοὺς αὐτῶν χαὶ ἀποχτεῖναι xat λαθεῖν αἷ--
χυαλώτους, Ἶβχοδόμησε δὲ βᾶριν ἰσχυρὰν, ἐκ λίθου
λευχοῦ χατασχευάσας ἅπασαν μέχρι xal τῆς στέγης,
30 ἐγγλύψας ζῷα παυμμεγεθέστατα. Περιήγαγε δὲ αὐτῇ
εὔριπον μέγαν xai βαθύν᾽ ἐχ δὲ τῆς χαταντιχρὺ τοῦ
ὅρους πέτρας, διατεμὼν αὐτῆς τὸ προέχον, σπήλαια
πολλῶν σταδίων τὸ μῆχος χατεσχεύχσεν, ἔπειτα οἴχους
ἐν αὐτῇ, τοὺς μὲν εἰς συμπόσια, τοὺς δὲ εἰς ὕπνον xal
45 δίχιταν ἐποίησεν" ὑδάτων δὲ διαθεόντων πλῆθος, 3
καὶ τέρψις ἦν xxl χόσμος τῆς αὐλῆς, εἰσήγαγε. Τὰ
μέντοι ατόμια τῶν σπηλαίων, ὥστε ἕνα δι᾽ αὐτῶν εἰσιέ--
ναι xal μὴ πλείους, βραχύτερα ἤνοιξε" χαὶ ταῦτ᾽
ἐπίτηδες, ἀσφαλείας ἕνεχα τοῦ μὴ πολιορχηθεὶς ὑπὸ
τῶν ἀδελφῶν χινδυνεῦσαι ληφθεὶς, χατεσχεύχσε.
Προσωχοδόμησε δὲ καὶ αὐλὰς τῷ μεγέθει διαφερού-
ea , ἃς xoi παραδείσοις ἐκόσμησε παμμήχεσι. Καὶ
τοιοῦτον, ἀπεργασάμενος τὸν τόπον ᾿ύρον ὠνόμασεν.
Οὗτος 6 τόπος ἐστὶ μεταξὺ τῆς τε Ἀραξί ἰχς Xxt τῆς
8ὺ Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου, οὐ πόρρω» τῆς Ec-
σεδωνίτιδος. — "H ρξε δ᾽ ἐχείνων τῶν μερῶν ἐπὶ ἔτη
ἑπτὰ, πάντα τὸν χρόνον ὃν Σέλευχος τῆς Συρίας ἐδα-
εἴλευσεν. ᾿Αποθανόντος Ὑχρ τούτου, μετ᾽ αὐτὸν ὃ
ἀδελφὸς ᾿Αντίοχος, & χληθεὶς "E Ἐπιφανὴς, τὴν βασι-
40 λείαν χατέσχε. "laAcurü δὲ xat Πτολεμαῖος ὁ τῆς
Αἰγύπτου βασιλεὺς, χαὶ αὐτὸς χαλούμενος Ἐπιφανὴς,
χαταλιπὼν δύο παῖδας ἔτι βραγεῖς τὴν ἡλικίαν, ὧν ὁ
μὲν πρεσδύτερος Φιλομήτωρ ἐχαλεῖτο, Φύσχων δὲ ὃ
νεώτερος. Ὑρκανὸς δὲ ὁρῶν μεγάλην δύναμιν ἔχοντα
45 τὸν ᾿Αντίοχον xai δείσας μὴ χαὶ συλληφθεὶς t ὑπ᾽ αὐτοῦ
χολαφθῇ διὰ τὰ πρὸς τοὺς Ἄραθας αὐτῷ πεπραγμένα,
τελευτᾷ τὸν βίον αὐτόχειρ αὑτοῦ γενόμενος" τὰν δ᾽
οὐσίαν αὐτοῦ πᾶσαν Ἀντίοχος λαμᾷάνει,

ΚΕΦ. E.

Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὰν χαιρὸν ἀποθανόντος χαὶ Ὀνίου.

(0 τοῦ ἀρχιερέως, τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ τὴν ἀρχιερω-
σύνην δίδωσιν " ὃ γὰρ παῖς, ὃν Ὀνίας χατελελοίπει, γή-
qux ἦν ἔτι. Δηλώσομεν δὲ τὰ περὶ τοῦ παιδίου τούτου

Ὁ»
-

APXAIOAOTIAX BIBA. IB. ΚΕΦ. F.

* leucus regnavit in Syria.

[606 —5.!

« qui silis fratres nostri , nobis signi(icelis, si quid est quod
« velitis. Etenim nosidem faciemus, et quie veslra supl
« nostra existimabimus, et nostra vobiscum communia
« habebimus. | Demoteles , qui teras affert , mandata ge c
«rit. Scriptura est quadrata, sigillum est aquila draco
« nem lenens. » |
11. Et epistola quidem ἃ Lacedaemoniorum rege misra
haec continebat. Josepho autem mortuo ortum est in jo: ,

pnlo dissidium propter ejus natos. Quum enim grandiore:

. bellum intulissent Hyrcano, qui natu minimus erat, scissa

est multitudo, majorque pars a grandioribus stabat , necnon
pontifex Simou propter cognationem. Hyrcanus vero Hie-
rosolyma deinceps nou redire statuit; sed irans Jordanem
capta sede cum Arabibus continenter bellum gerebat , ita
ut corum multos partim interfeoerit , partim captivos cepe
rit. JEdificavit etiam validam turrem, quam e candido
marmore totam exstruxit usque ad tectum , inseulpls ei
animalibus enormi magnitudine, cui etiam euripum cr-
cumdedit magnum et profundum. — Ex opposili autem
montis petra, saxa ejus prominentia perforando , spelancas
multorum stadiorum iu longitudinem construxit ; deinde in
illa decos quosdam in convivia, alios vero ad somnum ca
piendum et ad vite consuetudinem fecit; salientium etiam
aquarum copiam induxit, qui in aula plurimum vonfere-
bant ad oblectationem et ornatum. In speluncis vero ostia
nop majori amplitudine aperuit quam ut unus solus possel
ingredi , idque de industria, incolumitatis ergo, ne a fratri-
bus obsessus in eorum manus incidendi discrimen adiret.
/Edificavit etiam aulas amplae magnitudinis , easque hortis
spatiosis ornavit. Et quum hujusmodi locum absolvissel ,
Locus iste est inter Arabiam el
Judeeam trans Jordanem non procul ab Essebonilide. 1llos
autem tractus. rexit per septennium, toto tempore quo Se
Illo enim vita defuncto, Antio
clus frater, cognomine Epiphanes , regnum obtinuit. Mo-

Tyrum eum nominavit.

ritur et Ptolemeus JEgypti rex , et ipse vocatus Epiplianes,
relictis duobus filiis adhuc juvenibus , quorum natu majori
Philometor, minori Physcon cognomen erat. Hyrcanus
autem videns Antiochi magnam potentiam, ac veritus ne
comprehensus ab eo propter illatas Arabibus injnrias sup.
plicio afficeretur, vitam (inivit mortem sibi consciscendo :
in ejus autem facultates omnes Anliochus invasit.

CAP. V. (VI)

Per idem tempus mortuo etiam Opia pontifice. rez ejus
fratri Jesu summum sacerdotium dedit : nam quem lilium
reliquerat Onias , is infans adhuc erat. Singula autem, qu&
ad bunc puerum spectant, suo loco declarabimus. Jesum

(531,532.

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. V.

[e09,009.]] 457

χατὰ χώραν ἕκαστα. Ἰησοῦς δὲ (οὗτος γὰρ ἣν ὃ ἀδελ- | vero (nam ille frater erat Oniae) summo sacerdotio privavit

gx τοῦ Ὀνίου) τὴν ἀρχιερωσύνην ἀφηρέθη, προσορ--
γισθέντος αὐτῷ τοῦ βασιλέως καὶ δόντος αὐτὴν τῷ νεω-
τάτῳ αὐτοῦ ἀδελφῷ Ὀνίᾳ τοὔνομα, Σίμωνι γὰρ οὗτοι
$ τρεῖς ἐγένοντο παῖδες, xal εἰς τοὺς τρεῖς ἧχεν ἡ ἀρχιε-
ρωσύνη, χαθὼς δεδηλώχαμεν. ὋὉ μὲν οὖν "Ingo;
Ἰάσονα ἑαυτὸν μετωνόμασεν, ὃ δὲ Ὀνίας ἐκλήθη Με-
νέλαος, Στασιάσαντος οὖν τοῦ προτέρου ἀρχιερέως
Ἰησοῦ πρὸς τὸν μετὰ ταῦτα κατασταθέντα Μενέλαον,
υ xat τοῦ πλήθους διανεμηθέντος εἷς ἑχατέρους, ἐχ τῆς
Μενελάου μοίρας οἱ 'Γωύίου παῖδες ἐγένοντο᾽ τὸ δὲ
πλεῖστον τοῦ λαοῦ τῷ Ἰάσονι συνελάμθανεν, ὑφ᾽ οὗ
xi πονούμενοι ὅ τε Μενέλαος χαὶ οἱ Γωῤίου παῖδες πρὸς
Ἀντίσχον ἀνεχώρησαν, δηλοῦντες αὐτῷ ὅτι βούλονται
ls τοὺς πατρίους νόμους χαταλιπόντες xal τὴν κατ᾽ αὐτοὺς
πολιτείαν ἔπεσθαε τοῖς βασιλιχοῖς xal τὴν “Ἑλληνικὴν
πολιτείαν ἔγειν. Παρεχάλεσαν οὖν αὐτὸν ἐπιτρέψαι
αὐτοῖς οἰκοδομῆσαι γυμνάσιον ἐν Ἱεροσολύμοις. Συγ»
γωρήσαντος δὲ xai τὴν τῶν αἰδοίων περιτομὴν ἐπεχά-
Y λυψαν͵ ὡς ἂν εἶεν xal τὰ περὶ τὴν ἀπόδυσιν “ἤλληνες,
τά τε ἄλλα πάνθ᾽ ὅσα ἦν αὐτοῖς πάτρια παρέντες, ἐμι-
μοῦντο τὰ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἔργα.
Β΄, ᾿Αντίσχος δὲ, τῆς βασιλείας αὐτῷ γωρούσης χατὰ
τρόπον, ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον διέγνω στρατεύεσθαι, πόθον
ὦ αὐτῆς λαθὼν, xai διὰ τὸ τῶν [Πτολεμαίου παίζων
χαταφρονεῖν, ἀσθενῶν ἔτι τυγχανόντων χαὶ κηδέπω
πράγματα τηλικαῦτα διέπειν δυναμένων, — l'evousvoo
οὖν μετὰ πολλῆς δυνάμεως χατὰ τὸ Πηλούσιον xat
ὥλῳ τὸν Φιλομιήτορα Πτολεμαῖον ἐχπεριελθὼν χατα-
»lau6dve τὴν Αἴγυπτον, xal γενόμενος ἐν τοῖς περὶ
Μέμφιν τόποις καὶ χατασχὼν ταύτην ὥρμησεν ἐπὶ τὴν
Ἀλεξάνδρειαν, ὡς πολιορχία παραστησόμενος αὐτὴν
χαὶ τὸν ἐχεῖ βασιλεύοντα χειρωσόμενος Πτολεμαῖον.
Ἀπεχρούσθη δ᾽ οὐ τῆς ᾿Αλεξανδρείας μόνον, ἀλλὰ xai
Ὁ τῆς ὅλης Αἰγύπτου, Ῥωμαίων αὐτῷ παραγγειλάντων
ἐπέγεσθαι τῆς χώρας, καθὼς ἤδη που καὶ πρότερον ἐν
ἄλλοις δεδηλώχαμεν. Διηγήσομαι δὲ κατὰ μέρος τὰ
περὶ τοῦτον τὸν βασιλέα, ὃς τὴν Ιουδαίαν ἐχειρώσατο
χαὶ τὸν vadv* ἐν γὰρ τῇ πρώτη μου πραγιλχτείᾳ χε-
ὦ γυαιωδῶς αὐτῶν ἐπιμνησθεὶς ἀναγκαῖον γησάυην
Yóv εἰς τὴν ἐπ’ ἀχριδὲς αὐτῶν ἐπανελθεῖν ὑφήγησιν.
(7. Y-. Ὑποστρέψας ἀπὸ τῆς Αἰγύπτου διὰ τὸ παρὰ
Ῥωμαίων δέος ὁ βασιλεὺς ᾿Αντίοχος ἐπὶ τὴν “ἑεροσολυ-
μιτῶν πόλιν ἐξεστράτευσε, καὶ γενόμενος ἐν αὐτῇ ἔτει
& ἑκατοστῷ καὶ τεσσαραχοστῷ xal τρίτῳ μετὰ τοὺς ἀπὸ
Σελεύχου βασιλεῖς, ἀμαχητὶ λαμθάνει τὴν πόλιν, ἀνοι-
ξάντων αὐτῷ; τὰς πύλας ὅσοι τῆς ἐκείνου προαιρήσεως
ἦσαν. Ἐγκρατὴς δ᾽ οὗτος τῶν ᾿Ἱεροσολύμων γενόμε-
wx πολλοὺς ἀπέχτεινεν τῶν ἐναντία φρονούντων, xal
9 γρήύματα πολλὰ συλήσας ὑπέστρεψεν εἰς Ἀντιόχειαν.
δ΄, Συνέθη δὲ μετὰ ἔτη δύο, τῷ ἑχατοστῷ xal τεσσα-
ραχοστῷ xal πέμπτῳ ἔτει, μηνὸς πέμπτῃ καὶ εἰκάδι,
ὃς χαλεῖται χατὰ μὲν ἑμᾶς Χασλεὺ, xavk δὲ Μαχεδό-
vic Ἀπελλαῖος, Ὀλυμπιάδι ἐχατοστῇ xal πεντηχοστῇ

rex , iratus ei, idque dedit ejus fratri natu minimo Qnis»
nomíne. Habuit enim Simon hos tres filios, qui omnes
fuere pontifices, quemadmodum declaravimus. ΕΠ Jesns
quidem l[asoni sibi nomen imposuit , Onias vero Menelaus
appellatus est. Iyitur orta seditione inter priorem pontifi-
cem Jesum et Menelaum, qui poetea pontifex factus est ,
scissaque in partes multitudine , a Menelao steterunt Tohise
filii, maxima vero populi pars Iasonem secuta est, cujus
vim non sustinentes Menelaus et Tobiz filii ad Antiochum
se receperunt, ei dicentes velle se, relictis patriis legibus
et institutis, sequi regia et Graccauicos mores tenere, [{8-
que eum orarunt ul sibi permitteret zedificare gymnssiume

Hierosolymis. Quumque hoc eis concessisset, genitalium

etiam circumsionem obtexere, ut vel nudato corpore Graci
viderentur; atque aliis omnibus, qua eis patria erant,

omissis , ceterarum gentium facta imitabantur.

2. Antiochus vero, regni negotiis ei ad ipsius arbitrium
succedentibus , statuit ín /Egyptum expeditionem facere,
ejus ocenpand;e cupidus, simulque Ptolema:i filios con-
temnens, qui debiles adhuc essent, necdum res tantas ad-
ministrare possent. Jgitur ad Pelusium eum niagnis copiis
profectus, et cireumvento fraudibus Ptolemmo Philometore,
Agypüuim | occupat, quumque loca Memphi vicina adiisset ,
eamque cepisset , Alexandriam contendit , ut eam obsidione
caperet, et regnantem ibi Ptolemzxum in suam potestatem
redigeret. Verum repulsus est non solum ab Alexandria ,
sed etiam ab universa /Egypto, denunciantibus ei Romanis
ut ab illa regione abstineret, sicuti jam prius et alibi decla-
ravimus. Particulatim autem narrabo qux ad hunc regem
spectant , qui Judacam occupavit et templum. Nam quum
in priore opere summatim ea attigerim , necessarium duxi
eorum narrationem nunc paulo accuratius persequi et altius
repetere.

(ΥἹ1.) 3. Antiochus rex , metu Romanorum ab /Egypto re-
versus , contra Hierosolymitarum urbem movit exercitum,
eamque ingressus centesimo quadragesimo tertio anno, ex
quo regnare cerperunt Seleucidze , sine pugna urbem ca-
pit, portas illi aperientibus sud factionis hominibus. "Ubi
autem is in sua potestate habuit Hierosolyma, multos diver-
sarum partium interfecit, magnaque pecunie vi direpta,
Antiochiam rediit.

4. Accidit autem , post duorum annorum spatium, anno
centesimo quadragesimo quinto, vigesimo quinto die men -
sis, qui a nostris Chasleu no:ninatur, a Macedonibus vero
Apellaeus, Olympiade centesima quinquagesüna tertia, ut rex

458 (532,533.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. E.

[605,010]

xai τρίτη, ust& πολλῆς δυνάμεως ἀναδῆναι τὸν Bact- | magnocum exercitu Hierosolyma ascenderet, paceque simu-

Xéa εἰς "lepoaóÀut.a xai προσποιησάμενον εἰρήνην d-
πάτῃ περιγενέσθαι τῆς πόλεως. "Eosícato δὴ τότε
οὐδὲ τῶν εἰσδεξαμένων αὐτὸν διὰ τὸν ἐν τῷ ναῷ πλοῦτον,
5 ἀλλ᾽ ὑπὸ πλεονεξίας, (χρυσὸν γὰρ ἑώρα πολὺν ἐν τῷ ἱερῷ
χαὶ τὸν ἄλλον τῶν ἀναθημάτων χόσμον πολυτελέστα-
τον, ἵνα συλίση τοῦτον, ὑπέμεινε τὰς πρὸς ἐχείνους
αὐτῷ σπονδὰς παραδῆναι. Περιδύσας οὖν τὸν ναὸν,
ὡς xal τὰ σκεύη τοῦ Θεοῦ βαστάσαι, λυχνίας χρυσέας
pe χαὶ βωμὸν χρύσεον xal τράπεζαν xai τὰ θυσιαστήρια.
χαὶ μηδὲ τῶν χαταπετασμάτων ἀποσχόμενος, ἅπερ
ἣν ἐκ βύσσου xol χόχχου πεποιημένα, χενώσας
xal τοὺς θησαυροὺς τοὺς ἀποχρύφους, xai μηδὲν ὅλως
ὑπολιπὼν, εἰς μέγα τοὺς ᾿Ιουδαίους ἐπὶ τούτοις mév-
15 0o; ἐνέδαλε. Καὶ γὰρ τὰς χαθημερινὰς θυσίας, ἃς
προσέφερον τῷ Θεῷ χατὰ τὸν νόμον, ἐχώλυσεν αὐτοὺς
προσφέρειν, καὶ διαρπάσας πᾶσαν τὴν πόλιν, τοὺς
μὲν ἀπέχτεινε, τοὺς δὲ αἰχμαλώτους γυναιξὶν ἄμα xol
τέχνοις ἔλαθεν, ὡς τῶν ζωγρηθέντων περὶ μυρίους γε-
20 νέσθαι τὸ πλῆθος. ᾿Ενέπρησε δ᾽ αὐτῆς τὰ χάλλι--
στα, xal χαταθαλὼν τὰ τείχη τὴν ἐν τῇ χάτω πόλει
φχοδόμησεν ἄχραν᾽" ἦν γὰρ ὑψηλὴ xai ὑπερχειμένη
τὸ ἱερὸν, καὶ διὰ τοῦτ᾽ αὐτὴν ὀχυρώσας τείχεσιν ὕψη-
λοῖς χαὶ πύργοις φρουρὰν Μαχεδονιδὴν ἐγχατέστη-
25 σεν. Ἕωενον δ᾽ οὐδὲν ἧττον ἐν τῇ xoa xa τοῦ
πλήθους οἱ ἀσεθεῖς xai πονηροὶ τὸν τρόπον, b7' ὧν
πολλὰ xa δεινὰ τοὺς πολίτας συνέθη παθεῖν. — "Emot-
χοδομήσας δὲ xoi τῷ θυσιαστηρίῳ βωμὸν 6, βασιλεὺς,
σύας ἐπ᾽ αὐτοῦ χατέσφαξε, θυσίαν οὐ νόμιμον οὐδὲ πά-
30 τριον τῇ ᾿Ιουδαίων θρησχεία ταύτην ἐπιτελῶν. Ἠναγ-

χασε δ᾽ αὐτοὺς ἀφεμένους τῆς περὶ τὸν αὐτῶν Θεὸν

θρησχείας τοὺς ὑπ᾽ αὐτοῦ νομιζομένους σέδεσθαι, olxo-
δομήσαντας δὲ ἐν ἐχάστη πόλει xal χώμη τεμένη αὐτῶν
xai βωμοὺς καθιδρύσαντας, θύειν ἐπ᾽ αὐτοῖς σῦς χαθ᾽
85 ἡμέραν. ᾿Εχέλευσε δὲ xai μὴ περιτέμνειν αὐτοὺς τὰ
τέχνα. χόλασιν ἀπειλήσας, εἴ τις παρὰ ταῦτα ποιῶν
εὑρεθείη. Κατέστησε δὲ xai ἐπισχόπους͵͵ ot προσαναγ-
χάσουσιν αὐτοὺς τὰ ἐπεσταλμένα ποιεῖν. Καὶ πολλοὶ
μὲν τῶν ἸἰΙουδαίων οἱ μὲν ἑχοντὶ, οἷ δὲ καὶ δι᾽ εὐλάθειαν
40 τῆς ἐπηγγελμένης τιμωρίας, χατηχολούθουν οἷς ὃ βα-
σιλεὺς διετέταχτο, οἱ δὲ δοχιμώτατοι xal τὰς ψυχὰς
εὐγενεῖς οὐχ ἐφρόντισαν αὐτοῦ, τῶν δὲ πατρίων ἐθῶν
πλείονα λόγον ἔσχον ἣ τῆς τιμωρίας, ἣν οὐ πειθομένοις
ἠπείλησεν αὐτοῖς, χαὶ διὰ τοῦτο κατὰ πᾶσαν ἡμέραν
45 αἰχιζόμενοι καὶ πιχρὰς βασάνους ὑποφέροντες ἀπέθνη-
σχον. Καὶ γὰρ μαστιγούμενοι καὶ τὰ σώματα λυμαι-
νόμενοι ζῶντες ἔτι καὶ ἐμ πνέοντες ἀνεσταυροῦντο, τὰς
δὲ γυναῖχας xal τοὺς παῖδας αὐτῶν, οὖς περιέτεμνον,
χατὰ τὴν τοῦ βασιλέως προαίρεσιν ἀπῆγχον, ἐκ τῶν
bo τραχήλων αὐτοὺς τῶν ἀνεσταυρωμένων γονέων ἀπαρ-
τῶντες. ᾿Ηφανίζετο δὲ εἴ που βίθλος εὑρεθείη ἱερὰ
xa νόμος, xai παρ᾽ οἷς εὑρεθείη χαὶ οὗτοι ἰχαχοὶ] χα-
χῶς ἀπώλλυντο.
εἰ" Ταῦτα δὲ βλέποντες οἱ Σαμαρεῖται πάσχοντας

lata , astu vrbem circumveniret. Tunc sane ne ipsis quidem
pepercit a quibus receptus fuerat , propter templi divitias,
sed avaritia ductus, (multum enim pecunir in fano viderat,
aliamque donariorum ornatum preliosissimum,) ut illud expi-
laret, etiam fedus , quod ipse cum íis fecerat , violare sus-
tinuit. Templum itaque depeculatus ita ut vasa Dei δι)
ferret, candelabra aurea, et aram auream, et mensam, et
thuribula, ac ne velis qnidem abstinens quae et bysso coc
coque erant facta, exinanitis etiam occultis thesauris, nul-
laque re relicta , Judzeos ob ea magnum in luctum conjecit.
Nam et sacrificia quotidiana, quie Deo offerre solebant ex
lege, offerre eos vetuit , urbemque totam depr«edatus, alios
quidem necavit, alios vero una cum mulieribus et liberis in
captivitatem abegit, adeo ut captivorum numerus circiter
decem millia esset. — Urbis etiam pulcerrima incendit, de-
jectisque muris arcem in inferiore urbe condidit. Erat
enim in altum edita, ipsique templo imminebat, ideoque
quum cam altis muris et turribus munivisset, in ea praesidium
Macedonicum collocavit. — Nihilominus in arce manebant
de multitudine impii improbíque, a quibus factum est ut
cives multa et acerba subinde palerentur. Quin el rex quum
aram alteri superstruxisset , in ea sues mactavit , sacrificium
peragens neque legitimum neque patrio Judaeorum cultui
consenlaneum. — Coegit eliam eos, Dei ipsorum cultu
omisso, eos colere quos ipse deos existimaret, et, quom
templa ipsorum oppidatim vicatimque exstruxissenl et aras
collocassent , quotidie ibi immoiare sues. Porro in manda
tis dedit ipsis non circumcidendos esse filios , peenam com-
minatus, si quis contra heec fecisse inveniretur. Constituil
quoque curatores qui populum cogerent imperata facere.
Et multi quidem Juds&orum, alii sponte, alii pone indi-
cte metu, regis preceptis obsequebantur, eminentissimi
vero et animo generosi eum non curabant, sed potiori lo

babebant patrios ritus, quam metum pon ejus, quam :

ille non obedientibus minabatur : et propterea quolidie
vexati moriebantur et gravissimis cruciatibus toleratis.
Nam et flagellis cesi et corpore mutilati , vivi adbuc et spi-
rantescrucibus suffigebantur, mulieres vero simul et pueros,
quos circumcidebant, jussi regis strangulabant, pueris

de parentum crucifixorum cervicibus suspensis. Sicubi |
etiam reperiebatur liber sacer aut lex, illico abolebatur, el

apud quos reperti erant, et ipsi [mali] male peribant.

5. Samaritz? autem quum viderent Judaos isa pali, non.

513,534.)
τοὺς Ἰουδαίους οὐχέθ᾽ ὡμολόγουν ἑαυτοὺς εἶναι συγγε-
wi, αὐτῶν, οὐδὲ τὸν ἐν ἔΓαριζεὶν ναὸν τοῦ μεγίστου
θεοῦ, τῇ φύσει ποιοῦντες ἀχόλουθα, ἣν δεδηλώχαμεν,
χαὶ λέγοντες αὑτοὺς Μήδων ἀποίχους χαὶ Περσῶν" καὶ
s ydg εἰσι τούτων ἄποικο. Πέμψαντος οὖν πρὸς τὸν
Ἀντίοχον πρέσδεις χαὶ ἐπιστολὴν ἐδήλουν τὰ ὑπογε-
γχυμένα. « Βασιλεῖ ᾿Αντιόχκῳ θεῷ ᾿Επιφανεῖ ὑπό-
«μνῆμα παρὰ τῶν ἐν Σιχίμοις Σιδωνίων. Οἱ ἡμέτεροι
«πρόγονοι διά τινας συχνοὺς τῆς χώρας λοιμοὺς, πα-
Κ «ραχολουθήσαντες ἀρχαία τινὶ δεισιδαιμονία, ἔθος
« ἐποίησαν σέδειν τὴν παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις λεγομένην
«σαββάτων ἡμέραν, ἱδρυσάμενοι δὲ ἀνώνυμον ἐν τῷ
« Γαριζεὶν λεγομένῳ ὄρει ἱερὸν, ἔθυον ἐπ᾽ αὐτοῦ τὰς
« χαϑηχούσας θυσίας, Σοῦ δὲ τοῖς ᾿Ιουδαίοις τῆς πονη-
B «plac αὐτῶν ἀξέως χρησαμένου, οἱ τὰ βασιλικὰ διοι--
εχρῦντες, οἰόμενοι χατὰ συγγένειαν ἡμᾶς ταὐτὰ ποιεῖν
« ἐκείνοις, ταῖς δωοίαις αἰτίαις περιάπτουσιν, ὄντων
εἡμῶν τὸ ἀνέχοιθεν Σιδωνίων. Καὶ τοῦτο φανερόν
c ἐστιν ἐκ τῶν πολιτικῶν ἀναγραφῶν. ᾿λζιοῦμεν οὖν
$ « σὲ, τὸν εὐεργέτην χαὶ σωτῆρα, προστάται Ἀπολλωνίῳ
« τῷ μεριδάρχη καὶ Νιχάνορι τῷ τὰ βασιλιχὰ πράτ-
(tovt, μηδὲν ἡμῖν ἐνοχλεῖν, προσάπτουσι τὰς τῶν
. Ἰουδαίων αἰτίας, ἡμῶν χαὶ τῷ γένει xal τοῖς ἔθεσιν
« ἀλλοτρίων ὑπαρχόντων" προσαγορευθῆναι δὲ τὸ ἀνώ-
t «vuuoy ἱερὸν Δεὸς “Ελληνίου, Γενομένου γὰρ τούτου
* παυσόμεθα μὲν ἐνογλούμενοι, τοῖς δ᾽ ἔργοις μετ᾽
«ἀδείας προσανέχοντες μείζονάς σοι ποιήσομεν τὰς
ἐ προσόδου. » αῦτα τῶν Σαωαρειτῶν δεηθέντων,
ἀντέπεμψεν αὐτοῖς γράμμασιν 5 βασιλεὺς τοιάδε. « Ba-
δὺ « σιλεὺς ᾿Αντίοχος Νικάνορι. ΟἿ ἐν Σικίμοις Σιδώνιοι
. ἐπέδωκαν τὸ χαταχεχωρισμένον ὑπόμνημα. Ἐπεὶ
« οὖν συμθουλευομένοις ἡμῖν! μετὰ τῶν φίλων παρέστη-
«σὰν οἱ πεμφθέντες ὑπ᾽ αὐτῶν ὅτι μηδὲν τοῖς τῶν "Tov-
« δαίων ἐγχλήμιασα προσήχουσιν, ἀλλὰ τοῖς “Ἑλληνικοῖς
& «ἔθεσιν αἱροῦνται γρώμενοι ζῆν, ἀπολύομέν τε αὐτοὺς
« τῶν αἰτιῶν καὶ τὸ παρ᾽ αὐτοῖς ἱερὸν, καθάπερ᾽ ἠξιώ»-
«xit, προσαγορευθήτω Διὸς “Ελληνίου. » Ταῦτα δὲ
χαὶ Ἀπολλωνίῳ τῷ μεριδάρχη ἐπέστειλεν ἕτει ἔχτῳ

χαὶ τεσσχραχοστῷ , μηνὸς ᾿Εχατομόχιῶνος ὀκτωκαιδε-
4 χάτη,

ΚΕΦ. G'.

Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χαιρὸν Xv τις οἰχῶν ἐν Μωδιεὶα
χώμῃ τῆς Ἰουδαίας, óvoua Ματταθίας, υἱὸς Ἰωάννου
τοῦ Συμεῶνος τοῦ Ἀσαμωναίου » ἱερεὺς ἐξ ἐφημερίας
Ἰωάριθος, Ἱεροσολυμίτης. Ἦσαν δ᾽ αὐτῷ υἱοὶ πέντε,

& Ἰωάννης 5 καλούμενος la2056 χαὶ Σίμων ὁ χληθεὶς
Ματθῆς xat ᾿Ιούδας 6 καλούμενος Maxxa6aios xat 'E-
λεάζαρος ὃ χληθεὶς Δὐρὰν χαὶ Ἰωνάθης ὁ χληβεὶς Ἀπ-
φυῦς. Οὗτος οὖν ὃ Ματταθίας ἀπωδύρετο τοῖς τέχνοις
τὴν χατάστασιν τῶν πραγμάτων χαὶ τὴν τῆς πόλεως

X διαρπαγὴν χαὶ τοῦ ναοῦ τὴν σύλησιν xal τοῦ πλήθους
τὰς συμφορὰς, ἔλεγέ τε χρεῖττον αὐτοῖς εἶναι ὁπὲρ τῶν
πατρίων vouuov ἀποθανεῖν ἣ ζῆν οὕτως ἀδόζως.

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. VI.

[e10,011.] 459

amplius sibi cum illis cognalionem esse prese se ferebant,
neque templum Garizitanum esse Dei maxitni , ingenio suo,
quod indicavimus, consentanea facientes, dicentesque se
esse Medorum et Persarum colonos : ab illis enim profecti
sunt. Missis itaque ad Antiochum legatis cum epistola,
qua infra scripta sunt significarunt. « Regi Antiocho deo
« Epiphani hzc verba subjiciunt Sidonii Sicima habitantes.
« Majores nostri propter crebras in regione coortas pesti-
« lentia3, veterem quandam superstitionem sequuti, con-
« suetudinem instituerunt diem istam observandi, quie
« apud Judieos vocatur sabbatum : temploque sine nomine
« in monte qui Garizin appellatur zedificato, ibi victimas pro
« more solennes offerebaut. Quum autem tibi visum (uerit
« cum Judieis agere pro eo ac mereatur eorum malitia , 16-
« gii ministri, existimantes nos propter consanguinitatem
« eadem cum illis facere, simili nos damnant crimine , cum ἢ
« simus ab origine Sidonii, id quod manifestum est ex ta-
« bulis publicis. Rogamus ergo te, benefactorem et serva-
« lorem, ut mandare velis Apollonio regionis praesidi et
« Nicanori regiorum negotiorum procuratori , ne quid nobis
« molesli sint, eadem ac Judzis crimini dantes, a quibus
« tam diversi sumus et moribus el origine : atque ut tem-
« plum, quod nullo nomine insignitur, Jovis Hellenii ap-
« pelletur. Hoc enim facto erimus a molestiis liberi,
« operibusque sine metu vacantes inajora tibi poterimus
« tributa solvere. » Samaritis ista petentibus vicissim
misil rex epistolam hujusinodi verbis. « Rex Antiochus
« Nicanori. Sidonii qui Sicima incolunt miserunt ad nos
« libellum hisce inclusum. | Quoniam igitur nobis et ami-
« cis in consilium adhibilis repreesentarunt legati ab iis
« missi, ea qux Judaeis vitio vertuntur nihil ad se perti-
« Bere, sed placere illis ex Greecorum institutis vivere, et
« culpa vos liberamus volumusque ut eorum templum,
« quemadmodum petifrunt,, Jovis Hellenii cognominetur. »
Eadem eliam et Apollonio regionis praesidi scripsit anno
quadragesimo sexto, mensis Hecalombeonis die duodevi-
cesima.

CAP. VI. (VIII.)

Per idem vero tempus habitabat in Modiim , vico Judaeze,
quidam nomine Matlatlias, filius Joannis, filii Symeonis,
filii Asamousmi, sacerdos ex vice Joaribi, Hierosolymilta.
Huic autem erant filii quinque , Joannes cognomine Gaddes,
et Simon Matilies appellatus , et Judas vocatus Maccaboeus,
et Eleazarus qui Auran dicebatur, et Jonathas cognomento .
Iste ergo Maltathias deflebat apud filios rerum
statum et urbis direptionem et templi spoliationem populi-

Apphüs.

que calamilates, aiebatque prieatare mori eos pro patriis
legibus quam vivere tanto cum dedecore,

460 (2.5,530.)

β΄. ᾿Ελθόντων δὲ εἰς τὴν Μωδιεὶμ χώμην τῶν ὑπὸ

τοῦ βασιλέως καθισταμένων ἐπὶ τῷ ποιεῖν ἀναγχάζειν
τοὺς Ἰουδαίους ἃ διετέταχτο, xal θύειν τοὺς ἐχεῖ χε-
λευόντων ὡς ὃ βασιλεὺς χελεύσειε, διὰ δὲ τὴν δόξαν,

& τήν τε διὰ τἄλλα xal διὰ τὴν εὐπαιδίαν, ἀξιούντων τὸν
Ματταθίαν προχατάρχειν τῶν θυσιῶν, ( χαταχολουθή-
σειν γὰρ αὐτῷ καὶ τοὺς πολίτας, xai διὰ τοῦτο τιμηθή-
σεσθαι πρὸς τοῦ βασιλέως, ) ὁ Ματταθίας οὐχ ἔφασχε
ποιήσειν, οὐδ᾽ εἰ τἄλλα πάντα ἔθνη τοῖς Ἀντιόχου
iu. προστάγμασιν ἢ διὰ φόρον ἢ δι᾽ εὐαρέστησιν ὑπαχούοι,
πεισθήσεσθαί ποτ᾽ αὐτὸς μετὰ τῶν τέχνων τὴν πάτριον
θρησχείαν χαταλιπεῖν. ὥς δὲ σιωπήσαντος αὐτοῦ
προσελθών τις τῶν ᾿Ιουδαίων εἰς μέσον ἔθυσεν xa0' ἃ
προσέταξεν Ἀντίοχος, θυμωθεὶς ὃ Ματταθίας ὥρμησεν

(6 ἐπ᾽ αὐτὸν μετὰ τῶν παίδων ἐχόντων χοπίδας, xat aó-
τόν τε ἐχεῖνον διέφθειρε καὶ τὸν στρατηγὸν τοῦ βασι-
λέως Ἀπελλῆν, ὃς ἐπηνάγχαζε, διεχρήσατο μετ᾽ ὀλίγων
στρατιωτῶν, χαὶ τὸν βωμὸν χαθελὼν ἀνέχραγεν, « εἴ τις
ζηλωτής ἐστι τῶν πατρίων ἐθῶν χαὶ τῆς τοῦ Θεοῦ θρη-

20 σχείας, ἐπέσθω, φησὶν, ἐμοί, » Καὶ ταῦτα εἰπὼν μετὰ
τῶν τέχνων εἰς τὴν ἔρημον ἐξώρμησε, καταλιπὼν ἅπα-
σαν τὴν αὑτοῦ χτῆσιν ἐν τῇ χώμη. Τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὶ
πολλοὶ ποιήσαντες μετὰ τῶν τέχνων χαὶ γυναιχῶν ἔφυ-
vov εἷς τὴν ἔρημον καὶ ἐν τοῖς σπηλαίοις διῆγον. ᾿Αχού-

80 σαντες δὲ ταῦτα οἱ τοῦ βασιλέως στρατηγοὶ xal τὴν
δύναμιν ὅσην εἶναι συνέδαινεν ἐν τῇ ἀχροπόλει τῶν
Ἱεροσολύμων ἀναλαδόντες ἐδίωξαν εἰς τὴν ἔρημον τοὺς
ἸΙουδαίους. Καὶ καταλαθόντες τὸ μὲν πρῶτον αὐτοὺς
ἐπεχείρουν πείθειν μετανοήσαντας αἱρεῖσθαι τὰ συμφέ-

30 ροντα xai μὴ προσάγειν αὐτοῖς ἀνάγχην ὥστε αὐτοῖς
γρῆσθαι πολέμου νόμῳ. Μὴ προσδεχομένων δὲ τοὺς
λόγους, ἀλλὰ τἀναντία φρονούντων, συμβάλλουσιν αὐὖ-
τοῖς εἰς μάχην σαδδάτων ἡμέρα, xal ὡς εἶχον οὕτως
ἐν τοῖς σπηλαίοις αὐτοὺς χατέφλεξαν, οὐδὲν ἀαυνουέ-
νους, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰς εἰσόδους ἐμφράξαντας. Τοῦ δὲ
ἀυύνεσθαι διὰ τὴν ἡμέραν ἀπέσχοντο, μηδ᾽ ἐν χαχοῖς
παραβῆναι τὴν τοῦ σαδθδάτου τιμὴν θελήσαντες ἀργεῖν
γὰρ ἡμῖν ἐν αὐτῷ νόμιμόν ἐστιν. Ἀπέθανον μὲν οὖν
σὺν γυναιξὶ χαὶ τέχνοις ἐμπνιγέντες τοῖς σπηλαίοις ὡς
χίλιοι. Πολλοὶ δὲ χαὶ διασωθέντες τῷ Ματταθία προσ-
ἔθεντο, χἀχεῖνον ἄρχοντα ἀπέδειξαν. ὋὉ δὲ xal σαό-
θάτοις αὐτοὺς ἐδίδασχε μάχεσθαι, λέγων, ὡς « εἰ μὴ

3:

w

10

^ /, Mi Ld
ποιήσουσι τοῦτο, φυλαττόμενοι τὸ νόμιμον, ἑαυτοῖς

ἔσονται πολέμιοι, τῶν μὲν ἐχθρῶν xav! ἐχείνην τὰν
ἡμέραν αὐτοῖς προσδαλλόντων, αὐτῶν δ᾽ οὐχ ἀμυνομέ-
νων, χωλύσειν τε μηδὲν οὕτως ἀμαχητὶ πάντας ἀπο-
λέσθαι. » Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἔπεισεν αὐτοὺς, χαὶ ἄχρι
δεῦρο μένει παρ᾽ ἡυῖν xal σαδδάτοις, εἴ ποτε δεήσειε,
μάχεσθαι, Ποιήσας οὖν δύναμιν πολλὴν περὶ αὑτὸν
Ματταθίας τούς τε βωμοὺς χαθεῖλε xal τοὺς ἐξαμαρ-
τόντας ἀπέχτεινεν, ὅσους λαθεῖν ὑποχειρίους ἐδυνήθη
(πολλοὶ γὰρ δι᾽ εὐλάθειαν διεσπάρησαν εἷς τὰ πέριξ ἔθνη")
τῶν τε παίδων τοὺς οὐ περιτετιαηυένους ἐχέλευσε περι-
τέμνεσθαι, τοὺς ἐπὶ τῷ χωλύειν χαθισταμένους ἐχδαλών.

4δ

οὐ

APXAIOAOTIAZ UIBA. IB. ΚΕΦ. G.

(e1,012.]

2. Quum autem in Modiim vicum venissent qui a rege
constituti erant ut Judeeos ad mandata ipsius exsequenda
cogerent , juberentque eos, qui illic aderant, rem divinam
facere prout rex jusserit, atque Mattathiam rogassent,
qui gloriam quum ex aliis tum ex doctrina assequutus eral,
ut preeiret immolando, ( seqnuturos enim eum cives, el id

ipsi honori fore apud regem, Mattathias se non ita facta-

rum esse dicebat , nec , si alie gentes omnes Antiochi man-
datis, sive ob metum sive placendi studio , obsequerentur,

obsequuturum se cum filiis ut patrium cullum relinquerent. —

Ubi vero ille conticuit, accessit homo Judaeus in oculis
ompium et ex mandato regis sacrifiéavit : id quod. videns

Mattathias indignatus, ipse cum filiis suis gladios gerenti- -

bus in eum irruit, illumque ipsum obtruncavit, et Apelleu
prefectum regium, qui sacrificare cogebat, interfecit una
cum paucis militibus, dirutaque ara exclamavit, dicens,
« 8i quis patrii ritus studiosus est Deique cultus, exeat post
« me. » Atque'hiec loquutus cum filiis in solitudinem conten.
dit, relictis in oppido suis omnibus facultatibus. ldque
multi imitati et ipsi cum liberis et uxoribus in desertum
profugerunt, et in speluncis habitarunt. Is(a qnum audis-
sent duces regii, assumptis quolquot in arce Hierosolymi-
tana erant militibus, Judzeos in solitudinem insequuti δυσί,
eosque assequuti primum quidem illis persuadere conabanlur
ut penitentia ducti eligerent quae in zem suam essent, ne-
que eam sibi necessitatem imponerent ut belli lege cum
ipsis agerent. Quum vero dictis non parerent, sed in direr:
sam irent sententiam, pugna cum illis coromissa est die
sabbati, et ita ut erant in speluncis combusti sunt, uilil
repugnantes et ne obsepto quidem adilu. Etenim propter
religionem diei a vi arcenda abstinuerunt, nolentes sabba
tuin, etiam quum in malis essent, profanare : lege enim
sancitum est ut illa die otium agamus. Interierunt itaque
una cum uxoribus el liberis in speluncis sufíocati ad homi-
nes mille. Multi autem qui e periculo evaserant , cum Mat-
tathie sese adjunxerunt et eum sibi ducem constituerunt.
116 vero eos etiam sabbatis pugnare docebat , dicens , « 5i
hoc non fecerint, legem etiam servantes, sibi ipsis hosles

antur, quum vim non propulsent, adeoque nihil prohi-
biturum esse, quin omaes hoc pacto sine pugna pereant et
tollantur. » 1518 loquutus eis persuasit, atque hactenus
nobis mansit consuetudo, ut sabbatis etiam, urgente ne-
cessitate, pugnemus. Mattathias. igilur, quum magnam
circa se manum collegisset, et aras evertit et, defectores
occidit, quotquot deprehendere potuit , (nam mulli melu
ad gentes in circuilu dispersi. fuere; ). puerosque nondum
reculitos circumcidi jussit, pulsis illinc quibus id negolit
datum erat ut probiberent.

(53.,557.)

Y. Ἄρξας δ᾽ ἐνιαυτὸν xal καταπεσὼν sl; νόσον
προσχαλεῖται τοὺς παῖδας, xal περιστησάμενος αὐτοὺς,
« ἐγὼ μὲν, εἶπεν, ὦ παῖδες, ἄπειμι τὴν τῆς εἷμαρ-
e μένης πορείαν παρατίθεμαι δὲ ὑμῖν τοὐμὸν φρό-

p« vua xui παρακαλῶ μὴ γενέσθαι κακοὺς αὐτοῦ qU—
«λαχας, ἀλλὰ μεμνημένους τῆς τοῦ φύσαντος ὑμᾶς
« χαὶ θρεψαμένου προαιρέσεως ἔθη τε σώζειν τὰ πάτρικ
« xa χινδυνεύουσαν οἴχεσθαι τὴν ἀρχαίαν πολιτείαν
« ἀναχτᾶσθαι, μὴ συμφερουένους τοῖς 3| διὰ βούλησιν

"- ἢ δι᾽ ἀνάγκην προδιδοῦσιν αὐτὴν, ἀλλ᾽ ἀξίους παῖδας
«ὄντας ἐμοῦ, καὶ βίας πάσης χαὶ ἀνάγχης ἐπάνω γε-
«γέσθαι, τὰς ψυχὰς οὕτω παρεσχευασμένους ὥστε
« ἀποθανεῖν δπὲρ τῶν νόμων, ἂν δέῃ, λογιζομένους
« τοῦθ᾽, ὅτι τὸ θεῖον τοιούτους ὑμᾶς δρῶν οὐχ ὑπερόψε-

"ται, τῆς δ᾽ ἀρετῆς ἀγασάμενον ἀποδώσει πάλιν ὑμῖν
« αὐτὸ καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐν $ ζήσεσθε μετ᾽ ἀδείας τῶν
«ἰδίων ἀπολαύοντες ἐθῶν ἀποκαταστήσει. Θνητὰ μὲν
«γὰρ τὰ σώματα ὑμῶν xai ἐπίκηρα, τῇ δὲ τῶν ἔργων
«μνήαηῃ τάξιν ἀθανασίας λαμόανει" ἧς ἱρασθέντας

Ὁ « ὑμᾶς βούλομαι διώχειν τὴν εὔχλειαν, καὶ τὰ μέγιστα
«ὑφισταμένους μὴ ὀχνεῖν ὑπὲρ αὐτῶν ἀπολιπεῖν τὸν
« βίνν. Μάλιστα δ᾽ ὑμῖν ὁμονοεῖν παραινῶ χαὶ πρὸς
εὖ τις ὑμῶν πέφυχεν ἀμείνων θατέρου, πρὸς τοῦτ᾽
«εἴχοντας ἀλλήλοις οἰχείαις γρῆσθαι ταῖς ἀρεταῖς.

5. Καὶ Σίμωνα μὲν τὸν ἀδελφὸν συνέσει προὔχοντα
«πατέρα ἡγεῖσθε, καὶ οἷς ἂν οὗτος συμθουλεύη πεί-
«θεσθε- Μαχχαθαῖον δὲ τῆς στρατιᾶς δι᾿ ἀνδρείαν xai
« ἰσχὺν στρατηγὸν ἕξετε" τὸ γὰρ ἔθνος οὗτος ἐχδιχή-
« σει xai ἀμυνεῖται τοὺς πολεμίους. Προσίεσθε δὲ

9) « χαὶ τοὺς διχαίους xal θεοσεδεῖς xal τὴν δύναμιν αὐτῶν
εαὔξετε. »

(Θ΄. δ΄. Ταῦτα διαλεχθεὶς τοῖς παισὶ καὶ τὸν Θεὸν εὖ-
ξάμενος σύμμαχον αὐτοῖς γενέσθαι xat τῷ λαῷ τὴν ἰδίαν
ἀνασῶσαι πάλιν τοῦ βίου συνήθειαν, μετ᾽ οὐ πολὺ τε-

α λευτᾷ, xol θάπτεται μὲν ἐν Μωδιεὶμ, πένθος δ᾽ ἐπ’
αὐτῷ μέγα τοῦ λαοῦ παντὸς ποιησαμένου " διεδέξατο
τὴν προστασίαν τῶν πραγμάτων ὃ παῖς αὐτοῦ Ἰούδας
ὁ χαὶ Μαχχαθαῖος, ἑἐχατοστῷ ἔτει xai τεσσαραχοστῷ,
ἕκτῳ. Συναραμένων δ᾽ αὐτῷ προθύμως τῶν ἀδελφῶν

Q xxl τῶν ἄλλων, τούς τε πολεμίους ἐξέδαλεν Ex τῆς χώ-
ρας, xal τοὺς παρανομήσαντας εἷς τὰ πάτρια τῶν ὅμο-
φύλων διεχρήσατο, καὶ ἐκαθάρισεν ἀπὸ παντὸς μιά-
ὅματος τὴν γῆν.

KE. Z.

Ταῦτ᾽ ἀκούσας Ἀπολλώνιος, 6 τῆς Σαμαρείας στρα-

α τηγὸς, ἀναλαδὼν τὴν δύναμιν ὥρμησεν ἐπὶ τὸν ᾿Ιού-
ὃν. Ὃ δὲ ἀπήντησεν αὐτῷ χαὶ συμθαλὼν χρατεῖ τῇ
μάχη, xa πολλοὺς μὲν. αὐτῶν ἀπέχτεινεν, ἐν οἷς χαὶ
τὸν στρατηγὸν ᾿Απολλώνιον, οὗ καὶ τὴν μάχαιραν, 3
ρήσασθαι συνέδαινεν ἐχεῖνον, σχυλεύσας εἶχε, πλείους
ὦ δὲ τοχυματίας ἐποίησε, xal πολλὴν λείαν ἐχ τοῦ στρα-
τοπέδου λαθὼν τῶν πολεμίων ἀνεχώρησε. Σήρων δὲ,

ὁ τῆς Κοίλης Συρίας στρατηγὸς, ἀχούτας ὅτι πολλεὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. VIT.

[612,618.] 461

3. Quum autem annum imperasset et in morbum incidis-
set , advocatis filiis, ubi illos circa se stitisset, « equidem
« ego, inquit , filii, viam fato destinatam ingredior : at vo-
« bís mentem meam commendo, oroque et obsecro ne
« male eam custodiatis, sed, illius qui vos genuit nutri-
« vitque voluntatis non immemores, servate ritus patrios,
« Yeteremque reipublice formam, in discrimen adductam,
« ite restitutum, non seducti ab iis, qui aut sponte aut
« necessitate coacli eam produnt, sed vosmet liberos me
« dignos prestantes et vi omni et necessitale superiores
« estote, paratis animis, ut pro lege, si ila res ferat, moria-
« mini, cogitantes Deum vos, si tales esse videat, non ne-
« glecturum, sed mstimatione virtutis redditurum vobis
« quod amisistis , eamque vivendi libertatem restituturum ,
« ut cum securitate moribus vestris perfruamini, . Corpora
« enim vobis mortalia et caduca, sed gestorum memoria
« immortalitatem consequuntur; cujus amore inflammatos
« vos aspirare volo ad gloriam, et ut maxima aggredientes
« Don gravemini illis exsequendis immori. Preecipue autem
« vos ad concordiam hortor, et qua priestantiorem natura
4 quemque fecerit ealenus alii aliis cedatis , virtutem quis-
«que suam exercentes, Et Simonem quidem fratrem,
« prudentia precellentem, patris loco liabete, ejusque
« Consiliis obtemperate, Maccabium vero fortitudine et
« robore egregium, in bello gerendo militiee ducem habebitis :
« ille enim popularjum injurias persequetur atque ulcisce-
« tur hostes. Denique conciliate v obis justitise et pietatis
« cultores et vires illorum augebitis. »

(IX.) 4. Ista filiis loquutus Deumque precatus ut ipsis
auxilio esse dignaretur, et populo pristinum suum vivendi
morem restitueret, non mullo post diem supremum obit ,
et in Modiim sepelitur. Postquam autem a populo uni-
verso planctu magno deploratus est , rerum administratio
nem in se suscepit filius ejus Judas, cognomine Maccaba»us,
Anno centesimo quadragesimo sexto. Quumque ei opem ala.
criter ferrent ipsius fratres aliique, et hostes e regione
expulit, et populares suos patria inetituta violantes ferro
peremit , terramque ab omni inquinamento expiavit.

CAP. VII. (X.)

Hac quam audisset Apollonius, Samaria prefectus ,
coacto exercitu contra Judam egressus est. Hic vero ei
obviam ivit et consertis manibus prelio superat, atque
hostium multos quidem interfecit, (in quibus et Apollo-
nium imperatorem, cujus armis exuti ensem, quo tum
forle usus est, gerebat,) plures vero vulneravit, ei cum
ingenti praeda ex hostium castris direpta recessit. Seron
autem, C«oles-Syrise exercitus dux , audito quod multi sese

462 (537,538.)

προσχεγωρήχασι τῷ Ἰούδα, xat δύναμιν ἤδη περιδέ-
ὄληται πρὸς ἀγῶνας xal πολέμους ἀξιόλογον, ἐπ᾽ αὐτὸν
ἔγνω στρατεύσασθαι, προσήχειν ὑπολαμβάνων τοὺς εἰς
τὰ τοῦ βασιλέως προστάγματα παρανομοῦντας πειρᾶ-
ὅ σθαι χολάζειν. Συναγαγὼν οὖν δύναμιν, ὅση παρῆν
αὐτῷ, προσχαταλέξας δὲ καὶ τῶν Ἰουδαίων τοὺς φυγά-

δας xol ἀσεθεῖς, ἐπὶ τὸν Ἰούδαν παρεγίνετο" προσελ- !

θὼν δὲ dpi Βεθωρὸν χώμης τῆς Ἰουδαίας αὐτόθι στρα-
τοπεδεύεται. ὯὉ δὲ Ἰούδας ἀπαντήσας αὐτῷ καὶ συμ-
10 δαλεῖν προαιρούμενος, ἐπεὶ τοὺς στρατιώτας ἑώρα πρὸς
τὴν μάχην διά τε τὴν ὀλιγότητα xal 80 ἀσιτίαν (νενη-
στεύχεισαν γάρ) ὀχνοῦντας, παρεθάρσυνε λέγων οὐχ ἐν
τῷ πλήθει τὸ νιχᾶν εἶναι xal τῶν πολεμίων χρατεῖν,
ἀλλ᾽ ἐν τῷ πρὸς τὸ θεῖον εὐσεθεῖν xal τούτου σαφέστα-
16 τὸν ἔχειν παράδειγμα τοὺς προγόνους, , ot διὰ δικαιοσύ-
νην χαὶ τὸ περὶ τῶν ἰδίων νόμων καὶ τέχνων ἀγωνί-
ζεσθαι πολλὰς πολλάχις ἥττησαν μυριάδας" τὸ γὰρ
μηδὲν ἀδικεῖν ἰσχυρὰ δύναμις. Ταῦτ᾽ εἰπὼν πείθει
τοὺς σὺν αὑτῷ χαταφρονήσαντας τοῦ πλήθους τῶν
30 ἐναντίων διόσε χωρῆσαι τῷ Σήρωνι, xal συμθαλὼν
τρέπει τοὺς Σύρους" πεσόντος γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πάν-
τες φεύγειν ὥρυησαν, ὡς ἐν τούτῳ τῆς σωτηρίας αὐτοῖς
ἀποχειμένης. ᾿Επιδιώχων δ᾽ ἄχρι τοῦ πεδίου χτείνει
τῶν πολεμίων εἰς ὀχταχοσίους. οἱ δὲ λοιποὶ διεσώθησαν
25 εἷς τὴν παραλίαν.

(IA".) β΄. Ταῦτ᾽ ἀχούσας 6 βασιλεὺς A ντίοχος μεγάλως
ὠργίσθη τοῖς γεγενημένοις, xal πᾶσαν τὴν οἰχείαν δύ-
ναμιν ἀθροίσας x«t πολλοὺς Ex τῶν νήσων (μισθοφόρους
ἀγαλαδὼν ἡτοιμάζετο περὶ τὴν ἀρχὴν τοῦ ἔαρος εἰς τὴν

80 Ἰουδαίαν ἐμδαλεῖν, ᾿Επεὶ δὲ τὸ στρατιωτιχὸν διανεί-
μας ἑώρα τοὺς θησαυροὺς ἐπιλείποντας χαὶ χρημάτων
ἔνδειαν οὖσαν, (οὔτε γὰρ of φόροι πάντες ἐτελοῦντο διὰ
τὰς τῶν ἐθνῶν στάσεις, μεγαλόψυχός τε ὧν χαὶ φιλό-
δωρος οὐκ ἠρχεῖτο τοῖς oUctv, ) ἔγνον πρῶτον εἰς τὴν

86 Περσίδα πορευθεὶς τοὺς φόρους τῆς χώρας συναγαγεῖν.
Καταλιπὼν οὖν ἐπὶ τῶν πραγμάτων Λυσίαν τινὰ » δόξαν
ἔχοντα παρ᾽ αὐτῷ καὶ τὰ μέχρι τῶν Αἰγύπτου ὅρων xal
τῆς χάτωθεν Ἀσίας ἀπ’ Εὐφράτου διέποντα ποταμοῦ
καὶ μέρος τι τῆς δυνάμεως χαὶ τῶν ἐλεφάντων, τρέφειν

40 xiv. Ἀντίοχον τὸν υἱὸν αὑτοῦ μετὰ πάσης φροντίδος
ἐνετείλατο, ἕως ἂν παραγένηται, καταστρεψάμενον δὲ
τὴν Ἰουδαίαν χαὶ τοὺς οἰχοῦντας αὐτὴν ἐξανδραποδισά-
μενον ἀφανίσαι τὰ “Ἱεροσόλυμα xai τὸ γένος αὐτῶν
ἀπολέσαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐπιστείλας τῷ Λυσίᾳ ὃ βα-

45 σιλεὺς Δντίοχος ἐξήλασεν εἰς τὴν Περσίδα τῷ ἑκατοστῷ
xai τεσσαραχοστῷ xal ἑθδόμῳ ἔτει, xal περαιωσάμε-
νος τὸν [ ὑφράτην ἀνέθδαινε πρὸς τοὺς ἄνω σατράπας.

γ΄. Ὁ δὲ Λυσίας ἐπιλεξάμενος Πτολεμαῖον τὸν Ao-
ρυμένους xai Νικάνορα χαὶ Γ οργίαν, ἄνδρας δυνατοὺς
δ0 τῶν τοῦ βασιλέως φίλων, χαὶ παραδοὺς αὐτοῖς πεζῆς μὲν
δυνάμεως μυριάδας τέσσαρας, ἱππεῖς δὲ ἑπταχισχιλίους,
ἐξέπεμψεν ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν. ΟἹἱ δ' ἄχρις Ἐξαμαοῦς
πόλεως ἐλθόντες ἐν τῇ πεδινῇ χαταστρατοπεδεύονται.
Προσγίνονται δὲ αὐτοῖς σύμμαχοι ἀπὸ τῆς Συρίας xai

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IB. ΚΕΦ. Z.

[612,614.]

Juda adjunxerant, atque is satis copiarum ad praelia ἰκί-
lumque gerendum jam comparaverat, statuit exercitum
conira eum educere, consentaneum esse pulans pro virili -
in eos animadvertere, qui contra regis mandata facerent, -
Contractis igitur quos penes se habuit militibus, adjun-
ctisque Judzorum etiam perfugis et impiis, contra Judam |
profectus est; atque quum Betllioron usque Juda vicum -
processisset, illic. castra metatur. Judas aulem ei ob. |
viam factus, idque congrediendi animo, ubi vidit suos,
tum quia pauci et inedia confecti essent, ( nam jejunave-
rant, ) ad pugnam parum alacres, animum audaciamque
illis addebat, dicens non in multitudine sitam esse victo-
riam triumphumque ex hostibus reportandum, sed in pie.
tate erga Deum : idque compertissimum haberi majorum
exemplis, qui quum ex jure et pro legihus suis etlibers -
dimicassent, multas sepe hostium myriadas fuderint :
niliil enim improbi facere magna cst potentia. Haec ubi diit,
suis persuasit ut , contempta hostium multitudine, cum Se-
rone manus consererent , congressusque fugavit Syros. Pre.
strato enim duce universi sese in fugam conjiciunt, quasi
omnis in eo posila esset salutis spes. ΕΠ|08 vero in cam-
put: usque persecutus ex hostibus occidit ad octingentos : |
reliqui evaserunt in regionem maritimam.

(XI.) 2. Quibus rebus auditis Antiochus rei , istis vebe-
menter iratus, copias suas omnes coegit, multisque ex insu
lia mercenariis militibus assumptis, paravit primo verein
Judam irrumpere. Verum nt, stipendio illis numerato,
vidit thesauros deficere pecunieque inopiam esse, ( nam
neque tributa omuia reddebaptur propter gentium seditio-
nes, et ipse vir generosus et largilor iis quae habuerat non
conleulus erat , ) staluit primum in Persidem proficisci , et
regionis istius tributa colligere. Quum ilaque. reliquisset
Lysiam quendam negotiorum procuratorem , apud ipsum
auctorilatem habentem, et provincias administraniem ἃ
flumine Euphrate usque ad (ines /Egy pti et inferioris Asi,
alque copiarum et elephantorum partem , jussit ut Antiv-
chum filium suum usque ad reditum suum diligenter edu-
caret, uique Judea eversa ejusque incolis in servitutem
abductis deleret Hierosolyma et genus Hebreorum exslin-
guereL. ΕἸ ἰδία quidem quum Lysiee in mandatis dedissel
rex Anliochus,, profectus est in Persidem , anno centesimo
quadragesimo septimo , et Euphrate trajecto ascendit ad su-
periores provincias.

3. Lysias autem, delectis Ptolemao Dorymenis filio et
Nicanore et Gorgia , hominibus àmicorum regis potenlissi-
mis , eos cum quadraginta peditum millibus et septem equi

tum millibus dimisit in Judeam. illii vero ad urbem osque

Emmauntem progressi in luco campesiri castra melantur.

llisque accedunt auxilia ex Syria el regione finitima, inul-

(538,539.)

τῆς πέριξ χώρας xal πολλοὶ τῶν πεφευγότων ᾿Ιουδαίων"
ἔτι γε μὴν xal τῶν ἐυπόρων τινὲς, ὡς ὠνησόμενοι τοὺς
αἰχψμαλωτισθησομένους, πέδας μὲν χοιίζοντες αἷς δή -
σουσι τοὺς ληφθησομένους, ἄργυρον δὲ xal χρυσὸν τιμὴν
ὁ αὐτῶν χαταθησόμενοι. Τὸ δὲ στρατόπεδον xal τὸ
πλῆθος τῶν ἐναντίων 6 Ἰούδας χατανοήσας ἔπειθε τοὺς
οἰχείους στρατιώτας θαρρεῖν, καὶ παρεχελεύετο τὰς
ἐλπίδας τῆς νίκης ἔχοντας ἐν τῷ Θεῷ, τοῦτον ἱχετεύειν
τῷ πατρίῳ vOU4p , σάχχους περιθεμένους xal τὸ σύνηθες
υ αὐτῷ σγῆμα τῆς ἱκετείας παρὰ τοὺς μεγάλους κινδύνους
ἐπιδείξαντας, τούτῳ δυσωπῆσαι παρασχεῖν αὐτοῖς τὸ
χατὰ τῶν ἐχθρῶν χράτος.
αὐτοὺς τρόπον χαὶ πάτριον χατὰ χιλιάρχους καὶ τα-
ξιάργους, καὶ τοὺς νεογάμους ἀπολύσας xal τοὺς τὰς
li χτήσεις γεωστὶ πεποιημένους, ὅπως μὴ διὰ τὴν τούτων
ἀπόλαυσιν φιλοζωοῦντες droÀuóttpov μάχωνται, xa-
ταστὰς τοιούτοις παρορωᾶ λόγοις πρὸς τὸν ἀγῶνα τοὺς
αὐτοῦ στρχτιώτας. « Καιρὸς μὲν ὑμῖν οὐχ ἄλλος
« ἀναγχαιότερος τοῦ παρόντος, ὦ ἑταῖροι, εἰς εὐψυχίαν
B. χαὶ χινδύνων χαταφρόνησιν καταλέλειπται. Νῦν
«γάρ ἐστιν ἀνδρείως ἀγωνισαμένοις τὴν ἐλευθερίαν
* ἀπολαθεῖν, ἣν xai Ot αὐτὴν ἅπασιν ἀγαπητὴν οὖσαν
ἃ ἡμῖν ὑπ᾽ ἐξουσίας τοῦ θρησχεύειν τὸ θεῖον ἔτι ποθει-
ς νοτέραν εἶναι συμθέθηκεν. "Dc οὖν ἐν τῷ παρόντι
Ὁ « χειμένονν δμῶν, ταύτην ἀπολαθεῖν xal τὸν εὐδαίμονα
« χαὶ μαχάριον ἀναχτήσασθαι βίον, (οὗτος δὲ ἦν δ χατὰ
«τοὺς νότλους xxl τὴν πάτριον συνήθειαν, ) ἢ τὰ αἴσγι-
«στα παθεῖν xai μηδὲ σπέρμα τοῦ γένους ὑμῶν ὗπο-
«λειφϑῆναι χαχῶν ἐν τῇ μάχη γενομένων, οὕτως ἀγω-
Ὁ «γζεσθες Τὸ u£v οὖν ἀποθανεῖν καὶ μὴ πολεμοῦσιν
«ὑμῖν ὑπάρξειν ἡγούμενοι, τὸ δ᾽ ὑπὲρ τηλικούτων
«ἐπάθλων, ἐλευθερίας, πατρίδος, νόμων, εὐσεθείας,
«αἰώνιον τὴν εὔχλειαν χατασχευάζειν πεπιστευχότες,
« ἑτοιαάζεσθε τοιγαροῦν, οὕτω τὰς ψυχὰς ηὐτρεπι-
* « σμένοι ὡς αὔριον ἅμ᾽ ἡμέρα συμόαλοῦντες τοῖς πο-
* λεμίοις, »

Ü. Καὶ ὁ μὲν Ἰούδας ταῦτα παραθαρσύνων τὴν
στρατιὰν ἔλεγε" τῶν δὲ πολεμίων πεαψάντων 1 οργίαν
μετὰ πενταχισχιλίων πεζῶν καὶ χιλίων ἱππέων, ὅπως

€ διὰ τῆς γυχτὸς ἐπιπέση τῷ Ἰούδα , καὶ πρὸς τοῦτο ὁδη-
γοὺς ἔχοντος αὐτοῦ τινας τῶν πεφευγότων Ἰουδαίων,
αἰσθόμενος ὃ τοῦ Ματταθίου παῖς ἔγνω xal αὐτὸς τοῖς
ἐν τῇ παρεμδολῇ τῶν πολεμίων ἐπιπεσεῖν, xal ταῦτα
διηρημένης αὐτῶν τῆς δυνάμεως. Καθ᾿ ὥραν οὖν δει-
6 πυγποιησάμενος xai πολλὰ πυρὰ χαταλιπὼν ἐπὶ τοῦ
στρατοπέδου, δι᾽ ὅλης ὥδευε τῆς νυχτὸς ἐπὶ τοὺς ἐν Ἔμ-
μαοὺς τῶν πολεμίων. Οὐχ εὑρὼν δ᾽ ἐν τῷ στρατοπέδῳ
ὡς ἐμθροὺς ὃ Γοργίας, ἀλλ᾽ ὑπονοήσας ἀναχωρήσαν--
τὰς αὐτοὺς ἐν τοῖς ὄρεσι χεχρύφθαι, πορευθεὶς ἔγνω ζη-
W τῶν ὅπου ποτ᾽ εἶεν. Περὶ δὲ τὸν ὄρθρον ἐπιφαίνεται
τοῖς ἐν Ἐμμαοῦς πολεμίοις ὃ ᾿Ιούδας μετὰ τρισχιλίων
φαύλως ὡπλισμένων διὰ πενίαν, χαὶ θεασάμενος τοὺς
ἐχθροὺς ἄριστα πεφραγμένους xal μετ᾽ ἐμπειρίας πολ-
λῆς ἐστρατοπεδευμένους, προτρεψάμενος τοὺς Ιουδαίους

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. VII.

Διατάξας δὲ τὸν ἀρχαῖον |

[e1,015.] 468

tique perfugze Judiei, necnon et mercatores quidam, velotl
illos empturi qui in servitatem redigendi erant, compedibus
qnibus captivos vincirent secum allatis, argentoque et auro
in pretium illorum numerando. Judas autem , castris con-
spectis et adversariorum multitudine animadversa, milites
suos horlabatur ut forti essent animo, suadebatque ut
spem victorize in Deo collocantes ei more patrio supplicarent ,
saccis amicti, atque eum cui in magnis periculis consue-
verat supplicum habitum pra se ferentes, ad eum hoc
modo exorandum ut vires ipsis contra hostes suppeditaret.
Distributis deinde more antiquo patrioque in tribunos ac
centuriones ordinibus, et dimissis novis maritis, quique
possessiones nuper acquisiverant, ne illis fruendi desiderio
vitse amantes timidius dimicarent, post hiec milites suos ad
pugnam excitat hujusmodi oratione. « Non aliud quidem
« tempus, o socii, magis necessarium vobis relictum est ad
« fortitudinem el periculorum contemptum quam quod in
« manibus habetis. Nunc enim fortiter dimicantibus licet
« libertatem assequi , quee suapte natura omnibus deeidera-
« bilis, nobis adhuc desiderabilior esse contigit, iude pote-
« statem liabituris Deum rite colendi. Quoniam itaque res
« Vestrie in eo sunt loco, ut eam recipiatis et vitam bea-
« tam felicemque renovetis ( ex legibus scilicet patriaque
« consuetudine institutam ), vel turpissima patiamini et
« cum omni sürpe vestra pereatis, minus strenue vosmet
« in pugna gerentes, cum hac cogitalione inite prelium
« Et vobis quidem, etiamsi non pugnetis , moriendum esse
« existimantes , persuasique praeter tanta. praemia, liberta.
« tem, patriam, leges, pietatem, vos eeternam manere glo-
«ríam, vos igitur accingite, ita animis parati ut cras
« prima luce cum hostibus eongressuri. »

|. 4. Et ista quidem Judas, ut suis militi bus animos adde-
ret, verba faciebat. At hostes Gorgiam miserunt.cum quin-
que peditum millibus et mille equitibus, ut noctu Judeorum
castra adoriretur, perfügarum quorundam Judaeorum ductu
utens : quod ubi intellexit Mattathiae filius, ipse etiam stalu:t
in hostes castra tenentds impetum facere, idque quod di-
vis; essent illorum copiz. Cena itaque tempestive sumpta
Β6 Ὁ} {6606 in castris ignibus relictis, tota nocte iter faciehat
ad hostes qui circa Emmauntem consederant. Gorgias autem
quum liostium neminem in castris offendisset , eosque suspi-
caretur melu cessisse et in montes sese abdidisse, profe-
ctus statuit ubinam essenl quaerere. At Judas sub diluculum
in hostium, qui ad Emmauntem erant, conspectum venit ,
cum tribus hominum millibus, male armatis ob inopiam,
quumque vidisset hostes valide loricatos periteque admo-
dum castra metatos, Judaros hortatus ut nudis eliam cor-

4604. (539,540.)

ὡς χαὶ γυμνοῖς τοῖς σώμασι μάχεσθαι δέοι χαὶ τὸ θεῖον
ἤδη που χαὶ τοῖς οὕτως ἔχουσι τὸ χατὰ τῶν πλειόνων
καὶ ὡπλισμένων χράτος ἔδωχεν, ἀγασάμενον αὐτοὺς τῆς
εὐψυχίας, ἐχέλευσε σημῆναι τοὺς σαλπιγχτάς. ᾿Επι-
6 πεσὼν δὲ ἀπροσδοκήτως τοῖς πολεμίοις xal ἐχπλήξας
αὐτῶν τὴν διάνοιαν χαὶ ταράξας, πολλοὺς μὲν ἀπέ-
χτεινεν ἀνθισταμένους. τοὺς δὲ λοιποὺς διώχων ἦλθε
μέχρι [Γαδάρων καὶ τῶν πεδίων τῆς Ἰδουμαίας xal
᾿Αχζώτου χαὶ Ἰαμνείας. Ἑπεσον δὲ αὐτῶν ὡς περὶ
10 τρισχιλίους. Ἰούδας δὲ τῶν μὲν σκύλων παρεχελεύετο
μὴ ἐπιθυμεῖν τοὺς αὑτοῦ στρατιώτας" ἔτι γὰρ αὐτοῖς
ἀγῶϑά τινα καὶ μάχην εἶναι πρὸς Γοργίαν xot τὴν σὺν
αὐτῷ δύναμιν’ χρατήσαντας δὲ xol τούτων, τότε σχυ-
λεύσειν ἐπ᾽ ἀδείας ἔλεγε, τοῦτο μόνον ἔχοντας xol μη-
15 δὲν ἕτερον ἐχδεχομένους. — "Ext δὲ αὐτοῦ διαλεγομένου
ταῦτα πρὸς τοὺς στρατιώτας, ὑπερχύψαντες οἵ τοῦ
Γοργίου τὴν μὲν στρατιὰν, ἣν ἐν τῇ παρεμδολῇ xa-
τέλιπον. δρῶσι τετραμμένην, τὸ δὲ στρατόπεδον ἐμπε-
πρησωμένον᾽ ὁ γὰρ χαπνὸς αὐτοῖς πόρρωθεν οὖσι τοῦ
20 συμθεδηχότος δήλωσιν ἔφερεν. Ὡς οὖν ταῦθ᾽ οὕτως
ἔχοντα ἔμαθον οἷ σὺν Γοργία xal τοὺς μετὰ Ἰούδα πρὸς
παράταξιν ἑτοίμους χατενόησαν, xai αὐτοὶ δείσαντες
εἰς φυγὴν ἐτράπησαν. Ὁ δὲ Ἰούδας, ὡς ἀμαχητὶ τῶν
T'opytou στρατιωτῶν ἡττημένων, ὑποστρέψας dvrpsizo
25 τὰ σχῦλα" πολὺν δὲ xat χρυσὸν xai ἄργυρον xal mop-
φύραν xat ὑάχινθον λαβὼν εἰς τὴν οἰχείαν ὑπέστρεψε,
χαίρων xal ὑμνῶν τὸν Θεὸν ἐπὶ τοῖς χχατωρθωμένοις "
οὐ μικρὰ γὰρ αὐτοῖς fj νίχη πρὸς τὴν ἐλευθερίαν συνε-
ὕάλλετο. , .
30 ε΄. Λυσίας δὲ συγχυθεὶς ἐπὶ τῇ τῶν ἐχπεμφθέντων
ἥττη, τῷ ἐχομένῳ ἔτει μυριάδας ἀνδρῶν ἐπιλέκτων
συναθροίσας ἕξ xal πενταχισχιλίους λαδὼν ἱππεῖς ἐν-
ἐδαλεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν: xal ἀναδὰς εἰς τὴν ὀρεινὴν
ἐν Βεθσούροις χώμη τῆς Ἰουδαίας ἐστρατοπεδεύσατο.
35 ᾿Ἀπήντησε δὲ μετὰ μυρίων ᾿[ούδας, xai τὸ πλῆθος ἰδὼν
τῶν πολεμίων σύμμαχον ἔσεσθαι τὸν Θεὸν εὐξάμενος,
συμῥαλὼν τοῖς προδρόμοις τῶν πολεμίων νιχᾷ τούτους,
χαὶ φονεύσας αὐτῶν ὡς πενταχισχιλίους τοῖς λοιποῖς ἦν
ἐπίφοδος. ᾿Αμέλει χατανοήσας ὃ Λυσίας τὸ φρόνημα
«o τῶν Ἰουδαίων, ὡς ἕτοιμοί εἶσι τελευτᾶν, εἰ μὴ ζήσουσιν
ἐλεύθεροι, καὶ δείσας αὐτῶν τὴν ἀπόγνωσιν ὡς ἰσχὺν,
ἀναλαδὼν τὴν λοιπὴν δύναμιν ὑπέστρεψεν εἰς Ἄντιό-
χειαν, καὶ διέτριδεν ἐχεῖ ξενολογῶν καὶ παρασχευαζό-
ϑενος uet μείζονος στρατοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἐμθα-
4b λεῖν.
ς΄. Τοσαυτάκις οὖν ἡττημένων ἤδη τῶν Ἀντιόχου
τοῦ βασιλέως στρατηγῶν, ὃ Ἰούδας ἐχχλησιάσας ἔλεγε
μετὰ πολλὰς vixac, ἃς ὃ Θεὸς αὐτοῖς ἔδωχεν, ἀναδῆναι
δεῖν εἷς Ἱεροσόλυμα xai τὸν ναὸν καθαρίσαι x«i τὰς
50 νενομισμένας θυσίας προσφέρειν. Ὥς δὲ παραγενόμενος
μετὰ παντὸς τοῦ πλήθους εἷς Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν ναὸν
ἔρημον ηὗρε χαὶ χαταπεπρησμένας τὰς πύλας χαὶ φυτὰ
διὰ τὴν ἐρημίαν αὐτόματα ἐν τῷ ἱερῷ βεθλαστηχότα,
θρηνεῖν ἤρξατο μετὰ τῶν ἰδίων ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ ναοῦ

ΑΡΧΑΙΌΛΟΓΙΑΣ BIBA. IB. ΚΕΦ. Ζ.

[ets,e16.]

poribus non vererentur praelio congredi , memoria repetentes
quod Deus jam olim ita se habentes fecerit superare multi
tudinem majorem armatamque , eorum fortitudine mirifice
delectatus , jussit tubicines sigua dare. — Hostes deinde ex
improviso adortus injectoque illorum animis terrore et per-
turbatione, multos quidem resistentes occidit, reliquos
vero persequutus est usque ad Gadara et Idumaeee Azolique
et Jamnice campos. Céciderunt autem illorum quasi ad tria
millia. Judas vero suos milites hortatus est ot spolia non
concupiscerent : adhuc enim ipsis superesse certamen et
prxlium cum Gorgia ejusque exercitu : illis autem debella-
tis Inm securos spolia lecturos esse dicebal , ut qui hoc so-
lum faciendum liaberent, et nihil aliud exspectarent. At
luec adhuc ad milites loquente Juda, Gorgiani e »tonte emi-
nentes prospiciunt exercitum , quem in castris reliquerunt ,
fusum fugatumque, et castra incensa : pam fumus qui αὐ
illis eminus conspiciebatur indicabat quod acciderat. Igi
tur ubiista ita se habere intellexere Gorgiani, et Judse agmeu
ad conflictum paratum animadverterunt , ipsi etiam territi
in fugam versi sunt. Judas vero, utpote devictis sine pugna
Gorgianis militibus, reversus spolia diripiebat , captoque
plurimo auro et argento, lyacinthoque et purpura, domum
se recepit, lactus laudansque Deum ob res prospere gestas :

ad libertatem enim ipsis baud parum contulit hzec victoria.
5. Lysias autem, cladeillorum qui missi erant confusus,

"sequenti anno contractis delectorum hominum millibus

sexaginta et equitum quinque millibus àssumptis , impetum
in Jud:am fecit , et, quum montana ascendisset, apud Beth-
sura Judiwre vicum castra posuit. Obviam autem profectus
est Judas cum decem millibus, animadversaque hostium
multitudine, Deum precatus ot sibi auxilio esset, pracur-
sores hostium aggreditur, illosque superat ; quumque ex iis
ad quinque millia cecidisset, reliquis terrorem incussit.
Lysias scilicet secum reputans quo animo essent Judaei, ad
moriendum quidem parati , nisi cum libertate vitam agere
liceret , eorumque desperationem , ut vim veritus, collectis
quz supererant copiis Antiochiam reversus est: atque ibi
commoratus mercenariorum delectum habebat, et cum ma-
jori exercitu cogitabat iterum in Judzam impressionem
facere.

6. Toties igitur profligatis Antiochi ducibus, Judas, ad-
vocata concione, dicebat oportere se, post tot victorias
ipsis a Deos concessas, Hierosolyma ascendere , et templum
purificare, atque consuetas hostias offerre. "Ubi vero cum
tota multitudine Hierosolyma accessit, et fanum desertum
inveniebat, et portas exustas, et sponte enata in templo ob
solitudinem virgulta, lamentari cum suis copit, templi
epectaculo confusus. Deinde quibusdam e suis militibus

(».0,541.)
συγχυθείς. ᾿Ἐπιλεξάμενος δέ τινας τῶν αὑτοῦ στρα-
τιωτῶν προσέταξε τούτοις ἐχπολεμῆσαι τέως τὴν ἄχραν
φυλάττοντας, ἄχρι ἂν αὐτὸς τὸν ναὸν ἁγνίσειε. Καθά-
ρας δ᾽ ἐπιμελῶς αὐτὸν εἰσεχόμισε χαινὰ σχεύη. Àv-
ὃ γνίαν, τράπεζαν, βωμὸν, Ex χρυσοῦ πεποιημένα, ἀπήρ-
τὴσε δὲ xai τὰ περιπετάσματα τῶν θυρῶν xal τὰς θύ-
ρας αὐτὰς ἐπέθηκε. Καθελὼν δὲ καὶ τὸ θυσιαστήριον
χαινὸν ἐχ λίθων συμμίχτων ᾧχοδόμησεν, οὐ λελατομη-
μένων ἐχ σιδήρου: Πέμπτη δὲ χαὶ εἰκάδι τοῦ Χασλεὺ
Ὁ υηνὸς, ὃν οἱ Μαχεδόνες ᾿Απελλαῖον καλοῦσι, ἧψάν τὶ
φῶτα ἐπὶ τῆς λυχνίας χαὶ ἐθυμίασαν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ,
χαὶ ἄρτους ἐπὶ τὴν τράπεζαν ἐπέθηκαν, καὶ ὡλοκαύ--
τωσαν ἐπὶ τοῦ καινοῦ θυσιαστηρίου. " Exvyz δὲ ταῦτα
χατὰ τὴν ἡμέραν ἐχείνην γίνεσθαι χαθ᾽ ἣν xal μετέπε-
ιό σεν αὐτῶν ἢ ἁγία θρησκεία εἷς BíOnAov χαὶ κοινὴν
συνήθειαν, μετὰ ἔτη τρίχ. Τὸν γὰρ ναὸν ἐρημωθέντα
Ux Ἀντιόχου διαμεῖναι τοιοῦτον ἔτεσι συνέθη τρισίν"
ἔτει γὰρ πέμπτῳ χαὶ τεσσαραχοστῷ xal ἑχατοστῷ ταῦτα
περὶ τὸν ναὸν ἐγένετο, πέμπτη xai εἰκάδι τοῦ Ἀπελ-
$i λαίου μηνὸς, ᾿Ολυμπιάδι É ἑκατοστῇ χαὶ πεντηκοστῇ xal
τρίτῃ: ἀνενεώθη, δὲ χατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν πέμπτη
χαὶ εἰκοστῇ τοῦ ᾿Απελλαίου μηνὸς, ὀγδόῳ xal τεσσα-
ραχοστῷ καὶ ἑχατοστῷ ἔτει, Ὀλυμπιάδι ἑχατοστῇ xai
πεντηκοστῇ χαὶ τετάρτη. Τὴν δ᾽ ἐρήμωσιν τοῦ ναοῦ
t5 πυνέδη γενέσθαι χατὰ τὴν Δανιήλου προφητείαν, πρὸ
τετραχοσίων xal ὀχτὼ γενομένην ἐτῶν" ἐδήλωσε γὰρ
ὅτι Μαχεδόνες χαταλύσουσιν αὐτόν.
C. “Εώρταζε δὲ Ἰούδας μετὰ τῶν πολιτῶν ἀνάχτη-
σιν τῆς περὶ τὸν ναὸν θυσίας ἐφ᾽ ἡμέρας ὀχτὼ, univ
9 ἀπολιπὼν ἡδονῆς εἶδος, ἀλλὰ πολυτελέσι μὲν χαὶ λαμ-
πραεῖς ταῖς θυσίαις χατευωχῶν αὐτοὺς, ὕμνοις δὲ xal
Valgo, τὸν Θεὸν μὲν τιμῶν, αὐτοὺς δὲ τέρπων. Το--
σαύτη δ᾽ ἐ γρήσαντο τῇ περὶ τὴν ἀνανέωσιν τῶν ἐθῶν
ἡδονῇ, μετὰ χρόνον πολὺν à ἀπροσδοχήτως ἐν ἐξουσία Yt-
ἐδ γόμενοι τῆς θρησκείας, ὁ ὡς νόμον θεῖναι τοῖς μετ᾽ αὐτοὺς
ἑορτάζειν τὴν ἀνάκτησιν τῶν περὶ τὸν ναὸν ἐφ᾽ ἡμέρας
ὀχτώ, Καὶ ἐξ ἐχείνου μέχρι δεῦρο τὴν ἑορτὴν ἄγομεν
χαλοῦντες αὐτὴν Φῶτα, ix τοῦ παρ᾽ ἐλπίδας, οἶμαι,
ταύτην fuiv φανῆναι τὴν ἐξουσίαν τὴν προσηγορίαν

ᾧ ϑέμενοι τῇ ἑορτῇ. Τειχίσας δ᾽ ἐν χύχλῳ τὴν πόλιν xal

πρὸς τὰς ἐπιδροαὰς τῶν πολεμίων πύργους οἰχοδομη-

σάμενος ὑψηλοὺς, φύλακας ἐν αὐτοῖς ἐγχατέστησε, xol

τὴν Βεθδούραν δὲ πόλιν ὠχύρωσεν, ὅπως ἀντὶ φρου-

pu αὐτῇ πρὸς τὰς ἀπὸ τῶν πολεμίων ἀνάγχας ἔχη
4 χρῆσθαι,

ΚΕΦ. Π΄.

Τούτων οὕτω γενομένων, τὰ πέριξ ἔθνη πρὸς τὴν dva-
ζωπύρησιν καὶ τὴν ἰσχὺν τῶν ᾿Ιονδαίων χαλεπῶς δια-
χείμενα, πολλοὺς ἐπισυνιστάμενα διέφθειρεν, ἐνέδραις
xal ἐπιβουλαῖς αὐτῶν ἐγχρατῇ γενόμενα. Πρὸς τούτους

5 πολέμους συνεχεῖς ἐχφέρων Ἰούδας, ἐπέχειν αὐτοὺς τῆς
χαταδρομῆς xot ὧν ἐποίουν χαχῶν τοῖς Ἶ ουδαίοις, ἐἔπει-
ρᾶτο, Καὶ τοῖς Ἠσαύου υἱοῖς Ἰδουμαίοις κατ᾽ 'Axpa6a-

JOSEPDUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. ΧΙ. CAP. ὙΠ|.

[e6,03.| 465
delectis negotium dedit ut eos qui custodiebant arcem op-
pugnarent, donec ipse fanum lustrasset. Quum autem illud
summa cura repurgasset, intulit nova vasa, candelabrum,
mensam , allare, ex auro facta omnia, ac przeterea ad ostia
vela appendit , foresque ipsas adjiciendas curavit. Pricterea
aram demolitus , novam ex lapidibus undique collectis , non
ferro accisis, exstruxit. Vigesima autem et quinta die men-
sís Chasleu, quem Apelleeum nominant Macedones , lumina
in candelabro accenderunt, et ad aram sufíitum fecerunt,
εἴ panes mense imposuerunt, solidaque sacrificia. super
novo altari obtulerunt. Haec autem eadem die facta sunt,
qua triennio elapso mutata est ipsorum religio in profanam
impuramque consuetudinem. Accidit enim ut templum ab
Antiocho desolatum eo in statu tribus annís permanserit :
nam anno centesimo quadragesimo quinto ista templo con-
tigerunt, vigesima et quinta die Apelliei mensis , Olympiade
supra centesimam quinquagesima tertia : instsuratom vero
erat eadem die, quinta et vigesima Apellaei mepsis , octavo
et quadragesimo et centesimo anno, Olympiade vero cen-
tesima et quinquagesima quarta. Accidit autem ut templi
desolatio fieret secundum id quod Danielus ante quadrin-
gentos et octo annos praedixerat : ostendit enim ipsum a
Macedonibus eversum iri.

7. Égit autem Judas cum civibus per octo dies instaura-
lionem sacrificiorum in templo, nullum omittens letitise
genus , sed magnificis splendidisque sacrificiis eos excipiena,
hymnis etiam et psalmis Deum quidem honorans, populares
vero oblectans. Tantum autem gaudii cepere ex hac rituum
restitulione , liberlate religionis post multum temporis inex-
spectalo recuperata, ut legem posteris fecerint quotannis
solennes agere dies octo ob res templi restitutas : et ex eo
tempore in hodiernum usque diem celebramus id solenne
quod dicitur Lumina, hac festivitati, ut opinor, indita ap-
pellatione , quod illa nobis ex insperato affulserit agendi li-
bertas. Quum autem urbi monia circumdedisset , turresque
altas eedificassel contra hostium incursus, custodias in eis
imposuit, urbemque Bethsuram munivit, ut ea tanquam
arce uteretur, si quando ab hostibus in eam necessitatem
adactus esset.

CAP. VIII. (XIL)

His ita geslis, finitimze gentes, Judaeorum vires exsnsci
fatas recreatasque aegre admodum ferentes , conspiratione
facta multos occiderunt , insidiis dolisque eos in potestatem
suam redigentes. Cum istis Judas assidue bellum gerens ,
conabatur eos ab incursibus cohibere et a malis quae Ju-

dais intulerunt. Atque Idumaos Esavi (ilios ad Acrabate-
30

᾽466 (sirs2.)

τηνὴν ἐπιπεσὼν πολλοὺς αὐτῶν ἀπέχτεινε xol ἐσχύ-
λευσε συγχλείσας δὲ xal τοὺς υἱοὺς τοῦ Βαάνου λοχῶν-
τας τοὺς Ἰουδαίους, περιχαθίσας ἐπολιόρχει χαὶ τούς τε
πύργους αὐτῶν ἐνεπίμπρα xa τοὺς ἄνδρας διέφθειρεν.

"5 "Enc ἐχεῖθεν ἐπὶ τοὺς ᾿Αμμανίτας ὁρμήσας., δύναμιν
μεγάλην xa πολυάνθρωπον ἔχοντας, ἧς ἡγεῖτο Τιμό-
θεος, xal τούτους χειρωσάμενος τὴν Ιαζωρὸν ἐξῆρε πόλιν,
xal τάς τε γυναῖκας αὐτῶν xal τὰ τέχνα λαῤὼν αἴχυα-
λώτους xai τὴν πόλιν ἐμπρήσας εἷς τὴν Ἰουδαίαν ἀνέ-

10 στρεψε. Μαθόντα δ᾽ αὐτὸν τὰ γειτονεύοντα τῶν ἐθνῶν
ἀναστραφέντα, συναθροίζεται εἰς τὴν Γαλααδῖτιν ἐπὶ
κοὺς ἐν τοῖς ὁρίοις αὐτῶν ᾿Ιουδαίους, Of δὲ καταφυγόντες
εἰς Δάθεμα τὸ φρούριον, πέμψαντες πρὸς Ἰούδαν ἐδήλουν
αὐτῷ ὅτι λαθεῖν ἐσπούδαχεν ὁ Τιμόθεος τὸ χωρίον εἷς ὃ

16 συνεπεφεύγεσαν. ᾿ΑἈναγινωσχομένων δὲ τῶν ἐπιστολῶν
τούτων, χἀχ τῆς Γαλιλαίας ἄγγελοι παραγίνονται ση-
μαίνοντες ἐπισυνῆχθαι τοὺς ἐκ Πτολεμαΐδος xai Τύρου
xal Σιδῶνος xal τῶν ἀλλογενῶν τῆς [Γαλιλαίας.

β΄. Πρὸς οὖν ἀμφοτέρας τὰς τῶν ἠγγελμένων χρείας

90 σχεψάμενος 6 ᾿Ιούδας ὅ τι χρὴ ποιεῖν, Σίμωνα μὲν τὸν
ἀδελφὸν προσέταξεν ὡς τρισχιλίους τῶν ἐπιλέχτων λα-
θόντα τοῖς ἐν Γαλιλαία βοηθὸν ἐξελθεῖν ᾿Ιουδαίοις,, αὐὖ-
τὸς δὲ xa Ἰωνάθης ὁ ἕτερος ἀδελφὸς μετὰ στρατιω-
τῶν ὀχταχισχιλίων ὥρμησαν εἰς τὴν l'aaactzw: χατέ-

45 λιπε δὲ ἐπὶ τῶν ὑπολοίπων τῆς δυνάμεως Ἰώσηπόν
τε τὸν τοῦ Ζαχαρίου xai Ἀζαρίαν, προστάξας αὐτοῖς
φυλάττειν ἐπιμελῶς τὴν Ἰουδαίαν xal συνάπτειν πόλε-
pov πρὸς μηδένα, ἕως ἂν αὐτὸς ἐπανέλθη. Ὁ μὲν οὖν
Σίμων παραγενόμενος εἰς τὴν Γαλιλαίαν καὶ συμθα-

30 λὼν τοῖς ἐχθροῖς εἰς φυγὴν αὐτοὺς ἔτρεψε, xal μέχρι
τῶν πυλῶν τῆς Πτολεμαΐδος διώξας ἀπέχτεινεν αὐτῶν
ὡς περὶ τρισχιλίους, καὶ τά τε σχῦλα λαβὼν τῶν ἀνῃ-
ρημένων xal τοὺς ἠγχμαλωτισμένους ὅπ’ αὐτῶν Ἰου-
δαίους, xoi τὴν ἀποσχευὴν αὐτῶν ἐπαγόμενος, εἷς τὴν

86 οἰχείαν ἀνέστρεψεν.

Y. Ἰούδας δὲ 6 Μαχχαθαῖος xal ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ
Ἰωνάθης, διαδάντες τὸν ᾿Ιορδάνην ποταμὸν xal 020v
ἀπ᾽ αὐτοῦ τριῶν ἀνύσαντες ἡμερῶν, τοῖς Ναδαταίοις
εἰρηνικῶς ὑπαντῶσι περιτυγχάνουσιν. Ὧν διηγησα-

40 μένων τὰ περὶ τοὺς ἐν Γαλααδίτιδι, ὡς πολλοὶ χαχοπα-
θοῦσιν αὐτῶν ἐν τοῖς φρουρίοις ἀπειλημμένοι χαὶ ταῖς
πόλεσι τῆς Γαλααδίτιδος, xat παραινεσάντων αὐτῷ
σπεύδειν ἐπὶ τοὺς ἀλλοφύλους xal ζητεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν
σώζειν τοὺς ἑμοεθνεῖς, πεισθεὶς ὑπέστρεψεν sic τὴν ἔρη-

45 μον" καὶ προσπεσὼν πρώτοις τοῖς τῆς Βοσορρὰν χατοι-
χοῦσι xat λαθὼν αὐτὴν, χαταδαλὼν πᾶν τὸ ἄρρεν xal
μάχεσθαι δυνάμενον διέφθειρε xal τὴν πόλιν ὕφῇἥψεν.
᾿Ἐπιγενομένης δὲ νυχτὸς οὐδ᾽ οὕτως ἐπέσχεν, ἀλλ’
δδεύσας δι᾿ αὐτῆς ἐπὶ τὸ φρούριον, ἔνθα τοὺς Ἰουδαίους

50 ἐγχεχλεῖσθαι cuvíGxwe, περιχαθεζομένου τὸ χωρίον
Τιμοθέου μετὰ τῆς δυνάμεως, ἕωθεν ἐπ᾽ αὐτὸ παρα-
Ὑΐνεται, Καὶ καταλαῤὼν ἤδη τοῖς τείχεσι προσδεδλη-
χότας τοὺς πολευίους, xat τοὺς μὲν χλίμαχας ὥστε ἀνα-
θχίνειν ἐπ᾿ αὐτὰ, τοὺς δὲ μηχανήματα προσφέροντας,

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. H.

[ers,e1». |

nam adortus, multos interfecit et depraedatus est : porro et
Baani filios, qui insidiati eunt Judseis, conclusos turribus
admoto exercitu obsidebat , turresque illorum incendebat ,
hominesque trucidabat. Postea inde progressus in Amma-
nitas, validam manum numerosumque nactos exercitum,
cui praeerat Timotheus, illis profligatis atque devictis , Jazo-
ron urbem expugnavit , abductisque in captivitatem uxori-
bus eorum et liberis et urbe incensa in Judaeam reversus
est. Quum autem vicinze gentes intellexissent ipsum rever
tisse , coeunt in Galaaditin adversus Judcos , qui in ipsorum
finibus degebant. At illi in Dathema castellum fuga elapsi,
missis ad Judam nunciis ei significabant , Timotheum festi-
nare αἱ locum, in quem confugerant, expugnaret. Adhuc
istie recitabantur epistolce, quuin adsunt ex Galilea nuncii,
indicantes convenisse Ptolemaidis incolas et Tyrios atque
Sidonios et Galiliee extraneos.

2. Judas igilur, quum cogitasset quid fieri oporteret ad
utrasque qua» nuncialze erant necessitates sublevandas, Si-
moni quidem fratri suo mandavi ut cum tribus delectorum
millibus defensum exiret Judaeos qui in Galilaea habitarent;
ipse vero, assumpto Jonatha fratre altero, cum octo militum
millibus in Galaaditin profectus est; Josephum autem Za-
charize filium et Azariam, qui reliquo exercitui praeessent,
reliquit, cum precepto ut diligenter eustodirent Judaea,
et cum nemine ante ipsius reditum prelio dimiearent. Si
mon igitur, postquam in Galileeam venit, congressus e
cum liostibus, eosque terga vertere eoegit , et fugientes per-
sequutus ueque ad portas Ptolemaidis , occidit eorum ad tria
cireiler millia, quumque peremptorum spolia sustulisset ,
tam Judaeos ab eis in captivitatem redactos quam eorum
sarcinulas abüucens , domum se recepit.

3. Judas autem Maccabeus et Jonathas ejas frater, tr
jecto Joráane, et ab eo tridui iter emensi, incidunt in Na
batieos, amice eis occurrentes. Qui quum ei narrassent qua
fratribus in Galaaditide acciderant , multosque illorum me
lis conflictari, compulsos in castella et oppida Galaaditidis,
atque eum monuissent ut properarct ire adversus alienige-
nas, summaque ope niteretur populares suos ab illis vin-
dicare, obsequutus iler per solitudinem convertit, primoque
inpetu faclo in habitantes Bethsuram, eaque capta, mares
omnes militaris zetatis ferro trucidavit, urbemque igni cre-
mavil. Nocte autem appetente, nihilominus perrexit, eaque
ad munitionem profectus , in quam Jud;os conclusos esse
contigit, Timotheo cum copiis suis locum obesidente, prima
luce eo pervenit. Quumque jam offendisset hostes moenibus
admotos, atque alios scalas ad ea ascendenda, alios vero

machinas in expugnationem apportantes, jusso tubicine ca-

(μ2,Μ42.}

χελεύσας τὸν σαλπιγχτὴν σημῆναι xat παρορμήσας τοὺς
στρατιώτας ὑπὲρ ἀδελφῶν xal συγγενῶν διακινδυνεῦσαι
προθύμως ) εἰς τρία διελὼν τὸν στρατὸν ἐπιπίπτει χατὰ
νώτου τοῖς πολεμίοις. ΟἿ δὲ περὶ τὸν Τιμόθεον αἰσθό-

; μενοι ὅτι Μαχχαθαῖος εἴη, πεῖραν ἤδη xal πρότερον
αὐτοῦ τῆς ἀνδρείας χαὶ τῆς ἐν τοῖς πολέμοις εὐτυχίας
εἰληφότες, elc φυγὴν τρέπονται. ᾿Εφεπόμενος δὲ μετὰ
τοῦ στρατεύματος 6 Ἰούδας ἀναιρεῖν μὲν αὐτῶν εἷς ὀχτα-
χισχιλίους, ἀπονεύσας δ᾽ εἰς Μάλλην πόλιν οὕτω λε-

6 γραένην τῶν ἀλλοφύλων, λαμόάνει xal ταύτην’ καὶ
τοὺς μὲν ἄρρενας ἅπαντας ἀποχτείνει, τὴν δὲ πόλιν
αὐτὴν ἐμπίπρησιν. — "Apa δ᾽ ἐχεῖθεν τήν τε Χάσφωμα
xat Βοσὸρ xai πολλὰς ἄλλας πόλεις τῆς Γαλααδίτιδος
καταστρέφεται.

5 ὃ, Χρόνῳ δ᾽ ὕστερον οὐ πολλῷ Τιμόθεος δύναμιν
μεγάλην παρασχευασάμενος xal συμμάχους ἄλλους τε
πιραλαθὼν xal Ἀράῤων τινὰς μισθῷ πείσας αὐτῷ συ-
στρατεύειν, xev ἄγων τὴν στρατιὰν πέραν τοῦ χεῖ-
υάρρου Ῥαφῶν ἀντιχρὺς ( πόλις δὲ ἦν αὕτη), καὶ πα-

ἡ ρεχελεύετο τοὺς στρατιώτας, el συμθάλοιεν εἷς μά ν
τοῖς Ἰουδαίοις, προθύμως ἀγωνίζεσθαι χαὶ χωλύειν
αὐτοὺς διαδαίνειν τὸν χείμαρρον’ διαθάντων γὰρ ἧτταν
αὐτοῖς προὔλεγεν. Ἰούδας δ᾽ ἀκούσας παρεσχευάσθαι
τὸν Τιμόθεον πρὸς μάχην, ἀναλαδὼν πᾶσαν τὴν οἰχείαν

Ὁ 2uvtuty ἔσπευδεν ἐπὶ τὸν πολέμιον, xal περαιωσάμενος
τὸν χείμαρρον ἐπεμπίπτει τοῖς ἐχθροῖς, xal τοὺς μὲν
αὐτῶν ὑπαντιάζοντας ἀνήρει, τοὺς δ᾽ εἰς δέος ἐμδαλὼν
ὅψαντας τὰ ὅπλα φεύγειν ἠνάγχασε.
αὐτῶν διέδρασαν, οἱ δ᾽ εἰς τὸ καλούμενον ἐν Καρναΐν

ἃ, τέμενος συμφυγόντες ἤλπισαν τεύξεσθαι σωτηρίας. ᾿[οὐ-
jap δὲ τὴν πόλιν χαταλαθόμενος αὐτούς τε ἀπέκτεινε
χαὶ τὸ τέμενος ἐνέπρησε, ποιχίλῃ χρησάμενος ἰδέᾳ τῆς

— ἀπωλείας τῶν πολεμίων.

€. Ταῦτα διαπραξάμενος καὶ συναγαγὼν τοὺς ἐν τῇ

ὦ Γχλαχδίτιδι ᾿Ιουδαίονς uet. τῶν τέχνων xal γυναιχῶν
καὶ τῆς ὑπαρχούσης αὐτοῖς ἀποσχευῆς, οἷός τε ἦν εἰς
τὴν Ἰουδαίαν ἐπαναγαγεῖν. ὭὩς δ᾽ ἧχεν ἐπί τινα πό-
λιν Ἔφρων ὄνομα, ἐπὶ τῆς ὁδοῦ κειμένην, καὶ οὗτε
ἄλλην αὐτῷ τραπομένῳ βαδίζειν δυνατὸν ἦν οὔτε ἀνα-

& στρέφειν ἤϑελεν, πέμψας πρὸς τοὺς ἐν αὐτῇ παρεκάλει
τὰς πύλας ἀνοίξαντας ἐπιτρέπειν αὐτῷ διὰ τῆς πόλεως
ἀπελθεῖν, Τάς τε γὰρ πύλας λίθοις ἐπεφράχεσαν xai
τὴν διέξοδον ἀπετέμνοντο. Μὴ πειθομένων δὲ τῶν
"Espaibiv, παρορμήπας τοὺς μεθ᾽ ἑαυτοῦ xai κυχλωσά-

ὁ μενος ἐπολιόρχει. Καὶ δι ἡμέ pas καὶ γυχτὸς προσχα-
θίσας ἐξαιρεῖ τὴν πόλιν, καὶ πᾶν ὅσον ἄρρεν ἦν ἐν αὐτῇ
χτείνας χαὶ καταπρήσας ἅπασαν αὐτὴν, ὀδὸν ἔσχε.
Τοσοῦτο δ᾽ ἦν τὸ τῶν πεφονευμένων πλῆθος, ὡς ἐπ᾽
αὐτῶν βαδίζειν τῶν νεχρῶν, Διαβάντες δὲ τὸν Ἶορ-

6 δάγην ἦχον εἷς τὸ μέγα πεδίον, οὗ χεῖται χατὰ πρόσω-
*w πόλις Βεθσάνη, καλουμένη πρὸς “Ἑλλήνων Σχυθύ-
πόλις, χάχεῖθεν δρμηθέντες εἰς τὴν Ἰουδαίαν παρεγέ-
wo , ψάλλοντές τε καὶ ὑμνωδοῦντες xal τὰς συνήθεις
ἐν τοῖς ἐπινικίοις παιδιὰς ἄγοντες" ἔθυσαν δὲ γαριστη-

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. VIII,

Καὶ τινὲς μὲν ᾿

[δι9,620.] 467
nere, suosque adhortatus milites , ut alacriter sese periculis
objicerent pro fratribus et cognatis, divisis trifariam copiis
hostes a tergo invadit. Αἱ Timothei milites, intellecto
Maccabseum esse, quum jam ante ejus virtutem et in bellis
felicitatem experti essent, e vestigio in fogam vertun-
tar. Judas autem, cum exercitu 800 eos insequutus, occidit
illorum ad octo millia, atque ad Mallen, alienigenarum
urbem ita appellatam , flexo itinere, eam etíam expugnavit,
ac omnes in ea mares interfecit , urbemque ipsam incendit.
]llinc autem profectus et Chasphoma et Bosor aliaque multa
Galaaditidis evertit oppida.

&. Non multo poet Timotheus quam magnas coegisset cu-
pías aliosque sibi in auxilium assumpsisset et Arabibus qui-
busdam mercede persuasisset secum ín bellum ire, trans
torrentem duxit exercitum, ex adverso urbis Raphón, et
milítes hortabatur ut, si forte prialio congrederentur cum
Judeeis, alacriter dimicarent et arcerent eos a transitu tor-
rentis: si enim transirent, preedicebat fore ut cladem sui
acciperent. Judas autem, andito quod Timotheus ad pugnam
ineundam esset paratus, coplis suis omnibus assumptis
hostem versas ire properavit, trajectoque flumine inimicos
adoritur, et quosdam eorum sibl occurrentes peremit, alios
vero metu perculsos, abjectis armis, in fugam compulit.
Atque horum nonnulli evaserunt, quidam vero in fanum, -
quod erat In Carnain vocatum , confngientes se salvoa fore
sperarunt. At Judas capto oppido et ipsos interemit et
fanum incendit, hostibus variis modis morte affectís.

5. His gestis, quum Galaaditidis Judaeos cum liberis et
uxoribus omnique eorum supellectile coegisset , in eo eret
ut- illos in Judeam reduceret. Ubi autem ventum est ad
urbem Ephronem nomine, in via posilam, et neque sibi
potestas erat declinandi in alterutram partem, neque ani-
mus retrorsum revertendi, missis ad eos qui in ea erant
nunciis, orabat ut portas aperirent, seque per urbem dis-
cedere paterentur. Nam et portas lapidibus obstruxerant
et transitum preeciderant. Sed quum Eplironitze ei noluis-
sent parere , milites suos adhortatus coronaque facta urbem
obsidebat. Et postquam diem noctemque assederat , urbem
expugnat, omnibusque in ea maribus occisig, eaque tota
exusta, facere iter incipiebat. Tautus autem erat occiso-
rum numerus, ut saper mortuorum corpora transirent, 1ta
trajecto Jordane, pervenerunt in Campum magnum, in
conspectu urbis Bethsanae positum, qnx Grecis dicitur
Scythopolis , atque inde profecti in Judeeam venerunt , cum
cantibus et laudibus omnique ludeudi licentia, qua in vi-

ctoriis celebrandis uti solent : hostias etiam votivas macta-
30.

468 (513,514.)

ρίους θυσίας ὑπέρ τε τῶν χατωρθωμένων xal ὑπὲρ τῆς
τοῦ στρατεύματος σωτηρίας" οὐδεὶς γὰρ ἐν τούτοις τοῖς
πολέμοις τῶν ᾿Ιουδαίων ἀπέθανεν.
ς΄. Ἰώσηπος δὲ 6 Ζαχαρίου καὶ ᾿ἈΑζαρίας, obo χατέ-
5 λιπε στρατηγοὺς ὃ Ἰούδας, καθ᾽ ὃν καιρὸν Σίμων μὲν
ὑπῆρχεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ πολεμῶν τοὺς ἐν Πτολεμαΐδι,
αὐτὸς δὲ 6 Ἰούδας χαὶ ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ ᾿Ιωνάθης
ἐν τῇ Γαλααδίτιδι, βουληθέντες καὶ αὐτοὶ δόξαν περι-
ποιήσασθαι στρατηγῶν τὰ πολεμιχὰ γενναίων, τὴν
10 6x? αὐτοὺς δύναμιν ἀναλαδόντες ἦλθον εἰς Ἰάμνειαν.
Γοργίου δὲ τοῦ τῆς Ιαμνείας στρατηγοῦ ὑπαντήσαντος,
συμθολῆς γενομένης δισχιλίους ἀποδάλλουσι τῆς στρα-
τιᾶς, xal φεύγοντες ἄχρι τῶν τῆς Ιουδαίας ὅρων διώ-
χονται. Συνέῤφη δ᾽ αὐτοῖς τὸ πταῖσμα τοῦτο παραχού-
I5 σασιν ὧν αὐτοῖς Ἰούδας ἐπέστειλε, μὴ συμθαλεῖν slc
μάχην μηδενὶ πρὸ τῆς ἐχείνου παρουσίας. Πρὸς γὰρ
τοῖς ἄλλοις αὐτοῦ στρατηγήμασι xal τὸ χατὰ τοὺς περὶ
τὸν Ἰώσηπον καὶ τὸν ᾿Αζαρίαν πταῖσμα θαυμάσειεν ἄν
τις, ὃ συνῆκεν, εἰ παραχινήσουσί τι τῶν ἐπεσταλμένων
20 αὐτοῖς, ἐσόμενον. Ὁ δὲ Ἰούδας xai of ἀδελφοὶ αὐτοῦ
πολεμοῦντες τοῖς ᾿ΠἸδουμαίοις οὐχ ἀνίεσαν, ἀλλ᾽ ἐνέχειν-
τὸ πανταχόθεν αὐτοῖς, τήν τε Xe6püiva πόλιν χαταλα-
ὑόμενοι, ὅσον ἦν ὀχυρὸν αὐτῆς χαθεῖλον, καὶ τοὺς
πύργους ἐμπρήσαντες ἐδήουν τὴν ἀλλοφύλων χώραν χαὶ
20 Μάρισσαν πόλιν, εἷς τε Ἄζωτον ἐλθόντες xal λαθόντες
αὐτὴν δυήρπασαν. Πολλὰ δὲ σχῦλα xal λείαν κομί-
ζοντες εἷς τὴν Ἰουδαίαν ὑπέστρεψαν.

ΚΕΦ, Q'.

Ὑπὸ δὲ τὸν καιρὸν ἐχεῖνον xat ὁ βασιλεὺς ᾿Αντίοχος
τὴν ἄνω χώραν ἐπερχόμενος ἀχούει πόλιν ἐν τῇ Περσίδι
30 πλούτῳ διαφέρουσαν ᾿Ελυμαΐδα τοὔνομα, xal πολυτε-
λὲς ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἐν αὐτῇ χαὶ παντοδαπῶν ἀναθη-
μάτων πλῆρες εἶναι, ἔτι γε μὴν ὅπλα xai θώραχας, ἃ
χαταλιπεῖν ἐπυνθάνετο τὸν υἱὸν τοῦ Φιλίππου, βασι-
Ma δὲ Μαχεδόνων ᾿Αλέξανδρον. Κινηθεὶς οὖν ὑπὸ
80 τούτων ὥρμησεν ἐπὶ τὴν ᾿Ελυμαῖδα καὶ προσδαλὼν
αὐτὴν ἐπολιόρχει. Τῶν δ᾽ ἐν αὐτῇ μὴ καταπλαγέν-
των τὴν ἔφοδον αὐτοῦ μηδὲ τὴν πολιορχίαν, ἀλλὰ
χαρτερῶς ἀντισχόντων, ἀποχρούεται τῆς ἐλπίδος.
᾿Ἀπωσάμενοι γὰρ ἀπὸ τῆς πόλεως xai ἐπεξελθόντες
40 ἐδίωξαν. ὥστ᾽ αὐτὸν ἐλθεῖν εἰς Βαβυλῶνα φεύγοντα
χαὶ πολλοὺς ἀποθαλόντα τῆς στρατιᾶς. Λυπουμένῳ δ᾽
ἐπὶ τῇ διαμαρτία ταύτῃ προσαγγέλλουσί τινες καὶ τὴν
τῶν στρατηγῶν ἧτταν, οὃς πολεμήσοντας τοῖς Ιουδαίοις
χατελελοίπει, καὶ τὴν ἰσχὺν ἤδη τὴν τῶν Ἰουδαίων.
. 45 Προσγενομένης οὖν χαὶ τῆς περὶ τούτων φροντίδος τῇ
προτέρᾳ, συγχυθεὶς ὑπὸ ἀθυμίας εἷς νόσον χατέπεσεν'
ἧς unxuvopévne xat αὐξανομένων τῶν παθῶν, συνεὶς
ὅτι μέλλει τελευτᾶν συγχαλεῖ τοὺς φίλους, καὶ τήν τε
νόσον αὐτοῖς χαλεπὴν οὖσαν ἐμήνυε χαὶ τοῦτο, ὅτι
60 ταῦτα πάσχει xaxocac τὸ Ἰουδαίων ἔθνος, παρεδήλου,
συλήσας τε τὸν ναὸν χαὶ τοῦ Θεοῦ χχταφρονήσας. Καὶ
ταῦτα λένων ἐξέπνευσεν: ὥστε θαυμάζειν Πολύῤιον

APXAIOAOTIAZ BIBA. IB. ΚΕΦ. Θ.

[e20,01:.|
runt pro rebus feliciler gestis, pariterque pro incolumitate

exercitus : nam Judeeorum nemo istis in preeliis ceciderat.

6. Interea Josephus Zachariz filius et Azarias, quos co-
piarum duces reliquerat Judas , quo tempore Simon in Gali-
lea bellum gerebat contra Ptolemaidis incolas, ipse vero
Judas et frater ejus Jonathas in Galaaditide , volentes et ipsi
ducum bellica virtute insigniam gloriam sihi acquirere, cum
suis militibus profecti sunt ad Jamniam. Sed eis obviam
egresso Gorgia Jamnism prefecto, pugnaque commissa,
homines de suis ad duo millia amittunt, et terga vertentes
usque ad Judose (ines fugati sunt. Heec autem clades illis
propterea accidit, quod iis non obsequuti sunt quae man-
daverat Judas , ut scilicet cum nemine, antequam ipse ades-
set, prelio dimicarent. Nam preter cetera ejus consilia
sollertia etiam illud plane mirandum , quod cladem Josephi
et Azari; militibus illatam illis eventuram esse intellexit,
si vel tantillum ab iis discederent quz in mandatis dede-
rat. At Judas ejusque fratres Idumaeos bello persequi nou
destiterunt, sed eos undique premebant urgebantque ; et
quum urbem Chebronem cepissent, ejus munitiones dirue-
runt, el turribus incensis extraneorum regionem depopula-
bantur urbemque Marissam , ac inde Azotum delati eain
ekpugnarunt et diripuerunt. Multum autem spoliorum et
praedi secum asportantes in Judzeam reversi sunt.

CAP. IX. (XIII. )

Sub id tempus etiam rex Antiochus superiores tractus
peragrans audivit urbem esse in Perside opibus przstan-
tem , Elymaida nomine, in eaque Diane templum valde
opulentum , omne genus donariis refertum; arma etiam el
loricas ibi esse, quae fama accipiebat reliquisse Alexandrum,
Philippi filium , Macedonum regem. ltaque his incitatus,
Blymaida properavit, admotoque exercitu eam obsidebat.
Illis autem qui in ea erant nec adventu ejus nec oppugna-
tione territis, sed forliter resistentibus, spe sua frustratus
est. Quum enim illum ab urbe repulissent, facta eruptione
eum persequuli sunt, adeo ut fuga se Babylonem receperit,
magna exercitus parte amlssa. Dolenti autem quod tam
male ei res ceciderant, nunciant quidam duces profligatos
etiam esse quos ad bellum cum Judaeis gerendum reli-
querat, Judivorumque vires magna cepisse incrementa. Iac
de re nova sollicitudine priori accedente, animi anxiefate
obrutus in morbum incidit. Quo quum diutius teneretur, εἰ
augerentur cruciatus, cogitans jam sibi esse morienduu,
amicos convocat, et morbum suum illis gravem esse signi-
ficabat, ac prseterea illud declarabat, àe ista passum esse,
quod Judeorum genlem male mulcaverit, templumque
spoliaverit, et Deum contempserit. Alque bis diclis ani-
mam exhalavit, adeo ut mirari subeat Polybium Megalo-

(μμ4,545.)

τὸν Μεγαλοπολίτην, ὃς ἀγαθὸς ὧν ἀνὴρ ἀποθανεῖν λέγει
τὸν Ἀντίοχον βουληθέντα τὸ τῆς ἐν Πέρσαις ᾿Αρτέμιδος
ἱερὸν συλῆσαι. Τὸ γὰρ μηχέτι ποιῆσαι τὸ ἔργον βου-
λευσάμενον οὖχ ἔστι τιμωρίας ἄξιον. Εἰ δὲ διὰ τοῦτο
s Πολυδίῳ δοχεῖ καταστρέψαι τὸν βίον Ἀντίοχον οὕτω»,
πολὺ πιθανώτερον διὰ τὴν ἱεροσυλίαν τοῦ ἐν Ἵεροσο-
λύμοις γαοῦ τελευτῆσαι τὸν βασιλέα. Ἀλλὰ περὶ μὲν
τούτου οὐ διαφέρομεν τὴν ὑπὸ τοῦ Μεγαλοπολίτου
λεγομένην αἰτίαν παρὰ τὴν ὑφ᾽ ἡμῶν ἀληθῆ νομίζοὺ-
fp σιν.

[Δ΄ β΄. Ὁ δ᾽ Ἀντίοχος, πρὶν ἢ τελευτᾶν χαλέσας
Φίλιππον, ἕνα τῶν ἑταίρων, τῆς βασιλείας αὐτὸν ἐπί-
τρόπον χαθίστησι, xai δοὺς αὐτῷ τὸ διάδημα καὶ τὴν
στολὴν xal τὸν δαχτύλιον, Ἀντιόχῳ τῷ παιδὶ αὑτοῦ

ι» ταῦτα ἐχέλευσε χομίσαντα δοῦναι. δεηθεὶς προνοῆσαι
τῆς ἀνατροφῆς αὐτοῦ xat τηρῆσαι τὴν βασιλείαν ἐχείνῳ.
Ἀπέθανε δὲ ᾿Αντίοχος ἐνάτῳ χαὶ τεσσαραχοστῷ xol
ἑχατοστῷ ἔτει. Λυσίας δὲ, αὐτοῦ τὸν θάνατον δηλώσας
τῷ πλήθει, τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἀντίοχον (αὐτὸς γὰρ εἶχε
9 τὴν ἐπιμέλειαν) ἀποδείχνυσι βασιλέα, καλέσας αὐτὸν
Εὐπάτορα.

T. Ἐν δὲ τούτῳ τῷ χαιρῷ οἱ ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν Ἵερο-

σολύμων φρουροὶ χαὶ φυγάδες τῶν ᾿Ιουδαίων πολλὰ
. τοὺς Ιουδαίους εἰργάσαντος ᾿Γοὺς γὰρ ἀναθαίνοντας
t εἰς τὸ ἱερὸν θῦσαι βουλομένους ἐξαίφνης ἐχτρέ ἕροντες ol
σρουροὶ διέφθειραν" ἐπέχειτο γὰρ τῷ ἱερῷ ἢ dxpa.
Ἰωύτων οὖν συμβαινόντων αὐτοῖς, Ἰούδας ἐξελεῖν
ἀέγνω τὴν φρουρὰν, xal | συναγαγὼν τὸν λαὸν ἅπαντα
τοὺς ἐν τῇ ἄχρᾳ χαρτερῶς ἐπολιόρχει. "Exo; δ᾽ ἦ ἣν
i τοῦτο τῆς ἀρχῆς τοῖς ἀπὸ Σελεύχου ἑχατοστὸν χαὶ
| πεντηχοστόν. Κατασχευάσας οὖν μηχανήματα καὶ
γύματα ἐγείρας φιλοπόνως προσέχειτο τῇ τῆς ἄκρας
αἱρέσει, Πολλοὶ δὲ τῶν ἐν αὐτῇ φυγάδων νύχτωρ
ἐξελθόντες εἰς τὴν χώραν, χαί τινας τῶν ὁμοίων καὶ
ὦ ἀσεδῶν συναγαγόντες, ἦχον πρὸς Ἀντίοχον τὸν βασιλέα
οὐχ ἀξιοῦντες ἑαυτοὺς ὑπερορᾶσθαι δεινὰ πάσχοντας
ὑπὸ τῶν ὁμοφύλων, χαὶ ταῦθ᾽ ὑπομένοντας διὰ τὸν πα-
τέρα αὐτοῦ » τὴν μὲν πάτριον αὐτῶν χαταλείψαντας
θρησχείαν, ἣν δὲ προσέταξε, ταύτην ποιουμένους.
ὦ Κινδυνεύειν οὖν ὑπὸ Ἰούδα xa τῶν σὺν αὐτῷ τὴν
ἀχρόπολιν αἱρεθῆναι χαὶ τοὺς φρουροὺς τοὺς ὑπὸ τοῦ
βασιλέως χκατασταθέντας, εἰ μή τις παρ᾽ αὐτοῦ βοήθεια
πεμφθείη, Ταῦτ᾽ ἀχούσας ὃ παῖς ᾿Αντίοχος ὠργίσθη,
χαὶ τοὺς ἡγεμόνας χαὶ φίλους μεταπεμψάμενος ἐχέλευσε
ul μισθοφόρους συναγαγεῖν καὶ ἐχ τῆς βασιλείας τοὺς στρα-
τεύσιμον ἡλικίαν ἔχοντας. Καὶ συνήχθη στρατὸς πεζῶν
μὲν ὡσεὶ δέχα μυριάδες, ἱππεῖς δὲ δισμύριοι, ἐλέφαντες
δὲ δύο χαὶ τριάχοντα.
δ΄͵ Ταύτην οὖν ἀναλαδὼν τὴν δύναμιν ἐξώρμησεν
W ἐχ τῆς ᾿Αντιοχείας μετὰ Λυσίου, πάσης τῆς στρατιᾶς
ἔροντος τὴν ἡγεμονίαν. Καὶ παραγενόμενος εἰς τὴν
Ἰβουμαίαν ἐκεῖθεν εἰς Βεθσούραν ἀναύαίνει πόλιν,
σφόδρα ὀχυρὰν xat δυσάλωτον, καὶ περιχαθίσας ἐπο-
λιόρχει τὴν πόλιν, Ἰἰσγυρῶς δὲ ἀντεχόντων τῶν Βεῦ-

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. ΙΧ.

[e21,022.] 469

politanum : qui , quum vir esset alioqui probus, memorise
proderet , Antiochum periisse , quod Dianre templum apud
Persas expilare voluisset. Voluisse enim tantum nec fecisse
haud poena dignum erat. Quodsi Polybio videatur Antio-
chum ob hujusmodi causam finlisse vitam, multo verisi-
milius est, ob sacrilegam templi Hierosolymitani direptio-
nem exstinctum esse. Sed hac de re non libet cum illis
contendere, qui causam a Megalopolitano allatam huic no-
stro preeferendam esse arbitrantur.

(XIV.) 2. Ceterum Antiochus , priusquam inoreretur, Phi-
lippo uno de sodalibus suis vocato, ipsum regni curatorem
coustituit, traditoque ei diademate vestituque suo et annulo,
jussit ut ad Antiochum filium &euum perferret eique redde-
ret, orans ut ipsum educandum curaret et regnum ei ser-
varet. Atque diein supremum obiit Antiochus anno cente-
simo quadragesimo nono, Αἱ Lysias, postquam ipsum
mortuum esse populo indicaverat, filium ejus Antiochum
dpse enim íllius curam gerebat) regem declarat, eumque
nuncupat Eupatorem.

3. Hoc autem tempore arcis Hierosolymitan:e custodes
et Judzorum perfuge multa in Judsos patrarunt. Eos
enim qui in templum rem divinam faciendi ergo ascende-
bant, peremerunt : nam templo arx imminebat. Itaque
quum bec illis acciderint , id Jude in animo erat ut prtesi-
dium istud de medio tolleret, populoque omni convocato
eos qui in arce erant valide oppugnabat. Annus antem
Fabri-
calis ilaque machinis οἱ aggeribus excitatis magnopere
urgebat ut arcem caperet. Sed multi ex perfugis, qui in
ea erant , noctu in regionem egressi , et , coactis quibusdam
sui similibus et implis, ad Antiochum regem se confere-
bant, postulantes ut ipsos non negligeret, dum a populari-
bus suis dira paterentur, atque illa sustinerent patris
ipsius gratia, quod religionem patriam reliquissent, et eam
quam iile instituerat sequerentur.

Seleucidarum is erat centesimus quinquagesimus.

Nunc vero periculum
esse ne Judas et qui cum eo sint el arcem capiant et prze-
sidium a rege constitutum , nisi ab ipso suppetiz mitteren-
tur. His auditis Antiochus puer iratus est, accersítisqué
ducibus et amicis jussit eos milites colligere mercenarios,
virosque e regno suo qui militaris essent eefatis. Et coactus
est exercitus, peditum circiter centum millia, equitum vero
viginti millia , eiephantique duo et triginta.

4. His copiis rex Anliochia profectus est cum Lysia, totius
exercitus imperium habente. Quumque in Idumeam
pervenisset, inde ad Bethsuram ascendit, urbem valde
munitam captuque difficilem , eamque circumsessam oppu-

"pare cepit. Detlisursnis autem fortiter resistentibus , e$

70 (ε6,»46.)

σουραίων καὶ τὴν παρασχευὴν αὐτοῦ τῶν μηχανημάτων
ἐμπρησάντων, (ἐπεξῆλθον γὰρ αὐτῷ.) χρόνος ixplósro
πολὺς περὶ τὴν πολιορχίαν. Ἰούδας δὲ τὴν ἔφοδον τοῦ
βασιλέως ἀχούσας ἀφίσταται μὲν τοῦ τὴν ἄχραν mo-
& λιορχεῖν, ἀπαντήσας δὲ τῷ βασιλεῖ βάλλεται στρατό-
πεδον ἐπὶ τῶν στενῶν, ἔν τινι τόπῳ Βεθζαχαρία λε-
γομένῳ, σταδίους ἀπέχοντι τῶν πολεμίων ἑθδομήχοντα.
Ὁ δὲ βασιλεὺς ὁρμήσας ἀπὸ τῆς Βεθσούρας ἤγαγε τὴν
δύναμιν ἐπὶ τὰ στενὰ xal τὸ τοῦ Ἰούδα στρατόπεδον. Ἅμ’᾽
10 ἡμέρᾳ δὲ πρὸς μάχην διέτασσε τὴν στρατιάν. Τοὺς μὲν
οὖν ἐλέφαντας ἐποίησεν ἀλλήλοις ἕπεσθαι διὰ τὴν στενο-
χωρίαν, οὐ δυναμένων αὐτῶν ἐπὶ πλάτος τετάχθαι"
εἰς δὲ χύχλον ἐλέφαντος ἑχάστου συμπαρῆσαν πεζοὶ
μὲν χίλιοι, ἱππεῖς δὲ πενταχόσιοι" ἔφερον δὲ οἱ ἐλέ--
I5 φάντες πύργους τε ὑψηλοὺς xai τοξότας. 'Γὴν δὲ
λοιπὴν δύναμιν ἑχατέρωθεν ἐποίησεν ἀναδαίνειν ἐπὶ
τὰ don, τοὺς φίλους αὐτῆς προτάξας. Κελεύσας δὲ
ἀλαλάξαι τὴν στρατιὰν προσθάλλει τοῖς πολεμίοις, γυ-
μνόσας τάς τε γρυσᾷς χαὶ χαλχᾶς ἀσπίδας, ὥστε αὐγὴν
30 ἀπ᾿ αὐτῶν ἀφίεσθαι λαμπράν’ συνεπήχει δὲ τὰ ὄρη χε-
χραγότων αὐτῶν. Ταῦτα ὁρῶν ὁ Ἰούδας οὐ χατε-
πλάγη, δεξάμενος δὲ γενναίως τοὺς πολεωίους, τῶν
προδρόμων περὶ ἑξαχοσίους ἀναιρεῖ. ᾿Ελεάζαρος δ᾽ ὁ
ἀδελφὸς αὐτοῦ, ὃν Αὐρὰν ἐχάλουν, ἰδὼν τὸν ὑψηλότα-
85 τὸν τῶν ἐλεφάντων ὡπλισμένον θώραξι βασιλικοῖς καὶ
νομίζων ἐπ᾽ αὐτοῦ τὸν βασιλέα εἶναι, παρεβάλλετο
σφόδρα εὐκαρδίως ἐπ᾽ αὐτὸν ὁρμήσας. Καὶ πολλοὺς
μὲν τῶν περὶ τὸν ἐλέφαντα χτείνας, τοὺς ἄλλους δις-
σχέδασεν' ὑποδὺς δὲ ὑπὸ τὴν γαστέρα xa πλήξας
30 ἀπέχτεινε τὸν ἐλέφαντα᾽ ὁ δ᾽ ἐπικατενεχθεὶς τῷ ᾿Ελεα-
ζάρῳ διαφθείρει τὸν ἄνδρα ὑπὸ τοῦ βάρους. Καὶ οὗτος
μὲν εὐψύχως πολλοὺς τῶν ἐχθρῶν ἀπολέσας τῷ τρόπῳ
τούτῳ τὸν βίον χατέατρεψεν.
€. 'O δὲ Ἰούδας δρῶν τὴν τῶν πολεμίων ἰσχὺν
a5 ἀνεχώρησεν εἰς ᾿Ἱεροσύλυμα xat πρὸς πολιορχίαν πα-
ρεσχευάζετας, Ἀντίοχος δὲ τὸ μὲν τῆς στρατιᾶς εἰς
Βεθφούραν ἔπεμψε, πολεμήφων αὐτὴν τῷ λοιπῷ δὲ τῆς
δυνάμεως αὐτὸς ἧκεν ἐπὶ τὰ Ἱεροσόλυμα. — Of μὲν οὖν
Βεθσουρῖται, τὴν ἰσχὺν χαταπλαγέντες xal axavitovea
40 βλέποντες τὰ ἐπιτήδεια, παραδιδάασιν αὑτοὺς, doxouc
λαθόντες ὑπὲρ τοῦ μηδὲν πείσεσθαι δεινὸν ὑπὸ τοῦ
βασιλέως. ᾿Αντίοχος δὲ, λαῤὼν τὴν πόλιν ἄλλο μὲν
αὐτοὺς οὐδὲν διόθηκεν 1] μόνον γυμνοὺς ἐξέδαλε,, φρου-
ρὰν δὲ χατέστησεν ἰδίαν ἐν τῇ πόλει. Πολλῷ δὲ
45 χρόνῳ τὰ ἱερὸν παλιορχῶν τὸ ἐν ᾿ἱεροσολύμαις προσ-
εχαθίζετο, χαρτερῶς τῶν ἔνδον ἀμωνομένων' πρὸς
ἕκαστον γὰρ ὧν 6 βασιλεὺς ἐπ᾽ αὐτοὺς ἔστησε μηχά-
νημα, χἀχεῖνοι πάλιν ἀντεμηχανῶντοι, Τροφὴ δ᾽
αὐτοῖς ἐπελελοίπει, τοῦ μὲν ὄντος ἀπανηλωμένου
t) χαρποῦ, τῆς δὲ γῆς ἐχείνῳ τῷ ἔτει μὴ γεγεωργημέ-
νης, ἀλλὰ διὰ τὸ εἶναι τὸ ἕδδομον ἔτος, χαθ᾽ ὃ νόμος:
ἦν ἡμῖν ἀργὴν ἐᾶν τὴν χώραν, ἀσπόρου μεμενηχυίας.
. Πολλοὶ τοιγαροῦν τῶν πολιορχουμένων ἀπεδίδρασχον

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. 18. ΚΕΦ. Θ.

[652.05.ἢ

machinas ab ipso paratas, incursionibus factis, incendentr
bus, multum temporis in obsidione consumptum est. Judas
autem, audita regis expeditione, ab oppugbpatione arcis
desistit, regique obviam profectus, castra posuit ad an
gustias in loco qui Bethzacliaria dicebatur, septuaginta sfa-
diorum intervallo ab hostibus. At rex , digressus Dethsura,
exercitum duxit ad fauces, versusque Judi castra. Primo
autem mane copias ín aciem inslruxit; quumque non posset
elephantos explicare in aciei latitudinem propter locorum
angusiias, jussit ut unus post alium incederet : singulis
autem elephantis attributi erant mille pedites et equites
quingenli, qui eos undique sliparent ; gestabantque ele-
phanti turres excelsas etsagiltarios. Reliqunm vero exer-
citum linc atque illinc fecit edita montium ascendere,
amicis suis ei prepositis. Quum autem jussisset. exer-
citum clamorem militarem tollere, hostes aggreditur,
aureis zereisque clypeis nudatis, ut inde fulgor ingens
emicaret : οἱ illis magna voce clamantibus montes re-
spondebant. Nec tamen Judas his visis animo consternatus
est, sed, excepto fortiter hostium impelu, ad sexcentos
eorum occidit, qui primi ad manus venerant. Eleazarus
autem ejus frater, quem Auran vocabant, conspicatus de-
phantum alios omnes supereminentem, regiis thoracibus
loricatum , suspicatus in eo esse Regem, animose admodum
in eum impelum fecit. Quumque multos qui circa elephan-
tum erant peremisset, aliosque ditnovisset, sub ventrem
subiit, et elephantum vulneratum interfecit : is vero in
Eleazarum collapsus, suo pondere virum opprimit. Et
hic quidem , quum: magno animo multos ex hostibus perdi-
disset , hoc modo vitam finivit.

5. Αἱ Judas, ubi hostitím vires animadvertit, Hierosolyma
se recepit, seque ad obsidionem toleraudam parabat.
Antiochus vero, parte exercitus ad oppugnandam Betlisa-
ram missa, cum reliquis copiis in Hierosolyma profectus est.
At enim Betlisuritae multitudine territi, videntesque com-
meatus ipsos deficere, semet tradiderunt, fide jurejurando
Accepla se nihil mali a rege passuros esse. ^ Ceterum
Anliochus urbe potitus, nulla alia injuria eos affecit quam
quod nudos eos ejecerit; urbem autem suorum praesidio
firmavit. Verum per longum tempus assidebat oppugnando
fanum Hierosolymitanum, iis qui intus erant acerrime
propugnantibus : nam contra singulas a rege in eos ad-
hihitas machinationes illi alias coutra fecerunt. Commeatus
autem eos deficere coeperat, (frugibus, quas condiderapt ,
absuinptis , terraque eo anno non culta, et, quod septimus
eral annus quo secundum legem nostram regio feriatur, nulia
semente (acta. Mulli igitur obsessorum propter necessario

(516,547.)

διὰ τὴν τῶν ἀναγχαίων ἀπορίαν, ὡς ὀλίγους ἐν τῷ ἱερῷ
χαταλειφθῆναι.
ς΄. Καὶ τοῖς μὲν πολιορχουμένοις ἐν τῷ ἱερῷ τοιαῦτα
συνέβαινεν εἶναι τὰ πράγματα. Λυσίας δὲ ὁ στρατη-
Ἢ Ἰὸς xai 6 βασιλεὺς ᾿Αντίοχος, ἐπειδὴ Φίλιππος αὐτοῖς
ἀπὸ τῆς Περσίδος ἥχων ἐδηλώθη χαὶ τὰ πράγματα εἷς
ἑχυτὸν κατασχευάζειν, εἶχον μὲν ὥστε τὴν -πολιορχίαν
ἀφέντες ἐπὶ τὸν Φίλιππον ὁρμᾶν, οὐ μὴν τοῦτο ποιῆσαι
φανερὸν τοῖς στρατιώταις καὶ τοῖς ἡγεμόσιν ἔγνωσαν,
10 ἀλλ᾽ ἐκέλευσε τὸν Λυσίαν ὃ βασιλεὺς αὐτοῖς τε χαὶ
τοῖς ἡγεμόσιν ἐν χοινῷ διαλεχθῆναι, μηδὲν μὲν τῶν
περὶ Φιλίππου ἐμφανίζοντα, τὴν δὲ πολιορκίαν ὅτι
ἐρονιωτάτη, γένοιτ᾽ ἂν δηλοῦντα, καὶ τὴν ὀχυρότητα
τοῦ γωρίου, xai ὅτι τὰ τῆς τροφῆς αὐτοῖς ἤδη ἐπελε-
15 λοίπει, xal ὁ ὡς πολλὰ δεῖ χαταστῆσαι τῶν ἐν τῇ βασι-
λείᾳ πραγμάτων, xal ὡς δοκεῖ πολὺ χρεῖττον εἶναι
σπονδὰς ποιησαμένους πρὸς τοὺς πολιορχουμένους χαὶ
9 (ay πρὸς ὅλον αὐτῶν τὸ ἔθνος, ἐπιτρέψαντας
αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς πατρῴοις νόμοις, ὦ ὧν ἀφαιρεθέντες
Ὁ ἐξεπολεμώθησαν, χωρεῖν ἐπὶ τὰ obuia. Ταῦτα τοῦ
Λυσίου φήσαντος ἠρέσθη τό τε στράτευμα xal οἱ ἦγε-
μόνες τῇ γνώμη.
(Ε΄ C. Καὶ πέμψας ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἰούδαν xal
τοὺς σὺν αὐτῷ πολιορχουμένος εἰρήνην τε ἐπηγγείλατο
$$ xai συγχωρεῖν τοῖς πατρῴοις νόμοις χρωμένους ζῆν.
Οἱ δὲ ἀσμένως δεξάμενοι τοὺς λόγους, λαθόντες ὅρχους
τε καὶ πίστεις, ἐξῆλθον ἐχ τοῦ ἱεροῦ. Εἰσελθὼν δὲ
᾿Αντίοχος εἷς αὐτὸ χαὶ θεασάμενος ὀχυρὸν οὕτω τὸ
γωρίον παρέθη τοὺς ὅρχους, xal χελεύει τὴν δύναμιν
ὃ) παραστᾶσαν καθελεῖν τὸ τεῖχος εἷς ἔδαφος. Καὶ ταῦτα
ποιῆσας ἀνέστρεψεν εἰς ᾿Αντιόχειαν, ἐπαγόμενος Ὀνίαν
τὸν ἀρχιερέα", ὃς καὶ Μενέλαος ἐχαλεῖτο᾽ Λυσίας γὰρ
συνεθρούλευσε τῷ βασιλεῖ τὸν Μενέλαον ἀνελεῖν, εἰ
βούλεται τοὺς Ιουδαίους ἠρεμεῖν xa μηδὲν ἐνοχλεῖν
ὃ αὑτῷ τοῦτον γὰρ ἄρξαι τῶν χκαχῶν, πείσαντ᾽ αὐτοῦ
τὸν πατέρα τοὺς Ἰουδαίους ἀναγκάσαι τὴν πάτριον
ὑρησχείαν χαταλιπεῖν. Πέμψας οὖν τὸν Μενέλαον 6
βασιλεὺς sl; Βέροιαν τῆς Συρίας διέφθειρεν, ἀρχιερα-
τεύσχαντα μὲν ἔτη δέχα, πονηρὸν δὲ γενόμενον xal
(0 ἀσεθῇ xal, ἵνα αὐτὸς ἄρχῃ, τὸ ἔθνος ἀναγχάσαντα
παραθῆναι τοὺς ἰδίους νόμους. Ἀρχιερεὺς δ᾽ ἐγένετο
μετὰ τὸν τοῦ Μενελάου θάνατον Ἄλχιμος ὃ xai "Ja-
χειμὴς χληθείς. Ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀντίοχος εὑρὼν ἤδη
τὸν Φίλιππον χρατοῦντα τῶν πραγμάτων ἐπολέμει
$ πρὸς αὐτὸν, χαὶ λαδὼν αὐτὸν ὑποχείριον ἀπέχτεινεν.
Ὁ δὲ τοῦ ἀρχιερέως υἱὸς Ὀνίας, ὃν προείπομεν ἔτι
παϊδχ τελευτήσαντος ἀφίεσθαι τοῦ πατρὸς, ἰδὼν ὅτι
τὸν θεῖον αὐτοῦ Μενέλαον ὃ βασιλεὺς ἀνελὼν τὴν ἀρ-
γαερωσύνην ᾿Ἀλχίμῳ δέδωκεν, οὐχ ὄντι ἐχ τῆς τῶν
0 ἀρχιερέων γενεᾶς, ἀλλ᾽ ὑπὸ Λυσίον πεισθεὶς μεταθεῖναι
τὴν τιμὴν ἀπὸ ταύτης τῆς οἰχίας εἰς ἕτερον οἶκον,
suyet πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Αἰγύπτου βασιλέα, καὶ
τιμῆς ἀξιωθεὶς ὑπό τε αὐτοῦ xai τῆς γυναιχὸς αὐτοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. IX.

[e2.] — 471
rura inopiam diffugiebant, adeo ut pauci in templo relicti
fuerint.

6. Atque illis quidem , qui in fano obsidebantur, ita rcs
ceciderunt. Lysias vero copiarum dux et Antiochus rex ,
postquam eis nunciatum erat Philippum e Perside venire,
et rerum summam sibimet vindicare , in ea erant sententia
ut solota obsidione adversus Philippum ire contenderent ,
id tamen consilii tam duces quam milites celare decreve-
runt. Ceterum rex mandavit Lysite ut in concione quum
ipsos tum duces alloqueretur, mentionem nullam faciens
negotiorum Philippi, id vero subindicans , oppugnationem
fore rem longi temporis , locumque esse munitissimum, et
commeatus ipsos jam defecisse, multaque in regno consti-
tuenda esse , adeoque longe melius videri fedus cum ob-
sessis et amicitiam cum tofa illorum gente inire, et sinere
eos uti patriis legibus, quibus ademptis in bellum erupe-
rint, atque domum redire. Quum ista Lysias loquutus
esset , tam ducibus quam exercitui placuit sententia.

(XV.) 7. Tum rex, míssis ad Judam et qui cum eo obsessi
erant nunciis, pacem iis se daturum promisit libertatemque
vivendi patriis legibus. Illi vero his verbis libenter obsequuti,
fideque jurejurando accepta, e templo exiere. At Antio-
chus, ut in illud ingressus animadverlit locum egregie adeo
munitum , datum a se jusjurandum violavit, prtecipitque
exercilul , quí tum ei aderat, ut murum diraerent soloque
tequarent. Atque hís factis Antiochiam reversus est, secum
ducens Oniam pontificem , qui Menelaus vocabatur. Nam
Lysias consilium dederat regi ut Menelaum interficeret, si
vellet Judzeos quiescere, nullumque sibi negotium facessere :
hunc enim malorum auctorem exstitisse , patri ipsius per-
suadendo ut Judeos ad patrium cultum relinquendum
adigeret. Rex igitur Menelaum in Beroam Syrie urbem
ablegatum interfici jussit, post decennium in pontificatu
exactum , hominem malum et impium, qui, ut principatum
sibi adstrueret , gentem coegil a propriis Jegibus desciscere.
Posl Menelai autem obitum pontifex factus est Alcimus ,
qui et Jacimus nominatus. Ceterum Antiochus rex , quum
offendisset Philippum rerum gubernaculo admotum, bellum
ei movebat , et in poteslatem suam redactum extremo sup-
plicio affecit. Filius autem pontificis Onias, quem pueru-
lum defuncto patre relictum jam ante diximus, videns
quod rex, patruo sno sublato , pontificatum Alcimo dedis-
set, qui non erat de genere pontificali, persuasus nempe
a Lysia ut bonorem ab ea familia in aliam domum trans-

ferret , fugit ad Ptolemzum regem Egypti; atque, ab eo

472 (w7—549.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. I.

ΟὟ

Κλεοπάτρας λαμθάνει τόπον ἀξιώσας ἐν τῷ νομῷ τῷ | et uxore ejus Cleopatra honorifice exceptus, impetravit ab

Ἡλιοπολίτη, ἐν ᾧ καὶ ὅμοιον τῷ ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧχο-
, δόμησεν ἱερόν, [Περὶ τούτων μὲν οὖν εὐχαιρότερον
ἁωῖν' ἔσται διελθεῖν.

ΚΕΦ. Κ΄.

& Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν χαιρὸν φυγὼν Δημήτριος ἀπὸ
Ῥώμης ὃ Σελεύχου υἱὸς xal χαταλαθόμενος τῆς Συρίας
Τρίπολιν, περιτίθησι μὲν αὑτῷ διάδημα, συναγαγὼν
δέ τινας περὶ αὑτὸν μισθοφόρους, εἰς τὴν βασιλείαν
εἰσῆλθε, πάντων αὐτὸν ἡδέως προσδεχομένων xal πα-

10 ραδιδόντων αὑτούς: συλλαδόντες δὲ xal ᾿Αντίοχον
τὸν βασιλέα χαὶ Λυσίαν ζῶντας ἀνάγουσιν αὐτῷ. Καὶ
οὗτοι μὲν χελεύσαντος παραχρῆμα Δημητρίου διε-
φθάρησαν, βασιλεύσαντος ᾿Αντιόχου ἔτη δώο, χαθὼς
ἤδη που καὶ ἐν ἄλλοις δεδήλωται. Συστραφέντες

18 δὲ πρὸς αὐτὸν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων πονηροὶ καὶ φυ-
γάδες, καὶ μετ᾽ αὐτῶν Ἄλχιμος 6 ἀρχιερεὺς, χατηγό-
pouv τοῦ ἔθνους παντὸς, xat τοῦ ᾿Ιούδα xal τῶν ἀδελφῶν
αὐτοῦ, λέγοντες ὡς τοὺς φίλους αὐτοῦ πάντας ἀπέ-
χτεῖναν xal ὅσοι τὰ ἐχείνον φρονοῦντες xai περιμέ-

20 voveo αὐτὸν ὑπῆρχον ἐν τῇ βασιλείᾳ τούτους ἀπολω-

λέκασιν, αὐτούς τε τῆς οἰχείας γῆς ἐχὄαλοντες ἀλλο-
τρίας ἐπήλυδας πεποιήχασιν, ἠξίουν τε πέλψαντα τῶν
ἰδίων τινὰ φίλων, γνῶναι δι’ αὐτοῦ τὰ ὑπὸ τῶν περὶ
τὸν Ἰούδαν τετολμημένα.

β΄. Ὁ δὲ Δημήτριος παροξυνθεὶς ἐκπέμπει Βαχ-
χίδην, φίλον Ἀντιόχου τοῦ ᾿Εἰ πιφανοῦς βασιλέως, ἄνδρα
χρηστὸν καὶ τὴν Μεσοποταμίαν ἄπασαν πεπιστευμένον,
δοὺς αὐτῷ δύναμιν xal τὸν ἀρχιερέα παραθέμενος
αὐτῷ Ἄλχιμον, ἐντειλάμενος ἀποχτεῖναι ᾿Ιούδαν xai

80 τοὺς σὺν αὐτῷ. ᾿Εξορμήσας δὲ ἀπὸ τῆς ᾿Αντιοχείας ὃ
Baxyiónc μετὰ τῆς δυνάμεως καὶ παραγενόμενος εἷς
τὴν Ἰουδαίαν, ἔπευψε πρὸς τὸν ᾿Ιούδαν xal τοὺς ἀδελ--
φρὼς αὑτοῦ περὶ φιλίας xat εἰρήνης διαλεγόμενος" δολῳ
γὰρ αὐτὸν ἐδούλετο λαδεῖν. Ὃ δ᾽ οὐχ ἐπίστευσεν"

85 ἑώρα γὰρ ὅτι μετὰ στρατιᾶς πάρεστι τοσαύτης μεθ᾽
ὅσης ἐπὶ πόλεμόν τις, ἀλλ᾽ οὐχ ἐπ’ εἰρήνην ἔρχεται.
Τινὲς μέντοι γε τῶν ἐκ τοῦ δήμου προσέχοντες οἷς ὃ
Βαχχίδης ἐπεχηρυχεύσατο, χαὶ νομίσαντες οὐδὲν αὐτοὺς
ὑπὸ ᾿Αλχίμου πείσεσθαι δεινὸν ὄντος ὁμοφύλου, πρὸς

40 αὐτοὺς ἀνεχώρησαν" χαὶ λαθόντες ὅρχους παρ᾽ ἀμ-
φοτέρων, μήτε αὐτούς τι παθεῖν μήτε τοὺς Ex τῆς αὐτῆς
ὄντας προαιρέσεως, ἐπίστευσαν αὑτοὺς ἐχείνοις. ὋὉ
δὲ Βαχχίδης ὀλιγωρήσας τῶν ὅρχων ἑξήχοντα μὲν
αὐτῶν ἀπέκτεινε, τοὺς δὲ ἄλλους ὅσοι διενοοῦντο πρὸς

40 αὐτὸν ἀναχωρεῖν ἀπέτρεψε, τοῖς πρώτοις τὴν πίστιν
μὴ φυλάξας. ᾿Κπεὶ δ᾽ dx τῶν “Ἱεροσολύμων ἀπελθὼν
χατὰ χώμην Βηθζηθὼ λεγομένην ἐγένετο, πέμψας
συλλαμόάνει πολλοὺς τῶν αὐτομολούντων xal τινας
τοῦ λαοῦ, xai πάντας ἀποχτείνας προσέταξε τοῖς ἐν

50 τῇ χώρα πᾶσιν ὑπαχούειν Ἀλχίμῳ " καὶ μετὰ στρατιᾶς
τινος, ἵν᾽ ἔγη τηρεῖν τὴν γώραν αὐτοῦ, χαταλιπὼν

25,

eis locum in provincia Heliopolitana , ubi templum Hieroto.
lymitano simile edificavit. Sed de isfis dicendi locus erit
magis opportunus.

CAP. X. (XVI)

Eodem tempore Demetriua Seleuci filius Roma profugus,
Tripoli Syriae occupata , diadema sibi imposuit, atqoe ui
litibus aliquot mercenariis sibi comparatis regiam ingresses
est, omnibus eum lzxete excipientibus et semet ei submillen-
tibus. Quuin autem Antiochum regem et Lysiam compre
hendissent, ad eum vivos deducunt : alque illi, ita e
vestigio jubente Demetrio, interfecti erant, quum annos

duos regnasset Antiochus , sicut et alibi jam ante memore-

vimus. At quum mulli ex Judeis impii et profugi ad eum
sese aggregassent , et cum els Alcimus pontifex , accusabant
totam gentem, ac Judam et fratres ipsius, narrantes ul
amicos ejus ornnes trucidarint , et quotquot in regno rebus
ejus studerenl ipsumque exspectarent, etiam illos perdi-
derint, et ipsos propria e terra ejectos in aliena percgrinvs
fecerint, poslulabautque ut aliquo ex amicis suis misso ex
ipso disceret quae ab Juda patrata fuerint.

2. Demetrius ira commotus 1nittit Bacchiden, amicum
regis Antiochi Epiphanis , virum probum, cui tum Mesope-
tamie omnis przefectura credita erat , copiis ei datis, com-
mendatoque ipsi Alcimo pontifice, addito mandalo ut Judam
et qui cum eo erant ferro perimeret. Bacchides autem
Antiochia profectus cum exercitu, postquam pervenit in
Judzam, mittit ad Judam et ejus fratres, ut de paceel
amicitia ageret : volebat enim eum per dolum capere.
Sed ille fidem non habuit : videhet enim quod tanto cum
exercitu adesset , quo ad bellum, non ad pacem itur. Qui-
dam tamen e populo credentes iis quee Bacchides per pre
conem denunciaverat, ratique sibi ab Alcimo, populari
suo , nihil mali eventurum esse, ad eos se contulerunt, el
jurejurando ab utrisque accepto , nec ipsos nec qui ejusdem
secum sint voluntalis mali quidquam passuros esse,
eorum fidei sese commiserunt. Bacchides autem , jureju-
rando insuper habito, sexaginta quidem illorum interfecit,
ceteros vero, quibus in animo erat ad ipsum se recipere, ἃ
proposito avertebat , prioribus fide non servata. Poslquam
vero Hierosolymis digressus ad vicum pervenit Bethzellio
vocatum, quibusdam e suis emissis , comprehendit perfu-
garum multos et e populo nonnullos, atque omnibus ma
ctatis , jussit ut quotquot in ea regione essent Alcimo pare
rent , relictisque cum eo militibus, qui ipsum in provincia

(s49,550.)

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. X.

[e25,026.] 4728

αὐτὸν, εἰς Ἀντιόχειαν πρὸς τὸν βασιλέα Δημήτριον | sua custodienda juvarent , Antiochiam ad Demetrium regem

ὑπέστρεψεν.

1. Ἄλχιμος δὲ τὴν ἀρχὴν αὑτοῦ βουλόμενος βεδαιώ-
σασῆαι, χαὶ συνεὶς ὅτι χατασχευάσας εὔνουν τὸ πλῆθος
ἐσφαλέστερον ἄρξει, χρηστοῖς ἅπαντας ὑπήγετο λόγοις
xi πρὸς ἡδονὴν ἑχάστῳ xoi χάριν ὁμιλῶν. Ταχὺ
ἐὶ μάλα χεῖρα πολλὴν καὶ δύναμιν περιεδάλλετο" τού-
τῶν δ᾽ ἦσαν ol πλείους ἐχ τῶν ἀσεδῶν καὶ πεφυγαδευ--
μένων) οἷς ὑπηρέταις xa στρατιώταις χρώμενος ἐπήρ-
pe τὴν γώραν, καὶ ὅσους ἐν αὐτῇ τὰ ' Ἰούδα φρονοῦν-
tx; ηύρισχεν, ἐφόνευσεν. Ὁρῶν δὲ τὸν Ἄλχιμον ἤδη
μέγαν ὁ Ἰούδας γενόμενον xal πολλοὺς διεφθαρχότα
τῶν ἀγαθῶν χαὶ ὁσίων τοῦ ἔθνους, χαὶ αὐτὸς ἐπιπορευό-
ψμενς τὴν χώραν διέφθειρε τοὺς τὰ αὐτὰ ἐχείνῳ φρο-
ἐῶντας, Βλέπων δ᾽ αὑτὸν 6 ἴλλχιμος ἀντέχειν τῷ
"aa u3; δυνάμενον, ἀλλ᾽ ἡττώμενον αὐτοῦ τῆς ἰσχύος,
ἐπὶ τὴν παρὰ Δημητρίου τοῦ βασιλέως συμμαχίαν
ἔνω τραπέσθαι, Παραγενόμενος οὖν εἰς ᾿Αντιόχειαν
ταρώξυνεν αὐτὸν ἐπὶ τὸν Ἰούδαν, κατηγορῶν ὡς πολ-

J)à μὲν ὑπ᾽ αὐτοῦ πεπόνθοι χαχὰ,, πλείω δὲ γένοιτ᾽ ἂν,
ἐ μὴ προκαταληφθείη xal δοίη δίχην, δυνάμεως ἰσχυ-
ok, ἐπ᾿ αὐτὸν ἀποσταλείσηφ.

[2.1 δ΄. Ὁ δὲ Δημήτριος, τοῦτ᾽ ἤδη xat τοῖς ἰδίοις αὖ-
τοῦ πράγμασιν ἐπισφαλὲς ἡγησάμενος εἶναι, τὸ περιιδεῖν

| Ἰούδαν ἐν ἰσχύϊ τοσαύτη γενόμενον, ἐκπέμπει Νικάνο-
(2, τὸν εὐνούστατον αὐτῷ xal πιστότατον τῶν φίλων,
(ὑὖτος γάρ ἐστιν ὃ καὶ ἀπὸ τῆς Ρωμαίων πόλεως αὐτῷ
συμφυγών,) καὶ δοὺς δύναμιν ὅσην ἀρχέσειν ὑπέλαθεν
αὐτῷ πρὸς τὸν Ἰούδαν, ἐκέλευσε μηδεμίαν φειδὼ ποι-

Ὁ ἐσῆχι τοῦ ἔθνους. *O δὲ Νιχάνωρ, παραγενόμενος εἷς
Ἱεροσόλυμα, πολεμεῖν μὲν εὐθὺς οὐ διέγνω τῷ ᾿Ιούδα,
ὅλῳ δ᾽ ὑποχείριον λαθεῖν χρίνας προσπέμπει λόγους
ἐρηνικοὺς αὐτῷ, μηδεμίαν μὲν ἀνάγκην εἶναι φάσκων
πολεμεῖν xol χινδυνεύειν, δοχους δ᾽ αὐτῷ διδόναι περὶ

δ τὸ μηδὲν πείσεσθαι δεινόν" ἥχειν γὰρ μετὰ φίλων ἐπὶ
τῷ ποιῆσαι φανερὰν αὐτοῖς τὴν Δημητρίου τοῦ βασιλέως
διάνοιαν, ὡς περὶ τοῦ γένους αὐτῶν φρονεῖ, Ταῦτα δια-
πρεσθευσαμένου τοῦ Νικάνορος, 6 ᾿Ιούδας καὶ οἱ ἀδελφοὶ
αὐτοῦ πεισθέντες καὶ μηδεμίαν ἀπάτην ὑποπτεύσαντες

Β ὐιδέασι πίστεις αὐτῷ καὶ δέχονται τὸν Νικάνορα μετὰ
τῆς δυνάμεως. Ὁ δὲ ἀσπασάμενος τὸν Ἰούδαν μεταξὺ
προσομιλῶν δίδωσι τοῖς οἰκείοις τι σημεῖον ὅπως συλ-
λάβωσι τὸν Ἰούδαν. Ὃ δὲ συνεὶς τὴν ἐπιδωωλὴν ἐχπη-
δήσας πρὸς τοὺς ἰδίους συνέφυγε. Φανερᾶς δὲ τῆς προ-

b αιρέσεως αὐτοῦ χαὶ τῆς ἐνέδρας Ὑενουένης » ὃ Νικάνωρ
πολεμεῖν ἔχρινε τῷ Ἰούδα" 6 δὲ συγκροτήσας xal παρα-
σχευασάμενος πρὸς τὴν μάχην, συμθαλὼν χατά τινα
χωκὴν Καφαρσαλαμὰ καὶ νικήσας ἀναγχάζει αὐτὸν
ἐπὶ τὴν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἄχραν φεύγειν.

Wc. Ἔτι δ᾽ αὐτῷ χατιόντι éx τῆς ἄχρας εἷς τὸ ἱερὸν
ἀπαντήσαντες τῶν ἱερέων τινὲς xal πρεσδυτέρων ἠἡσπά-
ζοντο, χαὶ τὰς θυσίας ἐπεδείχνυον ἃς ὑπὲρ τοῦ βασι-
λέως ἔλεγον προσφέρειν τῷ Θεῷ. — 'O δὲ βλασφημήσας
αὐτοῖς ἠπείλησεν, εἰ μὴ παραδοίη τὸν Ἰούδαν 6 λαὸς

reversus est.

3. Alcimus autem omni modo id agens ut principatum
Sibi firmaret, sentiensque securius se regnaturum esse, si
populum sibi benevolum fecerit, omnes blandis sermoni-
bus deliniebat et ad gratiam singulis et delectationem lo-
quendo. liaque brevi admodum validam manum et exer-
citum sibi comparavit : horum autem plerique erant impii
et perfugi , quibus ministris et militibus utens regionem
obiit , el quotquot Judie rebus studere offendit obtruncavit.
At Judas videns Alcimum ad magnam crevisse potentiam,
multosque de gente sua viros bonos sanctosque interfecisse,
ipse quoque late per regionem evagatus partium ejus fau-
tores occidebat. Alcimus autem videns se non posse Judze
resistere, viribusque eo inferiorem esse, decrevit ad auxi-
lium Demetrii regis confugere. Antiochiam itaque profe.
ctus , magnopere eum ín Judam irritabat, ipsum accusan-
do, quod plurimas ab eo passus esset injurias, pluresque
ab eo futurze essent, nisi prius caperetur et poenas luat,
potenti in eum misso exercitu.

(XVIL) 4. Tum Demetrius id suis rebus periculosum esse
existimans, si Judain tanta potentia ac viribus auctum neglige-
re, Nicanorem mittit, ex amicis summe erga ipsum bene-
volentis fideique virum , (idem enim ille erat qui cum ipso
urbe Roma profugerat,) datoque ei exercitu quantum satis
ease putabat ad Judam debellandum , imperavit ei ut nemi-
ni de gente parcerel. Nicanor autem , quum Hierosolyma
venisset, e vestigio adversus Judam przeliari non decrevit,
dolo vero ipsum in potestatem suam redigere arbitratus,
mittit ei verba pacifica, dicens nibil causs esse cur armis
decertarent et discrimen adirent , seque paratum esse fidem
jnrejurandu dare ipsum nihil mali passurum esse : ideo
enim se venire cum amicorum comitatu , ut mentem Deme.
trii regis ipsis patefaceret, qualiter de genere eorum sen-
tiat. Quum ista per legatos promisisset: Nicanor, Judas
ejusque fratres credendum illis rati, nihilque fraude agi
suspicantea, fidem ei vicissim dant, et Nicanorem cum
exercitu suscipiunt. Ille vero, quum Judam salutasset ,
signum quoddam, dum inter se colloquerentur, suis dat
ut Judam corriperent. At ille insidiis intellectis prosiluit
et ad suos se recipiebat. Nicanor autem, consilio suo pa-
tefacto, dolisque jam detectis, aperto Marte cum Juda
rem gerere statuit : is vero quum copias coptraxisset et
ad pugnam parasset, praelio commisso ad vicum quen-
dam Capharsalama , partaque victoria , eum in arcem , quee
Hierosolymis erat , fugere compulit.

5 Quum aulem ineo esset utex arce in templum descen-
deret , sacerdotum nonnulli et senatorum obviam facti eum
salutabant , ostensis sacrificiis, quzxe se Deo pro rege obla-
luros esse dicebant. 1116 vero impie loquutus illis minatus
est , nisi populus Judam sibi traderet, templum excisurum

474 (δ5υ,551.)

αὐτῷ, χαθαιρήσειν, ὅταν ἐπανέλθῃ, τὸν ναόν. Καὶ ὃ
μὲν ταῦτα ἀπειλήσας ἐξῆλθεν ἀπὸ τῶν “ἱεροσολύμων"
οἱ δὲ ἱερεῖς εἰς δάχρνα διὰ τὴν ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις Ao
πὴν προέπεσον xal τὸν Θεὸν ἱκέτευον ῥύσασθαι ix τῶν
5 πολεμίων αὐτούς. ὋὉ δὲ Νιχάνωρ ὡς ix τῶν ἵἹεροσο-
λύμων ἐξελθὼν ἐγένετο χατά τινα χώμην Βεθωρὸν λε-
γομένην, αὐτόθι στρατοπεδεύεται, προσγενομένης αὐτῷ
xai ἄλλης ἀπὸ Συρίας δυνάμεως" Ἰούδας δὲ ἐν Ἀδασοῖς,
ἑτέρᾳ χώμη σταδίους ἀπεχούσῃ τριάχοντα τῆς Βεθω-
i0 poU , στρατοπεδεύεται εἰς χιλίους ἅπαντας ἔχων. Τού-
τους παρορμήσας μὴ καταπλαγῆναι τὸ τῶν ἐναντίων
πλῆθος, μηδὲ λογίζεσθαι πρὸς πόσους ἀγωνίζεσθαι μέλ-
λουσιν, ἀλλὰ τίνες ὄντες xai περὶ οἵων ἐπάθλων χινδυ-
νεύουσιν ἐνθυμουμένους εὐψύχως ὅμόσε χωρῆσαι τοῖς
[5 πολεμίοις, ἐπὶ τὴν μάχην ἐξάγει: xal συμδαλὼν τῷ Νι-
χάνορι χαρτερᾶς τῆς μάχης γενομένης χρατεῖ τῶν ἐναν-
τίων, χαὶ πολλούς τε αὐτῶν ἀπέχτεινε χαὶ τελευταῖον
αὐτὸς 6 Νιχάνωρ λαμπρῶς ἀγωνιζόμενος ἔπεσεν. OU πε-
σόντος οὐδὲ τὸ στράτευμα ἔμεινεν, ἀλλὰ τὸν στρατηγὸν
80 ἀπολέσαντες εἰς φυγὴν ἐτράπησαν, ῥίψαντες τὰς πανο-
πλίας. ᾿Επιδιώκων δὲ δ Ἰούδας ἐφόνευσε, xa ταῖς σάλ-
πίγξι ταῖς πέριξ χώμαις ἐσήμαινεν ὅτι νιχῴη τοὺς πο-
λεμίους. Οἱ δ᾽ ἐν αὐταῖς ἀχούοντες ἐξεπήδων ὡπλισμένοι
καὶ τοῖς φεύγουσιν ἀπαντῶντες ἔχτεινον αὐτοὺς, γενό-
35 μενοι χατὰ πρόσωπον, ὥστε ἐκ τῆς μάχης ταύτης οὐδεὶς
διέφυγεν, ὄντων αὐτῶν ἐνναχισχιλίων. Τὴν δὲ νίκην
συνέθη γενέσθαι ταύτην τῇ τρισχαιδεχάτη τοῦ μηνὸς
τοῦ λεγομένου παρὰ μὲν Ἰουδαίοις ᾿Αδὰρ, χατὰ δὲ
Μαχεδόνας Δύστρου. Ἄγουσι δ᾽ ἐν τούτῳ τὰ νιχη-
20 τήρια χατὰ πᾶν ἔτος xai ἑορτὴν νομίζουσι τὴν δικέραν.
"E& ἐχείνου μέντοι τοῦ χρόνου πρὸς ὀλίγον τὸ τῶν
ἸΙουδαίων ἔθνος τῶν πολέμων ἀναπαυσάμενον χαὶ εἰ-
ρήνης ἀπολαῦον, ἔπειτ᾽ εἰς ἀγῶνας πάλιν χαὶ χινδύνους
χατέστη.
8ὺ ς΄. Τῷ δ᾽ ἀρχιερεῖ τῷ ᾿Αλχίμῳ βουληθέντι χαθελεῖν
τὸ τεῖχος τοῦ ἁγίου, ὃν παλαιὸν χαὶ χατεσχευασμένον
ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν, πληγή τις αἰφνίοδιος Ex τοῦ
Θεοῦ προσέπεσεν, ὑφ᾽ ἧς ἄφωνός τε ἐπὶ τὴν γῆν χατη-
νέχθη xal βασανισθεὶς ἐπὶ συχνὰς ἡμέρας ἀπέθανεν,
(0 ἀρχιερατεύσας ἔτη τέσσαρα. 'Γελευτήσαντος δὲ τού--
του τὴν ἀρχιερωσύνην ὁ λαὸς τῷ Ἰούδα δίδωσιν, ὃς
ἀχούσας περὶ τῆς Ρωμαίων δυνάμεως, χαὶ ὅτι χατα-
πεπολεμήχασι τήν τε Γαλατίαν xal τὴν "Ióno(av xoi
Καρχηδόνα τῆς Λιδύης, xal πρὸς τούτοις τὴν “Ελλάδα
45 χεχείρωνται xal τοὺς βασιλεῖς Περσέα τε xat Φίλιπ-
πον καὶ τὸν μέγαν Ἀντίοχον, ἔγνω οιλίαν πρὸς αὐτοὺς
ποιήσασθαι. Πέμψας οὖν εἷς τὴν "Posez τῶν αὑτοῦ
φίλων Εὐπόλεμον τὸν ᾿Ιωάννου υἷὸν, χαὶ Ἰάσονα τὸν
"EAsatdoou, παρεχάλει δι᾽ αὐτῶν συμμάχους εἶναι καὶ
bo φίλους καὶ Δηνητρίῳ γράψαι ὅπως μὴ πολεμῇ τοῖς
Ἰουδαίοις. ᾿Ελθόντας δὲ εἰς τὴν Ρώμην τοὺς παρὰ
τοῦ ᾿Ιούδα πρεσδευτὰς ἣ σύγχλητος δέχεται, καὶ δια-
λεχθεῖσα περὶ ὧν ἐπέμφθησαν τὴν συμμαχίαν ἐπινεύει.
Ποιήσασα δὲ περὶ τούτου δόγμα τὸ μὲν ἀντίγραφον εἰς

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΙΑΣ BIBA. I. ΚΕΦ. IA.

[e26,627.!

esse quum redierit. Εἰ post has quidem minas jactalas εἰ

Hierosolymis : sacerdotes vero , propter meerorem ex istis -

que dixerat, in lacrimas proruperunt, Deoque supplia-
bant ut ipsos ex hostium manibus liberaret. Nicanor
autem quum Hierosolymis egressus ad vicum quendani per-
venisset Bethoron vocatum, illic castra locavit, ubi el
alius ei ex Syria accessit exercitus : Judas autem castra
posuit apud Adasa, alium vicum, qui a Bethoro trigiota
stadiis aberat, non amplius quam mille homines habens.

Istos valde hortatus, ut animis minime consternati essen! '

ad hostium multitudinem, nec cogitarent cum quam mul.
tis dimicaturi essent, sed ut, quales ipsi et pro qualibus
praemiis periculum subeant secum reputantes , animose ob.
viam irent hostibus , in praelium eos educit, et cum Nic-
nore congressus, editoque acri certamine, adversarios

superat, et multos eorum peremit, tandemque ipse Nka--

nor egregie pugnans occubuit. Quo caeso, nequaquam sub-
slitit exercitus, sed ubi ducem amiserat, abjeclis armis
sese fugre mandarunt. At Judas eos persequens magnim

stragem edidit, signumque tubis dedit vicis undique finiti |
mis , quod hostes profligaverit. Illi vero , qui in iis erant, -

istis auditis , armati prosiliebant , et fugientibus obviam facti

occiderunt eos fronte fronti opposita, adeo ut ex hac pugna

nemo evaserit, hominum licet fuerint novem millia.

Contigit autem hanc victoriam reportari decima tertia die |
mensis qui a Judaeis Adar, a Macedonibus Dystrus appella. -
tur. Atque in eo votiva sacra pro victoria quotannis fa-

ciunt, eamque diem» pro festo habent. Ex illo quidem.
tempore Judaeorum gens a bellis aliquamdiu requievit, e

pace fruebatur, postea in certamina et pericula recidit.

6. Alcimo autem pontifici, quum vellet adyti, murum,
velerem et a sanctis prophetis exstructum, diruere , Deus
plagam quandam repentinam inflixit, a qna et voce priva-
tus in terram concidit, multisque diebus cruciatus vita
decessit, quadriennium functus pontificatu. — illo vero
mortuo populus Judee pontificatum dedit ; qui quam audis:
set de Romanorum potentia , eosque subegisse et Galaliam
et Iberiam et Carthaginem in Africa, ac prseterea Graciam
in suam potestatem redegisse, regesque Perseum et Pli-
lippum et Antiochum Magnum, decrevit cum illis facere
amiciliam. Missis igitur Romam ex amicis suis Eupole-
mo Joannis filio et lasone Eleazari filio, voce illorum obse
crabat ul societatem secum inirent et amicitiam εἰ tt
Demetrio scriberent, ne Juda»os bello lacesseret. Quumque
Romam venissent Judze legati , eos excipit senatus, habito-
que de iis quorum gratia missi erant sermone, socielalem
coire placuit. Facto hac de re senatus consulto , evemplt

(591,55.

τὴν ᾿[ουδαίαν ἀπέστειλεν, αὐτὸ δ᾽ εἰς τὸ Καπιτώλιον εἰς
γαλχᾷς ἐγγράψαντες δέλτους ἀνέθεσαν. "Hy δὲ τοιοῦ-
τον. « Δόγμα συγκλήτου περὶ συμμαχίας xol εὐνοίας
« τῆς πρὸς τὸ ἔθνος τῶν ᾿Ιουδαίων. Μηδένα τῶν
« ὑποτεταγυένων Ῥωμαίοις πολεμεῖν τῷ τῶν Ἰουδαίων
« ἔθνει, μηδὲ τοῖς πολεμοῦσι χορηγεῖν ἢ σῖτον ἢ πλοῖα
«ἢ χρήματα. ᾿Βὰν δὲ ἐπίωσί τινες ᾿Ιουδαίοις, Bon-
« θεῖν Ρωμαίους αὐτοῖς χατὰ τὸ δυνατόν. Καὶ πά--
« λιν, ἂν τῇ Ῥωμαίων ἐπίωσί τινες, Ιουδαίους αὐτοῖς
)« συμμαχεῖν. "Av δέ τι πρὸς ταύτην τὴν συμυαχίαν
« θελήση τὸ τῶν ᾿Ιουδαίων ἔθνος 3) προσθεῖναι ἣ ἀφε-
« λεῖν, τοῦτο χοινῇ γενέσθαι γνώμη τοῦ δήμου τῶν
* Ῥωμαίων ὃ δ᾽ ἂν προστεθζ;, τοῦτ᾽ εἶναι χύριον.
« Ἐγράφη τὸ δόγμα ὅπὸ Εὐπολέμου τοῦ Ἰωάννου
y « παιδὸς xal ὑπὸ Ἰάσονος τοῦ ᾿Βϊλεαζάρου, ἐπὶ ἀρχιε-
« g£oc £v τοῦ ἔθνους ᾿Ιούδα, στρατηγοῦ δὲ Σίμωνος
« τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. » Καὶ τὴν μὲν πρώτην Ῥωμαίοις
πρὸς 'louja(ou; φιλίαν xal cuuuayíav οὕτω συνέθη
vevéa at.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

b Δημήτριος δὲ, ἀπαγγελθείσης αὐτῷ τῆς Νικάνορος
τελευτῆς καὶ τῆς ἀπωλείας τοῦ σὺν αὐτῷ στρατεύματος,
πάλιν τὸν Βαχχίδην μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν Ἰουδαίαν
ἐξέπεμψεν, ὃς ἐχ τῆς Ἀινντιοχείας ἐξορμήσας καὶ παρα-
γενόμενος εἰς ᾿Ιουδαίαν ἐν ᾿Αρθήλοις πόλει τῆς [αλι-

Β λαίας στρατοπεδεύεται. Καὶ τοὺς ἐν τοῖς bul σπη-
λαίοις ὄντας (πολλοὶ γὰρ εἰς αὐτὰ συν επεφεύγεσαν) ix-
πολιορχήσας xai λαθὼν, ἄρας ἐχεῖθεν ἐπὶ τὰ "epooó-
λυμαὰ σπουδὴν ἐποιεῖτο: Μαθὼν δὲ τὸν Ἰούδαν ἔν τινι
xoxxn Βηθζηθὼ τοὔνουα χατεστρατοπεδευμένον, ἐπ᾽

3 αὐτὸν ἠπείγετο μετὰ πεζῶν μὲν δισμυρίων, ἱππέων δὲ
δισχιλίων. Τῷ Ἰούδα δ᾽ ἦσαν οἱ πάντες χίλιοι. Οὗτοι
τὸ Βαχχίδου πλῆθος θεωρήσαντες ἔδεισαν xal τὴν πα-
ρεμβολὴν χαταλιπόντες ἔφυγον πάντες, πλὴν ὀχτα-
χοσίων. ἰούδας δὲ χαταλειφθεὶς ὑπὸ τῶν οἰκείων

Ὁ στρατιωτῶν, καὶ πολεμίων ἐπιχειμένων xol μηδένα
χαιρὸν αὐτῷ πρὸς συλλογὴν τὴν δυνάμεως ἐπιτρεπόν-
τῶν, οἷός τε ἣν μετὰ τῶν ὀχταχοσίων συμθαλεῖν τοῖς
μετὰ τοῦ Βαχγίδου" xal προτρεπόμενός γε τούτους
εὐψύχως ὑφίστασθαι τὸν χίνδυνον, παρεχάλει χωρεῖν

€ ἐπὶ τὴν μάχην. ᾿'Γῶν δὲ λεγόντων ὡς οὐχ εἰσὶ πρὸς
-οσοῦτον μέγεθος στρατιᾶς ἀξιόμαχοι, συμιουλευόντων
δὲ γῦν μὲν ἀναχωρεῖν χαὶ σώζειν αὑτοὺς, αὖθις δὲ
συνχγαγόντα τοὺς ἰδίους τοῖς ἐχθροῖς συμθαλεῖν, « μὴ
« τοῦτ᾽, εἶπεν, ἥλιος ἐπίδοι γενόμενον, ἵνα ἐγὼ τὰ νῶτά

&& «uou δείξω τοῖς πολεμίοις. Ἀλλ᾽ εἰ xal τελευτὴν 6
«παρών M00 χαιρὸς φέρει xai δεῖ πάντως ἀπολέσθαι
« μαχόμενον, στήσομαι γενναίως πᾶν ὑπομένων τὸ
«μέλλον 3 τοῖς ἤδη κατωρθωμένοις χαὶ τῇ περὶ αὐτῶν
* δόξη προσβαλὼν τὴν Ex τῆς νῦν φυγῆς ὕδριν. » Καὶ

w ὃ μὲν ταῦτα πρὸς τοὺς ὑπολειφθέντας, παραχαλῶν τοῦ
χινδύνου χαταφρονήσαντας διιόσε χωρῆσαι τοῖς πολε-

μίοις, ἔλεγεν.

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. XI.

[e27,028.] 4185
ejus in Judesm missum est, ipsum vero in tabulas
seneas incisum in Capitolium relatum est.
jusmodi.
« erga gentem Judeorum habenda. Νὰ quis Romane
« ditionis cum gente Judseorum bellum gerito , neque bel-
« inm gerentibus frumentum aut naves aut pecuniam sub-

Erat autem [ἢ].
« Decretum senatus de societate et benevolentia

« ministrato. Sí quis Judeeos invadat, Romani illis opem
« ferunto pro viribus. "Vicissim, si quis Romanos inva-
« dat, Judsi auxilium ferunto. Si quid ad hoc fedus
« voluerit gens Judeeorum addere aut ab eo demere, id fiat

« cum consensa populi Romani : et quod sic additum fue-
« rit, ratum esto. Scriptum est hoc senatus consultum
« per Eupolemum Joannis filium et Iasonem Eleazari , Juda
« gentis pontifice et duce Simone fratre ipsius. » Atque ita
quidem contigit primam Romanis cum Judewis amicitiam
et societatem factam esse.

CAP. XI. (XVIII)

Ceterum Demetrius, nunciata sibi morte Nicanoris et
clade exercitus qui cum eo erat, misit denuo Bacchideu
cum copiis in Judeam, qui, Antiochia profectus , ubi in
Judieam pervenit, ad Arbela Galileez urhem castra meta-
tur. Quumque eos qui in istius loci speluucis erant ( nam
multi in eas confugerunt) vi expugnavisset cepissetque , il-
linc digressus Hierosolyma properabat. Cognito autem
Judam in vico Belhzetho dicto castra posuisse, adversus
eum ducebat viginti peditum millia , atque duo equitum
millia. At Judas non plures secum habebat quam /er mille
: Mii visa exercitus Bacchidis multitudine ter-
vii erant, relictisque castris omnes diffugerunt prater

homines.

octingentos. Judas autem a suis militibus desertus , quum
hostis jam immineret, nullumque ei tempus novos delectus
habendi concederet, in eo erat ut cum octingentis illis pu-
gnam contra Bacchiden committeret : atque hortatus. eos
ut forti animo pericula suslinerent , jussit ut in aciem pro-
dirent. 1llis vero dicentibus se nequaquam posse cum
exercitu tanta magnitudinis congredi, atque suadentibus
ut in presentia quidem recederet et saluti suce consuleret ,
postea vero copiis suis collectis cum hostibus manus con-
sereret , « he hoc, inquit, sol factum aspiciat, ut terga mea
« hostibus obversa ostendam. Sed si nunc falalis hora
« venit ut moriar, et omnino necesse est ut peream si pu-
« gnem , forliler stabo, et quicquid futurum sit malo exci-
« pere quam ut res praeclare gestas gloriamque ex illis
« partam turpi fuga jam dedecorem. » Atque istis quidem
verbis reliquos de suis hortabatur ut spreto contemptoque
periculo cum hostibus prielium commilterent.

UO ccc-*o τ᾿ρᾶα m

476 (552,553.)

([Θ΄.) β΄. Ὁ δὲ Βαχχίδης ἐξαγαγὼν ἐχ τοῦ στρατοπέ-
δον τὴν δύναμιν πρὸς μάχην παρετάσσετο, χαὶ τοὺς μὲν

APXAIOAOTIAZ ΒΙΒΛ. IT. ΚΕΦ. Z.

ἱππεῖς ἐξ ἑκατέρων τῶν χεράτων ἔταξε, τοὺς δὲ ψιλοὺς |

xat τοξότας προεστήσατο ἁπάσης τῆς φέλαγγος, αὐτὸς
5 δ᾽ ἦν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ χέρως.. Οὕτω δὲ συντάξας τὴν.
στρατιὰν, ἐπεὶ προσέμιξε τῷ τῶν πολεμίων στρατο-
πέδῳ, σημῆναι τὸν δαλπιγκτὴν ἐχέλευσε χαὶ τὴν στρα-
τιὰν ἀλαλάξασαν προσιέναι. To δ᾽ αὐτὸ ποιήσας ὃ
ἸΙούδας συμδάλλει τοῖς πολεμίοις, xol χαρτερῶς ἀμ-
10 φοτέρων ἀγωνιζομένων xat τῆς μάχης μέχρι δυσμῶν
παρατεινομένης, ἰδὼν ὁ ᾿Ιούδας τὸν Βαχγίδην καὶ τὸ
χρατερὸν ἐν τῷ δεξιῷ χέρατι τυγχάνον τῆς στρατιᾶς,
παραλαῤὼν τοὺς εὐψυχοτάτους ὥρμησεν ἐπ᾽ ἐχεῖνο τὸ μές-
ρος τῆς τάξεως, καὶ προσδαλὼν τοῖς ἐχεῖ διασπᾷ ὑτῶν
J5 τὴν φάλαγγα. ᾿Ὠσάμενος δ᾽ εἰς μέσους εἰς φυγὴν αὐτοὺς
ἐδιάσατο, καὶ διώχει μέχρις AUG. ὄρους οὕτω λεγομέ-
νου. Θεασάμενοι δὲ τὴν τροπὴν τὴν ἐν τῷ δεξιῷ χέρατι
of τὸ εὐώνυμον ἔχοντες ἐκυχλώσαντο τὸν ᾿[οὐδαν διώχον-
τες καὶ λαμδάνουσι μέσον αὐτὸν χατόπιν γενόμενοι. Ὁ
30 δὲ φεύγειν οὐ δυνάμενος, ἀλλὰ περιεσχημένος ὑπὸ τῶν
πολεμίων, στὰς ἐμάχετο μετὰ τῶν σὺν αὑτῷ " πολ-
λοὺς δὲ χτείνας τῶν ἀντιπάλων χαὶ κατάχοπος γενό-
μένος, χαὶ αὐτὸς ἔπεσεν, ἐπὶ χαλοῖς μὲν πρότερον γεγε-
νημένοις, ἐφ᾽ ὁμοίοις 58 , ὅτε ἀπέθνησκε, τὴν ψυχὴν
25 ἀφιείς, Πεσόντος δὲ Ἰούδα, πρὸς μηδένα τὸ λοιπὸν
ἀφορᾶν ἔχοντες οἱ σὺν αὐτῷ, στρατηγοῦ δὲ τοιούτου
στερηθέντες ἔφυγον. Λαβόντες δὲ τὸ σῶμα παρὰ τῶν
πολεμίων ὑπόσπονδον Σίμων χαὶ Ἰωνάθης οἵ ἀδελφοὶ
τοῦ Ἰούδα, χομίσαντες εἰς τὴν MoStelu. χώμην, ὅπου
30 xal 6 macho αὐτῶν τέθαπτο χηδεύουσι, πενθήσαντος
ἐπὶ συχνὰς αὐτὸν τοῦ πλήθους ἡμέρας xal τιμιήσαντος
χοινῇ τοῖς νενομισμένοις, Καὶ τέλος μὲν τοιοῦτον xa.-
τέσχεν ᾿Ιούδαν, ἄνδρα γενναῖον χαὶ μεγαλοπόλεμον
γενόμενον, χαὶ τῶν τοῦ πατρὸς ἐντολῶν Ματταθίου
35 βνήμονα , xai πάνθ᾽ ὑπὲρ τῆς τῶν πολιτῶν ἐλευθερίας
χαὶ δρᾶσαι χαὶ παθεῖν t ὑποστάντα. Τοιοῦτος οὖν τὴν
ἀρετὴν ὑπάρξας μέ ἔγιστον αὑτοῦ χλέος χαὶ μνημεῖον
χατέλιπεν ἐλευθερώσας τὸ ἔθνος xai τῆς ὑπὸ Μαχεδό-
σιν ἑξαρπάσας αὐτὸ δουλείας: καὶ τὴν ἀρχιερωσύνην
40 ἕτος τρίτον χατασχὼν ἀπέθανεν.

ΒΙΒΛΙΟΝ TPIXKAIAEKATON.

—— d" O0 «m———-

α΄. Ὡς Ἰωνάθης ἀδελφὸς ὧν Ἰούδα, τελευτήσαντος toU,
τὴν ἡγεμονίαν παρέλαδεν.

B. Ὡς πολεμήσας Βαχχίδην ἠνάγχασε φιλίαν ποιησάμενον
πρὸς αὐτὸν ἀπελθεῖν ἐκ τῆς χώρας.

Y. Ὅτι ᾿Αλέξανδρος, ὁ τοῦ Ἐπιφανοῦς Ἀντιόχου υἱὸς, ἐλθὼν
εἰς Συρίαν ἐξήνεγχε πόλεμον πρὸς Δημήτριον.

$. Ὡς Δημήτριος πρεσδευσάμενος πρὸς Ἰωνάθην, ποιεῖται
συμμαχίαν πρὸς αὐτὸν, αὖτόν τε πολλοῖς δωρησάμενος xai
τὸ ἔθνος ἡμῶν.

. Ὡς Ἀλέξανδρος ταῦτ᾽ ἀχούσας καὶ ὑπερθαλὼν τὰ παρὰ τοῦ

** λημητρίον, καὶ ἀποδείξας ᾿Ιωνάθην ἀρχιερέα, σνμμαχεῖν
ἔπεισεν αὐτῷ.

|

[628 ,e^s.]

(XIX.) 2. Interea Baccbides, cum copiis éx castris egressus,
aciem ad pugnam instruebat, atque ila eam ordinavit ut
equites in utroque cornu collocarentur, atque velites &
sagittarii totam phalangem priecederent , ipse vero esset in
dextro cornu.
exercitui admoveretur, jussit tubicinem signum dare, mili-
tesque clamore sublato prelium inire.
fecerat , cum hostibus congreditur, et utrisque acriter di-
micantibus, pugnaque ad solis occasum protracta , Judas,
animadvertens Bacchiden et quod erat exercitui robur in
dextro esse cornu, assumptis animosissimis quibusque in
istam aciei partem impetum fecit : eosque qui illic erant
aggressus dissolvit eorum phalangem. Quumque in medios
penetrassel , eos in fugam compulit, persequiturque usque
ad Aza montem ita appellatum. Αἱ qui erant in sinistro
cornu, pulsos qui erant in dextro conspicati, Judam se-
quentes circumiverunt, atque in tergum conversi ipsum
in medio comprehendunt. Ille vero , quum nulla effugiendi
via daretur, sed undique hostibus sepius esset , constitit
cum suis et pugnabat ; quumque multos adversariorum fe-
disset, atque labore conficeretur, ipse etiam cecidit, ani-
mamque efflavit, non minor in rebus jam ante praxlare
gestis, quam in similibus, dum moreretur. Juda autem
prostrato, qui cum eo erant, non amplius habentes quem
sequerentur, tanloque duce orbali, fugae sese mandarant
Simon vero et Jonathas , fratres Jud:ze , corpus ex federe

ab hostibus receptum in Modiim vicum deportarunt, ubi |

ef pater eorum imonumento conditus erat, atque ibi se
pelierunt , quum illum populus aliquammultis diebus luxis-
set atque solennibus exsequiis honorasset. Atque ita qui-
dem vitam finivit Judas, vir fortis et bellicosissimus , qur
que memor erat mandatorum Mattathize patris , et pro po-
pularium suorum libertate omnia et agere et pati sustinuil.
Tanta itaque virtute praeditus, maximam reliquit gloriam

Sic instructa acie , quum primum hostium -

Idem ubi Judas -

suique memoriam , gente in libertatem vindicata et e Με

cedonum servitute erepta : quumque tres esset annos ponti-
ficatu functus , occubuit.

LIBER DECIMUS TERTIUS.

I. Quomodo Jonathas frater Jude, illo defuncto, principatum
suscepit.

2. Quomodo bello cum Bacchide gesto, coegit eum post fa-
clam cum ipso amicitiam e Judiea discedere.

3. Quod Alexander,
profectus Demetrio bellum intulit.

4. Quormnodo Demetrius. missa legatione ad Jonatham , cum
eo socielatem init, multis ipsi gentique nostr: datis mupe-
ribus.

5. Quomodo Alexander his auditis, quum Demetrium muneri-

bus superasset et Jonatham ponlitcem fecisset, ipsum ἰδ.

suas partes pertraxit.

Antiochi Epiphanis filius, in Judeam

553—865.) ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. I.

€. Ἡ Ὀνίου φιλία πρὸς τὸν Φιλομήτορα Πτολεμαῖον κατὰ
τὸν αὐτὸν χαιρὸν γενομένη" καὶ ὡς ᾧχοδόμησε τὸν Ὀνίον

, χαλούμενον ναὸν πρὸς τὸν ἐν "Ἱεροσολύμοις ὄντα.

C. Ὅτι ᾿Αλέξανδρος, ἀποθανόντος Δημητρίον, σφόδρα ἐτίαη-
σεν Ἰωνάθην.

1. Ὡς Δημήτριος ὁ Δημητρίον παῖς, πλεύσας εἰς τὴν Συρίαν
ἀκὸ Κρήτης χαὶ πολεμήσας τὸν ᾿Αλέξανδρον καὶ χρατήσας,
αὐτὸς ἐδασίλευσε,, φιλίαν πρὸς ᾿Ιωνάθην ποιησάμενος.

V. Ὡς Τρύφων ὁ Ἀπαμεὺς, χαταπολεμήσας Δημήτριον, Ἂν-
τιόχῳ τῷ ᾿Ἀλεξάνδρον υἱῷ παρέδωκε τὴν βασιλείαν, ποιη-
σάμενος καὶ αὐτὸς σύμμαχον Ἰωνάθην.

ἐ, Ὡς Δημητρίου ὑπὸ Πάρθων αἰχμαλώτον ληφθέντος, ὁ
Τρύφων παρεσπόνδησε τὸν ᾿Ιωνάθην καὶ δόλῳ λαδὼν αὐτὸν
ἀπέχτεινε, χαὶ πόλεμον ἐξήνεγχε πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
Σίμωνα.

ια΄, Ὡς Σίμωνι τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ τὴν στρατηγίαν ἐνεχείρισε
τὸ ἔθνος καὶ ἀπέδειξεν αὐτὸν ἀρχιερέα.

:£. Ὡς ὁ Σίμων ἐπολιόρχησεν ἐν Δώροις Τρύφωνα σύμμαχος
γενόμενος ᾿Αντιόχῳ τῷ Δημητρίον ἀδελφῷ, τῷ καὶ Εὐσε-
δεῖ ἐπικληθέντι.

TT. Ὡς Τρύφωνος ἀναιρεθέντος, ᾿Αντίοχος ἐπολέμησε Σίμωνα,
χἀχεῖνος Κενδεδαῖΐον τὸν στρατηγὸν αὐτοῦ νικήσας, τῆς
Pera! ἐξέβαλεν.

ὅ, Ὅτι ὑπὸ τοῦ γαμδροῦ Πτολεμαίον ἐν συμποσίῳ δολοφο.
ufi ὁ Σίμων ἀπέθανεν, xai Πτολεμαῖος, δήσας αὐτοῦ τὴν
Twaixa xal τὰ τέχνα, τὴν ἀρχὴν αὐτὸς ἐπεχείρησε κατα.
σχεῖν.

εἰ, Ὡς ὁ νεώτατος τῶν Σίμωνος υἱῶν Ὑρκανὸς, φθάσας αὐὖ-
τὸν χαὶ τὴν ἡγεμονίαν παραλαδὼν, ἐπολιόρκησε πολλῷ
χρόνῳ τὸν Πτολεμαῖον, εἴς τι φρούριον ἐγχλείσας Δαγὼν
χαλούμενον.

i". Ὡς στρατευσάμενος ἐφ’ Ὑρχανὸν ᾿Αντίοχος ὁ Εὐσεδὴς,
xai προσχαθίσας τῇ τῶν Ἱἱεροσολυμιτῶν πόλε:, διέλυσε τὴν
πολιορχίαν, λαδὼν παρὰ Ὑρκχανοῦ τάλαντα τριαχόσια, καὶ
,υμμαχίαν πρὸς αὐτὸν καὶ φιλίαν συνθέμενος.

V. Ὑρκανοῦ στρατεία, μετὰ τὴν ᾿Αντιόχου τελευτὴν ἐν M5
E ἀποθάνοντος, ἐπὶ Συρίαν" καὶ ὡς πολλὰς πόλεις κατὰ
χράτος εἷλεν.

uj. Φιλία πρὸς Ὑρκανὸν ᾿Αλεξάνδρον τοῦ Ζεθινᾶ χληθέντος.

f. Ὡς Ἀντίοχος ὅ Κυζιχηνὸς, ἐλθὼν βουθῆσαι τοῖς Σαμα-
ρεῦσι πολιορχουμένοις πρὸς Ὑρχανοῦ, ἡττηθεὶς διέφυγε,
διωξάντων αὐτὸν τῆς ᾿Ιουδαίας τῶν viv 'Ὑρχανοῦ.

x. Ὅτι παραλαδὼν Ἀριστόδονλ ος τὴν ἀρχὴν διάδημα πρῶτος
ἐπιτίθεται.

χα. Ὡς τελευτήσαντος Ἁριστοδούλον ὁ ἀδελφος αὐτοῦ AXM-
ξανδρος τὴν ἀρχὴν παραλαδὼν ἐστράτευσεν ἐπὶ Σνρίαν καὶ
“ϑοινίχην xai ᾿Αραθίαν, καὶ πολλὰ τῶν ἐχθρῶν ἐχειρώσατο.

15. Πτολεμαίον τοῦ Λαθούρον πρὸς αὐτὸν μάχη xai vixn.

*Y. Ὥς στρατευσάμενος Δημήτροις ὁ Εὔχαιρος ἐπὶ λέξαν"
ὅρον ἐχράτησεν αὐτοῦ.

Y. ᾿Ἀντιόχον τοῦ Διονύσον λεγομένου στρατεία ἐπὶ Ιουδαίαν
vil ὡς ἐκράτησε τῇ μάχῃ.

X'. Ὥς μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἡ γυνὴ αὐτοῦ Ἀλε-

ξάνδρα, τὴν βασιλείαν ἔτεσιν ἐννέα κατασχοῦσα xal βιώ-
0272 μετὰ εἰρήνης καὶ δόξης ἀπέθανεν.

Περιέγει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν ὀγδοήχοντα xa δύο.

ΚΕΦ. Α΄.

Ttva μὲν οὖν τρόπον τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνος, χατα-
ὁμλωσαμένων αὐτὸ τῶν Μακεδόνων, ἀνεκτήσατο τὴν
ἐλευθερίαν, xai δι᾽ ὅσων καὶ πηλίχων ἀγώνων ὃ στρα-

[629----821.͵] 477

6. Sub id tempus Onlte intercessit amicitia cum Ριὶοϊομδο
Philometore : utque sdificavit templum, Onis vocatum,
δά similitudinem Hierosolymitani.

7. Quod Alexander, post mortem Demetrii, Jonatham summo
in honore habuit.

8. Quomodo Demetrius Demetrii filius , quum e Creta in Sy-
riam trajecisset , belloque Alexandro iliato eum devicisset ,
ipse regnum occupavit, facta cum Jonatha amicitia.

9. Quomodo Tryphon Apamensis, post devictum Demetrium ,
Antiocho Alexandri filio régnum tradidit, Jonatha ab ipsó
in societatem recepto.

10. Quomodo, Demetrio a Parthis captivo facto, Tryphon
fedus cum Jonatha initum fregit, ipsumque dolo captam
occidit , et Simoni ejus fratri bellum intulit.

11. Quomodo Judmorum gens exercitus imperium detulit Si-
moni Jonathe fratri, ipsumque pontificem creavit.

12. Quomodo Simon Tryphonem in Dora compulsum oppd-
gnavit , inita societate cum Antiocho Demetrii fratre, eui
Pius cognomen erat.

13. Quomodo, Tryphone sublato, Antiochus coritra Símonesti
bellum movit : atque ille Cendebeum , ejus copiarum du:
cem, pr:elio superatum Judza expulit.

14. Quod Simon, a genero suo Ptolem:eo inter convivanduni
dolo occisus, diem supremum obiit : atque Ptolemius,
uxore ejus et liberis in vincula conjectis , conatus est impe-«
rium sibimet asserere.

15. Quomodo Hyrcanus, filiorum Simonis natu minimus,
praoccupato imperio, longo t-mpore Ptolemzum obsedit ,
In arcem inclusum , cul nomen erat Dagon.

16. Quomodo Antiochus Pius, ducto in Hyrcanum exercitu ,
admotoque urbi Hierosolymitans, obsidionem solvit, ac-
ceptis ab Hyrcano talentis trecentis, et socielate cum eo
amicitiaque facta.

17. Hyrcanl, post mortem Antiochi , qui apud Medos diem
obilt, in Syriam expeditio : utque urbes multas vi expa-
gnavit.

15. Amicitia facta inter Hyrcanum et Alexandrum cognomine
Zebinam.

19. Quomodo Antiochus Cyzicenus, quum ad auxilium Sa-
maritanis ab Hyrcano obsessis ferendum venisset, fusus fu-
galusque est et ab Hyrcani filiis Judsea pulsus.

20. Quod Aristobulus, suscepto imperio, primus sibi diadema
imposuit.

21. Quomodo, Aristobulo defuncto, frater ejus Alexander,
qui in imperium successit , expeditionem fecit in Syriam,
et Phenicen et Arabiam , et multa hostium loca subegit.

22. Ptolemsi Lathuri cum eo pugna et victoria.

23. Quomodo Demetrius Eucmrus exercitu in Alexandrum
educto ipsum superavit. .

24. Antiochi, Dionysi appellati, in Judeam expeditio : et
quomodo pr:lio victoriam reportavit.

25. Quomodo post obitum Alexandri, uxor ejus Alexandra,

quum imperium per novennium tenuisset, et in pace et

gloria vixisset , vita decessit.

Continet hic liber tempus annorum octoginta
duorum.

CAP. I.

Quemadmodum Judaeorum gens, a Macedonibus in servi-
tutem adducta, libertatem recuperarit, et quibus quantisque
certaminibus defunctus Judas mortem oppetiverit pro illis

478 (555,556.)

τηγὸς αὐτῶν ἐλθὼν Ἰούδας ἀπέθανεν ὑπὲρ αὐτῶν μα-
χόμενος, ἐν τῇ πρὸ ταύτης βίδλῳ δεδηλώχαμεν. Μετὰ
δὲ τὴν τελευτὴν ᾿Ιούδα πάλιν ὅσον ἦν τῶν ἀσεδῶν χαὶ
παραδεθηκότων τὴν πάτριον πολιτείαν ἐπεφύη τοῖς
δ Ἰουδαίοις xai πανταχόθεν αὐτοὺς ἀχμάζον ἐχάχου.
Συνελάμθδανε δὲ τῇ τούτων πονηρίᾳ καὶ λιμὸς τὴν χώ-
ραν χαταλαῤὼν, ὡς πολλοὺς διὰ τὴν σπάνιν τῶν ἀναγ-
χαίων xai τὸ μὴ δύνασθαι τοῖς παρ᾽. ἀμφοτέρων, ἀπό
τε τοῦ λιμοῦ χαὶ τῶν ἐχθρῶν, δεινοῖς ἀντέχειν αὐτομο-
10 λῆσαι πρὸς τοὺς Μαχεδόνας. Βαχχίδης δὲ τῶν Ἰου-
δαίων τοὺς ἀποστάντας τῆς πατρίου συνηθείας xat τὸν
χοινὸν βίον προηρημένους συναθροίσας, τούτοις ἐνεχεί-
pias τὴν τῆς χώρας ἐπιμέλειαν᾽ ol xal συλλαμθάνοντες
τοὺς ᾿Ιούδα φίλους xal τὰ ἐχείνου φρονοῦντας τῷ Bax-
I5 χίδη παρέδοσαν. Ὃ δὲ βασανίζων πρῶτον αὐτοὺς καὶ
πρὸς ἡδονὴν αἰχιζόμενος, ἔπειθ᾽ οὕτω διέφθειρε. Ταύ-
τῆς δὲ τῆς συμφορᾶς τοῖς Ιουδαίοις τηλιχαύτης γενο-
μένης, ἡλίκης οὐχ ἦσαν πεπειραμένοι μετὰ τὴν ἐκ Βα-
Θυλῶνος ἐπάνοδον, οἱ περιλειφθέντες τῶν ἑταίρων τοῦ
20 Ἰούδα βλέποντες ἀπολλύμενον οἰχτρῶς τὸ ἔθνος, πρόσ-
ελθόντες αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ Ἰωνάθη, μιμεῖσθαι τὸν
ἀδελφὸν αὐτοῦ x«l τὴν ἐχείνου περὶ τῶν διαοφύλων
πρόνοιαν ἠξίουν, ἀποθανόντος ὑπὲρ τῆς ἁπάντων ἔλευ-
θερίας, xal μὴ περιορᾶν ἀπροστάτητον τὸ ἔθνος μηδ᾽
25 ἐν οἷς φθείρεται. Ὁ δ᾽ Ἰωνάθης φήσας ἑτοίμως ἔχειν
ἀποθνήσχειν ὑπὲρ αὐτῶν, χαὶ νομισθεὶς χατὰ μηδὲν
εἶναι χείρων τοῦ ἀδελφοῦ, στρατηγὸς ἀποδείχνυται τῶν
Ἰουδαίων.
β΄. Ὁ δὲ Βαχχίδης ἀχούσας τοῦτο χαὶ φοθηθεὶς μὴ
80 παράσχῃ πράγματα τῷ βασιλεῖ xal τοῖς Μαχεδόσιν ὃ
Ἰίωνάθης, ὡς καὶ πρότερον Ἰούδας, ἀποχτεῖναι δόλῳ
τοῦτον ἐζήτει. Ταύτην δ᾽ ἔχων τὴν προαίρεσιν οὐχ
ἔλαθε τὸν Ἰωνάθην, οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Σίμωνα"
ἀλλὰ γὰρ μαθόντες οὗτοι χαὶ παραλαθόντες τοὺς ἑταί-
85 ρους ἅπαντας εἷς τὴν ἐρημίαν τὴν ἔγγιστα τῆς πόλεως
τὸ τάχος ἔφυγον, χαὶ παραγενόμενοι ἐπὶ τὸ ὕδωρ τὸ
καλούμενον λάχχου 'Acokp , αὐτόθι διζγον. Ὁ δὲ Bax-
χίδης αἰσθόμενος αὐτοὺς ἀπηρχότας χαὶ ἐν ἐκείνῳ τῷ
τόπῳ τυγχάνοντας, ὥρμησεν ἐπ᾽ αὐτοὺς μετὰ πάσης
40 τῆς δυνάμεως, xal πέραν τοῦ Ἰορδάνου στρατοπεδευ--
σάμενος ἀνελάμθανε τὴν δύναμιν. Ἰωνάθης δὲ γνοὺς
τὸν Βαχχίδην ἐπ᾽ αὐτὸν ἤχοντα πέμπει τὸν ἀδελφὸν
Ἰωάννην, τὸν καὶ Γαδδὶν λεγόμενον, πρὸς τοὺς Na6a-
ταίους Δραθας, ἵνα παρ᾽ αὐτοῖς ἀπόθηται τὴν ἀποσχευὴν
45 ἕως οὗ πολεμήσωσι πρὸς Βαχχίδην ἦσαν γὰρ φίλοι.
Τὸν δὲ Ἰωάννην ἀπιόντα πρὸς τοὺς Ναθαταίους ἐνε--
δρεύσαντες ἐχ Μηδάθας πόλεως ol ᾿Αμαραίου παῖδες
αὐτόν τε συλλαμδάνουσι xal τοὺς σὺν αὐτῷ, καὶ διαρ-
πάσαντες ὅσα ἐπεχοιίζετο χτείνουσι καὶ τὸν ᾿Ιωάννην
50 xal τοὺς ἑταίρους αὐτοῦ πάντας. Δίχην μέντοι γε τού-
τῶν ὑπέσχον τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ τὴν ἀξίαν, ἣν μετ᾽ οὐ
πολὺ δηλώσομεν.
γ΄. Ὁ δὲ Βαχχίδης, γνοὺς τὸν Ἰωνάθην ἐν τοῖς ἕλεσι
τοῦ Ἰορδάνου χατεστρατοπεδενυένον, παραφυλάξας τὴν

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. A.

[621,6t.]
pugnans , superiori libro declaravimus. Του δὲ vero post io-
teritum homines nefarii, quotquot erant, quique patria in-
stitula violaverant, Judaeos adoriebantur, animisque resum-
ptis eos undique vexahant. Ad hoc autem illorum malitiam
et fames adjuvabat, quse regionem nrgebat ita , ot multi ob
necessariorum inopiam, et non ferentes malum utrinque hinc
ἃ penuria inde ab hostibus ingruens , ad Macedonas perfu-
gerent. Bacchides autem, Judaeis qui a palriis moribus
desciverant et profanam vitee consuetudinem pratulerant,
congregatis , his regionis administrationem commisit. AI
illi, comprehensis Jude amicis et fautoribus , Bacchida eos
tradiderunt. Js vero primum tormentis adhibitis eos
ad libitum exeruciabat, atque ita deinde occidebat. Ju
dais ilaque in tanta calamitate constitutis, quantam non
experti fuerant post reditum ex Babylone, qui reliqui erant
ex Judie sociis, quum viderent gentem miserabiliter pereun-
tem , Jonatba ejus fratre adito, rogabant ut fratrem suum
sibi in exemplum proponeret, ejusque de popularibus suis
curam et providentiam, qui pro patriz libertate vitam pro-
fudit , imitaretur, et sine defensore non relinqueret genie,
praesertim quum jn extremum discrimen adduceretur. Tum
Jonathas, quum dixisset se pro illis mortem obitaram esse,
atque existimaretur pihilo inferior esse quam frater, Ju-
deeorum dux declaratur.

2. Quod ubi rescivit Bacchides , veritus ne Jonathas ne-
gotium facesseret regi et Macedonibus, quemadmodum son
ita pridem Judas, dolo quaerebat eum interimere. Verum
hoc illius consilium nec Jonatham , nec Simonem ipsius fra-
trem latebat : sed enim illi, hac re cognita, sociisque suis
omnibus assumptis , in solitudinem , quae proxime aberal ab
urbe, fugam maturabant, quumque venissent ad aquam qu&
dicitur lacus Asphar, ibi morabantur. Bacchides autem,
ubi audierat eos movisse et illo in loco considere , edversus
eos cum omnibus suís copiis profectus est , et positis trans
Jordanem castris exercitum reficiebat. — Ceterum Jobathas,
certior faclus quod Baechides contra se veniret, milit
fratrem suum Joangem, Gaddin etiam appellatum , ad Νὰ’
hateeos Arabas, (erant enim amici,) ut apud eos impedi
menta deponeret, donec acie cum Bacchide dimicesset. At
Joanni , dum iter faceret ad Nabatieos , Amarsei filii, ad i
sidiandum ex urbe Medaba egressi , et ipsum, et qui cot
eo erant, capiunt, cunctisque qua ferebantur direptis, e
Joannem et socios ejus omnes interficiunt. Veruntamen
poenam ob ista, quam commeruerunt, frairibus ipsius per-
solvebant, de qua haud multo post verba faciemus.

3. Bacchides autem , cognito quod Jonathas in Jordanis
paludibus castra haberet , die sabbati .captato, contra eom

[564.667.}

τῶν σαδθάτων ἡμέραν ἐπ᾽ αὐτὸν ἧχεν, ὡς οὐ μα γόμενον
ἐκείνῃ διὰ τὸν νόμον. 'O δὲ παρορμήσας τοὺς ἑταίρους
χαὶ περὶ τῶν ψυχῶν αὐτοῖς εἶναι τὸν χίνδυνον εἰπὼν,
μέσοις ἀπειλημμένοις τοῦ τε ποταμοῦ χαὶ τῶν πολε-
μίων, ὡς φυγεῖν οὐκ ἔχουσιν, ( ot μὲν γὰρ ἔμπροσθεν
ἐπήεσαν, 6 ποταμὸς δ᾽ ἦν χατόπιν αὐτῶν,) εὐξάμενος
δὲ χαὶ τῷ Θεῷ νίκην αὐτοῖς παρασχεῖν, συνάπτει τοῖς
πολεμίοις, Ὧν πολλοὺς χαταδαλὼν, ἐπεὶ τολυηρῶς
εἶδεν ἐπερχόμενον αὐτῷ τὸν Βαχχίδην, ἐξέτεινε τὴν δε-
|y ὡς πλήξων αὐτόν. Τοῦ δὲ προειδομένου χαὶ τὴν
ziv ἐχχλίναντος, ἀποπηδήσας μετὰ τῶν ἑταίρων
εἰς τὸν ποταμὸν διενήξατο, xal τοῦτον διασώζονται τὸν
τοῦπον εἰς τὸ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, τῶν πολεμίων οὐκ
ἐτιτὸν ποταμὸν ἐπιδιαδάντων, ἀλλ᾽ ὑποστρέψαντος εὖ--
(f τοῦ Βαχχίδου εἰς τὴν ἐν “Ἱεροσολύμοις ἄχραν.
Ἀπέδαλε δὲ τῆς στρατιᾶς ὡς περὶ δισχιλίους. Πολλὰς
δὲ τῆς Ἰουδαίας καταθαλλομένας πόλεις ὠχύρωσε, καὶ
τὶν Ἱερηοῦντα χαὶ Ἔμμαοϊν καὶ Βεθωρὸν καὶ Be-
δήλαν χαὶ Θαμναθὰ xal Φαραθὼ καὶ Τοχόαν καὶ l'à-
Vv Καὶ πύργους ἐν ἐχάστη τῶν πόλεων οἰχοδοαή-
τας xai τείχη περιδαλὼν αὐταῖς χαρτερὰ xal τῷ μεγέ-
ει διαφέροντα, δύναμιν εἷς αὐτὰς χατέστησεν, ὅπως
χαχοῦν ἐχεῖθεν δὁρμώμενοι τοὺς ᾿Ιουδαίους ἔχωσι᾽ μά-
λιστα δὲ τὴν ἐν ἹΙεροσολύμοις ἄχραν ὠχύρωσε. Λαδὼν
KG xat τοὺς τῶν πρώτων τῆς Ἰουδαίας παῖδας δυιήρους
εἰς τὴν ἄχραν αὐτοὺς ἐνέχλεισε καὶ τοῦτον ἐφύλαττε τὸν
τρόπον.
ὃ, Ὑπὸ τὸν αὐτὸν δὲ χαιρὸν παραγενόμενός τις
πὸς ωνάθην xai τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Σίμωνα τοὺς
" λιαρχίου παῖδας ἀπήγγειλεν αὐτοῖς γάμον ἐπιτελοῦν-
τς χαὶ τὴν νύμφην ἄγοντας ἀπὸ Γαδαθὰ πόλεως, θυ-
«τέρα τινὸς οὖσαν τῶν ἐπιφανῶν παρὰ τοῖς Ἄραψι,
μέλλειν δὲ γίνεσθαι παραπομπὴν τῆς χόρης λαμπρὰν
Xm πολυτελῆ. ΟἿ δὲ περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην καὶ Σίμωνα,
V χαιρὸν ἐπιτηδειότατον sl; τὴν ἐχδιχίαν τἀδελφοῦ νομί-
ὄχγτες αὐτοῖς παραφανῆναι, xa λήψεσθαι τὴν ὑπὲρ
Ἰωάννου δίχην παρ᾽ αὐτῶν ἐπὶ πολλῆς ἐξουσίας ὗπο-
λαβόντες, ἐξώρμησαν εἷς Μηδάθαν χαὶ τοὺς ἐχθροὺς ἐν
τῷ ὄρει λοχῶντες ἔμενον. Ὡς δὲ εἶδον αὐτοὺς d ἄγον-
Fac τὴν παρθένον xat τὸν νυμφίον xat φίλων σὺν αὐτοῖς
ον εἰκὸς ἐν γάμοις ὄχλον, ἀναπηδήσαντες ἐχ τῆς ἐνέ-
5a ἀπέχτειναν ἅπαντας, xal τὸν xócuov xat τὴν ἄλ-
Ar» ὅση τότε εἵπετο λεία τοῖς ἀνθρώποις λαθόντες ὑπέ-
στρεγαν. Καὶ τιμωρίαν μὲν ὑπὲρ Ἰωάννου τἀδελφοῦ
ἡ *1iok τῶν υἱῶν Ἀμαραίου τοιαύτην ἀπέλαβον" αὐτοί
E γὰρ οὗτοι χαὶ οἱ συνεπόμενοι φίλοι χαὶ γυναῖχες αὐ--
τῶν χαὶ τέχνα διεφθάρησαν, ὄντες ὡς τετραχόσιοι.
ες Σίμων μὲν οὖν χαὶ Ἰωνάθης εἰς τὰ ἕλη τοῦ ποτα-
μὴ ὑποστρέψαντες αὐτόθι κατέμενον. Βαχχίδης δὲ,
"τὴν Ἰουδαίαν ἅπασαν φρουραῖς ἀσφαλισάμενος, ὁπέ-
monje πρὸς τὸν βασιλέα. Καὶ τότε μὲν ἐπ᾽ ἔτη δύο
τ τῶν Ἰουδαίων ἠρέμησε πραάγματα᾽ ot δὲ φυγάδες xat
s Ἰσεβεῖς, δρῶντες τὸν Ἰωνάθην χαὶ τοὺς σὺν αὐτῷ
μετὰ πολλὲς ἀδείας. ἐνδιατρίθοντας τῇ χώρα διὰ τὴν

ANTIQ. JUD. LIB XIII. CAP. I.

[033,033] 479
venit, tanqnam ea die non pugnaturum propter legis reve-
rentiam. 1ile vero socios adhortatus, additoque insuper
quod vita ipsis in periculo esset , in medio hostes inter flu-
viumque conclusis , ut qui non habeant quo se fuga recipi-
ant, (nam hostes quidem a fronte eos premebant , a tergo
vero flamen erat, ) etiam Deum precatus ut sib. victoriam
daret , congreditur cum hostibus , quorum multis ptostra-
tis, ubi cernebat Bacchiden in se cum impetu ferrl, dextram
extulit ut eum feriret. Quum aatem ille ictunr preevideret
eumque declinasset , Jonathas cnm sociis in fluvium insi-
luit et tranavit, atque ila trans Jordanem in tutum evase-
runt , quod hostes non amplius amnem transirent, sed Bac-
chides e vestigio ad arcem Hierosolymitanam se reciperet.
De suo autem exercitu hic circiter duo millia amisit. Ceterum
multas Jude urbes, quibus dejecta erant mania, com-
munivit, et Hierichuntem et Emmauntem et Betliorop et
Bethelam et Thamnatha et Pbharathonem et Tochoam et
Gazara. Quumque turres In unaquaque urbe tedificasset ,
et muros validos et magnitudine przecellentes eis circumde-
disset, in illis praesidia collocavit, ut factis inde excursio-
nibus Judseos infestarent : maxime vero Hierosolymorum
arcem firmavit. Quumque et principum Jude filios obei-
iles accepisset , eos in arcem inclusit atque ita custodiebat.
4. Sub id tempus vero quidam Jonethan et Simonem ejua
fratrem adiit, iisque nunciavit Amarsei filios nuptias ce»
lebrantes sponsam ducere ex urbe Gabatba, filiam cujus-
dam de viris illustribus apud Arabas, foreque ut puella de-
ducatur cum splendido et sumptuoso apparatu. . Jonathas
autem et Simon, rati tempus sibi opportunissimum obla-
tum esse ad fratrem nlciscendum, opinatique se facillime
posse Joannis occisi poenas ab illis repetere, Medabam pro-
fecti sunt, et ad montem in insidiis locati inimicos exspe-
ctabant. Quumque eos animadvertissent virginem ducentes,
sponsumque , et cum eis, ut in nuptiis fieri solet, amicorum
turbam, exsilierunt in eos ex ipsidiis, et omnes interfece-
runt, captoque mundo muliebri et reliqua 4085 viros tunc
sequebatur preda, reversi sunt. Atque hujusmodi sup-
plicium ab Amare filiis sumpserunt ob ea quee Joanni fra-
tri fecerant : nam et illi ipsi et qui eos comitabantur amici
uL et uxores eorum et liberi, numero ad quadringentos,

occisi sunt.

5. Εἰ Simon quidem et Jonathas , in fluvii paludes rever-
si, illic consederunt. Bacchides vero, quum Judaeam omnem
priesidiis munivisset, ad regem se recepit. Et tunc qui-
dem per biennium in tranquillo erant Judzeoram res. Ve-
rom transfuga et scelerati, quum viderent Jonathham cum

suis pacis beneficio quietos securosque in regione agere , ad

480 (57,558.)

εἰρήνην, πέμπουσι πρὸς Δημήτριον τὸν βασιλέα, παρα-
καλοῦντες ἀποστεῖλαι Βαχχίδην ἐπὶ τὴν Ἰωνάθου σύλ--
λυηψιν. ᾿ἘΕδήλουν γὰρ αὐτὴν ἀπόνως ἐσομένην, xol
νυχτὶ μιᾷ μὴ προσδοχῶσιν αὐτοῖς ἐπιπεσόντας ἀποχτε-
b νεῖν ἅπαντας. Τοῦ δὲ βασιλέως ἐκπέμψαντος τὸν Βαχχί-
δην, γενόμενος οὗτος ἐν τῇ Ἰουδαία πᾶσιν ἔγραψε τοῖς
φίλοις χαὶ Ἰουδαίοις χαὶ συμμάχοις συλλαθεῖν αὐτῷ
τὸν Ἰωνάθην. Σπουδαζόντων δὲ πάντων xal αὐ δυνα-
μένων χρατῆσαι τοῦ Ἰωνάθου (ἐφυλάττετο γὰρ σφόδρα
I0 τὴν ἐπιδουλὴν ἠσθημένος,) 6 Βαχχίδης ὀργισθεὶς τοῖς
φυγάσιν, ὡς ψευσαμένοις αὐτόν τε xal τὸν βασιλέα,
πεντήχοντα αὐτῶν τοὺς ἡγουμένους συλλαδὼν ἀπέ-
χτεινεν. Ὁ δὲ Ἰωνάθης σὺν τἀδελφῷ χαὶ τοῖς σὺν αὐτῷ
εἰς Βηθαλαγὰν ἀναχωρεῖ, κώμην οὖσαν ἐν τῇ ἐρήμῳ,
15 φοδηθεὶς τὸν Βαχχίδην " xal οἰκοδομήσας πύργους xal
τείχη περιδαλόμενος αὑτὸν ἔσχεν ἀσφαλῶς πεφρουρη-
μένον. Βαχχίδης δὲ ταῦτα ἀχούσας τήν τε μεθ᾽ ἑαυτοῦ
στρατιὰν ἄγων χαὶ τῶν ᾿Ιουδαίων τοὺς συμμάχους πα-
ραλαῤξὼν ἐπὶ τὸν Ἰωνάθην ἧχε, xal προσθαλὼν αὐτοῦ
80 τοῖς ὀχυρώμασιν ἐπὶ πολλὰς αὐτὸν ἡμέρας ἐπολιόρχει.
Ὁ δὲ πρὸς τὴν σπουδὴν τῆς πολιορχίας οὐχ ἐνδίδωσιν,
ἀλλὰ καρτερῶς ἀντιστὰς Σίμωνα μὲν τὸν ἀδελφὸν ἐν
τῇ πόλει χαταλείπει τῷ Βαχχίδη, πολεμήσοντα, λάθρα
δ᾽ αὐτὸς εἰς τὴν χώραν ἐξελθὼν χαὶ συναγαγὼν χεῖρα
85 πολλὴν παρὰ τῶν τὰ αὑτοῦ φρονούντων, νυχτὸς ἐπιπί-
πτει τῷ Βαχχίδου στρατοπέδῳ, xal συχνοὺς αὐτῶν δια-
φθείρας φανερὸς xal τἀδελφῷ Σίμωνι γίνεται τοῖς
ἔχθροῖς ἐπιπεσών᾽ καὶ γὰρ οὗτος αἰσθόμενος τοὺς πολε-
μέους ὑπ᾽ αὐτοῦ χτεινομένους ἐπέξεισιν αὐτοῖς, xal τά
80 τε μηχανήματα τὰ πρὸς τὴν πολιορχίαν ἐνέπρησε τῶν
Μαχεδόνων χαὶ φόνον αὐτῶν ἱκανὸν εἰργάσατο. Θεα-
σάμενος δ᾽ αὐτὸν 6 Βαχχίδης ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν dre mp-
μένον, χαὶ τοὺς μὲν ἔμπροσθεν αὐτῷ, τοὺς δ᾽ ὄπισθεν
προσχειμένους, εἰς ἀθυμίαν ἅμα χαὶ ταραχὴν τῆς δια-
3b νοίας ἐνέπεσε, τῷ παρ᾽ ἐλπίδας ἀποθάντι τῆς πολιορ-
χίας συγχυϑείςς. Τὸν μέντοι γε ὑπὲρ τούτων θυμὸν εἰς
τοὺς φυγάδας, di μετεπέμψαντο παρὰ τοῦ βασιλέως
αὐτὸν, ἀπέσχηψεν ὡς ἐξηπατηχότας ἐδούλετο δὲ τε-
λευτήσας τὴν πολιορχίαν εὐπρεπῶς, , el δυνατὸν, εἷς τὴν
«o οἰχείαν ὑποστρέψαι. ᾿
(B'.) ς΄. Μαθὼν δ᾽ αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ᾿Ιωνάθης πρε-
σΟεύεται πρὸς αὐτὸν περὶ φιλίας xal συμμαχίας, ὅπως
ἀποδῶσιν ἀλλήλοις οὺὃς εἰλήφασιν αἰχμαλώτους ἑκάτεροι.
Νομίσας δὲ ταύτην εὐπρεπεστέραν 6 Βαχχίδης τὴν dva-
4s χώρησιν, σπένδεται πρὸς τὸν Ἰωνάθην φιλίαν, xai
ὥμοσαν μὴ στρατεύσειν ἐπὶ τὴν ἀλλήλων. Καὶ τούς
τε αἰχμαλώτους ἀποδοὺς χαὶ τοὺς ἰδίους χομισάμενος
ὑπέστρεψεν εἷς ᾿Αντιόχειαν πρὸς τὸν βασιλέα. Καὶ
μετὰ ταύτην τὴν ἀναχώρησιν οὐχέτι εἷς τὴν ᾿Ιουδαίαν
80 ἐνέθαλεν. ὋὉ δὲ ᾿Ιωνάθης, ταύτης τῆς ἀδείας λαῤό-
μενος, xal ποιούμενος ἐν Μαχμᾷ πόλει τὴν δίαιταν,
αὐτόθι τοῖς ὄχλοις διεῖπε τὰ πράγματα, χαὶ τοὺς πονη-
ροὺς x«i ἀσεδεῖς χολάζων ἐχάθηρεν οὕτως ἀπὸ τούτων
τὸ ἔθνος.

APXAIOAOTIAZ DBIBA. IT. ΚΕΦ. A.

[P E

[623,621 !
Demetrium regem legarunt rogantes ut Bacchiden mitteret
ad Jonatham capiendum. — Hoc enim in proclivi fore signi
ficabant , unaque nocte omnes, si eos de improviso adorire-
Lur, opprimi posse. Quum autem rex Bacchiden misisset,
ille ubi in Judeam venit , scripsit ad amicos suos ompes,
et Judieos et auxiliares, ut Jonatham comprehensum ad se
adducerent. Postquam vero omnes summo studio id age
bant, nec quidquam proficiebant ad Jonatham capiendum,
(nam valde sibi cavebat, intellectis eorum insidiis, ) Bac-
chides, iratus perfugis, ut qui rem falso δὰ ipsum pariter
ac regem detulissent, ox principibus illorum ad quinqua-
ginta homines comprehendit et interfecit. Jonathas autem
cum íratre suorumque manu Bacchidis metu Bethalagam
secessit, vicum in solitadine situm : et turribus aedificalis
et moenibus circumdalis, sese a periculo securum couser-
vabat. At Bacchides, istis auditis, cum copiis qua tum
ipsi aderaut exiens, et Judzeia iu auxilium evocatis , contra
Jonatham profectus est , ejusque munimentis admoto exer-
citu, dies aliquammultos ipsum obsidebat. lle vero acri
oppugnantium studio nihil cedit, sed, quum fortiter restitus-
sel, Simonem fratrem in urbe relinquit, adversus Bacchi-
dem pugnaturum : ipse vero clam in regionem egressus,
magnaque inter suae factionis homines manu collecta , uocte
in castra Baccliidis impetum facil; et quum multos illic occi-
disset , Simoni eliam fratri palam fit quod hostes esset ad.
orius : nam hic sentiens stragem ab illo editam exit in
eos , et Macedonum machinas in obsidionem paratas incen-
dit, et caede multa in eos grassatur. Bacchides autem, quum
vidisset se ab inimicis circumventum, et alios quidem a
fronte, alios vero a tergo ipsum urgentes , in desperationem
animique consternationem incidit , perturbatus quod res ob-
sidionis preeter spem ceciderint. Veruntamen iram inde col-
lectam in perfugas, qui ipsum a rege accersiverant, conver-
tit quasi ab eis deceptus, volebatque , obsidione finita, cum
dignitate, si fieri posset, domum redire.

(II.) 6. Quod ejus consilium ubi Jonatbhas intellexit, legatos
&d eum mitlit de amicitia et societate, ut sibi invicem red-
derent quos utrique caplivos fecerint. Bacchides, hujus-
modi discessionem sibi honestiorem fore ratus, paciscitur
cum Jonatba amicitiam, sibique mutuo jurarunt neutrum
alteri arma illaturum. . Atque ita, reddilis receptisque ca-
ptivis, Antiochiam ad regem reversus est, et post hunc dis-
cessum deinceps nullum in Judeam impetum fecit. Jo
nathas vero hanc securitatem nactus, et in Machma urbe
vitam agens, illic populo res administrabat , atque scelera-
tos et impios supplicio afliciens , hoc modo gentein ab illis

perpurgavit.

(6κ4,560.}
ΚΕΦ. Β΄.

Ἔτει δ᾽, ἑξηχοστῷ xal ἑκατοστῷ Ἀλέξανδρον τὸν Ἂν-
τιόγου Ἐπιφανοῦς υἱὸν ἀναθάντα εἷς Συρίαν συνέθη
χαταλαδέσθαι Πτολεμαΐδα ix προδοσίας τῶν ἔνδοθεν
στρατιωτῶν ἀπεχθῶς γὰρ εἶχον πρὸς τὸν Δημήτριον,
διὰ τὴν ὑπερηφανίαν αὐτοῦ χαὶ τὸ δυσέντευχτον. Ἀπο-
χλείσας γὰρ αὑτὸν εἷς τετραπύργιόν τι βασίλειον, ὃ χα-
τεσχεύασεν αὐτὸς οὖχ ἄπωθεν τῆς Ἀντιοχείας, οὐδένα
προσίετο, ἀλλὰ χαὶ περὶ τὰ πράγματα ῥάθυμος ἦν καὶ
δλίγωρος ὅθεν αὐτῷ xal μᾶλλον τὸ παρὰ τῶν ὕποτε-
Io ταγμένων μῖσος ἐξήφθη, καθὼς ἤδη xat ἐν ἄλλοις δεδη.

λώχαμεν. Γνόμενον οὖν ἐν Πτολεμαΐδι τὸν ᾿Αλέξαν-

ὃρον ἀχούσας 5 Δημήτριος ἦγεν ἅπασαν ἀναλαξὼν τὴν
δύναμιν ἐπ᾽ αὐτόν. "ἕπεμψε δὲ xol πρὸς Ἰωνάθην
πρέσθεις περὶ συμμαχίας xal εὐνοίας" φθάσαι γὰρ
I5 τὸν Ἀλέξανδρον διέγνω, μὴ προδιαλεχθεὶς ἐχεῖνος αὐτῷ
σχῇ τὴν παρ᾽ αὐτοῦ βοήθειαν. 'Γοῦτο δ᾽ ἐποίει φοδη-
θεὶς μὴ μνησιχαχήσας ὃ Ἰωνάθης αὐτῷ τῆς ἔχθρας
συνεπιθῆται. Προσέταξεν οὖν αὐτῷ συναθροίζειν δύ-
ναμιν χαὶ χατασχευάζειν ὅπλα xa τοὺς ὁμήρους, οὖς
Ὁ τῶν Ἰουδαίων ἐνέχλεισε Βαχχίδης ἐν τῇ. ἄκρα τῶν "Ia
ροασολύμων, ἀπολαθεῖν. Τοιούτων οὖν αὐτῷ τῶν παρὰ

Δηητρίου προσπεσόντων, 6 Ἰωνάθης παραγενόμενος

εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα τὴν ἐπιστολὴν ἀνέγνω τοῦ βασιλέως,

ἀχουόντων τοῦ τε λαοῦ χαὶ τῶν φρουρούντων τὴν ἀχρό-
Ὁ πολιν, ᾿Αναγνωσθέντων δὲ τούτων, ol ἀσεθεῖς xal φυ-
γάδες ix. τῆς ἀχροπόλεως λίαν ἔδεισαν, ἐπιτετραφότος

Ἰωνάθην, τοῦ βασιλέως στρατιὰν συλλέγειν χαὶ τοὺς ὁμή-

em

ρους ἀπολαδεῖν. Ὁ δὲ τοῖς γονεῦσιν ἑχάστῳ τὸν ἴδιον
ἀπέδωκε. Καὶ οὕτω μὲν Ἰωνάθης ἐν Ἱεροσολύμοις

3e τὴν μονὴν ἐποιεῖτο, χαινίζων τὰ χατὰ τὴν πόλιν xai
πρὸς τὴν αὑτοῦ βούλησιν χατασχευάζων Éxaccov:
ἐκέλευσε γὰρ οἰκοδομηθῆναι xal τὰ τείχη τῆς πόλεως
ἐχ λίθων τετραγώνων, ὡς ἂν ἦ πρὸς τοὺς πολεμίους
ἀσφαλέστερα. Ταῦτα δ᾽ δρῶντες ol τῶν φρουρίων τῶν

Ὁ ἐντῇ Ἰουδαίᾳ φύλαχες, ἐχλιπόντες αὐτὰ πάντες ἔφυγον
εἰς Ἀντιόχειαν, πάρεξ τῶν ἐν Βεθσούρᾳ πόλει καὶ τῶν
ἐν τῇ ἄχρα τῶν Ἱεροσολύμων" οὗτοι γὰρ $$, πλείων
μοῖρα τῶν ἀσεύῶν Ἰουδαίων xal πεφευγότων ἦσαν, καὶ
διὰ τοῦτο τὰς φρουρὰς οὐχ ἐγκατέλιπον.

40 β΄, Ῥνοὺς δὲ Ἀλέξανδρος τάς τε ὑποσχέσεις ἃς ἐποιή-
σατο Δημήτριος πρὸς Ἰωνάθην, καὶ εἰδὼς xal τὴν dv-
δρείαν αὐτοῦ xal ὁπόσα διέθηκε πολεμῶν τοὺς Μαχε-
δόνας, xal πάλιν οἷα πεπονθὼς αὐτὸς εἴη ὑπὸ Am-
μητρίον xal Βαχχίδου τοῦ Δημητρίου στρατηγοῦ,

€ σύμμαχον οὐχ ἂν εὑρεῖν Ἰωνάθου ἀμείνω πρὸς τοὺς φί-
λους ἔλεγεν ἐν τῷ παρόντι χαιρῷ, ὃς xal πρὸς τοὺς
πολεμίους ἐστὶν ἀνδρεῖος καὶ μῖσος οἰχεῖον ἔχει πρὸς
ἀυαΐήτριον, πολλὰ πεπονθὼς ὑπ᾽ αὐτοῦ χαχὰ xal πε-
πόιηχώς, « Εἰ τοιγαροῦν δοχεῖ φίλον ποιεῖσθαι αὐτὸν

80 χατὰ Δημητρίου, νῦν ἐστιν οὐχ ἄλλο τι χρησιμώτερον
ἢ παραχαλεῖν αὐτὸν ἐπὶ τὴν συμμαχίαν. » Δόξαν οὖν
αὐτί χαὶ τοῖς φίλοις πέμπειν πρὸς τὸν Ἰωνάθην, γρά-

JOSEPHUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. II.

[en,u55.] 481
CAP. 1I. (III.)

Anno autem centesimo sexagesimo contigit ut Alexander,
Antiochi Epiphanis filius, quum Syriam ascendisset, Ptole-
maidem occuparet, proditione militam qui eam przsidio
tenebant : infensi enim erant. Demetrio, tum quod ἰδ 81)"
perbus esset, tum quod difficulter ad eum pateret aditus.
Namquuminregiam quandam quattuor turribus munitam se
conclusisset , quam ipee non procul ab Antiochia exstruxe-
rat, neminem admittebat, sed in rebus administrandis so-
cors eral et negligens : unde e£ subdilorum in eum odium
magis accensum erat, sicuti alibi etjam declaravimus. Ita-
que Demetrius, ubi fama acceperat Alexandrum esse in
Ptolemaide , copiis suis omnibus assumptis contra eum pro-
fectus est. Etiam legatos ad Jonatham misit, ut eum
sibi socium haberet benevolumque : ei enim in animo erat
ut Alexandrum preeveniret , ne is cum Jonatha prior colio-
quutus ejus auxilium impetraret. Idque eo magis faciebat ,
veritus ne Jonathas injuriarum memor ipsum inimicitiarum
ergo una adoriretur. Ei itaque imperavit ut delectum ha-
beret et arma compararet , ohsidesque Judaeorum reciperet,
quos Bacchides in Hierosolymorum arcem concluserat.
Igitur quum mandata ejusmodi ad eum a Demetrio delata
essent, Jonathas, ubi ad Hierosolyma venit, literas recita-
vit, audientibus omnibus tum ceteris tam iis qui arcem
praesidio tenebant. Illis autem recitatis , impii et transfuge ,
qui in arce erant, vehementer territi sunt, quod Jonathze
facta esset a rege exercitum colligendi potestas , obsidesque
sibi habendi. 1lle vero eos parentibus suis quemque red-
didit. Atque ita quidem Jonathas Hierosolymis habitabat,
urbem instaurans οἱ pro arbitrio suo unumquodque con-
siruens : jussit enim szedificari muros urbis ex lapidibus
quadratis , ut essent illi ab hostibus tutiores. Ista autem
quum animadverterent qui in presidio eraut munitionum
per Judeam, cuncti illis reliclis Antiochiam diffugerupt,
praeter eos qui Bethsuram tenebant et Hierosolymorum ar-
cem : horum enim pars maxima Judiei erant impii et frans-
fugze , ideoque przesidia non deserebant.

2. Alexander autem quum didicisset quid Demetrius Jo-
nathe promiserit, simul et rescivissetl et quam egregie se
gesserit et quae mala bellando Macedonibus intulerit , 4185.
que vicissim ille passus fuerit ἃ Demetrio et Baechide duue
copiarum Demetrii, apud amicos dictitabat non posse se eo
tempore commodiorem socium habere quam Jonatham ;
qui et fortis sit adversus hostes, et singulari Demetrium
odio prosequatur, ut qui multas injurias ab eo acceperit,
multisque vicissim eum affecerit. « Itaque si illum amicum
facere contra Demetrium placet, nihil nunc magis e re erit
quam illum invitare ad societatem ineundam. » Quum igitur

ita visum esset ei et amicis ut ad Jonatham mitterent , hu-
31

482 (50 ---δθ1.}

ψει τοιαύτην ἐπιστολήν. « Βασιλεὺς ᾿Αλέξανδρος

Ἰωνάθη τῷ ἀδελφῷ χαίρειν. « Τὴν μὲν ἀνδρείαν σου

« xai πίστιν ἀχηχόαμεν πάλαι, xal δ'ὰ τοῦτο πε-

« πόμφαμεν πρός σε περὶ φιλίας xat συυμαχίας.

b « Χειροτονοῦμεν δέ σε σήμερον ἀρχιερέα τῶν Ιουδαίων

« xai φίλον ἐμὸν χαλεῖσθα. Ἀπέσταλχα δέ σοι

« xai δωρεὰς, στολὴν πορφυρᾶν xal στέφανον. χρύ-

« σεον, xal παραχαλῶ τιμηθέντα ὑφ᾽ ἡμῶν ὅμοιον γίς-
« νεσθαι περὶ ἡμᾶς. ν

γ΄. Δεξάμενος δὲ τὴν ἐπιστολὰν 6 Ἰωνάθης ἐνδύεται

μὲν τὴν ἀρχιερατιχὴν στολὴν, τῆς σχηνοπηγίας ἐνστάσης

μετὰ ἔτη τέσσαρα 1j τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἰούδαν ἀποθα-

velv: xal γὰρ οὐδὲ χατὰ τοῦτον τὸν χρόνον ἀρχιερεύς

τις ἐγεγόνει, Συνάγει δὲ δύναμιν πολλὴν xal πλῆθος

16 ὅπλων ἐχάλχευε. Δημήτριον δὲ ταῦτα σφόδρα ἐλύπησε

μαθόντα, xal τῆς βραδυτῆτος ἑαυτὸν ἐποίησεν αἰτιᾷ--

σθαι, ὅτι μὴ προλαδὼν ᾿Αλέξανδρον αὐτὸς ἐφιλανθρω-

πεύσατο τὸν ᾿Ιωνάθην, ἀλλ᾽ ἐχείνῳ χαταλίποι χαιρὸν

εἰς τοῦτο. [᾿ράφει μέντοι xat αὐτὸς ἐπιστολὴν τῷ Ἰωνα-

80 θη καὶ τῷ δήμῳ δηλοῦσαν τάδε. « Βασιλεὺς Δημήτριος

« Ἰωνάθη χαὶ τῷ ἔθνει τῶν Ἰουδαίων χαίρειν.

« "Enti? διετηρήσατε τὴν πρὸς ἡυᾶς φιλίαν χαὶ πει-

« ράσασιν ὑμᾶς τοῖς ἐμοῖς ἐχθροῖς οὐ προσέθεσθε,

« xai ταύτην μὲν ὑμῶν ἐπαινῶ τὴν πίστιν, xal πα-

$5 « ραχαλῶ δὲ τοῖς αὐτοῖς ἐπιμένειν, ἀποληψομένους

᾿κ ἀμοιῤδὰς παρ᾽ ἡμῶν xal χάριτας. 'Γοὺς γὰρ πλεί-

«στους ὑυῖν ἀνήσω τῶν φόρων καὶ τῶν συντάξεων, ἃς

« προετελεῖτε τοῖς πρὸ ἐμοῦ βασιλεῦσι xai duol, νῦν

« τε ὑμῖν ἀφίημι τοὺς φόρους, οὖς ἀεὶ παρείχετε. Πρὸς

$0 « τούτοις xal τιαὴν ὑμῖν χαρίζομαι τῶν ἁλῶν᾽ xoi

« τῶν στεφάνων, οὖς προσεφέρετε ἡμῖν, καὶ ἀντὶ τῶν

« τρίτων τοῦ χαρποῦ xai τοῦ ἡμίσους τοῦ ξυλίνου χαρ-

« ποῦ τὸ γενόμενον ἐμοὶ μέρος ὑμῖν ἀφίημι ἀπὸ τῆς

«σήμερον ἡμέρας. Καὶ ὑπὲρ κεφαλῆς ἑχάστης ὃ

85 « ἔδει μοι δίδοσθαι τῶν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ χατοιχούντων

« καὶ τῶν τριῶν τοπαρχιῶν τῶν τῇ ᾿Ιουδαία προσχει-

ἔνων, Σαμαρείας xoi Γαλιλαίας xat Περαίας, τοῦτο

10

« μένων,
« παραχωρῶ ὑμῖν ἀπὸ τοῦ νῦν εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον.

« Καὶ τὴν ἹἹεροσολυμιτῶν πόλιν ἱερὰν xai ἄσυλον

40 « εἶναι βούλομαι καὶ ἐλευθέραν ἕως τῶν ὅρων αὐτῆς
« ἀπὸ τῆς δεκάτης xal τῶν τελῶν. "Dv δὲ ἄχραν

« ἐπιτρέπω τῷ ἀρχιερεῖ ὑμῶν Ἰωνάθη, obo δ᾽ ἂν αὐτὸς

« δοχιμάσῃ πιστοὺς χαὶ φίλους, τούτους ἐν αὐτῇ φρου-

« ροὺς καταστῆσαι, ἵνα φυλάσσωσιν $uiv αὐτήν" xal
45 ^ Ιουδαίων δὲ τοὺς αἰχμαλωτισθέντας χαὶ δουλεύοντας
« ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ἀφίημι ἐλευθέρους. Κελεύω δὲ μηδὲ

« ἀγγαρεύεσθαι τὰ ᾿Ιουδαίων ὑποζύγια" τὰ δὲ σάδδατα

,* χαὶ ἑορτὴ ἅπασα xal τρεῖς al πρὸ τῆς ἑορτῆς ἡμέραι

« ἔστωσαν ἀτελεῖς. 'Γὸν αὐτὸν τρόπον χαὶ τοὺς ἐν τῇ
80 « ἐμῇ χατοιχοῦντας Ἰουδαίους ἔλευθέρους xal ἀνεπης-
« ρεάστους ἀφίημι, xol τοῖς στρατεύεσθαι μετ’ ἐμοῦ

« βουλομένοις ἐπιτρέπω, καὶ μέχρι τρισμυρίων ἐξέστω

« τοῦτο" τῶν δ᾽ αὐτῶν, ὅποι ἂν ἀπίωσι, τεύξονται ὧν

« χαὶ τὸ ἐμὸν στράτευμα μεταλαμθάνει. Καταστήσω

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. B.

|

[e35—4.]
jusmodi literas scribit.
«S. Jam dudum audivimus de fide tua et fortiludine :

« Rex Alexander Jonathz irairi

« ideoque, ad te misimus de amicitia et societate. Porro te
« facimus hodie Judseorum pontificem, et ut noster amicus
« dicare s(atuimus. Eliam munera tibi mittenda curari,
« stolam purpuream et auream coronam , teque obsecro ut
« 8 nobis honoratus similiter erga nos affectus sis. »

3. His literisacceptis Jonathas pontificalem stolam induit,
instante umbraculorum festo, quadriennio post fratris ipsius
Jude interitum : etenim nemo per illud tempus pontifica-
tum obierat. Magnum etiam exercitum colligit et multa
armafabricabat. Quibus rebus auditis Demetrius indoluil,
copitque snam sibi vitio vertere tarditatem , quod non anti-
ciparit Alexandrum, pleniori obsequio Jonathz benero-
lentiam demerendo, sed illi satis lemporis reliquerit ad
eam pra'ripiendam. Veruntamen et ipse lileras scribit
aj Jonatham populumque in hanc sententiam. « R&
* Demetrius Jonatlh;e. οἱ Judzorum genti S. Quo.
« hjam amicitiam nobiscum initam servastis, el ad no-
« Slros inimicos qui vos tenfarunt non defecistis, lam:
« vestram fidem laudo, hortorque ut in iisdem permanpea-
« tis, beneficii graliam a nobis vicissim consequuturi. Pleris-
" que enim vos tributis et pensionibus levabo, quz regi-
« bus antecessoribus meis et mihi jam ante pendebaiis : el
« nunc vobis vectigalia remitto quae solvere semper con.
^ Suevislis. — Ac prteterea pretium salis vobis condono el
“ coronarum , quas nobis afferre soliti eratis, et quod mili
« pro lrrtiis fragum et dimidiis fructus arborum jure cede-
* bat, ex hodierno die vobis remitto. Et quod in singula
« Capita mihi dari oportebat, ab his qui Judzeam incolunt
« €t qui sunt in tribus toparchiis, quze Judaeze adjacent,
« Samarisz et. Galilzeze et Perzae, id vobis concedo ab hot
« tempore in perpetuum. Et urbem Hierosolymitarum
« Sacram et inviolabilem esse volo, et a decumis vecligali
« busque immnnem qua patet ejus territorium. Arcem
« etiam ejus permitto pontiüci vestro Jonatha , et quo:
« ipse pro amicis et fidis habuerit przsidio ejus adhibere,
« hi eam nobis custodiant : ac przeterez Judarorum eos, qui
« bello capti in terris nostris serviunt, dimitto liberos, Ad
« htec jubeo ut Judeorum jumenta ad angarias non adigan-
« tur : atque sabbata οἱ festa omnia et tres dies festum an-
« tecedentes immunes sint. Similiter οἱ Judzeos in meo
« regno degentes diimitlo liberos nullisque injuriis affectos,
« et qui mecum militare voluerint, eos sino, ficeatque illi
« ad millia triginta : idemque stipendium , quod nostri mi.
« lites accipiunt, illis, quocunque abeant, numerabitur. Ex
« iis autem quosdam in praesidiis collocabo , alios vero cor-

(91,,4) —. ^

« δ᾽ αὐτῶν οὗς μὲν εἷς τὰ φρούρια, τινὰς δὲ καὶ περὶ
« τὴν φυλαχὴν τοὐμοῦ σώματος, καὶ ἡγομόνας δὲ
« ποιήσω τῶν περὶ τὴν ἐμὴν αὐλήν. ᾿Επιτρέπω δὲ
« xai τοῖς πατρῴοις χρῆσθαι νόμοις xal τούτους φυλάσ-
«σειν, χαὶ τοῖς τρισὶ τοῖς προχειμένοις τῇ Ἰουδαίᾳ
«νομοῖς ἐπιτάσσεσθαι βούλομαι καὶ τῷ ἀρχιερεῖ ἐπιμε-
c λὲς εἶναι ἵνα μηδὲ εἷς ᾿Ιουδαῖος ἄλλο ἔχη ἱερὸν προσ-
« χυνεῖν ἢ μόνον τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις. Δίδωμι δ᾽ dx τῶν
« ἐμῶν εἰς τὴν δαπάνην τῶν θυσιῶν xav. ἔτος μυριά-
91: δας πεντεκαίδεκα, τὰ δὲ περισσεύοντα τῶν χρημά--
« των ὑμέτερα εἶναι βούλομαι" τὰς δὲ μυρίας δραχμὰς,
* ἃς ἐλάμδανον ix τοῦ ἱεροῦ οἱ βασιλεῖς, ὑμῖν ἀφίημι,
« διὰ τὸ προσήχειν αὐτὰς τοῖς ἱερεῦσι τοῖς λειτουργοῦσι
« τῷ ἱερῷ. Καὶ ὅσοι δ᾽ ἂν φύγωσιν εἰς τὸ ἱερὸν τὸ ἐν
"« Ἱεροσολύμοις xal εἷς τὰ ὑπ᾽ αὐτῷ χρηματίζοντα, ἣ
« βασιλικὰ ὀφείλοντες χρήματα, ἣ àv ἄλλην αἰτίαν,
« ἀπολελύσθωσαν οὗτοι χαὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῖς σῶα
« ἔστω, ᾿Επιτρέπω δὲ καὶ ἀναχαινίζειν τὸ ἱερὸν xat
«οἰχοδουεῖν, τῆς εἷς ταῦτα δαπάνης ἐχ τῶν ἐμῶν γι-
ἢ « νομένης, xal τὰ τείχη δὲ συγχωρῶ τὰ τῆς πόλεως
« οἰχοδομεῖσθαι, καὶ πύργους ὑψηλοὺς ἐγείρειν, καὶ
«ταῦτα ἐκ τῶν ἐμῶν ἀνιστάντας. Εἰ δέ τι καὶ φρού-
« ριόν ἐστιν, ὃ συμφέρει τῇ Ἰουδαίων χώρᾳ ὀχυρὸν
« tiat, xal τοῦτ᾽ dx τῶν ἐμῶν χατασχευασθήτω. »
S ὃ, Ταῦτα μὲν ὑπισχνούμενος καὶ χαριζόμενος τοῖς
Ἰωδαίοις ἔγραψε Δημήτριος. ᾿Αλέξανδρος x6 βασι-
λεὺς δύναμιν μεγάλην συναγαγὼν μισθοφόρων xal τῶν
προσθεμένων ἐκ τῆς Συρίας αὐτῷ στρατιωτῶν ἐπὶ τὸν
ἀγμήτριον ἐστράτευσε, Καὶ μάχης γενομένης τὸ μὲν
9 εὐώνυμον χέρας τοῦ Δημητρίου τρέπεται τοὺς ἐναντίους
, εἰς φυγὴν xat ἐδίωξεν ἄχρι πολλοῦ,, κτείνει τὲ συχνοὺς
αὐτῶν xal διαρπάζει τὸ στρατόπεδον" τὸ δὲ δεξιὸν, οὗ
συνέβαινεν εἶναι τὸν Δημήτριον, ἧττᾶται, Καὶ οἱ
μὲν ἄλλοι πάντες ἔφυγον, Δημήτριος δὲ γενναίως
Ὁ μαχόμενος οὖκ ὀλίγους μὲν ἀναιρεῖ τῶν πολεμίων,
διώχων δὲ τοὺς ἄλλους εἰσελαύνει τὸν ἵππον εἰς c£)
βαθὺ xal δυσεκπόρευτον, ἔωθα συνέδη πεσόντος αὐτοῦ
τοῦ ἵππου μὴ δυνάμενον διαφυγεῖν ἀναιρεθῆναι. Τὸ
Ἱὰρ συμδεθηκὸς περὶ αὐτὸν ἰδόντες οἱ πολέμιοι ἀνέστρε-
9 Jav, xal χυχλωσάμενοι τὸν Δημήτριον πάντες ἐπ᾽ αὐὖ-
Sw ἠχόντιζον᾽ 6 δὲ πεζὸς ὧν γενναίως ἀπεμάχετο,
XX τελευταῖον τραύματα λαβὼν πολλὰ καὶ μηκέτ᾽
ἀντέχειν δυνάμενος χατέπεσε. Καὶ τέλος μὲν τοιοῦτο
τὸν Δημήτριον κατέλαδεν, ἔτη βασιλεύσαντα ἕνδεκα,
8 ὡς xal ἐν ἄλλοις δεδηλώκαμεν.

ΚΕΦ. Γ.

Ὁ δὲ Ὀνίου τοῦ ἀρχιερέως υἱὸς, ὁμώνυμος δὲ ὧν

τῷ πατρὶ, ὃς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ φυγὼν πρὸς τὸν βασιλέα
τολεμαῖον τὸν ἐπικαλούμενον Φιλομήτορα διῆγεν,

& xal πρότερον εἰρήκαμεν, ἰδὼν τὴν ᾿Ιουδαίαν χαχου-
W μένην ὑπὸ τῶν Μαχεδόνων xoi τῶν βασιλέων αὐτῶν,
βουλόμενος δὲ αὑτῷ μνήμην καὶ δόξαν αἰώνιον χατα-
σχευάσαι, διέγνω πέμψας πρὸς Πτολεμαῖον τὸν βασιλέα

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. ΤΠ.

(e7,03:*.] 483

« poris mei custodes habebo , preefectosque faciam illorum
« qui sunt in regia mea. Permitto etiam eis patriis legibus
« vivere, easque servare, voloque ipsos imperare tribus
« priefecturis Judeeze. attributis, pontificique id curse esee
« ut nemo Judaeus aliud templum habeat ad Deum vene-
« randum , praeter illud quod Hierosolymis est. lasuper
« singulis annis de meo largior centumet quinquaginta mil-
« lia drachmarum in sumptum sacrificiorum , et quicquid
« pecunia superest, vestrum esse volo : illa autem decem
« inillia drachmarum, quie de templo reges accipiebant,
« Vobis remitto, quod pertineant ad sacerdotes rem divinam
« in templo proceurantes. Quicunque eliam confugerint in
« templum Hierosolymitanum et in ejus ponxeria, aut
« debitores pecunis fiscalis, aut ex alia causa, absolvan-
« turet ipsi, et res eorum ipsis salvae sunto. Tum au-
« tem permitto ut instaurelur. templum οἱ eedificetur ,

| « sumptibus ad isla ex fisco meo suppeditatis : quin etiam

« coucedo ut mcenia. urbis exstruantur, lurresque aliae ex-
« citentur, ita αἱ haec. quoque meis impensis erigantur.
« Denique si quod castellum sit, quod Judseorum regioni
« expediat munitum esse, sumptibus meis opera fiant et
« munitiones. »

4. Isfa quidem Demetrius, promissa faciens volensque
gratificari Judacis, scripsit. Alexander autem rex , ingenti
exercilu coacto, lam ex mercenariis quam ex militibus qui
e Syria ad eum accesserant, contra Demetrium profectus
est. Quumque pugna committeretar, sinisirum Demetrii
cornu eos qui sibi oppositi erant in fugam vertit, et diu
persequutim est, multosque illorum occidit et castra diripit;
dextrum vero, in quo forte eral Demetrius, vincitur. At-
que alii quidem omnes In fugam se conjecerunt, at Deme-
trius, fortiter dimicans, hostium nou paucos interfecit ,
duae alios. subsequitur, equo invectus est in. ccenum
profundum et transitu diflicile, ubi contigit ut ille, quum
prolapso equo effusere nou potueril , occideretur. — Nam
lostes viso quod ei acciderat reversi sunt, quumque Deme-
trium circumdedissent , eum jaculis omues petierunt : at
ille jam pedes fortiter propugnabal, tandemque multis
vulneribus confectus , quum diutius resistendo nou esset ,
occubuit. Atque lioc modo vitam finivit Demetrius , regno
functus per annos undecim, sicut οἱ alibi declaravimus.

CAP. 11. (VI.)

Onic autem pontiticis filius, eodemque nomine quo pa-
ter appellatus, (qui profugus ad Ptolemseum regem co-
gnomine Philometorem Alexandrie degebat, ut jam ante
diximus,) quum videret. Judseam vexatam a Macedonibus
eorumque regibus, velletque sibi metnoriam gloriamque

alernam parare, decrevit, missis ad Ptolemaeum regeu
3t.

481 (65,661)

καὶ τὴν βασίλισσαν Κλεοπάτραν αἰτήσασθαι παρ᾽ αὐτῶν
ἐξουσίαν, ὅπως οἰχοδομήσειε ναὸν ἐν Αἰγύπτῳ, παρα-
πλήσιον τῷ ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ Λευΐτας xat ἱερεῖς ἐκ
τοῦ ἰδίου γένους χαταστήση. Τοῦτο δὲ ἐδούλετο θαρρῶν
"5 μάλιστα τῷ προφήτῃ Ἠσαΐᾳ, ὃς ἔτεσιν ἔμπροσθεν ἕξαχο-
σίων πλείοσι γεγονὼς προεῖπεν ὡς δεῖ πάντως ἐν Αἰγύ-
vtt). οἰχοδομηθῆναι ναὸν τῷ μεγίστῳ Θεῷ ὑπ᾽ ἀνδρὸς
Ἰουδαίου. Διὰ ταῦτα οὖν ἐπηρμένος ὁ Ὀνίας, γράφει
Πτολεμαίῳ xoi Κλεοπάτρα τοιαύτην ἐπιστολήν. « Πολ-
JU « λὰς xal μεγάλας ὑμῖν χρείας τετελεχὼς ἐν τοῖς χατὰ
« πόλεμον ἔργοις μετὰ τῆς τοῦ Θεοῦ βοηθείας, χαὶ γε-
« νόμενος ἐν τῇ Κοίλῃ Συρίᾳ καὶ Φοινίχῃ, καὶ εἰς
& Λεόντων δὲ πόλιν τοῦ Ἡλιοπολίτου σὺν τοῖς lou-
« δαίοις xal εἷς ἄλλους τόπους ἀφιχόμενος τοῦ ἔθνους,
15 «χαὶ πλείστους εὑρὼν παρὰ τὸ χαθῆχον ἔχοντας ἱερὰ,
« xal διὰ τοῦτο δύσνους ἀλλήλοις, ὃ καὶ Αἰγυπτίοις
« συμδέθηκε διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἱερῶν xal τὸ περὶ τῆς
« θρησχείας οὐχ ὁμοδοξεῖν, ἐπιτηδειότατον τόπον εὗ-
* piv ἐν τῷ προσαγορενομένῳ τῆς ἀγρίας Βουδάστεως
80“« ὀχυρώματι, βρύοντα ποιχίλης ὕλης χαὶ τῶν ἱερῶν ζῴων
« μεστὸν, δέομαι συγχωρῆσαί μοι, τὸ ἀδέσποτον ἀναχα-

“« θάραντι ἱερὸν xai συμπεπτωχὸς, οἰχοδομῆσαι ναὸν

« τῷ μεγίστῳ Θεῷ καθ᾽ ὁμοίωσιν τοῦ ἐν ἱἹεροσολύμοις,
* τοῖς αὐτοῖς μέτροις, ὑπέρ τε σοῦ xal τῆς γυναιχὸς
85 «-xal τῶν τέχνων , ἵν᾽ ἔχωσιν ol τὴν Αἴγυπτον κατοι-
«χοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, εἰς αὐτὸ σννιόντες χατὰ τὴν πρὸς
« ἀλλήλους ὁμόνοιαν. ταῖς σαῖς ἐξυπερητεῖν χρείαις.
« Καὶ γὰρ Ἦσαΐας 6 προφήτης τοῦτο προεῖπεν' ἔσται
« θυσιαστήριον ἐν Αἰγύπτῳ χυρίῳ τῷ Θεῷ " καὶ πολ»
80 « λὰ δὲ προεφήτευσεν ἄλλα τοιαῦτα διὰ τὸν τόπον. »
Β΄. Καὶ ταῦτα μὲν 6 Ὀνίας τῷ βασιλεῖ Πτολεμαίῳ
τράφει. Κατανοήσειε δ᾽ ἄν τις αὐτοῦ τὴν εὐσέδειαν
xai Κλεοπάτρας τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ xal γυναιχὸς ἐξ ἧς
ἀντέγραψαν ἐπιστολῆς " τὴν γὰρ ἁμαρτίαν xol τὴν
35 τοῦ νόμου παράδασιν εἷς τὴν Ὀνίου χεφαλὴν ἀνέ--
θεσαν. ᾿Ἀντέγραψαν γὰρ οὕτως. « Βασιλεὺς Πτο-
λεμαῖος xai βασίλισσα Κλεοπάτρα "Ova χαίρειν.
« Avérvopév σου τὴν παράχλησιν, ἀξιοῦντος ἐπι-
« τραπῆναί σοι τὸ ἐν Λεοντοπόλει τοῦ “Ἡλιοπολίτου
40 « ἱερὸν συμπεπτωχὸς ἀναχαθᾶραι., προσαγορευόμε-
«νον δὲ τῆς ἀγρίας Βουύάστεως. Διὸ καὶ θαυμάζο-
x μεν, & ἔσται τῷ Θεῷ χεχαρισμένον τὸ χαθιδρυσό-
« μενον ἱερὸν ἐν ἀσελγεῖ τόπῳ καὶ πλήρει ζῴων ἱερῶν.
«᾿Επεὶ δὲ σὺ φὴς Ἠσαΐαν τὸν προφήτην ἔχ πολλοῦ
46 « χρόνου τοῦτο προειρηκέναι, συγχωροῦυέν σοι, εἰ μέλ-
« λει τοῦτο ἔσεσθαι χατὰ τὸν νόμον, ὥστε μηδὲν ἡμᾶς
« δοχεῖν εἷς τὸν Θεὸν ἐξημαρτηχέναι. »
γ΄. Λαδὼν οὖν τὸν τόπον ὁ Ὀνίας χατεσχεύασεν
ἱερὸν xal βωμὸν τῷ Θεῷ, ὅμοιον τῷ ἐν Ἱεροσολύμαις,
50 μιχρότερον δὲ xal πενιχρότερον. ᾿Γὰ δὲ μέτρα αὐτοῦ
χαὶ τὰ σχεύη νῦν οὐχ ἔδοξέ μοι δηλοῦν' ἐν γὰρ τῇ
ἑδδόμῃ μον βίδλῳ τῶν Ἰουδαϊκῶν πολέμων ἀναγέγρα-
πται. Ηὖρε δὲ Ὀνίας καὶ Ἰουδαίους τινὰς ὁμοίους
αὑτῷ καὶ ἱερεῖς καὶ Λευΐτας τοὺς ἐχεῖ θρησχεύοντας.

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. T.

[228,65]

et Cleopatram reginam literis, ab illis petere ut sibi liceret
in /Egypto templum edificare Hierosolymitano simile, et in
eo Levilas et sacerdotes ex suo genere coustituere. Hoc
autem volebat , prsesertim quod Esaiae vati confideret , qui,
quum ante sexcentos amplius annos vixerit, praedixit fore
omnino ut in Egypto conderetur templum Deo maximo ab
bomine Juda&o. Onias igitur, propter hasc elatus, Ptolema»
et Cleopatre hujusmodi literas scribit. « Quum mulu
« magnaque belli munera Dei auxilio in vestram utilitatem
« confecissem, atque io Colen-Syriam Phepicenque me
« contulissem, et cum Judsis in Leontopolim etiam prz-
« fectaree Heliopolitanee urbem aliaque gentis loca perve-
« nissem , et quamplurimos animadvertissem templa con-
« tra atque oporteret habentes , et idcirco sibi invicem in-
« fensos, id quod /E£gyptiis etiam accidit propter multitu-
« dinem templorum ef diversas de religione sentestias,
« inveutlo loco maxime opportuno in arce Bubastis agre
« sfis nomine vocata, varia maleria abundante sacrisque ani-
« malibus pleno, rogo ut fanum istic nulli sacratum nu-
« mini jamque collapsum mihi liceat repurgare, et in
« templum Deo maximo exstruere ad similitudinem Hiero-
« solymitani, iisdem mensuris, pro te tuaque conjuge et
« liberis ,-ut Judei qui Agyptum incolunt , illic convenien-
« tes ex mutua inter se concordia , tuis utilitatibus pareant.
« Nam οἱ Eaaias vates hoc praedixit, futurum esse in .£-
« gypto altare domino Deo sacratum; et multa id genus
« alia propter locum vaticinatus est. »

2. Et hiec quidem Onias Ptolemaeo regi scribit. De ipsius
et Cleopatre ejus sororis et conjugis pietate conjecturam
licet facere ex ea qua literis istis responderunt epistola :
fecerunt enim ut peccatum hoc legisque praevaricatio in
caput Oni reciderent. Nam in huuc modum rescripse-
« rubt. « Ptolemzeus rex et Cleopatra regina Onise S. Legi-
« mus tuam petitionem, qua oras ut tibi permittator illud
« apud Leontopolim preefecture Heliopolitans templum,

quod Bubastis agrestis vocatur, collapsum repurgare.
« Unde fil ut mirari subeat, an poterit Deo gratum esse
« templum, quod exstructurus es in loco impuro et sacro-
« rum animalium pleno. Quandoquidem vero tu dicis id
« ipsum ab Esaia vate jam dudum praedictum esse, polesta.
« tem tibi facimus, modo res futura sit ex lege, ne nos
« jn Deum deliquisse videamur. »

3. Onias igitur, locum nactus, templam et altare Deo
tedificavit ad instar Hierosolymitani, sed minusculum et
pauperculum. Mensuram vero ejus et vasa mihi non
visum est in preesentia indicare : nam de illis memoriz
prodidi in libro septimo quem scripsi de bellis Judaicis.
Invenit etiam Onias et Judzos quosdam sui similes, et s.--

(5|,326..)

Ἀλλὰ περὶ μὲν τοῦ ἱεροῦ τούτου ἀρχούντως ἡμῖν δεδή-
jurat.
δ΄, Τοὺς δ᾽ dv Ἀλεξανδρείᾳ Ιουδαίους xat Σαμα-
ρεῖς, ot τὸ ἐν Γαριζεὶν ὄρει προσεχύνουν ἱερὸν οἶχοδο-
μηθὲν xarà τοὺς Ἀλεξάνδρου χρόνους, συνέθδη στασιά-
σαι πρὸς ἀλλήλους χαὶ περὶ τῶν ἱερῶν ἐπ’ αὐτοῦ Πτο-
λεμαίου διεκρίνοντο, τῶν μὲν Ἰουδαίων λεγόντων κατὰ
to Μωῦϊσέως νόμους ᾧκοδομῆσθαι τὸ ἐν Ἵεροσολύ-
uoc, τῶν δὲ Σαμαρέων τὸ ἐν Γαριζείν. Παρεχάλεσαν
W οὖν σὺν τοῖς φίλοις καθίσαντα τὸν βασιλέα τοὺς περὶ
τούτων ἀχοῦσαι λόγους χαὶ τοὺς ἡττηθέντας θανάτω
ἵγμιῶσαι, Τὸν μὲν οὖν ὑπὲρ τῶν Σαμαρέων λόγον
Σαῤβαῖος ἐποιήσατο καὶ Θεοδόσιος, τὸν δ᾽ ὑπὲρ τῶν
Ἱεροσολυμιτῶν καὶ Ἰουδαίων Ἀνδρόνικος ὁ Μεσσαλά -
buo. Ὥμοσαν δὲ τὸν Θεὸν καὶ τὸν βασιλέα ἦ μὴν
vota: τὰς ἀποδείξεις χατὰ τὸν νόμον, παρεχάλε-
σάν τε τὸν "Πτολεμαῖον ὅπως ὃν ἂν λάθη παραθαίνοντα
τοὺς ὄρχους ἀποχτείνη. Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς πολλοὺς
τῶν φίλων elc συμθουλίαν παραλαδὼν ἐχάθισεν ἀχου-
3 σόμενος τῶν λεγόντων. ΟἿ δ᾽ ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ τυγ-
μάνοντες Ἰουδαῖοι σφόδρα ἠγωνίων περὶ τῶν ἀνδρῶν,
εἷς ἀγαναχτεῖν ὑπὲρ τοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις ἱεροῦ συνέ-
βαῖνε" γαλεπῶς γὰρ ἔφερον εἰ τοῦτό τινες καταλύ-
cougtv, οὕτως ἀρχαῖον καὶ διασηυότατον τῶν χατὰ τὴν
5 ἰχουμένην ὑπάρχον. Τοῦ δὲ Xaf6alou xal Θεοδοσίου
συγγωρησάντων τῷ Ἀνδρονίκῳ πρώτῳ ποιήσασθαι
τοὺς λόγους, ἤρξατο τῶν ἀποδείξεων ἀπό τε τοῦ νόμου
xr τῶν διαδοχῶν τῶν ἀρχιερέων, ὡς ἕκαστος παρὰ
πατρὸς τὴν τιμὴν ἐκδεξάμενος ἦρξε τοῦ ναοῦ, χαὶ ὅτι
3 πάντες οἱ τῆς Ἀσίας βασιλεῖς τὸ ἱερὸν ἐτίμησαν ἀνα-
θήμασι καὶ λαμπροτάταις δωρεαῖς, τοῦ δ᾽ ἐν Γαριζεὶν
ὡς οὐδὲ ὄντος οὐδεὶς λόγον οὐδ᾽ ἐπιστροφὴν ἐποιήσατο.
Ταῦτα λέγων ᾿Ἀνδρόνιχος xa πολλὰ τούτοις ὅμοια.
πείθει τὸν βασιλέα κρῖναι μὲν κατὰ τοὺς Μωῦσέως
5 νόμους οἰκοδομηθῆναι τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερὸν, &mo-
χτεῖναι δὲ Σαδβαῖον xai Θεοδόσιον. Καὶ τὰ μὲν γενό-
μενα τοῖς ἐν ᾿Αλεξανδρεία ᾿Ιουδαίοις χατὰ Πτολεμαῖον
τὸν Φιλομήτορα, ταῦτα ἦν.

ΚΕΦ. A.

Δημητρίου δ᾽ ἀποθανόντος ἐν τῇ μάχη, καθὼς ἐπάνω

t0 δεδηλώχαμεν, Ἀλέξανδρος τὴν τῆς Συρίας παραλαδὼν
βασιλείαν γράφει τῷ Φιλομήτορι Πτολεμαίῳ μνηστεύο-
μενος αὐτοῦ πρὸς γάμον τὴν θυγατέρα, δίκαιον εἶναι
λέγων τῷ τὴν πατρῴαν ἀρχὴν χομισαμένῳ καὶ διὰ τὴν
τοῦ Θεοῦ πρόνοιαν εἰς αὐτὴν προαχθέντι, xat χρατή-
t$ σαντι Δημκητρίου, xol μηδὲ τἄλλα ἐσομένῳ τῆς πρὸς
αὐτὸν οἰχειότητος ἀναξίῳ, συνάψαι συγγένειαν. Π{τὸ-
λεμαῖος δὲ προσδεξάμενος ἡδέως τὴν ἀνηστείαν ἀντι-
γράφει, χαίρειν τε λέγων ἐπὶ τῷ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ πα-
τρώαν οὖσαν ἀπειληφέναι, xal τὴν θυγατέρα δώσειν
ι0 ὑπισχνεῖται, ἀπαντᾶν δ᾽ αὐτῷ εἷς Πτολεμαΐδα τὴν θυ-
Ἱατέρα μέλλοντι ἄγειν ἐχέλευσεν' αὐτὸν γὰρ αὐτὴν
μέχρι ταύτης παραπέμψειν ἀπ᾽ Αἰγύπτου, κἀκεῖ συν-

ANTIQ. JUD. LIB. XII. CAP. IV.

[e39,040.] 480.
cerdotes et Levitas, qui Dei cultum illic instaurarent. Sed
de hoe quidem templo satis nobis dictam est.

4. Apud Alexandriam autem inter Judseos et Samaritas,
qui templi in monte Garízin, sub Alexandro exstructi , re
ligionem íntroduxerunt, forte exorta est seditio : atque
istuc res devenit uti coram Ptolemeo de templis discepta-
rent, Judsis quidem contendentibus juxta Moysis prte-
scripta conditum esse templum Hierosolymitanum , Sama-
ritis vero Garizitanum. . Regem igitur rogarunt, ul ab ipso
in amicorum consessu causa haec coguosceretur, ea condi--
tione ut qui victi fuerint morti adjudicarentur. Et pro Sa.
maritis quidem orationem habuit Sabbeeus cum Theodo-
sio, pro Hierosolymitanis vero et Judsis Andronicus Mes-
salami filius. Per Deum autem jurarunt ei regem , sese-
probationes allataros e lege, et ἃ Ptolemieo precibus con-
tenderunt , ut eum morte multaret , quem jurejurando non-
stetisse deprehenderet. Proinde rex, adhibitis non pau-
cis in consilium amicis , consedit causam orantes auditarus.
Judiei autem Alexandrini magnopere metuebant iis , quibus
jure templi Hierosolymitani tueri contigit : wegre enim fe-
rebant , si quis templi adeo antiqui et toto terrarum, oxbe -
celeberrimi auctoritatem labefactatum iret. — Atqui quum.
Sabheeus et Theodosius concessissent Andronico uti prior
verba faceret, is a lege exorsus est rem demonstratam
dare, et ἃ successione pontificum, uti quisque a patre
dignitatem adeptus templo priwfuiseet, quodque omnes.
Asize reges majestatem ejus donariis muneribusque splen-
didissimis auxiesent, Garizitani vero, ac si ne exstitisset
quidem, neminem habuisse rationem illudve respexisse.
Dum hsec diceret Andronicus et his multa similia, regi
persuasit uti. decerneret templum Hierosolymitanum de
sententia Moysis exstructum esse , Sabbeeum vero et Thevo-
dosium morti addicendos. Atque ísta quidem sunl que
Judzis Alexandrinis acciderunt sub Ptolemaeo Philometore.

CAP. IV. (VIL)

Quum autem Demetrius vitam in pugna amíisieset , sicut
superius indicavimus, Alexander, occupato Syrie reguo,
acribit Ptolemaeo Philometori , filiam ejus nuptum sibi dari
deposcens, zequum esse dicens ut ipsum affinitate dignetur,
quum paternum imperium recuperasset, Deique providentia
eo provectus fuisse , et Demetrium superasset, alque ce-
tera futurus esset ejus cognatione non indignus. Ptole-
meus vero, quum libenter ejus poatulatis annuisset , re-
scripsit, dicens se gaudere quod paternum regnum adeptus
esset , promisitque filiam daturum esse, jussitque ut ad Pto-
lemaidem sibi obviam veniret , illuc filiam adducturo ; ipsum
enim eam ab /Egypto huc usque comitaturum esse , ibique

486 (6κ5ι,566.)

οικχίσειν αὐτῷ τὴν παῖδα. Καὶ Πτολεμαῖος μὲν ταῦτα
γράψας παραγίνεται μετὰ σπουδῆς εἰς Πτολεμαίδα,
Κλεοπάτραν ἄγων τὴν θυγατέρα. Εὑρὼν δ᾽ ἐχεῖ τὸν
Ἀλέξανδρον, καθὼς ἐπέστειλε, προαπηντηχότα,, δίδω--
b σιν αὐτῷ τὴν παῖδα καὶ φερνὴν, ἄργυρόν τε xal χρυ-
σὸν, ὅσον εἰχὸς ἦν δοῦναι βασιλέα.
β΄. Τῶν δὲ γάμων ἐπιτελουμένων Ἀλέξανδρος Ἰω-
νἄθη τῷ ἀρχιερεῖ γράψας ἐκέλευσεν αὐτὸν ἥχειν εἷς
{Πτολεμαΐδα. Παραγενόμενος δὲ πρὸς τοὺς βασιλεῖς
ιυ xai δωρησάμενος αὐτοὺς λαμπρῶς, τῆς παρ᾽ ἀμφοτέρων
ἀπέλαυσε τιμῆς. ᾿Αλέξανδρος δὲ αὐτὸν ἠνάγχασεν
ἀποδυσάμενον τὴν οἰχείαν͵ ἐσθῆτα λαθεῖν πορφύραν,
καὶ συγχαθεσθῆναι ποιήσας αὐτὸν ἐπὶ τοῦ βήματος,
“προσέταξε τοὺς ἡγεμόνας sic μέσην μετ᾽ αὐτοῦ προελ-
Ι6 θόντας τὴν πόλιν χηρῦξαι μηδενὶ λέγειν xat αὐτοῦ
ἐφεῖσθαι, μηδὲ παρέχειν αὐτῷ πράγματα. Τοῦτο δὲ
ποιησάντων τῶν ἡγεμόνων, ὁρῶντες τὴν παρὰ τοῦ βα-
σιλέως χεχηρυγμένην ἸΙωνάθη τιμὴν οἱ χατηγορεῖν πα-
ρεσχευασμένοι χαὶ πρὸς αὐτὸν ἀπεχθῶς ἔχοντες ἀπέ-
30 ὄρασαν, μὴ xal προσλάδωσί τι xaxbv δεδιότες. Τοσαύτη
δὲ σπουδῇ πρὸς ᾿Ιωνάθην ὁ βασιλεὺς ᾿λλέξανδρος ἐχρή-
σατο, ὥστε αὐτὸν καὶ πρῶτον ἀναγράψαι τῶν φίλων.
(H'.) 4." Exex δὲ πέμπτῳ xol ἐξηχοστῷ πρὸς τοῖς Exa-
τὸν Δημήτριος ὁ Δημητρίου μετὰ πολλῶν μισθοφόρων,
380 οὖς παρέσχεν αὐτῷ Λασθένης ὁ Κρὴς, ἄρας ἀπὸ Κρήτης
χατέπλευσεν εἰς Κιλικίαν. Τοῦτο δὲ ᾿Αλέξανδρον
ἀχούσαντα εἷς ἀγωνίαν χαὶ ταραχὴν ἐνέθαλε, καὶ πα-
pa gia x τῆς Φοινίχης elc ᾿Αντιόχειαν ἔσπευσεν, ἵνα
τὰ ἐχεῖ, πρὶν ἢ Δημήτριον ἐλθεῖν, ἀσφαλῶς θῆται.
30 Κατέλιπε δὲ τῆς Κοίλης Συρίας Ἀπολλώνιον τὸν Δον
ἡγεμόνα, ὃς μετὰ πολλῆς δυνάμεως εἰς Γάωμνειαν ἐλθὼν
ἔπεμψε πρὸς Ἰωνάθην τὸν ἀρχιερέα, λέγων « ἄδικον
εἶναι μόνον αὐτὸν ἐπ᾽ ἀδείας ζὴν xai μετ᾽ ἐξουσίας,
οὐχ ὑποτασσόμενον τῷ βασιλεῖ’ τοῦτο δ᾽ αὐτῷ παρὰ
36 πάντων ὄνειδος φέρειν, ὅτι μὴ ὑποτάξειεν αὑτὸν τῷ
βασιλεῖ. Μὴ τοίνυν σαυτὸν ἐν τοῖς ὄρεσι καθήμενος
ἐξαπάτα, νομίζων ἰσχὺν ἔχειν, ἀλλ᾽ εἰ θαρρεῖς τῇ
σαυτοῦ δυνάμει, χαταδὰς εἰς τὸ πεδίον τῇ ἡμετέρα
στρατιᾷ συγχρίθητι, xai τὸ τέλος τῆς νίχης ἐπιδείξει
4o τὸν ἀνδρικώτατο. ἴσθι μέντοι γε τοὺς ἀρίστους
ἐξ ἐχάστνης πόλεως ἐμοὶ συστρατεύεσθαι" xal γὰρ δὴ
τοὺς σοὺς προγόνους οἱ ἀεὶ νιχῶντές εἶσιν οὗτοι.
Ποιήσῃ δὲ τὸν πρὸς ἡμᾶς ἀγῶνα ἐν τοιαύτη vj, ἐν 3
λίθοις οὐκ ἔστιν, ἀλλ᾽ ὅπλοις ἀμύνεσθαι, οὐδὲ τόπος
45 εἰς ὃν ἡττώμενος φεύξη. »
δ΄. Παροξυνθεὶς δ᾽ ἐπὶ τούτοις 6 ᾿Ιωνάθης μυρίους
ἐπιλεξάμενος στρατιώτας ὥρμησεν ἐξ “Ἱεροσολύμων,
μετὰ xal Σίμωνος τἀδελφοῦ, xal γενόμενος ἐν ᾿Ιόπῃ
στρατοπεδεύεται τῆς πόλεως ἔξω, τῶν ᾿Ισπηνῶν ἀπο-
&0 χλεισάντων αὐτῷ τὰς πύλας φρουρὰν γὰρ ἔνδον εἷ-
“ον ὑπὸ ᾿Απολλωνίου χατασταθεῖσαν. "ou δὲ Ἰωνάθου
πρὸς πολιορχίαν αὐτῶν πα ρασχευαζουένον, φοδηθέντες
43, τὴν πόλιν αὐτῶν ἐξέλη χατὰ χράτος, ἀνοίγουσιν
αὐτῷ τὰς πύλας. Ὃ δὲ ᾿Ἀπολλώνιος, ἀχούσας τὴν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IT. ΚΕΦ. Fr.

(e«o,6u .]
puellam ei nuptum collocaturum. Εἰ Ptolemeus quidem ,
his scriptis , omni festinatione Ptolemaidem pervenit eum
Cleopatra filia. Quamque Alexandum , sicuti per epistolam
imperaverat , illic jam obviam ipsi profectum invenisset,
puellam ei in matrimonium dat, tantumque auri et argenti
in dotem, quantum regem decebat.

2. Dum autem nuplite peragebantur, Alexander literis :d
Jonatham pontific&m datis jussit eum Ptolemaidem venie
Qui quum ad reges venisset , eosque splendidis muneribus
dopasset, honorem ab utroque consequutus est. Alexander
autem eum, veste sua exutum, coegit purpura indui, quum-
que eum secum in solio sedere fecisset , ducibus imperasit
ut cum eo in mediam urbem progressi edicerent, nemini
licere eum insimulare, eive ulla de re negotium faces-
sere. Quod quum duces fecissent , ubi illi, qui ad aea
sationem parati animoque ip eum malevolo erant, videruni
honorem ei ex edicto habitum, diffugerunt, veriti ne quid
mali paterentnr. Propensaque adeo iu Jonatham voluntate
erat rex Alexander, ut ipsum etiam primum amicorum
scripserit.

(VIIli.)3 Anno autem centesimo sexagesimo quinto Deme

trius Demetrii filius cum multis mercenariis, quos Lastle--

nes Cretensis ei tradiderat, ex Creta in Ciliciam trajecit. Que
res audita Alexandro magnum dolorem οἱ perturbationem
injecit, moxque Phenice Antiochiam ire contendit , ut res
illic, ante Demetrii adventum, in tuto locaret. Apollonium
Daum reliquit Codes-Syrie praefectum : qui, magno cum
exercilu Jamniam profectus, ad Jonatham pontificem misil,
dicens « rem indignam esse, ut ipse solus securus agerel
suique ad arbitrium, regi non subjectus : idque ipsi ab
omnibus opprobrio verti , quod se regi non subjeceril. Ne
igitur, in montibus desideme, ie ipsum decipias vana
opinione tui roboris : sed si quid viribus tuis copfédis,
descende in planum , ut cum nostris miliibus fat con-
tentio; et palam eril fortissimum esse qui victoriam con-
sequelur. "Veruntamen δε quod e singulis urbibus
forlissiii quique mecum militaut : namque illi sane ipsi
sunt qui tuos majores semper vicerunt. "Verum prizelio
nobiscum dimicabis in. ejusmodi terra, ubi armis, nou
saxis pugnandum est, meque locus vicio ad perfugium
erit. »

4. His verbis commotus animo Jonallias delectis homi-
num millibus decem Hierosolymis egressus est, excilo in
auxilium Simone fratre uo, q.umque Jopen venisset , extra
urbem castra melatur, quod portas ipsi clauseraot Jopen.
ses : nam inus illis preesidium erat ab Apollonio consli-
tutum. Jonatlia autetn ad obsidionem semet parante, ve-

riti ne urbem vi expugnaret, portas ei aperiunt. Ceterum

—

(565,566.)

Ἰόπην ὑπὸ Ἰωνάθου κατειλημμένην, τρισχιλίους ἱππεῖς
παραλαδὼν καὶ πεζοὺς ὀκτακισχιλίους, εἰς Ἄζωτον
ἦλθε, χἀχεῖθεν ἄρας ἠρέμα xai βάδην ἐποιεῖτο τὴν
πορείαν" ἀνελθὼν δ᾽ εἰς τὴν Ἰόπην, ὡς ἀναχωρῶν, ἕλ--

p χει τὸν Ἰωνάθην εἷς τὸ πεδίον, τῇ ἵππῳ χαταφρονῶν
xal τὰς τῆς νίκης ἐλπίδας ἔχων ἐν αὐτῇ. Προελθὼν
δὲ ὁ Ἰωνάθης ἐδίωχεν εἰς Ἄζωτον τὸν Ἀπολλώνιον.
Ὁ δὲ, ὡς ἐν τῷ πεδίῳ συνέδη γενέσθαι τὸν πολέμιον,
ὑποστρέψας εἰς μάχην αὐτῷ συνέδαλε. 'Γοῦ 9 'AmoA-

M λωνίου χιλίους ἱππεῖς χαθίσαντος εἰς ἐνέδραν ἔν τινι
χειμάρρῳ, ὡς ἂν χατόπιν ἐπιφανεῖεν τοῖς πολεμίοις,
αἰσθόμενος ὁ Ἰωνάθης οὐ κατεκλάγη" τάξας δὲ τὴν
στρατιὰν ἐν πλινθίῳ xav! ἀμφότερα τοὺς πολεμίους
ἀμύνεσθαι παρεχελεύσατο, xal χατὰ πρόσωπον xal
t χατόπισθεν ἐπελευσομένοις ἐναντίον ἀντιτάξας. Τῆς
δὲ μάχης ἕως ἑσπέρας προδαινούσης., δοὺς Σίμωνι τά-
δελφῷ μέρος τῆς δυνάμεως, τοῦτον μὲν ἐχέλευσε συμ-
ῥαλεῖν τῇ φάλαγγι τῶν ἐχθρῶν, αὐτὸς δὲ τοὺς σὺν abtO
προσέταξε φραξαμένους τοῖς ὅπλοις ἀποδέχεσθαι τὰ
3 βέλη τὰ παρὰ τῶν ἱππέων. — Kal οἱ μὲν ἐποίησαν τὸ
χελευσθέν" οἵ δὲ τῶν πολεμίων ἱππεῖς, ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀφέν-
τες τὰ βέλη £g pt καὶ ἐξεχενώθησαν, οὐδὲν αὐτοὺς ἔδλα-
πτον᾿ 00 γὰρ διικνεῖτο τῶν σωμάτων τὰ βαλλόμενα,
συμπεφραγμέναις δὲ ταῖς ἀσπίτι καὶ συνηνωμέναις
5 ὑπὸ πυχνότητος ἐπαφιέμενα, ῥαδίως ἐχρατεῖτο xai
ἀπράχτως ἐφέρετο. 'Ως δὲ παρείθησαν ἀπὸ πρωΐ μέ-
1ρι δείλης ὀψίας ἄχον τίζοντες εἰς αὐτοὺς οἱ πολέμιοι,
νοήσας Σίμων χεχμηχότας αὐτοὺς συμθάλλει τῇ φά-
λαγγι, χαὶ προθυμίᾳ χρησαμένων πολλῇ τῶν στρατιω-
3 τῶν αὐτοῦ, τρέπει τοὺς ἐχθροὺς εἰς φυγήν. Θεασάμε-
vot δὲ τοὺς πεζοὺς φεύγοντας οἱ ἱππεῖς, οὐδ᾽ αὐτοὶ μέ-
νουσιν, ἀλλὰ πάρετοι μὲν ὄντες αὐτοὶ διὰ τὸ μέχρι δεί-
λης μάχεσθαι, τῆς δὲ παρὰ τῶν πεζῶν ἐλπίδος αὐτοῖς
ἀπολωλυίας, ἀκόσμως καὶ συγχεχυμένως ἔφευγον, ὡς
3 διασχισθέντας αὐτοὺς διὰ παντὸς διασχορπισθῆναι τοῦ
πεδίου. Διώχων δ᾽ αὐτοὺς ᾿Ιωνάθης μέχρι τῆς ᾿Αζώ-
του xai πολλοὺς ἀναιρῶν, ἀπογνόντας τῆς σωτηρίας
ἠνάγχασεν ἐπὶ τὸν τοῦ Δαγῶνος ναὸν χαταφυγεῖν, ὃς
ἦν ἐν Ἀζώτῳ. Λαζὼν δ᾽ ἐξ ἐπιδρομῆς Ἰωνάθης τὴν
πόλιν, αὐτήν τε ἐνέπρησε χαὶ τὰς περὶ αὐτὴν κώμας"
ἀπέσχετο δ᾽ οὐδὲ τοῦ Δαγῶνος ἱεροῦ, ἀλλὰ xal τοῦτο
ἐνέπρησε, xal τοὺς εἰς αὐτὸ συμφυγόντας διέφθειρε.
Τὸ δὲ πᾶν πλῆθος τῶν ἐν τῇ μάχη πεσόντων χαὶ κατα-
φλεγέντων dv τῷ ἱερῷ τῶν πολεμίων ἦσαν ὀκταχισχί-
45 λιοι, Κρατήσας οὖν τοσαύτης δυνάμεως, ἄρας ἀπὸ τῆς
Ἀζώτου εἷς ᾿ΑΙσχάλωνα παραγίνεται, xal χαταστρατο-
πεδεύσαντος ἔξω τῆς πόλεως αὐτοῦ, προῆλθον εἷς ἀπάν-
τησιν αὐτοῦ οἱ Ἀσχαλωνῖται, ξένια προσφέροντες αὖ-
τῷ xal τιμῶντες. Ὃ δὲ ἀποδεξάμενος αὐτοὺς τῆς
& προαιρέσεως ἀνέστρεψεν ἐχεῖθεν εἰς Ἱεροσόλυμα, πολ-
λὴν ἐπαγόμενος λείαν, ἣν ἤλασεν ἐχεῖθεν νικήσας τοὺς
πολεμίους, ᾿Αλέξανδρος δὲ ἀχούσας ἡττημένον τὸν
αὐτοῦ στρατηγὸν Ἀπολλώνιον προσεποιεῖτο χαίρειν,
ὅτι παρὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην συνέδαλεν Ἰωνάθη, φίλῳ

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. IV.

[e11,012.] 48]

Apollonius, ubi accepit Jopen ab Jonatha occupatam,
cum tribus equilum et octo peditum millibus Azotum ve-
nit , et inde profectus quiete lentoque gradu iter faciebat ;
Quumque ascensum Jopen versus fecisset, recessu simnlato,
Jonatham in planitiem trahit, fidens equitatui, spemque
victoriee in eo. collocans. Jonathas autem progressus
Apollonium ad Azotam usque persequitur. llle vero, ubi
factum est ut hostis in campum processerit, conversus
pugnam cum eo commisit. Quumque mille equites in insi-
diis ad torrentem quendam posuisset Apolionius, qui a
tergo sese hostibus in conspectum darent, Jonatbas re in-
tellecta nequaquam animo consternatus est, sed exercitu
in quadrum ordinato hortatus est suos ut utrinque hostem
propulsarent, acie ex adverso ita instructa, ut tam a tergo
quam a fronte adorituris resisterent. Quumque przelium
vesperan usque protraheretur, data parte exercitus Simoni
fratri, jussit hunc cum hostium phalange congredi, ipse
vero suo agmini imperavit ut objectis scutis se muniendo
tela hostium exciperent — Atque illi quidem quod prece-
ptum erat exsequuti sunt ; hostium vero equites, jaculati in
in eos tela usquedum exbaurirentur, nihil eos leserunt :
nam missilia in corpora non pervadebant , sed in elypeos
projecta, in unum coactos interque se densissime junctos ,
facile superata erant et in. irritum cadebant. Quum vero
hostes a mane ad vesperam irn eos jaculando languescerent,
ubi illos defatigalos esse animadvertit Simon, phalangem
aggreditur, quumque alacriter admodum ab ejus militibus
pugnatum esset, inimicos in fugam conjicit. Tum et equi-
tes ipsi, simul ac conspexerunt pedites terga vertentes,
non amplius restiterunt, sed , quod defessi essent usque ad
vesperam pugnando, spesque quam ia peditalu collocave-
rant illis periisset , sine ordine et confuse fugiebant , ut dis-
sipati lateque per planitiem dispersi vagarentur. Jonathas
autem victos Azolum usque persequens, muitisque cixsis,
reliquos desperata salute coegit fuga petere tempium Dago-
nis, quod Azoti erat. At Jonathas quum urbem primo im-
petu cepisset, et ipsam et finitimos vicos incendit ; ac ne
Dagonis quidem templo manus abstinuit , sed et illud igni
cremavit, et quotqnot eo perfugerant exitio dedit. Fuit
autem omnis hostium numerus, qui vel prelio cecidere vel
flammis in templo interiere, hominum octo millia. Tanto
itaque exercitu profligato, Azoto profectus Ascalonem ve-
nit, et quum extra urbem castra posuisset, ei Ascalonitee
obviam prodierunt , munera ei hospitalia et bonores defe-
rentes. Ille vero, collaudata eorum voluntate, inde di-
gressus Hierosolyma magna cum praeda rediit , quam illinc
abegit superatis hostibus. Alexander autem, audito quod
victus esset dux ejus Apollonius , ketitiam simulabat , quod
prater animi sui sententiam adortus esset Jonatham sibi

488 (566,567.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. A. [612,013.

ὄντι xol συμμάχῳ" xal πέμπει πρὸς Ἰωνάθην, μαρτυ- | amicitia et societate junctum, et Jonathze in hujus rei testi

βῶν αὐτῷ xal γέρα xai τιμὰς διδοὺς, πόρπην χρυσέαν,
ὡς ἔθος ἐστὶ δίδοσθαι τοῖς τῶν βασιλέων συγγενέσι,
xal 'Axxapuva xal τὴν τοπαρχίαν αὐτῆς εἰς Xr pou iv
5 ἐπιτρέπει.
ε΄. Ὑπὸ δὲ τοῦτον τὸν χαιρὸν xat 6 βασιλεὺς Πτολε-
μαῖος, 6 Φιλομήτωρ ἐπιχληθεὶς, ναυτικὴν ἄγων δύ-
vagty xal πεζὴν εἷς Συρίαν ἦχε, συμυαχήσων Ἀλε-
ξάνδρῳ γαμδρὸς γὰρ ἦν αὐτοῦ, Καὶ πᾶσαι προθύ-
10 μως al πόλεις αὐτὸν Ἀλεξάνδρου χελεύσαντος ἐχδεχό-
μεναι παρέπεμπον ἕως Αζώτου πόλεως, ἔνθα πάντες
χατεδόων αὐτοῦ περὶ τοῦ ἐμπεπρησμόνου ἱεροῦ αὐτῶν
Δαγῶνος, κατηγόρουν τε ᾿[ωνάθου τοῦτο ἀφανίσαντος
χαὶ τὴν χώραν πυρπολήσαντος, χαὶ πολλοὺς αὐτῶν
15 ἀποχτείναντος,. Καὶ Πτολεμαῖος μὲν ταῦτα ἀχούσας
ἡσύχασεν, ᾿[Ιωνάθης δὲ εἰς ᾿Ιόπην ἀπαντήσας Πτολε-
μαίῳ ξενίων τε λαμπρῶν παρ᾽ αὐτοῦ τυγχάνει xal τι-
μῆς ἁπάσης" ἔπειτα προπέμψας αὐτὸν ἕως τοῦ "EAeu-
θέρου χαλουμένου ποταμοῦ πάλιν ὑπέστρεψεν el; Ἵε-
30 ροσόλυμα,
ς΄. Γενόμενος 5 ἐν Πτολεμαΐδι παρὰ πᾶσαν προσ--
δοχίαν, μιχροῦ διεφθάρη Πτολεμαῖος. ἐπιθδουλευθεὶς
ὑπ᾽ ᾿Αλεξάνδρου δι’ ᾿Αμμωνίου, ὃς ἐτύγχανεν αὐτῷ
φίλος ὦν. Φανερᾶς δὲ τῆς ἐπιδουλῇς γενομένης, Πτο-
35 λεμαῖος γράφει τῷ ᾿Αλεξάνδρῳ, πρὸς χόλασιν ἐξαιτῶν
τὸν Αμμώνιον, ἐπιβουλευθῆναι λέγων πρὸς αὐτοῦ, χαὶ
δίκην διὰ τοῦτ᾽ αὐτὸν ἀξιῶν ὑποσχεῖν. Οὐχ ἐχδιδόν--
τος δὲ τοῦ Ἀλεξάνδρου, συνεὶς ἐχεῖνον εἶναι τὸν ἐπι-
θουλεύσαντα, χαλεπῶς πρὸς αὐτὸν διετέθη. Τοῖς δ᾽
80 Ἀντιοχεῦσι καὶ πρότερον ἦν προσχεχρουχὼς ᾿Αλέξανδρος
διὰ τὸν ᾿Αμμώνιον' πολλὰ γὰρ ὑπ᾽ αὐτοῦ πεπόνθεσαν
xax. ἸΤιμωρίαν μέντοι τῶν τετολμημένων ᾿Ἀμμώ-
νιος ὑπέσχε, Χατασφαγεὶς αἰσχρῶς ὡς γυνὴ, χρύπτειν
ἑαυτὸν σπουδάσας στολῇ γυναϊκεία, χαθὼς ἐν ἄλλοις
35 δεδηλώχαμεν.
ζ΄, Πτολεμαῖος δὲ, μεμψάμενος αὑτὸν τοῦ τε συνοι-
χίσαι τὴν θυγατέρα Ἀλεξάνδρῳ τῆς τε συμμαχίας τῆς
χατὰ Δημητρίου, διαλύεται τὴν πρὸς αὐτὸν συγγένειαν-
ἀποσπάσας γὰρ τὴν θυγατέρα πέμπει πρὸς Δημήτριον
40 εὐθὺς περὶ συμμαχίας xal φιλίας, συντιθέμενος τὰν
θυγατέρα δώσειν αὐτῷ εἰς γυναῖκα, xal χαταστήσειν
αὐτὸν εἰς τὴν πατρῴαν ἀρχήν. ὋὉ δὲ Δημήτριος
ἡσθεὶς τοῖς πεπρεσδευμένοις δέχεταί τε τὴν συμμαχίαν
xat τὸν γάμον. Ἕν δ᾽ ἔτι Πτολεμαίῳ λοιπὸν ἀγώνι-
45 σμα ὑπελείπετο, πεῖσαι τοὺς Ἀντιοχεῖς δέξασθαι Δη-
μήτριον, ἀπεχθῶς πρὸς αὐτὸν διαχειμένους ὑπὲρ ὧν ὃ
πατὴρ αὐτοῦ Δημήτριος εἰς αὐτοὺς παρενόμησε, Κα-
τεπράξατο δὲ χαὶ τοῦτο. Μισοῦντες γὰρ τὸν Ἀλέξαν-
δρον ol Ἀντιοχεῖς διὰ τὸν Ἀμμώνιον, ὡς δεδηλώχαμεν,
δ0 ῥαδίως αὐτὸν ἐχ τῆς Ἀντιοχείας ἐξέθδαλον. Καὶ ὁ
ulv ἐχπεσὼν τῆς Avttoysíac ἧχεν εἰς Κιλιχίαν- ἐλθὼν
δὲ πρὸς τοὺς Ἀντιοχεῖς Πτολεμαῖος βασιλεὺς ὑπ᾽ aj-
τῶν xal τῶν στρατευμάτων ἀναδείχνυται, xal ἀναγχα-
σθεὶς δύο περιτίθεται διάδήματα, ἕν μὲν τὸ τῆς Ασίας,

monium pariter ac in praemium honoremque monile milli -
aureum, quale solet regum dari consanguineis; tune -
Accaronem ejusque toparchiam hereditatis jure possiden-
dam ei concedit.

5. Sub id tempus etiam rex Ptolemzeus , cognomine L^i-
lometor, cum navalibus et pedestribus copiis it Syriam
venit, opem laturus Alexandro : pam is gener illius eral.
Omnesque civitates alacriter eum excipientes , quod ita ab.
Alexandro imperatum erat, ad urbem Azotum deducebant,
ubi omniua: clamoribus obtunditur de cremato templo Da-
gonis; et Jonatham accusabant, qui illud funditus deleve-
rit, et regionem igni vastaverit, multosque ipsoram pere. .
merit. Et Ptolemaeus quidem, istis auditis, . tacebat ; Jo-
nathas vero, Ptolemzeo ad Jopen obviam factus, et splen-
didia muneribus ab eo omuique honore afficitur : deinde re
gem comitatus usque ad fluvium, qui vocatur Eleutherus,
Hierosolyma revertit.

6. Quumautem Ptolemaida praeter omnem exspectationem
pervenisseL, parum abfuit quin Ptolemaeus periret, ab.
Alexandro insidiis petitus per Ammonium, , qui ipsi amicus
erat. Quibus delectis , Ptolemeus literas mittit ad Alexan-
drum, ut Ammonium ad supplicium deposceret , dicens in-
sidias ipsi ab eo intentatas esse, ideoque se postulare ut
meritas ille pa»nas lueret. Quum vero Alexander eum de-
dere recusaret, Ploleniaeus, conjectura inde facta ipsum esse
insidiarum auctorem, veliementer ei iratus est. Anliochenos
aulem jam ante sibi infensos habuerat Alexander propter
Ammonium : nam plurimis ab eo malis affecti fuerant. At-
lamen poenas facinoribus debitas pertulit Ammonius, tur-

piter ut mulier czesus, quum id egisset ut muliebri amictu
sese occultaret , sicut alibi diximus.

7. At Plolemeeus, sibi ipsi iratus quod et filiam suam
Alexandro locaverit, et. adversus Demetrium societatem
inierit, affinitatem cum Alexandro dirimit. Filia enim sua
ablata , confestim ad Demetrium fnittit de societate et anii-
citia , pollicitus se filiam ei uxorem daturum esse, ipsuinque
in regnum paternum restituturum. Demetrius , lietatus iis
qu oblulerant legati, et societatem et nuptias amplectitur.
Unum tamen Ptolemaeo supererat ceriamen , ut Antiochen-
sibus persuaderet Demetrium accipere, alienatos ab eo pro-
pler injurias, quas pater ejus Demetrius iis intulerat. Ve-
rum et hoc ipsum perfecit, Nam Auliochenses Alexandrum
perosi propler Ammonium, uti jam diximus, facile eo pet.
ducti sunt ut illum Antiochia ejicerent. Alque ille quidem
Antiochia pulsus Ciliciam petebat. Ubi vero ad Antiochen-
ses se contulit Ptolemaeus, ab illis rex declaratur et ab

exercitu, coactusque duo sibi diademata imposuit , unum

[507,.68,}

δίχαιος χαὶ τῶν ἀλλοτρίων οὐχ ἐφιέμενος, πρὸς δὲ
τούτοις χαὶ τὰ μέλλοντα λογίσασθαι συνετὸς, φείσα-
σῆχι τοῦ μὰ δόξαι εἶναι τοῖς Ῥωμαίοις ἐπίφθονος £ ἔχρινε .
ιχαὶ συναγαγὼν τοὺς Ἀντιογεῖς εἰς ἐχχλησίαν πείθει
δέξασθαι τὸν Δημήτριον αὐτοὺς, λέγων ὡς οὐδενὸς
υντσιχαχήσειεν αὐτοῖς περὶ τοῦ πατρὸς αὐτὸς εὐεργετὴ»
ὑείς" διδάσκαλόν τε ἀγαθὸν αὐτὸν xal ἡγεμόνα ἔσεσθαι
διωμολογήσατο, χαὶ φαύλοις ἐγχειροῦντι πράγμασιν
vx ἐπιτρέψειν ὑπέσχετο" αὑτῷ δ᾽ ἔφασχεν ἀρκεῖν τὴν
τῆς Αἰγύπτου βασιλείαν. Ταῦτ᾽ εἰπὼν πείθει τοὺς
Ἀντιοχεῖς δέξασθαι τὸν Δημήτριον.

γ΄. Τοῦ δ᾽ ᾿Αλεξάνδρου σὺν στρατεύματι πολλῷ xal

μεγάλῃ παρασχευῇ ὁρμήσαντος ἐχ τῆς Κιλιχίας εἰς Συ-
V civ, xat τὴν Ἀντιοχέων γὴν ἐμπρήσαντος xat διαρπά-
σαντος, Πτολεμαῖος ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξεστράτευσε μετὰ τοῦ
«αυδροῦ Δημητρίου, (ἤδη γὰρ αὐτῷ πρὸς γάμον ἐδεδώ-
χει τὴν θυγατέρα.) καὶ νιχήσαντες εἰς φυγὴν ἐτρέψαντο
τον Ἀλέξανδρον. Οὗτος μὲν οὖν εἰς ᾿Αραδίαν φεύγει.
ν Συνέδη δ᾽ ἐν τῇ μάχη τὸν ἵππον τὸν [Πτολεμαίου φω-
γῆς ἀχούσαντα ἐλέφαντος ταραχθῆναι xai τὸν [{τολε-
uriv ἀποσεισάμενον χαταθαλεῖν, τοὺς δὲ πολεμίους
ἔόντας ἐπ᾽ αὐτὸν δρυαΐσαι xat τραύματα πολλὰ δόντας
1:9 χατὰ τῆς χεφαλῆς tle χίνδυνον τὸν περὶ θανάτου
b καταστῆσαι. Τῶν γὰρ σωματοφυλάχων αὐτὸν ἐξαρπα-
πάντων, χαλεπῶς οὕτως εἶχεν ὡς ἐφ᾽ ἡμέρας τέσσαρας
«ἥτε συνιέναι τι κήτε φθέγγεσθαι δυνηθῆναι. ᾿Γοῦ δὲ
Αλεξάνδρου τὴν χεφαλὴν 6 τῶν ᾿Αράθων δυνάστης
à ἀποτεμὼν Ζάθδηλος ἀπέστειλε Πτολεμαίῳ, ὃς, τῇ
πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν ἀνενεγχὼν Ex. τῶν τραυμάτων χαὶ
sivi aas y ἥδιστον ἄχουσμα xai θέαμα. , τὴν Ἀλεξαν-
io τελευτὴν ἄμα καὶ τὴν χεφαλὴν, ἀχούει xai θεᾶ -
ται χαὶ μετ᾽ οὐ πολὺ πλησθεὶς τῆς ἐπ᾽ Ἀλεξάνδρῳ
τεθνηχότι χαρᾶς καὶ αὐτὸς χατέστρεψε τὸν βίον. Ἐδα-
b σίλευσε δὲ τῆς Ἀσίας ᾿Αλέξανδρος 6 Βάλας λεγόμενος
ἔτη, πέντε, καθὼς xai ἐν ἄλλοις δεδηλώχαμεν.

9. Παραλαδὼν δὲ τὴν βασιλείαν Δημήτριος 6 Νι-
risu ἐπιλεγόμενος, ὑπὸ πονηρίας ἤρξατο διαφθείρειν
τη τοῦ Πτολεμαίου στρατιωτιχὸν, τῆς τε ε πρὸς αὐτὸν QUU.

4 μαγίας ἐκλαθόμενος χαὶ ὅτι πενθερὸς ἢ ἣν αὐτοῦ, χαὶ ὃ ιὰ
τὴν τῆς Κλεοπάτρας γάμον συγγενής. Οἱ μὲν οὖν
στρατιῶται φεύγουσιν αὐτοῦ τὴν πονηρίαν εἰς Ἀλεξάν-
ὄρειαν͵ τῶν δὲ ἔλ ἐλεφάντων Δημήτριος i ἐγχρατὴς γίνεται.
Ἰωνάθης ὃ 9 ὃ ἀρχιερεὺς, ἐξ ἁπάσης τῆς Ἰουδαίας στρα-

ᾧὸ τιὰν συναγαγὼν, προσθαλὼν ἐπολιόρχει τὴν ἐν Ἵεροσο-
λύμοις ἄχραν, d ἔχουσαν Μακεδονικὴν φρουρὰν καὶ τῶν
ἀσερῶν τινας xal τῶν πεφευγότων τὴν πάτριον συνή--
θειαν, Οὗτοι δὲ τὸ μὲν πρῶτον κατεφρόνουν ὧν Ἰωνά-
E ἐμηχανᾶτο περὶ τὴν αἵρεσιν, πεπιστευχότες τῇ

Ὁ) ὀγυρότητι τοῦ χωρίου" νυχτὸς δέ τινες τῶν ἐν αὐτῇ
πονηρῶν ἐξελθόντες ἦχον πρὸς Δημήτριον χαὶ τὴν πο-
λιορχίαν αὐτῷ τῆς ἄχρας ἐμήνυον. ὉὋὉ δὲ τοῖς ἦγγελ-
μένοις 1 παροξυνθεὶς ἀναλχθὼν τὴν δύναμιν fxev d ix τῆς
Ἀντιοχείας ἐπὶ τὸν Ἰωνάθην. Γενόμενος δὲ ἐν Π1το-

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. IV.
ἕτερον δὲ τὸ τῆς Αἰγύπτου. Χρηστὸς δὲ ὧν φύσει xat |

[ea,944] 489
Asite , allerum vero /Egypti. Sed quum natura esset bonus
justusque et alieni non appeteus , sciensque prseterea de fu-
turis bene conjicere , ab Asia? regno, ne Romanis sibi invi-
dendi occasionem daret, abstinere decrevit : atque Aptio-
chensibus in concionem advocatis hortatur eos ut. Deme-
trium reciperent, dicens, quod beneficiis ipse affectus illis
ignosceret ob injurias patri illatas : se bonum Demetrio
magistrum fore ducemque declaravit , et sí mali quidpiam
aggrederetur, non permissurum esse promisit : sibi vero
AEgypti regnum satisfacere aiebat. His dictis eo perducit
Antiochenses ut Demetrium reciperent.

8. Cum autem Alexander valida cum manu magnoque
apparatu e Cilicia in Syriam irrupisset, et Antiochenum
agrum incendiis eL rapinis vastasset, Ptolenueus et gener
ejus Demetrius ( jam enim filiam suam ei in matrimonium
dederat ) exercitum in eum moverunt, victoriaque reportata
Alexandrum fugarunt. Et hic quidem in Arabiam se reci-
pit : in prelio vero contigit ut equus Plolem»i, barritu
elephanti audito, metu exterreretur, et Ptolemaeum excus-
sum hun prosterneret, adeo ul hostes hoc viso in eum
impetum fecerint, multisque capiti vulneribus inflictis in
mortis periculum eum adduxerint. Nam quum Aostibus
eum eripuissent satellites, tam male se babebat, ut per
quattuor dies nec quidquam intelligere nec loqui potuerit.
Interim Zabelus , Arabum dynasta, Alexandri caput abscis-
sum Ptolemaeo misit, qui, die quinta e vulneribus recrea-
tus et ad se reversus, rem auditu visuque jucundissimam ,
Alexandri inortem simul et caput, audit videtque : et non
multo post satiatus gaudio ex Alexandri interitu et ipse
vitam finivit. Asi» vero imperio per quinquennium poti-
tus erat Alexander, Balas nominatus , ut et alibi diximus.

9. At Demetrius, cognomine Nicator, regnnm adeptus,
ex ingenii pravitate male mulcare coit Ptolemzai exerci-
tum, et societalis cum eo initze oblitus , et quod gener ipsius
esset eique per nuptias Cleopatra affinis. Milites itaque
ejus malitiam aufugientes Alexandriam concesserunt , sed
elephanti Demetrio in potestatem veniunt. Jonathas autem
pontifex , coacto ex Judza omni exercilu, ad Hierosolymo-
rum arcem oppugnandam aggressus est, occupatam a Ma-
cedonum presidio et a scelestis quibusdam , aliisque qui
mores paírios deseruerant. Et hi quidem primum machi-
nas ab Jgnatha ad arcis expugnalionem paratas contemne-
bant, loci munitionibus confisi; noctu vero aliquot in ea
nefarii fuga dilapsi ad Demetrium veniebaut, arcisque ob-
sidionem ei nunciabant. [1116 vero, istis ad eum delatis
iratus, cum exercitu ex Antiochia profectus est adversus

Jonatham ; quumque Ptolemaidem pervenisset, literas ei

490 (5e5,5e9.)

λεμαΐδι, γράφει χελεύων αὐτὸν σπεῦσαι πρὸς αὐτὸν
εἷς Πτολεμαίδα. Ὁ δὲ τὴν μὲν πολιορκίαν οὐχ ἔπαυσε,
τοὺς δὲ πρεσδυτέρους τοῦ λαοῦ παραλαδὼν καὶ τοὺς
ἱερεῖς, καὶ χρυσὸν χαὶ ἄργυρον χαὶ ἐσθῆτα χαὶ πλῆθος
& ξενίων κομίζων, ἧκε πρὸς τὸν Δημήτριον, xal τούτοις
δωρησάμενος αὐτὸν θεραπεύει τὴν ὀργὴν τοῦ βασι-
λέως" καὶ τιμηθεὶς π᾿ αὐτοῦ λαμβάνει βεόαίαν ἔχειν
τὴν ἀρχιερωσύνην, καθὼς χαὶ παρὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ
βασιλέων ἐχέχτητος Κατηγορούντων δὲ αὐτοῦ τῶν
to. φυγάδων, 6 Δημήτριος οὖχ ἐπίστευσεν, ἀλλὰ xal παρα-
χαλοῦντος αὐτὸν ὅπως ὑπὲρ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης καὶ
τῶν τριῶν τοπαρχιῶν, Σαμαρείας xai Περαίας καὶ
Γαλιλαίας, τριαχόσια τελῇ τάλαντα, δίδωσι περὶ πάν-
τῶν ἐπιστολὰς at περιεῖχον τὸν τρόπον τοῦτον. « Ba-
to « σιλεὺς Δημήτριος ᾿Ιωνάθῃ τῷ ἀδελφῷ xal τῷ Ἰου-
« δαίων ἔθνει χαίρειν. Τὸ ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς
« ἧς ἐγράψαμεν Λασθένει τῷ συγγενεῖ ἡμῶν ἀπεσταλ-
« χαμεν ὑμῖν, (v' εἰδῆτε. Βασιλεὺς Δημήτριος Aa-
« σθένει τῷ πατρὶ χαίρειν. Τῷ Ἰουδαίων ἔθνει ὄντι
20 « φίλῳ xal τὰ δίκαια τὰ πρὸς ἡμᾶς φυλάττοντι τῆς
« εὐνοίας ἔχρινα χάριν παρασχεῖν. Καὶ τοὺς τρεῖς
« νομοὺς, Ἀφερειμὰ xal Λύδδα xol 'Ῥαμαθὰ, ot τῇ
« Ἰουδαίᾳ προσετέθησαν ἀπὸ τῆς Σαμαρείτιδος, χαὶ
« τὰ προσχυροῦντα τούτοις, ἔτι τε ὅσα παρὰ τῶν θυόν-
36 « τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐλάμθανον οἱ πρὸ ἐμοῦ βασι-
« λεῖς, χαὶ ὅσα ἀπὸ τῶν χαρπῶν τῆς γῆς καὶ τῶν φυ-
« τῶν, χαὶ τἄλλα τὰ προσήχοντα ἡμῖν χαὶ τὰς λίμνας
« τῶν ἁλῶν x«l τοὺς χομιζομένους fjuiv στεφάνους,
« ἀφίημι αὐτοῖς, xal οὐδὲν παραδιασθήσεται τούτων
30 « ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδ᾽ εἰς τὸν ἐπιόντα χρόνον. Φρόντι-
« σον οὖν ἵνα τούτων ἀντίγραφον γένηται χαὶ δοθῇ Ἰω-
« νάθη, καὶ ἐν ἐπισήμῳ τόπω τοῦ ἁγίου ἱεροῦ τεθῇ. »
Τὰ μὲν δὴ γραφέντα ταῦτ᾽ ἦν. Ὁρῶν δὲ ὁ Δημή-
τρῖος εἰρήνην οὖσαν, καὶ μηδένα χίνδυνον μηδὲ πολέ-
35 μου φόθον ὑπάρχοντα, διέλυσε τὴν στρατιὰν xal τὸν
μισθὸν αὐτῶν ἐμείωσε * xal μόνοις τοῦτον ἐχορήγει τοῖς
ξενολογηθεῖσιν, ot. συνανέδησαν ἐκ Κρήτης αὐτῷ xal
ἐχ τῶν ἄλλων νήσων. ἔχθρα τοιγαροῦν αὐτῷ χαὶ
μἴσος ix τούτου γίνεται παρὰ τῶν στρατιωτῶν, οἷς αὐ-
40 τὸς μὲν οὐδὲν οὐχέτι παρεῖχεν, οἱ δὲ πρὸ αὐτοῦ βασι-
λεῖς xal ἐπ᾽ εἰρήνης χορηγοῦντες αὐτοῖς ὁμοίως διετέ-
λουν, ἵν᾽ εὐνοοῦντας ἔχωσιν xal ἐν τοῖς ὑπὲρ αὐτῶν ἀγῶ»

σιν, εἰ δεήσειέ ποτε, προθύμους.
ΚΕΦ. E.

8

Ἀμέλει ταύτην νοήσας τὴν δύσνοιαν τῶν στρατιωτῶν

45 πρὸς Δημήτριον Ἀλεξάνδρου τις στρατηγὸς, ᾿Απαμεὺς
τὸ γένος, Διόδοτος, 6 xal ᾿Γρύφων ἐπιχληθεὶς, παραγί-
νεται πρὸς Μάλχον τὸν Ἄραδα, ὃς ἔτρεφε τὸν “Ἀλεξάν-
ὅρου υἱὸν Ἀινντίοχον, χαὶ δηλώσας αὐτῷ τὴν δυσμένειαν
τὴν τῶν στρατευμάτων πρὸς τὸν Δημήτριον, ἔπειθεν
b0 αὐτῷ δοῦναι τὸν "Avrioyov* βασιλέα γὰρ αὐτὸν ποιή-
σειν xa τὴν ἀρχὴν αὐτῷ τὴν τοῦ πατρὸς ἀποχαταστή-
σειν. 'O δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἀντεῖχεν ὑπ᾽ ἀπιστίας,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IT. ΚΕΦ. E.

[044,646.]

scripsit, imperavitque ut e vestigio Ptolemaidem ad se pro-
peraret. Ceterum ille obsidionem non omisit , Yerum cum
populi senioribus et sacerdotibus , et aurum secum deferens
et argentum et vestem et alia multa munera , ad Demetrium
profectus est , istisque ei oblatis, regis iram demulcet , adeo
ut a rege honorifice exceptus pontificatum ab eo, similiter
ac ab ejus antecessoribus eum nactus erat, sibimet confirma-
tum habuerit. Quumque transfugee eum accusarent , tan-
tum abfuit ut his Demetrius fidem haberet, ut Jonathee pe-
tenti, ut pro Judza universa et tribus toparchtis , Samariz
et Perez et Galilaeze, trecenta talenta penderentur, darel

de istis omnibus literas, in hunc modum scriptas. « Rex

« Demetrius Jonallue fratri et genti Judzorum salutem.

« Exemplum epistole , quam ad Lasthenem consanguineum
« nostrum scripsimus , vobis misimus, ut scialis. Rex De.
« melrius Lastheni patri S. Genti Judaeorum nobis amice
« et necessitudinis, quam nobiscum habent, jura servanti
«. decrevi benevolentie gratiam referre. Itaque tres pra-
« fecturas, Apherima et Lydda et Ramatlia, φυδ Judzeze ex
« Samaria additee sunt, omniaque ad eas pertinentia , ac
« przeterea quicquid ante me regibus moris erat accipere a
« 88cra facientibus Hierosolymis, et tributa omnia ex Lerrz
« frugibus et arborum fructibus, aliaque qua nobis debe.
« bantur, ut et lacuum salis vectigal, corongsque ad nos
« afferri solitas, illis remitto, et nihil horum hinc in per-
« petuum extorquebitur. Quare operam da ut harum lite-
« rarum exemplum exscribatur, et Jonathae detur, et in
« illustri loco sacri templi collocetur. » Εἰ literze quidem
ita se habebant. Quum autem Demetrius videret pacata
omnia , nihilque periculi imminere, atque belli metum sub-
latum esse , dimisit milites , eorumque stipiendum minoit ,
et solis peregrinis, quos collegerat, quique cum eo e Crela
aliisque insulis ascenderant, illud numerabat. Qu: res
inimicitias et odium militum ei conciliavit , quibus ipse qui-
dem nihil amplius dari voluit, reges vero ejus antecessores
id ipsum etiam pacis tempore illis persolvebant, ut eos
benevolos haberent et ad certamina pro ipsis , quoties opus
esset , obeunda promptos paratosque.

CAP. V. (IX.)

Verumenimvero quum illud militum in Demetrium odiom
intellexisset quidam ex Alexandri ducibus, genere Apamen-
sis, Diodotus, cui et Tryphon cognomen erat, Malclinm
Arabem adit, qui Antiochum Alexandri filium educabat,
qnumque eum docuisset quanto Demetrius apud milites odio
flagraret, ei suadebat ut Antiochum sibi traderet, ut qui
regem eum facturus esset , et in regnum paternum restitutu-
rus. llle primum quidem se difficilem praebebat , quod non

(962,520.)

ὕστερον δὲ πολλῷ χρόνῳ προσλιπαρήπαντος τοῦ Τρύ-
φωνος ἐχνιχᾶται τὴν προαίρεσιν εἰς ἃ Τρύφων παρεχά-
λει. Καὶ τὰ μὲν περὶ τούτου τἀνδρὸς ἐν τούτοις
ὑπῆοχεν.

, β΄, Ὁ 8 ἀρχιερεὺς Ἰωνάθης ὑπεξελεῖν βουλόμενος
τοὺς ἐν τῇ ἄχρᾳ τῶν “Ἱεροσολύμων καὶ τοὺς Ἰουδαίων
φυγάδας καὶ ἀσεδεῖς xal τοὺς ἐν ἅπασι τοῖς ἐν τῇ χώρᾳ
φρουρίοις, πέλψας πρὸς Δημήτριον δῶρα xal πρεσδευ-
τὰς παρεχάλει τοὺς ἐν τοῖς ὀχυρώμασι τῆς Ἰουδαίας

»ἰχθελεῖν' ὁ δὲ οὐ ταῦτα μόνον αὐτῷ παρέξειν, ἀλλὰ
χαὶ μείζω τούτων ὑπισχνεῖται, μετὰ τὸν ἐν χερσὶ πό-
λεμον" τούτῳ γὰρ νῦν ἀσχολεῖν. ἸΠξίου δ᾽ αὐτὸν xai
cuu ry tzv πέμψαι, δηλῶν ἀποστῆναι τὴν δύναμιν αὖ-
τοῦ. Καὶ Ἰωνάθης μὲν τρισχιλίους ἐπιλεξάμενος

i στρατιώτας ἔπεμψεν.

Y. Ἀντιοχεῖς δὲ μισοῦντες τὸν Δημήτριον ὑπὲρ ὦ ὧν
πεπόνθεσαν ὕπ᾽ αὐτοῦ xaxox , ἀπε γϑανόμενοι δ᾽ αὐτῷ
χαὶ διὰ τὸν πατέρα Δημήτριον πολλὰ εἰς αὐτοὺς ἐξα-
μαρτόντα, xatpóv ἐπετήρουν λαθεῖν xa0' ὃν ἐπίθοιντο

» αὐτῷ, Νοήσαντες δὲ συμμαχίαν παροῦσαν παρὰ "Iovd-
&w τῷ Δημητρίῳ xal συωφρονήσαντες ὅτι πολλὴν
fies, δύναμιν, εἰ αὴ φθάσαντες προχαταλάθοιεν
αὐτὸν, ἁρπάσαντες τὰ ὅπλα χαὶ περιστάντες τοῖς βασι-
λείοις αὐτοῦ τρόπῳ πολιορχίας, χαὶ τὰς ἐξόδους διαλα-

5 δόντες, ἐζήτουν χειρώσαϑαι τὸν βασιλέα. Ὃ δὲ τὸν
ὅϊμον ὁρῶν τῶν ᾿Δντιογέων ἐχπεπολεμωμένον πρὸς
αὐτὸν xai ἐν ὅπλοις ὄντα, παραλαδὼν τοὺς μισθοφό-
ρους xal τοὺς πεμφθέντας ὑπὸ τοῦ ᾿Ιωνάθου Ἰουδαίους,
συμβάλλει τοῖς ᾿Αντιοχεῦσι᾽" xal βιασθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν

Ὁ (πολλαὶ γὰρ ἦσαν μυριάδες) ἥττᾶται, Βλέποντες δὲ
τοὺς Ἀντιοχεῖς χρατοῦντας οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἐπὶ τὰς στέγας
τῶν βασιλείων ἀναόαντες, ἐχεῖθεν ἔραλλον αὐτοὺς, xal
τοῦ μὲν αὐτοί τι πάσχειν ὑπ᾽ αὐτῶν ὄντες πορρωτάτω
διὰ τὸ ὕψος, ποιοῦντες δ᾽ αὐτοὺς χαχῶς διὰ τὸ ἄνωθεν
ὁ μήχεσθαι, τῶν σύνεγγυς αὐτοὺς οἰχιῶν ἀπώσαντο, καὶ
ταύταις μὲν εὐθὺς πῦρ ἐνῆχαν. 'H δὲ φλὸξ ἐ ἐφ᾽ ὅλην δια-
τείνουσα τὴν πόλιν, πυχνῶν τῶν οἰκιῶν οὐσῶν χαὶ τὰ
πλεῖστα ἐχ ξύλων ᾧχρδομημένων, πᾶσαν αὐτὴν ἐνέμετο.
0t δ᾽ eng eis, μὴ δυνάμενοι βοηθῆσαι μηδὲ χρατῆ-

W eat toU πυρὸς. εἰς φυγὴν ἐτράπησαν. Τῶν δὲ ᾿Ιουδαίων
ἀπὸ δώματος ἐπὶ δῶμα διαπηδώντων χαὶ τοῦτον αὐτοὺς
διωχόντων τὸν τρόπον, παράδοξον συνέδη γενέσθαι. τὴν
δίωξιν, Ὁ δὲ βασιλεὺς ὁρῶν τοὺς Ἀντιοχεῖς σῶσαι
τὰ τέχγα χαὶ τὰς γυναῖχας ἐσπουδαχότας, xal διὰ τοῦτο

V μηχέτι μαχομένους, δι᾽ ἄλλων αὐτοῖς ἐπιτίθεται στενω-
Tí, xat συμβαλὼν πολλοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέχτεινεν, ὡς
ἀναγχασθῆναι ῥῖψαι τὰς πανοπλίας xai παραδοῦναι
αὑτοὺς τῷ Δημητρίῳ. Συγγνοὺς δ᾽ αὐτοῖς τῶν τετολ-
ἀγυένων χαταπαύει τὴν στάσιν. Δωρησάμενος δὲ
9 τοὺς ᾿Ιουδαίους ταῖς ἐχ τῶν σχύλων ὠφελείαις, χαὶ ὡς
αἰτίοις αὐτῷ τῆς νίχης γεγενημένοις εὐχαριστήσας,
ἀπέπεμψεν εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς Ἰωνάθην, μαρτυρῶν
αὐτῷ τῆς συμμαχίας. Ὕστερον δὲ πονηρὸς εἷς αὐτὸν
ἐγένετο χαὶ τὰς ὑποσγέσεις διεψεύσατο χαὶ πόλεμον

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. V.

[055,5946.] 491

satis ei fideret, postea vero, quum Tryphon precibus eum
urgere diu perseverasset , animo flectitur, ut ea quse pele-
bat Tryphoni concederet. Et res quidem hujus viri ifa se
habebant.

2. Interea Jonathas pontifex eos, qui arcem Hierosoly-
mitapam tenebant , deduci volens, ut et Judaeos transfugas
impios, quique erant in omnibus istius regionis praesidiis ,
missa cum muneribus legatione ad Demetrium», rogabat ut
eo8 , qui erant in Judzeze munitionibus, ejiceret. Cui ille,
86 non hec solum ei prestiturum, sed et bis majora pol-
licetur, confecto quod ipsi in manibns esset bello : in hoc
enim se jam tolum occupari. Ipsum autem, ut auxiliares
mitteret copias, orabat, indicans suos defecisse milites.
Et Jonathas quidem ria millia lectissimorum militum
mísit.

3. Ceterum Anliochenses , infensi Demetrio , quod ab eo
male accepti fiterant, et cum eo inimicitias exercentes etiam
propter Demetrium patrem , qui multis injuriis eos affece-
rat, tempus observabant quo possent eum adoriti. Quumque
animad*ertissent auxilia ei ah Jonatlia suppetias venisse ,
secumque reputassent fore ut magnas colligeret copias ,
nisi ipsum mature pravenireot, correptis armis regiam
circumsteterunt , ac si eam oppugnaturi essent, exilibus-
que viarum occupatis, regem in potestatem suam redigere
studebant. llle vero videns populum Antiochensem sibi
hostem factum et in armis esse, assumptis mercenariis
militibus el Judseis auxiliaribus, cum Antiochensibus acie
congreditur ; atque ubi vim illorum ferre non potuit, ( nam
mult erant myriades,) vincitur. Judaei autem, quum cer-
nerent Antioclhenses pugna esse superiores, in tectum regim
ascenderunt , et inde ipsos feriebant , atque longius quidem
ab illis distantes propter loci eminentiam quam ut lzderen-
tur, iis vero multum damni inferentes quod e sublimi pu-
gnarent, facile eos repulerunt a propinquis sedibus, illisque
mox ignem injecerunt. Ac flamma totam urbem pervagata,
utpote frequentem domibus, e ligno maxima ex parte con-
Siruclis, unjversam depascebatur. Antiochenses vero,
quum uon potuissent opem ferre, aut incendium exstinguere,
in fugam vertuntur. Quumque Judzi ab uno lecto in aliud
transilirent, atque ita eos persequerentur, contigit ut inso-
lita et incredibilis esset illa insectatio. Rex autem ut videt
Antiochenses in servandis liberis et. conjugibus occupa-
tos, atque adeo non amplius pugnantes, per alios angipor-
tus eos adoritur, pugnaque inita magnam adeo illorum
stragem edidit, ut cogerentur arma abjicere, seque Deme-
trio tradere : qui, quum illis facinorum veniam dedisset ,
seditionem compescuit. —Judaos autem spoliis locupleta-
tos, gratiisque iis ut hujus ipsi victori: auctoribus rela-
tis, Hierosolyma ad Jonatham remisit, auxilii lati tesli-
moniun ei trihuens. At postea maligne in eum se ges-
sit, et promissa fefellit, bellumque ei minatus est , nisi tri*

492 ἀ(6570,571.)

ἠπείλησεν, εἰ μὴ τοὺς φόρους αὐτῷ πάντας ἀποδώσει,
οὺς ὥφειλε τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνος ἀπὸ τῶν πρώτων
βασιλέων. Καὶ ταῦτα ἐποίησεν ἂν, εἰ μὴ "popu
αὐτὸν ἐπέσχεν, xal τὴν ἐπὶ τὸν Ἰωνάθην αὐτοῦ παρα-
6 σχευὴν ἀντιμετέσπασεν εἰς τὰς περὶ αὑτοῦ φροντίδας.
Ὑποστρέψας γὰρ ἐκ τῆς Ἀραθίας εἷς τὴν Συρίαν μετὰ
τοῦ παιδὸς Ἀντιόχου, ( μειράχιον δ᾽ ἦν οὗτος ἔτι τὴν
ἡλικίαν.) περιτίθησιν αὐτῷ τὸ διάδημα, Καὶ προσχω-
ρήσαντος τοῦ στρατιωτικοῦ παντὸς, ὃ χαταλελοίπει τὸν
10 Δημήτριον διὰ τὸ μὴ τυγχάνειν μισθῶν, πόλεμον ἐχ-
φέρει πρὸς τὸν Δημήτριον xal συμθαλὼν αὐτῷ χρατεῖ
τῇ μάχῃ, καὶ τούς τ᾽ ἐλέφαντας χαὶ τὴν τῶν Ἅντιο-
χέων πόλιν λαμθάνει.
δ΄, Δημήτριος μὲν οὖν ἡττηθεὶς ἀνεχώρησεν εἷς Κι-
I5 Auxtav: ὃ δὲ παῖς Ἀντίοχος πέμψας πρὸς Ἰωνάθην πρε-
σθευτὰς xal γράμματα φίλον τε xal σύμμαχον αὐτὸν
ἐποιήσατο, xal τὴν ἀρχιερωσύνην ἐδεθαίου, καὶ τῶν
τεσσάρων παρεχώρει νομῶν, ot τῇ χώρᾳ τῶν Ιουδαίων
προσετέθησαν ἔτι γε μὴν σχεύη χρυσᾶ xal ἐχπώ-
20 ματα καὶ πορφυρᾶν ἐσθῆτα, χρῆσθαι τούτοις ἐπιτρέ-
πων, ἀπέστειλε xal πόρπη δ᾽ αὐτὸν δωρεῖται χρυσέα,
xai τῶν πρώτων αὐτοῦ χαλεῖσθαι φίλων. ὃν ἀδελφὸν
δ᾽ αὐτοῦ Σίμωνα στρατηγὸν τῆς στρατιᾶς ἀπὸ Κλίωα-
χος Τυρίων ἕως Αἰγύπτου χαθίστησιν. Ἰωνάθης δὲ, ἐπὶ
36 τούτοις παρ᾽ Ἀντιόγου γεγενημένοις εἰς αὐτὸν ἡσθεὶς,
πέωψας πρὸς αὐτόν τε καὶ ᾿Γρύφωνα πρεσθευτὰς, εἶναί
τε φίλος ὡμολόγει χαὶ σύμμαχος χαὶ πολεμήσειν σὺν
αὐτῷ πρὸς Δημήτριον, διδάσχων ὡς οὐδ᾽ αὐτῷ χάριτας
ἀποδοίη, πολλῶν παρ᾽ αὐτοῦ χρηστῶν ἐν οἷς ἐδεῖτο τυ-
30 χὼν, ἀλλὰ προσαδικήσειεν ἀνθ᾽ ὧν εὖ πάθοι.
ε΄. Συγχωρήσαντος οὖν Ἀντιόχου δύναμιν αὐτῷ συν-
αγαγόντι πολλὴν ἔχ τε Συρίας xal Φοινίχης τοῖς Δη-
μητρίου πολεμῆσαι στρατηγοῖς, εὐθὺς ὥρμησεν εἰς τὰς
πόλεις. Αἱ δὲ λαμπρῶς μὲν αὐτὸν ἐξεδέξαντο, στρα-
35 τιὰν δ᾽ οὐχ ἔδοσαν. Παραγενόμενος δ᾽ ἐχεῖθεν εἰς Ασχά-
λῳνα πόλιν, xal τῶν ᾿Ασχαλωνιτῶν φιλοτίμως αὐτῷ
μετὰ δώρων ὑπαντησάντων, αὐτούς τε τούτους παρεχά-
λει xai τῶν ἐν τῇ Κοίλη Συρία πόλεων ἔχάστην ἀπο-
στᾶσαν Δημητρίου προσθέσθαι μὲν 'Avridyo , σὺν αὐτῷ
40 δὲ πολεμούσας πειρᾶσθαι παρὰ Δημητρίου δίχην λαμ.-
6dvety. ὧν ἁμάρτοι ποτὲ εἰς αὐτούς: εἶναι δ᾽ αὐταῖς
βουλομέναις ταῦτα φρονεῖν πολλὰς αἰτίας. Πείσας δ᾽
ὁμολογῆσαι πρὸς τὸν "Avcioyov συμμαχεῖν τὰς πόλεις,
εἰς Γάζαν παρεγένετο, προσαξόμενος xal τὴν παρὰ
45 τούτων εὔνοιαν Ἀντιόγῳ. Πολὺ δ᾽ ηὖρε τῆς προσδο-
χίας τοὺς ΓΓαζαίους ἀλλοτριώτερον ἔχοντας" ἀπέχλεισαν
γὰρ αὐτῷ τὰς πύλας, xal τὸν Δηυήτριον ἐγχαταλι-
πόντες οὐχ ἔγνωσαν ᾿Αντιόχῳ προσχωρῆσαι. ᾿Γοῦτο
παρώξυνεν εἷς πολιορχίαν τὸν Ἰωνάθην χαὶ τῆς χώρας
ὅ0 τὴν χάχωσιν' μέρος γὰρ τῆς στρατιᾶς περιχαθίσας τῇ
Γάζῃ, τῷ λοιπῷ τὴν γῆν αὐτὸς ἐπιὼν διέφθειρε καὶ ἐνε-
πίμπρα. "laura δὲ πάσχοντας αὐτοὺς δρῶντες οἱ l'a-
ζαῖοι χαὶ μηδεμίαν ἀπὸ Δημητρίου βοήθειαν αὐτοῖς
γινομένην, ἀλλὰ τὸ μὲν λυποῦν ἤδη παρὸν, τὸ δ᾽ ὧφε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. FE.

[646,617.]
buta ipsi redderet, quse Judzeorum gens debebat a primis
gibus. Atque ista peregisset , nisi Tryphon eum inhibuisset
fecissetque ut copias in Jonatham paratas ad sui curam av
caret. Nam ex Arabia in Syriam reversus cum puero
tiocho, qui adhuc erat adolescentulus admodum , diade
ei imposuil ; et deficientibusad ipsum omnibus militibus, q
Demetrium deseruerant ob stipendia non soluta, ape

bello Demetrium adoritur; prelioque commisso eum 511»

perat, et tum elephantos in suam poteslatem redigit, ἱπαῦ
Antiochensium urbem.
4. Demetrius itaque victus in Ciliciam se recepit : poer|
vero Antiochus , missis ad Jonatham legatis literisque , ami-
cum sibi sociumque adscivit, et pontificatum ei confirma-
vit , cessitque qualtuor praefecturis, qua adjectze erant Ju-
diorum regioni. Ad hsec vasa aurea et pocula vestemque:
purpuream , data illis utendi potestate , ad eum misit ; quis
et aureo eum donat monili, interque primos ipsius amicos ;
referri jubet. | Simonem etiam ejus fratrem imperatorem Ὁ
constituit a Scala Tyriorum usque ad /Egyptum. Jonalha
vero , laetus iis quae in eum contulerat Antiochus, missis ad
eum simul et Tryphonem legatis, promittebat se illi ami--
cum fore sociumque, et cum ipso arma juncturum adver--
sus Demetrium, commemorans quod híc pares ipsi gratas
non retulisset, commoda multa, quibus illi opus fuerit, ab -
ipso consequutus, sed maleficia pro bene οὐ δ reposuiseet.
5. Quum igitur Antiochus ei concessisse! ut magno exer.
citu e Syría et Phoenice coacto helluin gereret contra De-
metrii duces , statim profectus obibat urbes. Et noanollz
quidem eum splendide exceperunt, sed milites ei dare dis-
tulerunt. Quum autem illinc ad urbem Ascalonem se con-
tulisset , et Ascalonitee certatim cum muneribus ei occurris-
sent, et hos ipsos hortabatur et singulas Cceles-Syrise urbes
ut a Demetrio deficerent et Antiocho se adjungerent , unaque
cum eo belligerautes poenas a Demetrio repetere eniterentur
ob injurias ab eo quondam acceptas, illisque volentibus cau-
sas multas esse cur ista facere in animum inducerent. Quum
autem civitatibus persuasisset ut pollicerentur cam Antio-
clio belli societatem inire, Gazam pervenit, ut ejus eliam
civium benevolentiam Antiocho conciliaret. Verum Gazxe:
longe alieniore in ipsum animo esse invenit quam exspecta-
bat : nam portas ei occluserunt, relictoque Demelrio no-
luerunt sese Antiocho adjungere : id quod Jonatham ade»
irritayit , ut urbem oppugnaret et regionem infestaret ; nam
urbe ab una exercitus parte obsessa , cun reliqua, excur-
sionibus factis, terram vastavit et incendit. Tum Gazzi,
quum viderent se ista pati , nullumque a Demetrio ipsis τά"
nire auxilium, quodque eos male habeat praesens esse , quo!
vero adjumento foret longe abesse, spemque ejus adventus

(571,572.)

λῆσον μαχρὰν ἔτι καὶ ἄδηλον εἰ παραγένοιτο, σῶφρον
ἔχριναν εἶναι τὸ αὐτῷ ἀφέντας παραμένειν ixsivov θε-
ραπεύειν. Πέμψαντες οὖν πρὸς τὸν ᾿Ιωνάθην φιλίαν
τε ὡμολόγουν xat συμμαχίαν. Οἱ μὲν γὰρ ἄνθρωποι
πρὸ πείρας τῶν δεινῶν οὐ συνιᾶσι τὸ συμφέρον, ἀλλ᾽
ὅταν ἔν τινι χαχῷ γενόμενοι τύχωσι, τότε γνωσιμα χή-
σαντες ἃ μηδ᾽ ὅλως βλαῤέντας ἄμεινον ἦν ποιεῖν, ταῦτα
ὕστερον ζημιωθέντες αἱροῦνται. "O δὲ συνθέμενος πρὸς
αὐτοὺς φιλίαν xal λαδὼν δμήρους, τούτους μὲν ἀπέστει-
le» εἰς Ἱεροσόλυμα,, αὐτὸς δὲ τὴν χώραν ἅπασαν με-
τλθεν ἄχρι Δαμασχοῦ.
ς΄. Τῶν δὲ Δημητρίου στρατηγῶν ἀκουσθέντων αὐτῷ
προσελθεῖν εἰς Κέδασαν πόλιν σὺν πολλῇ στρατιᾷ, με-
«b δ᾽ ἔστιν αὕτη τῆς τε Τυρίων γῆς καὶ τῆς [αλι-
"λαίας, (ἀπάξειν γὰρ αὐτὸν dx τῆς Συρίας ὑπέλαθον ἐπὶ
τὴν Γαλιλαίαν ὡς σύμμαχον" τοὺς γὰρ Γαλιλαίους ὄν-
τας αὐτοῦ οὐ περιόψεσθαι πολεμουμένους.) ὑπήντησεν
αὑτοῖς, τὸν ἀδελφὸν Σίμωνα καταλιπὼν ἐν τῇ Ιουδαία"
ὃς τὸν στρατὸν dx τῆς χώρας συναγαγὼν, ὡς ἐνῆν ixa-
ἡ νώτατον, τὴν Βεθσούραν πολιορχῶν προσεχάθητο, yer
pov τῆς ᾿Ιουδαίας ὀχυρώτατον" χατεῖχε γὰρ αὐτὸ
φρουρὰ Δημητρίου * δεδήλωται δὲ fiutv τοῦτο xal πρό-
τερον. Ὥς δὲ χώματα μὲν ἐγείραντος τοῦ Σίμωνος,
μηχανήματα δ᾽ ἱστάντος xal πολλῇ σπουδῇ χρωμένου
b περὶ τὴν τῆς Βεθσούρας πολιορχίαν ἔδεισαν ol φρουροὶ
μὴ χατὰ χράτος ἐξαιρεθέντος τοῦ χωρίου διαφθαρῶσι,
πέυγαντες πρὸς τὸν Σίμωνα ἠξίουν δρχους λαθόντες,
ὥστε μηδὲν ὃπ᾽ αὐτοῦ παθεῖν, χαταλιπεῖν τὸ χωρίον
χαὶ πρὸς Δημήτριον ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ δοὺς ταύτας αὐ-
3 τοῖς τὰς πίστεις, ἐχόάλλει μὲν ἐχείνους ix τῆς πόλεως,
αὐτὸς δὲ φρουρὰν χαθίστησιν ἰδίαν.

C. Ἰωνάθης δὲ ἄρας ix τῆς Γαλιλαίας ἀπὸ τῶν ὑδά-
τῶν τῶν Γεννησάρων λεγομένων, (ἐχεῖ γὰρ ἐτύγχανεν
ἐστρατοπεδευχώς ,) εἰς τὸ χαλούμενον ᾿Ασὼρ πεδίον

35 προῆλθεν, οὐχ εἰδὼς ὄντας ἐν αὐτῷ τοὺς πολεμίους. Ma-
θόντες δὲ πρὸ μιᾶς ἡμέρας οἱ τοῦ Δημητρίου μέλλειν
Ἰωνάθην ἐπ᾽ αὐτοὺς βαδίζειν, ἐνέδραν αὐτῷ xal τοὺς
λογήσαντας ἐν τῷ ὄρει χαθίσαντες, αὐτοὶ μετὰ τῆς στρα-
τιᾶς ἀπήντων εἷς τὸ πεδίον. Οὖς ἰδὼν 6 ᾿Ιωνάθης ἕτοί-

& μοὺς πρὸς μάχην παρεσχευάζετο xa αὐτὸς τοὺς ἰδίους
στρατιώτας πρὸς τὸν ἀγῶνα, ὡς ἠδύνατο. Τῶν δὲ εἰς
τὴν ἐνέδραν ὁπὸ τῶν Δημητρίου στρατηγῶν χαταστα-
θέντων χατὰ νώτου τοῖς Ιουδαίοις γενομένων, δείσαντες
αἢ πέσοι ληφθέντες ἀπόλωνται, φεύγειν ὥρμησαν’ xat

& οἱ μὲν ἄλλοι πάντες τὸν Ἰωνάθην κατέλιπον, ὀλίγοι δέ
τες, ὡς περὶ πεντήχοντα τὸν ἀριθμὸν, ὑπέμειναν,
καὶ Ματταθίας 6 Ἀψαλώμου x«l ᾿Ιούδας 6 Χαψαίου,
τῆς ἁπάσης δυνάμεως ἡγεμόνες ὄντες, ot τολμηρῶς τε
χαὶ μετὰ ἀπογνώσεως εἰς τοὺς πολεμίους ὠσάμενοι τῷ
€ τὲ θάρσει χατέπληξαν αὐτοὺς xal ταῖς χερσὶν ἀπέ--
στρεγαν εἷς φυγήν. Οἱ δ᾽ ἀναχωρήσαντες τῶν ᾿Ιωνά-

Ἂν στρατιωτῶν ὡς εἶδον τοὺς πολεμίους τραπέντας,

ἐπισυλλεγέντες dx τῆς φυγῆς ὥρμησαν αὐτοὺς διώχειν,

-

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. V.

[07,04..] 498

esse incertam, bene ac sapienler se facturos judicarunt, si
illo deserto Jonatham obsequiis demererentur. Missis igitur
ad Jonatham nunciis et amicitiam et societatem promitte-
bant. Nam ita comparatum est ut homines, antequam mala
experiantur, quid e re sua futurum sit non intelligant , sed
ubi in calamitatem aliquam inciderunt, tunc mutata senten-
tía, qua priusquam lzederentur facere praestitisset , illa dc-
mum male mulctati expetant. Atque ille, pacto cum his
amicitie federe , obsidibusque acceptis , eos quidem Hiero-
solyma mísit, ipse vero totam regionem ad Damascum us-
que peragravit.

6. Quum autem audivisset Demetrii duces cum magnis
copiis profectos esse ad urbem Cedasam, qua Tyriorum
agrum et Galileeam interjacet, (nam fore putabant ut ipsum
e Syria extralierent in Galileeam , quasi opem laturum ; Ga
lileeos enim, sue ditionis liomines, quum bello premerentur,
non esse neglecturum, ) illis ohviam ivit, fratre Simone in
Judza relicto. — Qui exercitu e regione coacto, eoque tam
magno quam comparari potuit, admotis ad Bethsuram ca-
stris, eam oppugnavit, locum Judae munilissimum : is
enim tenebatur przesidio a Demetrio, id quod a nobis jam
ante memoratum est. Quum autem, postquam Simon aggeres
excitasset , machinasque adhibuisset , et ingenti studio ob-
sidionem urgeret , veriti essent custodes, ne, loco vi expn-
gnato, ipsi exitio darentur, missis ad Simonem nunciis, ob-
secrarunt ut , fide jurejurando accepta , ne quid mali ab ipso
paterentur, liceret regionem relinquere et ad Demetrium
concedere. Atque is, quum in ea jurasset , illos urbe ejicit ,
suoque eam presidio firmat.

7. Interim Jonalhas castris motis e Galilaea ab aquis Gen-
nesaris, ut vocantur, ( ibi enim cum exercitu consederat, )
ad campum Asor appellatum processit, ignorans illic hostes
esse. Demetrii vero duces, qui pridie ejus diei Jonatliam
contra eos venire preesenserant, quum insidias ei posuissent
et homines in monte collocassent, ipsi cum exercitu ei in
planitie occurrebant. Quos conspicatus Jonatbas paratos
ad przelium, et ipse cum suis militibus , quoad potuit, aciem
instruit. Verum quum ii qui a Demetrii ducibus in insidiis
locati erant, ἃ tergo adorirentur Judaeos, veriti ne circum-
dati perirent, in fugam se conjecerunt : atque alii fere
omnes Jonatham reliquere, pauci vero, numero circiter quin-
quaginta , substiterunt , et Mattathias Abealomi filius et Ju-
das Chapsei filius, exercitus totius ductores , qui quum au-
dacter et quasi desperantes iu hostes irruissent, et animis
intrepidi in consternalionem eos egerunt , et manibus fortes
in fugam verterunt. Ubi vero Jonathie milites, qui fuge-
rant, viderunt inclinatam liostium aciem, e fuga collecti

494 (3 -v^)

καὶ τοῦτ᾽ ἐποίησαν μέχρι Κεδασῶν, οὗ τὸ στρατόπεδον
ἦν τῶν πολεμίων.
η΄. Κρατήσας οὖν ᾿Ιωνάθης᾽ τῇ μάχη λαμπρῶς xal
δισχιλίους τῶν ἐχθρῶν ἀ ἀποχτείνας ὑπέστρεψεν εἷς Ἵερο-
5 σόλυμα. Ὁρῶν δ᾽ ὅτι πάντ᾽ αὐτῷ xavk νοῦν προνοία
Θεοῦ χωρεῖ, πρὸς Ῥωμαίους πρεσδευτὰς ἀπέστειλεν,
ἀνανεώσασθαι βουλόμενος τὴν γενομένην τῷ ἔθνει πρὸς
αὐτοὺς ἔμπροσθεν φιλίαν. Τοῖς δ᾽ αὐτοῦ πρεσθευταῖς
ἐπέστειλεν ἀπὸ τῆς Ῥώμης ἀναστρέφουσι, πρὸς τοὺς
10 Σπαρτιάτας ἀφικέσθαι, χαὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς ὑπομνῇ-
σαι φιλίαν καὶ συγγένειαν. Οἱ δὲ ὡς ἦλθον εἰς τὴν Ῥώ-
μὴν, παρελθόντες εἰς τὴν βουλὴν αὐτῶν, καὶ τὰ παρὰ
Ἰωνάθου τοῦ ἀρχιερέως εἰπόντες, ὡς πέμψειεν αὐτοὺς
ἐπὶ τὴν τῆς συμμαχίας βεδαίωσιν, τῆς βουλῆς ἐπιχυ-
15 ρωσάσης τὰ πρότερον αὐτῇ περὶ τῆς Ἰουδαίων φιλίας
ἐγνωσμένα, καὶ δούσης ἐπιστολὰς πρὸς ἅπαντας τοὺς
βασιλεῖς τῆς Ἀσίας xal Εὐρώπης xal τῶν πόλεων ἄρ-
χοντας αὐτοῖς χομίζειν, ὅπως ἀσφαλοῦς τῆς εἰς τὴν οἷ-
χείαν χομιδῇς δι᾽ αὐτῶν τύχωσιν, ἀναστρέφοντες εἰς
0 τὴν Σπάρτην παρεγένοντο, καὶ τὰς ἐπιστολὰς, ἃς ἔλα-
6ov παρὰ Ἰωνάθου, αὐτοῖς ἀπέδοσαν, Τὸ δ᾽ ἀντίγραφον
ἦν τόδε. « ᾿Ἀρχιερεὺς ᾿Ιωνάθης τοῦ ἔθνους τῶν '[ou-
« δαίων xai fj γερουσίᾳ xai τὸ χοινὸν τῶν ᾿Ιουδαίων
« Λακεδαιμονίων ἐφόροις χαὶ γερουσίᾳ χαὶ δήμῳ τοῖς
80 « ἀδελφοῖς χαίρειν. ᾿Ερρωμένοις ὑμῖν καὶ τὰ χοινὰ xai
« τὰ ἴδια χωρεῖν χατὰ νοῦν οὕτως ἂν ἔχοι ὡς βουλόμε-
« θα’ ἐρρώμεθα δὲ x«l ἡμεῖς. ᾿Επὶ τοῖς ἔμπροσθεν
« χρόνοις χομισθείσης Ὀνίᾳ,, τῷ γενομένῳ ἀρχιερεῖ παρ᾽
« ἡμῖν, παρὰ Ἀρείου τοῦ βασιλεύσαντος ὑμῶν ἐπιστο-
80 « λῆς διὰ Δημοτέλους περὶ τῆς ὑπαρχούσης ἡμῖν πρὸς
« ὑμᾶς συγγενείας, ἧς ὑποτέταχται τὸ ἀντίγραφον, τήν
« τε ἐπιστολὴν ἐδεξάμεθα προθύμως xai τῷ Δημοτέλει
« xal τῷ Δρείῳ εὐνοϊχῶς διετέθημεν, οὐ δεόμενοι τῆς
« τοιαύτης ἀποδείξεως, διὰ τὸ ix τῶν ἱερῶν ἡμῶν πε-
85 « πεῖσθαι γραμμάτων. Τὸ μὲν οὖν προχατάρ; ειν τῆς
« ἀναγνωρίσεως οὐχ ἐδοχιμάζομεν, μὴ καὶ προαρπαζειν
e δοκῶμεν τὴν παρ᾽ ὑμῶν δεδομένην δόξαν. Πολλῶν
« δὲ χρόνων διαγεγενημένων ἀπὸ τῆς ἐξ ἀρχῆς ἀναπο-
« ληθείσης ἡμῖν οἰχειότητος, ἐν ταῖς ἱεραῖς xal ἐπωνύ-
40 « μοις ἡμέραις θυσίας τῷ Θεῷ προσφέροντες, xai ὑπὲρ
« τῆς ὑμετέρας σωτηρίας τε καὶ νίχης αὐτὸν παραχα-
« λοῦμεν. Πολλῶν δ᾽ ἡμᾶς πολέμων περιστάντων διὰ
« τὴν τῶν γειτνιώντων πλεονεξίαν, οὔθ᾽ ὑμῖν οὔτ᾽ ἄλ-
« λοις τῶν προσηχόντων ἡμῖν ἐνοχλεῖν ἐχρίναμεν. Ka-
45 « ταγωνισάμενοι δὲ τοὺς πολεμίους, πέμποντες πρὸς
« Ῥωμαίους Νουμήνιον τὸν ᾿Αντιόχου καὶ ᾿ἈΑντίπατρον
« τὸν Ἰάσονος, τῶν ἀπὸ τῆς γερουσίας ὄντων παρ᾽ ἡμῖν
« ἐν τιμῇ, ἐδώχαμεν αὐτοῖς καὶ πρὸς ὑμᾶς ἐπιστολὰς.
« ὅπως ἀνανεώσωνται τὴν πρὸς ὑμᾶς ὑπάρχουσαν ἡμῖν
&0 « φιλίαν. Καλῶς οὖν ποιήσετε καὶ αὐτοὶ γράφοντες
« ἡμῖν, καὶ περὶ ὧν ἂν δέησθε ἐπιστέλλοντες, ὡς εἰς
α ἅπαντα προθυμηθησομένοις ὑπὲρ τῆς ὑμετέρας προ-
« αἱρέσεως. » Οἱ uiv οὖν Λαχεδαιμόνιοι τούς τε πρε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. E.

[e«8,649.]

impelum cepere eos persequendi; et id fecerunt usque ad |
Cedasa , ubi castra erant hostium.
8. Jonathas itaque, victoria egregia potitus, et duobus |
hostium millibus csesis, Hierosolyma reversus est. Quomque
videret omnia , providentia Dei, sibi ex voto succedere, le-
gatos Romam misit, eo animo ut amicitiam, qua Judaeis
olim intercesserat cum ea gente, renovaret. Suis etiam le-
gatis in mandatis dedit ut revertentes a Roma Spartanos
adirent,, illisque in memoriam revocarent cum ipsis amici-
tiam et.cognationem. Illi vero, quum Romam venissent, et
in senatum ingressi ea exposuissent, que eis mandaverat :
Jonathas pontifex , ut ipsos misisset ad priorem societatem |
confirmandam , postquam senatus rala habuerat quae olim
de amicitia cum Judeis colenda decreverat, eisque literas |
dederat ad reges omnes Asise Europaeque et civitatum pria-
cipes deferendas , ut hoc modo incolumes ín patriam rever- |
terentur, revertentes Spartam pervenerunt, et literas quas
ab Jonatha acceperant Spartiatis tradiderunt. Earum δυ-
tem exemplum. est hoc. « Jonathas gentis Judseorum poa-
« tifex et senatus et commune Judsorum, Lacedasemonio-
« rum ephoris et senatui populoque fratribus salutem. Si
« valetiset res vestree publicze privataeque prospere cedunt,
« erunt omnia ex voluntate nostra : nos quoque valemus. Su.
« perioribus temporibus quum perlata esset ad Oniam ponlih.
« cem nostrum ab Areo rege vestro missa per Demotelem epi- -
« Stola de cognatione quam nobiscum habetis, cnjus exem-
« plum infra positum est , et literas eas cupide accepimus et
« Demoteli atque Areo summam benevolentiam exhibuimus,
« non egentes liujusmodi testimonio, quod nobis ea de re
« persuasum esset ex sacris libris nostris. Et nos quidem
« non consultum esse judicabamus ut recognitionis initiam
« primi faceremus, ne prsripere etiam videremur gloriam
« ἃ vobis concessam. Quum autem multum temporis inter.
« Cesserit, ex quo primum nobiscum renovata fuerit luec
« necessitudo, in sacris festisque diebus rem sacram Deo
« facientes , ipsi supplicamus ut et salutem vobis impertial
« et victoriam. Et quum multa nos circumstetissent bella ex
« nimia in vicinis habendi cupidine, noluimus vobis aut aliis
« ex propinquis graves esse. Nunc vero, hostibus debella-
« tis, quum ad Romanos miserimus Numenium Antiochi et
« Antipatrum Iasonis filios, viros ex ordine senatorio apud
« nos honoratos, his ad vos etiam dedimus literas, ut mu.
« tuam inter noa amiciliam renovarent. Quare recte facie-
« tis, si vos quoque nohis rescripseritis, atque significave-
« ritis ecqua re opus habeatis, persuasi nos in omnibus ve-
« Stra voluntati prompte obsequuturos esse. » Et Laceda-

(974,575.)

σδευτὰς φιλοφρόνως ὑπεδέξαντο xal ψήφισμα ποιησά-
μενοι περὶ φιλίας χαὶ συμμαχίας πρὸς αὐτοὺς ἀπέ-
στειλαν. '

θ΄, Κατὰ δὲ τὸν χρόνον τοῦτον τρεῖς αἱρέσεις τῶν

ε Ἰουδαίων ἦσαν, ai περὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων
διαφόρως δπελάμδανον" ὧν ἢ μὲν Φαρισαίων ἔλέγετο,
ἡ & Σαδδουκαίων, fj τρίτη δὲ ᾿Εσσηνῶν: Οἱ μὲν οὖν
Φαρισαῖοι τινὰ χαὶ οὐ πάντα τῆς εἱμαρμένης εἶναι λέ-
γουσιν ἔργον, τινὰ δ᾽ ἐφ᾽ ἑαυτοῖς ὑπάρχειν συμθαίνειν

ν τε xal οὗ γίνεσθαι. Τὸ δὲ τῶν ᾿Εσσηνῶν γένος πάντων
τὴν εἱμαρμένην χυρίαν ἀποφαίνεται χαὶ μηδὲν ὃ μὴ
xxv ἐχείνης ψῆφον ἀνθρώποις ἀπαντᾷ. Σαδὲδουχαῖοι
δὲ τὴν μὲν εἱμαρμένην ἀναιροῦσιν, οὐδὲν εἶναι ταύτην
ἀξιοῦντες οὐδὲ χατ᾽ αὐτὴν τὰ ἀνθρώπινα τέλος Aauód-

b γεῖν, ἄπαντα δ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν αὐτοῖς τίθενται, ὡς xal τῶν
ἀγαθῶν αἰτίους ἡμᾶς αὐτοὺς γινομένους χαὶ τὰ χείρω
παρὰ ἡμετέραν ἀβουλίαν λαμδάνοντας. ᾿λλλὰ περὶ μὲν
τούτων ἀχριδεστέραν πεποίημαι δήλωσιν ἐν τῇ δευτέρᾳ
Bien τῆς ᾿[ουδαϊκῆῇς πραγματείας.

* v. Οἱ δὲ τοῦ Δημητρίου στρατηγοὶ τὴν γεγενημένην
ἧτταν ἀναμαχέσασθαι βουλόμενοι πλείω τῆς προτέρας
δύνααιν συναγαγόντες ἦλθον ἐπὶ τὸν Ἰωνάθην. Ὁ δὲ
ἐπιόντας πυθόμενος ὀξέως ὑπήντησεν αὐτοῖς εἷς τὴν ᾿μα-
βῖτιν' οὐ γὰρ ἔγνω σχολὴν αὐτοῖς παρασχεῖν ὥστ᾽ εἷς

Ὁ thy Ἰουδαίαν ἐμδαλεῖν. Στρατοπεδευσάμενος δὲ τῶν
πολεμίων ἄπωθεν σταδίοις πεντήχοντα πέμπει τοὺς χα-
τυψομένους αὐτῶν τὴν παρεμθολὴν χαὶ πῶς εἶεν ἐστρα-
τοπεδευχότες. Τῶν δὲ χατασχόπων πάντ᾽ αὐτῷ φρα-
σάντων xat τινας συλλαδόντων νυχτὸς, ot αὐτῷ μέλλειν

3 ἐπιτίθεσθαι τοὺς πολεμίους ἐμήνυον, προγνοὺς ἠσφαλί-
σατο, προφυλαχάς τε ποιησάμενος ἔξω τοῦ στρατοπέ-
δου χαὶ τὴν δύναμιν δι᾽ ὅλης τῆς νυχτὸς ἐν τοῖς ὅπλοις
£j ἄπασαν, xal παρηγγελχὼς αὐτοῖς τὰς ψυχὰς ἐρ-
ρωμένοις εἶναι xat ταῖς διανοίαις οὕτως ἔχειν, ὡς xal

Ὁ διὰ τῆς νυχτὸς, εἰ δεήσειε, μαχησομένους, ὥστε μὴ
λαθεῖν αὐτῶν τὴν προαίρεσιν, ΟἿ δὲ τοῦ Δημητρίου
στρατηγοὶ πυθόμενοι τὸν ᾿[ωνάθην ἐγνωχότα οὐχέτι τὴν
γνώμην ἦσαν ὑγιεῖς, ἀλλ᾽. ἐτάραττεν αὐτοὺς τὸ χατα-
φώρους τοῖς ἐχθροῖς γεγονέναι, μηδενὶ προσδοχῶντας

9 αὐτῶν ἐπιχρατήσειν ἑτέρῳ, τῆς ἐπιδουλῆς διημαρτημέ-
γῆς ix γὰρ τοῦ φανεροῦ διαχινδυνεύοντες o0x ἐνόμιζον
dat τοῖς Ἰωνάθου ἀξιόμαχοι. Φυγὴν οὖν ἐδουλεύ-

" Gavto χαὶ πυρὰ χαύσαντες πολλὰ, ὡς ἂν δρῶντες οἵ
πολέμιοι μένειν αὐτοὺς ὁπολαμδανωσιν, ἀνεχώρησαν. Ὁ

&5 δὲ Ἰωνάθης ἕωθεν προσμίξας αὐτῶν τῷ στρατοπέδῳ xal
χαταλαβὼν ἔρημον αὐτὸ, συνεὶς ὅτι πεφεύγασιν, ἐδίω-
xtv, οὗ μέντοι φθάνει καταλαθεῖν' ἤδη γὰρ τὸν ᾿Ελεύ-
θερον διαδεθηχότες ποταμὸν ἦσαν ἐν ἀσφαλεῖ, Ποιη-
σάμενος οὖν ἐχεῖθεν τὴν ὑποστροφὴν πρὸς "Apa6íav,

S xol πολεκήσας τοὺς Ναδαταίους xai πολλὴν αὐτῶν
λείαν ἀπελάσας καὶ λαθὼν αἰχμαλώτους, ἐλθὼν εἰς
Δαμασχὸν, ἐχεῖ πάντα ἀπέδοτο. Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν
χαιρὸν xal Σίμων ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν Ἰουδαίαν ἅπα-
σαν ἐπελθὼν xxi τὴν Παλαιστίνην ἕως Ἀσχάλωνος,

ANTIQ..JUD. LIB. XIII. CAP. V

[05,050.] 495
mohbii quidem tum legatos benígne exceperunt, tam decre-

ium de amicitia et societate factum ad illos miserunt.

9. Sub hoc autem tempus tres erant Judsieorum sectae,
qua de rebus humanis diverse sentiebant, quarum una
Phariseorum dicebatur, altera Sadducseerum, tertia vero
Essenorum. Et Phariseei quidem dicunt qusedam, nbn omnia,
fati esse opera ; esse enim et quiedam in nostra potestate,
ut fiant aut non flant. Esseni vero omnia in fati potestate
esse affirmant, nec quidquam hominibus preeter fati decre-
tum accidere. Αἱ Sadduciei fatum omnino tollunt, illud
nihil esse existimantes, neque ista que hominibus eve-
niunt ei accepta deberi, sed omnia nostro arbitrio subji-
ciunt , adeo ut tum bonorum nobis ipsi auctores simus,
tum mala nobismet per stultitiam nostram accersamus.
Verum ista plenius et accuratius indicavi in secundo rerum
Judaicarum libro.

10. Ceterum Demetrii duces, cladem acceptam resar-
cire cupientes, pluribus quam antea copiis coactis, contra
Jonatham eas eduxerunt. Ille vero, audito eorum adventu,
repente illis obviam processit in regionem Arnathitim : ces-
sando enim noluit spatium illis dare irruptionem faciendi in
Judeam. Atque ubi ad quinquaginta stadia ab hostibus
consedisset, mittit qui castra illorum explorarent et quo
modo ea se haberent. Quum autem speculatores ei omnia
nunciassent, et aliquos noctu comprehendissent, qui indica-
bant hostibus in animo esse ipsum aggredi, hoc priecognito
securitati suz» prospexit , et procubias extra castra habendo,
et faciendo ut milites sui omnes tota nocte in armis vigila-
rent, imperandoque ut animo essent forti, atque ita mente
affecti, ut etiam nocte si opus fuerit pugnaturi, ne illis
fraudi sit eorum consilium. Demetrii vero ducea, ubi au-
diverunt Jonatham intellexisse, non amplius auimis va-
lebant, sed perturbati sunt, quod in re ipsa deprehensi es-
sent ab hostibus, nullaque ipsis superesset spes alio modo
vincendi , postquam insidiee male adeo ceciderant : nain si
aperto Marie certaminis aleam subirent , se Jonath:ze nequa-
quam pares fore credebant. Fugam igitur meditati sunt , et
multis ignibus incensis , ut hostes his visis ipsos arbilraren-
tur manere, discesserunt. Jonathas autem, quum prima luce
sese illorum castris admovisset, eaque deserta esse depre-
hendisset, cognito hostes aufugisse , illos insequebatnr : non
tamen eos assequutus est ; jam enim fluvium Eleutherum
transgressi, in tuto erant. Tum converso illinc in Arabiam
itipere fusisque Nabatzeis , et multa preda abacta captivis-
que abductis, Damascum profectus, illic omnia vendidit.
Sub idem autem tempus Simon ejus frater, Judaea omni per-
agrata et Palestina usque ad Ascalonem , castella munivit,

406 (525,576.)

ἠσφαλίσατο τὰ φρούρια, xal ποιήσας ταῦτα xal τοῖς
οἰχοδομήμασι xal ταῖς φυλαχαῖς ὀχυρὰ ἦλθεν εἰς Ἰόπην,
χαὶ χαταλαθόμενος αὐτὴν εἰσήγαγε μεγάλην φρουράν"
ἤχουσε γὰρ τοὺς Ἰοπηνοὺς βουλομένους τοῖς Δημης-
5 τρίου στρατηγοῖς παραδοῦναι τὴν πόλιν.
ια΄, Ταῦτ᾽ οὖν διοικησάμενοι ὅ τε Σίμων καὶ Ἰωνά-
θης ὑπέστρεψαν. εἰς Ἱεροσόλυμα, Συναγαγὼν δὲ τὸν
λαὸν ἅπαντ᾽ εἷς τὸ ἱερὸν Ἰωνάθης συνεδουλεύετο τά τε
τῶν Ἱεροσολύμων ἐπικατασχευάσασθαι τείχη χαὶ τὸ
10 χαθηρημένον τοῦ περὶ τὸ ἱερὸν περιδόλου πάλιν dva-
στῆσαι xat πύργοις ὑψηλοῖς ἐξοχυρῶσαι τὰ περὶ αὐτό"
πρὸς τούτοις δὲ χαὶ μέσον τῆς πόλεως ἄλλο τεῖχος ἀνοι-
χοδομησαμένους ἀποφράξαι τοῖς ἐν τῇ ἄχρᾳ φρουροῖς
τὴν ἀγορὰν, xal τῆς εὐπορίας αὐτοὺς τῶν σιτίων τοῦ--
15 τὸν ἀποχλεῖσαι τὸν τρόπον ἔτι γε μὴν xol τὰ ἐν τῇ
χώρα φρούρια ποιῆσαι πολὺ τῆς ὑπαρχούσης αὐτοῖς
ἀσφαλείας ἰσχυρότερα. 'Γῆς δὲ γνώμης δοχιμασθεί-
σης xal τῷ πλήθει χαλῶς ἔχειν; αὐτὸς μὲν τὰ κατὰ τὴν
πόλιν ᾧχοδόμει, Σίμωνα δὲ τὰ χατὰ τὴν χώραν ἐξέ-
20 πεμψεν ἀσφαλισόμενον. Ὁ δὲ Δημήτριος διαδὰς εἰς
τὴν Μεσοποταμίαν ἧχε, ταύτην βουλόμενος xol τὴν
Βαδυλῶνα κατασχεῖν xai τῶν ἄνω σατραπειῶν ἐγ-
χρατὴς γενόμενος ἐντεῦθεν ποιεῖσθαι τὰς ὅλης τῆς
βασιλείας ἀφορμάς. Καὶ γὰρ ol ταύτῃ χατοιχοῦντες
25 Ἕλληνες xat. Μαχεδόνες συνεχῶς ἐπρεσόεύοντο πρὸς
αὐτὸν, εἰ πρὸς αὐτοὺς ἀφίχοιτο, παραδώσειν μὲν αὖ-
τοὺς ὀπισχνούμενοι, συγκαταπολεμήσειν δὲ ᾿Αρσάχην
τὸν Πάρθων βασιλέα. Ταύταις ἐπαρθεὶς ταῖς ἐλπίσιν
ὥρμησε πρὸς αὐτοὺς, εἰ καταστρέψαιτο τοὺς Πάρθους
80 χαὶ γένοιτο αὐτῷ δύναμις, τὸν Τρύφωνα πολεμῆσαι
διεγνωχὼς xal τῆς Συρίας ἐχδαλεῖν. Δεξαμένων δ᾽ αὖ-
τὸν προθύμως τῶν ἐν τῇ χώρα, συναγαγὼν δύναμιν
ἐπολέμησε πρὸς τὸν Ἀρσάχην, xal τὴν στρατιὰν ἅπα-
σὰν ἀποδαλὼν, αὐτὸς ζῶν ἐλήφθη, χαθὼς xal ἐν ἄλλοις
35 δεδηλώχαμεν.

ΚΕΦ. ς.
Τρύφων δ᾽ ἐπειδὴ τὰ περὶ τὸν Δημήτριον ἔγνω

τοιοῦτο λαθόντα τέλος, οὐκέτ᾽ ἦν Ἀντιόχῳ βέβαιος,
ἀλλ᾽ ἐπεδούλευεν ὥστ᾽ αὐτὸν ἀποχτείνας τὴν βασιλείαν
αὐτὸς χατασχεῖν. ᾿Βνεπόδιζέ γε μὴν αὐτοῦ τὴν προ-
40 αίρεσιν ταύτην 6. παρὰ Ἰωνάθου φόδος, φίλου τυγχά-
νοντος Ἀντιόχῳ. Καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἐχποδὼν ποιήσασθαι
τὸν Ἰωνάθην πρῶτον ἔγνω, χαὶ τότε τοῖς περὶ τὸν
Ἀντίοχον ἐγχειρεῖν. ᾿Απάτῃ δ᾽ αὐτὸν xal δόλῳ χρί-
νας ἀνελεῖν, εἰς Βεθσάνην ix τῆς ᾿Αντιοχείας παραγί-
45 νεται, τὴν χαλουμένην ὑφ᾽ ᾿Ελλήνων Σχυθόπολιν᾽ εἰς
ἣν μετὰ τεσσάρων αὐτῷ μυριάδων ᾿Ιωνάθης ἀπήντη-
σεν ἐπιλέχτου στρατοῦ * πολεμήσοντα γὰρ αὐτὸν ἥχειν
ὑπέλαδεν. Ὃ δ᾽ ἕτοιμον εἷς μάχην γνοὺς τὸν Ἰωνά-
θην ὑπέρχεται δώροις αὐτὸν xal φιλοφρονήσει, καὶ τοῖς
0 ἡγεμόσιν αὐτοῦ πειθαρχεῖν Ἰωνάθη προσέταξε, τούτοις
πιστώσασθαι βουλόμενος εὔνοιαν χαὶ πᾶσαν ὑπόνοιαν

ἐξελεῖν, εἰς τὸ χαταφρονήσαντα λαδεῖν ἀφύλαχτον οὐ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT, ΚΕΦ. G.

[e50,651.]
quumque ea et cedificiis et custodiis firmasset , Jopen se c
tulit, eaque occupata validum ei praesidium imposuit : ae
diverat enim Jopenses velle Demetrii militibus urbem tr&
dere. |

11. Itaque quum has res ordinassent Jonathas et Simon,
Hierosolyma reversi sunt. Jonathas autem, populo upi-
verso in templum convocato , cum eis statuit Hierosolymo-
rum moenia instaurare, et templi septum , quod dirutum.
erat, reficere, locaque circumcirca turribus praaltis mu.
nire; ad hmc, muro etiam per mediam "urbem duclo,
praesidiarios in arce foro excludere , eosque lioc modo
commeatuum copia proliibere : ac przeterea castella per re-
gionem , multo quam ante validiora, facere. Quum autem
heec sententia etiam populo visa fuisset se recte liabere,
ille quidem urbem menibus et edificiis excolebat, Simo
nem vero in regionem dimisit, ut eam operibus firmare.
Ceterum Demetrius flumine trajecto Mesopotamiam perve
nit, eo animo ut hanc simul et Babylonem occuparet, at.

que potitus superioribus satrapiis inde occasionem arripe-
ret totum imperium occupandi. Namque Graeci et Mace |
dones, qui illic habitabant, crebras ad eum legationes
mittebant, promittentes , si ad ipsos veniret, sese dedilio-
nem facturos, simulque cum eo bellum suscepturos con-
tra Arsacen Parthorum regem. Hac spe elatus ad eo
contendit eo consilio ut, si Partlios debellasset viresque ipsi
suppeterent , Tryphonem bello adoriretur, Syriaque ejice-
ret. Quum autem eum alacriter admodum excepissent
istius regionis homines, copiasque coegisset, bellum intu
lit Arsaci, totoque exercitu amisso, ipse vivus captus esl,
sicut alibi jam retulimus.

CAP. VI. (X.)

Tryphon autem , postquam res Demetrii hvjosniodi ei-
tum habuisse cognoverat, non amplius Antiocho fidus erat,
sed cogitabat quonam pacto , eo sublato , regnum ipse pos-
set occupare. Verum huic ejus consilio obstabat meíus
ipsi incussus ab Jonatlia, Antiochi amico. Itaque decrerit
prius illum e medio tollere, atque ita demum Antiochum
aggredi. Quum autem statuisset eum fraude et dolo iater-
ficere , Antiochia Bethsanam proficiscitur, qua: Gras di-
citur Scythopolis : ubi ei occurrit Jonathas cum quadra
ginta delectorum millibus ; eum enim ad bellum gerendum
venisse suspicabatur. 1116 vero, cognito Jonathan ad di-
micandum paratum esse, ipsum muneribus et blanditis
subdole aggreditur, suisque ducibus , ut ei obedirent, impe
ravit : hisce volens fidem benevolentiz adstruere , omnem
que suspicionem eximere , ut curis et custodibus solututi»

T ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. VI. [miss] 497

ly προορώμενον- τήν τε στρατιὰν συνεβούλευσεν
πολῦσαι" xal γὰρ νῦν οὐ δεόντως αὐτὴν ἐπάγεσθαι,
ϑλέμου μὲν οὐχ ὄντος, εἰρήνης δ᾽ ἐχούσης τὰ πρά-
ματα' χατασγόντα μέντοι γε περὶ αὑτὸν ὀλίγους εἷς
[ἰπλεμαΐδα συνελθεῖν παρεχάλει" παραδώσειν γὰρ
ὑτῷ τὴν πόλιν, τά τε ἄλλα πάνθ᾽ ὅσα κατὰ τὴν χώ-
av εἰσὶν ὀσυρώματα ποιήσειν ὑπ᾽ αὐτῷ xal γὰρ τού-
wv ἕνεχα παρεῖναι.

4. Ὁ μὲν οὖν Ἰωνάθης οὐδὲν τούτων ὑπονούσας,
λλ᾽ ὑπ᾽ εὐνοίας xai γνώμη ἀληθεῖ τὸν Τρύφωνα συω-
μυλεῦσαι ταῦτα πιστεύσας, τὴν μὲν στρατιὰν ἀπό-

wt, τρισχιλίους δὲ χατασχὼν μόνους τοὺς μὲν δισ-

ἡλίους ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ κατέλιπεν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν
[div ἧχεν εἰς Πτολεμαΐδα σὺν Τρύφωνι. Τῶν δ᾽ ἐν
ἢ Πτολεμαΐδι χλεισάντων τὰς πύλας, (τοῦτο γὰρ ἦν
(Δίου ὑπὸ τοῦ Τρύφωνος προστεταγμένον.) τὸν μὲν
Ἰωνάθην ἐζώγρησε. τοὺς δὲ σὺν αὐτῷ πάντας ἀπέ--
rwv, ᾿ἕπεμψε δὲ xal ἐπὶ τοὺς ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ
χαταλειφθέντας δισχιλίους, ὅπως ἂν xal τούτους ἀπο-
Meus, Ἀλλ᾽ αὐτοὶ μὲν ὑπὸ φήμης τῶν περὶ τὸν
Ἰωνάθην συμδεθηχότων ἔφθασαν, πρὶν 3) τοὺς ὑπὸ
τοῦ Τρύφωνος ἀπεσταλμένους ἀφικέσθαι, φραξάμενοι
τὸς ὅπλοις ix τῆς χώρας ἀπελθεῖν οἱ δ᾽ ἐπ᾽ αὐτοὺς
πεμφθέντες ἰδόντες ἑτοίμους ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἀγωνίζε-
θαι, μηδὲν αὐτοῖς ἐνοχλήσαντες πρὸς τὸν Τρύφωνα
ὑπέστρεψαν.

(IA .) Y. Οἱ δ᾽ ἐν τοῖς “Ἱεροσολύμοις ἀχούσαντες τὴν
Ἰωνάθου σύλληψιν καὶ τὴν τῶν σὺν αὐτῷ στρατιωτῶν
ἀπώλειαν, αὐτόν τε ἐχεῖνον ἐπὶ τοῖς συμθεθηχόσιν
ὠλοφύροντο xal δεινὴ τἀνδρὸς ἐπιζήτησις παρὰ πᾶσιν
ἣν, δέος τε μέγα χαὶ χατὰ λόγον αὐτοῖς ἐμπεσὸν ἐλύπει,
μὴ τῆς Ἰωνάθου ἀνδρείας ἅμα καὶ προνοίας ἀφηρη-
μένων τὰ πέριξ ἔθνη χαλεπῶς ἔχοντα πρὸς αὐτοὺς χαὶ
διὰ Ἰωνάθην ἠρεμοῦντα νῦν αὐτοῖς ἐπισυστῇ, καὶ πο-
λεμοῦντες εἷς τοὺς περὶ τῶν ἐσχάτων χινδύνους ἀναγ-
χάζωνται χαθίσταδθαι., Καὶ δὴ τοῦτ᾽ αὐτοῖς ὡς
ὑπενόουν συνέπεσε. Τὸν γὰρ ᾿Ιωνάθου ἀχούσαντες
θάνατον οἱ ix. τῶν ἐθνῶν πολεμεῖν ἤρξαντο τοὺς Ἶου-
ὑχίους ὡς ἀποροῦντας ἡγεμόνος᾽ αὐτὸς δὲ 6 Τρύφων
᾿ἀναμιν συναγαγὼν γνώμην εἶχεν ἀναδὰς εἰς τὴν Ἰου--
δαίαν πολεμεῖν τοὺς ἐν αὐτῇ. Σίμων δὲ δρῶν πρὸς
ταῦτα τοὺς Ἱεροσολυμίτας χαταπεπληγότας, βουλόμε-
νὸς αὐτοὺς εἷς τὸ ὑποστῆναι προθύμως ἐπιόντα τὸν Τρύ-
qva θαρραλεωτέρους ποιῆσαι τῷ λόγῳ, συγκαλέσας
b δῆμον el; τὸ ἱερὸν, ἐντεῦθεν αὐτοὺς παρακαλεῖν
ἤρξατο, « Τὸ μὲν ὑπὲρ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας,
ἄνδρες ὁμόφυλοι, μετὰ τοῦ πατρὸς ἐγώ τε xal ol
' ἀδελφοί μου ὡς ἐτολμήσαμεν ἀσμένως ἀποθανεῖν
"οὐχέτ᾽ ἀγνοεῖτε. Παραδειγμάτων δὲ τοιούτων εὐπο-
δε ροῦντός μου, xdx τοῦ θνήσχειν ὑπὲρ τῶν νόμων xol
* τῆς θρησχείας τοὺς Ex τῆς ἡμετέρας οἰχίας γενομέ-
"Ys δεδογμένου φόθδος οὐδεὶς ἔσται τηλικοῦτος, ὃς
* ταῦτην ἡμῶν τὰν διάνοιαν ἐχδάλῃη τῆς ψυχῆς, ἀντειο-

sibi non consulentem, caperet; suasitque ut exercitum
dimitteret ; eum enim jam sine necessitate adduci, cessante
bello et pacatis rebus omnibus : paucis tamen circa se reten-
tis, rogabat uf ipsum usque Ptolemaidem comitaretur : se
enim urbem aliaque omnia in ea regione loca munita ei sub-

jecturum ; quippe qui liarum rerum causa affuerit.

2. Et Jonathas quidem, nihil horum suspicatus, confi-
susque Tryphoni, ut qui ex benevolentia veraque animi
sententia ista suaderet, exercitum dimisit; tribus autem
duntaxat millibus retentis, duo eorum millia in Galileea
reliquit, mille vero s&cum ducens Ptolemaidem cum Try-
phone se contulit, —Portis autem ἃ Ptolemaidensibus
clausis, ( nam loc illis imperaverat Tryphon,) Jonatham
quidem vivum comprehendit, ejus vero milites omnes
ferro trucidavit. Misit etiam ad relictos in Galilea bis
mijle, ut hos quoque perimerent. Sed illi, iis quae Jonathee

' acciderant exauditis, priusquam advenerant quos miserat
Tryphon, armis tecti e regione excesserunt; qui vero ad
eos persequendos missi erant , ubi viderunt paratos esse ad
certamen de vita, nihil eos vi interpellarunt, atque ita ad
Tryphonem réversi &unt.

* (XI.)3. Hierosolymitani autem , quum fama accepissent
Jonatham captum esse et qui cum eo erant interiisse milites ,
et illum ipsum ob ea qua evenerant deplorabant , et omnes.
eumwemagnopere requirebant , atque timor magnus jusius-
que eis incussus animos valde sollicitabat , ne, quum Jona-
thee virtute simul et cura et moderatione destituti essent ,
gentes finitimee ipsis infestee, Jonathaeque mefu quiescen-
tes , nunc in ipsos insurgerent, helloque illato extrema dis-
crimina adire cogerent : id quod eis, non aliter quam exspe-
clabant, contigit. Nam gentes, audita Jonathze morte,
bello adoriri coeperunt Judaeos , utpote duce carentes; ipse
etiam Tryphon, exercitu coacto, in animo habebat, ubi ín
Judzam ascenderit, bellum gerere adversus eos qui in ea
erant. Simon autem, quum videret Hierosolymitanos ex
istis in terrore esse atque metu, volens eos oratione auda-
ciores reddere ad Tryphonis impressionem alacriter susli-
nendam, populi concione in templum vocata, hujusmodi
verbis eos consolari epit. « Equidem jam non est ut igno-
« retis, viri populares, ut cum patre meo et ego et fratres
« inei pro libertate vestra ausi fuerimus mortis periculum
« libenter adire. Ac hujusmodi exemplorum quum abunde
« babeam , etiam ex eo quod decretum sit nostrse familiae
« mortem obire pro lege et religione , nullus tantus erit me-
« tus, qui hanc nostram sententiam ex anima mes ejiciet ,

«ἀξ δ᾽ εἰς αὐτὴν φιλοζωΐαν xai δόξης χαταφρόνησιν. | « ejusque in locum inducet vitte amorem et glorie contem-

JOSEPRUS. I.

3a

498 (577,573.)

.« Ὅθεν ὡς οὐχ ἀποροῦντες ἡγεμόνος οἵου τε χαὶ πάσχειν
« ὑπὲρ ὑμῶν τὰ μέγιστα xal δρᾶν, ἕπεσθέ μοι προθύ-
« μὼς ἐφ᾽ οὖς ἂν ἡγῶμαι" οὔτε γὰρ χρείττων ἐγὼ τῶν
«ἐμῶν ἀδελφῶν, ἵνα φείδωμαι τῆς ἐμαυτοῦ ψυχῆς,
6 « οὔτε χείρων, ἵνα ὃ χάλλιστον ἐχείνοις ἔδοξε, τὸ τε-
« λευτᾶν ὑπὲρ τῶν νόμων xal τῆς τοῦ Θεοῦ θρησχείας
« ὑμῶν, τοῦτ᾽ ἐγὼ φύγω χαὶ καταλίπω. Οἷς δέ με δεῖ
« γνήσιον ἀδελφὸν ἐχείνων φανῆναι, τούτοις ἐμαυτὸν
« δείξω. Θαρρῶ γὰρ ὡς xai δίκην ληψόμενος παρὰ

10 « τῶν πολεμίων καὶ πάντας ὑμᾶς μετὰ γυναιχῶν χαὶ
« τέχνων τῆς ἐξ αὐτῶν ὕδρεως ῥυσόμενος καὶ τὸ ἱερὸν
« ἀπόρθητον μετὰ τοῦ Θεοῦ διαφυλάξων' τὰ γὰρ
« ἔθνη βλέπω καταφρονήσαντα δμῶν ὡς οὐχ ἐχόντων
« ἡγεμόνα πρὸς τὸ πολεμεῖν ὡρυηχέναι. »

35 Ὑ΄. Τούτους ποιησαμένου τοῦ Σίμωνος τοὺς λόγους
ἀνεθάρρησε τὸ πλῆθος χαὶ ταῖς ψυχαῖς ἐνδεδωχὸς ὑπὸ
δειλίας ἀνηγέρθη πρὸς τὰ ἀμείνω χαὶ ἀγαθὰς ἐλπίδας,
ὡς ἀθρόως πάντα τὸν λαὸν ἐχδοῆσαι τὸν Σίμωνα αὐ-
τῶν ἡγεῖσθαι, χαὶ ἀντὶ τοῦ ᾿Ιούδα xat Ἰωνάθου τῶν
ἀδελφῶν αὐτὸν τὴν προστασίαν ἔχειν" ἔσεσθαι γὰρ
πρὸς ὅ τι χελεύσειε πειθηνίους. Συναθροίσας δὲ πᾶν
εὐθὺς ὅσον ἦν τὸ πολεωικὸν τῆς οἰκείας ἰσχύος, ἔσπευδε
τὰ τείχη τῆς πόλεως ἀνοιχοδομῆσαι. Καὶ πύργοις
αὐτὴν ὑψηλοῖς τε χαὶ καρτεροῖς ἀσφαλισάμενος ἀπέ-
στειλε μὲν Ἰωνάθην τινὰ φίλον Ἀψαλώμου παῖδα μετὰ
στρατιᾶς εἷς Ἰόπην, προστάξας αὐτῷ τοὺς οἰκήτορας
ἐχθαλεῖν, ἐδεδίει γὰρ μὴ παραδῶσιν οὗτοι τὴν πόλιν
τῷ Τρύφωνι αὐτὸς δ᾽ ὑπομείνας ἐφύλαττε τὰ "Ispo-
σόλυυα. :

80 ὃ΄. Ὁ δὲ Τρύφων, ἄρας ix Πτολεμαΐδος μετὰ στρα-
τιᾶς πολλῆς, εἰς τὴν Ἰουδαίαν παραγίνεται τὸν Ἴω-
νάθην δέσμιον «ἄγων, Ἀπήντησε δ᾽ αὐτῷ xal Σίμων
μετὰ τῆς αὑτοῦ δυνάμεως εἰς "A800 πόλιν, ἥτις ἐπ᾽
ὄρους χειμένη τυγχάνει, ὑφ᾽ ἧς ὅὁπόκειται τὰ τῆς "Tov-

3» δαίας πεδία. Γνοὺς δὲ ὃ Τρύφων ἡγεμόνα τὸν Σίμωνα
ὑπὸ τῶν ᾿Ιουδαίων χαθεστῶτα, ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν,
χαὶ τοῦτον ἀπάτη χαὶ δόλῳ περιελθεῖν βουλόμενος, χε-
λεύων αὐτὸν, εἰ θέλει λυθῆναι τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωνάθην,
πέυψαι τάλαντα ἐχατὸν ἀργυρίου καὶ δύο τῶν παίδων

ὁ τοῦ Ἰωνάθου διαήρους, ὅπως μὴ ἀφεθεὶς ἀποστήση τὴν
ἸΙουδαίαν τοῦ βασιλέως " ἄρτι γὰρ αὐτὸν Ot τὸ ἀργύ-
piov, ὃ τῷ βασιλεῖ χρησάμενος ὥφειλε, φυλάττεσθαι
δεδεμένον. ὋὉ δὲ Σίμων τὴν τέχνην τὴν τοῦ Γρύφω-
νος οὖχ ἠγνόησεν, ἀλλὰ συνεὶς ὅτι καὶ τὸ ἀργύριον ἀπο-

45 λέσει δοὺς xai τὸν ἀδελφὸν οὐ λύσει, μετ᾽ αὐτοῦ δὲ χαὶ
τοὺς παῖδας ἐχδώσει τῷ πολεμίῳ, φοδούμενος δὲ μὴ
διαθλυηθῇ πρὸς τὸ πλῆθος ὡς αἴτιος αὐτὸς τἀδελφῷ θα-
γάτου γενόμενος, ὅτι μηδὲ τὰ χρήματα μηδὲ τοὺς υἱοὺς
ἔδωχεν ὑπὲρ αὐτοῦ, συναγαγὼν τὴν στρατιὰν ἐδήλω-

EO σεν αὐτῇ τὰ παρὰ τοῦ ᾿Γρύφωνος, εἰπὼν ὅτι ταῦτα xal
ἐνέδραν xoi ἐπιδουλὴν ἔχει, ὅμως αἱρετώτερον εἶναι
πέμψαι τὰ χρήματα αὐτῷ xai τοὺς υἱοὺς ἢ τοῖς ὑπὸ

«Γρύφωνος προθαλλομένοις μὴ ὑπαχούσαντα λαθεῖν
αἰτίαν ὡς τὸν ἀδελφὸν σῶσαι μὴ θελήσας. Καὶ Σίμων

2

-—
-—

ε9
σι

APXAIOAOTIAS BIBA. II. ΚΕΦ. G.

« ptum. Quapropter, tanquam ductore non egentes , qui

[053,653. :
« vel maxima pro vobis pati atque facere paratus sit, se-
« quimini me alacriter quocunque vos duxero : neque enim
« meis sum fratribus priwslantior ut vilae mese parcam, ne-
« que delerior quam illi, ut quod iis pulcerrimum visum
« est, mori pro legibus cultuque Dei vestro, hoc ipse fugiam
« et relinquam. Quibus autem me oportet me ipsum ger-
« manum illorum fratrem prostare, istis memet ejusmodi
« esse ostendam. Persuasum enim habeo me panas al
« liostibus repetiturum esse, vosque omnes cum uxoribus
« et liberis ab illorum injuriis erepturum, atque templum
« Dei auspiciis ab omni vastatione sartum tectum couserva-
« turum : nam gentes video, contemptu vestrüm, ulpote
« ducem non habentium, bellandi impetum cepisse. »

3. Quum in hec verba Simon dixisset, populus confir.
matus est , et quum metu exanimatus esset et dejectus , jam
melius se lbahuit , ad bene sperandum excitatus, ita ut uni.
versi confertim exclamarent Simonem sibi ducem esse,
ipsumque pro Juda et Jonatha fratribus suis principaluim
habere : se enim ei in omnibus qua iniperaveril dicto
audientes fore. ltaque coactis mox omnibus quotquot ex
suis ad militiam essent idonei, festinavit urbis menia de
nuo cdificare. Et quum turribus eam celsis validisque
firmasset, Jonatham quendam , unum ex amicis, Absalomi ᾿
filium , cum exercitu Jopen misit, eique in mandatis dedit
ut incolas ejiceret , (metuebat enim ne isti urbem Tryphoni
traderent; )ipse vero Hierosolymis mansit ad urbis custo-
diam.

4. Tryphon aulem, Ptolemaide profectus magno cum -
exercitu, in Judaam se confert, Jonatbam vinctum se-
cum ducens. At Simou quoque ei obviam venit cum
suis copiis ad urbem Addida, in monte positam, cui sub.
jecta erant Judo campestria. Quod uhi Tryphon intel-
lexit, Simonem a Judzis ducem constitutum esse , misit
ad eum nuncios, eo animo ut ipsum etiam fraude doloque
circumveniret, eique mandat , si fratrem Jonatliam dimitti
vellet, ut mitteret argenti talenta centum et duos de Jona-
tha: tiliis obsides, ne dimissus Judaeam iu defectionem ἃ
rege trahat : jam enim ipsum iu vinculis retineri propter
pecuniam , quam regi acceptam deberet. Αἱ Simon Try-
phonis astutias non ignoravit, sed cognito quod et pecuniam
perditurus esset, nec fratrem Jiberaturus, quin et tilios
ejus insuper hosti dediturus esset, tamen veritus ne a po-
pulo traduceretur, ui qui fratri causa fuisset interitus,
quod nec pecuniam nec filios pro fratre dare vellet, advo-
cato in concionem exercitu , ad eos relulit qute a Tryphone
acceperat, addito insidias fraudemque sub illis latere,
optabilius tamen esse et pecuniam et filios ad eum mittere
quam propositis a Tryphone non auscultando dare suspi
cioni locum , se fratrem servare noluisse. Atque ifa Simon

(678,579.)

μὲν τούς τε Ἰωνάθου παῖδας ἐξέπεμψε xal τὰ χρή-
ματα, Λαῤὼν δὲ ὃ Τρύφων οὐχ ἐτήρησε τὴν πίστιν
οὐδὲ ἀπέλυσεν ᾿Ιωνάθην, ἀλλὰ τὴν στρατιὰν ἀναλαδὼν
ἐχπεριῦλϑε τὴν χώραν, καὶ διὰ τῆς Ιδουμαίας ἀνα-
5 θαίνειν διεγνώχει τὸ λοιπὸν εἰς “Γεροσόλυμα,, xal πα--
ραγενόμενος ἧκεν εἷς Ἄδωρα πόλιν τῆς Ἰδουμαίας.
Ἀντιπαρῆγε δ᾽ ὁ Σίμων μετὰ τῆς στρατιᾶς, ἀεὶ χατα-
στφατοπεδευόμενος ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ.
v. Τῶν δ᾽ ἐν τῇ ἄχρᾳ πεμψάντων πρὸς Τρύφωνα
M xai παραχαλούντων σπεῦσαι πρὸς αὐτοὺς καὶ τροφὰς
αὐτοῖς πέμψαι, παρεσχεύασε τὴν ἵππον, ὡς διὰ τῆς
γυχτὸς ἐχείνης ἐν Ἱεροσολύμοις ἐσόμενος. ᾿Αλλὰ
γιὼν διὰ τῆς νυχτὸς πολλὴ πεσοῦσα xai τάς τε δδοὺς
χαλύψασα xal ἄπορον ἵπποις μάλιστα ὁδεύειν ὁπὸ βά--
t5 θους τὴν πορείαν παρασχοῦσα διεχώλυσεν αὐτὸν ἐλθεῖν
εἰς Ἱεροσόλυμα. Διόπερ ἐκεῖθεν ἄρας 6 Τρύφων εἷς
τὴν Κοίλην ἀφικνεῖται Συρίαν, σπουδῇ τε εἰς τὴν Γα--
λααξῖτιν ἐκδαλὼν, τόν τε Ἰωνάθην ἀποχτείνας αὐτόθι
καὶ ταφῆναι χελεύσας, αὐτὸς εἰς τὴν ᾿ἈΑντιόχειαν ὑπέ-
ν ὄτρεψε. Ὁ δὲ Σίμων πέμψας εἰς Βασχὰ πόλιν με-
ταχομίζει τὰ τοῦ ἀδελφοῦ ὀστᾶ, Καὶ χηδεύει μὲν
ταῦτα ἐν Μωδιεὶμ τῇ πατρίδι, πένθος δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ
μέγα πᾶς 6 λαὸς ἐποιήσατο. Σίμων δὲ xal μνημεῖον
μέγιστον ᾧχοδόμησε τῷ πατρὶ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ
B ix λίθου λευχοῦ xai ἀνεξεσμένου. Eig πολὺ δ᾽ αὐτὸ
χαὶ περίοπτον ἀναγαγὼν ὕψος στοὰς περὶ αὐτὸ βάλλε-
ται xot στύλους μονολίθους, θαυμαστὸν ἰδεῖν χρῆμα,
ἀνίστησι" πρὸς τούτοις δὲ χαὶ πυραμίδας ἑπτὰ, τοῖς
τε γονεῦσι xal τοῖς ἀδελφοῖς ἑκάστῳ μίαν, ᾧχοδόμη-
p σεν, εἰς ἔχπληξεν μεγέθους τε ἕνεχα xal χάλλους πε--
ποιημένας, at καὶ μέχρι δεῦρο σώζονται. Καὶ περὶ
μὲν τῆς Ἰωνάθου ταφῆς xai τῆς τῶν μνημείων οἰχοδο--
μίας τοῖς οἰχείοις Σίμωνος τοσαύτην σπουδὴν οἴδαμεν
Ἱενομένην, Ἀπέθανε δὲ Ἰωνάθης ἀρχιερατεύσας ἔτη
Β τέσσαρα, προστὰς τοῦ γένους. Καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς
τούτου τελευτῆς ἐν τούτοις ἦν.
ς΄. Σίμων δὲ, κατασταθεὶς ἀρχιερεὺς ὁπὸ τοῦ πλή-
Vw , τῷ πρώτῳ τῆς ἀρχιερωσύνης ἔτει τῆς ὑπὸ Μαχε-
ὄόσι δουλείας τὸν λαὸν ἠλευθέρωσεν, ὡς μηκέτι φόρους
Ὁ αὐτοῖς τελεῖν. Ἢ δὲ ἐλευθερία xal τὸ ἀνείσφορον
Ἰουδαίοις μετὰ ἑδδομήχοντα καὶ ἑκατὸν ἔτη τῆς Ἀσ-
συρίων βασιλείας, ἐξ οὗ “ρόνου Σέλευχος ὃ Νιχάτωρ
ἐπιαληθεὶς χατέσγε Συρίαν, ὑπῆρξε. Τοσαύτη δ᾽ ἦν
ἡ τοῦ πλήθους περὶ τὸν Σίμωνα φιλοτιμία, ὥστ᾽ ἐν
ὁ τοῖς πρὸς ἀλλήλους συμδολαίοις καὶ τοῖς δημοσίοις
γράμμασιν ἐπὶ τοῦ πρώτου ἕτους γράφειν Σίμωνος τοῦ
εὐεργέτου Ἰουδαίων xai düvdpyou: ηὐτύχησαν γὰρ
ἐπ᾿ αὐτοῦ σφόδρα xai τῶν ἐχθρῶν τῶν περιοίχων ἐχρά-
τίσαν, Κατεστρέψατο γὰρ Σίμων Γάζαρά τε πό-
V Ay xal Ἰόπην χαὶ Ἰάμνειαν" ἐχπολιορχήσας δὲ xai
τὴν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἄκραν, εἰς ἔδαφος αὐτὴν χα-
βεῖλεν, ὡς ἂν μὴ τοῖς ἐχθροῖς ὁρμητήριον 7| καταλαμ-
θανομένοις αὐτὴν τοῦ καχῶς ποιεῖν ὡς καὶ τότε. Καὶ
τοῦτο ποιήσας, ἄριστον ἐδόκει χαὶ συμφέρον εἶναι χαὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. VI.

[053,654.] "499

et Jonathse filios misit οἱ pecuniam. Illis vero acceptis
lidem non servavit Tryphon, neque Jonatham dimisit , sed
cum exercita regionem circomivit, et Idumaea peragrata,
deinde Hierosolyma ascendere statuit, factoque itinere ve-
niebat Adora usque Idumaese urbem. Cui Simon cum suis
coplis contra venire, castris ex adverso castrorum illius
semper positis.

5. Interea qui erant in arce quum missis ad Tryphonem
legatis hortareniur ul cito ad se veniret sibique commeatum
mitteret , equitatum paravit, quasi ea nocte futurus Hiero-
solymis. Sed multa nix, noctu delapsa el viis obducta,
difficilemque equis qua irent ob profunditatem nivis trans-
itum reddens, illi obstitit quominus Hierosolyma profi-
cisceretur. [taque Tryphon inde digressus in C«len-Syriam
abiit, festinanterque in Galaaditin facto impetu, et Jonatha
illic interfecto et sepeliri jusso , ipse Antiochiam reversus
est. Simon autem, missis quibusdam ad Basca urbem,
ossa fratris transfert. Alque is quidem eis justa solvit in
patria Modiim , magno vero loetu a populo universo deplo-
ratus est. Prieterea Simon patri et fratribus suis monumen-
tum amplissimum exstruxit ex lapide candido et polito.
Quum autem illud in magnam et conspicuam aititudinem
extulisset , porticus ei circumdedit, et columnas uno ex
lapide singulas, opus vísu mirandum, erigit; ad hoc
eliam pyramidas septem , parentibus et fratribus, cuique
unam, zedificavit, tam ob pulcritudinem quam magnitu-
dinem admirabiliter factas, que ad hanc usque diem ser-
vantur. Et Jonatlie quidem sepulturze structuraeque mo-
nümentorum pro Simonis domesticis hujusmodi studium
adhibitum fuisse novimus. Diem autem supremum obiit
Jonathas, quum annos quattuor in pontificatu egisset et genti
preefuisset. Atque ita quidem se habent quee ad hujus in-
teritum spectant.

6. Simon autem, pontifex couslitntus a multitudine,
primo sui pontíficatus anno populum e servitute Macedo-
num liberavit , ut non amplius tributa eis penderent. Hanc
autem libertatem et immunitatem a tributis nacti sunt post
annum septuagesimum el centesimum regni Assyriorum ,
ex quo Syria potitus est Seleucus cognomine Nicator. Tanta
autem ambitione tenebatur populus Simonem honorandi,
ut tam in contractibus inter se quam in publicis tabulis
scriberent « primo anno Simonis benefactoris Judseorum et
ethnarchze. » Sub eo enim magpna usi sunt felicitate, ho-
stesque finitimos debellarunt. Nam Gazara urbem et Jopen
el Jamniam in suam potestatem redegit Simon : expugnata-
que Hierosolymorum arce, solo eam rquavil, ne esset
hostibus receptaculum , qua occupata plurimum eis noce-
rent, ut tunc. Quo facto optinium ipsi visum est ut
eliam montem deprimerent, cui arcem impositam esse

32.

-500 “ (579,6 50.)

τὸ ὄρος, ἐφ᾽ ᾧ τὴν ἄκραν εἶναι συνέθαινε, χαθελεῖν,
ὅπως ὑψηλότερον ἦ τὸ ἱερόν. Καὶ δὴ τοῦτο ἔπειθεν
εἰς ἐχχλησίαν καλέσας τὸ πλῆθος ὑπ᾽ αὐτοῦ γίνεσθαι,
ὧν τε ἔπαθον πὸ τῶν φρουρῶν καὶ τῶν φυγάδων Ἶου-
δ δαίων ὑπομιμνήσχων, ἅ τε πάθοιεν ἄν, el πάλιν 'χα-
τάσχοι τὴν βασιλείαν ἀλλόφμλος, qpoupic ἐν αὐτῇ
χατασταθείσης. laura λέγων πείθει τὸ πλῆθος πα-
ραινῶν αὐτῷ τὰ συμφέροντα. Καὶ πάντες προσβα-
λόντες χαθήρουν τὸ ὄρος, χαὶ μήτε ἡμέρας μήτε νυχτὸς
10 ἀπολυόμενοι τοῦ ἔργου τρισὶν αὐτὸ τοῖς πᾶσιν ἔτεσι
χατήγαγον εἰς ἔδαφος χαὶ πεδινὴν λειότητα, καὶ τὸ
λοιπὸν ἐξεῖχεν ἁπάντων τὸ ἱερὸν, τῆς ἄχρας xal τοῦ
ὄρους, ἐφ᾽ ᾧ ἦν, ἀνῃρημένων. Καὶ τὰ μὲν ἐπὶ Σί-

μωνος πραχθέντα τοῦτον εἶχε τὸν τρόπον.
ΚΕΦ. Ζ.

1. Μετ᾿ οὗ πολὺ δὲ τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Δημητρίου
τὸν ᾿Αλεξάνδρου υἱὸν ᾿Αντίοχον, ὃς χαὶ θεὸς ἐπεχλήθη,
Τρύφων διέφθειρεν ἐπιτροπεύων αὐτοῦ, τέσσαρα βασι-
:λεύσαντος ἔτη. Καὶ τὸν μὲν ὡς χειριζόμενος ἀποθάνοι
διήγγειλε, τοὺς δὲ φίλους xal τοὺς οἰχειοτάτους διέ-

80 πεμπε πρὸς τοὺς στρατιώτας, ἐπαγγελλόμενος αὐτοῖς
χρήματα πολλὰ δώσειν εἷς βασιλέα χειροτονήσουσιν
αὐτὸν, Δημήτριον μὲν ὑπὸ Πάρθων αἰχμάλωτον γεγο-
νόναι μηνύων, τὸν δ᾽ ἀδελφὸν αὐτοῦ ᾿Αντίοχον, παρελ--
θόντα εἰς τὴν ἀρχὴν, πολλὰ ποιήσειν αὐτοῖς xax, τῆς

:25 ἀποστασίας ἀμυνόμενον. Οἱ δὲ ἐλπίσαντες εὐπορίαν
ix τῆς Τρύφωνι δοθησομένης βασιλείας ἀποδειχνύου-
'σιν αὐτὸν ἄρχοντα. Γενόμενος δὲ τῶν πραγμάτων
ἐγκρατὴς 6 Τρύφων διέδειξε τὴν αὑτοῦ φύσιν οὖσαν
πονηράν. ᾿Ἰδιώτης μὲν γὰρ ὧν ἐθεράπευε τὸ πλῆθος

:90 χαὶ μετριότητα ὑπεχρίνετο, δελεάζων αὐτὸ τούτοις εἰς
ἅπερ ἐδούλετο, τὴν δὲ βασιλείαν λαδὼν ἀπεδύσατο
τὴν ὑπόχρισιν xol ὁ ἀληθὴς Γρύφων ἦν. Τοὺς οὖν
ἐχθροὺς διὰ ταῦτα ἐποιεῖτο χρείττονας. — "To μὲν γὰρ
στρατιωτικὸν αὐτὸν μισοῦν ἀφίστατο πρὸς Κλεοπάτραν

85 τὴν Δημητρίου γυναῖχα, τότε ἐν Σελευχείᾳ μετὰ τῶν
τέχνων ἐγχεχλεισμένην. ᾿Ἀλωμένου δὲ xal Ἀντιόχου
τοῦ Δημητρίου ἀδελφοῦ, ὃς ἐπεχαλεῖτο Σωτὴρ, χαὶ
μηδεμῖας αὐτὸν πόλεως δεχομένης διὰ Τρύφωνα, πέμ-
πει πρὸς αὐτὸν Κλεοπάτρα, καλοῦσα πρὸς αὐτὴν ἐπί τε

40 γάμῳ καὶ βασιλεία" ἐκάλει δὲ τὸν ᾿Αντίοχον ἐπὶ τού-
τοις, ἅμα μὲν τῶν φίλων αὐτὴν ἀναπεισάντων, ἅμα δὲ
xal τὴν πόλιν ἐχδιδόντων τινῶν dx τῆς Σελευχείας
τῷ Τρύφωνι., δείσασα.

β΄. Γενόμενος δὲ ἐν «3j Σελευχείᾳ ὁ ᾿Αντίοχος. καὶ

45 τῆς ἰσγύος αὐτῷ χατὰ πᾶσαν ἡμέραν αὐξομένης, .ὥρ-
μησε πολεμήσων τὸν Τρύφωνα, καὶ χρατήσας αὐτοῦ
τῇ μάχῃ, τῆς ἄνω Συρίας ἐξέδαλεν εἰς τὴν Φοινίχην,
διώξας ἄχρι ταύτης, εἴς τε Δώραν φρούριόν τι δυσάλω-
τον ἐπολιόρχει συμφυγόντα. Πέμπει δὲ xat πρὸς Σί-

&0 μωνα τὸν τῶν Ἰουδαίων ἀρχιερέα περὶ φιλίας xal
συμμαχίας πρέσδει. ῳὋὉ δὲ προσδέχεται προθύμως

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IT. ΚΕΦ. Z.

(654,655.

contigit, ita ut templum emineret. Ad quod populum in
concionem advocatum hortabatur, ut sibi facere liceret, ma-
lis commemoratis qua a preesidiariis et ab Judaeis perfugis
passi sint, porroque passuri essent, si regnum iterum oc-
cuparet alienigena , arcemque praesidio teneret. His dictis
populo persuasit ut qui ad utilia illos hortaretur. Atque
gunctorum manibus admotis montem sostulerunt , tribus
que in universum annis neque die neque nocte ab opere
cessando, ad fundum diruerunt et in campi planitiem , ad-
'eo ut in posterum omnia superemineret templum , arce εἰ
monte in quo posila erat in nihilum redactis. Et que a
Simone quidem gesta sunt in hunc modum se habuerunt.

CAP. VIL (Xl.)

Non multo autem postquam Demetrius captus est , Ale-
xandri filium Antiochum, qui deus cognominabatur , pere
mit Tryphon, tutor ejus, quarto ejus imperii anno. Et
eum quidem inler curandum vita excessisse sermonibus
divulgabat , amicos vero suos et necessarios passim ad mi-
lites mittebat, promissa faciens se multum pecunix illis
largiturum si ipsum regem eligerent, Demetrium quidem
a Parthis captum dictitans, fralrem vero ejus Antiochum,
si potiretur imperio, multa ipsis mala illatarum esse ad
defectionem ulciscendam. llli in spem adducti fore ut
opibus affluerent regno ad Tryphonem delato , illum prin-
cipem crearunt. Tryphon autem , quum penes ipsum esset
rerum summa, ingenii pravitatem prodidit. Nam dum
privatus quidem erat, populo obsequebatur, el moderatio-
nem simulabat, his artibus eos pertrahens ad quaecunque
volebat : quum primum vero regnum adeptus est , larvam
exuebat, et verum prae se ferebat Tryphonem. Itaque ex
istis fiebat ut hostes ipso potentiores evaserint.
lites eum odio habentes ad Cleopatram defecerunt , Deme.
trii uxorem, que tum in Seleuciam cum liberis se incluse-
rat. Quum autem Demetrii frater Antiochus , qui Soter di:
cebatur, vagaretur, nulla ipsum urbe recipiente metu Try-
phonis, mittil ad eum Cleopatra , ad conjugium simul et
regnum accersens. Antiochum autem ad hac invitabat,
tum quod amici ista οἷ persuaserant , tum quod sibi metue-
bat, quum nonnulli e Seleuciensibus urbem Tryphoni tra-
dere studerent.

2. Postquam vero Seleuciam venit Antiochus, eique
vires quotidie crescebant, profectus est Tryphoni bellum
illaturus , eumque prelio victum e superiore Syria ejecit in
Phoenicen, et eo usque persequutus obsidione cinxit in
Dora, quo se fuga receperat, castello qnodam expugnatu
difficili. Mittit etiam legates ad Simonem Judaeorum pon-
tificem de amicitia et secietate, {116 vero postulatis ejos

Nam mi-

(ωϑ,.61.)
αὐτοῦ τὰν ἀξίωσιν, χαὶ χρήματά τε πολλὰ xal τροφὴν

τοῖς τὴν Δώραν πολιορχοῦσι στρατιώταις , πέμψας πρὸς
Ἀντίοχον, ἀφθόνως ἐχορήγησεν, ὡς τῶν ἀναγχαιοτάτων
αὐτὸν πρὸς ὀλίγον χαιρὸν χριθῆναι φίλων. Ὁ μὲν
γὰρ Τρύφων ἐκ τῆς Δώρας φυγὼν εἰς Ἀπάμειαν χαὶ
ληφθεὶς ἐν αὐτῇ τῇ πολιορχίᾳ διεφθάρη, βασιλεύσας
ἔτη τρία.

(LL. γ΄. Ὁ δ᾽ ᾿Αντίοχος ὑπὸ πλεονεξίας xal φαυλότη-
τὸς λήθην τῶν dx. Σίμωνος αὐτῷ πρὸς τὰς χρείας ὕπηρε-
τηθέντων ἐποιήσατο, xat δύναμιν στρατιωτικὴν Κενδε-
δαίῳ παραδοὺς τῷ φίλῳ ἐπὶ τὴν τῆς Ἰουδαίας πόρθη-
σιν xal τὴν Σίμωνος ἅλωσιν ἐξαπέστειλε. Σίμων δ᾽
ἀχούσας τὴν ὃπ᾽ ᾿Αντιόγου παρανομίαν, καίτοι πρε-
σθύτερος ὧν ἤδη, ὅμως ὑπὸ τοῦ μὴ δικαίων τῶν παρὰ

Ἀντιόχου γινομένων τυγχάνειν παρορμηθεὶς. xal τῆς
ἡλικίας φρόνημα χρεῖττον λαδὼν, νεανιχῶς ἐστρατήγει
t πολέμου. Καὶ τοὺς μὴν υἱοὺς μετὰ τῶν μαχι-
μωτέρων προεχπέμπει στρατιωτῶν, αὐτὸς δὲ χατ᾽ ἄλλο
υέρος προήει μετὰ τῆς δυνάμεως. Καὶ πολλοὺς ἐν

9 τοῖς φαραγγώδεσι τῶν ὀρῶν τούτων εἷς ἐνέδραν χατα-
στήσας, διαμαρτάνει μὲν οὐδεμιᾶς τῶν ἐπιχειρήσεων,
χρατήσας δὲ διὰ πάσης τῶν πολεαίων ἐν εἰρήνη τὸν
λοιπὸν διήγαγε χρόνον, ποιησάμενος χαὶ αὐτὸς πρὸς
Ῥωμαίους cuu kv.

& (13.) 9. Ἦρξε μὲν οὖν ὀκτὼ τὰ πάντα τῶν Ἰουδαίων
E , τελευτᾷ δὲ ἐξ ἐπιθουλῆς. ἐν συμποσίῳ, Πτολε-
μαίου τοῦ γαμθροῦ ταύτην αὐτῷ συστησαμένου, ὃς καὶ
τὴν γυναῖχα αὐτοῦ χαὶ τοὺς δύο παῖδας συλλαδὼν xal
δεδεμένους ἔχων ἔπεμψε καὶ ἐπὶ Ἰωάννην τὸν τρίτον
b (τούτῳ δὲ xal Ὑρχανὸς ἦν ὄνομα) τοὺς διαφθεροῦν-
τας, Αἰσθόμενος δὲ τοὺς ἔλθόντας ὅ νεανίσχος διαφυ-
Tov τὸν ἐξ αὐτῶν χίνδυνον εἷς τὴν πόλιν ἠπείγετο, θαρ»
ρῶν τῷ πλήθει διὰ τὰς τοῦ πατρὸς εὐεργεσίας xal
διὰ τὸ Πτολεμαίου τοῖς ὄχλοις μῖσος. Σπουδάσαντα

ὅ δὲ xat Πτολεμαῖον εἰσελθεῖν δι᾽ ἄλλης πύλης 6 δῆμος
ἀπώσατο, τὸν “Ὑρχανὸν ἤδη προσδεδεγμένος,

ΚΕΦ. Η΄.

Καὶ ὁ μὲν εἰς ἕν τι τῶν orig Ἱεριχοῦντα ἐρυμάτων
ἐνεγώρησε , Δαγὼν λεγόμενον. ᾿ΑἈπολχδὼν δὲ τὴν
πάτριον ἀρχιερωσύνην Ὑρχανὸς χαὶ τὸν Θεὸν πρῶτα

ῳ θυσίαις παραιτησάμενος. ἐπὶ τὸν Πτολεμαῖον ἐξ ξεστρά-
τευσε, χαὶ προσδαλὼν τῷ χωρίῳ τοῖς μὲν ἄλλοις περιῆν
αὐτοῦ, ἧττᾶτο δὲ μόνῳ τῷ πρὸς τὴν μητέρα xal τοὺς
ἀδελφοὺς οἴχτω. Τούτους γὰρ 9 Πτολεμαῖος ἀνάγων
ἐπὶ τὸ τεῖχος. ἐξ ἀπόπτου ἠχίζετο χαὶ χαταχρημνίσειν

ἐν οὐχ ἀφισταμένου τῆς πολιορχίας ἠπείλει. ὋὉ δ᾽ ὅσον

ἂν ἐνδοίη τῆς περὶ τὴν αἵρεσιν τοῦ χωρίου σπουδῆς,

τοσοῦτο χαρίζεσθαι τοῖς φιλτάτοις ἡγούμενος πρὸς τὸ
μὴ χαχῶς πάσχειν, ἐξέλυε τὸ πρόθυμον. — 'H μέντοι
μητὴρ ὀρέγουσα τὰς χεῖρας ἱχέτευε μὴ μαλαχίζεσθαι
ὅθ δὲ αὐτὴν, ἀλλὰ πολὺ πλέον ὀργῇ χρώμενον ἑλεῖν σπου-
δάσαι τὸ χωρίον, καὶ τὸν ἐχθρὸν ὑφ᾽ ἑαυτὸν ποιήσαντα
τιαωρῇσαι τοῖς φιλτάτοις" ἡδὺν γὰρ αὐτῇ τὸν μετ᾽

ANTIQ. JUD. LIB.

XIII. CAP. VIII.

libenter annuit, atque magnam pecunie vim et commea-
tum, mittendo ad Antiochum , large suppeditavit militibus
Doram oppuogpantibus , ita ut ad breve tempus inter ami-
cos ejus maxime necessarios haberetur. Nam Tryphon,
quum Dora Apameam fugisset, atque in ea obsidione captus
esset , interfectus est, postquam tres annos regnaverat.

( XIII. ) 3. Sed Antiochus ex avaritia et indolis pravitate
oblitus est eorum quie Simon ei, quum necessitate preme-
retur , subministraverat, copilsque militaribus Cendebzu
amico traditis, eum ad Judseam vastandam et Simonem
comprehendendum emisit, Αἱ Simon, audita ejus iniqui-
tate, quamvis jam :etate provectior, tamen indignatione
commotus quod nihil justi ab Antiocho fieri experiretur,
sumploque animo supra setatem , juvenili ferocia copias ad
bellum educebat , et filios quidem cum militum pugnacissi-
mis preemittit, ipse vero cum exercitu processit diverso
itinere. Ac multis e suis ad angustias montium in insidiis
collocatis, nusquam ausis excidit, sed, ubique hostibus
superior, reliquum vitse tempus in pace agebat , inita etiam
ab ipso cum Romanis societate.

(XIV.) 4. Atque octo in universum annos in 7 υ 2608 re-
gnavit , in convivio autem interiit ex insidiis ei ἃ genero suo
Ptolemeo structis : qui, uxore etiam Simonis et duobus
filiis comprehensis et in vincula conjectis,, misit qui tertium
quoque interficerent , Joannem , cui etiam Hyrcanus nomen
erat. Verum adolescens quum missos venire intellexisset ,
evitato ex illis periculo, ad urbem contendebat , multitu-
dini fidens, quod beneficia a patre ipsius acceperit et Ptole-
meum odio habeat. Et Ptolemseum, quum per aliam
portam ingredi anniteretur, repulit populus , ut qui Hyrca-
num jam receperat.

CAP. VIII. (XV.)

Ac Ptolemteus quidem in arcem quandam recessit , supra
Hierichuntem positam , nomine Dagon. Αἱ Hyrcanus pa-
trium pontificatum adeptus , quum primum Deum sacrificiis
exorasset , fecit adversus Ptolemsum expedilionem , loco-
que oppugnato , aliis quidem rebus superior erat, tantum
misericordia erga matrem et fratres vincebatur. Eos enim
Ptolemeus, in murum deductos , in conspicuo loco crucia-
bat, et pracipitaturum minabatur, nisi ille ab obsidione
desisterel. Atque is, putans quantum de studio locum ca-
piendi remitteret, tantum se gratice carissimis lucraturum,
ne quid gravius paterentur, segnior aliquanto erat ad obsi-
dionem urgendam. Veruutamen mater passis manibus eum
orabat ne &ua causa remollesceret , quin eo majori indigna-
tione commotus operibus instaret, ad locum expugnandum
et hostem in potestatem suam redigendum ,' ut sibi carissi-
mos ulcisceretur : ipsi enim suave esse cum cruciatibus

[es—e7.] 501

502 (δ6δ81,582.)

αἰχίας εἶναι θάνατον, εἰ δίκην ὑπόσχοι τῆς εἰς αὐτοὺς
παρανομίας ὃ ταῦτα ποιῶν πολέμιος. Τὸν 9' Ὑρχα-
yov ταῦτα μὲν λεγούσης τῆς μητρὸς ὁρμή τις ἐλάμθανε
πρὸς τὴν αἵρεσιν τοῦ φρουρίου, ἡνίχα δὲ αὐτὴν τυ-
& πτομένην ἴδοι xal σπαραττομένην, ἐξελύετο χαὶ τῆς ἐπὶ
τοῖς sl; τὴν μητέρα πραττομένοις συμπαθείας ἥττων
ἐγένετο. “Ἑλκουιένης δὲ οὕτως εἰς χρόνον τῆς πολιορ-
χίας ἐνίσταται τὸ ἔτος ἐχεῖνο, xa0' ὃ συμδαίνει τοῖς
ἸΙουδαίοις ἀργεῖν. Κατὰ δὲ ἑπτὰ ἔτη τοῦτο παρατη-
10 ροῦσιν, ὡς ἐν ταῖς ἐν ἑῤδομάσιν ἡμέραις. Καὶ Πτο-
λεμαῖος, ὑπὸ ταύτης ἀνεθεὶς τῆς αἰτίας τοῦ πολέμου;
ἀποχτείνει τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ “Ἴρχαχοῦ xol τὴν αἡ-
τέρα“ xal τοῦτο δράσας πρὸς Ζήνωνα φεύγει τὸν ἐπιχλη-
θέντα Κοτυλᾶν, τυραννεύοντα τῆς Φιλαδελφέων πόλεως.
is — (IG.) β΄. Ἀντίοχος δὲ χαλεπῶς ἔχων ἐφ᾽ οἷς ὑπὸ
Σίμωνος ἔπαθεν, εἷς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐνέδαλε, τετάρτῳ
μὲν ἔτει τῆς βασιλείας αὑτοῦ, πρώτῳ δὲ τῆς “Ὑρκανοῦ
ἀρχῆς, ᾿Ολυμπιάδι ἐχατοστῇ xai ἔξηχοστῇ δευτέρᾳ"
δηώσας δὲ τὴν χώραν, τὸν Ὑρχανὸν εἰς αὐτὴν ἐνέχλεισε
0 τὴν πόλιν- ἣν ἑπτὰ στρατοπέδοις περιλαδὼν ἤνυε μὲν
οὐδὲν ὅλως τὸ πρῶτον διά τε τὴν τῶν τειχῶν ὀχυρότητα
xat δι᾽ ἀρετὴν τῶν ἐχπολιορχουμένων, ἔτι γε why ὕδα-
τος ἀπορίαν, ἧς αὐτοὺς ἀπέλυσεν ὄὅμόρος κατενεχθεὶς πο-
λὺς δυομένης πλειάδος. Κατὰ δὲ τὸ βόρειον μέρος τοῦ
τείχους, xx0' ὃ συνέθαινεν αὐτὸ xal ἐπίπεδον εἶναι,
πύργους ἀναστήσας ἑχατὸν τριωρόφους, ἀνεόίδασεν ἐπ᾿
αὐτοὺς στρατιωτιχὰ τάγματα " xat προσβολὰς ὁση-
μέραι ποιησάμενος. τάφρον τε βαθεῖαν χαὶ πολλὴν τὸ
εὖρος καὶ διπλῆν τεμόμενος ἀπετείχ ισε τοὺς ἐνοιχοῦν-
30 τας. Ot δὲ πιλλὰς ἐχδρομὰς ἀντεπινοοῦντες, el μὲν
ἀφυλάχτοις που προσπέσοιεν τοῖς πολειαίοις, πολλὰ
ἔδρων αὐτοὺς, αἰσθομένων δὲ, ἀνεχώρουν εὐχερῶς.
"Enet δὲ βλαδερὰν χατενόησεν Ὑρχανὸς τὴν πολυαν-
θρωπίαν, ἀναλισχομέ: νων τε τῶν ἐπιτηδείων τάχιον
35 ὑπ᾽ αὐτῆς, χαὶ μηδενὸς οἷον εἰκὸς ἐχ πολυχειρίας ἔργου
γινομένου, τὸ uiv d χρεῖον αὐτῆς ἀποχρίνας ἐξέθαλεν,
ὅσον δ᾽ ἦν ἀ ἀκμαῖον γκαὶ μάχιμον, τοῦτο μόνον κατέσχεν.
Ἀντίοχος μὲν οὖν τοὺς ἀπολεχθέντας ἐξελθεῖν ἐχώλυεν,
of δὲ ἐν τοῖς μεταξὺ τείχεσι πλανώμενοι xal προανα-
40 λούμενοι τῷ λιμῷ ἀπέθνησχον οἰχτρῶς. ᾿Επιστάσης
γε μὴν τῆς σκηνοπηγίας ἑορτῆς, ἐλεοῦντες αὐτοὺς ol
ἐντὸς πάλιν εἰσεδέξαντος. Πέμψαντος δ᾽ "Yoxavoo πρὸς
Ἀντίοχον xal σπονδὰς ἡμερῶν ἑπτὰ διὰ τὴν ἑορτὴν
ἀξιώσαντος γενέσθαι, τῇ πρὸς τὸ θεῖον εὐσεθεία εἴχων
«5 σπένδεται, xal προσέτι θυσίαν εἰσέπεα ψε μεγαλοπρεπῆ,
ταύρους χρυσοχέρωτας xal μεστὰ παντοίων ἀρωμάτων
ἐκπώματα χρύσεά τε καὶ ἀργύρεα. Καὶ τὴν μὲν θυ-

19
et

σίαν δεξάμενοι παρὰ τῶν χομιζόντων οἱ πρὸς ταῖς πύ-

λαις ὄντες ἄγουσιν elc τὸ ἱερὸν, Ἀντίοχος δὲ τὴν ᾿στρα-
δὺ τιὰν εἱστία, πλεῖστον ᾿Αντιόχου τοῦ ᾿Ἐπιφανοῦς διε-
νέγχας, ὃς τὴν πόλιν ἑλὼν, ὃς μὲν κατέθυεν ἐπὶ τὸν
βωμὸν, τὸν νεὼν δὲ τῷ ζωμῷ τούτων περιέοραινε,
συγχέας τὰ ᾿Ιουδαίων νόμιμα xat τὴν πάτριον αὐτῶν
εὐσέθειαν᾽" ἐφ᾽ οἷς ἐξ επολειλώθη τὸ ἔθνος καὶ ἀκαταλ-

APXAIOAOTIAX BIBA. IT.

ΚΕΦ. H.

necari, dummodo poenas sce:erum in ipsos editorum luat

[601,6.8.]

hostis eorum auclor. ilzc dicente matre, Hyrcanus ad

munitionem capiendam fortius animabatur. Sed quum pri-
mum eam verberari lacerarique videret, elanguescebat,
vincente misericordia ex malis matri illatis orla. Ita
durante diutius obsidione , annus ille instat , in quo Judzis

oliari mos est : nam per annos septenos hoc ipsum ob

servant, sicuti septimo quoque die. Et Ptolemaeus, liac

de causa levatus bello , Hyrcani fratres et matrem interfi-
cit : eoque facto ad Zenonem se recipit, cognomento Coly-
lam , Philadelphensium urbis tyrannum.

(XVI.) 2. Antiochus vero, Simonis adversum se facla were
ferens, Judaea. invasit anno regni sui quarto, principatus
vero Hyrcani primo , Olympiade centesima sexagesima se-
cunda : vasiatisque agris Hyrcanum in urbem ipsam com-
pulit; quam quum septenis castris cinxissel , principio qui-
dem nihil omnino proficiebat, tum propter murorum firmi.
tatem , tum propter obsessorum virtutem , accedente eliam
aquie penuria , qua eos liberavit delatus sub occasum ver-
giliarum multus imber. A parte autem muri septentrio
nali , qua ex parte etiam locus erat planus , excitatis cet-

tum turribus trinüm contabulationum , coliortes militares |

in eis collocavit. Quumque quotidie impressionem (aceret,
alque altam et valde latam fossam duxisset, eamque ἐἰυ-
plicem , incolas conclusit. 1lli vero, mullis viis excogita-

lis, quibus excursiones facerent, sicuhi hostes imparalos

offenderent, magnas eis clades inferebant , sin sentirent ,
facile se in tutum recipiebant. Hyrcanus vero, postquaiu
animadvertit suorum multitudinem sibi detrimento esse,
propterea quod et necessaria ab eis celerius absumerentur,
et verisimile essel nihil a multis manibus quod sit opera
pretium fieri , inutilem turbain secrevit et ejecit , quodque
roboris erat et ad pugnandum idoneum , id solum retinuit.
Et Antiochus quidem exclusos prohibet exitu; illi vero,
inter muros oberrantes et fame confecti , miserabililet per-
ierunt. Sed ubi unibraculorum festum | instabat, qui
erant in. urbe, eos, miseratione commoti, rursum iulro
receperunt. Quumque Hyrcanus misissel ad Antiochum εἴ
petiisset inducias in septem dies propter festum, ille, pietati

in Deum cedens, eas paciscitur, ac pra'lerea magnificum

sacrificium intromisit, tauros auratis cornibus, et pleua
omni genere aromatum pocula aurea et argentea. Εἰ sa
crificium quidem a ferentibus acceperunt qui ad ρογίαϑ
erant , et in templum adduxerunt ; Antiochus vero exerci-
tum convivio excipiebat, multum dissiuilis Antiocho Epi-
phani, qui capta urbe sues super altari inaclabat, et jure
carnium earum &dem aspergebat , violatis Judarorum leg
bus patriaque eorum pietate : quibus rebus fiebat ut gens
illa in bellum exarserit et nunquam in graliam cum eo re-

(53,583.

λάχτως εἶκε, Τοῦτον μέντοι τὸν ᾿Αντίοχον δι᾽ ὑπερδο-
λὴν τὴς θρησχείας Εὐσεθῇ πάντες ἐχάλεσαν.

γ΄. Ἀποδεξάμενος δὲ αὐτοῦ τὴν ἐπιείχειαν Ὑρχανὸς
καὶ μαθὼν τὴν περὶ τὸ θεῖον σπουδὴν ἐπρεσδεύσατο

p πρὸς αὐτὸν, ἀξιῶν τὴν πάτριον αὐτοῖς πολιτείαν ἀπο-
δοῦναι, ὋὉ δὲ ἀπωσάμενος τὴν συμθουλὴν τῶν πα-
ῥαινούντων ἐξελεῖν τὸ ἔθνος διὰ τὴν πρὸς ἄλλους αὐτῶν
τῆς διαίτης ἀμιξίαν, οὐχ ἐφρόντιζε πειθόμενος δὲ xac
εὐσέθειαν πάντα ποιεῖν, τοῖς πρεσθευταῖς ἀπεχρίνατο

p παραδοῦναι μὲν τὰ ὅπλα τοὺς πολιορχουμένους, καὶ
ὑπσμὸν. αὐτῷ τελεῖν Ἰόπης χαὶ τῶν ἄλλων πόλεων τῶν
πέριξ τῆς ς Ἰουδαίας, φρουράν τε δεξαμένους ἐπὶ τούτοις
ἐπτλλάχθαι τοῦ πολέμου. Οἱ δὲ τἄλλα μὲν ὑπέμενον,
τὴν δὲ φρουρὰν og, ὡμολόγουν, διὰ τὴν ἀμιξίαν οὐχ

ls ἐριχνούμενοι πρὸς ἄλλους. Ἀντὶ μέντοι γε τῆς φρου -
pic ὁμήρους ἐδίδοσαν xai τάλαντα ἀργυρίου πενταχό-
σια" ὧν εὐθὺς τὰ τριαχόσια χαὶ τοὺς ὁμήρους προσδε-
ξιμένου Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως ἔδοσαν, ἐν οἷς ἣν χαὶ
Ὑρχανοῦ ἀδελφός. Καθεῖλε δὲ xai τὴν στεφάνην τῆς

V πόλεως. Ἐπὶ τούτοις μὲν οὖν Ἀντίοχος τὴν πολιορ--
χίαν λύσας ἀνεχώρησεν.

ὅ, Ὑρχανὸς δὲ τὸν Δαυΐδου τάφον ἀνοίξας, ὃς
πλούτῳ τοὺς πώποτε βασιλεῖς ὑπερέθαλλε, τρισχίλια
μὲν ἀργυρίου τάλαντα ἐξεχόμισεν, ὁρμώμενος δ᾽ ὑπὸ

Ὁ ταύτων πρῶτος ᾿Ιουδαίων ξενοτροφεῖν ἤρξατο. Γίνεται
δ᾽ αὐτῷ xai πρὸς ᾿Αντίοχον φιλία xal συμμαχία" καὶ
δεξάμενος αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν, ἀφθόνως πάντα τῇ στρα-
T χαὶ φιλοτίμως παρέσχε. Καὶ ποιουμένω τὴν ἐπὶ
Πάρθους αὐτῷ στρατείαν συνεξώρμησεν Ὑρκανός.

3 Μάρτυς δὲ τούτων ἡμῖν ἐστι καὶ Νιχόλαος ὁ Δαμα-
σχηνὸς. οὕτως ἱστορῶν. « Τρόπαιον δὲ στήσας Ἀντίο-
εος ἐπὶ τῷ Δύχῳ ποταμῷ, νιχήσας Ἰνδάτην τὸν
* Πάρθων στρατηγὸν, αὐτόθι ἔμεινεν ἡμέρας δύο, δεη-
« θέντος Ὑρκανοῦ τοῦ Ἰουδαίου διά τινα ἑορτὴν πά--

Ὁ «τρίον, ἐν ἢ τοῖς Ἰουδαίοις οὐχ ἦν νόμιμον ἐξοδεύειν. »
Καὶ ταῦτα μὲν οὐ ψεύδεται λέγων’ ἐνέστη γὰρ $$
Πεντηχοστὴ ἑορτὴ μετὰ τὸ ca66acovw οὐχ ἔξεστι δ᾽
ἡμῖν οὔτε ἐν τοῖς σάθδασιν οὔτε ἐν τῇ ἑορτῇ ὁδεύειν.
Συμδαλὼν δὲ ᾿Αντίοχος Ἀρσάχη τῷ Πάρθῳ πολλήγ τε

€ τῆς στρατιᾶς ἀπέθαλε xal αὐτὸς ἀπόλλυται. Τὴν δὲ
τῶν Σύρων βασιλείαν 6 ἀδελφὸς αὐτοῦ διαδέχεται Δη-
βήτριος, Ἀρσάχου αὐτὸν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἀπολύ--
σαντος, χαθ᾽ ὅν χρόνον ᾿Αντίοχος εἷς τὴν Παρθυηνὴν
ἐνέθαλεν, ὡς xal πρότερον ἐν ἄλλοις δεδήλωται.

ΚΕΦ. 9.

6 Ὑρκανὸς δὲ ἀχούσας τὸν ᾿Αντιόχου θάνατον εὐθὺς
ἐπὶ τὰς ἐ ἐν Συρία πόλεις ἐξεστράτευσεν, οἰόμενος αὐτὰς
ὡρήσειν, ὅπερ ἦν, ἐρήμους τῶν μαχίμων xal ῥύεσθαι
δυναμένων. Μηδάθαν μὲν οὖν, πολλὰ τῆς στρατιᾶς
αὐτῷ ταλαιπωρηθείσης, ἔχτῳ μηνὶ εἷλεν: ἔπειτα καὶ

ἢ Σαμεγὰν χαὶ τὰ πλησίον αὐτῆς αἱρεῖ, Σίχιμαά τε πρὸς
τούτοις καὶ Γαριζεὶν͵ τό τε Χουθαίων γένος, ὅπερ ᾧ ᾧχει
τὸν εἰχασθέντα τῷ ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερῷ ναὸν, ὃν AX-

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. IX.

[808,469.}] 508

dierit. Hunc antem Antiochum propter singularem ejus
religionem omnes Eusebem ( Pium ) nuncuparunt.

3. Quamobrem Hyrcanus, ejus sequitate approbata, co-
gnitoque ejus erga Deum studio, legatos misit ad eum,
petitum ut ipsis concederet ex patriis legibus et institutis
vivere. Atque ilie, quum repudiasset eorum consilium qui
gentem , utpote nullam cum aliis vitze consuetudinem ha-
bentem,, delendam suadebant, hac de re non deliberabat :
ed illud sibi persuadens ut ex pietate omnia faceret , lega-
tis respondit , ut obsessi arma traderent , et sibi Jopes re-
liquarumque urbium circa Judsiam vectigalia penderent ,
ac praeterea prtesidium acciperent, atque hac conditione
bello liberarentur. Atque illi quidem in cetera conseutie-
bant , przesidium vero non admittebant, propter insociabi-
litatem suam, ut qui cum aliis vita* commerciom non ha.
berent. Verum pro presidio obsides dabant, atque argenti
talenta quingenta , quorum trecenta in praesentia dederunt,
et obsides, quos Antiocho regi placuit accipere : erat inter
eos et Hyrcani frater. Preterea murorum urbis pinnas
dejecit. Et his quidem factis Antiochus soluta obsidione
discessit.

4. Hlyrcanus vero aperto sepulcro Davidis, qui divitiis
reges omnes anteibat, tria millia talentorum argenti inde
extulit, et his opíbus fretus Judeorum primus crepit exter-
num militem alere. Iniit et cum Antiocho amiciliam et
societatem, eoque in urbem accepto, omnia exercitui abunde
οἱ magnilice subministravit. Quumque ille in Parthos expe-
ditionem faceret, eum comitatus est Hyrcanus. De his
vero testimonium nobis perhibet Nicolaus Damascenus,
icta narrans. « At Antiochus, erecto tropeeo ad Lycum
« fluvium, quum Jndaten Parthorum ducem superasset,
« illic per biduum substitit, ad preces Hyrcani Judei , quod
« forte inciderat patrium quoddam festum, in quo Judzis
« non licebat iter facere. » Et hec quidem dicendo non
falsus habetur : nam instabat Pentecoste post sabbatum :
nobis autem non licet aut sabbato aut festo iter suscipere.
Antiochus autem , commisso praelio cum Arsace Partho , et
magnam exercitus sui partem amisit el ipse mortuus est.
Ei vero in regoum Syris successit ejus frater Demetrius,
per Arsacem liberatus a captivitate , quo tempore Antiochus
in Parthorum regionem impressionem fecerat, ut alibi jam
ante dictum est.

CAP. IX. (XVII.)

Ceterum Hyrcanus, audita Antiochi morte, confestim
in urbes Syris expeditionem suscipit, ratus , id quod erat,
Et
Medabam quidem magno cum exercitus sui labore sexto

inventurum vacuas a propugnatoribus et defensoribus.

mense cepit : deinde Samegam et finitima loca capit, item-
que Sicima et Garizin, Chutlieorumque gentem, quie tem-

plum accolebat Hierosolymitani simile, quod Alexander per»

L

604 (651,685.)

ξανὸρος ἐπέτρεψεν οἰκοδομῆσαι Σαναθαλλέτῃ τῷ στρα-
τηγῶ, διὰ τὸν γαμύρὸν Μανασσῆν τὸν Ἰάδδου τοῦ ἀρ-
“ιερέως ἀδελφὸν, ὡς xal πρότερον δεδηλώχαμεν. Συνέθη
δὲ τὸν ναὸν τοῦτον ἔρημον γενέσθαι μετὰ ἔτη, διαχόσια.
ὃ 'γρχανὸς δὲ xal τῆς Ἰδουμαίας αἱρεῖ πόλεις Ἄδωρα
xai Μάρισσαν, x«l ἅπαντας τοὺς ᾿Ιδουμαίους ὅπο-
χειρίους ποιησάμενος, ἐπέτρεψεν αὐτοῖς μένειν ἐν τῇ
χώρᾳ, εἰ περιτέμνειν τε τὰ αἰδοῖα xal τοῖς Ἰουδαίοις
νόμοις χρῆσθαι θέλοιεν. Οἱ δὲ πόθῳ τῆς πατρίου γῆς
10 καὶ τὴν περιτομὴν καὶ τὴν ἄλλην τοῦ βίου δίαιταν ὑπέ-
μεῖναν τὴν αὐτὴν Ἰουδαίοις ποιήσασθαι. Κἀκεῖνος
αὐτοῖς χρόνος ὑπῆρχεν, ὥστε εἶναι τὸ λοιπὸν Ἰουδαίοις.
B. Ὑρκανὸς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς ἀνανεώσασθαι τὴν πρὸς
Ῥωμαίους φιλίαν βουλόμενος πέμπει πρὸς αὐτοὺς
15 πρεσδείαν. Καὶ ἣ σύγχλητος, δεξαμένη τὰ παρ᾽ αὐ-
τοῦ -γράμματα, ποιεῖται πρὸς αὐτὸν φιλίαν τούτῳ τῷ
τρόπῳ. « Φανιος Μάρχου υἱὸς στρατηγὸς βουλὴν συν-
« ἤγαγε πρὸ ὀχτὼ εἰδῶν Φεθρουαρίων ἐν Κομιτίῳ, πα-
« ρόντος Λουχίου Μαννίου Λουχίου υἱοῦ Μεντινᾶ χαὶ
30 « Γαΐου Σεμπρωνίου Γαΐου υἱοῦ Φαλερνᾶ, περὶ ὧν ἐπρέ--
« σθευσε Σίμων Δοσιθέου, xal Ἀπολλώνιος ᾿Αλεξάνδρου
« xai Διόδωρος Ἰάσονος, ἄνδρες χαλοὶ χἀγαθοὶ, πεμ--
« φθέντες ὑπὸ δήμου τῶν Ἰουδαίων, οἷ καὶ διελέχθησαν
« περὶ φιλίας τῆς ὑπαρχούσης τούτοις χαὶ συμμαχίας
35 « πρὸς Ρωμαίους xal τῶν δημοσίων πραγμάτων, ὅπως
« τε Ἰόπη xai λιμένες xal Γάζαρα καὶ πηγαὶ, xad ὅσας
« πόλεις αὐτῶν ἄλλας xai χώρας πολεμῶν ἔλαδεν Ἂν-
« τίολος παρὰ τὸ τῆς συγχλήτου δόγμα, ταῦτα ἀπο-
« χατασταθῇ, ἵνα τε τοῖς στρατιώταις τοῖς βασιλιχοῖς
80 « μὴ ἐξῇ διὰ τῆς χώρας τῆς αὐτῶν xal τῶν ὑπηχόων
« αὐτῶν διέρχεσθαι, xal ὅπως τὰ xavk τὸν πόλευον
« ἐχεῖνον ψηφισθέντα ὑπ᾽ Ἀντιόχου παρὰ τὸ τῆς συγ-
« χλήτου δόγμα ἄχυρα γένηται, ἵνα τε πρέσθεις πέμ.-
« ψαντες ἀποδοθῆναί τε αὐτοῖς ποιήσωσι τὰ ὁπ’ "Av-
35 « τιόχου ἀφαιρεθέντα, xal τὴν χώραν διατιμήσωνται
« τὴν ἐν τῷ πολέμῳ διεφθαρμένην, ὅπως τε αὐτοῖς πρός
« τε βασιλεῖς χαὶ δήμους ἐλευθέρους γράμματα δῶσιν
« εἰς ἀσφάλειαν τῆς εἰς οἶχον ἐπανόδου. ἴδοξεν οὖν
« περὶ τούτων ταῦτα, ἀνανεώσασθαι φιλίαν xal συμ-
40 « μαχίαν πρὸς ἄνδρας ἀγαθοὺς xat ὑπὸ δήμου πεμ-
« φθέντας ἀγαθοῦ χαὶ φίλου. » Περὶ μέντοι τῶν γραμ-
μάτων ἀπεχρίναντο βουλεύσεσθαι, ὅταν ἀπὸ τῶν ἰδίων
ἢ σύγκλητος εὐσγολήση, σπουδάσειν τε τοῦ λοιποῦ μη-
δὲν εἰς αὐτοὺς ἀδίκημα τοιοῦτο γενήσεσθαι, δοῦναί τε
40 αὐτοῖς τὸν στρατηγὸν Φάνιον χρήματα ἐχ τοῦ δημοσίου,
. ὅπως ἂν εἰς τὴν οἰκίαν ἐπανέλθοιεν. Φάνιος μὲν οὖν
οὕτως ἀποπέμπει τοὺς τῶν Ιουδαίων πρέσθεις, χρήματα
δοὺς αὐτοῖς ἐχ τοῦ δημοσίου, χαὶ δόγμα συγχλήτου
πρὸς τοὺς διαπέμψοντας καὶ ἀσφαλῇ παρεξομένους τὴν

$0 οἴχαδε παρουσίαν.
γ΄. Τὰ μὲν οὖν περὶ "Y pxavóv τὸν ἀρχιερέα ἐν τούτοις
ὀπῆρχε. Δημητρίῳ δὲ τῷ βασιλεῖ προθυμουμένῳ
στρατεύειν ἐπὶ "Yoxavov οὐχ ἐξεγένετο χαιρὸς οὐδ᾽
ἀφορμὴ , τῶν τε Σύρων καὶ τῶν στρατιωτῶν πρὸς αὖ-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IT. ΚΕΦ. Θ.

[669,6]
misit Sanaballet duci eedificare, in gratiam generi ipsios
Mapassis, qui frater erat Jaddi pontificis, ut jam ante memo-
ravimus. Contigit autem hoc templum vastari, postqnam
ducentos duravit annos. Hyrcanus etiam Idumaae urbes
capit, Adora et Marissam , subactisque omnibus Idum:zis,
permisit in regione manere, si pudenda circumcidere Jo.
dmisque legibus uti vellent. lli vero pairis amore tum
circumcisionem admiserunt, tum vitam in ceteris similiter
ac Judei agere sustinuerunt.
tigit ut deinceps Judei essent.
2. Hyrcanus autem summus sacerdos , amicitiam volens
cum Romanis renovare, mittit ad eos legationem. Εἰ se
natus, acceptis quas dederat literis, amicitiam eum eo pa
ciscitur in huuc modum. « Fannius Marci filius przetor sena-

Atque eo tempore ipsis con-

« tum convocavit ante diem octavum Idus Februarias ia
« comitio, praesente Lucio Manlio Lucii filio Mentina, et
« Caio Sempronio Caii filio Falerna, propter eas res quas
« legati retulerunt, Simon Dosithei filius , atque Apollonius
« Alexandri, et Diodorus Iasonis, viri honesti et boni, missi
« ἃ populo Judseorum, qui eliam egerunt de amicitia el
« societate que eis cum Romanis intercedit , et de publicis
« negotiis, ut Jope et portus, et Gazara el fontes, et quas
« cunque alias eorum urbes et loca bello cepit Antiochus
« citra senatus decretum, hiec eis reddantur, neve regis
« militibus liceat per ipsorum et subditorum ipsis fines iter
4 facere. Item, ut quee per id bellum ab Antiocho decreta
« sunt przeter senatus sententiam , irrita fiant : utque missis
« legatis curent sibi reddenda qua per Antiochum ablata
« Sunt, el regionem iestiment , qua ab eo hello vastata est :
« utque eis ad reges et liberos populos dentur liter, ad
« redeundum tuto domum. Jgitur de his rebus decreta
« sunt baec, renovari amicitiam et societatem cum vins
« bonis, et ἃ bono amicoque populo missis. » De literis
autem responderunt se deliberaturos esse quum senatui
per sua negotia vacaverit, operamque daturos ut in poste-
rum nulla ejusmodi afficiantur injuria; mandatuimnque esse
prattori Fannio ut eis pecuniam suppeditet ex serario , quo
domum redirent. Et Fannius quidem ita Judaeorum legatos
dimisit, data eis pecunia ex aerario, nec non senatus con-
sulto ad eos qui deducere et tutum iter domum usque eis
prsestare deberent.

3. Et Hyrcani quidem pontificis rerum status hic erat.
Demetrius autem rex Hyrcano bellum inferre cupiens tem-
pus et opportunitatem non habuit, quod tum Syris esset
tum militibus invisus; nam improbus erat. Quumque illi

(s, 466.)

τὸν ἀπεχθανομένων ( πονηρὸς γὰρ ἦν) χαὶ πεμψάντων
πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Φύσχωνα ἐπιχληθέντα πρέσῥεις,
ὅπως τινὰ τῶν ἐχ τοῦ Σελεύχου γένους παραδῷ αὐτοῖς
ἀποληψόμενον τὴν βασιλείαν, τοῦ δὲ Πτολεμαίου πέμ-

ὄψαντος Ἀλέξανδρον μετὰ στρατοῦ τὸν Ζεθινᾶν ἐπιλέγό-
μενον χαὶ μάχης πρὸς τὸν Δημήτριον γενομένης, ὁ μὲν
ἡττηθεὶς τῇ μάχη φεύγει πρὸς Κλεοπάτραν τὴν γυναῖχα
εἰς Πτολεμαΐδα, xo μὴ δεξαμένης αὐτὸν τῆς γυναιχὸς,
ἐκεῖθεν εἰς Τύρον ἀπελθὼν ἁλίσκεται, καὶ πολλὰ παθὼν

ὑπὸ τῶν αισούντων ἀπέθανεν" ᾿Αλέξανδρος δὲ τὴν βα--
σιλείαν παραλαδὼν φιλίαν ποιεῖται πρὸς Ὑρκανὸν τὸν
ἀρχιερέα: ἔπειτα πολεμήσαντος αὐτῷ τοῦ Δημητρίου
παιδὸς Ἀντιόχου τοῦ Γρυποῦ ἐπικληθέντος ἡττηθεὶς τῇ
μάχη διαφθείρεται.

ΚΕΦ. 1.
5 Παραλαδὼν δὲ τὴν τῆς Συρίας βασιλείαν Ἀντίοχος,

ἐπὶ μὲν τὴν Ἰουδαίαν στρατεύειν εὐλαδὴς ἦν, τὸν ἀδελ-
τὸν ἀχούων τὸν δμουιήτριον (᾿Αντίοχος δὲ χἀχεῖνος ἐχα-
λεῖτο) δύναμιν ἐπ᾽ αὐτὸν ἀπὸ Κυζίχου συλλέγειν. Μέ-
νων δὲ χατὰ χώραν ἔγνω παρασχευάζειν αὑτὸν ἐπὶ τὸν
Ὁ ἔροδον τὴν τἀδελφοῦ, ὃς Κυζικηνὸς μὲν ἐπεχλήθη, διὰ
τὸ τραφῆναι ἐν ταύτη τῇ πόλει, πατρὸς δ᾽ ἦν Ἀντιόχου
τοῦ Σωτῆρος ἐπιχληθέντος, ὃς ἐν Πάρθοις ἀπέθανεν"
(iro, δὲ ἀδελφὸς ἦν Δημητρίου τοῦ 1 ρυποῦ πατρός.
Συνέθη μέντοι μίαν τοῖς δυσὶν ἀδελφοῖς γῆμαι Κλεο-
Ὁ πάτραν, ὡς xai ἐν ἄλλοις ἱστορήχαμεν. Ὁ δὲ Κυζι-
χηνὸς Ἀντίοχος παραγενόμενος εἰς Συρίαν πολλοῖς ἔτεσι
πρὸς τὸν ἀδελφὸν πολεμῶν διετέλει, Ὑρκανὸς δὲ
πάντα τὸν χρόνον ἐχεῖνον ἐν εἰρήνῃ διῆγε. Καὶ γὰρ
αὐτὸς μετὰ τὴν Ἀντιόχου τελευτὴν τῶν Μαχεδόνων
3 ἀπέστη, xa οὔτε ὡς ὑπήχοος οὔτε ὡς φίλος αὐτοῖς οὐὖ-
δὲν ἔτι παρεῖχεν, ἀλλ᾽ ἦν αὐτῷ τὰ πράγματα ἐν ἐπιδό-
σει πολλῇ xal. ἀκμῇ κατὰ τοὺς ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Ζεθινᾶ
χαιροὺς, καὶ μάλιστ᾽ ἐπὶ τούτοις τοῖς ἀδελφοῖς. "O
γὰρ πρὸς ἀλλήλους αὐτοῖς πόλεμος σχολὴν “ὙὙρχανῷ
Ὁ χαρποῦσθαι Ἰουδαίαν ἐπ᾽ ἀδείας παρέσχεν, ὡς ἄπειρόν
τι πλῆθος χρημάτων συναγαγεῖν. "ToU μέντοι γε Κυζι-
χηνοῦ τὴν γῆν καχοῦντος φανερῶς χαὶ αὐτὸς τὲν ἑαυτοῦ
προαίρεσιν ἐπεδείχνυτο' καὶ τῶν ἀπ᾽ Αἰγύπτου συυμά-
ju ἔρημον δρῶν τὸν ᾿Αντίοχον, xai αὐτόν τε πράττοντα
χαχῶς xai τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τοῖς πρὸς ἀλλήλους
ἀγῶσιν, ἀμφοτέρων κατεφρόνησεν.
β΄. Καὶ στρατεύει μὲν ἐπὶ Σαμάρειαν πόλιν ὀχυρω-
τάτην͵ περὶ ἧς ὅτι καλεῖται νῦν Σεδαστὴ χτισθεῖσα ὑπὸ
Ἡρώδου χατὰ χώραν δηλώσομεν. Προσθαλὼν δ᾽ αὐτῇ
ᾧ φιλοπόνως ἐπολιόρχει, μισοπονηρῶν τοῖς Σαμαρεῦ-
σιν ὑπὲρ ὧν Μίαρισσηνοὺς, , ἀποίχους ὄντας ᾿Ιουδαίων
xal συμμάχους, ἠδίκησαν, ὑπαχούοντες τοῖς τῶν Σύ-
pov βασιλεῦσι. ΠξΕριθαλὼν οὖν τάφρον πανταχόθεν
τῇ πόλει xal διπλοῦν τεῖχος ἀπὸ σταδίων ὀγδοή-
w Xowvta, τοὺς υἱοὺς ἐφίστησιν, Ἀντίγονον καὶ ᾿Αριστό-
ἔουλον. — "Quy ἐπιχειμένων, εἰς τοῦτο ἀνάγχης ὑπὸ λι-
μοῦ προαχθῆναι τοὺς Σαμαρεῖς συνέπεσεν, ὡς ἄἅψα-

ANTIQ. JUD. LIB. ΧΗ. CAP. X.

[080,661.] 505
misissent ad Ptolemeum, cui Physcon cognomen erat,
legatos , ul sibi daret aliquem de Seleuci genere, qui regnum
acciperet, οἱ Ptolem«eus misisset Alexandrum cognomine
Zebinam cum exercitu, et pugna cum Demetrio iniretur,
ille quidem praelio victus ad Cleopatram uxorem confugit
Ptolemaidem , aique ab uxore non admissus, inde Tyrum
profectus capitur, multaque passus ab osoribus suis diem
supremum obiit; Alexander vero, regnum adeptus, amici-
tiam init cum Hyrcano pontifice; deinde bello petitus a
Demetrii filio Antiocho, cui Grypus cognomen eral, acie
debellatus occubuit.

CAP. X. (XVIII)

Ceterum Antiochus, regno Syrie politus, in Judaeam
exercitum ducere reformidabat , audito sium ex matre fra-
trem (cui et ipsi Antiocho nomen erat) contra se apud
Cyzicum habere delectum. — Itaque intra fines suos se con-
tinens statuit in fratris sui incursum semet praeparare , qui
Cyzicenus a Cyzico urbe, in qua nutritus esset, cognomi-
nalus est, patre autem erat Antiocho Sotere, qui in Parthis
occubuit : eratque is frater Demetrii, palris Grypi. Acci-
dit enim ut duobus fratribus nuberet Cleopatra, sicut et
alibi narravimus. — Cyzicenus vero Aptiochus in Syriam
profectus multos annos contra fratrem bellum gerebat. At
Hyrcanus toto eo tempore in pace degebat. Etenim post
obitum Antiochi a Macedonibus defecerat, nec quidquam
eis jam nec ut subditus nec ut amicus praestabat : quin re-
bus secundis admodum et florentibus utebatur Alexandri
Zebinz temporibus, et maxime sub his fratribus. Bellum
etiam , quod inter eos gerebatur, facultatem Hyrcano prabe-
bat fiuendi Judaea secure, ita ut pecunie vim innumera-
bilem congesserit. Tamen Cyziceno agros vastante, ipse
quoque voluntatem suam aperte ostendebat : et desertum
ab JEgypti auxilio videns Antiochuin, ac tum ipsum tum
ejus fratrem mutuis certaminibus affligi, utrumque conte-

mnebat.

2. Atque expedilionem suscipit adversus Samariam,
urbem munitissimam, de qua, utpote nunc Sebaste vocata ,
ab Herode condita, suo loco dicemus. Hanc autem adortfis
magna vi oppugnabat , Samaritanis infensus propter injurias
quas Marissenis , J udzorum colonis et sociis , intulerant jus»
su regum Syrie. Quum igitur urbem fossa undique et du-
plici muro per octoginta stadia cinxisset , filios suos praefecit
Antigonum et Aristobulum. Quibus prementibus , in eam

famis necessitatem adducti sunt Samarit , ut eliam insue-

806 (86,557.).

σθαι μὲν τῶν ἀήθων, ἐπικαλέσασθαι δὲ βοηθὸν "Avcioyov
τὸν Κυζιχηνόν᾽ ὃς ἑτοίμως ἐπὶ τὴν συμμαχίαν ἀφιχό-
μενος ὑπὸ τῶν περὶ Δριστόῤουλον ἥττᾶται, διωχθεὶς
δ᾽ ἄχρι Σκυθοπόλεως ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν διέφυγεν. Οἵ

& δ᾽ ἐπὶ τοὺς Σαμαρεῖς ὑποστρέψαντες συγχλείουσι πάλιν
εἷς τὸ τεῖχος αὐτοὺς, ὡς xai δεύτερον ἐπικαλέσασθαι
σύμμαχον, πέμψαντας πρὸς τὸν αὐτὸν ᾿Αντίοχον, ὃς
παρὰ Πτολεμαίου τοῦ Λαθούρου μεταπεμψάμενος ἄν-
δρας εἰς ἑξαχισχιλίους, οὃς ἀχούσης τῆς μητρὸς ἐχεῖνος

10 xai ὅσον οὔπω τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐχδεθληκυίας ἐξαπέ-
στειλε, τὸ uiv πρῶτον ἐπιὼν ἐπόρθει τὴν Ὑρκανοῦ. χώ-
pav μετὰ τῶν Αἰγυπτίων λῃστριχῶς, μάχεσθαι μὲν
αὐτῷ χατὰ πρόσωπον οὐ τολμῶν, (οὐ γὰρ ἣν ἀξιόχρεως
$ δύναμις αὐτοῦ.) νομίζων δὲ τῇ χαχώσει τῆς γῆς ἀναγ-

15 χάσειν “Ὑρκανὸν λῦσαι τὴν ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν πολιορ-
χίαν. ᾿Επεὶ δὲ πολλοὺς τῶν στρατιωτῶν ἀπώλλυεν
ἐνέδραις περιπίπτων, ἀπῆρεν εἰς Τρίπολιν, Καλλιμάν-
δρῳ xal ᾿Επιχράτει τὸν πρὸς τοὺς Ἰουδαίους πόλεμον
ἐπιτρέψας.

40 γί. Καλλίμανδρος μὲν οὖν θρασύτερον τοῖς πολεμίοις
προσενεχθεὶς εἰς φυγὴν τραπόμενος παραχρῆμα διε-
φθάρη " ᾿Επιχράτης δὲ ὑπὸ φιλοχρηματίας τήν τε Σχυθό-
πολιν χαὶ τἄλλα πρὸς ταύτη χωρία προὔδωχε φανε--
ρῶς τοῖς ᾿Ιουδαίοις, τὴν δὲ Σαμαρείας πολιορχίαν δια"

46 λύειν οὐχ ἠδύνατο. Yexavix | μὲν οὖν τὴν πόλιν ἑλὼν ἐνι-
αὐτῷ πολιορχήσας οὐχ ἠρχέσθη μόνῳ τούτῳ, ἀλλὰ xai
πᾶσαν αὐτὴν ἠφάνισεν, ἐπίχλυστον τοῖς χειμάρροις ποιή-
σας" διασκάψας γὰρ αὐτὴν ὥστε εἰς γαράδρας μεταπε-
σεῖν, τὰ σημεῖα τοῦ γενέσθαι ποτὲ πόλιν αὐτὴν ἀφεί-

80 λετο. Παράδοξον δέτι ι περὶ τοῦ ἀρ χιερέως , Y pxavo λέγε-

ται, τίνα τρόπον αὐτῷ τὸ θεῖον εἰς λόγους ἦλθε. Φασὶ γὰρ

ὅτι xac ἐχείνην τὴν ἡμέραν, καθ᾽ ἣν οἱ παῖδες αὐτοῦ
τῷ Κυζιχηνῷ συνέβαλον, αὐτὸς ἐν τῷ ναῷ θυμιῶν μό-
vo; ὧν 6 ἀρχιερεὺς ἀχούσειε φωνῆς ὡς οἱ παῖδες αὐτοῦ
γενιχήχασιν ἀρτίως τὸν ᾿Δντίογον xal τοῦτο προελ-
θὼν ἐχ τοῦ ναοῦ παντὶ τῷ πλήθει φανερὸν ἐποίησεν.

Καὶ συνέδη οὕτω γενέσθαι. Καὶ τὰ μὲν περὶ "Yoxa-

νοῦ ἐν τούτοις ἦν.
δ΄, Κατὰ δὲ τοῦτον ἔτυχε τὸν χαιρὸν μὴ μόνον τοὺς ἐν

40 ἱἱεροσολύμοις xat τῇ χώρα Ἰουδαίους εὐπραγεῖν, ἀλλὰ
xai τοὺς ἐν Ἀλεξανδρεία χατοιχοῦντας xat ἐν Αἰγύπτῳ
χαὶ Κύπρῳ. Κλεοπάτρα γὰρ ἣ βασίλισσα πρὸς τὸν
υἱὸν στασιάζουσα Πτολεμαῖον τὸν Λάθουρον ἐπιλεγό--
μενον χατέστησεν ἡγεμόνας, Χελχίαν χαὶ Ἀνανίαν υἱοὺς

45 ὄντας Ὀνίου τοῦ οἰκοδομήσαντος τὸν ναὸν ἐν τῷ Ἣλιο-
ἰπολίτη νομῷ πρὸς τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις, ὡς xat ἐν ἄλλοις
δεδηλώχαμεν. Παραδοῦσα δὲ τούτοις ἣ Κλεοπάτρα
τὴν στρατιὰν οὐδὲν δίχα τῆς τούτων γνώμης ἔπραττεν,
ὡς μαρτυρεῖ xal Στράδων ἡμῖν ὃ Καππάδοξ, λέγων

P0 οὕτως. « Οἱ γὰρ πλείους, οἵ τε συνελθόντες ἡμῖν xat
« οἱ ὕστερον ἐπιπεμπόμενοι παρὰ τῆς Κλεοπάτρας εἷς
« Κύπρον, μετεθάλλοντο παραχρῆμα πρὸς τὸν Πτολε-
« μαῖον᾽ μόνοι δὲ οἱ x τῆς Ὀνίου λεγόμενοι συνέμενον
« Ἰουδαῖοι, διὰ τὸ τοὺς πολίτας αὐτῶν εὐδοχιμεῖν μά-

e
Q

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IT.

ΚΕΦ. I.

lis vescerentur, et Antiochi Cyziceni opem implorarent.
Qui quum libenter eis opitulatum se contulisset, ab Aristo-
bulo vincitur, et Scythopolim usque fugalus a fratribus ef-
fugit. Illi vero, in Samaritas conversi, eos iterum intra
muros compellunt , ita ot , mittendo ad eundem Antiocbom,
eum denuo accersiverint in auxilium.

[661 ,66:.]

Qui, accitis a Pto-
lemeo Lathuro hominum ad sex millia, quos ille, invita
matre ct ab ea principatu propemodum deturbatus , misit,
primum Hyrcani regionem cum illis JFgyptiis latrocinando
depopulabatur, cum eo quidem aperto Marte congredi non
audens, (neque enim viribus par erat,) sed sperans fore
ut agrorum vastatione Hyrcanum cogeret solvere obsidio
nem Samarie. "Verum postquam delatus in hostium insi
dias multos suorum militum amisit, Tripolim se recepit,
quum Callimandrum et Epicratem bello contra Judzos pra-
fecisset.

3. Et Callimander quidem, dum in hostes invehitur, in
fugam versus statim occubuit : Epicrates vero, quippe
pecunxe avidus, et Scythopolin et alia finitima loca pro-
didit manifeste Judiis, neque Samariam obsidione ie-
vare potuit. Et Hyrcanus quidem urbem, uno anno ob-
sessam , cepit, nec eo solo contentus erat, sed etiam fun-
ditus eam delevit, inductis eo Lorrentibus : eam enim effo-
diendo ita subruil, ut in cavernas deluberetur, et ne vesli-
gium quidem urbis ullum retineret. — Incredibile autem
quiddam narratur de Hyrcano pontifice, quemadmodum
Deus in colloquium cum eo venerit. Fertur enim, quo
die ejus filii cum Cyziceno dimicarunt, quum ille solus in
templo pontifex thura adoleret, vocem audivisse, qua si-
gnificaret superatum modo ab ejus pueii Antiochum. [ἃ
quod ipse egressus ex templo toti populo indicavit. At-
que ita factum contigit. | Et hoc quidem in slalu erant res
Hyrcani.

4. Accidit autem eodem tempore ut non solum qui Hie-
rosolymis et in ea regione eraut Judaei, bene agerent , sed
etiam qui Alexandrize et in Egypto atque Cypro degebant.
Cleopatra enim regina a filio suo Ptolemaeo, cognomine
Lathuro , dissidens, duces constituit Chelciam et Ananiam,
Onic filios, ejus qui lemplum in Heliopolitana praefectura
Hierosolymitani simile construxerat, prout alibi narravi-
Quum autem istis exercitum tradidisset Cleopatra,
nihil absque eorum sententia faciebat, sicut et nobis testi-

monio est Strabo Cappadox, ila dicens. « Plerique enim,
« et qui nobiscum se contulerunt. Cyprum, et qui postea a
« Cleopatra eo missi sunt, confestim eficiebanl ad Ptule-

« maur : soli vero ex Oniz factione Judaei permanebant,

(057,588.)

«λιστα παρὰ τῇ βασιλίσσῃ Χελχίαν τε xal ᾿Ανανίαν ».
Ταῦτα μὲν οὖν ὁ Στράθων φησίν.
ε΄, Ὑρκανῷ δὲ φθόνον ἐχίνησεν ἢ εὐπραγία παρὰ
τῶν Ἰουδαίων" μάλιστα δὲ οἱ Φαρισαῖοι χαχῶς πρὸς
b αὐτὸν εἶ ον, αἵρεσις ὄντες “μία τῶν ᾿Ιουδαίων, ὡς χαὶ
ἐν τοῖς ἐπάνω δεδηλώχαμεν. “Τοσαύτην δὲ ἔχουσι τὴν
ἰσγὺν παρὰ τῷ πλήθει, ὡς χαὶ χατὰ βασιλέως τι λέ-
Ὥντες xat χατὰ ἀρχιερέως εὐθὺς πιστεύεσθαι. Ma-
ὑγτὴς δ᾽ αὐτῶν ἦν xat "Y gxavüc xai σφόδρα ὑπ᾽ αὐτῶν
υ ἠγαπᾶτο. Καὶ δὴ χαλέσας αὐτοὺς ἐφ᾽ ἑστίασιν xal
υδοφρόνως ὑποδεξάμενος, ἐπεὶ σφόδρα ἡδομένους ἑώρα,
λέγειν ἤρξατο πρὸς αὐτοὺς ὡς ἴσασι μὲν αὐτὸν βουλό-
μενον εἶναι δίκαιον καὶ πάντα ποιοῦντα ἐξ ὧν ἀρέσειεν
ἂν τῷ Θεῷ, καὶ αὐτὸ δὲ Φαρισαῖοι φιλοσοφοῦσιν " ἠξίου
wq: μὴν, εἴ τι βλέπουσιν αὐτὸν ἁμαρτάνοντα xa τῆς
(d) τῆς δικαίας ἐκτρεπόμενον, εἰς αὐτὴν ἐπανάγειν
καὶ ἐπανορθοῦν. Τῶν δὲ μαρτυρησάντων αὐτῷ πᾶ-
σαν ἀρετὴν, ὃ μὲν ἥσθη τὸϊς ἐπαινοῦσιν " εἷς δέ τις τῶν
χαταχειμένων Ἐλεάζαρος ὄνομα, χαχοήθης ὧν φύσει
w χαὶ στάσει χαίρων, « ἐπεὶ, φησὶν, ἠξίωσας γνῶναι τὴν
ἀλήθειαν, εἰ θέλεις εἶναι δίκαιος, τὴν ἀρχιερωσύνην
ἀπόθου. χαὶ μόνον ἀρχείτω σοι τὸ ἄρχειν τοῦ λαοῦ. »
Τὴν δ᾽ αἰτίαν ἀὐτοῦ πυθομένου δι’ ἣν ἀπόθοιτο τὴν
ἀρχιερωσύνην, « ὅτι. φησὶν, ἀχούομεν παρὰ τῶν πρε-
5 σθυτέρων αἰχμάλωτόν σου γεγονέναι τὴν μητέρα βασι-
λεύοντος Ἀντιόχου τοῦ ᾿Επιφανοῦς. » ψευδὴς δὲ ὁ λόγος
ἦν, χαὶ πρὸς αὐτὸν Ὑρκανὸς παρωξύνθη ; χαὶ πάντες δ᾽
οἱ Φαρισαῖοι σφοδρῶς ἠγανάχτησαν.
ς΄, Τῶν δ᾽ ἐχ τῆς Σαδδουκαίων αἱρέσεως, ol τὴν
χ ἐναντίαν τοῖς Φαρισαίοις προαίρεσιν ἔχουσιν, Ἰωνάθης
τις ἐν τοῖς μάλιστα φίλος ὧν Ὑρκανῷ, τῇ χοινῇ πάντων
Φαρισαίων γνώμη ποιήσασθαι τὰς βλασφημίας. τὸν
Ἐλεάζαρον ἔλεγε, καὶ τοῦτο ἔσεσθαι φανερὸν αὐτῷ πυ-
θομένῳ παρ᾽ ἐχείνων τίνος ἄξιός ἐστιν ἐπὶ τοῖς εἰρημέ-
& vot; χολάσεως. Τοῦ δ᾽ Ygxavou τοὺς Φαρισαίους ἐρο-
μένου τίνος αὐτὸν ἄξιον ἡγοῦνται τιμωρίας, ( πεισθή-
σεσῦχι γὰρ οὗ μετὰ τῆς ἐχείνων γνώμης γεγονέναι τὰς
βλασφημίας, τιμησαμένων αὐτὸν τῷ μέτρῳ τῆς δίκης 2)
πληγῶν ἔφασαν χαὶ δεσμῶν. Οὐ γὰρ ἐδόχει λοιδορίας
& ἕνεκα θανάτῳ ζημιοῦν " ἄλλως τε xa φύσει πρὸς τὰς
χολάσεις ἐπιεικῶς ἔχουσιν ol Φαρισαῖοι. Πρὸς τοῦτο λίαν
ἐγαλέπηνε καὶ πρὸς τὸ δοχοῦν ἐχείνοις ποιήσασθαι τὰς
βλασφημίας τὸν ἄνθρωπον ἐνόμισε. Μάλιστα δὲ αὐτὸν
ἐπιπαρώξυνεν Ἰωνάθης καὶ διέθηκεν οὕτως ὥστε τῇ Σαδ-
45 δουχαίων ποιεῖσθαι προσθέσθαι μοίρᾳ, τῶν Φαρισαίων
ἀποστάντα, καὶ τά τε ὑπ’ αὐτῶν κατασταθέντα νόμιμα
τῷ δήμῳ καταλῦσαι χαὶ τοὺς φυλάττοντας αὐτὰ χολά-
σαι. Μῖσος οὖν ἐντεῦθεν αὐτῷ τε xal τοῖς υἷοῖς παρὰ
τοῦ πλήθους διεγένετο. Περὶ μέντοι τούτων αὖθις
"0 ἐροῦμεν᾽ νῦν δὲ δηλῶσαι βούλομαι ὅτι νόμιμα πολλά
τινα παρέδοσαν τῷ δήμῳ οἱ Φαρισαῖοι ἐκ πατέρων
διαδοχῆς, ἅπερ οὐκ ἀναγέγραπται ἐν τοῖς Μωῦσέως
νόμοις, xa διὰ τοῦτο ταῦτα τὸ Σαδδουχαίων γένος
ἔχἤαλλει, λέγον ἐκεῖνα δεῖν ἡγεῖσθαι νόμιμα τὰ γε-

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. X.

407

« eo quod cives eorum Chelcias et Ananias maxima essent
« in gralia apud reginam. » Et hic quidem Strabo dicit.
5. Ceterum Hyrcano invidiam Judzgorum commoverunt

[e62,663.]

res secundae : et maxime Pharisei erant in eum male ani-
mali , una quidem Judzeorum secta , ut superius memoravi-

mus. Tante antem sunt auctoritatis apud plebem , ut si

quid vel contra regem vel contra pontificem dicant , conti-

nuo credatür. Horum discipulus et Hyrcanus erat , eisque

inprimis carus. Quumque aliquando eos ad convivium vo-
casset οἱ opipare accepisset, postquam animadvertit vehe-
menter delectari , ccepit eis dicere, ipsos quidem nosse sese

velie esse justum et omnia facere quibus Deo placere pos-
gel ; id quod ipsi quoque Phariszi profiterentur : pelere ta-
men , δὶ quid peccare se el de via deflectere viderent, ut se
in eam revocarent atque corrigerent. Quum vero illi virtuti
ipsius testimonium dedissent , laudibus quidem eorum de-
lectatus est : sed convivarum quidam , nomine Eleazarus,
homo ingenii pravi et seditionis amans , « quoniam , inquit ,
verum scire expetis, si vis esse justus , pontificatu tete ab-
dica , et solo populi principatu contentus esto. » Quum au-
tem causam ille quzreret cur deberet pontificatum deponere,
« quia, inquit , audimus a natu majoribus , captivam fuisse
tuam matrem regnante Antiocho Epiphane. » Falsum au-
tem erat id quod dixerat : eoque Hyrcanes exacerbatus,
neque non Pharissi omnes graviter offensi sunt.

6. Tum Jonathas quidam de secta Sadduceeorum , qui
contrarium tenent Phariseis institutum, Hyrcani cum pri-
mis amicus, dicebat de communi omnium Pharisseeorum
sententia conviciatum esse Eleazarum : idque ipsi fore ma-
nifestum , si ab illis quaerat quanam pcena dignus sit Eleaza-
rus ob illud dictum. Quumque Hyrcanus a Pharis:zeis sci«
scitaretur quam ponam illum commeritum esse censcant ,
(se enim persuasum habiturum non ex illorum sententia
sibi factum esse convicium, si illum posa, quam postulat
flagitium , aífecerint , ) responderunt verberibus et vinculis
dignum esse. Neque enim videbalur eis convicii gralia
capite plectendus : et alioquin ita Pharissei a natura compa-
rali ut in poena irroganda clementes sint. Ea re graviter
adeo offensus est Hyrcanus, ut liominem ex illorum sen-
tentia contumeliam dixisse existimaverit. ΕἸ maxime Jona-
thas insuper incendit , et ita afferit, ut persnaderet ei a Pha-
riszis deficere, et ad Sadducaeorum partes transire , et prse-
scripta a Phariszis populo jura antiquare , atque in eos qui
ea servarint animadvertere. Itaque hinc natum est multi-
tudinis tum in eum , tum in ejus filios odium. Verum de hia
postea dicemus. In presentia autem demonstrare volo Pha-
risseos multa instituta populo tradidisse a patribus accepta,
quie in Moysis leges non relata sunt; ideoque ea Saddu-

cxorum genus repudiat , dicitque ea pro institutis habenda

508 (sss,5so.)

APXAIOAOT'IAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. IA.

[σ61,68{. | |

γραμμένα, τὰ δ᾽ ix παραδόσεως τῶν πατέρων μὴ τη- | quie scripta sunt, que autem a patribus tradita sunt nos |
ρεῖν. Καὶ περὶ τούτων ζητήσεις αὐτοῖς καὶ διαφορὰς esse servanda. — Atque accidit ut de liis queestiones eis gra- |

γενέσθαι συνέδαινε μεγάλας, τῶν μὲν Σαδδουκαίων
τοὺς εὐπόρους μόνον πειθόντων, τὸ δὲ δημοτικὸν οὐχ
6 ἑπόμενον αὐτοῖς ἐχόντων, τῶν δὲ Φαρισαίων τὸ πλῆθος
σύμμαχον ἐχόντων. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν τούτων τῶν δύο
xal τῶν ᾿Ἐσσηνῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ μου τῶν ᾿Ιουδαϊχῶν
ἀχριδῶς δεδηλώχαμεν.
... ζ΄, Ὑρκανὸς δὲ παύσας τὴν στάσιν xal μετ᾽ αὐτὴν
Yo βιώσας εὐδαιμόνως xal τὴν ἀρχὴν διοικησάμενος τὸν
ἄριστον τρόπον ἔτεσιν ἑνὶ καὶ τριάχοντα τελευτᾷ, χα-
ταλιπὼν υἱοὺς πέντε, τριῶν τῶν μεγίστων ἄξιος ὑπὸ
τοῦ Θεοῦ χριθεὶς, ἀρχῆς τοῦ ἔθνους xal τῆς ἀρχιερατι-
χῆς τιμῆς xai προφητείας. Συνῆν γὰρ αὐτῷ τὸ θεῖον
15 χαὶ τὴν τῶν μελλόντων πρόγνωσιν παρεῖχεν αὐτῷ τε
εἰδέναι xal προλέγειν οὕτως, ὥστε xai περὶ τῶν δύο
τῶν πρεσδυτέρων αὐτοῦ παίδων ὅτι μὴ μενοῦσι τῶν
“πραγμάτων χύριοι προεῖπεν ὧν τὴν χαταστροφὴν εἰς
τὸ μαθεῖν ὅσον τῆς τοῦ πατρὸς ὁπέθησαν εὐτυχίας ἄξιον
30 ἀφηγήσασθαι.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

“Τελευτήσαντος γὰρ αὐτοῖς τοῦ πατρὸς, ὃ πρεσθύτα-
τος Ἀριστόθδουλος τὴν ἀρχὴν εἰς βασιλείαν μεταθῆναι
δόξας (ἔχρινεν γὰρ οὕτω) διάδημα πρῶτος ἐπιτίθεται
μετὰ τετραχοσίων ἀριθμὸν ἐτῶν xal ὀγδοήχοντα xal

35 ἑνὸς καὶ μηνῶν τριῶν, ἀφ᾽ οὗ τῆς ἀπὸ Βαδυλῶνος δου-
λείας ἀπαλλαγεὶς $ λαὸς εἷς τὴν οἰχείαν ἐπανῆλθε.

Στέργων δὲ τῶν ἀδελφῶν τὸν μετ᾽ αὐτὸν Ἀντίγονον,

τοῦτον μὲν τῶν ὁμοίων ἠξίου, τοὺς δ᾽ ἄλλους εἶχεν ἐν
δεσμοῖς, Ἐἶΐρξε δὲ xoi τὴν μητέρα περὶ τῆς ἀρχῆς
30 αὐτῷ διενεχθεῖσαν, (ἐκείνην γὰρ Ὑρχανὸς τῶν ὅλων
χυρίαν χαταλελοίπει, ) xal μέχρι τοσαύτης ὠμότητος
προῆλθεν, ὥστ᾽ αὐτὴν χαὶ λιμῷ διαφθεῖραι δεδεμένην.
Προστίθησι δὲ τῇ μητρὶ xol τὸν ἀδελφὸν Ἀντίγονον,
ὃν στέργειν ἐδόχει μάλιστα καὶ χοινωνὸν εἶχε τῆς βα-
86 σιλείας, ix διαδολῶν ἀπαλλοτριωθεὶς πρὸς αὐτὸν, αἷς
τὸ μὲν πρῶτον οὐχ ἐπίστευσε, τὰ μὲν ὑπὸ τοῦ φιλεῖν
αὐτὸν οὐ προσέχων τοῖς λεγομένοις, τὰ δὲ χαὶ φθο--
"ιούμενον ἡγούμενος διαδάλλεσθαι᾽ τοῦ δὲ ᾿Αντιγόνου
ποτὲ λαμπρῶς ἀπὸ στρατείας ἐπανελθόντος χαὶ τῆς
10 ἑορτῆς, xa0' ἣν σχηνοπηγοῦσι τῷ Θεῷ, χατ᾽ ἐχεῖνον
τὸν χαιρὸν ἐνστάσης, ἔτυχε τὸν μὲν ᾿Ἀριστόθουλον εἰς
vócov χαταπεσεῖν, τὸν δὲ Ἀντίγονον ἐπιτελοῦντα τὴν
ἑορτὴν ἀναδῆναι λαμπρῶς σφόδρα χεχοσμημένον μετὰ
τῶν περὶ αὑτὸν ὁπλιτῶν εἷς τὸ ἱερὸν, xal τὰ πλείω περὶ
4b τῆς τἀδελφοῦ σωτηρίας εὔχεσθαι, τοὺς δὲ πονηροὺς xal
διαστῆσαι τὴν ὁμόνοιαν αὐτῶν ἐσπουδακότας, ἀφορυΐ
χρησαμένους τῇ τε πρὸς τὴν πομπὴν τοῦ ᾿Αντιγόνου φι-
λοτιμίᾳ καὶ τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ χατωρθωμένοις, ἐλθεῖν πρὸς
τὸν βασιλέα χαὶ χαχοήθως ἐπὶ τὸ μεῖζον ἐξαίρειν τὰ
bo περὶ τὴν πομπὴν τὴν ἐν τῇ ἑορτῇ, xat ὡς 00 xac! ἰδιώ-
τὴν ἕκαστον ἦν τῶν γινομένων, ἀλλὰ φρονήματος ἔν-
δειξιν ἔχειν βασιλικοῦ τὰ πραττόμενα, καὶ ὡς κτείνειν

vesque contentiones orirentnr, Sadduceeis locupletes solum '
in suas partes pertrahentibus, Phariazis autem multitudi-
nis favore nitentibus. Sed de his duabus sectis et Esseno- -
rum accurate traclavimus in secundo quem scripsimus de
rebus Judaicis libro.

7. Ceterum Hyrcanus, sedata contentione, cum post
eam feliciter vixisset, et imperio optime annos unum et -
triginta preefuisset , obiit , relictis quinque (iliis, tria maxima
consequutus a Deo, principatum gentis , pontificalem hono-
rem, et vaticinationem. Aderat enim ei numen, futuro-
rumque prsesensionem et prsedictionem ei ita przebebat , ut
de duobus suis filiis natu majoribus preedixerit, non diu
in imperio mansuros. De quorum interitu operae pretium
est narrationem (acere , ut intelligamus quantum eos paler
felicitate sit supergressus. '

CAP. XI. (XIX)

Defuncto enim eorum patre, Aristobulus ejus filiorum
natu maximus , quum sibi visum fuisset ( nam ita ipsi con-
stitutum erat) principatum in regnum commutare, diadema
sibi primus imponit, post annos numero quadringentos
octoginta οἱ unum , mensesque tres , quam populus Babylo-
nica servitute liberatus in proprias sedes revenerat. Quum-
que Antigonum fratrum suorum sibi zelate proximum ama-
ret, hunc quidem pari honore dignabatur, ceteros vero in
vinculis habebat. Matrem etiam conjecit in carcerem , quod
ea cum ipso de principatu contenderit, (eam enim Hyrcanus
omnium dominam reliquerat,) eoque crudelitatis processit,
ut vinctam fame necarit. Addidit matri et fratrem Antigo-
num, quem amare videbatur, et valde regni socium ha.
bebat, calumniis abalienatus ab eo, quibus primum non
credebat, tum quia eum amabat dicentibus animum non
advertens , tum quod ea maledicta ab invidia proficisci pu-
tabat : sed quum aliquando Antigonus ab exercitu magni-
fice reverteretur, et tunc in eo essent ul festum agereut
quo Deo erigunt tabernacula, accidit ut Aristobulus qui-
dem propter morbum decumberet, Antigenus vero ascen-
deret splendidissime ornatus in templum ad festum cele-
brandum una cum suis militibus armatis, potissimamque
ad vota pro fratris salute facienda ; utque tum homines mali
et concordia eorum dirimends cupidi, occasionem nacti
ex hoc Antigoni apparatu rebusque ab eo feliciter gestis ,
regem adirent, eique festi apparatum, rem malitiose in m&-
jus augentes , exponerent , quasi singula quae ab illo fierent
non essent hominis privati, sed pro animi regii argumentis
liabenda quz fecerat, foretque ut illum interticeret, qnum δά:

[689.590.}

αὐτὸν μέλλοι μετὰ στίφους ἐληλυθὼς χαρτεροῦ, λογι-
ζόμενος εὐήθως αὐτὸν, βασιλεύειν ἐνὸν, τιμῆς μεταλαμ--
βάνοντα δοκεῖν μεγάλων τυγχάνειν.

β΄. Ἀρ'στόδουλος δὲ τούτοις ἄχων πειθόμενος xad τοῦ

᾿ ἀνύποπτος εἶναι τἀδελφῷ προνοῶν, xal τῆς ἀσφαλείας
ἅμα φροντίζων, διέστησε τοὺς σωματοφύλαχας ἔν τινι
τῶν ὑπογείων ἀφωτίστῳ, (χατέχειτο δὲ ἐν τῇ βάρει,
μετονομασθείσῃ δὲ ᾿ἈΑντωνία), xal προσέταξεν ἀνόπλου
μὲν ἅπτεσθαι μηδενὸς, κτείνειν δὲ τὸν Ἀντίγονον, ἂν
ἡ ὠπλισμένος πρὸς αὐτὸν εἰσίη. Πέμπει μέντοι πρὸς
τὸν Ἀντίγονον αὐτὸς ἄνοπλον αὐτὸν ἀξιῶν fxev. Ἡ δὲ
ὑχρίλισσα xai οἷ συνεπιδουλεύοντες αὐτῇ xaT "Avtt-
γύνου πείθουσι τὸν πεμφθέντα τὰ ἐναντία λέγειν, ὡς 6
ἀδελφοὺς ἀχούσας ὅτι χατασχευάσειεν ὅπλα xai χόσμον
5 πολεαιχὸν, παραγενέσθαι πρὸς αὐτὸν παραχαλεῖ ὦπλι-
σμένον, ὅπως ἴδοι τὴν χατασχευήν. Ὃ δ᾽ Ἀντίγονος
μηδὲν ὑπιδόμενος χαχοῦργον, ἀλλὰ θαρρῶν τῇ παρὰ
τἀδελφοῦ διαθέσει, ὡς εἶχεν ἐνδεδυμένος τὴν πανοπλίαν
παραγίνεται πρὸς τὸν Ἀριστόθουλον, ἐπιδείξων αὐτῷ
ih ὅπλα, Γενόμενον δ᾽ αὐτὸν χατὰ τὸν Στράτωνος
καλούμενον πύργον, οὗ συνέθαινεν ἀφώτιστον εἶναι
609. τὴν πάροδον, ἀποχτείνουσιν οἱ σωυματοφύλαχες.
Διέδειξέ γε μὴν 6 τούτου θάνατος ὅτι univ μήτε φθόνου
μήτε διαδολῇς ἰσχυρότερον, μηδ᾽ ὅ τι μᾶλλον εὔνοιαν
5 χαὶ φυσιχὴν οἰχειότητα διίστησιν ἢ ταῦτα τὰ πάθη.
Μάλιστα δ᾽ ἄν τις θαυμάσειε καὶ ᾿Ιούδαν τινὰ, 'Econ-
νὸν μὲν τὸ γένος, οὐδέποτε δὲ ἐν οἷς προεῖπε διαψευσά-
μενον τἀληθές, Οὗτος γὰρ ἰδὼν τὸν Ἀντίγονον πα-
póvra τὸ ἱερὸν, ἀνεθόησεν ἐν τοῖς ἑταίροις αὑτοῦ xal
Ὁ γνωρίμοις, ot διδασκαλίας ἕνεχα τοῦ προλέγειν τὰ μέλ-
λοντα παρέμενον, ὡς ἀποθανεῖν αὑτῷ χαλὸν διεψευ-
σμένγῳ ζῶντος ᾿Αντιγόνου, ὃν σήμερον τεθνήξεσθαι
προεικὼν ἐν τῷ χαλουμένῳ Στράτωνος πύργῳ παριόντα
ὁρᾷ, xai τοῦ μὲν χωρίου σταδίους ἀπέχοντος ἑξαχοσίους,
3 ὅπου φονευθήσεσθαι προεῖπεν αὐτὸν, τῆς δὲ ἡμέρας ἤδη
τοῦ πλείονος ἠνυσμένου, ὥστ᾽ αὐτῷ χινδυνεύειν τὸ μάν-
τευμα ψευδὲς εἶναι. "Tav οὖν λέγοντος αὐτοῦ καὶ
χατηφοῦντος, ἀγγέλλεται τεθνεὼς ᾿Αντίγονος ἐν τῷ
ὑπογείῳ, ὃ χαὶ αὐτὸ Στράτωνος πύργος ἐκαλεῖτο,
V ὁμωνύμως τῇ παραλίᾳ Καισαρείᾳ. Τὸν μὲν οὖν μάν-
τιν τοῦτο διετάραξεν.

Υ. Ἀριστόβουλον δὲ τῆς ἀδελφοχτονίας εὐθὺς εἰσῆλθε
μετάνοια καὶ νόσος ἐπ᾽ αὐτῇ, τῆς διανοίας ὑπὸ τοῦ μύ-
σους χεχαχωμένης, ὡς διαφθαρέντων αὐτῷ ὑπὸ dxpá-

i5 τοῦ τῆς ὀδύνης τῶν ἐντὸς αἶμα ἀναφέρειν, ὃ τῶν διαχο-
γουμέγων τις παίδων, χατὰ δαιμόνιον, οἶμαι, πρόνοιαν,
εἰς τὸν αὐτὸν τόπον, οὗ σφαγέντος ᾿Αντιγόνου σπίλους

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. XI.

500
venerit valida armalorum manu stipatus, quod stultum
existimet , quum regnare liceat, communicato honore sibi
videri magna assequi.

2. Aristobulus autem his egre inducfus , quo οἱ fratris
suspicionem vilaret, et simu] saluti suse prospiceret, sa-
tellites suos in obscuro quodam loco subterraneo colloca-
vit, (cubabat enim in turri quadam , quie nominabatur An--
tonía, ) eisque imperavit ut neminem, qui veniret inermis ,
langerent, sed Antigonum, si armatus intraret ad se,
interficerent. Interea ipse ad Antigonum misit qui rogaret
ut sine armis accederet. Sed regina et qui cum ea Anti-
gono inaidiabantur, nuncio persuadent ut contraria diceret,
fratrem , quoniam eum arma ornatumque bellicum parasse
audierit, rogare ut ad se venlat armatus, quo eum appa-

[e64,065.]

ratum videat. Antigonus vero nihil mali fraudisve suspi-
cans, sed fratris benevolentiae confidens, sicut erat toto
corpore armatus, adit Aristobulum , arma ei ostensurus. At
postquam venit ad turrim qua Siratonis appellabatur,
qua valde obscurus erat aditos, occiditur a satellitibus.
Hujus sane mors ostendit nihil livore et calumnia esse for-
tius, nec quidquam citius benevolentiam natureque con-
juncionem dirimere quam istas perturbationes. Maxime
autem alicui subeat mirari Judam quendam , genere Esse-
num, qui in predictionibus suis nunquam ἃ vero aberra-
veral. Is, Anligonum conspicatus prseter templum eun-
tem, exclamavit apud socios familiaresque suos, qui di-
scende futurorum preedictionis gratia assiduo cum eo erant,
sibi mortem esse optandam, postquam falsum dixisset ,
vivente Antigono : quem, quum preedixiseet moriturum eo
die in turri Stratonis, nunc przetereuntem videret , quum is
quidem locus , in quo eum occisum iri preedixisset , stadiis
sexcenlis abessel , el diei jam major pars praeterita esset,
adeo ut periculum subeat, ne falsum sit suum oraculum.
Hxc itaque dum loquitur moeretque, nunciatur mortuus
Antigonus in subterraneo loco, qui et ipse Stratonís turris
appellabatur, eodem nomine quo maritima Ceesarea. Et heec
quidem res vatem perturbabat.

3. Aristobulum autem continuo cepit necis fraterna poe-
nitentia , et ex ea morbus, animo sceleris conscientia cru-
ciato,, ut, corruptis immodico dolore partibus interioribus ,
sanguinem emiserit, quem dum quidam puerorum , qui ei
ministrabant, divina, ut opinor, providentia, exportat
usque ad locum, qui ex Antigoni czede adhuc ejus cruore

ἔτι τοῦ αἵματος ἐχείνου συνέδαινεν εἶναι, κομίζων ὀλι- | dedecoratus erat, prolapsus effudit. Hic orto clamore ab
σθὼν ἐξέχεε. Γενομένης δὲ βοῆς παρὰ τῶν ἰδόντων, ὡς | iis qui viderunt, quasi puer data opera sanguineim illic
δύ τοῦ παιδὸς ἐξεπίτηδες ἐχχέαντος ἐχεῖ τὸ aua, ἀκούσας : effudisset, eo audito Aristobulus causam sciscitatus est.

Ἀριστόθουλος τὴν αἰτίαν ἐπύθετο, xal μὴ λεγόντων,
ἔτι μᾶλλον ἐπετείνετο μαθεῖν, φύσει τῶν ἀνθρώπων
ὑπονοούντων ἐν τοῖς τοιούτοις εἶναι χείρονα τὰ σιγώμενα

Atque illis non dicentibus , eo magis scire avebat, quod na-
tura ita comparatum est ut homines , quum quid ejusmodi
accidit, quie silentio premuntur deteriora esse suspicentur.

Ὥς δὲ ἀπειλοῦντος xal Btatoufvou τοῖς φόθδοις, τάλη- | Tandem ubi minis et terroribus veritatem ab illis extorsit,

510 (590,591.)

θὲς εἶπον, προχεῖται μὲν αὐτῷ πληγέντι τὴν διάνοιαν
ὑπὸ τοῦ συνειδότος πολλὰ δάχρυα,, βύθιον δὲ ἀνοιμώ-
ξας, « οὐκ ἄρα, εἶπε, λήσειν ἐπ’ ἀσεθδέσιν οὕτω xal
« μιαροῖς τολμήμασι τὸν Θεὸν ἔμελλον, ἀλλά με ταχεῖα
5. « ποινὴ συγγενοῦς φόνου μετελήλυθε. Καὶ μέχρι τίνος,
« ὦ σῶμα ἀναιδέστατον, ψυχὴν ὀφειλομένην ἀδελφοῦ
« xol μητρὸς καθέξεις δαίμοσι; τί δ᾽ οὖκ ἀθρόαν αὐτὴν
« ταύτην ἀποδίδως, κατὰ μέρος δ᾽ ἐπισπένδω τοὐμὸν
« αἷμα τοῖς μιαιφονηθεῖσι; » Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἐπαποθνή-
IO σχει τοῖς λόγοις. βασιλεύσας ἐνιαυτὸν, χρηματίσας μὲν
Φιλέλλην, πολλὰ δ᾽ εὐεργετήσας τὴν πατρίδα, πολε-

μήσας Ἰτουραίαν, xoi πολλὴν αὐτῶν τῆς χώρας τῇ

Ἰουδαία προσχτησάμενος. ἀναγχάσας τε τοὺς ἐνοι- |

χοῦντας, εἰ βούλονται μένειν ἐν τῇ χώρα, περιτέμνε-

16 σθαι xai χατὰ τοὺς Ἰουδαίων νόμους ζῆν. Φύσει δ᾽
ἐπιεικεῖ ἐκέχρητο, καὶ σφόδρα ἦν αἰδοῦς ἥττων, ὡς
μαρτυρεῖ τοῦτο xai. Στράβων ἐκ τοῦ Τιμαγένους ὀνό-
ματος λέγων οὕτως. « ᾿Ἐπιεικής τε ἐγένετο οὗτος 6
« ἀνὴρ καὶ πολλὰ τοῖς Ἰουδαίοις χρήσιμος" χώραν τε

20 « γὰρ αὐτοῖς προσεχτήσατο xat τὸ μέρος τοῦ τῶν Ἰτου-
« ραίων ἔθνους χειώσατο, δεσμῷ συνάψας τῇ τῶν
« αἰδοίων περιτομῇ.

ΚΕΦ. IB'.

Τελευτήσαντος δὲ Ἀριστοδούλου Σαλώμη fj γυνὴ
αὐτοῦ, λεγομένη δὲ ὑφ᾽ Ἑλλήνων ᾿Ἀλεξάνδρα, λύσασα
25 τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, (δεδεμένους γὰρ αὐτοὺς εἶχεν
᾿Δριστόθδουλος, ὡς προειρήκαμεν, ) Ἰαννέαν τὸν ᾿Ἀλέξαν-
0pov βασιλέα χαθίστησι, τὸν χαθ᾽ ἡλιχίαν προὔχοντα
xal μετριότητα * ᾧ xot συνέδη γεννηθέντι εὐθὺς utov-
θῆναι ὑπὸ τοῦ πατρὸς χαὶ μέχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ
80 μηδέποτ᾽ sic ὄψιν ἀφιχέσθαι. Τὸ δ᾽ αἴτιον τοῦ μίσους
τοιόνδε λέγεται γεγενῆσθαι. Στέργων μάλιστα τῶν
παίδων Ὑρχανὸς τοὺς πρεσδυτέρους, ᾿Δντίγονον xal
᾿Αριστόδουλον, φανέντα κατὰ τοὺς ὕπνους αὐτῷ τὸν
Θεὸν ἐπηρώτα τίς αὐτοῦ τῶν παίδων μέλλει ἔσεσθαι
86 διάδοχος * τοῦ δὲ Θεοῦ τοὺς τούτου χαραχτῆρας δεί-
ξαντος, λυπηθεὶς ὅτι τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ πάντων οὗτος
ἔσται χληρονόμος, γενόμενον εἴασεν ἐν τῇ [᾿αλιλαία
τρέφεσθαι. Ὃ μέντοι Θεὸς οὐ διεψεύσατο τὸν "Yoxa-
vóv* τὴν δὴ βασιλείαν, μετὰ τὴν Ἀριστοδούλου τε-
40 λευτὴν, οὗτος παραλαδὼν τὸν μὲν τῶν ἀδελφῶν ἐπι-
χειροῦντα τῇ βασιλείᾳ διεχρήσατο, τὸν δ᾽ ἕτερον, ἀπρα-
μόνως ζῆν προαιρούμενον, εἶχεν ἐν τιμῇ.
β΄. Καταστησάμενος δὲ τὴν ἀρχὴν ὃν ᾧετο συμφέ-
pew ab: τρόπον στρατεύει ἐπὶ Πτολεμαΐδα" τῇ δὲ
45 μάχη χρατήσας ἐνέχλεισε τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν πό--
λιν, xai περιχαθίσας αὐτοὺς ἐπολιόρχει. 'Γῶν γὰρ ἐν
τῇ παραλίᾳ Πτολεμαῖς αὐτῷ xal l'àta μόναι χειρω--
θῆναι ὑπελείποντο, καὶ Ζωΐλος δὲ ὃ χατασχὼν τὸν
Στράτωνος πύργον τύραννος χαὶ Δωρά. Τοῦ δὲ Φι-
60 λομήτορος Ἀντιόχου xat τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀντιόχου,
ὃς ἐπεχαλεῖτο Κυζικηνὸς, πολεμούντων ἀλλήλους, xal
τὴν αὑτῶν δύναμιν ἀπολλύντων, ἦν οὐδεμία τοῖς Ico

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. 18.

[665,066.
ex conscientiz stimulis animo vnlneratus multum lacrima-
rum profudit , et quum alte ingemuisset, « eigo, inquit, (ieri
« non poterat ut mea tam impia et conscelerata facinora
« Deum laterent : at me celeris poena cognati czedis inva-
«sit. Et quousque, o corpus impudentissimum, relinebis
« debitam fratris matrisque manibus animam? cur vero nun
« universam simul reddis, sed paulatim meum sanguioem
« iis libo, quos nefarie interfeci? » Htec fatus moritur in-
ter loquendum , quum unum annum regnasset, Graecorum
amator dictus , patria ab eo muitis beneficiis aucta, Iturza
debellata, et multa ejus regionis parte Judae addita,

coactisque incolis, si in sua regione manere vellent, cir- -

cumcidi et ad Judaeorum leges vivere. Natura autem aequus
eral οἱ admodum verecundus, ita attestante Strabone ex
auctoritate Timagenis hisce verbis. « quum eliam sese
« ostendebat hic vir valdeque Judieis utilem , quippe qui el
« ditionem eorum amplíassel , et partem gentis Ituracorum,
« circumcisionis foedere devinctam , illis adjunxisset. »

CAP. XII. (XX.)

Aristobulo autem vita defuncto Salome ejus uxor, qua a
Grzecis Alexandra dicitur, solutis ejus fratribus , ( eos enim
in vinculis, ut jam diximus, habebat Aristobulus, )Janneam,
qui es! Alexander, regem creavit, qui et ἰδία et moders-
tione praestabat : cui accidit ut, simulatque natus erat , pa
tri esset invisus, nec unquam, dum ille viveret, in ejas

conspecium veniret. Odium autem ex hujusmodi causa -
ortum perhibetur. Quum maxime amaret Hyrcanus filiorum |

suorum grandiores, Antigonum et Aristobulum, interroga
vit Deum, qui ei in somnis apparuit, quisnam filiorum

sibi futurus esset successor; et quum Deus ei hujus Alexan-

dri formam ostendisset , segre ferens eum sibi omnium bo-
norum heredem fore, in Galilea, ubi natus erat, educandum
curavit. Neque tamen Deus Hyrcanum fefellit. gitur liic
post Aristobuli interitum regnum adeptus , alterum quidem
fratrum regnum affectantem peremit, alterum vero, vilam
quielam agere iustituentem , in honore habebat.

2. Composito deinde principatu quo modo sibi conduce-
re putabat, expeditionem facit in Ptolemaidem, civesque
praelio victos compellit intrs urbem, et admoto exerciló
obsidel. Nam maritimarum urbium Ptolemais ei et Gaza
sole subigendae restabant, necnon Zoilus tyrannus, qui
Stratonis turrim Doraque tenebat. Ac dum Philomelor
Antiochus ejusque frater Antiochus , qui Cyzicenus vocaba-
tur, inter se bellum gerunt, suasque vires alterunt, eral
nullum Ptolemoensibus ab eis auxilium : verum quum

(501,592. )
λεμαιεῦσι βοήθεια παρ᾽ αὐτῶν, ἀλλὰ πονουμένοις τῇ
πολιορχίᾳ Ζωΐλος, ὃ τὸν Στράτωνος πύργον κατεσχηχκὼς
χαὶ τὰ Δωρὰ, παρῆν σύνταγμα τρέφων στρατιωτιχον,
χαὶ τυραννίδι ἐπιχειρῶν διὰ τὴν τῶν βασιλέων πρὸς
; ἀλλήλους ἄσιλλαν μικρὰ τοῖς Πτολεμαιεῦσι παρεθοή-
(ει. Οὐδὲ γὰρ οἱ βασιλεῖς οὕτως οἰκείως εἶχον πρὸς
αὐτοὺς ὥστ᾽ ἐλπίσαι τινὰ παρ᾽ αὐτῶν ὠφέλειαν " ἔχα-
«to γὰρ ταὐτὸ τοῖς ἀθληταῖς ἔπασχον, ot τῇ δυνάμει
uiv ἀπηγορευχότες, αἰσχυνόμενοι δὲ παραχωρῆσαι
Ὁ διετέλουν, ἀργίᾳ καὶ ἀναπαύσει διαφέροντες τὸν ἀγῶ-
yx. Λοιπὴ δ᾽ αὐτοῖς ἐλπὶς ἦν fj παρὰ τῶν Αἰγύπτου βα-
εὐέων καὶ τοῦ Κύπρον ἔχοντος Πτολεμαίου τοῦ Λαθού-
pov , ὃς ὑπὸ τῆς μητρὸς Κλεοπάτρας τῆς ἀρχῆς ἐχπε-
σὼν εἰς Κύπρον παρεγένετο. Πέμψαντες οὖν πρὸς τοῦτον
5 οἵ Πτολεμαιεῖς παρεχάλουν ἐλθόντα σύμμαχον ἐκ τῶν
Ἀλεξάνδρου χειρῶν αὐτοὺς ῥύσασθαι χινδυνεύοντας.
Ἐπελπισάντων δ᾽ αὐτὸν τῶν πρέσθεων ὡς διαδὰς εἰς
Συρίαν ἕξει Γαζαίους συνεστῶτας μετὰ τῶν Πτολε-
μαιέων xaX Ζωΐλον, ἔτι γε μὴν Σιδωνίους καὶ πολλοὺς
Ἢ dux αὐτῶν συλλήψεσθαι λεγόντων, ἐπαρθεὶς πρὸς τὸν
ἔχπλουν ἔσπευδεν.

Y. Ἐν τούτῳ δὲ τοὺς Πτολεμαιεῖς Δηυαίνετος, πιθα-
γὺς ὧν αὐτοῖς τότε καὶ δημαγωγῶν, μεταβάλλεσθαι τὰς
quouac ἐποίησεν, ἄμεινον εἶναι φήσας ἐπ᾿ ἀδήλῳ τῷ

$5 γενησομένῳ διαχινδυνεύειν πρὸς τοὺς "IouSatouc, μᾶλλον
3 φανερὰν εἰσδέξασθαι δουλείαν, δεσπότη παραδόντας
αὑτοὺς, xol πρὸς τούτῳ μὴ τὸν παρόντα μόνον ἔχειν
πόλεμον, ἀλλὰ καὶ πολὺ μείζονα τὸν ἀπ᾽ Αἰγύπτου "
τὴν γὰρ Κλεοπάτραν οὐ περιόψεσθαι δύναμιν αὑτῷ

2 χατασχευαζόμενον Πτολεμαῖον ἐκ γειτόνων, ἀλλ᾽ ἥξειν
ix αὐτοὺς μετὰ μεγάλης στρατιᾶς" σπουδάσαι γὰρ αὖ-
τὴν ὥστε xoi τῆς Κύπρου τὸν υἱὸν ἐκθαλεῖν" εἶναι
& Πτολεμαίῳ μὲν διαμαρτόντι τῆς ἐλπίδος ἀποφυγεῖν
πάλιν εἰς τὴν Κύπρον, αὐτοῖς δὲ χίνδυνον τὸν ἔσχατον.

ᾧ Ὁ μὲν οὖν Πτολεμαῖος χατὰ τὴν πορείαν μαθὼν τὴν
τῶν Πτολεμαιέων μεταδολὴν οὐδὲν ἧττον ἔπλευσε,
καὶ χαταχθεὶς εἰς τὴν λεγομένην Συχάμινον ἐνταυθοῖ
τὴν δυνάμιν ἐξεδίβασεν. ἮΝ δὲ ὁ πᾶς στρατὸς αὐτοῦ
πεζοὶ ἅμα σὺν ἱππεῦσι περὶ τρισμυρίους, οὺς προαγα-

ὦ γὼν πλησίον τῆς Πτολεμαΐδος xai στρατοπεδευσάμε--
vx, ἐπεὶ μήτε τοὺς παρ᾽ αὐτοῦ πρέσθεις ἐδέχοντο μήτε
τῶν λόγων ἠχροῶντο, μεγάλως ἐφρόντιζεν.

δ, Ἐλθόντων δὲ πρὸς αὐτὸν Ζωΐλου τε xal τῶν
Γαζαίων xa δεομένων συμμαχεῖν αὐτοῖς πορθουμένης

ὦ αὐτῶν τῆς χώρας ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων xal ᾿Αλεξάνδρου,
λύει μὲν τὴν πολιορχίαν δείσας τὸν Πτολεμαῖον 6
Ἀλέξανδρος, ἀπαγαγὼν δὲ τὴν στρατιὰν εἰς τὴν οἰκείαν
ἐστρατήγει τὸ λοιπὸν, λάθρα μὲν τὴν Κλεοπάτραν
ἐπὶ τὸν Πτολεμαῖον μεταπεμπόμενος, φανερῶς δὲ φι-

"0 λίαν xal συμμαχίαν πρὸς αὐτὸν. ὑποχρινόμενος " xat
τετραχόσιχ δὲ ἀργυρίου τάλαντα δώσειν ὑπέσχετο, χά-
Qv ἀντὶ τούτων αἰτῶν Ζωΐλον ἐχποδὼν ποιήσασθαι τὸν
τύραννον χαὶ τὴν χώραν τοῖς Ἰουδαίοις προσνεῖιλαι,
Τότε μὲν οὖν 6 Πτολεμαῖος ἡδέως τὴν πρὸς ᾿Αλέξαν-

ANTIQ. JUD. LID. XIII. CAP. XII.

[se5,007.] 511

premerentur obsidione, aderat Zoilus , qui Stratonis turrim
Doraque occupaveral, legionem militum alens, et, quod
propter regum mutuum certamen tyrannidem affectaret ,
paulnium Ptolemaensibus auxilii ferebat. Nam neque re-
ges eis ita favebant , ut ab eis sperari aliquid subsidii pos-
set. Idem enim utrique accidebal quod athletis, qui,
viribus defecli et lassali , cedere lamen erubescentes, perse-
verant, atque quiescentes et respirantes pognam differunt.
Supererat autem illís una spes ab /Egypti regibus et Ptolemaeo
Lathuro Cyprum tenente, qui a matre Cleopatra imperio
dejectus in Cyprum se contulerat. Jgilur hunc oratum mise-
runt Ptolemaenses, ut sibi suppetias ferret , ipsosque peri-
Quumque ei
spem fecissent legati, quod in Syriam trajectus habiturus
essel Gazzeos a Ptolemaeensibus stantes et Zoilum , proter-

clitantes ex Alexandri manibus liberaret.

ea etiam Sidonios dicerent οἱ multos una cuin ipsis in
auxilium accessuros, his rebus ille elatus navigationem
adornare festipabat.

3. Interea autem Demaenetus, homo popularis eloquen-
lise , et qui tum auctoritate apud Plolemseenses valebat, fe-
cit ut sententiam illi mutarent, dicens preestare incerto
eventu periclitari cum Judaeis quam manifestam accipere
servitutem, domino se tradendo, et insuper non modo prae-
sens habere bellum, sed etiam multo majus ab /Egypto :
non enim rerum suarum adeo negligentem fore Cleopat!am
ut permissura esset Ptolemaeum vires sibi comparare ex
vicinis, sed ipsos magna manu aggressuram esse; quippe
qure filium etiam ex Cypro dejicere conetur : esse autem
Ptolemaeo, si sua spe dejectus sit, receptam rursus in Cy:
prum, ipsis vero extrenium periculum adeundum. Et
Ptolemeus quidem, cognito, dum proficisceretur , quod
Plolemoenses consilium mutarint , nihilominus navigavil ,
el in eam qua Sycamíinus dicitur appulsua, ibí cum copiis
suis exscensionem fecit. Erat autem in universum ejus
exercitus, qua peditum qua equitum, circiter triginta mil
lia : quibus prope Ptolemaidem ductis factisque castris, quum
neque ipsius legatos admilterent neque verba audirent ,

| valde anxius erat et aestuabat.

4. Postquam vero Zoilus et Gazaei ad eum venerant,
oraverantque ut sibi auxilium ferret , agris ipsorum vastatis
ab Judaeis οἱ Alexandro, obsidionem qujdem , prae metu
Ptolemai, solvit Alexander : atque abducto domum exer-
citu, deinceps astu rem gerebat , clanculum Cleopatram ad-
versus Ptolemmum accersens, aperte vero amicitiam et
societatem cum eo simulans : quin etiam quadringenta
argenti talenta daturum se promisit, ea lege ut Zoilus ty-
rannus e medio tolleretur ct regio Judaeis attribueretur. El

tum quidem Ptolemaeus, libenter inita cum Alexandro ami-

512 (592,503.)

δρον ποιησάμενος φιλίαν χειροῦται τὸν Ζωΐλον, ὕστε-

ρον δὲ ἀχούσας λάθρα διαπεμπόμενον αὐτὸν πρὸς τὴν

μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν, λύει τοὺς γεγενημένους
πρὸς αὐτὸν ὅρχους, xal προσθαλὼν ἐπολιόρχει τὴν

Πτολεμαΐδα μὴ δεξαμένην αὐτόν " καταλιπὼν δ᾽ ἐπὶ τῆς

πολιορχίας στρατηγοὺς xal μέρος τι τῆς δυνάμεως, αὖ-

τὸς τῷ λοιπῷ τὴν Ιουδαίαν χαταστρεψόμενος ὥρμησεν.

Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος τὴν τοῦ. Πτολεμαίου διάνοιαν μα-

θὼν συνήθροισε χαὶ αὐτὸς περὶ πέντε μυριάδας τῶν

10 ἐγχωρίων, ὡς δ᾽ ἔνιοι συγγραφεῖς εἰρήκασιν, ὀχτὼ,
χαὶ ἀναλαθὼν τὴν δύναμιν ἀπήντα τῷ Πτολεμαίῳ.
Πτολεμαῖος δ᾽ ἐξαίφνης ἐπιπεσὼν ᾿Ασώχει τῇ τῆς Γα-
λιλαίας πόλει σάδδασιν αἱρεῖ χατὰ κράτος αὐτὴν, xal
περὶ μύρια σώματα xal πολλὴν ἑτέραν ἔλαδε λείαν.

m — (KA') ε΄. Πειράσας δὲ xal Σέπφωριν μιχρὸν ἄπωθεν
τῆς πεπορθη μένης, πολλοὺς ἀποθαλὼν ἥει πολεμήσων
᾿Αλεξάνδρῳ. Ὑπήντησε δ᾽ αὐτῷ πρὸς τῷ ᾿Ιορδάνη ποτα-
μῷ ᾿Αλέξανδρος, περί τινα τόπον λεγόμενον ᾿Ασωφὼν,
οὐ πόρρωθεν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, καὶ βάλλεται

80 στρατόπεδον πλησίον τῶν πολεμίων. Εἶχε μέντοι τοὺς
προμαχομένους ὀχταχισχιλίους, os ἑκατονταμάχους
προσηγόρευσεν, ἐπιχάλχοις χρωμένους τοῖς θυρεοῖς.
Ἦσαν δὲ xal τοῖς τοῦ Πτολεμαίου προμαχοῦσιν ἐπί-
χαλχοι ai ἀσπίδες. Τοῖς μέντοι γε ἄλλοις ἔλαττον

25 ἔχοντες οἷ τοῦ Πτολεμαίου εὐλαδέστερον συνῆψαν εἷς
«bv. χίνδυνον᾽ θάρσος δὲ αὐτοῖς οὐχ ὀλίγον ἐποίησεν ὃ
ταχτιχὸς Φιλοστέφανος, διαδῆναι χελεύσας τὸν ποτα-
μὸν, οὗ μεταξὺ ἦσαν ἐστρατοπεδευχότες. ᾿Αλεξάνδρῳ
δὲ χωλύειν αὐτῶν τὴν διάδασιν οὐχ ἔδοξεν" ἐνόμισε

39 γὰρ, εἰ χατὰ νώτου λάδοιεν τὸν ποταμὸν, ῥᾷον αἱρή-
σειν τοὺς πολεμίους, φεύγειν Ex τῆς μάχης οὐ δυναμέ--
νους. Κατ’ ἀρχὰς μὲν οὖν παρ᾽ ἀμφοτέρων ἦν ἔργα
χειρῶν καὶ προθυμίας παραπλήσια, xal πολὺς ἐγίνετο
φόνος ἐξ ἑχατέρων τῶν στρατευμάτων. Ὑ περτέρων δὲ

δὲ τῶν ᾿Αλεξάνδρου γινομένων, Φιλοστέφανος, διελὼν
τὴν δύναμιν, δεξιῶς τοῖς ἐνδιδοῦσιν ἐπεχούρει" μηδενὸς
δὲ τῷ χλιθέντι μέρει τῶν ᾿Ιουδαίων προσδοηθοῦντος,
τούτοις μὲν συνέδαινε φεύγειν, μὴ βοηθούντων μηδὲ
τῶν πλησίον, ἀλλὰ κοινωνούντων τῆς φυγῆς, οἱ δὲ τοῦ

40 Πτολεμαίου τἀναντία τούτων ἔπραττον. Ἑπόμενοι
γὰρ ἔχτεινον τοὺς Ἰουδαίους, xal τὸ τελευταῖον τρα-
πέντας αὐτοὺς ἅπαντας ἐδίωχον ol φονεύοντες , ἕως οὗ
xal 6 σίδηρος αὐτοῖς ἠμδλύνθη χτείνουσι xal αἱ χεῖρες
παρείθησαν. Τρισμυρίους γοῦν ἔφασαν ἀνδρῶν ἀπο-

45 θανεῖν, (Τιμαγένης δὲ πενταχισμυρίους εἴρηχε,) τῶν δὲ
ἄλλων τοὺς μὲν αἰχμαλώτους ληφθῆναι, τοὺς δ᾽ εἷς τὰ
οἰκεῖα διαφεύγειν χωρία.

ς΄. Πτολευαῖος δὲ μετὰ τὴν νίχην προσχαταδραμὼν
τὴν χώραν, ὀψίας ἐπιγενομένης ἔν τισι χώμαις τῆς

so Ἰουδαίας χατέμεινεν' ἃς γυναιχῶν εὑρὼν μεστὰς xal

γηπίων, ἐχέλευσε τοὺς στρατιώτας ἀποσφάττοντας αὐ-
τοὺς καὶ χρεουργοῦντας ἔπειτα εἰς λέδητας ζέοντας
ἐνιέντας τὰ μέλη ἀπάρχεσθαι. Τοῦτο δὲ προσέταξεν,
ἵν᾽ οἱ διαφυγόντες ἐκ τῆς μάχης xal πρὸς αὐτοὺς ἐλθόν--

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. IB.

l'e57,655.]
cilia, Zoilum in potestatem suam redigit : verum postes,
ubi audivit Alexandrum clam ad matrem suam Cleopatram
nuncios mittere, solvit quod ei prasstiterat jusjurandum,
et Ptolemaidem , qua eum non admiserat, aggressus obsi-
det : atque relictis in obsidione ducibus et parte copiarum,
ipse cum reliquis ad Judzeam populandam profectus est.
Alexander autem, intellecta mente Ptolemaei , coegit et ipse
ad quinquaginta incolarum millia, aut, ut scriptores qui-
dam tradiderunt , octoginta; et assumptis copiis Ptolemzo
obviam proficiscitur. Ptolemaus vero Asochin Galile»
urbem sabbato de improviso adortus expugnat , et circiter
decem corporum millia multamque aliam praedam capit.

(XXI.) 5. Deinde Sepphorim tentavit, quae ab ea quam
populatus erat prope aberat , multisque ibi amissis Ptolemai-
dem abiit , conflicturus cum Alexandro. Ei autem occurrit
Alexander apud Jordanem fluvium , ad locum quendam pe
mine Aaophon, non longe ab Jordane fluvio, et prope ho-
Sles castra metatur. Ceterum habebat in prima acie octo
pugnatorum millia, quos hecatontamachos ( centum ho-
minum impetum sustinentes ) appellabat , qui scutis are
tectis utebantur. Itemque Ptolem:i prima acies lectos
eere clypeos gestabat. Veruntamen ceteris quidem rebus
inferiores erant Ptolemaenses, eoque timidius periculum
subierunt : sed non parum eis audaciae addidit Philoste-
pbánus aciei ordinand;e praefectus, jubens transire flu-
vium qui inter castra positus erat. Alexander vero eos
exitu prohibendos non existimavit : nam facilius hostes,
si fluvium a tergo haberent, se superaturum esse credidit ,
quod ex prelio fugere nequirent. Et principio quidem
inter eos anceps erat et manibus et animis preelium ; ma-
gnaque utriusque exercitus facta erat czedes. Quum autem
superiores evaderent Alexandri milites, Philostephanos,
partitus copias suas , cedentibus commodo subsidia mitle-
bat ; ac nemine inclinanti Judeorum parti succurrente, fiebat
ut hi fugerent, ne iis quidem, qui proximi erant, subve-
nientibus , sed simul cum eis in fugam se conjicientibus at
Ptolem:eenses contra atque illi faciebant. Nam Judzis in-
stantes eos occidebant , et ad extremum omnes in fugam
actos persequebantur, tanta strage edita, ut eis et ferrum
obtunderetur et manus delassarentur. Quippe triginta
hominum millia occisa retulerunt, ( at Timagenes diit
quinquaginta millia, ) atque ceteros partim captos esse par-
tim domum fuga dilepsos.

6. Ptolemeeus vero , post victoriam regionem populatus,
vespere mansit in quibusdam Judae pagis, quos femina-
rum et infantum plenos nactus, militibus imperavit ut
eos jugularent et (rustatim dissecarent , et quum membra-
tiin in ferventia ahena eos conjecissent , libamenta facerent.
Hoc autem mandavit , ut qui ex preelio elapsi fuerint et δὲ

(05, 564.)

τες σαρχοφάγους ὑπολάδωσιν εἶναι τοὺς πολεμίους. χαὶ

διὰ τοῦτο ἔτι μᾶλλον αὐτοὺς χαταπλαγῶσι ταῦτ᾽ ἰδόν-

τας. Λέγει δὲ καὶ Στράδων καὶ Νιχόλαος ὅτι τοῦτον
αὐτοῖς ἐλρήσαντο τὸν τρόπον, χαθὼς χἀγὼ προείρηχα.

P "EXa6e δὲ xol τὴν Ἰ]τολεμαΐδα χατὰ χράτος, ὡς καὶ
ἐν ἄλλοις φανερὸν πεποιήχαμεν.

ΚΕΨ. Γ΄.

Κλεοπάτρα δ᾽ δρῶσα τὸν υἱὸν αὐξανόμενον, xal τήν
1t Ἰουδαίαν ἀδεῶς πορθοῦντα xai τὴν ᾿Γαζαίων πόλιν
ὑπήχοον ἔχοντα, περιιδεῖν οὐχ ἔγνω τοῦτον ἐπὶ ταῖς πύ-

pug ὄντα, xal ποθοῦντα τὴν τῶν Αἰγυπτίων ἀρχὴν
ust γενόμενον, ἀλλὰ παραχρῆνα καὶ μετὰ ναυτιχῆς
xn πεζιχῆς δυνάμεως ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξώρμησεν, ἡγεμόνας
τς ὅλης στρατιᾶς ἀποδείξασα Χελχίαν xai "Avaviav
-οὺς Ἰουδαίους. Τὰ δὲ πολλὰ τοῦ πλούτου xai τοὺς
I; υἱωνοὺς xaX διαθήχας πέλψασα Κώοις παρέθετο. Κε-
λεύσασα δὲ τὸν υἱὸν ᾿Αλέξανδρον στόλῳ μεγάλῳ περι-
πλεῖν εἰς Φοινίχην ἢ Κλεοπάτρα. μεταστάσης αὐτῆς
ἦχεν εἰς Πτολεμαΐδα: μὴ δεξαμένων δὲ αὐτὴν τῶν
ΠΙτολευαιέων ἐπολιόρχει τὴν πόλιν. Πτολεμαῖος δ᾽
9 ἀπελθὼν ἐχ τῆς Συρίας εἰς Αἴγυπτον ἔσπευσεν, αἰφνι»
jux αὐτὴν οἰόμενος κενὴν οὖσαν στρατιᾶς χαθεξειν.
Ἀλλὰ διαμαρτάνει τῆς ἐλπίδος, ΚΚατὰ τοῦτον δὴ τὸν
j gv συνέδη xaX Χελχίαν, τὸν ἕτερον τῶν τῆς Κλεο-
τάτρας ἡγεμόνων, ἀποθανεῖν περὶ Κοίλην Συρίαν,
$ διώχοντα Πτολεμαῖον.

LE Ἀχούσασα δ᾽ ἣ Κλεοπάτρα τὴν ἐπιχείρησιν τὴν
τοῦ υἱοῦ χαὶ ὅτι τὰ περὶ τὴν Αἴγυπτον οὐ, ὃν προσε-
ὄόχα τρόπον προχεχώρηχεν αὐτῷ, πέμψασα μέρος τῆς
«τρατιᾶς ἐξέδαλεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ,ώρας. Καὶ ὁ μὲν

xci. Αἰγύπτου πάλιν ὑποστρέψας τὸν χειμῶνα διέ-
τριδεν ἐν l'atn. Κλεοπάτρα δ᾽ ἐν τούτῳ τὴν ἐν Π΄τολε-
μαΐδι φρουρὰν ἐκ πολιορχίας λαμθάνει xa τὴν πόλιν.
Ἀλεξάνδρου δ᾽ αὐτῇ μετὰ δώρων προσελθόντος xat
θεραπείας ὁποίας ἄξιον ἦν, πεπονθότος μὲν χαχῶς ὑπὸ
ὃς Πτολεμαίου, χαταφυγῆς δ᾽ οὐχ ἄλλης à ταύτης εὐπο--
(üvroc , τινὲς μὲν τῶν φίλων xai ταῦτα συνεθούλευον
αὐτὴν λαδεῖν, xal τὴν γώραν ἐπελθοῦσαν κατασχεῖν,
xd μὴ περιιδεῖν ἐπὶ ἑνὶ ἀνδρὶ τοσοῦτον πλῆθος ἀγαθῶν
Ἰουδαΐων χεΐμενον. Ἀνανίας δὲ συνεβούλευε τούτοις
ᾧ ἐναντία, λέγων « ἄδικα ποιήσειν αὐτὴν, εἶ σύμμαχον
ἄνθρωπον à ἀφαιρήδεται χῆς ἰδίας ἐξουσίας xal ταῦτα
συγγενῆ ἡμέτερον. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖν σε βούλομαι, φησὶν,
τι τὸ πρὸς τοῦτον ἄδιχον E χθροὺς ἅπαντας ἡμᾶς σοι
τοὺς Ἰουδαίους χαταστήσει. » Ταῦτα δὲ Avaviou πα-
& ῥαχαλέσαντος, ἢ Κλεοπάτρα πείθεται μηδὲν ἀδιχῆσαι
τὸν Ἀλέξανδρον, ἀλλὰ συμμαχίάν πρὸς αὐτὸν ἐποιή-
σατο ἐν Σχυθοπόλει τῆς Κοίλης Συρίας.

Υ. Ὁ δὲ τῶν ἐκ Πτολεμαίου φόδων ἐλευθερωθεὶς

στρατεύεται μὲν εὐθὺς ἐπὶ τὴν KoDity Συρίαν, αἱρεῖ δὲ

Ὁ Γάδαρα πολιορκήσας δέκα μησίν. Αἰρεῖ δὲ xat Ἅμα-

βοῦντα, μέγιστον ἔρυμα τῶν ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην χατῳ--

χημένων, ἔνθα xal τὰ χάλλιστα xal σπουδῆς ἄξιχ
JOSEPBUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XIIf. CAP. ΧΗ.

[e65,000.] δ ἃ
ipsos venerint, hostes humana carne vesci arbitrarentur , et
ea re ii qui viderent magis perterrefierent. Ceterum Strabo
quoque refert et Nicolaus quod eos hoc modo acceperit ut

ego memoravi. Ad hec Ptolemaidem vi expagmavit , ut

etiam alibi indicavimus.

CAP. XIII. (XXI)

Cleopatra aatem videns filium crescere, et Jadzam ar-
bitrati suo vastare, urbemque Gazeeorum in sua postestate
liabere, statuit non adeo sui negligens csse ut éum patere-
tur, quum jam ad portas esset, majorque factus Egypti
imperium cuperet ; sed confestim cum navalibus pedestri-
busque copiis adversus eum proficiscilar , mandata tolius
exercitus cura Chelcie et Ananim Judsmis. Magnam au-
tem facultatum suarum partem, nepotesque et testamen-
tum ad Coos depositum misit; jassoque filio suo Ale-
xandro in Plicenicen ingenti com classe navigare, Cleo-
patra, quum ea regio deditionem fecisset, ad Ptolemai-
dem venit : sed ab Ptolemaensibus non admissa, urbem
obsidebat. Ptolemaus vero, a Syria profectus , in Egyptum
properavit , existimans ab exercitm vacuam posse de im-
proviso opprimi. Sed eum spes fefellit. Eodem tempore
accidit ut Chelcias, alter Cleopatree dux, moreretur in
Cale-Syria , dum Ptolemzum persequitur.

2. At Cleopatra , audito filii copatu, et ut in Egypto non
qualem sperabat successum res habuissent , missa exer-
cilus parle eum illa regione expulit. Atque ille qui-
dem, ab JEgvpto iterum reversus, Gazm hiemabst. Cleo-
patra interea Ptolemaidis praesidium urbemque obsidione
capit. Quum autem eam Alexander adiisset cum muneri-
bus et quali decebat cultu, quippe qui a Ptolemeo male
mulcatus esset , et aliud perfugium nullum baberet , qui-
dam amicorum Cleopatra ei suadebaut ut et dona accipe-
ret, et regionem impetu in eam facto occuparet; neque
permitteret ut tanta strenuorum Judazorum multitudo uni
viro pareret. — Verum Ananias longe aliler consulebat,
dicens « injuste facturam si socium hominem sua potestate
privaret, idque cogbatum nostrum. Non enim ignorare
te volo, inquit, quod, si huic facta fuent injuria, nos omnes
Judzos tibi habebis hostes. » Qui quum admonuisset
Ananias , adducta est. Cleopatra ut Alexandrum non viola-
rel; quin societatem cum eo fecit Scythopoli in Calo-
Syria.

3. Hle vero, Ptolemeei metu liberatus , continuo exerci-
tuin. ducit in Coelen-Sgriam, et Gadara deceim mensium
obsidione expugnat. Insuper et Amathuntem capit, mu
nilionem omnium qua trans Jordanem site erant maxj-
mam , nbi rerum suarum pulcerrimas et carissimas Theodo-

2

814 (004,505.)

APXAIOAOTIAX BIBA. Π΄. ΚΕΦ, IT.

[669---471.}

Θεόδωρος ὁ Ζήνωνος εἶχεν. Ὃς οὐ προσδοχῶσιν ἐπι- | rus Zenonis filius habebat. Is, J üdeos necopinantes ag-

πεσὼν τοῖς Ιουδαίοις μυρίους αὐτῶν ἀποχτείνει xal
τὴν ἀποσχευὴν ᾿Αλεξάνδρου διαρπάζει. Ταῦτα μὲν
οὖν οὐ χαταπλήττει τὸν Ἀλέξανδρον, ἀλλ᾽ ἐπιστρα-
& τεύει τοῖς ἐπιθαλαττίοις μέρεσι. “Ῥαφία xal ᾿Ανθηδόνι,
ἣν ὕστερον μὲν Ἡρώδης ὃ βασιλεὺς ᾿Αγριππιάδα με-
τωνόμασε, xal κατὰ χράτος εἷλε xai ταύτην. Ὁρῶν
δὲ τὸν Πτολεμαῖον ἐκ τῆς Γάζης εἰς Κύπρον ἀναχεχω-
ρηχότα, τὴν δὲ μητέρα αὐτοῦ Κλεοπάτραν εἰς Αἴγυ-

10 πτον, ὀργιζόμενος δὲ τοῖς Γαζαίοις ὅτι ]τολεμαῖον ἐπε-
χαλέσαντο βοηθὸν, ἐπολιόρχει τὴν πόλιν xal τὴν χώραν
αὐτῶν προενόμευσεν, ᾿Απολλοδότου δὲ, τοῦ στρατηγοῦ
τῶν Γαζαίων, μετὰ δισχιλίων ξένων xol μυρίων οἶχε-
τῶν νύχτωρ ἐπιπεσόντος τῷ τῶν Ἰουδαίων στρατοπέ-

Ι6 δῳ, ἐφ᾽ ὅσον μὲν ὁπῆρχεν dj νὺξ, ἐνίχων οἱ Γαζαῖοι, δό-
χησιν παρέχοντες τοῖς πολεμίοις ὡς ἐπεληλυθότος αὐτοῖς
Πτολεμαίου" γενομένης δ᾽ ἡμέρας xat τῆς δόξης ἐλεγ--
θείσης, μαθόντες οἱ Ἰουδαῖοι ταληθὲς, ἐπισυστρέφονται
xat τοῖς Γαζαίοις προσθαλόντες ἀναιροῦσιν αὐτῶν περὶ

30 “Λἰλίους. Τῶν δὲ [᾿αζαίων ἀντεχόντων χαὶ μήτε ὑπὸ
τῆς ἐνδείας μήτε ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἀνχιρουμένων
ἐνδιδόντων, {πᾶν γὰρ ὁτιοῦν ὁπέμενον παθεῖν ἢ ὑπὸ τῷ
πολεμίῳ γενέσθαι.) προσεπήγειρεν αὐτῶν τὴν εὐψυ-
iav xal Δρέτας 6 ᾿λράδων βασιλεὺς, ἐπίδοξος ὧν

25 ἥξειν αὐτοῖς σύμμαγος ἐπαγγειλάμενος. ᾿Αλλὰ συνέδη
πρῶτον τὸν ᾿Απολλόδοτον διαφθαρῆναι" Λυσίμαχος
γὰρ 9 ἀδελφὸς αὐτοῦ. ζηλοτυπῶν αὐτὸν ἐπὶ τῷ παρὰ
τοῖς πολίταις εὐδοκιμεῖν, χτείνας αὐτὸν xal στρατιωτι-
χὸν συγχροτήσας, ἐχδίδωσιν ᾿Αλεξάνδρῳ τὴν πόλιν. Ὁ

80 δ᾽ εὐθὺς μὲν εἰσελθὼν ἠρέμει, μετὰ δὲ ταῦτα τὴν δύ-
ναμιῖν ἐπαφῆχε τοῖς Γαζαίοις, ἐπιτρέψας τιμωρεῖν αὐ-
τούς. Οἱ δὲ ἄλλοι ἀλλαχῇ τραπόμενοι τοὺς Γαζαίους
ἀπέχτειναν' ἦσαν δ᾽ οὐδ᾽ ἐκεῖνοι τὰς ψυχὰς ἀγεννεῖς,
ἀλλὰ χαὶ τοῖς παραπίπτουσιν ἀμυνόμενοι τοὺς Ἰ͵ουδαίους

85 οὐχ ἐλάττονας αὐτῶν διέφθειραν. "ἕνιοι δὲ μονούμενοι
τὰς οἰχίας ἐνεπίμπρασαν, ὡς μηδὲν αὐτῶν λάφυρον εἷ-
ναι τοῖς πολεμίοις λαθεῖν" οἱ δὲ xal τῶν τέχνων xal γυ-
ναιχῶν αὐτόχειρες ἐγίνοντο, τῆς ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς αὐτοὺς

δουλείας οὕτως ἀπαλλάττειν ἠναγχασμένοι. 'Γῶν δὲ

40 βουλευτῶν ἦσαν οἱ πάντες πενταχόσιοι, συμφυγόντες
εἰς τὸ τοῦ Ἂ πόλλωνος ἱερόν (συνεδρευόντων γὰρ τὴν
ἐπίθεσιν συνέθη γενέσθαι") ὁ δ᾽ ᾿Αλέξανδρος τούτους
τε ἀναιρεῖ xal τὴν πόλιν αὐτοῖς ἐπικατασχάψας ὑπέ--
στρεψεν εἰς ἱΙεροσύλυμα,, ἐνιαυτῷ πολιορχήσας.

4 ὃ΄, Ὑπὸ τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον χαιρὸν καὶ Ἀντίοχος
6 Γρυπὸς ἐπιχληθεὶς ἀποθνήσχει ὑπὸ ἩἩραχλέωνος
ἐπιθουλευθεὶς, βιώσας μὲν ἔτη τεσσαράχοντα xal πέντε,
βασιλεύσας δ᾽ ἐννέα xal εἴχοσι. Διαδεξάμενος δὲ τὴν
βασιλείαν ὃ παῖς αὐτοῦ Σέλευκος ἐπολέμει μὲν τῷ τοῦ

60 πατρὸς ἀδελφῷ Ἀντιόχῳ, ὃς ἐπεχαλεῖτο Κυζιχηνὸς,
ιγιχήσας δ᾽ αὐτὸν xal λαδὼν ἀπέντεινε. Μετ᾿ οὐ πολὺ
δὲ τοῦ Κυζικηνοῦ παῖς ᾿Αντίοχος, 6 Εὐσεδὴς καλούμε--
νος, παραγενηθεὶς εἰς Ἄραδον καὶ περιθέμενος διάδημα
πολεμεῖ τῷ Σελεύχῳ, xai χρατήσας ἐξήλασεν αὐτὸν ἐξ

gressus, decem eorum millia interíicit, et Alexandri im-
pedimenta depradatur. Tamen his Alexander non est at-
tonitus, sed in maritimas oras, Raphiam et Anthedonem
(cui postea rex Herodes Agrippiadi nomen imposuit), expe-
ditionem facit, quam et ipsam vi cepit. Quumque videret
Ptolemzum a Gaza in. Cyprum, ejusque matrem Cleopa-
tram in /Egyplum recessisse, iratus Gazzis, quod Ptole-
mzei opem implorassent, urbem obsidebat agrumque eorum
vastabat. Apollodotus vero, Gaz&orum dux , cum duobus
peregrinorum millibus et decem millibus domesticorum
noctu Judzorum castra invasit, ac quantisper nox eral,
vincebant Gazsi, hostes in eam opinionem adducenies,
ut crederent Ptolemaeum esse qui ipsos adortus esset ; ve-
rum orta die , animisque errore liberatis , ubi rei veritatem
intellexerunt Judei, sese iu unum conglobant , facioque
in Gazeos impetu eorum circiter mille interfciunt. Quum
autem Gazzi resisterent, δὲ nec ob inopiam nec ob caeso-
rum multitudinem cederent, ( nam vel quodvis potius per-
ferre in animum inducebant quam in hostis potestatem re-
digi, ) eis erigit animos et alacritatem Arelas Arabum res,
quem sibi auxilio venturum sperabant, quod ita promi
serat. Sed accidit ut Apollodotus ante perimeretur : nam
Lysimachus ejus frater, ei ex invidia obtrectans , quoniam
apud cives gratia valebat , eum interfeciL, et collecto milite
urbem Alexandro tradidit. Atqui ille quum primum in-
gressus est placide se gerebat ; verum postea milites in Ga
zwos immisit, et eos ulcisci permisit. Hi autem alii alio
versi Gazzeos interfeeere : quanquam ne Gazzi quidem se-
gnes animos praebuerunt , quin in se irruentibus ita restite-
runt, ut Judeorum non paueiores oeciderint quam quot
erant ipsi. Nonnulli vero deserti domos incenderunt , ne
ulla ex eis spolia superessent quibus potirenlur hostes :
erant etiam qui liberos uxoresque suis manibus perimerent,
coacti eos ab hostium servitute italiberare. Erant autem
consiliariorum omnino quingenti, qui iu Apollinis fanum
confugerunt : (nam accidit ut, dnm capta urbs est , senatus
haberetur :) eos vero etiam interfecit Alexander, et urbe in
illos diruta revertit Hierosolyma, postquam eam unum
annum obsederat.

4. Ceterum sub id ipsum tempus eliam Antiochus,
Grypus cognominatus, moritur ex insidiis Heracleonis,
quum annos vixisset quinque οἱ quadraginta, regnassel
vero novem et viginti. Quum autem Seleucus ejus filios ei
in regnum successisset , bellum adversus Antiochum move
bat , patris fratrem, cui cognomen erat Cyziceno, ipsum«ue
victum et captum morte multabat. Non ita multo post
Cyaiceni filius Antiochus, cognomento Pius, quum Aradum
pervenisset et diadema sibi imposuisset, Seleuco bellum
infert, οἱ superatum ex universa Syria expulit. At ille,

895—597.)

ἁπάσης τῆς Συρίας. ὋὉ δὲ φυγὼν εἰς Κιλικίαν xal
τενόμενος ἐν τῇ Μόψου ἑστία πάλιν αὐτοὺς εἰσέπραττε
τρήματα. Ὁ δὲ τῶν Μοψουεστιέων δῆμος ἀγαναχτή-
cac, ὑφῆψεν αὐτοῦ τὰ βασίλεια xai διέφθειρεν αὐτὸν
μετὰ τῶν φίλων. ᾿Δντιόχου δὲ τοῦ Κυζικηνοῦ παιδὸς
βχσιλεύοντος τῆς Συρίας, ᾿Αντίοχος ὃ Σελεύχου ἀδελφὸς
ixgépet πόλεμον πρὸς αὐτὸν, xal νικηθεὶς ἀπόλλυται
μετὰ τῆς στρατιᾶς. Μετὰ δ᾽ αὐτὸν ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ
Φίλιππος ἐπιθέμενος διάδνημα μέρους τινὸς τῆς Συρίας
ι ἐβασίλευσε. Πτολεμαῖος δὲ ὃ Λάθουρος τὸν τέταρτον
αὐτοῦ ἀδελφὸν Δυμμήτριον, τὸν Εὔκαιρον λεγόμενον, ix
Κνίδου μεταπεμι ψάμενος κατέστησεν ἐν Δαμασχῷ βα-
σιλέα, 'Γούτοις δὲ τοῖς δυσὶν ἀδελφοῖς χαρτερῶς ἄνθι-
στάμενος ᾿Αντίοχος ταχέως ἀπέθανεν Λαοδίκη γὰρ
ἑλὼν σύμμαχος τῇ τῶν Γαλαδηνῶν βασιλίσση, Iao-
low, πολεμούση, μαχόμενος ἀνδρείως ἔπεσε. Τὴν δὲ
Συρίαν χατεῖγον ol δύο ἀδελφοὶ Δημήτριος χαὶ Φίλιπ'
πῆς, χαθὼς ἐν ἄλλοις δεδήλωται.
c. Ἀλέξανδρος δὲ τῶν οἰχείων πρὸς αὐτὸν στασια-
3 πάντων (ἐπανέστη γὰρ ἐπ᾽ αὐτὸν τὸ ἔθνος) τῆς ἑορτῆς
ἀγομένης, xal ἑστῶτος αὐτοῦ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ xat θύειν
μέλλοντος, χιτρίοις αὐτὸν ἔδαλλον, νόμου ὄντος παρὰ
τοῖς Ἰουδαίοις ἐν τῇ σχηνοπηγία ἔχειν ἕχαστον θύρσους
Ex φοινίκων xat χετρίων, (δεδηλώχαμεν δὲ xal ταῦτα ἐν
5 ἴλοις,) προσελοιδόρησαν δ᾽ αὐτὸν ὡς ἐξ αἰχμαλώτου
γεγονότα καὶ τῆς τιμῆς χαὶ τοῦ θύειν ἀνάξιον. Ἐπὶ
τούτοις ὀργισθεὶς χτείνει μὲν αὐτῶν περὶ ἑξαχισχιλίους,
ὀρύφαχτογ δὲ ξύλινον περὶ τὸν βωμὸν xat τὸν ναὸν
βαλλόμενος μέχρι τοῦ θριγκοῦ, εἰς ὃν μόνοις ἐξῆν τοῖς
* ἱερεῦσιν εἰσιέναι, τούτῳ τὴν τοῦ πλήθους ἐπ᾽ αὐτὸν
ἀπέφραττεν εἴσοδον. , Etptge δὲ xal ξένους, Πισίδας
καὶ Κίλιχας- Σύροις γὰρ πολέμιος ὧν οὐκ ἐχρῆτο. Ka-
ταστρεψάμενος δὲ τῶν Ἄράδων Μωαθίτας xai ᾿΄͵αλχα-
δίτας εἰς φόρου ἀπαγωγὴν χατέρριπτε xai ᾿Αμαθοῦντα,
& Θεοδώρου μὴ τολιυῶντος αὐτῷ συμδαλεῖν. Συνάψας
δὲ μάχην πρὸς Ὀδέδαν τὸν 'Apabow βασιλέα, xat
κεσὼν εἷς ἐνέδραν ἐν χωρίοις τραχέσι χαὶ δυσθάτοις,
ὑπο πλήθους καμήλων εἷς βαθεῖαν χατερράχθη φάραγ-
γα χατὰ T ἄδαρα κώμην τῆς Γαλααδίτιδος, χαὶ μόλις
& αὐτὸς διασώζεται. Φεύγων δ᾽ ἐχεῖθεν εἰς Ἱεροσόλυμα
παραγίνεται’ χαὶ πρὸς τὴν χακοπραγίαν. αὐτοῦ ἐπιθε--
μένου τοῦ ἔθνους, πολεμήσας πρὸς αὐτὸ ἔτεσιν ἕξ
ἀγαιρεῖ τῶν Ἰουδαίων οὐκ ἔλαττον πέντε μυριάδων.
Παραχαλοῦντος δὲ παῦσαι τὴν πρὸς αὐτὸν δυσμένειαν,
6 ἔτι μᾶλλον ἐμίσουν αὐτὸν διὰ τὰ συμθεῦ βηχκότα᾽ πυν-
θχνομένου δ᾽ αὐτοῦ τὸ ὀφεῖλον γενέσθαι, πάντες 260n-
σαν ἀποθανεῖν αὐτὸν, καὶ πρὸς Δημήτριον τὸν Εὔχαι-
ρὸν ἔπεψαν, παρακαλοῦντες αὐτὸν ἐπὶ σναμαχίαν.

KE. ΙΔ΄.

Ὃ δὲ, μετὰ στρατοῦ ἐλθὼν xal παραλαδὼν τοὺς
bu ἐπικαλεσαμένους, τ περὶ Σίκιμα πόλιν ἐστρατοπέδευσεν.
Ἀλέξανδρος δὲ μετὰ μισθοφόρων ἑξαχισχιλίων καὶ

διακοσίων, Ἰουδαίων τε περὶ δισμυρίους οἵ ἐφρόνουν τὰ

ΓΟ

-—
Le

ANTIQ. JUD. LIB.

ΧΗ]. CAP. XIV.

quum fuga delatus essel. in Ciliciam el in Mopsuestiam re-
ceplus, iterum ab eis pecunias exigebat. Populus vero
Mopsuestiensis írritatus regie ipsius flammas subjecit ,
ipsumque cum amicis perire fecit. Quum autem Antiochus
Cyziceni filius in Syria regnaret, Antiochus Seleuci frater
bello eum adoritur, victusque vitam simul et exercitum
amittit.

[671,67}.]}] 515

Post eum vero frater ejus Philippus, imposilo si-
bi diademate, in parte Syriae regnavit. Interim Plolemeus
Latliurus quartum ejus fratrem. Demetrium, qui Euczerus
dicebatur, accitum e Cnido regem apnd Damascum consti-
tuit. His autem daobus fratribus quum Antiochus strenue
resisteret, brevi diem obiil supremum : nam in auxilium
vepiens 'Laodices Galadenorum reginz , adversus Partlios
bellum gerenti , fortiter dimicans cecidit.
fratres, Demetrius et Philippus ,
alibi narratum esl.

Syriam vero duo
imperio tenebant, sicut

ὁ, Quod autem ad Alexandrum atliuet , quum in ipsum
sedilionem sui movissent, (in eum enim gens insurrevit,)
dum festum ageretur, et ipse are astaret rem divinam
facturus, citriis eum petebant, more apud Judaeos obtinente
in Umbraculorum festo , ut singuli ramos ferrent palmarum
et citriorum, (id quod alibi declaraviinus,) atque convicia ei
dixerunt , quasi ex capliva genitus esset, ideoque lionore
pontificali et sacra faciendi potestale indignus. — Istis iratus
occidit eorum ad sex millia, et exstructo seplo ligneo
circa aram et eam templi partem , intra quam solis sacerao-
tibus ingredi fas erat , hac ratione multitudinis ad se adi-
tum obstruxit. Alebat etiam peregrinos milites, Pisidas et
Cilicas : nam Syris quidem, quod eis erat. infensus, non
ulebatur. Item quum Moabilas et Galaaditas, qui Arabes
sunt, subegissel , ut inde tributum exigeret, demolitus est
etiam Amathuntem , non audente Theodoro manus cum eo
conserere. Congressus autem cum Obeda Arabum rege,
inque insiJias delatus in locis asperis et difficilibus, a multi-
ludine camelorum in vallem profundam detrusus est apud
Gadara pagum Galaadilidis , et ipse egre evasit. Quumque
inde fugeret, Hierosolyma pervenit : atque przter acce-
ptam cladem a gente lacessitus, bello cum ea sex annos
gesto , occidit Judseeorum non minus quinquaginta millia. Ac
dum eos ul simultatem adversus ipsum deponant hortatur,
eo magis eum oderunt propter ea quie acciderant mala : ro-
gantique quid faclo opus esset, omnes clamarunt ut mo-
reretur ; οἱ ad Demetrium Eucerum miserunt qui ipsum in
auxilium asciscerent.

CAP. XIV. (XXII.)

At ille, cum exercitu profectus , iisque assumplis qui se
acciverant, apud urbem Sicima castra fecit. Alexander
vero cum mercenariorum sex millibus et ducentis, adjun-
ctis Judeorum circiter vigiuti millibus qui ipsius partes

93.

516 (w97,595.)

ἐκείνου, παραλαδὼν, ἀντεπύει τῷ Δημητρίῳ" τούτῳ δ᾽
ἧσαν ἱππεῖς μὲν τρισχίλιοι , πεζῶν δὲ μυριάδες τέσσα-
ptc. Πολλὰ μὲν οὖν ἑχατέροις ἐπράχθη, τοῦ μὲν
ἀποστῆσαι τοὺς μισθοφόρους ὡς ὄντας “Ἕλληνας πει-
b ρωμένου, τοῦ δὲ τοὺς σὺν Δημητρίῳ ᾿Ιουδαίου. Μη-
δετέρου δὲ πεῖσαι δυνηθέντος, ἀλλ᾽ εἷς μάχην συμθα-
λόντων, νιχᾷ Δημήτριος’ xal ἀποθνήσχουσι uiv οἵ
᾿Αλεξάνδρου μισθοφόροι πάντες, πίστεώς τε ἅμα καὶ
ἀνδρείας ἐπίδειξιν ποιησάμενοι. πολλοὶ δὲ χαὶ τῶν

10 Δημητρίου στρατιωτῶν.
β΄. Φυγόντος δ᾽ ᾿Αλεξάνδρου εἰς τὰ ὄρη, κατ᾽ οἶχτον
τῆς μεταδολῆς συλλέγονται παρ᾽ αὐτῷ Ἰουδαίων Ea-
χισχίλιοι,. Καὶ τότε μὲν δείσας ὑπεχώρει Δημήτριος,
μετὰ δὲ ταῦτα Ἰουδαῖοι ἐπολέμουν Ἀλεξάνδρῳ, xal
15 γικώμενοι πολλοὶ ἀπέθνησχον ἐν ταῖς μάχαις. Κατα-
Ἀλείσας δὲ τοὺς δυνατωτάτους αὐτῶν ἐν Βεθόμη πόλει
ἐπολιόρχει, Λαβὼν δὲ τὴν πόλιν xal γενόμενος ἐγχρα-
τὴς αὐτῶν ἀπήγαγεν εἷς ἹἹεροσόλυμα, xal πάντων
ὠμότατον ἔργον ἔδρασεν. “Κιστιώμενος γὰρ ἐν ἀπό-
90 πτῳ μετὰ τῶν παλλαχίδων ἀνασταυρῶσαι προσέταξεν
αὐτῶν ὡς ὀχταχοσίους, τοὺς δὲ παῖδας αὐτῶν xal τὰς
γυναῖχας ἔτι ζώντων παρὰ τὰς ἐχείνων ὄψεις ἐπέσφατ-
τεν, ὑπὲρ μὲν ὧν ἠδίκητο ἀμυνόμενος, ἄλλως δὲ ὑπὲρ
ἄνθρωπον ταύτην εἰσπραττόμενος τὴν δίχην, εἰ xal τὰ
35 μάλιστα, ὅπερ ἦν εἰχὸς, ἐταλαιπωρήθη τοῖς πρὸς
αὐτὸν πολέμοις καὶ εἰς τοὔσγατον ἦλθε κινδύνου ψυχῆς
τε πέρι χαὶ βασιλείας, οὐχ ἀρχουμένων ἀγωνίζεσθαι
χατὰ σφᾶς αὐτοὺς, ἀλλὰ xal ἀλλοφύλους ἐπαγόντων,
xal τὸ τελευταῖον εἰς τοῦτο ἀνάγχης ἀγόντων, ὥστε ἣν
80 κατεστρέψατο γὴν ἐν Μωαδίτιδι καὶ Γαλααδίτιδι, xol
τὰ ἐν αὐτῇ χωρία τῶν ᾿Αιράδων τῷ βασιλεῖ παραδοῦναι,
ὅπως ἂν μὴ ξυνάρηται σφίσιν εἷς τὸν xav' αὐτοῦ πόλε--
μον, ἄλλα τε μυρία εἰς ὕδριν αὐτοῦ καὶ ἐπήρειαν πρα-
ξάντων. Ἀλλ᾽ οὖν οὐχ ἐπιτηδείως δοχεῖ ταῦτα δρᾶσαι"
85 ὥστε διὰ τὴν τῆς ὠμότητος ὑπερθολὴν ἐπιχληθῆναι
αὐτὸν παρὰ τῶν ᾿Ιουδαίων Θραχίδαν. Οἱ δ᾽ ἀντιστα-
σιῶται αὐτοῦ, τὸ πλῆθος ὄντες περὶ ὀχταχισχιλίους,
εὔγουσι νυχτὸς, xai παρ᾽ ὃν ἔζη χρόνον ᾿Αλέξανδρος
ἴσα, ἐν τῇ φυγῇ. Καὶ οὗτος μὲν ἀπηλλαγμένος τῆς ἐκ
40 τούτων ταραχῆς μετὰ πάσης τὸ λοιπὸν ἠρεμίας ἐξασί-

λευσε.

γ΄. Δημήτριος δ᾽ Zx τῆς Ἰουδαίας ἀπελθὼν εἰς B£-
potav ἐπολιόρχει τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ Φίλιππον, ὄντων
αὐτῷ πεζῶν μὲν μυρίων, χιλίων δὲ ἱππέων. Στράτων
45 δ᾽ ὁ τῆς Βεροίας τύραννος, Φιλίππῳ συμμαχῶν, Ζίζον
τὸν Αράδων φύλαρχον ἐπεχαλεῖτο, xal Μιθριδάτην τὸν
Σινάχην, τὸν Παρθυαίων ἔπαρχον. — "Qv ἀφικομένων
μετὰ πολλῆς δυνάμεως, χαὶ πολιορχούντων Δημήτριον
ἐντὸς τοῦ χαραχώματος, εἷς ὃ τοῖς τε τοξεύμασι xat τῇ
&o δίψη συνέχοντες αὐτὸν ἠνάγχασαν τοὺς σὺν αὐτῷ σφᾶς
παραδοῦναι. Λαφυραγωγήσαντες δὲ τὰ ἐν τῇ χώρα
χαὶ τὸν Δημήτριον παραλαθόντες, τὸν μὲν τῷ Μιθρι-
δάτῃ , τῷ τότε βασιλεύοντι Πάρθων, ἔπεμψαν, τῶν δ᾽
A vrtoyéov ὅσους αἰχμαλώτους ΕΝ συνέβαινε, τούτους

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. KE. IA.

[672,62]
tuebantur, Demeírio adversus incedebat : erant autem illi
equitum tria millia et peditum quadraginta millia. Εἰ
multa quidem utrinque tentata sunt, dum hic mercenarios,
utpote Graecos, ad defectionem sollicitat , ille vero stantes
a Demetrio Judeeos. Sed quum neutris persuaderi posset,
in prelium descenditur, in quo vincit Demetrius : mortui
que sunt fideliter et fortiter se gerentes omnes Alexandri
mercenarii , necnon multi ex Demetrii militibus.

2. Ceterum quum Alexander ad montes 'profugisset , Ju-
daeorum sexies mille, ejus fortunam mutatam miserati, ai
eum congregantur. Ac tum quidem metuens Demetrius
discessit : post hzc vero Judzi bellum intulerunt Alexae-
dro, victique frequentes occubuerant in praeliis. Hic vero,
cum eorum potentissimos in urbem Bethomam compulisset,
eam oppugnat : captaque urbe et iis potitus, Hierosolym
eos adducit, atque facinus perpetravit omnium immanissl-
mum. Nam dum epularetur in conspicuo loco cum conce
binis, imperat eorum circiter octingentos in crucem tolli,
eisque adhuc viventibus eorum liberos et uxores in ipsorum
conspectu jugulat, acceptas quidem injurias ulciscens , sed
tamen severius quam homini licet poenas exigens, quam
vis in mala gravissima , quod verisimile erat , ah ipsis cop-
jectus , dum adversum illum belligerarent , et in extremom
vitz regnique discrimen (uerit adductus, quum illis non
suffecerit contra se invicem dimicare, sed externa eliam
auxilia couciverint, tandemque eo angustiarum perduxe-
rint, ut quam terram in Moabitica et Galaaditica regione
subegerat una cum locis in illa munilis Arabum regi Ua-
diderit, ne belli contra ipsum societatem cum illis iniret ;
ut alia taceam innumera contra illum, qua injuriis qua
contumeliis, perpetrata. Vernntamen ista nou ex necessi-
late fecisse videtur ; adeo ut vocatus fuerit ab Judzis,
propter summam crudelitatem, Thracidas. Celerum ejus
adversarii, qui numero erant circiter octo millium, nocta
fugiunt, et, quam diu vixit Alexander, exsules erant. Atque
is quidem, his turbis liberatus, regnavit deinceps quielis-
sime.

3. At Demetrius, ab Judza Berceam profectus, Pili
pum fratrem suum oppugnavit, secum habens decem mil.
lia peditum et mille equites. Straton vero Bere tyram
nus, Philippi socius , Zizum , qui Arabum tribubus praeral,
accivit, et Mithridatem Sinacen, Parthorum prsefectum.
Qui postquam venerunt magno cum exercita , Demetrium
in castris obsident, in quibus eum telis et siti constrictum
tenentes, eos qui cum eo erant ad deditionem compule-
runt; abductaque ex ea regione prieda et capto Demetrio,
ipsum quidem ad Mithridatem, qui tum in Parthisregpabit,
miserunt, Antiochensium vero quotquot captivos factos

(095,399.)

προῖχα τοῖς Ἀντιοχεῦσιν ἀπέδωχαν. Μιθ ιδάτης δ᾽
ὁ τῶν Πάρθων βασιλεὺς τὸν Δημήτριον de iv τῇ
τμῇ τῇ πάσῃ, μέχρι νόσῳ χατέστρεψε Δημήτριος
τὸν βίον. Φίλιππος δὲ ἀπὸ τῆς μάχης εὐθὺς ἐπὶ
, Ἀντιόχειαν ἐλθὼν xal χατασχὼν αὐτὴν ἐδασίλευσε τῆς

Συρίας.
ΚΕΦ. ΙΕ΄.

Ἔπειτα Ἀντίοχος ὁ χληθεὶς Διόνυσος, ἀδελφὸς ὧν
Φιλίππου, τῆς ἀρχῆς ἀντιποιούμενος, εἰς Δαμασχὸν
παραγίνεται, xal τῶν ἐχεῖ πραγμάτων ἐγχρατὴς γενό-

P μενος ἐδασίλευσεν. ᾿Εκχστρατεύσαντος δ᾽ αὐτοῦ ἐπὶ
τοὺς "Apa6ac, Φίλιππος ὁ ἀδελφὸς ταῦτα ἀχούσας
ἐπὶ Δαμασχὸν ἦλθε. Μιλησίου δὲ, ὃς χαταλέλειπτο
ἧς ἄχρας φύλαξ, τῶν Δαμασχηνῶν παραδόντος αὐτῷ
τὴν πόλιν, ἀχάριστος εἰς αὐτὸν γενόμενος χαὶ μηδὲν ὧν

3 ἰλπίσας ἐδέξατο αὐτὸν παρασχὼν, ἀλλὰ τῷ παρ᾽ αὐτοῦ
vw βουληθεὶς δοχεῖν παραλαθεῖν τὴν πόλιν ἢ τῇ
γέραι τῇ Μιλησίου, μὴ δωρούμενος αὐτὸν οἷς ἐχρῆν
ὑπωπτεύετο, xal πάλιν ἐχπίπτει τῆς Δαμασχοῦ" ἐξγρ-
μήσαντα γὰρ αὐτὸν εἰς ἱππόδρομον ἀπέχλεισεν 6 Μι-

b λήσιος xai τὴν Δαμασχὸν ᾿ἈΑντιόχῳ διεφύλαξεν. Ὁ δὲ
ἀχούσας τὰ περὶ τὸν Φίλιππον ὑπέστρεψεν ἐκ τῆς Ἀρα-
βίας, Στρατεύεται δὲ εὐθὺς ἐλθὼν ἐπὶ τὴν ᾿Ιουδαίαν
ὑπλίταις μὲν ὀχταχισχιλίοις, ἱππεῦσι δὲ ὀχταχοσίοις.

Δείσας δὲ Ἀλέξανδρος τὴν ἔφοδον αὐτοῦ, τάφρον ὀρύτο᾽

$ re βαθεῖαν, ἀπὸ τῆς Χαδαρζαδᾶ χαταρξάμενος, ἣ νῦν
Ἀγτιπατρὶς χαλεῖται, ἄχρι τῆς elc Ἰόπην θαλάσσης,
ἢ xal μόνον ἦν ἐπίμαχον τεῖχός τε ἐγείρας xal πύρ-
γους ἀναστήσας ξυλίνους xai μεσοπύργια ἐπὶ σταδίους
ἱχατὸν πεντήχοντα, τὸν Ἀντίοχον ἐξεδέχετο. ὋὉ δὲ
δ ταῦτα πάντα ἐμπρήσας διεδίθαζε ταύτῃ τὴν δύναμιν
ἐπὶ τὴν Ἀραδίαν. ᾿ἈἈναχωροῦντος δὲ τοῦ Ἄραθος τὰ
πρῶτα, ἔπειτα μετὰ μυρίων ἱππέων ἐξαίφνης ἐπιφα-
νέντος, ὑπαντήσας τούτοις Ἀντίοχος χαρτερῶς ἐμάχετο:
xai δὴ νιχῶν ἀπέθανε, παραβοηθῶν τῷ πονοῦντι μέρει.
Ὁ Πεσόντος δὲ "Avttóyou καὶ τὸ στράτευμα φεύγει εἷς
Κανὰ χώμην, ἔνθα τὸ πλεῖστον αὐτῶν λιμῷ φθείρεταν
β΄. Βασιλεύει δὲ μετὰ τοῦτον τῆς Κοίλης Συρίας
Ἀρέτας, χληθεὶς εἷς τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τῶν τὴν Δαμασχὸν
ἐμόντων, διὰ τὸ πρὸς Πτολεμαῖον τὸν Μενναίου μῖσος.
& Στρατεύσας δ᾽ ἐχεῖθεν ἐπὶ τὴν Ἰουδαίαν καὶ περὶ "AG.
διδα χωρίον μάχη νικήσας ᾿Αλέξανδρον ἐπὶ συνθήκαις
ἀνεχώρησεν ἐχ τῆς ᾿Ιουδαίας. ,
Y. Ἀλέξανδρος δὲ ἐλάσας αὖθις ἐπὶ Δίον πόλιν αἱρεῖ
ταύτην, xal στρατεύεται ἐπὶ "Eocav, οὗ τὰ πλείστου
ii Eua Ζήνωνι συνέθαινεν εἶναι" xal τρισὶ μὲν περιθάλ-
λει τείχεσι τὸ χωρίον, μάχη δὲ λαδὼν τὴν πόλιν ἐπὶ
[χυλάνην xol Σελεύχειαν ἐξώρμησε. Παραλαθὼν δὲ
. χαὶ ταύτας προσεξεῖλε xat τὴν Ἀντιόχου λεγομένην φά-
βγγα χαὶ Γάμαλα τὸ φρούριον. ᾿Εγκαλῶν δὲ Δημὴη-
Ὁ τρίῳ πολλὰ τῷ τῶν τόπων ἄρχοντι περιέδυσεν αὐτὸν,
χαὶ τρίτον ἤδη πεπληρωχὼς ἔτος τῆς στρατείας εἷς τὴν

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. XV.

[03,?m.] 517
esse contigit, eos gratis Antiochensibus reddiderunt. At
Mithridates Parthorum rex Demetrium apud se omni in
bonore habuit, donec Demetrius morbo interiit. Philippus.
vero statim post pugnam profectus est Antiochiam, eaque
potitus Syri regnum adeptus est.

- CAP. XV. (XXIII)

Postea Antiochus cognomine Dionysus , Philippi frater,
δὰ principatum aspirans Damascum venit, et ibi rerum
potitus rex factus est. Quum autem expeditionem fecis.
set in Arabas, Philippus frater, hac re audita, Damascum
se contulit. Urbe autem ipsi Damascenorum a Milesio ,
qui arcis relictus erat priefectus , tradita , quum in Milesium
ingratum seseostendisset, nihilque eorum quse ille speraverat
ab ipso recepto preestitisset, maluissetque videri sui terrore
urbem cepisse quam gratia Milesii , ideo quod illum ut (eri
oportebat non remuneraverat, in suspicionem venit, et
rursus Damascum perdidit : nam ipsum in circum eque-
strem egressum exclusit Milesius, et Damascum Antiocho
servavit. Ille vero, auditis quie Philippo acciderant, ex
Arabia reversus est : moxque profectus in Judeam ducit
exercitum ocio millium peditum et equitum octingentorum.
Alexander autem ejus adventum veritus, fossam profun-
dam duxit a Chabarzaba , quz nunc Antipatris appellatur, ἡ
ad Jopicum mare , qua sola parte aditus patebat : excitato-
qne muro ac structis turribus ligneis et pluteis per stadia
centum quinquaginta , Antiochum opperiebatur. lle vero,
omnibus istis operibus incensis, copiam illac trajecit in.
Arabiam. Quumque Arabs primum cederet, deinde com
decem equitum millibus repente se octenderet, cum illis
congressus Antiochus acriter dimicavit ; et vincens quidem
occubuit, dum laboranti parli subvenit. Occiso autem
Antiocho exercitus fugit in vicum Canam , ubi maxima ejus
pars fame conficitur.

3. Post hunc regnavit Aretas in Coele-Syria, vocatus ad.
principatom ab iis qui Damascum tenebant , odio Ptolemeei
Mennsi filii. Inde autem quum exercitum in Judzam du-
xisset, atque Alexandrum apud Addida locum munitum
prelio vicisset , facta pactione discessit ex Judizea.

3. Alexander vero, quum rursus ad urbem Dion setmet
admovisseet , eam capit ; deinde exercitum ducit ad Essam,
ubi erant Zenonis optima quzeque : et triplici quidem muro
locum cingit , urbe vero prelio capte ad Gaulanam et Seleu-
ciam contendit. Et his quoque potitus, in potestatem etiam
suam redegit Antiochi vallem et presidium Gamala. Atqué-
multa Demetrio horum locorum praefecto objiciens , ei pro-
vinciam ademit : et quum jam triennium in ea expedilione,

-
-

1l

2

c

3

[d

e

4

4b

518 — (599,000.)

οἰκείαν ὑπέστρεψε, προθύμως αὐτὸν τῶν Ἰουδαίων διὰ
τὴν εὐπραγίαν δεχομένων.

9. Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν καιρὸν ἤδη τῶν Σύρων xal
Ἰδουμαίων xal Φοινίχων πόλεις εἶχον οἵ Ἰουδαῖοι, πρὸς
θαλάσση μὲν Στράτωνος πύργον, Ἀπολλωνίαν, ᾿Ιόπην,
Ἰάμνειαν, Ἄζωτον, ᾿Γάζαν, Ἀνθηδόνα, Ῥαφίαν, ἱῬινο-
χούρουραν, ἐν δὲ τῇ μεσογεία χατὰ τὴν ᾿Ιδουμαίαν Ἂ-
Sepa xal Μάρισααν xal Σαμάρειαν, Καρμήλιον ὄρος
xat τὸ ᾿Ιταδύριον ὄρος, Σχυθάπολιν, "΄άδαρα, Γαυλα-
νίτιδα, Σελεύκειαν, l'a622a , Μωαβίτιδας ᾿Εσσεδὼν,
M7$a6a, Λέμθα, Ὀρώνας, ᾿Γελίθωνα, Δᾶρα, Κιλί-
χιον αὐλῶνα, Πέλλαν, (ταύτην δὲ χατέσχαψαν, οὖχ ὧπο-
σχομένων τῶν ἐνοιχούντων εἰς τὰ πάτρια τῶν ᾿Ιουδαίων
ἔθη μεταθαλέσθαι, ) ἄλλας τε πόλεις πρωτευούσας τῆς
Συρίας, αἵ ἦσαν χατεστραμμέναι.

ε΄. Μετὰ δὲ ταῦτα ᾿Αλέξανδρος 6 βασιλεὺς ἐκ μέθης
εἰς νόσον καταπεσὼν χαὶ τρισὶν ἔτεσι τεταρταίῳ πυρε-
τῷ συσχεθεὶς oux ἀπέστη τῶν στρατειῶν, ἕως οὗ τοῖς
πόνοις ἐξαναλωθεὶς ἀπέθανεν ἐν τοῖς Γερασηνῶν ὅροις,
πολιορχῶν 'Paya68 φρούριον πέραν τοῦ Ιορδάνου.
ὋὉρῶσα δ᾽ αὐτὸν ἣ βασίλιασα πρὸς τῷ τελευτᾶν ὄντα,

χαὶ μηδεμίαν ὑπογράφοντα μηχέτι σωτηρίας ἐλπίδα,

χλαίουσα καὶ χοπτομένη τῆς μελλούσης ἐρημίας αὑτήν
τε χαὶ τοὺς παῖδας ἀπωδύρετο, χαὶ « τίνι χαταλείπεις
οὕτως ἐμέ τε χαὶ τὰ τέχνα τῆς παρ᾽ ἄλλων βοηθείας
»ὔ ν », ὃ A - 9 /— 3^ -- ,
δεόμενα, πρὸς αὐτὸν ἔλεγε. xal ταῦτ᾽ εἰδὼς πῶς διά-
ὃς σὲ ὃ ὡς τὸ ἔθνος: » Ὁ δὲ θού-
χειται πρὸς σὲ δυσμενῶς τὸ ἔθνος : » συνεθού
λευεν “αὐτῇ, ^ πείθεσθαι μὲν οἷς ὑποθήσεται, πρὸς τὸ
τὴν βασιλείαν ἀσφαλῶς χατέχειν μετὰ τῶν τέχνων,
χρύψαι δὲ τὸν θάνατον αὐτοῦ πρὸς τοὺς στρατιώτας,
ἕως ἂν ἐξέλη τὸ χωρίον’ ἔπειτα ὡς ἂν νικήσῃ λαμ-
φω ᾿ € p , "v '
πρῶς εἰς và “ἱεροσάλυμα παραγενομένη, τοῖς Φαρι-
σαίοις ἐξουσίαν τινὰ παρασχεῖν. τούτους γὰρ ἐπαι-
νοῦντας αὐτὴν ἀντὶ τῆς τιμῆς εὔνουν χαταστήσειν
αὐτῇ τὸ ἔθνος. δΔύνασθαι δὲ πολὺ παρὰ τοῖς 'Lou-
δαίοις τούτους ἔφααχε, βλάψαι τε μισοῦντας xal φι-
λίως διακειμένους ὠφελῆσαι’ μάλιστα γὰρ πιστεύε-
σθαι παρὰ τῷ πλήθει περὶ ὧν x&v φθονοῦντές τι χαλε-
πὸν λέγωσιν, αὗτόν τε προσχροῦσαι τῷ ἔθνει διὰ τού-
ἔλ 66 θέ: € 9 ς ὦ φι , t
τους ἔλεγε δθρισθέντας ὑφ᾽ αὑτοῦ. Σὺ τοίνυν, εἶπεν,
ἐν τοῖς “Ἱεροσολύμοις γενομένη μετάπεμψαι μὲν τοὺς
πρωτεύοντας αὐτῶν, ἐπιδείξασα δὲ τὸ σῶμα τοὐμὸν
éxs(vot; , ὅπως μοι βούλωνται χρῆσθαι μετὰ πολλῆς
ἀξιοπιστίας ἐπίτρεπε, εἴτε χαθυύρίζειν ἀταφία μου
θελήσουσι τὸν νεχρὸν, ὡς πολλὰ πεπονθότες ἐξ ἐμοῦ,
εἴτ᾽ ἄλλην τινὰ xoc! ὀργὴν αἰχίαν τῷ σώματι προσφέ-
᾽ b! e
ρειν βουλήσονται" xal μηδὲν δίχα τῆς ἐχείνων γνώ-
΄ῳ ! / ΄ € “ [4 e» P
μης ἐν τῇ βασιλεία διαπράξασθαι ὑπισχνοῦ. Ταῦτά
σου πρὸς αὐτοὺς εἰπούσης, ἐγώ τε λαμπροτέρας ἀξιω-
θήσομαι πρὸς αὐτῶν χηδείας, ἧς ἂν ἔτυχαν ἐχ σοῦ,
μηδὲν διὰ τὸ ἐξεῖναι ποιεῖν μου χαχῶς τὸν νεχρὸν δια-
θεῖναι θελησάντων, σύ τε βεδαίως ἄρξεις. » Ταῦτα
παραινέσας τῇ γυναικὶ τελευτᾷ, βασιλεύσας ἔτη ἑπτὰ
Li y, ' , 4 H 4 d ' 4
xat εἴχοσι, βιώσας δ᾽ ἑνὸς δέοντα πεντήκοντα.

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. IE.

[674,67 .'

consumpsisset , domum repetiit, Judaeis eum magno sludi.
ob res feliciter gestas excipientibus.

4. Eo autem tempore jam Syrorum et Idumzoruu οἱ
Plonicum urbes tenebant Judei, ad mare quidem Strato-
nís turri, Apolloniam, Jopen , Jamniam, Azotum, Gazam,
Anthedonem, Raphiam, Rliinocururam; in mediterraneis
vero ad Idum:zeam , Adora et Mariasatn et Samariam, mon-
tem Carmelum et montem Itabyrium, Scythopolim , Gada-
ra, Gaulanitidem, Seleuciam, Gabala; Moabitidas Essebo-
nem, Medaba , Lemba , Oronas, Telithonem, Zara, Cilicum
vallem, et Pellam , ( hancautem everterunt , ideo quod ejus
habitatores polliceri noluerunt se ad ritus Judaicos transi
turos,) atque alias praecipuas Syrise urbes, qua erant
eversa.

5. Postea autem Alexander ex ebrietate lapsus in mor-
bum, et tribus annis quartana febre vexatus, militia non
deslilit, donec laboribus exhaustus obiit in Gerasenorum
finibus , obsidens preesidium Ragaba trans Jordanem. Re
gina autem videns eum jam iu extremis esse et nullam
amplius salulis spem prae se ferentem , flebat et lamenlaba-
tur, se suosque natos deplorans, qui deserti futuri es-
sent : et, « cui me, ipsi dicebat, ita relinquis et liberos ope
aliena indigentes, idque quum non ignores quam infensa
sit tibi gens? » Ille vero ei consuluit « ut suis monitis
pareret, ut regnum et liberos tuto conservaret, muriem
vero $uam milites celaret, donec locum expugnassel :
deinde quasi victrix splendide Hierosolyma se conferret,
et Phariseis polestatem aliquam preberet : hos enim,
eam ob hunc honorem laudantes, conciliaturos ei natio-
Dis benevolentiam. — Hos scilicet plurimum posse apud
Judacos dicebat, εἰ laedere quos oderint et juvare quibus
bene velint : maxime enim eis vulgo credi, si de quopiam,
quemvis per invidiam, male dicant; seque adeo in odium
gentis propter eos incurrisse, quod eos affecisset contu-
melia. Quare tu, subjiciebat, ubi [lierosolyma pervene-
ris, accersito eorum primarios : illisque meo corpore
oslenso, potestatem eis facito, probe composita ad li-
dem oratione, utendi me arbitratu suo, sive cadaveri meo
sepulture, hónore privato voluerint illudere, ut qui
multa a me perpessi fuerint, sive aliam quamcunque in-
juriam corpori meo ex iracundia facere libuerit : teque
ΜΠ} in regno sine eorum sententia facturam promitüito.
Hoc te ad eos loquuta, et ego splendidiore funere ab eis
efferar quam ἃ te efferrer, propterea quod, quia ess me
mortuum injuriose tractare licebit, id facere noo libebit :
et tu tuto regnabis. » Haec ille postquam uxorem monuit,
vitam finivit, quum regnasset annos viginti septem, vixisset:
que undequinquaginta.

[4x 5601.)
ΚΕΦ. IG'.

'H δὲ Ἀλεξάνδρα τὸ φρούριον ἐξελοῦσα χατὰ τὰς τοῦ
ἀνδρὸς ὑποθήκας τοῖς τε Φαρισαίοις διελέχθη xal πάντα
ἐπ᾽ ἐχείνοις θεμένη, τά τε περὶ τοῦ νεχροῦ xal τὰ περὶ
τῆς βασιλείας, τῆς μὲν ὀργῆς αὐτοὺς τῆς πρὸς Ἀλέξαν-

ὁ pov ἔπαυσεν, εὔνους δ᾽ ἐποίησε xal φίλους, ΟἿ δ᾽ εἰς
τὸ πλῆθος παρελθόντες ἐδημηγόρουν, τὰς πράξεις τὰς
Ἀλεξάνδρου διηγούμενοι xal ὅτι δίκαιος αὐτοῖς ἀπό-
λοιτο βασιλεὺς, καὶ τὸν δῆωον εἰς πένθος xat τὴν ὑπὲρ
αὐτοῦ χατήφειαν ἐξεκαλέσαντο τοῖς ἐπαίνοις, ὥστε καὶ

λαμπρότερον ἢ τινὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων αὐτὸν
ἐχήδευσαν. Δύο μέντοι υἱοὺς ᾿Αλέξανξρος κατέλιπεν,
"Yoxavóv xal ᾿Αριστόδουλον, τὴν δὲ βασιλείαν εἷς τὴν
Ἀλεξάνδραν διέθετο, Τῶν δὲ παίδων Ὑρχανὸς μὲν
ἦν ἐσθενὴς πράγματα διοικεῖν καὶ βίον ἡσύχιον μᾶλλον

Ι" ἠγαπηκὼς, ὃ δὲ νεώτερος Ἀριστόδουλος δραστήριός τε
ἦν χαὶ θαρσαλέος. ᾿Εστέργετο μὲν οὖν ὑπὸ τοῦ πλή-
loc f; γυνὴ διὰ τὸ δοκεῖν ἐφ᾽ οἷς 6 ἀνὴρ αὐτῆς ἐξήμαρτε
δυσγεραίνειν.

B. Ἡ δὲ ἀρχιερέα μὲν ἀποδείκνυσιν "Yoxavov διὰ

9 τὴν ἡλιχίαν, πολὺ μέντοι πλέον διὰ τὸ ἄπραγμον αὐτοῦ
χαὶ πάντα τοῖς Φαρισαίοις ἐπιτρέπει ποιεῖν, οἷς xol
τὸ πλῆθος ἐχέλευσε πειθαρχεῖν, καὶ εἴ τι δὲ χαὶ τῶν
γουίμων Ὑρχανὸς ὁ πενθερὸς αὐτῆς κατέλυσεν ὧν elc-
ἥνεγχαν οἷ Φαρισαῖοι χατὰ τὴν πατρῴαν παράδοσιν,

Ὁ τοῦτο πάλιν ἀποχατέστησε. Τὸ μὲν οὖν ὄνομα τῆς
βασιλείας εἶχεν αὐτὴ, τὴν δὲ δύναμιν οἱ Φαρισαῖοι. Καὶ
Tio φυγάδας οὗτοι κατῆγον καὶ δεσμώτας ἔλυον, καὶ
χαθχπαξ οὐδὲν δεσποτῶν διέφερον. ᾿Εποιεῖτο μέντοι
καὶ ἡ γυνὴ τῆς βασιλείας πρόνοιαν, καὶ πολὺ μισθοφο-

& ριχὸν συνίστησι, χαὶ τὴν ἰδίαν δύναμιν ἀπέδειξε πλείο»
Yi, ὡς χαταπλῆξαι τοὺς πέριξ τυράννους καὶ λαθεῖν
ὅμηρα αὐτῶν. Ἠρέμει δὲ ἡ χώρα πᾶσα πάρεξ τῶν
Φαρισαίων. Οὗτοι γὰρ ἐπετάραττον τὴν βασίλισσαν,
πείθοντες ὡς χτείνοιεν τοὺς ᾿Αλεξάνδρῳ παραινέσαντας

55 ἀνελεῖν τοὺς ὀχταχοσίους. Εἶτα αὐτοὶ τούτων ἕνα σφάτ-
τουσι Διογένη xat μετ᾽ αὐτὸν ἄλλους ἐπ᾽ ἄλλοις, ἕως ot
δυνατοὶ παρελθόντες εἷς τὸ βασίλειον χαὶ μετ’ αὐτῶν
Ἀριστόδουλος (ἑῴχει γὰρ τοῖς γινομένοις δυσανασ ετῶν
xat δῆλος ἦν χαθάπαξ, εἰ ἀφορμῆς λάδοιτο, μὴ ἐπιτρέ-

9 jov τῇ μητρί) ἀνεμίμνησχον « ὅσα χατωρθώσαντο τοῖς
χινδύνοις, δι᾽ ὧν τὸ βέθαιον ἐν σφίσι τῆς πίστεως πρὸς
τὸν δεσπότην ἐπεδείξαντο, ἀνθ᾽ ὧν ὑπ᾽ αὐτοῦ μεγί-
στῶν ἠξιώθησαν, καὶ ἐδέοντο μὴ ἄχρι τοῦ παντὸς ἔμ.-
παλιν τρέψαι σφίσι τὰς ἐλπίδας. ᾿Ἀποφυγόντας γὰρ

ry ἐχ πολεμίων χίνδυνον ἐν τῇ οἰχεία ὁπὸ ἐχθρῶν
δίχην βοσκημάτων χόπτεσθαι, μηδεμιᾶς τιμωρίας οὔ-
σῆς. ἴἘλεγόν τε, εἰ μὲν ἀρχεσθεῖεν τοῖς ἀνῃρημένοις οἵ
ἀντίδικοι, διὰ τὸ πρὸς τοὺς δεσπότας γνήσιον μετρίως
οἴσειν τὰ ξυυδάντα, εἰ δ᾽ αὖ μέλλοιεν ταῦτα μετιέ-

V vat, ἠτοῦντο μάλιστα μὲν δοθῆναι σφίσιν ἀπαλλαγήν'
οὐ γὰρ ἂν ὑπομεῖναι χωρὶς αὐτῆς πορίσασθαί τι σω-
τήριον, ἀλλ᾽ ἀσμενίζειν θνήσχοντας πρὸς τοῖς βασι-

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. XVI.

[e76,077.] 519
CAP. XVI. (XXIV)

Alexandra vero, expugnato presidio, ut mariti monita
postulabant, et Pharísaos alloquuta est, et omnibus in eorum
polestate positis, tum de mortuo, tum de regno, eorum in
Alexandrum iram sedavit, eosque benevolos et amieos red-
didit. Itaque in vulgus progressi conciones babebant, res
gestas Alexandri recensentes et justum sibi regem periisse
dicentes, tantumque laudationibus effecerunt, ut populus .
eum lugeret atque deploraret, ita ut magnificentius sit.
elatus quam quisquam regum qui eum antecesserant. Cete-
rum reliquit Alexander duos filios, Hyrcanum et Aristobu-
lum ,sed regnum Alexandre testamento commisit. E pueris
autem Hyrcanus ad res administrandas parum habilis erat
et vitre quiete magis addictus : junior vero Aristobulus na-
vus erat et audax. Εἰ mulier quidem erat in multitudin is
gratia, propterea quod mariti peccata graviter ferre vide-
batur.

2. Illa vero poutificem fecit Hyrcanum, quum propler
&elatem , tam multo magis propler ejus segnitiem , et omuía
Phariseis gerenda permisit : quibus et multitudinem obe-
dire jussit; et si quod institutam Hyrcanus ejus socer abo-
leverat , eorum quae Pliaríssei a patribus accepta tradiderant,
id illa restituit. Itaque regni nomen habebat ipsa , potesta-
tem vero Pharisei. Nam et exsules isti revocabant et vin-
ctos solvebant , et prorsus nihil a dominis differebant. Quan-
quam et femina regni curam gerebat, multosque milites
mercede conductos colligit, et suas vires majores effecit ,.
adeo ut finitimos tyrannos terruerit , et obsides ab eis acce-
perit : eratque universa regio quieta, exceptis Phariseis.
Nam illi reginam turbabant, suadenles ut eos interficeret
qui Alexandro auctores fuerint ut octingentos necaret.
Tandemque ipsi eorum unum occiderunt , Diogenem, et. post
eum alios super alios, donec potentiores in regiam ingressi,
una cum Aristobulo ( videbatur enim segre ferre que fie-
bant, et omnino prie se ferebat, si vires nactus easet, se
ea non permissurum matri ) commemorabant, « quanta feli-
citer gesserunt pericula adeundo, quibus se fidos firmos-
que domino probaverant, adeo ut ab eo maxima con-
sequuti fuerint, orantque ne suas spes velit prorsus in con-
trarium vertere. Nunc enim qui ex hoetium periculo elapsi
essent, domi ab inimicis more pecudum mactari , nemine
ipsis opem ferente. Aiebantque, si adversariis jam inter-
fectis contenti sint, propter innatum erga dominos affe-
ctum patienter se laturos qute acciderint ; sin in eisdem
perseveraturi sipt , petebant inprimis sibi dari missionem :
neque enim eos esse qui sine regina salutem ullam sibi
querere sustineant, qui libenter in regia mor:turi sint, si

&20 (s01,9.)

λείοις, ὡς μὴ συγγνοῖεν ἕαντοῖς.
σφίσι χαὶ τῇ βασιλίσσῃ, εἰ πρὸς αὐτῆς ἀμελούμενοι
δπὸ τῶν ἐχθρϑν τοῦ ἀνδρὸς ἐχδεχθείησαν' ἀντὶ παντὸς
γὰρ ἂν τιμήσασθαι Ἀρέταν τε τὸν Apzón xa τοὺς
ἃ μονάρχους, εἰ ἀποξενολογήσαιεν τοσούσδε ἄνδρας,
οἷς ἦν τάχα φριχῶδες καὶ τοὔνομα πρὶν ἀχουσθῆναι.
Et δὲ μὴ τό τε δεύτερον, εἰ τοὺς Φαρισαίους αὐτῇ
προτιμᾶν ἔγνωσται, χατατάξαι ἔχαστον αὐτῶν ἐν τοῖς
φρουρίοις" εἶ γὰρ ὧδε δαίμων τις ἐνεμέσησεν τῷ
I0 Ἀλεξ ξάνδρου οἴχῳ, αὐτούς γε μὴν ἂν ἀποδεῖξαι xal ἐν
ταπεινῷ σχήματι βιοτεύοντας. »
γ΄. Πολλὰ δὲ τοιαῦτα λεγόντων αὐτῶν χαὶ εἷς οἴχτον
τῶν τεθνεώτων χαὶ τῶν χινδυνευόντων τοὺς ᾿Αλεξάνδρου
δαίμονας. ἐπικαλουμένων, ἅπαντες ol περιεστῶτες ὥρ-
16. μησαν εἷς δάχρυα" μάλιστα δὲ Ἀριστόβουλος ὅπως
σχοίη γνώμης ἐδήλου πολλὰ τὴν μητέρα χαχίζων. Ἀλ-
λὰ γὰρ ἐχεῖνοι μὲν αἴτιοι σφίσιν αὐτοῖς τῶν συμφορῶν
ἐγένοντο, xac φιλαρχί iav ἐχλελυσσηκυίᾳ γυναιχὶ παρὰ
τὸ εἰχὸς βασιλεύειν, γενεᾶς ἕνεχα μὴ οὔσης, ἐπιτρέ-
80 ψαντες. 'H δὲ οὐχ ἔχουσα 8 τι πράξειε μετὰ τοῦ εὐ-
πρεποῦς, τὴν φυλαχὴν τῶν χωρίων σφίσιν ἐπίστευσεν,
ὅτι μὴ Ὑρχανίας xal ᾿Αλεξανδρείου xai Μαγαιροῦντος,
ἔνθα τὰ πλείστου ἄξια ἦν αὐτῇ. Καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ τὸν
υἱὸν ᾿Αριστόθουλον μετὰ στρατιᾶς ἐξέπεωψεν ἐπὶ Δα-
35 μασχὸν, χατὰ Πτολεμαίου τοῦ Μενναίου λεγομένου, ὃς
βαρὺς ἦν τῇ πόλει γείτων. AXX 6 μὲν οὐδὲν ἐργασά-
μένος σπουδῇ ἧς ἄξιον C ὑπέστρε' EV.
᾿ δ΄, Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν xatpov ἀγγέλλεται Τιγρά-
νῆς ὃ τῶν ᾿Δρμενίων βασιλεὺς dua μυριάσι στρατιω-
80 τῶν πεντήχοντα ἐμδεθληχὼς εἷς τὴν Συρίαν χαὶ ἐπὶ
τὴν Ἰουδαίαν ἀφιξόμενος. Τοῦτο, ὥσπερ εἰχὸς, ἐφό-
ὄησε τὴν βασίλισσαν xal τὸ ἔθνος. Δῶρα δὴ πολλὰ xol
λόγου ἄξια πέμπουσιν αὐτῷ xai πρέσδεις πολιορχοῦντι
τὴν Πτολεμαΐδα. Βασίλισσα γὰρ Σελήνη, ἡ καὶ Κλεο-
35 πάτρα χαλουμένη, τῶν ἐν τῇ Συρίᾳ κατῆρχεν, ἣ καὶ
ἐνήγαγε τοὺς ἐνοικοῦντας ἀποχλεῖσαι Τιγράνην. Xvuvt-
τύγχανον οὖν αὐτῷ καὶ ἐδέοντο χρηστὰ περὶ τῆς βα-
σιλίασης καὶ τοῦ ἔθνους συγγινώσχειν. Ὁ δὲ ἀποδε-
ξάμενος αὐτοὺς “ὥς ix διαστήματος θεραπείας ἐλπίδας
40 ὑπέθετο χρηστάς. Ἄρτι δὲ τῆς Πτολεμαΐδος ἑαλω-
κυίας, ἀγγέλλεται Τιγράνη Λεύχουλλον διώχοντα Μι-
θριδάτην ἐχείνου μὲν διαμαρτεῖν εἰς τοὺς " Iónpac ἀνα-
φυγόντος, τὴν δὲ Ἀρμενίαν πορθήσαντᾳ πολιορχεῖν.
Τιγράνης δὲ ταῦτα ἐπιγνοὺς ἀνεχώρει τὴν ἐπ᾽ οἴχου.
ε΄. Μετὰ δὲ τοῦτο τῆς βασιλίσσης εἰς νόσον χαλεπὴν
ἐμπεσούσης, δόξαν ᾿Δριστοδούλῳ τοῖς πράγμασι ἐπιτί-
θεσθαι, τῆς νυχτὸς ὑπεξελθὼν μεθ᾽ ἑνὸς τῶν θεραπόν-
των ἤει ἐπὶ τὰ φρούρια, ἵνα of πατρῷοι χκατετάχθησαν
αὐτῶ φίλοι. Πάλαι γὰρ ἀχθόμενος οἷς ἔ ἔπραττεν ἣ μή-
60 τηρ, πολὺ μᾶλλον ἔδεισε μὴ ἀποθανούσης ἐπὶ τοῖς Φα-
ρισαίοις τὸ πᾶν γένος αὐτῆς ὑπάρξειεν’ ἑώρα γὰρ
τὸ ἀδύνατον τοῦ μέλλοντος διαδέχεσθαι τὴν ἀρχὴν
ἀδελφοῦ. Ξξυνήδει δ᾽ ἡ αὐτοῦ γυνὴ τῇ πράξει μόνη, ἣν
χατέλιπεν αὐτόθι μετὰ τῆς γενεᾶς. Καὶ πρῶτον ἀφι-

46

APXAIOAOTIAZ BIBA. IT. ΚΕΦ. IG.

Αἶσχός τε εἶναι 1 ipsis venia non detur. Et turpe ipsis esse et reginz, εἰ αἱ

[67,05

ea neglecti & marili inimicis excipiantur : in maximis enin
posituros Aretam Arabem ceterosque principes, si licea
conducere tot viros, quorum vel nomen fortasse terribili
sit eis priusquam auditum. Quod sí nec posterius bo
placeat, si Phariszis tantum tribuere statuat, se diversoi
in presidiis disponat : si enim daemon aliquis Alexandri
domum usque adeo persequatur, se quidem non recusare
quominus in humili conditione vivant. »

3. Hzc autem illis et alia multa dicentibus, et ad mor-
tuorum periclitantiumque misericordiam Alexandri manes
invocantibus, omnes circumstantes in lacrimas proruperunt;
maxime autem Aristobulus quomodo esset animalus osten.
debat, multa convicia ingerens matri. Verum illi quidem
sibi ipsis calamitatum auctores fuerunt, qui feminz imperii
cupidiue furenti contra fas commiserunt regni habenas,
quasi Alezandro deessent posteri. Itaque ipsa non babens
quod honeste faccret , custodiam locorum muniforum ipsis
credidit, excepta Hyrcania et Alexandrio οἱ Macharunte,
ubi pretiosissima queque habebat. Et haud mullo post
filium suum Aristobulum cum exercitu misit Damascum,
adversus Plolemeum cognomine Mennzum, qui gravis
erat urbi vicinus. Sed ille quidem re nulla memorabili gesla
reversus est.

4. Eo autem tempore nunciatur Tigranes Armeniorum
rex cum quingentis hominum millibus invasisse Syriam, el
adorturus Judzeam. Id quod, ut par fuit, terruit reginam
et gentem : quo factum est ut per legatos multa magnique
pretii dona ei milterent, obsidenti Ptolemaidem. Regin
enim Selene, quze et Cleopatra dicebatur, Syric imperabat,
qu:e et incolas induxit ut Tigrani portas clauderent. Igitur
eum conyenerunt legati , et ut de regina deque gente nihil
nisi bonum statueret orarunt. Ille vero collandatis eis,
quod ex longinquo se coluissent , bonam spem eis fecil. Jam
vero Ptolemaide modo capta , nunciatur Tigreni Lucullum,
dum Mitbridatem persequitur, illum quidem non esse a&
sequutum, quia in Iberas effugisset, sed Armeniam depopu-
latum esse atque oppugnare. —Tigranes igitur his οὐρα!
domum se recipere contendit.

5. At post hzcc regina difflcili morbo correpta Aristobu:
lus, aggrediendas sibi res arbitratus, noctu clam egressus
cum uno famulo adiit praesidia, ubi paternos amicos dis.

positos habuit. Jam pridem enim iniquo animo ferens h-

cla matris, longe eliam magis timebat ne e3 moriua ejus

. , Μ . . L t
upiversum genus esset in Pharismorum poleslale : videba

enim infirmitatem fratris , qui in principatum guccessirus

ibi
erat. Ejus autem facti conscia erat sola conjux , quam ^

(602,002.)

χύμενος εἰς Av26a , ἔνθα Γαλαιστὴς ἦν τῶν δυνατῶν,
ὑπεδέχθη πρὸς αὐτοῦ. Μεθ᾿ ἡμέραν δὲ τῇ βασιλίσση
αἴσθησις γίνεται τῆς ᾿Αριστοδούλου φυγῆς " xal μέχρι
τινὸς ὥετο γεγονέναι τὴν ἀναχώρησιν οὐχ ἐπὶ νεω-
τερισμῷ" ὡς μέντοι ἧχον ἀπαγγέλλοντες, ἄλλοι ἐπ᾽
ἄλλοις, ὅτι κατειλήφει τὸ πρῶτον χωρίον xal τὸ δεύ-
τερὸν xai ξύμπαντα, (εὐθὺς γὰρ ἑνὸς ἀρξαμένου πάντα
ὑπήγετο πρὸς τὸ ἐχείνου βούλημα .) τότε δὴ ἐν μεγί-
σταῖς ταραχαῖς ὑπῆρχεν ἥ τε βασίλισσα xal τὸ ἔθνος.
ιΠἸδεισαν γὰρ οὐ πόρρω τοῦ δύνασθαι τὴν ἀργὴν αὑτῷ
χρατῦναι τὸν Ἀριστόύουλον ὄντα " μάλιστα δ᾽ ἔδεισαν
ut, ποινὴν εἰσπράξαιτο ὧν παρῴνησαν αὐτοῦ τὸν οἶχον.
Mixv οὖν τὴν γυναῖχα αὐτοῦ xal γενεὰν εἷς τὸ ὑπὲρ
τὴ ἱεροῦ φρούριον χατέθεσαν. ᾿Αριστοδούλῳ δὲ ὡς ἂν

Vix πολλῶν συχνὰ συνανηνέχθη, ἀφ᾽ ὧν δὴ xal χόσωος
ἤδη βασίλειος περὶ αὐτὸν ἦν. Σχεδὸν γὰρ ἐν ἡμέραις
διχαπέντε χωρίων ἐχράτησεν εἴχοσι δύο, ὅθεν ἀφορμὰς
fjv στρατιὰν ἤθροιζεν ἀπό τε Λιθάνου xo Τράχωνος
xai τῶν μονάρχων. Ot γὰρ ἄνθρωποι τῷ πλείονι ὅπα-

υγόύμενοι ῥαδίως ὑπήχουον, ἄλλως τε xal νομίζοντες, εἰ
᾿υλλάῤοιεν αὐτῷ τῶν μὴ προσδοχωμένων, οὐχ ἧσσον
χαρπώσεσθαι τὴν βασιλείαν, ὡς αὐτοὶ τοῦ χρατῆσαι
πρόφασις γενηθέντες. Τῶν δὲ Ἰουδαίων οἱ πρεσϑύτεροι
xat "Yoxavoc εἰσήεσαν ὡς τὴν βασίλισσαν καὶ ἐδέοντο

5 ὑποθέσθαι γνώμην περὶ τῶν ἐνεστώτων" τὸν γὰρ "Agt-
στύδουλον τῶν πάντων σχεδὸν ἤδη χυριεύειν, ὁπότε yo
ρίων τοσούτων χρατήσειεν, ἄτοπον δὲ, εἰ χαὶ τὰ μάλιστα
χᾶμγοι, περιούσης αὐτῆς χατὰ σφᾶς βουλεύεσθαι’ πε-
ριεστάναι δὲ τὸν κίνδυνον οὐ διὰ μαχροῦ σφίσιν. Ἧ δὲ

V αὐτοὺς ἐκέλευσε πράττειν ὅ τι δοχοῦσι χρήσιμον εἶναι"
πολλὰς δὲ αὐτοῖς ἀφορμὰς λιπέσθαι, τὸ ἔθνος ἐρρωμέ-
νον, χαὶ τὴν δύναμιν, καὶ τὰ ἐν τοῖς γαζοφυλαχίοις χρή-
ματα" αὐτῇ γὰρ μιχρὸν ἔτι μέλειν τῶν πραγμάτων, ὡς
ὑπολείποντος ἤδη τοῦ σώματος.

5 ς΄. Ταῦτ᾽ εἰποῦσα μετ᾽ οὐ πολὺ ἐτελεύτησε, βασι-
λεύσασα ἔτη ἐννέα, τὰ δὲ σύμπαντα βιώσασα τρία
χαὶ ἑῤδομλήχοντα, γυνὴ τῷ ἀσθενεῖ τοῦ φύλου χατ᾽
οὐδὲν χρησαμένη. Δεινὴ γὰρ εἰς τὸ φίλαρχον ἐν τοῖς
μάλιστα γενομένη διήλεγξεν ἔργοις τό τε πραχτιχὸν τῆς

Wiy αὐτῇ γνώμης χαὶ τὸ ἀσύνετον τῶν ἀεὶ πταιόντων
περὶ τὰς δυναστείας ἀνδρῶν. ᾿Γ[ὸ γὰρ παρὸν χρεῖττον
ἀξιοῦσα τοῦ μέλλοντος xal πάντα δεύτερα τιθεμένη τοῦ
ἐγχρατῶς ἄρχειν, οὔτε χαλοῦ οὔτε δικαίου, ἕνεχά γε
τούτων, ἐπεστρέφετοι. Εἷς γοῦν τοῦτο τῷ οἴχῳ ἀτυχίας

αι τὰ πράγματα περιέστησεν, ὥστε ἣν μετὰ πλείστων
χινδύνων χαὶ ταλαιπωριῶν πεῤιεχτήσατο δυναστείαν,
ἐπιθυυία τῶν μὴ προσηκόντων γυναιχὶ χρόνοις οὐ
πολλοῖς ὕστερον ἀφαιρεθῆναι, τοῖς μὲν δυσμενῶς
ἔχουσι πρὸς τὸ γένος αὐτῶν τὴν αὐτὴν γνώμην προ-

WÜürca, τὴν δὲ ἀρχὴν ἔρημον τῶν προχηδομένων
ποιησχμένη" xai ξυμφορῶν δὲ ἐνέπλησε xal ταρα-
γῆς ἐξ ὧν ζῶσα ἐπολιτεύσατο xol μετὰ τὴν τελευτὴν
τὸ βασίλειον, Οὐ μὴν ἀλλὰ, καίπερ οὕτως ἄρξασα,

ANTIQ. JUD. LIB. XIII. CAP. XVI.

[75,79.] 521

cum prole sua reliquit. Ac primum ad Agaba peofectus , ubi
Galastes ex potentibus erat , admissus est ab eo. Orta autem
die sentit regina fugam Aristobuli , et aliqnamdiu arbilrata
esl non rerum novarum studio discessisee : verum postquam

alii super alios venerunt , qui nunciarent illum primum pree-

sidium occupasse, deinde secundum , et universa, ( statim
enim facto ab uno initio, omnia ad illius arbitrium seque-
bantur,) tuuc quidem in maximis turbis esse cceperunt tam
regina quam gcns. Videbant enim non multum abesse
Aristobulum quin sibi principatum confirmare posset, masi-
meque metuebant ne penam irrogaret ipsis, quoniam in
ejus domum debacchati fuissent. Itaque visum est eis ejus
uxorem et liberos in praesidio collocare, quod aupra fanum
erat. Ad Aristobulum autem tam magnus (frequenter fiebat
confluxus, ut jam ornatu regio stiparelur. Nam diebus
fere quindecim occupavit loca munita viginti duo; unde
opibus sibi comparatis exercitum colligebat a Libano et
Trachone et principibus. Homines enim majorem partem
sequentes facile obtemperabant : accedebat eo, quod spe-
rabant , si enm in rebus non speratis adjuvissent , non mi-
norem ex regno fructum ad se rediturum, ut qui ei ejus ob-
tinendi causa exstitissent. Judozorum autem seniores et
Hyrcanus adierunt regipam , et ut super instantibus con-
silium daret orarunt : Aristobulum enim, tantis locis occu-
palis, propeniodum rerum omnium jam potiri ; se autem non
decere , etiamsi maxime ipsa eegrolet, ea superstite , consili
aliquid seorsum capere; periculum autem jam esse paene pro
foribus. AL illa jussit ut quod utile judicarent, illud face-
rent : restare eis multas facultates , gentem validam, et exer-
cilum , et fisci pecuniam : sibi quidem parum jam curse esse
negotia , ut quie corporis viribus jam deficeretur.

6. Postquam ista dixerat, non multo post obiit, quum re-
gnasset annos novem , et vixisset in upiversum septuaginta
tres, mulier quae sexus sui imbecillitatem nulla in re prodidit.
Nam quum ingenti regnandi cupiditate, ut qui maxime, te-
neretur, et quibus egerit quam apto fuerit ad res gerendas
animo ostendit, el quam hebelia sint virorum ingenia, qui
in imperandi potestate Litubare solent. Nam praesentia
futuris potiora existimans , aliisque omnibus insuper habi-
tis modo imperiose dominaretur, nec honesti nec justi , illo-
rum saltem gratia, rationem habebat. "Veruntamen res
sua&& familia eo infelicitatis perduxit, ut potentiam, quam

multis periculis et laboribus paraverat, desiderio eorum
qua, mulieri non conveniebant , haud multo post amiserit ,

ul qui eadem cum illis senserit qui animo essent in fami-
liam regiam malevolo, regnumque potentium presidio
destitutum reliquerit ; praetereaque ex sua dum viveret rei-
publicae administratione regiam etiam post obitum calamita-
libus turbisque complevit. Veruntamen licet hoc modo in

«»-

δ22 (01,005.)

ἐν εἰρήνη τὸ ἔθνος διεφύλαξε. ᾿Γὰ μὲν οὖν περὶ ᾿Δλδε-
ξάνδραν τοῦτο εἶχε τὸ τέλος.

BIBAION TEZZAPEXKAIAEKATON.

——uu»O990«4nm——
f

α΄. Ὡς μετὰ τὸν Ἀλεξάνδρας θάνατον ὁ νεώτερος αὐτῆς τῶν

παίδων Ἀριστόδουλος ἐπολέμησε πρὸς Ὑρχανὸν τὸν ἀδελ-
'φὸν περὶ τῆς βασιλείας, καὶ χρατήσας αὐτοῦ συνεδίωξεν εἰς
τὴν ἐν Ἱεροσολύμοις βᾶριν᾽ ἔπειθ᾽ ὡς συμόάντες ἔχριναν
βασιλεύειν μὲν ᾿Δριστόθουλον, Ὑρχανὸν δὲ ἰδιωτεύειν.

β΄. Περί τε Ἀντιπάτρου καὶ γένους αὐτοῦ, xai τίνα τρόπον ἐχ
"μικρᾶς καὶ τῆς τυχούσης ἀφορμῆς εἷς λαμπρότητα xai δόξαν
ἅμα τοῖς παισὶν προήχθη καὶ μέγεθος δυνάμεως" καὶ ὅτι
πείσαντος Ὑρχανὸν ᾿Αντιπάτρον φυγεῖν ἐξ “Ιεροσολύμων
πρὸς Ἀρέταν τὸν τῶν Ἀράδων βασιλέα, ἱκέτευσεν ἐλθὼν χα-
ταγαγεῖν αὑτὸν εἰς τὴν βασιλείαν, γῆν τε πολλὴν δώσειν καὶ
χρήματα ὑποσχόμενος.

Y- Ὡς ᾿Αρέτας, προσδεξάμενος τὸν Ὑρχανὸν, ἐστράτευσεν ἐπὶ
τὸν Ἀριστόθουλον, xal συμδαλὼν xol χρατήσας τῇ μάχῃ
συνεδίωξεν ἐπὶ Ἱεροσόλυμα, καὶ περικαθίσας τὸ στρατόπε-
δον ἐπολιόρχει τὴν πόλιν.

δ΄, "Ὡς Σχαῦρον πέμψαντος ἀπὸ Ἀρμενίας εἷς Συρίαν Μάγνου
Πομπηίου, ἧκον πρὸς αὐτὸν ἀπό τε Ὑρχανοῦ xal "Aptoto-
δούλου πρέσδεις περὶ συμμαχίας παρακαλοῦντες αὐτόν.

ε΄. Ὅτι Σκαῦρος τετραχοσίοις διαφθαρεὶς ταλάντοις Ἀριστο-
600)« προσέθετο.

ς΄, Ὡς Πομπηΐου εἰς Δαμασκὸν ἐκ, τῆς Ἀρμένιας ἐλθόντος
Ἀριστόδουλος καὶ Ὑρκανὸν ἐπ᾽ αὐτὸν ἦχον περὶ τῆς βασι-
λείας δικαιολογούμενοι. Ὑπέρθεσις Πομπηΐον, περὶ ὧν évexá-
λουν διαγνώσεσθαι φήσαντος, ἕως ἂν εἷς τὴν ἐχείνων χώ-
pav παραγίνηται.

ζ΄, Ὅτι συνεὶς ὁ Ἀριστόδουλος τίνα ἔχει διάνοιαν ὁ Πομπήϊος
ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν" καὶ ὡς ἀγχναχτήσαντος αὐ-
τοῦ καὶ στρατεύσαντος ἐπ᾽ αὐτὸν, elc ᾿Αλεξάνδρειον Ἀριστό-

-ὄονλος ἀνεχώρησε τὸ φρούριον, ὀχυρὸν ὃν καὶ δυσχαταμά-
χητον.

ἡ. Ὥς Πομπήϊος, τοῦτο συνιδὼν, στρατηγήματι χρησάμενος
ἔπεισε τὸν Ἀριστόδουλον καταλιπόντα τὸ φρούριον χαταθῆ»
vat πρὸς αὐτὸν, ὡς βεδαιωσόμενον αὐτῷ τὴν ἡγεμονίαν"
οἷς πεισθέντα xal πολλάχις δικαϊολογησάμενον πρὸς τὸν
ἀδελφὸν ἠνάγκασε τοῖς φρουράρχοις τῇ αὑτοῦ χειρὶ γράψαι,
καὶ παραδοῦναι αὐτῷ τὰ φρούρια.

θ΄. Ὡς Ἀριστόδουλος τοῦτο ποιήσας διὰ φόδον, ἔπειτα δυσ-
χεράνας ἐπὶ τῷ μηδενὸς ὧν προσεδόκα παρὰ Πομπηΐου
τυγχάνειν, ἀνεχώρησεν εἷς Ἱεροσόλυμα ἐγχλείσων αὑτόν.

ι΄, Ὡς Πομπηΐον χατὰ πόδα μετὰ τῆς στρατιᾶς χαταχολου-
θήσαντος μετενόησεν ᾿ἈΑριστόδουλος, xai προελθὼν ἄχρι Ἵε-
ριχοῦντος ἀπήντησεν αὐτῷ, καὶ συγγνώμης τυχεῖν δεηθεὶς
περὶ τῶν ἡμαρτημένων, τήν τε πόλιν xal τὰ χρήματα πα-
ραδώσειν ὑπέσχετο" xol Πομπηΐου πέμψαντος Γαόδίνιον
μετὰ ἐπιλέχτων στρατιωτῶν ἐπί τε τὴν τῆς πόλεως παρά-
ληψιν καὶ τῶν χρημάτων, οἱ ἹἹεροσολυμῖται, τὸν ' Aptató-
ὄουλον ὁρῶντες ἐν φυλαχῇ χαθεστῶτα, τὰς πύλας ἀπέκλει-
σαν τοῖς Ῥωμαίοις.

X. Ὡς ἐπὶ τούτῳ παροξυνθεὶς Πομπήϊος Ἀριστόδουλον μὲν
ἔδησεν, προσαγαγὼν δὲ τὴν δύναμιν ἐπολιόρκει τὴν πόλιν"
χαὶ δέχονται μὲν αὐτὸν οἱ τὰ ᾿Ὑρκανοῦ φρονοῦντες εἷς τὴν
ἄνω πόλιν, di. δὲ Ἀριστοδούλον συνασπισταὶ φεύγουσιν εἷς
τὸ ἱερόν.

v6. Ὡς αἱρεῖ κατὰ χράτος τὸ ἱερὸν xal τὴν χάτω πόλιν ὁ
Πομπήϊος τῷ τρίτῳ μηνί. Καὶ περὶ τῆς ἐπιεικείας αὐτοῦ καὶ
θεοσεθείας.

APXAIOAOTIAZ BIBA. I4. [679,09]

imperio se gesserit , gentem iu pace conservavit. — Et res
quidem Alexandre liunc exitum habuerunt.

LIBER DECIMUS QUARTUS.

——9909«—— —

I. Quomodo posi mortem Alexandre filiorum ejus natu
minor Aristobulus de regno bellum gessit cum Hvyrcano
fratre, viclumque persequutus est usque ad arcem Hieroso-
lymitanam : utque inter eos ita convenit, ut Aristobulus
regnaret, Hyrcanus privatam vitam degeret.

2. De Antipatro el cjus genere , et quomodo ex parvís et me-
diocribus initiis ad claritatem et gloriam el magnam po-
tentiam ipse ejusque filii pervenerunt : utque ejus suasu
Hyrcanus, Hierosolymis fugiens ad Aretam regem Arabum,
el, ut ipsum restitueret in regnum, supplicavit, factis
promissis se ei daturum multum terre pecunizque.

3. Quomodo Aretas, quum Hyrcanum excepisset , bellum in-
tulit Aristobulo : utque quum proelio congressus eum vicis-
set, persequutus est eum usque Hierosolyma, exercitaque
urbi admoto eam obsidet. -

- Quomodo ad Scaurum , quem ex Armenia in Syriam mise-
rat Pompejus Magnus, legati ab Hyrcano et Aristobulo
venerunt, ipsius auxílium implorantes.

. Quomodo Scaurus , talentis quadringentis corrapius, Ari-
stobull rebus studebat.

6. Quomodo, Pompejo ex Armenia ad Damascum profecto,
Aristobulus et Hyrcanus eum conveniebant de regno di-
sceptantes : utque Pompejus, quum se causam querelarum
cogniturum dixísset, rem distulit donec in eorum regio-
nem veniret.

- Quod Aristobulus, quum intellexisset quo esset in eum
animo Pompejus , in Judzam discessit : utque Aristobulus ,
Pompejo ei irato et in expeditionem adversus eum profecto,
it Alexandrium se recepit, castellum bene firmum el ex-
pugnatu difficile.

8. Quomodo Pompejus, ubi hoc resciverat, siratezemate
usus per suasit Aristobulo ut relicto przesidio ad ipsum de-
scenderet, tanquam principatum ei firmaturum, Quibus ob-
sequutum , postquam cum fratre szepius disceptaverat, coe-
gil Pompejus przsidiorum praefectis sua manu scribere,
ipsique castella tradere.

9. Quomodo Aristobulus, quum hoc prz metu fecisset, el
postea rem egre tulisset, quod nihil eorum quz sperabat a
Pompejo nactus esset , discessit, In. Hierosolyma semet in-
clusurus.

10. Quomodo Aristobulus, Pompejo e vestigio eum cum
exercitu subsequuto, sententiam mutavit, et Hierichuniem
usque progressus el obviam ivil; petitaque peccatorum ve-
nia, et urbem et pecuniam ei tradere pollicitus est : utque
Gabinio cuin rnilitibus lectissimiís a Pompejo misso ad ur-
bem el pecuniam accipiendam , Hierosolymitani , quum vi-
derent Aristobulum in custodia delentum , Romanis por!as
oecluserunt.

II. Quomodo hanc ob rem ira incensus Pompejus Aristo-
bulum in vincula conjecit, adductisque coplis urbem obsi-
debat : ipsumque in urbem superiorem admittunt qui
Hyrcano favebant, qui vero ab Aristobulo stabant In fa-
num fugiunt.

12. Quomodo fanum et inferiorem urbem tertio mense expu-
gnat Pompejus. Deque ipsius modestia et religione.

i

σι

hl

6,907.)

. Ὅτι Πομπήϊος μηδενὸς ἔψαυσε τῶν £v τῷ ἱερῷ, πολλῶν
ἔντων ἐν αὐτῷ χρημάτων.

. Ὅτι ταῦτα διαπραξάμενος, καὶ τὴν Ἰονδαίαν ποιήσας
τόροις ὑποτελῆ, καὶ "Yoxavóy ἀποδείξας ἐθνάρχην, Ἄριστό-
ἔουλον μὲν δέσμιον μετὰ τῆς γενεᾶς sic ρώμην ἀνήγάγεν,
Σχαῦρον δὲ τῆς Συρίας ἐπίτροπον χατέστησεν.

, Ὅτι Σκαύρου στρατεύσαντος ἐπὶ Πέτραν, βασίλειον οὖσαν
τῶν Ἀράδων, καὶ πολιορχοῦντος, ἐν ἐνδείᾳ τῶν στρατιω"
τῶν αὐτοῦ γενομένων, ᾿ἈΑντίπατρος πείθει τὸν "Apafa,
dita Σχαύρῳ τριακόσια τάλαντα, συμμαχίαν πρὸς αὑτὸν
κοιύσασθαι.
^D; ᾿Αλέξανδρος Ἀριστοδούλον παῖς, φυγὼν Πομπήϊον,
χαὶ παραγενόμενος εἷς τὴν Ἰουδαίαν, στρατιᾶς αὐτῷ πολ-
M γενομένης͵, πόλεμον ἐξήνεγχεν πρὸς Ὑρχανὸν καὶ 'Av-
τίπατρον.

' Ὡς ὑπὸ Γαθινίου χρατηθεὶς τῇ μάχῃ ὁ ᾿Αλέξανδρος καὶ
ταταχλεισθεὶς elc ᾿Αλεξάνδρειον τὸ φρούριον ἐπολιορκεῖτο.

f. Ὡς Γαδίνιος, πεισάσης τῆς μητρὸς τῆς ᾿Αλεξάνδρον πα-
μαδοῦναι αὑτόν τε καὶ τὸ φρούριον, λαδὼν τὸν μὲν ᾿Αλέξαν-
ἔρον ἀφῆχεν, ἔγραψε δὲ χαὶ τῇ συγχλήτῳ, τοὺς ἀδελφοὺς
αὐτοῦ, οἱ ἤσαν μετὰ Ἀριστοδούλον τοῦ πατρὸς δεδεμένοι,
lx, χαὶ ἀποπέμψαι πρὸς τὴν μητέρα, δηλῶν αὐτῆς τὸ
105; Ῥωμαίους πιστὸν καὶ ὡς ἔστιν ἀξία ταύτης τῆς χάρι-
τὸς τυγχάνειν.

). Ὡς μετὰ ταῦτα φυγόντα ἐκ Ῥώμης Ἁριστόδουλον εἰς τὴν
Ἰουδαίαν λαδὼν Γαθέίνιος αἰχμάλωτον πάλιν ἀνέπεμψεν εἰς
Ῥώμην.

*. Κράσσου κατὰ τὴν ἐπὶ Πάρθους στρατείαν εἰς τὴν "Jov-
δαῖχν ἀνάβασις χαὶ σύλησι: τῶν ἐν τῷ ἱερῷ χρημάτων.

2. Φυγὴ Πομπηΐου εἰς "Ἤπειρον, καὶ Σχιπίωνος ὑπ᾽ αὐτοῦ
πεμφθέντος εἰς Συρίαν ἄφιξις, ἐντολὴν ἔχοντος ἀποχτεῖναι
᾿Αλέξανδρον.

δ. Ὅπ Καῖσαρ, λύσας Ἁριστόδονλον τῶν δεσμῶν, οἷός τε
ἦν πέμψαι μετὰ δύο ταγμάτων εἰς τὴν Ἰουδαίαν, ἔφθη δ᾽
ὑπὸ τῶν τὰ Πομπτηΐου φρονούντων διαφθαρεὶς ᾿Αριστόδουλος
φαρμάχῳ,

tf. Καίσαρος εἰς Αἴγυπτον στρατεία, xal ὡς συνεμάχησαν
T Ὑρχανός τε καὶ ᾿Αντίπατρος, καὶ τοὺς ᾿Ιονδαίους
αὐτῷ συμμάχους ἐποίησαν.

Vj. Ἀντιπάτρου προθύμως ἀγωνισαμένου κατὰ τὴν μάχην
ἀμστεία, καὶ διὰ τοῦτο φιλία πρὸς Καίσαρα καὶ ὡς "Yp-
«ἀνὸν Καῖσαρ ἐπὶ τῇ νίχῃ χαίρων ἐτίμησε μεγάλως, ἐπι-
τρέψας αὐτῷ τὰ τῆς πατρίδος ἀναστῆσαι χατεστραμμένα
τείχη, ἔτι τε Ἀντιπάτρῳ τὴν τῆς Ἰουδαίας ἐπιτροπὴν ἐνε-
γείρησεν.

X. Καίσαρος ἐπιστολαὶ, xal δόγματα σνγχλήτον περὶ τῆς
πρὸς τοὺς Ἰουδαίους φιλίας.

X. Ὅτι Ἀντίπατρος τοῖς παισὶν, ᾿Ηρώδῃ μὲν τὴν τῆς Γαλι-
Ἰαίας πρόνοιαν, Φασαήλῳ δὲ ἐπέτρεψε τὴν Ἱεροσολύμων * καὶ
ὡς Σέξτος Καῖσαρ, δωροδοχηθεὶς ὑφ᾽ Ἡρώδου ἡγεμόνος
ὄντος ἐν Συρίᾳ, μέγαν καὶ ἔνδοξον ἐποίησεν Ἡρώδην, xa-
ταστήσας ἄρχοντα τῆς Κοίλης Συρίας.

τ΄. Ὡς Κάσσιος, Καίσαρος ἀποθανόντος, εἷς τὴν ἸΙουδαίαν
baba, τήν τε χώραν ἐκάκωσε xai τάλαντα ὀχταχόσια
παρ᾽ αὐτῶν εἰσεπράξατο φορολογήσας * xai πῶς Ἡρώδης ix
τῆς εἰσπράξεως τῶν χρημάτων σπουδαῖος ἔδοξε Κασσίῳ.

χη, Ὡς Μάλιχος ἐπιθουλεύων Ἀντίπατρον ἀνεῖλε φαρμάχῳ,
διαχονησαμένου χρήμασι τοῦ οἰνοχόον Ὑρχανοῦ.

Yl. Ὡς Ἡρώδης ἐπιστείλαντος αὐτῷ Κασσίον τὸν Μάλιχον
ἐδολοφόνησεν.

Y. Ὡς Ἀντίγονον τὸν ᾿Αριστοδούλον βοηθούμενον καρὰ τοῦ
Τυρίων τυράννου Μαρίωνος Ἡρώδης ἀπαντήσας τρέπει τε
xai τῆς Ἰουδαίας ἐκδάλλει.

A. Ὅτι μετὰ τὸ ἡττηθῆναι Κάσσιον ἐν Μαχεδονίᾳ καρὰ τοῦ
νέου Καίσαρος xal Αντωνίου, Ἡρώδης ἐν Βιθυνίᾳ παρα-
τεγονότα πολλοῖς χρήμασιν ἐθεράπευσεν ᾿Αντώνιον " xal διὰ

ANTIQ. JUD. LIB. XIV.

[680,681.] 523

13. Quod Pompejus nihil eorum attigit quie in fano erant,
licet magna iltic esset pecunice vis.

14. Quod quum ista gessisset et Judzeam Romanis vectigalem
fecisset, οἱ Hyrcanum ethnarcham constilulsset, Aristobu-
lum vinctum cum sua prole Romam duxit, atque Scaurum
Syrie procuratorem fecit.

15. Quod, facta ἃ Scauro expeditione in Petram Arabum re-
giam, eaque obsessa , quum exercitus ejus rerum inopia Ja-
boraret, Antipater Arabi persuadet , ut trecentis Scauro da-
tis talentis, fadus eum eo faceret.

16. Quomodo Alexander Aristobuli filius, qui a Pompelo fu-
gerat et In Judzeam se contulerat magno exercitu coacto,
bellum intulit Hyrcano et Antipatro,

17. Quomodo Alexander a Gabinio pugna superatus et in
castellum Alexandrium compulsus obsidetur.

18. Quemadmodum quum Alexandrum maler ejus flexisset ut
sul castellique deditionem faceret, Gabinius Alexandrum
captum dimisit; ac praterea scripsit. Senatul, ut fralres
ipsius cum Aríistobulo patre vinctos laxarent matrique mit-
terent , indicato qua esset in Romanos fide, quodque digua
esset cul hac gratia tribueretur.

19. Quomodo Aristobulum Roma in Judiam profugum
comprehendit Gabinius, Romamque remisit.

20. Crassus in expeditione contra Parthos In Judzam ascen-
dit, sacrasque pecunias depeculatur.

41. Pompeji fuga in Epirum, et Scipionis advenius in Syriam,
cui in mandalis erat ut Alexandrum necaret.

22. Quod Ciesar, quum Aristobulum vinculis exemisset, in eo
erat ut eum mitteret cum duabus cohortibus In Judam :
interim vero accidit ut Aristobulus a Pompejanis veneno
pecaretur.

23. Cresaris in. £gyptum expeditio : et quemadmodum vi
auxiliam tulerunt Hyrconus et Antipater, feteruntque ut
Judas semet ei aJjungerent.

24. Antipatri in pugna strenue dimicantis egregium factum,
et ex eo cum Caesare amicitia : el quemadmodum Caesar,
letus ex victoria, Hyrcanum ma(grno honore affecit, pee-
misso ei ut eversos patrie civitatis muros excitaret; ac
praterea Apntipatrum Judae procuratorem constituit.

25. Cesaris literie, et senalusconsulta de amicitia cum Judieris
inita.

46. Anlipater filiis administrationem mandat, Berodi Gali-
ὦ, Phasaelo Hierosolymorum : atque Sextus Cresar, mu-
neribus ab Herode, quum in Syria dux esset, acceptis, ma-
gnum et gloriosum fecit Herodem, Coles-Syriz priesidem
eum constituendo.

27. Quomodo Cassius, quum in Judeam Cesare mortuo
ascendisset, et regionem afflixit, el octingenta talenta ab Ju-
deis in tributum exegit: utque Herodes ex redactione
pecunic Cassio industrius visus est.

28. Quomodo Mplichus per insidias Antipatrum veneno sus-
tulit, ope pocillatoris Hyrcani quem pecunia corruperat.

29. Quomodo Herodes jussu Cassii dolo interfecit Maliclium.

30. Quomodo Antigonum Aristobuli filium , a Marione Ty-
riorum tyranno adjutum, Herodes ei obviam factus in fu.
gam vertit el ex Juda pellit.

31. Quomodo, Cassio ia. Macedonia superato a Cresare juveno
et Antonio, Herodes, ubi in Bithyniam venit Antonius,
multis pecuniis eum sibi conciliavit : ideoque Herodem δο-

524 (οὑ6---608.}

τοῦτο τοὺς χατηγορεῖν αὐτοῦ βοὐληθέντας οὐχ ἐδέξατο "Av-
τώνιος, Καὶ ὅτι Τυρίοις ὑπὲρ ᾿Ιουδαίων ἔγραψεν.

A6. Ὅτι πάλιν εἰς Συρίαν ἐλθόντος Ἀντωνίον, xai κατηγο-
ρούντων τινῶν Ἡρώδον xal Φασαήλου, οὐ μόνον οὐχ ἤκου-
σεν αὐτῶν, ἀλλὰ χαὶ τετράρχας αὐτοὺς κατέστησεν, τῶν δὲ
χατηγόρων δέχα τὸν ἀριθμὸν ἀπέχτεινεν.

λγ΄. Στρατεία Πάρθων εἰς Σνρίαν, καθ᾽ ἣν τὸν ᾿Αριστοθούλον
υἱὸν ᾿Αντίγονον εἰς τὴν βασιλείαν κατήγαγον.

λδ΄. Ὡς Ὑρκανὸν xai Φασάηλον τὸν ἀδελφὸν Ἡρώδον alypa-
λώτους ἔλαθον.

λε΄, Ὡς Ἡρώδης φεύγων ἐκεῖθεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν, καὶ παρα-
γενόμενος εἰς τὴν Ῥώμην, xai δεηθεὶς ᾿Αντωνίου χρήματα
πολλὰ ὑποσχόμενος, ἀπεδείχθη, ὑπό τε τῆς συγχλήτον καὶ
Καίσαρος βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας.

Ac'. Ἔχπλους ᾿Ηρώδου μετὰ ταῦτα εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἀπὸ Ῥώ-
μῆς χαὶ μάχη πρὸς ᾿Αντίγονον, στρατιᾶς αὐτῷ Ῥωμαϊκῆς
ἑπομένης καὶ ἡγεμόνος Σίλωνος.

λζ΄. Ὡς Σίλωνος Ἱεροσόλυμα πολιορκήσαντος ὑπὸ Σοσίον xai
Ἡρώδον Ἀντίγονος διεφθάρη.

ΠΕεριέχει ἢ βίόλος χρόνον ἐτῶν τριάχοντα xai δύο.

KE. Α΄.

Τὰ μὲν οὖν περὶ Ἀλεξάνδραν τὴν βασίλισσαν xal
τὸν θάνατον αὐτῆς ἐν τῇ πρὸ ταύτης ἡμῖν βίόλῳ δεδη-
λώχαμεν, τὰ δὲ τούτοις ἀχόλουθα καὶ προσεχῇ νῦν ἐροῦ-
μεν, οὐχ ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ μηδὲν παραλιπεῖν τῶν
πραγμάτων ἣ δι ἄγνοιαν ἢ διὰ χάματον τῆς μνήμης
προμηθούμενοι. Τὴν γὰρ ἱστορίαν xai τὴν μήνυσιν
τῶν ἀγνοουμένων τοῖς πολλοῖς πραγμάτων διὰ τὴν ἀρ-
χαιότητα δίιμεν, Χαὶ τὸ τῆς ἀπαγγελίας χάλλος, ὅσον
δὴ τοῦτ᾽ ἐσὴν ἔχ τε τῶν ὀνομάτων xad τῆς τούτων &p-
10 μονίας, xai ὅσα πρὸς τούτοις συμθάλλεται τῷ λόγῳ

ἔχειν χόσμον τοῖς ἀναγνωσομένοις, ὡς ἂν μετὰ χάριτός

τινος xo ἡδονῆς τὴν ἐμπειρίαν παραλαμθάνοιεν. Πάν-
των δὲ μᾶλλον τῆς ἀχριθείας τοὺς συγγραφεῖς στοχά-
ζεσθαι δεῖ xal τοῦ τἀληθῇ λέγειν τοῖς περὶ ὧν οὐχ ἴσα-

[5 σιν αὐτοὶ πιστεύειν αὐτοῖς μέλλουσιν.
β΄. Ἀρξαμένου τοίνυν "i; ἀρχιερωσύσης "Yoxavou
τῷ τρίτῳ ἔτει τῆς ἑδδόμης xal ἑδδομηχοστῆς πρὸς ταῖς
ἑχατὸν Ὀλυμπιάδος, ὁπατεύοντος Ρωμαίων Κοΐντου

ὋὉρτησίου xat Κοΐντου Μετέλλου, ὃς δὴ xal Κρητιχὸς
39 ἐπεχαλεῖτο, πόλεμον εὐθὺς ἐχφέρει πρὸς αὐτὸν Ἀριστό--

θουλος, xat τῆς μάχης αὐτῷ γενομένης πρὸς ἹἹεριχοῦν-

τι, πολλοὶ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ πρὸς τὸν ἀδελφὸν
αὐτομολοῦσιν. Οὖ γενομένου φεύγει πρὸς τὴν ἀχρό--
πολιν Ὑρχανὸς, ἔνθα συνέθαινε κατεῖρχθαι τὴν Ἀρι-
45 στοδούλου γυναῖχα xal τοὺς παῖδας αὐτδὺ ὑπὸ τῆς un-
τρὸς, καθὼς προειρήχαμεν᾽" xal τοὺς ἀντιστασιώτας δὲ
χαταφυγόντας εἰς τὸν τοῦ ἱεροῦ περίθολον αἱρεῖ προσδα-
λών. — Kal λόγους ποιησάμενος πρὸς τὸν ἀδελφὸν περὶ
συμθάσεως καταλύεται τὴν ἔχθραν ἐπὶ τῷ βασιλεύειν
80 μὲν ᾿Αριστόδουλον, αὑτὸν δὲ ζῆν ἀπραγμόνως, καρπού-
μενον ἀδεῶς τὴν ὑπάρχουσαν αὐτῷ χτῆῇσιν. 'Γαῦτα
ἐπὶ τούτοις ἐν τῷ ἱερῷ συνθέμενοι xal ὅρχοις xal δὲ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ, I.

[681,0]

cusare volentes Antonius non admisit. Quodque Tyriis p»
Judieis scripsit.

32. Quod quum Antonius Iterum in Syriam venissel et n
nulli Herodem et Phasaelum accusarent, non solum ba
audire repudiavit, sed et illos tetrarchas constituit, εἰ de
cem ex accusatoribus interfeciL.

33. Parthorum in Syriam expeditio, in qua Antigonum Ar
stobuli filium in regnum restituerunt.

31. Quomodo Hyrcanum et Phasaelum, Herodis fratrem, c
plivos fecerunt.

36. Quomodo Herodes illinc in Judzam fugiens el postea
Romam profectus, quum Antonium obsecrasset mullum pe-
cuniz pollicitus , creatus est a senalu el Ciesare rex Judzz.

36. Herodes posf hzc navigat ex ltalia in Judiam, et pe-
gnat cum Antigono, adjutus ab exercitu Romano eum c
mitante et Silone duce.

37. Quomodo, Hierosolymis a Silone Obsessis, Anligonus ἃ
Sosio οἱ Herode oppressus est.

Continet hic liber tempus annorüm XX XII.

CAP. I.

Superiori quidem libro ea declaravimus, quae ad Alexa
dram reginam ejusque obitum spectant : quz vero dei
ceps consequuía sunt nunc enarrabimus, nihil prius habentes
quam ul ne quid vel per ignorantiam vel memorie vitium
omitlamus. lllud enim agimus ut historiam scribamus,
resque propter velustatem plerisque ignoratas persequamur,
idque dictionis elegantia illustratas , quantum fieri potest,
ex verbis eorumque structura, aliisque quae ad lioc faciubl,
ut oratio lectoribus videatur ornatum habere, ut cum suai-
tate et voluptate rerum peritiam assequantur. Omnium
vero maxime scriptoribus cura esse debet accurata dili
gentia , verumque istis dicendi studium , qui in iis qua ip
plane nesciunt fidem illis habituri sunt.

2. Jgitur quum Hyrcanus pontificatum iniisset , anno ter-
tio Olympiadis centesimee septuagesimze septimz, Romz
consulibus Quinto Hortensio et Quinto Metello , qui Creli-
cus eliam nominabatur, bellum ei confestim infert Arislo-
bulus : et commisso apud Hierichuntem prelio, molli de
Hyrcani militibus ad fratrem deficiunt. Quo facto fugit in
arcem Hyrcanus, in qua Aristobuli uxor et liberi ipsius ἃ
matre in custodiam dati fuerunt , ut jam diximus : ef à
versarios, qui intra templi septum confugerant , vi exp.
gnat. Deinde quum ad fratrem de cormposilione verv
fecisset, inimicitias deponit iis conditionibus, ut regnare
Aristobulus, ipse vitam otiosam ageret , suisque facultatibus |
placide frueretur. Hoc fe»dore ita facto in templo, 1!UP.

$08,609. )

ιαῖς πιστωσάμενοι τὰς ὁμολογίας, καὶ χατασπασάμε-
οἱ τοῦ πλήθους παντὸς ὁρῶντος ἀλλήλους, ἀνεχώρησαν,
uiv εἰς τὰ βασίλεια, ᾿γρχανὸς δὲ ὡς ἰδιώτης εἰς τὴν
ἰχίαν τὴν ᾿Ἀριστοθούλου.

(Β΄.) γ΄. Φϑος δέτις Ὑρχανοῦ Ἰδουμαῖος, ᾿Αντίπατρος
«γόμενος, πολλῶν μὲν εὐπορῶν χρημάτων, δραστήριος
à τὴν φύσιν ὧν xal στασιαστὴς, ἀλλοτρίως εἶχε πρὸς
ὃν "A ριστόθουλον xal διαφόρως, διὰ τὴν πρὸς Y pxavov
ὕνοιαν. Νιχόλαος μέντοι φησὶν 6 Δαμασχηνὸς τοῦτον
ἶναι γένος ix τῶν πρώτων Ἰουδαίων τῶν ἐκ Ba6oAG-
᾿ς ti; τὴν Ἰουδαίαν ἀφιχομένων. ᾿Γαῦτα δὲ λέγει
(ἀριζόμενος Ἡρώδη τῷ παιδὶ αὐτοῦ, βασιλεῖ τῶν "Iov-
Ἰαίων ἐκ τύχης τινὸς γενομένῳ * περὶ οὗ κατὰ χαιρὸν
᾿γλώσομεν. Οὗτος τοίνυν ὃ ᾿Αντίπατρος Ἀντίπας τὸ
πρῶτον ἐχαλεῖτο, καὶ τῷ πατῤὶ αὐτοῦ τοῦτο ἦν τοὔνο-
μα" ὃν Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως xal τῆς γυναιχὸς αὖ»
τοῦ στρατηγὸν ἀποδειξάντων ὅλης τῆς Ἰδουμαίας,
ποιήσασθαι φιλίαν πρὸς τοὺς δμονοοῦντας αὐτῷ ἼἌραξας
καὶ l'aZaiouc καὶ ᾿Ασχαλωνίτας λέγουσι͵ πολλαῖς αὐτοὺς
καὶ μεγάλαις ἐξιδιωσάμενον δωρεαῖς. Τὴν οὖν τοῦ
Ἀριστοθούλου δυναστείαν Ó νεώτερος Ἀντίπατρος ὑφο-
ρώμενος xal δεδιὼς μή τι πάθη διὰ τὸ πρὸς αὐτὸν μῖ-
δος, ἐπισυνιστᾷ χρύφα xav αὐτοῦ διαλεγόμενος τῶν
Ἰουδαίων τοὺς δυναστεύοντας, ἄδικον εἶναι λέγων πε-
ριορᾶν Ἀριστόδουλον ἀδίχως ἔχοντα τὴν dojdv, καὶ
τὸν μὲν ἀδελφὸν ταύτης ἐχδεδληχότα, πρεσθύτερον
ὄντα, κατέχοντα δ᾽ αὐτὴν οὖσαν ἐχείνου διὰ τὸ πρε-
cÓ:iov. Τούτους δὲ συνεχῶς χαὶ πρὸς τὸν Ὑρχανὸν
ποιούμενος διετέλει τοὺς λόγους, xal ὅτι χινδυνεύσει τὸ
ζῶν, εἰ μὴ φυλάξαιτο ποιήσας αὐτὸν ἐχποδών. Τοὺς
τὰρ φῇλους τοῦ ᾿ἈΑριστοδούλου μηδένα παραλείπειν και-
ρὸν ἔλεγε συμθουλεύοντας αὐτὸν ἀνελεῖν, ὡς τότε βε-
βαίως ἕξοντα τὴν ἀρχήν. Τούτοις “Ὑρκανὸς ἠπίστει
τοῖς λόγοις, φύσει χρηστὸς ὧν xal διαθολὴν δι᾿ ἐπιεί-
.xeurv οὗ προσιέμενος ῥαδίως. ᾿Εποίει δὲ αὐτὸν τὸ
ἄπραγμον xal τὸ παρειμένον τῆς διανοίας τοῖς δρῶσιν
ἰγεννῇ καὶ ἄνανδρον δοχεῖν τῆς δ᾽ ἐναντίας φύσεως
ἦν ᾿Ἀριστόδουλος, δραστήριος χαὶ διεγηγερμένος τὸ
φρόνημα.

) ὃ΄. Ἐπειδὴ τοίνυν ὁ ᾿Αντίπατρος οὐ προσέχοντα
ἑώρα τοῖς λόγοις τὸν "Yoxavóv, οὐ διέλιπεν Éx&c tuc
ἡμέρας πλαττόμενος xal διαδάλλων πρὸς αὐτὸν Ἄρι-
στόβουλον, ὡς ἀποχτεῖναι θέλοντα - xoi μόλις ἐγχεί-
δενος πείθει πρὸς Ἀρέταν αὐτῷ συμδουλεύσας φυγεῖν

τὸν Ἀράθων βασιλέα " πεισθέντι γὰρ xol αὐτὸς ἔσε-
σθαι σύμμαχος ὑπισχνεῖτο. Ὁ δὲ ταῦτ᾽ ἀχούων ἔλεγε
συμφέρον εἶναι τὸ πρὸς τὸν ᾿Δρέταν ἀποδρᾶναι᾽ ἔστι
δὲ ὅμορος τῇ Ἰουδαίᾳ ἢ Ἀραδία. Καὶ δὴ πέμπει
πρῶτον Ὑγρχανὸς πρὸς τὸν Ἀράδων βασιλέα τὸν Ἀντί-

Ὁ πατρον, ληψόμενον πίστεις ὡς οὐχ ἐχδώσει τοῖς ἐχθροῖς
ἱκέτην αὐτοῦ γενόμενον. Λαύὼν δὲ τὰς πίστεις ὃ Ἂν-
τίπατρος ὑπέστρεψε πρὸς "Yoxavov εἰς Ἱεροσόλυμα,
καὶ μετ᾽ ob πολὺ παραλαῤὼν αὐτὸν, καὶ τῆς πόλεως
ὑπεξελθὼν νύχτωρ καὶ πολλὴν ἀνύσας ὁδὸν, ἧχεν ἄγων

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. I.

[e22,053.] 5926

pacta jurejurando et dextris confirmassent , et invicem spe-

ctante universa multitudine complexi fuissent, discesse-
runt, ille quidem in regiam , Hyrcanus vero ut homo pri-
vatus in edes Aristobuli.

3. (II.) Erat autem Hyrcano amicus quidam Idumieus, no-
mine Antipater, homo quidem multa abundans pecunia, natu-
ra vero navus et seditiosus, qui alieno ab Arístobulo erat ani-
mo et ab eo dissidebat ex sua in Hyrcanum benevolentia.
Nicolaus quidem Damascenus hujus genus ἃ primoribus Ju-
dieorum, qui in Judzsam venerunt Babylone, deducit. Ve-
rum hoc dicit in gratiam Herodis ejus filii, quem fors qui-
dam ad Judaeorum regnum evexit : de quo suo tempore
dicemus. Hic igitur Antipater Antipas primum dicebatur,
et pater ipsius eodem vocabatur nomine : quem quom rex
Alexander et ejus uxor totius Idumeeze praefectum consti-
tuissent, aiunt fecisse amicitiam cum Arabibus et Gazzis
et Ascalonitis, qui secum sentirent, eosque sibi multis et
maghis muneribus conciliavisse. Itaque junior Antipater
suspectam habens Aristobuli potentiam , et veritus ne quid
ab eo pateretur propter suum in illum odium, excitat ad-
versus eum clandestinis obtrectalionihus Judsorum prima-
tes , iniquum esse dicens pati ut Aristobulus injusfe princi-
patu potialur, et de eo fratrein ejecerit natu majorem , cui
propter setatem deberetur imperium. Hos autem sermones
assidue etiam cum Hyrcano habebat : eique de vita pericu.
lum esse dicebat, nisi caveret et illum de medio tolleret.
Amicos enim Aristobuli nullum omiltere tempus dicebat ,
quin ei cousulerent, ut Hyrcanum interimeret , quasi ita
demum firmum habiturus principatum. His sermonibus
Hyrcanus non credebat, quod erat natura bonus et calu-
mniam pro sua z&quitate haud facile admittebat. Ceterum
negotiorum fuga animique lenitas et remissio fecerunt ut
degener et imbellis spectantibus videretur : at natura diver-
sus erat Aristobulus, ad res gerendas acer, animoque erecto.

4. Igitur Antipater, ubi Hyrcanum suis dictis aurem non
praebere videt, non desinebat quotidie apud eum ficta cri-
mina et calumnias contra Aristobulum adhibere, ut qui
eum vellet interficere, vixque acrius urgendo persuadet ,
quum ei consuluísset ut ad Aretam Arabum regem perfuge-
ret : nam pollicebatur, &i sibi obtemperaret, se quoque el
socium futurum. Ille vero his auditis dicebat e re sua esse
ad Arelam fugam maturare. Est autem Jude finitima
Arabia. ltaque misit Hyrcanus primum Antipatrum ad re-
gem Arabum ut ab eo fidem acciperet, non esse inimicis
traditurum si ad eum supplex venisset. Fide hac accepta
Antipater ad Hyrcanum rediit Hierosolyma. Et haud mullo
post assumpto eo , noctu egressus est urbe , et longo itineie

τ EDDA ONSEPUMPUPNEGeU REG τὰ αν τὰ Ὁ δ 0€ ἃ à o5

526 (e09,610.)

αὐτὸν εἰς τὴν χαλουμένην Πέτραν, ὅπου τὰ βασίλεια ἣν
τοῦ Ἀρέτα" μάλιστα δὲ ὧν φίλος τῷ βασιλεῖ κατάγειν
τὸν "Yoxavóv εἰς τὴν Ἰουδαίαν παρεχάλει, καὶ τοῦθ᾽
ἑκάστης ἡμέρας ποιῶν χαὶ οὐχ ἀνιεὶς, ἀλλὰ χαὶ δωρεὰς
προϊέμενος, πείθει τὸν "Apírav. Οὐ μὴν ἀλλὰ xoi
“Ὑρχανὸς ὑπέσχετο αὐτῷ καταχθεὶς xat τὴν βασιλείαν
χομλισάμενος ἀποδώσειν τήν τε χώραν xal τὰς δώδεχα
πόλεις, ἃς ᾿Αλέξανδρος ὃ πατὴρ αὐτοῦ τῶν ᾿Αράθων
ἀφείλετο. Ἦσαν δ᾽ αὗται Μήδαθα » Ναδαλλὼ, Λι-
ῥιὰς, Θαραβασὰ, Ἄγαλλα, ᾿Αθώνη, Ζώαρα, Ὀρῶναι,
Μάρισσα, ἹῬύδδα, Λοῦσα, "Opu6a,

ΚΕΦ. b.

Ῥούτων αὐτῷ τῶν ὑποσχέσεων γενομένων, Ἀρέτας
ἐστράτευσεν ἐπὶ τὸν ᾿Αριστόδουλον μετὰ πέντε μωυριά-
δων ἱπποτῶν ἅμα καὶ πεζῆς στρατιᾶς xai vix τῇ

15 μάχῃ. Πολλῶν δὲ μετὰ τὴν νίκην πρὸς Ὑρκανὸν αὖ-
τομολησάντων, μονωθεὶς ὃ ᾿Αριστόδουλος ἔφυγεν εἷς
Ἱεροσόλυμα. ὋὉ δὲ τῶν Ἀ ράθων βασιλεὺς πᾶσαν τὴν
στρατιὰν ἀγαγὼν καὶ προσθαλὼν τῷ ἱερῷ τὸν Ἀριστό-
ὄουλον ἐπολιόρχει, προστιθεμένου xal τοῦ δήμου τῷ

30 Ὑρχανῷ xal συμπολιορχοῦντος αὐτῷ, μόνων δὲ τῶν
ἱερέων τῷ Ἀριστοδούλῳ προσμενόντων. Ὁ aiv οὖν
Δρέτας ἑξῆς βαλόμενος τὰ στρατόπεδα τῶν 'Apa6ov
xai τῶν Ἰουδαίων ἰσχυρῶς ἐνέχειτο τῇ; πολιορχία. Τού-
τῶν δὲ γενομένων κατὰ τὸν καιρὸν τῆς τῶν ἈΑζύμων

25 ἑορτῆς, ἣν Φάσχα λέγομεν, οἱ δοχιμώτατοι τῶν "Iov-
δαίων ἐχλιπόντες τὴν χώραν εἰς Αἴγυπτον ἔφυγον.
᾿Ονώας δέ τις ὄνομα, δίκαιος ἀνὴρ καὶ θεοφιλὴς, ( ὃς
ἀνομύρίας ποτὲ οὔσης ηὔξατο τῷ Θεῷ λῦσαι τὸν αὐ-
Juv καὶ γενόμενος ἐπήχοος 6 Θεὸς ὗσεν,) ἔχρυψεν αὖ-

30 τὸν διὰ τὸ τὴν στάσιν δρᾶν ἰσχυρὰν ἐπιμένουσαν. ᾽λνα-
χθέντα δ᾽ εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν ᾿Ιουδαίων ἠξίουν ὡς
ἔπαυσε τὴν ἀνομόρίαν εὐξάμενος, ἵν᾽ οὕτως ἀρὰς κατὰ
Δριστοθούλου xai τῶν συστασιαστῶν αὐτοῦ ἐπιθῆται.
᾿Επεὶ δὲ ἀντιλέγων xal παραιτούμενος ἐδιάσθη ὑπὸ

35 τοῦ πλήθους, στὰς μέσος αὐτῶν εἶπεν, « ὦ Θεὲ βασι-
« χέῦ κῶν ὅλων, ἐπεὶ οἱ μετ᾽ ἐμοῦ νῦν ἑστῶτες σὸς δῇ-
« μός ἐστι, xal οἷ πολιορχούμενοι δὲ ἱερεῖς σοὶ, δέομαι
« μήτε κατὰ τούτων ἐχείνοις ἐπαχοῦσαι μήτε xac! ἐχεί-
« νων ἃ οὗτοι παρακαλοῦσιν εἷς τέλος ἀγαγεῖν. » Καὶ

40 τὸν μὲν ταῦτ᾽ εὐξάμενον περιστάντες οἱ πονηροὶ τῶν
ἸΙουδαίων χατέλευσαν.

β΄. Ὁ δὲ Θεὸς ταύτης αὐτοὺς παραχρῆμα ἐτιμωρή-
cato τῆς ὠμότητος, χαὶ δίχην εἰσεπράξατο τοῦ ᾿Ονίου
φόνου τούτω τῷ τρόπῳ. Πολιορχουμένων τῶν ἱερέων

«5 xai τοῦ Ἀριστοθούλου, συνέδη τὴν ἑορτὴν ἐπιστῆναι
τὴν καλουμένην Φάσχα, xa0' ἣν ἔθος ἐστὶν fjuiv πολλὰ
θύειν τῷ Θεῷ. ᾿Ἀποροῦντες δὲ θυμάτων οἱ περὶ τὸν
᾿Δριστόθουλον ἠξίωσαν αὐτοῖς τοὺς διοφύλους παρα-
σχεῖν, χρήματα λαδύντας ἀντὶ τῶν θυμάτων ὅσα θέ-

&0 λουσι. Τῶν δὲ, εἰ βούλονται λαδεῖν, χιλίας δραχυὰς
ὑπὲρ ἑκάστης χεφαλῆς χαταθαλεῖν χελευόντων, προθύ-
μως ὅ τε Ἀριστόθουλος καὶ οἱ ἱερεῖς ὑπέστησαν, καὶ

Ld

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. B.

[951—655]
expedito eum in urbem Petram appellatam perducebat, ui
eral Arete regia : et ut. regi inprimis amicus , orat uLllv.
canum reducat in Judzeam. | Quuinque hoc singulis diebo:
faceret et non intermitteret , quin etiam dona daret , persu-
det Aret:e. Neque non Hyrcanus ei promisit , si reductis
et jn reguum restitutus essel , redditurum regionem el duo-
decim urbes quas Alexander ipsius pater ab Arabibus absio-
lisset. Erant autem illa Medaba , Naballo, Livias , Tharz-
basa, Agalla, Athone, Zoara, Oron», Marissa, Rydà,
Lusa, Oryba.

CAP. 11. (11

His promissis Arete factis, ille expeditionem fec! in
Aristobulum, cum quinquaginta equitum simol el peditum
millibus , eumque pralio vincit. Quum autem mulli pos
lianc victoriam ad Hyrcanum defecissent , desertus Aristo
bulus fugit Hierosolyma. Αἱ rex Arabum, copiis sui
omnibus secum adductis , fanum aggressus oppugual Arist
bulum , populo ab Hyrcano stante et oppugnationem ajje
vanle, quum soli sacerdotes essent apud Aristobulum. Igitur
Arelas, junctis Arabum Judzeorumque castris, obsidionem
acriter urget. Cum autem hiec fierent, dum ageretur Azyme-
rum festum, quod Pascha vocamus , Judaeorum pracipii,
relictis suis fiuibus , fugerunt in Egyptum. Quidam anten
Onias, vir justus et Deo carus, (qui aliquando, quum siccitas
essel , Deum oravit uL ardores depelleret , Deusque precibus
exauditis pluviam misit,) sese abdidit , quoniam augeri e
durare seditionem videbat. Sed illi eo in Judmorum cast
perducto, postulant ut quemadmodum siccitatem precibe:
finierat, [18 nunc Aristobulum et ejus factionis bomines
diris ageret. Quumque contradiceus et deprecans οὐδ!»
esset a multitudine, stans in medio eorum dicebat, « o Deus
« rex universorum, quandoquidem qui mecum nunc stant,
« tuus populus est, itemque qui obsidentur sacerdotes tui
« 8unt, precor ut neque contra lios ilios audias , neque qu£ -
« hi contra illos orant ad exitum perducas. » Et quidem
illum ista precatum circumstantes Judzeoruim pessimi qui- |
que lapidibus necarunt. |

2. Deus autem mox illos ob hanc crudelitatem oltos es,

cedisque Onite prenas exegit ad hunc modum. —Obsesiit
sacerdotibus et Aristobulo , accidit ut festum instaret quo!

Pascha vocatur, in quo nobis moris est multas hostias De

immolare. At quum victimis carerent qui cur Arisiobulo |

erant, populares suos rogarunt ut eas ipsis preberenl, €

pro iis quantam vellent pecuniam acciperent. Quumque illi, |

si habere velint, in singula capita mille drachmas dar! p -

stularent, Aríistobulus et sacerdotes conditionem libenter

!
eiii.)

κὰ τῶν τειχῶν καθιμήσαντες ἔδωκαν αὐτοῖς τὰ χρή-
κατα, Κἀκεῖνοι λαδόντες οὐκ ἀπέδωχαν τὰ θύματα,
ἀλλ᾽ εἰς τοῦτο πονηρίας ἦλθον, ὥστε παραδῆναι τὰς
τίστεις xal ἀσεξῇσαι εἰς τὸν Θεὸν τὰ πρὸς τὴν θυσίαν
μὴ παρασχόντας τοῖς δεομένοις. Παρασπονδηθέντες
M οἱ ἱερεῖς ηὔξαντο τῷ Θεῷ δίκην αὐτῶν εἰσπράξασθαι
ταρὰ τῶν ὁμοφύλων. Ὁ δὲ οὐκ ἀνεδάλετο τὴν τιμω-
βίαν, ἀλλὰ πνεῦμα πολὺ xal βίαιον ἐπιπέμψας τὸν χαρ-
τὸν ἁπάσης τῆς χώρας διέφθειρεν, ὡς τὸν μόδιον τοῦ
iov τότ᾽ αὐτοὺς ἐξωνεῖσθαι δραχμῶν ἕνδεχα.

[A.) Y'. Ἐν τούτῳ πέμπει xal Σχαῦρον εἰς Συρίαν
Πουπήϊος, αὐτὸς ὧν ἐν Ἀρμενία χαὶ πολεμῶν ἔτι Τι-
yir. Ὁ δὲ ἀφικόμενος εἷς Δαμασχὸν Λόλλιον μὲν χαὶ
Μέτελλον νεωστὶ τὴν πόλιν ἡρηκότας εὑρὼν αὐτὸς εἷς τὴν
Ἰουδαίαν ἠπείγετο! Παραγενομένου δὲ πρέσθεις ἦχον
ταρ᾿ αὐτοῦ τε Ἀριστοδούλου πρὸς αὐτὸν καὶ Ὑρκανοῦ,
τυμμαγεῖν ἀξιούντων ἑχατέρῳ. Ὑπισχνουμένων δὲ
Ἀριστοθούλου μὲν τετραχόσια δώσειν τάλαντα, τοῦ δὲ
Ὑρκανοῦ τούτων οὐκ ἐλάττονα παρέξειν, προσδέχεται
τὴν Ἀριστοδούλου ὑπόσχεσιν " xai γὰρ εὔπορος χρη-
μάτων χαὶ μεγαλόψυχος ἦν καὶ μετριωτέρων ἠξίου
τυγιάνειν, ὁ δὲ καὶ πένης ἦν καὶ γλίσχρος xxi περὶ
με όνων τὴν ἄπιστον προὔτεινεν ἐπαγγελίαν. Οὐ γὰρ
ἴον ἦν βία πόλιν ἑλεῖν ἐν τοῖς μάλιστα ὀχυρὰν xai
ὀυνατὴν ἡ φυγάδας ἐχόαλεῖν μετὰ τοῦ Ναδαταίων
πλήθους, οὐκ εὖ πρὸς πόλεμον διαχειμένων,. Τούτῳ
mivuy προσθέμενος διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας, λαδὼν
τὰ χρήματα λύει τὴν πολιορχίαν, χελεύσας ἀναχωρεῖν
ὃν Ἀρέταν, ἢ πολέμιον αὐτὸν Ρωμαίων ἀποδειχθή-
en. Καὶ Σχαῦρος μὲν εἰς Δαμασχὸν πάλιν ἄνε-
Ἰώρησεν, Ἀριστόθουλος δὲ μετὰ πολλῆς δυνάμεως ἐπί
τὶ Ἀρέταν xal Ὑρχανὸν ἐστράτευσε, καὶ συμθαλὼν
αὐτοῖς ἐπὶ τὸν χαλούμενον Παπυρῶνα νιχᾷ τῇ μάχη,
xài χτείνει περὶ ἑξαχισχιλίους τῶν πολεμίων, μεθ᾽ ὧν
εἧπεσε χαὶ Φαλλίων ὃ Ἀντιπάτρου ἀδελφός.

ΚΕΦ. I".

Μετ' οὐ πολὺ δὲ Πομπηΐου εἰς Δαμασχὸν ἀφιχο:
μένου xoi Κοίλην Συρίαν ἐπιόντος, ἦχον παρ᾽ αὐτὸν
πρέσθεις ἐξ ὅχης Συρίας καὶ Αἰγύπτου καὶ ἐχ τῆς ᾿Ἴου-
ἑαίας. "ἔπεμψε γὰρ αὐτῷ μέγα δῶρον ᾿Αριστόδουλος,

ἡ ἄμπελον χρυσὴν ἐκ πενταχοσίων ταλάντων. Μέμνηται
ὃ τῷ δώρου xa Στράθων ὁ ΚΚαππάδοξ λέγων οὕτως.
v Ἦλθε δὲ xat ἐξ Αἰγύπτου πρεσδεία καὶ στέφανος ix
εγρυσῶν τετραχισχιλίων, xal ἀπὸ τῆς ᾿Ιουδαίας εἴτε
« ἄμπελος εἴτε κῆπος" τερπωλὴν ὠνόμαζον τὸ δημιούρ-

V vrua., » Τοῦτο μέντοι τὸ δῶρον ἱστορήχαμεν xai ἡμεῖς
ἀναχείμενον ἐν Ῥώμη, ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς τοῦ Κα-
πετωλίου, ἐπιγραφὴν ἔχον « Ἀλεξάνδρου τοῦ τῶν "Iou-
Ole βασιλέως, » ὈἘτιμήθη δὲ εἶναι πενταχοσίων
ταλάντων, ᾿Ἀριστόδουλον μὲν οὖν τοῦτο λέγεται πέμψαι

Ὁ τὸν Ἰουδαίων δυνάστην.

4΄͵ Μετ᾿ οὐ πολὺ δὲ ἦκον πάλιν πρέσδεις πρὸς αὐτὸν,
Ἀντίπατρος uiv ὑπὲρ Ὑρκανοῦ, Νικόδημος δὲ ὑπὲρ

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. ΠῚ.

[e55,09.6.] 527
acceperunt, et demissam per muros pecuniam illis dederunt.
Atqui illi, accepta pecunia, victimas non dederunt, sed eo
improbitatís processerunt ut fidem violarent , et impii essent
in Deum, ea quibus ad sacra facienda opus erat egentibus
nonsuppeditando. Sacerdotes autem contra fidem dalam
decepti Deum orarunt ut se in populares suos ulcisceretur.
Atque ille vindiciam non distulit, sed immisso magno vio-
lentoque vento totius regionis fruges corrupit, adeo ut eo
tempore tritici modium undecim drachmis emerent.
(1V.)3. [nterea mittit Scaurum in Syriam Pompejus, quum
ipse esset in Armenia et adhuc adversus Tigrauem bellige-
raret. 1116 vero Damascum profectus , Lolliuniqt e et Metel-
lum, qui modo urbem ceperant, nactus in Judeam conten-
dit. Ubi vero eo pervenil, conveniunt eum ab Aristobulo et
Hyrcano legati, auxilium postulantes utrique. Quumque
Aristobulus quidem promitteret se quadringenta talenía da-
turum esse, Hyrcanus vero his non pauciora datum irl,
Aristobuli promissionem accipit , quippe hominis pecuniosi
et magnilici et eequiora postulantis : quum Hyrcanus pau-
per et parcus esset, et incredibilia polliceretur quum majora
postularet. Non enim ejusdem facilitatis erat, urbem expu-
gnare longe munitissimam et polentissimam , ac fugitivos
depellere cum Nabateorum turba ad bellum non admodum
idonea. Ob has igitur causas cum Aristobulo paciscitur,
acceptaque pecunia solvit obsidionem , jubens Aretam dis-
cedere; sin minus, hostem Romanorum declaratum iri. Et
Scaurus quidem Damascum iterum petiit , Ariatobulus vero
cum magnis copiis in Arelam et Hyrcanum expeditionem
fecit, et cum eis ad locum quí Papyron appellatur congres-
sus, prielio superat, et hostium circiter sex millia in-
terimit , cum quibus cecidit et Phallion frater Antipatri.

CAP. IIL (V)

Non multo autem post, quum Pompejus Damascum ve-
nisset et Celen-Syriam obiret , venerunt ad eum legati ex
tota Syria et Egypto et Judia. Misit enim ei ingens donum
Aristobulus , vitem auream ex quingentis talentis. Meminit
autem hujus muneris eliam Strabo Cappadox , his verbis.
« Venit et ex Egypto legatio, cum corona aureorum quat[nor
« millium , et ex Judza sive vitis sire hortus : quod opus
« τερπωλὴν (delectationem) nominabant. » Hoc donum vi»
dimus etiam nos Romz in templo Jovis Capitolini dedica-
tum, cum inscriptione « Alexandri Jodsmorum regis. »
Kstimabatur autem quingentis talentis. Et quidem fertur,

Aristobulum Judzorum dynasten lioc misisse.
2. Non multo autem post venerunt rursus ad eam legati,
Autipater pro Hyrcano et Nicodemus pro Aristobulo : qui

528 (ει!,815)

Ἀριστοβούλου" ὃς δὴ καὶ κατηγόρει τῶν λαδόντων
χρήματα, Pa6wíou μὲν πρότερον, Σχαύρου δὲ ὕστε-
pov, τοῦ μὲν τριαχόσια,, τοῦ δὲ τετραχόσια τάλαντα,
πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐχθροὺς xat τούτους αὐτῷ χατασχευά-
δζων. Κελεύσας δὲ xev τοὺς διαμφισδητοῦντας
ἐνισταμένου τοῦ ἔαρος, ἀναλαδὼν τὴν δύναμιν ix. τῶν
γειμαδίων, ὥραησεν ἐπὶ τὴν Δαμασχηνὴν, xal τήν τε
ἄχραν ἐν παρόδῳ τὴν ἐν ᾿Ἀπαμεία χατέσχαψεν, ἣν ὃ
Κυζικηνὸς ἐτείχισεν ᾿Αντίοχος, xal τὴν Πτολεμαίου
10 τοῦ Μενναίου χώραν χατεπόνησεν, ἀνδρὸς πονηροῦ xal
οὐδὲν ἐλάττονος Διονυσίου τοῦ Τριπολίτου τοῦ πελε--
χισθέντος, ὅσπερ χαὶ χηδεύων ἐτύγχανεν αὐτῷ, χιλίοις
Évtot ταλάντοις ἐξωνησαυένου τὴν ὑπὲρ τῶν ἥμαρτη-
μένων τιμωρίαν, οἷς Πομπήϊος τοὺς στρατιώτας ἐμι-
15 σθοδότησεν. ᾿ΚΕξεῖλε δὲ xai Λυσιάδα χωρίον, οὗ τύ-
ραννος ἦν XO ὃ Ἰουδαῖος. Διελθὼν δὲ τὰς πόλεις
τήν τε Ἡλιόπολιν καὶ τὴν Χαλχίδα, xal τὸ διεῖργον
ὄρος ὑπερδαλὼν τὴν Κοίλην προσαγορευομένην Συρίαν,
ἀπὸ τῆς Πέλλης εἰς Δαμασκὸν ἦχεν" ἔνθα δὴ xai τῶν
80 Ἰουδαίων διήχουσε χαὶ τῶν ἡγουμένων αὐτῶν, οἱ πρός
τε ἀλλήλους διεφέροντο, ὅτε Ὑρκανὸς χαὶ Ἀριστόθου-
λος, xal τὸ ἔθνος πρὸς ἀμφοτέρους, τὸ μὲν οὐχ ἀξιοῦν
βασιλεύεσθαι" πάτριον γὰρ εἶναι τοῖς ἱερεῦσι τοῦ τι-
μωμένου παρ’ αὐτοῖς Θεοῦ πειθαρχεῖν, ὄντας δὲ τούτους
45 ἀπογόνους τῶν ἱερέων εἰς ἄλλην μετάγειν ἀρχὴν τὸ
ἔθνος ζητῆσαι, ὅπως xal δοῦλοι γένοιντο. ὋὙρχανὸς
δὲ κατηγόρει ὅτι πρεσδύτερος ὧν ἀφαιρεθείη τὸ πρε-
c6ciov ὑπ’ Ἀριστοδούλου, xai μιχρὸν ἔχοι μέρος τῆς
χώρας ὑφ᾽ αὑτῷ, τὴν δὲ ἄλλην βίᾳ λαθὼν ᾿Αριστόδου-
80 λος᾿ τάς τε χαταδρομὰς τὰς ἐπὶ τοὺς ὁμόρους χαὶ τὰ
πειρατήρια τὰ ἐν θαλάττη τοῦτον εἶναι τὸν συστήσαντα
διέθαλλεν, οὐχ ἂν οὐδ᾽ ἀποστῆναι λέγων τὸ ἔθνος, εἰ
μὴ βίαιός τε xal ταραχώδης ὑπῆρχε. Συνηγόρουν δὲ
αὐτῷ ταὐτὰ λέγοντες πλείους ἢ χίλιοι τῶν δοχιμωτά-
a5 τὼν Ἰουδαίων, Ἀντιπάτρου παρασχευάσαντος. Ὁ δὲ
τοῦ [iv ἐκπεσεῖν αὐτὸν τῆς ἀρχῆς τὴν ἐχείνου φύσιν
ἡτιᾶτο, ἄπραχτον οὖσαν, χαὶ διὰ τοῦτ᾽ εὐχαταφρόνη--
πον" αὑτὸν δὲ ἔλεγε φόῤῳ τοῦ μὴ πρὸς ἄλλους ἀετα-
“στῆναι τὴν ἀρχὴν, ἐξ ἀνάγχης αὐτὴν ὑπελθεῖν, προσα-
40 Ἱορεύεσθαι δὲ αὐτὸν τοῦτο ὅπερ χαὶ ᾿Αλέξανδρον τὸν
πατέρα. Καὶ δὴ μάρτυρας τούτων ἐχάλει τοὺς νέους
χαὶ σοδαρωτέρους, ὧν ἐδδελύττοντο τὰς πορφυρίδας
xai τὰς χόμας xat τὰ φάλαρα xai τὸν ἄλλον κόσμον,
ὃν ὥσπερ οὐ δίχην δφέξοντες, ἀλλ᾽ ὡς εἰς πομπὴν
45 προϊόντες περιέχειντο.
γ΄. Πομπήιος δὲ τούτων ἀχούσας, xal καταγνοὺς
᾿Αριστοδούλου βίαν, τότε μὲν αὐτοὺς ἀπέπεμψε δια-
λεχθεὶς πράως. ἐλθὼν δ᾽ εἰς τὴν χώραν αὐτῶν ἔλεγε
διατάξειν ἕχαστα, ἐπειδὰν τὰ τῶν Ναδαταίων πρῶτον
60 ἴδη τέως δ᾽ ἐχέλευσεν ἡσυχίαν ἄγειν, θεραπεύων
ἅμα τὸν ᾿Ἀρριστόδουλον, μὴ τὴν χώραν ἀποστήσῃ xal
διαχλεισθείη τῶν παρόδων. ἔτυχε μέντοι τοῦτο ἐξ
Ἀριστοθούλου γενόμενον " οὐ γὰρ ἀναμείνας οὐδὲν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IA.

ΚΕΦ. T.

etiam accusabat eos qui pecunias acceperant , primum Ga-
hinium , deinde Scaurum , quorum hic quinquaginta , ille
trecenta lalenta acceperat , hos quoque prater alios ini.

[ese,ev.]

micos ei faciens. Αἱ Pompejus , jussis iis qui controversias
habebant, ineunte vere venire, educto ex hibernisexercitu in
agrum Damascenum contendit, et in transitu arcem Apamez,
quam muniverat Cyzicenus Anliochus, funditus evertit,
et Ptolemmi Mennii regionem pressit, hominis mali, noa
minus quam fuerat Dionysius Tripolitanus , secu ri percus-
sus, eique affinitate conjunctus; qui tamen mille talentis
peccatorum veniam redemit, quibus Pompejus militibus
stipendium solvit. Expugnavit etiam Lysiadem praesidium,
cujus tyrannus erat Silas Judzeus. Quumque urbes Helio-
polim et Chalcidem pertransisset, et montem superasse
Colen-Syriam quz appellatur disterminantem , a Pella Da-
mascum se contulit ; ubi et Judaeos et eorum duces audivit,
qui et ipsi inter se dissidebant, Hyrcanus scilicet et Ari-
stobulus, et gens ab utroque , regio quidem imperio subji.i
detrectans, quod patrium) essel, &acerdolibus ejus Dei,
qui apud ipsos coleretur, ut obedirent , hosque sacerdoti-
bus prognatos conari in aliam principatus rationem trans-
ferre gentem, ut iu servitutem redigatur : Hyrcanus vero
querebatur, quod grandior ipse ab Aristobulo privatus
esset jure :tatis, parvamque terrae partem sub se haberet,
reliquam vi abstulisset Aristobulus ; eumque esse crimina-
batur, qui et incursionum in finitimos agros, et in mari ut
piratica exerceretur, auctor exstitisset, gentem nunquam
fuisse rebellaturam dicens, nisi ille violentus et turbidus
fuisset. Atque haec ei attestabantur supra mille de Judao-
rum illustrissimis, quos Antipater subornaverat. Αἱ Ari
stobulus eum principatu excidisse suae ipsius natu ree culpa
contendebat, ut quc ignava esset, ideoque facile conte-
mneretur : se vero aiebat imperium necessario subiisse, ne
ad alios transferretur, ipsum autem non alio nomine appellari

quam quo el pater Alexander usus sit. Atque harum reram |

lestes citabat juvenes et insolentiores, quorum averx- -

bantur purpuras et comptam czesariem el phaleras et reli-

quum ornatum , quem non quasi causam dicturi , sed quasi

pompam obituri sumpserant.

3. Pompejus, his auditis , Aristobulum de vi condemnua-
vit , ac tum eos comiter alloquutus dimisit, seque in terram Ὁ

eorum profecium omnia compositurum dicebat, postquam |

prius Nabatzeorum res inspexisset : at interea quietos se

tenere jussit, Aristobulum simul colens, ne nationem .

averteret et transitum ipsi iutercluderet. Neque tamen nos.
est id ab Aristobulo (actum : nam nulia re exspecLata ea- —

[12,618

ὧν διελέλθη πρὸς αὐτὸν Ó Πομπήϊος, εἰς Aiov πόλιν
ἦλθε, χἀχεῖθεν εἷς τὴν Ἰουδαίαν ἀπῆρεν.

(ς΄) δ΄. Ὀργίζεται δὲ ἐπὶ τούτοις Πομπήιος, χαὶ
τὴν ἐπὶ τοὺς Ναδαταίους ἀναλαδὼν στρατιὰν, ἔχ τε Δα-
μασχοῦ καὶ τῆς ἄλλης Συρίας ἐπιχουρίαν, σὺν τοῖς ἄλ-
λοις τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ Ῥωμαίων τάγμασιν ἐστρά-
τυσεν ἐπὶ τὸν Ἀριστόδουλον. Ὥς δὲ παραμειψάμενος
Πέλαν καὶ Σχυθόπολιν εἷς Κορέας ἧχεν, ἥτις ἐστὶν
seri τῆς Ἰουδαίας διεξιόντι τὴν μεσόγειον, ἐνταῦθα
kc τι περικαλλὲς ἔρυμα ἐπ᾽ ἄχρου τοῦ ὄρους ἱδρυμένον,
Ἀλεξάνδρειον, ᾿Αριστούούλου συμπεφευγότος, πέμψας
ἐχέλευσεν ἥχειν πρὸς αὐτόν. Ὁ δὲ, παραινούντων
πολλῶν μὴ πολεμεῖν Ῥωμαίοις, κάτεισι, xal δικαιολο-
γισάμενος πρὸς τὸν ἀδελφὸν περὶ τῆς ἀρχῆς, πάλιν εἰς

"τὴν ἀχρόπολιν ἀναθαίνει Πομπηΐου συγχωρήσαντος.
Καὶ τοῦτ ᾿ἐποίησε δὶς χαὶ τρὶς, ἅμα μὲν χολαχεύων τὴν
ἀπ᾿ αὐτοῦ περὶ τῆς βασιλείας ἐλπίδα, xal πρὸς ἔχαστον
ὧν ἐχέλευσε Πομπήϊος € ὁπαχούειν ὑποκρινόμενος, ἅμα
& ἀναχωρῶν εἰς τὸ ἔρυμα ὑπὲρ τοῦ μὴ χαταλύειν αὖ-

9 τὸν͵ xal πρὸς τὸ πολεμεῖν ἀφορμὴν αὐτῷ παρασχενα-
ὥμενος, δεδιὼς μὴ τὴν ἀρχὴν εἰς Ὑρκανὸν πεοιστήση.
Βελεύοντος δὲ Πομπηΐου παραδιδόναι. τὰ ἐρύματα xal
τοῖς φρουράρχοις ἐπιστέλλειν τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ, ( παρα--
pto δὲ ἄλλως ἀπείρητο, ) πείθεται μὲν, δυσανα-
5 σγετῶν δὲ ἀνεχώρησεν εἷς Ιεροσόλυμα, xal ἐν παρα-
σκευῇ τοῦ πολεμεῖν ἐγίνετο. Καὶ μετ᾽ οὐ πολὺ
Ποιπηΐῳ στρατιὰν ἐπ᾽ αὐτὸν ἄγοντι xa" 600v ἀφικό-
μενοί τινες ἐχ Πόντου τὴν Μιθριδάτου τελευτὴν ἐμή-
wv, διὰ Φαρνάχου τοῦ παιδὸς αὐτοῦ γενομένην.

ΚΈΦ. A'.

& Στρατοπεδευσάμενος δὲ ἐπὶ Ἱεριχοῦντα, ( οὗ τὸν
φοίνια τρέφεσθαι συμδέδηκε, καὶ τὸ ὀποδάλσαμον
μύρον ἀχρότατον, ὃ τῶν θάμνων τεωνομένων δξεῖ λίθῳ
ἐναπιδύει ὥσπερ ónóc,) ἕωθεν ἐπὶ Ἱεροσόλυμα ἐχώρει.
Καὶ μετανοήσας ᾿Αριστόθουλος ἀφικνεῖται πρὸς Πομ-

5 πγῖον, xal χρήματα διδοὺς xat τοῖς Ἱεροσολύμοις αὖ-
τὸν εἰσξεγόμενος παρεχάλει παύσασθαι τοῦ πολέμου
kn πράττειν μετ᾽ εἰρήνης ὅ τι βούλεται, Συγγνοὺς
δὲ Πομπήϊος αὐτῷ δεουένῳ, πέμπει Γαῤίνιον χαὶ
δτρατιώτας ἐπί τε τὰ χρήματα xal τὴν πόλιν. Οὐ

W μὴν ἐπράχθη τι τούτων, ἀλλ᾽ ἐπανῆλθεν ὁ Γαθίνιος,
τῆς τε πόλεως ἀποχλεισθεὶς χαὶ τὰ χρήματα μὴ λαθὼν,
τῶν Ἀριστοθδούλου στρατιωτῶν οὐχ ἐπιτρεψάντων τὰ
συγχείμενα γενέσθαι. Ὁργὴ δ᾽ ἐπὶ τούτοις Πουπήϊον
λαμβάνει, xol τὸν Ἀριστόδουλον ἐν φυλαχῇ καταστή-

A σας αὐτὸς ἐπὶ τὴν πόλιν ἔρχεται, τὰ μὲν ἄλλα πάντα
υὖσαν ὀχυρὰν, μόνῳ δὲ τῷ βορείῳ μέρει φαύλως ἔχου-
σαν" περιέρχεται γὰρ αὐτὴν φάραγξ εὐρεῖά τε xal
βαθεῖα, ἐντὸς ἀπολαμθάνουσα τὸ ἱερὸν, λιθίνῳ περιδόλῳ
χαρτερῶς πάνυ τετεὶ) ", vu dvov,

. (B. Y B'. Ἦν δὲ τῶν ἀνθρώπων ἔνδον «τάσις οὖ, ὅμο-
γουύντων πεοὶ τῶν ἐνεστώτων, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἐδόχει
παραδιδόναι Που πηΐωῳ τὴν πόλιν, ol δὲ τὰ ᾿Αριστοδού-

JOSEPIIUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB, XIV. CAP. IV.

|657,0855.] 529

rum , de quibus cum eo Pompejus colloquutus eral, in wr--
bem Dium et inde in Judseam se contulit.

(VI.) 4. Istis autem Pompejus irascitor, et assampto
quem in Nabatzos ducebat exercitu , οἱ a Damasco reliqua.
que Syria auxilio, aliisque quas habebat legionibus Roiwa-
nis, in expeditionem profectus est adversus Aristobulum.
Ubi praeterita Pella et Sevthopoli ad Coreas venit, quse urbs
per niediterranea obeunti initium est Jude, illic in quod-
dam presidium pulcrum admodum, in. montis vertice si-
tum, Alexandrium, quum Aristobulus confugissel, Pompe-
jus ei significatum misit ut ad se veniret. 1e vero,
monentibus , multis ne cum Romanis bellum gereret,
descendit , et, postquam cum fratre de polentata discepta-
verat, iterum in arcem ascendit permissu Pompeji. Id
quod iterum et tertio fecit, simul semet adulari sinens spe
regni ab ipso obtinendi , et ad omnia Pompeji imperata se
obedienlem esse simulans, simul in castellum se , ne vires
amitteret, recipiens, et ad bellandum opes sibi parans,
veritus ne principatum transferret ad Hyrcanum. Αἱ ju-
hente Pompejo ut castella traderet et praesidiorum praefectis
sua manu striberet, (alioquin interdictam erat ne guwenquam
admitterent,) paruit iile quidem, sed segre id ferens, Hie-
rósolyma concessit, seque ad bellum preparavit. Atque
haud multo post Pompejo, adversus eum copias ducenti!,
quidam in via, qui a Ponto venerant , Mithridatis obitum
nunciant, qui-a Pharnace filio «0 peremptus erat.

CAP. IV. (VII.)

Quuin autem apud Hierichugtem castra posuissel Porpe-
jus, ( ubi palma nascuotur vigentque, et opobalsamum
unguentum prastaptissimum, quod fruticibus acuto lapide
iacisis instar succi exsndat,) mane Hierosolyma conteadil.
Et Aristobulus mutata sententia eum adit ; atque pecuniam
se ej daturum, et Hierosolymis recepturam esse pollicens,
orabat ut bello supersedeat et quie velit cum pace faciat.
Tlli quum veniam oranti dedisset Pompejus, mitit Gabinium
et milites ad pecuniam el urbem accipiendam. Neque
tamen quidquam horum factum est : quin reversus est
Gabinius , urbe exclusus , nec accepta pecunia, quod Ari
stobuli milites conventa servari non permiserunt. Has ob
causas ira incensus est Pompejus , et, quum Aristobulum
in custodiam dedisset, ipse ad urbem proficiacitur, cetera
quidem firmam , tantum septentrionali parte levius muni-
tam : eircumdabat enim eam lata profundaque vallis, in.
tra se fanum comprehendens, lapideo muro valide admo-
dum cinctum.

(VII1.) 2. Erat autem hominum intus dissidium, quid facto
opus esset non consenlientium : nam alil censebant urbem
dedcudam Pompejo , alii vero Aristobulo faventes portas ei

- 5

830 (si3,011.)

λου φρονοῦντες ἀποχλείειν τε xai πολεμεῖν παρήνουν,
τῷ κἀκεῖνον ἔχεσθαι δεδεμένον. Φθάσαντες δὲ οὗτοι τὸ
. ἱερὸν χαταλαμθάνουσι, καὶ τὴν τείνουσαν ἀπ᾽ αὐτοῦ
γέφυραν εἷς τὴν πόλιν ἔχοψαν, εἰς πολιορχίαν εὐτρε-
p πιζόμενοι" οἱ δὲ ἕτεροι δεξάμενοι τὴν στρατιὰν ἐνε-
χείρισαν Πομπηΐῳ τήν τε πόλιν καὶ τὰ βασίλεια.
Πομπήϊος δὲ Πείσωνα τὸν ὑποστράτηγον πέμψας σὺν
στρατῷ τήν τε πόλιν καὶ τὰ βασίλεια ἐφρούρει, xoi
τὰς οἰκίας τὰς πρὸς τῷ ἱερῷ καὶ ὅσα ἦν ἔξω πὲρὶ τὸ
10 ἱερὸν ὠχύρου. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον λόγους συμθατη-
ρίους τοῖς ἐντὸς προσέφερεν, οὐχ ὑπαχουόντων δὲ εἰς ἃ
προσεχαλεῖτο, τὰ πέριξ ἐτείχισε χωρία, πρὸς ἅπαντα
Ὑρκανοῦ προθύμως ὁπηρετοῦντος. Πομπήϊος δὲ ἔσω-
θεν στρατοπεδεύεται χατὰ τὸ βόρειον τοῦ ἱεροῦ μέρος,
15 ὅθεν ἦν ἐπίμαχον. ᾿ἈΑνεστήχεσαν δὲ xal ἐνταῦθα με-
γάλοι πύργοι, xal τάφρος δὲ ὀρώρυχτο xai βαθεία
περιείχετο φάραγγι" ἀπερρώγει γὰρ xal τὰ πρὸς
τὴν πόλιν, τῆς γεφύρας ἀνατετραμμένης ἐφ᾽ οὗ διῆγε
Πομπήιος" χαὶ τὸ χῶμα ὁσημέραι ταλαιπώρως ἐγή-
30 γερτο, περιτεμνόντων τὴν πέριξ ὕλην Ρωμαίων. Καὶ
ἐπειδὴ τοῦτ᾽ εἶχεν ἱκανῶς, μόλις πλησθείσης τῆς τάφρου
διὰ βάθος ἄπειρον, προσδαλὼν μηχανὰς καὶ ὄργανα
ἐκ Τύρου χομισθέντα, ἐπιστήσας χατήρασσε τὸ ἱερὸν
τοῖς πετροδόλοις. Εἰ δὲ μὴ πάτριον ἦν ἡμῖν ἀργεῖν
25 τὰς ἑδδομάδας ἡμέρας, οὖχ ἂν ἠνύσθη τὸ χῶμα, χωλυόν-
τῶν ἐκείνων" ἄρχοντας γὰρ μάχης xal τύπτοντας
ἀμνύασθαι δίδωσιν ὃ νόμος, ἄλλο δέ τι δρῶντας τοὺς
κολειίους οὐχ ἐᾷ.
γ΄. Ὃ δὴ καὶ ῬΡωμαῖοι συνιδόντες, xat! ἐχείνας τὰς
30 ἡμέρας, ἃς δὴ σάδδατα καλοῦμεν, οὔτ᾽ ἔδαλλον τοὺς
ἸΙουδαίους οὔτ᾽ εἰς χεῖρας αὐτοῖς ὑπήντων, χοῦν δὲ xal
πύργους ἀνίστασαν χαὶ τὰ μηχανήματα προσῆγον,
ὥστε αὐτοῖς εἷς τὴν ἐπιοῦσαν ἐνεργὰ ταῦτα εἶναι.
Μάθοι δ᾽ ἄν τις ἐντεῦθεν τὴν ὑπερθολὴν ἧς ἔχομεν περὶ
35 τὸν Θεὸν εὐσεδείας καὶ τὴν φυλαχὴν τῶν νόμων, μηδὲν
ὑκὸ τῆς πολιορχίας διὰ φόδον ἐμποδιζομένων πρὸς τὰς
ἱερουργίας, ἀλλὰ δὶς τῆς ἡμέρας, πρωΐ τε χαὶ περὶ
ἐνάτην ὥραν, ἱερουργούντων ἐπὶ τοῦ βωμοῦ, καὶ μη
εἴ τι περὶ: τὰς προσθολὰς δύσχολον εἴη, τὰς θυσίας
40 παριέντων. Καὶ γὰρ ἁλούσης τῆς πόλεως περὶ τρίτον
μῆνα τῇ τῆς νηστείας ἡμέρᾳ, χατὰ τὴν ἐνάτην xal
ἑδδομηχοστὴν xal δχατοστὴν ᾿θλυμπιάδα, ὑπατευόν-
τῶν Γαΐον ᾿Αντωνίου καὶ Μάρχου Τυλλίου Κιχέρωνος,
of πολέμιοι μὲν εἰσπεσόντες ἔσφαττον τοὺς ἐν τῷ ἱερῷ,
of δὲ πρὸς ταῖς θυσίαις οὐδὲν ἧττον ἱερουργοῦντες διε--
τέλουν, οὔτε ὑπὸ τοῦ φόδου τοῦ περὶ τῆς ψυχῆς οὔτε
ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἤδη, φονευομένων ἀναγχασθέντες
ἀποδρᾶναι, πᾶν δ᾽ ὅ τι δέοι παθεῖν τοῦτο παρ᾽ αὐτοῖς
ὑπομεῖναι τοῖς βωμοῖς χρεῖττον εἶναι νομίζοντες ἢ πα-
60 ρελθεῖν τι τῶν νομίμων. Ὅτι δὲ οὐ λόγος ταῦτα μόνον
ἐστὶν ἐγχώμιον ψευδοῦς εὐσεδείας ἐμφανίζων, ἀλλ᾽
ἀλήθεια, μαρτυροῦσι πάντες οἱ τὰς χατὰ Πουπήϊον
πράξεις ἀναγράψαντες, ἐν οἷς καὶ Στράῤδων καὶ Νῖχό-

i»
OQ

APXAIOAOTIAX BIBA. Δ. ΚΕΦ. A. [ess,em.,

claudendas bellumque parandum esse snadebent, quoniam
Aristobulus in vinculis haberetur. Atque hi fanum praoc-
cuparunt , et pontem , qui ab eo in urbem ferebat, inter.
rupcrunt, sese ad sustinendam obsidionem parantes : ad versi
vero, recepto exercitu , urbem Pompejo et regiam tradide-
runt. AL Pompejus, misso Pisone legato cum exercito,
urbem et regiam praesidiis firmabat, domosque fano adja-
centes et omnia quee foris circa templum erant munielat.
Ac primum quidem iis qui intus erant de pace ineunda
verba faciebat : quum autem illi in quas offerebat conditiones
non descenderent , circumjecta loea muro sepsit , Ilvrcapo
ad oinnía studiose ei subserviente. Porro Pompejus castra
collocavit extra , a fani parte septentrionali , qua erat expu.
gnabile. Stabant et ibi magnsa turres, et. fossa depressa
erat. profundaque valle circumdata : erat enim praerupta
pars ea quz in urbem spectabat, interrupto ponte qua
parte degebat Pompejus; et agger quotidie magno labore
surgebat , secanlibus proximas arbores Romania. Ac posl-
quam absolutum erat opus, fossa zegre completa propter
infinitam altitudinem, admotis machinis et tormentis a
Tyro allatis, fanum saxis missilibus quatere institit. Ai
nisi nobis patrium fuisset septimis diebus feriari, nop
fuisset perfectus agger, illis prohibentibus : praelio enim
lacessentes et ferientes hostes repellere permittit lex, sed
aliud qnidpiam agentes impedire non patitur.

3. Itaque cum id intellexissent Romani, istis diebus,
quas sabbala appellamus, neque Judieos telis petebant,
nequo cum eis manus conserebant, sed aggerem et turres
excitabant, et maebinas admovebant , ut eis postridie ute-
rentur. Licet aulem hiuc discere quam immenso pie-
tatis siudto Deum colamus et quam observantes legum
simus, quod sacerdote s ex obsidione nibil prae metu im-
pediti fuerint quominus sacra peragerent , sed bis quotidie,
mane et hora nona, rem divinam ad aram fecerint, neque,
οἱ quid in oppugnatione difficile inciderit, saerifieia omise-
rint. Etenim capta urbe, tertio mense , die jejunii, Olym-
piade centesima sepluagesima nona, Caio Antonio et Marco
Tullio Cicerone consulibus , quum vi ingressi hostes 608 qni
erant in fano jugularent, tamen qui sacra procurabant »i-
hilo secius rem divinam facere perseverabani , neque metu
vitze amittendze neque jam ezsorum multitudine in fugam
compulsi, quicquid pati necesse erat illud ad aras ipsas
sustinere melius putantes quam ut aliquid legibus patriis
precriptum omitterent. Quod autem ista non sint fabula,
wnice ad false pietatis laudem ostendendam adhibita, sed

veritas , testimonio sunt qui res a Pompejo gestas memoria

(e1a,c5.)

λαος xat πρὸς τούτοις Τίτος Aibtc , 6 τῆς Ῥωμαϊκῆς
ἱστορίας συγγραφεύς.

δ΄. Ἐπεὶ δὲ τοῦ μηχανήματος προσαχθέντος σεισθεὶς
ὁ μέγιστος τῶν πύργων κατηνέχθη xal παρέρρηξέ τι

5 γωρίον, εἰσεχέοντο μὲν οἱ πολέμιοι, πρῶτος δὲ αὐτῶν

Κορνήλιος Φαῦστος Σύλλα παῖς σὺν τοῖς ἑαντοῦ στρα-
τιώταις ἐπέδη τοῦ τείχους, μετὰ δὲ αὐτὸν Φούριος
ἑκατόνταρχος, ἅμα τοῖς ἑπομένοις χατὰ θάτερον μέρος"
διὰ μέσων δὲ Φάῤιος, xat αὐτὸς ἑχατόνταρχος, σὺν
I στίφει χαρτερῷ. Φόνου δ᾽ ἦν πάντα ἀνάπλεω. Καὶ
τῶν Ἰουδαίων οἱ μὲν ὑπὸ Ρωμαίων, οἱ δὲ ὑπ᾽ ἀλλή»
λων ἀνηροῦντο, εἰσὶ δὲ οἵ xoi χατὰ χρημνῶν ξαντοὺς
ἔρριπτον xal πῦρ ἐνιέντες εἰς τὰς οἰχίας ἐνεπίωπραντο,
τὰ γινόμενα καρτερεῖν οὐχ ὑπομένοντες, "βέπεσον δὲ

15 τῶν μὲν Ἰουδαίων εἷς μυρίους καὶ δισχιλίους, Ρωμαίων
δὲ πάνυ ὄλίγοι. Ἐλήφθη δὲ αἰχμάλωτος xai ᾿Αψάλω-
μος, θεῖος ἅμα καὶ πενθερὸς ᾿Αριστοδούλου. — Tlapsvo-
μήθη δὲ οὐ μικρὰ περὶ τὸν ναὸν, ἄθδατόν τε ὄντα ἐν τῷ
πρὶν χρόνῳ καὶ ἀόρατον παρῆλθε γὰρ εἰς τὸ ἐντὸς Ó

Ὁ Πομπήϊος καὶ τῶν περὶ αὐτὸν οὐχ ὀλίγοι, καὶ εἶδον
ὅσα μὴ θεμιτὸν ἦν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἢ μόνοις τοῖς
ἀρχιερεῦσιν. ἤοντων δὲ τραπέζης τε ψρυσῆς xat λυ-
ἡνίας ἱερᾶς καὶ σπονδείων xal πλήθους ἀρωμάτων,
γωρὶς δὲ τούτων ἐν τοῖς θησαυροῖς ἱερῶν yonudtov

Ὁ εἰς δύο χιλιάδας ταλάντων, οὐδενὸς ἥψατο v εὐσέθειαν,
ἀλλὰ xdv τούτῳ τῆς περὶ αὐτὸν ἀξίως ἔπραξεν ἀρετῆς.
Τῇ τε ὑστεραία χαθαίρειν παραγγείλας τὸ ἱερὸν τοῖς
νασπόλοις xai τὰ νόμιμα ἐπιφέρειν τῷ Θεῷ, τὴν ἀρ-
μερωσύνην ἀπέδωχεν Ὑρχανῷ διέ τε τἄλλα ὅσα

9 χρήσιμος ὑπῆρξεν αὐτῷ καὶ ὅτι τοὺς κατὰ τὴν χώραν
Ἰουδαίους Ἀριστοθούλῳ συμπολεμεῖν ἐχώλυσε, καὶ
τοὺς αἰτίους τοῦ πολέμου τῷ πελέχει διεχρήσατο, τὸν
δὲ Φαῦστον καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι τὸ τεῖχος προθύμως
ἐπέδησαν, τῶν πρεπόντων ἀριστείων ἠξίωσε. Καὶ

3 τὰ μὲν Ἱεροσόλυμα ὑποτελῆ φόρου “Ῥωμαίοις ἐποίησεν"
ἃς δὲ οἱ ἔνοικοι πρότερον πόλεις ἐχειρώσαντο τῆς
Κοίλης Συρίας ἀφελόμενος, ὑπὸ τῷ σφετέρῳ στρατηγῷ
ἔταξε, xai τὸ σύμπαν ἔθνος, ἐπὶ μέγα πρότερον alpo-
μενον, ἐντὸς τῶν ἰδίων ὅρων συνέστειλεν. Καὶ Γά-

U δαρα μὲν, μικρὸν ἔμπροσθεν χατασχαφεῖσαν, ἀνέχτισε,
Δημητρίῳ χαριζόμενος τῷ Γαδαρεῖ, ἀπελευθέρῳ Éau-
160, τὰς δὲ λοιπὰς, Ἵππον χαὶ Σχυθόπολιν xat Πέλλαν
xe Aloy xpi Σαμάρειαν, ἔτι τε Μάρισσαν xal Ἄλζογτον
χαὶ Ἰάμνειαν xal Ἀρέθουσαν, τοῖς οἰκήτορσιν ἀπέδωχε.

i$ Καὶ ταύτας μὲν ἐν τῇ μεσογείῳ, χωρὶς τῶν κατεσχαμ-
μένων, Γάζαν τε πρὸς τῇ θαλάσσῃ καὶ ᾿Ἰόπην καὶ
Δῶρα καὶ Στράτωνος τὸν πύργον, ( ἢ, χτίσαντος αὐτὴν
Ἡρώδου μεγαλοπρεπῶς xai λιμέσι τε xal ναοῖς χοσμή-
φαντὸς μετωνομάσθη Καισάρεια ,) πάσας ὃ Πομπήϊος

Ὁ ἀφῆχεν ἐλευθέρας, καὶ προσένειμε τῇ ἐπαρχίᾳ.

' t, Τούτου τοῦ πάθους τοῖς ᾿Ἱἱεροσολύμοις αἴτιοι xa-
τέστησαν Ὑρκανὸς xal ᾿Αριστόδουλος πρὸς ἀλλήλους
σταφιάσαντες. Τήν τε γὰρ ἐλευθερίαν ἀπεδάλομεν
ταὶ ὑπήκοοι Ρωμαίων χατέστημεν, καὶ τὴν χώραν ἣν

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. IV.

[e59,000.] 531
prodiderunt, et in his Strabo et Nicolaus, ac praterea
Titus Livius, historie Romana scriptor.

4. Atque postquam admota macliina maxima turrium
concussa cecidit, secumque ruinam traxit et jocum aperuit,
hostes confertim irruperunt; eorum autem primus Corne-
lins Faustus Syllse filius cum sua militum coborte murum
ascendit; post eum vero Furius centurío, cum eis qui
ipsum sequebantur ex altera parte, atque inter utrumque
Fabius, et ipse centurio , cum valida suorum manu. Omnia
autem plena cxdibus erant. Ac Judzorum alii quidem
ἃ Romanis, alii vero a suis occidebantur, nonnullique per
praerupta sese dejiciebant, aul succensis sedibus se ipsos
comburebant , non sustinentes ea pati quae fierent. Alque
Judzorum quidem ad duodecim millia ceciderunt , Roma-
norum vero perpauci. Captus etiam est Absalomus,
Aristobuli avunculus et idein socer. Non mediocriter au.
lem lesa est. templi religio, inaccessi prius et pedibus et
oculis : nam Pompejus et ejus comitum non pauci in pe-
netrale ingressi sunt , el ea viderunt que nemibi alii morta-
lium nisi. pontificibus solis videre fas erat. Quum autem
iulus essent e£ mensa aurea, et sacrum candelabrum, el
patere , et magna vis aromatum , preetereaque Ín thesauris
sacrae pecunie ad duo talentorum iniliia, niliil hornm pre
pietate attigit, sed lac in re convenienter su» virtuti se
gessil. — Sequenti vero die, jussis mditimis ut finum pur-
garent, ntque Deo libarentur quae lex juberet, pontificatum
restituit Hyrcano tum propter alia ejus erga se officia, tum
quia Judaeos incolas Aristobulo auxiliari prohibuerat, bel.
lique auctores secari percussit , ac Fausto et aliis, qui primi
murum conscenderant , digna prtemia persolvit. Et urbem
quidem Hierosolymorum Remaais vectigalem fecit , quie
vero Coeles-Syrite oppida incole prius subegerant, ab eis
abstulit et Romano praetori subjecit , universamque gen-
tem , quee antea tantopere efferebatur, intra suos fines €on-
elusit Et Gadara quidem, paulo anfe eversa , instauravit,
im gratiam Demetrii Gadarensis , liberli sui : reliqua vero
oppida, Hippum et Seythopolim et Pellam et Dium et Sa-
mariam, ítemque Marissam et Azotum et Jamniam et
Arelhusam , suis habitaloribus restituit. Et hzc quidem
mediterranea , praeter eversa, ut et maritima , et Gazam et
Jopen et Dora et Stratonis turrim, ( quie , ab Herode ma-
gnifice condita atque portubus οἱ templis exornata Caesarea
mutato nomine appellata est, ) Pompejus omnia libera esse
sivit , provincizeque attribuit.

5. Hujus cladis Hierosolymis causam dederunt dissen-
sione sua Hyrcanus et Aristobulus. Nam tunc et nobis
erepta est libertas, et in Romanorum redacti sumus po-

testatem, et regionem, quam armis captam a Syris abstule-
34.

532

τοῖς ὅπλοις ἐχτησάμεθα τοὺς Σύρους ἀφελόμενοι" ταύ-
τὴν ἠναγχάσθημεν ἀποδοῦναι τοῖς Σύροις, καὶ προσέτι
πλείω ἢ μύρια τάλαντα Ῥωμαῖοι ἐν βραχεῖ χρόνῳ
παρ᾽ ἡμῶν εἰσεπράξαντο, xal βασιλεία, ἢ πρότερον

& τοῖς χατὰ γένος ἀρχιερεῦσι διδομένη τιμὴ, δημοτιχῶν
ἀνδρῶν ἐγένετο. Καὶ περὶ μὲν τούτων xavà χώραν
ἐροῦμεν. Πομπήϊος δὲ τὴν Κοίλην Συρίαν ἕως Εὐφρά-
του ποταμοῦ καὶ Αἰγύπτου Σχαύρῳ παραδοὺς χαὶ δύο
τάγματα Ῥωμαίων, ἐπὶ Κιλικίαν ᾧχετο, ἐπειγόμενος

10 el; Ῥώμην. Ἐπήγετο δὲ μετὰ τῆς γενεᾶς xat Api-
στόδουλον δεδεμένον" δύο γὰρ ἦσαν αὐτῷ θυγατέρες,
xaX τοσοῦτοι υἱεῖς" ὧν εἷς Ἀλέξανδρος μὲν ἀπέδρα, ὃ δὲ
νεώτερος ᾿Αντίγονος συνεχομίζετο εἰς ρώμην ἅμα ταῖς
ἀδελφαῖς,

(e15,016.]

ΚΕΦ. E.

1. Σκαύρου δ᾽ ἐπὶ Πέτραν τῆς Ἀραθίας στρατεύσαντος
καὶ διὰ τὸ δυσεμδολωτάτην εἶναι τὰ ἐν χύχλῳ δηοῦν-
τος αὐτῆς, xal τοῦ στρατεύματος λιμώττοντος, ἌἊντί-
πατρος κατ᾽ ἐντολὴν Ὑρχανοῦ σῖτον ix τῆς Ἰουδαίας
xal τἄλλα ὅσων ἐνέδει παρείχετο * πεμφθείς τε πρὸς

30 Ἀρέταν πρεσδευτὴς ὑπὸ Σχαύρου, διὰ τὴν ὑποῦσαν
ξενίαν, πείθει καὶ αὐτὸν ἀργύριον ὑπὲρ τοῦ μὴ δηωθῆ-
ναι τὴν χώραν δοῦναι, xal αὐτὸς ἐγγυητὴς τριαχο-
σίων ταλάντων γίνεται. Καὶ ἐπὶ τούτοις ἔλυσε τὸν πό-
λεμον Σκαῦρος, οὐχ ἧττον αὐτὸς ἣ συνέδαινεν Ἀρέταν

26 ἐπιθυμεῖν τοῦτο γενέσθαι βουλόμενος.

(12 β΄. Χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀλεξάνδρου τὴν Ἰουδαίαν
κατατρέχοντος τοῦ ᾿Αριστοθούλου παιδὸς, στρατηγὸς Γα-
βίνιος ἐκ Ῥώμης εἷς Συρίαν ἧκεν’ ὃς ἄλλα τε λόγου ἄξια
διεπράξατο χαὶ ἐπὶ Ἀλέξανδρον ἐστράτευσε, μηκέτι

30 Ὑρχανοῦ πρὸς τὴν ἐκείνου ῥώμην ἀντέχειν δυναμένου,
ἀλλ᾽ ἀνεγείρειν ἤδη xal τὸ τῶν Ἱεροσολύμων τεῖος
ἐπιχειροῦντος, ὅπερ εἷλε Πομπήϊος. ᾿Αλλὰ τούτου μὲν
αὐτὸν ἐπέσχον οἱ ἐνταῦθα “Ρωμαῖοι περιιὼν δὲ ἐν
χύχλῳ τὴν χώραν πολλοὺς ὥπλιζε τῶν Ἰουδαίων xal

35 συνέλεξε ταχὺ μυρίους αὲν ὁπλίτας, κεντακοσίους δὲ
πρὸς τοῖς χιλίοις ἱππεῖς, Ἀλεξάνδρειόν τε ὠχύρου, τὸ
πρὸς ταῖς Κορέαις ἔρυμα, καὶ Μαχαιροῦντα πρὸς τοῖς
᾿Αραθίοις ὄρεσιν. "Ἔρχεται οὖν ἐπ᾽ αὐτὸν Γαθίνιος,
Μάρχον Ἀντώνιον προπέμψας σὺν ἄλλοις ἡγεμόσιν’

40 οἱ δὲ ὁπλίσαντες ἹΡωμαίων τοὺς ἑπομένους, xal σὺν
τούτοις τοὺς ὁπηχόους ᾿Ιουδαίους, ὧν Πειθόλαος ἡγεῖτα:
χαὶ Μάλιχος, προσλαδόντες δὲ χαὶ τὸ Ἀντιπάτρου
ἑταιριχὸν ὑπήντων ᾿Αλεξάνδρῳ" ἠχολούθει δὲ καὶ Γαθί-
νιος σὺν τῇ φάλαγγι. Καὶ ἀναχωρεῖ μὲν ἐγγὺς Ἵερο-

«5 σολύμων Ἀλέξανδρος, συμπεσόντων δὲ ἀλλήλοις éxei
καὶ μάχης γενομένης χτείνουσι μὲν οἱ Ρωμαῖοι τῶν
πολεμίων περὶ τρισχιλίους, ζωγροῦσι δὲ οὐχ ἐλάττους.

γ΄- Ἐν τούτῳ l'a6(vioc ἐπὶ τὸ Ἀλεξάνδρειον ἐλθὼν
προὐχαλεῖτο τοὺς ἔνδον εἰς διαλύσεις, συγγνώσεσθαι

τὺ περὶ τῶν πρόσθεν αὐτοῖς ἡμαρτημένων ὁμολογῶν.
Στρατοπεδευνομένων δὲ πολλῶν πρὸ τοῦ ἐρύματος πο--
λεμίων, ἐφ᾽ obo ἀνήεσαν οἱ Ρωμαῖοι, Μάρχος Ἀντώ-

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. E.

[600,621.]

ramus, hanc ipsam compulsi sumus Syris deno restituere;
ac praeterea plus quam decem millia talentorum brevi tem-
pore ἃ nobis Romani exegerunt, sublataque regia admini-
stratione , honore generi pontificali prius delato , popularis
inducta est. Kt de bis quidem suo loco dicemus. Pompe-
jus autem quum Colen-Syriam usque ad Euphratem fluvium
et JEgyptum Scauro tradidisset cum duabus legionibus
Romanis, in Ciliciam coutendit, Romam ire festinans. Dv-
xit autem secum etiam Aristobulum vinctam cum ejus
prole. Erant enim ei due filie totidemque filii : quorum
unus quidem Alexander aufugiebat, junior vero Antigonus
Romam una cum suis sororibus deportabatur.

CAP. V. (IX.)

Quum autem Scaurus in Petram Arabie expeditionem fe-
cissel, et propter difficillimum ad eam aditum agrum ia
circuitu depopularetur, et exercitus fame laboraret , Anti-
pater Hyrcani jussu frumeptum ex Judaea οἱ alia quibus
opus erat praebebat : missusque ad Aretam legatusa Scauro,
quoniam ejus hospes esset , persuasit ei ut pecunia vasta-
tionem agri redimeret, et ipse trecentorum talentorum
sponsor fit. Atque his couditionibus Scaurus bellum finivit,
non minus qued ipse boc voluerit quam quod Aretas ideni
concupiverit.

(X.) 2. Aliquanto autem post Alexandro Aristobuli filio
Judceam incursante, praetor Gabinius Roma venit in Sy-
riam : qui et alia memoratu digna gessit, et in Alexandrum
arma movit, quum Hyrcanus quidem Alexandri vires susli-
nere amplius nequiret, sed jam Hierosolymorum murum
a Pompejo dirutum erigere institueret Verum ab hoc
quidem eum prohibuerunt qui illic erant Romani : at regio-
nem circumquaque obiens multos Judsorum armabat,
collegitque celeriter decem millia peditum , ut el mille et
quiugentos equites, et Alexandrium munitionibus firmavil
(castellum prope Coreas situm) et Machzruntem apud
montes Arabic. Igitur eum aggreditur Gabinius, prz
misso Marco Antonio cum aliis ducibus : qul cum armatis
quos ducebant Romanis, et praeterea Jud:eis qui eis pare-
bant, quibus Pitholaus et Malichus prefecti erant, 85:
sumpti insuper Aptipalri auxiliis, obviam iverunt Alexan-
dro : Gabinius autem et ipse cum gravi armatura sequeba-
tur. Εἰ Alexander quidem prope Hierosolyma se recepit :
quum vero ad manus illic ventum esset , preeliumque com-
mitteretur, interfecerunt quidem Romani hostium circiler
tria millia, vivos autem ceperunt non pauciores.

3. |nterea Gabinius ad Alexandrium profectus eus qui
intus erant ad compositionem iovilabat, veniam eis anle
peccatorum sese daturum promittens. Quum autem multi
ex hostibus ante munimentum castra haberent , quos adorti
sunt Romani , Marcus Antonius egregie pugnando, maguam-

(σ16,611.}

γιος ἐπιφανῶς ἀγωνισάμενος χαὶ πολλοὺς ἀποχτείνας
ἔδοξεν ἠριστευκέναι. Γαθίνιος μὲν οὖν, μέρος τῆς
στρατιᾶς ἐνταῦθα χαταλιπὼν, ὡς ἂν ἐχπολιορχηθῇ τὸ
γωρίον, αὐτὸς ἐπὶ τὴν ἄλλην ᾿Ἰουδαίαν ἥει, xal ὅσαις
p qe ἐνετύγχανε χαθηρημέναις τῶν πόλεων, χτίζειν πα-
ριχελεύετος Καὶ ἀνεχτίσθησαν Σαμάρεια xoi Ἄζωτος
χαὶ Σχυθόπολις χαὶ Ἀνθηδὼν xol 'Ῥαφία xal Δῶρα,
Μάρισσά τε xoi Γάζα, καὶ ἄλλαι οὐχ ὀλίγαι. Τῶν
δὲ ἀνθρώπων πειθομένων οἷς ὃ Γαβίνιος προσέταττε,
t βεδαίως οἰκηθῆναι συνέθαινε τότε τὰς πόλεις, πολὺν
χρόνον ἐρήμους γενομένας.
δ΄, Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος χατὰ τὴν χώραν ἐπά-
γεισιν εἰς τὸ Ἀλεξάνδρειον, xai τὴν πολιορχίαν αὐτοῦ
χρατύναντος διαπρεσδεύεται πρὸς αὐτὸν ᾿Αλέξανδρος,
ts δυγγινώσχειν τε αὐτῷ τῶν ἡμαρτημένων δέομενος xal
παραδιδοὺς τῶν ἐρυμάτων Ὑρχανίαν τε xal Mayot-
ρυῦντα, ὕστερον δὲ καὶ ᾿Αλεξάνδρειον. * Kat ταῦτα μὲν
Γαδίνιος χατέσκαψε. Τῆς ᾿Αλεξάνδρου δὲ μητρὸς πρὸς
αὐτὸν ἐλθούσης, ἣ ἐφρόνει τὰ ἹΡωμαίων, τοῦ τε ἀνδρὸς
ῳ αὐτῆς xol τῶν ἄλλων τέχνων ἐν Ρώμῃ ἐχομένων, συν-
ἐχώρησεν αὐτῇ ταῦθ᾽ ἅπερ ἠξίου" χαὶ διοιχησάμενος
τὰ πρὸς αὐτὴν, “Ὑρκανὸν κατῆγεν εἰς Ἱεροσόλυμα,
σγήσοντα τὴν τοῦ ἱεροῦ ἐπιμέλειαν. Πέντε δὲ συνέ-
óptx χαταστήσας εἰς ἴσας μοίρας διένειμε τὸ ἔθνος, χαὶ
3; ἐπολιτεύοντο οἱ μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις, οἱ δὲ ἐν Γαδάροις,
εἶ δ᾽ ἐν Ἀμαθοῦντι, τέταρτοι δὲ ἦσαν οἱ ἐν ἱἹεριχοῦντι,
χαὶ τὸ πέμπτον ἐν Σεπφώρει τῆς Γαλιλαίας. Καὶ
οἱ μὲν ἀπηλλαγμένοι τῆς δυναστείας ἐν ἀριστοχρατίᾳ
διῆγον.

KEÓ. ς΄.

x» ᾿Ἀριστοθούλου δὲ διαδράντος ἐκ Ρώμης εἰς τὴν Ἰου-
δαίαν καὶ τὸ Ἀλεξάνδρειον, ὅπερ ἦν νεωστὶ κατεσχαμ-
μένον, ἀνατειχίζειν προαιρουμένου, πέμπει l'aótvio,
πρὸς αὐτὸν στρατιώτας χαὶ ἡγεμόνας, Σίσεννάν τε
χαὶ Ἀντώνιον καὶ Σερουΐλιον, κωλύσοντάς τε τὸ χωρίον

ὃ αὐτὸν χατασχεῖν xal συλληψομένους αὐτόν. Πολλοὶ
δ᾽ Ἀριστοδούλῳ τῶν Ἰουδαίων χατὰ τὴν παλαιὰν. εὖ-
χλειαν προσέρρεον, xoi δὴ xai νεωτέροις χαίροντες
πράγμασι. Πειθόλαος γοῦν ttc, ὑποστράτηγος ἐν Ἴε-
ροσολύμοις ὧν, μετὰ χιλίων ηὐτομόλησε πρὸς αὐτόν.

ὦ πολλοὶ δὲ τῶν προστιθεμένων ἦσαν ἄνοπλοι. — Ats-
γνωχὼς δὲ εἰς Μαχαιροῦντα ἀπανίστασθαι Ἀ ριστόθουλος
τούτους μὲν ἀπέλυσεν ἀπόρους ὄντας, (οὐ γὰρ ἐγίνοντο
αὐτῷ χρήσιμοι πρὸς τὰ ἔργα ,) τοὺς δὲ ὡπλισμένους περὶ
ὀχταχισχιλίους ὄντας ἀναλαθὼν ᾧχετο. Καὶ προσπε-

&6 σόντων αὐτοῖς τῶν Ῥωμαίων χαρτερῶς, ἥττῶνται τῇ
μάχη γενναίως οἱ Ἰουδαῖοι, καίπερ προθύμως ἀγωνι-
σάμενοι, βιασαμένων τε. τῶν πολεμίων εἰς φυγὴν τρέ-
πονται. Καὶ φονεύονται μὲν αὐτῶν εἷς πενταχισχιλίους R
di δὲ λοιποὶ σκεδασθέντες ὡς ἐδύναντο σώζειν αὑτοὺς

Ὁ ἐπειρῶντο. Χιλίων μέντοι πλείονας ἔχων ᾿ἈΑριστόθου-
λα εἰς Μαχαιροῦντα διέφυγεν; ὠχύρου τε τὸ χωρίον,
καὶ πράττων xaxóx, οὐδὲν ἧττον ἐλπίδος ἀγαθῆς εἴχετο.

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. VI

[e91,002.] 533,
que caedem faciendo reliquis palmam preripuisse visus
est. Ceterum Gabinius, relicta ibi parte exercitus ad lo-
cum expugaandum, ipse reliquam Judeeam obibat, et in
quascunque incidebat urbes eversas, instaurari jubebat :
et refectie sunt Samaria et Azotus et Scythopolis et Anthe-
don et Raphia et Dora et Marissa et Gaza, et alite non pauca. ὁ
Dumque homines Gabinii mandatis parent, accidit. tum
ut ea oppida tuto incolerentur, postquam diu deserta
fuerant.

4. Ille vero, istis per regionem factis, revertitur ad
Alexandrium, et dum obsidionem intendit, mittit ad
eum legationem Alexander, peccatorum veniam petens , et
de castellis tradens Hyrcaniam et Macheeruntem , tandem-
que etiam Alexandrium. Et ista quidem Gabinius diruit.
At quum mater Alexandri, que Romanorum partes propter-
ea fovebat , quod ejus vir ceterique liberi Roma habeban-
tur, ad eum venisset ; concessit ei quecunque postulabat :
et compositis ejus negotiis , Hyrcanum duxit Hierosolyma,
fani curam habitarum. Deinde constitutis quinque juri-
dicis conventibus , in seqnales partes gentem divisit , ita ut
alii jus peterent ad Hierosolyma, alii ad Gadara, alii ad
Amathuntem, quarti vero ad Hierichuntem, et quinti ad
Sepphorin Galilsze. Atque ita principatu liberati Judaei
ab optimatibus regebantur.

CAP. VI. (XL)

Quum autem Aristobulus Roma in Judeeam profugisset ,
et Alexandrium, quod nuper erat eversum, reficere Insti-
tueret, mittit Gabinius adversus eum milites et duces SI-
sennam et Autopium et Servilium , qui locum ab eo OCCU--
pari prohiberent, ipsumque comprehenderent, Multi au-
tem Judseorum ad Aristobulum confluebant , quum propter
veterem ejus gloriam , tum quia novis rebus studebant.
Pitholaus certe quidam, qui Hierosolymis legatus erat,
cum mille hominibus ad eum perfugit : sed eorum qui ei
te adjungebant plerique erant inermes. Quum autem Ari-
stobulus ad Macheeruntem 86 conferre statuisset , eos dimi-
sit, quod non essent instructi (ipsi enim ad opera bellica
inutiles erant,) assumptisque armatis, qui eremtcirciter octo
millia, profectus est. Sed Romanis eos acriter aggressis ,
victi sunt egregie Judiei quamvis animose preeliati, et ho-
stium vi in fugam versisunt. Et illorum quidem ad quin-
que millia occiduntur, reliqui vero dissipati, sibimet, at
poterant, consulere conabantur, Aristobulus tamen, plus
mille secum habens, effugit ad Macheruntem, locumque...
munire ipstituit , et , quamvis rebus afflictis, nibilominng,

^

824 (ει7,6ι18.)
Δύο δ᾽ ἡμέρας ἀντισχὼν τῇ πολιορχίᾳ χαὶ πολλὰ τραύ-
ματα λαβὼν αἰχμάλογτος μετ᾽ Ἀντιγόνου τοῦ παιδὸς,
ὃς δὴ χαὶ συνέφυγεν Ex Ρώμης αὐτῷ, πρὸς l'aóivtov
ἄγεται. Καὶ τοιαύτῃ μὲν ᾿ἈΑριστόδουλος χρησάμενος
τύχη πάλιν slc ρώμην ἀναπέμπεται, xai δεθεὶς αὐτόθι
5 χατείχετο, βασιλεύσας plv xal ἀρχιερατεύσας ἔτη τρία
xal μῆνας ἕξ, ἀνὴρ δὲ λαμπρὸς xoi μεγαλόψυχος γε-
νόμενος. Τὰ μέντοι τέχνα αὐτοῦ ἀνῆχεν ἣ σύγχλη-
τος, l'aótvíou γράψαντος τοῦθ᾽ ὑποσχέσθαι τῇ μητρὶ
tu παραδούσῃ τὰ ἐρύματα. Καὶ τότε μὲν εἰς τὴν Ἰου-
δαίαν ἐπανέρχεται.
β΄. Γαόινίῳ δ᾽ ἐπὶ Πάρθους στρατεύοντι καὶ τὸν Εὐ-
φράτην ἤδη πεπεραιωμένῳ μετέδοξεν εἰς Αἴγυπτον
ἀποστρέψαντα χαταστῆσαι Πτολεμαῖον εἰς αὐτήν" xoi
ts ταῦτα μὲν xoi ἐν ἄλλοις δεδήλωται" Γαύινίῳ μέντοι
χατὰ τὴν στρατείαν, ἣν ἐπ᾿ Ἀρχέλαον ἐστείλατο, Ἀν-
τίπατρος ὑπηρέτησε σἴτον xai ὅπλα καὶ χρήματα" xai
τοὺς ὑπὲρ [Πηλούσιον τῶν ᾿Ιουδαίων οὗτος αὐτῷ προσ-
ἡγάγετο xal συμμάχους ἐποίησε, φύλαχας ὄντας τῶν
30 sic τὴν Αἴγυπτον ἐμδολῶν. Ἐπανελθὼν δ᾽ Ex τῆς
Αἰγύπτου χαταλαμθάνει τὴν Συρίαν στάσει καὶ ταρα-
χἢ νοσοῦσαν᾽ ὃ γὰρ ᾿Αριστοδούλου παῖς Ἀλέξανδρος,
παρελθὼν ἐξ ὑστέρου πάλιν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν κατὰ βίαν,
πολλοὺς μὲν τῶν Ἰουδαίων ἀπέστησεν, στρατεύματι δὲ
25 μεγάλῳ τὴν χώραν ἐπερχόμενος ἔχτεινε πάντας ὅσους
ἐπιτύχοι τῶν Ρωμαίων εἰς τὸ ὄρος τὸ χαλούμενον Γα-
ριζεὶν συμφυγόντας, καὶ προσέχειτο πολιορχῶν.
γ΄. Ὁ δὲ Γαόίνιος, τοιαῦτα χατὰ τὴν Συρίαν χα--
ταλαδὼν ᾿Αντίπατρον (συνετὸς γὰρ ἦν) προπέμπει πρὸς
10 τοὺς νενοσηχότας, εἰ παῦσαι δυνηθείη τῆς παραφρο--
σύνης αὐτοὺς χαὶ “πεῖσαι πρὸς τὸν ἀμείνω λογισμὸν
ἐπανελθεῖν. Ὁ δὲ ἐλθὼν πολλοὺς μὲν ἐσωφρόνισε
χαὶ προσηγάγετο τῷ δέοντι, τὸν δὲ ᾿Αλέξανδρον οὐχ
ἠδυνήθη χατασχεῖν. Στρατοῦ γὰρ τρεῖς οὗτος ἔχων
86 μυριάδας Ἰουδαίων ἀπήντησε l'a6wio , xai συυδαλὼν
ἡττᾶται, πεσόντων αὐτῷ μυρίων περὶ τὸ ἸΙταδύριον

δ΄. Καταστησάμενος δὲ [χβίνιος τὰ χατὰ τὴν 'Te-
ροσολυμιτῶν πόλιν, ὡς ἦν Ἀντιπάτρῳ θέλοντι, ἐπὶ Να-
τὸ ὑαταίους ἔρχεται. Καὶ χρατεῖ μὲν τούτων τῇ μάχη"
Πάρθων δὲ φυγάδας Μιθριδάτην καὶ Ὀρσάνην πρὸς
αὐτὸν ἔλθόντας προὔπεμψε, τῷ δὲ λόγῳ ἀπέδρασαν
αὐτόν. Καὶ Γαδίνιος uiv ἔργα μεγάλα χαὶ λαμπρὰ
xatk τὴν στρατηγίαν δράσας ἀπῆρεν εἷς Ῥώμην,
40 Κράσσῳ παραδοὺς τὴν ἀρχήν. [Περὶ δὲ τῆς Πομπηΐου
xat Γαόδινίου στρατείας ἐπὶ ᾿Ιουδαίους γράφει Νικόλαος
6 Δαμασκχηνὸς xal Στράδων 6 Καππαδοξ, οὐδὲν ἕτε-
ρὸς ἑτέρου χαιγότερον λέγων.

ΚΕΦ. Z.

Κράσσος δ᾽ ἐπὶ Πάρθους μέλλων στρατεύειν fxev |

so εἷς τὴν Ἰουδαίαν" xai τὰ dv τῷ ἱερῷ χρήματα, ἃ Που-
πήϊος χαταλελοίπει, (δισχίλια δ᾽ ἣν τάλαντα,) βαστά-
σας; οἷός τε ἦν χαὶ τὸν χρυσὸν ἅπαντα (τάλαντα δὲ

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. Z.

[6953 —en.]

bonam spem habebat. Sed postquam duos dies obsidionem
sustinuerat, multis vulneribus acceptis, capitur cam Antigono
filio suo, qui una cum eo Roma aufugerat, et ad Gabinium
ducitur. Et Arístobulus quidem , quum ea ipsi fortuna ob-
tigisset, iterum Romam mittitur, et in vinculis ibi tene-
batur, postquam rex et pontifex fnissel annos tres et sex
menses , vir preeclarus et magni animi. Verum ejus liberos
dimisit senatus, propterea quod scripsit Gabinius id se eo
rum matri castella tradenti promisisse. Atque jta rediere
tum in Judaeam.

2. Gabinius vero, quum in eo esset ut in Parthos duceret
exercitum, trajecto jam Euphrate, mutavit sententiam,
et reversus est in Egyptum, ut Ptolemseum in illius regnum
restitueret. Et hzc quidem etiam in aliis memorata sunt.
Gabinio quidem, in' ea expeditione quam fecit adversu:
Archelaum , Antipater frumentum et arma et pecunian:
suppeditavit, eique Judszeos, qui supra Pelusium collocati
custodes erant adituum Jgypti, idem conciliavit socios-
que fecit. Deinde reversus ex AEgypto Syriam offendit se-
ditione et tumultu laborantem : nam Aristobuli filius Ale-
xander, recuperato denuo per vim principatu, multos qui-
dem Judreorum ad defectionem impulit, iugentique manu
regionem incursans interficiebat quotquot nactus erat Ro-
manorum , qui in montem Garizin appellatum confugerant,
eosque obsidione urgebat.

3. Gabinius autem, qunm lioc in statu Syriam offendisset,
Anlipatrum (nam prudens erat) ad rebelles preemittit, si
forte posset eorum amentiam sanare, eosque ad meliorem
mentem consilio suo revocare. 1116 profectus 1nultos qui-
dem repressit et ad officium reduxit, Alexandrum vero co-
hibere non potuit. Is enim , quum triginta Judzorum millia
inexercitu haberet, obviam ivit Gabinio et cum eo con-
gressus victus est, amissis suorum decem millibus apud
montem Itabyrium.

4. Deinde Gabinius , constitutis ad Antipatri voluntatem
urbis Hierosolymitarum rebus, adversus Nabatseos profici
scitur. Et hos quidem prelio superat , Mithridatem vero
et Orsanem Parthorum perfugas, qui ad ipsum $e recepe-
rant, deduxit, sparso rumore quo d ab eo fuga dilapsi es-
senL Et Gabinius quidem , quum res multas et prec.
ras gessisset, Romam discessit, tradita Crasso provincia.
De his autem Pompeji et Gabinii contra Juda»os ex peditio-
nibus seribit Nicolans Damascenus et Strabo Cappadoz,
quorum unus nihil ab altero alienum refert.

CAP. VII. (XII.)

Crassus autem in Parthos expeditionem facturus venit in
Judsam : et sublata qu; in templo erat pecunia, quam
Pompejus reliquerat, (ea erat duo millia talentorum,)a se im-
petrabat ut etiam omni auro (atque id erat ad octo millia ta-

(619,520. )

xal οὗτος ἦν ὀχταχισχίλια) περιδύειν τοῦ ναοῦ. Λαμ-
βάνει δὲ καὶ δοχὸν ὁλοσφυρήλατον χρυσῆν, ix μνῶν
τριαχοσίων πεποιημένην" ἢ δὲ μνᾶ παρ᾽ ἡμῖν ἰσχύει
λίτρας δύο xal ἥμισυι Παρέδωχε δὲ αὐτῷ ταύτην
"τὴν δοχὸν ὁ τῶν θησαυρῶν φύλαξ ἱερεὺς, ᾿Ελεάζαρος
ὄνομα, οὐ διὰ πονηρίαν, (ἀγαθὸς γὰρ ἦν καὶ δίκαιος.)
ἀλλὰ πεπιστευμένος τὴν τῶν χκαταπετασμάτων τοῦ ναοῦ
φυλαχὴν, ὄντων θαυμασίων τὸ χάλλος xal πολυτελῶν
τὸν χατασχευὴν, ἐκ δὲ τῆς δοχοῦ ταύτης ἐχχρεμαμένων,
"ἐπεὶ τὸν Κράσσον ἑώρα περὶ τὴν τοῦ χρυσοῦ γινόμενον
συλλογὴν, δείσας περὶ τῷ παντὶ χόσμῳ τοῦ ναοῦ, τὴν
δοχὸν αὐτῷ τὴν χρυσῆν, λύτρον ἀντὶ πάντων, ἔδωχεν,
ὄρχους παρ᾽ αὐτοῦ λαδὼν μηδὲν ἄλλο χινήσειν τῶν ἐκ
τῷ ναοῦ, μόνῳ δὲ ἀρχεσθήσεσθαι τῷ ὑπ᾽ αὐτοῦ δοθη-
& συμένῳ, πολλῶν ὄντι μυριάδων ἀξίῳ. 'H δὲ δοχὸς
αὔτη ἦν ἐν ξυλίνη δοχῷ χενῇ" xal τοῦτο τοὺς μὲν ἄλλους
ἔλάνθανεν ἅπαντας, 6 δὲ ᾿Ελεάζαρος μόνος ἠπίστατο.
Ὁ μέντοι Κράσσος χαὶ ταύτην, ὡς οὐδενὸς ἁψόμενος
ἄλλου τῶν ἐν τῷ ἱερῷ, λαμθάνει, xal παραδὰς τοὺς
p ὄρχους ἅπαντα τὸν ἐν τῷ ναῷ «ρυσὸν ἐξεφόρησεν.
β΄. Θαυμάσῃ δὲ μηδεὶς εἰ τοσοῦτος ἦν πλοῦτος ἐν
τῷ ἡμετέρῳ ἱερῷ, πάντων τῶν χατὰ τὴν οἰχουμένην
Ἰωδαίων καὶ σεδομένων τὸν Θεὸν, ἔτι δὲ xal τῶν ἀπὸ
τῆς Ἀσίας χαὶ τῆς Εὐρώπης εἷς αὐτὸ συμφερόντων ἐχ
᾿ς πολλῶν πάνυ χρόνων. Οὐχ ἔστι δὲ ἀμάρτυρον τὸ μέ-
γεθος τῶν προειρημένων χρημάτων, οὐδὲ ὑπὸ ἀλαζονείας
ἡμετέρας χαὶ περιττολογίας ἐπὶ τοσοῦτον ἐξαίρεται
πλῆθος, ἀλλὰ πολλοί τε ἄλλοι τῶν συγγραφέων fitv
μαρτυροῦσι xal Στράδων ὃ Καππάδοξ οὕτω λέγων.
1 Πέμψας δὲ Μιθριδάτης εἰς Κῶ ἔλαθε τὰ χρήματα,
« ἅπερ ἔθετο ἐκεῖ Κλεοπάτρα f; βασίλιστα, xai τὰ τῶν
« Ἰουδαίων ὀχταχόσια τάλαντα.» Ἡμῖν δὲ δημόσια
χρήματα οὐχ ἔστιν ἢ τὰ τοῦ Θεοῦ μόνα. Καὶ δῆλον
ὅτι ταῦτα μετήνεγχαν εἰς Κῶ τὰ χρήματα ol ἐν τῇ
& Ἀσίᾳ Ἰουδαῖοι, διὰ τὸν ἐκ Μιθριδάτου φόδον" οὐ γὰρ
εἰχὸς τοὺς ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, πόλιν τε ὀλυρὰν ἔχοντας καὶ
τὸν ναὸν, πέμπειν χρήματα εἰς Κῶ. ᾿Ἀλλ᾽ οὐδὲ τοὺς
ἐν Ἀλεξανδρεία κατοιχοῦντας Ἰουδαίους πιθανὸν τοῦτ᾽
ἰστὶ ποιῆσαι, uz Div Μιθριδάτην δεδιότας. Μαρτυρεῖ
δὲ χαὶ ἐν ἑτέρῳ τόπῳ αὐτὸς 6 Στράδων ὅτι, καθ᾽ ὃν
χαιρὸν Out, Σύλλας εἷς τὴν «Ἑλλάδα πολεμήσων Μι-
θριδάτην, xal Λεύχουλλον πέμψαι ἐπὶ τὴν ἐν Κυρήνη
στάσιν τοῦ ἔθνους ἥιμῶν, ὧν ἢ οἰχουμένη πεπλήρωται,
λέγων οὕτως. « Ἱέτταρες δ᾽ ἦσαν ἐν τῇ πόλει τῶν
«Κυρηναίων, fj τε τῶν πολιτῶν xot fj τῶν γεωργῶν,
« τρίτη δ᾽ ἢ τῶν μετοίχων, xal τετάρτη ἢ τῶν Ἰου-
« δαίων, Αὕτη δ᾽ εἰς πᾶσαν πόλιν ἤδη παρεληλύθει,
* χαὶ τόπον οὐχ ἔστι ῥαδίως εὑρεῖν τῆς οἰκουμένης, ὃς
«οὐ παραδέδεχται τοῦτο τὸ φῦλον, μηδ᾽ ἐπιχρατεῖται
Ὁ «ὑπ᾽ αὐτῦῦ. — "Tv τε Αἴγυπτον xol τὴν Κυρηναίαν,
«ἅτε τῶν αὐτῶν ἡγεμόνων τυχοῦσαν, τῶν τε ἄλλων
* συχνὰ ζηλῶσαι συνέθη, καὶ δὴ τὰ συντάγματα τῶν
«Ἰουδαίων θρέψαι διαφερόντως, καὶ συναυξῆσαι χρώ-

“μένα τοῖς πατρίοις τῶν Ἰουδαίων νόμοις, "Ev γοῦν

ANTIQ. JUD. L!B. XIV. CAP. VII.

[e94,005.] 535

leutorum) templum spoliaret. Cepit et trahem solido auro
factam ex minis trecentis : mina autem apud nos valet duas
libras et dimidiam. Hanc vero trabem ei tradidit sacerdos
thesauri custos, nomine Eleazarus, non malitia, (nam vir
bonus erat ef justus ,) sed quum concreditam haberet velo-
rum templi custodiam, qus et pulcritudine miranda et
oppere sumptuosa erant, et ab ea trabe dependebant , vide-
retque Crassum colligendo auro incumbentem , metuens de
universo templi ornatu, trabem ei auream in omnium re-
demptionem dedit, quum eum jurejurando astrinxisset nihil
aliud ex templo moturum, sed eo contentum fore quod ab
ipso daretur, quod quidem esset multorum millium. Erat
aulem ea trabs in lignea trabe cava : id quod alios omnes
latebat, solus vero sciebat Eleazarus. Αἱ Crassus et hanc,
tanquam nihil aliud tacturus eorum quie essent in templo,
sumpsit, et contra jusjurandum omne templi aurum sus-
tulit.

2. Necuiautem mirum sit quod tante divilie in nostrum
templum congestse essent, quum omnes ubique terrarum
Judei, quique Deum colunt, tam ex Europa quam ex Asia,
per multa retro secula eo munera contulerint. Nee testibus
caret opum magnitudo quam memoravimus, neque ex
ostentatione nostra , aut rem verbis exaggerandi studio, in
immensum adeo extollitur, sed quum alii multi ex scripto-
ribus nobis testimonium perhibent, tum Strabo Cappadox
hisce verbis. « Mithridates autem in Co misit qui sibi inde
« pecuniam attulerunt, quam Cleopatra regina ibi deposue-
« rat, ut et Judeorum octingenta talenta. » Nobis autem
nulla est publica pecunia nisi quse Deo sacra. Atque per-
spicuum est Judaeos in Asia hanc pecuniam in Co transtu-
lisse metu Mithridatis : haud enim verisimile eos qui Ju-
deam incolebant, urbem adeo munitam habentes et templum,
pecunias Co misisse. Imo nec Judsos Alexandriam habi-
tantes hos ipsum fecisse credibile est, ut qui nibil Mithri-
datem metuerint. Quin et Strabo alio in loco testatur Sul-
lam, quo tempore in Greciam trajecit, bellum gesturus
contra Mithridatem, Lucullum etiam misisse ad compe-
scendam in Cyrene seditionem gentis nostre , quae orbem
terrarum repleverat, ita dicens. « In urbe autem Cyrenao-
« rum quattuor erant classes , una civium, altera agricola-
« rum, tertia inquilinorum, et quarta Judzorum. Hsec
« autem jam in urbes universas invaseral , haudque facile
« est locum in toto orbe invenire, quin hoc genus hominum
« exceperit, οἱ ab eo teneatur. Nam factum est ut et /Egy-
« ptus οἱ Cyreniea, utpote iisdem solite parere dominis,
« aliaeque multze regiones horum mores imitentur, magpum-
« que Judaorum numerum peculiariter foveant, et cum iis
« opibus viribusque crescant, patriis Judseoruim utentes ine-

536 (δ6)0.8:1.

« Αἰγύπτῳ κατοιχία ᾿ τῶν Ἰουδαίων ἐστὶν ἀποδεδει-
« γμένη, χωρὶς χαὶ τῆς τῶν ᾿Αλεξανδρέων πόλεως ἀφώρι-
«στο μέγα μέρος τῷ ἔθνει τούτῳ χαθίσταται δὲ xol
« ἐθνάρχης αὐτῶν, ὃς ὃ διοιχεῖ τε τὸ ἔθνος χαὶ διαιτᾷ χρί-
δ «σεις, xal συμδολαίων ἐπιμελεῖται xal προσταγμάτων,
a ὡς ἂν πολιτείας d ἄρχων αὐτοτελοῦς. Ἔν Αἰγύπτῳ
« μὲν οὖν ἴσχυσε τὸ ἔθνος, διὰ τὸ Αἰγυπτίους εἶναι ἐξ
« ἀρχῆς Ἰονδαίους xal διὰ τὸ πλησίον ἔσεσθαι τὴν χα-
« τοιχίαν τοὺς ἀπελθόντας ἐχεῖθεν, εἰς δὲ τὴν Κυρηναίαν
wo « μετέξη, διὰ τὰ καὶ ταύτην ὅμορον εἶναι τῇ τῶν Al-
« Υυπτίων ἀρχῆι, καθάπερ τὴν Ἰουδαίαν, μᾶλλον δὲ τῆς
« ἀρχῆς ἐχείνης πρότερον͵ » Στραδων δὴ οὖν ταῦτα
λέγει.
Y Κράσσος δὲ πάντα διοικήσας ὃν αὐτὸς ἐξούλετο
15 τρόπον ἐξώρμησεν ἐπὶ τὴν Tapüua(av: xal αὐτὸς μὲν
σὺν παντὶ διεφθάρη τῷ στρατῷ, ὡς xat ἐν ἄλλοις δεδή-
λωται. Κάσσιος δὲ εἰς Συρίαν φυγὼν χαὶ περιποιησά-
μενος αὐτὴν Πάρθοις ἐμποδὼν T ἦν, ἐχτρέ; χουσιν ἐπ᾽ αὐτὴν
διὰ τὴν χατὰ Κράσσου νίχην. Αὖθις δὲ εἰς Τύρον ἀ-
80 φιχόμενος ἀνέθη χαὶ εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν. Ταριχέας μὲν
οὖν προσπεσὼν εὐθέως αἱρεῖ χαὶ περὶ τρισμυρίους ἀν-
θρώπους ἀνδραποδίζει, Πειθόλαόν τε τὸν τὴν Ἄριστο--
θούλαυ στάσιν διαδεδεγμένον χτείνει, πρὸς τοῦτο αὐτὸν
Ἀντιπάτρου παραστησαμένου, ὃν πολὺ χαὶ παρ᾿ αὐτῷ
36 συνέδαινε δώνααθαι, xat πλείστου τότε ἄξιος ἦν x«l
παρὰ Ἰδουμαίοις, παρ᾽ ὧν ἄγεται γυναῖκα τῶν ἐπισή-
μὼν ἐξ ᾿Ἀραδίας Κύπρον ὄνομα, ἐξ ἧς αὐτῷ τέσσαρες
ἐγένοντο παῖδες, Φασάηλος xal Ἡρώδης, ác ὕστερον
βασιλεὺς γίνεται, Ἰώσηπός τε χαὶ Φερώρας, θυγάτηρ
30 δὲ “Σαλώμη. Οὗτος 6 Αγτίπατρας ἐπεπαίητο χαὶ πρὸς
τοὺς ἄλλους δυνάστας φιλίαν xaX ξενίαν, μάλιστα δὲ
πρὸς τὸν Ἄραβα, ᾧ χαὶ τὰ τέχνα πολεμῶν πρὸς 'Apt-
στόθουλον παρέθετο. Κάσσιος uiv οὖν ἀναστρανοπε-
δευσάμενος ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ἠπείγετο, ὑπαντιάσων
85 τοῖς ἐχεῖθεν ἐπιοῦσιν, ὡς xal ὅπ᾽ ἄλλων δεδήλωται.
({{΄.)}δ΄. Χρόνῳ δὲ ὕστερον K αἴσαρ, xa1a07 0v Ῥώμην
μετὰ τὸ Πομπήϊον χαὶ τὴν σύγχλητον φυγεῖν πέραν τοῦ
Ἰονίου, παραλύσας τῶν δεσμῶν Ἀριστόθουλον εἰς Συ-
ρίαν διεγνώχει πέμπειν, δύο παραδοὺς αὐτῷ τάγματα,
40 ὡς ἂν εὐτρεπίζοι τὰ χατὰ ταύτην δυνατὸς ὦν. Ἄρι-
στόδουλος δὲ οὐχ ἀπώνατο τῶν ἐλπίδων, ἐ ἐφ᾽ αἷς ἔτυ χε
τῆς παρὰ Καίσαρος ἐξουσίας, ἀλλ᾽ αὐτὸν φθάσαντες ol
τὰ Πομπηΐου φρονοῦντες φαρμάχῳ διαφθείρουσιν, θά-
πτουσι δ᾽ αὐτὸν οἱ τὰ Καίσαρος θεραπεύοντες πράγματα,
45 Καὶ 6 νεχρὸς αὐτοῦ ἔχειτο ἐν μέλιτι χεχηδευμένος ἐπὶ
χρόνον. πολὺν, ἕως ᾿Αντώνιος αὐτὸν ὕστερον ἀποπέμψας
εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἐν ταῖς βασιλικαῖς θήκαις ἐποίησε
τεθῆναι. Σχιπίων δὲ, ἐπιστείλαντος αὐτῷ Πομπηΐου
ἀποχτεῖναι Ἀλέξανδρον τὸν ᾿Αριστοδούλου, αἰτιασάμε-
&o νος τὸν νεανίσχον ἐπὶ τοῖς τὸ πρῶτον εἰς ᾿δωμαίους
ἐξημαρτημένοις, τῷ πελέχει διεχρήσατο, Καὶ 6 μὲν
οὕτως ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τελευτᾷ" τοὺς δὲ ἀδελφοὺς αὐτοῦ
Πτολεμαῖος ὃ Μενναίου παρέλαδε, δυναστεύων Χαλχί-
᾽ς τῆς ὑπὸ τῷ Λιδάνῳ ὄρει’ καὶ πέμψας τὸν υἱὸν Φι-

ον APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. Z.

Leo5,ene.

« &titutis. Etenim in /Egypto coucessum est Judzeis babitar:,
« et magna pars urbis Alexandrina: seorsum huic genti asi
« gnata est : quin el suus illis ethnarcha est, qui gentis
« administral, et judicia exercet, curatque contractus
« mandata, quasi esset reipublicae suis legibus utenti
« princeps. Εἰ in Egypto quidem plurimum pollet
« gens, quod Judei ex JEgyptiis originem habuerint, et
« quod ab iis digressi sedibus vicini essent ; iransgressa e-t
«aulem in Cyreneam, quod hac quidem finitima e-t
« JEgypliorum ditioni, quemdmodum eliam Judaea,
« potius pars olim fuil regni ZEgypiaci. » Strabo nimirzm '
heec dicit.

3. Crassus autem, omnibus arbitratu suo compositis, in |
Parthorum regionem profectus est :
universo exercitu periit, ut alibi narratum est.

|

vel

Cassius

vero in Syriam fugit, eaque potitus Parthos arcebat, qui -
eam, ob partam de Crasso victoriam, incursionibus vexa- |

et ipse quidem cum :

baut.
in Judam :
expugnavit , et triginta circiter millia captivornm cepit, e
Pitholaum Aristobuli seditionis successorem interfecit hor-

Deinde rursus ad Tyrum profectus ascendit etiam

tatu Antipatri, qui forle apud eum auctoritate plurimum

valebat, et magna tum erat existimationis etiam apud Idu-

et Taricheas quidem adortus primo impelu -

neos , a quibus uxorem duxit ex nobili Arabize familia no-

mine Cyproo, ex qua liberos quattuor sustulit, Phasaelum
el Herodem , eum qui poslea rex erat, et Josephum et Phe-
roram, et filiam Salomen. Hic Antipater et alios sibi prin-
cipes conjunxerat amicitia et hospitio, et potissimum Ara-
bein , apud quem liberos deposuit dum bellum gerebat cum
Aristobulo. Et Cassius quidem motis castris ad Euphratem
coplendit, invadentibus illac hostibus occursurus, οἱ ab
aliis quoque memorize proditum est.

(XIII.) 4. Aliquanto autem post Caesar, potitus Roma post-
quam Pompejuset senatus trans Iopium mare fugerant , Ari-
stobulum vinculis solutum in Syriam mittere decreverat, tra-
ditis ei duabus legionibus, ut qui posset illic negotia com-
ponere. At Aristobulo nihil profuit spes, quam ex accepta
a Ceesare potestate conceperat , sed , antequam id agere pos-
set, Pompejani Aristobulum veneno sustulerunt, eum
vero Ceesareaui sepeliverunt. Atque corpus ejus melle con-
ditum aliquamdiu jacuit, donec id Antonius postea misit in
Judeam , et in regum loculis condendum curavit. Scipio
vero, quum ei significatum fuisset literis Pompeji ut Alexan-
drum Aristobuli filium interficeret , instituta in juvenem ac-
cusatione propter superiora ejus in Romanos commissa,
eum securi percussit. — Et ille quidem ita moritur Antio-
chim : ejus vero fratres ad se recepit Ptolemeus Mennzei
filius dynasta Chalcidis sub monte Libano, missoque filio

1,622.)

ANTIQ. JUD. LIB.

ππίωνα εἰς Ἀσχάλωνα παρὰ τὴν ᾿ἈΔριστοξούλου γυ-
ixx, ἐχέλευσεν αὐτὴν συναποστέλλειν τὸν υἱὸν "Avci-
^ 1 , T d , ?A * , Ἂς
vov xxt τὰς θυγατέρας; ὧν τῆς ἑτέρας Ἀλεξάνδρας
X / » bd X "^
“σθεὶς ὁ Φιλιππίων ἄγεται γυναῖχα. Μετὰ δὲ ταῦτα
ελὼν αὐτὸν ὃ πατὴρ Πτολεμαῖος γαμεῖται τὴν ᾿Δλε-
νῦραν, χαὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς πρόνοιαν ποιούμενος
ἐτέλει.

ΚΕΦ. Η΄.

Μετὰ δὲ τὸν Πουπηΐου θάνατον χαὶ τὴν νίχην τὴν
τ αὐτῷ Καίσαρι πολεμοῦντι xat! Αἴγυπτον εἰς πολλὰ
ρήσιμον αὑτὸν παρέσχεν ᾿Αντίπατρος, ὃ τῶν ᾿Ιουδαίων
κιχελητῆς. ἐξ ἐντολῆς Ὑρκανοῦ. Μιθριδάτῃ γὰρ τῷ
ἱεργχμηνῷ χομίζοντι ἐπιχουρικὸν καὶ ἀδυνάτως ἔχοντι
i Πηλουσίου ποιήσασθαι τὴν πορείαν, περὶ δὲ 'Aaxd-
evi διατρίδοντι, ἧχεν Ἀντίπατρος ἄγων Ἰουδαίων
πλίτας τρισχιλίους, ἐξ Ἀραβίας τε συμμάχους ἐλθεῖν
πρτματεύσατο τοὺς ἐν τέλει" xal δι᾿ αὐτὸν οἱ χατὰ
ἣν Συρίαν ἅπαντες ἐπεχούρουν, ἀπολείπεσθαι τῆς ὑπὲρ
καίσχρος προθυμίας οὐ θέλοντες, Ἰαμόλιχός τε 6 δυ-
βστης χαὶ Πτολεμαῖος ὃ υἱὸς αὐτοῦ, At6avov ὄρος οἷ-
dv, al τε πόλεις σχεδὸν ἅπασαι, Ἀ]ιθριδάτης δὲ ἄρας
ix Συρίας εἰς Πηλούσιον ἀφιχνεῖται, καὶ μὴ δεχομένων
αὐτὸν τῶν ἀνθρώπων ἐπολιόρχει τὴν πόλιν. "Holoveus
δὲ Λντίπατρος, xol πρῶτος χατασύρας τι τοῦ τείχους,
ὁδὸν εἰσπεσεῖν παρέσχετο τοῖς ἄλλοις εἷς τὴν πόλιν.
Καὶ τὸ μὲν Πηλούσιον οὕτως εἶχε" τοὺς δὲ περὶ Ἀντί--
πατρον xol Μιθριδάτην ἀπιόντας πρὸς Καίσαρα διεχώ-
ivy οἱ Ἰουδαῖοι Αἰγύπτιοι, οἱ τὴν Ὀνίου λεγομένην
Ἰώραν χατοιχοῦντες. Πείθει δὲ xal τούτους τὰ αὐτῶν
φρονῆσαι χατὰ τὸ ὁμόφυλον Ἀντίπατρος, xai μάλιστα
ἐπιδείξας αὐτοῖς τὰς Ὑρχανοῦ τοῦ ἀρχιερέως ἐπιστολὰς,
ἐν αἷς αὐτοὺς φίλους εἶναι Καίσαρος παρεχάλει χαὶ ξένια
χαὶ πάντα τὰ ἐπιτήδεια χορηγεῖν τῷ στρατῷ. Καὶ οἱ
μὲν͵ ὡς ἑώρων τὸν Ἀντίπατρον καὶ τὸν ἀρχιερέα συν--
θέλοντας, ὑπήχουον, Τούτους δὲ προσθεμένους ἀκού-
'δαντες οἱ περὶ Μέμφιν ἐχάλουν χαὶ αὐτοὶ τὸν Μιθριδά-
τὴν πρὸς αὑτούς" χἀχεῖνος ἐλθὼν χαὶ τούτους παραλαμ-
βάνει.

(IE .) 8΄. Ἐπεὶ δὲ τὸ χαλούμενον Δέλτα ἤδη περιελη-
λύθει, cuu Od) «et τοῖς πολεμίοις περὶ τὸ καλούμενον Ἰου-
Vini στρατόπεδον. Εἶχε δὲ τὸ μὲν δεξιὸν κέρας Μιθρι-
ὀάτης, τὸ δὲ εὐώνυμον ᾿Αντίπατρος. Συμπεσόντων δὲ εἰς
μάχην χλίνεται τὸ τοῦ Μιθριδάτου κέρας, καὶ παθεῖν
ἂν ἐχινδύνευσε τὰ δεινότατα, εἰ μὴ παρὰ τὴν ἠόνα τοῦ
τοταμοῦ σὺν τοῖς οἰχείοις στρατιώταις ᾿Αντίπατρος πα-
5 ρέθεεν͵ ὃς νενικηκὼς ἤδη τοὺς πολεμίους τὸν μὲν ῥύεται,

τρέπει δὲ εἰς φυγὴν τοὺς νενικηκότας Αἰγυπτίους. Α-

pi δὲ αὐτῶν καὶ τὸ στρατόπεδον, ἐπιμείνας τῇ διώξει,

Vv τὲ Μιθριδάτην ἐχάλει, πλεῖστον ἐν τῇ τροπῇ δια--

σρόντα. "Estegov δὲ τῶν μὲν περὶ τοῦτον ὀχταχόσιοι,
V τῶν δὲ Ἀντιπάτρου τεσσαράχοντα. Μιθριδάτης δὲ

περὶ τούτων ἐπιστέλλει Καίσαρι, τῆς τε νίκης αὐτοῖς
μα xal τῆς σωτηρίας αἴτιον τὸν Ἀντίπατρον ἀποφαί-

XIV. CAP. VIII. 531

suo Philippione Ascalonem ad Aristobuli conjugem, jussit

. [ese,007.]

eam una mittere filium suum Antigonum et filias, quarum
alterius Alexandrae amore captus Philippio eam duxit uxo-
rem. Postea pater ejus Ptolemseus, eo interfecto, in ma-
trimonium accipit Alexandram, ejusque fratrum deincepe
curam gerebat.

CAP. VIII. (XIV.)

Post Pompeji autem obitum, victoriamque ex illo repor-
tatam , Csesari in /Egyptum bellum gerenti ad multa utilem
se prebuit Antipater Jude&orum administrator, idque jussu
Hyrcani. Ad Mithridatem enim Pergamenum copias auxi-
liares adducentem, neque per Pelusium iter facere valentem,
sed apud Ascalonem harentem , veniebat Antipater, secum
habens Judeorum peditum tria millia, perfecitque ut ex
Arabia primates venirent auxilio : et propter ipsum Syri
omnes opem Cesari ferebant, nolentes aliis concedere
promptitudine in Caesarem, et lambliclius dynasta et Pto-
lemeus ejus filius, Libani montis incola, el urbes prope.
modum omnes. Mithridates vero, motis e Syria castris,
Pelusium venit : quumque ab homipibus non admitte-
retur, urbem oppugnabat. Αἱ Antipaler omnium for-
tissime »e gessit, eL primus delracta muri parte ceteris
aditum in urbem patefecit. Atque ita quidem Pelusium
obtinuit. Antipatrum autem et Mithridatem ad Cxsarem
euntes prohibebant JEgyptii Judeei, regionem, quae Onize
dicebatur, incolentes. "Verum Antipater eis persuasit ut
idem cum popularibus suis sentirent, maxime ostensis
Hyrcani pontificis literís, in quibus eos, ut Caesaris essent
amici , monebat, et exercitum muneribus omnibusque ne-
Et illi quidem , quum viderent Antipa-
Jstos vero ubi
accessisse audiverunt Memphitici , vocaverunt et ipsi ad se

cessaríiis juvarent.
trum et pontificem consentire, parebant.

Mithridatem, et ille eo profectus hos quoque assumpsit.

(XV.) 2. Quum autem locum qui Della vocatur jam circui-
vissét , cum hostibus congreditur ad castra Judeeorum quie
appellantur. Dextrum quidem cornu habebat Mithridates,
sinistrum vero Antipater.
Mithridalis cornu, et iu discrimen extremum adductum
fuisset , nisi Antipater secundum fluminis ripam cum suis

Commisso autem pralio inclinat

militibus accnrrísset , qui victis jam a se hostibus illum libe-
ral et viclores A£gyplios in fugam vertit. Quumque in iis
persequendis perseverasset , castris eorum potitur, et Mi-
thridatem revocat , qui pulsus longissime aberat. Cecide.
runt aulem ex Mithridatis hominibus ad oclingentos , Anti-
patri quadraginta. — Mithridates vero de his scripsit ad
Csesarem , victoriam simul salutemque suam Antipatro ac-
ceplam ferens, ita ut Cesar et tunc Anlipatrum collsu-

588 (e22,023.)

“ρῆσθαι δὲ παρὰ πάντα τὸν πόλεμον εἰς τὰ χινδυνωδέ-
στατα τῷ Ἀντιπάτρῳ᾽ xal δὴ xad τρωθῆναι συνέδη παρὰ
τοὺς ἀγῶνας αὐτῷ.

$ γ΄. Καταλύσας μέντοι Καῖσαρ μετὰ χρόνον τὸν πό-
λεμον xal el; Συρίαν ἀποπλεύσας ἐτίμησε μεγάλως,
Ὑρχανῷ μὲν τὴν ἀρχιερωσύνην βεδαιώσας, ᾿Αντιπάτρῳ
δὲ πολιτείαν ἐν Ρώμη δοὺς χαὶ ἀτέλειαν πανταχοῦ.
Λέγεται δὲ πὸ πολλῶν Ὑρκανὸν ταύτης χοινωνῆσαι

10 τῆς στρατείας xal ἐλθεῖν εἷς Αἴγυπτον" μαρτυρεῖ δέ μου
τῷ λόγῳ Στράδων 6 Καππάδοξ λέγων ἐξ ᾿Ασινίου ὀνό-
ματος οὕτως. « Μετὰ δὲ τὸ τὸν Μιθριδάτην εἰσδαλεῖν
« εἷς τὴν Αἴγυπτον χαὶ "Yoxavóv τὸν τῶν Ἰουδαίων
« ἀρχιερέα.» 'O δ᾽ αὐτὸς ἧτο, Στράθων xat ἐν ἑτέρῳ

16 πάλιν ἐξ ὙΨιχράτους ὀνόματος λέγει οὕτως. « Τὸν
« μὲν Μιθριδάτην ἐξελθεῖν μόνον, χληθέντα δ᾽ εἰς Ἀ-
« σχάλωνα ᾿Ἀντίπατρον ὑπ᾽ αὐτοῦ, τὸν τῆς ᾿Ιουδαίας
« ἐπιμελητὴν, τρισχιλίους αὐτῷ στρατιώτας συμπαρα-
« σχευάσαι, χαὶ τοὺς ἄλλους δυνάστας προτρέψαι, χοι-

20 « γωνῆσαι δὲ τῆς στρατείας xal Ὑρχανὸν τὸν ἀρχιε-
« ρέα.» 'Γαῦτα μὲν Στράδων φησίν.

δ΄. ᾿Ελθὼν δὲ xal ᾿Αντίγονος ὃ ᾿ἈΑριστοδούλου τότε
πρὸς Καίσαρα τήν τε τοῦ πατρὸς ἀπωδύρετο τύχην χαὶ
ὡς δι’ αὐτὸν ἀποθάνοι φαρμάχοις ἀναιρεθεὶς Ἀριστόθου-

25 λος xal 6 ἀδελφὸς αὐτοῦ, χτείναντος πελέχει Σχιπίωνος,
ἐδεῖτό τε λαθεῖν οἶχτον αὐτοῦ τῆς ἀργῆς ἐχδεδλημένου"
Ὑρκανοῦ δὲ ἐπὶ τούτοις χαὶ ᾿Αντιπάτρου χατηγόρει
βιαίως ἐξηγουμένων τοῦ ἔθνους χαὶ εἰς αὐτὸν παρανομη-
σάντων. Παρὼν δὲ Ἀντίπατρος ἀπελογεῖτο μὲν ὑπὲρ

30 ὧν ἑώρα χαθ' αὑτοῦ τὴν κατηγορίαν γενομένην, νεωτε-
ριστὰς δὲ ἀπέφαινε τοὺς περὶ τὸν ᾿Αντίγονον χαὶ στα-
σιώδεις, ὅσα τε πονήσειεν αὐτὸς καὶ συνεργήσειεν ὅπε-
μίμνησχεν ἐπὶ τοῖς στρατηγήμασι, ποιούμενος τοὺς
λόγους ὧν αὐτὸς ἦν μάρτυς. Δικαίως δὲ ἔλεγεν Ἀρι-

30 στόθουλον μὲν εἰς Ρώμην ἀνάρπαστον γεγονέναι, πο-
λέμιον ἀεὶ xal μηδέποτε εὔνουν ὑπάρξαντα Ῥωμαίοις,
τὸν δὲ ἀδελφὸν αὐτοῦ κρατηθέντα ἐπὶ ληστείᾳ ὑπὸ Xxi-
πίωνος τυχεῖν ὧν ἄξιος ἦν, ἀλλ᾽ οὐ χατὰ βίαν καὶ ἀδι-
x(av τοῦτο παθεῖν ὑπὸ τοῦ δράσαντος.

40 ε΄. Τούτους Ἀντιπάτρου ποιησαμένου τοὺς λόγους
Καῖσαρ Ὑρχανὸν μὲν ἀποδείχνυσιν ἀρχιερέα. ᾽ντι--
πάτρῳ δὲ δίδωσι δυναστείαν, ἣν αὐτὸς προαιρεῖται,
τούτου δὲ ἐπ’ αὐτῷ ποιησάμενος τὴν χρίσιν ἐπίτροπον
αὐτὸν ἀποδείχνυσι τῆς ᾿Ιουδαίας. (ICg.) ᾿᾿πιτρέπει δὲ

46 xol Ὑρχανῷ τὰ τῆς πατρίδος ἀναστῆσαι τείχη, ταύτην
αἰτησαμένῳ τὴν χάριν" ἔρριπτο γὰρ ἔτι Πομπηΐου xa-
ταθαλόντος" xal τοῦτ᾽ ἐπιστέλλει τοῖς ὑπάτοις εἰς "Po-
μὴν ἀναγράψαι ἐν τῷ Καπετωλίῳ. Καὶ τὸ γενόμενον
ὑπὸ τῆς συγχλήτου δόγμα τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. « Λεύ-

&0 « χιος Οὐαλλέριος Λευχίου υἱὸς στρατηγὸς συνεθδουλεύ-
« σατο τῇ συγχλήτῳ εἰδοῖς Δεχεμδρίαις ἐν τῷ τῆς Ὅμο-
« νοίας ναῷ. Γραφομένῳ τῷ δόγματι παρῆσαν Λεύχιος
e Κωπώνιος Λευχίου υἱὸς Κολλίνᾳ καὶ Παπίριος Kuplva,
« περὶ ὧν ᾿Αλέξανδρος Ἰάσονος xai Νουμήνιος ᾿Αντιόγου

APXAIOAOTIAZ BIDBA. 1A. ΚΕΦ. H.

νων, ὥστε τὸν Καίσαρα τότε μὲν ἐπαινεῖν αὐτὸν, χε- | daverit, et ejus opera toto bello in maximis periculis

[697

sit, usque adeo ut in przeliis vulnerari Antipatrum conti
rit.

3. Ceterum aliquanto tempore post Csesar, quum fmi
bello in Syriam pavigasset, magnum ei honorem habuit
Hyrcano quidem pontificatum confirmando, Antipatrum
vero Romana civitate omniumque immunitate donande,
Multi vero aiunt Hyrcanum hujus expeditionis socium
fuisse et in Agyptum venisse, atque verbis meis testimo
nium perhibet Strabo Cappadox ex auctoritate Asinii ila
dicens. « Postquam Mithridates Egyptum invasit, et cum
« eo Hyrcanus Judaorum pontifex. » Imo et idem ille|
Strabo etiam alibi ex auctoritate Hypsicratis in haec verba:
«loquitur. Mithridatem quidem solum profectum esie,
« Antipatrum vero Judrec procuratorem, ab ipso Ascalo-
« nem accitum, cum tribus militum millibus auxilium εἰς
« lulisse, et ceteros dynastas partibus admovisse, atque.
« expedilioni eliam Hyrcanum pontificem interfuisse. » Εἰ
hiec quidem Strabo narrat.

4. Quin el eodem tempore Antigonus Aristobuli filios,
quum ad Cesarem venisset , et pattis fortunas deploralat, |
quodque propter ipsum mortuus esset Aristobulus veneno
sublatus, atque frater ejus ἃ Scipione securi percussus,
orabatque ut sui misereretur e paterno imperio expulsi : ὃς
praeterea Hyrcanum et Antipatrum accusabat , qui gentem
per vim regerent , et ipsi injuriam fecissent. "Verum Ant: |
pater, qui praesens aderat, pro se respondebat iis de quibus |
accusationem contra se institutam videbat, et Antigonum -
novarum rerum studiosum seditiosumque esse ostendebat οὖ
commemorabat etiam quantum ipse laborasset , eumque in
consiliis militaribus adjuvisaet, verba de iis faciens, quorum
ipse testis erat. Aristobulum etiam dicebat jure merito
Romam iterum abreptum esse, ul qui perpetuo hostis esset
et nunquam benevolo in Romanos animo , fratremque ipsius
in latrocinio captum a Scipione p«enas debitas subüsse , noo
aulem per vim οἱ injuriam id ipsum passum esse ab eo qui
intulerit.

5. Quum liec Antipater verba fecisset, Caesar Hyrcanum

quidem pontificem propunciat, et Antipatro potestatem de-
dit, quantam ipse velit, idque arbitrio ejus permitlens, ipsum
(XVI.) Hyrcano vero etiam
patriaó muros reficere permisit, ut qui banc gratiam roger

Jude procuratorem facit.

verat, (nam adhuc jacebant a Pompeio diruli;) scripsitque
Romam ad consules ut hoc in Capitolio perscriberetur. Αἱ"
que senatus consultum factum est in hunc modum. « Lucius
« Valerius Lucii filius praetor retulit ad senalum idibus De-
« cembribus ipn aede Concordi». Decrelo scribendo adíoe-
« runt Lucius Coponiius Lucii filius /ribt Collina, et Papi

« rius Quirina , quibus de rebus Alexander Iasonis , Nutne

nm.)
ὴ Ἀλέξανδρος Δωροθέου, Ἰουδαίων πρεσδευταὶ, ἄν-

ες ἀγαθοὶ xat σύμμαχοι, διελέχθησαν, ἀνανεούμενοι
ις προυπηργμένας πρὸς Ῥωμαίους χάριτας xat τὴν
λίαν, καὶ ἀσπίδα χρυσῆν σύμθολον τῆς συμμαχίας
τνομένην ἀνήνεγχαν ἀπὸ χρυσῶν μυριάδων πέντε,
αἱ γράμματ᾽ αὐτοῖς ἠξίωσαν δοθῆναι πρός τε τὰς
ὑτονομουμένας πόλεις χαὶ πρὸς βασιλεῖς, ὑπὲρ τοῦ
ἥν τε χώραν αὐτῶν χαὶ τοὺς λιμένας ἀδείας τυγχά-
ev xai μηδένα ἀδικεῖσθαι. "Εδοξεν οὖν συνθέσθαι
"λίαν καὶ χάριτας πρὸς αὐτοὺς, καὶ ὅσων ἐδεήθησαν
εἶν, ταῦτ᾽ αὐτοῖς παρασχεῖν, καὶ τὴν χομισθεῖσαν
ἰσπίδα προσδέξασθαι ». 'Γαῦτα ἐγένετο ἐπὶ Ὕρχα-
᾽ ἀρχιερέως xal ἐθνάρχου, ἔτους ἐνάτου μηνὸς Πα-
pu. ἢύρατο δὲ καὶ παρὰ τοῦ τῶν ᾿Αθηνχίων δήμου
uà Ὑρκανὸς, πολλὰ χρήσιμος γενόμενος εἰς αὐτούς’
εμ)άν τε ψήφισμα γράψαντες αὐτῷ, τοῦτον ἔχον τὸν
ὕπο. « Ἐπὶ πρυτάνεως χαὶ ἱερέως Διονυσίου τοῦ
Ἀσχληπιάδου μηνὸς Πανέμου πέμπτη ἀπιόντος, ἀπε-
bó τοῖς στρατηγοῖς ψήφισμα ᾿Αθηναίων, ἐπὶ ᾿Αγα-
(aou, ἄρχοντος "**. Εὐχλῆς Μενάνδρου Ἀλιμού-
ew, ἐγραμμάτευε, Μουνυχιῶνος ἑνδεκάτη, ἐνδεχάτη
ἧς πρυτανείας, ἐκχλησίας γενομένης ἐν τῷ θεάτρῳ,
τῶν προέδρων ἐπεψήφισε Δωρόθεος ᾿Ερχιεὺς xat οἱ
δυμπρόεδροι τῷ δήμῳ. Διονύσιος Διονυσίου εἶπεν"
ἐπειδὴ Ὑρχανὸς Ἀλεξάνδρου, ἀρχιερεὺς xal ἐθνάρ-
quc τῶν Ἰουδαίων, διατελεῖ χοινῇ τε τῷ δήμῳ καὶ
(Bin τῶν πολιτῶν ἑκάστῳ εὐνοῶν καὶ πάση χρώμενος
ἐπερὶ αὐτοὺς σπουδῇ, xal τοὺς παραγενομένους ᾿Αθη-
viv, ἢ χατὰ πρεσόείαν 3| xav ἰδίαν πρόφασιν, ὡς
αὐτὸν ὑποδέχεται φιλοφρόνως, καὶ προπέμπει τῆς
ι ἀσφαλοῦς αὐτῷν ἐπανόδου προνοούμενος, ἐμαρτυρήθη
t μὲν xal πρότερον περὶ τούτων, δέδοχται δὲ xai νῦν,
«θεοδοσίου τοῦ Θεοδώρου Σουνιέως εἰσηγησαμένου,
εχαὶ περὶ τῆς τἀνδρὸς ἀρετῆς ὑπομνήσαντος τὸν δῆμον,
«xi ὅτι προαίρεσιν ἔχει ποιεῖν ἡμᾶς ὅ τι ποτ᾽ ἂν δύ-
erg ἀγαθὸν, τιμῆσαι τὸν ἄνδρα χρυσῷ στεφάνῳ,
«ἀριστείῳ xarà τὸν νόμον, καὶ στῆσαι αὐτοῦ εἰχόνα
«ἡαλχὴν ἐν τῷ τεμένει τοῦ Δήμου καὶ τῶν Χαρίτων,
«ἀνειπεῖν δὲ τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ, Διονυσίοις,
«τραγωδῶν τῶν χαινῶν ἀγομένων καὶ Παναθηναίων
«xii Ἐλευσινίων, καὶ “ἐν τοῖς γυωνιχοῖς ἀγῶσιν, ἐπι»
t μεληθῆναι δὲ τοὺς στρατηγοὺς διαμένοντί τε αὐτῷ καὶ
διαφυλάττοντι τὴν πρὸς fiue εὔνοιαν εἶναι πᾶν ὅ τι
ε ἂν ἐπινοήσωμεν εἰς τιμὴν xol χάριν τῆς τάν δρὸς σπου-
να δῆς xal φιλοτιμίας, ἵνα τούτων γενομένων φαίνηται
εὖ δῆμος ἡμῶν ἀποδεχόμενος τοὺς ἀγαθοὺς xai τῆς
* προσγχούσης ἁμοιδὴς ἀξιῶν, καὶ ζηλώσῃ τὴν περὶ
εἡμᾶς σπουδὴν dx τῶν ἤδη τετιμημένων᾽ ἑλέσθαι δὲ
* χαὶ πρέσδεις ἐξ ἁπάντων ᾿Αθηναίων, οἵτινές τε αὐτῷ
δε χομιοῦσι τὸ ψήφισια, καὶ παραχαλέσουσι προσδεξά-
* jttvoy τὰς τιμὰς πειρᾶσθαί τι ποιεῖν ἀεὶ ἀγαθὸν ἡμῶν
ὁ τὴν πόλιν.» Αἴ μὲν οὖν παρὰ Ῥωυαίων x«t τοῦ
δήμου τῶν ᾿Αθηναίων τιμαὶ πρὸς Y ρχανὸν sutv δεδή-
λωνται ἱχανῶς.

ANTIQ. JUD. LIB. XIV* CAP. VIII.

(e05,099.] 539

« nius Antiochi , et Alexander Dorothei filii, legali Judeoruni,
« viri boni et socii, egerunt, velerem erga Romanos benevo-
« lentiam et amicitiam renovantes, et clypeum aureum in
« Signum societatis attulere, ex quinquaginta millibus aureo.
« rum, et literas sibi dari petierunt et ad liberas civitates οἱ ad
« reges, ut regionem ipserum et portus secure possint adire,
« el nemini fiat injuria. — Placuit igitur cum lis amicitiam
« et graliam inire, et quae a nobis postularunt , illa ipsis
« concedere, clypeumque allatum accipere. » Hoc acta
sunt Hyrcani pontificatus et principatus anno nono, mense
Panemo. Quin etiam Hyrcano honos habitus est a populo
Atheniensi, quoniam in eos multa beneficia contulerat ;
miseruntque ad eum decretum in hiec verba. « Prytane el
« sacerdote Dionysio filio Asclepiadis, mensis Panemi
« desinentis die quinto, traditum est stralegis decretum
« Atheniensium , archonte Agathocle, * * * Eucles Menan-
« dri Alimusius scribam agebat, Munychionis die undecimo,
« undecimo prytanie, habita concione in tbeatro. Ex
« proedris populum in suffragia misit Dorotheus Erchien-
«sis ejusque college. — Dionysius Dionysii filius dixit :
« Quoniam. Hyrcapus Alexandri filius, pontifex οἱ Judseo-
«rum ethnarcha, perpetuo i3m publice populum quam
« privatim civium unumquemque benevolentia prosequitur,
« summumque studium in.eos confert, et quotquot Athe-
« niens:um vel legationis causa, vel propter privata nego-
« tia, eo profecti fuerint, perhumaniter apud se excipit,
«curatque deducendoa, ut salvi et. incolumes redeant
« prospiciens , quibus et antea quidem perhibilum fuit testi-
« monium, visum est etiam nunc, Theodosio Theodori filio
« Suniensi referente, populumque de virtute hujus viri
« admonente, deque voluntate ejus nobis quoad potuit be-
« nefaciendi, honorare ipsum corona aurea, praemio legi-
« timo, staluamque ex aere item collocare in templo Populi
« el Gratiarum : et priecenis voce pronunciari corone do-
« nationem in theatro, Dionysiis, dum tragedim novem
« aguntur, et Papatlenaris et Eleusiniis, et in gymniois
« certaminibus; curceque esse strategis ut, dum ille perse-
« verat οἱ benevolentiam erga nos conservat , omnia, qua
« in honorem ejus et graliam excogitari possunt pro ipsius
« jn nos studio et liberalitate, ei tribnantur, quibus rebua
« fiet ut se ostendat populus noster grato esse erga bene
« merentes animo , velleque alios , ut par est, remunerare ;
« quo ille jam honoribus affectus studium nostrum imile-
« tur : preetereaque legatos ex omni Atheniensium numero
« legi, quibus id negotii datum erit ut el ad illum decretum
« hoc perferaut , ipsumque hortentur ut honores assequutusg
« deinceps studeat de civitate nostra bene mereri. » Εἰ de
honoribus quidem, qui a Romanis et populo Atheniensi
habiti sunt Hyrcano, satis a nobis dictum est.

540 — (e1,02.)

ΚΕΦ. 9Θ΄.

Ὁ Καῖσαρ δὲ διοικῆσας τὰ xarà τὴν Συρίαν ἀπέ-
πλευσεν. Ὡς δὲ Καίσαρα προπέμψας éx τῆς Συρίας
Ἀντίπατρος εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὑπέστρεψεν, ἀνεγείρει
μὲν εὐθὺς τὸ τεῖχος ὑπὸ Πομπηΐου καθηρημένον, xol

6 τὸν χατὰ τὴν χώραν θόρυδον ἐπιὼν χατέστελλεν, ἀπει-
λῶν τε ἅμα xal συμόουλεύων ἠρεμεῖν’ τὰ μὲν γὰρ Ὑρ-
χανοῦ φρονοῦντας ἐν εὐδαιμονίᾳ διάξειν xat βιώσεσθαι
τῶν ἰδίων ἀπολαύοντας χτημάτων ἀταράχως, προστι-
θεμένους δὲ ταῖς 2x τοῦ νεωτερίζειν ἐλπίσι xal τοῖς ἀπ’

10 αὐτῶν χέρδεσι προσανέχοντας αὐτὸν μὲν ἕξειν ἀντὶ
προστάτου δεσπότην, "Yoxavóv δὲ ἀντὶ βασιλέως τύ-
ραννον, Ῥωμαίους δὲ xat Καίσαρα πιχροὺς ἀνθ᾽ ἦγε-
μόνων πολεμίους" οὐ γὰρ ἀνέξεσθαι μεταχινούμενον ὃν
αὐτοὶ χατέστησαν. Ταῦτα λέγων χαθίστα OU ἑαυτοῦ

[6 τὰ χατὰ τὴν χώραν.

β΄. Ιἐραδὺν δ᾽ ὁρῶν x«l νωθῇ τὸν Ὑρχανὸν, Φασάη-
λον μὲν τὸν πρεσδύτατον αὐτοῦ τῶν παίδων "[epogoAu-
μων καὶ τῶν πέριξ στρατηγὸν ἀποδείκνυσι, τῷ ὁὲ μετ᾽
αὐτὸν Ἡ ρώδη τὴν Γαλιλαίαν ἐπέτρεψε, νέῳ παντάπα-

20 Gtv ὄντι" πέντε xai εἴχοσι γὰρ αὐτῷ ἐγεγόνει μόνα ἔτη.
βλάπτει δὲ οὐδὲν αὐτὸν ἣ νεότης, ἀλλ᾽ ὧν τῷ φρονή-
ματι γενναῖος ὃ νεανίας ἀφορμὴν εὑρίσχει παρηλρῆμα
εἰς ἐπίδειξιν τῆς ἀρετῆς. Καταλαδὼν γὰρ ᾿Εζεχίαν
τὸν ἀρχιληστὴν τὰ προσεχῆ τῆς Συρίας κατατρέμοντα

35 σὺν μεγάλῳ στίφει, τοῦτον χατασὼν χτείνει xai πολλοὺς
τῶν σὺν αὐτῷ ληστῶν. Σφόδρα δ᾽ αὐτοῦ τὸ ἔργον
τοῦτο ἠγάπησαν οἱ Σύροι" ποθοῦσι γὰρ αὐτοῖς ἀπηλ-
λάχθαι τοῦ ληστηρίου τὴν χώραν ἐκαθάρευσεν. " Y uvouv

,), γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τούτῳ xarà χώμας xat πόλεις, ὡς εἰ-

30 ρήνην αὐτοῖς παῤεσχηχότα xal ἀσφαλῆ τῶν χτημάτων
ἀπόλαυσιν. ᾿Εγένετο δὲ διὰ τοῦτο xai Σέξτῳ Καί-
σαρι γνώριμος, ὄντι συγγενεῖ τοῦ μεγάλου Καίσαρος
xal διέποντι τὴν Συρίαν. Ζῆλος δ᾽ ἐμπίπτει τῶν Hoo
πεπραγμένων Φασαήλῳω τῷ ἀδελφῷ, xat πρὸς τὴν εὐ-

35 δοχίμησιν αὐτοῦ χινηθεὶς ἐφιλοτιμήσατο μὴ ἀπολει-
φθῆναι τῆς ὁμοίας εὐφημίας, καὶ τοὺς ἐν τοῖς ἱΙεροσολύ-
pot εὐνουστάτους ἐποιεῖτο, δι’ αὑτοῦ μὲν ἔχων τὴν
πόλιν, οὔτε δ᾽ ἀπειροχάλως τοῖς πράγμασι προσφερό-
μενος οὔτ᾽ ἐξυδρίζων εἰς τὴν ἐξουσίαν, Ταῦτ᾽ ᾿Αντί-

40 πατρον ἐποίει θεραπείας παρὰ τοῦ ἔθνους τυγχάνειν
βασιλιχῇῆς xal τιυῶν οἵων ἄν τις μεταλαμόανοι τῶν
ὅλων ὧν δεσπότης" ὑπὸ μέντοι τῆς Ex τούτων λαμ πρό-
τητος, οἷα φιλεῖ συμδαίνειν πολλάχις, οὐδὲν τῆς πρὸς
*"Yoxavov εὐνοίας xal πίστεως παρέδη.

46 γ΄. Οἵ δ᾽ ἐν τέλει τῶν ᾿Ιουδαίων δρῶντες τὸν "Avtt-
πατρον χαὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ μεγάλως αὐξανομένους εὖ-
νοίᾳ τε τῇ παρὰ τοῦ ἔθνους καὶ προσόδω τῇ τε παρὰ τῆς
᾿Ἰουδαίας καὶ τῶν Ὑρκανοῦ χρημάτων, καχοήθως εἶχον

᾿ πρὸς αὐτόν. “Καὶ γὰρ φιλίαν ᾿Αντίπατρος ἦν πεποιημέ-

&o νος πρὸς τοὺς Ρωμαίων αὐτοχράτορας, xal χρήματα
πείσας πέμψαι τὸν "Y oxavàv αὐτὸς λαδὼν νοφίζεται τὴν
δωρεάν" ὡς γὰρ ἰδίαν, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς Ὑρκανοῦ διδόντος,

APXAIOAOTIAZX BIBA. IA. ΚΕΦ. 9.

[9
CAP. IX. (XVIL)

Cesar autem ordinatis Syrix rebus per mare di:
Anlipater vero , postquam, deducto a Syria Caesare, in
deam reversus est, confestim dejecta ἃ Pornpeio nx
reficit, et regionem obiens, lumultum, qui in ea era
compescebat , partim minando, partim ut quiescerent
sulendo : si enim ab Hyrcano starent, fore ut felicihi
degant, suisque bonis absque turba fruentes vitam ags:st
sin rerum novarum spe ducerentur, et ab his a"
sectarentur, ipsum habituros pro praefecto dominum, H;
canum autem pro rege tyrannum, Romanos vero et Cra
rem pro ducibus hostes acerbos; non enim passuros
summoveri , quem constituissent ipsi. Quum haec dixis
δὰ res regionis ordinandas se acciagebat.

2. Videns autem Hyrcanum tardutn esse atque "i
Phasaelum filiorum suorum natu maximum finilimiq
agri praefectum constituit, Herodi vero, qui illum atate se
quebatur, Galilaeam commisit, quum esset omnino juvenis
naim quiuque tantum et viginti annos natus erat. n
ei juvenilis aetas nihil est quidquam incommodi, sed qua
niam animi generosi eral adolescens, statim invenil ex
cenda sus virtutis occasionem. Quum enim offendi
Ezechiam latronum ducem magna manu finilima Svri
incursantem , illum nactus interficit et multos ejus gg
les latrones. Ipsum autem ob hoc facinus magvo
prosequuti sunt Syri : nam regionem , quam a latrociniis
herari desiderabant, purgavit. Itaque eum lianc ob cal
sam passim per urbes vicosque pra:dicabant, ut qui pact
ipsis dederit, feceritque ut bonis suis tuto fruerentur. Qu
fiebat ut etiam Sexto Caesari innotesceret, cognato mas
Cesaris, et Syrie res procuranti. . Ex lis autem Herudi
factis aemulatio nata est Phasaelo ejus fratri, adeoqu
ejus celebritate motus est , ut studuerit non deteriorem si
parare famam, ct Hierosolymitas sibi redderet amiciss
mos, urbem quidem per se regendo, sed, ita ut nec inh
neste rebus uteretur, neque potestate ad cujusquarn injt
riam abuteretur. His rebus efficiebatur ut Antipater
gente more regio coleretur, et honoribus, qui tribui solet
omnium domino , afficerelur. Neque tamen , quum in lant
esset ex rebus istis splendore, decessit quidquam , ut ple
rumque evenit , ipsius erga Hyrcanum benevolenlim aliqu
fidei.

3. Ceterum Judazorum primarii, videntes Antipatrumt
ejus filios multum crescere tum gratia apud populares , tue
reditibus ex Hyrcani et Judseze pecuniis, eraut in eum mak
animati. Etenim amicitiam instituerat Antipaler cum Ro
manis imperatoribus, et impulso ad pecuniam eis mittes
dam Hyrcano, ipse muneris gratiam ad se transfert : nan
ut propriam , uon ut Hyrcano dante misif. Hac Hyrcaps

5,626.

ue. Ταῦθ᾽ Ὑρχανὸς ἀχούων οὐχ ἐφρόντιζεν, ἀλλὰ
στόδρα ἔχαιρεν. Ἔν δέει δὲ ἦσαν οἷ πρῶτοι τῶν
Ιδαίων, δρῶντες τὸν Ἢ ρώδην βίαιον χαὶ τολμηρὸν
τυραννίδος γλιχόμενον, xat προσελθόντες ᾿Ὑρχανῷ
po ἤδη χατηγόρουν Ἀντιπάτρου, xol κ μέχρι πότ᾽,
φασαν, ἐπὶ τοῖς πραττουένοις ἡσυχάσεις; 7) οὐχ
pis Ἀντίπατρον μὲν καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ τὴν ἀρ-
dy διεζωσμένους, σαυτὸν ὃὲ τῆς βασιλείας ὄνου α
ἰόνον ἀχούοντα ; ἀλλὰ μὴ λανθανέτω σε ταῦτα, μὴη-
ὶὶ ἀχίνδυνος εἶναι νόμιζε, ῥαθυμῶν περί τε σαυτῷ χαὶ
ἢ βασιλείᾳ. Οὐ γὰρ ἐπίτροποί σου τῶν πραγμά-
ων Ἀντίπατρος καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ νῦν εἶσι, μηδὲ
ἐπάτα σαυτὸν τοῦτο οἰόμενος, ἀλλὰ δεσπόται φανε-
xk ἀνωμολόγηνται. Καὶ γὰρ Ἡρώδης ὃ παῖς αὖ-
wi Ἐζεχίαν ἀπέκτεινε xal τοὺς σὺν αὐτῷ παραβὰς
τὸν ἡμέτερον νόμον, ὃς κεχώλυχεν ἄνθρωπον ἀναιρεῖν
χαὶ πονηρὸν ὄντα, εἰ μὴ πρότερον χαταχριθείη τοῦτο
παθεῖν ὑπὸ τοῦ συνεδρίου μὴ λαδὼν δὲ ἐξουσίαν πα-
τὰ σοῦ ταῦτα ἐτόλμησεν. »
ὃ, Ὑρχανὸς δὲ ἀκούσας ταῦτα πείθεται: προσεξῆ pav
' αὐτοῦ τὴν ὀργὴν xai αἱ μητέρες τῶν ὑπὸ Ἡρώδου
σρονευμένων. Αὗται γὰρ καθ᾽ ἔχάστην ἡμέραν ἐν
& ἱερῷ παρακαλοῦσαι τὸν βασιλέα xal τὸν δῆμον,
να δίκην Ἡρώδης dv τῷ συνεδρίῳ τῶν πεπραγμένων
πόσχι; διετέλουν. “Κινηθεὶς οὖν ὑπὸ τούτων “Ὑρχανὸς
Βρύδην ἐκάλει δικασόμενον ὁπὲρ ὧν διεδάλλετο. Ὁ
ἢ ἦχε, τοῦ πατρὸς αὐτῷ παραινέσαντος μὴ ὡς ἰδιο)--
hx, μετὰ δὲ ἀσφαλείας προσελθεῖν xal φυλαχῆς τῆς
πρὶ τὸ σῶμα, τᾶ τε χατὰ τὴν Γαλιλαίαν ὃν ἐνόμισεν
tii) συμφέρειν τρόπον ἁρμοσάμενος, καὶ μετὰ στί-
$c, ἀποχρῶντος αὐτῷ πρὸς τὴν δὲὸν, ὡς μήτε ἐπίφο»
6x Ὑρκανῷ δόξειε μετὰ μείζονος παραγινόμενος τά-
Turc, μήτε γυμνὸς xa ἀφυλάχτως εἴη πρὸς τὴν δίκην.
Σέτος μέντοι, ὁ τῆς Συρίας ἡγεμὼν, γράφει παραχα-
λῶν Ὑρχανὸν ἀπολῦσαι τὸν Ἡρώδην ix τῆς δίχης,
Xi προσαπειλῶν παραχούσαντι. Τῷ δ᾽ ἦν ἀφορμὴ
καὶ τὰ παρὰ τοῦ Σέξτου γράμματα πρὸς τὸ μηδὲν ix
^i συνεδρίου παθόντα ἀπολῦσαι τὸν Ἡρώδην’ ἠγάπα
Ὑὰρ αὐτὸν ὡς υἱόν, Καταστὰς δὲ ἐν τῷ συνεδρίω μετὰ
τὸ σὺν αὑτῷ τάγματος Ἡρώδης κατέπληξεν ἅπαν-
τὰς, xat χατηγορεῖν ἐθάρρει τὸ λοιπὸν οὐδεὶς τῶν πρὶν
ἐγιχέσθαι διαθαλλόντων, ἀλλ᾽ ἦν ἡσυχία καὶ τοῦ τί
7p ποιεῖν ἀπορία. Διαχειμένων δ᾽ οὕτως, εἷς τις
Σαμέας τοὔνομα, δίκαιος ἀνὴρ καὶ διὰ τοῦτο τοῦ δεδιέ-
| Vit χρείττων, ἀναστὰς εἶπεν, « ἄνδρες σύνεδροι χαὶ βα-
* CIS, εἰς δίκην μὲν οὔτ᾽ αὐτὸς οἶδά τινα τῶν πώ-
“πότε ὑπ᾽ αὐτῆς εἰς fS χεχλημένων οὕτω παρα-
* στᾶντα, οὔτε ὑμᾶς ἔχειν εἰπεῖν ὑπολαμδάνω, ἀλλὰ
«πᾶς ὅστις δήποτ᾽ οὖν ἀφῖχται εἰς τοῦτο τὸ συνέδριον
V* χριϑησόμενος, ταπεινὸς παρίσταται xal σχήματι δε-
* δοιχότος χαὶ ἔλεον θηρωμένου παρ᾽ ἡμῖν, κόμην τε
« ἐπιθρέψας χαὶ ἐσθῆτα μέλαιναν ἐνδεδυμένος ὃ δὲ
* βέλτιστος Ἡρώδης, φόνου δίκην φεύγων καὶ ἐπ᾽ αἰτία
* τοιαύτη χεχλημένος, ἕστηχε τὴν πορφύραν περιχείμε-

ANTIQ. JUD..LiB. XlV. CAD. IX.

audiens non curabat ; quin imo magnopere letabatur. "Ve-

, [woe] δ41

rum in metu erant primi Judaeorum, quum viderent Hero-
dem violentum et audacem el dominandi cupiditate ar.
dentem : atque ad Hyrcanum profecti aperte jam Antipa-
trum accusabant, et , « quousque, inquiunt, ista quae fiunt
« quietus feres? anuon vides Antipalrum et ejus filios prin-
« Cipatu succinctos, te ipsum vero regni solum nomen audien-
« tem ? Atqui hec ignorare non debes , neque te extra peri-
« culum putare, dum temet atque regnum juxta negligis.

« Non enim jam rerum tuarum procuratores aunt Antipaler
« et ejus filii, ne te fallat haec opinio, sed domini maoi-
« feste liabentur. Etenim Herodes ipsius filius Ezechiam et
« ejus socios interfecil contra legem nostram, qus homi-
« nem quamvis malum interfici vetat, nisi prius δὰ hoc
« supplicium ex sententia synedrii damnatus fuerit : et ta-
« men ille, non accepta ἃ te potestate, hoc usus est.

4. His auditis Hyrcano persuasum est : atque insuper
ejus iram accenderunt matres occisorum ab Herode. Nam
ilhe singulis diebus in fano regem et populum orare non
intermittebant , ut pro factis coram synedrio judicium sub-
iret Herodes. His itaque commotus Hyrcanus Herodem
evocat ad dicendam causam super iís quorum insimulaba-
tur. Hevodea vero eo veniebat, quum hoc eum monuisset
pater, ut non privati hominis fnore, sed cum praesidio
corporisque custodia Hyrcanum adiret, compositis Gali
Ieae rebus quo modo e re sua esse judicavit, tantoque co»
mitatu , quantus ei ad iter satis esset, ut nec Hyrcano me-
tuendus videretur, si cum majoribus copiis venisset , ne«
que nudus et incastoditus committeret se judicio. "Verun-
tamen Sextus Syrie praeses Hyrcanum literis monuit ut
Herodem judicio liberaret, minis si non pareret adjectis.
Huic autem in causa erant litere a Sexto accepue, quod
Herodem nullo a synedrio supplicio affectum dimiserit ,
quippe quem amaret ut filium. Postquam vero Herodes
in synedrio cum agmine constilit, omnes perculit, et de
cetero nemo asus est accusationem instituere, qui in eum
antequam veniret invehebantur; sed altum erat silentium
et quid agi deberet dubitatio. -Rebus autem sic se haben-
tibus, unus quispiam nomine Sameas, justus homo, ideo-
que timere nescius, surrexit, et verba fecit : « equidem,
« viri mecum judices, tuque o rex, neque ipse quenquam
« unquam novi, neque vos nominare posse arbitror, qui in
« judicium apud vos ut causam diceret vocatus ita sliterit ;
« quin quisquis omnium unquam in hoc synedrium venit
« judicium subiturus , humilis comparet, et habitu metuen-
« lis, et ἃ nobis misesicordiam aucupantis , capillis pro-
« missis et veste pulla indutus : at iste bonus Herodes,
« czedis reus , et ob tam grave crimen appellatus, astat hic

842 (e26,027.)

« νος, xal τὴν χεφαλὴν χεχοσμημένος τῇ συνθέσει τῆς
« χόμης, καὶ περὶ αὑτὸν ἔχων ὁπλίτας, ἵν᾽, ἂν χατα-
« χρίνωμεν αὐτὸν χατὰ τὸν νόμον, χτείνῃ μὲν ἡυᾶς,
« αὐτὸς δὲ σωθῇ βιασάμενος τὸ δίκαιον. Ἀλλ᾽ Ἡρώδην
6 « μὲν ἐπὶ τούτοις οὐχ ἂν μεμψαίμην, εἰ τὸ αὐτοῦ cup.
« φέρον ποιεῖται περὶ πλείονος ἢ τὸ νόμιμον" ὑμᾶς δὲ
« χαὶ τὸν βασιλέα τοσαύτην ἄδειαν αὐτῷ παρασχόντας.
« Ἴστε μέντοι μέγαν τὸν Θεὸν, xal οὗτος ὃν νῦν δι’
« Ὑρχανὸν ἀπολῦσαι βούλεσθε, χολάσει ὑνᾶς ποτὲ
10 « χαὶ αὐτὸν τὸν βασιλέα. ν Διήυαρτε δ᾽ οὐδὲν τῶν
εἰρημένων. Ὁ γὰρ Ἡρώδης, τὴν βασιλείαν παραλα-
Gov, πάντας ἀπέχτεινε τοὺς dv τῷ συνεδρίῳ χαὶ Ὑρ-
χανὸν αὐτὸν, χωρὶς τοῦ Σαμέου᾽ σφόδρα γὰρ αὐτὸν

διὰ τὴν δικαιοσύνην ἐτίμησε, καὶ ὅτι τῆς πόλεως μετὰ

15 ταῦτα πολιορχουμένης ὑπό τε "HodSou καὶ Σοσσίου,
παρήνεσε τῷ δήμῳ δέξασθαι τὸν “Ηρώδην, εἰπὼν διὰ
τὰς ἁμαρτίας οὐ δύνασθαι διαφυγεῖν αὐτόν. Καὶ
περὶ μὲν τούτων χατὰ χώραν ἐροῦμεν.

ε΄, Ὑρκχανὸς δὲ ὁρῶν ὡρμημένους πρὸς τὴν ἀναίρε-

80 σιν τὴν Ἡρώδου τοὺς ἐν τῷ συνεδρίῳ, τὴν δίκην εἷς
ἄλλην ἡμέραν ἀνεθάλετο καὶ πέμψας χρύφα πρὸς Ἡρώ-
δὴν συνεθδούλευσεν αὐτῷ φυγεῖν ἐκ τῆς πόλεως" οὕτω γὰρ
τὸν χίνδυνον διαφεύξεσθαι, Καὶ 6 μὲν ἀνεχώρησεν εἰς
Δαμασχὸν, ὡς φεύγων τὸν βασιλέα. Καὶ παραγενόμενος

25 πρὸς Σέξτον Καίσαρα xal τὰ xa0' αὑτὸν ἀσφαλισάμενος
οὕτως εἶχεν doc , εἰ καλοῖτο πάλιν εἰς τὸ συνέδριον ἐπὶ
δίκην, οὐχ ὑπαχουσόμενος.. Ἠγανάχτουν δ᾽ ol ἐν τῷ
συνεδρίῳ, xal τὸν Ὑρχανὸν ἐπειρῶντο διδάσχειν ὅτι
πάντα ταῦτ᾽ εἴη xax. αὐτοῦ. Τὸν δ᾽ οὐχ ἐλάνθανε “μὲν,

40 πράττειν δ᾽ οὐδὲν εἶχεν ὑπὸ ἀνανδρίας xoi ἀνοίας.
Σέξτου δὲ ποιήσαντος Ἡρώδην στρατηγὸν τῆς Κοίλης
Συρίας, (χρημάτων γὰρ αὐτῷ τοῦτο ἀπέδοτο,) “Ὑρχανὸς
ἣν ἐν φόδῳ μὴ στρατεύσηται Ἡρώδης xal ἐπ᾽ αὐτόν.
Οὐ πολὺ δὲ τούτου τοῦ δέους ἐδράδυνεν, ἀλλ᾽ ἧκεν

85 ἄγων ὁ Ἡρώδης στρατιὰν ἐπ᾽ αὐτὸν, ὀργιζόμενος τῆς
δίχης αὐτῷ x«l τοῦ χληθῆναι πρὸς τὸ λόγον ὅπο-
σχεῖν ἐν τῷ συνεδρίῳ. Διεχώλυσαν δ᾽ αὐτὸν προσῦα-
λεῖν τοῖς “Ιεροσολύμοις ὁπαντήσαντες ὅ τε πατὴρ Ἀν-
κίπατρος xal 6 ἀδελφὸς, καὶ τὴν δρμὴν αὐτοῦ χαταπαύ-

40 σάντες, xal παραχαλέσαντες ἔργῳ μὲν ἐγχειρεῖν μηδενὶ,
χαταπληξάμενον δὲ ἀπειλῇ μόνον μὴ χωρῆσαι περαι-
τέρω χατὰ τοῦ παρασχόντος αὐτὸν εἰς τοῦ το παρελθεῖν
τὸ ἀξίωμα. ᾿Ηξίουν τε περὶ τοῦ χληθέντα ἐπὶ δίχην
ἔλθεῖν ἀγαναχτοῦντα μεμνῆσθαι xal τῆς ἀφέσεως xal

45 χάριν αὐτῆς εἰδέναι, xai μὴ πρὸς μὲν τὸ σχυθρωπότε--
pov ἀπαντᾶν, περὶ δὲ τῆς σωτηρίας ἀχαριστεῖν, λογί-
ζεσθαι δὲ ὡς, εἶ καὶ πολέμου ῥοπὰς βραθεύει τὸ θεῖον,
πλέον ἐστὶ τῆς στρατείας τὸ ἄδηλον, διὸ χαὶ τὴν νίχην
μὴ πάντῃ προσδοχᾶν μέλλοντα πολεμεῖν βασιλεῖ xal

€0 συντρόφῳ, καὶ πολλὰ μὲν εὐεργετήσαντι, μηδὲν δὲ χα-
λεπὸν εἷς αὐτὸν εἰργασμένῳ, περὶ δ᾽ ὧν ἐγχαλοίη, διὰ
ατονηροὺς συμδούλους, ἀλλὰ μὴ δι᾽ αὐτὸν, ὑπόνοιαν
αὐτῷ xal σχιὰν δυσχόλου τινὸς παρεσχημένῳ. Πείθε--
ται τούτοις Ἡρώδης, ὑπολαθὼν εἰς τὰς ἐλπίδας ἀπο-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. ΙΔ. ΚΕΦ. 9.

[701,201

« purpura amictus, et caput ornatus czesarie composita,
« eLarmatis hominibus stipatus, ut si eum ex lege co
« demnaverimus, trucidet nos , ipse vero violato jure er
* dat. At Herodem haud equidem ob ista reprehenderem,
« si ulilitatis suse majorem quam legum rationem habueril :
« sed vosmet et regem, qui tantam ei licentiam prebur-
« Stis. Veruntamen scitote potentem esse Deum , et quad
« iste, quem nunc propter Hyrcanum vultis absolvere , e
« Vos aliquando et ipsum regem pena afficiet. » Nibil au-
tem deceptus erat in iis quze dixit. Nam Herodes , regnum
adeptus, omnes.qui lum fuerant in synedrio , atque adeo
Hyrcanum ipsum, inlerfecit, excepto Samea : hunc enim
propter ejus justitiam magno habebat in lionore, quodque,
postea obsessa urbe ab Herode et Sosio, populum monuis-
sel, ut Herodem admitterent , dicendo, eum propter pec-
cata effugere non posse. Εἰ de istis quidem suo loco di-
cemus.

5. Hyrcanus vero videns eos, qui in synedrio erant, ia
Herodis mortem incitatos , judicium in alim diem distulit,
et clam Herodi consultum misit ut δν urbe profogeret : ita
enim ex periculo evasurum. ΕἸ ille quidem Damascom se,
ut regem fugiens , contulit. Quumque ad Sextum Cieesarem
venisset, resque suas in tuto collocasset , ita erat animatu
ut, sí denuo vocaretur ad synedrium in judicium, non οὐ:
temperaret. Illi vero indignabantur qui in synedrio erant,et
Hyrcanum docere conabantur eum ea omnia contra se ipsum
facere. Idque eum non latebat, sed quid ageret non habe-

. bat, pre ignavia atque vecordia. Quum autem Sextus He-

rodem Coeles-Syria presidem fecisset, (hoc enim ipsi pecu-
nia vendiderat,)erat Hyrcanus in metu ne Herodes sibi
etiam bellum inferret: id quod non multo post bunc metum
accidit. Veniebat utpote Herodes exercitum in ipsum ἀποδῶ,
iratus ei ob judicium, et quod ad causam dicendam in syne-
drio vocatus fuisset. Verum pater Antipater et frater eura
prohibuerunt ab impressione in Hierosolyma facienda, εἰ
obviam profecti, atque impetum ejus deprecati, hortatique
ne quid moliretur, nec ultra quam minis terrorem incu. |
tiendo procederel adversus eum, cujus beneficio ad lianc
dignitatem provectus esset Atque orabant ut indignanti, |
quod citatus fuerit ut judicio se sisteret , in memoriam τὸ
niret οἱ quod fuerit dimissus , atque adeo gratiam haberet, -
et non ad severiora se reciperet, et pro salute accepta in- -
gratum semet ostenderet , utque secum reputaret , quod, si
belli casus Deus regit et moderatur, eo magis erit in incerio
expeditionis eventus, adeoque victoriam non omnino ips
sperandam esae, bellum illaturo regi et socio, qui mulus -
ipsum affecerit beneficiis, niliil vero gravius ip eum admi-
gerit; et quod ad ea quorum eum insimulet, ut per malo-
consiliarios, nop per se ullam ipsi sospicionem dederit, fe.
ceritve quidpiam quod rei durioris speciem prae se ferret. |
Istis flectitur Herodes, arbitratus sibi satis esse ad spes |
ratas habendas , quod ioc saltem assequulus esset ut genti -

847.828.)

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. X.

[702,703.] 643

ρῆναι αὐτῷ καὶ τὴν ἰσχὺν ἐπιδείξασθαι τῷ ἔθνει μό- | potentiam suam ostenderet. Et hoc quidem in statu erat

ον. Kai τὰ μὲν χατὰ τὴν Ἰουδαίαν οὕτως εἶχεν.
ΚΕΦ. 1΄.

Ὁ δὲ Καῖσαρ διελθὼν εἷς Ῥώμην ἕτοιμος ἦν πλεῖν
π᾿ Ἀφρικῆς, πολεμήσων Σχιπίωνι καὶ Κάτωνι. Πέμ-
μς δ᾽ Ὑρκανὸς πρὸς αὐτὸν παρεχάλει βεδαιώσασθαι
τὴν πρὸς αὐτὸν φιλίαν xal συμμαχίαν. ἴΕδοξε δ'
ἰναγκαῖον εἶναί uot. πάσας ἐχθέσθαι τὰς γεγενημένας
Ῥωμαίοις καὶ τοῖς αὐτοχράτορσιν αὐτῶν τιμὰς xal
τυμαχίας πρὸς τὸ ἔθνος ἡμῶν, ἵνα μὴ λανθάνῃ τοὺς
λους ἅπαντας ὅτι xal οἱ τῆς ᾿Ασίας xal τῆς Εὐρώπης
βχσιλεῖς διὰ σπουδῆς ἔσχον ἡμᾶς, τήν τε ἀνδρείαν ἡμῶν
ub τὴν πίστιν ἀγαπήσαντες. ᾿Επεὶ δὲ πολλοὶ διὰ
τὴν πρὸς ἡμᾶς δυσμένειαν ἀπιστοῦσι τοῖς ὑπὸ Περσῶν
wi Μαχεδόνων ἀναγεγραμμένοις περὶ ἡμῶν, τῷ μὴ
χαὶ τοῦτα πανταχοῦ μηδ᾽ ἐν τοῖς δημοσίοις ἀποχεῖ-
σθαι τόποις, ἀλλὰ παρ᾽ ἡμῖν τε αὐτοῖς χαί τισιν ἄλλοις
τῶν βαρύάρων, πρὸς δὲ τὰ ὑπὸ “Ρωμαίων δόγματα οὐχ
ἔστιν ἀντειπεῖν, (ἔν τε γὰρ δημοσίοις ἀνάκειται τόποις
τῶν πόλεων καὶ ἔτι νῦν ἐν τῷ Καπειωλίῳ, ἀλλὰ χαὶ
στήλαις ἀναγέγραπται χαλκαῖς οὐ μὴν ἀλλὰ Καῖσαρ
Ἰωλιος τοῖς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Ἰουδαίοις ποιήσας γαλ-
χὴν στήλην ἐδήλωσεν ὅτι Ἀλεξανδρέων πολῖταί εἶσιν 4)
ἃ τούτων ποιήσομαι xal τὴν ἀπόδειξιν, Παραθήσο-
μαι δὲ xol τὰ γενόμενα ὑπό τε τῆς συγκλήτου δόγματα
xi Ἰουλίου Καίσαρος πρός τε Ὑρκανὸν καὶ τὸ ἔθνος
TU.

B. « TAIOE ἸΟΥΑΙΟΣ ΚΑΙ͂ΣΑΡ AYTOKPATOP xal
« ἀρχιερεὺς, δικτάτωρ vo δεύτερον, Σιδωνίων ἄρχουσι,
« βουλῇ, δήμῳ χαίρειν. — El ἔρρωσθε, εὖ ἂν ἔχοι,
«xiv δὲ ἔρρωμαι σὺν τῷ στρατοπέδῳ. Τῆς γενο-
«μένης ἀναγραφῆς ἐν τῇ δέλτῳ πρὸς Ὑρχανὸν υἱὸν
«Ἀλεξάνδρου, ἀργιερέα χαὶ ἐθνάρχην Ἰουδαῖον, πέ-
*mugx ὑμῖν τὸ ἀντίγραφον, ἵνα ἐν τοῖς δημοσίοις
εὑμῶν ἀναχέηται γράμμασι. Βούλομαι δὲ xal “λλη-
εγιστὶ xal Ῥωμαϊστὶ ἐν δέλτῳ χαλχῇ τοῦτο ἀνατε-
εὔῆναι, Ἔστι δὲ δὴ τοῦτο. Ἰούλιος Καῖσαρ,
«αὐτοχράτωρ τὸ δεύτερον xol ἀρχιερεὺς, μετὰ συμ-
«βωλίου γνώμης ἐπέχρινα. ᾿Επεὶ Ὑρκανὸς ᾿Αλεξάν-
t 2oxv Ἰουδαῖος καὶ νῦν xat ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις,
εἶν τε εἰρήνη καὶ πολέμῳ, πίστιν τε καὶ σπουδὴν περὶ
ετὰ ἡμέτερα πράγματα ἐνεδείξατο, ὡς αὐτῷ πολλοὶ
«μεμαρτυρήκασιν αὐτοκράτορες, xol ἐν τῷ ἔγγιστα
ἐν Ἀλεξανδρείᾳ πολέμῳ μετὰ χιλίων πενταχοσίων
«στρατιωτῶν ἧἦχε σύμμαχος, χαὶ πρὸς Μιθριδάτην
"« ἀποσταλεὶς ὑπ᾽ ἐμοῦ πάντας ἀνδρεία τοὺς ἐν τῇ τά-
ES ὑπερέβαλε, διὰ ταύτας τὰς αἰτίας "Y oxavov Ἀλε-
«ξάνδρου xa τὰ τέχνα αὐτοῦ ἐθνάρχας Ἰουδαίων si-
* vat βούλομαι, ἀρχιερωσύνην τε Ἰουδαίων διὰ παντὸς
«ἔχειν χατὰ τὰ πάτρια ἔθη, εἶναί τε αὐτὸν xal τοὺς
δε παῖδας αὐτοῦ συμμάχους fipiv, ἔτι δὲ χαὶ ἐν τοῖς
ἐχατ᾽ ἄνδρα φίλοις ἀριθμεῖσθαι, ὅσα τε κατὰ τοὺς
εἰδίους αὐτῶν νόμους ἐστὶν ἀρχιερατικὰ ἢ φιλάν-

δυύεδα. .
CAP. X. (XVIL)

Cesar vero Romam profectus navigationem in Africam
adornabat, cum Scipione et Catone bellum gesturus. Ce-
terum Hyrcanus ad eum misit rogatum ut amicitiam se-
eum initam et societatem firmaret. Mihi autem necessa-
rium esse visum est percensere omnes honores genü
nostrae ἃ Romanis eorumque imperatoribus habitos, el
sSucietatie federa, ut alios universos non latest quod ef
Asie οὐ Europa reges nostrüm studiosi fuerint, ex amore
fortitudinis nostre fideique. Quoniam vero mulli pro-
pler suum in mos odium nolumt animum inducere ut
iis credant quie Perse et Macedones de nobis scripserunt ,
quod ea non ubique compareant , neque in locis publicis
exstent , sed apud nos ef alios quosdam barbarorum adser-
vantur, Romanorum autem decretis non licet contradicere,
(nam in urbium locis publicis reposiía sunt , et etiamsum
in Capitolio, idque columnis sereis inseripta; quim et Ju-
lius Cesar Judseis qui Alexandrite sunt, fecta senem co-
lumna palam fecit eos cives Alexandrinos esse, ) ex istis
rem demonsirabo. Preterea etiam decreta a senatu
facta et Julio Caesare apponam, quc δὰ Hyrcanum gen-

temque nostram spectant.
2. « CALUS JULIUS CESAR, IMPERATOR, et pontifex maxi-

« mus, dictator iterum, Sidoniorum magistratibus, senalui,
« populo salutem. δὲ valetis, bene est; ego quoque et
« exercitus valemus. Misi ad vos exemplar decreti in ta-
« bulas relati, quod δὰ Hyrcanum Alexandri filium , pon-
«tificem et ethnarcham Judsmum, attinet, ut in vestris
« actis publicis reponatur. Volo etiam ut Greece Latine-
« que tabulis sereis mandetur. Est autem hoc. Julius Cze-
« sar imperator iterum, et pontifex maximus, ex concilii
« sententia decrevi. Quoniam Hyrcanus Alexandri filius
« Judaeus, et nunc. et superioribus temporibus, tam pace
« quam bello, fidem et diligentiam nostris in negotiis pree-
« stitit, id quod eí multi imperatores attestati sunt, εἰ
« nuperrimein bello Alexandrino in auxilium venit cum mille
« et quingentis militibus, et ad Mithridatem a me missus
« orones in agmine fortitudine superavit, has ob causas
« Hyrcanum Alexandri filium filiosque ejus Judsorum
« ethnarcbas esse volo, et pontificatum Judeorum perpe-
« tuo retinere more patrio, esseque ipsum et filios ejus s0-
« cios nobis, prztereaque in singularibus amicis recen-
« seri; qucecunque etiam propriis. illorum legibus ad pon-
« lifices pertinent, aut benignitate illis concessa sunt,

544 (525,029.) ᾿ APXAIOAOFIAZ DBIBA. ΙΔ, ΚΕΦ, I. [703,74.|

«θρωπα, ταῦτα κελεύω κατέχειν αὐτὸν xal τὰ τέχνα | « ipsum filiosque ejus habere jubeo : si qua vero inter ew
4 C" / , ; A e
« αὐτοῦ" ἂν δὲ μεταξὺ γένηται τὶς ζήτησις περὶ τῆς | « de Judaicis institutis quaestio oriatur, placet mihi jud
« Ἰουδαίων ἀγωγῆς, ἀρέσχει μοι χρίσιν γενέσθαι παρ |
«αὐτοῦ. Παραχειμασίαν δὲ ἣ χρήματα πράττεσθαι
& « οὗ δοχιμάζω. »᾿ « cunis ab illis exigantur, milii non placet. »
γ΄. « ΓΑΙΟΥ͂ KAIZAPOZ ὑπάτου δεδογμένα, συγχε- | — 3.« Cau cusaRIS consulis placita , concessa , decreta,
, , M rj » .
« χωρημένα, προσχεχριμένα, ἐστίν οὕτως ἔχοντα" | «ita se habent Ut filiiejus principes sint Judzorum gentis,
« ὅπως τὰ τέχνα αὐτοῦ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους dpy xai

« τοὺς δεδομένους τόπους χαρπίζωνται, xal ὃ ἀρχιε-
Jo * ρεὺς αὐτὸς χαὶ ἐθνάρχης τῶν Ιουϑαίων προϊστῆται « Judeeorum ethnarcha eos defendat qui injuria afficiuntur.

« cium penes ipsum esse. | Ut vero illic hiemetur, aut pe

«etlocis sibi concessis fruantur; alque pontifex ipse αἱ

« τῶν ἀδικουμένων. Πέμψαι δὲ πρὸς "Yoxavóv Ἂλε- | « Mittendosque esse ad Hyrcanum Alexandri filium Ju-
« ξάνδρου υἱὸν, ἀρχιερέα τῶν Ἰουδαίων, πρεσθευτὰς | . amorum pontificem legatos de societate et amicitia acti
« τοὺς περὶ φιλίας xai συμμαχίας διαλεξομένους *
« ἀνατεθῆναι δὲ xol χαλχῆν δέλτον ταῦτα περιέχουσαν
τὸ « ἕν τε τῷ Καπετωλίῳ καὶ Σιδῶνι xal Τύρῳ xai ἐν
« Ἀσχάλωνι xai ἐν τοῖς ναοῖς, ἐγχεχαραγμένην γράμ- | * etin templis, inscriptam Romanis Graecisque literis, cu-
« μασι Ῥωμαϊχοῖς τε καὶ ᾿Ἑλληνιχοῖς. ὅπως τε τὸ | « randumque ut hoc decretum δὰ omnes singularum
« δόγμα τοῦτο πᾶσι τοῖς κατὰ πόλιν ταμίαις xat τοῖς
« τούτων ἡγουμένοις εἴς τε τοὺς φίλους ἀνενέγχωσι,
« xal ξένια τοῖς πρεσδευταῖς παρασχεῖν, xal διατά-
“ Ὑμάτα πέμψαι πανταχοῦ. » « passim divulgentur. » | ,
δ΄. « TAIOZ KAIZAP, αὐτοχράτωρ, διχτάτωρ, ὕπα- 4. « CAIUS. CESAR, imperator, dictator, consul, honoris
«coc, τιμῆς xal ἀρετῆς xal φιλανθρωπίας ἕνεκεν συν- | « et virtutis et benignitatis ergo , concessit, quod felix fav-
« ἐχώρησεν ἐπὶ συμφερόντι τῆς συγχλήτου xai τοῦ
« δήμου τῶν Ῥωμαίων "Yoxavov ᾿Αλεξάνδρου υἱὸν,
« αὐτόν τε χαὶ τὰ τέχνα αὐτοῦ, ἀρχιερεῖς τε καὶ ἱερεῖς
« Ἱεροσολύμων xa τοῦ ἔθνους εἶναι ἐπὶ τοῖς διχαίοις | !
« xal τοῖς νομίμοις οἷς χαὶ οἵ πρόγονοι αὐτῶν τὴν - | “ dem jure rituque quo et majores eorum sacerdotium te-
ρωσύνην διαχατέσχον. « nuerunt. ν
ε΄. « ΓΆΙΟΣ ΚΑΙ͂ΣΑΡ, ὕπατος τὸ πέμπτον, ἔχρινε 5. « CAIUS CAESAR, quintum consul, decrevit ut isti lia-
ud "τούτους ἔχειν xal τειχίσαι τὴν “Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν, | « beant muniantque Hierosolymorum urbem, atque Hyr-
«xal χατέχειν αὐτὴν Ὑρκανὸν Ἀλεξάνδρου ; ἀρχιερέα « canus Alexandri filius, υάεροτυπὶ pontifex οἱ ethnarclia,
«Ιουδαίων xal ἐθνάρχην, ὡς ἂν αὐτὸς προαιρῆται" | « eam occupet quemadmodum ipse voluerit : et ut Judas
« ὅπως τε Ἰουδαίοις iv τῷ δευτέρῳ τῆς μισθώσεως | « secundo quoque frugum locationis anno de reditibus co-
« ἔτει τῆς προσόδου χόρον δπεξέλωνται, xal μήτε ép- | « rum subducant, et neque fiat tributorum redemplio,
« γολαδῶσί τινες μήτε φόρους τοὺς αὐτοὺς τελῶσιν. » « nec eadem tributa semper solvantur. »
ς΄. « TAIOZ KAIZAP, αὐτοχράτωρ τὸ δεύτερον, ἔστη- 6. « Ολιῦϑ C&san, imperator iterum, statuit, ut pre-
“σε xat ἐνιαυτὸν ὅπως τελῶσιν ὑπὲρ τῆς Ἵεροσολυ- « pter urbem Hierosolymorum tribula pendat tota Judae-
* prov πόλεως͵ ᾿Ιόπης ὑπεξαιρουμένης, χωρὶς τοῦ | ; rum ditio, excepta Jope, idque singnlis amnis, nisi sit
o »ἑύδόμου ἔτους, ὃν caÓ6aTuxoóv ἐνιαυτὸν προσαγο-
« ρεύουσιν, ἐπειδὴ ἐν ἀὐτῷ μήτε ἀπὸ τῶν δένδρων
« χαρπὸν λαμδάνουσι μήτε σπείρουσι' xal ἵνα ἐν Σι-
« δῶνι τῷ δευτέρῳ ἔτει τὸν φόρον ἀποδιδῶσι,, τὸ τέ- | * utque in Sidone secundo quoque anno tributum reddaat
«ταρτον τῶν σπειρομένων" πρὸς τούτοις ἔτι xal "Yp- | « quartam eatorum partem; ac przeterea Hyrcano ejusque
« κανῷ xai τοῖς τέχνοις αὐτοῦ τὰς δεκάτας τελῶσιν, ἃς | « filiis decimas solvant, quas eerum etiam majoribus sol-
« ἐτέλουν xal τοῖς προγόνοις αὐτῶν" xal ὅπως μηδεὶς ᾿ς vebant : utque nemo vel prases vel dux vel legatus im
« μήτε ἄρχων μήτε στρατηγὸς ἢ πρεσδευτὴς ἐν τοῖς
« ὅροις τῶν Ἰουδαίων ἐνιστᾷ συμμαχίαν, μηδὲ στρα-
« τιώτας ἐξείη τὰ χρήματα τούτων εἰσπράττεσθαι d) V LL LL
« elc παραχειμασίαν, ἢ ἄλλῳ τινὶ ὀνόματι, ἀλλ᾽ ναι | * cunque nomine, sed ubique sint injuria immunes. Qua
e πανταχόθεν ἀνεπηρεάστους" ὅσα τε μετὰ ταῦτα ἔσχον | " Ci que etiam poslea habuerint et possederint, ant eme
« xui ἐνεμέθησαν dj ἐπρίαντο, ταῦτα πάντα αὐτοὺς | " ribl, his omnibus fruantur. Jopen civitatem praeres,
« ἔχειν. Ἰόπην δὲ πόλιν, fjv ἀπ᾽ ἀρχῆς ἔσχον Ἰουδαῖοι | * quam ab initio habuerunt Judzi, quum societatem cum
« ποιούμενοι τὴν πρὸς Ρωμαίους φιλίαν, αὐτῶν εἶναι, | « Romenis facerent , illorum esse, quemadmodum et antea.

« 08; c&reamque tabulam ista continentem dedicandam
« eL in Capitolio et apud Sidonem et Tyrum et Ascalonen

m" ——Ó—À a €—€—— — ÓÓMÓ ERE MENMMMGLLLLULLULLLALL ULAI a

« urbium quastores earumque preetores et ad amicos per-

« feratur, quo legatis lautia prebeantur, et mandata hac

« Stumque sit senatui populoque Romano , uti Hyrcanus
« Alexandri filius, et pariter ac ipse ejus &lii, pontifices el

-—— €— ^v

« sacerdotes fiant Hierosolymoruin totiusque gentis, eo-

« annus seplimus , quem sabbaticum appellant, quod mos
' « est in eo neque fructus arborum legere neque seminare :

“π᾿ Po. W hbhnaAa.!.P»/]- Vl
-

46

« finibus Judzorum auxilia colligat; neve liceat milites
« pecunias ab his exigere ad hiberpandum, ant alio quo

80

429,030.)

ιχαθὼς xal τὸ πρότερον, ἡμῖν ἀρέσχειν" φόρους τε
ιὑπὲρ ταύτης τῆς πόλεως "Y oxavov ἔχειν Ἀλεξάνδρον
v vov xat παῖδας αὐτοῦ παρὰ τῶν τὴν γὴν νεμομένων,
χώρας xat λιμένος ἐξαγωγίου xav. ἐνιαυτὸν Σιδῶνι,
: υοδίους δισμυρίους ἑξαχισχιλίους xal ἑδδομήκοντα
ἐπόντε, ὑπεξαιρουμένου τοῦ ἑδδόμου ἔτους, ὃ aa G6a-
ετιχὸν χαλοῦσι, xaÜ' ὃ οὔτε ἀροῦσιν οὔτε τὸν ἀπὸ τῶν
εδένορων χαρπὸν λαμόάνουσι' τάς τε χώμας τὰς ἐν
«τῷ ἀεγάλῳ πεδίῳ, ἃς "Y oxavoc καὶ οἷ πρόγονοι αὐτοῦ
« πρότερον διαχατέσχον, ἀρέσκειν τῇ συγχλήτῳ ταῦτα
« Ὑρκανὸν ἔχειν xa Ιουδαίους ἐπὶ τοῖς δικαίοις οἷς
«χαὶ πρότερον εἶχον μένειν δὲ καὶ τὰ ἀπ᾽ ἀρχῆς δί-
εχαιχ, ὅσα πρὸς ἀλλήλους Ἰουδαίοις xal τοῖς ἀρχιε--
s ρεῦσι xal τοῖς ἱερεῦσιν ἦν, τά τε φιλάνθρωπα, ὅσα
«τοῦ τε δήμου ψηφισαμένου xal τῆς συγχλήτου ἔσχον.
« Ἐπὶ τούτοις τε τοῖς δικαίοις χρῆσθαι αὐτοῖς ἐξεῖναι
«ἐν Αὐδὸοις " τούς τε τόπους καὶ χώρας xal ἐποίχια,
« 652 βασιλεῦσι Συρίας xai Φοινίχης συμμάχοις οὖσι
«Pouatov χατὰ δωρεὰν ὑπῆρχε καρποῦσθαι, ταῦτα
ε δοχιμάζει dj σύγχλητος "Yoxavov τὸν ἐθνάργην xal
v Ἰουδαίους ἔχειν: δίβδοσθαί τε Ὑρχανῷ xai παισὶ
«τος αὐτοῦ xai πρεσθευταῖς τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ πεμφθεῖ-
«σὰν ἔν τε πυγμῇ μονομάχων xat θηρίων χαθεζομένους
«μετὰ τῶν συγχλητιχῶν θεωρεῖν, xal αἰτησαμένοις
ι« παρὰ διχτάτορος ἣ παρὰ ἱππάρχου παρελθεῖν, ὅταν
* εἰς τὴν σύγχλητον εἰσάγωσι, τὰ ἀποχρίματα αὐτοῖς
« ἀποδίδοσθαι ἐν ἡμέραις δέχα ταῖς ἁπάσαις, ἀφ᾽ ἧς
* ἄν τὸ δόγμα γένηται. »
ζ TAIOZ. ΚΑΙ͂ΣΑΡ, αὐτοχράτωρ [δικτάτωρ] τὸ
γετίταρτον, ὕπατός τε τὸ πέμπτον, δικτάτωρ ἀποδε-
" ῥειγμένος διὰ Bíou , λόγους ἐποιήσατο περὶ τῶν
* 2xaluv τῶν Ὑρχανοῦ τοῦ ᾿Αλεξάνδρου, ἀρχιερέως
* Ἰουδαίων καὶ ἐθνάρχου, τοιούτους. Τῶν πρὸ ἐμοῦ
εαὐτοχρατόρων ἐν ταῖς ἐπαρχίαις μαρτυρησάντων
δε Ὑρχανῷ ἀρχιερεῖ Ἰουδαίων χαὶ Ἰουδαίοις, ἐπί τε
“συγχλήτου xai δήμου Ῥωμαίων, εὐχαριστήσαντός
“τε τοῦ δήμου xal τῆς συγχλήτου αὐτοῖς, καλῶς ἔχει
* χαὶ ἡμᾶς ἀπομνημονεύειν xai προνοεῖν ὅπως Ὑρ--
* xav) χαὶ τῷ ἔθνει τῶν Ιουδαίων xal τοῖς Ὑ κανοῦ
ἢ « παισὶν ὑπὸ συγχλήτου xat δήμου Ρωμαίων ἀξία τῆς
«πρὸς ἑμᾶς εὐνοίας αὐτῶν χαὶ ὧν εὐεργέτησαν fuae
εχᾶρις ἀνταποδοθῇ. »
7. κ IOYAIOZ. TAIOZ, στρατηγὸς, ὕπατος "Po-
* μαίων͵ Παριανῶν ἄρχουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν.
8 * Ἐνέτυχόν μοι Ἰουδαῖοι ἐν Δήλῳ καί τινες τῶν πα-
ῥίχων Ἰουδαίων, παρόντων xal τῶν ὑμετέρων πρέ-
: ttv, χαὶ ἐνεφάνισαν ὡς ὑμεῖς ψηφίσματι χω-
* λύετε αὐτοὺς τοῖς πατρίοις ἔθεσι xal ἱεροῖς χρῆσθαι,
* Ἐμοὶ τοίνυν οὖκ ἀρέσκει κατὰ τῶν ἡμετέρων φίλων
V t al σνμμάγων τοιαῦτα γίνεσθαι ψηφίσματα xal χω-
«λύεσθαι αὐτοὺς ζῆν κατὰ τὰ αὐτῶν ἔθη xal χρήματα
"εἰς σύνδειπνα xai τὰ ἱερὰ εἰσφέρειν, τοῦτο ποιεῖν αὖ-
τῶν μηδ᾽ ἐν Ρώμη, χεχωλυμένων. Καὶ γὰρ Γαῖος
* Καῖσαρ, ὃ ἡμέτερος στρατηγὸς xai ὕπατος, ἐν τῷ
JOSEPBUS, 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. X.

[700,705.] 545
« Dobis placere : tributa quoque hujus civitatis nomine ha-
« bere Hyrcanum Alexandri filium ejusque filios ab agri
« cultoribus, propter frumentum e regione et portu quo-
« taunis in Sidonem [exportatum , modios vicies sexies
« mille septuaginta quinque, excepto septimo anno quem
« sabbaticum vocant, in quo neque arant neque fructum .
« ex arboribus colligunt. —Vicos autem quos in magno
« campo Hyrcanus ejusque majores olim possederunt, se-
« nalui placere istos habere Hyrcanum et Judsos, eodem
« jure quo οἱ prius habuerunt : manere etiam jura qua ab
« initio erant inter Judtos et pontifices et sacerdotes , ut et
« beneficia qua a populo et a senatu concessa habuerunt.
« Preetereaque eodem jure licere uti iis in Lyddis. Loca
« etiam et agros οἱ villas, que fuerunt regum Syrit οἱ
« Phenices sociorum populi Romani, quorum usumfru-
« clum ceperunt ex eorum donatione, placet senatui ut
« Hyrcanus ethnarcha et Judei habeant. item Hyrcano
« licere ejusque filiis et legatis ab eo missis ut in ludis gla-
« diatoriis et pugnis cum bestiis inter senatores spectandi
« gratía sedeant, quumque peliveriut a dictalore aut ma-
« gislro equitum ut in publicum prodeant, illis, in senatum
« introductis , responsum reddendum, intra decem in uni-

« versum dies, ex quo factum fuerit senatusconsultüim. »

7. « CAIUS CESAR, imperator [dictator] quartum , consul
« quintum, perpetuus dictator declaratus , hujusmodi verba
« fecit de jure Hyrcani Alexandri filii, Judaeorum pontificis
« etethnarche. Quandoquidem imperatores , qui ante me
« fuerunt, testimonium dederunt Hyrcano pontifici Judaeo-
« rum et Judzis, tam in provinciis quam coram senatu
« populoque Romano , atque gratias eis populus et senatus
« egerit, bonum factum , ut nos quoque raeminerimus et
« operam demus , ut Hyrcano et Judeorum genti filiisque
« Hyrcani a senatu populoque Romano debite eorum erga
« nos benevolentis et beneficiis in nos collatis gratize refe.
« rantur. »

8. « Carus JuLIUs, praetor, consul Romanorum, Pario-
« rum magistralibus, senatui, poptilo salutem. — Convene-
« τιοῖ me Judei in Delo, et quidam ex Judseis insule in-
« quilinis, presentibus etiam vestris legatis ; et significa-
« runt. quod vos decreto eos prohibetis patriis ritibus et
« sacris uti. Verum mibi non placet ejusmodi decreta
« conira amicos et socios nostros fieri, velarique eos ex
« Suis institutis vivere, et conferre pecunias in epulas
«et rem divinam, priesertim. quum nec Romae ista fa-

Nam et Caius Caesar, prestor noster
35

« cere prohibeanlur.

510 (δ)ο,6}.)

« διχτάγματι χωλύων θιάσους συνάγεσθαι χατὰ πόλιν,
« μόνους τούτους οὐχ ἐχώλυσεν οὔτε τρήματα συνεισ-
« φέρειν οὔτε σύνδειπνα ποιεῖν. ὁμοίως δὲ χἀγὼ
« τοὺς ἄλλους θιάσους χωλύων, τούτους μόνους ἐπιτρέπω

6 « χατὰ τὰ πάτριχ ἔθη xal νόμιμα συναγεσθαί τε xat
« ἵστασθαι. Καὶ δμᾶς οὖν χαλῶς ἔχει, εἴ τι κατὰ τῶν
« ἡμετέρων φίλων xal συμμάχων Ψήφισμα ἐποιήσατε,
« τοῦτο ἀχυρῶσαι διὰ τὴν περὶ ἡμᾶς οὐτῶν ἀρετὴν xai

Y
« εὔνοιαν. »

10 θ΄, Μετὰ δὲ τὸν Γαΐου θάνατον Μάρχος ᾿Αντώνιος
xat Πόπλιος Δολοόέλλας, ὕπατοι ὄντες, τήν τε σύγχλη-
tov συνήγαγον xol τοὺς Ἰρχανοῦ πρέσθεις παραγα-
γόντες διελέχθησαν περὶ ὧν ἠξίουν, xal φιλίαν πρὸς
αὐτοὺς ἐποίησαν xal πάντα συγχωρεῖν αὐτοῖς 7j σύγ-

15 χλυτος ἐψηφίσατο, ὅσων τυγχάνειν ἐῤούλοντο. Παρατί-
θεμαι δὲ xal τὸ δόγμα, ὅπως τὴν ἀπόδειξιν τῶν λεγο-
μένων ἐγγύθεν Ü χωσιν οἱ ἀναγινώσχοντες τὴν πραγμα-
τείχν. Ἦν δὲ τοιοῦτο.

v. Δύγμα συγχλήτου ἐκ τοῦ ταμιείου ἀντιγεγραμ-

20 μένον ix τῶν δέλτων τῶν δημοσίων τῶν ταμιευτιχῶν,
Kotvro ἹΡουτιλίῳ Κορνηλίῳ ταμίαις χατὰ πόλιν, δέλτῳ
δευτέρᾳ xai ix τῶν πρώτων. « Τῇ πρὸ τριῶν εἰδῶν
« Ἀπριλλίων ἐν τῷ ναῷ τῆς “Ουονοίας γραφομένῳ
« παρῆσαν Λούχιος Καλπούρνιος ενενία Πείσων,

45 « Σερούϊος Παπίνιος Λεχωνία []οτίτος, Γαῖος Κανίνιος

Τηρηντίνᾳ Ῥεδίλιος, Πόπλιος Τιδήτιος, Λεύχιος

« Ἀπουλῖνος Λευχίου υἱὸς Σεργίᾳ, " Φλάθδιος Atuxíou

-« Λεμωνίᾳ, Πόπλιος Πλάτιος Ποπλίου Παπιρίᾳ,

«

«

Mapxoc 'AxuAto; Mdoxou Mexta, Λούχιος 'Epouxtoc
Λουχίου Στελλατίνα, Μάρχος Kutvrto; Mapxov υἱὸς
« Πολλία Πλάγχιλλος, Πόπλιος Σέριος, Πόπλιος
« Δολοδέλλας, Mapxosc ᾿Αντώνιος ὕπατοι λόγους ἐποιή-
«σαντο. Περὶ ὧν δόγματι συγκλήτου [᾿αἴος Καῖσαρ
« ὑπὲρ ᾿Ιουδαίων ἔχρινε χαὶ εἰς τὸ ταμιεῖον οὐχ ἔφθα-
35 « σεν ἀνενεχθῆναι, περὶ τούτων ἀρέσχει διῖν γενέσθαι
« ὡς καὶ Ποπλίῳ Δολοδέλλα καὶ Μάρχῳ ᾿Δντωνίῳ
« τοῖς ὑπάτοις ἔδοξεν, ἀνενεγχεῖν τε ταῦτα εἰς δέλτους
« χαὶ πρὸς τοὺς κατὰ πόλιν ταμίας, ὅπως φροντίσωσι
καὶ αὐτοὶ ἐν δέλτοις ἀναθεῖναι διπτύχοις. ᾿᾿ἐ γένετο
40 « πρὸ πέντε εἰδῶν Φεδρουαρίων ἐν τῷ ναῷ τῆς Ὅμο-
« νοίας. Οἱ δὲ πρεσθεύοντες παρ᾽ "YpyavoU τοῦ ἀρχιε-
« ρέως ἦσαν οὗτοι, Λυσίμαχος Παυσανίου, ᾿Αλέξανδρος
« Θεοδώρου. Πάτροκλος Χαιρέου, ᾿Ιωνάθης Ὀνίου. »
Ἔπεμψε δὲ τούτων Ὑρχανὸς τῶν πρεσθευτῶν
45 ἕνα xal πρὸς Δολοδέλλαν τὸν τῆς Ασίας τότε ἢγε-
μόνα, παρακαλῶν ἀπολῦσαι τοὺς Ἰουδαίους τῆς στρα-
τείας χαὶ τὰ πάτρια τηρεῖν αὐτοῖς ἔθη ἐπιτρέπειν
τε χατὰ ταῦτα ζῆν. Λαδὼν γὰρ 6 Δολοδέλλας τὰ
παρὰ τοῦ Ὑρχανοῦ γράμματα, μηδὲ βουλευσάμενος
&o ἐπιστέλλει τοῖς χατὰ τὴν ᾿Ασίαν ἅπασι γράψας xat τῇ
Ἐφεσίων πόλει πρωτευούση τῆς Ασίας περὶ τῶν Ἰου-
δαίων. — 'H δὲ ἐπιστολὴ τοῦτον περιεῖχε τὸν τρόπον.
(9, « Ἐπὶ πρυτάνεως Ἀρτέμωνος Ληναιῶνος
« πρώτη, Δολοθέλλας αὐτοχράτωρ ᾿Εφεσίων βουλῇ

APXAIOAOT[AX BIBA. IA. ΚΕΦ. I.

[15,—74]

« et coisul, quum edicto vetaret ullas in urbe coitiones la.
« beri , solum iste ne fierent, simulque ne pecuniam co-
« ferrent aut convivia agitarent, non interdixit ; simililer
« el ego, alias coitiones prohibens, illis solis permilto εἰ
« patriis moribus et institutis congregari et in eo per
« &tere. Quare bonum factum erit ut vos eliam, si quil
« contra amicos nostros et socios edixeritis, id abrogalum
« eatis, propter illorum erga nos merifa el benevole.
« liam. » |

9. Post mortem autem C. Ciosaris, M. Anlonius et P.
Dolabella consules senatum convocabant, et introdeci
Hyrcani legatis , deillorum postulatis retulerunt, et amiaUs
fedus cum eis fecerunt : el omnia illis concedi senalus
decrevit , quaecunque impetrare voluerunt. —Appono autem
etiam decretum , ut demonstrationem eorum qua dicantur
ad manus habeant lectores hujus historie. Eral vere
tale.

10. Senatusconsultum ex serario descriptum οἱ labalis
publicis quaestoriis, Quinto Rutilio C. Cornelio quistori-
bus urbanis, tabula secunda et ex primis. « Ante diem ter |
« tium idus Apriles in tede Concordim scribendo adíuerul
« Lucius Calpurnius fribu Menenia Piso, Servius Papinius
« Lemonia Potitus, Caius Caninius Terentima Rebilius,
« Publius Tídetius, Lucius Apulinus Lucii filius Serzia, '
« Flavius Lucii f/ius Lemonia, Publius Platius Pub:
« filius Papiria, Marcus Acilius Marci £litts Maecia , Lucius
« Erucius Lucii filius Stellatina, Marcus Quintius Marti
« filius Pollia Plancillus, Publius Serius. Publius Doàa-
« bella , Marcus Antonius consules verba fecerunt. In qui
« bus rebus senatusconsnito Caius Cesar pro Judzis de- '
« crevit, neque ante curavit in serarium deferri, de lis
« placet nobis fieri , sicut etiam Publio Dolabella et Maro
« Antonio consulibus visum fuit, et deferre ista in tabulas,
« et ad quaestores urbanos, ut et ipsis cur sit ea in abi-
« lis duplicibus reponere, Factum est ante diem quintum
« idus Februarias apud edem Concordim. Legati aule
« ab Hyrcano pontifice erant isti : Lysimachus Pausania
« filius, Alexander Theodori, Patroclus Chzres, Joni
« lhas Onia. »

11. Sed et ad Dolabellam , qui tunc Asiz preenat, ΗΠ’
canus unum ex his legalis misit, obsecrans ut dimitlere
Judeos a militia, et servaret eis patria instituta , sinere
que ex illis vitam agere. Dolabella vero post acctpós
ab Hyrcano literas, nulla adhibita deliberatione, 8
omnibus Asiaticis epistolam misit, tum etiam Ephesiorua
urhi, quz prima erat Asie, de Judwis. Atque epistol
illa erat hoc exemplo.

12. « Prytane Artemone, die primo Lenzeonis, Dolabelà
« imperator senatui Ephesiorum et magistratibus εἰ popa

(ε32,623.)

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. X.

[708,709.] 547

« χαὶ ἄρχουσι xal δήμῳ χαίρειν, ᾿Αλέξανδρος Θεο- | « salutem. — Alexander Theodori filins, legatus Hyrcani,

«δώρου, ToscÓeut!e Ὑρχανοῦ TOU Ἀλεξάνδρου υἱοῦ
« ἀρχιερέοις xat ἐθνάρχου τῶν Ἰουδαίων, ἐνεφάνισέ μοι
« περὶ τοῦ μὴ δύνασθαι στρατεύεσθαι τοὺς πολίτας αὐὖ-
« τοῦ, διὰ τὸ μήτε ὅπλα βαστάζει δύνασθαι μήτε
«ὁδοιπορεῖν αὐτοὺς ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν σαδδάτων,
« αὐτε τροφῶν τῶν πατρίων xal συνήθων κατ᾽ αὐτοὺς
«εὐπορεῖν. ᾿Εγώ τε οὖν αὐτοῖς, καθὼς καὶ οἵ πρὸ
« ἐμοῦ ἡγεμκόνες, δίδωμι τὴν ἀστρατείαν, xal συγγμωρῶ
" «χρῆσθαι τοῖς πατρίοις ἐθισμοῖς ἱερῶν ἕνεκα καὶ ἁγίων
« συναγομένοις,, καθὼς αὐτοῖς νόμιμον, xal τῶν πρὸς
ε τὰς θυσίας ἀφαιρεμάτων. ὑμᾶς τε βούλομαι ταῦτα
« τρᾶψαι χατὰ πόλεις. »
ι΄. Καὶ ταῦτα μὲν Δολοδέλλας Ὑρχανοῦ πρεσύευ-
! φαμένου πρὸς αὐτὸν ἐχαρίσατο τοῖς ἡμετέροις. « Λεύχιος
. δὲ Λέντλος ὕπατος εἶπε" Πολίτας Ρωμαίων ᾿Ιουδαίους,
« ἱερὰ Ἰουδαϊκὰ ἔχοντας καὶ ποιοῦντας ἐν ᾿Εφέσῳ, πρὸ
«τοῦ βήματος δεισιδαιμονίας ἕνεχα στρατείας ἀπέλυσα,
« πρὸ δώδεκα χαλανδῶν ᾿Οχτωδρίων, Λευκίῳ Λέντλῳ,
? « ['ato Μαρχέλλῳ ὑπάτοις. Παρῆσαν Τίτος Ἄππιος
« Τίτου υἱὸς Βάλγως "Ooacía πρεσθευτὴς, Τίτος Τόγ-
« qux Τίτου υἱὸς Κροστομίνα, Koivroc “Ραίσιος Kotv-
«του, Τίτος Πομπήϊος Τίτου Λογγῖνος, Γάϊος Σερουί-
«λιος Γαΐου ἹΓηρηντίνα Βράχχος χιλίαρχος, Πόπλιος
δι Κλούσιος Ποπλίου Οὐετωρία Γάλλος, [Γάϊος Σέντιος
« Γαΐου * * υἱὸς Σαδατίνα. Τίτος Ἄππιος Τίτου
« υἱὸς Βόλδος, πρεσδευτὴς χαὶ ἀντιστράτηγος, ᾿Εφεσίων
« ἄρχουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν. Ἰουδαίους τοὺς ἐν τῇ
« Ἀσίᾳ Λούχιος Λέντλος ὕπατος, ἐμοῦ ἐντυγχάνοντος
W« ὑπὲρ αὐτῶν, ἀπέλυσε τῆς στρατείας. Αἰτησάμενος
« δὲ μετὰ ταῦτα καὶ παρὰ Φανίου τοῦ ἀντιστρατήγου
« xs παρὰ Λευχίου 'Avwoviou τοῦ ἀντιταμίου ἐπέτυ--
εχον, ὑμᾶς τε βούλομαι φροντίσαι ἵνα μή τις διενο-
« 153. »
5 ιδ΄. ΨΉΦΙΣΜΑ AHAIQN. « ᾿Επὶ ἄρχοντος Βοιωτοῦ
« μηνὸς Θαργηλιῶνος εἰχοστῇ χρηματισμὸς στρατηγῶν.
* Mépxoc Πείσων πρεσόευτὴς, ἐνδημῶν ἐν τῇ πόλει
ἡμῶν͵, ὁ xal τεταγμένος ἐπὶ τῆς στρατολογίας., προσ-
«χαλεσάμενος ἡμᾶς xal ἱκανοὺς τῶν πολιτῶν, προσέ-
4 «ταῖεν ἵνα, εἴ τινες Ἰουδαῖοι πολῖται Ρωμαίων, τού-
* 5o μηδεὶς ἐνοχλῇ περὶ στρατείας͵ διὰ τὸ τὸν ὕπατον
« Κορνήλιον Λέντλον δεισιδαιμονίας ἕνεχα ἀπολελυχέ-
* Vu τοὺς Ἰουδαίους τῆς στρατείας. Διὸ πείθεσθαι
* ὑμᾶς δεῖ τῷ στρατηγῷ. » Ὅμοια δὲ τούτοις καὶ Σαρ-
t διανοὶ περὶ ἡμῶν ἐψηφίσαντο.
ες « ΓΑΙ͂ΟΣ ΦΑΝΙΟΣ Γαΐου voc , στρατηγὸς , ὅπα-
* 7X, Κῴων ἄρχουσι χαίρειν. Βούλομαι ὑμᾶς γνῶ-
* Yit ὅτι πρέσδεις ᾿Ιουδαίων μοι προσῆλθον, ἀξιοῦντες
"λαβεῖν τὰ ὑπὸ τῆς συγχλήτου δόγματα περὶ αὐτῶν
0 « γεγονότα, Ὑποτέταχται δὲ τὰ δεδογμένα. Ὑμᾶς
« θέλω φροντίσαι καὶ προνοῆσαι τῶν ἀνθρώπων χατὰ
«τὸ συγχλήτου δόγμα, ὅπως διὰ τῆς ὑμετέρας χώρας
* εἰς τὴν οἰκείαν ἀσφαλῶς ἀναχομισθῶσι. »
ιζ΄, « ΛΟΥΚΙ͂ΟΣ AENTAOZ ὕπατος λέγει, πολίτας

« Alexandri filii, pontificis Judaeorum οἱ ethnarchee, mihi
« significavit non posse populares suos militide nomen dare,
« idcirco quod nec arma ferre queant, nec iter illi facere
« diebus sabbatorum, neque cibos patrios et quibus con.
« Sueverant seorsum comparare. Propterea ego do illis,
« Sicul etiam magistratus, qui aute me fuerunt, immuni-
« fatem a militia, permittoque ut utantur patriis institutis ,
« quum propter aacra et res divinas ex more suo congre-
« guntur, et ad oblationes in sacrificia faciendas , et voa volo
« literas de istis per urbes singulas dimittendas curare. »

13. Et hec quidem Dolabella, quum Hyrcanus ad eum
legatos misisset, gratificatus est nostris. « Lucius vero
« Lentelus consul dixit : Cives Romanos Judaeos, sacra
« Judaica habentes iisque operantes iu urbe Epheso, pro
« Lribunali religionis ergo ab militia dimisi , ante diem duo-
« decimum calendas Octobres, Lucio Lentulo, Caio Marcello
« consulibus. — Affuerunt Titus Appius Titi filius Balgus
« Horatia legatus, Titus Tongius Titi filius Crustumina,
« Quintus Rasius Quinti filius , Titus Pompejus Titi ftus
« Longinus , Caius Servilius Caii fi/ius Terentina Bracchus
« tribunus militam, Publius Clusius Publii fliws Veturia
« Gallus, Caius Sentius Caii * * (ilius Sabatipa. Tilus
« Appius Titi filius Bulbus , legatus et proprztor, Ephesio-
« rum magistratibus, senatui, populo salutem. — Judeeos
« qui in Asia sunt Lucius Lentulus consul, me pro illis
« intercedente , dimisit ἃ militia. Postea autem quum idem
« petiissem a Fannio proprsetore et a Lucio Antonio pro-
« questore, íd ipsum impetravi, vosque volo curare ne
« quis molestiam creet. »

14. DECRETUM DELIORUDX. « Archonte ΒΟαοῖο mensis Thar-
« gelionis die vigesimo responsum pratorum. Marcus
« Piso legatus, quum in urbe nostra ageret, praeessetque de-
« lectui habendo, nobis multisque civium advocatis impe-
« ravit, si qui Judzí cives Romani essen/, eos ne quis
« vexaret propter militiam , idcirco, quod consul Corne-
« lius Lentulus religionis ergo Judzos a militia dimiserit.
« Quam ob causam vos oportet pretori obtemperare. »
Similía autem his eliam Sardiani de nobis decreverunt.

15. « CATUS FANNIUS Caii filius, imperator, consul, Coo-
«rum magistratibus salutem. "Volo vos scire, legatos
« Judeeorum ad me accessisse, orantes ut acciperent decreta
« senatus de ipsis facla. Ea vero consulta subjuncta sunt.
« Vos volo ex senatusconsulti sententía his hominibus
« curam adhibere el prospicere ut per regionem vestram
« secure in suam revehantur. »

16. « LuciU$ LENTULUS consul dicit, cives Romanos Ju -

3b.

$48 (e33,624.)

« 'Popatov Ἰουδαίους, οἵτινές uot ἱερὰ ἔχειν xat ποιεῖν
« Ἰουδαϊχὰ ἐν ᾿Εφίσω ἐδόχουν, δεισιδαιμονίας ἕνεχα
« ἀπέλυσα. Τοῦτο ἐγένετο πρὸ δεχατριῶν χαλανδῶν
« ᾽Οχτωύρίων. »
δ ιζ΄, « ΛΟΥΚΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μάρχου υἱὸς, ἀντιτα-
« μίας xai ἀντιστράτηγος, Σαρδιανῶν ἄρχουσι, βουλῇ,
« δήμῳ χαίρειν. Ἰ[ουδαῖοι πολῖται ἡμέτεροι προσελ-
« θόντες μοι ἐπέδειξαν ἑαυτοὺς σύνοδον ἔχειν ἰδίαν χατὰ
« τοὺς πατρίους νόμους ἀπ᾽ ἀρχῆς xat τόπον ἴδιον, ἐν
10 « ᾧ τά τε πράγυατα xol τὰς πρὸς ἀλλήλους ἀντιλο-
« γίας χρίνουσι’ τοῦτό τε αἰτησαμένοις ἵν᾽ ἐξῇ αὐτοῖς
« ποιεῖν, τηρῆσαι xat ἐπιτρέψαι ἔχρινα. »
ιη΄. « MAPKOZ IIOIIAIOZ ὃ Σπουρίου υἱὸς xal Μάρ--
x xo; Μάρχου xai Ποπλίου υἱὸς Λούχιος λέγουσι.
15 « Λέντλῳ τῷ ἀνθυπάτῳ προσελθόντες ἐδιδάξαμεν αὐτὸν
« περὶ ὧν Δωσίθεος Κλεοπατρίδου ᾿Αλεξανδρεὺς λόγους
« ἐποιήσατο, ὅπως πολίτας Ρωμαίων ᾿Ιουδαίους ἱερὰ
« ἸΙουδαϊχὰ ποιεῖν εἰωθότας, ἂν αὐτῷ φανῇ, δεισιδαι-
« μονίας ἕνεκα ἀπολύση xal ἀπέλυσε πρὸ δεκατριῶν
20 « χαλανδῶν ᾿Οχτωύδρίων. »
ιϑ΄. « KYINTIAIQ Λευχίῳ Λέντλῳ, Γαΐῳ Μαρχέλλῳ
« ὑπάτοις. Παρῆσαν Τίτος Ἄππιος Τίτου υἱὸς Βάλ-
« ὅος Ὃ» ρατίᾳ πρεσδευτὴς, Τ ἴτος Τόγγιος Κροστομίνα,
« Κόϊντος Ραίσιος Kotvrou, Τίτος Πήϊος Τίτου υἱὸς,
:35 « Κορνήλιος Λογγῖνος, Γάϊος Σερουΐλιος Γαΐου Τηρην-
« τίνα Βράχχος χιλίαρχος, Πόπλιος Κλούσιος Ποπλίου
« υἱὸς Οὐετωρίᾳ Γάλλος, E'dio; Τεύτισς Γαίου Αἰμι-
« λίᾳ χιλίαρχος, Σέξτος ᾿Ατίλιος Σέξτου υἱὸς Αἰσομία
« Σέσρανος, Γαῖΐος Πομπήϊος Γαΐου υἱὸς Za6ativa,
-30 « Τίτος Ἄππιος Ἡ του Μένανδρος, Πόπλιος Σερουΐλιος
« Ποπλίου υἱὸς Στράῤων, Λεύχιος Πάχχιος Λευχίου
«'Κολλίνα Καπίτων, Αὖλος Φούριος Αὔλου υἱὸς Τέρ-
«τιος, Ἄππιος Μηνᾶς. "Exi τούτων 6 Λέντλος δό-
« qux ἐξήνεγχε᾽ πολίτας Ρωμαίων Ἰουδαίους, οἵτινες
-85 « ἱερὰ Ἰουδαϊχὰ ποιεῖν εἰώθασιν ἐν ᾿Ἐφέσῳ, πρὸ τοῦ
« βήματος δεισιδαιμονίας ἕνεκα ἀπέλυσα. »
x'. « ΛΑΟΔΙΚΕΩΝ ἄρχοντες Γαΐῳ “ΡῬαδιλίῳ Γαΐου
« υἱῷ ὑπάτῳ χαίρειν. Σώπατρος Ὑρκανοῦ τοῦ ἀρχιε-
« ρέως πρεσδευτὴς ἐπέδωχεν ἡμῖν τὴν παρὰ σοῦ ἐπι-
40 «'στολὴν, δι’ ἧς ἐδήλου ἡμῖν παρ᾽ Ὑρχανοῦ τοῦ '[ou-
« δαίων ἀρχιερέως ἐληλυθότας τινὰς γράμματα χομίσαι
« περὶ τοῦ ἔθνους αὐτῶν γεγραμμένα, ἵνα τὰ σάδδατα
« τοῖς Ἰουδαίοις ἐξῇ xal τὰ λοιπὰ ἱερὰ ἐπιτελεῖν κατὰ
« τοὺς πατρίους νόμους, ὅπως τε μηδεὶς αὐτοῖς ἐπιτάσ-
45 « σὴ) διὰ τὸ φίλους αὐτοὺς ἡμετέρους εἶναι καὶ συμ-
4 μάχους, ἀδικήσῃ τε μηδεὶς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμετέρα
« ἐπαρχία, ὡς Τραλλιανῶν τε ἀντειπόντων χατὰ
« πρόσωπον μὴ ἀρέσχεσθαι τοῖς περὶ αὐτῶν δεδογμέ-
« νοῖς ἐπέταξας ταῦτα οὕτω γίνεσθαι: παραχεχλῇσθαι
60 « δέ γε, ὥστε xol ἡμῖν ταῦτα γράψαι περὶ αὐτῶν.
^ « Ἡμεῖς οὖν, χαταχολουθοῦντες τοῖς ἐπεσταλμένοις
« ὑπὸ σοῦ, τήν τε ἐπιστολὴν τὴν ἀποδοθεῖσαν ἐδεξά--
« μεθα xal χατεχωρίσαμεν eic τὰ δημόσια ἡμῶν γράμ-

APXAIOAOTIAX BIBA. ΙΔ. KE. I.

- D τι.
« dz:eos, qui mihi videbantur sacra habere et colere Judai:
« in urbe Epheso, religionis ergo dimisi. Id factum ex
« ante diem tertium decimum calendas Octobres. »

17. « LUCIUS ANTONIUS Marci filius, proqueestor et pre-
« praetor, Sardianorum magistratibus, senatui, populo
« salutem. Judzi cives nostri, quum ad me accessissent ,
« ostenderunt, se suos habere cetus ex legibus patriis jam
« inde ab initio, e&t locum proprium, ia quo de negotiis et
« Conlroversiis inter ipsos ortis judicium ferunt : quumque
« ἃ me peliissent ut id ipsis (acere liceret, eadem illis ser-
« vari permiltique decrevi. »

18. « maRCUS PUBLIUS Spurii filius et Marcus Marci et.

« Publii filius Lucius dicunt. Quum Lentulum proconsulm

« adiissemus, illum edocuimus, de quibus rebus Dositheus

« Cleopatridze filius, Alexandrinus, verba fecit, ut Judas
« cives Romanos sacra Judaica celebrare solitos , si quiden
« ei videretur, religionis ergo dimitteret; et dimisit anle
« diem tertium decimum calendas Octobres. » -

19. « quivTiL) Lucio Lentulo, Caio Marcello consa
« libus. Aderant Titus Appius Titi filius Balbus Horatia
«legatus, Titus Tongius Crustumina, Quintus Russ
« Quinti fius , Titus Pompejus Titi filius , Cornelios Lon-
« ginus, Caius Servilius Caii filius Terentina Bracchu:
« tribunus militum, Publius Clusius Publii filius Vetnria
« Gallus, Caius Teutius Cali filius Emilia tribunus mili-
« lum, Sextus Atilius Sexti filius /Esquilina Serranus,
« Cains Pompejus Caii filius Sabatina, Titus Appius Titi
« filius Menander, Publius Servilius Publii filius Strabo,
« Lucius Paccius Lucii flius Collina Capito , Aulus Furius
« Aulí filius Tertius, Appius Menas. His praesentibus Len-
« tulus decretum pronunciavit : Judaeos cives Romano;,
« qui sacra Judaica facere consueverunt in urbe Epheso,
« pro tribunali religionis ergo dimisi. »

20. « LAODICENSIUM magistratus Caio Rabilio Caii filio
« consuli salutem. Sopater Hyrcani pontificis legatus red.

« didit nobis a te epistolam , qua significabat nobis, ab

« Hyrcano Jud:zeorum pontifice quosdam profectos attulisse

« literas de gente ipsorum scriptas , ut sabbata Judseis lice-
« ret ac reliqua sacra peragere ex patriis legibus, et nt
« nullus eis imperet, quia amici nostri sunt et socii, at
«:Bemo eos injuria afficiat in nostra provincia, utpote qui
« et Trallianis coram contradicentibus non placere hzc
« de illis decreta, imperaris illa aic fieri : sed insuper hoc
« 86 rogatum esse, ut nohis quoque isla de illis ecriberes
« Nos igitur, preceptis tuis obsequentes, epistolam tradi-

« tam accepimus et in publicas nostras tabulas reposuimus;

(esee)

« ματα’ xal περὶ τῶν ἄλλων ὧν ἐπέσταλχας προνοήσο-
«εν ὥστε μηδὲν μεμφθῆναι. »
χα΄. « ΠΟΠΑΙΟΣ Σερουΐλιος Ποπλίου υἱὸς Γάλθδας
. ἀνθύπατος Μιλησίων ἄρχουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν.
« Πρύτανις Ἑρμοῦ υἱὸς, πολίτης ὑμέτερος, προσελθών
« uot ἐν Τράλλεσιν ἄγοντι τὸν ἀγόραιον, ἐδήλου παρὰ
« τὴν ἡμετέραν γνώμην Ἰουδαίοις ὑμᾶς προσφέρεσθαι,
« xai χωλύειν αὐτοὺς τά τε σάδδατα ἄγειν xal τὰ ἱερὰ
«τὰ πάτρια τελεῖν xal τοὺς χαρποὺς μεταχειρίζεσθαι,
p «χαδὼς ἔδος ἐστὶν αὐτοῖς, αὐτόν τε χατὰ τοὺς νόμους
« τεθεικέναι τὸ ψήφισμα, Βούλομαι οὖν ὑμᾶς εἰδέναι
* ὅτι ἀχούσας ἐγὼ λόγων ἐξ ἀντιχαταστάσεως γενομέ-
«νῶν ἐπέχρινα μὴ χωλύεσθαι ᾿Ἰουδαίους τοῖς αὑτῶν
«ἔθεσι χρῆσθαι. »
b x6. VHéIZMA IIEPCTAMHNON. « ᾽πὶ πρυτάνεως
« Κρατίππου, Δαισίου πρώτη, γνώμη στρατηγῶν. ᾿Επεὶ
« οἱ ἹΡωμαῖοι χαταχολουθοῦντες τῇ τῶν προγόνων ἀγω-
* YT τοὺς ὑπὲρ τῆς xot? ἁπάντων ἀνθρώπων ἀσφα-
« λείας χινδύνους ἀναδέμονται, xoi φιλοτιμοῦνται τοὺς
Ὁ « συμμάχους καὶ φίλους ἐν εὐδαιμονίᾳ καὶ βεβαία χα-
«ταστῆσαι εἰρήνη, πέμψαντος πρὸς αὐτοὺς τοῦ ἔθνους
« τῶν Ιουδαίων καὶ Ὑρχανοῦ τοῦ ἀρχιερέως αὐτῶν
« πρέσθεις͵ Στράτωνα Θεοδότου, Ἀπολλώνιον ᾿Αλεξάν-
« ópou, Αἰνείαν Ἀντιπάτρου, Ἀριστόθουλον Ἀμύντου,
$$ * Σωσίπατρον Φιλίππου, ἄνδρας χαλοὺς χἀγαθοὺς, x«l
e περὶ τῶν χατὰ μέρη ἐμφανισάντων, ἐδογμάτισεν ἡ
« σύγχλητος, περὶ ὧν ἐποιήσαντο τοὺς λόγους, ὅπως
* μηδὲν ἀδιχῇ ᾿Αντίοχος 6 βασιλεὺς Ἀντιόχου υἱὸς "Tov-
« δαίους συμμάχους Ῥωμαίων, ὅπως τε φρούρια xal
y « λιμένας xai χώραν, xal εἴ τι ἄλλο ἀφείλετο αὐτῶν,
* ἀποδοθῇ, xal ἐξῇ αὐτῶν Ex τῶν λιμένων ἐξάγειν, ἵνα
« τε μηδεὶς ἀτελὴς ἦ τῆς Ἰουδαίων χώρας 9 τῶν λιμέ-
«γων αὐτῶν ἐξάγων βασιλεὺς 9) δῆμος, ἢ μόνος Πτολε-
« μαῖος ὁ Ἀλεξανδρέων βασιλεὺς, διὰ τὸ εἶναι σύμμαχος
3 «ἡμέτερος xal φίλος, καὶ τὴν ἐν ᾿Ιόπη δὲ φρουρὰν ἐχθα-
« λεῖν, χαϑὼς ἐδεήθησαν, τῆς τε βουλῆς ἡμῶν Λούχιος
* Πέττιος ἀνὴρ καλὸς κἀγαθὸς προσέταξεν, ἵνα φροντί-
«σώμεν ταῦτα οὕτω γίνεσθαι, χαθὼς fj σύγχλητος ἐδο-
εὐμάτισε, προνοῆσαί τε τῆς ἀσφαλοῦς εἰς οἶχον τῶν
(o « πρεσδευτῶν ἀναχομιδῇς. ᾿Ἀπεδεξάμεθα δὲ xal εἷς τὴν
€ βουλὴν xal τὴν ἐχχλησίαν τὸν Θεόδωρον, ἐπιλαδόντες
«τε τὴν ἐπιστολὴν παρ᾽ αὐτοῦ xal τὸ τῆς συγχλήτου δό-
* T2, καὶ ποιησαμένου μετὰ πολλῆς σπουδῆς αὐτοῦ
«λόγους, καὶ τὴν Ὑρκανοῦ ἐμφανίσαντος ἀρετὴν xal
(ὁ « μεγαλοψυχίαν, καὶ ὅτι χοινῇ πάντας εὐεργετεῖ xal
«xw ἰδίαν τοὺς πρὸς αὐτὸν ἀφιχνουμένους, τά τε
* γράμματα εἷς τὰ δημόσια ἡμῶν ἀπεθέμεθα, xal αὖ-
«τοὶ πάντα ποιεῖν ὑπὲρ Ἰουδαίων, σύμμαχοι ὄντες
«Ῥωμαίων, κατὰ τῆς συγκλήτου δόγμα ἐψηφισάμεθα.
01 Ἐδεήθη δὲ xal 6 Θεόδωρος, 6 τὴν ἐπιστολὴν fuv
« ἀποδοὺς, τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν, ἵνα πέμψωσι
« πρὸς Ὑρχανὸν τὸ ἀντίγραφον τοῦ ψηφίσματος, καὶ
* πρέσθεις δηλώσοντας τὴν τοῦ ἡμετέρου δήμου σπου-
« δὴν, χαὶ παραχαλέσοντας συντηρεῖν xai αὔξειν αὐτῶν

ANTIQ. JUD. LIB. xIV. CAP. X.

[11,7:13.] 549
« el cetera quie in mandatis dedisti, nobis cura erunt , ne-
« quid reprehendatur. »

21. « PuBLIUS Servilius Publii filius Galba proconsul;
« Milesiorum magistratibus, senatui et populo salutem.
« Prytanis Hermes filius civis vester, quum ad me venisset
« in urbe Trallibus, ubi conventum agebam , significabat
« vos prazeter sententíam nostram tractare Judaeos , et pro-
« hibere illos tum sabbata celebrare , tum sacra patria face-
« re, et fructus pro sua consuetudine administrare , ipsum-
« que se ex legibus auctorem fuisse hujus decreti. Volo
« lgitur vos scire, me, verbis auditis quz ultro citroque
« habita sunt, decrevisse, non prohibendos esse Judsos
« uti suis moribus. »

22. DECRETUM PERGAMENORUM. « Prytane Cratippo, primo
« Deesii mensis die, decrelum praetorum. Quoniam Roma-
« ni, majorum institutis obsequentes, pericula pro com-
« muni omnium hominum securitate suscipiunt, et certa-
« tim id agunt ut socios amicosque in felicitate et firma
« pace constituant , quum ad illos misisset natio Judzeorum
« et Hyrcanus eorundem pontifex legatos , Stratonem Theo-
« doti, Apollonium Alexandri, Anean Antipatri, Aristo-

« bulum Amyntie, Sosipatrum Pbilippi KJios, viros bonos.

« e£ probos, atque hi singulaquseque negotia significassent,
« decrevit senatus, de quibus rebus verba fecerunt,
« De qua injuria Antiochus rex Antiochi filius Judzeos so-
« cios Romanorum aíficiat, utque presidia et portus et
« regionem et si quid aliud ab eis abstulit, id reddatur,
« atque liceat ex portubus exportare, et ne quis sine vecti-
« galibus ex Judeorum regione aut ex portubus eorum
« quidquam exportet , sive rex sive populus , praeter solum
« Ptolemszeum Alexandrinorum regem, quia est socius noster
« et amicus; immo et praesidium quod est Jope expellenduin
« esse, sicuti petiverunt, et senatus nostri Lucius Pettius,
4 vir bonus ef probus, mandavit, ut nobis cura essct illa
« ita fieri quemadmodum senatus decrevit, atque provide-
« remus ut legati in patriam salvi et incolumes redeant,
« Quin etíam admisimus in senatum et in concionem Theo-
« dorum, quumque ab ipso epistolam accepissemus et sena-
« tusconsultum, atque ipse magno studio verba fecisset , et
« virtutem Hyrcani declarasset ac magpanimitatem, quod
« tam communiter universos quam privatim singulos, qui
« ad ipsum veniunt, beneflclis afficiat, ideo et literas in
« publicis tabulariis nostrís deposuimus, et nos quoque
«ipsi, utpote Romanorum socii, omnia etiam Judemis
« preestare ex senatusconsulto decrevimus. Insuper Theo-
« dorus, qui epistolam nobis reddidit, preetores nostros
« rogavit ut mitterent Hyrcano exemplum decreti, et
« legatos qui populi nostri studium significarent, et horta-

« rentur ad conservandam augendamque ipsorum erga noa

/

$50 (625,026.)

« τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλίαν, xal ἀγαθοῦ τινος αἴτιον γίνε-
e σθαι, ὡς ἀυοιθάς τε τὰς προσηκούσας ἀποληψόμενον,
« μεμνημένον τε ὡς καὶ ἐν τοῖς χατὰ ᾿Αὔραμον χαι-
« ροῖς, ὃς ἦν πάντων "E6paíemw πατὴρ,, ol πρόγονοι
n^ ἡμῶν ἦσαν αὐτοῖς φίλοι, χαθὼς ἐν τοῖς δυμμοσίοις
« εὑρίσχομεν γράμμασι. »
χγ΄. ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΔΙΚΑΡΝΑΣΣΕΩΝ. « ᾽πὶ ἱερέως Μέ-
« μνονος τοῦ Ὀρεστείδου, κατὰ δὲ ποίησιν Εὐωνύμου,
« ᾿Ανθεστηριῶνος ... ἔδοξε τῷ δήμῳ, εἰσηγησχιένου
yo « Μάρχου ᾿λλεξάνδρου. ᾿Επεὶ τὸ πρὸς τὸ θεῖον εὐσεδὲς
« xat ὅσιον ἐν ἅπαντι χαιρῷ διὰ σπουδῆς ἔχοιεν, xavaxo-
« λουθοῦντες τῷ δήμῳ τῶν Ρωμαίων πάντων ἀνθρώπων
« ὄντι εὐεργέτῃ, καὶ οἷς περὶ τῆς Ἰουδαίων φιλίας καὶ
« συμμαχίας πρὸς τὴν πόλιν ἔγραψεν, ὅπως συντελῶν -
)5 « cat αὐτοῖς αἱ εἰς τὸν Θεὸν ἱεροποιίαι χαὶ ἑορταὶ at
« εἰθισμέναι xat σύνοδοι" δέδοχται ἡμῖν Ιουδαίων τοὺς
« βουλομένους ἄνδρας τε xal γυναῖχας τά τε σάδύατα
« ἄγειν xai τὰ ἱερὰ συντελεῖν χατὰ τοὺς ᾿Ιουδαξχοὺς
« νόμους, χαὶ τὰς προσευχὰς ποιεῖσθαι πρὸς τῇ θαλάσσῃ
40 * χατὰ τὸ πάτριον ἔθος, ἂν δέ τις χωλύση 3 ἄρχων 7|
« ἰδιώτης, τῷδε τῷ ζημιώματι ὑπεύθυνος ἔστω xat ὀφει-
« λέτω τῇ πόλει. »
χδ΄, ΨΉΦΙΣΜΑ ZAPAIANQN. « ᾿Ἔδοξε τῇ βουλῇ xat
« τῷ δήμῳ, στρατηγῶν εἰσηγησαμένων. — "Exe οἱ χα-
qs * τοιχοῦντες ἡμῶν ἐν τῇ πόλει Ἰουδαῖοι πολῖται, πολλὰ
« χαὶ μεγάλα φιλάνθρωπα ἐσχηχότες διὰ παντὸς ὑπὸ
« τοῦ δήμου, xol νῦν εἰσελθόντες ἐπὶ τὴν βουλὴν χαὶ
« τὸν δῆμον παρεχάλεσαν, ἀποχαθισταμένων αὐτοῖς τῶν
« νόμων xai τῆς ἐλευθερίας ὑπὸ τῆς συγχλήτου καὶ τοῦ
3o « δήμου τοῦ Ῥωμαίων, ἵνα χατὰ τὰ νομιζόμενα ἔθη
« συνάγωνται, χαὶ μὴ διαδιχχζώμεθα πρὸς αὐτοὺς,
« δοθῇ τε αὐτοῖς xai τόπος. εἷς ὃν συλλεγόμενοι μετὰ
« γυναιχῶν χαὶ τέχνων ἐπιτελοῖεν τὰς πατρίους εὐχὰς
« xal θυσίας τῷ Θεῷ δέδοκται οὖν τῇ βουλῇ χαὶ τῷ
35 « δήμῳ συγχεχωρῆσθαι αὐτοῖς συνερχομένοις ἐν ταῖς
« προαποδεδειγμέναις ἡμέραις πράσσειν τὰ χατὰ τοὺς
« αὐτῶν νόμους, ἀφορισθῆναι δ᾽ αὐτοῖς χαὶ τόπον ὑπὸ
« τῶν στρατηγῶν εἷς οἰχοδομίαν xat οἴχησιν αὐτῶν, ὃν
« ἂν ὑπολάδωσι πρὸς τοῦτ᾽ ἐπιτήδειον, ὅπως τε τοῖς τῆς
40 « πόλεως ἀγορανόμοις ἐπιμελὲς 7 xai τὰ ἐχείνοις πρὸς
« τροφὴν ἐπιτήδεια ποιεῖν εἰσάγεσθαι. »
χε’, ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΦΕΣΙΩΝ. « Ἐπὶ πρυτάνεως Mavo-
« φίλου, μηνὸς ᾿Δρτεμισίου τῇ προτέρᾳ, ἔδοξε τῷ δήμῳ.
« Νικάνωρ Εὐφήμου εἶπεν, εἰσηγησαμένων τῶν στρα-
45 « τηγῶν. ᾿Ἐπεὶ ἐντυχόντων τῶν ἐν τῇ πόλει ᾿ξουδαίων
« Μάρχῳ ᾿ἸΙουλίῳ Πουπηΐῳ υἱῷ Βρούτου ἀνθυπάτῳ,
« ὅπως ἄγωσι τὰ σάῤδατα, καὶ πάντα ποιῶσι χατὰ τὰ
« πάτρια αὐτῶν ἔθη, μηδενὸς αὐτοῖς ἐμποδὼν γινομέ-
50 * YOU, ὃ στρατηγὸς συνεχώρησε" δέδοχται τῇ βουλῇ xal
« τῷ δήμῳ, τοῦ πράγαχτος Ῥωμαίοις ἀνήχοντος, μη-
« δένα χωλύεσθαι παρατηρεῖν τὴν τῶν σαῤῥάτων ἧμέ-
« Qxv, μηδὲ πράσσεσθαι ἐπιτίμιον, ἐπιτετράφθαι δ᾽ αὐὖ-
« τοῖς πάντα ποιεῖν χατὰ τοὺς ἰδίους αὐτῶν νόμους. »
χς΄. Πολλὰ μὲν οὖν ἐστ! χαὶ ἄλλα τῇ συγχλήτῳ

APXAIOAOTIAZ BIBA. Δ. ΚΕΦ. ἢ

[1τ12-.}

« amicitiam, et ad novum aliquod beneficium conferendum,
« ut qui debitam gratiam meritamque consequaturi sint,
« meminerintque quemadmodum etiam Abrami tempor
« bus, qui pater erat omnium Hebrzorum , majores nostri
« fuerint illis amici, prout in acta publica relatum inven?
«e mus. ὦ

23. DECRETUM HALICARNASSENSIUM. « Sacerdote Memnone
« Orestid:ze filio et per adoptionem Euonymi, Anthesterie
« nis die . . . placuit populo, relatione facta a Marco Ale
« xandro. Quoniam pietatem erga Deum et religionem
« omni lempore studiose colimus , vestigiis sequentes popu-
« jum Romanum de hominibus omnibus bene mereutem, el
« respicientes ad ea quz de Judaeorum amicitia et socielate
« ad urbem scripserunt, ut illis liceat Dei sacris operari,
« fesla solennia et ceetus celebrare, nobis placuit ut jus po-
« testatemque habeant Judeeorum quicunque volunt, sive
« viri sive mulieres, tum sabbata observandi, tum sacra
« peragendi ex legibus Judaicis, et preces faciendi ad mare
« pro more patrio; quod si quis quidquam eos impedieril,
« vel magistratus vel privatus, hoc mulcta esto el urli
« debeto. »

24. DECRETUM SARBMANORUX. « Visum est senatui et po-
« pulo, relatione facta a praetoribus. Quoniam cives Ju-
« dei urbem hanc nostram incolentes multis magnisque
« à populo per omne tempus eumulati fuerunt. beneficiis,
« el nune ingressà ad senatum et populum ohsecrarunt,
« restitutis ipsis legibus et libertate a senatu et populo Ro
« mano, ut more rituque a legibus praescripto catus agi
« tent, et nullam ipsis contcoversiam moveanius, locus quo-
« que ipsis assignetur , in quo congregatis cum uxoribus ei
« liberis liceat patrias preces et sacra [Deo facere ; placutt
« igitur senatui el populo, ut illis concessum sit diebus pra
« Blitutis convenire, et perfungi omnibus prout Jeges ipso-
» rum postulant, insuper ut locus etiam iis eximalur a pra*
α foribus ad zdificandum et habitationem ipsorum , quem
«ad id accommodatum exislimaverint, utque aedilibus
« urbanis cure sit , etiam illa importare quae ad victui ipsis
« idonea habeantur. »

25. DECRETUM EPHESIORUM. « Prytane Menophilo, die
« prime mensis Artemisii, placitum est populo. Nicauor
« Euphemi filius dixit, relatione a praetoribus facta. Quo-
« níam Judseis qui in urbe suat, Marco Julio Pompejo Brub
« filio proconsule eompellato , ut liceret ipsis sabbata obser
« vare, e omnia facereex patriis institutis suis, nemioe eo«
« quidquam impediente, hoc ipsum praetor concessit ; pla-
« Cuit senatui et populo, przsertim quum res ad Romanos
« pertineat, neminem prohiberi a die sabbatorum celebrando,
« peque mulciam exigendam esse, sed illis potestatem da-
« fum iri omnia ex propriis ipsorum legibus faciendi. »

26. Et multa quidem exstant et alia hujusmodi devieta à

(620,637.)

τοιαῦτα xat τοῖς αὐτοχράτορσι Ρωμαίων δόγματα πρὸς
ἩὙρχανὸν xal τὸ ἔθνος ἡμῶν γεγενημένα, xai πόλεσι
ψηφίσματα, xal γράμματα πρὸς ἑὰς τῶν ἡμετέρων
δικαίων ἐπιστολὰς ἀντιπεφωνημένα τοῖς ἡγεμόσι, περὶ
ὧν ἁπάντων ἐξ ὧν παρατιθέμεθα πιστεύειν τοῖς ἀνα-
| Νωσομένοις οὐ βασχάνως [ἡμῶν τὴν συγγραφὴν πά-
ρέστι. Ἐπεὶ γὰρ ἐναργῇ καὶ βλεπόμενα τεχμήρια
πιρεχόμεθα τῆς πρὸς “Ρωμαίους ἡμῖν φιλίας γενομέ-
viz, ἐπιδεικνύντες αὐτὰ χαλχαῖς στήλαις xal δέλτοις
ἐν τῷ Καπετωλίῳ μέχρι νῦν διαμένοντα χαὶ διαμε-
, νοῦντα, τὴν μὲν πάντων παράθεσιν, ὡς περιττήν τε
ἄμα χαὶ ἀτερπῆ, παρητησάμην,͵ οὐδένα δ᾽ οὕτως ἧγη-
σάμην σχαιὸν, ὃς οὐχὶ περὶ τῆς Ρωμαίων ἡμῖν πι-
στεύσῃ φιλίας, ὅτι ταύτην xal διὰ πλειόνων ἐπεδείξαντο
πρὸς ἡμᾶς δογμάτων, καὶ ἡμᾶς οὖχ ὑπολήψεται περὶ
jov εἶναί φαμεν ἀληθεύειν ἐξ ὧν ἐπιδείξαμεν, Τὴν
μὲν οὖν πρὸς Ῥωμαίους φιλίαν xal συμμαχίαν xa
ἐκείνους τοὺς χαιροὺς γενομένην δεδηλώχαμεν.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Συνέθη δ᾽ Gb τὸν αὐτὸν χαιρὸν ταραχθῆναι τὰ χατὰ

τὴν Συρίαν ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Βάσσος Καιχίλιος,
Wt, τῶν τὰ Πομπηίου φρονούντων, ἐπιβουλὴν συνθεὶς
ἐπὶ Σέξτον Καίσαρα. χτείνει μὲν ἐχεῖνον, αὐτὸς δὲ τὸ
στράτευμα αὐτοῦ παραλχαδὼν ἐχράτει τῶν πραγμάτων,
πόλεμός τε μέγας περὶ Ἀπάμειαν συνέστη, τῶν Καί-
σαρος στρατηγῶν ἐπ᾽ αὐτὸν ἐλθόντων μετὰ ἱπποτῶν xad
re δυνάμεως. Τούτοις δὲ xai ᾿λντίπατρος συμμα-
Jv ἔπεμψε μετὰ τῶν τέκνων, χατὰ μνήμην ὧν εὐερ-
γετηθείη ὑπὸ Καίσαρος, xai διὰ τοῦτο τιμοιρεῖν αὐτῷ
xat δίκην παρὰ τοῦ πεφονευχότος εἰσπράξασθαι δίκαιον
ἡγούμενος. ρονιζομένου δὲ τοῦ πολέμου, Μοῦρχος
9 uiv ἦλθεν ἐχ Ρώμης εἰς τὴν ἀρχὴν τὴν τοῦ Σέξτου,
Καῖσαρ δ᾽ ὑπὸ τῶν περὶ Κάσσιον xal Βροῦτον ἐν τῷ
βουλευτηρίῳ χτείνεται, χατασχὼν τὴν ἀρχὴν ἔτη τρία
χαὶ μῆνας ἕξ, Τοῦτο μὲν οὖν xai ἐν ἄλλοις δεδήλωται.
β΄. Τοῦ δ᾽ ἐπὶ τῷ Καίσαρος θανάτῳ πολέμου συνερ-

Ὁ ῥυγότος xat τῶν ἐν τέλει πάντων ἐπὶ στρατιᾶς συλλο-
τὴν ἄλλων ἄλλη, διεσπαρμένων, ἀφιχνεῖται Κάσσιος ἐκ
Ῥώμης εἰς Συρίαν, παραληψόμενος τὸ περὶ τὴν Ἀπά-
μειαν στρατόπεδον, καὶ λύσας τὴν πολιορχίαν ἀμφοτέ-
Poe προσάγεται τόν τε Βάσσον xai τὸν Μοῦρχον, τάς

ᾧ τὲ πόλεις ἐπερχόμενος ὅπλα τε καὶ στρατιώτας συνή-
θροιζε, xal φόρους αὐταῖς μεγάλους ἐπετίθει" μά-
λιστα δὲ τὴν Ἰουδαίαν ἐχάχωσεν, ἑπταλόσια τάλαντα
ἀργυρίου εἰσπραττόμενος. ᾿Αντίπατρος δὲ, δρῶν ἐν
μεγάλῳ φόδῳ καὶ ταραχῇ τὰ πράγματα, μερίζει τὴν
& τῶν χρημάτων εἴσπραξιν, καὶ ἑκατέρῳ τῶν υἱῶν συνά-
Te δίδωσι, τὰ δὲ Majo χαχοήθως πρὸς αὐτὸν δια-
χειμένῳ, τὰ δὲ ἄλλοις προσέταξεν εἰσπράττεσθαι. Καὶ
πρῶτος Ἡρώδης ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰσπραξόμενος ὅσα
ἣν αὐτῷ προστεταγμένα, φίλος ἦν εἰς τὰ μάλιστα Κασ-

Ὁ clos, Σώφρον γὰρ ἔδοξεν αὐτῷ Ῥωμαίους ἤδη θερα -
πεύειν χαὶ παρ᾽ αὐτῶν χατασχευάζειν εὔνοιαν Ex τῶν

L3

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XI.

[715,7206.]] 5851

senatu et imperatoribus facta, in gratiam Hyrcani gentisque
Dhostrie, necnon civitatum psephismata, et preetorum re-
scripta ad literas de juribus nostris missas : de quibus.
omnibus ex iis quee exhibulmus licet illis persuasissimum
habere, qui nostra haec scripta candide lecturi sunt. Quo-
niam enim clara et manifesta nostre cum populo Romano

. amicitite dedimus argumenta, indicatis ereis columnis et

tabulis in Capitolio etiamnum durantibus et duraturis,
upiversis hic loci apponendis, ut qui id supervacaneum
duximus simul οἱ injucundum, supersedimus : quippe ne-
mínem adeo perversum Ííore credidimus, ut de amicitia
nostra cum Romanis inita nobis non habiturus sit fidem,
praesertim quum decretis pluribus nostrüm in gratiam facilis
id palam fecerint, neque ex iis quae demonstravimus, nos
id quod verum est dicere, animo presumat. Atque ila
quidem amicitiam et societatem, qua& Romanis nobiscum
intercessit , declaravimus.

CAP. XI. (XVIIL)

Accidit autem per idem tempus ut tumultuaretur in
Syria, ob hujusmodi causam. Bassus Cecilius, unus e
Pompejanis, structis in Sextum Cesarem ínsidiis, illum
quidem interficit, ipse vero, accepto ejus exercitu, rerum
potiebatur. Hinc etiam grave bellum apud Apamiam con-
flatum est, Caesaris ducibus eum cuin equitatu et peditatu
adortis. Etiam Antipater iis subsidium misit cum filiis,
memor beneficiorum in ipsum a Cesare collatorum , et id-
circo justum esse existimans ipsum vihdicare et penas
ab ejus interfectore repetere. Quum autem belluin diu du-
raret, Murcus ad Sexti imperium suscipiendum Roma ve-
nit, et Cesar a Cassio et Bruto in curia octisus est, post-
quam principatum tenuerat annos tres et sex menses. Εἰ
hoc quidem alibi quoque memori: proditum est.

2. Bello deinde ex morte Cesaris conflato, et viris
omnibus primariis ultro citroque ad contrahendas copias
dispersis, venit in Syriam Cassius, accepturus exereitum
qui erat ad Apameam , solutaque obsidione ambos sibi con-
ciliat Bassum et Murcum, urbesque peragrans arma colli-
gebat et milites, et urbibus gravia tributa imperabat ; sed
maxime Judszam afflixit , exactis septingentis argenti talen-
tis. Antipater vero, res magno in metu et perturbatione
esse videos, pecuniarum exactionem dividit, et utrique
filio redigendas committit, partim Malicho sibi parum
amico, partim aliis. Ac primus Herodes, redacto ex Gali-
[888 quantum ei imperatum erat, maximam apud Cassium
graliam iniit. Sapientis enim esse ipsi visum est, Roma:

nos hoc officio demereri, ct illorum benevolentiam ex alio

552 632,025.)

ἀλλοτρίων πόνων. ᾿Επιπράσχοντο δ᾽ αὕτανδροι ὅσοι τῶν
ἄλλω * πόλεων ἐπιμεληταὶ, xal τέσσαρας πόλεις ἐξαν-
δραποδίζεται Κάσσιος, ὧν ἦσαν ai δυνατώταται Γόφνα
τε xal Ἐμμαοῦς, πρὸς ταύταις δὲ Λύδδα καὶ Θαμνά.
5 Ἐπεξῆλθε δ᾽ ày ὑπ᾽ ὀργῆς Κάσσιος ὥστε xal Μάλιχον
ἀνελεῖν, ( ὥρμητο γὰρ ἐπ᾽ αὐτόν, ) εἰ μὴ Ὑρκανὸς δι᾽

Ἀντιπάτρου ἑχατὸν τάλαντα ἐχ τῶν ἰδίων αὐτῷ πέμ.-

ψας ἐπέσχε τῆς ὁρμῆς.

γ΄. ᾿Επεὶ δὲ Κάσσιος ix τῆς Ἰουδαίας ἀπῆρε, Ma-

10 λιγος ἐπεδούλευσεν ᾿Αντιπάτρῳ, τὴν τούτου τελευτὴν
ἀσφάλειαν Ὑρκανοῦ τῆς ἀρχῆς ἔσεσθαι νομίζων. Οὐ
αὴν ἔλαθε τὸν ᾿Αντίπατρον ταῦτα φρονῶν. Αἰσθόμε-
νος γὰρ ἐχεῖνος ἐχώρει πέραν Ἰορδάνου, χαὶ στρατὸν

Ἀραδιον ἅμα xal ἐγχώριον συνήθροιζε, Δεινὸς μέντοι
15 ὧν 6 Μάλιχος ἠρνεῖτο τὴν ἐπιδουλὴν, ἀπολογούμενος

μεθ᾽ ὅρκων αὐτῷ τε καὶ τοῖς παισὶ, xal ὡς Φασαήλου

μὲν τὰ Ἱεροσόλυμα φρουροῦντος, Ἡρώδου δὲ ἔχοντος

τὴν φυλαχὴν τῶν ὅπλων, οὐδ᾽ &v εἰς νοῦν ἔδαλε τοιοῦ-

τον οὐδέν. Ὁρῶν δὲ τὴν ἀπορίαν χαταλλάσσεται πρὸς
20 τὸν Ἀντίπατρον, xal συνέδησαν, Μούρχου χατὰ Συρίαν
στρατηγοῦντος, ὃς αἰσθόμενος νεωτεροποιοῦντα χατὰ
τὴν Ἰουδαίαν τὸν Μάλιχον ἦλθε μὲν ὥστε παρὰ μιχρὸν
αὐτὸν ἀνελεῖν, ᾿Αντιπάτρου δὲ παραχαλέσαντος περιέ-
σωσεν.

(1Θ΄. δ΄. ΓἜλαθε δὲ ἄρα φονέα περισώσας Avrira-
τρος αὑτοῦ τὸν Μάλιχον. Κάσσιος μὲν γὰρ xai Μοῦρ-
χοὸς στρατὸν ἀθροίσαντες τὴν ἐπιμέλειαν ἅπασαν ἐνε-
χείρισαν Ἡρώδη, χαὶ στρατηγὸν αὐτὸν Κοίλης Συ-
ρίας ἐποίησαν, πλοῖα δόντες xal δύναμιν ἱππικήν τε
80 xal πεζικὴν, ὑποσχόμενοι δὲ xat βασιλέα τῆς ᾿Ιουδαί-

ας ἀναδείξειν μετὰ τὸν πόλεμον" συνειστήχει γὰρ τότε

πρός τε ᾿Αντώνιον xal τὸν νέον Καίσαρα. Μάλιχος δὲ
τότε δείσας κάλιστα τὸν ᾿Αντίπατρον ἐχποδὼν ἐποιεῖτο,

χαὶ πείσας ἀργυρίῳ τὸν Ὑρχανοῦ οἰνοχόον, παρ᾽ ᾧ
35 ἑχάτεροι εἱστιῶντο, φαρμάχῳ χτείνει τὸν ἄνδρα, xol

ὁπλίτας ἔχων ηὐτρέπιζε τὰ χατὰ τὴν πόλιν. l'vov-

των δὲ τὴν ἐπιδουλὴν τὴν κατὰ τοῦ πατρὸς “Ἡρώδου

x«i Φασαήλου xal .αλεπῶς ἐχόντων, ἠρνεῖτο πάντα

ὃ Μάλιχος καὶ ἔξαρνος ἦν τοῦ φόνου. Καὶ Ἀντίπα-
40 τρος μὲν εὐσεθεία χαὶ δικαιοσύνῃ διενεγχὼν χαὶ τῇ περὶ

τὴν πατρίδα σπουδῇ τοῦτον ἐτελεύτησε τὸν τρόπον. ᾿Γῶν

δὲ παίδων αὐτοῦ Ἡρώδης μὲν εὐθὺς ἔγνω τιμωρεῖν τῷ
πατρὶ, μετὰ στρατιᾶς ἐπὶ Μάλιχον ἐλθὼν, Φασαΐήλῳ
δὲ τῷ πρεσδυτέρῳ δόλῳ μᾶλλον ἐδόχει περιγίνεσθαι
40 τἀνδρὸς, μὴ πολέμου χατάρχειν νουισθῶσιν ἐμφυλίου.

Τήν τε οὖν ἀπολογίαν Μαλίχον προσδέχεται xoi πι-

στεύειν ὑποχρίνεται μηδὲν αὐτὸν περὶ τὸν ᾿Αντιπάτρου

χαχουργῆσαι θάνατον, τάφον δὲ ἐχόσμει τῷ πατρί,

Καὶ παραγενόμενος Ἡρώδης εἰς Σαμάρειαν xat χατα-
50 λαθὼν αὐτὴν χεχαχωμένην, ἀνεχτᾶτο xai τὰ νείχη

διέλυσε τοῖς ἀνθρώποις.

ε΄. Mtv οὐ πολὺ δὲ, ἐνστάσης τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις
ἑορτῆς, παραγίνεται σὺν τοῖς στρατιώταις εἰς τὴν πό-

Atv, χαὶ δείσας Νάλιχος ἔπεισεν “Ὑρχανὸν μὴ ἐπιτρέ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. IA.

[716712]
rum laboribus captare. Celerarum autem urbium guber.
natores omnes cum suis hominibus venundabantur, et qua.
tuor urbes in servitutem redigit Cassius , quarum erant pe!
tentissime Gophna et Emmaus, reliqua vero Lydda et
Thamoa. Insuper eo pre iracundia processit Cassius, nt
etiam Malichum occidisset , ( nam in ipsum incilatus eri,
nisi ejus impetum cohibuissel Hyrcanus , missis ci per Ait
patrum centum talentis de suo.

3. Postquam vero Cassius ab Judzea profectus est, V.li-
chus Antipatro insidiabatur, ejus interitum Hyrcani princ
patus firmitatem fore putans. Neque famen ejus consiliotu
latuit Autipatrum. Id enim quum sensisset, recepit al
trans Jordanem , εἰ ex Arabibus simul el indigenis evrr-
tum contrahebat. | Quanquam Malichus , homo callidus,
insidias infitiabatur, se cum juramento purgans tum Ant-
patro tum ejus filiis, fieri non posse, Phasaelo Hieron
moron) przsidium tenente , et Herode armorum custodiam
habente, ut tale quidpiam ipsi in entem venirel. Ac vide |
sibi negotium non succedere, reconciliatus est Anlipatro, |

conventumque est inter eos, quum Muretus Syrie prelo |
esset : qui, postquam intellexit Malichum in δυάδα ro-
novas moliri, parum abfuit quin eun interfecerit , sed An-
tipatri precibus ei vitam condonavit.

(XIX.) 4. Nesciebat Antipater &e suum interfeclorem con-
servasse. Nam Cassius et Murcus, exercitu coacto, curam
omnium Herodi tradiderunt, et eum Coeles-Syriz prese

dem fecerunt, attributa ei classe, et equestribus pede:tri--

busque copiis polliciti etiam Judaez regem eum creature
post bellum , quod tunc cum Antonio eL juvene Cesare er-
tum erat. Malichus vero tum maxime *eritus Antipatrum
e medio tollere curabat : quumque id pecunia persuasisst
pocillatori H yrcani , apud quem uterque epulabatur, veneno
necat hominem. Atque, armatos in promptu liabens, res
urbanas componebat. Ceterum quum insidias palri facts
rescivissent Herodes et Phasaelus, et graviter ferrent , ne-
gabat omnia Malichus, el cedem infitiabatur. Et Antipa-
ter quidem, qui pietate et justitia et studio in patriam ex
ecllebat, hoc modo interiit. Ex filiis autem ejus Herodes
protinus patrem vindicare statuit, cum exercitu contra M
lichum profectus; at Phasaelo natu grandiori potius vide-
batur hominem astu circumvenire, ne civile bellum ince
pisse putarehtur. taque Malichi defensionem accipit, τ΄
que credere simulat eum in Antipatri nece nihil maleiii
admisisse, palrique sepulcrum adornabat. Interim Hero-
des, quum Samariam venisset, eamque afllictam offendisse!,
urbem recreabat et hominum dissidia composuit.

5. Non multo autem post, instante Hierosolymis fesl?,
venit cum miliibus in urbem, et Malichus veritus suast
Hyrcano uL eum intrare noi sineret. Et Hyrcauus quideut

(c:,639.)

πεῖν αὐτῷ εἰσιέναι. Καὶ πείθεται μὲν "Yoxavoc, προ-
ῥέῤληται δ᾽ αἰτίχν τῆς ἀποχωλύσεως τὸ μὴ δεῖν ὄψλον
ἀλλοδαπὸν ἁγνεύοντος eiat; χεσθαι τοῦ πλήθους. 'OX-
vv s φροντίσας Ἡρώδης τῶν ἀγγέλων νύχτωρ εἴσει-
eu εἰς τὴν ν πόλιν, χαὶ φοδερὸς μὲν ἡ ἣν τῷ Μαλίγῳ, δ
δ᾽ οὐκ ἀνίησι τὴν ὑπόχρισιν, ἀλλ᾽ ἐδάκρυε τὸν ᾿Αντίπα-
τῶν xal ἀνεχαλεῖτο φανερῶς ὡς φίλος. χρύφα δὲ φυ-
λαχὴν τοῦ σώματος ἐποιεῖτο, “ἔδοξε δὲ καὶ τοῖς περὶ
Ἡρώδην μἡ ἀπελέγγειν αὐτοῦ τὴν προσποίησιν, ἀλλὰ
χαὶ αὐτοὺς εἰς τὸ ἀνύποπτον ἀντιφιλοφρονεῖσθαι τὸν
Matyov.

(Κ΄. ς΄. Κασσίῳ μέντοι περὶ τῆς τελευτῆς τοῦ πατρὸς
Ἡρώδης ἐπέσταλχε. — Kdxetvog εἰδὼς οἷος εἴη τὸν τρό-
zu Μάλιχος ἀντεπέστειλε τιμωρεῖν τῷ πατρὶ χαὶ λά-
ἤρα διαπέμπει πρὸς τοὺς ἐν Τύρῳ χιλιάρ χους, χελεύων
αὐτηὺς συμπράττειν Ἣρώδυ,, δίχαια μέλλοντι πράξειν,
Ὡς δὲ Λαοδίκειαν ἡρηκότος Κασσίου πρὸς αὐτὸν
ἀπήεσαν χοινῆ, στεφάνους τε αὐτῷ χαὶ χρήματα xo—
utzovtec , Ἡρώδης μὲν προσεδόχα δώσειν τὸν λάλιχον
)πιλωρίαν ἐχεῖ γενόμενον, 6 δὲ περὶ Ἡ ύρον τῆς Φοινίχης
ὑπιδόμενος τὸ πρᾶγμα μειζόνων ἐφήπτετο, χαὶ τοῦ
παι ὃς αὐτοῦ δμηρεύοντος ἐν Topo , παρελθὼν εἰς τὴν
πόλιν ἔγνω τοῦτόν τε ὑπεχχλέψαι xal εἷς τὴν Ἰουδαίαν
ἀπαίρειν, σπεύδοντός τε ἐπ᾿ Ἀντώνιον Κασσίου τὸ

M ἕδνος ἀποστήσας αὐτὸς τὴν ἀρχὴν χαθέξειν. ᾿Γοῖς δὲ
ϑεδουλευμένοις ὅ τε δαίμων ἀντέπραξε xai δεινὸς ὧν
Ἡρώδης, τὴν προαίρεσιν αὐτοῦ χατανοήσας, προεισ--
πέλψας θεράποντα, τῷ μὲν δοχεῖν ἐπὶ δείπνου παρα-
σχευὴν, (xai γὰρ ἑστιάσειν αὐτοὺς ἅπαντας προειρή-

ὑχει.) ταῖς δὲ ἀληθείαις πρὸς τοὺς χιλιάρχους. ἐξελθεῖν
ἐπὶ Μάλιχον πείθει μετὰ ξιφιδίων, Οἱ δ᾽ ἐξελθόντες
xat πλησίον τῆς πόλεως αὐτῷ περιτυχόντες ἐπὶ τοῦ
αἰνιχλοῦ χαταχεντοῦσι τὸν ἄνδρα. ὙὙρχανὸς μὲν οὖν
π᾿ ἐκπλήξεως τοῦ γεγονότος εἰς ἀφωνίαν ἐτράπη. Mo-

ὃλις δ᾽ ἀνενεγχὼν ἐπυνθάνετο τῶν περὶ τὸν ᾿Ηρωώδην τί
ποτ᾽ εἴη τὸ γεγεννημένον χαὶ τίς ὃ Μάλιχον ἀνηρηκώς.
Εἰπόντων δὲ Κάσσιον τοῦτο προστάξαι, ἐπήνεσε τὸ
ἔγγον' πονηρὸν γὰρ εἶναι πάνυ xai τῆς πατρίδος ἐπί-
ὄουλον, Καὶ Μάλιχος μὲν ταύτην ὑπὲρ τῆς εἰς ᾿Αν-

9 τίπ v παρανομίας δίχην ἐξέτισε.

. Κασσίου δ᾽ ἐχ Συρίας ἀπάραντος ταραγὴ γίνε-
ται χατὰ τὴν Ιουδαίαν. Ἕλιξ γὰρ ὑπολειφβεὶς ἐν "Itpo-
σολύμοις μετὰ στρατιᾶς ὥρμησεν ἐπὶ Φασάηλον, ὅ τε
Ge a ἐν ὅπλοις ἦν. Ἡρώδης δὲ παρὰ Φαόιον ἐπο-

ὁ ῥεύετο ἐν Δαμασχῷ στρατηγοῦντα, χαὶ βουλόμενος
τροσὸ δραμεῖν πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὑπὸ νόσου χωλύεται, ἕως
οὐ Φασάηλος δι᾽ αὑτοῦ “Ελιχος χρείττων γενόμενος χα-
ταχλείει μὲν αὐτὸν εἰς πύργον, εἶτα δὲ ὑπόσπονδον ἀ ἀφίη-
σι, τόν τε Ὑρκανὸν ἐμέμφετο, ὁ ὡς πολλὰ μὲν εὖ πα-

0 θόντα ὑπ᾽ αὐτῶν, συμπράττοντα δὲ τοῖς ἐχθροῖς. ὋὉ
γὰρ ἀδελφὸς Μαλίχου τότε ἀποστήσας οὖχ ὀλίγα χωρία
ἐφρούρει, xai Μασάδαν τὸ πάντων ἐρυμνότατον. "Eni
μὲν ouv τούτων ῥχΐσας ὃ Ἡρώδης ἐχ τῆς νόσου παρα-

-

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XI.

[117,718.] 553
ita fecit, idque per speciem proliibendi alienigenarum tur-
At Herodes , nulla
nunciorum ralione habita, noctu ingreditur in urbem, et

bam in lustratan multitudinem admitti.

Malicho quidem terrorem incutiebat, hic vero nihil de si-
mulalione remittit, sed Antipatrum plorabat, et palam ut
amicus inclamabat, sed clam corporis sui custodiam age-
bat.

guere, sed ad tollendam suspicionem cum suis eum vicis-

Herodi autem visum est ejus simulationem non coar

sim comiter accipere.

(XX.) 6. Attamen ad Cassium de obitu patris scripait
Herodes. Atque ille , sciens quo ingenio esset Malichus, He.
Todi rescripsit ut patrem ulcisceretur : ct tribunis , qui Tyri
erant, clam mandata miltit, ut Herodem ipsi adjuvarent,
qui aqua facturus esset, Capta autem ἃ Cassio Lao.
dicea, quum commuaiter ad ipsum ivissent, coronas ei et
pecuniam ferentes, sperabat quidem Herodes fore ut post-
quam eo veniret Malichus penas daret, ille vero, apud
Tyrum Plhüonices rem suspoctam habens, majora moliri
ccepit : et, quum filius ejus Tyri obses servaretur, in animum
induxit ut ingressus in urbem eum surriperet, et in Ju-
deam proficisceretur, et, dum properaret adversus Anto-
nium Cassius, gente ad defectionem perducta, potentatum
ipsemet occuparet. Sed consiliis ejus et Deus restitit , et
Herodes homo astutus, animadverso illius proposito, per
famulum praemissum, specie ad parandam coenam , ( nam
omnes ad convivium invitaverat, ) re autem vera ad tribu-
nos, persuadet illis ut ad Malichum cum pugionibus egre-
derentur. Illi vero egressi, eumque in littore prope urbem
Quo facto ita quidem atto-
uitus est Hyrcanus, ut vox ejus defecerit. Ubiautem egre
ad se rediit, quzerit ab IIerode quidnam accidisset, et quis
Malichum occidisset. Quumque illi Cassium id jussisse di-

nacti, hominem transfodiunt.

xissent , laudavit factum : hominem enim nequam exstitisse
et patrize insidiatorem. Et has quidem pro scelere in An.
tipatrum admisso poenas persolvit Malichus.

7. Cassio autem ex Syria profecto oritur in Judaea tu-
multus. Helix enim, relictus Hierosolymis cum exercitu,
in Phasaelum impetum fecit, et populus arma sumpsit. He-
rodes vero Fabium adibat Damasci prafectum, volensque
ad fratrem currere, morbo impeditur, donec Phasaelus per
se superatum Helicem compellit in turrim, ac deinde per
compositionem dimittit, et. Hyrcanum accusabat, quod
Nam Ma-

lichi frater non pauca tum loca, ad defectionem perducta,

multis per eos beneficiis affectus hostes adjuvet.

prasidio tenebat, in quibus et Masadam omnium mnnilis-

simum. Haud ita mullo post Herodes, ubi convaluerat,

554 (539,040.)

γίνεται, καὶ ἀφελόμενος αὐτὸν πάντα ὅσα εἶχε χωρία
ὑπόσπονδον ἀπέλυσεν.

ΚΕΦ. 1B'.

Ἀντίγονον δὲ τὸν Ἀιρριστοδούλου στρατιὰν ἀϑροίσαντα
xat Φάδιον τεθεραπευχότα χρήμασι κατάγει Πτολε-
& μαῖος 6 Μενναίου διὰ τὸ κήδευμα. Συνεμάχει δ᾽ αὐτῷ
καὶ Μαρίων, ὃν Τυρίων καταλελοίπει Κάσσιος τύραν-
vov* τυραννίσι γὰρ λαδὼν τὴν Συρίαν οὗτος 6 ἀνὲρ
ἐφρούρησεν. Ὁ δὲ Μαρίων χαὶ εἰς τὴν Γαλιλαίαν,
ὅμορον οὖσαν, ἐνέδαλε, καὶ τρία καταλαδὼν ἐρύματα
10 διὰ φρουρᾶς εἶχεν. ᾿Ελθὼν δὲ xol ἐπὶ τοῦτον Ἡρώδης
ἅπαντα μὲν αὐτὸν ἀφείλετο, τοὺς δὲ Τυρίων φρουροὺς
φιλανθρώπως ἀπέλυσεν, ἔστιν οἷς χαὶ δωρεὰς δοὺς διὰ
τὸ πρὸς τὴν πόλιν εὔνουν. Ταῦτα διαπραξάμενος ὑπήν-
τησεν Ἀντιγόνῳ, xai μάχην αὐτῷ συνάψας νικᾷ xai
15 ὅσον οὔπω τῶν ἄχρων ἐπιθάντα τῆς ᾿Ιουδαίας ἐξέωσεν.
Εἰς Ἱεροσόλυμα δὲ παραγενόμενον στεφάνοις ἀνέδει
Ὑρχανός τε xai 6 δῆμος. ᾿Εγεγάμθρευτο δὲ ἄδη xa0'
ὁμολογίαν τῷ Ὑρχανοῦ γένει, xai διὰ τοῦτο μᾶλλον
αὐτοῦ προειστήχει, μέλλων ἄγεσθαι τὴν ᾿Αλεξάνδρου
40 toU ᾿Ἀριστοθούλον θυγατέρα, Ὑρκανοῦ δὲ θυγατριδῆν,
ἐξ ἧς πατὴρ γίνεται τριῶν μὲν ἀρρένων, δύο δὲ θηλειῶν.
ἯΗχτο δὲ xai πρότερον γυναῖχα δημότιν, Δορὶν ὄνομα,
ἐχ τοῦ ἔθνους, ἐξ ἧς αὐτῷ πρεσθύτατος γίνεται παῖς
Ἀντίπατρος.
a5 (KB'.)f'. Κάσσιον μὲν οὖν χειροῦνται ᾿Αντώνιός τε
καὶ Καῖσαρ περὶ Φιλίππους, ὡς χαὶ παρ᾽ ἄλλοις δεδήλω-
ται. Μετὰ δὲ τὴν νίχην Καῖσαρ μὲν ἐπ᾽ ᾿Ιταλίας ἐχώρει,
Ἀντώνιος δὲ εἰς τὴν Ἀσίαν ἀπῆρε. l'evouévo δ᾽ ἐν τῇ
Βιθυνία αἱ πανταχόθεν ἀπήντων πρεσθεῖαι. Παρῆσαν
80 δὲ καὶ ᾿Ιουδαίων οἱ ἐν τέλει, χατηγοροῦντες τῶν περὶ
Φασάηλον καὶ Ἡρώδην, πρόσχημα μὲν εἶναι λέγοντες
τῆς βασιλείας "Ypxavóv, τούτους δὲ τὴν πᾶσαν ἔχειν
ἐξουσίαν. Ἡρώδην δὲ Ἀντώνιος διὰ πολλῆς εἶχε τιμῆς,
ἐλθόντα πρὸς αὐτὸν ἐπ᾽ ἀπολογία τῶν χατηγορούντων,
35 xal διὰ τοῦτο συνέδη μηδὲ λόγου τυχεῖν τοὺς ἀντιστα-
σιώτας διεπέπραχτο δὲ τοῦτο χρήμασιν Ἡρώδης παρ᾽
᾿ἈΑντωνίου. ᾿Επεὶ δ᾽ εἰς "Ἔφεσον ἧχεν Ἀντώνιος, ἔπεμψεν
Ὑρκανὸς 6 ἀρχιερεὺς xai τὸ ἔθνος τὸ ἡμέτερον πρε-
σύείαν πρὸς αὐτὸν, στέφανόν τε χομίζουσαν χρυσοῦν
40 xal παραχαλοῦταν τοὺς αἰχιμαλωτισθέντας ὑπὸ Κασσίου
ἸΙουδαίους, οὗ νόμῳ πολέμου, γράψαντα τοῖς χατὰ τὰς
ἐπαρχίας ἐλευθέρους ἀπολῦσαι, χαὶ τὴν χώραν, ἣν ἐν
τοῖς Κασσίου καϊροῖς ἀφηρέθησαν, ἀποδοῦναι, Ταῦτα
χρίνας ᾿Αντώνιος δίχαια τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀξιοῦν, παρα-
45 χρῆμα ἔγραψεν "Yoxavo xai τοῖς ᾿Ιουδαίοις, ἐπέστειλε
δὲ ἅμα xal Τυρίοις διάταγμα περιέχον ταῦτα.
, 2 3 L4 4 ; € ^ $,
Y. « Μάρχος ᾿Αντώνιος αὐτοχράτωρ ᾿᾿Γρχανῷ do-
« χιερεῖ xal ἐθνάρχη τῶν Ἰουδαίων χαίρειν. Εἰ ἔρρω-
« σθε, εὖ ἂν ἔγοι, ἔρρωμαι δὲ καὶ αὐτὸς μετὰ τοῦ στρα-
[4
δῦ « τεύματος. Λυσίμαχος Παυσανίου xal ᾿Ιώσηπος
« Νεννχίου xal ᾿Αλέξανδρος Θεοδώρου πρεσθευταὶ ἐν

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. IB.

[718,719.]

illuc venit, et eum, de omnibus quz tenebat locis deturba-
tum, per compositionem dimisit.

CAP. XII. (XXI.)

Antigonum autem , Aristobuli filium , qui exercitum coe-
gerat el Fabium sibi pecuniis conciliaverat , reducit Ptole-
meus Menuei filius, propter affinitatem. Quin etiam ei
auxilium ferebat Marion , quem Tyriorum tyrannum Cassius
reliquerat : nam homo ille, quum Syriam occupasset, ty-
rannorum domipatu custodivit. Marion vero in Galileam
eliam, quae vicina erat , irruptionem fecit , el tribus castellis
potitus ea prassidiis munivit. Sed et bunc aggressus Herodes
omnibus quidem privavit , Tyriorum vero praesidia benigne
dimisit, nonnullis etiam dona dedit ex sua erga civifalem
benevolentia. His confectis occurrit Antigono, et praelio
cum eo congressus victoriam reportat, atque jamjam extre-
mos Judae fines ingressum depulit. Postquam vero Hiero-
solyma venit, Hyrcanus eum et populus coronis redimivil.
Erat autem jam per sponsalia gener factus Hyrcani , coque
magis eum tuebatur, quod erat ducturus in matrimonium
filiam Alexandri Aristobuli (ilii, Hyrcani ex filia neptem, ex
qua pater factus est. trium filiorum et duarum filiarum.
Duxerat etiam prius uxorem plebeiam, nomine Dorin, po
pularem , ex qua filium sustulerat natu maximum Antipa-
trum.

(XXII.) Interium Cassium Anlonius et Czesar ad Philippos
vicerunt , sicut et apud alios expositum est. Post vicloriam
autem Cesar in Italiam profectus est, Antonius iu Asiam
inde movit. Qui ubi venit in Bitliyniam , occurrebent ei
undique legationes. Aderant etiam Judzorum primarii,
qui Pliasaelum et Herodem accusabant, dicentes Hyrca-
num speciem quidem regui habere, illos vero omnem
potestatem tenere. Herodem autem Antonius habebat in
magna existimatione ; qui ad eum venerat, ut semet contra
accusatores defenderet, eamque ob causam accidit ut ne
dicendi quidem locum adversarii obtinuerint : id enim pe-
cunice largitione Herodes ab Antonio impetraverat. Utan-

tem Ephesum venit Antonius, misit Hyrcanus pontifex et.

nalio nostra legationem ad eum, 4085 ei coronam ferre —

auream, oraretque ut scriberet ad provinciales , vt liberos
dimitterent Judaeos , quos non jure belli Cassius captivos
reddidisset , utque ipsis restitueretur ager, quo Cassii tem-
poribus mulctati fuissent. Hzec Judieorum postulata zequa
esse judicans Antonius, confestim scripsit Hyrcano et Ju-
dais, simulque Tyriis mandatum misit in hzec verba.

3. « Marcus Antonius imperator Hyrcano pontifici el

« ethnarchze Judaeorum salutem. Si valetis , beneest; ego

« quoque' et exercitus valemus. Lysimachus Pausanie f-

! e lius, Josephus Mennai, Alexander Tlieodori , legati,quum

(nest )

: Ἐφέσῳ μοι συντυχόντες τήν τε ἔμπροτθεν ἐν Ῥώμῃ
» τελεσθεῖσαν αὐτοῖς πρεσθείαν ἀνενεώσαντο, xal τὴν
v νῦν ὑπὲρ σοῦ καὶ τοῦ ἔθνους σπουδαίως διέθεντο, ἣν
« ἔγεις εὔνοιαν πρὸς ἡμᾶς ἐμφανίσαντεςς. Πεπεισμέ-
«γος οὖν xal £x τῶν πραγμάτων xal x τῶν λόγων ὅτι
v οἰχειότατα ἔχετε πρὸς ἡμᾶς, καὶ τὸ ἀραρὸς ὑμῶν ἦθος
« xat τὸ θεοσεδὲς χατανοήσας, ἴδιον ἥγημαι. Καταδρα-
«μόντων δὲ τὴν ᾿Ασίαν ἅπασαν τῶν ἐναντιωθέντων
« ὑμῖν τε xal τῷ δήμῳ τῶν Ρωμαίων, xat μήτε πόλεων
« μήτε ἱερῶν ἀποσχουένων μήτε ὅρχους ob ἐποιήσαντο
« φυλαξάντων, ἡμεῖς, ὡς οὐχ ὑπὲρ ἰδίου μόνον ἀγῶνος,
« ἀλλ᾽ ὑπὲρ ἁπάντων χοινοῦ, τοὺς αἰτίους xxl τῶν εἰς
« ἀνθρώπους παρανομιῶν καὶ τῶν εἰς θεοὺς ávounud-
«τῶν ἠμυνάμεθα-“ δι᾽ ἃ xai τὸν ἥλιον ἀπεστράφθαι δο-
«χοῦμεν, ὃς xal αὐτὸς ἀηδῶς ἐπεῖδε τὸ ἐπὶ Καίσαρι
« υὖὐσος. Ἀλλὰ καὶ τὰς ἐπιδουλὰς αὐτῶν τὰς Ütoud-
«γους, ἃς ὑπεδέξατο ἢ δαχεδονία, καθάπερ ἴδιος αὐὖ-
« z5ic τῶν ἀνοσίων τολμημάτων ἀὴρ, xal τὴν σύγχυσιν
« τῆς ἡμισανοῦς χαχοηθείας, ἣν κατὰ Φιλίππους τῆς
'* Μαχεδονίας συνεχρότουν, "* καὶ τόπους εὐφυεῖς χα-
«ταλααβανόμενοι μέχρι θαλάττης ἀποτετειγισμένους
« ὄρεσιν, ὡς πύλῃ μιᾷ τὴν πάροδον ταμιεύσασθαι, τῶν
* θεῶν αὐτοὺς ἐπὶ τοῖς ἀδίχοις ἐγχειρήμασι χατεψγηφι-
* σμένων, ἐχρατήσαμεν. Καὶ βροῦτος συμφυγὼν εἷς
δα Φιλίππους xal συγχλεισθεὶς ὑφ᾽ ἡμῶν ἐχοινώνησε
« Κασσίῳ τῆς αὐτῆς ἀπωλείας. ᾿Γούτων χεχολασμέ-
νων, εἰρήνης τὸ λοιπὸν ἀπολαύειν ἐλπίζομεν καὶ ἀνα-
« πεκαῦσθαι τὴν Ἀσίαν ἐκ τοῦ πολέμου. Κοινὴν οὖν
* ποιούμεθα xal τοῖς guuu dy otc τὴν ὑπὸ Θεοῦ δοθεῖ-
V « σὰν ἡμῖν εἰρήνην" ὥσπερ οὖν ἐκ νόσου μεγάλης τὸ τῆς
«Ασίας σῶμα νῦν διὰ τὴν ἡμετέραν νίχην ἀναφέρει.
«Ἔχων τοίνυν xa σὲ διὰ μνήμης xat τὸ ἔθνος αὔξειν,
* φροντίσω τῶν δαῖν συμφερόντων, ᾿Ἐξέθηχα δὲ xal
τγράμυατα χατὰ πόλεις, ὅπως εἴ τινες ἐλεύθεροι 3)
δ « δοῦλοι ὑπὸ δόρυ ἐπράθησαν ὑπὸ Γαΐου Κασσίου ἣ τῶν
* 0x αὐτῷ τεταγμένων, ἀπολυθῶσιν οὗτοι. — "l'oig τε
* ὑπ᾽ ἐμοῦ δοθεῖσι xol Δολοβέλλα φιλανθρώπως γρῆ-
εσθαι ὑμᾶς βούλομαι. "'uptouc τε χωλύω βιαίους εἶναι
* περὶ ὑμᾶς, xal ὅσα κατέχουσιν ᾿Ιουδαίων, ταῦτα ἀπο-
"«χαταστῆσαι χελεύω. Τὸν δὲ στέφανον, ὃν ἔπεμψας,
« ἐδεξάμην. »

9. « MAPKOE ἌΝΤΩΝΙΟΣ αὐτοχράτωρ Τυρίων ἄρ-
εγουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν. “ἽὙπαντησάντων μοι ἐν
* Ἐφέσω Ὑρχανοῦ τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἐθνάρχου πρε-

δ σδευτῶν xal χώραν αὐτῶν ὑμᾶς κατέλειν λεγόντων,
« tic ἣν ἐνέθητε χατὰ τὴν τῶν ἐναντιωθέντων fjuiv ἐπι-
* χράτειαν, ἐπεὶ τὸν περὶ τῆς ἡγεμονίας πόλεμον ἀνε-
«δεξάμεθα xal τῶν εὐσεδῶν xai δικαίων ποιούμενοι
* πρόνοιαν ἠμυνάμεθα τοὺς μήτε χάριτος ἀπομνημο-
0. γεύσαντας μήτε ὄρχους φυλάξαντας, βούλομαι xal
* τὴν ἀφ᾽ ὑμῶν εἰρήνην τοῖς συμμάχοις ἡμῶν ὑπάρχειν,
« xai ὅσα παρὰ τῶν ἡμετέρων ἐλάθδετε ἀνταγωνιστῶν,
* μὴ συγχωρεῖν, ἀλλὰ ταῦτ᾽ ἀποδοῦναι τοῖς ἀφηρημέ-
“νοις, Ote γὰρ ἐπαρχίας ἐχείνων οὐδεὶς οὔτε στρα-
τόπεδα τῆς συγχλήτου δούσης ἔλαθεν, ἀλλὰ βία xa-

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. Xil.

[719720.] 555

« apud Epliesum me convenissent, οἱ eandem quam prius
« Roma gesserant legationem renovarunt, et quam illis
« nunc mandasti pro te atque populo tuo diligenter obie-
« runt, cum testificalione tuz erga nos benevolentim.
« Quum itaque tam ex rebus quam verbis persuasum ha-
« buerim vos animo esse in nos amicissimo, vestrosque
« mores constantes et pietatem reputaverim, meam rem
« agi existimo. Quoniam vero nostri atque populi Romani
« adversarii. iucursibus vastarunt totam Asiam, et neqne
« Civitalibus neque templis manus abstipuerunt, neque
« fidem jurejurando datam serverunt, nos, ut qui non pro
« nostra tantum salute, sed communi omnium dimicave-
« rimus, eos vindicta persequuti sumus, qui et injuriarum
« erga homines et flagitiorum in deos auctores exstiterunt ;
« propter quz solem etiam aversum fuisse credimus, qui
« el ipse scelus in Casarem admissum invitus aspexit.
« Verum etiam insidias illorum nefurias, quas Macedonia
« excepit, ceu proprius ipsis impiorum facinorum aer , et
« colluviem hominum animi malignitate furentium, quam
« ad Philippos Macedonize congregaban!, ** locis etiam
« opportunis occupatis et usque ad mare montium vallo
« munitis, ut per unicam veluti portam pateret aditus,
« diis ipsos ob injusta molimina exitio addicentibus, vici-
« mus. Atque Brutus, quum Philippos confugisset el a
« Dobis obsessus teneretur, communem cum Cassio ha-
« buit interitum. Itis supplicio affectis, pace in posterum»
« frui licere speramus, nosque fecisse ut Asia ἃ bello re-
« quiescat. Pacem ítaque a Deo nobis donatam cum
« sociis nostris communicamus , adeoque Asíse corpus no-
« stra victoria quasi e gravi valetudine nunc se recolligit.
« Tui igitur memor gentisque beneficiis augendae, curae
« mihi erit quicquid e re vestra futurum sit. . Immo et
« literas edidi singulas per urbes, ut si qui liberi vel servi
« hastae subjecti fuerint a C. Cassio, ejusve ducibus, illi
« dimittantur. Voloque vobis rata esse quaecunque mca et
« Dolabellz benignitate concessa habetis. Veto etiam Ty-
« rios vim vobis intentare; et quicquid de Judowis abreptum
« occupant, id totum restituendum esse jubeo. — Coronam
« autem, quam rmittendam curasli, accepi. »

4. « MARCUS ANTONICà imperator Tyriorum magistrati-
« bus, senatui, popnlo salutem. Quum mihi Ephesi obviam
« facti sint Hyrcani pontificis et ethnarchre legati , agros
« ipsorum ditionis vos occupare dicentes, quos invasistis
« quum adversarii nostri rerum polirentur, quoniam bellum
« pro imperio suscepimus alque justitiie et. pietati prospi-
« cientes eos vindicavimus, qui neque beneficiorum me-
« moriam neque jurisjurandi fidem servarunt, volo etiam
α Vos pacem colere cum sociis nostris, et quaecunque ab
« adversariis nostris accepistis, vobis non cedere, sed ea
« illis reddi a quibus ablata fuerint. Nemo enim illorum aut

« provinciam ἃ senatu accepit aut exercilum, sed per vim

σι

40

4b

bU

$56 (δει,645.}

« χρησίμοις αὐτοῖς γενομένοις. Δίκην αὐτῶν οὖν δὲ-
a δωχότων, τούς τε σνυμάχους τοὺς ἡμετέρους ὅσα "ποτ᾽
« εἶχον ἀξιοῦμεν ἀχωλύτους διαχατέχειν, xol ὑμᾶς εἴ
« τινα χωρία Ὑρχανοῦ ὄντα τοῦ ἐθνάρχου ᾿Ιουδαίων,
« πρὸ μιᾶς ἡμέρας ἢ Γάϊον Κάσσιον πόλεμον οὐ συγ-
« χεχωρημένον ἐπάγοντα ἐπιθῆναι τῆς ἐπαρχίας ἡμῶν,
« νῦν ἔχετε, ἀποδοῦναι αὐτῷ" βίαν τε αὐτοῖς μηδεμίαν
« προσφέρειν ἐπὶ τῷ ἀσθενεῖς αὐτοὺς ποιεῖν τῶν ἰδίων
« δεσπόζειν. Εἰ δέ τινα ἔχετε πρὸς αὐτὸν δικαιολο-
« γίαν, ὅταν ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς τόπους, ἐξέσται ὑμῖν
« ταύτη χρῆσθαι, ἡμῶν ἕχαστα τοῖς συμμάχοις Bote
τοῖς χρίμασι φυλασσόντων. »

ε΄. « ΜΑΡΚΟΣ ANTQNIOZ αὐτοχράτωρ Τυρίων ἄρ-
χουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν. Διάταγμα ἐμὸν ἀπέ-
« σταλχα πρὸς ὑμᾶς, περὶ οὗ βούλομαι ὑμᾶς φροντίσαι,
« ἵν᾽’ αὐτὸ εἰς τὰς δημοσίους ἐντάξητε δέλτους, γράμ--
« μασι Ῥωμαϊχοῖς καὶ “ΕἙλληνιχοῖς, xal ἐν τῷ ἐπιφα-
νεστάτῳ ἔχητε αὐτὸ γεγραμμένον, ὅπως ὑπὸ πάντων
ἀναγινώσχεσθαι δύνηται, Μάρχος ᾿Αντώνιος αὖ-
τοχράτωρ, τριῶν ἀνδρῶν χαταστάντων περὶ τῶν δη-
μοσίων πραγμάτων, εἶπεν. ᾿Επεὶ Γάϊος Κάσσιος
ταύτη τῇ ἀποστάσει ἀλλοτρίαν ἐπαρχίαν χατεχομένην
ὑπὸ στρατοπέδων χαὶ συμμάχους ὄντας διήρπασε,
xai ἐξεπολιόρχησε τὸ ᾿Ιουδαίων ἔθνος, φίλον ὑπάρχον
τοῦ Ρωμαίων δήμου. τὴν ἀπόνοιαν τὴν ἐχείνου τοῖς
ὅπλοις χρατήσαντες, διατάγμασι χαὶ χρίμασιν ἐπα-
νορθούμεθα τὰ ὑπ᾽ αὐτοῦ διηρπασμένα, ὥστε ἀποχα--
τασταθῆναι ταῦτα τοῖς συμμάχοις ἡμῶν, καὶ ὅσα
ἐπράθη ᾿Ιουδαίων, ἤτοι σώματα ἢ χτῇσις, ταῦτα
ἀφεθήτω, τὰ μὲν σώματα ἐλεύθερα εἶναι, ὡς ἦν ἀπ᾽
ἀρχῆς, ἣ δὲ χτῇσις τοῖς πρότερον χυρίοις. Τὸν δ᾽ οὐχ
ὑπαχούσαντα τῷ ἐμῷ διατάγματι δίχην συστήσασθαι
βούλομαι: χἂν ἁλῷ, τότε χατὰ τὴν τοῦ πράγματος
ἀξίαν μελήσει μοι ἐπεξελθεῖν τὸν οὐχ ὑπαχούσαντα. »
ς΄. Τὸ δ᾽ αὐτὸ τοῦτο xai Σιδωνίοις xal ᾿Αντιοχεῦσι
καὶ ᾿Αραδίοις ἔγραψε. Παρεθέμεθα μὲν οὖν καὶ ταῦτα
εὐκαίρως, τεχμήρια γενησόμενα ἧς φαμὲν ἹΡωμαίους
ποιήσασθαι προνοίας ὑπὲρ τοῦ ἡμετέρου ἔθνους.

ΚΕΦ. IT".

Μετὰ δὲ ταῦτα εἷς Συρίαν ᾿Αντωνίου παραγενομέ-
vou, Κλεοπάτρα περὶ Κιλιχίαν ἐντυχοῦσα δι᾽ ἔρωτος
αὐτὸν ἐχεχείρωτος Καὶ δὴ πάλιν ᾿Ιουδαίων ἑχατὸν οἵ
δυνατώτατοι παραγίνονται πρὸς αὐτὸν, κατηγοροῦντες
Ἡρώδου καὶ τῶν περὶ αὐτὸν, προστησάμενοι σφῶν αὖ-
τῶν τοὺς δεινοτάτους λέγειν. Ἀντέλεγε δ᾽ αὐτοῖς Μεσ-
σάλας ὑπὲρ τῶν νεανίσχων, παρόντος χαὶ Ὑρχανοῦ,
ὃς χηδεστὴς ἐτύγχανεν ἤδη γενόμενος. ᾿Αχροασάμενος
w9 » , 3 N / Hi , , [Ὁ
δ᾽ ἀμφοτέρων Ἀινντώνιος ἐπὶ Δάφνης, πυνθάνεται "Yp-
χανοῦ πότεροι τοῦ ἔθνους ἄμεινον προΐστανται. Φή--
σαντος δὲ τοὺς περὶ Ἡρώδην, ᾿Αντώνιος, xxt πάλαι οἷ-

M ἕ. Ν 3 4 , ,
χείως ἔχων πρὸς αὐτοὺς διὰ τὴν πατρῴαν ξενίαν, ἣν
$vixa σὺν Γαδινίῳ παρῆν ἐπεποίητο πρὸς τὸν πατέρα

A

Aa

2

APXAIOAOTIAZ BIBA. IA. ΚΕΦ. IT.

« θαρπάσαντες ἐχαρίσαντο βιαίως τοῖς πρὸς ἃ ἠδίκουν |

[726,721.]
« fibimet arripuerunt οἱ largiti sunt injustilise suse ministris.
« Quandoquidem igitur illi poenas dederunt , equam cense
« mus ut socii nostri ea qux ante habuerunt, nemine ve
« lante, retineant : vosque, si quos agros, qui Hyrcasi
« Judzeorum ethnarchae erant una die antequam Caius
« Cassius bello illicito moto provinciam nostram invaserit,
« Dunc possidetis, illi restituatis;.nec ullam vim Judzi:
« edhibeatis , quominus valeant suis dominari. Si quid vero
« jn vestri defensionem ipsi dicendum habeatis, quum eo
« locorum venerimus, vobis licebit illud apud nos proferre,
« ut qui tonstituimus singula sociis zequo jure servare. »

5. « MARCUS ANTONIUS imperator Tyriorum magistrali-
« bus, senatui, populo salutem. Edictum meum ad τὸς

« misi, de quo id vobis curandum esse volo, ut illud inta-

« bulas publicas literis Graecis Latinisque referatis , idemque

« Scriptum reponatis in loco maxime illustri, ut ab omnibus |
Marcus Antonius imperator, unus e triom-..

« legi possit.
« Viris pro rebus publicis constitutis, dixit : Quoniam C.
« Cassius in hac defectione provinciam , qua praesidiis te-

« Debatur, alienam diripuit, et socios expilavit, et Judxo- '

« rum gentem oppugnavit, populo Romano amicam , inso-
« lentia ejus armis nostris perdomita, edictis et judiciis quae

« ab ipso depriedata erant redintegramus, ita ut ista sociis ᾿

« reddantur; et quecunque Judaorum vendita fuerint,
« sive corpora sive bona, illa dimittantur, corpora quidem
« libera ut antea erant, bona vero ut prioribus dominis ce-
« dant. Quisquis autem edicto meo non paruerit, eum
« poenas luere volo : atque si deprehendatur, tunc pro rei
« dignitate curs& mihi erit persequendum esse eum qui non
« paruerit. »

6. Eodem etiam exemplo et Sidoniis οἱ Antiochensibus
et Aradiis scripsit. Et ista quidem opportune apposuimus,

ut quz futura sint curse illius indicia, quam Romanos genu
nostra adhibuisse dicimus.

CAP. XIII. (XXIII.)

Quum autem postea in Syriam venisset Antonius , Cleo-
patra in Cilicia ei obviam facta , amore ejus captus erat. Ac
tum centum Judaeorum viri potentissimi eum ilerum con-
veniunt, ut Herodem cum suis accusarent , delectis ad eam
rem suorum eloquentissimis. Illis vero contradicebat Mes-
sala pro adolescentibus , presente etiam Hyrcano, qui jam
Herodis socer erat. Anlonius vero, auditis apud Daplinen
utrisque, queesivit ab Hyrcano utri gentem melius rege-
rent; el quum respondisset, Herodem el suos, Antonius,
cui jam ante cum illis intercesserit familiaritas ob paternum
hospitium, quod, quum una cum Gabinio adesset , cuin patre

2,62.)

αὐτῶν, τούτους μὲν ἀμφοτέρους τετράρχας χαθίστησι
χαὶ τὰ τῶν Ιουδαίων αὐτοῖς ἐπιτρέπει πράγματα, γρά-
ost δὲ xad γράμματα, xal πεντεχαίδεχα τῶν ἀντιστα--
σιαστῶν ἔδησε" μέλλοντος δὲ xal χτείνειν αὐτοὺς, πα-
φητήσαντο οἱ περὶ Ἡρώδην.

B. Ἠρέμουν δὲ οὐδ᾽ οὕτως ἐπανελθόντες dx τῆς
πρεσθείας, ἀλλ᾽ ἀπήντων πάλιν ᾿ἈΑντωνίῳ χίλιοι εἰς To-
gov, ἐχεῖ δόξαντι ἀφικέσθαι. Καὶ ὁ ᾿Αντώνιος, πολλοῖς
ἤδη διεφθαρμένος χρήμασιν ὑπό τε Ἡρώδου χαὶ τοῦ

0 ἀδελφοῦ αὐτοῦ, τῷ xarà τόπον ἄρχοντι προσέταξε xo-
λάσαι τοὺς πρεσδευτὰς τῶν ᾿Ιουδαίων, νεωτέρων ἐπι-
θυμοῦντας πραγμάτων, xal τοῖς περὶ "Hoo συγχα-
θιστάναι τὴν ἀρχήν. Ταχὺ δὲ «Ἡρώδης (ἴδρυντο γὰρ
ἐπὶ τῆς ψάμμου πρὸ τῆς πόλεως ) προϊὼν ἀπιέναι πα-

s ρεχελεύετο, συνῆν δὲ αὐτῷ xal "Yoxavoc, ὡς μεγάλου
χαχοῦ, εἰ προέλθοιεν εἰς φιλονειχίαν, ἐσομένου. Καὶ
d μὲν οὐκ ἐπείθοντο, παραχρῆμα δὲ ἐχδραμόντες
Ῥωμαῖοι σὺν ἐγχειριδίοις τοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέχτειναν,
ἐνίους δὲ χατέτρωσαν, οἱ δὲ λοιποὶ διαφυγόντες ἐπ᾽ ol-

3 xo) περιδεεῖς ἡσύχαζον. Τοῦ δὲ δήμου καταδοῶντος
Ἡρώδου, παροξυνθεὶς Ἀντώνιος τοὺς δεδεμένους ἀπέ-
χτεῖνεν,

Y (KA'.) Δευτέρῳ δὲ ἔτει Συρίαν κατέσχον Πάχορός
τεὸ βασιλέως παῖς x«l Βαρζαφάρνης σατράπης ὧν Πάρ-

πθων. Τελευτᾶ δὲ xoi Πτολεμαῖος δ Μενναίου, xat
τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ ὃ παῖς Λυσανίας παρχλαθὼν διαπράτ-
τεται φιλίαν πρὸς ᾿Αντίγονον τὸν ᾿Αριστοδούλου, πρὸς
τοῦτο γρήσιμον τὸν σατράπην παραλαξὼν, μέγα παρ᾽
αὐτῷ δυνάμενον. ᾿Ἀντίγονος δ᾽ ὑπισχνεῖτο χίλια τά-

Ὦ λαντα χαὶ πενταχοσίας γυναῖκας δώσειν Πάρθοις, εἰ
τὴν ἀρχὴν Ὑρκανὸν ἀφελόμενοι παραδώσουσιν αὐτῷ
χαὶ τοὺς περὶ τὸν Ηρώδην ἀνέλοιεν" οὐ μὴν ἔδωχεν.
Ἀλλ᾽ οἱ μὲν Πάρθοι διὰ τοῦτο ἐπὶ τὴν Ιουδαίαν ἐστρά-
τευσαν χατάγοντες Ἀντίγονον, Πάχορος μὲν διὰ τῆς

Ὁ παραθαλαττίου, ὃ δὲ σατράπης Βαρζαφάρνης διὰ τῆς

μεσογείου. Τύριοι μὲν οὖν ἀποχλείουσι Πάχορον,

Σιδώνιον δὲ xal Πτολεμαιεῖς ἐδέξαντο. ἴλην μέντοι

Πάχορος ἱππέων εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν ἐξέπεμψε, κατασχε-

ψομένην τε τὰ χατὰ τὴν χώραν xal ᾿Αντιγόνῳ συμπρά-

(ζουσαν, ἡγεμόνα τε ὁμώνυμον τοῦ βασιλέως οἰνοχόον.
"Ex δὲ τῶν περὶ Κάρμηλον τὸ ὄρος Ἰουδαίων πρὸς Av-
τίγονον ἐλθόντων xai συνεισδαλεῖν ἑτοίμως ἐχόντων,
προσεδόχα δι᾿ αὐτοὺς τῆς χώρας μέρος τι λαθεῖν ὁ ν-
τίγονος" Δρυμοὶ δὲ τὸ χωρίον καλεῖται. Καί τινων

& ὑπαντιασάντων αὐτοῖς, διεχπίπτουσιν εἰς Ἱεροσόλυμα
οἱ ἄνθρωποι. Προσγενομένων δέ τινων, πολλοὶ συστρα-
φέντες ἐπὶ τὰ βασίλεια ἦχον xal ταῦτα ἐπολιόρχουν᾽
προσδοηθούντων δὲ τῶν περὶ Φασάηλον xat Ἡρώδην,
XX μάγης γενομένης κατὰ τὴν ἀγορὰν, νικῶσιν οἱ

ὃ νεαγίσχοι τοὺς πολεμίους, xai συνδιώξαντες εἰς τὸ
ἱερὸν πέμπουσιν ὁπλίτας τινὰς εἰς τὰς πλησίον οἰχίας,

φρουρήσοντας αὐτὰς, οὖς ἐπαναστὰς ὃ δῆμος συμμάχων
Ota; ἐρήμους σὺν αὐτοῖς οἴχοις χατέπρησεν. Ὑπὲρ
μὲν οὖν τῆς ἀδιχίας ταύτης Ἡρώδης μετ᾽ ὀλίγον τιμω-

ANTIQ. JUD. LIB.

XIV. CAP. XIII.

eorum fecerat , ambos quidem tetrarchas constituit, eisque
rerum Judaicarum administrationem mandat, et ea de re
literas scripsit, et quindecim adversariorum in vincula de-
dit; at quum eos etiam occisurus esset, pro illis depreca-
tus est Herodes.

2. Neque tamen illi a legatione reversi quiescebant : quin

[721,722.] 5857

Antonium rursus mille adierunt apud Tyrum, quo ventn-
rum fama erat. Et Antonius, multis jam pecuniis ab He-
rode et ejus fratre corruptus , ejus loci administratori prae-
cepit ut de Judzorum legatis supplicium sumeret , qui novis
rebus studerent, Herodique principatum stabiliret. Herodes
vero ( nam ante urbem in arena constiterant ) protinus an
tegreasus cum Hyrcano qui tum ei aderat, eos ut discederet
hortabatur, quippe magno eorum malo futurum, si ad con.
tentionem venirent. Et illi quidem non obtemperarunt ;
statim vero Romani, in eos pugionibus facto impetu,
partem eorum interfecerunt, nonnullos vulnerarunt, relij-
qui autem domum, fuga dilapsi, quietos se trepidi tenue.
runt. Populo vero adversus Herodem vociferante, exacer-
batus Antonius vinctos interfecit.

(XXIV.) 3. Anno autem secundo Syriam occuparunt Pa-
corus regis filius et Barzapharnes Parthorum satrapa. Obüt
tum Ptolemeus Mennszi lilius, ejusque filius Lysanias, occu-
pato principatu, amicitiam instituit cum Antigono Aristo-
buli filio, usus ad id opera satrape, qui apud Antigonum
multum poterat. Antigonus autem Parthis mille talenta et
quingentas feminas pollicebatur, si sibi principatum Hyrcano
ereptum traderent et Herodem cum suis interficerent : ne-
que vero dedit. Et tamen Parthi eam ob causam in Judzam
expeditionem fecerunt, Antigonum reducentes, Pacorus
quidem per oram maritimam, Barzapharnes vero satrapa
per mediterranea. Et Pacorum quidem exciuserunt Tyrii ,
Sidonii vero el Ptolemzeenses admiserunt. Ceterum Paco-
rus equitum turmam misit in Judaeeam , qui regionem spe-
cularetur et Antigonum adjuvaret, ducemque regi cogno-
minem, pocillatorem regium. Quum autem Judaeorum
quidam , montem Carmelum incolentes, ad eum se contu-
lissent, et parati essent cum eo una irrumpere , sperabat
Antigonus 86 horum opera partem aliquam regionis adeptu-
rum esse : locus autem Drymi (Saltus) appellatur. Quumque
nonnulli iis occurrissent, Hierosolyma dein hominesisti clam
pergunt ; et quorundam accessione adjuti, magna manu facta
ad regiam veniebant , eamque oppugnabant. Opem autem
ferentibus Phasaelo et Herode , commíssaque in foro pugna,
adversarios vicerunt juvenes : et eis in fanum compulsis
miserunt armatos quosdam in vicinas domos, qui eas cu-
&todirent; quos aggressus populus auxilio destitutos cum
ipsis domibus concremarunt. Et ob hanc quidem injuriam

688 (ε15,844.)

ρίαν παρὰ τῶν ἀντιστασιωτῶν λαμάνει. συμθαλὼν
αὐτοῖς εἰς μάγην χαὶ πολλοὺς αὐτῶν ἀποχτείνας.
δ΄, Πινομένων δὲ ὁσημέραι ἀχροφολισμῶν αὐτοῖς,
ἀνέμενον οἱ πολέμιοι τὸν ἐκ τῆς γώρας ὄχλον εἰς τὴν
ὅ χχλουμένην Πεντηχοστὴν ( ἑορτὴ δ᾽ ἔστιν αὕτη )
μέλλοντα ἥξειν. 'Γῆς δ᾽ ἡμέρας ἐνστάσης πολλαὶ περὶ
τὸ ἱερὸν ἀθροίζονται μυριάδες ἀνθρώπων ὡπλισμένων
τε χαὶ ἀνόπλων. Κατεῖχον δὲ τὸ ἱερὸν χαὶ τὴν πόλιν
ol παρόντες, πλὴν τῶν περὶ τὰ βασίλεια - ταῦτα γὰρ
[0 σὺν ὀλίγοις στρατιώταις οἱ περὶ Ἡρώδην ἐφρούρουν.
Φασάηλος μὲν οὖν τὸ τεῖχος ἐφύλασσεν, Ἡρώδης δὲ
λόχον ἔχων ἐπέξεισι τοῖς πολεμίοις χατὰ τὸ προάστειον,
xal χαρτερῶς μαχεσάμένος πολλάς τε μυριάδας τρέπει,
τῶν μὲν εἰς τὴν πόλιν φευγόντων, τῶν δὲ εἰς τὸ ἱερὸν,
(5 ἔστι δ᾽ ὧν εἰς τὸ ἔξω χαράχωμα" ἦν γάρ τι αὐτόθι. Πα-
ρεδοήθει δὲ xol Φασάηλος. Πάχορος δὲ ὁ Πάρθων
στρατηγὸς σὺν ἱππεῦσιν ὀλίγοις ᾿Αντιγόνου δεηθέντος
sl; τὴν πόλιν ἔρχεται, λόγῳ μὲν ὡς χαταπαύσων τὴν
στᾶσιν, τὸ δ᾽ ἀληθὲς συμπράξων ἐχείνῳ τὴν ἀρχήν.
0 Φασαήλου δ᾽ ὑπαντήσαντος xal δεξαμένου ξενία, [[4-
χορὸς πείθει πρεσῤεύσασθαι παρὰ Βαρζαφάρνην αὐτὸν,
δόλον κινὰ τοῦτον συνθείς. Καὶ Φασάηλος οὐδὲν ὕπι--
δόμενος πείθεται, μὴ ἐπαινοῦντος Ἡρώδου τοῖς πραττο-
μένοις, διὰ τὸ τῶν βαρδάρων ἄπιστον, ἀλλὰ xal Πα-
85 χόρω xal τοῖς ἤχουσιν ἐπιτίθεσθαι χελεύοντος.
ε΄. "Ouovro γοῦν πρεσδεύοντες "Ygxavog τε xal
Φασάηλος, Πάχορος δὲ χαταλιπὼν Ἣ ρώδη διχχοσίους
ἱππεῖς χαὶ δέχα τῶν ἐλευθέρων λεγομένων προὔπεμψεν
αὐτούς. Γενομένοις δ᾽ ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ μεθ᾽ ὅπλων ὗὑπαν-
30 τῶσιν ol ταύτη τῶν πόλεων ἐφεστῶτες. Καὶ Βαρζα-
φάρνης τὸ μὲν πρῶτον αὐτοὺς ὑποδέχεται προθύμως
καὶ δῶρα δίδωσιν, εἶτα ἐπεδούλευε. Πλησίον δὲ μετὰ
ἱππέων ὑπὲρ θαλάττης ol περὶ Φασάηλον χατάγονται.
Καὶ ἐνταῦθα ἀχούσαντες ὡς ᾿Αντίγονος ὑπόσχοιτο χίλια
35 τάλαντα xui γυναῖχας πενταχοσίας τοῖς Πάρθοις xaz'
αὐτῶν, Bv ὑποψίας εἶχον ἤδη τοὺς βαρθάρους " οὐ
μὴν ἀλλὰ xal νύχτωρ ἐπιθουλευομένους αὑτοὺς ἀπήγ-
γειλέ τις, φυλαχῆς αὐτοὺς ἐχ τἀφανοῦς περιισταμένης.
Καὶ συνελήφθησαν ἂν, εἰ μὴ περιέμενον ἕως ἂν οἱ
40 περὶ Ἱεροσόλυμα Πάρθοι ἩἭ ρώδην συλλάθοιεν, μὴ
προανηρημένων τούτων ἐχεῖνος αἰσθόμενον διαφύγοι.
Καὶ ἦν ταῦτα οὕτως ἔχοντα xal ol φύλαχες αὐτῶν
ἑωρῶντο. Φασαήλῳ μὲν οὖν παρήνουν τινὲς εὐθὺς
ἀφιππάσασθαι καὶ μὴ περιμένειν“ μάλιστα μέντοι πρὸς
45 ταῦτα αὐτὸν Ὀφέλλιος ἐνῆγεν, ὃς ἠχηχόει παρὰ Σα-
μαράλλου τοῦ πλουσιωτάτου τῶν ἐν Συρία τότε, καὶ
πλοῖα πρὸς τὴν φυγὴν ὑπισχνεῖτο" ἐγγὺς γὰρ ἦν f
θάλασσα. Ὃ δὲ Ὑρκανὸν ἀπολιπεῖν οὐχ ἠξίου, οὐδὲ
παραχινδυνεύειν τῷ ἀδελφῷ " προσελθὼν δὲ πρὸς τὸν
10 Βαρζαφάρνην οὐ δίκαια ποιεῖν αὐτὸν ἔλεγε, τοιαῦτα
βουλευόμενον περὶ αὐτῶν" χρημάτων τε γὰρ δεομέ--
vto πλείονα ἔσεσθαι παρ᾽ αὐτοῦ ὧν Ἀντίγονος δίδωσι,
καὶ ἄλλως δεινὸν εἶναι πρὸς αὐτὸν ἐπὶ πίστει συνελθόν-
τας πρεσθευτὰς ἀποχτεῖναι μηδὲν ἀδικοῦντας. ὋὉ δὲ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IA. ΚΕΦ. IT.

[725,75]
paulo post adversarios ulciscitur Herodes , cum iis pralie
congressus, ita ut mulfos illorum interfecerit.

4. Quum autem quotidianae velilationes inter eos fierent,
exspectabant liostes multitudinem ad Pentecosten qua τοῦ
tur (ipsa autem festum est) e tota regione venturam. ἃν
que instante eo die multa circa fanum congregantar houi-
num nillia partim armatorum partim inermium. Tenebant
autem fanum et urhem ii qui aderant, praeter regiam quam
Herodes cum paucis militibus tutabatur. Et Phasaelus
quidem mnia custodiebat, Ilerodes vero cum suorum

manu in hostes per suburbia eruptionem fecit, et tam -

acriter pugnavit, ut multa hominum millia verterit, aliis
in urbem fugientibus, aliis in fanum, nonnullis etiam ia
vallum exterius; quoddam enim ilic erat. Quin et Pha-
saelus auxilium ferebat. Pacorus vero Parthorum dot

cum paucis militibus, orante Antigono, in urbem vo ᾿

nit, per speciem quidem compescende seditionis, re au-

tem vera ut illum in adipiscendo principatu adjuvaret. -

Quumque Pacoro obviam prodiisset Phasaelus , et eum lio-
spitio excepisset, persuadet ei Pacorus ut ad Barzapharven
legatos mittat : id quod fraudulenter egit. Et Phasaelus
nihil suspicatus obtemperat , non assentiente iis 4025 gere-
bantur Herode, propter barbarorum perfidiam, sed Pacc-
rum celerosque venientes invadi jubente.

5. Igitur ineamlegationem profecti sunt Hyrcanus et Pha-. |

saelus : et Pacorus, relictis Herodi ducentis equitibus et de-

cem eorumqui Eleutheri (liberi) vocantur, illos deduxit. Ubi |

vero in Galilaeam ventum est , venerunt eis obviam in armis
qui illic praeerant urbibus. Et Barzapharnes primum quidem
eos studiose excepit et muneribus donavit : deinde insidia-
batur. Diversabatur autem Phasaolus cum equitibus ia
propinquo ad mare. Ubi quum audivisseat Antigonuro
mille talenta et quingentas feminas promisisse Parthis coa-

-tra ipsos , ceperunt euspectos habere barbaros. Accessit

eo quod insidias ipsis noctu fleri nunciavit quidam , occulte
illis adhibita custodia. Et sane comprehensi fuissent , nisi
exspectatum esset donec Parthi, qui ad Hierosolyma erast,
Herodem cepissent ; ne, si hi prius essent interfecti , ille id
sentiens effugere. Atque ista sic se habebant, et eorum
custodes cernebantur. Itaque Phasaelum monebant non-
nulli ut statim equo aufugeret, nec exspectaret : maxime
vero Ophellius , qui id a: Samaralla audiverat, eorum qui
tum erant in Syria locupletiasimo, hoc ei suasit, et ad
fugam navigia pollicebatur, quippe propinquo mari. Verum
ille Hyrcanum deserendum non censebat, neque fratri pe-
riculum creandum , sed Barzapliarnen aggressus , eum non
recte facere dicebat, qui hzec in ipsos moliatur : nam si
pecunia egeat, majorem a se habiturum, quam quantam
det Antigonus; et alioquin atrox facinus esse, legatos,
qui ad ipsum accepta fide venerint , interficere insontes. Αἱ

(e14,045.)

βάρβαρος, ταῦτα λέγοντος, ὥωυνυε μηδὲν ἀληθὲς εἶναι
τῶν ὑπονοουμένων, ἀλλὰ ψευδεῖς αὐτὸν ὁποψίας ταρά-
Ent, ἀπήει τε πρὸς Πάχορον.
(ΚΕ΄) ς΄. Οἰχομένου δὲ τῶν Πάρθων ἐδέσμευόν τινες
s Ὑρχανὸν καὶ Φασάηλον, πολλὰ τῇς ἐπιορχίας χαχίζοντα
τοὺς Πάρθους. ὋὉ δ᾽ ἐπὶ τὸν “Ἡρώδην ἀπεσταλυένος
οἰνογόος ἐντολὰς εἶχε προαγαγὼν αὐτὸν ἔξω τοῦ τείχους
συλλααθάνειν. ἤΕτυχον δὲ ἄγγελοι παρὰ Φασαήλον
πευφθέντες ἐπὶ δηλώσει τῆς Πάρθων ἀπιστίας, οὖς τῶν
I πολεμίων συλλαδόντων γνοὺς Ἡρώδης πρόσεισι Πα-
χόρῳ χαὶ τῶν Πάρθων τοῖς δυνατωτάτοις, ὡς οὖσι τῶν
ὥλων δεσπόταις. — Of δὲ τὸ πᾶν εἰδότες ὑπεχρίνοντο
δολερῶς xal δεῖν αὐτὸν ἔφασαν μετὰ σφῶν ἐξελθόντα
πρὸ τοῦ τείχους ὑπαντᾶν τοῖς τὰ γράμματα! χομίζουσιν᾽
5 φὐδέπω γὰρ αὐτοὺς εἴλῆγθαι πρὸς τῶν ἀντιστασιωτῶν,
fxev μέντοι δηλοῦντας ὅσα χατορθώσειε Φασάηλος.
Τούτοις ἫἩ ρώδης οὐκ ἐπίστευεν: ἠχηχόει γὰρ τὴν
σύλληψιν τἀδελφοῦ παρ᾽ ἑτέρων. Καὶ παραινούσης
δὲ τῆς Ὑρχανοῦ θυγατρὸς, ἧς ἐνεγύητο τὴν παῖδα, ἔτι
Ὁ μᾶλλον ὑπώπτευε τοὺς Πάρθους. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι
αὐτῇ οὐ προσεῖχον, αὐτὸς δ᾽ ἐπίστενε λίαν ἔμφρονι
γυναιχί, ᾿
C. Βουλευομένων δὲ. τῶν Πάρθων τί χρὴ πσιεῖν
(ὦ γὰρ ἤρεσκεν αὐτοῖς ix τοῦ φανεροῦ ἐπιχειρεῖν ἀνδρὶ
5 τηλιχούτῳ) xal ὁπερθεμένων εἰς τὴν ὑστεραίαν, iv
τοιαύταις ταραχαῖς Ἡρώδης γενόμενος, χαὶ μᾶλλον
οἷς ἤχουσε περὶ τἀδελφοῦ xai τῆς Πάρθων ἐπιθουλῆς
ἢ τοῖς ἐναντίοις προσθέμενος, ἑσπέρας ἐπελθούσης ἔγνω
ταύτῃ πρὸς φυγὴν χρήσασθαι xat μὴ διαμέλλειν ὡς
3» ἐπ᾿ ἀδήλοις τοῖς παρὰ τῶν πολεμίων χινδύνοις. ρας
οὖν σὺν οἷς ety £v ὁπλίταις xal τὰς γυναῖχας τοῖς ὕποζυ-
Tío; ἐπιθέμενος, μητέρα τε αὑτοῦ xal ἀδελφὴν xai ἣν
ἔμελλεν ἄγεσθαι πρὸς γάμον Ἀλεξάνδρου θυγατέρα τοῦ
Δριστοθούλου παιδὸς, τήν τε ταύτης μητέρα (Ὑρχανοῦ
Ὁ δ᾽ ἦν θυγάτηρ) χαὶ τὸν νεώτατον ἀδελφὸν, τήν τε θε-
ραπείαν πᾶσαν, xal τὸν ἄλλον ὄχλον τὸν σὺν αὐτοῖς,
ἐδίωχε τὴν ἐπὶ Ἰδουμαίας, λαθὼν τοὺς πολεμίους" ὧν
οὐδὲς ἂν οὕτω στερρὸς τὴν φύσιν ἡδρέθη, ὃς τότε
παρὼν τοῖς πραττομένοις οὐκ ἂν ᾧχτειρεν αὐτοὺς τῆς
ᾧ τύχης, γυναίων ἐπαγομένων νήπια τέχνα xal μετὰ
δαχρύων xal οἰλωγῆς ἀπολειπουσῶν τὴν πατρίδα xal
φίλους ἐν δεσμοῖς xal περὶ αὑτῶν οὐδὲν ἔτι χρηστὸν
προσδεχομένων.
η΄. Ἀλλ᾽ Ἡρώδης ἐπάνω τῆς ἐχ τοῦ δεινοῦ πληγῆς
ὦ τὸ φρόνημα ποιησάμενος, αὐτός τε ἦν πρὸς τὸ δεινὸν
εὖψυχος, xal παριὼν xatà τὴν δὸὸν θαρρεῖν ἕχαστον
παρεχελεύετο xai μὴ παρέχειν αὑτὸν ἔχδοτον τῇ λύπη:
τοῦτο γὰρ αὐτοὺς βλάπτειν πρὸς τὴν φυγὴν, ἐν 4 τὴν
σωτηρίαν αὐτοῖς μόνη κεῖσθαι συμδέθηχε. Καὶ οἵ
Ὁ μὲν, ὡς Ἡρώδης παρήνει, φέρειν τὴν συμφορὰν ἐπει-
güvro* μιχροῦ δ᾽ αὑτὸν διεχρήσατο τοῦ ζεύγους πε-
ριτραπέντος xol τῆς υητρὸς αὐτῷ χινδυνευσάσης ἀπο-
θανεῖν, διά τε τὸ ἐπ᾽ αὐτῆς πάθος xai διὰ τὸ φοθεῖσθαι
μὴ χαταλάδθωσιν αὐτὸν οἱ πολέμιοι διώχοντες, τριθῆῇς

—
Gc

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XIII.

[725,734.] 8659
harbarus, hac dicente, jurabat nihil verum esse eorum
quie suspicaretur, sed eum falsis suspicionibus perturbari :
atque ita ad Pacorum profectus eat. '

(XXV.) 6. Eo digresso Partliorum quidam Hyrcanum con-
stringunt et Phasaelum , muita Parthis convicia facientem
ob perjurium. Pocillator antem ad Herodem missus in man-
datis habebat eum extra muros deductum comprehendere.
Erant autem nuncii a Phasaelo missi ad declarandam Par-
thorum perfidiam : quos quum hostes cepissent , rei gna-
rus Herodes Pacorum adit et Parthorum poteotiseimos quos-
que, tanquam aliorum dominos. AL illi totius rei conscii
malitiose dissimulabant, dixeruntque oportere eum extra
muros cum ipsis egredi et literas afferentibus obviam ire :
nondum enim eos ab adversariis comprehensoe , sed ad si-
gnificandum Pliasaeli successum venire. Verum his Hc.
rodes non credebat, quippe quí ab aliis fratris comprelien-
sionem audivisset. Accedebatl eo quod admonente Hyrcani
filia (cujus filis filiam ipse sibi desponderat) magis etiam
suspectos Parthos habebat. Et ceteri quidem ei non auscul-
tabant, ipse vero cordatze inprimis femine credebat.

7. Interim dum Parthi quid facto opus sit deliberant (iilis
enim non placebat tantum virum palam aggredi) et nego-
tium in posterum diem differunt, Herodes in tali trepida-
tione constitutus , magisque iis quae de fratre et Parthorum
insidiis acceperat quam allatis in contrarium fide habita, ubi
vespera venit, statuit ea ad fugam uti , et non ideo cunctari

Itaque adhi-
bitis quos habebat militibus , et impositis in jumenta mulie-
ribus, matre sua et sorore et filia Alexandri Aristobuli
filii, quam uxorem ducturus erat, bujusque matre, Hyr-

quasi in incerto essent pericula ex hostibus.

cani filia , et fratre suo natu minimo, una cum famulitio et
reliqua turba in Idumream ire contendebat , insciis bostibus.
Quorum nemo a natura adeo ferreus inventus est qui, quum
lis qua» agerentur adesset , eorum fortunse non misereretur,
feminis infantulos suos trabentibus , et cum lacrimis et eju-
lata relinquentibus patriam vinctosque amicos, et de se
ipsis nihi] quod bene habeat exspectantibus.

8. Verum Herodes , animo supra calamitatis ictum sub-
lato, et ipse, periculo impendente, fortiter se gerebat,
et per viam singulos obeundo bono esse animo hortaba
tur, et moerori nequaquam succumbere : hoc enim ipsis
officere et obstare in fuga, in qua sola salutis spem positam
esse contigerit. Atque illi quidem, Herodis monitis obse-
quuti, operam dabant ut calamitatem ferrent. At parum ab-
fuit quin ipse sibi manus afferret , everso vehiculo et matre
in mortis periculum adducta , tum propter dolorem quem
de ipsa capiebat , tum quod metuebal ne hac ex re injecta

560 (6i5,616.)

περὶ τὸ πρᾶγμα γενομένης. Σπασάμενον γοῦν αὐτὸν
τὸ ξίφος χαὶ μέλλοντα πλήττειν αὑτὸν χατέσχον οἱ πα-
βόντες, τῷ τε πλήθει χατισχύσαντες χαὶ ὡς οὐχ €; / 07v
αὐτοὺς ἐγκαταλιπεῖν d ἐπὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐσομένους λέγον-
τες᾿ οὐ γὰρ εἰναι γενναίου τῶν δεινῶν αὑτὸν ἐλευθερώ-
σαντα τοὺς φίλους ἐν αὐτοῖς ὑπεριδεῖν, Βιασθεὶς οὖν
ἀποσχέσθαι τοῦ χαθ᾽ αὑτὸν τολωαήιματος, αἰδοῖ τε τῶν
λεγομένων χαὶ πλήθει τῶν οὐχ ἐπιτρεπόντων αὐτοῦ 1T,
χειρὶ διαχονεῖν οἷς ἐντεθύμητο, ἀναχτησάμενος τὴν
μητέρα χαὶ θεραπείας ἧς ὃ χαιρὸς ἤπειγεν ἀξιώσας,
ἐδάδιζε τὴν προχειμένην 680v, συντονωτέραν ποιούμε--
νος τὴν πορείαν εἰς Μασάδαν τὸ ἔρυμα. Πολλὰς δὲ
μάχας πρὸς τοὺς ἐπεξελθόντας xal διώχοντας τῶν Πάρ-
ἴων μαχεσάμενος ἐνίχησε πάσας.

. Ἔμεινε δ᾽ αὐτῷ παρὰ τὴν φυγὴν οὐδὲ τὰ παρὰ
τῶν PUN ἀσφαλῆ συνεπέθεντο δὲ χαὶ οὗτοι γε-
νομένοις ἀπὸ σταδίων ἐξήχοντα τῆς πόλεως, προσθα-
λόντες τε xal εἰς χεῖρας ἐρχόμενοι χατὰ τὴν δδόν οὖς
δὴ xal τρεψάμενος xai χρατήσας, οὐχ ὡς ἐν ἀπορία xai
30 ἀνάγχῃ τις τοιαύτη καθεστὼς, ἀλλ᾽ ὡς χάλλιστα xal
μετὰ πολλοῦ τοῦ περιόντος πρὸς πόλεμον παρεσχευα-
σμένος, ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ, ἐν ᾧ τῶν Ἰουδαίων ἐχρά-
τῆσε, μετὰ χρόνον βασιλεύσας, xal βασίλειον χατε-
σχεύααεν ἀξιολογώτατον xai πόλιν περὶ αὐτὸ ἔχτισεν
"H ρωδίαν προσαγορεύσας. ᾿ξ ενομένῳ δὲ τῆς "[óov-
μαίας ἐν Θρήσᾳ χωρίῳ οὕτω καλουμένῳ ὃ ἀδελφὸς
Ἰώσηπος ὑπήντησε, xai βουλὴν περὶ τῶν ὅλων ἢ ἦγε τί
χρὴ ποιεῖν, πολλοῦ μὲν πλήθους ἑπομένου, χαὶ δίχα
τῶν μισθοφορούντων αὐτοῖς, τοῦ δὲ χωρίου τῆς Μασά-
δας, εἷς ὃ προὔκειτο συμφυγεῖν, ἐλάττονος ὄντος ὑπο-
δέξασθαι τοσοῦτον ὄχλον. 'Γοὺς μὲν οὖν πλείους ἀπέ-
λυσεν ὑπὲρ ἐννέα γιλιάδας ὄντας, ἄλλον ἀλλαχῇ χε--
λεύσας διὰ τῆς Ἰδουμαίας σώζειν αὑτοὺς, δοὺς ἐφόδια"
ὅσοι δ᾽ ἦσαν χοῦφοι χαὶ τοὺς ἀναγχαιοτάτους παραλα-
35 6ov εἰς τὸ ἔρυμα παραγίνεται" χαὶ χαταθέμενος αὖ

τόθι τάς τε γυναῖχας χαὶ τοὺς ἑπομένους, (5 ἦσαν δ᾽ ὡς
ὀχταχόσιοι ,) σίτου τε ὄντος ἐν τῷ χωρίῳ xat ὕδατος χαὶ
τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων ἁπάντων διαρχούντως, ἐξώρμης
σεν αὐτὸς ἐπὶ. Πέτρας τῆς Ἀραύίας. Ἅμα δ᾽ ἡμέρᾳ
40 τὰ μὲν ἄλλα πάντα τῶν Ἱἱεροσολυμιτῶν διήρπαζον ol
Πάρθοι καὶ τὸ βασίλειον, μόνων δὲ ἀπείχοντο τῶν Ὑρ-
κανοῦ χρημάτων. τὰ δ᾽ ἦν εἰς τριαχόσια τάλαντα. Πολλὰ
δὲ τῶν “Ἡρώδου διέφυγε, καὶ μάλιστα ὅσα xoi προχε-
χομίσθαι χατὰ προμήθειαν τἀνδρὸς εἰς τὴν ᾿Ιδουμαίαν
45 ἐφθάχει. Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν πόλιν οὐχ ἀπέχρησε
τοῖς Πάρθοις, ἀλλὰ χαὶ τὴν χώραν αὐτῶν ἐξιόντες
ἐχάχουν, Μάρισσάν τε πόλιν δυνατὴν ἀνέστησαν.
v, Καὶ Αντίγονος μὲν οὕτω καταχθεὶς εἰς τὴν Ἴου-
δαίαν ὑπὸ τοῦ Πάρθων βασιλέως Ὑρκανὸν χαὶ Φασάη-
69 Àov δεσμώτας παραλαμθάνει, Σφόδρα δ᾽ ἦν ἄθυμος
τῶν γυναιχῶν αὐτὸν διαφυγουσῶν, ἃς τοῖς πολεμίοις
ἐνεθυμεῖτο δώσειν, τοῦτον αὐτοῖς μετὰ τῶν χρημάτων
τὸν μισθὸν ὑποσχόμενος. Φοδούμενος δὲ τὸν Ὑρχανὸν
μὴ τὸ πλῆθος αὐτῷ τὴν βασιλείαν ἀποχαταστήση πα-

25

3

-—

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. Il.

[721,725.'

mora hostes insequentes ipsum comprehenderent. Eum |
itaque, quum gladium strinxisset et in eo esset ut se ipsum
ense feriret, qui aderant prohibuerunt, quum et numero
prevaluisseut, dicerentque non committendum esse ut
ipsos in hostium potestate futuros relinqueret; non euin
viri fortis esse ut, quum semet e periculis liberasset, aim:-
cos in iis lierentes negligere. 1taque a vi sibimet in-
tentata abstinere coacius, partim verecundia illorum quie

dicebantur, partim multitudine eorum qui non sinebant ut.

manu sua exsequeretur qua in animo versabat,
recreata et pro temporis angustia curafa, iter institulum
persequitur, majori cum festinatione recta pergens ad Ma-
sadam castellum.

incursantes et persequentes dimicasset, in universis victo-
riam reportavit.

9. At neque a Judeis, dum fugeret, tutus erat : sed el
ipsi sexagesimo ab urbe stadio illos aggressi sunt, in itinere

male ὦ

Quumque pugnis mullis contra Partis -

eos adorti manusque conserentes. Quos nimirum: quum [u.
disset fugassetque, ac si non in angustia fuisset el necessi-.-
tate, sed quasi optime et magna rerum copia ad bellun -

instructus, eo ipso in loco, ubi Judaeos vicit,
factus, zedificavit et. exstruxit palatium excellentissimuu,
et id urbe circumdedit, quam llerodiam appellavit. Ubi
autem in Idumase locum nomine Thresam venit , occurrit
ei frater ejus Joseplius, et de toto negotio quid agendum esset

deliberationem proposuit , quum inagna quidem multitudo, -

eliam preeter mercenarios , eos sequeretur, locus vero Ma-
sadi, in quem confugere decrevissent, angustior esset
quam ut posset tautam multitudinem capere.
majorem parlem dimisit, quae fuit supra novem millia,
jussitque ut diversi per 1dumaeam abeuntes saluli suz
consulerent , eisque viaticum dedit. Deinde assumptis expe-

ditissimis quibnsque et maxime necessariis in castellum

pervenit : οἱ collocatis ibi feminis et comitibus, qui erant |
circiter octingenti, quod in eo loco magna esset frumenti et.

aque aliarumque rerum omnium necessariarum copia,
ipse ad Pelram Arabie ire contendit. Ceterum ,; simul ac
orta dies est , Parthi reliqua omnia Hierosolymitarum diri-
puerunt et regiam, tantum ab Hyrcani pecunia abstinuerunt,
qua erat ad talenta trecenta. Herodis autem multa evz
serunt, preesertim quae prius in Idumzeam illius providen-
tia fuerant deportata. At enim qua in urbe erant Parthis
non sufficiebant , sed egressi suburbanam regionem afflige-
bant, et Marissam urbem potentem everterunt.

10. Et Antigonus quidem hoc modo in Judaam a rege
Parthorum reductus Hyrcanum et Phasaelum vinctos acte-
pit.
femina, quas hostibus dare in animo habebat, hanc illis

Erat autem in magna anxietate, quod effugerant eum

mercedem cum pecuniis pollicitus. Metuens vero ne Hyr-

canum , qui a Parthis custodiebatur, populus, lato ei auxi-

postea rex |

At enim ille |

06,067.)

agtiv, ( ἐτηρεῖτο δὲ ὑπὸ τῶν Πάρθων, ἀποτέμνει
ὑτοῦ τὰ ὦτα, πραγματευόμενος μηκέτ᾽ αὖθις εἰς αὐ-
ὃν ἀφιχέσθαι τὴν ἀρχιερωσύνην διὰ τὸ λελωδῇσθαι,
οὖ νόμου τῶν ὁλοχλήρων εἶναι τὴν τιμὴν ἀξιοῦντος.
βασάηλον δ᾽ dv τις θαυμάσειε τῆς εὐψυχίας, ὃς γνοὺς
ὑτὸν ἀποσφάττεσθαι μέλλοντα, οὐχὶ τὸν θάνατον ὁγή-
τᾶτο δεινὸν, τὸ δ᾽ ὕπ᾽ ἐχθροῦ τοῦτο παθεῖν οἰκτρότατον
ai αἴσχιστον ὑπολαδὼν, τὰς χεῖρας οὐχ ἔχων ἔλευθέ-
᾿ς ὑπὸ δεσμῶν πρὸς ἀναίρεσιν, πέτρα προσαράξας τὴν
κεφαλὴν, ἐξήγαγε μὲν ἑαυτὸν τοῦ ζῆν, ὡς ἐδόχει χάλ-
λιστα παρὰ τοιαύτην ἀπορίαν, τῆς δ᾽ ἐξουσίας τοῦ χτεῖ-
vii πρὸς ἡδονὴν αὐτὸν ἀφείλετο τὸν πολέμιον. Λέγουσι
δ᾽ ὡς τραύματος μεγάλου γενομένου φαρμάχοις αὐτὸν
ὑποπέμψας ἰατροὺς ᾿Αντίγονος ὡς ἐπὶ θεραπείᾳ διέ-
ζθειρε θανασίμοις χρησαμένων εἰς τὸ τραῦμα. Πρὸ
μέντοι τοῦ τελέως ἀφεῖναι τὴν ψυχὴν ὁ Φασάηλος ἀχού-
(ας παρᾶ τινος γυναίου τὸν ἀδελφὸν “Ηρώδην τοὺς πο-
λιμίους διαπεφευγότα, σφόδρα τὴν τελευτὴν εὐθύμως
ὑπέμεινε, χαταλιπὼν τὸν ἐχδιχήσοντα τὸν θάνατον
αὐτοῦ χαὶ τοὺς ἐχθροὺς τιμωρήσασθαι δυνάμενον.

ΚΕΦ. ΙΔ΄.

Ἡρώδην δὲ τὸ μέγεθος τῶν περιεστηκότων αὐτὸν
χαχῶν οὐ χατέπληττεν, ἀλλ᾽ ἐποίει δεινὸν εὑρίσχειν
ἐκιδολὰς ἔργων παραδόλων. Πρὸς γὰρ Μάλχον τὸν
Ἀράδων βασιλέα πολλὰ πρόσθεν εὐηργετηυμένον ἀπήει
ε τὴν ἀμοιδὴν χομιούμενος, ὅτε μάλιστα ἐδεῖτο, ; χρήμα-
τὰ ληψόμενος εἴτε δάνειον εἴτε δωρεὰν, ὁ ὡς ἂν Div
E αὐτοῦ τετυχηκότος" οὐ γὰρ εἰδὼς τὰ xatk τὸν
ἀδελφὸν, ἔσπευδε λυτρώσασθαι παρὰ τῶν πολεμίων
αὐτὸν, λύτρον ὑπὲρ αὐτοῦ καταδαλὼν νόμισμα ἕως
) τριαχοσίων ταλάντων. ᾿Κπήγετο δὲ xai τὸν Φασαή-
λου παῖδα διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν, ἑπταέτη τυγχάνοντα,
παρέξων αὐτὸν ἐνέχυρον τοῖς Ἄραψι. ᾿Αγγέλων à
αὐτῷ ὑπαντησάντων παρὰ τοῦ Μάλχου, δι’ ὧν ἐχέλευ-
$t αὐτὸν ἀναχωρεῖν, παραγγεῖλαι γὰρ αὐτῷ Πάρθους
v Ἡρώδην μὴ δέχεσθαι, (ταύτῃ δ᾽ ἐχρῆτο προφάσει ὑπὲρ
τοῦ μὴ ἀποδοῦναι τὰ χρέα,, xal τῶν ἐν τέλει παρὰ τοῖς
ἰλραψιν εἰς τοῦτο ἐναγόντων, ὅπως ἀποστερήσωσι τὰς
ταραχαταθήχας, ἃς παρὰ τοῦ ᾿Αντιπάτρου λαθόντες
ἔτυγον,) ἀπεχρίνατο αὐτοῖς μηδὲν ἐνοχλήσων ἀφιχνεῖ-
οὔθαι πρὸς αὐτοὺς, μόνον δὲ διαλεξόμενος περὶ τῶν
ἀνχγχαιοτάτων αὐτῷ πραγμάτων.
β΄. "Ἔπειτα δόξαν ἀ ἀναχωρεῖν ἀπήει μάλα az γρόνως
τὴν ἐπ᾿ Αἰγύπτου, Καὶ τότε μὲν dy τινι ἱερῷ χατά-
Te, [χαταλελοίπει γὰρ αὐτόθι πολλοὺς τῶν ἑπομέ-
5 Wev,) τ δὲ ὑστεραίᾳ παραγενόμενος εἰς Ρινοχούρου-
βᾶν, ἐχεῖ xa τὰ περὶ τὸν ἀδελφὸν ἤ ἤχουσε. Μάλχῳ δὲ
μεταγνόντι χαὶ μεταθέοντι τὸν «Ἡρώδην οὐδὲν τούτου
περισσότερον ἐγένετο΄ πορρωτάτω γὰρ ἦν ἤδη σπεύδων
τὴν ἐπὶ Πηλουσίους Ἐπεὶ δ᾽ αὐτὸν ἐλθόντα νῆες
ὁρμοῦσαι αὐτόθι εἶργον τοῦ ἐπ᾿ ᾿Αλεξανδρείας πλοῦ,
ἣν ἡγεμόσιν ἐντυγχάνει, ó9' ὧν χατ᾽ αἰδῶ xat πολ--
λὴν ἐντροπὴν προπεμφθεὶς εἰς τὴν πόλιν ὑπὸ Κλεοπά-

JOSEPRUS, 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XIV.

[725,75.] 561

lio, in regnum restitueret , aures ei abscidit, illud agens,
ne deinceps ad pontificatum perveniret, quod mutilatas
esset, quam lex id munus integroruim esse velit. Verum
Phasselum alicui mirari subeat ob animi fortitudinem , qui,
quum se occisum iri rescivisset, mortem Dihil habere quod
sit horrendum putavit; ab inimicis vero morte affici
miserabile ac turpiseimum ratus, quum pra vinculis ei non
liceret manus sibimet inferre, alliso ad saxum capite , semet
quidem vita privavit, pulcerrime ut visum est in tali
angustia, hosti vero potestatem preeripuit ípsam ad lihidi-
nem perimendi. Ferunt autem, quum ingenti vulnere sau-
cius esset, Antigonum, summissis medicis per speciem
curandi eum occidisse, letalibus ad vulnus medicameptis
adhibitis. Tamen antequam prorsus animam egisset Pba-
saelus, audito a quadam muliercula fratrem suum Herodem
ex hostibus evasisse, forli admodum animo mortem tulit,
ut qui necis sus ultorem post se reliquerit, cui in manu
esset ab inimicis ponas exigere.

CAP. XIV. (XXV.)

At Herodem malorum, 4085 ipsum circumstabant, ma-
gnitudo non perlerruit, sed acriorem fecit ad 1nveniendas
magna audendi occasiones. Ad Malchum enim regen
Arabum , plurimis a se beneficiis antea affectum , proficisce-
batur, ab eo vicissim aliquid repprtaturus, quum maxiine
opus esset, pecuniam vel mutuam vel dono daíam acce-
pturus, priesertím quum ab ipso multa consequutus (uerit :
ignarus enim quo in statu res fratris essent, properabat
eum ab hoslibus liberare, etiamsi in pretium ejus ΓΘ’
demptionis nummum solverit ad trecenta usque talen-
ta. Hanc ob causam ducebat secum et Phasaeli filium
septennem, ut eum Arabibus pignori daret. Sed quum
occurrissent ei a Malclio nuncii, per quos jussit eum disce-
dere ; interdictum enim sibi esse a Parthis ne Herodem acci-
peret, (id autem practexebat ne mutoum redderet , impel-
lentibus etiam eum ad id primatihus Arabum, ut Antipatri
depositum , quod acceperant, interverterent, ) illis respon-
dit, se non venisse ut ipsis ulla In re molestum esset, sed
ut duntaxat cum rege de rebus ipsi maxime necessariis
colloqueretur.

4, Deinde uhi discedere visum est, caute admodum abiit
JEgyptum versus. Ac tum in fanum quoddam divertitur,
ubi comitum suorum multos reliquit. Postero vero die,
quum Rhinocnruram perveniret, ibi quie fratrl accide-
rant cognovit. Malclius autem, peenitentia ductus, post
Herodem concurrit, sed nibil eo profecit, quippe quum ille
abesset longissime properans ad Pelusium. Quo postquam
pervenit, quum naves, qua illic in statione erant, eum na-
vigatione ad Alexandriam prohibuissent,, loci rectores cou-
venit, a quibus reverenter et honorifice admodom in urbem

36

σλεμαΐος.

lu

15

20

25

^

562 (617,015.)

τρας χατείχετο, Πεῖσαι μέντοι μένειν αὐτὸν οὐκ
5^ ΄ € ) , , , Κ0 P? »
ἠδυνήθη, εἰς "Pony ἐπειγόμενον, γειμῶνός τε ὄντος
xai τῶν χατὰ τὴν Ἰταλίαν ἐν ταραχῇ καὶ σάλῳ πολλῷ
δηλουμένων.
γ΄. ᾿λναχθεὶς οὖν ἐχεῖθεν ἐπὶ Παμφυλίας χαὶ yet-
to ^m 4 3 t! , N
μῶνι σφοδρῷ περιπεσὼν μόλις εἰς Ῥόδον διασώζεται,
1 βολῇ Ἵ Καὶ δύο μὲν ἐνταυθοῖ
φορτίων ἀποθολῆς γενομένης. Καὶ δύο μὲν ἐνταυθοῖ
τῶν φίλων αὐτῷ συνήντησαν, Σαππίνας τε χαὶ Πτο-
Εὑρὼν δὲ τὴν πόλιν ὑπὸ τοῦ πρὸς Κάσσιον
/ $ ^5 3 7 ) Y "e
πολέμου χεχαχωμένην, οὐδ᾽ ἐν ἀπόροις ὧν εὖ ποιεῖν
αὐτὴν ὥχνησεν, ἀλλὰ xal παρὰ δύναμιν αὐτὴν ἀνε-
χτᾶτο, τριήρη τε χατασχευάσας xoi ἀναχθεὶς ἐντεῦθεν
σὺν τοῖς φίλοις ἐπὶ ᾿Ιταλίας εἰς Βρεντέσιον κατάγεται,
χἀχεῖθεν εἰς Ρώμην ἀφιχόμενος πρῶτα μὲν ᾿Αντωνίῳ
φράζει τὰ συμδάντα αὐτῷ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν, καὶ πῶς

ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ Φασάηλος ὑπὸ Πάρθων ἀπόλοιτο
“συλληφθεὶς καὶ “Ὑρκανὸς ὑπ᾽ αὐτῶν αἰχμάλωτος ἔχοι-

το καὶ ὡς ᾿Αντίγονον χαταστήσειαν βασιλέα, χρήματα
δώσειν ὑποσχόμενον γίλια τάλαντα χαὶ γυναῖχας πεν-
ταχοσίας. al τῶν πρώτων xai τοῦ γένους τοῦ αὐτῶν

ἔμελλον ἔσεσθαι, xal ὅτι ταύτας νυχτὸς ἐχχομίσειε,,
. Lad " [rd *-
xat διαφύγοι τὰς τῶν ἐχθρῶν χεῖρας πολλὰς ὑπομείνας

ταλαιπωρίας" εἶτα ἐπιδιαχινδυνεύειν αὐτῷ τοὺς οἰκείους
αὐτοῦ πολιορχουμένους, xal ὡς πλεύσειέ τε διὰ χει-
μῶνος xat παντὸς χαταφρονύήσειε δεινοῦ, σπεύδων ἐπὶ
τὰς ἐλπίδας τὰς παρ᾽ αὐτοῦ χαὶ τὴν μόνην βοήθειαν.
(KG ".) δ΄. Ἀντώνιον à οἶχτος εἰσέρχεται τῆς Ηρώδου
μεταθολῇς, καὶ τῷ χοινῷ χρησάμενος λογισμῷ περὶ τῶν
ἐν ἀξιώματι τοσούτῳ καθεστώτων, ὡς χἀχείνων ὗπο-

, m , " à ὰ . . ΄ῳ A - /
30 χειμένων τῇ τύχη; τὰ μὲν χατὰ μνήμην τῆς Αντιπά-

τρου ξενίας, τὰ δὲ χαὶ ὑπὸ χρημάτων ὧν αὐτῷ 'Hoo-
€" ὑπέσχετο δώσειν, εἰ γένοιτο βασιλεὺς, χαθὼς xal
πρότερον ὅτε τετράρχης ἀποδέδειχτο, πολὺ μέντοι
ᾶλλον διὰ τὸ πρὸς ᾿Αντίγονον μῖσος (στασιαστὴν γὰρ

86 καὶ Βωμαίοις ἐχθρὸν αὐτὸν ὑπελάμθανε) πρόθυμος ἦν

40

45

50

οἷς Ἡρώδης παρεχάλει συλλαμόανεσθχι. Καῖσαρ μὲν
* A E / , ^ ? AY
οὖν xal διὰ τὰς ᾿Αντιπάτρου στρατείας, ἃς xav Αἴγυ-
πτὸν αὐτοῦ τῷ πατρὶ συνδιήνεγχε, χαὶ τὴν ξενίαν xat
τὴν ἐν ἅπασιν εὔνοιαν, χαριζόμενος δὲ xal ᾿λντωνίῳ
P^ ἢ S € , " sd )! A E
σφόδρα περὶ τὸν Ηρώδην ἐσπουδαχότι, πρὸς τὴν ἀξίω-
LI à €t ΄ € / L ,
σιν xai τὴν ὧν ἐδούλετο “Ηρώδης συνεργίαν ἑτοιμότερος
ἣν. Συναγαγόντες τε τὴν βουλὴν Μεσσάλας xal μετ᾽
αὐτὸν "Atpativoc, παραστησάμενοι τὸν Ἡρώδην, τάς
τε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ εὐεργεσίας διεξήεσαν καὶ ἣν αὐτὸς
πρὸς Ῥωυαίους εἶχεν εὔνοιαν ὑπεμίμνησχον, χατηγο-
ροῦντες ἅμα καὶ πολέμιον ἀποφαίνοντες ᾿Αντίγονον,
οὐχ ἐξ ὧν τὸ πρῶτον προσέχρουσεν αὐτοῖς μόνον, ἀλλ᾽
τι χαὶ παρὰ Πάρθων τὴν ἀρχὴν λάθοι, Ῥωμαίους
ὑπεριδών. Τῆς δὲ βουλῆς ἐπὶ τούτοις παρωξυμμένης
' A] 5 , 2 9 M] e M ^ *

παρελθὼν ᾿Αντώνιος ἐδίδασχεν αὐτοὺς ὡς xat πρὸς τὸν
χατὰ Πάρθων πόλεμον “Ἡρώδην βασιλεύειν συμφέρει.
Καὶ δόξαν τοῦτο πᾶσι ψηφίζονται.

- €. Καὶ τοῦτο μέγιστον ἦν τῆς ᾿Αντωνίου περὶ τὸν
Ἥρώδην σπουξῆς, ὅτι μὴ μόνον αὐτῷ τὴν βασιλείαν

APXAIOAOTIAX ΒΔ. IA. KEd» 14A.

[726 ,5.].

deductus a Cleopatra detinebatur. Ei tamen persuad:
non potuit ut apud se maneret, quippe qui Romam festi
naret, quum et tempus esset procellosum, resque tala.
magno in motu esse et perturbatione nunciarentur.

3. Igitur quum inde solvisset Pampliyliam versus, eL in
gravem tempestatem incidisset, στ in Rhodum eraiit,
facta oneris jactura. Et duo ex amicis ei occurrerunt,
Sappinas et Ptolemzus. Quumque urbem invenisset Cas-
siano bello afflictam , quamvis inops, tamen non gravatus
est ei benefacere, immo et supra vires eam recreabal;
deinde exstructa triremi, quum illinc cum amicis solvisse.
in Italiam, Brundusium appulit: atque inde Romain profe- |
ctus, primo omnium Antonio exposuit quae ipsi in Judza
contigerant, et quomodo frater ejus Phasaelus captus εἰ a.
Parthis occisus sit, et Hyrcanus ab illis captivus teneatur, :
quodque Antigonum regem constituissent, pecuniam οἷς
pollicitum «sque ad mille talenta daturum, ct quingentas |
mulieres, quae ex primoribus forent atque e genere ipse |
rum; et quod eas noctu asportasset, et e manibus lostium
evasisset, multas passus &rumnas. Deinde narrari

$uos sibi maximo esse in periculo, ex obsidione, utque -

per medias tempestates navigasset, et mala omnia conten -

psissel , festinans ad ipsum, in quo omnem spem repcsitam
habeat et unicum auxilium.

(XXVI.) 4. Antonium autem subit miseratio mutatze Herodis -

fortunze, quumqne secum, quod fieri solet, animo reputasset

fortunam etiam iis dominari qui in tanta dignitate constituli |

sunt, partim Antipatri recordatione , cujus ipse usus fuerat

liospitio, partim propter pecuniam, quam ei daturum se -
promittebat Herodes, si rex factus esset, quemadmodum -
antea, quum tetrarclia factus erat, et multo eliam magis odiv
Antigoni (ipsum enim seditiosum et Romanis infensum exi- |

stimabat) paratus erat Herodem in &uis postulatis adjuvare

Et Caesar quidem, partim propter Antipatri militiam, qui.

in Egypto cum ipsius patre functus fuerat, propterqoe
ejus hospitium et in omnibus benevolentiam , partim ut An-
tonio Herodis studiosissimo gratificaretur, promptiori eral
animo ad diguitatem ipsius tuendam et ad eaque volebat
Herodes promoevenda. 1iaque €onvocato senatu , Messala
el post eum Atratinus, producto Herode, patris ipsius
beneficia narrando recensuerunt, ejusque erga Romanos
benevolentiam commemorarunt, acceusantes simul liostem
que pronunciantes Antigonum, mon modo propter cjus
primum in eos delictum, sed eliam quod contemptis Re
manis a Parthis accepisset imperium. His commolo senatu,
Antonius in medium progressus eos edocuit etiam ad Par
thicum bellum expedire ut rex fiat Herodes. Quumque &
emnibus placuisset, decretum faciunt.

5. Atque hioc summum erat Antonii erga Herodem sl
diam , quod non solum id egit ut is praeter spem suat regoo

(μ8 ---650.)

οὐχ ἐλπίζοντι περιεποιήσατο, (οὐ γὰρ εἷς ἑαυτὸν ἀνέδη
ταύτην αἰτησόμενος, οὐ γὰρ ἐνόμιζεν αὐτῷ τοὺς Ῥω-
μαίους παρέξειν, τοῖς 2x τοῦ γένους ἔθος ἔχοντας αὐτὴν
διδόναι, ἀλλὰ τῷ τῆς γυναιχὸς ἀδελφῷ λαθεῖν ἀξιώσων

᾿Ἀριστοδούλῳ,, υἱωνῷ τυγγάνοντι πρὸς μὲν πατρὸς

Ἀριστοδούλου, πρὸς δὲ μητρὸς Ὑρχανοῦ.) ἀλλ᾽ ὅτι
χαὶ ἑπτὰ ταῖς πάσαις ἡμέραις παρέσχεν αὐτῷ, τυχόντι
τῶν οὐδὲ προσδοχηθέντων, ἀπελθεῖν ix τῆς Ἰταλίας.
Ἰοῦτον μὲν οὖν τὸν νεανίσχον Ηρώδης ἀπέχτεινεν, ὡς

Ἰχατὰ χαιρὸν δηλώσομεν. Αυθείσης δὲ τῆς βουλῆς,
μέσον ἔχοντες Ηρώδην Ἀντώνιος xai Καῖσαρ ἐξήεσαν,
συμπροαγόντων ἅμα ταῖς ἄλλαις ἀρχαῖς τῶν ὑπάτων,
θυσοντές τε xal τὰ δόγματα καταθησόμενοι εἰς τὸ Ka-
πετώλιον, Εἱστία δὲ τὴν πρώτην ἡμέραν “Ἡρώδην

y τῆς βασιλείας Ἀντώνιος, Καὶ 6 μὲν οὕτω τὴν βασι-
λείαν παραλαμλθάνει, τυχὼν αὐτῆς ἐπὶ τῆς ἑκατοστῆς
χαὶ ὀγδοηκοστῆς xat τετάρτης Ὀλυμπιάδος, ὑπατεύον-
τὸς Γαΐου Δομετίου Καλουΐνου τὸ δεύτερον καὶ Γαΐου
Ἀσινίου Πολλίωνος.

& ς΄ Τοῦτον δὲ ἅπαντα τὸν χρόνον ᾿Αντίγονος ἐπο-
λιόρχει τοὺς ἐν Μασάδα, τῶν μὲν ἄλλων αὐτοῖς ἐπιτη-
δείων ὑπαρχόντων, μόνου δὲ σπανίζοντας ὕδατος, ὡς
xat ὀιὰ τοῦτο χαὶ τὸν dÓrÀzov “Ηρώδον ᾿Ιώσηπον σὺν
διαχοσίοις τῶν οἰχείων ἀποδρᾶναι βουλεύσασθαι πρὸς

5 Ἄραδας᾽ ἠκηχόει γὰρ xot Μάλχον τῶν εἰς Ἡρώδην
ἁμαρτημάτων μετανοεῖν. Κατέσχε δ᾽ αὐτὸν ὕσας διὰ
τῆς νυχτὸς 6 Θεός. Τῶν γὰρ ἐχδοχείων πλησθέντων
τοῦ ὕδατος, οὐχέτι τῆς φυγῆς ἐδεῖτο, ἀλλὰ τεθαρρηκό-
τες ἤδη χαὶ πλέον χατὰ τὴν εὐπορίαν τοῦ σπανίζοντος,

ἃ ὡς ἐχ Θεοῦ τῆς προνοίας ταύτης αὐτοῖς γεγενημένης,
ἐπεξιόντες χαὶ συμπλεχόμενοι τοῖς περὶ τὸν ᾿Αντίγονον,

τοῖς μὲν φανερῶς. τοῖς δὲ καὶ λαθραίως, πολλοὺς αὐτῶν.

διέφθειραν, Κἀν τούτῳ Οὐεντίδιος ὁ ἹΡωμαίων στρα-
τηγὺς πεμφθεὶς ἐχ Συρίας, ὥστε Πάρθους ἀνείργειν,

& μετ᾽ ἐχείνους εἰς Ἰουδαίαν παρέδαλε, τῷ λόγῳ wv
Ἰωσήπῳ cupqurg ἥσων, τὸ δ᾽ ὅλον ἦν αὐτῷ στρατήγη-
μα, χρήματα παρ᾽ Ἀντιγόνου λαδεῖν. Εγγιστα γοῦν
Ἱεροσολύμων στρατοπεδευσάμενος ἀποχρώντως ἦργυ-
ρίσατο τὸν ᾿Αντίγονον, χαὶ αὐτὸς μὲν ἀνεχώρησεν σὺν

ὦ τῇ πλείονι δυνάμει" ἕνα δὲ μὴ χατάφωρον γένηται τὸ
τόλμημα, Σίλωνα μετὰ μέρους τινὸς τῶν στρατιωτῶν
κατέλιπεν, ὃν xa αὐτὸν ἐθεράπευσεν ᾿Αντίγονος, ὅπως
μηδὲν ἐνοχλοίη, προσδοχῶν χαὶ πάλιν αὐτῷ Πάρθους
ἐπασυνεῖν,

ΚΕΦ. IE.

5 Ἡρώδης δ᾽ ἐκ τῆς Ἰταλίας ἤδη κατα πεπλευχὼς εἰς
τὴν Πτολεμαΐδα καὶ συναγηοχὼς δύναμιν οὐχ ὀλίγην
ξένων τε ἅμα καὶ ὁμοφύλων, ἤλαυνε διὰ τῆς Γαλιλαίας
ἐπ᾽ Ἀντίγονον. Συνελάμθανον δ᾽ αὐτῷ Σίλων τε χαὶ
Οὐεντίδιος, πεισθέντες ὑπὸ Δελλίου συγχατάγειν "Hoo-

ἡ δὴν, τοῦ πεμφθέντος ὑπ᾽ Ἀντωνίου. Οὐεντίδιος μὲν
οὖν ἐτύγγανε τὰς ταραχὰς τὰς διὰ Πάρθους ἐν ταῖς
κόλετιν οὔσας χαθιστάμενος, Σίλων δ᾽ ἐν ᾿ἸΙουδαία,

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XV.

563
poliretur (non enim ascenderat illud sibimet petiturus , nam
minime putabat id ipsi concessuros Romanos, qni id regii
generis hominibus dare consuessent , sed uxoris su: fratri

[728,729.]

illud ambiturus Arístobulo , nepoti ex patre Aristobuli, ex
matre Hyrcani,) verum etiam quod intra septem in univer-
sum dies efficiebat ut ipsi, quae non speraverat assequuto,
liceret ex Italia discedere. Et hunc quidem adolescentem
Herodes interfecit, quod suo tempore indicabimus. Dimis-
so autem senatu, medium stipantes Herodem Antonius et
Casar exierunt, deducentibus consulíbus una cum alíis
magistratibus , ad sacri(icandum , el decretum in Capitolio
reponendum. Ac primo regni Herodis die convivio eum
excepit Antonius. Atque ita quidem ille regnum suscipit, .
illud adeptus Olympiade centesima octogesima quarta , Caio
Domitio Calvino iterum et Caio Asinio Pollione consuli-
bus.

6. Toto autem hoc tempore Antigonus eos qui erant Ma-
sadse oppugnabat, ceteris quidem necessariis abundantes,
sed aquae penuria laborantes, ut eam ob causam Herodis
frater Josephus cnm ducentis suorum decreverit ad Arabes
fugere : audierat enim Malchum commissorum in Hero-
dem p«enitere. Ipsum vero continuit Deus, dum noctu
plueret. Nam cisternis aqua repletis, illi non amplius opus
erat fuga, sed quum omnes jam animos sumpsissent , idque
magis ex rei desiderate» affluentia , ut-quee Dei providentia
ipsa illis contigisset, eruptiones facientes, manusque
cum Antigonianis conserenles, partim aperte partim oc-
culto, eorum complures interfecerunt. Interea Ventidius
Romanorum dux, missus ad Parthos Syria arcendos , post
illos in Jude&am venit, verbis quidem ut Josepho ferret
auxilium, re autem vera callide hoc agebat ut pecuniam
acciperet ab Antigono. taque castris proxime Hierosoly-
ma posilis, satis grandem pecuniam obtinuit ab Antigono,
aique ipse discessit cum copiarum parte majari : ne tamen
facinus deprehenderetur, Silonem cum parte nonnulla
militum reliquit; quem etiam ipsum coluit Antigonus,
ue quid sibi noceret, sperans ilerum Parthos sibi subsidio

futuros.
CAP. XV. !XXVIH.)

Herodes autem , quum jam ab 1talia Ptolemaidein navi-
gasset, et copias non mediocres partim conductitiorum |
partim popularium contraxisset , properabat per Galilzeam
adversus Antigonum. Ipsum vero adjuvabant Silo et Ven-
tidius, a Dellio ab Antonio misso persuasi, ut Herodi redu-
cendo operam darent. Et Ventidius quidem in eo erat ut

excitatas propter Parthos in urbibus turbas componeret,
36.

564

γρήμασιν ὑπ᾽ Ἀντιγόνου διεφθαρμένος, Ἡρώδῃ μέν-
τοι προσιόντι κατὰ πᾶσαν ἡμέραν δύναμις ηὔξετο xol
πᾶσα ᾿ἰ᾿αλιλαία πλὴν ὀλίγων αὐτῷ προστέθειτο. Ὥρμη-
χότι δ᾽ αὐτῷ ἐπὶ τοὺς ἐν Μασάδα (ἀναγκαῖον γὰρ ἦν
b τὸ σῶσαι τοὺς ἐν τῷ φρουρίῳ πολιορχουμένους συγγε-
vei; ὄντας) ἐμποδὼν Ἰόπη γίνεται" πολεμίαν γὰρ
οὖσαν αὐτὴν ἐχρῆν ἐξελεῖν πρότερον, ὅπως μηδὲν ὗπο-
λείπηται κατὰ νώτου τοῖς ἐχθροῖς ἔρυμα, χωροῦντος
ἐπὶ Ἱεροσολύμων. Ποιησαμένου δὲ χαὶ Σίλωνος

(660,051.)

^ * 93 J .
10 ταύτην πρόφασιν τῆς ἀπαναστάσεως, , xai τῶν ᾿Ιουδαίων

διωχόντων αὐτὸν, Ἡρώδης μετ᾽ ὀλίγου στίφους ἐπέξει-
σι, καὶ τρέπεται μὲν τοὺς Ἰουδαίους, Σίλωνα δὲ σώζει
χαχῶς ἀμυνόμενον. Ἑλὼν δὲ τὴν ᾿Ιόπην, ἔσπευδε

δυσόμενος τοὺς ἐν Μασάδᾳ οἰχείους. ᾿Γῶν δ᾽ ἐπιχω- |

15 ρίων οἱ μὲν αὐτῷ διὰ τὴν πατρῴαν προσεχώρουν φι-
λίαν, οἱ δὲ διὰ τὴν αὐτοῦ δόξαν, ἄλλοι δὲ κατὰ ἀμοι-
6» τῆς παρ᾽ ἀμφοτέρων εὐεργεσίας, οἱ πλείους δὲ διὰ
τὰς ἐλπίδας, ἃς ὡς ἐπὶ βασιλεῖ βεδαίῳ τὸ λοιπὸν
εἶχον.

40 β΄. Ἤθροιστο δ᾽ ἣ δύναμις βαρεῖα, xal προϊόντος
᾿Αντίγονος τῶν παρόδων τοὺς ἐπιτηδείους τόπους ἐνέ-
δραις xal λόχοις χατελάμθανε" xat χαθάπαξ οὐδὲν ἐκ
τούτου τοὺς πολεμίους ἢ μιχρὰ παντάπασιν ἔδλαπτεν.
Ἡρώδης δὲ τοὺς ἐκ Μασάδας οἰχείους ἐπαναλαῤὼν καὶ

45 Θρῆσαν τὸ φρούριον, ἤει πρὸς τὰ ἹἹεροσόλυμα,, συνεί-
πετὸ δ᾽ αὐτῷ τὸ μετὰ Σίλωνος στρατιωτιχὸν xal πολ-
λοὶ τῶν éx τῆς πόλεως τὴν ἰσχὺν καταπλαγέντες.
Στρατοπεδευσαμένου δὲ χατὰ τὸ πρὸς δύσιν τῆς πό-
λεὼς χλίαα, οἱ χατὰ τοῦτο τεταγωένοι φύλαχες ἐτό-

80 ξευὸν τε xal ἠχόντιζον πρὸς αὐτόν. ᾿Κνίων δὲ χαὶ
χατὰ στῖφος ἐχθεόντων χαὶ τοῖς προτεταγμένοις εἰς
χεῖρας ἐρχομένων, Ἣ ρώδης τὸ μὲν πρῶτον ἐχέλευσε
χηρύσσειν περὶ τὸ τεῖχος « ὡς ἐπ’ ἀγαθῷ τε παρείη τοῦ
δήμου χαὶ σωτηρίᾳ τῆς πόλεως, μηδὲν μηδὲ τοῖς

85 φανεροῖς τῶν ἐχθρῶν ὠψνησιχαχήσων, ἀλλὰ παρέξων
καὶ τοῖς διαφψορωτάτοις ἀμνηστίαν τῶν εἰς αὐτὸν
ἀμαρτηυάτων. » Τοῦ δὲ ᾿Αντιγόνου πρὸς τὰ ὑπὸ τοῦ
Ἡρώδου χηρυχθέντα λέγοντος, πρός τε Σίλωνα χαὶ
τὸ τῶν Ῥωμαίων στράτευμα, « ὡς παρὰ τὴν αὐτῶν

40 δικαιοσύνην "Hoo, δώσουσι τὴν βασιλείαν, ἰδιώτῃ
τε ὄντι xal ᾿Ιδουμαίῳ, τουτέστιν ἡμιιουδαίῳ,, δέον
τοῖς ἐχ τοῦ γένους οὐσι παρέχειν, ὡς ἔθος ἐστὶν αὐ-
τοῖς. Καὶ γὰρ εἰ νῦν πρὸς αὐτὸν ἔχουσι χαλεπῶς χαὶ
τὴν βασιλείαν, ὡς λαθόντα παρὰ Πάρθων, ἀφε-

ab λέσθαι διεγνώχασιν, εἶναί γε πολλοὺς ἐχ τοῦ γένους
αὐτοῦ τοὺς ληψομένους χατὰ νόμον τὴν βασιλείαν,
ot μηδὲν ἐξημαρτηχότες πρὸς Ρωμαίους καὶ ἱερεῖς
ὄντες οὐχ ἂν εἰχότα πάσχοιεν τῆς τιμῆς στερόμενοι. »
"Java πρὸς ἀλλήλους αὐτῶν λεγόντων xal προελθόντων

to εἰς βλασφημίας, ᾿Αντίγονος ἀμύνασθαι τοὺς ἀπὸ τοῦ
τείχους ἐπέτρεπε τοῖς ἰδίοι. — Ot δὲ τοξεύοντες xal
πολλῇ προθυμίᾳ xav! αὐτῶν χρώμενοι ῥαδίως αὐτοὺς
ἀπὸ τῶν πύργων ἐτρέψαντο. .

q. Τότε x«l. XOov ἀπεχαλύψατο τὴν δωροδοκίαν.

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1Δ. ΚΕΦ. IE.

[229,720.!

Silo vero in Judaea manebat , pecuniis ab Antigono corro-
ptus. Attamen Herodi progredienti quotidie viresaugebantnr, ᾿
omnisque Galilaea , paucis exceptis , stabat ab ejus partibus.
Ei vero adversus eos qui in Masada erant contendenti |
(nam necesse habuerat eos qui in castello obsidebantur, -
utpote cognatos, servare) impedimento erat Jope : nam
quum illa hostilis esset, capienda erat, ne qua a tergo relis-
queretur hostibus munitio, dum Hierosolyma adoriretur.
Quum autem Silo hanc occasionem discedendi arripuisset ,
et Judei ipsum persequerentur, egreditur cum exigna mana.
Herodes, versisque Jud:is, Silonem male repugnantem -
servavit. Deinde, capta Jope, ad liberandos suos, qui in |
Masada erant, properat, Ex indigenis autem alii quidem
propter paternam amicitiam illi se adjungebant, alii vero
propter ipsius gloriam, et nonnulli ut utrique ob beneficia
graliam referrent, plerique vero propler spes quas in eo,
rege deinceps certo futuro, habebant. |
2. Quum autem valida manu eoacta procederet , Antigo-
nas adituum loca opportuna obsessione et insidiis occupa-
bat; sed nihil omnino hac ratione hostibus aut certe per-
parum nocebat. Herodes vero, suis ex Masada receptis,
necnon Thresa munilione, Hierosolyma adibat, ipsumque |
subsequebantur Silonis copise, cum multis Hierosolymitani |
tanta potentia perterritis, Ubi autem ad orbis occidenla-
lem partem castra fecerat, qui illac dispositi erant custodes,
sagittis eum et missilibus impetebant. Quumque nonnulli

eliam confertim excurrerent et cum principiis manus conse-

'rerent, Herodes primum proclamari jussit circa mcenia «sese.

propter populi utilitatem urbisque sàlutem adesse; ne
apertos quidem adversarios ullurum, sed etiam inimicis-
simorum in se peccata oblivioni tradilurum. » Quum
contra Antigonus ad ista Herodis praeconia diceret Siloni et
Romanorum exercitui, « praeter ipsorum justitiam faclu-
ros, si Herodi regnum dederint, homini privato et Ido-
mo, hoc est semi Judwo, quum id regii generis homipibos
preberi deberet, ut sit ipsorum consuetudo. Quodsi
nunc sibi succenseant, et ἃ se regnum auferre, quoniam
id a Parthis acceperit, statuerint, esse quidem maltos
sui generis in regnum successuros, qui, quum neque
quicquam contra Romanos peccassent, et sacerdotes
essent, indigne paterentur honore privari. » Hec dum
utrinque dicuntur, el ad convicia proceditur, Antigonus
hostes a moenibus deturbare suis permittit. Illi vero quom
jacularentur magnamque contra alacritatem adhiberent,
facile eos a turribus averterunt.

3. Tunc et Silo palam fecit se pecunia corruptum ess».

(e51,652.)

Kaüzxe γὰρ τῶν οἰχείων οὐχ ὀλίγους, σπάνιν τε τῶν
ἐπιτηδείων χαταδοᾶν xai χρήματα εἰς τροφὰς αἰτεῖν,
χαὶ γειμάσοντας ἀπαγειν εἷς τοὺς ἐπιτηδείους τόπους,
τῶν περὶ τὴν πόλιν ὄντων ἐρήμων, διὰ τὸ ὑπὸ τῶν
᾿Αντιγόνου στρατιωτῶν ἀνεσχευάσθαι, ἐχίνει τε τὸ στρα-
τόπεδον xal ἀναχωρεῖν ἐπειρᾶτο, «Ἡρώδης δ᾽ ἐνέκειτο
παραχαλῶν τούς τε ὑπὸ τῷ Σίλωνι ἡγεμόνας xat στρα-
τιώτας μὴ χαταλιπεῖν αὐτὸν, Καίσαρός τε χαὶ Ἀντω-
γίου xal τῆς συγχλήτου προπεωψάντων αὐτόν' προ-
Ἰνοήσειν γὰρ αὐτῶν τῆς εὐπορίας χαὶ παρέξειν αὐτοῖς
ἀνθονίαν ὧν ἐπιζητοῦσι ῥαδίως. Καὶ μετὰ τὴν δέησιν
εὐθὺς ἐξορμήσας εἰς τὴν χώραν οὐχέτ᾽ οὐδεμίαν Σίλωνι
τῆς ἀναχωρήσεως πρόφασιν ὑπελίπετο. Πλῆθος γὰρ ὅσον
οὐδ᾽ ἥλπισέ τις τῶν ἐπιτηδείων ἐχόμισε, τοῖς τε περὶ
| Σαμάρειαν ᾧχειωμένοις πρὸς αὐτὸν ἐπέστελλε σῖτον
xai οἶνον xat ἔλαιον καὶ βοσχήωματα τά τε ἄλλα πάντα
χατάγειν εἷς “ἱεριχοῦντα, τοῦ μηδὲ τὰς ἑξῆς ἡμέρας τὴν
χορηγίαν τοὺς στρατιώτας ἐπιλιπεῖν. Οὐχ ἐλάνθανε δὲ
ταῦτ᾽ 'Avrtyovov, ἀλλ᾽ εὐθὺς ἀπέπεμψε χατὰ τὴν χώραν
ὃ τοὺς εἴρξοντας x«l λοχήσοντας τοὺς σιτηγοῦντας. — Ol
δὲ πειθόμενοι τοῖς Ἀντιγόνου προστάγμασι καὶ πολὺ
πλῆθος ὁπλιτῶν περὶ Ἱεριχοῦντα συναθροίσαντες παρε-
ούλασσον ἐπὶ τῶν ὀρῶν χαθεσθέντες τοὺς τὰ ἐπιτήδεια
χομίζοντας. Οὐ μὴν Ηρώδης τούτων πραττομένων ἠρέ-
5 utt, δέχα δὲ σπείρας ἀναλαδὼν, ὧν πέντε μὲν Ρωμαίων,
πέντε δὲ Ἰουδαίων ἦσαν, χαὶ μισθοφόρους μιγάδας,
πρὸς οἷς ὀλίγους τῶν ἱππέων, ἐπὶ τὴν ἱἱεριλκοῦντα πα-
βαγίνεται" xal τὴν μὲν πόλιν ἐχλελειμμένην χαταλα-
tv, πενταχοσίους δὲ τὰ ἄκρα χατειληφότας σὺν γυ-
X vri χαὶ γενεαῖς, τούτους μὲν ἀπέλυσε λαδὼν, Ῥω-
μαῖοι δὲ εἰσπεσόντες διήρπασαν τὴν πόλιν μεσταῖς
ἐπιτυγόντες παντοίων χειμηλίων ταῖς οἰκίαις. Ἵεριχοὖν-
*« μὲν οὖν φρουρὰν ὁ βασιλεὺς καταλιπὼν ὑπέστρεψε,
xal γειμάσουσαν τὴν “Ρωμαίων στρατιὰν εἰς τὰς προσ-
Ὁ χεχωρηχυίας διαφῆχεν, ᾿Ιδουμαίαν χαὶ Γαλιλαίαν
χαὶ Σχμάρειαν. Ἔτυχε δὲ xal Ἀινντίγονος παρὰ Σίλω»-
γος ἀντὶ τῆς δωροδοχίας, ὥστε ὑποδέξασθαι τοῦ στατοῦ
μοῖραν ἐν Αὐδδοις , θεραπεύων ᾿ἈΑντώνιον. Καὶ Ῥω-
μαῖοι μὲν ἐν ἀφθόνοις διῆγον, ἀνειμένοι τῶν ὅπλων.
^ ὅδ, Ἥρώδῃ δ᾽ οὐχ ἐδόκει μένειν ἐφ᾽ ἡσυχίας, ἀλλ᾽
ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν τὸν ἀδελφὸν Ἰώσηπον σὺν δισχι-
λίοις ὁπλίταις καὶ τετραχοσίοις ἱππεῦσιν ἐξέπεμψεν,
αὐτὸς δ᾽ εἰς Zaudonav παραγενόμενος, xal χαταθέμε-
Ὡς αὐτόθι τήν τε μητέρα xoi τοὺς ἄλλους συγγενεῖς,
" ἰπιληλυθότας ἤδη ix τῆς Μασάδας, ἐπὶ Γαλιλαίας ᾧχετο,
ἐξαιρήσων τινὰ τῶν χωρίων ὑπ᾽ ᾿Αντιγόνου φρουραῖς
χατειλημμένα, Διελθὼν δ᾽ εἰς Σέπφωριν νίφοντος τοῦ
Θεοῦ, χαὶ τῶν Ἀντιγόνου φρουρῶν ὑπεξελθόντων, ἐν
ἀφθόνοις ἦν τοῖς ἐπιτηδείοι. Εἶτ᾽ ἐκεῖθεν λῃστῶν
4 τινων ἐν σπηλαίοις κατοιχούντων, ἱππέων ἐπ᾽ αὐτοὺς
ry ἐχπέμπει xol ὁπλιτικοῦ τρία τέλη, παῦσαι.χα -
χρυργοῦντας ἐγνωχώς. "Εγγιστα δ᾽ ἦν ταῦτα χώμης
Ἀρβήλων λεγομένης. —Elg δὲ τεσσαρακοστὴν ἡμέραν
αὐτὸς ἦχε πανστρατιᾷ, xai θρασέως ἐξελθόντων τῶν

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XV.

[750,731.] — 565

Nam militum &oorum non paucos summisit, qui et clami-
larent commeatus esse penuriam, el pecuniam ad alimoniam
peterent seque in idonea loca ad hibernandum deduci, vasta-
tis eirca urbem agris, quoniam ab Antigonianis sublata fuis-
sent omnia. Ita exercitum movebat et discedere conabatur.
Verum Herodes instabat, subjectos Siloni duces et milites
cohortando ne se derelinquerent, missum a Caesare et An-
tonio et senatu : ipsorum enim commeatui provisurum ,
et abundantiam eorum que postularent facile ipsis preebi-
(urum. Ac statim post eas preces in agros profectus , nul-
lam jam Siloni discedendi occasionem reliquit. Eam enim
commeatus copiam apportavit, quam nemo sperasset,
suisque apud Samariam amicis in mandatis dedit ut fra-
mentum et vinum et oleum et pecudes et alia omnia Hieri-
chuntem deportarent, ut ne deinceps quidem milites cibariis.
deficerentur. Hzc vero Antigonum haud latuerunt, quin
protinus dimisit in agros qui frumentatores prohiberent ae
circumvenirent. — Atque illi quae imperaverat Antigonus
facientes , et ingenti armatorum multitudine ad Hierichun-
tem coacta , consederunt in montibus, ut illos observarent
qui commeatus convehebapt. Nec Herodes quidem, dum haec
fiunt, quietem agebat, sed assumptis decem cohortibus ,
quorum quinque Romanorum, alteree Judeorum erant,
adjunctis promiscuis mercenariis , el preelerea paucis equi-
tibus, ad Hierichuntem se confert : urbemque vacuam
nactus, quingentos quidem homines, qui una cum suis
uxoribus et liberis arcem occupaverant, captos dimisit ,
Romani vero, impetu in urbem facto, eam diripuerunt ,
domos nacti omni genere bonorum refertas. Et rex qui-
dem , relicto Hierichunte presidio , reversus est, et Roma-
num exercitum in eas regiones, quie deditionem fecerant,
Idumeam et Galilaeam et Samariam, in hiberna dimisit.
Sed et Antigonus a Silone impetravit pecuniarum largi-
tiene , ut partem Romani exercitus intra Lydda acciperet ,
capfans Antonii gratiam. Atque ifa factum est ut Romani
in magna rerum abundantia viverent , dum ab armis quie-
scerent.

4. Herodi autem otium agere non visum est, sed fratrem
suum Josephum cum peditibus bis mille et equitibus qua-
dringentis misit in Idumeam, ipse vero in Samariam pro-
fectus, et deposita ibi matre aliisque suis consanguineis , qui
jam e Masada fuerant egressi, in Galilaeam contendit, ex-
pugnaturus quedam loca ab Antigono praesidiis occupata.
Quumque Sepphorim celo ningente perventum essot, et An»
tigoni presidium clàm inde proficisceretur, nactus eat
summam commeatus copiam. Deinde , quum illic latrones
quidam in speluncarum recessibus habitarent, equitum
turmam et peditum coliortes tres adversum eos mittit , eo
consilio ut maleficiis eos prohiberet. Erant autem j«ía
proxime vicum nomine Arbela. Ipse quadragesimo die ad«
venit cum omni exercitu , atque hostibus audacter egret sis

566 (02,605) APXAIOAOTIAZ BIBA. ΙΔ. ΚΕΦ. IE. [1,:24.]

͵ , E] bl “ἢ 1 — e ^
πολεμίων, χλίνεται μὲν τὸ εὐώνυμον αὐτῶν χέρας τῆς
φάλαγγος, ἐπιφανεὶς δ΄ αὐτὸς μετὰ στίφους τρέπει μὲν
εἷς φυγὰς τοὺς πάλαι νιχῶντας͵ ἀναστρέφει δὲ τοὺς
φεύγοντας. ᾿Κβνέχειτο δὲ διώχων τοὺς πολεμίους ἄγοις
5 Ἰορδάνου τοῦ ποταμοῦ, φεύγοντας χατ᾽ ἄλλας ὁδοὺς,
καὶ προσάγεται uiv πᾶσαν τὴν ᾿ αλιλαίαν, πλὴν τῶν
ἐν τοῖς σπηλαίοις χατοιχούντων, διανέμει δὲ xat ἀργύ-
piov κατ᾽ ἄνδρα δοὺς ἐχχτὸν xal τοεεντήχοντα δρχυὰς,
τοῖς δ᾽ ἡγεμόσι πολὺ πλεῖον, xal εἰς τὰ χειμάδια διέ-
πεαψε. Καὶ ἐν τούτῳ Σίλων xs παρ᾽ αὐτὸν xoi
ἡγεμόνες τῶν ἐν τοῖς χειμαδίοις, "Avttyovou τροφὰς
, , eum 2 , , $4
παρέχειν οὐ θέλοντος μῆνα γὰρ οὐ πλέον ὃ ἀνὴρ αὐτοὺς
ἔθρεψε. Διέπεωψε δὲ χαὶ πρὸς τοὺς χύχλῳ χελεύων τὰ
κατὰ τὴν χώραν ἀνασχευάσασθαι, χαὶ εἰς τὰ ὄρη φυ-
γεῖν, ὡς μηδὲν ἔχοντες Ρωμαῖοι τῶν ἀναγχαίων
λιμῷ διαφθαρεῖεν. Ἡρώδης δὲ τὴν μὲν τούτων πρό-
/ Der] e^ e ’
γοιαν Φερώρα τῷ νεωτάτῳ τῶν ἀδελφῶν ἐπιτρέπει,
) $35 9 , ' $23 v» e δ
χελεύσας αὐτὸν ἀνατειχίζειν xat ᾿Αλεξάνδρειον. ὋὉ δὲ
ταχέως τε τοὺς στρατιώτας ἐν ἀφθονία πολλῇ τῶν
; ἢ ' , 3 , ᾿ "or
ἀναγκαίων ἐποίησε τό τε ᾿Αλεξανδρειον ἠρημωμένον
ἀνέχτισεν.
ε΄. Ὑπὸ δὲ τὸν αὐτὸν γρόνον ᾿Αντώνιος μὲν ἔτριθεν
ἐν ᾿Αθήναις, κατὰ δὲ Συρίαν Οὐεντίδιος Σίλωνα μετα-
πεμπόμενος ἐπὶ τοὺς Πάρθους ἐπέστειλε πρῶτα μὲν
« 4^ J ΄σω ὃ ^ , »
Ηρώδη συλλαυθάνεσθαι τοῦδε τοῦ πολέμου, ἔπειτα
δὲ χαὶ ἐπὶ τὸν σφέτερον χαλεῖν τοὺς συμμάχους. ὯὉ δ᾽
ἐπὶ τοὺς ἐν τοῖς σπηλαίοις ληστὰς ἐπειγόμενος Σίλωνα
μὲν ἐξέπεμψεν Οὐεντιδίῳ, αὐτὸς δ᾽ ἐπ᾽ ἐχείνους ἐξώρ-
μησεν. — "Hv δ᾽ ἐν ὄρεσι τὰ σπήλαια τελέως ἐξερρωγόσι
xai χατὰ τὸ μεσαίτατον ἀποχρήωνους ἔμοντα τὰς πα-
"ἃ M / ót , " , * ^E ὃ
ρόδους xal πέτραις ὀξείαις ἐμ περιεχόμενα. ἣν δὴ
J δ Ld Ὶ , " /, € M
τούτοις μετὰ πάντων τῶν οἰχείων ἐφώλευον. ὋὉ δὲ
βασιλεὺς λάρναχας ἐπ᾽ αὐτοὺς πηξάμενος χαθίει ταύ-
τας σιδηραῖς ἁλύσεσιν ἐχδεδεμένας διὰ μηχανῆς ἀπὸ
35 χορυφῆς τοῦ ὄρους, μήτε κάτωθεν ἀνιέναι διὰ τὴν ὀξύ-
τῆτα τοῦ ὄρους δυναμένων, μήτε ἄνωθεν χαθέρπειν ἐπ᾽
αὐτούς. ΑἹ δὲ λάρναχες πλήρεις ὁπλιτῶν ἦσαν ἅρπας
μεγάλας ἐχόντων, αἷς ἔμελλον τοὺς ἀνθεστῶτας ἐπι-
σπώμενοι χτείνειν χαταφερομένου:. [ἣν μέντοι χαθε-
Lond * .
4o σιν τῶν λαρνάχων σφαλερὰν εἰναι συνέθαινε χατὰ
βάθους ἀπείρου γινομένην’ ἔνδον ἀέντοι παρὴν αὐτοῖς

K

*-

-"

21

:9
C

at

xai τὰ ἐπιτήδεια. Ὡς δὲ χαθια θησαν uiv αἱ λάρνα-᾿

χες, ἐτόλυα δ᾽ οὐδεὶς προσελθεῖν τῶν ἐπὶ τῶν στομίων,
ἐλλ᾽ € N , l4 I [4 y ,
ἀλλ᾽ ὑπὸ δέους ἠρέμουν, μάχαιράν τις περιζωσάμενος
τῶν δὁπλοφόρων xai ταῖν γεροῖν ἀμφοτέραιν δραξάμενος
ἁλύσεως ἀφ᾽ ἧς ἤρτητο fj λάρναξ, χατήει ἐπὶ τὰ στό-
^ . 4 6) ^ Ῥ , ,
μια, δυσχεράνας τὴν τριδὴν τῶν ἐπεξιέναι μὴ voÀuv-
των. Καὶ γενόμενος χατά τι στόμιον πρῶτα μὲν παλ-
τοῖς ἀναχόπτει τοὺς πολλοὺς τῶν ἐπὶ τοῦ στομίου,
υ0 ἔπειτα ἅρπη τοὺς ἀνθεστῶτας ἐπισπώμενος ὥθει χατὰ
τοῦ χρημνοῦ, καὶ τοῖς ἕνδον ἐπεισελθὼν ἀποσφάττει
πολλοὺς, xai εἰσελθὼν εἰς τὴν λάρναχα ἡσύχασε" φό-
6oc δὲ εἶχε τοὺς ἄλλους τῆς οἰμονγῆς ἀκούοντας καὶ περὶ
τῆς σωτηρίας ἀπόγνωσις. Τὸ μέντοι γε πᾶν ἔργον ἐπέ-

-
Ct

sinistra ejus aciei pars inclinavit, sed ubi ipse cum sua co
piarum parte apparuit, jamdudum vincentes in fugam vertit,
et suos fugientes revocat. Porro ingruebat, liosles usque ad
Jordanem fluvium diversis viis dilapsos persequens. AL
que ita totam Galilzeam recipit , exceptis iis qui in spelun-
cis babitabant, deinde suis viritim centum et quinqua
ginta argenti drachmas dividit, ducibus autem multo plus,
et in hiberna dimisit. Interea Silo ad eui venit , ut et
duces eorum qui in hibernis fuerant, quod Antigonus illis
commealum pribere recusarit : nam mense uno et non
amplius eos sustentavit. Quin et ad omnes in circuitu mi-
serat, priecipiens ut quzecunque erant in agris tollerent et ad
montes se reciperent, ut Romani necessariis destituli fame
perirent. Verum Herodes Plierore , fratrum suorum natu
minimo , horum curam committebat, dato ei in mandatis ut
Alexandrium etiam reficeret. — Atque ille e vestigio cnravit
ut et milites magna necessariorum copia affluerent , et Ale
xandrium desolatum refecit.

5. Sub idem tempus Antonius Athenis commorabatur,
in Syria vero Ventidius, Silonpem adversus Partbos acer
sens , ei mandavit ut primum Herodem in eo bello adjurva-
ret, deinde ad illud quod sibi in manibus esset socios voca
ret. At Herodes, ad latrones speluncas tenentes properans,
Silonem quidem Ventidio dimisit, ipse vero adversus illos
ire contendit. Erant ho spelunce sitze in montibus ab-
ruptissimis, ac in media circiter altitudine praecipites habe-
bant aditus , acutis undique cinctoe rupibus. To barum igi
tur cavernas sese absirudentes cum domesticis suis delile
scebant. Rex autem , quum arcas compegisset, eas calenis
ferreis alligatas de vertice montis machinse subsidio dimit-
tit, quandoquidem nec ab imo. propter erectum monilis fa.
sligium ascendere, nec e summitate ad eos reptando quidem
devenire quisquam poterat. Erant autem arcze hominibus
armatis pleno, harpagones longos habentibus, quibus ΓΕ
pugnantes attraherent eosque praecipitando occiderent.
Hanc tamen arcarum demissionem periculosam esse conli-
git, propter immensam altitidinem ; quanquam illis etiam
intus aderant omnia necessaria. Quum autem demisse es
sent arc:e, et nemo illorum , qui ad ora speluncarum eraut,
accedere auderet, sed prae timore quieli consisterent, δι"
matorum quidam gladio acciuctus, manu utraque appe
lensa catena e qua arca dependebat, ora adibat, quoi
aegre tulisset cunctationem illorum, eui in ipsos egredi nou
sustinuerunt. Quumque oii cuidam spelunca appropin-
quasset , primo quidem jaculis plurimos, qui illic eant,
fugavit, deinde resistere conato& falcata hasta altractos
praecipites dejiciebat ; mox«ue penitius recondilos adortus,
ex iis aliquam multos jugulat , et tum demum in arcam ie
versus quievit : celeros vero. ejulatum audientes. aver
corripit et salintis desperatio. Ne Lauuen opus perfe eielut

les...)

σχεν νὺξ ἐπελθοῦσα’ xal πολλοὶ, συγχωρήσαντος τοῦ
βασιλέως, ἐπιχηρυχευσάμενοι παρέδοσαν σφᾶς ὑπη-
χόους εἶναι. Τῷ δ᾽ αὐτῷ τρόπῳ καὶ χατὰ τὴν ἐπιοῦ-
exv ἐλρήσαντο τῇ προσθολῇ,, μᾶλλον ἔτι τῶν ἐν τοῖς
πκλέγμασιν ἐπεξιόντων αὐτοῖς xai χατὰ θύρας μαχομέ-
νων, πῦρ τε ἐνιέντων, ἐξαγθέντων τε τῶν ἄντρων’
πολλὴ Ὑὰρ ἦν ἐν αὐτοῖς ὕλη. Πρεσφύτης δέ τις ἀπει-
λγυμένος ἔνδον σὺν ἑπτὰ τέχνοις xai γυναιχὶ, Otou£-
νων τούτων ἐᾶσαι σφᾶς ὑπεξελθεῖν πρὸς τοὺς πολεμίους,
'στὰς ἐπὶ τοῦ στομίου τὸν ἀεὶ πρῶτον ἐξιόντα τῶν παί-
luv ἀπέσφαττεν, εἷς ὃ πάντας διεχρήσατο, ἔπειτα δὲ
καὶ τὴν γυναῖχα, xat ῥίψας xat τοῦ χρημνοῦ τοὺς
νεχροὺς ἐπικατέδαλεν ἑαυτὸν, θάνατον πρὸ, δουλείας
ὑπομένων. Πολλὰ δὲ πρῶτον ὠνείδισε τὸν “Ηρώδην
j εἰς ταπεινότητα, χαίτοι τοῦ βασιλέως ( 3v γὰρ αὐτῷ
ἄποπτα τὰ γινόμενα) δεξιάν τε προτείνοντος xat πᾶσαν
ἄδειαν, Τὰ μὲν οὖν σπήλαια τούτων γενομένων ἤδη
πάντα ἐχεχείρωτο.
€. Καταστήσας δ᾽ ὁ βασιλεὺς τοῖς αὐτόθι στρατηγὸν
Ὁ Πτολεμαῖον εἰς τὴν Σαμάρειαν ᾧχετο σὺν ἱππεῦσιν
ἑξαχοσίοις, ὁπλίταις δὲ τρισχιλίοις, ὡς μάχη χριθησό-
μενος πρὸς ᾿Δντίγονον. Οὐ μὴν τῷ Πτολεμαίῳ προὐ-
γώρησε τὰ xac τὴν στρατηγίαν, ἀλλ᾽ ol xoi πρότε-
pov τὴν Γαλιλαίαν ταράξαντες ἐπεξελθόντες αὐτὸν διε-
Ὁγρήσαντο, xal τοῦτο δράσαντες συμφεύγουσιν εἷς τε τὰ
ἔλη xal τὰ δύσθατα vov χωρίων, ἄγοντες xal διαρπά-
ζοντες τὴν αὐτόθι πᾶσαν. 'Γιμωρεῖται δὲ τούτους
Ἡρώδης ἐπανελθών: τοὺς μὲν γὰρ ἀναιρεῖ τῶν ἀπο»
στάντων, τοὺς δὲ ἀναφυγόντας εἰς ἐρυμνὰ χωρία πο-
$ hopxim παραστησάμενος αὐτούς τε ἀπέχτεινε xal τὰ
ἐρύματα χατέσκαψεν' ἐζημίωσε δὲ, παύσας οὕτω τὴν
νεωτεροποιίχν, xal τὰς πόλεις ἑχατὸν ταλάντοις.
ζ- Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ Παχόρου πεσόντος ἐν μάχη
χαὶ τῶν ἤάρθων πταισάντων, πέμπει βοηθὸν 6 Οὐεν-
5; τίδιος Ηρώδη Νία, αιρᾶν σὺν δυσὶ τάγμασι xal χιλίοις
ἱππεῦσιν, ἐπισπεύδοντος Ἀντωνίου: Μαχαιρᾶς μὲν
οὖν, Ἀντιγόνου χαλοῦντος αὐτὸν παρὰ τὴν Ἡρώδου
Ῥώμην, χρήμασι διεφθαρμένος ἀπήει ὡς χατασχεψό-
μενος αὐτοῦ τὰ πράγματα. Τὴν δὲ διάνοιαν ὑπιδός
(o μενος αὐτοῦ τὴν τῆς ἀφίξεως ᾿Αντίγονος οὐ προσε-
δέξατο, ἀλλὰ σφενδόναις βαλὼν αὐτὸν ἀνεῖργε, χαὶ
διεδήλου τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν. Αἰσθόμενος δὲ τὰ
βέλτιστα Ἡρώδην αὐτῷ παραινοῦντα xal ἑαυτὸν διη-
μαρτηχότα, παραχούσαντα τῆς ἐχείνου συμθουλίας,
ὦ ἀνεχώρει μὲν εἰς ᾿Ἐμωαοῦν πόλιν' οἷς δὲ χατὰ τὴν 600v
Ἰουδαίοις περιετύγχανε, τούτους ἀπέσφαττεν ἐχθρούς
τε xal φίλους, ὀργιζόμενος ὑπὲρ ὧν πεπόνθει. Παρο-
ξυνθεὶς δὲ ἐπὶ τούτοις ὃ βασιλεὺς ἐπὶ Σαμαρείας ἥει.
Πρὸς γὰρ Ἀντώνιον ἔγνω περὶ τούτων ἀφιχέσθαι"
W δεῖσθαι γὰρ οὐχὶ τοιούτων συμμάχων, ot βλάψουσιν
αὐτὸν μᾶλλον ἢ τοὺς πολεμίους" ἐξαρχεῖ. δὲ xal αὐτὸν
πρὸς τὴν ᾿Αντιγόνου χαθαίρεσιν. ΠΙαραχολουθῶν δ᾽ ὃ

Μαμαιρᾶς ἐδεῖτο μένειν" εἰ δὲ οὕτως ὥρμησεν, ἀλλὰ

τὸν γε ἀδελτὸν αὐτοῦ Ἰώσηπον παραχαθιστάνειν σφί-

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XV.

[732] 567

nox superveniens impediit : ac multi , rege permittente, per
preconem sui deditionem fecerunt. Sequenti vero luce
eodem usi sunt oppugnationis genere, magis eliam ex ca-
nistris impetum in eos faciendo, el ante ostia pugnaudo,
ignemque injiciendo, ut deflagrarint spelunce : in ipsis
enim mulla congesta erat materia. Senex autem quidam
intos erat iuclusus cum septem liberis et uxore, qui , oran-
tibus ipsis ut sibi permitteret exire et hostibus semel tra-
dere, stetit in ostio, et ut natoruin quisque egressus est
enm Jugulabat , donec tandem omnes trucidaverat , postre-
moque uxorem, et corporibus in preceps devolutis, se
ipsum üisuper dejecit, mortem servituti praeferens. Multa
aulem prius convicia fecit in Herodem ob humilitatem, rege
licet (nai omnia qua facta erant prospiciebat) dextram
porrigente οἱ omnimodam securitatem. Εἰ hac quidem
ratione specus omnes tandem subacUe sunt,

6. Deinde rex , preeposito iis qui illic erant duce Ptole-
máeo , in Samariam proficiscitur cum equitibus sexcentis et
peditum tribus millibus, ut preelio dimicaret cum Antigono.
Ceterum Ptolemaeo parum prospere cessit praefectura :
verum ii qui prius Galikram turbaverant , impetu in ipsum
facio, eum interfecerunt ; deinde in paludes et inaccessa loca
confugiunt, regionem universam vastantes ac diripientes.
Herodes autem reversus supplicium ab iis exigil : nam re-
belles partim necat, partim qui in munita loca refugerant
expugnat , et ipsos interficit et munitiones complanat :
atque ila coercito res novas moliendi studio urbes etjam
centum talentis mulctat.

7. Interea quum Pacorus in praelio occubuisset , et Parthi
male pugnassent , mittit subsidio Ventidius Herodi Machae-
ram, cum duabus legionibus et mille equitibus, incitante
Antonio. Ceterum Macheras, Antigono eum sollicitante ,
preeter Herodis sententiam , pecunia corruptus , abiit , tan-
quam res ipsius exploraturus. Verum Antigonus suspe.
ctum habens quo veniret animo, ne admisit quidem, sed fun-
dis iinpelitum repulit, οἱ qua esset voluntate non dissimu-
labat. Quum autem Mach«cras intelligeret Herodein ipsi
optima suasisse, seque peccasse consilio ejus non obtempe-
rando, in Emmauntem urbem se recepit , et in quoscunque
Judaos in via incurrebat, illos jugulabat, sive hostes sive
amicos, iratus ob ea qua ipsi acciderant. Αἱ rex istis
acerbatus Samariam petiit. Nam illis de rebus ire decreve-
rat ad Antonium : nihil enim talibus sociis egere, qui ipsum
magis quam hostes lederent; se solum ad debellandum
Antigonum satis esse. — Macheras vero eum comitatus
orabat ut maneret, atque si adeo ire cuperet, at fratrem
suum Josephum sibi adjunctum esse vclit, dum Antige-

568 (e54,055.)

σιν προσπολεμοῦσιν Ἀντιγόνῳ. Kal διαλλάττεται μὲν
τοῦ Μαχαιρᾶ πολλὰ δεηθέντος" χαταλιπὼν δὲ τὸν ᾿Ιώ-
σηπον αὐτόθι σὺν στρατῷ παρήνεσε μὴ ἀποχινδυνεύειν,
μηδὲ τῷ Μαχαιρᾷ διαφέρεσθαι.

& η΄. Αὐτὸς δὲ πρὸς Ἀντώνιον ἔσπευδε ( ἐτύγχανε δὲ
πολιορχῶν Σαμόσατα τὸ πρὸς τῷ Εὐφράτη γωρίον)
σὺν ἱππόταις τε χαὶ πεζοῖς χατὰ συμμαχίαν αὐτῷ πα-
ροῦσι. Παραγενόμενος δ᾽ εἰς Ἀντιόχειαν χαὶ πολλοῖς
ἐπιτυχὼν ἠθροισμένοις, πρὸς Ἀντώνιον μὲν βαδίζειν

10 ἔχουσι σπουδὴν, ὑπὸ δέους δὲ διὰ τὸ χατὰ τὰς δδοὺς
ἐπιτίθεσθαι τοὺς βαρδάρους καὶ πολλοὺς ἀναιρεῖν οὐ
τολμῶσιν ἐξορμᾶν παραθαρρύνας αὐτὸς ἡγεμὼν γίνεται
τῆς 6300. Κατὰ δὲ σταθμὸν δεύτερον τῶν Σαμοσά-
τῶν ἐλόχα μὴν αὔὖτοθι τῶν βαρδάρων ἐνέδρα τοὺς φοι-

I5 τῶντας πρὸς 'Avtavtov, δρυμώνων δὲ τὰς εἰσδολὰς τὰς
el; τὰ πεδία διαλαμθανόντων προλοχίζουσιν αὐτόθι
τῶν ἱππέων οὐχ ὀλίγους, ἠρεμήσοντας ἕως ἂν εἷς τὸ
ἱππήλατον ol διεξιόντες ἔλθοιεν. Ὥς δ᾽ οἱ πρῶτοι
διεξῆλθον, ὠπισθοφυλάχει μὲν Ἡοώδης, προσπίπτουσι

40 δὲ ἐξαπιναίως οἱ ἐκ τῆς ἐνέδρας, ὄντες εἰς πενταχοσίους,
χαὶ τρεψαμένων τοὺς πρώτους, ἐπιδραμὼν ὃ βασιλεὺς
τῇ ῥύμη τῇ περὶ αὑτὸν παραγρῆωα μὲν ἀνχχόπτει
τοὺς πολεμίους, ἐπεγείρει δὲ τὸ τῶν οἰχείων φρόνημα
xai θαρραλέους ἀπεργάζεται. xai τῶν πάλαι φευγόν-

25 τῶν ἐξ ὑποστροφῆς μαχομένων ἐχτείνοντο πανθαχόθεν
οἱ βάρδαροι. ᾿Ἐπέχειτο δὲ ὁ βασιλεὺς ἀναιρῶν, xai
τὰ διηρπασμένα (πολλὰ δ᾽ ἦν σχευοφόρα χαὶ ἀνδράπο-
δα) πάντα ἀνασωσάμενος προήει. Καὶ πλειόνων αὐτοῖς
ἐπιτιθεμένων τῶν ἐν τοῖς δρυμῶσιν , οἷ πλησίον τῆς εἰς

30 τὸ πεδίον ἐχδολῇς ἦσαν, xal τούτοις προσμίξας αὐτὸς
μετὰ στίφους χχαρτεροῦ τρέπεται, χαὶ πολλοὺς αὐτῶν
ἀποχτείνας ἀδεᾶ τοῖς ἑπομένοις ὁδὸν παρεῖχεν" ot δὲ
σωτῆρα xai προστάτην αὐτὸν ἀπεχάλουν.

6. ᾿Επεὶ δὲ πλησίον τῶν Σαμοσάτων γεγόνει, πέμ.-

35 πει τὸ στράτευμα ὑπαντησόμενον ᾿Αντώνιος σὺν τῷ ol-
χείῳ χόσμῳ, τιμὴν ρώδη ταύτην ἀπονέμων xai ἐπι-
χουρίας Évexa: τὴν γὰρ τῶν βαρθάρων ἠχηχόει xac
αὐτῶν ἐπίθεσιν. Καὶ δὴ παρόντα τε εἶδεν ἀσμένως καὶ
τὰ χατὰ τὴν ὁδὸν αὐτῷ πεπραγωένα μαθὼν ἐδεξιοῦτο

40 xat τῆς ἀρετῆς ἐθαύμαζεν, αὐτός τε περιλαθὼν αὐτὸν
Ἀντώνιος, ὡς εἶδεν ) σπαζετο, προὐτίυα τε ὡς νεωστὶ
βασιλέα ἀποδείξας, — "Avridyou δὲ μετ᾽ οὐ πολὺ τὸ
ἔρυμα παραδόντος, χαὶ διὰ τοῦτο παυσαμένου τοῦ πο-
λέμου, Σοσσίῳ μὲν ᾿Αντώνιος παραδίδωσι, παραχελευ-

45 σάμενος δὲ Ἡρώδη συμμαχεῖν αὐτὸς ἐπ᾽ Αἰγύπτου ἐχώ-

1 e; 4 , € ,
ρει. Καὶ Σόσσιος μὲν δύο τάγματα ἐπιχουριχὰ Ἣ ρώ-
δὴ προὔπεμψεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν, αὐτὸς δὲ μετὰ τοῦ
πλείονος στρατοῦ ἠχολούθει.
v. "Exvys δ᾽ ἤδη χατὰ τὴν Ἰουδαίαν τεθνεὼς Ἰώση-

50 πος τρόπῳ τοιούτῳ. Λήθην μὲν ὧν αὐτῷ παρήγγει-
λεν 5 ἀδελφὸς πρὸς ᾿Αντώνιον ἀνερχόμενος λαμὄανει,
στρατοπεδευσάμενος δὲ ἀνὰ τὰ ὄρη (πέντε γὰρ αὐτῷ
σπείρας Νιαγαιρᾶ δόντος ἐπὶ Ἱεριχοῦντος ἠπείγετο
βουλόμενος ἐχθερίσχι τὸν σίτον αὐτῶν) xal νεοσυλλέχτου

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IA. ΚΕΦ. IE.

[732,223]

j num oppugnent. Ita Macliera, quum veliementer rogaret,

reconcil.atur Zerodes : et Josepho cum exercitu illic relicto,
monuit ne przelium iniret , neve cum Macheera contenderet.

8. llle autem ad Antonium properabat ( oppugnabat enim
Samosata , locum inunitum ad Euphralem ) cum equitibus
et peditibus qui ipsi in auxilium aderant. Quum autem An-
tiochiam pervenisset, atque multos congregatos olfendisset,
qui ad Antonium ire magnopere volebant, prae meta tamen
ne se barbari in jlinere adorirentur multosque interfice-
rent, prolicisci non audebant, ipse cohortatus via ducew
se praebuit. Quum aulem duabus mansionibus abesset S:-
mosalis, illic quidem barbari erant in insidiis locati, qui
commeapntes ad Antonium infestarent, qua vero silvae clav-
derent ayitus in campestria preestructze. erant insidie ab
equitibus aliquammultis, tantisper quieturis donec in loca
patentia iretur ab iis qui transituri erant. Ubi vero piini
pertransierant , in Herodem , qui novissimis praesidio erat,
ex improviso irruunt equites fere quingenti in insidiis dis-
positi, quumque eos qui praecesserant in fugam vertissent,
rex suo ips.us impetu hostem repulit : qua re suorum
animos erigit , eL paulum a metu respirare facit , isque qui
jam terga dederant ad pugnam revertentibus magna ubique
flebat barbarorum strages. Rex aulem cae persequeba-
tur, quumque erepla in his non exiguum jumentorum οἱ
mancipiorum numerum) omnia recuperassel , viam perreait.
Et quum plures e saltubus, qui proxime eraut ad exitus iu
planitiem, ipsos adorirentur, hos quoque ille valida suorum
manu aggressus in fugam vertit, multisque illorum occisis,
securum iis qui sequerentur iter praestiti. llli vero serva-
torem eum et protectorem appellabant.

9. Postquam vero prope Samosala ventum est, exerci-
tum ei occursurum suo cum ornatu mittit Antonius, ut
hunc Herodi tribueret honorem, pariterque auxilium sup
peditaret : audierat enim barbaros impetum in eos fecisse.
]taque et praesentia ejus et aspectu ketatus est , οἱ, ubi iptel-
lexil quze in via ab eo facta erant , benigne eum excipiebat,
εἰ virtutem illius suspiciebat, ipseque eum ut in conspe-
ctum venit complexus Antonius salutabat , majoremque ei
lionorem habebat , ut qui nuperrime eum regem cresrerat.
Quum autem Antiochus munimenti deditionem fecisset, et
propterea finiretur bellum, Sossio tradit Antonius, quumque
mandavisset ut Herodem adjuvaret , ipse proficiscebatur in
Egyptum. Tum Sossius duas legiones Herodi auxiliares
praemisit in Judeeam , ipse vero cum majori exercitu sub-
sequebatur.

1o. Erat autem jam mortuus in Judzea Josephus in hunc
modum. llli quidem e memoria excidunt quae» mandave-
rat frater ad Antonium discedens. Quum vero apud montes
castra posuissel ( nam , quinque cohortibus ipsi a Machzera
datis, properabat ad lierichuntem, volens segetes eorum
demetere ) et Romanorum exercitus tironum esset. bello-

(65,656.

τῷ Ῥωμαίου στρατεύματος ὄντος xal πολέμων ἀπεί-
poc ἔχοντος, ( xai γὰρ πολὺ ἐκ Συρίας ἦν τὸ χατειλε-
quévov, ) ἐπιθεμένων αὐτόθι τῶν πολεμίων, ἀποληφθεὶς
ἐν ξυσχωρίαις αὐτός τε ἀποθνήσχει γενναίως μαχόμενος
χαὶ τὸ στράτευμα πᾶν ἀπέβαλεν" ἕξ γὰρ σπεῖραι διε-
οἤάρησαν. Κρατήσας δὲ τῶν νεχρῶν Ἀντίγονος ἀπο-
τέανει τὴν Ἰωσήπου χεφαλὴν, πεντήχοντα ταλάντων
αὐτὴν ῥυομένου Φερώρα τἀδελφοῦ. Καὶ μετὰ τοῦτο
ἀποστάντες Γαλιλαῖοι τῶν παρὰ σφίσι δυνατῶν, τοὺς
τὰ Ἡ ρώδου φρονοῦντας ἐν τῇ λίμνη χατεπόντωσαν,
χαὶ τῆς ᾿Ιουδαίας πολλὰ ἐνεωτερίσθη. Μαχαιρᾶς δὲ
᾿τθᾶν χωρίον ἐξωγύρου.
ια΄, Παρῆσαν δ᾽ ἄγγελοι τῶν πεπραγμένων πρὸς
τὸν βασιλέα. xal ἐν Δάφνη τῆς ᾿Αντιοχείας ἐδήλωσαν
αὐτῷ τὴν χατὰ τὸν ἀδελφὸν τύχην, προσδεχομένῳ μέν-
τοι xat αὐτῷ διά τινας ὀνείρων ὄψεις, τρανῶς προφαι-
νούσας τὸν τοῦ ἀδελφοῦ θάνατον. ᾿Κπειχθεὶς οὖν χατὰ
τὴν πορείαν, ὡς χατὰ Aibavovy τὸ ὄρος γίνεται, ὡς ὀχτα-
εὐσίους μὲν τῶν αὐτόθι προσλαμδάνων, ἔχων δὲ xoi
,) Ῥωμαϊκὸν ἕν τάγμα, εἷς Πτολεμαΐδα παραγίνεται,
χάχεῖθεν νυχτὸς ἀναστὰς μετὰ coU στρατοῦ προήει
διὰ τῆς Γαλιλαίας. Ὑπήντων δ᾽ οἱ πολέμιοι, καὶ χρα-
τιθέντες τῇ μάχη κατεχλείσθησαν εἰς χωρίον, ὅθεν
ἦσαν ὡρυηκότες τῇ προτεραία. Προσδολὰς δὴ τοὖν--
ὁ τεῦθεν ἕωθεν ἐποιεῖτο, Καὶ πολλοῦ χειμῶνος χαταρ-
ραγέντος οὐδὲν ποιεῖν δυνάμενος ἀπάγει τὴν στρατιὰν
εἰς τὰς πλησίον χώυμας᾽ ἐλθόντος δ᾽ αὐτῷ παρ᾽ Av-
τωνίου xal δευτέρου τάγματος, οἱ τὸ χωρίον ἔχοντες
τοδηθέντες νυχτὸς ἐξέλειπον αὐτό. Καὶ ὁ βασιλεὺς
Ὁ ἔσπευδεν ἐπὶ Ἱεριχοῦντος, τιμωρήσασθαι χατὰ νοῦν
ἔγων αὐτοὺς ὑπὲρ τἀδελφοῦ. ᾿Επεὶ δὲ χατέζευξεν,
dora μὲν τοὺς ἐν τέλει, μετὰ δὲ τὴν συνουσίαν
παρῆλθεν εἰς τὸ δωμάτιον ἀπολύσας τοὺς παρόντας.
Ἐνταῦθα ἴδοι τις ἂν τοῦ βασιλέως τὴν ix τοῦ Θεοῦ
b εὔνοιαν" πίπτει μὲν γὰρ $ στέγη τοῦ οἰκήματος, οὐδένα
δὲ ἀπολαβοῦσα διέφθειρεν, ὥστε πάντας πιστεῦσαι τὸν
Ἡρώδην εἶναι θεοφιλῇ, μέγαν οὕτω καὶ παράδοξον δια-
φυγόντα χίνδυνον.
ιδ΄, Τῇ δ᾽ ὑστεραίᾳ τῶν πολεμίων ἑξαχισχίλιοι ἀπ᾽
8 ἄχρων κατιόντες τῶν ὀρῶν εἷς μάχην ἐφόθδουν τοὺς Ῥω»-
μαίου, Οἱ δὲ γυμνῆτες προσιόντες τοῖς παλτοῖς
ἔδαλλον χαὶ λίθοις τοὺς περὶ τὸν βασιλέα ἐξεληλυθό-
τας, αὐτόν τε παλτῷ τις παρὰ τὴν λαπάραν ἔδαλεν.
Ἀντίγονος δ᾽ ἐπὶ τὴν Σαμάρειαν πέμπει στρατηγὸν,
5 Πάππον óvoua , σὺν δυνάμει τινὶ, βουλόμενος παρα-
€/tiv τοῖς πολεμίοις δόξαν πολεμοῦντος ἐκ περιουσίας.
Ἀλλ᾽ ὁ μὲν M αχαιρᾷ τῷ στρατηγῷ παρεχάθητο, Ἡρώ-
ire δὲ πέντε πόλεις παραλαῤὼν τοὺς ἐγχαταλειφθέντας
περὶ δισχιλίους ὄντας ἐφόνευσεν, αὐτάς τε τὰς πόλεις
" ἐμπρήσας ἐπανῆλθεν ἐπὶ τὸν Πάππον. Ἔστρατοπε-
δεύετο δ᾽ οὗτος ἐπὶ χώμην Ἰσάνας καλουμένην. Καὶ
πολλῶν αὐτῷ προσρεόντων ἐχ τῆς “Ἱεριχοῦντος καὶ τῆς
Ἰουδαίας, ἐπεὶ πλησίον γίνεται, τῶν πολεμίων ἐπεξελ-
θόντων αὐτοῖς ὑπὸ θάρσους, συμβαλὼν χρατιῖ τῇ

ANTIQ. JUD. LIB. XIV. CAP. XV.

[3] 509

rumque inexpertus, quippe ex Syria magua ex parte col.
lectus , liostibus illic lacessentibus, in locis difficilibus in-
terceptus, ipse generose pugnans occumbit et exercitum
omnem amísit; sex enim cohortes perierunt. Atque Anti-
gonus occisorum politus Josephi caput abscidit, Pherora
ejus fratre id quinquaginta talentis redimere volente. Post-
eaque Galilei, quum a suis optimatibus descivissent , eos
qui ab Herode stabant in lacum demersos necarunt : et
multi in Judaa rerum novarum studio tumultus exstite-
runt. In eo autem Machaeras erat ut Gitlham castellum
muhiret.

11. Interea rerum gestarum nuncii ad Herodem vene-
runt : et apud Daphnen Antiochiss ei fratris fortunam re-
tulerunt, exspectanti quidem propter visa somniorum,
que ei fratris mortem manifesto preedicebant. Accelerato
igitur itinere, postquam ad montem Libanum venit, as.
sumptis fere octingentis ejus loci hominibus , una cum Ro-
mana legione quam habebat, Ptolemaidem se confert : et
inde quum noctu movísset cum exercitu, per Galilaeam pro-
gressus est. Hostes autem ei occurrebant, et pralio victi
conclusi sunt ip castellum unde pridie fuerant profecti. lta
prima luce locum oppugnabat : sed magna coorta tempe-
atate, agere quum nihil posset, exercitum in proximos pagos
abducit. Quumque ad eum venisset ab Antonio altera legio,
qui locum tenebant territi eum noctu deserebant. ΕΠ rex
ad Hierichuntem festinat, fratris necem ulcisci in animo
habens. Postquam vero castra feceral , primates ad coenam
adhibuit : finitoque convivio, quum illos qui aderant dini-
isset, in cubiculum se recepit. Hic liceat alicui perspi-
cere Dei erga regem benevolentiam : etenim tectum cana-
culi concidit, nec quenquam , quod nemo ibi comprehen-
sus esset, exstinxit. — Quo factum ut omnes crederent
Herodem Deo carum esse , qui magnum adeo et inopinatum
eífugerit periculum.

12. Postridie autem sex hostium millia, de montium ju-
gis descendentia in pugnam , Romanos territabant : levisque
armaturze milites progressi in regis stipatores, qui exie-
rant , pila et lapides jaciebant , eique latus quidam pilo vul-
neravit. Antigonus vero ducem mittit in Samariam, no-
mine Pappum , cum nonnulla manu, volens bostibus opi-
Dionem creare , sese ex supervacaneo bellum gerere. Atque
ille Machaer;e duci se opposuit : Herodes vero, captis quin-
que oppidulis , duo circiter hominum millia, quos compre-
henderat , interfecit, oppidisque incensis adversus Pappum
rediit. 1s aulem cas(ra habebat ad vicum Isanas appella.
tum. Ac frequentibus ad eum tum ab Hierichunte tum ab
Judea confluentibus, ubi prope bostes ventum est, quuin
illi audacter eum invasissent, collatis signis prelio eos su-

570 (666,657.)

μάχη, καὶ τιμωρῶν τἀδελφῷ φεύγουσιν εἷς τὴν χώμην
ἐπέκειτο χτείνων. Πεπληρωμένων δὲ τῶν οἰχήσεων
ὁπλιτῶν χαὶ πολλῶν ἀναφευγόντων ἐπὶ τὰς στέγας,
χρατεῖ τούτων, xal τοὺς ὀρόφους τῶν οἴκων ἀνασχάπτων
b ἔμπλεχ τὰ χάτω τῶν στρατιωτῶν ἑώρα ἀθρόων ἀπει-
λημμένων. Τούτους μὲν οὖν πέτραις ἄνωθεν βάλλον-
τες σωρηδὸν ἐπ᾽ ἀλλήλοις ἀνήρουν, xal θέαμα τοῦτο
δεινότατον ἦν κατὰ τόνδε τὸν πόλεμον, νεχρῶν τὸ πλῇ-
θος ἄπειρον ἐχτὸς τῶν τειχῶν ἐπ᾽ ἀλλήλοις χειμένων.
ιυ ᾿Γοῦτο τὸ ἔργον μάλιστα τὰ φρονήματα τῶν πολεμίών
ἔχλασεν, χαραδοχούντων τὸ μέλλον. ᾿Ἑωρῶντο γὰρ
παμπληθεῖς πόρρωθεν συγγινόμενοι περὶ τὴν χώμην,
οἵ τότε ἔφευγον᾽ xal εἰ μὴ χειμὼν ἐπέσχε βαθὺς, ἧκεν
ἂν xai ἐπὶ Ιεροσόλυμα ἢ βασιλέως στρατιὰ, θαρροῦσα
Ι5 τῷ νενικηκέναι, καὶ τὸ πᾶν ἦν ἂν εἰργχσμένη. Καὶ γὰρ
Ἀντίγονος ἤδη τὴν παντελῇ φυγὴν ἐσχόπει xai ἀπανά-
τασιν ἐχ τῆς πόλεως.
ιγ΄. Τότε μὲν οὖν $ βασιλεὺς ( ὀψίας γὰρ ἦν) δειπνο-
ποιεῖσθαι χελεύει τοὺς στρατιώτας, αὐτός τε ( Exexuj-
30 χει γάρ) εἰσελθὼν εἴς τι δωμάτιον περὶ λουτρὸν ἦν"
ἔνθα xol χίνδυνος αὐτῷ μέγιστος συνέπεσεν, ὃν κατὰ
Θεοῦ πρόνοιαν διέφυγε. [Γυμνοῦ γὰρ ὄντος αὐτοῦ xai
μετὰ παιδὸς ἑνὸς ἀχολούθου λονομένου, ἐν τῷ ἐντὸς
οἰκήματι τῶν πολεμίων τινὲς ὡπλισμένοι συμ πεφευγό-
35 τες αὐτόθι διὰ φόθον ἦσαν, xai μεταξὺ λουομένου Ó
πρῶτος ἐπεξέργεται ξίφος ἔχων γυωνὸν xoi διὰ θυρῶν
χωρεῖ, καὶ μετ᾽ αὐτὸν δεύτερος xal τρίτος διοίως ὧπλι-
σμένοι,͵ οὐδὲν βλάψαντες τὸν βασιλέα ὑπ᾽ ἐχπλήξεως,
ἀγαπῶντες δὲ τῷ μηδὲν αὐτοὶ παθόντες εἷς τὸ πρόσθεν
30 διεχπεσεῖν. Τῇ δ᾽ ὑστεραία τὴν μὲν Πάππου χεφαλὴν
( ἀνήρητο γάρ) ἀποχόψας Φερώρα ἔπευψε, ποινὴν ἀνθ᾽
ὧν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ πάθοι" οὗτος γὰρ ἦν αὐτόχειρ
ἐχείνου γεγενηυ ἕνος.
ιδ΄͵ Αήξαντος δὲ τοῦ χειμῶνος ἄρας ἐχεῖθεν ἐγγὺς
85 ᾿Ιεροσολύμων ἔρχεται, xal πλησίον στρατοπεδεύεται
τῆς πόλεως. Τρίτον δὲ αὐτῷ τοῦτο Éroq ἦν ἐξ οὗ βα-
σιλεὺς ἐν Ῥώμη ἀποδέδειχτο. ᾿Αναστρατοπεδευσάμε -
νος δὲ xxl πλησίον ἐλθὼν τοῦ τείχους κατὰ τὸ ἐπιμα-
“χώτατον πρὸ τοῦ ἱεροῦ χαταστρατοπεδεύεται, προσθαλεῖν
40 διεγνωχὼς ὡς χαὶ πρότερον ποτὲ Πομπήϊος, ΤΡρισὶ δὲ
Gu Gov χώμασι τὸν τόπον πύργους ἀνίστησι, πολλῇ
τε χειρὶ πρὸς τὸ ἔργον χρώμενος xal τέμνων τὴν πέριξ
ὕλην. Παραχαταστήσας δὲ τοῖς ἔργοις τοὺς ἐπιτὴ -
δείους, ἱδρυμένης ἔτι τῆς στρατιᾶς, αὐτὸς εἰς Σαμά-
45 petav ἐπὶ τὸν γάμον ᾧγετο, ἀξόμενος τὴν Ἀλεξάνδρου
τοῦ Ἀριστοδούλου θυγατέρα' ταύτην γὰρ ἦν ἠγγυη-
μένος, ὥς μοι χαὶ πρότερον εἴρηται.

ΚΕΦ. IG.

Μετὰ δὲ τοὺς γάμους ἦλθε μὲν διὰ Φοινίκης Σόσσιος,
προεχπέμψας τὴν δύναμιν διὰ τῆς μεσογείου, ἦλθε δὲ
bo xat ὁ στρατηγὸς, πλῆθος ἔχων ἱππέων τε xai πεζῶν.
Παρεγένετο δὲ xai ὃ βασιλεὺς ix τῆς Σαμαρείτιδος.

APXAIOAOTIAX BIBA. IA. ΚΕΦ. IG.

[723,235
perat, et, ut (ratri parenlaret, fugientes in. vicum cum
czede persequebatur. Quumque domus armatis essewl re-
ferte et multi in tecta refugerent, iis potitur, et. evulsis
domorum tabulatis, quz» infra erant confertis militibns

plena conspicit. Et hos quidem jaetis superne saxis acer-

vatim conficiebant : adeoque nullum tolo bello acerbius |

erat spectaculum quam immensa mortuorum multitndo
extra menia in cumulos congesta. Atque hac res maxime

fregit animos hostium, sollicitorum de futuro. Cerneba -

tur enim procul ingens liominum vis coeuntium cirea vi-
cum, qui refugiebant : et nisi hiemis asperitas prohibuis-

sel, invasisset Hierosolyma regis exercitus, victoria fretus, -

negoliumque peregisset. Jam enim fugam plane adorpalat. ὦ

Antigonus et ab urbe discessionem.

13. Et tunc quidem rex ( jam enim serum erat ) jussit
milites ccenhtum ire, atque ipse, utpote defatigatus , in co-

biculum ingressus ad lavandum se parabat : ubi et mari |
mum discrimen adiit, e quo tamen Dei providentia ev- ἢ:

sit. Quum enim ipse inermis esset et cuim uno puero, qui
ei pedissequus erat , lavaret in interiore domo, ubi bostium
aliquot armati in fugam counjecti sese prae metu abdideranl ,
inter lavandum unus stricto gladio prodit e latibulo et
foras exit, deinde alter, itidemque tertius, similiter ar.
mali, adeo attoniti ut regem ne lxserint quidem, contenti
sine noxa ipsos sese ex cedibus proripere. Postero autem die
Herodes Pappi caput (nam occisus erat) amputatum Phere-

re misit, penam repetens ob ea que fratri ipsius accide- τὸ

rant : nam ille etum sua manu interfecerat.

14. Hieme autem finita, quum inde exercitum movissef,
Hierosolyma venit, et prope urbem castra facit. lle vero
annus idem tertius erat, ex quo Roma rex creatus fuerat.
At quum inde castra movisset et prope muros accessisset ,
qua parte urbs erat maxime expugnabilis, ante teroplum
collocat , urbem oppugnare in animo habens, ut aliquando
anle fecerat Pompejus : atque obsepto tribus aggeribus
loco, turres erigit, magna manu ad id opus utens, et pro-
ximas arbores secans. Ac prsfectis operi idoneis homini-
bus, sedente adhuc exercitu, ipse Samariam ad nuplias
proficiscitur, tiliam ducturus Alexandri Aristobuli filii : nam
illa ei desponsata erat, ut jam ante a me dictum est.

CAP. XVI. (XXVII)

Post nuptias autem venit per Phoenicen Sossius, premis
sis per mediterranea copiis, post quas venit etiam dux ips
habens equitum peditumque multitudinem. Ipse quoque
rex advenit a Samaritide, non parvum exercitum prete

ANTIQ. JUD. LIB.

οὐχ ὀλίγον πρὸς τῷ πάλαι στρατὸν ἄγων' περὶ τρισμυ-
ρίους γὰρ ἦσαν. [Πάντες δὲ ἐπὶ τὸ “Ἱεροσολύμων
ἠθροίζοντο τεῖχος χαὶ διεχάθηντο πρὸς τῷ βορείῳ τείχει
τῆς πόλεως, στρατιὰ ἕνδεχα μὲν οὖσα τέλη ὁπλιτικὰ,
M δὲ χιλιάδες ἱππέων, ἄλλα τε ἐπιχουριχὰ ἀπὸ τῆς Xu-
εἰας. Δύο δ᾽ ἡγεμόνες, X ᾿λντωνίου

(87,565)

Σόσσιος μὲν ὑπ᾽
σταλεὶς σύμααχος, Ἣ ρώδης δ᾽ ὑπὲρ αὑτοῦ, ὡς ᾿Αντί-
pov ἀφελόμενος τὴψ ἀρχὴν, ἀποδειγθέντα ἐν Ρώμη
πολέμιον, αὐτὸς ἀντ᾽ ἐχείνου βασιλεύσειε χατὰ τὸ τῆς
Ἰσυγχλήτου δόγμα.

, B. Μετὰ πολλῆς δὲ προθυμίας xat ἔριδος, ἅτε σύμ-
παντος ἡθροισμένου τοῦ ἔθνους, οἱ Ιουδαῖοι τοῖς περὶ
τὸν Ἡρώδην ἀντεπολέμουν, χαταλειφθέντες ἐντὸς τοῦ
είρους, πολλά τε ἐφήμιζον περὶ τὸ ἱερὸν χαὶ πολλὰ
iz εὐφημία τοῦ δήμου, ὡς ῥνυσομένου τῶν χινδύνων
αὐτοὺς τοῦ Θεοῦ, τά τε ἐχτὸς τῆς πόλεως ἀπεσχευά-
σαντο, ὡς μηδ᾽ ὅσα τροφὴ δύναιτο εἶναι ὑπηλιπεῖν ἢ
ἀνθρώποις ἢ ὑποζυγίοις, ληστείαις τε λάθρᾳ χρώμενοι
ἀπορίαν παρέσχον. Ταῦτα δ᾽ Ἡρώδης συνιδὼν πρὸς

"μὲν τὰς ληστείας ἐν τοῖς ἐπιχαιροτάτοις τόποις πρϑελό-
Tu πρὸς δὲ τὰ ἐπιτήδεια πέμπων ὁπλιτικὰ τέλη
πόρρωθεν ἀγορὰν συνεχόμιζεν, ὡς ὀλίγου χρόνου πολ-
λὴν d2ffovixv αὐτοῖς γενέσθαι τῶν ἀ χγχαίων. "Hero
ó ,συγνῶς ἤδη πολλῆς χειρὸς ἐργαζομένης, χαὶ τὰ τρία

i Ἰώματα εὐπετῶς" θέρος τε γὰρ ἦν χαὶ οὐδὲν ἑωποδὼν
πρὸς τὴν ἀνάστασιν οὔτ᾽ ἀπὸ τοῦ ἀέρος οὔτ᾽ ἀπὸ τῶν
ἐργαζομένων, τά τε μηχανήματα προσάγοντες χατέ--
Gttov τὸ τεῖχος xat πάσαις ἐχρῶντο πείραις. Οὐ μὴν
ἐξέπληττον τοὺς ἔνδον, ἀλλ᾽ ἀντετεχνῶντο χἀχεῖνοι

Ὁ πρὸς τὰ παρὰ τούτων γινόμενα οὐχ ὀλίγα, ἐπεχθέον-

τές τε τὰ μὲν ἡμίεργα ἐνεπίμπρασαν, τὰ δὲ ἐξειργα-

σμένα, εἴς τε χεῖρας ἰόντες οὐδὲν χαχίους Ῥωμαίων
ἦσαν τὰς τόλμας ,) ἐπιστήμη δ᾽ ἐλείποντο" πρός τε τὰς
μηγανὰς ἀνετεί,ιζον, ἐρειπομένων τῶν πρώτων olxoóo-
μημάτων, ὑπὸ γῆν τε ἀπαντῶντες μεταλλεύουσι διε-
μάχοντο, ἀπονοίᾳ δὲ τὸ πλέον ἢ προμηθείᾳ γρώμενοι
προσελιπάρουν τῷ πολέμῳ εἰς τοὔσχατον, xal ταῦτα
μεγάλου στρατοῦ περιχαθημένου σφᾶς χαὶ λιμῷ τ ταλαι-
τωρούμενοι xai σπάνει τῶν ἐπιτηδείων" τὸν γὰρ ἑδδο.

V μαδιχὸν ἐνιχυτὸν συνέδη κατὰ ταυτὸν εἶναι. "Ava-
βαίνουσι δὲ ἐπὶ τὸ τεῖχος πρῶτον μὲν λογάδες εἴκοσι,
ἔπειτα ἑχατόνταρχοι Σοσσίου. "Mosüv. γὰρ τὸ μὲν
πρῶτον τεῖος ἡμέραις τεσσαράχοντα, τὸ δὲ δεύτερον
πεντεχαίδεχα, χαί τινες τῶν περὶ τὸ ἱερὸν ἐνεπρήσθησαν

à στοῶν, ἃς ἡ Ἡρώδης ᾿ἈΑντίγονον ἐμπρῆσαι διέδαλλε, μῖσος
αὐτῷ πραγματευόμενος παρὰ τῶν Ἰϊουδαίων γενέσθαι.

Ἱρημένου δὲ τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ καὶ τῆς κάτω πόλεως,
εἰς τὸ ἔσωθεν ἱερὸν xai τὴν ἄνω πόλιν Ιουδαῖοι συνέ-
φυγον᾽ δείσαντές τε μὲ διχχωλύσωσιν αὐτοὺς οἱ Ῥω-

Ὁ μαῖοι τὰς χαθημερινὰς θυσίας ἐπιτελεῖν τῷ Θεῷ,

πρεσβεύονται d ἐπιτρέψαι παρακαλοῦντες θύματα αὐτοῖς
μόνον εἰσχοαίσασθαι. ὋὉ δ᾽ ὡς ἐνδωσόντων αὐτῶν
συνεχώρει ταῦτα. Καὶ ἐπεὶ uiv ἑώρα γινόμενον
παρ᾿ αὐτῶν ὧν ὑπενόει, ἀλλ᾽ ἰσγυρῶς ἀντέμοντας ὑπὲρ

σα ασσσσασσα απ ι ΓΦ i e π᾿ ν«...».»» ......(“ οοΟ΄σσσ΄ὐ“΄ασὐὐϑπαπὐπὰσσσσασασσ
p———————————————— “ς΄ “ΠΟ e —

arbitratus.

XIV. CAP. XVI. [25,26.] 571

veterem agens, quippe qui esset ferme triginta mil
lium. Isti autem omnes ad moenia Hierosolymorum con-
venerunt, et a muri parte septentrionali consederunt,
exercitus ex undecim legionibus peditum et equitum milli-
bus sex , praeter alia auxiliaa Syria. Duces vero duo eran/,
Sossius ab Anlonio missus in auxilium, et Herodes pro se
ipso , ut Antigono de principatu dejecto ( quippe qui Roma
hostis declaratus esset ) ipse pro illo regnaret ex senatus-
consulto.

2. Jam vero Judzi magno animo et contentione ( utpote
universa genie congregala ) Herodi repegnabant , inlra ma-
nia conclusi, multaque circa templum jactabant, et populo
fausta ominabantur, tanquam Deo eos periculo liberaturo,
neque non exira urbem omnia sustulerunt, ut nec ali-
menta relicta essent hominibus aut jumentis, et clandesti-
nis latrociniis difficultatem afferebant. Quum autem Ilero-
des ista animadvertissel , adversum latrocinia locis oppor-
tunis insidias disponebat, atque, ad necessaria missis ar-
malorum legionibus , forum rerum venalium e longinquo
comportabat , ita ut brevi tempore magpa omnium quibus
opus esset copia abundaverint. Jam vero, quum multa ma-
nus continenter In opere versaretur, facile perfecti sunt tres
aggeres : nam et arstas eral, nibilque ad structuram impe-
dimenti aut ab aeris intemperie aut ab iis qui operam confe-
rebant. Itaque admotis machinis muros quatiunt et omuia
experiuntur. Nec tamen perterrebantur qui erant intus :
quin excogitabant et ipsi contra ea quze ab oppugnatoribus
fierent non pauca, et eorum opera excursionibus partim
inchoata partim perfecta incendebapt; et ad manus venien-
tes nihilo Romanis inferiores erant audacia, sed scientia
et usu superabantur. Et adversus machinas, dirutis primis
vdificiis, alia exsiruebant, et sub terra cuniculos agentibus
occurrentes puguabant : ac desperatione magis quani pro-
vidente consilio utentes , bellum ad extremum persequeban-
tur, idque imagno licet exercitu circumsessi , et fame rerum-
que necessariarum penuria laborantes : nam contigit ut in
idein tempus congrueret annus sabbalicus. Tandem muros
couscendunt ,
inde Sossii centuriones.

primum quidem lecti homines viginti, de-
Expugnatus enim erat primus qui-
dem murus quadraginta diebus , secundus vero quindecim,
et quedam circa templum porticus combustee erant, quas
Herodes ab Antigono incensas calumniabatur, data industria
ut eum Judzeorum invidia gravare. Expugnato exteriore
templo et urbe inferiore, Judei in templum interius et ur.

.bein superiorem confügerunt ; veritique ne a Romanis quo-

tidiana Deo sacra peragere prohiberentur, legatos miserunt
qui postularent ut eis victimas tantum introdacere permit.
Ille vero petitioni concessit, deditionem facturus
At ubi nihil ab eis eorum qua suspicabatur

tleretur.

572 (e55,059.)

τῆς Ἀντιγόνου βασιλείας, προσθαλὼν χατὰ χράτος εἷλε
τὴν πόλιν, χαὶ πάντα εὐθὺς ἦν φόνων ἀνάπλεα, τῶν
μὲν Ρωμαίων ἐπὶ τριῤῇ τῆς πολιορχίας διωργισμένων,
τοῦ δὲ περὶ Ἡρώδην ᾿Ιουδαϊκοῦ μηδὲν ὑπολιπεῖν σπεύ-
δ δοντὸς ἀντίπαλον. ᾿Εσφάττοντο δὲ παμπληθεῖς fv τε
τοῖς στενωποῖς καὶ χατὰ τὰς οἰχίας συνωθούμενοι χαὶ
τῷ ναῷ προσφεύγοντες, ἦν τε οὔτε νηπίων οὔτε γήρως
ἔλεος, οὔτε γυναικῶν ἀσθενείας φειδὼ, ἀλλὰ καίτοι
περιπέμποντος τοῦ βασιλέως xal φείδεσθαι παραχα-
10 λοῦντος, οὐδεὶς ἐκράτησε τῆς δεξιᾶς, ἀλλ᾽ ὥσπερ με-
μηνότες πᾶσαν ἡλιχίαν ἐπεξήεσαν. ἤξνθα καὶ ᾿Αντί-
γονος μήτε τῆς πάλαι μήτε τῆς τότε τύχης ἔννοιαν
λαῤδὼν χάτεισι μὲν ἀπὸ τῆς βάρεως, προσπίπτει δὲ τοῖς
Σοσσίου ποσί. Κἀκεῖνος μηδὲν αὐτὸν οἰκτείρας πρὸς
js τὴν μεταθολὴν ἐπεχρότησε μὲν ἀχρατῶς, xal ᾿Αντιγό-
νὴν ἐχάλεσεν, οὐ μὴν ὡς γυναῖχά γε φρουρᾶς ἐλεύθε--
pov ἀφῆκεν, ἀλλ᾽ ὃ μὲν δεθεὶς ἐφυλάττετο,
y. Πρόνοια δ᾽ ἦν Ἡρώδη χρατοῦντι τῶν πολεμίων
τοῦ χρατῆσαι xal τῶν ἀλλοφύλων συμωάχων" ὥρμητο
40 γὰρ τὸ ξενιχὸν πλῆθος ἐπὶ θέαν τοῦ τε ἱεροῦ χαὶ τῶν
χατὰ τὸν ναὸν ἁγίων. ὋὉ δὲ βασιλεὺς τοὺς μὲν παρα-
χαλῶν, τοῖς δὲ ἀπειλῶν, ἔστι δ᾽ οὃς xai τοῖς ὅπλοις
ἀνέστειλεν, ἥττης χαλεπωτέραν ἡγούμενος τὴν νίχην,
εἴ τι τῶν ἀθεάτων παρ᾽ αὐτῶν ὀφθείη. Διεχώλυε δὲ
85 χαὶ τὰς χατὰ τὴν πόλιν ἁρπαγὰς, πολλὰ διατεινόμενος
πρὸς Σόσσιον, εἰ χρημάτων τε x«i ἀνδρῶν “Ρωμαῖοι
τὸν πόλιν χενώσαντες χαταλείψουσιν αὐτὸν ἐρημίας βα-
σιλέα, xal ὡς ἐπὶ τοσούτῳ πολιτῶν φόνῳ βραχὺ xat
τὴν τῆς οἰκουμένης ἡγεμονίαν ἀντάλλαγμα χρίνοι" τοῦ
80 δὲ ἀντὶ τῆς πολιορχίας τὰς ἁρπαγὰς δικαίως τοῖς στρα-
τιώταις ἐπιτρέπειν φαμένου, αὐτὸς ἔφη διανεμεῖν ix
τῶν ἰδίων χρημάτων τοὺς μισθοὺς ἑκάστοις" οὕτω τε
τὴν λοιπὴν ἐξωνησάμενος πόλιν, τὰς ὑποσχέσεις ἐπλή-
ρωσε, Λαμπρῶς μὲν γὰρ ἕκαστον στρατιώτην, ἀνα-
35 λόγως δὲ τοὺς ἡγεμόνας, βασιλιχώτατα δ᾽ αὐτὸν ἐδω-
provo Σόσσιον, ὡς πάντας ἀπελθεῖν γρημάτων εὐπο-
ροῦντας, ᾿
δ΄͵ Τοῦτο τὸ πάθος συνέδη τῇ ᾿ἱεροσολυμινῶν πό-
λει, ὑπατεύοντος ἐν Ρώμῃ Μάρχου Ἀγρίππα xat Ka-
40 νινίου Γάλλου, ἐπὶ τῆς πέμπτης καὶ ὀγδοηκοστῆς xal
ἑχατοστῆς Ὀλυμπιάδος, τῷ τρίτῳ μηνὶ, τῇ ἑορτῇ τῆς
νηστείας, ὥσπερ ix περιτροπῆς τῆς γενομένης ἐπὶ
Πομπηΐου τοῖς ᾿Ιουδαίοις συμφορᾶς" καὶ γὰρ ὑπ᾽ ἐχεί-
νου τῇ αὐτῇ ἑάλωσαν ἡμέρᾳ, μετὰ ἔτη εἴχοσι xal ἑπτά.
45 Σόσσιος δὲ, χρυσοῦν ἀναθέμενος τῷ Θεῷ στέφανον,
ἀνέζευξεν ἀπὸ Ἱεροσολύμων, ᾿Αντίγονον ἄγων δεσμώ-
τὴν ᾿Αντωνίῳ. Δείσας δὲ Ἡρώδης μὴ φυλαχθεὶς Ἀν-
τίγονος ὅπ᾽ Ἀντωνίου, xal χομισθεὶς εἰς ἹΡώμην ὑπ᾽
αὐτοῦ διχαιολογήσηται πρὸς τὴν σύγκλητον, ἐπιδειχνὺς
5o αὑτὸν μὲν ἐκ βασιλέων, Ἡρώδην δὲ ἰδιώτην, καὶ ὅτι
προσῆκεν αὐτοῦ βασιλεύειν τοὺς παῖδας διὰ τὸ γένος, εἰ
xai αὐτὸς εἰς Ρωμαίους ἐπεξήμαρτε᾽ ταῦτα φοδούμε-
νος πολλοῖς χρήμασι πείθει τὸν ᾿Αντώνιον ἀνελεῖν τὸν
Ἀντίγονον. ΟἿ γενομένου, τοῦ δέους μὲν Ἡρώδης

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. ΙΔ. ΚΕΦ. IG.

mss]

fieri videbat, sed eos fortiter pro Antigoni regno prope
gnare, urbem aggressus vi cepit, atque omnia proliavi
plena czedibus erant, Romanis ob obsidionis moram iralis,
Herodianis vero Judseis nihil ipsis adversarium reliquere
studentibus. Ita densi in angiportibus et per doinos constipat
et in teinplo, in quod refugerant , jugulabantur, nec parye-
lorum nec senum misertum est; nec mulieribus, utpole vi-
ribus imbecillis , parcebatur : ac qu&mvis rex undique ait-

teret et ut parceretur oraret, nemo dextram continebat,

sed tanquam rabiosi in omnem etatem savierunt. Ini
rim Anligonus, neque prioris neque pr«sentis fortunz
memor, ex arce descendit, Sossioque ad pedes accidiL. At
que ille nihil miseratus mutatam ejus fortunam , intempe
ranter insultavit, et. Antigonani appellavit : non tamen υἱ
feminam e-custodia liberum emisit, sed 1n vinculis quideu
ipse asservabatur.

J. Herodi autem cure erat, postquam hostes superaverat,
alienigenarum auxilisrium vim coercere et moderari : cum
impetu enim ferebatur peregrinorum militum vulgus ad ten
plum sacrasque templi res aspiciendas. — Verum rex partim
precibus , partim minis, nonnullos etiam armis repressit , v
cloriam clade graviorem existimans , si quid eorum cernere
tur quae ne ab ipsis quidem aspici fas esset. Atque urbem diripi
prohibebat , quum Sossium eliaui atque etiam iplerrogassel
an Romapi, urbe pecuniis virisque exipanita, regem :t
solitudinis essent relicturi : quippe se vel totius orbis im-
perium tam multorum civium caede non emendum e:se pu:

tare. Quumque ille pro obsidionis labore praedam se mili-

tibus merito concedere dixisset, respondit Herodes se svà
pecunia mercedem singulis numeraturum. Atque il reli-
qua urbe redempta promissum praestitit. Nam el sipgulos
milites magnifice, et duces pro rata parte, et Sossium plate
regie muneratus est , ila ut omues divitiis aucli et locuple
tati discederent.

4. Hec urbi Hierosolymitarum accidil clades Marco
Agrippa et Caninio Gallo consulibus , Olympiade centesima
et octogesima quinta, mense tertio, jejunii solennitate,
tanquam recurrente in idem temporis momentum illata Jv

dais ἃ Pompejo calamitate : nam eodem die ab illo pst c

seplem et viginti annos Hierosolyma capta sunt 5o
sius vero, corona aurea Deo consecrata, Hierosolymis pro

fectus est, Antigonum vinctum ducens ad Antonium. Ye |

ritus autem Herodes ne ab Aptonio servatus Antigonus d
ab eo Romam perductus causam suam apud senalum nil
ret, ostendens se quidem regia stirpe, Herodem vero lom
nem privatum, quodque ad filios suos, licel ipse in Roma
nos deliquerit, nascendi sorte regnare pertineal, isla
metuens multa pecunia persuasit Antonio ut Anligonum
necaret. Quo facto Herodes quidem metu liberatur. "2

(09 --- 661.) ᾿

ἀπάλλάσσεται,, παύεται δ᾽ οὕτως fj τοῦ Ἀσαμωναίου
ἀρχὴ μετὰ ἔτη ἑχατὸν χαὶ εἴχοσι ἕξ. Οἶκος λαμπρὸς

οὗτος ἦν xal διάσημος γένους τε ἕνεκα καὶ τῆς ἱερατι- |
xi τιμῆς ὧν τε δπὲρ τοῦ ἔθνους ol γονεῖς αὐτοῦ διε- |

πράξαντο. Ἀλλ᾽ οὗτοι μὲν διὰ τὴν πρὸς ἀλλήλους
στάσιν τὴν ἀργὴν ἀπέδαλον, μετέδη δ᾽ εἷς Ἡρώδην

τὸν Ἀντιπάτρου, οἰκίας ὄντα δημοτιχῆς καὶ γένους '
ιωτικοῦ xal δὁπακούοντος τοῖς βασιλεῦσι. Καὶ τοῦτο |

μὲν τὸ τέλος τῆς Ἀσαμωναίων γενεᾶς παρειλήφαμεν.

ΒΙΒΛΙΟΝ IIENTEKAIAEK ATON.

--]Ρ 099 «ον-----

v. Ὡς ληφθείσης τῆς Ἱεροσολυμιτῶν πόλεως ὑπὸ Σοσσίον καὶ

Ἡρώδον, Ἀντώνιος μὲν ᾿ἈΑντίγονον ἐπελέκισεν ἐν Ἀντιοχείᾳ,
Ἡρώδης δὲ πέντε καὶ τεσσαράχοντα τῶν ἐχείνου φίλων
πρώτους Ἱεροσολυμιτῶν ἐπανείλετο, xal τὴν πόλιν ἦργυ-
ρολόγησεν.

B. Ὃν τρόπον Ὑρκανὸς, ὁ πρότερον βασιλεὺς ᾿Ιουδαίων καὶ
ἀρχιερεὺς, ἀφεθεὶς ὑπὸ τοῦ τῶν Πάρθων βασιλέως Ἁρσάχον,
πρὸς Ἡρώδην ὑπέστρεψεν.

T. Ὡς ρώδης Ἀριστόδουλον, τὸν τῆς γυναιχὸς Μαριάμμης
ἀδελφὸν, ἀρχιερέα καταστήσας μετ᾽ οὐ πολὺ διαφθαρῆναι
καρεσχεύασεν.

δ. Ὡς Κλεοπάτρα τῇ τῶν Ἰουδαίων xal Ἁράδων ἐπιὄου-
λεύουσα βασιλείᾳ μέρη λαδεῖν αὐτῶν ἴσχυσε παρ᾽ Ἄντω-
νίου.

t. Κλεοπάτρας εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν παρουσία.

C. Ὡς Ἡρώδης ἐπολέμησεν 'Apérav, καθ᾽ ὃν καιρὸν ᾿Αντώνιος
ὑπὸ Καίσαρος ἐν τῇ κατ᾽ Ἄχτιον νιχᾶται μάχῃ.

C. Περὶ τοῦ γενομένον σεισμοῦ χατὰ τὴν Ἰουδαίαν καὶ τῆς
φθορᾶς τῶν ἀνθρώπων καὶ βοσκημάτων."

1. Λόγος Ἡρώδον πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους ἀθυμοῦντας πρὸς τὰ
πάθη χαὶ τὴν ἧτταν τὴν γενομένην.

6, Ὡς ἀνάγκην ἔχων Ἡρώδης ἀπιέναι πρὸς Καίσαρα νενιχὴ»
χύτα, διέφθειρεν Ὑρκανὸν, καὶ ὡς ἔσχε παρὰ Καίσαρος τὴν
βασιλείαν, xai τταρέπεμψεν αὐτὸν ἐπ᾽ Αἴγν πτον.

Y.'üc Ἡρώδης ἀφιχόμενος εἰς ᾿λλεξάνδρειαν ὑπὸ Καίσαρος
πολλὰ φιλοφρονηθεὶς ἐτιμήθη.

ια, Ὡς ἐπανελθὼν ὁ αὐτὸς ἐξ Αἰγύπτον ψευδέσι διαῤολαῖς
παρωξύνθη τὴν γυναῖχα Μαριάμμην ἀποκτεῖναι.

ιδ΄. Περὶ τοῦ λιμοῦ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν καὶ Συρίαν γεγονότος,
xai ὡς διέσωσε τὰ πλήθη xal τὰς πόλεις Ηρώδης.

f. Περὶ χτίσεως πόλεων Ἑλληνίδων, ἃς Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς

τ tpfi tous ἐποιήσατο.

d. Ὡς Ἡρώδης, καθελὼν εἰς ἅπαν τὸν ἀρχαῖον τῶν Ἰουδαίων
ναὸν, ἄλλον ἀντ᾽ ἐχείνου ἀνέστησε μετὰ παρολχὴν ἐτῶν
ἑξαχοσίων, διπλοῦν τοῖς μέτροις ὑπάρχοντα.

Περιέχει ἣ βίδλος χρόνον ἐτῶν ιη΄.

---πιππ 990 «ὦ-----

ΚΕΦ. Α΄.

Σόσσιος μὲν οὖν καὶ Ἡρώδης ὡς χατὰ χράτος ἔλα-
boy Ἱεροσόλυμα καὶ πρὸς τούτοις αἰχμάλωτον Ἀντίγο-
γον, ἡ πρὸ ταύτης ἡμῖν ἐδήλωσε βίόλος τὰ δὲ ἐχείνοις
συνεγὴ νῦν ἐροῦμεν. Ἐπειδὴ τῆς ὅλης Ἰουδαίας

" ἐνεγειρίσθη τὴν ἀρχὴν Ἡρώδης, τοῦ χατὰ τὴν πόλιν
πλήθους ὅσοι μὲν ἦσαν ἰδιωτεύοντες ἔτι τὰ ἐχείνου φρο-
γοῦγτες, dv προαγωγῇ τούτους ἐποιεῖτο, τοὺς δὲ τὰ

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. I.

[1:5—740.] 878

vero desiit domus Asamor:ci principatus , postquam centum
viginti sex annos duraverat, Hiec domus clara fuit et illu-
atris , tum generis nobilitate et honore pontificis, tum rebus
per ejus majores pro natione gestis. Verum hi propter

mutuas dissensiones principatum amiserunt, isque ad

Herodem translatus est, Antipatri filium, hominem ple-
beise familise et generis privati et regibus subjecti. Atque
lunc quidem Asamonzee familie exitum a majoribus acce-
pimus.

LIBER DECIMUS QUINTUS.

——— 99 0«m—— -

I. Quomodo, Hierosolymis a Sossio εἰ Herode expugnatis ,
Antonius Antigonum securi ferlit apud Antiochiam , et He-
rodes quadraginta quinque ex ejus amicis , Hierosolymila-
rum primarios, interfecit, et pecuniam ab urbe exegit.

2. Quo pacto Hyrcanus , antea Judrzorum rex εἰ pontifer , ἃ
Parthorum rege Arsace dimissus ad Herodem rediit.

8. Quomodo Herodes Aristobulum , Mariamnes uxoris sue
fratrem, pontificem constituit, el non multo post interfi-
ciendum curavit.

4. Quomodo Cleopatra, Judeorum et Arabum regnis ipsidiaps,
partem eorum ab Antonio impetrat.

δ Cleopatrae in Judzam adventus.

6. Quomodo Herodes bellum infert Arelse , quo tempore An-
tonius a Czesare pugna Acllaca debeliatur. .

7. De terre motu qui in Judea accidit , et interneclone ho-
minum et Jamentorum.

ἢ. Herodis concio ad Judios adversis casibus et clade 116 al-
lata perterritos.

9, Quomodo Herodes ad Ciesarem ire necesse babens Hyrca-
num interfecit, utque a Ciesare regnum obtinuit, ipsumque
In Egyptum deduxit.

10. Quomodo Herodes, Alexandriam profec'us, a Cesare,
quem multa cum elegantia excepit , honoratus est.

11. Quomodo ilie ipse ex Egypto reversus falsis calumniis ad
uxorem Mariamnen interficiendam incitatus esl.

12. De fame quse fuit in Judsa et Syria, et quomodo Hero-
des populi el civitatum saluti prospexit.

iJ. De exstructione urbium Graecarum , quas Herodes rex
specíosas admodum fecit.

14. Quomodo Herodes, diruto veteri Judzorum templo, aliud
pro eo exstruxit, postquam annos sexcentos duraverat ,
magnitudine duplum ejus.

Continet hic liber tempus annorum octodecim.

—— Em ——

CAP. I.

Ut Sossius quidem et Herodes Hierosolyma vi ceperint
et Antigonum captivum, superiore libro declaravimus :
qua vero illis cohserentia sunt punc persequemur. Post-
quam autem Herodes totius Judaew principatum adeptus
est, quicunque ex urbana multitudine privati bomines
adhuc ab ipsius partibus stabant , eos ad lionores promo-

: 511 ἀ(91,66.)}

τῶν ἐναντίων ἑλομένους οὐχ ἐπέλιπε τιμωρούμενος xal
χολάζων χαθ᾽ ἐχάστην ἡμέραν. ᾿Ετιμῶντο δὲ μάλιστα
παρ᾽ αὐτῷ Πολλίων ὁ Φαρισαῖος xal Σαμέας ὁ τούτον
μαθητής. Πολιορχουμένων γὰρ τῶν “Ἱεροσολύμων
b οὗτοι συνεβούλευον τοῖς πολίταις δέξασθαι τὸν Ἡ ρώδην,
ἀνθ᾽ ὧν xal τὰς ἀμοιδὰς ἀπελάμδανον. Ὁ δὲ Σαμέας
οὗτος, xal χρινομένου ποτὲ Ἡρώδου τὴν ἐπὶ θανάτῳ,
προεῖπεν ὀνειδίζων Ὑρχανῷ xai τοῖς διχάζουσιν ὡς
περισωθεὶς Ἡρώδης ἅπαντας αὐτοὺς μετελεύσεται.
ι0 Καὶ τοῦτο χρόνῳ προὔθη, τοῦ Θεοῦ τοὺς λόγους αὖ-
τοῦ τελειώσαντος.
β΄. Ἐν δὲ τῷ τότε χρατήσας τῶν “Ἱεροσολύμων
πάντα συνεφόρει τὸν ἐν τῇ βασιλεία χόσμον, iv: xai
τοὺς εὐπόρους ἀφαιρούμενος, xal συγαγαγὼν πλῆθος
ι5 ἀργυρίου καὶ χρυσίου, παντὶ τούτῳ τὸν ᾿Αντώνιον ἐδω-
ρεῖτο καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν φίλους. ᾿Ἀπέχτεινε δὲ τεσ-
σαράχοντα πέντε τοὺς πρώτους ix τῆς αἱρέσεως Ἀν-
τιγόνου, φύλαχας περιστήσας ταῖς πύλαις τῶν τειχῶν,
ἵνα μή τι συνεχχομισθῇ τοῖς τεθνεῶσι. Καὶ τοὺς
20 νεχροὺς ἠρεύνων, xal πᾶν τὸ εὑρισχόμενον ἀργύριον 1)
ἀρυσίον Jj τι κειμήλιον ἀνεφέρετο τῷ βασιλεῖ, πέρας
τε χαχῶν οὐδὲν ἦν. Τὰ μὲν γὰρ ἣ πλεονεξία τοῦ
κρατοῦντος διεφόρει ἐν χρεία γενομένου, τὴν δὲ χώραν
μένειν ἀγεώργητον τὸ ἑύδομαδιχὸν ἠνάγχαζεν ἕτος"
36 ἐνειστήχει γὰρ τότε χαὶ σπείρειν ἐν ἐχείνῳ τὴν γῆν
ἀπηγορενομένον ἐστὶν iiv. ᾿Αντώνιος δὲ λαδὼν
αἰχμάλωτον τὸν ᾿Αντίγονον δέσμιον ἔγνω μέχρι τοῦ
θριάμόου φυλάττειν. ᾿Επεὶ δ᾽ ἤχουσε νεωτερίζειν τὸ
ἔθνος, χἀχ τοῦ πρὸς Ἡρώδην μίσους εὔνουν ᾿Αντιγόνῳ
30 διαμένον, ἔγνω τοῦτον ἐν ᾿Αντιοχεία πελεχίσαι" σχεδὸν
γὰρ οὐδαμῶς ἠρεμεῖν ἠδύναντο ᾿Ιουδαῖοι. Μαρτυρεῖ
δέ μου τῷ λόγῳ Στράβων ὁ Καππάδοξ λέγων οὕτως.
« Ἀντώνιος μὲν ᾿Αντίγονον τὸν Ἰουδαῖον ἀχθέντα εἰς
« Ἀντιόχειαν πελεχίζει " xal ἔδοξε μὲν οὗτος πρῶτος
85 «Ῥωμαίων βασιλέα πελεχίσαι, οὐχ οἰηθεὶς ἕτερον
« τρόπον μεταθεῖναι ἂν τὰς γνώμας τῶν ᾿Ιουδαίων,
« ὥστε δέξασθαι τὸν ἀντ᾽ ἐχείνου καθεσταμένον 'Hoo-
« Ünv: οὐδὲ γὰρ βασανιζόμενοι βασιλέα αὐτὸν ἀναγο-
« ρεύειν ὑπέμειναν, οὕτω μέγα τι ἐφρόνουν περὶ τοῦ
40 « πρώτου βασιλέως. Τὴν οὖν ἀτιμίαν ἐνόμισε μειώσειν
« τῆς πρὸς αὐτὸν μνήμης, μειώσειν δὲ χαὶ τὸ πρὸς
« Ἡρώδην μῖσος. » 'Γαῦτα μὲν ὃ Στράδων.

ΚΕΦ. μ΄.

Κατασχόντος δὲ τὴν βασιλείαν "Houoou, πυθόμενος
Ὑρκανὸς ὁ ἀρχιερεὺς (ἦν δὲ παρὰ Πάρθοις αἰχμάλωτος)

45 ἀφιχνεῖται πρὸς Ἡρώδην τῆς αἰχμαλωσίας ἀπολυθεὶς
τρόπῳ τοιούτω. Βαρζαφάρνης xai Πάχορος οἱ τῶν
Πάρθων στρατηγοὶ λαθόντες αἰχμαλώτους “Ὑρχανὸν
τὸν πρῶτον ἀρχιερέα γενόμενον, εἶτα βασιλέα, καὶ
τὸν ἀδελφὸν “Ἡρώδου Φασάηλον εἰς Πάρθους ἀνῆγον.
50 Καὶ Φασάηλος μὲν "οὐ φέρων τὴν ἐν τοῖς δεσμοῖς
αἰσγύνην, πάσης δὲ ζωῆς χρείττονα τὸν μετὰ δόξης

APXAIOAOTIAZ BIBA. ΙΕ. ΚΕΦ. B.

jC———————'HÁÉÁBHÁMU"!""-««—- —A—2!1!——— """""""""""————————''' rr ke AÀxgW&Ai €A»w»j»jBiVpipEpEpnGER cn di on """" c ccc

[71054.]

vebat , qui Yero cum adversariis faciebant , eos quotidie ul-
cisci et suppliciis afficere non intermittebat. Erant aulem

apud eum in praecipuo honore Pollio Phariszeus et Sameas
ejus discipulus. Nam hi, obsessis Hierosolymis , civibu;
consuluerant ut Herodem admitterent : quam ob rem gra
tiam abeo consequebantur. Idem vero ille Sameas , quum
Herodes olim in capitis judicium vocaretur, exprobrandi
causa Hyrcano et judicibus praeedicebat Herodem conse:
vatum ipsos omnes ulturum esse. [ἃ quod temporis pro-
cessu accidit, Deo faciente ut verba ejus comprobare
eventus.

2. Tunc igitur Hierosolymis potitus omnia regia om:-
menta copgerebat, et insuper locupletibus spoliatis, maguam
argenti aurique vim contraxit, et his omnibus Antonium
ejusque familiares donabat. —Interfecit etiam quadraginta
quinque primos Antigoniarum partium, constitutis ad mu-
rorum portas custodiis, ne quid cum mortuis efferrelur.
Neque non mortui excutiebantur, et quicquid erat inventum
argenti , aut auri, aut rerum pretiosarum , ad regem refe-
rebatur, denique malorum modus erat nullus, partim
propter summam dominentis, qui indigeret, avaritiam,

partim quod terram incultam manere cogebat annus septi-

mus : tunc enim instabat, et in illo nobis ne terram sera- Ὸ

mus interdictum est. Antonius autem ; quum captivum ce
písset Antigonum , decreverat usque ad triumphum servare
vinctum. Sed quum audiret rebus novis studere gentem , et
pre Herodis odio benevolentiam erga Anligonum retinere,
statuit eum Antiochiz securi feriendum : alioquín quiescere
Judei minime poterant. "Verbis autem meis testimonium
perhibet Strabo Cappadox, ita dicens. « Antonius Anti-
« gonum Judeum Antiochiam perductum securi ferit : et

* hic quidem Romanornm primus visus est regem securi -

« percussisse, ratus non posse alia via flecti Judzorum
« animos , ut Herodem in illius locum suffectum agnosce-
« rent : nam ne tormentis quidem adigi poterant ut eum
« regem appellarent; adeo magna iilis opinio erat de priore
«rege. Fore igitur existimavit ut memoria ejus ignominà
« minueretur, et odium illorum in Herodem mitigaretur. »
Hsec quidem Strabo.

CAP. 1].

Quum autem Herodem regnum occupasse fama accepisse
Hyrcanus pontifex , (tum enim apud Partlios captivus erat,
ad Herodem venit, captivitate liberatus in hunc modum.
Barzapharnes et Pacorus Parthorum duées quum Hyra:
num , qui primo poutifex factus erat οἱ deinde rex , et frairem
Herodis Phasaelum captivos fecissent, eos ad Parthos ab-
ducebant. Et Pbasaelus quidem non ferens in vinculis per
dedecus vitam agere, et cum gloria mori satius esse ducezs

[1.3,66.}

ἡγούμενος θάνατον, αὐτὸς ἑαυτοῦ γίνεται φονεὺς χαδὼς
προεῖττον.
β΄. Ὑρκανῷ δ᾽ ἀναλθέντι, Φραάτης ὃ τῶν Πάρθων
βασιλεὺς ἐπ᾽ αὐτὸν ἐπιειχέστερον προσηνέχθη, τὸ τῆς
ε εὐγενείας αὐτοῦ διάσημον προπεπυσιένος. Διὰ τοῦτο
δεσμῶν μὲν ἀφῆχεν, ἐν Βαδυλῶνι δὲ κατάγεσθαι πα-
εἶχεν, ἔνθα xal πλῆθος ἦν Ἰουδαίων. Οὗτοι τὸν
Ὑρχανὸν ἐτίμων ὡς ἀρχιερέα xai βασιλέα, καὶ πᾶν τὸ
μέρρις Εὐφράτου νεμόμενον Ἰουξαίων ἔθνος" τῷ δ᾽ ἦν
ἀγαπητὰ ταῦτα. Πυθόμενος δὲ τὸν “Ἡρώδην xa-
ρειληφέναι τὴν βασιλείαν, ἀντιμεταχωρεῖ ταῖς ἐλπίσιν,
ἐξ ἀρχῆς τε φιλοστόργως διχχείμενος xal τῆς χάριτος
ἀπομνησθήσεσθαι προσδοχῶν, ὅτι χρινόμενον xai μέλ-
λοντα θανάτῳ ζημιοῦσθαι τοῦ χινδύνου xal τῆς χολάσεως
ἐρρύσατο, Αόγους οὖν προσέφερε τοῖς Ἰουδαίοις, ἰέναι
παρ᾽ αὐτὸν ἐσπουδαχόσι. Οἱ δὲ περιείχοντο xal
υἕνειν ἠξίουν, τὰς ὑπουργίας ἅμα xal τὰς τιμὰς λέ--
γῦντες, ὡς οὐδὲν ἐνδεὲς αὐτῷ τῆς εἷς τοὺς ἀρχιερεῖς 1)
βασιλεῖς τιμῆς ἐξ αὐτῶν εἴη καὶ τὸ μεῖζον ὅτι μηδὲ
9 ἐχεὶ τούτων μεταλαδεῖν ὀύναται, κατὰ λώδην τοῦ σώ-
ματος ἣν ὑπ᾽ Ἀντιγόνου πάθοι, τάς τε χάριτας οὐχ
ὁμοίως ἀποδίδοσθαι παρὰ τῶν βασιλέων ἃς ἔλαθον
ἰδιωτεύοντες, ἐξαλλαττούσης αὐτοὺς οὐχ ὀλίγως τῆς
τύχης.
5 γ΄. Τοιαῦτα κατὰ τὸ συμφέρον ὑποτεινόντων, "Yo-
χανὸς πόθον εἶ ev ἀπιέναι, xal γράφων Ἡρώδης πα-
L ^ - L LI t. * 3 [4
ρεχάλει δεῖσθαι Φραάτου καὶ τῶν ἐκεῖ Ιουδαίων, μὴ
φθονῆσαι δυνάιαεως χοινὴν ἕξοντι τὴν βασιλείαν ἄρτι
γὰρ εἶναι καιρὸν αὐτῷ μὲν ἐχτῖσαι τὰς χάριτας ὧν εὖ
3 παῦοι͵ xai τραφεὶς ὑπ᾽ αὐτοῦ xol περισωθεὶς, ἐχείνῳ
δὲ χομίζεσθαι. Τοιαῦτα γράφων Ὑρχανῷ πέμπει
xat παρὰ τὸν ἀρραάτην πρεσζευτὴν Σαραμάλλαν, xal
ὀῶρα πλείω, μὴ διαχωλῦσαι τὰς εἰς τὸν εὐεργέτην
αὐτοῦ χάριτας ὁμοίως φιλανθρωπευόμενο. Ἣν δ᾽
Ὁ οὐχ ἐντεῦθεν ἢ σπουδή" διὰ δὲ τὸ αἡ xav! ἀξίαν
αὐτὸς ἄρχειν ἐδεδοίχει τὰς ἐξ εὐλόγων μεταδολὰς,
καὶ τὸν "Yoxavüv ὑποχείριον ἔχειν ἔσπευδεν, ἢ xal
παντάπασιν ἐχποδὼν ποιήσασθαι, ᾿Γοῦτο γὰρ ἔπραξεν
ἐν ὑστέρῳ. :
€ 3, 'Γ[ότε μέντοι γε ἐπειδὴ παρῆν συμπεπεισμένος,
ἀφέντος τε τοῦ Πάρθου xal τῶν Ἰουδαίων χρήματα
παρασχομένων, ἁπάση τιμῇ δεξάμενος αὐτὸν, ἔν τε τοῖς
συλλόγοις τὸν πρῶτον ἔνεμε τόπον χαὶ παρὰ τὰς
ἱστιάσεις προκατακλίνων ἐξηπάτα, πατέρα χαλῶν χαὶ
4 παντελῶς τὸ τῆς ἐπιδουλῆς ἀνύποπτον πραγματευόμε-
νος, ᾿Ἀποχαθίστατο δὲ xal τἄλλα πρὸς τὸ συμφέρον
τῆς ἀρχῆς, ἐξ ὧν αὐτῷ χαὶ τὰ περὶ τὴν οἰχίαν ἐστα-
ccs. Φυλαττόμενος γάρ τινα τῶν ἐπισήμων ἀπο-
δειχνύναι ἀρχιερέα τοῦ Θεοῦ, μεταπεμψάμενος ix τῆς
Ὁ Βαβυλῶνος ἱερέα τῶν ἀσημοτέρων ᾿Ανάνηλον ὀνόματι,
τούτῳ τὴν ἀργιερωσύνην δίδωσιν.
£. Εὐθὺς οὖν οὐχ ἤνεγχεν ᾿Αλεξάνδρα τὴν ἐπήρειαν,
θυγάτηρ μὲν Ὑρχανοῦ, γυνὴ δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Ἄρι-
«τοδούλου βασιλέως, ἐξ ᾿Αλεξάνδρου παῖδας ἔχουσα,

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. 1l.

[41743] 575
quam quomodocunque vivere, ipse se interfecit , sicuti jam
apte diximus.

2. Hyrcano vero deducto, Phraates Parthorum rex, quum
generis ejus nobilitatem audiisset, clementius eum tractavit.
Atque ideo eum e vinculis dimisit, et Babylone degere con
cessit , ubi erat etiam Judeorum multitudo. Illi Hyrcanum
ut pontificem et regem honorabant, ut et universa Judioo-
rum gens, qua usque ad Euphratem incolebat : id quod
ei gratum erat. Sed quum Herodem regnum adeptum in-
tellexisset, spem novam concepit, tum quod jam ab initio
erat amico in Herodem animo, tum quod eum memorem
foie putabot benelicii accepti , cum eum, in judicium voca-
tum et morte mulctandum, periculo et supplicio liberavit.
Itaque hac de re Judicis sermonem injecit, qui ipsum fre-
quenlabant. ΑἹ illi eum retincre, et ul maneret suadere,
officia et honores commemorantes , nihilque ei deesse quod
ad dignitatem ejus ut pontificis atque regis tuendam ab
ipsis praestari posset : quodque majus esset, hiec eum Hie-
rosolymis propterea consequi non posse, quod corpus ab
ADtigono mutilatum haberet ; atque beneficia non pariter a
regibus referri, que privati acceperint, mutante eos tion
parum fortuna.

3. Quum isla ei ere sua esse suggererent, discedere tamen
cupiebat Hyrcanus, et lileris eum moquit Herodes ut
Phraaten oraret et qui illic essent Judaeos , ne ei communem
regni potestatem habituro inviderent : nunc enim tempus
esse el sibi referenda illi gratite, qui ab eo nutritus et con-
servatus fuisset, et illi accipiendze. H:ec Hyrcano scribens,
mittit etiam ad Phraaten legatum Saramallain , et complura
dona : eum eliam comiter orans ne se homini bene de se
merito gratiam referre prohiberct. "Verum hoc non erat
illud quod adeo desiderabat : sed, quoniam przeter dignitatem
regiam principatum tenebat, mutationes haud abs re veritus
est, quaerebatque Hyrcanum in potestate sua habere, aut
eliam omnino tollere. Jd quod postea faciendum cura-
vit. ,

4. Ceterum tunc, postquam spei plenus aderat, a
Partho dimissus eta Judicis pecunia instructus, quum eum
honori(icentissime excepissel Ilerodes , primam in conven-
tibus sedem ei tribuebat, et in conviviis accubandi loco
superiore cedendo eum decipiebat, patrem appellans, et
omnem insidiarum suspicionem amoliens. Quin et alia
fecit ad tuendum principatum, qua: ei domesticam seditio.
nem excitarunt. Ut enim caveret ne quem ex illustribus
pontificem Dei crearet, evocat a Babylone ignobiliorem
hominem nomine quendam Ananelum sacerdolem, eique
pontificatum dat.

5. Hanc igitur contumeliam prolipus non Lulit Alexandra
Hyrcani filia, Alexandri Aristobuli regis filii conjux , quie

! ex Alexandro liberes habebat, allerum quidem pulcritudine

576

τὸν ulv ὥρα κάλλιστον, Ἀριστόθουλον χαλούμενον,
τὴν δ᾽ Ἡρώδη συνοιχοῦσχν Μαριάμμην, εὐμορφίῳ
διάσημον. ᾿Ετετάραχτο δὲ xal χαλεπῶς ἔφερε τὴν
ἀτιμίαν τοῦ παιξὸς, εἶ περιόντος ἐχείνου τῶν ἐπιχλήτων
5 τις ἀξιοῦται τῆς ἀρχιερωσύνης " xat γράφει Κλεοπάτρᾳ,
μουσουργοῦ τινὸς αὐτῇ συμπραγματενομένου τὰ περὶ
τὴν χομιδὴν τῶν γραμμάτων, αἰτεῖσθαι παρ᾽ ᾿Αντωνίου
τῷ παιδὶ τὴν ἀρχιερωσύνην.
ς΄. Ἀντωνίου δὲ ῥαθυμότερον ὑπακούοντος, ὃ φίλος
10 αὐτοῦ Δέλλιος εἷς ᾿Ιουδαίαν ἐλθὼν ἐπί τινας χρείας ,
ὡς εἶδε τὸν Ἀριστόδουλον, ἠγάσθη τε τῆς ὥρας xal τὸ
μέγεθος καὶ κάλλος ἐθαύμασε τοῦ παιδὸς, οὐχ ἧττον
δὲ τὴν Ναριάμμην συνοικοῦσαν τῷ βασιλεῖ, xat δῆλος
ἦν καλλίπαιδά τινα τὴν Ἀλεξάνδραν διειληφώς. Ἐ-
ι5 χείνης δὲ εἰς λόγους ἐλθούσης αὐτῷ, πείθει γραψαμένην
ἀμφοτέρων εἰχόνας ᾿Αντωνίῳ διαπέμψασθαι" θεασαμένου
γὰρ οὐδενὸς ἀτευχτήσειν ὧν ἀξιοῖ, Τούτοις ἐπαρθεῖσα
τοῖς λόγοις Ἀλεξάνδρα πέμπει τὰς εἰχόνας Ἀντονίῳ.
Καὶ Δέλλιος ἐτερατεύετο, λέγων οὖχ ἐξ ἀνθρώπων
40 αὐτῷ δοχεῖν, ἀλλά τινος θεοῦ γενέσθαι τοὺς παῖδας.
Ἐπραγματεύετο δὲ δι’ αὐτοῦ πρὸς ἡδονὰς ἑλκύσαι τὸν
Ἀντώνιον, ὋὉ δὲ τὴν μὲν χόρην ἠδέσθη μεταπέμ--
πεσθαι, γεγαμημένην Ἡρώδη, xai τὰς εἰς Κλεοπάτραν
διαδολὰς ἐκ τοῦ τοιούτου φυλαττόμενος, ἐπέστελλε δὲ
85 δὲ πέμπειν τὸν παῖδα σὺν εὐπρεπεία, προστιθεὶς, el μὴ
βαρὺ δοχοίη. Τούτων ἀπενεχθέντων πρὸς Ἣρώδην,
οὐχ ἀσφαλὲς ἔχρινεν, ὥρᾳ τε κάλλιστον ὄντα τὸν Ἄρι-
ατόδουλον (ἐχκαιδεχαέτης γὰρ ὧν ἐτύγγανε) καὶ γένει
προὔχοντα πέμπειν παρὰ τὸν ᾿Αντώνιον, ἰσχύοντα μὲν
80 ὡς οὐχ ἄλλος τότε Ρωμαίων. ἕτοιμον δὲ τοῖς ἐρωτιχοῖς
αὐτὸν ὑποθεῖναι, xol τὰς ἡδονὰς ἀπαραχαλύπτως dx
τοῦ δύνασθαι ποριζόμενον. ᾿Ἀντέγραψεν οὖν ὡς, εἰ
μόνον ἐξέλθοι τῆς χώρας τὸ μειράχιον, ἅπαντα πολέμου
xai ταραχῆς ὑποπλησθήσεται, ᾿Ιουδαίων ἔλπισάντων
35 μεταδολὴν xal νεωτερισμὸν ἐπ᾽ ἄλλῳ βασιλεῖ.
ζ΄. Τούτοις δὲ παραιτησάμενος τὸν Ἀντώνιον ἔγνω
μὴ μέχρι παντὸς ἀτιμάζειν τὸν παῖδα xal τὴν Ἀλε-
ξάνδραν, ἀλλὰ xal τῆς γυναιχὸς Μαριάμμης ἐγχειμένης
λιπαρῶς ἀποδοῦναι τἀδελφῷ τὴν ἀρχιερωσύνην, χαὶ
40 συμφέρειν αὑτῷ χρίνων, ἵνα μηδ᾽ ἀποδηυῆδαι δυνατὸν
ἦ τετιμημένῳ. Σύλλογον οὖν ποιήσας τῶν φίλων, ἡτιᾶτο
πολλὰ τὴν ᾿Αλεξάνδραν, χρύφα τε ἐπιδουλεῦσαι λέγων
τῇ βασιλείᾳ, καὶ διὰ τῆς Κλεοπάτρας πράττειν ὅπως
αὐτὸς μὲν ἀφαιρεθῇ τὴν ἀρχὴν, τὸ δὲ μειράκιον ἀντ᾽
45 αὐτοῦ παραλάθοι τὰ πράγματα δι᾽ Ἀντωνίου, xal
τ΄ ταῦτα βούλεσθαι μὲν ἐχείνην οὐ δικαίως, ὅπότε xol
τὴν θυγατέρα συναποστεροίη τῆς οὔσης αὐτῇ τιμῆς,
xal ταραχὰς ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ πραγματεύοιτο, πολλὰ
πονήσαντος αὐτοῦ xal χτησαμένου χινδύνοις τοῖς οὐ
bo τυχοῦσιν, οὐ μὴν ἀπομνημονεύσας αὐτὸς ὧν οὐ χαλῶς
ἐχείνη πράξειεν ἀποστήσεσθαι τοῦ δίχαιος εἶναι περὶ
αὐτοὺς, ἀλλὰ xal νῦν ἔφη διδόναι τῷ παιδὶ τὴν ἀρχιε-
ρωσύνην, χαὶ πάλαι προχαταστήσασθαι τὸν ᾿ἈΑνάνηλον,
παιδίου παντάπασιν ὄντος ᾿Αριστοδούλους Τοιαῦτα

(665,664.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. B.

[18,5

preecellentem , nomine Aristobulum, alteram vero nuptam
Herodi Mariamnen, formae venustate insignem. Verum
turbata erat, et pueri ignominiam segre ferebat, si eo su.
perstite adscitus quidam pontificatu donaretur :
scribit Cleopatre, fidicine quodam operam suam ei prz-
stante quo recte perferrentur litere, ut filio ipsius ab An
tonio peteret pontificatum.

6. Antonio autem segnius obtemperante, ejus amic
Dellius, qui tum forte ín Judeam propter quaedam negotia
venerat, ut vidit Aristobulum, et pueri venustate ohstr-
puit, et proceritatem et pulcritudinem admiratus est,
neque minus Mariamnen regis conjugetn : ac se pulcrorum
matrem natorum Alexandram existimare pre se ferebat.
Quumque illa cum eo in colloquium venisset, persuadel ul
depiclas amborum imagines Antonio missum iret : iis enim
visis nihil non ab illo impetraturam esse. His verbis elata
Alexandra picturas Antonio mittit. Εἰ Dellius rem in
immensum exaggeravit, dicens non ab hominibus, sed à
quopiam deo nalos videri sibi pueros. Eo enim animo
ipse id agebat , ut ad voluptates Antonium.alliceret. — Ille
vero puellam quidem accersere verecundatus est , quod δὰ
Herodi nupta foret, et apud Cleopatram ex ejusmodi re
criminationes vitaret : sed ut puerum mitteret scriptit,
idque honeste fecit , addens, nisi grave videretur. His ad
Herodem perlatis, laud tutum esse judicavit, forma et

alque

δείδια florentem Aristobulum (erat enim annorum sedecim)
et genere praestantem mittere ad Antonium, hominem eo.
tempore Romanorum vel potentissimum, eundemque pr-

ratum ut illo ad amores uteretur, et voluptates inverecunde
(quoniam quicquid sibi lubebat facere posset) conquirentem.
Rescripsit igitur Herodes, si vel pedem e regione efferret
adolescentulus , fore omnia belli turbarumque plena, Judaeis
mutationes resque novas sub alio rege sperantibus.

7. Quumque ita Antonio se excusasset, statuit puerum
et Alexandram non omnino experles honoris reliuquert,
etiamuxore Mariamneassjduis precibus instante ut fratri suo

pontificatum restitueret , et quod ipse sibi utile esse judi-

caret, ne illi in honore constituto fas essel peregre abesse.

Convocato igitur amicorum concilio graviter de Alexandra -
conquerebatur, dicens et ipsam clam reguo insidiari, f.

per Cleopatram id agere, ut ipse regno exuerelur, εἰ ado-
lescens ope Antonii rerum administrationem susciperet, -

idque eam haud juste constituisse , quando et filiam suam
de honoris possessione deturbaret, et tumultus facere! in
regno, quod ipse multis laboribus ac periculis non levibus
quaesisset, neque tamen ipsum, memorem eorum qu& ne
farie egerit , desiturum esse semet illis equum praebere, sed
et nunc dicebat se filio ejus pontificatum dare , atque antet
Ananelum pontificem ereasse , quod puerulus omnino esset
Aristobulus. Quum ista non temere, sed, quod maxime

(651,605. )

λέγοντος οὐχ ἀσκέπτως. ἀλλ᾽, ὅπερ ἠξίου, μάλιστα
κευροντισμένως, εἰς ἀπάτην γυναιχῶν xal τῶν συμ-
καραληφθέντων φίλων, περιπαθὴς ἅμα xal χαρᾷ τῶν
X προσδοχηθέντων xat δέει τῆς ὑποψίας, ᾿Αλεξάνδρα
μετὰ δαχρύων ἀπελογεῖτο, περὶ μὲν τῆς ἱερωσύνης
φαμένη πᾶν ὁτιοῦν ὑπ᾽ ἀδοξίας σπουδάσαι, βασιλεία δὲ
ur: ἐπιτίθεσθαι μήτ᾽ ἂν εἰ xal προσίοι βούλεσθαι
λαβεῖν, χαὶ νῦν ἀποχρώντως Tti, ἔχουσα, διὰ τὴν
ἀργὴν τὴν ἐχείνου καὶ τὴν ἀσφάλειαν τὴν ix τοῦ δύ-
γασθαι ᾿μᾶλλον ἑτέρων ἄρχειν αὐτὸν ἅπαντι τῷ γένει
περιοῦσαν, νῦν τε νενιχημένη ταῖς εὐεργεσίαις δέχεσθαι
uiv εἰς τὸν ὑιὸν τὴν τιμὴν, ἔσεσθαι δὲ πρὸς πᾶν ὑπήχοος,
παραιτεῖσθαι δὲ x&v εἴ τι διὰ τὸ γένος xal τὴν οὖσαν
ὑτῇ παρρησίαν προπετέστερον ὑπ᾽ ἀναξιοπαθείας
ἐράσειεν, Οὕτως ἀλλήλοις ὁμιλήσαντες xxl σπουδαιό-
«pov ἢ θᾶττον. ἐν δεξιαῖς διελύοντο, πάσης ὑποψίας, ὡς
ἰδόχουν, ἐξηρημένης.

ΚΕΦ. Y.

Ὁ δὲ βασιλεὺς ἩΗρώδης εὐθὺς μὲν ἀφαιρεῖται τὴν
ἐργιερωσύνην Ἀνάνηλον, ὄντα μὲν, ὡς xai πρότε-
ρὸν εἴπομεν, οὐκ ἐπιχώριον, ἀλλὰ τῶν ὑπὲρ EKoO-
φράτην ἀπωχισμένων ᾿Ιουδαίων. Οὐ γὰρ ὀλίγαι
μυριάδες τοῦδε τοῦ λαοῦ περὶ τὴν Βαδυλωνίαν ἀπῳ-
χίσθησαν, ἔνθεν ἦν Ἀνάνηλος, ἀρχιερατιχοῦ γένους,
xà πάλαι χατὰ συνήθειλχν “Ηρώδη σπουδαζόμενος.
ὁ Τοῦτον αὐτὸς μὲν ἐτίωαγσεν ὅτε τὴν βασιλείαν παρέ-
laótv, αὐτὸς δὲ χατέλυσεν, ἐπὶ τῷ παῦσαι τὰς οἰχείας
ταραχὰς, παράνομα ποιῶν, Οὐ γὰρ ἄλλως γέ τις
ἀτηρέθη τὴν τιμὴν ἅπαξ παραλαδὼν, ἀλλὰ πρῶτος
μὲν Ἀντίοχος 6 ᾿Κπιφανὴς ἔλυσε τὸν νόμον, ἀφελόμενος
9 iv Ἰησοῦν, καταστήσας δὲ τὸν ἀδελφὸν "Ovíav: δεύ-
τερος δὲ ᾿Αιριστόδουλος Ὑ ρκανὸν ἀφείλετο τὸν ἀδελφὸν,
Ἡρώδης δὲ τρίτος ἀντιπαρέδωχε τὴν ἀρχὴν Ἄριστο-
ὑούλῳ τῷ παιδί.
β΄. Καὶ τότε uiv ἐδόχει τεθεραπευκέναι τὰ περὶ
B τὴν οἰκίαν" οὐ μὴν, ὅπερ εἰχὸς, ἐν διαλλαγαῖς ἀνυπό--
πτως διετέλει, τὴν Ἀλεξανὸραν ἐπί τε τοῖς ἐγγειρι-
σθεῖσιν ἤδη χαὶ χαιρὸν εἰ λάδοι νεωτέρων πραγμάτων
ἠξιωχὺς δεδοικέναι. Προσέταξτεν οὖν £v τε τοῖς βα-
διλείοις διατρίδειν xai μηδὲν ἐπ᾽ ἐξουσίας ὃρᾶν, ἐπι-
V μελεῖς τε ἦσαν αἱ φυλακαὶ, λανθάνοντος οὐδ᾽ εἴ τι πρὸς
τὴν χαθ᾽ ἡμέραν δίαιταν ἐπιτηδεύοιτος Ταῦτα πάντα
χατὰ μιχρὸν αὐτὴν ἐξηγρίου καὶ μῖσος ὑπεφύετο. Φρο-
γήματος γὰρ ἔμπλεως οὖσα γυναιχείου ἐκ τῆς ὑπό-
πτοῦ ἐπιμελείας ἀνηξιοπάθει, παντὸς οὗτινοσοῦν
& ἀξιοῦσα μᾶλλον ἢ τῆς παρρησίας στερομένη τιμῆς
εὐπρεπείᾳ μετὰ δουλείας xal φόδου χαταζῆν. ΓἜπεμ-
πεν οὖν παρὰ τὴν Κλεοπάτραν ἐν οἷς εἴη συνεχῶς ὀδυ-
ρομένη, xal παραχαλοῦσα προσθοηθεῖν αὐτῇ χατὰ
δύναμιν. Ἡ δὲ λαθοῦσαν ἐχέλευσεν ἐπ᾿ Αἰγύπτου σὸν
0 τῷ παιδὶ πρὸς αὐτὴν ἀποδιδράσχειν. ᾿Εδόχει τε ταῦτα
χαὶ τεχνάζεται τοιάδε. Δύο λάρναχας ὡς εἷς ἐχχομι-
δὴν νεχρῶν πκαρασκευασαμένη, ταύταις αὑτὴν xal
2ΟΒΕΡΕΙΣ. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. Ill.

[13,74] 517

volebat , consulto et cogitato diceret , ut mulieres et amicos
qui aderánt falleret, Alexandra veliementer affecta tum
gaudio ex iis quee non exspeclaverat tum metu ne suspecta
foret, cum lacrimis pro se: verba faciebat, dicens se de
sacerdotio quidem pre ignominia magnopere laborasse,
de regno vero nequaquam cogitasse, neque, δὲ ad se dela-
tum foret, illud velle accipere, ut quie nunc satis houoris
habeat, quod ille principatum teneat, et abunde securi-
tatis familie, quod is magis quam alii ad imperandum ἃ
nalura faclus sit; atque nunc quidem sibi gra(um esso
lionorem in filiumn. collatum, se vero ad omnia postbac
obedienlem fore, veniamque petere sí quid.propter generis
necessitudinem suique nimiam fiduciam rei indignitate
commota inconsultius fecisset. Post hoc colloquium ma.
jori etiam cum stadio quam antea, fide invicem data, ín
graliam redierunt , omni ut videbatur suspicione sublata.

CAP. II.

Igitur Herodes Ananelum pontificatu protinus abdicavit ,
qui non erat, ut prins retulimus , ex indigenis, sed ab Ju-

'dieis oriumdus ultra Euphratem in coloniam deductis. Nam

multa hujusce populi millia circa Babylonem habitatum
deportata erant : e quibus erat Ananelus, generis ponti-
ficii, quem Herodes jam diu sibi consuetudine devinctum
tenebat. Hunc ille quidem honoravit quum regnum ade-
ptus est, ipse vero honorem ei abrogavit, ut doinesticas
turbas sedaret, contra leges faciens. Haud enim aliter
quispiam honore isto privatus fuit, ubi semel eum acce.
perat : sed primus quidem Antiochus Epiphanes eam legem
violavit, abdiceto Jesu et fratre ejus Ouia substituto; se- —
cundus vero Aristobulus Hyrcanum fratrem summovit ;
tertius autem Herodes principatum Aristobulo puero red-
didit.

2. Et tunc quidem sibi visus est malis domesticis reme-
dium adhibuisse. Neque tamen, ut par fuit, post gratiam
reconciliatam a suspicione vacuus erat, Alexandram tum
ex preteritis conatibus cur vereretur sibi justam causam
esse arbitratus , tum si res novas moliendi occasionem na-
cta sit. Itaque jussit eam in regia degere, neque quicquam
per potestatem facere; quin et custodes eam ita observa-
runt , ut nibil praeter quotidianam vivendi consuetudinem
agere posset quod non rescisceretur. Hiec omnia eam pau-
latim exacerbabant, odiumque succrescebat. Quum enim
superbía muliebri esset inflata, curam suspiciosam sibi
adhibitam indigne ferebat, malens quidvis potius pati
quam ut libertate privata honoris specie in servitute et for-
midine vitam ageret. Mittebat igitur ad Cleopatram, de
rebus suis continenter conquerendo, et illam ut sibi pro
viribus subveniret orando. Illa vero jussit ut. clanculum
cum puero ad se perfugeret in /Egyplum. Id quod οἱ fa-
cere visum est , εἰ artem hujusmodi comminiscitur. Cum-
paratis tanquam ad efferendos mortuos duabus arcis, in

37

528 (δδ5., 663.)

τὸν υἱὸν ἐνέθαλεν, ἐπιτάξασα τῶν οἰχετῶν τοῖς Guvtt-
δόσι διὰ νυχτὸς ἐκφέρειν. "Hv δὲ τοὐντεῦθεν ἐπὶ θά-
λατταν ὁδὸς αὐτοῖς, xal πλοῖον ᾧ διαπλεύσειν εἰς τὴν
Αἴγυπτον ἔμελλον παρεσχευασμένον. Ταῦτα Za6-
& δίωνι τῶν ἐχείνης φίλων Αἴσωπος οἰχέτης αὐτῆς ἀπαγ-
: γέλλει προσπεσὼν, ὡς εἰδότι φράσας. Πυθόμενος δὲ
Σαδθίων (καὶ γὰρ ἦν ἐχθρὸς Ἡρώδου πρότερον, ὅτι
τῶν ἐπιδουλευσάντων Ἀντιπάτρῳ xarà τὴν φαρμα-
xe(av εἷς ἐνομίζετο) τὸ μῖσος ὁπαλλάξεσθαι τῇ περὶ τὴν
10 μήνυσιν εὐνοία προσεδόχησε. Καὶ καταλέγει τῷ βα-
σιλεῖ τὴν τῆς ᾿Αλεξάνδρας ἐπιδουλήν. Ὁ δὲ τὴν μὲν
ἕως τῆς ἐγχειρήσεως ἐάσας προελθεῖν ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ
τοῦ δρασμοῦ συνέλαδςε, παρῆχε δὲ τὴν ἁμαρτίαν, χα-
λεπὸν μὲν οὐδὲν, εἰ χαὶ σφόδρα βουλομένῳ ἦν αὐτῷ, δια-
15 θεῖναι τολμήσας, (οὐ γὰρ ἀνασχέσθαι Κλεοπάτραν αἷ-
τίαν ἐπὶ τῷ πρὸς αὐτὸν μίσει λαδοῦσαν,) ἐμφαίνων δὲ
μεγαλοψυχίαν μᾶλλον ἐξ ἐπιειχείας αὐτοῖς συνεγνωχέ-
ναι, προὔχειτο μέντοι παντάπασιν αὐτῷ τὸ μειράχιον
ἐχποδὼν ποιεῖσθαι" τὸ δὲ μὴ ταχὺ μηδ᾽ ἅμα τοῖς πε-
30 πραγμένοις ἐδόχει πιθανώτερον εἰς τὸ λανθάνειν.

y. Καὶ τῆς σχηνοπηγίας ἐνστάσης,) ἑορτὴ δ᾽ ἐστὶν
αὕτη παρ᾽ fikiv εἰς τὰ μάλιστα τηρουμένη.,) ταύτας
τὰς ἡμέρας ὑπερεδάλλετο, καὶ πρὸς εὐφροσύναις αὐτός
τε xai τὸ λοιπὸν πλῆθος ἦν. Ἐχίνησε δ᾽ αὐτὸν ὅμως

25 xàx τῶν τοιούτων ἐπισπεῦσαι τὰ περὶ τὴν προαίρεσιν
ἐμφανῶς παροξύνων ὃ φθόνος. Τὸ γὰρ μειράχιον
᾿ἈΑριστόδουλος, ἕόδομον ἐπὶ τοῖς δέχα γεγονὼς ἕτος,
ἐπειδὴ χατὰ νόμον ἀνῆλθεν ἐπὶ τὸν βωμὸν συντελέσων
τὰ θύματα, τόν τε χόσμον ἔχων τὸν τῶν ἀρχιερέων χαὶ

30 τὰ πρὸς τὴν θρησχείαν ἐχτελῶν, χάλλει τε χάλλιστος
xal μεγέθει πλέον ἢ πρὸς τὴν ἡλικίαν ὑπεράγων, τοῦ

᾿Πγε μὴν περὶ τὸ γένος ἀξιώματος πλεῖστον ἐν τῇ μορφῇ
διαφαίνων, ὁρμή τε τῷ πλήθει πρὸς αὐτὸν εὐνοίας ἐγέ-
veto xai τῶν ᾿Αριστοδούλω τῷ πάππῳ πεπραγμένων

36 ἐναργὴς ἢ μνήμη παρέστη. Νιχώμενοί τε χατὰ μι-
χρὸν ἐξηλέγχοντο τὰς διαθέσεις, χαίροντες ὁμοῦ xal
συγχεόμενοι, καὶ φωνὰς εὐφήωμους εἷς αὐτὸν ἀφιέντες
εὐχαῖς μεμιγμένας, ὡς ἐμφανῇ γενέσθαι τὴν εὔνοιαν
τῶν ὄχλων, χαὶ προπετεστέραν ἐν βασιλεία δοχεῖν τὴν

40 ὧν εὖ πεπόνθεσαν ὁμολογία. Ἐπὶ τούτοις πᾶσιν
Ἡρώδης ἔγνω τὴν προαίρεσιν ἣν εἶχεν εἰς τὸ μειρά-
xiv ἐξεργάσασθαι. Καὶ τῆς ἑορτῆς παρελθούσης,
εἰστιᾶτο uiv ἐν ἱἹεριχοῦντι, δεχομένης αὐτοὺς τῆς Ἀλε-
ξάνδρας, φιλοφρονούμενος δὲ τὸ μειράκιον χαὶ προέλ-

45 χων εἰς ἀδεᾶ τόπον, ἕτοιμος ἦν συμπαίζειν xal νεα-
νιεύεσθαι χεχαρισμένως éxsívo. Τοῦ δὲ περὶ τὸν
τόπον ἰδιώματος θερινωτέρου τυγχάνοντος, συνειλε-
γμένοι τάχιον ἐξῆλθον ἀλύοντες, xal ταῖς χολυμδή-
θραις ἐπιστάντες, al μεγάλαι περὶ τὴν αὐλὴν ἐτύγ-

δύχανον, ἀνέψυχον τὸ θερμότατον τῆς μεσημύρίας.
Καὶ πρῶτον μὲν ἑώρων τοὺς νέοντας τῶν οἰχετῶν χαὶ
φίλων, ἔπειτα προαχθέντος καὶ τοῦ μειρακίου τῷ χαὶ
τὸν “Ηρώδην παροξῦναι, τῶν φίλων οἷς ταῦτα ἐπιτέ-
ταχτο σχότους ἐπισχόντος, βαροῦντες ἀεὶ xal βα-

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IE. ΚΕΦ. T.

[76 $,765.]

has se ipsam et fllium imposuit, postquam famulis con sciis
imperaverat ut se noctu efferrent. Erat autem inde iter es
ad mare, navisque parata qua in Egyptum npavigaturi
erant. Sed ejus famulus Zsopus, quum forte in Sahbionem
Alexandra amicum incidisset, quasi cum conscio loqueretor,
rem enünciat. Quo cognito Sabbion (qui prius Herodi
invisus erat, quou unus eorum esse putabatur qui Anti
patro venenum porrexissent) speravit hujus indicii bene- |
volentia sese odio regis liberaturum. Regi itaque Alexan-
dre consilium narrat. llle vero passus eam usque ad rei (
aggressionem procedere, quum jam in eo esret ut. fugeret, '
eam deprehendit Delictum tamen ei condonavil, nihil |
duri, quamvis libenter in eam animadversurus esset , sta-
tuere ausus ; (non enim Cleopatram propler suum in eum -
odium laturam putabat ut illa accusare tur ;) quin ea animi
magnitudine videri voluit, ut eis clementia ignovisse pula
retur : sed omnino adolescentem e medio tollere ei propo -
situm erat; verum ut probabilius latere posset , nou statim
id, neque mox post illa qua perpetraverant, faciendum
videbatur. |
3. Quumque jam instaret umbraculorum festum, quod
apud nos maxima cum solennitate servatur, eos dies pre- |
teriit, atque voluptati una cum populo sese dedidit : qus
tamen res in causa fuit ut eum invidia manifesle ad id
quod statuerat celerius exsequendum incitarit. Nam ado- |
lescens Aristobulus, annos septemdecim natus, quum ad -
aram ex lege sacra facturus ascendisset , et vestitu ponti.
ficio indutus , et religionis ceremonias rite peragens, tam |
pulcritudine quam magnitudine aetatem antecellens, neque
non ín forma plurimam generis sui nobilitatem ostendeos,
tum multitudo et impetu quodam mentis et voluntate
eum ferebatur, eisque non obscure avi ejus Aristobuli fa-
cta in memoriam redierunt. "Victique paulatim quo erant
in ipsum animo palam faciebant, gaudentes simul et mc-
rentes faustisque acclamationibus preces miscentes, adeo
ut populi in ipsum benevolentia facile perspiceretur, et
plus justo in regno viderentur beneficiorum acceptorum
testif(icalioni studere. His omnibus de causis decrevit He-
rodes quod instituerat adversus adolescentem peráicere.
Itaque festis transactis, quum Hierichunte epularelur
ipaos excipiente Alexandra , id agebat ut blanditiis adbibilis
in locum securum adolescentem proliceret. Quo facto ita
se comparabat , ut simul cum eo luderet et juvenil licentia

"uteretur ad eum delectandum. Quum autem loci natora

paulo aestuosior esset, congregati cito exierunt prae lan-
guore , et piscinis adstantes, qua satis magpnse aulam cir
eumfluebant , plagze meridionalis calurem maximum refri-
gerabant. Ac primum spectabant quosdam e servulis el
amicis natantes : deinde postquam provocante Herode ado
lescens quoque eis se miscuisset, amici Herodis , quibus
iJ negotii mandatum , quum jam tenebre essent, per lutie

(866,667.}

πτίζοντες ὡς ἐν παιδιῷ νηχόμενον οὐχ ἀνῆχαν ἕως xod

παντάπασιν ἀποπνίξα. Καὶ διεφθάρη μὲν οὕτως

Ἀριστόθδουλος, ὀχτωχκαίδεχα μὲν τὰ πάντα βιοὺς ἔτη,

τὴν δ᾽ ἀρχιερωσύνην χατασχὼν ἐνιαυτὸν, ἣν Ἀνάνηλος

ἐχομίσατο πάλιν.
δ΄. ᾿Εξχγγελθέντος δὲ τοῦ πάθους ταῖς γυναιξὶν,
εὐθὺς μὲν ἐκ μεταδολῇς θρῆνος ἦν ἐπὶ προχειμένῳ
τῷ νεχρῷ καὶ πένθος ἄσχετον, fj τε πόλις τοῦ λόγου
διαδοθάντος ὅπερήλγει, πάσης ἑστίας οἰχειουμένης
τὴν συμφορὰν ὡς οὐκ ἐπ᾽ ἀλλοτρίῳ γενομένην. ἈἈλε-
ξανδρα δὲ xal μᾶλλον ἐχπαθὴς ἦν συνέσει τῆς ἀπω-
λείας, τὸ μὲν ἀλγοῦν ἐχ τοῦ γινώσχειν ὅπως ἐπράχθη
πλεῖον ἔχουσα, τὸ δὲ χαρτερεῖν ἀναγχαῖον ἐπὶ μείζονος
χαχοῦ προσδοχίᾳ ποιουμένη. Καὶ πολλάχις μὲν ἦλθεν
| αὐτοχειρίᾳ περιγράψασθαι βίον, ἐπέστησε δ᾽ ὅαως, εἰ
δύναιτο ζῶσα προσαρχέσαι τῷ xaT ἐπιβουλὴν ἀνόμως
διερραρμένῳ, τό τε πλέον ἐντεῦθεν αὐτῇ παρεχράτει τὸν
βίον, xai τὸ μηδεμίαν ὑποψίαν ἐνδόῦναι τοῦ κατὰ
πρόνοιαν ἀπολέσθαι τὸν υἱὸν ἰχανὸν εἰς εὐχαιρίαν ἀμύνης
ἐνόλιζε, Κἀχείνη μὲν ἐγχρατῶς ἔφερε τὴν ὑποψίαν"
Ἡρύξης δὲ πᾶσε τοῖς ἔξωθεν πιθανῶς ἐπεσχευάζετο μὴ
μετὰ προνοίας γενέσθαι τῷ παιδὶ τὸν θάνατον, οὐχ ὅσα
πρὸς πένθος ἐπιτηδεύων μόνον, ἀλλὰ καὶ δάχρυσι 7pi-
μενος χαὶ σύγχυσιν τῆς ψυχῆς ἐμφαίνων ἀληθινὴν,

Ὁ τάγα μὲν καὶ τοῦ πάθους ἀπονικῶντος αὐτὸν, ἐν ὄψει
τῆς τε ὥρας καὶ τοῦ κάλλους, εἰ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν ὃ
ϑάνατος τοῦ παιδὸς ἐνομίζετο, δῆλον δ᾽ ὡς ἀπολογίαν
αὐτὰ πρανυματευόμενος. Τά γε μὲν εἰς τὴν πολυτέ-
χειαν τῆς ἐχφορᾶς xal μᾶλλον ὑπερεδείξατο, πολλὴν

X μὲν τὴν παρασκευὴν περί τε τὰς θήχας xal τὸ πλῆθος
τῶν θυλιχμάτων ποιησάμενος, πολὺν δὲ σνγκαταθά-
Ttov χύσμον, ὡς ἐχπλῆξαι τὸ λυπηρὸν τῆς ἐν ταῖς
γυναιξὶν ἀλγηδόνος xal παραιυθήσασθαι τούτῳ τῷ
μέρει,

ὦ (λ΄) e£. Τὴν δ᾽ ᾿Αλεξάνδραν ἅττησε μὲν οὐδὲν τῶν
τοιούτων, ἀεὶ δὲ καὶ μᾶλλον 4$ μνήμη τοῦ χκαχοῦ πα -
ῥέγουσα τὴν ὀδύνην ὀδυρτικὴν ἐποίει καὶ φιλόνει-
xov* χαὶ γράφει τὴν ἐπιδουλὴν Ἡρώδου τῇ Κλεοπά--
τρα xal τὴν ἀπώλειαν τοῦ παιδός. Ἢ δὲ καὶ παλαι

σπεύδουδα προσαρχέσαι δεομένῃ xal τὰς ἀτυχίας ol-
χτείρουσα τῆς Ἀλεξάνδρας, αὑτῆς ἐποιεῖτο τὸ πᾶν
πρᾶγμα, xal "Avtovtov οὐχ ἀνίει τίσασθαι τὸν φόνον
τοῦ παιδὸς παροξύνουσα" οὐ γὰρ ἄξιον “Ηρώδην, δι’
αὐτοῦ χαταστάντα βασιλέα τῆς οὐδὲν προσηκούσης

4 ἀρχῆς, εἰς τοὺς ὄντως βασιλεῖς τοιαύτας ἐπιδείχνυσθαι
παρανομίας, Τούτοις ἀναπειθόμενος "Avtovtoc, ὡς
ἐπὶ Λαοδιχείας ἐστάλη, πέμπει χελεύων Ἡρώδην ἔλ--
θόντα τῶν εἰς "AptatóbouAov ἀπολύσασθαι" πεπρᾶχθαι
γὰρ οὐχ ὀρθῶς τὴν ἐπιξουλὴν, εἰ δι᾽ αὐτοῦ γέγονεν. Ὁ

Ὁ δὲ τήν τε αἰτίαν δεδοικὼς καὶ τὴν Κλεοπάτρας δυσμέ-
νειαν, ὡς οὐχ ἀνῆκεν ἐξεργαζομένη καχοήθως αὐτῷ τὸν

Ἀντώνιον Éyew, ἔγνω μὲν δπαχούειν" (οὐδὲ γὰρ ἄλλο τι
πράττειν ἐνῆν *) χαταλιπὼν δὲ τὸν θεῖον αὑτοῦ Ιώση-
τὸν ἐπίτροπον τῆς ἀρχῆς χαὶ τῶν ἐκεῖ πραγμάτων ἐνε-

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. Il.

2179

Ais speciem deprimere et mergere natantem non ríos de-
stiterunt quam eum plane suffocassent. — Atque íta quidem
exstinctus est Aristobulus , quum annos n universum octo-
decim vixisset , et pontificatum anno uno tenuisset, quem
AÀnanelus iterum suscepit.

4. Quum autem id quod accidisset multeribus nunciatum
esset, stalim quidem ex mutatione fletus fiebat et luctus
continuus super mortuo ente oculos jacente, totaque urba
sparso rumore graviter dolebat , unaquaque domo calami-
tatem tanquam propriam el non alienam deflente. Sed in-
primis Alexandra, ubi filii interitum rescívit, vehementer
affecta est, majorem eliam dolorem capiens , cognito quo
modo res perpetrata eral, ceterum necesse habens omnia
patienter ferre, mali gravioris meta. Εἰ stepe quidem eo
ventum est ut sibi manus afferendo vitam fipiret , tamen se
cohibuit si forte vivendo posset opís aliquid conferre ad ul.
lionem ejus qui per insidias injuste peremptus erat, pro-
ptereaque magis vitam retinebat : ac, dissimulando se
scire filium de industria necatum fuisse, existimabat hoc
sibi satis esse ut aliquando factum ulcisci posset. Εἰ illa -
quidem se repriurebat, ne eum suspicarelur ; Herodes vero
omnibus qui foris essent fidem facere curabat, necem puero
haud dala opera illatam fuisse, non solum id agendo ut ni-
hil ad luctus deesset, verum etiam lacrimas ewitlendo,
et se ex animo vereque lugere ostendendo : av fortasse a
dolore victus fuerit ad conspectum exstincll in flore wtatia
el pulcritudinis , tametsi arbitraretur pueri mortem sibi in
securitatem cedere : sed perspicuum erat ista ab eo facta
esse , ut semet expurgaret. Atqui pracipue in funeris ma-
gnificentia modum excessit, multa quidem cura adhibita
tam in conditorio apparando quam in magna aromatum vi
congerenda , plurimisque cum eo sepultis ornamentis ; adeo
at mulietíbus excusserlt moestitiam et dolorem , atque liac
parte solamen eis prabuerit.

(IV.) 5. At hujusmodi nihil vincere et lenire quidem po-
Uit Alexandram, sed in dies magis magisque malorum me-
moridy dolorem redintegrans, querulam faciebat et pervi-
cacem : atque adeo per literas Cleopatre significat Herodis

insidias filiique interitum.

[712,746.]

Jlla vero, qua jam pridem
Alexandra precibus satisfacere cuperet ejusque vicem do-
leret, eam rem pro sua habebat, et Antonium ad pueri no-
cem ulciscendam impellere non desinit : haud enim cequum
esse ut Herodes, qui opera ejus regnum ad se nihil perti-
neus adeptus esset, ejusmodi scelera committeret in veros
reges. His adductus Antonius, ubi Laodiceam venit, ad
Herodem mittit ut ad causam super Aristobulo dicendam
veniat : insidias enim, si ab ipso facte fuerint, haud
recte adhibitas. Ille vero crimen et Cleopatrx simultatem
veritus , quce Antonium in se incitare non intermitteret , sta-
tuit obtemperare ; ( nec enim aliud facere licebat ; ) manda-

taque Josepho avunculo suo principatus et rerum peccurs
51.

580 (667,668.)

τείλατο λεληθότως, εἰ πάθοι τι παρ᾽ ᾿Αντωνίῳ, παρα-
χρῆμα xa τὴν Μαριάμμην ἀνελεῖν’ αὐτόν τε γὰρ
ἔχειν φιλοστόργως πρὸς τὴν γυναῖχα καὶ δεδοιχέναι τὴν
ὕδριν, εἰ xal τεθνηχότος ἐχείνη xav! εὐμορφίαν ἄλλῳ
& τινὶ σπουδάζοιτο. 'Tó δὲ σύμπαν ἐνέφαινεν ὁρμὴν Ἂν-
τωνίου περὶ τὴν ἄνθρωπον, ὅτι xal πάλαι παραχηχοὼς
ὑπὲρ τῆς εὐμορφίας ἐτύγχανεν. Ἡρώδης μὲν οὖν
ἐπιστείλας ταῦτα, xal τὰς ἐλπίδας οὐχ ἀσφαλεῖς ἔχων
ὑπὲρ τῶν ὅλων, ἀπήει πρὸς Ἀντώνιον.
jq). 6. Ὁ δὲ Ἰώσηπος ἐπὶ τῆς διοικήσεως ὧν τῶν ἐν τῇ
βασιλείᾳ πραγμάτων, καὶ διὰ τοῦτο συνεχῶς ἐντυγχά-
νῶν τῇ Μαριάμμη, περί τε πραγματείας xal τιμῆς
ἕνεχεν, ἣν ἔδει βασιλευούσῃ παρ᾽ αὐτοῦ γίνεσθαι, χα-
θίει εἰς συνεχεῖς διιλίας ὑπὲρ τῆς Ἡρώδου πρὸς αὖ-
js τὴν εὐνοίας xal φιλοστοργίας. ᾿Ἐξειρωνευομένων
δὲ γυναιχείως τοὺς λόγους , xal μάλιστα τῆς ᾿Ἀλεξάν--
δρας, ὑπερεσπουδαχὼς 6 ᾿Ιώσηπος ἐπιδεῖξαι τὴν διά-
νοῖαν τοῦ βασιλέως, προήχθη xai τὰ περὶ τὴν ἐντο-
λὴν εἰπεῖν, πίστιν αὐτὰ ποιούμενος ὡς οὔτε χωρὶς
29 ἐχείνης ζῆν δύναται χἂν εἰ πάσχοι τι δεινὸν οὐχ ἀξιοῦν-
τος οὐδὲ θανάτῳ διαζευχθῆναι. Ταῦτα μὲν ὁ Ἰώση-
πος αἵ δὲ γυναῖχες, ὡς εἰχὸς, οὐ τὸ φιλόστοργον τῆς
περὶ τὸν Ἡρώδην διαθέσεως, τὸ δὲ χαλεπὸν, εἰ μηδ᾽
ἀποθνήσχοντος ὑστερήσειαν ἀπωλείας χαὶ θανάτου τυ-
40 ραννιχοῦ, προσλαμθάνουσαι, χαλεπὴν τὴν ὑπόνοιαν
τοῦ ῥηθέντος εἶχον.
ζ΄. Ἐν δὲ τούτῳ xal λόγος ἐγένετο χατὰ τὴν πόλιν
τῶν Ἱεροσολυμιτῶν παρὰ τῶν ἐν ἔχθει τὸν Ἡρώδην
ἐχόντων, ὡς 'Avvovioc αἰχιδάμενος αὐτὸν ἀποχτείνειεν.
3o H δὲ φήμη πάντας μὲν ἐτάραξεν, ὡς εἰχὸς, τοὺς περὶ
τὸ βασίλειον, μάλιστα δὲ τὰς γυναῖχας. Ἀλεξάνδρα
δὲ xol τὸν Ἰώσηπον ἀναπείθει τῶν βασιλείων ἐξελ-
θόντα σὺν αὐταῖς προσφυγεῖν τοῖς σημείοις τοῦ “Ῥω-
μαϊχοῦ τάγματος, ὃ τότε περὶ τὴν πόλιν ἐπὶ φρουρᾷ
95 τῆς βασιλείας ἐστρατοπέδευεν, ἡγουμένου 'louMov.
Διὰ γὰρ τοῦτο πρῶτον μὲν, εἰ χαί τις ἀπαντήσειεν τα-
ραχὴ περὶ τὴν αὐλὴν, ἐν ἀσφαλεστέρῳ διάξειν αὐτοὶ
Ῥωμαίους εὐμενεῖς ἔχοντες" ἔπειτα xol τεύξεσθαι
παντὸς ἠλπικέναι, τὴν Μαριάμμην ᾿Αντωνίου θεασα-
au μένου, δι᾽ οὗ xal τὴν ἀρχὴν ἀναλήψεσθαι, xal μηδε-
γὸς ὑστερήσειν ὧν εἰχὸς τοῖς ἐν εὐγενεία βασιλιχῇ γε-
γονόσιν.
η΄. Ἐπὶ τούτων δὲ τῶν λογισμῶν τετυχηχόσιν αὖ-
τοῖς γράμματα παρ᾽ Ἡ ρώδου περὶ τῶν ὅλων ἀφίκετο,
as τῆς φήμης ἐναντία xal τῶν προληφθέντων. ᾿Ἐπειδὴ
γὰρ ἐγένετο παρ᾽ Ἀντωνίω, ταχὺ μὲν αὐτὸν ἀνεχτή-
σατο τοῖς δώροις, ἃ φέρων ἧχεν ἐχ τῶν Ἱεροσολύμων,
ταχὺ δὲ ταῖς ὁμιλίαις παρεστήσατο μὴ χαλεπῶς ἔχειν
εἷς αὐτὸν, οἵ τε τῆς Κλεοπάτρας λόγοι πρὸς τὴν ἐξ ἐχεί-

ao ὧν θεραπείαν ἧττον ἐδυνήθησαν. Οὐ γὰρ ἔφη xaX

ἔγειν Ἀντώνιος βασιλέα περὶ τῶν χατὰ τὴν ἀρχὴν γε-
γενημένων εὐθύνας ἀπαιτεῖν, οὕτω γὰρ ἂν οὐδὲ βασι-
λεὺς εἴη, δόντας δὲ τὴν τιμὴν χαὶ τῆς ἐξουσίας χατα-
ξιώσαντας, ἐᾶν αὐτῇ χρῆσθαι. Τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὶ τῇ

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1Ε. ΚΕΦ. T.

[46.

Lone, ei arcane precepit ut, si quid ipse ab Antonio pa-
$us esset, protinus Mariamnen necaret : ipsum enim ui.
lieris amore devinctum esse et contumeliam tímere, si s
mortuo illam aliquis propter pulcritudinem adamaret
Summatim vero innuebat Antonii impetum quo in muli-
rem ferebatur, quum olim de ejus pulcritudine inaudiisiel,
Et Herodes quidem his praweptis cum spe de summi τἐ-
rum dubia ad Antonium proficiscitur.

6. Josephus autem quum regni negotia administrar, -
ideoque continenter cum Mariamne colloqueretur, et quod
negotia id postularent et honos quem reginze ab ipso b
beri oportuit, eo devenit ut saepe memoraret Herodis ez:
ipsam benevolentiam et amorem. Quumque illz, praesertim
Alexandra, id quod diceret femineo more deriderent , Je-
sephus monstrandi regis animi plus justo cupidus, eo pre
vectus est etiam ut ea detegeret quse aibi data in mandaus
essent, illa in argumentum patefaciens, quod nec sine &i
vivere posset, neque si quid gravius pateretur ab ea di»
jungi vellet. Hsec quidem Josephus : mulieres vero, u!
verisimile erat, non ad vehementiam amoris quo tenebalur
Herodes , sed ad atrocilatem animum advertentes, ac quasi
vel mortuo illo ipsis pereundum esset et tyranni crudelilate
moriendum, ex dictis ad gravissima quaeque suspicands ad.
ducLe sunt.

7. Interea rumor per urbem Hierosolymitarum sparsos -
erat ab Herodis inimicis, illum cruciatu et morte ab à»
tonio affectum esse. Qua ex fama , ut par fuit, toa regà
Jtaque persuasi
Alexandra Josepho ut ex regia egressus sese una cum ipsis

perturbata est, presertim femine.

sub lcgionis Romans signa reciperet, quee tum ad urbem
regni tuendi gratia Julio duce castra habebat, Sic enim
primum, si quis in aula tumultus oriretur, ipsos tutius
acturos, quum in Romanorum sint benevolentia : deinde
sibi spem factam esse omnia se consequuturam si Mariam
nen vidisset Antonius, per eumque principatum recaptrt-
turos , et nulla re carituros quie in nobilitate regia educalis
digna foret.

8. Quum autem hac de resermonem instituissept, veniunt
ab Herode de toto negotio litere , rumori et concepLe opi-
nioni plane contrariz. Ut enim venerat ad Antonium, eum
statim donis, quee Hierosolymis apportaverat, sibi concilit-

: vit:ac statim ut cum eo colloquutus est, effecit at ei ne s

censeret quidem aut irasceretur; atque Cleopatre verba
parum valebant adversus ea quibus benevolentiam ejus de
merebatur. Negabat enim Antonius decere a rege rationem
eorum reposci , quee gessisset in imperio ; ita enim ne reg
quidem eum fore ; atque par esse ut qui honorem ei dederint
et potestatem tribuerinL, ea oli sinant. Idem etiam Cleopr-

(ers,6e9. )

Κλεοπάτρᾳ μὴ πολυπραγμονεῖσθαι περὶ τὰς ἀρχὰς
ἔλεγε συμφέρειν. Ὑπὲρ τούτων ἔγραφεν Ἡ ρώδης,
xai τὰς ἄλλας διεξήει τιμὰς ἃς ἔχοι παρ᾽ Ἀντωνίῳ»
συνθωχῶν ἐν ταῖς διαγνώσεσιν, xal συνεατιώμενος ἐφ᾽
; ἑκάστης ἡμέρας, xal τούτων ὅμως τυγχάνοι χαλεπῆς
εἰς τὰς διαδολὰς αὐτῷ τῆς Κλεοπάτρας οὔσης, fj, πόθῳ
τῆς γώρας ἐξαιτουμένη τὴν βασιλείαν αὐτῇ προσ-
γενέσθαι, πάντα τρόπον ἐσπουδάχει ἐκποξὼν ποιεῖ-
σθαι. Διχαίου μέντοι τυγχάνων Ἀντωνίου, μηδὲν
9 ἔτι προσδοχᾶν δυσχερὲς, ἀλλὰ καὶ θᾶττον ἥξειν, βε-
Oatoxépav τὴν εὔνοιαν τὴν παρ᾽ αὐτοῦ προσειληφὼς τῇ
βασιλείᾳ xat τοῖς πράγμασιν, καὶ τῇ Κλεοπάτρᾳ μη-
ἔτι προσεῖναι τὴν ἐλπίδα τῆς πλεονεξίας, δόντος ᾿Ὰν-
τωνίου ἀνθ᾽ ὧν ἠξίου τὴν Κοίλην Συρίαν, xal διὰ τού-
I$ tov παρηγορήσαντος ὁμοῦ xal ἀποσχευασαμένου τὰς
ἐντεύξεις, ἃς ὑπὲρ τῆς Ἰουδαίας ἐποιεῖτο.
θ΄. Τούτων τῶν γραμμάτων ἀπενεχθέντων ἐπαύ-
σαντο μὲν ἐχείνης τῆς ὁρμῆς, ἣν ὡς ἀπολωλότος εἶχον
χαταφυγεῖν ἐπὶ τοὺς “Ρωμαίους - οὐ μὴν ἔλαθεν αὐτῶν
9f προαίρεσι. Ἀλλ᾽ ἐπεὶ παραπέμψας ὁ βασιλεὺς
Ἀντώνιον ἐπὶ Πάρθους εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὑπέστρεψεν,
εὐθὺς μὲν f| τε ἀδελφὴ Σαλώμη καὶ ἣ μητὴρ αὐτῷ τὴν
διάνοιαν, ἣν ἔσχον ol περὶ τὴν ᾿Αλεξάνδραν, ἀπεσή-
μῆναν" ἡ δὲ Σαλώμη καὶ χατ᾽ ἀνδρὸς Ἰωσήπου λόγον
25 εἶπεν, ἐν διαδολῇ ποιοῦσα xal τῇ Μαριάμμῃ συγγενό-
μενον διατελεῖν. Ἔλεγε δὲ ταῦτα χαλεπῶς ἔχουσα
πρὸς αὐτὴν ἐχ πλείονος, ὅτι κατὰ τὰς διαφορὰς φρονή--
ματι χρωμένη μείζονι τὴν ἐχείνων ἐξωνείδιζε δυσγέ-
vv, Ἡρώδης δὲ θερμῶς ἀεὶ xal λίαν ἐρωτιχῶς
$ πρὸς τὴν Μαριάμμην ἔχων, εὐθὺς μὲν ἐξετετάραχτο,
χαὶ τὴν ζηλοτυπίαν οὐχ ἔφερεν, ἐπιχρατούμενος δὲ
τοῦ μὴ προπεπῶς τι ποιῆσαι διὰ τὴν ἔρωτα, συντόνῳ
τῷ πάθει xal τῷ ζήλῳ παρωξυμμένος, ἰδία τὴν
Μαριάμμην ἀνέχρινεν ὑπὲρ τῶν πρὸς τὸν Ἰώσηπον.
δ ᾿Απουνυμένης δ᾽ ἐχείνης xal πάνθ᾽ ὅσα μηδὲν &uap-
τούσῃ προσῆν εἰς ἀπολογίαν καταλογιζουένης,, ἀνεπεί-
θετο χατὰ μικρὸν ὁ βασιλεὺς, xal μετέδαινεν ix τῆς
ὀργῆς ἡττώμενος τῆς περὶ τὴν γυναῖχα φιλοστοργίας,
ὡς ἀπολογεῖσθαι περὶ ὧν ἔδοξεν ἀχούσας πεπιστευχέ-
4^ vat, xal περὶ τῆς χοσμιότητος αὐτῇ πολλὴν ὡμολόγει
χάριν, αὐτός τε ὅπως ἔχοι στοργῆς xol εὐνοίας πρὸς
αὐτὴν ἀνωμολόγει" καὶ τέλος, ὡς ἐν τοῖς ἐρωτιχοῖς
φιλεῖ, προὔπιπτον εἰς δάχρυα μετὰ πολλῆς σπουδῆς
ἐμπεφυχότες ἀλλήλοις, Ἀεὶ δὲ xal μᾶλλον τοῦ 8α-
ᾧ σιλέως πιστουμένου xal ἐπὶ τὴν αὐτοῦ διάθεσιν ἕλχον-
"X, « οὗ φιλοῦντος, εἶπεν ἡ Μαριάμμη, τὸ χατὰ
τὴν ἐντολὴν, εἰ πάσχοι τι χαλεπὸν ὅπ’ Ἀντωνίου χἀμὲ
συναπολέσθαι τὴν οὐδενὸς αἰτίαν.» Τούτου προσ-
πεσόντος τοῦ λόγου, περιπαθήσας 6 βασιλεὺς εὐθὺς
9 μὲν ix τῶν χειρῶν αὐτὴν ἀφῆχεν, ἐθόα δὲ xal τῶν
αὑτοῦ τριχῶν αὐτὸς ἐδράττετο, περιφανὲς φώριον
ἔχειν τῆς τοῦ Ἰωσήπου πρὸς αὐτὴν χοινωνίας λέγων "
οὐ γὰρ ἂν ἐξειπεῖν ἃ χατ᾽ ἰδίαν ἤἄχουσεν, μὴ μεγάλης
αὐτοῖς πίστεως ἐγγεγενημένης. Οὕτω δ᾽ ἔχων ὀλί--

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. If.

$31

trio dicebat , nequaquam convenire in factis principum csse
curiosam. Hisce de rebus scripsit Herodes , necnon alios
honores ei ab Antonio habitos memoravit, ut pro tribunali
illi assideret , el quotidie conviviis ejus interesset , atque
ista ab eo assequeretur, infensa licet atque ipsum incu-
sante Cleopatra; quae, regionis cupiditale petens atque
contendens ut sibi regnum obveniret , modis omnibus stu-
duerit ut ipsum e medio tolleret. Verum sibi equum lia-
benti Antonium nihil gravius jam exspeclandum esse, sed
brevi venturum, firmiore illius erga regnum resque suas
fretum benevolentia, et Cleopatrae nullam amplius plus
habendi spem reliquam esse; quum Antonius, vice eorum
qua postulaverat, C«len-Syriam ei dederit; atque adeo
simul irafam lenierit feceritque ut a petitione regni Judzeze
desisteret.

9. His literis allatis, voluntas illa ad Romanos se rect.
piendi , tanquam mortuus esset Herodes , statim restincta
est : neque tamen non rescitum est illorum consilium, Sed
postquam rex , deducto Antonio in Parthos proficiscente ,
in Judzeam rediit, ejus soror Salome et mater ei protinus
Alexandre institutum declararunt : et insuper Salome
contra maritum suum Joseplium criminationem protulit,
quod frequenter cum Mariamne consuetudinem habuerit.
Ista autem hac de causa dicebat, quod ei jam pridem infensa
erat, propterea quod inter earum contentiones illa, plus
justo fastidiosa , eis ignobilitatem exprobrabat. Herodes
vero, qui in Mariampen semper ardore flagrabat ainatorio,
statim turbatus est, et obtrectationis impatiens erat : ve-
rum semet cohibens, ne quid propter amorem temere
committeret, vehementi affectu eL aemulatione incitatus,
Mariamnen seorsum inlerrogavit de congressibus cum
Josepho. Sed ea jurante , et omnia qu& insontibus iuesse
solent ad sui purgationem allegante, regi paulatim persua-
debatur, et ira sedabatur, vincente eum conjugis ainore
eousque ut sese excusaret, quod iis quae audierat credidisse
videretur, ejusque modestiee magnas gratias ageret , et sin-
gularem suum erga ipsam amorem et benevolentiam fate-
retur : denique, ut plerumque fit in amoribus, in lacrimas
et mutuos complexus magno affectu evaserunt. Quum au-
tem rex magis magisque ei fidem faceret, eamque ad
ipsum redamandum pertraheret , « non est amantis, inquit
Mariamne , in mandatis dare ut, si quid ipsi gravius acci-
deret ab Antonio, ego una peream nihil commerila.:» Hoc
elapso verbo , rex percussus eam statim de manibus dimit.
tebat, et. vociferabat, atqne ipse sibi capillos vellebat,
manifestum se dicens. indicium habere Josephi cum ea
consuetudigis : nunquam enim enunciaturum fuisse quse

[742,745 ]

seorsum audiisset , nisi magpa illis apud se invicem fides
fuisset. Sicaflectus parum abfuit quin uxorem occideref.

582 (e»,e.)

you μὲν ἀπέχτεινε τὴν γυναῖχα, νιχώμενος δὲ τῷ
πρὸς αὐτὴν ἔρωτι ταύτην μὲν τὴν δρμὴν ἐχράτησεν,
ἑαυτοῦ διαχαρτερήσας ὀδυνηρῶς xai δυσχερῶς " τὸν
μέντοι Ἰώσηπον οὐδ᾽ εἰς ὄψιν ἐλθόντα διαχρήσασθαι

& προσέταξεν, xai τὴν ᾿Αλεξάνδραν ὡς ἁπάντων παραι-
τίαν δήσας ἐφύλαττεν.

ΚΕΦ. Δ.

Ἔν δὲ τούτῳ χαὶ τὰ περὶ τὴν Συρίαν ταραχὰς
εἶχε, οὐχ ἀνιείσης τῆς Κλεοπάτρας τὸν ᾿Αντώνιον μὴ
πᾶσιν ἐπιχειρεῖν. "Ἔπειϑε γὰρ ἀφαιρούμεναν ἑχάστων

τυ τὰς δυναατείας αὐτῇ διδόναι, xal πλεῖστον ἴσχυσεν ix
τῆς ἐχείνολ πρὸς αὐτὴν ἐπιθυαίας. Φύσει δὲ πλεονε-
ξία χαίρουσα, παρανομίας οὐδὲν ἔλιπε, τὸν μὲν ἀδελ-
φὸν, ᾧ τὴν βασιλείαν ἔδει γενησομένην, προχνελοῦσα
φαρμάχαις, πεντεχαιδέχατον ἔτος É χοντα, τὴν δ᾽ ἀδελ-

15 φὴν Ἀρσινόην ἱχετεύουσαν ἐν ᾿Εφέσῳ πρὸς τῷ τῆς
Ἀρτέμιδος ἱερῷ ἀποχτείνασα δι᾽ ᾿Αντωνίου. Χρημά-
τῶν μὲν γὰρ ἕνεχεν, εἴ πον μόναν ἐλπισθείη, xal ναοὶ
xal τάφοι παρενομήθησαν, οὔθ᾽ ἱεροῦ τινος οὕτως ἀσύλου
δόξαντος ὡς μὴ περιαιρεθῆναι τὸν ἐν αὐτῷ χόσμον,

80 οὔτε βεδήλου μὴ πᾶν ὁτιοῦν τῶν ἀπηγορευμένων πα-
θόντος, εἰ μέλλοι μόνον εἷς εὐπορίαν " τῇ τῆς ἀδιχούσης
πλεονεξίᾳ. Τὸ δ᾽ ὅλον οὐδὲν αὕταρχες ἦν γυναικὶ
πολυτελεῖ xal δουλευούσῃ ταῖς ἐπιθυμίαις. μὴ xal τὰ
πάντα πρὸς τὴν ἐπίνοιαν ἐνδεῖν ὧν ἐσπουδάχει, Διὰ

Ὃ ταῦτα xal τὸν Ἀντώνιον ἤπειγεν ἀεὶ τὰ τῶν ἄλλων
ἀφαιρούμενον αὐτῇ χαρίζεσθαι, xal διαδᾶσα σὺν ἐχείνω
τὴν Συρίαν ἐπενόει χτῆμα ποιήσασθαι. — Aucaviay
μὲν οὖν τὸν Πτολεμαίου Πάρθους αἰτιασαμένη τοῖς
πράγμααιν ἐπάγειν ἀποχτίννυσιν " ἥτει δὲ παρ᾽ Ἄντω-

80 νίου τήν τε ᾿Ιουδαίαν xal τὴν τῶν Ἀράδων, ἀξιοῦσα
τοὺς βασιλεύοντας αὐτῶν ἀφελέσθαι. 'Γῷ δ᾽ ᾿Αντωνίῳ
τὸ μὲν ἅλον ἡττᾶσθαι συνέδαινε τῆς γυναιχὸς, ὡς μὴ
μόνον ἐχ τῆς διαιλίας, ἀλλὰ χαὶ φαρμάχοις δοχεῖν
ὑπαχούειν εἰς ὅ τι ἂν ἐχείνη θέλη." τὸ μέντοι περιφανὲς

80 τῆς ἀδιχίας ἐξεδυσώπει μὴ μέχρι τοσούτου χατήκοον
γενόμενον ἐπὶ μεγίστοις ἁμαρτάνειν. "Iv! οὖν μήτ᾽
ἀρνηθείη παντάπασι μήθ᾽ ὅσα προσέταττεν ἐχείνη
διαπραξάμενος ἐκ φανεροῦ δόξειε χαχὸς, μέρη τῆς
«γώρας ἑκατέρου παρελόμενος, τούτοις αὐτὴν ἐδωρή-

40 σατο δίδωσι δὲ xal τὰς ἐντὸς ᾿Ελευθέρου ποταμοῦ
πόλεις ἄχρις Αἰγύπτου, χωρὶς Τύρου καὶ Σιδῶνος, ix
προγόνων εἰδὼς ἐλευθέρας, πολλὰ λιπαρούσης αὐτῇ
δοθῆναι.

(E'.) β΄. Τούτων ἡ Κλεοπάτρα τυχοῦσα, xa παρα-

45 πέμψασα μέχρις Εὐφράτου τὸν Ἀντώνιον ἐπ᾿ Ἀρμενίαν
στρατευόμενον, ἀνέστρεψε, xol γίνεται μὲν ἐν Ἀπα--
μείᾳ χαὶ Δαμασχῷ, παρῆλθε δὲ xat elc τὴν Ἰουδαίαν,
Ἡρώδου συντυχόντος αὐτῇ xai τῆς τε Ἀραδίας τὰ δο-
θέντα xal τὰς περὶ τὴν Ἱεριχοῦντα προσόδους Ἥρώ-

ὅ0 δου μισθωσαμένου. Φέρει δ᾽ ἡ χώρα τὸ βάλσαμον, ὃ
τιμιώτατον τῶν ἐχεῖ χαὶ παρὰ μόνοις ετᾶι, τόν τε

φοίνιχα πολὺν xat χχλόν. "Ev τούτοις : σα xal πλείο-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. Δ.

[745,7«9.]
Illius autem amore victus, postquam se dolenter et ange!
continuisset , hunc impetum reprimebat : veruntamen Jo-
sephum , ne ip conspectum quidem suum admissum, ne- |
cari jussit, et Alezandram , tanquam omnium causam , wu
custodiam dedit.

CAP. IV.

Interea autem turbatum est in Syria, Cleopatra noa de- |
sinente Antonium incitare, ut vicinos omnes adoriretur. 1i
enim persuadebat ut auferens cuique suam dynastiam ipei |
donaret, multumque valuit, quod isamore illius vehementer
ardebat. Quumque natura esset alieni appetens , nihil ut- |
cunque injustum intentatum reliquit , ut quae fratrem quia--
decim annos natum, quem sibi in regnum successoram |
novit, veneno pridem sustulerat; et sororem Arsinoen, |
Ephesi in templo Díapse supplicem, ope Antoaii interfece-
rat. Nam pecuniarum quidem gratía , sicubi vel minima
ejus spes affulgeret , et templa et sepulcra violata erant :
nec quis locus sacer adeo a violentia tutus existimatus,
quem non suis ornamentis spoliarit, nec profanus qui noa
passus esset quodcunque fieri nefas, si modo conferret -
ad injustam alieni cupidinem. Ad summam nihil satis erat
mulieri sumptuoss atque cupiditatibus servienti , quomiuus
omnia ei deesse viderentur, quorum studio teneretur. Qua-
re et Antonium continuo sollicitabat, ut aliis ablala ipsi

| largiretur ; atque inter obenndum cum eo Syriam , cam ia

possessionem suam redigere cogitabat. Et Lysaniam qui-
dem Ptolemaei filium , ipsum criminata Parthos ad res tur-
bandas adducere, interficit; flagitabatque ab Antonio Ju-
deam et Arabiam, orans ut a regibus, qui eas tenerent,
auferret. — Confiebat autem ut Antonius omnino victus
mulieri cederet, adeo ut non solum quod cum ea consue-
sceret , sed fascinatione quadam impelli videretur ad obtem-
perandum ei quousque ipsa voluerit : veruptamen mani-
feste injurie verecundia ipsum inbibuit ne in omnibus
voluntati ejus obsequendo in maximis offenderet. Ne ita-
que prorsus recusaret, neve quacunque ipsa imperaret
faciendo palam iniquus videretur, abstulit ab utroque eo-
rum regionis partem , eamque Cleopaure tribuit : eique
etiam urbes eas dedit, qua sunt intra Eleutberum flumen
usque in Egyptum, exceptis Tyro et Sidope, quod eas anti-
quitus liberas esse sciret , illa licet ut sibi darentur multum
flayitanie.

(V.) 2. Cleopatra his impetratis, et Antonio, qui in Arme-
niam expeditionem faciebat, usque ad Euphratem deducto,
reversa est, e Apameam Damascumque venit, et in Judzeam
processit, Herode ipsam conveniente, atque Arabis partem
ei datam redimente , necnon proventum agri HierichunU:s.
Regio enim illa balsamum fert, rem ejus loci pretiosiss
mam οἱ nusquam alibi provenientem , itemque palmas mul
tas easque pulcras. 10] dum illa moratur, e( cum Herode

160,671.)

wx αὐτῆς συνηθείας περὶ τὸν ᾿Ηρώδην γινομένης,
διεπείραζεν εἰς συνουσίαν ἐλθεῖν τῷ βασιλεῖ, φύσει μὲν
ἀπαραχαλύπτως ταῖς ἐντεῦθεν ἡδοναῖς χρωμένη, τάχα
δέ τι χαὶ παθοῦσα πρὸς αὐτὸν ἐρωτικὸν, 3| xal τὸ πι-
βανώτερον ἐνέδρας ἀρχὴν τὴν ἐπ᾽ αὐτὴν γενησομένην
ὑδριν ὑποχατασχευάζουσα " τὸ δὲ σύμπαν ἐξ ἐπιθυ-
uia, ἡττᾶσθαι διέφαινεν. Ἡρώδης δὲ xui πάλαι μὲν
οὐκ εὔνους ἦν τῇ Κλεοπάτρα, χαλεπὴν εἰς ἅπαντας
ἐπιστάμενος, τότε δὲ xal μισεῖν ἀξιῶν εἰ δι᾿ ἀσέλγειαν
εἰς τοῦτο πρόεισι, xal φθῆναι τιμωρούμενος, εἶ συνε-
δρεύουσα τοιούτοις ἐγχειροίη, τοὺς μὲν λόγους αὐτῆς
δεχρούσατο, βουλὴν δὲ ἐποιήσατο σὺν τοῖς φίλοις
ὑποχείριον ἔχων ἀποκτεῖναι - πολλῶν γὰρ ἀπαλλάξειν
χαχῶν ἅπαντας οἷς ἐγένετό τε ἤδη χαλεπὴ χαὶ προσε--
δυχᾶτο" τὸ δ᾽ αὐτὸ τοῦτο χαὶ ᾿Αντωνίῳ λυσιτελήσειν,
οὐδ᾽ ἐχείνῳ πιστῆς ἐσομένης, εἴ τις αὐτὸν χαιρὸν ἣ
"ρεία κατάσχοι τοιούτων δεησόμενον. Ταῦτα pov-
λευύμενον ἐκώλυον οἱ φίλοι, πρῶτον μὲν διδάσχοντες
ὡς οὐκ ἄξιον μείζω πράττοντα χίνδυνον τὸν φανερώτα-
τον ἀναλαμθάνειν, ἐγκείμενοι δὲ xal δεόμενοι μηδὲν
lx προπετείας ἐπιτηδεύειν o0 γὰρ ἀνασχέσθαι τὸν
Ἀντώνιον, οὐδ᾽ εἰ σφόδρα τις αὐτῷ τὸ συμφέρον στήσειε
πρὸ τῶν ὀμμάτων τόν τε γὰρ ἔρωτα μᾶλλον ὑπεχ-
χαύσειν τὸ δοχεῖν βία xal χατ᾽ ἐπιδουλὴν αὐτὸν αὐτῆς
ν στέρεσθαι, μέτριόν τε οὐδὲν εἷς τὴν ἀπολογίαν φανεῖ-
σθαι, τοῦ μὲν ἐπτιχειρέματος εἰς γυναῖχα γεγενημένου
μέγιστον ἀξίωμα τῶν χατ᾽ ἐκεῖνον ἐσχηκυῖαν τὸν χρό-
νον, τῆς δ᾽ ὠφελείας, el xal ταύτην τις οἰηθείη, σὺν
αὐθαδείᾳ καὶ χα ταγνώσει τῆς ἐκείνου διαθέσεως φανου-
9 μένης. ἜΣ ὧν οὐκ ἄδηλον ὡς μεγάλων xal ἀπαύστων
χαχῶν ἀναπλησθήσεται τὰ περὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ xol
τὸ γένος, ἐξὸν ἀποχρουσάμενον τὴν ἁμαρτίαν εἷς ἣν
ἰχείνη παρεχάλει, θέσθαι τὸν καιρὸν εὐσχημόνως.
Τοιαῦτα δεδιττόμενοι xal τὸ χινδυνῶδες ἐξ εἰχότων
w παραδηλοῦντες, ἐπέσγον αὐτὸν τῆς ἐπιχειρήσεως" ὃ
δὲ τὴν Κλεοπάτραν δωρεαῖς θεραπεύσας ἐπ᾽ Αἰγύπτου
προύπεμψεν.
Y. Ἀντώνιος δὲ, τὴν Ἀρμενίαν χαταλαδὼν, 'Apra-
βάζην τὸν Τιγράνου σὺν τοῖς παισὶ xal σατράπαις
to δέσμιον lc Αἴγυπτον ἀποπέμπει, δωρούμενος τούτοις
τὴν Κλεοπάτραν χαὶ τῷ παντὶ χόσμῳ τῆς βασιλείας
ὃν ἐξ αὐτῆς ἔλαθεν. Ἀρμεγίας δ᾽ ἐβασίλευσεν Ἄρτα-
Qc ὁ πρεσθύτατος τῶν ἐχείνου παίδων, διαδρὰς ἐν τῷ
τότε, Καὶ τοῦτον Ἀρχέλαος καὶ Νέρων Καῖσαρ ἐχ-
ὦ θχλόντες Τιγράνην τὸν νεώτερον ἀδελφὸν ἐπὶ τὴν βα-
σιλείαν χατήγαγον. Ταῦτα μὲν οὖν ἐν ὑστέρῳ.
δ΄, Περὶ δὲ τοὺς φόρους, οὖς ἔδει τελεῖν, τῆς ὑπ᾽ Ἂν-
τωνίου δοθείσης χώρας ὃ μὲν Ἡρώδης δίκαιος ἦν, οὐχ
ἀσφαλὲς ἡγούμενος διδόναι τῇ Κλεοπάτρᾳ μίσους αἷ-
Ww τίαν, Ὁ δ᾽ Ἄραψ Ἡρώδου τὴν φορὰν ἐπιδεξαμένου
χρόνον μέν τινα παρεῖχεν ἐχείνῳ τὰ διαχόσια τάλαντα,
μετὰ ταῦτα δὲ χαχοήθης ἦν καὶ βραδὺς εἰς τὰς ἀποδό-
σεις, χαὶ μόλις el xal μέρη τινὰ διαλύαειεν, οὐδὲ ταῦτα
διδόναι δοχῶν ἀζημίοςς..

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. V.

[749,750.]] 583

magnum eommercium habet, tentabat cum rege rem ha-
bere, utens, ut natura ejns ferebat, inverecunde volupta-
tibus quse illinc essent, ct forsan etiam illius amore capta,
aut, quod verisimilius, clam id agens , υἱ ex stupro quod
ab illo passura esset , insidiarum occasionem nancisccretur ;:
summa autem, amore irretitam esse prie se ferebat. Αἱ
Herodes , qui jam pridem parum benevolo erat in Cleopa-
tram animo , intelligens in omnes molestám esse , insuper
et tunc, si ex effrenata libidine eo devenerit, dignam judi-
cans quam odio haberet, et anteverteret ab ipsa ponas
sumendo, si ex insidiis ad hujusmodi aliquid aggrederetur,
ejus sermonem a se repulit, οἱ cum amicis consultavit
utrum eam quum posset occidere deberet : malis enim
muitis omnes se liberaturum esse, quibus et jam molesta
fuerit ac porro futura sit; magnoque Antonii etiam commodo
hoc ipsum facturum , quandoquidem nec illi se &delem pr&e-
atitura esset, si unquam opportunum et utile ei foret ut ita
se gereret. Hsec agitantem prohibaerunt amici , primum
quidem suggerendo, ipsi haud convenire, dum in rebus

majoríbus occuparetur, manifestum adire discrimen ; deinde

urgendo et obsecrando ne quid temere ageret : non enim
iaturum Aptonium, licet ipsi perspicuum foret magno id

ei esse emolumento : immo et amorem ipsi magis accen-
surum, quod vi et ex insidiis ea orbari existimaretur, nec

aliquid adesse quod in commodam excusationem afferri
posset , quum et mulierem adortus fuerit dignitate omnium
illius aevi emineptissimam , et utilifas, si qua esse putare-
tur, cum audacia et amoris illius reprehensione conjuncta
videatur. Ex quibus manifestum , reguum ipsius et domum
malis impletum iri magnis et non desituris , quum nihil ve-
tet quin amoliendo peccatum, ad quod ipsa eum alliciebat ,
opportunitate commode et decenter utatur. Talia ad eum
absterrendum dicentes , et periculum ex verisimilibus re.
prasentapntes, illius impetum conatumque cohibuerunt ;
adeoque ille, quum Cleopatram muneribus demulsisset , ad
JEgyptum eam deduzit.

3. Antonius autem, Armenia subjugata, Artabazen
Tigranis filium, cum filiis ejus et satrapis, vinctum in
JEgyptum mitti; eosque dono dedit Cleopatra , et regni
etiatn ornamenta omnia quae ex eo ceperat. Armenise vero
regno potitus est Artaxias filiorum illius natu maximus,
qui tunc fuga dilapsus est. Quem quum Archelaus et Nero
Caesar ejecissent , Tigranem juniorem ipsius fratrem in re-
gnum reducebant. Et hac quidem postea contigerunt.

4. Quod autem ad vectigalia attinebat, Cleopatre ob
datam ab Antonio regionem pendenda rite solvebat He-
rodes; parum tutum existimans Cleopatre cansam odii
dare. At Arabs , quum Herodes pecuniam ab ipeo exigendam
recepisset , quippe qui pro eo spopondisset , aliquamdiu
ducenta illa talenta ei solvit; sed postea pravus tardusque
ad pensiones factus est, et, si quam pariem dgre sul
vebat , ne id quidem sine fraudatione faciebat.

884 (671,072.)
ΚΕΦ. Ε΄.

Ἡρώδης δὲ, τοῦτον τὸν τρόπον ἀγνωμονοῦντος καὶ
τελευταῖον οὐδὲν ἔτι τῶν διχαίων ποιεῖν ἐθέλοντος,
εἶγε μὲν ὡς ἐπελευσόμενος, προθεσμία δὲ ἐχρήσατο τῷ
Ῥωμαϊχῷ πολέλῳ. Τῆς γὰρ ἐπ᾽ Ἀχτίῳ μάχης

5 προσδοχωμένης, ἣν ἐπὶ τῆς E620umc καὶ ὀγδοηκοστῆς
πρὸς ταῖς ἑχατὸν Ὀλυμπιάδος γενέσθαι συνέδη, Kai-
cao μὲν ᾿Αντωνίῳ περὶ τῶν ὅλων ἔμελλεν ἀγωνιεῖσθαι
πραγμάτων, Ἡ ρώδης δὲ xai τῆς χώρας εὐδότου με-
νούσης αὐτῷ πολὺν ἤδη χρόνον xal προσόδων καὶ δυ-

to νάμεων ηὑρημένων, ᾿Αντωνίῳ συμμαχίαν χατέλεξεν,
ἐπιμελεστάταις ταῖς παρασχευαῖς χρησάμενος, Ἂν-
τώνιος δὲ, τῆς μὲν ἐχείνου συμμαχίας οὐδὲν ἔφη δεῖσθαι,
τὸν δὲ Ἄραδα (xal γὰρ ἠχηχόει παρά τε αὐτοῦ xal
τῆς Κλεοπάτρας τὴν ἀπιστίαν) ἐπεξελθεῖν προσέταττε.

14 "Hitou γὰρ f, Κλεοπάτρα ταῦτα͵, λυσιτελεῖν αὐτῇ τὸν
ἕτερον ὑπὸ θατέρου χαχῶς πάσχειν ἡγουμένη. Τούτων
αὐτῷ, παρ᾽ ᾿Αντωνίου λεχθέντων, ὑποστρέψας “Ηρώδης
συνεῖε τὸ στρατιωτιχὸν, ὡς εὐθὺς εἰς τὴν ᾿λραῤίαν
ἐυδαλῶν. Καὶ παρασχευασθέντος ἱππιχοὺῦ xat πεζῆς

29 δυνάμεως, εἷς Διόσπολιν ἀφικνεῖται τῶν ᾿Δράῤων ἐχεῖ
συναντώντων * (οὐ γὰρ ἐλελήθει τὰ περὶ τὸν πόλεμον
αὐτούς ἡ καὶ μάχης χαρτερᾷς γενομένης ἐχράτησαν ol
Ἰουδαῖοι. Μετὰ δὲ ταῦτα πολλὴ στρατιὰ τῶν "'Apa-
6wv εἷς Κανὰ συνήει" χωρία δ᾽ ἔστι ταῦτα τῆς Κοίλης

35 Συρίας. Ἡρώδης δὲ προπεπυσμένος ἧχεν ἄγων ἐπ᾽
αὐτοὺς τὸ πλεῖστον ἧς duo δυνάμεως" xal πλησιάσας
ἐν Κανὰ στρατοπεδεύεσθαι διεγνώχει, χάραχά τε βάλ-
λόμενος ἐξ εὐχαίρου ταῖς μάχαις ἐπιχειρεῖν. Ταῦτα δὲ
αὐτοῦ ἐπιτάττοντος, ἐῤόα τὸ πλῆθος τῶν Ἰουδαίων

80 παρελόμενον τῆς τριῤῇς ἄγειν ἐπὶ τοὺς "λραθας. Ὥ»-
μητο δὲ xat τῷ συντετάχθαι πιστεύειν χαλῶς, xat ταῖς
προθυμίαις ἄμεινον ἐχόντων ὅσοι τὴν πρώτην νενιχή.
χεσαν, οὐδ᾽ εἰς χεῖρας ἐλθεῖν ἐπιτρέψαντες τοῖς πολε-
μίοις. Θορυθδούντων οὖν xal πᾶσαν ἐπιδειχνυμένων

35 σπουδὴν, ἔγνω τῇ προθυμία τοῦ πλήθους 6 βασιλεὺς
ἀπομρήσασθαι, xai προειπὼν ὡς οὐ λελείψεται τῆς
ἐχείνων ἀρετῆς. πρῶτος αὐτὸς ἐν τοῖς ὅπλοις ἡγήσατο,
πάντων xat! οἰχεῖα τέλη συνχχολουθησάντων. Εχ-
πληξις δὲ εὐθὺς ἐμπίπτει τοῖς Ἄραψιν᾽ ἀντιστάντες

40 γὰρ εἰς ὀλίγον, ὡς ἑώρων ἀμάχους ὄντας χαὶ μεστοὺς
φρονήματος, ἔφυγον οἱ πλείους ἐχχλίναντες, χἂν διε-
φθάρησαν, μὴ ᾿Αθηνίωνος χαχώσαντος Ἡρώδην xoi
τοὺς Ἰουδαίους. Οὗτος γὰρ ὧν στρατηγὸς μὲν Κλεο-
πάτρας ἐπὶ τῶν ἐχεῖ, διάφορος δὲ Ἡ ρώδη,, τὸ μέλλον
45 οὐχ ἀπαρασχεύως ἐσχόπει, δρασάντων μέν τι λαμπρὸν
τῶν ᾿Αράδων ἐγνωχὼς ἡσυχίαν ἄγειν, ἡττωμένων δὲ,
ὃ xai συνέδη, τοῖς ἀπὸ τῆς γώρας συνεληλυθόσι τῶν
οἰχείων παρεσχευασμένος ἐπιτίθεσθαι τοῖς ᾿Ιουδαίοις.
Καὶ τότε χεχμηχόσι τε xal νιχᾶν οἰομένοις ἀπροσδοχή-

&0 τῶς ἐπιπεσὼν πολὺν ἐποίει φόνον. Tuc τε γὰρ προθυ-
μίας slc τοὺς ὁμολογουμένους ἐχθροὺς ἐκδαπανήσαντες
Ἰονδαῖοι, καὶ τῷ νικᾶν ἐπ᾽ ἀδείας χρώμενοι, ταγὺ

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. EF.

[759,711 |

CAP. V. (VL)

Herodes autem , quum improbe et inique ageret , tandem
que officio aliquo fungi nollet justo et debito , in eo erat d
armis illum persequeretur, sed rem distulit ob bellum inte
Romanos ortum. Quum enim exspectaretur pugna Actiaca,

| qua in centesimam οἱ octogesimam septimam Olympiadea

incidit, Cesar quidem cum Antonio de summa rerum e
certaturus erat : Herodes vero, qui regionem probe cultan
jamdiu teneret, et reditus atque opes quasivisset , delectua
habuit, apparatu accuratissimo, ut Antonio ferret auxilium.
Verum Antonius ejus se subsidio egere negavit, eim
mandavit ut Arzbem ( cujus perfidiam tum ab ipso Here
tum a Cleopatra audiverat) adoriretur. Hoc enim volkell
Cleopatra, ut qua existimarel e re sua esse, ut alter alte
rum lederent. Quum hac ei relata fuissent ab Autouie,
reversus Herodes exercitum retinuit, ut qui mox invasurus
Quumque equestres pedestresque copias
parasset , ad Diospolim pervenit, eo Arabibus illi obvium
venientibus ; ( non enim eos latuit haec expeditio ; ) magn»-
que commisso praelio, Judaei victores evaserunt. Pose
vero convenit ingens Arabum exercitus ad Cana, locum ua
Cole-Syria. Qua re cognita, Herodes duxit in eos ma
mam suarum virium partem : atque ubi ad Cana appropi
quaviL, statuerat castra facere, eaque fossa valloque uu-
Dire, ut quum opportunum esset prelia faceret. Sed lc
eo inslituente, conclamat Judaeorum multitudo, ut se in.
Arabes nulla interposita mora ducat.

esset Arabiam.

Quippe incesserat
eus cupiditas, quod se pulcre ordinatos credebant : οἱ
omnes qui superiorem pugnam, ne ad manus quide
liostes venire passi, vicerant, ferociores erant. — Quun ila-
que Lumultuarentur et magnum prz se ferrent animi at.
dorem, decrevit rex multitudinis alacritate uti, prarfatus-
que se eorum magnanimitati non defulurum, primus ipse
in armis agmen ducebat , omnibus eum ordine sequentibu:.
Statim autem terror Arabes invasit : quippe quum paulisper
restitissent, ubi Judaeos invictos animique plenos viderubt,
plerique in fugam versi sunt, atque concisi fuissent, nisi
Athenion Herodi el Judaeis injuriam fecisset. Is enim, quum
Cleopatrae nomine dux esset illius tractus, et ab Herok
dissideret , quid futurum erat non imparatus attendebat,
ut qui statuerat, si quid egregium Arabes gessissent,
quietum se tenere, sin inferiores essent , id quod accidit,
Judaeos adoriri, ad hoc paratus una cum suis qui ex τὰ
regione convenerant. Et tunc laasos et se vincere pulanles
aggressus de improviso, magnam eorum czedem edili

: Nam quum et animorum ferociam in hostes manifeslarios

effudissent Judzei, et paulo remjssius victoria utere.'ür,

672,673.)

τῶν ἐπιχειρησάντων ἧς τῶντο, χαὶ πολλὰς ἐλάμθανον
πληγὰς ἐν γωρίοις ἀφίπποις καὶ πετρώδεσιν, ὧν πλείω
τὴν ἐμπειρίαν εἶχον ol τὴν ἐπίθεσιν ποιησάμενοι.
Καχῶς δὲ πασχόντων οἵ τε Δ ραέες ἑαυτοὺς ἀνειλήφε-
σαν χαὶ πάλιν ὑποστρέψαντες ἔχτεινον ἤδη τετραμμέ-
vous. Ἐγένοντο δὲ παντοδαπαὶ χτιννυμένων ἀπώλειαι,
χαὶ τῶν διαπιππόντων οὐ πολλοὶ συνέφευγον εἰς τὸ
στρατόπεδον. ὋὉ δὲ βασιλεὺς Ἡρώδης, ἀπεγνωχὼς
3 1 A / 2 7, , v?
τὰ χατὰ τὴν μάγην, ἀφιππάζεται βοήθειαν ἄξων, οὐ
0» f , T3 ^ ^ ^ 1À ὰ " ὲ
αἦὖν ἔφθη, καίπερ ἐσπουδαχὼς ἐπαρχεῖν, ἀλλὰ τὸ μὲν
στρατόπεδον ἥλω; τῶν ᾿Ιουδαίων, οἱ δ᾽ Ἄραθες οὐ
μετρίως ηὐτυχήχεσαν ἐκ παραλόγου, νίχην τε ἧς
^ o. »" Li A Li ^
πλεῖστον ἀπεδέησαν ἀνειληφότες καὶ πολλὴν τῶν ἐναν-
N 2 , ^? , Ls € ^5
τιῶν ἀφηρημένοι δύναμιν. Τοὐντεῦθεν 6 uiv ρωδης
λγηστείαις ἐχρῆτο, xai τὰ πολλὰ κατατρέχων τὴν τῶν
Ἀράθων ἐχάχου ταῖς ἐπιδρομαῖς, στρατοπεδευόμενος
ἐπὶ τῶν ὁρῶν, xat τὸ μὲν σύμπαν ἐξίστατο χατὰ τοὐύυ-
φανὲς εἰς χεῖρας ἐλθεῖν, οὖχ ἀζέωιος δὲ γινόμενος τῇ
δυνε jte xal τῷ φιλοπόνῳ τῶν [τε] οἰκείων ἐπεμελεῖτο
) ξαντὶ τρόπῳ τὸ πταῖσμα διορθούμενος.
5 ,
(Z'.) β΄. Ἐν τούτῳ xai τῆς ἐπ᾿ ᾿Αχτίω μάχης συνεστα-
, ΄
μένης Καίσαρι περὸς Ἀντώνιον, ἑδδόμου ὄντος Ἡρώδη
l1. ld Ψ - e^ Land 2 Ὃ ἡ e '
τῆς βασιλείας ἔτους, σεισθεῖσα 7, «7, τῶν ᾿Ιουδαίων, ὡς
οὐχ ἄλλοτ᾽ ἐδόχει, τῶν ἐν τῇ χώρα χτηνῶν πολλὴν φθο-
Ts 1 , L ^ M ^ , , ae
ἕω ἐποίησεν, ἐφθάρησαν δὲ χαὶ τῶν ἀνθρώπων ὑπὸ
ταῖς πεπτωχυίαις οἰχίαις περὶ τρισμυρίους, τὸ μέντοι
τρατιωτιχὸν ἐν ὑπαίθρῳ διαιτώμενον οὐδὲν ὑπὸ τοῦ
, ὕ [2 P$ ' ' , - v
παῆους χατεύλάθη,. ᾿Γαῦτα πυνθανουένοις τοῖς Ἄραψιν,
x1t αᾶλλον 3) χατὰ ἀλήθειαν ἐξαγγελλόντων αὐτοῖς ὅσοι
0 τοὺς ὑπ τὲρ τῶν γεγονότων λόγους τῷ μίσει τῶν ἄχουσο-
μένων ἐμαρίζοντο, μεῖζον ἐπήει φρονεῖν, ὡς τῆς τε χώ-
QI ava τετραμμένης τοῖς πολεμίοις χαὶ διεφθορότων
πῶν ἀνθρώπων μηδὲν ἔτι μη ' εἷς αὐτοὺς ἀντίπαλον
χαταλελ λεῖφθαι δοχεῖν. Καὶ τῶν τε Ἰουδαίων τοὺς πρέ-
δ οὔτις (ἤχον γὰρ ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις εἰρήνην ποιησό-
μενηι) συλλαῤόντες ἃ ἀπέκτειναν, χαὶ μετὰ πάσης προ-
ὑναας ἐρώρουν ἐπὶ τὸ στρατιωτιχὸν αὐτῶν, ΟἹ δ᾽
t^ ιν «κ᾿ » τ)» ^ ^ 2 ^.^
4t τὴν ἔφοδον ἐξεδέξαντο xal πρὸς τὰς συμφορὰς ἀθύ-
WX, διαχείμενοι προΐεντο τὰ πράγματα, πλεῖστον ἀπο-
9" i "t ἐ , » Ὅν 6 / . ) 1 Ὕ y i
ἵνῶσεως ἐπ᾽ αὐτοῖς πεπονθότες" οὐ γὰρ ἣν οὔτε ἰσο-
, hl οἵ , 9 -- ,
τιλῖας ἐλπὶς προηττημένοις, ἐν ταῖς μάχαις οὗτε βοη-
θείας κεκαχωμένων αὐτοῖς τῶν οἴχοι ποαγμάτων. Οὕτως
Οὖν ἐχόντων, ἐπῆγεν ὃ βασιλεὺς λόγῳ τε πείθων τοὺς
ἡγεμόνας χαὶ πειρώμενος ἀναλαμθανειν αὐτῶν πεπτω-
ὃ χυτὰ τὰ φρονήματα. Προδιαχινήσας δὲ χαὶ παραθαρ-
ρῦνας τινὰς τῶν ἀμεινόνων ἐτόλμησεν ἦδη χαὶ τῷ πλή-
θει διαλέγεσθαι, πρότερον ὀχνῶν αὐτὸ, μὴ καὶ χαλεπῷ
ρήπηται διὰ τὰς ἀτυχίας. Παρεχάλει δὲ τοιούτους
ποιούμενος εἷς τὸν ὄχλον τοὺς “λόγους.
{ΠΠ } Y - «Οὐκ ἀγνοοῦμεν, M ἄνδρες, ὅτι πολλὰ περὶ
* τύνδε τὸν χαιρὸν γεγένηται πρὸς τὰς 7 πράξ εις ἡμῖν ἐ ἐναν-
" τιώματα, xal θαρρεῖν εἰχὸς ἐν τοῖς τοιούτοις οὐδὲ τοὺς
* πλεῖστον ἀνδραγαθία διενηνοχότας' ἀλλ᾽ ἐπειδὴ χατε-
* Xtlyet τὸ πολεμεῖν, xat τῶν γεγονότων οὐδέν ἐστι

0

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. V.

[751,252.] 5835

facile cedebant ils qui eos adorti sunt, et magnam cladem
accipiebant in locis petrosis et ad equitandum parum ido-
neis , in quibus assuetiores erant qui lacessebant. Postea-
quam male adeo cum iis agebatur, Arabes animos resum-
pserunt, et conversi eos in fugam jam versos occiderunt.
Atque ila modis omnibus perempti interibint : paucique
admodum elapsi in castra se recipiebant. Herodes vero,
quum jam de pugna desperasset , citalo equo subsidium ac-
cersit : neque tamen mature, quainvis adhibita diligentia ,
subvenire potuit; quin capta sunt castra Judaeorum. Ara-
bibus autem non mediocris felicitas ex insperato contigit ,
victoria , a qua plurimum aberant , reportata , hostiumque
viribus valde attritis. Deinceps Herodes latrociniis ute-
batur, multisque (actis excursionibus Arabiam incursibus
vastabat, in montibus castra faciens , atque in ubiversum
ne aperte ad manus venirel cavebat : neque tamen non
hostibus assiduitate et labore incommodabat, et suorum
casum omni ralione corrigere studebat.

(VII.) 2. Interea per lempus pugna Acliacz , quie Cesari
cum Antonio fuit anno regni Herodis septimo, concussa Ju-
diece terra , quantum nunquam antea videbatur, magnam pe-
corum stragem fecit per tofam regicnem, oppressaque sunt
hominum etíam circiter triginta millia ruina domorum : sed
exercilus, quod erat sub dio, in ea, quam alii passi sunl,
calamitate illesus mansit. Qua: quum Arabes fama accepis-
sent, plura eliam quam vera essent ad illos perferentibus
qui rumores de iis qua: evenerant ia. majus augendo Ara-
bum odio gratificabantur, majores spiritus sumpserunt,
quasi, eversa hostium terra delelisque hominibus, niil
jam superesse videretur quod ipsis obstaret. Quin etian
Judaorum legatos ( nam eo venerant post ista qua accide-
rant pacem facturi ) comprehensos interfecerunt, etin eo-
rum exercitum omni studio ire contenderunt. AL Judei
incursum illorum excipere detrectarunt , animosque ex ca-
lamitate despondentes omnem de rebus suis curar abjicie-
bant, ut quae jam ab illis valde desperate essent : non enin:
sperabant post tot clades in praeliis acceptas sequis viribus
decerlaturos esse, neque auxilium ullum exspectabant rehus
suis domi afflictis. Jgitur quum ita se haberent, id agebat
rex , ut et ducibus oratione persuaderet , tentaretque animos
illorum dejectos erigere : atque commotis et audacioribus
factis quibusdam de preestantioribus, ad universam multi-
tudinem jam verba facere ausus est, quum antea gravarelur
id facere, ne sibi difficile esset eos tractare, utpote adversis
casibus vexatos. Cohortationem autem suscipiebat, hujus-
modi ad vulgum habita oratione.

( VIII.) 3. « Non nescii sumus, viri, quod multa hoc
« tempore evenerint conatibus nostris adversa : et fortasse
« vix iis in hujusmodi rebus bono esse animo detur qni
« fortitudine plurimum praestant. Sed quoniam bello ur-
« gemur, et nihil eorum quie acciderint ejusmodi est, quod

586 (εδ)5,6)4.)

« τοιοῦτον, ὃ μὴ δι’ ἑνὸς ἔργου χαλῶς πραχθέντος ἐπα-

« νορθώσετε, παραχαλέσαι προειλόμην ὑμᾷς ἅμα καὶ

« διδάξαι δι᾽ ὧν ἂν ἐμμείναιτε τοῖς οἰχείοις φρονήμα-

« σιν. Βούλομαι δὲ πρῶτον μὲν ὑπὲρ τοῦ πολεμεῖν ὡς

$ « δικαίως αὐτὸ ποιοῦμεν ἐπιδεῖξαι, διὰ τὴν ὕδριν τῶν
« ἐναντίων ἠναγκασμένοι" μέγιστον γὰρ, εἰ μάθοιτε

« τοῦτο, προθυμίας αἴτιον ὑμῖν ἔσται’ μετὰ δὲ τοῦτο

« δεῖξαι διότι xol τῶν dv ἣμῖν δεινῶν οὐδέν ἐστιν καὶ

« πλείστας εἰς τὸ νιχᾶν ἔχομεν τὰς ἐλπίδας. Ἄρξομαι
10 « δὲ ἀπὸ τοῦ πρώτου, μάρτυρας ὑμᾶς ποιούμενος ὧν
« λέγω. Τὴν γὰρ τῶν Ἀράδων παρανομίαν ἴστε μὲν

« δήπου, καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἅπαντας οὕτως ἀπίστως

« διαχειμένων, ὡς εἰκὸς ἔχειν τὸ βάρδαρον καὶ dvev-

« νόητον Θεοῦ. Πλεῖστα μέντοι προσέχρουσαν ἧἥμῖν
ἴδ « πλεονεξίᾳ xol φθόνῳ, xal ταῖς ταραχαῖς ἐφεδρεύον-
« τες ἐξ ὑπογύου" χαὶ τὰ μὲν πολλὰ τί δεῖ λέγειν;

« ἀλλὰ χινδυνεύοντας αὐτοὺς τῆς οἰχείας ἀρχῆς ἐχπε-

« σεῖν καὶ δουλεύειν Κλεοπάτρα τίνες ἄλλοι τοῦ δέους

« ἀπήλλαξαν ; ἡ γὰρ ἐμὴ πρὸς ᾿Αντώνιον φιλία κἀχεί-
30 « vou πρὸς ἡμᾶς διάθεσις αἰτία γεγένηται, μυδὲ τού-
«τοὺς ἀνήχεστόν τι παθεῖν, φυλαττομένου τἀνδρὸς

« μηδὲν ἐπιτηδεύειν, ὃ δύναιτ᾽ ἂν ὕποπτον ἡμῖν γενέ-
«σθαι. Βουληθέντος δ᾽ ὅμως Κλεοπάτρᾳ μέρη τινὰ

« παρασ,εῖν ἀφ᾽ ἑχατέρας τῆς ἀργῆς, xal τοῦτο διῳχη-

36 « σάμην ἐγὼ, χαὶ πολλὰ δῶρα δοὺς ἰδίᾳ τὸ μὲν ἀσφα-
« λὲς ἀμφοτέροις ἐπορισάμν, τὰς δὲ δχπάνας αὐτὸς ἀνέ-

« λαῦον, διαχόσια μὲν διδοὺς τάλαντα, διαχοσίων δὲ

« ἐγγυητὴς γενόμενος, ἃ τῇ μὲν γῇ προσοδευομένη γέ-
«γόνεν, αὐτοὶ δὲ ὑπὸ τούτων ἀπεστερήμεθχ, Καίτοι
80 « γε ἄξιον μὲν ἦν μηδενὶ τῶν ὄντων. Ἰουδαίους φόρον ἢ
& τῆς χώρας ἀπόμοιραν τελεῖν" εἰ δ᾽ οὖν, dXX οὐχ ὑπέρ

« yt τούτων oc αὐτοὶ σεσώχαμεν" οὐδὲ τοὺς Ἄραξας

« ὁμολογήσαντας μετὰ πολλῆς ἐντεύξεως xal χάριτος

« ὅτι τὴν ἀρχὴν ἐδόχουν "" τυγχάνειν, ἀδικεῖν ἡμᾶς
85 « ἀποστεροῦντας, χαὶ ταῦτα οὐ πολεμίους ὄντας, ἀλλὰ
« φίλους" ὡς f| γε πίστις ἔχουσα καὶ πρὸς τοὺς πολε-

« μιωτάτους τόπον τοῖς γε φίλοις ἀναγχαιοτάτη τετη-

« ρῆσθαι, ἀλλ᾽ οὐ παρὰ τούτοις ct τὸ μὲν χερδαίνειν ἐκ

« παντὸς τρόπου κάλλιστον ὑπειλήφασιν, τὸ δ᾽ ἀδικεῖν
40 « οὐχ ἐπιζήμιον εἰ μόνον χερδαίνειν δυνηθεῖεν. Ἔστιν
« οὖν ἔτι ζήτησις ὑμῖν εἰ δεῖ τοὺς ἀδίκους τιμωρήσα-

& σθαι, τοῦτο xat τοῦ Θεοῦ βουλομένου καὶ παραγγέλ-
«λοντὸς ἀεὶ μισεῖν τὴν ὕδριν xal τὴν ἀδικίαν, xoi

« ταῦτα οὐ μόνον δίκαιον, ἀλλὰ καὶ ἀναγκαῖον πόλεμον
45 « ἐπεξιόντων; ἃ γὰρ ὡμολόγηται παρανομώτατα τοῖς
« τε “ἤλλησι xo τοῖς βαρδάροις, ταῦτα ἔπραξαν εἰς

α τοὺς ἡμετέρους πρέσθεις ἀποσφάξαντες αὐτοὺς, τῶν

« μὲν “Ελλήνων ἱεροὺς καὶ ἀσύλους εἶναι τοὺς χήρυχας

“ φαμένων, ἡμῶν δὲ τὰ χάλλιστα τῶν δογμάτων xol
0 « τὰ ὁσιώτατα τῶν ἐν τοῖς νόμοις δι᾽’ ἀγγέλων παρὰ τοῦ
« Θεοῦ μαθόντων" τοῦτο γὰρ τὸ ὄνομα καὶ ἀνθρώποις

« Θεὸν εἰς ἐμφάνειαν ἄγειν χαὶ πολεμίους διαλλάττειν

« δύναται, Ποῖον οὖν μεῖζον ἂν γένοιτο ἀσέδημα

« ἢ πρέσθεις ἀποχτεῖναι τοὺς Ónép τοῦ δικαίου διαλε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. E.

[22]
« Don una re preclara gesta in melius reslilnere possilis,
« maxime 6aue volui vos cohortari, simulque monere qu
« pacto vobis constare valeat animi vestri magnitudo, Pri
« mum quidem, quod ad bellum attinet, vobis declarü

« quam justis de causis illud suscipiamus, adversariorum |

« injuriis eo compulsi ; nam et hoc, si resciscatur, maximam
« Vobis alacrilatem afferet : deinde ostendam, quare pro nihil
« habendum sit quicquam malorum qua nos prenubt, d
« magnam nobis superesse victori spem. A primo aulem
« exordiar, vosque ipsos tesles eorum que dicturus sum fa-

« ciam. Nostis utique et ipsi quam injuste egerint Arabes,
« et quanta fuerint erga alios quoque omnes perfidia, ul usu -

« venit barbaris el de Deo nihil cogitantibus. Sed in nos
« maxime olfenderunt avaritia et invidia, el quum in tubis
« eramus subito nos et insidiose a;zrrediendo. — Multa qui
« dem quid memorem? verum , quum illis imminere e μην»
« cipatu excidere et Cleopatrae servire, quinam alii eu
« melu liberarunt? nam meus erga Antouium amxr, el illius
« in nos benevolentia iu causa tuit ne quid gravius is pa-
« terentur, illo cavente aliquid agere quod nobis suspectum
« fore. Attamen quum veliet partes ex utraque ditione quas-
« dam Cleopatra dare, ipse hujus rei curau in me suscepi :
« eL, datis de meo magnis muneribus, securitati utrinsque
« viam nmunivi, iunpensasque ipse feci, talenta prasstaude

« ducenta, et fidejubendo pro aliis ducentis, quae illi terre -

« imperata erant, cujus reditus perceperunt; nos veru de-
κ fraudarunt. Et tamen par erat ut Judsi nemini de bonis
« Suis tributum pendereut , aut terrae illorum pars vecligalis
« fieret : sin vero, saltem non pro iis quos ipsi serva vimus;
« neque Arabes, qui quum nos compellarunt graliasque ege-
« runt, (assi sunt quod nosíra opera imperium tenere vi-
« deantur, dece( iujuria nos afficere et fraudare, idque noa
« liostes, sed aniicos : quippe quum fides eliam inter inimis-
« simos locum habeat, inter amicos necessario servanda sil,

« δῖ non apud eos qui omni modo lucrum quaerere honestum

« pulant, injustitiam autem cum lucro conjunctam baud

« damno futuram. Vobisne igitur dubium est an ipjuslos |
« ulciscioporteat, Deo hoc jubente et volente ut semper odio
« habeamus injuriam el improbitatem, prasertim, quumDon
« modo justum , sed et necessariuin bellum persequamini? |
« Quie enim el apud Graecos et. barbaros habita sunt iniquis
« sima, ista admiserunt in legatos nostros, quoe jogolarubl: ς
« quum Greci legatos sacrosanctos esse et inviolabiles i —
« cant, et nos dogmatum potissima et sanctissimam legi —
« partem perangelos a Deo acceperimus : hanc enim vin —

« habel. hoc nomen, ut Deum hominibus coram sislal, εἰ
« hostes cum hostibus in gratiam redire faciat. Qu nat
« igitur esse potest impietas quam legatos trucidare de μι

4,625.)

ι γομένους; πῶς δ᾽ ἂν ἔτι δύναιντο ἢ περὶ τὸν βίον zi-
ι σταθεῖν, ἢ περὶ τὸν πόλεμον εὐτυχεῖν τοιούτων αὐτοῖς
ι πεπραγμένων; Ἐμοὶ μὲν οὐδαμῶς δοχοῦσιν. Ἴσως
ι τοίνυν ἐρεῖ ttc, τὸ μὲν ὅσιον xai δίχαιον μεθ᾽ ἡμῶν,
' ἀνδρειότεροι δὲ ἢ πλείους ἐχεῖνοι τετυχήκασιν. AX
πρῶτον μὲν ἀνάξιον ὑμῖν ταῦτα λέγειν" μεθ᾽ ὦ. γὰρ
ιτὸ δίχαιόν ἐστιν, μετ᾽ ἐχείνων ὃ Θεὸς, Θεοῦ δὲ πα-
« ρόντος xal πλῆθος καὶ ἀνδρεία πάρεστιν. ἵνα δὲ xol
ι τὰ χαθ᾽ ἑαυτοὺς ἐξετάσωμεν, ἐνιχήσαμεν τῇ πρώτη
' μάχη, συμβαλόντες τὴν δευτέραν οὐδὲ ἀντέσχον ἡμῖν,
v ἀλλ᾽ ἔφυγον εὐθὺς οὐχ ὑπομείναντες τὴν ἔφοδον xal
ε τὰ φρονήματα νιχῶσιν δ᾽ ἡμῖν ᾿Αθηνίων ἐπέθετο,
« πόλεμον ἀχήρυχτον ἐπάγων. Πότερον ἀνδραγαθία
«τοῦτ᾽ ἔστιν ἐκείνων, 1) δευτέρα παρανομία xal ἐνέδρα;
« Τί οὖν ἔλαττον ' φρονοῦμεν ἐφ᾽ οἷς μείζους ἔχειν δεῖ
« τὰς λπίδας; πῶς δ᾽ ἂν χαταπλαγείημεν τοὺς, ὅταν
«μὲν ἐξ ἀληθείας ἀγωνίζωνται, πάντοτε νιχωμένους,
* ὅταν δὲ χρατεῖν νομισθῶσιν, ἐξ ἀδικίας αὐτὸ ποιοῦν-
«τας; πῶς δ᾽ ἂν, εἶ xal γενναίους ἥγηταί τις αὐτοὺς,
« οὐ παρ᾽ αὐτὸ τοῦτο xal μᾶλλον δρυηθείη; τὸ γὰρ εὖ-
« yugov οὔχ ἐν τῷ τοῖς ἀσθενεστάτοις ἐπιχειρεῖν, ἀλλ᾽
« ἐν τῷ δύνασθαι χαὶ τῶν ἰσχυροτέρων χρατεῖν. Εἰ δέ
«τινα χαταπλήττει τὰ οἰχεῖα πάθη χαὶ τὰ περὶ τὸ σει-
« σμὸν συμθεδηκότα,, πρῶτον μὲν ἐννοηθήτω ὅτι τοῦτ᾽
'« αὐτὸ xal τοὺς "Apa6ac ἐξαπατᾶ, μείζω τὰ γενόμενα
« τῆς ἀληθείας ὑπειληφότας" ἔπειτα ὡς οὐ χαλὸν ἐχεί-
voc τε τόλμης xa fjuiv δειλίας τὴν αὐτὴν αἰτίαν γε-
«νέσθαι, — Ot μὲν γὰρ οὐχ ἐξ οἰχείου τινὸς ἀγαθοῦ τὸ
« εὔγυχον ἔχουσιν, ἀλλ᾽ Ex. τῆς περὶ ἡμᾶς ὡς χάμνον-
γε τας ἤδη τοῖς χαχοῖς ἐλπίδος" ἡμεῖς δὲ χωρήσαντες ἐπ᾽
« αὐτοὺς παραιρησόμεθα μὲν ἐχείνων τὸ μεῖζον φρο--
* viv, ἀναληψόμεθα δ᾽ αὐτοὶ τὸ μηχέτι θαρσοῦσι μά-
εεσθαι, Καὶ γὰρ οὔτε χεχαχώμεθα τοσοῦτον οὔθ᾽,
€ ὅπερ οἴονταί τινες, ὀργὴν Θεοῦ παρέχει τὸ γεγονὸς,
|« ἀλλὰ ταῦτα συμπτώματα γίνεται xal πάθη τινά. Καὶ
«εἰ χατὰ Θεοῦ γνώμην πέπραχται, δῆλον ὡς χαὶ πέ-
* Tavtat χατὰ τὴν ἐχείνου γνώμην ἀρχουμένου τοῖς γε-
ὁ γονόσι" βουλόμενος γὰρ ἔτι μᾶλλον ἀδικεῖν οὐχ ἂν
«μετεθάλετος .Τὸν δὲ πόλεμον, ὅτι xal θέλει τοῦτον
)* ἐνεργεῖσθαι καὶ δίκαιον οἶδεν, δεδήλωχεν αὐτός" ἐνίων
γὰρ ἐν τῷ σεισμῷ περὶ τὴν χώραν ἀπολομένων, οὐδεὶς
« οὐδὲν ἔπαθε τῶν ἐν τοῖς ὅπλοις, ἀλλὰ πάντες ἐσώθη-
«τε, φανερὸν ποιοῦντος τοῦ Θεοῦ διότι xÀv εἰ πανδη-
. μεὶ μετὰ τέχνων χαὶ γυναιχῶν ἐστρατεύεσθε, περιῆν
| * ἄν ῥμῖν μηδὲν ἀνήχεστον παθεῖν. "l'auto ἐνθυμηθέν-
“τες, xal τὸ μεῖζον ὅτι παρὰ πάντα καιρὸν προῖστά-
«μένον ἔχετε τὸν Θεὸν, ἐπεξέλθετε διχαίαις ἀνδραγα-
* θίαις τοὺς ἀδίχους μὲν πρὸς φιλίαν, ἀσπόνδους δὲ ἐν
« ταῖς μάχαις, ἀνοσίους δὲ εἰς πρέσδεις, ἀεὶ δὲ τῆς ὅμε-
bh τέρας ἀρετῆς ἡττημένους. »

ὃ, Ταῦτα ἀχούσαντες οἱ Ιουδαῖοι πολὺ τὰς ψυχὰς
ἀμείνους ἐγένοντο πρὸς τὴν μάχην. Ἡρώδης δὲ θυ-
σίας χατὰ τὰ νομιζόμενα ποιήσας χαὶ μετὰ σπουδῆς
ἀναλαβὼν αὐτοὺς ἦγεν ἐπὶ τοὺς Δραθας, διαύὰς τὸν

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. V.

[53575] 587

« agentes ? vel qut dehinc aut in vita tranquilli aut in bello
« felices esse possunt , hoc in se suscepto facinore? Mihi qui-
« dem minime videntur. Dicat tamen fortasse aliquis, fas
« quidem et jus nobiscum est, illos tamen fortiores esse vei
« plures contigit. Sed primum quidem vobis baud convenit
« heec oratio : cum quibus enim est jus, cum illis et Deus;
« Deus autem si adsit, adsunt simul et copize et robur. Ut
« &autem et res a nobis gestas consideremus, príma pugna
« vicimus, commissa secunda, vix nobis restiterunt, sed
« statim fugiebant , non sustinentes impressionem adeo ani-
« mosam : victores autem nos aggressus est Athenio, bel-
« jum inferens non denunciatum. Utrum liaec est eoruin
« virtus, an secunda iniquitas, et insidite? Cur igitur abje-
« ctiore sumos animo ob eam rem, qute efficere debet ut
« majorem spem concipiamus? et qul fit ut illi terrorem
« Dobis injiciant, qui, quoties sine dolo congrediuntur,
« Semper superati sunt; sí quando autem victores esse exi-
« Slimentur, id ex improbitate consequuntur? Quodsi quis
« eos etjam fortes putet, cur non ea ipsa de causa majori
« pugnandi ardeat cupiditate? animosum enim arguit pon
« imbecillos adoriri , sed posse etiam viribus superiores vin-
« cere. Si quem autem terrent domestici casus , et quee in
« terrse motu acciderunt , primum quidem reputet quod hoc
« ipsum eliam Arabibus imponit, majora quse facta suut
« quam pro rei veritate existimantibus; deinde non decere
« ut quas illis audaci, ea nobis sit ignaviee causa. Neque
« enim illi quidem, quod boni aliquid ipsis obtigerit , ani-
« mos sumunt, sed quia sperant nos jam malis succumbere :
« verum si nos contra eos proficiscamur, magnos eorum
« Spiritus contundemus ; et loc etiam lucrabimur, ut nont
« iterum cum ferocibus pugnemus. Neque enim adeo af-
« fligimur, neque, ut putant quidam, id quod accidit Dei
« ira indicium est; sed casus sunt liec et infortunia. Atque
« 8i Dei consilio facta sunt, patet ejusdem consilio desiisse,
« ut qui praeteritis contentus sil: δὲ enim voluisset adhuc
« amplius nobis nocere, non mulasset sententiam. Bellum
« autem illius voluptate suscipi et justum ab eo existimari
« ipse ostendit : nonnullis euim terree motu per totam regio-
« hem peremptis, nemini armatorum mali aliquid accidit ,
« Sed vos omnes salvi estis, declarante Deo quod , si uni-
« versi cum liberis et conjugibus militasselis , ne gravius qui-
« dem aliquid pati vobis contigisset. Quum haec vobiscum
« reputaveritis, et quod plus est , quod propugnantem sem«
« per babeatis Deum , juste et fortiter persequimini in ami-
« citia infidos, in bello implacabiles, in legatos impios, et
« ἃ vobis semper virtute superatos. »

4. Judei istis auditis fortius ad pugnam animati sunt.
Herodes autem , secrificiis rite peractis, eos secum assum-
ptos propere adversus Arabes trans Jordanem fluvium ducit,
et non procul ab hostibus castra metatur. Ipsi utique vi:

$88 (675,676.)

ἸΙορδάνην ποταμόν' καὶ τῶν μὲν πολεμίων στρατο-
πεδεύεται πλησίον, ἐδόκει δ᾽ αὐτῷ φρούριον ἐν μέσῳ
χείμενον xavaAa6siv: οὕτω γὰρ αὐτὸς μὲν ὠφεληθήσε-
σθαι χαὶ πρὸς τὸ θᾶττον συνάψαι τὴν μάχην, χἂν εἰ πα-
ρέλχειν δέον, ἐρυμνὸν c αὑτῷ πεπορισμένος τὸ στρατόπε-
δον. Τὸ δ᾽ αὐτὸ χαὶ τῶν Ἀράθων -προνοούντων, ἅμιλλα
γίνεται περὶ τοῦ χωρίου. Καὶ πρῶτον μὲν ἐν ἀκροθολι-
σμοῖς ἦσαν, εἶτα δὲ χαὶ πλείους εἰς χεῖρας ἐρ χόμενοι παρ᾽
ἀμφοτέρων ἔπιπτον, ἕως ἡττηθέντες ol τῶν Αράδων
10 ἀπεχώρουν. Τοῦτο εὐθὺς εἰς ἐλπίδας τοῖς ᾿Ιουδαίοις οὐ
μἱκρὸν ἐγεγόνει. * * * xol τὴν δύναμιν αὐτῶν ἐννοού-
μενος πάντα υᾶλλον ἢ πρὸς μάχην ἰέναι βουλομένους,
θρασύτερον ἐπεχείρησεν αὐτὸν τὸν χάραχα διασπᾶν χαὶ
τοῦ στρατοπέδου προσάγων ἅπτεσθαι" τούτοις γὰρ
[5 ἐχδιασθέντες προήεσαν ἄταχτοι xal προθυμίας ἢ τῆς
εἰς τὸ νιχᾶν ἔλπίδος οὐδοτιοῦν ἐσχηχότες. Ὅμως δ᾽ οὖν
εἷς γεῖρας ἥεσαν, πλείους τε ὄντες xal διὰ τὸ χατεπείγειν
ἐπὶ τὸ τολμηρὸν ὑπὸ τῆς ἀνάγχης στρατηγούμενοι' xat
μάχη γίνεται χαρτερὰ, πιπτόντων ἑκατέρωθεν οὐχ ὀλί-
20 γῶν. Τέλος δὲ τραπέντες οἱ Ἴλραθες E ἔφυγον. ΙΝ δὲ το-
σοῦτος φόνος ἐχχλινάντων, ὡς μὴ μόνον ὑπὸ τῶν πολε-
μίων θνήσχειν, ἀλλὰ σφίσιν αὐτοῖς παραιτίους γίνεσθαι
τῶν χαχῶν, ὑπό τε πλήθους x«l φορᾶς ἀτάχτου συμ-
πατουμένων χαὶ περιπιπτόντων τοῖς οἰχείοις ὅπλοις.
25 Πενταχισχίλιοι γοῦν αὐτῶν ἐγένοντο vexpot, τὸ δ᾽ ἄλλο
πλῆθος ἔφθη μὲν εἰς τὸ χαράχωμα συμφυγεῖν. Εἶχε
δ᾽ οὐχ ἐν βεθαίῳ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, ἀπορία τῶν
ἐπιτηδείων, xal μᾶλλον ὕδατος. Οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι διώ-
χοντες συνεισπεσεῖν μὲν οὐ χατίσχυσαν, περιχαθεζόμε--
30 vot δὲ τὸν χάραχα, xal παρατηροῦντες εἰσόδου τε τοὺς
ἐπαρχοῦντας xal ἐξόδου φυγεῖν βουλομένους εἶργον.
Ἐν τούτοις οὖν ὄντες οἱ Apaóse ἐπρεσδεύοντο
παρὰ τὸν Ἡρώδην, τὸ αὲν πρῶτον ὑπὲρ διαλύσεως,
ἔπειτα (τὸ γὰρ δίψος ἤπειγε) πᾶν δτιοῦν ὑφιστάμενοι
86 xai τυχεῖν εἰς τὸ παρὸν ἀδείας ἠξιωχότες. ὋὉ δὲ οὔτε
πρέσδεις οὔτε λύτρα τῶν ἡλωχότων οὔτ᾽ ἄλλο τι μέ-
τρίον προσίετο, φιλόνειχος ὧν ἐχδιχῆσαι τὰς παρανο-
μίας τὰς elc αὐτοὺς ἐξ ἐκείνων γεγενημένας. Καταναγ-
χαζόμενοι οὖν τοῖς τε ἄλλοις χαὶ τῷ δίψει προϊόντες αὖ-
40 τοὺς ἐνεχείριζον ἄγειν καὶ δεῖν. Καὶ πέντε μὲν ἡμέραις
τετραχισχίλιοι οὕτως ἑάλωσαν, τῇ δὲ ἔχτη πάντες οἱ
λοιποὶ διέγνωσαν ἐξιέναι πολέμου νόμῳ χωρήσαντες ἐπὶ
τοὺς ἐναντίους, ἐγχειρεῖν, εἰ xal δέοι τι πάσχειν, αἷ-
ρούμενοι xal μὴ διαφθείρεσθαι χατ᾽ ὀλίγους ἀδόξως.
45 Ταῦτα δὲ γνόντες ἐξῆλθον μὲν τοῦ χαραχώματος, διήρ-
χεσαν δ᾽ οὐδαμῶς τῇ μάχη, λαμπρῶς μὲν ἀγωνίσασθαι
χεχαχωμένοι χαὶ τὰς ψυχὰς χαὶ τὰ σώματα τόπον οὐχ
ἔχοντες, χέρδος δ᾽ εἰ θνήσχοιεν, ἐν συμφορᾷ τὸ ζῆν
ποιούμενοι" xal πίπτουσιν αὐτῶν ἐν τῇ προτεραίᾳ μάχη
[0 περὶ ἑπταχισχιλίους. Τοιαύτῃ δὲ πληγῇ χρησαμένων,
φρονήματος μὲν ὅσον ἦν αὐτοῖς πρότερον. ἀφήρην το"
τεθαυμαχότες ὃ δ᾽ ἐν ταῖς οἰχείαις συμφοραῖς τὴν Ἡρώ-
δου στρατηγίαν, εἴς τε τὸ λοιπὸν εἶξαν xai προστάτην
ἀπέφηναν τοῦ ἔθνους. ὋὉ δὲ πλεῖστον ἐπὶ τοῖς εὐημε-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. E.

[794,75
sum est castellum in medio positum occupare : nem et siis
id usui fore putavit, tum ad hostem celeriter praelio lzecs
sendum, tum ad castrorum munitionem, si pugna differepas
foret. Quumque idem Arabibus in animo esset, oritur de
eo loco certamen. Ac primo quidem velitatio erat , et deinde
aliquammulti , quum res ad manus venisset , utrinque cade
bant , donec victi Arabes cesserunt. Ea res protinus Judaris
non parvum ad spem mornentum prabuit. *** et exercitom
eorum cogitans omnia malle quam ut pugnam lubenti ani-
mo inirent, ccpit vallum fortiter divellere et propius "
castra admotus oppugnare. Atque ita vi compulsi nolla
ordine prodierunt, ne tantilla quidem cum alacritate , aut
ulla victoriz spe freti. Veruntamen manus conseruerun! ,
tum quia numero superabant , tum quia eos animum 954:
mere cogebat pugnandi necessitas ; atque acre praelium coz
mittitur, multis utrinque cadentibus. Tandem vero Arabes
in fugam versi sunt. Tanta autem eorum czedes facta est |
ut non solum ab hostibus intere-
rint , verum etíam sibimet cladem attulerint , multis eorum,
tum propter multitudinem, tum quia confusi ruebant , coe
culcatis et suis ipsorum telis vulneratis. Igitur ex iis cza|
sunt quinque millia, reliqua vero turba intra vallum confu-:
giendo evasit. Sed certa salutis spe destituebantur, quippe;
quum commealu ct maxime aqua penuria laborarent. Jud;ri
autem, eos persequuli , quum una cum eís irrumpere nequi-.
vissent , vallum circumsident ; et, custodiis adhibitis , opem |
ferentes aditu fugamque capessentes exitu prohibebant.
5. Quamobrem eo redacti Arabes, legatos ad Herodem
prknum de compositione mittunt, deinde, utpote siti ex
gente, rogatum ut vel quacunque conditione liceat illis ia |
praesens ab interitu securis esse.

ubi cedere cceperunt,

Sed ille nec legatos, nec
pretium pro captivis, nec aliud quicquam z:qui admittebat, |
cupiditate ulciscendi injurias quas ab illis acceperat. Itaqu«
et aliis et siti coacti se ipsos abducendos constringendosque |
dediderunt. Et quinque quidem diebus homines quater |
mille sic capti sunt : sexto vero die reliquis omnibos visom :
esl facta more bellico eruptione eum hostibus congredi, et
in quemvis eventum periclitari potius quam turpiter perire |
paulatim. Quum hac statuissent , extra vallum prodierunt,
sed prelium sustinere non potuerant, przeclare quidem di-
micandi pre corporis animique debilitate locum non hz |
bentes , lucro vero mortem deputantes , vitamque pro cal:-
mitate ducentes : cecideruntque primo conflictu circiter
septem millia. Quum autem lianc cladem accepissent, pri» |

rem quidem fiduciam omnem amiserunt , Herodis vero rir-
tutem imperatoriam in suis calamitatibus admirati, et in po
&terum ei, cesserunt, et pro gentis domino eum babuerubL

"ANTIQ. JUD. LIB.

ἤμασιν ἠξιωχὼς φρονεῖν ἀνέστρεφεν εἰς τὴν olxsíav,
ya. προσειληφὼς ἀξίωμα xal διὰ ταύτην τὴν ἀνδρα-

αθίαν.

76,677.)

ΚΕΦ. ς΄.

Τὰ μὲν οὖν ἄλλα καλῶς εἶχεν αὐτῷ, δυσεπιχειρήτῳ
τὰ πάντα γεγενημένῳ, χίνδυνος δ᾽ ἐμπίπτει τὴν ὑπὲρ
ὧν ὅλων χρίσιν ἐπάγων, ᾿ἈΑντώνιον Καίσαρος ἐν τῇ χατ’
Ἄχτιον μάχη νενιχηχότος. Τότε γὰρ ἀπέγνωστο αὐτῷ
ε Ἡρώδη τὰ πράγματα xal τοῖς περὶ αὐτὸν ὁμοίως
ljügoi; τε xai φίλοις" οὐ γὰρ ἦν εἰχὸς ἀτιμώρητον
μενεῖν τοσαύτης αὐτῷ πρὸς Ἀντώνιον φιλίας γεγενη-
μένης. "Hv μὲν οὖν τοῖς μὲν φίλοις ἀπόγνωσις τῶν κατ᾽
αὐτὸν ἐλπίδων, ὅσοι δ᾽ ἐχθρωδῶς εἶχον, ἐδόκουν μὲν ἐξ
ἐμφανοῦς συνάχθεσθαι, πάθος δὲ λεληθὸς ἐφηδομένων
εἐἶγον, ὡς ἀμείνονος τευξόμενοι τῆς μεταδολῆς. Αὐτός
τε Ἡρώδης, τὸν "Ygxavóv δρῶν μόνον ἐπ᾽ ἀξιώματος
βασιλιχοῦ, συμφέρειν exo μηκέτ᾽ ἐμποδὼν ἐᾶν, εἰ μὲν
περισωθείη καὶ διαφύγοι τὸν κίνδυνον, ἀσφαλὲς ἡγού-
μενος πρὸς τὸ μὴ τοῖς τοιούτοις αὖ τοῦ χαιροῖς ἐφορμεῖν
ἄνδρα τυχεῖν τῆς βασιλείας ἀξιώτερον, εἰ δὲ χαὶ πά-
ej 3t διὰ Καίσαρος, φθόνῳ τὸν μόνον ἐπὶ τῆς βασι-
λείας γενησόμενον ἐπιθυμῶν ἐξελεῖν.
8'. Ταῦτα δὲ αὐτοῦ δι᾽ ἐννοίας ἔχοντος ἐνεδύθη τι
xii παρ᾽ ἐχείνων. Ὁ μὲν γὰρ Ὑρκανὸς ἐπιειχεία
τρόπου χαὶ τότε καὶ τὸν ἄλλον χρόνον οὐχ ἠξίου πολυ-
ὑ πραγμονεῖν, οὐδὰ νεωτέρων ἅπτεσθαι, συγχωρῶν τῇ
τύγη πᾶν τὸ δι’ ἐχείνης γενόμενον ἡἠγαπηχέναι. Φι-
λόνειχος δ᾽ ἦν Αλεξάνδρα, xal τὴν ἐλπίδα τῆς μεταδο-
λῆς ἀχρατῶς φέρουσα λόγους ἐποιεῖτο πρὸς τὸν πατέρα,
μὴ μέχρι παντὸς ἀναμεῖναι τὴν “Ἡρώδου παρανομίαν
(ti; τὸν αὐτοῦ οἶχον, ἀλλὰ προλαδεῖν ἀσφαλεία τὰς
αὖθις ἐλπίδας, ἠξίου τε περὶ τούτων Μάλχῳ γράφειν
τῷ τὸν Ἀραδιαρχίαν ἔχοντι, δέξασθαί τε αὐτοὺς xal
δ ἀσφαλείας ἄγειν" ὑπεξελθόντων γὰρ εἰ τὰ περὶ
Ἡρώδου οὕτω χωρήσειεν, ὡς εἰχὸς ἐν ἔχθρα Καίσα-
box, αὐτοὺς ἔσεσθαι τοὺς τὴν ἀρχὴν ἀπολαμδάνοντας
μόνους, χαὶ διὰ τὸ γένος χαὶ διὰ τὴν εὔνοιαν τῶν ὄχλων.
Ταῦτα πειθούσης, 6 μὲν Ὑρχανὸς διωθεῖτο τοὺς λόγους,
φιλόνειχον δέ τι καὶ γυναιχεῖον αὐτῆς πεπονθυίας, xal
μῆτε νύχτα μήθ᾽ ἡμέραν ὠπολεοιπομένης, ἀλλ᾽ ἀεὶ περὶ
W τούτων xat τῆς ρώδου πρὸς αὐτοὺς ἐπιδουλῇς διαλε-
Ἱομένης, ἀνεπείσθη τέλος ἐπιστολὴν δοῦναι Δοσιθέῳ
τινὶ τῶν περὶ αὐτὸν φίλων, ἐν ἦ συντέταχτο πέμψαι
αὐτῷ τὸν Ἄραθα τοὺς ἀναληψομένους xal παραπέμψον-
τὰς ἱππέας ἐπὶ τὴν Ἀσφαλτῖτιν λίμνην αὕτη δὲ ἀπέχει
ι τῶν Ἱεροσολυμιτῶν ὅρων σταδίους τριαχοσίους. "Ení-
στευε δὲ τῷ Δοσιθέῳ, θεραπεύοντος αὐτοῦ xal αὐτὸν
χαὶ τὴν Ἀλεξάνδραν, καὶ τῆς πρὸς “Πρώδην δυσνοίας
οὐ μικρὰς αἰτίας ἔχοντος" Ἰωσήπου τε γὰρ, ὃν ἐχεῖνος
ἀγηρήχει συγγενὴς ἦν καὶ τῶν ἐν Τύρῳ φονευθέντων ὑπ᾽
0 Ἀντωγίου πρότερον ἀδελφός. Οὐ μὴν ἐπήγαγε ταῦτα
τὸν Δοσίθεον Ὑ ρχανῷ πιστὸν εἰς τὴν ὑπηρεσίαν γενέ-
921, προτιυήσας δὲ τῶν ἐχείνου τὰς Ex τοῦ βασιλεύον--

XV. CAP. VI. [755,756.] 589

Qua felicitate ille multum elatus domum reversus est , cum
magna existimatione ob hanc quoque rem fortiter gestam.

CAP. VI. iX)

At enim dum cetere res ejus bene se haberent , utpote
quod difficile esset ipsum ulla ex parte aggredi, in periculo
erat ne omnia perderet, postquam Cesar Antonium in pugna
Actiaca vicerat. Tunc enim actum de se putavit et Herodes
ipse, ejusque amici pariter ac inimici : nam haud verisimile
erat ut ipse peenas effugeret, cui cum Antonio tanta ipter-
cessit amicitia. Quo sane factum est ut amici quidem de
spe sua deciderent deque eo desperarent, quotquot vero
ipsi inimici erant infestique condolentium vultum habitum-
que induebant , gaudio autem tacito gestiebant, quasi foret
ut ipsis res in melius mutarentur : atque Herodes ipse , quum
Hyrcanum solum videret in dignitate regia esse, sua referre
plurimum e» istimabat ut is e medio tolleretur, si quidem
incolumis foret et e periculo evaderet, sibi provisum esse
putans, ne talibus ipsius fortunis immineret vir regno di-
gnior; sin vero quid gravius a Caesare de ipso statuatur,
prz invidia cupiens illum perimere, qui solus sibi in regnum
successurus sit.

2. Quis dum in animo versat Herodes , illi ei nonnullam
ejus rei occasionem przebuerunt. Etenim Hyrcanus, quod
miti esset ingenio, nec tnm neque alio tempore negotiis se
miscere volebat, nec novis rebus studebat, fortunz? conce-
dens, ut quodcunque sors efferret illo contentus viveret,
Verum Alexandra contentionem amabat , et mutationis spe
impotenti abrepta, Hyreanum patrem suum soilicitahat ne
Herodis in domum suam scelera in perpetuum perferret , sed
futuras spes , quum tuto liceret , anticipet ; rogabatque ut de
hís ad Malchum Arabis regnum teneutem scriberet , utque
illos acciperet et eo salvos perduceret : si enim post ipsorum
discessum Herodi accideret ut Caesaris inimico accidere
consentaneum esset, ipsos unos principatum recepturos,
qua propter genus, qua propter plebis benevolentiam. Dum
ista ipsi suadere nitebatur, Hyrcanus ejus sermonibus non
auscultabat : quum vero pertinacia muliebri ipsa uteretur,
et nec die nec notte cessaret, sed de istis continuo et de
insidiis ipsis ab Herode structis verba faceret, tandem ei
persuadetur ut cuidam Dositheo literas daret, in quibus
statuebatur ut Arabs ei mitteret equites, a quibus recipe-
retur et usque ad lacum Asphaltiten deduceretur, qui a
finibus Hlerosolymitanis abest trecentis stadiis. —Dositheo
autem propterea fidebat , quod ille tum ipsum tum Alexan.
dram colebat, neque non minimas causas Herodem odio
prosequendi habebat : nam et consanguineus erat: Josephi
ab Herode occisi , et eorum frater quos Antonius antea Tyri
interfecerat. Tamen istià non inductus est ut fidelem
Hyrcano se ministrum praestaret : sed quum pluris fecerit

590 (677),618.)

^ PI^

τος ἐλπίδας Ν ἐπιδίδωσιν "Hoo τὴν ἐπιστολήν.
τῆς εὐνοίας ἀποδεξάμενος, ἔτι xal τοῦτο προσυπουρ-
γῆσαι παρεχελεύετο, πτύξαντα τὴν ἐπιστολὴν καὶ χα--
τασηυηνάμενον ἀποδοῦναι τῷ Μάλχῳ χαὶ τὰ παρ᾽
6 ἐχείνου γράμματα λαθεῖν" οὐ γὰρ μιχρὸν τὸ διάφορον
χαὶ τὴν ἐχείνου γνώμην αὐτὸν εἰδέναι, Ταῦτα δὲ τοῦ
Δοσιθέου προθύμως ὑπουργήσαντος, ὁ μὲν "Apa ἀντε-
πέστειλεν αὐτόν τε Ὑρχανὸν δέξεσθαι xai τοὺς σὺν
αὐτῷ πάντας, ἣ xai Ἰουδαίων ὅσοι τὰ ἐχείνου φρονοῦσι ;
Jo δύναμίν τε πέμψειν τὴν μετὰ ἀσφαλείας αὐτοὺς χουί--
σουσαν, xai πρὸς μηδὲν ἐνδεήσειν ὦ ὧν ἠξίου. Ὡς δὲ
xal ταύτην Ἡρώδης ἐδέξατο τὴν ἐπιστολὴν, εὐθὺς με-
ταπέμπεται τὸν “Ὑρχανὸν xal περὶ τῶν γενομένων αὐτῷ
συνθηκῶν πρὸς τὸν Μάλχον ἀνέχρινεν. ᾿Αρνησαμένου
15 δὲ τὰς ἐπιστολὰς δείξας τῷ συνεδρίῳ διεχειρίσατο τὸν
ἄνδρα.
γ΄. Ταῦτα δὲ γράφομεν ἡμεῖς ὡς ἐν τοῖς ὑπομνήμασι
τοῖς τοῦ βασιλέως Ηρώδον περιείχετο. 'Γοῖς δ᾽ ἄλλοις οὐ
χατὰ ταῦτα συμφωνεῖ" τὸν γὰρ Ἡρώδην οὐχ ἐπὶ τοιού-
90 τοῖς δοχοῦσιν, ἀλλ᾽ ἐξ ἐπιδουλῆς μᾶλλον "Yexavi τὴν
αἰτίαν ἐπαγαγόντα χατὰ τὸν αὑτοῦ τρόπον ἀποχτεῖναι.
Γράφουσι γὰρ οὕτως" ἐν συμποσίῳ τινὶ μηδὲν ὑποψίας
ἐνδόντα λόγον Ὑρκανῷ προσφέρειν, εἴ τινας ἐπιστολὰς
παρὰ τοῦ Μάλχου λάθοι" χαὶ τὸν μὲν ὁμολογῆσαι
85 προσαγορευτιχὰ γράμματα χομίσασθαι, τὸν δ᾽ εἰ xal
τινα δωρεὰν εἰληφὼς εἴη πάλιν ἐπερέσθαι' τοῦ δὲ μηδὲν
πλέον 3| χτηνῶν ἀναδατιχῶν τέσσαρα πέμψαντος αὐτῷ
λαθεῖν, εἰς αἰτίαν τὸ τοιοῦτον ἐπαναφέροντα δωροδοχίας
xai προδοσίας, ἀπάγχειν προστάξαι τὸν ἄνδρα. Τὲε-
30 χιήρια δὲ τοῦ μηδὲν ἁμαρτόντα τοιούτῳ τέλει περιπε-
᾿σεῖν χαταλογίζονται τὴν ἐπιείχειαν τοῦ τρόπου χαὶ τὸ
μήτ᾽ ἐν νεότητι θράσους ἣ προπετείας ἐπίδειξιν πεποιῆ-
σθαι μήθ᾽ ὅτε τὴν βασιλείαν αὐτὸς εἶχεν, ἀλλὰ xdv ταύτη
τὰ πλεῖστα τῶν χατὰ τὴν διοίχησιν ᾿Αντιπάτρῳ παρα-
35 κεγωρηκέναι. Τότε δὲ πλείω μὴν 3 ὀγδοήκοντα γε-
Ὑονὼς ἐτύγχανεν ἔτη, χρατοῦντα δὲ μετὰ πάσης ἀσφα-
λείας τὸν Ἡρώδην ἠπίστατο, διαθεδήχει δὲ xol τὸν
Εὐφράτην, τοὺς ἐν τῷ πέραν τιμῶντας αὐτὸν καταλι-
πὼν, ὡς ὅλως ἐπ᾽ ἐκείνῳ γενησόμενος. ἘἘγχειρεῖν οὖν
40 τι χαὶ χαινοτέρων ἅπτεσθαι πάντων ἀπιθανώτατον καὶ
οὐ πρὸς τῆς ἐχείνου φύσεως, ἀλλὰ ταῦτα σχῆψιν Ἡρώδου
γενέσθαι,
δ΄, Τοῦτο μὴν τὸ τέλος "Y κχανῷ συνέπεσε τοῦ βίου,
ποιχίλαις x&l πολυτρόποις χρησαμένῳ ταῖς ἐν τῷ ζῆν
45 τύχαις, Εὐθὺς μὲν γὰρ ἐν ἀρχῇ βασιλευούσης αὐτοῦ
τῆς μητρὸς ᾿Αλεξάνδρας ἀρχιερεὺς χαταστὰς τοῦ "Tov.
δαίων ἔθνους, ἔτεσιν ἐννέα τὴν τιμὴν κατέσχε" παρα-
λαῤὼν δὲ τὴν βασιλείαν ἀποθανούσης τῆς μητρὸς c αὐτῷ ,
val ταύτην κατασχὼν τρεῖς μῆνας, ἐχπίπτει μὲν ὑπὸ
&0 Δριστοθούλον τοῦ ἀδελφοῦ, κατάγεται δ᾽ αὖθις Orb
Πουπηΐου , χαὶ πάσας τὰς τιμὰς ἀπολαδὼν ἔτη τεσσα-
ράχοντα διετέλεσεν ἐν αὐτοῖς. ᾿Αφαιρεθεὶς δὲ τὸ δεύ--
τερον ὑπ᾽ ᾿Αντιγόνου, xal λωδηθεὶς τὸ σῶμα, παρὰ
ΤΠάρθοις αἰχμάλωτος ἐγένετο. Κἀκεῖθεν εἰς τὴν οἰκείαν

APXAIOAOTIAZ ΒΙΒΑ. IE. ΚΕΦ. ς.
Ὁ δὲ : quie a rege speraret quam quie ab illo, literas Herodi tra

[5697]

didit. Atque ille laudata ejus benevolentia, ei hoc insuper !
officium injunxit ut clausas signatasque literas Malcho red-
deret , literasque vícissim ab illo acciperet : nam sua maxime ;
interesse ut ejus quoque animum cognosceret. Quum aulem |
ista libenter fecisset Dositheus , rescripsit Arahs se το:
num ejusque comites omnes, atque adeo quicunque ab eo 3
stareut Judaeos recipere , et hoinines missurum qui eos toto
perducerent , neque ulla in parte illius postulatis defuturum.
Postquam autem has literas acceperat Herodes, Hyrcanum :

e vestigio accersit, et de factis inter eum et Malchum pactio-
nibus interrogabat.
concilio ostendit , et Hyrcanum interfici jusit.

3. Alque hac ita scribimus, ut in Herodis regis comme
tariis habebantur. !
habuisse : non enim ob hujusmodi quid Herodem, sede
insidiis potius accusationem adversus Hyrcanum instituisse

Quod quum ille negasset, literas 5

Inter alios vero non convenit ita se rem '

more suo atque illum occidisse. Nam sic scribunt : que.

sivisse in convivio quodam , nullam dando suspicionem . ^
Hyrcano ecquid literarum a Malcho accepisset , illumqu:
literas in quibus ab illo salutaretur, accepisse confes sun;
atque Herodem rursus interrogasse ecquod donum act-
pisset : quumque respondisset, nullum nisi quatuor jument

ab eo missa quibus vectaretur, illud corruptelam et prodi -

tionem interpretatum, eum strangulari imperasse. Atqri
nullius culpse affinem bo jusmodi exitum habuisse argnmenla
afferunt, quod natura fuerit mitissimus, ut quum juvenis
esset nihil audacis aut temeritatis pree se tulerit , ac nelum
quidem quum regno polirétur, sed in eo pleraque omnia ad-
ministranda Antipatro permiserit. Accedit quod tmc qii-
dem statis annum octogesimum excesserit , poverilque res
regni Herodi omnino in tuto esse, quin et Euphratem tras
ierat, relictis qui trans amnem eum in summo bonore tà
buerant,, ut semet ejus potestati plane subjecturus. Maxine
igitur omnium incredibile et ejas ab ingenio alienum υἱ dl
quid moliretur novisque rebus studeret , potiusque ista εὐ
Herode conficta videri.

4. Hyrcano quidem contigit ut hoc modo vitam finirel,
diversas dum viveret et multiplices calamitates expert.
Nam, statim quidem ut mater ejus Alexandra regnare ot
pit, pontifex Jndaeorüm gentis factus per novem annos eum
honorem obtinuit, matreque defuncla quum imperium
suscepisset , illudque tribus mensibus tenuissel, eo excidit
a fratre Arístobulo ejectus , restituitur autem a Pompe?,
receptisque omnibus honoribus, annos quadraginla ip ii
permansit : iterumque illis ab Antigono privatus, et como
ris mutilationem passus, in captivitate apud Parthos de*
bat. Atque iade aliquanto post tempore domum reversut

(678,679.}

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. VI.

[752,?*4.] 691

ἐπανήει χρόνῳ, διὰ τὰς ἐξ “Ηρώδου προσγενομένας ἔλ-- | eet, spe inductus quam ei fecerat. Herodes : nihil tamen

(ac , ὧν οὐδὲν αὐτῷ χατὰ προσδοχίαν ἀπήντα, moÀu-
καθείᾳ βίου χρησαμένῳ᾽ τὸ δυσχερέστατον δὲ, ὡς
προειρήχαμεν, ἐν γήρᾳ τοιούτου τέλους τυχεῖν. Δοχεῖ
γὰρ ἐπιεικὴς καὶ μέτριος ἐν πᾶσι γενέσθαι xal τὰ πλεῖ-
eva τῆς ἀρχῆς ὑπὸ διοικηταῖς ἄγειν, οὐ πολυπράγμων,
οὐδὲ δεινὸς ὧν βασιλείας ἐπιστατεῖν' ᾿Αντιπάτρῳ δὲ xal
Ἡρώδη μέχρι τοῦδε προελθεῖν ἐγένετο διὰ τὴν ἐπιεί-
χειὰν τὴν ἐχείνου, καὶ τὸ πέρας οὔτε δίχαιον οὔτε εὖ-
$ σεδὲς ἐξ αὐτῶν ηὔρατο [τοιούτου τέλους].

c. Ὁ δὲ Ἡρώδης, ὡς xol τὸν “Ὑρχανὸν ἐχποδὼν
ἐποιήσατο, σπεύδων πρὸς Καίσαρα, xal μηδὲν ἕλπίσαι
κερὶ τῶν αὑτοῦ πραγμάτων δυνάμενος χρηστὸν x τῆς
γενομένης αὐτῷ πρὸς Ἀντώνιον φιλίας, ὕποπτον μὲν

s γε τὴν Ἀλεξάνδραν μὴ τῷ χαιρῷ συνεπιθεμένη τὸ
πλῆθος ἀποστήσῃ xal στασιάση τὰ περὶ τὴν βασιλείαν
πράγματα, παρετίθετο δὲ πάντα Φερώρᾳ τἀδελφῷ,
χαὶ τὴν μητέρα Κύπρον xal τὴν ἀδελφὴν xal τὴν γε-
γεὰν ἅπασαν ἐν Μασάδοις χατεστήσατο, παραχελευ-

Ὁ σάμενος, εἴ τι περὶ αὐτοῦ ἀχούσειε δυσχερὲς, ἔχεσθαι
τῶν πραγμάτων. Μαριάμμην δὲ τὴν αὐτοῦ γυναῖχα
(δυνατὸν γὰρ ox ἦν ἐν διαφορᾷ τῇ πρὸς τὴν ἀδελφὴν καὶ
τὴν μητέρα τὴν ἐχείνου δίαιταν τὴν αὐτὴν ἔχειν) ἐν
᾿λλεξανδρείῳ σὺν ᾿Ἀλλεξάνδρᾳ τῇ μητρὶ χατεστήσατο,

Ὁ Ἰώσηπον τὸν ταμίαν xai τὸν ᾿Ιτουραῖον Σόεμον ἐπ’
αὐτῷ χαταλιπὼν, πιστοτάτους μὲν ἐξ ἀρχῆς γενομένους
αὐτῷ, τότε δὲ προφάσει ciTc φρουρεὶν ἀπολειφθέντας
τὰς γυναῖχας. Ἣν δὲ χἀχείνοις ἐντολὴ, μαθόντας τι
περὶ αὐτοῦ δυσχερὲς ἐξ αὐτῆς ἀμφοτέρας διαχειρίσα-

ὃ) σθαι, τήν τε βασιλείαν εἰς δύνααιν τοῖς παίσὶν αὐτοῦ σὺν
τἀδελφῷ Φερώρα διατηρεῖν.

([.)ς΄. Ταῦτα ἐντειλάμενος εἰς Ρόδον ἐπείγετο Καί-
δαρι συντυχεῖν, χἀπειδὴ χατέπλευσεν εἷς τὴν πόλιν,
ἀγήρητο μὲν τὸ διάδημα, τοῦ 5 ἄλλου περὶ αὐτὸν ἀ--

ἃ ᾿ιώματος οὐδὲν ὑφειχώς. Ὅτε δὲ xal χοινωνῇσαι λό-
Tov χατὰ τὴν συντυχίαν ἠξιώθη, πολὺ μᾶλλον ἐνέφηνε
τὸ μεγαλεῖον τοῦ χατ᾽ αὐτὸν φρονήματος, οὔτ᾽ εἷς ἵχε--
σίας, ὡς εἰχὸς ἐπὶ τοιούτοις, τραπόμενος οὔτε δέησίν
τινα προτείνων ὡς ἐφ᾽ ἀυαρτήμασιν, ἀποδοὺς δὲ τὸν

W λογισμὸν τῶν πεπραγμένων ἀνυποτιμήτως. "ἔλεγε
τὰρ τῷ Καίσαρι, « xal φιλίαν αὐτῷ μεγίστην γενέσθαι
πρὸς ᾿λντώνιον xal πάντα πρᾶξαι χατὰ τὴν δύναμιν,
ὡς ἐπ᾽ ἐχείνῳ γενήσεται τὰ πράγματα, στρατείας μὲν
οὐ χοινωνήσας xav περιολχὰς τῶν Ἀράθδων, πέμψας

ὦ δὲ xal γρήματα xal σῖτον ἐκείνῳ“ xal ταῦτ᾽ εἶναι με-
τριώτερα τῶν ἐπιδαλλόντων αὐτῷ γενέσθαι. Τὸν γὰρ
ὁμολογοῦντα μὲν εἶναι φίλον, εὐεργέτην δ᾽ ἐκεῖνον
ἐπιστάμενον, παντὶ μέρει χαὶ ψυχῆς xal σώματος
χαὶ περιουσίας συγχινδυνεύειν δέον, ὧν αὐτὸς ἔλαττον

Ὁ) ἢ χαλῶς εἶχεν ἀναστραφεὶς, ἀλλ᾽ ἐκεῖνό γε συνειδέναι
χαλῶς ἑαυτῷ πεποιηκότι, τὸ μήθ᾽ ἡττηθέντα τὴν ἐν
Ἀχτίῳ μάχην χαταλιπεῖν, μήτε συμμεταθῆναι ταῖς
ἐλπίσι φανερῶς ἤδη μεταθαινούσης τῆς τύχης, φυλά-
ξαι δ᾽ αὐτὸν εἰ xal μὴ συναγωνιστὴν ἀξιόχρεων, ἀλλὰ

eorüm quie speraverat feliciter ei cecidit, multis vitae in-
commodis conflietato , quodque gravissimum est, ut modo
diximus, in senectute talem exitum habuit. Nam mitis
fuisse videtur et moderatus in omnibas, imperiumque
maxima ex parte per alios administrabat, a negotiis aver-
$us, regnandique artium imperitus : fiebatque ut Antipater
et Herodes , quod is tanta fuerit lenitate, eo usque proces-
serint ; atque coactus est ab illis contra jus ac fas mortem
oppetere.

5. Ceterum Herodes, Hyrcano sublato, sd Cesarem
properans , nihilque boni habens quod de rebus suis spera-
ret propter suam cum Antonio amicitiam , Alexandram qui-
dem suspicabatur, ne per occasionem populum ad rebel-
lionem peliiceret, et in regni rebus seditionem suscitaret.
Itaque omnia Pherore fratri suo mandat et Cyprum matrem
et sororem et liberoe omnes apud Masada collocat, dato in
mandatis , nt si quid durius sibi accidisse fando audiverit,
negotía tueretur. Mariamnen vero uxorem (nam fleri non
poterat ut, dum adeo a sorore et matre ipsius regis dissi-
deret , una cum illis degeret) in Alexandrio eum Alexandra
ejus matre collocavit, relictis qui eas curarent et atten.
derent, Josepho quiestore el Soemo Itureeo, viris ab Initio
quidem ei fidissimis, tuoc vero honoris specie ad mulieres
custodiendas adhibitie. Verum et illis preeceptum erst ut
si quid mali gravioris de ipso intellexissent, statim ambas
necarent, regnumque suis (iliis una cum fratre Pherora pro
viribus conservarent.

(X..) 6. His iuperatis, Rhodum magnis itineribus contendit
ad Cesarem. Atque ubi in urbem pervenit , diadema depo-
suit, cetero apparalu ne minimum quidem mutato, Post-
quam vero in ejus congressum colloquiumque venerat ,
molto magis animi sui magnitudinem ostendit, neque ad
supplicationes (ut par erat in hujusmodi rebus) versus,
neque preces ullas adhibens, ut errati venlam impetraret,
sed impune factorum rationem reddens. Nam Cesari di-
cebat, « et amicitiam sibi maximam com Antonio faisse ,
seque omnia pro virill preestitisse, ut summa rerum penes
illum esset, armis tamen eum Bon adjuvisse, quod tum
bello Arabico distineretur, sed tantum ei pecuniam fiu-
mentumque suppedilasse : nee tamen se bac in parte
officio suo satisfecisse. — Quienim se amicum esee profite.
tur, sibique conscius est alterum de se bene meruisse, debet
ad vitam non minus ac vires οἱ opes profundendas omne
cum eo discrimen adire : ex quibus licet ipse minus quam
oportebat ei reddiderit, hoc tamen se preeclare lecisse sibi
persuasissimum esse, quod neque pugna Actíaca victum
deseruerit, neque fortuna jam plane mutata ad spes novas
se transtulerit, sed quamvis pro auxiliatore satis idonee

5692 (s79—ee1.)

σύμθουλόν γὲ ἀξιώτατον ᾿ἈΑντωνίου, τὴν μίαν αἰτίαν
τοῦ xal σώζεσθαι xal μὴ τῶν πραγμάτων ἐκπεσεῖν ὅπο-
δειχνύντα, Κλεοπάτραν ἐπανελέσθαι" προανῃρημέ-
νης γὰρ ἐχείνης. αὐτῷ τε τῶν πραγμάτων ἄρχειν ὑπεῖ-
δ vut xal τὰς πρὸς σὲ συμδάσεις ῥᾷον εὑρίσχεσθαι τῆς
ἔχθρας. ὯΩν οὐδὲν ἐχεῖνος ἐννοηθεὶς ἀλυσιτελδὴς μὲν
αὗτῷ., συμφερόντως δὲ σοὶ προετίμησε τὴν ἀφουλίαν.
Νῆν οὖν εἰ μὲν τῇ πρὸς ἈΑιντώνιον ὀργῇ χρίνεις καὶ τὴν
ἐμὴν προθυμίαν, οὐκ ἂν εἴη μοι τῶν πεπραγμένων
10 ἄρνησις, οὐδ᾽ ἀπαξιώσω τὴν ἐμαυτοῦ πρὸς ἐχεῖνον εὕ-
votav ἐκ τοῦ φανεροῦ λέγειν" εἰ δὲ τὸ πρόσωπον ἀνελὼν
τίς εἰμὶ πρὸς τοὺς εὐεργέτας χαὶ ποῖος φίλος ἐξετάζοις,
ἔσται σοι πείρᾳ τῶν ἤδη γεγενημένων ἡμᾶς εἰδέναι.
Τοῦ γὰρ ὀνόματος ὑπαλλαγέντος, οὐδὲν ἔλαττον αὐτὸ
15 τὸ τῆς φιλίας βέδαιον ἐν ἡμῖν εὐδοχιμεῖν δυνήσεται. »
ζ΄. Τοιαῦτα λέγων καὶ παράπαν ἐμφαίνων τὸ τῆς
ψυχῆς ἐλευθέριον, οὗ μετρίως ἐπεσπάσατο τὸν Καίσαρα,
φιλότιμον ὄντα καὶ λαμπρὸν, ὥστε αὐτῷ τὰς τῶν ἐγχλη-
μάτων αἰτίας σύστασιν ἤδη τῆς πρὸς ἐχεῖνον εὐνοίας
80 πραγματεύεσθαι. Καὶ τό τε διάδημα πάλιν ἀποχαθί-
στησιν αὐτῷ χαὶ προτρεψάμενος μηδὲν ἔλάττω περὶ
αὐτὸν ἣ πρότερον ἦν περὶ τὸν "Avvovtov φαίνεσθαι διὰ
πάσης ἦγε τιμῆς, προσθεὶς ὅτι Κόϊντος Δίδιος Ὑράψειεν
ἁπάδη προθυμίᾳ τὰ πρὸς τοὺς μονυμάχους αὐτῷ συλλα-
35 δέσθαι τὸν Ἡρώδην. ᾿'Γοσαύτης ἀποδοχῆς ἠξιωμένος
xai παρ᾽ ἐλπίδας ὁρῶν αὑτῷ πάλιν ἐξ ὑπαρχῆς βεθαιο-
τέραν τὴν βασιλείαν δόσει Καίσαρος καὶ δόγματι "Po-
μαίων, ὅπερ ἐχεῖνος αὐτῷ πρὸς τὸ βέδαιον ἐπραγματεύ-
σατο, παρέπεμψεν ἐπ’ Αἰγύπτου Καίσαρα, δωρησάμενος
40 ὑπὲρ δύναμιν αὐτόν τε χαὶ τοὺς φίλους, χαὶ πᾶσαν ἐμ-
φαίνων μεγαλοψυχίαν. ᾽Ἠτεῖτο δὲ xai τῶν ᾿Αντωνίῳ
συνήθων Ἀλέξανδρον, ὡς μηδὲν ἀνήκεστον παθεῖν" ἀλλὰ
τούτου μὲν οὐχ ἔτυχεν, ὄρχῳ προχατειλημμένου Καίσα-
poc. Ἐπανήει δὲ πάλιν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πλείονί τε
35 τιμῇ xat παρρησίᾳ καὶ τοῖς τὰ ἐναντία προσδοχήσασιν
ἔκπληξιν παρέσχεν, ὡς ἀεὶ τὸ λαμπρότερον ἐκ τῶν xtw-
δύνων κατ᾽ εὐμένειαν τοῦ Θεοῦ προσεπιχτώμενος. Εὐθὺς
μὲν οὖν περὶ τὴν ὑποδοχὴν ἐγεγόνει Καίσαρος ἀπὸ Συ-
ρίας εἰς Αἴγυπτον εἰσδαλεῖν μέλλοντος. Καἀπειδὴ
40 παρῆν, δέχεται μὲν αὐτὸν ἐν Πτολεμαΐδι πάση τῇ βα-
διλικῇ θεραπεία, παρέσχε δὲ xat τῷ στρατεύματι ξένια
καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἀφθονίαν. Κἀν τοῖς εὐνουστάτοις
ἐξητάζετο, τάς τε δυνάμεις ἐχτάττοντος συνιππαζόμε-
νος xal δεχόμενος αὐτὸν χαὶ φίλους ἀνδρῶσιν ἑχατὸν χαὶ
45 πεντήχοντα, πᾶσιν εἰς πολυτέλειαν xal πλούτων ὕπη,-
ρεσίας ἠσχημένοι. Παρέσχε δὲ xoi τὴν ἄνυδρον
διερχομένοις τὴν τῶν ἐπειγόντων χορηγίαν, ὡς μήτε
οἴνου μήτε ὕδατος, ὃ xal μᾶλλον ἦν ἐν χρεία στρατιώ-
ταις. ὑστερηθῆναι. Αὐτόν γε μὴν Καίσαρα ταλᾶντοις
6o ὀχταχοσίοις ἐδωρήσατο, xol παρέστησεν ἅπασιν ἔννοιαν
λαθεῖν ὅτι τῆς βασιλείας ἧς ἔτυχε πολὺ μείζω xol
λαμπρότερα τὰ χατὰ τὰς ὑπουργίας ἐνεδείξατο. Τ οὔτ᾽
αὐτὸν χαὶ μᾶλλον εἰς πίστιν εὐνοίας χαὶ προθυμίας ἐπι-
συνίστη, χαὶ πλεῖστον ἠνέγκατο τῇ χρεία τοῦ χαιροῦ

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. C.

[753,739.]

8686 non gesserit, consiliarium tamen Antonio optimum
semet probaverit, ut qui unicam salulis viam rationem-
que sibi omnia salva conservandi ei ostenderit, nempe
ut Cleopatram interficeret : hac enim perempla ipsi et re-
rum potiundi spem subesse, et facilina esse gratiam a te
inire quam ihimicilias tecum habere. Qu: quum ille

nullatenus secum reputasset, temerarium consilium meo ὁ

praetulit, quod ipsi in damnum, tibi in commodum cessit.
Nunc igitur si Antonio subiratus me condemnaveris , quod
huic adeo studuerim, confitentem habes reum, neque me
pigebit coram dicere quanta illum benevolentia prosequutas
sim : sin vero, commutata persona , requiras qui vir sim erga
beneficos, qualisque amicus, licebit tibi ex preeleritis edoclo
nos cognoscere. MMutato enim nomine, erit nihilominus
ut amicitiae nostrae firmitudinem alteri approbemus. »

7. Quum talia diceret, et quo esset animo ingenuo osten-
deret, non mediocriter Caesarem allexit, virum generosum
et magnificum , ita ut illa ex quibus accusatio institueretur
benevolentiam ei conciliaverint. Et tunc ei diadema rursus
imposuit, eumque monuit ut sibi non minus amicus esset
quam ante fuisset Antonio , atque ei maximos honores ha-
buit , addens Quintum Didium ad se scripsisse, Herodem
omni studio sibi opem tulisse in negotio gladiatorum. Quum
tam benigne exceplus esset, atque ex insperato viderel
regnum rursus ab integro sibi magis confirmatum, tam
donatione Caesaris quam Romanorum senatusconsulto , quod
ad majorem certitudinem curavit obtinendum , Cesarem in
4Egyptum proficiscentem deduxit , eumque et ejus amicos
supra vires muneratus est, sese quam potuit magnificen-
tissime gerens. Quin et petebat ne quid Alexander, qui
fuerat ex familiaribus Antonio, gravius pateretur : sed illud
quidem non impefravit, impediente Czesarem jurejurando.
Rursus autem in Judzaimn se recepit, majore cum honore
et fiducia, eosque qui contraria exspectaverant attonitos
reddidit, quasi Dei benignitate majorem semper ex pericu.
lis splendorem sibi acquireret. Et continuo quidem Ce-
sarem ut acciperet operam dedit, qui a Syria invasurus eral
in Egyptum. Atque ubi ille advenit, apud Ptolemaidem
eum omni regio apparatu excepit, insuper et exercilui ejus
lautia dedit magnamque rerum necessariarum copiam. Quo
factum est ut inter fidissimos haberetur, una cum eo obe-
quitans dum milites ordinaret et lustraret, ipsumque e!
amicos ejus excipiens cubiculis centum et quinquaginta,
omnibus splendidissime et ad ministeria sumpluosissima
exornatis. Quin et ipsos per eam regionem iranseunles
que caret aqua, ila contra inopram, qua premerentur,
munivit, uL nec vino, nec aqua, que (um magis nece
saría erat militibus, carueript. lpsi vero Cesari oclingenta
talenta donavit , fecitque ut omnes existimarent majorem
in modum et luculentius quam regni facullates ferrent
omnia suppeditasse. Atque inde fiebat ul eo magis illis de
ejus benevolentia studioque persuaderetur; atque ei pluri-
mum profuit quod ad temporis necessitatem magnanimit-

(esr, eso.)

τὸ utqzÀoluyov ἁρμόσας, Ὁ δὲ, xal πάλιν ἐπανιόν-
τῶν ἀπ᾿ Αἰγύπτου, τῶν πρώτων οὐδὲν εἰς τὰς ὑπηρε-
σίας ἥττων ἐφάνη.

ΚΕΦ. 7.

|. Τότε μέντοι γενόμενος ἐν τῇ βασιλεία τεταραγμένην
ἐυὐτῷ τὴν οἰχίαν καταλαυδάνει xat χαλεπῶς ἐχούσας
τήν τε γυναῖχα Μαριάμμην xai τὴν μητέρα τὴν ἐχεί-
γῆς λλεξάνδραν. Οἰηθεῖσαι γὰρ, ὅπερ γ᾽ ἦν ὕποπτον,
: οὐχ εἰς ἀσφάλειαν τῶν σωμάτων εἰς ἐχεῖνο χατατεθῆ-
vit τὸ χωρίον, ἀλλ᾽ ὡς ἐν φρουρᾷ μηδενὸς μήτε τῶν
Yo" αἦθ᾽ αὑτῶν ἐξουσίαν ἔχειν, χαλεπῶς ἔφερον.
ΓΠἽτε Μαριάμμη τὸν μὲν ἔρωτα τοῦ βασιλέως ὑπόχρι»
τιν ἄλλως xa πρὸς τὸ συμφέρον αὐτῷ γινομένην ἀπά-
τὴν ὑπελάμδανεν, ἤχθετο δὲ τῷ μηδ᾽ εἰ πάσχοι τι δεινὸν
ἔχεινος ἐλπίδα τοῦ βιώδεσθαι δι᾽ αὐτὸν ἐσχηκέναι, καὶ
Pk Ἰωσήπῳ δοθείσας ἐντολὰς ἀ ἀνεμνημόνευεν, ὥστ᾽ ἤδη
διὰ ϑεραπείας εἶχε τοὺς φρουροὺς χαὶ μᾶλλον τὸν Σόε-
μὴν, ἐν ἐχείνῳ τὸ πᾶν ἐπισταμένη. Σόεμος δὲ κατὰ
"ἐν τὰς ἀρ “ἃς πιστὸς ἦν, οὐδὲν ὧν Ἡ ρώδης ἐνετείλατο
παριεὶς, λόγοις δὲ xal δωρεαῖς λιπαρέστερον τῶν γυ-
P γχιχῶν ἐχϑεραπευουσῶν αὐτὸν ἥττᾶτο χατὰ μιχρὸν ἤδη»
X: τέλος ἐξεῖπεεν ἅπασρας τὰς ἐντολὰς τοῦ βασιλέως,
υάλιστα μὲν οὔδ᾽ ἐλπίσας αὐτὸν ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὗπο-
ssepe ἐξουσίας. Ἔν ᾧ καὶ μᾶλλον ἐκφυγὼν τὸν
, ἀπ᾿ αὐτοῦ xivBuvov οὐ μικρὰ γαριεῖσθαι ταῖς γυναιξὶν
ὁ ὑπελάμθανεν, ἃς ἦν εἰκὸς οὐκ ἀποτεύξεσθαι τοῦ περιόν--
τος ἀξιώματος , ἀλλὰ xat πλέον εἰς τὴν ἀμοιόὴν ἐξιέναι
ασιλευούσας ἢ τοῦ βασιλεύοντος ἀγχοῦ γενησομένας.
Ἐπίήλπιζε δ᾽ αὐτὸν οὐγ, ἧττον, εἰ xa πάντα κατὰ νοῦν
πράξας ὑποστρέψειεν “Ηρώδης, τὸ μηδὲν τῇ γυναικὶ
᾿ ὡυνήσεσθαι βουλομένῃ γε ἀντειπεῖν" ἠπίστατο γὰρ τὸν
πρὸς i Μαριάμμην ἔρωτα μείζονα λόγου τῷ "
σιλεῖ, Ταῦτ᾽ ἦν τὰ προσελχύσαντα τὰς ἐντολὰς ἐξα
γεῖλαι, Μαριάμμη δὲ γαλεπῶς μὲν ἤχουσεν, εἰ μηδὲν
πέρας αὐτῇ τῶν ἐξ “Ηρώδου χινδύνων ἔσται, χαλεπῶς
Ὁ δὲ διέχειτο, μηδενὸς μὲν τυχεῖν αὐτὸν τῶν ἴσων
εὐχομένη, δυσύποιστον δ᾽ εἰ τύχοι τὸν μετ᾽ αὐτοῦ βίον
χρίνουσα, Καὶ τοῦτο διέδειξεν ἐν ὑστέρῳ , μηδὲν ἐπι-
χρυψαμένῃ τοῦ χαθ᾽ αὑτὴν πάθους.
β΄. Ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ με :γάλοις οἷς παρ᾽ ἐλπίδας ηὐ-
τυχήχει χαταπεπλευχὸς, πρώτῃ μὲν, ὡς εἰκὸς, τῇ
γυναιχὶ περὶ τούτων eon rye tero: μόνην δ᾽ ἐκ πάντων
διὰ τὸν ἔρωτα καὶ τὴν oUcav αὐτῷ συνήθειαν προ-
τιμῶν ἠσπάζετο, Τὴ δ᾽ οὔτε τὰς εὐημερίας διηγου-
μένου χαίρειν μᾶλλον ἣ χαλεπῶς φέρειν συνέδαινεν
5 οὔτ᾽ ἐπιχρύπτεσθαι τὸ πάθος δυνατὸν ἦν, ἀλλ᾽ ὑπ᾽
ἀξίας χαὶ τῆς περιούσης εὐγενείας πρὸς μὲν τοὺς ἀσπα-
σμοὺς ἀνέστενε, τοῖς δὲ διηγήμασιν ἄχθεσθαι | μᾶλλον
ἣ συγχαίρειν ᾿νέραινεν, ὥστ᾽ οὐχ ὕποπτα μόνον, ἀλλὰ
χαὶ χαταφανῇ γινόμενα τὸν Ἡρώδην ἐπιταράττειν.
5 ἨΣημόνει μὲν γὰρ ὁρῶν τὸ παράλογον τῆς γυναιχὸς
πρὸς αὐτὸν μῖσος οὐχ ἀποχεχρυμμένον, ἤχθετο δὲ τῷ
πράγματι χαὶ τὸν ἔρωτα φέρειν ἀδυνατῶν ταῖς τε ὀργαῖς
2Οβερῃῦ8. 1.

' ANTIQ. JUD. 118. XV. CAP. VII.

[755,7e0.] 593

tefh suam accommodaverit. Ille etiam, quum iterum ex

AEgypto redirent , officia prioribus nulla re minora preestitit.

CAP. VII. (XL)

Tonc vero in regnum reversus, domum suam turbatam
offendit, uxoremque Mariamnen et illius matrem Alexan-
dram male composilas. Rata enim, id quod suspicabantur,
non securitatis causa se in id castellum conclusas, sed
quasi in carcere nihil rerum alienarum suarumve in sua po-
testate habere , :segerrime ferebant : et Mariamne regis amo-
rem, ipsius commodo &imulatum, nihil nisi fallaciam esse
existimabat; eamque angebal quod ne tum quidem, si quid
gravius ille paterelur, ipsi per eum vitze spes superesset :
sibique in memoriam revocabat quie mandata erant Jo-
sepho, ita ut custodes modis omnibus demereri studeret,
et inprimis Soemum , gnara ejus in manu esse omnia. Ab
initio quidem Soemus fidus erat, ita ut nihil eorum omiserit
qua preeceperat Herodes; quum autem mulieres studiosius
eum blandis sermonibus et muneribus demulcerent , pau-
latim victus cedebat, et ad extremum omnia regis mandata
exposuit; praesertim quod non speraret eum cum eadem
potestate reversurum. Quamobrem , ut qui eo magis peri-
culum ex illo effugzeret , mulieribus non parum gratificari in
animum induxit , quas verisimile erat suam retenturas esse
dignitatem, imo et longius in gratia ipsi referenda proces-
suras esse, quum vel regnaturse sint vel regnanti proximae
future. Nectamen minorem spem concipiebat, si Herodes,
rebus ex sententia confectis , rediret, ut qui uxoris volun-
tali nihil contradicere potuerit : nam sciebat regem Ma-
riamnes amore justo vehementius ardere. His inductus
regis mandala enunciavit. At Mariamne czgre admodum
accepil, nova sibi semper alia ex aliis ab Herode nasci pe-
ricula : idque iniquo animo ferebat , orans optapsque ut iile
nihil equi impetraret , quod vitam cum eo vix vitalem esse
sibi persuaderet. 1d quod postea non dissimulavit, aperte
fassa quid ipsam male haberet.

2. At ille quidem quum revertisset , magna praeter spem
feliciter assequutus, primae uxori, ut par erat, lzeta de istis
nunciabat , solamque eam ex omnibus, ceteris przvlatam,
ex amore et more suo salutabat. Illi autem contigit ut dom
is ilineris sui successum narrat, non magis gauderet quam
m«ereret , neque dolorem suum occultare potuit, sed, digni-
tatis quippe et nobilitatis suz conscia, dum salularetur
ingemiscebat , et ex narratione ejus tristitiam magis quam
leetitiam prae £e ferebat, ut jam Herodes non tam suspicio-
nibus quam factis manifestis tarbaretur. Angebatur enim
quum videret uxorem in se habere odium inopinatum mini-
meque occultum : idcirco rem iuiquissime talit, et amoria

38

594 (e91,091.)

APXAIOAOTl'IAX BIBA. IE. ΚΕΦ. Z. '

(760,761. ]

xai ταῖς διαλλαγαῖς οὐχ ἐνέμενεν, ἀεὶ δὲ ἀπὸ θατέρου ! impatiens, quandoque iratus erat, quandoque reconciliatus,

μεταθαίνων εἰς θάτερον ἐφ᾽ ἑχατέρῳ πολλὴν εἶεν ἀπο-
ρίαν. Οὕτως ἂν ἐν μέσῳ τοῦ στυγεῖν xal στέργειν
ἀποληφθεὶς, xai πολλάχις ἕτοιμος ὧν ἀμύνασθαι τῆς

δ ὑπερηφανίας αὐτὴν διὰ τὸ προχατειλῆφθαι τὴν ψυχὴν
ἀσθενέστερος εἰς τὸ μεταστήσασθαι τὴν ἄνθρωπον ἐγέ-
νετο. Τὸ δὲ σύμπαν ἡδέως ἂν ἐχείνην χολάσας ἐδεδοί-
χει μὴ λάθη παρ᾽ αὐτῆς μείζονα τὴν τιμωρίαν ἀποθα-
νούσης εἰσπραττόμενος.

V0 γ΄. Συνιδοῦσαι δὲ αὐτὸν οὕτως ἔχοντα πρὸς τὴν
Μαριάμμην ἥ τε ἀδελφὴ καὶ ἢ αήτηρ, χάλλιστον ᾧή-
θησαν τὸν χαιρὸν τοῦ πρὸς ἐχείνην μίσους εἰληφέναι,
xal διελάλουν οὐ μικραῖς παροξύνουσαι τὸν Ἡρώδην
διαδολαῖς, μῖσος ὁμοῦ xai ζηλοτυπίαν ἐμποιεῖν δυνη-

"6 σομέναις. ὋὉ δ᾽ οὔτε τῶν τοιούτων ἀηδῶς ἤχουε λόγων
οὔτε δρᾶν τι χατὰ τῆς γυναιχὺς ὡς πεπιστευχὼς
ἐπεθάρρει. Χεῖρον μέντοι πρὸς αὐτὴν εἶχεν ἀεὶ, xal
τὸ παθος ἀντεξεχαίετο, τῆς μὲν οὐκ ἀποκρυπτοιέ-
γὴς τὴν διάθεσιν, τοῦ δὲ τὸν ἔρωτα πρὸς ὀργὴν ἀεὶ

30 μεταύάλλοντος, xàv εὐθὺς ἐπράχθη τι τῶν ἀνηκέστων.
Νῦν δὲ Καίσαρος ἀγγελθέντος χρατεῖν τῷ πολέμῳ χαὶ
τεθνηχότων ᾿Αντωνίου xai Κλεοπάτρας ἔχειν Αἴγυπτον,
ἐπειγόμενος εἰς τὸ Καίσαρι ἀπαντᾶν, χατέλεπεν ὡς εἶχε
τὰ περὶ τὴν οἰχίαν. ᾿Κξιόντι δὲ Maui παραστησα-

2» μένη τὸν Σόεμον πολλήν ἐε χάριν τῆς ἐπιμελείας
ὡμολόγει xal μεριδαρχίαν αὐτῷ παρὰ τοῦ βασιλέως
ἡτήσατο. Κἀκεῖνος μὲν τυγχάνει τῆς τιμῆς, “ΗΠ ρώδης
δὲ γενόμενος ἐν Αἰγύπτῳ Καίσαρί τε μετὰ πλείονος
συντυγχάνει τῆς παρρησίας, ὡς ἤδη φίλος, χαὶ με-

80 γίστων ἠξιώθη. Τῶν τε γὰρ Κλεοπάτραν δορυφο-
ρούντων l'alarOv τετραχοσίοις αὐτὸν ἐδωρήσατο xal
τὴν χώραν ἀπέδωχεν αὐτῷ πάλιν, ἣν δι’ ἐχείνης ἀφη-
ρέθη" προσέθηχε δὲ χαὶ τῇ βασιλεία Γάδαρα xai
Ἵππον χαὶ Σαμάρειαν, ἔτι δὲ τῆς παραλίου Γάζαν χαὶ

35 ᾿Ανθηδόνα xat Ἰόπην xal Στράτωνος πύργον.

δ΄. Ἐπιτυχὼν δὲ καὶ τούτων λαμπρότερος ἦν, καὶ
τὸν μὲν Καίσαρα παρέπεμψεν ἐπ᾽ Ἀντιοχείας, αὐτὸς δ᾽
ἐπανελθὼν, ὅσον ᾧετο τὰ πράγματα αὑτῷ διὰ τῶν ἔξω-
θεν ἐπιδιδόναι πρὸς εὐδαιμονίαν, τοσοῦτον ἔχαμνε τοῖς

«o οἰκείοις, καὶ μάλιστα περὶ τὸν γάμον, ἐν ᾧ καὶ μᾶλλον
εὐτυχεῖν ἐδόκει πρότερον. Ερωτα γὰρ οὐδενὸς ἐλάττω
τῶν ἱστορουμένων ἐπεπόνθει μετὰ τοῦ διχαίου τῶν Ma-
ριάμμης: ἢ δὲ τὰ μὲν ἄλλα σώφρων xal πιστὴ πρὸς
αὐτὸν ἦν, εἶχε δέ τι xol γυναικεῖον δμοῦ xol χαλεπὸν

4b ἐχ φύσεως, ἱκανῶς μὲν ἐντρυφῶσα δεδουλωμένω διὰ τὴν
ἐπιθυμίαν, καὶ τὸ βασιλεύεσθαι χαὶ χρατεῖν ἄλλον
αὐτῆς οὐ συγχαταλογιζομένη τῷ χαιρῷ, πολλάχις
uiv ὑδριστικῶς αὐτῷ προσηνέχθη, xat τοῦτ᾽ ἐχεῖνος
ἐξειρωνευόμενος ἔφερεν ἐγχρατῶς xal μειζόνως. Ava-

&0 φανδὸν δὲ τήν τε μητέρα xal τὴν ἀδελφὴν ἐπὶ δυσ-
γενεία διεγλεύαζε xol χαχῶς ἔλεγεν ὥστ᾽ ἤδη στάσιν
ἐν ταῖς γυναιξὶν εἶναι χαὶ μῖσος ἄσπονδον, ἐν δὲ τῷ
τότε xai διχθολὰς μείζονας. Ἥ τε ὑποψία τρεφομένη
παρέτεινεν ἐνιαυτοῦ ἦχος, ἐξ οὗ παρὰ Καίσαρος

semperque ab uno ad alterum transiens quo se verteret
plane nesciebat. Atque ita in medio inter amorem et
odium nutabat, et quum sape eam oh superbiam poena
persequi decreverit, amore victus debilior erat quam ut
mulierem summoveret. Ad summam, quum valde cam
punire cuperet, veritus est ne in se ipsum nihil tale cogi-
tantem gravius , illa defuncta , animadvertat.

3. Quum autem soror ejus et mater animum illius in Ma-
riamnen intellexissent, pulcerrimam se occasionem nactas
existimarunt suum in eam odium exercendi : et Herodem,
dum sermonem cum eo haberent , eslumniis irritarunt acer-
bis, quibus ad odium et obtrectationem perduci posset.
Atqui flle et liujusmodt verba libenter audiebat, neque
in uxorem, quasi. illis fidem haberet, aliquid statuere au-
debat. Tamen in dies erat alieniore in eam animo, glisce-
batque utrinque malum, dum et illa affectum suum non
dissimulat, et hic amorem assidue convertit in odium -
adeo ut jam tum fuerit in eam gravius aliquid statnturus.
Sed quum interea nunciaretur Cesar victoria potitus, et
mortuis Antonio et Cleopatra Egyptum obtinuisee , Caesari
celeriter obviam proficiscens domum suem i eo statu γον
quit. Αἱ discedenti commendavit Mariamne Soemurm,
plurimumque ei debere fatebatur, qui sui sedulo curam
gessisset , eique praefecturam a rege exoravit. Et iHe quidem
bonorem hunc obtinet, Herodes vero , ubt ἣν Zgyptum per-
venit, cum Cesare confidenter, jam ut amieus, colloque-

batur, et ab eo maxima beneficia accepit. Nam Caesar e$.

quadringentos Gallos, Cleopatra stípatores, dono dedit,
terramque ei restituit, qua propter Cleopatram mulciatus
fuerat ; necnon ejus regno Gadara et Hippon et Samariam
addidit , et in ora maritima Gazam et Anthedonem et Jopen
et Stratonis turrim.

4. Quas ille insuper res consequutus magnificentior ev»
sit, et Cesarem quidem ad Antiochiany usque eomitatus es?,
ipse vero reversus, quantum res suas prospero foris successi
crescere putabat, tanto plus malorum in domesticis hale-
bat , prsesertim in re conjugali , i» qne antea tem fortunatus
esse videbatur. Flagraverat enim, idque merito, Maria
mnes amore, non minus quam illi de quibus loquuntur
historize : illa vero alioquin pudica et erga eum fidel,
erat, sed ingenium habebat muliebre paulo odiosius, quippe
qua eum amore devinctum satis imperiose traetaret , aique
lum quidem , non secum reputans quod in regno viveret el
alterius imperio subesset, sepe in eum petulantius se gereret,
id quod ille dissimulans moderate et patienter ferebat. De
ridebat eliam ipsa palam regis matrem et sororem, et de
eis ob ipsarum generis obscuritatem male dicebat : adeo ut
inter feminas jam esset simultas et odium inexpiabile, e!
tunc etiaro graviores jacerentur calumnite. Atque ea suspi-
cio foa integrum annum duravit post Herodis a Cansare

(53.654.

Ἡρώδης ὑποστρέφει. Τέλεον μέντοι προοιχονομού-
μενον x πλείονος ἐξερράγη, τοιαύτης ἀφορμῆς ixqe-
νομένης. Καταχλινόμενος ὃ βασιλέὺς ὡς ἀναπαύ-
σασθαι μεσημόδρίας οὔσης, ἐχάλει τὴν Μαῤιάμμην ὑπὸ
: φιλοστοργίας ἧς ἀεὶ περὶ αὐτὴν εἶμεν. Ἡ δὲ εἰσῆλθε
μὲν, ob μὴν καὶ χατεχλίθη [σπουδάζοντος], ἐχφαυλίσασα
καὶ προσλοιδορηθεῖσα τόν τε πατέρα καὶ τὸν ἀδελφὸν
αὐτῆς ὡς ἀπεχτόνει. Χαλεπῶς δ᾽ ἐχείνου τὴν ὕόριν
ἐνηνοχότος καὶ γεγονότος εἰς προπέτειαν ἑτοίμου, τῆς
ι ταραχῆς αἰσθανομένη μείζονος fj τοῦ βασιλέως ἀδελφὴ
Σαλώμη, παρεσχευασμένον ἐκ πλείστου τὸν οἰνοχόον
εἰσπέμπει, κελεύουσα λέγειν ὡς πείθει Μαριάμμη φίλ-
τρον αὐτῇ συγκατασχευάσαι τῷ βασιλεῖ" χἂν ταραχθῇ
xaX πυνϑάνηται τίποτε τοῦτ᾽ ἦν, λέγειν ὅτι ** φάραα -
i5 xov μὲν ἐχείνης ἐχούσης, αὐτοῦ δὲ διαχονῆσαι παρα-
χαλουμένου" μὴ κινηθέντος δὲ ἐπὶ τῷ φίλτρῳ τὸν
λόγον ἀργὸν ἐᾶν" οὐδένα γὰρ αὐτῷ κίνδυνον φέρειν.
Τοιαῦτα προδιδάξασα χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χαιρὸν alc-
πέμπει διαλεξόμενον. Ὁ δὲ πιθανὸς áua xal μετὰ
39 σπουδῆς εἰσήει, δῶρα μὲν αὐτῷ τὴν Μαριάμμην πα-
ρεσχῆσθαι λέγων, ἀναπείθειν δὲ φίλτρον αὐτῷ δι-
δόναι. Πρὸς τοῦτο διακινηθέντος, τὸ φίλτρον ἔλεγεν
εἶναι φάρμακον ὑπ᾽ ἐκείνης διδόμενον, o τὴν δύναμιν
αὐτὸς οὐχ εἰδέναι" διὸ xal προσαγγεῖλαι τοῦτ᾽ ἀσφα-

45 λέστερον αὑτῷ χαὶ τῷ βασιλεῖ διειληφότα. 'l'otoo- |

των ἀχούσας ὃ Ἣ ρώδης λόγων, xal πρότερον "kaxioq
διαχείμενος, ἔτι μᾶλλον ἀνηρεθίσθη,, τόν τ᾽ εὐνοῦχον,
ὃς ἦν τῇ Μαριάμμῃ πιστότατος, ἐδασάνιζεν ὑπὲρ τοῦ;
φχρμάχου, γινώσχων ὡς χωρὶς ἐχείνου οὐ δυνατὸν ἦν
3 οὔτε μεῖζον οὔτ᾽ ἔλαττόν τι πεπρᾶχθαι. [Γενόμενος δ᾽
ἐν ταῖς ἀνάγκαις ὁ ἄνθρωπος οὐδὲν μὲν ὧν ἕνεκεν ἐδα-
σανίζετο λέγειν εἶχε τὸ μέντοι τῆς γυναιχὸς ἔχθος εἰς
αὐτὸν ἔφη γενέσθαι, διὰ τοὺς λόγους οὖς ὁ Σόεμος αὐτῇ
φράσειε,. Ταῦτα δ᾽ ἔτι λέγοντος, μέγα βοήσας ὃ βα--
(8 σιλεὺς, οὖχ ἂν ἔφη Σόεμον, πιστότατον ὄντα τὸν ἄλλον
ρόνον αὐτῷ τε xal τῇ βασιλείᾳ, καταπροδοῦναι τὰς
ἐντολὰς. εἰ μὴ καὶ περαιτέρω προεληλύθει τῆς πρὸς τὴν
Μαριάμμην χοινωνίας, Καὶ τὸν μὲν Σόεμον εὐθὺς ἐχέ-
λευσεν ἀποχτεῖναι συλλαθόντας, τῇ δὲ γυναιχὶ κρίσιν
4t ἀπεδίδον, συναγαγὼν τοὺς οἰκειοτάτους αὑτῷ, χαὶ τὴν
κατηγορίαν ἐσπουδασμένην ποιούμενος ὑπὲρ τῶν xac
τὰς διαδολὰς φίλτρων χαὶ φαριαάχων. "Hv δὲ ἀκρατὴς
ἐν τῷ λόγῳ καὶ κρίσεως ὀργιλώτερος" καὶ τέλος οὕτως
ἔχοντα γινώσχοντες αὐτὸν οἱ παρόντες θάνατον αὐτῆς
as κατεψηφίσαντο. Διενεχθείσης δὲ τῆς quon, ὗπε-
χένετο μέν τι xal τοιοῦτον αὐτῷ τε xai τισι τῶν πα-
ρύντων, μὴ προπετῶς οὕτως ἀναιρεῖν, καταθέσθαι δὲ
εἰς ἕν τι τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ φρουρίων. ἜἘσπουδάσθη
δὲ ταῖς περὶ τὴν Σαλώμην ἐχποδὼν ποιήσασθαι τὴν
μι ἄνθρωπον, καὶ μᾶλλον ἔπεισαν τὸν βασιλέα, τὰς ταρα-
μὰς τοῦ πλήθους, εἰ ζῶσα τύχοι, φυλάξασθαι συυθου-
λεύουσαι. Μαριέωμη μὲν οὖν οὕτως ἤγετο τὴν ἐπὶ
θανάτῳ.

ε΄. Συνθεωρήσασα δὲ τὸν χαιρὸν ἡ Ἀλεξάνδρα xal

».--

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. VII.

[701,762.] 598

reditum. — Postremo tamen alitum diu malum erupit ex
hnjusmodi occasione. Quum rex quietis gratia meridie
cubaret, Mariamnen pro $uo perpetuo in eam amore ad se
vocabat. Illa vero ingressa quidem est, tamen non cnm eo
cubuit, [ quum hoc vellet,] sed contempsit et contumelia
affecit , ut patris ipsius fratrisque necis auctorem. — Quum
autem ille graviter contumeliam tulisset , et ad temerarium
aliquid committendum se parasset, Salome regis soror,
majorem turbam sentiens, eo summisit regis pocillatorem
a sejam pridem subornatum, jussitque ut diceret a Ma-
riamne rogatum se ut ipsam in.conficiendo regi amalorio
adjuvaret : quodsi rex turbatus quaesivisset quid esset , di-
ceret ** amatorium penes ipsam esse, sed se ab ea oratum
ut id regi porrigeret; sia liac amatorii mentione rex non
moveretur, sileret et nihil laboraret; id enim ei nulluni
aíferre pericalum. | Hunc illa ita instructum tempore ipso
misit intro colloquaturum. 1116 compositus ad fidem et
cum studio ingressus , dicit Mariamnen sibi dona dedisse,
suasisseque ut regi prreberet ematorium. — Ad hoc commoto
rege, id amatorium dicebat esse pharmacum quod ah ea
daretur, cujus quanam vis esset. nescire se : liac de causa
se id regi indicasse , ratum id et sibi et regi tutius futurum.
His verbis auditis Herodes, qui jam ante male affectus
esset, eliam magis exacerbatus est : et de spadone, qui
eral Mariamau fidissimns, quaestionem babuit super phar-
maco, sciens sine illo nihil tantam taptolumve potuisse fieri.
At homo in angustias redactus nihil eorum, propter quae
cruciabatur, dicere potuit : tantum mulieris ia se odium
dixit a verbis profectum , quse ei Soemus dixisset. Heec
eo adhuc loquente, rex , magno clamore sublato , dicebat
Soenium, antea et sibi et regno fidelissimum, nunquam
(fuisse mandata enunciatnrum , nisl majus el quam par esset
cum Mariamne commercium intercessisset. Atque ita Soe-
mum quidem e vestigio comprehendi et. necari jussit, de
uxore vero judicium habuit, convocatis suis familiarissi-
mis, et accusatione in ipsam iagno studio instituta de
amatoriis et pharmacis ei per calumniain objeclis. Erat
autem Herodes in verbis intemperans et iracundior quam
esse in judicio decerel; tandemque ii qui aderant ita ani-
Tamen lata
sententia, et ipsi et nonnullis qui praesentes erant in mentem

matum videntes, eam capite damnarunt.

venit ut non temerario illam perimerent, sed in aliquo
regni munito loco collocarent. Atqui Salome sedulo opéram
dedit ut mulier de medio tolleretur, idque magis regi
persuasit , consulendo ut populi motus caveret , qui possent
exsistere, si ea viva conservaretur.
necem ducta est Marianine.

5. Alexandra vero , quo loco res esset animadvertens , el

38

Atque ita quidem ad

596 —(as4,083.)

ὅτι μιχρὰς ἐλπίδας ἔγχει uj xal αὐτὴ τῶν ὁμοίων ἐξ
Ἡρώδου τύχοι, ἐναντίως πρὸς τὸ πρῶτον θράσος χαὶ
λίαν ἀπρεπῶς μετεθάλλετο, Βουλομένη γὰρ ἐμφῆναι
τὴν ἄγνοιαν ὧν ἐκείνη τὰς αἰτίας εἶχεν, ἐχπηδήσασα

ὁ xal λοιδορουμένη τῇ θυγατρὶ πάντων ἀχουόντων 260a
χαχὴν xai ἀχάριστον πρὸς τὸν ἄνδρα γενέσθαι, xol
δίκαια πάσχειν ἐπὶ τοιούτοις τολμήμασιν " οὐ γὰρ ἀμεί-
Ψασθαι δεόντως -ὃν πάντων αὐτῶν εὐεργέτην. Τοιαῦτα
μεταξὺ χκαθυποχρινομένης ἀσχημόνως xol τολμώσης

10 ἐφάπτεσθαι χαὶ τῶν τριχῶν, πολλὴ μὲν, ὡς εἰχὸς, χαὶ
παρὰ τῶν ἄλλων ἣ χατάγνωσις ἦν τῆς ἀπρεποῦς προσ-
ποιήσεως, μᾶλλον δὲ ἐνεφάνη παρ᾽ αὐτῆς τῆς ἀπολλυ-
μένης" οὔτε γὰρ λόγον δοῦσα τὴν ἀρχὴν οὔτε ταρα-
θεῖσα πρὸς τὴν ἐκείνης δυσχέρειαν ἀπέθλεπεν, ἀλλ᾽ ὡς

15 ὑπὸ φρονήματος τὴν ἁμαρτίαν xai μᾶλλον ἄχθεσθαι
περιφανῶς ἀσχημονούσης ἐνέφηνεν. Αὐτή γε μὴν ἀτρε-
μαίῳ τῷ καταστήματι xat τῇ χρόα τῆς σαρχὸς ἄμετα-
θλήτῳ πρὸς τὸν θάνατον ἀπήει, τὴν εὐγένειαν οὐδ᾽ ἐν
τοῖς ἐσχάτοις ἄδηλον τοῖς ἐπιθεωροῦσιν αὐτὴν ἐμφαί-

80 νουσα.

ς΄. Κἀκείνη μὲν οὕτως ἀπέθανεν, γυνὴ xal πρὸς
ἐγχράτειαν χαὶ πρὸς μεγαλοψυχίαν ἄριστα γεγενημένη"
τὸ δ᾽ ἐπιειχὲς ἔλειπεν αὐτῇ xal πλεῖον ἦν ἐν τῇ φύσει
τὸ φιλόνειχον, χάλλει δὲ σώματος χαὶ τῷ περὶ τὰς ἐν-

45 τεύξεις ἀξιώματι μειζόνως ἢ φράσαι τὰς xat' αὐτὴν
ὑπερῆγεν, ἥ τε πλείων ἀφοριαὴ τοῦ μὴ χεγαρισμένως τῷ
βασιλεῖ μηδὲ πρὸς ἡδονὴν ζῇν ἐντεῦθεν ἐγεγόνει. Θε-
ραπευομένη γὰρ διὰ τὸν ἔρωτα χαὶ δυσχερὲς οὐδὲν ἐξ
ἐχείνου προσδοχῶσα, τὴν παρρησίαν ἀσύμμετρον εἴχεν᾽

80 ἠνία δ᾽ αὐτὴν καὶ τὰ περὶ τοὺς οἰχείους, xal ταῦτα
πάντα πρὸς ἐχεῖνον ὡς ἐπεπόνθει λέγειν ἠξίου, χαὶ πέρας
ἐξεχίνησεν ἐχθρὰς αὐτῇ γενέσθαι τήν τε μητέρα καὶ τὴν
ἀδελφὴν τοῦ βασιλέως, κἀχεῖνον αὐτὸν, ᾧ μόνῳ τὸ μὴ
παθεῖν τι δυσχερὲς ἀπεπίστευεν.

8. ζ΄, ᾿Αναιρεθείσης δὲ τότε xat μᾶλλον ἐξήφθη τὰ περὶ
τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ βασιλέως, ἔχοντος μὲν οὕτως ὡς χαὶ
πρότερον ἐδηλώσαμεν. Οὐ γὰρ ἀπαθὴς οὐδ᾽ οἷος ἂν
ἐχ συνηθείας ἦν ὁ πρὸς αὐτὴν ἔρως, ἀλλὰ xal πρό--
τερον ἦρξεν ἐνθουσιαστιχῶς, xal τῇ παρρησίᾳ τῆς

4o συμδιώσεως οὐχ ἀπενικήθη μὴ πλείων ἀεὶ γίνεσθαι.
Ἴότε μέντοι xal μᾶλλον ἐδόχει χατὰ νέμεσίν τινα τῆς
χατὰ τὴν Μαριάμμην ἀπωλείας ἐπιθέσθαι, χαὶ πολ-
λάχις μὲν ἀναχλήσεις ἦσαν αὐτῆς, πολλάχις δὲ χαὶ
θρῆνος ἀσχήμων, ἐπενόει δὲ πᾶν εἴ τι δυνατὸν εἰς ψυχα-

46 γογίαν, πότους xxl συνουσίας αὑτῷ πραγματενόμενος.
Καὶ τούτων οὐδὲν ἤρχει. Τὰς οὖν διοικήσεις τῶν χατὰ
τὴν βασιλείαν παρῃτεῖτο, xai τοσοῦτον ἥττητο τοῦ
πάθους, ὥστ᾽ αὐτὸν ἤδη χαὶ χαλεῖν τὴν Μαριάμμην
προστάξαι τοῖς ὑπηρέταις ὡς ζῶσαν ἔτι χαὶ δυναμένην

&0 ὑπαχούειν. Οὕτω δὲ ἔχοντος, ἐπιγίνεται λοιμώδης
νόσος, ἣ χαὶ τῶν ὄχλων τοὺς πλείους χαὶ τῶν φίλων
τοὺς ἐντιμοτάτους διέφθειρε, xal παρέσχεν ἅπασιν ἐξ-
υπονοῆσαι χατὰ μῆνιν τοῦ Θεοῦ τοῦτο συνενεχθῆναι, διὰ
τὴν γεγενημένην παρανομίαν ἐπὶ τῇ Μαριάμμη. Χεῖρον

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙΊΑΣ BIBA. IE. ΚΕΦ. Ζ.

[762,763.)

sibi exiguam spem superesse videns neet ipsa ita plecteretur
ab Herode, contra quam in superiore audacia , nulla decori
ralione habita, plane alia facta est. Ut enim se eorum, de
quibus illa accuearetur, insciam esse ostenderet, exsiliit
foras , eL omnium in preesentia filie conviciando , clamabat,
improbam et adversus maritum ingratam fuisse, et merito
ei accidere qua: ejusmodi res ausa fuisset : haud enim qua
oportebal ei retribuisse, de omnibus ipsis optime merito.
Heec dum inhoneste simulat, et illi etiam in crines involare
audet, multi quidem, ut consentaneum erat, fiedam ejus
s.mulationem culpabant ; maxime vero eam culpare visa esl
illa ipsa , quae tum mortem erat obitura ; Deque enim unum
prorsus verbum effata, neque turbata ad matris offensionem
reapiciebaL, sed excelso quasi animo ut erraverit , przeser-
timque manifestam ejus turpitudinem se zgre ferre mon-
slravit. Ipsa porro intrepida firmitate, el ne minimum
quidem mutato corporis colore, ad mortem profecta est,
generis sui nobilitatem etiam in extremis conspicuam
omnibus pra se ferens.

6. Atque illa quidem ita interiit , feniina ad continentiam
et animi magnitudinem optime comparata; deerat tamen
ipsi moderatio, naturaque contentionibus paulo erat ad-
dictior; corporis vero pulcritudine et auctoritate in coa-
gressibus plus quam dici potest ceteris suse atalis ante-
cellebal : qua» potissima causa erat quod param admodum
regi gralificaretur, minusque jucunde cum eo viveret. Nam
quum indulgenter propter amorem tractaretur, et nihil aspe-
rius duriusve ab eo exspectare , libertate usa est immode-
raia. Preterea illa ipsam male habebant quae suis accide-
rant, atque ita omnia apud illum quemadmodum passa fuerat
dicere non dubitavit : tandemque infestas sibi reddidit et
matrem regis et sororem , illumque ipsum, cui unice fide-
bat quod non laturus esset ut gravius aliquid pateretur.

7. Mia autem perempta, eo magis etiam regi desiderium
exarsit , ut qui ita se haberet sicut prius narravimus. Non
enim a perturbatione vacuus, nec qualis in aliis esse solet,
ejus erga illam erat amor : sed quum primuni ad insaniam
usque eam deperiret, Iicet liberius fidentiusque se in vita
consuetudine gesserit, nihil de amore remisit. Tunc vero
ex ullione divina ob interitum Mariamnes magis adbuc cu-
piditate ardere videbatur, adeo ut eam subinde inclamaret ,
subinde turpiter ploraret, omnesque quas poterat volupts-
tes conseclaretur, etiam ex conviviis et cobventibus , ut
ejus desiderium leniret. Sed istis nihil proficiebat. Quare
et res regni administrare recusabat , et adeo affectu victus
est, ut etiam famulis suis imperaret ut Mariamnen appe'-
larent, quasi ea adhuc viveret et audire posset. Quum autem
ita se haberet, oritur pestis, quee tum plebejorum majorem
partem , tum regis amicorum eos sustulit quibus plurimum
detulerat : id quod omnibus suspicionem fecit divina ira i
accidisse, propter illatam Mariamnse injuriam. Hac res

(55,696.)

οὖν διετίθει xai τοῦτ᾽ αὐτὸν τὸν βασιλέα, xal τέλος εἰς
τὰς ἐρημίας αὑτὸν διδοὺς χαὶ προφάσει κυνηγεσίων
ταύταις ἐναδημονῶν οὖχ ἔφθη πλείους διενεγκεῖν ἡμέρας,
xx περιπίπτει νόσῳ δυσχερεστάτη. Φλόγωσις γὰρ

& ἦν xal πεῖσις τοῦ ἰνίου xai τῆς διανοίας παραλλαγὴ,
τῶν τε θερχπευμάτων οὐδὲν ὅ τι xai πρὸς ὠφέλειαν
ἔξήνυεν, ἀλλ᾽ ἐναντιούμενα τέλος εἰς ἀπόγνωσιν ἦγεν.
ἴσοι τε περὶ αὐτὸν ἦσαν ἰατροὶ, τὰ μὲν οἷς αὐτοὶ
προσέφερον βοηθήμασιν οὐδὲν ὑπειχούσης τῆς νόσου,

We τὰ δὲ xol τοῦ βασιλέως οὐκ ἔχοντος ἄλλως 9 χατὰ τὸ
βιαζόμενον τῆς ἀρρωστίας διαιτᾶσθαι, πάνθ᾽ οἷς ἐκεῖνος
ἐπενεχθείη παρέχειν ἠξίουν, τὸ δύσελπι τῆς σωτηρίας
ἐν ἐξουσία τῆς διαίτης ἀνατιθέντες τῇ τύχη. Καἀχεῖνος
ἐν ἐν Σαμαρεία,, τῇ χληθείσηῃη Σεδαστῇ, τοῦτον τὸν

l^ τρόπον ἐνοσηλεύετο.

η΄. Διατρίδουσα δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις Ἀλεξάν-
257 , xxl πυθομένη τὰ κατ᾽ αὐτὸν, ἐσπουδάχει τῶν περὶ
τὴν πόλιν φρουρίων ἐγχρατὴς γενέσθαι. Δύο δ᾽ ἦν,
ἦν μὲν αὐτῆς τῆς πόλεως, ἕτερον δὲ τοῦ ἱεροῦ" καὶ

Ἂν τούτων oÍ χρατοῦντες ὑποχείριον τὸ πᾶν ἔθνος ἐσχήχασι"
τὰς μὲν γὰρ θυσίας οὐχ ἄνευ τούτων οἷόν τε γενέσθαι:
τὸ δὲ μὴ ταῦτα συντελεῖν οὐδενὶ ᾿Ιουδαίων δυνατὸν,
τοῦ ζῆν ἑτοιαύτερον ἂν παραχωρησάντων ἣ τῆς θρη-
σχείας, ἂν εἷς τὸν Θεὸν εἰώθασι συντελεῖν. Ἰ᾽οῖς οὖν

Ὁ ἐπὶ τούτων τῶν φυλαχτηρίων Ἀλεξάνδρα προσήνεγχε
τοὺς λόγους, ὡς δέον αὐτῇ xai τοῖς ἐξ Ηρώδου παραδοῦ-
ναι παιδίοις, (43; xal φθῇ τις, ἐχείνου μεταλλάξαντος,
ἕτερος ἀντιλαμόάνεσθαι τῶν πραγμάτων * δωσθέντι μὲν
γὰρ οὐδεὶς ἀσφαλέστερον τῶν οἰχείων διατηρήσει. Τού-

3 τοὺς τοὺς λόγους αὐτὴς οὐχ ἐπιειχῶς ἤνεγκαν, ἀλλὰ
χαὶ τὸν ἔμπροσθεν χρόνον πιστοὶ ὄντες ἔτι μᾶλλον ἐν
τῷ τότε διέμειναν, μίσει τε τῆς ᾿Αλεξάνδρας χαὶ τῷ
αὐδ᾽ ὅσιον δπολαμθάνειν ζῶντα τὸν “Πρώδην ἀπεγνω-
χέναι, — OOo γὰρ ἄνωθεν ἦσαν εἷς δ᾽ αὐτῶν καὶ ἀνε-

ἢ Ψιὸς τοῦ βασιλέως Ἀχίαδος ἦν. Εὐθὺς οὖν ἐξήγγειλαν
πέμψαντες ἐχείνῳ τὴν γνώμην τῆς Ἀλεξάνδρας. Ὁ
δὲ τὴν μὲν οὐδὲν ἀναθαλλόμενος ἀποχτεῖναι προσέτα-
(v, αὐτὸς δὲ μόλις xal σὺν χαχοπαθείᾳ διαφυγὼν τὴν
νόσον, γαλεπὸς ἦν, ψυχῇ xa σώματι χεκαχωμένος

V δμοῦ πρὸς τὸ δυσάρεστον, xal πάσαις ταῖς αἰτίαις ἕτοι-
μοτέρως εἰς τιμωρίαν τῶν ὑποπεσόντων ἐχρῆτο. Φο--
γεύει δὲ xal τοὺς ἀναγχαιοτάτους αὐτῷ φίλους', Κοστό-
ὕχρον xai Λυσίμαχον xal τὸν Γαδίαν χαλούμενον
Ἀντίπατρον, ἔτι δὲ Δοσίθεον, ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε.

ὦ 0. Κοστόδαρος ἣν γένει μὲν Ἰδουμαῖος, ἀξιώματος
τῶν πρώτων παρ᾽ αὐτοῖς, χαὶ προγόνων ἱερατευσάν-
τῶν τῷ Κοζέ- θεὸν δὲ τοῦτον Ἰδουμαῖοι νομίζουσιν,
Ὑρχανοῦ δὲ τὴν πολιτείαν αὐτῶν εἷς τὰ Ἰουδαίων ἔθη
xi νόμιμα μεταστήσαντος, Ἡ ρώδης τὴν βασιλείαν

ὦ παραλαβὼν, ἄρχοντα τῆς ᾿Ιδουμαίας xal Γάζης ἀπο-
δείκνυσι τὸν Κοστόδαρον, xal δίδωσιν αὐτῷ τὴν ἀδελ-
φὴν Σαλώμην, Ἰώσηπον ἀνελὼν τὸν εἰληφότα πρότερον
αὐτὴν, ὡς ἐδηλώσαμεν. Κοστόδαρος δὲ τούτων τυχὼν
ἀσμένως xal παρὰ δόραν ἤρθη μᾶλλον ὑπὸ τῆς εὐτυ-

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. VII.

[768,761.] — $97

etiam deterius regem ipsum affecit , tandemque in solitu-
dinem egressus et ibi per speciem venationis semet aflli-
ctans, non potuit sese per aliquot dies sustinere quin difli.
cillimum in morbum inciderit. Nam inflammatio erat et
dolor occipitis cum mentis alienatione conjunctus, nec me-
dicina erat ulla, qua vel minimum ei prodesset , sed potius
officeret , adeo ut tandem ejus de vita despetaretur. Atque
omnes circa ipsum medici, partim quia morbus remediis quas
attulerant minime cedebat , partim quia rex nullam aliam
victus rationem tenere poterat quam eam ad quam morbus
cogebat , omnia ei praebere censebant quib postularet , spem
salutis, in victus potestate sita, pene abjectam fortuns
committentes. Atque ille quidem in Samaria, Sebaste ap-
pellata, ad hunc modum zgrotabat.

8. Alexandra autem, quz Hierosolymis degebat, his de
eo intellectis conata est urbis munitiones occupare. Dus
autem erant, una quidem urbis ipsius, altera vero templi,
qnibus qui potiuntur universam gentem in sua potestate

habent : nam sine iis sacrificia fieri nequeunt; Judaeorum

autem nemo a se impetrare potest ut sacra non faciat,
quippe quod eo sint ingenio αἱ mori malint quam cultum
eum omittere quem solent Deo prestare. — Alexandra
igitur cum harum mnnitionum presidiis colloquuta est,
demoustrans eas sibi et Herodis filiis debere tradi, ne, δὲ
ille mortuus esset, alius quispiam rerum administrationem
occupare anteverteret : sin convaluisset , neminem tutius
eas servaturum quam ejus domesticos. Hac verba illi tu-
lerunt non mediocriter : quin eo magis in fide sua tunc per-
stiterunt, quam et antea regi praestiterant, partim ob
Alexandre odium, partim quod indignum putabant de
rege desperare quam diu superstes esset. Erant autem de
ejus veteribus amicis : quin etiam eorum unus, Achiabus,
regis erat consobrinus. itaque eum continuo, nunciis mis-
sis, de Alexandre instituto certiorem fecerunt. Atque ille
citra cunctationem eaim quidem interfici jussit; ipse vero,
postquam ex morbo difficulter, nec sine magno cruciatu re-
valuit , adeo graviter ex animi simul el corporis vexatione
exacerbatus erat, ut baud zgre de iis, qui primi in ejus
manus venerant, vel quavis de causa supplicium sumeret.
Quin etiam amicos maxime necessarios inlerficit, Co-
stobarum et Lysimachum et Gadiam cognomine Antipa-
trum, insuper et Dositheum , ex hujusmodi causa.

9. Erat Costobarus, natu Idumaeus, ejus regionis facile
primus dignitate, de genere sacerdotum Coze; quem deum
existimant Idumsi. Hunc Costobarum postquam Hyrca-
nus eos ex patriis institutis in Judsorum mores legesque
coegerat, Herodes, regnum adeptus, Idumsez Gazaque
pra fectum constituit; eique sororem suam Sslomen nuptum.
dedit , interfecto Josepho qui eum ante duxerat, ut indica-
vimus. Costolarus autem, ista laete admodum et prieter spem
assequutus , felicitate vehementer elatus est, paulatimque,

598 (686,857.) ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΊΑΣ BIBA. IE. ΚΕΦ. Z. [761,765.]

χίας, xal κατὰ μιχρὸν ἐξέθαινεν, οὔθ᾽ αὑτῷ χαλὸν ἡγού-
μενος ἄρχοντος Ἡρώδου τὸ προστεταγμένον ποιεῖν οὔτε
τοῖς Ἰουδαίοις ἔθεσι τοὺς ᾿Ιδουμαίους χρωμένους ὑπ᾽
ἐχεΐνοις εἶναι. Διαπέμπεται οὖν πρὸς Κλεοπάτραν,
τὴν Ἰδουμαίαν φάμενος ἀεὶ τῶν ἐχείνης προγόνων γε-

ενῆσθαι. xal διὰ ταῦτ᾽ εἶναι δίχαιον αἰτεῖσθαι παρ᾽
Ἀντωνίου τὴν χώραν αὐτὸς γὰρ ἕτοιμος εἶναι μεταφέ-
ρειν τὴν εὔνοιαν εἰς ἐκείνην. "ἔπραττε δὲ ταῦτα τῇ
Κλεοπάτρᾳ μὲν οὐδέν τι μᾶλλον εἰς τὴν ἀρχὴν ἀρεσχό-
μενος, εἰ δὲ περιαιρεθείη τῶν πλειόνων Ἡρώδης εὐεπι-
,είρητον ἤδη νομίζων χαθ᾽ αὑτὸν ἄρξαι τοῦ τῶν Ἰδου-
μαίων ἔθνους xal μεῖζον πράξειν. ᾿Κὐπιδιέδαινε γὰρ
ταῖς ἐλπίσιν, οὐκ ὀλίγας ἀφορμὰς ἔχων χαὶ γένους χαὶ
ρημάτων, ἃς μετὰ διηνεχοῦς αἰσχροχερδίας ἐπεπόρι-
στο, χαὶ μιχρὸν οὐδὲν ἐπενόει. Κλεοπάτρα μὲν οὖν
Ἀντωνίου δεηθεῖσα περὶ τῆς χώρας ταύτης ἀποτυγχά-
νει. Λέγονται δὲ πρὸς ἫἭ ρώδην ol λόγοι, χἀχεῖνος
ἔτοιμος ἦν ἀποχτεῖναι τὸν Κοστόθαρον, ὅμως τῆς ἀδελ-
φῇς αὐτοῦ δεηθείσης καὶ τῆς μητρὸς, ἀφίησι xal συγ-
20 γνώμης ἠξίωσεν, οὐχ ἀνύποπτον αὐτὸν εἰς τὸ λοιπὸν

ἔχων τῆς ἐπιχειρήσεως τῆς τότε.

v. Χρόνου δὲ διελθόντος, ἐπεὶ συνέδη τὴν Σαλώμην
στασιάσαι πρὸς Κοστόδαρον, πέμπει μὲν εὐθὺς αὐτῷ
ὑραμμάτιον, ἀπολυομένη τὸν γάμον, οὗ χατὰ τοὺς

45 Ἰουδαίους νόμους. ᾿Ἀνὸρὶ μὲν γὰρ ἔξεστι παρ᾽ ἡμῖν
τοῦτο ποιεῖν, γυναιχὶ δὲ οὐδὲ διαχωρισθείση καθ᾽ αὑτὴν
Ἰαμηθῆναι, μὴ τοῦ πρότερον ἀνδρὸς ἀφιέντος. Οὐ
μὴν ἢ Σαλώμη τὸν ἐν γένει νόμον, ἀλλὰ τὸν ἐπ᾽ ἐξου--
σίᾳ ἑλομένη, τήν τε συμβίωσιν προαπηγόρευσε xal

80 πρὸς τὸν ἀδελφὸν Ἡρώδην ἔλεγεν ὑπὸ τῆς εἰς ἐχεῖνον
εὐνοίας ἀποστῆναι τἀνδρός " ἐγνωχέναι γὰρ αὐτὸν μετ᾽
᾿λντιπάτρου καὶ Λυσιμάχου xai Δοσιθέου νεωτέρων
ἐφιέμενον. Καὶ πίστιν παρεῖχε τοῦ λόγου τοὺς Baa
“καῖδας, ὅτι διασώζοιντο παρ᾽ αὐτῷ χρόνον ἐνιαυτῶν

a» ἤδη δώδεχα. Τοῦτα δὲ εἶχεν οὕτως" ὃ xol πολλὴν

l

e

1

Ld

ἔχπληξιν ἐνεποίησε τῷ βασιλεῖ παρ᾽ ἐλπίδας ἀχουσθὲν,.

ἐχεχίνητό τε μᾶλλαν ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τοῦ λόγου. Τὰ
γὰρ περὶ τοὺς Βάδα παῖδας ἐσπουδάσθη μὲν αὐτῷ
πρότερον ἐπεξελθεῖν, δυσμενεῖς γενομένους τῇ διαθέσει,
40 τότε δὲ διὰ τὸ μῆχος τοῦ γρόνου xal τῆς μνήμης ἐξε-
ληλύθεισαν, Ἢ δὲ ἔχθρα πρὸς αὐτοὺς xai τὸ μῖσος ἀπὸ
τοιούτων ἦν. Ἀντιγόνου τὴν βασιλείαν ἔχοντος, Ἡρώ-
nc μὲν ἐπηλιόρχει δυνάμει τὴν τῶν “Ἱεροσολύμων πό-
λιν" ἀπὸ δὲ χρείας xal χαχῶν, ὅσα πολιορχουμένοις
45 παρίσταται. πλείους ἦσαν ol τὸν Ἡρώδην ἐπικαλού-
μενοι χαὶ πρὸς ἐχεῖναν ἀπονεύοντες ἤδη ταῖς ἐλπίσιν.
ὍὌντες δ᾽ ἐπ᾽ ἀξιώματος οἵ τῷ Βάδα παῖδες xai παρὰ
τῷ πλήθει δυνατοὶ πιστοὶ διετέλουν ᾿Αντιγόνω, τόν τε
Ἡρώδην διέδαλλον ἀεὶ xai σῳυμφυλάττειν τοῖς βασιλεῦσι
60 τὴν ix γένους ἀρχὴν προὔτρεπον. "Extivot μὲν οὖν,
ἅμα xot συμφέρειν αὐτὰ νομίζοντες, ἐπὶ τοιαύτων ἐπο-
Χιτεύοντο, ᾿'Γῆς δὲ πόλεως ἁλισχομένης χαὶ χρατοῦν-
τος τῶν πραγμάτων Ἡρώδου, Κοστόθαρος ἀποδειχθεὶς
τὰς διεχδολὰς ἀναγράττειν καὶ φρουρεῖν τὴν πόλιν, ὡς

modum escessit , neque áibi honestum existimans imperan-
tis Herodis jussa facere, nec [dumis in Judzeorum potestate
esse , eorumque uti moribus. Itaque ad Cleopatram mittit,
significans Idumseam semper majoribus ipsius Cleopatre
paruisse , ideoque as quum esse ut ipsa ab Antonio regionem
illam sibi postularet : se euim paratum esse incolarum be
nevolentiam transferre ad Cleopatram. Haec aulem agelat, :
non quod mallet Cleopatram imperio Idumeeam tenere, sed |
quod arbitrabatur, accisis Herodis viribus, facile se posse |
gentis ldumaeze dominatum adipisci, et ad majora perve- '

nire. Veniehat enim in majorem &pem, occasionem noi
exiguam nactus, tum quod magno loco natus erat, tum

quod divitiis abundabat , quas assidua quiesiverat avarilia : ᾿
neque quidquam mediocre moliebatur. Et Cleopatra 4υ -

dem , quum regionem istam ab Antonio flagitasset , eam nou
impetravit. Ilerodes autem ista de re certior faclus esl,
atque in eo erat ut Costobarum interficeret, sed , sororis el
matris precibus exoratus, dimittil eum , veniamque ei de-
dit; sic tàmen ut eum deinceps suspectum haberet propler
illum conatum.

10. Aliquanto deinde post, quum forte inter Salome d

Costobarum ortum esset dissidium , ea illi continuo misil

libellum ad dissuendum matrimonium , contra quam feruot. ᾿

Jud&orum leges. Nam viro quidem apud nos id facere
licet; neutiquam vero feminz, quse sponle discesserit,
alteri nubere fas est, nisi prius a marito dimittatur. Ve
runtamen Salome , non lege patria, sed ea quae tum valebit
Usa , οἱ conjugio renunciavit et ad fratrem Herodem dicebat
se propter suam in eum benevolentiam a marito discessisse,
quoniam comperisset eum et Antipatrum et Lysimachum el
Dositlheum novis rebus studere. Atque ad fidem sermoni
faciendam mentionem injicit Babe filiorum , quos Cosioba-
rus decimum jam annum servaverat. Id quod verum eral :
eaque re vehementer ohstopuit rex , ejusmodi quid audient
quod nunquam suspíicalus est, eoque magis commolus esl,
quod res erat ipcredibilis. Nam quod ad Babe liberos
attinet, id aliquando agebat ut illos ultum iret, quoniam
sihi infensi repugnassent : verum tum tantum jam lempo-
ris preeterierat ut de menioria ipsi exciderin. Ejus au-
tem in eos odii οἱ inimiciliarum causa fuit hujusmodi.
Quo tempore regno fruebatur Antigonus , Herodes exercitu
obsidebat Hierosolymorum urbem, et propter necessilaler
et calamitates quibus obsessi premebantur, erant molli
qui Herodem advocarent et spe jam in eum propenderen!.
Babe autem filii , qui dignitate et gratia multum apud vulgus
valebant , Antigono fideles esse perseverarunt , Herodemque
semper culpabant, ac ce£eros eo cohortabantur ut regibus
operam suam preestarent in tenendo principalu quem à
patribus accepissent. Atque illi quidem, dum ista cw
modo fieri existimarent, bujusmodi rebus studebant. Ve
rum urbe capta , οἱ Herode rerum potito , Costobarus , pre
cludendis exitibus et urbi custodienda praefectus , πε εἰν

(057,058.)
μὴ διαπίπτειν ἐξ αὐτῆς τοὺς ὑπόχρεως τῶν πολιτῶν 1)
τἀναντία τῷ βασιλεῖ πολιτευομένους, εἰδὼς δ᾽ ἐν ὕπο
λήψει καὶ τιμῇ τοὺς τοῦ Ba6a τῷ παντὶ πλήθει, xal
νομίζων μέγα μέρος αὐτῷ γενήσεσθαι πρὸς τὰς μετα-
θολὰς τῶν πραγμάτων τὴν ἐχείνων σωτηρίαν, ὁπεξέ-
θετο χαὶ χατέχρυψεν ἐν οἰκείοις χωρίοις. Καὶ τότε
μὲν Ἡρώδην (διεληλύθει γὰρ ἢ τῆς ἀληθείας ὑποψία)
πιστωσάμενος ὅρχοις, ἦ μὴν οὐδὲν εἰδέναι τῶν xaz'
ἐχείνους, ἀφεῖτο τῆς ὑπονοίας. Αὖθις δὲ χηρύγματα
χαὶ μήνυτρα τοῦ βασιλέως ἐχτιθέντος χαὶ πάντα τρόπον
ἐρεύνης ἐπινοοῦντος, οὖχ ἦλθεν εἷς ὁμολογίαν, ἀλλὰ τῷ
τὸ πρῶτον ἔξαρνος γενέσθαι τὸ φωραθῆναι τοὺς ἄνδρας
οὐχ ἀνυποτίμητον αὑτῷ πεπεισμένος, οὐ μόνον ἐχ τῆς
εὐνοίας, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆς ἀνάγχης ἤδη τοῦ λανθάνειν
αὐτοὺς περιείχετο. [Περὶ] τούτων ἐξαγγελθέντων αὐὖ-
τῷ διὰ τῆς ἀδελφῆς, 6 βασιλεὺς πέμψας εἰς τοὺς τό--
πους, ἐν οἷς διατρίθειν ἐμηνύθησαν,, ἐχείνους τε καὶ
τοὺς συγχαταιτιαθέντας ἀπέχτεινεν " ὥστε εἶναι μηδὲν
ὑπόλοιπον ix τῆς Ὑρχανοῦ συγγενείας, ἀλλὰ τὴν βα-
)σιλείαν αὐτεξούσιον αὐτῷ, μηδενὸς ὄντος ἐπ᾿ ἀξιώμα-
τὰς ἐμποδὼν ἵστασθαι τοῖς παρανομουμένοις.

ΚΕΦ. Η΄.

Διὰ τοῦτο xal μᾶλλον ἐξέθαινε τῶν πατρίων ἐθῶν,
χαὶ ξενιχοῖς ἐπετηδεύμασιν ὑποδιέφθειρε τὴν πάλαι
χατάστασιν, ἀπα ρεγχείρητον οὖσαν, — "EE ὧν οὗ μιχρὰ

δχαὶ πρὸς τὸν αὖθις χρόνον ἠδικήθημεν, ἀμεληθέντων
ὅσα πρότερον ἐπὶ τὴν εὐσέδειαν ἦγε τοὺς ὄχλους.
Πρῶτον μὲν γὰρ ἀγῶνα πενταετηριχὸν ἀθλημάτων
χατεστήσατο Καίσαρι x«l θέατρον ἐν “Ἱεροσολύμοις
φχοδόμησεν, αὖθίς v' ἐν τῷ πεδίῳ μέγιστον ἀμφιθέα--
Ὁ tpov, περίοπτα μὲν ἄμφω τῇ πολυτελεία, τοῦ δὲ χατὰ
τοὺς Ἰουδαίους ἔθους ἀλλότρια. Χρῆσίς τε γὰρ αὐτῶν
χαϊθεαμάτων τοιούτων ἐπιδείξεις οὐ παραδίϑονται. Τὴν
μέντόι πανήγυριν ἐχεῖνος ἐπιφανεστάτην τὴν τῆς πεν--
ταετηρίδος συνετέλει, χαταγγείλας τε τοῖς πέριξ χαὶ
5 συγχαλῶν ἀπὸ τοῦ παντὸς ἔθνους. ΟἿ δ᾽ ἀθλνηταὶ xal
τὰ λοιπὰ τῶν ἀγωνισμάτων ἀπὸ πάσης γῆς ἐκαλοῦντο
xiv ἐλπίδα τῶν προχειμένων χαὶ τῆς νίχης εὐδοξίαν,
συνελέγησάν τε ol χορυφαιότατοι τῶν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύ-

μασιν, Οὐ γὰρ υόνον τοῖς περὶ τὰς γυμνικὰς ἀσχής-.

9 σεις, ἀλλὰ xo τοῖς ἐν τῇ μουσικῇ διαγινομένοις,, θυμε-
λιχοῖς χαλουμένοις, προὐτίθει μέγιστα νιχητήρια, xat
ὑιεσπούδαστο πάντας τοὺς ἐπισημοτάτους ἐλθεῖν ἐπὶ
τὴν ἅμιλλαν, Προὔθηχε δὲ xai τεθρίπτοις xal συν-
υρίσι xal χέλησιν οὐ μιχρὰς δωρεάς" xxl πάνθ᾽ ὅσα

ὦ χατὰ πολυτέλειαν ἢ σεμνοπρέπειαν παρ᾽ ἑχάστοις

ούδαστο, φιλοτιμίᾳ τοῦ διάσημον αὐτῷ γενέσθαι
τὴν ἐπίδειξιν ἐξεμιμήσατος Τό γε μὴν θέατρον ἐπι-
γραφαὶ χύχλῳ περιεῖχον Καίσαρος καὶ τρόπαια τῶν
ἰνῶν ἃ πολεμήσας ἐκεῖνος ἐχτήσατο, χρυσοῦ τε ἀπέ-

ῳ qoo χαὶ ἀργύρου πάντων αὐτῷ πεποιημένων. 'T& δ᾽
εἰς ὑπηρεσίαν οὐδὲν οὕτως ἦν οὔτ᾽ ἐσθῆτος τίμιον οὔτε
σχευῆς λίθων͵ ὃ μὴ τοῖς ὁρωμένοις ἀγωνίσμασι συνεπε-

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. ὙΠ.

599

qui sontes essent et regis adversarii evaderent , quum sciret

[765,766. ]

Babe lilioc esse in existimalione et lionore apud universum
populum, cogitaret(que , si eis salutem daret , id sibi mul-
tum profuturum ad novas res moliendas, eos subtraxit et

certis in locis abscondidit. Εἰ tunc quidem Herodi ( nam

id quod erat suspicatus est) jurejurando fidem fecil se nihil
quicquam de illis scire, eique suspicionem ademit. Deinde
vero, quum rex per edicta indicii praemium proposuisset, et
modis omnibus eos perquireret, ne tam quidem fateri
voluit, sed quod primum infitiatus egset, si postea viri
deprehepderentur, non se impune laturum persuasum [18-
hens, non solum benevolentia, sed necessilate tenebatur
eos occullare. [De] istis Herodi nunciatis ἃ sorore quum
rex misisset ad loca ubi esse dicebantur, et ipsos et alios
cum ipsis accusatos interfecit , ut nihil jam reliquum esset
de Hyrcani cognatione, sed regnum plane in sua potestate
haberet, nemine jam alicujus auctoritatis superstite, qui
qua contra legem fierent impedire posset.
CAP. VIII. (XL)

Hac de causa deflexit etiam magis a patriis moribus, et
peregrinis institutis antiquum rerum sfatum subinde 1a-
befactavit, quem inviolatum esse et integrum manaisse
oportebal. Unde temporis processu magna mali labes
nobis i)lata est, illis insuper habitis, quibus populus antea
adductus erat ad pietstem. Primum enim pugilum ludos
quinquennales instituit Cresari , et theatrum Hierosolymis
sdificavit, deinde in campo maximum amphitheatrum,
utrumque operis magnificentia conspiciendum , sed a mori-
bus Judaicis alienum. Horum enim usum et spectaculo-
rum apparatum a majoribus non acceperat. Ille tainen
hunc conventum quinquennalem maximo cum splendore
celebravit, missis qui eum finitimis indicerent οἱ spectato-
res ex omni gente convocarent. Adeoque ex cunctis fini-
bus athlelze et omnis generis ludiones accersiti erant spe
praemii propositi glorieeque ex victoria, confluxeruntque
exercitalissimi quique in ludicris hisce studiis. Nani non
solum iis qui gymnicis certaminibus operam dant, sed et
in musica vitam agentibus, qui tbymelici vocantur, maxima
vietorim nomine constituit premia, atque in id omni cura
incumbebat ut nobilissimi quique in cerlamen venirent.
Preterea dona non exigua et bigis et quadrigis et equo sin-
gulari vincentibus proponenda curavit : et quaecunque
uspiam ad magnificentiam et dignitatem elaborata fuerant
sludiose &mulabatur, modis omnibus agens ut specfaculum
eximium daret et illustre. Theatrum vero ipsum splendi-
dissimo ornatum erat, depictis per circuitum Caesaris
gestis et Lropseis quee a gentibus debellatis reportaverat,
opere omni ex probo puroque auro ct argento. Εἰ quod
ad apparatum atlinet, nihil eral vestis adeo pretiosum,
nihil gemmarum, quod non cum ludionibus qui specta-

600 (es8,659.)

APXAIOAOFIAX BIBA. IE. ΚΕΦ. H.

| 766,757. !

δείχνυτο, Βαρασχευὴ δὲ xal θηρίων ἐγένετο, λεόντων | rentur simul in conspectum veniret. Parate erant etiam

τε πλείστων αὐτῷ συναχθέντων xal τῶν ἄλλων ὅσα xol
τὰς ἀλχὰς ὑπερδαλλούσας ἔχει xai τὴν φύσιν ἐστὶ
σπανιώτερα᾽ τούτων αὐτῶν τε πρὸς ἄλληλα συμπλοκαὶ
6 χαὶ μάχαι πρὸς αὐτὰ τῶν χατεγνωσμένων ἀνθρώπων
ἐπετηδεύοντο. Τοῖς μὲν ξένοις ἔχπληξις 6900 τῆς δαπά-
νης xai ψυχαγωγία τῶν περὶ τὴν θέαν χινδύνων, τοῖς δ᾽
ἐπιγωρίοις φανερὰ χατάλυσις τῶν τιμωμένων παρ᾽ αὐ-
τοῖς ἐθῶν. Ἀσεδὲς μὲν γὰρ ἐκ προδήλου χατεφαίνετα
10. θηρίοις ἀνθρώπους ὑπορρίπτειν ἐπὶ τέρψει τῆς ἀνθρώ-
TOV θέας, ἀσεβὲς δὲ ξενιχοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἐξαλλάτ-
τειν τοὺς θεσμοῦς. Πάντων δὲ μᾶλλον ἐλύπει τὰ
τρόπαια" δοχοῦντες γὰρ εἰχόνας εἶναι [τὰς] τοῖς ὅπλοις
περιειλημμένας, ὅτι αὴἡ πάτριον ἦν αὐτοῖς τὰ τοιαῦτα
15 σέδειν, οὐ μετρίως ἐδυσχέραινον.
β΄. ᾿Πλάνθανον δὲ οὐδὲ τὸν “Ἡρώδην ἐχταραττόμε-
vot , xai βίαν μὲν ἐπάγειν ἄχαιρον ᾧετο, χαθωμίλει δ᾽
᾿ ἐνίους xat παρηγόρει, τῆς δεισιδαιμονίας ἀφαιρούμενος,
οὐ μὴν ἔπειθεν, ἀλλ᾽ ὑπὸ δυσχερείας ὧν ἐδόχουν ἐχεῖνον
40 Ἡλημμελεῖν, ὁμοθυμαδὸν ἐξεθόων, εἰ xal πάντα δοχοῖεν
οἰστὰ, μὴ φέρειν εἰκόνας ἀνθρώπων ἐν τῇ πόλει, τὰ
τρόπαια λέγοντες " οὐ γὰρ εἶναι πάτριον αὐτοῖς. Ἡρώ-
δὴς δὲ τεταραγμένους ὁρῶν xal μὴ ῥαδίως ἂν μεταπε-
σόντας, εἰ μὴ τύχοιεν παρηγορίας, καλέσας αὐτῶν τοὺς
45 ἐπιφανεστάτους εἴς τε θέατρον παρήγαγε xal δείξας τὰ
τρόπαια τί ποτε δοχεῖ αὐτοῖς ταῦτα ἐπύθετο. — "l'óov ὃ᾽
ἐχδοησάντων ἀνθρώπων εἰχόνας, ἐπιτάξας ἀφαιρεθῆναι
τὸν περιθέσιμον κόσμον, ἐπιδείχνυσιν αὐτοῖς γυμνὰ τὰ
ξύλα. Τὰ δ᾽ εὐθὺς ἦν ἀποσυληθέντα γέλως xai πλεῖ-
30 στον εἰς διάχυσιν ἐδυνήθη, τῷ xal πρότερον αὐτοὺς ἐν
εἰρωνείᾳ τίθεσθαι τὰς χατασχευὰς τῶν ἀγαλμάτων.
γ΄. Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον αὐτοῦ παραχρουσαμένου
τὸ πλῆθος, χαὶ τὴν δρμὴν ἣν ἐπεπόνθεισαν ἐξ ὀργῆς
διαχέαντος, οἱ πλείους μὲν εἶχον ὡς μεταδεθλῷσθαι καὶ
85 μὴ χαλεπαίνειν ἔτι, τινὲς δ᾽ αὐτῶν ἐπέμενον τῇ ὃυσ-
ψερείᾳ τῶν οὐχ ἐξ ἔθους ἐπιτηδευμάτων, xal τὸ χατα-
λύεσθαι τὰ πάτρια μεγάλων ἡγούμενοι ἀρχὴν καχῶν,
ὅσιον ῴφήθεσαν ἀποχινδυνεῦσαι μᾶλλον 3) Boxeiv, ἐξαλ-
λαττομένης αὐτοῖς τῆς πολιτείας, περιορᾶν ἫἩ ρώδην
40 πρὸς βίαν ἐπεισάγοντα τὰ μὴ δι᾿ ἔθους ὄντα, xal λόγῳ
μὲν βασιλέα, τῷ δ᾽ ἔργῳ πολέμιον φαινόμενον τοῦ
παντὸς ἔθνους. ᾿Εκ δὴ τούτου συνομοσάμενοι πάντα
χίνδυνον ὑποδύεσθαι δέκα τῶν πολιτῶν ἄνδρες χαὶ ξι-
φίδια τοῖς ἱματίοις ὑποδαλόντες " * * 3v δ᾽ αὐτοῖς OV
45 ἀναξιοπάθειαν ὧν ἤχουσεν xat τῶν διεῳθορότων τις τοὺς
ὀφθαλμοὺς συνωμοσμένος., οὐχ ὡς συνεργῆσαί τι xal
λίαν εἰς τὴν ἐπιχείρησιν ἱκανὸς, ἀλλ᾽ ἐν ἑτοίμῳ χατα-
τιθεὶς αὑτὸν παθεῖν εἴ τι χἀχείνοις συμθαίνοι δυσχερές"
ὥστε μὴ μετρίαν τὴν δρμὴν τοῖς ἐπιχειροῦσι δι᾿ αὐτὸν
50 γενέσθαι. ’
- 8. Ταῦτα γνόντες ἀπὸ συνθήματος εἰς τὸ θέατρον
ἐχώρουν, ἐλπίσαντες μὲν οὐδ᾽ αὐτὸν “Ἡρώδην διαφεύ-
ξεσθαι. προσπεσόντων ἐξ ἀφανοῦς, πολλοὺς δ᾽, εἰ xat

a

τυγμάνοιεν ἐχείνου. τῶν περὶ αὐτὸν ἀναιρήσειν.
d . , e t9)

-

fere, et leonibus quamplurimis ipsius jussu conquisitis ,
aliisque quae aut robore preecellebant aut natura mira erant
rarilate : atque id agebatur ut vel istae inter se commitLe-
rentur, vel cum hominibus ad eas damnatis puguarent.
Peregrinis quidem erat admiratio sumpluum, simul et ani-
morum oblectatio ex periculorum conspectu, indigenis
vero manifesta videbatur morum, qui ipsis summo in ho-
nore erant, dissolutio. Res ipsa enim indicabat plane im-
pium esse , homines ad bestias projicere in hominum ex
spectaculo delectationem; itemque leges cum peregrinis
moribus permutari. Sed nihil eos magis offendebat quam
tropzea : nam quum ea putarent imagines esse armis ipclu-
sas, ideo quod patriis legibus istiusmodi quid colere nefas
esset, indignissime eas ferebant.

2. Neque vero nesciebat Herodes eos turbari, et vim
inferre intempestivum existimabat; quapropler operam
dabat ut nonnullos eorum mitigaret verbis , et ea relizione
solveret : verum nihil proficiebat, sed quod moleste fer-
rent ca , quibus illum flagitium admittere existimabant , uno
consensu vociferabantur, si omnia patienda forent, at ho-
minum quidem imagines (tropea innuentes ) in urbe non
passuros : haud enim moribus patriis fas esse. Herodes
vero, quum videret illos turbatos esse, et non facile ei ces-
suros, nisi solatii aliquid adhiberetur, eorum praecipuos
vocat, et in theatrum ductis tropeea monstrat, quaritque
quidnam hac eis videantur. Quumque exclamassent , lio-
minum esse imagines, ubi jusserat ornamenta detrahi,
merum lignum eis ostendit. Atque ista repente suo de-
nuda(a ornatu risum excitabant plurimumque ad animos
placandos valebant , quippe qui jam apte imaginum appara-
tus pro ridiculo ducerent.

3. Quum autem populum lioc pacto repulisset, atque
impetum quo irati ferebantur dissipasset , plerique sic erant
ut inutali pacatique esse viderentur : tamen eorum non-
nulli in offensione ex mutatis moribus perseverabant , οἱ,
quum crederent ex patriis instilutis violatis magna oritura
esse mala, satius esse putarunt vel quodvis periculum
subire quam videri Herodem sinere , mutato rerum státu ,
quidquam contra receptos mores per vim introducere , et,
dum pro rege se gereret , revera se toti genti inimicum in-
festumque ostendere. ltaque conjurarunt cives decem in
quodvis periculum, et pugiones sub vestibus sumpserunt;
** eratqueintereos quidam czecus, qui, eorum qu: audiverat
indignitate commotus, cum eis conjuravit : non ille quidem
quasi eos in facinore patrando multum adjuturus, sed cum
eis adversa pati paratus, si male res caderet : id quod illis
ad rem aggrediendam multum animi addidit.

4. Ita decreta re vadunt uno animo in theatrum, spei
pleni ne Herodem quidem ipsum evasurum , quum ex im-
proviso eum adorituri essent : aut certe si ab eo aberra-
rent, fore arbijrantes ut multos ex ejus comitibus intertice.

[u50,690.)

οἰόμενοι, καὶ ταῦτ᾽ αὐτοῖς ἀρχέσειν, el xal θνήσχοιεν,
εἰς ἔννοιαν ὧν ὃ βασιλεὺς ἐξυδρίζειν ἐδόκει τὸ πλῆθος,
xal αὐτὸν ἐκεῖνον ἀγαγεῖν. Ἐχεῖνοι μὲν οὖν προχα-
ταστάντες, ἐπὶ τοιαύτης ἦσαν προθυμίας. Εἷς δὲ τῶν
ἐν Ἡρώδου πολυπραγμονεῖν xai διαγγέλλειν τὰ
τοιαῦτα τεταγμένων ἐξευρηχὼς ὅλην τὴν ἐπίθεσιν, εἰς
τὸ θέατρον εἰσιέναι μέλλοντι τῷ βασιλεῖ χατεμήνυσεν.
Ὁ δ᾽ (οὐ γὰρ divolxetov φήθη τὸν λόγον, εἴς τε τὸ μῖσος
ἀφορῶν, ὃ συνήδει παρὰ τῶν πλειόνων αὐτῷ, καὶ τὰς
ΙΝ ταραχὰς τὰς ἐπὶ τοῖς χαθ᾽ ἕχαστα γινομένας ) ἀναχω-
ρήσας εἰς τὸ βασίλειον ὀνομαστὶ τοὺς ἐν ταῖς αἰτίαις
ἐχάλει, [᾿ροσπιπτόντων δ᾽ αὐτοῖς τῶν ὑπηρετῶν αὐ-
τόφωροι Aat. Gavduevot, τὸ μὲν ὡς οὐκ ἂν διαφύγοιεν
ἤδεσαν, ἐπεχόσμησαν δὲ τὴν ἀναγκαίαν χαταστροφὴν
Ib τοῦ βίον τῷ μηδὲν ὑφιέναι τοῦ φρονήματος. Οὐ γὰρ
ἐντραπέντες οὐδ᾽ ἀρνησάμενοι τὴν πρᾶξιν ἀνέδειξαν
ἤδη χρατούμενοι τὰ ξίφη, διωμολογήσαντο δὲ καλῶς
χαὶ σὺν εὐσεδείᾳα τὴν συνωμοσίαν αὐτοῖς γενέσθαι,
χέρδους μὲν οὐδενὸς οὐδ᾽ οἰκείων ἕνεχεν παθῶν, τὸ
Ὁ δὲ πλέον ὑπὲρ τῶν χοινῶν ἐθῶν, ἃ καὶ πᾶσιν ἢ φυλάτ-
τειν ἢ θνήσχειν πρὸ αὐτῶν ἄξιον. Τοιαῦτα μὲν ἐχεῖ-
vot, τῇ προαιρέσει τῆς ἐπιδουλῆς ἐμπαρρησιασάμενοι,
περιστάντων αὐτοῖς τῶν βασιλιχῶν ἤγοντο, xat πᾶσαν
αἰχίαν ὑποιείναντες διεφθάρησαν. — Mes! οὐ πολὺ δὲ
f: χαὶ τὸν ταῦτα μηνύσαντα χατὰ μῖσος ἁρπασάμενοί
τινες οὐχ ἀπέχτειναν μόνον, ἀλλὰ χαὶ μελιστὶ διελόντες
προὔύθεσαν xuciv. “Ἑωρᾶτο δὲ πολλοῖς τῶν πολιτῶν
ταῦτα γινόμενα, xal χατεμήνυσεν οὐδεὶς, ἕως “Ἡρώδου
πιχρότερον χαὶ φιλόνειχον ποιουμένου τὴν ἔρευναν,
3 ἐχδασανισθεῖσαι γυναῖχές τινες ὡμολόγησαν ἃ πρα-
θέντα εἶδον. Καὶ τῶν μὲν ἐνεργησάντων ἐγένετο
τιμωρία, πανοικὶ τὴν προπέτειαν αὐτῶν ἐπεξιόντος, ἢ
δ᾽ ἐπιμονὴ τοῦ πλήθους χαὶ τὸ τῆς ὑπὲρ τῶν νόμων
πίστεως ἀχατάπληχτον ὀρρωδεῖν ἐποίει τὸν ᾿Ηρώδην,
3» εἰ μὴ μετὰ πλείονος ἀτφαλείας χρατοίη. Καὶ διέγνω
πάντοθεν περιειληφέναι τὸ πλῆθος, ὡς μὴ νεωτεριζον-
τῶν φανερὰν γενέσθαι τὴν ἀπόστασιν.
ε΄. ᾿Εξωχυρωμένης οὖν αὐτῷ τῆς πόλεως μὲν ὑπὸ
τῆς αὐλῆς ἐν ; διητᾶτο, τοῦ δὲ ἱεροῦ τῇ περὶ τὸ φρού-
4 ριον ὀχυρότητι, τὸ χαλούμενον ᾿Αντωνίαν, τὸ χατα-
σχευασθὲν ὑπ᾽ αὐτοῦ, τρίτον παντὶ τῷ λαῷ τὴν Σα-
μάρειαν ἐπενόησεν ἐπιτείχισμα, χαλέσας μὲν αὐτὴν
Σεῤαστὰν, οἰόμενος δὲ κατὰ τῆς γώρας γίνεσθαι τοῦτο
οὐδὲν ἔλαττον, ἰσχυροποιεῖ τὸν τόπον, ἀπέμοντα μὲν
45 Ἱεροσολύμων μιᾶς ὁδὸν ἡμέρας, εὔχρηστον δ᾽ ὄντα
καὶ χοινὸν ἐπί τε τοῖς ἐν τῇ χώρα xal τῇ πόλει γενὴ-
σόμενον. Τῷ δὲ ἔθνει παντὶ φρούριον ἐνῳχοδόμησεν,
τὸ πάλαι μὲν χαλούμενον Στράτωνος πύργον, Καισά-
petav δ᾽ Ox" αὐτοῦ προσαγορευθέν. "Ἐν τε τῷ μεγάλῳ
50 πεδίῳ τῶν ἐπιλέκτων ἱππέων περὶ αὑτὸν ἀποχληρώ-
σὰς χωρίον συνέχτισεν ἐπί τε τῇ Γαλιλαία Γάθα χα-
λούμενον xat τῇ Περαία τὴν ᾿Εσεδωνῖτιν. Ταῦτα μὲν
οὖν ἐν τοῖς χατὰ μέρος, ἀεί τι πρὸς ἀσφάλειαν ἐπεξ--
ευρίσχων, καὶ διαλαμβάνων φυλαχαῖς τὸ πᾶν ἔθνος,

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. VIII.

[767,70$.] 601

rent, atque ita regí ipsi occasionem praeberent cogitandi
de injuria, quam genti inferre videbatur, etiamsi ipsis mo-
riendum foret. Et illi quidem jam ante parati ea erant
animi alacritate. Quidam autem ex Herodis emissariis ,
cui datum erat istiusmodi de rebus satagere eique referre ,
totum negotium, ab ipso deprehensum, regi in theatrnm
intraturo nunciavit. Alque ile ( nam nuncium a vero non
abhorrere visum est, si vel ad odium respiceret , quod sibi
ἃ plerisque concitari noverat, aut ad turbas ex rebus fere
singulis coortas ) recepit se in regiam, et conjuratos suis
nominibus evocabat. Quum autem ἃ satellitibus, illos

adorlis, ín ipso facinore comprehensi essent , ubi intellexe-

runt se crimen effugere non posse, operam dederunt ut
vilae exitum , quem evilare non poterant, boneslarent, de
animo suo nihil remittendo. Non enim eos facti suppuduit,
aut quidquam sunt infitiati, sed quum jam tenerentur, pu-
giones ostenderunt , confessique sunt se pulcre ac pie con-

juralionem fecisse, non quistus ullius gratia, neque

suis ut obsequerentur alfectibus, sed, quod majus, pro
inetitutis publicis, quae par esset ut omnes aut custodirent
aut pro illis vitam amitterent. Istis quidem ab illis de suo
insídiandi proposito magna cum fiducia diclis, a regiis cir-
cumdati militibus abducti sunt, οἱ modis omnibus excru-
ciati mortem oppetierunt. Verum quum eL.indicem istum ,
quí illis odio erat, quidam non multo post corripuissent ,
non solum interfecerunt, sed et membratim discerptum
canibus objecerunt. Atque id multi civium viderunt, ne-
que tamen quisquam indicavit, donec, Herode acerbam
el acrem quastionem habente, coactze quaedam cruciatibus
mulieres confessze sunt quae facla viderant. Et in auctores
quidem facinoris animadversum est a totis familiis pro te-
merario ausu poenas repetendo. Αἱ populi perseverantia
et in legum tuitione intrepida constantia, fecit ut sibi ti-
meret Herodes, nisi se tutius muniret. Statuit itaque
populum undique circumsepire, ne hujusmodi motus in
apertam rebellionem eruniperent.

5. Quum igitur urbem haberet firmatam palatio , in quo
degebat ipse, et templum validitate munitionis, quee Anto-
nia vocabatur, quam ipse construxerat, cogitavit tertium
contra populum propugnaculum esse posse Samariam,
quam nominavit Sebasten : atque id ratus ad provinciam
in officio continendam non minoris esse momenti , locum
valide munivit, distantem quidem Hierosolymis itinere unius
diei, qui vero tum ad regionem tum ad urbem communiter
usui esse posset. Praterea ad totam nationem continen-
dam edificavit munitionem, quie quondam Stratonis turris
appellabalur, ab ipso vero Caesarea nominata est. Item in
magno campo, quum ex lectis circa ipsum militibus sorte
quosdam duxisset , castellum construxit , itidemque in Ga-
lilaea locum, Gaba nomine, et in Perzea Esebonitim. Et
ista quidem in singulis, ad securitatem semper aliquid
adjiciens, totamque genlem custodiis circrumdans, ut nequacz

602 (e00,001.)

ὡς ἥκιστα μὲν ἀπ᾽ ἐξουσίας εἰς τὰς ταραχὰς προπί--
πτειν, αἷς xal μιχροῦ χινήματος ἐγγενομένου συνεχῶς
ἐκρῶντο, λανθάνειν δὲ μηδ᾽ εἰ παραχινοῖεν, ἐφεστηχό-
τῶν ἀεὶ τινῶν πλησίον, οἱ χαὶ γινώσχειν χαὶ χωλύειν
ὃ ἐδύναντο. Τότε δὲ τὴν Σαμάρειαν ὡρμημένος τειχί-
ζειν, πολλοὺς μὲν τῶν συμμαχησάντων χατὰ τοὺς
πολέμους, πολλοὺς δὲ τῶν δαόρων συμπολίζειν ἐπετή-

δευεν, ὑπὸ τε φιλοτιμίας τοῦ νεὼν ἐγείρειν, χαὶ διὰ τὸ.

πρότερον οὐχ ἐν ταῖς ἐπισήμοις οὖσαν, xal μᾶλλον ὅτι
40 πρὸς ἀσφάλειαν αὐτῷ τὸ φιλότιμον ἐπετηδεύετο, τήν
τε προσηγορίαν ὑπήλλαττε, Σεῤαστὴν xaXov, xol τῆς
χώρας ἀρίστην οὖσαν τὴν πλησίον κατεμέριζε τοῖς οἷ-
χήτορσιν, ὡς εὐθὺς ἐν εὐδαιμονίᾳ συνιόντες οἰχεῖν"
xal τείχει χαρτερῷ τὴν πόλιν περιέλαδε, τό τε τοῦ
$5 χωρίου πρόσαντες εἰς ἐρυμνότητα χατασχευαζόμενος,
xal μέγεθος οὐχ ὡς τὸ πρῶτον, ἀλλ᾽ ὥστε μηδὲν ἀπο--
δεῖν τῶν ἐλλογιμωτάτωών πόλεων περιλαμδάνων᾽ στά-
διοι γὰρ ἦσαν εἴκοσιν. Ἐντὸς δὲ καὶ χατὰ μέσην
τριῶν ἥμισυ σταδίων τέμενος ἀνῆκε, παντοίως χεχο--
90 σμημένον, xat ναὸν ἐν αὐτῷ μεγέθει καὶ χάλλει τῶν ἔλλο-
γιμωτάτων ἤγειρεν ἔν τε τοῖς χατὰ μέρος διὰ πάντων
ἐχράτει xocuóv τὴν πόλιν, τὸ μὴν ἀναγχαῖον τῆς
ἀσφαλείας ὁρῶν xal τῇ᾽ τῶν περιδόλων ἐρυμνότητι
φρούριον αὐτὴν ποιούμενος ἐπὶ τῇ μείζονι, τὸ δ᾽ εὐ-
45 πρεπὲς, ὡς ἂν ἐχ τοῦ φιλοχαλεῖν xal μνημεῖα φιλαν-
θρωπίας χαταλιπεῖν ἐν ὑστέρῳ. .

ΚΕΦ. Θ΄.

Κατὰ τοῦτον μὲν οὖν τὸν ἐνιαυτὸν, τρισχαιδέχατον
ὄντα τῆς Ἡρώδου βασιλείας, πάθη μέγιστα τὴν χώραν
ἐπέλαβεν, εἴτε δὴ τοῦ Θεοῦ μηνίσαντος, ἢ xal xa

80 περιόδους ἀπαντήσαντος τοῦ χαχοῦ. [Πρῶτον μὲν γὰρ
αὐχμοὶ διηνεκεῖς ἐγίνοντο, χαὶ διὰ τὸ τοιοῦτον ἄχαρπος
ἡ τῇ μηδ᾽ ὅσα κατ᾽ αὐτὴν εἴωθεν ἀναδλαστάνειν φέρουσα"
ἔπειτα χαὶ τῆς διαίτης χατὰ τὴν ἔνδειαν τῶν σιτίων
ἐξαλλαττομένης νόσοι τῶν σωμάτων xai πάθος ἤδη
Sb λοιμιχὸν ἐχράτει, διηνεχῶς ἀντεφοδιαζουένων αὐτοῖς
τῶν καχῶν. Τό τε γὰρ ἠπορῆσθαι θεραπείας xol
ἐροφῆς ἐπέτεινεν εἰς πλέον ἀρξαμένην ἰσχυρῶς τὴν
λοιμώδη νόσον, 7| τε φθορὰ τῶν οὕτως ἀπολλυμένων
ἀφηρεῖτο χαὶ τοὺς περιόντας εὐθυμίας, ἐπεὶ προσαρχεῖν
40 ταῖς ἀπορίαις ἐξ ἐπιμελείας οὐχ ἐδύναντο. Φθαρέντων γε
μὴν τῶν ἐπ᾽ ἔτος χαρπῶν χαὶ τῶν ὅσοι πρότερον ἀπέ-
χειντὸ δεδαπανηυμένων, οὐδὲν εἷς ἐλπίδα χρηστὴν ὗπε-
λείπετο, μᾶλλον ἢ χατὰ προσδοχίαν ἐπιτείνοντος τοῦ
χαχοῦ, xal οὐδὲ χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν ἐνιαυτὸν μόνον, ὡς
45 αὐτοῖς εἶναι μὲν οὐδὲν ὑπόλοιπον, ἀπολωλέναι δὲ χαὶ
τῶν περιόντων τὰ σπέρματα, μηδὲ τὸ δεύτερον ἀνείσης
τῆς γῆς. Ἥ τε ἀνάγχη πολλὰ διὰ τὰς χρείας ἐχαι-
νούργει" xal τὰς ἀπορίας οὐκ ἐλάττους εἶναι συνέ-
ύαινεν αὐτῷ τῷ βασιλεῖ, τῶν τε φόρων οὖς ἐλάμθανεν
v0 ἀπὸ τῆς γῆς ἀφηρημένῳ xxi τὰ χρήματα δεδαπανη-
κότι πρὸς φιλοτιμίαν ὧν τὰς πόλεις ἐπεσκεύαζεν. "Hv τε
οὐδὲν ὅ τι xal βοηθείας ἄξιον ἐδόκει προκατειληφότος

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IE. ΚΕΦ. Θ.

[765,762.]
quam pro arbitrio tumultus cierent, qui frequenter ex
motu levissimo fieri solebant, neque laterent quum concitari
ceperint, dum nonnulli semper in promptu haberentur
qui motus resciscere et impedire possent. Tunc autem ad
Samariam muniendam profectus, deduxit eo coloniam, tum
eorum quorum opera in bello usus fuerat, tum vicinorum,
partim cupiditate erigendi in ea templum, partim quod ea
antea parum celebris fuerat, tum maxime quod in sui se-
curitatem eliam munificentise valde studebat; atque no-
mine ejus«mutato Sebasten appellavit, et finitimum terri-
torium, quod erat illias regionis optimum, divisit incolis.
ut in ipso statim adventu feliciter agerent : et valido muro
urbem circumdedit, usus declivitate loci ad firmitatem,
comprehensoque spatio, non quantum fuerat prius, sed
tanto ut nibil vel celeberrimis urhibus cederet; nam vi-
Eginti stadiorum erat in circuitu. Quin et intus ejus in me-
ditullio sacrum sesquístadii locum reliquit, omnibus rebus
ornatissimum, et ibi templum exstruxit magnitudine et
pulcritudine inprimis memorabile : urbemque in singulis
ejus partibus in dies decorabat, sibi quidem necessarium
esse videns ut tutius degeret, adeoque moenium validitate
eam castelli ad instar muniens majori ex parte, honorifi-
cum vero , ut posset ex eleganti:e studio beneficentise etiam
mopumenfta posteris relioquere.

CAP. IX. (XIL)

Ceterum eodem anno, qui regni Herodis decimus tertius
fuit, maximee calamitates in eam regionem invaserunt , sive
ex Dei ira, sive malo statis temporibus ingruente. Nam
primum quidem continua erat siccitas, et inde insequuta est
sterilitas terrz , ne illos quidem fructus ferentis quse solita
erat sponte sua edere : ac deinde victus ratione prae edu-
liorum inopia mutata, corporum invalitudine laborabant
et pestilentis morbus grassabatur, calamitatibus perpetuo
in ipsos irruentibus. Nam, et quod curatione egerent et
alimenlo , pestis vehementer ingravescens magis exacerba-
batur, et strages eorum qui ita moriebantur etiam superstili-
bus omnem de se spem eripuit, ut qui necessitatibus suis
nulla cura subvenire possent. Porro corruptis anni fructi-
bus οἱ absumptis qui jam ante reponebantur, nihil boni
quod sperarent reliquum erat , malo prseter opinjonem in
dies crescente, et non in istum duntaxat annum , adee ut
ne minimum quidem illis restaret , sed etiam semina reser-
vata pericrint , terra secunda vice nihil reddente. Quiu et
necessilas fecit ut ad inopiam sublevandam novis quamplu-
rimis excogilandis studerent, fiebatque ut ipse rex non mi-
nus egeslate laboraret : ut qui nihil tributi , prout consue-
verat, e terra acceperit, et pecuniam consumpserit in
liberalitate erga eos, quorum urbes instauravit. Nihilque
erat quod idoneum ad malum depellendum videretuz, quum

(eot ,00.)

τοῦ xaxo) xat μῖσος εἰς αὐτὸν ix τῶν ἀρχομένων" τὸ
Yap οὐχ εὖ πράττειν φιλαίτιον del χατὰ τῶν προεστη-
χύτων.
β΄. Ἐν τούτοις ὧν διενοεῖτο βοηθεῖν τῷ χαιρῷ. Χα-
ελεπὸν δ᾽ ἦν, οὔτε τῶν πλησίον ἐχόντων ἀποδίδοσθαι
σιτία, τῷ μηδ᾽ αὐτοὺς ἐλάττω πεπονθέναι, χρημάτων
τε οὐχ ὄντων, εἶ xal δυνατὸν ὀλίγον ἐπὶ πολλοῖς εὐπο-
ρηθῆναι. Καλῶς μέντοι νομίζων ἔχειν πάντως εἷς
τὴν βοήθειαν μὴ ἀμελεῖν, τὸν ὄντα χύσμον ἐν τοῖς
t θασιλείοις αὑτοῦ συνέχοψεν ἀργυρίου xal χρυσίου,
μήτε τῆς ἐν ταῖς χατασχευαῖς ἐπιμελείας μήτ᾽ εἴ τι
τέχνη τίμιον ἦν, τούτου φεισάμενος. Ἕπεμπε δ᾽ ἐπ᾽
Αἰγύπτου τὰ χρήματα, [Πετρωνίου τὴν ἐπαρχίαν ἀπὸ
Καίσαρος εἴληφότος. Οὗτος οὐχ ὀλίγων ἐπ᾽ αὐτὸν
χαταφευγόντων διὰ τὰς αὐτὰς χρείας, ἰδία τε φίλος
ὧν Ἡ ρώδη xal διασώσασθαι θέλων τοὺς ὑπ᾽ αὐτῷ,
πρώτοις μὲν ἔδωχεν ἐξάγειν τὸν σῖτον, εἰς ἅπαντα δὲ
χατὰ τὴν ὠνὴν καὶ τὸν ἔχπλουν συνήργησεν, ὡς μέγα
μέρος ἢ τὸ πᾶν γενέσθαι ταύτης τῆς βοηθείας, Ὁ γὰρ
9 Ἡρώδης, τούτων ἀφιχομένων, ἐν ἀφορυῇ τὴν ἐπιμέ-
λειαν τὴν αὐτοῦ προστιθεὶς, οὐ μόνον ἀντιμετέστησε
τὰς γνώμας τῶν πρότερον χαλεπῶς ἐχόντων, ἀλλὰ καὶ
μεγίστην ἐποιήσατο τὴν ἐπίδειξιν τῆς εὐνοίας xai tz
προστασίας. Πρῶτον μὲν γὰρ ὅσοις οἷόν τε καὶ δι᾿
25 αὑτῶν τὰς τροφὰς ἐχπονεῖν ἔνειμε τοῦ σίτου τὴν ἐξέτα-
σιν ἀχριδεστάτην ποιούμενος" ἔπειτα πολλῶν ὄντων
οἱ χατὰ γῆρας ἢ τινὰ προσοῦσαν ἄλλην ἀσθένειαν οὐχ
ἰχανῶς o αὐτοῖς παρασχευάζειν τὰ σιτία, προύνόει
χαταστήσας ἀρτοποιοὺς xat παρέχων ἑτοίμας τροφάς.
Ἐπιμέλειαν δὲ xoi τοῦ μὴ διαχειμάσαι μετὰ χινδύνων
αὐτοὺς ἐποιήσατο, συγκατειληφυίας xal τῆς περὶ τὰς
ἐσθῆτας ἀπορίας, ἐφθαρμένων χαὶ παντάπασιν ἐξανα-
λωθέντων τῶν βοσχημάτων, ὡς οὔτε ἐρίων εἶναι
χρῆσιν οὔτε τῶν d)Àew σχεπασμάτων. — 'Exropi-
Ὁ σθέντων δ᾽ αὐτῷ xal τούτων, ταῖς πλησίον ἤδη
πόλεσιν ἐπεδάλλετο τὰς ὠφελείας παρέχειν, σπέρ-
ματα τοῖς ἐν Συρίᾳ διδούς. Καὶ τοῦτ᾽ ὥνησεν οὐχ
ἧττον αὐτὸν, εὐστοχηθείσης εἰς εὐφορίαν τῆς χάριτος,
ὡς ἅπασιν ἱκανὰ τὰ περὶ τὰς τροφὰς γενέσθαι. “ὃ δὲ
& σύμπαν ἀμήτου περὶ τὴν γῆν ἐπιφανέντος, οὐχ ἔλαττον
ἢ πέντε μυριάδας ἀνθρώπων, οὖς αὐτὸς ἔθρεψεν, εἰς
τὴν γώραν διέπεμψε,, xal τούτῳ τῷ τρόπῳ χαχωθεῖσαν
αὑτῷ τὴν βασιλείαν ὑπὸ πάσης φιλοτιμίας χαὶ σπουδῆς
ἀναλαβὼν, οὐχ ἥχιστα xal τοὺς πέριξ, ἐν ταῖς αὐταῖς
55 χαχοπαθείαις ὄντας, ἐπεχούφισεν. Οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅστις
ὑπὸ χρείας ἐντυχὼν ἀπελείφθη μὴ βοήθειαν εὑρέσθαι
χατὰ τὴν ἀξίαν, ἀλλὰ xai δῆμοι xa πόλεις, xal τῶν
ἰδιωτῶν ὅσοις ἀπορία διὰ τόπλειόνων προΐστασθαι συν-
ἐτύγχανεν, ἐπ᾽ αὐτὸν καταφεύγοντες εἶχον ὧν ἐδεήθη-
V cw, ὥστε γενέσθαι λογιζομένῳ τοὺς μὲν ἔξω τῆς ἀρχῆς
δοθέντας σίτου κόρους μυρίους, ( ὁ δὲ κόρος δύναται
μεδίμνους Ἀττιχοὺς δέχα, ) τοὺς δ᾽ εἷς αὐτὴν τὴν βα-
σιλείαν περὶ ὀκταχισμυρίους. Ταύτην δὲ αὐτοῦ τὴν
ἐπιμέλειαν xo τὴν τῆς χάριτος εὐκαιρίαν οὕτως ἐν αὐ-

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. ΙΧ.

-—————————————————M— —————————HÁ————— ———J] q——" Ó——— ——i——"'9 d——anmaáÀ—]

[769,720.] 608

jam ei ex calamilatíbus conflatum esset subditorum odium :
solet enim fieri ut, quum res minus prospere cedant , in
eos qui praesunt querelas adhibeant.

2. Quum ifa se res haberent, cogitabat temporis a trocita-
tem levare. Verum difficile erat, quum nec finitimi habe-
rant quod ad victum suppeditarel , ut qui iisdem malis
conflictarentur; nec pecunia suppeteret, si quo modo vel
tantillun pro multis comparari potuisset. Par tamen esge
existimans ut nihil omnino omitteret ad illos sublevandos, -
quicquid eral ornatus in regia ex auro et argento in totum
concidit, ifa ut nec vasis cura elaboratis nec arte preliosiori
faclis pepercerit. Mittebat autem pecuniam in /Egyptum,
cujus praefecturam a Caesare acceperat Petronius. llle,
non paucis ob eandem necessitatem ad eum confugientibus,
quum privatim esset Herodis amicus, ejusque subditos sal vos
esse vellet , primis ipsis concessit frumentum exportare , et
modis omnibus tam in eo emendo quam in eveliendo illos
adjuvit, ità ut magna ex parte vel universum δἱ hoc de-
beatur auxilium. Herodes itaque , ubi illi advenerant , opis
altatz:e causam suae curie. adscribendo , non modo eos qui
prius illi succensebant , in aliam de se opinionem traduxit,
sed et palam omnibus fecit se animo plane benigno illorum
saluti prospicere. Nam primum quidem iis , qui conticiendo
erant sibi ipsis panem in victum, frumentum examine in-
slitulo accuratissimo distribuit : deine quia mulli erant
quibus propler senium, vel alius generis debilitatem , vires
deerant ad edulia sibimet praeparanda, his providebat pi-
stores illis assiguando victumque paratum praebendo. Porro
curam adhibuit, ne dum hiemem agerent periculum adi-
rent , ut qui vestium etiam inopia laborarent , perditis pla-
neque consumptis pecoribus, ut nec lana illis ad usum
suppeteret, nec aliud quodvis ad integumenta. Quum autem
et horum ei copia facla esset, finitimis quoque urbibus
subvenire cogitabat, Syris incolis semina subministrando.
Id quod ei magno erat emolumento , gratía hac ad fertilita-
tem bene accommodata , adeo ut omnibus de victu abunde
provisum fuerit. In summa, messe appetente , divisit per
regionem quinquaginta millia hominum quos ipse alebat,
atque hac ratione quum regnum afflictum summa cura sub-
levasset, plurimum eliam vicinos omnes, qui in iisdem
malis erant , levavit. Nemo enim erat qui propter inopiam
eum adiret, quem non pro ipsius dignitate adjuverit, immo
et populi et urbes οἱ privati, quotquot pluribus prospi-
ciendo ad penuríam redacti erant, ad ipsum confugientes
qua desiderarunt assequebantur, adeo ut frumenti cori,
extra regnum distract , numero fuerint decies mille, ( con-
tinet autem corus medimnos Atticos decem, ) in ipso vero
regno ad octogies mille. Atque fiebat ut heec ejus cura et
tam opportuna benevolentia tantum gratic ipsi conciliave-

604 (602,093.)

τοῖς τε τοῖς Ἰουδαίοις ἰσχῦσαι συνέδη καὶ διαδοηθῆναι
παρὰ τοῖς ἄλλοις, ὥστε τὰ μὲν πάλαι μίση χινηθέντα,
διὰ τὸ παραχαράττειν ἔνια τῶν ἐθῶν χαὶ τῆς βασιλείας,
ἐξαιρεθῆναι τοῦ παντὸς ἔθνους, ἀντιχατάλλαγμα δὲ
ὃ φαίνεσθαι τὴν ἐν τῇ βοηθεία τῶν δεινοτάτων φιλοτιμίαν.
Εὔχλεια δὲ xol παρὰ τῶν ἔξωθεν ἦν, xal δοχεῖ τὰ
δυσχερῇ συμξῆναι μὲν αὐτῷ μείζω λόγου, χακώσαντα
δὲ τὴν βασιλείαν οὐχ ἥχιστα πρὸς εὐδοξίαν ὠφελῆσαι.
Τὸ γὰρ ἐν ταῖς ἀπορίαις μεγαλόψυχον παρὰ δόξαν
lo ἐπιδειχνύμενος ἀντιμετέστησε τοὺς ὄχλους, ὡς ἐξ ὑπαρ-
χῆς δοχεῖν οὐχ οἷον 4j πεῖρα τῶν πάλαι γεγενημένων,
ἀλλ᾽ olov ἢ μετὰ τῆς χρείας ἐπιμέλεια παρεστήσατο.
q. Περὶ δὲ τὸν χρόνον ἐχεῖνον χαὶ συμμαχικὸν
ἔπευψε Καίσαρι πενταχοσίους ἐπιλέκτους τῶν σωματο-
' 16 φυλάχων, οὖς Γάλλος Αἴλιος περὶ τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασ-
σαν ἦγεν, εἷς πολλὰ χρησίμους αὐτῷ γενομένου. Πά-
λιν οὖν αὐτῷ τῶν πραγμάτων πρὸς ἐπίδοσιν εὐθηνουμέ-
wov, βασίλειον ἐξῳχοδόμει περὶ τὴν ἄνω πόλιν,
ὑπερμεγέθεις οἴκους ἐγείρων xal χόσμῳ χκατασχευάζων
30 πολυτελεστάτῳ χρυσοῦ xat λίθων xal περιαλειμμάτων,
ὡς ἕκαστον αὐτῶν χλισίας μὲν ἔχειν παμπόλλους ἄνδρας
ὑποδέχεσθαι, χατὰ τὰ μέτρα δὲ xal τὰς προσηγορίας:
6 μὲν γὰρ Καίσαρος, 6 δὲ ᾿Αγρίππα ἐκέχλητο. IIpos-
ἐλαμύανε δὲ xal γάμον αὑτῷ, κινηθεὶς ἐξ ἐρωτιχῇς
16 ἐπιθυμίας, μηδένα τοῦ χατὰ τὴν οἰχείαν ἡδονὴν ζῆν
ὑπολογισμὸν ποιούμενος. Ἀρχὴ δ᾽ αὐτῷ τῶν γά-
pev. ἐγένετο τοιάδε, Σίμων ἦν ἹἹεροσολυμίτης, υἱὸς
Βοηθοῦ τινος ᾿Αλεξανδρέως,, ἱερεὺς ἐν τοῖς γνωρίμοις,
εἶχε δὲ θυγατέρα καλλίστην τῶν τότε νομιζομένων.
80 Ὄντος οὖν λόγου παρὰ τοῖς ἹἹεροσολυμίταις περὶ αὐὖ--
τῆς, τὸ μὲν πρῶτον ὑπὸ τῆς dxonc χεχινῆσθαι τὸν
Ἡρώδην συνέδαινεν, ὡς δὲ καὶ θεασάμενον ἣ τῆς παι-
δὸς ἐξέπληττεν ὥρα, τὸ μὲν ἀπ᾽ ἐξουσίας χρώμενος
διατελεῖν ἅπαν ἀπεδοχίμαζεν, ὑποπτεύων, ὅπερ ἦν,
85 εἰς βίαν xal τυραννίδα διαδληθήσεσθαι, βέλτιον δ᾽ ᾧετο
γάμῳ τὴν χόρην λαδεῖν. Καὶ τοῦ Σίμωνος ὄντος
ἀδοξοτέρον μὲν ὃ πρὸς οἰκειότητα, μείζονος δ᾽ ἢ
χαταφρονεῖσθαι. τὸν ἐπιειχέστερον τρόπον μετήει τὴν
ἐπιθυμέαν, αὔξων αὐτοὺς χαὶ τιμιωτέρους ἀποφαίνων.
40 Αὐτίχα γοῦν Ἰησοῦν τὸν τοῦ Φάδητος ἀφαιρεῖται τὴν
ἀρχιερωσύνην, Σίμωνα δὲ χαθίστησιν ἐπὶ τῆς τιμῆς,
xal τὸ χῆδος πρὸς αὐτὸν συνάπτεται.
δ΄, Τελεσθέντος δὲ αὐτῷ τοῦ γάμου, προσχατεσχευά-
σατο φρούριον ἐπὶ τῶν τόπων ἐν οἷς ἐνίχα ᾿Ιουδαίους,
4b ὅτε τῆς ἀρχῆς ἐκπεσόντος 'Avr(yovoc ἐπὶ τῶν πραγμά-
των ἦν. Τοῦτο δὲ τὸ φρούριον ἀπέχει μὲν Ἱεροσολύ-
μὼν περὶ ἑξήχοντα σταδίους, φύσει δὲ ὀχυρὸν xal
πρὸς κατασχευὴν ἐπιτηδειότατον. ἤ!στι γὰρ ἐγγὺς
ἐπιεικὴς χολωνὸς, εἷς ὕψος ἀνιὼν χειροποίητον, ὡς
60 εἶναι μαστοειδῇ τὴν περιφορὰν, διείληπται δὲ χυχλο-
τερέσι πύργοις, ὀρθίαν ἔχων ἄνοδον, ξεσταῖς βαθμῖ-
σιν ἐξῳχοδομημένων εἰς διαχοσίου. Ἐντὸς δ᾽

αὐτοῦ χαταγωγαὶ βασίλειοι πολυτελεῖς, εἰς ἀσφάλειαν.

διοῦ xoi χόσμον πεποιημέναι" περὶ δὲ τὴν βάσιν τοῦ
4

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ UIBA. IE. ΚΕΦ. Θ.

[710υ,711.}

rit apud Jud:eos, adeoque aliorum sermone percrebuerit ,

ut odium vetus, quod concitaverat ob quadam in receptis |

moribus et in ipso regno violata , ex animis populi universi
jam fuerit delelum, sibique persuaserint ex ejus liberalitate
abunde satisfactum esse, ope in malis gravissimis suppe-
ditata. Quin et magna erat apud exteros gloria : videturque
in difficultates incidisse pene incredibiles, quze regnuin
licet afllixerint , ad nominis tamen ejus celebritatem pluri-
mum contulerint.
in angustiis opinione majorem ostenderit , adeo populi ani-
mos mutavit , ut ab initio eum exstitisse putarint non qua-
lem jam ante experti sunt , sed qualem ex cura illorum in
necessilatibus sese exhibuit.

Nam quod liberalitatis magbificentiam -

3. Sub illud autem tempus misit et Cesari subsidio -

quingentos lectos homines de suis satellitibus , quos .JElius
Gallus ad mare Rubrum duxit, quique ei magno usui foc-

runt. Quumque iterum res secundas et auctiores haberet, ἡ
regiam in superiore urbe condidit, tricliniis exstructis am- -
plissimis exornatisque auro sumptuosissime et marmoribus -
et coloribus, ut illorum unumquodque lectis instruerelur -

ad ingentem hominum numerum excipiendum, habita |
ratione magnitudinis cujusque illorum et appellationis : -

nam unum Caesaris, alterum Agrippz nominabatur. Porro

et uxorem sibi accipiebat amatori cupidinis impulsu, |

nulla religione impeditus quominus in vilze voluptatibus
animo suo obsequeretur. Nuptie autem factz sunt er
hujusmodi occasione.
xandrini cujusdam nomine Boethi filius, sacerdos, vit
illustris , habebatque filiam omnium ejus, ut existimabatur,

Erat Simon Hierosolymitanus , Ale- |

temporis formosissimam. Itaque quum in ore atque ser- :

mone Hierosolymitanorum esse coeperit, primum quidem
fiebat ut, de ea ubi audivit, permoveretur Herodes , simol
vero ac visa forma venustate animum illi perculit puella,
noluit uti $ua potestate ad desiderium explendum , suspi-
cans id, quod erat, sibi vitio versum iri ac si per vim et
lyrannice ageret , satius vero arbitrabatur ut illam in ma-
trimonio haberet. Et quoniam Simon minoris erat dignita-
tis quam ut regis affinis esset, majoris tamen quam ut
contemneretur, meliorem cupiditati suse satisfaciendi viam
persequutus est, illos honoribus augendo et illustriores
reddendo. *Mox igitur Jesu Phabetis filio pontificatum
abrogat, et honorem in Simonem confert , atque ita affini-
tatem cum eo conjungit.

4. Quum autem nuptias celebrasset, castellum etiam-in
eo loco construxit, ubi Judaeos vicerat, regno exactus
quando Antigonus rerum potiebatur. Quod castellum
abest ab Hierosolymis. sexaginta ferme stadiis, natura
munitum et zdificationi aptissimum. Est enim propemo-
dum modicus collis, manuum opera in altitudinem evectus,
ut ambitu suo mamma: formam et, similitudinem pra se
ferat : distinguitur autem turribus rotundis, arduum liabens
ascensum , eumque per gradus ducentos ex lapidibus qua-
dratis structum. Intus vero diversoria sunt regia plane
magnifica , tam ad firmitatem quam ad pulcritudinen: cour

(s05,604.)

λόφου διατριδαὶ χατασχευῆς ἀξιοθεάτου, τά τε ἄλλα
xai τῆς εἰσαγωγῆς τῶν ὑδάτων (o0 γὰρ οὗτος ὁ τόπος
ἔσχηκεν) ἐχ μαχροῦ καὶ πλειόνων ἀναλωμάτων πεποιη-
μένης, Τὰ δ᾽ ἐπίπεδα περιῳχοδόμηται πόλεως οὐδε-

μιᾶς ἐλάσσω, τὸν λόφον ἀχρόπολιν ἔχοντα τῆς ἄλλης
οἰχήσεως.

ε΄, Πάντων δὲ αὐτῷ προχεχωρηχότων εἰς δέον ὧν
ἠλπίχει, τὰς μὲν ἐν αὐτῇ τῇ βασιλείᾳ ταραχὰς οὐδ᾽
ὁπονσοῦν δι᾽ ὑποψίας εἶχεν, ἑκατέρωθεν ὑπηχόους παρα-

υ στησάμενος, φόδῳ μὲν ὧν ἀπαραίτητος εἰς τὰς τιμω--
ρίας, τὴν ἐπιμέλειαν δὲ μεγαλόψυχος ἐν ταῖς περιπε-
τείαις ηὑρίσχετο. Περιεδάλλετο δὲ τὴν ἔξωθεν ἀσφά-
λειαν͵ ὥσπερ ἐπιτείχισμα τοῦτο τοῖς ἀρχομένοις αὐτοῦ
ποιούμενος. Πόλεσι μὲν γὰρ ὡμίλει δεξιῶς xal φιλαν-

& ὑρώπως χαὶ τοὺς δυνάστας ἐθεράπευεν εὐχαιρίαις ὧν
ἑκάστους ἐδωρεῖτο μείζους τὰς χάριτας ἐμποιῶν, xal τὸ
μεγαλόψυχον φύσει πρὸς τὴν βασιλείαν εὐπρεπῶς ἔχων᾽
ὥστ᾽ αὐτῷ πάντα διὰ πάντων αὔξεσθαι πρὸς τὸ πλέον
ἀεὶ προσμχωρούντων. Ὑπὸ δὲ τῆς εἰς τοῦτο φιλοτιμίας

Ὁ χαὶ τῆς θεραπείας, ἣν ἐθεράπευε Καίσαρα καὶ Ρωμαίωιν
τοὺς πλεῖστον δυναμένους, ἐχδαίνειν τῶν ἐθῶν ἐναγκά»
ζετο xal πολλὰ τῶν νομίμων παραχαράττειν, πόλεις τε
χτίζων ὑπὸ φιλοτιμίας xal ναοὺς ἐγείρων, οὐχ ἐν τῇ τῶν
Ἰουδαίων, (οὐδὲ γὰρ ἂν ἠνέσχοντο, τῶν τοιούτων ἀπη-

Ὁ γυρευμένων ἥμῖν, ὡς ἀγάλματα καὶ τύπους μεμορφω-
μένους τιμᾶν πρὸς τὸν “Ελληνιχὸν τρόπον,) τὴν δ᾽ ἔξω
γώραν xai τὰς πόλεις οὕτω χατεσχευάζετο, Ἶουδαίοις
πὲν ἀπολογούμενος μὴ καθ᾽ αὑτὸν, ἀλλ᾽ ἐξ ἐντολῆς καὶ
προσταγμάτων ταῦτα ποιεῖν, Καίσαρι δὲ xal Ῥωμαίοις

Ὁ τὸ ume τῶν οἰκείων ἐθῶν ὅσον τῆς ἐχείνων τιμῆς ἐστοχά-
σθαι χαριζόμενος, αὐτὸς μέντοι τὸ σύμπαν αὑτοῦ στο-
γαζόμενος, ἣ xo φιλοτιμούμενος μείζω τὰ μνημεῖα τῆς
ἀργῆς τοῖς αὖθις ὑπολιπέσθαι. “Ὅθεν xal περὶ τὰς
ἐπισχευὰς τῶν πόλεων ἐχεχίνητο, xat πλείστας εἰς τοῦ-

Ὁ τὸ δαπάνας ἐποιεῖτο.

(IB.) ς΄. Κατιδὼν δὲ xal πρὸς τῇ θαλάττη χωρίον ἐπι-
τηδειότατον δέξασθαι πόλιν, ὃ πάλαι Στράτωνος ἐχα-
λεῖτο πύργος, τῇ τε διαγραφῇ μεγαλοπρεπῶς ἐπεδαάλ--
Atto χαὶ τοῖς οἰκοδομήμασιν ἀνιστὰς ἅπασαν οὐ παρέρ-

40 ox, ἀλλ᾽ dx λευχῆς πέτρας, xai διαχοσμῶν βασιλείοις
ἴε “πολυτελεστάτοις xal διαίταις πολιτιχαῖς, τὸ δὲ
μέγιστον xal πλείστην ἐργασίαν παρασχὸν, ἀχλύστῳ
λιμένι, μέγεθος μὲν xat τὸν Πειραιᾶ, χαταγωγὰς δ᾽
ἕνδον ἔχοντι καὶ δευτέρους ὑφόρμους, τῇ δὲ δομήσει

4s περίόλεπτον, ὅτι μηδ᾽ dx τοῦ τόπου τὴν ἐπιτηδειότητα
τῆς μεγαλουργίας εἶχεν, ἀλλ᾽ ἐπεισάχτοις xol πολ-

λαῖς ἐξετελειώθη ταῖς δαπάναις. Κεῖται μὲν γὰρ f
πόλις ἐν τῇ Φοινίχῃ, κατὰ τὸν εἰς Αἴγυπτον παρά-
πλουν, Ἰόπης μεταξὺ xal Δώρων. Πολισμάτια ταῦτ᾽

& ἐστὶ καράλια, δύσορμα διὰ τὰς κατὰ λίδα προσθολὰς,
at τὰς ix τοῦ πόντου θῖνας ἐπὶ τὴν ἠόνα σύρουσαι xa-
ταγωγὴν οὐ μειλίχιον διδόασιν, ἀλλ᾽ ἔστιν ἀναγχαῖον
ἀποσαλεύειν τὰ πολλὰ τοὺς ἐμπόρους ἐπ’ ἀγκχύραις.
Τῶτο τὸ δύσθετον τῆς χώρας διορθούμενος καὶ περι-

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. IX.

[71,72.] 606

parata : et ad imum collis habitationes structure spectatu
dignissimee , tum propter alia, tum propter aquse ductionem
(nam locus aqua destitatus erat) ex longo intervallo et
magnis impensis factam. Porro planities circumquaqué
tedificiis erat occupata , ut vix ulli urbi magnitudine cede-
ret ; cui collis erat pro arce subjectis domibus imminente.

δ. Quum autem omnia qua speraverat bene ei cecidis-
sent, ne minima quidem tenebatur suspicione de ullo iin
regno δὺο motu, ut qui subditos utrinque ad obsequium
adstrictos haberet, et timore, quod nemini supplicium re-
mittebat , et cura sua, quod dum premerentur calamitati-
bus sese magbificum ostenderit, Veruntamen foris secu-
ritatem quiesivil, quasi in munimentum contra subditos
boc faceret. Nam in civitates comis erat et humanus, et
dynastas ex occasione colebat , quorum singulos munerihus
prosequebatur, majoribus non omissis beneficiis , ut αἰ δὲ
regnum accommodate natura magnificus esset , ita ut ipsius
omnia undique incremenía caperent ex prospero reruni
successu. — Atqui ex hac magnificentia studioque deme-
rendi Cesarem et Romanorum potentissimos cogebatur a
receptis moribus decedere et patria instituta violare, dum
et urbes anibitiosa sui ostentatione conderet et templa
erigeret , non hac quidem in Judza , (nam Judei nunquam
tulissent , quum nobis interdictum sit statuas et simulacra
Graecorum more colere,) sed alias regiones et urbes ἐξα
instruxit et ornavit, Judzis semet quidem purgans, quod
non suapte sponte , sed ex jussu et mandatis hsec faceret,
ἃ Ceesare vero et Romanis gratiam iniens, quod ne patriis
quidem moribus tantum quantum illorum honori studeret,
dum ipse in summa sus utilitatis rationem habuit , ope»
ramve dedit ut illustriora sui dominatus monumenta poste-
ris relinqueret. Quo factum est ut in animum ipduxerit
urbes instaurare, et in. eum finem immanes profuderit
sumptus.

(XII.) 6. Quumque animadvertisset in ora maritima locum
urbi aptissimum , olim Stratonis turrim appellatum , ad for-
mam ejus magnifice describendam aggressus est, el edis
ficiis eam utiiversam non tenui opera erexit, sed e can-
dido lapide, lamque regiis saumptuosissimis eam exornando
quam edibus ad cives excipiendos, et, quod omnium erat
maximuin el operosissimum, portu quam tutissimo,
magnitudine Pireeo pari, in quo naves commode stationem
haberent et subducerentur, eoque magis structura visendo,
quod locus ipse nihil suppeditaret ad opus adeo magnificum '
accommodatum , sed maleria aliunde advecta et immensis
sumptibus omnia perfecta essent et absoluta. Sita qui-
dem est haec urbs in Phonice, qua in /Egyplum preeter-
pavigatur, Jopen inter et Dora. Istre autem urbecule ma-
rims sunt, importuose ob vehementes Alrici flatus,
qui, arenas e mari in litus provolventes , nullam stationem
quietam esse patiuntur, ita ut plerumque mercatores jactis
ancoris in salo morari necesse habeant. Quui autem in eo

! esset ut lianc regionis incoinmodilatem corrigeret , tantum

606 (e95,696.)

γράψας τὸν χύχλον τοῦ λιμένος ἐφ᾽ ὅσον ἦν αὕταρχες
πρὸς τῇ χέρσῳ μεγάλοις στόλοις ἐνορμεῖσθαι, λίθους
ὑπερμεγέθεις χαθίει τὸ βάθος εἰς ὀργυιὰς εἴ εἴχοσιν. Πεν-
τήκοντα ποδῶν ἦσαν οἱ πλείους τὸ μῆχος χαὶ πλάτος
οὐχ ἔλαττον δεχαοχτὼ, τὸ βάθος δὲ ἐννέα, τούτων
oi μὲν μείζους, οἱ δὲ ἐλάττους: fj δὲ ἐνδόμησις,
ὅσην ἐνεθάλετο χατὰ τῆς θαλάττης, εἷς διαχοσίους
πόδας. Τούτων τὸ μὲν ἥμισυ προδέδλητο ταῖς χυμα-
τωγαῖς ὡς ἀπομάχεσθαι περιχλώμενον ἐχεῖ τὸν χλύδωνα
10 (προκυμία γοῦν ἐκαλεῖτο), τὸ δὲ λοιπὸν περιεῖχε λίθι-
νον τεῖχος πύργοις. διειλημ μένον, ὦ ὧν ὃ μέγιστος Δροῦ-
σος ὀνομάζεται, πάνυ χαλόν τι χρῆμα, τὴν προσηγο-
ρίαν εἰληφὼς ἀπὸ Δρούσου τοῦ Καίσαρος προγόνου,
τελευτήσαντος víou. Φ'΄αλίδες δὲ ἐνεπεποίηντο avv-
15 ἐεχεῖς, χαταγωγαὶ τοῖς ναυτέλοις τὸ δὲ πρὸ αὐτῶν
ἀπόθασις πλατεῖ χύχλῳ περιεστεφψάνωχε τὸν πάντα
λιμένα, περίπατος τοῖς θέλουσιν ἥδιστος. ὯὉ δὲ εἴσ-
πλους χαὶ τὸ στόμα πεποίηται πρὸς βορρᾶν, ὃς ἀνόμων
αἰθριώτατος. Βάσις δὲ τοῦ περιδόλου παντὸς ἐν
30 ἀριστερᾷ μὲν εἰσπλεόντων πύργος νεναγμένος ἐπὶ πολὺ
στερρῶς ἀντέχειν, κατὰ δεξιὰν δὲ δύο λίθοι μεγάλοι καὶ
τοῦ χατὰ θάτερα πύργου μείζους, ὀρθοὶ δὲ καὶ συνεζευ-
μένοι. Περίκχεινται δ᾽ ἐν χύχλῳ τὸν λιμένα λειοτάτου
λίθου χατασχευῇ συνεχεῖς οἰκήσεις, x&v τῷ μέσῳ χολω»
35 νός τις, ἐφ᾽ οὗ νεὼς Καίσαρος ἄποπτος τοῖς εἰσπλέουσιν,
ἔχων ἀγάλματα, τὸ μὲν Ρώμης, τὸ δὲ Καίσαρος, ἥ
τε πόλις αὐτὴ Καισάρεια χαλεῖται, χαλῆῇς τε ὕλης xal
χατασχευῆς τετυχηχυῖα. Τὰ δ᾽ ὑπ᾽ αὐτὴν ὑπόνομοί
τε xal λαῦραι πραγματείαν oüx ἔλάττω τῶν ὕπερῳ-
80 χοδομημένων ἔχουσαι. Τούτων af μὲν χατὰ σύμμε-
«pa διαστήματα φέρουσιν εἷς τὸν λιμένα xal τὴν θάλατ-
τᾶν, μία δὲ ἐγχαρσία πάσας ὑπέζωχκεν, à ὡς τούς τε ὄμ.-
ἔρους εὐμαρῶς xal τὰ λύματα τῶν οἰχητόρων συνεχ-
δίδοσθαι, τήν τε θάλατταν͵ ὅταν ἔξωθεν ἐπιγένηται,
85 διαρρεῖν χαὶ τὴν σύμπασαν ὑποχλύζειν πόλιν. Κα-
τεσχεύασε δ᾽ αὐτῇ xai θέατρον ἐκ πέτρας xal πρὸς τῷ
νοτίῳ τοῦ λιμένος ὄπισθεν ἀμφιθέατρον, πολὺν ὄχλον
ἀνθρώπων δέχεσθαι δυνάμενον xal κείμενον ἐπιτηδείως
ἀποπτεύειν εἷς τὴν θάλατταν. — 'H μὲν δὴ πόλις οὕτως
ἐξετελέσθη δωδεχαετεῖ χρόνῳ᾽, xai ταῖς ἐργασίαις οὐχ
40 ἐγχαμόντος xal ταῖς δαπάναις ἐπαρχέσαντος τοῦ βασι-
λέως.
ΚΕΦ. I.

Ἐπὶ τοιούτοις δὲ ὧν xai τῆς Σεθαστῆς ἤδη πεπο-
λισμένης ἔγνω τοὺς παῖδας αὑτοῦ πέμπειν εἰς Ῥώ-
μὴν) Ἀλέξανδρον καὶ ᾿Αριστόθουλον, συντευξομένους

40 Καίσαρι. Τούτοις ἀνελθοῦσι χαταγωγὴ μὲν ἦν 6
Πολλίωνος οἶκος, ἀνδρὸς τῶν μάλιστα σπουδασάντων
περὶ τὴν Ἡρώδου φιλίαν, ἐφεῖτο δὲ xdv τοῖς Καίσαρος
κατάγεσθαι" xal Tho ἐδέξατο μετὰ πάσης φιλανθρω-
πίας τοὺς παῖδας, χαὶ δίδωσιν «Ηρώδη τὴν βασιλείαν

&0 ὅτῳ βούλεται βεβαιοῦν τῶν ἐξ αὑτοῦ γεγονότων, καὶ
χώραν ἔτι τόν τε 'Γράχωνα καὶ Βαταναίαν καὶ Αὐρα-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. I.

[7a3—724.] |

in circuitu porlus spatium descripsit quantum terram ver-

sus magnis classibus recipiendis sufficeret, immensz sna.
gnitudinis saxis in viginti ulnarum profundum demissis ,
quorum pleraque ad pedes quinquaginta longitudine, lati -
tudine vero non minora octodecim , atque altitudine no-
vempedali fuerunt ; alia tamen hisce majora, rursusque alia
minora. Haec moles, quam contra maris impetum exstru-
xit, ducentorum pedum longitudine erat. Horum dimidius
undarum agilationi opposuit, ut fluctuum circumquaque
aliisorum fractorumque vim repelleret, unde procymia
dicebatur; reliquum vero continebat murum lapideum,

turribus distinclum , quarum maxima, que speciosa admo- Ὁ

dum erat, Drusus nominabatur, appellatione desumpta a
Druso priviguo Caesaris, qui juvenis obüt. Prseterea crebri

facti erant fornices, nautis diversoria : preeque fornicibus

exscensus lato ambitu toli portui circumdatus erat, locus ad
inambulandum animi causa jucundisesimus. | Aditus autem
et ostiun portus obversum est aquiloni , ventorum frigidis-
simo. Ad imum vero totius ambitus a sinistra quidem
intrantibus turris solida ad fismius resistendum Afuctibus,
a dextra vero duo magni lapides, et turri ex adverso ma-
jotes , iique recti conjunctique. Portui autem in circuitum
&des circumjacent continuata serie, lapide politissimo
exstructa , tumulo in medio exstante, in quo templum Cz-
saris iis qui adnavigant eminus visum, habens statuas,
unam quidem Rome, alteram vero Casaris: atque urbs
ipsa Caesarea appellatur, tam maleria quam structurse arti-
ficio conspicua. Quod autem ad subterranea spectat , cuni-
culos meatusque angustos, non minori opere constantes
quam qua superstructa erant. Horum nonnulli paribus a
se invicem intervallis ad litus et mare ferebant, unus vero
transversus omnes succinxit , adeo ut imbres facile et inco-
larum purgamenta una exonerentur, et mare, eestu foris
accedente , totam etiam urbem subluat. Exsiruxit autem
urbi et theatrum e saxo, et pone theatrum a meridionali
portus latere amphitheatrum erexit, quod ingentem homi-
num multitudinem capere potuit, loco opportunissimo
situm, ut ei pateat prospectus in mare. Atqne ita quidem
ea urbs perfecta est annis duodecim , quum nec operi rex
succubuisset , nec ei defuisset unde sumptus faceret.

CAP. X. (XII)

His autem absolutis, et Sebaste jam ante sedificata, sia
tuit Romam filios suos mittere, Alexandrum et Aristobulum,
ut se Cesari offerrent. Eo postquam pervenerant , ad Pol-
lionem , virum Herodis amicitie studiosissimum , diverte
runt : eisque permissum est eliam apud Cesarem di versari.
Nam et ipse eos accepit humanissime , et Herodi potestatem
fecit regnum utri filforum vellet con(irmandi ; eique insu[Xr

amplius regionum dedit, Trachonem el Batan:eam alque

(695,097.

vv ἔδωχε δὲ διὰ τοιαύτην αἰτίαν. Ζηνόδωρός τις
ἱμεμίσθωτο τὸν οἶχον τοῦ Λυσανίου. ᾿Γούτῳ τὰ μὲν
χατὰ τὰς προσόδους οὐχ ἤρχει, ληστήρια δὲ ἔχων ἐν
τῷ Τρά χωνι πλείω τὴν πρόσοδον ἔφερεν. Οἰκοῦσι
ὃ γὰρ ἄνδρες ἐξ ἀπονοίας ζῶντες τοὺς τόπους, οἵ τὰ Δα-
μασχηνῶν ἐληίζοντο΄ xai ηνόδωρος οὔτ᾽ εἴργει xoi
αὐτὸς τῶν ὠφελειῶν ἐχοινώνει, Καχῶς δὲ πάσχοντες
ol πλησιόχωροι, Οὐάρρωνος κατεβόων τοῦ τότε ἥγεμο-
νεύοντος χαὶ γράφειν ἠξίουν Καίσαρι τοῦ Ζηνοδώρου
υ τὴν ἀδικίαν. Καῖσαρ δὲ ἀνενεχθέντων τούτων ἀντέ-
Ἰραφεν ἐξελεῖν τὰ ληστήρια, τὴν δὲ γώραν Ἡρώδῃ
προσνέμειν, ὡς διὰ τῆς ἐπιμελείας τῆς ἐχείνου μηκέτ᾽
ἂν ὀλληρῶν τῶν περὶ τὸν Γράχωνα γενησομένων τοῖς
πλησίον. Οὐδὲ γὰρ ῥάδιον A ἐπισχεῖν αὐτοὺς, ἐν ἔθει
i$ τὸ ληστεύειν πεποιημένους xai βίον οὖχ ἄλλοθεν ἔχον-
τας’ οὔτε γὰρ πόλις αὐτοῖς οὔτε χτῆσις ἀγρῶν ὑπῆρχε,
ὑποφυγαὶ δὲ χατὰ τῆς γῆς καὶ σπήλαια χαὶ χοινὴ μετὰ
τῶν βοσχημάτων δίαιτα. Μεμηχάνηνται δὲ xal συν-
ἀγωγὰς ὑδάτων καὶ προπαρασχευὰς σιτίων, xal δύναν-
$ ται πλεῖστον ἐξ ἀφανοῦς ἀντέχειν. Αἴ γε μὴν εἴσοδοι
στεναὶ xal χαθ᾽ ἕνα παρερχομένων, τὰ δ᾽ ἔνδον ἀπίστως
μεγάλα xa πρὸς εὐρυχωρίαν ἐξειργασμένα. τὸ δ᾽ ὑπὲρ
τὰς οἰκήσεις ἔδαφος οὐχ δψηλὸν, ἀλλ᾽ οἷον ἐξ ἐπιπέδου.
Πέτρα δὲ τὸ σύμπαν σχληρὰ καὶ δύσοδος, εἰ μὴ τρίδῳ
Ὁ χρῷτό τις ἐξ δὲηγίας" οὐδὲ γὰρ αὗται xax ὀρθὸν, ἀλλὰ
τολλὰς ἕλικας ἐξελίττονται. Τούτοις, ἐπειδὴ τῶν εἰς
τοὺς πλησίον χακουργημάτων ἐχωλύοντο, xai xat' ἀλλή»
λων ἦν ὁ τῆς ληστείας τρόπος, ὡς μηδὲν ἀνομίας ἐν
τούτῳ λελεῖφθαι. Λαδὼν δὲ τὴν χάριν ἹΙρώδης παρὰ
ὃ) Καίσαρος, καὶ παρελθὼν εἷς τὴν χώραν, ὁδηγῶν ἐμπει.
Qr, τούς τε πονηρευομένους αὐτῶν χατέπαυσε χαὶ
τοῖς πέριξ ἀδεῇ τὴν εἰρήνην παρέσχεν.

B. Ὁ δὲ Ζηνόδωρος ἀχθόμενος πρῶτον μὲν ἐπὶ τῇ

τῆς ἐπαρχίας ἀφαιρέσει, μᾶλλον δὲ καὶ φθόνῳ τὴν ἀρχὴν

Ἕ Ἡρώδου μετειληφότος, ἀνῆλθεν εἰς Ῥώμην κατηγορή-
σὼν αὐτοῦ, Κι ἀχεῖνος μὲν ἄπραχτος ἀναστρέφει,
πέμπεται δὲ Ἀγρίππας τῶν πέραν Ἰονίου διάδοχος
Καίσαρι: xat τούτῳ περὶ Μυτιλήνην χειμάζοντι συντυ-
jov. Ἡρώδης (ἦν γὰρ εἷς τὰ μάλιστα φίλος καὶ συνή--
€ Unc) εἰς τὰν Ἰουδαίαν πάλιν ἀναστρέφει. Γαδαρέων
δ ἶνες ἐπ᾿ ᾿Αγρίππαν ἦλθον κατηγοροῦντες 'H ρώδου,
χαὶ τούτους ἐχεῖνος, οὐδὲ λόγον αὐτοῖς δοὺς, ἀναπέω-
xt τῷ βασιλεῖ δεσμίους. Of τε Ἄραδες, xal πάλαι
δυσμενῶς ἔχοντες πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν Ἡρώδου, διεχε-
t χίνηντο xal στασιάζειν ἐπεχείρουν αὐτῷ τὰ πράγματα
τότε, xal μετ᾽ αἰτίας, ὡς ἐδόχουν, εὐλογοτέρας. Ὁ γὰρ
Ζηνόδωρος, ἀπογινώσκων ἤδη τῶν χαθ᾽ αὑτὸν, ἔφθη
τῆς ἐπαρχί ἰας μέρος τι τὴν Αὐρανΐτιν αὐτοῖς ἀποδόσθαι
ταλάγτων πεντήκοντα. Ταύτης ἔμπεριε χομένης τῇ
Ὁ δωρεᾷ Καίσαρος ὡς μὴ δικαίως ἀφαιρούμενοι διημφισ-
ῥήτουν, πολλᾶχις uiv ταῖς καταδρομαῖς xal τῷ βιά-
ζεσθαι θέλειν, ἄλλοτε δὲ καὶ πρὸς δικαιολογίαν 1 ἰόντες.
Ἀνέπειθον δὲ χαὶ τοὺς ἀπόρους τῶν στρατιωτῶν χαὶ
δυσμενεῖς 3 ἦσαν, ἐλπίζοντες ἀεὶ xat πρὸς τὸν νεωτερισιμὸν

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. X.

[74,75.] 607

Auranitidem : et dedit ob hujusmodi causam. . Zenodorus
quidam Lysaniee domum conduxerat. Hiec quidem non sa-
tis magnos reditus habebat; eos vero latrociniis per Tra-
clonem exercendis augebat sopplebatque. Nam ea loca
incolebant desperate vitze homines, qui Damascenum agrum
populebantur : neque Zenodorus eos impediebat; quin et
ipse prsedee particeps erat. "Vicini autem, hac re vexati,
adversus Varronem , qui przefectus erat , vociferabantur et
ut Ctesari de Zenodori injuriis scriberet flagitabant. Cesar,
his ad eum allàtis querelis , rescripsit ut ex eo tractu latro-
nes exigerentur, isque Herodi traderetur : nam liujus cura el
diligentia cautum fore ne Trachonite deinceps finitimis no-
ceant. Neque enim eos prohibere facile erat, quum unum
latrocinandi opus haberent, nec aliunde viverent : quippe
quibus nec oppida, nec agrorum possessiones erant, sed
tantum receptacula subíerranea et spelunce, ubi vitam
cum pecoribus suis communem agereut. Sibimet autem ,
confecerunt aquarum copiam et abunde frumenti jam ante
pararunt, adeo ut possent ex occulto diu resistere. Enim-
vero aditus sunt angusti , ut non plures quam singuli transire
possint, sed interiora incredibili sunt magnitudine, ac ita
facta ut quamplurimos recipiant : atque domorum superius
solum non supereminet, sed propemodum terre :quale

est. Id totum rupes est dura et aditu difficilis, nisi via

incedatur qua preeeat duclor, quippe non recte, sed valde

flexuosse facite sunt semit;e. His hominibus, si quando

maleficium in finitimos committere prohibeantur, moris

est ut ipsi inter se alii alios spolient, adeo ut ἃ nullo sce-

lerum genere sibi temperent. Atqui Herodes, hoc beneficio

donatis ἃ Cesare , et in regionem peritorum ductu profe-

ctus, fecit ut a maleficiis illi abstinerent , finitlinisque paceur

el securitatem preestitit.

2. Zenodorus autem, iratus primum quod privatus esset
preefectura, deinde, et potissimum quidem, quod Herod?
principatum assequnto invideret , profectus est Romam υὖ
eum accusaret. Et ille quidem re infecta reversus est;
Agrippa vero missus est, ut provincias trans mare Ionium
Csesaris nomine procuraret: eumque Mytilense hibernantem
Herodes , utpote ei amicissimus οἱ f(amiliarissimus , adiit,
deinde Judeam repetiit, Ceterum Gadarenses quidam
Herodem apud Agrippam accusatum iverunt, ac ille, eos
nullo dignatus responso , regi vinctos remisit. Atque &ra-
bes, qui jamdiu Herodis principatu dolebant, concitati
erant, ac tunc ejus rebus dissidium creare conabantur,
idque de causa ut tum videbatur satis probabili. Zenodorus .
enim, de suis rebus jam desperans, eis sus prefecturae
partem, Auranitidem, vendiderat quinquaginta talentis,
Et quoniam pars in eo, quod donaverat Herodi Cesar,
continebatur, tanquam injuste ea privati, cum eo concer-
tabant Arabes , et crebras incursiones faciendo, et vim ten-
tare cogitando , nonnunquam etiam jure experiundo. Quim
et sibi conciliabant pauperes milites, et Herodi infesti erant,
semper sperantes et novis rebus studentes, quibus maxime

608 (607.608.)

ἐνδιδόντες, ᾧ μάλιστα χαίρουσιν οἱ καχῶς πράττον-
τες τῷ βίῳ. Ταῦτα ix μαχροῦ γινύσχων Ἡρώδης,
ὅμως οὐχ εἰς τὸ δυσμενὲς, ἀλλ᾽ ἐξ ἐπιλογισμοῦ παρηγό-
ρει, ταῖς ταραχαῖς οὐχ ἀξιῶν ἀφορμὰς ἐνδιδόναι.

δ γ΄. Ἤδη δ᾽ αὐτοῦ τῆς βασιλείας ἑπταχαιδεχάτου
παρελθόντος ἔτους, Καῖσαρ εἰς Συρίαν ἀφίχετο. Καὶ
τότε τῶν Γάδαρα κατοιχούντων ol πλεῖστοι χατεδόων
'H ρώδου, βαρὺν αὐτὸν ἐν τοῖς ἐπιτάγμασι καὶ τυραν-
νιχὸν cyan. Ταῦτα δὲ ἀπετόλμων μάλιστα μὲν &y-

10 χειμένου xal διαδάλλοντος αὐτὸν Ζηνοδώρου, xat
παρασχόντος ὅρχους ὡς οὐχ ἐγχαταλείψει μὴ πάντα
τρόπον ἀφελέσθαι μὲν τῆς Ἡρώδου βασιλείας ; προσθή-
σειν δὲ τῇ διοιχήσει τοῦ Καίσαρος. Τούτοις ἀναπει-
σθέντες ol Γαδαρηνοὶ οὐ μικρὰν χαταθοὴν émovj-

1$ σαντο, θράσει τοῦ μηδὲ τοὺς ὑπ᾽ ᾿Αγρίππα παραδοθέν--
τας ἐν τιμωρίᾳ γενέσθαι, διαφέντος Ἡρώδου xal μηδὲν
χαχὸν εἰργασμένου " xal γὰρ εἴ τις ἄλλος ἐδόχει δυσπα--
ραίτητος μὲν ἐπὶ τοῖς οἰχείοις ; Μὲ γαλόψυχος δὲ ἐπὶ
τοῖς ἀλλοτρίοις ἁμαρτόντας d ἀφιέναι, Κατηγορούντων

20 οὖν ὕδρεις καὶ ἁρπαγὰς χαὶ χατασκαφὰς ἱερῶν, ὃ μὲν
Ἡρώδης ἀταραχτήσας ἕτοιμος ἦν εἰς τὴν ἀπολο-
iov, ἐδεξιοῦτο δὲ Καῖσαρ αὐτὸν, οὐδὲν ὑπὸ τῆς ταρα-
χῆς τοῦ πλήθους μεταθαλὼν τῆς εὐνοίας. Καὶ xax
μὲν τὴν πρώτην ἡμέραν οἱ περὶ τούτων ἐρρέθησαν
95 λόγοι, ταῖς δ᾽ ἑξῆς οὐχέτι προῆλθε διάγνωσις. Οἱ
γὰρ Γαδαρεῖς δρῶντες τὴν ῥοπὴν αὐτοῦ τε Καίσαρος
χαὶ τοῦ συνεδρίου, χαὶ προσδοχήσαντες, ὅπερ ἦν εἰχὸς,
ἐχδοθήσεσθαι τῷ βασιλεῖ, κατὰ φόθδον αἰχίας ol μὲν
᾿ἀπέσφαττον αὑτοὺς ἐν τῇ νυχτὶ, τινὲς δὲ χαθ᾽ ὕψους

40 ἀφίεσαν, ἄλλοι δ᾽ εἰς τὸν ποταμὸν ἐμπίπτοντεφ ἑκοντὶ
διεφθείροντο. Ταῦτα δὲ ἐδόχει χατάγνωσις εἶναι τῆς
προπετείας xal ἁμαρτίας" ἔνθεν οὐδὲ μελήσας 6 Kat-
cxp ἀπέλυε τῶν αἰτιῶν ἫἩ ρώδην. ᾿Επισυμπίπτει
᾿δὲ οὐ μέτριον εὐτύχημα τοῖς ἤδη γεγονόσιν" 6 γὰρ

35 Ζηνόδωρος, ῥαγέντος αὐτῷ τοῦ σπλάχνου, χαὶ πολλοῦ
χατὰ τὴν ἀσθένειαν ὑποχωροῦντος αἵματος, ἐν Ἀντιο--
χεία τῆς Συρίας ἐχλείπει τὸν βίον. Καῖσαρ δὲ χαὶ
τὴν τούτου μοῖραν, οὐχ ὀλίγην. οὖσαν, Ἡρώδη δίδωσιν,
ἣ μεταξὺ τοῦ Τράχωνος xal τῆς Γαλιλαίας ἣν, Οὐλά-

40 02v καὶ Πανιάδα xol τὴν πέριξ χώραν. ᾿Εγχαταυί-
νυσι δ' αὐτὸν xal τοῖς ἐπιτροπεύουσι τῆς Συρίας, ἐν--
τειλάμενος μετὰ τῆς ἐχείνου γνώμης τὰ πάντα ποιεῖν,
τό τε δύνολον εἰς τοῦτο προῆλθεν εὐτυχίας, ὥστε δύο
τούτων τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν διεπόντων, τοσήνδε τὸ

45 μέγεθος οὖσαν, Καίσαρος καὶ μετ᾽ αὐτὸν Αγρίππα,
χατὰ τὴν πρὸς αὐτὸν εὔνοιαν, Καῖσαρ μὲν οὐδένα μετ᾽
᾿λγρίππαν Ηρώδου προετίμησεν, ᾿λγρίππας δὲ μετὰ
Καίσαρα πρῶτον ἀπεδίδου φιλίας τόπον Ἡρώδῃ.
Τοιαύτης δὲ ἐχόμενος παρρησίας, τῷ μὲν ἀδελφῷ Φε-

60 ρώρᾳ παρὰ Καίσαρος ἠτήσατο τετραρχίαν, αὐτὸς ἀπο-
νείμας ἐχ τῆς βασιλείας πρόσοδον ἑχατὸν ταλάντων,
ὡς, εἰ καί τι πάσχοι, τὰ xav! ἐχεῖνον ἀσφαλῶς ἔχειν,
καὶ μὴ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ χρατεῖν. Καίσαρα δ᾽ ἐπὶ θά-
λατταν προπέμψας, ὡς ἐπανῆχεν, ἐν τῷ Ζηνοδώρου

APXAIOAOTIAZ BIBA.

IE. ΚΕΦ. I.

gaudent qui vitam male agunt.

[75,776.]
Hxc jam pridem intelli-
gens Herodes, tamen non hostiliter agebat, sed eos pru-
denter leniebat, neque turbis occasionem dare volebat.

3. Quum autem jam annum decimum septimum in regno
egissel Herodes, venit Caesar in Syriam
Gadarenorum pars de Herode expostulare cceperunt , im-
periosum esse acerbumque et tyrannum dicentes. Eos au -
tem ila audaces faciebat Zenodorus , instigando, et de lic-
rode conquerendo, jurandoque se nunquam deserturuin
eos , quin Herodis regno adempturum esse et Caesaris di-
tioni adjecturum. His adducti Gadareni magnum clamo-
rem sustulerunt , eo freti, quod quos ei vinclos tradiderat
Agrippa, pcenas non dedissent, sed ab Herode dimissi,
nihilque meli ab eo passi fuissent : etenim, si quis alius, iu
suos inexorahilis esse existimabatur, quum ex animi magni-
tudine in peccatis alienis remittendis facilem se przeberet.
Igitur quum ab illis de vi et rapinis el tem plorum eversioni-
bus accusaretur, Herodes imperturbatus parabat causam
suam defendere : sed Czesar ei dextram dedit , neque quid-
quam de sua erga eum voluntate ob multitudinis turbalio-
nem immutavit. Ac primo quidem die de hisce rebus
actum est, die vero sequenti non perrectum est in cogpi-
tione. Nam Gadareni, propensionem tum ipsius Caesaris
tum assessorum videntes, et se regi Lraditum iri (ut erat
verisimile) arbitrantes, cruciatuum metu partim se noctu in-
terfecerunt, partim se precipitarunt , aliique se in fluviun
dejicientes mortem sibimet consciverunt. Ista autem vide-
bantur indicare levitatis culpeeque poenitentiam : itaque
Cesar sine ulla dubitalione Herodem absolvit. Praeterea et
aliud accidit quod ei feliciter admodnm cessit : nam Zeno-
dorus, rupto intestino , multoque, quum viribus deficeretur,
amisso sanguine , vita decessit Antiochie in Syria. Quam-
obrem et ejus regionem Casar Herodi dedit, (quie erat non
parva, inter Trachonem et Galileeam posita, ) Ulatham et P2
niadem, agrumque finitimum. Quin et eum cum Syriz pre-
curatoribus conjunxit, eisque, ne quid sine Herodis sen-
tentia facerent, imperavit. Atque, ut rem in pauca cor
leram; co felicitatis pervenit ut, quum Romanum imperium,
idque tante magnitudinis, duo isi regerent, Caesar eique
proxime Agrippa , ex singulari in eum benevolentia , Cz-
sar quidem neminem secundum Agrippam pluris fecerit
quam Heredem , Agrippa vero secundum Cesarem Herodi
primum in amicitia sua locum tribuerit. Tlaque pro ea
qua sibi ex gratia nala est fiducia, a Cesare tetrarchiam
petiit fratri suo Pherore, atque ipse ei centum talentorum
reditum de suo regno dedit, ut si forte moreretur Herodes,
esset in tuto Pherorze res, nec ea potirentur Herodis filii.
Postquam autem Cesarem ad mare comitatus rediit, pul-
cerrimum ei templum exstruxit, ex candido saxo, in Zeuo-

: ac tum maxima

(e.,609.)

περικαλλέστατον αὐτῷ ναὸν ἐγείρει πέτρας λευχῆς,
πλησίον τοῦ Πανίου xaXouuévou* σπήλαιον ἐν ὄρει πε-
ριχαλλές ἐστιν, ὕπ᾽ αὐτῷ δὲ γῆς ὀλίσθημα καὶ βάθος
ἐπερρωγὸς ἄφατον, ὕδατος ἀχινήτου πλέον, χαθύπερ-
εἢεν δ᾽ ὄρος παμμέγεθες, ὑπὸ δὲ τὸ σκήλαιον ἀνατέλ--
λουσιν αἱ πηγαὶ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. Τοῦτον
ἐπισημότατον ὄντα τὸν τόπον xal τῷ ναῷ προσεχό-

σμησεν, ὃν ἀφιέρωσε Καίσαρι.
δ΄. Τότε xai τὸ τρίτον μέρος ἀφῆχε τῶν φόρων τοῖς

Viv τῇ βασιλεία, πρόφασιν μὲν ὡς ἀναλάδοιεν ix τῆς
ἀγορίας, τὸ δὲ πλέον ἀναχτώμενος ἔχοντας δυσμενῶς"
xax γὰρ τὴν ἐξεργασίαν τῶν τοιούτων ἐπιτηδευμάτων,
ὡς ἂν λυομένης αὐτοῖς τῆς εὐσεθδείας, xat ἱμεταπιπτόν-
των τῶν ἐθῶν, χαλεπῶς ἔφερον, xal λόγος δὲ πάντων

i ἐγίνετο παροξυνομένων ἀεὶ xai ταραττομένων. Ὁ δὲ
xii πρὸς τὸ τοιοῦτον πολλὴν ἐπιμέλειαν ἐπῆγεν,
ἀγχιρούμενος μὲν τὰς εὐχαιρίας, ἐπιτάττων δ᾽ ἀεὶ γί-
νεσθαι πρὸς τοῖς πόνοις " ἦν 5' οὔτε σύνοδος ἐφιεμένη
τοῖς περὶ τὴν πόλιν οὔτε χοινωνία περιπάτου καὶ διαί-

Ὁ τῆς, ἀλλ᾿ ἐτετήρητο πάντα. Καὶ χαλεπαὶ τῶν φω-
ραϑέντων ἦσαν αἵ χολάσεις, πολλοὶ δὲ xal φανερῶς xal
λεληθότως εἷς τὸ φρούριον ἀναγόμενοι, τὴν Ὑρχανίαν,
ixi διεφθείροντο, xdv τῇ πόλει xdv ταῖς ὁδοιπορίαις
172v οἱ τοὺς συνιόντας εἷς ταὐτὸν ἐπισχοποῦντες. Ἤδη

& δέ φασιν οὐδ᾽ αὐτὸν ἀμελεῖν τούτου τοῦ μέρους, ἀλλὰ
πολλάχις ἰδιώτου σχῆμα λαμόάνοντα χαταμίγνυσθαι
γύχτωρ £l; τοὺς ὄχλους, xal πειρᾶν αὐτῶν ἣν ἔχουσιν
ἔννοιαν περὶ τῆς ἀρχῆς λαμθάνειν. Τοὺς μὲν οὖν παν -
τάπασιν ἐξαυθαδιαζομένους πρὸς τὸ wj συμπεριφέρεσθαι

Ὁ τοῖς ἐπιτηδεύμασι πάντας ἐπεξήει τοὺς τρόπους, τὸ δ᾽
ἄλλο πλῆθος ὅρχοις ἠξίου πρὸς τὴν πίστιν ὑπάγεσθαι,
χαὶ συνηνάγχασεν αὑτῷ ἐνώμοτον τὴν εὔνοιαν ἦ μὴν
διαφυλώξειν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς ὁμολογεῖν. Οἱ μὲν οὖν
πολλοὶ χατὰ θεραπείαν χαὶ δέος εἶκον οἷς ἠξίου, τοὺς

A5 φρονήματος μεταποιουμένους xal δυσχεραίνοντας
ἐπὶ τῇ χαταναγχάζεσθαι, παντὶ τρόπῳ ἐκποδὼν ἐποιεῖτο.
Συνέπειθε δὲ χαὶ τοὺς περὶ Πολλίωνα τὸν Φαρισαῖον
χαὶ Σαμέαν xal τῶν ἐκείνοις συνδιατριδόντων τοὺς

ἢ " * 2 Yn?
πλείστους ὀμνύειν" οἱ δ᾽ οὔτε συνεχώρησαν οὔθ᾽ ὁμοίως

V τοῖς ἀρνησαμένοις ἐχολάσθησαν, ἐντροπῆς διὰ τὸν Πολ-
λίωνα τυχόντες. Ἀφείθησαν δὲ ταύτης τῆς ἀνάγχης
χαὶ οἱ παρ᾽ ἡμῖν "Eccatot χαλούμενοι. Γένος δὲ τοῦτ᾽
ἰστὶ διαίτη χρώμενον τῇ παρ Ἕλλησιν ὑπὸ Πυθαγόρου
χαταδεδειγωένη. Περὶ τούτων μὲν οὖν ἐν ἄλλοις σα-

5 φέσπτερον διέξειαι" τοὺς δὲ ᾿Εσσηνοὺς ἀφ᾽ οἵας αἰτίας
ἐτίμα, μεῖζόν τι φρονῶν ἐπ᾽ αὐτοῖς ἢ χατὰ τὴν θνητὴν
φύσιν, εἰπεῖν ἄξιον" οὐ γὰρ ἀπρεπὴς ὁ λόγος φανεῖ -
ται τῷ τῆς ἱστορίας γένει, παραδηλῶν χαὶ τὴν ὑπὲρ
τούτων ὑπόληψιν.

Ὁ v. Ἦν τις τῶν Ἐσσηνῶν Μανάημος ὄνομα, xol
τάλλα χατὰ τὴν προαίρεσιν τοῦ βίου χαλοχαγαθία μαρ-
τυρόμενος xal πρόγνωσιν Ex, Θεοῦ τῶν μελλόντων ἔχων.
Οὗτος ἔτι παῖδα τὸν Ἡρώδην εἷς διδασκάλου φοιτῶντα
χατιδὼν βασιλέα Ἰουδαίων προσηγόρευσεν. ῳὋὉ δ᾽

JOSEPBUS. 1.

ANTIQ. JUD. LiB. XV. CAP. X.

[76,7».] 609

dori terra, prope eum locum quod Panium appellatur.
Specus est pulcra admodum ín monte, eique subjectus est
terrse hiatus et vorago prseerupta immense altitudinis, eta-
gnantis aquae plena : supra autem mons ingens imminet ,
et infra specum oriuntur fontes Jordanis fluminis. Hunc
locum , utpote maxime celebritatis, templo insuper exor.
navit Herodes , quod Csesari sacrum esse voluit.

4, Tunc etiam sui regni hominibus tertiam vectigalium
partem remisit, prsetextu quidem ut semet post. sterilita-
tem recrearent reficerentque : sed id magis faciebat , ut ab
illis sibimet infensis gratiam inirel : nam ejusmodi operum
exsequendorum studium, quasi ex iis tolleretur religio
et mores dilaberentur, egre ferebant : atque in ore erat
omni populo, quippe semper irritato et perturbat . Huic
autem rei occurrebat ille diligenter, eis occasiones adi-
meudo, et perpetuos labores injungeudo, ut jam civibua
coire, simulve ambulare 3ut vivere non licerel, observan-
tibus omnia custodibus : atque si quis deprelensus essel,
in eum acerbe animadvertebatur; multique, tum palam
tum secreto, in Hyrcaniam castellum adducti , illic tuter-
ficiebautur : erantque certi Lum in urbe tum in viis bomi
nes , qui observarent si qui convenirent. Quin né ipsum
quidem aiunt banc partem neglexisse, veruni sape ve-
stitu privati hominis sese noctu turbis immiscuisee, ut
experiretur et rescisceret quid de principatu sentirent.
Quodsi qui obstinate in. mores consenlire recusarent , eos
modis omnibus persequebatur : reliquos vero ad fidet ju-
rejurando perducendos censebat, atque ipsos compulit ut
sacramento se astringerent fidelitatem ei in imperio cou-
servaturos esse. Multi itaque, tum ut eum colerent,
tum eliam quod metuerent, iis quae postulabat consense-
runt : qui vero fastidiose stomachabantur, οἱ sese cogi non
sustinebant, eos quavis ratione e medio tollebat. "Volebat
eliam Pollionem Phariseum et Sameam, et complures eo-
rum qui ilios frequentabant, ad jurandum cogere : sed
illi in eam rem non consenserunt ; neque tamen, ut ceteri
qui juramentum detrectarunt, poenas luerunt, illo eorum
rationem babente propter Pollionem. | Ab hac eadem ne-
cessitate excepti fuerunt etiam qui apud nos Esseei appellan-
tur. Sunt autem genus hominum qui synili vite instituto
utuntur ac Grecorum Pytbagorei. Et de illis quidem pla-
nius et apertius alibi verba facio. De Essenis vero, quam-
obrem eos honore affecerit et plus iis tribuerit quam
mortalis fert natura, jam dicere convenit : non enim ab
historica narratione alienus videbitur hujusmodi sermo,
presertim quum ostendat qua de istis opinio obtinuerit.

5. Erat Essenorum quidam nomine Manahemus, pra-
ter alia in vitz instituto ob morum honestatem bcne au-
diens, et qui futura divino instinctu previderet. Hic
conspicatus aliquando Herodem , puerum adliuc , inludum -
literarium commeantem , dixit regem fore Judaeorum. Ft
4,

610 (699,700.)

à eT 3 "εκ af 2. 3 , :
ἀγνοεῖν ἡ χατειρωνευεσϑαι νολίνων αὐτὸν, ἀνεμίμνη-

σχεν ἰδιώτης Ov. Ναναηυος δὲ, μειδιάσας ἠρέμα
xai τύπτων τῇ χειρὶ χατὰ τῶν γλουτῶν, « ἀλλά τοι
ἣ , ΤΠ y A 322 3^ ,
« xat βασιλεύσεις, ἔφη, xal τὴν ἀργὴν εὐδαιμόνως
b « ἀπάρξεις" ἠξίωσαι γὰρ ἐκ Θεοῦ, xai μέμνησο τῶν
’ . e [τὰ ce P ,
« Μαναήμου πληγῶν, ὥστε χαὶ τοῦτό cot σύμύολον
« εἶναι τῶν χατὰ τὴν τύχην μεταπτώσεων. Ἄριστος
« γὰρ 6 τοιοῦτος λογισμὸς, el xat διχαιοσύνην ἀγαπή-
«σειας xal πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέθειαν, ἐπιείκειάν τε
10 « πρὸς τοὺς πολίτας: ἀλλ᾽ οὐ γὰρ οἰδά σε τοιοῦτον
« ἔσεσθαι, τὸ πᾶν ἐπιστάμενος. Εὐτυχίᾳ μὲν γὰρ
, / , H
« ὅσον οὖχ ἄλλος διοίσεις xal τεύξῃ δόξης αἰωνίου,
« λήθην δ᾽ εὐσεδείας ἕξεις xal τοῦ δικαίους Ταῦτα δ᾽
« οὐχ ἂν λάθοι τὸ θεῖον, ἐπὶ χαταστροψῇ τοῦ βίου τῆς
« ἀντ᾽ αὐτῶν ὀργῆς ὑποανημονευομένης. » “Τούτοις αὖ-
τίχα μὲν ἥχιστα τὸν νοῦν προσεῖχεν, ἐλπίδι λειπόμενος
αὐτῶν, Ἡρώδης χατὰ μιχρὸν δὲ ἀρθεὶς, ἕως καὶ τοῦ
βασιλεύειν xat εὐτυχεῖν, ἐν τῷ μεγέθει τῆς ἀρχῆς με-
ταπέμπει τὸν Μανάημον, καὶ περὶ τοῦ χρόνου πόσον
» , / / δὲ Ἁ i , 2
ἄρξει ἐπυνθάνετο. Μανάγμος δὲ τὸ μὲν σύμπαν οὐχ
εἶπεν" ὡς δὲ σιωπῶντος αὐτοῦ, μόνον εἰ δέκα γενήσον-
ται τῆς βασιλείας ἐνιαυτοὶ προσεπύθετο, xol εἴχοσι
L]
M / 5 ἡ 3 4 ^s ΄“ω
χαὶ τριάχοντα εἰπὼν, ὅρον oUx ἐπέθηχε τῷ τέλει τῆς
, € , A , ? X ,
προθεσμίας. “Ἡρώδης δὲ καὶ τούτοις ἀρχεσθεὶς τόν τε
25 ανάημον ἀφῆχε δεξιωσάικενος xal πάντας ἀπ᾽ ἐχεί-
vou τοὺς ᾿Εσσηνοὺς τιμῶν διετέλει. Ταῦτα μὲν οὖν,
εἰ xat παράδοξα, δηλῶσαι τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἠξιώσα--
μεν; xal περὶ τῶν παρ᾽ ἡμῖν ἐμφῆναι, διότι πολλοὶ
[διὰ] τοιούτων ὑπὸ χαλοχαγαθίας καὶ τῆς τῶν θείων
30 ἐμπειρίας ἀξιοῦνται.

ΚΕΦ. IA'.

Τότε δ᾽ οὖν ὀχτωχαιδεχάτου τῆς Ἡ ρώδου βασιλείας
γεγονότος ἐνιαυτοῦ, μετὰ τὰς προειρημένας πράξεις,
ἔργον οὐ τὸ τυχὸν ἐπεδάλετο, τὸν νεὼν τοῦ Θεοῦ δι᾽
αὑτοῦ χατασχευάσασθαι, μείζω τε τὸν περίδολον καὶ
πρὸς ὕψος ἀξιοπρεπέστατον ἐγείρειν, ἡγούμενος ἅπάν-
τῶν αὐτῷ τῶν πεπραγμένων περισημότερον, ὥσπερ

e A ; [4

ἦν, ἐχτελεσθήσεσθαι τοῦτο xal πρὸς αἰώνιον μνήμην
^ , 2 J Pj ^ ,
ἀρχέσειν. Οὐχ ἕτοιμον δὲ τὸ πλῆθος ἐπιστάμενος,
οὐδὲ ῥάδιον ἔσεσθαι πρὸς τὸ μέγεθος τῆς ἐπιχειρήσεως,
40 ἠξίου λόγῳ προχαταστησάμενος ἐγχειρῆσαι τῷ παντὶ,
xai συγκαλέσας αὐτοὺς ἔλεγε τοιάδε. « Τὰ μὲν ἄλλα
« μοι τῶν χατὰ τὴν βασιλείαν πεπραγμένων, ἄνδρες
a ὁμόφυλοι, περισσὸν ὑπολαμύάνω λέγειν, χαίτοι τοῦτον

$37 * € 4 E Ni 525» 5 ^
« ἐγένετο τὸν τρόπον, ὡς ἐλάττω μὲν ἐμοὶ τὸν ἀπ᾽ αὐτῶν
« χόσυον, πλείω δὲ ὑμῖν τὴν ἀσφάλειαν φέρειν. Οὔτε γὰρ
« ἐν τοῖς δυσχερεστάτοις ἀμελήσας τῶν εἰς τὰς ὑμετέρας
« χρείας διαφερόντων οὔτε ἐν τοῖς κατασχευάσμασιν
« ἐπιτηδεύσας ἐμαυτῷ μᾶλλον ἣ καὶ πᾶσιν ὑμῖν τὸ ἀνε-
« πηρέαστον, οἶμαι σὺν τῇ τοῦ Θεοῦ βουλήσει, πρὸς
bu« εὐδαιμονίαν ὅσον οὐ πρότερον ἀγηοχέναι τὸ Ἰουδαίων

» 1 Y / » ,
« ἔθνος. Τὰ μὲν οὖν χατὰ μέρος ἐξεργασθέντα περὶ
« τὴν γώραν xal πόλεις, ὅσας ἐν αὐτῇ καὶ τοῖς ἐπιχτή-

20

ab

4b

ἈΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IE. ΚΕΦ. IA.

[77,71]
Herodes, illum aut sui notitiam non habere aut jozari ar-
bitratus, submonuit eum se privatum csse. Αἱ Mana
lhemus, leniter subridens et ei 'nales manu feriens , « at.
« qui el regnabis, inquit, et imperinm (a Deo quippe di-
« gnus habitus) feliciter auspicaberis : et memento ictnum
« Manaliemi, ut lioc libi sit indicium mutationum fort une.
« Optima enim erit hujusmodi cogitatio, si justitiam el
« pietatem erga Deum amaveris, et erga cives clementiam :
« verum ego, totius rei gnarus, scio te non talem futurum,
« Vitam enim fortunatam tu quidem, si quisquam alius,
« ages, el famam tibi paries aeternam, sed pietalis et ju-
« Sstilite oblivionem capies. Hsc autem Deum sane non l-

« tebunt, dum sub vite tua inem dete poenas ob isla συ"

« met. » His verbis mentem protinus minime allibuil
Herodes, quod ejus rei spem nullam haberet : sed posl.
quam paulalim ad regnum , et quidem fortunatum, evectus
est, in ipso imperii vigore Manahemum accersit, el ex to
quamdiu regnaturus esset quarebat. Manahemus vero
omnino quidem niliil dicit : sed co tacente quaerebat Hero
des duntaxat an deceni annorum futurum esset regnum : ad
quod ille respondit, etiam viginti aut eliam triginls, el
vitze nullum certum finem preestituit. Herodes vero eliam
hisce contentus , et Manahemum dextra ei data dimisit, «
deinceps Essenos omnes habuit in honore. Atque hec
quidem , licet fidem pene superent , nobis tamen visum est
lectoribus indicare, et de nostris id palam facere, quod
multi eorum in hujusmodi rebus propter vitz honestalem
honorati erant rerum divinarum peritia.

CAP. ΧΙ. (XIV.)

Tunc igitur decimo octavo regni Herodis anno, posl &à
facta quxe superius dicta sunt, arduum opus aggressus esl,

ut Dei templum sua opera sdificatum iret, eique amplie

rem ambitum daret, et in altitudinem magnilicentissiman
erigeret, cogilans fore id omnibus qua unquam fecisse.

preclarius, sicuti erat, si illud perficere ei contigeril, al
que futurum ad sempiternam memoriam. Verum quum

populum minus paratum esse intelligeret, neque facilem |
habiturum esse ad rem tantze magnitudinis aggrediepdam, -

in animum induxit prius eos oratione praeparare, ac deine

toli operi manum admovere ; quumque illos convocassel, -
| verba fecit in hunc modum. « De aliis quidem ex quo r* |
« gnare cepi a me factis, viri populares , nihil Decesse mihi -
« dicere arbitror, quanquam ita comparata fuerint ut vobis
« plus securitatis quam mihimet ornamenti attulerit. |
« Nam quum in rebus difficillimis neque ea neglexerim que |
« ad vestras necessilates Jevandas facerent , neque in iis :

« quae eedificavi studuerim ut ipse inagis quam vos ompes
« ab injuriis sarti tecti essetis, milimet persuadeo qud
« Dei voluntate Judaorum gentem ad eam, quam punquat
« antea habuerunt, felicitatem perduxerim. Celemm 3'
« gillatlim omnia, qua per provinciam perfecimus, qu:

(700,701.

« τοῖς ἐγείραντες χοσμῳ τῷ χαλλίστῳ τὸ γένος ὑμῶν
« ηὐξήσαμεν, περίεργά μοι δοχεῖ λέγειν εἰδόσι. Τὸ δὲ
« τῆς ἐπιχειρήσεως, ἧς νῦν ἐπιχειρεῖν ἐπιδάλλομαι,
« παντὸς εὐσεδέστατον xal χάλλιστον ἐφ᾽ ἡμῶν γενέ-

«σθαι νῦν ἐκφανῶ, Τὸν γὰρ ναὸν τοσοῦτον ᾧχοδόμη-
« cav μὲν τῷ μεγίστῳ Θεῷ πατέρες ἡμέτεροι, μετὰ
«τὴν ἐκ Βαδυλῶνος ἐπάνοδον" ἐνδεῖ δ᾽ αὐτῷ πρὸς
« τὸ μέγεθος sl; ὕψος ἑξήχοντα πήχεις“ τοσοῦτον γὰρ
«ὑπερεῖχεν ὃ πρῶτος ἐχεῖνος ὃν Σολομὼν ἀνῳχοδό-

ὑ«μησε. Καὶ μηδεὶς ἀμέλειαν εὐσεθείας τῶν πατέ-
«ρων χαταγνώτω᾽ γέγονε γὰρ οὐ παρ᾽ ἐχείνους ἔλάτ-
«τῶν ὃ ναός" ἀλλὰ ταῦτα χαὶ Κῦρος χαὶ Δαρεῖος ὃ
« Ὑστάσπου τὰ μέτρα τῆς δομήσεως ἔδοσαν, οἷς ἐχεῖνοι
«xz τοῖς ἀπογόνοις δουλεύσαντες, xai μετ᾽ ἐχείνους

V« Μαχεδόσιν, οὖχ ἔσχον εὐχαιρίαν τὸ πρῶτον τῆς εὖ-
«σεδείας ἀρχέτυπον εἷς ταὐτὸν ἀναγαγεῖν μέγεθος.
« Ἐπειδὴ δὲ νῦν ἐγὼ αὲν ἄρχω Θεοῦ βουλήσει, πε-
« ρίεστι δὲ xal μῆκος εἰρήνης καὶ χτῇσις χρημάτων καὶ
« μέγεθος προσόδων, τὸ δὲ μέγιστον, φίλοι xal δι᾽ εὖ-

υ « νοίας οἱ πάντων ὡς ἔπος εἰπεῖν χρατοῦντες Ρωμαῖοι,
« πειράσομαι τὸ πχρημελημένον ἀνάγκη xai δουλείᾳ
« τοῦ πρότερον χρόνου διορθούμενος τελείαν ἀποδοῦναι
«τῷ Θεῷ τὴν ἀνθ᾽ ὧν ἔτυχον τῆσδε τῆς βασιλείας
« εὐσέθειαν. »

& β΄, Ὁ μὲν Ἡρώδης ταῦτ᾽ εἶπεν, ἐξέπληττε δὲ τοὺς
πολλοὺς ὁ λόγος παρὰ δόξαν ἐμπεσών xai τὸ μὲν τῆς
ἐλπίδος ἄπιστον οὐχ ἐπήγειρεν αὐτοὺς, ἠδημόνουν δὲ
μὴ φθάσας καταλῦσαι τὸ πᾶν ἔργον οὐχ ἐξαρκέσει
πρὸς τέλος ἀγαγεῖν τὴν προαίρεσιν" ὅ τε χίνδυνος αὐτοῖς

0 μείζων ἐφαίνετο, xal δυσεγχείρητον ἐδόκει τὸ μέγεθος
τῆς ἐπιρολῆς. Οὕτω δ᾽ αὐτῶν διαχειμένων, παρεθάρ-
ρυνεν ὃ βασιλεὺς, οὐ πρότερον καθαιρήσειν φάμενος
τὸν νεὼν ἢ πάντων αὐτῷ τῶν εἷς τὴν συντέλειαν παρε-
σχευχσμένων. Καὶ ταῦτα προειπὼν οὐχ ἐψεύσατο.

& Χιλίας γὰρ εὐτρεπίσας ἁμάξας, at βαστάσουσι τοὺς
λίθους, ἐργάτας δὲ μυρίους τοὺς ἐμπειροτάτους ἐπιλε-
ξάμενος, χαὶ ἱερεῦσιν τὸν ἀριθμὸν χιλίοις ἱερατικὰς
ὠνησάμενος στολὰς, x«l τοὺς μὲν διδάξας οἰχοδόμους,
ἑτέρους δὲ τέκτονας. ἥπτετο τῆς χατασχευῆῇς, ἅπάν--

& twv αὐτῷ προθύμως προηυτρεπισμένων.

γ΄. Ἀνελὼν δὲ τοὺς ἀρχαίους θεμελίους xal χαταδα-
Ἰόμενος ἑτέρους ἐπ᾽ αὐτῶν τὸν ναὸν ἤγειρε, μήχει μὲν
ἑκατὸν ὄντα πηχῶν, τὸ δ᾽ ὕψος εἴχοσι "" * περιττοῖς, οὖς
τῷ χρόνῳ συνιζησάντων τῶν θεμελίων ὑπέδη. Καὶ

5 τοῦτο μὲν χατὰ τοὺς Νέρωνος χαιροὺς ἐπεγείρειν ἐγνώ-
xtutv.— Ὠρχοξομήθη δὲ ὁ ναὸς ἐχ λίθων μὲν λευχῶν τὸ
xal χραταιῶν, τὸ μέγεθος ἑκάστων περὶ πέντε xat εἴχοσι
πήχεις ἐπὶ μῆκος, ὀχτὼ δὲ ὕψος, εὖρος δὲ περὶ δώδεχα.
Καὶ παντὸς αὐτοῦ, καθότι xai τῆς βασιλείου στοᾶς, τὸ

X μὲν ἔνθεν χαὶ ἔνθεν ταπεινότατον, ὑψηλότατον δὲ τὸ
μεσαίτατον, ὡς περίοπτον ix πολλῶν σταδίων εἶναι
τοῖς τὴν χώραν νεμομένοις, μᾶλλον δ᾽ εἴ τινες xaT
ἐναντίον οἰκοῦντες ἢ προσιόντες τύχοιεν. Θύρας δὲ

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. XI.

——————————Ó——Ó— A —— Á'''—

[rs79.] 611

« que urbes in ea et regione ei contributa excitando genus
« vestrum maximis ornamentis auximus, vobis comme-
« morare, qui ea probe nostis, supervacaneum mihi vide-
« tur. Quod autem in prssentia mihi in animo est ag-
« gredi, id omniam pientissimum , vobisque pulcerrimum
« esse nunc ostendam. Fuit quidem templum loc summo
« Deo a parentibus nostris sedificatum , quum a Babylone
« revertissent : verum ei ad altitudinem desunt cubiti sexa-
« ginta : tanto enim altins erat primum illud à Solomone
« constructum. — Neino tamen negligentiam pietatis no.
« strorum parentum accuset : nam per illos non stetit quo-
« minus hoc maguitudine prius adiquaret; sed Cyrus et
« Darius Hystaspis filius hunc eedificii modum prsescripse-
« rUDt; quibus illi subjecti, eorumque filiis, et post illos
« Macedonibus , facullatem non habuernnt primum pietatis
« exemplar ad eandem magnitudinem perducendi. Quo-
« niam vero nunc ego quidem Dei beneflcio regnum adeptus
« sum, et longa pace fruor, et divitiis affluo, et magnis
« reditibus abundo, quodqne maximum est, cum Romanis,
« omnium (ut ita loquar) dominis, in amicitia sum et gra-
« tía, operam dabo ut, id quod necessitate et superioruin
« temporum servitute omissum est resarciendo, perfectam
« Deo, pro illius ín ime beneficiis 1n hoc regno pietatem
« reddam. »

2. Et Herodes quidem hec verba babuit: multi vero
sermone ejus attopili sunt, quod preter opinionem acci-
debat : et, quía incredibile speratu dicere putabatur,
nibil animis attollebantur, sed anxii erant et solliciti, ne si
totum opus jam dissolveret, non satis opum haberet ad
perficiendum quod proposuerit : atque in majus illis ere-
scebat periculum, et augeri visa est rei difficultas ex incepti
magnitudine. Quum autem ita affecti essent, rex eos con-
firmabat, dicens non se prius templom diruturum quam
omnia , que ad id absolvendum pertinerent , prieparasset.
Atque hzec prefatus , fidem firmavit. Nam quum mille car-
ros ad vehendos lapides comparasset , et decem peritissi-
morum opificum millia delegisset, et mercatus mille sacer-
dotibus vestes sacerdotales, eos partim lapides partim li-
gna fabricare docuisset, opus aggresus est, omnibus dili-
geuter preeparatis.

ἃ. Sublatis autem veteribus fundamentis , et jactis aliis,
templum super eis erexit in longitodinem cubitorum cen-
tum, in altitudinem viginti *** redundantibus , quos proce-
dente tempore considentibus fundamentis * Atque hoc
attollere decreveramus Neronis temporibus. Edificatum
autem est templum ex lapidibus candidis et firmis; et sin-
gulorum magnitudo erat in longum ad cubitos circiter quin-
que et viginti , in altitudinem vero circiter duodecim. Erat-
que Lotnm templum , quemadmodum et regia porticus, utra-
que parte depressius, medio vero editius,, adeo ut a multis
stadiis regionis incolis conspicuum esset, maxime si qui
ex adverso liabitarent aut'eo accederent. Fores in ingressu

ἐπὶ ταῖς εἰσόδοις σὺν τοῖς δπερθυρίοις ἴσον ἐχούσας τῷ ) cum superliminaribus, ipsi fano sequales,, aulzeis multicolo- ᾿

612 (701,70.)

ναῷ ποικίλοις ἐμπετάσμασι χεχόσμητο, τὰ μὲν ἄνθη
ἁλουργέσι, χίονας δ᾽ ἐνυφασμένοις. ΚΝαθύπερθεν δ'
αὐτῶν ὑπὸ τοῖς θριγκώμασιν ἄμπελος διετέτατο χρυσῇ,
τοὺς βότρυς ἀπῃωρημένους ἔχουσα, θαῦμα χαὶ τοῦ με-
n γέθους καὶ τῆς τέχνης τοῖς ἰδοῦσιν, οἷον ἐν πολυτελείᾳ
κῆς ὕλης τὸ χατασχευασθὲν ἦν. Περιελάμθανε δὲ χαὶ
στοαῖς μεγίσταις τὸν ναὸν, ἅπαντα πρὸς τὴν ἀναλογίαν
ἐπιτηδεύων, καὶ τὰς δαπάνας τῶν πρὶν ὑπερδαλλόμενος,
ὡς οὐχ ἄλλος τις ἐδόχει ἐπικεχοσμηχέναι τὸν ναόν.
0 Ἄμφω δ᾽ ἦσαν μεγάλου τείχους, αὐτὸ δὲ τὸ τεῖχος ἔρ-
γον μέγιστον ἀνθρώποις ἀχουσθῆναι. Λόφος ἦν πε--
τρώδης, ἀνάντης, ἠρέμα πρὸς τοῖς ἑῴοις μέρεσι τῆς πό-
λεως ὑπτιούμενος ἐπὶ τὴν χορυφὴν ἄχραν. Τοῦτον 6
πρῶτος ἡμῶν βασιλεὺς Σολομῶν, κατ᾽ ἐπιφροσύνην
16 τοῦ Θεοῦ, μεγάλαις ἐργασίαις ἀπετείγιζεν ἄνωθεν τὰ
περὶ τὴν ἄχραν, ἀπετείχιζε δὲ κάτωθεν ἀπὸ τῆς ῥίζης
ἀρχόμενος, ἣν βαθεῖα περιθεῖ φάραγξ, χατὰ λίδα ταῖς
“ πέτραις μολίόδῳ δεδεμέναις πρὸς ἀλλήλας ἀπολαυθά-
τῶν ἀεί τι τῆς. ἔσω χώρας, χαὶ προδαίνων εἰς βάθος,
20 ὥστ᾽ ἄπειρον εἶναι τό τε μέγεθος τῆς οἰχοδομήσεως xat
τὸ ὕψος τετραγώνου γεγενημένης, ὡς τὰ μὲν μεγέθη
τῶν λίθων ἀπὸ μετώπου χατὰ τὴν ἐπιφάνειαν δρᾶσθαι,
τὰ 5 ἐντὸς σιδήρῳ διησφαλισμένα συνέ; ἔχειν τὰς ἁρμογὰς
ἀχινήτους τῷ παντὶ χρόνῳ. Τῆς δ᾽ ἐργασίας οὕτω
35 συναπτούσης εἰς ἄχρον τὸν λόφον, ἀπεργασάμενος αὐτοῦ
τὴν κορυφὴν, καὶ τὰ κοῖλα τῶν περὶ τὸ τεῖχος ἐμπλή-
σας͵ ἰσόπεδον τοῖς χατὰ τὴν ἐπιφάνειαν τὴν ἄνω xol
λεῖον ἐποίησε. Τοῦτο δὲ ἦν τὸ πᾶν περίδολος, τεττά-
ρων σταδίων τὸν χύχλον ἔχων, ἑκάστης γωνίας στάδιον
80 μῆχος ἀπολαμδανούσης. ᾿Ενδοτέρω δὲ τούτου xal
παρ᾽ αὐτὴν τὴν ἄκραν ἄλλο τεῖχος ἄνω λίθινον περιθεῖ,
χατὰ μὲν ἑῴαν ῥάχιν ἰσομήχη τῷ τείχει στοὰν ἔχων
'διπλῆν, dv μέσῳ ποῦ νεὼ τετυχηκότος, ἀφορῶσαν εἷς
τὰς θύρας αὐτοῦ, Ταύτην πολλοὶ βασιλεῖς οἱ πρόσθεν
:85 χατεσχεύασαν. Τοῦ δ᾽ ἱεροῦ παντὸς ἦν ἐν χύχλῳ πε-
πηγμένα σχῦλα βαρδαριχὰ, καὶ ταῦτα πάντα βασιλεὺς
Ἡρώδης ἀνέθηχε, προσθεὶς ὅσα xol τῶν 'ApdGov
ἔλαθεν.
δ΄. Κατὰ δὲ τὴν βόρειον πλευρὰν ἀχρόπολις ἐγγώ--
«4o νιος εὐερχὴς ἐτετείχιστο, διάφορος ὀχυρότητι. Ταύ-
τὴν oi πρὸ Ἡρώδου τοῦ Ἀσαμωναίων γένους βασιλεῖς
xai ἀρχιερεῖς ῳφχοδόμησαν, καὶ βᾶριν ἐχάλεσαν, ὡς
ἐχεῖ τὴν ἱερατικὴν αὐτοῖς ἀποχεῖσθαι στολὴν, ἣν, ὅταν
δέῃ θύειν, τότε μόνον ὃ ἀρχιερεὺς ἀμφιέννυται. Ταύ-
45 τὴν ὁ βασιλεὺς Ἧρώδης ἐφύλαξεν ἐν τῷ τόπῳ, χαὶ
μετὰ τὴν ἐχεΐνου τελευτὴν ὑπὸ Ῥωμαίοις 3 7v, μέχρι
τῷ Ψιδερίου Καίσαρος χρόνων. ᾿Επὶ τούτου δὲ Οὐϊ-
τέλλιος ὃ τῆς Συρίας ἡγεμὼν, ἐπιδηυμ σας τοῖς "Iepo-
σολύμοις, δεξαμένου τοῦ πλήθους αὐτὸν λαμπρότατα
80 πάνυ, θέλων αὐτοὺς τῆς εὐποιίας ἀμείψασθαι, ἐπεὶ πα-
ρεχάλεσαν τὴν ἱερὰν στολὴν ὑπὸ τὴν αὑτῶν ἐξουσίαν
ἔχειν, ἔγραψε περὶ τούτων Τιδερίῳ Καίσαρι, χἀχεῖνος
ἐπέτρεψε, χαὶ παρέμεινεν f ἐξουσία τῆς ἱερατιχῇς στολῆς
τοῖς Ἰουδαίοις, μέχρι ἐτελεύτησεν ὁ βασιλεὺς Ἀγρίππας.

APXAIOAOTIAZ BIBA. IE. ΚΕΦ. IA.

[779,259

ribus ornatas habebat, quibus erant et flores purpurei et
columnz intexte. Αἱ supra liec sub muri coronulis vitis
expansa erat aurea, cum racemis ex illa sublime pendenti-
bus, ea quasi materie profusione facta, ut aspicientibus
tam magnitudine quam arte stuporem incuteret. Praeterea
templo cireumdedit porticus ingentes, omni ex parte pro-
portionis ralionem babens, et sumptibus majores superans,
ut nec quisquam alius videretur ita templum exornasse.
Ambo autem magno innitebantur muro : ipse vero muros
opus omnium 4088 liomines auditu acceperunt maximum.
Collis erat petrosus , arduus, ad orientale urbis latus sen-
sim ac leniter resupinatus usque ad summum» ejus fastigium.
Hunc collem Solomon , qui primus in nos regnavit, superne |
ad verticem magni operis muro circumduxit , Dei instinctu,
itemque inferne, a radicibus incipiens, quibus ad Africum
ventum circumjecta est vallis admodum depressa , eundem
vallavit saxis grandibus plumbo inter se vinclis, semper
aliquid spalii intus concludens, et in altitudinem progre-
diens, adeo ut immanis esset magnitudo pariler ac pro-
funditas structure ,. forma quadrangulari facte, ut vastitas
quidem lapidum a fronte quoad superficiem in conspectum
veniret, interiora vero ferro firmata compagines in omne
evum indivulsas haberent. Opere autem ita continuato ut
summitati collis jungeretur, quum verticem illius aliquan-
tulum lrevigasset et cavitates intra murum comprehensas
replevisset , superficiei partibus quz: forte eminerent totum
sequavit et ad planum redegit. Atque universum hoc se
ptum erat, quatuor stadiorum in circuitu, unoquoque an-
gulo in longitudinem stadium complectente. Interius deinde
ipsum verticem ambit alius murus lapideus, ad orientale
quidem latus duplicem sustinens porticum pari cum muro
longitudine , spectantem ad januas templi, quod ad medium
ejus constitit. Hanc multi priorum regum adornaverant.
Porro circa templum undique fixa erant spolia peregrinarum
genium, atque ea omnia rex Herodes dedicavit, additis
etiam qua ab Arabibus ipse reportarat.

4. Ad septentrionale autem latus arx constructa erat an.
gulata, bene munita atque egregie firma. Hanc qui Hero-
dem aníecesserunt Asamonso prognati reges et sacerdo-
tes sediflvarunt , et barim appellarunt, ut ibi stola sacerdo-
talis illis reponeretur, quam ipse pontifex , duntaxat quum
erat facienda res divina, induere solebat. Hanc stolam
rex Herodes eo in loco custodivit, et post ejus obitum fuit
in potestate Romanorum , usque ad tempora Tiberii Cass-
ris. Sub eo Vitellius Syris praetor, quum Hierosolyma ve-
nisset et ἃ populo lionorificentissime exceptus fuisset , vo-
lens eis gratiam referre, ipse, quoniam obsecrarunt ut sa-
cra stola ipsis in potestatem permitteretur, hac de re scri
psit ad Tiberium Caesarem , atque ille eam concessit , man-
sitque penes Judaeos stolae sacerdotalis potestas usque ad
decessum regis Agrippz.. Post eum Cassius Lobginus, qui

(202,703. )

Μετὰ τοῦτον δὲ Κάσσιος Λογγῖνος, 6 τὴν Συρίαν τότε
διοικῶν, xal Κούσπιος Φάδος, ὁ τῆς Ἰουδαίας ἐπίτρο-
πος, χελεύουσι τοὺς Ἰουδαίους εἰς τὴν Ἀντωνίαν χαταθέ-
σθαι τὴν στολήν" Ῥωμαίους γὰρ αὐτῆς εἶναι δεῖν χυρίους,
υ χαθὼς χαὶ πρότερον ἦσαν. Πέμπουσιν οὖν Ἰουδαῖοι
πρέσδεις πρὸς Κλαύδιον Καίσαρα περὶ τούτων παραχα-
λέσοντας. Ὧν ἀναβάντων, 5 νεώτερος βασιλεὺς Ἀγρίπ-
rac, ἐν Ῥώμη τυγχάνων, αἰτησάμενος παρὰ τοῦ αὖτο-
χράτορος τὴν ἐξουσίαν ἔλαδεν, ἐντξιλαμένου Οὐϊτελλίῳ
ι τῷ τῆς Συρίας ἀντιστρατήγῳ. Πρότερον δ᾽ ἦν ὑπὸ
σφραγῖδος τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν γαζοφυλάχων, καὶ πρὸ
μιᾶς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς ἐπὶ τὸν Ῥωμαίων φρούραρχον
ἀναδαίνοντες οἱ γαζοφύλαχες καὶ χαταμανθάνοντες τὴν
ἑαυτῶν σφραγῖδα τὴν στολὴν ἐλάμδανον᾽ εἶτ᾽ αὖθις
τῆς ἑορτῆς παρελθούσης εἰς τὸν αὐτὸν χομίσαντες τόπον
xai τῷ φρουράρχτ, δείξαντες σύμφωνον «τὴν σφραγῖδα
χατετίθεντο. ’ “Γαῦτα μὲν οὖν ὑπὸ τοῦ πάθους τῶν ἐπι-
συμθεβηκότων παρεδηλώθη. Τότε δ' οὖν 6 τῶν Ἶου-
δαίων βασιλεὺς Ἡρώδης καὶ ταύτην τὴν βᾶριν ὀχυρω-
Ὁ τέραν χατασχευάσας, ἐπ᾽ ἀσφαλείᾳ xai φυλαχῇ τοῦ
ἱεροῦ, χαριζόμενος Ἀντωνίῳ, φίλῳ μὲν αὐτοῦ, Ῥω-
μαίων δὲ ἄρχοντι, προσηγόρευσεν Ἀντωνίαν.
ε΄. Ἐν δὲ τοῖς ἑσπερίοις μέρεσι τοῦ περιδόλου πύ-
λαι τέσσαρες ἐφέστασαν, ἡ μὲν εἰς τὰ βασίλεια τεί-
3$ νουσα, τῆς ἐν μέσῳ φάραγγος εἷς δίοδον ἀπειλημμένης,
αἱ δὲ δύο εἰς τὸ προάστειον, fj λοιπὴ δὲ εἰς τὴν ἄλλην
πόλιν, βαθμῖσι πολλαῖς χάτω τε εἰς τὴν φάραγγα διει-
λημμένη καὶ ἀπὸ ταύτης ἄνω πάλιν ἐπὶ τὴν πρόσδασιν.
Ἀντιχρὺ γὰρ 4j πόλις ἔχειτο τοῦ ἱεροῦ, θεατροειδὴς
Ὁ οὖσα, περιεχομένη βαθείᾳ φάραγγι κατὰ πᾶν τὸ νότιον
χλίμα. Τὸ δὲ τέταρτον αὐτοῦ μέτωπον, τὸ πρὸς με-
σημθρίαν, εἶχε μὲν xal αὐτὸ πύλας χατὰ μέσον, ἐπ᾽
αὐτοῦ δὲ τὴν βασίλειον στοὰν, τριπλῆν κατὰ μῆκος
διιοῦσαν ἀπὸ τῆς ἑῴας φάραγγος ἐπὶ τὴν ἑσπέριον οὐ
Ὁ τὰρ ἦν ἐχθῆναι προσωτέρω δυνατόν. "Eoyov δ᾽ ἦν
ἀξιαφηγητότατον τῶν ὅφ᾽ ἡλίῳ. Μεγάλου γὰρ ὄντος
τοῦ τῆς φάραγγος ἀναλήμματος, χαὶ οὐδ᾽ ἀνεχτοῦ χα-
τιδεῖν εἴ τις ἄνωθεν εἰς τὸν βυθὸν εἰσχύπτοι, παμμέγε-
θες ὕψος ἐν αὐτῷ τὸ τῆς στοᾶς ἀνέστηκεν, ὡς εἴ τις
U ἀπ᾽ ἄχρου τοῦ ταύτης τέγους ἄμφω συντιθεὶς τὰ βάθη
διοπτεύοι, σχοτιδινιᾶν, οὐχ ἐξικουμένης τῆς ὄψεως εἰς
ἀμέτρητον τὸν βυθόν. — Kíovec δ᾽ ἐφέστασαν κατ᾽ ἀντί-
στοιχον ἀλλήλοις ἐπὶ μῆκος τέτραχα, ( συνεδέδετο γὰρ
ὃ τέταρτος στοῖχος λιθοδομήτῳ τείχει, ) καὶ παγος ἦν
(ὃ ἑχάστου χίονος ὡς τρεῖς ἐπισυναπτόντων ἀλλήλοις τὰς
ὀργυιὰς περιλαθεῖν, μῆκος δὲ ποδῶν ἑπτὰ καὶ εἴχοσι,
διπλῆς σπείρας ὑπειλημμένης. Πλῆθος δὲ συμπάν-
τῶν δύο xol ἑξήκοντα xai ἑκατὸν, χιονοχράνων αὐτοῖς
χατὰ τὸν Κορίνθιον τρόπον ἐπεξειργασμένων γλυφαῖς,
90 ἔχπληξιν ἐμποιούσαις διὰ τὴν τοῦ παντὸς μεγαλουργίαν.
Τεσσάρων δὲ στοίχων ὄντων, τρεῖς ἀπολαμδάνουσι τὰς
διὰ μέσου χώρας ταῖς στοαῖς.

ANTIQ. JUD. LIB. XV. CAP. XI.

[7ε0.781.ἢ] 613
tum Syriam administrabat , et Cuspius Fadus,, Judtere pro-
curator, Judmis imperarunt ut stolam ponerent in Antonia :.
debere enim Romanos eam penes se habere, sicut antca.
Quamobrem Judiei legatos ad Claudium Cesarem miserunt ,.
eam rem deprecaturos. Qui quum Romam pervenisseut ,
juvenis rex Agrippa , qui tum illic erat, perfecit suo rogatu
apud Imperatorem ut eam illis potestatem traderet, hoc
ipso Vitellio in mandatis dato, Syrie prietori. Antea autem
erat sub sigillo pontificis et qusstorum serarii , et pridie fe-
storum ibant quesestores ad praefectum Romani praesidii , et
agnito suo sigillo eam auferebant, deinde rursum festis
transactis in eundem locum referebant , et, sigillo CODCOr-
dante ostenso priesidii praefecto, deponebant, Εἰ hrec qui-
dem ex iis qui postea acciderunt casibus declarata sunt.
Tunc vero hanc quoque turrim Herodes rex Judaeorum inu-
nitiorem fecit, ad templi securitatem el custodiam, el in
gratiam Antonii, amici sui et Romanorum imperatoris,
nominavit Antoniam.

δ. À septi autem parte occidentali quattuor erant portie ,
quarum una ferebat in regiam, valle interjacente ad trans-
itum intercepta; duae in suburbium , postrema in reliquam
urbem , multis gradibus distincta, ut in vallem descenda-
ttr, et deinde ab ea rursus esset ascensus. Nam urbs po-
sita erat e rcgione templi, speciem praebens theatri , cincta
valle profunda circa latus meridianum. — Quarta autem pars
(rontis templi a meridie habebat et ipsa portas in medio,
simulque regiam porticum , qua triplex erat, et longitudine
ab orientali valle ad occidentalem usque pertinebat : nec
enim amplius procedere licebat. Opus erat omnium qui
unquam 80] vidit maxime memorabile. Nam quum yallis
depressa admodum esset, ut inde caligarent ocnli cujus-
quam ex alto in fundum despicientis , porticum immanis al-
titudinis super ea exstruxit, ul si quis ex tecli ejus summi-
tate allitudinem simu] utramque visu penetrare vellet, pe-
riculum esset ne verligine corriperetur, quum visus ad
immensum adeo profundum non pertingeret. Quattuor au-
tem erant columnarum series, ita ab uno porticus fiue in
alterum dispositae , ut ex adverso sibi responderent, (quarta
enim intertextum habebat parietem lapideum 9) δίᾳῃθ cras-
situdo cujusque columna tanta erat, quantam possent tres
hominum inter se contingentium ulne complecti, longitudo
pedum septem et viginti, duplici spira subjecta. Numero
autem universi erant centum et sexaginta due, capitellis
ipsarum more Corinthio sculptura obductis , opere omnino
magno et mirabili. Quumque quattuor essent columnarum
series , ex illis tres spatium interceptum in porticus divide-

Τῶν δὲ αἱ δύο παράλ- | bant. Harumautem dure sibi mutuo respondentes similiter

ληλοι τὸν αὐτὸν γεγόνασι τρόπον, εὖρος ἑκατέρας πόδας | factze erant, ut utraque haberet triginta pedes in latitudi-

τριάχοντα. μῆχος δὲ στάδιον, ὕψος δὲ πόδας ὑπὲρ πεν-

| neni, in longitudinem vero stadium, δίαυ in altitudinem

614 (73,704.)

τήχοντα' τῆς δὲ μέσης εὖρος μὲν ἡμίολιον, ὕψος δὲ δι-
πλάσιον᾽ ἀνεῖχε γὰρ πλεῖστον παρὰ τὰς ἑχατέρωθεν.
Αἱ δὲ ὀροφαὶ βαθυξύλοις ἐξήσχηνται γλυφαῖς, πολυτρό-
Tot; σχημάτων ἰδέαχις. Καὶ τὸ τῆς μέσης βάθος ἐπὶ
b μεῖζον ἤἥγερτο, περιτετμημένου τοῖς ἐπιστυλίοις προ--
μετωπιδίου τοέχου, χίονας ἔχοντος ἐνδεδουανμένους xat
ξεστοῦ παντὸς ὄντος, ὡς ἄπιστα τοῖς οὐχ ἰδοῦσι καὶ σὺν
ἐχπλήξει θεατὰ τοῖς ἐντυγχάνουσιν εἶναι. ΤΡοιοῦτος
μὲν ὁ πρῶτος περίδολος ἦν, ἐν μέσῳ δὲ ἀπέχων οὐ πολὺ
10 δεύτερος, προσθατὸς βαθυΐῖσιν ὀλίγαις, ὃν περιεῖχε Ép-
χίον λιθένου δρυφάχτου, γραφῇ κωλῦον εἰσιέναι τὸν ἀλ-
λοεθνῇῆ, θανατιχῇς ἀπειλουμένης τῆς ζημίας. Εἶχε
δ᾽ ὃ μὲν ἐντὸς περίδολος χατὰ μὲν τὸ νότιον καὶ βό-

tov χλίμα τριπτύχους πυλῶνας, ἀλλήλων διεστῶτας,
16 χατὰ δὲ ἡλίου βολὰς ἕνα τὸν μέγαν, δι᾽ οὗ παρήειμεν
ἁγνοὶ μετὰ γυναικῶν, ᾿Εσωτέρω δὲ χἀχείνου γυναιξὶν
ἄδατον ἦν τὸ ἱερόν. ᾿Εχείνου δ᾽ ἐνδοτέρω τρίτον, ὅπου
τοῖς ἱερεῦσιν εἰσελθεῖν ἐξὸν ἦν μόνοις. Ὁ ναὸς ἐν τούτῳ
καὶ πρὸ αὐτοῦ βωμὸς ἦν, ἐφ᾽ οὗ τὰς θυσίας ὁλοχαυτοῦ-
40 μὲν τῷ Θεῷ. Τούτων εἷς οὐδένα τῶν τριῶν 6 βασι-
λεὺς Ἡρώδης παρῆλθεν (ἐχεχώλυτο γὰρ οὐκ ὧν ἱερεύς)
ἀλλὰ χἀν τοῖς ἔργοις τὰ περὶ τὰς στοὰς χαὶ τοὺς ἔξω
περιβόλους ἐπραγματεύετο, xal ταῦτα ὠχοδόμησεν
ἔτεσιν ὀχτώ.

ς΄. Τοῦ δὲ ναοῦ διὰ τῶν ἱερέων οἰχοδοιληθέντος
ἐνιαυτῷ xat μησὶν ἔξ, ἅπας 6 λαὸς ἐπληρώθη χαρᾶς,
χαὶ τοῦ τάχους πρῶτον μὲν τῷ Θεῷ τὰς εὐχαριστίας
ἐποιοῦντο, μετὰ δὲ χαὶ τῆς προθυμίας τοῦ βασιλέως͵
ἑορτάζοντες χαὶ χατευφημοῦντες τὴν ἀνάχτισιν. Ὁ
30 δὲ βασιλεὺς τριαχοσίους ἐθυσε τῷ Θεῷ βοῦς, xai τῶν
ἄλλων ἕχαστοι κατὰ δύναμιν, ὧν οὐχ οἷόν τε τὸν ἀρι-
θμὸν εἰπεῖν" ἐχφεύγει γὰρ τὸ δύνασθαι πρὸς ἀλήθειαν
εἰπεῖν, Συνεπεπτώχει γὰρ τῇ προθεσμίᾳ τοῦ περὶ
τὸν ναὸν ἔργου χαὶ τὴν ἡμέραν τῷ βασιλεῖ τῆς ἀρχῆς,
25 ἣν ἐξ ἔθους ἑώρταζεν, εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν" χἀὶ περισημο-
τάτην δι’ ἀμφοῖν τὴν ἑορτὴν γενέσθαι.

ζ΄. Κατεσχευάσθη δὲ χαὶ χρυπτὴ διῶρυξ τῷ βασιλεῖ,
φέρουσα μὲν ἀπὸ τῆς ᾿Αντωνίας μέχρι τοῦ ἔσωθεν ἷε-
ροῦ πρὸς τὴν ἀνατολιχὴν θύραν, ἐφ᾽ ἧς αὑτῷ καὶ πύρ-
40 γον χατεσχεύασεν, ἵνα ἔχη διὰ τῶν ὑπογαίων εἰς αὐτὸν
ἀνιέναι, τὸν ἐκ τοῦ δήμου νεωτερισμὸν ἐπὶ τοῖς βασι-
λεῦσι φυλαττόμενος. Λέγεται δὲ xax! ἐχεῖνον τὸν xat-
ρὸν οἰκοδομουμένου τοῦ vaoU τὰς μὲν ἡμέρας οὐχ ὕειν,
ἐν δὲ ταῖς νυξὶ γίνεσθαι τοὺς Ou 6pouc , ὡς μὴ χωλυσιερ-
a5 γεῖν, Καὶ τοῦτον τὸν λόνον οἱ πατέρες ἡμῖν πχρέδω-
χαν, οὐδ᾽ ἔστιν ἄπιστον, εἰ χαὶ πρὸς τὰς ἄλλας ἀπίδοι
τις ἐμφανείας τοῦ Θεοῦ. Τὰ μὲν οὖν περὶ τὸν ναὸν
ἐξῳχοδομήθη τοῦτον τὸν τρόπον.

APXAIOAOTTAX BIBA. IE. ΚΕΦ. 14.

[t,502.1

plus quinquaginta pedes; media autem erat latitudine
sesquialtera, aique altitudine dupla : nam eas ex utraque
parte multum supereminebat. Tecta vero sculpturis ligneis
profundis erant exornata, in varias formarum species elabo-
ratis : atque medium in majorem altitudinem evectum est,
muro fronlali epistyliis circumsecto , et columnis insertis
distincto, tetoque ad amussim polito, ut qui non viderunt
roinime fidem istis haberent, nec sine admiralione a pre-
sentibus spectarentur. Alque hujusmodi quidem erat pri-
mum septum; in medio vero juxta illud etiam alterum,
in quod paucis gradibus ascendebatur, circumdante lapides
maceria , cum inscriptione qu&e vetaret alienigenam intrare
sub pcena capitis. Habebat autem interius conseptum a
parte ineridionali et. septentrionali portas Lriplices inter se
distantes, et ab oriente magnam portam, per quam puri
cum feminis intrare consuevimus. Adhuc autem ioterius
erat sanctuarium , quo feminis intrare non licebat. Et porro
interius erat tertium , quo non nisi sacerdolibus licebat in-

l(roire. Hiec erat iedes, et ante eam altare, in quo solida

sacrificia Deo cremamus. . Horum trium in nullum ingres-

sus est rex Herodes; ab iis enim arcebalur, quoniam sacer.

dos non esset; sed totus in eo erat.ut porticus et exteriora

consepta curaret exstruenda ; atque ea octo annis aedificavit.

6. Postquam autem sedes a sacerdotibus uno anno et sex
mensibus exzedificata est, universus populus leetitize plenus
erat, et primum quod tam cito faclum fuisset, Deo gralias
agebant, deinde quod eam operi diligentiam adhibuisset rex,
festum diem agentes, et templi instaurationem faustis
ominibus prosequentes. Rex autem Deo trecentos boves
immolavit ; reliqui item pro sua quique facultate : quorum
numerum ut dicam fieri non potest, quod ad veritatem quo
pacto dicendus sit nos lateat. Nam acciderat ut idem essel
dies inaugurationis regis, quem celebrare solitus erat, ac
ille, quo templum fuit absolutum; atque adeo his duabus
de causis festum esset illustrius.

7. Praeterea regi facta est fossa occulta, ab Antonia fe-
reus ad orientalem portam templi, super quam etiam sibi-
met turrim exstruendam curavil, ul per subterranea in
eam ascenderet, quo caveret ἃ populo si quando adver-
sus reges novi aliquid molirentur. Fertur etiam , quo tem-
pore templum construebatur, interdiu non pluisse, se!
noctu descendisse pluvias, ne opus impediretur : id quu!
ἃ majoribus accepimus, neque incredibile est, si quis ani-
uium advertat ad alia quibus semel nobis patefecerit Deus.
Et qua ad templum quidem spectant hoc modo exzedificala
erant.

noe.)

BIBAION EKKAIAEKATON.

— u—»99009«m»—

€. Ὃν τρόπον ᾿Αλέξανδρος xal ᾿Αριστόδουλος ἀπὸ Ρώμης
ὑπέστρεψαν πρὸς τὸν πατέρα" καὶ ὡς Σαλώμη xal Φερώ»
ρας, οἱ τοῦ βασιλέως ἀδελφοὶ, ταῖς χατ᾽ αὐτῶν διαδολαῖς

ἐχρῶντο.

β. Ὡς γυναῖχας δοὺς τοῖς περὶ ᾿Αλέξανδρον καὶ ᾿Αριστόθουλον
Ἡρώδης πρὸς ᾿Αγρίππαν ἐξέπλευσεν εἰς Ἡντιλήνην, κἀκεῖθεν
αὐτὸν ἔπεισεν εἰς ᾿Ιουδαίαν παραγενέσθαι.

Y. 'Eooboc ᾿Αγρίππα εἰς ᾿Ιωνίαν, xai ὡς Ἡρώδης τὸ δεύτερον
ἐξέπλευσεν πρὸς ᾿Αγρίππαν εἰς τὸν Βόσπορον.

ὅ, "Ἐντευξις τῶν κατὰ ᾿Ιωνίαν ᾿Ιουδαίων Ἀγρίππα, παρόντος
Ἡρώδον, περὶ ὧν ἠτιῶντο τοὺς "Ελληνας.

t. Ὡς Ἀγρίππας ἐδεδαίωσε μὲν αὐτοῖς τοὺς νόμους, Ἡρώδης
δὲ εἰς ᾿Ιουδαίαν ὑπέστρεψεν.

€. Ὡς διεδέξατο ᾿Ἱεροσολυμίτας ᾿Ηρώδης, καὶ τὸ τέταρτον αὖ-
τοῖς ἀφῆχεν τῶν φόρων τοῦ παρεληλυθότος ἔτους.

T. Ὡς ἐστασιάσθη τὰ περὶ τὴν οἰχίαν Ἡρώδῃ, προτιμῶντι
μὲν ἀντίπατρον τὸν πρεσδύτατον υἱὸν, χαλεπῶς δὲ τῶν
περὶ Ἀλέξανδρον φερόντων τὴν ὕδριν.

1. Ὡς Ἀντιπάτρου δεατρίόοντος ἐν Ρώμῃ, τοὺς περὶ ᾿Αλέξανδρον
xoi Ἀριστόδουλον Ἡρώδης ἄγων ἐπὶ Καίσαρος, αὐτῶν xa-
τηγόρησεν.

(, Ἀλεξάνδρου ἀπολογία ἐπὶ Καίσαρος καὶ διαλλαγαὶ πρὸς
τὸν πατέρα.

᾿ς Ὡς ἀγῶνας ἤγαγε πενταετηρικοὺς Ἡρώδης ἐπὶ τῇ Καισα-
ρείας χτίσει.

4. Πρεσδεία τῶν ἀπὸ Κυρήνης καὶ Ἀσίας Ἰονδαίων ὡς
Καίσαρα περὶ ὧν ἡτιῶντο τοὺς "EXÀnvae xal ἀντίγραφα
ἑκιστολῶν, ἃς Καῖσαρ καὶ ᾿Αγρίππας ἔγραψαν ὑπὲρ αὐτῶν
ταῖς πόλεσιν.

6 Ὡς ἀπορῶν χρημάτων Ἡρώδης κατῆλθεν εἰς τὸν Δανίδου
τάφον, χαὶ δειμάτων αὐτὸν ταραξάντων μνημεῖον ἔστησεν
ἐπὶ τοῦ τάφον.

(T. Ὡς Ἀρχέλαος 6 Καππαδόχων βασιλεὺς ᾿Αλέξανδρον τῷ
πατρὶ διήλλαξεν, δεθέντα ὑπ᾽ αὐτοῦ πρότερον᾽ καὶ ὡς ὁ μὲν
εἰς Καππαδοχίαν, Ἡρώδης δὲ sic Ρώμην ἀνῆλθεν.

ἰδ, Ἀπόστασις τῆς ᾿Ηρώδου βασιλείας τῶν τὸν Τράχωνα ol-
χούντων , xal παράληψις διὰ τῶν στρατηγῶν τῆς χώρας.

t. “Ως Ἡρώδης τοὺς εἰς τὴν Ἀραθίαν διαφυγόντας τῶν ἀπὸ -
στάντων ἐξῃτεῖτο, καὶ μὴ τυγχάνων ἐστράτευσεν ἐπ᾽ αὐτοὺς,
ἐκπιτρέποντος Σατορνίνου τοῦ ἡγεμόνος.

WV. Ὡς κατηγόρησε Σύλλαιος ὁ ᾿Δραψ ἐπὶ Καίσαρος, ὑπὲρ
τῆς ἐμδολῆς τῆς εἰς τὴν Ἀραδίαν, τοῦ Ἡρώδου“ καὶ ὡς διὰ
Νικολάου ἀπελύσατο τὰς αἰτίας ᾿Ηρώδης, ὀργιζομένον Καί-
σαρος.

V. Διαδολαὶ Εὐρυχλέους κατὰ τῶν παίδων πρὸς Ἡρώδην'
καὶ ὡς ἔδησεν αὐτοὺς ὁ πατὴρ καὶ τῷ Καίσαρι περὶ αὐτῶν
ἔγραψεν.

";. Ὥς, Καίσαρος ἐξουσίαν δόντος, iv Βηρυτῷ παρὰ τῷ
συνεδρίῳ χατηγόρησε τῶν παίδων Ἡρώδης. Θάνατος τῶν
νεαγίσχων, καὶ ταφὴ τῶν σωμάτων ἐν ᾿Αλεξανδρείω.

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν 16".

ΚΕΦ. Α΄.

! Ἔν δὲ τῇ διοικήσει τῶν ὅλων πραγμάτων ἐσπουδα-
ux ὁ βασιλεὺς τὰς κατὰ μέρος ἀδικίας ἀναστεῖλαι τῶν
περὶ τὴν πόλιν χαὶ τὴν χώραν ἁμαρτανομένων, τίθησι
"μον οὐδὲν ἐοιχύτα τοῖς πρώτοις, ὃν αὐτὸς ἐδεθαίου,

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. I.

[753,734.] 615

LIBER DECIMUS SEXTUS.

1. Quomodo Alexander et Aristobulus Roma redierunt ad
patrem : utque Salome et Pheroras, regis fralres, eos ca-
lumniantur.

2. Quomodo Herodes , quum Alexandro et Aristobulo uxores
locasset , ad Agrippam in Mytilenen navigavit, eique per-
suasit ut inde in Judmam veniret.

, $. Agrippee in loniam profectio, et quomodo Herodes denuo

ad Agrippam navigavit in Bosporum.

4. Judeorum in lonia supplicatio ad Agrippam, prisente
Herode, de lis quorum Gr:ecos accusabant.

δ. Quomodo Agrippa suas illis leges confirmavit, el Herodes
Judmam repetiit. —

6. Quomodo Herodes excepit Hierosolymitanos , et quartain
superioris anni vectigalium partem eis condonavit.

7. Quomodo domi dissidium oritur Herodi, quod is An-
tipatrum filium suum natu maximum pluris faceret, et res.
ista ut contumelia doleret Alexandro.

8. Quomodo, Antipatro Romz degente, Herodes Alexandrum
el Aristobulum ad Caesarem ductos accusat.

9. Alexander causam suam agit ad Cesarem et pater cum
filiis in gratiam redit.

10. Quemadmodum Herodes quinquenpale certamen ob Cee-
saream editicatam celebravit.

II. Judzeorum Cyrenensium et Aslanorum legatio ad Ciesarem
de iis quorum Grecos accusabant : et exemplaria literarum
quas Cesar et Agrippa pro ipsis ad civitates scripserunt. .

12. Quomodo Herodes pecunia egens descendit in sepulchrum
Davidis , et terroribus perturbatus in ostio sepulchri monu-
mentum exstruxit.

I3. Quomodo Archelaus Cappadocum rex Alexandrum a pa
tre in vincula conjectum ei reconciliat : utque Archelaus
in Cappadociam, et Herodes Romam profectus est.

I4. Trachonite deficiunt ab Herodis regno, atque a regionis
priefectis iterum ei adJiciuntur.

I6. Quomodo defectores , qui se in Arabiam receperant , de-
poscebat Herodes ; quumque iis potiri nequisset , exercitum
in eos duxit permissu Saturnini ducis Ciesareani.

I6. Quomodo Syllzeus Arabs Herodem apud Ciesarem accusa-
vit de impressione in Arabiam facta; utque Cesare irato
Herodes ope Nicolai crimina diluit.

17. Euryclis ad Herodem calumniz adversus ipsius filios, el
quomodo eos in vincula conjecit pater, et de iilis ad Cuesa-
rem scripsit.

I8. Quomodo Herodes , Ciesarís permissu , Beryti in judicum
assessu filios accusavit. Mors juvenum et corporum eorum
sepultura in Alexandrio. ᾿

Continet hie liber tempus annorum duodecim.

CAP. I.

Quum in reipublicze administratione operam dedisset rex
ut injurias omnes singulas , quae tam in urbe quam in agris
grassarentur, coerceret, legem tulit prioribus plane dissi-
milem, quam ipse sancivit, ut fures venderentur addita

616 (705,707.)

τοὺς τοιχωρύχους ἀποδιδόμενος ἐπ᾽ ἐξαγωγῇ τῆς βασι-
λείας, ὅπερ ἦν οὐχ εἰς «(αὠρίαν μόνον τῶν πασχόντων
φορτικὸν, ἀλλὰ xol χατάλυσιν περιέχον τῶν πατρίων
ἐθῶν. Τὸ γὰρ ἀλλοφύλοις καὶ μὴ τὴν αὐτὴν ἔχουσιν
$ δίαιταν τοῦ ζῆν δουλεύειν, καὶ βιάζεσθαι πάνθ᾽ ὅσα
προσέταττον ἐχεῖνοι ἐξ ἀνάγχης ποιεῖν, ἁυαρτία πρὸς
τὴν θρησχείαν ἦν, οὐ χόλασις τῶν ἁλισχομένων, πεφυ-
λαγμένης ἐν τοῖς πρώτοις τῆς τοιαύτης τιμωρίας.
᾿Ἐχέλευον γὰρ οἱ νόμοι τετραπλάσιον χαταδαλεῖν τὸν
10 χλέπτην, οὐχ ἔχοντα δὲ πιπράσχεσθαι μὲν, ἀλλ᾽ οὔτι
qt τοῖς ἀλλοφύλοις, οὐδ᾽ ὥστε διηνεχῇ τὴν δουλείαν
ὑπουένειν' ἔδει γὰρ ἀφεῖσθαι μετὰ ἑξαετίαν. 'Tó2s,
ὥσπερ ὡρίσθη τότε χαλεπὴν χαὶ παράνομον γενέσθαι
τὴν χόλασιν, ὑπερηφανίας ἐδόχει μέρος, οὐ βασιλιχῶς,
15 ἀλλὰ τυραννικῶς αὐτοῦ xal πρὸς τὰ χοινὰ τῶν doyo-
μένων ὀλιγώρως θεῖναι τὴν τιμωρίαν νενοηχότος. Ταῦτα
μὲν οὖν, χαθ’ ὁμοιότητα τοῦ λοιποῦ τρόπου γινόμενα;
μέρος ἦν τῶν διαδολῶν καὶ τῆς ἐπ’ αὐτῷ δυσνοίας.
Β΄. Ἐν δὲ τούτῳ τῷ χαιρῷ καὶ τὸν εἰς τὴν Ἰταλίαν
20 πλοῦν ἐποιήσατο, Καίσαρί τε συντυχεῖν δρμηθεὶς xal
θεάσασθαι τοὺς παῖδας ἐν τῇ Ρώμη διατρίδοντας.
Καῖσαρ δὲ τά τε ἄλλα φιλοφρόνως αὐτὸν ἐδέξατο xol
τοὺς παῖδας, ὡς ἤδη τελειωθέντας ἐν τοῖς μαθήμασιν,
ἀπέδωχεν ἄγειν εἰς τὴν οἰκείαν. Ὡς δ᾽ ἧκον ἀπὸ τῆς
85 Ἰταλίας, σπουδὴ περὶ τὰ μειράχια τῶν ὄχλων ἦν xal
περίοπτοι πᾶσιν ἐγεγόνεισαν, τῷ τε μεγέθει τῆς περὶ
αὐτοὺς τύχης χοσμούμενοι χαὶ βασιλικοῦ κατὰ τὰς μορ-
φὰς ἀξιώματος οὐχ ἀποδέοντες. ᾿Επίφθονοί τε εὐθὺς
,ἐδόχουν Σαλώμῃ τε τῇ τοῦ βασιλέως ἀδελφῇ xal τοῖς
80 Μαριάμμην ταῖς διαδολαῖς χατηγωνισμένοι. Οὕτω
Ὑὰρ ᾧοντο δυναστευόντων αὐτῶν δίχην δώσειν τῶν
εἰς τὴν μητέρα τὴν ἐκείνων παρανομηθέντων. Τὴν αὖ-
τὴν οὖν ταύτην ὑπόθεσιν τοῦ δέους εἷς τὴν xac. ἐχεί-
vtov διαδολὴν μετέφερον, λογοποιοῦντες οὐ xa0' ἡδονὰς
83 συνεῖναι τῷ πατρὶ, διὰ τὸν τῆς μητρὸς θάνατον, ὡς
μηδὲ ὅσιον εἶναι δοκεῖν ἐπὶ ταὐτὸν συνεῖναι τῷ τῆς τε-
χούσης φονεῖ, "l'aüva γὰρ ἀπὸ τῆς ἀληθείας ἐπὶ τὸ
πιθανὸν τῆς αἰτίας φέροντες xaxoüv ἐδύναντο xal τῆς
εὐνοίας ἧς εἶχεν εἰς τοὺς παῖδας ἀφαιρεῖν, Οὐδὲ γὰρ
40 πρὸς αὐτὸν ἄντιχρυς ἔλεγον, ἀλλ᾽ elc τὸ λοιπὸν πλῆθος
ἐσχόρπιζον τοὺς τοιούτους λόγους" ἐξ ὧν πρὸς Ἡρώδην
ἀναφερομένων ὑποχατεσχευάζετο μῖσος, οὐδ᾽ αὐτῇ
τῇ φύσει χρόνῳ νικώμενον. "Ev μέντοι τῷ τότε πά-
σὴς ὑποψίας χαὶ διαδολῇς μείζονι χρώμενος 6 βασι-
45 λεὺς τῇ τοῦ γεγεννηκέναι φιλοστοργίᾳ, xal τιμῆς ἧς
ἔδει μετεδίδου xal γυναῖχας ἐν ἡλικίας γεγονόσιν ἐζεύ--
γννεν, Ἀριστοδούλῳ μὲν τὴν Σαλώμης θυγατέρα Βε-
ρενίχην, ᾿Αλεξάνδρῳ δὲ τὴν Ἀρχελάου τοῦ Καππαδό-
xov βασιλέως Γλαφύραν.

ΚΕΦ. Β΄.
60 Ταῦτα διοικήσας, ἐπειδὴ καὶ Μάρχον ᾿Αγρίππαν

ἐπύθετο χαταπεπλευχέναι πάλιν ἐκ τῆς Ἰταλίας εἷς
τὴν Ἀσίαν ἐπειχθεὶς πρὸς αὐτὸν ἠξίωσεν εἴς τε τὴν

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. B.

[ 4,785.)
conditione qua extra regni lines educerentur; qua res ΠΟΙ
solum facinorosis nimis gravis erat, sed etiam patriorus
morum destructionetn coulinebat. Nam servilutem servira
apud exteros οἱ diversam vivendi rationem habentes , ἃ
necessitate cogi ad faciendum quicquid illis inperare liboe
rit , magis religioni in injuriam cedebat quam scelere depre
hensis in supplicium, dum in priscis legibus de hujusmiofi
pons cautum fuisset. 1116 enim jubebant furem quadrupiy
mulctari , aut si solvendo nonesset, vendi, sed non alienige-
nís , neque ul perpetuo serviat : oportebat enim ut post annos
sex manumitleretur. Hoc ipsum, sicuti tunc csümalop.
erat in animadversione peenaque durum et iniquum, com
arrogantia conjunctum videbatur, quasi non regio, sed Ly.
rannico more , nulla ratione babita Judaeorum reipublice ,
poenam constituere in animum induxísset. Alque isla qui-
dem, eo modo quo celera consueverat facta, in parle
erant criminationum odiique in ipsum.

2. Per id autem profectus est in Italiam, quod desideraril

et cum Caesare colloqui , et filios snos, qui Rome agebant, |
videre. Eumque Cesar tum cetera comiter excepil, tum
filios ei , ut jam In disciplinis perfectos , reddidit domum
reducendos. Ubi ab Italia revertebantur, magnum enl
populi erga juvenes stndium , et conspicui fiebant oranibas, |
tum quod fortunarum amplitudine ornati erant , tum quod
iilis non deerat regis form: diguitas : statimque invisi esse
ceperunt et Salom regis sorori, et iis qui calumniis suis
Ita enim fore putabant ut, si
illi rerum polirentur, ipsi penas luerent ob illatam matri

Mariamnen confecerant.

eorum injuriam. taque hanc ipsam metus causam adhi
bebant , ut calumnias illis struerent , diclitantes eos pal!
consuetudine non delectari, propter necem matris, ut qui
religioni sibi ducerent cum illius interfectore degere. Sie
enim a rei veritate ad rationem verisimilem progredientes
ledendi potestatem habebant, patrique eripiendi suam
Neque enim illi quidquam pa-
lam dicebant, sed in vulgus hujusmodi rumores sparse
bant: quibus Herodi relatis, sensim suboriebatar odium,
quod postea matura ipsa vincere non potuit. Eo tamen

erga filios benevolentiam.

lempore rex , quum adhuc ei maneret amor genitoris in li-
beros omni suspicione et criminatione potentior, et eis "νθ΄
norem habuit, quem debuit , et adultis uxores dedit Arislo-
bulo Berenicen Salom filiam, Alexandro vero Glaphyram
Archelai Cappadocum regis filiam.

CAP. 1l.

His factis, quum Marcum Agrippam iterum ab Jtalis in
Asiam navigasse intellexisset, eum propere adiit, obsecre
vitque ut in regnum suam veniret , et iis quibus affici opor-

[507,108.)

βασιλείαν αὐτοῦ παρελθεῖν xai τυχεῖν ὧν ἔδει παρὰ
ἀνδρὸς ξένου καὶ φίλου. Κἀκεῖνος μὲν εἴξας λιπαρῶς
ἐγκειμένου ἧκεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν" «Ἡρώδης δ᾽ οὐδὲν
ἀρεσχείας ἀπέλειπεν, ἕν τε ταῖς νεοχτίστοις πόλεσιν
ὑποδεχόμενος αὐτὸν xal μετὰ τοῦ τὰς χατασχευὰς ἐπι-
δεικνύναι πᾶσαν ἀπόλαυσιν διαίτης χαὶ πολυτελείας
ἐξαλλάττων αὐτῷ καὶ τοῖς φίλοις, ἔν τε τῇ Σεθαστῇ,
xx. Καισαρείᾳ περὶ τὸν λιμένα τὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ χατε-
σκενασμένον, κἀν τοῖς ἐρύμασιν, ἃ πολλαῖς δαπάναις
| ἐξῳχοδόμησεν,, τὸ τε Ἀλεξάνδρειον καὶ Ἡ ρώδειον xai
τὴν “Ὑρχανίαν. "Hye δὲ καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἵε-
ροσολυμιτῶν, ὕπαντῶντός τε τοῦ δήμου παντὸς ἐν ἔορ-
τώδει στολῇ καὶ δεχομένου τὸν ἄνδρα σὺν εὐφημίαις"
Ἀγρίππας δὲ τῷ Θεῷ μὲν ἑχατόμδην κατέθυσεν, εἷ-
y στία δὲ τὸν δῆμον,, οὐδενὸς τῶν μεγίστων πλήθει λειπό-
μενος, Αὐτὸς δὲ, ὅσον ἐπὶ τῷ χαὐ’ ἡδονὴν x&v ἔτι
πλείους ἐπιμείνας ἡμέρας, διὰ τὸν καιρὸν ἠπείγετο"
τὸν γὰρ πλοῦν, ἐπιῤαίνοντος τοῦ χειμῶνος, οὐκ ἐνόμι-
Uv ἀσφαλῆ χομιζομένῳ πάλιν ἐξ ἀνάγχης εἷς τὴν Ἰω-
νίαν.

I.) β΄. Ἐκεῖνος μὲν οὖν ἀπέπλει, πολλαῖς αὐτὸν δω-
ρεαῖς τετιμηκότος Ἢ ρώδου xal σὺν αὐτῷ τοὺς ἐπιση-
μοτάτου. ὋὉ δὲ βασιλεὺς, χειμάσας ἐν τοῖς οἰχείοις,
ἔχρος ἠπείγετο συντυχεῖν αὐτῷ, τὴν εἰς Βόσπορον εἰ-

5 2c στρατείαν προηρημένον" xai πλεύσας διὰ ἱΡόδου
xài Κῷ προσέσχεν περὶ Λέσθον, οἰόμενος ἐκεῖ καταλή-
ψεσθαι τὸν Αγρίππαν. "Exit δὲ αὐτὸν dzxolau6dvet
πνεῦμα βόρειον, εἴργον τὴν ἀναγωγὴν τῶν νεῶν. Ὁ
δ' ἐπιδιέτριδεν ἡμέρας πλείους ἐν τῇ Χίῳ, χαὶ πολλοὺς

9 υὲντῶν προσίοντων αὐτῷ δεξιούμενος ἀνελάμόανεν βασι-
λικαῖς δωρεαῖς, αὐτῆς δὲ τῆς πόλεως ἰδὼν πεπτωχυῖαν
στοὰν, (ἣν ἐν τῷ Μιθριδατιχῷ πολέμῳ χαθαιρεθεῖσαν,
οὐχ ὥσπερ τὰ ἄλλα διὰ μέγεθος καὶ κάλλος ἀναστῆναι
ῥάδιον ἦν,) χρήματα δοὺς ὅσον μὴ μόνον ἐπαρκεῖν, ἀλλὰ

5 χαὶ περιττεύειν ἐδύνατο πρὸς τὴν συντέλειαν τοῦ χα-
τασχευάσματος, ἐνετέλλετο μὴ περιορᾶν, ἀλλὰ θᾶττον
ἐγείρειν, ἀποχαθιστάντας τῇ, πόλει τὸν ἴδιον χόσμον.
Αὐτὸς δὲ λήξαντος τοῦ πνεύματος εἰς Μυτιλήνην χά-
χεῖθεν εἰς Βυζάντιον παραχομισθεὶς, ὡς ἤχουσεν ἐντὸς

€ Κυανεῶν ἤδη πεπλευχέναι τὸν ᾿Αγρίππαν, μετέσπευ-
δὲν ὡς ἐνὴν. Καὶ περὶ Σινώπην τὴν ἐν τῷ Πόντῳ xa-
ταλαθὼν ἀπροσδόχητος μὲν ὥφθη ταῖς ναυσὶν προσ-
πλέων, ἀσμένως δὲ ἐφάνη, πολλαί τε φιλοφρονήσεις
ἤσαν, ὥστε xal μεγίστην πίστιν εἰληφέναι δοχοῦντος

5 εὐνοίας xal φιλοστοργίας τῆς εἷς τὸν αὐτὸν ᾿Αγρίππα,
τοσοῦτον μὲν πλοῦν ἀνύσαντος τοῦ βασιλέως, οὐχ ἀπο-
λειφθέντος δὲ τῇς ἐχείνου χρείας, ἣν μετὰ τοῦ χαταλι-
πεῖν ἀρχὴν xai διοίχησιν οἰκείων πραγμάτων προὐὺρ-
γιαιτέραν ἔθετο, Πᾶν γοῦν ἦν αὐτῷ χατὰ τὴν στρα-

50 τείαν Ἡρώδης, dv τε τοῖς πραγματιχοῖς συναγωνι-

στὴς χαὶ τοῖς κατὰ μέρος σύμβουλος, ἡδὺς δὲ χάν
ταῖς ἀνέσεσι, xal μόνος ἁπάντων χοινωνὸς, ὀχλη-
Cv μὲν διὰ τὴν εὔνοιαν, ἡδέων δὲ διὰ τὴν τιμήν.
lc δ᾽ αὐτοῖς κατείργαστο xai τὰ περὶ τὸν Πόντον, ὧν

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. II.

[186,7,86.}] 617

tebat apud bospitem el amicum uteretur. Εἰ ille quidem,

quum instaret urgeretque Herodes , annuit, et in Judzam
profectus est. Atque Herodes nihil, quod ei placeret , omi-
sit, οἱ in oppidis recens conditis eum excipiens , dumque
sedi ficia ostenderet , ipsi ejusque amicis omne genus deli-
ciarum et magniGcentie apparatum exhibens, et apud
Sebasten, et Caesaream in portu a se exstructo, et in pro-
pugnaculis itidem a se multis sumptibus excitatis , Alexan-

drio et Herodio et Hyrcania. Etiam in urbem Hieroso-

lymitarum eum duxit , ubi ei populus obviam festo vestitu
prodiit , faustisque acclamationibus eum excepit. Agrippa
autem Deo centum boves immolavit , et populo convivium
praebuit, nemini rerum lautissimarum copia cedens. Is
vero , quantum ad oblectationem etiam plures adhuc dies
mansurus, propter anni tempus festinabat : sibi enim,
necesse habenti loniam repetere, liieme appetente navigare

haud adeo tutum esse arbitrabatur.

(III.) 2. Ille quidem , avectus est, Herode ei ejusque cotni-
tum clarissimis mulla largito. Rex vero, quum in sua
ditione hiemem exeyisset , ineunte vere eum iteruin con-
venire properavit, sciens enm ín Bosporum expeditionem
parasse : Rhodumque et Con navigando preieterveclus prope
ad Lesbum appulit, ratus se eo loco offensurum esse
Agrippam. Seda vento aquilonari correptus prohibetur
navibus portum tenere. Tum vero aliquot diebus apud
Chium morabatur, et multes ipsum adeuntes benigne
excipiens, regiis prosequitur muneribus : quumque urbis
porticum prolapsam animadvertisset , (quam, bello Mithri-
datico dejeclam , haud facile erat illis, quemadmodum in
ceteris fecerant, propler ejus magnitudinem et pulcritudi-
nem instaurare, ) tantum pecuniarum eis contulit quantum
satis superque esse posset ad structuram absolvendam,
hortatus οἱ non cessarent, idque ocius facerent , ut suum
urhi ornamentum reslituerent. Ipse vero, quum ventus le-
niter (laret, primum Mytilenen, deinde Byzantium delatus,
ut audivit Agrippam jam ultra Cyaneos scopulos prove-
ctum, quanta potuit contentione eum sequutus est. Quumque
apud Sinopen in Ponto eum invenisset, ex insperato con-
spectus est cum classe appellere, sed gratus apparuit,
multumque inter se amicissime versabantur , quippe quod
Agrippa existimaret se maximum ejus erga ipsum bene-
volentize et amoris testimonium accepisse, quum rex tantum
mari cursum confecissel , et illius rebus opportune interes-
set, quibus, utpote regno relicto rerumque suarum admi-
nistratione, nihil prius et antiquius habuerit. In universis
itaque ei in illa expeditione aderat Herodes, in rebus geren-
dis socius et adjutor, et in singulis consiliarius et auctor, ei
etiam quum animum remitteret gratus et acceptus, solusque
omnium particeps , diflicilium quidem propter benevolen-
tiam , jucundorum vero honoris ergo. Quum primum au-
tcm ab illis confecta essent negotia Pontica , quorum causa

618 (06,709.)

ἕνεχεν Ἀγρίππας ἐστάλη, τὴν ἀνακομιδὴν οὐχ ἔτ᾽
ἐδόχει πιεῖσθαι πλέουσιν, ἀλλὰ διαμειψάμενοι τήν τε
Παφλαγονίαν καὶ Καππαδοχίαν, χἀχεῖθεν ἐπὶ τῆς με-
γάλης Φρυγίας ὁδεύσαντες εἰς "Ἔφεσον ἀφίχοντο, πάλιν
6 δὲ ἐξ ᾿Εφέσου διέπλευσαν εἰς Σάμον. Πολλαὶ μὲν οὖν
xat χαθ᾽ ἑκάστην πόλιν εὐεργεσίαι τῷ βασιλεῖ χατὰ τὰς
χρείας τῶν ἐντυγχανόντων ἐγένοντο. Καὶ γὰρ αὐτὸς
ὅσα διὰ χρημάτων ἦν ἢ δεξιώσεως οὐ παρέλειπεν » ἐξ
αὑτοῦ τὰς δαπάνας ποιούμενος" καὶ τῶν παρ᾽ Ἀγρίππα

I0 τινῶν ἐπιζητουμένων μεσίτης ἦν, χαὶ διεπράττετο μη-
δενὸς ἀτυχῆσαι τοὺς δεομένους. ὕοντος δὲ χἀχείνου
γρηστοῦ χαὶ μεγαλοψύχου πρὸς τὸ παρέχειν ὅσα τοῖς
ἠξιωχόσιν ὠφέλιμα ὄντα μηδένα τῶν ἄλλων ἐλύπει,
πλεῖστον ἡ τοῦ βασιλέως ἐποίει ῥοπὴ, προτρέπουσα πρὸς

15 τὰς εὐεργεσίας οὗ βραδύνοντα τὸν ᾿Αγρίππαν. ᾿ἰλιεῦσι
μὲν γὰρ αὐτὸν διήλλαξεν ὀργιζόμενον. δίελυσε δὲ
Χίοις τὰ πρὸς τοὺς Καίσαρος ἐπιτρόπους χρήματα χαὶ
τῶν εἰσφορῶν ἀπήλλαξε, τοῖς δὲ ἄλλοις καθὸ δεηθεῖεν
ἑχάστοις παρίστατο.

40 Υ΄. Τότε δὲ περὶ τὴν Ἰωνίαν αὐτῶν γενομένων, πολὺ
πλῆθος Ἰουδαίων, ὃ τὰς πόλεις ᾧχει, πρόσήει, χαιροῦ
xal παρρησίας ἐπειλημμένοι, xai τὰς ἐπηρείας ἔλεγον
ἃς ἐπηρεάζοντο, μήτε νόμοις οἰχείοις ἐώμενοι χρῆσθαι,
δίκας τε ἀναγχαζόμενοι διδόναι χατ᾽ ἐπήρειαν τῶν

35 εὐθυνόντων ἐν ἱεραῖς ἡμέραις, xal ὡς τῶν εἰς "Iepooó-
λυμα τρημάτων ἀνατιθεμένων ἀφαιροῖντο, στρατειῶν
xal λειτουργιῶν ἀναγκαζόμενοι χοινωνεῖν, καὶ πρὸς
ταῦτα δαπανᾶν τῶν ἱερῶν χρημάτων, ὧν ἀφείθη σαν ἀεὶ,

“Ῥωμαίων αὐτοῖς ἐπιτρεψάντων χατὰ τοὺς οἰκείους ζῆν

30 νόμους. Τοιαῦτα χαταθοώντων παρῃτήσατο μὲν ὁ
βασιλεὺς ἀκοῦσαι τὸν ᾿Αγρίππαν αὐτῶν διχαιολογου-
μένων, Νιχόλαον δέ τινα τῶν αὑτοῦ φίλων ἔδωχεν εἷ-
πεῖν ὑπὲρ αὐτῶν τὰ δίχαια. Τοῦ δὲ Ἀγρίππα Ῥω-
μαίων τε τοὺς ἐν τέλει χαὶ βασιλέων χαὶ δυναστῶν τοὺς

8ὅ παρόντας αὑτῷ συνέδρους πονησαμένου, χαταστὰς ὃ
Νιχόλαος ὑπὲρ. τῶν Ἰουδαίων ἔλεξεν.

δ΄, «“Ἄπασι μὲν, ὦ μέγιστε Ἀγρίππα, τοῖς ἐν χρεία
« γεγενημένοις ἀνάγχη καταφεύγειν ἐπὶ τοὺς ἀφελέσθαι
« τὰς ἐπηρείας αὐτῶν δυνησομένους, τοῖς δὲ νῦν ἐντυγ-

40 « χάνουσι xat παρρησία. ᾿Γυχόντες γὰρ πρότερον ὑμῶν
« οἵους ηὔξαντο πολλάχις, τὸ μὴ τὰς ,άριτας ἀφαιρεῖ-
« σθαι δι᾽ ὑμῶν αἰτοῦνται τῶν δεδωχότων, xal ταῦτα
« εἰληφότες μὲν αὐτὰς παρὰ τούτων, οἷς uóvots διδόναι
« δύναμις, ἀφαιρούμενοι δ᾽ ὑπ᾽ οὐδενὸς χρείττονος,

46 « ἀλλ᾽ oc ἴσον ἔχειν αὐτοῖς ἀρχομένους ὁμοίως ὑμῖν
« ἴσασιν. Καίτοι γε εἰ μεγάλων ἠξιώθησαν, ἔπαινός
«ἐστι τῶν τετυχηχότων, ὅτι τοσούτων παρέσχον ab-
« τοὺς ἀξίους: εἰ δὲ μιχρῶν, αἰσχρὸν μὴ καὶ ταῦτα
« βεβαιοῦν τοὺς δεδωκότας. Οἵ γε μὴν ἐμποδὼν ὄντες

"0 " xai πρὸς ἐπήρειαν χρώμενοι Ἰουδαίοις εὔδηλον ὡς
« ἄμφω ἀδιχοῦσι, τοὺς εἰληφότας, εἰ μὴ νομίζοιεν
« ἀγαθοὺς οἷς οἱ χράτιστοι ἐμαρτύρησαν ἐν τῷ χαὶ
« τοιαῦτα δεδωχέναι, χαὶ τοὺς δεδωχότας, εἰ τὰς χά-

«ριτας αὐτῶν ἀῤεβαίους ἀξιοῦσι γενέσθαι, Εἰ δέ τις

APXAIOAOTIAX BIBA. IG. ΚΕΦ. B.

[796,8] |

Agrippa illuc missus fuerat , minime placuit navibus uti δὲ
revertendum , sed Paphlagoniam el Cappadociam pertrans-
euntes, ac deinde itinere pedestri in Plirygiam majorem
profecti Epliesum pervenerunt, unde in Samum navibus
trajecerunt. Et multa quidem per singulas civitates per
Hlerodemdata sunt beneficia , prout supplicantibus opus eral.
Namque ipse nihil praetermisit quod pecuniam largiendj
aut amice recipiendo presstare potuit , sumptibus eliam de |
suo erogatis ; pro nonnullis etiam qui desiderabant aliquid
inlercessit. apud Agrippam, effecitque ut voti compotes
fierent quicunque opem rogabant. Quum autem et ille ess
benignus , animique magnifici ad largiendum quicquid peten-
tibus prodesset, modo alios non lasderet, non leve me
mentum erat et in rege ad incitandum Agrippam vel sponte
currentem ad beneficentiam. Nam ]lliensibus, quum eis
irascerelur, bunc reconciliavit, et pro Chiis debitam (τ.
ris procuratorihus pecuniam persolvit et a tributis eos libe-
ravit, ilem aliis, quacunque in re singulis opus esset, ad
erat. |
3. Tunc vero, quum in Ioniam venissent, magna Jude
rum multitudo, qui urhes illas incolebant, ad Agrippam,
occasione fiduciaque sumpta , se contulerunt : et apud eum
de injuriis , quie sibi fierent, expostulabant, ut qui suis uli
legibus prohibeantur, et sacris diebus in jus vocentur ma ,
gistratuum iniquitate, et pecuniis spolientur quas Hiero-
solyma mittere vellent, cogunturque ad obeundam mulitiun
et publica munera, et in ea sacras pecunias insumerm,
quibus semper soluti essent, quum ipsis Romani secundum
patrias leges vivere permisissent. Haec dum vociferantur,
rogavit Herodes Agrippam nt illorum rationes audire vellel,
allegavitque quendam suum amicum, nomine Nicolaum, qui

Judworum causam ageret. Quumque assessores sibi ado

casset. Agrippa Romanorum primores et qui aderant reges
et priucipes, Nicolaus pro Judeeis dicere aggreseus est.

4. « Equidem omnibus, Agrippa potentissime, qui in an-
« gustiis sunt , necessitas esl ad eos confugiendi , qui mal
« ipsos levare possint; his vero, qui nunc supplices adsuu!,
« etiam. fiducia est. Quum enim vos jam ante liabue-
« rint quales mullis votis expetiverunt, ne beneficia illi
« eripiantur per vos postulant qui ea dedistis, prisertim
« quum ea quidem ab istis acceperint, quibus unica eril
« dandi potestas, eisdem vero privati sint non a superiori-
« bus, sed ab illis, quos sciunt seque ac ipsos vestro impe
« rio subjectos esse : quanquam si magna assequuti fuerint ,
« id ipsis in laude ponendum, quod tantis sese dignos pr
« stiterinl ; sin parva, turpe erit quod ea confirmare noliut
« ii ipsi qui dederint. Minime enim dubium est quin isli.
« qui Judzos impediunt et inodis indignis tractant, utrisque
« injurii sint, eis qui beneficia acceperint, si bonos e*t
« non eaistlment, quibus viri optimi tam praeclare de illis
« merendo testimonium tribuerunt , et illis qui ea dederinl,
« $i graliam illorum irritam fieri postulant. Si quis auteit

[710,711.)

« αὐτοὺς ἔροιτο Ouo τούτων πότερον ἐθέλοιεν ἂν ἀφαι-
« ρεθῆναι, τὸ ζῇν, ἢ τὰ πάτρια ἔθη, τὰς πομπὰς, τὰς
« θυσίας, τὰς ἑορτὰς, ἃς τοῖς νομιζομένοις προσάγουσι
« θεοῖς, εὖ οἶδ᾽ ὅτι πάντα μᾶλλον αἱρήσονται παθεῖν ἣ
« χαταλῦσαί τι τῶν πατρίων. — Kai γὰρ τοὺς πολέμους
« οἱ πολλοὶ διὰ ταῦτα αἱροῦνται, φυλαττόμενοι τὸ μὴ
«παραδαίνειν αὐτὰ, xol τὴν εὐδαιμονίαν, ἣν νῦν τὸ
εσύμπαν τῶν ἀνθρώπων γένος δι’ ὑμᾶς ἔχει, τούτῳ
« μετροῦμεν, τῷ ἐξεῖναι χατὰ χώραν ἑκάστοις τὰ οἰχεῖα
: τιμῶσιν ἄγειν xai διαζῆν. Τοῦτο μὲν οὖν ὃ οὐχ ἂν
«αὐτοὶ παθεῖν ἐθέλοιεν βιάζονται δρᾶν xas' ἄλλων,
«ὥσπερ οὗχ ὁμοίως ἀσεθοῦντες εἴτε τῶν οἰχείων εἷς
« θεοὺς ὁσίων ἀμελοῖεν εἴτε τὰ οἰχεῖά τισιν ἀνοσίως xa-
« ταλύοιεν. Γὸ δ᾽ ἕτερον ἤδη σχοπήσωμεν. ἔστι τις δῆ-
« μος, ἣ πόλις, 3) κοινὸν ἔθνος ἀνθρώπων, οἷς οὐ μέγιστον
« ἀγαθὸν πέφηνεν 7 προστασία τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς xal
«τὸ Ῥωμαϊκὸν χράτος; ἐθέλοι δ᾽ ἄν τις ἀχύρους τὰς
« ἐντεῦθεν εἶναι χάριτας; Οὐδεὶς οὐδὲ μαινόμενος" οὐδὲ
«γὰρ εἰσὶν οἱ μὴ μετέχοντες αὐτῶν ἰδία καὶ χοινῇ.
i Καὶ μὴν οἱ τινὰ ὧν ὑμεῖς ἔδοτε παραιρούμενοι, βέ-
«θαιον οὐδ᾽ αὑτοῖς οὐδὲν ὧν δι᾽ ὑμᾶς ἔχουσιν ὑπολεί-
«πονται. Καίτοι τὰς μὲν τούτων “χάριτας οὐδὲ με-
« tpzoat δυνατόν ἐστιν" εἰ γὰρ ἐχλογίσαιντο τὴν πάλαι
« βασιλείαν χαὶ τὴν νῦν ἀρχὴν, πολλῶν ὄντων ὅσα πρὸς
b « εὐδαιαονίαν αὐτοῖς ἐπέδωχεν, ἔτι χατὰ πάντων ἀρχεῖ
«τὸ μηχέτι δούλους, ἀλλὰ ἐλευθέρους φαίνεσθαι, Τὰ
« δ' ἡμέτερα, xat λαμπρῶς πραττόντων, οὖκ ἔστιν ἐπί-
« ῴθονα. Δι᾿ ὑμᾶς γὰρ καὶ μετὰ πάντων εὐτυχοῦμεν,
«χαὶ τούτου μόνου μετέλειν ἠξιώσαμεν, ἀχωλύτως
9 « τὴν πάτριον εὐσέδειαν διχφυλάττειν, ὃ xat xa0* αὑτὸ
« δόξειεν οὐχ ἐπίφθονον χαὶ πρὸς τῶν συγχωρούντων
«εἶναι: τὸ γὰρ θεῖον, εἰ χαίρει τιμώμενον, χαίρει
«τοῖς ἐπιτρέπουσι τιμᾶν. Εθῶν τε τῶν ἡμετέρων
« ἀπάνθρωπον μὲν οὐδέν ἐστιν, εὐσεδῇ δὲ πάντα xai τῇ
κε συζούση δικαιοσύνη συγχαθωσιωμένα * x«i οὔτ᾽
* ἀποχρυπτόμεθα τὰ παραγγέλματα οἷς χρώμεθα πρὸς

« τὸν βίον ὑπομνήμασι τῆς εὐσεθείας xal τῶν ἄνθρω»-

* πίνων ἐπιτηδευμάτων, τήν τε ἑδδόμην τῶν ἡμερῶν

* ἀνίεμεν τῇ μαθήσει τῶν ἡμετέρων ἐθῶν xat νόμων,
40 « υξλέτην ὥσπερ ἄλλου τινὸς χαὶ τούτων ἀξιοῦντες εἶναι,
«à ὧν οὐχ ἁμαρτησόμεθα, Καλὰ μὲν οὖν, ἐὰν ἐξε--

* don τις, χαὶ καθ᾽ αὑτὰ τὰ ἔθη, παλαιὰ δὲ ἡμῖν,

* χἂν μή τισι δοχῇ ὥστ᾽ αὐτῶν xat τὸ τοῦ χρόνου τι-
«μητὸν δυσαποδίδακτον εἶναι τοῖς ὁσίως παρειληφόσι
& * χαὶ διαφυλάττουσιν. Τούτων ἡμᾶς ἀφαιροῦνται xac
* ἐπήρειαν, γρήματα μὲν ἃ τῷ Θεῷ συμφέρομεν ἐπώ-
ἐγυμα διαρπάζοντες καὶ φανερῶς ἱεροσυλοῦντες, τέλη

« δὲ ἐπιτιθέντες, καὶ ταῖς ἑορταῖς ἄγοντες ἐπὶ δικαστή-

* px. xat πραγματείας ἄλλας, οὐ ατὰ χρείαν τῶν
ub συναλλαγμάτων, ἀλλὰ xav! ἐπήρειαν τῆς θρησκείας,
* ἣν συνίσασιν ἡμῖν, αἷσος οὐ δίκαιον οὐδ᾽ αὐτεξούσιον

* αὐτοῖς πεπονθότες. Ἡ γὰρ ὑμετέρα χατὰ πάντων

* ἀργὴ γενομένη μία τὴν μὲν εὔνοιαν ἐνεργὸν, τὴν δὲ

* δύσγοιαν ἀργὸν ποιεῖ τοῖς τοιοῦτον ἀντ᾽ ἐχείνου προ-

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. If.

[787,758.] 619

« eoe interroget, utrum horum malint sibi eripi, vitam,
« an patrios ritus, pompas, sacrificia et festa, que diis
« suis rite adhibent, probe novi quod omnia potius perpe-
« tienda esse ducent quam ut aliquid ex institutis patriis
« imminuisinant. Quin et multi propter ista bella movent,
« summopere caventes ne quis ea transgrediatur : atque
« felicitatem , qua nunc universum hominum genus pec
« VOS fruitur, eo ipso metimur, quod per provincias singu-
« lis liceat sua solennia observare, moreque suo vivere, Et
« hoc quidem, quod illi ipsi gre ferrent , contra alios facere
« vi conantur, quasi non :eque nefarie agant, sive suam in
« deos pielatem negligant, sivc allis contra jus fasque saera
« sua adimi velint. Alterum vero jam consideremus. Nun-
« quid populus est, aut civitas, aut hominum natio, cui
« non maximum bonorum visum est imperii vestri patro»
« cinium, et populi Romani potestas? estne ullus qui
« vestra beneficia irrita esse desidereL? Nemo certe, pisi
« mentis inops : neque enim reperiuntur qui illorum

« publice privatimque participes non fuerunt. Atqui ve-
« 8tro quicunque munere concessa alii auferre volunt , nihil
« sibimet, ex iis quie vobis accepta debent, firmum et
« incolume relinquant : quanquam ea ejusmodi sint bene-
« ficia quae ex dignitate ne eestimari quidem possint. Nam
« si regnorum qua olim fuerint praesentisque imperii ratio-

« pem habent, inter multa ab eo ad felicitatem illis suppedi-
« tata etiam hoc instar omnium agnoscendum est, quod
« non amplius servi, sed liberi videantur. Nostrz autem
« res, licet praeclare nobiscum agatur, non ita comparata
« sunt uL invidiam nobis pariant. Per vos enim factum est
« ut una cum omnibus vitam feliciter degamus , et hoc so-
« lum cum aliis commune habere postulavimus, utl sine
« impedimento nobis liceat patriam pietatem colere; id
« quod et in se videatur haud invidendum, et e re illorum
« esse qui concesserint : nam si Deus lionore delectetur,
« illis etiam delectatur qui permittunt ut honore afficiatur.

« Porro nostris in institutis nihil ab lumanitate alienum,
« sed pietati omnia consentanea, el cum justitia salutari
« conjyncta : neque enim praecepta occultamus, quibus
« ad vitam instituendam qtimur ut pietatis monumentis

« nostrzeque inter homines professionis ; septimum etiam
« diem addicimus institutis nostris et legibus perdiscendis,
« volentes ut hisce, eeque ac aliis quibuscunque , meditan-
« dis incumbanius, quibus obtemperando peccata vitabi-

« mus. Et pulcra quidem, si cui lubet ea discutere , eliam
« per se sunt illa marum praecepta , nobis vero eliam anti-
« qua, licet nonnullis baud ita videantur : adeo nt a ve-
« tustatis illorum honore cgre discessuri sint qui pia mente
« ea acceperunt et observant. [818 nobis vi et injuria aufe-
« runt : immo et pecuniam , quam Deo dicandam colligi-
« mus, sacrilege diripiunt, et tributa a nobis exigunt, ct
« festis diebus in judicia nos vocant atque ad alia negotia
« obeunda , quibus non opus esset ex rerum contractarum
« fide, sed ut religionem nostram injuria afficianL, quam
« nobiscum noverunt , ut qui odio in nos prater jus et (as
« omne flagrent. Nain quum vestrum in universos inipe-
« rium unum sit, ila comparatum est ul. benevolentiam

620 (71172.)

« αἱρουμένοις, Ταῦτ᾽ οὖν ἀξιοῦμεν, ὦ μέγιστε Ἀγρίπ-

«πα, μὴ χαχῶς πάσχειν, μηδὲ ἐπηρεάζεσθαι, μηδὲ

« χωλύεσθαι τοῖς ἔθεσι χρῆσθαι τοῖς ἡμετέροις, μηδ᾽

« ἀφαιρεῖσθαι τῶν ὄντων, μηδ᾽ ἃ wu βιαζόμεθα τούτους,

& « ὑπὸ τούτων βιάζεσθαι. Καὶ γὰρ οὐ δίκαια μόνον

« ἐστὶν, ἀλλὰ καὶ ὑφ᾽ ὑμῶν δεδομένα πρότερόν ἐστι.

« Καὶ δυνάμεθα xal πολλὰ δόγματα τῆς συγχλήτου

« χαὶ τὰς ἐν τῷ Καπετωλίῳ χειμένας δέλτους ὑπὲρ

« τούτων ἀναγινώσχειν, ἃ δῆλον μὲν ὡς μετὰ πεῖραν

10 « τῆς ἡμετέρας εἰς ὑμᾶς πίστεως ἐδόθη, χύρια δὲ χἂν

« εἰ μηδενὸς ὑπάρξαντος ἐλαρίσασθε. Σχεδὸν γὰρ οὐ

« μόνοις ἡμῖν, ἀλλὰ πᾶσιν ἀνθρώποις τὰ μὲν ὄντα

« ἐφυλάξασθε, μείζω δὲ τῶν ἐλπισθέντων προσθέντες

« εδεργετεῖτε τῷ χρατεῖν᾽ xal δύναιτ᾽ ἄν τις ἐπεξιὼν

I5 « τὰς ἑχάστων εὐτυχίας, ἃς δι’ δυῶν ἔχουσιν, ἀπερί-

« ληπτον ποιῆσαι τὸν λόγον. “ἵνα μέντοι καὶ διχαίως

« ἁπάντων αὐτῶν τυγχάνοντας ἑαντοὺς ἐπιδείξωμεν;

« ἀρχεῖ πρὸς παρρησίαν ἡμῖν, τὰ πρότερον σιωπήσα-

« σιν, τὸν βασιλεύοντα νῦν ἡμῶν καὶ σοὶ παραχαθεζό--

20 « μενον εἰπεῖν, Ποία μὲν εὔνοια πρὸς τὸν ὑμέτερον

« οἶχον παραλέλειπται, ποία δὲ πίστις ἐνδεής ἐστιν;

« τίς δὲ οὐ νενόηται τιμή; ποία δὲ χρείᾳ μὴ εἰς πρῶτον

« δρᾷ; Τί δὴ χωλύει χαὶ τὰς ὑμετέρας χάριτας τῶν εἰς

« τοσοῦτον εὐεργεσιῶν ἀριθμὸν εἶναι; Καλὸν δ᾽ ἴσως

35 « μηδὲ τὴν τοῦ πατρὸς ᾿Αντιπάτρου παραλιπεῖν dv-

« δραγαθίαν ἀμνημόνευτον, ὃς, εἰς Αἴγυπτον εἰσύεδλη-

« χότος Καίσαρος, δισχιλίοις ὁπλίταις βοηθήσας, οὔτ᾽

« ἐν τοῖς χατὰ γῆν ἀγῶσιν οὔθ᾽ ὅτε νεῶν ἔδει δεύτερος

« ἐξητάζετο. Καὶ τί δεῖ λέγειν ὅσην ἐχεῖνοι παρέσχον

80 « ῥοπὴν τῷ τότε χαιρῷ, χαὶ πόσων καὶ τίνων δωρεῶν

« ὑπὸ Καίσαρος ἠξιώθησαν ; ἄνωθεν δέον ἀναμνῆσαι

« τῶν ἐπιστολῶν, ἃς ἔγραψε τότε Καῖσαρ τῇ συγχλήτῳ,

« χαὶ ὡς δημοσίᾳ τιμὰς χαὶ πολιτείαν ἔλαθεν ᾿Αντίπα-

τρος. Ἀρχέσει γὰρ ταῦτα τὰ τεχμήρια τοῦ χαὶ τὰς

35 « χάριτας ἡμᾶς xav. ἀξίαν ἔχειν xal παρὰ σοῦ τὸ βέῤδαιον

« αὐτῶν αἰτεῖν, παρ᾽ οὗ καὶ πρότερον μὴ δοθείσας ἦν

« ἐλπίσαι, τὴν τοῦ βασιλέως πρὸς ὑμᾶς διάθεσιν καὶ

« τὴν ὑμετέραν πρὸς αὐτὸν δρῶσιν. ᾿Ἀπήγγελται δὲ

« ἡμῖν ὑπὸ τῶν ἐχεῖ ᾿Ιουδαίων ὡς μὲν ἐπέθης τῆς χώ-

40 « pac. εὐμενὴς, ὡς δὲ ἀπέδωχας τῷ Θεῷ τέλεια θύ-

«ματα, τιμῶν αὐτὸν ἐπὶ τελείαις εὐχαῖς, ὡς δὲ τὸν

« δῆμον εἱστίασας xal τὰ παρ᾽ αὐτοῦ ἐχείνου ξένια

« προσήχω. Ταῦτα γὰρ πάντα χαὶ ἐν ἔθνει καὶ πόλει

« πρὸς ἄνδρα τοσούτων ἐπιστατοῦντα πραγμάτων

« δεξιώματα xol σύμδολα φιλίας χρὴ δοχεῖν, ἣν ἀπέ-

« δωχας τῷ Ἰουδαίων ἔθνει, τῆς Ηρώδου προξενούσης

« αὐτὴν ἑστίας. Τούτων ὑπομιμνήσχοντές σε χαὶ

« αὐτοῦ τοῦ παρόντος χαὶ συγχαθεζομένου βασιλέως

« ἠξιώχαμεν περιττὸν οὐδὲν, ἃ δ᾽ αὐτοὶ δεδώκατε,
80 « ταῦθ᾽ Ox ἄλλων μὴ περιιδεῖν ἀφαιρουμένους. »

ε΄. Τοιαῦτα δὲ τοῦ Νιχολάου διελθόντος, ἐγένετο μὲν

οὐδεμία τῶν Ελλήνων ἀντιχκατάστασις" οὐδὲ γὰρ ὡς

ἐν διχαστηρίῳ περὶ τῶν προχειμένων διελάμθανον, ἀλλ᾽

ἦν ἔντευξις ὧν ἐβιάζοντο, Κἀχείνων ἀπολογία μὲν

d
οι

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. B.

[75964

« alat odioque obsistat, si qui liuic polius quam illi stg
« deant. [sta itaque te rogamus , Agrippa polentissime, M
« quid mali patiamur, neque injuriose tractemur, neqs
« ioslitutis nostris uti prohibeamur, neque fortunis nostri
« spoliemur, neque illorum vi opprimamur in iis rebosig
« quibus nos vim illis nullam adhibemus. Nam et ista ποῦ
« solum equa el justa sunt, sed et antea vestro benefie
« concessa. Ac possumus et multa de iisdem senatuscos
« 8ulta, et tabulas in Capitolio positas recitare, quibns saa,
« fide nostra perspecta, nosmet ornastis, sacrosanctis ali»
« qui futuris, etiamsi gretiam vestram nostra non pracet-
« Sissent merita. Nam non solum nobis, sed et οὐ,
« bus mortalibus sua conservastis, multisque preter opi-
« nionem in majus auctis vincendo benefacilis, adeo οἱ
« in immensum dicendi campum excurreret, qui singule
« rum res prosperas , quas vobis acceptas referunt, nume.
« rando percenseret. Verum ut nosmet istis omnibus , qux
« jn nos contulistis , non indignos fuisse ostendamus , sufli
« Ciat nobis ad confidentiam , priora omnia si tacuerimus, ὁ
« eo, qui jam regno potitur tibique assidet, dicere. Quoi.
« enim ille benevolentize genus vestrae familie non presli-
« tit? qua in re fides ejus desiderata? quemnam erga τῷ
« honorem non excogitavit? ad quam necessitatem non
« primus adfuit? Quid igitur vetat quominus vestra bene.
« ficia tantis ejus in vos meritis respondeant? Forsan el
« par est ut patris ejus Autipatri fortitudinem silentio no
« praetereamus , qui , expeditione in Agyptum facla a C-
« Sare, cum duobus armatorum millibus suppelias lulit,
« el (am terrestribus quam navalibus praeliis nemini cedere
« compertus est. Et quid opus est dicere, quantum illi ev
« lempore rebus ejus momentum attulerint , et quantis εἰ
« qualibus munerihus a Ca:sare donati fuerint? quum anlea
^ debuerim literarum mentionem fecisse , quas tunc Casar
« senalui scripsit, οἱ quomodo a populo honores el ju:
« Civitatis oblinuerit Antipater. Hsec enim satis indican
« nos non immerito vestra consequutos esse beneficia, Dec
« sine ratione petere ut ea nobis confirmes, que, si
« prius data non fuissent, a te sperare nobis licuissel,
« spectantibus regis erga vos animum, vestrumque in illum.
« Quin et nunciatum est a Judceze incolis, quam amice el
« benevole provinciam ingressus sis , utque Deo justa sari-
« ficia obtuleris, et votis rite factis illum honoraris, uique
« populum epulis adhibueris, ejusque non dedignalus si
« hospitalia munera. Atque haec omnia, quibus vir in tanta
^ dignitate constitutus a gente et urbe exceptus fuit, pro
« argumentis baberi debent amicitize inter te et Judzorum
« gentem sancitee, Herodis domo eam conciliante. — Horum
« te admonentes , regisque, qui jam presto est tibique a*
« Sidet , nihil preterea postulamus quam ut ea, quibus mw*
« impertiri voluistis, aliorum vi et injuria nobis eripi 000
« patiamini. »
5. Quum ejusmodi orationem Nicolaus habuisset, Gre?
quidem nullatenus intercesserunt : non enim ut in jadin
de rebus istis litigabatur, sed supplicatio erat contra vif
Nec illi quidem omnino infitiabantur se ista fecisse . 567 0

(112,713.

οὐδευία τοῦ μὴ ταῦτα ποιεῖν, πρόφασις δὲ ὡς τὴν yo-
pav αὐτῶν νεμόμενοι πάντα νῦν ἀδιχοῖεν. Οἱ δὲ ἐγ-
γινεῖς τε αὑτοὺς ἐδείχνυσαν, xdv τῷ τὰ οἰχεῖχ τιμᾶν
μηδὲν λυποῦντες οἰκεῖν. ([Χ΄.} Συνιδὼν οὖν Ἀγρίππας βια-
ζομένους ἀπεκρίνατο ταῦτα * « διὰ μὲν τὴν Ηρώδου πρὸς
αὐτὸν εὔνοιάν τα xai φιλίαν ἕτοιμος εἶναι πᾶν ὁτιοῦν
γαρίζεσθαι Ἰουδαίοις, xal καθ᾽ αὑτὰ δὲ δίκαια δοκεῖν"
ὥστ᾽ εἰ μὲν ἐδέοντο xal πλειόνων, οὐχ ἂν ὀχνῆσαι τά γε
μὴ λυποῦντα τὴν “Ῥωμαίων ἀρχὴν παρασχεῖν ἐπεὶ
ιδὲ ἃ xat πρῶτον εἴλήφασιν, ἄχυρα μὴ γενέσθαι ἀξιοῦσιν,
βεδαιοῦν αὐτοῖς ἀνεπηρεάστους ἐν τοῖς οἰχείοις διατε-
Adv ἔθεσι. » Τοιαῦτα εἰπὼν διέλυσε τὸν σύλλογον.
Ἡρώδης δὲ προσεστὼς χατησπάζετο xal τῆς πρὸς αὐὖ-
τὸν διαθέσεως ὡμολόγει χάριν. ὋὉ δὲ καὶ εἰς ταῦτα
ἡ φιλοφρονούμενος ἴσον αὑτὸν παρεῖχεν ἀντεμπλεχόμενος
xí χατασπαζόμενος. — Kat τότε μὲν ἀνεχώρησεν ἀπὸ
λέσθου. Πλεῖν δ᾽ ὁ βασιλεὺς ἐπ᾽ οἴχου διέγνω, xal
τὸν Ἀγρίππαν παραιτησάμενος ἀνήχθη * κατάγεται δὲ
εἰς Καισάρειαν οὐ πολλαῖς ὕστερον ἡμέραις, πνευμά-
ὃ των ἐπιτηδείων τυχών. Καἀχεῖθεν ἐλθὼν εἰς “Ἵεροσό-
Aya συνήγαγεν ἐκχλησίχν πάνδημον" ἦν δὲ πολὺς
xix τῆς χώρας ὄχλος. ὋὉ δὲ παρελθὼν ἀπολογισμόν
τε τῆς ὅλης ἀποδημίας ἐποιήσατο xal τὰ περὶ τοὺς
Ἰωδαίους, ὅσοι χατὰ τὴν Ἀσίαν ἦσαν, ὡς δι᾽ αὐτὸν
5 ἀνεπηρεάστως tl; τὸ λοιπὸν ἕξουσιν. Διηγήσατό τε
σύμπαν ἐπὶ ταῖς εὐτυχίαις, xat τῇ διοικήσει τῆς do-
fik, ὡς οὐδὲν παραλίποι τῶν ἐχείνοις συμφερόντων,
ἀγαλλόμενός τε τὸ τέταρτον τῶν φόρων ἀφίησιν αὐτοῖς
το παρεληλυθότος ἔτους. Ol δὲ xal τῇ χάριτι χαὶ
Ὁ τῷ λόγῳ δεδημαγωγημένοι μετὰ πλείστης ἀπήεσαν
χαρᾶς, πολλὰ ἀγαθὰ συνευχόμενοι τῷ βασιλεῖ,

ΚΕΦ. I".

Προύδαινε δὲ ἀεὶ τὰ χατὰ τὴν στάσιν τῆς οἰχίας
χαὶ χαλεπωτέραν ἐλάμθδανε τὴν ἐπίδοσιν, ἀντιμετα-
λαβούσης μὲν ὥσπερ ix χληρονομίας τὸ κατὰ τῶν νεα-

3: γίσχων μῖσος τῆς Σαλώμης, xal πᾶν ὅσον ηὐδοχιμήχει
χατὰ τῆς μητρὸς αὐτῶν εἰς ἀπόνοιαν καὶ θράσος λαμ-
βανούσης, μηδένα τῶν ἐξ ἐχείνης καταλιπεῖν, ὃς δυνή-
σεται τιμωρῆσαι τῷ θανάτῳ τῆς ἀνηρημένης" ἐχόντων
δέ τι χαὶ τῶν νεανίσχων θρασὺ χαὶ δύσνουν εἰς τὸν γε-

ὦ γεννηχότα μνήμη τε τῆς μητρὸς οἷα πάθοι παρὰ τὴν
ἀξίαν xal τῇ τοῦ χρατεῖν ἐπιθυμίᾳ, Πάλιν τε τὸ χαχὸν
ὅμοιον ἐγεγόνει τοῖς πρώτοις, βλασφημίαι μὲν ἐξ ἐχεί--
νων εἷς τε τὴν Σαλώμην καὶ τὸν Φερώραν, χαχοήθειαι
δὲ τούτων εἷς τὰ μειράχια χαὶ μετὰ πραγματείας ἐπι-

(ὁ βουλή. Τὸ μὲν γὰρ μῖσος ἴσον ἦν ἐξ ἀλλήλων, 6 δὲ
τρόπος τοῦ μισεῖν οὐχ ὅμοιος, ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἐν τῷ φα-
νερῷ λοιδορηθῆναι xal προσονειδίσαι προπετεῖς, εὖγε-
vic ὑπὸ τῆς ἀπειρίας οἰόμενοι τὸ τῆς ὀργῆς ἀνυπόστο-
lov, οἱ δ᾽ οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλὰ πραγματιχῶς xat

ὁ χαχοήθως ἐχρῶντο ταῖς διαθολαῖς, προσέλχοντες ἀεὶ
τὰ μειράχια, χαὶ τὸ θρασὺ χαταλογιζόμενοι βίαιον
ἔσεσθαι πρὸς τὸν γεγεννηχότα. Τὸ γὰρ οὐχ αἰδεῖσθαι

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. 1Π.

[789,790.] 621
se tegebant, quod dicerent Judsos ipsorum finibus uti , et
in eo nunc injuriosesse. lli vero indigenas se esse demon-
slrarunt, quodque leges suas haberent in pretio, in eo illis
injuriam non facere. (V.) Quamobrem Agrippa, intellecto
quod vim paterentur, sic respondit, « se quidem propter He-
rodis in ipsum benevolentiam et amicitiam paratum esse
Judseis postulata concedere , eaque etiam per ee justa existi-
mare : adeo ut si plura etiam petiissent, non gravaretur. ea
illis largiri, dummodo sine incommodo fieret imperii Ro-
mani. Quoniam vero postulent ut que prius acceperint
rata maneant, se confirmatum dare, ut nemo illis ínju-
riam faciat instituta sua observare perseverantibus ». Talia
quum dixisset, concionem dimisit. Atque Herodes coram
stans ipsum salutabat, et quod ita iu ipsos affectus esset
gratias agebat. Ille vero hisce delectatus paria referebat,
illum in suos complexus accipiens salutansque. Et tunc
quidem a Lesbo discessit. Rex autem mari domum reverti
statuit, atque ubi Agrippe valedixerat avectus est; nec
multis post diebus Ciesaream appulit , vento usus secundo.
Indeque Hierosolyma profectus convocavit omnem popu-
lum; ingens autem erat etiam ex agris multitudo. Atque in
mediam concionem progressus , eis totius itineris sui ratio-
nem exposuit, seque Judais in Asia perfecisse, ut dein-
ceps sua jura quiete retenturi essent. Etiam de rebus suis
prosperis regnique administratione plenam narrationem fe-
cit, ut in omnibus utilitatis eorum studiosus fuerit, atque
letitia elatus, quartam superioris anni vectigalium partem
eis condonavit. Illi vero et gratia et oratione mirifice capti
veliementer letati discesserunt, bona multa regi optantes.

CAP. III. (VI.J

Gliscebat autem in dies domesticum dissidium , crescen-
doque in deterius vergebat , dum Salome quasi jure heredi-
tario in adolescentes odium exercebat, atque ex ii8 quae
bene cesserant contra matrem eo temerilatis el audacise ef-
ferebatur, ut neminem relinquere e nalis conaretur, qui
occisse mortem ulcisci posset : atque adolescentes econtra
feroces et in patrem malevoli fiebant , tum recordatione in-
jurie matri illatze, tum regnandi cupidine. Iterumque malum
erat quale prius, quod et adolescentes Saloms οἱ Pheroree
libere et aperte maledicebant, atque illi malitiosi erant in
adolescentes , eisque callide insidias struebant. Nam odium
quidem utrinque par erat, modus vero illud exercendi dis-
similis, dum hi quidem palam conviciarentur et Leinere
probra jacerent , prae rerum imperitia animi ingenui esse
existimantes iram non dissimulare ; illi vero, alia via aggre-
dientes, calumniis callide et improbe confictis utebantur,
juvenes ex omni occasione provocantes , reputantesque au-
daciam illorun) versum iri in vim contra genitorém. Nam,

622 (Qu) APXAIOAOTl'IAX BIBA. IG. ΚΕΨ. Τ΄. [79991.

ταῖς τῆς υητρὸς ἁμαρτίαις, οὐδ᾽ οἴεσθαι δίκαια παθεῖν
ἐχείνην, ἄσχετον εἶγαι πρὸς τὸ μὴ τὸν αἴτιον δοχοῦντα
τιμωρήσασθαι xal δι᾽ αὐτοχειρίας. Τέλος οὖν ἀνε--
πλήσθη πᾶσα f πόλις τῶν τοιούτων λόγων, xal χαθά-
δ περ ἐν τοῖς ἀγωνίσμασιν, ἠλεεῖτο uiv fj τῶν μειραχίων
᾿ἀπειρία, κατίσχυε δ᾽ $ τῆς Σαλώμης ἐπιμέλεια, καὶ
παρ᾽ αὐτῶν ἐχείνων τὰς ἀφορυὰς τοῦ μὴ ψευδῇ λέγειν
ἐλάμθανεν. Οἱ γὰρ οὕτως ἀχθόμενοι τῷ θανάτῳ τῆς
μητρὸς, ἐπειδὴ χἀχείνην χαὶ σφᾶς αὐτοὺς χαχῶς De-

10 Yov, ἐφιλονείχουν ἐλεεινὴν μὲν, ὥσπερ ἦν, ἀποφαίνειν
τὴν χαταστροφὴν τῆς μητρὸς, ἐλεεινοὺς δὲ αὑτοὺς, ot
τῆς ἐχείνης φονεῦσιν ἀναγχάζονται συζῆν xal τῶν αὐ-
τῶν μεταλαμθάνειν.

β΄. Ταῦτα προήει μειζόνως, χαιρὸν ἐχούσης τῆς

15 στάσεως ἐν ἀποδημία τοῦ βασιλέως. Ὡς δ᾽ ἐπανῆλθεν
Ἡρώδης καὶ τῷ πλήθει διελέξατο, xax προειρήχαμεν,
προσέπιπτον εὐθὺς οἵ λόγοι παρά τε τοῦ Φερώρα χαὶ
τῆς Σαλώμης, μέγαν αὐτῷ τὸν χίνδυνον εἶναι τὸν παρὰ
τῶν vexviaxov, ἀναφανδὸν διαπειλουμένων ὡς οὐκ ἀνέ-

40 ἔονται μὴ τισάμενοι τῆς μητρὸς τὸν φόνον. Προσε-
τίθεσαν δ᾽ ἔτι καὶ $4 ταῖς παρ᾽ ᾿λρχελάου τοῦ Καπ--
πάδοχος ἐλπίσιν ἐπανέχοιεν ὡς δι᾽ ἐχείνου πρός τε
Καίσαρα ἀφιξόμενοι xal χατηγορήσοντες τοῦ πατρός.
Ἡρώδης δὲ τετάραχτο μὲν εὐθὺς ἀχούσας τοιούτων,

45 ἐξεπέπληχτο δὲ μᾶλλον ὅτι xal τῶν ἄλλων τινὲς ἀπήγ-
γελλον. ᾿Ἀνέχαμπτε δὲ τῇ συμφορᾷ τά τε πρῶτα χατα-
λογιζόμενος, ὡς οὔτε τῶν φιλτάτων οὔτε τῆς στεργομέ-
γῆς αὐτῷ γυναιχὸς ὥνατο διὰ τὰς ἐνγινομένας ταραχὰς
χατὰ τὴν οἰχίαν, τό τε μέλλαν τοῦ προσπεπτωχότος ἤδη,

40 βαρύτερον χαὶ μεῖζον ἔσεσθαι ὑπολαμβάνων ἐν συγχύ-
σει τῆς ψυχῆς ἦν. Τῷ γὰρ ὄντι πλεῖστα μὲν τῶν
ἔξωθεν xal παρ᾽ ἐλπίδας εἰς εὐτυχίαν αὐτῷ τὸ δαιμόνιον
προσετίθει, μέγιστα δὲ τῶν olxot xol μηδέ προσδοχώ-
μενα δυστυχεῖν αὐτῷ συνέῤαινεν, ἑκατέρου προϊόντος,

35 ὡς οὐχ ἄν τις ovn , καὶ παρέχοντος ἀμφήριστον τὴν
ὑπερθολὴν, εἰ δέον τὴν τοσαύτην εὐτυχίαν τῶν ἔξωθεν
πραγμάτων ἀλλάξαι τῶν οἴχοι χαχῶν, ἢ τοιοῦτο μέ-
γεθος τῶν περὶ τοὺς οἰχείους συμφορῶν διαφυγεῖν ἐν
τῷ μηδὲ τὰ τῆς βασιλείας θαυμαζόμενα χεχτῇσθαι.

40 γ΄. Ταρασσόμενος δὴ xol διαχείωμενος τὸν τρόπον
τοῦτον, ἐπὶ χαθαιρέσει τῶν μειραχίων ἕτερον αὐτῷ γε-
νόμενον ἰδιωτεύοντι παῖδα προσήγετο, xat τοῦτον ἐδό-
χει τιμᾶν, (ἐκαλεῖτο δὲ ᾿Αντίπατρος,) οὐχ ὥσπερ ἐν
ὑστέρῳ χαὶ τελέως ἡττηθεὶς αὐτοῦ χαὶ πάντ᾽ εἰς ἐχεῖνον

45 ἀναφέρων, οἰόμενος δὲ παραιρεῖσθαι τοῦ θράσους τοὺς
ix Μαριάμμης, xa μᾶλλον εἷς νουθεσίαν τὰν ἐχείνων
οἰκονομῶν αὐτό" τὸ γὰρ αὔθαδες οὐχ ἂν εἴη παρ᾽ αὐτοῖς,
εἰ τοῦτο πεισθεῖεν, ὅτι μὴ μόνοις μηδὲ ἐξ ἀνάγχης 5$
διαδοχὴ τῆς βασιλείας ὀφείλεται, Διὸ χαὶ χαθάπερ

&0. ἔφεδρόν τινα τὸν ᾿Αντίπατρον εἰσήγαγεν, οἰόμενος óp-
θῶς προνοεῖν, χαὶ χατασταλέντων τῶν μειραχίων ἐξεῖναι
εὐχαίρως χρῆσθαι βελτίοσιν, Τὸ δ᾽ οὐχ ὥσπερ ἐνόη-
σεν ἀπέθη. Τοῖς τε γὰρ παισὶν οὐ μετρίως ἐδόχει
χεχρῆσθαι τῇ πρὸς αὐτοὺς ἐπηρεία, καὶ δεινὸς ὧν τὸν

quum matris criminom eos non pnderet, neque eam jure
occisam esse putarent, fieri non posse colligebapt quia
eum ultum irent suis etiam manibns , quem c:edis auctorem
esse arbitrarentur. Tandem itaque factum est ut urix
hujusmodi sermonibus plena fuerit, et, ut fit in certami-
nibus , juvenum quidem imperitiee misertum est, pravile
bat autem Salomes cura et diligentia, atque ab illis ipsi
occasionem captabat ad dicendum quod verisimile erat. Ili
enim zgre adeo ferentes matris occasum , quoniam et ili
el ipsis maledicebatur, studiose agebant ut miserabili,
sicuti revera erat, videretur matris interitus, ipsiqueetiam '
miserandi, qui necesse haberent una cum parentis inier.
fectoribus vivere, et eadem cum illis participare.

2. Ista in majus crescebant, quod absente rege major
erat dissensionis occasio. Quum primum vero reversus est
Herodes et cum populo, at jam ante diximus, colloquotus
esl, statim sermones serebant Pheroras et Salome, magnum -
ipsi periculum imminere ab adolescentibus , qui ei aperte
minarentur, non se matris necem inultam relicturos. Ad
debant et illud, eos sperare ab Archelao Cappadoce, íor
ut ejus ope ad Caesarem irent et patrem accusarent. Bis
sermonibus auditis statim turbatus est Herodes, ew
mayis perculsus est, quod eadem ab aliis quoque nonnullis
accipiebat. Atque ex hac calamilate ei in memoriam εἰ c
gitationem veniebant quae prius acciderant, quod propler
dissidia inter domesticos orta nec carissimis sibi nec conjuge
dilectissima frui potuerit, atque futura preteritis graviora
et majora fore suspicans, plane confusus erat animo. Nau
revera foris quidem pleraque, etiam magis quam sperare,
ad voluntatem fluebant, Dei beneficio : flebat antem ul qoe
maxima essent domi, etiam praeter exspectationem, male
ei cederent , rebus utrinque aliter quam opinio tulerit eve
nientibus , et incertum reddentibos utrum preestabilius fuii-
set, res foris quam felicissime gessisse ac deipde malis domi
implicari , an calamitates adeo magnas inter domesticos effu-
gisse, regnum detrectando et quz homines in eo mirari so-
lent.

3. Turbatus itaque et in hunc modum afflictus, ut pueros
deprimeret, alterum filium, sibi natum quum adhuc privatus
esset , (vocabatur autem Antipater, ) accerslvit, et illom in
lonore habere statuit; non sicut postea quum ab eo plax
victus esset et ad eum omnia referret , sed eo animo ul -
daciam filiorum Mariamnes coerceret, magisque ul €»

admoneret rem ita constituens : eo enim minus sibi ὅπ’
gaturos , si persuasum ipsis esset regni successionem neqw
solis sibi neque necessario deberi. Hac de causa ADlip-
trum, quasi aemulum , ad se domum recepit , putans se bene
ac sapienter rebus suis providere, atque , repressa juveae?
ferocia , fore ut liceat opportuno tempore eos meliore h
bere. Vernm longe aliter evenit ac putarat. Nam e putri

(1,715.)

τρόπον Ἀντίπατρος, ἐπειδὴ παρρησίας τινὸς Ex τῆς οὐ
πρότερον οὔσης ἐλπίδος ἀντεποιήσατο, uixv ἔσχεν ὑπό-
θεσιν, κακοῦν τοὺς ἀδελφοὺς, xxi μὴ παραχωρεῖν τῶν
πρωτείων, ἀλλ᾽ ἔχεσθαι τοῦ πατρὸς, ἤδη μὲν ἦλλο-
& τριωμένου ταῖς διαδολαῖς, εὐμεταγειρίστου δ᾽ ὄντος εἷς
ὅπερ ἐσπουδάχει πολὺ χαλεπώτερον ἀεὶ γενέσθαι τοῖς
διαδεθλημένοις. Ἦσαν» οὖν οὗτοι παρ᾽ αὐτοῦ μόνου
d λόγοι, φυλαττομένηυ δι᾿ αὑτοῦ δόξαι τὰ τοιαῦτα xa-
ταμηνύειν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐχρῆτο συνεργοῖς τοῖς dvu-
νπόπτοις χαὶ διὰ τὴν εὔνοιαν τὸν πρὸς τὸν βασιλέα
πιστευθησομένοις αὐτὸ ποιεῖν, ᾿Πὸη ὃὲ πλείους ἐγε-
νόνεισαν οἱ xdxstvov ἐφ᾽ οἷς ἠλπίχει θεραπεύοντες xal
τὴν ἹΙρώδην Ex τοῦ δοχεῖν χατ᾽ εὔνοιαν τὰ τοιαῦτα
λέγειν ὑπαγόμενοι. Καὶ τούτων πολυπροσώπως xal
' πιστῶς ἀλλήλοις συνο (ωὠνιζομένων, ἔτι xai μᾶλλον
αἱ παρὰ τῶν μειραχίων ἀφορμαὶ προσεγίνοντο. Καὶ
yàp xat δάχρυα πολλάχις ἦν κατ᾽ ἐπήρειαν ὧν ἠτιμά-
ζοντο xal τῆς μητρὸς ἀναχλήσεις, καὶ τὸν πατέρα φα-
γερῶς ἤδη πρὸς τοὺς φίλους οὐ δίκαιον ἐλέγχειν ἐπετή-
Ἢ 2tuov. Ἄπερ ἅπαντα χαχοήθως ὑπὸ τῶν περὶ τὸν
Ἀντίπατρον χαιτροφυλαχτούμενα xal μειζόνως πρὸς τὸν
Ἡρώδην ἐξαγγελλόμενα προὔδαινεν οὐ μικρὰν ἀπερ--
γαζόμενα τὴν τῆς οἰχίας στάσιν. ᾿Αχθόμενος γὰρ ὃ
βασιλεὺς ταῖς διαδολαῖς, xal ταπεινῶσαι βουλόμενος
5 τοὺς ἐχ τῆς Μαριάμυης,, μείζονα ἀεὶ πρὸς τιμὴν Ἄντι-
πάτρῳ παρεῖχεν, xal τέλος ἡττηθεὶς ἐποισήγαγεν τὴν
ἐχείνου μητέρος " Καίσαρι δὲ πολλάχις γράφων ὑπὲρ
αὐτοῦ χαὶ ἰδία συνίστη σπουδαιότερον. ᾿Αγρίππα μὲν
οὖν ἀνιόντι εἰς τὴν ἹΡώμην, μετὰ τὴν διοίκησιν τῶν
3 ἐπὶ τῆς Ἀσίας δεχαἑτῇ γεγενημένην, πλεύσας ἀπὸ τῆς
Ἰουδαίας, xat συντυγχάνων μόνον τε τὸν Ἀντίπατρον
ἐπηγάγετο καὶ παρέδωχεν εἰς ρώμην ἀνάγειν μετὰ
πολλῶν δώρων, Καίσαρι φίλον ἐσόμενον. ὥστε ἤδη
πάντα δοχεῖν ἐπ᾽ ἐχείνῳ xal παρεῶσθαι παντάπασιν
8 ἐχ τῆς ἀρχῆς τὰ μειράχια.

ΚΕΦ, Δ΄.

Πρὸς μὲν οὖν τιμὴν καὶ τὸ πρῶτον εἶναι δοκεῖν Ἀντι-
πάτρῳ προὐχώρει τὰ κατὰ τὴν ἀποδημίαν" καὶ γὰρ ἐν
τῇ Ῥώμη, πᾶσιν ἐπεσταλχότος "lpoóou τοῖς φίλοις,
διάσημος Jv. "Ἢχθετο δὲ τῷ μὴ παρεῖναι μηδὲ ἔχειν

ῳ ἐξ εὐχαίρου διαδάλλειν ἀεὶ τοὺς ἀδελφοὺς, xal μᾶλλον

ἐδεδοίκει μεταδολὴν τοῦ πατρὸς, εἴ τι καὶ χαθ’ αὑτὸν ᾿
ἀξιώσειεν ἐπιεικέστερον εἰς τοὺς ἐκ τῆς Μαριάμμης ᾿ἢ

φρονεῖν. Ταῦτα δὲ 8v ἐννοίας ἔχων οὐκ ἀφίστατο τῆς
ἑαυτοῦ προαιρέσεως, ἀλλὰ χἀχεῖθεν, ὅτε ἀνιάσειν τι
(ὁ xa παροξύνειν ἤλπιζεν τὸν πατέρα χατὰ τῶν ἀδελφῶν,
συνεχῶς ἐπέστελλεν, πρόφασιν μὲν, ὡς ὑπεραγωνιῶν
αὐτοῦ͵ τὸ δὲ ἀληθὲς, ἀφ᾽ ἧς εἶχεν ἐν φύσει καχοηθείας,
τὴν ἐλπίδα μεγάλην xa0' ἑαυτὴν οὖσαν ἐμπορευόμενος,
ἕως εἰς τοῦτο προήγαγεν τὸν Ἡρώδην ὀργῆς καὶ δυσ-
99 θυμίας, ὡς ἤδη μὲν ἔχειν δυσμενῶς τοῖς μειραχίοις" ἐν
δὲ τῷ χατοχνεῖν εἰς τοιοῦτον ἐμόῆναι πάθος, ὡς uz
ἀμελῶν μήτ᾽ ἐκ πρσπετείας ἁμαρτάνοι, χρεῖττον ἡγή-

ANTIQ. JUD. Κ18. XVI. CAD. IV.

[792,793.] 623

gravi se injuria affici interpretabantur, et Antipater, homo
ingenlosus, postquam spiritus ei accesserat ex spe qua antea
caruerat, id unum dabat operam ut fratres male tractaret et
primum eis locum non cederet, sed patri adliereret , qui
jam abillis alienatus erat. per calumnias, et in id cui stu-
duerat facile adduci potuit, ut in eos in dies magis magisque
irritaretur, calumniis oneratos. Omnes itaque rumores ab
illo solo disseminabantur, qui cavebat ne ipse videretur
hujusmodi quid ad patrem deferre, sed in eam rem ute.
batur potius opera liominum, in quos nulla caderet suspi-
cio, quique id ex sua in regem benevolentia facere crede-
rentur. Jam vero multi Antipatrum propler ejus spem
colebant, et liujusiodi sermonibus Herodi plane persua-
debant, quod ex suo in illum amore profecti viderentur.
Quumque liec per multos inler sese fideles certatim age.
bautur, tum etiam ipsi adolescentes magnam ejus rei prie-
bebant occasionem. | Nam frequenter lacrimas ob contu-
meliam, qua aflicerentur, emittebanteL matrem appellabant :
quin etiam aperte apud amicos patrem ut iniquum redar-
guere conabantur. Que omnia, pro ea qua erat malitia,
opportune aucupatus Antipater, Herodi non sine addita-
inento renunciabat : quibus factum est ut domestica ls
sensim deterior evaderet. Rex enim calumniis offensus ,
et Mariamnes filios deprimere volens, Antipatrum in dies
novis augebat honoribus, adeo ut tandem victus ejus ma-
trem domum asciverit ; Caesari eliam ssepe pro eo scribens,
privatim hunc ei officiosissime commendabat. Quum
Agrippa autem in eo esset üt Romam, post decem an-
nos administratas Asiz res , pelerel, ab Judaea profectus
Herodes ad illum navigavit, eique Antipatrum, quem
unum secum duxerat, tradidit, Romam ducendum cum
multis donis, ut fieret Caesaris amicus : adeo ut jam omnia
penes illnm esse, adolescentes vero spe regni prorsus exci-
disse viderentur.

| CAP. 1V. (VIL)

Atque isbi peregrinatio plurimum Antipatro profuit ,
tiffh ad honorem, tum ut fratribus praelatus videretur :
quippe Romz , quum de eo scripsisset Herodes ad omnes

amicos suos , illustris fiebat. Ceterum «gre ferebat quod
| patri non adesset , neque commodain haberet occasionem

--- .

. fratribus perpetuo maledicendi ; eoque magis verítus est ne
pater mutaretur, si quid mitius de Mariamnes filiis sentire
in animum induceret. Dum ista secum repularet, a pro-
posito suo non desistebat, sed et Roma, «quoties sperabat
se posse patrem contristare οἱ irritare in fratres, assidue
| literas mittebat , maguam de eo sollicitudiuem simulando,
. revera autem , qua erat ingenii malignitate, ex xpe in se
magna quaestum facieng , donec eo indignationis el mgritu-
! dinis Herodem perduxit, ut jam adolescentibus infensus
. esse ceperit. Dum vero pigratur talem induere affectum,
, ne qvid. negligenter ant temere committeret , visum est ci

694 (457,495.)

σατο πλεύσας εἷς Ρώμην, ἐχεῖ τῶν παίδων κατηγο-
ρεῖν παρὰ Καίσαρι, χαὶ μηδὲν αὑτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέ-
πεῖν, ὃ xa διὰ μέγεθος τῆς ἀσεδείας ὕποπτον ἦν. Ὥς δὲ
ἀνῆλθεν εἰς τὴν “Ῥώμην, ἐγένετο μὲν μέχρι τῆς Ἀχυ-
ὅ ληΐας πόλεως Καίσαρι συντυχεῖν ἐπειγόμενος" «ἐλθὼν
δ᾽ εἰς λόγους, καὶ χαιρὸν αἰτησάμενος ἐπὶ μεγάλοις οἷς
ἐδόχει δυστυχεῖν, παρεστήσατο μὲν τοὺς παῖδας, ἠτιᾶτο
δὲ τῆς ἀπονοίας χαὶ τῆς ἐπιχειρήσεως « ὡς ἐχθρῶς
ἔχουσιν ἅπαντα τρόπον ἐσπουδαχότες μισεῖν τὸν ἕαυ-
10 τῶν πατέρα, ὥστε διαχειρίσασθαι αὐτὸν χαὶ τὴν βασι-
λείαν ὠμοτάτῳ τρόπῳ παραλαθεῖν, 6 δ᾽ οὐδὲ θνήσχων
ἐξ ἀνάγχης μᾶλλον 1) χρίσει παραδοῦναι τῷ διαμείναντι
πρὸς αὐτὸν εὐσεδεστέρῳ παρὰ Καίσαρος ἐξουσίαν ἔχοι.
Τοῖς δ᾽ οὐχ ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς τὸ πλέον, ἀλλ᾽ εἰ xal ταύ-
16 τῆς στεροῖντο xal τοῦ ζῆν ἔλαττον λόγος, εἰ μόνον ἀπο-
χτεῖναι τὸν πατέρα δυνηθεῖεν" οὕτως ἄγριόν τι χαὶ
μιαρὸν ἐντετηχέναι ταῖς Ψυχαῖς αὐτῶν μῖσος. Καὶ
ταύτην τὴν ἀτυχίαν αὐτὸς ix μαχροῦ φέρων ἀναγ-
χασθῆναι νῦν ἐξηγεῖσθαι Καίσαρι, χαὶ μιαίνειν αὐτοῦ
80 τὰς ἀχοὰς τοιούτοις λόγοις. Καίτοι τί μὲν εἴησαν πα-
θόντες ἐξ αὐτοῦ δυσχερές; ἐπὶ τίνι δὲ μέμφονται βαρὺν
ὄντα; πῶς δ᾽ οἴονται xai δίχαιον ἣν αὐτὸς ἐκτήσατο
πολλοῖς χρόνοις χαὶ χινδύνοις ἀρχὴν, ταύτης οὐχ ἐᾶν
χύριον εἶναι, κρατεῖν τε xal διδόναι τῷ xav. ἀξίαν; ὡς
35 τοῦτό γε μετὰ τῶν ἄλλων ἄθλων εὐσεβείας ἐχτίθεται
τῷ μέλλοντι πρὸς τὸν ποτὲ γενήσεσθαι τοιούτῳ τὴν ἐπι-
μέλειαν, ἅτε καὶ τῆς ἀμοιθῆς τοσῆσδε οὔσης ἐπιτυγχά-
γεῖν. Ὅτι δὲ μηδὲ εὐσεδὲς αὐτοῖς ὑπὲρ τούτου πολυ.
πραγμονεῖν, εὔδηλον᾽ ὁ γὰρ ἀεί τι περὶ τῆς βασιλείας
80 ἐνθυμούμενος, συγχαταλογίζεται τὸν θάνατον τοῦ γεγεν-
γηχότος, μεθ᾽ ὃν ἄλλως οὐχ ἔστι τὴν ἀρχὴν παραλα-
θεῖν. Αὐτὸς δ᾽ ὅσα βασιλευομένοις χαὶ βασιλέως παισὶν
οὐχ ὑστέρησεν, μέχρι νῦν ἀποδιδοὺς, οὐ χόσμον, οὐχ
ὑπηρεσίαν, οὐ τρυφὴν, ἀλλὰ χαὶ γάμους τοὺς ἐπισημοτά-
35 τους παρεσχῆσθαι, τῷ μὲν ἐχ τῆς ἀδελφῆς, Ἀλεξάνδρῳ
δὲ τὴν Ἀρχελάου τοῦ βασιλέως θυγατέρα συνοιχίσας.
Τὸ δὲ μέγιστον, οὐδὲ ἐπὶ τοιούτοις ἣν εἶχεν ἐξουσίαν
ταύτῃ χατ᾽ αὐτῶν χρησάμενος ἀγαγεῖν ἐπὶ τὸν χοινὸν
εὐεργέτην Καίσαρα, χαὶ παρελόμενον αὐτοῦ πᾶν ὅϑον
40 7| πατὴρ ἀσεδούμενος ἣ βασιλεὺς ἐπιθουλευόμενος δύ--
ναται, χρίσεως ἰσοτιμίᾳ παρεσταχέναι᾽ δεήσειν μέντοι
μὴ παντάπασιν αὐτὸν ἀτιμώρητον γενέσθαι, μηδ᾽ ἐν
τοῖς μεγίστοις φόθοις χαταζῆν, οὐδ᾽ ἐχείνοις λυσιτελοῦν-
τος ἐφ᾽ οἷς ἐνεθυμήθησαν ὁρᾶν τὸν ἥλιον, εἰ νῦν διαφεύ--
46 yotv, ἔργων μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων xai δράσαντας
xa πεισομένους. ν
β΄. Ταῦτα μὲν Ἡρώδης ἐμπαθῶς ἠτιάσατο παρὰ
Καίσαρι τοὺς αὑτοῦ παῖδας. Τῶν δὲ νεανίσχων ἤδη
μὲν καὶ λέγοντος δάχρυα χαὶ σύγχυσις ἦν, μᾶλλον δ᾽
59 ἐπεὶ κατέπαυσεν Ἡρώδης τὸν λόγον. Τὸ μὲν γὰρ ἔξω
τῆς τοιαύτης ἀσεδείας γενέσθαι, τὸν λόγον πιστὸν εἶδον
ἐν τῷ συνειδότι, τὸ δ᾽ Ex τοῦ πατρὸς ἐπιφέρεσθαι τὰς
διαδολὰς, δυσαπολόγητον, ὥσπερ ἦν, ἤδεσαν, οὐχ εὐ-
σχημονοῦντος οὐδὲ τοῦ χατὰ παρρησίαν λόγσυ τοῦ πρὸς

APXAIOAOTl'lAX BIBA. IG. ΚΕΦ, A.

salius Romam navigare, ibique eos coram Caesare acu
sare , nihilque sibi tale permittere, quod ex magnitud»
impietatis suspicionem daret. Ac postquam Romam per.

venit, progressus est ad urbem Aquileiam , Cresarem con- |

venire festinans. Quum primum vero datum esset sermo-
nem cum eo habere, quumque orasset ut se de maximis,
quibus implicari videbatur, incommodis audire vellet,
filios coram adduxit , deque eorum indole deplorat quere-
batur, atque de nefario eorum conatu, « ut ipsi inimici
infestique sint, qui modis omnibus id egerint ut suum ia
patrem odium ostenderent, eo usque ut ipsum perimere
regnumque crudelissimo facinore sibimet arripere cogitent,

[793,79..] |

dum ipse potestatem habeat a Caesare regnum relinquendi, -

quum moreretur, non ex necessitate, sed judicio, filio isti
qui in maxima erga se pielate perseverarit. llis vero non
lam magni imperium quam, si illo priventur, parvi peodi-
tur vita, dummodo patrem possint interficere : adeo ἱπν
mane et faedum illorum animis penitus insedit et inveteravit
odium. Eamque calamitatem diu toleratam nunc se cos-
ctum esse Cresari aperire, οἱ aures ejus hujusmodi sermoni
bus offendere. Atqui, quid ab eo durius perpessi sinl? aut
qua in re se ipsis gravem et asperum querantur? Quomodo

justum et &equum esse putant, ut quem ipse principatun ὦ

longo tempore per multa pericula quaesisset , ejus non sinant
esse dominum, eoque potiri , et optime merenti dare? nam
hoc cum aliis pietatis praemiis proponitur ei cui in animo esl
precedentem diligentia tequare, utpote qui speret talem sibi
gratiam relatum iri. Quod vero nefas sit illis bac de re

satagere, manifestum. Nam qui semper regnum in animo

habet, simu! cogitat de patris interitu , quuim non nisi post
illum assequuturus sit reguum. Ipse vero quanam illis, ut
in regio imperio viventibus regiisque liberis , hactenus non
largiendo deesse passus sit? non ornamenta, non mini
sterium , non delicias; immo et conjugia illis honoratissima
procurasse, alteri suz sororis, Alexandro vero Archehi
regis filia collocata. Et quod maximum est, ne post talia
quidem ausa sua se potestate in eos usum, sed ad conme-
nem benefactorem Caesarem adduxisse , et cedendo de omni
eo quod aut pater laesus aut rex insidiis petitus agere potait,
eequo cum illis jure disceptatum venisse : rogare tamen ne
ipse omnino inultus sit, neque in summo metu zelatem spi,
quum, post ea qua moliti sint, pe ipsís quidem, si nunc pc
nam elfugiant , expediat diutius vivere, malorum extrema,
quemadmodum patrarint, etiam passuris. »

2. Ista. quidem Herodes magna cum vehementia fili
suis objecit coram Czesare. Juvenesautem eliam eo dicente
confusi lacrimabant , magis vero postquam Herodes dicendi
finem fecit. Nam se quidem extra hujusmodi impielalem
esse ex conscientia bon: mentis persnasum Habuerupi,
contra ea vero qus illis pater crimini dedisset, difficile est6
id quod erat, sese defendere probe noverant , quum libere
etsi opporlune verba facere laud eos deceret, ut palreth,

(716717.)

τὸν χαιρὸν, εἶ μέλλοιεν ἐκ βίας ἀεὶ xol κατὰ σπουδὴν
D£yyew πεπλανημένον. "Hv οὖν ἀπορία τοῦ δύνασθαι
λέγειν χαὶ δάχρυα χαὶ τέλος οἰμωγὴ συμπαθεστέρα,
δεδοικότων μὲν ὡς, εἰ atyipev, δόξουσιν ix τοῦ συνειδό-
τος ἠπορῇσθαι., ῥαδίαν δ᾽ οὐχ εὑρισχομένων τὴν ἀπο-
λογίαν ὑπὸ νεότητος χαὶ ταραχῆς ἧς ἐπεπόνθεισαν.
οὐ μὴν ὅ γε Καῖσαρ, ἐπιόλέπων αὐτοὺς ὡς εἶχον, ἀσύν-
tov ἐποιεῖτο τὸ μὴ χατὰ συνείδησιν ἀτοπωτέραν, ἀλλὰ
ἐξ ἀπειρίας καὶ μετρίοτητος ὀκνεῖν, ᾿Ἐλεεινοί τε ἐγε-
γόνεισαν τοῖς παροῦσιν, ἰδίᾳ δὲ xai τὸν πατέρα διεκί-
γησαν ἀληθινῷ τῷ πάθει συνεχόμενον.

(H'.] γ. ᾿Επεὶ δὲ συνεῖδον εὐμένειάν τινα xal παρ’
ἐκείνου καὶ παρὰ τοῦ Καίσαρος, καὶ τῶν ἄλλων δὲ ἕκα-
στον τοὺς μὲν συνδαχρύοντας, ἅπαντας δὲ συναλγοῦντας,
θάτερος αὐτῶν ᾿Αλέξανδρος, ἐπικαλεσάμενος αὐτὸν, ἐπε-
χέρει διαλύειν τὰς αἰτίας, xal, « πάτερ, εἶπεν, ἡ μὲν
«σὴ πρὸς ἡμᾶς εὔνοια δήλη xal παρ᾽ αὐτὴν τὴν χρίσιν "
«οὐχ ἂν γὰρ, εἴ τι δυσχερὲς ἐνενόεις ἐφ᾽ ἡμῖν, ἐπὶ τὸν
«πᾶντας σώζοντα προΐγαγες. Καὶ γὰρ ἐξῆν, παρού-
« σης μὲν ἐξουσίας ὡς βασιλεῖ, παρούσης δὲ ὡς πατρὶ,
«τοὺς ἀδιχοῦντας ἐπεξιέναι" τὸ δ᾽ elc Ρώμην ἄγειν xal
« τοῦτον ποιεῖσθαι μάρτυρα σώζοντος ἦν᾽ οὐδεὶς γὰρ
« ἀποχτεῖναί τινα προαιρούμενος εἷς ἱερὰ χαὶ ναοὺς ἄγει.
ε Τὸ δ᾽ ἡμέτερον ἤδη χεῖρον" οὐ γὰρ ἂν ὑπομείναι-
* μεν ἔτι ζῆν εἰ τοιοῦτον ἠδιχηχέναι πατέρα πεπιστεύ-
«μεθα, Καὶ μήποτε τοῦτο ἐχείνου χεῖρον, ἀντὶ τοῦ
« τεθνάναι μηδὲν ἀδιχοῦντας τὸ ζῆν ἀδιχεῖν ὑποπτευο-
« μένου. Εἰ μὲν οὖν εὕροι λόγον τῆς ἀληθείας fj παρ-
«ρησία, μαχάρεον xal σὲ πεῖσαι καὶ τὸν κίνδυνον
i« διαφυγεῖν" εἰ δ᾽ οὕτως ἢ διαθολὴ χρατεῖ, περιττὸς
ε ἡμῖν ὃ νῦν ἥλιος, ὃν τί δεῖ βλέπειν μετὰ τῆς ὑπο-
«ψίας; Τὸ μὲν οὖν φάναι βασιλείας ἐπιθυμεῖν, εὔχαιρος
«εἰς νέους αἰτία, xai τὸ προστιθέναι τὴν τῆς ἀθλίας
«μητρὸς ἱκανὸν ἐχ τῆς πρώτης τὴν νῦν ἀτυχίαν ἐξερ-

i* γάζεσθαι, Βλέψον δὲ el μὴ χοινὰ ταῦτα καὶ πᾶσιν
εμοίως λέγεσθαι δυνησόμεναᾳ. Κωλύσει γὰρ οὐδὲν
«τῷ βασιλεύοντι, παῖδες εἰ εἰσὶ νέοι χαὶ μήτηρ αὐτῶν
t ἀποθανοῦσα, πάντας ὑπόπτους εἶναι τοῦ πατρὸς ἐπι-
«βυύλους δοκεῖν. Ἀλλ᾽ οὐ τὸ ὕποπτον πρὸς τοιαύτην

} «ἀσέβειαν ἀρχετόν. Εἰπάτω δή τις ἡμῖν εἰ τετόλμη-
* tat τοιοῦτον ᾧ xal τὰ μὴ πιστὰ πίστιν εἴωθεν ὑπὲρ
«εὐεργείας λαμξάνειν, Φαρμάχου παρασχευὴν ἐλέγ-
« qe δύναταί τις, ἢ συνωμοσίαν ἡλικιωτῶν, 3) διαφθο-
«ρὰν οἰκετῶν, Ὁ γράμματα χατὰ σοῦ γεγραμμένα;

i « χαίτοι τούτων ἕκαστον ἔσθ᾽ ὅπη xal μὴ γενόμενον ix
t διαρολῆς ἐπλάσθη. Χαλεπὸν γὰρ οὖχ δμονοῶν οἶχος
« ἐν βασιλεία“ xal τὴν ἀρχὴν, ἣν σὺ φὴς ἔπαθλον εὐσε-
* θείας, συμβαίνει πολλάχις αἰτίαν γίνεσθαι τοῖς πο-
* γηροτάτοις ἔλπίδων, δι᾿ ἃς οὐδεμίαν δποστολὴν ποιῶν-

^19: χαχοηθείας, Ἀδίχημα μὲν οὖν οὐδεὶς ἐρεῖ καϑ᾽
«ἡμῶν. Τὰς δὲ διαδολὰς πῶς ἂν λύσειεν 6 ἀχούειν μὴ
"θέλων; Ἐλαλήσαμέν τι μετὰ παρρησίας; οὐχ elc σὲ,
« τοῦτο γὰρ ἦν ἄδικον, ἀλλ᾽ elc τοὺς οὐδ᾽ ὅ τι λελάλητο
«μὴ σιωπῶντας, Τὴν μητέρα τις ἡμῶν ἔχλαυσεν :
JOSEPRUS, 1.

ANTIQ. JUD. 118. XVI. CAP. IV.

[704,20.] 815

dum violenter usque ei nimium feslinanter ageret , in er-
rorem inductum ostenderent. Ideo quid dicerent non ha-
bebaat, laerimeeque illis obortee sunt, et tandem velhementins
suspirabant, veriti quidem ne, si silerent , ex conscientia
viderentur hzsitasse, haud vero invenientes quo pasto
defensionem sui expedirent, propler setatis infirmitatem
animique consternationem. Non tamen Cresar, aspiciens
ipsos quemadmodum perturbati erant, non sentiebat eos
ex imperitia et modestia potias haerere et impediri quam
ex facinorum conscientia. Nec quisquam aderat quem non
eorum miseresceret : immo et patrem ita affecerunt ut vere
animo commoveretur.

(VIII.) 3. Postquain vero animad vertunt et patrem ipeis ali-
quanto magis benevolum, ipsumque etjam Ciesarem, insuper

. etreliquorumsingulos partim vicem ipsorum dolentes, partim -

ἃ lacrimis non temperantes, alter illorum Alexander, patre
appellato , crimina diluere aggressus est, dicebatque , « pa-
« ter, qua es in nos benevolenlia satis declarat boc ipsum
« judicium : nam si quid in nos durius in animo agitasses,
« nunquam ad omnium servatorem nos addnxisses. Etenim
« poteras, vel pro regia vel pro patría potestate, de sontibus
« supplicium sumere : verum Romam nos ducere, et hunc
« ipsum testem adhibere, servare volentis est. Nemo enim,
« cui in animo est quenquam interficere , ad templa eüm sa-
« crariaque perducit. Verum pejori jam statu res nostra
« SUDL : Don enim amplius vivere sustineremus, si talem
« patrem nos hesisse cuiquam persuasum esset. Fortasse
« et hoc isto deterius, ut, quum mori debuissemus boni et
« innocentes, sceleris suspecli vivamus. Jam vero si quid
« valeat fiducia ex veritate, nobis lectissimeum sit tibi fidem
« facere, et periculum effugere : quodsi ita vincit calumnia,
« satis superque mobís prasens Lic dies, quem quorsum
« suspecti intueremur ? Et dum quidem dicis nos regnum
« affectare, accusationem ín juvenes bene accommodas ,
« dumque adjicis matris misere insimulationem , ex prieri
« infelicitate prasenti cumulus accedit, Sed vide obee-
« Cro, annon hiec mobis cum omnibus commepia si-
« militer dici possint. Nihil enim vetabit quin rex, cui
« filii sint juvenes et matri defunctee superstites , eos in sa-
« spicionem vocel, quasi struamt insidias. Sed suspicio
« non satís est ad fidem hujusmodi impietati faciendam.
« Dicat itaque quispiam, an tale aliquid ausi fuerimus, unde
« et iucredibilia propter hominum credulitatem fidem ac-
« quirere consueverunt. Potestne quisquam indicare ve-
« nenum paratum , aot conjurationem cum sequalibus , aet
« corruptos pecunia famulos, aut scriptas contra te literas?
« atqui horum singula interdum de nihilo fingit calemnis.
« Grave enimregnoest dissidium et disseneio in regia, atque
« siepe fit ut principatus, quem tu dicis esse pietatis prae.
« mium, homines flagiliosissimos ad spem excitet, quae facit
« ut nihil mali intentatum relinquant. Ceterum injuriam
« alicui factam nemo nobis objicit. Nos vero calumniis quo-
« modo liberabit qui nobis auscultare recusat? Paulo
« liberius loquutisumus ? at non in te, (nam hoc nefas esset, )
« 8ed in eos qti niliil quod dictam fuerit silentio premunt.
« Nostrám quis matrem deflevit? non quod interierit,
49

6?6' (7:2,718.)

« οὐχ ὅτι τέθνηχεν, ἀλλ᾽ ὅτι χαὶ νεχρὰ χαχῶς ἤχουτεν
« ὑπὸ τῶν οὐχ ἀξίων. ᾿Αρχῆς ἐπιθυμοῦμεν ἧς ἴσμεν
Y 4 M , e »"»
« ἔχοντα τὸν πατέρα ; τί xal θέλοντες ; εἰ μέν εἶσιν 4uiv
« τιμαὶ βασιλέων, ὥσπερ εἰσὶν, οὗ χενοσπουδοῦμεν ;
ὅ « εἰ δὲ οὐχ εἰσὶν, οὐχ ἐλπίζομεν; ἢ σὲ διαχειρισάμενοι
« χρατήσειν τὴν βασιλείαν προσεδοχήσαμεν, οἷς οὔτε
« γῇ βάσιμος οὔτε πλωτὴ θάλαττα μετὰ τοιοῦτον ἔργον;
« ἣ δὲ τῶν ἀρχομένων εὐφέθεια xal θρησχεία τοῦ παντὸς
« ἔθνους ἠνέσχετο ἂν πατροχτόνους ἐπὶ τῶν πραγμάτων
10 « εἶναι xal εἷς τὸν ἁγιώτατον ὑπὸ σοῦ χκατασχευασθέντα
[1 9 ὔ 3 A ΄“ /
« ναὸν εἰσιέναι ; τί δ᾽ el xat τῶν ἄλλων χατεφρονήσαυεν,
« ἐδύνατό τις φονεύσας ἀτιμώρητος μένειν, ζῶντος
Καίσαρος; Οὔτ᾽ ἀσεδεῖς οὕτως ἐγέννησας οὔτε ἀλογί-
« στους, ἀτυχεστέρους δ᾽ ἴσως Ἢ σοὶ καλῶς εἶχεν. Εἰ
A5 « δὲ μήτ᾽ αἰτίας ἔχεις αήτ᾽ ἐπιδουλὰς εὑρίσχεις, τί σοι
« πρὸς πίστιν αὔταρχες τοιαύτης δυσσεδείας; Ἢ μήτηρ
[4 9 7 M 9, d [4 9 r ,
'« τέθνηχεν. ᾿Αλλά τοι τὰ χατ᾽ ἐχείνην οὐ παροξύνειν
» ἡμᾶς, ἀλλὰ νουθετεῖν ἐδύνατο. Πλείω μὲν ἀπολογεῖ-
«σθαι βουλόμεθα, λόγον δ᾽ οὐχ ἐπιδέχεται τὰ μὴ γε-
30 « νόμενα. Διόπερ ἐπὶ τῷ πάντων δεσπότη [Καίσαρι
« μεσιτεύοντι τὸν παρόντα χαιρὸν συντιθέμεθα ταύτην
« τὴν συνθήχην' εἰ μὲν ἀνύποπτον ἐξ αὐτῆς τῆς ἀληθείας
* « Ns, 42 , Y , Ζ
« τὴν πρὸς ἡμᾶς διάθεσιν ἀπολαμθανεις, ὦ πάτερ, ζή-
« σωμεν, οὐδ᾽ οὕτω μὲν εὐτυχῶς" δεινὸν γὰρ τῶν με-
25 « γάλων χαχῶν xal ψευδὴς αἰτίχ' παρούσης δέ τινος
« ὀρρωδίας, σὺ μὲν ἐν τῇ χατὰ σαυτὸν εὐλαδείαᾳ μένε,
/ 4 , € - - , " J
« δώσομεν δὲ λόγον ἡμεῖς ἑαυτοῖς" οὐχ οὕτως ὃ Bio;
« tui, τίμιος, ὡς ἔχειν αὐτὸν ἐπ᾽ ἀδιχία τοῦ δεδωχό--
« τος. v
80 δ΄. Τοιαῦτα δὲ λέγοντος ὅ τε Καῖσαρ, οὐδὲ πρότερον
/, ^^ J ΄“- D * ^ LE JE
πιστεύων τῷ μεγέθει τῇς Ota GT, ἔτι μᾶλλον ἐξηλ-
7 1 Α 4 A € Lii 4 ’᾽ ΄-
λαττετο, xat συνεχὲς εἰς τὸν Ηρωδην ἀπέόλεπεν, δρῶν
χἀχεῖνον ὑποσυγκεχυμένον᾽ ἀγωνία τε τοῖς παροῦσιν
ἐνεπεπτώχει, χαὶ περὶ τὴν αὐλὴν δ λόγος διαδοθεὶς
36 ἐπίφθονον ἐποίει τὸν βασιλέα. "To γὰρ ἄπιστον τῆς δια-
βολῆς χαὶ τὸ περὶ τοὺς νεανίσχους ἐν ἀχυΐ xai χάλλει
σωμάτων ἐλεεινὸν ἐπεσπᾶτο βοήθειαν, ἕτι δὲ μᾶλλον
ἐπειδὴ xal τῷ λόγῳ δεξιῶς xal μετὰ φρονήσεως ἀπήν-
τῆσεν ᾿Αλέξανδρος. Ἤν δ᾽ οὐδ᾽ ἐχείνοις ἔτι ταυτὸν
40 σχῆμα, χλαίουσι u£v ὅμως xol σὺν χατηφείᾳ πρὸς τὴν
γῆν νενευχόσιν" n a ἐλπὶς ἀμείνων ὑπεφαίνετο, xat
δόξας ὃ βασιλεὺς ἐξ ὧν αὐτὸς ἔπειθεν οὐχ εὔλογα χα-
τηγορηχέναι,, διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν αὐτὸν ἐξελέ ἴχειν,
ἀπολογίας τινὸς ἐδεῖτο. Καῖσαρ ὃ δὲ μικρὸν ἐπισχὼν τοὺς
45 μὲν νεανίσχους, εἶ xal πόρρω τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς διαδολῆς
δοχοῦσιν, αὐτό γε τοῦτο ἁμαρτεῖν ἔφη, τὸ μὴ τοιούτους
αὑτοὺς παρασχεῖν τῷ πατρὶ ὡς μηδὲ γενέσθαι τὸν ἐπ᾽
, - [4 € ^N [4 € ,
αὐτοῖς λόγον. Ἡ ρώδην δὲ παρεχάλει πᾶσαν ὑπόνοιαν
ἀφελόντα διαλλάττεσθαι τοῖς παισίν οὐ γὰρ εἶναι
&0 δίχαιον οὐδὲ πιστεύειν τὰ τοιαῦτα χατὰ τῶν ἐξ αὐτοῦ"
δύνασθαι δὲ τὴν μετάνοιαν ἀμφοτέροις οὐ μόνον ἰάσα-
αθαι τὰ συωθεθηχότα, παροξῦναι δὲ τὴν εὔνοιαν, ἐν
ᾧ τὸ προπετὲς ἑχάτεροι τῆς ὑποψίας ἀπολογούμενοι
σπουδῇ πλείονι περὶ ἀλλήλους ἀξιώσουσι κεχρῆσθαι,

APXAIOAOTIAZ BIBA. Iq. ΚΕΦ. A.

[o5 ;w.i

« Sed quod mortna ab hominibus inhonestis male audieri
« Regnum appetimus quod scimus a patre teneri? at quiu
« in animo habentes? si enim nobis sunt regii bonowi,
« id quod fatendum, nonne frustra laboramus? sin mias,
« nonne eos sperare licel? an te interfecto in regnum
« SUuCCessuros esse exspectavimus, quibus, tali facinore
« commisso , nec terra ambulanda nec mare navigandum!
« num subditorum pietas et totius gentis religio ferre pe
« tuisset ut parricidae summa rerum potirentor, el in 328-
« ctíssimum a te sedificatum templum ingrederentur? sed
« quid ? etsi ceteros contemnere datum fuisset , num qui te
« interfecerit, dum Csesar in vivis esset, poenam effugere.
« potuisset? Non tam impios genuisti, neque tam stulio,
« sed infeliciores forsan quam rebus tuis expedial. Qua.
« 8i nec aliquid nobis vitio vertendum labes, nec insidias
« invenisli, quid tanti erat ut posset ejusmodi impielalis
« tibi fidem facere? Mater occidit. }}}|8 vero casus nu-
« Jam noe irritandi, sed admonendi vim habere poterat.
« Equidem pluribus causam agere nobis in animo esl, sel
« excusationem non admitlunt que nunquam commisi ,
« erant. Quapropter coram Caesare, omnium domino m-
« Stroque in presentia sequestro, hanc tecum paclionem
« facimus : si possis, o pater, revera affectum in nos i
« duere ab omni suspicione vacuum , liceat nobis vivere, |
« quamvis haud ita feliciter; grave enim esl magnorum
« malorum eliam falso insimulari : verum si quid est quod
« timeas, perge tibimet cautionem adhibere, nos nobismel
« rationem reddemus. Non enim usque adeo cara nobo |
« est vila ut eam in auctoris damnum couservare velimus. « |
4. Quum ita causam ageret, tum Casar, qui jam anle -
gravi adeo. calumnias non credebat , inagis adliuc. malatus
est, et Ilerodem , quem nonnihil etiam confusum auimal-
verit, continenter aspexit ; tum omnes , qui aderant , asi
eraut et solliciti de juvenibus , sermoque per aulam diffusus
regem iu odium adducebat. Nam quod calumnia parum
credibilis illis visa est, juvenesque in flore «etatis erant
summaque corporum pulcritudine , illorum misertum es,
el miseratio omnes ad opem illis ferendam trahebat,
sed multo magis postquam Alexander tam sollerter pudet
terque patris accusationi respondisset. Verum non illi
idem manebat oris vultusque habitus, lacrimanlibus
quidem el prze nwrstitia in terram intuentibus; spei lame?
melioris nonnihil effulgebat , atque rex , ex iis quibus ip*
ad persuadendum usus erat haud juste accusasse viU.
excusatione aliqua egebat, ut qui nihil ipse liaberet qu
dicta redargueret, Αἱ Caesar, paulum cunctatus, adole
scentes, licet a crimine abesse viderentur, lamen in €
peccasse dicebat, quod non se tales erga patrem pres
Ussent , ut de ipsis sermo oriri non posset. Herodemq
hortatus est ut, deposita omni suspicione, cum putns ^
graliam rediret : iniquum enim esse talia de lis, qU
genuisset, credere, fierique posse ut animorum malal
non solum medeatur iis quae utrisque acciderinl, sed εἰ
alliciat ad benevolentiam , dum invicei excusaptes δι ΠΝ
cionis temeritatem , equum censeant. ut. majori οἰ} al

(718,719. )

Τοιαῦτα νουθετῶν ἔνευσε τοῖς vtaviaxou* ἐχείνων
ὃὲ βουλομένων ὑποπεσεῖν ἐπὶ δεήσει, παραναλαδὼν
L|
αὐτοὺς ὃ πατὴρ δαχρύοντας ἠσπάζετο, παρ᾽ ἕκαστον
ἐν μέρει περιπτύσσων, ὡς μηδένα τῶν παρατυγχα-
ιγόντων, ἐλεύθερον ἣ δοῦλον, ἀπαθῆ γενέσθαι.
4

ε΄. Toce μὲν ovv εὐχαριστήσαντες Καίσαρι μετ᾽ ἀλ-
λήλων ἀπήεσαν, xxi σὺν αὐτοῖς ᾿Αντίπατρος ὑποχρινό-
μενος ἐφήδεσθαι ταῖς διαλλαγαῖς, ᾿Εν δὲ ταῖς ὑστέραις

J € , »J 4. ,
ἑμέραις Ἡρώδης μὲν ἐδωρεῖτο Καίσαρα τριαχοσίοις va-
γλαντοις, θέας τε xal διανομὰς ποιούμενον τῷ Ρωμαίων
* f - * 393 “ὦ ^e / ^ ,
δήμω, Καῖσαρ δὲ αὐτῷ τοῦ μετάλλου τοῦ Κυπρίων χαλ-
χοῦ τὴν ἡαίσειαν πρόσοδον xal τῆς ἡμισείας τὴν ἐπιμέ-
λειαν ἔδωκεν, χαὶ τἄλλα ξενίαις χαὶ χαταγωγαῖς éx(u mos,

i] e $9 e» Ld ; 9$— ^» ^
xi κερὶ τῆς βασιλείας αὐτῷ τὴν ἐξουσίαν ἐφῆχεν ὃν
4 ^" ΄“Ψ { dy /,

δ ἄν αἱρῦται τῶν παίδων διάδοχον χαθιστάνειν, 7 xal
διανέμειν μέρος ἑχάστω τῆς τιμῆς εἰς πάντας διελευ--
σημένης. ᾿Εχείνου δὲ ἤδη θέλοντος αὐτὸ ποιεῖν, οὐχ
ἐπιτρέψειν ἔφν͵ ζῶντι μὴ καὶ τῆς βασιλείας καὶ τῶν
παίδων χρατεῖν.

Ὁ ς΄. Ἐπὶ τούτοις ἐπανήει πάλιν εἷς τὴν Ἰουδαίαν.
Ἀποδηυοῦντος δὲ, οὐ μιχρὸν μέρος ἀπέστη, τῆς ἀρχῆς,
τὸ περὶ τὸν Γράχωνα" xai τούτους ol. χαταλειφθέντες
στρατηγοὶ χειρωσάμενοι πάλιν ὑπαχούειν ἠνάγκασαν.
Ἡρώδης δὲ πλέων σὺν τοῖς παισὶν, ὡς ἐγένετο χατὰ

b K ^ . , 2 5, » , ^" , ἴω φ

ιλιχίαν ἐν ᾿Ιλαιούσγ,, τῇ μετωνομασμένη νῦν Σε-
ὑχοτῇ, χαταλχμθάνει τὸν βασιλέα τῆς Καππαδοχίας
Ἀρχέλαον, ὃς αὐτὸν ἐχδέχεται φιλοφρόνως, ἡδόμενος
ἐπὶ ταῖς τῶν παίδων διχλλαγαῖς καὶ τῷ τὸν ᾿Αλέξαν-
ὅρον, ὃς εἶχεν αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, τῆς αἰτίας ἀπολε-
v50zt* δωρεᾶς τε ἀντέδωχαν ἀλλήλοις ἃς εἰχὸς βασι-

A. EvceU0ev ἫἩ ρώδης, ἐπὶ Ἰουδαίας ἐληὼν xoi

γενόμενος ἐν τῷ ἱερῷ, περὶ τῶν πεπραγμένων χατὰ τὴν

ἀποδημίαν διελέγετο, τὴν Καίσαρος εἰς αὐτὸν φιλο-

EM [4 1 φ ^ X , *$ — "-

vp^cuvry xal τἄλλα διεξιὼν, ὅσα χατὰ μέρος αὐτῷ

πραγθέγτα συμφέρειν ἡκεἶτο xai τοὺς ἄλλους εἰδέναι"
τέλος ἐπὶ νουθεσία τῶν παίδων xatéatotpe τὸν λόγον,
Y NET 341 NC Ἢ ^- , ἢ
τοὺς περὶ τὴν αὐλὴν χαὶι τὸ λοιπὸν πλῆθος εἰς ὁμόνοιαν
παραχαλῶν, xai τοὺς υἱοὺς μετ᾽ αὐτὸν ἀποδειχνύων
βασιλέας γενέσθαι, πρῶτον μὲν ᾿Αντίπατρον, εἶτα xai
A

ὁ τοὺς ix Μαριάμμης Ἀλέξανδρον xxi ᾿Αριστόδουλον᾽
M *Y to , L4 4 , 3 "ON ΜΡ c
tv» τῷ τότε πάντας ἀποθδλέπειν εἰς αὐτὸν ἀξιῶν,

3 4 ΠΡ
χαὶ βασιλέα xat δεσπότην ἁπάντων δοχεῖν, μήτε γήρα
^ y f * -- , " j $..
ταραποδιζόμενον, ἐν ᾧ τοῦ χρόνου τὸ πρὸς ἀρχὴν lu-
πειρότατον ἔχειν, οὔτε τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασιν
,^ s
8 ἐλαττούμενον, ἃ δύναται xat βασιλείας xoxtetv xal
Jj" Ld /, , * . M
T &, . .
now ἄρχειν" τούς τε ἡγεμόνας καὶ τὸ στρατιωτιχὸν,
εἰ πρὸς ἕνα βλέποιεν αὐτὸν, ἀτάραχον ἔφη τὸν βίον
ttv, xai πᾶσαν ἀφορμὴν εὐδαιμονίας ἐξ ἀλλήλων
y " — ^ -
ἔσεσθαι, Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀφίησι τὴν ἐχχλησίαν, τοῖς

00 πὰ L 4 "dd D
πλείστοις μὲν ἀρεστὰ διειλεγμένος, ἐνίοις δ᾽ οὐχ
ὑμλίως ἤδη γὰρ ὑπὸ τῆς. ἁμίλλης xal τῶν ἐλπίδων,

» 3^ f
ἃς ἐδεδώχει τοῖς παισὶν, νενεωτέριστο πολλὰ, καὶ νεωτέ-

pov ἐφιέμενα.

W

P4 - A

3

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. IV.

[796,797.] 6*7

mutuum amorem ferarütur. Has inter admotiones pueris
innuit : quumque illi patri ad pedes accidere οἱ veniam
orare pararent , antevertit pater eos lacrimantes complecti ,
et in amplezum utriusque invadere , adeo ut nemo preesens
esset, sive ingenuus sive servus , qui non ad misericordiam
adduceretur.

5. Et tunc quidem Casarí gratias egerunt, et una dis-
cesserunt, comitante Antipatro cum sitnulatione lztiliae
ob amoris redintegralionem. — Sequentibus autem diebiis
largitus est. Herodes Caesari trecenta talenta, ludos agenti
et Romano populo congiaria dividenti : οἱ Cxsar ei dimi-
dium reditum «ris Cyprii donavit, et alterius dimidii
curam commisit , el preterea hospitiis et mansionibus eum
honoravit, atque de regno ei potestatem dedit, quem vel-
let filiorum successorem suum constituendi, aut honorem
in singulos pro rata parte dividendi. Quumque Herodes id
e vestigio facere vellet, negavit Crmsar permissurum se
ut non per omnem vilam dominus esset οἱ regni et filio-
rum.

6. Postea ille rursus in Judamam rediit. Dum autem
peregre abesset, TrachoniLe, ejus dilionis pars non exi-
gua, rebellarunt : sed relicti illic duces eos subegerunt,
iterumque sub imperium redegerunt. Ceterum Herodes ,
cum filiis navigans, ubi jux!a Ciliciam appulit ad Eleu-
sam, qua nunc mutato nomine Sebaste dicitur, illic of-
fendit Archelaum Cappadocia regem, qui eum perhuma-
niter excipit, letus admodum quod cum filiis in gratiam
rediisset, quodque Alexander, qui filiam ejus habuit, cri-
mina ipsis objecta diluisset : atque 1munera, qux. regibus
convenirent, sibi invicem largiti sunt. Inde Herodes in Ju-
damam reversus, ingressusque in templum, de iis quae in
profectione sua egisset orationem habuit, Caesaris in ipsum
liberalitatem narrando persequens, et singillatim reliqua
ab ipso gesta, qu:ze non nescire aliorum interesse exislima-
bat: et in extremo suz orationis filios suos monitis in-
struxit, aulicoéque et reliquum populum admonuit, ut
concordiam tuerentur ; declaravitque filios post se regnatu-
ros , primum Antipatrum , deinde Mariamnes liberos, Ale-
xandrum et Aristobulum : in praesentia autem edixit ut
omnes in ipsum intuerentur, seque pro domino et rege
ducerent, neque senectute impeditum , 41:5 ex omni vitae
tempore rerum usu aptissima sit ad imperium exercendum,
neque ceteris instilulis imminutum , quibus possumus regna
moderari et liberos regere : duces quoque cum exercitibus,
si se unum respiciant , summa tranqpuillitate vitam acturos
esse dicebat, sibique invicem omnino fore felicitatis ancto-
res. His dictis, conventum dimisit : fuitque ejus oratio
yrata multis, sed nonnullis haud item; jam enim ex couten-
tione et spe quam filiis dederat, multi res novas molie-

bantur earumve desiderio tenebantur.

628 (719,720.)
ΚΕΦ. E.

Περὶ δὲ τὸν χρόνον τοῦτον συντέλειαν ἔλαθεν ἣ
Καισάρεια Σεθαστὴ ἣν χοδόμει, δεκάτῳ μὲν ἔτει
πρὸς τέλος ἐλθούσης αὐτῷ τῆς ὅλης χατασχευῆίς, ἐχ-
πεσούσης δὲ τῆς προθεσμίας εἰς ὄγδοον χαὶ εἰχοστὸν

ὃ ἔτος τῆς ἀργῆς, ἐπ᾽ Ολυμπιάδος δευτέρας xat ἐνενη-
χοστῆς πρὸς ταῖς ἑχατόν. "Hv οὖν εὐθὺς πρὸς τῇ
χαθιερώσει μείζων ἑορτὴ, χαὶ παρασχευαὶ πολυτελέ-
σταται. Κατηγγέλχει μὲν γὰρ ἀγῶνα μουσιχῇς καὶ
γυμνιχῶν ἀθλημάτων, παρεσχευάχει δὲ πολὺ πλῆθος

10 μονομάχων xal θηρίων, ἵππων τε δρόμον, xal τὰ πο-
λυτελέστερα τῶν ἐν τῇ Ῥώμη χαὶ παρ᾽ ἄλλοις τισὶν
ἐπιτηδευυάτων. ᾿Ἀνετίθει δὲ xal τοῦτον τὸν ἀγῶνα
Καίσαρι, χατὰ πενταετηρίδα παρεσχευασμένος ἄγειν
αὐτόν. : 'O δ᾽ αὐτῷ πᾶσαν τὴν εἰς τὰ τοιαῦτα παρασ-

15 χευὴν ἀπὸ τῶν οἰχείων διεπέμπετο, τὴν φιλοτιμίαν ἐπι-
χοσμῶν᾽" ἰδίᾳ δὲ xal $ γυνὴ Καίσαρος "IovAa τὰ πολλὰ
τῶν ἐχεῖ πολυτελεστάτων ἀπέστειλεν, ὡς μηδὲν ὅστε-
ρεῖν, τὰ πάντα συντιμώμενα ταλάντων πενταχοσίων.

᾿Συνελθόντος δὲ el; τὴν πόλιν ὄχλου πλείονος χατὰ

20 θεωρίαν xai πρέσδεων, οὖς ἔπευπον οἱ δῆμοι δι᾽ ἃς
ἐπεπόνθεισαν εὐεργεσίας, ἅπαντας ἐξεδέξατο χαταγω-
γαῖς χαὶ τραπέζαις καὶ διηνεχέσιν ἑορταῖς, τῆς πανη-
᾿γύρεως ἐν μὲν ταῖς ἡμέραις ἐχούσης τὰς ἀπὸ τῶν
θεαμάτων ψυχαγωγίας, ἐν δὲ ταῖς νυξὶ τὰς εὖφρο-

45 σύνας xal τὴν εἷς τοῦτο πολυτέλειαν, ὡς ἐπίσημον
γενέσθαι τὴν μεγαλοψυχίαν αὐτοῦ, — El; πάντα γὰρ,
ἅπερ ἂν ἐπιτηδεύσειεν, ἐφιλονείχει τὴν τῶν ἤδη γεγε-
᾿γημένων ἐπίδειξιν ὑπερδάλλεσθαι. Καὶ φασὶν αὐτόν
τε Καίσαρα xai ᾿Αγρίππαν πολλάχις εἰπεῖν ὡς ἀποδέοι

80 τὰ τῆς ἀρχῆς Hoo τῆς οὔσης ἐν αὐτῷ μεγαλοψυχίας"
ἄξιον γὰρ εἶναι xal Συρίας ἁπάσης χαὶ Αἰγύπτου τὴν
βασιλείαν ἔχειν.

β΄. Μετὰ δὲ τὴν πανήγυριν ταύτην xal τὰς ἑορτὰς
πόλιν ἄλλην ἀνήγειρεν ἐν τῷ πεδίῳ τῷ λεγομένῳ Κα-

86 φαρσαβᾷ, τόπον ἔνυδρον xai γώραν ἀρίστην φυτοῖς
ἐχλέξας, ποταμοῦ τε περιρρέοντος τὴν πόλιν αὐτὴν,
χαὶ χαλλίστου κατὰ μέγεθος τῶν φυτῶν περιειληφότος
ἄλσους. Ταύτην ἀπὸ ᾿Αντιπάτρου τοῦ πατρὸς Ἄντι-
πατοίδα προσηγόρευσεν. ᾿Επώνυμον δὲ χαὶ τῇ μητρὶ

40 χωρίον ὑπὲρ ἱἱεριχοῦντα οἰχοδομήσας, ἀσφαλείᾳ τε
διάφορον χαὶ χαταγωγαῖς ἥδιστον, ἐχάλεσε Κύπρον.
Φασαήλῳ τε τῷ ἀδελφῷ μνημεῖα διὰ τὴν γεγενημένην
πρὸς αὐτὸν φιλοστοργίαν ἀνετίθει τὰ χάλλιστα, πύργον
ἐπ᾿ αὐτῆς τῆς πόλεως ἀναστήσας οὐδὲν ἐλάττω τοῦ

45 χατὰ τὴν Φάρον, ὃν προσηγόρευσεν Φασάηλον, ἀσφα-
λείας τε τῇ πόλει μέρος ὄντα χαὶ μνήμης τῷ τετελευ-
τηκότι διὰ τὴν προσηγορίαν. Ὁ μώνυμον δὲ αὐτῷ καὶ
πόλιν περὶ τὸν αὐλῶνα τῆς Ἱεριχοῦντος ἔχτισεν, ἀπιόν--

τῶν χατὰ βορρᾶν ἄνεμον, δι᾿ ἧς xoi τὴν πέριξ χώραν |
40 ἔρημον οὖσαν ἐνεργοτέραν ἐποίησεν ταῖς ἐπιμελείαις |

τῶν οἰχητόρων᾽ Φασαηλίδα xal ταύτην ἐχάλει.

γ΄. Τὰς δὲ ἄλλας εὐεργεσίας ἄπορον εἰπεῖν ὅσας

ΑΡΧΑΙΟΔΟΓΊΑΣ BIBA. IG. ΚΕΦ. Ε.

[797,79 |

CAP. V. (IX)

Circa id tempus Caesarea Augusta, quae ab eo coudebe -
tur, perfecta et absoluta est, decimo quidem anno ad finea
perducto toto opere, stata autem solennitate in annum ejos
regni duodetrigesimum et Olympiadem centesimam nota-
gesimam secundam incidente. Statim itaque ad eam di-
candam magpam adhibuit celebritatem et sumptuosissimum -
apparatum. Indixerat enim certamen musicam et ludos
gyunnicos , et gladiatorum magnum numerum et ferarum
praparaverat, cursusque equorum et quicquid ejusmodi
studii pretiosins erat et Romae et alibi uspiam. Preterea
boc certamen Caesari consecravit, quod ita institueral at per
singule quinquennia justauraretur. llle autem omnem ad
istiusmodi specíacula apparatum propriis sumptibus sap-
peditatum misit, ut inde major esset liberalitatis sus laus;
verum et de suo Julia, Cesaris uxor, multa ex iis, quz
in Italia maximo in pretio habita, mittenda cura vit, st
nihil ad splendorem deesset : summa omnium efficiebe! —
quingenta talenta. Quum autem in utbem spectalum cos
venisset ingens multitudo, et legationes, qua ἃ popoló -
mittebantur ob accepta beneficia , omnes excepit di versonis
el mensis et continuis hilaritatibus, dum hominum (re- |
quentia spectaculis se totos dies oblectat, noctu vero lztitiis
et sumplibus in eas profusis : adeo ut ab universis extolle-
retur ob animi magnitudinem et liberalitatem. Nam in om-
nibus, quibuscunque studeret, id agere contendebat ut que
prius ostensa erant longe superaret. Atque perhibetur el
Cesarem ipsum et Agrippam aliquoties dixisse, Herodis
imperium minime respondere animi ejus magnitudini : d-
gnum enim esse qui totius etiam Syrise et Agypli regno pe
tiretur.

2. Post lianc autem celebritatem et lzetitiam aliam urbem
condidit in campo qui dicitur Capliarsaba, electo ad lio
loco irriguo et terra arboribus et plantis accommodata , εἰ
amne urbem ipsam circumfluente , et luco cireumdante pul
cerrimo pro arborum magnitudine. Hanc ab Antipatro patre.
nominavil Antipatridem. — /dificavit et alium locum supr
Hierichuntem , magna securitatis nec minoris ad bibi
tandum amenilatis, quem matris suee nomine Cyproo δ᾽
pellavit. Porro fratri Phasaelo ex suo erga illom amore
monimentum dedicavit pulcerrimum, turrim in ipss urbe
exstructam, 4028 magnitudine Phariam adeequaret, esmqn
Phasaelum nuncupavit, qua et urbi partim esset in secu-
ritatem et defuncto in memoriam propter appellationem.
Itemque urbem ipsi cognominem construxit in valle Hlieri
chuntia, qua itur boream versus : quee ip causa erat ol
terra omnis finitima, antea deserta, incolarum induslrà
cultior-evaderet : hanc autem Phasaelidem nominabal.

3. Cetera Herodis beneficia longum esset dicere, qu2

(71,722.)
ἀπέδωχεν ταῖς πόλεσιν ἔν τε Συρίᾳ καὶ κατὰ τὴν 'EA-

λάδα χαὶ παρ᾽ οἷς ποτ᾽ ἂν ἀποδημήσας τύχοι, Καὶ
γὰρ πλείους λειτουργίας χαὶ δημοσίων ἔργων χατα-
σχευὰς χαὶ χρήματα τοῖς δεομένοις ἔργοις εἷς ἐπιτέ-
δ λειαν, τῶν προτέρων ἐχλελοιπότων, ἄφθονα χαρίσασθαι
δοχεῖ. Τὰ δὲ μέγιστα xol διασημότατα τῶν πεπρα-
μένων αὐτῷ, Ῥοδίοις μὲν τό τε Πύθιον ἀνέστησεν
οἰχείοις ἀναλώμασι xal παρέσχεν ἀργυρίου πολλὰ τά-
λαντα πρὸς ναυπηγίαν * Νιχοπολίταις δὲ τοῖς ἐπ᾽
Ἀχτίῳ χτισθεῖσιν ὑπὸ Καίσαρος τὰ πλεῖστα τῶν δη-
υοσίων συγχατεσχεύασεν ^ ᾿Ἀντιοχεῦσι δὲ τοῖς dv
Συρίᾳ μεγίστην πόλιν οἰκοῦσιν, ἣ χατὰ μῆχος τέμνει
πλατεῖα, ταύτην αὐτὴν στοαῖς παρ᾽ ἑχάτερα, καὶ λίθῳ
τὴν ὕπαιθρον δὲὸν ξεστῷ χαταστορέσας, πλεῖστον εἷς
I5 χύσαον xal τὴν τῶν οἰχούντων εὐχρηστίαν ὠφέλησεν.
Τόν γε μὴν Ὀλυυπίασιν ἀγῶνα, πολὺ τῆς προσηγο-
ρίας ἀδοξότερον ὑπ᾽ ἀχρηματίας διατεθειμένον, τι-
μιώτερον ἐποίει, χρημάτων προσόδους χαταστήσας,
χαὶ πρός τε θυσίας χαὶ τὸν ἄλλον κόσμον ἐσεμνοποίη-
ἢ σὲν τὴν πανήγυριν. Διὰ δὴ ταύτην τὴν φιλοτι-
αἱαν διηνεκὴς ἀγωνοθέτης παρὰ τοῖς πλείστοις ἀνε-
γράφη.
δ΄, Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ἐπέρχεται θαυμάζειν τὸ διε-
στὸς τῆς ἐν τῇ φύσει προαιρέσεως, "Ocav μὲν γὰρ εἰς τὰς
35 φιλοτιμίας καὶ τὰς εὐεργεσίας ἀπίδωμεν, αἷς ἐχέχρητο
πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους, οὐκ ἔστιν ὅπως [οὐχ] ἄν τις
αὐτὸν χαὶ τῶν ἔλαττον τετιμηχότων ἠρνήθη μὴ συνομο-
λογεῖν εὐεργετικωτάτῃ χεχρῆσθαι τῇ φύσει" ὅταν δὲ εἰς
τὰς τιμωρίας xa d3uxlas , ἃς εἷς τοὺς ἀρχομένους χαὶ
30 τοὺς οἰχειοτάτους ἐπεδείξατο βλέψη τις xal χαταμάθη
τὸ σχληρὸν καὶ τὸ δυσπαραίτητον τοῦ τρόπου, νιχηθή-
σεταιθηριώδη δοχεῖν xal πάσης μετριότητος ἀλλότριον "
ἔνθεν χαὶ διάφορόν τινα xal μαχομένην ἐπ᾽ αὐτῷ
νομίζουσι γενέσθαι τὴν προαίρεσιν. ᾿Εγὼ δ᾽ οὐχ οὕτως
Ὁ ἔχων μίαν αἰτίαν ἀμφοτέρων τούτων ὑπολαμθάνω.
Φιλότιμος γὰρ ὧν χαὶ τούτου τοῦ πάθους ἡττημένος
ἰσχυρῶς προσήγετο μὲν εἷς μεγαλοψυχίαν, εἴ που μνή--
ir εἰσαῦθις ἢ χατὰ τὸ παρὸν εὐφημίας ἐλπὶς ἐμπέσοι"
ταῖς δὲ δαπάναις ὑπὲρ δύναμιν χρώμενος ἠναγχάζετο
«Ὁ χαλεπὸς εἶναι τοῖς ὑποτεταγμένοι. Τὰ γὰρ εἰς οὗς
ἐδαπάνα πολλὰ γινόμενα, καχὸν ποριστὴν ἐξ ὧν ἐλάμ-
ύανεν ἐποίει - xal συνειδὼς ἐφ᾽ οἷς ἠδίκει τοὺς
ὑποτεταγμένους μισούμενον ἑαυτὸν, τὸ μὲν ἐπανορ-
θοῦσθαι τὰς ἁμαρτίας οὐ ῥάδιον ἐνόμιζεν, (οὐδὲ γὰρ εἰς
ὦ τὰς προσόδους λυσιτελὲς ἦν ,) ἀντεφιλονείχει δὲ τὴν
δύσνοιαν αὐτὴν εὐπορίας ἀφορμὴν ποιούμενος. Περὶ
μὲν οὖν τοὺς οἰκείους εἴ τις λόγῳ μὴ θεραπεύοιτο δοῦλον
ἐξομολογούμενος. ἢ δόξειεν εἰς τὴν ἀρχήν tv παραχι-
νεῖν, οὐχ ἱχανὸς ἑαυτοῦ χρατεῖν ἐγίνετο, χαὶ διεξῆλθεν
0 ὁμοῦ συγγενεῖς xai φίλους, ἴσα πολεμίοις τιμωρού-
μενος, ἐχ τοῦ μόνος θέλειν τετιμῆσθαι τὰς τοιαύτας
ἁμαρτίας ἀναλαμδάνων. Μαρτύριον δέ μοι τούτου
τοῦ πάθους, ὅτι μέγιστον περὶ αὐτὸν ἦν, xal τὰ γινό-
βενα χατὰ τὰς Καίσαρος καὶ Ἀγρίππα xat τῶν ἄλλων

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. V.

[795,7:9.] 629

contulit in civitates tam in Syria tum in Gracia , et ubicun-
que eum versari contigit. "Namque ingentem pecuniae vin
impendisse videtur pluribus muneribus publicis , et publi-
corum operum exstructionibus perficiendis , exhausta , quae
jam ante suppeditata erat, pecunia. Maxima vero et no-
bilissima ab eo facta h&c erant : in Rhodiorum gratiam et
Pythium templum suis sumptibue exrediticavit , et ad naves
compingendas multa argenti talenta praebuit ; Nicopolitarum
autem urbi, apud Aclium a Ciesare copditie, ad pleraque
loca publica exstruenda contulit; Anlioclensibus etiam,
maximam in Syria urbem habitantibus, plateam, me-
diam ejus longitudipem secantem, porticibus ex utraque
parte inclusam dedit, et viam ejus subdialem lapide polito
sLravit, ad maximum ejus ornamentum et incolarum com-
modifatem. Przeterea fecit ut ludi Olympici, propter
pecunie? inopiam porninis glorie haud satis respondentes ,
majori in honore haberentur, annuos eis reditus assignando ,
el quoad sacrificia reliquumque apparatum magnum celebri-
tati honorein conciliavit. Ob hanc itaque liberalitatem fere
omnium voce perpetuus in tabulas relatus erat agono-
theta. |

4, Jam vero alios forsan subeat mirari tantam in eo
animi ingeniique diversitatem. Nam si ejus liberalitatem
spectemus et beneficentiam, 408» erga omnes usus est,
non est sane ut quisquam, qui vel minimum ei tribuerit ,
infüitias eat quod natura propensissimus fuerit ad benefa-
ciendum : sin autem quis respexerit supplicia et injurias,
quibus subditos affecit et. sibi conjunctissimos , secumque
perpendat quam durus fuerit et inexorabilem se preebuerit,
victus fatebitur ipsum videri ferum et immanem et ab omni
mansuetudine alienum : unde etiam existimant volunta.
tem ei variam fuisse et sibi dissentientem. Ego vero,
seorsum ab his sentiens, unam eandemque utriusque cau-
sam fuisse arbitror. Eo enim quod honoris esset cupidis-
simus et totus huic affectui deditus, incitabatur ad magni-
ficentiam , sicubi spes essel aut in presens laudis aut in
posterum memorie : quare quod profusior esset sumptibus
quam res pateretur, subditis asper et iniquus esse cogeba-
tur. Nam quum aliis plurimum largiretur, necesse erat id
aliquando ab aliis male querere; sibique conscius quod
subditorum in odium incurrerit ob injurias illis factas,
difficile quidem arbitrabatur vitiaista corrigere, (neque enim
fieri potuit nisi reditus suos mipueret,) contra vero nitebatur,
ex ipsaillorum malevolentia captans occasionem suas augendi
facultates. Εἰ ad familiares quidem quod attinet, si quis
ad cjus voluntatem non loqueretur, servum se ei obse-
quentem profitendo, aut aliquid in regnum ejus moliri
creditus fuerit, ex impotentis animi effrenatione cognatos
simul et amicos persequebatur, tanquam in hostes vindi-
cans, istiusmodi in se peccata admittens, quod ipse
solus honorari vellet. Quam vehementi autem hujus rei
desiderio teneretur mihi testimonio sunt isti honores , quos
Cesari et Agrippae aliisque amicis deferendos curavil.

υ

[δ

20

20

45

630 (722,723.)

7^ L Cd ἣ 20 , 4 (
φίλων τιμάς. Οἷς γὰρ ἐθεράπευε τοὺς χρείττονας,
τούτοις καὐτὸς ἠξίου θεραπεύεσθαι, xai τὸ χάλλιστον
ὧν ᾧετο παρέχειν, τῶν διοίων ἐπιθυμίαν ἐδήλου.
[4 , ! 1 » ^. , v, , L4 , L]
Fo γε μὴν Ιουδαίων ἔθνος ἠλλοτρίωται νόμῳ πρὸς
πάντα τὰ τοιαῦτα, xal συνείθισται τὸ δίκαιον ἀντὶ

— πρὸς Bet τ -
τοῦ πρὸς δόξαν ἠγαπηχέναι᾽ διόπερ οὐχ ἣν αὐτῷ χε-
γαρισμένον, ὅτι μὴ δυνατὸν εἰχόσιν, ἢ ναοῖς, ἢ τοιούτοις
ἐπιτηδεύμασιν χολαχεύειν τοῦ βασιλέως τὸ φιλότιμον,
ΑΙ Li M “ὦ ἃ - ^ *H 05 N A A

τία μὲν αὔτη μοι δοχεῖ τῆς “Ἡρώδου περὶ μὲν τοὺς

, , * ’ [4 / A X
οἰχείους xai συμθούλους ἁμαρτίας, περὶ δὲ τοὺς ἔξω
xai 43) προσήχοντας εὐεργεσίας.

ΚΕΦ. ς΄.

Τοὺς δὲ χατὰ τὴν ᾿Ασίαν Ἰουδαίους xal ὅσους f,
πρὸς Κυρήνην Λιδύη χατέσχεν ἐχάχουν ul πόλεις, τῶν
μὲν πρότερον βασιλέων ἰσονομίαν αὐτοῖς παρεσχημέ-

ἐν δὲ τῷ τότε δι᾿ ἐπηρείας ἐχόντων τῶν Ελλήνων

νων, ἐν δὲ τῷ τότε δι' ἐπηρείας 8j , Ó
αὐτοὺς, ὡς xal χρημάτων ἱερῶν ἀφαίρεσιν ποιεῖσθαι
, “ 4 d , 4 ^
xai χαταδλάπτειν ἐν τοῖς ἐπὶ μέρους. Πάσχγοντες δὲ
χαχῶς xai πέρας οὐδὲν εὑρίσκοντες τῆς τῶν ᾿Ιἱλλήνων
ἀπανθρωπίας, ἐπρεσδεύσαντο πρὸς Καίσαρα χαὶ περὶ
τούτων. ὋὉ δ᾽ αὐτοῖς τὴν αὐτὴν ἰσοτέλειχν ἔδωχεν,

᾿ E 4 à ὲ lus. fuf ecol? X
γράψας τοῖς χατὰ τὰς ἐπαρχίας" ὧν ὑπεταάξαμεν τ
ἀντίγραφα μαρτύρια τῆς διαθέσεως ἣν ἔσχον ὑπὲρ ἡμῶν
ἄνωθεν οἱ χρατοῦντες. *

β΄, « Καῖσαρ Σεδαστὸς, ἀρχιερεὺς, δημαρχι--
χῆς ἐξονσίας " λέγει. Ἐπειδὴ τὸ ἔθνος τὸ τῶν
᾿ἸΙουδαίων εὐχάριστον ηὑρέθη οὐ μόνον ἐν τῷ ἐνεσ--
«Ὁ [d ^ e /

τῶτι xat), ἀλλὰ χαὶ ἐν τῷ προγεγενημένῳ, xal

, ^ ^ 2 4 /
ud)ugTa ἐπὶ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς αὐτοχράτορος Kat-
σαρης, πρὸς τὸν δῆμον τῶν Ῥωμαίων, ὅ τε ἀρ-
χιερεὺς αὐτῶν Ὑρχανὸς, ἔδοξέ uot xai τῷ ἐμῷ
« συμθουλίῳ μετὰ δρχωμοσίας γνώμη δήμου Ῥω-

- ΄ 3 -
« μαίων, τοὺς Ιουδαίους γρῇσθαι τοῖς ἰδίοις θεσμοῖς
χατὰ τὸν πάτριον αὐτῶν νόμον, χαθὼς ἐχρῶντο ἐπὶ
Ὑρχανοῦ ἀρχιερέως Θεοῦ ὑψίστου, τά τε ἱερὰ εἶναι
ἐν ἀσυλίᾳ, καὶ ἀναπέμπεσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα, xal
« ἀποδίδοσθαι αὐτὰ Toig ἀποδογεῦσιν “Ἱεροσολύμων
ἐγγύας τε u3j διυολογεῖν αὐτοὺς ἐν σάθδασιν, ἢ τῇ

3 ’ ^ "I - / 3
πρὸ ταύτης παρασχευῇ " ἀπὸ ὥρας ἐνάτης. E&v
δέ τις φωραθῇ χλέπτων τὰς ἱερὰς Bi6Aouc αὐτῶν, 1)
τὰ ἱερὰ γρήματα, ἕκ τε σαδθατείου ἔχ τε ἀν--
δρῶνος, εἶναι αὐτὸν ἱερόσυλον, χαὶ τὸν βίον αὐτοῦ
4 ^ Pi 4, v € A
ἐνεχθῆναι εἷς τὸ δημόσιον τῶν “Ρωμαίων. Τὸ δὲ
ψήφισμα τὸ δοθέν μοι ὑπ᾽ αὐτῶν, ὑπὲρ τῆς ἐμῆς
εὐσεδείας, ἧς ἔχω πρὸς πάντας ἀνθρώπους, xal
« ὑπὲρ Γαΐου Μαρκίου Κηνσωρίνου, χαὶ τοῦτο τὸ
« διάταγμα χελεύω ἀνατεθῆναι ἐν ἐπισημοτάτῳ τόπῳ
γενηθέντι μοι ὑπὸ τοῦ χοινοῦ τὴς Ἀσίας ἐν Ἀγχύρη.
᾿Εὰν δέ τις mapa6r τι τῶν προειρημένων, δώσει
« δίχην οὐχὶ μετρίαν ν,. ᾿Εστηλογραφήθη ἐν τῷ Kat-

60 σαρος vato».

/

γ΄. « KAISAP NOPBANDI ΦΛΑΚΚΩΙ XAIPEIN. "lov.
« δαῖοι, ὅσοι ποτ᾽ οὖν εἰσὶν ot δι᾿ ἀργαίαν συνήθειαν

APXAIOAOTIAX BIBA. IG. ΚΕΦ. ς.

Quemadmodum enim majores colebat ipse , ita sibi a zmi-
noribus fieri volebat , et quod ille optimum se dare putabat,
id ipsum desiderare indicio erat. Atqui Judworum pers
lege sua ab istis omnibus ablorrebat, οἱ assuefacta erat
majorem justi et zequi quam gloria ralionem habere :
quapropter ipsi non adeo grata erat el accepta, quod nou
potuerat statuis et templis et hujusmodi rcbus regis ambi-
tionem adulari. Mihi quidem hzc causa videlur cur fa-
miliares et consiliorum participes male tractando pecca-
verit, dum exteros et alienos beneficiis detmereri stu-
duerit.

CAP. VI. (X.)

Ceterum Judzei qui in Asia et Libya Cyrenensi degebant,
a civitatibus vexabantur, quum superioribus quidem regi-
bus in aequo jure ipsis concesso fuissent, Lunc vero per Gre
cos injuriis aflicerentur, adeo ut sacra pecunia spoliarentur
et privatim loederentur. Quapropter quum in ea calamitate
essent , neque Graecorum crudelitalis finem ullum inveni-
reut , miserunt etiam istis de rebus legatos ad Caesarem. ille
vero iis juris a quitatem concessit, et ad provinciales ea de
re scripsit : quorum rescriptorum exemplaria subjecimus,
ut nobis testimonio sint, qua in nos voluntate fuerint iu:pe
ratores superiores.

2. « Ciesar Augustus, pontifex maximus, tiibunitia po-
« testatis * edicit. Quandoquidem Judaeorum gens non se-
« lum hoc tempore fida et grata populo Romano inventa
'« est, sed et mullo ante , maximeque sub patre meo Cesare
imperatore, et in primis pontifex maximus Hyrcanus,
placuit mihi et consiliariis meis auctoratis, de sententia
populi Romani , ut Judaei suis moribus uti ex patria ipso-
rum lege sinerentur, quemadmodum utebantur tempore
Hyrcani pontificis summi Dei ; neque eorum donaria attin-
gerentur, sed Hierosolyma mitt permitterentur, οἱ uadi
receptoribus Hierosolymorum : neve cogerentur ad vadi-
monia prostanda sabbatis , aut quae ante hzec fuerit pre-
paralio ab hora nona. Quodsi quis furatus sacros eorum
libros aut sacram pecuniam, ex cella sabbataria aut ex
cella conclavium virorum , deprehensus fuerit, pro sa-
crilego habetor, ejusque bona in publicum populo Ro-
mano addicuntor. Decretum etiam quod mei in hono-
rem scripserunt, ob meum in universum bominum gen.$
pietatem , ob Caii Marcii Censorini merita, una cum hoc
edicto reponendum esse jubeo in loco celeberriuo à
communi Asie mihi Ancyra consecrato. — Si quis οὐ ἃ
« ea, qua ediximus, fecerit , non levi mulctabitur poesa. »
Inscriptum est columnae in templo Cosaris.

8. « C.E£sAR NORBANO FLACCO SALUTEM. Judaris ubicun-
« que gentium degentibus, qui ex veteri insti(uto soliti eran!

(123,24.

« εἰώθασι χρήματά τε ἱερὰ φέροντες ἀναπέμπειν εἷς
« Ἱεροσόλυμα, ἀχωλύτως τοῦτο ποιείτωσαν. » Καὶ
ταῦτα μὲν Καϊσαρ.

CN. Y Teirras δὲ xai αὐτὸς ἔγραψεν ὑπὲρ τῶν 'Iov-
ιδαίων τὸν τρόπον τοῦτον. « Ἀγρίππας ᾿Ἐφεσίων
« ἄργουσι, βουλῇ, δήμῳ χαίρειν. "l'üv εἰς τὸ ἱερὸν
« τὸ ἐν Ἱεροσολύμοις ἀναφερομένων ἱερῶν γρημάτων
« τὴν ἐπιμέλειαν xal φυλαχὴν βούλομαι τοὺς ἐν ᾿Ασία
« Ἰουδαίους ποιεῖσθαι χατὰ τὰ πάτρια τούς τε χλέ-
δ πτοντας ἱερὰ χρήματα τῶν Ιουδαίων, καταφεύγοντας
«τε εἰς τὰς ἀσυλίας, βούλομαι ἀποσπᾶσθαι xal παρα-
« δίδοσθαι τοῖς Ἰουδαίοις, ᾧ δικαίῳ ἀποσπῶνται ol
«ἱερόσυλοι. ἴΕγραψα δὲ xai Σιλανῷ τῷ στρατηγῷ ,
«ἶνα σάδβασι μηδεὶς ἀναγχάζη Ἰουδαῖον ἐγγύας ὁμο-

a * λογεῖν, »

c. « ΜΑΡΚΟΣ ATPIHIIAE Κυρηναίων ἄρχουσι, βου-
« M , δήμῳ χαίρειν. Οἵ dv Κυρήνῃ Ἰουδαῖοι, ὑπὲρ ὧν
« ἤδη Σεδαστὸς ἔπευψεν πρὸς τὸν ἐν Λιδύη στρατηγὸν
«τότε ὄντα Φλαῤθιον καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους τοὺς τῆς
Ὁ « ἐπαρχίας ἐπιμελουμένους, f ἵνα ἀνεπικωλύτως 3 ἀναπέμ-
Um ταιτὰ ἱερὰ χρήματα εἰς Ἱεροσόλυμα, ὁ ὃς ἐστὶν αὐτοῖς
« πάτριον, ἐνέτυχόν! μοι νῦν, ὡς ὑπό τινων συχοφαντῶν
« ἐπηρεάζοιντο, χαὶ ὡς ἐν προφάσει τελῶν μὴ ὀφειλο-
« μένων χωλύοιντο᾽ οἷς ἀποχαθιστάνειν χατὰ μηδένα

Ὁ « τρόπον ἐνοχλουμένοις, xol εἴ τινων ἱερὰ χρήματα
« ἀφήρηνται τῶν πόλεων τοὺς εἷς ταῦτα ἀποχεχριμένους,
« χαὶ ταῦτα διορθώσασθαι τοῖς ἐχεῖ Ἰουδαίοις χελεύω. »

ς΄, « l'AIOZ NOPBANOZ ΦΛΑΚΚΟΣ ἀνθύπατος Σαρ-
* διανῶν ἄρχουσι xal βουλῇ χαίρειν. Καῖσάρ μοι

ἃ « ἔγραψε χελεύων μὴ χωλύεσθαι τοὺς Ιουδαίους ὅσοι ἂν
« ὦσι χατὰ τὸ πάτριον αὐτοῖς ἔθος συναγαγόντες yp
* ματα ἀναπέμπειν εἰς Ἱεροσόλυμα. “Ἔγραψα οὖν
* ὑμῖν, ἵν᾽ εἰδῆτε ὅτι Καῖσαρ χἀγὼ οὕτω θέλομεν
« γίνεσθαι, »

8 UU. Οὐδὲν ἧττον xai Ἰούλιος ᾿Αντώνιος ἀνθύπατος
ἔγραψεν. « ᾿Εφεσίων ἄρχουσι, βουλῇ, δήμῳ χαί-
«ρεῖν, Οἱ ἐν τῇ Ἀσία χατοιχοῦντες Ἰουδαῖοι εἰδοῖς
* Φεθδρουαρίοις δικαιοδοτοῦντί μοι ἐν ᾿Ιφέσῳ ὑπέδει-
« fav Καίσαρα τὸν Σεβαστὸν χαὶ Ἀγρίππαν συγχεχω-

V « ρηχέναι αὐτοῖς χρῆσθαι τοῖς ἰδίοις νόμοις xal ἔθεσιν,
« ἀπαρχάς τε ἃς ἔχαστος αὐτῶν ἐχ τῆς ἰδίας προαιρέ-
«σεως εὐσεθείας ἕνεχα τῆς πρὸς τὸ θεῖον * * ἀναχο-
* utor συμπορευομένους, ποιεῖν ἀνεμποδίστως * ἥτουν
* t£ ὅπως χἀγὼ ὁμοίως τοῖς ὑπὸ τοῦ Σεθαστοῦ xai

ἐδ « Ἀγρίππα, δοθεῖσιν τὴν ἐμὴν γνώμην βεθαιώσω.
. Ὑμᾶς οὗ οὖν βούλομαι εἰδέναι ἐμὲ τοῖς τοῦ Σεβαστοῦ
« χοὶ Ἀγρίππα βουλήωασι συνεπιτρέπειν αὐτοῖς 407-
σθαι xal ποιεῖν χατὰ τὰ πάτρια γωρὶς ἐμποδι-
1 σμοῦ. »

Ὁ η΄ Ταῦτα μὲν οὖν παραθέμην ἐξ ἀνάγχης, ἐπειδὴ
βέλλουσιν αἱ τῶν ἡμετέρων πράξεων ἀναγραφαὶ τὸ
πλέον εἷς τοὺς “Ἕλληνας ἱέναι, δεικνὺς αὐτοῖς ὅτι πά-

9" ttu? ἄνωθεν ἐπιτυγχάνοντες οὐδὲν τῶν πατρίων
ἐχωλύθημεν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων πράττειν, ἀλλὰ xai

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. VI.

[500,901.] 631
« pecuniarh sacram Hierosolyma mittere, liceat boc facere

« nemine prohihente. » Atque haec quidem Cesar.
4

4. Porro et ipse Agrippa pro Judeis scripsit in hunc
modum. « Agrippa Ephesiorum magistratibus, senatui et
« populo salutem. — Pecunic sacra, qua Hierosolyma in
« templum mitti solet, procurationem et custodiam penes
« Judgos in Asia esse volo more patrio : et si qui sacram
« Judteorum pecuniam furati ad asyla confugerint, cos
« inde abstrahi volo et Judseis tradi, quo jure abstrahi solent
« sacrilegi. Insuper et Silano preetori scripsi ne quis Ju-

« deum sabbatis compellat ad vadimonia preestanda. »

5. « M. ACRIPPA Cyreneorum magistratibus, senalui,
« populo salutem. Judsi Cyrenenses, pro quibus jam Au-
« gustus scripsit Flavio Lihyse tum preetori , aliisque istius
« provincie procuratoribus, non esse vetandos mittere ex
« more patrio sacram pecuniam Hierosolyma, nunc me in-
« terpellarunt, dicentes se vexari a delatoribus quibusdam
« improbis, vetarique lioc facere simulatione quorundain
« tributorum qua minime debentur : quibus sine ulla mo-
« lestíia in integrum restitui jubeo, etiam sacram urbis
« uniuscujusque pecuniam , si quee hominibus erepta fuerit
« ad eam colligendam custodiendamve delectis , curarique
« ul res iste Judmis, qui illic sint, in melius cedant. »

6. « CAIUS NORBANUS FLACCUS proconsul Sardianorum
« magistratibus et senatui salutem. Casar mihi scripsit
« jubere se ut Judari quicunque more patrio pecuniam col-
« legerint, nequaquam vetentur eam Hierosolyma miltere.
« Vobis itaque scripsi , ne vos lateat quod et Caesar et ego
« hoc ita fieri volumus. »

7. Nec aliter Julius Antonius proconsul scripsit. « Eplie-
« siorum magistratibus, senatui, populo salutem. Judei
« Asiam habitantes mihi , idibus Februariis Ephesi jus red-
« denti, indicaverunt Ciesareni Augustum et Agrippam ipsis
« concessisse ut ex suis legihus et institutis vivetent, et
« primitias, quas unusquisque sponte sua ex pietate in Deum
« solvet, liceat, nemine probibente, cum comitatu depor,
« tare; rogabantque ut ipse, convenienter iis quie a Cie-
« Sare et Agrippa concessa erant , meam sententiam decreto
« sancirem. Volo itaque vos scire meam, ut Caesaris et
« Agrippae, voluntatem esse , ut. permittantur pro libilu vi-
« vere atque agere juxta patriam consuetudinem. »

8. Et baec quidem apponere necesse habui , ut ostende-
rem Gricis, quorum jn manus maxime perventura sunt
que de rebus nostris gestis perscripsi, quod superiore
tempore omui in lionore habili, nequaquam a magistratibus
prohibiti fuerimus ex patriis legibus vitam instituere; sed

632 (714,125.)

ςξυνεργούμεθα τὰ τῆς θρησχείας ἔχοντες xai τῶν εἷς
τὸν Θεὸν τιμῶν. Ποιοῦμαι δὲ πολλάχις αὐτῶν τὴν
μνήμην ἐπιδιαλλάττων τὰ γένη, xal τὰς ἐμπεφυχυίας
τοῖς ἀλογίστοις ἧμϑιν τε χἀχείνου μέσους αἰτίας ὅπεξ-
ὃ αἱρούμενος. ἔθεσι μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι γένος Ó τοῖς
αὐτοῖς ἀεὶ χρῆται, xal χατὰ πόλεις ἔσθ᾽ ὅπη πολλῆς
ἐγγινομένης τῆς διαφορᾶς" τὸ δίχαιον δὲ πᾶσιν ἀν-
θρϊύποις ὁμοίως ἐπιτηδεύσει λυσιτελέστατον ὃν “Ελληγ-
σί τε xal βαρδάροις, οὗ πλεῖστον οἱ παρ’ ἡμῖν νόμοι
10 λόγον ἔχοντες ἅπασιν ἡμᾶς, εἰ χαθαρῶς ἐμμένοιμεν
αὐτοῖς, εὔνους xal φίλους ἀπεργάζονται. Διὸ xal
ταῦτα παρ᾽ ἐχείνων ἡμῖν ἀπαιτητέον, καὶ δέον οὐχ ἐν
τῇ διαφορᾷ τῶν ἐπιτηδευμάτων οἴεσθαι τὸ ἀλλότριον,
ἀλλ᾽ ἐν τῷ πρὸς χαλοχἀγαθίαν ἐπιτηδείως ἔχειν" τοῦτο
10 γὰρ χοινὸν ἅπασι xal μόνον ἱκανὸν διασώζειν τὸν τῶν

ἀνθρώπων βίον. ᾿Κξπάνειμι δὲ ἐπὶ τὰ συνεχῇ τῆς ἱστορίας,
ΚΕΦ. Z'.

Ὁ γὰρ Ἡρώδης, πολλοῖς τοῖς ἀναλώμασιν εἴς τε
τὰς ἔξω χαὶ τὰς ἐν τῇ βασιλείᾳ χρώμενος, ἀχηχοὼς
ἔτι τάχιον ὡς Ὑρκανὸς ὁ πρὸ αὐτοῦ βασιλεὺς ἀνοίξας

40 τὸν Δαυΐδου τάφον ἀργυρίου λάδοι τρισχίλια τάλαντα,
χειμένων πολὺ πλειόνων ἔτι xol δυναμένων εἷς ἅπαν
ἐπαρχέσαι ταῖς χορηγίαις, ἐχ πλείονος μὲν δι᾿ ἐννοίας
εἷγε τὴν ἐπιχείρησιν, ἐν δὲ τῷ τότε γυχτὸς ἀνοίξας τὸν
τάφον εἰσέρχεται πραγματευσάμενος ἥχιστα μὲν ἐν τῇ

2& πόλει φανερὸς εἶναι. παρειληφὼς δὲ τοὺς πιστοτάτους
τῶν φίλων. ᾿Ἀποθέσιμα μὲν οὖν γρήματα, καθάπερ
Ὑρχανὸς, οὐχ ηὗρεν, χόσμον δὲ χρυσοῦ xat χειμηλίων
πολὺν, ὃν ἀνείλετο πάντα. Σπουδὴν δ᾽ εἶχεν, ἐπιμε-
λεστέραν ποιούμενος τὴν ἔρευναν, ἐνδοτέρω τε χωρεῖν

30 xal χατὰ τὰς θήχας, ἐν αἷς ἦν τοῦ Δαυΐδου xat τοῦ
Σολομῶνος τὰ σώματα. Καὶ δύο μὲν αὐτῷ τῶν δορυ-
φόρων διεφθάρησαν, φλογὸς ἔνδοθεν εἰσιοῦσιν ἀπαντώ-
σης, ὡς ἐλέγετο" περίφοδος δ᾽ αὐτὸς ἐξήει xal τοῦ
δέους ἱλαστήριον μνῆμα λευχῇς πέτρας ἐπὶ τῷ στομίῳ

35 χατεσχευάσατο, πολυτελὲς τῇ δαπάνη. Τούτου xol
Νιχόλαος, ὁ xav! αὐτὸν ἱστοριογράφος, μέμνηται τοῦ
χκατασχευάσματος, οὐ μὴν ὅτι κατῆλθεν, οὐχ εὐπρεπῆ
τὴν πρᾶξιν ἐπισξάμενος. Διατελεῖ δὲ xol τὰ ἄλλα
τοῦτον τὸν τρόπον χρώμενος τῇ γραφῇ. Ζῶν τε γὰρ ἐν

40 τῇ βασιλείᾳ καὶ συνὼν αὐτῷ, κεχαρισμένως ἐχείνῳ καὶ
καθ᾽ ὑπηρεσίαν ἀνέγραφεν, μόνων ἁπτόμενος τῶν πρὸς
εὔχλειαν αὐτῷ φερόντων, πολλὰ δὲ xal τῶν ἐμφανῶς
ἀδίχων ἀντιχατασχευάζιον xal μετὰ πάσης σπουδῆς
ἐπικρυπτόμενος" ὅς γε xal τὸν Μαριάμωτς θάνατον

45 καὶ τῶν παίδων αὐτῆς ὠμῶς τῷ βασιλεῖ πεπραγυένον
εἷς εὐπρέπειαν ἀνάγειν βουλόμενος ἐχείνης τε ἀσέλγειαν
καὶ τῶν νεανίσχων ἐπιθουλὰς χαταψεύδεται, xai δια-
τετέλεχε τῇ γραφῇ τὰ μὲν πεπραγμένα δικαίως τῷ
βασιλεῖ πριττότερον ἐγκωμιάζων, ὑπὲρ δὲ τῶν παρα-

20 φομηθόντων ἐσπουδασμένως ἀπολογούμενος. ᾿Εχείνῳ
μὲν οὖν πολλὴν ἄν τις, ὡς ἔφην, ἔγοι τὴν συγγνώμην "
οὐ γὰρ ἱστορίαν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ ὑπουργίαν τῷ Bact-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. Ζ.

[s0.]
eorum etiam auctoritate freti et muniti religionem De
cultum conservarimus. Sepius autem illorum mentioueg
facio, ut gentes reconciliem , odiique in nos et illum
in hominibus nihil pensi habentibus insitas ejiciam.
gens quidem pulla est, quee tota eisdem semper utat
institutis , sed oppidatim fere diserepatur plurimam : at je
ipsum omnibus ex sequo bominibus accommodator, um.
barbaris utilissimum quam Graecis : cojus quidem raliosem.
habentes maximam quze apud nos sant leges, faciunt nos,
modo eas recte observemus, cunctis hominibus benevolos
et amicos. Quamobrem par est ut et ista ab illis expets |
mus; neque nos arbitrari a se alienos debent alii eo quod
institulis differamus, sed id potius spectare ap ad virtutem
ef probitatem comparata sint : hoc enim ad omnes comme
niter perlinet, solumque per se sufficit ad tuendam bo-
minum vitam. Sed ad narrationem institutam redeo.

CAP. VII. (XI)

Herodes vero, qui tam in reguo suo tam extra ingenles
sumptus faciobet, quam jam ante audivisset Hyrcanum,
snum in regno antecessorem, aperto sepukero Davidis, inde |
tria millia talentorum argenti abstulisse, atque ibi mullo -
adliuc plura restare, quee ejus fargitioni abunde sufficerenl,
multo quidem ante in animo habebat ut idem faceret : tuc
vero noctu recluso sepufcro, eo cum amicorum svorem
fidelissimis intravit , cavens ne id in urbe rescisceretur. ΕἸ
pecunias quidem depositas similiter ac Hyrcanus mon inve-
bit, sed aurea ornamenta multumque supellectilis pretiosz,
qua omnia abstulit. Ac, dum accurate rimatur, voluil eliam
ulterius progredi ad ipsa usque condiloria, in quibus sita
erant corpora Davidis et Solomonis. — Ac duos e suis 2
tellitibus amisit , flamma ex adylis , ut ferebatur, prodeuble
qua in intrantes incidit : ille vero perterritos exiil εἰ
placandi numinis gratia exstruxit in ostio sepulcri magnis
sumptibus monumentum albo lapide. Hujus etiam operis
meminil Nicolaus historiarum scriptor, qui Herodis tempore
floruit ; non tamen memoravit quod descenderit rez, prs-
ter decorum id factum esse sciens : ac cetera quoque bx
modo scribendis historie constanter utitur. Nam qoum el
in regno ejus vixerit et simul cum eo, quee illi grala essent
eique inservirent , scriptis mandavit, ea tantum attingens
quie ad gloriam ejas pertinerent ; insuper et mulla ejus fac
nora manifesto injusta aliis coloribus depingens, et quar
tum potuit occultare studena. llle etiam Mariamnes ejusque
liberorum csedi , crudeliter a rege perpetrats, speciosam
causam astruere volens, illam calumniatur quod jmpudke
se gesserit , juvenesque , quod insidias slruxeriat : toloqu
in opere idem fecit , quze a rege praeclare gesía erant niimiua
extollens, quie vero improbe egerit excusare laborans
Ceterum illi, ut dixi, facile quis potest ignoscere : MP
id sibi negotii dedit, non ut res geslas aliis narrare! , sel

(55,726.

λεῖ ταύτην ἐποιεῖτο, Ἡμεῖς δὲ, χαὶ γένους ὄντες
ἀγρῶῶ τῶν ἐξ Ἀσαμωναίου βασιλέων χαὶ διὰ τοῦτο
σὺν τιμῇ τὴν ἱερωσύνην ἔχοντες, τὸ ψεύσασθαί τι περὶ
αὐτῶν οὐχ εὐπρεπὲς ὑπειληφότες χαθαρῶς χαὶ διχαίως

ὁ ἐχτίθεμεν τὰς πράξεις, πολλοὺς μὲν τῶν ἐχγόνων τῶν
ἐκείνου βασιλεύοντας ἔτι δ ἐντροπῆς ἔχοντες, τὴν δ᾽
ἀλήθειαν πρὸ ἐχείνων τετιμηχότες, ἣν, ὅτε διχαίως ἐγί-
vxo * * συνέθη δὲ παρ᾽ αὐτοῖς ἐχείνοις ὀργῆς τυγχά-
γεῖν,

" β΄. Ἡρώδης δὲ διὰ τὴν ἐπιχείρησιν, ἣν ἐποιήσατο
τῷ τάφῳ, χεῖρον ἐδόκει πράττειν ἐν τοῖς χατὰ τὴν ol-
χίαν, εἴτε δὴ τοῦ μηνίματος ἐπιδόντος εἰς ἃ μάλιστα
xal πρότερον ἐνόσει πλείω γενέσθαι xal πρὸς ἀνηκέστους
ἐξελθεῖν συμφορὰς, εἴτε xal τῆς τύχης ἐν ἐχείνοις τὴν

15 ἐπίθεσιν ποιουμένης, ἐν οἷς τὸ xatà τὴν αἰτίαν εὔχαι-
ρον οὐ μικρὰν πίστιν παρεῖλε τοῦ διὰ τὴν ἀσέδειαν
αὐτῷ τὰς σνυυφορὰς ἀπηντηχέναι.
ὥσπερ ἐμφυλίου πολέωου χατὰ τὴν αὐλὴν xai μίση,
πρὸς ἀλλήλους ἀνθυπερδαλλομένων ταῖς διαθολαῖς.

Ὁ Ἐστρατήγει δ᾽ ἀεὶ χατὰ τῶν ἀδελφῶν ᾿ἈΑντίπατρος,
δεινὸς ὧν ἔξωθεν μὲν περιδάλλειν αὐτοὺς ταῖς αἰτίαις,
αὐτὸς δὲ πολλάχις ἀπολογουμένου τόπον λαμβάνειν,
iv i τὸ δοχοῦν εὔνουν πιστὸν αὐτῷ πρὸς τὰς ἐπιχειρή-
σεις ὧν ἐδόχει, Καὶ τούτω τῷ τρόπῳ ποικίλως dx-

5 περιεληλύϑει τὸν πατέρα, μόνος ὑπὲρ τῆς ἐχείνου σω -
τηρίας ἅπαντα πράττειν αὐτὸς πεπιστευχώς. Ὁ δὲ
χαὶ Πτολεμαῖον, ὃς ἦν αὐτῷ διοιχητὴς τῶν τῆς βασι-
λείας πραγμάτων, ᾿Αντιπάτρῳ συνίστη, xal μετὰ τῆς
ἐκείνου μητρὸς ὁπὲρ τῶν ἐπειγόντων ἐδουλεύετο. Καὶ

3 χαθύλου τὰ πάντα ἦσαν οὗτοι, καὶ πράττειν ὅσα θέλοιεν
χαὶ πρὸς δύσνοιαν ἄγειν τὸν βασιλέα τῶν ἔξωθεν ὅσοις
iiu συμφέρειν. Οἱ δ᾽ ἐκ τῆς Μαριάμμης χαλε-
πώτερον ἀεὶ διετίθεντο, καὶ τὴν ἀτιμίαν ὑπ᾽ εὐγενείας
οὐχ ἔφερον παρεωσμένοι xal τάξιν ἀτιμοτέραν ἔχοντες.

3 Αἴ γε μὴν γυναῖχες, ἢ μὲν ᾿Αλεξάνδρῳ συνοιχοῦσα,
ϑυγάτηρ Ἀρχελάου Γλαφύρα, μῖσος εἶχεν εἷς τὴν Σα-
λώμην, χατά τε τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα διάθεσιν χἀχ
τοῦ πρὸς τὴν ἐκείνης θυγατέρα δοχεῖν ὑπερηφανώτερον
διακεῖσθαι" συνῴχει μὲν γὰρ ᾿Δριστοδούλῳ, τὴν δὲ

« ἰσοτιμίαν αὐτῇς ἀνηξιοπάθει [λαφύρα.

Υ. Δεντέρας οὖν ταύτης ἔριδος ἐμπεπτωχυίας, οὐδ᾽ ὃ
τοῦ βασιλέως ἀδελφὸς Φερώρας ἔξω ταρα, ὥς ἦν. Ἰδίαν
δὲ ὑπόθεσιν ὑποψίας καὶ μίσους εἶχεν. ᾿Εμπεπτώχει
μὲν γὰρ εἰς ἔρωτα δουλευούσης αὐτῷ γυναιχὸς, ἥττητο

t δὲ τῆς ἀνθρώπου μεμηνότως, ἐπὶ τοσοῦτον χρατούμενος
ὥστ᾽ αὐτῷ xal τῆς τοῦ βασιλέως ἐγγυηθείσης θυγατρὸς
τὴν μὲν ὑπερηφανῆσαι, πρὸς δὲ τῇ δούλη τὸν νοῦν &-
μεν. Ἤχθετο δὲ ἀτιμασθεὶς Ἡρώδης τῷ πολλὰ μὲν
εὐεργετῆσαι τὸν ἀδελφὸν, δυνάμει δὲ xal χοινωνὸν

9t ἔχειν τῆς βασιλείας, οὐχ ὅμοιον εἰς τὰς ἀμοιθὰς ὁρῶν,
κἀν τῷ προσώπῳ δυστυχεῖν ᾧετο. Καὶ τὴν μὲν
Xópnv, μὴ τυχὼν Φερώρα δικαίου, παιδὶ Φασαήλου
δίδωσιν, αὐτὸς δὲ, χρόνου διελθόντος οἰόμενος ἤδη
πκαρηχμαχέναι τὴν ἐπιθυμίαν τἀδελφῷ, περί τε τῶν

*

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. VII.

Στάσις γὰρ ἦν -

[802,5902.}] 638
ut regi in hac re gratificaretur. Nos vero, qui etiam generis
propinquitate reges ex stirpe Asamoniei atlingimus, pro-
ptereaque sacerdotii honore fungimur, minime id nos decere
rati ut illorum gratia falsi quid audeamus, incorrupte sin-
cereque res actas exponimus , multos quidem e posteris ii-
lius regno potitos adhuc reverentes , ita tamen ut veritatem
quam eos pluris fecerimus , quam, dum honeste fiebat * *
accidit autem ut eos ipsos nobis iratos haberemus.

2. Ceterum Herodis domesticse res, posteaquam sepul-
crum aggressus est , in dies deterius liabebant , sive dirie
ultricibus in eam partem invadentibus, qua jam ante
maxime laborabat, ut malum ingravesceret ad insanabilem
usque calamitatem , sive foriuna eo tempore in illum impe.
tum faciente, quo res opportune adeo ceciderunt, ut fidem
haud parvam facerent ipsum propter impietatein in miserias
istas incidisse. Dissidium enim erat in regia quod belli
civilis speciem pre se ferebat, et mutua crescebant odía ,
unde aliialios certatim calumniis onerabant. Antipater autem
semper aliquid adversus fratres moliebatur, adeoque mali-
tiuse versutus erat , ut eos ab aliis insimulandos curaret , at
ipse seepe eos simulate excusaret , ut quoniam benevolus
videretur fidem iuveniret in conatibus quos contra illos
conceperat. Atque lioc pacto ita callide patrem circumve-
niebat , nt is crederet unum esse Antipatrum, cui patris sa-
lus summee curz foret. Herodes etiam Ptolemaeum , nego:
tiorum regni sui procuratorem , Antipatro commendavit, ac
magnis de rebus cum Antipatri matre consullabat. In
summa hi omnia erant, ut et qua vellent facerent, et in alios
prout ipsis videretur regis odium commoverent. — Erat au-
tem ea res Mariamnes filiis in dies gravior, et quod ad omnia
sumina nati essent, hoc eos pupugit dedecus , neque se re-
pelli suamque dignitatem minui ferre poterant. Immo et
de feminis Glaphyra Arcbelai filia, Alexandri conjux , si-
multatem cum Salome exercebat, partim propter suum in
maritum amorem , partim quia habila esset paulo insolentior
in ejus filiam : nam nupta quidem 66 erat Aristohulo, sed
illa pari eam secum dignitate esse indigne ferebat.

3. Ceterum altera hac lite exorta, etiam frater regis Phe-
roras turbas ciebat. lli vero erat privata suspicionis et
odii causa. Nam amore captus est servie maulierculze,
quam habebat , atque ita perdite eam adamavit , ut spreta
regis, quam sibi desponderat, &lia, servee tolus adhae-
resceret. Quam rem «gre ferebat Herodes, quasi con-
tumelia affectus, quum frater, quem tot beneficiis orna-
verat et eo potentie evexerat ut regni socius esset, sibi
in amore parum responderet : atque in eo homine sese in-
felicem esse existimabat. Et puellam quidem, quum pa-
rum aquum haberet Pheroram , Phasaeli filio nuptam lo-

cavit ; tempore vero aliquanto post, arbitratus fratris amores

034 (720,777.)

πρώτων ἡτιᾶτο xol τὴν δευτέραν ἠξίου λαμθά--
νειν" Κύπρος δ᾽ ἐχαλεῖτος Φερώρα δὲ συμδουλεύει
Πτολεμαῖος ἤδη παυσαμένῳ τῆς εἰς τὸν ἀδελφὸν ἀτι-
μίας χαταδαλεῖν τὸν ἔρωτα. χαὶ γὰρ αἰσχρὸν
b εἶναι δούλης ἡττώμενον ἀποστερεῖν u$v αὐτὸν τῆς εὐ-
νοίας τῆς παρὰ βασιλέως, αἴτιον δὲ χἀχείνῳ tapa
xat μίσους πρὸς αὐτὸν χαθίστασθαι. '“Γαῦτ᾽ ἐχεῖνος
εἰδὼς λυσιτελήσοντα, τῷ χαὶ πρότερον ἐν διαβολαῖς
γενόμενος συνεγνῶσθαι, τὴν μὲν ἀνῦρωπον, ἤδη καὶ
10 παῖδα ἐξ αὐτῆς ἔχων, ἀποπέωπεται, βασιλεῖ δὲ ὧμο-
λόγει λήψεσθαι τὴν δευτέραν αὐτοῦ θυγατέρα, xai τρια-
χοστὴν ἡμέραν συνέθετο τοῦ γάμου, συνεπομνύυενος
ὡς οὐδὲν ἔτι χοινώνημα πρὸς τὴν ἀποπευφθεῖσαν
ἔσται. Διελθουσῶν δὲ τῶν τριάκοντα ἡμερῶν τοσοῦτον
ἦν ἥττων τοῦ ἔρωτος, ὥστε μηδὲν μὲν ἔτι ποιῆσαι τῶν
ὡμολογημένων, πάλιν δὲ διατελεῖν ἐπὶ τῇ πρώτη.
Ταῦτα φανερῶς ἤδη τὸν Ἡρώδην ἐλύπει χαὶ πρὸς ὁρ-
γὴν ἦγεν. Ἦσαν οὖν λόγοι τινὲς ἀεὶ προσπίπτοντες
παρ᾽ αὐτοῦ, χαὶ πολλοὶ τὴν ὀργὴν τοῦ βασιλέως ἀφορ-
χὴν τῶν κατὰ Φερώρα διαβολῶν ἐποιοῦντο. Διέλειπε
δὲ οὐχέτι τις ἡμέρας οὐδ᾽ ὥρα, καθ᾽ ἣν ἀτρεμεῖν αὐτῷ
συνέβαινεν, ἀλλ᾽ ἀεί τι προσέπιπτεν χαινὸν doy taux
τῶν συγγενῶν xal φιλτάτων εἰς ἀλλήλους πεποιημένων.
Τοῦτο μὲν γὰρ $ Σαλώμη yaÀemi xai δύσνους οὖσα
30 τοῖς ἐκ δαριάμμης, οὐδὲ τὴν ἑχυτῆς θυγατέρα συνοι-
κοῦσαν Ἀριστοδούλῳ, θατέρῳ τῶν νεανίσχων, εἴα τῇ τοῦ
γάμου πρὸς ἐκεῖνον εὐνοίᾳ χρῆσθαι, λέγειν εἴ τι λαλή-
σειεν xax ἰδίαν ἀνχπείθουσα xai μηνύειν ἑαυτῇ, xdv τοῖς
προσχρούσμασιν, οἷα συμβαίνει, πολλὰς ὑποψίας εἰσάγου-
Jo σα. Δι’ ὧν αὐτὴ μὲν ἅπαντα τὰ xaz' ἐκείνους ἐμάνθανε,
δύσνουν δὲ τὴν παῖδα τῷ νεανίσχῳ πεποίηχε. Χαρι-
ζομένν, δ᾽ ἐχείνη τῇ μητρὶ πολλάχις ἔλεγεν ὡς μέμνην-
ται μὲν ἰδιάζοντες ἐχεῖνοι τῆς Μαριάμμης, ἐστυγήχασι
δὲ τὸν πατέρα, συνεχὲς δὲ διαπειλοῦσιν, cl τύχοιεν
85 αὐτοὶ ποτὲ τῆς ἀρχῆς, τοὺς μὲν ἐκ τῶν ἄλλων γυναιχῶν
παῖδας ᾿Ηρώδη γεγενημένους χκωμογραμματεῖς xxva-
στήσειν, (ἁρμόσειν γὰρ εἰς τοιαύτην χρείαν τὸ νῦν ἐπι-
μελὲς αὐτῶν xal πρὸς παιδείαν ἐσπουδασμένον , ) τὰς δὲ
γυναῖχας, εἴ ποτε χαὶ ταύτας ἴδοιεν τοῦ μητρῴου
40 χόσμου μετειληφνίας, ἀντὶ τῆς παρούσης ἁδρότητος
ἀπειλεῖν ὡς τριχίναις ἠμφιεσμέναι χαθεδοῦνται μηδὲ
τὸν ἥλιον βλέπουσαι. Ταῦτ᾽ εὐθὺς ἀπηγγέλλετο διὰ
τῆς Σαλώμης τῷ βασιλεῖ" κἀκεῖνος ἤχουε uiv ἀλγει-
νῶς, ἐπειρᾶτο δὲ διορθοῦν. ᾿Εχαχοῦτο δὲ ταῖς ὑποψίαις
46 xal χείρων ἀεὶ γινόμενος ἅπασιν χατὰ πάντων ἐπί-
στευεν, Οὐ μὴν ἀλλὰ τότε μὲν ἐπιπλήξας τοῖς παισὶν,
ἀπολογησαμένων ῥῴων εἰς τὸν καιρὸν ἐγίνετο, ταῖς δ᾽
ἑξῆς πολὺ χείρω προσέπεσεν.
δ΄, Ὁ γὰρ Φερώρας ἐλθὼν παρὰ τὸν ᾿Αλέξανδρον,
50 ἔχοντα τὴν Ἀρχελάου θυγατέρα Γλαφύραν, ὡς ἐδηλώ-
σαμεν, Σαλώμης ἔφη λεγούσης ἀχηκοέναι, τὸν Ἥρο»-
δὴν ἡττῆσθαι τοῦ τῆς Γλαφύρας ἔρωτος xal δυσπαρη-
γόρητον αὐτῷ τὴν ἐπιθυμίαν εἶναι. Τοῦτο οὖν ἐκεῖ-
νος ἀκούσας ὑπό τε νεότητος xal ζηλοτυπίας ἐξεκαίετο,

APXAIOAOTIAX BIBA. IG. ΚΕΦ. Z.

jam refrixisse, de prima apud eum expostulavit , οἱ ut se-

δ03,80..}

cundam, nomine Cypron, duceret, postulavit Tum

Ptolemaeus Pherorze consilium dat ut omissis amoribus sois

fratri opprobrio esse desineret : turpe enim esse servam |

deperiundo semet privare regis amicilia, eique molestiam
facessere et sibi odium conflare.

llli itaque, id e re sua |

eese videns, quod sibi ante accusato venia data fuisse, -

cuim muliere, quamvis ex ea jam filium haberet, divortium
lacit , regique pollicebatur se filiam ejus secundam ductu

ram, et nuptias in diem trigesimum constituebat , fide ju-

rejurando data sibi cum repudiata nihil amplius rei fore. -

Verum praeteritis triginta diebus, adeo amore viclus erat, -

ul nihil corum praestiterit quze pepigerat , sed iterum serva
adhaserit. Quam rem Herodem egre tulisse iratoque

animo palam erat : dum sibi semper aliquod ea de re rer.

bum elabi sinebat; unde multi ab ira regis occasionem
sumebant de Pherora detrahendi.
est nt. non dies, non hora ulla quieta foret , quin semper

nova aliqua simullates intervenirent, quas ejus consan- |

guinei et summi amici inter se exercebant. Nam lix
quidein Salome, quie animo infenso infestoque erat in Na-
riamnes filios , ne filiam quidem suam , Aristobuli juvenum

Jamque eo processum |

alterius conjugem , passa est ila se in maritum gerere ut :
postulabat conjugium , ei persuadens ut secreta illius collo-—
quia renunciaret , ipsique proderet; et quum aliquid ut fieri.

solet offensionis accidisset, multas suspiciones injiciem. Ὁ

Quibus factum est ut omnia illorum arcana rescisceret, el

filia animum alienaret a marito. — Atque illa matri gratili- —

cans narrabat illos szepiuscule , dum seorsum essent , men-
lionem facere Mariamnes , patrem vero odisse , atque iden-
tidem denunciare, si unquam rerum potirenlur , facluros
de filiis, quos Herodes ex ceteris uxoribus sustulisset, stri
bas paganos, (ad quod munus idoneum fore studium qnod
tum in literas impenderent,) feminis vero, si unquam malris
sua mundo comptas viderent , minari facturos εἰ pro pr
senti vestitu ciliciis indutze includerentur, ut ne solem quidem
aspicerent. Hiec continuo a Salome regi referebantur : a
que ille ea dolenter quidem audiebat, operam vero d*
bat ut omnia componeret. Suspicionibus autem adeo erat
exagitatus ut deterior in dies fieret et omnibus contra omnes
crederet. Quanquam tunc quidem filios ubi objurgavenal,
audita eorum purgatione, paulo melius in prsesentia se ba
buit , at postea tamen longe pejora evenerunt.

4. Nam Pheroras quum ad Alexandrum venisset, qui Gla
phyram , ut memoravimus , Archelai filiam habuit, sese ex
Salome audivisse dicebat Herodem efflictim amare Glaph?-
ram, neque desiderium ejus posse leniri. Qua reaudil
ille ex juventutis fervore et zelotypia vehementer inllam:
matus erat; et quam comitatem Herodes erga puelhum

2,75.)

αἱ τὰ χατὰ τὴν τιμὴν εἷς τὴν παῖδα γινόμενα παρ᾽
Ἡρώδου (πολλάχις δὲ ἦσαν αἱ τοιαῦται φιλοφρονήσεις)
πὶ τὸ γεῖρον ἐλάαθανεν ἐξ ὑπονοιῶν διὰ τὸν ἐκπεσόντα
yov. Οὐκ ἐχαρτέρησέ τε τὴν ὀδύνην τοῦ πράγματος,
ἰλλὰ λθὼν πρὸς τὸν πατέρα χαταμηνύει τὰ ὑπὸ τοῦ
δερώρα ῥηθέντα μετὰ δαχρύων. Ἡρώδης δὲ πολὺ
ἄλλον ἐχπαθὴς γενόμενος καὶ τὸ σὺν. αἰσγύνη τῆς
hito ze ἐψευσμένον οὐ φέρων ἐτετάραχτο, xai πολ-
λάχις μὲν ὠδύρετο τὴν πονηρίαν τῶν οἰκείων, οἷος εἰς
αὐτοὺς γενόμενος οἵων τυγχάνοι, μεταπέμπεται δὲ τὸν
Φερώραν, χαὶ προσονειδίσας, « χάχιστε ἁπάντων, εἶπεν,
« εἰς τοῦτο τῆς ἀμέτρου xal περιττῆς ἦλθες ἀχαριστίας,
« ὡς τοιαῦτα μὲν περὶ ἡμῶν νοῦσαι, τοιαῦτα δὲ λαλεῖν;
t 39' οὐγ ὁρῶ τὴν σὴν προαίρεσιν, ὡς οὐ βλασφηυίας
ε ἐστολασαένος τοὺς τοιούτους λόγους τῷ παιδὶ προσ-
«ἵνεγχας, ἐπιδουλὴν δὲ xat φάρμαχον αὐτοὺς ποιού-
* utvoc τῆς ἐμῆς ἀπωλείας; Tic γὰρ ἄν, εἰ v. δαιμό-
ἐγὼν ἀγαθῶν ἔτυχεν ὥσπερ οὗτος ὃ παῖς, ἠνέσχετο τὸν
« πατέρα μὴ τίσασθαι διὰ τοιχύτην ὑποψίαν ; [Πότερον
« 5L Joyov εἰς τὴν uy, ἣ ξίφος εἰς τὴν δεξιὰν és αλεῖν
« αὐτῷ δοχεῖς χχτὰ τοῦ γεγεννηχότος ; τί δέ σοι βούλε-
εται τὸ μισοῦντας τε αὐτὸν xal τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ πρὸς
«μόνην τὴν xac" ἐμοῦ βλασφημίαν εὔνοιαν ὑποχρίνα-
εσθαι, xal περὶ τούτων λέγειν ἃ τῆς σῆς ἀσεθείας ἣν
ε xit νοῆσαι χαὶ διχθαλεῖν ; " Eoos , χάχιστος εἰς εὐεργέ:
«τὴν xal ἀδελφὸν γενόμενος, xai σοὶ μὲν ἢ συνείδησις
καὕτη συζήσειεν, ἐγὼ δὲ νιχώην ἀεὶ τοὺς ἐμοὺς,
* uz: ἀμυνόμενος χατ᾽ ἀξίαν xal μειζόνως εὐεργετῶν
«ἢ τυχεῖν εἰσι δίκαιοι. »
! €. Τοιαῦτα μὲν οὖν ὁ βασιλεύς. Φερώρας δὲ ἐπ᾽
47129000 τῇ μοχθηρία ἁλοὺς, Σαλώμην ἔφη ταῦτα
συνθεῖναι, xal παρ᾽ ἐκείνης εἶναι τοὺς λόγους, ᾿Ἡ δὲ ὡς
υὔνον ἤἔχουσεν, (ἐτύγμανε δὲ παροῦσα..) πιθανῶς ἄνε-
ἔὔτσεν ὡς οὐδὲν εἴη παρ᾽ αὐτῆς τοιοῦτον, χαὶ ὅτι διὰ
! σπουδῆς ἐστιν ἅπασιν εἷς μῖσος ἀγχγεῖν αὐτὴν τοῦ βα-
σιλέως, xal πάντα τρόπον ἀνελεῖν διὰ τὴν εὔνοιαν ἣν
to περὶ τὸν Ἡρώδην, ἀεὶ προγινώσχουσα τοὺς χινδύ-
νους ἐν δὲ τῷ πάρόντι xat μᾶλλον ἐπιύουλεύεσθαι "
μόνη γὰρ ἀναπείθουσα τὸν ἀδελφὸν ἐχθάλλειν ἣν ἔχει
FWUv γυναῖχα, λαμβάνειν δὲ θυγατέρα τὴν βασιλέως,
εἰχότως ὑπ᾽ ἐχείνου μεμισῇῆσθαι. Τοιαῦτα λεγούσης,
χαὶ πολλάχις μὲν ἐπιδραττομένης τῶν τριχῶν, πολλά--
χις δὲ τυπτούσης τὰ στέρνα, ἡ μὲν ὄψις εἰχέ τι πρὸς τὴν
ἄρνησιν πιθανὸν, ἣ δὲ καχοήθεια τοῦ τρόπου τὴν ἐν τοῖς
ὁ γενομένοις ὑπόχρισιν ἀπεσήμαινεν. Ὁ δὲ Φερώρας
εἰς μέσον ἀπείληπτο, μηδὲν εὔσχημον εἰς ἀπολογίαν
ἔχων, εἰπεῖν μὲν ὡμολογηκὼς, ἀχοῦσαι δ᾽ οὐ πιστευό-
μενος, Ἐγένετο μὲν οὖν ἐπὶ πλεῖον ἥ τε σύγμυσις
xal ἡ τῶν λόγων εἰς ἀλλήλους ἅμιλλα" τέλος δὲ ὃ βασι-
V λεὺς τόν τε ἀδελφὸν xal τὴν ἀδελφὴν μεμισηκὼς ἀπε-
πέμπετο, xal τὸν υἱὸν ἐπαινέσας τῆς ἐγχρατείας καὶ τοῦ
ἡρὸς αὐτὸν ἀνενεγχεῖν τοὺς λόγους, ὀψὲ τῆς ὥρας περὶ
θεραπείαν τοῦ σώματος ἐγένετο. Τοιχύτης δὲ τῆς
υΐψης ἐμπεσούσης, καχῶς Yxoucty ἢ XaXous, (παρ᾽

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. VIF.

[s04,503.] 633

ssepe honoris causa exhibuit, in pejurem parten: vertebat ,
suspicione injecta ex iis quce audierat. Alque doloris ex ea
re impatiens, patrem adiit, eique Pherorc verba non sine
lacrimis refert. Herodes autem multo magis ira percitus,
et se turpis adeo criminis falso insimulari non ferens, tur-
batus est, suorumque inalitiam &epe deplorabat, expro-
brans ipsis quam magnis eos affecerit beneficiis et quam
indigne ab iis acceptus fueril. Moxque Pheroram evocat,
et, quum mullis eum opprobriis onerasset, « omnium,
« inquit, nequissime, adeone supra modum et insigniter
« ingralus evasisli, ut taiia de nobis cogites, talia loqua-
« ris? nonne perspectum habeo quid velis, quod non solum
« ut nobis convicia faceres hujusmodi sermones cumi filio
« institueris, sed ut suaderes mei in interitum insidias et
« venelicia parari? quis enim nisi qui Deum praesentem
« haberet ut jste puer, non ultum iret patrem ob liujusmodi
« criminis suspicionem? Utrum tibi videris sermonem iu
« animuni, an in dextram gladium inseruisse , quo paren-
« tem conficeret ? aut quid tibi voluisti , qui, quum et ipsum
« oderis ejusque fratrem, benevolentiam simulasti dun-
« laxat ul in me calumnias projiceres, atque ea diceres
« quae tu solus , qua es impietate, in animo et iu ore liabere
« potuisti ? Apage, pessime de benefaclore et fratre meri-
^ lus, et quam diu vivas te angat crucietque scelerum con-
« scientia : ego vero non desinam meos benignilate vince-
« re, et debitas p«nas ab il.is non exigendo , et majoribus
« quam inereantur beneliciis eos prosequendo. »

5. Altqueista quidem rex. Pheroras vero, in manifesto
facinore deprehensus , Salomen ista commentam esse dice-
bat, et ab ea haec verba prodiisse. At illa quum przesens

adesset, simulac liaec audivit , exclamavit ratione probabili,
"nihil tale ab ipsa profectum esse, sed omnes studere ipsam
regi invisam facere, idque modis omhibus agere ut occide-
retur, propler suam erga Herodem benevotentiam , dum
semper pericula prievideat : ac praesenti tempore eos ipsi
multo infensiores esse : se enim solam fratri suadere , ut quam
nunc habeat uxorem repudiet regisque filiam ducat; itaque
non mirum esse, si fratri invisa foret. Hzec dicens, et sibi
capillos subinde vellens ,pectusque pulsans, ore vultuque
fidem faciebat se vere omnia negare , sed ingenii ejus per-
versitas simulationem in factis esse coarguebat. Interea
Pheroras medius tenebatur, nihil quidem ad semet excu-
sandum habens, ut qui se ista dixisse non infitias iverit ,
sed aliunde audivisse non crederetur. Itaque duravit diu-
tius ea perturbalio et verborum inutua contentio; tandem-
que rex , et fratrem et sororem exosus , eos dimisit, filio-
que collaudato, qui ita continens fuisset , et eos sermones
ad patrem tulisset, sero admodum ad curam corporis se

contulit, Post id dissidium male audiebat Salome , quippe

636 (725,729.)
αὐτῆς γὰρ ἐδόχει χεχινῆσθαι τὰ περὶ τὴν διαδολήν ,)
αἷ τε τοῦ βασιλέως γυναῖχες ἤχθοντο, φύσει δυσχερε--
στάτην εἰδυῖαι καὶ γινομένην ἄλλοτ᾽ ἄλλην, χατὰ χαι-
ροὺς ἐχθρὰν xal φίλην. "Ἔλεγον οὖν ἀεί τι πρὸς τὸν
Ἡρώδην xav' αὐτῆς xal τι συμπεσὸν ἐπὶ μεῖζον ἤγαγε
τὴν εἷς τοῦτο παρρησίαν.
ς΄. Ἦν μὲν γὰρ ὁ τῆς Ἀραδίας βασιλεὺς "O6óBac
ἀπράγμων καὶ νωθὴς τὴν φύσιν’ Συλλαῖος δ᾽ αὐτῷ
διώχει τὰ πολλὰ, δεινὸς ἀνὴρ χαὶ τὴν ἡλικίαν νέος ἔτι
— |o χαὶ καλός. Οὗτος ὑπὸ ; ρείας [οὖν] τινὸς ἐλθὼν ὡς τὸν
Ἡρώδην συνδειπνῶν s τὴν Σαλώμην, χαὶ τὸν νοῦν
ἔσχε πρὸς αὐτήν’ γινώσχων δ᾽ ὅτι καὶ χήρα τυγχάνοι,
διελέγετο, Σαλώμη δὲ καὶ χεῖρον 3] πάλαι φερομένη
παρὰ τἀδελφῷ, xal τὸν νεανίσχον οὐχ ἀπαθῶς δρῶσα.
Ι6 πρὸς τὸν γάμον ὥρμητο’ ταῖς τε μεταξὺ φοιτώντων ἐπὶ
τὸ δεῖπνον ἐνεφαίνετο πλείω τε xai μὴ μέτρια τῆς
ἐχείνων δμολογίας. Ταῦτα δὲ ai γυναῖχες ἀνέφερον
τῷ βασιλεῖ, διαγελῶσαι τὴν ἀσχημοσύνην. Ηρώδης δὲ
xal παρὰ τοῦ Φερώρα προσεπυνθάνετο, xal τηρεῖν
ἠξίου παρὰ τὸ δεῖπνον πῶς τὰ πρὸς ἀλλήλους ἐσχήχα-
σιν. "Exeivo δὲ ἀπήγγελλεν ὅτι χαὶ νεύμασι χαὶ βλέμ-
μᾶσιν οὐχ ἄδηλοι τῆς ὁρμῆς εἰσιν ἀμφότεροι. Μετὰ
τοῦτο ὃ μὲν Ἄραψ ὕποπτος ὧν dev διαλιπὼν δὲ δύο
uvae ἢ τρεῖς ἔρχεται πάλιν ὡς ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, xal
25 λόγους "Hoo προσέφερεν, ἀξιῶν αὐτῷ τὴν Σαλώμην
δοθῆναι πρὸς γάμον ἔσεσθαι γὰρ oüx ἀλυσιτελὲς τὸ
χῆδος ἐπιμιξία τῆς τῶν Ἀραάδων ἀρχῆς, ἣν αὐτῷ xal
Av ἤδη παρεῖναι δυνάμει, xai μᾶλλον ὀφείλεσθαι.
Τοῦ δὲ Ἣ ρώδου τὸν λόγον ἀναφέροντος, xal πυνθανο--
80 μένου τῆς ἀδελφῆς εἰ πρὸς γάμον ἑτοίμως ἔχει, ταχέως
μὲν ἐχείνη προσήχατο΄ Συλλαῖος δὲ, ἀξιούντων αὐτὸν
ἐγγραφῆναι τοῖς τῶν Ιουδαίων ἔθεσι xal τότε γαμεῖν,
(ἄλλως γὰρ οὐκ εἶναι Buvaxóv ,) οὐχ ὑπομείνας, ἀλλὰ

[E^
e

xal χαταλευσθήσεσθαι πρὸς τῶν ᾿Αράδων εἰπὼν, εἶ,

85 τοῦτο πράξειεν, ἀπαλλάττεται. Σαλώμην οὖν ὅ τε
Φερώρας ἤδη διέδαλλεν εἰς ἀχρασίαν, καὶ μᾶλλον al
γυναῖχες, λέγουσαι χοινωνίαν αὐτῇ γενέσθαι πρὸς τὸν
Ἄραβα. Τὴν δὲ .χόρην ἣν τἀδελφῷ χατενεγύησεν 6
βασιλεὺς. ἣν ὁ μὲν Φερώρας οὐχ ἔλαθεν, ὡς προεῖπον,

40 ἡττημένος τῆς γυναιχὸς. αἰτούσης Σαλώυης εἷς τὸν υἱὸν
τὸν ix Κοστοδάρου γενόμενον, ὥρμητο μὲν ἐχείνῳ
συνοιχίσαι, μεταπείθεται δὲ ὑπὸ τοῦ Φερώρα, τὸν
νεανίσχον οὖχ εὔνουν ἔσεσθαι λέγοντος, διὰ τὴν ἀπώ-
λειαν τοῦ πατρὸς, xal δικαιότερον εἶναι λαθεῖν τὸν

45 αὑτοῦ παῖδα τῆς τετραρχίας ὄντα διάδοχον. Οὕτω
δὲ συγγνώμην ἠτεῖτο xal μετέπεσεν οὗτος. ᾿Εχείνη
μὲν οὖν, ἀντιμεταθείσης τῆς ἐγγύης, ἐγαμεῖτο τῷ
Φερώρα μειρακίῳ, φέρνην ἐπιδόντος ἑχατὸν τάλαντα
τοῦ βασιλέως.

ΚΕΦ. Η΄.

50 Οὐχ ἀνεῖτο δὲ τὰ xax τὴν οἰχίαν ἀεὶ xal μείζους
τὰς ταραχὰς λαμόάνοντα. Καὶ συμπίπτει τι τοιοῦτον,
ἐξ αἰτίας μὲν οὐχ εὐπρεποῦς, χωρῆσαν δὲ πρόσω κατὰ

APXAIOAOTIAZ BIBA. Ιζ. ΚΕΦ. ἢ.

[05,504]
qua prima videretur istam confinxisse calumniam : el ez
regis uxores oderant, scientes eam natura difficillimam ess,
et qui subinde mutaretur, et modo inimica modo amia,,
pro temporis opportunitale, fieret. Itaque Herodi sempe
aliquid adversus eam dicebant , et ad id majorem τιάρας
eis addidit casus quidam.

6. Erat Arabite quidem rex Obodas, homo nalura segnis
et tardus : hujus autem negotiorum pleraque administrabdt
Sylleus, vir acer et juvenis adhuc, idemque formosus.
Hic Syll(us quum aliquando ad Herodem ob aliquod Dg
tium venisset, etinter cenandum Salomen vidisset, animum |
ad eam adjecit : et viduam esse quum sciret , cum ea veri
fecit. Et Salome, quie fratri mihus quam antea cara essel,
neque non juvenem valde amaret, in coujugiam consenüe-
bat : ac sequentibus diebus, ut ad ccenam ibator, mulà
magnaque signa cernebantur eorum convenlionis. Hac
regi referebant uxores , ejusmodi turpitudinetn deridentes :
et Herodes eadem de re quisesivit etiam ex Pherori, jus
sitque ut in coena observaret, quomodo se erga se invicem.
gererent. 1116 vero retulit facile ex eorum aspectibus et
nutibus intelligi posse utrumque ad eam rem prodirem .
esse. Postea discessit Arabs suspectus : deinde post dnos
aut tres menses rediit ob eam ipsam rem, et de ea cum,
Herode loqnebalur, ab eo Salomen petens in matrimonium :
fore enim ei hanc affinitatem pon inutilem , ut commer-
cium habeat cum Arabum regno, quod et jam, si potesis
spectetur, ipsi contigerit , multoque magis penes ipsom fatu-
rum sit. Quum autem hoc ad sororem referret Herodes,
el eam interrogare an ad nuptias consentire, prolinus,
quidem illa annuit : Syllzeus vero, quum rogaretur at ist
in Judeeorum mores concederet, atque tum demum matr-
monium iniret , (aliter enini fieri non posse, ) non consensil,
dixitque, si faceret, se ab Arabibus lapidatom iri : eque
ita discessit. Inde Salome a Phérora ut mulier intemp-
rans vituperabatur, magisque etiam a feminis, qux tam
cum Arabe rem habuisse dicerent. Quum autem Salone
filio suo e Costobaro nato puellam peteret, ἃ rege fratri sto
Pherora» desponsam , ei tamen non nuptam, quod , ol anlea
dixi, uxoris amore captus esset, rez quidem voluit illa"
ei locare, sententiam vero mutavit suasu Pberora, dicen.
tis haud fore ut amaret eam propter patris sui cedem;
atque satius esse ut sibi caperet ipsius filiam, qui in le
trarchiam successurus erat. Alque ita veniam impetrari,
simulque sententiam rex rmoutavit. Tum ilja quidem
mutatis sponsalibus , nuptum datur Pherorze adolesceulolo
rege centum talentorum dote eam locupleíante εἰ ornant

CAP. VIH. (XI.)

Attamen in tranquillo non erant res domeslice, s
inagis magisque in dies crescebant turbee. Atque istiusmodi
quid accidit, quod ab initiis non adeo honestis profecti

ANTIQ. JUD. LIB.

σχέρειαν. — "Haav εὐνοῦχοι τῷ βασιλεῖ διὰ κάλλος
| μετρίως ἐσπουδασμένοι" τούτων ὃ μὲν οἰνοχοεῖν,
δὲ δεῖπνον προσφέρειν, ὁ δὲ χαταχοιμίζειν τὸν βασι-
Ía πεπίστευτο, xal τὰ μέγιστα τῶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς.
αἰ τις ἀναγγέλλει τῷ βασιλεῖ διαφθαρῆναι τούτους
κὸ ᾿Αλεξάνδρου τοῦ παιδὸς ἐπὶ πολλοῖς χρήμασιν.
ἱναχρίναντε δὲ περὶ μὲν τῆς γεγενημένης πρὸς αὐτὸν
οἰνωνίας xa μίξεως ὡμολόγουν, ἄλλο δὲ οὐδὲν δυσχε-
ἐς εἰς τὸν πατέρα συνειδέναι. Βασανιζόμενοι δὲ μᾶλ-
ον χαὶ ἐν ταῖς ἀνάγχαις ὄντες, ἐπιτεινόντων ἀεὶ τῶν
πηρετῶν xal χαριζομένων τῷ Ἀντιπάτρῳ τὸ τοιοῦτον,
Mov ὡς εἴη δυσμένεια πρὸς τὸν πατέρα xat μῖσος
φυτὸν ᾿Αλεξάνδρῳ᾽ παραινοίη δ᾽ αὐτοῖς Ηῤώδην μὲν
ἰκεγνωχέναι περιττὸν ἤδη τετυχηχότα, xat τῷ γήρα
ταραχάλυμμα τοῦ χρόνου ποιούμενον, μελαίνοντα τὰς
τρίχας χαὶ χλέπτοντα τὸν ἔλεγχον τῆς ἡλιχίας, Εἰ δ᾽
αὐτῷ προσέχοιεν τὸν νοῦν, περιγενομένου τῆς βασιλείας,
ἣν χαὶ μὴ βουλομένου τοῦ πατρὸς οὐχ ἄλλου τινὸς εἶναι,
ταιὺ τὸν πρῶτον ἕξειν ἐν αὐτῇ τόπον᾽ οὐ γὰρ μόνον
διὰ τὸ γένος. ἀλλ᾽ ἤδη xal ταῖς παρασχευαῖς ἕτοιμον
αὐτῷ τὸ χρατεῖν εἶναι" πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν ἡγεμό-
ww, πολλοὶ δὲ τῶν φίλων συνεστᾶσιν, οὐχὶ πονηροὶ
κἂν ὁτιοῦν xal δρᾶν xal πάσχειν.
β΄. Τούτων τῶν λόγων ἀχούσας Ἡ ρώδης ὅλος ἐγέ-
vtto τῆς ἐπηρείας χαὶ τοῦ δέους, τὰ μὲν εἰς ὕόριν ῥη-
ϑέντα χαλεπῶς, τὰ δ᾽ εἷς ὑπόνοιαν οὐχ ἀχινδύνως
ἐχλαδών’ ὥστε καὶ μᾶλλον ἐξ ἀμφοτέρων ἠρεθίζετο,
χαὶ πιχρὸς ὧν ἐδεδοίχει μὴ καί τι ταῖς ἀλήθείαις συν-
ἔστηχεν ἐπ’ αὐτὸν ἰσχυρότερον ἢ φυλάξασθαι πρὸς
ιἐχεῖνον τὸν χαιρόν. " Evüsv οὐδ᾽ ix φανεροῦ τὴν ἔρευναν
ἐποιεῖτο, χατασκόπους δὲ τῶν ὑπονοουμένων διέπεμ-
Ver ὑποψία τε xol μίση πρὸς ἅπαντας ἦν, καὶ τὴν
ὑπόνοιαν ἐπ’ ἀσφαλείᾳ λαμδάνων πολλὴν, καὶ κατὰ τῶν
«x ἀξίων αὐτῇ χρώμενος διετέλει. Πέρας τε οὐδὲν
i ἦν͵ ἀλλὰ μένειν οἱ νομιζόμενοι μᾶλλον, ὡς ἂν χαὶ μᾶλλον
ἰσιύοντες, ἐδόκουν αὐτῷ φοδεροί- τοὺς δ᾽ οἷς οὐχ ἦν
cvi tix πλείων ὀνομάσαι μόνον ἔδει, καὶ μέρος εὐθὺς
ἀσφαλείας ἐδόχουν ἀπολλύμενοι. Τέλος τε οἱ περὶ
αὐτὸν, ἐν τῷ μηδὲν ἔχειν βέθαιον εἰς ἐλπίδα σωτηρίας,
9 ἐπ᾿ ἀλλήλους ἐτράπησαν, νομίζοντες μὲν εἰ φθάσας ἕτε-
f τὸν ἕτερον διαδάλοι, τοῦτ᾽ αὐτῷ πρὸς σωτηρίαν
φέρειν. ᾿Επίφθονοι δ᾽ εἴ ποτε τύχοιεν ὧν ἠξίουν γενό-
μένοι, * * λαὶ τὸ δικαίως αὐτοὶ παθεῖν ἐφ᾽ οἷς ἀλλή-
λους ἠδίκησαν προλαμδάνοντες μόνον. Ἤδη οὖν οἰχείας
Ὁ τινὲς ἔγϑρας ἐπεξήεσαν τῷ τοιούτῳ τρόπῳ, καὶ χατα-
φωραθέντες ἐν τοῖς ὁμοίοις ἐγένοντο, τὸν καιρὸν ὥσπερ
ῥγανον xai πάγην ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς νοοῦντες, xai
συναλισχόμενοι τῇ πείρᾳ, καθ᾽ ἣν ἑτέροις ἐπεδούλευον.
Ἥτε γὰρ μετάνοια τῷ βασιλεῖ ταχὺ διὰ τὸ μὴ προ-
[0 φαγῶς ἁμαρτάνοντας ἀναιρεῖν ἐπεγίνετο, xal ταύτης τὸ
Ἱαλεπὸν, οὐκ εἷς τὸ παύσασθαι τὰ ὅμοια δρᾶν, ἀλλ᾽

ἧς τὸ τιμωρήσασθαι τοῖς ἴσοις τοὺς ἐνδειξα μένους ἀπηρ-
τίζετο.

29,730. )

1. Τοιαύτη μὲν ἦν τῶν περὶ τὴν αὐλὸν ἡ ταραχή.

XVI. CAP. ΥΗΙ. [506,907.] 637

magnas peperit dilficullates. — Eraut spadones regi propter
forme elegantiam carissimi : quorum unus ei erat a pocu-
lis, alter à mensa, tertius sopiendi regis procurationem
habebat, et regni maxima negotia administrabat. Alque
hos ab Alexandro filio multa pecunia corruptos quidam
regi indicavit. Illi vero, quum interrogati essent an cum eo
consueverint et congressi fuerint, rem fassi sunt; aliud
quiddam ín palrem flagitiosum nihil scire. Sed quum acrius
cruciarentur et in necessitatibus essent, et ἃ ministris in
gratiam Antipatri semper crudelius torquereptur, in ljanec
sententiam dixerunt, Alexandrum scilicet patri esse infen-
sum, innatumque odium alere, seque ah eo monitos, He-
rodem longioris imperii spem abjecisse, ut qui jam inutilis
esset et senectuti aunorum operimentum faceret, capillos
denigrando, occultandoque quicquid dtatem proderot.
Quodsi ipsius partes sequi vellent, fore ut se regnum adepto
(quod vel invito patre ad alium neminem venturum esset)
brevi primas in regno tenerent : sibi enim facile esse im-
perio potiri, non solum propter genus, sed jam etiam pro-
pter apparatum quem baberet , quippe quod multi et ducum
el amicorum ab ipeo starent, non ignavi ad quidvis et fa-
ciendum et patiendum.

2. His auditis Herodes irse timorisque plenus erat, con-
tumeliose dicta segre ferens, quaeque suspicionem move-
bant pro periculosis babens : adeo ut ex utrisque magis
irritaretur, et exacerbatus metuerit ne quid revera gravius
contra se conflatum esset , quam ut illo tempore de eo satis
cavere posset. Quo factum est ut eam rem aperte non
exculeret, sed liomines mitteret ad observandos eos quos
suspectos liabebat : atque adeo in omnes suspicione et odio
laborabat, ratusque tulius esse ut multos suspicaretur,
etiam de innocentium fide magnopere dubitabat. In sum-
ma, nullus modus erat : quo quisque magis eum frequen-
labat, eo magis timebatur, tanquam qui ledere magis
posset; qui vero ad eum non ilabant, eos plerumque vel
nominasse (lantum sat erat, statimque ad sui securitatem
facere credebatur ut interficerentur. Ad extremum eo versi
sunt aulici, quoniam certa spe salutis carerept , ut alii in
alios invelerentur, dum pro se quisque cogitat , si alterum -
accusare anticipet, se posse esse salvum. Deinde, ubi quis
allerum oppresserat, invisus erat, ** et merito ob ea
ulciscendus videbatur, quibus alios leserat, solummodo
quod eos anteverteret, Jam hac ratione sese nonnunquam
de privatis inimicitiis vindicabant : et ipsi vicissim depre-
hensi similiter poenas dabant, el occasione lanquam ma-
china et decipula in adversarios utebantur, ac deinde
eodem , quem aliis obtenderant, laqueo capiebantur. Nam
regem mox ponitebat, quoniam quos neoasset convicli
non essent : quodque pejus erat, non utebatur ea peniten-
tía ad talia deinceps cavenda, sed ad eos similiter punien-
dos , qui alios accusassent.

3. Hujusmodi quidem turbis agitabatur aula. Quin

638 (730,721.)

Πολλοῖς δὲ τῶν φίλων ἤδη xai τοῦτ᾽ αὐτὸ προεῖπεν ὡς
οὔτ’ ἐμφανίζεσθαι δέον αὐτῷ λοιπὸν οὔτ᾽ εἷς τὸ βασί-
λειον εἰσιέναι" ταύτην δὲ τὴν παραγγελίαν ἐποιεῖτο,
χαθὸ ἢ παρρησίας ἔλάττονος ἢ πλείονος ἐντροπῆς με-
δ τειλήφει, Καὶ γὰρ Ἀνδρόμαχον καὶ Γέμελλον, ἄνδρας
ἄνωθεν φίλους αὐτῷ, xat πολλὰ uiv περὶ τὰς βασιλι-
χὰς χρείας, ἔν τε πρεσθείαις χαὶ συμδουλίαις ὀνήσαν-
τας αὐτοῦ τὸν οἶχον, συμπαιδεύσαντας δὲ χαὶ τοὺς υἱοὺς,
xal τί γὰρ ἢ πρῶτον παρρησίας τόπον ἐσχηχότας,
10 παρητήσατο τότε’ τὸν μὲν, ὅτι Δημήτριος ὃ παῖς αὐτοῦ
συνήθης ἦν Ἀλεξάνδρῳ, Γέμελλον δὲ εὔνουν ἐπιστάμε-
γος ἐχείνῳ * xal γὰρ ἐν ταῖς τροφαῖς xal τῇ παιδεία
παραγεγόνει, xal τὴν ἐν τῇ Ρώμη συνδιέτριδεν ἀπο-
δημίαν. Παρητήσατο δὲ xal τούτους ἡδέως μὲν ἂν
16 xat χεῖρον' ὑπὸ δὲ τοῦ μὴ κατ᾽ ἀνδρῶν οὐχ ἀσήμων
ἔχειν τὴν ἄχρι τοσούτων παρρησίαν, τήν τε τιμὴν καὶ
τὸ δύνασθαι χωλύειν ἁμαρτάνοντα παραιρούμενος.
δ΄, Ἦν δὲ τούτων ἁπάντων αἴτιος Ἀντίπατρος, ὃς,
ἐπειδὴ τὸ νενοσηκὸς τῆς τοῦ πατρὸς παρρησίας χατέ-
20 μάθεν, ἔχπαλαι μὲν συνεδρεύων αὐτῷ προσέχειτο, xal
μᾶλλον ἐδόχει τι περαίνειν, εἰ τῶν ἀντέχειν δυναμένων
ἕκαστος ὑπεξαιρεθείη. Τότε γοῦν τῶν περὶ τὸν Ἀν-
δρόμαχον ἀπελαθέντων λόγου χαὶ παρρησίας, πρῶτον
μὲν ὁ βασιλεὺς ὅσους dieto πιστοὺς ᾿Αλεξάνδρω, βασά-
25 νοις ἀνέχρινεν εἴ τι xax αὐτοῦ τολωηθὲν εἰδείησαν. Οἱ
δὲ ἀπέθνησχον, οὐδὲν ἔχοντες λέγειν. Τῷ δ᾽ ἦν φιλο-
νειχίας αἴτιον, εἰ μή τι τοιοῦτον οἷον ἐνόει χαχῶς εὑρί-
σχοιτο’ χαὶ δεινὸς ᾿Αντίπατρος ἦν τὸν μὲν ὕπ᾽ αὐτῆς
τῆς ἀληθείας ἀναίτιον εἰς ἐγχράτειαν xal πίστιν διαθα-
80 λεῖν, ἐπιπαροξῦναι δὲ ζητεῖν ix. πλειόνων τὸ λανθάνον
τῆς ἐπιχειρήσεως. Καί τις ἐν πολλοῖς τοῖς βασανιζο--
μένοις εἶπεν ὡς εἰδείη τὸν νεανίσχον λέγοντα πολλά-
χις, ὅτε ἐπαινούμενος αὐτὸς τύχοι τό τε σῶμα ὡς εἴη
μέγας xot τὴν τοξικὴν εὔστοχος xal τἄλλα τὰ πρὸς
86 ἀρετὴν ὑπὲρ ἅπαντας, ὅτι ταῦτα αὐτῷ χαλὰ μᾶλλον
ἥπερ ἀγαθὰ παρὰ τῆς φύσεώς ἐστιν" ἄχθεσθαι γὰρ ἐπ᾽
αὐτοῖς τὸν πατέρα xal φθονεῖν. αὐτός τε, ὅτε uiv
ἅμα περιπατοίη,, συστέλλειν αὑτὸν xal χαθαιρεῖν ὡς
μὴ μείζων δρᾶσθαι. τοξεύων δὲ ἐν τοῖς κυνηγεσίοις
40 ἐχείνου παρόντος ἄπο σχόπου ῥίπτειν" τὴν γὰρ φιλο-
τιμίαν εἰδέναι τοῦ γεγεννηχότος χατὰ τῶν εὐδοχιμούν-
των. Βασανιζομένῳ οὖν * * τῷ λόγῳ xul προσγινο-
μένης ἀνέσεως τῷ σώματι, προσετίθει ὅτι χαὶ συνεργὸν
ἔχων τὸν ἀδελφὸν Ἀριστόῤδουλον βουλεύσαιτο ἐν χυνη-
45 γεσίῳ λοχήσας ἀνελεῖν τὸν πατέρα, xal φεύγειν εἰς
Ῥώμην, ἐπειδὰν τοῦτ᾽ αὐτῷ πραχθῇ, τὴν βασιλείαν
αἰτησόμενος. Ηὑρέθη δὲ xal γράμματα τοῦ νεανίσχου
πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἐν οἷς ἐμέμφετο τὸν πατέρα μὴ δίκαια
ποιεῖν ᾿Αντιπάτρῳ χώραν ἀπονέμοντα πρόσοδον διαχο-
&0 σίων ταλάντων φέρουσαν. ᾿Επὶ τούτοις εὐθὺς μὲν
ἔδοξέ τι πιστὸν ἔχειν Ἡ ρώδης, ὡς ᾧετο, τῆς χατὰ
τῶν παίδων ὑποψίας" καὶ συλλαδὼν ἔδησε τὸν 'AM-
ξανδρον. Αὖθις δὲ οὐχ ἀνίει χαλεπὸς ὧν, τὰ μὲν οὐδ᾽
οἷς ἤκουσεν ἄγαν πεπιστευχώς" (ἀναλογιζομένῳ γὰρ

APXAIOAOTl'lAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. H.

[5],

etiam multis amicorum denunciavit non fore deinceps οἱ
ad se officii causa ventitarent, δαὶ in regiam intrarent : ἡ.
quejussum eo fecit, quod propter eorum reverentiam mina
licenter peccare audebat. Namque tunc expulit Androm-
chum et Gemellum , qui erant de ejus veteribus amicis , d
multum ejus domui , tum curandis regiis negotiis , tum ke
tionibus et consiliis profuerant, ejusque filios docoerant,
et sane primum tenuerant apud eum auctoritatis locum : el
alterum quidem, quod Demetrius ejus filius Alexandra
frequentaret; Gemellum vero , quod illum nosceret anime
esse in Alexandrum benevolo : nam et ei puero adhoc ia
ludo literario adfuerat, e£ Roma: commoranti comes adhz-
serat. Ceterum et hos expulit, graviori etiam pena libe
ter affecturus : sed ne licenter grassari videretur in vis
tanue dignilatis, satis habuit honore eos et poteslale sibi
met peccanti obstandi privare.

4. Horum autem omnium causa erat Antipater, qui , post-
quam insapam patris licentiam animadverteral, quam jam
diu ei a consiliis fuisset, vehementer eum urgebat, eque
facilius quz vellet perficere putabat, si omnes qui ii
resistere possent e medio tollerentur. Tunc igitur ejes
Andromaclio et Gemello, ut regem alloqui et admonere oo
possent , ccepit rex in omnes tormentis quaestionem habere,
quos Alexandro fideles esse credebat , ut extorquerel si qui
scirent quod ille contra se molitus esset. lli veroquut
nihil dicere haberent , moriebantur : id quod regem redde
bat furiosiorem, quia nihil eorum quze male suspicarelut
deprehendi posset : et Antipater ita. malitiosus erat, αἱ ubi
quis re ipsa innocens reperiebatur, negaret innocentiam "e
se, sed constantiam atque fidem , regemque instigirel ad
querendum ex aliis pluribus de arcauis insidiis. Alquea
cidit, inter complures qui cruciabantur, ut unus faltereler
se nosse Alexandrum dicere solitum, quum a corporis pro-
ceritate et jaculandi peritia celerarumque virtutum singular
excellentia collaudaretur, eas sibi naturae dotes magis pukras
esse quam bonas , quippe patri invisas et invidiosas : ilaque
se cum patre ambulantem se ipsum supprimere solere aique
demittere, ne illo major videretur, et in venalione cum
patre jaculantem data opera aberrare , ut qui patrem glozz
studiosiorem norit , quam ut alios ferret sibi laudem ex islis
comparare. Deinde super ea re tormentis interrozilus,
remisso cruciatu illud addidit , Alexandrum cum fratre suo
Aristobulo statuisse in venatione patrem insidiis perimere,
et lum patrato facinore Romam ad petendum regnum pr
fugere. Reperta sunt prseterea Alexaudri ad fralrem lil*
rie , in quibus de patre conquerebatur, qui inique Anlipa-
tro regionem daret , ex qua ducenta talenta ad enm redirtnl
Hic continuo sibi visus Herodes cerium aliquod habet
argumentum suspicionis, quam de pueris eoncepeni,
Alexandrum comprehendi et in vincula tradi jubet. Deinde
ne sic quidem molestus esse deainebat , partim quia adii
non multum fidei adjungebat, ( nam rem perpendendo nibil

(71,722.

ἄξων μὲν ἐπιδουλῆς ἐξ αὐτῶν οὐδὲν ἐφαίνετο, μέμψεις
δὲ καὶ νεανιχαὶ φιλοτιμίαι, xal τὸν χτείναντα φανερῶς
εἰς τὴν Ρώμην δρυᾶν ἀπίθανον ἠξίου δὲ xal μεῖζόν
τι λαθεῖν τῆς περὶ τὸν υἱὸν παρανομίας τεχμήριον, xal
$ φιλόνειχος ἦν μὴ δόξαι προπετῶς τὰ δεσμὰ χατεγνω-
χένα. Τῶν δὲ φίλων τῶν ᾿Αλεξάνδρου βασανίζων
τοὺς ἐν τέλει, διέφθειρεν αὐτῶν οὐχ ὀλίγους. οὐδὲν
εἰπόντας ὧν ἐχεῖνος ᾧετο. [Ioa δὲ τῆς εἰς τὸ τοιοῦ»
τὸν ἑτοιμότητος οὔσης xal φόδου xai ταραχῆς περὶ τὸ
0 βασίλειον, εἷς τις τῶν νεωτέρων, ὡς ἐν ταῖς ἀνάγχαις
ἐγένετο, διαπέμπειν ἔφη τοῖς ἐν Ρώμη φίλοις τὸν
᾿Αλέξανδρον, ἀξιοῦντα χληθῆναι θᾶττον ὑπὸ Καίσαρος,
ἔγειν δὲ αὐτῷ πρᾶξιν ἐπ᾽ αὐτὸν συνισταμένην μηνῦσαι,
Μιθριδάτην τὸν βασιλέα Πάρθων τοῦ πατρὸς ἡρημένου
i» χατὰ Ῥωμαίων φίλον" εἶναι δὲ αὐτῷ χαὶ φάρμαχον ἐν
᾿Λσχάλωνι χατεσχευχσμένον.
€. Τούτοις ἐπίστευσεν “Ἡρώδης, xai τινα παρααυ -
Ünv τῆς προπετείας εἴληφεν ἐν τοῖς χαχοῖς ὁπὸ τῶν
μεφόνων χολαχευόμενος. Καὶ τὸ μὲν φάρμαχον εὐθὺς
ὦ ἱσπουδαχότι ζητεῖν οὐχ ηὑρέθη, τὴν δ᾽ ὑπερδολὴν τῶν
χαχῶν ᾿Αλέξανδρος ix φιλονεχίας ἐπιρρῶσαι θέλων, εἷς
uiv ἄρνησιν οὐκ ἐτράπετο, μετήει δὲ τὴν προπέτειαν
τοῦ πατρὸς ἁμαρτίᾳ μείζονι, τάχα δὲ καὶ διὰ τούτου
δυσωπῆσαι βουλόμενος τὸ πρὸς τὰς διαδολὰς ἕτοιμον,
Ὁ 0j ἥχιστα δὲ, el xai ἔτυχε πιστευθεὶς, χαχοῦν αὐτὸν
xxt πᾶσαν τὴν βασιλείαν προηρημένος. Γράμυατα
γὰρ γράψας ἐν βίθλοις τέτταρσιν ἀπέστειλεν, ὡς οὐδὲν
δεῖ βασανίζειν, οὐδὲ περαιτέρω γωρεῖν" γενέσθαι γὰρ
τὴν ἐπιβουλὴν, καὶ ταύτη συλλαμθανειν τὸν τε Ῥερώ-
3 21v xat τοὺς πιστοτάτους αὐτῷ τῶν φίλων, Σαλώμην δὲ
χαὶ γύχτωρ ἐπεισελθοῦσαν ἄχοντι μιγῆναι" xal πάντας
ἐπὶ ταὐτὸν ἥχειν, τὸ θᾶττον ἐχεῖνον ἐχποδὼν ποιγσα-
μένους ἄδειαν τῆς ἀεὶ προσδοχίας ἔχειν. — Ev τούτοις
χαὶ Πτολεμαῖος διεδέδλητο καὶ Σαπίννιος, οἱ πιστότα-
Ὁ τοὶ τῷ βασιλεῖ. Καὶ τί γὰρ ἢ χαθάπερ λύττης τινὸς du-
πεσούσης χατ᾽ ἀλλήλων οἱ πάλαι φίλτατοι τεθηρίωντο,
wnt ἀπολογίας μήτ᾽ ἐλέγχου τόπον ὡς ἀληθείας ἐχόν-
των, ἀλλ᾽ ἀεὶ γινομένης ἀχρίτου τινὸς εἰς ἅπαντας ἀ-
πωλείας" χαὶ τῶν μὲν δεσμὰ, τῶν δὲ θανάτους, τῶν
δὲ τὸ ταῦτα μέλλειν ἐπ᾽ αὐτοῖς ὀδυρομένων, ἡσυχία τε
χαὶ χατήφεια τὸ βασίλειον ἀπεχόσμει τῆς πρώτης εὖ-
δαιμονία, Καὶ γαλεπὸς ἦν Ἡρώδη πᾶς 6 βίος ἐχ--
τεταραγμένῳ, xat τὸ μηδενὶ πιστεύειν μέγα τῆς προσ--
δοχίας χολαστήριον ἔχοντι" πολλάχις γοῦν ὡς ἐπα-
45 γιστάμενον αὐτῷ τὸν υἱὸν ἣ xai ξιφήρη παρεστῶτα διὰ
φαντασίας ἐλάμθανεν. Οὕτως ἡ ψυχὴ καὶ νύχτα xal
ἡμέραν πρὸς τούτῳ γενομένη πάθος ἀνεμάξατο μανίας
xai ἀνοίας οὐχ ἧττον. Καὶ τὰ μὲν περὶ ἐχεῖνον εἶχεν
οὕτως.
Ὁ (ID) ς΄. Ἀρχέλαος δὲ ὃ τῶν Καππαδόχων βασιλεὺς,

d
ε«

ὡς ἐπύθετο τὰ χατὰ τὸν Ἡρώδην, ἀγωνιῶν τε ὑπὲρ τῆς '

θυγατρὸς χαὶ τοῦ νεανίσχου χαὶ συναλγῶν ἀνδρὶ φίλῳ
τῆς ἐπὶ τοσόνδε ταραγῇς, ἧχεν οὐκ ἐν παρέργω θέμενος
τὰ πράγματα, Καὶ χαταλαδὼν οὕτως ἔχοντα, τὸ μὲν

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. VIII.

[805,900.] 639

apparebat cur deberet ab illis per insidias appeti , sed vide-
bat querimonias esse et contentiones juveniles , neque cre-
di posse ut qui patrem interfeceril. palam Romam profici-
sceretur;) sed etiam majus argumentum culpe filii habere
volebat , et sollicitus erat ne eum inconsideralius in vincula
dedisse videretur. Itaque summos amicorum Alexandri
eousque excruciavit, ut multos necarit , nec tamen quicquam
extorserit eorum que exspectabat. Huic ille rei dum vehe-
menter incumbit, et regia timorum turbarumque plena est,
fuit juvenis quidam, qui, ubi tormenta ei admota erant,
fatebatur Alexandrum Romam ad amicos literas misisse,
ut se curarent 8 Caesare cito accersendum : habere se
Dovas adversus eum res, quas ei indicare vellet, videlicet
suum patrem cum Mithridate Parthorum rege amicitiam
contra Romanos coiisse : atque illud adjecit, Alexandrum
habere paratum venenum Ascalone.

5. His rebus credidit Herodes, et ip iis malis nonnullam
temeritatis sus consolationem cepit, sibi ipsi assentando
et majora esse quam erant mala persuadendo. "Verum non
est inventum venenum, licet illico diligenter quaerendum
curaverit ; neque tamen id negavit Alexander, ut qui de indu-
siria malorum magnitudinem augere vellet : sed patris
temeritatem majori adhuc crimine incitavit, forsan ut hoc
ipso facilitatis in fide calumniis habenda pudorem ei incu-
teret, non minime famen, ut, si forte crederetur, dedita
opera ipsum cum tota regia malis exagitaret. Dimisit enim
quaternas literas, in quibus significabat, nihil opus csse
tormenlis, neque procedendnm ulterius , quippe quod ipse
insidias fecerit, et quidem socio Pherora et regiorum ami-
corum fidissimis; Salomen quoque ad se venisse noctu et
secum per vim concubuisse : atque omnium conalus eo
tendere ut regem de medio tollerent, atque ita perpetuo
melu liberarentur. Inter ceteros accusabantur etiam Pto-
lemseus et Sapinnius, qui regi fidelissimi habiti sunt. Quid
enim multis? haud aliter ac si rabies eos occupasset , in se in-
vicem efferabantur qui aliquando fuerant amicissimi , quum
neque suí defendendi neque alios refellendi , ad veritatem
patefaciendam, locum haberent, sed omnes uullo judicio
neci darentur : atque dum alil vincula, alii necem, alii eo-
rundem exspectationem cerium deflerent, solitudo et mae-
slitia, pro preteriti temporis felicitate , regiam complebant.
Jtaque tota Herodis vita ipsi erat acerba , ut qui turbaretur,
et, quod nemini se auderel credere, tristi futuri exspecta-
lione cruciaretur; ac frequenler animo suo persuadebat
invadi se a filio, et eum stricto gladio astare, adeo ut, dum.
in ea cogitatione dies noctesque versatur, non secus ac [1|-
rjosus et mente captus baccharetur. Atque ita quidem ille
se labebat,

(XH.) 6. Ubi autem ista de Herode intellexit Archelaus
Cappadocum rex , et de filia et de adolescente sollicitus , ami-
cique vicem dolens qui in tantas inciderit turbas, Hieroso-
lyma profectus est rem non neyligendam esse ratus. Qunm-
que eum sic u/i audiverat affectum invenisset, tempori

640 (733,120.)

ἐπιτιμᾶν ἢ φάναι γενέσθαι τι προπετὲς αὐτῷ τελέως
ἀνοίχειον εἰς τὸν χαιρὸν ἡγήσατο" φιλονεικήσειν γὰρ
χεχαχωμένον, χαὶ μᾶλλον ἀπολογεῖσθαι σπεύδοντα πλείο-
νος ὀργῆς ἀναπλησθήσεσθαι. Μετήει δὲ τάξιν ἑτέραν
5 εἰς τὴν ἐπανόρθωσιν τῶν ἠτυχημένων, ὀργιζόμενος τῷ
νεανίσχῳ xdxeivoy ἐπιειχῇ λέγων, τῷ μηδὲν ἐκ πρόπε-
τείας ἐργάσασθαι’ τόν τε γάμον διαλύσειν ἔφη πρὸς
τὸν ᾿Αλέξανδρον, χαὶ μηδ᾽ ἂν τῆς θυγατρὸς φείσασθαι
δικαίως, εἴ τι συνειδυῖα τούτῳ οὐ χατεμήνυσεν. Τοιού-
10 τοῦ δ᾽ ὄντος Ἀρχελάου οὐ χατὰ προσδοχίαν ὧν ὁ Ἡρώδης
ᾧετο, τὸ δὲ πλέον ὑπὲρ αὑτοῦ τὴν ὀργὴν ἐπιδεικνυμένου,
μετέπιπτεν ὃ βασιλεὺς τῆς χαλεπότητος, καὶ λαδὼν
ἐχ τοῦ δικαίου δοχεῖν τὰ πεπραγμένα πεποιηχέναι,
χατὰ μιχρὸν εἷς τὸ τοῦ πατρὸς ἀντιμεθίστατο πάθος.
16 Οἰχτρὸς δὲ ἦν ἐν ἀμφοτέροις, ὅτε μὲν ἀπελύοντο τινὲς
τὰς τοῦ νεανίσχου διαδολὰς, εἷς ὀργὴν ἐχταραττόμε-
voc, ἐπειδὴ δὲ ᾿Αρχέλαος συγκατηγόρει, πρὸς δάχρυα
xa λύπην οὐχ ἀπαθῇ μεθιστάμενος" ἐδεῖτο γοῦν ἐχείνου
μήτε διαλύειν τὸν γάμον, ὀργῆς τε ἔλαττον ἔχειν, ἐφ᾽ οἷς
30 6 νεανίσχος ἠδίχηχεν. Ἀρχέλαος δὲ, παραλαδὼν ἐπι--
εἰχέστερον, εἴς τε τοὺς φίλους μετέφερεν τὰς διαδολὰς,
ἐχείνων εἶναι λέγων νέον ὄντα xal χαχοηθείας ἀναίσθη-
tov διαφθεῖραι, τόν τε ἀδελφὸν αὐτῷ μᾶλλον εἰς ὑποψίαν
καθίστη. Τοῦ γὰρ Ἡ ρώδου χαλεπῶς xal πρὸς τὸν Φε-
25 ρώραν ἔχοντος, ὁ μὲν ἀπορίᾳ τοῦ διαλλάξαντος, Ἀρχέ-
λαον δρῶν μάλιστα δυνάμενον, αὐτὸς τυχὼν πρὸς ἐχεῖ-
νον ἐτράπετο μελανείμων χαὶ πάντα τὰ σημεῖα τῆς
μετὰ μιχρὸν ἀπωλείας ἔχων, Ἀρχέλαος δὲ οὔτε ὑπερεῖ-
δὲ τὴν ἔντευξιν οὔτ᾽ ἔφη δυνατὸς εἶναι ταχὺ μεταπεί-
39 θειν οὕτως ἔχοντα τὸν βασιλέα" βέλτιον δὲ εἶναι αὐτῷ
προσιέναι xal δεῖσθαι τῶν πάντων αἴτιον αὑτὸν ὅμολο-
γοῦντα * λωφήσειν γὰρ οὕτω τοῦ θυμοῦ τὸ περιττὸν,
αὐτὸς δὲ συλλήψεσθαι παρών. Ταῦτα δὲ πεισθέντος
αὐτοῦ, συναμφότερον ἦν διαπεπραγμένον, αἵ τε διαθο-
35 λαὶ παρὰ δόξαν ἀφήρηντο τοῦ νεανίσχου xai Φερώραν
'hgyéAao, διαλλάξας οὕτως εἰς Καππαδοχίαν ἀπήει,
χεχαρισμένος, ὡς οὐχ ἄλλος ἐν τῇ τότε περιστάσει τῶν
χαιρῶν, Ἡ ρώδη γενόμενος" ὅθεν καὶ δώροις αὐτὸν ἐτί-
prot πολυτελεστάτοις, χάν τοῖς ἄλλοις μεγαλοπρεπὴς
€0 ἐν τοῖς μάλιστα φίλτατον ἡγησάμενος. ᾿Εποιήσατο δὲ
xai συνθήχας εἷς Ρώμην ἐλθεῖν, ἐπειδὴ περὶ τούτων
ἐγέγραπτο Καίσαρι, χαὶ μέχρις Ἀντοχείας ἐπὶ τὸ αὐτὸ
παρῆλθον. 'Exsi xal τὸν ἡγεμόνα Συρίας Τίτιον, ix
διαφορᾶς ᾿Αρχελάῳ χαχῶς ἔχοντα, διήλλαξεν Ἡρώδης,

46 καὶ πάλιν εἰς Ιουδαίαν ὁποστρέφει.

ΚΕΦ. 9’.

᾿᾿ἐνομένῳ δὲ ἐν τῇ Ῥώμη κἀχεῖθεν ἐπανήκοντι συν-

ἔστη πόλεμος πρὸς τοὺς "Apa6ac ἐξ αἴτίας τοιαύτης.
Οἱ κατοιχοῦντες τὸν Τράχωνα, Καίσαρος ἀφελομένου
Ζηνόδωρον χαὶ προσϑέντος “ρώδῃ τὴν χώραν, ληστεύειν

&o μὲν οὐκ εἶχον ἐξουσίαν ἔτι, γεωργεῖν δὲ καὶ ζῆν ἡμέρως
ἠναγχάζοντο. Τὸ δ᾽ ἦν ἐχείνοις οὐχ αἱρετὸν, οὐδὲ
λυσιτέλειαν ἔφερεν ἡ γῇ πονούντων. Ὅμως δὲ xaz'

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1G. ΚΕΦ. Θ.

[909,510.)
requaquam congruere exislimavit ut eum reprehenderet
aut temeritatis arguerel : fore enim οἱ ille aeger animi irri-
taretor, et quo majori sLudio semet excusaret, ira vehemen-

iori exardesceret. Quapropter alia vía aggressus est ad ea |

quie tam male ceciderant emendanda, adolescenti quidem
succensendo, et Herodem hominem squum esse prenup-

ciando , qui nihil temere fecisset. Atque illud insuper ad-

jecit , se filige suse et Alexandri matrimonium dissoluturam,
ac ne filis quidem jure parsurum esse, si quid ea sciret
quod Herodi non indicasset.
quem sibi adversaturum putabat, a se stare vidit, suique
in gratiam tantam prae se ferrc iracundiam , aliquantulum
de acerbitate sna remisit, et dum putaret jure (acta videri

Rex autem ubi Archelaum, |

qua fecisset , paulatim animum paternum induit. Jamque ἢ

in utramque partem miserandus erat; quum quidem non-
nulli conjectas in Alexandrum calumnias refellebant , tac-
babatur , quum vero Heroderng defendebat Archelaus, ad fie-
tum convertebatur, graviterque dolore affectus erat : eo
usque ut eum oraverit, ne connubium dissolveret , neque
adeo juveni ob maleficia irasceretur. Itaque ubi paule
sequiorem factum vidit Archelaus, verüit in amicos calu-
muias, ab iis dicens corruptum Alexandrum, qui juvenis
essel , neque malitiam sentiret ; el suspicionem etiam magis

iu fratrem detorsit. Nam quum Pheroras eliam ia Herodis

indignationem ipcurrisset , ille, quum neminem baberet per. |

quem cum rege in gratiam redire posset, videns magnam
esse Arclielai auctoritatem, eum adiit atratus, omniaque
signa de salute desperantis pres se ferens. Tum Archelaus
supplicis preces admisit , fieri tamen posse negavit ot taa-
tam regis iram cito restingueret; proinde praestare ut ipse
ab illo veniam petitam iret, seque totius mali auctorem
esse copfileretur : ita enim irmodicam regis iram cessa-
turam, se vero ium in auxilium commode adfatorum.
Quumautem h&c ei persuasisset, utrumque simnl perfectum
esL, atque ita juvenis praster opinionem crimine sublevatus
est, et Archelaus Pheroram Herodi reconciliavit : deinde
se in Cappadocism recepit, gratus Herodi ut temporibus
illis nemo quisquam alius, adeo ut eum muneribus pretio-
sissimis honoraverit Herodes, et in ceteris magnificus
eum pro summo amico habuerit. Pepigit etiam iturum se
Romam, quoniam de suis negotiis ad Ciesarem scripsisset :
iveruntque una Antiochiam usque. Ibi litem composuit
Herodes iuter Archelaum et Titium Syris pressidem ili ira-
tum, atque ita in Judseam reversos est.

CAP. IX. (XIII. )

Postquam autem Romam profectus inde redierat, bellem
ortum est adversus Arabas ob hujusmodi causam. Incole
Trachonis, postquam Ceeear eam regionem, Zenodoro adem-
ptam, Herodi attribuerat, amplius latrocinari nequibant, ter-
ram vero colere et quiete vivere cogebantur; id quod eis pa-
rum placebat, nec admodum idoneum agriculturze solum
habebant. Veruntamen a principio, rege eos coercente, fini-

(23734.

ἀρχὰς μὲν, οὐχ ἐπιτρέποντος τοῦ βασιλέως, ἀπείχοντο
τῶν εἰς τοὺς περιοίκους ἀδικημάτων, xal πολλὴ διὰ
τοῦτο ἦν εὐδοξία τῆς ἐπιμελείας ᾿Πρώδου' πλεύσαν-
τος δὲ εἰς τὴν Ρώμην, ὅτε xat τοῦ παιδὸς ᾿Αλεξάν-
ὅρου χατηγόρει, xal παραθησόμενος ᾿Αντίπατρον τὸν
υἱὸν παρεληλύθει Καίσαρι, λόγον ὡς ἀπολωλὼς εἴη
διασπείροντες οἱ τὸν Τράχωνα νεμόμενοι, τῆς τε ἀρχῆς
ἀπέστησαν xat πάλιν ἐπὶ τὰ συνήθη τοὺς πλησιοχώρους
ἀδιχεῖν ἐτρέποντο. — "ócs μὲν οὖν αὐτοὺς οἱ στρατηγοὶ,
τοῦ βασιλέως ἀπόντος, ἐχειρώσαντο" περὶ τετταράχοντα
δέ τινες ἀρχιλησταὶ, κατὰ δέος τῶν ἡλωχότων, ἐξέλι-
τὸν μὲν τὴν χώραν, εἷς δὲ τὴν Ἀραθίαν ἀφορμήσαν-
τες, Συλλαίου δεξαμένου μετὰ τὴν ἀποτυχίαν τοῦ Σα-
λώμης γάμου, τόπον τε ἐρυμνὸν ἐχείνον δόντος ἤχησαν
xii χατατρέχοντες οὐ μόνον τὴν Ἰουδαίαν, ἀλλὰ xai
τὸν Κοίλην Συρίαν ἅπασαν ἔλήζοντο, παρέχοντος δρ-
μητήρια τοῦ Συλλαίου xol χαχῶς ποιοῦσιν ἄδειαν,
Ἡρώδης δὲ ἐπανελθὼν ἀπὸ τῆς Ῥώμης ἔγνω πολλὰ
τῶν οἰκείων αὐτῷ χεχαχωμένα' xal τῶν μὲν ληστῶν
ἐγχχρατὴς οὐ δυνάμενος γενέσθαι διὰ τὴν ἀσφάλειαν, ἣν
ix τῆς τῶν Ἀράῤων προστασίας ἐπορίσαντο, χαλεπῶς
δὲ ἔχων. αὐτὸς τῶν ἀδικημάτων, ἰχπεριελθὼν τὸν Τρά-
joa τοὺς οἰκείους αὐτῶν ἀπέσφαξεν. ᾿Εντεῦθεν ixci-
v xal μᾶλλον πρὸς ὀργὰς ὦ ὧν ἐπεπόνθεισαν, | ὄντος αὐὖ-
τοῖς xat νόμου πάντα τρόπον ἐπεξιέναι τοὺς τῶν οἰχείων
φονεῖς, ἀνυποτιμήτως τὴν Ἡρώδου πᾶσαν ἄγοντες χαὶ
φέροντες διετέλουν. ᾿Εχεῖνος δὲ διελέγετο περὶ τούτων
τοῖς Καίσαρος ἡγεμόσιν Σατουρνίνῳ τε καὶ Οὐολομνίῳ,
ἐπὶ χολάσει τοὺς ληστὰς ἐξαιτούμενος. “Ὅθεν ἔτι xal
μᾶλλον ἰσχυρῶς ἐχόντων, κλείους μὲν ἐγίνοντο, πάντα
δὲ ἐτάραττον ἐπαναστάσει, τῆς Ἡρώδου βασιλείας
χωρία χαὶ χώμας πορθοῦντες, χαὶ τοὺς λαμθανομένους
τῶν ἀνθρώπων ἐπισφάττοντες, ὡς εἶναι πολέμῳ τὴν
p ἐοικυῖαν’ ἐγεγόνεισαν γὰρ ἤδη περὶ χιλίους.
Es EX ἀχθόμενος Ἡρώδης τούς τε λῃστὰς ἐξήτει,͵ καὶ
γρέος ὃ διὰ Συλλαίου δανείσας ἔτυχεν Ὀδοόδᾳ, τάλαντα
ἔτύχοντα, παρηχούσης αὐτῷ τῆς προθεσμίας, ἀπὸλα--
(εἶν ἠξίου. Συλλαῖος δὲ τὸν piv 'O6ó6av παρωσάμε-
vx, αὐτὸς δὲ ἅπαντα διοικῶν, τούς τε ληστὰς ἔξαρνος
Tv μὴ κατὰ τὴν Ἀραδίαν εἶναι καὶ περὶ τῶν χρημάτων
ἀνεθάλλετο, περὶ ὧν ἐπί τε Σατουρνίνου καὶ Οὐολομνίου
τῶν Συρίας ἐπιστατούντων ἐγίνοντο λόγοι. Τέλος δὲ
συνέθετο δι᾽ ἐχείνων ἐντὸς ἡμερῶν τριάχοντα τά τε χρή-
ματα τὸν Ἡ ρώδην ἀπολαθεῖν xal τοὺς ἀλλήλων ἐν
ἑκατέρᾳ τῇ βασιλείᾳ. Καὶ παρὰ μὲν Ἡρώδῃ τῶν Ἀ-
ράδων οὐδεὶς ηδρέθη τὸ συνόλον οὔτε ἐπ᾽ ἀδικίας οὔτε
χατ᾽ ἄλλον τρόπον, οἱ δ᾽ "AgaGsc ἠλέγχοντο τοὺς ληστὰς
παρ᾽ αὑτοῖς ἔχειν.

(14) β΄. Διελθούσης δὲ τῆς προθεσμίας ὁ Συλλαῖος,
οὐδὲν τῶν διχαίων πεκοιηχὼς, εἰς Ῥώμην ἀνέρχεται.
Ῥύσια δὲ τῶν χρημάτων xoi τῶν παρ᾽ ἐχείνοις ληστῶν

Ἡρώδης ἐποιεῖτο, χαὶ τῶν περὶ τὸν Σατουρνῖνον χαὶ

Οὐολόμνιον ἐπιτρεπόντων ἀγνωμονοῦντας ἐπεξιέναι.
Στρατιάν τε ἔχων προσήγαγεν εἰς τὴν "A pabiav, τρισὶν
JOSEPHUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. ΙΧ.

[si,srs.] 641

timos nullis lacessebant injuriis. Qua ex re Herodes magnam
diligentisee laudem adeptus est. 1llo autem Romam profecto ,
quum et puerum Alexandrum accusabat, et Antipatrum suum
filium ,commendaturus Caesarem adibat, Trachonis incole
morluoum esse Herodem sermonibus divulgarunt, rebella-
runtque , et iterum finitimum agrum , ut ante consueverant ,
diripere et vastare ceperunt.
ipso, eos domuerunt
latronum principes, qui, captorum exemplo territi , ex iis
finibus cesserunt, seque in Arabiam receperunt, el a Syllseo,
postquam is a Selomes conjugio aberraverat, accepti sunt,
qui eis locum munitum dedit : qua habitatione usi , ccepe-

At tum regii duces, absente
: sed fuerunt circiter quadragiuta

runt non solum Judeeam incursare , verum etiam universam
Cealen-Syciam , receptum et preesidium roaleficis sceleratis-

que proslante Sylleo. Herodes autem, Roma reversus,

comperit eos gravia damna suis intulisse , et quoniam latro-
nibus ipsis poliri nequibat, quippe securitate ex Arabum

tulela fretis, eas contumelias segre ferens, 'Trachonem
obiit , et latronum consanguineos necavit.

Ea res, quam
pro gravi injuria habuerunt, tanto reddidit irritatiores,
priesertim quod legem habebant , qute suorum interfectores
omnibus modis ulcisci juberet : adeo ut, quicunque tandem
sequuturus esset eventus, ex universa Herodis ditione pra:-
das agere eamque diripere non cessarent. Ille vero, hac
de re locutus cum Saturnino et Volumnio, Ceesarianis du-
cibus, latrones ad supplicium depoposcit. Quamobrem
latrones se ipsos magis etiam confirmare, et numero aucti
omnia perdere , loca pagosque Herodiani regni vastando,
hominesque quos ceperant interficiendo : adeo ut hujus-
modi incursiones bellicis similes essent; homines enim
jam circiter mille erant. Quam rem moleste ferens Hero-
des latrones deposcebat , et sexaginta talenta exigebat , queo
Obode per manus Syllii mutua dederat, quorumque dies
transacta jam erat. At Sylleus, qui Oboda rejecto omnia
regebat , negare in Arabia esse latrones, el pecunise solutio.
nem diíferre : qua de re coram Saturnino et Volumnio, qui
tum Syrise preeerant, disceptatum est. Tandem vero, illis
ita decernentibus, convenit Herodi intra dies triginla pecu-
niam solutum iri, et utramque alterius homines redditu.
rum, quos in suo regno haberet. Atque Herodes quidem
neminem omnino Arabem habere compertus est, neque ob
maleficium, neque ob aliam causam : at Arabes convicti
sunt habere in suis finibus latrones.

(XIV.) 2. Ceterum quum jam elapsa esset dies przestitufa ,
Sylleus , antequam aliquid eorum quie debebat fecisset , Ro-
mam profectus est, Herodes vero exsequebatur redditio-
nem pecuniarum et latronum qui apud Arabas crait,
Saturnino et Volumnio permittentihus ut contumaces illos

armis persequeretur. Atque exercitum habens in Arabian
£1 ι

642 (730,756.}

ἡμέραις ἑπτὰ σταθμοὺς διανύσας. Καὶ γενόμενος ἐπὶ
τοῦ φρουρίου τοῦ τοὺς λῃστὰς ἔ ἔγοντος, αἱρεῖ μὲν ἐξ ἐφό-
δου πάντας αὐτόυς͵ χατασχάπτει δὲ τὸ χωρίον, Ράϊπτα
χαλούμενον' τῶν δὲ ἄλλων οὐδένα ἐλύπησεν. ᾿Εχδοηθη-
σάντων δὲ τῶν ιΔράδων ἡγουμένου Ναχέθου, μάχη γί-
νεται, χαθ᾽ ἣν ὀλίγοι μὲν τῶν Ἡρώδου, Νάχεθος δὲ 6
τῶν Apo στρατηγὸς xat περὶ € εἴχοσι πέντε τῶν σὺν
αὐτῷ πίπτουσιν, οἱ δὲ ἄλλοι πρὸς φυγὴν ἐτράποντο.
Τισάμενος δὲ τούτους, τρισχιλίους Ἰδουμαίων ἐπὶ τῇ
10 Τραχωνίτιθι κατοικίσας, dor λῃστὰς τοὺς ἐχεῖ, χαὶ
περὶ τούτων τοῖς ἡγεμόσιν ἔπεμπε περὶ Φοινίχην οὖ-
σιν, ἀποδεικνὺς ὅτι μηδὲν πλέον ὧν ἀγνωμονοῦντας
ἐπεξελθεῖν ἔδει τοὺς Δραύδας αὐτῷ πέπραχται. Ταῦτα
μὲν οὖν ἐκεῖνοι πολυπραγμονοῦντες ηὕρισχον οὐ ψευδό-
μενον.

(1E") r- Ἄγγελοι δὲ Συλλαίω χαταταχήσαντες εἰς
Ῥώμην τὰ πεπραγμένα διεσάφουν, εἰς μεῖζον, d ὡς εἰχὸς,
ἕχαστον τῶν γεγονότων αἴροντες. 'O δὲ ἤδη μὲν ἐπεπρα-
γμάτευτο γνώριμος! εἶναι Καίσαρι, τότε δὲ περὶ τὴν αὐλὴν

ἀνχστρεφόμενος, ὡς ἤχουσεν, εὐθὺς μεταμφιέννυται
μέλαιναν ἐσθῆτα, χαὶ παρελθὼν ἔλεγεν ὡς αὐτὸν ὅτι
πολέμῳ τὰ περὶ τὴν Ἀραδίαν εἴη χεχαχωμένα xal πᾶσα
ἀνάστατος fj βασιλεία, στρατιᾷ πορθήσαντος αὐτὴν 'H-
ρώδου. Δαχρύων δὲ πενταχοσίους μὲν ἐπὶ δισχιλίοις
᾿λοάδων ἀπολωλέναι τοὺς πρώτους ἔλεγεν, ἀνηρῆσθαι
δὲ xol τὸν στρατηγὸν αὐτῶν Νάχεθον, οἰχεῖον αὐτῷ
χαὶ συγγενῆ, πλοῦτον δὲ διηρπάσθαι τὸν ἐν Ῥαΐπτοις"
χαταπεφρρονῆσθαι δὲ τὸν 'O6ó2av, ὑπὸ ἀσθενείας οὐχ
ἀρχέσαντα τῷ πολέμῳ, διὰ τὸ μήτ᾽ αὐτὸν μήτε τὴν
᾿λραῤιχὴν δύναμιν παρεῖναι. Τοιαῦτα τοῦ Συλλαίου
λέγοντος, καὶ προστιθέντος ἐπιφθόνως ὡς οὐδ᾽ ἂν αὐτὸς
ἀπέλθοι τῆς γώρας μὴ πεπιστευχὼς ὅτι Καίσαρι μέλοι
τὴν εἰρήνην ἅπασιν εἶναι πρὸς ἀλλήλους, μηδ᾽, εἰ πα-
gov ἐτύγχανεν ἐκεῖ, λυσιτελῇ ποιῆσαι τὸν πόλεμον
Ἡρώδῃ, παροξυνθεὶς ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὃ Καῖσαρ
ἀνέχρινε τῶν Ἡρώδου τοὺς παρόντας χαὶ τῶν ἰδίων τοὺς
ἀπὸ Συρίας ἥχοντας αὐτὸ μόνον, εἰ τὴν στρατιὰν IH ρώ-
Orc ἐξαγάγοι. Τῶν δὲ τοῦτο μὲν αὐτὸ λέγειν ἀνάγχην
ἐχόντων, τὸ δὲ ἐφ᾽ ὅτῳ καὶ πῶς οὐχ ἀχούοντος, ὀργή τε
μείζων ἐγίνετο τῷ Καίσαρι καὶ γράφει πρὸς τὸν Ἡρώ-
δὴν τά τε ἄλλα “αλεπῶς xai τοῦτο τῆς ἐπιστολῆς τὸ
χεφάλαιον, ὅτι πάλαι χρώμενος αὐτῷ φίλῳ, νῦν ὑπη-
χόῳ χρήσεται. Γράφει δὲ καὶ Συλλαῖος ὑπὲρ τούτων τοῖς
Ἄραψιν, Ot δὲ ἐπαρθέντες οὔτε τῶν ληστῶν ὅσοι διέ-
45 φύγον ἐξεδίδοσαν οὔτε τὰ χρήματα διευλύτουν, νομάς τε
ἃς ἐχείνου μισθωσάμενοι διαχατεῖχον, ἀμισθὶ ταύταις
ἐχρῶντο, τεταπεινωμένου τοῦ τῶν Ἰουδαίων βασιλέως
διὰ τὴν ὀργὴν τοῦ Καίσαρος. ᾿Επιτίθενται δὲ τῷ χαιρῷ
xal οἱ τὴν Τραχωνῖτιν ἔχοντες, τῆς τῶν Ἰδουμαίων
&0 φρουρᾶς χατεξαναστάντες xai λῃστηρίοις χρώμενοι
μετὰ τῶν Ἁράῤων, οὗ ἐλεηλάτουν τὴν ἐχείνων χώραν,
εὖχ ἀπ᾽ ὠφελείας μόνον, ἀλλὰ χαὶ μνησιχακίας χαλε-

πώτεροι τὰς ἀδιχίας ὄντες.
δ΄, Ἡρώδης δὲ ταῦτα πάντα φέρων ἠνείχετο, us-

15

e

|]
[A]

90

$5

40

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. 8.

[515,813.] |

eum duxit, septeni mansiones triduo emensus. Εἴ post- -
quam ad presidium, quod latrones habebat, pervenit ,
omnes primo impetu cepit, et locum qui Raipta vocabatuac
complapavit, aliorum vero neminem violavit. Quumque
latronibus Arabes, Nacebo duce, subsidio venissent, prz-
lium coinmittitur, in quo pauci quidem ex Herodiauis, Ara- -
bum vero dux Nacebus una cum suorum circiter viginti
quinque ceciderunt , reliqui in fugam compulsi sunt. 1«te
autem de illis sumpto supplicio, quum tria Idumzeorum mil-
lia in Trachonitidem deportassel, regionis iHius latrones
coercebat : totaque de re literas dedit ad duces qui erant in
Phenice, quibus eos cerliores fecit quod nihil amplius,
quam in contumaces Arabes fieri oportebat, ab eo actum
fuisset. Et ista quidem illi, quum in ea diligenter inquire-
rent , vera esse comperiebant. |
(XV.) 3. Nuneii autem Romam celeriler ad Sylleum res -
gestas pertulere, et , ut fere fit, singulas in majus auxerunt.
Ille vero, qui jam id consequutus erat ut Czesari innolescere!,
forte tum circa palatium erat, his auditis, confestim tuu-
tata veste pullatus Cseesari indicatum ibat Arabiam bello esse. |
vexatam, et universum regis exercitum eversum ab Her»-
de, qui regionem vastaverit. Ad hzc lacrimans querebatur -
duo tnillia et quingentos Arabie primarios cecidisse, eorum-
que ducem Nacebum occubuisse, amicum cognalumque
suum : direptasque divitias, quse Raiplis essent , contempto ᾿

Oboda ut ad bellum sustinendum inferiore, quoniam nec .
ipse Sylleus, nec Arabum exercilus adesset. Quum istius
modi verba faceret Syllaeus, et, ut invidiosiorem redderel |
Herodem, illud eliam adjiceret, se-eam profectionem sus-
cepturum non fuisse, nisi Caesarem putassel daturum ope-
ram ut cum omnibus omnes pacem haberent , neque, si
ipsum ibi adesse contigisset, faustum Herodi bellum futu-
rum fuisse; his verbis irritatos Casar quaesivit ab He-
rodis amicis qui aderant, et a suis, qui ex Syria venerant,
hoc solum, an Herodes exercitum eduxisset. Id quidem quum
illi fateri necesse haberent , Caesar vero quam ob causam el.
quo pacto non auscultaret , tum ille inagis ira exardescelal,
et scripsit Herodi quum alia acerbius , tum literarum summa -
l:ec fuit, se euim aliquando in amicis habuisse , nunc pro
subdito babiturum. — Sylleus quoque ea de re scripsit ad
Arabes. Atque illi elati neque przedones elapsos dedideroni,
neque pecuniam solverunt, insuper et pascuis, qua Hero- —
dis erant et ipsi conduxerant, gratis utebantur, quonam -
Judzorum rex esset per Ccesaris iram dejectus. Item Tre ,

chonitee hanc occasionem nacti in Idumaeorum presidium
consurgunt, atque una cum Arabibus latrocipantes , q!i
ldumsorum agrum populabantur, non solum lucri, 56]
etiam ultionis causa vehementer ín eos syviebant.

4, Herodes autem ista omnia ferre cogebatur, perdib,

(26,737.

ταδεδληκυίας αὐτῷ τῆς παρρησίας ἣν εἶχε διὰ Katoa-
pa, χαὶ τὸ μεῖζον ἀφήρητο τοῦ φρονήματος. Οὐδὲ γὰρ
πέμψαντος τὐτοῦ πρεσόδείαν ἀπολογησοιένην ὁ Καῖσαρ
ἠνέσχετο, πάλιν δὲ τοὺς συνελθόντας ἀπράχτους ἀπέπευ.-
iv. Ἦν δ᾽ οὖν ἐπὶ τούτοις ἀθυμία xal δέος, ὅ τε Συλ-
λαῖος οὐ μετρίως ἔλύπει, πιστευθείς τε xai παρὼν ἐν τῇ
Ῥώμη, τότε δὲ xal μειζόνων ἁπτόμενος. Ὁ μὲν γὰρ
Ὀῤόδας ἐτεθνήχει, παραλαμθάνει δὲ τὴν τῶν ᾿λράθων
dol» Αἰνείας, 6 μετονομασθεὶς αὖθις Ἀρέτας, Τοῦ-
ἡ τὸν γὰρ ἐπεχείρει διαβολαῖς παρωσάμενος αὐτὸς ἀνα-
Axudystv τὴν ἀρχὴν, χρήματα μὲν πολλὰ διδοὺς τοῖς
περὶ τὴν αὐλὴν, πολλὰ δὲ Καίσαρι δώσειν ὑπισγνούμε-
γος. Ὁ δὲ τῷ μὴ τὸν Ἀρέταν ἐπιστείλαντα πρότερον
αὐτῷ βασιλεύειν ὠργίζετο. Iure δὲ χἀχεῖνος ἐπιστο-
δλὴν xat δῶρα τῷ Καίσαρι, στέφανόν τε ρυσοῦν ἀπὸ
κολλῶν ταλάντων. Ἡ δὲ ἐπιστολὴ χατηγόρει Συλλαῖον
ὄντα πονηρὸν δοῦλον, ᾿Οὐόδαν τε φχρμάχοις διαφθεῖραι
xal ζῶντος ἔτι χρατεῖν αὐτὸν, τάς τε τῶν Δράδων μοι-
γεύοντα γυναῖκας, καὶ χρήματα δανειζόμενον, ὥστ᾽
b εἰἰδιώσασθαι τὴν ἀρχήν. Προσέσχεν δὲ οὐδὲ τούτοις 5
Καῖσαρ, ἀλλ᾽ ἀποπέμπει μηδὲν τῶν δώρων. λαθών. Tà
δὲ περὶ τὴν Ἰουδαίαν xat ᾿Αραῤίαν ἀεὶ xai μᾶλλον
ἐπεδιὸον, τὰ μὲν εἰς ἀταξίαν, τὰ δ᾽ ὡς χαταφθειρουέ-
νων μηδένα προεστάναι. “ὧν γὰρ βασιλέων ὁ μὲν οὔπω
5 τὴν ἀργὴν βεδαίαν ἔχων οὐχ ἱκανὸς ἦν χωλύειν τοὺς
ἀδικοῦντας, “Ηρώδυης δὲ, ἐφ᾽ οἷς ἠμύνατο τάχιον ὀργι-
σἠέγτος αὐτῷ Καίσαρος, ἁπάσας τὰς εἰς αὑτὸν παρα-
νημίας φέρειν ἠναγχάζετο. [Πέρας δ᾽ οὐδὲν ὁρῶν τῶν
περιεστώτων καχῶν, ἔγνω πάλιν εἰς Ρώμην ἀποστέλ-
W Atty, εἶ τι δύναιτο μετριώτερον εὑρεῖν διά τε τῶν φίλων
χαὶ πρὸς αὐτὸν Καίσαρα τὴν ἐντυχίαν ποιησάμενος.
Κἀχεῖ μὲν ὁ Δαμασχηνὸς ἀπήει Νικόλαος.

ΚΕΦ. D'.

᾿Ἐξετετάραχτο δὲ τὰ περὶ τὴν οἰχίαν xai τοὺς παῖς

δας αὐτῷ πολὺ χεῖρον ἐσχηκότα χατὰ τὸν καιρὸν ἐχεῖ-
ἅ νον, Ὅλως μὲν γὰρ οὐδὲ τὸν ἔμπροσθεν χρόνον ἀσύν-
extov ἦν ὡς τὸ μέγιστον καὶ δυσχερέστατον τῶν ἀνθρω-
πίνων παθῶν ἠπείληται τῇ βασιλεία διὰ τῆς τύχης "
᾿ἐπέδχινε δὲ καὶ μᾶλλον ηὐξήθη τότε παρὰ τοιαύτην
αἰτίαν. Εὐρυχλῆς ἀπὸ Λαχεδαίμονος, οὐχ ἄσημος τῶν

€ xti, χαχὸς δὲ τὴν ψυχὴν ἄνθρωπος, xal περὶ τρυφὴν
xoi χολακείαν δεινὸς ἑχατέραν αὐτῶν ἔχειν τε καὶ μὴ
δοχεῖν, ἐπιδημήσας ὡς τὸν Ἡρώδην, δῶρά τε δίδωσιν
αὐτῷ xal πλείω παρ᾽ ἐκείνου λαδὼν ταῖς εὐχαιρίαις τῶν
ἐντεύξεων ἐπραγματεύσατο φίλος ἐν τοῖς μάλιστα γε-
& νέσθαι βασιλέως. "Hv δ᾽ αὐτῷ χαταγωγὴ μὲν ἐν τοῖς
Ἀντιπάτρου, πρόσοδος δὲ xal συνήθεια πρὸς τὸν Ἀλέ-
ξανδρον- Ἀρχελάῳ γὰρ ἔλεγεν εἶναι τῷ Καππάδοχι διὰ
σπουδῆς. Ὅθεν καὶ τὴν Γλαφύραν ὑπεχρίνατο τιμᾶν,
χαὶ πολὺς ἦν ἀφανῶς μὲν ἐχθεραττεύων ἅπαντας, ἀεὶ
"0 δὲ τοῖς λαλουμένοις ἢ γινομένοις προσέχων, ὡς ἐξ αὐὖ-
τῶν ἀντιχαρίζεσθαι τὰς διαδολάς. Τέλος δὲ τοιοῦτος
ἑχάστῳ κατὰ τὰς συντυχίας ἀπέθαινεν, ὡς ἐχείνῳ μὲν

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. X.

[si3,814.] 648

quam ín Cesare habuerat , fiducia, el. ablato ipsi qnod po-
tissimum spiritus attulerat. Nam Ceesar legationem missam
ab Herode ob causae suse defensionem audire nolebat , eam-
que iterum venientem re infecta remisit. Itaque erat ex ialis
in magna sollicitudine atque metu, οἱ ei pergravis erat
Syllarus, tam quod ei crederetur, tum quod Romee esset ,
et co tempore ad majora spiraret. Nam Obodas quidem
diem supremum obierat, Eneas vero, mutato deinde nomine
dictus Aretas, Arabum imperium occupat. Ceterum Syl-
leus eum per calumníes deturbare , regnumque invadere
nitebatur, magnas largitiones aulicis faciens, multasque Cte-
sari promittens. Aretze quoque Ciesar succensebat, quod
regnum usurpasset neque prius ad se scripsisset. —'Verum
et ille líteras cam muneribus ad Cesarem mittit, et in his
auream coronam multa talenta pendentem : quibus in literis
Syllaeum accusabat ut qui inalus servus esset et Obodam
veneno sustulisset , quo etiam vivo rerum dominus fuisset,
dum et Arabum uxores adulteraret, et pecuniam mutuare-
tur, ut imperium sibimet víndicaret. Casar autem ne hos
quidem audire dignatus est, sed nullo accepto dono remi-
Sit. Judzem vero et Arabis regna in dies deterius se liabe-
bant, tam propter turbas quibus agitabantur, quam quia
nemo erat qui ei ruinae mederetur. Nam regum alter, utpote
nondum cerfo rex, improbos non valebat coercere, aller
vero Herodes , quod semet celerius vindicatum iverit, Cm-
sarem iratum habens, omnes in ipsum contumelias perpeti
cogebatur. Quum autem aullum finem videret malorum,
quae eum circumsteterant , Romam iterum mittere decrevit ,
si quid eequíus amicorum gratia et precibus apud Caesarem
posset obtinere. Atque istam quidem legationem suscepit
Nicolaus Damascenus.

CAP. X. (XVI.)

Verum res ejus domestice filiorumque multo magis
illo tempore exacerbalee erent, et plane turbae. Omnino
ením nec jam ante obscurum erat, foriunam malorum,
que in homines cadunt, maximum et gravissimum
regno minatam esse : tunc autem ingruebat et in majus ere-
vit ex hujusmodi causa. —Kurycles Lacedsemonius,, ho-
nesto loco natus , sed homo nequam , voluptatibus et assei-
lationi deditus, ita tamen tecte ut non animadrerterelur,
quum peregre ageret apud Herodem, multís muneribus ei
datis et majoribus acceptis, urbanitate sua sese in intimam
regis amicitiam insinuavit. Antipatri quidem hospitio ute
batur, ad Alexandrum vero itabat, multumque cum eo erat,
ut qui se Archelao Cappadocis regi familiarissimum esse
dictitaret. Ideoque Glaphyre honorem se prtebere simula-
bat, atque In eo totus erat ut omnes clam coleret, et quie
dicerentur et fierent semper observabat , ut ita calumniis
relineret hominum benevolentiam. Postremo id consequutus
est ut, quum se in familiarilatem alicajus dedidisset, cjus

A.

644 (7571,788.)

εἶναι φίλος, τοῖς δὲ ἄλλοις δοχεῖν χατὰ τὸ συμφέρον
ἐκείνῳ προσιέναι. Τὸν οὖν Ἀλέξανδρον προσεχτήσατο
νέον ὄντα χαὶ περὶ ὧν ἐπεπόνθει μηδενὶ μὲν, πρὸς ixei-
νον δὲ μόνον ἀδεῶς πεπεισμένον ἐξεῖναι λέγειν’ ἐνέφαι-
δ νὲν οὖν ἀχθόμενος ὡς ὃ πατὴρ ἠλλοτρίωτο, xal τὰ περὶ
τὴν μητέρα διηγεῖτο χαὶ τὸν ᾿Αντίπατρον, ὅτι παρω-
θούμενος αὐτοὺς τῆς τιμῆς τὰ πάντα ἤδη δύναται. Τού-
των δὲ ἀνεχτὸν οὐδὲν ἔφη, χατεσχευασμένου πρὸς μῖσος
ἤδη τοῦ πατρὸς, μηδὲ συμποσίοις μηδὲ συλλόγοις ἀνέχε-
10 σθαι λέγων. Τοιαῦτα μὲν ἐχεῖνος, ὡς εἰχὸς, ἐφ’ οἷς ἦλ-
Jtt. Τοὺς δὲ λόγους Εὐρυκλῆς Ἀντιπάτρῳ τούτους ἀνέ-
φερε, λέγων μὲν ὡς οὐχ ἕνεχα αὑτοῦ τοῦτ᾽ αὐτὸ ποιεῖ,
νικᾶσθαι δὲ ὑπὸ σοῦ τιμώμενος τῷ μεγέθει τοῦ πράγμα-
τος, χαὶ φυλάττεσθαι παραχελευόμενος τὸν Ἀλέξανδρον"
I5 οὐ γὰρ ἀπαθῶς τούτων ἕκαστον λέγειν. ἀλλὰ τοῖς δήμασιν
αὐτοῖς εἶναι τὴν αὐτοχειρίαν. ᾿Αντίπατρος μὲν οὖν εὔνουν
ὑπολαμβάνων ἐκ τούτων, μεγάλας αὐτῷ παρ᾽ ἕχαστα
δωρεὰς ἐδίδου, xal τέλος ἤδη πείθει πρὸς τὸν Ἡρώδην
ἀναφέρειν τὸν λόγον. Ὁ δ᾽ οὐκ ἦν τὴν Ἀλεξάνδρου δύσ-
30 νοιαν ἐξ ὧν ἔλεγεν ἀχηχοέναι διηγούμενος ἀπίθανος,
ἀλλ᾽ οὕτω διέθηχε τὸν βασιλέα, περιάγων ἀεὶ τοῖς ῥή-
μασι xal παροξύνων, ὡς ἀμετάγνωστον ποιῆσαι τὸ μῖ-
σος. Ἐδήλωσε δὲ xal πρὸς αὐτὸν τὸν καιρόν" εὐθὺς
γὰρ Εὐρυχλεῖ δίδωσι πεντήχοντα τάλαντα δωρεάν. Ὁ
25 δὲ ταῦτα λαδὼν, xal πρὸς τὸν ᾿Αῤχέλαον ἀναδὰς τὸν
βασιλέα τῶν Καππαδόχων, τὸν ᾿Αλέξανδρον ἐπήνει χαὶ
χρήσιμος ἔλεγεν αὐτῷ εἰς πολλὰ πρὸς τὰς διαλλαγὰς
τὰς πρὸς τὸν πατέρα γεγενῆσθαι. Χρηματισάμενος δὲ
xai παρ᾽ ἐχείνου, πρὶν χαταφωραθῆναι τῆς χαχοηθείας,
30 ἀπήει. Εὐρυκλῇς μὲν οὖν, οὐδὲ ἐν τῇ Λαχεδαίμονι
παυσάμενος εἶναι μοχθηρὸς, ἐπὶ πολλοῖς ἀδικήμασιν
ἀπεστερήθη τῆς πατρίδος.
β΄. Ὁ δὲ τῶν Ιουδαίων βασιλεὺς οὐχ ὥσπερ πρό-
. tepov εἶχε πρός τε τὸν ᾿Αλέξανδρον xal τὸν Ἀριστό--
8ῦ GouAov, ἀχούειν μόνον τὰς χατ᾽ αὐτῶν διαδολὰς, ἀλλ᾽
ἤδη, διὰ μίσους οἰχείου γεγενημένος αὐτὸς, εἰ καὶ μὴ
λέγοι τις, ἐξειργάζετο, παρατηρῶν ἕχαστα xal πυνθα-
γόμενος χαὶ πᾶσιν ἐνδιδοὺς τοῖς βουλομένοις, εἴ τις ἔχοι
τι xaz' ἐχείνων εἰπεῖν, Εὐάρατόν τε Κῷον ᾿Αλεξάνδρῳ
40 συνειδέναι. Καὶ τοῦτο μὲν οὖν χαθ᾽ ἡδονὴν τὸ πάντων
ἥδιστον Ἡρώδης ἐλάμθανεν.

q'. Ἐπιγίνεται δὲ κατὰ τῶν νεανίσχων μεῖζόν τι,
σχευωρουμένης ἀεὶ τῆς xav. αὐτῶν διαδολῇς, xaX πᾶσιν
ὡς εἰπεῖν ἄθλου τούτου προχειμένου λέγειν τι περὶ

45 ἐκείνων δυσχερὲς) ὃ πρὸς τῆς τοῦ βασιλεύοντος ἐδόχει

σωτηρίας. Σωματοφύλαχες ἦσαν Ἡρώδῃ δύο κατ᾽
ἰσχὺν καὶ μέγεθος τιμώμενοι, ᾿[ούχουνδος xal Τύ-

ρᾶαννος. Οὗτοι προσχρούσαντος αὐτοῖς τοῦ βασιλέως
ἀπεωσμένοι τοῖς περὶ ᾿Αλέξανδρον ἦσαν συνιππαζόμε-
&o vot xal χατὰ γυμνασίαν τιμώμενοι, x&l τι χρυσίον xal
δωρεὰς ἄλλας ἐλάμθδανον. Εὐθὺς οὖν xal τούτους 6 βα-
σιλεὺς ἔχων ἐν ὑποψία ἐδασάνιζεν. Οἱ δὲ διαχαρτερή-
ὅαντες πολὺν χρόνον ὕστερον ἔλεγον ὅτι πείθοι φονεύειν
αὐτοὺς Ἡρώδην ᾿Αλέξανδρος, ἐπεὶ περί τι χυνηγέσιον

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1G. ΚΕΦ. Θ.

[sr4,s15.]

amicus esse videretur; quodsi alium frequentaret, id ejus
gratia facere potaretur. Alexandrum itaque, οἱ juvenem,
adeo sibi conciliavit , ut ei persuaserit se tuto posse ei que-
relas de lis quee passus fuerat concredere, id quod alii ao-
debat nemini. Suam igitur vicem dolens ei aperuit, ut pater
alienatus esset , narravitque ei cuncta de matre, itemque
de Antipatro, quod is, ipsis ab honoribus repulsis, omnem
sibimet potestatem arripaisset. Atque ista haud ferenda
esse dicebat, preesertim quod pater tantum in ipsos odium
jam conceperat, ut cum ipsis, prout adjiciebat , nec convi-
via nec colloquia communicare sustineat. Talia quidem ipsi,
ut consentaneum erat, dolor suggerebat. Haec autem verba
Eurycles Antipatro referebat , dicens quidem , non sui ipsius
gratia hoc se facere, sed tanti esse momenti rem ut, hono-
ratus ab eo, tacere nequeat, quo illi ab Alexandro caven-
dum esse putet : neque enim haec singula sine affecto eum
dicere, sed verbis ipsis inesse nocendi voluntatem. Jam
vero Anlipater, quum ex istis eum sibi amicum opinaretor,
ei szepe liberaliter largiebatur : et δὰ extremum persuasit vt
ea referret Herodi. 1116 vero, dum ex iis quee se audivisse
dicebat de Alexandri malevolentia verba faceret , non dif$-
culter fidem inveniebat, atque ita regem affecit , orationis
cailidilate eum circumagens atque irritans, ut odium in-
expiabile susciperet : id quod ea ipsa hora ostendit; nam
Eurycli extemplo quinquaginta talenta dedil. Is vero quum
isla accepisset, et Archelaum Cappadocia regem adiisset ,
laudabat Alexandrum, seque ei in componenda cum patre
pace magno usui fuisse prredicabat. Hac arte Archelao eliam
peconia emuncto, antequam detegeretur malitia , discessit.
Et Eurycles quidem iste, quum in Lacedz&mone improbus
esse non desiisset, ob multa facinora a patria relegatus
est.

4. Judzorum autem rex non ut ante satis habebat critni-
nationes adversus Alexandrum et Aristobulum audire, ve-
tum etiam tam intestino in eos odio flagrabat, ut, sí nemo
criminaretur, ipse ad criminandum inducetet , omnia spe-
culando et explorando , et omnibus, si quid contra eos ha-
berent, dicendi potestatem faciendo : ac perfecit ut ei re-
ferretur, Euaratum Coum cum Alexandro conspirasse. Et
hoc quidem omnium libentissime audivit Herodes.

3. Huc et majus quiddam contra juvehes accedit, dum
novi semper in eos excogilantur calumniz, et omnes, ut
ita dicam , certatim id agunt ut grave aliquid de iis ad re-
gem deferrent, quod pro salute ipsius facere videretur. Erant
Herodi satellites duo, qui propter corporis fortitodinem et
proceritatem habebantur in pretio, videlicet Jücundus et
Tyrannus. 1i, offenso rege depulsi, cum Alexandro equr
tabant, et, quoniam homines exercMati essent, erant in
honore , et auri aliquantum aliaque dona accipiebant. Qua-
propter rex eos statim suspectos habuit et in quisestionem
vocavit. Illi vero, postquam diu perstiterant , tandem dixe-
runt Alexandrum sibi persuadere voluisse, ul Herodem oc-

(715,729.

ϑηρίων διώχων προσδάλοι' δυνατὸν γὰρ εἶναι λέγειν
ὡς ἀπὸ τοῦ ἵππου χατενεχθεὶς ἐμπαρείη ταῖς ἑαυτοῦ
λόγχαις" χαὶ γὰρ πρότερον αὐτῷ τοιοῦτον γενέσθαι
πάθος. ᾿Επέδειξαν δὲ καὶ χρυσίον μὲν ἐν ἱππῶνι χα-
τορωρυγμένον xal τὸν ἀρχιχύνηγον ἐξήλεγχον, ὅτι xal
λόγχας αὐτοῖς δοίη βασιλιχὰς, καὶ τοῖς Ἀλέξανδρον θε-
ραπεύουσιν ὅπλα, χελεύοντος ἐχείνου.
δ΄, Μετὰ τούτους ὃ φρούραρχος ᾿Ἀλεξανδρείου λη-
φϑεὶς ἐδασανίζετο" καὶ γὰρ ἐχεῖνος αἰτίαν εἶχε δέξασθαι
|f, φρουρᾷ, καὶ παρέξειν τοῖς νεανίσχοις χρήματα ὑπε-
σγῆσθαι τὰ κείμενα τῶν βασιλιχῶν χατ᾽ ἐκεῖνο τὸ φρού-
ρον, Αὐτὸς μὲν οὖν οὐδὲν ὡμολόγησεν" υἱὸς δὲ αὐτοῦ
παρελθὼν ταῦτα ἔφη γενέσθαι, xai γράμματα ἐπέδωχεν
ὃς εἰχάσαι τῆς Ἀλεξάνδρου χειρός. « "'eMaavtec, σὺν
5 « Θεῷ εἰπεῖν, ἃ προεθέμεθα πάντα, ἥξομεν πρὸς ὑμᾶς"
« ἀλλὰ πειράθητε, χαθὼς ὑπέσχησθε, δέξασθαι fiue τῷ
« φρουρίῳ. » Μετὰ τοῦτο τὸ γραμματεῖον 6 μὲν Ἡρώ-
órc οὐχέτι ἐνδοιασέμως εἶχε περὶ τῆς τῶν παίδων εἰς
αὐτὸν ἐπιδουλῆς" Ἀλέξανδρος δὲ Διόφαντον ἔφη τὸν
γρααματέα μιμήσασθαι τὸν τύπον, xal δι᾽ ᾿Αντιπάτρου
χαχουργηθῆναι τὸ γραμματίδιον, ὯὉ γὰρ Διόφαντος
ἔδοχει τὰ τοιαῦτα δεινός" ἐν ὑστέρῳ δὲ διελεγχθεὶς ἐπ᾽
ἄλλοις οὕτως ἀπέθανε.
t. Τοὺς δὲ βασανισθέντας 6 βασιλεὺς xal εἰς τὸ
Β πλῆθος προήγαγεν ἐν “Ἱεριχοῦντι κατηγοροῦντας τῶν
παίδων. Καὶ τούτους μὲν ἐκ χειρὸς οἱ πολλοὶ βάλλον--
τις ἔχτειναν. Ὡρωημένων δὲ xal τοὺς περὶ ᾿Αλέξανδρον
ὁμοίως χτεῖναι, τοῦτο μὲν 6 βασιλεὺς παρητήσατο, διὰ
[Πτολεμαίου xal Φερώρα τὸ πλῆθος ἀναστείλας. Ἦν
Ν δὲ φυλαχὰ xal τήρησις αὐτῶν, xal προσήει μὲν οὐδεὶς
ἔτι, πάντα δὲ ἐπεσχοπεῖτο τὰ γινόμενα xal λαλούμενα,
x1 τί γὰρ ἢ χαταδίχων εἶχον ἀδοξίαν xal δέος. "Ext-
px δὲ αὐτῶν ᾿Αριστόδουλος, ix βαρυθυμίας ἐπαγόμε-
95 xat τὴν ἑαυτοῦ τηθίδα xat πενθερὰν συναλγεῖν αὐτῷ
& ταῖς συμφοραῖς xal μισεῖν τὸν τὰ τοιαῦτα πειθόμενον,
« οὐ γὰρ, ἔφη, καὶ σοὶ χίνδυνος ἀπωλείας, διαδεθλης-
« μένῃ Συλλαίῳ xas' ἐλπίδα γάμων ἅπαντα τἀνθάδε
* προμηνύειν ; » Τούτους ἐχείνη ταχὺ μάλα τἀδελφῷ
προσφέρει τοὺς λόγου. ὋὉ δὲ οὐχέτι χατασχὼν αὑτὸν
€ δῇσαί τε χελεύει xol διαστήσαντας ἀπ᾿ ἀλλήλων ὅσα
xaxox ἐποίησαν ἐπὶ τῷ πατρὶ, ταῦτα γραψαμένους Καί-
σαρι ἀποφέρειν. ΟἿ δὲ, ἐπεὶ τοῦτο προσετέταχτο αὖ-
τοῖς, ἐγγράφουσιν, ἐπιδουλὴν μὲν οὔτε νοῆσαι χατὰ τοῦ
γεγεννηχότος οὔτε συσχευάσασθαι, δρασμῷ δὲ ἐπιδαλέ-
ᾧ σθαι, xal τοῦτο δι᾿ ἀνάγχην, ὑπόπτου xal δυσχεροῦς
ὄντος αὐτοῖς τοῦ βίου.
ς΄. Κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον ἥκοντος ἀπὸ Καππα-
δοκίας πρεσδευτοῦ παρὰ Ἀρχελάου, Μήλα τινὸς, ὃς
ἦν δυνάστης τῶν ἐχείνου, βουλόμενος Ηρώδης ἐνδεί-
ἢ ξασθαι τὴν δύσνοιαν Ἀρχελάου πρὸς αὐτὸν, ἐκάλει τὸν
Ἀλέξανδρον, ὡς ἦν ἐν τοῖς δεσμοῖς, χαὶ πάλιν ἠρώτα
περὶ τῆς φυγῆς) ὅπου καὶ πῶς ἐγνώχασιν ἀποχωρεῖν *
ὁ δὲ ᾿Αλέξανδρος πρὸς Ἀρχέλαον ἔφη ἐχεῖθεν εἰς Ῥώ-
δὴν ὁμολογήσαντα διχπέμψειν᾽ ἀλλ᾽ οὐδὲν οὔτε ἄτα-

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. X.

[s15,516.] 646

ciderent , si quando in venatione feras persequens occurre-
ret : facile enim confingi posse, equo delapsum suismet
venabulis transfisum 6686 ; nam etiam ante psene simile quid-
dam ei acciderat. Simulque indicaverunt aurum in equili
defossum esse, et venatorum preefectum conviceront sibi
regia venabula, et Alexandri aulicis arma, ipsius jussu,
dedisse.

4, Post hos comprehenditur et torquetur praefectus pree-
sidii Alexandrii, quippe accusatus promisisse adolescen-
tibus sese eos castello recepturum, eisque regiam pecu-
niam , que in ea munitione esset, traditurum. Atque ipse
quidem nihil confessus est; sed prodiit ejus filius et rem.
ita esse dixit; literasque tradidit seriptas, ut videbatur,
manu Alexandri. « Perfectis, sí Deus voluerit, omnibus
« que instituimus, veniemus ad vos : sed date operam,
« 8icut promisistis, ut nos castello recipiatis. » Post hanc
schedam non dubitabat Herodes quin insidise sibi a filiis
parate fuerint. Alexander autem dicebat manum suam a
Diophanto notario assimulatam , eamque schedam ab Anü-
patro malitiose effictam. Erat enim Diophantus assimulan-
darum literarum peritissimus, tandemque alias simulasse
convictus morte poenas dedit.

δ. Eos autem, ín quos fuerat habits questio, produxit rex

Hierichunte etiam ad populum, ut accusarent pueros : atque

illos quidem vulgus lapidibus obrutos necarunt. Quum vero
idem Alexandro et Aristobulo facturi essent, hoc ipsum
quidem ne fieret prohibuit rex, per Ptolemeum et Phero-
ram populi impetum reprimendo. At pueros ita concludep-
dos custodiendosque curavit, ut eos adiret nemo , cuncta-
que eorum facta et dicta observarentur; οἱ nihil omnino ἃ
condemnatis diíferebant infamia et metu. Eorum autem 8
ter Aristobulus tantum animi dolorem concepit , ut Salome
amitze socruique auge persuadere tentaverit, ut ipsius cala-
mitatem acerbe ferret , eumque odio haberet, qui 86 eo per-
duci sineret : « etenim nonne tu quoque , inquit, in mortis
« periculo versaris, quum omnía qux hic fiunt Sylleeo spe
« conjugii delegere dicaris ? » Haec verba illa protinus fratri
narratum it. Ille vero, ut qui non amplius semet cohibere
potuerit, eum sine ulla cunctatione constringi jubet, et
utrumque ab altero separatum scripto prodere Caesari quic-
quid mali in patrem commisissent. Illi vero, quoniam ita
ipsis mandatum esset , scribunt se in patrem insidias neque
cogitasse neque struxisse, fugam aulem adornasse, idque
vi coactos , quia suspectam molestamque vitam degerent.

6. Eo tempore, quum venisset ex Cappadocia legatus ab
Archelao, Mela quidam, unus ex illius dynastis, volens
Herodes ei ostendere Archelai in se malevolentiam, Alexan-
drum vinctum accivit ad se, et ex eo iterum quaesivit de
fuga, qoonam et quo pacto discedere decrevissent; ad
quod respondit, Alexander, ad Archelaum, qui se inde Βα.
mam eos missurum promisisset : verum in patrem, se

: 646

Tov οὔτε δυσχερὲς ἐντεθυμῆσθαι κατὰ τοῦ πατρὸς.
οὐδὲ ὅσα συνεσχεύασται χαχοηθεία τῶν ἐναντίων ἀλη-
θὲς εἶναί τι τούτων᾽ βούλεσθαι δὲ ἂν ἔτι ζῆν xat τοὺς
περὶ Τύραννον εἰς ἐξέτασιν ἀσφαλεστέραν, ἀλλὰ xal
& τούτους ἀπολέσθαι θᾶττον, Ἀντιπάτρου τῷ πλήθει
τοὺς ἰδίους ἐγχαθίσαντος φίλους.
ζ΄, Τοιαῦτα λέγοντος ἐχέλευσεν ἅμα τόν τε My)av
xat τὸν ᾿Αλέξανδρον ἄγειν ὡς ᾿Γλαφύραν τὴν Ἀρχελάου,
xai πυνθάνεσθαι παρ᾽ αὐτῆς εἰ μηδὲν ἠγνόει τῶν εἰς
1e ἐπιδουλὴν “Ηρώδου γιγνομένων. Ὥς δὲ xov, εὐθὺς
μὲν ἢ Γλαφύρα, δεσμώτην ἰδοῦσα τὸν ᾿Αλέξανδρον,
ἐπλήξατο τὴν χεφαλὴν, καὶ χαταπληξαμένη μέγα καὶ
συμπαθὲς ἀνώμωξεν. Ἦν δὲ xal τοῦ νεανίσχου δά--
xpua , χαὶ τῶν παρόντων ὀδυνηρά τις θέα, μέχρι πλείο-
15 νος οὐδὲ ἐφ᾽ οἷς ἦχον εἰπεῖν 3j πράττειν δυναμένων.
᾿Ὀψὲ δὲ τοῦ Πτολεμαίου (τούτῳ γὰρ ἄγειν αὐτὸν ἐπε-
τέταχτο) φράζειν χελεύσαντος εἴ τι τῶν πραττομένων
$ γυνὴ σύνοιδεν αὐτῷ, « τί δὲ οὐχ ἂν, ἔφη, συνέγνω
« τῆς ψυχῆς ἐμοὶ στεργομένη πλέον χαὶ χοινωνοῦσα
90 « τέχνων ;» Ἢ δὲ πρὸς ταῦτα μὲν ἀνεδόησεν « ὡς συνει-
δείη μὲν οὐδὲν ἄτοπον" εἰ δὲ φέροι πρὸς σωτηρίαν
τὴν ἐχείνου τὸ xal xa0' αὑτῆς τι ψεύσασθαι, πάντα
ὁμολογεῖν.» Ὁ δὲ ᾿Αλέξανδρος, « ἀσεδὲς μὲν οὐδὲν,
εἶπεν, οὐδὲ Gy ὑπονοοῦσιν obq ἥχιστα ἐχρᾶν, οὔτε
2b « αὐτὸς ἐνενόησα οὔτε σὺ οὐδὲν οἶσθα, ἀλλ᾽ ὅτι παρ᾿
« Ἀρχέλαον ἀποχωρεῖν ἐγνώχειμεν χἀκεῖθεν εἰς "Po-
«μὴν. » Ταῦτα χάχείνης διολογούσης, ὁ μὲν 'Hoo-
δης, Ἀρχέλαον ἐξεληλέγχθαι τῆς πρὸς αὐτὸν δυσ-
νοίας ὑπολαθὼν, δίδωσιν ᾿Ολύμπῳ xoi Οὐολουνίῳ
30 γράμματα, χελεύσας ἐν παράπλῳ μὲν ᾿Ελαιούση τῆς
Κιλικίας προσχόντας Ἀρχελάῳ τὸ περὶ τούτων ἀπο-
δοῦναι, καὶ μεμψαμένους ὅτι τῆς ἐπιδουλῆς ἐφάψαιτο
«oig παισὶν, ἐκεῖθεν εἰς Ρώμην πλεῖν᾽ χἂν εὕρωσιν
ἀνύσανεά τι Νικόλαον, ὥς μηχέτι αὐτῷ δυσι εραίνειν
$5 Καίσαρα, διδόναι τὰς ἐπιστολὰς χαὶ τοὺς ἐλέγχους,
οὺς χατὰ τῶν νεανίσχων χατεσχευασμένους ἀπέστειλεν.
᾿Αρχέλαος μὲν οὖν ἀπελογεῖτο, δέξασθαι μὲν τοὺς νεα -
νίσχους ὁμολογήσας διὰ τὸ συμφέρον αὐτοῖς τε ἐχείνοις
xai τῷ πατρὶ, μὴ xal χαλεπώτερόν τι προστεθῇ χατ᾽
40 ὀργὴν ὧν ὑπόπτως ἔχοντες ἐστασίαζον, οὗ μὴν xal πρὸς
Καίσαρα πέμψειν, οὐδὲ ἄλλο τι χατὰ δύσνοιαν τὴν
πρὸς ἐκεῖνον διολογῆσαι τοῖς νεανίσχοις.
η΄. El; δὲ στὴν Ρώμην ἀποκομισθέντες ἔσχον [τὲ]
χαιρὸν ἀποδοῦναι τὰ γράμματα τῷ Καίσαρι, διηλλα--
45 γμένον εὑρόντες Ἡρώδη. Τὰ γὰρ περὶ τὴν Νιχολάου
πρεσθείαν ἀπέθη τοῦτον τὸν τρόπον. Ὥς ἀνῆλθεν εἷς
τὴν Ρώμην χαὶ περὶ τὴν αὐλὴν ἐγένετο, πρῶτον μὲν
οὐχ ἐφ᾽ οἷς ἐληλύθει μόνον, ἀλλὰ καὶ Συλλαίου κατη-
γορεῖν ἠξίον. Καὶ οἱ Ἄραθες δῆλοι πρὸ τῆς ἐντυχίας
a0 ἦσαν ἀλλήλους πολεμοῦντες, χαὶ ὑπονοστήσαντες ἐξ
αὐτοῦ xai τῷ Νιχολάῳ προσελθόντες τὰς ἀδιχίας ἁπά-
δας ἔμιήνυον, xa τῶν Ὀδόδου ὃς διαφθαρέντων πλεί-
στῶν ἐχφανῇ τεχμήρια παρέχοντες. “σαν γὰρ xal
«τῶν γραμμάτων αὐτοῦ χατὰ τὴν ἀπόστασιν φηρημένοι,

(γ29,.40.)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΤῚΑΣ BIBA. 1G. ΚΕΦ. I.

[816,517]

nihil sceleris aui. maleficii conalos fuisse, neque eorum.
quae ipsis ab adversariis malitiose imponerentur, quidquam
verum esse ; ac velle se ut adhuc viverent Tyrannus et ejus
socii, ut circumspectius haberetur quaestio, sed illos ce
lerius periisse, auctore Antipatro, qui amicos suos Ípler
multitudinem summisisset. |

7. Haec eo dicente , jussit ut Melas et Alexander ad Gü-
phyram Archelai filiam ducerentur, et ex ea quareretur,
ecqu'd insidias Herodi structas sciret. Quo ut entm
est, Glapliyra, simulac vinctum conspexit Alexandrum,
caput sibi percussit, animoque consternata magnum tri
stemque ploratum edit. Etiam juveni manarunt lacrimg,
alque iis qui aderant miserabile adeo erat spectaculum, υἱ
diu id cujus causa venerant dicere aut facere nequirenL
Tandem vero quum Ptolemaeus (huic enim mandatum ἐπὶ
ut illum duceret) jussisset dicere, ecquid ei factorum cor
cia forel mulier : « qut potuit, inquit , non conscia esse,
« quie mihi sil vel ipsa anima carior, et communes mecum
« Bàtos habeal? » Ad hiec quidem illa. exclamavit, « nu.
lius se mal:e rei consciam : sed si ejus utilitas postulet υἱ
aliquid vel contra se ipsam mentiatur, omnia coníesu-
ram.» Cum Alexander, « scelus quidem , inquit, nallum
« eorum quae suspicantur quos minime omnium decebal ,
« neque ego cogitavi, neque tu nosti, nisi quod ad Arclie- -
« laum nos recipere decreveramus, et inde Romam υ. ll
etiam illa fatente, Herodes, ratus Archelaum malevolealie
in se convictum esse, dedit Olympo et Volumnio literas,
jussitque ut inter navigandum ad Elaeusam Cilicia appils
Archelao scriptum de his redderent, et, post expostulalie-
nem quod insidiarum particeps cum filiis suis fuissel, reca
inde Romam navigarent; et si quid illic a Nicolao expeditum
invenirent, adeo ut Caesar ipsi non succenseret,, lilera et
testimonia traderent, qu& contra adolescentes parata nil-
tebat. Verum Archelaus sese purgabat, de suscepliom
quidem juvenum confitendo, quod e re illorum ipsorum
esset patrisque ne quid prseterea durius in eos slatuerel,
dum illis succenseret ob ea quorum ex suspicione orta c
set dissensio; 'non tamen missurum fuisse ad Cesarem,
neque aliud quidquam ex ulla in illum malevolentia juveni
bus promisisse.

8. Quum autem Romam pervenissent, opportunitaler
habuerunt literas tradendi Cesari, quod eum Herodi r*
condiliatum effenderunt. Nam Nicolai legatio hunc io mo-
dum se habuit. Quum primum Romam venil et in palatio
profectus est, visum est el non solum íd agere cujus Ὁ
venerat, verum etiam Syllzeum accusare. Nam Arabe,
priusquam cum iis colloqueretur, aperte inter se dissenlie
bant , quorum nonnulli quum se a Syllzo subduxissent, ad
Nicolaum se applicuere , facta omnia injusta ei indican!e*,
manifestisque indiciis ostendentes , eam plurimos ex Obodz
bominibus interfecisse : quum enim discessionem fecissent,
subripuerant literas, quibus ipsum redarguebant. Quat

(740,741.)

χαὶ διὰ τούτων ἤλεγχον. ὋὉ δὲ Νιχόλαος ἐπιτυχίαν
ταύτην δρῶν αὐτῷ προσγεγενημένην, δι᾽ αὐτῆς ἐπρα-
γιατεύετο τὸ μέλλον, ἐπείγων ἐλθεῖν εἰς διαλλαγὰς
Ἡρώδη ποιῆσαι Καίσαρα. Σαφῶς γὰρ ἠπίστατο βου-
᾿λομένῳ μὲν ἀπολογήσασθαι περὶ ὧν ἔπραξεν οὖχ ἔσε-
σῦχι παρρησίαν, ἐθέλοντι δὲ χατηγορεῖν Συλλαίου γε-
νήσεσθαι χαιρὸν ὑπὲρ Ἡρώδου λέγειν. Συνεστώτων
οὖν ἐπ᾿ ἀλλήλους xat δοθείσης ἡμέρας, Νικόλαος, πα-
ρόντων αὐτῷ τῶν ᾿Αρέτα πρέσδεων, τά τε ἄλλα xata
γύρει τοῦ Συλλαίου, τήν τε τοῦ βασιλέως ἀπώλειαν
λέγων χαὶ πολλῶν Ἀράθδων, χρήματά τε ὡς εἴη δεδανει-
συένος ἐπ᾽ οὐδὲν ὑγιὲς, καὶ μοιχείας ἐξελέγχων οὗ τῶν
ἐν Ἀραβίᾳ μόνον, ἀλλὰ xal τῶν ἐν Ῥώμη γυναιχῶν"
προσετίθει δὲ τὸ μέγιστον, ὡς ἐξαναστήσειε Καίσαρα,
s μηδὲν ἀληθὲς διδάξας ὑπὲρ τῶν Ἡρώδη πεπραγμένων.
Ὡς δὲ ἧκεν ἐπὶ τοῦτον τὸν τόπον, 6 μὲν Kaicap ἐξεῖρ-
γεν αὐτὸν τοῦτο μόναν ἀξιῶν ὑπὲρ “Πρώδου λέγειν,
ὡς οὐ στρατιὰν ἤγαγεν εἰς ᾿Αραδίαν, μηδὲ δισχιλίους
xzt πενταχοσίους ἀποχτείνειεν τῶν ἐχεῖ, μηδὲ αἶχμα-
à λώτους λάθοι τὴν χώραν διαρπάσας. Πρὸς ταῦτα ὃ Νι-
χύλαος « ὑπὲρ τούτων ἔφη χαὶ μάλιστα διδάξειν ὅτι μηδὲν

ἢ τὰ πλεῖστά γε αὐτῶν οὐ γέγονεν ὡς σὺ ἀχήχοας, xal
δίκαιον ἦν ἐπ᾽ αὐτοῖς χαλεπῶς φέρειν. » Πρὸς δὲ τὸ πα-
ράδοξον Καίσαρος ἐνδόντος αὑτὸν ἀκροατὴν, τὸ δάνειον
t5 εἰπὼν τῶν πενταχοσίων ταλάντων xal τὴν συγγραφὴν,
ἐν ἦ χαὶ τοῦτο ἦν προσγεγραμμένον, ἐξεῖναι τῆς προ-
θεσμίας παρελθούσης ῥύσια λαμόάνειν ἐξ ἁπάσης τῆς
χώρας, « τὴν μὲν στρατείαν οὐχ ἐπιστρατείαν ἔλεγεν,
ἀλλὰ διχαίαν τῶν ἰδίων ἀπαίτησιν χρημάτων xat unit

ἢ ταχὺ ταύτην μηδὲ ὡς ἐπέτρεπον ol συγγραφαὶ * "
τολλάχις μὲν ἐπὶ Σατουρνῖνον ἐλθόντα χαὶ Οὐολό-
νιον τοὺς τῆς Συρίας ἡγεμόνας, τελευταῖον δὲ ἐν Br-
ρυτῷ τούτων ἐναντίον Συλλαίου τὴν σὴν τύχην ἐπο-
μόσαντος. 7| μιὴν ἐντὸς ἡμερῶν τριάχοντα παρέξειν τὰ
Ὁ χρήματα xal τοὺς ἐχ τῆς ἀρχῆς τῆς Ἡρώδου πεφευγό-
τας. Ὧν οὐδὲν ποιήσαντος Συλλαίου πάλιν ἐπὶ τοὺς
ἡγεμόνας ἐλθεῖν Ἡρώδην, χἀχείνων ἐφέντων αὐτῷ
λαμθάνειν τὰ ῥύσια, μόλις οὕτως ἐξελθεῖν σὺν τοῖς περὶ
αὐτόν. ὋὉ μὲν δὴ πόλεμος, ὡς οὗτοι τραγῳδοῦντες
40 ἔλεγον, xai τὰ τῆς ἐπιστρατείας τοιχῦτα, Καίτοι πῶς

ἂν εἴη πόλεμος, ἐπιτρεψάντων μὲν τῶν σῶν ἡγεμόνων,.

δεδωχυίας δὲ τῆς συνθήχης, ἠσεδημένου δὲ μετὰ τῶν
ἄλλων θεῶν καὶ τοῦ σοῦ, Καῖσαρ, ὀνόματος; Τὰ δὲ
περὶ τοὺς αἰχμαλώτους ἑξῆς ἤδη λεχτέον. Λησταὶ
45 τῶν τὸν Γράχωνα χατοιχούντων, τεσσαράχοντα τὸ πρῶ»
Tov, εἶτα αὖθις πλείονες, τὰς Ἡρώδου χολάσεις δια-
φεύγοντες ὁρμητήριον ἐποιήσαντο τὴν "ApaG(av. Τού-
τοὺς ὑπεδέξατο Συλλαῖος ἐπὶ πάντας ἀνθρώπους τρέ-
φων, xai χώραν ἔδωχε νέμεσθαι, xal τὰ κέρδη τῶν
9 λῃστῶν αὐτὸς ἐλάμδανεν. Ὡμολόγησε δὲ καὶ τούτους
ἐπὶ τοῖς ὄρχοις ἀποδώσειν χατὰ τὴν αὐτὴν τοῦ δανείου
προθεσμίαν, χαὶ δύναιτο ἂν οὐχ ἐπιδεῖξαι χατὰ τὸ πα--
p ἄλλον τινὰ τῆς Ἀράδων χώρας ἢ τούτους ἐξηρη-
ἕβνους, οὐδὲ πάντας. ἀλλ᾽ ὅσοι μὴ λαθεῖν ἴσχυσαν.

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. X.

[s17,555.] 641
rem àibi valde opportunam videns Nicolaus, ea ulebatur
ad id quod sibi agendum erat, modis omnibus sludens ut
Cesarem cum Herode in gratiam redire faceret. Certo
enim aciebal, si vellet Herodis facta defendere, non habi-
turum audientiam; sin Syllzeum accusare constitueret, :
fore ut occasio sibi daretur Herodis causam agendi. —Con-
testata igitur lite, dictaque die, Nicolaus, adsistentibus
sibi Aretae legatis, et alia Syllaeo objiciebat, et quod regi.
suo Arabumque multis perniciem attulisset, quodque ad
perturbandum statum pecunias mutuo sumpsisset; eum
etiam arguebat mulieres corrupisse, tam Romz quam in
Arabia : et, quod maximum esset, adjiciebat, Caesarem
allenasse, quod nihil veri de gestis ab Herode docuerit.
Ubi autem ad hunc locum ventum est, eum interpellabat
Cesar, jubens hoc unum diceret de Herode, annon exerci-
tum in Arabiam duxisset, et bis mille et quingentos homi-
nes illic occidisset, et direpto agro abduxisset captivos.
Ad hiec Nicolaus « de his se vel maxime aiebat docere posse,
haec partim nihil habere veri, partim non ita facta, ut tute
intellexisti , nec ut ob ea merito succensere debeas. » His
praeter opinionem auditis, et Cesare attentiorem se prie-
bente, qunm narrasset de quingentis (alentis mutuo datis,
et de syngrapha, in qua cautum fuerat ut liceret Herodi ,
ubi dies praestituta cessisset, pignora capere ex universa
terra, « hanc expeditionem non expeditionem esse dicebat,
sed justis de causis pecunize sibi debitie exactionem : ne-
que lamen huc festinanter decurrisse, negue eo modo quem
Íormula cautionis permitteret, sed post aditos aliquotics
Syrie. duces Saturninum et Volumnium; denique, post.
quam apud Berytum his coram Sylleeus per tuam fortunam
jurassel , omninointra trigesimum diem se et nomen exso-
laturum, et dediturum qui ex ditione Herodis profugerant.
Et quum borum nihil Syllceusepreestilisset, iterumrab Herode
appellatos duces; quumque hi ei permisissent pignora ca-
pere, vix tandem cum suis profectum in Arabiam. Equi-
dem hoc, inquit, est quod tragice exaggerantes bellum
appellant, atque ejusmodi erat ista expeditio. At quo
modo bellum dicatur, post impelratam a ducibus a te datis
veniam , idque ex praescripto cautionis, post violatum et
deorum aliorum numen et tui, Caesar, nominis majesta-
tem? Jam restat dicere qu& ad captos homines pertinent.
Quum Trachopitee latrocinari ceepissent, quadraginta pri-
mum , mox etiam plures, ne ab Herode ad supplicium rape-
rentur, in Arabiam perfugerunt. Hos recepit Sylkeus, et
omnium hominum in damnum alebat, locumque ad habitan-
dum dedit , immo et horum ex latrociniis quzestus partem
in se vertebat. Eodem tamen juramento spopondit , hos se
dediturum illa ipsa die, qua et pecuniee exsolvendze erat
preslituta; nec potest oslendere in presenti quenquam
alium preter hos ex Arabia abductum, ac ne hos quidem
omnes , sed qui latebras reperire nequibant. Jam quum vi-
deris illud invidit plenum de hominibus captis nihii esse

6418. Quryua)

Οὕτως οὖν xal τοῦ τῆς αἰχμαλωσίας ἐπιφθόνου συχο-
φαντήματος πεφηνότος. μέγιστον, ὦ Καῖσαρ, κατάμαθε
πλάσμα καὶ ψεῦσμα πρὸς τὴν σὴν ὀργὴν αὐτῷ ποιηθέν.
dul γὰρ, ἐπελθούσης ἡμῖν τῆς Ἀράδων δυνάμεως
& xal τῶν περὶ Ἡρώδην πεσόντος ἑνὸς xal δευτέρου,
τότε μόλις ἀμννομένου Νάχεδον τὸν στρατηγὸν αὐτῶν
xai περὶ πέντε xat εἴχοσι συνέδη πεσεῖν τοὺς πάντας ὧν

ἕχαστον αὐτὸς εἰς ἑχατὸν ἀναφέρων δισχιλίους xal |

πενταχοσίους τοὺς ἀπολωλότας ἔλεγε. »

I0 θ΄, Ταῦτα μᾶλλον ἐχίνει τὸν Καίσαρα, καὶ πρὸς τὸν
Συλλαῖον ἐπιστραφεὶς ὀργῆς μεστὸς ἀνέχρινεν ὁπόσοι
τεθνήχασι τῶν Ἀράδων. ᾿Απορουμένου δὲ αὐτοῦ καὶ
πεπλανῆσθαι λέγαντος, al τε συνθῆχαι τῶν δανείων
ἀνεγινώσχοντο xai τὰ τῶν ἡγεμόνων γράλματα,, πό--

16 λεις τε ὅσαι ληστήρια κατητιῶντος. Καὶ πέρας εἰς
τοῦτο χατέστη Καῖσαρ, ὡς τοῦ μὲν Συλλαίου χατα-
γνῶναι θάνατον, Ἡρώδῃ δὲ διαλλάττεσθαι, μετάνοιαν
ἐφ᾽ οἷς ἐχ διαθολῇς πικρότερον ἔγραψεν αὐτῷ πεπον-
cog, x«l τι τοιοῦτον εἰπεῖν εἰς τὸν XuAAatov, ὡς ἀναγ-

30 χάσειεν αὐτὸν ψευδεῖ λόγῳ πρὸς ἄνδρα φίλον ἀγνωμο-
γῆσαι. Τὸ δὲ σύμπαν, ὁ μὲν Συλλαῖος ἀνεπέωμπετο,
τὰς δίχας χαὶ τὰ χρέα τοῖς δεδανειχόσιν ἀποδώσων,
εἶτα οὕτω χολασθησόμενος. Ἀρέτα δὲ οὐχ εὐμενὴς ἦν
Καῖσαρ, ὅτι τὴν ἀρχὴν μὴ δι᾽ ἐχείνου, ἀλλὰ χαθ᾽ αὗ-

135 τὸν ἔλαδεν. "Eyvoxet γὰρ χαὶ τὴν Ἀραβίαν Ἡρώδη
διδόναι" διεχώλυσε δὲ τὰ παρ᾽ ἐχείνου πεμφθέντα
γράυματα. Τοῖς γὰρ περὶ τὸν "θλυμπον xal Οὐολό-
νιον, εὐμενῇ Καίσαρα πυθομένοις, εὐθὺς ἔδοξεν ἐξ
ἐντολῆς Ἡρώδου τὰ περὶ τῶν παίδων γράμματα xai

80 τοὺς ἐλέγχους ἀναδιδόναι. Καῖσαρ δὲ ἀναγνοὺς τὸ
μὲν ἀρχὸν. ἄλλην προστιθέναι γέροντι καὶ καχῶς πράτ-
τονσι τὰ περὶ τοὺς παῖδας οὐχ φήθη χαλῶς ἔχειν, δεξά-
μένος δὲ τοὺς περὶ Ἀρέταν, καὶ τοῦτο μόνον ἐπιτιμή-
σας, ὡς προπετείᾳ χρήσαιφρ, τῷ μὴ παρ᾽ αὐτοῦ τὴν

86 βασιλείαν ἀναμεῖναι λαῤφεῖν, τά τε δῶρα προσήχατο
xat τὴν ἀρχὴν ἐδεθαιώσατο,

ΚΕΦ. IA'.
Ἡρώδη δὲ γράφει διηλλαγμένος ἐπί τε τοῖς παισὶν

ἄχθεσθαι λέγων χαὶ δέον, εἰ μὲν ἀνοσιώτερόν τι τετολ-
μήκασιν, ἐπεξιέναι πατραλοίας ὄντας, (αὐτῷ γὰρ ἐφεῖ-
ναι ταύτην τὴν ἐξουσίαν,) εἰ δὲ δρασμὸν ἐνενόησαν,
40 ἄλλως νουθετήσαντα μηδὲν ἀνήχεστον διαπράττεσθαι"
συμθουλεύειν δὲ ἔχειν αὐτῷ συνέδριον ἀποδείξαντα
περὶ Βηρυτὸν, ἐν 7) κατοικοῦσι Ῥωμαῖοι, xal παραλα-
ὀόντα τούς τε ἡγεμόνας xat τὸν βασιλέα τῶν Καππα-
δόχων ᾿Αρχέλαον, ὅσους τε τῶν ἄλλων οἴεται φιλία τε
45 xal ἀξιώματι εἶναι ἐπιφανεῖς, μετὰ τῆς ἐχείνων γνώ-
unc ὅτι ρὴ διαλαμδάνειν. Καῖσαρ μὲν τοιαῦτα ἐπέ-
στελλεν' ὃ δὲ Ἡρώδης, τῶν γραμμάτων ὡς αὐτὸν
ἀπενεχθέντων, περιχαρὴς μὲν εὐθὺς ἐπὶ ταῖς διαλλαγαῖς
ἐγεγόνει, περιχαρὴς δὲ χαὶ τῷ πάντα ἐξεῖναι χατὰ τῶν
80 παίδιον αὐτῷ, χαί πως τὸ μὲν οὐχ εὖ πράττειν ἐν τῷ
πρότερον γαλεπὸν μὲν, ἀλλ᾽ οὔτε θρασὺν οὔτε προ-

APXAIOAOTIAZ ΒΙΒΑ. Ἰζ. ΚΕΦ. ΤΑ.

[518,519.]

nisi calumniam, rogo aliud, Cesar, cognoscas nequissi-
mum figmentum et mendacium , quo usus hic est , ut fead
iram concitaret. Pro cognito enim affirmo, quum in no-
stras partes irrupisset Arabum exercitus, et eorum qui
Herodi parebant unus atque alter periissent, tum demum,
et non ante, sua tutante Herode, occubuisse Nacebum il. |
lorum ducem, et una homines non supra viginti quinque
e quorum iste singulis centenos faciens , bis mille et quin
gentos narrabal occisos. »

9. Cwsarem hac commoverunt, et ad Sylleum versas,
jam mauifestus ire, quaerit quot Arabes interierint. Illo
autem hierente et male se edoctum fatente, lecta est r& -
credite cautio, lect:e et ducum literte, et civitatum que
rele de latrociniis. Tandem eo perductus est Caesar ut ᾿
capitis quidem Sylleum damnaret, Herodi vero conciliare
tur, uf quem jam peniteret eorum qua calumniis inductus
duriora ipsi scripserat , et Syllteo lioc quoque exprobraret,

sese ejus falsis verbis adductum ut in amicum virum
In summa, remittitur Syllzus
jure functurus, et es alienum soluturus, deinde afficiendus
supplicio. Aretz autem parum amious erat Caesar, quod
Don exspectata ipsius voluntate, sed per se regnum arri-
puisset. Constituerat enim et Arabiam Herodi dare : sed
huic rei obstiterunt liter? , quas miserat Herodes. Nam
quum Olympus et Volumnius placatum esse Caesarem an-
divissent, illico ipsis, prout jusserat Herodes, visum est
literas de filiis ei reddere et argumenta ad insidias illo.
rum patefaciendas. Quibus lectis Cgesar haud consul
tum putavit alterum imperiuro et seni et circa pueros labo-
ranti addere; sed Arete legatos admisit : et eo ob id
duntaxat reprehenso , quod temere fecisset , non exspectando
dum regnum a se baberet, munera accepit et ei prini-
patum confirmavit.

CAP. XI. (XVIL)

Herodi aufem reconciliatus Cavsar ad eum scribit hu-
jusmodi verbis, « dolere se vicem ejus, qui tales haberet
filios, oportereque in eos, si quid gravioris sceleris sus-
ceperint, ut parricidas animadvertere; (se enim ei ejos
rei potestatem facere.) sin nihil nisi fugam instituerint,
corrigendos aliter, neque ad extrema veniendum. Se
etiam suadere ut ea de re judicium haberet concilio in-
dicto apud Berytum, in qua Romani degerent, et advo-
catis ducibus et Cappadocism rege Archelao, omnibusque
reliquis quos sibi amicos et dignitate illustres putaret,
eorum sententiam in judicio ferendo sequeretur. » 112
quidem Caesar ad eum scripsit. — Herodes vero, literis
ad .ipsum perlatis, letitia statim gestiens exsultabat, tum
quod Cresar secum in gratiam rediisset , tum propter pote-
statem sibi factam de filiis pro arbitrio statuendi. Etnesde
quo modo factum est, ut qui prius in fortuna non secunda

anwWcitia officia exueret.

742,42.)

τετῇ πρὸς τὴν ἀπώλειαν τῶν τέχνων παρεῖχεν aUxov,
vài τῷ τότε μεταθολὴς ἀμείνονος xal παρρησίας ἐπι-
ἰαῤόμενος διὰ τὸ μῖσος ἐκαινοτόμει τὴν ἐξουσίαν. Διέ-
τεαπεν οὖν ὅσους ἐδόχει χαλεῖν εἰς τὸ συνέδριον, Ἀρ-
r£Xou χωρίς" ἐχεῖνον γὰρ δι᾿ ἔχθος οὐχ ἠξίου πα-
᾿ατυγχάνειν, ἢ xal τῇ προαιρέσει νομίζων ἐμποδὼν
ἔσεσθαι.

β΄, Γενομένων δὲ ἐν Βηρυτῷ τῶν τε ἡγεμόνων xal
τῶν ἄλλων ὅσους ἀπὸ τῶν πόλεων ἐχάλεσε, τοὺς μὲν
παῖδας (οὐ γὰρ ἠξίου παράγειν εἰς τὸ συνέδριον) ἐν
xum τινὶ Σιδωνίων εἶχε, Πλατάνη καλουμένη, πλη-
σίον τῆς πόλεως, ὡς ἔχειν, εἰ χληθεῖεγ, παραστῆσαι.
Μόνος δὲ xa0' αὗτὸν εἰσελθὼν, ἑχατὸν xal πεντήχοντα
ουγκαϑημένων ἀνδρῶν, κατηγόρει χατηγορίαν οὐχ ὀδυ-
νηρὰν ὡς πρὸς ἀνάγχην ὧν ἠτύχει, πλεῖστον δὲ ἀπεοι-
xay 3j πατὴρ ἐπὶ παισὶν εἴποι. Βίαιος γὰρ ἦν καὶ
περὶ τὴν ἐπίδειξιν τῆς αἰτίας ἐτετάραχτο, xat μέγιστα
θυμοῦ xal ἀγριότητος ἐνεδίδου σημεῖα, τούς τε ἔλέγ-
jo οὐχ ἐχείνοις ἐπιτρέπων χαταμαθεῖν, ἀλλὰ συνη-
Tav αὐτοῖς προστιθεὶς πατρὶ χατὰ παίδων ἀσχή-
μόνα, xal τὰ γραφέντα δι’ αὐτῶν ἐχείνων ἀναγινώ-
σχων, ἐν οἷς ἐπιβουλὴ μὲν ἦ τις ἐπίνοια δυσσεδείας οὐκ
ἐγέγραπτο, μόνον δὲ ὡς φυγεῖν βουλεύοιντο, xat λοι-
δορίαι τινὲς εἷς αὐτὸν ὀνείδη περιέχουσαι διὰ τὴν δύσ-
νιν, Ἐφ᾽ αἷς ἐκεῖνος ὡς ἐγένετο, μᾶλλόν τε ἔξε-
βόα xal τὸ περιὸν εἰς ὁμολογίαν τῆς ἐπιθουλῆς δι᾽

ἐχείνων ηὔξανε, ἐπομνύμενος ὡς ἥδιον ἂν στέροιτο τῆς |

ζωῆς ἢ τοιούτων ἀχούειν λόγων. Τὸ δὲ τελευταῖον
εἰπὼν ὅτι χαὶ τῇ φύσει καὶ τῇ Καίσαρος δόσε: τὴν ἐξου-
ἡσίαν αὐτὸς ἔχοι, προσέθηχε καὶ πάτριον αὐτῷ νόμον,
& ἐκέλευσεν, εἰ τοῦ χατηγορηθέντος οἵ γονεῖς ἐπιθεῖεν
τῇ χεφαλῇ τὰς χεῖρας, ἐπάναγχες εἶναι τοῖς περιεστζίσι
βάλλειν, χαὶ τοῦτον ἀποχτείνειν τὸν τρόπον. Ὅπερ
ἕτοιμος ὧν αὐτὸς ἐν τῇ πατρίδι καὶ τῇ βασιλείᾳ ποιεῖν,
V ὅμως ἀναμεῖναι τὴν ἐχείνων χρίσιν" ἥχειν μέντοι δικα-
στὰς μὲν οὐχ οὕτως ἐπὶ φανεροῖς οἷς ἐκ τῶν παίδων ὀλί-

To» πάθοι, συνοργισθῆναι δὲ χαιρὸν ἔχοντας, ὡς οὐδενὶ

λαὶ τῶν πόρρω γεγονότων ἀμελῆσαι τοιαύτης ἐπιθουλῇς
ἅλιον,

€ Y. Ταῦτα τοῦ βασιλέως εἰπόντος, xxl τῶν νεανί-
ὅχων οὐδὲ ἕως τῆς ἀπολογίας παρηγμένων, συμφρο-
γήσαγτες οἱ χατὰ τὸ συνέδριον ὡς ἐπιειχείας xal διαλ-
ἰαγῶν χεῖρον ἔχοιεν, τὴν ἐξουσίαν ἐδεθαίουν αὐτῷ.
Καὶ πρῶτος μὲν Σατουρνῖνος᾽, ἀνὴρ ὑπατιχὸς καὶ τῶν

Κα ἐπ᾿ ἀξιώματος, ἀπεφήνατο γνώμην αἰδημονεστάτην
περιστάσει χρώμενος. — "Eon γὰρ χαταδικάζειν μὲν
Ὧν Ἡρώδου παίδων, χτείνεν δὲ οὖχ οἴεσθαι δίκαιον,
αὐτὸς παῖδας ἔχων, xal τοῦ πάθους μείζονος ὄντος, el
X πάντα δι’ αὐτοὺς δεδυστύχηχε. Μετ᾿ ἐχεῖνον οἱ

Ὁ Σατουρνίνου παῖδες ( εἴποντο γὰρ αὐτῷ τρεῖς ὄντες πρε-
σθευταί) τὴν αὐτὴν γνώμην ἀπεφήναντο. Οὐολόμνιος
9 ἄντιχρυς ἔφη χολάζειν θανάτῳ τοὺς οὕτως ἀσεδήσαν-
τὰς εἰς τὸν πατέρα. Τὰ δὲ αὐτὰ χαὶ τῶν ἑξῆς οἱ
πλείους͵ ὥστε μηχέτι ἄλλο τι δοχεῖν 7) χαταδεδιχκάσθαι

ANTIQ. JUD. LIB. XVI. CAP. ΧΙ.

[sro,s20.] 649
durus quidem pater fuerat, non tamen temerarius aut
praeceps ferebatur ad filiorum interitum, nanc rebus suis in
melius mutatis et fiducia frelus, novo more laxaverit ha-
benas odiis. Advocavit itaque quos visum est ad concilium,
sed Archelaum non advocavit : noluit enim ut is interesset
ex 800 in eum odio, aut quod vereretur ne voluntati suse
repugnalurus esset.

2. Postquam autem duces atque alii, quos ab urbibus
accersivit, Berytum advenerunt, filios quidem (nam in con-
cilium eos adducere noluit) in vico Sidoniorum, nomine
Platana , collocavit, prope urbem, ut sisti possent si voca.
rentur ; solusque per se ingressus, centum et quinquaginta
virorum in consessu usus est accusatione , non tam propter
infortunium et necessitatem miserabili, quam patri filios
criminanti valde indecora. Nam vehemens erat et in cri-
mine demonstrando turbidus, et maxima furoris et agrestis
inimanilatis pre» se ferebat indicia; non permittens as-
sessoribus nt argumenta cognoscerent atque perpenderent ,
sed , haud convenienter patri contra filios , ipse ea tuens at-
que defendens , et que ab illis scripta erant legens, In qui-
bus nihil insidiarum inerat aut sceleris quod machinati
fuerint, sed tantum cogitatam fugam continebant , et male-
dicta quedam in patrem contumeliosa , propter ejus in eos
malevolentiam. Ad qua ubi ventum est, exclamabat
etiam vehementius, crimenque exaggerabal, peripde ac aí
de insidiis confessi fuissent, jurans se vitam amittere ma-
luisse quam talia audire. Postremo autem, quum dixisset
setum jure naturge, tum permissu Ciesaris potestatem
babere , addidit et legem patriam quse jussit ut, si paremtes
filio accusato manus in caput imponant , necesse habeant
circumstantes in eum lapides mittere atque ita eum occi-
dere. Quod quum ipse in sua patria et regno facere potuis-
set, illorum tamen sententiam exspectasse : qui tamen eo
non ut judices (ulpote in tam fflanifestis insidiis, quibus
parum abfuerit quin ipse extrema passus fuisset a filiis, sed
ut ἱγ suz& adjutores opportune venissent : nam par esse
ut nemini, quamvis remoto, neghgantur ejusmodi insi-
dis.

3. Hec loquuto rege, et juvenibus ne ad caussg quidem
8.88 dictionem introductis , assessores , quum eum iraliorem
esse percepissen|! quam ut ad seequitatem aut concordiam
perducere possent , potestatem ei confirmarunt. Etprimus
quidem Saturninus, vir consularis et magne auctoritatis,
sententiam protulit moderatissimam , sua conditione utens.
Dicebat enim se damnare quidem Herodis filios, pot. vero
justum censere ut morte mulctentur, ut qui ipse filios babe-
ret, qunm majus esset hoc supplicium quam omnia qua ab
jis accidere mala potuissent. Deinde Saturnini filii (nam
tres una secum legatos habebat) eandem sententiam sequuti
sunt. Sed Volumnius econtra morte plectendos pronun-
ciabat qui se in patrem tam impie gessissent. In eadem
deinceps ivit maxima pars reliquorum , adeo ut nihi] aliud

650 (713,744.)

τὴν ἐπὶ θανάτῳ τοὺς νεανίσχους. Κἀκχεῖθεν μὲν εὐθὺς
Ἡρώδης ἧκεν, ἄγων αὐτοὺς εἰς T ὕρον, xal τοῦ γε Νι-
χολάου πλεύσαντος ὡς αὐτὸν dx τῆς “Ῥώμης ἐπυνθάνετο,
προδιηγησάμενος τὰ ἐν Βηρυτῷ, ἥντινα ἔχοιεν vvo-

6 μὴν περὶ τῶν παίδων αὐτοῦ xat οἱ ἐν τῇ Ῥώμη αὐτοῦ
φίλοι. Κἀχεῖνος εἶπεν ὅτι δοκεῖ « μὲν ἀσεδῇ εἶναι τὰ
ἐχείνοις περὶ σὲ ἐγνωσμένα, χρῆναι μέντοι αὐτοὺς χα-
θείρξαντα δεσμώτας φυλάττειν. Καὶ εἰ μὲν ἑτέρως
σοι δοχοίη, χολάζειν αὐτοὺς, μὴ φαίνοιο ὀργῇ τὸ πλέον

10 ἢ γνώμῃ χεχρῆσθαι" εἰ δὲ τἀναντία, ἀπολύειν, μὴ
ἀνεπανόρθωτον εἴη σοι τὸ ἀτύχημα. ΤᾺ αὐτὰ δὲ δο-
χεῖ χαὶ ἐν Ρώμη τοῖς πλείστοις τῶν σῶν φίλων. » Καὶ
ὃς σιωπήσας ἐν πολλῇ ἐγένετο συννοίᾳ,͵ χἀχεῖνον ἐχέλευσε
συμπλεῖν αὑτῷ.

15 9. Ὡς δὲ fiev εἰς Καισάρειαν, γίνεται λόγος εὐθὺς
ἅπασι τῶν παίδων, καὶ μετέωρος ἡ βασιλεία, ποῖ ποτε
χωρήσειε τὰ xav' αὐτοὺς ἐχδεχομένων. Δεινὸν γὰρ
ὑπήει πάντας δέος ἐχ παλαιοῦ χαταστασιαζομένους εἰς
αὐτὸ τὸ πέρας ἐλθεῖν, καὶ τοῖς μὲν πάθεσιν ἐδυσχέ-

20 pxtvov, οὐχ ἦν δὲ οὔτε εἰπεῖν τι προπετὲς οὔτε ἄλλου
λέγοντος ἀχούειν ἀκίνδυνον, ἀλλ᾽ ἐγκεχλεισμένοι τὸν
ἔλεον ὀδυνηρῶς μὲν, ἀναύδως δὲ τὴν ὑπερόολὴν τοῦ πά-
θους ἔφερον. Εἷς δὲ αὐτῷ πάλαι στρατιώτης, ὀνόματι
Ῥήρων, υἱοῦ αὐτῷ καθ᾽ ἡλικίαν ὄντος Ἀλεξάνδρου φίλοι,

95 πάντα, ὅσα xat τοῖς ἄλλοις ὑποδυόμενα δι᾿ ἡσυχίας ἦν,
αὐτὸς ὑπ᾽ ἐλευθεριότητος ἐξελάλει, xal βοᾶν ἠναγχά-
ζετο πολλάχις ἐν τοῖς πλήθεσιν, ἀπαραχαλύπτως λέγων
ὃς ἀπόλοιτο μὲν f; ἀλήθεια, τὸ δὲ δίχαιον ix τῶν dv-
θρώπων ἀνηρημένον εἴη, χρατοίη δὲ τὰ ψεύσματα χαὶ

80 ἦ καχοήθεια, xal τοσοῦτον νέφος ἐπάγει τοῖς πράγμα-
σιν, ὡς μηδὲ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν δρᾶ-
σθαι τοῖς ἁμαρτάνουσιν. Τοιοῦτος ὧν ἐδόχει Uv οὐχ
ἀκινδύνως παρρησιάζεσθαι " τὸ δὲ εὔλογον ἐχίνει πάν-
τας, οὐχ ἀνάνδρως αὐτοῦ πρὸς τὸν καιρὸν ἱσταμένου.

850 Διὸ xol πάντα, ἅπερ dürbc εἴπειεν, ἕκαστος ἡδέως
ἤχουεν ὑπ᾽ ἐχείνου λεγόμενα, xai τὸ xa αὑτοὺς ἀσφτα-
λὲς ἐν τῷ σιγᾶν προορώμενοι τὴν ἐχείνου παρρησίαν
ὅμως ἀπεδέχοντο" τὸ γὰρ προσδοχώμενον πάθος ἐξιά..
ζετο πάντα ὁντιναοῦν ὑπὲρ αὐτοῦ λαλεῖν.

40 ε΄. Ὁ δὲ χαὶ πρὸς τὸν βασιλέα μετὰ πάσης παρρὴ-
σίας ὠσάμενος, μόνος μόνῳ λέγειν ἠξίου" xal συγχωρή-:

᾿σᾶντος, « οὗ δυνάμενος, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, διαχαρτε-

« ρεῖν ἐπὶ τοιούτῳ πάθει, τὴν τολμηρὰν ταύτην παρ-

« pnatav, ἀναγχαίαν δὲ σοὶ xal συμφέρουσαν, εἰ λάθοις

« τι χρήσιμον ἐξ αὐτῆς, προὔχρινα τῆς ἐμῆς ἀσφαλείας.

« Ποῖ ποτε ᾧχοντό σου χαὶ πεπτώχασιν ἐχ τῆς ψυχῆς

'« αἱ φρένες; ποῖ δὲ χαὶ ὃ περιττὸς ἐχεῖνος vole, ᾧ

« πολλὰ καὶ μεγάλα κατώρθους: τίς δὲ ἡ τῶν φίλων

« καὶ συγγενῶν ἐρημία; χρίνω δὲ οὐδὲ παρόντας αὐτοὺς

&o « εἶναι συγγενεῖς ἢ φίλους, οἵ περιορῶσι τοιοῦτον μύ--
« σὸς ἐπὶ τῇ μαχαριζομένη ποτὲ βασιλεία. ΣΣὺ δὲ οὐ
« σχέψη τί πραττόμενόν ἐστι ; δύο νεανίσκους ἐκ βασι-
« λίδος σοὶ γυναιχὸς γεγεννη μένους, εἰς πᾶσαν ἀρετὴν

. * ἄχρους, ἀναιρήσεις, σεαυτὸν ἐν γήρᾳ χαταλιπὼν ἐφ᾽

οι

4

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. IA.

crederetur quam capite damnatum iri juvenes. Moque;
illiné Tyrum proficiscitar Herodes , pueros secum duces,
et Nicolaum ad se Roma reversum interrogat , postquam
ei acta Beryti narraverat, quanam fuerit amicorum d
rum, qui Rome essent, de pueris sententia. Cui ille re-|
spoudit, « videri eis impios quidem esse filiorum in te conatus,
debere tamen eos a te vinculis custodiaque teneri. Postea,
si severior sententia placuerit , punias eos ita, ne iracundia
magis quam ratione usus esse videare : sin mitiora malis,
abire sinas, ne in immedicabile infortunium incidas. H»c
sunt quee plerique omnes amici tui Romae degentes censeut . |

Tum ille diu in tacita cogitatione erat et Nicolaum secum
navigare jussit. |

4. Ubi autem Czesaream. ventum est, cceperunt slatim.
vulgo de pueris loqui : alque per regnum suspensi tepe-
bantur, cunciis quo tandem res illorum evasurz esser |
exspectantibus. "Vehementer enim omnes metuebanl 34
ipsum invelerati dissidii exitum et termiuum pervenire,
atque vicem illorum graviter dolebant . tamen Dec vocem
ullam temere vel emittere vel etiam audire ab alio li-
cebat sine periculo, sed misericordiam clausam tene |
bant, et tam atrox facinus dolenter quidem, sed taii
ferebant. Unus aulem, nomine Tero, miles veteranus,
qui filium habebat Alexandro zqualem alque amicum, |
quicquid in aliis occultatum quiescebat, ipse libere
eloquebatur, δὲ sepe palam in vulgus exclamare coge. :
batur, dicens interiisse veritatem , sublatum jus ex ho. :
minibus, vigere mendacium et malitiam , et tantam nubem
rebus inducere, uL a peccantibus ne maxima quidem mala
in homines cadentia cerni possent.: Haec tam iibere dicens
videbatur quidem non sine periculo facere, sed movebal ,
omnes zequitas rei , quod animose et fortiter se illis Llempo- :
ribus gereret. Quapropter omnia que ille diceret libenter
omnes audiebant ut ab eo dicta, et quum sibi cavendum
esse silentio providerent, tamen ejus confidentiam collau-
dabant: nam tanti mali exspectatio unumquemque coge- -
bat quodcunque liberet pro eo loqui,

5. Ille vero regem ipsum adiit audacissime, et solum |
.cum solo colloqui velle dicebat, ac facia potestate, « non
possum, inquit, o rex, diutius ferre hanc animi anxieta- |
tein. Equidem audacem hanc confidentiam, sed tibi ne-
« cessariam et conducibilem , si quid ab ea utilitatis perce-

« peris, mere vitre anteposuf. Sanusne es, aut ubi est
« excellens illud ingenium, quo tot lantasque res assequutas
« es? quz est ista amicorum cognatorumque solitudo? quos
« equidem , quamvis praesentes ; Dec cognatos nec amicos
« judico , qui tantum scelus in quondam felici regno perpe.
« lrari sustineant. Et tu non aspicies quid agatur? duos
« juvenes regina conjuge tibi natos , omni virtute ornatissi-
« mos interficies , tuamque senectutem upi puero commil

4,45.)

ANTIQ. JUD. LiB. XVI. CAP. XT.

[s1:1,992] — 651

Él παιδὶ, χακῶς οἰκονου ήσαντι τὴν εἷς αὐτὸν ἐλπίδα, |. « tes, qui susceptam de se spem male sustinuit, et eon-

xat συγγενέσιν, ὧν αὐτὸς ἤδη τοσαυτάχις χατέγνως
θάνατον; oUx ἐννοήσεις ὅτι xal τῶν ὄχλων fj σιωπὴ
τὴν ἁμαρτίαν Gu.ox; δρᾷ xal μισεῖ τὸ πάθος, ἥ τε
στρατιὰ πᾶσα,, καὶ ταύτης οἷ πρωτεύοντες, ἔλεον μὲν
τῶν ἀτυχούντων, μῖσος δὲ τῶν ταῦτα διαπραττομέ-
| ΩΝ ἐσχήχασιν; ; » Ἦχουε τούτων 6 βασιλεὺς, ἐν ἀρχῇ
ιὲν οὐ παντάπασιν ἀγνωμόνως, ἀλλὰ, τί δεῖ xal λέγειν,
μεχίνησεν ἑαντὸν ἁψαμένου τοῦ Τήρωνος ἐναργῶς : τοῦ
ς πάθους καὶ τῆς περὶ τοὺς οἰκείους ἀπιστίας, Αὖθις
X ὁ μὲν ἐπεδίδου χατὰ αἱχρὸν ἀμέτρῳ xal στρατιωτιχῇ
(ρώμενος παρρησίᾳ, (τὸ γὰρ ἀπαίδευτον ἐξέπιπτε τοῦ
καιροῦ, ) ταραχῆς δὲ Ἡρώδης ἐνεπίμπλατο, καὶ μᾶλ-
λον ὀνειδίζεσθαι δοχῶν ἢ πρὸς τὸ συμφέρον ἀχούειν
τῶν λόγων, ἐπεὶ xol τοὺς " διαχειμένους στρατιώτας
χαὶ τοὺς ἀγαναχτοῦντας ἡγεμόνας ἐπύθετο, προστάττει
τῶν τε ὀνομαστὶ δηλωθέντων ἅπαντας καὶ τὸν Τήρωνα
ὄήσαντας ἔχειν ἐν φυλαχῇ.
ς΄. Τούτου γενηθέντος, ἐπιτίθεται τῷ χαιρῷ καὶ
Τρύφων τις χουρεὺς τοῦ βασιλέως, ὃς ἔφη προσελθὼν
ὑς πείθοι πολλάχις ὃ Τήρων, ὁπόταν θεραπεύῃ τὸν Ba-
σιλέ ἔα, ξυρῷ τὸν λαιμὸν ἀποτεμεῖν’ ἔσεσθαι γὰρ ἐν
πρώτοις τοῖς περὶ ᾿Αλέξανδρον χαὶ μεγάλας λήψεσθαι
ἔωρεάᾶς. Ταῦτα εἰπόντα συλλαμθάνειν χελεύεν, xai
.gat& ταῦτα βάσανος ἦν τοῦ τε Τήρωνος xal τοῦ παιδὸς
αὐτοῦ xai τοῦ χουρέως. Διαχαρτεροῦντός τε τοῦ Τή-
Quivoc, ὁρῶν ὃ νεανίσχος τὸν πατέρα χαλεπῶς μὲν ἤδη

διαχείμενον, ἔχοντα δὲ οὐδεμίαν ἐλπίδα σωτηρίας, αὐτό

τε τὸ μέλλον dx τῆς περὶ τὸν πάσχοντα δυσχερείας
Y προῦπτον, ἔφη μηνύσειν τῷ βασιλεῖ τὴν ἀλήθειαν, εἰ
παραιτήσεταρ διὰ τοῦ φράσαι τῆς βασάνου χαὶ τῆς αἷ-
χίας αὐτόν τε xai τὸν πατέρα. Δόντος δὲ πίστιν ἐπὶ
τούτοις, ἔλεγεν ὡς εἴη συνθήχη τις ἐπιθέσθαι δι᾿ αὐτο-
χερίας βασιλεῖ τὸν Τήρωνα᾽ προσελθεῖν γὰρ εὔπο-
5 pov. εἶναι μόνον μόνῳ, καὶ δράσαντα παθεῖν τι τῶν
εἰκότων οὐχ ἀγεννὲς ᾿Αλεξάνδρῳ χαριζόμενον. Ταῦτα
μὲν οὖν ἐχεῖνος εἰπὼν ἐξαιρεῖται τὸν πατέρα τῆς ἀνάγ-
χης, ἄδηλον εἴτε τὴν ἀλήθειαν ἐχδιασθεὶς φράζειν, εἴτε
Xiy περιγραφὴν νοήσας τινὰ ταύτην τῶν χαχῶν αὑτῷ
V xat τῷ γεγεννηκότι.

ζ.Ὁ δὲ δὲ Ἡρώδης, οὐδὲ εἴ τι πρότερον ἐνδοιάσιμον ἦν
αὐτῷ περὶ τὴν τεχνοχτονίαν, τούτῳ τόπον j) χώραν
χαταλελοιπὼς ἐν τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ πᾶν ἐξηρημένος τὸ δυ-
νάμενον αὐτῷ ὑπόνοιαν ἀμείνονος λογισμοῦ παρασχεῖν,

€ ἔσπευσεν ἤδη τέλος ἐπιθεῖναι τῇ προαιρέσει, Καὶ
προαγαγὼν εἷς ἐχχλησίαν τριακοσίους τε τῶν ἡγεμόνων
τοὺς ἐν αἰτίᾳ γενομένους καὶ τὸν Τήρωνα σὺν τῷ; παιδὶ
χαὶ τῷ ἐκείνους διελέγχοντι χουρεῖ, κατηγορίαν ᾿ἅπάν-
Twv αὐτῶν ἐποιήσατο᾽ χἀχείνους μὲν τὸ πλῆθος ἀεὶ τοῖς
Ὁ παρατυχοῦσι βάλλοντες ἀπέκτειναν, ᾿Αλέξανδρος δὲ καὶ
A Ῥιστόθουλος, ἀχθέντες εἰς Σεθαστὴν, ἐπιτάξαντος
τοῦ πατρὸς, στραγγάλῃ χτείνονται, τὰ δὲ σώματα
νύχτωρ εἰς Ἀλεξάνδρειον ἀπέθεντο, τοῦ τε μητροπά-
τοος ἐχεῖ xal τῶν πλείστων αὐτοῖς προγόνων χειμένων.

« sanguineis , quos ipse toties jam capitis damnasti? nonne
« Cogitabis vulgus silere quidem, sed peccatum lamen videre
« et facinus odisse, exercitumque universum, et maxime .
« przecipuos, misericordia commoveri erga infelices, odio erga
« infelicitatis auctores? » Audiebat rex isa, principio quidem
non omnino intemperanter ; sed ubi scilicet Tero facinus et
domesticorum perfidiam aperte taxavit , commovit se rex.
Et Tero econtra paulatim modum excessit immoderata et
milifari libertate usus, nec tempus satis scite et commode
cepit : unde ita turbatus est Herodes, ut, ea verba pro
conviciis magis quam pro utili admonitione ducens, ubi
milites rem &egre ferre et duces indignari audivit, tam eos
qui nominati fuerant quam ipsum Teronem in custodia
viuctos adservari jusserit.

6. Hoc facto Tryplion quidam , regis tonsor, arrepta occa-
sione, regem adiit, eique nunciabat Teronem ssepe sibi
persuadere voluisse, ut regi barbam tondens eum novacula
jugularet , ita principem locum apud Alexandrum liabiturus
et magna praemia consequuturus. Haxc loquutum jussit rex
comprehendi , ac deinde de Terone et ejus (ilio et tonsore
quaestio habita est. Quumque Tero persisteret, juvenis
patrem male jam mulctatum , nec ullam spem salutis habere
videns, et quid futurum esset ex summis ejus angoribus
conjlciens , dicebat se regi veritatem patefacturum , si fore
polliceretur ut et ipsi et patri tormenta et crncíatus remit-
teret. Ubi autem rex ei fidem dedit, aiebat constitutum
fuisse ut Tero regi manum afferret, ac factu facile esse ut
solus solum aggrederetur : quo perpetrato , δὶ quid ei sini-
strum accidisset , id honori fore, dum Alexandro gratifica-
retur. Istis quidem ab illo dictis, patrem a necessitate
redemit : neque scitur verumne dixerit vi coactus , an id
fecerit ut a semetipso et patre dolorem depelleret.

7. Herodes vero, si vel minimam antea de filiis occiden-
dis dubitationem habuerit, huic jam nullo in anima loco
relicto , sed ejectis omnibus que sibi vel tantillum melioris
consilii suggerere possent, institutum exsequi properavit.
Quumque in ceetu produxisset duces trecentos in reos relatos,
et Teronem cum suo filio, et tonsorem indicem, eos omnes
accusavit : atque populus, conjectis queecunque venerunt
in manum, eos necavit. Alexander vero et Arístobulus,
ducti Sebasten , jussu patris ibi strangulantur : et corpora
noctu portantur Alexandrium , ubl siti erant maternus avuu-

culus et plurimi ex majoribus eorum.

653

η΄. Ἴσως μὲν οὖν οὐχ ἄλογον ἐνίοις χαταφαίνεται
τρεφόμενον ἐχ πολλοῦ τὸ μῖσος οὕτως αὐξηθῆναι, καὶ
περαιτέρω προελθὸν ἀπονιχῆσαι τὴν quot: ἐπίστασις
δὲ γένοιτο ἂν εἰχότως, εἴτε εἰς τοὺς νεανίσχους dvoi-
& στέον τὴν τοιαύτην αἰτίαν, πρὸς αἴτιον ὀργῆς ἀγαγόν-
τας τὸν πατέρα χαὶ χρόνῳ παρασχευάσαντας ὑπὸ χα-
λεπότητος ἀνήχεστον αὐτοῖς, εἴτε χαὶ πρὸς αὐτὸν ἐχεῖ-
νον ἀπαθῇ χαὶ περιττὸν ὄντα περὶ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς
ἀρχῆς καὶ τῆς ἄλλης εὐδοξίας, ὡς μηδένα οἴεσθαι πα-
'o au ραληπτέον, ἐφ᾽ ᾧ πᾶν τὸ βουλόμενον ἀχίνητον ἔχειν, 1|
χαὶ τὴν τύχην παντὸς εὐγνώμονος λογισμοῦ μείζω τὴν
δύναμιν ἐσχηκυῖαν, ὅθεν xal πειθόμεθα τὰς ἀνθρωπίνας
πράξεις ὑπ᾽ ἐχείνης προκαθωσιῶσθαι τῆς τοῦ γενέσθαι
πάντως ἀνάγχης καὶ χαλοῦμεν αὐτὴν εἱμαρμένην, ὡς
qp. οὐδενὸς ὄντος, ὃ μὴ δι’ αὐτὴν γίγνεται. 'Γοῦτον μὲν
οὖν τὸν λόγον, ὡς νομίζω, πρὸς ἐκεῖνον ἀρχέσει χρίνειν,
. ἥμῖϊν τε αὐτοῖς ἀποδιδόντα τι xal τὰς διαφθορὰς τῶν
ἐπιτηδευμάτων οὐκ ἀνευθύνους ποιοῦντας " ἃ πρὸ fjv
ἤδη πεφιλοσόφηται xal τῷ νόλῳ. Τῶν δὲ ἄλλων δύο
40 τὴν μὲν ἀπὸ τῶν παίδων μέμψαιτο ἄν τις αἰτίαν, ὅπό
τε αὐθαδείας νεωτεριχῇς χαὶ βασιλικῇς οἰήσεως, ὅτι
xal διαδολῶν ἠνείχοντο χατὰ τοῦ πατρὸς, xal τῶν
πραττομένων αὐτῷ κατὰ τὸν βίον οὐχ εὐμενεῖς ἦσαν
ἐξετασταὶ, xai χαχοήθεις μὲν ὑπονοεῖν, ἀχρατεῖς δὲ λέ-
45 γεῖν, εὐάλωτοι δὲ δι’ ἀμφότερα τοῖς ἐπιτηροῦσιν ab-
τοὺς xal πρὸς γάριν καταμηνύουσιν. Ὃ μέντοι πατὴρ
οὐδὲ ἐντροπῆς ἔοιχεν ἄξιος φαίνεσθαι τοῦ περὶ ἐχείνους
ἀσεδήματος, ὃς οὔτε πίστιν ἐπιδουλῇῆς ἐναργῆ λαθὼν
οὔτε παρασχευὴν ἐπιχειρήσεως ἐλέγχειν ἔχων. ἐτόλμη-
80 σεν ἀποχτεῖναι τοὺς ἐχ αὑτοῦ φύντας, ἀρίστους μὲν τὰ
σώματα χαὶ περιποθήτους πᾶσι τοῖς ἀλλοτρίοις, οὐχ
ἀποδέοντας δὲ ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν, εἴ που θηρᾶν 3)
γυμνάζεσθαι τὰ πολέμου, ἢ λέγειν ὑπὲρ τῶν ἐμπεσόν--
τῶν ἔδει. Τούτων γὰρ ἁπάντων μετεῖχον, AXsEav8poc
85 δὲ xal μᾶλλον 6 πρεσδύτερος. Ἤρχει γὰρ, εἰ καὶ χα-
τέγνω, καὶ ζῶντας ὅμως ἐν δεσμοῖς ἣ ξενιτεύοντας ἀπὸ
τῆς ἀρχῆς ἔχειν, μεγάλην ἀσφάλειαν αὑτῷ περιδεδλη-
μένῳ τὴν Ρωμαίων δύναμιν, δι’ ἣν οὐδὲν οὔτε ἐξ ἐφό-
δου χαὶ βίᾳ παθεῖν ἐδύνατο. Τὸ δὲ ἀποχτεῖναι ταχὺ
40 xai πρὸς ἡδονὴν τοῦ νικῶντος αὐτὸν πάθους, ἀσεθείας
τεχμήριον ἀνυποτιμήτου, xal τῆς ἡλικίας οὔσης ἐν
γήρᾳ τοσοῦτον ἐξήμαρτεν. "HD γε μὴν παρολχὴ xal
τὸ χρονίζον συγγνώμην οὐχ ἂν αὐτῷ τινα φέροι. Ταχὺ
μὲν γὰρ ἐχπλαγέντα xol χεχινημένον χωρῆσαι πρός τι
45 τῶν ἀτόπων, εἰ καὶ δυσχερὲς, ἀλλὰ ἀεὶ συμβαῖνον"
ἐν ἐπιστάσει δὲ, xal πολλάχις μὲν ὁρμηθέντα, πολλά-
χις δὲ μελλήσαντα, τὸ τελευταῖον δὲ ὑποστῆναι
καὶ διχπράξασθαι, φονώσης xal δυσμεταχινήτου ψυ-
χῆς ἀπὸ τῶν χειρόνων. ᾿Εδήλωσε δὲ χαὶ τοῖς αὖθις,
bo οὐχ ἀποσχόμενος οὐδὲ τῶν περιλοίπων ὅσους ἐδόχει
φιλτάτους, ἐφ᾽ οἷς τὸ μὲν δίχαιον ἔλαττον ἐποίει συμ-
παθεῖσθαι τοὺς ἀπολλυμένους, τὸ δὲ ὠμὸν ὅμοιον ἦν,
τῷ μηδὲ ἐχείνων φεισαμένῳ. Διέξιμεν δὲ ὑπὲρ αὐτῶν
ἑξῆς ἀφηγούμενοι.

(745,746.)

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. IA,

[ms

8. Et forsan quidem aliquibus minime mirum videbi
odium inveteratum adeo crevisse, et eousque processiise,
ut ipsam naturam vinceret : merito autem dubilari pol
an adolescentibus ejusmodi quid vitio vertendum, qudd
patri justam illis succensendi causam dederint, ac demde
ita eum perversitale sua irritarint, ut implacabilis evaderd;
an quod ipse adeo durus fuerit et ferreus, et tam in alit
rebus glorie quam dominationis vehementer cupidus, dl
neminem sibi assumendum putaret , quod quicquid ei pl-
ceret firmum ratumque haberi voluerit : an quod dicendus
foriunaumn vim obtinuisse, omni consilio prudentie lxet:
pleno potentiorem ; unde et credere solemus humano adi
ἃ necessitate quadam prosancitos esse ut omnino fant,
eamque viin fatum vocamus, quod nibil sit quod illa va
eíficiat. Ceterum satis erit, ut arbitcor, sentenliam ba.
ex illa cernere, quie nobismet aliquid tribuit, nec pre
hibet quominus sua cuique imputetur morum pravilas :-
qua& jam olim ante nos sapienter in lege tractala suut. Ex
duabus autem reliquis causis, ea quae ad filios spectat οἷν |

pari polest tam ex juvenili arrogantia quam (astu refi,

quod calumniis in patrem auscultarint, et in acta ΕΗ
vitam parum aequi inquisitores fuerint, malitiose suspia-
res, οἱ linguze temperare nescii , et ob utrumque iis obor |
xii qui id agebant ut eos observarent , et ad graliam captie-
dam Herodi omnia indicarent. — Veruntamen pon esl ul.
pater justam excusationem inveniat suze in filios impielalis,
qui omni re ad (idem certam insidiis faciendam destitulus, -
nec aliad habens ad eos convincendos hujusmodi conatus is
ipsius perniciem parati , sustinuit ex se genitos interficere;
forma egregia et ab alienis omnibus valde expetitos, qui
bus nihil ad studia et exercitationes deerat , si ant venaliosi
sese dare, aut. militite muneribus vacare, aut pro re à
dicere oporteret. Horum vero omnium gnari erant peril
que, preesertim Alexander natu major. Satis enim foisse,
etiamsi eos damnare libuisset , aut vivos in vinculis aset.
vare , aut procu] a regno relegare, quum abunde tutus age-
ret Romanorum potentia munitus, qua fretus non eral al
aut repentinum impetum aut vim melueret. Tam cilo δι;
tem eos occidisse, et ut impotenti alfectui gratifcarelor,
quid. aliud est quam argumentum impia licenze? prse
tim quod adeo peccaverit quum esset state provecti.
Quin neque mora aut dilatio facit ut ei quodamimob
ignoscatur. Nam ut quis repentino casn pereulsus el cou
motns ad atrocia facinora impellatur, utut grave sil, seb
tamen solet accidere : verum, ut, re perpensa, quum sep
incitaretur et subinde.cunctaretur, paetremo tale quidpiaa
aggrederetur et perpetraret , sanguinarii animi est et obs
nati in deterius : id quod. et postea. declaravit, dum n
reliquis parceret quos carissimos habuerit : qui Lamelsi BF
nus miserabiles erant, quod jure merito perirent, similen
tamen exercuit crudelitatem, eo quod ab illonun cadilis
non temperarit. Sed de his dicturi sumus in sequenlibus

47,748.)
BIBAION EHTAKAIAEKATON.

— À00«-—

ἦς Ὡς Ἀντίπατρος ἐμισήθη ὑπὸ παντὸς τοῦ ἔθνους διὰ τὴν
ἀναίρεσιν τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ ^ καὶ ὡς διὰ τοῦτο ἐθεράπενσε
τοὺς ἐν Ρώμῃ πολλοῖς χρήμασι, καὶ τὸν πεπιστευμένον τὴν
Συρίαν Σατουρνῖνον xal τοὺς σὺν αὐτῷ ἡγεμόνας.

[. Ὡς Ἡρώδης 6 βασιλεὺς, ἰδὼν τὴν Τραχωνῖτιν χώραν μὴ
δυναμένην εὐσταθεῖν διὰ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Ἀράδων, Ζά-
μᾶριν Ἰουδαῖον, ἐκ Βαδυλῶνος ὑποχωρήσαντα καὶ ἐν "Av-
τιοχείᾳ διαιτώμενον, μεταπεμψάμενος, ἐγκατῴχισεν αὐτῇ,
xai ἐχρῆτο αὐτῷ προόλήματι πρὸς τοὺς Ἄραδας.

[- Ὡς Ἡρώδου τοῦ ᾿Αλεξάνδρου καὶ ᾿Αριστοδούλου τῶν νἰῶν
αὐτοῦ παῖδας προσποιησαμένου, καὶ τὰς Φερώρα θυγατέρας
μνηστεύσαντος αὑτοῖς, ᾿Αντίπατρος ἔπεισε τὸν κατέρα τὴν
μνηστείαν εἰς τοὺς παῖδας μεταθέσθαι τοὺς αὐτοῦ. Καὶ ὡς
ἐθεράπευσεν» Ἀντίπατρος τοὺς περὶ Φερώραν, βουλόμενος
ἤδη δι᾽ αὐτῶν ἐπιδουλεῦσαι τῷ πατρί. Καὶ ὡς γνοῦσα ἡ
ἀδελνὴ τοῦ βασιλέως Σαλώμη χρυφαίως ἀπήγγειλεν τῷ
ἀδελφῷ. Καὶ ὡς Ἡρώδης παρήγγειλεν ᾿Αντιπάτρῳ μὴ
φοιτᾶν πρὸς Φερώραν, μηδὲ ἀπόρρητον μηδὲν ἀπαγγέλλειν

αὐτῷ. 'O δὲ φανερῶς μὲν οὐδὲν ἐποίει, ἀλλὰ κρνπτῶς " xad
ταῦτα δὲ οὐκ ἐλάνθανε τὸν Ἡρώδην.

ὃ, Ὡς ᾿ΑἈντίπατρος ἔγραψε τοῖς ἐν Ῥώμῃ φίλοις, παρακαλῶν
αὐτοὺς γράψαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ, πείθοντας ἵνα πέμψῃ αὐτὸν
πρὸς Καίσαρα μετὰ πολλῶν χρημάτων" xal πεισθεὶς Ἡρώ-

δης ἐξέπεμψε τὸν vlóv.

C. Ὡς Ἀντίπατρος ἔπεισε Φερώραν ἵνα ἀνέλῃ τὸν πατέρα αὖ-
τοῦ Ἡρώδην φαρμάχῳ,, δοὺς αὐτὸς τὸ φάρμακον Φερώρᾳ.
Καὶ ὡς ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης παρήγγειλεν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ
Φερώρᾳ ἐχδαλεῖν τὴν γυναῖχα αὐτοῦ, ?) ἀναχωρῆσαι ἐκ τῆς
βασιλείας. Ὃ δὲ ἀσμένως ἤχουσε xal ἀνεχώρησεν εἰς τὴν
ἰδίαν τετραρχίαν, κἀκεῖ μετ᾽ οὐ πολὺ τελευτᾷ.

τ΄. Κατηγορία τῆς γυναιχὸς Φερώρα ὑπὸ τῶν ἀπελευθέρων
Φερώρα ὡς ἀναιρεθέντος φαρμάχῳ. Καὶ ὡς Ἡρώδης ἐχζη-
τήσας ηὖρε τὸ φάρμαχον, κατεσχευαρσμένον ἐπ᾽ αὐτῷ ὑπὸ
τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἀντιπάτρον, καὶ βασανίσας ἔγνω τὰς 'Av-
τιπάτρου ἐπιδουλάς.

ζ. Κατάπλους ᾿Αντιπάτρου ἐχ Ρώμης πρὸς τὸν πατέρα. Καὶ
ὡς κατηγορηθεὶς ὑπὸ Νιχολάου τοῦ Δαμασχηνοῦ καὶ κατα-
γνωσθεὶς θάνατον ὑπὸ τοῦ πατρὸς, xal ὑπὸ Κονϊντιλίου
Οὐάρου τοῦ τότε πεπιστευμένον τὴν Συρίαν ἐδέθη μέχρι
τῆς ἐσομένης διαγνώσεως ὑπὸ Καίσαρος.

5. Πρεσδεία πεμφϑεῖσα ὑπὸ Ἡρώδον πρὸς Καίσαρα περὶ
Ἀντικάτρου " καὶ ὡς Καῖσαρ, ἀκούσας τὰς χατηγορίας, xa
τέγνω αὐτοῦ θάνατον.

V. Περὶ τῆς Ἡρώδον νόσου καὶ στάσεως τῶν Ἰονδαίων δι᾽

, αὐτήν" χαὶ κόλασις τῶν στασιαστῶν.

". Ὡς δόξαντος Ἀντιπάτρου Ἡρώδην τετελευτηκέναι, Ἀντίπα»
τρὸς διαλεχθείη τῷ σωματοφύλαχι περὶ ἀφέσεως καὶ διὰ
τοῦτο Ἀντιπάτρου ἀναίρεσις.

"1. Ἡρώδου τελευτὴ, καὶ διαθήκη τοῦ αὐτοῦ πρὸς Καίσαρα,
χαὶ μερισμὸς πρὸς τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ, καὶ ὡς Ἀρχέλαον
βασιλέα ποιεῖ τῆς Ἰουδαίας.

5. ᾿Επιστολὴ Ἡρώδον πρὸς τὸν στρατὸν, xal ἑχάστῳ αὐτῶν
pei » καὶ παράχλησις πίστεως πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Apyé-

t. Tag) Ἡρώδου ἔν Ἡρωδείῳ τῷ φρουρίῳ, καὶ ὡς ὁ λαὸς
ἐστασίασε πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ ᾿Αρχέλαον ἐν τῇ ἑορτῇ xai
ὡς ᾿Αρχέλαος τρισχιλίους αὐτῶν ἀνεῖλεν, αὐτὸς δὲ ἔπλευσε
πρὸς Καίσαρα σὺν τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ἡρώδῃ εἰς ' Ρώμην,
πιστεύσας τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ Φιλίππῳ.
. Ὡς Σαβῖνος ὁ ἐν τῇ Σνρίᾳ Καίσαρος ἐπίτροπος ἀνέδη εἰς
Ἱεροσόλυμα, βίᾳ αἰτῶν τὰ Ἡρώδου χρήματα καὶ φρούρια
παρὰ τῶν Ἀρχελάου ἐπιμελητῶν᾽ xai ὡς ἔπεισαν οἱ Ἀρχε-

$

ον ἐπιμεληταὶ τὸν λαὸν χωρεῖν ἐπὶ ὅπλα, xal πολιορχῆσαι !

ANTIQ. JUD. LiB. XVII. CAP. I.

[s24,995.] 653
. LIBER DECIMUS SEPTIMUS.

——090 09 «m———.

I. Quomodo Antipater genti universse invisus erat ob fratrum
ipsius c:zedem : utque ob banc causam amicos, qui Romzé
erant , ingenti pecunia sibi conciliare studebat , atque etiam
Saturninum Syri: przsidem et duces qui cum eo erant.

2. Quomodo Herodes rex , quum vidisset regionem Trachoniti»
dem in tranquillo esse non posse ob crebras Arabum incur-
siones , Zamarin Judieum , qui Babylone relicta in Antiochia
degebat, accersivit, locumque àd habitandum dedit in
Trachonitide , eoque usus est propagnaculo contra Arabes.

3. Quomodo Antipater, quum Herodes Alexandri et Aristobuil
filiorum suorum filios sibi adsuinpsissel, eisque Pherore
filias despondisset , patri suasit ut illas econtra suis filiis
desponsatas daret; utque Antipater Pheroram studiose -
colebat, eo animo ut ipso ad insidias patri strtüendas utere-
tur; utque Salome, regis soror, insidias sibi cognitas clam
fratri narravit; utque Herodes Antipatro interdixit ne ad
Pbheroram iret, neve arcani aliquid ei nunciaret. Atque illé
nihil horum palam faciebat, sed remotis arbitris; id quod
Herodem non latebat.

4. Quomodo Antipater ad amicos suos Rom: degentes scripsit,
eos obsecrans patri scriberent ut el suaderent ipsum Ro-
mam ad Cesarem mittere cum ingenti pecunia : quibus
obsequutus Herodes eo misit filium.

δ. Quomodo Antipater Pherorm suasit ut Herodem patremi
suum pharmaco tolleret, quod ip-e Pherorz dederat; ut-
que Herodes rex jussit fratri suo Pherorm, ut uxorem
suam repudiaret, aut e regno discederet : cui ille libenter
morem gessit, et in suam telrarchlam se recepit, ubi non
multo post diem supremum obilt.

6. Pherorte uxor a Pherore libertis accusatur occisi veneno
mariti; utque Herodes, inquisitione facta, pharmacum inve»
nit sibi a filio suo Antipatro paratum, et questione habita
deprehendit Antipatri insidias.

7. Antipater Roma navigans ad patrem redit ; utque a Nícolao
Damasceno accusatur, οἱ capitis damnatus a patre, et a
Quiotilio Varo, tunc Syris preeside, in vinculis adservatur,
donec ea de re cognosceret Cresar.

8. Legatio ab Herode ad Ciesarem míssa de Antipatro : utque
Csesar, accusatione audita, capitis eum damnavit.

9. De Herodis morbo, motaque ob eam causam seditione : et
quomodo puniti erant seditiosl.

I0. Quemadmodum Antipater, quum putaret mortuum esse
Herodem, verba fecit ad custodem de liberatione e vin-
culis : quam ob rem patris jussu interimitur.

11. Herodis mors, et quinam testamento legavit Cesari ,
qualisque facta erat divisio in tres filios, et quomodo Ar-
chelaum Judae regem constituit.

12. Herodis epistola ad exercitum , et munificentia erga mill-
tes, et cohortatio ad eos ut fidem Archelao fillo auo presta-
rent.

13. Sepultura Herodis in Herodio castello, utque in festo se-
ditionem movit populus contra filium ejus Arohelaum : et
ut Archelaus tria seditiosorum millia occidit, atque ipse
cum fraire suo Herode Romam navigavit ad Cresarem,
regni cura fratri suo Philippo commissa.

14. Quomodo Sabinus Cesaris in Syria procurator Hieroso-
lyma ascendit, vi contendens ut sibi Herodis pecunis et
munitiones traderentur ab Atchelal curatoribus; utque cu-
ratores ab Archelao relicti populo suaserunt ut arma cape-

654 (4s—130.)
τὸν Σαθῖνον καὶ στρατὸν αὑτοῦ ἐν τῇ ᾿Αντωνίᾳ. Kal ὡς
ταῦτα ἀχούσας ὁ Ὀύαρος μετὰ μεγάλης δυνάμεως ἀνέδη εἰς
Ἱεροσόλυμα, καὶ ῥυσάμενος τὸν Σαδῖνον ἐκ τῆς πολιορκίας
τοὺς αἰτίονς τῆς στάσεως ἐκόλασε "^ χαὶ καλῶς διαθεὶς τὰ ἐν
τῇ Ιουδαίᾳ ἔγραψε Καίσαρι, δηλῶν αὐτῷ τὰ πραχθέντα.

ιε΄. Ὡς Καῖσαρ τὰς Ἡρώδον διαθήκας βεδαίας ἐποίησε,
φυλάξας τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ τὴν διαδοχήν" xai περὶ Ψευδα-
λεξάνδρον.

ι5΄. Καὶ ὡς χατηγορεῖται Ἀρχέλαος ὑπὸ τῶν συγγενῶν αὐτοῦ
ἐπὶ Καίσαρος, χαὶ νικήσας ἔλαδε τὴν βασιλείαν χαὶ βασι-
λεύσας μοχθηρῶς δεκαετίαν, πάλιν χατηγορηθεὶς ἐξωρίσθη
εἰς Βίενναν, τὴν δὲ βασιλείαν αὐτοῦ μετέθηχε Καῖσαρ εἰς
ἐπαρχίαν. ἣ

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν ιδ΄.

ΚΕΦ. A'.

Ἀντιπάτρῳ δὲ, ἀραμένῳ τοὺς ἀδελφοὺς, ἀσεδεία
τε τῇ ὑστάτη καὶ ἀλαστορίᾳ τῶν ἐπ᾽ αὐτοῖς τὸν πατέρα
περιδεδληχότι, οὔ τι χατὰ γνώμην ἣ ἐλπὶς τοῦ αὖθις
βίου ἦν. Ἀπαλλαγεὶς γὰρ φόῤου τοῦ ἐπὶ τῇ ἀρχῇ

90 διὰ τὸ τῶν ἀδελφῶν μὴ ἐπιχοινωνῆσον, ἐργωδέστερον
καὶ ἄπορον αὑτῷ ηὕρισχεν τὸ τῆς βασιλείας περιγίγνε-
σθαι" τοσόνδ᾽ ἐφύη τῷ ἔθνει μῖσος πρὸς αὐτόν. ἴοντος
δὲ αὐτῷ xal τοῦδε χαλεποῦ, πλειόνως παρελύπει τὸ
στρατιωτιχὸν, ἀλλοτρίως ἔχον τῇ γνώμη πρὸς αὐτὸν,

85 εἰς οὺς τὰ πάντα ἣν τοῖς βασιλεῦσιν ἀναχείμενα τοῦ
οἰχείου ἀσφαλοῦς, ὁπότε τύχοι τὸ ἔθνος νεωτέρων ὀρι-
γνώμενον πραγμάτων. ἸΤοσόνδε χίνδυνον ἐμνήστευσεν
αὐτῷ ὃ ὄλεθρος τῶν ἀδελφῶν. Οὐ μὴν ἀλλὰ χαὶ
συνῆρχέ τε τῷ πατρὶ, οὐδὲν ἄλλο ἢ βασιλεὺς ὧν, xai

80 ἐπιστεύετο παρ᾽ αὐτῷ μειζόνως, ἐξ ὧν ἀπολωλέναι κα-
λῶς εἶχεν εὐνοίας βεδαιώματα ηδρημένος, ὡς ἐπ᾽
ἀσφαλεία σωτηρίας τῆς Ἡρώδου τοὺς ἀδελφοὺς ἐνδε-
δειχὼς, ἀλλ᾽ οὐχ ἔχθρᾳ τῇ πρὸς ἐχείνους xal πρὸ
αὐτῶν πρὸς τὸν πατέρα. Τοιαίδε αὐτὸν περιέσπευδον

85 ἀραί. "Amep δὴ πάντα μηχαναὶ τῆς ἐπὶ τὸν Ἡρώδην
ὁδοῦ ἴσταντο ᾿Αντιπάτρῳ,,, ἐρημοῦντι αὅτὸν μὲν χατη-
Ὑόρων ἐφ᾽ οἷς πράττειν διενοεῖτο, Ἡρώδην δὲ αὖ xa-
ταφυγῆς, ot βοηθοῖεν αὐτῷ, τοῦ Ἀντιπάτρου φανερῶς
πολεμίου χαταστάντος. “Ὥστε μίσει μὲν τῷ πρὸς τὸν

«0 πατέρα ἔπραττε τὴν ἐπιδουλὴν τῶν ἀδελφῶν, τότε δὲ
ἥπτετο μειζόνως τοῦ ἐγχειρῶν μὴ ἀφίεσθαι τῆς πρά--
ξεως, ἀποθνήσχοντος μὲν Ἡρώδου, βεδαίως αὐτῷ περι-
γενομένης τῆς ἀρχῆς, ἐξικνουμένου δὲ εἰς τὸ πλέον ἐπι-
ζῆν, κινδύνων ἀντιπεριστάντων, ἐξαγγελτοῦ γενομένης

45 τῆς πράξεως, ἧς συνθέτης γεγονὼς πολέμιον ἠνάγχαζε

' πὸν πατέρα χαταστῆναι. Καὶ διὰ τοῦτο χαρίζεσθαι πο-
λυτελὴς t τοῖς περὶ τὸν πατέρα, xfp3sot μεγάλοις ἐχ-
πλήσσων τὸ τῶν ἀνθρώπων μῖσος πρὸς αὐτὸν, καὶ μάλι--
στα τοὺς ἐπὶ Ρώμης φίλους πομπαῖς μεγάλων δωρεῶν

&e εὖνονς χαθιστάμενος, πρὸ πάντων δὲ Σατουρνῖνον, τὸν
τῆς Συρίας ἐπιμελητήν. ᾿Ὑπάξεσθαί τε ἦν ἐλπὶς αὐτῷ
xal τὸν Σατουρνίνον ἀδελφὸν μεγέθει δώρων ἃ ἐδίδου,

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. A.

rent, et Sabinum exercitumque ejus in Antonia obaidereni;
et ut Varus, istis auditis, magna cum militum manu Hiero
solyma ascendit, Sabinoque ab obsidione liberato in sedi-
tionis auctores animadvertit; ac deinde, rebus ín Judzi
compositis , literis Czesari significavit res a se gestas.

15. Quomodo Cesar Herodis testamentum sancivit , custodita
ejus tiliis successione : et de falso Alexandro.

I6. Εἰ uL Archelaus a consanguinels suis coram Cesare accu-
satur, et illis superatis regnum accepit; quumque decem
annos misere imperasset, accusatione iterum ín eum in:tr
tula, Viennam relegatus est,'quo facto regnum ipsius in pro-
vinciam mutavit Csesar.

Continet hie liber tempus annorum quattuor-.
decim.

CAP. 1.

Antipatro autem , postquam fratres sustulerat, et pe
trem extrema nequiia et furiis illorum injurias ulciscenti
bus circumdederat , .nibil ad spem, quam de reliqua vila
conceperat, firmandam affulgebat. Nam omni de impero
metu liberatus, quod nihil cum fratribus commune habit
rus esset, tamen ut regnum adipisceretur opus arduum
fore et impeditum sentiebat : odium in ipsum tam intt-
teratum genti penitus insederat. Quum autem et hoc εἰ
grave esset et molestum , majorem adhuc sollicitudinem ei
injiciunt milites , animos ab ipso alienos habentes , quorut
ex fide pendet omnis regnantium securilas, si quapdo gens
ipsa novarum rerum studio teneatur. Tantum periculi
sibi conflavit ex fratrum interitu. Neque tamen non com
patre regnabat, nibil plane a rege discrepans : et majorem
apud eum auctoritatem habebat, benevolentia sibi ex iis ob
qua periisse debuerat firmiori conciliata, quasi in Herodis
securitatem fratrum delator exstitisset, non aulem ex odo
quo illos prosequebatur et inprimis patrem. Tales ipsss
agitabant dirte. Quee acilicet omnia Antipatro viam sit-
nebant ad Herodem submovendum, id agenli οἱ nem
esset qui ipsum accusaret de iis quie perpetrare cogittbal, |
utque Herodes perfugium non haberet, unde auxilium ips
ferretur si Antipater semet hostem ei aperte profitereitr
Proinde utex odio in patrem factee erant in fratres insidiz, "
tunc longe magis stimulabatur cceptos conatus perseq
quod Herode defuncto pro certo regnam adepturus essel :
sin vero diutius viveret, magno in periculo fore ne pile
facto facinore, cujus ipse auctor erat et machinalor , "
trem eo adigeret ut hostis sibi fieret. Hac de causa μὴν
sumptibus parcebat ut patris amicos demereretur, hominum
in se odium abolere volens magnis beneficiis, prese
que amicos qui Romse erant, missione ingenlinm me
rum sibi benevolos reddens, et inprimis Syrie pratortm
Saturninum. Fore etiam sperabat ul eorum quz don de
dit magnitudine sibi comciliaret Saturnini fratrem; [ἰούσῃ

(59,721.]

χαὶ τὴν ἀδελφὴν τοῦ βασιλέως, ἀνδρὶ πρώτῳ τῶν περὶ
τὸν Ἡρώδην συνοιχοῦσαν, τῷ αὐτῷ τρόπῳ χρώμενος.
WV'susdiuevée τε φιλίαν πρὸς τοὺς ὁμιλοῦντας δεινότατος
ἦν πεπιστεῦσθαι, xal μῖσος ἀράμενος ἐφ᾽ οὐστινασοῦν
ἐπιχρύψασθαι συνετώτατος. Οὐ μὴν ἠπάτα γε τὴν
τηθίδα, προχαφμνενοηχυῖαν ix πλείονος αὐτὸν χαὶ pn
χέθ' οἵαν οὖσαν παραλογισθῆναι διὰ τὸ ἤδη παρασχευῇ
τῇ πάση ἀντιτετάχθαι αὐτοῦ πρὸς τὸ καχότροπον᾽ καί-
τοι θυγατρὶ αὐτῆς συνώχει θεῖος πρὸς μητρὸς Ἀντιπά-
τρου, προνοίᾳ τῇ ἐκείνου xa διαπράξει παραλαξὼν τὴν
X09 πρότερον ᾿Αριστοθούλῳ γεγαμημένην, τὴν δὲ
ἱτέραν ὁ ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς Καλλίας παῖς γυναῖκα
ἦμεν! ἀλλ' οὐδὲν ἐπὶ τῷ μὴ κχατανοεῖσθαι πονηρὸν
ὄντα ἦν f$ ἐπιγαμία τεῖχος, ὥσπερ οὐδ᾽ ἣ πρότερον
συγγένεια πρὸς τὸ οὐ μεμισῇσθαι. ἣν δὲ Σαλώμην
Ἡρώδης, ἐσπουδαχυῖαν Συλλαίῳ τῷ ᾿Ἄραδι γαμη»
θῆναι χατ᾿ ἐρωτικὴν ἐπιθυμίαν, βιάζεται τῷ AAA
συνοιχεῖν, συμπρασσούσης αὐτῷ [ovA(ae xai πειθούσης
τὴν Σαλώμην μὴ ἀνήνασθαι τὸν γάυον, μὴ χαὶ ἔχθρα
᾿χαθίσταιτο αὐτοῖς προῦπτος, ὀμωμοχότος “Ηρώδου μὴ
àv εὐνοήσειν Σαλώμη μὴ ἀποδεξαιμένη τὸν Ἀλεξᾶ γά-
vw Καὶ ἐπείθετο Καίσαρός τε οὔσῃ γυναικὶ τῇ
Ἰωλία xxt ἄλλως συμδουλεύση πάνυ συμφέροντα. Ἐν
τούτῳ δὲ xal τὴν Ἀρχελάου θυγατέρα τοῦ βασιλέως
P too ὃης ὡς τὸν αὐτῆς πατέρα ἐξέπεμψεν ᾿Αλεξάνδρῳ
φυνωχηκχυῖαν, ἐν τῶν αὑτοῦ τὴν προῖχα ἀποδοὺς, ὥστε
ἀμφισθήτηα αὐτοῖς μηδὲν εἶναι.
β΄ Ἀνέτρεφε δὲ αὐτὸς τῶν παίδων τὰ τέχνα πάνυ
ἐπιμελῶς * (ἦσαν γὰρ τῷ μὲν ᾿Αλεξάνδρῳ ix Γλαφύρας
V ἄρσενες ὃνο, Ἀριστοδούλῳ δὲ ἐχ Βερενίκης τῆς Σα-
λας θυγατρὸς ἄρσενές : τε τρεῖς χαὶ θήλειαι δύο") καί
ποτε παρόντων αὐτῷ τῶν φίλων παραστησάμενος τὰ
παιδάρια xal τῶν υἱέων ἀναχλαύσας τὴν τύχην, ηὔχετο
αγδὲν τοιόνδε παισὶ τοῖς ἐχείνων συνελθεῖν" αὐξηθέν-
τας δὲ ἀρετῆ;, καὶ συμφορᾷ τοῦ δικαίου, τὰς τροφὰς
ἀμείψασθαι ἃς ἐποιεῖτο. Ἔ νεγύητό τε εἷς γάμον, δπότε
ἀφίχοιντο εἰς ὥραν τὴν ἐπ᾽ αὐτῷ, τῷ μὲν πρεσθυτέρῳ
τῶν Ἀλεξάνδρου παίδων Φερώρα θυγατέρα, τῷ δὲ
Δριστοδούλου τὴν Ἀντιπάτρου, καὶ θυγατέρα τὴν "Apta
WczoboUlou ἐπωνόμαζε παιδὶ τῷ ᾿Αντιπάτρου, τὴν δὲ
ἑτέραν τῶν Ἀριστοδούλου θυγατέρων Ἡ ρώδη παιδὶ
τὸν αὐτοῦ, γίνεται δὲ τῷ βασιλεῖ ἐχ τῆς τοῦ ἀρχιερέως
ὑνγχτρός" πάτριον γὰρ ἐν ταὐτῷ πλείοσιν $uiv συν-
οιχεῖν, Ἔπρασσε δὲ τὰς μνηστείας τῶν παίδων ὃ
5 βασιλεὺς ἐλέῳ τῶν ὀρφανῶν, εἰς εὔνοιαν αὐτῶν διὰ τὴν
ἐπιγαμίαν τὸν Ἀντίπατρον προχαλούμενος. ᾿Ἀινντίπα-
*p δὲ γνώμην τὴν πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς τολυπεύειν οὐχ
ἐνέλιπε χαὶ πρὸς παῖδας αὐτοῖς γεγονότας , ἦ τε τοῦ
πατρὸς σπουδὴ περὶ αὐτοὺς ἠρέθιζεν αὐτὸν, μείζονας
V ἔσεσθαι τῶν ἀδελφῶν προσδεγόμενον, καὶ μάλιστα
ὁπότε ἀνδρωθεῖεν, Ἀρχελάου sos ψομένου τοῖς θυγα--
τριδοῖς, βασιλέως ἀνδρὸς, καὶ Φερώρα τῷ υἱῷ ληψο-
μένου τὴν θυγατέρα. τετράρχης δὲ χαὶ οὗτος ν.
᾿Ἐπήγειρε δὲ αὐτὸν χαὶ τὸ πᾶν πλῆθος ἐλέῳ μὲν τῷ

δε

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. T.

(27,5325.] 655 '
que artibus et regis sororem , quie uni de prsecipuis Herodis
amicis nupserat. Eratque mirus artifex fidem iis faciendi,
quibuscum versaretur, veram esse quam simulabat aniici-
tiam , et ad odium In quoscunque illud susceperat dissimu-
landum callidissimus. Non tamen faliebat amitam, quae eum
jum pridem exploraverat, nec jam decipi poterat, quod
omnes adhibuerit machinas ad occurrendum ejus malitise :
quamvis avunculus malernus Antipatri Salome filiam ha-
beret in matrimonio , eam quee antea nupserat Aristobulo,
auctore οἱ conciliatore nuptiarum Antipalro ; nam alteram
Callias, ex ejus marito filius, habebat uxorem. Sed nec
al(initas hac effecit quo minus perspecta esset ejus malitia,
sicut nec prior illa consanguinitas odium exstinguere po-
tuit. Saiomen autem, que Sylleeo Arabi ex amatoria cu-
piditate matrimonio jungi studebat, compulit Herodes ut
nuberet Alex: , operam suam ei preestante Julia et Salomte
suadente ut nuptias non detrectaret , ne apertae cum ipsa illi
intercederent inimicitiae , utpote quod juraverit Herodes,
nunquam se eam amaturum , nisi vellet sese nuptum dare
Alexa. Alque paruit Julie, et quod Cesaris uxor esset,
et quod preterea utilia admodum suaderet. — Hoc ipso tem-
pore Herodes regis Archelai filiam , Alexandri uxorem , ad
patrem remisit, eique dotem de suo restituit, ne quid esset
inter eos controversie.

2. Herodes autem filiorum liberos alebat accuratissime;
( sustulerat enim Alexander ex Glaphyra duos mares, et
Aristobulus ex Berenice Salomes filia tres (ilios et duas
filias) et quum liberos aliquando, presentibus amicis , in
conspectum eorum dedisset, et filiorum fortunam deplo-
rasset, orabat ne tale quidquam illorum liberis accidat,
sed ut virtute aucti, insuper et cqui bonique scientia,
gratiam pro educationis cura dignam rependant. Spo-
ponditque in matrimonium , ubi ad id setatis adolevissent,
Alexandri filio grandiori Pheroree filiam, Aristobuli autem
filio Antipatri filiam ; Arístobuli autem filiam addicebat
Antipatri filio, Aristobuli vero alteram Herodi filio suo,
quem ex pontifleis filie rex sustulerat : nam mos nobis
est patrius eodem tempore plures habere uxores. Hac li-
berorum sponsalia faciebat rex pupillorum misericordia ,
ut eis Antipatri amorem ex affinitate conciliaret. Antipater
autem non cessabat eundem animum erga liberos gerere, .
quem erga fratres habuerat : patris etiam studium, quod
in eos exstitit, vehementer illum irritabat, cui jam per-
suasum erat illos fore potentiores ipsius fratribus , praesere
tim quod , quum forent adulti , Archelaos, vir regizo dignita-
tis, nepotibus auxiliam laturus esset , et Pheroras, qui et
ipse tetrarcia, pupillarum alteram filio suo conjugem ac-

ceplurus. Quin et ipsum provocabat quod populus mise-

656 (π|,75.)

πρὸς τοὺς ὀρφανοὺς χρώμενον, μίσει δὲ τῷ πρὸς αὖ-
τὸν τὰ πάντα ἐξαγαγεῖν oüx ἀπηλλαγμένον χαχοτρο-
πίας τῆς ἐπὶ τοῖς ἀδελφοῖς. "Eum av&co οὖν διάλυσιν τῶν
τῷ πατρὶ ἐγνωσμένων, ἐν δεινῷ τιθέμενος εἰ προσλή-
, 6 otto τοσῆσδε αὐτοὺς ὁμιλῆσαι δυνάμεως. Καὶ με-
τέπιπτεν Ἡ ρώδης εἴχων δεήσει τῇ ᾿Αντιπάτρου, ὥστε
αὐτὸν μὲν τὴν θνγατέρα ᾿Αριστοδούλου γαμεῖν, xal τὴν
Φερώρα τὸν υἱὸν αὐτοῦ. Καὶ τὰ μὲν τῶν ὁμολογιῶν
τοῦ γάμου τοῦτον χινεῖται τὸν τρόπον, ἄκοντος τοῦ βα-
10 σιλέως.

γ΄. Ἡρώδῃ δὲ τῷ βασιλεῖ χατὰ τοῦτον τὸν χρόνον
συνώχουν ἐννέα γυναῖχες, 3| τε Ἀντιπάτρου μήτηρ,
καὶ ἣ θυγατὴρ τοῦ ἀρχιερέως, ἐξ ἧς καὶ διώνυμος αὐτῷ
παῖς ἐγεγόνει. "Hv δὲ xal ἀδελφοῦ παῖς αὐτῷ μία
15 γεγαμημένη, xat ἀνεψιὰ σὺν αὐταῖς. Καὶ ταῖσδε μὲν
τέχνον οὐδὲν ἐρύη. Ἣν δ᾽ ἐν ταῖς γυναιξὶν χἀχ τοῦ
Σαμαρέων ἔθνους μία, καὶ παῖδες αὐτῇ ᾿Αντίπας xal
᾿Αρχέλαος, xal θυγάτηρ Ὀλυμπιάς" xai ταύτην μὲν
ὕστερον Ἰώσηπος γαμεῖ, βασιλέως ἀδελφιδοῦς dw:
30 Ἀρχέλαος δὲ xal ᾿Αντίπας ἐπὶ Ῥώμης παρά τινι
ἰδιώτῃ τροφὰς εἶχον. Κλεοπάτρα τε ἹἹεροσολυμῖτις
ἐγεγάμητο αὐτῷ, καὶ παῖδες ἐξ αὐτῆς Hooón τε ἐγε-
γόνεισαν xol Φίλιππος, ὃς xal αὐτὸς ἐν Ρώμη τροφὰς
᾿εἶχεν. Καὶ Παλλὰς δὲ ἦν ἐν ταῖς γαμεταῖς, Φασάη-
86 λὸν πεποιημένη αὐτῷ παῖδα" πρός γε μὴν ταύταις
Φαίδρα xat ᾿Ελπὶς ἦσαν, ἐξ ὧν θυγατέρες δύο ἦσαν,
“Ῥωξάνη xc Σαλώμη. Τὰς δὲ πρεσβυτέρας αὐτοῦ
θυγατέρας ὁμομητρίας τῶν περὶ ᾿Αλέξανδρον, ὧν πε-
διεώρα Φερώρας τὸν γάμον, συνῴκισε τὴν μὲν ᾽Αντι-
80 κάτρω τοῦ βασιλέως ἀδελφῆς παιδὶ ὄντι, Φασαήλῳ δὲ
τὴν ἑτέραν" καὶ οὗτος Ἡρώδου ἀδελφοῦ παῖς ἐγεγόνει.

Καὶ τοῦτο μὲν Ἣ ρώδου τὸ γένος ἦν.

ΚΕΦ. Β΄.

Τότε δὲ βουλόμενος πρὸς Τραχωνίτας ἀσφαλὴς εἶναι,
κώμην πόλεως μέγεθος οὐχ ἀποδέουσαν ἔγνω Ἰουδαίοις
35 χτίσαι ἐν μέσῳ, δυσέμθολόν τε ποιεῖν τὴν αὑτοῦ xal
χοῖς πολεμίοις ἐξ ἐγγίονος ὁρμώμενος ἐμβαλὼν ἐχ τοῦ
ὀξέος χαχουῤγεῖν. Καὶ ἐπιστάμενος ἄνδρα ᾿Ἰουδαῖον
ἔχ τῆς Βαβυλωνίας σὺν ἱππεῦσι πενταχοσίοις, ἱπποτο-
ξόταις πᾶσι, καὶ συγγενῶν πλήθει εἰς ἑχατὸν ἀνδρῶν
«o τὸν Εὐφράτην διαθεδηκότα χατὰ τύχας ἐν Ἀντιοχείᾳ
τῷ ἐπὶ Δάφνῃ τῆς Συρίας διαιτᾶσθαι, Σατουρνίνου τοῦ
τότε στρατηγοῦντος εἰς ἐνοίχησιν αὐτῷ δεδωχότος χω-
ρἷον, Οὐαλαθὰ ὄνομα αὐτῷ, μετεπέμπετο τοῦτον σὺν
τῷ πλήθει τῶν ἑπομένων, παρέξειν ὑπισχνούμενος γῆν
46 ἐν τοπαρχία τῇ λεγομένη, Βαταναία, (ὡρίζετο δὲ αὐτὴ
τῇ Τραχωνίτιδι.) βουλόμενος πρόδλημα τὴν xatolxn-
σιν αὐτοῦ κτᾶσθαι, ἀτελῇ τε τὴν χώραν ἐπηγγέλλετο,
xal αὐτοὺς εἰσφορῶν ἀπηλλαγμένους ἁπασῶν, at elo
θυΐαι * *, ἐγχατοιχιεῖν, τὴν γῆν ἄπραχτον παρασχό-
80 ἱκενος.
β΄. Τούτοις πεισθεὶς 6 Βαδυλώνιος ἀφιχνεῖται, xol
λαδὼν τὴν γῆν, φρούρια ᾧχοδομήσατο xal χώμην, Βα-

| , APXAIOAOTIAX BIBA. IZ. ΚΕΦ. B.

[s25, 5:9.
ratione orbatorum, odioque in ipsum, de malitia in fralres
niliil unquam remittentem , cuncta patefacturus esset. ila.
que tentabat ut patrem ad sua decreta rescindenda pertrabe-
rel, periculosum ducens , si eos in societatem adscisceret qui
tanta essent potestate. Alque Herodes precibus Antipatri
flexus a sententia sua discessit, ita ut Antipater ducturu:
esset Aristobuli filiam , Antipatri vero filins Pherorze filiam.
Et sponsalia quidem , invito rege, in hunc modum muta-
tur.

3. Eoautem tempore Herodes rex uxores novem habebat, .

videlicet Antipatri matrem, ac pontificis filiam, ex qui

filium sustulit sibi cognominem ; porro et fratris sui filiam ,

unaque sororis sue filiam : qua quidem liberos non |

habuerunt.
ex qua filios duos procreavit Antipam et Archelaum, εἰ
filiam Olympiadem, quae postea Josepho nupsit regis fra-

tris filio. Archelaus autem et Antipas Romz apud priva: |

Erat etiam illi inter uxores Samaritana unà, -

tum quendam educabantur. Cleopatra etiam Hierosolymi-

tana ei nupfa erat, ex qua filios genuit Herodem et Phüip-
pum, qui Philippus et ipse Roms educabatur. Porro in
uxoribus erat etiam Pallas , quee ei Phasaelum filium peperiL

|

Praeterque illas habuit Phzdram et Elpidem, ex quibus -

duas filias sustulit Roxanen et Salomen.
grandiores, Alexandri fiii sui sorores ex eadem matre,

Filias autem sus -

quas ducere Pheroras recusarat, elocavit, alteram quidem |

Antipatro sororis sue filio, alteram vero Phasaelo, qui fra-
tris sui filius erat. Atque haec fuit Herodis progenies.

CAP. II.

Eo autem tempore , quum vellet adversus Trachonilas i
tufo esse, statuit vicum, quí urbi magnitudine non cedere,

Judzis in medio condere, ut et suam terram contra irroptie-
nes muniret , facloque e propinquo in hostes impetu, repen-

tina incursione eos infestare. Quumque intelligeret tum
forte Judzum quendam e Babylonia cum quiogentis equi-

tibus, qui omnes essent ex equo sagittarii, et cognalorem -
multitudine ad centum homines , Euphrate trajecto, degere |
in Antiochia qua» est ad Dapbnen Syriz, eique Saturninum, Ὁ

qui tum praetor erat, locum dedisse ad habitandum , nomi-

ne Valatha, hunc ejusque comites accersivit, pollicilo3
&ese ei terram daturum in priefectura Batanga , que Tr
chonitidi confinis est, eo animo ut ejus habitationem pro-

pugnaculum ín Aos(es haberet : promisitque regionem
vectigalibus immunem, utque ipsi incolerent nullis tribe-
s obnoxii, quee pendi solebant , quum terram ab exactio
nibus liberam eis dedisset.

2. His inductus Babylonius venit, terraque occupata, inet
castella zedificavit atque vicum , quem Batliyram appellat

(72,753.)

0vov ὄνομα αὐτῇ θέμενος. Πρόδλημά τε ἦν οὗτος ὁ
ἀνὴρ xal τοῖς ἐγχωρίοις τὰ πρὸς τοὺς Τραχωνίτας xal
Ἰουδαίων τοῖς ἐκ Βαῤυλῶνος ἀφιχνουμένοις διὰ θυσίας
ἐπὶ Ἱεροσολύμων, τοῦ μὴ ληστείαις ὑπὸ τῶν Τραχωνι-
τῶν χαχουργεῖσθαι" πολλοί τε ὡς αὐτὸν ἀφίχοντο καὶ
ἅπαντα χόθεν οἷς τὰ Ἰουδαίων θεραπεύεται πάτρια. Καὶ
ἐγένετο ἢ χώρα σφόδρα πολυάνθρωπος, ἀδείᾳ τοῦ ἐπὶ
πᾶσιν ἀτελοῦς, ἃ παρέμενεν αὐτοῖς ἫἩ ρώδου ζῶντος"
Φίλιππος δὲ δεύτερος ἐχείνου παραλαδὼν τὴν ἀρχὴν
| ὀλίγα τε καὶ ἐπ᾽ ὄλίγον αὐτοὺς ἐπράξατο. ᾿Αγρίππας
μέντοι γε ὃ μέγας xal 6 καῖς αὐτοῦ ὁμώνυμος xal πάνυ
ἐξετρύχωσαν αὐτοὺς, οὗ μέντοι. τὰ τῆς ἐλευθερίας χινεῖν
ἠθέλησαν. lap ὧν Ῥωμαῖοι δεξάμενοι τὴν ἀρχὴν
toU uiv ἐλευθέρον xai αὐτοὶ τηροῦσι τὰν ἀξίωσιν, ἐπὶ-
" ὑηλαῖς δὲ τῶν φόρων εἰς τὸ πάμπαν ἐπίεσαν αὐτούς.
Καὶ τάδε μὲν ἧ χαιρὸς ἀχριδώσομαι προϊόντος τοῦ
λόγου.
τ. Τελευτᾷ δὲ Ζάμχαρις 6 Βαδυλώνιος,, ὃς ἐπὶ χτή-
ett 17,66 τῆς χώρας Ἡ ρώδη προσποιεῖται, ζήσας μετ᾽
8 ἰρετῆς, xal παῖδας λιπὼν ἀγαθοὺς, Ἰάχειμον μὲν, ὃς
ἀνδρεία γενόμενος ἐπιφανὴς ἱππεύειν συνεχρότησε τοὺς
ὑφ᾽ αὑτῷ Βαδυλοννίους, xal ἴλη τῶνδε τῶν ἀνδρῶν ἐδο-
ρυφόρει τούσδε τοὺς βασιλέας. Καὶ ᾿Ιάχειμος, ἐν
vo τελευτῶν, Φίλιππον ἄνδρα χεῖρας ἀγαθὸν κατέ--
bmi τὸν νἱὸν, xal τὰ ἄλλα ἀρετῇ χρήσασθαι παρ’
ὀντινχοῦν ἀξιόλογον. Διόπερ φιλία τε πιστὴ χαὶ εὔνοια
ἀσναλὴς αὐτῷ πρὸς ᾿Αγρίππαν γίνεται τὸν βασιλέα"
στρατιὰν δὲ, ὁπόσην ὃ βασιλεὺς ἔτρεφεν, οὗτος ἀσχῶν
διετέλει, χαὶ ὅπη ἐξοδεύειν δεήσειεν ἡγούμενος.
δὴ qd. ) ζ΄. Ἡρώδου δ᾽ ἐν οἷς εἶπον ὄντος, ἀφεώρα τὰ

vta πράγματα elc Ἀντίπατρον, xal ἐφ᾽ οἷς ἐθελήσειε |

χυροῦν οὐχ ἀπήλλακτο ἐξουσίας, ἐπιχεχωρηχότος τε τοῦ
πατρὸς, ἐλπίδε εὐνοίας χαὶ πίστεως, xal περαιτέρω
χτᾶσθαι τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐξουσίαν τολμηρὸς χαθιστάμε-
ἃ 4, διὰ τὸ ἄδηλος τῷ πατρὶ εἶναι χαχουργῶν xal ἐφ᾽
οἷς εἴπει πιστότατος. ἮΝ τε πᾶσι φοδερὸς οὐχ οὕτως
ἰσχύϊ τῆς ἐξουσίας ὡς τοῦ καχοτρόπου τῷ mpouvfiet, υά-
λιστα δὲ αὐτὸν Φερώρας ἐθεράπευε, xoi ἀντεθεραπεύετο
δεινῆς, πάνυ τοῦ Αντιπάτρου περιστοιχίσαντος αὐτὸν
& χαὶ τὴν γυναικωνῖτιν συνισταμένου τὰ πρὸς. αὐτόν. [3e-
δούλωτο γὰρ Φερώρας γαμετῇ τε xal μητρὶ ταύτης xal
ἀδελφῇ » χαὶ ταῦτα μισῶν τὰς ἀνθρώπους ὕόδρει θυγα:
τέρων αὐτοῦ παρθένων' ἀλλ᾽ ὅμως ἡνεί 4510; πράσσειν
1t οὐδὲν ἦν δίχα τῶν γυναιχῶν ἐχπεριωδευχυιῶν τὸν
ὦ ἄνθρωπον xal ἀλλήλαις εὐνοίᾳ συμπράσσειν τὰ πάντα
μὴ ἀπτλλ λαγμένων " ὥστε παντοίως ὃ Ἀντί ἵπατρος
UnTXTO αὐταῖς » καὶ δι’ αὑτοῦ καὶ διὰ τῆς μητρός"
ταὐτὸν γὰρ αἷδε αἱ τέσσαρες γυναῖχες ἔλεγον. Φερώ-
ρα δὲ πρὸς ᾿Ἀιντίπατρον ἐπ᾽ οὐδαμινοῖς τισιν αἱ γνῶμαι
& διάλλασσον. Ἀντίσπασμα δ᾽ ἦν αὐτοῖς βασιλέως ἀδελ-
$i περισχοποῦσά τ᾿ ἐχ πλείονος τὰ πάντα καὶ τὴν
εὔνοιαν αὐτῶν ἐπὶ xaxoig τοῖς Ἡρώδου πρασσομένην
εἰξυϊά τε xal μηνύειν οὐχ ἀποτετραμμένη. Καὶ γνόν-
τες ἐν ἀπεχθείᾳ βασιλεῖ τὴν εὔνοιαν αὐτῶν ἐπινοοῦσιν
JOSEPIUS, 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XVIf. CAP. II.

[829,520.}] 6517
voluit. Erat et isle vir prsesidio tnm incolis adversus Tra-
chonitas, tum Judaeis qui ex Bahylonia Hierueolyia .venie-
bant ob sacrificia, ne latrociniis eos vexarent Trachonitee ;
multique ad eum se receperunt , et undique ii quibus curac
erant patria Judaorum insGtula. Εἰ (acta est ea regio
valde populosa , quod secure ageretur cum immunitate in
omnibus, 4088 eis Herode vivenie manserunt; Philippas
vero filius, post eum principatum adeptus, pauca οἱ non
diu ab eis exegit : at Agrippa magnus et filius ejus ei cogno-
minis cos plane attriverunt, non tamen libertatem eis
adimere voluerunt. A quibus Romani quum accepissent
principatum, libertatis dignitatem ipsi etiam illis conserva-
runt, sed tributis quae imperarunt prorsus eos oppresse-
runt. Et hec quidem suo tempore accuratius deinceps

| persequar.

3. Zamaris autem. Babylonius, quem ad hanc regionem
possidendam accersit Herodes, moritur, postquam cum
virtute vitam egerat , liberis egregiis post se relictis, et in
lis Jacimo, qui, fortitudine illustris, Babylonios suos ad
equitandum instituit : atque turma horum virorum reges
isti satellitibus usi sunt. Jacimus, quum senex esset,
moritur, et Philippum filium reliquit, virum manu stre-
nuum , et in celeris ob virtutem supra alium quemcunque
memorabilem. Quare fidam ei amicitiam firmamque bene-
volenliam preestitít rex Agrippa : et milites, quotquot rex
alebat , ille semper ad militice munera exercebat , et quo-
ceunnque expeditionem facerent eos ducebat.

(H1.) 4. Cum autem Herodes in eo esset, quem dixi, re-
rum staíu , omnia spectabant ad Antipatrum, nec quze vellet
rata faciendi poleslate carebat, concedente patre, beae
asperante de ejus benevolentia et fide, et majorem in eis po-
teslatem sibi vindicare ausus, quod patrem latebat ejus
nequitia et verbis facile üdem impetrabat. Atque erat omni-
bus formidabilis , non tatn propter potestatis magnitudinem
quàm prepter versutam malitiam ; maximeque eum colebat
Pheroras, et ipse vicissim mirum in modum Pheroram,
quem Antipater inslructis in eum feminis callidissime
irretiverat. Eral enim Pheroras uxori sux et socrui ob:
noxius et uzoris sorori, quamvis eas perosus propter
injurias filiabus suis virginibus illatas : sed tamen ferebat ,
neque quidquam sine his feminis facere poterat , quae ho-
minem illaqueaverant, et inter se omnibus in rebus,
quibus mutuo adjuvarentur, fideles erant, adeo ut eis esset
Anlipater addictissimus, tum per 86 ipsum tum per matrem :
eadem enim dicebant hae quatuor feminse. — Sed exorta est
inter Pheroram et Antipatrum dissensio ob nullius momenti
causas. Eos quippe dissociabat regis soror, quee jam pri-
dem rem totam explorabat, et quum eorum concordiam
Herodi detrimentosam esse sciret, eam indicare non detre-
ctabat. Itaque illi, quum suam concordiam regi non placere
cognoscerent , cogitarunt palam uon convenire, sed mutua

42

G58 (53,754.)

ὥστε φανερὰν μὲν uj εἶναι τὴν πρὸς ἀλλήλους αὐτῶν
σύνοδον, μίσους δὲ xol λοιδοριῶν οὗ καιρὸς προσποίη-
σιν, xai μάλιστα Ἡρώδου παρατυγχάνοντος ἣ εἴ τις
πρὸς αὐτὸν ἀπαγγέλλειν ἔμελλεν, χρυπτῶς δὲ τὰ τῆς
εὐνοίας ἐγυρώτερα χαθίστασθαι. Καὶ ἔπρασσον οὕτως.
᾿ἢλάνθανε δὲ τὴν Σαλώμην οὔτε πρῶτον ἣ διάνοια
αὐτῶν ἐπὶ τοιοῖσδε ὡρμημένων οὔτε ἐπειδὴ τοῖσδε χρῆ-
σθαι " οὐχ ἀπήλλαχτο αὕτη, πάντα δὲ ἀνίχνευέ τε xol
πρὸς τὸν ἀδελφὸν μειζόνως ἐχδηλοῦσα ἀπεσήμαινεν,
συνόδους τε χρυπτὰς χαὶ πότους, βουλευτήριά τε ἀφα--
νῶς χατεσχευασμένα" ὧν μὴ ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τῷ ἐχείνου
συντιθεμένων κἂν πεφανερῶσθαι μὴ χεχωλύσθαι" νῦν
δὲ τοὺς μὲν ἐκ τοῦ προὕὔπτου διαφόρους xal τὰ πάντα
ἐπὶ βλάβη τῇ ἀλλήλων λέγοντας, εἷς δὲ τὸ ἀφανὲς τοῖς
πολλοῖς τὴν εὔνοιαν ἀνατιθεμένους, καὶ ὁπότε ἀλλήλοις
συμμονωθεῖεν φίλια πράσσειν μὴ ἀπηλλαγωένους ὅμο-
λογεῖν πολεμεῖν πρὸς οὖς λανθάνειν χρώμενοι εὐνοία
τῇ, ἀλλήλων ἐσπουδάχοιεν. Καὶ 5 μὲν ταῦτα ἀνίχνευέ
τε χαὶ ἀχριδῶς συντυγχάνουσα τῷ ἀδελφῷ ἀνέφερε,
συνιέντι μὲν ἤδη τὰ πολλὰ xal δι᾽ ἑαυτοῦ, εἰς δὲ τὸ
θαρσεῖν " * οὐ διὰ χενῆς ὑπονοιῶν χαθισταμένων δια-
βολαῖς τῆς ἀδελφῆς. Καὶ ἦν γὰρ μόριόν τι Ἰουδαϊκῶν
ἀνθρώπων ἐπ᾽ ἐξαχριθώσει μέγα φρονοῦν τοῦ πατρίου
νόμου, χαίρειν τὸ θεῖον προσποιουμένων, οἷς ὕπἧκτο
25 ἣ γυναιχωνῖτις" Φαρισαῖοι χαλοῦνται, βασιλεῦσι δυνά-
μενοι μάλιστα ἀντιπράσσειν, προυμηθεῖς, xdx τοῦ
προὔπτου εἰς τὸ πολεμεῖν τε xai βλάπτειν ἐπηρμένοι.
Παντὸς γοῦν τοῦ '[ouBaixou βεδαιώσαντος δι᾽ ὅρχων 7
μὴν εὐνοῆσαι Καίσαρι καὶ τοῖς βασιλέως πράγμασι,
30 οἷδε οἱ ἄνδρες οὐκ ὥμοταν, ὄντες ὑπὲρ ἑξαχισχίλιοι"
xat αὐτοὺς βασιλέως ζημιώσαντος χρήμασιν, f, Φερώ-
px γυνὴ τὴν ζημίαν ὑπὲρ αὐτῶν εἰσφέρει. Οἱ δὲ
ἀμειῤόμενο: τὴν εὔνοιαν αὐτῆς (πρόγνωσιν δὲ ἐπεπί-
στευντο ἐπιφοιτήσει τοῦ Θεοῦ) προὔλεγον ὡς Ἡρώδη
35 μὲν χαταπαύσεως ἀρχῆς ὑπὸ Θεοῦ ἐψηφισμένης αὐτῷ τε
xai γένει τῷ ἀπ᾽ αὐτοῦ͵ τῆς δὲ βασιλείας efc τε ἐχείνην
περιηξούσης xai Φερώραν παῖδάς τε ot εἶεν αὐτοῖς,
Καὶ τάδε (οὐ γὰρ ἐλάνθανε τὴν Σαλώμην) ἐξαγγελτὰ
βασιλεῖ Xv, xai ὅτι τῶν περὶ τὴν αὐλὴν διαφθείροιέν
«o τινας" xal ὁ βασιλεὺς τῶν τε Φαρισαίων τοὺς αἰτιω-
τάτους ἀναιρεῖ χαὶ Βαγώαν τὸν εὐνοῦχον Καρόν τε τῶν
τότε προὔχοντα ἀρετῇ τοῦ εὐπρεποῦς χαὶ παιδιχὰ ὄντα
αὐτοῦ, Κετείνει δὲ xal πᾶν d τι τοῦ οἰχείου συνειστή-
κει οἷς ὁ Φαρισαῖος ἔλεγεν. Ἦρτο δὲ ὃ Βαγώας ὑπ᾽
4s αὐτῶν, ὡς πατήρ τε xal εὐεργέτης ὀνομασθησόμενος
τοῦ ἐπικατασταθησομένου προρρήσει βασιλέως" χατὰ
μεῖρα γὰρ ἐχείνῳ τὰ πάντα εἶναι, παρέξοντος αὐτῷ
γάμου τε ἰσγὺν xai τεχνώσεως παίδων γνησίων.

ΚΕΦ. I".

Ἡρώδης δὲ, χολάσας τῶν Φαρισαίων τοὺς ἐπὶ τοῖσ-

60 δὲ ἐληλεγμένους, συνέδριόν τε ποιεῖται τῶν φίλων xai
κατηγορίαν τῆς Φερώρα γυναιχὸς, τήν τε ὕδριν τῶν
παρθένων τῇ τόλμῃ τῆς γυναιχὸς ἀνατιθεὶς χαὶ ἔγχληα

Θ

1ὅ

e

APXAIOAOTIAX BIBA. IZ. ΚΕΦ, T.

[s10,821-!
opportune odia et convicia simulare, presertim praesente

Herode , aut quopiam qui id ei diclurus esset : secreto ἰὩ- |
men conjuncliores fore quam unquam antea : id quod facie- |

bant. Salomen autem neque latebat quod primum de ejo- -

modi rebus inslituerant, neque procul erat quum eadem

exsequi copissent : sed omnia et pervestigabat, et fratri |

eliam in deterius aucta renuncians indicabat occultos con-

gressus , et compotationes, et arcana consilia , quze, inquil, ὦ

nisi in. perniciem illius struerentur, quominus palam fe-
rent nihil prohibuisse : nunc vero qui eoram dissideant e

nihil non conviciorum jactent ad se invicem ledendos, ubi |
ex omnium oculi sese abstulere , benevolentiam profiteri, |
et quum secum versentur ab arbitris remoti, amiciliae in- :

dulgere, non refugientes a coniuratione de illis oppugnan-
dis, quibas mutuam benevolentiam occultam esse siudue-
runt. Et hac quidem illa perscrutabatur, fratrique , quum
ei adesset , accurate referebat , qui et ipse per se magnam

jam partem sciebat , sed ad audendum timidus erat, quo- Ὁ

Diam non de nihilo suspectos habebat sermones sororis.
Erat enim Judseorum quaedam secta , qui legis accuratam
cognitionem profitebantur eL de ea ferociebant, ae Deo caros
esse simulantes, quibus addietze erant feminse. 11 Phan-
sii vocantur, qui maxime regibus ausi sunt resistere, cauti,
et ad aperte bellandum leedendumque prompti. Certe quum
un;versa Judzeorum nalio jurasset se Coesaris regisque rebus
fauturos esse, ii non jurarunt , quum essent SUpra sex nul-
lia : quumque eos rex mulctasset , Pherorse conjax mulciam
pro eis solvit. Pro quo beneficio ut ei gratiam referrem,
(credebantur enim futura scire ex afflatu divino ,) fore pra-
dixerunt ut. Herodes ejusque progenies Dei decreto impe-
rium amittal, idque ad ipsam et ad Pheroram ipsorumque
liberos deferatur. Alque bec regi (nam Salomen non
fugiebant) nunciata erant , et aulicorum nonnullos ab eis
corruptos esse : quamobrem rex et Pharisaeoru m nocentissi-
mos interficit, ct Bagoam spadonem, et Carum quendam
regis pusionem , eo tempore polcritudinis primas tenentem.
Necavit etiam ex sua familia omnes, qui eum Pbarissorum
diclis copsenserant. Fuerat autem per eos elàtus Bagoas,
quod dicerent eum patrem beneficumque appellatum iri ejas
qui ex eorum praielione creandus rex esset : habiturem
enim eum regem omnium rerum polestatem, et Bagoe vires
conciliaturum eum muliere congrediendi , propriosque libe-
ros gignendi.

CAP. III.
Igitur Herodes, sumpto de Pharisaeis convictis supplicio,

convocat amicos , uxoremque Pherorm accusat, et injurias -

virginibus illatas hujus femine audacite impotans, et de bac
sibi facta contumelia actionem eonstituens, « utpote quod

(74,755.)

ταύτην ἀτιαίαν χὐτῷ ποιούμενος, * ὥστε ἀγωνοθετεῖν
στάσιν αὐτῷ πρὸς τὸν ἀδελφὺν καὶ πόλεμον ix. φύσεως
αὐτοῖς xal λόγω xzi δι’ ἔργων ὅσα δύναιτο, τήν τε
διάλυσιν τῆς ζηωαΐας τῆς ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐπιδληθείσης τέ-
'λεσι διαφευχθῆναι τοῖς ἐχείνης, τῶν τε νῦν πεπρα-
γμένων οὐδὲν ὅ τι o0 μετ᾽ «αὐτῆς. ᾿Ανθ᾽ ὧν Φερώρᾳ
χαλῶς ἔχειν, οὐδὲ δεήσει γνωμῶν εἰσηγήσεως τῶν
ἐμῶν, αὐτοχέλευστον ἀποπέμπεσθαϊί γυναῖχα ταύτην,
ὡς πολέμου τοῦ πρός με σοὶ αἰτίαν ἐσομένην, καὶ
1 VUv, εἴπερ ἀντιποιῇ συγγενείας τῆς ἐμῆς, ἀπείπεσθαι
τήνδε τὴν γαμετήν. Μενεῖς γὰρ οὕτως ἀδελφός τε
ἐμὸς χαὶ στέργειν οὐχ ἀπηλλαγμένος. » Φερώρας δὲ,
καίπερ λόγων ἀρετῇ περιωθούμενος, οὔτε συγγενείας
τῆς πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἔλεγε κινήσειν δίκαιον οὐδὲν οὔτε
j τῶν πρὸς τὴν γαιλετὴν εὐνοιῶν, αἱρεῖσθαί τε πρότερον
θανεῖν 3, ζῶν τολυᾶν ἀπεστερῇῆσθαι γυναιχὸς αὐτῷ χε--
γαρισμένη. Ἡρώδης δὲ Φερώρα μὲν ὑπερεβάλλετο
τὴν ἐπὶ τούτοις ὀργὴν, χαίπερ ἀνήδονον τιμωρίαν εἰσ-
πεπρχγμένος, Ἀντιπάτρῳ τε ἀπεῖπε xol μητρὶ τῇ
ν ἐκείνου Φερώρᾳ τε μὴ διιλεῖν xal τῶν γυναιχῶν φυ-
λάσσεσθαι, τὸ εἷς ταὐτὸν συνεσόμενον. ΟἿ δ᾽ ὡμολό-
Tv μὲν, συνήεσαν δὲ fj καιρὸς, καὶ συνεχώμαζον
Φερώρας xal ᾿Αντίπατρος ᾿Εγοίτα δὲ 6 λόγος, ὅωι-
λεῖν xai Ἀντιπάτρῳ τὴν Φερώρα γυναῖκα, συμπρασ-
5 δούσης αὐτοῖς τὰ εἰς τὴν σύνοδον τῆς Ἀντιπάτρου
μυτρὸς.

(4..) β΄. Ὑφορώμενος δὲ τὸν πατέρ xai δεδιὼς μὴ elc
πλεῖον προχωροίη, τὰ τοῦ uicouc ἐπ᾿ αὐτῷ, γράφει πρὸς
-ὡς ἐν τῇ Ρώμη φίλους, χελεύων ἐπιστέλλειν Ηρώδη

Ὁ πέκπειν ἤ τάχος Ἀντίπατρον ὡς Καίσαρα. Οὖ γενο-
βένου, ἔπει πεν “Η ρώδης Ἀντίπατρον, δῶρα σννεχπέμ-
Ya; ἀξιολογώτατα, xal διαθήχην ἐν ἢ μετ᾽ αὐτὸν
Ἀντίπατρον ἀπεδείκνυε βασιλέα, φθάσαντος δὲ τελευ-
τᾶν, Ἡρώδην, τὸν ἐκ τῆς τοῦ ἀρχιερέως θυγατρὸς υἱὸν

Ὁ αὐτῷ γεγεννημένον. Συνεξορμᾷ δ᾽ Ἀντιπάτρῳ xal
Συλλαῖος 6 "A ραψ, μηδὲν ὧν προσέταξε Καῖσαρ διαπε-
πραγμένος" xai ᾿Αντίπατρος αὐτοῦ κατηγορεῖ ἐπὶ Kai-

φαρος περὶ ὧν πρότερον Νικόλαος. Κατηγορεῖτο δὲ xai
ὑπὸ Ἀρέτα Συλλαῖος ὡς πολλοὺς ἀπεκτονὼς ἐν Πέτρα

V ἀξιολόγων παρὰ γνώμην τὴν αὐτοῦ, xal μάλιστα Σόεμον,
ἄνδρα τῇ sic πάντα ἀρετῇ τιμᾶσθαι δικαιότατον,
ἀνῃρηκέναι δὲ xai Φάδατον Καίσαρος δοῦλον. Καὶ
Συλλαῖος αἰτίαν εἶχεν ἐχ τοιῶνδε ἐγχλημάτων. Κό-
θῖνθος ἦν Ἡρώῶδον σωματοφύλαξ τοῦ βασιλέως μάλιστα

i πιφτευόμενος ín αὐτοῦ. Τοῦτον πείθει Συλλαῖος ἐπὶ
χρήμασι μεγάλοις Ἡρώδην ἀποχτεῖναι, xal ὑπέσχε-
το, Μαθὼν οὖν Φάδατος, Συλλαίου πρὸς αὐτὸν
εἰρηκότος, διηγεῖται πρὸς τὸν βασιλέα" 6 δὲ Κόρινθον
βασανίζει συλλαδὼν, χαὶ πάντα ἀνάπυστα ἦν αὐτῷ,

Ὁ Συλλαμθάνει δὲ καὶ δύο ἑτέρους Ἄραδας χαταγορεύσει
τῇ Κορίνθου πειθόμενος. τὸν μὲν φύλαρχον ὄντα, τὸν
δὲ Συλλαίου φίλον" οἵ καὶ αὐτοὶ (βασανίζει γὰρ αὐτοὺς

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. ΠΙ.

(521,435.] 659
faceret dissidium inter ipsum et fratrem, et ex Ingenio
hostilitatem inter ipsos, quoad posset, tam factis quam
verbis excitaret, ejusque impendiis evitata esset solulio
mulctse ab ipso impositze , nihilque jam sine ilia ageretur.
Recte igitor facturum Pheroram, si nec precibus nec admo:
nitionibus meis impulsus, sed sponte sua hanc mulierem
dimitteret, ut qua nos in mutuas inimicitias conjectura
sit : et nunc, «i fraternam necessitudinem tibi vindices,
oportet missam facias hanc uxorem. Sic enim fraler
mihi germanus eris, et amore conjunctus. » Pheroras
autem, licet verborum vi moveretur, dicebat tamen se ne-
que ejus fratrem esse desilurum, neque fore ut uxorem
suam non amaret ; morique malle quam amissa uxore dilecta
vivere. Tum quidem Herodes suam ob ista in Pheroram
iram distulit, gravi licel contwmelia affectus : Antipatro-
que et ejus matri interdixit ne cum Pherora colloquereptur,
ulque daret operam Antipater ne feminz convenirent : id
quod illi quidem promiserunt, sed nihilo minus convenie-
bant interdum, simulque copvivia agitabant Plieroras et
Ablipater. Quin etiam rumor erat, liabere Antipatruin
cum Pherorsie uxore consuetedinem, Antipatri matre leno-
cinante.

(1V.) 2, Patrem autem suspectum habens An/ipater et ne
ejus iu se odium longius pregrederetur metuens, scripsit
δι amicos suos Romo degentes , Herodi significare jubens
ut Antipatrum prio quoque tempore mitteret ad Cesarem:
i4 quod Herodes fecit, et Antipatram maguis cum muneri-
bus misit, necnon testamentum suum, in quo «atuebat ut
post mortem suam regnaret Antipater, sin vero prius more-
retur, tilius suus Herodes, quem habebat ex filia pontificis.
Eodem autem tempore quo Antipater profectus est eam Syl-
fees Arabs, quum nibil eorum preestitissel quse Caesar impe-
rarat : eumque postulavit apud Caesarem Antipater eorun-
dem críminum, quorum ante fuerat postulatus a Nicolao.
Etiam Areias eum insimulabat interfectorum Petre,
ínjussu suo, multorum, et quidem primariorum virorum,
el potissimum Soemi , ob suam in omnibus virtutem honore
dignissimi, insuper et necis Fabati Ceesgyis servi. Et iu
Sylieeum instituta erat accusatio ex hujusmodi causs. Ha-
bebat Herodes rex sateliitem nomine Corinthum , cui suin-
mopere &debat. Huic suasit Syll:eus grandi pecunia ut
Herodem occideret : id quod ille suscepit. Hoc ubi ipsius
Syllael indicio rescivit Fabatus, regi significavit : is vero
Coriathum comprehendi jussit, et ab eo quaestione fotius
criminis confessionem expressit. Curavit etiam compre-
hendendos alios Arabas duoa, fidem habens Corinthi indicio,
quorum alter tribus priefectus, alter συ] δ! amicus erat :

ὁ βασιλεὺς) ὡιμολόγουν ὅτι παρεῖεν ἐξοτρύνοντες μὴ μα- | qui et ipsi, quaestionem de eis habente rege, confessi sunt
λαχίζεσθαι Κόρινθον, καὶ εἴ που δεήσειε xol συγχει- | sese venisse ut Corinthum adhortarentur nc animo deficc-

A.

660 (753,750.)

ρυυργήσοντες αὐτῷ τὸν φόνον. Καὶ Σατουρνῖνος,
δηλώσεως αὐτῷ πάντων ὑπὸ ἩἩρώδον γενομένης, εἰς
“Ῥώμην ἐξέπεμψεν αὐτούς.
(E'.) γ΄. Φερώραν δὲ, ἰσχυρῶς ἐμμένοντα εὐνοία τῆς
γυναικὸς, ἀναχωρεῖν slc τὴν αὑτοῦ “Ηρώδης χελεύει. Ὁ
"δὲ ἀσμένως ἐπὶ τὴν τετραρχίαν ἀπῆρεν, πολλὰ ὀμόσας
οὐ πρότερον ἥξειν ἢ πύθοιτο “Ηρώδην τετελευτηχότα"
ὥστε χαὶ νοσήσαντος τοῦ βασιλέως ἀξιωθεὶς ἥχειν ἐπί
τίνων πιστεύσεσιν ἐντολῶν, πρὶν 3| μέλλοι τελευτᾶν,
10 οὐχ ὑπήκουσεν ἐπὶ τῇ τιμῇ τοῦ ὅρκου. Οὐ μὴν Ἡρώ-
δὴς γε μιμεῖται τὴν ἐπὶ τοιοῖσδε ἐχείνου γνώμην, προα-
9n ρημένος ἣν ἔχει, ἀλλ᾽ ἧχεν ὡς τὸν Φερώραν, ἐπειδὴ
ὕστερον ἄρχεται νοσεῖν, χαὶ. μεταχλήσεως αὐτῷ μὴ
Ὑενομένης. Θανόντα δὲ περιστείλας ἐπὶ Ἱεροσολύ-
16 μὼν ἀγόμενος ταφῆς ἠξίου, xal πένθος μέγα ἐπ᾽ αὐτῷ
προέθετο. Τοῦτο ᾿Αντιπάτρῳ χαίτοι γε ἐπὶ “Ῥώμης
πεπλευχότι χαχῶν ἐγένετο ἀρχὴ, τῆς ἀδελφοχτονίας
αὐτὸν τινυμένου τοῦ Θεοῦ. Διηγήσομαι δὲ τὸν πάντα
περὶ αὐτοῦ λόγον, παράδειγμα τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει
30 ἐσόμενον τοῦ ἀρετῇ πολιτεύεσθαι ἐπὶ πᾶσιν.

ΚΕΦ. A.

Ἐπειδὴ Φερώρας τελευτᾷ, ταφαίτε ἐγεγόνεισαν αὐτῷ,
ἀπελεύθεροι δύο τῶν Φερώρα τιμίων, προσελθόντες
Ἡρώδῃ, ἠξίουν μὴ ἀνεχδίχητον χαταλιπεῖν τοῦ ἀδελ--
φοῦ τὸν νεχρὸν, ἀλλὰ ζήτησιν ποιεῖσθαι τῆς ἀλόγου

25 τε xal δυστυχοῦς μεταστάσεως. Τοῦ δ᾽ ἐπιστραφέντος
τοῖς λόγοις (πιστὰ γὰρ ἐδόχει) δειπνῆσαι μὲν αὐτὸν
ἔλεγον παρὰ τῇ γυναιχὶ τῇ προτέρᾳ τῆς νόσου, φάρμα-
χόν τε προσχομισθὲν ἐν βρώματι μὴ πρότερον εἰωθότι
ἐμφαγόντα ὑπὸ τούτου τελευτῆσαι" χομιστὸν μέντοι

80 γενέσθαι τὸ φάρμακον ὑπὸ γυναιχὸς ἐκ τῆς Ἀραδίας,
λόγῳ; μὲν ἐπὶ προσποίησιν ἐρώτων, (φίλτρον γὰρ δὴ ὄνου α
αὐτῷ εἶναι.) τὸ δ᾽ ἀληθὲς ἐπὶ τῇ Φερώρα τελευτῇ.
᾿Φαρμακιστόταται δέ εἰσὶ γυναικῶν αἱ ex τῆς ApzGiac
ἢ δὲ ταῦτα ἐπεχάλουν, [καὶ] τῆς Συλλαίου ἐρωμένης

35 dv ταῖς μάλιστα ὡμολόγητο εἶναι φίλη. Πείσουσαί τε
αὐτὴν ἐπὶ πράσει τοῦ φαρωάχου, ἧς τοὺς τόπους ἐληλύ--
θεισαν J| τε μήτηρ τῆς Φερώρα γυναιχὸς xal fj ἀδελφὴ,

"xal ἐπανῆχον αὐτὴν ἀγόμεναι τοῦ δείπνου πρότερον
ἡμέρᾳ μιᾷ. Ὑπὸ τούτων ὃ βασιλεὺς τῶν λόνων πα-

40 ροξυνθεὶς δούλας τε ἐδασάνιζε τῶν γυναιχῶν xat τινας
ἐλευθέρας, καὶ ὄντος ἀφανοῦς τοῦ πράγματος, διὰ τὸ

μηδεμίαν ἐξειπεῖν, τεχευταία τις, περιουσῶν αὐτῆς τῶν
ἀλγηδόνων, ἄλλο μὲν ἔφη οὐδὲν, Θεὸν δὲ ἐπιχαλεῖσθαι
τοιαῖσδε αἰχίαις δώσειν περιθαλεῖν τὴν Ἀνιπάτρου

45 μητέρα, χακῶν τῶν ἐπεχόντων αἰτίαν πᾶσι γενομένην.
Ἱαῦτα sig ἐπίστασιν «ηρώδην ἄγει, xal τὰ πάντα
βασάνοις τῶν γυναιχῶν ἀνάπυστα τ , οἵ τε χῶμοι xai
αἱ χρυπταὶ σύνοδοι, χαὶ δὴ καὶ λόγων πρὸς μόνον τὸν
υἱὸν εἰρημένων ἐξοίσεις πρὸς τὰς Φερώρα γυναῖχας,
so (ἦν δὲ ταλάντων ἑκατὸν δωρεὰν ἐπιχρύπτεσθαι ἐπὶ τῷ
ἡ φράζειν πρὸς Φερώραν τῷ Ἀντιπάτρῳ χέλευσις

"E" “ , ἜΝ) )! ' , '
ὑπὸ τοῦ πατρός,) μῖσός τε πρὸς TOv πατέρα, xai ὀλο-

σι

APXAIOAOTIAZ BIBA.

IZ. ΚΕΦ. A.

ret, promittentes, si res postularet, ei operam suam ad
eam czedem perpetrandam. Hoc omnia quum exposnisset
Herodes Saturnino , misit eos Romam Saturninus.

(V.) 3. Pheroram autem, in conjugis amore obstinale
perseverantem , jussit Herodes in suam regionem discedere.
1116 vero, quum multa jurasgsel non se prius rediturum
quam Herodem obiisse intelligeret, libenter in suam tetrar-
chiam se recepit : adeo ut quum rex ciegrotans eum orandum
curasset πὶ ad se veniret, quod ei quasi moriturus vellet ;
aliquid voram mandare, noluit propter jurisjurandi religio-
nem. Non tamen in istis eodem animo se erga fratrem ges- Ὁ
sit Herodes, suam jam ante mutando sententiam * sed |
posteaquam Pheroras segrolare ceperat, etiam non vocatos,
ad eum visendutn ibat. Quumque mortuum in feretro repo-
nendum curasset , Hierosolyma deportatam sepultura di-
gnatus est, luctuque magno prosequendum edixit. Ea res
Antipatro, quamvis Romam profecto , malorum fuit initium,
Deo tandem reposcente ab eo íratricidii poenas. — Totam -
autem de eo narrationem persequar , ut in posterum bomi-
num generi documento sit in omni vitee instituto adhiben- -
dam esse virtutem.

CAP. IV. (VL)

Post obitum Pherorte solutasque ei exsequias , duo Phe-
rore liberti, quos habuerat in pretio, Herodem adierual,
rogantes ne fratris necem inultam relinqueret, sed de eo ita
misere et infeliciter mortuo qu&stionem haberet. His
verbis auscultante rege ( videbantur enim vera esse) dice-
bant illum, pridie quam eegrotasset , ceenavisse domi uxoris
8ute , comesoque pharmaco , quod ei in ferculo insolito ap-
positum fuisset , inde interiisse, idque pharmacum allatum
fuisse a quadam muliere Arabica , nomine quidem amaturii,
(philtrum enim appellari, ) sed re ipsa ad Pheroram tollen.
Sunt autem Arabice mulieres veneficae maxime :
el qu» tum insimulabatur, eam constabat amice Syliai

[532,533 .] |

dum.

esse amicissimam; eique persuasuree ut pliarmacum ven-
deret, eo loci profectze erant mater et soror uxoris Pherorz,
el in reditu secum illam adduxerant, uno die ante istam
cenam. His verbis incensus rex, feminarum servas for-
sit et nonnullas liberas : quumque nihil appareret, quod
nulla earum quidquam confiteretur , tandem una victa do-
loribus nihil aliud dixit, nisi se Deum precari ut talibos
implicaret cruciatibus matrém Antipatri, quz illorum
omnium malorum causa esset. 1sta adverterupnt Herodem,
quo factum est ut omnia mulieres torquendo cognita lia-
beret, convivia , clandestinos conventus , atque etiam verba
quiedam Pherore mulieribus enunciata, quae ipse sol
dixerat Antipatro, (erant autem qua paler Antipatro ia
mandatis dederat, ut celaret centum talentorum donum,
ne cum Plierora colloquia misceret,) odiumque Antipatri in

patrem, et apud matrem querimonias de tam jopgn vila,
,

(156,7.

συρμοὶ πρὸς τὴν μητέρα, ὡς ἐπὶ μήχιστον τοῦ πατρὸς
βίου ἐξηγμένου, xai αὐτῷ μηδὲν ἐλάσσονος τοῦ γήρως
ἐπικειμένου, ὡς μηδ᾽ ἂν ἐλθοῦσαν τὴν βασιλείαν ὁμοίως
εὐορᾶναί ποτ᾽ αὐτόν. Παρατρέφεσθαί τε πολλοὺς
ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ καὶ ἀδελφοὺς xal ἀδελφῶν παῖδας.
οὐδαυῶς ἀδεῇ τὴν ἔλπίδα παρεχομένους τἀσφαλοῦς" χαὶ
γὰρ δὲ καὶ νῦν, εἴ τι πάσχειν αὐτὸν συμδαίη, ἀδελφῷ
μᾶλλον ἢ παιδὶ τῷ αὐτοῦ χελεύειν τὴν ἀργὴν δίδοσθαι.
Ὠμότητά τε πολλὴν χατηγόρει τοῦ βασιλέως, χαὶ τὰς
σφαγὰς τῶν υἱέων, φόδῳ τε μὴ καὶ αὐτῶν ἅπτοιτο
ijr, τὸν μὲν ἐπὶ “Ρώμης ἄρασθαι τέχνην ὀπινοῆσαι ,
Φερώραν δ᾽ ἐπὶ τῆς αὑτοῦ τετραρχίας.
β, Ταῦτα δὲ συνῇδε τοῖς λόγοις τῆς ἀδελφῆς καὶ πολὺ
v3) uj; ἀπιστίαν ἔτι ὑποπτεύεσθαι συνῆρεν αὐταῖς. Ὁ
δὲ βασιλεὺς, κρατυνάμενος ἐπὶ χαχίᾳ τοῦ Ἀντιπάτρου
τὴν Δωρίδα τὴν μητέρα αὐτοῦ, πάντα τὸν περὶ αὐτὴν
xósuov ταλάντων πολλῶν ὄντα ἀφελόμενος, ἔπειτα αὐτὴν
ἀποπέμπεται, xai ταῖς Φερώρα γυναιξὶν φιλίαν ἐσπεί-
σατο. Μάλιστα δὲ ἐξώτρυνεν εἰς ὀργὴν xatà τοῦ παιδὸς
: τὸν βασιλέα Σαμαρείτης ἀνὴρ Ἀντίπατρος, ἐπιτροπεύων
τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως ᾿Αντίπατρον, ἄλλα τε αὐτοῦ ἐν
ταῖς βασάνοις κατειπὼν xal ὅτι παρασκευασάμενος
φάρμαχον θανάσιμον δοίη Φερώρα, χελεύσας παρὰ
τῊν ἀποὸγμίαν αὐτοῦ, ἵν᾿ ὡς πλεῖστον ἀφεστήχοι τῶν
$ ἐν τούτοις ὑποτοπασμῶν, τῷ πατρὶ δοῦναι: χαὶ χομίσαι
μὲν Ἀντίφιλον ἐξ Αἰγύπτου τὸ φάρμαχον, ἕνα τῶν Ἂν-
τιπάτρου φίλων , σταλῆναι δὲ ὡς Φερώραν διὰ Θευ-
δίωνος ἀδελφοῦ τῆς μητρὸς ᾿δἈντιπάτρου τοῦ βασιλέως
παιδὸς, καὶ οὕτως ἐλθεῖν τὸ φάρμαχον εἷς τὴν γυναῖχα
Ὁ τὴν Φερώρα, δόντος φυλάσσειν τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς.
'H δὲ ὡμολόγει μὲν ἀναχρίναντος τοῦ βασιλέως, xol
δραμοῦσα ὡς κομίσειε, ῥίπτει κατὰ τέγους αὑτὴν, οὐ
μὴν τελευτᾷ, ἐπὶ πόδας τῆς πτώσεως γενομένης. Καὶ
οὕτως ἐπεὶ ἀνεκτήσατο αὐτὴν, ἄδειάν τε αὐτῇ ὑπισχνού-
Ὁ μένος xat τοῖς οἰκείοις μηδὲν ἐπ᾽ ἀφανισμῷ τἀληθοῦς
τρεπομένη, τρίψειν γε μὴν χαχοῖς τοῖς ὑστάτοις ἀγνω-
μονεῖν προθεμένην, ὑπισχνεῖται xal ὥμοσεν 7| μὴν
ἐρεῖν τὰ πάντα ὃν ἐπράχθη τρόπον, λέγουσα uiv, ὡς
ἔγασαν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἀληθῆ τὰ πάντα.
€ . Ἐχομίσθη γὰρ ix τῆς Αἰγύπτου τὰ φάρμαχον ὑπ᾽
« Ἀντιφίλου, ἀδελφός τε ἐκείνῳ ἰατρὸς ὧν ἐπόρισε" xxl
« Θευδίωνος ὡς ἡμᾶς χομίσαντος, ἐφύλασσον αὐτὴ,
« παρὰ Φερώρα λαδοῦσα ἐπὶ σὲ Ur ᾿Αντιπάτρου ἧτοι-
«μασμένον. — "Eme οὖν ἐνόσει Φερώρας, χαὶ ἐθερά-
45 ^ πευες αὐτὸν ἀφικόμενος, δρῶν σου τὴν εὔνοιαν ἧ
« περὶ αὐτὸν ἐχρῶ , ἐπεχλάσθη τε τῇ διανοίᾳ, καὶ με-
« ταχαλέσας με, ὦ γύναι, φησὶ, περιώδευσέ με ᾿Αντί-
« πατρὸς ἐπὶ πατρὶ μὲν τῷ ἑαυτοῦ, ἀδελφῷ δὲ τῷ ἐμῷ,
« θανάσιμόν τε γνώμην συνθεὶς xai φάρμαχον ᾧ δια -
0 * χονήσει αὐτῇ πεπορισμένος. Νῦν οὖν, ἐπειδὴ ὅ τε
« ἀδελφὸς οὐδὲν ἀρετῇ 7| πρότερον ἐχρῆτο περὶ ἐμοῦ
* ὑφαιρῶν ὦπται, ἐμέ τε ἐλπὶς οὐχ εἷς μαχρὰν dmí-
« σεσθαι τοῦ βίου, φέρε, μὴ γνώμη ἀδελφοχτόνῳ ἀπο-
« τισαίλην προπάτορας τοὺς ἐμαυτοῦ, τὸ φάρμαχον

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. IV.

[533,934.] 661

dum interim etiam ipse consenesceret , ut, eliamsi regnum

Esse
etiam multos tum fratres tum fratrum filios, qui una 80"

adipisceretur, nunquam eo pariter delecfaretur.

cum in spem regni nutrirentur, 4080 res spes sibi dubias
redderet , quandoquidem jam nunc, si quid fatale sibi acci-
disset, fratrem suum , non filium, ab Herode regem consli-
Conquerebatur etjam de atroci regis crudelitate , et
filiorum cede; quorum malorum metu ipse sibi Romam

tui.

proficiscendum prudenter excogitasset , Pheroras autem in
suam tetrarchiam.

3. Conveniebant autem hac cum sororis sux dictis,
multumque , ad elerandam perfidize suspicionem , feminas
adjuvabant. Rex vero, quum in Antipatri malitia deprehen-
disset Doridem matrem illius, ubi omni ornatu , qui erat
multorum talentorum , eam spoliaverat, poslea dimittit, et
cum feminis Pherorze amicitize fedus inill. Maxime autem
regem in filium ejus exacerbavit Samaritanus quidam Anti-
pater, ipsius Antipatri regis filii procuralor, qui inter cru-
ciatus dixit et alia, et hrec inprimis : paratum ab Antipatro
mortiferum venenum, quod Pherorze dedisset, eique man-
dasset ut quum peregre profectus esset, ne in minimam re!
hujusmodi suspicionem veniret, id patri porrigeret, alla-
tumque fuisse id venenum ex JEgypto per Antiphilum,
unum de amicis Antipatri, missum inde ad Pheroram a
Theudione fratre matris Antipatri regis filii , atque ita per-
venisse ad uxorem Pherorz, cui servandum Pheroras lra.
didisset. llla vero quum rex eam interrogasset, id quod erat
confessa est; et quum quasi venenum petitum se foras pro-
ripuisset , se ipsam de tecto priecipitat , sed in pedes delapsa
non interiit. Atque ita, posteaquam ipsam recreassel,
eique et omnibus domesticis veniam promittendo, duin-
modo nihil de veritate celaret , porroque extremos crucia-

tus mipando, 4i obstinate aliquid reticere decrevisset, pol-

licetur, juravitque sese rem omnem uti gesta csset dictu-
ram, id quod fecit , nihil nisi verum, ut plerique dixerunt,
proferens. « Apportatum est venenum, inquit, ex Egypto
« per Antiphilum, qui id sui fratris. medici opera la-
« buerat : quumque Theudio illud ad nos pertulisset ,
« ipsa servavi acceptum a Pherora, paratum ab Anti-
« patro adversum te. Igitur quum Pheroras eegrotaret ,
« et tu ad eum curandum venisses , ille, animadversa tua
« in 86 benevolentia , fractus animo me evocat , et, o uxor.
« iuquit, cireumvenit Antipater me, dum in suum ipsius
« patrem eundemque meum fratrem consilia capit morti-
« fera, et quod iis snbserviat venenum comparat. Nunc
« igitur, quandoquidem fiater meus facile ostendit nihil
« se de pristina sua erga me virtute diminuere , et ego non
« diu superstitem fore me spero , age , ne parricidali animo
« majores meos impiem , affer venenum, et speclante ma

[2d

662 (157.758.)

« xaié τε ἐμοῦ βλέποντος, χομίσασαν τε οὐδὲν εἰς ἀνα-
« θολὰς πράσσειν τοῦ ἀνδρὸς τὰς ἐντολάς" xal τὸ uiv
« πλεῖστον χαύσασαν τοῦ φαρμάχου τυχεῖν, ὑπολείπε-
« σθαι δὲ ὀλίγον, ἵνα. εἰ Φερώρα μεταστάντος περιέ--
« ποι χαχῶς αὐτὴν ὁ βασιλεὺς, μεθίσταιτο διάδρασιν
« ποιουμένη τῶν ἀναγχῶν. » ᾿Γαῦτα εἰποῦσα τό τε φάρ--
μαχον χαὶ τὴν πυξίδα εἰς τὰ μέσον παρῆγεν. Καὶ
ἀδελφὸς δὲ ᾿Αντιφίλου ἕτερος χαὶ μήτηρ αὐτοῦ, ἀνάγ-
x«t τε χαὶ βασάνων σφοδρότητι, ταὐτὰ ἔλεγον xol
(9 ἐγνώριζον τὴν πυξίδα. Κατηγορεῖτο δὲ xal τοῦ ἀρ-
χιερέως ἣ θυγάτηρ, γυνὴ δὲ τοῦ βασιλέως, ὡς πάντων
τούτων ἵστωρ γενομένη, χρύπτειν τε προθυμηθεῖσα
αὐτά. Καὶ διὰ τάδε Ἡρώδης ἐχείνην τε ἐξέδαλε καὶ
τὸν υἱὸν αὐτῆς ἐξήλειψε τῶν διαθηχῶν, εἷς τὸ βασι-
i5 λεῦσαι μεμνημένων ἐχείνου' xat τὸν πενθερὸν τὴν ἀρ--
γιερωσύνην ἀφείλετο Σίμωνα τὸν τοῦ Βοηθοῦ, χαθίστη
δὲ Ματθίαν τὸν Θεοφίλου, Ἱεροσολυμίτην γένει.
τ΄. 'Év τούτῳ δὲ χαὶ Βάθυλλος ἐκ Ρώμης ἀπελεύ-
θερος ᾿Αντιπάτρου παρῆν, xai βασανισθεὶς εὑρίσχεται
80 φάρμαχον χομίζων, δώσειν τῇ τε αὐτοῦ μητρὶ χαὶ Φε-
(99€ , ὡς εἰ τὸ πρότερον μὴ ἅπτοιτο τοῦ βασιλέως,
τούτῳ γοῦν μετα ειρίζαιντο αὐτόν. ᾿Αφίχετο δὲ γράμ-
ματα παρὰ τῶν ἐν Ρώμη φίλων τῷ Ἡρώδη, γνώμη
xat ὑπαγορεύσει ᾿Αντιπάτρου, ἐπὶ χατηγορία Ἀρχελάου
40 xai Φιλίππου σνγχείμενα' ὡς δῆθεν διαδαλλοιέν τε
τὸν πατέρα ἐπὶ σφαγῇ τῶν περὶ ᾿Αριστόδουλον xal
᾿λλέξανδρον, δι᾽ οἴκτου δὲ χαὶ αὐτοὺς λαμθάνοιεν’ ἤδη
γὰρ καὶ ἐχαλοῦντο ὑπὸ τοῦ πατρὸς, οὐχ ὡς ἐφ᾽ ἑτέροις,
ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ χἀχείνους προσαπολωλέναι τῆς χλέσεως
so αὐτῶν γινομένης, Ταῦτα δὲ μεγάλων μισθῶν ol φίλοι τῷ
᾿λντιπάτρῳ συνέπρασσον. Γράφει δὲ xai αὐτὸς Ἀντίπα-
τρος τῷ πατρὶ περὶ αὐτῶν ἐπὶ μεγίστιις τῶν αἰτιῶν,
xai παντελῶς ἀπαλλάσσει φάσχων αὐτὰ πειράχια, τῶν
δὲ λόγων τῇ ἡλικίᾳ τὴν ἀνάθεσιν ποιούμενος. Αὐτὸς
ὅν δὲ, δι’ ὧν τὰ περὶ Συλλαῖον ἠγωνίζετο, xai περὶ Üc-
ραπείαν τῶν πρώτων ἀνδρῶν ἐγεγόνει, χόσμους τε
ἀξιοπρεπεῖς ταλάντων ἐώνητο διαχοσίων. Θαυμάσειε
δ᾽ ἄν τις ὅτι τοσῶνδε ἐν ᾿Ιουδαίᾳ χατ᾽ αὐτοῦ κεχινη-
μένων μησὶ πρότερον ἑπτὰ, αὐδὲν αὐτῷ δῆλον γένοιτο.
φ Αἴτιον δ᾽ ἦν f τε ἀχρίδεια xal φυλακὴ τῶν ὁδῶν xal
μῖσος τῶν ἀνθρώπων τὸ πρὸς Ἀντίπατρον" οὐδεὶς γὰρ ἦν
ὃς προθύμως χινδύνῳ τῷ αὑτοῦ παριστὴς τῶν ἐκείνου
ἀσφαλειῶν χαθίστατα.

. ΚΕΦ. Ε΄.

Ἡρώδης δὲ, Ἀντιπάτρου γεγρχφότος πρὸς αὐτὸν

4b ὡς τὰ πάντα ὃν χρὴ διαπεπραγμένος τρόπον ἥξοι ἐν
τάχει, ἐπιχρυψάμενος τὴν ὀργὴν ἀντεπετίθει, κελεύων
μὴ βραδύνειν εἰς τὴν δδὸν, μὴ xat τι πάσχοι παρὰ τὴν
ἐχδηαίαν αὐτοῦ" xal ἄμα τῆς μητρὸς χατηγορῶν ὡς
ὀλίγον, χαταθήσεσθαι μέμψεις ἐπαγγελλόμενος τὰς πρὸς

80 αὐτὴν, ὁπότε ἐχεῖνος ἀφίχοιτο, Παντί τε τρόπῳ φι-
λότητα τὴν πρὸς αὐτὸν ἐνεδείχνυτο, δεδιὼς μὴ καί τι
ὑποτοπήσας ὑπερθάλλοιτο μὲν ὁδοὺς τὰς πρὸς αὐτὸν,

APXAIOAOTIAZ DIBA. IZ. ΚΕΦ. E.

|

[54 — 56. ]

« combure; seque, quum illud attulisset , sine cunctatione
« viri mandatis obsequutam esse, maximaque pbarmacG
« parte in ignem conjecta, parum sibi reservasse , ul si
« post obitum Pheroree inclemeutius ipsam Uraeílaret rez,
« vita decederet paliendi necessitatem effugiens. » His
diclis pyxidem cum veneno in medium protulit Etiam
alter Antiphili frater οἱ mater ejus , tormentorum vehlemen-
tia compulsi, eadem fatebautur, et pyxidem agnoscebant.
Insuper et pontificis filia, eademque regis uxor, accusata
est ul que hac omnia scivisset et celare voluisset. Hanc
ob causam repudiavit eam Herodes, ejusque filium de te-
βία πη 0 suo expunxil, quod ejus , ut qui regualurus esset,
meminerit : socerum quoque suum Simonem Boetbi filium
pontificatu abdicavit , et eum honorem ad Matthiam Theo-
pili filium , natu Hierosolymitanum , detulit.

3. Dum liec fiunt, venit Roma Bathyllus Antipatri li-
bertus τ et, quaestione habita, deprehensus est venenum
alferre, quod Aulipatri matri et Pherore traderet, ul εἰ
prius in regem vires non babuisset, illo eum tollerent.
Venerunt et Roma. litere ab Herodis amicis, cousilio οἱ
rogatu Antipatri, in. quibus insimulabantur Arcbelaus et
Philippus, quasi patrem ob interemptos Alexandrum et
Aristobulum vituperassent, eorumque miserescerent : seque
jam a palre non aliam ob causam accersi dicerent (nam ar.
cessebantur) quam ut evocati ab eo similiter necarentur.
Obtinueratque ab amicis Antipater magnis largitionibus, ul
sibi ad beec operam commodarent. Quin etiam ipee Antipater
de illis ad patrem scripsit, atrocibus eos operans criminibos,
el eos omnino excusat, puerulos esse dicens, eorumque verba
elati imputans. Ipse interim decertabat contra Sylkeum,
et colendis primoribus incumbebat , comparatis splendidis
ornamentis ducentorum talentorum prelio. Mirum autem
alicui videatur quod septimum jam mensem tam mulla ad
versus eum moverentur in Judza , quorum ipse omnium
ignarus esset. Verum in causa erat diligens itinerum
custodia, atque hominum in Antipatrum odium : nemo
enim eral qui suo periculo libenter vellet illius incolumitali
consulere.

CAP. V. (VIL)

Herodes vero, quum ei scripsisset Antipater, sese bre'i
omnibus rite confectis venturum, rescripsit, ira dissimu
lata, jubeus ne diu moraretur in itinere, ne quid sibi eo ab-
sente incommodi accideret : simulque leviter conquerebatur
de ejus matre, promittens sese, postquam ille venisset, qut
relas adversusillam missum facturum ; atque modis ompihus
amoren in illum pre se ferebat , ne quid ille suspicatus rt
ditum ad ipsum non maluraret , sed Romae degens nm
insidiarelur, et in ipsum etiam aliquid perticeret. — Ha;li-

(758,739.)
τῇ δὲ Ρώμη ἐνδιαιτώμενος ἐφεδρεύοι τῇ βασιλείᾳ, καὶ
διαπράσσοιτό τι αὐτῷ. Τούτοις ἐν Κιλικίᾳ τοῖς γράμ-
μασιν ἐπιτυγχάνει,, τοῖς δὲ τὴν Φερώρα τελευτὴν δια-

σαφοῦσιν ἐν Τ᾿ άραντι πρότερον’ δεινῶς τε ἤνεγχεν οὐχ

εὐνοίᾳ τῇ Φερώρα, διότι δὲ τοῦ πατρὸς τὴν ἀναίρεσιν
οὗ διαπραξάμενος, ὥτπερ ὑπέσχετο, ἀπέθανεν. Περὶ
δὲ Κελένδεριν τῆς Κιλικίας γενόμενος ἐνεδοίαζεν ἤδη
περὶ τοῦ οἴκαδε πλοῦ, δεινῶς τῇ ἐχβολῇ τῆς μητρὸς
λελυπημένοςς. Καὶ τῶν φίλων οἱ μὲν ἐχέλευον αὐτὸν
ταῦτά πη καραδοχοῦντα ἐπέχειν, οἱ δὲ μὴ διαμέλλειν
τὸν οἴκαδε πλοῦν" λύσειν γὰρ παραγενόμενον αἰτίαν
πᾶσαν, ὡς καὶ νῦν οὐχ ἑτέρωθεν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἐχείνου
ἀπουσίαν, ἰσχὺν τοῖς κατηγόροις ὑπογενέσθαι. Τούτοις
πεισθεὶς ἔπλει τε καὶ προσέσχε τῷ Σεδαστῷ λιμένι λε-
γομένῳ, ὃν χατασχευάσας Ἡρώδης πολλῶν χρημάτων
ἐπὶ τιαῦ τῇ Καίσαρος καλεῖ Σεθαστόν. ᾿Εν προῦ-
rro. δ᾽ ἦν Ἀντέπατρος ἤδη τοῖς κακοῖς, μήτε προσιόν-
τος αὐτῷ μηδενὸς μήτε προσαγορεύοντος, ὥσπερ ὅτε
ἐξήει μετ᾽ εὐχῶν καὶ ἀγαθῶν ἐπιφημισμάτων᾽ ταῖς δ᾽
) ἐναντιωτάταις ἀραῖς οὖχ ἐχωλύοντο αὐτὸν δέχεσθαι,
ποινὴν τοῖς ἀδελφοῖς ἀποτίνειν ὑπειληφότες,
β΄. ᾽᾿Ετύγχανε δὲ ἐν ἹἹεροσολύμοις κατὰ τοῦτον τὸν
xupóv Οὔαρος Κυϊντίλιος, διάδοχος μὲν Σατουρνίνῳ
τῆς ἐν Συρία ἀρχῆς ἀπεσταλμένος, ἥχων δὲ αὐτός τε
$ σύμθουλος Ἡρώδη περὶ τῶν ἐνεστηχότων αὐτῷ δεηθέντι.
Καὶ αὐτῶν συνεδρευόντων, παρῆν ὁ ᾿Αντίπατρος, οὐδενὸς
αὐτῷ ἐχπύστου γεγονότος " εἴσεισι δὲ εἷς τὸ βασίλειον,
ἔτι πορφυρίδας ἀμπεχόμενος. Καὶ αὐτὸν μὲν δέχονται
ci ἐπὶ θύραις, ἀνείργουσι δὲ τοὺς φίλους. ᾿Εθορυθεῖτο
ν δὲ ἤδη σαφῶς ot ἐληλύθει χατανοῶν, ἐπειδὴ καὶ ὃ πα-
τὴρ αὐτὸν προσιόντα ὡς ἀσπάσαιτο ἀπεώσατο, ἀδελ-
φοχτονίαν τε ἐπιχαλῶν χαὶ βούλευσιν ὀλέθρου τοῦ ἐπ᾽
αὐτῷ, πάντων τε ἀχροατὴν καὶ διχαστὴν ἔσεσθαι Οὔα-
pov τῇ αὔριον. Καὶ Ó μὲν τοιούτου χαχοῦ ἅμα τε
5 ἀχροαθέντος xai παρόντος τῷ μεγέθει περιφερόμενος
ᾧγετο, ὑκαντιάζουσι δ᾽ αὐτῳ ἥ τε μήτηρ καὶ ἡ γυνή’
(αὕτη δὲ ἦν ἢ γενομένη Ἀντιγόνῳ παῖς τῷ πρὸ Ἡρώ-
Cou ᾿Ιουδαίων βεθασιλευχότι) παρ᾽ ὧν τὰ πάντα ixua-
θὼν ἐν παρασχευαῖς τοῦ ἀγῶνος 5
υ Y. Τῇ δ᾽ Ei; συνήδρευε μὲν Οὔαρός τε καὶ ὃ Ba-
σιλεὺς, εἰσεχλήθησαν δὲ xal οἱ ἀμφοῖν φίλοι xal Ó
συγγενεῖς βασιλέως, Σαλώμη τε ἡ ἀδελφὴ, εἶτα εἴ
τίνες μηνύσειν ἔμελλον, καὶ ὧν τινὲς βάσανοι γεγόνασιν,
δοῦλοί τε μητρῷοι τοῦ ᾿Αντιπάτρου, μιχρῷ πρότερον
(5 συνειλημμένοι ἢ ἐχεῖνον fjxttv, ἐπιστολὴν φέροντες, ἧς
τὸ χεφάλαιον τῶν γεγραμμένων ἦν « μὴ ἐπανιέναι, ὡς
* πάντων τῷ πατρὶ ἡχόντων εἰς πύστιν, μόνην τε ἂν
* χαταφυγὴν αὐτῷ λιπέσθαι Καίσαρα, xal σὺν αὐτῇ
"πὸ μὴ τῷ πατρὶ ὑποχείριον γενέαθαι. » ᾿Αντιπάτρου
ὃ δὲ προσπεσόντος τῷ πατρὶ πρὸς τὰ γόνατα xat ἱχετεύον-
τὸς μὴ προδιεγνωσμένην καταστῆσαι δίχην, ἀλλ᾽ ἀκροά-
σευς αὐτοῦ γενομένης παρὰ τῷ πατρὶ, ἀχεραίῳ μένειν
δυναμένῳ, τοῦτον χελεύσας Ἡρώδης ἀπάγειν εἷς μέσον.
αὐτὸς αὑτὸν ὠλοφύρατο τῶν παίδων τῆς ποιήσεως, « ἣν

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. V.

[s36,552.] 663
teras accepit Antipater in Cilicia , quum prius Tarenti eas
accepisset quee Pherorcie obitum declarabant : quem quidetu
obitum doluit, non Pherore amore, sed quia mortuus es-
set non interfecto patre, quod se facturum susceperat. Ubi
autem ad Celenderim in Ciliciam venit, dubitare cepit
utrum in patriam ire deberet , matris ejectionem ferens ini-
quissime. Atque amicorum quidem alii susdebant ut horum
eventum alicubi exspectaret, alii vero ut sine mora domum
rediret : adventu enim suo crimen omne soluturum, δὲ
nunc una ejus absentia confirmatos esse delatores. Ab his
persuasus solvit, appellitque ad porlum nomine Seba.
stum, quem magno sumptu constructum ín honorem
Augusti Sebastum appellavit Herodes. Jam mala sua in
conspectu babuit Anlipater , utpote quod nemo ei obviam
prodiret , salutaret nemo, ut ip ejus disces-u factum fue-
rat , quum el fausta omnia comprecati fuissent : quin econ-
tra eum, nemine prohibente, exsecrabantur, putantes ve-
nire ad dandas de nece fratrum ponas.

2. Erat eo tempore Hierosolymis Quintilius Varus, mis.
sus Saturnino successor ad gubernandam Syríam : vene-
ratque Herodis rogatu, ut ei super presentibus negotiis
consiliom daret. Alque hís concilium habentibus super-
venit Antipater, ignarus totius uegotii; et in palatium pur-
puratus adhuc intrat. Eum janitores ingredi sinunt , amicos
excludunt. Tum vero ilie turbari, quo redactus esset plane
intelligens ; presertim quum a patre, ad quem salutandum
accedebat , repelleretur, ei fratrum necem perpetratam et
patris tentatam exprobrante; ac postridie Varum aditurum,
etde toto negotio judicaturum. Et ille quidem, tanto malo
audito pariterque imminente , ad ejus magnitudinem animo
distractus abiit, moxque ei occurrunt mater et uxor; (illa
autem erat Antigoni filia, ejus qui ante Herodem regnaverat
in Judzea;) e quibus quum rem omnem rescivisset , sese ad
cause sure defensionem pr:ieparavit.

3. Postero die consederunt in concilio Varus et rex , ad-
vocalis eo utriusque amicis, regisque consanguineis, et
ejusdem sorore Salome , et iis qui crimen aliquod indicaturi
erant, et iis de quibus habita fuerat quaestio οἱ matris An-
tipatri servis, qui paulo ante ejus adventum compreliensi
fuerant, literas ferentes, quarum summa h«c erat : « ne
« reveniret ; patrem enim de tota re certiorem esse factum,
« jamque hoc unum ei superesse perfugium , ut ad Csesarem
« 86 reciperet , neve simul cum ipsa in patris manus veni-
« ret. » Quum autem Antipater sese patris ad pedes abjecis-
sel , orassetque ne quidquam de se ex prejudicata opinione
decerneret , sed sibi audientiam faceret pater, ut qui integer
mansurus sit et incorruptus , Herodes , eo ín medio collocari
jusso, suam ipse deflevit fortunam in liberis procreandis,

664 (709,700.)

ἐπὶ τοιαύταις αὐτῷ τύχαις γενομένην [πρότερον ἐχ τῆς
δυσμενείας ἀποσπάσασθαι τῶν πρότερον xal] εἰς Ἀντίπα-
«pov ἐμ αλεῖν αὐτηῦ τὸ γῆρας, τροφάς τε καὶ παιδεύσεις
ἃς ποιήσαιτο αὐτῶν ἐξηγούμενος, καὶ πλούτου εὐχαιρίαν
6 ἐν καιροῖς ὡς ἐθελήσειαν προτεθεῖσαν εἰς πάντα: ὧν
οὐδὲν ἐπ᾽ ἐμ πποδίσματι γενέσθαι τοῦ μὴ ox. ἐπιδουλῇ
τῇ ἐχείνων χινδυνεῦσαι τελευτᾶν, ὑπὲρ τοῦ θᾶσσον δυσ-
σεῤῶς τὴν, βασιλείαν παραλαθεῖν ἢ φύσεως νόμῳ με-
ταστάντος εὐχῇ τε τοῦ πατρὸς xai δίκη. Τόν τε Ἂν-
10 τίπατρον θαυμάζειν, τίνων ἐλπίδι ἐπαρθεὶς θαρσήσειεν
ἐπὶ τοιαῦτα χωρεῖν μὴ ἀποτραπῆναι. Διάδοχον μὲν
γὰρ ἀποφήνασθαι διὰ γραμμάτων τῆς ἀρχῆς, ζῶντος
δὲ ἐπ᾽ οὐδενὶ μειονεχτεῖν, ἀξιώματός τε ἐπιφανεία καὶ
δυνάμει ἐξουσίας, πεντήχοντα μὲν τάλαντα ἐπέτειον
15 πρόσοδον χομισάμενον, δωρεὰν δ᾽ εἰληφότα ὁδοῦ τῆς εἷς
“Ῥώμην τριαχοσίων ταλάντων ἀριθμόν. ᾿Ἐπεχάλει δὲ
xai τῶν ἀδελφῶν, el μὲν πονηρῶν γεγονότων χατηγο-
ρίαν προθεμένῳ, μιμητῇ γεγονότι, εἰ δὲ μὴ, διὰ χενῆς
τοιῶνδε ἐπαγωγὰς ἐπάγοντι αὐτῷ τῶν συγγενῶν. Τὰ
0 γὰρ πάντα οὐδαυόθεν ἀλλ᾽ ἢ μηνύσει τῇ ἐχείνου μεμα-
θηχότα πρᾶξαι τὰ ἐπ᾽ αὐτοῖς πεπραγμένα γνώμη τῇ
ἐχείνου" οὺς ἀπολύειν χαχοῦ παντὸς χληρονόμον τῆς
πατροχτονίας αὐτοῖς χαθιστάμενον. v

ἃ΄. Ταῦθ᾽ ἅμα λέγων εἰς δάχρυα τρέπεται, λέγειν
95 «s ὄπορας ἦν. Καὶ Νικόλαος 6 Δαμασχηνὸς φίλος τε
ὧν τοῦ βασιλέως χαὶ τὰ πάντα συνδιαιτώμενος ἐχείνῳ
χαὶ τοῖς πράγμασιν ὃν πραχθεῖεν τρόπον παρατετευχὸς,
δεηθέντι τῷ βασιλεῖ τὰ λοιπὰ εἰπεῖν, ἔλεγεν ὁπόσα ἀπο-
δείξεών τε xai ἐλέγχων ἐχόμενα ἦν. Καὶ τοῦ '᾽Λντι-
80 πάτρου χατὰ διχαιολογίαν πρὸς τὸν πατέρα τετραμμένου,
xal ὁπόσα παραδείγματα τῆς εὐνοίας πρὸς αὐτὸν διεῖ-
ἰόντος, τὰς τιμὰς αἵ ὑπῆρχον αὐτῷ προφερόμενος, ἃς
μὴ ἄν πατε γενέσθαι μὴ οὐκ ἀρετῆς ἀξίῳ περὶ αὐτὸν
γεγονότι « χαὶ γὰρ ὁπόσα προϊδεῖν δεήσεις πάντων
85 προδεβουλευκέναι σωφρόνως, εἴτε τινὰ ἐδεῖτο γειρῶν
πόνῳ τῷ αὐτοῦ ἐχπεπρᾶχθαι τὰ πάντα, εἶχός τε οὐχ
εἶναι τῶν ἀλλαχόθεν ἐπιδουλῶν τὸν πατέρα ἐξελόμενον
αὐτὸν ἐπιδουλευτὴν καταστῆναι xal ἀφανίζοντα ἀρε-
τὴν, ἣν ἐπ᾽ ἐκείνοις ἐμαρτυρεῖτο, χαχία τῇ ἐπὶ τοῖσδε
4υ μελλούση συνεῖναι.
ὄοχον προαποδεδεῖχθαι xai τοῦ σνναπολαυσομένου
τιμῶν. al εἰς τὸ παρὸν περιῆσαν, oux ἐπιχεχωλύσθαι,
εἶχός τε οὐχ εἶναι τῶν ἁπάντων ἀχινδύνως χαὶ μετ᾽
ἀρετῆς ἔχοντα τὴν ἡμίσειαν, μετὰ ψάγων xal χινδύ-
45 νου ἐφίεσθαι τοῦ ὅλου, ἄδηλον εἰ δῳνάμενον περιγε-
νέσθαι, xal ταῦτα τεθεαιλένον τὴν ζημίαν τῶν ἀδελ-
φῶν, χαὶ μηνυτὴν μὲν xal χατηγορητὴν γενόμενον
λανθάνειν δυναμένων, χολαστήν τε, ἐπεὶ φανεροὶ χα-
τέστησαν πονηροὶ τὰ πρὸς τὸν πατέρα ὄντες. Καὶ
60 τάδε uiv αὐτῷ τῶν ἐνταῦθα ἠγωνισμένων παραδεί-
ματα εἶναι, τῶν ἀχράτῳ εὐνοία πρὸς τὸν πατέρα
πεπολιτευμένων. Τῶν δ᾽ ἐπὶ Ρώμης μάρτυρα εἶναι
Καίσαρα, ἐπ᾽ ἴσης τῷ Θεῷ ἀπατηθῆναι μὴ οἷόν τε
ὄγτα᾽ ὧν πίστιν εἶναι τὰ ὕπ᾽ ἐχείνου γράμματα

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. E.

Καίτοι γε τοῦ βασιλεύοντος διά-"

[527,528..
« per quos tot calamitates perpessns in senectule incidisset

in improbitatem Anlipatri; deinde memorabat quantum

curse illis educandis instituendisque impenderit , quantum-

que divitiarum opportune illis, quandocunque voluerint,

ad omnia suppeditarit , quibus se njhil profecisse quominus

insidiis illorum in vite discrimen adduceretur, ut citius quam -

fata sinerent , aut quam jure liceret paterve vellet, scelerate

regnum arriperent. Sibique mirum videri ajebat, qua spe -
elatus Antipater, quave audacia fretus eo usque procedere -

non dubitari. Successorem enim imperii jam scripto te-
stamento designatum fuisse , sibi quoque viventi nec di;sm-

tatis splendore nec potestatis amplitudine cedere, talen!a

etiam quinquaginta proventum in singulos apnos tulisse,

quumque Romam proficisceretur, dono accepisse talenta -

trecenta in viaticum. — Quin et ipsi objiciebat quod fra-
trum, si quidem eorum, ul qui improbi essent, accusati-
nem instituisset, imitator exstiterit; sin vero ut qui bebi
fuissent , quod inique adversus tales consanguineos crimi-
nationes ad se attulerit.

Se enim nee comperisse de iis -

quicquam nisi ejus indicio , nec quicquam eorum quiae per-

pessi sint statuisse nisi ex illius sententia et consilio : quos
ipsum omni crimine absolvere, quippe parricidii illorum
baeredem constitutum. »

4. Hec dicenti Herodi obortze lacrime finem dicendi &-
cere. Alque Nicolaus Damascenus , qui et regi amicus erat
et convictor prope quotidianus, et plerisque suis rebus,
quetnadmodum agebantur, interfuerat, quum eum rogasset
rex ut reliqua adderet , quc pertinerent ad criminuin pro-
bationem et redargutionem persequebatur. Tum Antipa-
ter, ut causam suam defenderet , ad patrem conversus, et
quecunque essent paterne in eum benevolentize exempla
percurrens, honores ipsi habitos enumerabat, qui nunquam
ei obtigissent , nisi sua in ipsum pietate eos promeruisset,
« se enim quacunque providenda essent sollerter pro-
spexisse , eL sicubi res manuum operam postularet, suo la-
bore omnia confecisse; atque haud verisimile esse ut qui
patrem aliorum ab insidiis eripuerit, ipse ei insidiaretur,
et virtutem , quam in iis opprimendis ostenderit, malitia,
liujusmori facinora comitante, obscuraret, praesertim quum
jam ante, nemine vetante, regni successor declaratus
fuerit , et iu partes venerit honorum quibus in praesens
tempus fruaiur; atque hand consentaneum esse ut qui
rerum omnium dimidium sine periculo et cum dignitate
teneret, tolum cum infamia et discrimine cupide appe-
teret , dum in incerto sit an obtineri possit, maximeque,
postquam vidisset quam gravia perpessi sint fratres;
quorum ipse, quum forsan delituissent, index fuerit et ac-
cusator, itemque supplicii auctor, quum primum nefarii
in patrem sceleris convicti fuerint. — Atque islas quidem,
in quas domi venerit, contentiones argumento esse quam
sincera fide el benevolentia in patrem se gesserit. — Quz
vero Roma egerit, testatissima esse Cesari, quem aque
difficile esse ac Deum ipsum fallere et decipere : quibus

(idem faciant litere ab. eo, missz., quas. peripiquum co

(7e1,703.)

πλείους ἀποδηαία τῇ αὐτοῦ συντεθῆναι σχολῆς τοῖς
ἐχθροῖς ἐγγενομένης, ἣν οὐχ ἂν αὐτοῖς ἐπιδημοῦντος
πκαρχγενέσθαι. υ Διαδάλλοντος δὲ xal τὰς βασάνους
εἰς ψευδολογίαν, ὡς τῆς ἀνάγχης φύσιν ἐχούσης διδά-
σχεῖν τοὺς ὑποπεσόντας ἡδονῇ τὰ πολλὰ τῶν ἐφεστη-
χότων λέγειν, xal παρέχοντος αὑτὸν εἰς βάσανον "*.
ε΄, Ἐπὶ τούτοις τροπῆς τοῦ συνεδρίου γενουένης,
᾿στόβοα γὰρ ᾧχτειραν τὸν Ἀντίπατρον, δάχρυσί τε
χαὶ αἰχίχις τοῦ προσώπου χρώμενον, ὥστε χαὶ τοῖς
ἐχθροῖς Ot οἴκτου χαταστῆνχι, φανερὸν δὲ ἤδη xai
Haor,y καιπτόμενόν τι τῇ γνώμη, χαίπερ u3 βουλό-
utvov ἔχδηλον εἶναι.) Νιχόλαος ἀρξάμενος οἷς τε ὃ 8α-
! σιλεὺς χατήρξατο λόγοις παλιλλογεῖν μειζόνως ἐχδεινῶν
xi ὁπόσα ix βασάνων ἢ μαρτυριῶν συνῆγε "" τὴν
ἀπόδειξιν τοῦ ἐγχλήματος, μάλιστα δὲ τὴν ἀρετὴν ἐπι-
πολὺ ἐξηγεῖτο τοῦ βασιλέως, ἧπερ εἴς τε τροφὰς xal
παιδεύματα χρησάμενος τῶν υἱέων, οὐδαμόθεν εὕροιτο
Ὁ ὀνησιφόρον αὐτὴν, περιπταίων ἑτέροις ἀφ΄ ἑτέρων.
Καίτοι γε οὐχ οὕτω θαυμάζειν τῶν προτέρων τὴν ἀδου-
λίαν" νεωτέρους γὰρ xal χαχίᾳ συμβούλων διερθαρμέ-
voc ἀπαλεῖψαι τὰ τῆς φύσεως δικαιώματα, ἀρχῆς θᾶσ-
δὴν ἢ γρὴῆν μεταποιεῖσθαι σπουδάσαντας- ᾿Αντιπά-
bou δ᾽ ἂν δικαίως τὴν μιαρίαν χαταπλαγῆναι, u3
αὖνον ὑπὸ τοῦ πατρὸς εὐεργετηθέντα τὸν λογισωὸν ὥσπερ
τὰ ἰοδολώτατα τῶν ἑρπετῶν μὴ μαλαχθέντος, χαίτοι
γε χἀχείνοις τινὸς ἐγγινομένης μαλαχίας τοῦ ἀδιχεῖν
DEP P , , " “ 4
τοὺς εὐεργέτας, ἀλλὰ μηδὲ τὰς τύχας τῶν ἀδελφῶν πρὸς
W τὸ οὐ utux tjv αὐτῶν χαταστῆναι τῆς ὠμότητος ἐμπο-
δὼν στήσαντος. « Καίτοι ve, ὦ Ἀντίπατρε, τῶν ἀδελφῶν
«αὐνυτής τε ὧν τολμήσειαν αὐτὸς ἧς xal ἐρευνητὴς
« τῶν ἔλέγχων καὶ χολαστὴς τῶν πεφωραμένων, xol
«οὐ τοῦ ἐπ᾽ ἐχείνοις ἐγχαλοῦμεν θυμῷ χρῆσθαι μὴ
B « ἐλλείποντος, ἀλλὰ τοῦ μιμεῖσθαι τὴν ἀσέλγειαν αὐὖ-
«τῶν σπουδάσαντος ἐχπεπλήγμεθα, εὑρίσκοντες xà-
* χεῖνα οὐχ ἐπ᾽ ἀσφαλείᾳ τοῦ πατρὸς, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ὀλέθρῳ
€ τῶν ἀδελφῶν πεπραγμένα, ὅπως μισοπονηρίᾳ τῇ κατ᾽
«αὐτῶν φιλοπάτωρ εἶναι πεπιστευμένος, ἀδεεστέραν
V « ἐπ᾽ αὐτῷ χαχουργεῖν παραλάθοις δύναμιν" ὃ 59 xol
* τοῖς ἔργοις παρέστησας. Ἅμα δὲ xal τοὺς ἀδελ-
«φουὺς ἀνήρεις ἐφ᾽ οἷς ἤλεγχες πονηροὺς γεγονότας,
« χαὶ τοὺς ὁμοπραγήσαντας αὐτοῖς οὐχ ὑπεδίδους, φα-
* γερὸν τοῖς πᾶσι χαθιστὰς ὡς xal συνθήχην πρὸς
45 * αὐτοὺς χατὰ τοῦ πατρὸς ποιησάμενος ἐπανείλου χα-
* τηγορεῖν, βουλόμενος Gai τὴν ἐπιβουλὴν τῆς πατρο-
* χτονίας χερδαίνεσθαι χατὰ μόνας καὶ δυοῖν ἀγώνοιν
«εὐφροσύνην χαρπούμενος, τρόπου τοῦ σοῦ ἀξίαν,
* φανεροῦ μὲν τοῦ κατὰ τῶν ἀδελφῶν, ᾧ xal ἠγάλλου
ὃν « ὡς ἐπὶ τοῖς μεγίστοίς, xat ἦν ἄξιον οὕτω φρονεῖν, εἰ
«ὃς μή γε, σὺ γείρων ἧς κρυπτὸν δόλον χατὰ τοῦ
« πατρὸς συντιθεὶς, ἐχείνους μὲν οὐ, ὡς τῷ πατρὶ ἐπι-
« βεδουλευχότας μισῶν, (οὐ γὰρ ἂν ἐξώχειλας αὐτὸς
«ini πρᾶξιν παραπλησίαν.) ἀλλ᾽ ὡς διαδόχους τῆς

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. V.

ἐπεσταλμένα, ὧν οὐ χαλῶς ἔχειν ἰσχυροτέρας εἶναι |
τὰς διαῤολὰς τῶν στασιάζειν αὐτοὺς προθεμένων, τὰς |

.818,829.)} $65

hominum, id sibi proponentium ut seditionem turbasque
moverent, calumniis postlaberi, ad quas magna ex parte
confingendas otii ahunde nactos esse inimicos, dum ipse
abesset, quod se praesente nunquam habere potuerint. »
Deinde quum etiam in quistiones inveheret, quibus fiat
ut falsa dicantur, utque vi necessitatis homines ei subjectos
adigente ad mulia loquenda in dominantium gratiam,
tandemque xese in quaestionem offerret * *.

5. Quum ex his dictis mutatio facta esset tolius consessus,
(miserebat enim eos valde Antipatri, qui distorto vultu
magnam vim lacrimarum profundebat , adeo ut ejus etiam
adversarii misericordia commoverentur; immo et ipsum
Herodem jam flecti apparebat, licet id animadverti nollet,)
Nicolaus orationem a rege ceptam atrocius persequens,
argumenta omnia ad accusationem firmandam, qua ex
quaslionibus aut testium fide haberi poterant, densabat ;
inprimis vero regis virtutem praedicabat , et merita in
bene educandis insütuendisque liberis, quorum ipse non
modo fructum perciperet nullum, sed inde in alias ex aliis
incideret calamitates. Neque tamen adeo se mirari prlo-
ruin filiorum temeritatem : fuisse enim juvenes, et a ma-
lis consu:toribus corruptos, ut majori quàm oporteret
(fruendi imperii festinatione a natura legibus desciscerent :
at Antipatri stupendum plane esse scelus , quem tot patris
merita non flexerint, venegali in morem animantis, nisi quod
hujus quoque generis feritas aliquid creditur benefactis emol.
liri, Antipatrum vero ne fratrum quidem miseranda exempla
absterruerint quominus eos imitaretur ob&rmato in durita-
lem animo. « Alqui tu ipse, o Antipater, index fuisti facinoris
« fratrum, tu argumenta suppeditasti, tu in convictos ut
« animadverteretur fecisti; nec id culpamus quod in illis
« iram satiasti, sed hoc miramur, te tam subito zemulatum
« ipsorum improbitatem : et hinc discimus quae fecisti antea,
« in iis propositam tibi fuisse non salutem patris, sed fra-
« trum perniciem, dum intrectando scilicet ipsorum mali-
« tiam id consequutus ut patris amans filius credereris,
« Inajores inde vires et audaciam ad scelus aggrediendum
« Sümeres : id quod docet res ipsa. Simul et fratres sustulisti
« ob ea qua illos nequam factos redargueras, et conscios ad-
« jutoresque eorum non dedidisti, ut facile omnibus appareat
« te tacito cum his federe inito accusationem ingressum,
« eo nimirum animo ut solus parricidii compos fieres, et
« ex duabus concertationibus duplicem , sed utramque tuo
« dignam ingenio, perciperes voluptatem, palam quidem
« confectis fratribus, quo nomine, tanquam rem przclare
« gessisses , ultro gloriaris, et merito quidem ; sín minus,
« tu illis pejor, qui clam patris vite insidiatus es, illos,
« non quod patri moliti essent necem, odio habens, (nam
« δὶ id esset, non te obligasses eodem crimine, ) sed quod

666 (762,762.)

, ^ ’ Ἁ
« ἡγεμονίας σου δικαιότερον ἂν γενομένους" τὸν δὲ πα-

APXAIOAOTIAX BIBA. IZ. ΚΕΦ. F.

'

« τέρα ἐπισφάζειν τοῖς ἀδελφοῖς ", ἵνα θᾶσσον ὡς ἐχεί- |

« νῶν ἐπιχαταψεύσαιο μὴ ἐλεγχθῆς, xal ὧν αὐτὸς δίκας
« παρασχεῖν ἄξιος γένοιο, ταύτην παρὰ τοῦ δυστυχοῦς
ὃ « εἰσπράξαιο πατρὸς.) ἐπινοῶν πατροχτονίαυν οὐ χοινὴν,
« ἀλλ᾽ οἵαν μέχρι νῦν οὐχ ἱστόρησεν 6 βίο. Οὐχ
« υἱὸς γὰρ μόνον πατρὶ ἐπεδούλενες, ἀλλὰ καὶ φιλοῦντι
« χαὶ εὐηργετηχότι, χοινωνὸς τῆς βασιλείας ὧν τοῖς
« ἔργοις xal διάδοχος προφανθεὶς, καὶ τὴν μὲν ἡδονὴν
19 « τῆς ἐξουσίας ἤδη προλαμθάνειν μὴ ἐπιχεχωλυμένος,
« ἐλπίδα δὲ τὴν εἰσαῦθις γνώμη τοῦ πατρὸς χαὶ γράμ-
« μασι προησφαλισμένοςς. Ἀλλ’ οὐχ dox τῇ Πρώδου
« ἀρετῇ τὰ πράγματα, γνώμη δὲ καὶ πονηρία ἔχρινες
« τῇ ἑαυτοῦ, βουλόμενος τοῦ πάντων σοι ὑπαχούσαντος
[δ « πατρὸς xal τὸ μέρος ἀφαιρεῖσθαι" καὶ ὃν προσεποίου
« τοῖς λόγοις σώζειν; τοῖς ἔργοις τοῦτον ἀφανίσαι ζητῶν,
« καὶ μὴ μόνον αὐτὸς πονηρὸς χαθιστάμενος, ἀλλὰ καὶ
« τὴν μητέρα ὧν ἐπενόεις πιμπλὰς, χαὶ στασιοποιῶν
« τὴν εὔνοιαν τοῖς ἀδελφοῖς, xal τολμῶν θηρίον ἀποχα-
20 « λεῖν τὸν πατέρα, παντὸς ἑρπετοῦ χαλεπωτέραν τὴν
« διάνοιαν χατεσχευασμένος, ἧ τὸν ἐχεῖνον ἰὸν ἐπὶ τοὺς
« συγγενεστάτους χαὶ τοὺς ἐπὶ τοσούτοις εὐεργέτας πα-
« ρεχάλεις ἐπὶ συμμαχίχις φυλάχων, xal τέχναις ἀνδρῶν
« xal γυναιχῶν φρασσόμενος κατὰ τοῦ γέροντος, ὥσπερ
35 « οὐχ ἀρχούσης σοῦ τῆς διανοίας μῖσος τὸ ὑποιχουροῦν
« παραστῆσαι. Καὶ νῦν ἐλήλυθας μετὰ βασάνους ἐλευ-
« θέρων, οἰκετῶν, ἀνδράσι χαὶ γυναιξὶ διὰ σὲ γεγονυίας,
« μηνύσεις τῶν συνωμοτῶν, ἀντιλέγειν τῇ ἀληθείᾳ σπεύ-
« Bev, xal οὐχὶ μόνον τὸν πατέρα ἀναιρεῖν μεμελετη-
80 « χὼς ix τοῦ ἀνθρωπείου βίου, ἀλλ᾽ ἤδη χαὶ νόμον κατὰ
« σοῦ γεγραυμένον, xal τὴν ἀρετὴν τοῦ Οὐάρου, xal
« τοῦ δικαίου τὴν φύσιν. Οὕτως ἄρα τῇ ἀναιδείᾳ πέ-
«ποιθας, ὥστε χαὶ βασανίζεσθαι ἀξιοῖς, καὶ ψευδεῖς
« λέγων τὰς βασάνους τῶν προδεδασανισμένων, ἵν᾽ οἱ
35 « μὲν ῥυόμενοί σου τὸν πατέρα ἐχχρουσθῶσι τοῦ ἠλη-
« θευχέναι, αἵ δὲ σαὶ βάσανοι δοχῶσι πισταί, Οὐ ῥύσῃ,
« Οὔαρε, τὸν βασιλέα τῆς ἐπηρείας τῶν συγγενῶν, οὐδὲ
« ἀπολεῖς πονηρὸν θηρίον, ἐπ᾽ ὀλέθρῳ μὲν τῶν ἀδελφῶν
« εὔνοιαν προσποιούμενον τοῦ πατρὸς, ἔνθα δὲ μέλλοι
40 « χατὰ μόνας ταχέως ἀποίσεσθαι τὴν βασιλείαν. πάντων
« αὐτῷ θανασιμώτατον ἀναφαινόμενον, γνοὺς ὅτι πα--
« τροχτονία χοινόν ἐστιν ἀδίκημα xal τῆς φύσεως xai
« τοῦ βίου, πεφηνυῖα οὐδὲν ἧσσον "* ὡς τοῦ βεδουλευ-
« μένου, xal ὃ μὴ κολάζων ἀδιχεῖ τὴν φύσιν. »
ς΄. Προσετίθει δὲ ἤδη τὰ τῆς μητρὸς Ἀντιπάτρου,
ὁπόσα πρός τινας ἦν χουφολογία γυναιχείῳ εἰρημένα,
μαντείας τε χαὶ θυσίας ἐπὶ τῷ βασιλεῖ γεγονυίας, χαὶ
ὁπόσα μετὰ τῶν Φερώρα γυναιχῶν Ἀντιπάτρῳ ἠσέλ-
γῆτο μετὰ οἴνου xai λύμης ἐρωτικῆς, τῶν τε βασάνων
80 τὰς ἀναχρίσεις xat ὁπόσα μαρτυριῶν ἐχόμενα" πολλὰ δὲ
καὶ παντοῖα ἦν τὰ μὲν προητοιμασμένα, τὰ δὲ πρὸς τοῦ
ὀξέως ἀπαγγέλλεσθαί τε xal βεθαιοῦσθαι ἐφηυρημένα.
Οἱ γὰρ ἄνθρωποι χἂν εἴτι κατὰ φόθον τοῦ Ἀντιπάτρου,
μὴ διαδρὰς ἀμύνοιτο αὐτοὺς, σιγῇ παρεδίδοσαν, δρῶν-

45

[529,54o.] |
« regni heredes 1c essent justiores : patrem aulem inter-
« ficere voluis(i frauribus superadditum, ul periculum
« effugeres, ne quie in eos calumnialus es celeriter dete-
« gerentur, et quz tu meritus es supplicia, ea de infelki
« patre exigeres, repertor non vulgaris parricidii , sed quale
« hactenus ignorat hominum vita. Non enim tantum
« patri filius insidiatus es, sed et amanti te, beneficiis ab
« eo affectus , re ipsa jam particepe regni , et successor etiam
« designatus , immo et voluptatem imperii jam ante capere
« nequaquam prohibitus , spe futur; possessionis certissima
« preemuuilus , conscripta patris voluntate. At tu non He-
« rodis bonilate, sed pravitate ingenii tui res metiebaris,
« id agens , ut patri indulgentissimo partem quae ei restabat
« de imperio auferres , et cojus conservator volueras dici.
« eum re ipsa conareris interficere : ac quasi non salis esset
« temet malum esse, matrem eliam tuis pessimis consilus
« implesti , atque fratrum concordiam dissociasti ; ac deinde
« patrem feram appellare ausus es , ipse pessimos serpentes
« exsuperans feritate animi , unde illud virus in proximos
« sanguine et tantorum tibi bonorum auctores in prompto
« esset, stipato satellitiis, armato astubus, nec virorum
« tantum , sed et. mulierum adversus senem, quasi tuus
« ille odio tam injusto insessus animus ad maleficia non
« Sufficeret. Et nunc apparere híc audes, ut poet tortos
* homines liberos, servos , viros, feminas, tuam unius ob
« Causam, post tot indicia eorum qui tecum conspiraverant,
« Veritatem oppugnes : quasi quod patrem rebus humaais
« voluisti eximere parum sit, niai insuper evertas legem ia.
« te scriptam, el Vari ;equitatem, et ipsam vim jostitis.
« Itane tuse confidis audacie et impudentize , at etiam tor- ᾿
« menlis temetipsom subjici velis, dum prius habilis que-
« Stionibus fidem detrabis , ut illi scilicet , qui patrem tuum
« salvum voluerunt , mendaces habcantur, íis vero creda
« tur quaestionibus quas tu rexisti? Quando regem liberabis,
« Vare, a consanguineorum injuriis? quando exstingue:
« portentum illud liominis , eum dico qui in fratrum per-
« Diciem palris amorem simulavit, ac deinde, quum solus
« brevi regno esset potilurus, fata ejus maxime omnium
« pr&cipitare voluit? scis quippe parricidium communem
«in humanum genus universum esse injuriam, et
« Dature pariter ac vitz? hominum infestum, nec ko
« minus * * ut tantummodo cogitatum; et qui noo puuit,
« nature ipsi facit injuriam. »

6. Addidit super luec Nicolaus de matre Antipatri nonnulla,
que illa garrnlitate muliebri effutierat , consultos vates, οἱ
sacra facta quibus rex devoveretur ; et quae iu Pherorz uxo-
res Antipater in vino atque amoris aestu proterve fecerat;
tum vero repetiit que& tormentis.et testimoniis comperta
erant : multa autem et varia erant partim ex praemeditalione
indicata, partim ex tempore , el subinde confirmari reperta.
Homines enim eliam si quid metu Antipatri, ne avfugieus vin
dictam ab iis sumeret, silentio premebaut, quum viderent

(763,004.)

τες αὐτὸν imibatóv ταῖς κατηγορίαις τῶν ἀρξάντων
γεγονότα χαὶ τὴν ποτὲ πολλὴν αὐτῷ συστᾶσαν τύχην
προφανῶς αὐτὸν τοῖς ἐχθροῖς παραδεδωχυΐαν, ot xal
ἀπλήστως μίσους τοῦ πρὸς αὐτὸν ἐνεφοροῦντο, τότε
πάντα ἐξέφερον. Κατέσπευδε δὲ τοῦτο οὐ τοσοῦτον
fjüpa τῶν ἐπικεχειρηκότων κατηγορεῖν, ὡς μεγέθει
τόλμης ὧν ἐπενόησεν χαχιῶν, xal δυσμενέίας τῆς πρὸς
τὸν πατέρα xai τοὺς ἀδελφοὺς, στάσεως xat ἀλληλοφθο-
ριῶν ἀναπεπληχὼς τὸν οἶχον xal μήτε μίσει κατὰ δίχην
αὔτε φιλία δι᾿ εὔνοιαν χρώμενος, ἀλλ᾽ ὡς μελλήσοι
αὐτῷ συμφέρειν. *Qv ἁπάντων ix πλέονος αὐτοῖς ol
πολλοὶ προανεσχοπημένοι, οἶπερ δὴ μάλιστα ἀρετῇ
χρίνειν πεφύχασιν ἐπὶ τοῖς πράγμασι, διὰ τὸ xal ὀργῆς
ἀπηλλαγυένους ἐπιψν,φίζειν τοῖς γιγνομένοις, καταδοὰς
ἐν τοῖς πρὶν εἰρχθέντες ποιεῖσθαι, παραγενομένης ἀδείας
ξξέφερον sl; μέσον ὁπόσα εἰδεῖεν. Πολύτροποί τε χα-
χιῶν ἀποδείξεις ἦσαν, οὐδαμόθεν ψεύδους αἰτίαν ἐγκα--
λεῖσθαι δυνάμεναι, διὰ τὸ κήτε εὐνοίᾳ τῇ πρὸς Ἡρώδην
λέγειν τοὺς πολλοὺς μήτε ὑποψία κινδύνων σιγῆς ἐφ᾽
ἃς ἔχοιεν εἰπεῖν ἐγχαλουμένης, ἀλλὰ τῷ πονηρά τε
ἡγεῖσθαι τὰ πράγματα, καὶ τὸν Ἀντίπατρον οὐχ ἀσφα-
λείᾳ τῇ ρώδου, πονηρίᾳ δὲ τῇ αὐτοῦ, πάσης ἄξιον
τιμωρίας, Πολλά τε ἦν καὶ παρὰ πολλῶν οἷς μὴ πα-
εἰγγέλλετο εἰπεῖν ἀγορευόμενα, ὥστε τὸν ᾿Αντίπατρον
V χαίπερ ἐπὶ πλεῖστον πάντα δεινότατον ὄντα ψεύσασθαι
χαὶ ἀπερυθριᾶσαι, μηϑὲ ὅσον ἀπὸ φωνῆς ἐπ᾽ ἀντιλέξει
τὴν ἰσχὺν εἰσφέρεσθαι. Νικολάου δὲ παυσαμένου τῶν
τε λόγων x&t τῶν ἐλέγχων, Οὔαρος ἐχέλευσεν ᾿Αντίπα-
*pov ἐπ’ ἀπολογίαν τῶν ἐγχλημάτων χωρεῖν, εἴ τινες
ὃ αὐτῷ παρασχευαὶ τοῦ μὴ ἐνόχῳ τοῖς ἐπιφερομένοις εἶνας
χαὶ γὰρ αὐτὸς εὔγεσθαι καὶ τὸν πατέρα εἰδέναι τῶν
ὁμοίων εὐχόμενον μηδὲν αὐτὸν ἀδικοῦντα φωρᾶν. Ὁ
δ᾽ ἐπὶ στόμα ἔχειτο ἀνατετραμμένος, τῷ τε Θεῷ καὶ
πᾶσι προστιθεὶς τὸ ἐπιμαρτυρῆσαι αὐτῷ μηδὲν ἀδιχεῖν,
ὁ ἢ τεχιαηρίοις ἐμφανέσι παραστῆσαι, μὴ οὐχ ἐπίθουλον
αὐτὸν τοῦ πατρὸς γεγονέναι. Εἰϊωθότες μὲν xai πάντες
εἷς ἐπιλείπει ἀρετῆς, ὁπότε μὲν ἐγχειρηταί τινων χα-
χῶν ttv, τοῦ θείου τὸ πᾶσι παρατυγχάνειν ἀφορίσαντες,
Ῥώμῃ τῇ αὑτῶν ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖν" ὁπότε δὲ φωρώ-
Ὁ μενοιχινδυνεύοιεν δίχην ὑποσχεῖν, κατ᾽ ἐπίχλησιν αὐτοῦ
μαρτυρεῖν τὰ πάντα ἐχτρέπειν᾽ ὃ δὴ χαὶ τῷ ᾿Αντιπάτρω
συυδεύγχει. Τὰ πάντα γὰρ ὡς ἐν ἐρηυία τοῦ θείου
διαπεπραγμένος, χατειργούσης αὐτὸν πανταχόθεν τῆς
(me ἀπορίᾳ τῶν ἀλλαχόθεν δικαιωμάτων, οἷς ἀπο-
b λύσαιτο τὰ ἐγκεχλημένα, αὖθις ἐνεπαρώνει τῇ ἀρετῇ
τοῦ θείου, μαρτυρίαν ἐπισκήπτων αὐτῷ, ὅτιπερ ἰσχύϊ
τῇ ἐχείνου περισέσωστο, εἰς μέσους παραγαγὼν ὁπόσα
περὶ τῷ πατρὶ πράσσειν τολμᾶν οὐχ ἐνέλιπεν.
,. V. Ὁ δὲ Οὔαρος, ἐπειδὴ πολλάχις ἀναχρίνων τὸν
Ἀντίπατρον οὐδὲν εὑρίσκετο πλέον τῆς ἀναχλήσεως
τοῦ Θεοῦ, ὁρῶν ἀπέραντον ὃν τὸ γινόμενον, ἐκέλευσε
τὸ φάρμαχον εἷς μέσους ἐνεγχεῖν, ἵν᾽ εἰδὴ τὴν περιοῦ-
91v αὐτῷ δύναμιν. Καὶ χομισθέντος, τῶν ἐπὶ θανάτῳ
τις ἑαλωχότων πίνει κελεύσαντος Οὐάρου, καὶ παρα-

^n

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. V.

[ss] 667

ipsum criminationibus eorum , qui accusare cceperunt , ob-
noxium , et fortunam, quae multa ei olim indulserat, mani-
festo illum inimicis, qui insatiabili in eum odio flagrabant ,
tradentem, tunc omnía prodebant. Preeceps auiem actus est
nonadeo illorum inimicitiis qui ad accusandum aggressi sunt,
ac m*gnitudine ausorum et scelerum que excogitavit, ma-
levolentizeque in patrem fratresque; et quod domum sedi-
tione et mutuis ceedibua Impleverat, nec odia justa exercens,
nec amicitiam benevolentia colens, sed prout in rem suam
fore videretur. Quae omnia quam jamdudum multi observa.
rint , qui scilicet optime comparati erant ad judicandum de
rebua, quod et ira non accensi facta suffragiis suis confirma-
ruut, alque antea prohibiti fuerint de iis gravius queri,
quum primum tuto licuit, ceperunt pro se quisque ea
proferre quee scirent. — Varia aulem criminum afferebantur
indicia, quae neque redargui neque falsitatis convinci po-
tuerunt , quod neque ad regis gratiam plerique loquerentur,
neque illis objici posset quod periculi metu silentio quid-
quam texerint, sed indicabant quia nefaria putabant
illa facinora , et Autipatrum non tam ob patris securitatem
quam suam nequitiam omni supplicio dignum censebant.
Multa etiam a multis, qui non interrogati eraut, dice-
bantur, ita ut, licet Antipater callidissimus essel men-
daciorum artifex frontisque perfrictissim», tamen uec
respondere ad bec aut omnino hiscere auderet. Post-
quam autem Nicolaus et dicere et dictorum probationes
afferre desierat, jussit Antipaltrum Varus ut semet ad
cnminationes depellendas accingeret, si quid paratum
baberet, quo 86 non teneri criminibus, quorum accnsabatur,
ostenderet ; valde enim et se optare, scireque patrem quo-
que idem velle, ut in maleficio non deprehendatur. 1116
vero, pronus humi jacens , Deum omnesque appellabat ut
testatum fieret, se nulle culpe affinem esse, aut ut ma-
nifestis signis oetenderetur se nihil adversus patrem moli-
tum fuisse. Solent nimirum omnes quibus deest virtus,
quum scelus aliquod aggrediuntur, quasi Deum rebus ho-
manis presentem adesse negassent, auopte arbitrio ad
agendum ferri : uhi vero deprehensi in judicii periculum
venerint , Deum testem invocando omnia contra se allata
evertere : id quod et Antipatro accidit. Postquam enim
nefaria oinnia, tanquam e mundo sublatum esset numen ,
perpetraverat, ubi supplicii metu undique constringebatur
plaue destitutus juris preesidiis, quibus crimina dilueret,
Dei iterum virtute petulanter abusus est, eum contestans
ut sue potentia acceptum tulerit quod adhuc supersit ,
productis in medium quie nullo puncto temporis intermisso
(acere ausus sit pro patris incolumitate.

7. Tum Varus, quum crebrís interrogationibus nihil ah

Antipatro eliceret prieter Dei invocationem, rem infinitam
ess6 Yidens, venenum coram omnibus proferri jussit, ut
Quod ubi allatum
erat, Varique jussu cuidam capitis damnato ut propinare-

quaenam ei vis superesset experiretur.

668 (2:1,705.) ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IZ. KE, E. [814,50]

χρῆμα ἔθανε. — "Tore δ᾽ ἐξαναστὰς ἀπήει τοῦ συνεδρίου,
xal τῇ ἑξῆς ἐπ᾿ Avttoysiac οὗπερ δὴ χαὶ τὸ πλεῖστον
ἦσαν αὐτῷ al διατριθαὶ, διὰ τὸ Σύροις τοῦτο βασίλειον
εἶναι. Ἡρώδης δὲ παραχρῆμα μὲν ἔδησε τὸν υἱόν.
δ Ἄδηλοι δὲ τοῖς πολλοῖς ἦσαν αἱ Οὐάρου πρὸς αὐτὸν ὁμι-
. λίαι xal τί εἰπὼν ἀπεληλύθει" εἰχάζετο δὲ τοῖς πολ-
λοῖς γνώμη τῇ ἐκείνου πράσσειν ὁπόσα περὶ τὸν Ἄντι-
πατρον ἔπραξεν. Δήσας δὲ αὐτὸν εἰς Ρώμην ὡς Καί-
capa ἐχπέμπει γράμματα περὶ αὐτοῦ, xai τοὺς ἀπὸ
10 γλώσσης διδάξοντας τὸν Καίσαρα τὴν καχίαν τοῦ Ἂν-
τιπάτρου. ἉἉλίσχεται δὲ ὑπὸ τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ
ἐπιστολὴ ὑπὸ ᾿Αντιφίλου πρὸς ᾿Αντίπατρον γεγραμμένη,
(ἐν Αἰγύπτῳ δὲ αὐτὸς διέτριβε, χαὶ λυθεῖσα ὑπὸ τοῦ
βασιλέως τάδε ἐδήλου. « "Ene σοι τὴν παρ᾽ ᾿Αχμῆς
Ib « ἐπιστολὴν, μὴ φεισάμενος τῆς ἑυῆς ψυχῆς. Οἶσθα
« γὰρ ὅτι αὖϑις κινδυνεύω ὑπὸ δύω οἰχιῶν εἰ γνωσθείην.
« Σὺ δ᾽ εὐτυχοίης περὶ τὸ πρᾶ (ux. ν Καὶ fj μὲν ἐπι-
στολὴ τάδε ἐδήλου. ᾿Εζήτει δὲ ὃ βασιλεὺς χαὶ τὴν
ἑτέραν ἐπιστολήν" οὐ μὴν φανερά γε ἦν’ καὶ ὁ τοῦ "Av-
80 τιφίλου δοῦλος, ὃς τὴν ἀναγνωσθεῖσαν ἔφερεν, ἠρνεῖτο
ἑτέραν παραλαθδεῖν. ᾿Ἀπορίας οὖν ἐχούσης τὸν βασι-
λέα, τῶν φίλων τις τῶν τοῦ “Ἡρώδου θεώμενος ὑπερραμ-
μένον τοῦ δούλου τὸν ἐντὸς χιτῶνα, (ἐνεδεδύχει γὰρ δύο,)
εἴκασεν ἐντὸς τῆς ἐπιπτυγῆς χρύπτεσθαι τὰ γράμματα.
40 Καὶ ἦν δὲ οὕτως. Λαμθάνουσιν οὖν τὴν ἐπιστολὴν,
ἐγγεγραμμένα τε ἦν ἐν αὐτῇ τάδε. « Ἀχμὴ ᾿Αντιπάτρῳ.
« Ἔγραψα τῷ πατρί σου οἵαν ἔθελες ἐπιστολὴν, xat dv-
« τίγραφον ποιήσασα τῇ πρὸς τὴν ἐμὴν κυρίαν ὡς παρὰ
« Σαλώμης ἔγραψα: ἣν ἀναγνοὺς ; οἶδ᾽ ὅτι τι ἱμωρήσεται
30 « Σαλώμην ὡς ἐπίδουλον.» Ἦν δὲ ἢ παρὰ τῆς Xa-
λώμης δοχοῦσα εἶναι πρὸς τὴν δέσποιναν αὐτῆς, ὑπ᾽
Ἀντιπάτρου ἐπ᾽ ὀνόματι τῷ Σαλώμης, ὅσα γοῦν fj διά-
γοια θέλοι € ὑπαγορευομένη, λέξει δὲ συνέχειτο αὐτῆς.
Τὰ δὲ γεγραυμένα ἦν τοιάδε. « Ἀχμὴ βασιλεῖ Ἡρώδῃ.
δὺ « ᾿Εγὼ ἔργον ποιουμένη μηδέν σε λανθάνειν τῶν χατὰ
« σοῦ γινομένων, εὑροῦσα ἐπιστολὴν Σαλώμης πρὸς τὴν
« ἐμὴν χυρίαν χατὰ σοῦ γεγραμμένην, ἐπικινδύνως ἐ
« μαυτῇ, σοὶ δὲ ὠφελίμως ἐξεγραψάυην, xat ἀπέστειλά
«σοι. Ταύτην δὲ ἐχείνη ἔγραψε γήμασθαι Συλλαίῳ
40 « θέλουσα. Κατάσχισον οὖν τὴν ἐπιστολὴν, ἵνα μὴ
« κἀγὼ τὸ ζῆν χινδυνεύσω. » Πρὸς δὲ αὐτὸν ἐγέγραπτο
᾿Αντίπατρον, διασαφούσης ὅτι διαχονουμένη χελεύσματι
τῷ ἐχείνου αὐτή τε γράψειε πρὸς Ἡρώδην, ὡς Σαλώμης
ἐπιδούλως αὐτῷ πράσσειν ἐπειγομένης τὰ πάντα, χαὶ
4: ἀντίγραφον τῆς ὡς πρὸς δέσποιναν τὴν αὐτῆς πεμφθεί-
σῆς ἐπιστολῆς ἀπὸ Σαλώμης ἀποπέμψειεν αὐτή. "Hv
δὲ. f 'Axu, Ἰουδαία μὲν τὸ γένος, ἐδούλευε δὲ ᾿Ιουλίᾳ
τῇ Καίσαρος γυναιχί" καὶ ἔπρασσε ταῦτα φιλίᾳ τῇ Ἂν-
τιπάτρου, ὠνηθεῖσα ὑπ᾽ αὐτοῦ μεγάλῃ δόσει χρημάτων
80 συγχαχουργεῖν χατά τε τοῦ πατρὸς καὶ χατὰ τῆς τηθί--
δος.
η΄. Ἡρώδης δὲ, ἐχπλαγεὶς μεγέθει τῆς ᾿Αντιπάτρου

καχίας, ὥρμησε μὲν xal παραχρῆμα αὐτὸν ἀνελεῖν, ὡς

χύχηθρον μεγάλων γεγονότα πραγυάτων, xat μὴ μόνον

tur datum, confestim exstinctus est. — Tunc ille surgit e
concilio discedit, et postridie Antiochiam proficiscitor, uli
plurimum commorari solebat, quoniam id Syrorum pil
tium est. Herodes vero filium protinus vinculis astringee-
dum curavit : neque vulgo sciebatur quid cum eo loquoiw
Varus fuisset , antequam discederet ; multi tamen opi

bantur ex sententia illius acta esse quaecunque in Antip.

irum admiserat. Eo vincto, misit de eo literas Romam al
Casarem , et una homines qui eum verbis de Anlipati
malitia docerent. Per eos autem dies intercepta sunt lilerz
per Antiphilum ex JEgypto (ibi enim ille degebat) ad Auti-
patrum scripte : in quibus, a rege solutis , ista conlinebas
tur. « Misi tibi Acmes literas , etiam cum vite mes dis
« crimine. — Nosti enim mihi rursus a duabus familis
« imminere periculum, si deprehendor. — Opto tibi in isle

« negotio successum. » 1n banc sententiam scripta era

hec epistola. Rex autem et alteram epistolam requirebit ;
. nusquam tamen apparuit : et servus Antiphili, qui lectam
attulerat, negabat se ullam pr:zeterea accepisse. Quum autem
dubius hzereret rex, unus ex amicis ejus, animadvew
quadam sutura in interiori servi tunica (nam doabus ers
indutus) conjectavit in plicatura latere literas. Atque i
erat. Epistolam igitur arripiunt, quae ista scripta contine
bat. « Acme Antipatro. Scripsi ad tuum patrem qur

« les volehas literas, eique exemplum mitto fi&larum Salo-

« mes literarum ad dominam meam, quibus lectis sch
« sumpturum de Salome tanquam insidiatrive suppliciom. »

Fuerant autem litere lise , quje Salomes ad Acmes dominam |

esse videbantur, compositze ab Antipatro Salomes nomine
quantum ad sensum, ipsius vero Acmes verbis. Lilerz
autem sic se labebant. « Acme regi Herodi. Ego daos
« operam ut nihil te lateat eorum qu: contra te fiunl,
« nacta Salomes epistolam ad dominam meam conira te
« Ecriptam , eam mili periculose , sed tibi uliliter exscipsi,
'«el tibi misi. Hanc illa scripsit volens nubere Syllto.
« Jgitur has literas conscinde , ne ego de vila pericliter. » 4d
ipsum autem Antipatrum scripta erat epistola, indicasle
se mandatis ejus obsequutam esse, et ad Herodem scripsisse,
quasi Salome ei ut insidiaretur omnia agere festinarel : iz-
super et exemplar epistole, ad dominam suam a Sslomt
missc ad eum mittenduni curasse. Erat autem bec AcnY
Judma genere, Julise Caesaris uxoris serva : atque isla f
ciebat in Antipatri gratiam , qui eam grandi pecunia cor
perat, ut ipsum adjuvaret in nece maturanda patri anilz-
que.
8. Herodes autem, singulari Antipatri malitia stupefactus,
impetu ferehatur ad ipsum e vestigio tollendum , ut magos
rum rerum turbatoren, et qui non sibi solum , sed el sorvi

16,766.)

up, ἀλλὰ καὶ τῇ ἀδελφῇ ἐπιδεδουλευχότα χαὶ τοῦ
(αίσαρος διεφθαρχότα τὴν οἰκίαν. ᾿Βξώτρυνε δὲ αὐτὸν
αἱ ἡ Σαλώμη, στερνοτυπουμένη xol χτείνειν αὑτὴν
αλεύουσα, εἴ τινος ἐπὶ τοιοῖσδε πίστεως αἰτίαν ἀξιό--
rtv οἵα τε παρασχεῖν γένοιτο, Ἡρώδης δὲ μετα-
τέμψας ἀνέχρινε τὸν υἱὸν, χελεύων, εἴ τι ἀντειπεῖν ἔχει,
λέγειν μηδὲν ὑπιδόμενον. ᾿Επεὶ δὲ ἀχανὴς ἦν, ἤρετο
αὐτὸν, ἐπειδὴ πανταχοῦ πεφώραται πονηρὸς ὦν, τοὺς
γοῦν συγχαχουργήσαντας αὐτῷ τὰ πράγματα μὴ μελ-
Mx: χατειπεῖν. Ὁ δὲ Ἀντιφίλῳ τὴν πάντων αἰτίαν
ἀνετίθει, ἕτερον δ᾽ οὐδένα προὐτίθει. Ἡρώδης δὲ πε-
ριαλγῶν ὥραησε μὲν πέμπειν ἐπὶ Ρώμης τὸν υἱὸν ὡς
Καίσαρα, λόγον ὑφέξοντα τῶν ἐπὶ τοῖσδε βουλεομάτων "
ἔπειτα δείσας μὴ βοηθεία τῶν φίλων εὑρίσχοιτο τοῦ
χινδύνου διαφυγὴν, αὐτὸν μὲν δέσμιον ὡς xal πρότερον
ἔγύλασσεν, αὖθις δὲ πρέσθεις ἐξέπεωψε xal γράμματα
irt χατηγορίαν τοῦ υἱέος, ὁπόσα τε ᾿Αχμὴ συγχαχουργή-
ctv αὐτῷ, xal ἀντίγραφα τῶν ἐπιστολῶν.

κεφ. G'.

Καὶ οἱ μὲν πρέσθεις ἐπὶ τῆς Ρώμης ἠπείγοντο,
, * H ; , ^N ,
ὁπόσα τε ἀναχρινομένους δεήσοι λέγειν προεχδιδαγθέν-
τες χαὶ τὰ γράμματα φέροντες. Εἰς νόσον δὲ ὃ βασι-
λεὺς ἐμπεσὼν διαθήχας γράφει, τῷ νεωνάτῳ τῶν υἱῶν
τὴν βασιλείαν διδοὺς, μίσει τῷ πρὸς τὸν ᾿Αρχέλαον καὶ
Φίλιππον ix. τῶν Ἀντιπάτρου διαβολῶν, Καίσαρί τε
»^4 , , Y? , “
Jgruava ταλάντων χιλίων, xal γυναιχὶ "IouAta τῇ Καί-
010 xat τέ IE φῇ ὶ ἀπελευθέροις Kat
e xvotc καὶ φίλοις xai ἀπελευθέροις Καίσαρος
24 , ΥΠ δ ' - TH - , 1
πενταχοσίων, — "Eveus δὲ xat τοῖς υἱέσι γρήματα xoi
προσόδους xal ἀγροὺς xai νίέσι τοῖς ἐχείνων᾽ Σαλώμην
τε ἐπὶ μέγα ἐπλούτιζε τὴν ἀδελφὴν, εὔνουν τε ἐν πᾶσι

, πρὸς αὐτὸν διαμεμενηχυῖαν xa μηδαυόθι θρασυνομένην
λαχουργεῖν. ᾿Ἀπεγνωχὼς δὲ περιοίσειν (xai γὰρ περὶ
y Ld Lo
ἴτος ἑύδομηχοστὸν ἦν) ἐξηγρίωσεν ἀκράτῳ τῇ ὀργῇ xat
πιχρία εἰς πάντας χρώμενος" αἴτιον δὲ ἦν δόξα τοῦ χα-
ταφρογεῖσθαι χαὶ ἡδονῇ τὰς τύχας αὑτοῦ τὸ ἔθνος φέρειν,
^ ' - ν 4 ,

ῥάλλως τε ἐπειδή τινες τῶν δημοτιχωτέρων ἀνθρώπων

M Land
xai ἐπανέστησαν αὐτῷ διὰ τοιαύτην αἰτίαν.

"Ὁ

β. Ἣν Ἰούδας 6 Σαριφαίου xat Ματθίας 6 Mapya-
* ^ ^
λώθου ᾿Ιουδαίων λογιώτατοι καὶ παρ᾽ οὐστινατοῦν τῶν
πατρίων ἐξ ὶ γό ζνδ ὶ δύ λεῖ
πατρίων ἐξηγηταὶ νόμων, ἄνδρες xal δήμῳ προσφιλεῖς

| . -

S παιδείαν τοῦ νεωτέρου" (ὁσηυέραι γὰρ διημέρενον
αὐτοῖς πάντες οἷς προσποίησις ἀρετῆς ἐπετετήδευτο")
οἱ τότε πυνθανόμενοι τοῦ βασιλέως τὴν νόσον θερα--
TtU » τ 9» ^5 b! /, eo [4
ttv ἄπορον οὖσαν, ἐξῆραν τὸ νεώτερον, ὥστε ὁπόσα
παρὰ τὸν νόμον τὸν πάτριον χατεσχεύαστο ἔργα ὑπὸ

ὁ τοῦ βασιλέως, ταῦτα χαθελόντες εὐσεδείας ἀγωνίσματα
παρὰ τῶν νόμων φέρεσθαι" xal γὰρ δὴ διὰ τὴν τόλ-
μὰν αὐτῶν, παρ᾽ ἃ διηγόρευεν ὃ νόμος, τῆς ποιήσεως,

» --ὠ - ^ 3 ts

τὰ τε ἄλλα αὐτῷ συντυχεῖν οἷς παρὰ τὸ εἰωθὸς τοῦ dv-

pero διετρίθη xal δὴ καὶ τὴν νόσον. "Hv γὰρ τῷ
FN H

θ Πρώδη τινὰ πραγματευθέντα παρὰ τὸν νόμον, ἃ δὴ

NE

ἐπέχάλουν of περὶ τὸν Ἰούδαν x«i Ματθίαν. Κατεσχευά-

NY “ ^ ^ ^

Xt 6E ὁ βασιλεὺς ὑπὲρ τοῦ πυλῶνος τοῦ μεγάλου τοῦ

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. VI.

(s2,43.] 669

insidias struxerit, domumque Cesaris corruperit. Pre-
terea eum incitabat Salome, quse pectus plangeret seque
occidi juberet, si quod argumentum istis de rebus fide di-
gnum contra se afferri possit. Itaque Herodes filium evoca-
vit εἰ interrogavit, jussitque ut sine ulla dissimulatione
diceret si quid contra haberet. lllo autem obmutescepte
petiit ab eo ut, postquam undequaque malus reperiretur,
saltem suos in his sceleribus adjutores sine mora noiminaret.
Ille vero Antiphilum omnium auctorem esse dicebat , neque
quenquam alium indicabat. Tum Herodes valde dolens
festinavit Romam mittere filium ad Ceesarem , panas datu-
rum scelerum 4088 mente agilaverat : at deinde veritus ne
amicorum ope periculo eximeretur, eum in custodia , ut
antea , habuit ; iterumque legatos misit ad Cesarem et lite-
ras ad filium accusandum, indiciaque eorum qua» Acme ad
illius maleficia contulerat, adjunctis literarum exemplaribus.

CAP. VI. (VIII)

Interea , dum legati jam ante edocli quid responderent ad
interrogata , et literas secum ferentes , Romam properabant ,
rex in morbum lapsus, testamentum fecit , in quo filiorum
suorum natu minimo regnum dabat, ob odium quo tum
Archelaum et Philippum ob Antipatri calumnias proseque-
batur; Caesarique mille talenta donabat, et Julize Cresaris
uxori et Ciesaris filiis et amicis et libertis quingenta. Filils
praeterea suis pecuniam et pensiones et agros distribuebat ,
itemque nepotibus suis : Salomen etiam sororem suam valdé
locupletabat , quod in omnibus summam el benevolentiam
praestiterit, et nusquam aliquid adversus eum moliri ausa
fuerit. Quumque convaliturum se non sperasset , quippe
jam septuaginta circiter annos natus, efferatus est, et ex
ira et acerbitate cum omnibus slomachabatur, eo praecipue
nomine, quod contemni se gentemque suo malo delectari
putabat. Accedit quod exstiterunt quidam e maxime po-
pularibus , qui in eum etiam consurrexerunt ob hujusmodi
causam.

2. Erant Judas Sariphai et Matthias Margalothi filius.
Juda:urum eloquentissimi et legis patrie interpretes proe«
stantissimi , viri populo etiam carissimi, quoniam juventue
tem docerent : qui enim virtuti comparanda studebant , eos
quotidie frequentabant. Hi tum, audientes regis morbum
esse insanabilem, concitarunt juventutem, ut, sublatis
operibus quacunque a rege przeter patriam consuetudinem
facta fuissent, certaminis pro pietate praemia ex legibus
ferrent : nam ex eo quod ausus esset ea facere quie ne fie-
rent lege cautum erat, morbum istum ut et cetera infortu-
nia proficisci, quibus aliquanto secus atque solent homines
multatus fuerit, Quippe nonnulla ab Herode contra legem
fabricata fucrant, quie ei crimine dabant Judas et Matthias.
Fecerat enim rex et super majorem portam templi dedica-

670 (70,267.)

ναοῦ ἀνάθημα xai λίαν πολυτελὲς, ἀετὸν χρύσεον μέ-
q«v* χωλύει δὲ 6 νόμος εἰχόνων τε ἀναστάσεις ἐπι-
νοεῖν χαί τινων ζώων ἀναθέσεις ἐπιτηδεύεσθαι τοῖς βιοῦν
χατ᾽ αὐτὸν προηρημένοις. Ὥστε ἐχέλευον ol σοφισταὶ
5 τὸν ἀετὸν χατασπᾶν᾽ « xal γὰρ εἶ τις ἂν γένοιτο χίνδυ-
νος τῶν εἰς θάνατον ἀναχειμένων, πολὺ τῆς dv τῷ ζῆν
ἡδονῆς λυσιτελεστέραν φαίνεσθαι τὴν προτεθειμένην
ἀρετὴν ὑπ᾽ αὐτοῦ, τοῖς ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ φυλαχῖ; τοῦ
πατρίου μελλήσουσι τελευτᾶν, διὰ τὸ αἴδιον τοῦ ἐπαι-
10 νεῖσθαι φήμην κατασχευασαμένους, ἕν τε τοῖς νῦν
ἐπαινεθήσεσθαι xal τοῖς ἐσομένοις ἀειμνημόνευτον
χαταλιπεῖν τὸν βίον. Καίτοι γε τοῖς ἀχινδύνως διαι-
τωμένοις ἄφυχτον εἶναι τὴν συμφορὰν, ὥστε χαλῶς
ἔχειν τοῖς ἀρετῆς ὀριγνωμένοις τὸ χατεψηφισμένον
15 αὐτῶν μετ᾽ ἐπαίνων καὶ τιμῶν δεχομένοις ἀπιέναι τοῦ
βίους ΦΦέρειν xal χούφισιν πολλὴν τὸ ἐπὶ χαλοῖς
ἔργοις, ὧν μνηστῆρα τὸν χίνδυνον εἶναι, τελευτᾶν, xai
ἅμα υἱέσι τοῖς αὐτῶν, xal ὁπόσοι τοῦ συγγενοῦς χα-
ταλείποιντο ἄνδρες ἣ γυναῖχες, xol τοῖσδε περιποιῆ-
29 σαι ὄφελος εὐχλείᾳ τῇ ἀπ᾽ αὐτῶν. »
γ΄. Καὶ οἱ μὲν τοιούτοις λόγοις ἐξῆραν τοὺς νέους.
Ἀφιχνεῖται δὲ λόγος εἰς αὐτοὺς τεθνάναι φράζων τὸ
βασιλέα,, xal συνέπραττε τοῖς σοφισταῖς. Καὶ μέσης
ἡμέρας ἀνελθόντες κατέσπων τε χαὶ πελέχεσιν ἐξέχοψαν
25 τὸν ἀετὸν, πολλῶν ἐν τῷ ἱερῷ διατριδόντων. Καὶ 6
στρατηγὸς τοῦ βασιλέως (ἀγγέλλεται γὰρ f) ἐπιχείρησις
πρὸς αὐτόν) ἀπὸ μείζονος διανοίας ἢ ἐπράσσετο ὕπο-
λαθὼν ἄνεισι χεῖρα πολλὴν ἀγόμενος, ὁπόσοι ἀνθέξοιεν
τῷ πλήθει τῶν πειρωμένων καθαιρεῖν τὸ ἀνάθημα" ἐπι-
80 πεσών τε μὴ προσδεχομένοις, ἀλλ᾽ ὁποῖα ὄχλος φιλεῖ
δόξῃ μᾶλλον ἀμαθεῖ 3j προνοίᾳ ἀσφαλεῖ τετολμηκόσι,
ἀσυντάχτοις τε χαὶ μηδὲν τοῦ ὀνήσαντος προανεσχοπη-
μένοις, τῶν τε νέων οὐχ ἐλάσσους τεσσαράχοντα ἀνδρῶν,
οὗ θάρσει ἔμενον ἐπιόντα εἰς φυγὴν τοῦ λοιποῦ πλήθους
80 χαταστάντος, συλλαμθάνει, xal τοὺς εἰσηγητὰς τοῦ
τολμήματος Ἰούδαν καὶ Ματθίαν, ἄδοξον ἡγουμένους
ὑποχωρεῖν τὴν ἔφοδον αὐτοῦ, xal ἀνηγάγετο ἐπὶ τὸν
βασιλέα. ᾿Ἐξρομένου δὲ ἐπεὶ ἀφίκοντο ἐπ᾽ αὐτὸν τοῦ
βασιλέως, εἰ τολμήσειαν αὐτοῦ τὸ ἀνάθημα χαθελεῖν,
4o « ἀλλὰ καὶ πεφρόνηταί γε fiv τὰ φρονηθέντα xai
« πέπραχται τὰ πεπραγμένα μετ᾽ ἀρετῆς ἀνδράσι πρε-
« πωδεστάτης. Τοῦ τε γὰρ θείου τῇ ἀξιώσει πεπι-
« στευμένα βεβθοήθηται φ᾽ ἡμῶν xal τοῦ νόμου τῇ
« ἀχροάσει πεφροντίσμεθα" θαυμαστόν τε οὐδὲν εἰ τῶν
as « σῶν δογμάτων ἀξιωτέρους τετηρῆσθαι ἡγούμεθα
« τοὺς νόμους, οὃς Μωῦσῆς ὑπαγορεύσει xal διδαχῇ
« τοῦ Θεοῦ γραψάμενος χατέλιπεν. Ἡδονῇ τε τὸν θά-
« νατὸν οἴδομεν xal τιμωρίαν ἥντινα ἐπιδάλοις, διὰ τὸ
« μὴ ἐπ᾽ ἀδίκοις ἔργοις, ἀλλὰ φιλίᾳ τοῦ εὐσεθοῦς μέλ-
80 * λεῖν συνείσεαθχι τὸ ἐφομιλῆσαν αὐτοῦ.» — Kal ol
μὲν ταῦτα πάντες ἔλεγον, οὐδὲν ἐλλιπεστέρᾳ τῇ τόλμῃ
τοῦ λόγου χρώμενοι, ἢ θαρσήσαντες τὸ ἔργον πράττειν
οὐχ ἀπετράποντο, βδασιλεὺς δὲ αὐτοὺς χαταδήσας
ἐξέπεμπεν εἰς Ἱεριχοῦντα, καλέσας ᾿Ιουδαίων τοὺς ἐν

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. G.

[5313,941.]

verat ingentem et magni prelii aquilam ex auro : lege aa-
tem vetitam est iis qui volant ex ejus institutis vitam
agere , vel quidquam cogitare de imaginibus erigendis , ope-
ramve dare animantium simulacris cousecrandis. — Atque
adeo dictitabant illi magistri aquilam istam deturbandaa
esse : « quodsi cui ejusmodi immineat periculum ut morti
devoveatur, bonum ea ex re propositum illis, qui pro le-
gibus patriis conservandis tnendisque morituri sint, lonze
magis e re sua esse videri quam voluptatem ex vitz

"usura percipiendam, eo quod sempiterna sibi lande com

parata vitam relicturi sint, praesenti seculo celebrandam,

futurisque in omne aevum memorandam. Εἰ iis quidem,
qui sine periculo vitam agant, non effugiendam ese
mortis calamitatem, proinde recle facturos qui virtutis -

desiderio teneantur, si, quod fors tulerit cum laade el
gloria amplectentes, diem obierint supremum. — Quippe
magnum afferre levamen, preclaris operibus, ad quz
provocent pericula , immori , ut ex gloria illorum simul 34

filios redundet utilitas , ejusque in partem tota cognatio lam

viri quam feminae veniant. »

3. Dum illi lis et aliis sermonibus juventutem inciast,
nunciatur obiisse regem, id quod plurimum adjuvabat isl
magistros. [taque illi meridie aquilam demolitum eunt,
atque eam securibus discindunt, spectantibus multis qui
in templo morabantur.
est , is, suspicatus majorem aliquam rem quain revera essel
tentari, eo cum magna manu proficiscitur, satis valida ad
multitudinis impetum repellendum, que id agebat ut tolle
retur quod rex dedicaverat : quumque inopinantes aggressus

Hoc ubi regis praetori nunciatum

esset , sed ut solet vulgus ad audendum aliquid magis opi- -
nione temere priesumpta quam tuta rerum provisiene ad- -

ductum , incompositos quique nibil quod in rem suam esset
animo prospexerant, juvenes δὰ quadraginta , qui reliquis
fuga dilapsis eum animose exspectarant, comprehendit ,
factique suasores ducesque Judam et Matthiam, qmi sibi
dedecori esse.putarunt ad adventum ejus recedere ; eesque
ad regem perduxit. Quos quum rex, postquam ad eom

venerant , interrogasset an quod ipse dediocasset , id dejicere

ausi fuissent, « at nos, inquiunt, et de iis quae deliberat
« erant deliberavimus, et quod factum erat id fecimes,
« ut viros bonos fortesque decuit. Nam et íis succur-
« rimus qua Dei liopori sacrata sunt, et de lege ex ejus
« auditione solliciti esse didicimus , uibilque mirum si ser-
« vatu digniora credimus jussis tuis ea qua Moyses Dec
« docente el suggerente scripta reliquit. — Nobisque velupe
« erit mortem , etiam quovis sopplicie exacerbatam, obüe,
« ut qui censcii erimus nos cum ea congrexsuros, 808 ob
« maleficia , sed ob pietatis amorem. » Atque in islis qe
dem illi emnes consentiebant, audacia verbis respondeat
adhibita, qua animati facinus aggredi non dubitaruut. Ret
antem, ubi eos colligaverat, Hierichantem nuncios misil,

(121,16.

θέατρον ἐπὶ χλινίδίου κείμενος ἀδυναμίᾳ τοῦ στῆναι,
τῶν ἀγωνιῶν τε ἐφ᾽ ὅσον δή τινες ἦσαν ἐπ᾽ αὐτοὺς γε-
γονυῖαι ἀνηριθμεῖτο, χαὶ τοῦ ναοῦ τὴν κατασχευὴν ὡς

μεγάλοις τέλεσι τοῖς αὐτοῦ γένοιτο, μὴ δυνηθέντων ἔτε- ς

σιν ἑκατὸν εἴχοσι πέντε τῶν ᾿Ασαμωναίου ἐν οἷς ἐδασί-
λευον τοιόνδε τε ἐπὶ τιμῇ πρᾶξαι τοῦ Θεοῦ " χοσμῆ-
σαι δὲ xai ἀναθήμασιν ἀξιολόγοις, ἀνθ᾽ ὧν ἐλπίδα μὲν
αὐτῷ γενέσθαι x&v μεθ᾽ ὃ θάνοι χαταλελείψεσθαι μνή-
μὴν τε αὐτοῦ καὶ εὔχλειαν. Κατεῤόα τε ἤδη, διότι
μηδὲ ζῶντα ὁδρίζειν ἀπόσχοιντο εἰς αὐτὸν, ἀλλ᾽’ ἡμέρας
τε χαὶ ἐν ὄψει τῆς πληθύος ὕδρει χρωμένους ἅψασθαι
τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀναχειμένων, xal xata(otaw ὑδρίζοντας
[τε] ποιεῖσθαι λόγῳ μὲν εἷς αὐτὸν, ἀληθείᾳ δὲ, εἴ τις
ἔξετάζοι τὸ γεγονὸς, ἱεροσυλοῦντας.
ὅδ. Οἱ δὲ διὰ τὴν ὠμότητα αὐτοῦ μὴ δὴ xal χατ᾽
αὐτῶν ἐξαγριώσας εἰσπράττοιτο τιμωρίαν, οὔτε γνώμη
ἔφασαν αὐτὰ πεπρᾶχθαι τῇ αὑτῶν, φαίνεσθαί τε αὐτοῖς
οὖχ ἀπηλλαγμένα χολάσεως αὐτὰ elvai, Ὁ δὲ τοῖς
"μὲν ἄλλοις πρᾳοτέρως ἔσχεν, Ματθίαν δὲ τὸν ἀρχιερέα
παύσας ἱερᾶσθαι ὡς αἴτιον τοῦ μέρους τούτων γεγονότα,
χαθίστα Ἰώζαρον ἀρχιερέα, ἀδελφὸν γυναιχὸς τῆς αὖ-
τοῦ. Ἐπὶ δὲ τοῦ Ματθίου τούτου ἱερωμένου συμθαί-
νεῖ xat ἕτερον ἀρχιερέα καταστῆναι πρὸς μίαν ἡμέραν
idv Ἰουδαῖοι νηστείαν ἄγουσιν. Αἰτία δέ ἐστιν fs.
Ὁ Ματθίας ἱερώμενος ἐν νυχτὶ τῇ φερούση slc ἡμέραν
ἦ ἡ νηστεία ἐνίστατο ἔδοξεν ἐν ὀνείρατι ὡμιληκέναι γυ-
vaxt* xai διὰ τόδε οὐ δυναμένου ἱερουργεῖν, Ἰώσηπος
ὃ τοῦ ᾿Ελλήμου συνιεράσατο αὐτῷ, συγγενὴς ὦν.
P Ἡρώδης δὲ τόν τε Ματθίαν ἐπεπαύχει τῆς ἀρχιερω-
σύνης χαὶ τὸν ἕτερον Ματθίαν, ὃς ἐγηγέρχει τὴν στάσιν,
χαὶ ἄνδρας ἐχ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ ἔχαυσε ζῶντας. Καὶ
5, σελήνη δὲ τῇ αὐτῇ νυχτὶ ἐξέλιπεν.
, ἐ. Ἡρώδη δὲ μειζόνως ἣ νόσος ἐνεπιχραίνετο, δίχην
δ ὧν παρανομήσειεν ἐχπρασσομένου τοῦ Θεοῦ, Πῦρ
μὲν γὰρ μαλαχὸν ἦν, οὐχ ὧδε πολλὴν ἀποσημαῖνον τοῖς
ἐπαφωμένοις τὴν φλόγωσιν, ὁπόσην τοῖς ἐντὸς προσε-
τίθει τὴν χάχωσιν, ᾿Επιθυμία δὲ δεινὴ τοῦ δέξασθαί
τι ἀπ᾿ αὐτοῦ" οὗ γὰρ ἦν μὴ οὐχ ὑπουργεῖν" καὶ ἕλ-
" χώσεις τῶν τε ἐντέρων καὶ μάλιστα τοῦ χώλου δειναὶ
ἀλγηδόνες, xal φλέγμα ὑγρὸν περὶ τοὺς πόδας xal
διχυγές" παραπλησία δὲ χαὶ περὶ τὸ ἦτρον χάχωσις
ἦν" ναὶ wv xai τοῦ αἰδοίου σῆψις σχώληχας ἐμ.-
ποιοῦσα - πνεύματός τε ὀρθία ἔντασις, xat αὕτη λίαν
"ὃ ἀηδὴς ἀχθηδόνι τε τῆς ἀποφορᾶς καὶ τῷ πυχνῷ τοῦ
ἄσθματος" ἐσπασμένος τε περὶ πᾶν ἦν μέλος, ἰσχὺν
οὖν ὑπομονητὴν προστιθέμενος. ᾿Ελέγετο οὖν ὑπὸ τῶν
θειαζόντων xal οἷς ταῦτα προαποφθέγγεσθαι σοφίᾳ προὔ-
Xt0, ποινὴν τοῦ πολλοῦ δυσσεθοῦς ταύτην ὃ Θεὸς
Ὁ εἰσπράσσεσθαι παρὰ τοῦ βασιλέως. Ὁ δὲ, χαίπερ
δὴ μειζόνως ἢ ἀντίσχοι ἄν τις ταλαιπωρούμενος, ἐν
nit τοῦ ἀνασφῆλαι ἦν, ἰατρούς τε μεταπέμπων xat
ὑπόσα ἀρωγὰ ὑπαγορεύσειαν χρῆσθαι μὴ ἀποτετραυ-
Μένος" ποταμόν τε περάσας ᾿Ιορδάνην, θεραοῖς τοῖς

ANTIQ. JUD. LIB.

τέλει, Καὶ παραγενομένων, ἐξεχχλησιάσας εἷς τὸ αὐτὸ :

XVII. CAP. VI.

Judc*orum primores accersens. Quumque illi convenis-
sent, concione advocata in ipsum theatrum , rex in lcetica
jacens , quoniam stare non posset, enumerabat quot ei
quam diu ipsorum causa labores pertulisset , utque templum
magnis suis sumptibus exstruxisset , quum Asamoneei nati
centum viginti quinque annis, quibus regnassent , nullum
unquam tale opus ad Dei honorem facere potuissent : idque
se ornasse precellentibus donariis, pro quibue se etiam post
morlem celebratum et collaudatum iri sperasset. Hic vero
clamare ccpit, eos ne vivente quidem se ἃ contumeliis
abstinere, quin iuce palam auderent suis donariie manus
admovere, eaque delurbare, per simulationem ipsum contu-
melia afficiendi , sed re ipsa, si res diligenter perpenderetur,
id esse sacrilegium.

4. lili vero ejus crudelitatis metu, ne forte efferatus it
ipsos vindictam exigeret, negarunt id factum de sua sen-
tentia, ac sibi videri facinus vindicandum, Atque ille ín
alios satis leniter se gessit, sed Matthiam pontificatus ho-
nore, ut earum rerum nonnulla ex parte auctorem, abdi-
cavit, et Jozarum uxoris ejuedem fratren) pontificem crea-
vit. Hujus Matthias pontificatu accidit ut alius crearetur
pontifex , in unam diem, qua Judei jejunium agebant , ob
hujusmodi causam. Is Matlliias, munere sacerdotali fun-
gens, ea nocte, qua jejunii diem antecessit, visus est sibi
secundum quietem rem habere cum muliere : quam ob cau-
sam quum rem divinam facere non posset, ei vicariam operam
praestitit Josephus Ellemi filius, ejus consanguineus. Hunc
autem Matthiam Herodes munus deponere coegit , alterum
vero Matthiam qui seditionis auctor exstiterat , et ejus so-
ciorum nonnullos , vivos igni cremavit. Eadem etiam nocte
fuit lunze defectio.

5. Herodi autem morbus magis magisque ingravescebat ,
Deo pwenas scelerum illios exigente. Nam ignis quidem
erat eum lente exureps, qui non tantum tactui ardorem
prodebat, quantum partibus internis dolorem afferebat.
Ab eodem malo erat vehemens aliquid assumendi deside-
rium, cui quidem non obtemperare non licebat. Aderat
etiam intestinorum exulceratio, maximeque eum vexabent
acerbi in. colo crucialus, eliam pedes occupaverat humor
aqueus eL pellucens, similisque erat circa abdomen mali
Jahes; quin et genitalium putredo yignebal vermes , et la-
borabat, quum erectus esset, gravi spirandi difficultate que
tum ob anhelitus fetorem tum spiritus crebritatem erat
molestissima ; denique convulsiones per universa propemo-
dum membra insuperabile ipsi robur addebant. Aiebant
porro divini, et qui in hujuemodi vaticinandi scientia stu-
dium suum collocaverapt , banc multiplicem impietatis pe
nam Deum ἃ rege exposcere. Ille vero, licet graviuos affii-
geretur quam ut quis cruciatum ferre posse videretur, sa-
lutem tamen sperabat, et medicos accersebat, el eorum
consiliis per omnia obsequebatur : trajectoque Jordane flu-

[M4,95] 671

672 (768,79.
κατὰ Καλλιρρόην αὑτὸν παρεδίδου, ἅπερ σὺν τῇ ἐς

πάντ᾽ ἀρετῇ καὶ πότιμα ἐστιν" ἔξεισι δὲ τὸ ὕδωρ
τοῦτο εἰς λίμνην τὴν ἀσφαλτοφόρον λεγομένην. Καἀν-
ταῦθα τοῖς ἰατροῖς δοχῆσαν ὥστε ἀναθάλπειν αὐτὸν,
ὅ χαθεσθεὶς elc πύελον ἐλαίου πλέων, δόξαν μεταστάσεως
ἐνεποίησεν αὐτοῖς, Τῶν δὲ οἰχετῶν οἰκωγῇ χρωμένων
περιενεγχὼν, καὶ μηδ᾽ ἥντινα ἀμφὶ τοῦ σωθησομένου
ἐλπίδα ἔχων, τοῖς στρατιώταις ἀνὰ πεντήχοντα ὃρα-
yu ἑκάστῳ χελεύει νεμηθῆναι. Πολλὰ δὲ xol τοῖς
10 ἡγεμόσιν αὐτῶν χαὶ φίλοις τοῖς αὑτοῦ ἐδωρεῖτο, xal
παρῆν αὖθις ἐπὶ "IeptyoUvtoc- μέλαινά τε χολὴ αὐτὸν
fioe ἐπὶ πᾶσιν ἐξαγριαίνουσα, ὥστε δὴ τελευτῶν πρᾶ-
ξιν τοιάνδε ἐπινοεῖν. ᾿Αφιχομένων προστάγματι τῷ
αὐτοῦ Ἰουδαίων ἀνδρῶν παντὸς τοῦ ἔθνους ὅπου ποτὲ
15 ἀξιολόγων, (πολλοὶ δὲ ἐγένοντο ὡς τοῦ παντὸς ἔθνους
χαταχεχλημένου, xal πάντων ἀχροασαμένων τοῦ δια-
τάγματος, εἰς γὰρ θάνατον ἦν ἀναχείμενα τοῖς ἀλογή-
σασι τῶν ἐπιστολῶν.) ἐωμαινομένου πᾶσι τοῦ βασι-
λέως δυοίως τοῖς τε ἀναιτίοις xal παρεσχηχόσιν αἰτίαν,
20 συγκλείσας αὐτοὺς πάντας ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ, τήν τε
ἀδελφὴν αὑτοῦ Σαλώμην xai τὸν ἄνδρα αὐτῆς Ἀλεξᾶν
μεταπέμψας, « τεθνήξεσθαι μὲν οὐ πόρρω ἔλεγεν, ἐπὶ
τοσόνδε τῶν ἀλγηδόνων αὐτὸν περιεχουσῶν. Καὶ τόδε
μὲν οἶστόν τε xal πᾶσι φίλον παρατυγχάνειν" ὀλοφυρ-
25 μῶν δὲ ἄπειρον καὶ πένθους ἐνδεᾶ ὁποῖον ἐπὶ βασιλεῖ
πράσσοιτο ἂν, μάλιστα αὐτῷ λυπηρὸν εἶναι. Οὐ γὰρ
ἀπὸ σχοποῦ " τὴν Ἰουδαίων διάνοιαν, ὡς εὐχταῖος αὐ-
τοῖς xal πάνυ χεχαρισμένος ὃ θάνατος αὐτοῦ, διὰ τὸ
χαὶ ζῶντος ἐπὶ ἀποστάσει ἐπείγεσθαι καὶ ὕδρει τῶν
80 ὅσ᾽ αὐτοῦ προτιθεμένων. — "Epyov δ᾽ ἄρα ἐχείνων εἶναι
χούφισίν τινα αὐτῷ ψηφίσασθαι τοῦ ἐπὶ τοιοῖσδε ἀλγει-
νοῦ. Τὰ αὐτὰ γὰρ δὴ φρονῆσαι δόξη τῇ αὐτοῦ μὴ
ἀπειπαμένων μέγαν αὐτοῦ τὸν ἐπιτάφιον γενήσεσθαι,
. xa ὁποῖος οὐδ᾽ ἄλλοις βασιλέων, καὶ πένθος διὰ τοῦ
35 ἔθνους ἅπαντος ix ψυχῆς ὀλοφυραμένων "* ἐπὶ παιδιᾷ
xul γέλωτι αὐτοῦ. ᾿Εἶπὰν οὖν θεάσωνται τὴν ψυχὴν
ἀγέντα αὐτὸν, περιστήσαντας τῷ ἱπποδρόμῳ τὸ στρα-
τιωτιχὸν ἀγνοοῦν ἔτι τὸν θάνατον αὐτοῦ, ( μὴ γὰρ
πρότερον εἰς τοὺς πολλοὺς ἐξενεγχεῖν ἢ τάδε πρᾶξαι.)
40 χελεύειν ἀχοντίσαι τοὺς ἐγχαθειργμένους, χαὶ πάντας
τοῦτον ἀνελόντας τὸν τρόπον διχόθεν αὐτὸν οὐχ ἁμχρ--
τήσοντας τοῦ εὐφρανοῦντος, χυρώσει τε ὧν ἐπιστείλειεν
αὐτοῖς μέλλων τελευτᾶν χαὶ τῷ πένθει ἀξιολόγῳ τετι-
μῆσθαι.» Καὶ 6 μὲν μετὰ δαχρύων ποτνιώμενος xol
40 τοῦ συγγενοῦς τὴν εὔνοιαν xal πίστιν τοῦ θείου προσχα-
λῶν ἐπέσκηπτε μὴ ἠτιμῶσθαι ἀξιῶν. Κἀκεῖνοι ὦμο-
λόγουν οὗ παραθήσεσθαι.
ς΄. Κατανοίσειε δ᾽ ἄν τις τὴν διάνοιαν τοῦ dv-
θρώπου, χαὶ ὅτῳ τὰ πρότερα ἤρεσχεν, ὡς ὑπὸ τοῦ φι-
80 λοζωεῖν πράξειε τὰ εἰς τοὺς συγγενεῖς πεπραγμένα, ἐκ
γοῦν τῶν ἄρτι ἐντολῶν οὐδὲν ἀνθρώπειον εἰσφερομένων,
εἴ γε καὶ ἀπιὼν τοῦ βίου πρόνοιαν εἶχεν ὡς ἐν πένθει
xat ἐρημία τῶν φιλτάτων τὸ πᾶν χαταστήσειεν ἔθνος,
ἕνα ἀπὸ ἑκάστου οἴχου χελεύων μεταχειρίσαι, μηδὲν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙ͂ΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. ς.

vio thermis utebatur Callirrhoensibus, qua preter ceteras
lot dotes etiam potui comniodz sunt, Hze aquae in lacum
influunt , qui bituminis ferax esse dicitur. Ibi quum medi-
cis visum esset eum refovere, demissus in solium olei ple-
num, in eo esse credebatur ut animam efflaret. Sed famu-
lis ploratum edentibus ad se rediit : ac de salute sua despe-
rans , quinquaginta drachmas milibus viritim jussit distri-
bui. Insuper ducibus et amicis ingentem pecunie vim
largitus est, ac deinde ilerum Hierichuntem revertebatur :
ubi atra bile correptus adeo exacerbatus est, ut ad extre-
mum hujusmodi facinus excogitaverit. Quum totius gentis
primores , ubicunque degerent , jussu ipsius ad eum conve-
nissent , (qua fuit ingens sane mullitudo, tota quippe gente
evocata, et universis edicto obsequutis, quod pana capitis
iis intentata esset qui mandata negligerent, ) rex , ut qui si-
militer in omnes insontes sontesque scevirel , eos in hippo-
dromum cunctos conclusit , deinde, accersita sorore sua
Salome ejusque viro Alexa, dicebat, « se, nimirum quod
tantis indique premeretur doloribus, non procul a morte
abesse : 485 res tolerabilis et omnibus optanda sit. Ut
vero sine ulla lamentatione aut luctu, qui rege dignus sit,
moreretur, hoc sibi animum urere. Se enim quze sit Ju-
daorum mens perspectum habere, nihil illis sua morte
optatius laetiusque accidere posse, ut qui se vivente rebel-
lare ausi fuerint, suoque donario contumeliam facere. Ita.
que illorum officii esse ut ad se aliquantulum hoc dolore
sublevandum eliquid decernerent. Nam si secum sentire

voluerint , fore ut justa sibi splendida, et longe alia quam

regibus solent, persolvantur, utque serio per universam
nationem luctu condecoretur, quem alioquin non nisi
per ludum jocumque deplorarent. Quare ubi se animam
egisse videbunt, debere eos collocare circa hippodromum
milites mortis ipsius adhuc ignaros, ( neque enim eam nisi
hoc perfecto indicandam, ) jubereque ut omnes ihi con
clusos missilibus configant : atque ita, quum isti hoc modo
perempti fuerint, ipsum eos bifariam deleclaturos esse,
dum et sui morientis voluntatem exsequantur, et ipse luctu
memorabili cohonestetur. » Atque ille quidem eis ista
mandavit , pleraus miserabiliter, et per amorem consangui-
nitatis, perque fidem, quam Deo deberent, eos obtestans,
ne sibi honorem hunc denegarent : id quod illi se facturos
esse promiserunt.

6. Jam vero qui fuerit homini isti animus, etiam si cui
priora forsan probabantur, quod ex vitee amore acta essent
quie in consanguineos euos perpetraverat, ex iis licet conji-
cere, quae modo in mandatis, ab omni humanitatealiena dede-
ral , ut tolam gentem in luctum et carissimorum desiderium
conjiceret , jubendo unum aliquem e singulis familiis neci
dari, nulla licet ipsum injuria affecerint, nec criminis cu-

[ 845 ,946.]

— — ÓÀ —— “τᾶν

[769,770.)

ἔδικον μήτε εἰς αὐτὸν δεδραχότας μήτε ἐφ᾽ ἑτέραις ἐγχλή-
“ασι χατηγορίας αὐτῶν γενομένης, εἰωθότων οἷς προσ-
ποίησις ἀρετῆς xai πρὸς τοὺς ἐν δίχῃ ἐχθροὺς γεγονό-
ας ἐν τοιοῖσδε χαιροῖς τὰ μίση χατατίθεσθαι.

ΚΕΦ. Ζ.

Ταῦτα δὲ ἐπιστέλλοντος αὐτοῦ πρὸς τοὺς συγγενεῖς,
γράμματα παρῆν ὑπὸ τῶν εἰς Ρώμην πρέσδεων t ἀπε-
σταλμένων πρὸς Καίσαρα. xat ἀναγνωσθέντων τὸγχε-
ταλαιον ἦν ὡς τῆς τε ᾿Αχμῆς ὀργῇ τῇ Καίσαρος ἀνήρη-
μένης ἐφ᾽ οἷς ᾿Αντιπάτρῳ συγχαχουργήσειεν, αὐτόν τε
Ἀντίπατρον, ὦ ὡς ἐπὶ γνώμη τῇ ἐχείνου ποιοῖτο ὡς πατρὸς
χαὶ βασιλέως εἴτε φυγάδα. ἐλαύνειν ἐθελήσειεν εἴτε xai
χτιννύειν. Τούτων ἀχροώμενος Ἡρώδης βραχὺ μέν
τι ἀνήνεγχεν ἡδονῇ τῶν γεγραμμένων, θανάτῳ τε τῆς
᾿Αχμῆς ἐπαιρόμενος xal ἐξουσίχ τῆς ἐπὶ τῷ παιδὶ τι-
unpizc. Προϊουσῶν δὲ εἰς μέγα τῶν ἀλγηδόνων πα-
φεῖτο τεταλαιπωρημένος σιτίων, xal ἤτησε μῆλον καὶ
μαγαίριον᾽ ἦν γὰρ ἐν ἔθει xoi πρότερον αὐτῷ περι-
γέναντι αὐτὸ δι᾽ αὑτοῦ xal χατ ᾿ὀλίγον ἢ τέμνοντι ἐσθίειν.
λαῤὼν δὲ χαὶ περιδλεψάμενος γνώμην ἔχεν ὁ ὡς παίσων
ἑαυτὸν, χὰν ἐπεπράχει, μὴ φθάσαντος αὐτοῦ χαταλα-
ῥεῖν τὴν δεξιὰν Ἀχιάθου, ὃς ἀνεψιὸς ἦν αὐτοῦ " xal
μέγα ἀναχραγόντος οἰμωγή τε αὖθις ἀνὰ τὸ βασίλειον
ἦν xai θόρυδος μέγας ὡς οἰχομένου τοῦ βασιλέως. Καὶ
᾿Αντίπατρος ( πιστεύει γὰρ τέλος ἀληθῶς τὸν πατέρα
Bev) θάρσει τε ἐχρῆτο ἐπὶ τοῖς λόγοις, ὅλος ὡς ἤδη
τῶν δεσμῶν ἀφειμένος xal τὴν βασιλείαν ἀχονιτὶ δεξό-
μένος εἷς χεῖρας, καὶ τῷ εἰρχτοφύλαχι περὶ ἀφέσεως ἦν
αὐτοῦ διάλογος ; μεγάλα! ὑπισχνουμένου εἰς τὸ παρὸν καὶ
τὸ αὖθις, ὁ ὡς ἂν περὶ τοιόνδε τοῦ ἀγῶνος ἐνεστηκότος,

!'O δὲ οὐ μόνον ἀπειθὴς ἣν πράσσειν ἐφ᾽ οἷς ἠξίου Ἀν-
τίπατρος, ἀλλὰ χαὶ τῷ βασιλεῖ ἀποσημαίνει διάνοιαν
τὴν ἐχείνου, πολλαῖς xol προσεισφοραῖς παρ᾽ αὐτοῦ
γρώμενος, Ὃ δὲ Ἡρώδης xal πρότερον οὐχ ἡσσώμε--
νος εὐνοίᾳ τοῦ υἱέος, ἐπεὶ ἤχουσε τοῦ εἱρχτοφύλαχος

ὁ τοῦτα εἰρηχότος, ἀνεδόησέ τε ἀνατυψάμενος τὴν χεφα-
My, καίπερ ἐν τῷ ὑστάτῳ ὧν, xai ἐπὶ τὸν ἀγκῶνα
περιάρας ἑαυτὸν χελεύει πέμψας τινὰς τῶν δορυφόρων
μηδὲν εἰς ἀναθολὰς, ἀλλ᾽ ix τοῦ ὀξέος χτείναντας αὐτὸν
ἐν Ὑρχανία ταφὰς ἀσήμους ποιεῖσθαι.

ΚΕΦ. H'.

0 Τὰς δὲ διαθήχας αὖθις μετέγραφε μεταδολῆς αὐτῷ
περὶ τὴν διάνοιαν γενομένης, Ἀντίπαν μὲν, ᾧ τὴν βα-
σιλείαν χαταλελοίπει, τετράρχην χκαϑιστὰς Γαλιλαίας
τε χαὶ Περαίας, Ἀρχελάῳ δὲ τὴν βασιλείαν χαριζόμε-
νος, τὴν δέ τε Γαυλωνῖτιν xal Τραχωνίτιν καὶ Βατα-

δ ναίαν xat Πανιάδα Φιλίππῳ, παιδὶ μὲν τῷ αὑτοῦ,
Ἀρχελάου δὲ ἀδελφῷ γνησίῳ, τετραρχίαν doni, 1ά-
βνειαν δὲ xal Ἄζωτον χαὶ Φασαηλίδα Σαλώμῃ τῇ
ἀδελφῇ αὑτοῦ χατανέμει, xal ἀργυρίου ἐπισήμου μυ-
ριάδας πεντήχοντα. Προὐνόησε δὲ χαὶ τῶν λοιπῶν,

Ὁ ὁπύσοι συγγενεῖς ἦσαν αὐτῷ, χρημάτων τε δόσεσι xal

JOREPRUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. VII, VIIT.

673

juspiam ab aliis accusati fuerant : quum iis qui vel minimum
sibi virtutis vindicant moris sit in eos, quibuscum illis ju-
stie. inimicitie, in ejusmodi presertim tempore odium de-
ponere.

[s4e—e46.]

CAP. VII, (IX.)

Interiin , dum ista cognatis suis mandat , adveniunt Roma
literze a legatis, quos ad Ceesarem miserat, quibus signi-
ficabatur Acmen indignatione Cresaris interfectam esse,
quod Antipatro facinorum adjutrix fuerit , ipsumque Anti-
patrum relictum esse arbitrio illius, ut patris et regis, sive
in exsilium eum pellere vellet, sive morte muictare. Quum
ista accepisset Herodes, meliuscule se habuit ex tam Isto
nuncio , animis et ex Acmes interitu sublatis et ex potestate
de filio supplicium sumendi sibi permissa. —Crueiatibus
autem in immensum crescentibus , languescebat inedía cou-
fectus, atque pomum poposcit et cultellum : solitus enim
erat et antea manu sua pora decorticare et frustatim com-
esse. Ubi id babuit, circumspexit, et se ipsum ferire
voluit. Quod sane fecisset, nisi ejus sobrinus Achiabus
manum ei prehendisset, magnumque claniorem edidisset :
unde tantus repente in regia ululatus et tumultus coortus
est, quantus si mortuus rex fuisaet. Et Antipater, patrem
vere mortuua) credeus , coepit confidenter, quasi jam solu-
tus et rex nullo negotio futurus, loqui, cumque custode
carceris de missione agere, muita ei tum in preesens tom
in futurum promittens : rem enim jam in eo verti. Ille
non solum id, quod voluit Antipater, facere recusabat , sed
et voluntatem ejus regi it nunciatum, postquam multas ab
eo sollicitationes expertus fuissel. Tum Herodes, qui jain
ante male affectus erat erga filium, ubi audivit custodem
carceris ista narrantem, cum exclamatione eaput sibi, quam-
vis in extremis esset, percussit, erectusque in cubitum
imperat, missis quibusdam satellitibus , ut e vestigio , sine
ullz cunctatione , Antipetrum interficerent , eumque in Hyr-
cania ignobili funere sepelirent.

CAP. VIII (X.

Deinde mutata voluntate testamentum suum denuo mu-
tavit. Herodes : et Antipam quidem, cui regnum relique-
ταὶ, Galilese Pereeeeque tetrarcham constituit , regnum vero
Archelao dedit; atque Gaulonitidem et Trachonitidem et
Batanzam et Paniadem Philippo filio suo, Archelai fratri,
tetrarchie, nomine concessit; et Salomuse sorori sus Ja-
mniam et Azotum et Phasaelidem attribuit, et argenti signati
quingenta millia. Etiam reliquis, quotquot ipsi consanguinei
essent, prospexit atque consuluit, singulos pecuniam iis lar-

giendo reditusve egregie locuplelans. Cesari quoque ἐφ-
s

674 (ττο,771.)

προσόδων ἀναφοραῖς, ἑχάστους ἐν εὐπορίᾳ καθιστάμε-
νος. Καίσαρι δὲ ἀργυρίου μὲν ἐπισήμου μυριάδας
χιλίας, χωρὶς δὲ σχεύη τὰ μὲν χρυσοῦ, τὰ δ᾽ ἀργύρου,
xai ἐσθῆτα πάνυ πολυτελῇ, Ἰουλία δὲ τῇ Καίσαρος
& γυναιχὶ καί τισιν ἑτέροις πενταχοσίας μυριάδας. Ταῦτα
πράξας ἡμέρᾳ πέμπτη us0' ὃ ᾿Αντίπατρον χτείνει τὸν
υἱὸν τελευτᾷ, βασιλεύσας μεθ᾽ ὃ μὲν ἀνεῖλεν ᾿Ἂντίγο-
νον, ἔτη τέσσαρα xal τριάχοντα, μεθ᾽ ὃ δὲ ὑπὸ "Pu-
μαίων ἀπεδέδεικτο, ἑπτὰ xal τριάχοντα, ἀνὴρ ὠμὸς
40 uiv εἰς πάντας ὁμοίως, xat ὀργῆς μὲν ἥσσων. χρείσ-
σων δὲ τοῦ διχαίου, τύχη δὲ εἰ χαί τις ἕτερος χεχρημέ-
νος εὐμενεῖ, ( ἔχ τε γὰρ ἰδιώτου βασιλεὺς χαταστὰς xal
χινδύνοις περιστοιχιζόμενος μυρίοις, πάντων ποιεῖται
διάδρασιν, χαὶ τοῦ ζῆν ἐπὶ μήκιστον ἐξίχετο), ὅπόσα δὲ
16 τὰ xat' οἶχον περὶ υἱεῖς τοὺς αὐτοῦ, ὅσα μὲν γνώμῃ τῇ
ἐχείνου. xai πάνυ δεξιᾷ χεγρημένος διὰ τὸ χρίνας
ἐχθροὺς κρατεῖν οὐχ ὑστερῆσαι, δοχεῖν δέ μοι xol
πάνυ δυστυλ ής.
β΄. Σαλώμη δὲ xai ᾿Ἀλεξᾶς, πρὶν ἔχπυστον γενέ-
80 σθαι τὸν θάνατον τοῦ βασιλέως, τοὺς ἐπὶ τὸν ἱππόδρο--
μὸν χκαταχεχλεισμένους ἐχπέμπονται ἐπὶ τὰ αὐτῶν,
φάμενοι βασιλέα χελεύειν ἀπιοῦσιν αὐτοῖς ἐπὶ τοὺς
ἀγροὺς νέυεσθαι τὰ οἰχεῖα, Πράσσεταί τε αὐτοῖς ἤδη
εὐεργεσία μεγίστη εἰς τὸ ἔθνος. ᾿Εφανεροῦτο δ᾽ ἤδη ὃ
35 θάνατος τοῦ βασιλέως" καὶ Σαλώμη xat ᾿Αλεξᾶς, συν-
ἀγαγόντες τὸ στρατιωτιχὸν εἰς τὸ ἀμφιθέατρον τὸ ἐν
“Ἱεριχοῦντι, πρῶτον μὲν ἐπιστολὴν ἀνέγνωσαν πρὸς τοὺς
“στρατιώτας γεγραμμένην, ἐπί τε πίστεως εὐχαριστία
χαὶ εὐνοίας τῆς εἰς αὐτὸν, καὶ παραχλήσει τῶν ὁμοίων
30 Ta p0Xty Tic ᾿Αρχελάῳ τῷ παιδὶ αὐτοῦ, ὃν βασιλέα χα-
θίσταιτο. Εἶτα μέντοι Πτολεμαῖος, τὸν σημαντῆρα
τοῦ βασιλέως πεπιστευμένος, τὰς διαθήχας ἀνέλεγεν,
αἵ λήψεσθαι χύρωσιν οὐχ ἄλλως ἔμελλον ἢ Καίσαρος
ἐντυχόντος αὐταῖς. Βοὴ οὖν εὐθὺς ἦν ἐχτιαώντων
25 ᾿Αρχέλαον βασιλέα, καὶ οἱ στρατιῶται χατὰ στίφη. τε
αὐτοὶ xai οἱ ἡγεμόνες εὔνοιάν τε ὑπισχνοῦνται χαὶ
προθυμίαν τὴν αὐτὴν, χαὶ συλλήπτορα τὸν Θεὸν παρε-
χάλουν.
γ΄. ᾿Κντεῦθεν δὲ τάφον ἡτοίμαζον τῷ βασιλεῖ, με-
40 λῆσαν Ἀρχελάῳ πολυτελεστάτην γενέσϑαι τὴν ἐχχο--
μιδὴν τοῦ πατρὸς, xal πάντα τὸν χόσμον προχοικίσαν-
τὸς εἰς ὃ συμπουπεύσειε τῷ νεχρῷ. ᾿Εφέρετο δὲ ἐπὶ
χλίνης χρυσέας λίθοις πολυτελέσι χαὶ ποιχίλοις διαπε-
πασμένης" στρωμνή τε ἦν ἁλουργὴς καὶ ἠμπίσχετο
45 πορφυρίσιν ὃ νεχρὸς διαδήματι ἠσχημένος, ὕπερχει--
μένου στεφάνου χρυσέου, σχῆπτρόν τε τῇ δεξιᾷ παρα-
χείμενον. Περὶ δὲ τὴν χλίνην οἵ τε υἱεῖς χαὶ τὸ πλῆ-
θος ἦν τῶν συγγενῶν ᾿ ἐπὶ δὲ τούτοις τὸ στρατιωτιχὸν
χατὰ oixtia ἔθνη xoi προσηγορίας διέχειντο, οὕτω νε-
80 μηθέντες" πρῶτοι μὲν οἱ δορυφόροι, μετὰ δὲ τὸ Opd-
xtov, ἐπὶ δὲ τούτοις ὁπόσοι Γερμανοὶ, xai τὸ Γαλατι-
xbv μετ᾽ αὐτοὺς, ἐν χόσμῳ πάντες τῷ πολεμιστηρίῳ.
Ἱούτων δὲ χατόπιν ἤδη πᾶς 6 στρατὸς ὡς ἐς πόλεμον
ἐξοδεύοντες, ὥσπερ ὑπὸ λοχαγῶν ἀγόμενοι καὶ τοῖς τα-

APX AIOAOTIAZ ΒΙΒΑ. IZ. ΚΕΦ H.

[sis.!

gavit argenti signati centies centena millia, ac praeterea
vasa tam aurea quam argentea, pretiique stupendi vestes;
Julie autem Csesaris uxori et aliis nonnullis quinquagies
centena millia. His factis, quinto post occisum Antipatrum
die vitam finivit, quum regnasset post interfectum Antigo-
num annos triginta quattuor, postquam autem a Romanis
rex crealus fuerat, triginta septem : vir pari in omnes
iminanitate, ire effrenat?; animoque jus fasque despi-
ciente , fortuna autem , si quis alius, propitia usus, ut qui
ex privato ad regnum evectus fuerit, et innumeris circum-
datus periculis ex omnibus effugerit, et non nisi provecta
telate vita decesserit. Quod vero ad res domesticas attinet,
preesertimque filios 8008, lic quoque felix fuit sua sen-
tentia, quod se de inimicis victoriam reportasse existima-
verit, meo vero judicio pro misero admodum et infelici ha-
bendus est.

2. Ceterum Salome et Alexas, antequam divulgata e-

set regis mors, conclusos in hippodromum domum dimi-
seruut , dicentes regem jubere ut in provincias suas disce-
derent, resque domi curarent. Ita quidem maximo bene
ficio ab illis affecta est gens. Atque jam mors regis in ore

et sermone omniun: coepit esse : ac Salome et Alexas, mi- .

litia omni in Hierichuntis theatrum coacta, primum scri-
ptas ad milites literas legerunt, in quibus rex eis ob fidem
et gratum erga se animum gratias agebal, et ut idem Ar-
chelao filio suo, quem regem instituisset , preestarent ora-
bat. Deinde Ptolemaeus, cuí creditum erat regis sigillum,
testamentum recifavit, quod ratum esse non poterat, nia
prius inspectum esset ἃ Czesare. — Ac subito clamor exst-
lit in honorem Archelai, eique mililes gregatim, necnon
duces, eandem, quam patri preestitissent , amicitiam be-
nevolentiamque preestiterunt, Deumque οἱ secundum ex-
optarunt.

3. At post haec funus parabant regi, id agente Archelao
ut pater splendidissime elferretur, atque omnem ornaium
proferente ut cum pompa comitaretur mortuum. Ferehatur
igilur in lectica aurea, multis et variis ingentis pretii lapidi-
bus distincta ; stragula murice fulgebat, et corpus purpura
erat amictum, cujus vertici adhzerebat diadema , supraque
corona aurea; et dextra sceptrum gestabat. — Lectum sti a-
bant filii et cognatorum multitudo. His proximi erant mi-

lites per gentes suas distributi earumque nominibus dis-

tincti, in hunc modum dispositi : primi incedebant satelli-

tes; deinde agmen Thracicum ; postea Germani ; et dein-
ceps Galli, ornatu omnes militari : reliqua deinde exer-

citus multitudo, ac si in bellum iretur, ducibus suis

(11,772 .)

ξιαργοῦσιν ἀὐτῶν. Τούτοις εἵποντο πενταχόσιοι τῶν
οἰκετῶν ἀρωματοφόροι, ἼΠεσαν δὲ ἐπὶ "Howótiou
στάδια ὀχτῶ" τῇδε γὰρ αὐτῷ ἐγένοντο αἱ ταφαὶ χε-
λεύσματι τῷ αὐτοῦ. Ἡ ρώδης μὲν δὴ τοῦτον ἐτελεύτα
τὸν τρύπον.
δ΄, ᾿Αρχέλαος δὲ ἐπὶ μὲν £620umv ἣυέραν πένθος
75 ἐπὶ τῷ πατρὶ τιμῶν διετέλει" (τόσας γὰρ διαγορεύει
τὸ νόμιμον τοῦ πατρίου" ἑστιάσας δὲ τοὺς διίλους
χαὶ χαταλύσας τὸ πένθος ἄνεισιν εἷς τὸ ἱερόν. ( Ἦσαν
δὲ εὐφημίαι καὶ ἔπαινοι xa0* οὔστινας ἴοι, ἑκάστων τὰ
πρὸς ἀλλήλους φιλοτιμουμένων εἷς τὸ δοχεῖν μείζοσι
ηθῆσθαι ταῖς εὐφημίαις. ὋὉ δὲ εἰς ὀψηλὸν βῆμα πε--
ποιημένον ἀνελθὼν xai ἱδρυθεὶς εἰς θρόνον χρυσοῦ πε-
ποιημένον ἀντεδεξιοῦτο τοὺς δαίλους, χάρματι τῶν £U-
φημιῶν τὴν εὔνοιαν αὐτῶν ἡδονῇ φέρων" χάριν τε
ὡμολόγει, ὅτι μηδὲν αὐτῷ μνησιχαχοῖεν ἀνθ᾽ ὧν ὁ
πατὴρ εἰς αὐτοὺς ὑδρίσειε. xai πειράσεσθαι μὴ ἐλλεί-
ψειν ἀμειδόμενον τὸ πρόθυμον αὐτῶν. Ἄρτι μέντοι
ψειδὸ ποιεῖσθαι τοῦ βασιλείου ὀνόματος" τετιμῆσθαι
pip αὐτὸν τῇ ἀξιώσει, εἴπερ βεβαίως Καῖσαρ ἐπιχυ-
ρώσειε τὰς διαθήχας, at ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἐγράφησαν
αὐτοῦ" δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐδὲ τοῦ στρατεύματος ἐν Ἵερι-
Jovi τὸ διάδημα αὐτῷ περιθέσθαι προθυμουμένου
δέξασθαι τὸ περιμάχητον τῆς ἐνθένδε τιμῇς, διὰ τὸ
μηβέπω τὸν χυρίως ἀποδώσοντα φανερὸν εἶναι παρα-
δχύμενον. Περειόντων μέν 4€ εἰς αὐτὸν τῶν πρα-
γυάτων οὐ λείψειν ἀρετῆς τοῦ ἀμενψομένου τὴν εὔνοιαν
αὐτῶν' σπουδάσειν γὰρ ἐν πᾶσι τὰ πρὸς αὐτοὺς v
νεισήχι τοῦ πατρὸς ἀμείνων τὰ πάντα. Οἱ δὲ,
ὄχλος γιλεῖ , οἰόιλενοι τὰς πρώτας τῶν ἡμερῶν τὰς ὃ δια-
viu; ἐμφανίζειν τῶν παριόντων ἐπὶ τοιάσδε ἀρχὰς,
ὕτω πράως xat θεραπευτιχῶς 6 ᾿Αρχέλαος διελέγετο
αὐτοῖς, τοσῷδε μειζόνως τε ἐκρῶντο τοῖς ἐπαίνοις xal
τὰς αἰτήσεις δωρεῶν ἐπεφέροντο, ol μὲν εἰσφορὰς ἃς
ἐνιαυσίους φέροιεν ἐπικουφίζειν βοῇ χρώμενοι, οἱ δὲ αὖ
emu, ot ὑφ᾽ ᾿Ηρώδου ἐδέδεντο (πολλοὶ δὲ ἦταν xat
πολλῶν χρόνων), dxoÀugtv* εἰσὶ δὲ ot ἄρσεις τῶν τε-
^v, ἃ ἐπὶ πράσεσιν ἣ ὠνχῖς δημοσίαις ἐπεθάλλετο
πρασσόμενα πιχρῶς, jroUvro. ᾿Αντέλεγέ τε οὐδαμῶς
᾿Αρχέλαος, ἐπίηρα τοῦ διαίλον σπουδαῖος ὧν ποιεῖν
πάντα, διὰ τὸ νομίζειν μέγα πρᾶγμα εἰς τήρησιν τῆς
ἀργῆς γενήσεσθαι τὴν εὔνοιαν αὐτῷ τῆς πληθύος, Ἔν-
τεῦθεν δὲ θύσας τῷ Θεῷ xat εὐωχίαν τρέπεται μετὰ
τῶν φίλων.

ΚΕΦ. 8'.

'Ev τούτῳ δὲ τινὲς τῶν Ιουδαίων, συνελθόντες νεο»-
τέρων ἐπιθυμίᾳ πραγμάτων, ὠδύροντο Ματθίαν καὶ
τοὺς σὺν αὐτῷ ὅφ᾽ Ἡρώδου ἀποθανόντας, (οἷ παρα-
Ἰρῆμα τῆς ἐκ τοῦ ἠενθεῖσθαι τιμῆς φόθῳ τῷ ἐκείνου
ἀπεστέρηντο, ἦσαν δὲ τῶν ἐπὶ καθαιρέσει τοῦ χρυσοῦ
| ἀετοῦ χαταδεδιχασμένων᾽" ἐπὶ μέγα τε τῇ βοῇ καὶ ol-

μωγῇ χρώμενοι, καί τινα, ὡς χούφισιν ϑέροντα τοῖς ἡ

μχ . / P ,
τεθνεῶσιν, ἀπερρίπτουν εἰς τὸν βασιλέα, Συνόδου τε

ΑΝΊΙΟ. JUD. LIB. XVII. CAP. IX.

[49,250.] 625

et centurionibus preeeuntibus.
famuli aromata portantes.

Hos sequebantur quingenti
]bant autem versus Herodium
octo stadia : ibi enim, ut ipse mandaverat, sepultus eat.
Et Herodes quidem hoc modo e vita excessit.

4. Archelaus autem luctum dierum septem in honorem
patris agebat; (fot enim dies postulat patria consue-
tudo;) deinde quum multitudinem convivio excepisset ,
luctu finito, in templum ascendit. Atque omnes, quaqua
transibat, faustis eum ominibus et preconiis prosequeban-
tur, certatim id agentibus singulls ut quam lelissimas edere
viderentur acclamationes. Tum vero ille, conscenso sug-
gestu , sublimis in aurea sella residens, populum vicissim
salutabat, ostendens sibi gratam acceptamque esse illo-
rum benevolentiam lestis gratulationibus expressam, eiís-
que gratias egit, quod paternarum in ipsos injuriarum me-
moriam deposuissent, seque sedulo conaturum ne quid
sibi desit quominus egregie illorum voluntati vices re-
penderet. [ἢ presenti quidem regio notnine se abstinere;
appellationis tamen lionorem consequuturum, si Caesar te.
stamentum ἃ patre scnptum auctoritate sua confirmave-
rit : quam ob causam ipsuin, cum studiose id ageret exer-
citus, ut diadema ei imponeretur, honorem ejus adeo
expelitum accipere noluisse, quod csset adhuc incerta
voluntas ejus qui istum valere ratumque esse jussurus '
esset. Verum sl fuerit adeptus imperium, ipsis non defu-
luram suam bonilatem qua benevolentiam ipsorum remune-
raturus sit: operam enim daturum ut in omnibus erga
eos patre melior esse videatur. llli vero, quo inore vulgus
solet, rati primis diebus aperiri mentem eorum qui ad
tanue potestatis fastigium provehuntur, quo suavius et hu-
manius eos alloquebatur Archelaus, eo magis eum collau-
dabant, et ingerebant qua sibi dari postulabant : alii ut
tributa annua diminuerentur clamabant ; alii ut vincti sol-
verentur, quos et multos et longo tempore Herodes habe-
bat : erant etiam quí vectigalia rebus in foro emptis ven-
ditisque imposita , et satis acerbe exacta , tolli efflagitabant.
Ad qua» Archelaus minime contradicebat , quoniam id sus-
ceperat ut multitudini in omnibus gralificaretur, quippe
quod populi erga se benevolentiam permagni momenti esse
existimaret ad confirmationem regni sui. Et hinc, facta
re divina, ad convivium cum amicis se contulit.

CAP. IX. (Xl.)

Interea Jud:ei quidam, novarum rerum desiderio congre-
gati, Matthiz et ejus sociorum, ab Herode occisorum, mor-
tem deplorabant, (qui tunc temporis exsequiarum honore
privati erant metu Herodis , erant quippe isti ob dejectam
aquilam auream morte multati,) magnum edentes clamorem
et lamentationem ; insuper et convicia quadam, quasi in

mortuorum solatium, in regem jactabant. Quumque ia
. 43.

€76 (72,75)

αὐτοῖς γενομένης ἠξίουν τιμονρίαν αὐτοῖς ὅπ᾽ Ἀρχελάου
“γενέσθαι χολάσεσι τῶν ὑπὸ Ἡρώδου τιμωμένων, xal
πάντων γε xal πρῶτον xal εὐδηλότατον, τὸν Ur ἀὐτοῦ
ἀρχιερέα καθεστῶτα παύσαντα νομιμώτερόν τε ἅμα
6 xal καθαρὸν ἀρχιερᾶσθαι ἄνδρα αἱρεῖσθαι. Τούτοις
Ἀρχέλαος, χαίπερ δεινῶς φέρων τὴν ópuJjv αὐτῶν,
ἐπένευε, ἔχων τὴν ἐπὶ Ρώμης ὁδὸν ἀνύεσθαι προχειμέ-
νὴν αὐτῷ τάχος, ἐπὶ περισχοπήσει τῶν δοξάντων Καί-
σαρι. Πέμψας δὲ τὸν στρατηγὸν πειθοῖ χρῆσθαι χαὶ
10 τῆς ἐπὶ τοιούτοις τιμωρίας ἀποστάντας σχοπεῖν θάνα-
τόν τε ὃς τοῖς φίλοις αὐτῶν συνέλθοι μετὰ νόμων γε-
γονότα, xoi τὰς αἰτήσεις ὡς ἐπὶ μέγα τοῦ ὑθρίζειν
προΐοιεν, τούς τε χαιροὺς οὐχ ἐν τοιοῖσδε εἶναι, μᾶλ-
λον δὲ τοῦ ὁμονοεῖν ἕως χαταστησάμενος τὴν ἀρχὴν
16 ἐπινεύσει τῇ Καίσαρος ἀφίχοιτο ὡς αὐτούς " τότε γὰρ
xoi βουλεύσειν περὶ ὧν ἀξιοῖεν σὺν αὐτοῖς " ἄρτι δὲ
ἀνέχειν, μὴ χαὶ στασιάζειν δοχοῖεν.
β΄. Καὶ ὁ μὲν ταῦτα ὑπειπὼν χαὶ διδάξας τὸν στρα-
τηγὸν ἐχπέμπεται πρὸς αὐτούς. Οἱ δὲ βοῶντες λέγειν
80 τε οὐχ εἴων xai εἷς χίνδυνον τοῦ ἀπολουμένου ἐχεῖνόν
τε χαθίστασαν καὶ τῶν ἄλλων ὅστις γε ἐπὶ σωφρονισμῷ
xai ἀποτροπῇ τῶν τοιῶνδε ὀριγνᾶσθαι [τολμήσειν]
φθέγξασθαι φανερὸς ἦν, διὰ τὸ πάντα βουλήσει τῇ αὐ-
τῶν μᾶλλον ἢ ἐξουσίᾳ τῶν ἐφεστηκότων συγχωρεῖν,
25 δεινὸν ἡγούμενοι, εἰ ζῶντός τε “Ἡρώδου στερηθεῖεν
᾿ τῶν φιλτάτων, xal τελευτῆς αὐτῷ γενομένης τιμωριῶν
τῶν ἐπ᾽ αὐτοῖς, ὡρμηκότες ταῖς γνώμαις, χωλύοιντο,
xal νόμιμόν τε χαὶ δίχαιον ἡγούμενοι ὅ τι μελλήσοι ἦδο-
γὴν αὐτοῖς φέρειν, χίνδυνόν τε τὸν ἀπ᾽ αὐτοῦ προῖδέ-
80 σθαι τε ἀμαθεῖς καὶ εἴ τῳ ὑποπτευθείη, ὑπερδολῆς αὐτῷ
γενομένης τῆς παραχρῆμα ἡδονῆς EX τοῦ τιμωρήσα-
σθαι τοὺς ἐχθίστους δοχοῦντας αὐτοῖς. Πολλῶν δὲ
ὑπὸ Ἀρχελάου πεμπομένων οἱ διαλέξοιντο αὐτοῖς, τῶν
“δὲ οὐχ ὡς ὕπ᾽ ἐκείνου, γνώμη δὲ τῇ αὐτῶν [δοκεῖν] πα.
"86 ριόντων, ὅπως εἰς τὸ πραὕτερον χαταστήσονται αὐτοὺς,
“οὐδενὸς ἠνείχοντο εἰπεῖν, ᾿Ανάστασίς τε ἦν λίαν ὀργῇ
ἀρωμένων, φανεροῖ τε ἦσαν ἐπὶ μέγα αὐξήσοντες τὴν
'στάσιν πλήθονς ἐπισυρρυέντος αὐτοῖς.
γ΄. ᾿Ιἱνστάσης δὲ κατὰ τόνδε τὸν χαιρὸν ἑορτῆς, ἐν
40 ἦ Ἰουδαίοις ἄζυμα προτίθεσθαι πάτριον, (Φάσχα δὲ ἡ
ἑορτὴ καλεῖται, ὁπόκνημα οὖσα τῆς ἐξ Αἰγύπτου
ἀπάρσεως αὐτῶν γενομένης, xal θύουσιν αὐτὴν προθύ-
μως, πλῆθός τε ἱερείων ὡς οὐχ ἐν ἄλλῃ χαταχόπτειν
ἐστὶν αὐτοῖς νόμιμον, χάτεισι δὲ πλῆθυς ἀναρίθμητος
“Ὁ ἐχ τῆς χώρας, ἤδη δὲ καὶ ἐκ τῆς ὑπερορίας, ἐπὶ θρη-
σχείᾳ τοῦ Θεοῦ,,) καὶ ol νεωτερισταὶ τοὺς περὶ τὸν "Ioó-
δῶν xal Ματθίαν ἐξηγητὰς τῶν νόμων ὀδυρόμενοι συ--
στάντες ἐν τῷ ἱερῷ τροφῆς ηὐποροῦντο, τοῖς στασιώταις
οὐχ ὄν. ἐν αἰσχύνῃ μεταιτεῖν αὐτήν. Καὶ δείσας "Ao-
0 χέλαος μὴ καί τι δεινὸν βλαστήσειεν αὐτῶν τῇ ἀπο-
vola, πέμπει σπεέῖράν τὲ ὁπλιτῶν χιλίαρχόν τε τὴν
ὁρμὴν στασιαζόντων χκαταστεῖλαι πρὸ τοῦ, τὸν πάντα
ὅμιλον τοῦ μανιώδους αὐτῶν πλέων καταστῆναι, καὶ
εἴ τινες διάδηλοι πολὺ τῶν ἄλλων καθίσταιντο προθυ-

ΑΡΧΑΙΟΔΛΟΙῚΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. Θ.

[330,851.]

unum locum convenissent , ab Archelao contendebant ut
id facinus in eos vindicaret, quos liabuerat Herodes in
pretio, utque in primis pontificem abdicaret ab Herode con-
stitutum , aliumque virum deligeret magis legitimum et ad
munus obeundum puriorem. Istis Archelaus, licet gravi-
ter illorum impetum ferens, annuebat, quod iter ipsi in-
staret, quod ad Romam quam celerrime facere proposnerat,
ut voluntatem Cesaris de se perspectam haberet. Misso
itaque ducé qui persuasione uteretur, ut omisso propler
ista vindict studio considerarent , et morte penas dedisse
illorum amicos ex lege, et postulatis eorum magnas inesse
contumelias , et tempus hoc alia consilia poscere , opusque
esse concordi&, donec ad ipsos reverteretur in imperio
confirmatus approbatione Cesaris; tunc enim de iis que.
postularent una cum illis consultaturum: esse : interim vero
quiescerent , ne in seditionis crimen incurrerent.

2. EL ille quidem, quum ista suggessisset edocuissetqoe,
ducem misit ad eos. Sed illi clamantes eum ne verbam |
quidem facere permiserunt, mortisque periculum ei inten-
derunt el ceterorum quicumque palam aliquid dicere aude- |
rel eos ad sanam mentem perducturus amoliturusque ab :
hujusmodi rerum studio, quod plus 86:8 voluntati tribne-
rent quam prasidentium auctoritati, grave esse existiman- |
tes, si carissimorum, quos vivo Herode amiserant, ne |
mortuo quidem illo impetraretur ultio, animis incitati, al--
que id demum jus et. fas reputantes quod ipsis voluptatem |
allatarom videbatur, et periculum ab eo intentatum provi- :
dere nescientes, etiamsi alicui de eo suspicio foret, prz. |
senti quippe letitia nimium elato , quod eos altari essent. ὦ
quos sibi inimicissimos esse crediderunt. Et mullis ab -
Archelao missis qui cum eis colloquerentur, quibusdam .

etiam tanquam non ipsius jussu, sed sponte quasi sua ad- -

venientibus , ut ad mitiorem animum reducerentur, nemi-
nem ipsos vel tantillum alloqui passi sunt. Et seditio mota
est ab iis qui valde irascebantur, palamque erat tumultum
valde auctum iri, magno hominum numero ad eos cop-
fluente.

3. Quum autem sub id tempus instaret festam , qno Jo- |

dais patrium est vesci non fermentatis panibus, (Pascha
autem illa festivitas appellatur, in memoriam exitus illo-
rum ex /Egypto instituta, quam quidem agant ingenti lz-
titia, tumque illis mos est majorem quam in ulla alia so
lennitate victimarum numerum mactare , alque magna vis

|

hominum ex universa regione locisque extra illius fines.

religionis ergo convenit, ) etiam seditiosi illi, Judam et.
Matthiam legis interpretes lamentantes, in fano ccetus ba-.

buerunt, non deficiente viclu, quem pertarbatores istos
Don pudebat mendicato quzerere. Itaque Archelaus, veri-
tus ne quid gravius oriretur ex illorum insolentia, misit eo
ceaturionem cum cohorte militum qui seditiosos coercercnt,
priesquam cetera multitudo hujus furoris inficeretur coo-
fagie :-et si quorum emineret in concienda seditione fere-

[13,114

μίᾳ τοῦ στασιάζειν, ἐπ᾽ αὐτὸν ἀγαγεῖν. Ἐπὶ τούτους
οἷ στασιῶται τῶν ἐξηγητῶν καὶ τὸ πλῆθος ἐξηγρίωσαν,
βοῇ xal διαχελευσμῷ χρώμενοι, ὥρμησάν τε ἐπὶ τοὺς
στρατιώτας, χαὶ παραστάντες χαταλεύουσι τοὺς πλεί-
στους αὐτῶν" ὀλίγοι δέ τινες xal 6 χιλίαρχος τραυ-
ματίαι διέφυγον. Καὶ τοῖς μὲν ταῦτα πράξασι διὰ
χειρῶν αὖθις ἢ θυσία ἦν" ᾿Αρχελάῳ δὲ ἄπορον ἐδόχει
σώζεσθαι τὰ πάντα μὴ οὐκ ἀναχόψοντι τὴν ἐπὶ τοῖσδε
ὁραὴν τῆς πληθύος ἐχπέμπει δὲ πᾶν τὸ στρατόπεδον
ιχαὶ τοὺς ἱππεῖς, οὗ τούς τε αὐτόθι ἐσκηνωχότας χω-
λύοιεν τοῖς κατὰ τὸ ἱερὸν βοηθεῖν καὶ τοὺς ἐκπίπτοντας
ὑπὸ τῶν πεζῶν δέχοιντο ἀντειλῆφθαι τοῦ ἀσφαλοῦς ἤδη
πεπιστευκότας. Καὶ εἰς μὲν τρισχιλίους ἄνδρας ἔχτει-
νὰν οἱ ἱππεῖς, τὸ δὲ λοιπὸν ᾧχετο ἐπὶ ὄρη τὰ πλησίον
ἰόντε, χήρυσσε δ᾽ ᾿Αρχέλαος ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ
αὐτῶν πᾶσιν. ΟἿ δὲ ἀπήεσαν τὴν ἑορτὴν καταλιπόν-
τες, φόδῳ καχοῦ μείζονος, χαίπερ θρασεῖς ὄντες διὰ τὸ
ἀπαίδευτον. ᾿Αρχέλαος δ᾽ ἐπὶ θαλάσσης χατήει μετὰ
τῆς μητρὸς, Νικόλαον xal Πτολεμαῖον xal πολλοὺς
"τῶν φίλων ἐπαγόμενος, Φιλίππῳ τἀδελφῷ τὰ πάντα
ἐφεὶς χαθίστασθαι τοῦ οἴχου xal τῆς ἀρχῆς. Συνεξήει
δ᾽ αὐτῷ xal Σαλώμη Ἡρώδου ἀδελφὴ τὴν γενεὰν ἀγο-
μένη τὴν αὑτῆς. πολλοὶ δὲ τῶν συγγενῶν, λόγῳ μὲν
ὃς συναγωνιούμενοι τῷ ᾿Αρχελάῳ ἐπὶ χτήσει τῆς βασι-
"λείας, ἔργῳ δὲ ἀντιπράξοντες , xal μάλιστα περὶ τῶν
πεπραγμένων ἐν τῷ ἱερῷ ποιησόμενοι χαταύοάς.
Ὑπαντιἄζει δ᾽ ἐν Καισαρείᾳ τὸν Ἀργέλαον Za6ivoc,
Καίσαρος ἐπίτροπος τῶν ἐν Συρίᾳ πραγμάτων, εἰς Ἰου-
ὀχίαν ὡρμημένος ἐπὶ φυλαχῇ τῶν Ἡρώδου χρημάτων.
V Καὶ αὐτὸν τῆς ἐπὶ τοῖσδε δρμῆς ἐπέσχεν ὃ Οὔαρος πα-
᾿ρελθών- διὰ γὰρ Πτολεμαίου μετάπεμπτος ὑπ᾽ Ἀρ-
γελάου παρῆν" xal Οὐάρῳ Σαδῖνος χαριζόμενος οὔτε

τὰς ἄχρας ὅσαι γε ἐν τοῖς Ἰουδαίοις ἦσαν παρέλαθεν.

(t τοὺς θησαυροὺς χατεσημήνατο, εἴα δ᾽ ἔχειν Ἂρ-
ὃ γέλαον μέχρι Καίσαρι δόξειέν τι περὶ αὐτῶν, xal ἔμε--
γεν ἐν τῇ Καισαρεία τοῦθ᾽ ὑποσχόμενος. Ἐπεὶ δ᾽
ἐχπλεῖ μὲν ἐπὶ τῆς Ρώμης Ἀρχέλαος, Οὐάρῳ δ᾽ ἐπ᾽
Ἀντιοχείας ἐγένοντο χομιδαὶ, Xa6ivoc ἐπὶ “Ἱεροσολύ-
μὼν χωρήσας παραλαμθάνει τὰ βασίλεια. Μετα-
& πέμψας δὲ τοὺς φρουράρχους καὶ ὁπόσοι διοικηταὶ τῶν
πραγμάτων ἦσαν, λόγους τε ἀπαιτεῖν πρόδηλος ἦν, χαὶ
τὰς ἄχρας χαθίστατο Jj αὐτῷ δοχοῖ, Οὐ μὴν οἱ φύ-
λαχες ἐν ὀλίγῳ τὰς Ἀρχελάου ἐντολὰς ἐποιοῦντο, ἀλλ’
ἔμενον σώζοντες τὰ πάντα J| προσετέταχτο αὐτοῖς"
6 Καίσαρι δὲ φυλάσσειν ἕκαστα ἦν προσποίησις αὐτοῖς.
δ, [Dai δὲ κατὰ τοῦτον τὸν χαιρὸν ἐπὶ Ῥώμης
xal Ἀντίπας, “Ἡρώδου μὲν παῖς, ἐπὶ ἀντιποιήσει τῆς
ἀρχῆς, ὑποσχέσεσι Σαλώμης ἡρμένος ἐπὶ τῷ ἄρξειν,
χαὶ πολὺ δικαιότερος Ἀρχελάου παραλήψεσθαι τὰ
W πράγματα, ἠξιωχὼς τὸ χατὰ τὰς προτέρας διαθήκας
βασιλεὺς ἀποπεφάνθαι, ἃς ἀσφαλεστέρας at cüv ἐπι-
γραφεισῶν. ᾿Επήγετο δὲ οὗτος τήν τε μητέρα χαὶ
τὸν ἀδελφὸν τὸν Νιχολάου Πτολεμαῖον, φίλων τε
Ἡρώδῃ τιμιώτατον γεγενημένον xal αὐτῷ προσχεί-

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. IX.

[501,553.] 677
cia, illos ut ad se adducerent. Tn hos illi qui e factione
erant legis interpretam, et multitudo hostiliter irruerunt ,
clamoribus et mutuis usi cohortationibus : adeo ut. impe-
tum in milites fecerint, proplasque adstantes maximam
eorum partem lapidarint; ac pauci tantum cum centurione
vulnerati effugerunt. Eoque facto manum iterum sacrificio
admovent. Archelaus autem de rerum summa periclitari sibi
visus est, nisi multitudinis impetum ex hojusmodi occa-
sione retunderet : itaque milites omnes eo misit et equites,
qui eos qui foris essent , iis qui in templo forent, succur-
rere prohiberent, et eos qui ἃ peditibus evasissent , jam in
luto se existimantes, ferro exciperent, Ita occisa sunt ab
equitibus circiter tria hominum millia : reliqui in moutes
qui in propinquo erant se receperunt. Ft Archelaus
proclamari jussit ut omnes domum discederent : id quod
illi fecerunt, et festum, quamvis audaces propter rerum.
imperitiam, deteriora veriti reliquerunt. Deinde Arche-
laus ad mare descendit una cum matre, secum ducens Níco-
laum et Ptolemseum , multosque amicorum , relicta totius.
domus et principetus cura Philippo fratri suo. Eum co-
mitata est etiam Herodis soror Salome, una cum suis natis
multisque consanguineis, per speciem adjuvandi Arche
laum ad regnum obtinendum, sed re ipsa ad ei adversan-
dum, ct maxime ad conquerendum de eo quod in templo
facium fuerat. Cesarec autem Archelao occurrit Sabinus,
Cesaris in Syria rerum procurator, in Judzeam properans
ad custodiendam Herodis pecuniam : sed Varus superve-
niens eum ab boc itinere avertit; aderat enim ab Archelao
accersitus per Piolemseum : inque Vari gratiam Sabinus
neque Jude castella occupavit, neque pecuniam consl-
gnavit, sed Archelao, donec de ea Caesar statuisset, re-
liquit; eoque promisso Caesareee remansit. Sed postquam
Archelaus Romam solvit, et Varus Antiochiam discessit,
Sabinus Hierosolyma profectus palatium occüpat. Deinde,
accersitis przesidiorum praefectis omnibusque rerum admi-
nistratoribus, demonstrat se rationes exigere, et de ca-
stellis statuit arbitratu suo. Non tamen custodes Archelai
mandata neglectui habuerunt, sed in tuendo omnia, quse
illis in mandatis dederat, perseverabant, et pree se fere-
bant , quod cuncta Caesari reservarent.

4. Eo autem tempore Antipas quoque Herodis filius Ro-
mam ad obtinendum principatum profectus est, spe re-
gnandi elatas ex Salomes promissis, longe quam Arche-
leus dignior imperio, utpote in priore testamento rex in-
stitutus, quod magis ratum esse deberet quam posterius.
Hic vero una secum ducebat malrem, et Nicolai fratrem

Ptolemaeum , quondam Herodi amicorum carissimum, et

618 (14,775) APXAIOAOTIAX BIBA. 1Ζ. ΚΕΦ. 9.

μενον, Μάλιστα δὲ αὐτὸν ἐνῆγεν ἐπ᾽ ἀντιποιήσει τῆς
βασιλείας φρονεῖν Εἰρηναῖος, ῥήτωρ ἀνὴρ χαὶ δόξη δει-
νότητος τῆς περὶ αὐτὸν τὴν βασιλείαν πεπιστευμένος.
Διὸ δὴ xal τῶν χελευόντων εἴχειν ᾿Αρχελάῳ πρεσθυ-
& τέρῳ ὄντι x&v. ταῖς ἐπιδιαθήκχις ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἐγγε-

[ss].
tam ipsius studiosum. Αἱ potissimum eum ad appeten-

dum regnum impeliebat Irenasus , qui orator erat et ob elo-
qnenlia existimationem regni procurationem habuerat : |
unde etiam iis qui consulebant ut cederet Archelao , qvi εἰ.
Dàfu grandior et ultimo patris testamento rex constitu

γραμμένῳ βασιλεῖ, οὐχ ἠνείχετο. ᾿Επεὶ δ᾽ εἰς τὴν Ῥώ-
μὴν ἀφίχετο, xal πάντων τῶν συγγενῶν ἀπόστασις ἦν
πρὸς αὐτὸν, οὐχ εὐνοίᾳ τῇ ἐχείνου, μίσει δὲ τῷ πρὸς
᾿Αρχέλαον, μάλιστα μὲν ἐπιθυμοῦντες ἐλευθερίας xal
10 ὑπὸ Ρωμαίων στρατηγῷ τετάχθαι" εἰ δ᾽ ἄρα τι ἀν-
τισταίη, λυσιτελέστερον Ἀρχελάου τὸν Ἀντίπαν λογι-
ζόμενοι, συνέπρασσον Ἀντίπα τὴν βασιλείαν. Καὶ
Σαόῖνος χατηγόρει παρὰ Καίσαρι τοῦ Ἀρχελάου διὰ
γραμμάτων.
ε΄. Καίσαρι δὲ ᾿Αρχέλαος εἰσπέμψας γράμματα, ἐν
οἷς τὰ δικαιώματα προσετίθει τε αὐτοῦ xoi τὴν διαθή-
χὴν τοῦ πατρὸς, xal τοὺς λογισμοὺς τῶν Ἡρώδου χρη-
μάτων σὺν τῷ σημαντῆρι χομίζοντα Πτολεμαῖον, ἐχα-
ραδόχει τὸ μέλλον. Ὁ δὲ, ταῦτά τε ἀναγνοὺς τὰ
20 γράμματα καὶ τὰς τοῦ Οὐάρου καὶ Σαῤίνου ἐπιστολὰς,
ὁπόσα τε χρήματα ἦν xal τί ἐπ᾽ ἔτος ἐφοίτα, xal ὡς
᾿ἈΑντίπας ἐπ᾽ οἰκειώσει τῆς βασιλείας ἐπεπόμφει γράυ.-
ματα, συνῆγεν ἐπὶ παροχωχῇ γνωμῶν τοὺς φίλους, σὺν
οἷς xai Γάϊον τὸν Ἀγρίππα μὲν xat Ἰουλίας τῆς αὐτοῦ
25 θυγατρὸς υἱὸν, ποιητὸν δὲ αὐτῷ γεγονότα, πρῶτόν τε
χαθεδούμενον παρέλαῤε, xai χελεύει λένειν τοῖς βουλο-
μένοις περὶ τῶν ἐνεστηχότων. Καὶ πρῶτος ὃ Σαλώμης
υἱὸς Ἀντίπατρος, δεινότατός τε ὧν εἰπεῖν xal τῷ 'Ap-
χελάῳ ἐναντιώτατος, ἔλεγεν, Ἀρχελάῳ παιδιὰν τὸν
30 περὶ τῆς ἀρχῆς εἶναι λόγον, ἔργῳ τὴν δύναμιν αὐτῆς
πρότερον ἢ Καίσαρα συγχωρῆσαι παρειληφότι, ἐπι-
χαλῶν τὰ ἐπιτετολμημένα ἐπὶ τοῖς ἀπολωλόσι κατὰ
τὴν ἑορτήν" ὧν χαὶ ἀδιχούντων ἄλλως, ἐχρῆν τὴν
τιμωρίαν εἷς τοὺς ἔξω χρῆσθαι δυναμένους ἀναχειμέ-
35 νὴν ἦναι, xal μὴ ὑπ᾽ ἀνδρὸς πεπρᾶχθαι, εἰ μὲν βα-
σιλέως, ἀδικοῦντος τὸ Καίσαρος ἀγνοία περὶ αὐτοῦ
ἔτι χρωμένου, εἰ δὲ ἰδιώτου, πολὺ χεῖρον, [ ὡς διὰ
τὸ μηδεμιᾶς βασιλείας ἀντιποιουμένῳ χαλῶς ἄν τι
συγχεχωρῆσθαι,] διὰ τὸ Καίσαρα τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς
40 ἐξουσίας ἀφαιρεῖσθαι. Καθήπτετο δὲ αὐτοῦ ἡγεμόνων
τινῶν ἐν τῷ στρατιωτιχῷ μεταστάσεις ἐπιχαλῶν, καὶ
προχάθισιν ἐπὶ θρόνου βασιλείου, xal δικῶν διαλύσεις
ὡς ὑπὸ βασιλέως γενομένας, χατανεύσεις τε αἰτήσεων
τοῖς δημοσία αἰτουμένοις, xal πάντων διάπραξιν, ὧν
48 οὐδὲν ἂν μειζόνως ἐπινοῆσαι χαὐιστάμενον ὑπὸ τοῦ
Καίσαρος εἰς τὴν ἀρχήν. ᾿Ανετίθει δὲ αὐτῷ xal τῶν
ἐχ τοῦ ἱπποόρόμου δεσμωτῶν τὴν ἄφεσιν, xal πολλὰ
τὰ μὲν γεγονότα, τὰ δὲ χαὶ πιστεύεσθαι δυνάμενα,
διὰ τὸ φύσιν ἔχειν γίνεσθαι ὅπό τε νεωτέρων xat φι-
ὅυ λοτιμία τοῦ ἄρχειν προλαμδανόντων τὴν ἐξουσίαν"
πένθους vs τοῦ ἐπὶ τῷ πατρὶ ἀμελείας, xal χώυους
αὐτονυχτὶ τῇ ἐχείνου τελευτῇ γεγονότας ἐφ᾽ οἷς δὴ
xai τὴν πληθὺν ἀρχὴν τοῦ στασιάζειν λαδεῖν. — Ei
Τοιαῦτα εὐεργετήσαντος αὐτὸν τοῦ πατρὸς xal οὕτω

esset, auscultare nolebat. Postquam autem Romam per-
venit, cognati omnes ejus partibus accedebant, non ilii
quidem ejus amore , sed Archelai odio, cupientes ante omnia
liberi esse, et sub Romani przesidis administratione : quod

si parum succederet, Antipam magis e re sua fore speran-

tes quam Archelaum, operam suam Antipze commodarunt :
regnum ad adipiscendum. Quin etSabinus apud Cesarem.

literis accusabat Archelaum.

δ. Quum autem Archelaus literas, in quibas jus suum.
tueretur, Caesari misisset, necnon patris testamentum, et |
Ptolemseum Herodianz pecunis rationes sigillumque feren- !

lem , eventum exspectabat. Ille vero postquam scripta ista
legerat, Varique et Sabini literas, et quantum pecuniarum
annuique reditus esset , utque Antipas regnum appetens li-

teras misisset , amicos convocat ut eorum sententias andiat, !

et in his Caium, Agrippze quidem natum et Juliz Augusti
filix: , sed ab ipso Augus/o adoptatum, cui primum in con-
sessu locum tribuit, imperatque ut qui velit de prassenti-
bus negotiis verba faciat. Ac primus Antipater Salome:
filius, homo inprimis disertus et Archelai maxime adver
sarius, dicebat , Arelhelaum nunc per ludibrium de regne
agere, ut qui potestatem ejus prius sibimet vindicasset
quam bona Cesaris cum venia licuerit, ei objiciens auda-

ciam qua impulsus in festo die tam multos interemerat :

qui etiamsi inique egissent, oportuisse vindiclam externe !
legitimaque potestali reservari, et non ab homine exigi, |
qui, si spectetur ut rex , injuriam faciat Caesari , dum adliuc :
ignoret quid ille de se statuet, sin vero ut privatus, mulio -
pejus esse, [ utpote cui, regiam dignitatem quzrenti , haud |
fas esset quidquam concedi,] quod Cesarem in ipsos po- |
Quin et perstringebat eum, vitio |
ei vertendo quod duces nonnullos in exercitu mutaverit, et :
in solio regio sese collocaverit, et lites tanquam rex esset |
dijudicarit, populique postulatis palam factis annueril, in ἢ

testale privatum iverit.

summa omnia ita fecerit ut nihil amplius ei in meutem ve-

nire potuerit, si a Caesare in imperio constitutus fuissel '
Przelerea imputabat ei quod in hippodromo vinctos dimise- .
rit, aliaque afferebat multa, partim vera, partim verisi- -
milia, quod hujuscemodi res fieri consueverunt ab ado |
lescentibus et qui regnandi cupiditate imperium festipanler |
praeripiunt. Insuper ei crimini dabat neglectum patris lu- |

ctum, et comessaliones eadem qua ille obiit nocte celebra-
tas : unde coortam esse populi seditionem. Si , quum [ater

tanta in eum contulissel beneficia et lam magna ei prasü-.

(5—77.)

ὥσπερ ἐπὶ σχηνῆς δαχρύειν μὲν προσποιούμενον τὰς
ἐμέρας, ἀπολαύοντα δὲ ἡδονῆς τῆς ἐπὶ τῆς ἀρχῆς
ὅσαι νύχτες, φανεῖσθαι [τε͵ xal περὶ τὸν Καίσαρα
τοιόνδε ὄντα ᾿Αρχέλαον συγμωροῦντα τὴν βασιλείαν,
ποῖος γένοιτο καὶ περὶ τὸν πατέρα γορεύειν γὰρ xal
ἄδειν, ὥσπερ ἐχθροῦ πεσόντος, ἀλλ’ οὐχ ἀνδρὸς οὔ-
τω μὲν συγγενοῦς, τηλιχαῦτα δ᾽ εὐεργετεῖν ἐξηγμέ-
νου, Δεινότατόν τε πάντων ἀπέφηνε τὸ νῦν ἥχειν ἐπὶ
Καίσαρα, χατανεύσει τῇ ἐχείνου χρησόμενον τῇ βασι-
λεία, πάντων αὐτῷ προπεποιημένων ὁπόσα γένοιτο
ἂν ὑπ᾽ αὐτοῦ xat βεδαίως ἤδη τοῦ αὐτοχράτορος πα-
ρσγηχότος πρασσόμενα. Μάλιστα δὲ τὴν σφαγὴν τῶν
περὶ τὸ ἱερὸν ἐδείνου τῷ λόγῳ καὶ τὴν δυσσέῤειαν,
ὡς ἑορτῆς τε ἐνεστηχυίας καὶ ἱερείων ἐν τρόπῳ σφα-
4βεῖεν, ἔνιοι μὲν ξένοι, οἵ δὲ ἐγχώριοι, πλησθείη δὲ
τὸ ἱερὸν vexpüjv, οὐχ ὑπ᾽ ἀλλοφύλου, ἀλλὰ xal μετὰ
νοαίμων ὀνομάτων τῆς βασιλείας ἐφιεμένου τῆς πρά-
ἕως, ὅπως δυνηθείη πληρῶσαι τῆς φύσει τυραννίδος
τὴν πᾶσιν ἀνθρώποις μεμισημένην dóuiav: δι΄ ἣν
μηδὲ ὄναρ ποτὲ ὁρᾶσθαι τῆς βασιλείας αὐτῷ τὴν δια-
δογὴν ἀρετῇ τοῦ πατρός" ἐπίστασθαι γὰρ αὐτοῦ τὸν
τόπον, χαὶ τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ ix τῶν διαθηχῶν τῶν
ἰσχυροτέρων Ἀντίπαν χαθίστασθαι' χληθῆναι γὰρ ὑπὸ
(To) πατρὸς ἐπὶ τὴν βασιλείαν οὐχὶ νοσοῦντος πρὸς τῷ
εὐματι xal τὴν ψυχὴν, ἀλλὰ ἀχραιφνεῖ μὲν τῷ λο-
Tu χρωμένου, ἀλχῇ δὲ σώματος τοῖς πράγμασιν
ἐφεστηχότος. — El δὲ xal πρότερον εἰς αὐτὸν ἐπ᾽ ἴσης
τοῖς γῦν διατεθεῖσθαι τὸν πατέρα, ἀποπεφάνθαι πο-
Ιταπὸς ἂν γένοιτο βασιλεὺς, τὸν μὲν χύριον παρασχεῖν
τὴν βασιλείαν Καίσαρα ἀφηρημένον τοῦ δοῦναι τὴν
ἐξουσίαν, τοὺς δὲ πολίτας ἰδιώτην ὄντα ἀχμὴν σφάζειν
ἐν ἱερῷ μὴ ἀποτετραμμένον.
ς΄, Καὶ ᾿Αντίπατρος μὲν τοιάδε εἰπὼν, xal μαρτύ-
"ρῶν παραστάσεσι τὰ εἰρημένα χρατυνάμενος πολλοῖς
τῶν συγγενῶν, παύεται τοῦ λέγειν. ᾿ἈΑνίσταται δὲ
διχύλαος ὑπὲρ Ἀρχελάου, xal ἔλεγεν, τὰ μὲν ἐν τῷ
ἱερῷ γνώμη τῶν πεπονθότων ἀνατιθεὶς μᾶλλον ἣ ἐξου-
σίᾳ τοῦ Ἀρχελάου" τοὺς γὰρ ἐπὶ τοιοῖσδε ἄρχοντας
"οὐ μόνον τῷ χαθ᾽ αὑτοὺς ὑθρίζοντι εἶναι πονηροὺς,
ἀλλὰ xai τῷ ἀναγχάζοντι εἰς τὴν ἄμυναν αὐτῶν εὐ-
Ῥνωμονεῖν προαιρουμένους. ὩὭς δὲ πολέμια ἔδρων
λόγῳ μὲν xav! Ἀρχελάου, τὸ δὲ ἀληθὲς el; Καίσαρα
φανερὸν εἶναι" τοὺς γὰρ ὑθριοῦντας, χωλύτας πα-
) βαγενομένους xal ὅπ᾽ 'ApyeAdou πεπουφότας, χτεῖναι
ἐπιτιθεμένους, οὔτε τοῦ Θεοῦ οὔτε τοῦ νόμου τῆς
ἑορτῆς ἐν φροντίδι γενομένους, ὧν Ἀντίπατρον οὖχ
αἰσχύνεσθαι ἐχδικητὴν χαθιστάμενον ἐπὶ θεραπεία
ἔγθρας τῆς αδτοῦ πρὸς Ἀρχέλαον, 1 μίσει τοῦ ἀρετῇ
υδιχαίου, Οἱ παρελθόντες χαὶ μὴ πρὸς διανοουμένους
ἄρχοντες ἀδίχων ἔργων, οἵδε εἰσὶν οἵ βιαζόμενοι xal
μὴ θέλοντας τοὺς ἀμυνομένους ἐφ᾽ ὅπλα χωρεῖν. "'Avs-
τίθει δὲ xal τὰ λοιπὰ πᾶσι τοῖς ἐν βουλῇ τῶν χατη-
γύρων᾽ οὐδὲν γὰρ ὅ τι μὴ οὐ μετὰ γνώμης τῆς αὐτῶν

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. IX.

μεγάλων ἠξιωχότος, τοιοῖσδε ἀμείδεσθαι τὸν víxuv, |

[85,804.} 619
tisset, mortuo talem rependerit gratiam, ut interdiu tan-
quam personam induens lacrimas sinularet, noctes vero
singulas in voluptatibus regiis ageret, non alium sese
oslensurum esse erga Cesarem, si ab eo regnum acceperit
quam erga patrem se gesserit : cantu quippe se oblectare
εἴ choreis tauquam in morte inimici, non sibi conjunctis-
simi οἱ beneficentissimi. Omnium etiam indignissimum
esse ostendebat nunc venire ad Caesarem , ut regnum ipsius
munere et concessu accipiat, quum jam ante omnia egisset
quee ab ipso fieri poterant postquam validam ea agendi po-
testatem dedisset rerum dominus. Maxime autem caedem in
templo nefarie factam verbis exaggerabat : ulque festiva
solennitate etiam victimarum more mactati fuerint tam
peregrini quam indigens, et caesorum corporibus fanum
fuerit repletum , idque non ab alienigena , sed qui legitimam
regis appellationem prietexems ferretur ad facinus, ut ty-
rannico suo ingenio obsequuius posset explere injustitiam
omnibus odiosam. Quamobrem ne in somnis quidem spem
successionis in regnum a patre habuisse, ut qui mores
ejus probe porit , et in potioribus tabulis ejus adversarium
Antipam successorem conslituerit; ἃ patre quippe ad re-
gnum vocalum, non quum animam pariter ac corpus vires
defecissent , sed dum integra esset mente et ratione, eoque
corporis robore quod negotiis obeundis adhiberi potuerit.
Immo si jam antea tale de Archelao fuisset patris judicium
quale in posterioribus tabulis , ipsum tagnen satis declarasse
qualisnam rex futurus sit qui Cesarem, cujus erat regnum
ei largiri, largiendi polestate exutum iverit, et privatus
adhuc cives in templo jugulare non dubitarit.

6. Et Antipater quidem lujusmodi verba loquutus , mul-
tisque e consanguineis ad ea 4080 dixeral testimoniis suis
firmanda adhibitis , finem dicendi fecit. Surrexit vero Ni-
colaus, qui Arclielai causam egit, dicebatque, illa quidem
qua in templo facla erant obstinatis potius eorum animis
qui passi erant imputans quam Archelai potestati ; qui enim
tales res coeplent, non eo tantum injustos esse quod inno-
centes vexent, sed etiam quod pacis et aequi amantes. in
ultionem impellant. Hos autem homines verbo quidem
in Archelaum patrasse hostilia, re ipsa autem in Ceesarem,
rein apertam esse. Constare enim tumultuum auctores eos ,
qui ad vim et injuriam propulsandam ab Archelao missi
fuerint, facto impelu occidisse, neque Deum neque festi
diei legem reverentes : et horum tutelam suscipere jam
non pudere Antipatrum, sive ut odio in Archelaum suo mo-
rem gereret, sive quod jus et aequum omne aversetur. Certe
qui adoriantur alios, nihilque mali suspicantes injuriis
lacessant, hos esse qui vel nolentes cogant sui causa ad
arma recurrere. Tum reliquorum omnium, quae objecta
fuerant, causam assignavit iis ipsis qui a consilio erant
accusatoribus : nihil enim esse quod non illorum suasu ct

680 (777,7)9.)

γεγενημένον αἰτίᾳ τοῦ ἀδικεῖν ὑπάγεσθαι. Οὐ τῇ
φύσει τοιούτως αὐτὰ γεγονότα πονηρὰ εἶναι, ἀλλὰ
τῷ βλάψειν ἂν δοκεῖν Ἀρχέλαον. Τοσήνδε αὐτοῖς
εἶναι βουλὴν τοῦ ὑόριοῦντος εἰς ἄνδρα συγγενῆ, xal
δ πατρὸς μὲν εὐεργέτην, συνήθη δὲ αὐτοῖς χαὶ διὰ παν-
τὸς οἰχείως πεπολιτευμένον. Τάς γε μὴν διαθήχας
ὗπό τε σωφρονοῦντος γεγράφθαι τοῦ βασιλέως καὶ
χυριωτέρας εἶναι τῶν γεγραμμένων πρότερον, διὰ τὸ
Καίσαρα δεσπότην τῶν ὅλων χαταλελεῖφθαι πρὸς τὴν
10 χρίσιν τῶν ἐν αὐταῖς γεγραμμένων. Μιμήσεσθαί τε
οὐδαμῶς Καίσαρα τὴν ὕδριν αὐτῶν, ot τῆς Ἡ ρώδου
παντοίως ἀπολαύσαντες παρ᾽ ὃν ἔζη χαιρὸν δυνάμεως,
τὰ πάντα ἐπὶ ὕδριν γνώμης ἐπείγοιντο αὐτοῦ, οὐδ᾽
αὐτῶν περὶ τὸν συγγενῇ τοιούτων γεγονότων. Οὔχουν
16 Καίσαρά τε ἀνδρὸς ὕπ᾽ αὐτῷ πεποιημένου τὰ πάντα
xal φίλου xai συμυάχου χαταλύσειν τὰς διαθήχας,
ἐπὶ πίστει τῇ αὐτοῦ γεγραμυένας. Οὐδὲ μιμήσεσθαι
χαχίαν τὴν ἐκείνων τὴν Καίσαρος ἀρετὴν xal πίστιν,
πρὸς ἅπασαν τὴν οἰχουμένην ἀνενδοίαστον γενομένην,
30 χαὶ μανίαν χαὶ λογισμοῦ ἔχστασιν χαταχρινεῖν ἀν-
δρὸς βασιλέως, νἱεῖ μὲν ἀγαθῷ τὴν διαδοχὴν κατα--
λελοιπότος, πίστει δὲ τῇ αὐτοῦ προσπεφευγότος" οὔτε
ἁμαρτάνειν Ἡρώδην ποτὲ περὶ κρίσιν τοῦ διαδόχου,
σωφροσύνῃ χεχρημένον ἐπὶ τῇ Καίσαρος γνώμῃ τὰ
45 πάντα ποιεῖσθαι.
ζ΄, Καὶ Νιχόλαος μὲν τοιάδε διελθὼν καταπαύει τὸν
λόγον. Καῖσαρ δὲ Ἀρχέλαον, προσπεσόντα αὐτῷ πρὸς
τὰ γόνατα, φιλοφρόνως τε ἀνίστη, φάμενος ἀξιώτατον
εἶναι τῆς βασιλείας, πολλήν τε ἀπέφαινε τροπὴν γνώμης
30 τῆς αὐτοῦ οὐχ ἄλλα πράξων, ἀλλ᾽ ὁπόσα αὖ τε διαθῆ-
χαι ὑπηγόρευον χαὶ Ἀρχελάῳ συνέφερεν. Οὐ μέντοι γε
ἐκεχύρωτο οὐδὲν, ὡς ἂν ἐχεγγύῳ παραδείγματι χρώμε-
νον ἐπ’ ἀδείας Ἀρχέλαον εἶναι. Καὶ διαλύσεως τῶν
ἀνδρῶν γενομένης ἐσχοπεῖτο καθ᾽ αὑτὸν εἴτε Ἀρχελάῳ
$$ τὴν βασιλείαν εἴη κυρωτέον εἴτε χοινὴν αὐτὴν ποιεῖσθαι
παντὶ τῷ Ἡρώδου γένει, xal τούτων πολλῆς ἐπιχου--

ρίας δεομένων.
ΚΕΦ. I'.

Πρότερον δὲ ἢ χύρωσίν τινα τούτων γενέσθαι Μαλ-
θάχη τε ἢ Ἀρχελάου μήτηρ νόσῳ τελευτᾷ xal παρὰ
40 Οὐάρου τοῦ Συρίας στρατηγοῦ παρῆν γράμματα τὴν
᾿Ιουδαίων ἀπόστασιν διασαφοῦντα. Τοῦ γὰρ Ἀρχε-
λάου μετὰ τὸν ἔχπλουν ἐθορυδήθη τὸ πᾶν ἔθνος, xol
Οὕαρος αὐτὸς, ἐπεὶ παρῆν, τοὺς αἰτίους τῆς χινήσεως
τιμωρία περιθαλὼν, xal τοῦ πλείστου τῆς στάσεως ἐπί-
4 σχέσιν ποιησάμενος πολλῇς γενομένης, ἐπ᾽ Ἀντιοχείας
τὴν ἀναζυγὴν ἐποιεῖτο, τάγμα ἕν τῆς στρατιᾶς ἐν "Ie-
ροσολύμοις λειπόμενος, τὴν Ιουδαίων νεωτεροποιίαν
ἐπιστομιοῦντας. Οὐ μὴν ἐπεραίνετό γε οὐδὲν ἐπὶ παύλη
τοῦ μὴ οὐ στασιάσοντος αὐτῶν. Ὅ τε γὰρ Οὔαρος
50 ἀπήει χαὶ Σαθῖνος ὁ ἐπίτροπος τοῦ Καίσαρος ὑπομεί-
νας αὐτόθι μεγάλως τοὺς Ἰουδαίους κατεπόνει, atpae
τείᾳ τε τῇ χαταλελειμ μένη πιστεύων ὡς xat περιέσοι-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IZ. ΚΕΦ. I.

[5:4,55.

commissa accusationem producatur. Unde color 4
tur injurie , quod non ipsis factum sit suasoribus. Neque
ea per $e esse improba , sed iu odium Archelai ila referri ἃ
improba videantur. Tanto illos agi studio lzedendi enge
tum hominem, de ipsorum parente bene meritum οἱ ipsa
omnibus amicilie officiis prosequutum. Testamentum s
patre factum esse bene mentis compote, et baud dubie posle.
riores tabulas potiores esse prioribus, eoque magis quod
Ceesari omnium , quae in iis scripta sint , plenissimum arbi
trium relinquatur. Neque timendum ne horum iniquitatem
Casar imiletur, qui Herodis, ex cujus vivenlis poleotia
fructus plurimos ceperint, nunc mortui voluntatem oppe-
gnent ; idque satis sibi conscii, neutiquam se de Herode ifa:
meritos ut Archelaus fuerit. Non eum rero esse Cesarem
qui viri amici, bellorum socii, qui in omnibus a Casar
pendere semper voluerit , rescindat testamentum 50: com-
missum fidei. Multum ab horum malignitate abfuturam:
Cesaris virtutem atque fidem toti humano generi testalis-
simas ; neque id in eum cadere ut non sanze mentis pronut-
tiet regem, qui primum filio bono hereditatem reliquerit,
deinde in hoc ipsius Caesaris dem imploraverit. Quando
testamentum condens Herodes ita sapuerit ut Cesaris arbi-
tratui cuncta submitteret , in herede quidem eligendo deii-
pere non potuisse.

7. Et Nicolaus quidem, quum ista oratione percurrisset,
finem dicendi facit. Caesar autem Archelaum, qui sese ad
pedes ejus abjecerat, comiter allevavit , regno dignissimum
esse dicens, seque satis ostendit sic esse affeclum, ut noa
aliter facturus esset quam testamentum postularet et e re
Archelai esset. Verum , ubi Archelaum, ut qui benerolen-
tic ejus indicio satis magno fretus esset, securum esse
animadvertit, nihil sanxit. Postea dimisso concilio dispesil
ipse secum utrum regnum Archelao confirmare deberet ,
an vero id omnibus Herodis filiis communiter dividere, id-
que quoniam plurimum egerent auxilio.

CAPUT X. (XII.)

Antequam vero horum quicquam sancitum esset, obiil

morbo Malthace mater Archelai , veneruntque ἃ Varo Syrie

instinetu factam jam in injurie canquam ab in

preside litere, que Judworum rebellionem declararent.
Nam posl Arcbelai discessum seditionem fecit universa na
tio : et Varus, qui illic aderat, in ejus auctores animadver
tit, ac seditione, quae gravis sane fuit, maxima ex parte
composita, Antiochiam profectus est, relicta Hierosolymi»
uua legione ad Judzeos reprimendoe, si quid moverent. N«
tamen quicquam proficiebat ad finem seditioni impone?
Nam digresso Varo, Sabinus ibi, Cesaris pro
curalor, manens, multum Judseis negotii facessebat, sp*
rans eos iis copiis, quae magn: restabant , cohiberi posse.

dum.

(778,779.) .

to αὐτῶν xal τῷ πλήθει. Πολλοὺς γὰρ ὁπλίσας δορυ-
φόρους ἐχρῆτο αὐτοῖς, ἐπείγων τοὺς ᾿Ιουδαίους xal ix-
ταράσσων ἐπὶ ἀποστάσει' τάς τε γὰρ ἄχρας ἐβιάζετο
παραλαμθανειν καὶ τῶν βασιλιχῶν χρη μάτων ἐπ᾽ ἐρεύνη
s προθύμως ὥρμητο βία διὰ χέρδη χαὶ πλεονεξιῶν ἐπι-
θυυίας.
β΄. ᾿Ενστάσης δὲ τῆς Πεντηχοστῆς (ἑορτὴ δὲ ἡμῶν
ἐστι πάτριος τοῦτο χεχλημένηῃ οὔτι χατὰ τὴν θρησχείαν
μόνον παρῆσαν, ἀλλ᾽ ὀργῇ φέροντες τὴν παροινίαν τῆς
i Xa6tvou ὕδῤρεως, μυριάδες συνηθροίσθησαν ἀνθρώπων
καὶ πάνυ πολλαὶ, Γαλιλαίων τε καὶ ᾿Ιδουμαίων. “ἕερι-
γουντίων τε ἣ πληθὺς, χαὶ ὁπόσοι περάσαντες Ἰορδά-
γην ποταμὸν οἰχοῦσιν, αὐτῶν τε Ἰουδαίων πλῆθος ἦν,
οἱ πρὸς πάντας συνειλέγατο, xal πολὺ προθυμότεροι
i τῶν ἄλλων ἐπὶ τιμωρίᾳ τοῦ Σαθίνου ὥὡρμήχεσαν. Καὶ
τρία μέρη νεμηθέντες ἐπὶ τοιῶνδε στρατοπεδεύονται
γωρίων" οἱ μὲν τὸν ἱππόδρομον ἀπολαθόντες, καὶ
τῶν δὲ λοιπῶν δύο μερῶν οἱ μὲν τῷ βορείῳ τοῦ ἱεροῦ
ποὺς μεσναδρίαν τετραμμένοι τὴν ἑῴαν μοῖραν εἶχον,
μοῖρα δὲ αὐτῶν dj τρίτη τὰ πρὸς δυόμενον ἥλιον, ἔνθα
καὶ τὸ βασίλειον ἦν. ᾿Επράσσετο δὲ τὰ πάντα αὐτοῖς
ἐπὶ πολιορκία τῶν Ρωμαίων ἁπανταχόθεν αὐτοῖς ἀπο-
χεχλεισμένων. Καὶ Σαόϊνος (ἔδεισε γὰρ τό τε πλῆθος
αὐτῶν καὶ τὰ φρονήματα ἀνδρῶν ἐν ὀλίγῳ τὸ θανεῖν
zs ποιουμένων ὑπὸ τοῦ ἡττᾶσθαι μὴ ἐθέλειν ἐφ’ οἷς ἀρετὴ
χρίνοιτο ἂν τὸ νιχᾶν) παραχρῆμά τε ὡς τὸν Οὔαρον
ἔπεμπε γράμματα, καὶ, τὸ σύνηθες, οὖχ ἀνίει χελεύων
ἐχ τοῦ ὀξέος βοηθεῖν, ὡς χινδύνου μεγίστου τὸ ἐγχατα-
λειφθὲν στράτευμα περιεσχηχότος, διὰ τὸ μὴ εἷς μαχρὰν
yo ἐλπίζειν καταχοπήσεσθαι ληφθέντας αὐτούς. Αὐτὸς δὲ
τοῦ φρουρίου τὸν ὑψηλότατον τῶν πύργων χαταλαθό-
μενος Φασάηλον, ἐπὶ τιμῇ τοῦ “Ἡρώδου ἀδελφοῦ Φα-
σαήλου ὠκοδομημένον τε χαὶ οὕτως εἰρημένον τελευτῆς
ὑπὸ Παρθυαίων αὐτῷ γενομένης, χατέσειε τοῖς Ῥω-
45 μαίοις ἐπεξιέναι τοῖς Ἰουδαίοις, αὐτὸς μὲν οὐδ᾽ εἰς τοὺς
φίλους τολμῶν χατιέναι, τοὺς δ᾽ ἄλλους προαποθνήσχειν
αὐτοῦ τῆς πλεονεξίας διχαιῶν. T ολμησάντων δ᾽ εἰς τὴν
ἔξοδον τῶν Ρωμαίων, μάχη συνήει χαρτερά᾽ xal οἱ
Ῥωμαῖοι τῶν πολεμίων ἔργῳ ἐχράτουν, οὐ μὴν τὰ φρο-
μνήματά γε τοῖς Ἰουδαίοις ἔκαμνε τῇ ὄψει τοῦ δεινοῦ
πολλῶν αὐτοῖς πεπτωχότων, περιοδεύσαντες δ᾽ ἀνίασιν
ἐπὶ τὰς στοὰς, αἵπερ ἦσαν τοῦ ἱεροῦ τὸν ἔξωθεν περί-
6oXov περιέχουσαι, καὶ πολλῆς μάχης γενομένης λίθους
τε ἠφίεσαν, τοὺς μὲν ἐχ “χειρὸς ὑπάραντες, τοὺς δὲ
«s σφενδονῶν, ἀθληταὶ τρόπου τοιαύτης μάχης ὄντες. Καὶ οἱ
τοξόται πάντες παρατεταγμένοι μεγάλα ἔῤλαπτον τοὺς
Ῥωμαίους, διὰ τὸ ὑπερδέξιοί τε εἶναι χαὶ ἐπιχειρεῖσθαι
μὲν ἄποροι διὰ τὸ ἀνέφιχτοι τοῖς εἰσαχοντίζειν πειρω-
μένοις εἶναι, ῥάους δὲ χρατεῖσθαι τοὺς πολεμίους ἔχον-
wo τες. Καὶ πολὺν μὲν χρόνον 4j μάχη συνέστη τοιάδε
οὖσα. Ἔπειτα Ρωμαῖοι, δεινῶς φέροντες τοῖς δρω-
μένοις, πῦρ ἐνιᾶσιν ταῖς στοαῖς, λαθόντες Ἰουδαίων
τοὺς ἀναδεδηκότας ἐπ᾽ αὐτάς. Καὶ τὸ πῦρ ὑπό τε πολ-
λῶν προστιθεμένων χαὶ μετὰ τῶν ἐγείρειν φλόγα δυνα-

zi

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. X.

[855,856.} 68!

Circomducebat enim frequentes armatos satellites , per quos
Judsos premens atque turbans rebellare cogebat : etenim
castella vi conabatur occupare, et ad pecunias regias ve-
stigandas impetu animi magno acrique ferebatur, Incrorum
et rapinarum cupidine incitatus.

2. Jnstante autem Pentecoste ( festum enim est nobis pa-
trium ita appellatum ) conventum est Hierosolyma non so-
Jum religionis gratia, sed etiam indignatione contumeliarum
Sabini : coiveruntque plurima Galileeorum et Idumseorum
et Hierichuntiorum millia, et omnes Transjordanini, οἱ
Judzeorum magna vis , qui ad universos sese aggregaverunt,
εἰ plus aliis cupiditate incensi in Sabini ultionem feslina-
runt; atque in tres turmas divisi hoc modo castra metan-
tur : pars quidem uoa hippodromum occupat, reliquarum
vero duarum altera a septentrionali templi regione meridiem
versus orientalia tenebat ; tertia autem illorum pars δὰ oc-
cidentem posita erat, ubi regia locabatur. Alque ista illi
agebant, ut Romanos ab illis undique incluaos obsiderent.
Tum Sabinus (nam et multitudinem eorum formidabat ,
spiritusque hominum elatos, qui iori facile maluerunt quam
victoriam non reportare, ubi vincere virtutis loco habetur,)
confestim per literas Varo rem significabat , atque , ut fieri
solet, non intermittebat hortari ut sibi celeriter auxilium
ferret , legionem quippe ibi relictam in maximo versari pe-
riculo, quod non longe abesse exspectarent quin ipsi capti
trucidarentur. Ipse vero , arcis excelsissima turri occupata ,
(ea Phasaelus appellabatur, in honorem Phasaeli Herodis
fratris exstructa atque ita nominata, postquam a Parthis
occisus fuüerat,) inde Romanis signum dedit, ut Judios
exeuntes adoriantur ; οἱ quum ipse ne ad suos quidem ani-
cos descendere auderet, postulabat ut alii propter ipsius
avaritiam se prius mortis periculo objicerent. Quumque Ro-
mani eruptionem fecissent , commissum est acre praelium :
in quo licet hostibus revera superiores essent Romani, non
tamen animis fracti erant aut desponderunt Juda'i ad con-
spectum periculi, postquam multi de suis ceciderant : quin
per circuitum conscensis porticibus, quee circum exterius
templi septum erant, magnaque pugna edita, el saxa deji-
ciebant , partim e manibus partim e fundis , utpote in hujus-
cemodi pugnis bene exercitati. El sagitlarii universi illis
immisti Romanis multum nocebant , et quod superiore loco
essent atque expugnatu difficiles, ut qui altingi nequirent
ab iis qui tela ad eos adigere conarentur, et hostes nullo ne-
gotio profligare possent. Et diu quidem hunc in modum pu-
gnatum est. Deinde Romani, rei indignitate commoti, ignem
porticibus , insciis ipsis qui eo ascenderant Judzeis , subji-
ciunt. Atque ignis, eo quod multa apponerentur quaeque
flammam excitare possent, quam celerrime teclum cor-

682 (779,790.)

μένων ἥπτετο τοῦ ὀρόφου ἧ τάχος. “Ἢ δὲ ξύλωσις, πα-
ρέχουσα πίσσης τε καὶ χηροῦ πλέον, ἔτι δὲ χηρῷ χρυσὸν
ἐπαληλιμμένον, εὐθέως εἶκεν - ἔργα τε μεγάλα ἐχεῖνα
χαὶ ἀξιολογώτατα ἠφανίζετο, χαὶ τοὺς ὑπὲρ τῶν στοῶν
6 ὄλεθρος οὗτος ἀπροσδόκητος χατέλαδεν. Οἵ μὲν γὰρ
τοῦ ὀρόφου χαταρραγέντος συγχατεφέροντο αὐτῷ, τοὺς
δὲ περισταδὸν ἔδαλλον οἱ πολέμιοι " πολλοὶ δὲ ἀπορίᾳ τε
σωτηρίας καὶ ἐκπλήξει καχοῦ τοῦ περιεστηχότος οἵ μὲν
εἰς τὸ πῦρ ἐπαφεῖσαν ἑαυτοὺς, οἱ δὲ xal τοῖς ξίφεσι χρώ-
1o μένοι διάδρασιν αὐτοῦ ἐποιοῦντο. “Ὁ πόσοι δὲ εἰς τὸ χα--
τόπιν χωρήσαντες ὀδῷ 3 ἀναδεθήχκεσαν ἐσώζοντο, οἵ
Ῥωμαῖοι πάντας ἔχτειναν γυμνούς τε ὄντας χαὶ τὰ
φρονήματα ἐχλελυμένους, οὐδὲν τῆς ἀπονοίας διὰ τὸ
ἄνοπλον βοηθεῖν δυναμένης. ᾿Εσώθη δὲ τῶν ἀνελθόντων
13 ἐπὶ τὸ τέγος οὐδ᾽ ὁστισοῦν. Καὶ οἱ Ρωμαῖοι, διὰ τοῦ
πυρὸς j| παρείκοι ὠσθέντες, ἐχράτουν τοῦ θησαυροῦ,
καθ᾽ ὃν ἱερὰ ἦν χρήματα. Καὶ διεκχλάπη μὲν πολλὰ
ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν, Σαόῖνος δὲ περιεποίησεν εἰς τὸ
φανερὸν τετραχύσια τάλαντα.
γ΄. Ιουδαίους δὲ ἐλύπει μὲν τὸ πάθος τῶν φίλων, οἵ
ἐν τῇδε ἔπετον τῇ μάχη, ἐλύπει δὲ χαὶ τῶν ἀναθη-
μάτων fj ἀφαίρεσις. Οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὅπερ αὐτῶν ἐτύγ-
χανεν συνεστραμμένον καὶ μαχιμώτατον, τούτῳ ἐμπε-
ρἱέχοντες τὸ βασίλειον ἠπείλουν πῦρ τε ἐνήσειν αὐτῷ
95 xal πάντας χτείνειν, χελεύοντες 7, τάχος ἀπιέναι, xal
πειθομένοις ὑπισχνούμενοι ἄδειαν καὶ Xa6tvo σὺν αὐ-
τοῖς. Καὶ τῶν βασιλιχῶν τὸ πλεῖστον ηὐτομόλησαν
πρὸς αὐτούς - Ῥοῦφος δὲ xai Γρᾶτος τρισχιλίους τῶν
μαχιμωτάτων τοῦ «Ἡρώδου στρατεύματος ἔχοντες,
30 ἄνδρας τοῖς σώμασι δραστηρίους, Ρωμαίοις προσετί-
θεσαν. Καί τι xod ἱππικὸν ἦν ὑπὸ τῷ “Ῥούφῳ τετα-
μένον, ὃ xal αὐτὸ προσθήκη τῶν Ρωμαίων ἐγεγόνει.
Ἰουδαίοις δὲ οὐχ ἠμέλητο $ πολιορχία, ἀλλὰ καὶ τὰ
τείχη μετήλλευον, xal τοῖς μεταδαλλομένοις ἐχέλευον
35 μὴ ἐμποδισταῖς εἶναι τοῦ ἀποληψομένου χρόνου πα-
ροῦσαν αὐτοῖς ἐλευθερίαν τὴν πάτριον. Σαῤδίνῳ μὲν
Uv εὐχτὸν ἦν ἀπιέναι μετὰ τῶν στρατιωτῶν, πιστεύειν

40

οὖν
δ᾽ οὖχ οἷός τε ἦν διὰ τὰ πεπραγμένα, χαὶ τὸ λίαν
εὔγνωμον τῶν πολεμίων ἐπ᾽ ἀποτροπῇ τοῦ χαταστησο-
40 μένου εἶχεν" ἅμα δὲ xo τὸν Οὔαρον ἥξειν προσδοχῶν
ὑπέμενε τὴν πολιορχίαν.
δ΄, "Ev τούτῳ δὲ xoi ἕτερα μύρια θορύδων ἐχόμενα
τὴν Ἰουδαίαν χατελάμδανε, πολλῶν πολλαχόσε xat
οἰχείων ἐλπίδας χερδῶν xoi ᾿Ιουδαίων ἔχθρας ἐπὶ τὸ
46 πολεμεῖν ὡρμημένων. Δισχίλιοι μὲν τῶν ὑφ᾽ Ἣ ρώδη,
ποτὲ στρατευσαμένων xai ἤδη καταλελυχότες ἐν αὐτῇ
Ἰουδαία συστάντες προσεπολέμουν τοῖς βασιλιχοῖς,
ἀντιστατοῦντος αὐτοῖς ᾿Αχιάξου τοῦ «Ηρώδου ἀνεψιοῦ,
xai τῶν μὲν πεδίων εἷς τὰ μετέωρα ἀνεωσμένου δι᾿
δ0 ἐμπειρίαν τὴν εἰς τὰ πολεμιχὰ τῶν ἀνδρῶν, ταῖς δὲ
δυσχωρίαις σώζοντος ὁπόσα δυνατά.
ε΄. Ἰούδας δὲ ἦν ᾿Εζεχίου τοῦ ἀρχιληστοῦ υἱὸς ἐπὶ
μέγα δυνηθέντος, ὑφ᾽ Ἡρώδου δὲ μεγάλοις ληφθέντος

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙᾺΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. I.

[856,5;7.]

riput. Ejus vero materies , quod et pice et cera abundaret,
praetereaque auro cera peruncto, confestim ffamnis cede-
bat, atque opera magna et admiratione dignissima sic
evanuerunt, et quotquot super porticus erant improviso
perierunt exitio. Nam alios secum ruina tecti trahebat, alii
ab hostibus undique cxdebantur : multi, nihil reliqui ad
salutem videntes, maloque eos circnmstante attoniti, aut
in ignem se conjiciebant , aut ut flammas effugerent se ipso;
gladiis suis occidebant. Quicunque vero retro abecedendo
qua ascenderant evadere conabantur, a Romanis omnes cesi
sunt, quippe inerines animosque debilitati, desperatione
nihil eos adjuvante quod armis erant destituli. Ex iis ita
que qui tectum uscenderant ne unus quidem elapsus est.
Tum Romani per flammam, qua dabatur, irruentes, the-
sauro potiebantur in quo recondita erat pecunia sacra,
ejusque magna parte a militibus direpla , ipse Sabinus t3-
lenta quadringenta palam recepit.

3. Interea Judzeos magno quidem dolore affecit amicorum
calamitas, qui in ista pugna ceciderunt; eosque eliam
male habuit donariorum direptio. Veruntamen, conglo-
batis àuorum fortissimis quibusque , hisce regiam obsident,
flammasque ei et extrema omnibus minitabantur, jubentes ol
celeriter exirent; quo facto promittebant nihil ipsis el Sa-
bino nocitum iri. Proinde regiorum maxima pars ad Ju-
dzeos sese contulit. Sed Rufus et Gratus, qui tria millia e
prastantissimis Herodis militibus habebant, viros corpore
validos strenuosque , ad Romanos transierunt. dem fece-
runt etiam equites quidam quihus praeerat, Rufus, et ipsi
facti sunt accessio ad Romanos. Verum Judei nihilominus
obsidionem urgere, et cuniculos agere, atque perfugis cli-
mare ut exirent, ne per ipsos stet quominus teinpus jam
arripiant patrie libertalem recuperandi. Et Sabino quidem
nihil erat optalius quam cum militibus exire; sed Judas
fidere non poterat propter ea quo» perpelraveral : et non
vulgaris hostium lenitas , ipsi t/pote suspec(a , in causa
erat quod conditiones rejecerit; adde quod a Varo exspe-
clabat auxilium, eamque ob rem obsid;onem susli-
nebat.

ἡ. Ea autem tempestate exsistebant in Judaea mille 2115
turbx:, multique plurimis in locis aut lucri cupiditale 3ut
Nam duo quidem
hominum millia, qui aliquando sub Herode meruerant,
jamque dimissi erant, in ipsa Judzea inter se conspirarunl,
el regios oppugnare ceperunt; quibus Achiabus Herodis
sobrinusg resistebat , el ex agris in editiora loca compulsus,

odio in Judeos , bellum concitabant.

quippe ab hominibus rei militaris scientissimis, difficiles
aditus insidendo servabat quie poterat.

5. Exstitit et Judas, Ezechia filius latronum przfecli,
qui magnarum erat virium , quemque Herodes aegerrime of

πόνοις. Οὗτος οὖν ὁ Ἰούδας περὶ Σέπφωριν τῆς Γα- | presserat. Hic Judas apud Seppliorim Galilaeze oppidtt?t

(580,781.)

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. X.

[s57,859.]. 683

λιλαίας συστησάμενος πλῆθος ἀνδρῶν ἀπονενοημένων | coacta profligatorum hominum caterva, palatium adortus ,

ἐπιδρομὴν τῷ βασιλείῳ ποιεῖται, xal ὅπλων χρατήσας
ὁπόσα αὐτόθι ἀπέχειτο, ὥπλιζε τοὺς περὶ αὐτὸν καθ᾽ ἕνα
χαὶ ἀποφέρεται χρήματα ὁπόσα χατελείφθη αὐτόθι,

5 φοδερός τε ἅπασιν ἦν ἄγων xat φέρων τοὺς προστυγχά-
νοντας, ἐπιθυμίᾳ μειζόνων πραγμάτων χαὶ ζηλώσει
βασιλείου τιμῆς, οὐχ ἀρετῆς ἐμπειρία, τοῦ δὲ ὑδρίζειν
περιουσίᾳ, χτήσεσθαι προσδοχῶν γέρας τὸ ἐντεῦ-
θεν,

p ς΄, Ἦν δὲ xol Σίμων δοῦλος μὲν Ἡρώδου τοῦ βα-
σιλέως, ἄλλως δὲ ἀνὴρ εὐπρεπὴς χαὶ μεγέθει χαὶ ῥώμη
σώματος ἐπὶ μέγα προὔχων τε xal πεπιστευυένος.
Οὗτος ἀρθεὶς τῇ ἀκρασίᾳ τῶν πραγμάτων διάδηυά τε
ἐτόλμησε περιθέσθαι, καί τινος πλήθους συστάντος xai

1; αὐτὸς βασιλεὺς ἀναγγελθεὶς μανία τῇ ἐκείνων, xal
εἶναι ἄξιος ἐλπίσας παρ᾽ ὁντινοῦν τὸ ἐν Ἱεριχοῦντι
βασίλειον πίμπρησι, δι’ ἁρπαγῆς ἄγων τὰ ἐγχαταλε-
εἰλαένα, πολλὰς δὲ xal ἄλλας τῶν βασιλιχῶν οἰχήσεων
πολλαιοῦ τῆς χώρας πῦρ ἐνιεὶς ἠφάνιζεν, τοῖς συνε-

ὃν στηχόσι λείαν ἄγειν τὰ ἐγχαταλελειμιλένα ἐπιτρέπων.
᾿Ἐπέπραχτο δ᾽ ἄν τι μεῖζον ἀπ᾽ αὐτοῦ μὴ ταχείας ἐπι-
στροφῆς γενομένης. ὋὉ γὰρ Γρᾶτος, τῶν βασιλιχῶν
στρατιωτῶν Ρωμαίοις προστεθειμένος, μεθ᾽ ἧς εἶχε
δυνάμεως ὑπαντιάζει τὸν Σίλωνα. Καὶ μάχης αὐτοῖς

25 μεγάλης ἐπὶ πολὺ γενομένης, τό τε πολὺ τῶν Περαίων,
ἀσύνταχτοι ὄντες xal τύλυη μᾶλλον ἢ ἐπιστήμη μα-
μόμενοι, διεφθάρησαν, xai αὐτοῦ. Σίμωνος, φυγῇ διά
τινος φάραγγος σώζοντος αὑτὸν, Γρᾶτος ἐντυχὼν τὴν
χεραλὴν ἀποτέμνει, Κατεπρήσθη, δὲ καὶ τὰ ἐπὶ τῷ

3o Ἰορδάνη; ποταμῷ ἐν ᾿Αμαθοῖς βασίλεια ὑπὸ τινῶν συ-
στάντων ἀνδρῶν Σίμωνι παραπλησίων. Οὕτω πολλὴ
ἀφροσύνη ἐνεπολίτευσε τῷ ἔθνει, διὰ τὸ βασιλέα μὲν
οἰχεῖον οὐχ εἶναι τὸν χαθέξοντα τὸ πλῆθος ἀρετῇ, τοὺς
δὲ ἀλλοφύλους ἐπελθόντας σωφρονιστὰς τοῦ στασιά-

35 σοντος τῶν ἀνθρώπων ὑπέχχαυμα αὐτῶν διά τε τοῦ
ὑδρίζειν xal πλεονεχτεῖν γενέσθαι"

ζ, ἐπεὶ xal Ἀθρόγγης, ἀνὴρ οὔτε προγόνων ἐπι-
φανὴς ἀξιώματι οὔτε ἀρετῆς περιουσία 7 τινῶν πλήθει
χρημάτων, ποιμὴν δὲ καὶ ἀνεπιφανὴς τοῖς πᾶσιν εἰς τὰ

4) πάντα ὧν, ἄλλως δὲ μεγέθει σώματος χαὶ τῇ χατὰ
χεῖρας ἀλχῇ διαπρέπων, ἐτόλυησεν ἐπὶ βασιλεία φρο-
νῆσαι, xal διὰ τὴν ἡδονὴν τοῦ πλέον ὑδρίσαι xat θνή-
σχων οὐχ ἐν μεγάλοις τίθεσθαι τῆς ψυχῆς τὸ ἐπὶ τοιοῖσδε
ἀνάλωμα γενησόμενον. Ἦσαν δὲ αὐτῷ καὶ ἀδελφοὶ

45 τέσσαρες, μεγάλοι τε xat αὐτοὶ xal ἐπὶ μέγα προῦγειν
τῇ χατὰ γεῖρας ἀρετῇ πεπιστευμένοι, πρόύλημα εἰναι
τῆς χαθέξεως τῆς βασιλείας δοχοῦντες " λόχου τε
αὐτῶν ἦργεν ἕκαστος" συλλέγεται γὰρ υεγάλη πληθὺς
τρὸς αὐτούς. Καὶ οἱ μὲν στρατηγοὶ ἦσαν, καὶ ὕπε-

50 στρατήγουν αὐτῷ ὁπόσα εἰς τὰς μάχας φοιτῶντες OU
αὐτῶν, Ὁ δὲ διάδημα περιθέμενος βουλευτήριόν τε
ἦγεν ἐπὶ τοῖς ποιητέοις καὶ τὰ πάντα γνώμη ἀναχεί-
μένα εἶχεν τῇ αὑτοῦ. Διέμενέ᾽ τε ἐπὶ πολὺ τῷδε τῷ
ἀνδρὶ ἢ ἰσχὺς, βασιλεῖ τε χεκλημένῳ καὶ ἃ πράσσειν

arma omnia ibi reposita occupavit, iisque suorum síngulos
armavit, et omnem illic repertam pecuniam abstulit, suique
terrorem. omnibus injecit, obvios quosque diripiens se-
cumque abducens, rerum majorum desiderio regnandique
cupiditate , eam adipisci sperans dignitalem non virtutis pe- |
ritia, sed effrenata nocendi licentia.

6. Fuit et Simon quidam regis Herodis servus , liomo
alioqui formosus, et corporis amplitudine atque robore
excellens , creditusque excellere. Hic, sumpta ex rebus
turbidis fiducia et diadema sibi imponere ausus est , et con-
gregata hominum multitudine, quum ipse et rex ab illis in-
sanientibus salutatus fuisset, seque aliis digniorem imperio
existimasset , Hierichuntiam regiam a se direptam cre-
mavit , aliasque multas regis domos in multis regionis locis
incendit, omnibus quae in illis erant sociis in predam con-
cessis. Quin et majus quiddam perpetrasset, nisi mature
in eum animadversum fuisset. Nam Gratus, postquam
regios milites Romanis junxerat, cum copiis suis omnibus
Simoni obviam occurrit : et post longum et acre pradium,
profligatis Simonianis, quippe Transjordanis, et nullo or-
dine, audacia magis quam arte pugnantibus, Gratus
nactus Simonem, per angustias , ut salutem sibi quzreret ,
fugientem, caput ei amputavit. Apud Amatha quoque,
ad Jordanem fluvium posita, crematum est palatium ab
hominum caterva Simonis similium. Tantus tum furor
per totam gentem grassabatur, eo quod proprium regem
nop haberet cujus justo fortique imperio multitudo rege-
retur, qui vero alienigenz ad castigandos seditiosos ve-
nerant, malum potius exacerbarent , graves superbia simul
et avarilia :

7. Quum etiam Atlhronges, vir nec generis dignitate il-
lustris , neque magna virtute aut opum abundantia fretus,
sed opilio, cunctis cetera omnia obscurus, vasto tantum
corpore et manuum robore insignis, regnum affectare ausus
easet, cui adeo placebat major nocendi licentia, ut mori
cerlus parvi penderit vitte jacturam, quam talia agendo
facturus esset. Tli autem quattuor erant fratres, qui et
ipsi grandi statura, et ad facinus quodvis arduum manu
prompti habebantur, magni momenti esse visi ad conser-
vationem imperii. Atque hi singuli singulis cohortibus
praeerant : convenerat enim ad eos magna hominum multi.
tudo. Alque illi quidem turmarum praefecti erant, et quum
per se itarent pro Athronge prelia faciebant. Ipse autem
diadema sibi imposuit, et de rebus agendis concilium ha»
buit , omniaque gerebat arbitratu suo. ΕἸ diu in potestato
permansit , regio nomine, faciens quie. vellet; magnasque

684 (751,782.)

ἐθέλοι μὴ ἀποστερουμένῳ, φόνῳ τε xal αὐτὸς χαὶ οἱ
ἀδελφοὶ ἦσαν ἐπὶ μέγα προσκείμενοι ἹΡωμαίων τε xal
τῶν βασιλιχῶν, μίσει πολιτεύοντες ὁμοίως πρὸς ἀμφο-
τέρους, τούτους μὲν ὕδρει fj χρήσαιντο ἐπὶ τῆς Ἡρώδου
e ἀρχῆς, Ρωμαίους δὲ ὧν εἰς τὸ παρὸν ἔδοξαν ἀδιχεῖν.
Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ ἐπὶ πλεῖον ὁμοίως ἐξη-
γρίωσαν. Διάφευξίς τε οὖχ ἦν τοῖς πᾶσιν ἐν πᾶσι, τὰ
μὲν χέρδους ἔλπίδι, τὰ δὲ xol συνηθείᾳ τοῦ φονεύειν.
Ἐπιτίθενται δὲ ποτὲ xal Ρωμαίων λόχῳ κατὰ ᾽Ἔμ-
10 μαοῦντα, ot σῖτόν τε xal ὅπλα τῆς στρατιᾶς ἔφερον.
Καὶ περιστάντες Ἄρειον μὲν τὸν ἑχατόνταρχον, ὅς
ἡγεῖτο τοῦ τάγματος, xal τεσσαράχοντα τῶν περὶ αὐτὸν,
πεζῶν τοὺς χρατίστους χατηχόντισαν' ol δὲ λοιποὶ,
δείσαντες πρὸς τὸ πάθος αὐτῶν, Γράτου σὺν τοῖς βασι-
6 λιχοῖς ob περὶ αὐτὸν ἦσαν σχέπης αὐτοῖς γενομένης,
σώζονται τοὺς νεχροὺς χαταλιπόντες. Καὶ πολὺν μὲν
χρόνον τοιουτοτρόποις χρώμενοι μάχαις, Ῥωμαίους τε
παρελύπησαν οὐχ [εἰς] ὀλίγα xai τὸ ἔθνος ἐχάχωσαν
ἐπὶ μέγα. Χειροῦνται δ᾽ οὖν χρόνῳ ὕστερον, ὁ μὲν Γράτῳ
?0 συμδαλὼν, ὃ δὲ Πτολεμαίῳ xal τὸν πρεσδύτατον 'Ao-
χελάου λαδόντος, ὃ τελευταῖος πάθει τε τῷ ἐχείνου λε-
λυπημένος καὶ ἄπορον ἐπὶ πλέον δρῶν τὴν σωτηρίαν ὑπὸ
μονώσεως xal χαμάτου πολλοῦ, ψιλωθεὶς τῆς δυνάμεως,
ἐπὶ δεξιαῖς χαὶ πίστει τοῦ θείου Ἀρχελάῳ παραδίδωσιν
45 αὗτόν. Καὶ τάδε μὲν ὕστερον γίνεται.
η΄. Anstnplov δὲ ἡ Ἰουδαία ἔμπλεως ἦν, χαὶ ὡς
ἂν παρατύχοιέν τινι ol συστασιάσαντες αὐτῷ, βα-
σιλεὺς προϊστάμενος ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τοῦ χοινοῦ ἠπείγετο,
ὀλίγα μὲν x«l ἐπ᾽ ὀλίγοις Ῥωμαίοις λυπηροὶ χα-
30 θιστάμενοι, τοῦ δὲ ὁμοφύλου φόνον ἐπὶ μήχιστον du-
ποιοῦντες.
θ΄, Οὔαρος δὲ, ἐπειδὴ τὸ πρῶτον πυνθάνεται τὰ πε-
πραγμένα, Xa6lvou γράψαντος πρὸς αὐτὸν, δείσας
περὶ τοῦ τάγματος, δύο τὰ λοιπὰ ἀναλαξὼν (τρία γὰρ
85 ἐπὶ Συρίας τὰ πάντα ἦν) καὶ ἴλας ἱππέων τέσσαρας,
ὁπόσα τε ἐπιχουριχὰ ἢ βασιλεῖς 7| τινες τετράρχαι
τότε παρεῖχον, ἠπείγετο βοηθεῖν τοῖς ἐν Ιουδαίᾳ τότε
πολιορχουμένοις. ἘΕἴρητο δὲ πᾶσιν εἷς Πτολεμαΐδα
ἐπείγεσθαι, ὁπόσοι προεξεπέμποντο. Διδόασί τε αὐτῷ
40 xai Βηρύτιοι, διιόντι αὐτῶν τὴν πόλιν, ἐπιχούρους
πενταχοσίους xai χιλίους. Πέμπει δὲ xal ᾿Δρέτας 6
Πετραῖος, ἔχθει τῷ «Ἡρώδου φιλίαν τὴν Ρωμαίων
χτώμενος, συμμαχίαν οὐχ ὀλίγην, χωρὶς πεζῶν τε xal
ἱππέων. Συναχθείσης δ᾽ ἐν Πτολεμαΐδι πάσης ἤδη
45 τῆς δυνάμεως, μέρος τι ταύτης τῷ υἱῷ παραδοὺς καὶ
ἑνὶ τῶν αὑτοῦ φίλων, Γαλιλαίους ἐξέπεμπε πολεμεῖν,
οἵ τὰ Πτολεμαΐδος ἐχόμενα χατοιχοῦσιν. Ὃς ἐμδαλὼν
τούς τε ἀντιχαταστάντας εἰς μάχην τρέπεται καὶ
Σέπφωριν ἑλὼν τοὺς μὲν οἰχήτορας ἠνδραποδίσατο,
á0 τὴν δὲ πόλιν ἐνέπρησεν, Αὐτὸς δὲ Οὔαρος ἐπὶ Σα-
μαρείας τῷ παντὶ στρατῷ προϊὼν τῆς μὲν πόλεως
ἀπέσχε διὰ τὸ ἀνέγχλητον ἐπὶ τοῖς νεωτερισμοῖς εἶναι,
στρατοπεδεύεται δὲ ἔν τινι χώμη Πτολεμαίου χτήματι,
Ἄρους ὄνομα αὐτῇ. Καὶ οἱ "Apa6ec μίσει τῷ Ἡρώ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. IZ. ΚΕΦ. I.

ies,sso. ]

tum ipse tum fratres ctedes edebant (δ Romanorum quam
regiorum , utpote utrisque ex sequo infensi, his propter
licentiam qua sub Herode usi fuerant, Romanis propier
injurias quas tum ab illis acceperant. Tempore autem
consequenti magis magisque pariter in omnes efferabantur,
et vix quisquam interitum poterat effugere, partim quod
quzstui inhiarent , partim ob interficiendi consuetudinem.
Hi aliquando Romanorum cohortem, qui frumenta et arma
militibus ferebant, prope Emmauntem aggressi, ita circum-
dederunt ut Arum centurionem, legionis ducem, et qua-
draginta ejus peditum fortissimos missilibus confixerint :
reliqui , illorum clade attoniti , auxilio Grati, qui eis cum
regiis succurrit, evaserunt , relictis caesorum cadaveribus.
In bunc modum longo tempore pugnas conserentes, et Ro-
manis magpa detrimenta intulerunt et genlem suam valde
affüxerunt. Postea tamen subacti sunt, unus cum Grato
praelio congressus , aller cum Plolemao : natuque maximo
in Archelai potestatem redacto, ultimus qui supererat , ex
fratris casu moerore confectus, et nullam videns salutis
spem reliquam, quod solus restaret, continuis laboribus
exhaustus , amissis copiis suis, accepla fide et jurejurando
ipse quoque Archelao se dedidit. Sed hsec postea facla
sunt

8. Tunc autem Judea plena erat latrociniis: et ut quisque
sediliosorum cetus coiverat, reges creabantur, qui omnia
agebant in perniciem reipublice, ut qui parum admodum
el in rebus tenuibus Romanis nocerent, ipsi vero in po-
pulares suos longe lateque csedibus grassarentur.

9. Interea. Varus, ubi primum ex Sabini literis quae
gesta erant intelligit , sollicitus de legione, duas reliquas as-
sumpsit, (quippe tres in universum erant in Syria,) et qual.
tuor turmas equitum, omniaque regum et tetrarcharum
auxilia , atque celeriter obsessis in Judsma subsidio profi-
ciscitur. Omnibus autem jussum erat , qui preemittebantur,
ut Ptolemaider yproperarent. Dant illi etiam Berytii, quum
per
liares.

urbem eorum iransiret, mille quingentos auxi-
Aretas quoque Petraeus, ex suo in Herodem odio
amicus Romanis factus, alias ei suppetias affert praeter pe
dites equitesque. Coactis itsque ad Ptolemaidem totis
copiis, earum partem filio et cuidam amico tradit , eosque
δὰ bellum Galileis supra Ptolemaidem incolentibus iníe-
rendum mittit. Atque ille hostes prtelio aggressus in fu-
gam vertit, captoque et incenso oppido Sepphori incolas
vendidit. Ipse Varus cum universo exercilu ad Samariam
profectus , urbi, quod seditionis culpa cararet, manus abe
tinuit : sed castra in vico, cui nomen est Arüs, posuit,

qui Ptolemzi dilionis erat : cumque vicum Arabcs Herodis

(122,783.)

δου ἐμπιπρᾶσιν αὐτὴν, ἐχθρῶς xal πρὸς φίλους τοὺς
ἐχείνου ἔχοντες. ᾿Εχεῖθεν δὲ προϊόντες Σχυφὼ xo
μην ἑτέραν διήρπασάν τε οἱ "Αραόες xai ἔχαυσαν,
πάνυ ἐρυμνὴν oucav xal ὀχυράν. Ἔν δὲ τῇ προόδῳ

5 οὐδὲν αὐτοὺς διέφυγεν, ἀλλὰ πυρὸς xal φόνου τὰ πάντα
μεστὰ ἦν. Πίμπραται δὲ xal Ἔμωυαοῦς, Οὐΐρου
χελεύσαντος ἐπ᾽ ἐχδικία τῶν συντετελευτηχότων,
προεχλειφθεῖσα ὑπὸ τῶν οἰχητόρων. Ἐντεῦθεν δὲ
xat Ἱεροσολύμοις ἤδη συνῆπτε, xat Ἰουδαίων οἱ χατὰ

Io πολιορχίαν τοῦ τάγματος τῇδε στρατοπεδευόμενο! τὴν
ὄψιν τῆς προσόδου τῶν στρατευμάτων οὐχ ὑπουείναντες
ὥχοντο, ἡἥμίεργον τὴν πολιορχίαν χαταλιπόντες, Οἵ
δ᾽ ἐν τοῖς ἹΙεροσολύμοις Ἰουδαῖοι, δεινῶς τοῦ Οὐάρου
σφίσιν ἐγχαλοῦντος, ἀπελύοντο τὰς αἰτίας, ὡς τῆς μὲν

Ια συνόδου τῆς πληθύος διὰ τὴν ἑορτὴν γενομένης, τοῦ
δὲ πολέμου μηδαμῇ γνώμη τῇ αὐτῶν, τόλμη δὲ τῶν
ἐπηλύδων, συνελθόντες αὐτοῖς, xal συμπολιορχηθέντες
Ῥωμαίοις μᾶλλον 3 πολιορκεῖν προθυμίαν ἔχοντες.
Προαπηντήχασι δὲ τῷ Οὐάρῳ ᾿ἸΙώσηπός τε ἀνεψιὸς

x» Ἡρώδου βασιλέως, Γρᾶτός τε καὶ ἱΡῬοῦφος τοὺς ὑπ᾽
αὐτοῖς τῶν στρατιωτῶν ἄγοντες, χαὶ τῶν Ῥωμαίων
οἱ πολιορχούμενοι. Σαῤῖνος δὲ οὐχ ἀφίχετο Οὐά-
po εἰς ὄψιν, ἀλλ᾽ ὑπεξῆλθε τῆς πόλεως ἐπὶ θα-
λάσσης.

85 v. Οὔαρος δὲ χατὰ τὴν χώραν πέμψας τοῦ στρατοῦ
μέρος ἐπεζήτει τοὺς αἰτίους τῆς ἀποστάσεως. Καὶ
σημαινομένων, τοὺς μὲν ἐχόλασεν ὡς αἰτιωτάτους,
εἰσὶ δ᾽ οὖς xal ἀφῆχεν. ᾿Εγένοντο δὲ οἱ διὰ ταύτην
τὴν αἰτίαν σταυρωθέντες δισχίλιοι. Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν

Ὧ0 μὲν αὐτοῦ στρατιὰν ἀποπέμπεται, χρήσιμον μὲν δρῶν
ἐπ᾽ οὐδαμοῖς ὀὖσαν τοῖς πράγμασι" πολλὰ γὰρ ἦτα-
χτῆτο αὐτοῖς xal παρήχουστο τῶν δογμάτων xol ὧν
ἠξίου Οὔαρος, ἐφέσει χερδῶν ἃ ix τοῦ χαχουργεῖν περιε-
γένοντο αὐτοῖς. Αὐτὸς δὲ, μυρίους ᾿Ιουδαίους συνε--

35 στηχέναι πυνθανόμενος, ἠπείγετο εἰς χατάληψιν αὐτῶν.
Οἱ δὲ oby ἦχον εἷς χεῖρας, ἀλλὰ παρέδοσαν αὑτοὺς
γνώμη τῇ ᾿Αχιάβου συνελθόντες. Καὶ Οὔαρος, τῷ
πλήθει συγχωρῶν τὰς αἰτίας τῆς ἀποστάσεως, ἔπεμπεν
ἐπὶ Καίσαρα ὁπόσοι ἡγεμόνες ἦσαν αὐτῶν. Καῖσαρ

€ δὲ τοὺς μὲν αὐτῶν πολλοὺς διῆχεν, ὁπόσοι τε συγγε-
νεῖς ὄντες Ἡρώδου συνεστράτευον αὐτοῖς, τοὺς δὲ ἐχό-
λασε μόνους, ot μηδὲν φροντίσαντες τοῦ δικαίου χατὰ
τῶν οἰχείων ἐστράτευον.

ΚΕΦ. ΙΑ΄.

Οὔαρος μὲν δὴ ταῦτα χαταστησάμενος, χαὶ φρουρὰν

46 Ἱεροσολύμων τὸ καὶ πρότερον χαταλιπὼν τάγμα, ἐπ’
Ἀντιοχείας ἠπείγετο. Ἀρχελάῳ δὲ ἐπὶ Ρώμης ἑτέρων
πραγμάτων ἐφύοντο ἀρχαὶ κατὰ τοιαύτας αἰτίας.
᾿Αφίχετο sl; τὴν Ρώμην πρεσδεία Ἰουδαίων, Οὐάρου
τὸν ἀπόστολον αὐτῶν τῷ ἔθνει ἐπιχεχωρηχότος ὑπὲρ
80 αἰτήσεως αὐτονομίας. Καὶ ἦσαν of μὲν πρέσθεις οἱ ἀπο-
σταλέντες γνώμη τοῦ ἔθνους πεντήχοντα, συνίσταντο
δὲ αὐτοῖς τῶν ἐπὶ Ρώμης ᾿ἸΙουδαίων ὑπὲρ ὀχταχισχε-

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. ΧΙ.

[s59,5,.] 680
odio amicis quoque ejus infensi incenderunt. Illinc di-
gresei Arabes vicum alium , nomine Sampho, munitissimam
et instructissimum , diripuerunt atque concremarunt. Quin
toto itinere nihil eos effugit, omnia miscentes flammis ac
ciedibus.
Vari cremata est, ut iis qui ibi fuerant occisi parentaret.

Emmaus quoque, sed ab incolis deserta, jussu

Inde ad ipsa Hierosolyma ducit, ubi Judei , qui legionem
ab ea parie obsidebant, ad primum venientis exercitus
conspectum fugre se mandarunt, obsidione semiperfecta
relicla. Hierosolymitani autem Judsmi, graviter a Varo
increpati, sese purgarunt, demonstrantes ob festa coi-
visse populum, neque suo consilio bellum, sed exter-
norum audacia susceplum; se quidem cum Romanis
magis obsessos fuisse quam eos obsidere animo habuisse.
Et jam ante Varo se obtulerant Josephus Herodis regis
sobrinus, et Gratus et Rufus cum suis militibus, et Ro-
mani qui obsessi erant. At Sabinus in Vari conspectum
non veniebat, sed clam ex urbe se subduxit et ad mare
profectus est.

10. Tum Varus per regionem copiarum suarum partem
ad conquirendos seditionis auctores inittit, factoque indicio,
in quosdam ut ceteris nocentiorcs animadvertit, ceteros
vero dimisit, duobus millibus ob eam causam in crucem
sublatis. Deinde milites, quod ad nullam rem utiles esse
videret, gxauctoravit : multa enim peccaverant, Varique
praeceptis et voluntati non obtemperaverant, cupiditate lucri
quod eis ex maleficiis provenerat. Ille vero, quum decem
Judaeorum millia coivisse iotellexisset, celeriter ad eos
opprimendos profectus est. Atqui illi manus conserere
non sunt ausi, sed ex Achiabi sententia omnes sese dedi-
derunt. Atque Varus, data plebeiis defectionis venia,
eorum dnces omnes misit ad Ciesarem. — Csesar autem ple-
rosque ex eis dimittit, et de illis qui ex Herodis consan-
guineis sese eis adjunxerant, supplicium sumpsit solis, quod
prater jus fasque contra necessarios suos arma tule-
rant.

CAP. XI. (XIL)

Varus itaque bis perfectis Antiochiam profectus est , re-
licta Hierosolymorum ad prsesidium priore legione. Rome
vero Archelao novum ortum est negotium ex hujusmodi
causis. Judzorum legatio, Varo genti mittendi potestatem
faciente, Romam veniebat , ad postulandain suis legibus vi-
vendi libertatem. Et legati quidem ex decreto totius gentis
missi quinquaginta erant : illis vero Romse sese adjunxerunt
supra octo Judoorum millia. Quumque Caesar convocasset

686 (753,754.)

λίους. Καίσαρός τε συνέδριον φίλων τε τῶν αὑτοῦ
χαὶ Ῥωμαίων τῶν πρώτων συναγαγόντος ἐν ἱερῷ
᾿Απόλλωνος, μεγάλοις τέλεσιν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἱδρυμένῳ,, οἵ
μὲν πρέσδεις μετὰ τοῦ πλήθους τῶν αὐτόθι Ἰουδαίων
& ἀφιχνοῦνται, ᾿Αρχέλαος δὲ μετὰ τῶν φίλων. Ὁπόσοι
δὲ συγγενεῖς ἦσαν τοῦ βασιλέως, Ἀρχελάῳ μὲν συντε-
τάχθαι διὰ μῖσος τὸ πρὸς αὐτὸν ὑστέρουν, τοῖς δὲ
πρέσθεσιν ὁμοψηφεῖν xat! αὐτοῦ δεινὸν ἡγοῦντο, ἐν
αἰσχύνη τῇ αὐτῶν οἰόμενοι γενήσεσθαι παρὰ Μαίσαρι
10 χατ᾽ ἀνδρὸς οἰχείου τοιάδε πράσσειν προθυμεῖσθαι.
Παρῆν δὲ ἤδη καὶ Φίλιππος ἀπὸ Συρίας, ἐξοτρύναντος
αὐτὸν Οὐάρον, τὸ μὲν χεφάλαιον ἐπὶ συνηγορία τάϑελ-
φοῦ, (πάνυ γὰρ εὐνόει Οὔαρος αὐτῷ.) γενομένης δὲ τῆς
βασιλείας μεταπτώσεως, (καὶ τάδε ὑπώπτευεν Οὔαρος,
ἴ5 νέμησιν αὐτῆς γενήσεσθαι διὰ τὸ πολλοὺς εἶναι τοὺς
. αὐτονομίας γλιχομένους.,) οὐχ δστεριῶν τοῦ x&v αὐτὸς
μοῖραν αὐτῆς τινα φέρεσθαι.
β΄. Λόγου οὖν τοῖς Ἰουδαίων πρέσθεσι δοθέντος, ot
ἐπὶ καταλύσει τῆς βασιλείας ἤλπιζον λέγειν, ἐπὶ χατη-
20 γορίαν τῶν Ἣ ρώδου παρανομιῶν τρέπονται, βασι-
λέα μὲν ὀνόματι ἀποφαίνοντες αὐτὸν, τῶν δὲ ἐν ταῖς
τυραννίσιν ἑχάσταις τὸ ἀνήχεστον ἀναδεξάμενον εἷς
αὑτὸν ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τῶν Ἰουδαίων συνθέντα χεχρῆσθαι.
τὰ πολλὰ χαὶ φύσει τῇ αὑτοῦ προσχαινουργεῖν οὐχ
45 ἀπηλλαγμένον. Πολλῶν γοῦν ὄντων ot ὀλέθροις ἀπο-
λώλοιεν, ὅσους οὐχ ἱστορήσειν πω πρότερον, πολλῷ
δυστυχεστέρους τοῦ πάθους ἐχείνων τοὺς ζῶντας εἶναι,
οὗ μόνον ὧν ὄψει καὶ διανοία ἐπ’ αὐτοὺς ἀνιαθεῖεν, ἀλλὰ
' xal ὧν ταῖς οὐσίαις. Πόλεις μέν γε τὰς μὲν περιοικίδας
80 χαὶ ὑπὸ ἀλλοφύλων οἰχουμένας χοσμοῦντα μὴ παύσα-
σθαι μετὰ καταλύσεώς τε xal ἀφανισμοῦ τῶν ἐν τῇ ἀρ-
χῇ αὐτοῦ κατῳχημένων, πενίας δὲ ἀπόρου τὸ ἔθνος ἀνα-
πεπληχέναι, σὺν ὀλίγοις εὔδαιμον παρειληφότα, τῶν
τε εὐπατριδῶν, ὁπότε χτείνειεν αὐτοὺς ἐπ᾽ ἀλόγοις αἷ-
35 τίαις, τὰς οὐσίας ἀποφερόμενον, xal οἷς συγχωρήσειε
τὴν ἄδειαν τοῦ ζῆν, ψίλωσιν χρημάτων χαταδιχάζοντα.
Καὶ χωρὶς μὲν πράσσεσθαι φόρους ἐπιδαλλομένους Éxd-
* στοῖς τὸ ἐπ᾽ Évoc, χωρὶς δὲ εὐπορίας εἶναι παρσχατα-
δολὰς αὐτῷ τε xal οἰχείοις xal φίλοις, xal τῶν δούλων,
40 οἵ ἐπ᾿ ἐχπράξει τῶν φόρων ἀξιοῖεν, διὰ τὸ μὴ εἶναι
χτῆσιν τοῦ ἀνυδρίστου, μηδὲ χρυσοῦ μηδὲ ἀργυρίων
διδομένων. ΠΙαρθένων μέντοι φθορὰς xal γυναιχῶν
αἰσχύνας, ὁπόσας ἐπὶ παροινίᾳ xol ἀπανθρωπίᾳ δρω-
μένας, σιγᾶν, διὰ τὸ ἡδονὴν ἴσην εἶναι τοῖς πεπονθόσι
45 τοῦ μὴ γεγονέναι τὴν Éx τοῦ ἀνέχπυστα αὐτὰ εἶναι.
Τοσήνδε Ἡρώδην ἐπεισάγεσθαι τὴν ὕόριν αὐτοῖς,
ὁπόσην οὐδ᾽ ἂν θηρίον, ἀνθρώπων ἐπιστατεῖν δύναμεως
αὐτῷ παραγενομένης. Πολλῶν γοῦν ἀναστάσεων xal
μεταστάσεων παραλαδουσῶν τὸ ἔθνος, οὐδεμίαν Íoto-
50 ρῇσθαι πώποτε τοιάνδε δυστυχίαν ἐπελθοῦσαν αὐτῷ
παράδειγμα χαχώσεως, ἣν [αὐτῷ] Ἡρώδης ἐπετίθει
τῷ ἔθνει. Καὶ διὰ ταῦτ᾽ εἰχότως ἂν γενέσθαι τὸ ἀσυέ-
wc Ἀρχέλαον βασιλέα προσειπεῖν, olou£vovc πάντα
δντιναοῦν τὸν ἐπὶ τὴν βασιλείαν ἐσόμενον Ἡρώδου

APXAIOAOTIAZ BIBA. IZ. ΚΕΦ. ΙΑ.

EE E D E RS UM, E AR m —————————— -

[,eo, ser.

in eedem Apollinis, quse ab ipso magnis sumptibus fuerat
exstructa , concilium tatn amicorum quam primorum Ro
manorum , venerunt eo legati, eos prosequente Judzeorum
Rom: degentium turba, Archelaus autem econtra cum
amicis. Verum regis quotquot fuere consanguinei ab Ar-
chelao stare recusabant, quod eum oderant, et tamen in
eadem cum legatis contra eum ire illis grave videbatur, id
sibi dedecori fore existimantes, velle coram Caesare adversari
bomini tam propinqua necessitudine sibimet conjuncto.
Philippus quoque eo venit ex Syria, impulsu Vari, maxime
quidem ut fratris partes adjuvaret, (nam eum amabat Va-
ru$,) facta vero regni mutatione, (idque suspicabatur Varus
fore ut regnum dividerelur, quod mulli essent qui suis le
gibus vivendi libertatem desiderarent,) ut ipse sibi non de-
esset quominus partem ejus aliquam obtineret.

2. Jgitur ubi dicendi locus datus est Judzeorum legatis, qui
de regno dissolvendo verba facere sibi proposuerant , ad ini
quitatum Herodis accusationem se convertunt, nomine
quidem eum regem exstitisse indicantes , at gravissima
quseque in omni tyrannide in se recepisse, et in Judaeorum
perniciem conflata exercuisse, et a novis aliquammullis
800 etiam ingenio excogilatis non refugisse. Quum itaque
plurimi diversis morlis generibus occubuerint, quotquot
superiore tempore nusquam reperire sit, multo infeliciores
iis qui interierint superstites esse, non solum quod ex
vultu et animo in eos maligno anxietate laborent, verum
etiam quod de facultatibus suis in sollicitudine versentur :
urbes quippe vicinas, ab exteris habitatas, ornare non
desiisse, ut qua in suo regno 58:88 sint sumptibus exbauslz
funditus perirent : et ad summam inopiam gentem suam
adegisse , quam cum paucis florentem acceperit , nobilium,
quolies ei visum fuerit eos levibus de causis interficere,
bona diripiendo , quibusque vitam concesserit, fortunis suis
eos spoliando. Ac praeterquam quod annua tributa singolis
imposita exigerentur, insuper etiam in uberiorem quiestum
munera collata esse et in ipsum et familiares ejus et amicos,
servosque illos qui vectigalibus colligendis praefuerint;
quippe quod immunitas ab injuriis impetrari pon potnerit,
ne auro quidem et argento dato. — Ceterum virginum cor-
ruplelas matronarumque pudicitiam summa cum peli
lantia et immanitate attentatam se silere, quod misetis
par fere solamen afferat ut ista lateant facinora ac si
nunquam perpetrata fuissent. ^ Tantas se ab Herode
passos injurias, ut majoribus ipsos afficere nom potuisset
bellua, si in homines imperium accepisset. Itaque quum
multa» acciderinl genti eversiones migrationesque, nullum
tamen exstare in rerum monumentis mali exemplum , cum
quo conferri possit praesens per Herodem genti illata cala-
mitas. Quapropter merito ab eis Archelaum non sine lt
titia regem consalutatum, quod putarent fieri non poss
quin quicunque tandem in regnum succederet , sese Herode

(794,785.)

μετριώτερον φανεῖσθαι, xal τόν τε πατέρα συνολοφύ-
ρᾳσθαι αὐτῷ θεραπεύοντας, εἰ δὲ μετρίου τυγεῖν δυ-
γηθεῖεν, xal τὰ ἄλλα οἰχειουμένους. Τὸν δὲ, δείσαντα
μὴ oóy "Hpw3ou γνήσιος πιστεύοιτο υἱὸς, οὐδὲν εἰς
5 ἀναβολὰς, ἀλλ᾽ ἐχ τοῦ ὀξέος ἐπάξειν ἂν τῷ ἔθνει τὴν
διάνοιαν αὐτοῦ, καὶ ταῦτα μηδέπω τέλεον χρατυνά-
μενον τὴν ἡγεμονίαν, διὰ τὸ ἐπὶ Καίσαρι δοῦναι xat
μὴ τὴν ἐξουσίαν εἶναι, Παράδειγμά τε τῆς εἰσαῦθις
ἀρετῆς τίθεσθαι τοῖς ἀρχθησουένοις μετριότητα xal
"" εὐνομίαν, ἦ χρήσαιτο ἂν πρὸς αὐτοὺς, ἀπὸ τῆς ἐν πρώ-
τοις ἀποδειχθείσης πράξεως, ἐπί τε τοῖς πολίταις xal
τῷ Θεῷ, τρισχιλίων δωοφύλων ἀνδρῶν σφαγὴν ἐν τῷ
τευένει ποιησάμενον. Πῶς οὐχ ἂν ἤδη διχαίως μίσει
Ἰρήσασθαι κατ᾽ αὐτῶν, πρὸς τῇ λοιπῇ ὠυότητι, καὶ
[5 ἔγχλημα τῆς ἀντιστάσεως xal ἀντιλογίας ἐπὶ τῇ ἀρχῇ
προσφερόμενον; Ἦν δὲ χεφάλαιον αὐτοῖς τῆς ἀξιώ-
σεως, βασιλείας μὲν χαὶ τοιῶνδε ἀρχῶν ἀπηλλάχθαι,
προσθήκην δὲ Συρίας γεγονότας ὑποτάσσεσθαι τοῖς
ἐχεῖσε πεμπομένοις στρατηγοῖς " φανερωθήσεσθαι γὰρ
υ οὕτως εἴτε ἀληθῶς στασιώδεις εἶεν xal νεωτερισμοῖς τὰ
πολλὰ προησχημένοι, εἴτε xal εὔταχτοι μετριωτέρων
τυχόντες ot ἐπιστήσονται αὐτοῖς.
γ΄. Τοιαῦτα δὲ τῶν Ἰουδαίων εἰρηχότων, Νικόλαος
τούς τε᾿ βασιλεῖς ἀπήλλασσε τῶν ἐγκληυάτων, Ηρώδην
Ὁ μὲν, διὰ τὸ παρ᾽ ὃν ἔζη χρόνον τυχεῖν ἀχατηγόρητον,
οὐ γὰρ δεῖν τοὺς ἐγχαλεῖν ἔχοντας ἐπὶ μετρίοις χαὶ
παρὰ ζῶντος τιμωρίαν λαθεῖν δυναμένους ἐπὶ νεχρῷ
χατηγορίαν συντιθέναι, τὰ δὲ 0r Ἀρχελάου πραχθέντα
ὑόρει τῇ ἐκείνων ἀνετίθει, ot ὀριγνώμενοι πραγμάτων
9 παρὰ τοὺς νόμους, xai σφαγῆς ἄρξαντες τῶν χωλύειν
ὑδρίζοντας προμηθουμένων, ἀωύνης γενομένης ἐγχα-
Àotev* ἐνεχάλει δὲ νεωτεροποιίας αὐτοῖς χαὶ τοῦ στα-
σιάζειν ἡδονὴν ἀπαιδευσίαν τε τοῦ ἕπεσθαι δίχη καὶ
νῆμοις, ὑπὸ τοῦ θέλειν τὰ πάντα νικᾶν. Ταῦτα μὲν
35 οὖν Νικόλαος,
(IL. δ΄. Καῖσαρ δὲ ἀκούσας διαλύει μὲν τὸ συνέδριον,
ὀλίγων δὲ ἡμερῶν ὕστερον Ἀρχέλαον βασιλέα μὲν οὐχ

ἀποφαίνεται, τοῦ δὲ ἡμίσεως τῆς χώρας ἥπερ Ἡρώδη.

ὑπετέλει ἐθνάργην καθίσταται, τιμήσειν ἀξιώματι
« βασιλείας ὑπισχνούμενος εἴπερ τὴν εἰς αὐτὴν ἀρετὴν
προσφέροιτο. Τ᾿ ἣν δὲ ἑτέραν ἡμίσειαν νείμας δι, ἢ δυσὶν
Ἡρώδου παισὶν ἑτέροις παρεδίδου, Φιλίππῳ xoi ᾿Αν--
τίπα τῷ πρὸς ᾿Αρχέλαον τὸν ἀδελφὸν ἀυφισθητήσαντι
περὶ τῆς ὅλης ἀρχῆς καὶ τούτῳ μὲν ἥ τε Περαία xai τὸ
* Γαλιλαῖον ὁπετέλουν, φορά τε ἦν τάλαντα διαχόσια τὸ
ἐπ᾿ ἔτος. Βαταναία δὲ σὺν Τραχωνίτιδι καὶ Αὐρανῖτις
σὺν τινι μέρει οἴχου τοῦ Ζηνοδώρου λεγομένου Φιλίππῳ
τάλαντα ἑκατὸν προσέφερε, τὰ δὲ Ἀρχελάῳ συντελοῦντα
ἰδουμαία τε καὶ Ἰουδαία τό τε Σαυαρειτιχόν" τετάρ-

€ τοῦ μέρους οὗτοι τῶν φόρων παραλέλυντο, Καίσαρος
αὐτοῖς χούφισιν ψηφισαμένου , διὰ τὸ μὴ συναποστῆναι
τῇ λοιπῇ πληθύϊ. Καὶ ἦσαν πόλεις αἱ Ἀργελάῳ
ὑπετέλουν, Στράτωνός τε πύργος xxi Σεβαστὴ σὺν
177 xai Ἱεροσολύμοις" Γάζα γὰρ καὶ [σδαρα καὶ Ἵπ-

. ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. XI.

[Ἀ61,444.]7 687

moderatiorem prestiturus esset, atque adco in ejus gratiam
patrem publico luctu cohonesiasse, alia etiam facturos ad
demerendam ejus benevolentiam , si modo eum aliquanto
mitem habere possent. Αἱ ille, quasi veritus ne non
germanus Herodis filius crederetur, nihil ultra distulit, sed
8tatim quo esset in gentem animo ostendit, idque priusquam
principatum firmiter tenuerat , utpote quod penes Caesarem
esset dare negareve. Immo et subditis future virtutis,
modeslize scilicet et tequitatis qua in eos uteretur, in ipso
statim primordio specimen edidit , eo in cives et Deum per-
petrato facinore, quu tria suorum popularium millia in
templo necavit. Annon igitur justis de causis odio habe-
bitur qui, ut reliquze crudelitati hoc demum accederet , ac-
cusationem in eos instituit, quod circa imperium ei resti-
teriut et contradixerint? In summa autem hoc erat quod
postulabant, αἱ regno et hujusmodi principatu liberati
Syrie contribuantur, prstorumque Romanorum admini-
strationi subjicianlur : ita perspicuum fore utrum natura
seditiosi sint rebusque novis moliendis addicti , an quieti
modestique , quum ipsis contigerit ut moderato imperio re-
gantur.

3. Quum autem Judaei hujusmodi orationem habhuis-
sent, Nicolaus reges de criminibus purgavit, Herodem
quidem, quod nulla de re ab illis accusatus fuerit quam
diu viveret, neque fas esse ut qui apud sequos rerum ju-
dices accusare et de vivente supplicium sumere potuerint,
mortuo accusalionem conflarent; quae vero ab Archelao
acia essent, ad illorum improbitatem injuriasque referebat ,
qui quum res contra leges affectassent , et illorum caedes
facere ceepissent quibus cure erat ipsos ab injuriis prohí-
bere , nunc de injuriis vindicatis quererentur : et illis obji-
ciebat rerum novarum studium , quodque seditionibus de-
lectarentur, ut qui justitiam colere legibusque parere ne-

scirent, quod in omnibus vincere vellent. Atque haec quidem
Nicolans.

(X111.) 4. Ceesar autem hisce auditis dimisit concilium :
at aliquot post diebus Archelaum regem quidem non de-
clarat, sed ejus ditioriis, quee Herodi erat subjecta, in par-
tem dimidiam constituit ethnarcham, pollicitus regii nomi-
nis honorem, si dignam rege virtutem preestitisset. Alteram
vero partem dimidiam in duas partitus, reliquis duobus
Herodis filiis divisit, Philippo et Antipe, qui cum fratre
Archelao de toto regno contenderat ; et huic quidem paruit
Transjordanensis ager et Galilaea, quze ei quotannis ducenta
talenta pensitabant. Batanea vero cum Trachonitide, et
Auranitis cum parte quadam domus Zenodori quz appel-
latur, Philippo date, ei talenta centum reddebant; Arche-
lao autem tributa» erant Idumaea el Judza et Sagaria;
quarta vectigalium parte condonata Samarilanis, Ciesaris
decreto onere levatis, quod cum ceteris non rebellassent.
Fueruntque Archelao subjecte urbes, Stratonis turris et
Sebaste, Jope et Hierosolyma : nam Gaza et Gadara et

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

πος Ἑλληνίδες εἰσὶ πόλεις, ἃς ἀπορρήξας αὐτοῦ τῆς
διοικήσεως Συρίας προσθήχην ποιεῖται. Προσήει δὲ
Ἀρχελάῳ φορὰ χρημάτων τὸ χατ᾽ ἐνιαυτὸν εἷς τά-
λαντα ἑξαχόσια ἐξ ἧς παρέλαδεν ἀρχῆς.

6 ε΄. Καὶ τάδε μὲν τοῖς Ηρώδου υἱέσιν τῶν πατρῴων
παρῆν. Σαλώμη δὲ πρὸς οἷς ὃ ἀδελφὸς ἐν ταῖς διχθή-
xatc ἀπονέμει ( Ἰάμνεια δὲ ἦν ταῦτα xal Ἄζωτος xal
Φασαηλὶς καὶ ἀργυρίου ἐπισήμου μυριάδες πεντήχοντα)
Καῖσαρ δὴ χαρίζεται καὶ τὴν ἐν ᾿Ασκάλωνι βασίλειον

10 οἴχησι. ἮΝ δὲ xol ταύτη πρόσοδος ix πάντων τά-
λαντα ἑξήχοντα τὸ ἐπ᾽ ἔτος" xoi αὐτῆς ὃ οἶχος ἦν ἐν τῇ
Ἀρχελάου ἀργῇ. Κομίζονται δὲ xal οἱ λοιποὶ τοῦ
βασιλέως συγγενεῖς ὁπόσαι ol διαθῆχαι διηγόρευον.
Δυσὶ δὲ αὐτοῦ θυγατράσι παρθένοις, χωρὶς ὧν 6 πατὴρ

15 χατέλιπε, Καῖσαρ ἑχατέρᾳ δωρεὰν ἐπετίθει μυριάδων
ἀνὰ πέντε xal εἴχοσι ἀργυρίου ἐπισήμου, καὶ συνῴχι-
σεν αὐτὰς τοῖς Φερώρα υἱέσι. Χαρίζεται δὲ καὶ ὁπόσα
αὐτῷ χαταλέλειπτο τοῖς παισὶ τοῦ βασιλέως, ὄντα πεν-
ταχοσίων ταλάντων xai γιλίων, ὀλίγα τῶν σχευῶν᾽

30 δπεξελόμενος, οὐχ οὕτω μεγέθει τέλους ὡς μνήμη τοῦ
βασιλέως αὐτῷ κεχαρισμένα.

ΚΕΦ. IB. ,

688 (195,796.)

Τούτων δὲ ταύτῃ διαπεπραγμένων ὑπὸ Καίσαρος,
νεανίας, Ἰουδαῖος μὲν τὸ γένος, ἐπὶ δὲ τῆς Σιδωνίων
πόλεως ἀνατεθραμμένος παρά τινι τῶν Ρωμαϊχῶν

25 ἀπελευθέρων, εἰσώχισεν αὗτὸν εἷς τὴν Ἡρώδου συγγέ-
γειαν, ὁμοιότητι μορφῆς 7| πρὸς Ἀλέξανδρον αὐτῷ τὸν
ἀνῃρημένον υἱὸν “Πρώδου ἐμαρτυρεῖτο παρὰ τοῖς θεω-
ροῦσι. Καὶ τοῦτο παρόρμημα ἦν αὐτῷ εἰς τὸ usta-
ποιεῖσθαι τῆς ἡγεμονίας. Καὶ ὁμοπράγμονα παραλα-

3c Gv δμόφυλον ἄνδρα, ἔμπειρον δὲ τῶν ἀμφὶ τὸ βασί-
λεῖον, πονηρὸν δὲ ἄλλως xal ταράξαι μεγάλα πράγματα
φύσιν ἔχοντα, χαὶ τοιαύτης χαχίας διδάσχαλον αὐτῷ
γενόμενον, ἀπέφαινεν αὑτὸν ᾿Αλέξανδρον, xal «Ἡρώδου
παῖδα ὄντα διαχεχλειιμένον Und τινος τῶν ἀνελεῖν αὖ-

35 τὸν ἐσταλμένων." χτείναντα γὰρ ἑτέρους, οἱ ἀπατήσειν
ἔμελλον τοὺς θεωροῦντας, αὐτόν τε περιποιῆσαι χαὶ τὸν
ἀδελφὸν ᾿Αριστόδουλον. Καὶ τούτοις αὐτός τε ἀπεντέ--
perro xal τοὺς ἐντυγχάνοντας οὐχ ἀπήλλαχτο ἀπατᾶν,
ἀλλὰ Κρήτη προσενεχθεὶς, Ἰουδαίων ὁπόσοις elc ópi-

40 λίαν ἀφίχετο ἐπηγάγετο εἷς πίστιν, xoi χρημάτων
εὐπορηθεὶς δόσει τῇ ἐχείνων, ἐπὶ Μήλου διῆρεν. Πολὺ
πλείονα δὲ ἦν ἐντεῦθεν ὁπόσα αὐτῷ προσήει χρήματα,
πίστει τῆς βασιλικῆς συγγενείας xal ἐλπίδι τοῦ ἀπολα-
ῥεῖν τὴν πάτριον ἀρχὴν καὶ ἀμείψασθαι τοὺς εὐεργέτας.

46 Ἐπὶ Ρώμης οὖν ἠπείγετο, παραπομπῇ τῶν ἰδιοξένων"
xal Διχαιαρχείᾳ προσδαλὼν οὐχ ἠτύχει καὶ τοὺς τῇδε
ἸΙουδαίους ἐφ᾽ ὁμοίας ἀπάτης προσαγαγέσθαι" προσ-
ἠεσάν τε ὥσπερ βασιλεῖ οἵ τε ἄλλοι xal ὁπόσοις ξενία
πρὸς Ἡρώδην xal εὔνοια ἦν. Αἴτιον δὲ ἦν τῶν ἀνθρώ-

60 πῶν τὸ ἥδονῇ δεχόμενον τοὺς λόγους σὺν τῷ φερεγγύῳ
τῆς μορφῆς" xal γὰρ τοῖς πάνυ ὡμιληκόσιν Ἀλεξάνδρῳ
πολὺ τὸ πιστὸν ἐνετίθει τοῦ μὴ οὐχ ἕτερος, ἀλλ᾽ αὐτὸς

BIBA. IZ. ΚΕΦ. IB.

[855,964.]
Hippos sunt Graecse civitates, quas ab ejus diecesi avulsas
Syris adjunxit Cesar. Archelao autem ex suo principatu
quotannis redibant sexcenta talenta.

5. Atque haec quidem Herodis filiis ex patris possessioni-
bus obtigere. Salome vero przeter ea qute frater ei legi-
verat, videlicet Jamniam et Azotum et Phasaelidem et ar-

genti signati quingenta millia, Cesar regiam dedit Asca-

loniam. Ejus anpui reditus summa erat talenta sexaginta,

ac domus ei in Archelai ditione posita erat. Etiam celeri -

|
|
I
|
|
|

regis consanguinei obtinent legata omnia quae testamentum |

constituerat. Duabus autem filiabus ejus virginibus, prater

illa quee pater reliquerat, Cesar utrique dono dedit auri.

signati ducenta quinquaginta millia, easque Pherorse filiis

nuptum elocavit. Immo quicquid ipsi rex legaveral regis .

ipsius filiis distribuit, mille scilicet et quingenta talenta,
paucis aliquot vasis sibimet reservatis , utpote donis, non
tam ob pretii magnitudinem quam ob regis meinoriam sibi
gratis.

CAP. XII. (XIV.)

His ita a Csesare ordinatis juvenis quidam, genere Judaeus,
in Sidoniorum urbe educatus apud quendam libertorum

Romanorum, semetipsum in Herodis familiam adoptavit,

ex formz similitudine quae illi erat cum Alexandro Herodis
filio, qui fuerat occisus : id quod attestabantur omnes qui.

utrumque viderant. Atque hoc ei incitamentum eral, ut
ad imperium occapandum animum adjiceret. Itaque adju-
tore in rebus agendis sibi assumpto, homine ejusdem tribus,

rerum aulicarum perito , ac prieterea nequam et improbo,

et natura comparato ad magnas turbas excitandas, ipsique

facto ejusmodi malarum artium magistro, se Alexandrum

esse pra se ferebat , Herodisque filium , qui abditus fuisset

ab eorum quodam, quibus fuerat ejus interficiendi commis. 0.

sum negotium : qui quidem , ut hominibus imponeretur,
alios interfecisset , se vero et fratrem Aristobulum copser-
vasset. Hisce rebus ipse elatus inflatusque eos fallere per-
gebat in quos inciderat : adeo ut, quum in Cretam delatus
esset , Judei, quotcunque ibi nactus est, ei fidem habue-
rint, largiterque illi nummos suppeditarint, quibus fretus

se in Melum trajecit. Atque illic ingenti. pecunia auctus —

est, quod regio sanguine ortum credebant , sperabaniqoe
fore ut regnum paternum recuperaret et de se bene meri-
tis vicem rependeret. Romam itaque properabat, hospitibus
suis eum deducentibus ; ac Diczearchiam appulso tam beat
res ceciderunt, ut in similem fraudem istius loci homines
impulerit : immo et ei tanquam regi sese adjunxerunt, lam
alii quam quibuscunque cum Herode hospitium fuerat el
amicitia. In causa erat hominum natura , libenter ea 408 d
8e praedicabat accipiens, fidem iis couciliante forma : quip
qui facile iis persuaderet, quibus cum Alexandro familiant-
(as intercesserat , non alterum esse, sed ipsissimum illum;

86.187.)

ναι, Xal πρὸς τοὺς πλησίον xal ὥμνυσαν. “Ὥστε
ti προελθόντος εἷς τὴν Ρώμην λόγου τοῦ περὶ αὖ-
ὥ, πᾶν τὸ τῇδε Ἰουδαίων πλῆθος ὑπαντιάζοντες ἐξήε-
t», τῷ παρὰ δόξαν τῆς σωτηρίας ἐχθειάζοντες τὸ ἔργον,
"u χάρμα ποιούμενοι διὰ τὸ μητρῷον αὐτῶν γένος,
tot χωροίη χατὰ τοῦ στενωποῦ διφροφορούμενος"᾽
ti πᾶν τὸ βασίλειον περὶ αὐτὸν σχῆμα ἦν ἀναλώμασι
ὃν ἰδιοξένων, μεγάλαι τε περιστάσεις ἐγίνοντο τῆς
ληθύος, ἐπιδοήσεις τε εὔφημοι xal ὁπόσα εἰχὸς τοῖς
τῷ παρ᾽ ἐλπίδα σωθεῖσι συντυγχάνειν οὐδὲν ὅ τι οὐχ
τράσσετο.

8. Καίσαρι δὲ ὡς ἀφίκετο ἀγγελία περὶ αὐτοῦ,
πίστει μὲν διὰ τὸ μὴ ἂν ῥᾳδίως ἀπατηθῆναι Ἡ ρώδην
! πράγμασιν ἐπὶ μέγα ἀνήχουσιν αὐτῷ " διδοὺς δὲ
ἢ ἐλπίδι, Κέλαδον τῶν αὑτοῦ τινὰ ἐξελευθέρων, ὧμι-
ηχότα τοῖς μειραχίοις, πέμπει χελεύσας ἀγαγεῖν εἰς
γιν αὐτῷ τὸν ᾿Αλέξανδρον. Ὁ δὲ ἀνῆγεν, οὐδέν τι
ελτίων ἐπὶ τῇ χρίσει τῶν πολλῶν γενόμενος. Οὐ μὴν
ἰαῖσαρ διηπάτητο᾽ ἀλλ᾽ j^ μὲν ἐμφερὴς, οὐ μὴν
στε ἀπατῆσαι τοὺς σωφρόνως ἐχλογίζεσϑαι δυναμέ--
υυς. Αὐτουργία τε γὰρ ἐτετράχωτο ὃ ΨΨευδαλέξαν-
ρος χαὶ παρὰ τὸ ἐκείνῳ ῥαδαρὸν τοῦ σώματος ὑπὸ
Quy xat γενναιότητος συνερχόμενον, διὰ τὰ ἐναντία
δε ἐπὶ σχληρότερον ἐξεδεθήχει τὸ σῶμα. Θεασά-
vc οὖν συμπνευσμὸν ἐπὶ ψευδολογίᾳ διδασχάλου xal
ἀθητοῦ xal λόγων τολμηρῶν συγχρότησιν, ἐξήταζε
tt; U Ἀριστοβούλου τί xal γεγόνοι συνεχχλαπέντος αὐτῷ,
αἱ δι ἣν αἰτίαν οὐ παραγεγόνοι μεταποιούμενος τῆς
xc, ἧς προσῆκε τυγχάνειν τοὺς οὕτω γεγονότας.
Dauivou δὲ ἐπὶ νήσου τῆς Κυπρίων καταλελεῖφθαι,
ἀνδύνων ὑφοράσει τῶν xarà θάλασσαν, εἰ περὶ αὐτὸν
σταίη vt δεινὸν, μὴ παντελὲς ἐξαλείφοιτο τὸ Μα-
Mut γένος, ἀλλὰ περιὼν ᾿Αριστόδουλος μένοι τοὺς
πιδεθουλευχότας. Ταῦτα διισχυριζομένου xal συνε-
πτῶτος αὐτῷ τοῦ μηχανοποιοῦ τῆς πράξεως, Καῖσαρ
στὰ μόνας ἀπολαῤὼν τὸ μειράχιον, « ἀλλά σοι μισθὸς,
m, προχείσεται τοῦ μὴ καὶ πρὸς ἐμὲ ἀπάτη χγρησα-
iévou τὸ μὴ ἀπολούμενον τῆς σωτηρίας φάθι δή μοι αὖ-
ετόν τε ὃς ὧν τυγχάνεις xal ὅς σε τοιάδε 36€ τολμῆσαι
ι διανοεῖσθαι " μεῖζον γὰρ τὸ ἐπιδούλευμα χαχίας ἧς
' ἐγχεχείρηκας χρόνων οὖς γεγονὼς τυγχάνεις, » Καὶ
δὴ (οὐ γὰρ ἦν ἄλλως πράσσειν ) φράζει πρὸς τὸν Καί-
ρα τὸ ἐπιδούλευμα., ὅν τε τρόπον xai ἐφ᾽ οὗ τυγγά-
Κι συγχείλενον, Καὶ 6 Καῖσαρ τὸν μὲν Ψ ευδαλέξαν-
ρον (οὐ γὰρ ἐψεύσατο ὁμολογίαν τὴν πρὸς αὐτόν)
ἡραστήριον δρῶν αὐτουργῆσαι τῷ σώματι, ἐρέσσειν ἐν
τοῖς ναύταις χαταλέγει, τὸν δὲ ἀναπείσαντα χτείνει.
Καταδίχη δὲ ἤρκει Μηλίοις ὁπόσα ἐτετελέχεσαν εἰς
τὸν ἩΓευδαλέξανδρον διὰ χενῆς ἀναλωχέναι. Καὶ τὰ
μὲν περὶ τὸν ψευδαλέξανδρον τολμηρῶς συντεθέντα
τως ἀκλεῶς εἶχεν.

JOSEPHUS. 1,

ANTIQ. JUD. LIB. XVH. CAP. XIT.

[864,865.[ 689
id quod aliis etiam jurejurando firmahant. Adeo ut, fama
de illo Romam perlata , universa Judeeorum illic agentium
multitudo obviam ei prodierit, Deo adscribentes quod pra»-
ter omnium opinionem salvus et incolumis sit, magnoque
cum gaudio eum excipientes propter maternum genus, qua-
cunque per vias in curru sublimis incederet regio plane ap-
paratu : qui res fiebat sumptibus ejus hospitum. Quin et
magnus ad eum factus est populi concursus, faustisque
ominibus ei acclamabatur, et nibil non actum fuerat quod
iis solet accidere qui adeo praeter spem servali sunt.

2. Quum autem hec de eo Ciesari nuncíata essent , fidem
dicentibus non habebat, qnod sciret Herodem haud facile
potuisse decipi in re magna, quae ipsum propius attingeret :
nonnihil tamen suspicans, Celadum unum e euis libertis ,
cum adolescentibus familiariter versatum , mitti jubet ut
Alexandrum sibi in conspectum adduceret. Id quod ille
fecit, non majori tamen quam vulgus ad eum discernendum
erat perspicacia. Verum non ifa deceptus est Caesar : nam
erat quidem similitudo , non tamen tanta ut eis imponeret,
quibus paulo sobrium erat judicium. Iste enim falsus Alexan-
der et labore asperitatem manibus obductam habuit, et
pro mollitudine corporis, qua esse debuerat , utpote delica-
tus et ingenuus, contra erat corpore scabriore et rigidiore. -
Postquam igitur animadvertit magistrum atque discipulum
in eadem conspirare mendacia inque eadem consentire
audacter conficta, queerebat quid factum sit Aristobulo
simul cum eo subrepto, ét quam ob causam ille non ve-
nisset , ut jus tam prteclaris natalibus debitum reposceret.
Cüi ille respondit in Cypro insula, periculorum in mari
formidine , relictum esse , ut si quid Alexandro bumanitus
accidisset, Mariamnes genus non funditus interiret, sed
Aristobulus superstes exciperet insidiatores. Hsec affirman-
tem juvenem, cum eo consentiente qui commenti auctor
erat, Caesar seducit, el ita dicit, « si mihi verum dicere
« voles, hoc tibi praenium erit quod veniam et salutem
« assequuturus sis. Age itaque, dic mihi quis tu sis, et
« quis tibi ejusmodi res audere persuaserit : Ista enim quee
« animo agitasti et aggressus es majoris sunt malitiee quam
« pro &etate tua. » Tum ille, ut qui non posset aliud ,
totum commentum Caesari exponit , et quo pacto, et a quo
fuerit compositum. Et Cesar Pseudalexandrum (nam fidem
ei datam fallere noluit) ad remiges relegavit, quod corpore
ad tolerandos labores validum videret, et ejus fraudis
auctorem interfecit. Ceterum Meliis abunde magna mulcta
fuit pecuniarum amissio, quas in fictitium Alexandrum
impenderant. Atque ita quidem ceptum Pseudalexandri
temerarium furpis consequutos est exitus.

44

690 (787,735.)

ΚΕΦ. 1Γ΄.

᾿Αρχέλαος δὲ τὴν ἐθναρχίαν παραλαῤδὼν ἐπεὶ εἰς
ἸΙουδαίαν ἀφιχνεῖται, ᾿Ιωάζαρον τὸν Βοηθοῦ ἀφελόμε-
νος τὴν ἀρχιερωσύνην, ἐπικαλῶν συστάντι τοῖς στασιώ-
ταις, ᾿Ελεαζαρον τὸν ἐχείνου ἐπικαθίσταται ἀδελφόν.
5 ἈΑνοιχοδομεῖ δὲ καὶ τὸ ἐν “ἱεριχοῦντι βασίλειον ἐχπρε-
πῶς, τῶν τε ὑδάτων ὁπόσα Νεαρὰν τὴν χώμην ὠφε-
λεῖ ἐπιρρέοντα ἐξ ἡμισείας ἀπέστρεψεν, ἐπαγωγὴν
αὐτῶν ποιούμενος τῷ πεδίῳ φοίνιξιν ὑπ᾽ αὐτοῦ περφυ -
τευλένῳ. Κώμην δὲ χτίσας ᾿Αρχελαΐδα ὄνομα αὐτῇ
10 τίθεται" xai τοῦ πατρίου παράδασιν ποιησάμενος,
Γλαφύραν μὲν τὴν Ἀρχελάου θυγατέρα, ᾿Αλεξάνδρου
δὲ τοῦ ἀδελφοῦ γαμετὴν γενομένην, ἐξ οὗ καὶ τέχνα ἦν
αὐτῇ, ἀπώμοτον ὃν Ἰουδαίοις γαμετὰς ἀδελφῶν ἄγε-
σθαι, γαμεῖ. Διατρίθει δὲ οὐδ᾽ ὁ ᾿Ελεάζαρος ἐν τῇ
15 ἱερωσύνη, ἐπικατασταθέντος αὐτῷ ζῶντι ᾿[ησοῦ τοῦ Σιὲ
παιδός.
β΄. Δεχάτῳ δὲ ἔτει τῆς ἀρχῆς Ἀρχελάου ol πρῶτοι
τῶν ἀνδρῶν ἔν τε Ἰουδαίοις xai Σαμαρείταις. μὴ φέ-
ροντες τὴν ὠμότητα αὐτοῦ xal τυραννίδα, χατηγοροῦ-
20 σιν αὐτοῦ ἐπὶ Καίσαρος, xai μάλιστα ἐπεὶ ἔγνωσαν
αὐτὸν παραθεδηχότα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἐπιειχῶς
-ἀναστρέφηται πρὸς αὐτούς. Ὁ τοίνυν Καῖσαρ ὡς ἤχου-
σεν, ὀργῇ φέρων, τὸν ἐπίτροπον Ἀρχελάου τῶν ἐν
“Ῥώμη πραγμάτων (Ἀρχέλαος δὲ xai τούτῳ ὄνομα
95 ἦν) μεταχαλέσας, γράφειν μὲν ᾿Αρχελάῳ ταπεινὸν
ἡγεῖται, « σὺ δὲ παραγρῆμα. φησὶ, πλέων μηδὲν εἰς
ἀναθδολὰς ἐπανάγειν αὐτὸν πρὸς ἡμᾶς. » Καὶ ὃς ἔχπλουν
ix τοῦ ὀξέος ποιησάμενος xal ἀφιχόμενος εἰς Ἰουδαίαν
χαταλαμθάνει τὸν Ἀρχέλαον ἐν εὐωχίᾳ ὄντα μετὰ τῶν
20 φίλων, τήν τε διάνοιαν ἀποσημαίνει τὴν Καίσαρος.
καὶ ὥρμησεν αὐτὸν εἷς τὴν ἔξοδον. Καὶ ὁ Καῖσαρ ἀφικο-
μένου ἐπί τινων χατηγόρων ἀχροᾶται xo αὐτοῦ λέγον-
τος, xat ἐχεῖνον μὲν φυγάδα ἔλαύνει, δοὺς οἰκητήριον
αὐτῷ Bivvav πόλιν τῆς Γαλατίας, τὰ δὲ χρήματα
80 ἀπηνέγχατο.
γ΄. Πρότερον δὲ ἣ χληθεὶς ἐπὶ Ρώμης ἀνελθεῖν Ἀρ-
χέλαος,, ὄναρ τοιόνδε ἐχδιηγεῖται τοῖς φίλοις. Θεασά-
ἅενος ἀστάχυας δέχα τὸν ἀριθμὸν, πλέους πυροῦ, τὴν
ἰδίαν ἀχμὴν ἀπειληψότας, δόξα ἣν αὐτῷ βιδοωσχομέ-
40 τους ὑπὸ βοῶν θεωρεῖν. Καὶ περιεγρόμενος (φέρειν
γὰρ εἰς μέγα δόξα ἦν τὴν ὄψιν αὐτῷ) μεταστέλλεται
τοὺς μάντεις, οἷς περὶ ὀνειράτων ἦσαν αἴ ἀναστροφαί.
Σχιδναμένων δὲ ἑτέρων ἐφ᾽ ἑτέροις, (οὐ γὰρ εἷς ἕνα
ἔχειτο πᾶσιν ἀφήγησις,) Σίμων, ἀνὴρ γένος ᾿Εσσαῖος,
45 ἀσφάλειαν αἰτησάμενος, [eva oz" πραγμάτων ἔλεγεν
᾿λρχελάῳ φέρειν τὴν ὄψιν οὐχ ἐπ᾽ ἀγαθοῖς πράγμασιν.
Bóac μὲν γὰρ καχοπαθείας [τε ἀποσαφεῖν διὰ τὸ ἔργοις
ἐπιταλαιπωρεῖν τὸ ζῷον, μεταθολὰς δὲ αὖ πραγμάτων,
διὰ τὸ τὴν γῆν, πόνῳ τῷ ἐκείνων ἀρουμένην, ἐν ταὐτῷ
80 μένειν οὐ δύνασθαι τοὺς δὲ ἀστάχγνας, δέχα ὄντας,
τοσόνδε ἀριθμὸν ἐνιαυτῶν δρίζειν " περιόδῳ γὰρ ἑνὸς
παραγίγνεσθαι θέρους" καὶ τὸν χρόνον ἐξήχειν Ἀργε--

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IZ. ΚΕΦ. Γ᾿

€
CAP. XIII. (XV.)

Postquam autem Archelaus ethnarcha factus in Judaam
pervenit , Joazarum Boethi filium pontificatu privavit, e
cum £editiosis conjurasse criminatus, idque munus ΕἸ Δ.
ejusdem (íratri tradidit. Refecit etiam Hierichunte pahb-
tium magnifice, et dimidiam aquam, qua Neara vicus irri-
gsbatur, ductu ei facto, in campum divertit, quem pi-
inetis totum conseverat. Vicum etiam construxit, quem
Archelaidem nuncupavit, el contra leges patrias Glaphr-
ram Archelai filiam, Alexandri sui fratris quondam uve
rem, ex quo ipsa liberos habebat, in matrimonium duit,
quum apud Judzos res delestanda sit fratris habere uve
rem. Neque Eleazarus in pontificatu permansit , suffecio in
ipsius viventis jocum Josua Sie filio.

2. Anno autem decimo principatus Archelai , primores
viri Judzorum et Samaritanorum, ejus crudelitalem οἱ
tyrannidem non ferentes, eum apud Criesarem accusaal,
maxime quum intellexissent contra Cesaris fecisse mand«
tum, quo jubebatur ipsos tractare leniter. Quamobrem Cz-
sar, audita accusatione , quum iratus Archelai negotioraa
quae Rome essent procuratorem,qui el ipse Archelaus vocaha
tur, accersivisset , non quidem Archelao quidquam scribere
dignatus est, « sed tu, inquit, e vestigio conscensa navi, az»
eum adeas, et nulla interposita mora ipsum ad nos addu-
cas. » Alque ille prima navigatione transmissus in ΠΥΡῚ
venit, et Archelaum cum amicis epulantem deprehendi! :
cui quum voluntatem Caesaris exposuisset , ad maturandam
profectionem perpulit. "Ubi autem Romam venit , Cesar,
postquam illum causam suam contra aliquot accusatore
agenlem audivit, eum in exsilium abegit, Vienna Gallia
rum urbe in commorandi locum ei assignala , pecuuiaque
spoliavit.

8. Antequam autem evocatus Romam iret Aichelaus,
somnium hujusmodi suis amicis narravit. Visus est sibi
videre decem spicas , tritici plenas, jam perfectas, qnas,
ut ipsi videbatur, boves depascerent. Expergefactusque
( putabat enim visionem magna sibi portendere) conjectores
accersit, qui in somniis versabantur. Quum autem alii ab
aliis dissentirent, ( nam una eademque omnibus non cra
interpretatio, ) Simon quidam Esszus, postulata dicendi
venia, dixit Archelao, visione illa significari rerum mula-
tiouem , idque in deterius. Boves enim zerumnam declarart.
quippe laboriosum animal; itemque rerum mutalionem.
quoniam humus, quie ab eis coleretur, eodem in stalu yr
manere non posset : spicas autem, quum decem essent, l/li-
dem annorum indices esse, quoniam una aestate proveviat
spica : itaque Archelao finem adesse imperii. Alque ἱ

(23,70.)

Mu τῆς ἡγεμονίας. Καὶ ὁ μὲν ταύτῃ ἐξηγήσατο τὸ
ἵνειρον,. Πέμπτη δὲ ἡμέρα μεθ᾽ ὃ τὸ πρῶτον αὐτοῦ
ἡ ὄνις Ἀρχελάῳ συνῆλθεν, ὁ ἀνακαλούμενος ᾿Αρχέλαος
πειπτὸς εἰς Ἰουδαίαν ὑπὸ Καίσαρος ἀφίκετο.

δ΄, Παραπλήσια δὲ καὶ ᾿Πλαφύρᾳ τῇ γυναιχὶ αὐτοῦ
τυγχάνει, βασιλέως Ἀρχελάου θυγατρὶ οὔσῃ, ἧ, ὡς
πρότερον εἶπον, συνῴκει, παρθένον λαθὼν, ᾿Αλέξαν-
$50; Ἡρώδου μὲν υἱὸς, Ἀρμελάου δὲ ἀδελφός" ἐπεὶ δὲ
ουμθαίνει τὸν Ἀλέξανδρον ὑπὸ πατρὸς τελευτῆσαι, ᾿Ιόθᾳ
τῷ Λιθύων βασιλεῖ γαμεῖται, μεταστάντος δὲ τοῦ Αι-
βύος γηρεύουσαν ἐν Καππαδοχία παρὰ τῷ πατρὶ 'Áp-
᾿ῦλχος ἄγεται, τὴν συνοιχοῦσαν αὑτῷ Μαριάμμην ἐχ-
ῥχλών' τοσόσδε αὐτὸν τῆς Γλαφύρας ἀνέστρεψεν ἔρως.
Καὶ συνοιχοῦσα τῷ ᾿Αρχελάῳ τοιόνδε ὄναρ θεᾶται. ᾿Εδό-
χει τὸν ᾿Αλέξανδρον ἐπιστάντα θεασαμένη χαίρειν χαὶ
περιθάλλειν προθύμως, τὸν δὲ κατάμεμψίν τε αὐτῆς
ποιεῖσθαι xol φάναι, « Γλαφύρα,, συνηγορεῖς ἄρα λόγῳ,
ἃς ἄπιστα ἔλεγεν εἶναι γυναιξὶν, fj συνομολογήσασά
μοι xal συγχκατοικισθεῖσα παρθένος, παίδων ἡμῖν γεγο-
νότων, λήθη παρεδίδως ἔρωτας τοὺς ἐμοὺς, δευτέρων
luta γάμων.
ἐλλὰ xai τρίτον ἐτόλμησας σαυτῇ παρακατακλῖναι
γυμφίον͵ ἀπρεπῶς xai ἀναισχύντως ἐπεισιοῦσα οἴχῳ
τῷ ἐμῷ, xal γάμῳ συντιϑεμένη πρὸς Ἀρχέλαον, ἄνδρα
μὲν σεαυτῆς, ἀδελφὸν δ᾽ ἡμέτερον. Ἀλλ᾽ οὐχ ἔγωγε
λήθην ποιήσομαι εὐνοίας τῆς Gic, ἀπαλλάξω δέ σε
παντὸς τοῦ ὀνειδιοῦντος, ἐμὴν, ὥσπερ ἧς, χατασχευα-
σάμενος, » Ταῦτα διηγησαμένη πρὸς τὰς συνήθεις τῶν
γυναιχῶν, μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας τελευτᾷ τὸν βίον.

ε΄. Ἐγὼ δὲ οὐκ ἀλλότρια νομίσας αὐτὰ τῷδε τῷ
λόγῳ εἶναι, διὰ τὸ περὶ τῶν βασιλέων αὐτὸν συνεστη--
xivat, χαὶ ἄλλως ἐπὶ παράδειγμά τι φέρειν τοῦ τε ἀμφὶ
τὰς ψυχὰς ἀθανασίας ἐμφεροῦς καὶ τοῦ θείου προμηθείᾳ
τὰ ἀνθρώπινα περιειληφότος τῇ αὑτοῦ, καλῶς ἔχειν ἐνό-
μισα εἰπεῖν. “Ὅτῳ δὲ ἀπιστεῖται τὰ τοιάδε, γνώμης
ὀνάμενος τῆς ἑαυτοῦ χώλυμα οὐχ ἂν γένοιτο τῷ ἐπ᾽
ἀρετὴν αὐτὰ προτιθεμένῳ. Τῆς δὲ Ἀρχελάου χώρας
ὑποτελοῦς προσνεμηθείσης τῇ Σύρων, πέμπεται Κυ--
βήνιος ὑπὸ Καίσαρος, ἀνὴρ ὑπατιχὸς, ἀποτιμησόμε-
νος τὰ ἐν Συρία καὶ τὸν Ἀρχελάου ἀποδωσόμενος olxov.

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. XII.

Πληθώρα δέ aot οὐδὲ οὕτως ὕῤρεως, |

[566,9067.] 691
ille sompium enucleavit. Quinto autem die, postquam
loc somnium viderat Archelaus, alter Archelaus quí eum

evocabat, a Cresare im Judsieam missus veniebat.

4. Bimile quiddam et Glaplyree ejus uxori accidit, A:
Chelai regis filise, quam, ut jam ante diximus, virginem
uxorem duxerat Alexander Herodis filius, Archelai frater ;
postea vero quam Alexander a patre fuerat interemptus,
nupserat Juba Libyse regi, cujus post decessum, viduam
domi patris in Cappadocia degentem, in matrimonium ac-
cepit Archelaus, repudiata uxore sua Mariamne : tantus
erat ejus amor in Glaphyram. Igitur quum Archelai conjux
esset, vidit hujusmodi somnium. — Visa est cernere astan-
tem sibi Alexandrum, qua re gavisa cupidissime eum com-
plecti; at ille de ea queri videbatur et dicere, « Glapuyra,
ergo tu vulgare verbum comprobas , quo femiois fidendum
non esse dicitur, qus mihi desponsa et nupta virgo, genitis
ex me liberis, amores oblita meos, alii nupseris, neque
hac contumelia contenta, cum tertio marito cubare ausa
sis, cum dedecore et probro in domum meam ingressa ,
Archelaoque viro tno, fratri nostro, nupseris. Ego vero
meze in te benevolentice idcirco non obliviscar, quin te omni
infamia liberabo, meam facturus ut prius fuisti. « Hasc quum
apud mulieres socias suas narrasset, paucis post diebus
moritur.

5. Ego vero, ista ab hac narratione non aliena esse ra-
tus, quod mihi sermo sit de regibus, praesertimque quod
aliquid in exemplum afferant et ad probandam animarum
immortalitatem οἱ Dei circa res humanas providentiam ,
commodum esse existimavi ut illa memorarem. Cui vero
heec videntur incredibilia, sua dum fruitur opinione , ei
non sit impedimento, qui ea virtutis caussa proposuit. Ce-
terum ditione Archelai Syrie contributa , missus esta Cee-
sare Quirinus , vir consularis, ut censum ageret bonorum
in Syria et Archelai domum addiceret.

$93 (τ00,79.)
ΒΙΒΛΙΟΝ OKTOKAIAEKATON.

α΄. Ὡς Κυρήσιος ὑπὸ Καίσαρος ἐπέμφθη τιμητὴς Σνρίας xal
᾿Ιουδαίας καὶ ἀποδωσόμενος τὴν ᾿Αρχελάου οὐσίαν, μετὰ-
πεσούσης τῆς ᾿Ιουδαίας ἐχ βασιλείας elc ἐπαρχίαν καὶ ὡς
Κωπώνιος, ἐκ τοῦ ἱππιχοῦ τάγματος, ἐπέμφθη ἔπαρχος
Ἰουδαίας. Καὶ ὡς Ἰούδας ὁ VaXuaiec xat τινες ἕτεροι
ἔπεισαν τὸ πλῆθος μὴ ἀπογράψασθαι τὰς οὐσίας, xal πολ-
λοὶ ἠχολούθησαν αὐτῶν ταῖς γνώμαις, μέχρι ᾿Ιωάζαρος ὁ
ἀρχιερεὺς ἔπεισεν αὐτοὺς μᾶλλον ὑπαχοῦσαι Ῥωμαίοις, xal
ἀποτιμήσασθαι τοὺς βίους.

β΄. Τίνες αἱρέσεις, καὶ ὁπόσαι παρὰ ᾿Ιουδαίοις φιλοσοφίαι,
καὶ τίνες οἱ νόμοι.

Υ. Ὡς Ἡρώδης καὶ Φίλιππος οἱ τετράρχαι πόλεις ἔχτισαν εἰς
τιμὴν Καίσαρος.

9. Ὡς Σαμαρεῖς, ὀστᾶ νεχρῶν διαρρίψαντες εἰς τὸ ἱερὸν, τὸν
λαὸν ἑπτὰ ἡμέρας ἐμίαναν.

«. Ὡς Σαλώμη ἡ ἀδελφὴ Ἡρώδου τελευτήσασα τὰ αὑτῆς xa-
τέλιπεν ᾿Ιουλίᾳ τοῦ Καίσαρος γαμετῇ.

ς΄. Ὡς Πόντιος Πιλάτος ἠθέλησε χρύφα εἰσενέγχαι εἰς "[epo-
σόλυμα προτομὰς Καίσαρος, γνοὺς δὲ ὁ λαὸς ἐστασίασε
πρὸς αὐτὸν, ἄχρι ἐξεκόμισεν αὐτὰς ἀπὸ ᾿ἱεροσολύμων εἰς
Καισάρειαν.

ζ΄. Τὰ συμδάντα Ἰουδαίοις ἐν Ρώμῃ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν,
καὶ περὶ τῆς ἐν Σαμαρείᾳ χαταφθορᾶς τοῦ πλήθους, καὶ ὡς
πολλοὺς ἀπώλεσε Πιλάτος.

η΄. Κατηγορία ὑπὸ Σαμαρέων Πιλάτου ἐπὶ Οὐϊτελλίον, καὶ ὡς
Οὐϊτέλλιος ἠνάγκασεν αὐτὸν ἀναδῆναι εἰς ρώμην πρὸς Καί-
σαρα, καὶ ἀποδοῦναι λόγον περὶ τῶν πεπραγμένων.

0. Οὐϊτελλίου ἀνάδασις εἰς Ἱεροσόλυμα,, καὶ ὡς Τιδέριος Καῖ-
σὰρ ἔγραψεν αὐτῷ, ᾿λρταδάνην μὲν τὸν Πάρθον πεῖσαι ὁμή-
ρους αὐτῷ πέμψαι, πρὸς Apécav δὲ πολεμεῖν.

v. Ἰελεντὴ Φιλίππον, xal. ὡς ἡ τετραρχία αὐτοῦ ἐπαρχία
ἐγένετο.

wx. Ιόλεμος Ἡρώδου τοῦ τετράρχον πρὸς λρέταν τὸν τῶν
᾿Αράδων βασιλέα,, καὶ ἧττα.

46. Ἀπόπλους Ἀγρίππα τοῦ βασιλέως εἰς Ρώμην πρὸς Τιδέ-

ριον Καίσαρα, καὶ ὡς χατηγορηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἰδίου ἀπελευ-᾿

θέρου ἐδέθη * xal ὃν τρόπον ἐλύθη ὑπὸ Γαΐον μετὰ τὴν
Τιδερίον τελευτὴν, καὶ ἐγένετο βασιλεὺς τῆς Φιλίππον τε-
τραρχίας.

γ΄, Ὡς Ἡρώδης τετράρχης ἀναδὰς εἰς ρώμην, κατηγορηθεὶς
ὑπὸ Ἀγρίππα, ἐξωρίσθη " xal ὡς τὴν τετραρχίαν αὐτοῦ ἐδω-
ρήσατο Γάϊος Ἀγρίππᾳ.

AB. Στάσις τῶν ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ᾿Ιονδαίων καὶ ᾿Ελλήνων, καὶ
πρεσδεία ἀφ᾽ ἑχατέρων πρὸς Γάϊον.

“κε΄, Κατηγορία ᾿Ιουδαίων ὑπὸ ᾿Απίωνος καὶ τῶν συμπρεσδέων
ἐπὶ τῷ μὴ ἔχειν Καίσαρος ἀνδριάντα.

ς΄, Ὡς ἀγαναχτήσας Γάϊος πέμπει Πετρώνιον ἡγεμόνα εἰς
Σνρίαν, δοὺς ἐντολὰς συναγαγόντα δύναμιν πολεμῆσαι
Ἰονδαίους, ἐὰν μὴ θέλωσι δέξασθαι αὐτοῦ τὸν ἀνδριάντα.

ζ΄, Τὰ συμδάντα τοῖς ἐν Βαδυλῶνι Ἰουδαίοις δι᾽ Ἀσιναῖον xal
Ἀνιλαῖον τοὺς ἀδελφούς.

ἱΜΠεριέχει ἡ βίδλος χρόνον ἐτῶν 26".

ΚΕΦ. Α΄.

Κυρήνιος δὲ, τῶν εἰς τὴν βουλὴν συναγομένων ἀνὴρ,
πάς τε ἄλλας ἀρχὰς ἐπιτετελεχὼς χαὶ διὰ πασῶν δδεύ-
σας ὕπατος γενέσθαι, τά τε ἄλλα ἀξιώματι (μέγας,

APXAIOAOTIAZ DBIBA. IH. ΚΕΦ. A.

[867 —e25.]

LIBER DECIMUS OCTAVUS

-— — 99 «-----

1. Quomodo Quirinus ad censendam Syriam et Judzam mis
sus est ἃ Cesare, et ad Archelai facultates addicendas , Jo-
diea e regno in provincie formam redacta : utque Coponias,
equestris ordinis homo, ad procurandam Judmam missus
est. Εἰ quomodo Judas Galilzus et alii nonnulli populo per-
suaserunt ut bonorum censum impedirent, multique in eo-
rum sententiam Iverupt, donec Jozarus pontifex eos addo-
xit ad obedientiam Romanis preestandam, el ad censum
facultatum admittendum.

2. Quinam sectis, el quot apud Judigos philosophandi gene
ra, et que instituta.

3. Quomodo Herodes et Philippus tetrarcbz urbes in bono-
rers Cesaris zedificarunt.

4. Quomodo Samarit:e, mortaorum ossa passim per templum
dispergendo, populum septem dies polluerunt.

5. Quomodo Salome Herodis soror bona sua, quum moreretur,
Julie Cresaris uxori reliquit.

6. Quomodo Pontius Pilatus secum staluit Cesaris effigies in
Hierosolyma clam inferre; populusque, ea re cognita, ἃ
seditione in eum mota non destitit, donec imagines Hieroso-
]ymis Cesaream ablatrze essent.

7. Quinam Judzis Roms degentibus sub id tempus accide-
rint, et de populo corruptela depravato apud Samariam,
utque Pilatus complures interemit.

8. Pilatus ἃ Samaritis accusatur apud Vitellium , atque Vi-
tellius eum Romam ad Crsarem proticisci compulit, ut fa-
ctorum rationem redderet.

9. Vitellii profectio Hierosolyma , οἱ quomodo ei scripsit Tibe-
rius Cesar ut Artabano Partho persuaderet obsides ei mil-
tere, bellumque contra Aretam suscipere.

10. Philippi obitus, et quomodo tetrarcbia ejus facia erat
provincia.

11. Herodes bellum movet contra Aretam, et preelio supera-
tur.

12. Agrippa rex Romam mari proficiscitur ad Tiberium Cz-
sarem , utque a liberto suo accusatus in vincula conjicitur :
et quo pacto post Tiberil excessum e Calo solutus est, et
rex factus est Philippi tetrarchis. *

13. Quomodo Herodes tetrarcha Romam profectus et ab
Agrippa accusalus in exsilium missus erat; utque Caius te-
trarchiam ejus dedit Agrippa.

14. Jude&orum et Grecorum apud Alexandriam seditio, e
legatio utrorumque ad Caium.

I5. Judeel ab Apione ceterisque cum ilio legatis accusantur,
quod Cresaris statuam non haberent,

16. Ut Caius iratus in Syrie praefecturam mittit Petronium,
cum mandatis ut exercitu coacto bellum inferret Judzis,
nisi vellent ipsius statuam recipere.

17. Quenam Judzis apud Babylonem acciderunt ex factis

. Asinel et Anilel fratrum

Continet bic liber tempus annorum XXXII.

CAP. I.

Interea Quirinus, unus e senatoribus, vír omnibus ma-
gistratibus jam perfunctus, et qui per omnes honorum
&radus ad consulatum usque provectus foerat, aliis etiam

[791 792.)

Juv ὀλίγοις ἐπὶ Συρίας παρῆν, ὑπὸ Καίσαρος δικαιοδό-
τῆς τοῦ ἔθνους ἀπεσταλμένος, χαὶ τιμητὴς τῶν οὐσιῶν
γενησόμενος. Ἰζωπώνιός τε αὐτῷ συγκαταπέωπεται,
τάγματος τῶν ἱππέων, ἡγησόμενος ᾿Ιουδαίων τῇ ἐπὶ
πᾶσιν ἐξυυσίᾳφ. Παρῆν δὲ καὶ Κυρήνιος εἷς τὴν Ἶου--
ῥαίων προσθήχην τῆς Συρίας γενομένην, ἀποτιμησό-
μενός τε αὐτῶν τὰς οὐσίας, καὶ ἀποδωσόμενος τὰ 'Ap-
χελάου χρήματα. Οἱ δὲ, καίπερ τὸ xac! ἀρχὰς ἐν
δεινῷ φέροντες τὴν ἐπὶ ταῖς ἀπογραφαῖς ἀχρόασιν,
ὑποχατέδησαν τοῦ εἰς πλέον ἐναντιοῦσθαι, πείσαντος
αὐτοὺς τοῦ ἀρχιερέως Ἰωαζάρου- Βοηθοῦ δὲ οὗτος υἱὸς
ἦν, Καὶ οἱ μὲν͵ ἡττηθέντες τοῦ Ἰωαζάρου τῶν λό-
yov, ἀπετίμων χρήματα, μηδὲν ἐνδοιάσαντες" ᾿Ιούδας
e ᾿Γ᾿Ιαυλανίτης ἀνὴρ, ix πόλεως ὄνομα Γάμαλα, Σάδ-
ὄοθχον Φαρισαῖον προσλαμβανόμενος, ἠπείγετο ἐπὶ
ἀποστάσει, τήν τε ἀποτίμησιν οὐδὲν ἄλλο ἢ ἄντιχους
ὀουλείαν ἐπιφέρειν λέγοντες, xal τῆς ἐλευθερίας ἐπ᾽
ἀντιλήψει παραχαλοῦντες τὸ ἔθνος. ὡς παρασχὸν uiv
χατορθοῦν εἷς τὸ εὔδαιμον ἀναχειμένης τῆς χτήσεως,
ἰσφαλεῖσι δὲ τοῦ ταύτης περιόντος ἀγαθοῦ, τιμὴν xai
χλέος ποιήσεσθαι τοῦ μεγαλόφρονος, χαὶ τὸ θεῖον οὐχ
ἄλλως ἢ ἐπὶ συμπράξει τῶν βουλευμάτων εἷς τὸ xa-
τορθοῦν συμπροθυμεῖσθαι, μᾶλλον ἂν μεγάλων ἐργάται
τῇ διχνοίᾳ χαθιστάμενοι μὴ ἐξχφίωνται «πόνου τοῦ ἐπ᾽
αὐτοῖς, Καὶ (ἡδονῇ γὰρ τὴν ἀχρόασιν ὧν λέγοιεν
ἐδέψοντο οἱ ἄνθρωποι) προὔχοπτεν ἐπὶ μέγα fj ἐπιθολὴ
τοῦ τολμήματος. — Kaxov δὲ οὖκ ἔστιν οὗ μὴ φυέντος
ix τῶνδε τῶν ἀνδρῶν, καὶ περαιτέρω τοῦ εἰπεῖν, ἀνε-
πλίσθη τὸ ἔθνος" πολέμων τε ἐπαγωγαῖς οὐχ οἷόν τε
υ [οὐχ] ἄπαυστον τὴν βίαν ἔχειν, xal ἀποστέρησιν φί-
λων, οὗ χαὶ ἐπελαφρύνοιεν τὸν πόνον, ληστηρίων δὲ με-
γάλων ἐπιθέσεσι χαὶ διαφθοραῖς ἀνδρῶν τῶν πρώτων,
ὅδξη μὲν τοῦ ὀρθουμένου τῶν χοινῶν, ἔργῳ δὲ οἰχείων
χερδῶν ἐλπίσι. Ἐξ ὧν στάσεις τε ἐφύησαν, δι᾽ αὐ-
b τὰς δὲ φόνος πολιτιχὸς, 6 μὲν ἐμφυλίοις σφαγαῖς, μα-
Vix τῶν ἀνθρώπων εἴς τε ἀλλήλους καὶ αὐτοὺς χρω-
μένων ἐπιθυμία τοῦ μὴ λείπεσθαι τῶν ἀντικαθεστηχό-
τῶν, 6 δὲ τῶν πολεμίων" λιμός τε εἰς ὑστάτην ἀνακείμε-
νος ἀναισχυντίαν, xal πόλεων ἁλώσεις xal χατασχαφαὶ,
ὦ μέχρι δὴ καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Θεοῦ ἐνείματο πυρὶ τῶν
πολεμίων ἥδε ἡ στάσις. Οὕτως ἄρα fj τῶν πατρίων
χίγησις xal μεταβολὴ μεγάλας ἔχει ῥοπὰς τοῦ ἀπολου-
μένου τοῖς συνελθοῦσιν, εἴ γε χαὶ Ἰούδας καὶ Σάδδου-
χοὸς, τετάρτην φιλοσοφίαν ἐπείσαχτον ἡμῖν ἐγείραντες,
& χαὶ ταύτης ἐραστῶν εὐπορηθέντες, πρός τε τὸ παρὸν
θορύθων τὴν πολιτείαν ἐνέπλησαν καὶ τῶν αὖθις χαχῶν
χατειληφότων δίζας ἐφυτεύσαντο τῷ ἀσυνήθει πρότε-
βὸν φιλοσοφίας τοιᾶσδε" περὶ ἧς ὀλίγα βούλομαι διελ-
θεῖν, ἄλλως τε ἐπεὶ xxl τῷ xat! αὐτῶν σπουδασθέντι
W τοῖς νεωτέροις 6 φθόρος τοῖς πράγμασι συνέτυχε.

(Β΄) β΄. Ἰουδαίοις φιλοσοφίαι τρεῖς ἦσαν ἐχ τοῦ
Tiv) ἀρχαίου τῶν πατρίων, ἥ τε τῶν ᾿Εσσηνῶν xad f,
τῶν Σαδδουχαίων' τρίτην δὲ ἐφιλοσόφουν οἱ Φαρισαῖοι
λεγόμενοι. Καὶ τυγχάνει μέντοι περὶ αὐτῶν ἡμῖν εἰ-

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. I.

Lon —————ÁÁ'' 'H—————— ———————————————————————————OEEAIA———— Á——Má— —À———— H— ÁÓ—

[s05,770.] 693

dignitatum insignibus conspicuus , cum paucis comitibus in
Syriam pervenit, misaus a Caesare, tum vt jus redderet
populo, tnm ut census facultatum ageret. Mittitur etiam
cum eo Coponius, vir ordinis equestris, qui summa cum
potestate Judseis praeesset. Venit Quirinus etiam in Ju-
dseeam Syrie additam, ut eorum bona censeret et Archelat
pecuniam addiceret. Judmi vero, quamvis in principio
vel nomen descriptionis cegre audire voluerant, paulatim ta-
men eo venerunt ut huic rei non adversarentur, idque suasu
pontificis Joazari , qui Boethi filius erat. Atque illi quidem,
Joazari rationibus assentientes , sine controversia bonorum
censum agi permiserunt : Judas vero Gaulanites, ortus ex
oppido Gamalis , Sadduco Phariss-o sibi adjuncto, populum
ad defectionem concitabat, ambo dicentes censum nihil
minus secum afferre quam manifestam servitulem, et
universam genlem ad libertatem vindicandam cohortan-
tes : nam fieri posse ut prospero utantur successu , rebus
suis in tuto positis; si vero iufeliciter ipsig res processe-
rit, gloriam et laudem ex animi magnitudine comparaturos
esse; Deumque non alia ratione prompte ipsos adjuturum
esse quam si consultis suis strenue operam navarint,, prae-
sertim si magnis rebus in animo agitatis, iis exsequendis
nulli parcant labori. Atque ita (nam summa cum avidi-
tate ea qute dicerent accipiebant homines) in majus pro-
vehebatur temerarium quod ausi sunt inceptum. Nihilque
fuit malorum , quo non, ex viris istis profecto, repleta fue-
rit gens , etiam supra quam dici potest : alioque post aliud
bello exorto fieri non potuit quin vi perpetua affligerentur,
et amissione amicorum , qui crumnas leviores facerent,
accedente , quod frequens erat latronum grassatio, magna
que primariorum virorum occisio, pretextu quidem com-
munis libertatis propugnande , re vera autem lucri privati
spe. Unde coorti& sunt seditiones, et ex his caedes publice,
partim quidem popularium edita strage, (dum in se invi-
cem furerent bomines eo animo ut nemo ex parte adversa
relinqueretur,) partim vero hostium : deinde sequuta sunt
fames, quz omnem ad facinus quodcunque verecundiam
sustulit, urbium expugnationes et excilia, usquedum
etiam templum ex ista seditione igne hostili deflagraret.
Tantum rerum novarum molitio et institutorum patriorum
mutatio valet ad eos, qui in idem convenerunt , perdendos :
siquidem Judas et Sadducus, qui quartum philosophandi
geuus nobis invexerant et plurimos habuerant sectatores
ejus studiosos , uon in priesens tantum universam seditione
rempublicam perturbarunt, sed et mala futura, quae tum
radices egerant , severupt irrigaruntque ejusmodi philose-
phia , coi antea homines non assueverant. De qua paucis
volo disserere, eoque magis quod juniores istis institutis
dediti rebus nostris exitium attulerint.

(11.) 2. Habebant Judei ἃ priscis inde temporibus tres pa-
trise philosophize sectas , unam quidem Essenorum , alteram
vero Sadducsmorum, tertiam autem, quam profitebantur
Pharisaei nomine. Εἰ quanquam de his egimus in secundo

694 (7,9:.)

ρημένα ἐν τῇ δευτέρᾳ βίδλῳ τοῦ Ἰουδαϊκοῦ πολέμου"
μνησθήσομαι δὲ ὅμως xal νῦν αὐτῶν ἐπ᾽ ὀλίγον.
γ΄. Obss γὰρ. Φαρισαῖοι τὴν δίαιταν ἐξ ξευτελίζουσιν,
οὐδὲν εἰς τὸ μαλαχώτερον ἐνδιδόντες, ὧν τε ὁ λόγος
δ χρίνας παρέδωκεν ἀγαθῶν, ἕπονται AL ἡγεμονίᾳ, περι-
μάχητον ἡγούμενοι τὴν φυλαχὴν ὧν ὑπαγορεύειν ἦθέ-
λησε, Ti γε τοῖς ἡλικίας προήχουσι παρα χωροῦσιν,
οὐδὲν ἐπ᾽ ἀντιλέξει τῶν εἰσηγηθέντων ταῦτα θράσει
ἐπαιρόμενοι. [Πράσσεσθαί τε εἱμαρμένη τὰ πάντα
to ἀξιοῦντες, οὐδὲ τοῦ ἀνθρωπείου τὸ βουλόμενον τῆς ἐπ᾽
αὐτοῖς δρμῆῇς ἀφαιροῦνται, δοχῆσαν τῷ Θεῷ χρᾶσιν
γενέσθαι καὶ τῷ ἐχείνης βουλευτηρίῳ χαὶ τῶν ἀνθρώ-
πων τῷ ϑελήσαντι προσχωρεῖν μετ᾽ ἀρετῆς 3 χαχίας.
"AGdvartóv τε loi 49v ταῖς dv; χαῖς πίστις αὐτοῖς εἶναι , xal
15 Ono χϑονὸς δικαιώσεις τε χαὶ τιμὰς οἷς ἀρετῆς ἢ ἢ χαχίας
ἐπιτήδευσις ἐν τῷ βίῳ γέγονε, xai ταῖς μὲν εἰργμὸν
ἀΐδιον προτίθεσθαι, ταῖς δὲ ῥαστώνην τοῦ ἀναδιοῦν.
Καὶ δι᾿ αὐτὰ τοῖς τε δήμοις πιθανώτατοι τυγχάνουσι,
χαὶ ὁπόσα θεῖα εὐχῶν τε ἔχεται χαὶ ἱερῶν ποιήσεως
20 ἐξηγήσει τῇ ἐχείνων τυγχάνουσι πρασσόμενα. Εἰς το-
σόνδε ἀρετῆς αὐτοῖς αἱ πόλεις ἐμαρτύρησαν ἐπιτηδεύσει
τοῦ ἐπὶ πᾶσι χρείσσονος, ἔν τε τῇ διαίτη τοῦ βίου
xai λόγοις.
δ΄, Σαδδουχαίοις δὲ τὰς ψυχὰς 6 λόγος συναφανίζει
25 τοῖς σώμασι, φυλαχῆς δὲ οὐδαμῶν τινῶν μεταποίησις
αὐτοῖς 7) τῶν νόμων. Πρὸς γὰρ τοὺς διδασχάλους σο-
φίας, ἣν μετίχσιν, ἀμφιλογεῖν ἀρετὴν ἀριθμοῦσιν, εἰς
ὀλίγους τε ἄνδρας οὗτος ὁ λόγος ἀφίκετο, τοὺς μέντοι
πρώτους τοῖς ἀμώμασι. Πράσσεταί τε ὑπ᾽ αὐτῶν οὐδὲν
20 ὡς εἰπεῖν: ὁπότε γὰρ ἐπ᾽ ἀρχὰς παρέλθοιεν, ἀχουσίως
μὲν xat xaz' ἀνάγκας, προσγωροῦσι δ᾽ οὖν οἷς ὁ Φαρι-
σαῖος λέγει, διὰ τὸ μὴ ἄλλως ἀνεχτοὺς γενέσθαι τοῖς
πλήθεσιν.
ε΄. ᾿ΕΙσσηνοῖς δ᾽ ἐπὶ μὲν Θεῷ χαταλιπεῖν φιλεῖ τὰ
85 πάντα ὃ λόγος. ᾿Αθανατίζουσι δὲ τὰς ψυχὰς, περιμά-
yo» ἡγούμενοι τοῦ δικαίου τὴν πρόσοδον. Ec δὲ
τὸ ἱερὸν ἀναθήματα στέλλοντες θυσίας οὐχ ἐπιτελοῦσι
διαφορότητι ἁγνειῶν ἃς νομίζοιεν, καὶ δι’ αὐτὸ εἰργό-
μένοι τοῦ χοινοῦ τεμενίσματος ἐφ᾽ αὑτῶν τὰς θυσίας
ἐπιτελοῦσι. βέλτιστοι δὲ ἄλλως ἄνδρες τὸν τρόπον,
xal τὸ πᾶν πονεῖν ἐπὶ γεωργία τετραμμένοι. ἤἌλξιον
δὲ αὐτῶν θαναάσαι παρὰ πάντας τοὺς ἀρετῆς μετα-
ποιουμένους τὸ δίχαιον, μηδαμῶς ὑπάρξαν ᾿Ελλήνων
3j βαρθάρων τισὶν, ἀλλὰ μηδ᾽ εἷς ὀλίγον, ἐχείνοις δ᾽ ἐχ
45 παλαιοῦ συνελθὸν, ἐν τῷ ἐπιτηδεύεσθαι αἡ χεχωλύσθαι
τὰ χρήματα κοινὰ αὐτοῖς εἶναι, ἀπολαύοι δὲ οὐδὲν 6
πλούσιοις τῶν οἰχείων μειζόνως ἣ ὁ μηδ᾽ ὁτιοῦν χεχτη-
μένος" xal τάδε πράσσουσιν ἄνδρες ὑπὲρ τετραχισχίλιοι
τὸν ἀριθμὸν ὄντες. Καὶ οὔτε γαμετὰς εἰσάγονται οὔτε
δούλων ἐπιτηδεύουσι κτῆσιν, τὸ μὲν εἰς ἀδικίαν φέρειν
ὑπειληφότες, τὸ δὲ στάσεως ἐνδιδόναι ποίησιν" αὐτοὶ
δ᾽ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ζῶντες διακονίᾳ τῇ ἐπ᾽ ἀλλήλους ἐπιχρῶν-
ται. ᾿Ἀποδέχτας δὲ τῶν προσόδων γειροτονοῦσι xal
ὁπόσα fj 47 φέροι ἄνδρας ἀγαθοὺς ἱερεῖς, διὰ ποίησιν

4

-
"-

»

APXAIOAOTIAZ BIBA. IH. ΚΕΦ. A.

[szo,ni. |
libro Judaici belli, nunc lamen cas iterum paucis atliuzere
non gravabimur.

3. Pharisei enim tenuiter vivunt, nibil deliciis tribues-.
tes : et quee ratio judicavit bona ac tradidit, eorum rege
lam sequuntur, tuenda omni modo censentes que ab ills
prascripta sunt. — Exhibent et honorem etate provecio-
ribus, non id sibi sumentes arrogantize ut contradicant eis
rebus quas illi induxere. Quumque dicant fato omnia fieri,
voluntatem hominis non privant impetu a se ipsa pendenle :
quippe sic Deo placitum esae, ut certo temperamento mi-
scerentur in unum fati decrelum et ratio liumana, si quis
vellet accedere aut cum vitio aul cum virtute. Creduit
eliam animis vim esse immortalem, ac sub terra vel pre
miis vel pcenis eos affici , qui in hac vita virtuti se aut viffis
addixerint; et hos quidem semyilerno carcere clausos le
neri, illis vero facultatem esse in vitam redeundi. Εἰ
propter lixec tantae apud populum sunt auctoritalis , ut que
cunque ad religionem pertineant, supplicationes et sacri-
licia, ista ex eorum interpretatione fiant. Amplum adeo
virtutis testimonium eis dederunt civitates , quod iis quz
optima essent studuerint, tam in vita quam oratione.

4. Sadducz9rum vero doctrina facit ut animz cum
corporibus intereant ; nec illi quicquam aliud praeter lezen
sibi servandum vindicant. Nam contra magistros quidem
ejus quam sequuntur sapienti: disputare, virtuti tribuunt :
eorumque opinioni suffragantur pauci, sed digpitale primi.
Atque ab illis nihil fere agitur : nam si quando magistralv:
gerunt, inviti quidem et necessitate coacti, Pliarisieorum
opinioni assentiuntur , quod eos alioqui non ferret populus.

5. Esseni aulem omnia Dei in manu relinquenda est
censent. Animas immortales faciunt, fructusque juslitie
magnopere expetendos ducunt. [n templum autem dona
ria dum mittunt, ibi sacra non faciunt, propterea quod
hac de causa cominuni
Ceterum

lustrationes habeant sancliores :
delubro arcentur, et sacra sua seorsum faciunt.
homines sunt optime morati, et agricullurae prorsus addict.
Convenit autem illos mirari, supra omues qui virlulis
laudem sibi tribui volunt, propler justitiam, minim
quidem inter Greecos aut barbaros cultam, ab illis tane!
non ad breve tempus, sed a multis retro annis usurpata,
qua modis omnibus agebant ue quid eos impedirel que
minus habeant bona inter se commnunia , ila ul dives »u*
bonis non magis fruatur quam qui nihil possidet : suniqre
super quattuor liominum millia qui licec faciunt. ΕἸ neq
uxores ducunt, neque servos habere student, quod hc
iniquum , illud jurgiosum arbitrantur , sed separati vivunt e
alii aliis ministrant. Quaestores etiam suorum proventuum
et terrze frugum creant viros bonos sacerdoles, qui Írumen-

794,795.)

του τε xal βρωμάτων. Ζῶσι δὲ οὐδὲν παρηλλα-
μμένως, ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα ἐυ φέροντες Δαχῶν τοῖς Πολι-
παῖς λεγομένοις.

ς΄. Τῇ δὲ τετάρτη τῶν φιλοσοφιῶν 6 Γαλιλαῖος
Ἰούδας ἡγεμὼν κατέστη, ἧς οἱ τρόφιμοι τὰ μὲν λοιπὰ
τάντα γνώμ ἡ τῶν Φαρισαίων ὁμολογοῦσι, δυσχίνητος
δὲ τοῦ ἐλευθέρου ἔρως ἐστὶν αὐτοῖς, μόνον ἡγεμόνα
καὶ δεσπότην τὸν Θεὸν ὑπειληφόσι" θανάτων τε ἰδέας
ὑπομένειν παρηλλαγμένας ἐν ὀλίγῳ τίθενται χαὶ συγ-
γενῶν τιμωρίας καὶ φίλων, ὑπὲρ τοῦ μηδένα ἄνθρωπον
προσαγορεύειν δεσπότην. "Eopaxoat δὲ τοῖς πολλοῖς τὸ
ἀμετάλλαχτον αὐτῶν τῆς ἐπὶ τοιούτοις ὑποστάσεως,
περαιτέρω διελθεῖν παρέλιπον" οὐ γὰρ δέδοικα μὴ
εἰς ἀπιστίαν ὑπολυηφθῇ τι τῶν λεγομένων ἐπ᾽ αὐτοῖς,
τοὐναντίον δὲ μὴ ἐλασσόνως τοῦ ἐχείνων χαταφρονή-
ματος, δεχομένου τὴν ταλαιπωρίαν τῆς ἀλγηδόνος,
ὁ λόγος ἀφηγῆται. ᾿Ἀνοίᾳ τε τῇ ἐντεῦθεν ἤρξατο vo-
σεῖν τὸ ἔθνος, Γεσσίου Φλώρου, ὃς ἡγεμὼν ἦν, τῇ
ἐξουσίᾳ τοῦ ὑδρίζειν ἀπονοήσαντος αὐτοὺς ἀποστῆναι
Ῥωμαίων. Καὶ φιλοσοφεῖται μὲν ᾿[ουδαίοις τοσάδε,

ΚΕΦ. Β΄.

Κυρήνιος δὲ τὰ Ἀρχελάου γρήματα ἀποδόμενος |

ἤδη, xal τῶν ἀποτιμήσεων πέρας ἐχουσῶν, at ἐγένοντο
τριαχοστῷ καὶ ἑδδόμῳ ἔτει μετὰ ᾿Αντωνίου ἐν Ἀιχτίῳ
ἧτταν ὑπὸ Καίσαρος, "Iodtapov τὸν ἀρχιερέα χατα-
,στασιασθέντα ὑπὸ τῆς πληθύος ἀφελόμενος τὸ ἀξίωμα
τῆς τιμῆς, Ἄνανον τὸν Σὲθ χαθίσταται ἀρχιερέα.
Ἡρώδης δὲ καὶ Φίλιππος τετραρχίαν ἑκάτερος τὴν
ἑαυτοῦ παρειληφότες χαθίσταντο. Καὶ Ἡρώδης, Σέπ-
φωριν τειχίσας, πρόσχημα τοῦ Γαλιλαίου παντὸς, dvi-
0 xev αὐτὴν αὐτοκράτορι" Βηθαραμφθᾶ δὲ (πόλις ἦν καὶ
αὔτη) τείχει περιλαδὼν, Ἰουλιάδα ἀπὸ τοῦ αὐτοχρά-
τορος ἀγορεύςει τῆς γυναικός. Φίλιππος δὲ Πανεάδα τὴν
πρὸς ταῖς πηγαῖς τοῦ Ιορδάνου χατασχευάσας ὀνομά-
ζει Καισάρειαν χώμην δὲ Βηθσαϊδὰν, πρὸς λίμνη δὲ
5 τῇ Γεννησαρίτιδι, πόλεως παρασχὼν ἀξίωμα, πλήθει τε
οἰκητόρων καὶ τῇ ἄλλῃ δυνάμει, Ἰἰουλίᾳ θυγατρὶ τῇ
Καίσαρος ὁμώνυμον ἐκάλεσεν.
β΄. Κωπωνίου δὲ τὴν Ἰουδαίαν διέποντος, ὃν ἔφην
Κυρηνίῳ συνεχπεμφθῆναι, τάδε πράσσεται. Τῶν ἀζύ--
ἐν μων τῆς ἑορτῆς ἀγομένης, ἣν Πάσχα χαλοῦμεν, ix μέ-
σης γυχτὸς ἐν ἔθει τοῖς ἱερεῦσιν ἦν ἀνοιγνύναι τοῦ ἱεροῦ
τοὺς πυλῶνας. Καὶ τότε οὖν ἐπεὶ τὸ πρῶτον γίνεται ἡ
ἄνοιξις αὐτῶν, ἄνδρες Σαμαρεῖται χρύφα εἰς Ἱεροσό-
λυμα ἔλθόντες διάρριψιν ἀνθρωπείων ὀστῶν ἐν ταῖς
(ὦ στοαῖς ποιοῦνται δι᾽ ὃ xol πάντας τοῦ ἱεροῦ εἴρξαντο, μὴ
πρότερον ἐπὶ τοιούτοις νομίζοντες, τά τε ἄλλα διὰ φυ-
λαχῆς μείζονος ἦγον τὸ ἱερόν. Καὶ Κωπώνιος μετ᾽ οὐ
πολὺ εἰς “Ῥώμην ἐπαναχωρεῖ, διάδοχος δὲ αὐτῷ τῆς
ἀρχῆς παραγίνεται Μάρχος Ἀμόιούϊος, ἐφ᾽ οὗ καὶ Σα-
δ At τοῦ βασιλέως “Ηρώδου ἀδελφὴ μεταστᾶσα "Tov-
λίᾳ "Idueidy τε χχταλείπει xal τὴν τοπαρχίαν πᾶσαν,
τὴν τε ἐν τῷ πεδίῳ Φασαηλίδα χαὶ Ἀρχελαΐδα, ἔνθα

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. II.

[575,573.] 695
tum parant et οὐ} Δ Vivunt omnes uno eodeinque modo,
et quam maxime referunt Dacas qui Polistie appellantur.

6. Preeter has tres sectas, Judas ille Galileeus quartam
introduxit, cujus sectatores ceteroquin cum Phariseis
sentiunt, sed libertatem aic amant ut eam mordicus tuean-
tar, Deum unum pro rectore et domino habentes : varias
etiam mortes subeundas , cognatorumque supplicia et ami-
corum nihili faciunt, dummodo hominnm neminem domi-
num appellent. Quum autem ista multis perspecta fue-
rint, de firma illorum in ejusmodi rebus animi preesen-
tia quidquam amplius dicere omisi : non enim veritus
sum ne mea de illis verba fidem non inveniant, sed e con-
tra ne minus quam debuit tam insignem patientiam et do-
loris contemptum assequatur oralio. Et isla ex amentia
eegrolare ccpit gens, Gessio Floro praeside, dum potestate
sua abulitur , eos ex desperatione adigente ad defectionem
ἃ Romanis. Atque ita philosophatum est ab Judimis.

CAP. 11. (Lll.)

Quirinus postquam Archelai pecuniam addixit el censui
finem imposuit , qui factus est anno trigesimo septimo post
Csesaris AcLiacam victoriam de Antonio, Joazarum , cui cum
plebe contentio fuerat, dignitate atque lionore abdicavil,
ejusque muneri Ananum Sethi filium przfecit. — Herodes
vero et Philippus in su: uterque teirarchie possessionem
venerunt Εἰ Herodes Sepphorim munivit, totins Gali-
lege ornamentum , eamque consecravit Cesari : ilem quum
Betharamphtha, qua ipsa quoque urbs erat, moenibus
cinxisset , Juliadem ab uxore [Imperatoris appellavit.. Phi.
lippus quoque Paneadem apud Jordanis fontes positam
construxit, eique Casarez nomen fecit : vicum etiam
Bethsaidam, lacui Gennesaritico adsitum, quum ad diguila-
tem urbis perduxisset multisque habitatoribus et cetera
opulentia auxisset, nomen ei dedit ab Julia Cesaris filia.

2. Ceterum Coponio, quem cum Quirino missum dixi-
mus, Judram administrante, hujusmodi quiddam accidit.
In Azymorum festo, quod Pascha vocamus, sacerdotibus
moris erat post. mediam noctem aperire templi januas.
Tunc igitur, quum primum aperte sunt , Samaritani qui-
dam clam Hieroselyma ingressi, ossa humana disjiciunt
per porticus et per totum templum : ideoque omnes , pr&-
ter suam in ejusmodi festivitate consuetudinem, a templo
arcebant, ceteroquin et solito majorem fano custodiam
adhibuerunt. Non multo autem post Coponius Romam
revertitur, eique successit in praelura M. Ambivius, sub
quo eliam Salome Herodis regis soror, vita decedens , Julie

! reliquit Jamniam omnemque toparchiam, et Phasaelidez

606 (06,796.)

φοινίχων πλείστη φύτευσις χαὶ χαρπὸς αὐτῶν ἄριστος.
Διαδέχεται δὲ xal τοῦτον Ἄννιος Ῥοῦφος, ἐφ᾽ οὗ δὴ καὶ
τελευτᾷ Καῖσαρ, δεύτερος μὲν Ῥωμαίων αὐτοχράτωρ
γενόμενος, ἑπτὰ εὃὲ x«l πεντήχοντα τῆς ἀρχῆς ἔτη,

b πρὸς οἷς μῆνες ἢ E, ἡμέραιν δυοῖν πλείονες, ( τούτου δὲ
αὐτῷ τοῦ χρόνου τεσσαρεσκαίδεκα ἔτη συνῆρξεν Ἀντώ-
vtoc, ) βιώσας ἔτη ἑπτὰ xod ἑύδομήκοντα. Διαδέχεται δὲ
τῷ Καίσαρι τὴν ἡγεμονίαν Τιδέριος Νέρων, τῆς γυναι-
χὸς αὐτοῦ ᾿[ουλίας υἱὸς ὦν. T Γρίτος ἤδη οὗτος αὐτο-
10 χράτωρ, xoi πεμπτὸς ὑπ᾽ αὐτοῦ παρῆν Ιουδαίοις
ἔπαρ͵ χος, διάδοχος Ἀννίου ἹΡούφου, Οὐαλέριος Γρᾶτος'
ὃς παύσας ἱερᾶσθαι Ἄνανον, Ἰσμάηλον ἀρχιερέα ἀπο-
φαίνει τὸν τοῦ Φαόί. Καὶ τοῦτον δὲ μετ᾽ οὐ πολὺ
μεταστήσας, ᾿Ελεάζαρον τὸν Ἀνάνου τοῦ ἀρχιερέως
15 υἱὸν ἀποδείχνυσιν ἀρχιερέα. ᾿Ενιαυτοῦ δὲ διαγενομέ-
νου. χαὶ τόνδε παύσας Σίμωνι τῷ Καμίθου τὴν ἀρχιε-
ρωσύνην παραδίδωσιν. Οὐ πλέον δὲ καὶ τῷδε ἐνιαυτοῦ
τὴν τιμὴν ἔχοντι διεγένετο χρόνος, καὶ Ἰώσηπος, 6
καὶ Καϊάφας, διάδοχος ἦν αὐτῷ. Καὶ Γρᾶτος μὲν
20 ταῦτα πράξας εἰς Ρώμην ἐπανεγώρει, ἕνδεχα ἔτη δια-
τρίψας ἐν Ιουδαία’ Πόντιος δὲ Πιλᾶτος διάδογ ος αὐτῷ

ἧκεν.

γ΄. Ἡρώδης δὲ ὁ τετράρχης (ἐπὶ μέγα γὰρ ἦν τῷ
Tap φιλίας προελθών) οἰχοδομεῖται πόλιν ἐπώνυ--

45 ὑὸν αὐτῷ Τιύεριάδα,, τοῖς χρατίστοις ἐπιχτίσας αὐτὴν
τῆς Γαλιλαίας, ἐπὶ λίμνη τῇ Γεννησαρίτιδι. Θερμὰ
δὲ οὐχ ἄπωθεν ἔνεστιν ἐν χώμῃ " ᾿Εμμαοῦς ὄνομα αὐτῇ.
Σύγκλυδες δὲ ᾧχησαν, οὐχ ὀλίγον δὲ καὶ τὸ [αλιλαῖον
ἦν, xat ὅσοι μὲν ix τῆς ὑπ᾽ αὐτῷ γῆς ἀναγχαστοὶ xal
80 πρὸς βίαν elc τὴν κατοιχίαν ἀγόμενοι, τινὲς δὲ xai τῶν
ἐν τέλει, δέξατο δὲ αὐτοῖς συνοίχους xat τοὺς παν--
ταχόθεν ἐπισυναγομένους ἄνδρας ἀπόρους, ἔστι δὲ οὖς
μήτε σαφῶς ἐλευθέρους, πολλά τε αὐτοὺς χαὶ ἐπὶ πολ-
λοῖς ἠλευθέρωσε xai εὐηργέτησεν, ἀνάγχασμα τοῦ μὴ
35 ἀπολείψειν τὴν πόλιν ἐπιτιθεὶς χατασχευαῖς τε οἰχήσεων
τελείαις τῆς αὐτοῦ καὶ γῆς ἀποδόσει, εἰδὼς παράνομον
τὸν οἰχισμὸν ὄντα καὶ ἀπὸ τοῦ ᾿Ιουδαίοις πατρίου, διὰ
τὸ ἐπὶ μνήμασιν, ἃ πολλὰ τῇδε ἦν, ἀνηρημένοις τὴν
ἵδρυσιν Τιδεριάδι γενέσθαι, μιαροὺς δὲ ἐπὶ ἑπτὰ ἧἡμέ-
40 ρᾳς εἶναι τοὺς οἰκήτορας, ὡς ἀγορεύει ἡμῖν τὸ νόμι-

μον.

δ΄, Τελευτᾷ δὲ xai Φραάτης 6 Παρθυαίων βασιλεὺς
χατὰ τοῦτον τὸν χρόνον, ἐπιθουλῆς αὐτῷ γενομένης
ὑπὸ Φραατάχου τοῦ υἱέως xarà τοιαύτην αἰτίαν.
46 Φραάτης, παίδων αὐτῷ γνησίων γενομένων, Ἰταλιχῇ
παιδίσχη͵, ὄνομα αὐτῇ Θερμοῦσα, ταύτη ὑπὸ ᾿Ιουλίου
Καίσαρος μετ᾽ ἄλλων δωρεῶν ἀπεσταλμένη τὸ uiv
πρῶτον παλλαχίδι ἐχρῆτο’ χαταπλαγεὶς δὲ τῷ πολλῷ
τῆς εὐμορφίας, προϊόντος χρόνου xai παιδὸς αὐτῇ, τοῦ
a0 Φραατάχου γενομένου, γαμετήν τε τὴν ἄνθρωπον
ἀποφαίνεται xxi τιμίαν ἦγεν. I] δὲ ἐπὶ πᾶσιν οἷς
εἴποι πιθανὴ τῷ βασιλεῖ γεγονυῖα, χαὶ σπεύδουσα τῷ
αὑτῆς παιδὶ γενέσθαι τὴν Πάρθων ἡγεμονίαν, ἑώρα
u3 ἄλλως γενησομένην μὴ ἀποσκευῆς αὐτῇ μηχανη-

APXAIOAOTIAX BIBA. IH. ΚΕΦ, H.

[87s,271.]

in planitie et Archelaidem, ubi magna palmarum copia
quarum fructus erat prestantissimus. Huic successit Ar

nius Rufus, quo praetore mortuus est Cesar, secundus Ro-

manorum [mperator, quum septem et quinquaginta annis
imperasset, praetereaque sex mensibus οἱ duobus diebns |
(cujus temporis annos quattaordecim ei in imperio socius
fuerat Antonius, ) vixissetque annos septem et septuaginta.
Cesari autem in imperium successit Tiberius Nero, uxoris
ejus Julie filius. Hic tertius Romanorum imperator, et ab
eo posl Annium Rufum praetor in Judeeam missus est Va'e-
rius Gratus : qui Ananuin pontificatu privavit, et huoc
Jemaeli Phabi filio tribuit. Atque hunc quoque non mullo
post abdicavit , et id munus Eleazaro Anani pontificis fili»
commisit, Uno autem post anno hnic eliam ademptum s.
cerdotium Simoni Camithi üilio tradidit : quumque is digui-
tatem non ultra anni spatium tenuisset , Josephus, cui etiam
Caiíaphre nomen fuit, ei successit. Et Grato quidem , quu
in Judza annos undecim exegisset ; his actis Romam re-
verso , Poritius Pilatus successit.

8. Herodes autem tetrarcba ( nam magna ei cum Tibeno
amicilia intercesserat) urbem tedificavit, ab ipso Tiberia-
dem appellatam, in parte optima Galilaee positam, ad
lacum Gennesareth. Tlierma autem non procul in vico
sunt, cui nomen Emmaus. Eamque convenz habitaruni
et multi quoque ex Galiliea, coactique nonnulli e regjope |
sub illius imperio et per vim eo ad habitandum deduci,
quidam eliam ex optimatibus. Quin οἱ pauperes undique
collectos ad incolendum admisit, et nonnullos qui an liberi
essent non constabat , illisque numero multis magnas facul-
tates et immunitates dedit, utque tenerentur adstricti ad
degendum in illo oppido, eorum domos exstruxit eisque
agros e suis assignavit, quod sciret babitationem esse
Judaicis legibus moribusque repugnantem , propterea quod,
ad Tiberiadem collocandam, sublata fuerant multa quz
illic erant sepulcra , quum lex nostra hujosmodi iucolas po-
lutos pronunciet in septem dies.

4. Sub idem tempus etiam moritur Phrabates Parthorum
rex , ex insidiis illi a Phrahatace filio factis, hujusmodi de
causa. Phrahates, quum ei filii essent legilimi , ancillam
Italici generis, cui nomen Thernmusa, que cum aliis mo-
neribus ei ab Julio Cxsare missa eral, primum quidem
pro concubina habuit; captus vero forinze illius pulcritu-
dine, aliquanto post tempore etiam filio ex ipsa Phrahatace
susceplo, eam in malrimonium duxil et honoravit. llla
quidem quum universa quae diceret regi persuaderet , el
modis omnibus ageret ut Parthorum regnum filio adstrue-

ret , nihil se effecluram intellexit, nisi viam aliquam exco

(196,797.)

| θείσης τῶν γνησίων τοῦ Φραάτου παίδων. Πείθει οὖν

᾿ αὐτὸν ἐκπέμπειν εἰς Ρώμην ἐφ᾽ ὁμηρείαν τὸὺς γνη-
σίους παῖδας. Καὶ οὗτοι μὲν (οὐ γὰρ ἀντειπεῖν εὔπο-.-
ρον Φραάτην τοῖς Θερμούσης ἐπιτάγμασιν) ἐπὶ τῆς
ε'Ῥώυης ἐξεπέμποντο. Φραατάχης δὲ μόνος ἐπὶ τοῖς
πράγμασι τρεφόμενος δεινὸν ἡγεῖτο χαὶ ἅμα χρόνιον
τοῦ πατρὸς διδόντος τὴν ἀρχὴν λαμθάνειν' ὥστε ἐπε-
θούλευε τῷ πατρὶ συμπράξει τῆς μητρὸς, 9| δὴ xal
συνεῖναι λόγος. Καὶ δι᾽ ἀμφότερα μισηθεὶς, οὐδὲν
10 ἧσσον τῆς πατροχτονίας τὸ μύσος τῆς μητρὸς ἔρωτος
τιθεμένων τῶν ὑπηχόων, στάσει περιελαϑεὶς πρότερον
ἢ φῦναι μέγας ἐξέπιπτε τῶν πραγμάτων, χαὶ οὕτω
θνήσχει. Συμφρονήσαντες δὲ οἱ γενναιότατοι Πάρθων
ὡς ἀδασιλεύτοις μὲν ἀμήχανον πολιτεύεσθαι, ol δὲ βα-
15 σιλεύοντες ix τοῦ γένους τῶν ᾿Αρσαχιδῶν * " (οὐ γὰρ
ἑτέροις ἄρχειν νόμιμον, ἀπέχρη δὲ πολλάχις καὶ μέχρι
νῦν περιυδρίσθαι τὴν βασιλείαν ἔχ τε γάμων τῆς "Ita-
λιχῆς παλλαχίδος καὶ γενέσεων,) ᾿Ορώδην ἐχάλουν
πρεσθεύσαντες, ὄντα ἄλλως uiv ἐπίφθονον παρὰ τῷ
30 πλήθει xal ὑπαίτιον χαθ᾽ ὑπερδολὰς ὠμότητος (πάνυ
γὰρ ἦν σκαιὸς xai δυσδιάθετος εἰς ὀργήν), ἕνα δὲ τῶν
ix τοῦ γένους. Τοῦτον μὲν δὴ συστάντες ἀποχτείνου-
σιν, ὥς μὲν ἔνιοι φασὶν, ἐν σπονδαῖς χαὶ τραπέζαις,
(μαχαιροφορεῖν γὰρ ἔθος ἅπασιν .) ὡς δὲ ὃ πλείων χα-
Ὁ τέγει λόγος, εἰς θήραν προαγαγόντες. Πρεσδεύσαν-
τες δὲ εἰς Ρώμην ἠτοῦντο βασιλέα τῶν δὁμηρενόντων"
xat πέμπεται Βονώνης προχριθεὶς τῶν ἀδελφῶν, ' E26-
κει γὰρ χωρεῖν τὴν τύχην, ἣν αὐτῷ δύο μέγισται τῶν
ὑπὸ τὸν ἥλιον ἡγεμονίαι προσέφερον, ἰδία χαὶ ἀλλοτρία.
ἂν Ταχεῖα δὲ ἀνατροπὴ τοὺς βαρδάρους ὕπεισιν, ἅτε xal
σναλεροὺς φύσει ὄντας, πρὸς τε τὴν ἀναξιοπάθειαν
(ἀνδραπόδων γὰρ ἀλλοτρίων ποιΐζσαι τὸ mpoctaccóut-
vov οὐχ ἠξίουν, τὴν ὁμηρείαν ἀντὶ δουλείας Óvou.atov-
ttc) xai τῆς ἐπιχλήσεως τὴν dooliav οὐ γὰρ ἂν
3» πολέμου δικαίῳ δεδόσθαι τὸν βασιλεύσοντα []άρθοις,
ἀλλὰ, ὃ τῷ παντὶ χεῖρον, εἰρήνης ὕόρει. Παραχρῆμα
δὲ ἐχάλουν Ἀρτάθανον Μηδίας βασιλεύοντα, γένος
Ἀρσαχιδῶν, Πείθεται δὲ 'Apza6avoc xat μετὰ στρα-
τιᾶς ἔπεισιν. ὙΓπαντιάζει δὲ αὐτῷ βονώνης. Καὶ
40 τὸ μὲν πρῶτον συμφρονήσαντος αὐτῷ τοῦ πλήθους τῶν
Πάρθων, παραταξάμενος νιχᾶται χαὶ φεύγει. πρὸς τοὺς
ὅρους τῆς Μηδίας ᾿Αρτάθανος" μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ συναγα-

Tov πολλὴν στρατιὰν συμδάλλει τε Βονώνη xat vix&,
χαὶ Βονώνης εἰς Σελεύκειαν ἀφιππάζεται σὺν ὀλίγοις
45 τοῖς περὶ αὑτόν. Αρταθανος ὁ δὲ πολὺν τῇ, τροπῇ φόνον
ἐργασάμενος ὑπ᾽ ἐχπλήξεως τῶν βαρθάρων, πρὸς Κτη-
σιγῶντα μετὰ τοῦ πλήθους ἀναχωρεῖ. — Kdxsivog μὲν
ἐδχσίλευεν ἤδη Πάρθοις, Βονώνης δὲ εἰς Ἀρμενίαν
enim. Καὶ χατ᾽ ἀργὰς μὲν ἐφίετο τῆς ,ώρας χαὶ
πρὸς Ῥωυαίους ἐπρέσδευεν' ὡς δὲ αὐτῷ Τιθδέριος μὲν
ἀπεῖπε πρός τε τὴν ἀνανδρίαν xal τοῦ [l&püou τὰς
ἀπειλὰς, (ἀναπρεσθεύει γὰρ δὴ πόλεμον ἀνατεινόμενος,
μημανὴ δὲ ἦν ἑτέρα βασιλείας οὐδεμία " xal γὰρ ol
περὶ Νιφάτην δυνατοὶ τῶν ᾿Δρμενίων Δρταῤάνῳ προσ-

ANTIQ. JUD. LIB.

XVII. CAP. If.

gilaret ad submovendos legitimos Phrahatis filios. Persua.
sit igitur marito ut filios legitimos Romam obsides mitte-
ret. Et illi quidem ( nam haud facile erat regi Therinusse
voluntati morem non gerere) Romam mittuntur. Phraha-
taces autem, qui solus ad res administrandas educatus
erat, molestumsibi reputabat et longum fore, donec regnum
a patretraditum acciperet. Quo factum ut insidias patri para:
verit, matre eum adjuvante, cum qua rumor erat eum
stupri consuetudinem liabere. Itaque quum pro utroque in
odium venisset , sabditis incesti cum matre flagitium nihilo
minus parricidio labentibus, priusquam wagnis viribus
auctus essel , facta seditione regno pulsus est, atque ita in-
terii. Quum autem Parthorum nobilissimi in hoc inter se
consensissent, sine rege rempublicam administrari non
posse , et ex Arsacidarum sanguine qui regnarent esse de-
berent (alios enim imperare haud fas esse , satisque habere
contumeliarum quas saepius et hucusque pertulerit regnum,
ex Duptiis cum Italica concubina factis liberisque inde or-
tis ,) Oroden per legatos acciverunt, ul qui e yenere regio,
quamvis alias populo in*isus culpeeque affinis ob immanem
crudelitatem , quippe ingenio intraclabili et ad iram
proclivi. lgitur et hunc quidem, inila conjuralione , inter-
emerunt, ut nonuulli tradunt, inter libationes et epulas,
(nam moris est omnibus gladios gestare,) ut vero plerique
dicunt , quum ad venationem eum prolicuissent. llaque
legatione Roinam missa regem petierunt unum ex obsidi-
bus : wmittiturque Yonones, ceteris fratribus prielatus.
Videbatur enim isti fortune suflicere , quam ei duo maxi-
ma in terris offerebant imperia, suum et externum. — Sed
brevi barbarorum animos subiit consilii mutatio, uL qui
nalura sunt inconstantes, et ad factorum indignitatem , (de.
dignabantur enim facere quie. alienum mancipium impe.
raret, mancipium vocantes obsidem ,) et ad appellationis
ignominiam : non enim jure belli datum esse qui Parthis
imperitaret, s&ed, quod multo pejus, per pacis contumeliam.
Confestim antem mittunt qui Artabanum accirent in Media
regnantem, genere Arsaciden. llli persuadetur, et. cum
exercitu venit. Cui Vonones occurrit; el quum primum
quidem plerique Parthorum ab ipso stelissent, priclio Ar-
tabanus victus in Medix fines fugam capessil : sed non
multo post magno coacto exercitu cum Vonone congredi-
lur, eumque superat, ita ut Vonones cum paucis e suis
equitibus in Seleuciam fugerel. Arlabanus autem roagna
czede grasaatus in fusos fugalosque, quod animis conster-
nati erant barbari , cum copiis suis Ctesiphontem se recipit.
Et ilie quidem jam Parthis imperabat; Vonones autem
fuga in Armeniam dilapsus, statim quidem regionis impe-
rium aífectavit , Romamque legatos misit : ut vero repulsam
passus est a Tiberio, et propter ipsius ignaviam et Parthi
minas, (nam per legatos ae bellum illaturum minatur ; via
autem alia ad regnum conservandum nulla erat ; nam poten-
tiores Armeniorum Niphaten accolentes Artabano se adjun-

]874,975.]] 697

698 (707,798.)

τίθενται, ) παραδίδωσιν αὑτὸν Σιλανῷ τῷ τῆς Συρίας
στρατηγῷ. Καἀχεῖνος μὲν xarà αἰδῶ τῆς ἐν Ρώμη
χομιδῇς ἐν Συρία παρεφυλάττετο᾽ τὴν δὲ Ἀρμενίαν
Ὀρώδη δίδωσιν ᾿'λρτάθανος ἑνὶ τῶν ἑαυτοῦ παίδων.

δ ε΄, Ἐτελεύτησε δὲ καὶ ὁ τῆς Κουμαγηνῆς βασιλεὺς
Ἀντίοχος. διέστη δὲ τὸ πλῆθος πρὸς τοὺς γνωρίμους,
xal πρεσθεύουσιν ἀφ᾽ ἑχατέρου μέρους. οἱ μὲν δυνατοὶ
μεταδάλλειν τὸ σχῆμα τῆς πολιτείας εἷς ἐπαρχίαν
ἀξιοῦντες, τὸ πλῆθος δὲ βασιλεύεσθαι χατὰ τὰ πάτρια.

10 Καὶ ψηφίζεται ἡ σύγχλητος Γερμανιχὸν πέμπειν διορ-
θώσοντα τὰ χατὰ τὴν ἀνατολὴν, πραγματευομένης αὐτῷ
τῆς τύχης εὐχαιρίαν τοῦ θανάτου. Καὶ γὰρ γενόμενος
χατὰ ἀνατολὴν χαὶ πάντα διορθώσας ἀνηρέθη φαρμά-
xt ὑπὸ Πίσωνος, καθὼς ἐν ἄλλοις δεδήλωται.

KE. I".

1; Πιλᾶτος δὲ, ὁ τῆς Ἰουδαίας ἡγεμὼν, στρατιὰν dx
Καισαρείας ἀγαγὼν καὶ μεθιδρύσας χειμαδιοῦσαν ἐν
Ἱεροσολύμοις, ἐπὶ χαταλύσει τῶν νομίμων τῶν Ἶου-
δαϊκῶν, ἐφρόνησε προτομὰς Καίσαρος, at ταῖς σημαίαις
προσῆσαν, εἰσάγειν εἰς τὴν πόλιν, εἰχόνων ποίησιν

40 ἀπαγορεύοντος ἡμῖν τοῦ νόμου" xal διὰ τοῦτο οἱ
πρότερον ἥγεμόνες ταῖς μὴ μετὰ τοιῶνδε χόσμων ση-
μαίαις ἐποιοῦντο εἴσοδον τῇ πόλει, Πρῶτος δὲ Πιλᾶ-
τος, ἀγνοία τῶν ἀνθρώπων διὰ τὸ νύχτωρ γενέσθαι τὴν
εἴσοδον, ἱδρύεται τὰς εἰκόνας φέρων εἷς τὰ Ἱεροσόλυμα.

35 Οἱ δὲ ἐπεὶ ἔγνωσαν. χατὰ πληθὺν παρῆσαν εἰς Καισά-
ρειαν, ἱχετείαν ποιούμενοι ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἐπὶ με-
ταθέσει τῶν εἰκόνων. Καὶ μὴ συγχωροῦντος διὰ τὸ
εἷς ὕδριν Καίσαρι φέρειν, ἐπεί περ οὐχ ἐξανεχώρουν
λιπαρεῖν, κατὰ ἔχτην ἡμέραν ἐν ὅπλοις ἀφανῶς ἐπιχα-

80 θίσας τὸ στρατιωτιχὸν αὐτὸς ἐπὶ τὸ βῆμα. xe τὸ δὲ ἐν
τῷ σταδίῳ χατεσχεύαστο, ὅπερ ἀπέχρυπτε τὸν ἐφε-
δρεύοντα στρατόν. Πάλιν δὲ τῶν Ἰουδαίων ἱκετεία
χρογμένων, ἀπὸ συνθήματος περιστήσας τοὺς στρατιώ-
τας, ἠπείλει θάνατον ἐπιθήσειν ζημίαν ἐχ τοῦ ὀξέος, εἰ

35 μὴ παυσάμενοι θορυύεῖν ἐπὶ τὰ οἰχεῖα ἀπίοιεν. — Ot δὲ
πρηνεῖς ῥίψαντες ἑαυτοὺς χαὶ γυμνοῦντες τὰς σφαγὰς,
ἡδονῇ δέξεσθαι τὸν θάνατον ἔλεγον ἢ τολμήσειν τὴν
σοφίαν παραθήσεσθαι τῶν νόμων. Καὶ Πιλᾶτος, 0xv-
μάσας τὸ ἐχυρὸν αὐτῶν ἐπὶ φυλαχῇ τῶν νόμων, παρα-

40 χρῆμα τὰς εἰκόνας éx τῶν “Ἱεροσολύμων ἐπανεχόμισεν
εἰς Καισάρειαν.

β΄. ὙὭδατων δὲ ἐπαγωγὴν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἔπρα-
6e , δαπάνη τῶν ἱερῶν χρημάτων, ἐχλαθὼν τὴν ἀρχὴν
τοῦ ῥεύματος ὅσον ἀπὸ διαχοσίων σταδίων. ΟἿ δὲ οὐχ

45 ἠγάπων τοῖς ἀαφὶ τὸ ὕδωρ δρωμένοις, πολλαί τε μυ-
ριάδες ἀνθρώπων συνελθόντες χατεθόων αὐτοῦ, παύ-
σασθαι τοῦ ἐπὶ τοιούτοις προθυμουμένου" τινὲς δὲ καὶ
λοιδορίᾳ χρώμενοι ὕθριζον slc τὸν ἄνδρα, οἷα δὲ φιλεῖ
πράσσειν ὅμιλος. ὋὉ δὲ, στολῇ τῇ ἐχείνων πολὺ

so πλῆθος στρατιωτῶν ἀμπεχόμενον, ot ἐφέροντο σχυτά--
λας ὑπὸ ταῖς στολαῖς, διαπέμψας el; ὃ περιέλθοιεν αὖ-
τοὺς, αὐτὸς ἐκέλευσεν ἀναχωρεῖν. Τῶν δὲ ὡρμηκό-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. 1H. ΚΕΦ. FL.

[75, $76.

xerunl,) semet Silano Syri: praesidi dedidit. Atque ille
quidem eum utpote Rome educatum reveritus apud se iu
Syria asservabat : Armeniam autem Orodi uni e filiis suis
tradit Artabanus.

5. Ea tempestate moritur etiam Antiochus Commagenz
rex : et contentio orta est inter plebejos et nobiles, ita ut
ulraque pars legationem Romam mitteret , proceribus qui-
dem regnum in provincie formam redigi postulantibus,
plebe vero patrio more regum imperio subjici. Quapro-
pter Germanicus ex senatusconsulto ad componendum
Orientis statum mittitur, fortuna occasionem quserente illius
exitio. Nam quum in Oriente esset el res illic composuis-
set, Pisonis opera veneno subla(us est, sicuti alibi memo-
ralum est.

CAP. III. (IV.)

Pilatus autem Judzeee protor, quum exercitum e Samaria
eduxisset et Hierosolyma in hiberna transtulisset , ut Ju-
daicas leges aboleret , Cesaris effigiem in militaribus signis
curavit intra urbem inferendam , quum lex imagines habere
nos velet : quam ob causam ejus decessores preetores soli-
ti erant in urbem intrare cum signis quae hujusmodi eare-
rent ornamentis. Sed Pilatus primus, ignorante populo,
quippe noctu facto introitu, illatas imagines Hierosolymis
slatuit. Quam rem ubi populus rescivit, magno agmine
Caesaream profecti sunt, Pilatumque per multos dies ora:
runt ut eas imagines alio transferre vellet. Illoque non
concedente, utpote quod ea re Ciesari fieret contumelia,
postquam illi eum urgere non desinebant, die septimo,
quum milites occulte armasset, suggestum conscendit in
circo factum : quae res collocatum in insidiis exercitum Lege-
bat. Quumque Judaei eadem rursus ab eo flagitarent, signum
militibus dedit ut eos circumsisterent , eisque praesentem
mortem minatus est, nisi quieli domum discederent. At
illi humi procumbere, detectisque cervicibus dicere se longe
mori malle quam ut auderent quidquam contra legum sa-
pientiam committere. Alque Pilatus, animorum constan-
tiam et firmitatem in legibus congervandis iiratus , imagi
nes e vestigio Hierosolymia Caesaream referri jussit.

2. Paravit eliam Pilatus aquam derivare Hierosolyma,
idque sacrarum pecuniarum impensis, petito fontis capit?
ducentesimo ab urbe stadio. Sed Judaeis displicebat quod
circa aquam egerat : coiveruntque hominum mulla millia,
qui vociferarentur ut ab instituto desisteret ; nonnullis
etiam, id quod in turba promiscua fieri solet , convicia εἰ
contumelias homini dicentibus. Itaque ille magnum mili-
tum numerum habitu Judaico, qui occultas sub veste cl
vas ferrent, misit in locum unde possent circumdare Judas;
deinde Judaris ut se inde reciperent imperavit. Quumque

(ne,99.

vov εἰς τὸ λοιδορεῖν, ἀποδίδωσι τοῖς στρατιώταις ὃ
προσυνέχειτο σημεῖον οἱ δὲ καὶ πολὺ μειζόνως ἧπερ
ἐπέταξε Πιλᾶτος ἐχρῶντο πληγαῖς, τούς τε θορυθοῦν-
τας ἐν ἴσῳ xat μὴ χολάζοντες. ΟἿ δὲ εἰσεφέροντο μα-
δ λαχὸν οὐδὲν, ὥστε ἄοπλοι ληφθέντες ὑπ᾽ ἀνδρῶν ἐκ
παρασχευῆς ἐπιφερομένων, πολλοὶ μὲν αὐτῶν ταύτη
xai ἀπέθνησχον, οἱ δὲ xai τραυματίαι ἀνεχώρησαν.
Καὶ οὕτω παύεται ἡ στάσις.
r. Γίνεται δὲ χατὰ τοῦτον τὸν χρόνον Ἰησοῦς,
Ι σοφὺς ἀνὴρ,, εἴ γε ἄνδρα αὐτὸν λέγειν χρή. Ἦν γὰρ
παραδόξων ἔργων ποιητὴς, διδάσχαλος ἀνθρώπων τῶν
ἡδονῇ τἀληθῇ δεχομένων᾽ xal πολλοὺς μὲν Ιουδαίους,
πολλοὺς δὲ xai τοῦ ᾿Ελληνιχοῦ ἐπηγάγετο. Ὁ Χρι-
στὸς οὗτος ἦν. Καὶ αὐτὸν ἐνδείξει τῶν πρώτων ἀνδρῶν
Ιὸ παρ᾿ ἡιαῖν σταυρῷ ἐπιτετιμηχότος Πιλάτου, οὐχ ἐπαύ-
σαντο οἵ γε πρῶτον αὐτὸν ἀγαπήσαντεςς. ᾿Εφάνη γὰρ
αὐτοῖς τρίτην ἔχων ἡμέραν πάλιν ζῶν, τῶν θείων προ-
φητῶν ταῦτά τε χαὶ ἄλλα μυρία θαυμάσια περὶ αὐτοῦ
εἰρηκότων. Εἰσέτι τε νῦν τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοῦδε
9) ὠνομασμένων οὐχ ἐπέλιπε τὸ φῦλον.

9. Καὶ ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους ἕτερόν τι δεινὸν
ἐθορύδει τοὺς Ιουδαίους, xai περὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἴσιδος
τὸ ἐν Ῥώμη πράξεις αἰσγυνῶν οὐχ ἀπηλλαγμέναι
συντυγχάνουσι. Καὶ πρότερον τοῦ τῶν ᾿ἸΙσιαχῶν

15 τολμήματος μνήμην TOUT σάμενος, οὕτω μεταδίδωμι τὸν
λόγον ἐπὶ τὰ ἐν τοῖς Ἰουδαίοις γεγονότα. Παυλῖνα
Tv τῶν ἐπὶ “Ῥώμης προγόνων. τε ἀξιώματι τῷ τε χαθ᾽
ἑαυτὴν ἐπιτηδεύματι χόσωου | ἀρετῆς ἐπὶ μέγα προϊοῦσα
τῷ ὀνόματι, δύναμίς τε αὐτῇ χρημάτων ἦν, χαὶ γεγο-

ὁ) vota τὴν ὄψιν εὐπρεπὴς χαὶ τῆς ὥρας ἐν 5 μάλιστα
ἀγάλλονται a γυναῖχες, εἰς τὸ σωφρονεῖν ἀνέχειτο fj
ἐπιτήδευσις τοῦ βίου. ᾿Εγεγάμητο δὲ Σατουρνίνῳ,
τῷ εἰς τὰ πάντα ἀντισουμένῳ τῶν περὶ αὐτὴν ἀξιολό-
Tov. αύτης ἐρᾷ Δέχιος Mouv8os , τῶν τότε ἱππέων

3 ἐν ἀξιώματι μεγάλῳ * xai μείζονος γὰρ οὔσης ἢ ὥστε
ἁλῶναι, δώροις, διὰ τὸ χαὶ πεμφθέντων εἰς πλῆθος
περιιδεῖν, ἐξῆπτο μᾶλλον, ὥστε xai εἴχοσι μυριάδας
δραγυῶν ᾿᾿Αττικῶν αὐτῇ δώσειν ὑπισ νεῖται εὐνῆς αἱᾶς,
Καὶ μηδὲ ὡς ἐπιχλωμένης, οὐ φέρων τὴν ἀτυχίαν τοῦ

40 ἔρωτος, ἐνδεία σιτίων ὑάνατον ἐπιτιμᾶν αὐτῷ καλῶς
ἔχειν ἐνόαιζεν ἐπὶ Παυλίνη καχοῦ τοῦ κατειληφότος.
Kat ὃ μὲν ἐπεψήφιζέ τε we τελευτῇ καὶ πράσσειν
οὐχ ἀπηλλάσσετο. Ἦν δὲ "|óv πατρῷος ἀπελευ-
θέρα τῷ Μούνδῳ, παντοίων ἴδρις χαχῶν' ?| δεινῶς

& φέρουσα τοῦ νεανίσκου τῷ ψηνίσαχτι τοῦ θανεῖν
(οὐ γὰρ ἀφανὴς ἢ ἦν ἀπολούμενος) ἀνεγείρει τε αὐτὸν
ἀφιχομένη διὰ λόγου , πιθανή τε 7v ἐλπίδων τινῶν
ὑποσχέσει ὡς διαπραγθησομένων δμιλιῶν πρὸς τὴν
IlauMvay αὐτῷ. Καὶ δεχομένου τὴν ἱχετείαν ἡδονῇ,

$0 πέντε t μυριάδων δεήσειν αὐτῇ μόνων ἔλεγεν ἐπὶ ἁλώ-
σει τῆς γυναικός. Καὶ ἡ μὲν ἐπὶ τούτοις ἀναγείρασα
τὸν νεαγίσχον, xai τὸ αἰτηθὲν λαδοῦσα ἀργύριον, οὐ
τὰς αὐτὰς ὁδοὺς ἐστέλλετο τοῖς προδεδιαχονημένοις,
ὁρῶσα τῆς γυναιχὸς τὸ μηδαμῶς γρηυάτων ἁλισχόμε-

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIII. CAP. II.

Judei conviciis eum petere inciperent, signum quod conve-
nerat militibus dat : illi vero longe atrocius quam jusserat
Pilatus quietos aeque ac sedítiosos castigarunt. Isti autem
de pertinacia nihil remittebant, adeo ut, inermibus iucle-
menter acceptis ab armatis eos adorientibus, mulli ex illis
hoc modo perierint, alii saucii discesserint. Atque ita
compressa est seditio.

[876--878.] 699-

3. Eo eliam tempore fuit Jesus, vir sapiens, si tamen
virum eum appellare fas est. Fuit enim mirabilium operum
effector, magister hominum qui verum cum voluptate acci-
piunt : multosque Judaeos , multos item gentiles ad se pel-
lexit. Hic erat Christus. Quem quum Pilatus, ab homi-
num nostrorum primis delatum, crucis supplicio addixisset,
eum tamen amare non desierünt qui primum amaverant.
Apparuit enim eis tertio die redivivus, divinis vatibus et
heec et mille alia de eo miranda effatis. Atque ab eo de-
nominala Christianorum natio durat usque ad hunc diem.

4. Circa eadem tempora eliam mali quiddam aliud Ju-
dios perturbavit, Romeeque accidit ut in fano Isidis res
agerentur cum turpitudine conjuncts. Primum igitur faci-
nus in Isiacis commissum memorabo , ac tum demum ora-
tionem convertam ad ea persequenda qua apud Judasos
evenerunt, Erat Rom: Paulina οἱ natalium dignitate illu- ὦ
stris, et ob studium quod ipsa virtutis decori impenderat
magni nominis, porroque divitiis afflueps, et forma egre-
gia, ea etiam setate qua maxime letitia gestiunt mulieres,
ac praeter cetera vita ad pudicitiam composita. Nupta autem
erat Saturnino, viro cum ipsa in omnibus quibus eminebat
conferendo. Hujus amore correptus est Decius Mundus,
vir magne inter equites dignitatis : qui quum eam comperis-
sel frustra muneribus sollicitari, ut quae ingentia ab eo missa
rejecerat, tanto magis amore accendebatur, ita ut ei pro
uno concubitu ducenta drachmarum Atticarum millia polli-
ceretur. At quum ea nec hisce animo flecti potuerit, se
amore destitui graviter ferenti, optimum visum est inedia
mortem sibi consciscere propter malum quod ipsi ex Pau-
lina acciderat. Atque ita quidem ille vitam finire decreverat,
nec ei mora quin id continuo faceret. Fuit autem Mundo
palerna liberta, Ide nomine, oinnium malaruth artium pe-
rita : que , quum ei valde displiceret ut juvenis in obstinato
moriendi proposito persisteref , ( nam palam erat ipsum se
perditum ire,) ad eum veniebat verbisque afilictum excita-
bat, fidem ei faciens spem ingerendo fore ut Pauline
complexibus potiretur. liloque precibus libenter auscul-
tante, subjiciebat sibi tantum opus esse quinquaginta dra-
climarum millibus ad expugnandam mulieris pudicitiam.
Et illa quidem , quum istis juvenis animum erexisset , quan-
tumque petierat pecunize accepisset , alia ipsam aggreditur
via quam ii quorum opera usus fuerat et ministerio , quod
inulierem. videret majorem quam ut pecunia caperetur;

700 (799,900.)

vov: εἰδυῖα δ᾽ αὐτὴν θεραπείᾳ τῆς Ἴσιδος σφόδρα
ὑπηγυένην τεχνᾶταί τι τοιόνδε. "TOv ἱερέων τισὶν
ἀφικομένη διὰ λόγων ἐπὶ πίστεσι μεγάλαις, τὸ δὲ μέ-
γιστον δόσει χρημάτων, τὸ μὲν παρὸν μυριάδων δυοῖν
5 xal ἡμισείας, λαβόντος δ᾽ ἔχόασιν τοῦ πράγματος
ἑτέρῳ τοσῷδε, διασαφεῖ τοῦ νεανίσχου τὸν ἔρωτα αὐ-
τοῖς, χελεύουσα παντοίως ἐπὶ τῷ ληψομένῳ τὴν ἄνθρω-
Tov σπουδάσαι. Οἵ δ᾽ ἐπὶ πλήθει τοῦ χρυσίου παρα-
χθέντες ὑπισχνοῦντο. Καὶ αὐτῶν 6 γεραίτατος ὡς τὴν
10 Παυλῖναν ὠσάμενος. γενομένων εἰσόδων, χατὰ μόνας
[τε] διὰ λόγων ἐλθεῖν ἠξίου. Καὶ συγχωρυηθὲν, πεμπτὸς
ἔλεγεν ἥχειν ὑπὸ τοῦ ᾿Ανούδιδος, ἔρωτι αὐτῆς ἡσσημέ-
νου τοῦ θεοῦ, χελεύοντός τε ὡς αὐτὸν ἐλθεῖν. — T7 δὲ
εὐχτὸς ὃ λόγος ἦν, xal ταῖς τε φίλαις ἐνεχαλλωπίζετο
"δ τῇ ἐπὶ τούτοις ἀξιώσει τοῦ ᾿Ανούδιδος καὶ φράζει πρὸς
τὸν ἄνδρα, δεῖπνόν τε αὐτῇ καὶ εὐνὴν τοῦ Ἀνούθιδος
εἰσηγγέλθαι. Συνεχώρει δ᾽ ἐχεῖνος, τὴν σωφροσύνην
τῆς γυναιχὸς ἐξεπιστάμενος. Χωρεῖ οὖν εἷς τὸ τέμε-
νος, καὶ δειπνήσασα', ὡς ὕπνου χαιρὸς ἦν, χλεισθεισῶν
20 τῶν θυρῶν ὑπὸ τοῦ ἱερέως, ἔνδον ἐν τῷ ναῷ χαὶ τὰ
λύχνα ἐχποδὼν ἦν, καὶ ὁ Μοῦνδος προε ἑκέχρυπτο γὰρ
τῇδε) οὐχ ἡμάρτανεν ὁμιλιῶν τῶν πρὸς αὐτὴν, παννύ-
χιὸν τε αὐτῷ διηχονήσατο, ὑπειληφυῖα θεὸν εἶναι. Καὶ
ἀπελθόντος πρότερον ἢ χίνησιν ἄρξασθαι τῶν ἱερέων,
25 οἱ τὴν ἐπιδουλὴν οὐχ ἤδεσαν, $j Παυλῖνα, πρωΐ ὡς
τὸν ἄνδρα ἐλθοῦσα, τὴν ἐπιφάνειαν ἐχόιηγεῖται τοῦ
᾿Ἀνούδιδος, xal πρὸς τὰς φίλας ἐνελαμπρύνετο λόγοις
τοῖς ἐπ᾽ αὐτῷ. Οἱ δὲ τὰ μὲν ἠπίστουν εἷς τὴν φύσιν
τοῦ πράγματος δρῶντες, τὰ δ᾽ ἐν θαύματι χαθίσταντο,
80 οὖχ ἔχοντες ὡς γρὴ ἄπιστα αὐτὰ χρίνειν, ὁπότε εἰς τὴν
σωφροσύνην χαὶ τὸ ἀξίωμα ἀπίδοιεν αὐτῆς. — Toten δὲ
ἡμέρᾳ μετὰ τὴν πρᾶξιν ὑπαντιάσας αὐτὴν 6 Μοῦνδος,
« Παυλῖνα, φησὶν, ἀλλά μοι χαὶ εἴχοσι μυριάδας διε-
«σώσω, δυναμένη οἴχῳ προσθέσθαι τῷ αὑτῆς, δια-
35 « χονεῖσθαί τε ἐφ᾽ οἷς προεχαλούμην οὐχ ἐνέλιπες. Ἃ
« μέντοι εἰς Μοῦνδον ὑδρίζειν ἐπειρῶῦ, ἀηδέν μοι
« μελῆσαν τῶν ὀνομάτων, ἀλλὰ τῆς ἐκ τοῦ πράγματος
« ἡδονῆς, ᾿Ανουόιν ὄνομα ἐθέμην ἐμαυτῷ. » Καὶ ὁ μὲν
ἀπήει ταῦτα εἰπών' ἡ δὲ εἰς ἔννοιαν τότε πρῶτον ἐλθοῦ-
40 σα τοῦ τολμήματος, περιρρήγνυταί τε τὴν στολὴν xal
τἀνδρὶ δηλώσασα τοῦ παντὸς ἐπιδουλεύματος τὸ μέγε-
θος, ἐδεῖτο μὴ περιῶφθαι βοηθείας τυγχάνειν. ὋὉ δὲ
τῷ αὐτοχράτορι ἐπεσήμηνε τὴν πρᾶξιν. Καὶ ὁ Τιδέ-
poc, μαθήσεως ἀχριδοῦς αὐτῷ γενομένης ἐξετάσει τῶν
46 ἱερέων, ἐχείνους τε ἀνεσταύρωσε xal τὴν Ἴδην ὀλέθρου
γενομένην αἰτίαν xal τὰ πάντα ἐφ’ ὕόρει συνθεῖσαν τῆς
quvatxóc* τόν τε ναὸν χαθεῖλε, xai τὸ ἄγαλμα τῆς Ἴ[σι-
δος εἰς τὸν Θύόριν ποταμὸν ἐχέλευσεν ἐμδαλεῖν. Μούν-
δῳ δὲ φυγῆς ἐτίμησεν, χώλυμα τοῦ μὴ μειζόνως χολά-
50 Cetv τὸ μετὰ ἔρωτος αὐτῷ ἡμαρτῆσθαι τὰ k ἡμαρτημένα
ἡγησάμενος. Καὶ τὰ μὲν περὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἴσιδος τοῖς
ἱερεῦσιν ὑδρισμένα τοιαῦτα P. ᾿Επάνειμι δὲ ἐπὶ τὴν
ἀφήγησιν τῶν ἐν “Ῥώμῃ Ἰουδαίοις χατὰ τοῦτον τὸν
χρόνον συντυχόντων, ὥς μοι xat προεσήμηνεν ὃ λόγος.

APXAIOAOTIAZ BIRA. IH. ΚΕΦ. Y.

[878,5:9.]

gnara autem eam vehementer addictam esse Isidis cultui ,
tale quiddam comminiscitur. Conventis aliquot ex ejus
sacerdotihus, verbisque ultro eitroque habitis, ut fidem
quam maxime solennem acceperat , et, quod efficaciasimum,
pecuniam ostentaverat, in praesens viginti quinque milli,
et altera totidem re perfecta, indicat eis amorem juvenis,
rogans modis omnibus adniterentur ut ei mulieris copiam
facerent. Illi autem, auri vi magna inducti, id facturos
recipiunt, Εἰ illorum natu maximus propere se ad Pauli-
nam contulit, atque intromissus petiit ut remotis arbitris
cum ea colloqueretur. Quo concesso, veaire se aiebat

missum ab Anubide, deo quippe illius amore capto, juben-

teque ut ad se veniret. lli verba ista grata erant et optata,
seque apud familiares suas jactabat ob honorem quo eam
dignabatur Anubis : marito quoque indicat , condicta sibi
esse ccenam et cubile Anubidis. 1lle vero concessit , ut qui
probe norat pudicitiam uxoris. ltaque it in fanum, εἰ
quum ccenavisset , quo tempore somni hora erat , clausis ja-
nuis a sacerdote, intus in sacrario etiam ablatee erant locer-
na , nec Mundus ( nam illic antea ahditus fuerat) ab ejus
consortio aberravit; totamque noctem illi obsequuta est,
deum esse rata. Quumque ille abiisset, priusquam mose-
rentur sacerdotes qui ínsidias nesciebant, Paulina mane
quum venisset ad virum , apparitionem Anubidis ei narrat ,
et propterea etiam apud familiares verbis sese extollit. ]lli
vero partim fidem negabant , rei natnram spectantes, par-
tim mirabantur, ut qui non potuerint, id quod equum,
fide indigna judicare, quando ad ejus pudicitiam et nobi-
litatem respiciebant. Tertia autem die post facinus patra-
tum Mundus, ípsi obviam factus, « Paulina, inquit, equi-
« dem mihi et ducenta millia servasti , quee potuistis facul-
« tatibus tuis adjicere, et morem nihilominus mese voluntali
« gessisti. Nihil vero mea refert, quod Mundum verborum
« contumeliis onerasli ; sed mili res ipsa voluptati fuit sab
« ADubidis nomine latitanti. » Et is quidem ista loquutus
discessit : illa vero, ut quae tum primum aliquid de flagi-
tio rescivit, et vestem sibi lacerat, et marito indicat omnem
insidiarum turpitudinem, eumque obsecrabat ut ipsam
vindicatum ire non negligeret. Is autem totum negotium
imperatori aperit. Atque Tiberius quum rem omnem,
quiestione de sacerdotibus habita , probe intellexisset, et
iilos eruci suffixit, et Iden exitii illorum causam, utpote
que omnia machinata est in mulieris injuriam : insuper el
templum evertit, et Isidis simulacrum in Tiberim fluvium
demergi jussit. Mundum autem exillo multavit, causam
satis idoneam ratus cur majori pxena non afficeretur, quod
amoris vehementia deliquissel. Et ista quidem sunt qui-
bus templum Isidis dehonestarunt sacerdotes. Nunc autem
ad ea narranda revertor, quie per id tempus Judacis Romse
degentibus contigerunt : id quod jam ante facturum re-
cepi.

(5o o1.) ANTIQ. JUD. LIB.

(Ε΄) ε΄. Ἦν ἀνὴρ Ιουδαῖος, φυγὰς μὲν τῆς αὑτοῦ, xa-
τηγορία τε παραδάσεως νόμων xai δέει τιμωρίας τῆς
ἐπ᾽ αὐτοῖς, πονηρὸς δὲ εἰς τὰ πάντα. Καὶ δὴ τότε ἐν
τῇ Ῥώμη διαιτώμενος προσεποιεῖτο μὲν ἐξηγεῖσθαι

b σοφίαν νόμων τῶν Μωῦσέως, προσποιησάμενός τε τρεῖς
ἄνδρας εἷς τὰ πάντα ὁμοιοτρόπους, τούτοις ἐπιφοιτήσα-
σαν Φουλθίαν, τῶν ἐν ἀξιώματι γυναιχῶν xat νομίμοις
προσεληλυθυῖαν τοῖς Ἰουδαϊχοῖς, πείθουσι πορφύραν
xai χρυσίον εἷς τὸ ἐν ἹΙεροσολύμοις ἱερὸν διαπέμψασθαι"

Io xai λαθόντες ἐπὶ χρείας τοῖς οἰχείοις ἀναλώμασιν αὐτὰ
ποιοῦνται, ἐφ᾽ ὅπερ xal τὸ πρῶτον fj αἴτησις ἐπράσσε-
το. Καὶ ὁ Τιθδέριος (ἀποσημαίνει γὰρ πρὸς αὐτὸν φίλος
ὧν Σατουρνῖνος τῆς Φουλθίας ἀνὴρ ἐπισχήψει τῆς γυ--
ναιχός) χελεύει πᾶν τὸ ᾿Ιουδαϊχὸν τῆς Ρώμης ἀπελα-

i5 θῆναι. Ot δὲ ὕπατοι, τετραχισχιλίους ἀνθρώπων ἐξ
αὐτῶν στρατολογήσαντες, Émsudav εἰς Σαρδὼ τὴν
Yícow πλείστους δὲ ἐχόλασαν μὴ θέλοντας στρατεύε-
σθαι, διὰ φυλακὴν τῶν πατρίων νόμων. — Kat οἱ μὲν
διὰ χαχίαν τεσσάρων ἀνδρῶν ἠλαύνοντο τῆς πόλεως.

ΚΕΦ. Δ΄.

3 Οὐχ ἀπήλλαχτο δὲ θορύδου xal τὸ Σαμαρέων ἔθνος.
Συστρέφει γὰρ αὐτοὺς ἀνὴρ ἐν ὀλίγῳ τὸ ψεῦδος τιθέμε-
νος, xai ἐφ᾽ ἧδονῇ τῆς πληθύος τεχνάζων τὰ πάντα,
χελεύων ἐπὶ τὸ Γαριζὶν ὄρος αὐτῷ συνελθεῖν, ὃ ἁγνότα-
τόν τε αὐτοῖς ὀρῶν ὑπείληπται, ἰσχυρίζετό τε παραγε-

36 νομένοις δείξειν τὰ ἱερὰ σχεύη τῇδε χατορωρυγμένα,
Μωύσέως τῇδε αὐτῶν ποιησαμένου χατάθεσιν. Οἱ δὲ
ἐν ὅπλοις τε ἦσαν, πιθανὸν ἡγούμενοι τὸν λόγον, χαὶ
χαϑίσαντες ἔν τινι χώμῃ (Τιραθανᾶ λέγεται) παρελάμ-
Óavov τοὺς ἐπτισυλλεγομένους, ὡς μεγάλῳ πλήθει τὴν

0 ἀνάθασιν εἰς τὸ ὄρος ποιησόμενοι. Φθάνει δὲ Πιλᾶτος
τὴν ἄνοδον αὐτῶν προχαταλαθόμενος ἱππέων τε που πῇ
xat ὁπλιτῶν, ot συμαλόντες τοῖς ἐν τῇ χώμη προσυν--
ηϑροισμένοις, παρατάξεως γενομένης, τοὺς μὲν ἔχτει-
vow, τοὺς δὲ εἷς φυγὴν τρέπονται, ζωγρίᾳ τε πολλοὺς

35 ἦγον, ὧν τοὺς χορυφαιοτάτους χαὶ τοὺς ἐν τοῖς φυγοῦσι
δυνατωτάτους ἔχτεινε Πιλᾶτος.

B. Καταστάντος δὲ τοῦδε τοῦ θορύδου, Σαμαρέων

ἡ βουλὴ παρὰ Οὐϊτέλλιον ὑπατιχὸν ἴασιν ἄνδρα Συρίας
τὴν ἡγεμονίαν Zyovex , καὶ Πιλάτου χατηγόρουν ἐπὶ τῇ
€ σφαγῇ τῶν ἀπολωλότων οὐ γὰρ ἐπὶ ἀποστάσει Ῥω-
μαίων, ἀλλ᾽ ἐπὶ διαφυγῇ τῆς Πιλάτου ὕόδρεως εἷς τὴν
Τιραθανᾶ παραγενέσθαι, Καὶ Οὐϊτέλλιος, Μάρχελλον
τῶν αὑτοῦ φίλων ἐκπέμψας ἐπιμελητὴν τοῖς Ἰουδαίοις
γενησόμενον, Πιλᾶτον ἐχέλευσεν ἐπὶ Ρώμης ἀπιέναι,

40 πρὸς ἃ χατηγοροῖεν Ἰουδαῖοι διδάξοντα τὸν αὐτοχρά-
τορα. Καὶ Πιλᾶτος, δέκα ἔτεσιν διχτρίψας ἐπὶ Ἰου--
δαίας, εἷς Ῥώμην ἠπείγετο, ταῖς Οὐϊτελλίου πειθόμενος
ἐντολαῖς, οὐχ ὃν ἀντειπεῖν. Πρὶν δὲ ἢ τῇ Ρώμη προ-
σχεῖν αὐτὸν, φθάνει Τιθέριος μεταστάς.

Ὁ (( γ΄. Οὐϊτέλλιος δὲ εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἀφιχόμενος,
ἐπὶ Ἱεροσολύμων ἀνήει, καὶ ἦν αὐτοῖς ἑορτή Πάσχα δὲ
χαλεῖται, Δεχθεὶς δὲ μεγαλοπρεπῶς Οὐϊτέλλιος τὰ τέλη

XVIIT. CAP. IV. [479,.80.}] 701

(V.) 5. Erat vir genere Judeus, patria quidem sua profu-
gus , ut qui accusaretur quod contra leges fecerat et penam
metueret, in omnibus vero nequam et improbus. Is tum
Rom:e degens , se quidem legis Mosaicze interpretem profi-
tebatur, el tribus aliis per omnia sui similibus in societatem
ascitis, Fulvie, femina nobili, qua, legem Mosaicam am-
plexa, sese illis in disciplinam tradiderat, persuadent ut
purpuram et aurum in templum Hierosolymitanum mitteret :
quí quum ea accepissent , in proprios usus verterunt et pro-
fuderunt, quem in finem ea etiam ab initio postulaverant.
Quo fit nt Tiberíus (ei quippe rem indicaverat quo amico
utebatur Saturninus Fulvic maritus ex uxoris instigatione )
juberet cunctos Jud&eos Roma pelli. Ex quibus consules
delectu liabito quattuor millia militum ip Sardiniam insulam
miserunt : plurimos etiam, qui ut servarent patria instituta
militiam detrectarunt, poenis affecerunt. Atque ita, pro-
pter quattuor hominum nequitiam , Judei ejecti sunt e ci-
vitate.

CAP. IV. (V.)

Interea ne Samaritani quidem tumultu caruerunt. Con-
citat enim eos vir, qui mentiri pro nibilo ducebat et omnia
ad ineundam a plebe gratiam faciebat, jubens ut secum
montem Garizin conscenderent, montium apud eos sanctí-
tatis opinione celeberrimum; illisque asseverabat se osten-
surum ipsis, ubi eo pervenirent, sacra vasa a Moyse istic
defossa atque recondita. 1lli vero, quae diceret verisimilia
esse credentes, arma sumpserunt, et in vico quodam Ti-
rathana nomine consedentes sibi adjungebant quotquot sese
ad illos aggregarent, ut magno agmine montem ascende-
rent. Sed Pilatus prior viam, qua iretur, occupat equiti-
bus quos miserat et peditibus : qui congressi cum illis dui
iu urbem convenerant, primo conflictu alios occiderunt,
alios in fugam verterunt, et multos etiam captivos abduxe-
runt, quorum praecipuos , et potentissimos eorum quos in
fuga ceperant , interfecit Pilatus.

2. Sedato autem hoc tumulto, Samaritanorum senatus
adeunt Vitellium, virum consularem et Syrie praesidem,
atque Pilatum caedis eorum qui interiere accusabant : non
enim ut a Romanis desciscerent , sed ut tutum a Pilati inju-
riis perfugium haberent, in Tirathana sese recepisse. Tum
Vitellius, Marcello amico 8uo ad res Judseorum procuran-
dos misso, Pilatum jussit Romam proficisci , ad objecta a
Judeis crimina coram Imperatore responsurum. Ita Pila-
tus, decem annis in Judaz provincia exaclis , Romam pro-
perabat, Vitellii inandatis, quibus contradicere non pote-
rat, obsequutus. At priusquam Romam appelleret, deces-
serat Tiberius.

(V1.) 3. Vitellius autem in Judi:eam profectus, Hierosolyma
ascendit , ea tempestate, qua festum ageretur quod Pascha
appellatur. Quumque a Judeis magnifice exceptus fuisset

702 (s01—803.)

τῶν ὠνουμένων χαρπῶν ἀνίησιν εἰς τὸ πᾶν τοῖς ταύτη
χατοιχοῦσι, καὶ τὴν στολὴν τοῦ ἀρχιερέως καὶ τὸν πάντα
αὐτοῦ χόσμον συνεχώρησεν ἐν τῷ ἱερῷ κείμενον ὑπὸ
τοῖς ἱερεῦσιν ἔχειν τὴν ἐπιμέλειαν, χαθότι καὶ πρότερον
ὃ ἦν αὐτοῖς ἐξουσία τότε δὲ ἐν τῇ ᾿Αντωνίᾳ (φρούριον δ᾽
ἔστιν οὕτω λεγόμενον) f; ἀπόθεσις αὐτῆς 7,» διὰ τοιαύτην
αἰτίαν. Τῶν ἱερέων τις "Yoxavoc, πολλῶν δὲ ὄντων οἵ
τόδε ἐκαλοῦντο τὸ ὄνομα Ó πρῶτος, ἐπεὶ πλησίον τῷ ἱερῷ
βᾶριν κατασχευασάμενος ἐν ταύτη τὰ πολλὰ τὴν δίαιταν
10 εἶχε xai τὴν στολὴν, (φύλαξ γὰρ ἦν αὐτῇς.,) διὰ τὸ xod
μόνῳ συγκεγωρῇῆσθαι τοῦ ἐνδύεσθαι τὴν ἐξουσίαν, ταύτη
εἶχεν ἀποχειμένην, ὁπότε elc τὴν πόλιν κατιὼν ἀναλαμ-
θάνοι τὴν ἰδιωτικήν" xal οἵ τε υἱεῖς αὐτοῦ ταῦτα
πράσσειν ἐπετήδευον, xai τέχνα ἐχείνων. Ἡρώδης δὲ
16 βασιλεύσας τήν τε βᾶριν ταύτην, ἐν ἐπιτηδείῳ χειμένην,
χατασχευάσας πολυτελῶς, ᾿Αντωνίαν καλεῖ ὄνομα, τῷ
᾿Αντωνίῳ φίλος ὦν, xat τὴν στολὴν ὥσπερ χαταλαμδάνει
τῇδε χειμένην χατεῖχε, πιστεύων οὐδὲν νεωτεριεῖν ἐπ᾽
αὐτῷ τὸν λαὸν διὰ τάδε. " Expacas δὲ ὅμοια τῷ Ἡρώδη
20 xai ὁ ἐπικατασταθεὶς αὐτῷ βασιλεὺς ἈΑρχέλαος υἱὸς ὦν"
οὗ Ῥωμαῖοι παραδεξάμενοι τὴν ἀρχὴν ἐχράτουν τῆς
στολῆς τοῦ ἀρχιερέως, ἀποχειμένης ἐν οἴχῳ λίθου οἷ--
χοδομηθέντι ὑπὸ σφραγῖδι τῶν τε ἱερέων χαὶ τῶν γα-
ζοφυλάχων, τοῦ φρουράρχου τὸ ἐφ᾽ ἡμέραν ἑκάστην
25 λύχνον ἅπτοντο. Ἑπτὰ δὲ ἡμέραις πρὸ τῆς ἑορτῆς
ἀπεδίδοτο αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ φρουράρχου" xal ἁγνισθείση
χρησάμενος ὃ ἀρχιερεὺς μετὰ μίαν τῆς ἑορτῆς ἡμέραν
ἀπετίθετο αὖθις εἰς τὸν οἶχον, ἧπερ ἔκειτο πρότερον.
Καὶ τοῦτο ἐπράσσετο τρισὶν ἑορταῖς ἑχάστου ἔτους χαὶ
30 χατὰ τὴν νηστείαν. Οὐϊτέλλιος δὲ ἐπὶ τῷ ἡμετέρῳ
πατρίῳ ποιεῖται τὴν στολὴν, 7j τε κείσοιτο μὴ πολυπρα-
Ὑμονεῖν ἐπισχήψας τῷ φρουράρχῳ,, καὶ ὅπότε δέοι χρῇ-
σθαι. Καὶ ταῦτα πράξας ἐπὶ εὐεργεσία τοῦ ἔθνους,
χαὶ τὸν ἀρχιερέα Ἰώσηπον τὸν χαὶ Καϊάφαν ἐπιχαλού-
35 μενον ἀπαλλάξας τῆς ἱερωσύνης, ᾿Ιωνάθην χαθίστησιν
Ἀνάνου τοῦ ἀρχιερέως υἱόν. "Em ᾿Αντιοχείας δ᾽ αὖθις
ἐποιεῖτο τὰν ὁδόν.
&. Πέμπει δὲ xat Τιδέριος ὡς Οὐϊτέλλιον γράμματα,
χελεύων αὐτῷ πράσσειν φιλίαν πρὸς Ἀρτάθανον τὸν
«o Πάρθων βασιλέα. ᾿Κφόθει γὰρ αὐτὸν ἐχθρὸς ὧν, xai
Ἀρμενίαν παρεσπισμένος, μὴ ἐπὶ πλέον χαχουργῆ᾽
πιστεύειν δὲ τῇ φιλία μόνως ὁμήρων αὐτῷ διδομένων,
μάλιστα δὲ τοῦ ᾿Αρταδανου υἱέως. Ταῦτα δὲ γράφων Τι-
ὀέριος πρὸς τὸν Οὐϊτέλλιον μεγάλων δόσεσι χρημάτων
45 πείθει xat τὸν Ἰθήρων xal τὸν ἈΑλδανῶν βασιλέα πολε-
μεῖν ᾿Δρταδάνῳ μηδὲν ἐνδοιάσαι. ΟἹ δὲ αὐτοὶ μὲν
ἀντεῖχον, Σκχύθας δὲ, δίοδον αὐτοῖς διδόντες διὰ τῆς αὖ-
τῶν καὶ τὰς θύρας τὰς Κασπίας ἀνοίξαντες, ἐπάγουσι
τῷ Δρταθάνῳ. Καὶ ἥ τε ᾿Αομενία ἀφήρητο αὖθις,
60 xoi πλησθείσης πολέμων τῆς Παρθυαίων γῆς, οἵ τε
πρῶτοι τῶν τῇδε ἐχτείνοντο ἀνδρῶν, ἀνάστατά τε ἦν
᾿αὐτοῖς τὰ πάντα, καὶ τοῦ βασιλέως ὃ υἱὸς ix τούτων
τῶν μαχῶν ἔπεσε μετὰ πολλῶν στρατοῦ μυριάδων. Καὶ

αὐτοῦ τὸν πατέρα Ἀρτάδανον Οὐϊτέλλιος, που πῇ yon-

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IH. ΚΕΦ. A.

[580.581:.]
Vitellius, vectigal fructuum venalium Hierosolymitanis ia
universum remisit, et stolam pontificis cum omni ejus ornata
passus est in templo, ut olim , a sacerdotibus adservari : sed
eo tempore in Antonia (castellum est ita nuncupatum) depo-
sita erat hujusmodi de causa. Pontificum quidam Hyrca-
Dus, ejus nominis primus, (nam plures erant eo nomine
appellati ,) quum turrim in vicinia templi exstruxisset , illic
maxima ex parte vilam agebat, et stolam, quie in ejus custo-
dia erat, eo quod sibi soli licebat eam induere, ibi deposi-
tam habebat , quandocunque privata veste resumpta in ur-
bem iret; idemque filii ipsius eorumque filii facere consoue-
verunt. Herodes autem regnum adeptus et turrim banc,
loco opportuno sitam, magno sumptu instruxit, Anto
nize nomine ei indito ex Antonio, qui ipsi erat amicus, et
stolam, ita uL ibi reperta est, apud se retinuit, ratus popu.
lum ea de re nihil novi contra se moliturum. Deinceps vero
similiter ac Herodes faciebat Archelaus, filius ejus, qui ei
in imperio successit : cujus regnum quum Romani sibimet
assumpsissent, nacti sunt stolam pontificiam , in domo ex
lapide constructa repositam, sacerdotum castodumque a-
rarii sigillo obsignatam , castelli praefecto quotidie eo in loco
lucernam accendente. Septem vero ante festum diebus illis
ab arcis prefecto tradebatur : quumque ea purificata usus
fuisset pontifex , die proxima post solennitatem rursus eam
in domum reponebat, ubi antea condita erat. 1dque quel-
annis fiebat, tribus festis et jejunii die. Vitellius autem
facit ut stola , prout mos patrius ferebat, servaretur, dato
arcis pr&fecto in mandatis ut nec inquireret in locum ubi
recouderetur, nec ad diem attenderet quo ea uti oporteret.
Quumque ita fecisset ut a gente gratiam iniret, οἱ Joseplio
pontifici , cui etiam Caiaphae nomen fuit , sacerdotium abro
gasset, Jonatham Anani pontificis filium in ejus locum sub.
stituit, ac deinde Antiochiam reversus est.

4. Tunc etiam Tiberius ad Vitellium literas misit, cnm
mandatis ut amicitiam pangeret cum Artabano Parthorum
rege. Eum enim territabat, quod inimicus esset et Arme
niam oecupassel, ne majora damna inferret ; eaque solum
lege ejus amicitiae credendum esse , δὶ obsides illi traderen-
tur, precipue vero Artabani filius. Quum autem ista Tibe
rius ad Vitellium scriberel, ingentis pecunia largitione
]berorum et Albanorum regibus persuadet, ut sine mora
Arlabano bellum inferrent. Αἱ illi quidem huic repugna-
bant, Scytlias vero, data illis facultate per provincias suas
itineris faciundi, Pylisque Caspiis patefactis, immiserunt
in Artabanum. Quo facto et Armeniam denuo Parthi ami-

. serunt, belloque per terram illorum pervadente , nobilissimi

quique ejus gentis ceciderunt , regioque tota vastata erat,
atque in his pugnis filius regis cecidit cum multis copiarum
millibus. Porro in eo fere erat Vitellius ut. patrem qui-
dem illius Artabanum, pecuniam ad cogpatos ejus et ami-

(803,904.

μάτων εἷς τε συγγενεῖς καὶ φίλους τοὺς ἐκείνου γενομένη,
ἐκέλλησε μὲν χτιννύειν διὰ τῶν τὰ δῶρα εἰληφότων,
αἰσθόμενος 6i τὴν ἐπιθουλὴν $ ᾿Αρτάδανος d ἄφυκτον οὕ-
σαν, διὰ τὸ ὑπὸ πολλῶν καὶ τῶν πρώτων ἀνδρῶν συν-
τεθεῖσαν μὴ ἀνεῖσθαι τοῦ ἐπὶ πέρας ἐλθεῖν, καὶ νομίζων
χαὶ ὁπόσον αὐτῷ χαθαρῶς συνειστήχει, xal τόδε "rot
ἐγθαρμένον ἐπὶ δόλῳ τὴν εὔνοιαν προσποιεῖσθαι, ἢ πεί-
ρας αὐτῷ γενοιλένης μετατάξεσθαι πρὸς τοὺς προαφεστη;-
χότας, ἐπὶ τῶν ἄνω σατραπειῶν ἔσωζεν αὑτόν. Καὶ
10 πολλὴν μετὰ ταῦτα στρατιὰν ἀθροίσας Δαῶν τε χαὶ
Σαχῶν, χαὶ πολεμήσας τοὺς ἀνθεστηχότας͵ χατέσχε
τὴν ἀρχήν.
ε΄. Ταῦτα ἀχούσας ὃ Τιδέριος ἠξίου φιλίαν αὑτῷ γε-
νέσθαι πρὸς τὸν Ἀρτάθδανον. ᾿Επεὶ δὲ χἀχεῖνος προχλη-
9 θεὶς, ἀσμένως ἐδέχετο τὸν περὶ abtoU λόγον, ἐπὶ τὸν
Εὐφράτην παρῆσαν ὅ τε Ἄρταάθανος xat 5 Οὐϊτέλλιος "
καὶ ζεύξεως τοῦ ποταμοῦ γενομένης, χατὰ τὸ μεσαίτατον
τῆς γεφύρας ἀλλήλους ὑπηντίαζον μετὰ φυλαχῆς Exdte-
ρος τῆς περὶ αὑτόν. Καὶ λόγων αὐτοῖς συωδατιχῶν
2 Τενομένων, Ἡρώδης 6 τετράρχης εἱστίασεν αὐτοὺς, κατὰ
μέσον τὸν πόρον σχηνίδα ἐπισχηψάμενος τῷ πόρῳ πο-
λυτελῇ, Καὶ ᾿Αρτάθανος μετ᾽ οὐ πολὺ πέμπει Τιδερίῳ
ὅμηρον Δαρεῖον τὸν υἱὸν μετὰ πολλῶν δώρων, ἐν οἷς
χαὶ ἄνδρα ἑπτάπηχυν τὸ μέγεθος, Ἰουδαῖον τὸ γένος
35 Ἐλεάζαρον ὄνομα, ὃς διὰ τὸ μέγεθος 1 ἴγας ἐπεκαλεῖτο.
Ἐπὶ τούτοις Οὐϊτέλλιος μὲν ἐπ᾽ ᾿Αντιοχείας ἤει, 'Ao-
τάθανος δὲ ἐπὶ τῆς Βαδυλωνίας. «Ἡρώδης 00, βουλό-
μενος δι᾿ αὑτοῦ πρώτου γενέσθαι πύστιν Καίσαρι τῶν
ὁμήρων τῆς λήψεως, ἐχπέμπει γραμματοφόρους, τὰ
90 πάντα ἀχριθῶς γράψας ε εἰς ἐπιστολὴν xat μηδὲν ὕπολει-
πόμενος ἐπὶ μηνύσει τῷ ὑπατιχῷ. Πρὸς Οὐϊτελλίου
δὲ ,ἐπιπεμφθεισῶν ἐπιστολῶν, xal τοῦ Καίσαρος ἐπιση-
μήναντος πρὸς αὐτὸν ὡς δῆλα αὐτῷ γένοιτο πρότερον
πύστιν περὶ αὐτῶν Ἡρώδου προτεθειχότος, ταραχθεὶς
& 6 Οὐϊτέλλιος μεγάλως, xal πεπονθέναι τι μειζόνως E)
ἐπέπραχτο ὑπολαμδάνων, ἄδηλον τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς Éxpu-
"rtv ὀργὴν, μέχρι δὴ xol μετῆλθε, l'atou τὴν ἀρχὴν
παρειληφότος.
ς΄. 'Tóxe δὲ xai Φίλιππος ( "H ρώδου δὲ ἦν ἀδελφός)
40 τελευτᾷ τὸν βίον, εἰκοστῷ μὲν ἐνιαυτῷ τῆς Τιδερίου ἀρ-
J3, ἡγησάμενος δὲ αὐτὸς ἑπτὰ xal τριάχοντα τῆς Toa-
χωνίτιδος xai Γαυλανίτιδος xai τοῦ Βαταναίων ἔθνους
πρὸς αὐτοῖς, μέτριον δὲ ἐν οἷς ἦρχε παρασχὼν τὸν
τρόπον xai ἀπράγμονα. Δίαιταν μὲν γὰρ τὸ πᾶν ἐν
65 τῇ 47, τῇ ὑποτελεῖ ἐποιεῖτο" πρόοδοι δ᾽ ἦσαν αὐτῷ σὺν
ὀλίγοις τῶν ἐπιλέχτων, xal τοῦ θρόνου εἷς ὃν χρίνειε xa-
θιζόμενος ἐν ταῖς δοοῖς ἑπομένου, ὁπότε τις ὑπαντιάσας
ἐν χρείᾳ γένοιτο αὐτῷ ἐπιβοηθεῖν, οὐδὲν εἰς ἀναθολὰς,
ἀλλ᾽ ἐχ τοῦ ὀξέος ἱδρύσεως τοῦ θρόνου ἦ χαὶ τύ οι γενο-
Ὁ μένης, χαθιζόμενος ἠκροᾶτο: xal τιμωρίας τε ἐπετίμα
τοῖς ἁλοῦσι χαὶ ἡ ἠφίει τοὺς ἀδίχως ἐν ἐγκλήμασι γενο-
μένους, 'Γελευτᾷ δ’ ἐν Ἰουλιάδι, xal αὐτοῦ κομισθέν-
τὸς ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ὃ ἔτι πρότερον ᾧχοδόμησεν αὐτὸς,
ταφαὶ γίνονται πολυτελεῖς. Τὴν δ᾽ ἀρχὴν (οὐ γὰρ xa-

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIII. CAP. IV.

cos mittendo, perimeret ope illorum qui munera accepe-
rant: ille vero quum intelligeret se insidias effugere non
posse, quod necesse erat ut quse a multis virisque prima-
riis factae essent ex illorum sententia succederent , quum-
que numerum ibirel eorum qui sibi adherere profiterentur,
el cogitaret etiam plerosque ox illis largitione corruptos
dolose simulare benevolentiam, aut sl periculum eorum
faceret ad eos qui prius desciverant transituros esse , inco-
lumis evasit ad superiores satrapias. Ac postea ex Dahis
et Sacis magno coacto exercitu, et debellatis inimicis, im-
perium occupabat.

5. Istis auditis Tiberius jussit ut Artabanus sibi amicitia
adjungeretur. Postquam autem ille invitatus sermonem
de se habitum lubenter accepit, ad Euphratem convenerunt
rex et Vitellius; junctoque fluvio ín medio ponte obviam
inter se facti sunt , cum suis uterque satellitibus. Et quum
de federe convenisset, Herodes tetrarcba convivio eo«
excepit, in medio ubi transiretur magnis sumplibus erecto
tentorio. Et non multo post Artabanus misit Tiberio filium
Darium obsidem cum multis muneribus : in quibus vir erat
septem cubitorum proceritate, genere Judaeus, Eleazarus
nomine, qui ex magnitudine Gigas cognominatus est. Post
hac Vitellius Antiochiam reversus est, Artabanus in Ba-
byloniam. — Herodes autem, volens ut ipse primus Caesari
nunciaret de impelratis obsidibus, tabellarios mittit cum
literis, in quibus singula accurate perscripserat , adeo ut
nibil reliqui esset quod significaret legatus. Quo factum
est ut, quum hic ipse etiain misisset literas, eiquo rescri-
psisset Caesar, se omnia, ut qui ex Herode ea prius inau-
diviseet , jam ante rescivisse, Vitellius vehementer pertur-
batus, ratusque se graviorem quam re vera erat passum

[ss1,532.] 703

esse injuriam , iram in animo occultam gereret , usquedum
vindictam sumeret , Caie imperium adepto.

6. Tunc etiam Philippus, qui Herodis frater erat, vita
decessit , anno quidem Tiberii principatus vigesimo, post-
quam vero ipse priefuerat Trachonitidi et Gaulanitidi atque
eliam Batanez, anno trigesimo septimo, vir suapte natura
moderatus erga subditos, quietique ingenii; nam omnem
vitam in sua ditione agebat. Quoties autem domo progre-
deretur, cum paucis delectis incedebat, atque in solio sedens
unde jus diceret, quod dum iter faceret subsequebatur, si
quis obviam factus ejus ope et auxilio egeret, sine mora.et
dilatione qua occursus erat posito throno, in eo sedens cau-
sam cognoscebat ; el sontes penis afficiebat, οἱ iniquis
criminibus irrelitos solvebat. Diem obit-supremum in Ju-
liade, atque illatus in monumentum, quod jam ante sibi

construxerat , magnifice sepultus est. — Ejus autem prindi-

'

704 (δ804.505.)

τελείπετο παῖδας Τιδέριος παραλαδὼν προσθάχην
ἐπαρχίας ποιεῖται τῆς Σύρων" τοὺς μέντοι φόρους
ἐχέλευσε συλλεγομένους ἐν τῇ τετραρχία ἐχείνου γενο--
μένν͵ χατατίθεσβθαι.

ΚΕΦ. "Ε΄.

δ 'Ev τούτῳ δὲ στασιάζουσιν ᾿Αρέτας τε ὃ Πετραῖος
βασιλεὺς xal Ἡρώδης διὰ τοιαύτην αἰτίαν. ᾿ΗἩρώδης
ὃ τετράρχης γαμεῖ τὴν ᾿Αρέτα θυγατέρα, xal συνῆν
χρόνον ἤδη πολύν. Στελλόμενος δ᾽ ἐπὶ Ρώμης, χατά-
yexac ἐν Ἡρώδου ἀδελφοῦ ὄντος οὐχ ὁμομητρίου" ἐχ
lu γὰρ τῆς Σίμωνος τοῦ ἀοχιερέως θυγατρὸς Ἡρώδης ἐγε-
γύνει. ᾿Ερασθεὶς δὲ “Πρωδιάδος τῆς τούτου γυναιχὸς,
(θυγάτηρ δὲ ἦν ᾿Αριστοδούλου xa οὗτος ἀδελφὸς αὐτῶν,
Ἀγρίππα δὲ ἀδελφὴ τοῦ μεγάλου, ) τολμᾷ λόγων ἅπτε-
Σθαι περὶ γάμων. Καὶ δεξαμένης, συνθῆχαι γίνονται
15 μετοιχιεῖσθαι πρὸς αὐτὸν ὁπότε ἀπὸ Ῥώμης παραγέ--
γοιτο * ἦν δὲ ἐν ταῖς συνθήχαις, ὥστε xal τοῦ ᾿Αρέτα
τὴν θυγατέρα ἐχθαλεῖν. Καὶ ὃ μὲν εἰς τὴν Ῥώμην
ἔπλει, ταῦτα συνθέμενος. ᾿Επεὶ δὲ ἐπανεχώρει δια--
πραξάμενος ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐφ᾽ ἅπερ ἔσταλτο, ἣ γυνὴ,
20 πύστεως αὐτῇ τῶν πρὸς τὴν ΗἩρωδιάδα συνθηχῶν γενο-
μένης, πρὶν ἔχπυστος αὐτῷ γενέσθαι τὰ πάντα ἐχμα-
θοῦσα, χελεύει πέμπειν αὐτὴν ἐπὶ Μαχαιροῦντος (με-
θόριον δέ ἐστι τῆς τε ᾿Αρέτα xat Ἡρώδου ἀρχξς) γνώμην
οὐχ ἐχφαίνουσα τὴν ἑαυτῆς. Καὶ “Ἡρώδης ἐξέπεμψε,
85 μηδὲν ἠσθῆσθαι τὴν ἄνθρωπον προσδοχῶν. Ἡ δὲ
(προχπεστάλχει γὰρ ἐχ πλείονος εἰς τὸν Μαχαιροῦντα,
τότε πατρὶ αὐτῆς ὑποτελῇ) πάντων εἰς τὴν ὁδοιπορίαν
ἡτοιμασμένων ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ, ἅμα τε παρῆν χαὶ
ἀφορμᾶται εἰς τὴν ᾿Αραδίαν χομιδῆ τῶν στρατηγῶν ἐκ
80 διαδοχῆς, παρῆν τε ὡς τὸν πατέρα ἧ τάχος, καὶ αὐτῷ
τὴν Ἣρώδου διάνοιαν ἔφραζε. ὋὉ δὲ ἀρχὴν ἔχθρας
«ταύτην ποιησάμενος, περί τε ὅρων ἐν τῇ γῇ τῇ Γαμα-
λίτιδι, xat δυνάμεως ἑχατέρῳ συλλεγείσης, εἰς πόλεμον
καθίστανται, στρατηγοὺς ἀπεσταλχότες ἀνθ᾽ ἑαυτῶν,
35 Καὶ μάχης γενομένης, διεφθάρη πᾶς ὃ Ἡρώδου στρα--
τὸς, προδοσίας αὐτῷ γενομένης ὑπ᾽ ἀνδρῶν φυγάδων,
ot ὄντες ἐχ τῆς Φιλίππου τετραρχίας Ἡρώδη συνεστρά-
τευον. Ῥαῦτα Ἡρώδης γράφει πρὸς Τιδέριον. Ὁ
δὲ, ὀργῇ φέρων τὴν Ἀρέτα ἐπιχείρησιν, γράφει πρὸς
40 Οὐϊτέλλιον πόλεμον ἐξενεγχεῖν, xal ἤτοι ζωὸν ἑλόντα
ἀναγαγεῖν δεδεμένον, ἣ χτεινομένου πέμπειν τὴν χεφα-
λὴν ἐπ᾽ αὐτόν. — Kai Τιβέριος μὲν ταῦτα πράσσειν
ἐπέστελλε τῷ χατὰ Συρίαν στρατηγῷ.
β΄. Τισὶ δὲ τῶν Ἰουδαίων ἐδόχει ὀλωλέναι τὸν Ηρώ-
45 ὃου στρατὸν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, xai μάλα δικαίως τιννυ-
μένου χατὰ ποινὴν Ἰωάννου τοῦ ἐπιχαλουμένου Βα-
πτιστοῦ. Κτείνει γὰρ τοῦτον Ἡρώδης, ἀγαθὸν ἄνδρα,
χαὶ τοὺς Ιουδαίους χελεύοντα, ἀρετὴν ἐπασχοῦντας
xoi τῇ πρὸς ἀλλήλους διχαιοσύνῃ xal πρὸς τὸν Θεὸν
&0 εὐσεδεία χρωμένους, βαπτισωῷ συνιέναι" οὕτω γὰρ
καὶ τὴν βάπτισιν ἀποδεχτὴν αὐτῷ φανεῖσθαι, μὴ ἐπί
τίνων ἁμαρτάδων παραιτήσει χρωμένων, ἀλλ᾽ ἐφ᾽

APXAIOAOTIAZ BIBA. IH; ΚΕΦ. E. τς

[552,865.}
patum ( nam sine liberis decessit, quum sibi accepisset Tibe-
rius, eum provincie Syriz attribuit : tributa tamen que
in tetrarchia illius colligerentur, jussit in eadem adservari.

CAP. V. (VIL)

Sub id autem tempus inter 86 dissidebant Aretas rex Pe-
trzeze et Herodes hujusmodi de causa. — Herodes tetrarcha
uxorem duxerat Aretz filiam, et cum ea jam longiuscule
vixerat. Quum autem Romam proficisceretur, divertit ad
fratrem , non tamen ex eadem matre, Herodem : nam He-
rodes ex Simonis pontificis filia natus erat. ας Herodiadis
bujus uxoris amore captus, quae filia erat Aristobuli, utrius-
que illorum fratris, Agrippaeque magni soror, ausus est
cum ea de nuptiis sermones serere. Cui quum non displice-
rent , convenit inter eos ipsam in ejus domum concessuram
statim atque ipse Roma rediisset : insuper pactum erat ut
AreUe filiam ejiceret. Atque ille quidem Romam vebi-
tur, postquam ista pepigerat. Ubi autem revertebatur,
rebus Roma perfectis, quarum gratia profectus est, uxor
ejus, fama eorum qui Herodiadi pactus fuerat ad ipsam
perlata, antequam eam ille cuncta rescivisse intelligeret,
mitti petiit Machseruntem , castellum in confinio ditionis
Herodis et Aretze situm, de suo consilio nihil indicans. At-
que Herodes mittendam curavit, ne suspicans quidem mu-
lieri quidquam innotuisse. Illa vero (nam aliquamdiu ante
miserat Machswruntem, tunc in patris sui ditione et
potestate) omnibus ad iter ineundum ἃ przsefecto para-
tis, eo pervenit, atque inde in Arabiam properat ab upo
prafecto ad alium advecta, et quam celerrime ad patrem
venit, ipsique Herodis voluntatem aperuit. Indeaulemab
eo inimicitiarum facto initio, accedente de finibus agri Ga-
malitici contentione, postquam utrique erant copiz con-
scripts , bellum inter eos conflatum est, qui vicem suam
duces suos miserunt. Commissoque prelio Herodes
victus est et omnis ejus exercitus czesus , quippe proditus a
quibusdam profugis, qui quum essent ex Philippi tetrarchia,
merebant Herodis stipendia. — Hsec Herodes Tiberio per li-
teras significat. Ille vero, indigne ferens id quod aggres-
sus erat Aretas, scribit Vitellio ut ei bellum inferat, et aot
vivum captum in vinculis adducat, aut occisi capul ad
ipsum mittat. Atque Syrie quidem preetori , ut ista ageret
in mandatis dedit Tiberius.

2. Erant autem quidam ex Judaeis qui existimarent Dei
ira periisse exercitum Herodis, qui justas ob interfeclum
Joannem, cognomento Baptistam, poenas dabat. Hunc
enim Herodes necari jusserat, quum esset vir bonus, Judaros-
que ad virtutis studium excitaret , praecipiens ul juste qui-
dem inter se, erga Deum autem pie agentes ad lavacrum
accederent : Deo enim ita acceptum iri lavacrum, quum eo
non ad expiationem criminum uterentur, sed ad corporis

(806,906.) :
ἁγνείᾳ τοῦ σώματος, ἅτε δὴ xal τῆς ψυχῆς δικαιοσύνη
προεχχεχαθαρμένης. Καὶ τῶν ἄλλων συστρεφομένων
(xat γὰρ ἤρθησαν ἐπὶ πλεῖστον τῇ ἀχράσει τῶν λόγων)
δείσας Ἣ ρώδης τὸ ἐπὶ τοσόνδε πιθανὸν αὐτοῦ τοῖς
ἀνθρώποις μὴ ἐπὶ ἀποστάσει τινὶ φέροι, (πάντα γὰρ
ἑώχεσαν συμδουλῇ τῇ ἐχείνου πράξοντες,) πολὺ χρεῖτ-
tov ἡγεῖται, πρίν τι νεώτερον ἐξ αὐτοῦ γενέσθαι. προ-
λαύὼν ἀναιρεῖν, ἢ μεταθολῆς γενομένης εἰς τὰ πρά-
ματα ἐμπεσὼν μετανοεῖν. Καὶ 6 μὲν ὑποψία τῷ
᾿ Ἡρώδου δέσμιος εἷς τὸν Μαχαιροῦντα πεμφθεὶς, τὸ
προειρημένον φρούριον, ταύτη χτίννυται᾽ τοῖς δὲ Ἶου-
δαίοις δόξαν ἐπὶ τιμωρίᾳ τῇ ἐχείνου τὸν ὄλεθρον ἐπὶ τῷ
στρατεύματι γενέσθαι, τοῦ Θεοῦ χαχῶς ᾿Ἡρώδη 9έ-
λοντος.
| y. Οὐϊτάλλιος δὲ παρασχενασάμενος ὡς εἰς πόλε-
μον τὸν πρὸς Ἀρέταν δυσὶ τάγμασιν ὁπλιτῶν, ὅσοι τε
περὶ αὐτὰ ψιλοὶ xal ἱππεῖς συμμαχοῦντες ix. τῶν ὑπὸ
Ῥωυαίοις βασιλειῶν ἀγόμενος ἐπὶ τῆς Πέτρας ἠπεί-
γετο, καὶ ἔσχε Πτολεμαΐδα. Ὡρμηυένῳ δ᾽ αὐτῷ διὰ
υτῆς Ἰουδαίων ἄγειν τὸν στρατὸν, ὑπαντιάσαντες ἄν-
ρες οἱ πρῶτοι παρητοῦντο τὴν διὰ τῆς χώρας 630v * οὗ
Ἱὰρ αὐτοῖς εἶναι πάτριον περιορᾶν εἰχόνας εἷς αὐτὴν
φερομένας, πολλὰς δ᾽ εἶναι σημαίαις ἐπικειμένας. Καὶ
πεισθεὶς μετέδαλέ τε τῆς γνώμης τὸ ἐπὶ τοιούτοις προ-
5 θουλεῦσαν, xal διὰ τοῦ μεγάλου πεδίου χελεύσας γω-
ῥεῖν τὸ στρατόπεδον, αὐτός τε μετὰ Ἡρώδου τοῦ τε-
τράρχου xal τῶν φίλων εἷς Ἱεροσόλυμα ἀνήει, θύσων
τῷ 8t, ἑορτῆς πατρίου τοῖς Ἰουδαίοις ἐνεστηχυίας,
Εἰς ἣν ἀπαντήσας xal δεχθεὶς ὑπὸ τοῦ τῶν Ἰουδαίων
Ὁ πλήθους ἐχπρεπῶς, τρεῖς μὲν ἡμέρας ταύτη διατριδὴν
ποιεῖται, ἐν αἷς ᾿Ιωνάθην τὴν ἀρχιερωσύνην ἀφελόμε-
vx ἐγχειρίζει τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Θεοφίλῳ, τῇ τετάρτη
δὲ, γραμμάτων αὐτῷ παραγενομένων, ἃ ἐδήλου τὴν
Τιβερίου τελευτὴν, ὥρχισε τὴν πληθὺν ἐπ᾽ εὐνοία τῇ
b Γαΐου, Ἀνεχάλει δὲ καὶ τὸ στράτευμα ἐπὶ τὰ οἰχεῖα
ἑχάστου χειμαδιοῦντος, πόλεμον ἐχφέρειν οὐχέθ᾽ ὁμοίως
δυνάμενος, διὰ τὸ εἰς Γάϊον μεταπεπτωκέναι τὰ πρά-
ὕματα, ᾿Ελέγετο δὲ xal τὸν ᾿Αρέταν οἰωνοσχοπησά-
μένον πρὸς τὴν ἀγγελίαν τῆς Οὐϊτελλίου στρατείας φά-
(vat μηχανὴν οὐχ εἶναι τῷ στρατῷ τῆς ἐπὶ Πέτρας
εἰσόδου" τεθνήξεσθαι γὰρ τῶν ἡγεμόνων 3 τὸν πολεμεῖν
χελεύσαντα, 3| τὸν γνώμη τῇ ἐχείνου ὡρμημένον δια-
χογεῖσθαι, ἢ ἐφ᾽ ὃν γένοιτο fj παρασχευὴ τοῦ στρατεύ-
βατος, Καὶ Οὐϊτέλλιος μὲν ἐπ᾽ Ἀντιοχείας ἀνεχώρη-
ἰδ δεν" ᾿Αγρίππας δὲ ὃ Ἀριστοθούλου υἱὸς, ἐνιαυτῷ πρό-
τερον 2 τελευτῆσαι "Tió£ptov, ἐπὶ Ρώμης ἄνεισι πρά-
ἔων τι παρὰτῷ αὐτοχράτορι, δυνάμεώς τινος αὐτῷ παρα-
γενομένης, Βούλομαι οὖν εἰπεῖν ἐπὶ μαχρότερον περί
τε Ἡρώδου xal γένους αὐτοῦ ὡς ἐγένετο, ἅμα μὲν xal
V διὰ τὸ dvíxety τῇ ἱστορίᾳ τὸν περὶ αὐτῶν λόγον, ἅμα
δὲ χαὶ παράστασιν ἔχειν τοῦ θείου. ὡς οὐδὲν ὠφελεῖ
πλῆθος οὐδ᾽ ἄλλη τις ἀλχὴ τῶν ἐν ἀνθρώποις ἐπιτετη-
δευμένων, δίχα τῶν πρὸς τὸ θεῖον εὐσεδειῶν εἴ γε ἐντὸς

ἑκατὸν ἐτῶν ἐξόδου συνέθη πλὲν ὀλίγων, (πολλοὶ δ᾽ X- '

JOSEVHUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIII. CAP. V.

munditiem , utpote mentibus jam ante per justitiam purifi-
catis. Quumque multi ad eum undique confluerent, ( hu-
jusmodi enim sermonibus mirum in modum elati erant, )
Herodes veritus ne fanta hominis auctoritas subditos ad
defectionem impelleret , (videbantur enim omnia de consilio
ejus facturi esse,) satius esse duxit, priusquam novi aliquid
ex illo oriretur, illum e medio tollere, quam ut mutatione
rerum facta, ipse in discrimen adductus poenitentiam age-
ret. Atque ille quidem ob hanc Herodis suspicionem in
vincula conjectus , missusque ad castellum Macheruntem,
cujus supra meminimus , ibidem czesus est : Judeei vero per-
suasum habebant in ultionem necis ejus delelum esse exer-
citum, Deo propterea Herodi infenso.

$. Vitellius autem quum se accinxisset ad Lelium
Aretie inferendum, assumptis duabus legionibus, et quot-
quol circa illas erant levis armaturze milites equitesque a
sociis regibus missos secum ducens, Petram versus prope-
rabat, et Ptolemaidem pervenit. Quumque vellet per Ju-
dieam cum exercitu Lransire, ei obviam facti viri primarii
deprecabantur iter per regionem : neque enim sui moris
esse pati simulacra per eam ferri, multa autem esse in
signis. Alque ille exoratus et mutavit quam sibi istiusmodi
de rehus proposuit sententiam , quumque per magnam pla-
niliem copias ire jussissel, et ipse cum Herode tetrarcha
afque amicis ascendit Hierosolyma, Deo, in festo Judaeis
patrio quod instabat, sacri(icatlurus. Quo teinpore quuin
adfuisset, et honorifice ab Judseorum populo exciperetur,
illic quidem triduum mansit, atque interim Jonatham pon-
tificatu abdicavit, et (ratrem ejus Theophilum in eo collo-
cavit : illic vero, quarto postquam venerat die, quum literas,
qu: Tiberii obitum significarent, accepisset , populum ju-
ramento adegit ut Caio faverent. Etiam milites ex iti-
nere revocatos in sua quemque hiberna dimisit , quod non
amplius ei eadem ac antea belli gerendi potestas esset, re-
rum summa ad Caium delata. Fertur etiam Aretam, δι:-
gurio acto quuin primum expeditionis Vitellii nuncium acce-
perit , dixisse fieri non posse ut iste exercitus Petram adiret;
brevi enim moritnrum esse ducem , vel qui belligerare jua-
sisset, vel qui illius consilio morem gerere properaret , vel
eum contra quem paratus esset exercitus. Et Vitellius
quidem Antiochiam se recepit. Agrippa autem Arístoboli
filius, anno antequam Tiberius moreretur, Romam profi.
ciscilur, de re quadam cum Imperatore transacturus, simul-
ac potestas primum ei data esset, "Volo itaque fusius ali -
quanto et uberius agere de Herode, deque illius satu ortis
et eorum rebus, et quia magni refert ad historiam illos
percensere , argumentoque est numen esse , quod nihil pro-
sit numerosa soboles, neque ulla potentia quae in homini-
bus dominatur, sine pietate erga Deum, si quidem intra
centum annos contigerit ut Herodis posteri , qui tane per-

45

[484,8685.} 702

706 (506,507.)

ev) διαφθαρῆναι τοὺς Ἢ ώδου ἀπογόνους. Φέροι δ᾽ dv
τι χἀπὶ σωφρονισιμῷ τοῦ ἀνθρωπείου γένους τὸ τὴν δυστυ-
γίαν αὐτῶν μαθεῖν" ἅμα δὲ καὶ τὸν ᾿Αγρίππαν διηγή-
σασθαι θαύματος ἀξιώτατον γεγενημένον, ὃς ἐκ πάνυ

α ἰδιώτου, xal παρὰ πᾶσαν δόξαν τῶν εἰδότων, αὐτὸν, ἐπὶ
τοσόνδε ηὐξήθη δυνάμεως. Εἴρηται μὲν οὖν χαὶ πρό-
τερον περὶ αὐτῶν, λεχθήσεται δέ μοι xal νῦν ἀχριδῶς.
δ΄. Ἡ ρώδη τῷ μεγάλῳ θυγατέρες ἐχ Μαριάμμης,

τῆς Ὑρχανοῦ θυγατρὸς, γίνονται δύο" Σαλαμψιὼ μὲν
10 $ ἑτέρα, ἣ γαμεῖται Φασαήλῳ τῷ αὐτῆς ἀνεψιῷ,
Φασαήλου παιδὶ ὄντι τοῦ Φασαήλου ἀδελφοῦ Ἡρώδου,
δεδωχότος αὐτὴν τοῦ πατρός" Κύπρος δὲ Ἀντιπάτρῳ
xai αὐτὴ ἀνεψιῷ, παιδὶ τῆς ἀδελφῆς Ἡρώδου Σαλώ-
unc. Καὶ Φασαήλῳ μὲν ix Σαλαμψιοῦς γίνονται
15 πέντε παῖδες, Ἀντίπατρος, Ἡρώδης, Ἀλέξανδρος,
θυγατέρες δὲ ᾿Αλεξάνδρα xai Κύπρος, ἣν Ἀγρίππας
γαμεῖ ὃ Ἀριστοδούλουι Ἀλεξάνδραν δὲ γαμεῖ μὲν
Τίμαιος Κύπριος, ἀνὴρ τῶν ἀξιολόγων, παρ᾽ ᾧ δὴ καὶ
ἅτεχνος τελευτᾷ - Κύπρῳ δ᾽ ἐξ ᾿Αγρίππα μὲν ἄρσενες
30 γίνονται δύο, θυγατέρες δὲ τρεῖς, Βερενίχη, Μαριάμμη,
᾿ Δρούσιλλα" ᾿Αγρίππας δὲ καὶ Δροῦσος τοῖς ἄρσεσιν
ὀνόματα, ὧν ὁ Δροῦσος πρὶν £Ózcat τελευτᾷ. ὋὉ δὲ
πατὴρ τούτων ᾿Αγρίππας ἐτρέφετο μετὰ χαὶ ἑτέρων
ἀδελφῶν, “Ἡρώδου τε καὶ 'ApiaroboUAov. "Ex Βερε-
45 νίχης xal οἶδε παῖδες τοῦ υἱέως Ἡρώδου τοῦ μεγάλου
$ δὲ Βερενίχη Κοστοδάρου xat Σαλώμης παῖς τῆς ρώ-
δου ἀδελφῆς. 'Γούτους ᾿Αριστόδουλος νηπίους θνήσχει
λιπὼν ὑπὸ τοῦ πατρὸς σὺν ᾿Αλεξάνδρῳ τῷ ἀδελφῷ», xa-
θάπερ εἰρήκαμεν. Ἡδάσαντες δ᾽ ἄγονται Ἡρώδης μὲν
3u οὗτος. ὃ τοῦ Ἀγρίππα ἀδελφὸς, Μαριάμμην θυγατέρα
Ὀλυμπιάδος τῆς Ηρώδου τοῦ βασιλέως θυγατρὸς, xal
Ἰωσήπου τοῦ ᾿Ιωσήπου παιδὸς, ἀδελφὸς δ᾽ οὗτος τοῦ
βασιλέως Ἡρώδου " ἴσχει δ᾽ ἐξ αὐτῆς υἱὸν ᾿Αριστόθδου-
λον. Ὁ δὲ τρίτος τοῦ ᾿Αγρίππα ἀδελφὸς ᾿Αριστόθου-
85 Joc γαμεῖ Ἰωτάπην Σαυψιγεράμου θυγατέοα τοῦ Ἔμε-
σῶν βασιλέως" θυγάτηρ δὲ αὐτοῖς γίνεται χωφὴ,, ὄνομα
xal τῇδε Ἰωτάπη. Καὶ τάδε μὲν τῶν ἀρσένων τέχνα.
Ἡρωδιὰς δὲ αὐτῶν ἢ ἀδελφὴ γαυεῖται Ἡρώδῃ Ἡρώ-
δου τοῦ μεγάλου παιδὶ, ὃς γέγονεν ix Mapiauumgs τῆς
40 τοῦ Σίμωνος τοῦ ἀρχιερέως, xat αὐτοῖς Σαλώμη γίνεται,
μεθ᾽ ἧς τὰς γονὰς Ἡρωδιὰς, ἐπὶ συγχύσει φρονήσασα
τῶν πατρίων, Ἡ ρρώδη γαμεῖται τοῦ ἀνδρὸς τῷ ὅμοπα-
τρίῳ ἀδελφῷ, διαστᾶσα ζῶντος" τὴν δὲ Γαλιλαίων
πετραρχίαν εἶχεν οὗτος. Ἡ δὲ θυγάτηρ αὐτῆς Σαλώμη
e Φιλίππῳ γαμεῖται, Ἡρώδου παιδὶ τῷ τετράρχη τῆς
ῬΓΓραχωνίτιδος. Καὶ ἄπαιδος τελευτήσαντος, ᾿Αριστό-
ὄουλος αὐτὴν ἄγεται, Ἡρώδου παῖς τοῦ Ἀγρίππα ἀδελ-
φοῦ. Παῖδες δὲ ἐγένοντο αὐτοῖς τρεῖς, Ἡρώδης, Ἀγρίπ-
Tac, ᾿Αριστόδουλος. Τοῦτο μὲν δὴ τὸ Φασαήλου καὶ
bo Σαλαμψιοῦς ἐστι γένος. Κύπρῳ δ᾽ ἐξ Ἀντιπάτρου
θυγάτηρ γίνεται Κύπρος, xal αὐτὴν ᾿Αλεξᾶς 6 “Ἑλχίας
γαμεῖ τοῦ Ἀλεξᾷ" xal αὐτοῖς θυγάτηρ ἦν Κύπρος.
Ἡρώδης δὲ xal ᾿Αλέξανδρος, οὃς ἀδελφοὺς ἔφην Ἀντι-
κάτρον, ἄτεχνοι τελευτῶσιν.

APXAIOAOT'(AZ BIBA. TH. ΚΕΦ. C.

[nr o].

multi erant, fere omnes interierint. Accedit quod hnmare
generi documento esse possit illorum perspectam habere
infelicitatem , preesertim ubi de Agrippa narrationem fecero,
viro admiratione dignissimo, qui ex vita privata el prater
omnium quibus notus erat exspectationem ad tante pot
statis fastigium provectus erat. Tllorum quidem jam antea
mentionem feci , nunc vero de illis agam accurate.

4. Herodi Magno ex Mariamne Hyrcabpi filia natie sunt.
dua filie, altera quidem Salampsio, quae nupsit Phasselo
consobrino suo, Phasaeli filio fratris Herodis , dante illam
patre : Cvpros vero altera Antipatro et ipsa nupsil conse.
brino, Herodis nepoli ex sorore Salome. Et Pbasselus e
Salampsione genuit quinque liberos , Antipatrum , Herodem,
Alexandrum, et (ilias Alexandram ac Cypron, qua nupsit
Agrippee Aristobuli filio. Alexandram vero duxit quidem
Timius Cyprius, vir nobilis, cujus in matrimonio sine li-
beris defüncia est : Cypros vero Agrippse duos (ilios pep
rit, et tres filias, Berenicen, Mariamnen, Drusillam ; (ili .
autem Agrippa et Drusus dicli sunt, quorum Drusus ante
quam pubescerct diem obit. Horum autem pater Agripps
cum aliis etiam fratribus educabatur, Herode el Aristobul».
Isti quoque filii erant Aristobuli filii Ilerodis Magni ex Be
renice : Berenice vero Costobari et Salomes sororis Herodis
filia erat. Hos Aristobulus infantulos reliquit, a patre cum
Alexandro fratre occisus, quemadmodum diximus. Pos -
quam aulem ex ephebis excesserant , uxores ducunt, Hero-
des hic , Agrippre frater, Mariamnen filiam Olympiadis Hero-
dis regis filis et Josephi, filii Josephi, qui Herodis regis frater
erat: et ex ea suscepit filiam Aristobnlum. — Tertius aulem
Agrippae? frater Aristobulus ducit Iotapen Sampsigerami
Emesorum regis filiam, et ipsis nata est (ilia surda, cui et ipsi
nomen Jotape. Eta maribus quidem liec soboles erat. He-
rodias vero soror eorum pupsit Herodi Herodis Magni filio,
quem sustulit ex Mariamne Simonis pontifieis filia ; illisque
genita est Salome, cujus post nativitatem Herodias, ut que
in animum induxerat leges patrias violare, Herodi nupsit,
viri sui, à quo vivo discessit, ex eodem patre fratri : hic 20"
tem Galilseze tetrerchiam habebat. Ejus vero filia Salome
nupta erat Philippo Herodis filio, tetrarchiam habenüi Tre
chonitidis. Eoque sine liberis defuncto duxit eam Aristo-
bulus filius Herodis, fratris Agrippwe : ei autem nati subi
filii tres, Herodes, Agrippa, Aristobulus. Et btc quidem
681 Phasaeli et Salampsionis progenies. Cypros autem
Antipatro filiam Cypron peperit; ipsamque duxit Alen
Helcias, Alexa filius : atque illis filia erat Cypros. Sed

: Herodes et Alexander, quos Antipatri fratres fuisse dixi , sise
Ἀλεξάνδρῳ δὲ τῷ Ἡρώ- |

prole decesserunt. Ceterum Alexander Herodis regis ülios,

(ωυ:,5:8.}

δου παιδὶ τοῦ βασιλέως, τῷ ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀνηρημένῳ,
Ἀλέξανδρος xai Τιγράνης ἐγεγόνεισαν υἱεῖς ἐχ τῆς
Ἀρχελάου τοῦ Καππαδόχων βασιλέως θυγατρός. Καὶ
Τιράνης μὲν βασιλεύων Ἀρμενίας, χατη (οριῶν αὐτοῦ
, ἐπὶ Ρώμης γενομένων, ἄπαις τελευτᾷ. ᾿Αλεξάνδρω
δὲ Τιγράνης ὁμώνυμος τῷ ἀδελφῷ γίνεται παῖς, xal
βασιλεὺς ᾿Αρμενίας ὑπὸ Νέρωνος ἐκπέμπεται᾽ υἱός τε
᾿λλέξανδρος αὐτῷ γίνεται. Γαμεῖ δ᾽ οὗτος ᾿Αντιόχου
τοῦ Κουμαγηνῶν βασιλέως θυγατέρα Ἰωτάπην " νησῖ-
| δός τε τῆς ἐν Κιλικία Οὐεσπασιανὸς αὐτὸν ἴσταται βα-
σιλξα. Καὶ τὸ uiv ᾿Αλεξάνδρου γένος, εὐθὺς ἄμα τῷ
ουῖῆναι, τὴν θεραπείαν ἐξέλιπε τῶν ᾿Ιουδαίοις ἐπιγω-
οίων, μεταταξάμενοι πρὸς τὰ “ἕλλησι πάτρια, Ταῖς
δὲ λοιπαῖς θυγατράσιν ρώδου τοῦ βασιλέως ἀτέκνοις
ὁ τελευτᾶν συνέπεσεν. Τῶν δὲ γενομένων Ἡρώδου ἀπο-
Ἰόνων οὃς κατελέξαμεν ὄντων, ἐν ᾧ χρόνῳ Ἀγρίππας
ὁ μέγας τὴν βασιλείαν παρέλαῤξε,, τούτων τέ μοι τοῦ
Ἱένους προδεδηλωμένου, διέξειμι λοιπὸν ὁπόσαι τε
Ἀγρίππα τύχαι συνέλθοειν, ὥστε αὐτῶν διάδρασιν
Ὁ ποιησάμενος ἐπὶ μέγιστον ἀξιώματός τε ἅμα προχό-
ψεις xal δυνάμεως.

κεφ. GC.

Ἡρώδου τοῦ βασιλέως ὀλίγον πρὸ τῆς τελευτῆς
Ἀγρίππας ἐν τῇ Ρώμη διαιτώμενος, χαὶ ὁμοτροφίας
χαὶ συνηθείας αὐτῷ πολλῆς γενομένης πρὸς Δροῦσον

5 τὸν Τιδερίου τοῦ αὐτοκράτορος υἱὸν, καὶ ᾿Αντωνία, τῇ
Δρούσον τοῦ μεγάλου γυναιχὶ, εἰς φιλίαν ἀφίχετο, De-
ρενίχης τῆς μητρὸς τιλωμένης παρ᾽ αὐτῆς καὶ προχγα-
γεν ἠξιωχυίας τὸν υἱόν. Φύσει δὲ μέγας ὧν ᾿Αγρίπ-
πας xai δωρεῖσθαι πολυτελὴς, ζώσης μὲν τῆς μητρὸς,

V οὐχ ἐξέφαινε τῆς ψυχῆς τὸ θέλον, διαδιδράσχειν αὐτῆς
ἠξιωχὼς τὴν ἐπὶ τοιούτοις γενομένην ὀργήν" ἐπεὶ δ᾽
ἡ Βερενίκη τελευτᾷ, γενόμενος ἐπὶ τῷ αὑτοῦ τρόπῳ,
τὰ μὲν elc πολυτέλειαν τῆς x0. ἡμέραν διαίτης, τὰ δὲ
εἰς τὸ μὴ μέτρῳ τῶν δωρεῶν προϊέμενον ἀνάλωσε τῶν

5 χρημάτων, τὰ πλεῖστα δ᾽ εἰς τοὺς Καίσαρος ἀπελευθέ-
ρους ἐτετέλεστο, ἐλπίδι πράξεως τῆς αὐτῶν. Πενία τε
ἐν ὀλίγῳ περὶ αὐτὸν 7v, xal τοῦτ᾽ ἦν κώλυμα τῆς ἐν
Ῥώμῃ διαίτης. Καὶ ὁ Τιθέριος τοῖς φίλοις τοῦ υἱέως
τετελευτηκότος ἀπειπὼν φοιτᾶν εἰς ὄψιν αὐτῷ, διὰ τὸ

V ἀνερεθίζεσθαι πρὸς τὸ λυπεῖσθαι μνημονεύων τοῦ παι-
δὸς θεωρία τῇ ἐχείνων.

β΄. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα ἐπὶ τῆς Ἰονδαίας πλέων
gero χαχοπραγῶν, xal τεταπεινωμένος ὀλέθρῳ τε ὧν
εἶχε χρημάτων καὶ ἀπορία τοῦ ἐχτίσοντος τὰ χρέα τοῖς

ὦ δανεισταῖς, πολλοῖς τε οὖσι xal ἀλεωρὴν οὐδ᾽ fjvvwa-
οὖν ἐνδιδοῦσιν" ὥστε ἀπορία τῶν ποιητέων καὶ αἷς
Tv, τῇ ἐπ᾿ αὐτοῖς ὁποχωρήσας εἴς τινα πύργον ἐν
Μαλάθοις τῆς Ἰδουμαίας ἐν περινοία τοῦ μεταστή-
Cote αὑτὸν ἦν. Αἰσθάνεται δ᾽ αὐτοῦ τὸν διάνοιαν

€ Κύπρος ἡ γυνὴ, παντοία τε ἦν ἀπείργουσα τῶν ἐπὶ τοιού-
τοῖς βουλευμάτων. Διαπέμπεται δὲ χαὶ ὡς τὴν ἀδελ-
φὴν αὐτοῦ Ἡρωδιάδα, Ἡρώδη τῷ τετράρλγν, συνοιχοῦ-

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIII. CAP. VI. 707

qui a patre fuerat interemptus, Alexandrum et Tigranen filiog
suscepit ex filia Arclielai Cappadocum regis. Εἰ Tigraues
quidem Armenig rex, dum Roms accusalionem subiret ,
sine liberis obiit. Alexandro autem Tigranes fratri cogno-
minis nascitur filius, qui a Nerone ad regnandum in Arme-
bia mitur : atque Alexandrum filium genuit. le vero
Jotapen duxit, Antiochi Commagenorum regis filiam : et
insulee in Cllicia rex a Vespasiano factus est. Et Alexan-
drí quidem soboles fere ab utero deseruit patria Judzcorum
iuslituta, ad ritus trensiens moresque Gentilium. Ceteris
vero Herodis filiabus contigit ut sine prole decederent. Quum
autem Herodís posteri, quos percensuimus, e medio non
sublati fuerint, eo tempore quo Agrippa Magnus imperium
adeptus est, quumque horum genus jam ante declaraverim,
superest ut narrem quos ín casus fortuna Agrippam deni-
serit, utque ex iis evaserit et ad maximam dignitatem et
CAP. VI. (VIII.)

Paulo ante Herodis regis obitum Agrippa Romse degens ,
atque convictore quotidíano et familiari usus Druso, Tibe-
rii imperatoris filio, nactus est etiam Antoniae, Drusi ma-
joris conjugis, amicitiam, utpote 4006 Berenlcen matrem
in honore habuerit, filiumque dignitate augere voluerit.
Quumque Agrippa natura esset magnanimus et muni(icus ,
quam diu mater vixerit, voluntatem saam occultabat et
dissimulabat, quod noluerit ut mater sibi bujusmodi de
causa irasceretur : postquam vero decessit Berenice, quum
jam sui esset arbitrii, facultates partim luxuriose vivendo
quotidie prodegit, partim immodiea largitione profudit,
maximos vero in líbertos Caesaris fecerat sumptus , sperans
fore ut corum opera adjuvaretur. Brevique ad inopiam
redactus est, adeo ut non potaerit diutius Romte commo-
rari. Accessit quod Tiberius filii sui non ita pridem de-
functi amicis interdixerat ne in conspectum suum venirent,
ne ex illis visis renovata filii memoria luctus suus redinte-
graretur.

2. His itaque de causis conscensa navi in Judeam pro-
fectus est, male se habeus, animoque dejectus et quod
omnem suam pecuniam absumpserst, et nibil ei supererat
unde solveret quod creditoribus debebat , qui et multi erant
et motus ejus omnes observabant ne qua effugeret. Eo
igitur redaclus ut quid ageret nesciret, factorumque eum-
valde puderet, secessit in castellum quoddam apud Malatha
Idumee, et de manibus sibi afferendis cogitabat. Subolet
autem hoc Cypro uxori quod ille in animo agitabat, atque
modis omnibus agebat ut eum ab hujusmodi consilio de-
pelleret : ad sororemque ejus Herodiadem scripsit , Il« rudi

45.

[696,887.]

708 (s05,509.)

σαν, γράμματα, δηλοῦσα τό τε ἐπὶ τοῖς τοιούτοις τοῦ
᾿Αγρίππα προδουλεῦσαν xal τὴν ἀνάγχην f| ἐπ᾽ αὐτὰ
ἐξῆγεν, ἐκέλευέ τε συγγενῆ οὖσαν βοηθεῖν, xal τὸν dv-
δρα πρὸς τοῦτο παρασχευάζειν, θεωροῦσαν ὡς αὐτὴ
δ παντοίως χουφίζοι τὸν ἄνδρα, xat ταῦτα οὐχ ἐξ ὁμοίων
ἀφορμῶν. Οἱ δὲ μεταπέμψαντες αὐτὸν οἰχητήριον
ἀπέδειξαν Τιδεριάδα χαί τι χαὶ ἀργύριον ὥρισαν εἰς
τὴν δίαιταν, ἀγορανομίᾳ τε τῆς Τιδεριάδος ἐτίμησαν.
Οὐ μὴν ἐπὶ πλεῖόν γε Ἡρώδης ἐνέμεινε τοῖς δεδογμέ-
10 νοις, χαίτοι γε οὐδ᾽ ὡς ἀρχοῦντα ἦν. Ἐν γὰρ Τύρῳ
παρὰ συνουσίαν ὑπὸ οἴνου γενομένων αὐτοῖς λοιδοριῶν,
ἀνεχτὸν οὐχ ἡγησάμενος ᾿Αγρίππας, τοῦ Ἡρώδου τε
ἐπονειδίσαντος εἰς ἀπορίαν xal τροφῇς ἀναγχαίας με-
τάδοσιν, ὡς Φλάχχον τὸν ὑπατιχὸν εἴσεισι, φίλον ἐπὶ
Ῥώμης τὰ μάλιστα αὐτῷ γεγονότα πρότερον, Συρίαν
δὲ ἐν τῷ τότε διεῖπεν.
γ΄. Καὶ δεξαμένου Φλάχχου παρὰ τούτῳ διῆγεν,
παραχατεσχηχότος αὐτοῦ ἐχεῖ xal ᾿Αριστόδουλον, ὃς
ἀδελφὸς ὧν Ἀγρίππα διάφορός τε ἦν᾽ οὐ μὴν ἐδλά-

c

χοῦ τὰ εἰχότα τιμὴν φέρεσθαι. Οὐ μὴν ὅγε Ἀριστό-
θουλος ἀνίει τι τοῦ πρὸς τὸν ᾿Αγρίππαν δυσμενοῦς,
μέχρι καὶ εἰς ἔγθραν αὐτὸν Φλάχχῳ χαθίστησιν, ai-
τίαν τοιαύτην ἐπὶ τῇ δυσωενεία παρχλαδών. Δαμα-
σχηνοὶ Σιδωνίοις περὶ ὅρων διάφοροι χαθεστῶτες,
μέλλοντος Φλάχχου περὶ τούτων ἀχροᾶσθαι, μαθόντες
τὸν Ἀγρίππαν ὡς παρ᾽ αὐτῷ μέγα δύναιτο, ἠξίουν
μερίδος τῆς αὐτῶν γενέσθαι, ἀργύριόν τε πλεῖστον
ὡμολόγητο αὐτῷ. Καὶ ὃ μὲν πάντα ἐπὶ τῇ Bontiela
τῶν Δαμασχηνῶν ὥρμητο πράσσειν" ᾿Αριστόδουλος δὲ
(οὐ γὰρ ἐλάνθανεν αὐτὸν ἣ ὁμολογία τῶν χρημάτων)
χαταγορεύει πρὸς τὸν Φλάχχον. Καὶ βασανιζομένου
τοῦ πράγματος ἐπεὶ φανερὰ ἦν, ἐξωθεῖ τὸν ᾿Λγρίππαν
φιλίας τῆς πρὸς αὑτόν. ὯὉ δὲ εἰς ὑστάτην ἀπορίαν
περιωσμένος εἰς Πτολεμαΐδα παρῆν, χαὶ χατὰ τὸ ἄἅπο-
pov τῆς ἀλλαχόθεν διαίτης γνώμην ἐποιεῖτο ἐπὶ τῆς
᾿Ιταλίας πλεῖν. Εἰργόμενος δὲ χρημάτων ἀπορία
ἠξίου Μαρσύαν, ὄντα αὐτοῦ ἀπελεύθερον, ποριστὴν ve«
νέσθαι τῶν ἐπὶ τοιούτοις μηχανῶν, δανεισάμενον παρά
τινων, Καὶ ὃ Μαρσύας Πέτρον χελεύει, ερενίκης
ὄντα ἀπελεύθερον τῆς ᾿Αγρίππα μητρὸς, διαθήχης δὲ
τῆς ἐχείνου δικαίως ὑποτελοῦντα τῆς Αντωνίας, αὐτῷ
γοῦν παρασχεῖν ἐπὶ γράμυατι xal πίστε!: τῇ αὐτοῦ.
ὋὉ δὲ (ἐπεχάλει γὰρ τῷ ᾿Αγρίππα χρηυνάτων τινῶν
ἀποστέρησιν) ἀναγχάζει τὸν Μαρσύαν δύο μυριάδων
᾿Ἀτθίδων συμδόλαιον ποιησάμενον πενταχοσίαις xal
δισχιλίαις ἔλάσσονα λαμδάνειν. Συνεχώρει δὲ ἐχεῖ-
νὸς χατὰ τὸ u3j εἶναι ἄλλως ποιεῖν, ἸΣἰληυμένου δὲ
τοῦ χρήματος τούτου, ᾿Αγρίππας εἷς Ἀνθηδόνα παρα-
δ0 γενόμενος xui λαδὼν ναῦν ἐν ἀναγωγαῖς ἦν. Καὶ

γνοὺς ἱἙρέννιος Καπίτων ὃ τῆς ᾿Ιχμνείας ἐπίτροπος,

πέμπει στρατιώτας, ol εἰσπράξονται αὐτὸν ἀργυρίου

τριάχοντα μυριάδας θησαυρῷ τῷ Καίσαρος ὀφειλομένας

ἐπὶ ᾿Ρώωης ὑπ᾽ αὐτοῦ, ἀνάγχας τε ἐπετίθεσαν τοῦ με-

2b

30

36

4

em
-

'4

ec

APXAIOAOTIAX BIBA. IH. ΚΕΦ. G.

πτοντὸ ἔχθρα τῇ ἀλλήλων, ὥστε μὴ φιλία τοῦ ὕπατι-,

[867,584

tetrarchie. nuptam , significans et quid rebus ifa se haben-
tibus Agrippa decreverit, et qua necessitate adactus eo ἐν.
venerit; hortataque est eam ut pro jure cognationis affer.
ret auxilium , maritumque ad idem faciendum perduceret,
praesertim quum cerneret ipsam omnes vias persequi quibn-
virum sublevaret, idque quum opibus non adeo abundaret
Accersitus igitur a sorore ejusque marito, jussus est habilare
Tiberiade, assignata certa pecunia ut de victu caverelur,
datoque ei in cumulum «edilitatis istius loci honore. Nou

tamen diu Herodes in ea voluntate perstitit, quamvis ne -

8ic quidem satisfieret 4grippee necessitatibus. Quum enim
apud Tyrum convivium agerent , interque bibendum conri-
cia jacerentur, atque Herodes inopiam Agrippa exprobras-

sel, quodque necessarium victum ei suppeditaret, ille hoc

nullo modo ferendum esse ratus , ad Flaccum virum consula-
rem se contulit, qui tunc Syriam administrabat, cum quo
ipsi Romz jam ante magna intercesserat amicitia.

3. A Flacco autem benigne exceptus, apud eum vilam
agebat, ibi quoque secum Arístobulum habentem , fratrem
quidem Agrippa , ab ipso vero dissentientem : non impe-
diit tamen liec simultas quominus uterque viri consularis

|

uteretur amicitia, eundemque ut par erat honorem ab eo.

referret.

At vero Aristobulus nihil de suo in Agrippam -

odio remittebat, nec quiescebat donec Flaccum ei infensum |

reddidisset , faciens ut ex hujusmodi causa offensionem ex.

ciperet. Damasceni, orta cum Sidoniis de finibus contro

versia, quum litem dijndicaturus esset Flaccus, cognilo quod -
Agrippa multum apud eum valeret, rogaverunt ut adessel

ipsorum partibus, magnam ei pecunize vim polliciti. Εἰ

ille quidem omnia studiose agebat uf Damascenis auxilium

ferret : Aristobulus autem (nam ipsum non latebat pa- |

clum de pecunia) fratrem apud Flaccum detulit. Quod

quum facta inquisitione ille ita esse deprelenderel, abamr

cilia sua Agrippam repulit. Is vero in extremam egestalem
relapsus venit Ptolemaidem, et, quod nusquam alibi habe-
ret unde viveret, in Italiam navigare decrevit. Quum au
tem ipsum inhiberet pecuniarum inopia, jussit Marsyam li-
bertum suum ut, omni arte in liujusmodi necessilate adli-
bita, mutuam alicunde pecuniam sumeret. — Atque Marsyas
adit Petrum, Berenices Agrippm matris libertum, ejos
vero teslamenli [τ Antonia ditionis factum, eumque
hortatur ut pecuniam Agrippi syngrapha fideque accepla
daret mutuam. Αἱ ille (nam Agrippam pecunie, quam
retinuerat, insimulabat) Marsyam compellil syngraplam
dare de viginti millibus drachmarum Atticarum, quum bis
mille et quingentis minus accepisset. 1d quod ille fecit, υἱ
qui ita facere necesse haberet. Accepta itaque petuni,
quum ad Anthedonem pervenisset , navemque naclus essel.
in eo erat ut solveret. Quod ubi comperit Herennius Gr
pito procurator Jamniz, misit milites exacturos ag
trecenta millia, quee Caesaris filio a b eo debebantur dim
Romae ageret; a quibus illic manere coactus 651. Et Ink

(809,510.)

νοῦντος. Καὶ τότε μὲν πείθεσθαι τοῖς χεχελευομένοις
προσποιητὸς ἦν, νυχτὸς δὲ ἐπιγενομένης κόψας τὰ ánó-
γειὰ deco ἐπ᾿ Ἀλεξανδρείας πλέων. ξνθα ᾿Αλεξάν-
ὃρου δεῖται τοῦ ᾿Αλαδάρχου μυριάδας εἴχοσι δάνεια
αὐτῷ δοῦναι. Ὁ δὲ ἐκείνῳ μὲν οὖκ ἂν ἔφη παρα-
cyeiv, Κύπρῳ δὲ οὖχ ἠρνεῖτο, τήν τε φιλανδρίαν αὐτῆς
χαταπεπληγμένος xal τὴν λοιπὴν ἅπασαν ἀρετήν. Ἡ
δὲ ὑπισχνεῖτο, χαὶ ὁ Ἀλέξανδρος, πέντε τάλαντα αὐτοῖς
ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ δοὺς, τὸ λοιπὸν ἐν Δικαιαρχεία γε-
'γομαένῳ παρέξειν ἐπαγγέλλεται, δεδιὼς τοῦ ᾿Αγρίππα
τὸ εἰς τὰ ἀναλώματα ἕτοιμον. Καὶ Κύπρος μὲν,
ἀπαλλάξασα τὸν ἄνδρα ἐπὶ τῆς Ἰταλίας πλευσούμενον,
αὐτὴ μετὰ τῶν τέχνων ἐπὶ Ἰουδαίας ἀνέζευξεν.

0. Ἀγρίππας δὲ εἷς ΠΟοτιόλους παραβαλὼν ἐπιστο--
"λὲν ὡς Τιδέριον Καίσαρα γράφει διαιτώμενον ἐν Ka-
πρέαις, παρουσίαν τε τὴν αὑτοῦ δηλῶν ἐπὶ θεραπεία

χαὶ yet τῇ ἐχείνου, καὶ ἀξιῶν ἔφεσιν αὑτῷ γενέσθαι
εἰς Καπρέας παραβαλεῖν. Τιβέριος δὲ οὐδὲν ἐνδοιά-
σας τά τε ἄλλα αὐτῷ γράφει φιλανθρωπία χρώμενος ,
" ἔτι χαὶ χαίρειν ἀποσημαίνων ἐπὶ τῷ σῶον ἐπανήχειν
ἐς τὰς Καπρέας. ᾿Επεὶ δὲ ἀφιχνεῖται, μηδὲν ὑφελὼν
τοῦ ἐν τοῖς γράμμασι προθύμου, ἠσπάζετό τε xal ἐξέ-
wh. Τῇ δ᾽ ἑξῆς Καῖσαρ, γραμμάτων αὐτῷ παρὰ
Ἑρεννίου Καπίτωνος ἀφιχομένων, ὅτι ᾿Αγρίππας μυ-
ὁ ριάδας τριάχοντα δάνεισμα ποιησάμενος xoi πρὸς τὰς
χαταθολὰς ἐχλιπὼν χρόνον τὸν συγχείμενον, ἀπαιτή-
σεως γενομένης, οἴχοιτο φυγὰς ἐκ τῶν ὑπ᾽ αὐτῷ χω-
piov, ἄχυρον αὐτὸν καθιστὰς τῆς ἐπὶ τῶν εἰσπραξαμέ-
wv ἐξουσίας - ταύτην ἀναγνοὺς τὴν ἐπιστολὴν περιαλ-
γεῖ τε ὁ Καῖσαρ xal διάχλεισιν γενέσθαι τῷ ᾿Αγρίππα
χελεύει εἰσόδων τῶν πρὸς αὐτὸν, ἄχρι δὴ καταδάλοι τὸ
Joe. 'O δὲ, μηδὲν τῇ ὀργῇ τοῦ Καίσαρος κατα-
πλαγεὶς, Ἀντωνίας δεῖται, Γερμανικοῦ τε μητρὸς
χαὶ Κλαυδίου τοῦ ὕστερον γενομένου Καίσαρος, δά-
b vacua αὐτῷ δοθῆναι τῶν τριάχοντα μυριάδων, ἵνα φι-
Mac μὴ ἁμάρτοι τῆς πρὸς 'Γιδέριον. Ἧ δὲ Βερενίχης
τε μνήμη τῆς μητρὸς αὐτοῦ (σφόδρα γὰρ ἀλλήλαις
ἐχρῶντο αἵδε af γυναῖχες ) χαὶ αὐτῷ ὁμοτροφίας πρὸς
τοὺς dul Κλαύδιον γεγενημένης, δίδωσι τὸ ἀργύριον,
w xxt αὐτῷ ἀποτίσαντι τὸ χρέος ἀνεπικώλυτος ἦν $ φιλία
τοῦ Τιδερίου. Αὖθις δὲ αὐτῷ Τιδέριος 6 Καῖσαρ συν--
ίστησιν υἱωνὸν τὸν αὑτοῦ, χελεύων τὰ πάντα αὐτοῦ
ταῖς ἐξόδοις παρατυγχάνειν. ᾿Αγρίππας δὲ φιλία δε-
χϑεὶς ὑπὸ τῆς Ἀντωνίας, κατὰ θεραπείαν τρέπεται τὴν
ᾧ l'atov , υἱωνοῦ τε ὄντος αὐτῇ xat εὐνοία τοῦ πατρὸς εἷς
τὰ πρῶτα τιμωμένου. Καὶ δή τις ἦν Θάλλος Σαμα--
ρβεὺς γένος, Καίσαρος δὲ ἀπελεύθερος " Παρὰ τούτου
δάνεισμα μυριάδων ἑκατὸν εὑρόμενος τῇ τε ᾿Αντωνίᾳ
χαταθαλλει τὸ ὀφειληθὲν y péoc καὶ τῶν λοιπῶν τῷ ἀνα-
Ὁ λώματι θεραπεύων τὸν Γαΐον μειζόνως ἐν ἀξιώματι ἢν
παρ᾽ αὐτῷ.
€. Προϊούσης δὲ εἰς μέγα τῷ Ἀγρίππᾳ τῆς πρὸς

Γάϊον φιλίας, αἰωρουμένοις ποτὲ λόγος περὶ τοῦ Τι-

ὑτρίου γίνεται, xal τοῦ Ἀγρίππα κατ᾽ εὐχὰς τραπομένου

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. VI.

[ssg,sso.] 709
quidem se jussa facturum esse simulabat; de nocte vero,
precisis retinaculis, Alexandriam navigavit. 0] ab
Alexandro Alabarcha poposcit ut ducenta argenti millia sibi
crederet. llle vero non ipsi se crediturum dicebat, sed
Cypro dare non recusabat , ut qui conjugalem ejus amorem
ceterasque bmnes virtutes obstupesceret. — llla autem
quum lidejuberet , mox Alexander, quinque talentis Alexan-
drice repraesentatis, promisit se reliqua daturum esse ubi
primum Dicearchiam veniret, de illis metuens quod &ui
profusum noverat Agrippam. Εἰ Cypros quidem, quum
virum in Italiam navigaturum dimisisset , ipsa cum liberis
in Judzeam reversa est.

4. Agrippa vero Puteolos appulsus literas dat Tiberio
Cesari, qui sese in Caprearuin secessum abdiderat, ve-
nisse se officii causa illumque ut viseret significans, rogans-
que ut sibi liceat in Capreas trajicere. Tiberius autem ni-
hil cunctatus et alia ad eum summa cum humanitate rescri-
psit, et quod gauderet ipsum iterum ad se Capreas venire.
Quumque ille advenisset, non minore alacritate, quam prae
se tulerat literis, eum amplexus est et hospitio excepit.
Poetridie vero Csesari allatis a b Herennio Capitone literis ,
quod Agrippa trecentis millibus mutuo sumptis, nec ad
constitutum tempus persolutis, de reddendo admonitus, e
locis suz ditionis sese fuga proripuisset, ita ui omnem
ipsi pecuniam ab eo exigendi potestatem ademerit : quum
itas legisset literas, eegerrime rem tulit Csesar, et Agrippes
omnes ad se aditus preecludi jussit, usquedum debitum
solveret. 1116 nequaquam ira Caesaris attonitus , ab Anto-
nia Germanici et Claudii, qui postea Casar factus est,
matre petiit mutuo trecenta millia, ne Tiberii amicitia
excideret. llla vero, Berenices matris ejus memoria (istae
enim maulieres sibi invicem perfamiliares erant) quodque.
simul ipse educatus fiierat cum Claudio , argentum οἱ sup-
peditat; quamque Agrippa &s alienum exsolvisset , patefa.
ctus est ei aditus ad Tiberii amicitiam. — Deinde ipsi Tibe-
rius Csiesar nepotem suum commendat , dato in mandatis
ut eum foris egredientem comitaretur. Agrippa vero,
quod benigne adeo exceptus fuerat ab Antonia , ccepit Ca-
ium studiose colere, utpote nepotem illius, et in summo

apud omnes honore ex illorum in patrem ejus benevolen-

tia. Erat tum Thallus quidam, genere Samarita, Carsa-
ris libertus : ab hoc decies centena millia mutuatus, et Anto-
nis solvit quod ei debebat, et quum reliquum in sumptus
erogasset quibus Caium demereretur, majore auctoritate
apud ipsum pollebat.

5. Agrippa autem plurimum apud Caium in gratia pro-
ficiente, quodam die dum una in curru gestarentur et in
sermonem inoiderent de Tiberio, aceidit ut. Agrippa (nan

,

10 (βι6,811)

(μόνω δ᾽ ἤστην) ἦ τάχος Τιδέριον ὑπεχστάντα τῆς
ἀργῆς Γαΐῳ παραχωρεῖν ἀξιωτέρῳ τὰ πάντα ὄντι.
Τούτων ἀχροᾶται τῶν λόγων Ἐὔτυχος, Ἀγρίππα δ᾽ ἦν
ἀπελεύθερος xol ἡνίοχος, χαὶ παραχρῆμα μὲν σιγῇ
"s παρεδίδου" χλοπῆς δὲ ἱματίων αὐτῷ τοῦ ᾿Αγρίππα
ἐπιχαλουμένης, (καὶ ἀχριδῶς δὲ ἐχεχλόφει.) φυγὼν καὶ
ληφθεὶς, ἀγωγῆς αὐτοῦ ἐπὶ Πείσωνα γενομένης, ὃς ἦν
φύλαξ τῆς πόλεως, ἐρομένου τὴν αἰτίαν τῆς φυγῆς,
Καίσαρί φησιν ἀπορρήτους ἔχειν λόγους εἰπεῖν ἐπ᾿
τυ ἀσφαλεία τῆς σωτηρίας αὐτοῦ φέροντας" ὥστε δήσας αὐ-
τὸν ἔστελλεν εἷς τὰς Καπρέας. Καὶ Τιδέριος τῷ αὑτοῦ
τρόπῳ χρώμενος, εἶχεν αὐτὸν δέσμιον, μελλητὴς εἰ καί
τις ἑτέρων βασιλέων ἢ τυράννων γενόμενος" οὔτε γὰρ
πρεσθειῶν ὑποδοχὰς ἐκ τοῦ ὀξέος ἐποιεῖτο, ἡγεμόσι τε 1)
[6 ἐπιτρόποις ὑπ᾽ αὐτοῦ σταλεῖσιν οὐδεμία ἦν διαδοχὴ,
δπότε μὴ φθαῖεν τετελευτηκότες. “Ὅθεν xal δεσμωτῶν
ἀκροάσεως ἀπερίοπτος ἦν. Ὥστε xal τῶν φίλων ἐρο-
μένων τὴν αἰτίαν αὐτὸν τοῦ ἐπὶ τοιούτοις δλχῖ, χρω-
μένου, ἔφη τὰς μὲν πρεσθείας τρίδειν, ὅπως μὴ ἀπαλ-
30 λαγῆς αὐταῖς ix τοῦ ὀξέος γενομένης, ἕτεροι πρέσθεις
ἐπιχειροτονηθέντες ἐπανίοιεν, ὄχλος τε αὐτῷ γίνοιτο
ἐπιδομαῖς αὐτῶν καὶ πομπαῖς προσκειμένῳ. Τὰς δ᾽
ἀρχὰς συγχωρεῖν τοῖς ἅπαξ εἷς αὐτὰς ὑπ᾽ αὐτοῦ χατα-
στᾶσιν, αἰδοῦς προμηθείᾳ τῶν ὁποτελῶν. Φύσει μὲν
45 γὰρ εἶναι πᾶσαν ἡγεμονίαν οἰκείαν τοῦ πλεονεχτεῖν᾽
τὰς δὲ μὴ παγίους, ἀλλ᾽ εἷς ὀλίγον xal ἄδηλον ὁπότε
ἀφαιρεθεῖεν, χαὶ μειζόνως ἐξοτρύνειν ἐπὶ χλοπαῖς τοὺς
ἔχοντας. Εἰ μὲν οὖν ἐφεστήχασιν εἷς πλέον αὐταῖς,
ἄδην τῶν χλοπῶν ἕξειν ὑπὸ τοῦ πολλοῦ τῶν χεχερδη-
30 βένων ἀμδλυτέρως τὸ λοιπὸν αὐταῖς χρωμένους" δια-
δοχῆς δ᾽ ἐπιπαραγενομένης ix τοῦ ὀξέος, οὐδαμῶς ἂν
ἀρκέσαι τοὺς ἄθλα τοῖς ἄρχουσι προχειμένους, ἀνα-
στροφῆς αὐτοῖς οὗ διδομένης χαιρῶν, ἐν οἷς πλήρεις ol
προειληφότες γενόμενοι ὑποδιδοῖεν τῆς σπουδῆς τῆς
as ἐπὶ τῷ λαμθάνειν, διὰ τὸ πρὶν ἐν χαιρῷ γενέσθαι μετα-
στῆναι. ᾿Ιαράδειγιά τε αὐτοῖς φησι τοῦτον τὸν λό-
γον. Τραυματίᾳ τινὶ κειμένῳ μυῖαι χατὰ πλῆθος τὰς
ὠτειλὰς περιέστησαν" xal τις τῶν παρατυχόντων ol-
κτείρας αὐτοῦ τὴν δυστυχίαν, xal νομίσας ἀδυναμία
4o μὴ βαηθεῖν, οἷός τε ἦν ἀποσοδεῖν αὐτὰς παραστᾶς.
Καὶ δεομένου παύσασθαι τῶν ἐπὶ τοιοῖσδε, ὁπολαδὼν
ἤρετα τὴν αἰτίαν τοῦ ἀπρομηθοῦς εἰς τὴν διαφυγὴν χα-
χοῦ ταῦ ἐφεστηκότος᾽ « μειζόνως γὰρ ἂν ἀδιχοίης με,
εἶπεν, ταύτας ἀπαγαγών. Ταῖς μέν γε ἤδη πληρω-
45 θείσαις τοῦ αἵματος οὐχ ἔσθ᾽ διοίως ἔπειξις ὄχλον μοι
παρασχεῖν, ἀλλά πῃ xal ἀνίσχουσιν ’ at δ᾽ ἀχραιφνεῖς
τῷ xav αὐτὰς λιμῷ σωυνελθοῦσαι xai τετρυμένον ἤδη
παραλαμθάνουσαι, καὶ ὀλέθρῳ ἂν παραδοῖεν. » Διὰ
τάδε οὖν καὐτὸς ὑπὸ πολλῶν τῶν χλαπῶν διεφθαρμένοις

60 τοῖς ὑποτελέσιν προμηθὴς elvat, μὴ συνεχὲς ἐξαπο-
στέλλειν τοὺς ἡγησομένους, αἷ ἐν τρόπῳ μυιῶν ἐχπα-
λεμοῖεν αὐτοὺς, φύσει πρὸς χέρδος ὀρωρεγμένοις σύμ-
μαχον παραλχμάνοντες τὴν ἐλπίδα τοῦ ταχέως

ἀγαιρησοιένου τὴν ἔνθεν ἡδονήν. Μαρτυρήσει Bé μοι

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓῚΑΣ BIBA. IH. ΚΕΦ. ς.

[889.890.]

soli erant) Deum precarelur ut Tiberius Caio omnino di.
gniori quamprimum imperio cederel. Has voces excepit
Kutychus, Agrippae libertus et auriga, et tum quidem sile
bat : insimulatus autem ab Agrippa, quod vestem ei sur-
ripuisset, (id quod revera factum erat,) et ex fuga retractus,
quum perductus esset ad Pisonem urbis preefectum , rogates
fugse causam, ait se habere secreta quxdam Caesari enun
cianda, que salutis ejus interessent. Quapropter ipsum
in vincula conjectum Capreas mittebat. Ac Tiberius more
8:0 vinctam servabat, quod cunctator, si quis alius avt
rex aut tyrannus , factus esset : nam neque legationes sine
mora admittebat , neque curabat ut mitterentur qui pres
díbusaut procuratoribus ab eo missis succederent , nisi illi
decessissent. Unde flebat ut vinctos quoque audire negli-
gerel. Proinde, quum amici causam ex ipso quaererent cur
adeo procrastinaret, dicebat legationibus quidem se moras
nectere, ne illis cito dimissis alii mox creati ad ipsum de-
nuo accedant legati, atque ita sibi continuo incumbat »e
golium illos accipiendi ablegandique. Imperia autem illis,
quibus semel ea dederit, diuturna esse sinere, ut aliquo
saltem pudore adhibito consulatur subditis, — Jngenium
enim omnium hominum in magistrata proclive esse ad
avaritiam : qui vero haud perpetui sunt, sed ad breve
tempus , ut incertum sit quando illis auferatar potestas,
majori aviditate ad rapinas ferri. 1taque si diutius ea
fruantur, furtorum satielate tandem expleti, ut qui satis
superque sihi acquisiverint, deinde tardiores fieri ad ra.
piendum : quum autem ocius illis succedatur, nequaquam

fore ut magistratibus sufliciant qui illis in predam expe

siti sint, tanto eis tempore liaud concesso, in quo anteces-
sores sui spoliorum pleni de habendi cupiditate remitterent,
quod revocali fuerint antequam salis diu magistratum
obiissent. ^ Atque argumenti caussa hoc iis narrat.
Vulneratum quendam humi procumbentem magna vis m.
scarum ulcera circumsedebat : ac viator, quum forte adesse,
vicem ejus miseratus est, languidiorem esse ratus quam
ut illas arcere posset , propiusque accedens parabat eas de-
pellere. Orante autem ut hujusmodi quid facere omilte-
ret, subjiciens causam quserebat , cur ita liberari a presenti
molestia negligeret. Cui ille, « gravius me lmwsum ibis,
inquit, illas abigendo. Nam hs jam plena cruoris non
perinde ac ante certatim agunt ut mihi molestiam face
sant, sed aliquantulum remissius insistunt. — Quodsi re
centes el famelicee convenerint et jam attritum acceperinl,
etiam ad interitum usque exsugent, » Has igitur ob causii
et ipsum subditis suis, multis expilationibus male mukalis,
haud ita frequenter, unum post alium, rectores millier.
qui more muscarum eoe infestarent, presertim quam mir
propensis ad lucrum insuper ad cupiditatem augendan it:
Jiciatur metus , ne quaestus sibi adeo jucundus cilo erii

(61)
τῷ λόγῳ περὶ τῆς ἐπὶ τοιούτοις φύσεως Τιδερίου τὸ
ἔργον αὐτό, Ετη γὰρ δύο πρὸς τοῖς εἴχοσιν αὐτοχρά-
τωρ γενόμενος, δύο τοὺς πάντας Ἰουδαίοις ἐξέπεμψε
διοιχήσοντας τὸ ἔθνος, Γρᾶτόν τε xat Πιλᾶτον, ὃς αὐτῷ
διεδέξατο τὴν ἡγεμονίαν. Καὶ οὐχ ἐπὶ μὲν Ἰουδαίων
τοιοῦτος ἦν, ἑτεροῖος δὲ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ὑπηχόων, ἀλλὰ
χαὶ τῶν δεσμωτῶν τὴν ὑπερδολὴν τῆς ἀχροάσεως
ἀπεσήμαινεν ὑπὸ τοῦ δικαιωθεῖσι μὲν θανάτου xoóqt
σιν γενέσθαι τῶν ἐνεστηχότων xaxov, διὰ τὸ μὴ ἐπ’
| ἀρετῇ τῶν ἐπὶ τοιούτοις τύχη συνελθεῖν᾽ τριθομένοις δὲ
ἀγθηδόνι τῇ ἐπικειμένη μείζονα προσρέπειν τὴν δυσ-
τυχίαν.
ς΄. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα χαὶ Εὔτυχος ἀχροάσεως τε
dx ἐτύγχανε καὶ δεσωοῖς ἐνείχετο. Χρόνου oi ἐγ-
y γενομένου, Τιθέριός τε ix τῶν Καπρεῶν εἰς "'ousxou-
λάνον παραγίνεται, ὅσον ἀπὸ σταδίων ἑχατὸν τῆς Po-
υης, xat ὁ ᾿Αγρίππας ἀξιοῖ τὴν Ἀντωνίαν διαπράξα-
σθαι τῷ γενέσθαι τῷ Εὐτύχῳ τὴν ἀχρόασιν ἐφ᾽ οἷστισι
τὴν χατηγορίαν ποιοῖτο αὐτοῦ. Τιμία 9 ἦν Ἀντωνία
V Τιδερίῳ εἰς τὰ πάντα, συγγενείας τε ἀξιώματι (Δρού-
cw γὰρ ἦν ἀδελφοῦ τοῦ αὐτοῦ γυνή) x«l ἀρετῇ τοῦ
σώφρονος" νέα γὰρ χηρεύειν παρέμεινε, γάμῳ τε
ἀπεῖπε τῷ πρὸς ἕτερον, χαίπερ τοῦ Σεῤαστοῦ χελεύ-
σαντός τινι γαμεῖσθαι, xat λοιδοριῶν ἀπηλλαγμένον
x δμσώσατο αὐτῆς τὸν βίον. Ἰδία τε εὐεργέτις ἦν
εἰς τὰ μέγιστα τοῦ Τιδερίου " ἐπιθουλῆς γὰρ με-
γάλης συστάσης ἐπ᾽ αὐτὸν ὑπὸ Σηϊανοῦ, φίλου τε
ἀνδρὸς χαὶ δύναμιν ἐν τῷ τότε μεγίστην Éjovxoc διὰ τὸ
τῶν στρατευμάτων εἶναι ἡγεμονίαν αὐτῷ, χαὶ τῆς τε
Ὁ βουλῆς οἱ πολλοὶ καὶ τῶν ἀπελευθέρων προσέθεντο,
xai τὸ στρατιωτιχὸν διέφθαρτο, προὔχοπτέ τε ἣ ἐπι-
δουλὴ ἐπὶ μέγα, κἂν ἐπέπραχτο Σηϊανῷ τὸ ἔργον, μὴ
τῆς Ἀντωνίας τόλμη χρησαμένης σοφωτέρᾳ τῆς Σηϊα-
νοῦ χαχουργίας. Ἐπεὶ γὰρ μανθάνει τὰ ἐπὶ τῷ Τι-
Ὁ (tolo) συγκείμενα, γράφει πρὸς αὐτὸν τὰ πάντα ἀχρι-
θῶς, καὶ Πάλλαντι ἐπιδοῦσα τὰ γράμματα τῷ πιστο-
τάτῳ τῶν δούλων αὐτῆς, ἐχπέμπει πρὸς Τιδέριον εἰς
τὰς Καπρέας. Ὁ δὲ μαθὼν τόν τε Σηϊανὸν χτείνει
χαὶ τοὺς συνεπιθούλους, τήν τε Ἀντωνίαν, xal πρὶν
€ ἀξιολόγως ἄγων, τιμιωτέραν τε ὑπελάμθανε χἀπὶ τοῖς
πᾶσι πιβανήν. Ὑπὸ δὴ ταῦτης τῆς Ἀντωνίας 6 Tv
θέριος παρακαλούμενος ἐξετάσαι τὸν Εὔτυχον, ^ ἀλλ᾽
«εἰ μὲν χαταψεύσειε, φησὶν ὃ Τιβέριος, τοῦ ᾿Αγρίππα
« τὰ εἰρημένα Εὔτυχος, ἀρχοῦσαν κομίζεται παρ᾽ αὐ-
€ « τοῦ τιμωρίαν ἣν ἐπιτετίμηκα αὐτός" εἰ δὲ βασανιζο-
«μένου ἀληθῆ φανείη τὰ εἰρημένα, μήπον κολάζειν
« ποθῶν τὸν ἀπελεύθερον ἐπ᾽ αὐτὸν μᾶλλον καλοίη τὴν
« δίκην.» Καὶ ὁ ᾿Αγρίππας ταῦτα φαμένης πρὸς αὖ-
τὸν Ἀντωνίας, πολλῷ μᾶλλον ἐπέχειτο ἀξιῶν ἐξέτασιν
δὺ γενέσθαι τοῦ πράγματος" xat 5, Ἀντωνία (00 γὰρ ἀνίει
πολὺς ὧν ὁ Ἀγρίππας ἐπὶ τοῖσδε δεῖσθαι!) χαιρὸν παρα-
λαθοῦσα τοιοῦτον (ἠωρεῖτο μὲν Τιδέριος ἐπὶ φορείου
χείμενος, προϊόντων Γαΐου τε τοῦ ἐχείνης υἱωνοῦ xai

Ἀγρίππα, ἀπ᾽ ἀρίστου δὲ ἦσαν) παραπεριπατοναῖ τῷ.

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. VI.

[s0,51.) 71t
tur. Huic quod dixi de ingenio Tiberii res ipsa testimonio
est , quod duobus et viginti annis rerum potitus, Judizis
duos duntaxat miserit qui gentis res administrarent, Gratum
ejusque in pracfectura successorem Pilatum. Nec talem se
gessit erga Judaeos, alium vero in reliquos imperio subditos,
sed in omnes eundem. Quin et vinctorum causas se serius
aliquanto cognoscere indicabat, ne capite damoati quibus
premuptur malis leventur, id quod facinorosi isti nequa-
quam meriti sint, sed ut angoribus presentibus, dum diutius
in custodia morantur, major accedat calamitas.

6. Atque ob hanc quidem causam Eutychus ad cognitio.
nem non delatus est, sed in vinculis servabatur. Tempore
vero aliquanto post Tiberius Capreis veni Tusculanum,
slad.is fere centum Roma dissitum : et. Agrippa rogavit
Antoniam efficeret ut tandem audiretur Eutychus , de qui-
bus ipsum accusaret. Erat autem Antonia magno in ho-
nore apud Tiberium, et cognationis gratia, (Drusi enim
fratris uxor fuerat,) et propter pudicitiam : nam florente ad.
huc stato vidua mansit, et secundas nuplias recusavil ,
quamvis eam hortatus est. Augustus ul alicui nuberet, vi-
tamque ab omui probro intactam conservavit. Huc acce-
debat et privatum benélicium quo maxime devinxerat Ti-
berium : megna enim conspiratione in eum facta a Sejano,
amico viri Antonie , εἰ maximam eo tempore potestaleim
habente, quod ipsi mandata erat preetorianorum militum
profectura, multi e senatoribus cum libertis 8656 ei ad-
junxerunt, et corruptus erat exercitus, alque conjuratio
non mediocres acceperat vires, resque Sejano successissel,
nisi Antonim audacia sapienti superasset Sejani malitiam.
Quum primum euim intellexit quae jn Tiberiutn machipati
sunt , omnia ei accuratissime perscripsit , traditisque literià
Pallanti servorum suorum fidissimo misit eum Capreas ad
'Tiberium. 1lle vero, re cognita , Sejanum occidit et hu.
jusce consilii participes ; et Antoniam, quam aniea magui
faciebat, majore in honore habuit, eique in omnibus con-
fidit. Ab hac itaque Antonia rogatus Tiberius ut Euty-
chum examinaret, « si quidem, inquit, mentitus fuerit quod
« Agrippa ista dixerit. Eutychus, penam salis graveni
« subiit, quam ipse ei constitui ; sin vero quaestione habita
« vera esse deprehendantur, videndum ne forle dum p«e-
« nas expetit a liberto, faciat ut sapplicium in caput sunm
« recidat. » At vero Agrippa , quum ista οἱ narrasset. Au-
tonia, eo magís precibus contendebat at res discuteretur.
Atque Antonia (nam rogare non desiit Agrippa, multus-
que in eo erat) tempus opportunum nacta, (vehebatur enim
"Tiberius in lectica jacens , przecedeute ipsius nepote Caio
una cum. Agrippa , quum jam pransi essent,) juxta lecticana

.

712 (512,513.)

φορείῳ παρεχάλει χαλεῖσθαί τε vov Εὔτυχον xal ἐξε-
τάζεσθαι. Ὁ δὲ, « ἀλλ᾽ ἴστων μὲν, εἶπεν, Ἀιντωνία,
« οἱ θεοὶ ὅτι μὴ γνώμῃ τῇ ἐμαυτοῦ, ἀνάγκῃ δὲ τῆς
« σῆς παραχλύσεως ἐξχγόμενος πράξω τὰ πεπραξό-
6 «μενα. » Ταῦτα εἰπὼν χελεύει άχρωνα, ὃς Σηϊανοῦ
διάδοχος ἦν, τὸν Εὔτυχον ἀγαγεῖν. Καὶ 6 μὲν οὐδὲν
el; ἀναῤολὰς παρῆν" Τιδέριος δ᾽ αὐτὸν ἤρετο τί χαὶ
ἔχοι λέγειν χατ᾽ ἀνδρὸς ἐλευθερίαν αὐτῷ παρεσχηχό-
τος. Ὁ δὲ φησὶν, « ὦ δέσπατα, ἠωροῦντο μὲν
10 « ἐφ᾽ ἁμάξης Γαϊός τε οὗτος xal ᾿Αγρίππας σὺν
« αὐτῷ, xol σφῶν ἑζόμην παρὰ τοῖν ποδοῖν, λόγων
^ τὸ πολλῶν ἀναχυχλουμένων, Ἀγρίππας φησὶ πρὸς
« Γαῖον, Ei γὰρ ἀφίχοιτό ποτε ἡμέρα ἢ μεταστὰς ὃ
« γέρων οὗτος χειροτονοίη σε ἡγεμόνα τῆς οἰχουμέ-
1δ «νης οὐδὲν γὰρ ἡμῖν ιδέριος ὁ υἱωνὸς αὐτοῦ γέ-
« voit ἂν ἐμποδὼν ὑπὸ σοῦ τελευτῶν, χαὶ ἥ τε οἰχου-
« μένη γέναιτ᾽ ἂν μαχαρία κἀγὼ πρὰ αὐτῆς.» Τιβέ-
ptoc δὲ πιστὰ ἡγησάμενος τὰ εἰρημένα, xal ἅμα μῆνιν
ἀναφέρων τῷ Ἀγρίππᾳ παλαιὰν, διότι χελεύσαντος
30 αὐτοῦ θεραπεύειν 'Γιθέριον, υἱωνὸν αὐτοῦ γεγονότα xal
Δρούσου παῖδα ὄντα, ὃ ᾿Αγρίππας ἀτίμως ἦγε, παρα-
χροασάμενος τὰς ἐντολὰς, xal πᾶς ὡς τὸν Γάϊον μετεχά-
θιζε, « τοῦτον μὲν δὴ, φησὶ, Μάχρων, δῆσον. » Μάχρων
δὲ τὸ μὲν οὐ σαφῶς ὅντινα ἂν προστάξειεν ἐξεπιστάμε-
36 γος, τὸ δὲ οὐχ ἂν προσδοχῶν περὶ τοῦ Ἀγρίππα αὐτὸν
βουλεῦσαί τι τοιοῦτον, ἐπανεῖχεν ἀχριδωσόμενος τὰ
εἰρημένα. ᾿Επεὶ δὲ Καῖσαρ περιοδεύσας τὸν ἱππό-
ὄρομον λαμθάνει τὰν ᾿Αγρίππαν ἑστηχότα, «χαὶ μὲν δὴ,
φησὶ, Μάχρων, τοῦτον εἶπον δεθῆναι" » τοῦ δὲ ἐπανερο-
80 μένου ὁντιναοῦν, « Ἀγρίππαν γεγν εἶπεν. Καὶ δ ᾿Αγρίπ-
πὰς τρέπεται μὲν χατὰ δεήσεις , τοῦ τε παιδὸς ᾧ συν-
ἑτέθραπτο μνημονεύων xal τοῦ Τιδερίου τῆς ἐχτροφῆς,
οὐ μὴν ἤνυέ γέ τι, ἀλλ᾽ ἦγον αὐτὸν £v πορφυρίδι δέ-
σμιον. Καὶ χκαῦμά τε γὰρ σφοδρὸν ἦν xal ὑπὸ οἴνον
36 τοῦ ἐπὶ σιτίοις [μ ἢ] πολλοῦ γεγονότος δίψος ἐξέχαιεν αὐ-
τὸν, καΐ τι xal ἠγωνία χαὶ τὸ παρ᾽ ἀξίαν κατελάμβανε.
Θεασάμενος οὖν τινα τῶν Γαΐου παίδων Θαψωαστὸν
ὄνομα, ὕδωρ ἐν ἀγγείῳ κομίζοντα, ἤτησε πιεῖν. Καὶ
ὀρέξαντος προθύμως πιὼν, « ἀλλ᾽ εἴπερ ἐπ’ ἀγαθοῖς,
40 « φησὶν, ὦ παῖ, τὰ τῆσδέ σου τῆς διαχονίας γέγονε,
« διαφυγῆς μοι γενομένης τῶνδε τῶν δεσμῶν, οὐχ ἂν
« βραδύνοιμι ἐλευθερίαν εἰσπρασσόμενός σοι παρὰ
« Γαΐου, ὃς καὶ δεσμώτη μοι γενομένῳ διαχονεῖσθαι
« χαθάπερ ἐν τῷ πρότερον χαθεστηχότι σχήματι τῆς
45 ^ περὶ ἐμὲ ἀξιώσεως οὐχ ἐνέλιπες. » Καὶ οὐχ ἐψεύσατο
ταῦτα εἰπὼν, ἀλλὰ δὴ ἠμείψατο. Ev ὑστέρῳ γὰρ
βασιλεύσας τὸν Θαυμαστὸν μειζόνως ἐλεύθερόν τε dixe
παρὰ Γαΐου Καίσαρος γεγονότος λαθὼν, καὶ τῆς οὐσίας
ἐπίτροπον χαθίστησι, τελευτῶν τε τῷ υἱεῖ ᾿Αγρίππα
[0 xat Βερενίχη τῇ θυγατρὶ ἐπὶ τοῖς ὁμοίοις διαχονησόμε-
νον χατέλιπεν, ἐν τιμῇ τε ὧν ταύτῃ γεραιὸς τελευτᾷ,
Καὶ ταῦτα μὲν ὕστερον ἐγένετο.
ζ΄. ᾿Αγρίππας δὲ τότε δεθεὶς εἱστήχει πρὸ τοῦ βασι-
λείου, πρός τινι δένδρῳ κλιθεὶς ὑπὸ ἀθυμίας, μετὰ
^. d TUS

APXAIOAOTIAZ BIBA. IH. ΚΕΦ. G.

[891,89."

ambulans, peliit vocari Eutychum et examinari. [lle vera,
« deos, inquit, testor, Antonia, quod non ex mea see
« tentia, sed precibus tuis coactus faciam qtiod facturus
« sum. » Quum ista dixisset, Macroui,, qui successerat Se.
jano, imperat Eutychum adducere. Et ille quidem sine
mora aderat. Tiberius autem illum interrogabat, quidnam
habeat quod diceret contra virum qui ipsum in libertatem
vindicaverat. Cui ille, « domine, inquit, vehebantur in curi
« Caius hic et Agrippa'cum eo,. atque ipse ad illorum pe
« des sedebam, et post verba aliquammulta ultro Citroqu:
« habita, Caio dixit Agrippa, Ulinam veniat dies, quo sene
« iste decedens te principem orbis terrarum designet : nam
e Tiberius ejus nepos minime nobis impedimento erit , si ἃ
« te tollatur : atque et orbis terrarum felicitate fruelur, el
« ego ante hünc. » Quum autem verha ista Tiberius -
credibilia existimassel , simulque ejus in animo vetus in
Agrippam ira penitus insideret , quod jussus ab eo Agrippa
ut Tiberium nepotem suum Drusique filium coleret,
ipsum contra quam mandaverat minus observasset, lo
tumque se ad Caium contulisset, ad Macronem verus -
inquit, « huic tu injice vincula. » At Macro, partüm |
quod non satis intelligeret, quemnam vineiri juberet, par-
tim quod non suspicaretur ipsum quidquam tale de Agrippa |
statuísse, cunclabatur donec certius sciret qui dixerit. —
Tiberius. Postquam autem Cesar, quum in cireo per or-
bem ivisset, Agrippam stantem deprehendit, « atqui, Ma-
cro, inquit, hunc jussi vinciri. » Illo etiam tum requirente
quemnam praciperet , « Agrippam , » inquit. Tum Agrippa
ad preces convertitur, filium ei in memoriam revocans cum
quo simul fuerit educatus, et Tiberium cujus institutionis
curam gesserit. — Nihil tamen proficiebat , Sed ipsum, ita
ul erat purpura amictum , vinctum agebant. Alque tum,
(nam eestus veliemens erat, et inter vescendum [parum] ad-
modum vini suppeditatum erat) gravis illi accendebatur sitis,
fiebatque ut animi nonnihil discruciaretur, remque ferret
indigne. ^ Conspicatus igitur quendam e Caii famulis,
Thaumastum nomine, aquam in vase portantem, petiit
aliquantum ad bibendum. llloque porrigente , quuu bi.
bisset, « certe, inquit, tuo bono, e puer, factum est quud
« mihi ministrasti. Quum ex his vinculis effagero, nulla in
* me mora erit quin libertatem tibi a Caio impetrein , qui
« mihi etiam vincto, prout antea quum dignitatis speciem
« liabueriin, ministrare non gravatus es, » Neque mentitus
est quum ista diceret, sed gratiam ei reposuit, Nam re
gnum adeptus Thanmastum quam diligentissime, a Caio,
ubi Cresar factus esset, impetratum manumisit , et rerum
suarum curatorem fecit; moriensque liunc filio suo Agrippe
et Berenice filie similiter ministraturuin reliquit; atque in
hoc honore slate provecta obiit. Et lic quidem poslea
contigerunt.
7. Tunc vero Agrippa, dum in vinculis teneretur, cum
aliquammuNis itidem viuctis ante regia:u stabat, prze laa-

(5ι4,815.)

πολλῶν οἱ ἐδέδεντος Καί τινος ὀρνέου χαθίσαντος
ἐπὶ τοῦ δένδρου ᾧ Ἀγρίππας προσεχέχλιτο, ( βουζῶνα
δὲ οἱ Ρωμαῖοι τὸν ὄρνιν τοῦτον καλοῦσι.) τῶν δεσμω-
τῶν τις Γερμανὸς θεασάμενος ἤρετο τὸν στρατιώτην
ὁ ὅστις εἴη 6 ἐν τῇ πορφυρίδι. Καὶ μαθὼν μὲν ᾿Ἀγρίπ-
παν ὄνομα αὐτῷ͵, ᾿Ιουδαῖον δὲ τὸ γένος x«i τῶν ἐχεί--
ν᾽" ἀξιολογωτάτων, ἠζίωσε τὸν συνδεδεμένον αὐτῷ στρα-
τιώτην πλησίον ἐλθεῖν διὰ λόγων * βούλεσθαι γάρ τινα
dui τῶν πατρίων ἐρέαθαι αὐτόν. Καὶ τυχὼν, ἐπεὶ
o πλησίον ἵσταται, δι’ ἑρμηνέως, « ὦ νεανία, φησὶ,
« χαταχθεῖ μέν σε τὸ αἰφνίδιον τῆς μεταθδολῆς ) πολλήν
«τε οὕτω καὶ ἀθρόαν ἐπαγαγὸν τὴν τύχην᾽ ἀπιστία
« δέ σοι λόγων ot ἐπὶ φυγῇ χαχοῦ τοῦ ἐφεστηκχότος
« διαιροῖντο τοῦ θείου τὴν πρόνοιαν. Ἴσθι γε μὴν,
θεοὺς τοὺς ἐμοὺς πατρῴους χαὶ τοὺς τῇδε ἐγχο»-
« píouc , οἵ τόνδε ἐπρυτάνευσαν ἡμῖν τὸν σίδηρον, ἐπο-

« ινύμενος λέξω τὰ πάντα, οὔτε ἡδονῇ γλωσσάργῳ δι-

« δοὺς τὸν ἐπ᾽ αὐτοῖς λόγον οὔτε διὰ xev7,c εὐθυμεῖν σε

« ἐσπουδαχώς᾽ αἱ γὰρ ἐπὶ τοιοῖσδε προαγορεύσεις ὕστε-
ν. ρηχότος τοῦ ἀποδείξοντος ἔργου χαλεπωτέραν προσ-
« τίθενται τὴν ἀχθηδόνα τοῦ εἰ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἀκροά-
«σαιτο αὐτῶν. Ἀλλὰ xal τὸ (uv χινϑύνοις παρα-
« ὑχλλόμενος,, δίχαιον ἧγησάωην σοι διασαφῆσαι τὴν
« προαγόρευσιν τῶν θεῶν. Οὐχ ἔσθ᾽ ὅπως οὐχ εὐθέως
Ὁ « ἀπαλλαγή τέ σοι τῶνδε τῶν δεσμῶν παρέσται xai
« πρόοδος ἐπὶ μήχιστον ἀξιώματός τε καὶ δυνάμεως,
«ζηλωτός τε ἂν γένοιο πᾶσιν ot νῦν δι᾽ οἴχτου τὰς τύχας
«σου λαμβάνουσιν, εὐδαίμονά τε ἂν ποιοῖο τὴν τελευ-
« τὴν, παισὶν ot εἶεν τὸν ὅλδον χαταλιπόμενος. δίνη-
W « μονεύειν δὲ πότε εἰσαῦθις τὸν ὄρνιν θεάσαιο τοῦτον,
πέντε ἡμέραις σοι τὴν τελευτὴν ἐσομένην. Ταῦτα
πεπράξεται μὲν ἧπερ ἀποσημαίνει σοι τοῦ θεοῦ τὸ

ι ἐξαποστεῖλαν τουτονὶ τὸν ὄρνιν. [Προγνώσει τε
«αὐτῶν σύνεσιν τὴν παραγενομένην ἀποστερεῖν σε
5 « ἄδιχον ἡγησάμην, ὅπως ἐπιστάμενος ἀγαθοῦ μέλλον-
« τὸς τὸ λυσιτελοῦν ἐν ὀλίγῳ τὴν ἀχθηδόνα τοῦ παρόν-
«τὸς τιθεῖο. Μνήμην δὲ ποιεῖσθαι, εἰς χεῖράς σου
« παραγενομένου τοῦ εὐδαίμονος, xal τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς
« διαφευξομένου δυστυχίαν 1j τανῦν σύνεσμεν. » Καὶ ὁ
Wuiv Γερμανὸς τοσάδε προειπὼν εἰς τοσόνδε ὦφλε γέ-
lora τῷ Ἀγρίππα ἐφ᾽ ὅσον ἐν τοῖς ὕστερον χατεφάνη
᾿τεθαυμάσθαι ἄξιος. — "H δὲ ᾿Αντωνία χαλεπῶς φέρουσα
τοῦ ᾿Αγρίππα τὴν δυστυχίαν, τὸ μὲν Ti6spi» περὶ
αὐτοῦ διαλέγεσθαι ἐργωδέστερον ἑώρα xaX ἄλλως ἐπ’
Ὁ ἀπράχτοις γενησόμενον" ηδρίσχετο δ᾽ αὐτῷ παρὰ τοῦ
Μάχρωνος, στρατιωτῶν τε μετρίων ἀνδρῶν, ot παρα-
φυλάξειαν αὐτὸν ἐν φροντίσιν, χαὶ ἑχατοντάρχου ἐφε-
στηξομένου τε ἐχείνοις χαὶ συνδέτου ἐσομένου, λουτρά
τε xa" ἡμέραν συγχωρεῖσθαι xat ἀπελευθέρων xal φί-
Muy εἰσόδους, τήν τε ἄλλην ῥαστώνην ἣ τῷ σώματι
γένοιτ᾽ ἄν, Εἰσήεσάν τε ὡς αὐτὸν φίλος τε ZÜac καὶ
τῶν ἀπελευθέρων Μαρσύας καὶ Στοιχεὺς τροφὰς εἶσχο-
μίζοντες αἷς ἔχαιρε, καὶ δι’ ἐπιμελείας πάσης ἔχοντες,
ἱμάτιά τε κομίζοντες ἐπὶ προσποιήσει πράσεως, ὁπότε

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIII. CAP. VI. [502,59.] 718

guore reclinatus in arborem. Quumque ales quidam inse-
disset arbori, íü quam se rejecerat Agrippa, (alitem hune
Romani bubonem appellant,) unus e vinclis natione Ger-
manus, viso alite, quaesivit a milite quisnam esset ilie pur-
puratus. Cognitoque esse Agrippam quidem fomine, Ju-
daeum vero origine, virumque ex ea gente nobilissimum,
rogavit militem, qui ei viuculis copulatus erat, propius
accederet ul cum eo colloqueretur, velle enim ex eo de re-
bus patriis percontari. Quo impetrato, quum ei astaret,
intercedente interprete, « o jovenis, inquit, te quidem
« contristat tanta subito facta mutatio, qua tibi multam
« magnamque importavit calamitatem : nec facile meis
« verbis fidém liabebis, qua explicant quid deus tibi pro.
« viderit, ul e malis praesentibus effugias. ^ Scito vero
«(deos meos patrios deosque hujus loci praesides testor,
« quorum voluntale in hcec vincula devenimus) me dictu-
« rum omnia, nihil ut auribus tuis darem petulanter lo-
« quendo , studiove te vana spe lactandi : nam hujusmodi
« prcedictiones, si facto non comprobentur, plus afferunt
« tristitigg quam ci nihil omnino de illis accepisses. Itoque
« equum duxi vel eum meo periculo tibi patefacere quid
« dii futurum esse^prenuncient. Fieri non polest quin
« lua brevi ventura sit ex liisce vinculis liberatio; dein ad
« summam dignitalem provectus eris et potentiam, et
« omues bealum te pro dicabun! quos tuas jam sortis mise-
« ret, felicemque liabiturus es exitum , liberis , qui tibi nati
« Sint, tuas relinquens opes. Memento autem , quum istam
« volucrem denuo videris, te quinque post diebus morituruui
« esse, Hic quidem eventura sunt quemadmodum deus
« significat, qui hunc tibi alitem miltere diguatus esl. Quum-
« que ipse ea presciverim , nefas esse putabam, tecum
« nolle ista quae intelligerem communicare , ut de felicitate
« futura certior factus , leve esse existimes quod hoc tem-
« pore patiaria. Quum autem ad lianc felicitatem pervene-
« tis, fac nostri quoque memineris, ut calamitatem , cum
« qua nunc confliciamur, effugiamus. » Hoc Germani
preesagium tam videbatur Agrippae ridiculum quam postea
admiratione dignum est habitum. Αἱ Antonia graviter
ferens calamitatem Agrippa?, paulo quidem diflicilius esse
sentiebat de eo verba facere ad Tiberium, preetereaque
nihil apud ipsum precibus loci relictum esse : hoc vero a
Macrone assequebatur, ut milites viri essent humaniores et
modesti , tam quibus curd erat excubias agere quam centu.
rio qui illis praeesset et ei copularetur, utque lavacra ci
quotidiana concederentur, et liceret libertis et amicis eum
adire, atque alia ei indulta essent quee ad corporis curam
facerent. Ingrediebanturque ad eum Silas amicus et e liber-
tis Marsyasatque Stecheus, cibum ad comedendum afferen-
les quo delectabatur, omnemque erga ipsum officiosam se-
dulitatem adhibentes , quin et stragula quasi venalia appor-

-À

714 (δι16,8ι6.)

υὐξ γένοιτο ὑπεστρώννυσαν αὐτῷ συμπράξει τῶν
στρατιωτῶν, Μάκρωνος προειρηχότος. Kol ταῦτα
ἐπράσσετο ἐπὶ μῆνας ἕξ, xal τὰ μὲν χατὰ Ἀγρίππαν
ἐν τούτοις ἦν.

& η΄. Τιδέριος δ᾽ ἐπανελθὼν εἷς τὰς Καπρέας ἐμαλα--
χίζετο, τὰ μὲν πρῶτα μετρίως, ἐπιδούσης δ᾽ εἰς τὸ
μᾶλλον τῆς νόσου, πονηρὰς ἔχων ἐπ᾽ αὐτῷ τὰς ἐλπίδας,
Εδοδον, ὃς ἦν αὐτῷ τιμιώτατος τῶν ἀπελευθέρων, χε-
λεύει τὰ τέχνα προσαγαγέσθαι πρὸς αὐτόν: χρήζειν

10 γὰρ ἀφιχέσθαι φησὶ διὰ λόγων πρὶν ἣ τελευτᾶν. Ἤσαν
δὲ αὐτῷ παῖδες γνήσιοι μὲν οὐχέτι * Δροῦσος γὰρ 51,6
póvoc αὐτῷ γεγονὼς, ἐτύγχανε τεθνεώς " υἱὸς δὲ τού-
του χατελείπετο Τιύδέριος, ἐπικαλούμενος [Γἔμελλος,
Γάϊός τε Γερμανικοῦ παῖς ἀδελφοῦ υἱὸς γεγονὼς, νεα-

15 νίας τε ἤδη xal παιδείαν ἐχπεπονηχὼς ἐπὶ πλεῖστον,
εὐνοία τε τοῦ δήμου τιμώμενος, διὰ τὴν Γερμανικοῦ
τοῦ πατρὸς ἀρετήν. "Emi μέγιστον γὰρ δὴ οὗτος ἦλθε
παρὰ τοῖς πλήθεσι τιυῆς εὐσταθείᾳ τρόπου xal δεξιό-
vntt τοῦ ὁμιλεῖν ἀνεπαχθὴς ὦν, xai τὴν ἀξίωσιν χτώ-

30 μενος τῷ βούλεσθαι ἴσος πᾶσιν εἶναι. "EZ ὧν οὐ μόνον
ὃ δῆμος xal fj βουλὴ μειζόνως ἦγον αὐτὸν, ἀλλὰ καὶ
τῶν ὑποτελῶν ἕχαστον ἐθνῶν, οἱ μὲν ὡμιληχότος ἅλι-
σχόμενοι τῇ χάριτι τῆς ἐντεύξεως, οἱ δὲ πύστει τῆς
ἐχείνων ἀφηγήσεως παραλαμθάνοντεςξ. Πένθος τὲ αὖ-

20 τοῦ τελευτήσαντος προὐτέθη πᾶσιν, οὐ θεραπεία τῆς
ἀρχῆς ἐπιψευδομένων τὴν συμφορὰν, λύπη δὲ ἀληθεῖ
φἰχειουμένων, διὰ τὸ ἴδιον τυχεῖν ἑκάστοις τὴν μετά-
στασιν αὐτοῦ ὑπειλῆφθαι. Οὕτως ἀνεπαχθῶς ὡμίλησε
τοῖς ἀνθρώποις" ἐξ ὧν μέγα ὄφελος καὶ τῷ παιδὶ αὐτοῦ

0 παρὰ πᾶσι χατελέλευττο τοῖς τε ἄλλοις xai μάλιστα
τὸ στρατιωτιχὸν ἦρτο, αἱρετὸν ἀριθμοῦντες τὸ περὶ τῆς
ἀρχῆς ἐχείνῳ περιγενησομένης, εἰ δεήσει, χαὶ τελευτᾶν.

θ΄. Ὁ δὲ Τιδέριος, Εὐόδῳ πρόσταγμα ποιησάμενος
χατὰ τὴν ὑστεραίαν ὑπὸ τὴν ἕω εἰσαγαγεῖν τοὺς παῖ-

85 δας, εὔχεται τοῖς πατρίοις θεοῖς σημεῖόν τι. προφαντὸν
αὐτῷ δεῖξαι περὶ τοῦ τὴν ἡγεμονίαν διαδεξαμένου,
σπεύδων μὲν τῷ υἱεῖ τοῦ παιδὸς αὐτὴν χαταλιπεῖν,
μεῖζον δὲ δόξης τε χαὶ βουλήσεως τῆς αὑτοῦ πεπιστευ-
χὼς τοῦ Θεοῦ τὸ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἀποφανούμενον. Οἰώνισμα

40 δ᾽ οὖν αὐτῷ προὔχειτο εἷς ἐχεῖνον ἥξειν τὴν ἡγεμονίαν,
ὃς ἂν κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἀφίχοιτο πρὸς αὐτὸν πρότερος.
'Γαῦτα διανοηθεὶς, πέμπει παρὰ τοῦ υἱωνοῦ παιδαγω-
γὸν, χελεύων ὑπὸ πρώτην ὥραν ἄγειν τὸν παῖδα ὡς
αὐτὸν, χαταμελήσεσθαι στρατηγίας τὸν Θεὸν ὑπολαμ-

45 θάνων. Ὁ δ᾽ ἀντεψήφιζεν αὐτοῦ τὴν χειροτονίαν. Ὁ
μὲν δὴ ταῦτ᾽ ἐνθυμησάμενος, ἐπεὶ τάχιστα ἡμέρα ἦν,
χελεύει τὸν Εὔοδον εἰσχαλεῖν τῶν παίδων τὸν παρόντα
πρότερον. ᾿Εξελθὼν δ᾽ ἐχεῖνος, xal τὸν T'aiov πρὸ τοῦ
δωματίου χαταλαδὼν, (6 γὰρ Τιδέριος οὐ παρῆν ut-

bo τεώρου τῆς τροφῆς αὐτῷ γενομένης, ἤδει δ᾽ ὃ Εὔοδος
οὐδὲν ὧν ἐθούλετο 6 δεσπότης,) « καλεῖ σὲ, φησὶν, ὁ πα-
cp, » καὶ εἰσήγαγεν αὐτόν. ΤΙιδέριος δ᾽ ὡς θεᾶται

. Y'diov, τότε πρῶτον εἰς ἐπίνοιαν ἐλθὼν τοῦ θείου τῆς
ἐξουσίας, xal τὴν κατ᾽ αὐτὸν ἡγεμονίαν παντελῶς ἀφη-

APXAIOAOTIAZ BIBA. 1H. ΚΕΦ. G.

[053,004.]
tantes, noctu ea ipsi substernebant , militibus jussu Ma
cronis operam auam conferentibus. Atque hzc facta sus
per sex menses, resque Agrippae íta se babebant.

8. Tiberius autem Capreas reversus primum quidem mo-
dice coepit aegrotare, morbo vero ingravescente, quum de a-
lute desperaret, Euodum, quem ex omnibus libertis maxize
faciebat, liberos ad se jubet adducere : se enim desiderare
dicebat ut eos ante obitum alloqueretor. Sui quidem non
jam in vivis erant liberi; nam mortuus erat Drusus quem
unicum habebat : verum filius hujus Tiberius superent
cognomine Gemellus , et Caius Germanici fratris lius, jum
adolescens et doctrina liberaliter institutus, et gratiosus
apud populum ob Germanici patris virtutem. — Hunc enim
populus maximo in honore habuit, quod essel moribus
bene temperatis, in alloquiis comis et affabilis, quodque
princeps dignatione cum omnibus par esse voluerit. Qui-
bus fiebat ut tam senatus quam populus majorem in modum

eum diligerent colerentque; atque eliam e singulis genli-

bus in provincias redactis alii quidem suavitate ejos in
congressu et colloquiis capti, alii vero. ubi auditione eorum
narrationis ea acciperent. Ipsoque mortuo luctum omoes
ingentem pretulerunt, non ex observantia in imperium
simulate calamitatem lugentes, sed sincero moarore eam ul
suam deplorantes, quod unusquisque ejus mortem semet.
ipsum propius attingere crediderit. Quae res et filio ipsius
plurimum profuerunt ad omnium benevolentiam conciliap-
Jam : interque alios maxime etiam milites adeo devindi
tenebantur, ut in lucro deputarent vel mortem, si ne
cesse esset, oppetere, modo ei imperium possent 8586-
rere.

9. Tunc autem Tiberius, quum Euodum jussit postridie
filios summo mane ad ipsum adducere, deos patrios pre
catur, ut eum qui in principatum successurus esset , ma
nifesto aliquo indicio sibi ostenderent, id quidem modis
omnibus agens ut nepoli soo imperium relinqueret, plus
vero signo, quod Deus ostensurus esset, fisus quom 5.2
sententie aut voluntati. Augurium itaque ipsi propositum
erat illi cessurum esse imperium qui sequenti die ad se
prior accessisset. Quum ista secum reputasset, mitüit ad
nepolis sui p:edagogum , jubens ut prima luce puerum ad
ipsum perduceret, existimans Deum insuper habiturum esse
imperatoris munus. - Deus autem quod ille designavit irr
tum esse jussit. Quippe quum is ila cogitasset , ubi iliuxil,
jussit Euodum ut puerum qui prior adesset inlro vocaret.
Tlle vero egresaus, quum Caium pro cubiculi foribus offee-
disset , (nam Tiberius nondum aderat , cibo ipsi tardiuscole
parato , atque Euodus plaue nesciverat quid sibi volueril do
minus,) « pater, iuquil, te vocal, » simulque eum iptroduxil
At Tiberius, ubi Caium aspicit, tunc primum cogiüre
co»pit de Dei potestate, suumque sibi plape ereptum ess

516,817.)

ρημένην, ἐπικυροῦν οἷς ψηφίσαιτο δυνάμεως ἐκεῖθεν
αὐτῷ μὴ πα , πολλὰ δὴ χατωλοφύρατο,
αὑτὸν μὲν τοῦ ἐφ᾽ οἷς προδουλεύσειε χυροῦν ἀφηρημό-
νον τὸ χράτος, Τιθβέριον δὲ τὸν υἱωνὸν, ὡς τῆς τε
Ῥωμαίων ἀρχῆς ὁμοῦ διαμάρτοι xal τῆς σωτηρίας
xejpnu£vov, διὰ τὸ ἐπ᾽ ἄλλων χρεισσόνων οὐχ ἀνεχτὸν
εἰσηγησαμένων τὴν συναναστροφὴν χείσεσθαι τὴν σω-
τηρίαν, αὐτῷ τοῦ μὴ συγγενοῦς ὠφελεῖν δυναμένου,
φύδῳ τε χαὶ «μίσει τοῦ ἐφεστηχότος χρησομένου πρὸς
| αὐτὸν, τὰ μὲν ὡς προσεδρεύοντα τῇ ἀρχῇ, τὰ δ᾽ ὡς ἀν-
τεπιδουλεύειν ὑπέρ τε τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀντιλή--
ψεως τῶν πραγμάτων μὴ ἀφησόμενον. Ἦν δὲ καὶ
γενεθλιαλογία Τιδέριος τὰ μάλιστα προσχείμενος , χατὰ
τὰ i χατορθούμενα αὐτῆς μειζόνως τῶν εἰς - τόδε ἀναχει-
μένων ἑχόντως βίον ἐξηγμένος. Γάλθδαν οὖν ποτε θεα-
σάμενος ὡς αὐτὸν εἰσιόντα, φησὶ πρὸς τοὺς ἐπιτηδειο-
τάτους αὐτῷ ὡς παραγένοιτο ἀνὴρ τῇ Ρωμαίων ποτὲ
τιμησόμενος ἡγεμονίᾳ. Τά τε πάντα μαντειῶν ὁπόσα
ἐγόμενα πιθανὰ ἡγούμενος ἡγεμόνων μάλιστ α ἀνὴρ
ἡ οὗτος, ὑπὸ τοῦ ἐπαληθεύοντος αὐτῶν ἐπὶ τοῖς πράγμα-
σιν ἐχρῆτο αὐταῖς. Καὶ τότε ἐν χαλεποῖς ἦν συντυχίᾳ
τοῦ γεγονότος, ὡς ἐπ᾽ ἀπολωλότι τῷ υἱεῖ τοῦ παιδὸς
αν θεινῶς διατιθέμενος, xal χατάμεμψιν αὑτοῦ ποιού-
μενος τοῦ χατὰ τὴν οἰώνισιν προμηθόῦς" παρὸν γὰρ
ὁ ἂν αὐτῷ λύπης ἀπηλλαγμένῳ τελευτᾶν ἀμαθίᾳ τῶν
ἐσομένων, διαφθείρεσθαι τῷ προεγνωχὼς τὴν ἐσομένην
δυστυχίαν τῶν φιλτάτων τελευτᾶν, Καίπερ δὲ συν-
τεταραγμένος τῇ παρὰ δόξαν τῆς ἀργῆς εἰς οὖς οὐχ ἦθε-
λε περίοδῳ,, ἄχονν τε xol μὴ βουλόμενος φησὶ γοῦν
Ὁ πρὸς τὸν Γάϊον, « ὦ παῖ, καίπερ μοὶ συγγενεστέρου
* Τιδερίου ἢ κατὰ σὲ ὄντος, δόξη τε τῇ ἐμαυτοῦ καὶ τῷ
. ὁμοψήφῳ ἐπ᾽ αὐτῇ τῶν θεῶν, σοὶ φέρων ἐγχαιρίζεν
« τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν. Ἀξιῶ δὲ σὲ μηδὲν ἀμνη-
* μυνεῖν, δαιλήσαντα αὐτῇ, μήτε εὐνοίας τῆς ἐμῆς, ὃς
b * εἰς τοσόνδε σε ἀξιώμανος χαθίστημι μέγεθος, μήτε
* τοῦ πρὸς Τιθέριον συγγενοῦς , ἀλλ᾽ ἐπιστάμενον ὡς
* σὺν τε τοῖς θεοῖς καὶ μετ᾽ αὐτοὺς τοιῶνδε σοι κατα-
* σταίην ἀγαθῶν ποριστὴς, ἀμείβεσθαί μου τὸ ἐπ᾽ αὖ-
* τοῖς πρόθυμον, xai ἅμα Τιδερίου φροντίζειν. διὰ τὴν
IU « συγγένειαν, ἄλλως τε χαὶ γινώσχων ὡς τεῖχός σοι
* xai τῆς ἀρχῆς ὁμοῦ xol τῇς σωτηρίας περιὼν γίνοιτο
* ἂν Τιδέριος, φροίμιον δὲ τοῦ δυστυχοῦς μεθιστάμε-
ἐνὸς, Αἴ τε γὰρ μονώσεις ἐπιχίνδυνοι τοῖς sl τηλι-
« χούτων πραγμάτων ὄγχον χαταστᾶσιν, χαὶ θεοῖς οὐχ
ub ἀτιμώρητα ὁπόσα παρὰ δίχην πρασσόμενα ἀφανίζοι
* τοῦ νόμου τὸ ἑτέρως πράσσειν παραχαλοῦν. » Ταῦτα
μὲν ὃ ιδέριος ἔλεγεν, οὐ μὴν πιθανὸς ἦν τῷ Γαΐῳ,
χαίπερ ὑπισχνουμένῳ, ἀλλὰ χαταστὰς εἰς τὴν ἀρχὴν
τὸν τε "'iGépiov μαντείαις αἱρεῖ ταῖς ἐχείνου χαὐτὸς,
ὃν ἐπιξουλῶν ἐπ᾽ αὐτὸν συντεθεισῶν, μετ᾽ οὗ πολὺ τε-
“πᾷ,
. Τιβέριος δὲ τότε τὸν Γάϊον ἀποδείξας διάδοχον
ὃς ἡγεμονίας, ὀλίγας ἐπιβιοὺς ἡμέρας ἔθανε. σχὼν
αὐτὸς τὴν ἀρχὴν ἡμέρας τρεῖς καὶ πέντε μῆνας πρὸς

ANTIQ. JUD. LIB. XVII. CAP. VI.

[04,505.] 715

imperium , ut qui non amplius poseet quod sibi visum esset
stataere. Multis itaque et se ipsum quidem deploravit ,
cui adempta esset potestas ratum faciendi quod jam ante
decreverat , itemque Tiberium nepotem suum, ut qui ex
augurio acto et omni de spe imperii deciderit , vitseque dis.
crimen adiret , quod foret ut ejus salus ab aliis iisque poten-
tioribus penderet, qui nop ferendum putaturi essent ut vitam
cum illis ageret, nihil ipsi profutura cognatione, quem in
metu simul et odio habiturus sit rerum dominus, partim quod
proximus sit imperio, partim quod pro incolumitate uique
rerum poliatur insidias contra tendere non sit desiturus.
Erat autem Tiberius maxime addictos preedictionibus ex na-
taliliis , ad eas quee feliciter evenerant vitam exigens , magis
quam ii qui se totos huic rei dediderant : adeo ut Galbant
aliquando ad ipsum venientem conspicatas , ad quosdam ei
maxime necessarios dixerit, « ecce homo qui Romanorun,
imperio aliquando erit honoratus. » Atque ille maxiine ex
imperatoribus omni quod vel affine eral valicinationibus
credendum esse ratus , eo quod eum aliquofies non fefelle-
rint, eas in rebus agendis adhibuit. Et tunc in angustiis
erat propter eventum qui acciderat, graviter dolens ac si
nepos jam exstinctus esset, et semetipsum accusans quod
de venturis sollicitus augurio uti voluisset : quum enim sibi
a marrore vacuo liceret e vita excedere futurorum ignora-
lione, de se actum esse, ut qui moriburus essel cum prae-
sensionpe malorum quo sibi carissimis evontura erant.
Quamvis autem conturbalus erat, quod inopinalo adeo
alii quam ipse voluerit imperii vices habituri sint, Caio
tamen invitus et preeter voluntatem dixit, « fili, etsi Ti-
« berius mihi te genere propinquior sit , ego tamen e meo-
« pte judicio et deorum suffragiis tibi in manus trado Ro-
« manorum imperium. Te vero oro atque obsecro ne ei
« admotus obliviscaris aut mete benevolentiee, qui te in
« lante dignitalis fastigium provexi , aut tuze cum Tiberio
« cognationis; sed , intelligens quod diis volentibus et sc-
« cundum eos tantorum beneficiorum tibi auctor fuerim,
« graliam mibi referas pro mea ad ista propensa voluntate,
« Tiberiique ut cognati rationem habeas : prietereaque scias
« quod superstes Tiberius tibi erit imperii aimul et salutis
« propugnaculum , interitus vero illius calamitatum origo.
« Periculosa enim solitudo in ejusmodi rerum celsitudine
« constitutis ; nec dii inulta patientur quee preter jus fasque
« perpelrata legem deleant diversa agere preecipientem. »
Jsfa quidem loquutus est Tiberius, haud tumen Caio
persuadebat , licet ita facturum recipiebat : sed in imperio
collocatus , et Tiberium juxta illius presagium tollit, et
ipse non multo post ex insidiis in semet structis interem-
ptus est.

10. At Tiberius, quum eo tempore Caium principatus suc»
cessorem declarasset, paucis diebus superstes vita decessit,
postquam imperium tenuisset anoos duos et viginli , ac pra

716 (517,918.)

ἐνιχυτοῖν δυοῖν xai εἴκοσι. [Γαῖος δὲ ἣν αὐτοχράτωρ
τέταρτος, “Ρωμαῖοι μὲν δῆ, πύστει τῆς l'i6eptou τε-
λευτῆς, ηὐφραίνοντο μὲν τῷ ἀγαθῷ τῆς ἀγγελίας, οὐ
μὴν πιστεύειν γε θάρσος ἦν αὐτοῖς, οὐ τῷ μὴ βούλεσθαι,
ὃ (πρὸ πολλῶν γὰρ ἂν ἐτίμησαν χρημάτων τὸ ἐπαληθεῦ-
σαν τῶν λόγων.) δέει δὲ μὴ ψευδοῦς τῆς ἀγγελίας γενο-
μένης προεξαναστάντες ἐπὶ δηλώσει τοῦ αὐτῶν χάρ-
μάτος, εἶτ᾽ ἀπολλύοιντο διαδολῇς αὐτῶν γενομένης.
Πλεῖστα γὰρ ἀνὴρ εἷς οὗτος “Ῥωμαίων τοὺς εὐπατρίδας
to εἰργάσατο δεινὰ, δυσόργητος ἐπὶ πᾶσιν ὦν, xat ἀνή-
χεστος εἰς τὸ ἐργάζεσθαι καταστὰς, εἰ xal χωρὶς λόγου
τὴν αἰτίαν ἐπανέλοιτο τοῦ μισεῖν, xal ἐπὶ πᾶσι μὲν οἷς
χρίνειεν ἐξαγριοῦν φύσιν ἔχων, εἰς θάνατον δὲ καὶ τῶν
χουφοτάτων ἀνατιθεὶς τὴν ζημίαν. “Ὥστε ἡδονῇ τοῦ
t6 ἐπ᾽ αὐτῷ λόγου φέροντες τὴν ἀχρόασιν, εἰς ὅσον i6ov-
λοντο ἀπολαύσματι χρῆσθαι ἐχεχώλυντο δείματι χαχῶν,
ἃ προεωρᾶτο ψευσθεῖσι τῆς ἐλπίδος. Μαρσύας δὲ τοῦ
Ἀγρίππα 6 ἀπελεύθερος, πυθόμενος Τιδερίου τὴν τε-
λευτὴν, ἔθει δρομαῖος τῷ ᾿Αγρίππα εὐαγγελιούμενος.
20 Καὶ χαταλαῤδὼν ἐν ἐξόδοις ὄντα εἰς τὸ βαλανεῖον, συν-
νεύσας πρὸς αὐτὸν, γλώσσῃ τῇ ᾿Εθραίων « τέθνηκεν ὁ
λέων » φησίν, Ὁ δὲ σύνεσίν τε τοῦ λόγου ποιησάμενος
xai χάρματι τῷ ἐπ᾽ αὐτῷ περιενεχθεὶς, « ἀλλά σοι
« τῶν ἁπάντων xol τῆς ἐπὶ τῶνδε εὐαγγελίας χάριτες
25 « ἐν ἐμοὶ παντοῖαι γίνονται, μόνον ἀληθῇ τὰ λεγόμενα
« εἴη. » Καὶ 6 ἑχατοντάρχης, ὅς γε τῇ φυλαχῇ ἐφειστή-
χει τοῦ ᾿Αγρίππα, θεώμενος τήν τε σπουδὴν μεθ᾽ οἵας
ὃ Μαρσύας ἀφίκετο xal τὸ ix τῶν λόγων χάρμα
Ἀγρίππα συνελθὸν, ὑποτοπήσας χαίνωσίν τινὰ γεγονέ-
8υ ναι τῶν λόγων, ἤρετο σφᾶς περὶ τοῦ λόγου τοῦ ἐφεστη-
χότος. Οἱ δὲ τέως μὲν παρέτρεπον, ἐγχειμένῳ δὲ
ἀποσημαίνει ὁ ᾿Αγρίππας ( ἤδη γὰρ φίλος ἣν) μηδὲν
ἐνδοιάσας, ὋὉ δὲ ἐχοινοῦτό τε τὴν ἡδονὴν τοῦ λόγου,
διὰ τὸ εἰς ἀγαθὰ τῷ Ἀγρίππα φέρειν, προὐτίθει τε
40 αὐτῷ δεῖπνον. Εὐωχουμένῳ δ᾽ αὐτῷ xal τοῦ πότου
προϊόντος παρῆν τις λέγων ζῆν τε τὸν Τιδέριον xal
ὀλίγων ἡμερῶν ἐπανήξειν εἰς τὴν πόλιν. Καὶ ὁ £xa-
τοντάρχης δεινῶς θορυβηθεὶς τῷ λόγῳ, διὰ τὸ εἰς θά-
vaxov ἀναχείμενα πεπραχέναι, δεσμώτη τε xal ἐπ᾽
40 ἀγγελία θανάτου Καίσαρος συνδεδιῃτῇσθαι μετὰ γάρ-
ματος, ἀπωθεῖται τὸν ᾿Αγρίππαν τοῦ χλινιδίου" xal,
« ἧ που, φησὶν, λήσειν με ὑπονοεῖς θάνατον τοῦ αὐτο-
« χράτορος χαταψευσάμενος, ἀλλ᾽ οὐ χεφαλῇ τῇ σῇ
« τοῦτον ἀναμαξάμενος τὸν λόγον; » ταῦτα εἰπὼν χε-
45 λεύει δῆσαι τὸν Ἀγρίππαν, λελυχὼς πρότερον αὐτὸν,
φυλαχήν τε ἀχριδεστέραν αὐτοῦ ἢ πρότερον χαθίστα-
ται. Καὶ νύχτα uiv ἐχείνην ὁ ᾿λγρίππας ἐν τοιούτοις
ἦν καχοῖς: τῇ δὲ ὑστεραία λόγος τε πλείων ἦν χατὰ τὴν
κόλιν ἰσχυριζόμενος ἐπὶ τῇ τελευτῇ τοῦ Τιδερίου,
δ0 ἐθάρρουν τε οἱ ἄνθρωποι φανερῶς ἤδη θροεῖν, χαί τινες
χαὶ θυσίας ἐπετέλουν, ἐπιστολαί τε ἀφίχοντο παρὰ τοῦ
Γαΐου, ἣ μὲν πρὸς τὴν σύγχλητον τοῦ Τιθερίου δια-
σαφοῦσα τὴν τελευτὴν χαὶ τὴν αὐτοῦ παράληψιν τῆς
γεμονίας γενομένην, f, δὲ πρὸς Πείσωνα τὸν φύλαχα

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓῚΙΑΣ BIBA. IH, ΚΕΦ 6.

[o

terea menses quinque οἱ dies Lres.
erat Imperator. Quumque Romanis quidem de inorte Ti-...
berii allatum esset, ex bono nuncio in sinu gaudebant , viz |

Caius autem qua:tus

tamen ausi sunt inducere animum ut crederent , non quod
id non vellent, (nam verum esse quod nunciaretur vel in-
genti pecunia redemptum irent,) sed quod vererentur ne
vano rumore ante tempus excitati gaudium suum proderent, |
deinde accusatione in eos instituta male perirent. ille epum
unus omnium patriciis Romanis mala quamplurima inlu-
lerat, homo ex qualibet re iracundia inllammatus , et qui
ab ea exercenda cohiberi non potuit , etiamsi odii in aliquem
temere causam arripuisset , el natura quiderm proclivis ad
sieviendum pro arbitrio, mortemque vel levissimorum sup-.
plicium constituens, adeo ut quum rumorem de eo sparsum
libentissime audirent, letitia perfrui quantum vellent in-
hibiti fuerint malorum metu , qua frustrata spe ante oculos
versabantur. Marsyas vero Agrippz libertus, audita Ti-
berii morte, contento cursu Agrippe nunciatum propera-
bat ; quumque ipsum forte offendisset in via quae duceret.
in balneum, admoto ei capite, sermone Hebraico, « mortaus
est, inquit, leo. » Ille vero, quum probe norit quid sibi velle |
islis verbis , etinde laetitia gestiret , « at tibi, inquit, tum
« pro celeris officiis, tum pro laeto hoc nuncio, gratias
« omnes et ago et habeo, modo vera sint quae nuncias. »
Tum centurio , qui praeerat custodiae Agrippae , quum ani-
madvertisset qua festinatione accederet Marsyas et quan-
fum gaudii ex illius verbis obortum esset Agripps, su-
spicatus sermonem illis fuisse de re nova, eos inlerrogaril
de sermonibus quos inter se conferrent. Illi vero primum
quidem diverticula quzerebant; quum autem instaret, A-
grippa ei, ut qui jam amicus esset, sine mora ompia aperit.
Atque ille ex iis voluptate cum eo communi fruebatur, quod
in rem facerent Agrippre, eique epulas apposuit. Quum
autem iis adhiberetur, et meliuscule biberent , aderat qui-
dam nuucians Tiberium vivere , et cis paucos dies in ur-
bem reversurum esse. Tunc centurio his verbis graviler
turbatus , quod ea fecerat ex quibus vitze discrimen adiret,
ut qui morte Caesaris audita hilariter cum vinclo cpulare-
tur, Agrippam lectulo delurbat, dicitque, « tu ime iupune,
« ut exislimasti, falles mentitus mortem Imperatvris, el non
« capite lues lianc lipguce petulantiam? » His dictis Agrip
pam, quem prius solverat, vinciri jubet , et acruraliuem
ei quam antea custodiam adhibet. Atque eam noclem
Agrippa in his malis exegit : postridie vero rumor in urbe
de Tiberii morte increbuit , nec ab ea divulganda jam re
fugerunt homines, quibusdam eliam sacra facientibus;
moxque allaGe sunt ἃ Caio literae, alterze ad senatum quibus
Tiberii mortem significabat seque in imperium successisse;
altere ad Pisonem urbi praefectum , quee et hoc ipsum nuu

(518,«19.)

τῆς πόλεως͵, τοῦτό τε ἀγορεύουσα, xai τὸν ᾿Αγρίππαν
ἐκέλευσεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου μεταστήσειν εἰς τὴν ol-
χίαν ἐν ἢ πρότερον ἢ δεθῆναι δίαιταν εἶχεν’ ὥστε ἐν 0do-
att λοιπὸν ἦγε τὰ περὶ αὐτῆς. Φυλαχὴ μὲν γὰρ καὶ τή-
δρησις ἦν, μετὰ μέντοι ἀνέσεως τῆς εἰς τὴν δίαιταν.
Γαῖος δ᾽ ὡς ἐπὶ Ρώμης παρῆν ἄγων τοῦ Τιδερίου τὸ
σῶμα, ταφάς τε αὐτοῦ ποιεῖται πολυτελεῖς νόμοις τοῖς
πατρίοις, ᾿Αγρίππαν δὲ αὐθημερὸν λύειν ὄντι προθύμῳ
χώλυμα "Avcvovia ἦν, οὔ τι μίσει τῷ πρὸς τὸν δεδεμέ-

i vov, προμηθείᾳ δὲ τοῦ Γαΐου εὐπρεποῦς, μὴ δόξαν
ἐπάγοιτο ἧδονῇ δεχομένου τὴν Τιθερίου μετάστασιν,
ἄνδρα ὑπ᾽ ἐκείνου δεδεμένον λύων ix τοῦ ὀξέος. Διελ-
θουσῶν μέντρι οὐ πολλῶν ἡμερῶν, μεταπεμψάμενος
αὐτὸν εἰς τὸν οἶχον, ἀποχείρει τε αὐτὸν καὶ μεταμφιέν-

15 vogtv* εἶτα δὲ τὸ διάδημα περιτίθησι τῇ χεφαλῇ xal
βασιλέα καθίστησιν αὐτὸν τῆς Φιλίππου τετραρχίας,
δωρησάμενος αὐτῷ xal τὴν Λυσανίου τετραρχίαν, ἀλ-
λάττει τε τῇ σιδηρᾷ ἁλύσει χρυσῆν ἰσόσταθωον, ἱπ-
πάρχην δὲ ἐπὶ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐκπέμπει Μάρυλλον.

Ὁ ια΄. Δευτέρῳ δὲ ἔτει τῆς T aou Καίσαρος ἧγεμο-
viac , ᾿Αγρίπιτας ἠξίου συγχώρησιν αὑτῷ γενέσθαι πλεύ-
σαντι τήν τε ἀρχὴν χαταστήσασθαι χαὶ τὰ ἄλλα εἰς
δέον οἰχονομησαμένῳ ἐπανιέναι. Καὶ συγχωροῦντος
τοῦ αὐτοκράτορος παρῆν, παρ᾽ ἐλπίδας τε ὥφθη πᾶσι

25 βασιλεὺς, πολλήν τε τῆς τύχης ἐπεδείχνυεν ἐπὶ τοῖς
ἀνθρώποις τὴν ἐξουσίαν τοῖς θεωροῦσιν ἐκ λογισωαῶν
ἀπορίας τε τῆς πρότερον xal τοῦ ἐν τῷ παρόντι εὐδαί-
povoc. Καὶ οἱ μὲν ἐμαχάριζον τοῦ μὴ διαμαρτίᾳ χρη"
σαμένου τῶν ἐλπίδων, οἱ δ᾽ ἐν ἀπιστίᾳ περὶ τῶν γεγο-

3» νότων ἦσαν.

ΚΕΦ. Z.

Ἡρωδιὰς δ᾽ ἢ ἀδελφὴ τοῦ ᾿Αγρίππα,, συνοιχοῦσα
Ῥρώδη, (τετράργης δὲ οὗτος ἦν Γαλιλαίας χαὶ Πε--
ραίας,) φθόνῳ τἀδελφοῦ τὴν ἐξουσίαν ἐδέχετο, δρῶσα
ἐν πολὺ μείζονι ἀξιώματι γεγενημένον ἀνδρὸς τοῦ αὖ-

3 τῆς, διὰ τὸ φυγῇ μὲν τότε ποιήσασθαι τὴν ἔξοδον, δια-
λῦσαι τὰ χρέα μὴ δυνάρενον, κάθοδον δὲ μετ᾽ ἀξιώματος
xal οὕτω πολλοῦ τοῦ εὐδαίμονος. ᾿Ελυπεῖτο δ᾽ οὖν
χαὶ βαρέως ἔφερε 17, ἐπὶ τοσοῦτον μετχῤολῇ, καὶ μά-
λιστα, ὅπότε θεάσαιτο μετὰ τῶν εἰωθότων παρασήμων

(0 τῆς βασιλείας ἐπιφοιτῶντα τοῖς πλήθεσιν, ἐπιχρύπτε-
σθαι οὐχ ἠνείχετο τὴν δυστυχίαν τοῦ φθόνου, ἀλλὰ τὸν
ἄγδρα ἐξῆρε, κελεύουσα ἐπὶ τῆς Ρώμης πλεῖν ἐπὶ μνη-
στεία τῶν ἴσων" « οὐ γὰρ ἀνεκτὸν εἶναί σφισι τὸ ζῆν,
εἰ ᾿Αγρίππας Ἀριστοδούλου μὲν υἱὸς ὧν, θανεῖν ὑπὸ

Δ τοῦ πατρὸς χατεγνωσμένου, πενία δὲ ἀπόρῳ συνὼν,
ὡς τελέως αὐτῷ ἐπιχουφίζεσθαι τἀναγχαῖχ τοῦ ἐφ᾽
ἡμέρας, φυγῇ δὲ τῶν ξεδανειχότων τὸν πλοῦν πεποῖη-

μένος, ἐπανεληλύθοι βασιλεὺς, αὐτὸς δέ γε ὧν παῖς
ϑασιλέως, xal τοῦ συγγενοῦς τῆς ἀργῆς χαλοῦντος
B0 αὐτὸν ἐπὶ μεταποιήσει τῶν ἴσων, χαθέζοιτο ἀγαπῶν
ἕν ἰδιωτείχ διχδιοῦν. Ἀλλ᾽ εἰ καὶ πρότερόν γε,
Moe, ατηδὲν ἐλύπει σε τὸ ἐν ἐλάσσονι τιμῇ πα-

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. VII.

717

ciarunt , jusseruntque Agrippam e militum custodia in eas
tedes transferri quas habitabat antequam vinciretur : adeo
ut vacuus a timore in posterum illic ageret. Nam in custo:
dia quidem servabatur, ita tamen ut remissius haberetur
viverelque. Αἱ Caius, postquam Romam venit , perducto
secum Tiberii corpore, more patrio magnilice eum sepeli-
vit, voluitque eadem die Agrippam e vinculis dimisisse ,
nisi ei obstitisset Antonia, minime quidem ex odio in viu-
ctum, sed ut decori quod ad Caium attinet ratio babere.
tur : ne,si confestim solveret quem ille vinxerat, cuu
letitia nuncium Tiberii mortis accepisse videretur. "Ve-
runtamen non multis post diebus, domutn ad se accersitum
tonderi, vestemque mutare jubet : imposito deinde in ejus
caput diademate, tetrarchie , quae Philippi fuerat , regem
constituit, adjecta etiam Lysanie tetrarchia, et auream
catenam pro ferrea ei dedit pari pondere.

misit qui equitum magister esset in Judaea.

[s96,597.]

Marullum autein

1í. Anno aufem Caii Cesaris imperii secundo petiit
Agrippa id sibi concedi ut in regnum suum ejus ordinandi
gratia navigaret, ea lege ut, quum omnia quo oporteret modo
composuisset , ad eum reverteretur. ΕἸ permittente Impe-
ratore patriam petebat, et preter exspectationem rex ab
omnibus conspectus est , quantaque esset fortuna; potestas
ostendebat hominihus , qui secum repularent superiorem
ejus egestatem prasentemque felicitatem, Et alii quidem
beatum praedicabant, quod de spe sua non deciderit, alii
vero vix poterant animum inducere ut rem ita esse cre«
derent.

CAP. VII. -(IX.)

Herodias autem Agrippa soror, conjux Herodis tetrarclue
Galilec atque Perses, invidebat fratri hanc potentiam,
quod eum in celsiore honoris sede quam maritum suum
collocatum cerneret, el quod de provincia quidem quum
fuga discesserit, non valens debita dissolvere, reversus
autem esset dignitate auctus, adeoque multa felicitate,
Itaque dolebat graviterque ferebat tantam mutationem,
maximeque quum illum vidisset regiis insignibus ornatum
per turbas invehi, non austinuit invidiste sue infelicitatem
clam babere, sed virum exstimulavit suo hortatu ul Ro-
mam navigaret paremque honorem ambiret : sibi enim
vitam non vitalem esse, si Agrippa, Aristobuli a patre
morte mulctati filius, et cum extrema inopia conflictatus,
ut omuino ei ad victum quotidianum necessaria ab aliis
suppeditarentur, postquam metu creditorum fugam per
mare capessiverit , cum regia dignitate reverteretur, ipse
vero, quum essel regis filius, et cognatio cum imperio eum
excitare deberet ad eundem statum sibimet vindicandum,
vita privafa contentus quiesceret. Atqui si antehac nun-
quam tibi, Hcrodes, molestum fuit infra patrem e quo

718 (δΙι0,850.)

τρὸς οὗ γέγονας εἶναι, νῦν γοῦν ὀρέχθητι συγγενοῦς
ἀξιώματος" μηδὲ ὑπόμενε ἡσσᾶσθαι προὔχοντι τιμῆς
ἀνδρὶ- πλοῦτον τεθεραπευχότι τὸν σὸν, μηδὲ πενίαν
ἀποφήνης τὴν ἐχείνου τῆς ἡμετέρας εὐπορίας ἀρετῇ
5 μᾶλλον χρῆσθαι δυναμένην, pci δευτερεύειν dvs-
παίσχυντον ἡγοῦ τῶν χθὲς xoi πρῴην ἐλέῳ τῷ σῷ
διαδεδιωκότων. ᾿Αλλ’ ἐπὶ τῆς Ῥώμης ἴωμεν, χαὶ
μήτε πόνου φειδώ τις ἔστω μήτε ἀργυρίου δαπάνης
xal χρυσίου, διὰ τὸ uJ ἐπ᾽ οὐδαμοῖς ἐν βελτίοσι
γενέσθαι τὴν τήρησιν αὐτῶν ἀναλώσεως τῆς ἐπὶ χτή-
ctt βασιλείας ἐσομένης.
β΄. Ὁ δὲ τέως μὲν ἀπεμάχετο ἀγαπῶν civ ἡσυχίαν
Xa τῆς “Ρώμης τὸν ὄχλον δι᾽ ὑποψίας λαμδάνων, dva-
διδάσχειν τε αὐτὴν ἐπειρᾶτο, Ἢ δ᾽ ἐφ᾽ ὅσον ἐξανα-
χωροῦντα ἑώρα μειζόνως ἐπέχειτο, χελεύουσα μὴ
ἀνιέναι πάντα πράσσειν ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ " καὶ πέρας
οὐχ ἀνῆχεν, ἕως ἐξεχίνησεν αὐτὸν διαογνώμονα αὑτῇ
ἀχουσίως γενέσθαι, διὰ τὸ u3 εἶναι ἄλλως ἀποφυγεῖν
αὐτῆς τὸ ἐπὶ τοιούτοις ψηφισάμενον. ᾿]αρασχευασά-
20 μενός τε ὡς ἐνὴν πολυτελῶς, xai φειδοῖ μηδενὸς 7 po-
μενος. ἀνήγετο ἐπὶ τῆς Ρώμης, ἅμα δὲ xot τὴν Ἡ -
ρωδίαδα ἀγόμενος. ᾿Αγρίππας δὲ, τήν τε διάνοιαν
αὐτῶν xal τὴν παρασχευὴν αἰσθανόμενος , χαὶ αὐτὸς
παρεσχευάζετος. "Eme( τε ἐχπεπλευχότας ἀχούει,
πέμπει χαὶ αὐτὸς ἐπὶ τῆς Ρώμης Φορτουνᾶτον αὐτοῦ
Ξῶν ἀπελευθέρων, δῶρά τε χομίζοντα τῷ αὐτοχράτορι
xal ἐπιστολὰς xarà τοῦ Ἡρώδου, τὰ δὲ χαὶ αὐτὸν
διδάξοντα, εἰ χαιρὸς, τὸν Γάϊον. ὋὉ δὲ ἐπαναχθεὶς
τοῖς ἀμφὶ τὸν Ηρώδην xai δεξιῷ χρησάμενος τῷ πλῷ
80 τοσόνδε ἀπελείπετο τοῦ Ἡρώδου, ὥστε τὸν μὲν ἐντυ-
ftiv Γαΐῳ, ὁ δὲ ἐπικατάγεται, xal τὰς ἐπιστολὰς
ἀπεδίδου. Καὶ προσέπλευσαν ἀμφότεροι Δικαιαρχείᾳ,
καὶ τὸν Γάϊον ἐν Βαΐαις λαμθάνουσι" πολίδριον δ᾽
ἔστι χαὶ τοῦτο τῆς Καμπανίας, ὅσον ἀπὸ σταδίων
36 πέντε τῆς Διχαιαρχείας χείμενον,. Βιασίλειοί τε εἰσὶν
οἰκήσεις αὐτόθι πολυτελέσι χεχρημέναι χκατασχευχῖς,
φιλοτιμηθέντος τῶν αὐτοχρατόρων ἑκάστου τοὺς προ-
γεγονότας ὑπερθάλλεσθαι" λουτρά τε παρέχεται τὸ
χωρίον θερμὰ γῆθεν αὐτόματα ἀνιόντα, ἀγαθὰ ἐπί τε
49 ἰάσει τοῖς χρωμένοις xxl ἄλλως τῷ ἀνειμένῳ τῆς
διαίτης συμφέροντα, Γαϊος δὲ ἅμα τε προσαγορεύων
τὸν Ἡρώδην (πρῶτον δὲ αὐτῷ ἐνετύγχανεν) ἅμα τε
τοῦ ᾿Αγρίππα τὰς ἐπιστολὰς ἐπιὼν ἐπὶ τῇ κατηγορία
τῇ éxtivou συγχειμένας (κατηγόρει δὲ αὐτοῦ δαολογίαν
45 τε πρὸς Σηϊανὸν χατὰ τῆς "Ti6eplou ἀρχῆς, καὶ πρὸς
Ἀρτάθδανον τὸν Πάρθον ἐπὶ τοῦ παρόντος xatk τῆς
Γαΐου ἀρχῆς, παράδειγμά τε ἦν αὐτῷ τοῦ λόγου μυ-
ριάσιν ἑπτὰ ὁπλιτῶν ἀρχέσουσα χατασχευὴ ἐν ταῖς
Ἡρώδον ὁπλοθήχαις ἀποχειμένη) ἐκινεῖτό τε ὑπὸ τῶν
&o εἰρημένων καὶ ἤρετο τὸν ἩἭ ρώδην εἰ ἀληθὴς ὁ περὶ
τῶν ὅπλων λόγος. Τοῦ δὲ (οὐ γὰρ ἦν ἕτερα εἰπεῖν
διὰ τὸ ἀντιφθέγξασθαι ἀλήθειαν) εἰπόντος εἶναι τὰ
ὅπλα, πιστὰ ἡγούμενος εἶναι τὰ ἐπὶ τῇ ἀποστάσει
κατηγορούμενα, τὴν τετραρχίαν ἀφελόμενος αὐτὸν,

ic

»-—
en

2

υ

APXAIOAOTIAX BIBA. IH. ΚΕΦ. Z.

»

[297,806.}
orius es deprimi, nunc saltem diguitatem tibi cognatam
sppete , neque sustine viro cedere le przeeunti in bonore,
quem non puduit tuas aucupari divitias, neque facias e
illius egestas plus valere potestate videatur quain nostra
rerum omnium copia atque affluentia, neque non erule.
scendum existima illis inferiorem esse qui heri et nudius.
tertius tua vixerant misericordia. Sed Romam eamus,
nec labori parcentes , nec anri argentive impendiis, quod

Deéquaquam melius erit ea servare quam regno parande -

prodigere.

2. Ille vero interim quidem tepugnabat,, otium et quie-
tem diligens, suspectasque habens res Romue turbatas,
conabatur etiam uxorem meliora edocere. Ila autem, in |
quantum ipsum videret refugientem, vehementius instabat, ὦ
jubens ut regnandi causa nihil intentatum relinqueret ; nec
prius destitit quam Herodem , etiam invitum , in suam sen-
tenGiam perlraxisset , ut qui aliter defugere non potuerit
quod ipsi agere constitutum erat. Ac quum omnia, quoad
liceret, magnificentissime preeparasset, ut. nihil sumplihus
parceret, Romam, Herodiadem secum ducens, navigabaL
Agrippa vero, intellecto eorum consilio et apparatu, et ipse
se parabat : et quum primum eos ora solvisse didicit , etiam
ipse Romam misit Fortunatum , unum e libertis suis, al
Imperatorem cum muneribus et literis contra Herodem
scriplis , utque istis de rebus Caium ipsum , si opportane
posset, certiorem faceret. 1lle Herodem e portu subsequutus,
el secunda navigalione usus, ab Herode tantummodo a
tergo relictus est, ut dum ille cum Caio loqueretur, hic
ipse adveniret et lileras redderet. Atque uterque Diczar-
chiam adpulit, et Caium apud Bajas reperiunt : id autem
oppidulum est Campanis, quinque ferme stadia dissitum
a Dicmarchia. Alque illic przttoria sunt splendidissime
instructa et apparata , quod Imperatorum quisque saperio-
rem vincere studuerit munificentia : calidaque lavacra
suppedital iste locus, sponte e terra scaturientia, qu» οἱ
utentibus prosunt ad instaurandam valetudinem , praterea-
que ad vitee delicias conferant. Caius autem , quum eodem
tempore et Herodem alloqueretur, (ipsum autem primum
admittebat,) el Agrippe literas perlegeret im Herodis ac
cusationem composilas, (accusabat autem eum et olim
conspiralionis cum Sejano contra Tiberii imperium, et jam
cum Artabano Partho adversus Caii dominatum , atque hoc
unum ad probanda ea quae narraret afferebat , tantum ar-
morum apparatumin ejus armamentariis esse repositum, qui
satis futurus essel instruendis virorum septiaginta millibus)
el indicio commotus est, eL Herodem percontabatur an vera
essent quie de armis nunciarentur. Illoque arma se liabere
confitenle (aliud enim dicere non poterat, ne veritati oblo-
querelur) Caius credenda esse existimans quae ei de defe-
cHene objicerenter, adempltam illi tetrarchiam Agrippz

(50,931.)

προσθήχην τῇ Ἀγρίππα βασιλείᾳ ποιεῖται, χαὶ τὰ
χρήματα ὁμοίως τῷ Ἀγρίππᾳ δίδωσιν, αὖτόν τε φυγῇ
ἀϊδίῳ ἐζημίωσεν, ἀποδείξας οἰχητήριον αὐτοῦ Λού-
ἥδουνον πόλιν τῆς Γαλλίας. Ἡρωδιάδα δὲ μαθὼν
Ἀγρίππα ἀδελφὴν οὖσαν, τά vt χ ρήματα ἐδίδου ὁπόσα
ἐχείνη ἴδια ἦν, καὶ μὴ χοινωνεῖν νομίσας τῷ ἀνδρὶ τῆς
σνωφορᾶς, τεῖχος αὐτῇ τὸν ἀδελφὸν ἔλεγεν. Ἡ δὲ,
« ἀλλὰ σὺ μὲν, αὐτοχράτωρ, εἶπεν, μεγαλοφρόνως τε χαὶ
« ἀξιώματι τῷ σεαυτοῦ πρεπόντως τάδε λέγεις, χώλυμα
o « δέ μοι ἐστὶ χρῆσθαί σου τῇ χάριτι τῆς δωρεᾶς εὔνοια
« ἡ πρὸς τὸν γεγαμηκότα,, οὗ χοινωνόν με τῆς εὐδαι-
« μονίας γενομένην οὐ δίκαιον ἐγκαταλιπεῖν ἐπὶ ταῖς
« τύχαις χαθιστάμενον. » Ὁ δὲ ἐν ὀργῇ τοῦ μεγαλό-
φρονος αὐτὴν ποιησάμενος συνήλαυνε χαὶ αὐτὴν τῷ
Ἡρώδῃ, καὶ τὴν οὐσίαν αὐτῆς τῷ Ἀγρίππᾳ δίδωσιν.
Ἡρωδιάδι μὲν δὴ φθόνου τοῦ πρὸς τὸν ἀδελφὸν καὶ
Ἡρώδη, γυναικείων ἀκροασαμένῳ χουφολογιῶν, δίχην
ταύτην ἐπετίμησεν 6 Θεός. Γάϊος δὲ τὸν μὲν πρῶτον
ἐνιαυτὸν καὶ τὸν ἑξῆς πάνυ μεγαλοφρόνως ἐχρῆτο᾽ τοῖς
Ὁ πράγμασι, καὶ μέτριον παρέχων αὑτὸν εἰς εὔνοιαν
προὐχώρει παρά τε Ῥωμαίοις αὐτοῖς xal τοῖς ὑπηχόοις"
προϊὼν δ᾽ ἐξίστατο τοῦ ἀνθρωπείως φρονεῖν ὁπὸ μεγέ-
θους τῆς ἀρχῆς ἐχθειάζων ἑαυτὸν, xai τὰ πάντα ἐπ᾽
ἀτιμίᾳ τοῦ θείου πολιτεύειν ἦρτο.

ΚΕΦ. H'.

ῳ Καὶ δὴ στάσεως ἐν Ἀλεξανδρεία γενομένης Ἰουδαίων
τε οἱ ἐνοικοῦσι xat “Ελλήνων, τρεῖς ἀφ᾽ ἑκατέρας τῆς
στάσεως πρεσδευταὶ αἱρεθέντες παρῆσαν ὡς τὸν Γαῖον.
Καὶ ἦν γὰρ τῶν Ἀλεξανδρέων πρέσδεων εἷς Ami, ὃς
πολλὰ εἰς τοὺς ᾿Ιουδαίους ἐδλασφήμησεν, ἄλλα τε λέγων

Xxx ὡς τῶν Καίσαρος τιμῶν περιορῷεν᾽ πάντων γοῦν,
ὁπόσοι τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ ὑποτελεῖς εἶεν, βωμοὺς τῷ
Γαίῳ χαὶ νεὼς ἱδρυμένων, τά τε ἄλλα πᾶσιν αὐτὸν
ὥσπερ τοὺς θεοὺς δεχομένων, μόνους τούσδε ἄδοξον
ἡγεῖσθαι ἀνδριᾶσι τιμᾶν καὶ ὄρχιον αὐτοῦ τὸ ὄνομα

3 ποιεῖσθαι. Πολλὰ δὲ καὶ χαλεπὰ Ἀπίωνος εἰρηκότος,
ὑφ᾽ ὧν ἀρθῆναι ἤλπιζε τὸν Γάϊον καὶ εἰχὸς ἦν, Φίλων
ὁ προεστὼς τῶν Ἰουδαίων τῆς πρεσθδείας, ἀνὴρ τὰ
πάντα ἔνδοξος, Ἀλεξάνδρου τε τοῦ ᾿Αλαδάρχον ἀδελ-
φὸς ὧν xai φιλοσοφίας οὐχ ἄπειρος, οἷός τε ἦν ἐπ'

(0 ἀπολογία χωρεῖν τῶν χατηγορημένων. Διαχλείει δ᾽
αὐτὸν Γάϊος χελεύσας ἐχποδὼν ἀπελθεῖν, περιοργής τε
ὧν φανερὸς ἦν ἐργασόμενός τι δεινὸν αὐτούς. Ὁ δὲ
Φίλων ἔξεισι περιυδρισμένος, xo φησὶ πρὸς τοὺς Ἰου-
δαίους, οἵ περὶ αὐτὸν ἦσαν, ὡς χρὴ θαρρεῖν, Γαΐου

t5 λόγῳ μὲν αὐτοῖς ὠργισμένου, ἔργῳ δὲ ἤδη τὸν Θεὸν
ἀντιπαρεξάγοντος.

β΄. Γάϊος δὲ ἐν δεινῷ φέρων εἰς τοσόνδε ὑπὸ Ἶου--
δαίων περιῶφθαι μόνων, πρεσδευτὴν ἐπὶ Συρίας ἐχ-
πέμπει Πετρώνιον, διάδοχον Οὐϊτελλίῳ τῆς ἀρχῆς,

V χελεύων χειρὶ πολλῇ εἰσθάλλοντι εἰς τὴν Ἰουδαίαν, sl
μὲν ἐχόντες δέχονται, ἰστᾶν αὐτοῦ ἀνδριάντα ἐν τῷ
ναῷ τοῦ Θεοῦ, εἰ δ᾽ ἀγνωμοσύνῃ χρῷντο, πολέμῳ

ANTIQ. JUD. LIB. XVHIT. CAP. VIII.

(509,900.] 719

regno adjecit, itidemque pecnniam Agrippse donavit, et
Herodem perpetuo exsilio damnavit , Lugduno Gallim op-
pido el ad habitandum assignato. Coguito deinde sororem
Agrippe esse Herodiadem, ei pecuniam , quae ad ipsam
pertineret, concessit, et, ratus ipsam haud libenter fore
calamitatis mariti participem, ipsi praesidio fore fratrem
dicebat. Atilla, « tu quidem, Imperator, magbifice admo-
« dum, sicut. dignitatem tuam decebat, ista loquutus es,
« sed mihi, quominus tui muneris gratia uterer, impedi-
« mento est meus erga maritum amor, cui in secunda for-
« tuna quuin fuerim socia , non equum .esse censeo ut eum
« in adversa desererem. » At ille, ei quod tam elato esset
animo vehementer iratus, ipsam quoque cum Herode
abegit, ejusque facultates Agrippe largitus est. Hanc
sape Herodiadi, quod fratri adeo inviderit , οἱ Herodi ,:
quod muliebria orationis vanitati fuerit obsequutus, poenam
intulit Deus. Caius porro primo ac sequenti annoegregia cum
animi magniludine res administrabat, atque moderate 86
gerens benevolentiam sibi concilíabat tam apud Romanos
quam ceteros ei subditos : aliquanto auiem post imperii
magnitudine elatus, more humano de se sentire desiit , semet
deum faciens, et in numinis contumeliam nihil non agere
ausus est.

CAP. VIII. (X.)

Orta Alexandrie seditione inter Juds;os qui illic habita.
bant et Greecos , terni legati vx utraque factione lecti apud
Caium aderant. Atque unus ex Alexandrinorum legatis
erat Apion quidam, qui multa acerbe et malitiose In Judaeos
dixit, tum alia eis objiciens, tum quod Cretaris cultum
aspernarentur : nam quum omnes qui Romano imperio
subditi essent araa ac templa Caio statuerent, prorsusque
in aliis ei tanquam numini honorem haberent, solos Judmos
turpe existimare statuas illi dedicare ac per nomen ejus ju-
rare. Hzc et alía gravissima Apion quum dixisset , quibus
Caium exasperatum iri sperabat, id quod verisimile erat,
Philo princeps legationis Judzorum, vir undecunqde cla-
rissimus, Alexandrique Alabarche frater, et haudquaquau
philosophise imperitus , ad respondendum ejus criminatio-
nibus se parabat. Verum prohibitus est a Caio , jussusque
ut ab ipsius conspectu secederet : lantaque erat iracundia,
ut nemo dubitaret quin Juduwos gravissime esset muleta-
turus. Αἱ Philo ,contumelia affectus discessit, Juuceisque
circumstantibus dixit bono ipsos animo esse oporlere ,
quod Caius verbis quidem ipsis succenseat, re ipsa vero
Deum sibi hostem constituerit.

2. Verum Caius indigne ferens a Judzis solis ila se de-

spici, legstum in Syriam mittit Petronium, Vitellii in impe-
rio successorem, jubens ut cum magna manu In Judam
irrampens, statuam ejus, si sponte quidem eam suscipe-
rent, in templo Dei collocaret; sin vero detrectorent,

720 (corjas.) APXAIOAOTIAEZ BIBA. IH. ΚΕΦ. H. [900,9u.]

χρατήσαντα τοῦτο ποιεῖν. Καὶ Πετρώνιος, Συρίαν
παραλαζὼν, λπείγετο διαχονεῖσθαι ταῖς ἐπιστολαῖς τοῦ
Καίσαρος: συμμαχίαν δὲ πλείστην ὅσην ἠδύνατο
ἀθροίσας, xal τάγματα δύο τῆς Ρωμαίων δυνάμεως
5 ἄγων, ἐπὶ Πτολεμαΐδος παρῆν αὐτόθι γειμάσων, ὡς
πρὸς ἔαρ τοῦ πολεμεῖν οὐχ ἀφεξόμενος, χαὶ πρὸς τὸν
Γαῖον ἔγραφε περὶ τῶν ἐπεγνωσμένων, 'O δὲ ἐπήνει
τῆς προθυμίας αὐτὸν, καὶ ἐχέλευε μὴ ἀνιέναι, πολεμεῖν
δὲ μὴ πειθομένοις ἐντεταμένως. ᾿Ιουδαίων δὲ πολλαὶ
10 μυριάδες παρῆσαν ὡς τὸν Πετρώνιον εἰς "Πτολεμαΐδα
χατὰ δεήσεις ἡ ἐπὶ παρανομία σφᾶς ἐπαναγχάζειν
xol παραθάσει τοῦ πατρίου νόμου. « Εἰ δὲ σοὶ πάντως
« πρόχειται τὸν ἀνδριάντα φέρειν καὶ ἱστᾶν, ἡμᾶς
« αὐτοὺς πρότερον μεταχειρισάμενος πρᾶσσε τὰ δεδο-
15 «Ὑμένα. Οὐ γὰρ ἀν δυναίμεθα περιόντες συγχωρεῖν
« πράγματα ἡμῖν ἀπηγορευμένα ἀξιώματί τε τοῦ νο-
« μοθέτου χαὶ προπατόρων τῶν ἡμετέρων, εἰς ἀρετὴν
« ἀνήκειν αὐτὰ χεχειροτονηχότων. ν Πετρώνιος δὲ
ὀργὴν προσλαδὼν εἶπεν, « ἀλλ᾽ εἰ μὲν αὐτοχράτωρ
90 « ὧν βουλεύμασι χρῆσθαι τοῖς ἐμαυτοῦ τάδε πράσσειν
« ὀπενόουν, xày δίχαιος ἦν ὁμῖν πρός με 6 λόγος οὗτος"
« Υὔῦν δέ μοι Καίσαρος ἐπεσταλχότος, πᾶσα ἀνάγχη
« διαχονεῖσθαι τοῖς ἐχείνῳ προανεψηφισμένοις,, διὰ τὸ
« εἷς ἀνηχεστοτέραν φέρειν ζημίαν τὴν παραχρόασιν
d5 « αὐτῶν.» «Ἐπεὶ τοίνυν οὕτω; φρονεῖς, ὦ Πετρώνιε,
e φασὶν ol Ιουδαῖοι, ὡς μὴ ἂν ἐπιστολὰς τὰς Γαΐου πα-
« οελθεῖν, οὐδ᾽ ἂν αὐτοὶ παραδαίημεν τοῦ νόμου τὴν
« προαγόρευσιν, Θεῷ πεισθέντες χἀρετῇ χαὶ πόνοις
« τῶν ἡμετέρων προγόνων εἰς νῦν ἀπαράθατοι μεμε-
30 « νγηχότες, οὐδ᾽ ἂν τολμήσαιμεν ἐπὶ τοσοῦτον xaxol γε-
« γέσθαι, ὥστε ὁπόσα ἐχείνῳ δόξειε μὴ πρασσόμενα
« ἀγαθοῦ ῥοπὴν ἡμῖν φέρειν, αὐτοὶ παραθαίνειν ποτ᾽ ἂν
« θάνατον φοθηθέντες. Ὑπομενοῦμεν δὲ εἰς τύχας
« ἰόντες, ἐπὶ φυλαχῇ τε πατρίων χαὶ χινδυνεύειν προ-
« θεμένοις ἐλπίδα οὖσαν ἐξεπιστάμενοι χἂν περιγενέσθαι,
« διά τε τοῦ Θεοῦ τὸ στησόμενον μεθ᾽ ἡνῶν, ἐπὶ τιμῇ
« τ τῇ ἐχείνου τὰ δεινὰ ὑποδεχομένων, xal τῆς τύχης
« τὸ ἐπ’ ἀμφότερα φιλοῦν τοῖς πράγμασι παρατυγχάνειν"
« ix δὲ τοῦ σοὶ πείθεσθαι πολλὴν μὲν λοιδορίαν τοῦ
« ἀνάνδρου προσχεισομένην, ὡς OV αὐτὸ παραδασιν
« τοῦ νόμου προσποιουμένοις, χαὶ ἅμα πολλὴν ὀργὴν
« τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ παρὰ σοὶ δικαστῇ γένοιτο ἂν βελτίων
« Γαΐου. »
q. Καὶ ὃ Πετρώνιος ἐχ τῶν λόγων θεασάμενος
46 δυσνίχητον αὐτῶν τὸ φρονοῦν καὶ μὴ ἂν ἀμαχὶ δύναμιν
αὐτῷ παραγενέσθαι διαχονήσασθαι τῷ Γαΐῳ τὴν dvd-
θεσιν τοῦ ἀνδριάντος, πολὺν δὲ ἔσεσθαι φόνον, τούς τε
φίλους ἀναλαδὼν xal θεραπείαν, ἣ περὶ αὐτὸν 3v, ἐπὶ
Τιδεριάδος ἠπείγετο, χρήζων κατανοῆσαι τῶν ἸΙουξαΐων
80 τὰ πράγματα ὡς ἔχοι. Καὶ Ἰουδαῖοι μέγαν ἡγούμενοι
τὸν ix τοῦ πρὸς Ρωμαίους πολέμου χίνδυνον, πολὺ
μείζονα δὲ χρίνοντες τὸν ἐχ τοῦ παρανομεῖν, αὖθις πολλαὶ
μυριάδες ὑπηντίαζον Πετρώνιον εἰς τὴν Τιδεριάδα γε-
γόμενον, χαὶ ἱχετεία χρώμενοι μηδαμῶς εἰς ἀνάγκας

e
[2]

4

Θ

πῃ .ΦΨ.Ο.Ο..ᾳᾳᾳ.ᾳοΟ͵Ο. -ο ον
PEMNNNEEEEEEE D MDBMM A 1010011. 0OLEMLMMXEIÍ)AALAENGSEEIlIAIAiuiuisaaaiüiegegumms E C RR D I C C ca

postquam eos vicisset id ipsum faceret. Petronius , sus
cepta Syrie administratione , Czes:ris exsequi jussa prope-

rabat : contractisque quantum poterat auxiliis, et dualis
Romanorum legionibus assumptis, Ptolemaidem veniebal, -

ut illie hiberna ageret, primo vere bellum acriter gestu.
rüu$, quodque decreverat Caio per literas significabat.
Jlle vero, collaudata ejus alacritate, hortatus est eum ad
agendum gnaviter, bellumque illis inferendum qui imperata
non facerent. Judcorum autem mulla millia Ptolemaidem
venerunt ad Petronium, orantium ne.ad transgrediendnm
et patria instituta violanda cogerentur. « Quodsi, inquitni,
« tibi omnino constitulum est statuam afferre et collocare ,
« hobismetipsis prius interfectis quie tibi visa sunt perfice;
«nam usque dum vivimus, non esl ut ea fieri paliamur
« qua nobis vetita sunt, et legislatoris auctoritate et pros-
« Yorum nostrorum , qui ea ut vetarentur ad virtutem spe
« c(are suííragiis suis confirmarunt. » Ad hac Petronius
iratus respondit : « si ita facere cogitarem meapte at
« ctoritate, meisque ipsius consiliis obeequutus, aqua εἰ
« honesta videretur vesira postulatio * nuoc autem quua
« Ciesar ista fieri jusserit, necesse omnino habeo ejus de

« cretis morem gerere, ne illis non obtemperando malum

« mihi gravissimum accersam. » Cui Jadazi : quouiam
« itaque liec tua sententia est, o Petroni , nibil eorum que
« Caius praceperit omiftendum esse, neque par esl nl nus
« contra legis interdictum quidquam faciamns, qui Deo et
« Virtute freti el majorum nostrorum perpessionibus huc-
« usque in obedientia perseveravimus ; neque erit ul sus-
« lineainus adeo nequiter agere, ul qua Deus, s e4
« observemus, statuerit nobis in bonum cessura esse , δὲ
« morlis melu transgrediamur. — Verum quamlibel cala-
« mitatem perferemus, dummodo leges patrie mapeas
« incolumes , ut qui certo scimus efTugii spem illos mapere,
« quibus propositum est periculis sese objicere, qued Dew
« a nobis erit, si propter ejus honorem gravia paliamer
« et ancipitem fortuna aleam experiamur; sin vero lili
« pareamus, magnum ignavize dedecus admissuros esse,
« ut qui ex ea id nobis assumpserimus ut legem violaremus,
« simulque Deum nobis vehementer iratum labiluros, qui
« vel te judice non potesl non esse Caio praestantior. »

3. Tunc Petronius, quum ex verbis illorum perspexis*t
quam obstinato et pervicaci essent animo , neque sine pu5n
fieri posse ut Caio in statua dedicanda operam suat! prz"
staret , sed mulam factum iri caedem , assumptis amicis εἰ
famulitio quod secum habuerat, Tiberiadem properabi,
ea mente ut quo in stalu Judzeorum res essenl dispicerel
Atque Judei secum reputantes magnum δἰ δὶ ex bello cu9
Romanis imminere periculum , multoque adhuc majus εἴ
legibus violatis adituros esse, iterum ad multa millia 0c
currunt Petronio quum ad Tiberiaderu venissel, supplicantes
ne se ad ejusmodi necessitatem adigeret , neve sialuz δ:

[53.,858.

τοιαύτας αὐτοὺς χαθιστᾶν, μηδὲ μιχίνειν ἀνδριάντος
ἀναθέσει τὴν πόλιν. «- Πολεμήσετε doa Καίσαρι,
Πετρώνιος ἔφη, μήτε τὴν ἐχείνου παρασχευὴν λογιζό-
« u£vot μήτε τὴν ὑμετέραν ἀσθένειαν; » Οἱ δὲ, « οὐδαμῶς
« πολελήσομεν, ἔφασαν, τεθνηξόμεθα δὲ πρότερον ἣ
. παραῤῆναι τοὺς νόμους" » ἐπί τε τὰ πρόσωπα
χείμενοι xal τὰς σφαγὰς προδειχνύντες ἕτοιμοι χαὶ
χτίννυσθαι ἔλεγον εἶναι. Καὶ ταῦτα ἐπράσσετο ἐπὶ
ἡμέρας ,ἑσσαράχοντα, χαὶ τοῦ γεωργεῖν ἀπερίοπτοι
y λοιπὸν ἦσαν, χαὶ ταῦτα τῆς ὥρας οὔσης πρὸς σπόρῳ"
πολλή τε ἦν προαίρεσις αὐτοῖς χαὶ τοῦ θνήσχειν
ἐπιθυμίας πρόθεσις ἢ τὴν ἀνάθεσιν τοῦ ἀνδριάντος
θεάσασθαι.
€. ᾿Εν τοιούτοις δὲ ὄντων τῶν πραγμάτων, ᾽Δρι-
στόθουλος ὃ ᾿Αγρίππα τοῦ βασιλέως ἀδελφὸς xal 'EX-
xi, 6 μέγας, ἄλλοι τε οἱ χράτιστοι τῆσδε τῆς οἰχίας,
χαὶ οἱ πρῶτοι σὺν αὐτοῖς, εἰσίασιν ὡς τὸν Πετρώνιον
παραχαλοῦντες αὐτὸν, « ἐπειδὴ τὴν προθυμίαν δρᾷ τῆς
πληθύος, μηδὲν εἰς ἀπόνοιαν αὐτῆς παραχινεῖν, ἀλλὰ
Ὁ γράφειν πρὸς l'uiov τὸ ἀνήχεστον αὐτῶν πρὸς τὴν
ὑποδοχὴν τοῦ ἀνδριάντος, πῶς τε ἀποστάντες τοῦ
γεωργεῖν ἀντικαθέζονται, πολεμεῖν μὲν οὐ βουλόμενοι
διὰ τὸ μηδ᾽ ἂν δύνασθαι, θανεῖν δ᾽ ἔχοντες ἡδονὴν,
gi παραθῆναι τὰ νόμιμα αὐτοῖς, πῶς τε ἀσπόρου
ὃ τῆς γῆς γενουιένης λῃστεῖαι ἂν φύοιντο, ἀδυναυία
χαταδολῆς τῶν φόρων. ἴσως γὰρ ἂν bmx; θέντα
"iv Γάϊον μηδὲν ὠμὸν διανοηθῆναι μηδ! ἐπ᾽ dva-
στάσες φρονῆσαι τοῦ ἔθνους, ἐμυένοντος δὲ tT, τότε
βουλῇ τοῦ πολεμεῖν, τότε, δὴ χαὐτὸν ἅπτεσθαι τοῦ
2) πράγματος, » Καὶ οἱ μὲν dugi τὸν ᾿Δριστόθουλον
ἐπὶ τούτοις τὸν Πετρώνιον παρεχάλουν. Πετρώνιος
δὲ, τοῦτο μὲν τῶν περὶ τὸν ᾿Δριστόδουλον παντοίως
ἐπικειμένων, διὰ τὸ ὑπὲρ μεγάλων ποιεῖσθαι τὴν δέη-
σιν, χαὶ πάσῇ μηχανῇ προσ ρησαμένων εἰς τὰς ἷχες
ἂν τείας, τοῦτο δὲ χαὶ τῶν ᾿Ιουδαίων θεώμενος τὴν ἄντι-
παράταξιν τῆς γνώμης, χαὶ δεινὸν ἡγούμενος τοσαῖσδε
μυριάσιν ἀνθρώπων, μανίᾳ τῇ Γαίου διχχονούμενος,
ἐπαγαγὼν θάνατον, ἐν αἰτία τὸ πρὸς Θεὸν σεῤάσωιον
ἔχειν, xal μετὰ πονηρᾶς τὸν μετὰ ταῦτα βίον ἐλπίδος

διαιτᾶσθαι, πολὺ χρεῖσσον ἡγεῖτο ἐπιστεῖλαι τῷ D ato :

**

τὸ ἀνήχεστον a αὐτοῦ, ὀργῇ φέροντος μὴ ἐχ τοῦ
ὀξέος δεδιαχονημένου αὐτοῦ ταῖς ἐπιστολαῖς: τάχα αὲν
γὰρ χαὶ πείσειν, χαὶ τῇ τὸ πρῶτον μανία τῆς Ἱνώμης
ἐπιμένοντος, ἅψασθαι πολέμου τοῦ πρὸς αὐτούς" εἰ
4 δ᾽ ἄρα τι xai κατ᾽ αὐτοῦ τρέποιτο τῆς ὀργῆς, χαλῶς
ἔχειν τοῖς ἀρετῆς μεταποιουμένοις᾽ ὑπὲρ τοσῇσδε dv-
θρώπων πληθύος τελευτᾶν. ὕχρινε γοῦν πιθανὸν
ἡγεῖσθαι τῶν δεομένων τὸν λόγον.
e. Συγκαλέσας δὲ εἰς τὴν “Γιτδεριάδα τοὺς Ἰουδαίους,
U) (οἱ ὃ δὲ ἀφίχοντο πολλαὶ μυριάδες, ) καταστὰς ἐπ᾽ αὖ-
τοὺς τήν τε ἐν τῷ παρόντι στρατείαν οὐ γνώμης ἀπέφηνε
ii αὑτοῦ, τοῦ δὲ αὐτοκράτορος τῶν προσταγμάτων,
τὴν ὀργὴν οὐδὲν εἰς ἀναβολὰς, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ παραγρῆυκχ
ἐπιφέρεσθαι τοῖς πράγμασι τοῖς παραχροᾶσθαι θάρσος
JOSEPIUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. VII.

[w1,205.] 751

clione urbem pollueret. « An igitur, inquit Petronius,
« bellum Cirsari illaturi estis, neque ejus apparatus, neque
« vestram imbecillitatem expendentes? » At illi, minime,
inquiunt, bellum gesturi sumus, sed moriemur cihus
« quam ut contra legem aliquid faciamus : » simulque
proni procombentes , jugulosque porrigentes, ad mortem
oppetendam se paratos esse aiebant. Alque hiec per qua-
draginta dies agebantur, et a terra colenda interim ces-
sabant , idque quum semeuntis faciunde tempus esset : fir-
miterque permanebant in suscepto consilio propositoque
moriendi desiderio, antequam statuam positam conspecturi
essent.

4. Quum autem res ita essent, Aristobulus Agrippae regie
frater, et Helcias cognomine Magnus, cum aliis istius fa-
milis optimatibus et primoribus Judaeorum, Petronium
adeunt , ei supplicantes « ut, quom perspectamaberet ob-
slinatem populi voluntatem, nihil furiose moveret quo
eos in desperationem ageret, quin potius Caio scriberet
quemadmodum Judei nullis rationibus ad statuam reci-
piendam adduci possint; utque terrae cultura relicta ex
adverso sedeant, bellum quidem gerere recusantes , quippe
quod eis vires desint, lubentissin e vero morituri, prius
quam aliquid contra patria instituta. admillant; afque
semente omissa latrocinia commissuri sint, quod nibil eis
suppetat ad iribula solvenda. Fortasse enim Caium de
sententia moveri posse , ut nihil sxvius statuat, neque de
geute everlenda amplius cogitet. Quodsi in eu consilio
persistat wt bellum inferat, tunc et ipsi licere ad rem
aggredi. » Εἰ Aristobulus quidem et qui cum eo erant ad
ista Petronium adliortati sunt. At Petronio, partim quidem
Aristobulo ceterisque vehementius instantibus, ut qui pro
rebus magní momenti preces adhiberen! , atque omui arte
et stadio sopplicalioni incmmberent , partim vero quod vi-
deret Judeeorum ín contrario proposito constantiam , indi-
gnumque duceret tot hominum millia, dum Caii insanim
gratificatum iret, morte mulctando, vitio vertere pietatem
et religionem erga Deum, ac deinceps mata cum sollici-
tidine vitam agere; longe satius videhatur, ul per literas
Caio significaret , etsi sciebat graviter laturum, quod. nou
ocíus exsequutus fnerit quee jusserat , (forsan enim οἱ ipsi
quidem persuasurum esse,) dein si in eadem ac antea por-
manserit mentis insania , ad bellum cum eis gerendum sese
accinclurum ; sin vero iram ipsius in aàe convertat, decere
virtutis cultores pro tanta hominnm multitudine mortem
non defügere. Statuit itaque supplicum oralioni auscul-
tare.

5. Quum autem Judaeos ad Tiberiadem convocassel, qui
etiam ad miulta hominum millia eo veniebant, accedens
ad eos, presentem. expeditionem non sua voluntate. sus-
ceptam esse declarabat, sed Cesaris mandato, ut sine mora
statim in eos ira effunderelur, qui ea detreclare ausi fucriz t
quie facere decreverat : quaudoquidem sibi conveniret , qui

4ü

722 (Β)3,324.)

εἰσφερομένοις" ᾧ χαλῶς ἔψειν τόν γε τιμῆς τοσαυτῆς
ἐπιτετευχότα συγχωρήσει τῇ ἐχείνου οὐδὲν ἐναντίον
πράσσειν. « Οὐ μὴν δίχαιον ἡγοῦμαι ἀσφάλειάν τε
« χαὶ τιμὴν τὴν ἐμαυτοῦ μὴ οὐχ ὑπὲρ τοῦ ὑμετέρου μὴ
Ὁ « ἀπολουμένου τοσούτων ὄντων ἀναλοῦν, διαχονουμέ-
«νῶν τῇ ἀρετῇ τοῦ νόμου, ὃν πάτριον ὄντα περιμάγη-
« τὸν ἡγεῖσθε, xal τῇ ἐπὶ πᾶσιν ἀξιώσει καὶ δυνάμει
« τοῦ Θεοῦ, οὗ τὸν ναὸν οὐχ ἂν περιιδεῖν τολμήσαιμι
« ὕόδρει περιπεσεῖν τῆς τῶν ἡγεμονευόντων ἐξουσίας.
10 « Στέλλω δὲ ὡς l'dtov γνώμας τε τὰς ὑμετέρας. διασα-
« φῶν xai πη xai συνηγορία χρώμενος ὑπὲρ τοῦ μὴ
« ὑμᾶς παρορᾶν πεισομένους ἐφ᾽ οἷς προὔθεσθε ἀγαθοῖς.
« Καὶ συμπράσσοι μὲν 6 θεὸς (βελτίων γὰρ ἀνθρωπένης
« μηγανῆς xal δυνάμεως 5j xat! ἐχεῖνον ἐξουσία )
15 « πρυτανεύων ὑμῖν τε τὴν τήρησιν τῶν πατρίων, xal
« αὐτῷ τὸ μηδὲν ἀνθρωπείχις παρὰ γνώμην βουλήσεσι
« τιμῶν τῶν εἰωθυιῶν ἁμαρτεῖν. — El δ᾽ ἐχπιχρανθεὶς
« Γάϊος εἰς ἐμὲ τρέψει τὸ ἀνήχεστον τῆς ὀργῆς, τλή-
« Goya πᾶντα χίνδυνον xxl πᾶσαν ταλαιπωρίαν cuv-
29 « ιοῦσαν τῷ σώματι xal τῇ ψυχῇ, ὑπὲρ τοῦ μὴ ὑμᾶς
« τοσούσδε ὄντας ἐπὶ οὕτως ἀγαθαῖς πράξεσι διολλυμέ-
« νους θεωρεῖν. "Amtes οὖν ἐπὶ ἔργα τὰ αὑτῶν ἕχαστοι
« καὶ τῇ γῇ ἐπιπονεῖτε. Πέωψω δ᾽ αὐτὸς ἐπὶ Ρώμης,
« xat τὰ πάντα ὑπὲρ ὑυῶν δι᾿ ἐμαυτοῦ xai τῶν φίλων
25 « οὗχ ἀποτραπήσομαι διαχονεῖν. »
ς΄. Ταῦτα εἰπὼν χαὶ διαλύσας τῶν Ἰουδαίων τὸν
σύλλογον, προυμηθεῖσθαι τῶν εἰς τὴν γεωργίαν ἠξίου
τοὺς ἐν τέλει xal χαθομιλεῖν τὸν λχὸν ἐλπίσι χρησταῖς.
Καὶ 6 μὲν εὐθυμεῖν τὸ πλῆθος ἔσπευδεν ὁ Θεὸς δὲ
39 παρουσίαν ἐπεδείχνυε τὴν αὑτοῦ Πετρωνίῳ xai τὴν ἐπὶ
τοῖς ὅλοις σύλληψιν. "Aua τε γὰρ ἐπαύετο τοῦ λόγου,
ὃν πρὸς τοὺς Ἰουδαίους εἶπε, καὶ αὐτίχα δετὸν ἠφίει
μέγαν παρ᾽ ἐλπίδα τοῖς ἀνθρώποις γενόμενον, διὰ τὸ
ἐκείνην τὴν ἡμέραν αἴθριον οὖσαν ἕωθεν οὐδὲν ὄμθριον
35 ἀποσημαίνειν ἐχ τῶν περὶ τὸν οὐρανὸν, xal τὸ πᾶν
ἔτος αὐχμῷ μεγάλῳ κατεσγημένον ἐπ᾽ ἀπογνώσει ποιεῖν
τοὺς ἀνθρώπους ὕδατος τοῦ ἄνωθεν, εἰ χαὶ σύννεφόν
ποτε θεάσαιντο τὸν οὐρανόν' ὥστε δὴ τότε πολλοῦ xal
παρὰ τὸ εἰωθὸς καὶ παρὰ τὸ ἑτέρως δόξαν ἐφιγυένου
40 ὕδατος. τοῖς τε Ἰουδαίοις ἐλπὶς ἦν οὐδαμῶς ἀτυχήσειν
Πετρώνιον ὑπὲρ αὐτῶν δεόμενον. Ὃ Πετρώνιος δὲ
χατεπέπληχτο μειζόνως, δρῶν ἐναργῶς τὸν Θεὸν τῶν
Ιουδαίων προμηθούμενον, xat πολλὴν ἀποσημήναντα
τὴν ἐπιφάνειαν, ὡς μηδ᾽ ἂν τοῖς ἔργῳ προθεμένοις
46 τἀναντία φρονεῖν ἰσχὺν ἀντιλέξξως χαταλελεῖφθαι. Ὡς
δὲ καὶ πρὸς τὸν Γάϊον σὺν τοῖς λοιποῖς ὁπόσα ἔγραφεν "*
ἐπαγωγὰ δ᾽ ἦν τὰ πάντα xai παντοίως παραχαλοῦντα
μὴ τοσαύτας μυοιάδας ἀνθρώπων ἀπονοεῖν, ἃς εἶ χτείνοι,
(οὐ γὰρ δίχα γε πολέμου παραχωρήσειν τοῦ νομίμου
5e τῆς θρησχείας,) προσόδου τε τῆς ἀπ᾽ αὐτῶν ἀποστερεῖ-
σθαι καὶ τῷ τροπαίῳ τῆς ἀρᾶς ὑποτίθεσθαι τὸν μέλλοντα
αἰῶνα. Καὶ ἄλλως θείου τοῦ προεστηχότος αὐτῶν τὴν
δύναιλιν ὡς ἀχρχιφνὴ ἀπέφαινε, xal μηδὲν ἐνδοίαστον

APXAIOAOTIAX ΒΙΒΛ. III. ΚΊΦ. I.

[ :02,905.!

illius gratia el beneficio tantum honoris assequutns fuerat, ei
obsequium priestare. « Haud tamen , inguit , zequum esse
* arbitror ut salutem honoremque meum non pro vestra
« incolumilate, qui multi admodum estis , impendam , dnm
« operam vestram virtuti lege przeceptie addicitis, pro qua
« tifpote patría modis omnibus contendendum esse existi-
« matis. Mihique, summa Dei auctoritate et potentia freto,
« religio erit templum pali principum licentia profanari.
« Caio itaque miltam, ut eam de vestra voluntate certiorem
« faciam , quantum possum causam adjuvans, ne vos ne-
« gligam passnros ob ea quae honeste vobismet proposnistis.
^ Auxilioque sil Deus ( illius enim potestas omni arte hu-
« mana et potentia superior est) οἱ ita pro imperio faxit ,
« Ut et vos patrios ritus servetis, nec ille, humanis cupidi-
« tatibus modum transgressus, eliam consuetis honoribus
« excidat. . Quodsi Caius exacerbatus graviter mihi suc-
« censeat et irascatur, quodvis discrimen adibo, omnemque
« feram calamitatem , qua in corpus animamque inciderit,
«ne vos tol numero pro ii$ que honesie facitis per-
« euntes videam. — Abite igitur quo suum quemque vocaf
« negotium, eL agricultur;e. incumbite. Jpse autem Βο-
« mam literas mittam, nec quidquam, quod ín rem ve-
« slam sil, tam per me quam per amicos, agere recu-
« Sabo. »

6. Quum isla dixisset et Judsorum concionem dimisisset,
magistratus hortabatur ut agrorum €olendorum curam age-
rent , et alioquiis suis populum ad meliora speranda ani-
marent. Et ille quidem multitudinem exhilarare propera-
bat : Deus autem Petronio praesentiam suam declarabat,
seque illi in omnibus adjutorem fore. Simul enim ac ille
oralionem finierat quam habuit ad Judseos , Deus pluviam
iugentem demisit praeler hominum exspectalionem , quod
illa dies utpote serena admodum mane nullum pluvic si-
gnum e colo dederit, siccitasque magna per totnm annum
fecerit homines desperare de aqua superne descensura,
eliamsi coelum nubibus obductum cernerent. Quapropter
quum largus imber tunc preter solitum et opinionem ingrue-
ret, spes facia est Judeis non irritam fore Petronii pre ipsis
supplicationem. — Quin et Petronius eo magis admiratione
perculsus est , ubi ei perspicuum erat Deum res Judzorum
curare, claieque indicare se illis presentem adesse , adee
ut qui revera aliter sentire in animum induxerant, quid-
quam contradicere non valerent. Qui quum etiam Caio
inter alia quae scripserat ** omnia autem accommodata
erant ad suadendum, eumque modis omnibus hortandum,
ne tam multa oillia hominum ad insaniam adigerel , quos
si interficeret, (non enim nisi bello compulsos a religione
patria discessuros,) seipsum mulctaret reditibus ex ea gente
accipiendis , et insigni apud eam maledicto et cootumeliz
sese subjiceret in omne evum. Praztereaque Dei, qui

illis praeerat, potestatem ut manifestam ostendebat , quz-

521,520.)

ἐπὶ δυνάμει τῇ αὐτοῦ ἐπιδείκνυσθαι καταλείπουσαν.

Καὶ Πετρώνιος μὲν ἐν τούτοις ἦν.
C. ᾿Αγρίππας δὲ ὃ βασιλεὺς (ἐτύγχανε γὰρ ἐπὶ 'Ρώ-
unc διαιτώμενος) προΐχοπτε φιλίᾳ τῇ πρὸς τὸν l'aiov
ὁ μειζόνυς, Καί ποτε προθεὶς δεῖπνον αὐτῷ, xal πρό-
voury ἔχων πάντας ὑπερθαλέσθαι τέλεσί τε τοῖς εἷς τὸ
δεῖπνον χαὶ παρασχευῇ τοῦ εἰς ἡδονὴν φέροντος, ὡς μὴ
ὅπως ἄν τινα τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ μηδ᾽ αὐτὸν Γάϊόν ποτε
ἰσωθῆναι θελήσουτα οὐχ ὅπως ὑπερδαλέσθαι" τοσοῦτον
ιν ἀνὴρ τῇ παρασχευΐῇ πάντας ὑπερῆρε xa τῷ τὰ πάντα
Καίσαρι ἐχφψροντίσας παρασχεῖν’ xal 6 Γάϊος ἐχθαυ-
μάσας τήν τε διάνοιαν αὐτοῦ χαὶ τὴν μεγαλοπρέπειαν,
ὡς ἐπ᾽ ἀρεαχείᾳ τῇ αὐτοῦ βιάζοιτο καὶ ὑπὲρ δύναμιν
τῶν χρημάτων εὐπορία χρῆσθαι, βουλόμενός τε μι-
15 μήσασθαι τὴν ᾿Αγρίππα φιλοτιμίαν ἐφ᾽ ἡδονῇ τῇ αὐτοῦ
πρασσομένην, ἀνειυένος ὑπὸ οἴνου xal τὴν διάνοιαν
εἰς τὸ ἱλαρώτερον ἐχτετραμμένος, φησὶν ἐν συμποσίῳ,
παρικαλοῦντος εἷς πότον ᾿Αγρίππα, « xai πρότερον
« μέν cot τιμὴν συνήδειν 3j ἐρῶ τὰ πρὸς ἐμὲ, xal
80 « πολλὴν εὔνοιαν μετὰ χινδύνων ἀποξειχϑεῖσαν, οἷς
« ὑπὸ Τιδερίου πεοιέστης δι᾽’ αὐτὴν, ἐπιλείπεις τε οὐ-
* δὲν xai ὑπὲρ δύναμιν ἀρετῇ χρῆσθαι τῇ πρὸς ἡμᾶς.
« Ὅθεν (αἰτγρὸν γὰρ ἢσσβσθαί με ὑπὸ τῆς σῆς σπου-
« δῆς) ἀναλαβεῖν βηύλουαι τὰ ἐλλελειλιμένα πρότερον.
25 « Ὀλίγον γὰρ πᾶν ὁπόσον σοι δωρεῶν ἐχόμενον ἄἀπε-
« μοιρασάμην᾽ τὸ δὲ πᾶν, ὅπερ σοι ῥοπὴν ἂν προσ-
«θείη τοῦ εὐδαίμονης, δεδιχχονήσεταί σοι προθυμία
« τε xai ἰσγύϊ τῇ ἐυῆ. » Καὶ ὁ μὲν ταῦτα ἔλεγεν,
οἰόμενος γῆν τε πολλὴν αἰτήσεσθαι, ἢ καί τινων προσ-
Ὁ ὅδους πόλεων. ὋὉ δὲ, χαίπερ τὰ πάντα ἐφ᾽ οἷς ai-
τήσαι παρεσχευχσιλένος, οὐχ ἐγανέρου τὴν διάνοιαν,
ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ ὀξέος ἀμείδεται τὸν Γάϊον « ὅτι οὔτε πρό-
τέρον χέρδος τὸ ἀπ᾽ αὐτοῦ χαραδοχῶν παρὰ τὰς Τι-
θερίου ἐντολὰς θεραπεύσειεν αὐτὸν, οὔτε νῦν πράσσειν
“δ τι τῶν εἷς 4dotv τὴν ἐχείνου χερδῶν οἰχείων ἔν τισι
λήψεσι- μεγάλα δὲ εἶναι τὰ προδεδωρημένα, xal
περαιτέρω τῷ θράσει χρωμένου τῶν ἐλπίδων" χαὶ γὰρ
εἰ τῆς σῆς ἐλάττονα γέγονε δυνάμεως, τῆς γέ μου τοῦ
εἴἰληγότος διανοίας τε xal ἀξιώσεως μείζονα. » Καὶ
ι0 ὃ Γάϊος, ἐκπλαγεὶς τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ, πλειόνως ἐνέ-
κεῖτο εἰπεῖν ὅ τι γαρίζοιτ᾽ ἂν αὐτῷ παρασγόμενος. Ὁ
δὲ, « ἐπείπερ, ὦ δέσποτα, προθυμίᾳ τῇ σῇ δωρεῶν με
« ἄξιον ἀποφαίνεις, αἰτήσομαι τῶν μὲν εἰς ὅλον φε-
« ρόντων οὐδὲν, διὰ τὸ μεγάλως με ἐνδιαπρέπειν οἷς
(5 « ἤδη παρέσχες" ὅ τι δ᾽ ἂν σοὶ δόξαν προσποιῇ τοῦ tüct-
« βοῦς, χαὶ τὸ θεῖον σύμμαχον ἐφ᾽ οἷς θελήσειας παρα-
«χαλῶ, χἀμοὶ πρὸς εὐχλείας γένοιτο παρὰ τοῖς πυν-
« θχνομένοις, ὡς μηδενὸς ὧν χρησαίμην ὑπὸ τῆς σῆς
« ἐξουσίας ἀτυχεῖν πώποτε γνόντι, ᾿Ἀξιῶ γὰρ σὲ τοῦ
w) " ἀνδριάντος τὴν ἀνάθεσιν, ἣν ποιήσασθαι χελεύεις
« Πετρώνιον εἰς τὸ ᾿Ιουδαίων ἱερὸν, μηκέτι πράσσειν

« διανοεῖσθαι. »

η΄. Καὶ ὃ μὲν, καίπερ ἐπικίνδυνον τοῦτο ἡγούμε-
νος, (εἶ γὰρ μὴ πιθανὰ ἔχρινε Γαϊῖος, οὐδὲν ἄλλο ἢ εἰς

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. VIII.

[903,904.] 723

que nihil dubium relinquat ad vim suam demoustrandam.
El in istis quidem eral Petronius.

7 Rexautem Agrippa, qui tum forte Romze versabatur, ma-
gis magisqueapud Caium amicitia proficiebat. Quumque ali-
quando eum convivio exciperet, idque magno studio curaque
ageret, at cunctos et inipensis in epulas factis et in omnibus
ad delicias et voluptates apparandis superaret , ila ut nemo
e ceteris, immo nec ipse Caius de istis sequandis cogitarit,
multo minus superandis, (adeo ille universis epularum
apparatu facile praestitit , desiderioque omnia Caesari sup.
peditandi ;) tum Caius animi ergo et "magnificentiie eum
admiratus, ot qui etiam supra facultates sumptibus im-
mensis sibi placere contenderit, volensque Agrippz libe-
ralitatem ad sui oblectationem accommodatam owmulari,
quum animus vino laxatus esset et ad multam hilaritale
traductus ^dixit in convivio , ipsum ad bibendum invitante
Agrippa, « et antea jam tibi conscius eram honoris quo

| « meprosequutus es, et quantam mihi benevolentiam osteu.

« disli, etiamsi ex ea te circumsteterint pericula a Tiberio
« intentata ; et nunc nibil omittis quo mihi fere ultra quam
« possis gratificeris. Quare, quum turpe mihi sit a te vinci
« lua erga me voluntate et studio, omnia quibus antea tibi
« dceram jam adjecta esse volo. Quod ad munera attinet
« que tibi dedi, ea levidensia esse fateor : id aulew totum,
« quod tibi aliquid conferat ad felicitatem complendam,
« alacriter et quoad potero tibi suppeditabo. » Et ille qui-
dem isla dicebat, ralus ampla latifundia postulaturum aut
urbium aliquarum vectigalia. 1s vero, quamvis ipsi de-
cretum essel quid peteret, id tamen animo reticebal , et sta-
tim Cajo respondet, « quod neque prius, contra quam
mandaverat Tiberius, illum colwerit, ut qui lucri all.
quid exspeclaret ; neque jam in ejus gratiam quidquam
agere , ut inde vel minimum lucri sibi quaeret. Abunde
autem magna esse priora ejus beneficia, et ultra quam spe.
raret quisquam patulo arrogantior : nam etsi minora es.
sent quam qua dare potueras, mea tamen qui ea accepe-
rim exspectatione et dignitate sunt majora. » Tum Caius,
eum propter animi contínentiam admiratus, magis instabat
ut diceret , quidnam a se datum iri volueril. Cui ille, « quo-
^ niam ex tua in me benevolentia , domine , pra: te fers me
« dignum haberi cui preterea aliquid largiaris, uihil quidem
« eorum qua ad me locupletandum atlinent a (e postulabo ,
« quippe quod tuse gratiie acceplum debeam ut iis rebus
« prreter ceteros excellam ; illud vero te rogo , quod pietatis
« gloriam tibi conciliabit, facietque ut Deus ἴα... voluntati
« faveat et adjutor sit, et mihi ad existimationem pulcrum
« eiit apud eos qui fama id acceperint, ut qui certum habue-
« rim omnia propter tuam potestatem impetraturum esse
« quorum opus mihi fuerit. Oro igitnr et obsecro tout de.
« Staluee dedicatione in Judzeorum teuplo, mandata Pelro-
« D'0, nolis amplius: cogitare. »

8. Et ille quidem licet hoc periculi plenum «duceret,
( nam quie persuaderi non poleranlt Caio ea morteu: certis

áo.

224 (n25,522.)

θάνατον ἔφερεν,) διὰ τὸ μεγάλα νομίζειν τε χαὶ εἶναι,
χύθον ἀναρριπτεῖν τὸν ἐπ᾽ αὐτοῖς ἡγεῖτο. Γάϊος δὲ ἅμα
τῇ θεραπείᾳ τοῦ 'Aypimma ἐνειλημμένος xat. ἄλλως
ἀπρεπὲς ὑπολαμθάνων ἐπὶ τοσῶνδε μαρτύρων ψευδὴς
& γενέσθαι περὶ ὧν προθύμως ἐφιάζετο αἰτεῖσθαι τὸν
Αγρίππαν, μετὰ τοῦ ὀξέος μεταμέλῳ χρώμενος, ἅμα
δὲ τοῦ ᾿Αγρίππα τὴν ἀρετὴν θαυμάσας, ὅτι ἐν ὀλίγῳ *
αὔξειν τὴν οἰχείαν ἀρχὴν ἤτοι προσόδοις χρημάτων 3)
ἄλλη δυνάμει τοῦ χοινοῦ τῆς εὐθυμίας ἐπεμελοῖτο, πρε-
σδεύων τοὺς νόμους xal τὸ θεῖόν συγχωρεῖ, xal γράφει
πρὸς τὸν Πετρώνιον, ἐκεῖνόν τε τῆς ἀθροίσεως τοῦ στρα-
τεύματος ἐπαινῶν χαὶ τοῦ πρὸς αὐτὸν περὶ αὐτῶν ἀπε-
σταλχκότος. « Νῦν οὖν εἰ μὲν φθάνεις τὸν ἀνδριάντα
« ἑσταχὼς, ἑστάτω εἰ δὲ μήπω πεποίησαι τὴν ἀνάθε-
«σιν, μηδὲν περαιτέρω χαχοπαθεῖν, ἀλλὰ τόν τε στρα-
« τὸν διάλυε xal αὐτὸς ἐφ᾽ ἃ τὸ πρῶτόν σε ἔστειλα ἄπιθι.
« Οὐδὲν γὰρ ἐπιδέομαι τῆς ἀναστάσεως τοῦ ἀνδριάν-
« τὸς, Αγρίππα χαριζόμενος ἀνδρὶ παρ᾽ ἐμοὶ τιλωμένῳ
« μειζόνως ἢ ὥστε με χρείᾳ τῇ ἐχείνου xal οἷς κελεύ-
«σειεν ἀντειπεῖν.» ]᾽ αἴος μὲν δὴ ταῦτα γράφει πρὸς
τὸν Πετρώνιον, πρότερον ἣ ἐντυχεῖν ταῖς αὐτοῦ ἐπιστο-
λαῖς ἐμφαινούσαις ἐπὶ ἀποστασία Ἰουδαίους χατὰ τὸν
ἀνδριάντα ἐπείγεσθαι" μηδὲν γὰρ ἕτερον ἀποσηυαίνειν
τὴν διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλὰ πόλεμον ἄντιχρυς Ρωμαίοις
ἀπειλεῖν. Καὶ περιαλγήσας ὡς ἐπὶ πείρᾳ τῆς ἧγεμο-
νίας αὐτοῦ τετολμηχότων, ἀνὴρ ἐπὶ πᾶσιν ἥσσων μὲν
τοῦ αἰσχροῦ, χρείσσων δὲ τοῦ βελτίστου, xal ἐφ᾽ οἵστισι
χρίνειεν ὀργῇ χρῆσθαι παρ᾽ δντινοῦν ἐπειγόμενος, παί-
δευσιν αὐτῆς οὐδ᾽ ἡντινοῦν προστιθεὶς, ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ἡδονῇ
τιθεὶς τῇ ἐχείνης τὴν χρίσιν τοῦ εὐδαίμονος, γράφει πρὸς
τὸν Πετρώνιον, « ἐπειδὴ δῶρα ὁπόσα σοι οἱ Ἰουδαῖοι
« παρέσχον ἐν μείζονι λόγῳ τῶν ἐμῶν πεποίησαι ἐντο-
« λῶν, διαχονεῖσθαι τὰ πάντα ἡδονῇ τὴ ἐχείνων ἀρθεὶς.
« ἐπὶ παραδάσει τῶν ἐμῶν ἐντολῶν, χελεύω σε σαυτῷ
« χριτὴν γενόμενον λογίσασθαι περὶ τοῦ ποιητέου σοι
^ ὑποστάντα ὀργῇ τῇ ἐμῇ, ἐπεί τοι παράδειγμα ποιοῖμ᾽
« ἂν σὲ τοῖς τε νῦν πᾶσι καὶ ὁπόσοι ὕστερον γένοιντ᾽
« ἂν, μηδαμῶς dxupoUv αὐτοχράτορος ἀνδρὸς ἐντολάς. »
θ΄, Ταύτην μὲν γράφει Πετρωνίῳ τὴν ἐπιστολὴν, οὐ
uv φθάνει γε ζῶντος Πετρώνιος δεξάμενος αὐτὴν, βρα-
δυγθέντος τοῦ πλοῦ τοῖς φέρουσι εἰς τοσόνδε, ὥστε Πε-
τρωνίῳ γράμματα πρὸ αὐτῆς ἀφικέσθαι, δι᾽ ὧν μαν-
|! θάνει τὴν Γαΐου τελευτήν. Θεὸς γὰρ οὐχ ἄρ᾽ ἀμνη--
μονήσειν ἔμελλε Πετρωνίῳ χινδύνων οὖς ἀνειλήφει ἐπὶ
τῇ τῶν Ἰουδαίων χάριτι χαὶ τιμῇ τῇ αὑτοῦ, ἀλλὰ τὸν
V'atov ἀποσχευασάμενος ὀργῇ ὧν ἐπὶ σεθασμῷ τῷ αὖὗ-
τοῦ πράσσειν ἐτόλμησε, τὸν αἰσθὸν χρεωλυτεῖν. Συν-
ἐργεῖ τῷ Πετρωνίῳ f| τε Ρώμη xai πᾶσα $ ἀρχὴ,
μάλιστα δ᾽ ὁπόσοι τῆς βουλῆς προὔγχοιεν ἀξιώματι,
διὰ τὸ el ἐκείνους ἀκράτῳ τῇ ὀργῇ χρῆσθαι τὸν l'atov.
Καὶ τελευτᾷ μὲν οὐ μετὰ πολὺν χρόνον ἢ γράψαι τῷ
ΠΕετρωνίῳ τὴν ἐπὶ τὸ θανεῖν ἀναχειμένην ἐπιστολήν"
τὴν δ᾽ αἰτίαν ἐξ ἧς τελευτᾷ καὶ τῆς ἐπιδουλῇς τὸν

τρόπον ἀφυηγήδομχι προϊόντος τοῦ λόγου. Πετρωνίω

υ

-—

85

4

45

6&0

APXAIOAOTIAXZ BIBA. 1H. ΚΕΦ. H.

. « exsequenda.

[904,905.]

simam postulanti afferebant,) quod tamen ea magua existi-
maret ut revera erant, fortunz aleam in istis experiri sta-
tuit. Caius autem ofticiosa Agrippe liberalitate captus,
pudendumque esse ratus mendacii in istis, ad quae petenda
Agrippam ultro provocaverat, coram tot testibus argui, ac
si statim eum promissi poenituisset , simulque Agripp:e vir-
lutem miratus , quod de imperio suo aut amplioribus redi-
tibus aut alia potestate augendo parum sollicitus , publice
tranquillitatis curam ageret , pro legibus intercedendo et nv
mine divino, postulatis annuit : ac scribit ad Petronium,
eum collaudans, et quod exercitum collegerat, et ipsum
per literas consuluerat quid de Judeis faciendum censeret.
« Celerum nunc, si contigit [6 jam statuam erexvisse, nc
« tollatur : δίῃ vero nondum eam collocavisti, ne quid
« amplius molestie ea de re libi facessas; sed exercitum
« volo dimittas, abscedasque ad ea qua primo tibi mandari
Nihil enim mibi opus est ut stata erigatur,
« Agripp:e gralificari cupienti, quem virum majoris faci
« quam ut ejus desiderio et precibus quidquam deacg
«rem. » Ethzec quidem Caius ad Petronium scripsit,
literis illias nondum lectis, qua significabant Jud:eos ob
statuam illam ad seditionem concitatos : nam ex velun-
tatis eorum indiciis palam esse eos minitari bellum ad-
versus Romanos. taque graviler dolens, quasi id ausi
fuissent ut experirentur ejus imperium, homo scilice! nihil
turpe ducens, nullamque honesti rationem babens, el in
quemcunque pro arbitrio irs excandescens, cui nullam mo
derationem adhibuit, id sibi in felicitatem cedere reputans
si iracundize maxime indulgeret, scribit Petronio : quan-
« doquidem munera, quibuscunque te donarint Judzi,
« meis mandatis prsetulisti , illis gratificari ausus alia quam
« jusseram faciendo, jubeo te, quum temet de te judicem
« constitueris, quid tibi agendum sit dispicere, ire mex
« obnoxium, quippe in te exemplum edam quod el prz
« sentes et posteros moneat non negligenda esse Imperatoris
« mandata. * 7

9. Has quidem literas scribit ad Petronium : eas tamen,
dum in vivis esset Czesar, non accepit Petronius, retardala
eousque perferentibus navigatione, ut alize literse , quibus
mortem Caii intellexit, prius in manus ejus venerint.
Deus utique haud immemor futurus erat pericolorum
qua adierat Petronius fn Judteorum gratiam Deique hono-
rem, sed Caio e medio tollendo, infensus ei quod cultum
divinum sibimet arrogare fuerit ausus, Pelronio merce
dem persoluturus. Lztabantur autem cum Petronio ompes
tam Rome quam per universum imperium, precipue vero
quotquot e senatoribus maxima erant dignitate, quod In
eos iram suam effuderit Cajus. Et ille quidem moritur no
mullo post quam ad Petronium literas scripserat mortem
ei denunciantes : causam autem propter quam sublatus e
Caius , et quemadmodum instructi erant i eum iuskiz.
in sequenlibus narrabo. Ad Pelronium autem inus

{ην}2,5.8.}

δὲ προτέρα μὲν παρῆν ἣ διασαφοῦσα τοῦ Γαίου τὴν τε-
λευτὴν ἐπιστολὴ, μετ᾽ οὐ πολὺ δὲ fj χελεύουσα αὐτὸν
τελευτᾶν αὐτόχειρα. Καὶ ἤσθη τε τῇ συντυχίᾳ τοῦ
ὀλέθρου, ὃς τὸν Γάϊον χατέλαδε, χαὶ τοῦ Θεοῦ τὴν
p πρόνοιαν ἐξεθαύμασεν, οὐδὲν εἷς ἀναθολὰς, ἀλλ᾽ ἐχ τοῦ
ὄξέος μισθὸν αὐτῷ τιμῆς τε τῆς εἰς τὸν ναὸν xai βοη-
θείας τῆς Ἰουδαίων σωτηρίας παρασχομένον. Καὶ
Πετρωνίῳ μὲν οὕτω μὴ αὐτῷ ὀφθεὶς διεφεύχθη ῥα-

^"? e. ; e “Ὁ
Gua Ó χίνδυνος τοῦ θανεῖν.

ΚΙΦ, Θ΄.

ο [νεται δὲ καὶ περὶ τοὺς ἐν τῇ Μεσοποταμία καὶ
μάλιστα τὴν Βαδυλωνίαν οἰκοῦντας ᾿Ιουδαίους συμ--
φορὰ δεινὴ καὶ οὐδεμιᾶς ἧστινος ἐλάσσων, φόνος τε
αὐτῶν robe xai ὁπόσος οὐχ ἱστορημένος πρότερον.
Ἱμερὶ ὧν δὴ τὰ πάντα ἐπ᾽ ἀκριδὲς διηγησάμενος ἐχθή-

5 σομαι χαὶ τὰς αἰτίας, ἀφ᾽ ὧν αὐτοῖς τὸ πάθος συνέτυ-
μεν, Ναάαρδα τῆς Βχθυλωνίας ἐστὶ πόλις, ἄλλως τε
πολυανδροῦσα χαὶ χώραν ἀγαθὴν χαὶ πολλὴν ἔχουσα
χαὶ σὺν ἄλλοις ἀγαθοῖς xal ἀνθρώπων ἀνάπλεων᾽ ἔστι
δὲ xol πολεμίοις οὐχ εὐέμθολος, περιόδῳ τε τοῦ Εὺ-

ἢ φράτου πᾶσαν ἐντὸς αὐτὴν ἀπολαμθαάνοντος xal χα-
τασχευαῖς τειλῶν. ἔστι δὲ xai Νίσιόις πόλις xac
τὸν αὐτὸν τοῦ ποταμοῦ περίρρουν. “Ὅθεν ᾿Ιουδαῖοι,
τῇ φύσει τῶν χωρίων πεπιστευχότες, τό τε δίδραχμον
ὃ τῷ Θεῷ καταδάλλειν ἑχάστοις πάτριον, ταύτη κατε-

Ὁ τίθεντο xal ὁπόσα ἄλλα ἀναθήματα, ἐγρῶντό τε ὥσπερ
ταμιείῳ ταῖσδε ταῖς πόλεσιν. ᾿Εντεῦθεν δὲ ἐπὶ Ἵερο-
σολύμων ἀνεπέμπετο 3) χαιρὸς, πολλαί τε μυριάδες ἀν-
θρώπων τὴν "χομιδὴν τῶν χρημάτων παρελάμδανον,
δεδιότες τὰς Παρθυαίων ἁρπαγὰς, ὑποτελούσης ἐχείνοις

ῳ τῆς Βαδυλωνίας. Καὶ ἦσαν γὰρ Ἀσιναῖος xal 'Avi-

λαῖος, ἢ Νααρδάται μὲν τὸ γένος, ἀλλήλων δὲ ἀδελφοί"

χαὶ αὐτοὺς (πατρὸς δ᾽ ἦσαν ὀρφανοί ) 4 μήτηρ προσέ-
ταξεν ἱστῶν μαθήσει ποιήσεως, οὐκ ὄντος ἀπρεποῦς
τοῖς ἐπιχωρίοις ὥστε τοὺς ἄνδρας ταλασιουργεῖν παρ᾽
αὐτοῖς, 'Γούτοις ὁ τοῖς ἔργοις ἐφεστὼς (χαὶ γὰρ ἐμέ-
μαθήχεσαν παρ᾽ αὐτοῦ βραδυτῆτα ἐπιχαλέσας τῆς
ἀφίξεως ἐκόλασε πληγαῖς. ΟἹ δ᾽ ἐφ᾽ ὕδρει τὴν διχαίω-
σιν λογιζ ζόμενοι, χατασπάσαντες τῶν ὅπλων πολλὰ
ὑπόσα ἦν ἐπὶ τῆς οἰχίας φυλασσόμενα, Oxovto elc τι

( χωρίον διάρρηξιν μὲν ποταμῶν ποιούμενον, νομὰς δὲ
ἀγαθὰς παρασχεῖν πεφυχὸς χαὶ qi ὁπόσοι εἰς τὸν
χειμῶνα ἀποτιθεῖντο. Συνήεσάν τε ὡς αὐτοὺς τῶν
νέων οἱ ἀπορώτατοι xat τούτους τοῖς ὅπλοις φραγνύν-
τες στρατηγοί τε ἦσαν xal τῶν “χαχῶν ἡγεμόνες οὐχ

4» ἐχωλύοντο εἶναι, Προελθόντες γὰρ ἐπὶ τὸ ἄμαχον xal
χατασχευάσαντες ἀχρόπολιν διέπεωπον πρὸς τοὺς νέ--
βοντας, φόρον αὐτοῖς χελεύοντες χαταδάλλειν τῶν βο-
σχημάτων, ἃ ἀρχοῦντα ἐπὶ τροφῇ γίνοιτ᾽ ἂν, προτιθέν-
τες φιλίαν τε πειθομένοις χαὶ ἄμυναν τῶν ἀλλαχόθεν

s» ποθὲν πολεμίων, σφαγὰς δὲ τῶν ποιμνίων ἀπειθοῦσιν.
Οἱ δὲ ( οὐ γὰρ ἦν ἕτερα παρ᾽ αὐτὰ ποιεῖν) ἠκροῶντο,
καὶ τῶν προδάτων ἔστελλον ὁπόσα χελευσθεῖεν. “Ὥστε

3-
d

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. IX.

725

| perlatze sunt literee Caii mortem siguificantes,, et non multo
poet ei reddite sunt istm, quibus semet sua manu interi-
mere jubebatur. Simulquie laetatus est quod ita evenerit ut
Caius mortem oppeleret, Deique admiratus est providen-
tiam, quod nulla interposita mora confestim ei praemium
dederit pro honore a se templo habito et anxilio Judceis
lato. Et ita quidem" Petronius e mortis periculo ipsi non
viso facile evasit.

[ 905,9u6. ]

CAP. IX. (XII.)

Ceterum Judaeis in Mesopotamia, maximeque apud Ba.
byloniam, babitantibus gravis incidit calamitas et alia
quacunque non minor ; multaque facla est. illorum cedes,
quanta non antea in historia memoratur : de quibus accu-
rate omnia expogiturus , cladis illius causas prima ab origi-
ne repetam. Naarda urbs est Babylonie, et populosa
ipsa, et fertilem amplamque regionem possidens, quae cum
aliis bonis etíam hominibus abundat : ad hec non patet
hostium assultibus, undique Euplirate et firmis muris cir-
cumdata. Porro et Nisibis urbs intra fluminis ejusdem
ambitum posita est. Quapropter Judsel, freti locorum na-
tura, et didrachmum, quod a singulis Deo pendi moris
erat, ibi deposuerunt, et ceteram votivam pecuniam :
illis enim urbibus tanquam «rario utebantur; et inde
Hierosolyma suo tempore transmitlebatur pecunia, mul-
laque hominum millia eam deferendam in se recipiebant ,
metu Parthorum latrociniorum, quibus vectigalis erat Ba-
bylonia. Etenim ez istis erant Asineus et Anileus, ori-
gine quidenr Naardaüe , fratres autem germani. Atque illis
mater ( nam patre erant orbati.) id. negotii dedit, ut tela-
rum conficiendarum artem addiscerent : id quod indigenis
adeo non turpe erat, ut etiam viri lanificia exerceant. His
magister qui operibus preeerat, apud quem etiam artem
didicerant, objecit quod tardiuscule venerant , eosque ver-
beribus mulctavit. Ilii vero castigationem sibi contumeli:e
esse existimantes, quum arma omnia, qua in ea domo ad-
servabantur, arripoissent, in locum quendam se confere-
bant, ubi fluvii divortium est, et magna esse solebat pa.
scuorum copia et ubertas fructuum, qui in hiemem possuut
reponi. Atque ad eos mox confluxil juvenum quisque egen-
tissimus : qnos quum armis instruxissent, et pro ducibus se
gerebant , et haud zegre fiebat quin illis maleficiorum aucto-
res et principes se praeberent. Quum euim facti essent
inexpugpbabiles , et arcem sibi construxissent , ad pastores e
suis dimittebant qui pecorum tributum illis imperareut ,
quantum satis esset in alimentum, adjieientes se amicos
illis futuros qui morem gererent , et ab hostibus undecun-
que ingruerent defensuros ; sin imperata detrectarent ; gre-
ges mactaturos. 1lli vero (nam haud integrum eis. erat
quidquam aliud facere) mandatis obsequebantur, οἱ oves
quotquot poscerent mittendas curabant. Quo factum est

736 (82.,550.)

8), xat πλείων αὐτοῖς συνελέγετο ἰσχὺς, χύριοί τε ἦσαν
ip οἷς βουλεύσειαν ἐχ τοῦ ὀξέος ἐλαύνοντες χαχουργεῖν,
θεραπεύειν τε αὐτοὺς ἥρητο πᾶς προστυγχάνων, xal
ἦσαν φοδεροὶ xal τοῖς πειρασομένοις: ὥστε ἤδη

b προὔχοπτε λόγος περὶ αὐτῶν χἀπὶ τῶν Πάρθων βασι-
λέως.

B. Ὁ δὲ τῆς Βαβυλωνίας σατράπης, μαθὼν ταῦτα,
χαὶ βουληθεὶς ἐπιφυομένους χωλῦσαι, πρίν τι μεῖζον
χαχὸν ἐξ αὐτῶν ἀναστῆναι, συλλέξας στρατὸν ὅσον ἐδύ-

10 vxxo πλεῖστον, xai Παρθυαίων xai τῶν Βαδυλωνίων,

ἤλασε πρὸς αὐτοὺς, φθῆναι θέλων προσδαλὼν [ἐξε--
. Àeiv] πρὶν ἐξαγγελτὸς γενέσθαι χατασχευάζων τὸν
στρατόν. Περικαθίσας δὲ τὸ ἕλος ἡσύχαζεν, καὶ χατὰ
τὴν ἐπιοῦσαν (ἦν δὲ σάδδατον ἀῤγίας παντὸς χρήμα-
i3 τὸς Ἰουδαίοις ἡμέρα ) οἰόμενος οὐ τολωήσειν ἀντιστα-
τήσειν αὐτῷ τοὺς πολεμίους. ἀλλὰ ἀμαχὶ λαῤὼν ἄξειν
δεδεμένους, χατὰ βραχὺ προσήει χρήζων αἰφνίδιον
ποιεῖσθαι τὴν ἐπίπτωσιν, Ἀσιναῖος δὲ ( ἐτύγχανε γὰρ
σὺν τοῖς ἑταίροις χαθεζόιενος xal τὰ ὅπλα παρέχειτο αὐ-

20 τοῖς) a ἄνδρες, φησὶν, χρεμετισμός, μοι ἵππων προσ-
« ἔπεσεν, οὐ qopbaBov, ἀλλ᾽ οἷος γένοιτο ἀνδρῶν αὖ-
« τοῖς ἐπιξεδηκότων, ἐπεὶ xai τινος ἀναχρούσεως al-
« σθάνομαι χαλινῶν" δέδια μὴ λελήθασιν ὡς ἡυᾶς οἱ
« πολέμιοι περιστάντες. Ἀλλά τις προσίτω κατόπτης,

45 « ἀπαγγελίαν ἡυῖν σαφῇ τῶν ἐνεστηχότων ποιησόμενος.
« Eti, δὲ ἐπὶ ψευδέσι | μοι λελέχθαι τὰ εἰρημένα. » Καὶ
ὃ μὲν τάδε εἶπε, xal ᾧχοντό τινες προσχοποῦντες τὸ
γινόμενον. Καὶ ἣ τὰ Ko παρελθόντες « οὔτε αὐτὸς ψευ-
δὴς, d ἔφασαν, εἰχαστὴς εἶναι τῶν πρασσομένων τοῖς

$0 πολεαίοις οὔτε ἐχεῖνοι πλειόνως ἐπιτρέψειν ἤμελλον
ἡμῖν δάριεῖν. Περιειλήλμεθα δόλῳ, μῆδὲν βοσχη-
μάτων διαφέροντες, cojos ἵππου πλῆθας ἐπελαυ-
νούσης ἡμῖν ἐν ἀπορία χειρῶν χειμένοις, διὰ τὸ xa-
τείργεσθαι παραγορεύσει τίῶν πατρύων εἰς τὸ ἀργεῖν. »

35 Ασιναῖος δὲ οὐχ ἄρα γνώμη τοῦ χατασχόπου χρινεῖν
ἔμελλεν ἐπὶ τοῖς ποιητέαις, ἀλλὰ voututegos ἡγησά-
μενος τοῦ ἐπ᾽ ἀπράχτοις τελεωτῶν εὐφραίνειν τοὺς πο»
λεμίους τὸ ἀλχῇς δραξάμενος ὑπὲρ τῆς ἀνάγχης, εἰς ἣν
ἐνεπεπτώχει, παρανομεῖν τιλωρίαν ἀπολαμθάνων, εἰ

40 δέοι, τελευτᾶν, αὐτός τε ἀναλαμθάνει τὰ ὅπλα xa τοῖς
σὺν αὑτῷ θάρσος ἐνεποίει τῆς ἐπὶ τὰ Óuota ἀρετῆς.
“Ουόσς ou» ἴασι τοῖς πολεμίοις xal πολλοὺς χτείναντες
αὐτῶν, διὰ τὸ χαταφρονοῦντας ὡς ἐπὶ τὰ ἕτοιμα χω-
ρεῖν, εἰς φυγὴν τρέπονται τὸ λοιπόν.

4 γ΄. Ὁ δὲ τῶν Πάρθων βασιλεὺς, ἐπεὶ ἀφίχετο αὐτῷ
ἡ ἀγγελία τῆς μάχης, ἐχπλαγεὶς τῷ τολμήματι τῷ τῶν
ἀδελφῶν, ἐπεθύμησεν αὐτοῖς ἐλθεῖν διά τε ὄψεως xal
λόγων, xal πέμπει τὸν πιστότατον τῶν σωματοφυλάχων
λέγοντα ὅτι « βασιλεὺς Ἀρτάβανος, καίπερ ἠδιχημέ.

50 « νὸς ὅτ᾽ δυῶν ἐπιχειρήσεως αὐτοῦ τῇ ἀρχῇ γενομένης,
« iv ἐλάσαονι τὴν καθ᾽ αὑτὸν ὀργὴν τῆς ὑμετέρας ἀρε-
« τῆς ποιησάμενος, ἀπέστειλέ με δεξιάς τε χαὶ πίστιν
« δώσοντα ὑμῖν, συγχωρῶν ἄδειάν τε xat ἀσυλίαν ὁδῶν,
« ψρήζων € ἐπὶ φιλία προσχωρεῖν πρὸς αὐτὸν, δόλου τε

AVAAIOAOTIAX BIBA. 1H. KE. Θ.

[90e —: es.

ut vires eorum augerentur, et potestatem haberent patrandli
quodcunque illis, ex improviso alios adortis, allubesceret :
atque adeo nemo illis obviam factus officiis eos demere!i

non studebat , congressurisque terrorem injiciebant, ita ut

sermo de illis increbresceret et ad Parthorum regem pene-
niret.

2. Satrapa autem Babylonis, postquam heec intellexerat,
eos ipso in ortu opprimere voluit, antequam malum ex ilh
latius serperet et dimanaret : collectoque quantum poterat
e Parthis ac Babyloniis exercitu , versus eos cursu incitato
ire contendit, eo animo ut repentina facta impressione eos
adoriretur, priusquam aliquid eis nunciaretur de copiarum
apparatu. Quum aulem juxta paludem assedisset , quietem
agebat : atque postridie ( erat autem sabbatum, quo δυο
ab omni opere feriantur ) ratus non ausurum hostem sibi
congredi, sed sine pugua captos vinctosque se abductu-
rum , paullatim accedebat, ut in eos ex improviso impetum
faceret. Sed Asineens , quum forte positis prope se armis
cum sociis in otio desideret, « viri, inquit, hinnitus equo-
« rum ad aures allapsus est, non qualis est in pascuis agen-
« tiura, sed qui sessorem tergo vehant, quopiam (ra:no-
« rum etiam sonitum me audire persuasum habeam : ve-
« reor ne hostes nos circumvenientes aggrediantur. Verum
« procurrat aliquis speculatum, qui nobis quid immineat
« certo renunciet ; atque titinam falsa reperiantur qui divi-
« mus. » Acille quidem ista Joquutus est. Et mox ali
quot spectatum ibant, quid factum esset : eelerilerque
regressi, « neque le, inquiunt, conjeclura fallit de iis
« qua moliontur hostes, neque illi amplius passuri sunt vt
« nos maleficia impune commiltamus. — Ex insidiis cir
« cumventi sumus, pecorum ad instar mactandi, tanla
« equitum multitudine in nos incursante, manus a pugna
« abstinentes, quod ex legis patrie interdicto necessilate
« adacti simus ad quiescendum. » Ceterum Asinmus non
utique ex speculatoris sententia quid fieri oporterel decer.
nebat, sed zPquíus esse ratus ut sumptis animis-ex necessi-
tate in quam inciderant legem violarent, dum injuriam υἱ-
ciscerentur, etiam si mori certum esset, quam ut nihil agendo
morientes hostem exhilararent, et ipse arma corripit , eam-
que illis qui secum erant audaciam injiciebat ut pari cum
fortitudibe sese gererent. Pugnam itaque ineunt com
hostibus, multisque csesis, quod cum contemptu ipsorum
venerant, quasi victoriam in manibus haberent, reliquos.

in fugam conjiciunt.

3. Parthorum autem rex , ubi de pugna illa nuncium ac
ceperat, admiratus fratrum audaciam , eos videndi et alle
quendi desiderio tenebatur, misitque ad eos fidelissimum e
satellitibus , qui diceret : « rex Artabanus, quamvis a vohis
« injuria a(fectus, ut qui in regnum ejus invaseritis , virtuti
« famen vestra iram suam condonat, meque misit dextram
« vobis suam fidemque daturum, ab ipso concedi ut ab omwi
« periculo immunes iter faciatis, quod vult voe amicilie
« ergo ad illum adire, nihil doli fraudisque meluenptes : inmo

(520, 520.)

« xai ἀπάτης χωρίς“ δῶρά τε δώσειν ὑπισχνεῖταν xai τι-
« μὴν, ἥτις ὅμῖν πρὸς τῇ νῦν οὔση ἀρετῇ μελλήσει δυ-
« νάμει τῇ, ἐκεΐνου ὠφελεῖν. » ᾿Ασιναῖος δὲ αὐτὸς μὲν
ὑπερύαλλεται δδοὺς τὰς ἐχεῖ, τὸν ἀδελφὸν δὲ ᾿Ανιλαῖον
ἐχπέμπει μετὰ δώρων ὁπόσα πορίσαι ἦν. Καὶ 6 μὲν
ᾧχετο, καὶ εἴσοδος αὐτῷ γίνεται παρὰ βασιλέα. 'Apra-
6xvoz δὲ, ἐπεὶ θέᾶται τὸν Ανιλαῖον χατὰ μόνας ἥχοντα,
ἤρετο τὴν αἰτίαν τοῦ xal τὸν Actwaiov ἐφυστερηχότα.
"Erst δὲ πυνθάνεται αὐτὸν δείσαντα ἐν τῷ ἕλει ὑπο-
μένειν, ὅδε τούς τε πατρῴους θεοὺς ἐπώμνυτο μηδὲν
χαχὸν δράσειν αὐτοὺς, πίστει τῇ αὐτοῦ προσχεχωρη--
χότας, xai τὴν δεξιὰν ἐδίδον, ὅπερ μέγιστον παρὰ πᾶσι
τοῖς ἐχείνη βαρθάροις παράδειγωκα τοῦ θαρσεῖν γίνεται
τοῖς δαιλοῦσιν. Οὐ γὰρ ἂν ψεύσαιτό τις δεξιῶν ὑπ᾽
; αὐτοῦ δόσεως γενομένης οὐδὲ πιστεύειν ἐνδοιάσειεν, εἶ
τοιᾶσδε ἀσφαλείας δόσις γένοιτο παρὰ τῶν ἐν ὑποψία
ἀδικήσειν χαθεστηχότων. Καὶ 'Apra6avoc μὲν, ταῦτα
πράξας, ἐκπέμπει τὸν ᾿Ανιλχῖον πείσοντα τὸν ἀδελφὸν
ἐπανελθεῖν. "Enpaocs δὲ ταῦτα ὃ βασιλεὺς χρήζων
y ἐνστόμισμα τῇ ἀρετῇ τῶν ᾿ἸΙουδαίων ἀδελφῶν εἷς φιλίαν
κτήσασθαι τῶν ἐχείνου σατραπειῶν, ἐν ἀποστάσει τε
οὐσῶν καὶ διανοίᾳ τοῦ ἀποστησομένου μέλλων ἐλάσειν
ἐπ᾿ αὐτούς. "Esset γὰρ μὴ χαὶ περιεχομένου πολέμῳ
τῷ ἐχείνων κατὰ χείρωσιν τῶν ἀφεστηχότων αὐξηθῶσιν
t; ἐπὶ μέγα ol περὶ τὸν ᾿Ασιναῖον xal τὴν Βαθυλωνίαν,
τοι γε συστήσαντες ἐπ᾽ ἀχροάσει τῇ αὐτῶν, ἢ καὶ
ιούτου γε ἀτυχοῦντες τοῦ χαχῶσαι μειζόνως οὐ διαμάρ-
τοῖεν.
Ὃ μὲν δὴ ταῦτα διανοηθεὶς, ἐχπέωμπει τὸν Ávi-
3» λαῖον. Ὃ δὲ ᾿Ανιλαῖος πιθανὸς ἦν τῷ ἀδελφῷ, τήν τε
ἄλλην προθυμίαν ὃ διηγούμενος τοῦ βασιλέως xat ὅρχιον
τὸ ὁ γεγενημένον. ὥστε δὴ ἠπείγοντο ὡς τὸν Αρτάθανον.
O δὲ ἡδονῇ αὐτοὺς δέχεται παραγενομένους, ἐθαύμαζέ
τε τὸν Ἀσιναῖον τοῦ ἐν ταῖς πράξεσιν εὐψύχου, θεωρῶν
3; παντελῶς ὄντα ὀφθῆναι βραχύν τε xal τοῖς τὸ πρῶτον
᾿ὄψει συνελθοῦσι δοῦναι καταφρονήματος ἀφορυὰς, ὡς
οὐδὲν χρίνοιεν αὐτὸν, φησί τε πρὸς τοὺς φίλους, ὡς
μείζονα ἐν τῇ παραθέσει παρέχοιτο τὴν ψυγὴν τοῦ σώ-
μάτος. Παρά τε πότον δειχνὺς τὸν ᾿Ασιναῖον ᾿Αθδαγά-
4o σὴ τῶν αὑτοῦ στρατοπεδαρχῶν τό τε ὄνουα διασαφεῖ
xoi τὴν πᾶσαν ἀρετὴν ἦ χρῷτο εἷς πόλεμον. Τοῦ δὲ
Aca yon χελεύοντος συγγώρημα αὑτῷ γενέσθαι Xt£l-
ναντα αὐτὸν ἄποινα ἀπολαβεῖν ὑπὲρ ὦ ὧν ὕβρισεν εἰς τὴν
Παρθυαίων ἀρχὴν, « ἀλλ᾽ οὐχ ἂν, εἶπεν ὁ βασιλεὺς,
ὦ * συγμώρημα διδοίην ἐπ᾽ ἀνδρὶ πίστει τῇ εἰς ἐμὲ τε-
« θχρρηχότι, xal προσέτι δεξιάν τε πέμψας xal θεῶν
« ὄρχοις πιθανὸς γενέσθαι σπουδάσας. Εἰ δὲ ἀνὴρ τυγ-
« χάνεις τὰ πολέμια ἀγαθὸς, μηδὲν ἐπιορχίας γρήζων
« τῆς ἐμῆς Παρθυαίων ἐχδίκει τὴν ἀρχὴν περιυδρισμέ-
ἐν « νην᾿ ἐπαναχωροῦντι γοῦν ἐπιθέμενος περιγίνου χρα-
« ttt τῷ περὶ σὲ καὶ μετ᾽ ἀγνοίας τῆς ἐμῆς. » “ἕωθεν
δὲ μετακαλέσας τὸν Ἀσινχῖον, « 6a σοι; φησὶν; M
* Yttvía , χωρεῖν ἐπὶ τὰ σαυτοῦ, μὴ καὶ πλείοσι τῶν
TOS ἀτρατηγῶν τὴν ὀργὴν ἐρεθέσειας ἐπιχειρεῖν

ANTIQ. JUD. LIB. XVIII. CAP. IX.

[s0,909.] 127

« et dona vobis se daturum pollicetur, et honorem, qui
« ex illius potentia multum vobis conferet ad prsesentis vir-
« tutis incrementum. » Tum Asinzus ipse quidem profe.
ctionem distulit, fratrem vero Anileeum misit cum ejusmodi
muneribus qua penes ipsum erant, Et ille quidem ibat et
ad regem admissus est. Artabanus autem, quum videret Ani-
Ieeum solum ad se accedere, eum interrogabat quid causse
fuerit quod Asinsus non situ! advenerit. Quum autem au-
diret illum pre metu se intra palustria continere, patrios
deos testabatur, se nihil eos lesum ire qui sexe ipsius
fidei commiserant ; dextramque ei protinus dabat , id quod
apud omnes islius regionis barbaros fiduciam ingerit eos
convenientibus. Nemo euim fraudem adhibet , ubi dextra
ab eo data fueril ; nec est ut quisquam, eui injectaerataliqua ὺ
injuric suspicio, de fide dubitel, qui istud auctoramentum
acceperit. Εἰ Artabanus quidem, quum ista fecisset, dimittit
Anilaum, persuasurum fratri ut cum eo rerersuro ad re-
gem veniret. [sta autem agebat rex , volens fratrum Judseo-
rum virtute veluti freeno coercere suas satrapias, ne amici-
tiam cum eo violent, ut qua tum in eo essent ut deficerent,
et quod rem ad defectionem spectare putans ín illos jam
expeditionem suscepturus esset. Verebatur enim ne, dum
ipse in bello eo occuparetur, quo defectores in potestatem
suam redigeret, Asinaeus et Baby!onii magnum virium in-
crementum caperent, aut bellum conflaturi quum de istis
audiverint, ant, si hoc facere nequeant, opportunitatem
captaturi vicina omnia latius depopulandi.

4. Et is quidem, quum in ejusmodi mente et cogitatione
versaretür, Anileeum dimittit. Anileus autem persuasit fra- Ὁ
tri, et regis voluntatem erga eos et studium prolixe comme-
morans, fidemque jurejurando datam : ac proinde ad Artaba-
num properabant. llle vero, ubi eo pervenerunt , lzete admo-
dum eos excipit, simulque mirabatur Asinccum, quod tam
magno animo res gereret, quum cerneret ipsum videri statura
valde pusillum , primoque aspectu facere ut contemptui es-
set iis qui eum convenirent, ac si eum pro nihilo ducerent ;
porroque ad amicos alebat quod animum pre se tulerit
longe corpore, si ei conferatur, majorem. (Quumque inter
bibendum eum ostenderet Abdagasi , uni e preetoríanis prae-
fectis, el qui vir esset ei indicabat, et quam strenue in acie
dimicaret. Abdagase autem postulante ot ipsi concederetur
illum interficere, atque adeo penas tot injuriarum ab eo
repelere, quas Parthorum imperio intulerat; « atqui non
«est, inquil rex, ut hoc permittam in virum, qui mese
« lideise credidit, praesertim quum dextram ei miserim, ope-
« ramque dederim ut jurejurando adhibito ei fidem facerem.
« Quodsi vir es belli sciens fortisque, nihil opus est ut
« meo perjurio utaris ad injurias Parthorum imperio illatas
« ulciscendas : revertentem itaque adortus, eum viribus
« tuis per me licet opprimas, dum tuum me lateat. consi-
« lium. » Maue deinde accito Asinio, « tempus tibi cst,
« inquit, ad tuos eoncedere, o juvenis, etiam ne plures e
« ducibus «qui mecum sunt ad te occidendum irriten-

σ'

.
ec
-—

bem]
--᾿

7?8 (80,53 )

« σου τῇ ἀφαγῇ, xat δίχα γνώμης τῆς ἐμῆς. Παραχατα-
« θήχην δέ σοι Got τὴν Βαδυλωνίων γῆν, ἀλήστευ-
« τόν τε χαὶ ἀπαθῇ καχῶν ἐσομένην ὑπὸ τῶν σῶν φρον-
« τίδων. Ἄλξιος δ᾽ εἰμὶ τυγμάνειν σοῦ χρηστοῦ ἀνεπί-
« χλητόν σοι παρασχόμενος τὴν ἐμαυτοῦ πίστιν, οὐχ
« ἐπὶ κούφοις, ἀλλ᾽ ἐπὶ τοῖς εἰς σωτηρίαν ἀναχειμένοις. »
Ταῦτα εἰπὼν x«l δῶρα δοὺς τὸ τηνίχα ἐκπέμπει τὸν
᾿Ἀσιναῖον. Ὁ δὲ εἰς τὴν οἰχείαν παραγενόμενος φρού-
ρία χκατασχευάζει xal ὅπόσα πρότερον ὠχύρου, μέγας
τε ἐν , ὀλίγῳ ἐγεγόνει καὶ αἷος οὐχ ἄλλος τῶν πρότεραν ἐχ
τοιαύτης ἀφορμῆς ἅψασθαι πραγμάτων ἐν τόλμη γεγο-
vovov. Παρθυαίων τε αὐτὸν ἐθεράπευον οἵ ταύτη xa-
ταπεμπόμενοι στρατηγοί" μικρὸν γὰρ ἐδόχει xai τῆς
χατ᾽ αὐτὸν ἧσσον ἀρετῆς ἢ ix. Βαδυλωνίων προϊοῦσα
vul. Ἦν δὲ ἐν ἀξιώματι xot δυνάμει, πάντα τε 700
τὰ ἐπὶ τῆς Μεσοποταμίας πρὸς αὐτὸν ἦρτο πράγματα,
προὔχοκτέ τὰ αὐτῷ ἣ εὐδαιμονία ἐπὶ ἔτη πεντεχαί-
Gexa,

ε΄. ᾿ἈἈχμαζόντων δὲ αὐτοῖς τῶν ἀγαθῶν, ἀρχὴ αὐ-
20 τοὺς ἐπικαταλαμθάνει χαχῶν ἐχ τοιᾶσδε αἰτίας, ἐπει-
δὴ τὴν ἀρετὴν, 3 προὔχοψαν ἐπὶ μέγα δυνάμεως, dx-
τρέπουσιν εἷς ὕδριν ἐπὶ παραθάσει τῶν πατρίων ὑπὸ
ἐπιθυμιῶν xat ἡδονῆς ἐμπεσόντες. Τῶν Πάρθων τινὶ,
(στρατηγὸς δὲ ἀφίχετο τῶν ταύτῃ χωρίων.) ᾧ δὴ καὶ
25 εἵπετο γαμετὴ, τά τε ἄλλα xai εἰς τὸ ἐπαινεῖσθαι προ»
εἰληφυῖα πασῶν xai μείζονα ῥοπὴν ἐπ᾽ αὐτῷ λαμα--
νουσα θαύματι τοῦ εὐπρεποῦς, ταύτης εἴτε ἀχοὴν τῆς
εὐπρεπείας ἐχιμαθὼν, εἴτε xal ἄλλως αὐτόπτης γενόμε-
νος ᾿Ανιλαῖος, ὃ τοῦ ᾿Ασιναίου ἀδελφὸς, ἐραστής τ᾽ ἐγε-
30 γόνει xal πολέμιος, τὸ ulv ὑπὸ τοῦ μὴ ἄλλως ἐλπί-
(e ἐκπράσσεσθαι τὴν σύνοδον τῆς γυναιχὸς, μὴ τὴν
ἐξουσίαν ὡς ἐπ᾽ αὐτῇ χτηθείση παραλαβὼν, τὸ δὲ ὑπὸ
τοῦ δυσαντίλεχτον χρίνειν τὴν ἐπιθυμίαν. Ἅ μα τε οὖν
πολέμιος ἐπ᾽ αὐτοῖς ἀνὴρ ἐχεχειροτόνητο, xal μάχης
ἐπάχτον γενομένης πεσόντος, ἀνηρημένου ἁλοῦσα ἐγε-
Ἰάμητο ἐραστῇ, Οὐ μὴν δίχα γε μεγάλων δυστυχιῶν
᾿Ανιλχίῳ τε ἅμα αὐτῷ xai Acwalo γυνὴ ἀφίχετο εἰς
τὸν οἶχον αὐτῶν, ἀλλὰ σύν τινι μεγάλῳ χαχῷ, διὰ
τοιαύτην αἰτίαν. ᾿Επεὶ γὰρ τἀνδρὸς τεθνηχότος αἰχμά-
λωτος ἤγετο, ἀφιδρύματα τῶν θεῶν, ἅπερ τῷ ἀνδρὶ
xat αὐτῇ πατρῷα ἣν ( ἐπιχώριον δὲ τοῖς ἐχείνη πᾶσίν
ἐστιν ἐπί τε τῆς οἰχίας ἔχειν σεθάσματα xoi ἰοῦσιν ἐπὶ
ξένης συνεπάγεσθαι) περιστέλλουσα, χαὶ ταύτῃ τοῦ
πατρίου τὸ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἔθος συνεπήγετο. Καὶ τὸ μὲν
ἢ πρῶτον λεληθότως αὐτῶν θρησχείαν ἐποιεῖτο" γαμετὴ
δὲ ἀποδειχθεῖσα ἤδη τρόπῳ τῷ αὐτῆς εἰωθότι xal μεῦ᾽
οἴων νομίμων ἐπὶ τοῦ προτέρου ἀνδρὸς ἐθεράπευεν αὖ-
τούς, Καὶ τῶν ἑταίρων, οἱ μάλιστα τιμώμενομ παρ᾽
αὐτοῖς τὸ μὲν πρῶτον ἐπέσχηπτον ὡς οὐδαμῶς πράσσοι
"E6paixk, οὐδὲ ὁπόσα νόμοις τοῖς αὐτῶν πρόσφορα,
γυναῖκα ἠγμένος ἀλλόφυλον xai παραδαίνουσαν θυσιῶν
xal etoaa piv τῶν αὐτοῖς εἰωθότων τὴν ἀχρίδειαν᾽
ὁρᾶν οὖν μὴ τὰ πολλὰ τῇ ἡδονῇ τοῦ σώματος συγχω»
ρῶν ἀπολέσειε τὴν ἀρχὴν τοῦ εὐπρεποῦς xal τὴν εἷς

ΑΡΧΛΑΙΌΔΟΓΙΑΣ BiBA. 1H. ΚΕΦ. Ὁ,

[wvo,910.

« tur, me ignaro nec opinante. Tux autem fidei commit
« terram Babyloniam , ut eam tua cura tutam a latrocini
« et illesam custodias. /Equum est autem ot te mihi
« gnum habeam, qui fidem meam tibi inviolatam prostii
« quum non de rebus leviculis ageretur, sed quae ad salulesi
« tuam spectabant et incolumitatem. » Quum istadixisset
Asiuzum muneribus auxisset, sine mora ad suos eum à
mitlit. Ille vero domum reversus castella partit nora coe
didit, partim velera munitionibus firmavit : brevique
poteotia: crevit, quantam alius anteipsum nemo adeptus

ex bujusmodi initiis rerum gubernaculo sese admo:
ausus. Parthorum etiam duces, qui in vicinas prorim-
cias mittebantur, eum colehant οἱ observabant : nam paria
res merilisque ejus levior visus est honos , quem a Babyle-
niis habuit. Erat autem in auctoritate et potestate, jamque
omnia io Mesopotamia negolUia ab illios nutu pendebant et
arbitrio, ejusque felicilas per annos quindecim io dic&
magis magisque angebatur.

5. Ceterum quum bonis omnibus florerent, eis adlarere.
ccpit mali labes ex hujusmodi causa, postquam a virtule |
desciverant, qua in tantam provecli sunt potentiam , eam- ,
que in contumeliam verterant, a patriis moribus lapsi ia |
voluptatum cupiditates. Quum forte veniret ad vicinam re.
gionem administrandam Parthorum quidam dux , quem ὦ»
mitata est etiam uxor, quz et celeris dotibus laudes aliis -
preripuerat omnibus , praecipueque mirabili forinae eiezan-
tia, quie ad hoc ef(iciendum maximo erat momento, ejus,
sive quod aliquid de pulcritudine illius fama acceperat, sie
oculos in eam conjecerat, amator simul et hostis exslilit
Asinmi frater Auilzeus , partim quidem quod nulla ei super-
esset spes potiundi muliere, nisi eam quasi vi caplam in
potestalem suam redigeret, partim vero quod cupidilali
sux se resistere uon posse credideril. Simul itaque ac ma
ritus hostis illis declaratus erat, et pugna inita acie ceci-
derat, occisi wxoM captiva nupla erat amatori suo. — Non
tamen sine magnis calamitatibus, et ipsi Anileeo el Asinao

importatis, in domum illorum ingressa est mulier, sed cum
magno illorum malo ex hojusmodi causa. — Postquam enim
viro priore mortuo captiva ducebatur, simulacra deorum
sibi maritoque suo gentilitia ( moris enim est omnibus in itla
regione et domi liabere numina, secumque, cum peregre
eunt , gestare) occultabat, atque ita patria consuetudine se-
cum asportabat. Εἰ primo quidem ea clam omnibus cole-
bat : quum autem facta esset uxor, sue pristino more, iis
demque quibus sub priore marito assueverat ritibus, deos
venerabatur. Tunc socii eorum , quos maximi faciebant,
leviter eum primo reprehendebant, quod nequaquam οἵ
institutis Hebraicis convenienterque ipsorum legibus agriel,
uxorem accipiendo mulierem alienigenam, et qua sarili-
ciorum cultusque religiosi ritus ipsis accurate praescriplUs
violaret : videndum ilaque ne dum nimium concclal
corporis volupfati, a pristino decore excidat εἴ a pole

511,832.)

Uv ὑπὸ τοῦ Θεοῦ προελθοῦσαν ἐξουσίαν. ᾿Επεὶ δὲ οὐ-
ἂν ἐπέραινον, ἀλλὰ xal τινα αὐτῶν τὸν μάλιστα τι-
u»uevov, ὅτι παρρησία πλείονι γρήσαιτο, ἀπέχτεινε,
xai ὃς χτεινόμενος εὐνοία τῇ τῶν νόμων τοῦ χτείνοντος
τὸν τιλωρίαν ἐπηράσατο αὐτῷ τε ᾿λνιλαίῳ xai Ἀσι-
ato, xai πᾶσιν ἑταίροις 6uolav ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπα-
εῖσαν γενέσθαι τελευτὴν, τοῖς μὲν ὡς ἡγεμόσι παρα-
uiv γεγονόσι, τοῖς δὲ ὅτι μὴ βοηθοῖεν αὐτῷ τοιάδε
ἔχσγοντι διὰ τὸ ἐχϑιχεῖν τοῖς νόμοις.) οἱ δὲ ἐδαρύνοντο
iiv, ἠνείχοντο δὲ, μνηυονεύοντες οὐχ ἐξ ἄλλης αἰτίας,
UJ ἰσχύϊ τῇ ἐχείνων τῇ εὐδαιμονία συνελῦόντες. "Exe
ὲ χαὶ τὴν θεραπείαν ἀχροῶνται τῶν θεῶν τῶν Παρ-
)υαίοις τιμωμένων, οὐχέτι ἀνεχτὸν ἡγούμενοι τοῦ Ἄνι-
λαίου τὸ ὑδρίς ον εἷς τοὺς νόμους, ἐπὶ τὸν ᾿Ασιναῖον
ἐλθόντες xai πλέονες ἥδη χατεθόων τοῦ ᾿Λνιλαίου, φά-
tvot χαλῶς ἔχειν, εἰ μὴ πρότερον χαθ᾽ αὑτὸν ἑώρα τὸ
ὠφελοῦν, ἀλλὰ νῦν γοῦν ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι τοῦ γε-
γονότος, ποὶν ἢ τὴν ἁμαρτίαν ἐχείνῳ τε xxt πᾶσι τοῖς
ὥλοις γενέσθαι εἷς ὄλεθρον ἀναχειμένην, τόν τε γάμον
τῆς ἀνθρώπου λέγοντες οὐ μετ᾽ αὐτῶν οὔτε αὐτοῖς εἰω-
θήτων τεθεῖσθαι νόμων, xai τὴν θρησχείαν, ἣν ἐπιτη-
c0 ἢ γυνῆ, ἐπ᾽ ἀτιμώσει τοῦ Θεοῦ τοῦ αὑτοῖς σεθα-
σαίου πράσσεσθαι. Ὁ ὃὲ καὶ αὐτὸς ἤδει μὲν τὴν
ἁμαρτάδα τοῦ ἀδελφοῦ μεγάλων αἰτίαν οὖσαν καχῶν
χαὶ ἐσομένην, οὐ μὴν ἀλλὰ xai ἠνεί qe γε εὐνοία toU
συνγενοὺς νιχώμενος, χαὶ συγγνώμην νέμων, ὡς ὑπὸ
χρείττονος χαχοῦ τῆς ἐπιθυαίας νιχωμένου. Ἐπεὶ δὲ
π) είους τε ὁσημέραι συνανεστρέφοντο χαὶ πλείους ἦ ἦσαν
αἱ χαταβοχὶ, τηνικαῦτα δὴ φησὶ περὶ αὐτῶν πρὸς Ἄνι-
Àxtow, τοῖς τε πρῶτον γεγονόσιν ἐπιτιμῶν χαὶ παύσα-
οὔχι τὸ λοιπὸν χελεύων τὴν ἄνθρωπ τὸν ἀποπεμψάμενον
εἰς τοὺς συγγενεῖς. ᾿ἔ πράσσετο δὲ οὐδὲν ἐχ τῶν λόγων.
Καὶ ἢ γυνὴ δὲ αἰσθανομένη μὲν τοῦ θροῦ τοῦ χατέ-
gavit τοὺς λαοὺς δι᾽ αὖτ ἣν, δεδοιχυῖα δὲ περὶ τοῦ Ἄνι-
Aztou αὐ xat τι πάθοι ἔρωτι τῷ πρὸς αὐτὴν, φάρμα-
Xov τῷ Activa δοῦσα ἐν τοῖς σιτίοις, μεθίστατο τὸν
ἄνθρωπον, ἀδεής τε ἦν ἐπὶ χριτῇ τῶν περὶ αὐτὴν πρα-
γθησομένων τῷ ἐραστῇ γενομένῳ.
ς΄. ᾿Ανιλαῖος δὲ, χατὰ μόνας ἤδη τὴν ἡγεαονίαν
' παραλαβὼν, ἐξάγει στρατιὰν ἐπὶ τὰς Μιθριδάτου χώ-
μὰς, ἀνδρὸς πρώτου ἐν τῇ Παρθυηνῇ καὶ βασιλέως Ae
ταθάνου τὴν θυγατέρα γεγαμηκότος, διὰ λείας τε ἦγεν
αὐτάς, Καὶ πολλὰ αὲν χρήματα καὶ ἀνδράποδα εὑ-
ρίσχεται, πολλὰ δὲ πρό ατα, ἄλλα τε πολλὰ ὅποσα ἐπὶ
' προσλήψει τοῦ εὐδαίμονος ὠφελεῖ τοῖς ἔρουσι. Μιθρι-
ὁάτης δὲ (ἐτύγχανε γὰρ τῇδε ὧν) ἐπεὶ ἀχούει τῶν χω-
μῶν τὴν ἅλωσιν, ἐν δεινῷ φέρων. ὁπότε μὴ προάρξαντος
αδιχεῖν Ἀνιλαῖος ἄρξαιτο, xal παρόντος τοῦ ἀξιώμα-
τὸς ὑπεριδὼν, ἱππέας συναγαγὼν πλείστους ὅσους ἐδύ-
vao, χαὶ τῶν πλείστων τοὺς ἐν ἡλιχίᾳ, παρῆν ὡς προσ-
μίξων τοῖς περὶ τὸν ᾿Ἀνιλαῖον, Καὶ ἔν τινι χώμη τῶν
αὑτοῦ χατασγὼν ἡσύχαζεν, ὡς τῇ ἐπιούση ἡ μαγῃησόμε-
νος διὰ τὸ εἶναι σαύθατον διέραν τοῖς ᾿Ιουδαίοις ἐν

?

, 52 , ,
ἀργία διχγοιλένην, ᾿Δνιλαῖος δὲ ταῦτα πυθόμενος παρ

ANTIQ. JUD. LIB.

XVIIT. CAD. IX.

state qua» jam Cei auspiciis eosque processerit. Postquam
vero nihil proficiebant, acciditque ut quendam e suis, quem
maximi faciebant , interficeret Anilaeus, quod paulo liberius
loquutus fuerit, ( qui et ipse moriens ex suo in leges amore
precatus est Deum ut homicidii poenas penderent Asinseus
ipse et Anilaeus, cunctique eorurm socii simili ab hostibus
morte plectereutur, quod illi quidem scelerum auctores fue-
rint, hi vero auxilium ei non tulerint, talia patienti dum le«
ges vindicatum iret, ) gravi dolore afficiebantur, patienter
tamen ferebant, utpote sibimet conscii quod in universum
illorum virtuti praesentem acceptam deberent felicitatem.
Quuin autem audirent de cultu deorum quos Parthi vene-
rantur, contumeliam Anilei in legem suam haud amplius
tolerandam esse rati, factoque plurium concursu ad Asi-
natum , vociferabuntur in Anileeum, dicentes oportere eum,
si prius parum potuerit quid utile eit dispicere, nunc cer:e
quod facium fuerit corrigere et emendare, antequam con-
Uigerit ut et ipse et alii omnes peccati istius poenas sua per-
nicie luant ; atque exprobrantes nuptias cum muliere neque
ex ipsorum consuetudine neque receptis patrize legibus con-
grucnter factas, cultumque, quem in Dei ab illis adornti
opprobrium mulier illa inducere satagitet. 1]le antem et ipse
probe novit, fratris peccatum magnorum malorum causam
exstitisse, porroque futurum esse; veruntamen tolerabat ,
benevolentizie cedens ex cognalione ortze, eique ignosceus
quod mala cupiditate se fortiori teneretur. Sed quum plu-
rium tn dies concursus ad eum fieret , majuresque edereutur
clamores , tunc demum de istis Anilaeum alloquitur, οἱ de
anteactis eum objurgans, jubensque ut in posterum ita fa.
cere desinat, mulieremque domum ad cognatos remittat,
Nihil tamen hac admonitione profeclum est. Mulier auiem
senliens sui causa tumultuari populum, et verita ne Aniloco
propter amorem sui durius aliquid accideret, veneuo, quod '
Asinzo in cibis miscuerat, hominem sustulit : nec quid-
quam metuebat ex iis quie perpetraverat , quod judicem bia-
bitura esset ipsam perdite amantem.

[oto,011.] 729

6. Ceterum Anilieus, quum imperium jam solus susce-
pisset, exercitum educit in vicos Mithridatis, viri apud
Parthos primarii, el qui Artabani regis filiam in matrimo:
nium acceperat, eosque magna praeda abacta populatus est.
Et magna quidem pecunie et mancipiorum vis in Illis re-
perta est, multaque pecora et alia quamplurima quie ea
labentibus vitam faciunt beatiorem. Mithridates vero, qui
tnm forte in ea erat regione , audila vicorum expugnalione,
indigne ferens quod Anilaeus, quem ante non lacessiverat ,
ipsum injuria afficere ceeperit, suamque in presenti digni-
tatem insuper habuerit, quum tantum equitatus. quan
tum poterat collegisset , et ex omnibus eos qui refatc flore-
rent, Anilaco obviam ibat, quasi cum eo acie congressurus.
Quumque ad vicum quendam e suis pervenisset, illic se con-
tinuit et quiescebat, quasi postridie pugnam initurus , ut-
pote sabbati die, que:n festum in otio agunt Judaei, — Ani

780. (ss23,523.)

ἀνδρὸς Σύρου ἀλλοφύλου ἐξ ἑτέρας χώμης, τά τε ἄλλα
φράζοντος ἀχριδῶς xal τὸ χωρίον ἔνθα Μιθριδάτης
ἤμελλε δαίνυσθαι, δειπνοποιησάμενος χαθ᾽ ὥραν ἤλαυνε
- vuxtix ἀμαθέσι τῶν ποιουμένων χρήζων τοῖς Παρθυαίοις
& ἐπιπεσεῖν. Καὶ περὶ φυλαχὴν τετάρτην ἐπιπεσὼν τοὺς
μὲν ἔτι χοιμωμένους ἀναιρεῖ, τοὺς δὲ εἷς φυγὴν τρέπει.
Μιθριδάτην δὲ ζωγρίᾳ λαδὼν ἦγεν ὡς αὑτὸν ἐπὶ ὄνον
γυμνὸν ἀναθέμενος, ἥπερ ἀτιμιῶν μεγίστη νομίζεται
παρὰ Παρθυαίοις. Καταγαγὼν δὲ el; τὴν ὕλην μετὰ
ιὺ τοιοῦδε δρίσματος, xai χελευόντων τῶν φίλων ἀναιρεῖν
τὸν Μιθριδάτην, ἀνεδίδασχεν αὐτοὺς σπεύδων αὐτὸς ἐν-
αντία * « μὴ γὰρ χαλῶς ἔχειν ἀναιρεῖν ἄνδρα γένους τε
ὄντα τῶν πρώτου παρὰ Παρθυαίοις χαὶ ἐπιγαμία τῇ
πρὸς τὸν βασιλέα μειζόνως τιμώμενον, Νῦν μὲν γὰρ
15 ἀνεκτὰ εἶναι τὰ πεπραγμένα" καὶ γὰρ εἰ περιύδρι-
'σται Μιθριδάτης, ἀλλ᾽ οὖν σωτηρίᾳ τῆς ψυχῆς εὐερ-
Ὑετούμενον χάριτος μνήσασθαι τοῖς τὰ τοιάδε παρα-
σχοῦσι. Παθόντος δέ τι ἀνήχεστον, οὐχ ἀτρεμήσειν
βασιλέα μὴ οὐ μεγάλην σφαγὴν Ιουδαίων τῶν ἐν
20 Βαδυλῶνι ποιησάμενον, ὧν φείδεσθαι καλῶς ἔχειν,
διά τε τὴν συγγένειαν xai διὰ τὸ μὴ ἀποστροφὴν εἷ-
ναι ἂν αὐτοῖς πταίσυατός τινος γενομένου, τῇ x«t.
ἐχείνους ἀχμῆς πληθύϊ χρώμενον. » Καὶ 6 μὲν ταῦτα
διανοηθεὶς xal φράσας ἐν τῷ συλλόγῳ πιθανὸς ἦν, ἀφίε-
» ταί τε Μιθριδάτης. ᾿Ιλύόντα δὲ αὐτὸν ὠνείδιζεν ἢ
Τονὴ, εἰ μὴ προθυμήσεται βασιλέως τε γαμρὸς ὧν xai
ταύτη τιμωρήσεσθαι τοὺς ὑδρίσαντας εἰς αὐτὸν περιο-
ρώμενος, ἀγαπῶν δὲ τὴν σωτηρίαν μετὰ αἰχμαλωσίαν
ὑπὸ ᾿Ιουδαίου ἀνδρὸς γενομένην. « Καὶ νῦν ἐπανάδραμε
« τὴν ἀρετὴν, ἢ θεοὺς ἐπόμνυιμι τοὺς βασιλείους ἦ μὴν
« παραλυθήσεσθαι τῆς πρὸς σὲ ἐπὶ γάμῳ κοινωνίας. »
Ὁ δὲ αὖ, τοῦτο μὲν τῶν ὀνειδῶν τὴν xx0 ἡμέραν
ἀχθηδόνα μὴ φέρων, τοῦτο δὲ τῆς γυναιχὸς τὴν μεγα-
λοφροσύνην δεδιὼς μὴ παραλύοιτο αὐτοῦ τῶν γάμων,
ἄκων μὲν χαὶ μὴ βουλόμενος, συνάγει δ᾽ οὖν στρατὸν
ὅσον ἠδύνατο πλεῖστον, xai ἐλαύνει, οὐχ ἀνασχετὸν
ὑπολαμθάνων ἔτι xal αὐτὸς τὴν σωτηρίαν, εἰ IIao-
θυαῖος ὧν ὑπὸ ᾿Ιουδαίου περιωθοῖτο ἀντιπολεμοῦντος.
ζ΄, Ἀνιλαῖος δὲ ὡς μανθάνει προσελαύνοντα δυνάμει
πολλῇ τὸν Μιθριδάτην, ἄδοξον ἡγησάμενος τὸ μένειν
ἐν τοῖς ἕλεσιν, ἀλλὰ μὴ φθάσας ὑπαντιάζειν τοὺς πο-
Asulouc, εὐτυχίᾳ τε τῇ πρότερον ἐλπίζων ὅμοια πρά--
ξειν τοὺς πολεμίους καὶ τὴν [τε] τόλμησιν [xat ] elo»-
θόσι θαρρεῖν παρατυγχάνειν, ἐξῆγε τὴν δυναμιν. Πολ-
λοί τε πρὸς τῷ οἰχείῳ στρατῷ προσεγεγόνεσαν αὐτῷ
χαθ᾽ ἁρπαγὴν τῶν ἀλλοτρίων τραπησόμενοι xat ὄψει
πάλιν προεχπλήξοντες τοὺς πολεμίους. Προϊοῦσι δὲ
αὐτοῖς εἰς σταδίους ἐνενήκοντα, διὰ τῆς ἀνύδρου τῆς
πορείας γενομένης xai usan botas οὔσης, τά τε ἄλλα
περιῆν τό τε δίψος, καὶ Μιθριδάτης ἐπιφανεὶς προσέ-
€2)s τεταλαιπωρημένοις ἀπορίᾳ τοῦ πιεῖν xal δι᾿ αὐτὸ
xai τὴν ὥραν φέρειν τὰ ὅπλα αἡ δυναμένοις. "l'or τε
οὖν γίνεται τῶν περὶ τὸν ᾿Ἀνιλαῖον αἰσχρὰ, διὰ τὸ ἀπη-
γοϑευχότας ἀκραιφνέσι προσφέρεσθαι, xal φόνος πολὺς,

-
$e

“)

3

2

4

«ὧν
[21]

2
-

5

APXAIOAOTIAZ BIBA. IH. ΚΕΦ. 9.

[911,91]

lgeus autem qnum isla rescivisset ex homine alienigena, Sy.
ro genere, allerius vici incola, qui et cetera diligenter ei
narrabat, et locum ubi Mithridates epulaturus esset, sumpta
tempestive cona , nocte iter faciebat, eo animo ut Parthos
omnium quz agerentur igaaros adoriretur : et circa quar-
iam vigiliam eos adortus, alios quidem dormientes inlerti.
cit, alios vero in fugam vertit. Mithridatem autem quum
vivum cepisset, secum abducebat, nudum asino impositum,
qui apud Partlios gravissima babetur contumelia. Quumqae
in silvam tali proposito eum perduxisset , juberentque amici
uL Mithridatem occideret, ille ad diversa contendens eo;

perdo£ebat « nequaquam e re sua esse nt Mithridatem oc-

ciderent, ut. qui prima essel dignitatis inter Parthos,
majorique in honore quod ex nuptiis arctiori necessitudi-
"6 cum rege conjungerelur. — Nunc enim toleratu liaud
difficilia esse quze fecerint, et licet. contumelia affecius
fuerit Mithridates, quod tamen vitam conservatam vobis
acceptam debuerit, non obliturum esse gratiam illis re
ferre qui hujusmodi beneficium dederint, — Sin vero ma-
lorum gravissimutn patietur, non conquiescet rex , donec
uiagnan Judeorum ín Babylonia stragem ediderit, qui-
bus ut parcatur bene se habere, tam quod consangi-
uei sint, tam quod nullum erit vobis refugium, si res
male ceciderint, quum ille juvenum illorum plerosque in
suam potestatem redegerit. » Qui quum ista cogilas-
sel eL in concione loquulus esset, suis ea persuadebal;
alque ita dimissus est Mithridates. Ipsum vero redeuntem

conviciis excipiebat uxor, quod nolit, quum 'et regis ge -

ner esset , atque adeo spretus el contemptus, eos persequi
qui injurias ipsi feceriut et contumelias , sed contentus ince-
lumitatis sorle vivere malit, etiam postquam ab viro Jo-

doo ducius fuerit captivus. « Et nunc, inquit, aut fori.

« animo regredere, aut per deos patrios juro ine nuptiarum
« tecum societatem dirempturam esse. » 1116 vero iterum
( partim quod egre ferret quotidianum opprohrium , partim
quod veritus esset mulieris animum elatum ne cum ipso di-
vortium faceret ,) copias, non sponte quidem neque volens,

quantas potuit maximas , coegit , eL contra hostem proficisci —

tur, non ferendam putans saluteto, si, quum Parthus esset,
reprimeretur a Judieo adversus eum bellum gerente.

7. Anilzeus autem, audito Mitbridatem in eo esse ut |

magnam inilitum vim contra ipsum duceret, inglorium

ratus intra palustria se continere et non occupare illis ob-

viam ire, simulque ex priori felicitale sperans se hosles
similiter atque antea male mulcaturum , et audaciam audere
jam assuetis non defuturama, copias eduxit. Quin et multi
preter exercitum ei sese adjunxerupt, ipsius res alienas
praedatum ituri, primoque aspectu terrorenr bostibus rur-
sus injecturi. Αἱ quum progressi essent usque ad sladia
nonaginta, facto itinere per loca arida ipsoque merilie,
tunc eos praeter alia sitis urgebat, οἱ Mithridates conspe-
ctus in eos impressionem faciebat , potus inopia laborantes,
et ob hoc ipsum et solis ardorem arma ferre non valenies.
ltaque Anilicus cum suis turpem in fugam verlitur, quod
viribus defectis res esset cum integris, multaque facta es
cirdes, et plurima liominum millia ceciderunt. —Anlaus

(912,521. )

zoÀÀxi τε μυριάδες ἔπεσον ἀνδρῶν, Ἀνιλαῖος δὲ xal
ὑτον περὶ αὐτὸν ἦν συνεττηχὸς ἐπὶ τῆς ὕλης ἐπανεγώ-
ῥουν φυγῇ ψεγάλη, νίχης τῆς ἐπ᾽ αὐτοῖς χαρὰν δέιθρι-
2471, παρεσλήκοτες. Ἀλνιλαίῳ δὲ προσήει πλῆθος ἄπειρον
ἀνδοῶν πονηρῶν ἐν ὀλίγῳ τὴν σωτηρίαν ποιουμένων,
ῤῥχστώνης γάριτι τῆς εἰς τὸ παρὸν, ὥστε ἀντανίσωμα
τὴν τούτων πρόσοδον γενέσθαι πλήθους τῶν ἀπολωλό-
των οὐ μὴν ὅμοιοί γε ἦσαν τοῖς πεπτωχόσι διὰ τὸ
ἀμελέτητον. Οὐ gà» ἀλλὰ xoi τούτοις ἐπιφοιτᾷ
ταῖς χώμαις τῶν βαβυλωνίων, ἀνάστατά τε ἦν πάντα
ταῦτα ὑπὸ τῆς ᾿Ανιλαίου ὕδρεως. Καὶ βαδυλώνιοι
χαὶ οἱ ὄντες ἐν τῷ πολέμῳ πέμπουσιν εἰς τὰ Νάαρδα
πρὸς τοὺς ἐν αὐτῇ ᾿]ουξαίους, ᾿Ἀνιλαῖον ἐξαιτούμενοι.
Ναὶ μὴ δεξαμένοις τοῦτον τὸν λόγον (οὐδὲ γὰρ βουλο--
μένοις ἔκδοτον παρασχ εἶν δυνατὸν ἦν) τὴν εἰρήνην προῦ-
χαλοῦντο᾽ οἱ δὲ χαὐτοὶ γρήζειν ἔλεγον τῶν ἐπὶ τῆς εἰ-
ρήνης συμδάσεων, καὶ πέμπουσι μετὰ τῶν Βαδυλω-
νίων ἄνδρας ot διαλέξαιντο πρὸς τὸν Ἀνιλαῖον. Οἵ δὲ
βχῤυλώνιοι, χατοπτείας αὐτοῖς γενοιλένης, ἀαθόντες τὸ
( γωρίον ἐν ᾧ ἱδρυμένος Ἀνιλαῖος ἦν, ἐπιπεσόντες χρύφα
νυχτὸς μεθύουσι xal καϑ᾽ ὕπνον τρεπομένοις, χτείνουσιν
ἀδεῶς πάντας ὅσους ἐγκατέλαθον, xal Ἀνιλαῖον αὐτὸν
ἣν
ἀπέχτειναν.
η΄. Οἱ ὃὲ Βαῤυλώνιοι ἀπαλλαγέντες τῆς ᾿Ανιλαίου
b μηρύτητος, (ἐπειστόμισμα γὰρ ἦν αὐτῶν μίσει τῷ πρὸς
ουδαίους, ἀεὶ γὰρ ὡς ἐπὶ πολὺ διάφοροι χαθεστήχεσαν
αἰτία τῆς ἐναντιώσεως τῶν νόμων, xal ὁποτέροις πα-
ραγένοιτο θαρρεῖν πρότερον ἀλλήλων ἥπτοντο.) χαὶ
τότε οὖν ἀπολωλότων τῶν περὶ τὸν Ἀνιλαῖον, ἐπετί--
υθεντο τοῖς Ἰουδαίοις. Οἱ δὲ ἐν δεινῷ τιθέμενοι τὴν
ὑύριν τὴν ἐκ τῶν Βαδυλωνίων, xai μήτε ἀντιτάξασθαι
μάγῃ δυνάμενοι μήτε ἀνεχτὸν ἡγούμενοι τὴν συνοιχίαν,
ᾧχοντο εἰς Σελεύχειαν, τῶν ἐχείνη πόλιν ἀξιολογωτά -
τὴν, Σελεύχου χτίσαντος αὐτὴν τοῦ Νιχάτορος " οἷ-
M χοῦσι δὲ αὐτὴν πολλοὶ τῶν Μαχεδόνων, πλεῖστοι δὲ
Ἕλληνες, ἔστι δὲ χαὶ Σύρων obx ὀλίγον τὸ ἐμπολιτευό-
μενον. — Elc μὲν δὴ ταύτην καταφεύγουσιν οἱ Ἰουδαῖοι,
καὶ ἐπὶ μὲν πέντε ἔτη ἀπαθεῖς χαχῶν ἦσαν, τῷ δὲ ἕκτῳ
ἔτει μετὰ τὸ πρῶτον φθορὰ ἐν Βαθυλῶνι ἐγένετο αὖ-
ὦ τῶν [xal χεναὶ χτίσεις τῆς πόλεως | xat 9c αὐτὴν ἄφι-
ξις εἰς τὴν Σελεύχειαν. ᾿Εχδέχεται δὲ μείζων αὐτοὺς
συμφορὰ δι᾽ αἰτίαν ἣν ἀφηγήσουαι.
θ΄. Σελευχέων τοῖς “ἕλλησι πρὸς τοὺς Σύρους ὡς
ἐπὶ πολὺ ἐν στάσει καὶ διχονοία ἐστὶν ὁ βίος, καὶ χρατοῦ-
4s σιν οἱ Ἕλληνες. Τότε οὖν συνοίχων αὐτοῖς Ἰουδαίων
γενομένων ἐστασίαζον, καὶ οἵ Σύροι χαθυπέρτεροι ἦσαν
ὁμολογία τῇ Ἰουδαίων πρὸς αὐτοὺς, φιλοχινδύνων τε
ἀνδρῶν xal πολεμεῖν προθύμως ἐντεταγμένων. Καὶ
οἱ “ἴλληνες περιωθούμενοι τῇ στάσει xat αἱαν δρῶντες
0 αὑτοῖς ἀφορμὴν τοῦ ἀνασώσασθαι τὸ πρότερον ἀξίωμα,
εἰ δυνηθεῖεν παῦσαι ταυτὸν λέγοντας ᾿Ιουδαίους χαὶ
Σύρους, διελέγοντο ἔχαστοι πρὸς τῶν Σύρων τοὺς αὐτῶν
συνήθεις πρὸ τοῦ γεγονότας, εἰρήνην τε χαὶ φιλίαν ὑπι-
σγνούμενοι, ΟἹ δὲ ἐπείθοντη ἄσμενοι, ᾿Εγίνοντο οὖν

ANTIQ. JUb. LIB. XVIII. CAP. IX.

912,913.] 731

autem et quotquot circa enm erant fuga effusissima in sil-
vam se receperunt, facientes ut Mithridates exsulteret gau.
dio ex victoria ab illis reportata. Ceterum ad Anilzrum
confluxit ingens . multitudo perditorum hominum, suam
salutem parvi pendentium dummodo rerum asperitale in
preeseus leventur, adeo ut incrementum quod ex illis cepe-
rit occisorum numerum adzequarerit : haud tamen confe-
rendi erant cum iis qui acie ceciderant, quod rudes essent
et inexercitati. Veruntamen cum illis impressionem fa-
ciebat in Babyloniorum vicos, atque istic vl et violentia
Anilei magna facta est rerum omoium vestatio. Tuin Ba-
bylonii, cum iis qui bellum susceperant , miserunt Naarda
ad Judaeos qui illic erant, Anileum sibi tradi postulan-
tes. Et quum dictis istis non auscultarent, (neque enim,
si id maxime vellent, liominem dedere potuerunt, ) ad pa-
cem ineundam eos invitabant : atque illi se etiam desiderare
dicebant ut de pace convenirent, mittantque una cum Da-
byloniis certos homines, qui cum Anilzeo liac de re age:
ren. Tum Babylonii, postquam omnia exploraverant, et
qualis ezset locus , in quo castra posuerat Anilzeus, co-
gnovissent , eos crapula somnoque gravatos adorti, impune
quotquot nacli sunt, ipsumque Anileum inter ceteros, in.
terficiunt.

8. Babylonii autem gravi Anilei metu liberati, (illis
enim hic obstabat quominus suum in Judaeos odium effunde-
rent, nam perpetuo fere inter eos dissidia erant ex legum
diversitate orta, et cuicunque parti forte animi creverint,
prior alteram injuriis lacessebat,) tunc itaque occisis qui
cum Anilzio erant, in Judieos impetum faciunt. llli vero
graviter ferentes Babyloniorum injurías, quum neque ali-
quid possent contra illos in acie neque simul cum illis vi-
vere sustinerent, migrabant Seleuciam , urbem illius regio-
nis pracipuam, a Seleuco Nicaturis filio conditam : eain au-
lem habitant Macedonum multi plurimique Grseci ; preterea
eliam Syri numero non pauci cur illis versantur. Jnillam
itaque se recipiunt Judei, et per quinquennium nihil mali
iis accidit. Sexto autem anno post priorem cladem, peste
in eos grassata Babylone, Seleuciam se contulerunt. Major
vero eos occupat calamitas propler causam quam memo-
rabo.

9. Inter Grecos in Seleucia et Syros plerumque glisce-
bat seditio et discordia, ita tamen ut Greci superiores fne-
rint. Tuncitaque quum Judaei qui eo venerant simul cum
illis viverent, orta est seditio, et Syri vinoebant, quod ab
illis starent Judei, viri qui prompte pericula adeunt , se-
que aliis ad bellum gerendum libenter adjungunt. Atque
Grici, ex seditione ntale habiti, quum cernerent se ex illa
una re priorem auctoritatem recuperaturos esse, si possent
Judwos Syrosque dissociare, singuli cum Syris illis collo-
quuti sunt, quibuscum antea intercesserat familiaritas, pacem
el amicitiam pollicentes. lli vero libenter auscultabant.

2732 (54 826.

dy' ἑκατέρων λόγοι, xal τῶν πρώτων παρ᾽ ἑχατέροις
ἀνδρῶν πρασσόντων ἐπὶ διαλλαγὰς, τάχιστα ἡ σύμθα-

΄ σις ἐγένετο. Ὁμονοήσαντές τε μέγα τεχμήριον ἔχά -

e

-
σ'

20

v&got εὐνοίας παρ᾽ ἀλλήλοις ἠξίουν παρασχεῖν τὸ πρὸς
᾿Ιουδαίους ἔχθος" ἐπιπεσόντες τε αἰφνίδιον αὐτοῖς χτεί-
νουσι μυριάδας ὑπὲρ πέντε ἀνδρῶν. ἸἈπώλοντό τε
πάντες πλὴν εἴ τινες ἐλέῳ φίλων ἢ γειτόνων ἐπιχωρη-
Qiv αὐτοῖς ἔφυγον. Τούτοις δὲ ἦν εἷς Κτησιφῶντα
ἀποχώρησις, πόλιν ᾿Ελληνίδα καὶ τῇ Σελευχεία πλη-
σίον χειμένην, ἔνθα χειμάζει τε ὁ βασιλεὺς χατὰ πᾶν
ἕτος xai fj πλείστη τῆς ἀποσχευῆς αὐτοῦ τῇδε ἀποχει-
μένη τυγχάνει. ἸἈσύνθετα δὲ ἦν αὐτοῖς τὴν ἵδρυσιν
πεποιημένοις, τιμῆς τοῦ βασιλέως Σελευχέων μὴ πε-
φροντικότων. ᾿Εφοδήθη δὲ xai πᾶν τὸ τῇδε Ἰουδαίων
ἔῆνος τούς τε Βαδυλωνίους xal τοὺς Σελευχεῖς, ἐπειδὴ
χαὶ ὁπόσον ἦν Σύρων ἐμπολιτεῦον τοῖς τόποις ταυτὸν
ἔλεγον τοῖς Σελευχεῦσιν ἐπὶ πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς "Lou-
δαίους, xai συνελέγησαν ὡς τὸ πολὺ εἴς τε τὰ Νάαρδα
xai τὴν Νίσιδιν, ὀχυρότητι τῶν πόλεων χτώμενοι τὴν
ἀσφάλειαν, xal ἄλλως “πληθὺς ἅπασα μαχίμων ἀνὸρῶν
χατοιχεῖται. Καὶ τὰ χατὰ Ἰουδαίους τοὺς ἐν Βχδυλω-
vix τοιαῦτα ἦν.

ΒΙΒΛΙΟΝ ENNEAKATAEKATON.

α΄. Ὡς Γάϊος Καῖσαρ, ἐπιδουλευθεὶς ὑπὸ Κασσίου Χαιρέον,
ἀνγρέθη.

β΄. Ὡς Κλαύδιος ὁ θεῖος αὐτοῦ, βιχσθεὶς ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν,
τὴν ἀρχὴν παρέλαδεν.

Υ. Στάσις τῆς βουλῆς xal τοῦ δήμον πρὸς αὐτὸν xai τὰ σὺν
αὐτῷ στρατεύματα.

ὅδ. ΠΡρεσδεία τοῦ βασιλέως ᾿Αγρίππα πρὸς τὴν βουλὴν, καὶ ὡς
συνθέμενοι οἱ στρατιῶται οἱ μετὰ τῆς βουλῆς ἀπεχώρησαν
πρὸς Κλαύδιον, xal κύριον αὐτὸν κατέστησαν τῶν πραγμά-
τῶν᾽ ἡ δὲ βουλὴ μονωθεῖσα παρεχάλει Κλαύδιον αὐτῇ διαλ-
λαγῆναι.

ε΄. Ὡς Κλαύδιος Καῖσαρ ἀποδίδωσιν ᾿Αγρίππᾳ τὴν πατρῴαν
αὐτοῦ βασιλείαν ἅπασαν, προσθεὶς αὐτῷ xal τὴν Λυσανίου
τετραρχίαν.

. S. Προγράμματα Κλαυδίου Καίσαρος ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ ὑπὲρ
τῶν ἐχεῖ Ιουδαίων χαὶ ἐν πάσῃ αὐτοῦ ἀρχῇ.

ζ΄. Ἀπόπλους ᾿ἈΑγρίππα τοῦ βασιλέως εἰς ᾿Ιουδαίαν.

ἢ. Ἡ ἐπιστολὴ Πουπλίου Πετρωνίον τοῦ Συρίας ἡγεμόνος
πρὸς Δωρίτας ὑπὲρ Ιουδαίων.

0. Ὡς βασιλεύσας ᾿Αγρίππας, τὰ Ἱεροσολύμων τείχη πολυ-
τελῆ κατασχευάζων, ἀτελῆ τὴν σπουδὴν ἔσχε μεταξὺ τελευ-
τήσας.

v. Ὅσα ἔπραξε τρισὶν ἕτεσιν, ἄχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ᾽ xai
ὃν τρόπον τὸν βίον κατέστρεψεν.

Περιέχει ἢ βίδλος χρόνον ἐτῶν γ' χαὶ μηνῶν ς΄.

ΚΕΦ. A'.

]'atog δὲ οὐχ εἰς μόνους ᾿Ιουδαίους τοὺς ἐν ἹΙεροσολύ-
pote xxl τοὺς ὁπόσοι τῇδε οἰχοῦσιν ἐπεδείχνυτο τῆς
e D ΄-
J6osex τὴν μανίαν, ἀλλὰ διὰ πάσης ἐσομένην ἧς καὶ

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. A.

[913—915] |

Post sermones igitur ultro citroque habilos, primariis.
ex utraque parte viris de gratia ineunda agentibus, statim -
reconciliatio facta est. Quumque consensissent, utrique |
non aliam certiorem amicitize tesseram sibi invicem daturos.
esse existimabant , quam ut Judaeos odio prosequerentur : ,
eosque ex improviso aggressi supra quinquaginta homipum
millia occidunt. Atque omnes perierunt, preter eos qui
amicorum aut vicinorum misericordia evaserunt. Hiau-
tem Ctesiphoutem migrarunt , urbem Graecam et Seleuciz
in vicinia sitam, ubi rex quotannis hiemem agit , et impe
dimentorum ejus pars magna reposita erat. "Verum cer
tam fidem stabilemque sedem non invenerunt , Seleucensi-
bus de honore regis minime sollicitis. Etenim Judszi omnes
in eo loco terrore Babyloniorum et Seleucensium perculsi
eranl, quippe quod Syri universi in ea regione conspirarint
cum Seleucensibus ad bellum Judaeis inferendum. Unde f2-
clum est ut plerique Naarda ac Nisibin se receperint, in fr-
mitate et munitionibus earum urbium securitatem repo-
nentes , accedente quod bellicosorum hominum copia omnis
illic habitabat. Atque ea quidem qua& ad Jud3eos in B»
bylonia spectant, hujusmodi erant.

LIBER DECIMUS NONUS.

— ub 9 Oum

I. Quomodo Caius Cresar , insiliis appetitus a Cassio Chzrea,
interfectus est.

2. Quomodo Claudius avunculus ejus, coactus a militibus,
imperium suscepit.

3. Seditio coorta inter senatum populumque οἱ Claudium mi-
litesque qui cum eo erant.

4. Legatio regis Agripps ad senatum , utque milites qui cum
senatu erant uno consensu discesserunt ad Claudium, sum-
mamque rerum οἱ detuierunt : quo facto senatus dereii-
cius Claudium obsecrabat ut cum ipsis in gratiam rediret.

δ. Quomodo Claudius Cesar reddidit Agripps omne re
gnum paternum, insuper adjecía etiam Lysanie tetrar-
chia.

0. Programmata Claudii Cesaris ad Alexandrinos de Judzis
qui illic erant et in universo ejus imperio.

7. Navigatio regis Agripps in Judsam.

5. Literze Publii Petronii priesidis Syrie δὰ Dorilas pro Ju-
deis.

9. Quomodo Agrippa rex Hierosolymorum moenia inagnilice
instaurans, morle praeventus opus cui studuerat imperfe-
clum reliquit.

I0. Que gesserit per tres annos usque ad obitum, ei quo
modo vitam finierit.

Continet hic liber tempus annorum trium,
mensium sex.

CAP. I.

Caius autem non in solos qui Hierosolymis erant Judaeos
quique in vicinis regionibus degebant violenliz sui inst-
niam effundebat, sed eam per terras omnes et maria grass :

836,537.)

θαλάσσης ἔστελλεν αὐτὴν, ὁπόση Ῥωμαίοις ὑπαχούει,
μυρίων τε ἀνέπλησεν αὐτὴν χαχῶν, ὁπόσα μὴ ἱστόρητο
πρότερον. Μάλιστα δὲ ἠσθάνετο τοῦ δεινοῦ τῶν πρασ-
σομένων ἣ Prog, κατ᾽ οὐδὲν αὐτὴν τιμιωτέραν τῶν λοι-
πῶν πόλεων ἡγουμένου, ἀλλὰ τούς τε ἄλλους ἄγοντος
xat φέροντος χαὶ μάλιστα τὴν σύγχλητον xal ὁπόσοι τού-
των εὐπατρίδας xai προγόνων ἐπιφανείαις τιμώμενοι.
Μυρία τε ηὑρίσχκετο xal xavà τῶν ἱππέων μὲν χαλου--
μένων, ἀξιώματι δὲ χαὶ δυνάμει χρημάτων δμοία τοῖς
συγχλητικοῖς ὑπὸ τῆς πόλεως ἀγομένων, διὰ τὸ ἐχ τούτων
εἰς τὴν βουλὴν εἶναι χκατακλήσεις, ὦ ὧν ἀτίμωσις 3 ἣν xat
μετανάστασις, χτεινομένων τε xal τὰ χράματα συλουμέ-
νων, διὰ τὸ xal τὰς σφαγὰς ὡς τὸ πολὺ ἐπ᾽ ἀφαιρέσει
τῶν χρημάτων αὐτοῖς συντυγχάνειν, ᾿Κξεθείαζε δὲ ἔχυ-
τὸν xad τὰς τικὰς οὐχέτι ἀνθρωπίνως ἠξίου γίνεσθαι παρὰ
τῶν ὑπηχόων αὐτῷ, εἴς τε τοῦ Διὸς φοιτῶν τὸ ἱερὸν, ὃ
Καπετώλιον μὲν χαλοῦσι, τιμιώτατον δ᾽ ἄρ᾽ αὐτοῖς
ἐστιν ἱερῶν, ἀδελφὸν ἐτόλμησε προσαγορεύειν τὸν Δία.
Καὶ τἄλλα ἔπρασε μανίας οὐδὲν ἀπολελειμμένος, ἐπεὶ
xxi ἀπὸ Δικαιαρχείας τῆς πόλεως ἐν Καμπανία χειμένης
εἰς ΜΠ ισηνοὺς, ἑτέραν πόλιν ἐπιθαλάσσιον, τὴν διάθασιν
δεινὸν ἡγούμενος τριήρει περατοῦν, xal ἄλλως ἐπιδάλ-
Atv ἡγούμενος αὐτῷ δεσπότῃ ὄντι τῆς θαλάσσης ταὐτὰ
xxi ὁποῖα xal παρὰ γῆς ἀπαιτεῖν, ἀπ’ ἄχρων ἐπ᾽ dxpa
σταδίους τριάχοντα μέτρον τῆς θαλάσσης ζεύξας, xal
εἴσω τὸν χόλπον ἀπολχδὼν πάντα, ἤλαυνεν ἐπὶ τῇ γε-
φύρα τὸ ἅρμα" θεῷ γὰρ ὄντι τοιαύτας ποιεῖσθαι χαλῶς
ἔλειν τὰς δδούς Τῶν τε ἱερῶν τῶν ᾿λληνικῶν οὐδὲν ἔτι
ἄσύλητον κατέλειπεν, ὁπόσα γραφῆς ἢ γλυφῆς ἐχόμενα
υ χαὶ τὰς λοιπὰς χατασχευὰς ἀνδριάντων χαὶ ἀναθημάτων
ἄγεσθαι κελεύσας παρ᾽ αὗτόν' οὐ γὰρ ἐν ἑτέρῳ τὰ
καλὰ χεῖσθαι χαλῶς ἔχειν ἣ ἐν τῷ χαλλίστῳ, τυγχά--
νεῖν δὲ τοῦτο οὖσαν τὴν Ῥωμαίων πόλιν. ᾿Κχόσμει
τε τοῖς ἐνθένδε ἀγομένοις τήν τε οἰχίαν xat τοὺς χήπους,
ὅ ὁπόσαι τε αὐτῷ χαταγωγαὶ διὰ γῆς τῆς ᾿Ιταλῶν" ἐπεὶ
χαὶ τὸν Ὀλύμπιον τιλώμενον Δία ὑπὸ τῶν “Ἑλλήνων
xxl οὕτως ὠνομασμένον [Ὀλύμπιον], Φειδίου τοῦ
᾿Αθηναίου πεποιηχότος, ἐτόλμησε κελεῦσαι εἰς τὴν Po-
μὴν μεταφέρειν᾽ οὐ μὴν ἔπραξέ γε, τῶν ἀρχιτεχτό-
W vov φαμένων πρὸς Μέμμιον Ῥήγουλον, ὃς ἐπετέταχτο
τῇ χινήσει τοῦ Διὸς, ἀπολεῖσθαι τοὔργον χινήσεως αὖ-
τοῦ γεγενημένης. Λέγεται δὲ τὸν Méuuaov διὰ ταῦτα,
χαὶ σημείων μειζόνων γεγενημένων ἢ ὡς ἄν τινα πιστὰ
ἡγεῖσθαι, ὑπερδαλέσθαι τὴν ἀναίρεσιν" χαὶ γράφει
45 τάδε πρὸς τὸν Γάϊον ἐπ᾽ ἀπολογίᾳ τοῦ ἐκλιπεῖν ἀδια-
χόνητον τὴν ἐπιστολήν. Ἀπολέσθαι τε ἐχ τούτων αὖ-
τῷ χινδύνου γενομένου, σώζεται φθάσαντος ἤδη Γαΐου
τελευτῆσαι.
B. 'Eic τοῦτο δὲ προὔδη τὸ μανιχὸν αὐτῷ, ὥστε δὴ
Vo xol θυγατρὸς αὐτῷ γενομένης, ἀναχομίσας ἐπὶ τὸ Κα-
πετώλιον ἐπὶ τοῖς γόνασι χατατίθεται τοῦ ἀγάλματος,
χοινὸν αὗτῷ τε xal τῷ Διὶ γεγονέναι τὸ τέκνον φάσχων,
χαὶ δύο χειροτονεῖν αὐτῆς πατέρας, ὁπότερον μείζονα
φάμενος ἐν μέσῳ καταλιμπάνειν, Καὶ τάδε ἠνείχοντο

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

[nr5,916.] 733

turam immittebat, quam late Romanum patet imperium, at-
que iifinitis malis illud replevit, quot quantaque non an-
tea memoris; prodita sunt. AL maxime factorum ejus im
manitatem experta est Roma, quum nihilo magis eam in lio-
nore haberet, quam ceteras civitates, tum alios ejus cives
agens ferensque, tum maxime senatores, eosque priecipue
qui patricii erant et gloria majorum oculos omnium in se
convertebant. Et innumera excogitabat etiam contra eos
qui Equites vocabantur et in civitate, quod dignitate et
opibus florerent , parí erant in existimatione cum senatori.
bus, utpote ex quorum ordine in senatum habebatur dele.
ctus; quos ignominia afüiciebat οἱ de gradu dejiciebat, et tam
vita quam pecunia spoliabat, quippe quod plerumque
eveniebat czedes illorum fieri ut divitias auferret. — Porro
divinam majestatem sibi asserebat, sibique honores plus
quam humanos tribui a suhditis postulabat; Jovis etiam
templum frequentans, quod Capitolium vocatur , adeoque
fanorum omnium apud illos celeberrimum est, Jovem fra-
trem suum appellare ausus est. Alia quoque agebat similiter
ac si plane insanus esset, quando a Puteolis Campanice urbe
ad Misenum usque, el ipsum Campanis oppidum mariti-
mum, gravatus triremi trajicere , et alioqui ad se maris do-
míinuin pertinere existimans ut ab eo eadem quae a terra
obsequia exigeret , ab uno promontorio ad alterum per tri-
ginta in mari stadia. ponte juncto, intusque sinus omnis
spalio comprehenso, curru per pontem vectus est : sibi
enim dlpote deo convenire ejusmodi itinera facere. Tem-
plorum quoque Greecorum nullum inspoliatum relinquebat,
quacunque picture aliquid aut sculpture haberent , reli-
quosque slatuarum et donariorum apparatus ad se depor-
tari jubens : haud enim decere ut qua pulera sint alio in
loco reponantur quam pulcerrimo , hunc autem esse urbem
Romam. Insuper rebus ad se illinc advectis domum suam
exornabat et liortos , ut et alia sua per Italiam deversoria ; ;
quippe qui el Jorem Olympium a Graecis cultum.atque sic
[Olympium] cognominalum, Phidie Atheniensis opus,
Romam transferri jubere ausus esset. Quod tamen non
successit, architectis Memmio Regulo dicentibus, cui id
negolii datum fuerat, infractum iri simulacrum si loco suo
moveretur. Aiunt etiam Memmium propter ista, editis
eliam prodigiis supra quam cuique credibile est, ab eo
tollendo desiisse; quee etiam scripsit ad Caium, ut semet
excusaret quod mandatis ejus non fuerat obsequutus.
Quumque ille propterea summum vitx discrimen adiret,
evasit Caio mox morte prerepíto.

3. Eo autem insanis processit ut, quum filia ei nata esset,

eam in Capitolium delatam in simulacri genua deponeret ,
communem sibi cum Jove prolem esse dicens , duosque se
ei patres constituere, adjeclo se in medio relinquere uler

T?
horum major sit. Atque illum hac licet perpetrantem to-

134 (5.7,818.)

οἰκέταις χατηγορίας ποιεῖσθαι τῶν δεσποτῶν ἐφ᾽ οἷς-
τίσιν ἐθελήσειαν ἐγχλήυχσι. Δεινὰ γὰρ πάντα ἣν ὁπόσα
μέλλοι λέγεσθαι. διὰ τὸ χαριτί τε xal ὑπαγορεύσει τῇ
b ἐχείνου τὰ πολλὰ γίνεσθαι" ὥστε ἤδη xai Κλαυδίου
ἐτόλμα ποιήσασθαι Πολυδεύχης ὃ δοῦλο: κατηγορίαν,
χαὶ Γαϊΐος ἠνείχετο κατὰ πατρωοῦ τοῦ αὑτοῦ δίχης
θανάτου λεγομένης ἐπ᾽ ἀχροάσει συνελθεῖν, ἐλπίδι τοῦ
παραλαθεῖν δύναμιν ἀνελεῖν αὐτόν. Οὐ μὴν ἐξεγένετό
υ γε αὐτῷ. ᾿Αναπεπληχότο: δὲ αὐτοῦ συχοφαντιῶν xal
χαχῶν πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἧς ἐπῆρχε, χαὶ πολλὴν
τὴν δουλοχρατίαν ἐπηρμένου τοῖς δεσπόταις, ἐπιθου -
λαὶ τὰ πολλὰ ἤδη συνίσταντο, τῶν uiv ἐπ’ ἀμύνη ὧν
πάθοιεν ὀργὴν ποιουμένων, τῶν δὲ πρὶν ἐμπεσόντες
(5 χαχῶν τυχεῖν μεγάλων τιθεμένων τὸ μεταχειρίσασθαι
τὸν ἄνθρωπον. “Ὅθεν ἐπίτηδες τοῖς τε ἁ πάντων νόμοις
xal τῷ ἀσφαλεῖ μεγάλην συνήνεγχεν εὐδαιμονίας ῥοπὴν
6 θάνατος αὐτοῦ, ἔθνει τε τῷ ἡμετέρω οὐδὲ εἷς ὀλίγον
ἐξεγεγόνει μὴ οὐχ ἀπολωλέναι, μὴ ταχείας αὐτῷ τε-
80 λευτῆς παραγενομένης. Βούλουαι δὲ δι᾿ ἀχριδείας τὸν
πάντα περὶ αὐτοῦ λόγον διελθεῖν, ἄλλως τε xat ἐπειδὴ
πολλὴν ἔχει πίστιν τοῦ Θεοῦ τῆς δυνάμεως xxt παρα-
μυθίαν τοῖς ἐν τύχαις χειμένοις xat σωφρονισωὸν τοῖς
οἰομένοις ἀΐδιον τὴν εὐτυχίαν, ἀλλὰ μὴ ἐπὶ μήχιστον
85 φέρειν χαχὸν ἀρετῆς αὐτῇ μὴ παραγενομένης.
γ΄. δοὺς μὲν τρεῖς 6 θάνατος αὐτοῦ παρεσχευάζετο,
καὶ τούτων ἑχάστης ἄνδρες ἀγαθοὶ τὴν ἡγεμονίαν εἶχον.
Αἰμίλιος μὲν "PyjyooAoc , ix Κορδύδης τῆς ἐν ἸΙηρία
τὸ γένος, συνεῖχέ τινας, ἣ δι᾽ ἐχείνων ἢ δι᾿ χδτοῦ πρόθυ -
30 uox ὧν ἄρασθαι Γάϊον * ἑτέρα δὲ αὐτοῖς συνεχροτεῖτο,
ἧς Χαιρέας Κάσσιος χιλίαρχος ἡγεμὼν ἦν" Μινουχιανὸς
δὲ Ἄννιος οὖχ ὀλίγη μοῖρα τῶν ἐπὶ τὴν τυρχαννίθα πα-
ρεσχενασμένων ἦν. Αἰτία δὲ αὐτοῖς μίσους τοῦ πρὸς
1) ἀϊον φυνελθεῖν ἹΡηγούλῳ μὲν τὸ ἐπὶ πᾶσιν ὀργίλον
35 xat μίσει χρώμενον πρὸς τὰ μετὰ ἀδιχίας ἐξαγόμενα"
( xai γὰρ εἰχέ τι θυμοειδὲς ἐν τῇ διχνοία xa ἐλευθέ-
ριον, ὑφ᾽ οὗ μηδὲ στέγην προστίθεσθαι τῶν βουλευμά-
τῶν" πολλοῖς γοῦν ἀνεχοινώσατο χαὶ φίλοις xat ἄλλοις
δοχοῦσιν αὐτῷ δραστηρίοις Μινουχιανὸς δὲ τὰ μὲν
40 Λεπίδου τε ἐκδικία ( φίλον γὰρ αὐτῷ τὰ μάλιστα ὄντα
τοῦτον xal τῶν πολιτῶν σὺν ὀλίγοις ἀναιρεῖ T'atoc ) xat
ἄλλως φοδηθεὶς τὰ περὶ αὑτὸν διὰ τὸ πᾶσιν διοίως τὸν
"T&tov ἐπὶ θάνατον ἀναχειμένην ἐπαφιέναι τὴν ὀργὴν,
ἐπὶ τὴν ἐγχείρησιν ἦλθεν" Χαιρέας δὲ αἰσχύνη φέ-
45 ρὼν τὰ ὀνείδη τὰ εἰς τὴν ἀνανδρίαν Gro τοῦ Γαΐου προσ-
φερόμενα xal ἄλλως τὸ ἐφ᾽ ἡμέρα κινδυνεύειν φιλία
xxl θεραπείᾳ, τὴν l'atou τελευτὴν οὐχ ἀνελεύθερον
ὑπολαμδάνων " οἱ δὲ xal πᾶσι χοινῇ προτεθῆναι τὴν ἐπὶ
“τῷ πράγματι σχέψιν, τήν τε ὕδριν θεωμένοις xat ἐπιθυ-
δ0 μοῦσιν αὐτὴν ἐπ᾽ ἀλλήλων ἀχυάζουσαν διαφυγεῖν dox-
ἕνοις τὸν Γάϊον’ ἴσως μὲν γὰρ ἂν κατορθῶσαι,
καλὸν δὲ χατορθοῦσι τηλικούτων ἀγαθῶν σχεῖν, οἱ ἐπὶ
σωτηρία τῆς τε πόλεως xat τῆς ἡγευονίας ποθοῦσι xal
μετὰ ὀλέθρον ἅπτεσθαι τοῦ πράγματος. Παρὰ πάντα

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙΙ ΔῈ BIBA. IO. ΚΙΦ. A.

πράσσοντα αὐτὸν οἱ ἄνθρωποι, ᾿Επέτρεψε δὲ xal τοῖς |

lerabant liomiues. Quin et servis peruv.st dominos δου:
sare, et quaecunque vellent eis exprobrare crimina. Giavia
autem erant omnia illis objicienda, qwod pleraque eorum
in ipsiusgratiam ipsiusque lyortatu illis crimini vertebantur :
adeo ut in Claudium quoque accusationeim instituere auderet
Pollux ejusmancipium, et Caius, quum capitis causa contia
patruum diceretur, ad eam audiendam venire sustinere:
sperans sibi dalum iri potestalem ipsum tollendi. Proposito
tamen suo excidit. Quum autem totum suz ditionis orbem
calumniis maliliaque rep!evisset, servosque in dominos
magna potestate ariiasset , (im saepius in eum tendebantur

insidize , aliis quidem ei succensentibus ut acceptas injurias |

ulciscereutur ; aliis vero hominem interficere constituenti-
bus, priusquam ipsi in maguas calamitates | inciderent.
Proinde ad leges omnium populorum conservandas et se-
curitalem feliciter admodum cecidit illius mors , gentique
nostra prziecipue, quae parum aberat quin funditus perieril,
nisi mors illum celeriter occupasset. Volo ilaque singula
de illius interitu narrando percensere, presertiui quod
multum fidei affert Dei potentice et solatii illis qui in ad-

versis sunt, et admonitionis iis qui perpetuam fure felicita- — |

tem putant , non autem in calamitatem tandem desinere,
nisi illi comes adjungatur virtus.

3. Tribus quidem viis ad necem ei machinandam ilum
est , idque trium virorum fortium ducti et auspiciis. -Emr
lius Regulus, ex Corduba Iberis oriundus, nonnullos secum
conjunctos habebat, volens aut eorum opera aut sua man.
Caiuni tollere : altera conjuratorum coliors conflata eral,
duce Cassio Chzrea tribuno : Annius etiam Minucianus
non parvae praeerat manui contra tyrannidem parate. Causa
autera illis erat odii, quo impulsi in Caium conspirarunt ,
Regulo quidem, quod suapte natura iracundus fuerit,
oderitque oinnia injuste perpelrata; ( nam fortis eral el
animosus , ingenioque liberali , ila ut sua consilia non dis-
simularet : ea ilaque cum multis cominunicavit tuni amicis
tum aliis, qui videbantur ipsi ad res agendas acres strenuique;!
at Minucianus partim quidem Lepidum ulcisceudi deside-
rio, quem illi amicissimum et civem cum primis egregium
Caius occiderat, presertim vero de se metuens, quod moris
esset Caío ira in omnes similiter ad mortem usque debac
chari , ad rem aggrediendam se accingebat; Clhzerea au.
tem, quod enm valde puderet conviciorum in ipsum tanquam
mollem et effeminatum a Caio jaclo;mm, quodque alioqui pe-
riculum adiret quotidie ex sua erga Caium amicitia el obser
vantia, necem ejusfore facinus homine ingenuo non indignum
existimabat. llis autem visum est consilium de re exse
quendacum omnibus communicare , qui injurias et specla-
rent et eas Inter se invicem flagrantes effugere desidera.
rent , Caio sublato : fortarse quidem fore ut res ex sententia
succedat , pulerum vero, δὶ successerit, tot. viros bonos
secum consentientes habere , qui pro salute urbis el im
perii expetunt eliam cuin. vitze discrimine ad rem aggredi.

[916,1:.) |

(535,529. )

δὲ Χαιρέαν ἐπείγεσθαι, ὀνόματός τε ἐπιθυμία μείζονος
χαὶ ἄλλως ὑπὸ τοῦ ἀδεέστερον προσιέναι τῷ Γαΐῳ διὰ
τὴν χιλιαρχίαν ῥαστώνης αὐτῷ x*eivttv ἐσομένης.
δ᾽. Ἔν τούτῳ δὲ ἱπποδρομίαι ἦσαν χαὶ σπουδάζε-
at γὰρ Ῥωμαίοις fie $ θεωρία δεινῶς. — Euviact δὲ
προθύμως εἷς τὸν ἱππόδρομον xat ἐφ᾽ οἷς χρήζοιεν δέον-
ται τῶν αὐτοχρατόρων χατὰ πλῆθος συνελθόντες, οἱ δὲ
ἀναντιλέχτους τὰς δεήσεις χρίνοντες οὐδαμῶς dyapt-
στοῦσιν. ᾿Εκέλευον δὲ xai τὸν Γάϊον, ἐχθύμῳ τῇ ἵχε-
(Tta χρώμενοι, τῶν τελῶν ἐπανιέναι xal τῶν φόρων
ἐπικουφίζειν τι τοῦ ἐπαχθοῦς. Ὃ δὲ οὐχ ἠνείχετο, καὶ
πλέον τι τῇ βοῇ χρωμένων ἄλλους ἄλλη διαπέμψας
χελεύει τοὺς βοῶντας λαθεῖν τε καὶ μηδὲν εἰς ἀναδολὰς
ἀνελεῖν προαγαγόντας. Καὶ 6 μὲν ἐκέλευε ταῦτα καὶ
, οἷς προσετέταχτο ἔπρασσον, πλεῖστοί τε ἦσαν οἵ ἐπὶ
τοιούτοις ἀποθανόντες. Καὶ ὁ δῆμος ἑώρα uv, ἠνείχε-
τὸ δὲ παυσάμενος τῆς βοῦς, ἐν ὀλίγῳ τὴν ἕνεκα τῶν
ρημάτων ὀφθαλμοῖς δρῶντες [ἐπὶ τοιούτοις] παραίτη-
σιν θάνατον αὐτοῖς φέρουσαν ᾿Γαῦτα Χαιρέαν ἐνήγαγε
o μειζόνως ἅπτεσθαί τε τῆς ἐπιβουλῆς xai παύειν χατὰ
τῶν ἀνθρώπων ἐξηγριωχότα τὸν "᾿ἀῖον. Καὶ πολλάχις
μὲν xai παρὰ τὰς ἑστιάσεις ἐμέλλησεν ἐπιχειρεῖν, οὐ
wv ἀλλ᾽ ἐπείγετο λογισαῷ, τὸ μὲν χτείνειν οὐχέτι
ἐνδοιαστὸν χεχριχὼς, τὸν δὲ χαιρὸν περισχοπῶν, ὅπως
b μὴ εἰς χενὸν, ἀλλ᾽ ἐπὶ χαταπράξει τῶν βεθουλενμένων
ταῖς χερσὶ χρῷτο.
€. ᾿Εστρατεύετο δὲ πολὺν ἤδη χρόνον, οὐχ, ἡδονῇ
φέρων l'alou τὴν συναναστροφήν. ᾿Επεὶ δὲ αὐτὸν
᾿ ἶσταται "Γάϊος εἰσπραξόυανον τούς τὲ φύρους xat ὅσα
Ὁ ἄλλα χαταβαλλόμενα εἷς τὸν Καίσαρος θησαυρὸν ἐφυ-
τερήχει τοῖς χαιροῖς, διὰ τὸ ἐπιδιπλασιάζεσθαι τὴν
δύναμιν αὐτῶν, γρόνον ἐχεῖ ποιεῖται τῇ εἴσπραξει,
τρόπῳ τῷ αὑτοῦ χρώμενος μᾶλλον 3) τῇ Γαΐου προστά-
Set , διὰ δὲ τὸ φειδοῖ χρῆσθαι τὰς τύχας οἶχτον Aag Ód-
νων τῶν 6x6 τὴν εἴσπραξιν, εἰς ὀργὴν προὐκαλεῖτο τὸν
Γάϊον, μαλαχίαν ἐπικαλοῦντα αὐτῷ τοῦ σχολῇ συνά-
γεσθαι τὰ τρήματα. Καὶ δὴ τά τε ἄλλα ὕόριζεν εἰς
αὐτὸν xal ὁπότε τὸ σημεῖον παρεῖχεν αὐτῷ τὸ τῆς
ἡμέρας χαθηκούσης εἷς αὐτὸν, θήλεά τε ἐδίδου τὰ ὀνό-
4o αἀατὰ χαὶ ταῦτα αἰσχύνης ἀνάπλεα. Καὶ ταῦτα ἔπρασ-
σεν αὐτὸς οὐχ ἀπηλλαγιλένος ἔν τινων τελεταῖς μυστη-
piov, ἃς αὐτὸς συνίστατο" στολὰς γὰρ ἐνδυόμενος
γυναιχείους χαί τινων περιθέσεις πλοχαμίδων ἐπινοῶν,
fa τε ὁπόσα ἐπικαταψεύσασθαι θηλύτητα τῆς ὄψεως
45 ἔμελλεν, αὐτὸς τὴν ἐπὶ τοιούτοις αἰσχύνην ἐτόλμα
Χαιρέα προσχαλεῖν. Χαιρέᾳ δὲ, xal ὁπότε μὲν πα-
ραλαμθάνοι τὸ σημεῖον, ὀργὴ παρίστατο, μειζόνως δὲ
ὁπότε παραδιξοίη, γελώμενος ὅπὸ τῶν παραλαμθανόν-
ttov, ὥστε xat ol συγχιλίαρχοι παιδιὰν ἐποιοῦντο αὐτόν.
0 Ὅπότε γὰρ αὐτὸς μέλλοι τὸ σημεῖον παρὰ τοῦ Καίσα-
Pos χομίζειν, προὔλεγόν τινα τῶν εἰωθότων φέρειν εἷς
παιδιάν, Διὰ ταῦτα δὲ αὐτῷ xal θάρσος παρίστατο
χοινωνούς τινας παῤαλαμθάνειν, ὡς οὐχ ἐπ᾽ ἀλόγοις
o2, ἡρώμενος. Kel ἦν γὰρ Πουπήδιος, συγκλητικὴς

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

[917,918.] ?33

At Chaream super omnia stimulabat tum melioris fame
cupiditas, tum quod ipsi in proclivi foret Caium interlicere,
quum ipsi utpote tribuno liberior ad eum pateret adilus.

4. Interea autem ludi agebantur Circenses : cui specta-
culo miriice dediti sunt Romani. Tum uwagno studio
in Circum concurrunt ; factoque ingenti agmine, moris est
illis quicquid desiderant ab Imperatoribus flagitare; qui
illis ejusmodi petitionibus, quod eis contradicere laud
equum coueeant , nunquam non concedunt. Tunc itaque
somma contenti one Caio supplicabant ut aliquid de tributis
remitteret , et quod grave erat et onerosum in vectigalibus
levius faceret. Ille vero haud sequo aninio ferebat, quumque
majori uterentur vociferatione , aliis alio missis clamatores
comprehendi jubet, et sine ulla mora et cunctatione ad
supplicium duci. E£ ille quidem ista imperabat, jussa vero
exsequebanlur quibus id negotii datum erat ; plurimique
hujusmodi de causa interempti sunt, Et ista quidem po-
pulus videbat, atque ita tolerabat ut statim a clamori-
bus cessarent , quum sibi ante oculos versaretur ut morte
mulctarentur qui [ejusmodi] pecunize exactionem ab ipso
deprecabantur. Hec magis etiam Chaeream incitabant ut
ad insidiandum Caio agyrederetur, faciendumque ut ab
immani in homines ssvitia desisteret. Et sspe quidem
cogitavit de ipso etiam dum epulis accumberet adoriendo,
quibusdam tamen rationibus inhibebatur, non quod de ilio
occidendo quidquam dubitaret, verum ut occasionem adeo
commodam arriperet, ut non vano conatu, sed ad perficienda
qua decreverat manibus uteretur.

5. Jam inultum teinporis in militia exegerat, aegre ferene
quod cum Caio versaretur. — Postquam autem eum vecli-
galibus exigendis przefecerat Caius, aliisque quse tempori
non soluta fisco Csesaris debebantur, in istis, quod et di-
plo majora facta essent, exigendis dum moratur, suc magis
naturz obsequens quam Caii mandatis, quodque afflictse
fortunze postularent ut moderatio adhiberetur, vicem illo-
rum , a quibus exigenda erant tributa , miseratus , concivit
in se iram Czsaris, mollitiem ipsi exprobrantis quod tar-
dinscule colligeret pecuniam. Contumelias igitur illi et alise
ingerebat , et quoties ei daret tesseram pro eo die quo itle
munus obiret, femineuuí aliquod idque valde probrosum
dabat vocabulum. Alque hac faciebal, non alienus a
probro in certis mysteriis celebrandis a se ipetitutis : pam
quum vestitum muliebrem sibi induisset et cipcinnos quos-
dam capiti imponendos excogitassef , aliaqne quee vultum
femineum ementirentur, ipse non veritus est hujusmedi
probra Chsreie objicere. Αἱ Cheerea, quum tesseram
quidem ab eo acciperet, ira eommovebatur, tnagisque adhuc
quum eam aliis traderet, derisui habitus ab lis qui eam ac-
cepluri erant; adeo ut ceteris tribunis ludibrium fleret.
Nam quoties illius esset tesseram ab ipso Ciwsare afferre,
pradicebant fore ut tale aliquod ludicrum, quale antea ,
afferret. Proptereaque ei fiducia accrescebat sibi socios ali-
quot asciscendi , ut qui non temere ad iram fuerit concitatus.
Alque in his erat Pompedius , vir ordinis sepatorii, omni-

ὸ

736 (510,311.)

μὲν, τὰς ἀρχὰς δὲ διεληλυθὼς σχεδὸν ἁπάσας, Ἔπι-
χούρειος δὲ ἄλλως, xat δι᾽ αὐτὸ ἀπράγμονος ἐπιτηδευ-
τὴς βίου. Τοῦτον ἐνδείχνυσι Τιμίδιος ἐχθρὸς ὧν ὡς
λοιδορίᾳ χρησάμενον ἀπρεπεῖ χατὰ τοῦ Γαΐου, μάρτυρα
& παραλαμβάνων Κυϊντιλίαν, γυναῖχα τῶν ἐπὶ τῆς σχηνῆς
ἐπιφανεία τοῦ ὡραίου περισπούδαστον πολλοῖς τε οὖς
σαν xa τῷ Πομπηδίῳ,. Καὶ τῆς ἀνθρώπου (ψεῦδος
γὰρ ἦν) δεινὸν ἡγουμένης μαρτυρίαν ἐπὶ θανάτῳ τοῦ
ἐραστοῦ παρασχεῖν, βασάνων ἔχρηζεν ὃ Τιωίδιος. Καὶ
10 Γάϊος παρωξυμμένος χελεύει τὸν Χαιρέαν μηδὲν εἰς
ἀναθολὰς, ἀλλ᾽ εὐθέως βασανίζειν τὴν Κυϊντιλίαν,
ζρώμενος τῷ Χαιρέᾳ πρός τε τὰ φονικὰ xal ὁπόσα
στρεθλώσεως δέοιτο, ὑπὸ τοῦ νομίζειν ὠμότερον δια-
χονήσεσθαι, τὴν λοιδορίαν φεύγοντα τῆς μαλαχίας.
w Κυϊντιλία δὲ ἐπὶ τὴν βάσανον ἀγομένη τῶν συνιστόρων
τινὸς ἐπιθαίνει τῷ ποδὶ, ἀποσυμααίνουσα θαρσεῖν xal
μὴ τὰς βασάνους αὐτῆς δεδιέναι" διοίσειν γὰρ μετὰ
ἀνδραγαθίας, βασανίδει δ᾽ αὐτὴν ὠμῶς ὃ Χαιρέας,
ἄχων μὲν, κατ᾽ ἀνάγκας δὲ τὰς ὑπὲρ αὑτοῦ, xal μηδὲ
20 ἐνδοῦσαν ἦγεν εἰς τὴν ὄψιν τὴν Γαΐου, διαχειμένην
οὐχ ἐν ἡδονῇ τοῖς θεωροῦσι. Καὶ 6 Γαϊος. παθών τι
πρὸς τὴν ὄψιν τῆς Κυϊντιλίας δεινῶς ὑπὸ τῶν ἀλγηδό-
νῶν διαχειμένης, τοῦ ἐγχλήματος ἠφίει xal αὐτὴν καὶ
τὸν Πουπήδιον, ἐκείνην δὲ καὶ χρημάτων δόσει τιμᾷ
as παραμυθίας ἐσομένων λώῤθης, ἣν ἐλελώθητο εἷς. τὴν
εὐπρέπειαν τοῦ ἀφορήτου τῶν ἀλγηδόνων.
ς΄. Ταῦτα δεινῶς ἠνίασε τὸν Χαιρέαν ὡς αἴτιον ἀν-
θρώποις καὶ ὑπὸ Γαΐου παρηγορίας ἀξίοις καχῶν, ὅσον
ἐπ’ αὐτῷ, γενόμενον - φησί τε πρὸς Κλήμεντά τε xal
20 Παπίνιον, ὧν Κλήμης μὲν ἐπὶ τῶν στρατοπέδων, Πα-
πίνιος δὲ χαὶ αὐτὸς ἦν χιλιαρχῶν, « ἀλλ᾽ ἐπὶ φυλαχῇ
« γε) ὦ Κλήμη, τὰ πάντα τοῦ αὐτοχράτορος ἡωῖν
« πράσσειν οὖχ ἔλλέλειπται. Τῶν γὰρ συνομιυμοκότων
«αὐτοῦ χατὰ τῆς ἡγεμονίας προνοίᾳ χαὶ πόνοις τοὺς
45 « μὲν ἀπεχτείναμεν, τοὺς δὲ ἐστρεθλώσαμεν ἐπὶ το-
« σοῦτον ὡς ἐλεεινοὺς χἀχείνῳ γενέσθαι. Μετὰ πόσης
« τε ἀρετῆς ἡυῖν ἐξάγεται τῶν στρατιῶν; » Σιγήσαντος
δὲ τοῦ Κλήμεντος, xal τὸ μὲν aloy vr, φέρειν τὰ προσ-
τασσόμενα xal τῷ βλέμματι xal τῷ ἐρυθήματι παρι-
49 στάντος, λόγῳ δὲ αὐτῷ τὴν μανίαν τοῦ αὐτοχράτορος
προσχαλεῖν ἄδιχον ἡγουμένου προνοίᾳ τοῦ ἀσφαλοῦς,
Χαιρέας ἤδη θάρσει χρώμενος ἐν λόγοις ἦν χινδύνων
ἀνειμένοις πρὸς αὐτὸν, τὰ κατέχοντα δεινὰ τὴν πόλιν
καὶ τὴν ἀρχὴν ἐπεξιὼν, xal ὅτι « λόγῳ μὲν εἴη Γαῖος ὃ
40 τὴν ἐπὶ τοιούτοις αἰχίαν προτιθέμενος, τοῖς δὲ τάλη-
θὲς ἐξετάζειν πειρωμένοις, ἐγώ τε, ὦ Κλήμη, καὶ ob-
τοσὶ 6 Παπίνιος, καὶ πρὸ ἡμῶν σὺ, ταύτας ἱῬωμαίαις
τε xal τῷ παντὶ ἀνθρωπίνῳ τὰς στρέδλας προσφερόμε-
νοι οὐχ ἐπιτάγμασι τοῖς Γαΐου διαχονούμενοι. γνώμη δὲ
eo τῇ αὑτῶν, παρὸν παῦσαι τοσαύτη ἤδη χρώμενον ὕόρει
εἴς τε τοὺς πολίτας xal τοὺ, ὑπηκόους, διαχονούμεθα
δορυφόροι xal δήωμιοι καθεσ τηχότες ἀντὶ στρατιωτῶν,
χαὶ τὰ ὅπλα ταυτὶ φέροντες οὖχ ὑπὲρ ἐλευθερίας, οὐδὲ
ἀν ἧς τῶν Ρωμαίων, ἀλλ᾽ ἐπὶ σωτηρίᾳ τοῦ δουλουμέ-

APXAIOAUTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. Α.

|

[918,510.}

bus fere lionoribus perfunctus ; erat autem alias Epicureu-,
adeoque a negotiis abhorrens ac otii et quietis amans. Hunc
accusabat Timidius ejus inimicus , quod convicia in Caium
petulantius jactarit; et testem adhibebat Quintiliam, feri-
nam ex iis quae in scenam prodibant, propler forma venu-
statem quamplurimos amatores habentem , interque eas
Pompedium. Quum autem illa dedignaretur suum amatorem
falso, id quod erat, testimonio gravare in causa capitis,
Timidius urgebat tormentis eam subjici. Tum Caius
animo exasperatus Chaeream jubet sine mora et cunctatione
torquere Quintiliam, ideo potissimum ei solitus ceedes οἱ
quastiones injungere, quod putaret hac exsequuturum
inclementius, quo moliitiei notam effugeret. — Quintilia
porro, quum torquenda duceretur, consciorum cujusdam
pedem inter eundum premebat, innuens ut fiduciam sume-
ret, neve ad tormenta ipsius expavesceret : se enim forti
animo et invicto ea perlaturam. De illa questionem ha-
buit Chiereas acerrimam , non sponte sua, sed necessitale
coactus, propter suam ipsius salutem ; quumque ilia ne
tormentis quidem victa cederet, duxit eam in Caii cos
spectum, ila corpore deformatam, ut nemo earh sine doloris
sensu aspicere potuerit. Qua visa, uti erat, cruciatuun
acerbitate vexata, Caius, animo nonnihil commotus, et
ipsam et Pompedium crimine absolvit : insuper et Quin-
tiliam pecunia donavit , in [68] corporis solatium et quod
dolorem intolerabilem fortiter et animose pertulisset.

6. Ista Chaeream vehementer angebant, ac si, quantam
jn se esset, causa malorum exstitisset hominibus, qui-
bus etiam Caius consolaGioneth adhibere dignatus esset :
dicitque Clementi et Papinio, quorum Papinius et ípse
tribunus erat, Clemens autem prefectus prezetorio ; « nobis
« Yero, o Clemens, studium non defuit omnia agendi quz
« ad salutem Imperatorie spectant. Nam ex iis qui contra
« imperium ejus 'conjurarunt, alii nostra cura et opera
« necati sunt , alii tormentis adeo vexati, ut ipsi Caio visi
« fuerint iiserabiles. Anuon interea mira cum virtue
« educiinus exercilum ἢ» Tacente Clemente, quantumque
ipsum puderet eorum quae imperata erant vultus rubore
prae se ferente, insaniam tamen Imperaloris verbis increpare
haud z:quum esse censente, si suam salutem respiceret,
Cherea, jam sumpta fiducia, ad ipsum liberius et audacius.
loquitur, urbis et imperii calamitates numerando percea-
sens; « quodque vulgi sermonibus hanc ignominiam Caius
proferat; sin vero in rei veritatem inquiralur, ego, wi
Clemens , et iste Papinius , et ante nos tu , liec Romanis et
universo generi humano tormenta admovimus , non Caü
mandata exsequentes, sed nostram voluntatem, quum penes
nos fuerit facere ut desineret a tantis in cives et subdi-
ios injuriis, obsequium ei przstamus pro militibus satel
lites faciet carnifices, arma hiec gestantes nou pro libertate
aut imperie Romanorum, sed pro ejus incolumitate , qui

[141,942.)

vou τά τε σώματα αὐτῶν xai τὰ φρονήματα, μιαινό-
μενοι τὸ χαθ᾽ ἡμέραν αἵματι σφαγῆς xat βασάνου τῆς
ἐχείνων, μέχρι ἂν δή τις xai xa ἡμῶν διαχονήσηται
τοιαῦτα Γαΐῳ. Οὐ γὰρ εὐνοία τι πολιτεύει διὰ τάδε

y πρὸς ἡμᾶς, δι᾽ ὑφοράσεως δὲ μᾶλλον, καὶ ἄλλως τοῦ
πολλοῦ τῶν ἀπολλυιλένων ἀποδεδωχότος " ( οὐ γὰρ δὴ
στήσεταί ποτε Γαΐῳ τὰ τῆς ὀργῆς, διὰ τὸ μὴ δίκην,
ἀλλ᾽ ἡδονὴν πέρας αὐτῆς τυγχάνειν") σχοπὸς δὲ προ-
χεισόμεθα καὶ αὐτοὶ, δέον xal τοῖς πᾶσι τὸ ἀνεπιδού-

v λευτόν τε xat ἐλεύθερον βεῤαιοῦν καὶ ἡμῖν χινδύνων
ἀπαλλαγὰς ψηφίσασθαι. »

C. Κλήμης δὲ τὴν μὲν διάνοιαν τὴν Χαιρέου φανε-
poc ἦν ἐπαινῶν, σιγᾶν δὲ ἐκέλευε, « μὴ καὶ φοιτῶντος εἰς
πλείονας τοῦ λόγου, χαὶ δια) γεομένων δπόσα χρύπτεσθαι

i χαλῶς ἔχοι, πρὶν τυχεῖν πράξαντας ἐχπύστου τοῦ ἐπι-
6 Γουλεύματος γενομένου, χολασθεῖεν' χρόνῳ δὲ τῷ αὖθις
xai τῇ ἀπ᾽ αὐτοῦ ἐλπίδι παραδιδόναι τὰ πάντα, ὡς
παρχγενησομένης τινὸς αὐτοῖς ἐπιχουρίας τυχαίου"
αὐτὸν μὲν γὰρ ὑπὸ γήρως ἀφηρῆσθαι τὴν ἐπὶ τοιοῖσδε

ἢ τόλλαν, Τῶν μέντοι γε ὑπὸ σοῦ, Χαιρέα, συντεθέν-
τῶν xal ῥηθέντων ἀσφαλέστερα ἂν ἴσως ὑποθείμην,
εὐπρεπέστερα δὲ πῶς ἄν τις καὶ δύναιτο; » Καὶ Κλήμης
μὲν ὡς αὑτὸν ἀναλύει, διαλογισαῷ τῶν τε ἀχροχθέντων
xai ὁπόσων αὐτὸς εἰρήχει περιφερόμενος. Χαιρέας δὲ

5 δείσας ὡς Κορνήλιον Za6tvov ἠπείγετο, xat αὐτὸν μὲν
χιλίαρχον ὄντα, ἀξιόλογον δὲ ἄλλως ἐξεπιστάμενος αὖ-
τὸν χαὶ τοῦ ἐλευθέρου ἐραστὴν, xat δι᾿ αὐτὸ τῇ χατα-
στάσει τῶν πραγμάτων πολεμίως διακείμενον, χρήζων
£x τοῦ ὀξέος ἔγεσθαι τῶν ἐγνωσμένων τῆς ἐγχειρήσεως

3 oz αὐτοῦ, καλὰ νομίσας εἶναι προσθέσθαι, xoi δέει
17, ὑπὸ Κλήμεντος ἐχφοίτησις γένοιτο αὐτῶν, ἄλλως τε
- πὰς μελλήσεις καὶ τῶν χαιρῶν τὰς ἀναδολὰς πρὸς τῶν
"περβαλλομόνων τιθέμενος,

η΄. ᾿Επεὶ δὲ ἀσμένῳ καὶ τῷ Σαδίνῳ τὰ πάντα ἦν,

$ ἅτε xat αὐτῷ Ἰνώμης μὲν οὐχ ὑστεροῦντι ἴσης, dvo-
pua δὲ πρὸς ἄντινα εἰπὼν ἀσφαλὴς εἴη τὰ πρὸς ἐχείνους
σιγῇ παραδιδόντι, ᾿ Ἐπεὶ οὖν ἀνδρὸς ηὐπόρητο οὐ μόνον
στέγην ὧν πύθοιτο προσθησομένου, ἀλλὰ χαὶ γνώμην

ν ϑανεροῦντος τὴν αὑτοῦ, πολλῷ μᾶλλον ἦρτο xai μηδὲν

ῳ εἰς ἀναδολὰς ἐδεῖτο τοῦ Χαιρέου. Τρέπονταί τε ὡς
Μινουχιανὸν, αὐτοῖς μὲν ἐπιτηδεύσει ἀρετῆς xai τῷ
εὑμοζήλῳ τοῦ μεγαλόφρονος συγγενῆ, Γαΐῳ δὲ ὕποπτον
τῆς Λεπίδου τελευτῆς πάνυ γὰρ δὴ φίλοι ἐγένοντο
Μινουχιανός τε καὶ Λέπιδος xat δείματι χινδύνων τῶν

ι X20' αὑτῶν. Πᾶσι γὰρ τοῖς ἐν τέλει φοδερὸς ἦν Γαῖος,
ὡς ἐπ᾿ αὐτῶν ἕκαστον χαὶ πρὸς οὐστινασοῦν τῇῷ μανίᾳ
γρῆσθαι ui ἀφησόμενος" φοθεροί τε ἀλλήλοις ἦσαν τῆς
ἐπὶ τοῖς πράγμασιν d ἐχθηδόνος, διασαφεῖν μὲν ἀλλήλοις
ἄντικρυς τὴν διάνοιαν xai uigog τὸ πρὸς [Γάϊον 9060

bu τε χινδύνων ἀφέμενοι, ἄλλως δὲ αἰσθανόμενοι τοῦ ἀλ-
λήλων μίσους πρὸς τὸν Γαῖον, xai δι᾽ αὐτὸ εὐνοία γρῆ-
αὔαι τὰ πρὸς ἀλλήλους μὴ ἀπηλλαγμένοι.
θ΄, ᾿ἐνοιένων δὲ αὐτοῖς ἀξιώσεων ἐπείπερ συνέβαλ-
λον, εἰωθότες xai πρότερον ὁπότε συνέλθοιεν τίωτον
JOSEPHUS. 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAD. I.

[919,99».] 72}

eorum (tam animos quam corpora in servitutem redigit ,
faiedati μοι ἰδ sanguine illorum quos occidimus ant tor-
quemus , doncc ipsius jussu ab aliis parí modo tractabi-
mur, Non enim propter ista, duin nobiscum versatur,
benevolentia nos prosequitur, sed potius suspectos babet,
quum alioqui multa facta fuerit caedes ; ( non enim ab ira
conquiescet , ut qui irascitur non ut jus et a:xquum tueatur,
sed ut animo gralificelur suo; ) verum nos quoque illius
servitia obnoxii erimus, quum oportuerit.et omnibus securi-
tatem et libertatem firmatum ire et constituisse a nobiimet
pericula propulsare. »

7. Et Clemens quidem Chaeree sententiam palam appro-
bat laudatque, tacere autem jubebat , « ne sermo in plures
dimanaret, et divulgatis quee silentio premi oporteret ,
antequam res perficiatur prodito consilio et patefactis in-
sidiis, ipsi ad supplicium rapíantur : tempori autem
procedenti et spei in posterum omnia permittenda, utpote
auxilium ipsis ex inopinato suppeditalura fortuna. Tpsius
quidem non esse ob etatem ingravescentem fale ali-
quid audere. Verum fis, quae fu, Chaerea, machinatus
es et dixisti, tutiora forsan possum euggerere, lionestiora
nemo quidem potesl. » Et Clemens quidem domum se
recepit, dum mente agilat ea qux audierat quieque ipse
dixerat, in contrarias partes distractus. Chavrea aulem
ea de re sollicitus, ad Cornelium Sabinum et ipsum tribu-
num properat , quem alioqui virum egregium esse noverat ,
et libertatis amantem, ideoque animo infenso ct inimico
presenti rerum statui, quod vellet e vesligio ad ea quaa
decreverant exsequenda aggredi, opportunum esse ratns
ipsi illa proponere, metuens eliam ne per Clementem pro-
derentur, secumque insuper reputans quanlum temporis
cunctando perdituri essent.

8. Quum autem libenter Sabinus onmia acciperet , ut qui
jam ante pari modo animatus, ideo tantum liactenus si-
luerat, quod neminem habuerit cuin quo cousilium tuto
communicaret. Quum igitur in hominem incidisset , qui non
modo reticere , quie audiret, pollicerelur, sed et suam ape-
riret sententiam , inulto magis animo confirmatus erat, et
Cheeream orabat et obsecrabat ne qua mora fieret. - taque
ad Munic anum se conferunt, eodem ac illi virtutis studio
accensum, cognataque animi magniludine illis similem,
Caio vero suspectum propter necem Lepidi : magna etenim
inter Minucianum et Lepidum intercesserat ainicitia , idque
ex communi periculorum metu. Nam omnibus aliquem
dignitatis gradum adeptis terribilis erat Caius, ut qui in
eorum singulos aliosque pro libitu smvire non desineret ;
sibique invicem formidini erant quod segre et iniquo animo
res ferrent , quippe qui aperte quae sentirent inter se loqui,
odiumque, quo Caium prosequebantur, indicare non susti-
nerent timore periculorum , quum et ahas suut in Caiuin
odium mutuo intelligerent, atque adeo benevolentiam erga
se invicem habere non cessarent.

9. Quum autem convenissent et se mutuo salutassent,

47

73$ (512,513.

ἡγεῖσθαι τὸν Μινουχιχνὸν Untpoy T, τε ἀμιώματος (γεν-
ναιότατος γὰρ ἦν τῶν πολιτῶν) xxi τῷ ἐπὶ πᾶσιν
ἐπαινουμένῳω, μᾶλλον ὡς ἄπτοιτό τινος λόγου, φθάσας
χαχεῖνος ἤρετο Χαιρέαν ὅ τι xx παραλάῇ οι σημεῖον
b τῆς ἡιμέρας ἐχείνης. Δοίδιμος γὰρ διὰ τῆς πόλεως ἣν
ἡ εἰς τὸν Χαιρέαν διὰ τῶν σημείων τῆς δόσεως πρασ-
, e" € i] . ; ^" , μι} λ
σοιένη ὕόρις. Ὃ δὲ γάριματι τοῦ λόγου μηδὲν μεὰ-
λύσας ἠμείθετο τοῦ Μινουχιανοῦ τὸ ἐπὶ τοιοῖσδε πι-
'στεῦσαν ὁμιλία χρήσασθαι πρὸς αὐτόν « xxl σύ μοι
«o διδῷς, εἶπε, σημεῖον ἐλευθερίας, χάρις δὲ σοὶ τοῦ
« ἀνεγείρειν με μειζόνως ἥπερ εἴωθα ἐμχυτὸν ὁρμᾶν,
-& οὐδέ μοι χρεία πλειόνων ἐστὶ λόγων ot με θαρσοῖεν,
-« εἰ δὴ καὶ σοὶ ταῦτα δοχεῖ, γνώμης γε τῆς αὐτῆς
« κοινωνοὶ καὶ πρότερον 7| συνελθεῖν γεγόναμεν. Καὶ
Ιῦ « ἕν uiv ὑπέζωσμαι ξίφος, ἀμφοῖν δ᾽ ἄρ᾽ ἀρχέσει.
« Ὥστε ἴθι καὶ ἔργων ἐγώμεθα, ἡγεμών 5 ? ἴσθι, $ βού-
« Àoto αὐτὸς χελεύων ue χωρεῖν, ἢ xat προσοίσομαι
« ἐπιχουρία τῇ σῇ, συμπράσσοντός τε πίσυνος. Οὐδὲ
. ἀπορία σιδήρου τοῖς τὴν ψυχὴν εἷς τὰ ἔργα t προσφερον
μένοις, δι᾿ ἣν xai ὃ σίδηρος δραστήριος εἴωθεν εἰναι
«“Ὥρμηλά τε εἰς τὴν πρᾶξιν, οὐχ ὧν ἂν αὐτὸς πάθοιμι
« ἐλπίδι περιφερόμενος" οὐ γὰρ σχολὴ χινδύνους μοι
« κατανοεῖν τοὺς ἐμαυτοῦ, δουλώσει τε πατρίδος ἐλευ-
« θερωτάτης ἐπαλγοῦντι, xal τῶν νόμων τῆς ἀρετῆς
3 , , , 2 , , ^
95 « ἀφηρημένης, τούς τε πάντας ἀνθρώπους ὀλέθρου διὰ
P. H YvaA P 3. ἃ * M
« Γάϊον χατειληφότος. Αξιος δ᾽ ἂν εἴην παρὰ σοὶ
« δικαστῇ πίστεως ἐπὶ τοιούτοις τυγχάνειν, ἀπὸ τοῦ
« ὅμοια φρονεῖν αὐτοῖς χαὶ σὲ μὴ ἀπηλλάχθαι. »
. Μινουχιανὸς δὲ τὴν ὁραὴν τῶν λόγων θεασάμενος
30 ἡσπάζετό τε ἀσμένως xal προσπαρίστατο τὴν τόλμαν
αὐτοῦ" ἐπαινέσας τε xai ἀσπασάμενος, μετ᾽ εὐχῶν δὲ
A t , » λύ - Y I» d “ €
xxi ἱχετείας ἀπελύετο, Καὶ ἰσχυρίζοντό τινες ὡς
6 —- δ L4 594 , 2 P!
βεθχιοῦν τὰ εἰρημένα. Εἰἰσιόντος γὰρ εἰς τὸ BovAsu-
, , rd , δ X
τήριον Χαιρέου, φωνὴν ix τοῦ πλήθους γενέσθαι τινὸς
40 ἐπ᾿ ἐξορμήσει, χελεύοντος περαένειν μὲν δὴ τὸ mpa-
χτέον, xal προσλαμθάνειν τὸ δαιμόνιον xol τὸν Χαι-
,ρέχν τὸ μὲν πρῶτον ὑπιδέσθαι μὴ καί τινος τῶν συνο»-
μοτῶν προδότου γεγονότος ἁλίσχοιτο, καὶ τέλος συνέντα
ἐπὶ προς porci φέρειν, εἶτε παραινέσει τῶν συνεγνωχό-
40 τῶν ἀντισημαίνοντος τινος, εἴτε δὴ xat τοῦ Θεοῦ, ὃς
ἐφορᾷ τὰ ἀνθρώπινα, αἴροντος αὐτὸν θαρσῆσαι. Διελη-
, i] φῳ , *
«λύθει δὲ διὰ πολλῶν τὸ ἐπιδούλευμα, xol πάντες ἐν ὅ-
morc πα βῆσαν, ot αὲν τῶν βουλευτῶν ὄντες, οἱ δὲ ἱππεῖς,
"καὶ ὅποόσοι τοῦ στρατιωτιχοῦ συνήδεσαν, Οὐδεὶς γὰρ
45 ἦν ὃς μὴ ἐν εὐδαιμονία ἀνηρίθμει τὴν Γαΐου μετάστα-
σιν, xai QU αὐτὸ πάντες ἠπείγοντο, molis δύναιτό τις
τρόπῳ ; μηδὲ ἑχὼν εἶναι τῆς ἐπὶ τοιούτοις ὑστερεῖν ἀρε-
τῆς, ἀλλ᾽ ὡς ἔχοι προθυμίας 7) δυνάμεως; χαὶ λόγοις
xai δι ἔργων, ἦρτο ἐπὶ τυραννοχτονία. — "Ext δὲ xal
so Καάλλιστος (ἀπελεύθερος δὲ ἣν Γαΐου). πλεῖστά τε ἀνὴρ

εἷς οὗτος ἐπὶ μέγιστον δυνάμεως ἀφίχετο, xal οὐδὲν

b
«o 3 i ἰσοτύραννον εἶχε τὴν ὃ δύναμιν, φόδῳ τε τῶν ᾿
H
“ρημάτων, ἅπερ ἐγένετο αὐτῷ" :

“πάντων xal μεγέθει
δωροδοχώτατος γὰρ ἦν καὶ δδριστιχώτατος παρ᾽ ὄντι-

APXAIOAOT'IAX BIBA. IG. ΚΕΦ. A

[930 — c2:

(nam antea etiam illis moris erat in congressibus primas de
ferre Minuciano, et ob dignitatis eminentiam, utpote civium
nobilissimo, et quod omni laude cumulatus essel , praecipue
vero quum sermones sererent ,) ille dicere orsus Chzeream
rogabal quamnam tesseram ea die accepisset. "Vulgatum
enim erat per totam urbem quomodo Clizereg soleret tes-
seris dandis illudi. Ille vero, verborum ridiculum nibil
moratus, gratias agebat Minuciano quod tantum sibi in hisce
fidei habuerit ut. secum colloqui vellet : « et tu. mihi,
iuquit, libertatis signum da, gratizeque tibi referantur,
« quod me magis quam mea fert natura excitasti, neque
« mihi pluribus opus est verbis ad animum erigendum fir-
« mandumque , si tibi eadem, qux mihi, placent, et eju--
« dem eliam antequam conveniremus sententie fuimus.
« Uno quidem gladio accingor, amhobus vero sufficiet. Ace
« itaque et ad opus aggrediamur : tuum ductum, si ita vi-
« sum fueril, et imperium sequar; aul ipse praribo 1n»
« fretus auxilio, tibique adjutori fidens. Ferro non eget
« qui rebus agendis fortem animum adhibent, a quo etiam
« ferrum solet exacui. ]pse certe totus feror in hoc nez»
« tium, nullo malorum 4085 possunt accidere metu sollici-
« tus : non enim mihi vacat mei periculi rationem habere,
« dum palrize vicem doleo , e summa libertate in servitu-
« lem date, legum vi et auctoritate sublata, et omnibus
« imminente a Caio pernicie. — Utinam auteni dignus su
« qui apud te judicem tuam in islis merear fidem , quanlo-
« quidem aliter atque ego de illis sentire tibi non integrum
« 8it. »

(0. Minucianus autem quum observasset quo ferrent
verba, libenti animo eum amplectebatur, et laudando ipsum
amplexandoque audacis ejus stimulos addebat, atque ita
cum volis eum precibusque dimittebat. Affirmant eliam
nonnulli eum hoc modo in iis qua dixerat confirmasse
Minucianum. Quum enim in curiam ingrederetur Chazrea,
vox cujusdam e turba ad eum impellendum fertur emissa,
jubens perficere quod agendum sit , Juvante Deo : et pri-
mum quidem Clicerere obortam esse suspicionem ne ab ali-
quo conjuratorum proditus caperelur, tandem vero intelle-
xisse adlortanlis esse verba, sive quodam, suadenti-
bus id consciis, signum ex adverso dante, sive Deo, qui
res mortalium intuetur, bono animo esse jubente. Mulü
autem jau participes facti erant insidivrum , omnesque ar-
mati aderant, et senalores οἱ Equites, simulque milium
quotquot erant conscii. Nemo enim erat qui non pro feli-
citate haberet Caii necem, atque adeo omnes , quocunque
modo possent, studiose id agebant ne quis in hoc facinore
ceteris virtute cederet, sed summa alacritate et pro so
quisque virili ad tyrannicidium verbis factisque parali
erant. Quin et Callistus, (Caii is libertus erat,) s*
unus maxime omnium ad summam potestatem evecíus,
equum fere cum tyranno habebat imperium, ex timore
.quem omnibus incusserat, et opum magnitudine quas sibi

(843,544.)

vaoUv γίνεται ἐξουσίᾳ χρησάμενος παρὰ τὸ εἰχός" xal
ἄλλως τε τοῦ Γαΐου τὴν φύσιν ἐξεπιστάμενος ἀνήχεστον
οὖσαν καὶ ἐφ᾽ οἴστισι χρίνειεν οὐδαμῶς ἀντισπάσωατι
ἡρωμένην, αὑτῷ τε πολλὰς μὲν xai ἄλλας τοῦ χινὸυ-
γεύειν αἰτίας, οὐχ ἥχιστα δὲ τὸ μέγεθος τῶν χρημά-
των, “Ὥστε δὴ χαὶ Κλαύδιον ἐθεράπευε χρυπτῶς
μεταχαθίζων πρὸς αὐτὸν, ἐλπίδι τοῦ χἂν εἰς ἐχεῖνον
ἥξειν τὴν ἡγεμονίαν Γαΐου μεταστάντος, αὐτῷ τὴν
ὑπόθεσιν τῆς τιμῆς τὴν ἐφ᾽ δυοίοις ἰσχὺν, προχαταθέ-
μένος χάριν xat φιλανθρωπίας λόγον. ᾿Ετόλμησε γοῦν
εἰπεῖν ὡς χελευσθεὶς δια χρήσασῦχι φαρμάχῳ τὸν Κλαύ-
διον μυρίας εὕροιτο τοῦ χρήματος τὰς ὑπερύολάας, Δο-
xii ὃέ μοι προσποιεῖσθαι Κάλλιστος ἐπὶ θήρα τῇ
Κλαυδίου τὸν λόγον τοῦτον, ἐπεὶ οὔτε l'dioc ὡρμηκὼς
μεταχειρίσασθαι Κλαύδιον ἠνείχετο τῶν Καλλίστου
προφάσεων, οὔτε Κάλλιστος χελευσθείς που τὴν πρᾶ-
&v εὐχτὸν ὑπερέδαλεν, ἢ καχουργῶν εἰς τοῦ δεσπότου
τὰς ἐπιστολὰς οὐχ ἂν ἐκ τοῦ παραχρῆμα τὸν μισθὸν
ἐχομίζετο᾽ ἀλλὰ δὴ Κλαυδίῳ μέν τινι θεία δυνάμει
'σώσασθαι ix. μανιῶν τῶν Γαΐου, Κάλλιστον δὲ προσ-
ποιήσασθαι χάριτος χατάθεσιν μηδαμῶς ὑπ᾽ αὐτοῦ
γενομένης.
ια΄, Τοῖς δ᾽ ἀμφὶ τὸν Χαιρέαν ὑπερδολαὶ τὸ χαθ’
ἡμέραν ἦσαν ὀκνούντων πολλῶν᾽ o0 γὰρ Χαιρέας
"ἑκὼν εἶναι τοῦ πράσσειν ἀναδολὴν ἐποιεῖτο, πάντα
χαιρὸν ἐπιτήδειον τῇ πράξει νομίζων. Καὶ γὰρ εἰς τὸ
“Καπετώλιον ἀνιόντα, χατὰ θυσίας ὑπὲρ τῆς θυγατρὸς
ἐπιτελουμένας ὑπὸ τοῦ Γαΐου, παρῆν πολλᾶχις χαιρὸς,
xxi ὑπὲρ τῆς βασιλικῆς ἱστάμενον καὶ δήμῳ χρυσίου
) xai ἀργυρίου χρήματα διαρριπτοῦντα ὦσαι κατὰ χεφα-
λῆς (ὑψηλὸν δέ ἐστι τὸ τέγος elc τὴν ἀγορὰν φέρον) ἐπί
τε τῶν μυστηρίων ταῖς ποιήσεσιν, ἃ συνίστατο᾽ πάντων
Τὰρ αὐτὸν ἀπερίοπτον εἶναι προνοίᾳ τοῦ ἐν αὐτοῖς εὖ--
πρεπῶς ἀναστραφησομένου, xat ἀπογνώσει τοῦ ἐν ἐπι-
ὁ γειρήσει τινὰ γενέσθαι πιστεύειν. Εἰ δὲ μηδὲν σημεῖον,
ὡς ἀπὸ τῶν θεῶν, αὐτῷ δύναμιν τοῦ θανάτου παρατυγ--
γάνειν, αὐτῷ δ᾽ ἂν ἰσχὺν ἐγγενέσθαι xoi μὴ σιδηρο-
φυρουμένῳ διαχρήσασθαι τὸν Γάϊον. Οὕτω δι᾽ ὀργῆς
εἴχε τοὺς συνωμότας ὃ Χαιρέας, δεδιὼς τοὺς καιροὺς
? μὴ διαρρυεῖεν. Ot δ᾽ ἑώρων μὲν νομίμων τε χρήζοντα
χαὶ ἐπ᾿ ἀγαθοῖς τοῖς αὐτῶν ἐπειγόμενον" οὐ μὴν ἀλλ᾽
ἠξίουν εἰς ὀλίγον γοῦν ὑπερδολῇ! χρήσασθαι, μὴ xai
πὴ σφάλματος τῇ ἐπιχειρήσει συνελθόντος ταράξοιεν
τὴν πόλιν, ζητήσεων τῶν συνεγνωχότων τὴν ποᾶξιν
δ γιγνομένων, xal τοῖς αὐτοῖς μελλήσουσιν ἐπιχειρεῖν
ἄπορον τὴν ἀνδραγαθίαν ποιήσαιεν, φραξαμένου Γαΐου
πρὸς αὐτοὺς μειζόνως. Καλῶς οὖν ἔχειν θεωριῶν ἐν
τῷ Παλατίῳ ἐπιτελουμένων ἅπτεσθαι τοῦ χρήματος"
[ἄγονται δὲ ἐπὶ τιμῇ τοῦ πρώτου μεταστησαμένου τὴν
ἡ ἀρχὴν τοῦ δήμου Καίσαρος εἰς αὑτὸν, μιχρόν τε πρὸ
τοῦ βασιλείου καλύδης πηχτοῦ γενομένης, xoi Ρωμαίων
τε οἱ εὐπατρίδαι θεωροῦσιν διοῦ παισὶ xol γυναιξὶ καὶ
ὁ Καῖσαρ") ῥαστώνην τε αὐτοῖς ἔσεσθαι πολλῶν μυοιά-

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

1922,9253.] 739

comparaveral : nam munera quocu&que modo acceperat ,
nec ullis abstinebat injuriis, przeter fas et s&equum onines
&ua potestate premens; ac praterea noverat Caii ingeniuni
implacabile esse, adeoque pertinax ut nunquam ab eo
quod sernel statuerat in diversum abiret , et se ob alia ctiam
multa in periculo esse sen/iret , non minime vero ob ingen-
lem pecunie vim. Quo fiebat ut Claudium coleret, et
clam ad eum transiret, sperans, δὶ ei cederet princlpatus,
Caio sublato, suam in iisdem potentiam fore cansam cur
apud eum etiam in honore esset, ut qni jam ante eum de-
meruerit benevoli humanique animi officiis. Nam jactare
ausus est quod jussus a Caio Claudium veneno tollere, id
ipsum plurimis modis distulerit. Videtur autem mihi Calli-
stus de industria ista finxisse, ut a Claudio gratíam iniret,
quandoquidem nec Caius, si Claudium perimere voluisset,
Callisti excusationes tulisset, nec Callistus jussus a. Caio
in re factu expetenda tergiversutus fuisset, neque malo
agens, ac prseter ea qum dominus imperaverat, statim
meritas poenas non sustinuisset; atque adeo Claudium
quidem divinitus Caii furorem et insaniam effugisse , Calli-
stum vero finxisse beneficium a se collatum, ad quod ne
minimum quidem contulit.

11. Ceterum Cligrea conatus in dies di(ferebantur con-
sciorum plerorumque segnitie : nam ipse invitus moram
in re agenda ferebat, ut qui omne teinpus facinori patran-
do opportunum esse duceret. Etenim aggrediendi ascen-
dentem in Capitolium, ad mactandas pro salute filiss
victimas , sepe tempus oblatum erat, vel eum pracipitan-
di dum staret in fastigio basilicae (tectum autem sublime
est foro imminens) et nummos inde aureos et argenteos
spargeret populo ; vel opprimendi celebrautem arcana sacra
ab ipso instituta : ipsum enim a nemine sibi cavere, dum
sollicitus esset ut omnia in iis rite servatoque decoro fierent ,
minimeque crederet quenquam contra se quidquam ioliri.
Sed si nihil indicio sit sibi, quasi a diis datam esse necis
potestatem , ipsum tamen ita viribus valere υἱ vel absque
ferro Caium conficeret. Adeo Charea infensus erat conju-
ratis, veritus ne tempus opportunum amilterent. Alque
illi quidem sentiebaut eum justis de causis irasci, atque e
re sua esse quod ille adeo festinaret ; veruntamen postula-
bant paulisper differri negotium, ne, si quid male succe-
deret, tota civitas turbarelur conscios facinori perquiren-
do, ipsisque Caium aggressuris nihil proficeret fortitudo,
Satius

igitur esse, quum speclacula in palalio ederentur, sese ad

omnibus ad illum aditibus majori cura preeclusis.

rem admovere; ( celebrantur autem in lionorem Cesaris,
qui primus potestatem populi in se traustulit ; fixisque prope
regiam tuguriis eo spectatum veniunt patricii Romani cum
liberis et uxoribus, necnon et ipse Czesar;) facileque ipsis

i7.

3

740 (854645.)

Ov ἀνθρώπων. εἰς ὀλύγον. χωρίον χαθειργνυμένων, ὥστε
εἰσιόντι τὰν ἐπιχείρησιν ποιήσασθαι, δυνάμεως τοῖς
ὑπασπισταῖς, el xal τινες προθυμοῖντο, μὴ παρατευξο-
μένης αὐτῷ βοηθεῖν.
ι6΄. Ἠνείχετο δὲ Χαιρέας, xal τῶν θεωριῶν ἐπελ-
θουσῶν τῇ πρώτη δεδογμένον ἅπτεσθαι τῆς πράξεως,
ἰσχυρότερον t τοῦ κατ᾽ dxs(vou προδεδουλευχότος τὸ
τῆς τύχης συγχωροῦν ὑπερδολάς" xal τὰς τρεῖς ὅπερ-
θαλομένου τὰς νομίμους ἡμέρας, μόλις χατὰ τὴν τελευ-
1o ταίαν αὐτοῖς ἐπράχθη τὸ ἔργον. Χαιρέας δὲ συγ-
χαλέσας τοὺς συνωμότας, « πολὺς μὲν, εἶπε, καὶ Ó
« παρεληλυθὼς χρόνος ὠνείδισε τὸ ἐπιμόλλον ἡμῶν
« ἐπὶ τοῖς οὕτω βουλευθεῖσι μετὰ ἀρετῆς" δεινὸν δὲ εἰ
« xal μηνύματος γενομένου διαπεσεῖται ἡ, πρᾶξις xai
« Γαῖος ὁόριεῖ μειζόνως. Ἢ οὐχ δρῶμεν ὡς τῆς ἔλευ-
« θερίας ἀφαιροῦμεν ὁπόσας τῶν ἡμερῶν εἷς προσθή-
«χὴν τοῦ Γαΐου τυραννίδι χαριζόμεθα, δέον αὐτούς
« τ᾽ ἀδεεῖς τὸ λοιπὸν εἶναι xal τοῖς ἄλλοις αἰτίαν ccu
«εὐδαίμονος παρασχόντας δι᾽ αἰῶνος ἅπαντος τοῖς αὖ-
« θις ἐν θαύματι μεγάλῳ χαὶ τιμῇ καταστῆναι: » Τῶν
δὲ οὔτε ἀντειπεῖν ὡς οὐ πάνυ χαλῶς δυναμένων οὔτε
τὴν πρᾶξιν ἄντιχρυς δεχομένων, σιγῇ δὲ χαταπεπλη-
Ὑότων, « τί, φησὶν, ὦ γενναῖοι, διαμέλλομεν; ἢ οὐχ
« ὁρᾶτε τὴν σήμερον τῶν θεωριῶν ὑστάτην ἡμέραν
« οὖσαν χαὶ Γάϊον ἐχπλευσούμενον; (ἐπὶ γὰρ Ἀλεξαν-
« δρείας παρεσχεύαχστο πλεῖν χατὰ θεωρίαν τῆς Αἰγύ-
«πτου.) Καλὸν δὲ ἥμῖν προέσθαι τῶν χειρῶν τὸ ὄνει-
« δος, τῇ Ρωμαίων μεγαλαυχίᾳ πομπεῦσον διά τε γῆς
« xat θχλάττης ; Πῶς δὲ οὐχ ἂν διχχίως xpivo'sev αὖ-
« τοὺς αἰσχύνῃ τῶν γενησομένων, εἴ τις οὖν αὐτὸν
« Αἰγύπτιος χτείνειε, τὴν ὕδριν οὐχ ἡγησόμενος ἀνα-
« σχετὸν τοῖς ἐλευθέροις γεγονόσιν; ᾿Εγὼ μὲν οὖν
« οὐχέτι εἰς πλείονα ἀνέξομαι τὰς σχήψεις ὑμῶν, γωρήσω
« δὲ τοῖς χινδύνοις ὁμόσε σήμερον, ἡδονῇ φέρων πᾶν ὅ
« τι xal γένοιτο ἐξ αὐτῶν, οὐδ᾽ ἂν ὁπερθαλοίμην εἴπερ
« εἴη. "FC γὰρ δὴ xal γένοιτ᾽ ἂν ἀνδρὶ φρόνημα ἔχοντι
« τούτου σχετλιώτερον, Γάϊον ἄλλον τινὰ ἀναιρεῖν
ludi ζῶντος, xal ἐμὲ τὴν ἐπὶ τῷδε ἀρετὴν ἄφηρη-
« ένϑντυ
τῇ, Καὶ ὁ μὲν ταῦτα εἰπὼν αὐτός τε ὡρμήχει πρά-
ξων τὸ: ἔργον xal τοῖς λοιποῖς ἐνεποίησε θάρσος, πᾶσί
τε ἦν ἔρως ἅπτεσθαι τοῦ ἐγχειρήματος μηδὲν ὑπερθαλ-
λομένοις, ἕωθέν τε ἐπὶ τοῦ παλατίου γέγονε τὸ ξῖφος
ὑπεζωσμένος τῶν ἱππικῶν. ἴΚθος γὰρ δὴ τοῖς χιλιάρ-
45 χοις τοῦτο, ἐζωσμένοις αἰτεῖν παρὰ τοῦ αὐτοχράτορος
τὸ “σημεῖον, ἦν τε ἡ ἡμέρα χαθήχουσα εἰς αὐτὸν τῆς
παραλήψειος τοῦ σημείου. Ἄρτι τε συνήει πληθὺς
el; τὸ παλάτιον ἐπὶ προχαταλήψει θέας πολλῷ θορύδῳ
xai ὠθισμῷ., χαρᾷ φέροντος .l'atou τὴν ἐπὶ τοιοῖσδε
50 τῶν πυλλῶν σπουδὴν, παρὸ xat διεχέχριτο οὐδὲν οὔτε
τῇ συγχλήτῳ χωρίον οὔτε τοῖς ἱππεῦσι, φύρδην δὲ
ἕζοντο xai τοῖς ἀνδράσιν διοῦ αἵ γυναῖχες xai τῷ δούλῳ
ἀναμεμιγμένον τὸ ἐλεύθερον. ΓΑαϊῖος δὲ, προόδων αὐτῷ
γενομένων, ἔθυε τῷ Σεθαστῷ Καίσαρι, ᾧ δὴ καὶ τὰ

cQ

Q

QC

APXAIOAOTIAZ BIBA. I8. KE. A.

[923,£24.]
fore, tot bominum millibus in locum sngnstem conclosis,

ipsum dum ingrederetur adortum ire, quum ne satellites

quidem, si id magnopere vellent, auxilio esse possent.

12. Claerea ergo diem ex die exspectabat, quumqoe
adessent spectacula, primo die ad rem aggredi constitulnm

erat : sed fortund, qua weras interpesuit, plus poterat

quam consilium , quod contra ipsam ceperant : quumque

tres dies etati et solennes miliil agendo tererentur, vix die

novissimo obtinuerunt ut res couficeretur. Jtaque Chz-
rea, conwocalis qui conjuraverant, dicebat, « multum

« quidem elapsum est lemporis, quod nobis segnitiem

«exprobrat án honestis consiliis exsequendis : grave autem
« etit , si ex alicujus indicio in nihilum recidat quod susce

« pimus, et Caius inde exacerbatus magis etiam saeviet.

« An non videmus quod libertati tot dies auferimus quot
« Caii tyrannidi addentes largimur, quum debeamus in po-

« Slerum nobismet securitatem parare, reliquisque felicita.

« tem largiendo ad secula omnia ventura in admiratione esse
« eChonore? » Quum autem illi contraista honeste quidquam
dicere non possent, neque (amen facinus palam approba-

rent, sed quasi obstupefacli conticescerent, tum ille, |
« quid, inquit, o viri fortes, cunctamur et tergiversamur? -

« nonne videtis hunc esse spectaculorum diem ultimum,
« et Caium navigaturum esse? comparaverat enim se ut pa-
« vibus Alexandriam proficisceretur, Egypti visendae gratia."

« Pulerum autem nobis erit e manibus dimittere hominem .
« propudiosum , cum magnifica Romanorum ostentatione
« ferra marique incessurum? Quomodo vere non jore acca-

« semur, ut quos pudeat eorum qua fient, si quis ipsum
« /Egyptius forte perimat, qui injuriarum insaniam homi- :
« nibus liberis et ingenuis non ferendam existimaverit? Ego |

« sane tergiversationes vestras non amplius morabor, sed

« hodie paratus sum memet periculis ohjicere, Jubentique.

« animo ferre quicquid propterea evenerit ; neque est ut ego,
« quodcunque sit, rem procrastinem. Enimvero quid forti
« el generoso evenire possit tam miserabile quam ut alius me
« vivo Caium occideret, mihique laudem istam prariperet? »

13. Et ille quidem his diclis impetu animi ferebatur ad

facinus palrandum, et reliquis fiduciam ingeneravit, αἱ |

omnes sine dilatione rem aggredi cuperent ; primaque luce
ad palatium aderat gladio equestri succinctus. Nam moris
erat tribunis ut accincti tesseram peterent ab Tmperalore, e£
forte ea die vices tesseram accipiendi ad ipsum redieraut. Et
jam confluebat multitudo ad palatium magno tumultu, alio
alium angente et premente, dum quisque locum spectandi
preripere nititur, magna voluptate hanc populi conteutio-
nem spectante Caio, quod nec senatoribus assignata essent
loca, nec Equitibus , sed promiscue sederent , viri cum mu-
lieribus, et servi confusi cum ingenuis. Caius autem, via
ei patefacia et munita, rem divinam faciebat Augusto, cujus

(uso)
τῆς θεωρίας ἤγετο, καὶ πίπτοντος τῶν ἱερείων τινὸς,
συνέθη αἵματος τὴν Ἀσπρήνα στολὴν ἑνὸς τῶν συγχλὴ
τιαῶν ἀνάπλεων γενέσθαι. οὔτο Γαίῳ γέλωτα μὲν
παρέσχεν, ἣν δὲ ἄρα εἰς οἰωνὸν τῷ ᾿Ασπρήνα φανερόν"
ἐπικατασφάζεται γὰρ τῷ Γαΐῳ. ["αἴον δὲ ἱστορεῖται
παρὰ φύσιν τὴν ἑαυτοῦ εὐπροσηγορώτατον γενέσθαι κατ᾽
ἰχείνην τὴν διέραν, καὶ δεξιότητι χρώμενον ὁμιλίας
πάνθ᾽ ὁντινοῦν ἐχπλῆξαι τῶν παρατυγγανόντων. Μετὰ
δὲ τὴν θυσίαν ἐπὶ τὴν θεωρίαν τραπεὶς ἐχαθέζετο, χαὶ
περὶ αὐτὸν τῶν ἑταίρων οἱ ἀξιολογώτατοι. Κατεσχεύα-
ero δὲ τὸ θέατρον (πηχτὸν δὲ ἐγίνετο χατὰ ἕκαστον
ἐνιαυτὸν) τοιόνδε τρόπον. Θύρας ἔχει δύο φερούσας
τὴν μὲν εἰς τὸ ἐναίθριον, τὴν δὲ εἰς στοὰν εἰσόδοις xai
ἀπογωρήσεσιν, ὅπως μὴ ταράσσοιντο οἱ ἔνδον ἀπειλημ-
μένοι, ἐχ δὲ αὐτῆς τῆς χαλύδης, ἐνδοτέρω διαφρά-
γμασιν ἑτέραν ἀπειληφυίας ἐπ᾽ ἀναστροφῇ τοῖς ἀνταγω-
γισταῖς χαὶ ὁπόσα ἀχροάματα. Συγχαθημένης δὴ τῆς
πληθύος, καὶ τοῦ Χαιρέου σὺν τοῖς χιλιάρχαις οὖχ d-
πωϑεν τοῦ l'atou, (δεξιὸν δὲ τοῦ θεάτρου χέρας ὃ Καῖσαρ
,εἶγε,) Οὐατίνιός τις τῶν συγχλητιχῶν ἀνὴρ ἐστρατη-
τηχὼς, ἤρετο Κλούδιον παρεζόμενον αὐτῷ, xal τοῦτον
ὑπατιχὸν, εἴ τις αὐτῷ νεωτέρων πραγμάτων καραφί-
xovto πύστις, προμηθὴς γενόμενος τοῦ μὴ ἐξάχουστος
εἶναι τάδε λέγων. 'Γοῦ δὲ φαμένου μηδὲν πεπύσθαι,
i «σήμερον τοιγαροῦν, ἔφη, ὦ Κλούδιε, τυραννοχτονίας
ἀγὼν πρόχειται, » Καὶ ὁ Κλούθιος, « ὦ γενναῖε, φησὶ,
σίγα μή τις ἄλλος Ἀχαιῶν μῦθον ἀκούσῃ.» Πολλῆς
δὲ ὀπώρας ἐπιχεομένης τοῖς θεωροῖς, Χαὶ πολλῶν ὀρνέων
ὁπόσα τῷ σπανίῳ τίμια τοῖς χτωμένοις, ὁ 1 ἀἴος ἡδονῖ,
V τὰς περὶ αὐτοῖς ἐθεώρει μάχας καὶ διαρπαγὰς οἴκειου-
μένων αὐτὰ τῶν θεωρῶν. Ἐνθάδε xai σημεῖα μανθάνει
δύο γενέσθαι. Καὶ γὰρ μῖμος εἰσάγεται χαθ᾽ ὃν σταυ-
ροῦται ληστῶν ἡγεμὼν, ὅ τε ὀρχηστὴς δρᾶμα εἰσάγει
Κινύραν, ἐν ᾧ αὐτός τε ἐχεείνετο καὶ ἡ θυγάτηρ Μύρρα,
ὃ αἷμά τε ἦν τεχνητὸν πολὺ, καὶ τὸ περὶ τὸν σταυρωθέντα
ἐχχεγυμένον χαὶ τὸ περὶ τὸν Κινύραν. “Ὁμολογεῖται
δὲ καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην γενέσθαι ἐν d Φίλιππον τὸν
Ἀυύντου Μακεδόνων βασιλέα χτείνει Παυσανίας εἷς

τῶν ἑταίρων εἷς τὸ θέχτρον εἰσιόντα. [Γαΐου δὲ ἐνδοιά-

νζοντος εἴτε παραμείνειεν εἰς τέλος τῇ θεωρίᾳ διὰ τὸ
τελευταίαν elvat τὴν ἡμέραν, εἴτε λουτρῷ χρησάμενος
καὶ σίτῳ εἶτα ἐπανίοι καθὰ xai πρότερον, Μινουχιανὸς
ὑπὲρ τοῦ Γαΐου χαθεζόμενος, καὶ δεδιὼς μὴ διαχυθείη
τὰ τῶν καιρῶν εἰς κενὸν, ἐξαναστὰς ἐπειδὴ xoi Χαιρέαν
i& ἑώρα προεξεληλυθότα,, ἠπείγετο θαρσύνειν αὐτὸν προελ-
θών. Λαμθάνεται δὲ αὐτοῦ τῆς στολῆς Tato; κατὰ
φιλοφροσύνην δῆθεν, καὶ « ποῖ δὴ φησὶν, ὦ μαχάριε;: »
Καὶ ὁ μὲν αἰδοῖ δοκεῖν τοῦ Καίσαρος χαθίζει, (χρείσσων
δ᾽ ὁ φόδος ἦν.) ὀλίγον δὲ διαλιπὼν εἶτα διανίσταται᾽
καὶ ὁ Γάϊος οὐδὲν ἐμποδὼν ἦν ἐξιόντι. δοκῶν ἐπί τινι
τῶν ἀναγχαίων ποεῖσθαι τὴν ἔξοδον. Δσπρήνας δὲ
(μετεῖχε δὲ καὶ αὐτός) παρήνει τῷ Γαΐῳ χαθὸ πρότερον
ὑπεξελθόντι πρός τε λουτρῷ xai ἀρίστῳ γενέσθαι, xai

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

[924,»5.] 141

in honorem spectacula edebantur, et cadente victima con-

ligit cruore respergi togam senatorís cujusdam Asprenatis

nomine. Quod quidem a Cajo rísu excipitur, ipsi vero

Asprenati plane ominosum accidit : simul enim cum Caio

cesusest. Dicitur autem Caius ea die magis quam natura

ejus ferebat affabills exstitisse, eaque sermonis comitate

esse usus, ut omnibus miraculo fuerit. Sacro peracto ad

spectacula se convertit, locumque suum in theatro occupa-

bat, preecipuís ex amicis cinctus. — Exstructum vero erat
theatrum (coagmentabatur autem quotannis) in hunc mo-

dum. Duo ei ostia erant, quorum alterum exeuntibus sub

dium , alterum in porticum euntibus aut egredlentibus pa-

tebat, ne turbarentur qui intus conclusi erant, et ut acto-

res et musici ex eodem tugurio, in quo et alterum septis.
inclusum erat , exeuntes liberum regressum haberent. Com.
sidente itaque populo, et Cliierea cum reliquis tribunis non
procul a Caio, (dextrum enim theatri cornu Cesar tene-
bat,) Vatinius, ordinis senatorii vir el preeforius , Cluvium, .
qui consularis erat, sibi assidenlem, ecquid de rebus novis .
accepisset interrogabat, ita tamen caute ut nemo vocem .exau-
diret. Quo dicente nihil sibi nunciatum esse, « hodie igitur,
inquit, o Cluvi,, tyrannicidii fabula agenda est. » Cui Clu-
vius, « tace, o vir fortis, ne quis alius Achivorum sermo.
« pem audiat. » Multis deinde in spectatores sparsis mis-
silibus , quie pomis constabant et avibus propter raritatem
magni pretii habitis, Caio volupe erat videre certamina
liac de causa inita, utque spectatores de istis sibimet arri--
piendis contendebant. Hic etiam duo acciderunt quae pro-
digiorum loco babita sunt. Etenim mimus intFoducitur,
in quo cruci affigitur latronum dux , et pantomimus fabulam
introducit Cinyram, in qua Cinyras ipse occiditur et filia.
ejus Myrrlia ; eratque multus sanguis arte effusus , tum circa
cruci affixum, tum circa Cinyram. Constat etiam illum -
eundem fnisse diem, quo Philippum Amynte filium, in. :
theatrum ingredientem , interemit Pausanias ejus amicus.
Quum autem Caius dubitaret permaneretne usque ad finem
spectaculi , quod dies csset ultimus , an lotus et cibo sumpto
reverteretur, uti ante solebst, Minuclanus, gupra Caium
sedens, veritus ne tempus e manibus re infecta elaberetur,
surrexit , ubi Chieream egressum viderat, ut ire maturaret
ad ipsum conürmandum. — Ejus vero Caius comiter appre-
hendens togrme laciniam , « quonam, inquit, abis, boue vir ? »
Et ille quidem, quasi reveritus Ctesarem , (sed metus supe-
rabat,) denuo resedit : verum non multo post exsurrexit, Calo
eum ab egressu non prohibente, quod exire putaret ad re-
quisita nature. Asprenas autem, qui et Ipse particeps erat,
Caium hortabatur ut clani excederet , quemadmodum anto

10

15

20 τ

30

3

40

45

712 (s16,917.)

ἔπειτα δὲ εἰσελθεῖν, χρήζων ἐπὶ πέρας d; OT vat τὰ ἔγνο».
cu£va.
ιδ΄, Kat ol περὶ τὸν Χαιρέαν ἔτασσον uiv ἀλλήλους
ἡ χαιρὸς, xoi ἐγρῆν ἕχαστον στάντα ἧ προσταχθείη μὴ
ἀπολιμπάνεσθαι ἐπιπονοῦντας, "H 4Qovso δὴ τῇ δια-
τριδῇ xat τῷ ὑέλλεσθαι τὰ ἐν gepoiv, ἐπεὶ καὶ περὶ
τὴν ἐνάτην ὥ ὥραν ἤδη τὰ τῆς ἡμέρας ἦν, χαὶ Χαιρέας,
βραδύνοντος Γαΐου, πρόθυμος ἦν ἐπεισελθὼν ἐν τῇ
χαθέδρα προσπεσεῖν. Προήδει μέντοι τοῦτο σὺν πολλῷ
φόνῳ τῶν τε βουλευτῶν καὶ ὁπόσοι τῶν ἱππέων παρῇ-
σαν, χαίΐπερ δὲ εἰδὼς, πρόθυμος ἦν, χαλῶς E, γειν ἡγού-
μενος πᾶσιν ἀσφάλειαν xal ἐλευθερίαν ὠνούμενος ἐν
ὀλίγῳ τίθεσθαι τὰ χατὰ τοὺς ἀπολουμένους. Kat 67, τε-
τραμμένων εἰς τοῦ Ὁ θεάτρου τὴν εἴσοδον, σημαίνεται Γαῖος
ἐξαναστὰς, χαὶ θόρυδος ἢ ἣν. Ἀνέστρεφον δὲ xai οἱ συν-
υόται xai ἀνωθοῦντο τὴν πληθὺν, λόγῳ μὲν διὰ τὸ
δυσχεραίνειν τὸν T'atov, ἔργῳ δὲ ἐπ᾽ ἀδείας βουλόμενοι
ἐν ἐρημίᾳ τῶν ἀμυνομένων χαταστήσαντες αὐτὸν ἅπτε-
΄ι Led E ; -Xt F^ 4 φ 4
οθαι τῆς σφαγῆς. [ΙΠρρεξήεσαν δὲ Κλαύδιος μὲν ὃ xa-
9 Ὁ ^ / 92 ἢ - $^ ΄σω- $ 4
τρῶς αὐτοῦ xai Μάρκος Οὐϊνίχιος 6 τῆς ἀδελφῆς ἀνὴρ,
ἔτι δὲ Οὐαλέριος ἢ σιατιχὸς, οὺς οὐδὲ βουλομένοις ὃ ótx-
χλεῖσαι δύναμις ἦν αἰδοῖ τῆς ἀξιώσεως, εἴπετο δὲ αὐτὸς
σὺν Παύλῳ ᾿ἈΑρρουντίῳ.ς ᾿Ἐπεὶ δὲ ἐντὸς ἦν τοῦ βασι-
λείου, τὰς υὲν εὐθείας ὀδοὺς λείπει, χαθ᾽ ἃς διεστήχεσαν
τῶν δούλων οἱ θεραπεύοντες αὐτὸν, καὶ προήεσα » οἱ περὶ
τὸν Κλαύδιον, τρέ ἕπεται δὲ χατὰ στενωπὸν ἠρεμηκότα,
xat ἐπὶ τόπον πρὸς λουτροῖς γενησόμενος, ἅμα xat παῖ-
δας ot ἥχεσαν ἐχ τῆς Ασίας χατανοήσων, πουπῆς αὖ-
΄-Φ 4 9» Arn , P,
τῶν ἐχεῖθεν γενομένης ἐπὶ ὕμνοις αυστηρίων ἃ ἐπετέλει,
ἔνιοι δὲ χατὰ πυρριχισυοὺς ot ἐν τοῖς θεάτροις ἔσοιντο.
᾿Ὑπαντιάζει δὲ αὐτὸν Χαιρέ [ 1 s σηυεῖον. Τοῦ
Χαιρέας, καὶ ἤτησε σημεῖον. Τοῦ
δὲ τῶν εἰς ““λεύην ἀναχειμένων εἰπόντος, οὐδὲν ἐνδοιά-
σας λοιδορίαις τε 27 o7jro xa v τοῦ Γαΐου χαὶ σπασάμενος
τὸ ξίφος ἐπάγει πληγὴν σφοδράν' οὐ μήν γε ἦν καίριος.
Καίτοι γε φασί τινες προνοία τοῦ Χαιρέου γενέσθαι τὸ
αὐ ut πληγῇ διεργάσασθαι τὸν l'atov, ἀλλὰ τιμωρεῖς
' ; ᾿ ; , 4 M] A
cat μειζόνως πλήθει τραυμάτων. — OO uz,véuot πιθα-
' rd L ^ à 4 4 . P d - 0^ "
νὸς Οὗτος ὃ λόγος, διὰ τὸ ui) ἐπιγωρεῖν ἐν ταῖσδε ταῖς
πράξεσι λογισμῷ χρήσασθαι τὸν φόύον. Χαιρέαν δὲ,
εἴπερ οὕτως ἐφρόνει, πάντων ἤγτμιλαι μωρίᾳ διαφέρειν,
es 4 ^^ ^ : y , “ἈΝ 4A » -—- »
ἡδονὴν τῇ ὀργῇ [χαριζόμενον] μᾶλλον ἡ Ex τοῦ ὀξέος
ἀπαλλαγὴν αὑτῷ τε xai τοῖς συνωμόταις χινδύνων γα-
ρίζομενον, διὰ τὸ πολλὰς ἂν μηχανὰς ἔτι γενέσθαι βοη-
θειῶν Γαίῳ μὴ φθάσαντι τὴν ψυχὴν ἀφεῖναι, χανταῦθα
L4 - / ΄ *" ,
Χαιρέα λόγον ἂν γενέσθαι οὐ περὶ τῆς l'atou τιμωρίας,
ἀλλὰ τῆς αὑτοῦ xai τῶν φίλων, ὅπου γε xal πράξαντι
χαλῶς ἂν εἶχε σιγῇ χρωμένῳ διχδιθράσχειν τὰς ὀργὰς
τῶν ἀμυνομένων, οὐχ, ὅπως ἄδηλον εἰ τύχοι χατορθῶν
ἐπ᾽ ἀλόγοις γρήζειν αὗτόν τε ἀπολέσαι χαὶ τὸν καιρόν,

ὃυ Καὶ τάδε μὲν εἰχάζειν παρέστω τοῖς βουλομένοις $ xal

θέλοιεν" 6 δὲ l'atoc, ἀλγηδόνι τῆς πληγῆς περιφερόμενος,
(μεσσηγὺς Xo τοῦ τε ὦμου xal τοῦ τραχήλου φερόϊεε-
νον τὸ ξίφος ἐπέσχεν ἢ χλεὶς προτωτέρυν χωρεῖν," οὔτε

ΑΡΧΑΙΘΑΟΓΊΑΣ BIBA. 19. ΚΕΨ. 4.

[925.526

solebat, ad lavandum et prandendum , et lum demum reser-

' leretur; utpote quod decreUe rei exitum expediri vellet.

14. Et Chaerea quidem et socii semet opportune disp» |
suerunl ; eisque incumbebat, locum , qui singulis obtigit,
ne desererent strenue operam dare : et indignabantur moras :

necli, quodque in manibus erat differri, quod jam esse
hora diei nona. Chaereze itaque, Caio cunclante, in anime
erat regredi ipsumque in sede sua adoriri. Ceterum cogi
latione przeceperat hoc sine multa Equitum qui aderant a
senatorum cede ficri non posse : quamvis autem id sciret,
desiderio ardebat , equum esse ratus non morari ejusmodi
caedem, quee omnium incolumitate et libertate rependere-
tur. Quumque jam in eo essent ut theatrum ingrederentur,
subito strepitu significatur surrexisse Caium.
est ut sese converterent conjurati , et turbam dirmnovebant,
quasi eam agre ferret Caius, re autem vera sui in securi-
tatem, ut qui vellent euin nudare praesidiis atque ita cedem
patrare. — Pracedehant autem eum Claudius patruus, εἰ
Marcus Vinicius sororis ejus maritus, ut et Valerius Asiali-
cu5, quos iptercludere, si maxime id voluissent, ex digni-

talis reverentia non licebat; Caius vero ipse sequebatur cam |

Paulo Arruntio. Quum autem intra regiam esset, de via recta
decedit, ubi constitnli erant famuli, quornm munus crat
ipsi ministrare, et qua Claudius aliique praecesserant ; et in
angiportum insuetum deflectit , balneas petiturus, simulque

pueros spectaturus , qui ex Asia venerant, missi inde par- Ὁ

tim ut hymnos canerent in mysteriis quze celebrabat , par-
tim ut pyrriiicham saltarent in theatris. Ipsi autem Chzrea
obviam venit , el tesseram petiit. Quumque ille probrosum
quiddam et ridiculum daret, nihil moratus conviciis inpe
tit, strictoque gladio vehemen(em Caio plagam inflixit , sed
non mortiferam. Sunt tamen qui dicant, boc a Clirea
data opera factum esse, ut non uno ictu Caium interime-
ret, sed repetitis vulneribus magis eum excruciaret. At
mihi parum credibile videtur quod afferunt, haud conce-
dente timore in ejusmodi rebus exsequendis rationem ad-
hibere. Quodsi ifa exislimasset , Clieream profeeto omni-
um stultissimum haberem, qui maluerit indulgere iracun-
dix quam celeriter semet et conjuratos e periculo eximere,
maxime quando non deerant plurinue viae Caio succurrendi,
nisi quam primum exhelaret animam , alque adeo Chaeream
rationem liabuisse non Caium, sed semetipsum et amicos
affligendi, si, quum possel re bene gesta clam se ulciscentium
ira subducere, nedum quum esset obscurum an ex animi
sententia res succederet , temere voluisset semet perdere
&imul et tempus. Εἰ in istis quidein cuique suo ulique
frui judicio per me licet. Αἱ Caius dolore ex vulnere cre-
ciatus, (nam ensi, inter humerum et collum impacto, obsli-
til jugulum ne altius penetraret,) neque animo consternalus

Quo factum -

(947,848.)

ἀνεύόόδησεν ὑπ᾽ ἐχπλήξεως, οὔτε ἐπεχαλέσατό τινας τῶν
φίλων, εἴτε ἀπιστία, εἴτε xat ἄλλως ἀφρονήσει" στόνῳ
δὲ χρησάμενος πρὸς τῆς ἀλγηδόνος τὸ περιττὸν εἷς τὸ
πρόσθεν ἵετο φυγῇ. Καὶ δεξάμενος αὐτὸν Κορνήλιος
$ Xa6tvoc, τὴν διάνοιαν ἤδη͵ προχατειργασμένος, ὠθεῖ
χλιθέντα ἐπὶ γόνυ" πολλοὶ δὲ περιστάντες ἀφ᾽ ἑνὸς ἐγ-
χελεύσματος ἔχοπτον τοῖς ξίφεσι, παραχελευσμός τε
πρὸς ἀλλήλους, καὶ πρὸς ἐπὶ τούτοις, ἦν. 'Γελενταίαν
δὲ Ἀκύλας ὁμολογεῖται ὑπὸ ἀπάντων πληγὴν ἐπαγαγὼν,
10 ἣ μεθίστησιν αὐτὸν ἀχριύῶς. ᾿ἈΑναθείη δ᾽ ἄν τις τὴν
πρᾶξιν Χαιρέᾳφ. — Kat γὰρ εἰ σὺν πολλοῖς ἐπράχθη τὸ
ἔργον αὐτῷ, ἀλλ᾽ οὖν πρῶτός τε ἐνεθυμήθη͵, τοιαῦτα
ὡς πραχθείη προλαδὼν πολὺ τῶν ἁπάντων, xal πρῶτος
μὲν τολμηρῶς ἐξεῖπε τοῖς λοιποῖς. Δεχομένων δὲ τὸν
15 ἐπὶ τῷ φόνῳ λόγον, σποράδας τε ἤθροισε xal τὰ πάντα
φρονίμως συγχροτήσας, ἔνθα γνωμῶν εἰσηγήσει ὡς
ἐχρὴν πολὺ χρείσσων ἐγίνετο, xat λόγοις xaüuu coz
χρηδτοῖς, ὡς οὐ τολμῶντας ἠνάγκασέ τε τοὺς πάντας,
ἐπεί τε χαιρὸς D dave χειρὶ γρήσασθαι, φαίνεται xdv-
20 ταῦθα πρῶτός τε ὁρμήσας καὶ ἁψάμενος τοῦ φόνου xal
τοῖς ἄλλοις εὐεπίδατον παρασχὼν xal προτεθνεῶτα
Γάϊον: ὥστε àv διχαίως χαὶ ὁπόσα τοῖς λοιποῖς εἴη
πεπραγμένα, τῇ Χαιρέου γνώμη τε καὶ ἀρετῇ προστί-
θεσθαι καὶ πόνῳ τῶν χειρῶν. ᾿
ιε΄. Καὶ Γάϊος piv, τοιούτῳ τρόπῳ χρησάμενος τῆς
τελευτῆς, ὑπὸ τοῦ πολλοῦ τῶν τραυμάτων ἀποψυχθεὶς
ἔχειτο. Οἱ δὲ περὶ τὸν Χαιρέαν, ἐπειδὴ χατείργαστο
αὐτοῖς ἤδη Γαῖος, ὁδοὺς μὲν τὰς αὐτὰς ἰόντες σώζειν
αὑτοὺς ἀμήχανον ἑώρων, ὄκνῳ τε τῶν γεγονότων (οὐ
3y γὰρ μικρὸν ἦν τὸν αὐτοχράτορα ἀνῃρηχόσιτὸ χινδύνευμα,
ὑπό τε ἀνοίας τοῦ δήμον τιμώμενον xal ὄντα προσφιλῆ,
καὶ τῶν στρατιωτῶν μὴ ἀναιμωτὶ ποιησομένων τὴν
ζήτησιν αὐτοῦ) ἄλλως τε στενῶν οὐσῶν τῶν ὁδῶν καθ᾽
ἃς ἔπραξαν τὸ ἔργον, χαὶ μεγάλου πλήθους ἐμφράξαντος
35 αὐτὰς τῆς θεραπείας, xat ὁπόσοι τῶν στρατιωτῶν ἐπὶ
φυλαχῇ τοῦ αὐτοχράτορος ἐχείνην παρῆσαν τὴν ἡμέραν.
Ὁ δοὺς δὲ ἑτέρας χωροῦντες παρῆσαν εἰς τὴν Γερμανιχοῦ
μὲν οἰχίαν τοῦ Γαΐου πατρὸς, ὃν τότε ἀνηρήχεσαν, (συν-
"£v, δὲ ἐχείνη, διὰ τὸ ἕν τὸ βασίλειον ὄν, ἐπ᾿ οἰχοδο-
40 μίαις ἑκάστου τῶν ἐν τῇ ἡγεμονία γεγονότων ἀσχηθὲν
ἀπὸ μέρους ὀνόματι τῶν οἰχοδομησαμένων, ἢ χαί τι
μερῶν οἰχήσεως ἀρξάντων τὴν ἐπωνυμίαν παρασχέσθαι,)
xai διεχπεσόντες τοῦ πλήθους «τῆς ἐφόδου ἐν ἀδείᾳ τὸ
παρὸν ἦσαν, λανθάνοντος ἀχμὴν χαχοῦ τοῦ τὸν αὐτοχρά-
40 τορα παρειληφότος. Πρώτους δὲ εἰς τοὺς Γερμανοὺς
ἢ αἴσθησις ἀφίκετο τῆς Γαΐου τελευτῆς" δορυφόροι
δὲ ἦσαν οὗτοι ὁμώνυμοι τῷ ἔθνει ἀφ᾽ οὗ χατειλέχατο,
τὸ Κελτιχὸν τάγμα παρεχόμενοι αὐτῶν. Θυμῷ δὲ
γρῆσθαι πάτριόν ἐστιν αὐτοῖς, ὅπερ οὐ σπάνιον ἔν τισιν
bu ἑτέροις βαρδάρων, διὰ τὸ ἡσσόνως λογισμὸν ἐπιδέχεσθαι
τῶν ποιουμένων, ῥωμαλέοι τε τοῖς σώμασι καὶ τῇ
πρώτῃ δρμῇ συνιόντες τοῖς πολεμίοις, οὗ ἂν 6ou oen
μεγάλα κατορθοῦντες. Οὗτοι οὖν πυθόμενοι τοῦ Γαΐου
τὴν σφαγὴν, καὶ περιαλγήσαντες διὰ τὸ μὴ ἀρετῇ χρί-

25

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

P ——!—————-—»— ———— e €&| É(£S9wxJJjJjàààAA4,,,1.2:2:111.11,11LLLLUILUUL/4,LLLLILU.1,LGáÓALAAHAZAAZAAG-;ALTILFLA,.,| LeL|UL,seEeceM|MEDSEER "E —— — 1X —À——— Ὁ

[026,027.] 148

exclamavit, neque amici cujuspiam opem imploravit , sivo
quo nemini salis fideret, sive ea de re non cogitaret : sed,
quum gemitim ex pressisset angoris magnitudo, fuga se pro-
ripiebat ulterius. Quumque eum excepisset Cornelius Sabi-
nns , qui jam ante animo erat przeparatus , inclinatum trudit
in genua : alque multi circumstantes, una coborfatione
excitati , gladiis eum feriebant , atque adbortatio ad invicem
erat, Repete. [n confesso est autem apud omnes Aquilam
extremum ei vulnus intulisse, fecisseque et confestim api-
mam efflaret. "Veruntamen Chierea csdis auctor merilo
exislimaudus est. — Nam licet aliquammultos ad facinus
palrandum sibi adjunxerit , primus tamen illud excogitavil ,
et ante omnes quemadmodum res istze gerendie essent animo
designavit, primusque ausus est consilium cum aliis com-
municare, Quum autem sermonem probarent guem de caede
habuit, et dispersos unum in locum congregavit , et omni-
bus bene ac sapienter paratis, tum rectia consilia dando
omnibus longe prestabat, et scite admodum orationem ad
suadendum accommodavit, ita uL et omnium animos ad
audendum accenderit, et, quum tempus posceret vim et ma-
nus adhiberi, tunc etiam primus conspiciebatur incitari,
et ad rem strenue agzrediendam ferri , et Caii cedem facile
aliis perficiendam dare, postquam vulnus fere letale ab eo
accepisset : adeo ut merito, quicquid etiam a sociis perpetra.

.tum fuerit, Chsereze consiliis, animi robori, forlique ma-

nuum oper? acceptum ferendum sit.

15. Et Caius quidem hujusmodi morte affectus exanimis.
jacebat multis vulneribus confossus. Αἱ Clierea sociique,,
quum ab illis peremptus fuisset Caius, haud fleri posse anl.
madvertebant vut incolumes eadem via redirent, sive atto-
ni&i magnitudine facinoris (non enim levis periculi res erat
occidisse Imperatorem, populo insanienti gratum et acce--
ptum, militibusque deeo non sine sanguine inquisituris) sive-
quod angusta essent vio ubi patrata erat cedes , el magna
servitiorum muliiludo eas obstruxisset , ut et milites qui ea
die presto erant ad custodiam Imperatoris. Proinde alia
vía incedentes contulerunt se ad ades Germanici, patris
Caii quem tunc occiderant, (eranl enim conjunctim pala-
tio, quod ila unum erat uL tamen, edificiis ab iis qui in
imperio fuerant adauctum et ornatum, varias habuerit
appellationes, aut ab eo qui partem aliquam abenlverit ,,
aut ab eo qui partem aliquam zedificare inchoaverit,) jamque
elapsi e turbsie incursu satis (uti erant pro tempore, dum
adhuc in occulto esset quod Imperatori acciderat. Piimi
autem Germani aliquid resciverunt de Caii interitu : eraut
vero isti satellites genti cognomines, e qua delecti suut
qui legionem Celticam constiluunt, homines gentis vilio
proni ad iracundiam , id quod commune estillis cum nonuul-
lis barbaris, ut qui parum admodum consilii rebus agendis
adlibeant, at viribus pollentes ferocesque, et primam in hio-
stes impressionem facientes, in quamcunque partem incu -
buerint, magnum ad victoriam momentum afferant. — isli
ilaque, ubi aliquid de cede Caii acceperant, vehementer
indoluerunt, non ipsius virtutibus rem métieptes, sed suia.

σ'

ιὸ

744 (s46,540.)

γειν ἐπὶ τοῖς ὅλοις, ἀλλὰ συμφέροντι τῷ αὑτῶν, (ᾳμάλιστα

ὲ αὐτοῖς προσφιλὴς ἦν lioc δόσεσι χρημάτων τὸ εὔνουν
αὐτῶν χτώμενός,) σπασάμενοι τὰ ξίφη, (προστήχει δὲ
αὐτῶν Σαόδῖνος χιλιαρχῶν, οὐ δι᾿ ἀρετὴν καὶ γενναιό-
"ata προγόνων, μονομάχος γὰρ ἦν, ἰσχύϊ δὲ σώματος
τὴν ἐπὶ τοιούτοις χτησάμενος ἀνδράσιν ἀρχήν,) διεξήεσαν
τῆς οἰχίας ἀνερευνώμενοι τοὺς σφαγέας τοῦ Καίσαρος.
᾿Ασπρήναν τε χρεουργήσασιν αὐτοῖς, διὰ τὸ πρώτῳ πε-
ριπεσεῖν, οὗ τὴν στολὴν μιᾶναν τὸ αἶμα τῶν θυμάτων,
ὥς μοι λέλεχται πρότερον, οὐχ ἐπ᾽ ἀγαθῷ τὴν συντυ-
fia» ἀπεσήμαινε τοῦ γεγονότος, δεύτερος Νωρθανὸς
ὑπηντίαζεν, ἐν τοῖς γενναιοτάτοις τῶν πολιτῶν, χαὶ
πολλοὺς αὐτοχράτορας παρεχόμενος τῶν προπατόρων,
καὶ μηδὲν αἰδουμένων αὐτοῦ τὴν ἀξίωσιν, ἰσχύϊ προῦ-
γῶν ἀφαιρεῖται τὸ ξίφος τῷ πρώτῳ τῶν ἐπιόντων συυ.-
πλαχεὶς, φανερός τε ἦν οὐχ ἀπραγμόνως τεθνηξόμενος,
μέψρι δὴ περισχεθεὶς πολλοῖς τῶν ἐπιφερομένων ἔπεσεν
ὑπὸ πλήθους τραυμάτων. Τρίτος δὲ ᾿Αντήϊος, τῶν
ἐχ τῆς βουλῆς, σὺν ὀλίγοις οὐ τυχαίως τοῖς l'epa-

- / , A e 8 Pj!
30 voie xa ato oi πρότερον περιπεσών, πὸ δὲ φιλοθεαιο-

σύνης καὶ ἧδονῆίς τοῦ αὐτόπτης γενέσθαι Γαΐου χειμέ-
vou, αἷἴσος ηὔφρανε τὸ πρὸς αὐτόν" τὸν γὰρ πατέρα
τοῦ ᾿Αντηΐου xai ὁμώνυμον φυγάδα ἐλάσας xai μὴ do-
χεσθεὶς χτείνει στρατιώτας ἀποπέλψας. Καὶ παρῆν

3» μὲν διὰ τάδε εὐφρανούμενος θεωρία τοῦ νεχροῦ" θο-

39

ρυθουμένης δὲ τῆς οἰκίας, χρύπτειν αὑτὸν ἐντεθυμημένος,
οὐ διαφυγγάνει τῶν Γερμανῶν τὸ εἷς τὴν ἔρευναν ἀχρι-
θὲς xal ἐπὶ τοῖς φόνοις ὁμοίως τῶν τε αἰτίων xal μὴ
ἐξχγριωσάντων. Καὶ οἱ μὲν ταύτη τεθνήχασιν.

ις΄, Εἷς δὲ τὸ θέατρον ἐπεὶ ἀφίκετο 6 λόγος περὶ τῆς
Γαΐου τελευτῆς, ἔχπληξίς τε xat ἀπιστία ἦν. Ot μὲν
γὰρ xai πάνυ ἡδονῇ δεχόμενοι τὸν ὄλεθρον αὐτοῦ, χἂν
πρὸ πολλοῦ ἡγησάμενοι σφίσιν ἀγαθὸν συνελθεῖν, ὑπὸ
δέους ἐν ἀπιστίᾳ ἦσαν. Εἰσὶ δὲ οἷς xal πάνυ ἀπ᾽ ἐλ-

35 πίδων ἦν, διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν τι τοιόνδε περὶ τὸν Γαῖον

γεγονέναι, ἀληθεία προστίθεσθαι, διὰ τὸ μὴ οἷόν τε
ἀνθρώπῳ εἶναι τοιᾶδε ἀρετῇ γρῆσθαι. Γύναια δ᾽ ἦν
ταῦτα χαὶ παῖδες, ὁπόσοι τε δοῦλοι καί τινες τοῦ στρα-
τιωτιχοῦ" οἱ μὲν διὰ τὸ μισθοφορεῖν, xxl οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ

«9 συντυραννοῦντες, χαὶ διαχονία τῆς xav' ἐχεῖνον ὕόρεως

ἐπανασειόμενοι τοῖς χρατίστοις τῶν πολιτῶν, τιμῆς τε
ἅμα xat ὠφελειῶν τυγχάνειν ἥ δὲ αὖ γυναιχωνῖτις,
χαὶ τὸ νεώτερον, ὅπερ ὄχλος φιλεῖ, θεωρίαις τε xai
μονομαχιῶν δόσεσι xal τινων χρεανομιῶν ἡδοναῖς ἀνει-

4 λημμένοι, ἃ ἐπράσσετο, λόγῳ μὲν ἐπὶ θεραπεία τῆς

πληθύος, τὸ δὲ ἀληθὲς ἐχπιμπλάντα τῆς μανίας l'atou
τὴν ὠμότητα " οἱ δὲ δοῦλοι διὰ τὸ ἐν χατηγορία τε
εἶναι xal χαταφρονήματι τῶν δεσποτῶν, ἀποστροφῆς
τῷ ὑθρίζοντι αὐτοὺς οὔσης τῆς χατ᾽ ἐχεῖνον ἐπιχουρίας.
Ῥαδιον γὰρ Ψευσαιένοις τε χατὰ τῶν χυρίων πεπιστεῦ-
σθαι xai τὰ χρήματα ἐνδείξασιν αὐτῶν ἅμα ἐλευθέροις
τε εἶναι xai πλουσίοις, μισθῷ) τῶν κατηγοριῶν, διὰ τὸ
ἄθλα αὐτοῖς προσχεῖσθαι τὰς ὀγδόας τῶν οὐσιῶν. "Lv
δὲ εὐπατριδῶν, εἰ χαί τισι πιστὸς ὃ λόγος φανείη, τοῖς

ΑΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IO. ΚΕΦ. A.

[27,923.]

commodis, (quod magnam ab iis gratiam inierat Caius crebris
largitionibus conciliatam , ) stiictisque gladiis perquirentes
Cesaris interfectores , per domcs discurrebant duce Sabino ,
qui tribunus illis preerat, uon sua aut majorum virtute,
(nam gladiator fuerat,) sed corporia robore ad istam pra-
fecturam evectus. Quumque illis, postquam Asprenatem in
frusta concidissent , (quod in eum primum inciderant , Cujus
toga , ut jam ante diximus, cruore victims respersa, ipsi
quod evenerat infaustum fore portendebat,) proxime occur-
risset Norbanus, civis cum primis nobilis , et qui inter ma-
jores suos permultos iiaperatores habuerit, nihilque cjus
dignitatem rereriti essent, is, inagnis viribus fretus, ma-
nibusque cum eo qui primus ipsum adortus est conseitis,
gladium ei extorsit, et non inultus videbatur moriturus,
donec, multis in eum irruenlibus circumfusus, plurimis
vulneribus acceptis ceciderit. Tertius autem Anteius, or-
dinis senatorii vir, cum paucis non temere et fortuito , siculi
priores, in Germanos incidit, sed spectandi cupiditate,
utque laetitiam oculis suis caperet, Caium prostratum a-pi-
ciendo, suum in eum odium oblectabat : Anteii enim patrem,
ejusdem cum eo nominis, in exsilium egerat Caius, eoque non
contentus milites ad eum occidendum miserat. Εἰ δὰ quidem
de causa aderat, ut mortui epectaculo semet oblectaret :
quum autem turbala esset domus, et de 86 in latebras ab-
dendo cogitarit , non efTugit Germanos qui investigarunt el
perscrutati sunt omnia, et obvioe quosque sontes insontes-
que occidere furebant. Atque illi quidem iia interierunt.
16. Celerum postquam in theatrum rumor de morle
Caii perlatus est, ohstupneruut omnes , nuncialisque (idem
habere noluerunt. Alii quidem, etsi cum laelitia interitum
ejus acciperent, et. vel quodvis darent ut sibi liceret exse
adeo beatis, pree timore liaud adducebantur ut crederent .
alii vero plane diffidebant, et quod nollent tale quidquam
Caio accidisse , ne veritati quidem auscultabant , rem nulia
humana vi confici posse sibimet persuadentes. Αἱ isti
fere erant feminz et. pueri, aut mancipia, et nonnulli ex
militibus. ΠῚ quidem, utpote quod ejus stipendia merev-
les simul cum eo exercerent tyrannidem , ejusque insoleu-
tie ministri, et optimum quemque civium concutientes,
honore simul et opibus aucti esseut ;mulieres vero et ado-
lescentuli , deliniti captique mirifice , ut solet vulgus, spe-
claculis, muneribus gladiatoriis, viscerationibus : quar
facia , erant editaque, verbo quidem nt populum oble-
ctarent, at re vera ut insanientem explerent Caii crudeli-
tatem. Servi denique propter lieentiam datam dominos ac: '
cusandi et contemnendi , ut quibus refugere liceret ad ejus
auxilium quum illos injuria affecissent. Facile enim eral
fidem impetrare improbe conficlse in dominos calumnia, et
indicala eorum pecunia nou libertatem solum assequi, sed
et divitías ex accusationis instituta» mercede, uoclava bone
rum parte illis iu praemium assignata. — Celerum patricii , si
quibus rumor credibilis videbatur, partim. quod de iusidiis

(ϑι9 --- 861.)

μὲν ἐκ τοῦ προειδέναι τὴν ἐπιθουλὴν, τοῖς δὲ ὑπὸ τοῦ
θέλειν εὐχτὸν ἡγουμένοις, σιγῇ παρεδίδοτο οὐ μόνον
ἐπὶ τοῖς ἠγγελμένοις χαρὰ, ἀλλὰ καὶ ἢ δόξα τῆς ἀκροά-
σεως. Οἱ μὲν δεδιότες μὴ καὶ ψευσθεῖσιν ἔλπίδος τιμω-
᾿ρίαι συνέλθοιεν, ὡς προεξορμήσασιν ἀποφήνασθαι τὴν
διάνοιαν τὴν ἑαυτῶν, οἱ δὲ ἐξεπιστάμενοι, διὰ τὸ τῆς
ἐπιδουλῆς μετασχεῖν, μειζόνως ἔχρυπτον ἀλλήλων
ἀγνοία, καὶ δεδιότες μὴ πρός τινας εἰπόντες, οἷς ἡ τυ-
ραννὶς ἑστῶσα ὠφέλιμος ἦν, ζῶντος Γαΐου χολασθεῖεν
) ἐνδείξεως γενομένης, ἐπεὶ xal ἕτερος ἐπεφοιτήχει λόγος,
ὡυιληχέναι uev Γαῖον τραύμασιν, οὗ μὴν ἀποθανεῖν,
ἀλλὰ ζῶντα ἐν θεραπείαις ὑπὸ τῶν ἰατρῶν εἶνι. Ἦν
τε πιστὸς αὖθις οὐδεὶς, ᾧ χαὶ θαρσήσας τις γνώμην
ἀποφαίνοιτο τὴν αὑτοῦ" 3| γὰρ φίλος ὧν ὕποπτος
δ ἐγίνετο εὐνοία τῆς τυραννίδος, ἣ xal μίσει πρὸς ἐχεῖνον
ἡρώμενος, τῷ πρὸς αὐτὸν οὐδαμόθεν εὐνοίᾳ “ρωμένῳ
διαφθείρει τὴν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις πίστιν, ᾿Ελέγετο
δὲ ὑπό τινων, ot xai μάλιστα τοῖς εὐπατρίϑαις ἠφάνι-
(ov τὸ εὐρυμοῦν τῆς ἐλπίδος, ἐν ἀμελεία χινδύνων γε-
M γονότα xai ἄφροντιν χομιδῆς τῶν τραυμάτων, ὥσπερ
εἶγεν, ἡματωιένον ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς διεκπεσεῖν xai ἐν
δηικηγορίαις εἶναι. Καὶ τάδε μὲν εἰχάζετο βουλήσει
τῇ ἀλογίστῳ τῶν θροεῖν προθεμένων, xat ἐπ᾽ ἀμφότερα
δόξῃ τῶν ἀχουόντων λαυδανόμενα, οὐ μὴν τήν γε
ἢ ἕδραν ἐξέλιπον, δεδιότες τὴν ἐπενεχθησομένην προεξιοῦ-
σιν αἰτίαν. Οὐ γὰρ ἀφ᾽ ἧς ἐξίοιεν διανοίας γενήσε-
σῦχι περὶ αὐτοὺς τὴν χρίσιν, ἀλλὰ ἀφ’ ἧς εἰχάζειν θελή-
σειαν οἵ τε χατηγορήσαντες xal oí διχάζοντες.
ιζ΄, Ἐπεὶ 31 xal πλῆθος τῶν Γερμανῶν περιέσχε τὸ
3) θέατρον ἐσπασμένων τὰ ξίνη, πᾶσι τοῖς θεωροῖς ἐλπὶς
ἣν ἀπολέσθαι, xal πρὸς πᾶσαν οὑτινοσοῦν εἴσοδον πτοία
εἶγεν αὐτοὺς ὡς αὐτίκα μάλα συγκοπήσοιντο᾽ ἐν
ἀμηχάνοις δὲ ἦσαν, οὔτε ἀπιένχι θάρσος εἰσφερόμενοι
οὔτε ἀχίνδυνον τὴν διατριδὴν τὴν ἐπὶ τοῦ θεάτρου πε-
3 πιστευχότες, ἘΕἰσπιπτόντων δὲ ἤδη, βοὴ τοῦ θεάτρου
ῥήγνυται καθ᾽ ἱχετείαν τρεπομένου τῶν στρατιωτῶν,
ὡς πάντων ἀγνοίας αὐτῷ γενομένης χαὶ τῶν βουληθέν-
tuy χατὰ τὴν ἐπανάστασιν, εἰ δή τις xai γέγονεν ἐπα.
νάστασις,, xal τῶν γεγονότων. Φείδεσθαι οὖν, καὶ μὴ
40 τόλμης ἀλλοτρίας παρὰ τῶν οὐδὲν ἐν αἰτίᾳ γενομένων
ἀπολαμθάνειν τιμωρίαν, παρέντας ἐν ἐρεύνη τῶν πε-
πραχότων, ὅ τι xal πεπραγμένον εἴη, χαταστῆναι. Καὶ
οἱ μὲν ταῦτά τε χαὶ περαιτέρω μετὰ δαχρύων χαὶ τύ-
Vtex; προσώπων ἐπιθειάζοντες xat ποτνιώμενοι, ὁπόσα
4» ἀνεδίδασχεν αὐτοὺς ὃ χίνδυνος ἑστὼς πλησίον xal ὡς dv
τις ἀγωνιζόμενος περὶ τῆς ψυχῆς εἴπειέν τι ἔλεγον.
Θραύεται δὲ πρὸς ταῦτα τῶν στρατιωτῶν $ ὀργὴ, με-
ταμελῆσαν αὐτοῖς τοῦ ἐπὶ τοῖς θεωροῖς βουλεύματος *
ὦμόν τε γὰρ ἦν τοῦτο xal ἐχείνοις χαίπερ ἐξηγριοωχό-
bU σιν ἐδόχει, τὰς κεφαλὰς τῶν περὶ τὸν ᾿Δσπρήναν ἐπὶ
τὸν βωμὸν ἀπερεισαμένοις. Πρὸς ἃς μειζόνως ἔπαθον
οἱ θεωροὶ, λογισμῷ τε ἀξιώσεως τῶν ἀνδρῶν xal ἐλέῳ
τοῦ πάθους’ ὥστε παρ᾽ ὀλίγον xa αὐτοῖς οὐδὲν ἐλλι-
πεστέρως τὰ τῶν χινδύνων δμιλήσαντα ἐπανασεσεῖσθαι,

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. I.

[025,9:9.] 745

aliquid preesciverant , partim quod vehementer id cupie-
bant optabantque, non solum gaudíum occultabant qnod ex
nunciatis perciperent , sed el se niliil audire simulabant. ΠῚ
quidem veriti, ne spe falsi ad penas cogerentur, ut qui
animi sui sententiam aperire nimium festinarint, illi vero
qui rem resciverant, quod consiliorum participes essent, eo
magis clam omnia habebant, alii alios ignorantes, metuen-
tesque ne sí quid dicerent alieni , cui expediebat diuturnam
esse tyrannidem , Caio vivente proditi ad supplicium de-
poscerentur. Nam et alius sparsus erat. rumor, Caium
vulnera quidem accepisse, non tamen moríuum esee , aed
adhuc vivere, eique ἃ medicis curationem adliberi. Ac
nemo adeo fidus habebatur, cui quisplam dicere auderet
quod sentiret : sive enim Caii amicus esset, suspectae
erat fidei, ut qui tyrannidi faveret; sive odio eum pro-
sequeretur, id ipsum dictorum ejus fidem imminuebat,
quod eum oderit. Alius etiam rumor ferebatur, qui patriciis
spei solatium omne eripiebat, ipsum periculum despicienter
et de vulneribus curandis parum sollicitum, in forum, ut
se habebat sanguine cruentalnm , evasisse, atque ibi con.
cionari apud populum. Et hiec quidem temere efficta erant
ab iis, quibus propositum erat tumultus excitare, et in
utramque pártem pro affectu audientium trahebantur : haud
tamen sedes suas relinquebaut , metu criminis primo foras
exeunlibus impingendi. Non enim ex animo quo exierint
faclum iri de illis judicium, sed ex eo quem illis affingere
vellent delatores et judices.

17. *ed postquam turba Germanorum strictis gladiis cir-
cumdederat. theatrum, speclatores de vita quisque sua
metuere ca»perunt, et ad cujusvis ingressum expavescebant,
quasí jamjam concidendi essent, hzerebantque inopes con-
silii, quod neque exire auderent nec se in tutoessecrederent,
si diutius in theatro morarentur. Atqueadeo, quum irrunpe-
rent, clamor theatri extollitur, supplicantium militibus ut qui
omnium ignari essent, tam eorum quae de seditione movenda,
si qua mota fuerit , essent deliberata , quam eorum qua pa-
trala essent. Ipsis itaque parcere deberent, nec poenas alio-
rum audaciae ab omni culpa vacuis reposcere , sinerentque
in facinoris, quodcunque commissum esset, auclores in-
quirere. Et illi quidem ista , multoque plura cum ploratu
et planctu deos oblestantes et implorantes dicebant , qua:
praesentius periculum exprimeret , eoque modo ac si quis iu
extremo vit: discrimine aliquid proferret. Ad hac frangi-
lur militum ira; ipsosque subpoenituit eorum qua contra
spectatores animo agilaveranl : nam et erat crudele illud ,
ipsisque licet irritatis videbatur, quum capita eorum qui cum
Asprenale czesi erant arte defixissent. Quibus con:pectis ,
majorein in modum commoti erant spectatores, quum et vi-
rorum dignitatem secum reputarent et eorum quae passi
erant miseratione tenerentur, adeo ut parum abesset quo-
minus proseutium periculorum non minor ipsis metus iu.

746 (δ61.,853.)

ὧν ἄδηλον εἶναι τὴν συμφορὰν, εἴπερ εἰς τέλος φευ-
θῆναι δύναιτ᾽ ἄν. “Ὥστε xàv εἴ τινες τῶν προθύμως
μισούντων xai μετὰ δίχης τὸν Γάϊον, ἀφαιρεῖσθαι τῶν
ἐπ᾽ αὐτῷ εὐφροσυνῶν xal τῆς χαρᾶς, διὰ τὸ ἐν ῥοπῇ
& μὲν τοῦ συναπολουμένου γεγονέναι, τὸ δὲ πιστὸν τοῦ
περιεῖναι μηδέπω χαὶ τότε ἐχέγγυον συνελθεῖν.
ιη΄. Ἦν δὲ Εὐάριστος Ἀρρούντιος τῶν χηρυσσόντων
τὰ πωλούμενα, χαὶ δι’ αὐτὸ φωνῆς τε μεγέθει “᾿ρώμε-
νος xai χρήματα περιδεθλημένος ὅμοια τοῖς Ρωμαίων
10 πλουσιωτάτοις, δύναμίς τε αὐτῷ ἣν ἐφ᾽ οἷς ἐθελήσειε
πράσσειν χατὰ τὴν πόλιν, ἔν τε τῷ τότε XÀv τοῖς ὕστε-
ρον. Οὗτος διαθεὶς αὑτὸν ὡς ἐνῆν πενθιμώτατον (χαί-
τοι μίσει xal παρ᾽ ὁντιναοῦν ἐχρῆτο πρὸς Γαῖον, ἀλλὰ
μὴν χρείσσων ἣ διδασχαλία τοῦ φόδου καὶ στρατηγία
15 περὶ τοῦ χερδησομένου τὴν σωτηρίαν τῆς εἰς τὸ παρὸν
ἡδονῆς) πάντα χόσμον ἐπιτηδεύσας, ὡς ἄν τις ἐπὶ τοῖς
τιμιωτάτοις παρασχευάσαιτο ἀπολωλόσιν, ἀποσημαί-
νει τοῦ Γαΐου τὸν θάνατον ἐπὶ τὸ θέατρον παρελθὼν,
καὶ ἔπανσε τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ πλέον ἀγνοία συμπερι-
30 φέρεσθαι τοῦ γεγονότος. "Hóv, δὲ καὶ Παῦλος ᾿Αρρούν-
Tto, περιήει ἀναχαλῶν τοὺς Γερμανοὺς, xat οἱ χιλίαρ-
χοι σὺν αὐτῷ χελεύοντες κατατίθεσθαι τὸν σίδηρον, xal
διασαφοῦντες Γαΐου τὴν τελευτήν. 'Γοῦτο δὲ σαφέ-
στατα ἔσωσε τοὺς ἐν τῷ θεάτρῳ συνειλεγμένους, καὶ
80 πάντας οἱ xal ὁπωσοῦν τοῖς ᾿ερμανοῖς περιτύχοιεν.
᾿Ἐλπίδος γὰρ αὐτοῖς παραγενομένης ἔμπνουν χεῖσθαι
τὸν Γάϊον οὐχ ἔστιν οὗτινος καχῶν ἂν ἀπέσχοντο"
τοσόνδε ἐπερίσσευσεν αὐτοῖς εὐνοίας τῆς πρὸς αὐτὸν,
ὡς x&v μετὰ τοῦ χαθ᾽ αὑτοὺς ἀπολουμένου τῆς ψυχῆς
“0 χτήσασθαι τὸ ἀνεπιῤούλευτον αὐτῷ xai τοσαύτη δυσ-
τυχίᾳ μὴ συνεσόμενον. Παύονται ὃὲ τοῦ ὡρμηκότος
sl; τὴν τιαωρίαν, μαθήσεως σαφοῦς παραγενομένης
αὐτοῖς ἐπὶ τῇ τελευτῇ Γαΐου, διά τε τὸ εἷς ἀχρεῖον
ἐπιδείξασθαι τὸ πρόθυμον τῆς εὐνοίας, ὃς ἀμείψαιτο
85 αὐτοὺς ἀπολωλότος, xai δέει αἡ περαιτέρω τῇ ὕόρει
χρωμένων ἐπιστροφὴ γένοιτο ὑπὸ τῆς βουλῆς, εἴπερ εἷς
ἐχείνην περισταίη τὸ χράτος, ἢ ὑπὸ τοῦ ἐπικατασταν.-
τὸς ἄρχοντος. Καὶ οἱ μὲν Γερμανοὶ εἰ xol μόλις, ἀλλ᾽
οὖν ἐπαύσαντο λύσσης τῆς ἐπὶ Γαΐου τῷ θανάτῳ χατα-
40 λαμβανομένης αὐτούς.
ιθ΄, Χαιρέας δὲ (σφόδρα γὰρ περὶ Μινουχιανῷ ἔδεισε
μὴ διαφθαρείη μανία τῶν Γερμανῶν περιπεσών) ἔχα-
στόν τε τῶν στρατιωτῶν μετήει, προμηθεῖσθαι τῆς
σωτηρίας αὐτοῦ δεόμενος χαὶ μὴ ἀπολώλοι πολλὴν
45 ἐξέτασιν ποιούμενος. Καὶ Μινουχιανὸν μὲν xal Κλή-
μης (ἀνάγεται γὰρ ἐπὶ τοῦτον) μεθίησι, πολλῶν μετ᾽
ἄλλων συγχλητιχῶν δικαιοσύνην τῇ πράξει συμμαρτυ-
ρῶν χαὶ ἀρετὴν τοῖς ἐντεθυμημένοις χαὶ πράσσειν μὴ
ἀποδεδειλιαχόσι" τυραννίδα γὰρ εἰς ὀλίγον μὲν ἐλθεῖν
50 ἡδονῇ τοῦ ὑθδρίζειν ἐπαρθεῖσαν, εὐτυχεῖς δὲ οὐχ ἄρα
ποιεῖσθαι τὰς ἀπαλλαγὰς τοῦ βίου, μίσει τῆς ἀρετῆς
πρὸς αὐτὴν χρωμένης, ἀλλὰ μετὰ τοιαύτης δυστυχίας,
ὁποία δὲ T'diov συνελθεῖν, πρὸ τῶν ἐπαναστάντων xai
συνθέντων τὴν ἐπίθεσιν αὐτὸν ἐπίδουλον αὑτῷ γενόμε-

APXAIOAOTIAX BIBA. IO. ΚΕΦ. A.

[929 — 31. ,

cuteretur, quibus in iucerto erat si quo tandem modo cala-
mitatem evitare possent. Quo factum est ul iis, qui Caium
libenter meritoque oderint , auferrentur laetitia et gaudium, |
quibus ex eo moríuo afficerentur, quod in eo fere ero -
ut vitam amitterent, nec ulla ejus conservandae spes (ida
et firma alicubi effulsit.

18. Erat autem Euarisüis. Arruntius rerum venaliom
prieco, adeoque magna et canora voce, qui Romanorum
ditissimos opibus tequabat, quique in quibuscunque volue-
rit plurimum in civitate pollebat, tam eo tempore quam
postea. 1lie, quum sese ad Juctum quam maxime compo
suissel , (quamvis enim Caio erat omhium infepnsissimus,
presenti tamen voluptali praeferebat ea quie docnit limor,
suggessitque astutia querendi sibimet incolumitatem , ) lu-
gubri sumpto apparatu , uti imos est in carissimorum desi-
derio, in theatrum progreditur, mortemque Caii denunciat,
non passus multitudinem diutius in ignoratione eorum ver-
sari quae acciderant. Deinde etiam Paulus A rruntius circuibat
et milites inclamabat, simulque cum eo tribuni, jubentes
gladios recondere , el Caii interitum eis significantes. Quz
res manifesto salutem iilis attulit qui in theatrum conscpe-
rant, cnuctisque qui in Germanos quomodocunque | incide-
rent. Nam dum srpcs illis facta erat Catum adhuc visere,
a nullo abstinebant maleficio : tantum superfail illis erga
ipsum benevolentim , ut conlenti fuissent vel vitam suam
amiltere, si modo potuerint illum ab insidiis immunem
proestitisse, et a gravi adeo calamitale liberasse. Cuin au-
tem certiores facti essent de morte Caii , stalim deferlnil
impelus quo in vindictam ferebantur, tam quod minime
rem ipsorum cederet sui in illum animi promptitudinem
ostendisse, morti eo qui graliam ipsis relaturus esset, quam
quod timereut, ne in se injurias facere pergentes animad.
verlatur a senatu, si ad ipsum summa rerum administra-
tio perveniret, aut ab |mperalore succedente. Atque ita
Germani , licet mire, a rabie tamen cessarunt , quae in eos
invaserat ex morle Caii.

19. Ceterum Charea , de Minuciano valde sollicitus , ne
periret in Germanos furentes incidens, et singulos mililum
adiens orabat eos alque obsecrabat , ut illius salutis ratio-
nem haberent, et ipse.diligenler inquirebat ne forte inter-
isset. |. Et Clemens quidem Minucianum, ad ipsum addu
ctum, dimittit, cum multis aliis senatoribus facti justitiz
honestalique testimonium perhibens, virtutique illorum
qui id in animum induxerant, idemque exsequi minime
dubitarunt : nam ita fere esse tyrannos , ul sc efferant *o
luptati habendo injuriarum licentiam, haud vero ipde ft
licem sortiri vitse exitum , ut qui bonis omnibus invisi 18
ejusmodi incidant calamitatem qualis Caio contigerit , qui
anle seditionem ortam conflatamque conspirationem ipse

(5.5,853.)

vov, χαὶ διδάξαντα οἷς ὑδρίζων ἀφόρητος ἦν ἀφανίζων

τοῦ νόμου τὴν πρόνοιαν πολέμῳ πρὸς αὐτὸν γρῆσθαι

τοὺς φιλτάτους, xal νῦν λόγῳ μὲν εἶναι τούτους οἷ ἀνη-

ρήχασι Γάϊον, ἔργῳ δὲ αὐτὸν 03' ἑαυτοῦ χεῖσθαι διο-
ὃ λωλότα.

x'. Ἤδη, δὲ xai τὸ θέατρον ἐξανίστατο τῶν θάκων,
καὶ ταραχαὶ πάνυ πιχραὶ ἐγένοντο τῶν εἴσω. Αἰτία
δ᾽ ἦν τοῦ προθύμως διαφευξομένου τῶν θεωρῶν ᾿Αλχύων
ὃ ἰατρὸς, συναρπασθεὶς ὡς ἐπὶ θεραπεία τινῶν τραὺυ-

to ματιῶν, ἐκπέωψας δὲ τοὺς συνόντας, λόγῳ μὲν ὡς xal
μετελευσομένους ὁπόσα εἷς τὴν ἴασιν τοῖς τραυματίαις
πρόσφορα, τὸ δὲ ἀληθὲς, ὡς ἀπέσοιντο χινδύνου τοῦ
χατειληφότος. Ev τούτῳ δὲ βουλῆς τε γίνεται σύνο-
δος, xal ὃ μος, ἧπερ καὶ εἰώθασιν ἐχχλησιάζειν ἐπὶ

i5 τῆς ἀγορᾶς χαταστὰς, ἐν ζητήσει τῶν σφαγέων τῶν
Γαΐου ἦσαν- ὁ μὲν δῆμος xxt πάνυ ἐκθύμως, δοκεῖν δὲ
xxi ^4 βουλή. Καὶ ἦν γὰρ ᾿Δσιατικὸς Οὐαλέριος ὑπα-
τιχὸς ἀνήρ" οὗτος ἐπὶ τῶν δήμων χαταστὰς θορυξούν-
τῶν xai δεινὸν τιθεμένων τὸ ἔτι λανήαάνον τῶν τὸν αὖ-

0 τοχράτορα ἀπεχτονότων, ἐπεὶ προθύμως πάντες αὐτὸν
ἤροντο τίς 6 πράξας τυγχάνει, « εἴθε γὰρ ἔγωγε, » φησί,
Προὔθεσαν δὲ καὶ οἱ ὕπατοι διάγρχμμα, Vatoo μὲν
κατηγορίας ποιούμενοι, χελεύοντες δὲ τῷ τε δήμῳ
καὶ τοῖς στρατιώταις ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἀπιέναι, τῷ μὲν

50 δήμῳ πολλὴν ἀνέσεως ἐπαγγελλόμενοι ἐλπίδα, τῷ στρα-
τιωτιχῷ O2 τιμῶν, εἰ ἐν χόσμῳ μείνειαν τῷ εἰωθότι,
μηδὲ: ὑθρίζειν ἐξαγόμενοι. Δέος γὰρ ἦν μὴ ἐξαγριω-
σάντων ἀπολαύσειε τοῦ χχαχοῦ ἣ πόλις, καθ᾽ ἁρπαγὰς
αὐτῶν xal συλήσεις τῶν ἱερῶν τραπομένων. ᾿Εἰφθάκει

ju δὲ ἤδη τῶν βουλευτῶν τὸ πᾶν πλῆθος συνειλεγμένον,
xat μάλιστα oi τοῦ latou συνθέντες τὸν φόνον, θρά-
ctt τε ἤδη χρώμενοι χἂν χαταφρονήματι μεγάλῳ ὄντες
ὡς εἰς αὐτοὺς ἀναχειμένων 79r, τῶν πραγμάτων

ΚΕΦ. Β΄.

Ἐν τούτῳ δὴ ὄντων τῶν πραγμάτων, αἰφνίδιον

ὦ ἅρπαάζεται Κλαύδιος dx τῆς οἰχίας. Οἱ γὰρ στρατιῶ-
ται, συνόδου γενομένης αὐτῶν ἀλλήλοις, καὶ αὑτοῖς
λόγον δόντες περὶ τοῖς ποιητέοις, ἑώρων δημοχρατίαν
ἀδύνατόν τε ἐν χράτει τοσῶνδε ἄν ποτε γενέσθαι tox ud
των. ἐξιχουένην τε οὐχ ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῷ αὐτῶν γενήσεσθαι

40 τὴν ἀρχὴν, εἰ δέ τις τῶν ἐν ἀρχῇ χατασγήσοι τὴν ἣγε-
μονίαν, εἰς πάντα λυπηρὸν αὐτοῖς εἶναι μὴ οὐ συνερ--
τοῖς τῆς ἀρῆς καταστᾶσι' χαλῶς οὖν ἔχειν, ἀχρίτων
ἔτι ὄντων τῶν πραγμάτων, ἡγεμόνα αἱρεῖσθαι Κλαύ-
διον, πατρωόν τε ὄντα τοῦ τεθνεῶτος χαὶ τῶν εἰς τὴν
βουλὴν συλλεγουμένων [οὐδενὸς οὗὐτινοσοῦν ἀξιολογο»
τερον, προγόνων τε ἀρετῇ, χαὶ τῶν χατὰ τὴν παιδείαν
ususAetnxóva * χατασταθέντα γὰρ αὐτοχράτορα τιμή-
δεῖν τε τὰ εἰχότα xal ἀμείψεσθαι δωρεαῖς. Ταῦτα
διανοοῦνταί τε χαὶ ἔπραξαν ἐχ τοῦ παρχγρῆμα. "Ho-
bo παστο μὲν δὴ Κλαύδιος ὑπὸ τοῦ στρατιωτιχοῦ. Γναῖος
δὲ Σέντιος Σατουρνῖγος, χαίτοι πεπυσμένος τὴν Κλαυ-
δου ἁρπαγὴν, xxi ὡς ἐπιδικάζοιτο τῆς ἀρ) 7, ἄκων μὲν

A
et

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. 11.

[961,9953.] 747
sibimet factus esset. insidiator, atque non ferendis injuriis
legumque contemptu in causa fuerit aliis quod ex amicissi-
mis hostes evaserint, et nunc quidem eos haberi Caii

interfectores, re autem vera ipsum a semet péremptum
jarere.

20. Tum vero etiam e sedibus in theatro surrectum est ,
quique intus erant in acerbos inciderunt tumultus , utpote
quod sese foras proripere certatim festinarent. n causa
antem erat. Halcyon medicus, correptus quasi ut quosdam
vulneratos curaret , dimittensque qui cum ipso eraut , specie
quidem ut ea pelerent afferrentque quibus opus eseet ad
medicinam sauciis adhibendam , re autem vera ut ab iummi-
nenle periculo abessent. AL interea senalus in curiam
convenit, populusque in foro, ubi comitia haberi sulebagl ,
congregatur, οἱ interfectores Caesaris perquere coperunt ,
populus quidem acriter, senatus vero tantum in speciem.
Aderat aulem Valerius Asiaticus, vir consularis : ie pro-
gressus in. medium tumultuantium οἱ indignautium quod
laterent qui Imperatorem iuterfecerant , quum multi. eum
cupide interrogarent , quinam esset qui facinus patraverit,
« ulinam ego! » exclamat. Etiam consules ediclum propo-
suerunt, Caium accusantes, populumque qui aderat mili-
tesque domum 96 recipere jubentes, dum populo quidem
spen magnam remissionis faciunt , militibus vero praemio-
rum, si consuetum servent ordinem, ab omni galeficio
abstinentes. Nam metus eral ne, illis exasperalis, clade
aliqua urbs mulcaretur, si ad rapinas et templa spolianda
sc verlerent. Jam autem convenerat omnis senatorum mul-
titudo, maximeque ii qui caedis erant conscii, magna cuin
audacia animique elatione, quasi jam penes ipsos essel te-
rum sumima.

CAP. H.

Dum ita se res liabent, repente Claudius e domo sua
extrahitur. Milites enim eodem congressi , quum ultro ci.
troque de rebus gerendis sermonem habuissent, fieri non
posse comperiebaut uL populus sufliceret lot tantisque ne-
gotila sustinendis, nec e re sua fore ut penes ipsum esset
imperium; et si quis eoruin, ad quos redierat rerum sum-
ma , factus esset Imperator, sibi id magnum in malum ce-
dere, ut qui nihil opis et ausilii eo contulerint : optimum
itaque esse, quum nondum quicquam de rebus decretum
essel, principem eligere Claudium , et defuncti patruum, et
nemini eorum , qui in senatum convenerant, dignilate non
pra ferendum, sive natalium claritatis, sive inslitutionis
ralio haberetur; quique factus Imperator ipsos pro meritis
honore affecturus esset et muneribus prosequuturus. Statim
ac isla in apimum induxerant, ea perfecerunt. Ac Clau-
dius quidem a militibus fuerat abreptus. Αἰ Cu. Sentius
Saturninus, quamvis istud de Claudio fama acceperat ,,
quodque imperium quasi invitus quidem sibi vindicaril ,

--.-Ῥὄ.Ἕ-.-.ὄ.--.«.---- m -

- π-

7.438. (s53,554.)

δοχεῖν, τὸ δὲ ἀληθὲς χαὶ βουλήσει τῇ αὑτοῦ, χαταστὰς

ἐπὶ τῆς συγχλήτου xai αηδὲν χαταπλαγεὶς ἐλευθέροις

τε χαὶ γενναίοις ἀνδράσι πρεπόντως ποιεῖται παραίνε-
σιν τάδε’ λέγων.

& β. «εἰ xal ἄπιστον, ὦ ἄνδρες Ῥωμαῖοι, διὰ τὸ

« χρόνῳ πολλῷ ἥχειν ἀνέλπιστον οὖσαν fjuiv, ἀλλ᾽ οὖν

e ἔχομεν τοῦ ἐλευθέρου τὴν ἀξίωσιν, ἄδηλον μὲν ἐφ᾽

e ὁπόσον παρατείνουσαν, xal γνώμη θεῶν, ot ἐγαρίσαντο

« αὐτὴν, χειμένην, εὐφραίνειν δὲ ἀρχοῦσαν, καὶ, εἴπερ

ἴο « ἀφαιρεθείημεν αὐτῆς, εὐδα:ονίᾳ συνάγουσαν. "Ixavi,

« γὰρ καὶ μία ὥρα τοῖς ἀρετῆς αἰσθανουένοις μετ᾽ αὐὖ-

« τοτελοῦς τῆς διανοίας ἐν αὐτοδίχῳ τῇ πατρίδι xat uev

« νόμων οἷς ποτε ἤνθησε διαιτωμένη βιωθεῖσα. ᾿Εμοὶ

« δὲ τῆς μὲν πρότερον ἐλευθερίας ἀμνημονεῖν ἐστι, διὰ

1$ « τὸ χατόπιν αὐτῆς γεγονέναι, τῆς δὲ νῦν ἀπλήστως

« πιμπλαμένῳ μαχαριστούς τε ἡγεῖσθαι τοὺς ἐγγεννη -

« θέντας καὶ ἐντραφέντος αὐτῇ, xat τῶν θεῶν οὐδὲν μείο-

« γος ἀξίους τιμῆς τούσδε τοὺς ἄνδρας, ot ὀψὲ γοῦν xav

« τούτῳ τῆς ἡλικίας ἡμᾶς ἔγευσαν αὐτῆς, - Καὶ εἴη μὲν

30 « εἷς πᾶν τοῦ αἰῶνος τὸ ἐπιὸν παραμεῖναι τὴν ἄδειαν

« αὐτῆς᾽ ἀρχοῦσα δ᾽ ἂν γένοιτο xal ἦδε ἣ ἡμέρα τοῖς τε

« νεωτέροις ἡ υῶν καὶ ὅσοι γεγηράχαμεν. Αἰὼν ὑπεί-

« ληπται τοῖς πρεσδυτέροις, ἐὰν τῶν ἀγαθῶν αὐτῆς dv

« δαιλίᾳ γεγονότες μετασταῖεν " τοῖς δὲ νεωτέροις παί-

25 « δευμα ἀρετῆς χαταστησάσης ἀγαθὸν ἀνδράσι τοῖσδε

« ἀφ᾽ ὧν γεγόναμεν. Νῦν δὲ ἤδη xo fjuiv, διὰ τὴν

« ἄρτι ὥραν οὐδὲν προὐργιαίτερον εἴη τοῦ ζῆν μετὰ

« ἀρετῆς, ἣ μόνη ἐχφροντίζει τῷ ἀνθρωπείῳ τὸ ἐλεύ-

«θερον, — "Exo γὰρ τὰ παλαιὰ οἶδα ἀκοῇ tapa) a6ov,

30 « οἷς δὲ ὄψει ὁμιλήσας ἠσθόμην οἵων χαχῶν τὰς πολι-

« τείας ἀναπίαπλασιν αἱ τυραννίδες. χωλύουσαι μὲν

« πᾶσαν ἀρετὴν, xat τοῦ μεγαλόφρονος ἀφαιρούμεναι

« τὸ ἐλεύθερον, χολαχείὰς δὲ xal φόθου διδάσχαλοι xa-

« θιστάμεναι, διὰ τὸ μὴ ἐπὶ σοτίχ τῶν νόμων, ἀλλ’ ἐπὶ

35 « τῇ ὁρμῇ τῶν ἐφεστηχότων χαταλείπειν τὰ πράγματα.

« Ἀφ᾿ οὗ γὰρ Ἰούλιος Καῖσαρ φρονήσας ἐπὶ χαταλύσει

« τῆς δημοκρατίας xat διαδιασάμενος τὸν χόσμον τῶν

« γϑόμων τὴν πολιτείαν συνετάραξε, χρείσσων μὲν τοῦ

« διχχίου γενόμενος, ἥσσων δὲ τοῦ κατ᾽ ἰδίχν ἡδονὴν

40 « αὐτῷ χομιοῦντος, οὐχ ἔστιν ὅ τι τῶν χαχῶν οὐ διέστρεψε

« τὴν πόλιν, φιλοτιμηθέντων πρὸς ἀλλήλους ἁπάντων ot

« ἐχείνῳ διάδοχοι τῆς ἀρχῆς χατέστησαν, ἐπ᾽ ἀφανισμῷ

« τοῦ πατρίου. xal ὡς ἂν μάλιστα τῶν πολιτῶν ἐρη-

« μίαν τοῦ γενναίου χαταλείποιεν, διὰ τὸ οἴεσθαι πρὸς

46 « ἀσφαλείας εἶναι τῆς αὐτῶν τὸ χιδδήλοις ἀνὸράσιν

« δυιλεῖν, καὶ τῶν ἀρετῇ προὔχειν πεπιστευμένων οὗ

« μόνον Gozipely τι τοῦ αὐχήυχτος, ἀλλ᾽ εἷς τὸ πᾶν

« ἐπιψηφίζειν αὐτῶν τοῖς ὁλέθροις. *Qv ἁπάντων,

« ἀριθμῷ τε πολλῶν ὄντων χαὶ βαρύτητα ἀνύποιστον

&o α ἐπιδειξαμένων χαθ᾽ ἃ ἕχαστος ἦρξεν, εἷς ὧν ὃ [Γάϊος

« ὃ σήμερον τεθνεὼς, πλείω τε πάντων δεινὰ ἀπέδει-

« Etv, οὐ μόνον £l; τοὺς συμπολίτας, ἀλλὰ χαὶ εἷς τοὺς

,« συγγενεῖς xal φίλους ἀπαίδευτον τὴν ὀργὴν ἐπαφεὶς,
« ὁμοίως τοῖς ἅπασι xol μείζω xaxk ἐντριθόμενος

APXAIOAOTIAZ BIBA. IO. ΚΙ͂Φ. B.

[913,..3..
re autem vera sponte et voluntate sua, in senatorum tamen
consessu surrexit , nibilque attonitus , hortationem viris in-
genuis οἱ fortibus accommodatam adhibet. Imujusmodi ver.
bia.

2. « Etsi pro incredibili habeatur, Quirites , utpote quod
« prater omnium spem nobis offertur post tam longum
« lemporis spatium, tenemus tamen libertatenz, hicertam
« quidem quam diu duratura sit , et in deorum, quorum imnu-
« nus est, potestate sitam ; sed quee satis in se liabet ad nos
« exhilarandum, et, si de ea deciderimus, nonnihil ad (e-
« licitatem conferet. Nam et una hora viris bonis et lioue-
« 8lis suflicit, si cum mente integra acta sit. in patria libere
« et legibus , quibus olim floruit, administrata. — De priore
« libertate , utpote ante me natum amissa , nihil meorabo,
^ preesenti autem insatiab:li cum cupiditate friiens eos bea-
« tissimos existimabo quibus contigit in ista gigni οἱ insti-
« lui, proximumque post deos honorem illis habendum,
« qui fecerunt ut, sero licet et hac demum etate, illam
« gustaremus. Atque utinam in perpetuum salva maneat et
« incolumis : nobis autem, juvenibus aeque ac senibus, ταὶ
« haec dies sufüciat, Senioribus zevum habebitur, si bono-
« rum libertatis parüicipes facti decesserint : junioribus vero
« documento erit virtutis, qure viris istis it emolumentum
« cessit, a quibus prognati sumus. Nunc itaque et nobis in
« praesens nihil prius esse. debet. ct antiquius quam cum
« virtute vivere, quz sola hominibus libertatem parit con-
«servalque. Ex iis enim qua oliin facia sunt auditione
« accepi , quibusque ipse interfui satis intellexi, quantum
« malorum in civilates invehant tyrannides, omui wirtuli
« obstando, et magnanimis libertatem auferendo, liomines
« que ad adulationem et metum instituendo, dum res non
« ex sapienti legum cautione, sed suo ex arbitrio admibis-
«trant. Ex quo enim Julius Caesar in animum induit po
« puli potestatem tollere, legumque ratione insuper habia
« et violata, rempublicam perturbavit , jure superior factus,
« suisque cupiditatibus serviens , nihil quicquam malorum
« est quo non attrita fueril. civitas, omnibus cer latim à
« agentibus, qui ei in imperium successerunt, ut patriam
« consuetudinem abolerent , et urbem , quoad ejus fieri po-
« tuit, fortibus et generosis civibus exinanirent ; quod eii-
« Stimarent hoc ad suam facere securitatem , si cum homi.
« nibus versarentur vitiosis et flagitiosis, et eorum, qui
« virtute praestantissimi baberentur, non solum spiritus
« deprimerent, sed et in universum eos exitio addicerent.
« Quorum omnium , etsi multi fuerint numero et intoleran-
« dam ostenderint morositatem in imperio exercendo , unus
« Caius, hodie vita defunctus, plura quam ceteri omne:
« atrocia facinora edidit, non in cives solum suos, sel
« eliam in cognatos pariter et amicos indomitam laxando
« iracundiam , omnibus sine discrimine graviora etian m»

(4453...)

ἀδίκως τὴν τιμωρίαν εἰσπράσσεσθαι, ὀργὴν ὁμοίως
« εἴς τε ἀνθρώπους ἐξαγριώσας xai θεούς, Τυραννίδι
« γὰρ οὐ κερδαίνεσθαι τὸ ἡδὺ οὐδὲ μεθ᾽ ὕδρεως ἀπόχρη
« οὐδ᾽ εἰς τὰ χρήματα λελυπῆσθαι καὶ γαμετὰς, ἀλλὰ

ὃ « τὸ πᾶν χέρδος ix τοῦ πανοιχεσία διογλουμένων τῶν
« ἐχθρῶν. — "Ej0pbv δὲ τυραννίδι πᾶν τὸ ἐλεύθερον, εἷς
« εὔνοιάν τε ἐχχαλεῖσθαι αὐτὴν xal τοῖς ἐν ὀλίγῳ τιθε-
« υένοις ὁπόσα πεπόνθοιεν οὐχ ἔστιν. ᾿Εξεπιστάμενοι
« yàp ὧν ἀναπλήσειαν χεχῶν ἔστιν οὖς, xdxsivot με-
Ι0 « γαλοφρόνως χαταφρονήυχτι γρῶνται πρὸς τὴν τύ-
« χὴν, αὐτοὶ λανθάνειν αὑτοὺς ὧν πράξειαν μὴ δυνά-
«μενοι, μόνως πιστεύουσι χτήσασθαι τοῦ ὑπόπτου τὸ
« ἀδεὲς, εἰ παντελῶς αἱρεῖσθαι δυνηθεῖεν αὐτούς.
« Τοιούτων δὴ χαχῶν ἀπογεγονότες xal ὑποτελεῖς àA-
J5« λήλοις καταστάντες, αἵπερ πολιτειῶν ἐχεγγυώταξται
. πρός τε τὸ παρὸν εὔνουν xal τὸ αὖθις ἀνεπιθούλευτον,
«χαὶ πρὸς δόξαν οἰχείαν τῷ ὀρθουμένῳ τῆς πόλεως,
« δίκαιοί τε ἐστὲ προνοῆσαι ἰδίᾳ τὸ εἷς χοινὴν αὐτοῦ
« τὴν ὠφέλειαν ἀπαντῶν, 3 xai ἀνταποφήνασθαι γνώ-
2 « μὴν, οἷς μὴ ἃ ἀρέσχοιτο τὰ προεισηγμένα, οὐδαμῶς εἰς
« χίνδυνον γέρον, διὰ τὸ μὴ δεσπότην ἦναι τὸν ἔγεστης
« κότα, ᾧ ἀνεύθυνόν τι βλάπτοντι τὴν πόλιν χαὶ αὐτο-
«“ χράτορι μεταστήσασθαι τοὺς εἰρηχότας. Καὶ τέτροφε
« τὴν τυραννίδα οὐδὲν νεώτερον πλὴν ἅ τε ἀργία καὶ
3$ * τὸ πρὸς οὐδὲν τῶν ἐχείνγ, θελομέντην ἀντιλογία γρώμε-
«νον, Τῆς γὰρ εἰρήνης τοῦ τερπνοῦ ἥσσωμενοι xat
« μεμαθηχότες ἀνδραπόδων ἐν τρόπῳ ζῆν “" ὁπόσοι τε
« ἐπάθομενοσυμφορὰς ἀνηκέστους, χαχοῖς τε τοῖς πέλας
« ἐπείδομκεν, obo) τοῦ μετὰ ἀρετῆς τελευτᾶν μετὰ ai-
V « cj cvi τῆς ὑστάτης ὑπομένοντες τὰς τελευτάς. Πρῶτον
ὁ δὲ δεῖ τοῖς ἀραμένοις τὸν τύραννον τιμὰς αἵτινες μέ-
«Ὑισται, ταύτας εἰσενεγχεῖν, μάλιστα δὲ Xatp£a τῷ
* Κασσίῳ. Σὺν γὰρ τοῖς θεοῖς εἷς ἀνὰρ οὗτος ποριστὴς
« ἡμῖν χαὶ γνώμῃ xal χερσὶ τῆς ἐλευθερίας πέφηνεν,
3b « οὗ χαλὸν μὴ ἀμνημονεῖν, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῆς τυραννίδος
« ὑπὲρ ἐλευθερίας τῆς ἡμετέρας προδεβουλευκότος τε ἄνα
^ xat προκεχινδυνευχότος 2 ἐπὶ τῆς ἐλευθερίας ψηφίσασθαι
« τάς τε τιμὰς, πρῶτόν τε ἀνεπιτάχτως τοῦτο ἀναφή-
«νασῦχι, "FE ργον δὲ χάλλιστον χαὶ ἐλευθέροις ἀνδρά-
40 « σι πρέπον ἀμείδεσθαι τοὺς εὐεργέτας, οἷος δὲ χαὶ
« ἀνὴρ οὗτος περὶ ἡμᾶς πάντας γέγονεν, οὐδὲν παρα--
« πλησίως Κασσίῳ καὶ Βρούτῳ τοῖς DIaiov Ἰούλιον
« ἀνηρηχόσιν, ἐπεί γε οἱ μὲν στάσεως χαὶ πολέμων
« ἐμφυλίων ἀρχὰς ἐπανερρίπισαν τῇ πόλει, οὗτος δὲ
- 4$ « μετὰ τῆς τυραννοχτονίας χαὶ τῶν ἐντεῦθεν δεινῶν
« ἀπίλλαξε τὴν πόλιν. »

Y. Σέντιος μὲν τοιούτοις £j piro τοῖς λόγοις, xat
τῶν βουλευτῶν ἡδονῇ δεχομένων χαὶ ὁπόσοι τῶν ἰπ-
πέων παρῆσαν. ᾿λναπηδήσας ὃ δέ τις Τρεθέλλεος Má-

bu Sto περιαιρεῖτ τᾶι τὸν δαχτύλιον τοῦ Σεντίου, (λίθος δὲ
εἰχόνα Γαΐου ἐγγεγλυμμένος ἐνεδεσμεύετο αὐτῷ.) χαὶ
σπουδῇ τῶν λεγομένων καὶ ὧν ἐπενόει πράξειν, ὅπερ
ᾧετο, ἐν λήθη γεγονότος. Καὶ ἡ μὲν γλυφὴ κατάγνυ-
ται" προεληλύθει δὲ 4 νὺξ ἐπὶ μέγα, καὶ Χαιρέας δὲ

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAN. 1].

[953,034.] 749

« 18 inferens, ut^ injustas poenas exigeret, ire immanitate
« efferatus in deos similiter ac homines. Tyrannis enim
« non satis est voluptatem sibi acquirere, etiam cum inju-
« riis conjunctam , neque fortunas vexare ei uxores, sed id
« precipue in Jucris ponunt, inimicorum totas exturbare
« familias. Omnes autem liberi pro inimicis habentur a ty-
« raDnis : quorum benevolentiam ne ii quidem sibi conci-
« liare possunt, qui patienter accipiunt quicquid perpessi
« 8ünt. Etenim conscii sibi quam multis malís nonnullos
« oppleverint , utqne illi magnm animi despicientia et con-
« lemptione fortunam ferunt, ipsi, ut quos sua lalere ne-
* queant maleficia, ita demum securitatem suspicione va-
« Cuaio. sibi pollicentur, si illos possint omnino tollere.
« Itaque ejusmodi malis levati, nullique potestati nisi qure
« vestra est obnoxii, quod genus administrationis reipubli-
« ὧδ quam maxime valet et -ad priescntem concordiam ,
« et ad futuram incolumitatem, et ad propriam cívitati
« bene constitute gloriam, debetis singuli providere quod
« in commune conferat, aut econtra etiam, si cul displi-
« ceant quae anie consulta erant et provisa , sententiam pro-
« ferre, idque sine omni periculo ; quod ejusmodi dominus
« non pressit, cui impune licebit civitatem lzedere, eosque
« qui sententiam dixerint arbitratu suo e medio tollere.
« Atque nuper tyrannidi nibil majus dedit incrementum
« quam istorum segnities , qui contra voluntatem imperan-
« lium ne hiscere quidem ausi sunt, Quietis enim dulce-
« dine deliniti, el. mancipiorum more vivere assueti, * *
« quotquot vel ipsi calamitates non ferendas tulimus,
« vel propinquorum mala vidimus, metu moriendi cum
« virtute eliam morti summo cum decore conjuncti occum-
« bentes. Anle omnia autem tyranni interfectoribus hono-
« res quam amplissimos habere fas esí, prsesertim vero
« Chieree Caesio. Nam ille erat unus secundum deos qui
« consilio manuque nobis libertatem peperit : cujus haud
« decet oblivisci, sed ei, ut qui sub tyrannide ante omnes
« pro libertate vestra consilium ceperit, primusque in dis-
« Crimen semet conjecerit, recuperata libertate honores
« decernere, idque primum sponte factum ostendere. Opus
« enim pulcerrimum est et quod viros liberos decet, be-
« Defactoribus gratiam reponere : qualis et ille erga nos
« universos exstitit, Cassio et Bruto qui Caium Julium
« peremerunt plaae dissimilis, quoniam isti quidem se-
« mina discerdiarum bellique civilis in. urbe seminarunt,
« ille vero czeso tyranno malis etiam omnibus inde ortis
« civitatem liberavit. »

3. Senlius hujusmodi orationem habnit, eique magna
cum voluptate auseultarunt et senatus et Equitum quotquot
aderant. Tum quidam Trebellius Maximus exsiliens annu-
jum Sentio detrahit, in quo lapillus inclusus erat inscul-
ptam babens Caii imaginem, quem Ille, prae studio dicendi,
ut credebatur, facjendique quae in animum induxerat, sibi
auferre oblitus erat. Εἰ sculptura quidem e vestigio íracta
est. Ceterum quum in multam noctem res productae esseut,

750 (s55,556.)

σημεῖον ἥτει τοὺς ὑπάτους" ol δὲ ἔλευϑερίαν ἔδοσαν.

Ἐν θαύματι δὲ ἦν αὐτοῖς χαὶ ὅμοια ἀπιστίᾳ τὰ δρώ-

μένα. — "Ert γὰρ ἑκατοστῷ, μεθ᾽ ὃ τὴν δημοχρατίαν

τὸ πρῶτον ἀφῃρέθησαν, ἐπέστρεψεν ἐπὶ τοὺς ὑπάτους
σημείου fj παράδοσις " οὗτοι γὰρ πρότερον ἢ τυραννη-
θῆναι τὴν πόλιν κύριοι τῶν στρατιωτιχῶν ἦσαν. Χαι-
θέας δὲ τὸ σημεῖον λαθὼν παρεδίδου τῶν στρατιωτῶν
τοῖς πρὸς τὴν σύγκλητον συνεστηχότιν. Ἦσαν δὲ εἷς
σπείρας τέσσαρας, οἷς τὸ ἀδασίλευτον τιμιώτερον τῆς
τυραννίδος προὔχειτο. Καὶ οἷδε μὲν ἀπήεσαν μετὰ
τῶν χιλιάρχων, ἀνεχώρει δὲ ἤδη καὶ ὁ δῇμος περιχα-
ρὴς χαὶ ἐλπίδος καὶ φρονήματος μεστὸς ἐπὶ τῷ χτησα-
μένῳ τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς, οὐχέτι ἐπὶ τῷ ἐφεστηχότι:

Καὶ τὰ πάντα ἦν 6 Χαιρέας αὐτοῖς.

.» δ΄, Χαιρέας δὲ ἐν δεινῷ τιθέμενος περιεῖναι τήν τε
θυγατέρα Γαΐου xai τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ μὴ mavoud
τὸν ὄλεθρον αὐτῷ συντυχεῖν, ἐπεὶ xal πᾶν ὅ τι ὑπολεί-
ποιτο αὐτῶν ἐπ᾽ ὀλέθρῳ τῆς πόλεως λειφθήσεσθαι χαὶ
τῶν νόμων, ἄλλως τε πρόθεσιν ἐσπουδαχὼς τελειώσα--

30 σθαι τὴν αὑτοῦ, xal πάνυ εὐφρᾶναι μῖσος τὸ πρὸς
Γάϊον, ᾿Ιούλιον ἐκπέμπει Λοῦπον, ἕνα τῶν χιλιάρχων,
χτενοῦντα τὴν γυναῖχα Γαΐου xal τὸν θυγατέρα.
᾿λήμεντος δὲ ὄντι συγγενεῖ τῷ Λούπῳ τὴν ἐπὶ τοιοῖσδε
προὔθεσαν λειτουργίαν, ὅπως μετασχὼν x&v ἐπὶ τοιού-

80 τοῖς τῆς τυραννοχτονίας ἀγάλλοιτο ἀρετῇ πρὸς τῶν
πολιτῶν [ὡς] xai τοῦ παντὸς ἐπιδουλεύματος δόξειε χοι-
νωνεῖν τῶν πρῶτον συνθεμένων. ᾿Βνίοις δὲ τῶν συνω-
μοτῶν x«l ὠμὸν ἐδόχει τὸ ἐπὶ τῇ γυναικὶ θράσει χρη-
σάμενον, διὰ τὸ Γάϊον φύσει τῇ αὑτοῦ χρώμενον ἣ

30 συμόουλῇ τῇ ἐκείνης τὰ πάντα πρᾶξαι, ἐξ ὧν τε πόλις

ἀπυηγορεύκει τοῖς χατειληφόσι χαχοῖς καὶ τῶν πολιτῶν

ὅ τι xal ἄνθος ἦν ἀπώλετο" οἱ δὲ xol τὴν μὲν ἐπὶ

τοιούτοις ἐνεχάλουν αὐτῇ γνώμην, τὸ δὲ πᾶν xal τῶν

ὑπὸ Γαΐου πεπραγμένων χακῶν ἐχείνη τὴν αἰτίαν ἐπέ-
φερον͵ φάρμαχον τῷ Γαΐῳ δοῦσαν ἐννοιῶν δούλωσιν xal
ἐρώτων ἐπαγωγὰς αὐτῷ ψηφιούμενον, ὡς elc μανίαν
μεταστάντος, τὰ πάντα αὐτὴν εἶναι τὴν νεναυπηγημέ-
vnv ἐπὶ ταῖς Ρωμαίων τύχαις xal τῆς ὑποτελδύσης
αὐτοῖς οἰχουμένης. Καὶ πέρας χυρωθὲν ὥστε αὐτὸν
40 τελευτᾶν (οὐδὲν γὰρ οἱ ἀποσπεύδοντες οἷοί τε ὠφελεῖν
ἦσαν ) ἐστέλλετο 6 Λοῦπος᾽ ἐθραδύνετο δὲ οὐδὲν μελ-
λήσει τῇ κατ᾽ αὐτὸν, ὥστε μὴ οὐχ εἰς χαιρὸν δεδια-
χονῆσθαι τοῖς ἀπεσταλχόσι, θέλων ἐπ᾽ οὐδαμοῖς μεω.-
πτὸς εἶναι τῶν ἐπ’ ὠφελεία τοῦ δήαου ποιουιλένων.
» Παρελθὼν δὲ ἐπὶ τοῦ βασιλείου χαταλαμθάνει τὴν
Καισωνίαν (γυνὴ δὲ ἦν τοῦ Γαΐου ) παρακαταχειμένην
τῷ σώματι τοῦ ἀνδρὸς χαμαιπετεῖ, καὶ πάντων ἐν ἀτυ-
χίᾳ ὧν χαρίζοιτο ἂν 6 νόμος τοῖς μεταστᾶσιν, αἵματί
τε ἀναπεφυρμένην ix τῶν τραυμάτων xal πολλῇ τῇ

5o ταλαιπωρίᾳ συμφερομένην, τῆς θυγατρὸς παρερριμμέ-
vn&* ἠχούετό τε ἐν τοῖς τοιοῖσδε οὐδὲν ἕτερον 1) χατά-
μέμψις τοῦ Γαΐου, ὡς πιθανὴν ob σχόντος πολλάχις
προηγορευχυῖαν αὐτήν. Ἐπ’ ἀυφότερα δὲ οὗτος ὃ λό-

νος xal τότε εἰκάζετο, xal νῦν ἐφ᾽ δμοίοις πρόχειται τῇ

;

Θ

9

p

dh»
wt

APXAIOAOTIAZ BIBA. I8. ΚΕΦ. B.

[919] |

lum Cheerea a consulibus tesseram petiit : alque illi Liber.
latem dederunt. Ista autem, dum fiebant, admirationi
erant praesentibus, et vix fidem invenerunt. Nam, anno
post centesimo, quam illis primo ablata fuerat imperii po.
tesia$, ad consules rediil tesserze datio : quippe illi, prius-
quam regio dominatu teneretur civitas, rerum militariom
polestatem habebant. At Charea, ubi tesseram accepe-
ral , militibus tradidit qui a senatu stabant. Erantautem
numéro ad quattuor cohortes, qui maluerunt esse sine
Imperatore quam sub tyrannide. Atque illi quidem cum
suis tribunis abierunt : pauloque post etiam populos ketos
admodum discedebat , tnm spei plenus, tum multum elatus,
quod summam potestatem sibimet acquisiviaset, nec am.
plius Imperatori subesset. Atque Chzerea illis summa erat
in gratia.

4. Chaerea autem indigne ferens Caii uxorem superare el

filiam, totamque ejus familiam non ad internecionem dee-

tam esse, ( utpote quod foret ut. quisquis ex illo reliquos
essel, is in perniciern civitatis legamque superessel , ) ac
prilerea perficere festinans quod in animo agitaverat,

. suumque in Caium odium Letitia complere, mittit Julium

Lupum, unum e tribunis , qui Caii uxorem filiamque peri-
meret. Lupo autem , Clementis quippe cognato, id genos
officium demandarunt, ut tyranni caedis , licet in re hujus-
modi , particeps factus virtutis laude decoraretur ἃ civibus,
haud secus ac si consiliis eorum omnibus interfuisset qui
facinus excogitaverant. Quibusdam autem e conjuratis
immanitatis esse videbatur in mulierem swvitiam exercere,
quando Caius magis ex ingenio suo quam illius impulsu
omnia commiserit , 4085 in causa fuerant ut et civitas malis
ipsam vexantibus succumberet, et civium quosque fortis
simos amitteret : alii contra ejusmodi quicunque decreta
eranl uxori vitio vertebant, el omnino omnium, quz ἃ
Caio patrala erant, malorum ipsam insimulabant, ut quz
philirum ei dederit, ut animum ejus sibi obnoxium redde-
deret , οἱ ad amandum eum induceret sibique devincirel :
adeo ut , illo ad insaniam adacto, ipsam omnia machinalam
esse in fortunas Romanorum , orhisque totius illorum domi-
nationi subjecti. Quumque in eam sententiam ilum essel,
ut morte plecteretur ( nihil enim ipsi profuerunt qui dissna-
debant, ) mittebatur Lupus : nec ulla erat mora quantum
in ipso, quo minus imperata faciendi tempus quamprimum
arriperet , ne sua culpa fieret ut quidquam omitteretur quod
salutis communis intererat. Quumque ingrederetur in pala
tium, Caesoniam Caii conjugem offendit juxta mariti cada-
ver humi prostratum, et destitutum rebus omnibus quas
moris est exhiberi mortuis, crnore vulnerum ipsamque
fa datam , et miserandum in modum afllictam , filia propter
ipsam procumbente : nec in ejusmodi luctu et maerore alind
quidpiam exaudiebatur quam Caii accusatio, quod ipsi,
quzP toties eum praemonuerat, fidem non habuerit Quz
verba et eo tempore in utramque partem accipiebantur, el

(666,861.)

διανοία τῶν ἀχροχτῶν, πρὸς ὅ τι θελήσειαν ῥοπὰς τὰς
αὐτοῦ προστιθεμένων. ΟἿ μὲν γὰρ ἀποσημαίνειν ἔφα-
σαν τὸν λόγον ὡς συυβουλευομένης ἀποστάντα μανιῶν
χαὶ τοῦ εἰς τοὺς πολίτας ὠμοῦ μετρίως καὶ μετὰ ἀρετῆς

5 ἐξηγεῖσθαι τῶν πραγμάτων, μὴ παρ᾽ αὐτῶν ἀπολέσθαι

τρόπῳ τῷ αὐτοῦ χρωμένων" οἱ δὲ ὡς λόγου τοῦ περὶ
τῶν συνωμοτῶν ἐπιφοιτήσαντος l'atto χελεύσειε μηδὲν
εἰς ἀναδολὰς, ἀλλ᾽ ἐχ τοῦ ὀξέος πάντας μεταχειρισά-
ὑπνὸν αὐτοὺς, χἂν εἰ μηδὲν ἀδιχοῖεν, ἐν ἀδεεῖ κινδύνων

Ld 4 Ll t ^ / €
0 χαταστῆναι" xai τοῦτο εἶναι τὸ ἐπονειδιζόμενον, ὡς

προηγορευκυίας διαπράξασθαι μαλαχῷ γεγονότι. Καὶ
τὰ μὲν λεχθέντα ὑπὸ τῆς Καισωνίας xat ὁποῖα οἱ dv-
ϑρωποι περὶ αὐτῆς ἐφρόνουν ταῦτα jv: ἢ δὲ, ἐπεὶ θεᾶ-
ται τὴν πρόσοδον τοῦ Λούπου, τό τε σῶμω τοῦ Γαΐου

i& προὐδείκνυεν καὶ ἄσσον ἰέναι παρεχάλει μετ᾽ ὀλοφυρωοῦ

καὶ δαχρύων. ᾿Κπεὶ δὲ τῇ διανοίᾳ μὴ συνεστηχότα
ἑώρα τὸν Λοῦπον καὶ προσιόντα ὡς ἐπὶ πρᾶξιν οὐκ αὐτῷ
χεμαρισμένην, γνωρίσασα ἐφ᾽ ὃ ἐχώρει τήν τε σφαγὴν
ἐγύμνου καὶ πάνυ προθύμως, ποτνιωμένη ὁποῖα εἰχὸς

x τοὺς οὕτω σαφῶς ἐν ἀπογνώσει τοῦ ζῆν γεγονότας, xol

χελεύουσα μὴ μέλλειν ἐπὶ τελειώσει τοῦ δράματος o
ἐπ᾿ αὐτῆς συνέθεσαν. Καὶ fos μὲν εὐψύχως ταύτη
τελευτᾷ ὑπὸ τοῦ Λούπον, xal ἐπ᾽ αὐτῇ τὸ θυγάτριον.
Καὶ Λοῦπος ταῦτα προσαγγέλλων ἔσπευδε τοῖς περὶ

25 τὸν Χαιρέαν.

ε- Τάϊος μὲν δὴ τέταρτον ἐνιαυτὸν ἡγεμονεύσας
Ῥωμαίων λείποντα τεσσάρων μηνῶν οὕτω τελευτᾷ,
ἀνὴρ καὶ πρότερον ἣ τῇ ἀρχῇ συνῆλθε σκαιός τε χαὶ
χαχοπραγίας εἷς τὸ ἄχρον ἀφιγμένος, ἡδονῇ τε ἡσσώμε-

μι μενος xal φίλος διαδολῇ,, καὶ τὰ μὲν φοδερὰ χαταπε-

πληγμένος, xai διὰ τοῦτο ἐφ᾽ οἷς θαρσήσειε φονιχώτα -
τος, τῆς δὲ ἐξουσίας ἐφ᾽ ἑνὶ μόνῳ πιμπλάμενος τῷ
ὑῤρίζειν εἰς obc ἥχιστα ἐχρῆν ἀλόγως μεγαλοψυχίᾳ
“ρώμενος, xal ποριστὴς ἐχ τοῦ χτείνειν xal παρανο-

35 uciv, xal τοῦ uiv θείου xal νομίμου μείζων ἐσπουδα-

χὸϊς εἶναί τε xal δοχεῖν, ἡσσώμενος δὲ ἐπαίνων τῆς
πλιθύος. Καὶ πάντα ὅσα αἰσχρὰ χρίνας 6 νόμος ἐπιτι-
μὰ τιμιώτερα ἐνόμισεν ἀρετῆς. Καὶ φιλίας ἦν duví-
μῶν, εἶ xal πλείστη τε xal διὰ μεγίστων γένοιτο,

40 οἷς ποτὲ ὀργισθείη ἐπιπλήξει χολάσεοις xat ἐπ᾽ ἔλαχί-

στοις, πολέμιον δὲ ἡγούμενος πᾶν τὸ ἀρετῇ συνερχόμε-
vov, ἀναντίλεχτον ἐπὶ πᾶσιν οἷς χελεύσειε τὴν ἐπιθυ-
μίαν λαμβάνων" ὅθεν xai ἀδελφῇ γνησία συνῆν, ἐξ οὗ
χαὶ μάλιστα αὐτῷ φύεσθαι παρὰ τοῖς πολίταις ἤρξατο

45 σφοδρότερον τὸ μῖσος, διὰ τὸ πολλοῦ χρόνου μὴ ἱστορη-

uévoy, εἷς τε ἀπιστίαν xai ἔχθραν τὴν πρὸς τὸν πρά-
ξαντα παρακαλεῖν, "ἔργον δὲ μέγα ἢ βασίλειον οὐ-
δὲν αὐτῷ πεπραγμένον εἴποι ἄν τις 7] ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν
συνόντων χαὶ αὖθις ἀνθρώπων ἐσόμενον, πλήν γε τοῦ
& περὶ “Ῥήγιον καὶ Σικελίαν ἐπινοηθέντος εἷς ὑποδοχὴν
τῶν ἀπ᾽ Αἰγύπτου σιτηγῶν πλοίων. Τοῦτο δὲ ὅμολο-
γουμένως μέγιστόν τε χαὶ ὠφελιμώτατον τοῖς πλέουσιν"
οὐ μὴν ἐπὶ τέλος γε ἀφίκετο, ἀλλ᾽ ἡμίεργον ὑπὸ τοῦ
ἀμθλυτέρως αὐτῷ ἐπιπονεῖν χατελείφρθη. Αἴτιον δ᾽

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. II.

[086,926.}] 7581

nunc etiam ambiguam prte se (δγιϊηΐ sententiam ea audien-
tibus, qui in utram partem volunt, mentem ejus trahere
possunt. Nam alii quidem ista loc sibi velle perhibuerunt,
ac si consuluisset el ut ad saniorern mentem rediret, et in
cives savire desineret , ne interiret ab illis suo more acce-
ptus : aliis vero persuasum est ipsam , quum rumor de con-
juratis percrebresceret, Caium hortatam esse ut omni-
bus, etiamsi nihil inique egissent, nulla mora interposita
et e vestigio iuterfeclis, sese extra periculi metum poneret;
idque tum exprobratum illi, quasi ad agendum segniori ,
postquam ab ipsa praemonitus fuisset. Atque ista quidem
sunt quae a Ceesonia dicta erant, quieque de ea sentiebant
homines. j[psa vero, quum primum Lupum adsenientem
conspicit, ostendebat ei Caii cadaver, οἱ cum lacrimis et
lamentis orabat ut propius accederet. Quum vero videret
Lupum non facere quae vellet et quasi ad aliquid agendum
quod sibi displicere£ accedere, facta el cognitione qua de
causa venisset, prompte admodum jugulum nudabat, deüm
hominumque fidem implorans , quemadmodum ii consneve-
runt qui vitam in desperatis plaueque perditis habent , ju-
bensque ut perficere non moraretur quod in ipsam cousti-
tuerint. Atque illa quidem forti et maguo animo moritur
hoc modo ἃ Lupo occisa , ac deinde filiola. Moxque Lupue,
ista ut nunciaret, ad Chzream properavit.

5. Caius igitur, quum quattuor annos demptis quatuor
mensibus Romanis imperasset, ita inoritur, vir, eliam ante-
quam imperium adeptus est, durus οἱ vecors et summe
maleficus, voluptatibus deditus, et fautor delatorum, iis
quidem quie terribilia erant obstpescens, adeoque, ubi
non timebat , in citedem paratissimus , polestatem vero ha-
bens in hoc duntaxat, uot stolide ferox et elatus eos quos
minime oportet injuriose tractarit , et occidendo et contra
leges agendo sibimet querens divitias : et diis quidem et
legibus superior esse et haberi voluit, populi tamen assen-
tationibus obnoxius. Quibuscunque etiam lex, tanquam
factu turpibus, notam inussit, ea omnia majoris etimavit
quam virtutem. Et amicorum quidem immeror erat, sum-
mi licet fuerint et in maximis rebus spectati , quibus irasce-
retur, pcenas vel ob levissima infligens, atque universos
virtute preditos pro inimicis habebat , ac ad omnia quae
ipsius juberet voluntas, indomita et effrenata ferebatur cu-
piditate : quo factum ut etiam cum sorore germana slupri
consuetudinem haberet, unde illi vel maxime apud cives
vehementius conflari ceptum est odium, quod hoclongo Ltem-
pore non conspectum , et aegre fidem impelrabat , eosque ad
inimicitias cum flagitii auctore suscipiendas excitabat. Opus
autem ullum magnum aut regium ab eo factum nemo memo-
rare potest , quodve praesentis soculi et futuri hominibus in
emolumentum cedal , prieter receptacula ab ipso excogitata
circa Rhegium et Siciliam navibus frumentariis ex Egypto
venientibus : quod in confesso est apud omnes maximum
esse opus et navigantibus utilissimum, haud tamen abeo-
lutum, sed imperfectum ab eo, dum segnius construitur,
relictum. In causa autem erat rerum inutilium studium,

753 (457, 555.)

ἦν ἢ περὶ τὰ ἀγρεῖα σπουδὴ xai τὸ δαπανῶντα εἰς
ἡδονὰς, al κατὰ μόνας ἔμελλον ὠφελεῖν αὐτῷ, δφαιρεῖν
τὴν ἐπὶ τοῖς χρείττοσιν ἀνωμολογημένοις φιλοτιμίαν,
Ἄλλλως δὲ ῥήτωρ τε ἄριστος xal γλώσσῃ τῇ ᾿Ελλάδι xal
b τῇ Ρωμαίοις πατρίῳ σφόδρα ἠσχηυένος, συνίει τε ix
τοῦ παραχρῆυα, xal τοῖς ὑφ᾽ ἑτέρων συντεθεῖσί τε xal
ἐχ πλείονος προσυγχειμένοις ἀντειπὼν ἐχ τοῦ ὀξέος φα-
νῆναι πιθανώτερος ἐν μεγίστῳ πράγματι παρ᾽ ὄντινα-
οὖν γενόμενος, εὐχολίᾳ τε εἰς αὐτὸ τῆς φύσεως xai τῷ
εἰς ἰσχὺν αὐτῇ; προσλαθεῖν μελέτην τοῦ ἐπιπονεῖν. Ἀ δελ-
φοῦ γὰρ παιδὸς υἱεῖ γεγονότι Τιδερίου, οὗ xai διάδο-
χος γίνεται, μέγα ἀνάγχασυα παιδείας ἀντέχεσθαι, διὰ
τὸ xa) αὐτὸς el; τὰ πρῶτα ἐν αὐτῇ χατορθῶν διαπρέ-
πεῖν, xal συνεφιλοχάλει Γάϊος, συγγενοῦς τε ἀνδρὸς
5 x«i ἡγεμόνος εἴχων ἐπιστολαῖς. ᾿Επρώτευσέ τε τῶν
χαθ᾽ αὑτὸν πολιτῶν, οὐ μὴν ἀντισχεῖν οἷά τε ἐγένετο
αὐτῷ τὰ ἐχ τῆς παιδείας συλλεγέντα ἀγαθὰ πρὸς τὸν
ἐπελθόντα ὄλεθρον αὐτῷ ὑπὸ τῆς ἐξουσίας" οὕτως
ἄρα δυσπόριστον ἣ ἀρετὴ τοῦ σωφρονεῖν οἷς ἀνυπεύθυ-
20 νος τοῦ πράσσειν ῥαστώνη πάρεστι, Φίλοις μὲν χε-
χρῆσθαι καὶ τὰ πάντα ἀξιολόγοις ὑποσπουδασθεὶς τὸ
χατ᾽ ἀρχὰς, ὑπό τε παιδείας xal δόξης ζήλου τῶν χρεισ-
σόνων, μέχρι δὴ τῷ περιόντι τοῦ ὑδρίζειν ἀπαμφιασθεί-
σης εὐνοίας 7j πρὸς αὐτὸν ἐχρήσαντο, χαὶ μίσους ὗπο-

25 φυέντος, ὑπ᾽ αὐτῶν ἐπιδουλευθεὶς τελευτᾷ.

ΚΕΦ. I".

Κλαύδιος 08, καθάπερ ἀνώτερον ἔφην, ἀπορρήξεως
αὐτῷ τῶν σὺν Γαίῳ ὁδῶν γενομένης, xai τοῦ οἴκου
θορυδηθέντος πάθει τῆς Καίσαρος τελευτῆς, ἐν ἀμηχά-
νοις ὧν περὶ τῆς σωτηρίας, ἔν τινι στενωπῷ χατειλημ-

30 μένος ἔχρυπτεν αὑτὸν, οὐδεμίαν χινδύνων αἰτίαν πλὴν
τῆς γενναιότητος ὑφορώμενος. Μέτριον γὰρ ἰδιώτης
ὧν ἦγεν αὑτὸν xai τοῖς παροῦσιν ἀρχῶν ἦν, παιδείᾳ
τε συνὼν, xal μάλιστα τῇ Ελληνίδι, καὶ παντὸς τοῦ εἰς
θόρυβον ἀναχειμένου παντοίως ἀπαλλάσσων αὗτόν. Ἵ ὅτε

35 δὲ πτροίας χκατειληφυίας τὸν ὄχλον, xai τοῦ βασιλείου
παντὸς στρατιωτιχῆς μανίας ἀνάπλεω γεγονότος, χαὶ
δειλίας καὶ ἀταξίας ἰδιωτῶν οἷον ἀπειληφότων σωματο-
φυλάχων, οἱ περὶ τὸ στρατηγιχὸν χαλούμενον, ὅπερ ἐστὶ
τῆς στρατιᾶς τὸ χαθχρώτατον, ἐν βουλῇ περὶ τοῖς πρα -

40 χτέοις ἦσαν. Ὁπόσοι δὲ καὶ παρετύγχανον, τὴν μὲν
Γαΐου τιμωρίαν ἐν ὀλίγῳ τιθέμενοι διὰ τὸ χατὰ δίκην
αὐτῷ τὰς τύχας συνελθεῖν, τὰ δὲ περὶ αὑτοὺς ἄνεσχο-
ποῦντο μᾶλλον ὃν τρόπον σχήσοι καλῶς, καὶ τῶν Γερ-
μανῶν ἐν τιμωρίαις τῶν σφαγέων ὄντων, ὠμότητος

ι5 γάριτι τῆς ἑαυτῶν μᾶλλον ἢ τοῦ συμφέροντος τοῖς πᾶ-
σιν. Ὑφ᾽ ὧν ἁπάντων 6 Κλαύδιος ἐθορυφεῖτο, δεδιὼς
περὶ τῆς σωτηρίας, ἄλλως τε xa ἐπειδὴ τῶν περὶ τὸν
Ἀσπρήναν ἐτεθέχτο τὰς χεφαλὰς παραφερομένας.
Εϊστήκει δὲ χατά τι προσδατὸν ὀλίγαις βαθμαῖσι χω-

o ρίον, δπεσταλχὼς τῷ xav αὐτὸν σκότῳ. Καὶ Γρᾶτος

τῶν περὶ τὸ βασίλειόν τις στρατιωτῶν θεασάμενος,

e

xai τοῦ μὲν ἀχριβωσαμένου τὴν ὄψιν ἀμαθὴς ὧν διὰ | qui regiam custodiebant , non valens satis accurale

APXAIOAOTl'IAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. Γ.

[036,937.]

et quod, dum pecuniam in volüptates sibi soli profatnras
insumeret, in rebus ex confesso melioribus liberalis ei mu-
nificus esse desierit. At vero et orator erat optimus , utra-
que lingua tam Greca quam Latina valde exercitatus, et
quicquid diceretur celeriter arripiebat , compositis ab aliis
et diu diligenter preparátis ex tempore respondens, ii
factus ut majori quam quisquam alius persuadeudi vi pollere
videretur, tam ex ingenii felicitate quam quod ad eam a«-
gendam multam exercitationem adhibueriL Nam necesse
erat illi doctrine plurimum attendere , utpote filio nepolis
ex fratre Tiberii, cui in imperium successit, quod et ipse,
ad summam in ea gloria aspirans , excellebat , pariterque a
ille eloquentize studebal Caius, viri necessitudine secum
conjuncti et Imperatoris voluntati morem gerens. Primas
que inter sue setatis Romanos agebat; nec tamen bona ex |
doctrina collecta quidquam ei proficiebant valebantque
contra perniciem, quam ex licentia sibimel accersivit : adeo.
difficile est iis sese moderari et regere, quibus ex poteslale-
rationi reddendze non obligata facile et expeditum est quid
libet agere. A principio, quod amicos sibi adjuuxerit e
optimis honestissimisque , et eruditione et gloria prestan -
tiores fuerit semulatus, magno studio colebatur : posti.
vero deposita benevolentia quam erga ipsum labebant,
quod insolentius in eos debacceharetur, odioqne suce
scente , insidiis interfectus est. |

CAP. ΠΙ. (II.)

Claudius autem quum de via, ut supra retuli , declipassel,
qua incedebant qui cum Caio erant, el turbata esset domus

ex calamitate quam passa erat morte Casaris , de salute sua |
anxius et sollicitus, in locum quendam angustum deveniess -
semet occultabat, nihil quod sibi periculo esset suspeclum ha-
bens, praeter natalium claritatem. Nam vilam privatam aget
modeste se gerebat , et preesentibus contentus erat, el studie
literarum , Grzecarum praecipue, deditus, el modis omnibos
turbarum inquietudinem devitans. Tunc autem, quum vulgis
consternatum esset animis, et Lota regia militum furore co
pleretur, satellitesque ita sehaberent ac si de pavore elcet:
fusione privatorum participassent, illi qui prastoriani appel
lantur, totius exercitus pars integerrima, in deliberatione de |
rebus agendis erant. Quotquot autem aderant, Caii ullionem
parvi pendentes, quod non immerito illad ei accidissece
diderint, id potissimum agebant, quo modo rebus 5ui |
optime consulerent, presertim quura Germani ab interfecto
ribus penas exigerent,, sui magis ut gratificarenlur crudeli-
tali, quam ut communi utilitati prospicerent. Qua omn? -
augebant trepidationem Claudii de salute sua solliciti , ma-
xime quum videret Asprenatis et cum eo caesorum eapilà —
circamferri. Quodam autem in loco stabat, in quem ascen
erat paucis gradibus, in obscuritate circa eum obtinent?

delitescens, Quem ubi conspexerat Gratus , unus e mililibis
faciem

[869,800.) ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. III. [957,938.] 758

rv σκότον, τοῦ δὲ ἄνθρωπον εἶναι τὸν ὁπολοχῶντα
εριτὴς εἶνας μὴ ἀπηλλαγμένος, προσήει τε ἐγγύτερον
«αἱ ὑποχωρεῖν ἠξιωχότος ἐπέχειτο, xal χαταλαδὼν
ἰπιγνωρίζει, καὶ Γερμανιχὸς μὲν οὗτος, φησὶ πρὸς
τοὺς ἑπομένους, xal « στησώμεθα τοῦτον ἡγεμόνα φερό-
μενοι.» Κάαλαύδιος δὲ ἐφ᾽ ἁρπαγῇ παρεσχευασμένους
ὁρῶν, xal δείσας μὴ χατὰ φόνον ἀποθάνοι τὸν Γαΐου ,
φειδὼ c7 εἶν ἠξίου, τοῦ χαθ᾽ αὑτὸν ἀνεπαχθοῦς ἀνάμνησιν
αὐτοῖς ὑποτιθεὶς χαὶ τοῦ ἀπρομηθοῦς τῶν γεγονότων.
Καὶ 6 Γρᾶτος μειδιάσας ἐπισπᾶται τῆς δεξιᾶς xal
« παῦσαι, φησὶ, μιχρολογούμενος περὶ τῆς σωτηρίας,
« δέον σε μεγαλοφρονεῖσθαι περὶ τῆς ἡγεμονίας, ἣν οἱ
« θεοὶ Γάϊον ἀφηρημένοι τῇ σῇ συνεχώρησαν ἀρετῇ,
« πρόνοιαν τῆς οἰχουμένης λαθόντες. Ἀλλ᾽ ἴθι χαὶ
« τῶν προγόνων ἀπολάμθανε τὸν θρόνον. » Ἀνεθάσταζε
δὲ αὐτὸν οὐ πάνυ βαίνειν τοῖς ποσὶ δυνάμενον ὑπό τε
co5ou xai χάρματος τῶν εἰρημένων.
β΄. Συνεστρέφοντο δὲ περὶ τὸν Γρᾶτον ἤδη καὶ
πλείους τῶν σωματοφυλάχων, xal θεωροῦντες τὸν
| Κλαύδιον ἀγόμενον ἐσχυθρώπαζον, δόξῃ τοῦ ἐπὶ xó-
λασιν ἕλχεσθαι τῶν ἐπὶ τοιοῖσδε ζημιῶν, ὡς ἄνδρα
ἀπράγμονα διὰ βίου τοῦ παντὸς, καὶ χινδύνοις οὔ τι
μετρίως ἐπὶ τῆς Γαΐου ἀργῆς ὡμιληκότα- τινὲς δὲ xal
τοῖς ὑπάτοις ἐπιτρέπειν χρίσιν ἠξίουν τὴν περὶ αὐτῶν.
' Καὶ πλειόνων τοῦ στρατιωτιχοῦ συστρεφομένων, φυγαί
τε ἦσαν τοῦ δμέλου xai προσόδων ἀπορία τῷ Κλαυδίῳ
δι ἀσθένειαν τοῦ σώματος, ἐπεὶ xal οἱ τὸ φορεῖον αὐ--
τοῦ φέροντες περὶ τὴν ἁρπίχγὴν αὐτοῦ πύστεως παρα-
γενομένης φυγῇ ἔσωζον αὑτοὺς, ἀπ᾽ ἐλπίδος θέμενοι τὴν
0 σωτηρίαν τοῦ δεσπότου. ᾿Εν εὐρυχωρία δὲ τοῦ πα--
λατίου γενομένοις (πρῶτον δὲ οἰκηθῆναι τῆς ἹΡωμαίων
πόλεως τοῦτο παραδίδωσιν ὁ περὶ αὐτῆς λόγος) xal
ἤδη τοῦ δημοσίου ἀντιλαμδανομένοις, πολὺ πλείων ἡ
ἐπιφοίτησις ἦν τῶν στρατιωτῶν, χαρᾷ τὴν ὄψιν δεχο-
5 μένων τοῦ Κλαυδίου, περὶ πλείστου τε ἦν αὐτοῖς αὖ-
τοχράτορα στήσεσθαι τὸν ἄνθρωπον, εὐνοία τῇ τοῦ
Γερμανικοῦ. ᾿Ἀδελφὸς δὲ ἦν αὐτοῦ, ἐπὶ μέγα πᾶσι
τοῖς ὡμιληχόσι χαταλελοιπότος χλέος τὸ αὑτοῦ. Ἀναλο-
γισμός τε αὐτοὺς εἰσήει τῆς τε πλεονεξίας τῶν ἐν τῇ
I συγχλήτῳ δυναστευόντων xal ὁπόσα ἐπὶ τῆς πρὶν ἀργῆς
ἡμάρτητο αὐτῇ. Πρὸς δὲ xal τὸ ἀμήχανον τοῦ πρά-
ἵματος χατενόουν, xal πάλιν εἰς ἑνὸς ἀρχὴν μεθιστα--
μένων τῶν ὅλων χινδύνους αὐτοῖς φέρειν διά τινος χτη-
σαμένου τὴν ἀρχὴν, παρὰ τὸν ἐπιχωρήσει καὶ εὐνοία
(ὁ τῇ αὐτῶν λαθόντα Κλαύδιον, μνημονεύσει τε χάριτος
αὐτοῖς ἀποδιδόντα τιμὴν, ἢ ἐπὶ τοιούτοις γένοιτο ἂν
ἀρχοῦσα.
Y. Ταῦτα πρός τε ἀλλήλους καὶ δι᾽ ἑαυτοὺς διεξ-
ἥεσαν χαὶ τοῖς ἀεὶ προσπίπτουσι διηγοῦντο. Οἱ δὲ
[0 πυνθανόμενοι προθύμως ἐδέχοντο τὴν πρόχλησιν, συμ-
φράξαντές τε xai περιχλείσαντες ἦγον ἐπὶ τοῦ στρατο-
πέδου φοράδην ἀνχβαστάσαντες, ὡς μὴ ἑἐμποξίζοιτο
αὐτοῖς ἡ ἔπειξις. Διεστήχεσαν δὲ αἱ γνῶμαι τοῦ τε δή-
μου χαὶ τῶν ix τῆς βουλῆς" οἱ μὲν ἀξιώυματός τε τοῦ
JOSEPIIUS. I.

ejus noscere prze tenebris , hominem tamen esse existimans
qui insidias locaret, propius accessit, ac quum illum rogaret
Claudius ut recederet , instare cepit, atque apprehensum
eum agnovit , et sequentibus dixit, « hic quidem Germani.
cus est, agite, eum constituamus Imperatorem. » Tum
Claudius , ubi eos animadvertit ad ipsum extralendum pa-
ralos, veritusque ne similiter ac Caius morte plecleretur,
obeecrabat ut sibi parceretur , illis in memoriam revocans,
ut vilam aliis quam minime molestus egisset, ipsoque
imprudente accidisset quod factum eral. Ad quee Gratus
subridens dextra prehensum sic alloquitur, « humiliter adeo
«loqui desine, quum te magno elatoque animo cogitare
« oporteat de imperio, quod dii Caio ablatum tus conces-
« sere virtuti, orbis terrarum cominoda respicientes. Age
« vero, et proavorum solium libimet vindica. » Sustinebat
autem eum, pra metu simul ac gaudio, ex iis quie dicta
erant, pedibus insistere non valentem.

2. Tunc autem ad Gratum jam coacti erant multi e satel-
litibus, et Claudium abductum videntes, tristetn prae se fe-
rebant vultum , existimantes eum rapi ad supplicium ob
nuperas damni ipjurías, quum a negotiis turbisque per totam
vitam abhorruerit, et Caio imperante in magnis versatus
fuerit periculis : quidam etiam censebant consules decere
judicium de illis ferre. Quumqune plures ad eos aggregati
essent milites, et multitado fuga dilapsa est , et Claudio
progrediendi difficultas erat propter virium imbecillita-
tem : nam lecticarii ejus, dum ipse palam rapitur, fuga
se periculo eripuerant, de salute domíni desperantes. Quum

autem pervenissent in. aream palatii (quem quidem urbis
Romanse locum primum habitatwum esse tradunt qui de

ejus originibus scripserunt) et jam atteiftarent curam rei-
publicze , multo major fit militum concursus, Claudium
oculis suis intueri gestientium , magnoque tegebantur desi-
derio illum constituendi Imperatorem, ex sua erga Germa-
nicum benevolentia. Nam fratererat illius, qni sui gloriam ad
summum auctam iis omnibus reliquerat quibuscum versa-
tus fuerat. illis etiam in mentem veniebat quanta essent
aviditate qui in senatu dominabantur, queque admiserint
et perpetraverint dum imperio potirentur. ' Insuper, dum
ad rei diflicultatem attendebaat, secum cogitabant , ipsis,
si rerum summa iterum in unius potestatem deveniret , pe-
riculum esse ab alio quocunque imperium occupaturo,
precter Claudium , qui, quum ipsorum concessu et benevo-
lentia principatum acceperit, regordatione beneficii etiam
honorem hujusmodi meritis parem illis retributurus sit.

3. Ita et inter se οἱ soli secum disserebant , eademque
ad obvios quosque proferebant. Qui, quum ista audirent,
libenter in eorum sententiam concesserunt , et armatis cin-

ctum sublimem in castra perferebant, ne quid eis festinan-

tibus impedimento esset. Interea autem orta est dissensio

inter populum senatumque, dum illi pristinam appetunt
48

751 (560,861.)

πρότερον ὀρεγόμενοι, καὶ δουλείαν ἐπαχτὴν αὐτοῖς
ὕδρει τῶν τυράννων γενομένην φιλοτιμούμενοι διαδι-
pdaxstv , χρόνω παρασχόν" ὃ δὲ δῆμος φθόνῳ τε πρὸς
ἐχείνην χαθιστάμενος xal τῶν πλεονεξιῶν αὐτῆς ἐπι:
& στόμλισμα τοὺς αὐτοχράτορας εἰδὼς, xal αὐτοῦ χατα-
φυγὴν, ἔχαιρε τῇ Κλαυδίου ἁρπαγῇ, στάσιν τε Éugu-
λον, ὁποία xal ἐπὶ Πουπηΐου γένοιτο, ἀπαλλάξειν αὖ-
τῶν ὑπελαμύανον τοῦτον αὐτοχράτορα χαθιστάμενον.
Γνοῦσα δὲ f, βουλὴ τὸν Κλαύδιον ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν
10 ἀφιγμένον εἰς τὸ στρατόπεδον, πέμπει πρὸς Éxsivov
ἄνδρας ἀρετῇ τοὺς ἐξ αὐτῶν προὔχοντας, οἱ διδάξειαν
μηδὲν ἐπὶ χαθέξει τῆς ἀρχῆς βιάζεσθαι, παραχωρεῖν
δὲ τῇ συγχλήτῳ, τοσῶνδε ἀνδρῶν ἕνα ὄντα, 1) ἐσόμε-
VOV , χαὶ τῷ νόμῳ παραχωροῦντα τοῦ ἐπὶ τοῖς χοινοῖς
15 χόσμου τὴν πρόνοιαν, μνημονεύοντα ὧν τε οἱ πρότεροι
τύραννοι χαχώσειαν τὴν πόλιν καὶ ὧν Orb Γαΐου καὶ
αὐτὸς χινδυνεύσειε σὺν αὐτοῖς, μηδὲ μισήσαντα τὴν βα-
ρύτητα τῆς τυραννίδος, ὅφ᾽ ἑτέρων πρασσομένης τῆς
ὑόρεως, αὐτὸν ἐθελουσίως ἐπὶ παροινία θαρσεῖν τῆς
20 πατρίδος. Καὶ πειθομένῳ μὲν xol τοῦ πρότερον ἀπρά-
qu0voc τὴν ἀρετὴν ἐπιδειχνυμένῳ βέδαιον τιμάς τε
ὑπάρξειν at ὑπὸ ἐλευθέρων Ψηφισθεῖεν τῶν πολιτῶν,
xai ἐπιγωρήσει τοῦ νόμου τὸ μέρος ἄργοντά τε καὶ ἀρ-
χόμενον κερδαίνειν ἔπαινον ἀρετῆς" el δὲ ἀπονοοῖτο,
35 μηδὲν ἐχ τῆς Γαΐου τελευτῆς σωφρονιζόμενος, οὔ τι γε
αὐτοὺς ἐπιτρέψειν" τῆς τε γὰρ στρατιᾶς πολὺ εἶναι
τὸ συνεστηκὸς αὐτοῖς, ὅπλων τε εὐπορίαν xat πληθὺν
οἰχετῶν οἷς χρήσαιντο αὐτοί. Μέγα δὲ μέρος τήνδε
ἐλπίδα εἶναι, καὶ τὴν τύχην τούς τε θεοὺς οὐχ ἄλλοις
30 συμμαχεῖν, ἀλλὰ τοῖς μετὰ ἀρετῆς xài τοῦ καλοῦ
τοὺς ἀγῶνας ποιουμένοις" εἶναι δὲ τοιούτους ot ἂν περὶ
«ἐλευθερίας μάχωνται τῆς πατρίδος.
δ΄, Καὶ ol μὲν πρεσθευταὶ, Οὐηράνιος καὶ Βρόχχος
(δήμαρχοι δὲ ἦσαν ἀμφότεροι) τοῖσδε ἐχρῶντο τοῖς
Ao λόγοις, xal χαθιχέτευον τοῖς γόνασιν αὐτοῦ προσπεσόν-
τες μηδαμῶς πολέμοις xol χαχοῖς ἐμ ὀαλεῖν τὴν πόλιν.
Θεωροῦντες δὲ στρατιᾶς πληθύϊ τὸν Κλαύδιον πεφρα-
μένον xai τὸ μηδὲν τοὺς ὁπάτους ὄντας συγχρίσει τῇ
πρὸς αὐτὸν, ἐπῆγον, εἰ δὲ ἀρχῆς ὀρέγοιτο, παρὰ τῆς
40 βουλῆς δέχεσθαι διδομένην" αἰσιώτερον γὰρ xal εὖ-
ὀχιμονέστερον χρῆσθαι τὸν μὴ μετὰ ὕδρεως, ἐλλ᾽ εὖ-
νοία τῶν διδόντων παραλαμθάνοντα.
ΚΕΦ. A'. |
«€ λαύδιος δὲ ( ἠπίστατο γὰρ μεθ᾽ οἵας αὐθαδείας ἀπο-
ταλεῖεν ) χαὶ πρὸς τὸ παρὸν γνώμη τῇ αὐτῶν ἐπὶ τὸ
ἀετριώτερον ἐτέτραπτο, oU μὴν ἀλλὰ xal τῷ περὶ ao
τοῦ φόδῳ διαναστὰς, ἅμα μὲν θάρσει τῶν στρατιωτῶν,
dux δὲ ᾿Αγρίππα τοῦ βασιλέως, χελεύοντος μὴ προΐε-

τοσθαι τῶν χειρῶν τηλικαύτην ἀρχὴν ἥἤχουσαν αὖτο- | 2

ματον᾽ ὃς πράξας μὲν χαὶ περὶ Γαϊον οἷον εἰχὸς ἄνδρα
ὑπ᾽ αὐτοῦ διὰ τιμῆς ἠγμένον, (xat γὰρ τὸν νεχρὸν πε-
ριέπλεξε τοῦ Γαΐου, καὶ ἀναθέμενος ἐπὶ χλίνης, καὶ
περιστείλας x τῶν ἐνδεχομένων, εἰς τοὺς σωυματοφυλᾶα-

APXAIOAOTIAZ BIBA. [Θ. KE. Δ.

[929 ,910.!

dignitatem , et inductam a tyrannorum insolentia servitu-
tem effugere cupiunt , quum per tempus licerel ; contraque
populus, hanc felicitatem eis invidens, ei frenum eorum
cupiditatibus imperatoriam potestatem esse intelligen:,
sibique perfugium , Claudii rapta gaudebat, quod existima.
ret ab ipso facto Imperatore sublatum iri dissensionem ciri.

lem, illi non dissimilem futuram qua sub Potnpejo exarsit.
Senalus porro, cognito quod milites Claudium in castra -

transportaverint, sui ordinis viros dignilate przestantes ad
eum mittunt, qui monerent, ne δὰ imperium adipiscen
dum vim ullam adhiberet, sed senatui cederet, e tot viris
unu$, futurusve ex illis, legibusque concedens provider
quod ad reipublice ordinem magni intersit, et in memo
riam revocans mala quz civitati intulerint priores tyragoi,
quaeque sub Caio etiam ipse cum ipsis pericula pertulril;
neque, quum oderit tyrannidis ssvitiam, quam alii ir
solenter exercebant, ipse sponte sua auderel in patriam
debacchari. Quapropter si morem gerat, ostendalque se
prioris vitze quieti cum virtute conjunctze firmiter adliz-
rere, fore ut maximis cumuletur honoribus a liberis civ-
bus , et optimi viri existimationem sibi pariat , qui non gra
velur sub legibus per vices nunc praeesse , aliis nunc sobjic.
Quodsi ab illis desciscere voluerit, meliora non edoctus ex
Caii interilu , per ipsos hoc non iri permissum : nam nec cri-
guam militum manum ab illis stare, et armorum su, eresse

copiam, servitiorumque multitudinem, quorum opera in.

promptu sit. Sed hoc precipue spem illis facere , el for
tunam et deos non alios esse adjuturos quam qui pro reclo
ct honesto contendant certenique : tales autem istos esse
qui pro patrise libertate pugnent.

4. Et legati quidem, Veranius et Brocchus, tribuni ple-
bis, hujusmodi verba habuerunt, procumbentesque ai
ejus genua suppliciter orabant, ne in bellum et calamitales
urbem conjiceret. Sed quum viderent eum septum magn
írequentia militum , cum ejusque copiis consulares minime
conferendas esse , adjecerunt , si concupisceret imperium,
ut a senatu datum accipiat : melioribus enim auspiciii
ei majori cum felicitate eo usurum esse cui contigerit ut
dantium benevolepti2 acceptum referat.

CAP. IV. (Π1.)

Claudius autem, ut qui non nesciverit qua arrogant
anissi erant legati , ex illorum etiam consilio ad moderatio
conversus est in presens; non tamen ita quin.se ex mela
recolligeret, partim quidem audacia militum anma!us,
partim vero Agrippse regis, hortantis ne tantum imperium
ultro oblatum e manibus dimitteret , qui, omnibus quidem
Caio pracstitis, prout deceret hominem ab ipso bonoralum.
(nam et Caium mortuum complexus est, et colloralum in
leclulo operuit quoad ejus fieri potuit , dein ad satellit-s se

(861.5362.)

xc ὑπεχώρει, ζῆν μὲν τὸν l'aiov ἐπαγγέλλων, xaxo-
παθοῦντι δὲ ἀπὸ τραυμάτων ἰατροὺς μετέσεσθαι λέγων,)
πυθόμενος δὲ τοῦ Κλαυδίου τὴν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν
ἁρπαγὴν ὠθεῖτο πρὸς αὐτὸν, xal χαταλαδὼν τεταρα-
γωένον, καὶ οἷόν τε ἐχχωρεῖν τῇ συγχλήτῳ, ἀνήγειρεν ἀν-
τιλαμθανεσθαι χελεύων τῆς ἡγεμονίας. Ταῦτα δὲ πρὸς
τὸν Κλαύδιον εἰπὼν προσεχώρει πρὸς αὑτὸν, χαὶ μετα-
χαλούσης αὐτὸν τῆς βουλῆς, χρισάμενος μύροις τὴν
χεφαλὴν, ὡς ἀπὸ συνουσίας γινομένης ἀναλύσεοις αὐτῷ,
παρῆν, καὶ ἤρετο touc, βουλευτὰς τί πέπραχε Κλαύ--
Oc. Γῶν δὲ τά τε ὄντα φαμένων xal προσανερομένων
ἥντινα γνώμην ἔχοι περὶ τοῖς ὅλοις. τελευτᾶν μὲν ὑπὲρ
τοῦ χατ᾽ ἐχείνην εὐχλεοῦς ἕτοιμος ἦν τοῖς λόγοις, σχο-
πεῖν δὲ ἐχέλευε περὶ τῷ συμφέροντι πᾶν ὅ τι χαὶ εἷς
ἡδονὴν φέροι ὑπεξελομένους. Χρείαν γὰρ εἶναι τῆς ἀρ-
γῆς μεταποιουμένοις καὶ ὅπλων xat στρατιωτῶν, ol
φράξαιντο αὐτοὺς, μὴ καὶ ἀπαράσχευοι καταστάντες εἷς
τάδε σφαλεῖεν. ᾿Αποχριναιμένης δὲ τῆς βουλῆς, ὅπλων
τε εὐπορίαν χαὶ χρήματα εἰσοίσειν, καὶ στρατιᾶς τὸ
μέν τι αὐτοῖς εἶναι συνεστηχὸς, τὸ δὲ συγχροτήσειν ἔλευ-
θερώσεως δούλων γενομένης, « εἴη μὲν, ὦ βουλὴ, φη-
civ 6 ᾿Αγρίππας ὑποτυχὼν, πράσσειν ὁπόσα θυμὸς
« iiv: λεχτέον δὲ οὐδὲν ἐνδοιάσαντί uox, διὰ τὸ ἐπὶ
« σωτηρία φέρειν τὸν λόγον. στε δὴ στρατὸν, ὃς ὑπὲρ
15 « Κλαυδίου μαχεῖται, πλήθει χρόνου δπλιτεύειν μεμε-
« λετηχότα- τὰ δὲ ἡμέτερα συγχλύδων ἀνθρώπων
« πλῆθος ἔσται, xal τῶν παρὰ δόξαν τῆς δουλείας ἀπηλ.
« λαγμένων, δυσχράτητον' πρὸς δὲ τεχνίτας μαχούμε-
«θα προαγαγόντες ἄνδρας μηδὲ ὅπως σπῶσι τὰ ξίφη εἰ-
30 « δότας, Ὥστε μοι δοχεῖ πέμπειν ὡς Κλαύδιον πεί-
* σοντας χατατίθεσθαι τὴν ἀρχὴν, πρεσθεύειν τε ἕτοιμός
« εἶμι.»
8. Καὶ 6 μὲν ταῦτα εἶπεν, xol συγκαταθεμένων
πεμφθεὶς σὺν ἑτέροις τήν τε ταραχὴν τῆς βουλῆς διη-
δ γεῖται χατὰ μόνας πρὸς τὸν Κλαύδιον, ἐδίδασχέ τε ἦγε-
μονιχώτερον ἀποχρίνεσθαι, τῷ ἀξιώματι τῆς ἐξουσίας
χρώμενον. ἔλεγεν οὖν Κλαύδιος οὐ θαυμάζειν τὴν
βουλὴν ἡδονῇ, μὴ φέρουσαν ἄρχεσθαι, διὰ τὸ ὠμότητι
τετρῦσθαι τῶν πρότερον ἐπὶ τὸ ἡγεμονεύειν χαταστάν-
40 τῶν " γεύσειν δὲ αὐτοὺς ἐπιεικεία τῇ χαθ᾽ αὑτὸν με-
τρίων χαιρῶν, ὀνόματι μὲν μόνῳ τῆς ἀρχῆς ἐσομένης
αὐτῷ, ἔργῳ δὲ χοινῆς πᾶσι προχεισομένης εἰς μέσον.
Διὰ πολλῶν δὲ xal ποικίλων ὡδευχότι πραγμάτων ἐν
ὄψει τῇ ἐχείνων, χαλῶς ἔχειν μὴ ἀπιστεῖν. Καὶ ol μὲν
4s πρέσβεις τοιούτων ἀχροάσει λόγων χαθομιληθέντες ἐξε-
πέμποντο: Κλαύδιος δὲ τῷ στρατῷ συλλεχθέντι διελέ-
γετὸ ὅρχους λαμδάνων ἦ hv ἐμμενεῖν πίστει τῇ πρὸς
αὐτὸν, καὶ δωρεῖται τοὺς σωματοφύλαχας πενταχισχι-
Mat δραχυαῖς κατὰ ἕχαστον ἄνδρα, τοῖς τε ἡγεμόσιν
50 αὐτῶν ἀνάλογον τοῦ ἀριθαοῦ, καὶ τοῖς ὅποι ποτὲ στρα-
τοπέδοις ὑπισχνεῖται τὰ δμοικ.
Y. Συνεχάλουν δὲ οἵ ὕπατοι τὴν βουλὴν εἷς τὸ ἴε-
ρὸν τοῦ νικηφόρου Διὸς, ἔτι δὲ νυξ ἦν. ᾿Γῶν δὲ οἱ μὲν
ἐν τῇ πόλει χλέπτοντες ἑαυτοὺς ἐνεδοίχζον πρὸς τὴν

σ'

?

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. IV.

[won] 756

recepit, nuncians Caium vivere qnidem, vulneribus vero
cruciato medicos affuturos dicens, ) quum audiret raptum esse
& militibus Claudium , properabat ad eum ; quem quum tur-
batum offendisset et in eo fere ut senatui cederet , contir-
mabat eum, et hortabatur ut imperium capesseret. Uhi au-
tem ista Claudio dixerat, eodem unde digressus erat , re-
vertebatur ; et accitus a senatu, delibuto capillo , quasi post
compotationem finitam, aderat, et ex senatoribus quiesivit
quíd de Claudio factum sit. Quibus id quod erat dicenti-
bus, ac preeterea illius sententiam de summg rerum rogan-
tibus, se quidem aiebat pro senatus dignitate mori non re.
cusare, dispicere tamen suadebat quid e re ipsorum esset,
procul habentes favorem et gratiam. Imperium enim sibi-
met vindicantibus opus esse armis atque militibus qui eos
tueantur, ne ab hac parte imparati labantur. Senatu autem
respondente sibi armorum abunde esse , pecuniamque colla-
turos, et exercitum non solum jamjam conflatum habere,
sed et novuin se delectum habituros manumittendo servos,
Agrippa subjiciens , « utinam, inquit, o senatus, res vobis
« succedat ex animi sententia. Verum non dubitanter mibi
e dicendum , quoniam in salutem vestram futura est oratio.
« Scilote igitur, milites qui a Claudio stahunt veteranos
« esse , et in re militari longo tempore exercilatos; nostros
« autem, utpote ex convenís et servitiorum turba, qnibus
« jnexspectato data est libertas, intractabiles fore; ef contra
« belli scientes peritosque in aciem educemus rudes el qui
« ne stringere quidem gladium sciunt. Quapropter mibi
« placet mitli ad Claudium qui ei saadeant ut imperium
« deponat , et ad legationem obeundam ipse paratus sum. »

2. Atque ille quidem ita loquutus est ; eisque assentienti-
bus, cum aliis missus el Claudio seorsum trepidationem
senatus indicat , auctorque erat ut more imperatorio respon-
deret , et ex dignitate sua et potestatis amplitudine. Dicebat
itaque Claudius se minime mirari senatum egre ferre prin-
cipis dominatum, quod attritus fuerit priorum crudelitate,
qui ad imperii majestatem evecti fuerint : nunc vero melio-
rum temporum moderationem degustaturos esse, ipso ad
reipublicze gubernacula sedente, quum nomine tantum penes
ipsum foret imperium , re autem vera omnibus secum com-
mune. Illis itaque convenire ipsi non diffidere, qui eorum
in conspectu multa et varia obierit negotia. Et legati quidem,
ubi verba ista auditione acceperant , dimissi sunt. At Clau-
dius exercitum ad se congregatum alloquebatur, militiae sa-
cramento illos ad fidem sibi servandam obligans : donalque
viritim corporis custodes quinis drachmarum millibus, et
duces illorum simili ad proportionem numere, parique ra-
tione aliis exercitibus, ubicunque essent, daturum se pro.
mittit.

3. Consules autem senatum convocabant in Jovis Stato-
ris aedem , quum adhuc nox esset. Quorum alii quidem in
urbe sese occultabant, animo vacillantes ubi hoc audive-

48.

756 (02,563.)

ἀχρόασιν, τοῖς δὲ ἐπὶ τῶν ἰδίων ἀγρῶν ἐγεγόνεισαν ἔξο-
δοι, προορωμένοις 1] χωρήσέι τὸ πᾶν ἐν ἀπογνώσει τοῦ
ἐλευθέρου γεγονότες, καὶ πολὺ χρεῖττον ἐν ἀχινδύνῳ
τοῦ δουλεύειν ὑπειληφότες διχδιοῦν ἀργία τοῦ πονεῖν 1)
B χτώμενοι τὸ ἀξίωμα τῶν πατέρων περὶ τῆς σωτηρίας
ἀμφίδολοι χαταστῆναι, Συνελέγησαν δὲ ὅμως ἑχατὸν
οὗ πλείους, καὶ διαδουλευομένων περὶ τῶν ἐν χερσὶν
αἰφνίδιον αἴρεται βοὴ τοῦ συνεστηχότος αὐτοῖς στρατιω-
τιχοῦ, στρατηγὸν αὐτοχράτορα χελευόντων τὴν βουλὴν
10 ἑλέσθαι, xal μὴ φθείρειν πολυαρχίᾳ τὴν ἡγεμονίαν’ xal
τὸ μὲν καθ᾽ ἑαυτοὺς ἀπεφαίνοντο περὶ τοῦ μὴ πᾶσιν,
ἀλλ᾽ ἑνὶ τὴν ἀρχὴν ἐφέσιμον εἶναι" ὁρᾶν δὲ ἐχείνοις ἐπι-
τρέπειν, ὅστις τοσαύτης προστασίας ἄξιος. “Ὥστε ἐναν-
tla τὰ τῶν συγχλητιχῶν ἦν πολὺ πλέον, δι’ ἁμαρτίαν
35 μὲν τοῦ χατὰ τὴν ἐλευθερίαν αὐχήματος, φόδῳ δὲ τοῦ
Κλαυδίου Οὐ μὴν ἀλλ᾽ ἦσαν οἱ ἐφιέμενοι γένους τε
ἀξιώματι χαὶ οἰχειότητι γάμον. Καὶ γὰρ Μινουχιανὸν
Μάρχον, καὶ τὸ καθ᾽ αὑτὸν γενναιότητι ἀξιόλογον ὄντα
χαὶ ἀδελφὴν Γαΐου γεγαμηκότα Ἰουλίαν, πρόθυμον ὄντα
40 ἀντιποιεῖσθαι τῶν πραγμάτων, χατεῖχον ol ὕπατοι
πρόφασιν ἐχ προφάσεως ἀναρτῶντες. Οὐαλήριόν τε
Ἀσιατιχὸν Μινουχιανὸς ἐχ τῶν Γαΐου σφαγέων ἀνεῖχε
ποιούτων διανοιῶν. ᾿ἘἜ γεγόνει δ᾽ ἂν φόνος οὔ τινος ἐλάσ-
ο΄ soy, ἐπιχωρηθέντων τῶν ἐπιθυμούντων τῆς ἡγεμονίας
35 ὥστε ἀντιτάξασθαι Κλαυδίῳ. ὌἌλλλως τε xal οἵ μονο-
ot ( πλῆθος δὲ ἦν αὐτῶν ἀξιόλογον ) καὶ τῶν στρα-
“τιωτῶν οἷ νυχτοφυλαχοῦντες ἐπὶ τῆς πόλεως, ἐρέται τε
“δπόσοι συνέρρεον εἰς τὸ στρατόπεδον’ ὥστε τῶν μετιόν-
ty τὴν ἀρχὴν οἵ μὲν φειδοῖ τῆς πόλεως, οἱ δὲ καὶ φόδῳ
“30 τῷ ὑπὲρ αὑτῶν ἀπέστησαν.
δ΄, “Ὑπὸ δὲ τὴν πρώτην ἀρχὴν ἡμέρας χαὶ Χαιρέας
χαὶ ol δὺν αὐτῷ παρελθόντες ἐν ἐπιχειρήσει λόγων
ἦσαν πρὸς τὸὺς στρατιώτας. "Tov δὲ τὸ πλῆθος ὡς δρᾷ
πκαύσαντας αὐτοὺς ταῖς χερσὶ xal τοῦ εἰπεῖν οἵους τε
86 ἄρχεσθαι, ἀνεθορύθησε μὴ ἐφιέναι ὥστε εἰπεῖν διὰ τὸ
ὡρμῆσθαι “πάντας ἐπὶ τὸ μοναρχεῖσθαι" τὸν δὲ ἡγησό-
μενον ἐκάλουν, ὡς οὖχ ἀνεξόμενοι τὰς vpibdc. T, συγ-
χλήτῳ δὲ ἀπορία 'ἄρχειν τε καὶ ὃν ἀρχθεῖεν ἂν τὸν
τρόπον, οὔτε δεχομένων αὐτοὺς τῶν στρατιωτῶν χαὶ
40 τῶν Γαΐου σφχγέων συγχωρεῖν τοῖς στρατιώταις οὐχ
ἐφιέντων. ᾿Εν τοιούτοις δὲ ὄντοιν, Χαιρέας τὴν ὀργὴν
οὐχ ἀνασχόμενος πρὸς τὴν αἴτησιν τοῦ αὐτοχράτορος,
δώσειν ἐπηγγέλλετο στρατηγὸν, εἴ τις αὐτῷ σημεῖον
παρὰ Εὐτύχου κομίσειεν. Ἦν δὲ ὁ Ἐὔτυχος οὗτος ἡνίο-
46 χος τοῦ καλουμένου Ἰξρασίνου, περισπούδαστος Γαΐῳ,
xal περὶ τὰς οἰχοδομὰς τῶν στάσεων τοῦ περὶ ἐχεῖνον
ἱππιχοῦ τὸ στρατιωτιχὸν ἐτρίδετο, ἀτίμοις “ἐργασίαις
ἐπικείαενον, — Ei; ἅπερ ὃ Χαιρέας ὠνείδιζεν αὐτοὺς,
xai ἕτερα πολλὰ τοιαῦτα, τήν τε χεφαλὴν 'χομιεῖν τοῦ
xo Κλαυδίου" δεινὸν γὰρ sl μετὰ μανίαν παραφροσύνη
δώσουσι τὴν ἡγεμονίαν. Οὐ μὴν διετράπησαν γε ὑπὸ
τῶν λόγων, ἀλλὰ σπασάμενοί τε τὰς μαχαίρας καὶ τὰ
σημεῖα ἀράμενοι ᾧχοντο ὡς τὸν Κλαύδιον, χοινωνήσον-
τες τοῖς ὀμνύουσιν αὐτῷ. Κατελείπετο δὲ ἥ τε σύγχλη--

APXAIOAOTIAZ BIBA. IG. ΚΕΦ. Δ.
*

[941,912]

runt ; alii vero in. praedia sua rustica concesserunt, prorvi-
dentes quonam res evasura esset, quum de libertate despe-
rarint , longe satius esse existimantes in servítute ab omni
periculo vacua vitam agere inertem et otiosam , quam cum
patria dignitate in ambiguo bzrere de salute. Veruntamen
centum convenerunt, non plures : quumque de ii,
qua in manibus erant, deliberarent, derepente sublatus
est clamor militum qui ab illis stabant, postulantitm ot
senatus imperatorem rei militaris peritum eligeret , ef mul
torum dominata non perditum iref principatum, et quam
maxime potuerunt palam faciebant, non universis, sed uni
imperiam deferendum esse ; ipsis autem permittere ut dispi-
cerent quis tanta praefectura dignus sit. Adeo ut res se-
natus multo magis inter se contrarie essent, et quod de
libertate gloriosa exciderit, et valde metueret Claudium.
Non tamen deerant qui dominatum affectarent , et propter
majorum gloriam et cognationem ex nuptiis. Nam et Marcus
Minucianus erat, qui et sua nobilitate illustris, et in ma-
trimonlo habens Caii sororem Juliam, summa rerum po
tiundi cupiditate Lenebatur, emnque reprimebant consules,
aliam ex alia causationem nectentes. Valerium etiam Asiz
ticum Minncianus, nnus ex interfectoribus Caii, ab ejos.
modi cogitatione inlibebat. Fuissetque csedes quanta vix
unquam alias edita, si Illis, qui principatum appetebant,
facta fuisset potestas conlendendi eum Claudio. Quiet
praesto erant gladiatores insigni numero, et milites qui iu
urbe vigilias agebant, remigesque qui in castra conflde
bant ; adeo ut ex iis, qui imperium ambiebant, alii quidem,
ut urbi parceretur, alii vero, melu de se, a conatu destile
rint.

4. Quum autemdiluculoin senatum venissent Charea so-
clique, aggressi sunt orationem habere ad milites. Quos quum
muiversi viderent manu ipsis silentium indicere, et in eo esse
ut loquendi initium facerent , tumultum movere ceperunt,
nec passi sunt eos quidquam dicere , quod omnes unius im-
perio subesse magnopere expeterent : namque Imperatorem
sibi dari postulabant, ut qui vel minimam moram agre
laturi essent. Senatus antem dubitabat et quo modo regeret
aut imperio regeretur, et militibus eorum auctoritatem de
fugientibus, et Caii interfectoribus amplisamum ordinem
militari insolentie cedere non patientibus. Quumque ila 80
res haberent, Chzerea , accensus in iram, quod Imperalo-
rem peterent, daturum se promisit ducem, si quis signum
ei afferret ab Eutycho. Erat autem Eutychus iste factionis
Prasine ut appellabatur auriga , Caio devotissimus , quique
in stabulis equitio ejus exstruendis milites attriverat, viles
ah ipsis operas exigendo. Quas res illis exprobrabal Chz-
rea, atque alia multa hujuscemodi, seque Claudii capul alla-
turum : indignum enim esse, si post insanum stullo impe-
riwn committant. AL illi, verbis ejus nihil moti, striclis
gladiis et sublatis signis se proripiebant ad Claudium, εὐ"
jancturi se his qui üdem ei jurejurando dederant. [12 sen

(553,86.}

τος ἐπ᾽ ἐρνμίας τῶν ἀμυνόντων xal οἱ ὕπατοι μηδὲν
ἰδιωτῶν διαφέροντες" ἴεκπληξίς τε καὶ χατήφεια ἦν,
οὐδὲ ὅ τι χρήσαιντο αὐτοῖς τῶν ἀνθρώπων εἰδότων διὰ
τὸ ἀνηρεθίσθαι τὸν Κλαύδιον ἐπ᾽ αὐτοῖς, ἀλλήλοις τε
5 ἐλοιδοροῦντο, καὶ μετάμελος ἦν αὐτοῖς χαὶ Σαδῖνος, εἷς
τῶν Γαΐου σφαγέων, σφάζειν πρότερον αὑτὸν ἠπείλει
παρελθὼν εἷς μέσους ἢ Κλαύδιον ἄρχοντα στήσεσθαι
xat δουλοχρατίαν ἐπόψεσθαι καταλαδοῦσαν᾽ τόν τε Χαι-
ρέαν εἷς φιλοψυχίαν ἐπέπλησσεν, εἰ χαταφρονήσας
10 Γαΐου πρῶτος ἀγαθὸν ὑπολαμθάνοι τὸ ζῆν, τῆς ἔλευθε-
ρίας οὐδὲ οὕτως ἀποδοθῆναι δυναμένης τῇ πατρίδι.
Χαιρέας δὲ περὶ μὲν τοῦ θνήσκειν ἐνδοιαστὸν οὐδὲν
φρονεῖν ἔλεγε, βούλεσθαι μέντοι διαχωδωνίζειν διά-
votav τὴν Κλαυδίου.
ι5 ε΄, Καὶ οἵ μὲν ἐν τοῖσδε ἦσαν. Ἐπὶ δὲ τοῦ στρα-
τοπέδου πᾶς πανταχόθεν ὠθεῖτο χατὰ θεραπείαν τὴν
Κλαυδίου, xat τῶν ὑπάτων δέτερος Κόϊντος Πομπώνιος
δι’ αἰτίας ἦν τῷ στρατιωτικῷ μᾶλλον ὡς ἐπ᾽ ἔλευθε-
ρίαν τὴν σύγχλητον παραχαλῶν, ὥρμησαν τε σπασά-
30 utvot τὰ ξίφη, χἂν ἐπέπραχτο αὐτοῖς, μὴ Κλαυδίου
διαχεχωλυκότος. Παραχαθίζεται δὲ αὐτῷ τὸν ὕπατον
ἐξαρπάσας τοῦ χινδύνου * τῶν δὲ συγχλητιχῶν ὃ ἦν σὺν
τῷ Κοΐντῳ οὐ μεθ᾽ ὁμοίας ἐδέχετο τιμῆς" τινὲς δὲ xol
πληγὰς ἔλαδον αὐτῶν, ἐἀπωθούμενοι τῆς πρὸς αὐτὸν ἐν-
3» τεύξεως, Ἀπώνιος δὲ τραυματίας ἀνεχώρει, ἦν τε κίν-
ὄυνος περὶ πάντας αὐτούς. Kal ᾿ἈΑγρίππας 6 βασιλεὺς,
προσελθὼν τῷ Κλαυδίῳ, ἀξιοῖ τοῖς συγκλητιχοῖς ἠπιώ-
τερον χαταστῆναι γενομένου γάρ τινος χαχοῦ περὶ
τὴν βουλὴν οὐχ ἕξειν ὧν ἄρξειεν ἑτέρων. Πείθεται δὲ
30 Κλαύδιος, χἀὶ συγχαλεῖ τὴν βουλὴν ἐπὶ τοῦ παλατίου
διὰ τῆς πόλεως φερόμενος, παραπέμποντος αὐτὸν τοῦ
στρατιωτιχοῦ σὺν πολλῇ πάνυ καχώσει τῆς πληθύος.
Προεξήεσαν δὲ τῶν Γαΐου σφαγέων εἰς τὸ φανερώτερον
Χαιρέας xal Σαόῖνος, εἰργόμενοι προόδων κατ᾽ ἐπιστο-
35 λὰς Πολλίωνος, ὃν μιχρῷ πρότερον Κλαύδιος στρατη-
γὸν ἡρεῖτο τῶν σωματοφυλάχων. Κλαύδιος δὲ, ἐπεί-
περ εἷς τὸ παλάτιον ἀφιχνεῖται, συναγαγὼν τοὺς ἕταί-
ρους, γῆνον ἀνεδίδου περὶ Χαιρέου. Τοῖς δὲ τὸ μὲν
ἔργον λαμπρὸν ἐδόχει, ἀπιστίαν δὲ ἐπεχάλουν τῷ πε-
40 πραχότι, καὶ αὐτῷ τιμωρίαν ἐπιδάλλειν δίχαιον ἡγοῦν-
1o ἐπ᾽ ἀποτροπῇ τοῦ μέλλοντος χρόνου. ᾿Λπήγετο οὖν
Χαιρέας τὴν ἐπὶ Qavatop , καὶ σὺν αὐτῷ Λοῦπός τε καὶ
Ῥωμαίων πλείους. Λέγεται δὲ Χαιρέαν μεγαλοφρόνως
ἐνεγχεῖν τὴν συμφορὰν. οὐ μόνον τῷ χαθ᾽ αὑτὸν ἀμετα-
45 πτώτῳ τοῦ σχήματος, ἀλλὰ καὶ οἷς ὀνειδίσειε Λοῦπον
εἰς δάχρυα ἐκτετραμμένον. ᾿Αποτιθεμένου γέ τοι τὴν
στολὴν τοῦ Λούπου χαὶ τὸ ῥῖγος αἰτιωμένου, φησὶν, ὡς
οὐχ ἂν ἐναντία τοῦ λούπου ποιήσαιτο πώποτε ῥῖγος.
Πλήθους τε ἀνθρώπων ἑπομένου χατὰ θέαν, ὡς ἧχεν
50 ἐπὶ τὸ χωρίον, ἤρετο τὸν στρατιώτην εἰ διὰ μελέτης
αὐτῷ γεγόνοιεν αἱ σφαγαὶ, ἢ πρῶτον ἔχοι τὸ ξίφος " καὶ
ἐχέλευε χομίζειν ᾧ Γάϊον μεταχειρίσαιτο αὐτός. Θνή-
σχει δὲ εὐδαιμόνως μιᾶς πληγῆς αὐτῷ γενομένης" Λοῦ-
Toc δὲ οὗ πάνυ δεξιῶς ὑπεξῆλθεν ἀθνυία, xal πληγῶν

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. IV.

[92,42.] 157
tus desertus est a suis propugnatoribus, et consules ferme
in privatorum ordinem redacti : quin et consternatio erat
ubique et mastitia, nemine sciente quid de se futurum esset,
Claudio in eos irritato, aliique in alios convicia jactabant ,
et ipsos penitebat. Tum Sahinus, unus e Cali interfecto-
ribus , in niedium progressus, se prius mortem sibimet con.
sciscere edicebat quam passurum ut Claudius fiat Impera-
tor, visurumque civitatem servitute oppressam ; simulque
Clieeream increpabat , quod nimio vitse amore teneretur, εἰ
is, qui primus Caium contemptui habuerit , vitam vitalem.
esse existimaret , quum fieri non possit ut vel hac via patria.
in libertatem restituatur. Cheerea autem nihil sibi minus in:
animo esse dicebat , quam ut de morte appetenda dubitaret,
velle tamen prius Claudii mentem explorare.

5. ἘΠῚ} quidem in his erant. In castris autem undique
festinatur ad obsequium Claudio preestandum : et consulum
alteri Q. Pomponio crimini milites objiciebant praecipue
quod senatum ad libertatem hortatus fuerat, atque impe-
tum fecerunt strictis gladiis; ceedemque perpetrasaent , nisi
Claudius eos cohlibuisset. Is consulem periculo ereptum suo
lateri assidere jubet : senatoribus vero qui cum Quinto erant
non idem habitus est honos : sed quidam illorum plagas
accipiebant , repulsi dum illum salutatum irent, et Aponius
vulneratus discedebat, omnesque in periculo versabantur.
Tum rex Agrippa Claudium adiit , eumque obsecrat ut mi-
tius se erga senatores gereret : quippe, si male ab eo acci-
peretur senatus, non habiturum esse alios quibus impera-
ret. Persuadetur Claudius, et senatum convocat in palatium,
quo ipse per urbem lectica delatus est, deducentibus eum
militibus molta sane cum vexalione populi. Atque ex
interfectoribus Caii Cloerea et Sabinus im conspectum
oimnniur processeran! , quum cautum esset ne ipsi in publi-
cum prodirent , edicto Pollionis , quem Claudius paullo ante
corporis custodibus prsefecerat. At Claudius, postquam ad
palatium venerat, convocatis amicis, mittebat eos in
suffragia de Chierea. — Illis quidem facinus splendidum esse
videbatur, perfidiae tamen auctorem accusabant , el jure me-
rito poenam ei infligendam censebant, ut aliis in posterum
terrori sit. Agebatur itaque Chierea ad supplicium, et una
cum eo Lupus multique alii Romanorum. Dicitur autem
Chierea magno animo tulisse calamitatem , non solum ex
eo quod ne oris quidem colorem mutaverit, sed el ex iis
quie Lupo se lacrimis dedenti exprobrarit. Lupo sane,
quum vestem deponeret, querenti de frigore, dicebat non
oportere unquam contra quam lupi solent algescere. Quum-
que eum spectatum sequeretur hominum multitudo , uhi
ventum est ad jocum, interrogabat militem num exerci-
tatus esset δὰ ceedes, aut. primum haberet gladium ; jube-
batque eum afferri quo ipse Caium peremerat. Uno autem
ictu feliciter interiit : at Lupus non adeo commode e vita

733 (864,965.)

πλειόνων γενομένων, διὰ τὸ μαλαχῶς τὸν τράχηλον πα-
ρασγεῖν.
ς΄. Ὀλίγαις δὲ ὕστερον ἡμέραις ἐναγισυζῶν ἐνεστη-
᾿ κότων Ῥωμαίων τὸ πλῆθος τοῖς αὐτῶν ἐπιφέροντες χαὶ
5 Χαιρέαν μοίραις ἐτίμησαν εἰς τὸ πῦρ τιθεμέναις, ἵλεων
xal ἄμηνιν rn τῆς εἰς αὐτὸν ἀχαριστίας παρακαλοῦν-
τες. Καὶ Χαιρέᾳ μὲν τοιαύτη πελευτὴ τοῦ βίου συνέ-
TuJ$. Σαδι ἵνος δὲ, Κλαυδίου μὴ μόνον τῆς αἰτίας πα-
ραλύοντος αὐτὸν, ἀλλὰ καὶ τὴν d ἀρ κὴν ἣν εἶχεν ἐφιέντος,
10 ἄδικον ἡγεῖτο τὴν ἐχλειπίαν τῆς πρὸς τοὺς συνωυοχό-
τας πίστεως, σφάζει τε ἑαυτὸν περιπεσὼν τῷ ξίφει,
μέγρι δὴ καὶ τὴν κώπην τῷ τραύματι συνελθεῖν.
ΚΕΦ. Ε΄.
Κλαύδιος δὲ τοῦ στρατιωτιχοῦ πᾶν 8 τι ἦν ὕποπτον
ix τοῦ ὀξέος ἀποσχευασάμενος, διάγραμμα προὺτ τίθει;
15 τήν τε ἀρχὴν Ἀγρίππᾳ βεθαιῶν, ἣν ὁ Γαῖος παρέσχε,
χαὶ δι᾽ ἐγκωμίων ἄγων τὸν βασιλέα’ προσθήχην δὲ
αὐτῷ ποιεῖται πᾶσαν τὴν ὑπὸ Ἡρώδου βασιλευθεῖσαν,
ὃς ἦν πάππος αὐτοῦ, ᾿Ιουδαίαν χαὶ Σαμάρειαν. kat
ταῦτα μὲν ὡς ὀφειλόμενα τῇ οἰχειότητι τοῦ γένους
20 ἀπεδίδου’ ᾿Αδίλαν δὲ τὴν Λυσανίου καὶ ὁπόσα ἐν τῷ
Λιδάνῳ ὄρει͵ ἐκ τοῦ αὐτοῦ προσετίθει, ὅρχιά τε αὐτῷ
τέυνεται πρὸς τὸν ᾿Αγρίππαν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς μέσης
ἐν τῇ “Ρωμαίων πόλει. Ἀντίοχον δὲ ἣν dee βασι-
λείαν ἀφελόμενος, Κιλιχίας μέρει τινὶ xal Κομμαγηνῇ
δωρεῖται. Αὐύει δὲ xal ᾿Αλέξανδρον Λυσίμαχον τὸν
᾿λλαθάρχην, φίλον ἀρχαῖον αὐτῷ γεγονότα, xxl Avro-
νίαν αὐτοῦ ἐπιτροπεύσαντα τὴν μητέρα, ὀργῇ τῇ Γαΐου
δεδειλένον' χαὶ αὐτοῦ υἱὸς Βερενίχην τὴν ᾿Αγρίππα γα-
εἴ θυγατέρα. Καὶ ταύτην μὲν (τελευτᾷ γὰρ Mdpxoc
80 ὁ τοῦ ᾿λλεξάνδρου υἱὸς, παρθένον λαθτν ) ἀδελφῷ τῷ
αὑτοῦ ᾿Αγρίππας Ἡρώδη δίδωσι, Χαλχίδος αὐτῷ τὴν
βασιλείαν εἶναι αἰτησάμενος παρὰ Κλαυδίου.
β΄. Στασιάζεται δὲ χατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον Ιουδαίων
τὰ πρὸς Ἕλληνας ἐπὶ τῆς Ἀλεξανδρέων πύλεως, ἵε-
35 λευτήσαντος γὰρ τοῦ l'atou τὸ ᾿Ιουδαίων ἔθνος. ἐπὶ τῆς
ἀρχῆς τῆς ἐχείνου τεταπεινωμένον xat δεινῶς ὑπὸ τῶν
᾿λλεξανδρέων ὑδρισμένον, ἀνεθάρσησε, χαὶ ἐν ὅπλοις
εὐθέως ἦν. Καὶ Κλαύδιος ἐπιστέλλει τῷ ἐπαρχοῦντι
χατὰ τὴν Αἴγυπτον ὥστε τὴν στάσιν χαταστεῖλαι. Πέυ-
40 πεῖ δὲ καὶ διάγραμμα, παραχεχληχότων αὐτὸν ᾿Αγρίππα
τε xai Ηοώδου τῶν βασιλέων, εἴς τε τὴν ᾿Δλεξάνδρειαν
xai Συρίαν, γεγραμμένον τοῦτον τὸν τρόπον. « "I'iGé-
«ριος Κλχύδιος Καῖσαρ, Σεύαστὸς, Γερμανιχὸς,
« ἀρχιερεὺς μέγιστος, δημαρχικῆς ἐξουτίας * * , λέγει.
40 « ᾿Ἐπιγνοὺς ἀνέχαθεν τοὺς ἐν Ἀλεξανδρεία "IouSatouc,
n ᾿Αλεξανδρεῖς λεγομένους ; συγχατοιχισθέντας τοῖς
« ποώτοις εὐθὺς χαιροῖς As; savent xat ἴσης πολι-
« τείας παρὰ τῶν βασιλέων τ τετυχότας, χαθὼς φανερὸν
« ἐγένετο ἐκ τῶν γραμμάτων τῶν παρ’ αὐτοῖς χαὶ τῶν
50« διαταγμάτων, xal, μετὰ τὸ τῇ ἡμετέρα ἡγεμονία
« Ἀλεξάνδρειαν ὑπὸ τοῦ Σεβαστοῦ ὑποταγθῆναι, πε-
« φυλαγῆχι αὐτοῖς τὰ δίχχιχ ὑπὸ τῶν πεμφθέντων

N
Ct

APXAIOAOTIAZ BIBA. 18. kKEd. F.

jui2,944.]

exiit pree timiditate, ictibus scilicel repetitis, quod parum
fortiter collum porrexerit.
6. Paucis vevo post diebus, quando aderant parentalia,

. et populus Romanus suorum quisque manibus libamina affe-

rebant, Chaeream etiam fertis honorarunt in ignein couje-
ctis, eum obsecrantes ut propitius ipsts non irasceretur, quod
animo fuissent in eum ingrato. Et Chaerez quidem conti-
git ut hoc modo vitam tiniret. Sabinus autem, non solum
absolutus a Claudio, verum etiam permissus eandem quam
ante praefecturam gerere, iniquum ratus ut a fide conjura-
tis data descisceret , se ipsum interimit gladio iucumbens,
capulo tenus per vulnns adacto.

CAP. V. (IV.)

Claudius autem, quum e medio sine mora sustulisset mili-
tes omnes quos suspectos habuit, edictum proposuit, quo
et Agrippir imperium , quod Bi dederat Caius , confirmabat,
et regem laudabat : quin et adjiciebat quicjnid Judae εἰ
Samarie ad ejus avi Herodis regnum pertinebat. Atquc
hac quidem quasi cognationis jure ei debita restituit : sed
Abilam, quz Lysanie fuerat, et quaecunque erant in monte
Libano, de suo adjungebat : faedusque ab eo ictum est cum
Agrippa in medio urbis Romane foro. Antiochum etiam,
quum ei regnum quod habuerat abstulisset, parte quadam
Cilicice el Commagena donavit. Insuper et solvit Alexan-
drum Lysimachum Alabarcham , cum quo vetus ei interces-
serat amicitia, quique sua: matris Antonize procurator fue-
rat, quem Caius iratus vinxerat : cujus filius Berenicen
Agrippa filiam duxit uxórem. EL hanc quidem Agrippa (nam
moritur Marcus Alexandri filius, virgine ducta) Herodi
fratri suo collocavit, impetrato illi regno Chalcidis a Clau-
dio. .

'2. Per idem autem tempus inter Judivos et Grzecos exorta
est seditio in urbe Alexandria. Caio enim mortuo Judao-
rum gens, sub ejus imperio graviter oppressa et multis
injuriis ab Alexandrinis affecta, ccpit animos resumere,
moxque ad arma ventom est. Tum Claudius per epistolam
mandat praesidi Egypti ut seditionem illam couipesceret, '
Preeterea edictum , supplicantibus ei regibus Agrippa et He-
rode, mittit Alexandriam el in Syríam , scriptum in hanc
sententiam. « Tiberius Claudius Cesar, Augustus , Germa-
« nicus, Pontifex Maximus, Tribunitiz Potestatis * *, edi-
« Cit. Quoniam jam olim cognitum habuimus Judzos qui
« Alexandrie sunt et Alexandrini appellautur, statim ab urbe
« Condita una cum Alexandrinis hzbitatum missos, οἱ civi-
« falis jus ex aequo a regibus consequulos esse, id quod
« palam est ex rescriptis eorum pariter οἱ ediclis, et posl-
« quam imperio noslro per Augustum subjecla est Alexar-

« dria, sua illis integra mansísse jura, conservata per missos

|

(ose.
, ἐπάρχων xarà διαφόρους χρόνους μηδεμίαν τε ἀμ-
« φισθήτησιν περὶ τούτων γενομένην τῶν δικαίων αὖ-
κα τοῖς ἅμα χαθ᾽ ὃν χαιρὸν ᾿Αχύλας ἦν ἐν ᾿Ἀλεξανδρεία,

ΑΝΊΙΟ. JUD. LIB. XIX. CAP. VI.

i« xat τελευτήσαντος τοῦ ᾿Ιουδαίων ἐθνάρχου τὸν Σεξα- |

[α στὸν μὴ κεχωλυχέναι ἐθνάρχας γίνεσθαι, βουλόμενον
:« ὑποτετάχθαι ἑχάστους ἐμμένοντας τοῖς ἰδίοις ἔθεσι,
« xil uw παραόαίνειν ἀναγχαζουένους τὴν πάτριον
« θρησχείαν, ᾿Αλεξανδρεῖς δὲ ἐπαρθῆναι χατὰ τῶν παρ᾽
« αὐτοῖς ᾿Ιουδαίων ἐπὶ τῶν Γαΐου Καίσαρος γρόνων,
1« τοῦ διὰ τὴν πολλὴν ἀπόνοιαν xal παραφροσύνην, ὅτι
« u)) παραβῆναι ἠθέλησε τὸ Ἰουδαίων ἔθνος τὴν πά-
«τρῖον θρησχείαν xal θεὸν προδαγορεύειν αὐτὸν, τα-
« πεινώσαντος αὐτοὺς, βούλομαι μηδὲν διὰ τὴν Γαΐου
« παραφροσύνην τῶν διχαίων τῷ Ἰουδαίων ἔθνει παρα-
) « πεπτωχέναι, φυλάσσεσθαι δὲ αὐτοῖς xal τὰ πρότερον
« δικαιώματα, ἐμμένουσι τοῖς ἰδίοις ἔθεσι, ἀμφοτέροις
« δὲ διαχελεύομαι τοῖς μέρεσι πλείστην ποιήσασθαι
« πρόνοιαν ὅπως μηδεμία ταραχὴ γένηται μετὰ τὸ
« προτεθῆναί μου τὸ διάγραμμα. ν
Ὁ y'. Τὸ υὲν οὖν εἰς Ἀλεξάνδρειαν ὁπὲρ τῶν Ἰουδαίων
διάταγμα τοῦτον ἦν τὸν τρόπον γεγραμμένον" τὸ δὲ εἰς
τὴν ἄλλην οἰχουμένην εἶχεν οὕτω. « Τιθέριος Κλαύ-
« διος Καῖσαρ, Σεθαστὸς, Γερμανιχὸς, ἀρχιερεὺς μέ-
κΎιστος, δημαρχιχῆς ἐξουσίας δ", ὕπατος χειροτονη-
δ « θεὶς τὸ δεύτερον, λέγει. Αἰτησαμένων με βασιλέων
«᾿Αγρίππα xxl "Hooóou τῶν φιλτάτων μοι ὅπως συγ-
« χωρήσαιμι τὰ αὐτὰ O(xaux xal τοῖς ἐν πάση τῇ ὑπὸ
« Ῥωμαίοις ἡγεμονίᾳ Ἰουδαίοις φυλάσσεσθαι, xa0à
* χαὶ τοῖς ἐν ᾿Αλεξανδρεία, ἥδιστα συνεχώρησα, οὐ
30 « μόνον τοῦτο τοῖς αἰτησαμένοις με χαριζόμενος, ἀλλὰ
« xai αὐτοὺς ὑπὲρ ὧν παρεχλήθην ἀξίους χρίνας,, διὰ
« τὴν πρὸς Ρωμαίους πίστιν xal φιλίαν, μάλιστα δὲ δί--
* χαιον χρίνων μηδεμίαν μηδὲ “Ελληνίδα πόλιν τῶν
* δικαίων τούτων ἀποτυγχάνειν, ἐπειδὴ xal ἐπὶ τοῦ
35^ θείου Σεβδαστοῦ αὐταῖς ἦν τετηρημένα ' καλῶς οὖν
« ἔχειν καὶ Ἰουδαίους τοὺς ἐν παντὶ τῷ ὑφ᾽ ἡμᾶς χόσμῳ
O8 τὰ πάτρια ἔθη ἀνεπιχωλύτως φυλάσσειν, οἷς xal αὐ-
« τοῖς ἤδη νῦν παραγγέλλω μου. ταύτη τῇ φιλανθρω-
* πία ἐπιειχέστερον χρῆσθαι, xal μὴ τὰς τῶν ἄλλων
40 « ἐβνῶν δεισιδαιμονίας ἐξουδενίζειν, τοὺς ἰδίους δὲ νό-
“μοὺς φυλάσσειν. 'Γοῦτό μου τὸ διάταγμα τοὺς ἄρ-
“χοντας τῶν πόλεων xal τῶν χωλωνειῶν xai μουνι-
« χιπίων τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ xal τῶν ἐχτὸς, βασιλεῖς τε
* xal δυνάστας διὰ τῶν ἰδίων πρεσδευτῶν ἐγγράψα-
45 « σθαι βούλομαι, ἐχχείμενόν τε ἔχειν οὐχ ἔλαττον ἧμε»
^ ρῶν τριάχοντα, ὅθεν ἐξ ἐπιπέδου χχλῶς ἀναγνωσθῇ-
* vat δύναται. »

ΚΕΦ. G'.

Τούτοις μὲν δὴ τοῖς διατάγμασιν, εἰς ᾿Αλεξάνδρειάν

τε χαὶ τὴν οἰχουμένην πᾶσαν ἀποσταλεῖσιν, ἐδήλωσεν
so ἣν περὶ Ἰουδαίων ἔχοι γνώμην Κλαύδιος Kaisap* αὐ-
τίχα δὲ Ἀγρίππαν, κομιούμενον τὴν βασιλείαν, ἐπὶ
τιλαῖς λα προτέραις ἐξέπεψε,, τοῖς ἐπὶ τῶν ἐπαργιῶν

[004,915 ]. 759

« illo diversis temporibus prsxides , nullamque de illo jure
« controversiam motam fuisse, etiam quando Aquila prae-
« rat Alexaudrire, et quum mortuus esset Judzorum etlinar-
^ ha. Angustum non vetuisse alios deinceps ethnarclias
« fieri, volentem eorum quemque subjici, ita tamen ut
« 8uis uterentur institutis, nec cogerentur patriam religio-
« nem violare; Alexandrinos autem excitari contigit in
* Judi;os, una cum illis habitantes , eo tempore quo Caius
« Ciesar rerom potiretar, qui ex vehementi insania el de-
« mentia, quod noluerit gens Judseorum quidquam contra
« patriam religionem facere ipsumque deum appellare , eos
« depresserat : volo nihil propter Caii amentiam iilis de-
« trahi, quod Judsorum genti fuerit concessum, sed jura
« quibus olim gaudebant illis sarta tecta manere, patriis
«in moribus et institutis perseverantibus; jubeoque ex
« utraque parte modis omnibus cavenduin esse, ne ulla
« moveatur seditio postquam edictum meum fuerit publi-
« catum. »

3. Et hoc quidem edictum in gratiam Judieorum Alexan-
driam missum ita scriptum erat; quod vero in reliquum
terrarum orbem, hoc modo. « Tiberius Claudius Ciesar,
« Augustus, Germanicus, Pontifex Maximus , Tribunilias
« Potestatis ** , Consul creatus iterum , edicit. Quandoqui-
« dem me supplices rogarunt Agrippa εἰ Herodes reges mihi
« amicissimi, ut permitterem Judzsis in omni imperio
« Romano degentibus jura eadem servare et habere quie
« Alexandrinis sunt concessa, libenter eorum precibus
« annui, nec solum iis qui a me pefierunt hoc indulsi,
« Yerum ef ipsos pro quibus rogatus sum dignos judica vi ,
« propter fidem et amicitiam Romanis praestitam, justissi-
«mum eliam censens, nullam, ne Grocarum quidem,
« urbem juribus illis privandam, quoniam et sub Divo
« Augusto eis erant servata : proinde aequum esse arbi-
« tror ut Judiel eliam per universum nostrum imperium
« patrios mores sine impedimento aliquo servent, quos
« efiam nunc moneo ut hac nostra gratía contenti modestius
« se gerant, nec religiones aliarum gentium contemnant,
« sed leges suas custodiant. Voloque ut hoc meuin edi-
« ctum preesides civitatum alque coloniarum et municipio-
« rum, tam intra Italiam quam ex&a, uli etiam reges ct
« principes per ministros suos transcriptum habeant, et in
« hujusmodi loco positum intra triginta dies, unde dc plano
« recle legi possit. »

CAP. VI. (V.)

His igitur edictis Alexandriam et in totum ferrarum
orbem missis ostendit Claudius Cesar quaerat erga Judaeos
voluntate : moxque Agrippam, regnum curaturum , splen-
didioribus auctum honoribus dimisit, quum per literas pro-
vinciarum praesidibus et procuratoribus mandasset ut ami-

760 (s06,967.)
ἡγευόσι χαὶ τοῖς ἐπιτρόποις διὰ γραμμάτων ἐπιστείλας
ἐράσμιον αὐτὸν ἄγειν. Ὁ δὲ, ὡς εἰχὸς ἦν τὸν ἐπὶ
χρείττοσι τύχαις ἀνερχόμενον, μετὰ τάχους ὑπέστρε-
ev. Εἷς Ἱεροσόλυμα δὲ ἔλθὼν χαριστηρίους ἐξεπλή-
ὃ ρωσε θυσίας, οὐδὲν τῶν χατὰ νόμον παραλιπών. Διὸ
χαὶ Ναζιραίων ξυρᾶσθαι διέταξε μάλα συχνοὺς, τήν τε
χρυσῆν ἅλυσιν τὴν δοθεῖσαν αὐτῷ ὑπὸ Γαΐου ἰσόστα-
θμον τῇ σιδηρᾷ, J| τὰς ἡγεμονίδας χεῖρας ἐδέθη, τῆς
στυγνῆς εἶναι τύχης ὑπόμνημα, καὶ τῆς εἰς τὰ χρείττω
16 ὑαρτυρίαν μεταδολῇῆς, τῶν ἱερῶν ἐντὸς ἀνεχρέμασε
περιδόλων ὑπὲρ τὸ γαζοφυλάχιον, ἵν᾽ J, δεῖγμα xal τοῦ
τὰ μεγάλα δύνασθαί ποτε πεσεῖν χαὶ τοῦ τὸν Θεὸν
ἐγείρειν τὰ πεπτωκότα, Πᾶσι γὰρ τοῦτο ἐνεφάνιζεν ἣ
τῆς ἁλύσεως ἀνάθεσις, ὅτι βασιλεὺς ᾿Αγρίππας ἀπὸ
ib μιχρᾶς αἰτίας εἷς δεσμώτην ἀπέδυ τὸ πρὶν ἀξίωμα"
xat μετ᾽ ὀλίγον τῆς πέδης ἐχδὰς εἰς βασιλέα τοῦ πάλαι
λαμπρότερον ἠγέρθη διὰ τούτων ἐννοεῖσθαι ὅτι τῆς
ἀνθρωπίνης φύσεως χαὶ πᾶσιν ὀλισθάνειν τὰ μεγέ-
θη xai τὰ χλιθέντα δύναται περιφανὲς πάλιν λαθεῖν
30 ὕψος.
β΄. Ἐντελῶς δ᾽ οὖν θρησχεύσας τὸν Θεὸν Ἀγρίππας,
Θεόφιλον μὲν τὸν Ἀνάνου τῆς ἀρχιερωσύνης μετέστη-
σὲ, τῷ δὲ Βοηθοῦ Σίμωνι (τούτῳ Κανθηρᾶς ἐπίχλη-
σις ἦν) τὴν ἐχείνου προσένειμε τιμήν. Δύο δὲ ἦσαν
25 ἀδελφοὶ τῷ Σίμωνι καὶ πατὴρ βοηθὸς, οὗ τῇ θυγατρὶ
βασιλεὺς συνύχησεν Ἡρώδης , ὡς ἀνωτέρω δεδήλωται,
Σὺν τοῖς ἀδελφοῖς οὖν τὴν ἱερωσύνην ἔσχεν ὃ Σίμων
xai σὺν τῷ πατρὶ, χαθὰ xai πρότερον ἔσχον οἵ E(uu-
νος τοῦ Ὀνία παῖδες τρεῖς ὄντες ἐπὶ τῆς τῶν Μαχεξό-
30 νῶν ἀρχῆς, ὅπερ ἐν ταῖς προαγούσαις γραφαῖς παρέδο-
μεν.
γ΄. Καταστησάμενος δὲ τὰ περὶ τοὺς ἀρχιερέας οὖ-
τως 6 βασιλεὺς τοὺς Ἱεροσολυμίτας ἠμείψατο τῆς εἷς
, αὐτὸν εὐνοίας. ᾿Ανῆχε γοῦν αὐτοῖς τὰ ὑπὲρ ἑχάστης
36 οἰχίας, ἐν χαλῷ τιθέμενος ἀντιδοῦναι τοῖς ἠγαπηχόσι
στοργήν. "ἕπαρχον δὲ ἀπέδειξε παντὸς τοῦ στρατεύ-
ματος Σίλαν, ἄνδρα πολλῶν αὐτῷ πόνων συμμετα-
σγόντα. Παντάπασι δὲ ὀλίγου χρόνου διελθόντος,
Δωρῖται νεανίσχοι τῆς ὁσιότητος προτιθέμενοι τόλμαν
40 χαὶ πεφυχότες εἶναι παραθόλως θρασεῖς, Καίσαρος
ἀνδριάντα χομίσαντες εἰς τὴν τῶν ᾿Ιουδαίων συναγωγὴν
ἀνέστησαν. Τοῦτο σφόδρα τὸν Ἀγρίππαν παρώξυνε"
χατάλυσιν γὰρ τῶν πατρίων αὐτοῦ νόμων ἐδύνατο.
᾿Αμελλητὶ δὴ πρὸς Πούπλιον Πετρώνιον {ἡγεμὼν δὲ
40 τῆς Συρίας οὗτος ἦν) παραγίνεται, χαὶ χαταλέγει τῶν
Δωριτῶν. ὋὉ δὲ οὐχ ἧττον ἐπὶ τῷ πραχθέντι χαλεπή-
vac , (καὶ γὰρ αὐτὸς ἔχρινεν ἀσέθειαν τὴν τῶν ἐννόμων
παράθασιν,) τοῖς ἀποστᾶσι τῶν Δωριτῶν σὺν ὀργὴ τοῦ-
τὸ ἔγραψε. ((ζ΄.) « Πούπλιος Πετρώνιος πρεσθευτὴς
bo « Γιθερίου Κλαυδίου Καίσαρος, Σεθαστοῦ, Γερμανι-
e χοῦ, Δωριτῶν τοῖς πρώτοις λέγει, ᾿Επειδὴ τοσαύτη
α τόλμῃ ἀπονοίας τινὲς ἐχρήσαντο ἐξ ὑμῶν, ὥστε μηδὲ
'« διὰ τὸ προτεθῆναι τὸ διάταγμα Κλαυδίου Καίσαρος

« Σεθαστοῦ Γερωανιχοῦ περὶ τοῦ ἀφίεσθαι ᾿Ιουδαίους

ἈΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. IG. ΚΕΦ. (7.

[»15,6].-
ce eum et benevole exciperent. [116 vero, id quod veri
simile erat liomini facere qui meliore cum fortuna redeat, |
celeriter reversus est: quumque Hierosolyma pervenisset,
victimas pro gratiarum actione immolavit, ita ut nihil a
lege prescriptum omiserit. Unde et multos Nazirzo:
tonderi praecepit, et catenam auream, quam ei dederat

Caius , pondere parem illi ferret quae regias manus vinxe-

rat, tristis fortune monumentum ejusdemque in melios

mutatie testimonium, intra conseptum templi supra garo

phylacium suspendit, ut documento esset et maxima
posse concidere, Deumque solere ea quae ceciderant erige-
re. Omnibus enim ostendebat caten:e dedicatio, quol
regi Agrippee levicula de causa in vincti conditionem mutata
fuerit pristina dignitas, pauloque post vinculis laxatus in
regem evaserit quam ante splendidiorem , ut hinc liceat i
telligere ita hominibus esse a natura comparatum ul celsis-
simi quique facile prolabantur , inclinatique iterum provehi
possint ad illustriorem dignilatem.

2. Quum itaque omnia, quie ad cultum Dei pertinerent,
rite preestitissel Agrippa , Theophilum quidem Apani filium
submovit a summo sacerdotio, et Boethi filium Simonem,
cognomine Cantheran, in ejus locum substituit. Erant
aulem Simoni fratres duo et Boetlius pater, cujus filiam
Herodes rex uxorem duxerat , quemadmodum supra decla-
ravimus. Tam igitur ipse quam paler et fratres pontitica-
tum adeptus est, Simon , uti etiam Simonis Oni filii tres,
sub imperio Macedonum, quod in superioribus libris me

-moravimus.

3. Quum autem res pontificatus ita constituisset rex , lie
rosolymitis deinde amoris ipsorum et benevolenliz gratiau
retulit. Nan remisit eis tributum quod pro singulis adi-
bus pendebatur, quod pulcrum esse duceret se non pati ab
illis amore et benevolentia superari. Silam autem omnibus
copiis praefecit, quem multorum laborum socium et parti-
cipem habuerat. At paulo admodum post Doritze juvenes,
sanctitati anteponentes audaciam, ita facti a nalura ut
projectze essent temeritatis , statuam Cesaris in Synagnia
Judaeorum posuerunt : id quod Agrippam magnopere irri-
tabat : nam idem fecerant ac si patriam legem sublatum
ivissent. Quare sine mora Publium Petronium convenit,
qui tum Syrie praeses erat, et in Doritarum quosdam àc-
cusalionem iustituft. Jlle vero non minus segre ferens hoc
facinus , (nam et ipse pro flagitio habuit quod contra legs
factum erat,) Doritis, qui defecerant, asperius scripel
in hzc verba. (VI.) Publius Pelronius, Legatus Tibeni

« Claudii Czesaris Augusti, Germanici, Magistratibus Dorita-

« rum edicit. Quoniam vestrüm quidam eo insulentiz p7o-
« cesserupt ut, quum edictum propositum fuerit 8 Claudio
« Casare Augusto Germanico, quo Judaei suis legibus *

(867, 869.)

» φυλάσσειν τὰ πάτρια, πεισθῆναι ὑμᾶς αὐτῷ, τάναν-
« tía δὲ πάντα πρᾶξαι, συναγωγὴν ᾿Ιουδαίων χωλύον-
« τὰς eva, διὰ τὸ μεταθεῖναι ἐν αὐτῇ τὸν Καίσαρος
a ἀνδριάντα, παῤανομοῦντας οὐχ εἷς μόνους Ἰουδαίους,
ἀλλὰ xa εἰς τὸν αὐτοχράτορα, οὗ ὁ ἀνδριὰς βέλτιον
« ἐν τῷ ἰδίῳ ναῷ ἢ ἐν ἀλλοτρίῳ ἐτίθετο, καὶ ταῦτα ἐν

. τῷ τῆς δυναγωγῆς τόπῳ, τῇ φύσει δικαίου ὄντος ἕνα

« ἔχαστον τῶν ἐδίων τόπων χυριεύειν χατὰ τὸ Καίσα-

« ρος ἐπίχριμα (τοῦ γὰρ ἐμοῦ Entxoluazoc αἱμνήσχε-
io « σθαι γελοῖόν ἐστι μετὰ τὸ τοῦ αὐτοκράτορος διάτα-
κὙγμα τοῦ ἐπιτρέψαντος Ἰουδαίοις τοῖς ἰδίοις ἔθεσι γρῆ-

« 202i, ἔτι μέντοι xal συμπολιτεύεσθαι τοῖς “λλησι

« χεχελευχότος ") τοὺς μὲν παρὰ τὸ διάταγμα τοῦ Σε-
«θαστοῦ τοιαῦτα τετολμηκότας, ἐφ᾽ d xat αὐτοὶ ἠγα-
15 « νάχτησαν ol δοχοῦντες αὐτῶν ἐξέχειν, οὐ τῇ ἰδίᾳ προχι-
« ρέσει γεγενῆσθαι λέγοντες, ἀλλὰ τῇ τοῦ πλήθους
«ὁρμῇ, ὑπὸ ἑκατόντάρχου Πρόκχλου Οὐϊτελλίου ἐχέ-
«λευσα ἐπ᾽ ἐμὲ ἀναχθῆναι τῶν πεπραγμένονν λόγον

« ἀποδώσοντας,, τοῖς δὲ πρώτοις ἄρχουσι παραινῶ, εἰ
30 « μὴ βούλονται δοχεῖν χατὰ τὴν αὑτῶν προαίρεσιν γε-
«γενῆσθαι τὸ ἀδίκησα, ἐπιδεῖξαι τοὺς αἰτίους τῷ

« ἑκατοντάρχη, μηδεμιᾶς στάσεως μηδὲ μάχης ἐῶντας

« ἀφορμὴν γενέσθαι, ἥνπερ δυχοῦσί μοι θηρεύεσθαι

« διὰ τῶν τοιούτων ἔργων, καὶ ἐμοῦ xal τοῦ τιμιωτά-
του μοι βασιλέως ᾿Αγρίππα οὐδενὸς μᾶλλον προνοου-
« μένων ἣ ἵνα μὴ ἀφορμῆς. δραξάμενον zo τῶν Ἶου-

« δαίων ἔθνος ἀμύνης προφάσει συναθροισθὲν εἰς

« ἀπόνοιαν “ωρῇ. "Iva δὲ γνωριμώτερον ἡ τί καὶ 6

* Σεθαστὸς περὶ ὅλου τοῦ πράγματος ἐφρόνησε, τὰ ἐν
10 « Λλεξανδρείᾳ αὐτοῦ διατάγματα προτεθέντα προσέ--
κθηχα, ἅπερ » εἰ καὶ γνώριμα πᾶσιν εἶναι δοχεῖ, τότε

« χαὶ ἐπὶ τοῦ βήματος ἀνέγνω 6 τιμιώτατός μοι βασι-

« λεὺς Ἀγρίππας ; δικαιολογησάμενος περὶ τοῦ μὴ δεῖν
« αὐτοὺς ἀφαιρεθῆναι τῆς τοῦ Σεθαστοῦ δωρεᾶς. Εἰς

36 « οὖν τὸ λοιπὸν, παραγγέ ἔλλω, μηδεαίαν πρόφασιν στά-
«σεως μηδὲ ταραχῆς ζητεῖν, ἀλλὰ ἑκάστους τὰ ἴδια
« ὑρησκεύειν ἔϑη.υ

δ΄. Πετρώνιος μὲν οὖν οὕτω προὐνοήσατο, διορθώ-

σεως μὲν τὸ παρανομηθὲν ἤδη τυχεῖν, γενήσεσθαι δὲ
(0 παραπλήσιον μηδὲν εἰς αὐτούς. ᾿Αγρίππας δὲ 6 βασι-
λεὺς ἀφεῦ. ετὸ μὲν τὴν ἱερωσύνην τὸν Κανθηρᾶν
Σίμωνα, Ἰωνάθην δὲ πάλιν ἐπ᾽ αὐτὴν ἦγε τὸν Ἀνάνου,
τοῦτον ἀξιώτερον τῆς τιμῆς ὁμολογῶν εἶναι. Τῷ δὲ
οὐχ ἀσμενιστὸν , ἐφάνη τὴν τοσαύτην ἀπολαθεῖν , τιμήν.

(ὃ Παρητεῖτο δ᾽ οὖν ταῦτα λέγων, « Σοὶ μὲν οὖν, ὦ βασι-
«λεῦ, τετιμημένος χαίρο», διὰ ψυχῆς ἔχων τοῦθ᾽ ὅ μοι

« γέρας σῇ δίδως βουλήσει , εἰ χαὶ πρὸς οὐδέν με τῆς

« ἀρχιερωσύνης ἄξιον ἔχρινεν Ó Θεός. Ἅπαξ δὲ ἐνδὺς

« στολισμὸν ἱερὸν ἀρχοῦμαι" τότε γὰρ αὐτὸν ἠμφια-
ὃυ« σάμην ὁσιώτερον ἢ νῦν ἀπολήψομαι. Σὺ δὲ, εἰ
« βούλῃ τὸν ἀξιώτερον ἐμοῦ νῦν τὸ γέρας λαθεῖν, διδά-
«χθητι. Πάσης καὶ πρὸς τὸν Θεὸν ἁμαρτίας xol πρὸς

* σὲ, βασιλεῦ, καθαρὸς ἀδελφός ἐστί μοι" πρέποντα
« τῇ τιμῇ τοῦτον συνίστημι. »

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. VI.

Τούτοις ὁ βασιλεὺς '

[91,917.]] 751
« vere permittuntur, id non egeritis ul ei dbsequium pro
« Sfaretis ,-sed omnia e contrario feceritis , prohibentes Ju-
« deos conventus suos agere, in ejusmodi loco Cosaris
« 8tatuam collocando ; qua re et maleficium admittitis non
« solum in Judieos, sed et iu Imperatorem , cujus statua
« rectius in proprio teniplo poneretur quam in alieno , idque
« in loco ubi cetus celebrantur, quum a natura justum sit
« Ut sui quisque loci sit dominus prout decrevit Cesar;

'^ (nam ridiculum esset mea decreta commemorare post

« Imperatoris edictum , quo Judaeis permisit uti suis utan-
« tur moribus, ac praterea sancivit ut civitatis jus ex
« tequo cum Grecis obtineant; ) eos quidem, qui talia con.
« tra Augusti edictum ausi sunt, ita ut et ipsi indigne ea
« ferant qui ex primoribus illorum esse videntur, non suo
« ex consilio , sed populi furore facta csse asseverantes,
« jubeo per centuriorem Vitellium Proculum ad me adduci
« factorum rationem reddituros , primos vero magistratuum
« hortor ut sontes ( nisi existimari velint injuriam sua vo-
« luntate illatam esse) centurioni indicent, operam dantes
« nequa turbae aut rixie praebeatur occasio, ( quam quidam
« mihi captare videntur ex istiusmodi rebus, ) utpote quod
« nihil et mihi eL carissimo regi Agrippe cura magis sil
« quam ne Judaeorum gens occasionem arripiens, semet
« defendendi prsetextu congregetur, et ad insaniam usque
« tumultuetur. Quo autern certius cognoscatis Augusti de
« toto hoc negotio mentem et sententiam, que iile non ita
« pridem Alexandriz edixerit hisce adjunxi, quaeque licet
« omnibus nota esse videantur, carissimus mihi rex Agrippa
« pro tribunali recitavit, quum contenderet Judzos privari
« non debere Augusti beneficio. Quamobrem edico, ut iu
« posterum nullam quieratis seditionum turbarumve occa-
« sionem, sed liberum sit unicuique suo more rituque nu-
« men colere. »

4. Alque ita quidem provisum est a Petronio ut quicquid
errati fueril. admissum corrigeretur, et deinceps ne tale
quidpiam Judaei paterentur. Tunc autem rex Agrippa pen-
tificatum Simoni Canthere ereptum Jonatlie Anaui filio
restitutum ibat, hunc ipsum honore digniorem esse pri» se
ferens. ili vero haud gratum videbatur ut tanta augere-
tur dignitate. Eam itaque recusahat, hujuscemodi usus
oratione. « Equidem gaudeo, o rex, quod adeo me ho-
« horatum esse voluisti, mecum gralo animo recolens
« dignitatem qua sponte (ua et voluntate me colonestas,
« elsi me Deus pontificatu plane indignum judicavit. Mihi
« autem satis est semel induisse sacras vestes : tunc enim
« Sancte magis eas accepi, quam punc recepturus sum.
«Tu vero, si modo vis ut me digniori deferatur honos,
« a me edoceri ne graveris. Est mihi frater ab omni et iu
« Deum et adversum te, rex , peccato immunis : liunc tibi
« commendo, ut qui par sit isti dignitati. » Iis verbis rex

762 (5685,-69.)

ἡσθεὶς τοῖς λόγοις τὸν ᾿Ιωνάθην uiv ἀγάσατο τῆς γνο)-
3 n 1 ΕῚ e Li M [4 vy

μης, τἀδελφῷ δὲ αὐτοῦ Νατθία τὴν ἱερωσύνην ἔδωχε;

καὶ μετ᾽ οὔ πολὺ, Πετρώνιον μὲν Μάρσος διεδέξατο xai

διεῖπε Συρίαν.

ΚΙ Φ. Z.

Σίλας δὲ ὁ τοῦ βασιλέως ἔπαρχος, ἐπεὶ διὰ πάσης
αὐτῷ τύχης ἐγεγόνει πιστὸς, οὐδένα κίνδυνον αὐτῷ ποτὲ
χοινωνεῖν ἀνηνάμενος, ἀλλὰ χαὶ τοὺς σφλλερωτάτους
€ 4 , , ; 4 /
ὑποδὺς πολλάχις πόνους, πεποιθήσεως ἦν ἀνάπλεως,

, € , , / ,
προσήχειν ὑπολαμβάνων ἰσοτιμίαν βεῤαιότητι φιλίας,
10 Οὐδαμῇ τοίνυν ὑποχατεχλίνετο τῷ βασιλεῖ, παρρησίαν
δὲ διὰ πάσης burns 7γε᾽ xdv ταῖς φιλοφρονήσεσιν
ἐγίνετο φορτιχὸς σεμνύνων ἑαυτὸν ἀμέτρως, xal πολ-
/ φω - e^ , *
λάχις τῷ βασιλεῖ τὰ στυγνὰ τῆς τύχης ἄγων εἷς ἀνά-
ἀνησιν, ἵνα τὴν ἑαυτοῦ τότε σπουδὴν παραδειχνύη"
15 συνεχῶς δ᾽ ἦν ὡς ὑπὲρ αὐτοῦ χάμοι πολλὰ διεξιών.

ἹΓούτων οὖν τὸ πλεονάζον ὀνειδισυὸς ἐδόκει, διὸ προσ-

, M / b] ; /

ἄντως ὃ βασιλεὺς ἐδέχετο τὴν ἀταμίευτον παρρησίαν

τἀνδρός" οὐχ ἡδεῖαι γὰρ αἵ τῶν ἀδόξων γρόνων ἀνα-
/ , 1 ^ ^ , ^ /
μνήσεις, εὐήθης δὲ 6 διηνεχῶς ἅ ποτε ὠφέλησε προφέ-
30 ρῶν. "'éAoc γοῦν ἀνηρέθισε σφόδρα 6 Σίλας τοῦ βασι-
A P - Lo d e
λέως τὸν θυμόν, χἀχεῖνος, ὀργῇ πλέον ἢ λογισμῷ διδοὺς,
Led , ,
οὐ τῆς ἐπαρχίας μόνον ὑετέστησε τὸν Σίλαν, ἀλλὰ xol
ML ^ , ». ,
παρέδωχε δεθησόμενον 9lc τὴν ἐχείνου πατρίδα πέμψας.
Χρόνῳ δὲ τὸν θυμὸν ἠμόλύνθη, xal λογισμοῖς εἴλικρι-
^ ΄ω ^s
35 γέσι τὴν περὶ τἀνδρὸς χρίσιν ἐφῆχεν, ἐν νῷ λαμδάνων
ὅσους ὑπὲρ ἐχείνου πόνους ἐχεῖνος ἀνέτλη. Ἡμέραν
y 7 € “- / λ ἅ e * Ὕ - *
οὖν ἑορταζων αὑτοῦ γενέθλιον, ὅτε πᾶσιν ὧν ἤρχεν eu-
’ὔ , 2, Ἁ * Li “
φροσύναι καθίσταντο θάλειαι, τὸν Σίλαν ἀνεχάλει πα-
pauvixa , συνέστιον αὐτῷ γενησόμενον. Ὃ δὲ (τρό-
30 Tov γὰρ ἐλευθέριος ἦν ) ἐδόκει προσειληφέναι δικαίαν
αἰτίαν ὀργῆς, ἣν οὐχ ἀπεχρύπτετο πρὸς τοὺς μετιόντας
αὐτὸν, λέγων, « ἐπὶ ποίαν ὃ βασιλεὺς τιαλν ἀναχαλεῖ
« με, τὴν μετὰ μιχρὸν ἀπολουμένην; οὐδὲ γὰρ τὰ πρῶ-
« τά μοι γέρα τῆς εἰς αὐτὸν εὐνοίας ἐτήρησεν, ἀπεσύ--
«λησε δὲ ὑδρίσας. Ἦ πεπαῦσθαι νενόμιχέ με τῆς
παρρησίας; ἣν ἀπὸ ποιοῦ συνειδότος ἔχων νῦν βοή-
σομαι μᾶλλον ὅσων αὐτὸν ἐξελυσάμην δεινῶν, ὅσους
ἤνεγκα πόνους, ἐχείνῳ χαριζόμενος σωτηρίαν τε χαὶ
τιμὴν, ὧν γέρας ἠνεγχάμην δεσμὰ xol σχότιον εἶρ-
χτήν. Οὐχ ἐγώ ποτε τούτων λήσουαι' τάχα μοι
τὴν τῆς ἀριστείας συναποίσεται μνήμην καὶ μετανα-
στᾶσα τῆς σαρχὸς ἣ ψυχή. » Ταῦτα ἀνεῦύσα xat διε-
τάττετο τῷ βασιλεῖ λέγειν" 6 δὲ ὡς ἀνιάτως ἑώρα δια-
χείμενον, πάλιν εἴασεν ἐν φρουρᾷ.

b

35
«
«

«

45
χαινὴν νεύοντα πόλιν δημοσίαις ὠχύρου δαπάναις. τῇ

3 3 , ^ L| ^ ᾿ , »"» |! "

μὲν εὐρύνων εἰς πλάτος, τῇ δὲ εἰς ὕψος ἐξαίρων, x&v
ἐξειργάσατο ταῦτα πάσης ἀνθρωπίνης χρείττονα βίας,

εἰ μὴ Μάρσος ὁ τῆς Συρίας Zyeuov Κλαυδίῳ Καίσαρι
bu διὰ γραμμάτων ἐδήλωσε τὸ πραττόμενον. Καὶ νεω-
τερισμόν τινα Κλαύδιος ὑποπτεύτας ἐπέστειλεν ᾿Δ-

β΄. Τὰ δὲ τῶν “Ἱεροσολύμων τείχη τὰ πρὸς τὴν

ἈΡΧΑΙΟΛΟΙῚΑΣ BIBA. IO. KE. 1.

|
|
|

REM —— DD UU e oM. a. — A—— i. i o n nnn nn) UE MM

[917,91o.1
delectatus, Jonathz quidem probabat consilium , fratri

vero ejus Matthize pontificatum dabat. Nec ita inulto post
Petronio in Syria administranda successit Marsus.

CAP. VII.

e

Silas autem praefectus mililiae regie , quia, in omni for-
tuna vicissitudine regi fidelis, nullius unquam periculi socius
esse detrectaverat, sed el labores diíficillimos szepe subie-
rat, magna fiducia nitebatur, secum cogitans honorem sibi
tribui debere amicitiae suce constanti:e parem. Quapropter
regi. in omnibus zequari volebat, et quotiescunque cum eo
esset , summa utebatur dicendi libertate ; et in familiaribus
colloquiis molestus erat, sese immodice extollens, et regi
scepiuscule tristia fortunc in memoriam revocans , ut osten-
deret quo fuissel eo tempore in illum animo studioque : tum
et frequens erat in memerando quot labores pro eo pertu-
lerit. Itaque quum iu istis nimius fuerit , regi ea exprobrare
videbatur, adeo ut hominis effrenem libertatem infeste et
iniquo animo tulerit rex : nam resJnjucunda est. temporis
inglorie acti recordatio , et insipientis est perpetuo dicere
quot et quie olim alicui dederit beneficia. Tandem igitur
Silus regis animum adeo vehementer irritavit, ut ille, irze
magis quam rationi obsequens, non solum militize prefe-
cturam Silze ademerit, verum etiam in vincula conjecent et
in patriam suam ablegarit. "Tempore autem ira wmitigata
est, et rationem a prejudiciis liberam in consilium de ho-
mine adhibuit rex, secum animo reputans quantum ille
laborum pro se pertulisset. ]taque quum diem celebraret
nalalem, quo omnibus qui sub ejus erant imperio lata
convivia agilabantur, Silam quamprimum revocari jubet ,
secum epulis accubiturum. 15 autem quum liberiori utere-
tur.ingenio , se juslam irascendi causam nactum esse existi-
mabal, quam non celabat eos qui ipsum accerserent, di-
cens, « Ad quem me lionorem vocal rex e vestigio perilu-
« rum? neque euim priora mew in ipsum benevolentiz
« praemia diuturna esse passus est, sed me illis spoliavit
« cum contumelia. Num me loquendi libertatem amisisse
« censet? qua, certo quodam conscio, fretus, nunc magis
« clamabo, e quibus eum calamitatibus eripuerim, quos
« labores pro ejus salute et dignitate adierim : pro quibus
« officiis me vinculis et obscuro carcere remuneratus est.
« Ego certe horum nunquam obliviscar ; immo forsan, quum
« e vita migravero , mihi manebit praeclare factorum memo:
« ria. v Haec vociferabatur jubebatque ut regi referrent.
llle vero, quum insanabili eum ingenio esse videret , in cu
$lodia reliquit.

9. Tum autem Hierosolymorum muros, spectantes ad
novam civitatem , publicis sumptibus muniebat, parlim
eos in latitudinem augendo, partimque in altitudinem extol-
lendo : et lecisset eos adversus omnem humanam vim inex-
pugnabiles , nisi Marsus Syriae praeses Claudio Caesari mo-
limen regis per literas significasset. Qno factum ul Cla
dius, suspicatus aliquid fnnovatum iri, Agrippee mandaril

136) -- 811.)

γρίππα μετὰ σπουδῆς παύσχσύχι τῆς τῶν τειγῶν ἐξοι-
χοδομήσεως" ὃ δὲ ἀπειθεῖν οὐχ ἔχρινεν.

q'. Ἐπεφύχει δὲ 6 βασιλεὺς οὗτος εὐεργετικὸς εἶναι
ἐν δωρεαῖς xal μεγαλοφρονῆσαι ἔθνη φιλότιμος xai
πολλοῖς ἀθρόως δαπανήμασιν ἀνιστὰς αὑτὸν εἷς ἐπι-
φάνειαν, ἡδόμενος τῷ χαρίζεσθαι, xai τῷ βιοῦν ἐν εὐ-
φιαίχ χαίρων, κατ᾽ οὐδὲν “Ηρώδη τῷ πρὸ ἑαντοῦ βα-
σιλεῖ τὸν τρόπον συμφερόμενος. ᾿Εχείνῳ γὰρ πονηρὸν
ἦν 70oc ἐπὶ τιμωρίαν ἀπότομον xal χατὰ τῶν ἀπηχθη-
μένων ἀταμίευτον, “ἕλλησι πλέον ἢ Ἰουδαίοις οἰκείως
ἔγειν δμολογούμενον - ἀλλοφύλων γέ τοι πόλεις ἐσέμνυνε
δύσει χρημάτων, βαλανείων, θεάτρων τε ἄλλοτε χατα-
σχευαῖς" ἔστιν αἷς ναοὺς ἀνέστησε, στοὰς ἄλλαις, ἀλλ᾽
Ἰουδαίων οὐδεμίαν πόλιν οὐδὲ ὀλίγης ἐπισχευῆς ἠξίωσεν,
οὐδὲ δόπεως ἀξίας μνημονευθῆναι. [Ιραὺς δὲ ὁ τρόπος
Ἀγρίππα, καὶ πρὸς πάντας τὸ εὐεργετικὸν ὅμοιον.
Τοῖς ἀλλοεθνέσιν ἦν φιλάνθρωπος, κἀκείνοις ἐνδεικνύ-
μενος τὸ φιλόδωρον, τοῖς ὁμοφύλοις ἀναλόγως χρηστὸς,
χαὶ συμπαθὴς μᾶλλον. Ἡδεῖα γοῦν αὐτῷ δίαιτα xal
συνεχὴς ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἦν, xal τὰ πάτρια καθα-
ρῶς ἐτήρει, Διὰ πάσης γοῦν αὑτὸν ἦγεν ἁγνείας,
οὐδὲ ἡμέρα τις παρώδευεν αὐτῷ χηρεύουσα θυσίας.

y. Καὶ δή τις ἐν τοῖς ᾿ἱἱεροσολύμοις ἀνὴρ ἐπιχώριος
ἐξαχριβάζειν δοχῶν τὰ νόμιμα (Σίμων ἦν ὄνομα τούτῳ)
πλῆθος εἰς ἐχχλησίαν ἁλίσας, τηνικάδε τοῦ βασιλέως
εἰς Καισάρειαν ἐχδεδημηχότος, ἐτόλμησεν αὐτοῦ χατει-
πεῖν ὡς οὐχ ὅσιος εἴη, δικαίως δ᾽ ἂν εἴργοιτο τοῦ ναοῦ
τῆς εἰσόδου, προσηχούσης τοῖς ἐγγενέσι, Δηλοῦται μὲν
δὴ διὰ γραμμάτων ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ πόλεως τῷ
| βατιλεῖ δημηγορήσας Σίμων ταῦτα, Μεταπέμπεται
δὲ αὐτὸν ὃ βασιλεὺς, xol ( χαθέζετο γὰρ ἐν τῷ θεάτρῳ
τότε )χαθεσθῆναι παρ᾽ αὐτὸν ἐκέλευσεν, ἠρέμα τε xal
πράως, « εἶπέ μοι, φησὶν, τίτῶν ἐνθάδε γινομένων ἐστὶ
παράνομον : » ὃ δὲ εἰπεῖν ἔχων οὐδὲν τυχεῖν ἐδεῖτο συγ-
υἹνώμης, Καὶ ὃ βασιλεὺς αὐτῷ ἢ προσεδόχησέ τις
διυλλάττετο, τὴν πραότητα χρίνων βασιλικωτέραν ὁρ-
γῆς καὶ πρέπειν εἰδὼς τοῖς μεγέθεσι θυμοῦ πλέον ἐπιεί-
χειαν, Τὸν Σίμωνα γοῦν xai δωρεᾶς τινος ἀξιώσας
ἀπεπέμψατο.
νυ ξ΄. Πολλοῖς δὲ χατασχευάσας πολλὰ Βηρυτίους ἐξαι-
θέτως ἐτίμησε. Θέατρον γὰρ αὐτοῖς χατεσχεύασε,
πολυτελεία τε xal κάλλει πολλῶν διαφέρον, ἀμφιθέα-
τρόν τε πολλῶν ἀναλωμάτων, βαλανεῖά τε πρὸς τού-
τοῖς χαὶ στοὰς, ἐν οὐδενὶ τῶν ἔργων στενότητι δαπανη-
ὁ μάτων ἢ τὸ κάλλος ἀδικήσας ἢ τὸ μέγεθος, Ἐπεδα-
Ψιλεύσατο δὲ αὐτῶν τὴν χαθιέρωσιν μεγαλοπρεπῶς , ἐν
τῷ θεάτρῳ μὲν θεωρίας ἐπιτελῶν, πάνθ᾽ ὅσα μουσικῆς
tQY* παράγων xat ποιχίλης ποιητικὰ τέρψεως, ἐν δὲ
τῷ ἀμφιθεάτρῳ πλήθει μονομάχων τὴν αὑτοῦ δεικνὺς
ὦ μεγαλόνοιαν, ἔνθα xai τὴν χατὰ πλῆθος ἀντίταξιν
βουληθεὶς γενέσθαι τῶν θεωμένων τέρψιν ἑπταχοσίους
ἀγὸρας ἑπταχοσίοις μαχησομένους ἔπεμψε, κακούργους
ὅσους εἶχεν ἀποτάξας εἷς τήνδε τὴν πρᾶξιν, ἵνα οἵ μὲν

. ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. VII.

*

[9:5,949.] | 763

statim ut a menibos edificandis desisleret : atque ille non
committendum esse censuit ut dicto non audiret.

3. Erat autem rex iste a natura ita factus ut muneribus
studeret esse beneficus, et populos liberalitate demereri
magnopere desideraret, et large effuseque sumptus faciendo
sibi pararet nominis celebritatem, dando voluptatem capiens,
gaudensque ita vitam agere ut ab omnibus przedicaretur, He-
rodís, qui ante eum regnaverat , moribus plane dissimilis.
Nam liuic natura erat prona ad ultionem et in ea iuexora-
bilis, ut qui in vexandis quos habebat exosos modum nul.
lum servaret, quique adeo fateretur majorem sibi ad Graecos
quam ad Judaeos esse adjunctionem : quippe alienigenarum
urbes pecunia largitione decorabat , aliis balnea et theatra,
atque aliis templa et porticus exstruebat, at Judaeorum ne :
ullam quidem urbem vel minimo colonesltavit ornatu , dunove
aliquo memorabili. Agrippa contra miti erat ingenio , in
uuiversos ex eequo beneficus. n exteros omnes humanus
erat, et, quum illis munificentiam suam ostenderet , popula-
ribus suis cujusque ralione habita benignus, magisque doleng
vicem illorum. Quapropter libenter et assidue Hierosoly-
mis degebat, et patriorum institutorum custos erat religio-
88, adeoque seipsum in omnibus mundum puruimnque
servabat, neque diem unquam unum íntermittebat quin
rem sacram faceret.

4. Ex eo factum ut Hierosolymitanus quidam indigena,
nomine Simon , qui legis peritus habebatur, multitudine in
concionein vocata qunm rex Caesaream profectus esset, ausus
fuerit eum accusare, quasi non sanctus esset, merereturque
arceri ab omni in templum aditu, qui non nisi indigenis
pateret. Per literas igitur regi significatur ab urbis prse-
fecto quod hujusmodi verba ad populum fecissel Simon.
Rex autem illum accersit, sibique proxiine ( nam eo tem-
pore in thealro sedebat ) collocari jussit, moxque sedata
voce et placida, « dic mihi, inquit, num quid hic agitur con-
traleges? » Ille vero quum nihil haberet quod diceret, veniam
rogabat. Tum rex magis quam quisquam opínaretur ei
reconciliaus erat, ut qui clementiam magis quam iram
regibus convenire exislimarit , noritque summos viros plus
decere lenitatem quam excandescentiam. Itaque Simonem,
etiam munere quodam auctum ornatumque , dimisit.

5. Quumautem multa multis exstruxisset, Bery lios exitnie
honoravit. Theatrum enim illis zdificavit, quod ele.
gantia οἱ pulcritudiue multis preestabat, ut etamphitheatrum
sumptuosam et magniticum, et ad hiec balneas et porticus ,
in nullo opere sumptibus parcendo quidquam aul splendori
ejus aut magnitudini delrahens. ln iis autem magnifice
consecrandis profusus erat, exhibitis in theatro quidem
spectaculis, traductisque eo musicorum omne genus certa-
minibus, et quzecunque variam delectationem afferrent ;
in amphitheatro vero gladiatorum numero liberalitatem
ostendebát , ubi etiam catervatim commissis pugnatoribus
spectatores oblectare volens, duas cohortes emisit septin-
gentorum quamque liominum quí prelio congrederentur, -
maleficis quotcunque habuit in hoc ipsum designatis , ut
ipsi quidem pana afficerentur, quod vero bello geritur in

e
764 (51,97)

χκολασθῶσι, τὸ πολέμου δὲ ἔργον γένηται τέρψις εἰρή-
νης. Τούτους μὲν δὴ πασσυδὲ διέφθειρεν.

ΚΕΦ. H.

"Ev Βηρυτῷ δὲ τελέσας τὰ προειρημένα, μετῆλθεν
εἰς Τιδεριάδα πόλιν τῆς Γαλιλαίας. Ἦν δὲ ἄρα τοῖς

5 ἄλλοις βασιλεῦσι περίδλεπτος. Ἧχε γοῦν παρ᾽ αὐτὸν
Κομμαγηνῆς μὲν βασιλεὺς ᾿Αντίοχος, ᾿Εμεσῶν δὲ
Σαμψιγέραμος καὶ. Κότυς, ( τῆς μικρᾶς Ἀρμενίας
οὗτος ἐδασίλευσε,) xai Πολέμων τὴν Πόντου κεχτημέ-
νος δυναστείαν, Ἡρώδης τε΄ οὗτος ἀδελφὺς ἦν αὐτοῦ,
t0 ἦρχε δὲ τῆς Χαλχίδος. Ὡμίλησε δὲ πᾶσι κατὰ τὰς
ὑποδοχὰς χαὶ φιλοφρονήσεις, ὡς μάλιστα διαδείξας
φρονήσεως ὕψος xai διὰ τοῦτό γε δοχῶν διχαίως τῇ
τῶν βασιλέων παρουσίᾳ τετιμῆσθαι. ᾿Ἀλλὰ γὰρ τού-
τῶν διατριθόντων ἔτι παρ᾽ αὐτῷ Μάρσος ὁ τῆς Συρίας

ι6 ἡγεμὼν παρεγένετο. Πρὸς Ρωμαίους οὖν τὸ τιμη-
τιχὸν τηρῶν, ὑπαντησόμενος αὐτῷ τῆς πόλεως ἀπωτέρω
σταδίους ἑπτὰ προῆλθεν 6 βασιλεύς. Τοῦτο δὲ ἄρα
ἔμελλε τῆς πρὸς τὸν Μάρσον ἀρχὴ γενήσεσθαι διαφορᾶς.
Συγχαθεζομένους γὰρ ἐπὶ τῆς ἀπήνης ἐπήγετο τοὺς
80 ἄλλους βασιλέας" Μάρσῳ δ᾽ ἣ τούτων δωόνοια καὶ
μέχρι τοσοῦδε φιλία πρὸς ἀλλήλους ὑπωπτεύθη , συω-
φέρειν οὐχ ὑπολαμθάνοντι Ρωμαίοις δυναστῶν τοσού-
των συμφρόνησιν. Εὐθὺς οὖν ἑκάστῳ τῶν ἐπιτηδείων
τινὰς πέμπων ἐπέστελλεν ἐπὶ τὰ δαυτοῦ δίχα μελλή -
36 σεως ἀπέρχεσθαι. “Γαῦτα ᾿Αγρίππας ἀνιαρῶς ἐξεδέ-
χετο, xal Máoao μὲν ix τούτου διαφόρως ἔσχε, τὴν

᾿ ἀρχιερωσύνην δὲ Ματθίαν ἀφελόμενος ἀντ᾽ αὐτοῦ χα-
τέστησεν ἀρχιερέα ᾿Ελιωναῖον τὸν τοῦ Κανθηρᾶ παῖδα,
β΄. Τρίτον δὲ ἔτος αὐτῷ βασιλεύοντι τῆς ὅλης "Iov-

80 δαίας πεπλήρωτο, xal παρῆν εἷς πόλιν Καισάρειαν, ἣ
πρότερον Στράτωνος πύργος ἐκαλεῖτο. Συνετέλει δὲ
ἐνταῦθα θεωρίας εἰς τὴν Καίσαρος τιμὴν, ὑπὲρ τῆς
ἐχείνου σωτηρίας ἑορτήν τινα ταύτην ἐπιστάμενος.
Καὶ παρ᾽ αὐτὴν ἤθροιστο τῶν κατὰ τὴν ἐπαρχίαν ἐν
86 τέλει xal προδεθηχότων εἰς ἀξίαν πλῆθος. Δευτέρᾳ δὲ
τῶν θεωριῶν ἡμέρᾳ στολὴν ἐνδὺς ἐξ ἀργύρου πεποιη-
μένην πᾶσαν, ὡς θαυμάσιον τὴν ὕφὴν εἶναι, παρῆλθεν
εἷς τὸ θέατρον ἀρχομένης ἡμέρας. "Ev0a ταῖς πρώταις
τῶν ἡλιαχῶν ἀχτίνων ἐπιδολαῖς 6 ἄργυρος χαταυγα-
40 σθεὶς θαυμασίως ἀπέστιλθε, μαρμαίρων τι φοδερὸν xal
τοῖς εἰς αὐτὸν ἀτενίζουσι φρικῶδες. Εὐθὺς δὲ οἱ χόλα--
χες τὰς οὐδὲ ἐχείνῳ πρὸς ἀγαθοῦ ταῖς ἀληθείαις ἄλλος
ἄλλοθεν φωνὰς ἀνεθόων, Θεὸν προσαγορεύοντες, « εὐ--

« μενής τε εἴης, ἐπιλέγοντες, εἰ χαὶ μέχρι νῦν ὡς
40 « ἄνθρωπον ἐφοδήθημεν, ἀλλὰ τοὐντεῦθεν χρείττονά σε
« θνητῆς φύσεως ὁμολογοῦμεν. » Οὐχ ἐπέπληξε τού-
τοις ὃ βασιλεὺς, οὐδὲ τὴν χολαχείαν ἀσεδοῦσαν ἀπε-
vpliaro. Ἀναχύψας δ᾽ οὖν μετ᾽ ὀλίγον τὸν βουθῶνα

. τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς ὑπερκαθεζόμενον εἶδεν ἐπὶ σχοινίου
S0 τινὸς, ἄγγελόν τε τοῦτον εὐθὺς ἐνόησεν καχῶν εἶναι,
τὸν καί ποτε τῶν ἀγαθῶν γενόμενον, xai διαχάρδιον
ἔσχεν ὀδύνην. Ἴλθρουν δὲ αὐτῷ τῆς κοιλίας προσέφυσεν

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ BIBA. 10. Κἐφ. H.

[919—951]

pacis voluptatem verteretur. Atque ila quidem lios omes
simul exitio dedit. |

CAP. VIII.

Isis autem, quz jam memoravimus, apud Berytum
celebratis, in Tiberiadem Galilez urbem migravit. Erat
autem inagna in admiratione apud ceteros reges. Ad eum
igitur veniebat Antiochus Commagen:e rex, et Emesorum.
Sampsigeramus , et Cotys, qui in Armenia minori imperita-
bat, et Polemon, qui Ponti regnum tenebat, et Herodes,
frater ejus idemque Chalcidis rex. Hos autem omnes ita
hospitali mensa multaque hilaritate excepit, ut quam-
maxime animi sapientis altitudinem 'ostenderit, adeoque
non immerito videretur regum przsentia cohonestari. Ve-.
rumenimvero , dum illi adhuc apud eum morarentur, Mar-
sus Syris praeses supervenit. Servans igitur debitam.
Romanis reverentiam, ex urbe usque ad septem stadia T]
obviam processit rex. Accidit autem ut hoc ei simullatis
cum Marso initinm fieret. Nam alios reges eodem curru
vectos secum adduxerat : sed Marsus suspectam babuii
illorum concordiam , et quod tanta invicem conjuncti essenl
amicitia, existimans tot virorum potentium consensum
haud e reesse Romanorum. | Mox itaque , certis quibusdam
e necessariis euis ad singulos missis, imperavit ut sine mora.
domum quisque suam discederet. lstà Agrippa aegre acci-
piebat, οἱ ex eo quidem tempore inler se dissentiebanl.
Matthize autem pontificatu adempto, vice ejus Elionzom.
Cantherz filium pontificem constituit. |

2. Tertius jam annus eífluxerat, ex quo fotius Judae
regno potiebatur, quum in urbem Ceesaream ingressus est,

qui antea Stratonis turris vocabatur. Illic autem in hono

rem Cesaris spectacula edebat , quum intelligeret pro illies.
salute hos festos dies institutos fuisse. Ad quam festivits-.
tein. frequens numerus eorum, qui honore inter suos a^.
dignitate pollebant, ex tota provincia confluxerat. Secundo
autem spectaculorum die, veste indutus tota ex argesi
admirabili opere contexta , processit in theatrum primo d--
luculo. Ibi argentum , primis solarium radiorum ictibes
illustratum, mirum in modum resplendescebat, metuenden
quiddam atque horrendum oculos in id defigentibus inct--
tiens. Moxque adulatores, vocibus ne ipsi quidem bow |
futuris , alii aliunde acclamare, Deum appellantes, dicentes :
que, « propitius nobis esto, et licet hactenus te velot |
« liominem reveriti sumus, dehinc tamen mortali sed.
«inajorem te habemus. » Αἱ rex neque illos objorg:
vit, neque impiam eorum adulationem rejecit. Post par
lulum vero oculis in altum sublatis , supra caput buboora |
funiculo cuidam insidentem conspexit : et statim hunc mr.
lorum esse nuncium intellexit, qui et antea bonorum fe- !
ταὶ, moxque cordioitus dolebat. Accesserunt aulem venis |

(5:2,ντ.)

Doux, μετὰ σφοδρότητος ἀρξάμενον. . ἈΑναθορὼν
οὖν πρὸς τοὺς φίλους, « ὃ Θεὸς ὑμῖν ἐγὼ, φησὶν, ἤδη
« χαταστρέφειν ἐπιτάττομαι τὸν βίον, παραχρῆμα τῆς
« εἱμαρμένης τὰς ἄρτι μον χατεψευσμένας φωνὰς
« ἐλεγχούσης, καὶ ὁ χληθεὶς ἀθάνατος ὅφ᾽ ὑμῶν, ἤδη
«θανεῖν ἀπάγομαι. Δεχτέον δὲ τὴν πεπρωμένην 1
« Θεὸς βεδούληται. Καὶ γὰρ βεδιώκαμεν οὐδαμῇ
«φαύλως, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῆς μαχαριζομένης λαμπρότητος. »
Ταῦθ' ἅμα λέγων ἐπιτάσει τῆς ὀδύνης χατεπονεῖτο.
Μετὰ σπουδῆς οὖν εἷς τὸ βασίλειον ἐχομίσθη, xal
orbe λόγος slc πάντας ὡς ἔχοι τοῦ τεθνάναι παντάπασι
μετ᾽ ὀλίγον. ἫἩ πληθὺς δὲ αὐτίχα σὺν γυναιξὶ xal
παισὶν ἐπὶ σάχχων χαθεσθεῖσα τῷ πατρίῳ νόμῳ τὸν
Θεὸν ἱκέτευεν ὑπὲρ τοῦ βασιλέως οἰμωγῆς δὲ πάντα
ἦν ἀνάπλεα καὶ θρήνων. "Ev ὑψηλῷ δὲ 6 βασιλεὺς
δωματίῳ χαταχείμενος xal χάτω βλέπων αὐτοὺς πρη-
γεῖς προσπίπτοντας, ἄδαχρυς οὐδὲ αὐτὸς διέμενε.
Συνεχῶς δὲ ἐφ᾽ ἡμέρας πέντε τῷ τῆς γαστρὸς ἀλγήματι
διεργασθεὶς τὸν βίον χατέστρεψεν, ἀπὸ γενέσεως ἄγων
υπεντηχοστὸν ἔτος xol τέταρτον, τῆς βασιλείας δὲ
ἕόδομον. Τέτταρας μὲν οὖν ἐπὶ Γαΐου Καίσαρος ἐθα-
σίλευσεν ἐνιαυτοὺς, τῆς Φιλίππου μὲν τετραρχίας εἷς
τριετίαν ἄρξας, τῷ τετάρτῳ δὲ καὶ τὴν Ἡρώδου προσ-
εὐληφὼς, τρεῖς δὲ ἐπιλαδὼν ἐπὶ τῆς Κλαυδίου Kat-

s σαρὸς αὐτοχρατορίας, ἐν οἷς τῶν τε προειρημένων ἐδα-
σἴλευσε xai τὴν Ἰουδαίαν προσέλαδε, Σαμαάρειάν τε
xoci Καισάρειαν. Προσωδεύσατο δὲ ὅτι πλείστας αὐ -
τῶν προσφορὰς, διαχοσίας ἐπὶ χιλίαις μυριάδας " πολ-
λὰς μέντοι προσεδανείσατο᾽ πῷ γὰρ φιλόδωρος εἶναι

V δαψιλέστερα τῶν προσιόντων ἀνήλισχεν " Ἂν δὲ ἀφει-
δὲς αὐτοῦ τὸ φιλότιμον.

τ Y- ᾿ἈΑγνοουμένης γε μὴν τοῖς πλήθεσι τῆς ἐχπνοῆς
αὐτοῦ, συμφρονήσαντες Ἡρώδης τε 5 τῆς Χαλχίδος δυ-
ναστεύων xal ἱἙλχίας ὃ ἔπαρχος xai φίλος τοῦ βασι-

Ὁ λέως, Ἀρίστωνα ἔπεμψαν, τῶν ὑπηρετῶν τὸν ἐπιτη-
δειότατον, καὶ Σίλαν (ἐχθρὸς γὰρ ἦν αὐτοῖς) ἀπέσφα -
ξαν, ὡς δὴ τοῦ βασιλέως χελεύσαντος.

ΚΕΦ. Θ΄.

Ἀγρίππας μὲν οὖν 6 βασιλεὺς τρόπῳ τοιούτῳ χατέ-
στρεψε τὸν βίον" γένει δὲ αὐτῷ καταλέλεμπτο vios μὲν
10 Ἀγρίππας, ἄγων ἔτος ἑπταχαιδέχατον, τρεῖς δὲ θυ-
γατέρες, ὧν ἢ μὲν Ἡρώδη τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ γεγά-
μβητο Βερενίχη, τὸ ἐχχαιδέχατον ἔτος γεγονυῖα. Παρ-
θένοι δὲ ἦσαν αἱ δύο, Μαριάμμη τε καὶ Δρούσιλλα,
δεχαετὴς μὲν ἡ ἑτέρα, ἑξαετὴς δὲ Δρούσιλλχ" χαθωμο-
ἢ λόγηντο δὲ ὁπὸ τοῦ πατρὸς πρὸς γάμον Ἰουλίῳ μὲν
Ἀρχελάῳ τοῦ Χελκίου παιδὶ Μαριάμμη, Δρούσιλλα
δὲ ᾿Επιφανεῖ, τοῦ δὲ τῆς Κομμαγηνῆς βασιλέως Ἀν-
τιόχου υἱὸς ἦν οὗτος. ᾿Αλλὰ γὰρ ὅτε ἐγνώσθη τὸν
βίον ἐχλιπὼν ᾿Αγρίππας, Καισαρεῖς xal Σεδαστηνοὶ,
$0 τῶν εὐποιιῶν αὐτοῦ λαθόμενοι. τὰ νῶν δυσμενεστάτων
ἐποίησαν. Βλασφημίας τε γὰρ ἀπερρίπτοῳν εἰς τὸν
κατοιγόμενον ἀπρεπεῖς λέγεσθαι, καὶ ὅτοι στρατευόμε-

ANTIQ. JUD. LIB. XIX. CAP. IX.

[9551,991.] 765
cruciatus, statim a principio vehementissimi. —Exsiliens.
igitur ad &micos, ecce, inqnit, Deus ego vester cogor
« nunc e vita discedere , fati necessitate voces mihi affictas

-« protinus coarguente; et qui immortalis appellabor a vobis,

« jam rapior ad mortem. Sed ferenda est fati conditio,
« quandoquidem sie Deo visum est. Neque enim male et
« abjecte viximus, sed in eo splendore quem homines bea-
« tissimum existimant. » Hsec quum diceret , augescente
interim vi doloris torquebatur. Ocius igitur in palatium
delatus est, rumorque continuo per urbem sparsus est
in eo fere esse ut. vitam relinquat. Statim autem plebs
omnis cum uxoribus et liberis, stratis clliciis more
patrio sedens, Deum pro salute regis obsecrabat; atque
omnia ejulatu et lamentis plena erant. Rex vero in excelso
quodam solario decumbens, quum eos humi prostratos ex
alto prospiceret, ne ipse quidem temperabat a lacrimis.
Tandem continuis per quinque dies ventris doloribus con-
fectus vitam finivit, annum agens setatis quartum et quin-
quagesimum , regni vero septimum. Quattuor namque sub
Caio Csesare annis regnaverat , Philippi quidem tetrarcliia
potitus per triennium , quarto vero Herodis quoque fe/rar- .
chia adjuncta , tribus porro reliquis sub Claudii Caesaris
imperio exactis; in quibus et imperitabat przedictis regio-

.-Mibus, ac prelerea Judcam accipiebat , Samariamque et

Ciesaream. Quammaximos ex illis reditus percepit ad mille
ducentas drachmarum myriadas : multas tamen ab aliis
mutuatus est. Nam quum in dando munificus esset, im-
pensis non sufficiebant reditus, quod liberalitatem , nulla
adhibita parsimonia , exerceret.

3. Ceterum priusquam rumor in vulgus emanaret quod
animam efflasset rex, Herodes dynasta Chalcidis et Helcias
preefectus regisque amicus, uno consensu miserunt Ari-
stonem, ministrorum fidelissimum , et Silam , cui inimici
erant, occidendum curarunt , quasi rex id jussisset.

CAP. IX.

Et quidem Agrippa rex hoc modo vitam finivit : de ge-
nere autem suo reliquit filium Agrippam, annos natum
septendecim et tres filias, quarum una Berenice annorum
sexdecim nupta erat Herodi ipsius patruo. Dus autem vírgi-
nes erant, Mariamne et Drusilla, Mariamnequidem decennis,
Drusilla vero sexennis : erantque a patre desponsatee, Ma-
1jamne Julio Archelao Chelcie filio, Drusilla Ephiphani
Anliochi Commagenorum regis filio. — Postquam autem
cognitum est excessisse Agrippam, Coesarenses et Sebasteni,
beneficiorum ejus obliti, pro inimicissimis sese gesserunt.

Nam et convicia dictu turpia in defutctum jactabant , et mi-

766 (873,874.)

νοι τότε ἔτυχον (συχνοὶ δὲ ἦσαν) οἴκαδε ἀπῆλθον, καὶ
τοὺς ἀνδριάντας τῶν τοῦ βασιλέως θυγατέρων ἁρπά-
σαντες διοθυμαδὸν ἐχόμισαν εἰς τὰ πορνεῖχ, xai στή-
σαντες ἐπὶ τῶν τεγῶν ὡς δυνατὸν ἦν ἐφύδριζον, ἀσγη.-
μονέστερα διηγήσεως δρῶντες. — "Ev τε τοῖς δημοσίοις
χκαταχλινόμενοι τόποις πανδήμους ἑστιάσεις ἐπετέλουν,
στεφανούμενοι xal μυριζόμενοι xal σπένδοντες τῷ Xa-
ρωνι, προπόσεις τε τῆς τοῦ βασιλέως ἐκπνοῆς ἀλλήλοις
ἀνταποδιδόντες. ᾿Αμνήμονες δὲ ἦσαν οὐχ ᾿Αγρίππα
10 μόνον χρησαμένου πολλαῖς εἰς αὐτοὺς φιλοτιμίαις, ἀλλὰ
χαὶ τοῦ πάππου δὲ Ἡρώδου, ὅτι τὰς πόλεις ἐχεῖνος αὖ-
τοῖς ἔχτισε, λιμένας τε xat ναοὺς χατεσχεύασε Aaumpoto
δαπανήυασιν.
β΄. Ὁ δὲ τοῦ τεθνεῶτος υἱὸς ᾿Αγρίππας ἐπὶ Ρώμης
5 ἣν ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ, τρεφόμενος παρὰ Κλαυδίῳ
Καίσαρι. Πυθόμενός γε μὴν Καῖσαρ ὅτι τέθνηχε μὲν
Ἀγρίππας, Σεδαστηνοὶ δὲ xai Καισαρεῖς ὑδρίχασιν
εἰς αὐτὸν, ἐπ᾽ ἐχείνῳ uiv ἤλγησεν, ἐπὶ δὲ τοὺς ἀχαρι-
στήσαντας ὠργίσθη. Πέμπειν οὖν εὐθέως ὥρμητο τὸν
20 νεώτερον ᾿Αγρίππαν τὴν βασιλείαν διαδεξόμενον, ἅμα
βουλόμενος ἐμπεδοῦν τοὺς ὠμομοσμένους ὅρχους᾽ ἀλ-
λὰ τῶν ἐξελευθέρων χαὶ φίλων οἱ πολὺ παρ᾽ αὐτῷ δυ-
νάμενοι ἀπέτρεψαν, σφαλερὸν εἶναι λέγοντες κομιδῇ
νέῳ μηδὲ τοὺς παιδὸς ἐχδεδηκότι χρόνους ἐπιτρέπειν
25 βασιλείας τηλιχοῦτον μέγεθος. ᾧ μὴ δυνατὸν τὰς τῆς
διοικήσεως φροντίδας ἐνεγχεῖν, χαὶ τελείῳ δ᾽ εἶναι
βαρὺ βάσταγμα βασιλείαν. " ESobev οὖν αὐτοὺς εἰκότα
λέγειν ὃ Καῖσαρ. ἴΕπαρχον οὖν τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς
ἁπάσης βασιλείας ἀπέστειλε Κούσπιον Φάδον, τῷ χα-
30 τοιχομένῳ διδοὺς τιμὴν τὸ μὴ Μάρσον ἐπαγαγεῖν εἰς
βασιλείαν αὐτῷ διάφορον. ᾿Εγνώχει δὲ πρὸ πάντων
ἐπιστεῖλαι τῷ Φάδῳ, Καισαρεῦσι καὶ Σεδαστηνοῖς
ἐπιπλῆξαι τῆς εἰς τὸν κατοιχόμενον ὕδρεως καὶ παροι-
vías εἰς τὰς ἔτι ζώσας, τὴν ἴλην δὲ τῶν Καισαρέων xal
35 τῶν Σεδαστηνῶν xal τὰς πέντε σπείρας εἷς Πόντον
μεταγαγεῖν, ἵνα éxet στρατεύοιντο" τῶν δὲ ἐν Συρίᾳ
Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων ἐπιλέξαι στρατιώτας κατ᾽ ἀρι-
θμοὺς,. xai τὸν ἐκείνων ἀναπληρῶσαι τόπον. Οὐ μὴν
ol χελευσθέντες μετέστησαν, Πρεσδευσάμενοι γὰρ
40 Κλαύδιον ἀπεμειλίξαντο, καὶ μένειν ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας
ἐπέτυχον" ob χαὶ τοῖς ἐπιοῦσι γρόνοις τῶν μεγίστων
᾿Ιουδαίοις ἐγένοντο συυφορῶν ἀρχὴ, τοῦ χατὰ Φλῶρον
πολέμου σπέρματα βαλόντες. Ὅθεν Οὐεσπασιανὸς
χρατήσας, ὡς μετ᾽ ὀλίγον ἐροῦμεν, ἐξήγαγεν αὐτοὺς
τῆς ἐπαργίας.

σ'

* d
[^1

APXAIOAOTTAZ BIBA. 1ΙΘ. ΚΕΦ. 9.

[932,955.]

litea , qui tunc forte multi aderant , domum ejus adihant, et
filiarum regis statuas abrepitas unanimiler in lupanaria de-
portarunt, et collocatàás super lectis modis omnibns ludi-
brio habuerunt, turpiora quam quz dici possunt patrantes.
Quin et locis publicis discumbentes magna frequentia con-
vivia agebant , coronís redimiti et unguentis delibuti, liban-
tes inlerim Charoni, et sibi invicem propinantes quod rex
animam egissel. Atque ita immemores erant non solom
Agrippte, qui multa erga eos usus est liberalitate , sed et
avi ejus Herodis, qui et ipse urbes illis exstruxit , portus-
que fecit et templa aedificavit sumptibus suis splendide et
magnífice.

3. Defuncti autem filius Agrippa eo tezmpore Rome erat el
apud Claudium Caesarem educabalur. Atqui Caesar , quum
auditione accepisset mortuum esse Agrippam, quodque
Sebasteni et Ciesarenses contumeliosi in eum exstitissent ,
illius quidem causa indoluit, ingratis autem hominibus
iratus est. Itaque in animo habuit Agrippam juniorem e
vestigio mittere ut in regnum succederet, volens etiam fi-
dem jurejurando datam confirmare : sed liberti et amici,
qui plurimum apud eum poterant, dissuaserupt, pericu-
losum esse dicentes adolescentulo admodum, et qui non-
dum ex ephebis excesserit, tantze magnitudin:s regnum
cemmittere, qui liaud ferendo esset , administrationis curas,
quum et adulto grave onus sit imperii moles. tos igitur
Csesar verísimilia loqui existimavit, adeoque Cuspium Fa-
dum misit, qui Judae totiusque regni praeses esset, de
functo hoc honoris tribuens, ne Marsum, cum quo Agrip-
pee erant inimicitiee, in regnum ejus induceret. Εἰ autem
decretum erat inprimis Fado mandare ut Cisarenses et
Sebastenos ob injurias castigaret defuncto illatas, factasque
filiabus ejus adhuc viventibus contumelias ; alam vero δ"
sarensium et Sebastenorum et quinque cohortes in Poutum
trajici jussit, ut ibidem militarent : militumque e Romanis
legionibus , qua in Syria erant, totidem numero delectum
haberi , qui locum supplerent. Haud tamen ex jussu illius
migrarunt. Missa enim legatione flexerunt Claudium,

atque id assequuti sunt ut in Judaea manerent : qui in tem-

poribus sequentibus maximarum calamitatum Judzis ini-
tium fuerunt , jactis ab illis belli sub Floro seminibus. Unde
Vespasianus, quum Judaam vicisset, ut paulo post dice-
mus , eos e provincia eduxit. '

(s74.875.)
BIBAION EIKOZTON.

: enum o ΘΦ em

a. Ὡς; Κλαύδιος Καῖσαρ μετὰ τὴν ᾿λγρίππα τελευτὴν Φάξδον
ἔπεμψεν εἰς Ἰουδαίαν, ἐπίτροπον πραγμάτων ἐσόμενον.

f. Στάσις Φιλαδελφέων πρὸς τοὺς ἐν τῇ ΠΠραίᾳ κατοιχοῦντας
Ιουδαίους περὶ ὅρων κώμης Μιᾶς" καὶ ὡς ὑπὸ τούτων πολλῶν
ἀναιρεθέντων Φιλαδελφηνῶν, Φάδος ἀγανακτήσας τῶν ἐν
Περχίᾳ ᾿Ιουδαίων τοὺς πρώτους τρεῖς ἄνδρας λαῤδὼν ἀπέ-
Χτείνεν.

Y. Ὡς Θολομαῖος ὁ ἀρχιλῃστὴς τοὺς "Αραύας λτστεύων λη"
φθεὶς καὶ ἐπὶ Φάδον ἀχθεὶς ἀνηρέθη

6. Ὥς Φάξος καὶ Κάσσιος Λογγῖνος ὁ τῆς Συρίας ἡγεμὼν,
ἀναδάντες εἰς ᾿Ιεροσόλυμα, τοῖς πρώτοις τῶν Ἰουδαίων ἐχέ-
λευσαν τὸν ποδήρη [χιτῶνα ] xal. τὴν ἱερὰν στολὴν ἐν τῇ
Ἀντωνίᾳ καταθέσθαι, [κεισομένην ] ὑπὸ τῇ ᾿Ρωμχίων ἐξου-
σίᾳ, κοιρὰ καὶ πρότερον ἦν.

t. Παράχλησις ἐπὶ τούτῳ τῶν ᾿Ιονδαίων πρὸς ᾧ δον xai Aor-
γῖνον, ἀξιούντων αὐτοὺς ἐπιτρέψαι πέμψαι πρεσθείαν πρὸς
Καίσαρα Κλαύδιον περὶ τούτου.

ς΄. Ὡς Φάξος. λαδὼν ὁμήρους ἐπέτρεψεν.

C. Ὡς Κλαύδιος Καῖσαρ, παραχληβεὶς ὑ ὑπ᾽ ᾿Αγρίππα τοῦ νεω-
«ἔρου, συνεχώρησε τοῖς Ἰουδαίοις τὰ αἰτήματα, καὶ πρὸς
Φάξον ἔγραψε περὶ τούτων.

ἢ. Ὃν τρόπον ᾿Ελένη τῶν ᾿Αδιαδηνῶν βασιλὶς καὶ οἱ παῖδες
αὑτῆς Μονόδαζος καὶ ᾿Ιζάτης xai τὸ πᾶν γένος αὐτῶν ἐζή-
λωσαν τὰ ᾿Ιονδαίων ἔθη.

9. Ὡς Τιδέριος ᾿λλέξανδρος, ἐπίτροπος εἰς Ιουδαίαν ἐλθὼν,
τοὺς υἱοὺς Ἰούδα τοῦ Γαλιλάον τὸν ὄχλον ἀπατῶντας ἐχό-
λασεν.

v. Hect τοῦ λιμοῦ τοῦ γενομένον κατὰ τὴν χώραν.

ια΄. Κουμάνου ἄφιξις εἰς τὴν Ἰουδαίαν, ἐπιτρόπου πεμφθέντος
ὑπὸ Καίσαρος.

ι6΄. Ὡς Ηρώδον τελευτήσαντος τοῦ τῆς Χαλχίδος βασιλέως,
Ἀγρίππας ὁ νεώτερος τὴν ἀρχὴν ἔλαδεν, δόντος αὐτῷ Κλαυ-
δίου Καίσαρος.

tY. Ὡς ἐπὶ τοῦ Κονμάνου πολλοὶ τῶν ᾿Ιονδαίων χατὰ τὸ le-
ρὸν ἀπώλοντο.

V. Στάσις ᾿Ιονξαίων πρὸς Σαμαρεῖς, xai ὡς πολλοὶ διεφθάρη-
σαν τῶν Σαμαρειτῶν.

uw. Ὡς Οὐμμίδιος Κουαδρᾶτος ὁ τῆς Συρίας ἡγεμὼν, ἀκού-
σας ταῦτα καὶ ἀνχδὰας εἰς Ιουδαίαν, τοὺς πρώτους τῶν
Ἰουδαίων xai Σαμαρειτῶν ἐκέλευσεν εἰς ᾿ρώμην ἀναόῆναι,
ὁμοίως χαὶ Κούμανον τὸν ἐπίτροπον, καὶ Κέλερα τὸν qt
λίαρχον, λόγον ὑφέξοντας Ἀλαυδίῳ Καίσαρι περὶ τῶν T.&-
πραγμένων᾽ τινὰς δὲ τῶν Ἰουδαίων αὐτὸς ἐχόλασεν.

tz. Ὡς Κλαύδιος ἀχούσας αὐτῶν, τοὺς μὲν Ἰουδαίους τῆς
αἰτίας ἀπέλυσε, παραχληθεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα,

Κούμανον δὲ ἐξώρισε, Κέλερα δὲ τὸν χιλίαρχον χαὶ τοὺς
πρώτους τῶν Σαμαρειτῶν ἐχόλασεν.

V. Ὃν τρόπον, Κλαυδίου τελευτήσαντος, Νέρων τὴν ἀρχὴν
διεδέξατο.

τῆ. Ὡς Φῆλιξ, ἐπέτροπος πεμφθεὶς, καὶ χαταλαδὼν τὴν χώ-
(av χεχαχωμένην ὑπὸ τῶν λῃστῶν, προὐνοήσατο διαφθεί-
ρας αὐτοὺς εἰρήνην ἐν τῇ χώρᾳ καταστῆσαι, τὸν ὃς πρῶτον
τῶν λῃστῶν Ἐλεάζαρον ὄνομα δήσας εἰς Ῥώμνν ἀνέπεμ-
ΔΑ
8. Ὡς ἐπιδημήσαντος Αἰγνπτίου γόητος καὶ πολλῶν '[ou-
δαίων ὑπ᾽ αὐτοῦ πλανηθέντων, Φῆλιξ, ἐπεξελθὼν αὐτοῖς
πολλοὺς ἀπέχτεινεν.

X. Ὡς στασιάζοντας Ἰουδαίων τοὺς πρώτους ἐν Καισαρεία
πρὸς τοὺς Σύρους Φῆλιξ ὁ ἐπίτροπος ἔπαυσεν.

χα΄. Ὡς Πορχίον Φήστου πεμφθέντος εἰς τὴν ᾿Ιονδαίαν ἐπι-
τρόπου, συνέθη καχκωθῆναι τὴν χώραν ὑπὸ τῶν Σιχαρίων.
Περὶ τῆς στοᾶς τοῦ ἔσωθεν ἱεροῦ, χαὶ ὃν τρόπον ὕψωσαν
αὐτὴν οἱ "IouSatot.

ANTIO. JUD. LIB. XX.

[533,034.] 767
LIBER VICESIMUS.

1. Quomodo Claudius Ciesar post Agrippee mortem Fadurr
in Judieam misit, ul res procuraret.

2. Dissidium inter Philadeiphenses et Judaeos Periezm incolas
de Mie vici finibus : utque Fadus, muitis Philadelphensium
ab istis occisis , vehementer iratus, (res primores Judaorum
in Perwa comprehensos interfecit.

3. Quomodo Tholom:zeus latronum princeps, dum populare-
tur Arabas. captus et ad Fadum adductus perimitur.

4. Quomodo Fadus et Cassius Longinus Syrite preses, quum
ascendissent in Hierosolyma , Ju s-runt primores Judz&orum
in castellum Antoniam deponere talarem [tunicam] et ponzifi-
ciam stolam. ut esset fn Romanorum potestate quemad-
modum olim fuerat.

5. Jud:ieorum hac de re supplicatio ad Fadum et Longinum ᾿
eos rogantlum, ut legatos sibi liceat δὰ Claudium Ciesarem
mittere super hac re.

6. Ut Fadus dantis obsidibus illis annuit.

7. Quomodo Claudius Cesar, supplicante οἱ Agrippa juniore ,
cessit Jud:eorum precibus, et ad Fadum de illis scripsit.

8. Quemadmodum Helena Adiabenorum regina, ejusque tilii
Monobazus et Izates cum tola ipsorum progenie Judieorum
religion m amplexi sunt.

9. Quomodmodo — Tiberius Alexander, quum procuratoe ín
Judieam venisset , animadvertit 1n Jude Galilei filios po-
pulum deciplentes.

I0. De fame qu: regionem pervaserat.

11. Cumanl, procuratoris a Ciesare missi, in Judam adven-
tus.

12. Quomodo Agrippa Junior, mortuo Herode Chalcidis rege,
hoc imperium accepit beneficio Claudli Caesaris.

13. Quomodo sub Cumano plurimi Judzorum circa templum,
oppressi sunt.

14. Dissensio inter Samaritas et Judieos, atque ut multi Sama.
ritarum occisi suut.

16. Quomodo Ummidius Quadratus Syrie premeses , quum ista
audisset οἱ In Jud:itam ascendissel , primores Judaeorum et
Samaritarum Romam proficisci jussit, simulque Cumanum

. procuratorem οἱ Celerem tribunum, factorum rationem
Claudio Cisari reddituros : Judzorum autem quosdam
Ipse supplicio affecit.

16. Quomodo Claudius, iliis auditis, Judzieos quidem crimine
absolvit, eo adductus precibus regis Agrippe, Cumanuimn
vero in exsilium egil, et a Celere tribuno et a primoribus
Samaritarum panas exegit.

17. Quemadmodum Claudio mortuo Nero in imperium suc-
cessit.

18. Quomodo Felix procurator in Judeiam missus , quum re-
glonem offendissel latronibus vexatam , illis peremptis pa-
cem stabiliendam curavit ; principem autem latronum, no-
mine Eleazarum , vinctum Romam misit.

19. Quomodo Felix , quum impostor Egyptius apud Judmos
agerel, multosque illorum decepisset , eruptionem in eos
fecit , plurimosque eorum occidit.

20. Quemadmodum Felix procurator seditionem , inter pri-
mores Judsorum et Syros Ciesarez orlam , compressit.

21. Quomodo contigit Judeam a Sicarils affliclam esse, Porcio
Festo in regionem misso procuratore. De porlicu exterio-
ris templi, et quomodo ipsam in altum exstruxerunt Judei.

768 (δ)5.--- 577.)

τῶν Ἰουδαίων εἰς Ῥώμην ἔπεμψε πρὸς Νέρωνα, πεέσοντας
δον περὶ τῶν πεπραγμένων.

Ὥς, τελεντήσαντος Φήστου ἐν τῇ Ιουδαίᾳ, AMI ἦλθε
᾿Ἰδιάδοχος.
x$- Ὡς ἐπὶ τούτου ἐπαύσαντο οἱ Σικάριοι τὴν χώραν χαχο-
ποιεῖν,

χε - Ὡς Φλῶρος ἐλθὼν AM διάδοχος, τοσαῦτα διέθηχε
τοὺς ᾿Ιουδαίους xaxà , ὡς ἀναγχάσαι αὐτοὺς ἐφ᾽ ὅπλα χω-
φῆσαι.

Περιέχει ἡ βίόλος χρόνον ἐτῶν χό. ,

ΚΕΦ. Α΄.

Τελευτήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως ᾿Αγρίππα,, χαθὼς ἐν
τὴ πρὸ ταύτης ἀπηγγέλχαμεν βίδλῳ, πέμπει Μάρσῳ
διάδοχον Κλαύδιος Καῖσαρ Κάσσιον Λογγῖνον, μνήμη
τῇ τοῦ βασιλέως τοῦτο χαριζόμενος, πολλὰ διὰγραμ-

6 μάτων ὑπ᾽ αὐτοῦ περιόντος ἀξιωθεὶς, μηκέτι Μάρσον
τῶν χατὰ τὴν Συρίαν πραγμάτων προΐστασθαι. Φάδος
δὲ ὡς εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἐπίτροπος ἀφίκετο, χαταλαμθάνει
στασιάσαντας τοὺς εἰς τὴν Περαίαν κατοιχοῦντας "Iou-
δαίους πρὸς Φιλαδελφηνοὺς περὶ ὅρων κώμης Μιᾶς λε-

τὸ γομένης, πολεμίων ἀνδρῶν ἀνάπλεω. Καὶ δὴ of τῆς Πε-
ραίας, χωρὶς γνώμης τῶν πρώτων παρ᾽ αὐτοῖς ἀναλα-
δόντες τὰ ὅπλα, πολλοὺς τῶν Φιλαδελφηνῶν διαφθείρου-
σι. Γαῦτα πυθόμενον τὸν Φάδον σφόδρα παρώξυνεν, ὅτι
μὴ τὴν κρίσιν αὐτῷ παραλίποιεν, εἴπερ ὑπὸ τῶν Φιλα-
I5 δελφηνῶν ἐνόμιζον ἀδικεῖσθαι, ἀλλ᾽ ἀδεῶς ἐφ᾽ ὅπλα 7 ja-
ρήσειαν. Λαύδὼν οὖν τρεῖς τοὺς πρώτους αὐτῶν, τοὺς
χαὶ τῆς στάσεως αἰτίους, δῆσαι προσέταξεν εἶτα τὸν
μὲν αὐτῶν ἀνεῖλεν, (᾿Ἀννίδας δὲ ἦν ὄνομα τούτῳ,)
᾿Αμαράμῳ δὲ καὶ ᾿Ελεαζάρῳ τοῖς δυσὶ φυγὴν ἐπέδαλεν.
40 Ἄναιρεῖται δὲ καὶ Θολομαῖος 6 ἀρχιληστὴς, μετ᾽ οὐ
πολὺν χρόνον ἀχθεὶς δέσμιος ἐπ᾽ αὐτὸν, διατεθειχὼς
μέγιστα χαχὰ τὴν Ἰδουμαίαν καὶ τοὺς Ἄραδας. "Exa-
ϑάρθη τε ληστηρίων ἅπασα τοὐντεῦθεν ἧ Ἰουδαία,
φροντίδι χαὶ προνοίᾳ τῇ Φάδου" ὃς δὴ καὶ τότε μετα-
25 πεμψάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς xal τοὺς πρώτους Ἱεροσο-
λυμιτῶν κατὰ τὴν χέλευσιν τοῦ αὐτοχράτορος παρήνε--
σεν αὐτοῖς τὸν ποδήρη χιτῶνα καὶ τὴν ἱερὰν στολὴν,
ἣν φορεῖν μόνος ó ἀρχιερεὺς ἔθος ἔχει, εἷς τὴν Ἀντω-
νίαν, ἥπερ ἐστὶ φρούριον, καταθέσθαι, χεισομένην

30 ὑπὸ τῇ Ρωμαίων ἐξουσίᾳ, καθὰ δὴ xoi πρότερον ἦν.
Οἱ δὲ ἀντιλέγειν μὲν. οὐχ ἐτόλμων, παρεχάλουν δὲ
ὅμως τόν τε Φάδον καὶ τὸν Λογγῖνον, ( ἀφίκετο γὰρ xal
οὗτος εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, πολλὴν ἐπαγόμενος δύναμιν,
φόδῳ τοῦ μὴ τὰ προστάγματα Φάδου τὸ πλῆθος. τῶν

86 ᾿Ιουδαίων νεωτερίζειν ἀναγχάσῃ,) πρῶτον μὲν αὐτοῖς
ἐπιτρέψαι πρέσθεις ὡς Καίσαρα πέμψαι τοὺς arn
σομένους παρ᾽ αὐτοῦ τὴν ἱερὰν στολὴν ὑπὸ τὴν αὐτῶν
ἐξουσίαν ἔχειν, εἶτα δὲ περιμεῖναι, ἕως ἂν γνῶσι τί
πρὸς ταῦτα Κλαύδιος ἀποχρίναιτος Οἱ δὲ ἐπιτρέψειν
40 αὐτοῖς ἔφασαν ἀποστεῖλαι τοὺς πρέσδεις , "el λάδοιεν

APXATOAOTIAZ BIBA. K. ΚΕΦ. A
»5. Ὡς Φῆστος, ἀγανακτήσας ἐπὶ τούτῳ, τοὺς πρώτους

οϑε ---968.}

22. Quomodo Festus, quum hane rem cegre tulissel, primores
Judeorum Romam ad Neronem misit , qui omnia recie [aeta

esse ei pursuaderent.

23. Quomodo Albinus Festo , in Judsa mortuo, suecessurus
veniebat.

1». Quomodo sub hoc Sicarli regionem infestare desieroat

15. Quemadmodum Florus, factus Albini suocessor, tot ma-
lis afüixit Judaeos , ut eos ad arma sumenda eompulerit.

Continet hic liber tempus aanorum XXII.

CAP. I.

Exstincto autem rege Agrippa, quemadmodum in supe-
riore libro narravimus, Cassium Longinum in locum Marsi
successurum mittit Claudius Qyesar, memorise regis hoc
ipsum tribuens ; a quo dum viveret sspe per literas roga-
tus fuerat ut nollet Marsum emplius rebus Syris praeesse.
At vero Fadus, ubi procurator in Judseam veniebat , offen-
dit Judzos Pergam habitantes seditionem movisse contra
Philadelplienses de vici Mis nomine finibus , referti viris
hostilibus. Ac Perez incole , insciis primoribus illorum,
arma sumpserant, multosque Philadelphensium occiderant.
Ista Fadam , ubi de iis aliquid resciverat, valde commo-
verunt, quod integram ipsi causam non reservassent, si
putarent sibi factam a Philadelphensibus injuriam , sed te-
mere ad arma concurrissent. Comprehensis itaque tribus
illorum primoribus, qui et seditionis auctores erant, im-
peravit ut in vincula conjicerentur. Deinde borum quidem
unum, Annibam nomine, interüici Jussit, Amaramum vero
et Eleazarum ambos exsilio multavit. Ktiam Tholoment
latronum princeps , qui multa mala Idumzeis et Arabibus
intulerat, non molto post vinctus ad eum adductus supplico
afficitur : atque exinde Judea omnis latrociniis perpurgata
est diligentia et cura Fadi. Is dein, accitis statim ponti-
ficibus et Hierosolymitarum proceribus , prout ipsi in man.
datis dederat Imperator, admonuit eos ut tunicam talarem
et stolam sacram , quam sSlum pontificem summum gestare
moris erat, in Antoniam castellum reponerept, ut in Ro
manorum potesíete esset , quemadmodum et olim erat. Ili
refragari quidem non audebant , rogabant Lamen Fadum οἱ
Longinuro , (nam et ille Hierosolyma veneraL, magnis copiis
secum adduclis, metuens ne quae injunxerat Fadus Judao-
rum vulgus ad res novas moliendas impellerent, ) prunum
ut legatos ad Caesarem sibi liceret mittere , ab eo petituros
uf sacram stolam in sua potestate haberent; deinde ut
manerent paulisper dum certiores facti essent, quid ad
ista Claudius responderet. [Ηἰ vero se permissuros ess
dixerunt ut legatos mitterent, modo liberos eorum pr

[η77,578.} ὁ

τοὺς παῖδας δμηρεύσοντας, — "Y παχουσάντων δὲ ἕτοί-

uoc ἐκείνων xat δόντων, ἐξεπέμφθησαν οἱ πρέσβεις.

ΠΠχραγενομένων δὲ εἷς τὴν Ῥώμην αὐτῶν, γνοὺς 6

νεώτερος ᾿Αγρίππας, ὃ τοῦ τετελευτηχότος παῖς, χαθ᾽

s ἣν ἥκουσιν αἰτίαν, (ἐτύγχανε δὲ ὧν παρὰ Κλαυδίῳ

Καίσαρι, καθὼς καὶ πρότερον εἴπομεν, ) παραχαλεῖ τὸν

Καίσαρα συγχωρῆσαι τοῖς Ἰουδαίοις ἅπερ ἠξίουν περὶ

τῆς ἱερᾶς στολῆς, καὶ Φάδῳ περὶ τούτων ἀποστεῖλαι.

β΄. Καλέσας δὲ Κλαύδιος τοὺς πρέσθεις Fon ταῦτα

0 συγχωρεῖν, καὶ ἐκέλευεν αὐτοὺς ᾿Αγρίππα χάριν εἰδέναι,

[ταῦτα γὰρ ἐχείνου ποιεῖν ἀξιώσαντος,) ἐπί τε ταῖς ἀπο-

κοίσεσι τοιαύτην ἐπιστολὴν ἔδωχε. « Κλαύδιος Καῖσαρ,

« Γερμανιχὸς. δημαρχικῆς ἐξουσίας τὸ πέμπτον, ὕπα-

«τὸς ἀποδεδειγμένος τὸ τέταρτον, αὐτοχράτωρ τὸ δέ-

ἰδ « κατον, πατὴρ πατρίδος,. 'Ἱεροσολυμιτῶν ἄρχουσι,

« βουλῇ, δήμῳ, ᾿Ιουδαίων παντὶ ἔθνει γαέρειν. ᾿Αγρίππα

« τοῦ ἐμοῦ, ὃν ἐγὼ ἔθρεψα xal ἔχω σὺν ἐμαυτῷ εὐσεέ-

κστατὸν ὄντα , πῤοσαγαγόντος μοι τοὺς ὑμετέρους πρέ-

ε σβεις, εὐχαριστοῦντας ἐφ᾽ 3 πεποίημαι τοῦ ἔθνους

90 « ὑμῶν χηδεμονίᾳ, χαὶ αἰτησαμένων σπουδαίως xal

& φιλοτίμως τὴν ἱερὰν ἐσθῆτα καὶ τὸν στέφανον ὑπὸ τὴν

« ἐξουσίαν διαῶν εἶναι, συγχωρδ), καθὼς ὁ χράτιστος

« χαί μοι τιμιώτατος Οὐϊτέλλιος ἐποίησε. Συγκατε-

« Bux δὲ τῇ γνώμη ταύτῃ, πρῶτον διὰ τὸ ἐμαυτοῦ

1$ « εὐσεδὲς καὶ τὸ βούλεσθαι ἑκάστους χατὰ τὰ πάτρια

« βρησχεύειν᾽ ἔπειτα εἰδὼς ὅτι xat αὐτῷ βασιλεῖ

« Ἡρώδῃ xal ᾿Ἀριστοδούλῳ τῷ νεωτέρῳ, ὧν τὴν πρὸς

« ἐμαυτὸν εὐσέῤειαν xat τὴν περὶ ὑμᾶς γινώσχω σπου-

« δὴν, πάνυ χαριοῦμαι ταῦτα ποιήσας, πρὸς οὕς ἐστί

ἃ) «μοι πλεῖστα δίχαιχ φιλίας χρατίστους ὄντας x3uot

« τιμίους. ἔξγραψα δὲ περὶ. τούτων xal Κουσπίῳ

* Φαάδῳ τῷ ἐμῷ ἐπιτρόπῳ. Οἱ τὰ γράμματα χομί-

. κἴζοντες Κορνήλιος Κέρωνος, Τρύφων Θευδίωνος, Δο»

« ρόθεος Ναθαναήλου , Ἰωάννης Ἰωάννου. Ἔγράγη

Ὁ « πρὸ τεσσάρων χαλανδῶν Ἰουλίου ἐπὶ ὑπάτων ἱΡούφου
« xat Πουπηΐου Σιλουανοῦ. »

Y. Ἤτήσατο δὲ χαὶ “ρώδης, ὃ ἀδελφὸς μὲν ᾿Αγρίππα
τοῦ τετελευτηχότος, Χαλχίδος δὲ τὴν ἀργὴν κατὰ τὸν
χρόνον ἐχεῖνον πεπιστευμένος , Κλαύδιον Καίσαρα τὴν

V ἐξουσίαν τοῦ νεὼ καὶ τῶν ἱερῶν γρημάτων, χαὶ τὴν τῶν
ἀρχιερέων “χειροτονίαν, πάντων τε ἐπέτυχεν" ἐξ ἐκείνου
τε πᾶσι τοῖς ᾿ἀπογόνϑις αὐτοῦ παρέμεινεν ἢ ἐξουσία
μέχρι τῆς τοῦ πολέμου τελευτῆς. Καὶ δὴ 6 Ἡρώξης
μεθίστησι τῆς ἀρχιερωσύνης τὸν ἐπιχαλούμενον Κανθη-

ὦ v, Ἰωσήπῳ τῷ τοῦ Καμεὶ ἀντ᾽ ἐκείνου τὴν διαδοχὴν

τῆς τιμῆς παρασχόμενος.
ΚΕΦ. Β΄.

Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν καιρὸν τῶν ᾿Αδιαβηνῶν βασιλὶς

᾿Βλένη xai 6 παῖς αὐτῆς Ἰζάτης εἷς τὰ Ἰουδαίων £07,

τὸν βίον μετέθαλλον διὰ τοιαύτην αἰτίαν. Μονόδαζος

$0 6 τῶν Ἀδιαδηνῶν βασιλεὺς, ᾧ xxi Βαζαῖος ἐπίχλησις

ἦν, τῆς ἀδελφῆς “Ἑλένης ἁλοὺς ἔρωτι πρὸς γάμου χοι--

νωνίαν ἄγεται, xal χατέστησεν ἐγχύμονα, Συγχα-
JOSEPHUS. L.

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAD. IT.

[50,9327] T9

ohsidibus acciperent. Quum autem Judi Macriter dicto
ei andissent οἱ liberos dedissent, prolinus qmissi sunt
legati. Ubi vero Romam pervenerunt, Agrippa juuior,
defuncli lilius, (qui tum forte apud Claudium Cwearem
agebat, at jam aute diximus, ) quum causam adveutuseorum
coynovissel, rogavit Caesarem , ul Judseorum precibus de
sacra stola annuere nob gravaretur , utque mandata de istis
qua petierunt ad Fadum mitteret.

2. Tum Claudius, vocatis ad se legatis, dicebat se ista
eis concedere , ilisque preccipiebat ut Agrippae gratias ha-
berent, (se enim ista facere ad illius intercessionem , ) etg
praeler responsa quie illis reddidit, hwjuxmodi epistolam
misit. « Claudius Ctesar, Germanicus, Tribunitie pote-
« $latis qaintum, Consel designatus quartum , Imperator
« decimuin, Pater. Palri ie, Hierosol ymitarum magistra-
« libus, senatui, populo, toti Judmoium | genti salutem.
« Quoniam Agrippa meus, alumnus meus el quem mecum
« habeo tutpete pientissimum, vestros legatos ad me ad-
« duxit, gralias agentes pro mea de gente vestra cura et
« providentia, et enixe cerlalimque precatos, ut stolam
« Sacram atque coronam in vestra potestate habeatis, ccn«
« celo quemadmodum vir optimus et milii carissimus Vitel-
« liusfecerat. Huic anlem vestra voluntati obsequutus sum,
« inprimis quod id mihi mea suaserit pietas quodque vo-
« Juerim ut omnes Deum patrio ritu venerentur ; dein quod
« noverim me ita faciendo magnam ab ipso rege Herode et
« juniore Aristobulo,, quorum in me pietatem et erga vos
« studium perspectum habeo, gratiam initurum esse , qui-
« buscum, viris optimis et mihi carissimis, multis officiis
« mihi intercessit amicitia. Deistis autem scripsi et Cuspio
« Fado procuratori. Nomina literas deferentium hzc sunt :
« Cornelius Ceronis, Tryphon Theudionis, Dorotheus Na-
« thanaelis, Joannes Joannis fllivs. Date quarto kalen-
« das Julias, Rufo et Pompejo Silvano consulibus. »

3. Prseterea Herodes (Agrippze quidem defuncti frater,
cui vero illo tempore commissus erat Cbalcidis principatus ) .
petiit a Claudio Ceesare templi potestatem sacreque pecu-
niae , ul et jus creandi stftffmos pontifices ; atque li:ec omnía
impetravit : adeo etiam ut ab illo omnibus ejus posteris ea
potestas usque ad belli exitum manserit. Igitur Herodes
ἃ sacerdotio submovit Cantheran ita appellatum , fecitque
ut Josephus Cami (ilius ejus in locum et honorem succede-
ret.

CAP. 1l.

Per idem tempus Adiabenorum regina Helena, et filius
ejus Izates vilam instituerunt ex legibus Judeorum, ex
hujusimnodi causa. Mouobazus Adiabenorum rex , cogno-
mento Bazous, Helenz sororis amore captus eo processit
ut matrimonio eam sibi jungeret : nec multo post gravidam
reddidit. Aliquando autem cum ea dormiens, manu su-

49

^ e , Lud ,
6 doyTc τυχὸν xai τέλους εὐτυχοῦς τευξόμενον.

σωτηρίαν.
νεανίαν xat διὰ πολλῆς ἄγων 1 εὐνοίας γυναῖχα μὲν αὐτῷ

35 ἐπιδείχνυται.

45 *«

770 (8:5,5:9.)

ἀναπαύσας, ἡνίχα χαθύπνωσε, φωνῇς τινος ἔδοξεν
ἀχούειν χελευούσης αἴρειν ἀπὸ τοῦ νηδύος τῆς γεῖρα,
χαὶ μὴ θλίδειν τὸ ἐν αὐτῇ βρέφος, Θεοῦ προνοία χαὶ
Tapa-
χθεὶς οὖν ὑπὸ τῆς φωνῆς, εὐθὺς διεγερθεὶς ἔφραζε τῇ
γυναικὶ ταῦτα, xxi γεννύγμενον τὸν υἱὸν Ἰζάτην ἐπε-

χάλεσεν. ἮΝ δὲ αὐτῷ Μονόβαζος τούτου πρεσθύτερος

ἐχ τῆς ᾿Ελένης γενόμενος, ἄλλοι τε παῖδες ἐξ ἑτέρων
10 γυναιχῶν.

Τὴν μέντοι πᾶσαν εὔνοιαν ὡς εἰς μονογενῆ
y Mim E ἔχων φανερὸς ἦν. θόνος δὴ τοὐντεῦθεν

μή παιδὶ παρὰ τῶν δμσπατρίων ἀδελφῶν ἐφύετο, ΧΟΧ

τούτου μῖσος 105610, λυπουμένων ἁπάντων ὅτι τὸν
ἸΙζάτην αὐτῶν 6 πατὴρ προτιλῴη. Ταῦτα δὲ χαίπερ

15 σαφῶς αἰσθανόμενος ὃ πατὴρ ἐχείνοις μὲν συνεγένωσχεν,
ὡς μὴ διὰ χαχίαν αὐτὸ πάσχουσιν, ἀλλ᾽ ἴσης παοὰ τοῦ
πατρὸς αὐτῶν Éxactov ἀξιοῦν εὐνοίας Cer, ἄνειν' τὸν

δὲ νεανίσχον (σφόδρα γὰρ ἐδεδοίχει περὶ αὐτοῦ uj ut

σούμενος ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν πάθοι τι) πολλοῖς δωρησά-
90 μενος πρὸς ᾿Αδεννήριγον ἐκπέμπει τὸν Σπασίνου γ ἀρα-

χος βασιλέα , παραχατατιθέμενος ἐχείνῳ τὴν τοῦ παιδὸς
Ὁ δὲ ᾿Αδεννήριγος ἀσμένως τε δέ; ἐχεται τὸν

τὴν θυγατέρα Συμαχὼ δὲ ἣν ὄνομα. ταύτη) δίδωσι"

25 δωρεῖται ὃ δὲ χώραν αὐτῷ ἐξ ἧς μεγάλας λήψοιτο προσ-

ὅδους.

γ΄. Μονόβαζος δὲ, ἄδη γηραιὸς ὧν καὶ τοῦ ζῆν ὀλίγον
αὐτῷ τὸν λοιπὸν ὁρῶν ἡρόνον, ἠθέλησεν εἷς ὄψιν ἄφι-
κέσθαι τῷ παιδὶ πρὸ τ τοῦ τελευτῆσαι. Μεταπεμγάμε-

30 voc οὖν αὐτὸν ἀσπάζεται φιλοφρονέστατα, xai χώραν δί-

ὃωσι Καρρῶν λεγομένην. Φθέρειν δὲ ἡ γῇ πλεῖστον τὸ
ἄμωμον ἀγαθή" ἔστι δ᾽ ἐν αὐτῇ χαὶ τὰ λείψανα τῆς
λάρνακος, $ Νώεον ἐκ τῆς ἐπομδρίας διασεσῶσθαι
λόγος ἔχει, xal μέχρι νῦν ταῦτα τοῖς ἰδεῖν βουλομένοις
Διέτριδεν οὖν δ᾽ Tiene, ἐν τῇ χώρα
ταύτη υέ͵ £p τῆς τελευτῆς τοῦ πατρός. Ἧ δὲ ἐξέλιπεν
ἡμέρᾳ τὸν βίον 6 Μονόβδαζος, f βασιλὶς *EXéva t μετα-
méumetat πάντας τοὺς μεγιστᾶνας xai τῆς βασιλείας
σατράπας xai τοὺς τὰς δυνάμεις πεπιστευμένους’ οἷς

40 ἀφιχομένοις jn ὅτι μὲν 6 ἐμὸς d ἀνὴρ εἶπε, τῆς βασιλείας

« αὑτῷ διάδοχον Ἰζάτην ηὔξατο γενέσθαι χαὶ τοῦτον
. ἄξων € ἔχρινεν, οὐδὲ ὑμᾶς λεληθέναι δοχῶ, περιμένω
« δὲ ὅλως καὶ τὴν ὑμετέραν χρίσιν. Μαχάριος γὰρ
« οὐγ ὁ map ἑνὸς. ἀλλὰ παρὰ πλειόνων καὶ θελόντων
τὴν ἀργὴν λαμθάνων.» Ἡ μὲν ταῦτα εἶπεν ἐπὶ
πείρα τοῦ τί φρονοῖεν οἵ συγκληθέντες. Οἱ δὲ ἀχού-
σαντες πρῶτον μὲν ᾿ προσεχύνησαν τὴν βασιλίδα, καθὼς
ἔθος ἐστὶν αὐτοῖς" εἶτα ἔφασαν τὴν τοῦ βασιλέως γνώμην
βεβαιοῦν, xxi ὑπαχούσεσθαι χαίροντες Ἰζάτη, διχαίως

LI P 4 e es 3
b ὕπο τοῦ πᾶτρος προχριθέντι τῶν ἀδελφῶν χατὰ τὰς εὖ-

"ὰς τῶν ἁπάντων, Βούλεσθαί τε ἔφασαν προαποχτεῖς-
vat πρῶτον αὐτοῦ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ συγγενεῖς; ὑπὲρ τοῦ
τὴν ἀρ κὴν ᾿Ιζάτην μετ᾽ ἀσφαλείας xara tiv φθα-

ρέντων γὰρ ἐχείνων χαθαιρεθήσεσθαι πάντα τὸν φόβον |

APXAIOAOTIAX BIBA. K. ΚΕΦ. D.

ας “ἢ m 1 T^ A . eT
- θεύξδων δέ ποτε τῇ γαστρὶ τῆς γυναιχὸς τὴν χεῖρα προσ-

957,955.
per ventre illius requiescente , sopitus andire vocem visus
est, qum manum de utero tollere juberet, ne iufantulum
in eo gestatum lederet , qui Dei providentia ortum habuerit

finemque felicem sit consequuturus. Ka voce turbatus,

statimque expergefactus e somno, uxori ista narrat, filiumque

natum [zaten nomine vocavit. Erat autem ipsi Monobazus
eo grandior ἰδία, quem ex Helena susceperat ; aliique
filii ex aliis uxoribus. Hunc tamen, ac si unicus illi exsti-
tissel , omui sua benevolentia non dissimulanter impertiit.
Qua re fiebat ut puero invideretur a fratribus ex eodem
patre : alque inde excitatum est odium , omnibus vicem
suam dolen&bus, quod Izaten ipsis pra-ferat pater. sla
quamvis salis pater intelligeret, illis tamen ignoscebat, ulpole
non ex malitía ita animo affectis, sed pariter a palre suo
unoquoque diligi volentibus, adolescentem vero, (nan
de eo valde metuebat , ne a fratribus odio babitus aliquid
pateretur, ) quum multa ei donasset , misit ad Abennerigum
Spasinz castri regem, eui salutem pueri commendatam
esse voluit. Abeunerigus aulem libenter excepit adole-
sceniulum , atque illum singulari complexus benevoleplia,
filiam suam, cui nomen erat Symaclio, ei in matrimonium
dedit, donavitque provincia, wnde luculentos reditus per-
ciperet.

3. Atqui Monobazus jam admodum senex , quum videre!
sibi non inultum vitas spatium superesse , in conspectum
filii venire, antequam moreretur, desideravit. itaque qnum
illum accivisset, summa benevolentia eum excepit, eique
regionem Carras dictam attribuit. Ea autem est terra
amomi feracissima ; ibique sunt etiam arca illius reliquie i
qua Noeus diluvium evasisse fertar, ei etiamnum iste 1}
dere volentibus ostenduntur. |n hac igitur regione com.
merabatur lzales, usque dum mortem oppeteret paler.
Qua antem die vitaexcessit Monobazus, Helena regina acciil
magnates et regni satrapas et copiarum praefectos. Quum
que illi venissent, « non vos , inquit, latere arbitror, quod
« maritus meus Jzaten sibi in regbum succedere optaverit,
« illumque dignum existimaverit : altamen vestrum quoque
« judicium exspecto. Beatus est enim non qui ab uno,
« sed qui a pluribus iisque volentibus regnum acceperit. »
llla quidem ista dixit, ut experiretur queenam esset sep-
tentia eorum qui convocati erant. Illi autem, hisce audilis,
primum quidem pro more suo reginam adoraverunt , deinde
vero aiebant , se regis judicium firmatum ire, seque ultro
Izati, recte a patre et ex. votis omnium fratribus prolato,
parituros esse. Preetereaque dicebant, se velle εἰ fratres
et cognatos ejus primum occidere , quo secure regnum lene
ret Izates : hisenim peremptis, omnem sublatum iri metum.
qui ex illorum in ipsum odio et invidia oriretur. Ad bx

(43,850.)

τὸν ὑπὸ μίσους τοῦ παρ᾽ αὐτῶν xat φθόνου γινόμενον.
Πρὸς ταῦτα ἣ Ἑλένη χάριν μὲν αὐτοῖς ὡμολόγει τῆς
πρὸς αὐτὴν xal τὸν Ἰζάτην εὐνοίας ἔχειν, παραχαλεῖ
δὲ ὅμως ἐπισχεῖν τὴν περὶ τῆς ἀναιρέσεως τῶν ἀδελφῶν
b ὑνώμην, μέχρι ἂν Ἰζάτης παραγενόμενος συνδοχιμάσῃ.
Οἱ δὲ ἐπεὶ ἀνελεῖν ἢ ἐθουλεύσαντο. οὐχ ἔπεισαν, φυ-
λάττειν αὐτοὺς δεσμίους παρήνουν μέχρι τῆς ἐχείνου
παρουσίας ὑπὲρ ἀσφαλείας τῆς ἑαυτῶν συνεθούλευον
ὲ αὐτῇ μεταξὺ προστήσασθαί τινα τῆς ἀρχῆς ἐπίτρο-
9 πον, ᾧ μάλιστα, πιστεύοι. Πείθεται τούτοις ἣ EAévn,
χαὶ καθίστησι τὸν πρεσθύτατον παῖδα Movo6alov Ba-
διλέα, περιθεῖσα τὸ διάδημα xal δοῦσα τὸν σημαντῆρα
τοῦ πατρὸς δαχτύλιον, τήν τε σαμψήραν ὀνομαζομένην
παρ' αὐτοῖς, διοιχεῖν τε τὴν βασιλείαν τορήνεσε, μέχρι
I» τῆς τοῦ ἀδελφοῦ παρουσίας. ἯΙχε δὲ o τος ταχέως,
ἀχούτας τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν, καὶ διαδέχεται τὸν

ἀδελφὸν Ἡϊονόδαζον ὑπεχστάντα τῆς ἀρχῆς αὐτῷ.
δ΄, Καθ᾿ 8v δὲ χαιρὸν ὁ ᾿Ιζάτης ἐν τῷ Σπασίνου

ad / d JPN y ; "EE"
γάραχι διέτριδεν, Ιουδαῖος τις ἔμπορος, ᾿λνανίας ὄνομα,
30 πρὸς τὰς γυναῖκας εἰσιὼν τοῦ βασιλέως, ἐδίδασχεν αὖ-
τὰς τὸν Θεὸν εὐσεβεῖν, ὡς ᾿Ιουδαίοις πάτριον iv xo
δὴ δι᾿ αὐτῶν εἷς γνῶσιν ἀφιχόμενος τῷ Ἰζάτη, χἀχεῖνον
διληίως συνανέπεισε, μεταχληθέντι τε ὑπὸ τοῦ πατρὸς
εἰς τὰν ᾿Αδιαθυηνὴν συνεξῆλθε χατὰ πολλὴν ὑπαχούσας
25 δέησιν. Συνεῤεβήχει δὲ xal τὴν ᾿Πλένην, δμοίως ὑφ᾽
ἑτέρου τινὸς "[ouóx(ou διδαγθεῖσαν, εἷς τοὺς ἐχείνων
μεταχεχομίσθαι νόμους. ὋὉ δὲ Ἰζάτης, ὡς παρέλαθε
τὴν βασιλείαν, ἀφικόμενος εἰς τὴν ᾿Αδιαθηνὴν, xat θεα-
σάμενος τούς τε ἀδελφοὺς καὶ τοὺς ἄλλους συγγενεῖς
δ δεδεμένους, ἐδυσχέραινεν τῷ γεγονότι. Καὶ τὸ μὲν
ἀνελεῖν ἢ φυλάττειν δεδεμένους ἀσεδὲς ἡγούμενος, τὸ δὲ
μνησιχαχοῦντας ἕ jv σὺν αὐτῷ μὴ δεδεμένους σφαλερὸν
εἶναι νοιίζων, τοὺς μὲν ὁμηρεύσοντας μετὰ τέχνυων εἰς
τὴν Ρώμην ἐξέπεμψε Κλαυδίῳ Καίσαρι, τοὺς δὲ πρὸς
3$ Ἀρτάβανον τὸν Πάρθον ἐφ᾽ ὁμοίαις προφάσεσιν ἀπέ-

στεῖλεν.

ε΄, Πυθόμενος δὲ τὴν μητέρα τὴν ἑαυτοῦ πάνυ χαίρειν
τοῖς Ἰουδαίων ἔθεσιν, ἔσπευσε χαὶ αὐτὸς εἷς ἐχεῖνα με-
τατίθεσθαι, νομίζων τε μὴ ἂν εἶναι βεδθαίως ᾿Ιουδαῖος,
40 εἰ μὴ περιτέμνοιτο, πράττειν ἦν ἕτοιαος. Μαθοῦσα
ὃὲ ἢ uero χωλύειν ἐπειρᾶτο, ἐπιφέρειν αὐτῷ χίνδυνον
λέγουσα: βασιλέα γὰρ εἶναι ] xat χαταστήσειν εἰς πολ-
λὴν δυσμένειαν τοὺς ὑπηχόους, μαθόντας ὅτι ξένων
ἐπιθυμήσειε xai ἀλλοτρίων αὐτοῖς ἐθῶν, οὐχ ἀνέξεσθαί
ἐδ t: βασιλεύοντος αὐτῶν ᾿Ιουδαίου. Καὶ fj μὲν ταῦτα
ἔλενεν, xai παντοίως ἐχώλυεν" ὃ δὲ εἰς τὸν Ἀνανίαν
τοὺς λόνους ἀνέφερεν. Τοῦ δὲ τῇ μητρὶ συμφάσχοντος
χαὶ συναπειλάσαντος, εἶ ud) πείθοι, χαταλιπεῖν αὐτὸν,
ἄπεισι. Δεδοικέναι γὰρ ἔλεγε μὴ τοῦ πράγματος ἐχ-
δ) δήλου πᾶσι γενομένου χινδυνεύσειε τιμωρίαν ὑποσχεῖν,
ὡς αὐτὸς αἴτιος τούτων χαὶ διδάσχαλος τῷ βασιλεῖ
ἀπρεπῶν ἔργων γενόμενος. Δυνάμενον δὲ αὐτὸν ἔφη
χαὶ γωρὶς τῆς περιτομῆς τὸ θεῖον af ew, εἴ γε πάντως
χέχριχε ζηλοῦν τὰ πάτρια τῶν Ἰουδαίων" τοῦτο εἶναι

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. Il.

[55,959.] 771:
Helena gratias quidem illis agebat, pro eorum ín ipsam
οἱ 1zaten benevolentia, simulque obsecrabat ut sententiam
de nece fratrum differrent , donec Tzates venisset ac eandem
comprobasset.
ciderentur, quum ei non persuasissent, interim monebant
eos in vinculis habendos esse usque dum ille adesset , sui
in securitatem : insuper ei consolebant ut interea aliquem,
cui maxime fideret , regni procuratorem constitueret.

Ji vero, qui auctores ipsi fuerant ut. oc-

Istis
paruit Helena, et filium natu maximum Monobuzum re-
gem fecit, imposito ei diademate, datoque annulo patris δἰ"
gillo, simulque sampsera quam ipsi vocant ; jussitque eum
rempublicam ipsis administrare, donec frater adveniret.
Is autem celeriter venit, audito patris obitu, el Monobazo
fratri ultro cedenti in principatum successit.

4. Ceterum eo tempore, quo Izates apud Spasinw ca-
strum agebat, Judaeus quidam mercator, nomine Ananias,
qui in domum mulierum regiarum ingredi solebal , eas in
religione erga Deum, qua Judseis patria est, instiLnebat :
atque adeo, quum illarum opera Izati innotaísset , ipsum
quoque in eandem opiaionem pertraxit ; accitumque a patre
in Adiahenen comitalus est, multa prece el obsecratione
eo adductus. orte autem acciderat ut etiam Helena , ab
alio quodam Jiulao instituta, ad eorum leges transiret.
Atque Izates, quam regno in eum devoluto Adiabenen veni-
ret, et fratres aliosque cognatos in vinculis conspexisset ,
egre rem ferebat. Et quum occidere hos aut constrictos
servare nefas duceret , memoresque injuriarum non vinctos
secum habere periculosum esse existimaret, eorum non-
nullos cum liberis Romam ad Claudium Caesarem obsides
misil, aliosque ad Artabanum Parthum simili de causa
relegavit.

5. Coguito deinde matrem suam Judoorum moribus et
ritibus valde delectari, et ipse iisdeu peuitius imbui pro-
peravit. Quuinque arbitraretur se non esse verum perfe-
cinque Judaeum nisi circumcideretar, el hoc obire paratus
eral. Quod postquam mater rescivit, impedire nitebatur,
periculum hoc ipsi conflaturum esse dictitans : regem enim
ese, multumque a se alienaturum esse subditorum ani-
mos quum audiverint eum mores peregrinos et a suis ab-
ho-rentes affectare; neque ullo pacto laturos Judazeum in
eos regnare, Et illa quidem hec dicebat, et omni modo
eum cohibuit. 18 vero qux eloquuta erat cam Anania
communicabat. Qui quum matris sententiam compro-
basset, simulque ei denunciaésel se eum relicturum esse
nisi pareret, ab eo discedit. Timere enim se aiebat ne,
re palam facta et divulgata, ipse eupplicii pericujum adiret,
ut qui liorum auctor (uerit, regemque docuerit quae pa-
rum ei honesta essent et decora. Posse enim illum aiebat
etiam sine circumcisione numen colere, si plane decreverit
patria Judceorum instituta sequi τ hoc esse majoris mo-

a9.

712 [880,861.)

χοριώτερον τοῦ περιτέμνεσθαι. Συγγνώμην δὲ ἕξειν
αὐτῷ χαὶ τὸν Θεὸν φήσαντος μὴ πράξαντι τὸ ἔργον
V ἀνάγκην χαὶ τὸν dx τῶν ὑπηχόων φόδον, ἐπείσθη μὲν
τότε τοῖς λόγοις 6 βασιλεὺς, μετὰ ταῦτα δὲ ( τὴν γὰρ
5 ἐπιθυμίαν οὐχ ἐξεδεδλήχει παντάπασιν) ᾿[ουδαῖός τις
ἕτερος ἐκ τῆς Γαλιλαίας ἀφιχόμενος, ᾿Ελεάζαρος ὄνομα,
πάνυ περὶ τὰ πάτρια δοχῶν ἀχριδὴς εἶναι, προετρέψατο
πρᾶξαι τοὔργον. ᾿Επεὶ γὰρ εἰσῆλθεν ἀσπασόμενος αὖ-
τὸν, xai κατέλαδε τὸν Μωῦσέως νόμον ἀναγινώσχοντα,
10 « λανθάνεις, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, τὰ μέγιστα τοὺς νόμους
« καὶ δι’ αὐτῶν τὸν Θεὸν ἀδιχῶν" οὐ γὰρ ἀναγινώσχειν
« σὲ δεῖ μόνον αὐτοὺς. ἀλλὰ xal πρότερον τὰ προστατ-
« τόμενα ποιεῖν ὑπ᾽ αὐτῶν. Μέχρι τίνος ἀπερίτμητος
: « μενεῖς; ἀλλ᾽ εἰ μήπω τὸν περὶ τούτου νόμον ἀνέγνως,
16 « ἵν᾽ εἰδῇς τίς ἐστιν fj ἀσέδεια, νῦν ἀνάγνωθι. » 'αῦτα
ἀχούσας ὁ βασιλεὺς οὖχ ὑπερεδάλετο τὴν πρᾶξιν, με-
ταστὰς δὲ εἰς ἕτερον οἴχημα xal τὸν ἰατρὸν εἶσχαλε--
σάμενος τὸ προσταχθὲν ἐτέλει" xal μεταπεμψάμενος
τίν τε μητέρα xal τὸν διξάσχαλον ᾿Ανανίαν ἐσήμηνεν
20 αὐτὸν πεπραχέναι τοὔργον. Τοὺς δὲ ἔχπληξις εὐθὺς
ἔλαῤε xa φόδος οὔτι μέτριος μὴ τῆς πράξεως εἷς ἔλεγ-
γον ἐλθούσης χινδυνεύσειε ἱὲν ὃ βασιλεὺς τὴν ἀρχὴν
ἀποδαλεῖν, οὐκ ἀνασχομένων τῶν ὑπηχόων ἄρχειν αὐτῶν
ἄνδρα τῶν παρ᾽ ἑτέροις ζηλωτὴν ἐθῶν, χινδυνεύσειαν
25 δὲ χαὶ αὐτοὶ τῆς αἰτίας ἐπ᾽ αὐτοῖς τοῦ πραχθέντος ἐνε-
θείσης. Θεὸς δὲ ἦν ὃ χωλύσων ἄρα τοὺς ἐχείνων φόδους
ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ τέλος. Πολλοῖς γὰρ αὐτόν τε τὸν Ἶζά-
τὴν περιπεσόντα χινδύνοις χαὶ παῖδας τοὺς ἐχείνον
.. διέσωσεν, ἐξ ἀμ μηγάνων πόρον εἷς σωτηρίαν παρασχὼν,
30 ἐπιδειχνὺς ὅτι τοῖς εἰς αὐτὸν ἀποδλέπουσι xol μόνῳ
πεπιστευχόσιν 6 χαρπὸς οὐχ ἀπόλλυται ὁ τῆς εὐσεθείας.
᾿Αλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον ἀπαγγελοῦμεν.
ς΄. Ἑλένη δὲ, fj τοῦ βασιλέως μήτηρ, δρῶσα τὰ μὲν
χατὰ τὴν βασιλείαν εἰρηνευόμενα, τὸν δὲ υἱὸν αὑτῆς
ἀαχάριον xài παρὰ πᾶσι ζηλωτὸν καὶ τοῖς ἀλλοεθνέσι
διὰ τὴν ἐχ Θεοῦ πρόνοιαν, ἐπιθυμίαν ἔσχεν εἰς τὴν
Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν ἀφικομένη τὸ πᾶσιν ἀνθρώποις
περιβόητον ἱερὸν τοῦ Θεοῦ προόχυνῆσαι, xal χαριστη-
φίους θυσίας προσενεγκεῖν, ἐδεῖτό τὲ τοῦ παιδὸς ἐπιτρέ-
γαι. Τοῦ δὲ πάνυ προθύμως τῇ μητρὶ παραχαλούση
κατανεύσαντος χαὶ πολλὴν παρασχευὴν τῶν εἰς τὴν
ἀποστολὴν ἑτοιμασαμένου χαὶ χρήματα πλεῖστα δόντος
καταθαίνει εἰς τῶν “Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν, προπέμ-
ποντος ἐπὶ πολὺ τοῦ παιδός. Γίνεται δὲ αὐτῆς ἡ ἄφιξις
45 πάνυ συμφέρουσα τοῖς ᾿ἱεροσολυμίταις,. Λιμοῦ γὰρ
αὐτῶν τὴν πόλιν χατὰ τὸν χαιρὸν ἐχεῖνον πιέζοντος χαὶ
πολλῶν ὑπ᾽ ἐνδείας ἀναλωμάτων φθειρομένων, ἢ βασι-
λὶς “Ελένη πέμπει τινὰς τῶν ἑαυτῆς, τοὺς μὲν εἰς τὴν
Ἀλεξάνδρειαν πολλῶν σῖτον ὠνησομένους χρημάτων,
bn τοὺς δὲ εἰς Κύπρον ἰσχάδων φόρτον οἴδοντας. Ὡς δὲ
πάλιν ἦλθον ταχέως χομίζοντες,, τοῖς ἀπορουμένοις διέ-
νεῖμε τροφὴν, xal μεγίστην αὑτῆς μνήμην τῆς εὐποιίας
ταύτης εἰς τὸ πᾶν ἡμῶν ἔθνος καταλέλοιπε. Πυθό-

ς:

4

c

μενος δὲ xal 6 παῖς αὐτῆς ᾿Ιζάτης τὰ περὶ τὸν λιμὸν !

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙᾺΣ BIBA. K. ΚΕΦ. B.

[957,960.]
menti quam circumcisionem. Quurgqüe dixisset Deum
eliam ei veniam daturum, si rem non fecisset , quod
necessitati paruerit, ct a subditis periculum metuerit , ver-
bis quidem illius se persuaderi sinit rex. Aliquanto autem
post , quum nequaquam suum desiderium abjecisset, alius
quidam Judzus e Galilea profectus, Eleazarus nomine,
qui legum patriarum peritus admodum videbatur, ipsum
ad rem perficiendam impulit, Postquam enim ingressus
eum salutaverat, atque legem Moysaicam legentem depre-
henderat, « nescis, inquit, o rex, quantam injuriam
« legi, atque adeo Deo facias. Nec enim satis esl eam le-
« gere, sed in primis te facere oporlet quae ab illa pra-
« Cepta sunt. Quo usque fandem incircumcisus mane-
« bis? si nondum legisti legem quae circumcisionem iujun-
« gil, nunc cerle lege ut scías qua in impietate versaris. »
Quum ista audisset rex, non amplius rem distulit ; sed in
aliud se recipiens cubiculuin , medico accito, quod manda-
tum erat exsequebatur : deinde accersita matre et prae.
ptore Anania, eis significavit actum esse quod voluit, los
autem continuo stupor ac melus non mediocris corripuit
ne, Αἱ rei iudicium in vulgus emanaret, regni amittendi in
periculo esaet, non laturis subditis ut in eos vir regnaret ,
morum qui inter alios obtinent studiosus , et ne ipsi etiam
discrimen adirent , quasi illorum culpa factum esset. Sed
Deus obstitit quo minus eveniret quod illi metuerant. Nam
et ipsum Izaten in multis versatum periculis , ejusque li-
beros incolumes servavit, ex dubiis et desperatis viam
expediens ad salutem, ostendensque quod Deum aspectantes
eique uni fidentes pietatis fructu non defraudantur. Sed
de istis quidem postea narrabimus. |

6. Helena autem regis mater, quum videret omnia in rc-
gno pacata esse οἱ tranquilla, filiumque suum beatum, et
apud universos etiam exteros in admiratione ex Dei pro-
videntia, in Hierosoly mitarum urhem proficiscendi deside-
rio tenebatur, ut templum Dei omnium hominum sermone
celebratum adoraret, et victimas pro gratiarum actione
offerret : filiumque orabat ut permitteret. Quum autem
ille libenter admodum matri supplicanti annuisset , et ma-
gnos apparatus ad eam profectionem fecissel , multaque
pecunia eam instruxisset , descendit ad Hierosolymitarum
urbem, filio longe eam deducente. Ejus autem adventa
nihil opportunius potuit accidere Hierosolymitis. Nam
fame ipsorum urbem per id tempus premente, multisque
alimentorum inopia pereuntibus , Helena regina e suis alios
quidem misit Alexandriam , qui vim magnam tritici coeme-
rent, alios vero in Cyprum qui caricarum sarcinas advebi

curarent. Ubi vero reversi sunt , celeriter istis apportaüs,

cibos egenis distribuit : atque ex hac beneficentia maximam
sui memoriam apud gentem nostram universam reliquit.
Quin eL filius ejus Izàtes, fame ista audita, principibus

(152,583.)

ἔπεανψε πολλὰ χρήματα τοῖς πρώτοις τῶν "ItposoAupa-
τῶν, ἃ τοῖς ἐνδεέσιν διανεμηθέντα πολλοὺς τῆς ἐχ τοῦ
λιμοῦ᾽ σφοδρότητος xxl ἀνάγχης ἀνεχτήσατο. ᾿Αλλὰ
γὰρ ἃ τούτοις τοῖς βασιλεῦσιν εἷς τὴν πόλιν ἡμῶν

' ἀγαθὰ πέπρακται xat ὅσοι τούτοις ix ταύτης πόροι συν-
ἐλέγησαν, μετὰ ταῦτα δηλώσομεν.

ΚΕΦ. I".

Ὁ δὲ τῶν Πάρθων βασιλεὺς ᾿Αρτάθανος, αἰσθόμενος
τοὺς αὑτοῦ σατράπας ἐπιδουλὴν εἷς αὐτὸν συντεθειχό-
τὰς, μένειν παρ᾽ αὐτοῖς ἀσφαλὲς οὐχ ὁρῶν, ἔγνω πρὸς

υ Ἰζάτην ἀπαίρειν, πόρον παρ᾽ αὐτοῦ βουλόμενος σωτη-
ρίας εὑρέσθαι xal χάθοδον εἰς τὴν ἀρχὴν, εἰ δυνηθείη.
Καὶ δὴ ἀφικνεῖται ὡς αὐτὸν συγγενῶν τε xat οἰκετῶν
περὶ χιλίους τὸν ἀριθμὸν ἐπαγόμενος, συντυγχάνει
τε τῷ Ἰζάτυη, xaü' ὁδὸν, αὐτὸς δὴ σαφῶς ἐχεῖνον ἐπι-

δοτάμενος, ὕπ᾽ Ἰζάτου δὲ οὐ γινωσχόμενος. Καὶ
πλησίον παραστὰς πρῶτον μὲν χατὰ τὸ πάτριον προσ-
ἐχύνησεν αὐτῷ, εἶτα, « βασιλεῦ, φησὶ, μὴ περιίδης
« ue τὸν σὸν οἰχέτην, μηδὲ ὑπερηφανήσης δεομένου.
« Ταπεινὸς γὰρ ix μεταδολῆς γενόμενος, xal ἐχ βασι»

V « λέως ἰδιώτης, τῆς σῆς ἐπιχουρίας χρήζω. Βλέψον οὖν
« εἰς τὸ τῆς τύχης ἄστατον, καὶ χοινὴν εἶναι τὴν συμ--
« φορὰν νόμισον χαὶ τὴν ἐμὴν ὑπὲρ σαυτοῦ πρόνοιαν
« ἥγησαι" ἐμοῦ γὰρ ἀνεχδιχήτου περιοφθέντος, ἔσονται
« θρασύτεροι πολλοὶ κατὰ τῶν ἄλλων βασιλέων. » Ὁ

ἢ μὲν ταῦτα ἔλεγε δαχρύων xal τῇ χεφαλῇ χάτω νεύων.
Ὃ δὲ Ἰζάτης, ὡς ἤχουσε τοὔνομα, xal εἶδεν ἱκέτην
αὑτῷ παρεστῶτα xal ποτνιώμενον τὸν ᾿Αλρτάδανον, χα-
τεπήδησεν ἀπὸ τοῦ ἵππου ὀξέως, xol, « θάρσησον, εἶπεν,
« ὦ βασιλεῦ, μηδὲ σὲ συγχείτω τὸ παρὸν ὡς ἀνήχεστον'

ἢ0 * ταγεῖα γὰρ ἔσται τῆς λύπης ἢ μεταδολή. ΦΦίλον δ᾽
« ἐμὲ χαὶ σύμμαχον εὑρήσεις χρείττω τῆς ἐλπίδος" ἢ
« γὰρ εἰς τὴν Πάρθων σὲ χαταστήσω βασιλείαν πάλιν,

« 3| τῆς ἐυῆς ἐχστήσομαι. » :
β΄. Ταῦτα εἰπὼν ἀνεῤίδαζεν ἐπὶ τὸν ἵππον τὸν 'Ag-
ἃς τάδανον, παρείπετο δὲ αὐτὸς πεζὸς, τιμὴν ἀπονέμων
ταυτηνὶ ὡς ἂν μείζονι βασιλεῖ. Θεασάμενος δὲ ὁ Ἀρ-
τάθανος βαρέως ἤνεγχε, xal τὴν ἐφεστῶσαν αὐτῷ τύ-
γὴν καὶ τιμὴν ἐπωμόαατο χαταδήσεσθαι, μὴ ἐχείνου
πάλιν ἀναδάντος xai πραηγουμένου:. ὋὉ δὲ πεισθεὶς

40 ἐπὶ τὸν ἵππον ἥλατα, xal ἀγαγὼν αὐτὸν slc τὰ βασίλεια

πᾶσαν τιμὴν ἀπένειμεν ἔν τε συνεδρίαις xal ταῖς περὶ
τὰς ἑστιάσεις προχαταχλίσεσιν, οὐχ εἰς τὸ παρὸν αὐτοῦ
τῆς τύχης ἀπαδλέπων, ἀλλ᾽ εἰς τὸ πρότερον ἀξίωμα,
χαί τι λογισμῷ διδοὺς ὡς χοιναὶ τοῖς ἀνθρώποις αἵ με-
ἐὺ ταδολαὶ τῆς τύχης. Γράφει τε πρὸς τοὺς Πάρθους,
πείθων αὐτοὺς τὸν Ἀρτάδανον ὑποδέξασθαι, πίστιν προ-
τείνων τῆς τῶν πεπραγμένων ἀμνηστίας δεξιὰν χαὶ
ὅρχους xal μεσιτείαν τὴν αὑτοῦ. Τῶν δὲ Πάρθων δέ-
ξασθαι μὲν αὐτὸν θέλειν οὐχ ἀρνουμένων, αἡ δύνασθαι
ὃ δὲ λεγόντων διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν ἑτέρῳ πεπιστευχέναι,

(Κίνναμος δὲ ἦν ὄνου τῷ παρειληφότι.,) καὶ δεδοιχέ-

ναι μὴ στάσις αὐτοὺς ex τούτου χαταλάθη, μαθὼν τὴν

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. Ill.

[001,902.] 773
Hierosol ymitanis multum pecunie misit, quz inter egentes
divisa multoa ex famis vehementia et vexatione recreavit.
Sed enim horum regum beneficia, quibus civitatem no-
stram affecerunt et quae ex hac in eos emolumenta redun-
darunt, postea declarabimus,

CAP. III. (H.)

Parthorum autem rex Artabanus, quuin intelligeret sibi ἃ
satrapis suis compoeitas insidias, nec tutum putaret apud
eos diutius manere, decrevit ad Izaten se conferre; eo
animo ut viam ad salutem ex illo inveniret, et si fieri pos-
set etiam reditum in principatum. Itaque ad eum venit,
cognatis et domesticis circiter mille numero secum adductis,
et Izaten convenit in itinere, quum ipse quidem itum probe
nosset, Izati vero plane ignotus esset. Quumque propius ad-
staret, primum quidem more patrio eum adoravit ; deinde;,
« 0 rex, inquit, ne me despicias famulum tuum, neu
« conteinnas supplicem. Nam ex mulata fortuna depres-.
« 805, eL ex rege in privati conditionem. redactus, tua ope
« indigeo. Respice igitur fortuoe instabilitatem , atque.
« infortunium commune esse existima, et mihidum prospis
« cio tuse me saluti providere puta : nam δὶ me inultum
« esse paliaris, multi etjam in alios reges fient audaciores. ν
llle quidem ista lacrimans dicebat capiteque demisso.
Izates autem, quum primum nomen ejus audivit, viditque
supplicem síbi adstare Artabanum, equo desiluit, ac.,
« bono, inquit, animo esto, e rex, neu prsesenli turbe-
« ris calamitate quasi immedicabili : brevi enim mufatto-
« nem habitura est tua moestitia, inveniesque me amicum,
« el socium meliorem quam forte sperare poteras : aut
« enim in Parthorum regnum te reducam, aut meo tibi,
« cedam. »

2. Hac loquatus Artabanum in equum sustulit, et ipse
pedes «sequutus est, bunc ei tanquam regi majori honorem
tribuens. Quum autem hoc vidisset Artabanus, moleste

ren: wilit, et per priesentem fortunam honoremque juravit,

nisi et ille equum iterum conscendisset atque anteiret, se
descensurum. Tum ille ei obsecutus in equum insiluil :
eoque in regiam perductio omnem honorem ei habuit , in
consessibus et conviviis primum ei locum concedens, nec.
ad presentem ejus statum respiciens, sed ad pristinam
dignitatem, animoque secum reputans commune esse,
omnium hominum adversam quandoque subire fortunam.
Scripsit etiam ad Parthos, ut persuaderet eis. Artabanum
recipere, fidem suam dextra et jurejurando dans, eum an.
teactorum memoriam oblivione delelurum, seque ipsum
sequestrem fore. Quum autem Parthi se quidem eum velie .
recipere non negarent, sed in potestate sua nequaquam esse
dicerent, utpote alteri credito imperio, (Cinnamo autem
nomen erat ei qui regnum susceperal,) seque metuere ne
inde oriretur seditio , Cinpamus , bac illoruip voluntate iy-

774 (δ868,884.)

προαίρεσιν αὐτῶν ὁ Κίνναμος ταύτην, αὐτὸς γράφει τῷ
Ἀρταθάνῳ, (τέθραπτο γὰρ ὑπ᾽ αὐτοῦ, καὶ φύσει δὲ ἦν
χαλὸς καὶ ἀγαϑός,) παραχαλῶν αὐτὸν πιστεύσαντα
παραγενέσθαι τὴν ἀρχὴν ἀποληψόμενον τὴν αὑτοῦ.
& Καὶ ὃ ᾿Αρτάδανος πιστεύσας παρῆν. Ὑπαντᾷ δὲ
αὐτὸν ὁ Κίνναμος, χαὶ προσχυνήσας βασιλέα τε προσ-
αγορεύσας περιτίθησιν αὐτοῦ τῇ χεφαλῇ τὸ διάδημα
ἀφελὼν τῆς ἑαυτοῦ.
γ΄. Καὶ Ἀρτάδανος οὕτω δι᾽ Ἰζάτου πάλιν εἰς τὴν
1ο ἀρχὴν καθίσταται, πρότερον αὐτῆς ἐχπεσὼν διὰ τοὺς
μεγιστᾶνας. Οὐχ ἐγένετο μὴν ἀυνήμων τῶν εἰς αὑτὸν
εὐεργεσιῶν, ἀλλὰ ἀντιδωρεῖται τὸν Ἰζάτην ταῖς μεγί-
σταις τιμαῖς παρ᾽ αὐτοῖς" τήν τε γὰρ τιάραν ὀρθὴν
ἐπέτρεψεν αὐτῷ φορεῖν χαὶ ἐπὶ χρυσῆς χλίνης χαθεύ--
15 δεῖν, ἅπερ ovv. ἐστὶ γέρα xai σημεῖα τῶν Πάρϑων
βασιλέων. βδωχε δὲ xoi χώραν πολλὴν αὐτῷ χά-
γαθὴν, τῆς τοῦ Apusviov βασιλέως ἀποτεμόμενος"
Νίσιδις δέ ἐστιν ὄνομα τῇ γῇ, καὶ ἐν αὐτῇ πρότερον
Μαχεδόνες ἐκτίσαντο πόλιν Ἀντιόχειαν, ἣν ἐπὶ Μυγδονίαν
30 προσηγόρευσαν. Ταύταις uiv δὴ ταῖς τιμαῖς δ ᾿ἸΙζά-
τῆς ὑπὸ τοῦ τῶν Πάρθων βασιλέως ἐτιμήθη.
τ΄. Mex οὐ πολὺν δὲ χρόνον ᾿Αρτάθανος τελευτᾷ,
τὴν βρσιλείαν τῷ παιδὲ Οὐαρδάνη χαταλιπών. Οὔ.
τὸς δὴ πρὸς Ἰζάτην ἀφιχόμενος ἔπειθεν αὐτὸν, μέλ--
25 λων πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον ἐχφέρειν, συστρατεύ-
εσθαι x«i συμμαχίαν ἑτοιυάζειν.
Ὁ γὰρ Ἰζάτης, τὴν Ρωμαίων δύναμίν τε xai τύχην
ἐπιστάμενος, ἀδυνάτοις αὐτὸν ἐνόμιζεν ἐπιχειρεῖν. Ἔτι
δὲ πεπομφὼς πέντε μὲν τὸν ἀριθμὸν υἱοὺς, τὴν δὲ ἡλι-
80 xíxv νέους, γλῶτταν τὴν παρ᾽ ἡμῖν πάτριον xai παι-
δείαν ἀχριδῶς ἀχθησομένους, τήν τε μητέρα προσχυ-
νοῦσαν τὸ ἱερὸν, ὧς προεῖπον, ὀχνηρότερος ἣν, καὶ τὸν
Οὐαρδάνην ἐχώλυε, συνεχῶς διηγούμενους τὰς "Do
μαίων δυνάμεις τε xal πράξεις, διὰ τούτων οἰόμενος
35 αὐτὸν φοδήσειν χαὶ παύσειν ἐπιθυμοῦντα τῆς ἐπ᾽ αὐὖ-
τοὺς στρατείας. Ἡαροξυνθεὶς δὲ ἐπὶ τούτοις ὃ Πάρθος
πόλεμον εὐθὺς πρὸς Ἰζάτην χατήγγειλεν, οὐ μὴν ἔλαθεν
οὐδὲ τῆς ἐπὶ τούτῳ στρατείας ὄνησιν, τοῦ Θεοῦ τὰς
ἐλπίδας αὐτοῦ πάσας ὑποτεμόντος. Δχθόντες γὰρ οἱ
40 Πάρθοι τὴν διάνοιχν Οὐαρδάνου χαὶ ὡς ἐπὶ Ρωυ αίους
στρατεύειν ἔχρινεν, αὐτὸν μὲν ἀναιροῦσι, τὴν ἀρχὴν δὲ
τῷ ἀδελφῷ ἱΚοτάρδη παρέδοσαν. ^ Καὶ τοῦτον δὲ μετ᾽
οὗ πολὺν χρόνον ἐξ ἐπιθουλῆς τελευτήσαντα διαδέχεται
Οὐολογέσης ὁ ἀδελφός " ὃς δὴ καὶ τοῖς ὁλοπατρίοις δυσὶν
45 ἀδελφοῖς δυναστείας ἐπίστευσε, ΠΠαχόρῳ μὲν τῷ πρε-
σδυτέρῳ τὴν Μήδων, Τιριδάτη δὲ τῷ νεωτέρῳ τὴν
Ἀρμενίαν.
ΚΕΦ. A'.
Ὁ δὲ τοῦ βασιλέως ἀδελφὸς Μονόθαζος xat of συγ-
&0 γενεῖς, θεωροῦντες τὸν ᾿Ιζάτην διὰ τὴν πρὸς Θεὸν εὐ-
σέθειαν xal τὴν ἐνοῦσαν αὐτῷ τῶν ἐθῶν χρηστότητα
ζηλωτὸν παρὰ. πᾶσιν ἀνθρώποις γεγενημένον, ἔσχον
ἐπιθυμίαν χαὶ αὐτοὶ τὰ πάτρια χαταλιπόντες ἔθεσι
χρῆσθαι τοῖς Ἰουδαίων, χαὶ τὴν ἔφεσιν εἰς πέρας ἐξή-

APXAIOAOTIAZ BIBA. K. ΚΕΦ. Δ.

Οὐ μὴν ἔπειθεν...

[961—962

tellecta, ipse ad Artabanum scripsit, (nam ejus almunu-
fuerat, et ingenio erat bono honestoque,) obsecrans ul
fide ipsi habita adveniret, regnum suum receplurus. — At-
que Artabanus , ejus promissis fretus et innixus, redit.
Cinnamus autem ei obviam ibat, et, quum eum salutasset

' regemque appellasset, diadema suo capiti detractum illius

imposuit.

3. Atque ifa Arlabanus izatis opera suum in reznum
restitutus est, e quo per proceres suos jam ante exciderat.
Verum illins erga ipsum meriterum non erat immemor,
sed Izaten maximis, ut apud ipsos, remuneratus est hono-
ribus : nam et tiaram reclam ei geslare permisit , et in au-
reo lecto dormire, quae honoris insignia concessa sunt solis
Parthorum regibus. Quin et regionem ei donavit ampdam
et fertilem , ademplam ditioni regis Armenize : terrae. au-
tem nomen est Nisibis : et in ea olim Macedones urbem
Antiochiam condiderunt , quam od Mygdoniam appellarunt.
His itaqne honoribus Izates ἃ Parthorum rege colonesta-
tus est.

3. Non multo autem post moritur Arlabanus, regno
filio suo Vardani relicto. [8 sane, adito Izate, ei suadeb t
ut cum ipso, bellum Romanis illaturo , m ejusdem soeieta-
tem veniret, οἱ auxilia pararel. Non tamen ei persuadebh.t.
Nam lzales, ul qui probe noverat Romanorum potentiun:
et forlunam, censebat illum ea aggredi quae fieri non pou -
rant. Jusuper autem , quuin filios quinque numero et «laic
juvenes tiuisisset , ut linguam nostram vernaculam et va-
triam disciplinam diligenter addiscerent , simulque male
ad templum, uti jam diximus, adorapdum, segnior erat,
idque agebat ut Vardaunen inliberet, perpetuo ei enarrands
quibus essent Homani viribus el quas res gesserint , fore
ralus uL istis eum deterreret bellumque gerendi cup.
ditatem restingueret. Αἱ Parlhus hisce irrifatus con-
tinuo bellum irati denunciavit. Ex hac tamen in cum
expedilione nihil proficiebat, Deo faciente ut spes ejes
omnis in nihilum recideret.— Nain Parthi, ubi voluntatee
ejus rei Vardanis intellexerant , quodque Romanis bellum
iuferre slatueriL, ipsum quidem de medio tollunt, fratri
vero ejus Cotardi regnum detulerunt. Ac nen multo po:
huic eliam, per insidias sublato, Vologeses frater succedit :
qui duobus fratribus , eudem secum patre geniis, suze di-
tionis omnia credidit, Pacoro quidem grandiori natu Mc-
diam , Tiridati vero minori Armeniam.

CAP. 1V. (II.)

Regis «ulem frater Monobazus et cognali , quum viderent
Izaten ex sua in Deum pietate morumque probitate omnium
hominum beatissimum evasisse, desiderio et ipsi tese-
banlur patrios mores ritusque rélinquendi et Judaici

Atqui ἃ quod fecerat

utendi, idque exsequebantur.

(551,585.)

νεγχαν. l'ivexac δὲ πρᾶξις αὐτῶν κατάφωρος τοῖς ὑπη-
xootc, χἀπὶ τούτῳ αλεπήναντες of μεγιστᾶνες οὐχ ἐφα-
νέρουν udv τὴν ὀργὴν, χατὰ νοῦν δὲ E (ovt χαιρὸν ἐπι-
τήδειον ἐζήτουν δίχην εἰσπράξ ξασθαι παρ᾽ αὐτῶν. Καὶ δὴ

6 γράφουσι πρὸς "A6(av τὸν ᾿Αράδων βασιλέα , χρήματα

πολλὰ δώσειν ὑπισχνούμενοι στρατεύσασθαι θελήααντι
χατὰ τοῦ παρ᾽ αὐτοῖς βασιλέως. ᾿Κπηγγέλλοντο δὲ

καὶ περὶ τὴν πρώτην συμθολὴν ἐγχαταλείψειν τὸν βα-
σιλέα - θέλειν γὰρ αὐτὸν τιμωρήσασθαι μισήσαντα τὰ

o παρ᾽ αὐτοῖς ἔθη, καὶ ὄρχοις τὴν πρὸς ἀλλήλους ἐνδησά-
μενοι πίστιν σπεύδειν τολῶς παρεχάλουν. Πείθεται

δὲ ὁ "Apad , καὶ πολλὴν ἐπαγόμενος δύναμιν ἧκεν ἐπὶ
τὸν Ἰζάτην μηδὲν μελλήσας. []ρώτη δὲ τοῦ πολέμου
προσθολῇ,, πρὶν εἰς χεῖρας ἐλθεῖν, χαταλείπουσι τὸν
i5 Ἰζάτην dx. συνθήματος πάντες ὡς πανιχῷ δείματι χα-
τασχεθέντες χαὶ τὰ νῶτα τοῖς πολεμίοις ἐντρέψαντες
ἔφευγον. Οὐ μὴν ὃ. Ἰζάτης χατεπλάγη τὸ δρᾶυχ,
νοήσας δὲ προδοσίαν ὑπὸ τῶν μεγαστάνων γεγενῆσθαι
χαὶ αὐτὸς εἰς τὸ στρατόπεδον ὑπεχώρησε, χαὶ τὴν αἷ-

20 τίαν ζητήσας, ὡς ἔμαθε συντεταγμένους πρὸς τὸν
"Apa6a , τοὺς μὲν αἰτίους d ἀναιρεῖ, τῇ δὲ ἐπιούση au. -
θαλὼν πλείστους μὲν ἀπέχτεινε, πάντας δὲ φυγεῖν
ἠνάγκασεν. Αὐτὸν δὲ τὸν βασιλέα διώχων εἴς τι φρού-
βίον συνήλασεν Ἄρσαυον καλούμενον, xai προσμαγη-

25 σάμενος καρτερῶς εἷλε τὸ φρούριον, διαρπάσας τε τὴν
ἐν αὐτῷ λείαν πᾶσαν (πολλὴ δὲ ἦν) ὑπέστρεψεν εἰς τὴν
Ἀδιαθηνὴν, τὸν 'A6(av οὐ χχταλαδὼν ζῶντα " περιχα-
ταλαμθανόμενος Ye ἑχυτὸν ἀνεῖλεν, πρὶν εἰς μεῖρας
συγχλεισθῆναι τοῦ ᾿ γάτου.

x» β΄. Ἀποτυγόντες δὲ οἱ τῶν Ἀ διαδηνῶν μεγιστᾶνες
τῆς πρώτης ἐπιχειρήσεως, παραδιδόντος αὐτοὺς τοῦ
Θεοῦ τῷ βασιλεῖ, οὐδ᾽ ὡς ἠρέμουν, ἀλλὰ γράφουσι πά-
λιν Οὐολογέσῃ. (βασιλεὺς δὲ Πάρθων οὗτος ἣν) παρα-
καλοῦντες ἀποχτεῖναι μὲν τὸν Ἰζάτην, χαταστῆσαι δὲ

3» αὐτοῖς ἕτερον δυνάστην xai τῷ γένει Πάρθον" μισεῖν
γὰρ ἔλεγον τὸν ἑαντῶν βασιλέα, χαταλύσαντα μὲν τὰ
πάτρια αὐτοῖς, ξένων δὲ ἐραστὴν ἐθῶν γενόμενον.
Ῥαῦτα ἀχούσας ὃ [Πάρθος ἐπήρθη πρὸς τὸν πόλεωον,
χαὶ προφάσεως διχαίας μηδεωίαν ἔλων ἀφορμὴν, τὰς

«o ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτῷ δοθείσας τιμὰς ἔπεμψεν ἀπαιτῶν,
ἀπειθήσαντι δὲ πόλεμον χατήγγελλεν. ᾿Γαράσσεται
δὲ τὴν ψυχὴν οὐχὶ μετρίως 5 Ἰζάτης, ὡς ἤχουσε ταῦτα,
χατάγνωσιν μὲν φέρειν αὑτῷ νομίσας τὸ τῶν δωρεῶν
ἐξίστασθαι δοχοῦντι διὰ qo5ov τοῦτο πρᾶξαι. Αἰδὼς

45 δὲ ὅτι xal ἀπολαδὼν ὁ Πάρθος τὰς τιμὰς οὐχ ἂν ἦρε-
μήσειεν, ἔχρινεν ἐπιτρ Syn τῷ κηδεμόνι Θεῷ τὸν ὑπὲρ
τῆς ψυχῆς χίνδυνον" xai τοῦτον μέγιστον ἡγησάμενος
ἔχειν σύμμαχον, χκατατίθεται μὲν τὰ τέχνα xal τὰς
γυναῖχας εἰς τὰ τῶν φρουρίων ἀσφαλέστατα, σῖτον δὲ

t0 πάντα εἰς τὰς βάρεις, xat ἐμπίπρησι τὸν τε χόρτον χαὶ
τὰς νομάς. Ἰαῦτά τε προευτρεπισάμενος ἐξεδέχετο
τοὺς πολεμίους. Πιχραγενομένου δὲ
βασιλέως μετὰ πολλῆς δυνάμεως πεζῶν τε xal ἱππέων
θᾶττον ἐλπίδος (ὥδευσε γὰρ συντόνως), βαλλομένου τε

——

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. 1V.

τοῦ Παρθυαίων.

[00] 7765
deprehensum est, factumque cegre tulerunt magnales , non
(amen iracundia efferebantur, sed eam dissimulando tem-
pus opportunum quaerebant, studentes prenas ab illis re-
petere. Scribunt igitur Abire rcgi Arabum se magnam pe-
cunis vim ei daturos promittentes, si contra regem ipso-
rum velkt expeditionem suscipere; ac polliciti sunt se
primo stalim conflictu regem relicturus; esse enim sibi
animum panas de 60 sumere, quod inores suos odio. lia-
buerit;) fideque invicem jurejurando obligata , ne moras
necleret, obsecrabant. ^ Paret ilaque Arabs, magnoque
adducto exercitu adversus lzaten contendit nihil cun-
ctlatus. Tunc ubi primum praedio congrediuntur, autequam
δὰ manus venium esset, Jzatlen ex composito onmes sui
deserunt , quasi panico terrore correpti ; quumque hostibus
terga vertissent, diffugiebant. Non tamen Izates animo
erat consternatus hoc facinore, sed gnarus proditionem
factam esse ἃ magnatibus, ipse quoque inira castra sese
recepit : quumque de causa inquisivisset, ut comperit eos
pepegisse cum Arabe, auctores quidem sceleris supplicio
a(ficit, postridie vero manibus consertis plurimos occidit ,
et omnes coegit in fugam se conjicere. Regem autem ipsum
persequens in caslellum compulit Arsamum vocatum,
idemque valide oppugnatum vi cepit, quamque omnem in ea
praedam, quie multa erat, diripuissel, iu Adiabenen reversus

t, Abia vivo in potestatem non redacto; quippe qui
undique comprehensus se ipsum interfecerat, antequam
in manus incideret Izatis.

2. Postquam autem magnates Adiabenorum primís ausis
exciderant, a Deo in manus sui regis traditi, ne sic qui-
dem quiescebant, sed denuo scribunt Vologesi , (ille autem
Parthorum rex erat,) rogantes ut, Izate interfecto , dynasten
alium quempjam, genere Parthum, sibi preeficeret : exosum
enim sibi regem suum aiebant; utpote quod palrias leges
abrogaret, et alienarum desiderio teneretur. His auditis
Parllius ad bellum excitatus est, οἱ quum nullam liaberet
justam quam praetexeret occasionem , misit honores repe-
titum quos pater ipsius ei concesserat , et si recusaret, bel.
lum ei denunciabat. zates, ubi ista audivit, vehementer
animo perturbatur, sibi quidem opprobrio esse ratus ab iis
decedere qui donó acceperat , quod ex timore lioc fecisse
videretur. Pro comperto auteni habito, Parthum ne post
honores quidem receptos quieturum esse, decrevit Deo
curatori semet committere dum vitie discrimen adiret : at-
que hunc maximum adjutorem habere arbitratus, liberos
et uxores in castellum quoddam munitissimum concludit,
frumenLumque in arces, ac deinde fenum et pabulum flam-
mis absumit , adeoque istis in antecessum paratis , ostium
adventum exspectabat. Quum autem rex Parthorum cum
magnis peditum equitumque copiis celerius quam crederelur
adesset, (magna enim fecerat itinera,) castraque posuis:el ad

716 (85,886)

χάρακα πρὸς τῷ ποταμῷ τῷ τὴν ᾿Αδιαδηνὴν καὶ τὴν
Μηδίαν δρίζοντι, τίθησι xal ὁ ᾿Ιζάτης τὸ στρατόπεδον
οὐχ ἄπωθεν, ἔχων περὶ αὑτὰν ἱππεῖς τὸν ἀριθωὸν. ἐξα--
χισχιλίους. Αφικνεῖται δὲ πρὸς τὸν Ἰζάτην ἄγγελος
Ὁ παρὰ τοῦ Πάρθου πεμφθεὶς, ὃς τὴν Πάρθου δύναμιν
ὅση τίς ἐστιν ἤγγελλεν, ἀπὸ Εὐφράτομ ποταμοῦ μέ:
ye βάχτρων τοὺς ὅρους αὐτῆς τιθέμενος, xal τοὺς ὑπη-
κόους αὐτῆς βασιλέας χαταλέγων. Ἠπείλει δὲ δώσειν
αὐτὸν δίχας, ἀχάριστον περὶ δεσπότας τοὺς ἑχυτοῦ
10 γενόμενον, καὶ ῥύεσθαι τῶν βασιλέως αὐτὸν χειρῶν
οὐδὲ τὸν Θεὸν ὃν σέθει δυνήσεσθαι. Ταῦτα τοῦ ἀγγέ-
λου φράσαντος, ὃ ἸἸζάτης εἰδέναι μὲν τὴν Πάρθων δύ--
ναμιν ἔφη πολὺ τῆς αὑτοῦ διαφέρουσαν, Υἱγνώσχειν δ᾽
οὖν ἔτι μᾶλλον ἀνθρώπων πάντων ἔλεγε χρείσσω τὸν
15 Θεόν. Καὶ τοιαύτην δοὺς τὴν ἀπόχρισιν, ἐπὶ τὴν
ἱχετείαν ἐτρέπετο. τοῦ Θεοῦ, χαμαί τε ῥίψας αὑτὸν χαὶ
σποδῷ τὴν χεφαλὴν χαταισχύνας, μετὰ γυναιχῶν χαὶ
τέχνων ἐνήστευεν, ἀναχαλῶν τὸν Θεὸν χαὶ λέγων, « εἰ
«υὴ μάτην, ὦ δέσποτα χύριε, τῆς σῆς ἐγενόμην .p*-
90 « στότητος, τῶν πάντων δὲ δικαίως μόνον δεσπότην xat
« πρῶτον ἥγημαι προνοητὴν καὶ xüptov, ἐλθὲ σύμμα-
«γος, οὐχ δπὲρ ἐ éuoU μόνον ἀμυνόμενος τοὺς πολεμίους,
« ἀλλ᾽ ὅτι χαὶ τῆς σῆς δυνάμεως χατατ ετολμήχασιν
« xat μεγαλορρήμονα γλῶσσαν ἐπαφιέναι οὐ πεφρίχα-
36 « σιν.» Ὁ μὲν ταῦτα ἐποτνιᾶτο δαχρύων xal ὀδυρό-
μενος. ᾿Επήχοος δὲ 6 Θεὸς ἐγίνετο, xa xav ἐχείνην
εὐθὺς τὴν νύχτα δεξάμενος Οὐολογέσης ἐπιστολὰς ἐν
αἷς ἐγέγραπτο, Ax xoi Σαχῶν γεῖρχα μεγάλην xa-
ταγρονήσασαν αὐτοῦ τῇ ἀποδημία ἐπιστρατευσα-
80 μένην διαρπάζειν τὴν Παρθυηνὴν, ἄ ἄπραχτος ἀνέζευξεν
εἰς τοὐπίσω. Καὶ 6 ἸΙζάτης οὕτω χχτὰ Θεοῦ πρόνοιαν
τὰς ἀπειλὰς τοῦ [[ἄρθου διαφεύγει.
τ: Μετ᾿ οὐ πολὺν δὲ χρόνον, πεντηχοστὸν | μὲν χαὶ
πέμπτον ἀπὸ γενεᾶς πληρώσας ἔτος, τέταρτον δὲ πρὸς
35 εἰχοστῷ δυναστεύσας, θνήσχει χαταλιπὼν παῖδας &2-
ρένας εἴκοσι τέσσαρας xai θυγατέρας εἴχοσι τέσσα--
ρας". τὴν μέντοι διαδοχὴν τῆς ἀρχῆς τὸν ἀδελφὸν Μο-
νόθαζον ἐχέλευς παραλχθεῖν, ἀμειθόμενος αὐτὸν, ὅτι
χατὰ τὴν ἀποδημίχν αὐτοῦ, μετὰ τὸν τοῦ πατρὸς
40 αὐτοῦ θάνατον, πιστῶς φυλάξειεν αὐτῷ τὴν δυνα--
στείαν ἩἫἪἩ δὲ μήτηρ “Ἑλένη, τὸν τοῦ παιδὸς θάνατον
ἀχούσασα 4 βαρέως μὲν ἤνεγχεν, ὡς εἰχὸς μητέρα στερο»
μένην εὐρερεστάτου παιδὸς, παραμυῃθίαν δὲ ὅμως εἰ-
Jt τὴν διαδοχὴν ἀχούσασα εἷς τὸν πρεσόντερον αὐτῆς
45 υἱὸν ἥκουσαν, χαὶ πρὸς αὐτὸν ἔσπευδεν. Παραγενομένη
δὲ εἷς τὴν ᾿ιδιαδηνὴν οὐ πολὺν Ἰζάτῃ τῷ παιδὶ χρόνον
ἐπεδίωσεν, ἀλλὰ τῷ γήρα καὶ τῷ τῆς λύπης ἀλγήματι
πιεζομένη ταχέως ἀπέψυξεν. Ὁ δὲ Μονόδαζος τά τε
ἐχείνης ὀστᾶ xal τὰ τοῦ ἀδελφοῦ πέμψας εἰς ἱΓεροσόλυμα
δ0 θάψαι προσέτχξεν ἐν ταῖς πυρχαίσιν, ἃς ἣ μήτηρ χα-
τεσχευάχει, τρεῖς τὸν ἀριθμὸν τρία στάδια τῆς τῶν "Te-
ροσολυμιτῶν πόλεως ἀπεχούσας. ᾿Δλλὰ Μονόθδαζος
μὲν ὁ βασιλεὺς 62a χατὰ τὸν τῆς ζωῆς χρόνον ἔπραξεν,
ὕστερον ἀπαγγελοῦμεν.

APXAIOAOTIAZ BIDA.

K. ΚΕΦ. Δ. [063,964 ἴ

fluvium qui Adiabenen a Media dirimit, fzates quoque non
longe inde castra metatus est , equitibus ad sex. millía pu-
mero secum adductis. Ad Izaten autem venit nuncius a
Partho missus, qui Parthi vires, quanta ille essent, nu-
merando percenseret , ab Euphrate fluvio usque ad Bactro-
rum fines, quique dictitaret quot reges illis snbjicerentur.
Insuper minitabatur fore αἱ sopplicium lueret, quod erga
dominos suos ingratus exstitisset, acne Deum quidem quem
colerel, posse eum regis e maníbus eripere. Quum ista relu-
lisset nuncius , dicebat Jzates se quidem nosse Partiiorum
potentiam sua longe superiorem : adhuc vero certius scire
aiebat Deum hominibus universis potentiorem esse. At-
que ejusmodi d3to responso, ad supplicandum Deo se con-
vertebat ; et humi prostratus, caputque cineribus fedatus,
cum uxoribus et liberis jejunabat, Deum invocans dicens-
que, « o domine qui omnibus dominaris, $i non frusira
« ine tuc bonitati dediderim, sed te merito omnium solam
«et primum liabueriin provisorem et dominum, veni iu
« auxilium, non tam mei in graliam hostes ulciscens,
« quam quod ausi fuerint contra tnam polontiam scse ex-
« tollere et linguam magniloquam laxare non borruerünx. »
Et ille quidem cum lacrimis et lamentatione ita Deo suppli
cabat : atqne Deus exaudiebat , adeo ut. illa statim nocte
Vologeses literis acceptis, in quibus scriptum erat. Dahas
et Saeas , absentia ejus confisos , cum magnis copiis exp^
ditionem fecisse et Partliam vastare οἱ populari, retro se re
infecta receperit. Alque ila Izates Dei providentia Parthi
minas effugit. |

3. Non multo autem" post, anno elatis quinquagesimo
quinto exacto, regnique quarto supra vigesimum , moritine,
filiis masculis viginti quattuor relictis quat!uorque οἱ viginti
filiabus; ceterum ut successionem in regnum sibi vindica-
ret Monobazus, praicipiebat , referens ei gratiam ob regnum
Sibi, domo profecto, post patris ipsius obitum bona fide
conservatum. — Helena autem mater, ubi de filii morte
inaudivit, eam quidem graviter tulit, ut consentaneum erat
matrem pientissimo filio orbatam : ex eo tamen consolatio-
nem hahebat, quod audiecit successionem in filium soum
nai majorem devolutam esse, adeoque ad ipsum propera-
bat : reversaque in Adiabenen, non diu superstes filio Izati
vixit, sed senio et morore confecta mox animam efflaviL
Monobazus autem ossa ejus et fratris sui, Hierosolyma missa,
in pyramidibus sepeliri jussit, quas numero tres tribusque
stadiis ab urbe Hierosolymitana dissitas mater exstruxerat.
Sed postea quidem, narrabimus que Monobazus vitze sum
tempore gesserit.

(n06,587.)
ΚΕΦ. E.

ᾧφαάδου δὲ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπιτροπεύοντος, γόης τις
ἀνὴρ, Θευδᾶς ὀνόματι, πείθει τὸν πλεῖστον ὄχλον, dva-
λαθόντα τὰς χτήσεις ἕπεσθαι πρὸς τὸν ᾿Ιορδάνην ποτα-
μὸν αὐτῷ. Προφήτης γὰρ ἔλεγεν εἶναι, χαὶ προστά-
5 partt τὸν ποταμὸν σχίσας δίοδον ἔφη παρέξειν αὐτοῖς
ῥαδίαν. Καὶ ταῦτα λέγων πολλοὺς ἠπάτησεν. Οὐ
μὴν εἴασεν αὐτοὺς τῆς ἀφροσύνης ὄνασθαι Φάδος, ἀλλ᾽
ἐξέπεμψεν ἴλην ἱππέων ἐπ᾽ αὐτοὺς, ἥτις ἀπροσδόχητος
ἐπιπεσοῦσα πολλοὺς μὲν ἀνεῖλε, πολλοὺς δὲ ζῶντας ἔλα-
10 Ócv: αὐτόν τε τὸν Θευδᾶν ζωγρήσαντες ἀποτέμνουσι τὴν
χεφαλὴν, xal χομίζουσιν εἰς ἹἹεροσόλυμα. Τὰ μὲν
οὖν συμόάντα τοῖς Ἰουδαίοις χατὰ τοὺς Κουσπίου Φά-
δου τῆς ἐπιτροπῆς χρόνους ταῦτα ἐγένετο.
β΄. Ἦλθε δὲ Φάξῳ Τιδέριος Ἀλέξανδρος διάδοχος,
15 ᾿Αλεξάνδρου παῖς τοῦ καὶ ἀλαθαρχήσαντος ἐν 'Ἄλεξαν-
δρείᾳ,, γένει τε καὶ πλούτῳ πρωτεύσαντος τῶν ἐχεῖ xa
αὑτὸν, ὃς διήνεγχε χαὶ τῇ πρὸς τὸν Θεὸν εὐσεθεία τοῦ
παιδὸς Ἀλεξάνδρου" τοῖς γὰρ πατρίοις οὐχ ἐνέμενεν
οὗτος ἔθεσιν. "Emi τούτοις δὴ xai τὸν μέγαν λιμὸν
ἢ χατὰ τὴν Ἰουδαίαν συνέδη γενέσθαι, χαθ᾽ ὃν xai ἧ
βασιλὶς ἩΕλένη πολλῶν χρημάτων ὠνησαμένη σῖτον ἀπὸ
τῆς Αἰγύπτου διένειμε τοῖς ἀπορουμένοις, ὡς προεῖπον.
Πρὸς τούτοις δὲ xai οἱ παῖδες Ἰούδα τοῦ Γαλιλαίου
ἀνηρέθησαν, τοῦ τὸν λαὸν ἀπὸ “Ρωμαίων ἀποστήσαν--"
0 τὸς, Κυρηνίου τῆς Ἰουδαίας τιμητεύοντος, ὡς ἐν τοῖς
πρὸ τούτων ἐδηλώσαμεν, Ἰάχωθος xat Σίμων, οὗς ἀνα-
σταυρῶσαι προσέταξεν ὃ Ἀλέξανδρος. ὋὉ δὲ τῆς Χαλ-
χίδος βασιλεὺς Ηρώδης, μεταστήσας τῆς ἀρχιερωσύ-
νης Ἰώσηπον τὸν τοῦ Κευιεξδῇ, τὴν διαδογὴν τῆς τιμῆς
80 Ἀνανία τῷ τοῦ Νεδεθαίου δίδωσιν. Τιθερίῳ δὲ Ἀ-
λεξάνδρῳ Κούμανος ἀφίκετο διάδοχος, καὶ τελευτᾷ τὸν
βίον Ἡρώδης ὃ τοῦ μεγάλου βασιλέως Ἀγρίππα ἀδελφὸς,
ὀγδόῳ τῆς Κλαυδίου Καίσαρος ἀρχῆς ἔτει, χαταλιπὼν
τρεῖς υἱοὺς, Ἀριστόδουλον μὲν, ὑπὸ τῆς πρώτης αὐτῷ
35 τεχθέντα γυναιχὸς, ἐχ Βερενίκης δὲ τῆς τἀδελφοῦ θυγα-
τρὸς Bepsvixixvov xal Ὑρχανόν" τὴν δὲ ἀρχὴν αὐτοῦ
Κλαύδιος Καῖσαρ ᾿Αγρίππα τῷ νεωτέρῳ δίδωσι.
(A'.) γ΄. Στάσεως δὲ ἐμπεσούσης 17, τῶν ᾿Ἱεροσολυμι-
τῶν πόλει, Κουμάνου τὰ χατὰ τὴν Ιουδαίαν πράγματα
(0 διοικοῦντος, ἐφθάρησαν ὑπὸ ταύτης πολλοὶ τῶν "Iu
δαίων. Καὶ πρότερον ἀφηγήσομαι τὴν αἰτίαν, δι᾿ ἣν
ταῦτα συνέδη. Τῆς Πάσχα προσαγορευομένης ἑορτῆς
ἐνστάσης, καθ᾽ ἣν ἔθος ἐστὶν ἡμῖν ἄζυμα προσφέρεσθαι,
πολλοῦ xaX πανταχόθεν πλήθους συναχθέντος ἐπὶ τὴν
«6 ἑορτὴν, δείσας ὁ Κούμανος μὴ νεώτερόν τι παρὰ τούτων
προσπέσῃ, κελεύει τῶν στρατιωτῶν μίαν τάξιν ἀναλα-
θοῦσαν τὰ ὅπλα ἐπὶ τῶν τοῦ ἱεροῦ στοῶν ἑστάναι χα-
ταστελοῦντας τὸν νεωτερισμὸν, εἰ ἄρα τις γένοιτο.
Τοῦτο δὲ xai οἱ πρὸ αὐτοῦ τῆς Ἰουδαίας ἐπιτροπεύσαν-
bo τες ἐν ταῖς ἑορταῖς ἔπραττον. Τετάρτη δὲ ἡμέρᾳ τῆς
ἑορτῆς στρατιώτης τις ἀνακαλύψας ἐπεδείκνυε τῷ πλή-
θει τὰ αἰδοῖα, καὶ πρὸς τοῦτο θεασαμένων ὀργὴ καὶ

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. V.

" [953,70.] 111
CAP. V. (Il)

Fado antem: Judeeam procurante, pristigiator quidam
nomine Theudas ingenti hominum: multitudini persnasit ut
asportatís opibus ze ad Jordanem usque fluvium sequeren-
tur. Quippe se prophetam esse aiebat, diremptisque im-
perio suo aquis fluminis, facilem se transitum ipsis przesti-
turum dicebat. Et hujusmodi sermonibus plarimos decepit.
Non tamen eos passus est Fadus quidquam ex sua vesania
consequi , sed emisit adversus eos equitum turmam, qua,
ex improviso illos adorta, multos occidit , multosque vivos
comprehendit. Jpse etiam Theudas. ab iisdem caplus est ,
ejusque caput priecidunt et Hierosolyma deporfant. Atque
adeo hax sunt quao» Judieis acciderunt dum Cuspius Fadus
eral procurator.

2. Fado autem successit Tiberius Alexander, Alexandri
lilius, qui Alabarclia fuerat Alexandrie , omnium in ea urbe
$uo tempore el genere et divitiis primus, qui pietalé etiam
in Deum filio Alexandro prsestitit : nam hic in patriis mo-
ribus et institutis non permansit. Horum igitur temporibus
evenit ut magna fames Judwam affligeret, quando etiam
Helena regina frümeutum, grandi pecunia ex Egypto coem-
plum, egenis distribuit, ut ante dicebam. Preterea au-
tem et filii Judam Galilaei interempti sunt , (qui populum ad
defectionem sollicitabat, dum Quirinus censum ageret
in Judaea, prout in. superioribus indicavimus ,) Jacobus et
Simon, quos crucibus suffigendos esse jussit. Alexander.
Herodes autem rex Chalcidis, quum Josepho Cemede filio
pontificatum abrogasset , facit ut ei in honorem succederet
Ananias Nedebei filius. Tiberio etiam Alexandro qui suc-
cederel, veniebat Cumanus, et Herodes, Agrippse Magni
regis frater, a vita discessit, anno Claudii imperii octavo,
tribus filiis relictis, Aristobulo quidem, quem ex prima
uxore Mariamne susceperat, Bereniciano vero et Hyrcano
ex Berenice fratris (ilia : ejusque principatum Claudius C:e-
sar in juniorem Agrippam confert.

(1V.) 3. Quum autem in Hierosol ymilarum civitate conflare-
tur seditio, Curnano res Judae administrante, ea Judeeorum
multis exitio erat, Sed primum mihi explicanda est causa
cur ista acciderint. Quum instaret festum quod Pascha ap-
pellatur, quo nobis mos est panibus non fermentatis vesci ,
et magna vis hominum undique ad hanc celebritatem con-
venisset , veritus Comanus ne quid novi ab eis moveretur,
jussit militum cohortem unam sumptis armis slare ad tem-
pli porticus , ut sedarent tumultum si quis exoriretur. Id
quod festorum solennitate facere consueverunt et alii ante
Quarta vero festivitatis die ml-
les quidam ostendit populo nudata genitalia : ad quod quum
oculos advertissent , succensebant et irascebanlur, non se.

eum Jude procuratores.

778 — (857,508)

θυμὸς ἦν, οὐχ ἑαυτοὺς ὑδρίσθαι λεγόντων, ἀλλὰ τὸν
Θεὸν ἠσεόῆσθαι. Τινὲς δὲ τῶν θρασυτέρων τὸν Kov-
μανον ἐδλασφήμουν, ὑπ᾽ αὐτοῦ τὸν στρατιώτην χαθεῖ-
σθαι λέγοντες. Κούμανος δὲ ἀχούσας καὶ αὐτὸς oU με-
δ τρίως ἐρεθίζεται πρὸς τὰς βλασφημίας, παρήνει μέντοι
παύσασθαι νεωτέρων ἐπιθυμοῦντας πραγμάτων, μηδὲ
στάσεις ἐξάπτειν ἐν ἑορτῇ. Μὴ πείθων δὲ (μᾶλλον
γὰρ ἐπέχειντο βλασφημοῦντες) χελεύει τὸ στράτευμα
πᾶν πανοπλίαν ἀναλαῤδόντας ἥχειν εἰς τὴν Ἀντωνίαν,
t0 (φρούριον δὲ τοῦτο, καθάπερ καὶ πρότερον εἴπομεν,
ἐπικείμενον τῷ ἱερῷ: ) παραγενομένους δὲ τοὺς στρατιώ-
τας θεασάμενον τὸ πλῆθος xai φοδηθὲν φεύγειν ὥρμησε,
τῶν δ᾽ ἐξόδων στενῶν οὐσῶν, διώχεσθαι νοιλίζοντες ὑπὸ
τῶν πολεμίων χαὶ συνωθούμενοι χατὰ τὴν φυγὴν, πολ-
i$ λοὺς ὑπ᾽ ἀλλήλων ἐν τοῖς στενοῖς θλιδομένους διέφθει-
pov. Δύο γοῦν μυριάδες ἐξηριθαήθησαν τῶν χατὰ τὴν
στάσιν ἐχείντν φθαρέντων. Ilívüog δὲ ἦν τὸ λοιπὸν
ἀντὶ τῆς ἑορτῆς, χαὶ πάντες, ἐχλαθόμενοι τῶν εὐχῶν

APXAIOAOTIAX BIBA. K. ΚΕΦ. ς.

[966,967. |
contumelia aftici vociferanles , sed Deum nefarie dedecorari.

. Et quidam fortius animati in Cumanum jactabant convicia,

xal τῶν θυσιῶν ἐπὶ θρήνους xai χλαυθμοὺς ἐ ἐτράποντο...

40 Τοιαῦτα μὲν ἑνὸς ἀσέλγεια στρατιώτου παθήματα γε-
νέσθαι παρεσχεύασεν.
δ΄. Οὕὐπω δὲ αὐτῶν τὸ πρῶτον πένθος ἐπέπαυτο,
καὶ χαχὸν ἄλλο προσέπιπτε: τῶν γὰρ ἐφεστώτων ἐπὶ
νεωτερισμῷ τινὲς, χατὰ τὴν δημοσίαν ὅ δὸὸν ὡς ἑκατὸν
95 σταδίων ἄπωθεν τῆς πόλεως, Στέφανόν τινα τοῦ Kai-
σᾳρος δοῦλον δδοιποροῦντα ληστεύσαντες, ἅπασαν aó-
τοῦ τὴν χτῇσιν διαρπάζουσιν. ᾿Αχούσας δὲ τὸ πραχθὲν
ὁ Κούμανος εὐθὺς πέυπει στρατιώτας, χελεύσας αὐτοῖς
τὰς πλησίον χώμας διχρπάσαι, τοὺς δὲ ἐπιφανεστάτους
20 αὐτῶν δήσαντας ἐπ᾽ αὐτὸν ἄγειν, λόγον τῶν τετολμη-
μένων εἰσπράξοντα, Τῆς δὲ πορθήσεως γινομένης τῶν
χωμῶν, τῶν στρατιωτῶν τις, τοὺς Μωῦϊσέως νόμους ἔν
τινι χώμη λαῤξὼν χειμένους, προχουίσας εἰς τὴν πάντων
ὄψιν διέρχισεν, ἐπιύλασφημῶν καὶ πολλὰ xavaxepro-
35 μῶν. Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι ταῦτα ἀχούσαντες χαὶ πολλοὶ
συνδραμόντες χαταθαίνουσιν el; Καισάρειαν, (ἐκεῖ γὰρ
ἐτύγχανεν δ. Κούμανος ὦν, ἱχετεύοντες μὴ αὑτοὺς,
ἀλλὰ τὸν Θεὸν, οὗπερ οἱ νόμοι χαθυθρίσθησαν, ἐχδιχῇ-
σαι’ ζῆν γὰρ οὐχ ὑπομένειν τῶν πατρίων αὐτοῖς οὕτω
40 περιυδρισμένων. Καὶ ὁ Κούμανος, δείσας μὴ πάλιν
νεωτερίσειε τὸ πλῆθος, συμόδουλευσάντων χαὶ τῶν φί-
λων, τὸν ἐνυδρίσαντα τοῖς νόμοις στρατιώτην πελεχίσας
ἔπαυσε τὴν στάσιν ix δευτέρου μέλλουσαν ἐξάπτεσθαι.

ΚΕΦ. G'.

Γίνεται δὲ χαὶ Σαμαρείταις πρὸς ᾿Ιουδαίους ἔχθρα

«45 δι᾿ αἰτίαν τοιαύτην. Εύθος ἦν τοῖς Γαλιλαίοις ἐν ταῖς
ἑορταῖς elc τὴν ἱερὰν πόλιν παραγινομένοις δδεύειν διὰ
τῆς Σαμαρέων γώρας. Καὶ τότε xaÜ' ὁδὸν αὐτοῖς
κώμης lwa(ag λεγομένης, τῆς ἐν μεθορίῳ χειμένης
Σαμαρείας τε xai τοῦ μεγάλου πεδίου, τινὲς συνάψαν-
bo τες μάχην, πολλοὺς αὐτῶν ἀναιροῦσι. Πυθόμενοι δὲ
τὰ πραχθέντα τῶν ᾿ αλιλαίων οἱ πρῶτοι πρὸς Κούμανον
ἀφίκοντο xal παρεχάλουν αὐτὸν μετιέναι τῶν ἀνηρημέ-

dicentes militem ab eo fuisse summissum. . Cumanus au-
tem, quum ista audisset, et ipse non mediocriter eorum ma-
ledictis irritatus est , attamen eos rogabat ut res novas mo-
liendi cupiditatem reprimerent, nec festi tempore seditionem
concitarent. Quumque illisnon persuaderet, (magis enim eum
conviciis urgebant,) jubet omnem exercitum sumptis armis
in Antoniam convenire, castellum, ut supra diximus, templo
imminens. Multitudo autem , ad militum, ubi advenerant,
conspectum , metn perculsa, in fugam propere se coujicit :
quumque angusti essent viarum exitus , rati a tergo hostem
insequi, contrusique inter fugiendum, multi mulua compres-
sione interibant. "Viginti itaque millia exstincturum in illo
tumultu numerata sunt : atque in luctum deinceps versa est
feslivitas , adeo ut omnes, sacrificiorum et orationum obliti ,
lamentationi et ejulalibus se dederint. Tantas quidem ca-
lamitates intulit unius militis petulantia.

4. At nondum primus hic luctus desierat , quum alind in-
grueret malum. Quidam enim eorum qui rebus novandis
studebant , in publica via eentesimo ab urbe stadio, Stepba-
num Ceesaris servum iter facientem latronum more aggressi,
omnia qua secum habuit ei eripiunt. — Quod ubi factum
audivit Cumanus , confestim 1nisit milites, jussos ut. vicos
propinquos diriperent, et ex illis nobilissimos quosque in
vinculis ad se adducerent , rationem facinoris exacturum.
Quum autem fieret vastatio vicorum, miles quidam, Jezes
Moysaicas , in vico quodam repositas nactus , prolatlas ompi-
um in conspectu discerpsit, addilis conviciis multisque ludi-
briis. Judei autem istis auditis facloque magno concsrsa
Ceesaream descenderunt , (illic eniaa agebat Cumanus,) eup-
plicaptes ut non ipsos, sed Deum, cujus leges indigne ha-
bitze erant, vindicatum iret : sibi enim non ferendam esse
vitam, patriis legibus tot contumeliis oneratis. Tum Cu-
manus, veritus ne multitudo denuo res novas moliretur,
de amicorum consilio militem, qui legibus contumeliam
fecerat, securi percussit ; atque ita tumultum sedavit, quum
in eo esset ut iterum accenderetur.

CAP. VI. (V.)

Porro inter Samaritas et Judzeos ort: sunt inimicitiae lu-
jusmodi de causa. Mos erat Galilois in diebus festis Hiero.
solyma euntibus per regionem Samariz iter facere. — Atque
tum ipsis, quum in itinere essent, quidam e vico, cuá nomen
Gina, 'quae sila est in confiniis Samariz et Magni campi,
praelio congressi , multos eorum perimunt. Primores autem
Galileeorum , ubi facinus audiverant, Cumanum adibant,
ipsumque rogabant ut occisorum necem ulciscerelur. — tlle

(538,59.

νων τὸν φόνον. Ὁ δὲ χρήμασι πεισθεὶς ὑπὸ τῶν Xa-
μαρέων ὠλιγώρησεν. ᾿Αγαναχτήσαντες δὲ ἐπὶ τούτῳ
Ἰ λιλαῖοι τὸ πλῆθος τῶν ᾿Ιουδαίων ἔπειθον ἐφ᾽ ὅπλα
χωρῆσαι xal τῆς ἐλευθερίας ἀντέγεσθαι " δουλείαν
ὁ γὰρ xat χαθ᾽ αὑτὴν μὲν πικρὰν ἔλεγον εἶναι, τὴν ἐφ᾽
ὑὔρει ὃ δὲ παντάπασιν ἀφόρητον. Τῶν δὲ ἐν τέλει χα-
ταπραύνειν αὐτοὺς καὶ συστέλλειν τὴν ταραχὴν πειρωμέ-
γων, xat πείσειν τὸν Κούμανον ἐπαγγελλομένων δίκας
εἰσπράσσεσθαι παρὰ τῶν ἀνῃρηκότων, ἐχείνοις υὲν οὐ
m προσέσχον, ἀναλαθόντες δὲ τὰ ὅπλα, χαὶ βοηθεῖν "EAsa-
ζαρον τὸν τοῦ Δειναίου παραχαλέσαντες (ληστὴς δὲ οὖ-
τὸς ἦν ἔτη πολλὰ τὴν διχτριδὴν ἐν ὄρει πεποιηυένος)
χώμας τινὰς τῶν Σαμαρέων ἐμπρήσαντες διαρπαζουσι.
Κούμανος δὲ, τῆς πράξεως εἰς αὐτὸν ἀφιχομένης, ἀνα-
I5 λαθὼν τὴν τῶν Σεβαστηνῶν ἴλην xai πεζῶν τέσσαρα
τάγματα, τούς τε Σαυαρείτας καθοπλίσας, ἐξῆλθεν ἐπὶ
τοὺς Ἰουδαίους, xal συλλαδὼν πολλοὺς μὲν αὐτῶν ἀπέ-
χτεινε, πλείους δὲ ζῶντας ἔλαθεν. Οἱ δὲ πρῶτοι χατὰ
τιμὴν xai γένος τῶν ἹἹεροσολυμιτῶν. ὡς εἶδον εἰς οἷον
0) χαχῶν μέγεθος ἤχουσι, μετενδυσάμενοι σάχχους xal
σποδοῦ τὰς χεφαλὰς ἀναπλήσαντες παντοῖοι τοὺς ἐφε-
στῶτας παραχαλοῦντες ἧσαν, καὶ πείθοντες ; πρὸ ὀψθαλ-
μῶν θεμένους χατασχαφησομένην μὲν αὐτῶν τὴν πα-
τρίδα, τὸ δὲ ἱερὸν πυρποληθησόμενον, αὐτῶν δὲ xat
$$ γυναιχῶν σὺν τέχνοις ἀνδραποδισμοὺς ἐσομένους, με-
ταθέσθαι τὸν λογισμὸν, καὶ ὅπλα ῥίψαντας ἠρεμεῖν εἷς
τὸ λοιπὸν, ἀποχωρήσαντας εἷς τὰ αὑτῶν. Ταῦτα δὲ
εἰπόντες ἔπεισαν, Καὶ οἱ μὲν διελύθησαν, οἱ λησταὶ
δὲ ἐπὶ τοὺς ἐχυροὺς τόπους πάλιν ἀπῆλθον. EE ἐχεί-
30 vou δὲ ἡ σύμπασα Ἰουδαία λυηστηρίων ἐπληρώθη.
β΄. Σαμαρέων δὲ οἱ πρῶτοι, πρὸς Οὐωμίδιον Κουα-
ὁρᾶτον τῆς Συρίας προεστηκόνχ, χατὰ τὸν xatpóv ἐχεῖ-
vov ἐν Τύρῳ τυγχάνοντα, παραγενόμενοι, κατηγόρουν
τῶν Ιουδαίων ὡς τὰς χώμας riiv ἐμπρήσειαν καὶ
5) διαρπάσειαν. Καὶ περὶ μὲν ὧν αὐτοὶ πεπόνθασιν οὐχ
οὕτως ἀγαναχτεῖν ἔφασχον ὡς ὅτι Ρωμαίων χαταφρο-
γήσειαν, ἐφ᾽ οὖς χριτὰς ἐχρῆν αὐτοὺς, εἴπερ ἠδιχοῦντο,
παραγενέσθαι ἢ νῦν, ὡς οὐκ ἐχόντων ἡγεμόνας "Pu-
μαίους, χαταδραμεῖν. Ἥκειν οὖν ἐπ᾽ αὐτὸν ἐκδιχίας
4o τευξόμενοι, Ταῦτα μὲν οὖν οἱ X Σαμαρεῖς χατηγόρουν.
Ἰουδαῖοι δὲ καὶ τῆς στάσεως xai τῆς μάχης αἰτίους
γεγονέναι Σαμαρεῖς ἔφασαν, πρὸ πάντων δὲ Κούμανον
δώροις Ov" αὐτῶν φθαρέντα xal παρασιωπήσαντα τὸν
τῶν ἀνηρημένων φόνον. Καὶ Κουχὸδρᾶτος ἀχούσας
(0 ὑπερτίθεται τὴν χρίσιν, εἰπὼν ἀποφανεῖσθαι ἐπειδὰν
εἷς τὴν ἸΙουδαίαν. παραγενόμενος ἀχριθέστερον ἐπιγνῷ
τὴν ἀλήθειαν. Καὶ οἱ μὲν ἀπήεσαν d xpxxvov μετ’ οὐ
πολὺν δὲ ἡρόνον ὃ Κουαδρᾶτος. ἧκεν elc Σαμάρειαν, ἔνθα
διαχούσας αἰτίους τῆς ταραχῆς ὑπέλαθε γεγονέναι Σα-
so μαρεῖς, (Ὡς δὲ xat ᾿Ιουδαίων τινὰς νεωτερίσαντας ἔωα-
θεν, ἀνεσταύρωσεν οὺς Κούμανος ἔλαθεν αἰγυχλώτους.
Κἀχεῖθεν εἰς χώμην τινὰ παραγενόμενος Αύδδαν λεγο-
μένην, πόλεως τὸ μέγεθος οὐχ ἀποδέουσαν, καθίσας ἐπὶ
δήυατος xax δευτέρου τῶν Zauapéwv διχχούσας, δι-

'ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. VI.

[507,909.] 77v

vero, a Samaritis data pecunia corruptus, eorum nuflam
r.ticnem liabuit. Tunc σα αἱ, liac de re indignati, Ju.
deorum multitudinem ad arma conciverimit οἱ ad liberta
tem suam defendendam) : servitutem enim eliam per sc
quidem acerbam esse dicebant, cin injuriis vero conjuti-
clam omnino intolerabilem. — Quum. aulem magistratus
lenire eos et turbam compescere conarentur, polticerentur-
que se Cumano persuasuros ut ponas de ciedis auctoribus
sumeret, illis quidem nou auscultabant, £d. artis corre-
ptis , et in auxilium advocato Eleazaro Dina'i (ilio, (ille enim
etat latro qui multis jam annis in montibus degerat,) vicos
aliquot. Samaritzrum diripiunt et inceudunt. — Cumanus
autem , ubi ad eum fama rei pervenerat , assumpta Sebaste-
borum ala cum quattuor. pedilum colortibus, armalisque
etiaai Samaritauis , contra Judzeos proficiscitur ; cosque as-
sequutus, multos quidem illorum perimit , plurimos autcm
vivos cepit. Tum vero Hierosolymitarum primi genere
pariter ac honore, ut viderunt ad quam calamitatum ma-
gnitudinem ventum esset, saccos induti , capitibusque cinere
replelis, modis omnibus seditliosos obsecrabaut οἱ horta-
bantur, ut, ob oculos positis patria diruenda et templo
mimis vactando et ipsis cum uxoribus et liberis in servi- -
tutein deducendis, consilium multarent, et abjectis armis
quiescerent in posterum , οἱ suas quisque domos repelerent.
Quum autem tsla dixissent, eos flexerunt. Atque illi quidem
sese disperserunt, latrones vero ad loca munila iterum re-
versi sunt. Atque ex eo tempore Judara omnis latrociniis
infestabatur.
2. At Samaritarum primates Ummidium Quadratum Sy-
ria priesidem , tunc Tyri degentem , adibant , et Juda-os ac-
cüsabant, quod vicos ipsorum diripuerint ac incenderint.
Et non tam se tegre ferre propriam injuriam dicebant quai
quod Romanos contempserint, ad quos judices, οἱ quid
damni a&:-cepissent, oporteret eos polius provocare, quam
nunc, quasi a Romanis imperio non regerentur, incursiones
facere. Quamobrem ad ipsum se venire, lioc demum in:-
pelraturos ut viudicarentur. Et hujusmodi quidem accusa-
tionem íustituebant Samaritani. Judaei vero el sedilionis εἰ
pugnae auctores Samaritas exstitisse ajebant, et ante omuia
Cumanum ab illis muneribus corruptum, adeoque interfc-
ctorum ctedem occultasse et dissimalasse. Εἰ Quadrajus,
quum ista audivissel, judicium distulit, dicens se pronuncia-
turum esse, postquam in Judeam venerit et veritatem
accurate magis perspectam habuerit. Et illi quidem re in-
fecta discesserunt. Non multo autem post Quadratus Sama-
riam venit, ubi omuibus auditis, in ea erat sententia ut
Samaritanos turbarum auctores fuisse existimaret. | Quim
primum vero Judaeos quosdam res novas molitos esse intel-
lexit, captos a Cumano in cruces egit. Atque inde profectus
ín vicum cui nomen Lydda, urbi magnitudine non ce-
dentem, quum pro tribunali sedisset iterumque Samaritano-

280 (889,800.)

δάσχεται παρά vw»; Σαμαρέως ὅτι τῶν ᾿Ιουδαίων τις
πρῶτος, ὄνομα Δόρτος, καί τινες σὺν αὐτῷ νεωτερισταὶ,
τέσσαρες τὸν ἀριθμὸν, πείσειαν τὸν ἄχλαν ἐπὶ τῇ Ῥω-
μαίων ἀποστάσει. Kdxelvouc μὲν 6 Κουαδρᾶτος ἀνε-
& λεῖν προσέταξεν" τοὺς δὲ περὶ ᾿Ανανίαν τὸν ἀρχιερέα
xal τὸν στρατηγὸν Ἄνανον δήσας εἰς Ρώμην ἀνέπεω.-
ψε, περὶ τῶν πεπραγμένων λόγον ὑφέξοντας Κλαυδίῳ
Καίσαρι. Κελεύει δὲ χαὶ τοῖς τῶν Σαμαρέων πρώτοις
xal τοῖς Ἰουδαίων, Κουμάνῳ τε ἐπιτρόπῳ xot Κέλερι
10 (χιλίαρχος δ᾽ ἦν οὗτος) ἐπ᾽ ᾿Ιταλίας ἀπιέναι πρὸς τὸν
αὐτοχράτορα, χριθησομένους ἐπ᾽ αὐτῷ περὶ τῶν πρὸς
ἀλλήλους ζητήσεων. Αὐτὸς δὲ, δείσας μὴ τὸ πλῆθος
τῶν ᾿Ιουδαίων πάλιν νεωτερίσειεν, εἰς τὴν τῶν “Ἱεροσολυ-
αἰτῶν πόλιν ἀφιχνεῖται' χαταλαιφάνει δὲ αὐτὴν εἰρη-
15 νευομένην, xat πάτριον ἑορτὴν τῷ Θεῷ τελοῦσαν. Πι-
στεύσας οὖν μηδένα νεωτερισυὸν παρ᾽ αὐτῶν γεγενῇ -
σθαι, χαταλιπὼν ἑορτάζοντας ὁπέστρεψεν εἰς Ἀντιό-
γειαν.
γ΄. Οἱ περὶ Κούμανον δὲ xal τοὺς πρώτους τῶν Σα-
30 μαρέων ἀναπεμφθέντες εἰς Ρώμην λαμδαάνουσι παρὰ
τοῦ αὐτοχράτορος ἡμέραν, χαθ᾽ ἣν περὶ τῶν πρὸς ἀλ-
λήλους ἀμφισθητήσεων λέγειν ἔμελλον. Σπουδὴ δὲ
μεγίστη τῷ Κουμάνῳ xal τοῖς Σχμαρεῦσιν ἦν παρὰ
τῶν Καίσαρος ἀπελευθέρων χαὶ φίλων, χἂν περιεγέ-
85 νοντὸ τῶν ᾿Ιουδαίων, εἰ ἡ περ ᾿Αγρίππας ὃ νεώτερος ἐν
τῇ Pour τυγχάνων χατασπευδομένους ἰδὼν τοὺς τῶν
Ἰουδαίων πρώτους ἐδεήθη πολλὰ τῆς τοῦ αὐτοχράτο-
pos γυναιχὸς ᾿Αγριππίνης πεῖσαι τὸν ἄνδρα, διχάσαντα
πρεπόντως τῇ αὑτοῦ διχαιοσύνη, τιλωρήσασθαι τοὺς
80 αἰτίους τῆς ἀποστάσεως. Καὶ Κλαύδιος τῇ δεήσει
ταύτῃ προευτρεπισθεὶς καὶ διαχούσας, ὡς ηὖρε τῶν χα-
χῶν ἀρχηγοὺς τοὺς Σαμαρεῖς γενομένους, τοὺς μὲν
ἀναθάντας πρὸς αὐτὸν ἐχέλευσεν ἀναιρεθῆναι, τῷ Κου-
μάνῳ δὲ φυγὴν ἐπέδαλε, Κέλερα δὲ τὸν “χιλίαρχον
85 ἐχέλευσεν ἀγαγόντας εἰς τὰ Ιεροσόλυμα, πάντων δρών-
των ἐπὶ τὴν πόλιν πᾶσαν σύραντας, οὕτως ἀποχτεῖναι,

ΚΕΦ. Z.

Πέμπει δὲ καὶ Κλαύδιος Φήλικα Πάλλαντος ἀδελ--
φὸν τῶν χατὰ τὴν Ἰουδαίαν προστησόμενον τραγωάτων.
Τῆς δὲ ἀρχῆς δωδέχατον ἔτος ἤδη πεπληρωχὼς δωρεῖ--

40 ται τὸν ᾿Αγρίππαν τῇ Φιλίππου τετραργία καὶ Βατα-
ναίᾳ, προσθεὶς αὐτῷ τὴν Τραχωνῖτιν σὺν 'A6Qa, (Λυ-
σανία δὲ αὕτη ἐγεγόνει τετραρχία.) τὴν Χαλχίδα δ᾽
αὐτὸν ἀφαιρεῖται, δυναστεύσαντα ταύτης ἔτη τέσσαρα.
Λαβὼν δὲ τὴν δωρεὰν παρὰ τοῦ Καίσαρος ᾿Αγρίππας

45 ἐχδίδωσι πρὸς γάμον "Ato τῷ ᾿Εμέσων βασιλεῖ, περι-
τέμνεσθαι θελήσαντι, Δρούσιλλαν τὴν ἀδελφήν. "Emt-
φανὴς γὰρ 6 Ἀντιόχου τοῦ βασιλέως παῖς παρητήσατο
τὸν γάμον, μὴ βουληθεὶς εἰς τὰ ᾿Ιουδαίων ἔθη μεταθα-
λεῖν, χαίπερ τοῦτο ποιήσειν προύποσχόμενος αὐτῆς τῷ

co πατρί, Καὶ Μαριάμμην δὲ ἐξέδωχεν Ἀρχελάῳ τῷ
"EXxtou παιδὶ, πρότερον ὑπὸ ᾿Αγρίππα τοῦ πατρὸς ἀρ-

APXAIOAOTIAZ BIBA. K. KE. Z.

. sororem in matrimonium collocavit.

[9c8,965.

rum causam audisset, a Samarila quodam edoctus esl, quen.
dam Judsorum primatem nomine Dortum, nonnullosqoe
cüm eo novis rebus studentes , quattuor numero , populum,
ut a Romanis deficerent, sollicitasse. Et illos quidem Qua
dratus occidi imperavit : Ananiam vero pontificem et Ana-
num pra(forem vinctos Romam misit, faclorum rationem
Claudio Caesari reddituros. Porroque Samaritarum et Ja-
deorum primores , et Cumanum procuratorem , et Celerem
(is autem tribunus erat) jubet in Italiam ad Imperatorem
discedere , illius judicio sistendos de iis quas inter se habe-
rent controversiis. At ipse, veritus ne novi aliquid molire-
tur populus Judaicus, in Hierosolymitarum urbem se con-
fert ; ipsamque pacatam deprehendit festumque patrium Deo
agentem. Credidit itaque nihil ab iis novatum iri, illisque
in festivitate relictis Antiochiam se recepit.

3. Cumanus autem et Samaritanorum primores , Romam
missi, diem ab Imperatore sibi constitulum accipiunt , quo
causam acturi essent de rebus inter se controversis. Sum-
moque studio pro Cumano et Samaritis contendebant Cz-
saris liberti et amici : et Judteos sane vicissent, nisi Agrippa
junior, qui eo tempore Romz erat, quum intelligeret Hiero-
solymitarum proceres nou mediocriter trepidare, multis
precibus implorasset Agrippinam Imperatoris uxorem, ol
marito persuaderel , ubi causam cognosceret , ἃ defectionis
auctoribus convenienter 5086 justitiae poenas exigere. Clau-
dius igitur his precibus in anteceseum instructus et paratus,
quaeque dicerent utrinque auditis, ut comperit Samaritas
malorum duces auctaresque exstitisse, eos quidem qui ad
ipsum ascenderant occidi jussit, Cumanum vero in exsilium
egit, atque Celerem tribunum Hierosolyma duci precepit ,
et omnium in conspectu per totam arbem trahi aique inde
enecari.

CAP. VII. (V)

Claudius deinde misit Felicem Pallaptis fratrem, ut rebus
in Judea praeesset. Alque, imperii. sui anno duodecimo
completo, Agrippam donavit Philippi tetrarchia et Data-
nsa, eique in auctarium dedit Trachonitidem una cum Abi-
la, ( ista aulem fuerat Lysanize tetrarchia,) Chalcidem vero
ei abstulit, quum dynastiam illam tenuisset quadriennio.
Agrippa autem, istis muneribus a Caesare auclus, Aziao
Emesorum regi, quum circumcidi anpuisset, Drusillam
Nam Epiphanes An-
tiochi regis filius ejus nuptias recusaverat, ut qui Judze-
rum religionem sua relicla amplecti noluerit , licet ita se fa-
cturum esse puella patri olim promiserit. Porroque Ma-
riamnen nuptui dedit Archelao Helciz filio, cui jam antc

(800,901.)

μοσθεῖσαν αὐτῷ" xat γίνεται θυγάτηρ αὐτοῖς ὄνομα Be-
ενίχη.
ij g. Διαλύονται δὲ τῇ Δρουσίλλῃ πρὸς τὸν ᾿Ἄζιζον ol
γάμοι μετ᾽ o0 πολὺν χρόνον, τοιαύτης ἐμπεσούσης αἷ-
ὁ τίας. Καθ᾽ ὃν καιρὸν τῆς Ἰουδαίας ἐπετρόπευσε Φῆλιξ,
θεασάμενος ταύτην, (χαὶ γὰρ ἦν κάλλει πασῶν διαφέ-
ρουσα,) λαμθάνει τῆς γυναικὸς ἐπιθυμίαν, χαὶ Σίμωνα
ὀνόματι, τῶν ἑαυτοῦ φίλων, Ἰουδαῖον, Κύπριον δὲ γέ-
νος, μάγον εἶναι σχηπτόμενον, πέμπων πρὸς αὐτὴν,
* ἔπειθε τὸν ἄνδρα χαταλιποῦσαν αὐτῷ γήυασθαι, μα-
χαρίαν ποιήσειν ἐπαγγελλόμενος, μὴ ὑπερηφανήσασαν
αὐτόν. Ἡ δὲ καχῶς πράττουσα, xai φυγεῖν τὸν ix τῆς
ἀδελφῆς Βερενίκης βουλομένη φθόνον, (διὰ γὰρ τὸ κάλ-
λος παρ᾽ ἐκείνης ἐν οὐχ ὀλίγοις ἐδχάπτετο,) παραβῆναι
ιὸ τά τε πάτρια νόμιμα πείθεται καὶ τῷ Φήλιχι γήμα-
σθαι. Τεχοῦσα δὲ ἐξ αὐτοῦ παῖδα προσηγόρευσεν ᾿Αγρίπ-
παν, Ἀλλ᾽ ὃν μὲν τρόπον ὃ νεανίας ἐχεῖνος σὺν τῇ
γναιχὶ χατὰ τὴν ἐχπύρωσιν τοῦ Besfitou ὄρους ἐπὶ
τῶν Τίτου Καίσαρος τρόνων ἠφανίσθη, μετὰ ταῦτα
ῳ δηλώσω.
γ΄. Βερενίκη δὲ μετὰ τὴν Ἡρώδου τελευτὴν, ὃς αὐ-
τῆς ἀνὴρ xa θεῖος ἐγεγόνει, πολὺν χρόνον ἐπιχηρεύσα-
σα, φήμης ἐπισχούσης ὅτι τἀδελφῷ συνείη, πείθει ITo-
λέμωνα (Κιλικίας δὲ ἦν οὗτος βασιλεύς) περιτεμόμε-
35 voy ἀγαγέσθαι πρὸς γάμον αὐτὴν, οὕτω» γὰρ ἔλέγξειν
ᾧετο ψευδεῖς τὰς διαδολάς. Καὶ 6 Πολέμων ἐπείσθη
μάλιστα διὰ τὸν πλοῦτον αὐτῆς. Οὐ μὴν ἐπὶ πολὺ συν-
ἔμεινεν ὃ γάμος, ἀλλ᾽ ἣ Βερενίχη 0v ἀχολασίαν, ὡς
ἔφασαν, καταλείπει τὸν Πολέμωνα. Ὁ δὲ ἅμα τοῦ τε
30 γάμου xal τοῦ τοῖς ἔθεσι τῶν Ιουδαίων ἐμμένειν ἀπήλ-
λαχτο. ᾿Γῷ αὐτῷ δὲ χαιρῷ xat Μαριάμμη, παραιτη-
σαμένη τὸν ᾿Αρχέλαον, συνῴχησε Δημητρίῳ, τῷ ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ ᾿Ιουδαίων πρωτεύοντι γένει τε xol πλού-
τω" τότε δὴ xal τὴν ἀλαθαρχίαν αὐτὸς εἶχε. Γενόμενον
36 δ᾽ αὐτῇ παιδίον ἐξ ἐχείνου ᾿Αγριππῖνον προσηγόρευσεν.
᾿Αλλὰ περὶ μὲν Éxdatou τούτων μετὰ ἀχριβείας ὅστε-
pov ἀπαγγελοῦμεν.

ΚΕΦ. Η΄.

Τελευτᾷ δὲ Κλαύδιος Καῖσαρ, βασιλεύσας ἔτη δεχα-
τρία, μῆνας ὀχτὼ πρὸς ἡμέρας εἴχοσι" xal λόγος ἦν
49 παρά τινων ὡς ὑπὸ τῆς γυναιχὸς ᾿Αγριππίνης φαρμά-
xot; ἀνήρητο, 'Γαύτης πατὴρ μὲν ἦν Γερμανιχὸς Καί-
expo; ἀδελφὸς, ἀνὴρ δὲ Δομέτιος Ἠνόθαρθος 5 τῶν
ἐπισήμων χατὰ τὴν Ῥωμαίων πόλιν οὗ τελευτή-
σαντος, χηρεύουσαν αὐτὴν ἐπὶ πολὺν χρόνον Κλαύδιος
45 ἄγεται πρὸς γάμον, ἐπαγομένην καὶ παῖδα Δομέτιον
ὁμώννμον τῷ πατρί. Προανῃρήχει δὲ τὴν γυναῖκα
Μεσσαλίναν διὰ ζηλοτυπίαν, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖδες ἐγεγό-
νεισαν Βρεττανιχὸς xat Ὀχταουία. ἮΝν δὲ xol αὐτῷ
Ἀντωνία πρεσδυτάτη τῶν ἀδελφῶν, ἣν ἐκ Πετεινῆς τῆς
0 πρώτης Τυναιχὸς εἶχε. Καὶ δὴ τὴν Ὀχταουίαν ἥρμοσε
τῷ Νέρωνι. ᾿Γοῦτο γὰρ ὕστερον αὐτὸν ἐκάλεσεν εἰσποιη-
σαμενος υἱὸν ὁ Kaisao.

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. VIII.

[90,970.] 781
ab Agrippa patre desponsata fuerat; illisque nata est filia
Berenice nomine.

2. Non multo autem post connubium Drusille Azizique
dissolutum est hujusmodi de causa. Felix, quo tempore
procurator erat Judses, quum Drusillam conspexisset, (nam-
que omnes pulchritbdine preecellebat,) mulieris desiderio te-
nebatur; et ex amicis suis Judsetm., nomine Simonem, ge-
nere Cyprium , qui se magum esse simulabat, ad eam mit-
tens , suadere nitebatur ut relicto marito ipei nuberet , bea-
tam facturum esse pollicens , si se non fastidiret. Atque illa,
haud recte faciens, volensque effugere sororis Berenices
invidiam, ( nam propter pulcritudinem non leviter ab ea lae- .
debatur,) ut contra patria instituta ageret, et Felici nuberet,
sibi persuaderi sinit. Qüumque ex eo peperisset filium,
Agrippam nomine vocavit. Sed quemadmodum is juvenis
cum muliere ista perierit, quum inflammaretur mons Ve-
suvius tempore Titi Cesaris, postea declarabo.

3. Porro Berenice post Herodis obitum, qui ipsius ma-
ritus fuerat idemque patruus, quum longum tempus in vidui-
tate egisset, fama percrebrescente, quod cum fratre sno
coiret, suadet Polemoni (ille enim Cilicite rex eral ) ut cir-
cumcisus eam in matrimonium duceret : nam hoc pacto
existimabat se redarguturam esse mendacia et calumnias.
Fique obsequutus est Polemon , maxime propter illius divi-
las. Id tamen conjugium pon diu irruptum mansit; sed
Berenice ob intemperantiam , ut ferebatur, deserit Polemo-
nem. [lle vero solutis nuptiis in moribus et institutis Ju-
deorum perseverare desiit. Eodem autem tempore etiam
Mariamne , quum repudiasset Archelaum , nupsit Demetrio,
primo inter Alexandrinos Judaeos genere pariter ac opibus :
tunc etiam et ipse Alabarchiam tenebat. Quumque filius ei

natus.esset ex illo, Agrippinum appellavit. Sed de horum
singulis postea accurate magis narrandi locus erit.

CAP. VIIL (V.)

Ceterum moritur Claudius Cresar, quum annos tredecim
imperasset , menses octo, et dies insuper viginti : ferebant-
que nonnulli quod ab Agrippina uxore veneno sublatus
fuerit. Hujus mulieris pster quidem erat Germanicus Cee-
saris frater, maritus vero Domitius Aenobarbus, e viris in
urbe Roma illustribus. 1110 autem defuncto, eam, quum
vidua diu mansisset , Claudius in matrimoniun) duxit, fi
lium adducentem patri cognominem Domitium. — Messali-
Ram enim uxorem ob zelotypiam sustulerat, ex qua Bri-
tannicam et Octaviam liberos susceperat. Erat autem ei
et Antonia filia natu maxima, quam ex priore uxore Pelina
habuit. Atque Octaviam protinus Neroni collocavit : id enim

uomen Domitio dedit Caesar posteaquam in filium adopta-
verat.

783 (ε605,8608.)

β΄. Δεδοικυῖα δὲ ἡ ᾿Αγριππῖνα μὴ ὃ Βρεττανιχὸς dv-
δρωθεὶς αὐτὸς παρὰ τοῦ πατρὸς τὴν ἀρχὴν παραλαθοι,
τῷ δὲ αὐτῆς παιδὶ προαρπάσαι βουλομένη τὴν ἡγεμο-
νίαν, τά τε περὶ τὸν θάνατον τοῦ Κλαυδίου, χαθάπερ

b ἦν λόγος, διεπράξατο, xal παραχρῆμα πέμπει τὸν τῶν
στρατευμάτων ἔπαργον͵ DoUpoov, xal σὺν αὐτῷ τοὺς
χιλιάρχους, τῶν τε ἀπελευθέρων τοὺς πλεῖστα δυναμέ-
νους, ἀπάξοντας εἰς τὴν παρεμδολὴν τὸν Νέρωνα, xai
προσαγορεύτοντας αὐτὸν αὐτοχράτορλ. Νέρων δὲ,

t0 τὴν ἀρχὴν οὕτω παραλαύὼν, Bostzavixov μὲν ἀϑή-
λως τοῖς πολλοῖς ἀναιρεῖ διὰ φαρμάχων, φανερῶς δὲ
οὖχ εἷς μαχρὰν τὴν μητέρα τὴν ἑαυτοῦ φονεύει, ταύτην
ἀμοιδὴν ἀποτίσας αὐτῇ οὐ μόνον τῆς γενέσεως, ἀλλὰ
καὶ τοῦ ταῖς ἐχείνης μηχαναῖς τὴν Ρωμαίων fysuovizv

15 παραλαθεῖν. Κτείνει δὲ xal τὴν "Oxxaoviav, ἣ συνῴ-
χει, πολλούς τε ἐπιφανεῖς ἄνδρας ὡς ἐπ᾽ αὐτὸν ἐπιθου-
λὰς συνθέντας.

γ΄. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐῶ πλείω γράφειν’ πολ-
λοὶ γὰρ τὴν περὶ Νέρωνα συντετάχασιν ἱστορίαν, ὧν

20 οἱ μὲν, διὰ χάριν, εὖ πεπονθότες ὑπ᾽ αὐτοῦ, τῆς ἀλη-
θείας ἠμέλησαν, οἱ Oi διὰ μῖσος xxi τὴν πρὸς αὐτὸν
ἀπέχθειαν οὕτως ἀναιδῶς ἐνεπαρῴνησαν τοῖς ψεύσμα-
σιν ὡς ἀξίους αὐτοὺς εἶναι χαταγνώσεως. Καὶ θαυμα--
ζειν οὐχ ἔπεισί μοι τοὺς περὶ Νέρωνος Ψευσχμένους,

25 ὅπου αηδὲ τῶν πρὸ αὐτοῦ γενομένων γράφοντες τὴν
ἀλήθειαν τῆς ἱστορίας τετηρήχασιν, καίτοι πρὸς ἐχεί-
νους αὐτοῖς οὐδὲν μῖσος ἦν, ἅτε μετ᾽ αὐτοὺς πολλῷ) χρό-
νῳ γενομένοις. ᾿Αλλὰ γὰροτοῖς μὲν οὐ προνοουμένοις
τῆς ἀληθείας ἐξέστω γράφειν ὡς θέλουσι" τούτῳ γὰρ

80 χαίρειν ἐοίκασιν ἡμεῖς δὲ, σχοπὸν τὴν ἀλήθειαν προ-
θέμενοι, τὰ μὲν ἀπηρτημένα τῆς προχειμένης ἡμῖν
πραγματείας ἐπ᾽ ὀλίγον μνήμης ἀξιοῦμεν, τὰ δὲ ἡμῖν
τοῖς Ἰουδαίοις συμπεσόντα δηλοῦμεν οὐ παρέργως,
μήτε τὰς συμφορὰς μήτε τὰς ἁμαρτίας διασαφεῖν

80 ὀχνοῦντες. ᾿Επανάξω τοίνυν ἐπὶ τὴν τῶν οἰκείων πρα-
Ὑμάτων διήγησιν.

δ΄, Τῷ γὰρ πρώτῳ τῆς Νέρωνος ἀργῆς ἔτει τελευ--
τήσαντος τοῦ Ἐμέσων βασιλέως ᾿Αζίζου, Xosuoc ἀδελ-
φὸς τὴν ἀρχὴν διαδέχεται. "Tav δὲ τῆς μιχρᾶς "Apus-

40 νίας προστασίαν ᾿Δριστόδουλος, “Ἡρώδου τῆς Χαλαί-
δος βασιλέως παῖς, ὑπὸ Νέρωνος ἐγχειρίζεται, Καὶ τὸν
᾿Δγρίππαν δὲ δωρεῖται μοίρα τινὶ τῆς Γαλιλαίας ὃ Kai-
σαρ, Τιδεριάδα xal Ταριχέας ὑπαχούειν αὐτῷ χελεύ-
σας" δίδωσι δὲ xoi Ἰουλιάδα πόλιν τῆς Περαίας xot

4b χώμας τὰς περὶ αὐτὴν τεσσαρεσχαίϑεχα

(ζ΄ ) ε΄. Τὰ δὲ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν πράγυχτα πρὸς
τὸ χεῖρον ἀεὶ τὴν ἐπίδοσιν ἐλάμθδανε. Αγ)΄οτηρίων γὰρ ἡ
χώρα πάλιν ἀνεπλήσθη xai γοήτων ἀνθρώπων, ot τὸν
ὄχλον ἠπάτων. ᾿Αλλὰ τούτων uiv ὁ Φῆλιξ πολλοὺς

wu χαθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν σὺν τοῖς λῃσταῖς λαυθαάνων ἀνή-
ptt , xoi ᾿Ελεάζαρον δὲ τὸν Δειναίου παῖδα, τὸν συστη-
σάμενον τῶν ληστῶν τὸ σύνταγαα, δι᾽ ἐνέδρας εἷλε
ζῶντα * πίδτιν γὰρ αὐτῷ προτείνας ὑπὲρ τοῦ μηδὲν πεί-
σεσῦχι xaxov, πείθει πρὸς αὐτὸν ἀφιχέσθαι, xat δήσας

PENNE UD UU DL A MD ————— A ρϑρ:ἅἨθἨὕπ0πλῺ........-...........-..... — —*

APXAIOAOTIAZ BIBA. K. ΚΕΦ. 1].

[nmi]

2. Agrippina autem verita ne Britannicus , quum adultes
esset, a patre principatum acciperet, suoque filio volens
imperium ire przreptum, quie Claudio necem aflerrent, ut
fama erat, confecit, atque illico mittit Burrum militie
praefectum , et cum eo tribunos et libertos qui plurimum
anctoritate valebant, qui Neronem in castra abducerent,
ipsumque Imperatorem salutarent. Nero autem, lioc. modo
principatum adeptus , Britannicum quidem clam plerisque
veneuo sustulit, palam vero inatrem suam nou multo posl
peremit, hanc illi vicem referens, non solum quod eum
genuerit, verum etiam qnod illius artibus Romanorum im-
perium acceperit. Quin et Octaviam uxorem suam occidil,
multosque viros illustres , qnasi in ipsum composuissent
insidias.

3. Sed de his quidem plura dicere supersedeo. Naim multi
Neronis historiam conscripserunt, quorum aliqui in zraliam,
ut bene de se meriti, veritalem neglexerunt, alii vero, ex
odio et inimicitiis sibi cum eo susceptis , inverecunde ade
debaccliati sunt in eum mendaciis, ut digni sínt qui uno lioc
crimine condemnentur. Etsi non mibi subit eos mirari de Ne
rone mentitos, quando ne res quidem ab antecessoribus ejus
gestas memoria mandantes historie veritatem retinuerunt,
licet in eos nullum odium babuerint, quum longo post e
tempore vixerint. Verum enim istis , qui nullam veritalis ra-
lionem habent, liceal pro lubitu scribere : nam lisjosmodi
licenlia delectari videntur : at nobis , quibus propositum e:t
veritati unice litare, quae ab opere nostro aliena sunt paucis
admodum attingere visum est; quee vero Judaeis, populari
bus nostris , contigerunt, ea non perfunctorie narramus , ul
quos non piget et calamitales nostras et delieta declarare.
Itaque ad res nostras persequendas revertar.

4. Primo imperii Neronis anno, Azizo rege Emesonun
defuncto , Soemus frater ei in principatum successil. Arme-
niae autem minoris praefecturam Aristobulus , Herodis regis
Chalcidis filius, a Nerone accepit. Porro Agrippse dosari!
Cesar partem quandam Galilez, Tiberiadem et Taricheas,
ejus imperio parere jussas : praetereaque Juliadem Pera
urbem οἱ vicos quattuordecim ejus iu vicinia positos

(V1.) 3. Ceterum res Judaice in dies in deterius prolibe-
bantur. Nai regio iterum latronibus repleta est el imposto-
ribus qui multitudinem seducebant. Sed horum quidem
multos, simul cum latronibus quotidie captos , Felix susli
lit:
agmen collegerat, ex insidiis vivum cepit : nam fide ei data

insuper et Eleazarum Dinzi filinm, qui latronum

quod nibil mali passurus esset , pellexit eum ut ad se τὸς
uiret, inoxque vinctum Romam mittendum curabat. Quim

(595,504.)

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. VIII.

[91—93.] 283

ἀνέπεμπεν εἰς Ρώμην. χων δὲ ἀπεχθῶς πρὸς τὸν | autem Felix odio baberel Jonatliam poatilicem , ut qui eum

ἀρχιερέα τὸν ᾿Ιωνάθην 6 Φῆλιξ, διὰ τὸ πολλάχις ὕπ᾽
αὐτοῦ νουθετεῖσθαι περὶ τοῦ χρειττόνως προΐστασθαι
τῶν xat τὴν Ἰουδαίαν πραγμάτων, μὴ καὶ μέμψιν αὖ-
b τὸς ὀφλοίη παρὰ τοῖς πλήθεσιν, αἰτησάμενος ἐχεῖνον
παρὰ τοῦ Καίσαρος πεμφθῆναι τῆς ᾿Ιουδαΐίας ἐπίτρο-
πον, πρόφασιν ἐπενόει δι᾽ ἧς μεταστήσεται τὸν συνεχῶς
ὀχληρὸν αὐτῷ γενόμενον" βαρὺ γὰρ τοῖς ἀδικεῖν ἐθέ-
λουσι τὸ συνεχῶς νουθετοῦν. Καὶ δὴ διὰ τοιαύτης αἱ-
t0 τίας ὁ Φῆλιξ τὸν πιστότατον τῶν ᾿Ιωνάθου φίλων, Ἱε-
ροσολυμίτην τὸ γένος, Δωρᾶν ὀνόματι, πείθει, πολλὰ
χρήματα δώσειν ὑπισχνούμενος, ἐπαγαγεῖν τῷ ᾿Ιωνάθη
τοὺς ληστὰς ἀναιρήσοντας. Κἀχεῖνος ὑπαχούσας dps
γανήσατο διὰ τῶν ληστῶν πραχθῆναι τοιούτῳ τρόπῳ
[5 τὸν φόνον. ᾿Δνέβησάν τινες αὐτῶν εἷς τὴν πόλιν ὡς
προσχυνήσοντες τὸν Θεὸν, ὑπὸ τὰς ἐσθῆτας ἔχοντες ξι-
φίδια, xai συνχναμιχθέντες τῷ ᾿Ιωνάθη χτείνουσιν
αὐτόν. ᾿Ανεχδικήτου δὲ τοῦ φόνου μεμενηχότος, μετὰ
πάσης τὸ λοιπὸν ἀδείας ἀναδαίνοντες ἐν ταῖς ἑορταῖς οἵ
2) λησταὶ, xai τὸν σίδηρον διοίως χεχρυυμένον ἔχοντες,
συνανααιγνύμενοι τοῖς πλήθεσιν, ἀνήρουν οὃς uiv ἕαυ -
τῶν ἐχθροὺς, οὖς δὲ ἐπὶ γρήμασιν ἄλλοις ὑπηρετοῦντες,
οὗ μόνον κατὰ τὴν ἄλλην πόλιν, ἀλλὰ καὶ χατὰ τὸ ἴε--
ρὸν ἐνίους καὶ γὰρ ἐκεῖ σφάττειν ἐτόλμων, οὐδὲ ἐν
Ὁ τούτῳ δοχοῦντες ἀσεθεῖν. Διὰ τοῦτο οἶμαι xal τὸν Θεὸν
μισήσαντα τὴν ἀσέδειαν αὐτῶν ἀποστραφῆναί μὲν
ἡμῶν τὴν πόλιν, τὸ δὲ ἱερὸν οὐκέτι χαθαρὸν οἰχητή--
ριον αὑτῷ κρίναντα, Ρωμαίους ἐπαγαγεῖν ἡμῖν, καὶ τῇ
πόλει χαθάρσιον πῦρ xat δουλείαν ἐπιδαλεῖν σὺν γυναι-
40 ξὶ xai τέχνοις, σωφρονίστι ταῖς συμφοραῖς βουλόμενον
ἡμᾶς.
ς΄. Τὰ μὲν οὖν τῶν ληστῶν ἔργα τοιαύτης ἀνοσιό-
τῆτος ἐπλήρου τὴν πόλιν. ΟἿ δὲ γόητες xat ἀπατεῶνες
ἄνθρωποι τὸν ὄχλον ἔπειθον αὐτοῖς εἰς τὴν ἐρημίαν
35 ἕπεσθαι" δείξειν γὰρ ἔφασαν ἐναργῇ τέρατα xal ση-
μεῖα, χατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ πρόνοιαν γενόμενα. Καὶ
πολλοὶ πεισθέντες τῆς ἀφροσύνης τιμωρίας ὑπέσχον’
ἀναχθέντας γὰρ αὐτοὺς Φῆλιξ ἐχόλασεν. ᾿Αφιχνεῖται
δέ τις ἐξ Αἰγύπτου χατὰ τοῦτον τὸν χαιρὸν εἰς τὰ Ἴε-
40 ροσόλυμα, προφήτης εἶναι λέγων, xal συμδουλεύων τῷ
δημοτικῷ πλήθει σὺν αὑτῷ πρὸς ὄρος τὸ προσαγορευό-
μενον ᾽Ἐλαιῶν ἔρχεσθαι, ὃ τῆς πόλεως ἄντιχρυς xstus-
νον ἀπέχει στάδια πέντε θέλειν γὰρ ἔφασχεν αὐτοῖς
ἐχεῖθεν ἐπιδεῖξαι ὡς χελεύσαντος αὐτοῦ πίπτοι τὰ τῶν
t Ἱεροσολύμων τείχη, δι᾿ ὧν τὴν εἴσοδον αὐτοῖς παρέ-
ξειν ἐπηγγέλλετο. Φῆλιξ δὲ, ὡς ἐπύθετο ταῦτα,
χελεύει τοὺς στρατιώτας ἀναλαδεῖν τὰ ὅπλα, καὶ με-
τὰ πολλῶν ἱππέων τε xal πεζῶν ὁρμήσας ἀπὸ τῶν ε-
ροσολύμων προσδάλλει τοῖς περὶ τὸν Αἰγύπτιον' xal
80 τετραχοσίους μὲν αὐτῶν ἀνεῖλε, διαχοσίους δὲ ζῶντας
ἔλαδεν. ὋὉ δὲ Αἰγύπτιος αὐτὸς διαδρὰς ἐκ τῆς μάχης
ἀφανὴς ἐγένετο. Πάλιν δὲ οἱ λησταὶ τὸν δῆμον εἰς
τὸν πρὸς Ρωμαίους πόλεικον ἠρέθιζον, μὴ δεῖν ὑπαχούειν

ssepe admonuerit de rebus Judaicis melius administrandis ,
ne ipse, qui eum a Cteeare in Judzxam procuratorem mit-
tendum petierat, populi querelis appeteretur, tationem ex-
cogitabat eum e medio tollendi, qui factus est ipsi continuo
molestus : nam frequens admonitio gravis est iis quibus in
animo est injuste agere. ltaque hujusmodi de causa Felix
amicum Jonathe (idissimum, yenere Hierosoiymitam , Do-
ran nomine, corrumpit mullum pecunise promittendo,
ul Jonatlue latrones immitteret qui ipsum interficerent.
Atque ille ei obsequutus, hoc modo per latrones necent
pontifici machinatus est. Quidam eorum , quasi Deum ado-
raturi ; in urbem ascenderunt , sub vestibus sicis succincti ;
atque Jonatbse famulitio permisti ipsum occidunt. Quum au-
tem inulta mansissel czedes, in posterum latrones sine ullo
metu in festivitatibus ascendunt, ferrumque similiter ac an-
tea occultatum habentes , turbee immiati, partim e suis ini-
micis quosdam perimunt, partim aliorum, aliis pecunia
operam suam prsestantes, idque non modo in urbe reliqua,
sed ipso etiam in templo nonnullos : nam et illic cczedem
facere non verebantur, quasi it^ agendo nihil pietatem 1 -
derent. Hanc ob causam arbitror etiam Deum, impietatis
illorum odio, aversatum esse urbem, et quum templum non
amplius sibi purum domicilium existimarit, Romanes in
nos adduxisse, urbique ignem purificantem injecisse et no-
bis cum uxoribus et liberis servitutem , eo apimo ut nos
calamitatibus edocti ad sanam mentem rediremus.

6. Etex iis quidem que patrarunt latrones, fiebat ut
urbs nefariis ejusmodi facinoribus repleretur. Impostores
vero et fallaciis pleni homines suadebant multitudini , ut
ipsos in solitudinem sequerentur : se enim ipsis ostensu-
ros dicebant manifesta prodigia et signa, quae Dei cura et
providentia evenirent. Multique, fidem habentes , demen-
ti su: poenas pertulerunt; eos quippe retractos Felix
supplicio affecit. Eodem autem tempore quidam ex ZEgy-
pto venit Hierosolyma , se vatem esse simulans , suadens-
que plebeie turbee ut secum montem Olivarum ascende-
ret, qui e regione urbis situs quinque abest stadia : inde
enim ipsis se monstrare velle dicebat quomodo &uo jussu
corruerent Hierosolymorum muri , per quos ípsis aditum se
patefacturum esse promittebat. Felix vero, ut ista audi.
vit, jubet mililes arma arripere; quumque multis equitibus

; et peditibus stipalus Hierosolymis eruptionem fecisset, in-

vadit /gyptium et qui ab eo stabent : ac quadringentos
quidem ipsorum occidit, ducentos vero vivos cepit; &gy-
ptius autem ipse e pugna elapsus e conspectu evanuit. '
Rursum vero latrones populum ad bellum Romanis infe-
rendum concitabant, illis nequaquam parendum esse dicli-

784 (s94,895.)

αὐτοῖς λέγοντες, xai τὰς τῶν ἀπειθούντων χώμας ἐμπι-
πρᾶντες διήρπαζον.
ζ΄. Γίνεται δὲ καὶ τῶν Καισάρειαν οἰχούντων Ἶου-
δαίων στάσις πρὸς τοὺς ἐν αὐτῇ Σύρους περὶ ἰσοπολι-
& τείας. Οἱ μὲν γὰρ ᾿[ουδαῖοι πρωτεύειν ἠξίουν, διὰ τὸ
τὸν χτιστὴν τῆς Καισαρείας Ἡρώδην αὐτῶν βασιλέα
γεγονέναι τὸ γένος Ἰουδαῖον: Σύροι δὲ τὰ μὲν περὶ
τὸν Ἡρώδην ὡμολόγουν, ἔφασαν δὲ τὴν Καισάρειαν
Στράτωνος πύργον τὸ πρότερον χαλεῖσθαι, xal τότε

10 μηδένα γεγονέναι τῆς πόλεως τῶν Ἰουδαίων οἰχήτορα.
Ταῦτα ἀχούσαντες οἱ τῆς χώρας ἔπαρχοι, λαθόντες
ἀμφοτέρωθεν τοὺς αἰτίους τῆς στάσεως, πληγαῖς ἠχί-
σαντο, χαὶ τὴν ταραχὴν οὕτω χατέστειλαν πρὸς ὀλίγον.
Ἰ]άλιν γὰρ οἱ χατὰ τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι τῷ πλούτῳ

[5 θαρροῦντες, xai διὰ τοῦτο χαταφρονοῦντες τῶν Σύρων,
ἐδλασφήμουν εἷς αὐτοὺς ἐρεθίσειν προσδοχῶντες. — Ot
δὲ χρήμασι μὲν ἡττώμενοι, μέγα δὲ φρονοῦντες ἐπὶ τῷ
τοὺς πλείστους τῶν ὑπὸ ᾿Ρωμαίους ἐχεῖσε στρατευομέ-

| νῶν Καισαρεῖς εἶναι xal Σεδαστηνοὺς, μέχρι μέν τινος

30 x«l αὐτοὶ τοὺς ᾿Ιουδαίους λόγῳ ὕάριζον, εἶτα λίθοις
ἀλλήλους ἔδαλλον, ἕως πολλοὺς παρ᾽ ἀμφοτέρων τρω-
θῆναί τε καὶ πεσεῖν συνέδη. Νικχῶσίγε μὴν Ἰουδαῖοι.
QA δὲ, ὡς ἐθεάσατο “φιλονεικίαν ἐν πολέμου τρόπῳ
γενομένην, προπηδήσας, παύεσθαι τοὺς Ἰουδαΐους

35 πἀρεχάλει" μὴ πειθομένοις δὲ τοὺς στρατιώτας ὁπλίσας
ἐπαφίησι, χαὶ πολλοὺς μὲν αὐτῶν ἀνεῖλε, πλείους δὲ
ζῶντας ἔλαθεν, οἰχίας δέ τινας τῶν ἐν τῇ πόλει πολλῶν
πάνυ χρημάτων γεμούσας διαρπάζειν ἐφῆχεν τοῖς
στρατιώταις, Οἱ δὲ τῶν Ἰουδαίων ἐπιειχέστεροι xal

80 προὔχοντες χατὰ τὴν ἀξίωσιν, δείσαντες περὶ ἑαυτῶν,
παρεχάλουν τὸν Φήλικα τοὺς στρατιώτας ἀναχαλεῖσθαι
τῇ σάλπιγγι xal φείδεσθαι τὸ λοιπὸν αὐτῶν, δοῦναί τε
μετάνοιαν ἐπὶ τοῖς πεξραγμένσι. Καὶ Φῆλιξ
ἐπείσθη.

35 η΄. Κατὰ τοῦτον τὸν χαιρὸν 6 βασιλεὺς ᾿Αγρίππας
δίδωσι τὴν ἀρχιερωσύνην Ἰσμαήλῳ᾽ Φαθεῖ παῖς οὗτος
ἦν. ᾿Ἐξάπτεται δὲ xal τοῖς ἀρχτερεῦσι στάσις πρὸς
τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πρώτους τοῦ πλήθους τῶν Ἕεροσο-

λυμκτῶν, ἕχαστός τε αὐτῶν, στῖφος ἀνθρώπων τῶν

40 θρασυτάτων καὶ νεωτεριστῶν ἑαυτῷ ποιήσας ἡγεμὼν
ἦν, xol συρράσσοντες ἐχακολόγουν τε ἀλλήλους χαὶ
λίθοις ἔδαλλον. Ὁ δὲ ἐπιπλήξων ἦν οὐδεὶς, ἀλλ᾽ ὡς
ἐν ἀπροετατήτῳ πόλει ταῦτα ἐπράσσετο μετ᾽ ἐξουσίας,
Τοσαύτη δὲ τοὺς ἀρχιερεῖς χατέλαβεν ἀναίδεια xal

45 τόλμα, ὥστε xal πέμπειν δούλους ἐτόλμων ἐπὶ τὰς
ἅλωνας, τοὺς λυψομένους τὰς τοῖς ἱερεῶσιν ὀφειλομένας
δεχάτας. Καὶ συνέβαινε τοὺς ἀπορουμένους τῶν
ἱερέων ὑπ᾽ ἐνδείας τελεντᾶν. Οὕτως ἐχράτει τοῦ δι-
χαίου παντὸς fj τῶν στασιαζόντων βία.

so — (Z. 0. Πορχίου δὲ Φήστου διαδόχου Φήλιχι πεωα-
φθέντος ὑπὸ Νέρωνος, οἱ πρωτεύοντες τῶν τὴν Καισάρειαν
χατοιχούντων Ἰουδαίων εἰς τὴν Ρώμην dvabatvouct ,
Φήλιχος κατηγοροῦντες, xai πάντως ἂν ἐδεδώχει τιμω-

ΑΡΧΑΙΌΛΟΓΙΑΣ BIBA. K. ΚΕΦ. H.

[972,934.
tantes, et sibi non assentientium vicos incendebant el diri-
piebant.

7. Etiam inter Judz;os Ciesaream incolentes, et Syro

"qui in eadem erant, orta est seditio, de jure civitatis ex

s quo participando. Nam Judi quidem primas sihi deferri
volebant , quod rex illorum Herodes, C:esaree conditor,
genere fuerit Judieus : Syri vero quie ad Herodem quidem
spectabant non infitiabantur, sed aiebaut urbem anlea
Stratonis turrim appellatam, et tunc Judzeorum nemirem
in urbe sedes habuisse. Quum ista audissent provinriz
praesides, seditionis ex utraque parte auctoribus prehensis,
verberibus eos affecerunt, alque ita tumultum ad brere
lempus represserunt. Rursus enim Judi, qui in urbe

erant, opibus freti atque adeo contemptui habentes Syros,

conviciis eos incessebant , hoc modo illos se provocaturos
esse exspeclantes. Isti vero, divitiis quidem inferiore,
animis tamen elati, quod maxima illorum pars, qui per ea

loca sub Romanis stipendia mererent, Caesarenses essent -

et Sebasteni, aliquantisper et ipsi verborum contutnelia:
in Jndaros regerebant; inde eo ventum est ut alleri ia
in alteros lapides jacerent, donec eveniret multos utrinque
vulneratos cecidisse. Victoria tamen penes Judaos eral.
Felix autem, ut vidit contentionem parum admodum ab
aperto bello differre, prosiliens obsecrabat Judieos ut quie-
scereht : quumque non parerent, mililes armis instructos i
eos immisit, el multos quidem illorum occidit , plures vero
vivos comprehendit ; nonnullasque eorum qui in urbe erant
domos divitiis refertas diripiendas «omcessit militibus.
Sed qui moderatiores inter Judzeos erant οἱ dignitate prz-
stantes, de se suisque solliciti, Felicem rogarunt ut milites
tuba revocaret eisque de cetero parceret, et iocum daret
poenitentiae ob ea in quibus deliquerant. Atque Felix flexu
est eorum precibus.

8. Sub idem tempus Agríppa rex pontificatum confert in
Ismaelum, qui Phabi erat filius. Orta autem est et sedi-
tio pontificum adversas sacerdotes primoresque plebis Hie-
rosolymitan:ze : adeo utsinguli illorum, collecta mant

perditorum hominum povisque rebus studentium, ductores |

se ferrent : congressique conviciis et lapidibus se muluo
impeterent, quum interim nemo esset qui eos objurgaret,
sed tanquam 1n civitate omni rectore destituta bec licen

tius agerentur. Tanta porro pobtificibus incessit impuden-

tia et audacia, ut non vererentur servos suos ad areis |
mittere , qui decimas sacerdofibus debitas rapereut. Unde -

accidit ut ex sacerdotibus nonnulli, quibus res familiaris
angustior, prze alimentorum inopia mortem oppeterent. 1!a
factiosorum violentia jus (fasque omne penitus opprinr-
bat.

(VII.) 9. Porcio autem Festo, qui Felici succederet, a Ne-
rone misso, primores Judaeorum Czesaream incolentiuin Ro-
mam asceudunt, et accusationem contra Felicem instituunt:
dedisselque omnino ponas injuriarum quibus Judaeos af-

ρίαν τῶν εἷς Ἰουδαίους ἀδικημάτων, εἰ μὴ πολλὰ αὖ-
τὸν 6 Νέρων τἀδελφῷ Πάλλαντι παραχαλέσαντι συνε-
γώρησε, μάλιστα δὴ τότε διὰ τιμῆς ἔχων ἐχεῖνον. Καὶ
ηἱ ἐν τῇ, Καισαρείᾳ δύο πρῶτοι Σύρων Βοῦρρον.(παι-
δαγωγὸς δὲ οὗτος ἦν τοῦ Νέρωνος, τάξιν τὴν ἐπὶ τῶν
Ἑλληνικῶν ἐπιστολῶν πεπιστευμένος) πείθουσι πολ-
λοῖς χρήμασιν αἰτήσασθαι παρὰ τοῦ Νέρωνος αὐτοῖς
ἐπιστολὴν ἀχυροῦσαν τὴν Ἰουδαίων πρὸς αὐτοὺς lco-
πολιτείαν. Καὶ Βοῦρρος τὸν αὐτοχράτορα παραχαλέ-
σας ἐπέτυχε γραφῆναι τὴν ἐπιστολήν. Αὕτη τῷ ἔθνει
fubw τῶν μετὰ ταῦτα χαχῶν τὰς αἰτίας παρέσχεν.
Πυθόμενοι γὰρ οἱ χατὰ τὴν Καισάρειαν Ἰουδαῖοι τὰ
γραφέντα πρὸς τοὺς Σώρους, στάσεως μᾶλλον εἴχοντο,
u£/pt δὴ τὸν πόλεμον ἐξῆψαν.
t. Ἀφιχομένου δὲ εἰς τὴν Ἰουδαίαν Φήστου, συνέ-
One τὴν Ἰουδαίαν ὑπὸ τῶν ληστῶν χαχοῦσθαι, τῶν
χωμῶν ἁπασῶν ἐμπιπραμένων τε xai διαρπαζομένων.
Καὶ οἱ σικάριοι δὲ καλούμενοι (λησταὶ δὲ εἰσὶν οὗτοι)
τότε μάλιστα ἐπλήθυνον, χρώμενοι ξιφιδίοις παραπλη-
σίοις μὲν τὸ μέγεθος τοῖς τῶν Περσῶν ἀχινάχαις, ἐπι-
χαμπέσι δὲ καὶ ὁμοίοις ταῖς ὁπὸ Ρωμαίων σίκαις xa-
λουμέναις, ἀφ᾽ ὧν xal τὴν προσηγορίαν οἱ ληστεύοντες
ἔλαθον πολλοὺς ἀναιροῦντες. ᾿Αναμιγνύμενοι γὰρ ἐν
ταῖς ἑορταῖς, καθὼς xal τὸ πρότερον εἴπαμεν, τῷ πλή-
θει τὸν πανταχόθεν εἰς τὴν πόλιν ἐπὶ τὴν εὐσέθειχν
συρρεόντων, οὺς βουληθεῖεν ῥᾳδίως ἀπέσφαττον. Πολ-
λάχις δὲ καὶ μεθ᾽ ὅπλων ἐπὶ τὰς χώμας τῶν ἐχθρῶν
ἀφιχνούμενοι δίηρπαζον xal ἐνεπίαπρασαν. Πέμπει δὲ
Φῆστος δύναμιν ἱππικήν τε xal πεζικὴν ἐπὶ τοὺς ἀπα-
ιτηθέντας ἀπό τινος ἀνθρώπου γόητος, σωτηρίαν αὐτοῖς
ἐπαγγελλομένου καὶ παῦλαν χαχῶν, εἰ βουληθεῖεν ἔπε--
σθαι μέχρι τῆς ἐρημίας αὐτῷ. Καὶ αὐτόν τε ἐχεῖνον
τὸν ἀπατήσαντα xat τοὺς ἀχολουθήσαντας διέφθειραν ol
πειφθέντες.
εις ια΄, Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τοῦτον 6 βασιλεὺς ᾿Αγρίπ-
πὰς ὠχοδομήσατο μεγέθει διάφορον οἴχημα,, ἐν τῷ
βασιλείῳ ἐν “ἱεροσολύμοις, πλησίον τοῦ ξυστοῦ. — "lo
6i βασίλειον ἐγεγόνει πάλαι ὑπὸ τῶν ᾿Ασχμωναίου
παίδων, ἐφ᾽ ὀψηλοῦ δὲ τόπου χείμενον τοῖς χατοπτεύειν
! ἀπ᾽ αὐτοῦ βουλομένοις τὴν πόλιν ἐπιτερπεστάτην πα-
ρεῖχε τὴν θέαν' ἧς ἐφιέμενος ὃ βασιλεὺς ἐχεῖθεν ἀφεώρα
χαταχείμενης τὰ κατὰ τὸ ἱερὸν πρασσόμενα. Ταῦτα
δὲ θεασάμειοι τῶν ᾿ἱεροσολυμετῶν οἱ προὔχοντες δει-
νῶς ἐχαλέπαινον οὐ γὰρ ἦν πάτριον οὐδὲ νόμιμον
, ἡμῖν τὰ χατὰ τὸ ἱερὸν δρώμενα κατοπτεύεσθαι,, xal
μάλιστα τὰς ἱερουργίας. Τοῖχον οὖν ἐγείρουσιν ἐπὶ
τῆς ἐξέδρας ὑψηλὸν, ἥτις ἦν ἐν τῷ ἔσωθεν ἱερῷ τετραμ-
μένη πρὸς δύσιν. Οὐ μόνον δὲ τοῦ βασιλιχοῦ τριχλί-
vou τὴν ἄποψιν οὗτος οἰχοδομηϑεὶς ἀπετέμνετο, ἀλλὰ
) xai τῆς δυτιχῇς στοᾶς τῆς χατὰ τὸ ἱερὸν ἔξωθεν οὔσης,
ἔνθα τὰς φυλαχὰς οἱ Ρωμαῖοι ταῖς ἑορταῖς ἐποιοῦντο
διὰ τὸ ἱερόν. — "Emi τούτοις ἠγανάχτησαν ὅ τε βασιλεὺς
᾿Αγρίππας, μάλιστα δὲ Φῆστος ὁ ἔπαρχος, καὶ προσ-
ἔταξεν αὐτοῖς χαθελεῖν. Οἱ δὲ παρεχάλεσαν ἐξουσίαν
JOSEPLILS, 1.

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. VIII.

7185

fecerat , nisi Nero fratris Pallantis, qui tum maxime apud

[974,975]

eum in honore erat, precibus supplicibus multa. indulsis.
set. Ac duo primores Syrorum qui Cesarem erant,
Burro (ille enim Neronis erat magisler, idemque ei a Gra:-
cis epistolis) ingenti pecunia vi persuadent ut illorum in
gratiam literas a Nerone impetraret , quibus Judmis adime-
retur jus civitatis illis cum Syris commune. Atque Bur-
rus, quum Imperatori supplicasset, id obtinuit ut hujus-
modi epistola scriberetur : unde mala , quse gentem nostram
postea a(flixerunt, ortum habuere. Judsi enim C:esaren-
868. ubi cognoverunt quae scripta erant ad Syros, eo ma-
gis in seditionibus perstabant , donec bellum exarsit.

10. Quum autem Festus in Judeam venisset , accidebat
ut Judaea a latronibus vexaretur, qui vicos omnes incende-
bant et diripiebant. Et tunc quidem ii qui sicarii appellati
erant ( ietl enim latronum genus) ad maximum numerum
excreverant, ensiculis parvis utentes, magnitudine baud
multum a Persarum acinace diversis, sed incurvis, quales
sunt qua& Romanis appellantur sica ; unde et nomen ipsis
latronibus, multa caede grassantibus , inditum est. Nam
festis diebus, ut jam ante diximus, turbze permisti undi-
que in urbem re;igionis ergo con(luenti , quotquot voluerint
nullo negotio trucilabant. Non raro etiam armati in iui-
micorum vicos irruebant, direptisque ignem admuovebant.
Ac Feslus equestres pedestresque copias contra eos
misit, qui decepti erant ab homine quodam-pricst.gialore,
salutem ipsis pollicente et malorum cessationein , si se us-
que ad desertum sequi vellent; atque ipsum deceptorem ,
pariter ac eos qui illum comitati sunt , iuteifecerunt milites
ab illo missi.

t1. Sub idem aatem tempus rex Agrippa medificium ma-
gnitudine iusigui exstruxit prope xystum, in regia Hieroso-
Iymitana, qua olim fuerat Asamonzei liliorum regia : quum-
que in loco eminenti situm esset, inde anvwenissimus pro-
spectus patebat urbem aspectare volentibus. Cujusrei cu-
pidus rex , e triclinio, quum illic decumberet, quicquid in
templo ageretur spectabat. Illa ubi viderunt Hierosolymi-
tanorum proceres , vehementer succeusebant : neque enim
patria consuetudo aut lex nostra ferebat ut quae in templo
gererentur, et maxime quum res sacra fieret, aliquis aspice-
rel. Quam ob rem altum parietem excilabant super exe-
dram, qua erat in interiore templo ad solem occiduum
versa. [66 aulem exadificats non solum prospectum e
regio triclinio intercipiebat, sed et e porticu occidentali
extra templum sita, ubi Romani propter templum festis
diebus excubias agebant. Ista &yre tulerunt et rex Agríp-
pa, et maxime Festus prieses, eisque przcepit ut murus

dirueretur. Illi vero rogarunt ut liceret sibi legatos ca de-
T

[4

786 (Δ5δ.6,397.)

αὑτοῖς δοῦναι πρευδεῦσαι περὶ τούτου πρὸς Νέρωνα"
ζὴν γὰρ οὐχ ὑπομένειν χαθαιρεθέντος τινὸς μέρους τοῦ
ἱεροῦ. Συγγωρήσαντος δὲ τοῦ Φήστου πέμπουσιν ἐξ
αὑτῶν πρὸς Νέρωνα τοὺς πρώτους δέχα xal ᾿Ισμάηλον
τὸν ἀρχιερέα xoi “Ελχίαν τὸν γαζοφύλαχα. Νέρων δὲ
διαχούσας αὐτῶν οὐ μόνον συνέγνω περὶ τοῦ πραχθέν-
τος, ἀλλὰ xal συνεμώρησεν οὕτως ἐᾶν τὴν οἰκοδομίαν,
τῇ γυναιχὶ Ποππηία (θεοσεδὴς γὰρ ἦν) ὑπὲρ τῶν Ἰου-
δαίων δεηθείσῃ “αριζόμενος" ἣ τοῖς μὲν δέχα προσ--
10 ἔταξεν ἀπιέναι, τὸν δὲ ᾿'Ἑλχίχν xoi τὸν Ἰσμάηλον
δμηρεύσοντας παρ᾽ ἑαυτῇ χατέσχεν. ὋὉ δὲ βασιλεὺς,
ταῦτα ὡς ἐπύθετο, δίδωσι τὴν ἀρχιερωσύνην Ἰωσήπῳ
τῷ Σίμωνος παιδὶ ἀρχιερέως, ἐπυιαλουμένῳ δὲ Καί.
ΚΕΦ. Θ΄.
ἕαπει δὲ Καῖσαρ Ἀλβῖνον slc τὴν Ἰουδαίαν ἔπαρ-
γον, Φήστου τὴν τελευτὴν πυθόμενος, ὋὉ δὲ βασιλεὺς
ἀφείλετο μὲν τὸν ᾿Ιώσηπον τὴν ἀρχιερωσύνην, τῷ δὲ
᾿Ανάνου παιδὶ, xal αὐτῷ Ἀνάνῳ λεγομένῳ, τὴν δια-
δοχὴν τῆς ἀρχῆς ἔδωχε. Τοῦτον δέ φασι τὸν πρεσθύ-
τατον Ἄνανον εὐτυχέστατον γενέσθαι' πέντε γὰρ ἔσχε
30 παῖδας, xal τούτους πάντας συνέθη ἀρχιερατεῦσαι τῷ
Θεῷ, αὐτὸς xal πρότερον τῆς Tuc ἐπὶ πλεῖστον ἀπο-
λαύσας, ὅπερ οὐδενὶ συνέθη τῶν παρ᾽ ἡμῖν ἀρχιερέων.
Ὃ δὲ νεώτερος Ἄνανος, ὃν τὴν ἀρχιερωσύνην ἔφαμεν
παρειληφέναι, θρασὺς ἦν τὸν τρόπον xol toÀumth;
45 διαφερόντως, αἵρεσιν δὲ μετήει τὴν Σαδδουχαίων, οἵπερ
εἰσὶ περὶ᾿ τὰς χρίσεις ὠμοὶ παρὰ πάντας τοὺς Ἰουδαίους,
καθὼς ἤδη δεδηλώκαμεν. Ἅτε δὴ οὖν τοιοῦτος ὧν 6
Ἄνανος, νομίσας ἕψειν καιρὸν ἐπιτήδειον, διὰ τὸ τεθνά-
γαι μὲν Φῆστον, 'AX6tvov δὲ ἔτι χατὰ τὴν ὁδὸν € ὑπάρ-
30 χεῖν, καθίζει συνέδριον χριτῶν, xal παραγαγὼν lc αὐτὸ
τὸν ἀδελφὸν Ἰησοῦ τοῦ λεγομένου Χριστοῦ ( Ἰάχωθος
ὄνομα αὐτῷ) xat τινας ἑτέρους, ὡς παρανομησάντων
κατηγορίαν ποιησάμενος, παρέδωκε λευσθησομένους.
“Ὅσοι δὲ ἐδόκουν € ἐπιεικέστατοι τῶν χατὰ τὴν πόλιν εἶ.
35 ναι χαὶ τὰ περὶ τοὺς νόμους ἀχριξεῖς, βαρέως ἤνεγχαν
ἐπὶ τούτῳ" xal πέμπουσιν πρὸς τὸν βασιλέα χρύφα

σι

παραχαλοῦντες αὐτὸν ἐπιστεῖλαι τῷ 'Avdwo μηχέτι.

τοιαῦτα πράσσειν" μηδὲ γὰρ τὸ πρῶτον ὀρθῶς αὐτὸν
πεποιηχέναι, Τινὲς δὲ αὐτῶν καὶ τὸν 'AX6ivov ὕπαν-
40 τιάζουσιν ἀπὸ τῆς Ἀλεξανδρείας ὁδοιποροῦντα, χαὶ δι-
δάσχουσιν ὡς οὐκ ἐξὸν ἦν ᾿Ανάνῳ χωρὶς τῆς ἐκείνου
γνώμης χαθίσαι συνέδριον. Ἄλδε tvog δὲ πεισθεὶς τοῖς
λεγομένοις γράφει μετ᾽ ὀργῆς τῷ Ἀνάνῳ, λήψεσθαι: παρ᾽
αὐτοῦ δίκας ἀπειλῶν. Καὶ 6 βασιλεὺς ᾿Αγρίππας, διὰ
4; τοῦτο τὴν ἀρχιερωσύνην ἀφελόμενος αὐτὸν ἄρξαντα
μῆνας τρεῖς, Ἰησοῦν τὸν τοῦ Δαμναίου κατέστησεν.
β΄. Ἐπειδὴ δὲ ἧκεν 6 ᾿Ἀλδῖνος εἷς τὴν τῶν Ἵεροσο-
λυμιτῶν πόλιν, πᾶσαν εἰσηνέγχατο σπουδὴν xal πρό-
νοῖαν ὑπὲρ τοῦ τὴν χώραν εἰρηνεύεσθαι, τοὺς πολλοὺς
τῶν σιχαρίων διαφθείρας. 'O δὲ ἀρχιερεὺς Ἀνανίας
χαθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν ἐπὶ μέγα προὔχοπτε δόξης, καὶ
τῆς παρὰ τῶν πολιτῶν εὐνοίας τε xai τιμῆς ἠξιοῦτο

φ

APXAIOAOTIAX BIBA. K. ΚΕΦ. Θ.

[vna] V

re ad Neronem nuttere: vitam enim diutius non ferendam
esse, parte aliqua templi diruta. Quumque Festus id per-
misisset , ad Neronem de suis ablegarunt decem primores,
et Ismaelum pontificem , et Helciam sacri :erarii custodem.
Nero autem quum eos audivisset, non solum quod factom
erat eis ignoscebat , verum etiam concessit nt staret mane-
reique sedificium ; gratificatus in hoc uxori sue Poppsez,
quie ( femina utpote religiosa) ei Judeorum in gratiam sup-
plicaverat : quee decem quidem abire jussit, Helciam vero
et Ismaelum apud se obsides retinuit. At tex , ubi ista
rescivit, pontificatum detulit Josepho cognomine Cabi,
Simonis ponfificis filio.
CAP. ΙΧ. (VIII)

Cesar autem , audita Festi morte, Albinum in Judam
misit praesidem. — Ceterum rex Josepho quidem pontifica-
tum abstulit, Anani vero filio, ipsique Anano vocale,
concessit ut in istum principatum succederet. Αἱ »enio-
rem hunc Ananua: aiunt felicissimum exstitisse : nam quim.
que filios habuit , hisque omnibus contigit Deo ip poplificatu
ministrasse, quum et ipse prius ea dignitate in letnpus
longissimum functus esset : id quod nulli unquam apod
nos pontifici contigil. Interea Ananus junior, quem ponti-
ficatum accepisse jam diximus, ferox erat ingenio et insi-
gniter audax ; seclam etiam Sadduesorum sequebetnr, qué
prie ceteris Judzeis in judiciis sant acerbi et immites, quem-
adinodum antea indicavimus. Talis igitur quum esset Ana-
nus , opportanum sibi tempus adesse ratus , eo quod Festus
quidem víta cessisset , Albinus vero adhuc in itinere esset ,
concilium judicum cogit ; luductoque in Jadiciuni fratre Je-
su qui dicitur Christus ( Jacobus ei nomen) el cum eo
quibusdam aliis, in eos ut legis violate reos quum accusa-
tionem instituisset , lapidandos tradidit. Sed quicunque
inter cives modestissimi, legisque observanda studiosissi-
mi habebantur, graviter lioc tulerunt : atque clam legatos
ad regem mittunt , hortantes ut Ananum per literas monere
vellet , ne quid deinceps simile moliretur ; neque enim prius
illud recte ab eo factum fuisse. Horum nounulli etiam
Albino, ab urhe Alexandría iter facienti, occurrerunt;
eumque monuerunt non licuisse Anano abeque ipsius con-
sensu concilium judicum eonvocare. Horum oratione
Albinns persuasus literas plenas furoris et iracundi»e Ana-
no scribit, minatus se de illo penas sumpturum. Proinde
rex Agrippa, adempto ei pontificate, quem per tres men-
ses gesseral , Jesum Damniei filium constituit.

2. Porro Albinus, quum ad urbem Hierosolymitarum ve-
nisseL, omnem curam et providentiam adhibuit , ut paca-
tam et tranquillam redderet provinciam, sicarios aliquam-
multos interficiendo. Ananias autem pontifex ad majorem
in dies crevit existimationem, atque benevolentiam et ho-
norem amplissimum apud cives habebat. — Nam pecu-

(897,998.)

λαμπρῶς. "Hv γὰρ χρημάτων ποριστικός’ καθ᾽ ἡμέ-
pav v τὸν Ἀλόῖνον xai τὸν ἀρχιερέα δώροις ἐθερά-
πευεν. Elys δὲ οἰχέτας πάνυ μοχθηροὺς ot συναναστρε-
φόμενοι τοῖς θρασυτάτοις ἐπὶ τὰς ἄλωνας πορευόμενοι
ὑ τὰς τῶν ἱερέων δεκάτας ἐλάμβανον βιαζόμενοι, xal
τοὺς αὐ διδόντας οὐχ ἀπείχοντο τύπτειν. ΟΥ̓ τε ἀρ-
χιερεῖς ὅμοια τοῖς ἐχείνου δούλοις ἔπρασσον, μηδενὸς
χωλύειν δυναμένους Καὶ τῶν ἱερέων τοὺς πάλαι ταῖς
διχάταις τρεφομένους τότε συνέθαινε θνήσχειν, τροφῆς
0 ἀπορία.
γ΄. Π}άλιν δὲ οἱ σικάριοι χατὰ τὴν ἑορτὴν ( ἐνειστή-
xt γὰρ αὕτη) διὰ νυχτὸς εἰς τὴν πόλιν παρελθόντες
συλλαμθάνουσι ζῶντα τὸν γρχυυατέα τοῦ στρατηγοῦν-
τος Ἐλεαζάρου ( παῖς δὲ ἦν οὗτος 'Avdvou τοῦ ἀρχιε-
$ ρέως), καὶ δήσαντες ἐξήγαγον. - Εἶτα πέωψαντες πρὸ
τὸν Ἀνανίαν ἀπολύειν ἔφασαν τὸν γραμματέα πρὸς
αὐτὸν, εἰ πείσειε τὸν Ἀλόϊνον δέχα δεσιαώτας τοὺς ἐξ
αὐτῶν ληφθέντας ἀπολῦσαι. Καὶ 6 Ἀνανίας, διὰ τὴν
ἀνάγχην πείσας τὸν ᾿Αλῖνον, τῆς ἀξιώσεως ἐπέτυχε.
Ὁ Τοῦτο μειζόνων xxxiv ἦρξεν. Οἱ γὰρ λῃσταὶ πάντως
ἐπεμγγανῶντο τῶν Ἀνανίου τινὰς συλλχιῦανειν οἷ--
κείων, xxl συνεχίῶς ζωιυγροῦντες οὐχ ἀπέλνον πρὶν jj
τινας τῶν σικαρίων ἀπολάδοιεν. ΓΓενόμενοί τε πί-
λιν ἀριθαὸς οὐκ ὀλίγος, ἀναθαρρήσαντες τὴν χώραν
i ἔπασαν ἐχάχουν.
δ΄͵ Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χαιρὸν 6 βασιλεὺς ᾿Αγρίππας,
μείζονα τὴν Φιλίππου καλουμένην Καισάρειαν χατα-
σχεύασας, tlc τὴν τοῦ Νέρωνος τιμὴν, Νερωνιάδα προσν;-
γόρευσεν. Καὶ Bmpucíow δὲ θέατρον ἀπὸ πολλῶν γρη-
W μάτων χατεσκευασμένον ταῖς χατ᾽ ἔτος θέαις ἐδωρεῖτο,
πολλὰς εἰς τοῦτο υυριάδας ἀναλίσκων" σῖτον γὰρ
ἐδίδου τῷ δήμω καὶ ἔλαιον διένειμε, Καὶ τὴν πᾶσαν
δὲ πόλιν ἀνδριάντων ἀναθέσεσι xai ταῖς τῶν ἀρχαίων
ἀκοτύποις εἰχόσιν ἐχόσωει, xal μιχροῦ δεῖν πάντα τὸν
Ὁ τῆς βασιλείας χόσμον ἐχεῖ μετήνεγκεν. Μῖσος οὖν
αὐτῷ παρὰ τῶν ὑπηκόων ηὔξετο, διὰ τὸ περιαιρούμε-
νον τὰ ἐκείνων ξένην πόλιν χοσμεῖν. Λαμθανει δὲ xol
᾿Ιησοῦς 6 τοῦ Γαμαλιὴλ τὴν διαδοχὴν τῆς ἀρχιερωσύνης
πιρὰ τοῦ βασιλέως, Ἰησοῦν ἀφελομένου τὸν τοῦ Ax-
IU ἀνχίου" xat διὰ τοῦτο στάσις αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους
ἐγένετο... Συστήωχτα γὰρ τῶν θρασυτάτων ποιησάμε-
νοι πολλάχις μέχρι λίθων βολῆς ἀπὸ τῶν βλασφημιῶν
ἐξέπιπτον. Ὑπερεῖχε δὲ Ἀνανίας τῷ πλούτῳ προσα.
γύμενος τοὺς Ax Od viv ἑτοίμους. Κοστόθαρος δὲ xat
Δ αῦλος, αὐτοὶ x20 αὐτοὺς μογθηρὰ πλήθη συνῆγον,
γένους μὲν ὄντες βασιλιχοῦ, διὰ τὴν πρὸς ᾿Αγρίππαν
συγγένειαν εὐνοίας τυγχάνοντες, βίαιοι δὲ xai ἁρπάζειν
τὰ τῶν ἀσθενεστέρων ἕτοιμοι. Ἔξ ἐκείνου μάλιστα
τοῦ χαιροῦ συνέθη τὴν πόλιν ἡμῶν νοσεῖν, προχοπτόν-
δῦ τῶν πάντων ἐπὶ τὸ χεῖρον.
ε΄. Ὡς δὲ ἤκουσεν ᾿Αλδῖνος διάδογον αὑτῷ Γέσσιον
Φλῶρον ἀφιχνεῖσθαι, βουλόμενος δοχεῖν τι τοῖς Ἵεροσο-
λυμίταις παρεσγῆσθαι, προσαγαγὼν τοὺς δεσμώτας,
ὅσοι ἦταν αὐτῶν προδήλως θανεῖν ἄξιοι, τούτους προσ-

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. IX.

leeen.] 787
alam acquirendi rationem probe noverat ; atque adeo donis
quum Albinum tum et pontificem assidue deliniebat. Habebat
aulem servos nequissimos , qui , adjuncto sibi audacissimo
quoque , areas obeuntes sacerdotum decimas vi rapiebant ,
nec ab iis verberandis abstinebapt qui eas dare recusabant.
Pontifices etiam similiter ac illius servi faciebant, quum
*iemo eos impedire posset. Quo fiebat αἱ sacerdotes , qui
olim decimis se alebaat , tunc cibi penuria morerentur.

3. Rursum etiam sicarii dum festum ageretur, quod tum
supervenerat , nocte urbem ingressi, vivum comprehenduit
scribam Eleazari templi pretoris ( ille enim erat Anani
pontificis filius ) vinctumque abduxerunt. Deinde, nuncio
ad Ananiam misso, dixerunt se scribam velle δὰ ipsum
remillere, δὶ Albino persuaderet ut decem ex illis , quos
captos viuctosque habebat, ipse dimitteret. Atque Ananias,
id quum Albino necessitate coactus persuasisset, voti compos
factus est : unde majores orte sunt calamitates. Nam id
modis omnibus agebant ut aliquem e necessariis alque amíi-
cis Ananice deprelhenderent : quamque frequenter eoe vivos
caperent, neu prius dimittebant quam e sicarils aliquot
reciperent. Maque, ubi rursus eie magnus accrevit nume:
ris , fiducia resempta totam regionem ipnfestabant.

4. Sub idem autem tempus rex Agrippa, qunm Cesareain
quie Philippi dicebatur aedificiis auxisset , in Neronis hono-
rem Neroniadem appellavit. 1nsuper et theatruin. apud
Berytios , magnis sumptibus exstructum, annuis spectaculis
denavi, moltis myriadibus impensis : nam frumen-
tum deiit populo el oleutn distribuit. Porro urbem per
einnem elatuas disposuit, et imaginibus ad antiqua artifi-
cum archetypa expressis eam orpavit; et omnia fere sui
regni ornamenta in eam civitatem transtulit. Quo factum
est ut odium ei apud subditos conflaretur, quod sublatis
quie illorum esseut externam urbem excoleret. Atquerex,
pontificatum adimens Jesu Damnei lilio , fecit ut Jesus (5a
malielis filius el succederet : &c propterea inter cos mutuo
oria est dissensio. Nam quum bominum audacissimorum
cohortem utrinque collegissent , ssepe a conviciis co de-
ventum est ut lapides ia se invicem jacerent. — Sed inter
alios eminebat Ananias ex amplis facultatibus largitione
plurimos sibi concilians. — Costobarus quoque et Saulus
suam uterque sceleratorum multitudinem coegerunt , orli
quidem genere regio, et propter cognationem Agrippee in
magna gratia; vehementes autem et violenti et ad infirmio-
res spoliandos prompti paratique. Atque ex illo maxime
lempore accidit ut civitas nostra valde laboraret, rebus
omnibus in deterius ruentibus.

5. Albinus vero, quum didicisset Gessium Florum sihi
successorem venire, aliquid videri volens Judsmis preesti-
tisse , vinctis productis , eos , qui manifeste necem meruc-
rant , occidi jussit : qui vero levioribus de causis In carce-

50

288 (βοδ,500.) ΑΡΧΑΙΟΛΟΕΙ͂ΑΣ BIBA. K. ΚΕΦ. I. [977,7s.]

ἐταξεν ἀναιρεθῆναι τοὺς δὲ ἐκ μικρᾶς xal τῆς τυγού-

σης αἰτίας εἰς τὴν εἰρχτὴν κατατεθέντας ρήματα λαμ-

δάνων αὐτὸς ἀπέλυε. Καὶ οὕτως f, uiv φυλαχὴ τῶν
δεσμωτῶν ἐχαθάρθη, fj χώρα δὲ ληστῶν ἐπληρώθη.

b ς΄. Τῶν 5$ Λευϊτῶν ( φυλὴ δέ ἐστιν αὔτη ) ὅσοιπερ
ἦσαν ὑμνῳδοὶ, πείθουσι τὸν βασιλέα, χαθίσαντα συνέ-
δριον, φυρεῖν αὐτοῖς ἐπ᾽ ἴσης τοῖς ἱερεῦσιν ἐπιτρέψαι
λινῆν στολήν πρέπειν γὰρ αὐτοῦ τοῖς τῆς ἀρχῆς χρό-
vot; ἔφασχον, ἀφ’ ὧν μνημονευθήσεται χαινοκοιεῖν.

10 Καὶ τῆς ἀξιώσεως οὐ διήμαρτον. Ὁ γὰρ βασιλεὺς μετὰ
νώμης τῶν εἰς τὸ συνέδριον ἐποιχομένων, συνεχώρησε
τοῖς δυνῳδοῖς ἀποθεμένους τὴν προτέραν ἐσθῆτα φο-
ρεῖν λινῆν otav ἠθέλησαν. Μέρους δέ τινος τῆς φυλῆς
λειτουργοῦντος χατὰ τὸ ἱερὸν, xai τούτοις MES

' | τοὺς ὕμνους ἐχμαθεῖν ὡς παρεκάλουν. Πάντα δὲ ἦν

ἐναντία ταῦτα τοῖς πατρίοις, ὧν παραθαθέντων οὐχ

ἐνὴν μὴ οὐχὶ δίκας ὑποδ εἶν.

C. Ἤδη δὲ τότε xal τὸ ἱερὸν ἐτετέλεστο. Βλέπων
οὖν 6 δῇωος ἀργήσαντας τοὺς τεχνίτας, ὑπὲρ μυρίους
καὶ ὀχταχισχιλίους ὄντας, χαὶ μισθοφορίας ἐνδεεῖς doo»
μένους διὰ τὸ τὴν τροφὴν ἐκ τῆς χατὰ τὸ ἱερὸν ἐργα-
σίας πορίζεσθαι. χαὶ χρήματα μὲν ἀπόθετα διὰ τὸν
ἐκ Ρωμαίων φόδον ἔχειν οὐ θέλων, προνοούμενος δὲ τῶν
τεχνιτῶν, xal εἰς τούτους ἀναλοῦν τοὺς θησαυροὺς βου-
λόμενος, (καὶ γὰρ εἶ μίαν τις ὥραν τῆς ἡμέρας εἰργά-
σαιτο, τὸν μισθῶν ὑπὲρ ταύτης εὐθέως ἐλάμθανεν, )
ἔπειθον τὸν βασιλέα τὴν ἀνατολιχὴν στοὰν ἀνεγεῖραι.
ἮΝ δὲ ἢ στοὰ τοῦ μὲν ἔξωθεν ἱεροῦ, χειμένη δὲ ἐν
φάραγγι βαθείᾳ, τετραχοσίων πηχῶν τοὺς τοίχους
ἔχουσα, ἐκ λίθων δὲ τετραγώνων κατεσχεύαστο χαὶ
λευχῶν πάνυ, (τὸ μὲν μῆχος ἑκάστου λίθου πήχεις
εἴχοσι, τὸ δὲ ὕψος ἕξ.) ἔργον Σολομῶνος τοῦ βασιλέως
πρώτου δειμαμένου τὸ σύμπαν ἱερόν. Ὃ βασιλεὺς

o

δὲ ( ἐπεπίστευτο γὰρ ὑπὸ Κλαυδίου Καίσαρος τὴν ἐπι-

μέλειαν τοῦ ἱεροῦ) λογισάμενος παντὸς μὲν ἔργου τὴν
χαθαίρεσιν εἶναι ῥαδίαν, δυσχερῆ δὲ τὴν κατασχευὴν,
ἐπὶ δὲ τῆς στοᾶς ταύτης χαὶ μᾶλλον, (χρόνου τε γὰρ χαὶ
πολλῶν χρημάτων slc τοὔργον δεήσειν, ) ἠρνήσατο μὲν
περὶ τούτου δεομένοις, χαταστορέσαι δὲ λευχῷ λίθῳ
τὴν πόλιν οὐχ ἐχώλυσεν. Ἦησοῦν δὲ τὸν τοῦ Γαμα-
λιὴλ τὴν ἀρχιερωσύνην ἀφελόμενος, ἔδωχεν αὐτὴν
Ματθίᾳ τῷ Θεοφίλου, χαθ᾽ ὃν καὶ 6 κρὸς 'Ρωμαίους
πόλεμος Ἰουδαίοις ἔλχθε τὴν ἀρχήν.

ΚΕΦ. I.

"Avayxatov δὲ εἶναι νομίζω xal τῇ ἱστορίᾳ ταύτη

45 προσήχειν διηγήσασθαι περὶ τῶν ἀρχιερέων, πῶς τε
ἀρξάμενοι, καὶ τίσιν ἔξεστι τιμῆς ταύτης μεταλαμθά-
νειν, καὶ πόσοι γεγόνασι, μέχρι τῆς τοῦ πολέμου τε-
λευτῆς. Πρῶτον μὲν οὖν πάντων λέγουσιν Ἀαρῶνα
τὸν Μωύσέως ἀδελφὸν ἀρχιερατεῦσαι τῷ Θεῷ, τελευ-
δ τήσαντος δὲ ἐχείνου διαδέξασθαι τοὺς παῖδας εὐθὺς,
xat ἀπ᾽ ἐχείνων τοῖς ἐχγόνοις αὐτῶν διαμεῖναι τὴν τι-

e

rem conjecti erant , eos accepta pecunia dimisit, Atque ila
quidem carcer vinclís vacuus est factus , regio vero latroni
bus repleta est.

6. Interea Levitarum ( nam et illi in tribum redacti ;
quotquot erant hymnorum cantores regem orabant ut coact«
synedrio ipsis »que ac sacerdotibus stolam lineam gestare
concederet : ipsius enim regni temporibus convenire die-
bapt ut novi aliquid institueret in perpetuam sui memoriam.
Neque frustra fuit eorum postulatio. Nam rex , cum con-
sensu eorum qui in synedrium venerant, hymnorum canto-
ribus id indulsit ut, priori veste deposita, linea, quam
voluerant , uterentur. Quumque alia pars tribus in templi
ministeriis occupata esset , illis eliam permisit, prout eum
rogabant, ut hymnos ediscerent. 11|8 autem omnia facia
erant contra quam patría ferebant instituta : qnibus violali-
fleri non potuit quin meritze luenda essent pone.

7. Jam illo tempore absolutum erat templi sedificium.
Populus igitur quum in otio esse animadverteret opifices, ul.
tra octodecim millia, atque mercedem desideraturos esse,
quum antea victus illis suppeditaretur ex iis in. quibus
circa templum elaborarunt ; nolletque pecuniam repositaim
habere metu Romahorum , simulque operariorum rationem
habens, thesauros in istos expendere cuperet, ( nam, si
quis unam diei horam operatus esset, mercedem pro ea
statim accipiebat : ) regem hortantur suadentque, ut orien-
talem porticum ins(auraret. Eratautem porticus haec ex terio-
ris templi, profupdee valli imminens , proinde subnixa muris
quadringentorum cubitorum , et saxis quadratis constructa
valde candidis, (longitudo quidem cujusque saxi erat cu-
bitorum viginti , altitudo vero sex ,) opus Solomonis regis ,
qui primus integrum templum exstruxit. Rex autem ( nam
a Claudio Cesare ei demandata erat templi cura ) quum se-
cum reputasset , facile esse vel quodcunque opus demoliri ,
instaurationem vero rem arduam esse, praesertimque ejus-
modi porticus, ( utpote quod hoc opus desideraret tempus
longum multumque pecuniz,) illorum quidem petitioni
minime coucessit : urbem vero candido lapide sterni non
prohibuit. Quum autem Jesu Gamalielis filio pontificatum
abstulissel, eundem Matthise Theophili filio dedit : quo
pontifice bellum inter Romanos et Judzeos coortum est.

CAP. X. (VIIL)

Jam vero necessarium esse existimo et huic historiz ἰδ.
primis convenire narrare de pontificibus , quae fueril eorum
origo, et quibus concessum hunc bonorem accipere, οἱ
quot usque ad finem hnjus belli fuerint. EL primum qui-
dem omnium Aaronem, (fratrem Moysis , Deo in summo
sacerdotio ministrasse aiunt , illique defuncto successisse
mox filios , ac deinde illorum posteris omnibus hunc leno-

δὴν ὅπασιν. Ὅθεν xal πάτριόν ἐστι αηδένα τοῦ Θεοῦ | rem constitisse. Unde etiam ex patrio instituto est, nemim οι

(895,900.)

τὴν ἀρχιερωσύνην λαμθάνειν ἢ τὸν ἐξ aluato; τοῦ
Ἀαρῶνος, ἑτέρου δὲ γένους, οὐδ᾽ ἂν βασιλεὺς ὧν τύχη,
τεύξεται τῆς ἀρχιερωσύνης. ᾿Εγένοντο οὖν πάντες
τὸν ἀριθμὸν ἀπὸ ᾿Ααρῶνος, ὡς ἔφαμεν, τοῦ πρώτον
5 γενομένου μέχρι Φινεέσου, τοῦ χατὰ τὸν πόλεμον ὑπὸ
τῶν στασιαστῶν ἀναδειχθέντος ἀρχιερέως, τρεῖς καὶ
ὀγδοήκοντα. Ἔχ τούτων χατὰ τὴν ἔρημον ἐπὶ τῶν
Μωϊσέως χρόνων τῆς σχηνῆς ἑστώσης, ἣν Μωῦσῆς τῷ
Θεῷ χατεσχεύασε, μέχρι τῆς εἰς Ἰουδαίαν ἀφίξεως,
Ὁ ἔνθα Σολομῶν 6 βασιλεὺς τῷ Θεῷ τὸν ναὸν ἤγειρεν,
ἐρχιεράτευσαν τρισκαίδεκα. “Γὸ γὰρ πρῶτον ἕως τῆς
τοῦ βίου τελευτῆς τὰς ἀρχιερωσύνας εἶχον, ὕστερον δὲ
xoi παρὰ ζώντων διεδέχοντο. — Ot τοίνυν τρισχαίδεχα
οὗτοι, τῶν δύο παίδων Ἀαρῶνος ὄντες ἔχγονοι, κατὰ
διαδοχὴν τὴν τιμὴν παρελάμθανον. ᾿Ἐγένετο δὲ αὐὖ-
τῶν ἀριστοχρατιχὴ μὲν ἡ πρώτη πολιτεία, μετὰ ταῦ»
τὴν δὲ μοναρχία, βασιλέων δὲ τρίτη. Γίνεται δὲ τῶν
ἐτῶν ἀριθμὸς ὧν ἦρξαν οἱ τρισχαίδεχα, ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας
οἱ πατέρες ἡμῶν ἐξέλιπον Αἴγυπτον Μωῦσέως ἄγοντος
Ὁ μέχρι τῆς τοῦ ναοῦ κατασχευΐῆς, ὃν Xoloubw ὃ βασι-
λεὺς ἐν Ἱεροσολύμοις ἀνήγειρεν, ἔτη δυοχαίδεχα πρὸς
τοῖς ἑξαχοσίοις, Μετὰ δὲ τοὺς τρισχαίδεχα ἀρχιερεῖς
ἐχείνους, δέκα xal ὀχτὼ τὴν ἀρχιερωσύνην ἔσχον, ἀπὸ
Σολομῶνος βασιλέως ἐν ἹἹεροσολύμοις αὐτὴν διαδεξά--
85 μένοι, μέχρις οὗ Ναδουγοδονόσορ ὃ τῶν Βαθυλωνίων
βασιλεὺς ἐπιστρατεύσας τῇ πόλει τὸν μὲν ναὸν ἐνέπρησε,
τὸ δὲ ἔθνος ἡμῶν εἰς Βαδυλῶνα μετήνεγχε, καὶ τὸν
ἀρχιερέα Ἰωσαδάχην αἰχμάλωτον ἔλαθε. Τούτων
γρόνος τῆς ἀρχιερωσύνης τετραχοσίων ἑξήχοντα ἕξ
30 ἐτῶν ἐστι, μηνῶν ἕξ, ἡμερῶν δέκα, ἤδη βασιλευομένων
Ἰουδαίων. Μετὰ δὲ χρόνον ἐτῶν ἁλώσεως ἑδδομήχοντα
τῆς ὑπὸ Βαδυλωνίων γενομένης Κῦρος ὃ Περσῶν βα--
σιλεὺς ἀπέλυσε τοὺς ἐκ Βαδυλῶνος Ἰουδαίους ἐπὶ τὴν
οἰχείαν γῆν πάλιν, καὶ συνεχώρησε τὸν ναὸν ἀνεγεῖραι.
85 Τότε δὴ τῶν ὑποστρεγάντων αἰχμαλώτων Ἰησοῦς 6
Ἰωσεδὲκ τὴν ἀρχιερωσύνην λαμθάνει. Οὗτος δὲ xal
οἱ ἔχγονοι αὐτοῦ, πεντεχαίδεχα ἅπαντες, μέχρι βασι-
λέως ᾿Αντιόχου τοῦ Εὐπάτορος ἐπολιτεύοντο δημοχρα-
τιχῶς ἔτη, τετραχόσια δεχατέσσαρα. Πρῶτος δ᾽ ᾿Αντίοχος
(0 ὁ προειρημένος xai ὃ στρατηγὸς αὐτοῦ Λυσίας τὸν
Ὀνίαν, ᾧ Μενέλαος ἐπίχλην, παύουσι τῆς ἀρχιερωσύ-
νης, ἀνελόντες αὐτὸν ἐν Βεροίᾳ, xal τὸν παῖδα τῆς
διαδοχῆς ἀπελάσαντες χαθιστᾶσιν Ἰάχιμον ἀρχιερέα,
γένους μὲν τοῦ ᾿Ααρῶνος, οὖκ ὄντα δὲ τῆς οἰκίας ταύ-
€ τῆς. Διὰ τοῦτο δὲ xal ὁ Ὀνίας, 6 τοῦ τετελευτηκό-
τος Ὀνίου ἐξάδελφος, ὁμώνυωος τῷ πατρὶ, παραγενό-
μενος εἰς Αἴγυπτον, καὶ διὰ φιλίας ἀφιχόμενος Πτολε-
μαίῳ τῷ Φιλομήτορι καὶ Κλεοπάτρᾳ τῇ γυναιχὶ αὐτοῦ,
πείθει τούτους κατὰ τὸν “Ἡλιοπολίτην νομὸν δειμαμέ-
90 νους τῷ Θεῷ vabv, παραπλήσιον τῷ ἐν Ἱεροσολύμοις,
αὐτὸν ἀρχιερέα χαταστῆσαι. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν τοῦ
ἱεροῦ τοῦ χατασχευασθέντος ἐν Αἰγύπτῳ πολλάχις
ἐδηλώσαμεν. Ὁ δὲ Ἰάχιμος ἔτη τρία τὴν ἀρχιερω-
σύνην χατασγὼν ἐτελεύτησεν. Διεδέξατο δὲ οὐδεὶς

δι

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. X.

[93,7» ] 789
Dei pontificem fleri, nisi ex Aaronis sanguine; nec licere
alicui alterius generis, ne si rex quidem fuerit , pontificatui
admoveri. Fuerunt igitur universi ab Aarone, omnium
( sicut diximus ) primo, usque ad Phineesen , qui tempore
belii a seditiolfis constitatus est pontifex, numero Lxxxut.
Ex istis dum tabernaculum in solitudine Moysis temporibus
steterit, quod Deo exstruxit Moyses, usquedum in Judzeam
ventum est , ubi Solomon rex Deo templum erexit, pontifi-
Nam ἃ principio pontificatum ha-
buerunt quam diu vixerint, postea. vero etiam viventibüs
succedebatur. Itaque hi xiu, quum esaent duorum Aaro-
nis filiorum posteri, ex successione honorem accipiebant.
Erat autem prima quidem eorum administratio aristocra-
tica , post lianc antem monarchia, tertia vero regum. Αἱ
numerus annorum, dum illi xir imperio potiti sunt,
ex quo die patres nostri duclu Moysis Egyptum relique»
runt usque ad templum conditum quod Solomon rex Hie-
rosolymis exstruxit, assurgit ad pcxit. — Post illos autem
pontifices xin pontificatum tenuerunt XVIII, qui a tempore
Solomonis regis Hierosolymis sibi invicem successerunt,
usquedum Nabuchodonosor Babyloniorum rex, contra ur-
bem expeditione facta, templum cremarit , et gentem no.
stram Babylonem abduxerit , et Josadacen pontificem capti«
vum fecerit. Tempus autem illorum pontificatus annorum
eral ccccLxvi, mensium vi, dierum x, quum Judssl jam sub
regibus essent. Post tempus vero annorum septuaginta,
ex quo excidium a Babyloniis factam est, Cyrus Persarum
rex Judaeos e Babylone ip patriam suam remisit , templum-
que denuo condere iis concessit. Tum itaque Jesus Jose-
deci filius , unus e captivis qui reversi sant, pontificatum
accipit. Atque is posterique ejus, quindecim universi ,
usque ad regem Antiochum Eupatorem, liberi populi statum
rexerunt, per annos ccocxit; primusque Antiochus ille,
quem memoravimus, et dux ejus Lysias Oniam, cognomento
Menelaum, pontificatu privant, quippe Beraete interfectum ;
filioque ejus successionis jure depulso, Jacimum faciunt
pontificem, ex genere quidem Aaronis, sed non ex Onime
domo. Quamobrem Onias , Onie defuncti patruelis , ejus-
dem cum patre nominis , in /Egyptum profectus , concilia-
taque sibi Ptolemsi Philometoris et Cleopatre conjugis.

catum gesserunt xii.

ejus amicitia , persuasit eis ut in Heliopolitica preefectura
Deo templum Hierosolymitano simile eedificandum curarent,
ipsumque pontificem constituerent. Sed de illo quídem tem-
plo in Egypto exstructo smpius diximus. At Jacimus, quum,
triennio pontificatum tenuisset , obiit. Ei autem; nemo suc«

790 (900,901.)

αὐτὸν, ἀλλὰ διετέλεσεν ἢ πόλις ἐνιαυτοὺς ἑπτὰ χωρὶς
ἀρχιερέως οὖσα. Πάλιν δὲ οἱ τῶν ᾿Ασαμωναίου παί--
δων ἔχγονοι, τὴν προστασίαν τοῦ ἔθνους πιστευθέντες
καὶ πολεμήσαντες Μαχεδόσιν, Ἰωνάθην ἀρχιερέα χα-
θιστᾷσιν, ὃς ἦρξεν ἐνιαυτοὺς ἑπτά. ᾿Γελευτήσαντος δὲ
ἐξ ἐπιδουλῇς αὐτοῦ xai ἐνέδρας τῆς ὑπὸ Τρύφωνος
δημανηθείσης, ὡς ἀνωτέρω ποὺ προειρήχαμεν, Axu-
βάνει τὴν ἀρχιερωσύνην Σίμων 6 ἀδελφὸς αὐτοῦ. Καὶ
τοῦτον δὲ, δόλῳ παρὰ συμπόσιον ὑπὸ τοῦ 1a poU
διαφθαρέντα, διεδέξατο παῖς "Yoxavoc ὄνομα, χατα-
σχόντα τὴν ἀρχιερωσύνην πλείονα τἀδελφοῦ γρόνον
ἐνιαυτῷ, Τριάχοντα δ᾽ ἐν ἔτεσι τῆς tuis “Ὑρκανὸς
ἀπολαύσας τελευτᾶ γηραιὸς, ᾿Ιούδα τῷ xal Ἄριστο-
δούλῳ χληθέντι τὴν διαδοχὴν χαταλιπών. Κληρονοικεῖ
15 δὲ xai τοῦτον ἀδελφὸς Ἀλέξανδρος, ὑπὸ νόσου μὲν τε-
λευτήσαντα, τὴν ἱερωσύνην δὲ κατασχόντα μετὰ βασι-
λείας" χαὶ γὰρ διάδηωχ περιέθετο πρῶτος ᾿[ούδας
ἐνιαυτὸν ἕναᾳ. βασιλεύσας δὲ ὁ ᾿Αλέξανδρος xai ἱερα-
τεύσας ἔτη εἰχοσιεπτὰ καταστρέφει τὸν βίον, ᾿λλεξάνδρα
36 τῇ γυναιχὶ χαταστῆσαι τὸν ἀρχιερατευσόμενον ἐπιτρέ-
ψας. Ἡ δὲ τὴν μὲν ἀρχιερωσύνην Ὑρκανῷ δίδωσιν,
αὐτὴ δὲ τὴν βασιλείαν ἐννέα ἔτη κατασχοῦσα τελευτᾷ
τὸν βίον" τὸν ἴσον δὲ χρόνον τὴν ἀρχιερωσύνην ὁ παῖς
αὐτῆς ᾿ρχανὸς ἔσχεν. Μετὰ γὰρ τὸν θάνατον αὐτᾶς
fb πολεμήσας πρὸς αὐτὸν ὃ ἀδελφὸς ᾿Δριστόδουλος x«l
νικήσας, ἀφαιρεῖται μὲν ἐχεῖνον τὴν ἀργὴν, αὐτὸς δὲ
ἐῤασίλευσε x«i ἱεράτευσε τῷ Θεῷ. "Ext δὲ τρίτῳ
τῆς βασιλείας καὶ πρὸς μησὶ τοῖς ἴσοις Πουπηϊος ἐλ-
θὼν, xai τὴν τῶν ἹἹεροσολυμιτῶν πόλιν χατὰ χράτος
80 ἑλὼν, αὐτὸν μὲν εἷς Ρώμην μετὰ τῶν τέχνων δέσας
ἔπεμψε, τῷ δὲ ᾿“Υρχανῷ πάλιν τὴν ἀρχιερωσύνην
ἀποδοὺς τὴν μὲν τοῦ ἔθνους προστασίαν ἐπέτρεψε, διά-
δημα δὲ φορεῖν ἐκώλυσεν. — "Mofes δὲ πρὸς τοῖς ἐννέα
τοῖς πρώτοις ὃ Ὑρχανὸς τέσσαρα xxi εἴχοσι. — Bap-
85 ζαφάρνης δὲ xat Πάχορος, οἱ τῆς ἢ χρθυηνῆς ξυνάσται,
διαῤάντες τὸν Εὐφράτην xxi πολευ ήσαντες "Yoxavo

lo

αὐτὸν μὲν ζωγρίᾳ mxpfAa62v, τοῦ ᾿Δριστοδούλου δὲ.

υἱὸν ᾿Αντίγονον χατέστησαν βασιλέα, Τρία δὲ ἔτη
xai τρεῖς μῆνας ἄρξαντα τοῦτον Σόσσιός τε xal Ἡρώ-
40 Un ἐξεπολιόρχησαν, ᾿Αντώνιος δὲ ἀνεῖλεν εἰς τὴν Αν-
τιύγειαν ἀναχθέντα. Τὴν δὲ βασιλείαν “Ἡρώδης παρὰ
“Ρωμαίων ἐγχειρισθεὶς οὐχέτι τοὺς ἐχ τοῦ Ασαμωναίου
γένους καθίστησιν ἀργιερεῖς, ἀλλὰ τισὶν ἀσήμοις xal
μόνον ἐξ ἱερέων οὖσ: πλὴν ἑνὸς Ἀριστοθούλου, τὴν τι-
4υ μὴν ἀπένεμε. Τὸν δὲ ᾿Αριστόθουλον "YoxavoU τοῦ ὑπὸ
Πάρθων ληφθέντος υἱωνὸν ὄντα χαταστήσας ἀρχιερέα,
τῇ ἀδελφῇ αὐτοῦ συνώχησε Δχριάμιμ η, τὴν τοῦ πλή-
θους πρὸς ἑαυτὸν θηρώμενος εὔνοιαν, διὰ τὴν "Yoxa-
νοῦ μνήμην. iva φοδηθεὶς μὴ πρὸς τὸν ᾿Αριστόβουλον
60 πάντες ἀποχλίνωσιν, ἀνεῖλεν αὐτὸν, ἐν Ἱεριχοῖ πνιγῆῇ-
ναι μηχανησάμενος χολυμβῶντα, καθὼς ἤδη δεδηλώ-
χαμεν. Μετὰ τοῦτον οὐχέτι τοῖς ἐχγόνοις τῶν Ἀσα-
μωναίου παίδων τὴν ἀρχιερωσύνην ἐπίστευσεν. Empate
δὲ ὅμοια τῷ "Hoe περὶ τῆς καταστάσεως τῶν ἱερέων

APA AIOAOTIAX ΒΙΒΛ. K. ΚΕΦ. I.

sso.
cessit, sed per septennium civitas mansit pontifice desti-
tuta. Rursum vero posteri filiorum Asamonzi ,; postquam
illis mandata erat prefectura, et bellum contra Macedones
gesserant) Jonathan pontilicem creant, qui septem an-
nis rebus sacris praeerat. 1Π|0 autein dolo e vivis sublato
et insidiis ei a Tryphone structis , sicuti jam supra alicubi
memoravimus, pontificatum obtinet frater ejus Simon.
Cui, quum sacerdotium tenuisset. anno amplius quam
(rater, dolo generi oppresso inter epulas, succedit filius
uomine Hyrcanus. Αἱ Hyrcanus, per xxx annos honore
politus, in senectute moritur, snccessione Judze relicta qui
el Aristobulus dictus est. Hunc autem. imperium una
cum sacerdotio adeptum , ( nam Judas primus sibi coronam
imposuit quam uno anno gessil, ) morbo exstinctum in
hiereditate excipit frater Alexander. — Alexander autem,
quum imperium simul et sacerdotium per xxvit annos te-
nuisset, vita decedit, relicta Alexandre uxori potestate
eum assignandi qui pontificatum gereret. Alque illa qui.
dem Hyrcano pontificatum dat, ipsa vero quum reznum
novenuio adminisirasset, vitam finivit : tolidemque annis
lilius ipsius Hyrcanus sacerdo:ium habebat. Nam post
watris obitum contra ipsum bellum movit Arixtobulus
frater, et victo quidem pontificatum ademit, ipse vero re-
gnavit Deoque in pontificatu ministravit. Celerum quum
tertió regni hujus anno, totidem praterea. mensibus ela-
psis, venisset Pompejus et Hierosolymitarum urbem vi
expugnasset , ipsum cum liberis vinctum Romam misil ; et
Hyrcano in pontificatum restituto, gentis quidem praíe-
cturam ei permisit , diademate vero uti prohibuit. Atque
Hyrcanus przeter 1x, primos annos imperavit xxiv. Bar-
Zapharnes autem et Pacorus, Parthorum dynasta, tra-
jecto Euphrate et bello Hyrcano illato, ipsum quidem vivum
ceperunt , Antigonum vero Aristobuli filiam regem consti-
tuerunt. Huuc ipsum, quum tres annos totidemque men-
ges imperasset , Sossius et Herodes obsidione expugnarupt ,
abductumque Antiochiam morte affecit Antonius. Hero-
des autem a Romanis accepto regno, non amplius ex Asa-
moD:ei genere creavit pontifices , sed obscuris quibusdam,
et a sacerdotibus tantummodo oriundis, prseter unum Ari-
stobulum , huuc lionorum tribuebat. Aristobulum namqoe
Hyrcani a Parlliis capti nepotem quum pontificem declaras-
sel, sororem ejus Marlamnen duxit uxorem; quippe
qui mullitudinis erga se captaret benevolentiam, pro-
pter Hyrcani memoriam. Deinde veritus ne omnes ad
Aristobulum desciscerent, ipsum de medio sustulit , Hie-
richunte necem ei ilà macbinatus, ut dum nafaret su(foca-
retur, sicuti jam anle declaravimus. Post hunc non am-
plius ex Asamonzei prole oriundis pontificatum commisit.
Herodem in constitutione pontificum imitatus est etiam

(901,002.)

Ἀρχέλαός τε ὃ παῖς αὐτοῦ xat οἱ μετὰ τοῦτον τὴν do-
χὴν Ῥωμαῖοι τῶν Ἰουδαίων παραλαῤόντεςς ΜΕ ἰσὶν
οὖν οἱ ἀπὸ τῶν Ἡρώδου χρόνων ἀρχιερατεύσαντες μέ-
“ρι τῆς ἡμέρας, NN ναὸν xai τὴν πόλιν Τίτος ἑλὼν

ὃ ἐπυρπόλησεν, οἷ πάντες εἴχοσι xal ὀχτὼ, χρόνος δὲ
τούτων ἔτη πρὸς τοῖς ἐχατὸν ἑπτά, Καί τινες μὲν
αὐτῶν ἐπολιτεύσαντο ἐπί τε “Ηρώδου βασιλεύοντος καὶ
ἐπὶ Ἀρχελάου, τοῦ παιδὸς αὐτοῦ. Μετὰ δὲ τὴν τού-
τῶν τελευτὴν ἀριστοχρατία μὲν ἦν ἡ πολιτεία, τὴν δὲ

10 προστασίαν τοῦ ἔθνους οἱ ἀρχιερεῖς ἐπεπίστευντο. Περὶ
μὲν οὖν τῶν ἀρχιερέων ἱκανὰ ταῦτα.

ΚΕΦ. lA".

[έσσιος δὲ Φλῶρος, 6 πεμφθεὶς ᾿Αλόίνου διάδοχος
ὑπὸ Νέρωνος, πολλῶν ἀνέπλησε χαχῶν Ἰουδαίους.
Κλαζομένιος δὲ ἦν τὸ γένος οὗτος, ἐπήγετο δὲ Κλεοπά-

1$ τραν γυναῖχα, δι᾿ ἣν φίλην οὖσαν Ποππηίας τῆς Νέ-
βωνος γυναικὸς xat πονηρίᾳ μηδὲν αὐτοῦ διαφέρουσαν
τῆς ἀρχῆς ἐπέτυχεν. Οὕτω δὲ περὶ τὴν ἐξουσίαν ἐγέ-
νετὸ xaxQc xat βίαιος, ὥστε διὰ τὴν ὑπερδολὴν τῶν
χαχῶν 'AAGtvov ἐπήνουν ὡς εὐεργέτην ᾿Ιουδαῖοι. ᾿Εχεῖ-

3) νὸς μὲν γὰρ ἐπεχρύπτετο τὴν πονηρίαν καὶ τοῦ μὴ
παντάπασι χατάφωρος εἶναι προὐνόει' Γέσσιος δὲ Φλῶ»-
poc, χαθάπερ εἰς ἐπίδειξιν πονηρίας πεμφθεὶς, τὰς εἷς
τὸ ἔθνος ἡμῶν παρανομίας ἐπόμπευε, ure ἁρπαγῆς
παραλιπὼν μηδένα τρόπον μήτε ἀδίχου χολάσεως.

25 Ἦν γὰρ ἄτεγκτος μὲν πρὸς ἔλεον, παντὸς δὲ χέρδους
ἄπληστος, ᾧ γε μηδὲ τὰ πλεῖστα τῶν ὀλίγων διέφερεν,
ἀλλὰ xai λησταῖς ἐχοινώνησεν. ᾿Ἀδεῶς γὰρ οἱ πολλοὶ
τοῦτο ἔπραττον, ἐχέγγυον παρ᾽ ixsívou τὴν σωτηρίαν
ἐπὶ τοῖς μέρεσιν ἔχειν πεπιστευχότες. Καὶ τοῦτο μέτριον

30 οὐχ ἦν, ἀλλ᾽ οἱ δυστυχεῖς ᾿[ουδαῖοι, μὴ δυνάμενοι τὰς
ἀπὸ τῶν ληστῶν Ywousvac πορθήσεις ὑπομένειν, ἠναγ-
χάζοντο τῶν ἰδίων ἐξανιστάμενοι ἠθῶν φεύγειν ἅπαν-
τες, ὡς χρεῖττον ὁπουδήποτε παρὰ τοῖς ἀλλοφύλοις χα-
τοιχήσοντες. Καὶ τί δεῖ πλείω λέγειν ; τὸν γὰρ πρὸς Po-

35 μαίους πόλεμον ὃ χαταναγχάσας ἡμᾶς ἄρασθαι Φλῶρος
7v , Χρεῖττον ἡγουμένους ἀθρόους ἣ χατ᾽ ὀλίγον ἀπολέ-
σθαι. Καὶ δὴ τὴν ἀρχὴν ἔλαθεν ὃ πόλεμος δευτέρῳ
μὲν ἔτει τῆς ἐπιτροπῆς Φλώρον, δωδεχάτῳ δὲ τῆς Νέ-
ρῶνος ἀρχῆς. Ἀλλ᾽ ὅσα μὲν δρᾶν ἠνχγχάσθημεν, ἣ

40 παθεῖν ὑπεμείναμεν, ἀχριθῶς γνῶναι πάρεστι τοῖς
βουλομένοις ἐντυχεῖν ταῖς ὑπ᾽ ἐμοῦ πέρὶ τοῦ ᾿Ιουδαϊχοῦ
πολέμου βίδλοις γεγραμμέναις.

β΄. Παύσεται δὲ ἐνταῦθά uot τὰ τῆς ἀρχαιολογίας,
μεθ᾽ ἣν xal τὸν πόλεμον ἠρξάμην γράφειν. Περιέχει δὲ

ὦ αὕτη τὴν ἀπὸ πρώτης γενέσεως ἀνθρώπου παράδοσιν μέ-
χρι Éxouc δωηδεχάτου τῆς Νέρωνος ἡγεμονίας, τῶν f$uiv
συμδεθηχότων τοῖς ᾿Ιουδαίοις xatd τε τὴν Αἴγυπτον xat
Συρίαν καὶ Παλαιστίνην, ὅσα τε πεπόνθαμεν ὑπὸ Ἄσσυ-
ρίων τε καὶ Βαδυλωνίων, τίνα τε Πέρσαι καὶ Μχχε-

&0 δόνες διατεθείχασιν ἡυᾶς, καὶ μετ᾽ ἐχείνους Ρωμαῖοι.
Πάντα γὰρ οἶμαι μετὰ ἀχριδείας ἁπάσης συντεταν έναι.
Τηρῆσαι δὲ πεπείραμαι xal τὴν τῶν ἀρχιερέων ἀνα-

ANTIQ. JUD. LIB. XX. CAP. ΧΙ..

791

filius ejus Archeleus, οἱ post hunc Romani, qui Judaeorum
reguum occuparunt. Sunt igitur qui ab Herodis tenpori-
bus pontificatum gesserunt, usque ad diem quo Titus
templum et civitatem captam flammis vastavit , in univer.
sum xxvi, tempusque illorum pontificatuum anni cvit,. Et
liorum quidem aliqui sub Herodo rege et filio ejus Archelao
res administrarunt : istis autem defunctis administratio
quidem erat ari«tocratica , gentis vero praefectura pontiflci-
bus commissa erat. Atque de pontificibus haec dicta suf-
ficiant.

[780,931.]

CAP. XI. (IX.)

Gessius autem Florus, qui missus est a Nerone ut AI-
bino succederet, plurimis Judzos replevit calamitatibus.
Hic genere erat Clazomenius , secumque Cleopatram cou-
jugem adduxit, per quam, utpote Poppeem Neronis uxorix
amica , et nihil ab ipso improbitate differentem , rerum
administralionem adeptus est. 1ta autem nequiter et vio-
leuter potestate sua abusus est, ut propter insignem ejus
maleficentiam Albinum, tanquam de ipsis egregie meritum,
celebrarent Judei. Nam ille nequitiam suam occultaie
studuit, el sollicite cavebat ne omnibus notus csset οἱ ma.
nifestus; Gessius autem Florus, quasi ad ostentandam
malitiam missus, ex suis in gentem nostram injuriis pcm-
pam agebat, nihil sibi ad rapinarum omue genus sun:m^in-
que supplicii iniquitatem reliquum faciens. Erat enin di:-
rus quidem et ad misericordiam flecti nescins , cupidilatis- .
que in relucri inexplebilis, ut qui nullum iuter parva et
magna discrimen faceret , sed et cum latronibus participa-
ret. Multi enim quaestum islam-exercebant, spei pleui nihil
ab ipso de incolumitate sua metuendum, quod secum pra
darum partes haberet. Adeoque nullus erat injuriarum mo-
dus, ut miseri Judaei , quum ferre non valerent vastationcs
ἃ latronibus factas, cogerentur omnes suis sedibus relictis
fugam capessere , tanquam ubicunque apud exteros melius
vitam acturi. Denique quid multis? Florus erat, qui nos
eo adegit ut bellum Romanis inferremus, satius esse exi-
simantes ut semel universi quam paulatim periremus. Et
coeptum quidem est bellum anno secundo administrationi; -
Flori, duodecimo vero Neronis imperii : quo tempore
quanta vel coacti fecimus, vel perpessi sustinuimus , sat
accurate intelligere possunl qni legere voluerint libros a
uobis de bello Judaico conscriptos.

2. Atque hic finem dicendi faciam de antiquitatibus, post
quas exorsus sum libros quos de beilo scripsi. Complectun«
tur autem Antiquitates rerum traditionem a primo liomine
Dato usque ad annum Neronis imperii duodecimum, qux
nobis Judeis acciderunt et in /Egypto et Syria et Paliestina,
et quas clades ab Assyriis et Babyloniis accepimus, et qui-
bus modis nos vexàrunt et attriverunt Pers: et Macedo-
nes, et post eos Romani. Atque omnía, ut ego arbitror,
exsequutus sum accurate. Operam dedi etiam ut observa-
rem summorum ponli(icum recensionem , quot per bis mille

732

γραφὴν τῶν ἐν δισχιλίοις ἔτεσι γενομένων. ᾿Απλανῇ δὲ
πεποίημαι χαὶ τὴν περὶ τοὺς βασιλεῖς διαδοχὴν, τὰς
πράξεις αὐτῶν χαὶ τὰς πολιτείας ἀπαγγέλλων, μοναρ-
᾿ῶν τε δυναστείας, ὡς αἱ ἱεραὶ βίόλοι περὶ πάντων
& ἔχουσι τὴν ἀναγραφήν᾽ τοῦτο γὰρ ποιήσειν ἐν ἀρχῇ
ἐπηγγειλάμην τῆς ἱστορίας. Λέγω δὲ θαρφήσας ἤδη
διὰ τὴν τῶν προτεθέντων συντέλειαν, ὅτι μηδεὶς ἂν
ἕτερος ἠδυνήθη θελήσας, μήτε Ἰουδαῖος, μήτε ἀλλόφυ-
λος, τὴν πραγματείαν ταύτην οὕτως ἀχριθῶς εἷς “Ἐλ-
IC ληνας ἐξενεγχεῖν. "Εχω γὰρ ὁμολογούμενον παρὰ τῶν
δαοεθνῶν πλεῖστον αὐτῶν xa τὴν ἐπιχώριον παιδείαν
διαφέρειν" xa τῶν ᾿Ελληνιχῶν δὲ γραμμάτων ἐσπούδασα
μετασχεῖν, τὴν γρχμματιχὴν ἐμπειρίαν ἀναλαῤὼν, τὴν
δὲ περὶ τὴν προφορὰν ἀχρίθειαν πάτριος ἐχώλυσε συνή-
15 θεια, Παρ᾽ ἡυῖν γὰρ οὐχ ἐχείνους ἀποδέχονται τοὺς
πολλῶν ἐθνῶν διάλεχτον ἐπμαθόντας xal γλαφυρότητι
λέξεων τὸν λόγον ἐ ἐπιχομψεύοντας, διὰ τὸ χοινὸν εἶναι νο-
υἵζειν τὸ ἐπιτήδευμα τοῦτο οὐ μόνον ἐλευθέρων τοῖς τυ-
γοῦσιν, ἀλλὰ χαὶ τῶν οἰχετῶν τοῖς θέλουσι, μόνοις δὲ
20 σαφίαν μαρτυροῦσι τοῖς τὰ νόμιμα στφῶὶς ἐπισταμένοις
χαὶ τὴν τῶν ἱερῶν γραυμάτων ᾿δύναμιν ἐρμηνεῦσαι δυνα-
μένοις. Διὰ τοῦτο πολλῶν πονησάντων περὶ τὴν ἄσχησιν
ταύτην, μόλις τινὲς δύο ἢ τρεῖς χατώρθωσαν,͵ xal τῶν πό-
wovy τὴν ἐπιχαρπίαν εὐθὺς ἔλαθον. ἤΐσως δὲ οὐχ ἂν ἐπί-
45 yÜovov, γένοιτο οὐδὲ σχαιὸν τοῖς πολλοῖς φανήσεται xal
περὶ γένους τοὐμοῦ καὶ περὶ τῶν χατὰ τὸν βίον πράξεων
βραχέα διεξελθεῖν, ἕως ἔχω ζῶντας ἢ τοὺς ἐλέ ξοντας ἣ
. τοὺς μαρτυρήσοντας. ᾿Ἐπὶ τούτοις δὲ χαταπαύσω τὴν
ἀρχαιολογίαν, βίθλοις μὲν εἴχοσι περιειλημμένην , 8
80 δὲ αυριάσι στίχων᾽ x&v τὸ θεῖον ἐπιτρέπη,, χατὰ περι-
δρουὴν ὑπομνήσω πάλιν τὸν τε πολέμου xat τῶν συυ-
θεῤηχότων ἡμῖν μέχρι τῆς νῦν ἐνεστώσης ἡμέρας,
ἥτις ἐστὶ τρισχαιδεχάτου μὲν ἕτους τῆς Δομετιανοῦ
Καίσαρος ἀργῆς, ἐμοὶ δὲ ἀπὸ γενέσεως πεντηχο --
35 στοῦ xa ἕχτου. Προήρημαι δὲ συγγράψαι χατὰ τὰς
Um μετέρας δόξας τῶν Ἰουδαίων ἐν τέσσαρσι βίόλοις περὶ
Θεοῦ καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ καὶ πεοὶ τῶν νόμων, διὰ τί
χατ᾽ αὐτοὺς τὰ μὲν ἔξεστιν fiiv ποιεῖν, τὰ δὲ χεχώ-
λυται.

(902,901.)

APXAIOAOTIAE BIBA.

K. ΚΕΦ. Δ.

annos exstilerunt. Porroque ul reges sihi ii, vicem saeees
serint , sine errore tradidi , quas res illi gesseriut, el quo
modo rempublicam admipistrarint narrans, ut et monarcha-
rum potentiam , prout in sacris libris omnia perscripta repe-
riuntur : id quod facere polliciti sumus, statim ab initio
historize. Copfidenter autem dico, opere, quod institoi,
jam ad finem perducto, quod nemo alius , etiamsi voluerit,
neque Judzeus, neque alienigena , potueril commissa huic
operi aecurate adeo Grsecis hominibus enuncdare. Nam
populares meos confitentes habeo quod illis ip patria disc-
plina plurimum prastem : Grsecarum etiam literarun
studio, postquam grammatices elementa didiceram, me
met addixi, quamvis accuratam pronunciandi rationem
assequi per patriam consuetudinem mihi non licuit. Nullo
enim in honore sunt apud nostrates qui multarum genlium
linguis loqui didicerunt et in sermone dictionis ornatum ve-
nantur, eo quod ingenuorum infhnis hujusmodi stndium
cum servis quibuscunque commune esse arbitrantur : il-
losque solos sapientes haberi volunt, qui legum seientiam
consequuli sunt, et in sacris literis rerum verborumque vim
scite iuterpretari possunt. Quare quum tuulli operam sto-
diunque suum in hac exercitatione posuerint, vix duo
quidem aut tres ad summum profecerunt , statimque labo-
rum fructum ceperunt. Fortasse autem erit non invidiosum
neque ineptuni plerisque videbitur, si de meo etiam genere,
deque iis que in vita mea gessi, pauca enarravero, dum

[951,2*.]

' adhuc supersunt qui aul vera dicenti possunt testimo

nium perhibere, aut falsa redarguere. Hic itaque inem
imponam Antiquitatibus, libris quidem viginti, versibus
autem sexaginta millibus comprehensis; atque, si Deus
permiserit, iterum , breviter omnia percurrendo, memorabo
et bellum et quae nobis evenerunt in diem, usque bodier
num, qui incidit in annum quidem imperii Domiliani C2-
saris tertium et decimum, mex autem setatis quinquage-
simum sextum. Propositum etiam mihi est quattuor libros
conscribere de Deo deque ejus substantia, ex opinione Ju-
daieorum quam ipsi a majoribus acceperunt ; item de legi-
bus, enr earum percepto quzedam nobis permissa si,
quaedam vetita.

(504,905.)

oA. IOXHIIOY
BIO.

- 904m -

Ἐμοὶ δὲ γένος ἐστὶν οὖχ ἄσημον, ἀλλ᾽ ἐξ ἱερέων ἄνω-
δεν καταδεθηχός. Ὥσπερ δὴ παρ᾽ ἑχάστοις ἄλλη τίς
- ἐστιν εὐγενείας ὁπόθεσις, οὕτω παρ᾽ ἡμῖν ἢ τῆς ἱερω-
σύνης μετουσία τεχμήριόν ἐστι γένους λαμπρότητος.
ὁ Ἐμοὶ δ᾽ οὐ μόνον ἐξ ἱερέων ἐστὶ τὸ γένος, ἀλλὰ xal
ἐχ τῆς πρώτης ἐφημερίδος τῶν εἰχοσιτεσσάρων, ( πολ-
Xj, δὲ xáv τούτῳ διαφορά,) xai τῶν ἐν ταύτη φυλῶν Ex
τῆς ἀρίστης. Ὑπάρχω δὲ xoi τοῦ βασιλιχοῦ γένους
ἀπὸ τῆς μητρός. Οἱ γὰρ Ἀσαμωναίου παῖδες, ὧν
10 ἔχγονος ἐκείνη, τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐπὶ μήχιστον γρόνον
ἠρχιεράτευσαν xol ἐδασίλευσαν. ᾿Κρῶ δὲ τὴν διαδο-
γήν. Ὁ πρόπαππος ἦν ἐμοὶ Σίμων 6 ΨΨελλὸς ἐπιχα-
λούμενος. Οὗτος ἐγένετο καθ᾽ ὃν χαιρὸν ἠρχιεράτευσε
Σίμωνος ἀρχιερέως ὃ παῖς, ὃς πρῶτος ἀρχιερέων
i5 Ὑρχανὸς ὠνομάσθη. Γίνονται δὲ τῷ Ψ ελλῷ Σίμωνι
παῖδες ἐννέα" τούτων εἷς ἐστι Ματθίας ὁ ᾿Ἦφλίου λε-
γόμενος. Οὗτος ἠγάγετο πρὸς γάμον θυγατέρα Ἰωνά-
θου ἀρχιερέως, τοῦ πρώτου ἐκ τῶν Ἂ σααωναίου παίδων
γένους ἀρχιερατεύσοντος, τοῦ ἀδελφοῦ Σίμωνος τοῦ do-
30 γιερέως. Καὶ γίνεται παῖς αὐτῷ Ματθίας ὁ Κυρτὸς
ἐπιχληθεὶς, ἄρχοντος Ὑρχανοῦ τὸν πρῶτον ἐνιαυτόν.
Τούτου γίνεται ᾿Ιώσηπος ἐνάτῳ ἔτει τῆς ᾿Αλεξάνδρας
ἀρχῆς, καὶ Ἰωσήπου Ματθίας βασιλεύοντος Ἀρχελάου
τὸ δέκατον, Ματθία δὲ ἐγὼ τῷ πρώτῳ τῆς Γαΐου Καί-
25 σαρος ἡγεμονίας. ᾿Εμοὶ δὲ παῖδές εἰσι τρεῖς, Ὑρκανὸς
μὲν ὃ πρεσδύτατος ἔτει τετάρτῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ
Καίσαρος ἡγεμονίας, ἑδδόμῳ δὲ Ἰοῦστος, ἐνάτῳ δὲ
Ἀγρίππας. Τὴν μὲν οὖν τοῦ γένους ἡμῶν διαδοχὴν,
ὡς ἐν ταῖς δημοσίαις δέλτοις ἀναγεγραμμένην ηὗρον,
0 οὕτω παρατίθεμαι, τοῖς διαδάλλειν ἡμᾶς πειρωμένοις
χαίρειν φράσας. ,
β΄. Ὁ πατὴρ δέ μου Ματθίας οὐ διὰ μόνην τὴν εὖ-
γένειαν ἐπίσημος ἦν, ἀλλὰ πλέον διὰ τὴν διχαιοσύνην
ἐπηνεῖτο, γνωριμώτατος ὧν ἐν τῇ μεγίστη πόλει τῶν
35 παρ᾽ fitv τοῖς Ἱεροσολύμοις. — "Evo δὲ συμπαιδευόμε-
νος ἀδελφῷ Maia. τοὔνομα (ἐγεγόνει γάρ μοι γνήσιος
ἐξ ἀμφοῖν τῶν γονέων) εἰς μεγάλήν παιδείας προῦχο--
πτον ἐπίδοσιν, μνήμη τε χαὶ συνέσει δοχῶν διαφέρειν.
Ἔτι δ᾽ ἄρα παῖς ὧν, περὶ τεσσαρεσχαιδέχατον ἔτος,
40 διὰ τὸ φιλογράμματον ὑπὸ πάντων ἐπηνούμην, συνιόν-
των ἀεὶ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν τῆς πόλεως ποώτων,
ὑπὲρ τοῦ παρ᾽ ἐμοῦ περὶ τῶν νομίμων ἀχριδέστερόν
τι γνῶναι, Περὶ ἑκκαίδεκα δὲ ἔτη γενόμενος ἐθδουλή-
θην τῶν παρ᾽ ἡμῖν αἱρέσεων ἐμπειρίαν λαθεῖν" τρεῖς
45 δ᾽ εἰσὶν αὗται, Φαρισαίων μὲν fj πρώτη, xal Σαὸ-
δουχαίων ἢ δεντέρα, τρίτη δὲ ἡ ᾿Ἔσσηνῶν, χαθὼς πολ-

(ii, p.r2)] 798

FLAVII JOSEPHI
VITA.

Mihi autem genus est non ignobile, sed ex sacerdotibus
longa serie deducltum. Quemadmodum scilicet apud unam-
quamque gentem diversa sunt nobilitatis argumenta , ita
apud nos honoris sacerdotalis participatio splendidi generis
indicium est. Ego autem non solum ex sacerdotum oriun-
dus sum genere, verum etiam ex classe prima inter illas
viginti quattuor, ( magna in hoc est excellentia ,) et nobilis-
sima populorum ad eandem pertinentium familia. Porro ma-
ternum mihi genus a regibus est. Nam Asamoneel liberi, e
quibus illa prognata est, summum in gente nostra pontifi-
catum regnumque diu obtinuerunt. Seriem autem succes-
sionis recensebo. Atavus meus eral Simon cognomine
Psellus. Hic vixit eo tempore quo Simonis pontificis filius,
qui primus inter pontifices Hy rcanus appellatus est , ponti-
ficatum geseil. Simoni autem Psello filii erant novem :
et in his unus Matthias , Ephlize fi(ius dictus. Hic uxorem
duxit Jonathie pontificis filiam, qui primus ex Asamonrmo-
rum genere pontificatum in domum suam intulit, frater
autem erat Simonis pontificis. Ex ea filium Matthiam , Gib-
bosum nominatum , suscepit, primo qno genti imperavit
Hyrcanus anno. Huic nascitur Josephus nono anno regni
Alexandre , Josepho vero Maltlias anno Arclielai regis deci-
mo, Mattliíe autem ego primo anno principatus Caii Cesaris.
Mihi porro tres sunt liberi : Hyrcanus quidem maximus,
anno quarto natus imperii Vespasiani Cesaris, Justus vero
septitno , nono autem Agrippa. Alque ita quidein generis
nostri successionem , prout in labulas publicas relatam
inveni, in medium affero, illis valere jussis qui nos calu-
mniís aggrediuntur.

2. Matthias autem pater meus non solum generis nobi-
litate illustria erat, sed multo magis ex justitia gloriam
adeptus est, omnium sermone maxime celebratus Hieroso-
lymis, urbe apud nos amplissima. Ego antem una cum
fratre germano , nomine Matthia, educatus , multum in li-
teris proficiebam , sic ut crederer aliis antecellere memoria
eL intelligentia. Itaque quum puer adhuc essem, annum
circiter decimum quartum agens, ex eo, quo flagrabam,
literarum amore ab omnibus laudem reportavi, ad me
concurrentibus quotidie pontificibus urbisque primoribus,
ut ex me certius aliquid scirent de legum sensu. Quum
autem ad annos ferme sexdecim pervenissem, decrevi
sectas nostras experiri et tentare; (ille vero tres sunt,
Phariszeorum prima , Sadducseorum altera, et tertia Esse.

794 (005,906 ) $4.

λάχις εἴπαμεν") οὕτως γὰρ ᾧόμην αἱρήσεσθαι τὴν dot-
στην, εἰ πάσας χαταμάθοιμι. Σχληραγωγήσας γοῦν
ἐμαυτὸν χαὶ πολλὰ πονηθεὶς τὰς τρεῖς διῆλθον" χαὶ
μηδὲ τὴν ἐντεῦθεν ἐμπειρίαν ἱκανὴν ἐμαυτῷ νομίσας
b εἶναι, πυθόμενός τινα Βανοῦν óvoua χατὰ τὴν ἐρημίαν
διατρίθειν, ἐσθῆτι μὲν ἀπὸ δένόρων χρώμενον, τροφὴν
δὲ τὴν αὐτομάτως φνομένην προσφερόμενον » Ψυχρῷ δὲ
ὕδατι τὴν ἡμέραν xal τὴν νύχτα πολλάχις λουόμενον
πρὸς ἁγνείαν, ζηλωτὴς ἐγενόμην αὐτοῦ. Καὶ διατρί-
[0 ψας παρ’ αὐτῷ ἐνιαυτοὺς τρεῖς xai τὴν ἐπιθυμίαν τε-
λειώσας, εἷς τὴν πόλιν ὗ ὑπέστρεφον. '"Evveaxatóexa δ᾽
ἔτη ἔχων ἠρξάμην τε πολιτεύεσθαι τῇ Φαρισαίων αἷ-
ρέσει χαταχολουθῶν, ἣ παραπλήσιός ἐστι τῇ παρ᾽ “Ελ-
λησι Στωϊχῇ λεγομένη
γ΄. Μετ᾿ εἰχοστὸν δὲ xal ἔχτον ἐνιαυτὸν εἰς Ῥώμην
μοι συνέπεσεν ἀναθδῆναι, διὰ τὴν λεχθησομένην αἷ-
τίαν. — Ka" ὃν χρόνον Φῆλιξ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐπετρό-
πευεν, ἱερεῖς τινὰς συνήθεις ἐμοὶ, χαλοὺς κἀγαθοὺς, διὰ
μιχρὰν xal τὴν τυχοῦσαν αἰτίαν δήσας εἷς τὴν *Po-
20 μὴν ἔπεμψε, λόγον ὀφέξοντας τῷ Καίσαρι. Οἷς ἐγὼ
κόρον εὑρέσθαι βουλόμενος σωτηρίας, μάλιστα δὲ πυ--
θόμενος ὅτι χαίπερ ἐν χαχοῖς ὄντες οὐχ ἐξελάθοντο τῆς
εἰς τὸ θεῖον εὐσεδείας, διχτρέφοιντο δὲ σύχοις xal χα-
ρύοις, ἀφιχόμην εἷς Ρώμην πολλὰ κινδυνεύσας χατὰ
25 θάλασσαν. δαπτισθέντος γὰρ ἡμῶν τοῦ πλοίου χατὰ
μέσον τὸν ᾿Αδρίαν, περὶ ἐξαχοσίους τὸν ἀριθμὸν ὄντες,
δι’ ὅλης τῆς νυχτὸς ἐνηξάμεθα. Καὶ περὶ ἀρχομένην
ἡμέραν ἐπιφανέντος ἡμἷν χατὰ Θεοῦ πρόνοιαν Κυρη-
ναϊχοῦ πλοίου, φθάσαντες τοὺς ἄλλους ἐγώ τε xal τινες
80 ἕτεροι, περὶ ὀγδοήχοντα σύμπαντες, ἀνελήφθνμεν εἰς
τὸ πλοῖον. Διασωθεὶς ὃ᾽ εἰς τὴν Δικαιάρχειαν, ἂν
1]οτιόλους Ἰταλοὶ χαλοῦσιν, διὰ φιλίας ἀφιχόμην Ἀλι-
τύρῳ, (μιμολόγος δ᾽ ἦν οὗ οὗτος κάλλιστα τῷ Νέρωνι χα-
ταθύμιος, Ἰουδαῖος τὸ γένος.) xat δι᾿ αὐτοῦ Ποππηΐα
35 τῇ τοῦ Καίσαρος γυναιχὶ γνωσθεὶς, προνοῶ ὡς τάχιστα
παραχαλέσας αὐτὴν τοὺς ἱερεῖς λυθῆναι. Μεγάλων δὲ
δωρεῶν πρὸς τῇ εὐεργεσία ταύτῃ τυχὼν παρὰ τῆς
Ποππηΐας, ὑπέστρεφον ἐπὶ τὴν οἰχείαν.
δ΄, Καταλαμβάνω δ᾽ ἤδη νεωτερισμῶν ἀρχὰς, xat
4υ πολλοὺς ἐπὶ τῇ Ρωμαίων ἀποστάσει μέγα φρονοῦντας.
Καταστέλλειν οὖν ἐπειρώυην τοὺς στασιώδεις xal με--
τανοεῖν ἔπειθον, ποιησάμενος πρὸ ὀφθαλιῶν πρὸς οὖς
πολεμήσουσιν, ὅτι “Ῥωμαίων οὐ xav. ἐμπειρίαν μό-
γὴν πολεμιχὴν, ἀλλὰ xal xav εὐτυχίαν ἐλαττοῦνται"
45 xal μὴ προπετῶς xai παντάπασιν ἀνοήτως πατρίσι
χαὶ γενεαῖς χαὶ σφίσιν αὐτοῖς τὸν περὶ τῶν ἐσχάτων χα-
χῶν χίνδυνον ἐπάγειν. Ταῦτα δ᾽ ἔλεγον xai λιπαρῶς
ἐνεχείαην ἀποτρέπων, δυστυχέστατον ἡμῖν τοῦ πολέ-
μου τὸ τέλος γενήσεσθαι προορώμενος. Οὐ μὴν ἔπεισα"
60 πολὺ γὰρ fj τῶν ἀπονοηθέντων ἐπεχράτησε μανία.
ε΄. Δείσας γοῦν μὴ ταῦτα συνεχῶς λέγων διὰ μί-
σους ἀφιχοίμην xal ὑποψίας, ὡς τὰ τῶν πολεμίων φρο-
νῶν, χαὶ χινδυνεύσω ληφθεὶς ὑπ᾽ αὐτῶν ἀναιρεθῆναι,
ἐχομένης ἤδη τῆ; Avtoviac , ὅπερ ἦν φρούριον, εἰς τὸ

15

IQXHIIOY BIOZ.

[2,5]

norum, uli smrpius diximus :) (ἃ enim fore putabam ut
optimam eligerem , si mihi omues cognoscere daretur. Yi-
ta igitnr duriter acta multisque laboribus exercita, tres
sectas perlustravi : el ne istarum quiden experientia salis
mihi factum ratus, quum audissem quendam, Banun no-
mine, in deserto agere, amiclum sibi ex arboribus paran-
tem, alimentisque sponte provenientibus vescentem , cre-
brisque noctu et interdiu lavacris frigidis utentem in sancli-
monjam , cepi ejus institutum sectari ; exaclisque in ejus
contubernio tribus annis, quum jam ea , quae expeliveram,
perfecissem , in urbem redii. Jamque aunos underiginti
natus, vitam instituere exorsus sum convenienter Phari-
serum sectis, 418 proxime accedit ad sectam Sloicam
Graecis dictam.

3. Poat annum vero sextum ac vigesimum Romam ul
ascenderem mihi contigil, ex causa jam nunc dicenda. Quo
tempore Felix in Judsa procurator erat , sacerdotes quos-
dam , mihi perfamiliares, viros honestos et bonos, ob enl
pam leviculam et. contemnendam , Romam misit, causam
suam apud Caesarem dicturos. Quibus ego vol^ns invenire
viam ad salutem, maxime vero quum audirem qaod , licet
in malis, non obliti essent suce in Deum pietatis, οἱ icis ac
nucibus vitam sustentarent, Romam perveni, mullis in
mari adilis periculis. Nostra enim navi in medio sious
Adrialici submersa, quum essemus numero circiter sex-
ceuli, tolam per noctem natavimus. ΕΠ tandem sub dilu-
culum conspecta ex Dei providentia navi Cyrenaica , ἐδ εἰ
alii nonnulli ad octoginta universi , feliciore usi natati , in
eam recepli sumus. Quumque ita evasissem in Dicsearchiam,
quam Puleolos vocant Itali, veniebam in amicitiam Ali-
turi, (erat autem is mimorum actor in magna apud Nero-
nein gratia, genere Judzus, perque eum ubi Poppze
uxori Cesaris iunotui, id quam ocissime ago ut meis apud
ipsam precibus solverentur sacerdotes. — Quumque pneler
hoc beneficium magnis muneribus cohoneslatus essem à
Poppsa, in patriam revertebar.

4. Atque jam eo tempore deprehendi novarum rerum
studia gliscere, multosque ad defectionem a Romanis valde
elatos. taque conabar seditiosos in ofticio coalinere,
utque ad saniorem mentem redirent suadebam , ob oculos
positis cum quibus dímicalari erant, quod Romanis non
solum rei militaris peritia inferiores essent , sed οἱ felicitate
el prospero rerum successu ; iffsuper monebam ne temere
et imprudenter admodum patriam et genus suum οἱ *
ipsos in mala maxima et extremum discrimen adducereni.
Ista sane dicebam, atque nrgebam vehementer et instahan
ut a bello eos delortarer, ut qui animo pr seviderem exilum
Mlius nobis fore infelicissimum, — Atqui non persuasi:
in tantum valebat amentia ex desperatione orta.

5. Veritus igitur ne, ista frequenter inculcando, i
odium incurrerem et suspicionem, quasi eadem seplirem
cum hostibus, atque ila a popularibus comprehensus dt
vita periclitarer, ocerpala jam Antonia, qua castellut

906,907.)

ἐνδοτέρω ἱερὸν ὀπεμλώρησα. Μετὰ δὲ τὴν ἀναίρεσιν
Mavavzuou xai τῶν πρώτων τοῦ ληστριχοῦ στίφους,
ὑ: heo τοῦ ἱεροῦ πάλιν τοῖς ἀρχιερεῦσιν xal τοῖς
πρώτοις τῶν Φαρισαίων συνδιέτριθον. (poto δ᾽ οὐχ--
b ἔτι μέτριος εἶχεν ἡυᾶς, δρῶντας τὸν μὲν δῆμον ἐν τοῖς
ὅπλοις" αὐτοὶ δ᾽ ὄντες ἐν ἀπόρῳ τί ποιήσωμεν, xol
τοὺς νεωτεριστὰς παύειν οὐ δυνάμενοι, προδήλου δ᾽
διῖν τοῦ χινδύνου παρεστῶτος, συγχατανεύειν υὲν αὖ-
τῶν ταῖς γνώμαις ἐλέγομεν, συνεδουλεύομεν δὲ μένειν
t ἐφ᾽ αὑτῶν καὶ τοὺς πολεμίους ἀπελθόντας ἐᾶν, ἔλπί-
ζοντες οὐχ εἰς μαχρὰν Γέσσιον, μετὰ μεγάλης δυνάμεως
p παύσειν τὸν νεωτερισμόν,
"Ὁ δ᾽ ἐπελθὼν xat συυ δ χλὼν μα; Xn ἐνικήθη , πολ-
λῶν τῶν μετ᾽ αὐτοῦ πεσοντων᾽ καὶ γίνεται τὸ Γεσσίου
E πταῖσμα συμφορὰ τοῦ παντὸς ἡμῶν ἔθνους. Ἔπήρ-
ἤησαν γὰρ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον οἱ τὸν πόλεμον ἀγαπήσαν-
τες, χαὶ νικήσαντες τοὺς Ρωμαίους εἰς τέλος ἤλπισαν,
προσγενομένης καὶ ἑτέρας τινὸς τοιαύτης αἰτίας, Οἵ
τὰς πέριξ τῆς Συρίας πόλεις χατοιχοῦντες τοὺς παρ᾽
ἑχυτοῖς Ἰουδαίους συλλαωθάνοντες σὺν γυναιξὶ xai
τέχνοις ἀνήρουν, οὐδεμίαν αὐτοῖς αἰτίαν ἐπιχαλεῖν
ἔχοντες " οὔτε γὰρ ἐπὶ Ρωμαίων ἀποστάσει νεώτερόν
τι πετρονήχεσαν, οὔτε πρὸς αὐτοὺς ἐχείνους ἐχθρὸν 1|
ἐπίβουλον. Σχυθοπολῖται δὲ πάντων ἀσεδέστατα xai
4. παρανομώτατα διεπράξαντο. Εἰπελθόντων γὰρ αὖ-
τοῖς Ἰουδαίων ἔξωθεν πολεμίων, τοὺς παρ᾽ αὐτοῖς
Ιουδαίους ἐδιάσαντο χατὰ τῶν δαοφύλων ὅπλα λαθεῖν,
ὅπερ ἐστὶν ἢαῖν ἀθέμιτον xal uet! ἐχείνων συμδαλόν-
τες ἐχράτησαν τῶν ἐπελθόντων. ᾿[ὑπειδὴ δ᾽ ἐνίχησαν,
Ww ἐχλαθόμενοι τῆς πρὸς τοὺς- ἐνοίκους καὶ συμαάγους
πίστεως, πάντας αὐτοὺς διεχρήσαντο, πολλὰς μυριά-
ξας ὄντας. Ὅμοια δ᾽ ἔπαθον xai οἱ τὴν Δαμασχὸν
Ιουδαῖοι χατοιχοῦντες. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν τούτων ἄχρι-
ῥέστερον ἐν ταῖς περὶ τοῦ ᾿Ιουδαϊχοῦ πολέμου βίώλοις
85 δεδηλώχαμεν" νῦν δ᾽ αὐτῶν ἐπευνήσθην, βουλόμενος
παραστῆσαι τοῖς ἀναγινώσχουσιν ὅτι οὐ προχίρεσις

ἐγένετο τοῦ πολέμου πρὸς ᾿θωμαίυυς Ἰουδαίοις, ἀλλὰ

τὸ πλέον ἀνάγχη.
C. Νιχηθέντος οὖν, ὃς ἔφχυεν, τοῦ 1 εσσίου, τῶν
4o Ἱεροσολυμετῶν οἱ πρῶτοι, θεασάμενοι τοὺς μὲν χηστὰς
ἄμα τοῖς νεωτερισταῖς εὐπορουμένους ὅπλων, δείσαντες
δὲ αὐτοὶ αἡ ἄνοπλοι χχθεστηχότες ἑ ὑποχείριοι Ὑένωνται
τοῖς ἐχθροῖς. ὃ χαὶ μετὰ ταῦτα συγέθη, χαὶ πυθόμενοι
τὴν Γαλιλχίαν οὕπω πᾶσαν Ῥωμαίων ἀφεστάναι, μέ-
45 ρος δ᾽ αὐτῆς ἠρεμεῖν ἔτι, πέμπουτιν ἐμὲ χαὶ δύο ἄλ-
λους τῶν ἱερέων, χαλοὺς χἀγαθοὺς ἄνδρας, Ἰωάζαρον
καὶ ᾿Ιούδαν, πείσοντας τοὺς πονηροὺς χαταθέσθαι τὰ
ὅπλα, xai διδάξοντας ὥς ἐστιν ἄ!λεινον τοῖς χρατίστοις
τοῦ ἔννους αὐτὰ τηρεῖσθαι. "Εγνωστο δὲ τούτοις ἀεὶ
0 μὲν ἔχειν τὰ ὅπλα πρὸς τὸ μέλλον ἕτοιμα, περιμένειν
δὲ τί πράξουσι «Ρωμαῖοι uaxÜsiv.
η΄. Λαδὼν οὖν ἐγὼ τὰς ὑποθήχας ταύτας ἀφιχόμην
εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ Σεπφωρέτας μὲν οὐχ ἐν ὀλίγῳ
περὶ τῆς πατρίδος d ἀγῶνι καθεστό τας ηὗρον, διαρπάσαι

FL. JOSEPHI VITA.

[34] 795
erat, in interiora templi memet subduxi. Αἱ post cadem
Manahemi αἱ principum coliortis latronum , templo clancu-
lum egressus, iterum cum pontiticibus versabar et Phari-
seeorum primoribus. Jam autem timor non mediocris nos
occuparat, quum videremus populum quidem arma corri-
puisse : ipsi vero, quum quid agendum nobis esset prorsus
ambigeremus, nec valeremus sedítiosos compescere , at-
que ante oculos versaretur periculum, simulabamus quidem
nos probare illorum sententiam , suadebamus tamen ut so
continerent, et hostem abire sinerent, quod speraremus

Gessium brevi cum validis copiis ascensurum οἱ tumultum
motumque sedaturum.

6. At ille, quum advenisset et seditiosis praelio congressus
esset, victus esl, multis e suis occisis : atque liec Gessii
clades in universam gentem nostram calamitatem invexit.
Nam ex hac re animis elati erant qui bellum appetebant , et
sperabant fore πὶ deinceps Romanos vincerent : quin et al-
tera qusedam causa accedebat , qua hujusmodi erat. Nam
Syrie urbium nohis finitimaram incolze Juds;eos secum de-
gentes , comprehensos una cum nxoribus et liberis, truci-
dabant, etiam quum nihii haberent de quo ipsos accusarent :
neque enim rebus novis studuerant ut a Romanis defice
rent , neque adversum Syros illos hostile quidpiam aut in-
sidiosum moliti fuerant. Αἱ ScythopolitaBs omnium maxime
impia et iniquissima perpetrarunt. Quum enim bello pete-
rentur ab Judeeis exteris, Judmos qui apud ipsos erant vi
adegerunt ad arma contra tribules suos capessenda, id quod
noetris vetitum est legibus : et illorum ope, postquam ma-
nus conseruerant, eos qui ipsos adorti sunt profligarunt.
Post victoriam autem, obliti fidei inquilinis et sociis debitie,
eos omnes, ad multas hominum myriadas, occiderunt.
Nec dissimilia perpessi sunt qui Damascum habilabant Ju-
dei. Sed hac de re accurate magis narravimus in libris
de bello Judaico : nune autem eorum obiter memini, eo
animo ut lectoribus ostendam Judzeos non de industria bel-
lum movisse contra Romanos , sed necessitate potius.

7. Itaque profligato, uli diximus, Gessio, Hierosolymi-
(grum primores, ubi viderant latrones seditiosos armis
abundare, veritique ne ipsi armis destituli inimicis obnoxii
fierent , id quod et postea accidit, auditoque quod Galilaea
pondum omnis a Romanis defecisset, sed pars ejus etiam
tim quiete agerel , miserunt me et alios duos sacerdotes,
viros bonos et lionestos , Jozarum οἱ Judam, ut istos faci-
norosos suaderemus arma deponere, et doceremus satius
ease ea asservari viris iu gente nostra optimis et fortissimis.
Quippe decretum erat illis ut semper arma in futurum lia-
berent parata, manendum vero esse ut scialur quidnam
acturi sipt Romani.

8. Ego igitur, quum ista mandata accepissem, in Galileam
perveniebam ; et Sepphoritas quidem reperiebam in magna
sollicitudine de patria, quod rapinee cam addixissent Galil ri,

790 (ρυ7,90υδ.)

χεχριχότων αὐτὴν τῶν ΓΓ χλιλαίων, διὰ τὴν πρὸς 'Ῥω-
μαίους ἐκείνων φιλίαν, xat ὅτι xat Κεστίῳ ἄλλῳ τῷ
τῆς Συρίας ἡγεμονεύοντι δεξιάν τε xal πίστιν προτεί-
νειαν. ᾿Αλλὰ τούτους μὲν ἐγὼ πάντας ἀπήλλαξα τοῦ

e φόθου, πείσας ὑπὲρ αὐτῶν τὰ πλήθη, καὶ ἐπιτρέψας
ὁσάχις θέλουσι διαπέμπεσθαι πρὸς τοὺς ἐν Δώροις ol-
(oue ὁμηρεύοντας Γεσσίῳ * τὰ δὲ Δῶρα πόλις ἐστὶ τῆς
Φοινίκης. Τοὺς ἐν Τιδεριάδι δὲ κατοικοῦντας ηὗρον
ἐφ᾽ ὅπλα χεχωρηχότας ἤδη, δι’ αἰτίαν τοιαύτην.

10 θ΄. Στάσεις τρεῖς ἦσαν χατὰ τὴν πόλιν᾽ μία μὲν
ἀνδρῶν εὐσχημόνων, ἦρχε δ᾽ αὐτῆς Ἰούλιος Κάπελλος.
Οὗτος δὴ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πάντες, Ἡ ρώδης ὃ Μιαροῦ
«7 Ἡρώδης ὃ τοῦ Γαμάλου xal Κομψὸς ὃ τοῦ Κόμ-
ou , (Κρίσπος γὰρ ἀδελφὸς αὐτοῦ, τοῦ μεγάλου βασι-

I$ λέως γενόμενός ποτε ἔπαρχος, ἐν ταῖς ἰδίαις χτήσεσιν
ἐτύγχανεν, πέραν τοῦ Ἰορδάνου ,) πάντες οὖν οἵ προει-
ρημένοι χατὰ τὸν καιρὸν ἐχεῖνον ἐμμένειν συνεθού-
λευον τῇ πρὸς τοὺς Ῥωμαίους xat τὸν βασιλέα πίστει"
τῇ γνώμη δ᾽ οὐ συνηρέσχετο Πίστος, παραγόμενος

40 ὑπὸ Ἰούστου τοῦ παιδός" xa γὰρ ἦν φύσει πως ἐπιμα-
'γής. Ἢ δευτέρα δὲ στάσις, ἐξ ἀσημοτάτων συνεστη-
κυῖα,, πολεμεῖν ἔχρινεν. ᾿Ιοῦστος ὃ Πίστου παῖς, ὃ τῆς
τρίτης μερίδος πρῶτος, ὁπεχρίνετο μὲν ἐνδοιάζειν πρὸς
τὸν πόλεμον, νεωτέρων δ᾽ ἐπεθύμει πραγμάτων, ἐχ τῆς

35 μεταθδολῇς οἰόμενος δύναυιν ἑαυτῷ περιποιήσειν. Πα-
ρελθὼν οὖν εἷς μέσους διδάσχειν ἐπειρᾶτο τὸ πλῆϑος ὡς
ἡ πόλις ἐστὶν ἀεὶ τῆς Γαλιλαίας, ἄρξειεν δὲ ἐπί γε τῶν
Ἡρώδου χρόνων, τοῦ τετράρχου χαὶ χτίστου γενομένου,
βουληθέντος αὐτοῦ τὴν Σεπφωριτῶν πόλιν τῇ Τιθε-

su ριέων ὑπαχούειν " ἀποδάλλειν δὲ τὸ πρωτεῖον αὐτοὺς
μηδὲ ἐπὶ. τοῦ βασιλέως ᾿Αγρίππα τοῦ πατρὸς, διαμεῖ-
ναι δὲ xal μέχρι Φήλιχος προεσταμένου τῆς ᾿Ιουδαίας.
Νῦν δὲ ἔλεγεν αὐτοὺς ἠτυχηχέναι, τῷ νεωτέρῳ δωρεὰν
Ἀγρίππα δοθέντας ὑπὸ Νέρωνος ἄρξαι γὰρ εὐθὺς

35 τὴν μὲν Σέπφωριν, ἐπειδὴ Ρωμαίοις ὑπήχουσε, τῆς
Γαλιλαίας, χαταλυθῆναι δὲ παρ᾽ αὐτοῖς τήν τε βασι-
λικὴν τράπεζαν χαὶ τὰ ἀρχεῖα. 'Γαῦτα καὶ πρὸς τού-
τοῖς ἕτερα πολλὰ χατὰ βασιλέως Ἀγρίππα λέγων,
ὑπὲρ τοῦ τὸν δῆμον εἰς τὴν ἀποστασίαν ἐρεθίσαι, προς-

40 ετίθει νῦν εἶναι καιρὸν ἀραμένους ὅπλα χαὶ Γαλιλαίους
συμμάχους προσλαδόντας (ἄρξειν γὰρ αὐτῶν ἑχόντων
διὰ τὸ πρὸς τοὺς Σεπφωρίτας μῖσος ὑπάρχον αὐτοῖς,
ὅτι τὴν πρὸς ἹΡωμαίους πίστιν διαφυλάσσουσιν) με-
γάλῃ χειρὶ πρὸς τὴν ὑπὲρ αὐτῶν τιμωρίαν τραπέσθαι.

45 Ταῦτα λέγων προετρέψατο τὸ πλῆθος" ἦν γὰρ ἱκα-
νὸς δημαγωγεῖν xal τῶν ἀντιλεγόντων τὰ βελτίω πε-
ριεῖναι γοητείᾳ καὶ ἀπάτη τῇ διὰ λόγων. Καὶ γὰρ
οὐδ᾽ ἄπειρος ἦν παιδείας τῆς παρ᾽ “Ἕλλησιν, 5j θαρρῶν
ἐπεχείρησεν χαὶ τὴν ἱστορίαν τῶν πραγμάτων τούτων

0 ἀναγράφειν, ὡς τῷ λόγῳ τούτῳ περιεσόμενος τῆς ἄλη-
θείας. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου τοῦ ἀνδρὸς, ὡς φαῦλος
τὸν βίον ἐγένετο, χαὶ ὡς σὺν τῷ ἀδελφῷ μιχροῦ δεῖν
καταστροφῆς αἴτιος ὑπῆρξε, προϊόντος τοῦ λόγου δη-
λώσομεν. 'Γότε δὲ πείσας ᾿Ιοῦστος τοὺς πολίτας ἀνα-

ΦΛ. ΙΩΣΗΠΟῚ BIOX.

[ε,5.}

tam quod perstiterint in amicitia cmn Romanis inita , quam
quod et Cestio Gallo Syrie praesidi dextram fidemque de-
derint. Verum ego hos quidem omnes metu liberavi, quuin
illorum in gratiam miliora persuasissem multitudini , pec-
misissemque ut quolies vellent in Dora (Dora autem urbs
est Phoenices) mitterent ad suos , quos obsides Gessio de-
derant. Tiberiadis autem incolas reperiebam prias aliquanto
ad arma provolasse , ob hujasmodi causam.

9. Tres in ea civitate factiones erant : nna quidem
constabat viris honestis, duce Julio Capello. Hic sane et
qui eum sequebantur omnes, Herodes Miari, et Herodes
Gamali , et Compsus Compsi flii, ( Crispus enim hujus fra-
ter, olim ab Agrippa magno rege ei urbi prafectus , tum
in suis possessionibus trans Jordanem agebat ;) hi inquam
omnes jam memorati eo tempore persuadere conabantur ui
in sua erga Romanos regemque fidelitate manerent. Eam
autem sententiam .non probabat Pistus, a (ilio Justo abre-
ptus : natura enim furiosior erat. Altera vero factio, ex
iis qui maxime erant ignobiles conflata, bellandum esse de-
cernebat. Justus Pisli filius, tertie partis primus, se qui-
dem de bello dubio esse animo simulabat : rerum autem
novarum cupidus erat, foreratus ut ex rerum mutatione
potentia polirelur. l(aque in medium progressus multitu-
dinem docere pro virili adnitebatur, quod urbs semper ad
Galilmam pertinuerit, primatum vero acceperit tempore
Herodis , tetrarchze , ejusque conditoris, qui ipse voluerit
Sepplioritarum urbem urbi Tiberiensium subditam esse ;
banc aulem praeeminentiam:ne sub rege quidem Agrippa
patre eos amisisse, imo eam eliam usque ad Felicem
Judzx:e presidem illis mansisse. Nunc autem dicebat
eos felicitate ista excidisse, quippe quod Nero ipsos dono
dederit juniori Agrippse : statim enim Sepphorim quidem,
ex quo Romanis se subjecerit , primam Galilaeae urbem ex-
slitisse, apud ipsos vero desiisse mensam regiam et ar-
chiva. His et aliis insuper multis in regem Agrippam jacta-
tis, ut populum ad defectionem irritaret, adjiciebat , jam
tempus esse ut. armis correptis et' Galilzeis in societatem
assumptis (ipsos enim illis non invitis imperaturos esse,
propter odium quo Sepphoritas prosequantur, quod in Ro-
manorum amicitia perseverarent) ad ultionem ab illis expe-
tendam magno cum exercitu se couverfant. His ille dictis
multitudinem hortatus est. Eral quippe idoneus qui po-
pulum dicendo regeret, eosque qui ex adverso meliora
suaderent verborum prastigiis et fallaciis vinceret. Neque
etiam Greecze eruditionis expers erat el ignarus , qua fretus
ad historiam quoque hisce de rebus scribendam aggressus

| est, ista narratione veritalis fidem eversutus. Atqui de

hoc quidem viro, quam improbe fuerit vitze ac flagi-
tios; , utque una cum suo fratre patria fere subvertenda
auctor exstiterit, procedente sermone narrabinus. Tanc
autem Justus, quum civibus persuasisset arrga sumere,

(009,009.)

λαθεῖν τὰ ὅπλα, πολλοὺς δὲ καὶ μὴ θελήσαντας ἀναγ-

χάσας, ἐξελθὼν σὺν πᾶσι τούτοις ἐμπίπρησι τάς τε

Γαδαρηνῶν καὶ Ἱππηνῶν χώμας, αἵ δὴ μεθόριοι τῆς

Τιδεριάδος xai τῆς τῶν Σκχυθοπολιτῶν γῆς ἐτύγχανον
b χείμεναι.

c. Καὶ Τιθεριὰς μὲν ἐν τούτοις ἦν τὰ περὶ Γίσχαλα
δὲ εἶεν τὸν τρόπον τοῦτον. Ἰωάννης τοῦ Λευΐ, τῶν
πολιτῶν τινας δρῶν διὰ τὴν ἀποστασίαν τὴν ἀπὸ 'Ῥω-
μαίων μέγα φρονοῦντας, κατέχειν αὐτοὺς ἐπειρᾶτο,

I0 xal τὴν πίστιν ἠξίου διαφυλάττειν, οὐ μὴν ἠδυνήθη,
χαίτοι πάνυ προθυμούμενος, 'Γὰ γὰρ πέριξ ἔθνη Γα-
δαρηνοὶ xai Γαδαρηνοὶ, Σωγαναῖοι xal Τύριοι, πολ-
λὴν ἀθροίσαντες δύναμιν, xal τοῖς Γισχάλοις ἐπιπε-
σόντες, λαμδάγουσι τὰ Γίσχαλα xarà χράτος" καὶ

l3 πυρπολήσαντες, εἶτα δὲ xal προσχατασχάψαντες, εἷς
τὴν οἰκείαν ἀνέζευξαν. Ἰωάννης δὲ ἐπὶ τούτῳ παρο-
ξυνθεὶς ὁπλίζει πάντας τοὺς μεθ᾽ αὐτοῦ " καὶ συμδαλὼν
τοῖς προειρημένοις ἔθνεσι, τά τε Γίσχαλα χρείττονα
πάλιν ἀναχτίσας, τείχεσιν ὑπὲρ ἀσφαλείας τῆς εἰς

30 ὕστερον ὠχύρωσεν.

ια΄. Γάμαλα δὲ πίστει τῇ πρὸς Ρωμαίους ἐνέμεινε,
δι᾿ αἰτίαν τοιαύτην. Φίλιππος 6 ᾿Ιαχίμου παῖς, ἔπαρ-
γος δὲ τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα, σωθεὶς παρὰ δόξαν ix
τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις βασιλιχῆς αὐλῆς πολιορχουμένης

"5 xai διαφυγὼν, εἰς ἕτερον ἐνέπεσε χίνδυνον, ὥστε ὑπὸ
Μαναήμου xal τῶν σὺν αὐτῷ ληστῶν ἀναιρεθῆναι"
διεκώλυσαν δὲ Βαθυλώνιοί τινες, συγγενεῖς αὐτοῦ ἐν
“Ἱεροσολύμοις ὄντες, πρᾶξαι τοὺς ληστὰς τὸ ἔργον.
* ἱπιμείνας οὖν ἡμέρας τέσσαρας ὃ Φίλιππος ἐχεῖ, τῇ

30 πέμπτῃ φεύγει περιθετῇ χρησάμενος χόμη, τοῦ μὴ
κατάδηλος γενέσθαι. Καὶ παραγενόμενος εἴς τινα τῶν
ἑαυτοῦ χωμῶν xar τοὺς ὅρους Γάμαλα τοῦ φρουρίου
κειμένην, πέμπει πρός τινας τῶν Ur αὐτῷ προστάσσων
ὡς αὐτὸν ἀφικέσθαι. Ταῦτα δὲ αὐτὸν ἐννοούμενον ἐμ-

35 ποδίζει τὸ θεῖον ἐπὶ συμφέροντι" μὴ γὰρ τούτου γενομέ-
νου, πάντως ἂν ἀπολώλει. Πυρετοῦ δὴ χατασχόντος αὖ-
τὸν ἐξαίφνης , γράψας ἐπιστολὰς τοῖς παισὶν Ἀγρίππα
χαὶ Βερενίχῃ δίδωσι τῶν ἐξελευθέρων τινὶ χομίζειν πρὸς
Οὔαρον. "Hv δ᾽ οὗτος κατὰ τὸν χαιρὸν ἐχεῖνον 6 τὴν

40 βασιλείαν διοιχῶν γχαταστησάντων αὐτὸν τῶν βασιλέων,

αὐτοὶ γὰρ εἷς Βηρυτὸν d ἀφιχνοῦντο, ὑπαντῆσαι βουλό-
μένοι Γεσσίῳ. Λαῤὼν οὖν ὃ Οὔαρος τὰ παρὰ Φιλίππου
γράμματα καὶ πυθόμενος αὐτὸν διασεσῶσθαι, βαρέως

Tveyxev, ἀχρεῖος τὸ λοιπὸν αὐτὸς νοιίζων φανεῖσθαι

τοῖς βασιλεῦσιν, ἀφιχομένου τοῦ Φιλίππου. Προαγα-
γὼν οὖν εἷς τὸ πλῆθος τὸν τὰς ἐπιστολὰς χομίζοντα,
καὶ πλαστογραφίαν ἐπιχαλέσας, ψεύδεσθαί τε φήσας
αὐτὸν ἀπαγγείλαντα ἐν τοῖς “Ἱεροσολύμοις Φίλιπἠον
μετὰ τῶν ᾿Ιουδαίων ἱΡωμαίοις πολεμεῖν, ἀπέχτεινε.
Μὴ ὑποστρέψαντος δὲ τοῦ ἐξελευθέρου, Φίλιππος ἀπο-
ρῶν τὴν αἰτίαν δεύτερον ἐχπέμπει μετ᾽ ἐπιστολῶν
πάλιν τὸν ἀπαγγελοῦντα πρὸς αὐτὸν τί τὸ συυδεθδηχὸς
εἴη τῷ ἀποσταλέντι, δι᾽ ὃ βραδύνειεν. Καὶ τοῦτον δὲ
παραγενόμενον 6 Οὔχρος συκοφαντήσας ἀνεῖλεν. Καὶ

4

ς:

6

Ξ

FL. JOSEPHI VITA.

191

multosque eliam prseter ipsórum voluntatem eo vi adegis;
sel, cum ístis omnibus egressus Gadarenorum et Hippe

[5,.}

norum vicos incendit : qui utique siti erant in confiniis Ti-
beriadis εἰ agri Scythopolitani.

10. Atque in his quidem erat Tibérias : qua» vero ad
Gischala spectabant , lioc modo se habebant. Joannes Levi
filius, quum videret civium quosdan sess efferre, quod à
Romanis descivissent, operam dabat ut illos cohiberet, ora-
batque ut fidem servarent, nequicquam tamen, omni licet
studio in id incumbebat. Nam vicini populi, Gadareni et
Gabareni, Sogansi et Tyrii , ingenti coacto exercitu, Gis-
cliala adorti , vi urbem istam expugoant ; eaque incensa , ac
deinde suffossa et solo adzequata, domum se receperunt.
Ceterum Joannes, hac re irritatus, omnes qui cum eo
erant armis instruit, populisque prsedictis przelio congres-
sus, et Giscbala in pulcriorem urbem resuscitavit, et in
futuram securitatem moenibus fi rmavit.

11. Gamala autem in fide populi Romani manebant ex
hujusmodi causa. Philippus facimi filius, Agrippee regia
prefectus, preter opinionem ex regia Hierosolymitana ,
quum oppugnuaretur, servatus, fugaque dilapsus , in aliud
incidit periculum, ne trucidaretur a Manaliemo et latro-
nibus qui cum eo erant : at quominus id fieret a latro-
nibus impedierunt Babylonii quidam ejus cognati , qui tum
Hierosolymis erant. Philippus itaque quum quattuor dies
illic mansisset , quinta die, appositia coma usus ne ipter-
nosci posset , fuga sibi qusesivit salutem. Et quum perve»
nisset ad quendam sua ditionis vicum prope castellum
Gamala situm , ed nonnullos sibi subditos mandata mittit ,
ut ad ipsum venirent. At dnm ista animo volveret , Deus,
ne fierent , in rem illius prohibuit : nam nisi hoc accidisset,
funditus periisset. Febri quippe repentina correptus, lite-
ras ad Agrippe liberos et Berenicen scriptas, liberlo cui-
dam tradidit, Varo perferendas. llle autem eo tempore
regnum adniinistrabat, cura ejus a regibus ei demandata :
nam illi ad Berytum profecti erant, eo animo ut Gessio
occurrerent. "Varus Igitur, acceptis a Philippo literis , au-
ditoque illum salvum evasisse, Lulit id graviter, ratus fore
ut ipse regibus nulli usui esse víderelur, quando venerit
Philippus. Producto igitur in turbam eo qui literas attu-
lerat , objectoque ei in crimen quod literas finxisset , quod-
que, ul aiebat , mendacium dixisset , quippe qui nunciaret
Philippum Hierosolymis contra Judreos bellum gerere,
morte eum affecit, Quum autem libertus non reverterelur,
Philippus , cause nescius, rursus alium cum literis aman-
dat, renunciaturum ipsi, quidnam ei quem miserat acci-
disset , quod reditum non maturaret. Verum hunc quoque,
ubi venerat , Varus oppressit per calumniam. Etenim ani

798 (009,910.)

và2 ὑπὸ τῶν dv. Καισαρείᾳ Σύρων ἐπῆρτο μέγα qpo-
νεῖν, ἀναιρεθήσεσθαι μὲν λεγόντων. ὑπὸ ᾿Ῥωυαίων
Ἀγρίππαν διὰ τὰς ὑπὸ ᾿Ιουδαίων ἁμαρτίας, λήψεσθαι δ᾽
αὐτὸν τὴν ἀρχὴν, ἐχ βασιλέων ὄντα. Καὶ γὰρ ἦν

δ δμολογουμένως ὁ Οὔαρος βασιλικοῦ γένους, ἔχγονος
Σοέμου τοῦ περὶ τὸν Λίδανον τετραρχοῦντος, Διὰ
τοῦτ᾽ οὖν ὃ Οὔαρος τυφούμενος τὰς μὲν ἐπιστολὰς παρ᾽
ἑαυτῷ xacíays , μηχανώμενος μὴ ἐντυ, εἶν τοῖς γράμ-
μᾶσι τὸν βασιλέα, τὰς ἐξόδους δὲ πάσας ἐφρούρει, μὴ

10 διαδράς τις ἀπαγγείλειε τῷ βασιλεῖ τὰ πραττόμενα.
Καὶ δὴ γαριζόμενος τοῖς χατὰ τὴν Καισάρειαν Σύροις
πολλοὺς τῶν Ἰουδαίων ἀπέχτεινεν. ᾿Κἰὐουλήθη δὲ xal
μετὰ τῶν ἐν Βαταναίᾳ Τραχωνιτῶν ἀναλαδὼν τὰ ὅπλα
ἐπὶ τοὺς ἐν ᾿᾽Εχθατάνοις Βαθυλωνίους ᾿[ουδχίους (ταύ-

15 τὴν γὰρ τὴν προσηγορίαν ἔχουσιν) ὁρμῆσαι. Καλέσας
οὖν τῶν χατὰ τὴν Καισάρειαν Ιουδαίων δώδεκα τοὺς
δοχιμωτάτους, προσέτασσεν αὐτοῖς ἀφιχομένοις εἰς
᾿Εχδάτανα πρὸς τοὺς ἐχεῖ χατοιχοῦντας αὐτῶν δμοφύ-
λους εἰπεῖν ὅτι Οὔαρος, ἀχούσας ὑμᾶς ἐπὶ βασιλέα
20 μέλλειν δρωᾶν, xal μὴ πιστεύσας, πέπουαφεν ἡμᾶς
πείσοντας ὑμᾶς τὰ ὅπλα καταθέσθαι" τοῦτο γὰρ
αὐτῷ τεχμήριον ἔσεσθαι χαὶ τοῦ χαλῶς μὴ πιστεῦσαι
τοῖς περὶ ὑμῶν λέγουσιν. ᾿ἠχέλευε δὲ χαὶ τοὺς πρώ-
τους αὐτῶν ἄνδρας ἑδδομήχοντα πέμπειν, ἀπολογησο-

t$ μένους περὶ τῆς ἐπενηνεγμένης αἰτίας. Ελθόντες οὖν
οἱ δώδεχα πρὸς τοὺς ἐν ᾿Εχβατάνοις δμοφύλους, xal
χαταλαθόντες αὐτοὺς μηδὲν ἐπὶ νεωτερισμῷ φρονοῦν-
τας, ἔπεισαν xal τοὺς ἑόδομήχοντα πέμπειν. ΟἿ δὲ
μηδὲν ὑποπτεύσαντες τοιοῦτον οἷον Éus))ev. ἀποθδή-
eo σεσθαι. ἐξαπέστειλαν. Καταδαίνουσι δ᾽ οὗτοι μετὰ
τῶν δώδεχα πρέσδεων εἷς τὴν Καισάρειαν. Ὑπαντήσας
οὖν ὃ Οὕαρος μετὰ τῆς βασιλικῆς δυνάμεως, σὺν τοῖς
πρέαδεσι πάντας ἀπέχτεινε, xal τὴν παρείαν ἐπὶ τοὺς
ἐν ᾿Εχῥατάνοις ᾿Ιουδαίους ἐποιεῖτο, Φθαάσας δέ τις ix

u5 τῶν ἑδδοιλήχοντα σωθεὶς ἀπήγγειλεν αὐτοῖς, χάχεῖϊνοι
τὰ ὅπλα λαβόντες σὺν γυναιξὶ xxi τέχνοις εἷς [ἅ-
μαλα τὸ φρούριον ὑπεχώρησαν, καταλιπόντες τὰς xox
μᾶς πολλῶν ἀγαθῶν πλήρεις xal βοσχημάτων πολλὰς
μυριάδας ἐχούσας. Φίλιππος δὲ πυθόμενος ταῦτα, xal
4“0 αὐτὸς εἰς Γάμαλα τὸ φρούριον ἧκεν" παραγενομένου δὲ,
χατεῦοα τὸ πλῆθος ἄρχειν αὐτῶν παραχαλοῦντες, xai
πολεμεῖν πρὸς Οὔαρον καὶ τοὺς ἐν τῇ Καισαρείᾳ Σύ-
pouce διεδέχετο γὰρ ὑπὸ τούτων τὸν βασιλέα τεθνά-
ναι. Φίλιππος δ᾽ αὐτῶν χατεῖχε τὰς ὁρμὰς, ὑπομι-
45 μνήσχων τῶν τε τοῦ βασιλέως εἰς αὐτοὺς εὐεργεσιῶν
xai τὴν ᾿δωυμαίων διηγούμενος ὅση τίς ἐστιν fj δύνα-
μις, σνμφέρειν οὐχ ἔλεγεν ἄρασθαι πρὸς τούτους πόλε-
μον, καὶ τέλος ἔπεισεν. ὋὉ δὲ βασιλεὺς πυθόμενος
ὅτι Οὔαρος μέλλει τοὺς ἐπὶ τῆς Καισαρείας Ἰουδαίους
bo σὺν γυναιξὶ καὶ τέχνοις πολλὰς ὄντας μυριάδας ἀναι-
ρεῖν ἡμέρα ui, μεταπέμπεται πρὸς αὐτὸν Αἴχουον Mo-
ὅιον. πέμψας αὐτὸν διάδοχον, ὡς ἐν ἄλλοις ἐδηλώσαμεν.
Ὁ δὴ Φίλιππος Γάμαλα τὸ φρούριον χατέσχε καὶ τὴν
πέριξ γώραν πέστει τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐμμένουσαν,

$A. IDXZHIOY ΒΙΟΣ.

[e.]
mus ei, ut magnifice de se sentiret, elatus erat a Ciesareemi-
bus Syris, dicentibus fore ut Agrippa a Romanis occidere-
lur, ob ea in quibus deliquerant Judi, atque. ut ipse re-
gnum illius acciperet , quod a regibus oriundus esset. Nam
in confesso erat Varum e stirpe regia esse, ulpote nepo-
tem Solicmi, ejus qui locorum circa Libanum tetrarchiam
obtinuerat. "Varus igitur ista re elatus literas apud se re-
linebat, modis omnibus adnitens ne in ea quae scripla erant
incideret rex ; exitusque omnes observabat, ne quis clam
dilapsus renunciaret. regi quae ibi flerent : adeoque , ut a
Syris Ceesareensibus gratiam iniret, multos Judaeorum in-
lerfecit. Praeterea decrevit armis sumptis una cuti Tracho-
nitis Batanzam hab:tantibus in Judaeos Dabylonios (eam
enim appellationem habuerunt) qui in Ecbafan's erant,
impetum facere. Accilis igitur ad se Juuddeornm Ceesareen-
sium duodecim probatissimis , jussit eos, Ecbatana profe-
ctos , nunciare tribulibus suis loci istius incolis, quod Va-
rus, audito vos coutra regem insurrecluros esse, nec tmen
rumori fkle habila, nos miserit, vobis ut persuadeamus
arma deponere : id enim argumentum fore, quod merito
illis non creditum fuerit , qui ista de vobis narrarent. Ju-
behat praeterea mittendos esse viros septuaginta ex oplima-
tibus, qui crimen objectum «diluerent. Itaque quum ist
duodecim ad trihules suos , qui Ecbetanis eraot , venissent,
comperissentque eos rebus novis minime studere, iis sua-
serit ut septuaginta viros miltendos curarent. 1] au-
lem, nihil tale suspicati quale eventurum erat , viros able-
garunt. Alque isti cum duodecim legatis Cesaream de-
scenderunt. "Varus igitur, illis obviam factas cum regie
milite, omnes una cum istis legatis fnterfici jubet, atque
expedilionem faciebat adversus eos, qui Ecbetanis erant,
Judsmos. E septuaginfa autem quidam servatus illis re-
nunciare occupavit : moxque illi arreptis armis receperunt
se cum uxoribus et liberis m Gamala castellum, relictis
vicis magnis opibus refertis et multas pecorum myriadas
habentibus. tec Plilippus simul atque audivit, et ipse
in Gamala castellum se conferebat. Quum primum vero ad.
venit, inclamabat multitudo, eum ebsecrantes ut de-
cem se Ipsis pra»beret , et contra Varum et Syros Cresareen-
ses bellurh inoverel : acceperat euim regem ab istis occisum
esse. At Philippus impetum eorum reprimebat : atque
collata in ipsos a rege heneficia eis iu memoriam revocans,
narransque quanta esset. Romanorum vis et potentia,
haudquaquam e re ipsorum esee dicebat bellum contra eos
sustipere. "Tandemque id eis persuasit. Rex porro, quum
audisset Varo in anímo esse Judseos , qni Caesarese erant ,
cum uxoribus et liberis, ad multas myriadas, ana die neci

: addicere, quum Modium , ad se accersium, misit nt. ei

succederet , quemadmodum alibi indicavimus, — Plülippus
autem Gamala castellum et regionem finitimam continebat,
ne 3 sua erga Romanos fide desciscerent.

20

(910,911.)

v. ᾿Επεὶ δ᾽ εἰς τὴν. Γαλιλαίαν ἀφιχόμην ἐγὼ, xal
ταῦτα παρὰ τῶν ἀπαγγειλάντων ἔμαθον, γράγω τῷ
συνεδρίῳ τῶν ᾿ἱἱεροσολυμιτῶν περὶ τούτων, καὶ τί με
πράττειν χελεύουσιν ἐῤωτῷ, ΟἿ δὲ προσμεῖναι παρε-
χάλεσαν xal τοὺς συμπρέσθεις, εἶ θέλοιεν, χατασχόντα
πρόνοιαν ποιήσασθαι τῆς Γαλιλαίας, Οἱ δὲ συμπρέ-
σὄεις εὐπορήσαντες πολλῶν χρημάτων ἐχ τῶν διδομέ-
vtov αὐτοῖς δεχάτων, ἃς ὄντες ἱερεῖς ὀφειλομένας ἀπε-
λάμθανον, εἷς τὴν οἰχείαν ὑποστρέφειν γῆν ἔχριναν"
uoU δ᾽ αὐτοὺς προσμεῖναι παρακαλέσαντος, ἕως οὗ
τὰ πράγαατα καταστήσωμεν, πείθονται. — "Apac οὖν
μετ᾽ αὐτῶν ἀπὸ τῆς Σεπφωριτῶν πόλεως εἰς χώμην
τινὰ, Ἰδηθυχοὺς λεγομένην, ἀπέχουσαν Τιβεριάδος στά-
δια τέσσαρα, παραγίνοαλαι. Καὶ πέμψας ἐντεῦθεν
τοὺς πρὸς τὴν "T'iGsptéov βουλὴν, xal τοὺς πρώτους τοῦ
δήμου παρεκάλουν ἀφικέσθαι πρός με. Καὶ παραγε-
νομένων (ἐληλύθει δὲ καὶ Ἰοῦστος σὺν αὐτοῖς) ἔλεγον
ὑπὸ τοῦ χοινοῦ τῶν ᾿ἱεροσολυμιτῶν πρεσδεύσων μετὰ
τούτων πεπέμφθαι-πρὸς αὐτοὺς, πείσων χαθαιρεθῆναι
τὸν οἶχον ὁπὸ Ἡρώδου τοῦ τετράρχου χατασχευασθέντα,
ζῴων μορφὰς ἔχοντα, τῶν νόμων οὕτω τι xxcaoxtud-
ζειν ἀπαγορευόντων" xal παρεχάλουν αὐτοὺς ἐᾷν ἡμῖν
ἦ τάψος τοῦτο πράττειν. "Erxl πολὺ ulv οὖν οἱ περὶ
τὸν Κάπελλον καὶ τοὺς πρώτους αὐτῶν ἐπιτρέπειν οὐχ
ἤθελον, βιαζόμενοι δ᾽ Go" ἡμῶν συγκατατίθενται. Φθά-
νει δ᾽ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Σαπφία παῖς, ὃν τῆς τῶν ναυτῶν
καὶ τῶν ἀπόρων στάσεως πρῶτον ἔφαμεν ἄρξαι, παρα-
λαθών τινας Γαλιλαίους, xxi τὴν πᾶσαν αὐλὴν ἐμπρή-
σας, πολλῶν οἰόμενος εὐπορήσειν ἐξ αὐτῆς χρημάτων,
ἐπειδή τινας οἴχων ὀροφὰς xsypucoxsévac εἰδεν" xal
διήρπασαν πολλὰ παρὰ γνώμην τὴν ἡμετέραν πράξαν-
τες. Ἡμεῖς γὰρ μετὰ τὴν πρὸς Κάπελλον χαὶ τοὺς
πρώτους Τιβεριέων ὁμιλίαν εἰς τὴν ἄνω Γαλιλαίαν
ἀπὸ δηθωχῶν ἀνεμωρήσαμεν. Ἀναιροῦσι δ᾽ οἱ περὶ
τὸν Ἰησοῦν πάντας τοὺς ἐνοιχοῦντας " EXXv, vac, ὅσοι τε
πρὸ τοῦ πολέμου γεγόνεισαν αὐτῶν ἐχθροί.

ιγ΄. Πυθόμενος δ᾽ ἐγὼ ταῦτα παρωξύνθην σφόδρα,
καὶ χαταδὰς εἷς Τιδεριάδα πρόνοιαν εἰσενεγχάμην τῶν
βασιλικῶν σχευῶν, ὅσα δυνατὸν ἦν τοὺς ἁρπάσαντας
ἀφελέσθαι. Avgvla δ᾽ ἦσαν Κορίνθιχι ταῦτα xal
τράπεζαι τῶν βασιλιχῶν καὶ ἀσήμου ἀργυρίου σταθμὸς
ἱκανός. Πάντα δ᾽ ὅσα παρέλαθον, φυλάσσειν τῷ βα-
σιλεῖ ἔχρινα. Μεταπευψάμενος οὖν τοὺς τῆς βουλῆς
πρώτους δέχα x«l Κάπελλον τὸν ᾿Αντύλλον, τὰ σχεύη

45 παρέδωχα, μηδενὶ παραγγείλας ἑτέρῳ πλὴν ἐμοῦ δοῦ-

ναι. Καἀκχεῖθεν. el; τὰ Γίσχαλα πρὸς τὸν ᾿Ιωάννην
μετὰ τῶν συμπρέσδεων ἀφιχόμην, βουλόμενος γνῶναι
τί ποτε φρονεῖ κατεῖδον δ᾽ αὐτὸν ταγέως νεωτέρων ópt-
γόμενον πραγμάτων χαὶ τῆς ἀργῆς ἐπιθυμίαν ἔχοντα,

eo Παρεχάλει γάρ με τὸν Καίσαρος σῖτον χείμενον ἐν ταῖς

τῆς ἄνωθεν Γαλιλαίας χώμαις ἐξουσίαν αὐτῷ δοῦναι
ἐχφορῆσαι" θέλειν γὰρ ἔφασχεν εἰς ἐπισχευὴν τῶν τῆς
πατρίδος τειν 0v αὐτὸν ἀναλῶται. Κατανούσας δὲ
ἐγὼ τὴν ἐπιχείρησιν αὐτοῦ xxi τί διανουῖτο πράσσειν,

FL. JOSEPHI VITA.

12. At postquam ego in Galilrteam veneram, el ista ab
ipsia nunciis acceperam , scribo Hierosolymitarum synedrio
lusce de rebns, et quid me facere juberent ab iflis requiro.
Illi vero me obsecrarunt ut illic manerem , et retentis lega-
tionis sociis, si iilis ita visum fuerit, Galilaeze tatele pro-
viderem. Ceterum collegie , quum grandem pecuniam lra-
berent ex. decimis sibi datis, quas debitas, ut sacerdotes ,
accipiebant, ip terram propriam reverti statuerunt : quum
autem ego eos rogassem ut tantisper manerent, donec res
composita» essent, assenserunt. Una igitur cum illis pro-
fectus a Sepphoritarum urbe in vicum quendam, cul nomen
est Betlimai , quattuor stadiis a Tiberiade distantem , venio :
missoque nuncio accersivi ad me senalum Tiberiadis et pri.
mores populi. Quibus, postquam affuerunt, (etiam Justus
una cum illis venerat ,) dicebam me ab Hieroeolymitarum
populo ad eos missum esse cum collegis , legatione ul fun-
gerer, ulque iis persuaderem funditus tollendam esse do-
mum ab Herode tetrarcha exstructam, quod animantium
figuris eam exornaverat , quum ejusmodi qnid effingere legi-
bua nostris vetitum sit; eosque rogabam ut nos quantocitis
id facere permitterent. Multum quidem Capellus primo:
resque civium restiterunl , diuque id sinere noluerunt ; tau-
dem vero a nobis persuasione vicli, in noetram concessere
sententiam. — Jesus autem Sapphie (lius nos preevenit,
quem primum pro nautarum et inopum factionis duce se
gessisse diximus, qui assumptis quibusdam Galila:is pala-
tium omne incendit, ratus se inde ingenti pecunia locuple-
tatum iri, quia tecta queedam conclavium inaurata viderat :
multaque diripaerunt prater animi nostri sententiam. No&
enim, post colloquium cum Capello et Tiberiensium primo-
ribus liabitum, in superiorem Galilcam a Belbmais seces-
seramus. Jesu autem faclio Graecos omnes eam urbem
habitantes interimit, et quotquot inimicos ante id bellum
habuerant. -

13. Ego vero his.auditis vehementer commofus stm,
quumque Tiberiadem descendissem , curam et diligentium
adhibui ut salva esset omnis regia supellex , quse e diripien-
tium manibus recuperari potuit. 18 bis porro erant can-
delabra ex are Corinthio, et mense regis, et satis magnum
argenli non signati pondus. Qusecunque autem accipie-
bam, regi servare statui. Accilis igitur decem senatus
primoribus et Capello Antylli filio, vasa eis tradidi, inter-
minatus ne cuiquam praeter me ea redderent. Atque inde
Gischala cum collegis ad Joannem veniebam, scire deside-
rans quidnam animo agitaret: moxque deprehendi eum
rerum novarum cupidum , et ad principatum arriplendum
aspirantem. Rogabat enim me ut sibi potestatem facerem
exportandi frumentum Cesaris , in superioris Galiiseze vicis
repositum : namque se velle dicebat id insnmere in stru-
cturam patrie moenium. Atqui ego, quum intellexissem
qid moliretur, et quid ipsi in animo esset facere, negabat

800 (911,ν11.)

οὐχ ἔφην αὐτῷ συγχωρεῖν. Ἢ γὰρ Ρωμαίοις αὐτὸν
, ἐνενοούμην φυλάττειν, ἢ ἐμοὶ αὐτῷ, διὰ τὸ xal τὴν
ἐξουσίαν τῶν ἐχεῖ πραγμάτων αὐτὸς παρὰ τοῦ χοινοῦ
τῶν Ἱἱεροσολυμιτῶν πεπιστεῦσθαι. Μὴ πείθων δέ με
δ περὶ τούτων καὶ ἐπὶ τοὺς συμπρέσθεις ἐτράπετο xai

γὰρ ἦσαν ἀπρονόητοι τῶν ἐσομένων xal λαθεῖν ἑτοιμό-,

τατοι. Φθείρει δὲ χρήμασιν αὐτοὺς ψηφίσασθαι πάντα
τὸν σῖτον αὐτῷ παραδοθῆναι τὸν ἐν τῇ αὑτοῦ ἐπαρχίᾳ
χείμενον. [Κἀγὼ μόνος, ἡττώμενος ὑπὸ δύο, τὴν ἧσυ-
40 χίαν ἦγον. Καὶ δευτέραν Ἰωάννης ἐπεισέφερε πα-
νουργίαν. "Ἔφη γὰρ ᾿ἰουδαίους τοὺς τὴν Φιλίππου Και-
σάρειαν χατοιχοῦντας, συγχεχλεισμένους xav προσ-
eai τοῦ βασιλέως ὑποδίχου τὴν δυναστείαν διοχοῦν-
τος, πεπομφέναι πρὸς αὐτὸν, παραχαλοῦντας, ἐπειδὴ
«5 οὐχ ἔχουσιν ἔλατον ᾧ χρήσονται χαθαρὸν, ποιησάμενον
πρόνοιαν εὐπορίαν αὐτοῖς τούτου παρασχεῖν, μὴ Bv ἀνάγ-
χὴν ᾿Ελληνιχῷ γρώμενοι τὰ νύμιμα παραδαίνωσιν.
Ταῦτα δ᾽ οὖχ ὑπὲρ εὐσεθείας ἔλεγεν ᾿Ιωάννης, δι’
αἰσχροχέρδειαν δὲ φανερωτάτην. ἔινώσκων γὰρ πα-
20 pk μὲν ἐχείνοις xavà τὴν Καισάρειαν τοὺς δύο ξέστας
δραχμᾷς μιᾶς πωλονμένους, ἐν δὲ τοῖς Γισχάλοις
τοὺς ὀγδοήκοντα ξέστας δραχμῶν τεσσάρων, πᾶν τὸ
ἔλαιον ὅσον ἦν ἐχεῖ διεπέμψατο, λαῤὼν ἐξουσίαν xal
παρ᾽ ἐμοῦ τῷ δοχεῖν o0 γὰρ ἑχὼν ἐπέτρεπον, ἀλλὰ
25 διὰ φόθον τὸν ἀπὸ τοῦ πλήθους, μὴ χωλύων χαταλευ--
σθείην ὑπ᾽ αὐτῶν. Συγχωρήσαντος οὖν μου, πλείστων
y pue ὃ Ἰωάννης ἐκ τῆς χαχουργίας ταύτης ηὐπό-
ρῆσεν. ᾿

ιδ΄, Τοὺς δὲ πυμπρέσθδεις ἀπὸ τῶν Γισχάλων ἀπο-
80 λύσας εἷς τὰ Ἱεροσύλυμα, πρόνοιαν ἐποιούμην ὅπλων
τε κατασχευῆς xai πύλεων ὀχυρότητος. ΦΜεταπεμψά-
μενος δὲ τῶν ληστῶν τοὺς ἀνδρειοτάτους, ἀφελέσθαι
μὲν αὐτῶν τὰ ὅπλα οὐχ οἷόν τε ὃν ἑώρων" ἔπεισα δὲ τὸ
πλῆθος μισθοφορίαν αὐτοῖς παρέχειν, ἄμεινον εἶναι λέ-
36 γῶν ἑχόντας ὀλίγον διδόναι μᾶλλον ἣ τὰς χτήσεις διαρ»
παζομένας ὑπ᾽ αὐτῶν περιορᾶν. Καὶ λαθὼν παρ᾽
αὐνῶν ὅρκους μὴ ἀφίξεσθαι πρότερον εἰς τὴν χώραν,
ἐὰν μὴ μεταχληθῶσιν, ἢ ὅταν τὸν μισθὸν μὴ λάθωσιν,
ἀπῶλυσα, παραγγείλας μήτε Ρωμαίοις πολεμεῖν μήτε
«o τοῖς περιοίχοι. Εἰρηνεύεσθαι γὰρ πρὸ πάντων τὴν
Γαλιλαίαν ἐφρόντιζον. "Fou; δ᾽ ἐν τέλει τῶν Γαλι-
λαίων, ὅσον ἑδδομήχοντα πάντας, βουλόμενος ἐν προ--
φάσει φιλίας χαθάπερ διηρα τῆς πίστεως ἔχειν, φίλους
τε χαὶ συνεχδήμους ἐποιησάμην, ἐπί τε χρίσεις παρε-
40 λάυδανον, χαὶ πετὰ γνώμης τῆς ἐχεΐνων τὰς ἀποφά-
σεις ἐποιούμην, μηδὲ προπετεία πειρώμενος τοῦ διχαίου
διαιαχρτάνειν, χαθχρεύειν δὲ παντὸς ἐν «αὐταῖς λήμ-
μᾶτος. | uu

ιε΄. Περὶ τριαχοστὸν γοῦν ἔτος ὑπάρχων, ἐν ᾧ χρόνῳ,
80 xàv ἀπέχηταί τις τῶν παρανόμων ἐπιθυμιῶν, δύσχολον
τὰς ἐκ τοῦ φθόνου διαδολὰς φεύγειν, ἄλλως τε καὶ
ἐξουσίας ὄντα μεγάλης, γυναῖχα μὲν πᾶσαν ἀνύθριστον
ἐφύλαξα, πάντων δὲ τῶν διδομένων ὡς μὴ χρήζων χα-
τεφρόνησα᾽ ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰς ὀφειλομένας μοι ὃς ἱερεῖ δε-

$4. IDXHIIOY ΒΙΌΣ.

Us)
me ei hoc permittere. Cogitabam enim id aut Romanis ser-
vare aut mihi ipsi , quod potestatem ip res istius regionis a
communi Hierosolymorum mihi commissam habereys. 1slís
igitnr a me neutiquam impetratis , ad collegas se convertit :
futurorum enim improvidi erant, et ad munera accipienda
paratissimi. Proinde eos largitionibus corrumpit, ut eorum
suffragiis sibi frumentum omne addiceretur, quod in ipsius
provincia esset reconditm : atque ego, qui solum me vinci
ἃ duobus viderem, quiescebam. Deinde altero dolo Joan-
nes usus est. Aiebat enim Judaeos Caesareze Philippi inco-
Jas, mandato vicarii regis imperii res administrantis con-
clusos , ad ipsum misisse, obsecrantes ut , quandoquidem
eis non suppeteret oleum purum quo uterentur, sua ipse
cura ejus copiam illis suppeditaret, ne cogerentur, Graeco-
rum oleo adhibito , contra patrios ritus agere. Hzc autem
Don religionis ergo dicebat Joannes, sed manifesto admo-
dum turpis lucri causa. Sciens enim apud ipsos quidem
Cesarem sextarios duos drachma una venire, Gischalis
vero octoginta sextarios drachmis quattuor, omne quod
illic esset oleum jussit efferri, quasi à me quoque potesta-
tem accepisset : non enim voluntate mea boc ei permis-
sum erat, sed prae metu populi, ne ab eis, si repugnarem,
lapidibus obruerer. Itaque postquam hoc concesseram,
multum pecunie Joannes ex hoc maleficio sibi comparavit.

14. Quum autem Gischalis collegas Hierosolyma dimisi»
sein, otuni cura in id incumbebam, ut pararentur arma,
urbesque munitionibus firmarentur. Accitis deinde latro-
num fortissimis, quum viderem nequaquam posse illis arma
adimi, persuasi multitudini ut mercede eos conducerent ,
prastabilius esse dicens, nonnihil sponte illis dare quam
αἱ sinerent facultates suas ab illis diripi. Accepteque ab
eis jurejurando, in regionem nostram deinceps non venta-
TOS esse nisi accersili fuerint, aut quum non accipiant mer-
cedem, eos dimisi jussos bello non lacessere aut Romanos
autfnitimos. Idenim mihi imprimis curae erat ut Galilae
trenquilla esset et pacata; quumque vellem Galilarorum nia-
gistratus, circiter septuaginta omnes, praetexlu amicitia:
habere quasi obsides fidei, eos mihi amicos et itinerum
comites feci οἱ in judiciis .assessores adsciscebam, et c
illorum consensu sententias pronunciabam, operam dans
ut temeritate ab justitia non discederem, sed memet a mu-
neribus quibuscunque acciplendis purum servarem.

15. Annum igitur agens circiter tricesimum , qua ae(ate
etiauisi quis sibi teinperat ἃ cupiditatibus illicitis, diflicile
tamen admodum est ut fugiat invidiee calumnias, idque
prsesertim magna pollens auctoritate, mulierem quidem
omnem contumelia liberam servavi, quaeque dono offere-
bantur omnia, quasi nullius rei indigens, contempsi : imo

(ο13.915.)

κάτας ἀπελάμθδανον παρὰ τῶν χομιζόντων. "Ex μέντοι
τῶν λαφύρων μέρος, τοὺς Σύρους τοὺς τὰς πέριξ πό-
λεις χατοιχηῦντας νιχήσας, ἔλαθον, ἃ xal εἰς “Ἱεροσό-
λυμὰ τοῖς συγγενέσιν ὁμολογῶ; πεπουφέναι. Καὶ δὲς
6 μὲν χατὰ κράτος ἑλὼν Σεπφωρίτας, ᾿'Γιδεριεῖς δὲ τε--
τράχις, Γαδαρεῖς δ᾽ ἅπαξ, χαὶ τὸν ᾿Ιωάννην πολλάχις
ἐπιθουλεύσαντά μοι λαθὼν ὑποχείριον, οὔτ᾽ αὐτὸν οὔτε
τινὰς τῶν προειρημένων ἐθνῶν ἐτιμωρησάμην, ὡς προ-
iv & λόγος παραστήσει. Διὰ τοῦτ᾽ οἶμαι xoi τὸν
10 Θεὸν ( οὐ γὰρ λελήθασιν αὐτὸν οἱ τὰ δέοντα πράττοντες)
xai ἐχ τῆς ἐχείνων ῥύσασθαί με χειρὸς, χαὶ ustk ταῦτα
πολλοῖς περιπεσόντα χινδύνοις διαφυλάξαι, Περὶ ὧν
ὕστερον ἀπαγγελοῦμεν.
ις΄. Τοσαύτη δ᾽ ἦν πρός με τοῦ πλήθους τῶν Γαλι-
[6 λαίων εὔνοια xal πίστις, ὥστε ληνθεισῶν αὐτῶν xarà
χράτος τῶν πόλεων, γυναικῶν δὲ χαὶ τέχνων ἄνδραπο-
δισθέντων, 097, οὕτω ταῖς ἑαυτῶν ἐπεστέναζον auu.yo-
pai, ὥσπερ τῆς ἐμῆς ἐφρόντισαν σωτηρίας. Ταῦτα
δ' ὁρῶν ᾿Ιωάννης ἐφθόνησε' xxi γράφει πρός us πα-
30 ρχχαλῶν ἐπιτρέψαι χαταθάντι χρήσασθαι τοῖς ἐν Τιδε-
ριάδι θερμοῖς ὕδασι, τῆς τοῦ σώματος ἕνεχα θεραπείας.
Κἀγὼ, μηδὲν ὑποπτεύσας πράξειν αὐτὸν πονγρὸν, οὐχ
ἐχώλωσα- πρὸς δὲ x«l τοῖς Τιδεριάδος τὴν διοίκησιν
ὑπ᾽ ἐμοῦ πεπιστευμένοις xat. ὄνομα γράφω κατάλυσιν
25 ἑτοιμάσαι τῷ Ἰωάννῃ καὶ τοῖς ἀφιξομένοις σὺν αὐτῷ,
πάντων τε τῶν ἐπειτηδείων ἀφθονίαν παρασγεῖν. Διέ-
τριθον δὲ κατὰ τὸν χαιρὸν ἐχεῖνον ἐν χώμη τῆς Γαλι--
λαίας, ἢ προσαγορεύεται Κανά.
C. Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀφικόμενος εἰς τὴν Τιδεριέων
80 πόλιν, ἔπειθε τοὺς ἀνθρώπους ἀποστάντας τῆς πρός με
πίστεως προστίθεσθαι αὐτῷ, Καὶ πολλοὶ τὴν παρά-
χλυσιν ἡδέως ἐδέξαντο, νεωτέρων ἐπιθυμοῦντες ἀεὶ
πραγμάτων καὶ φύσει πρὸς μεταδολὰς ἐπιτηδείως
ἔγοντες καὶ στάσεσι χαίροντες" μάλιστα δὲ ᾿Ιοῦστος
35 xat ὁ πατὴρ αὐτοῦ Πίστος ὡρμήκεσαν ἀποστάντες ἐμοῦ
προστίθεσθαι τῷ Ἰωάννη. Διεκώλυσα δ᾽ αὐτοὺς φθά-
σας. ἯἮχε γὰρ ἀγγελός μοι παρὰ Σίλα, ὃν ἐγὼ xa-
θεστάχειν τῆς Τιδεριάδος στρατηγὸν, ὡς προεῖπον, τὴν
τῶν Τιδεριέων γνώμην ἀπαγγέλλων, χὰμὲ σπεύδειν
40 παραχαλῶν᾽ βραδύναντος γὰρ ὑπὸ τὴν ἑτέρων ἐξουσίαν
γενέσθαι τὴν πόλιν. Ἐντυχὼν οὖν τοῖς γράμμασι τοῦ
Σίλα, xoi διαχοσίους ἀναλαδὼν ἄνδρας, δι᾿ ὅλης τῆς
νυχτὸς τὰν πορείαν ἐποιούμην, προπέμψας ἄγγελον τὸν
τὴν ἐμὴν παρουσίαν τοῖς ἐν τῇ Τιδεριάδι σημανοῦντα.
45 Πρωΐ δὲ πλησιάζοντός μου τῇ πόλει, τὸ πλῆθος ὑπην--
τίαγεν, xal ᾿Ιωάννης σὺν αὐτοῖς" ὃς xai πάνυ με τετα-
ραγμένως ἀσπασάμενος, δείσας μὴ εἰς ἔλεγον αὐτοῦ
τῆς πράξεως ἀφικομένης ἀπολέσθαι κινδυνεύσῃ, ὑπε-
μώρησε μετὰ σπουδῆς εἰς τὴν ἑαυτοῦ χατάλυσιν. Κἀγὼ
50 δὲ, γενόμενος κατὰ τὸ στάδιον, τοὺς περὶ ἐμὲ σωματο-
φύλακας ἀπολύσας, πλὴν ἑνὸς, xai μετὰ τούτου χα-
τασχὼν δέχα τῶν ὁπλιτῶν, δημηγορεῖν ἐπειρώ!λην τῷ
πλήθει τῶν Τιδεριέων, στὰς ἐπὶ τριγχοῦ τινος ὑψηλοῦ,
παρεχάλουν τε μὴ οὕτως αὐτοὺς ταχέως ἀνίστασθαι".
JOSEPIUS. 1.

FL. JOSEPHI VITA. -

peers ned
απ αι ἝΝ πᾷ π«.-. — á— s —

[3.9.} δ0ί
ne decimas quidem ab afferentibus accipiebam, licet mili
ut sacerdoti debltas. Ex manubiis tamen, postqnam Syros
urbes finitimas incolentes viceram, partem sumpsi, quam me
Hierosolyma misisse ni cognatos fateor. Quumque bis Sep-
ploritas vi expugnassem, Tiberienses quater, Gadarenses
semel, et Joannem sepius insidias mihi molitum in potesta-

'| tem redegissem, neque de ipso neque de ullo predictorum

populorum) peenas sumere sustinui, prout in sequentibus
ostendet narratio. Quamobrem Deum arbitror (ipsum
enim non latent qui honeste se gerunt ) ex. illorum etiam
manibus me eripuisse, ac deinde, quum in munita pericula
incilissem , conservasse. De quibus posthac narrabimus.

16. Tanta autem erat populi Galilteorum erga me bene-
volentia ac (ides , ut urhibus eorum expugnatis, et uxoribus
liberisque in captivitatem abductis, non adeo suis ingemi-
scerent calamitatibus, ac de mea unius incolumitate solliciti
fuernnt. Atqui Joannem, quum ista videret, subiit invidia :
et ad me scribit , obsecrans ut, quum Tiberiadem descende-
rel , ipsi permitlerem uti calidis loci istius aquis ad corporis
valetudinem curandam. Atque ego, minime illum mali
alicujus auctorem fore suspicatus , non prohibui : quin et his,
quibus a me commissa erat Tiberiadis administratio , nomi-
alim scripsi, hospitium ot appararent Joanni illisque qui
cum eo venturi essent, rerumque omnium necessariarum
copiam eis suppeditarent. Alque ipse eo tempore agebam
in vico Galilei , qui vocatur Cana.

17. Joannes autem, quum ad Tiberiensium urbem veuis-
set , egit cum hominibus iilis, uL a sua erga me fide desci-
sceutes ipsi se adjungerent. Et multi preces illius liben-
ter admiserunt, rerum novarum semper appelentes, et a
ualura facti aptique ad mutationes, et seditionibus gau-
dentes : praecipue vero Justus et pater ejus Pistus animos
impulerunt ut , facta a me defectione , Joanni ee addicerent
id quod, eos pravertendo, facere prohibui. — Venerat
enim ad me nuncius a Sila, quem ego Tiberiadis praetorem
constitueram , ut jam ante dicebam , Tiberiensium volunté-
tem indicans, hortansque ut festinarem ; quippe fore, si
cunctarer, οἱ civitas in aliorum potestatem veniat. Acce-
ptis igitur Sile literis, assumptisque viris ducentis, tota
nocte iter faciebam , premisso nuncio qui adventum meum
iis qui eraut in Tiberiade significaret. Maneautlem, quum
urbi appropinquarem , multitudo mihi obviam veniebat , et
cum illis Joannes ; qui quum me perturbate admodum salu-
lasset , veritus ne facinore ejus detecto vitze discrimen adi-
ret, pleno gradu in diversorium suum se recepit. Ego vero,
qunm ín stadium pervenissem , dimissis omnibus qui circa
me erant satellitibus, preeter unum, cumque eo retentis
decem armatis, id agebam ut Tiberiensinm multitudinem
alloquerer c septo quodam sublimi, hortabarque eos ne

tam cito deficerent : mulationem cnim ipsis cessuram esse
M

802

χαταγνωσιν γὰρ αὐτοῖς οἴσειν τὴν μεταθδολὴν, xat τῶν
μετὰ ταῦτα προϊσταμένων δι᾽ ὑποψίας γενήσεσθαι δι-
xaiac, ὡς μηδὲ τὴν πρὸς ἐχείνους πίστιν φυλαξάντων.
tj. Οὔπω δέ μοι πάντα λελάλητο, καί τινος ἐξή-
6 χουσα τῶν οἰχείων χαταβαίνειν χελεύοντος᾽ οὐ γάρ
μοι καιρὸν εἶναι φροντίζειν τῆς παρὰ Τιβεριέων εὐνοίας,
ἀλλὰ περὶ τῆς ἰδίας σωτηρίας, χαὶ πῶς τοὺς ἐχθροὺς
ἐχφύγω. ᾿Επεπόμφει δ᾽ ὃ ᾿Ιωάννης τῶν περὶ αὐτὸν
ὁπλιτῶν ἐπιλέξας τοὺς πιστοτάτους, ἐχ τῶν χιλίων
Ι0 οἵπερ ἦσαν αὐτῷ xat προσέταξε τοῖς πευφθεῖσιν ἀνε-
λεῖν με, πεπυσυωένος ὃς εἴην μετὰ τῶν οἰκείων μεμο-
νωμένος. *Hxov δ᾽ οἱ πεμφθέντες, xàv ἐπεπράχεισαν
τοὔργον, εἰ μὴ τοῦ τριγχγοῦ θᾶττον ἀφαλλόμενος ἐγὼ
μετὰ τοῦ σωματοφύλαχος Ἰαχώδου, x«t ὑπό τινος Ti-
15 δεριέως Ἡρώδου προσαναχουφισθεὶς, ὁδηγηθείς τε
ὑπὸ τούτου ἐπὶ τὴν λίμνην, xal πλοίου λαθόμενος χαὶ
ἐπιόλς, παρὰ δόξαν τοὺς ἐχθροὺς διαφυγὼν εἷς Ταρι-
γαίας ἀφικόμην.
ιθ΄. Οἱ δὲ τὴν πόλιν ταύτην χατοιχοῦντες ὡς ἐπύ-
20 Üovro τὴν τῶν Τιδεριέων ἀπιστίαν, σφόδρα παρωξύν-
θησαν. Ἅρπάσαντες οὖν τὰ ὅπλα παρεκάλουν σφᾶς
ἄγειν ἐπ᾽ αὐτούς" (θέλειν γὰρ ἔφασχον ὑπὲρ τοῦ στρα-
τηγοῦ δίχας λαδεῖν παρ᾽ αὐτῶν") διήγγελλόν τε τὰ γε-
γονότα καὶ τοῖς κατὰ τὴν Γαλιλαίαν πᾶσαν, ἐρεθίσαι
35 xai τούτους χατὰ τῶν Τιδεριέων διὰ σπουδῆς Loves
παρεχάλουν τε πλείστους συναλθέντας ἀφικέσθαι πρὸς
αὐτοὺς , ἵνα μετὰ rium τοῦ στρατηγοῦ πράττωσι τὸ
δόξαν. "Hxov οὖν οἱ Γαλιλαῖοι πολλοὶ παντα χόθεν
μεθ᾽ ὅπλων, xal παρεχελεύοντό μοι προσδαλεῖν τῇ
3y Τιδεριάδι, xal χατὰ ; χράτος αὐτὸν ἐξελεῖν, χαὶ πᾶσαν
ἔδαφος ποιήσαντα τοὺς ἐνοίκους σὺν γυναιξὶ καὶ τέχνοις
ἀνδραποδίσασθαι" συνεθούλευον δὲ ταῦτα xal τῶν
φίλων οἱ ἐκ τῆς T ἰδεριάδος διασωθέντες. ᾿Εγὼ δὲ οὐ
συνεπένευον, δεινὸν ἡγούμενος ἐμφυλίου πολέμου χα-
86 τάρχειν. Μέχρι λόγων γὰρ ᾧ ᾧμην εἶναι δεῖν τὴν φιλο-
γειχίαν" xal μὴν οὐδ᾽ αὐτοῖς ἔφασχον συμφέρειν τοῦτο
κρᾶξαι, Ρωμαίων ταῖς πρὸς ἀλλήλους στάσεσιν αὐτοὺς
ἀπολέσθαι προσδοχώντων. Ταῦτα δὲ λέγων ἔπαυσα
τῆς ὀργῆς τοὺς ᾿ αλιλαίους.
4. κ΄. Ὁ δὲ ᾿Ιωάννης, ἀπράχτου τῆς ἐπιθουλῆς αὐτῷ
γενομένης, ἔδεισε περὶ ἑαυτοῦ, χαὶ τοὺς περὶ αὑτὸν

ὁπλίτας ἀναλαθὼν ἀπῆρεν ἐχ τῆς Τιδεριάδος εἰς τὰ T't-

σγαλα, χαὶ γράφει πρός με περὶ τῶν πεπραγμένων |

ἀπολογούμενος, ὡς μὴ κατὰ γνώμην τὴν αὑτοῦ γένος

45 μένων᾽ παρεχάλει τε μηδὲν ὑπονοεῖν χατ᾽ αὐτοῦ

προστιθεὶς ὅρχους χαὶ δεινάς τινας ἀρὰς, δι᾽ ὧν ᾧετο
πιστευθήσεσθαι περὶ ὧν ἐπέστειλεν.

xa'. Οἱ δὲ Γαλιλαῖοι (πολλοὶ γὰρ ἕτεροι πάλιν ix

τῆς χώρας πάσης ἀνή χθησαν μεθ᾽ ὅπλων) εἰδότες τὸν

bo ἄνθρωπον ὡς πονηρός ἐστι xal ἐπίορχος, παρεχάλουν ;

ἀγαγεῖν σφᾶς. ἐπ᾿ αὐτὸν, ἄρδην ἀφανίσειν ἐπαγγελλός
μενοι σὺν αὐτῷ xal τὰ Γίσχαλα. Χάριν μὲν οὖν ἔ ἔχειν
αὐτῶν ταῖς προθυμίαις ὡμολόγουν ἐγὼ xal νικήσειν

αὐτῶν τὴν εὔνοιαν ἐπηγγελλόμην, παρεχάλουν δ᾽ διλως :

QA. ἸΩΣΗΠΟΥ͂ BIOX.

[9,te. |
in vituperationem, foreque ut. merito iis, qui posthac prx-
feeturam gesturi sint, in suspicionem veniant, ut qui neque
praecedentibus fidem debitam servaverint,

18. Nondum omnialoquutus sum, quum audieram ex meis
quendam jubentem me descendere : non enim me tempus
sinere sollicitum esse de Tiberiensium benevolentia, sed de

mea ipsius incolumitale, et. quo pacto effugere possem

inimicos. Nam Joannes, ubi intellexit me solum relictum
esse cum domesticis, delectos e militibus suis, qui mille cum
ipso erant, fldissimos quosque miserat; illisque in man-
datis dederat ut me occiderent. Jamque missi veniebant,
atque patratum fuisset facinus, nisi ipse ocius e seplo de-
siliens cuin. Jacobo corporis mei custode, et ab Herode
quodam Tiberiensi sublevatus, ab eoque prmeunte viani
deductus ad lacum, navigio quod forte ibi nactus som
conscenso , e manibus inimicorum praeter opinionem ela-
psus , Tarichzeas me contulissem.

(9. Urbis antem istius incolze , audita Tiberiensium per-
fidia , majorem in modum exasperati erant. Armis igitur
correptis me obsecrabant ut ipsos adversum eos ducerem ;
(se enim pro suo douce dicebant sumere velle ponas ab
ipsis ;) facinusque hoc per Galilrteam omnem sermonibos di-
vulgabant, studiose id agentes ut Galileos contra Tibe-
rienses irritarent; eosque adhortabantur ut quamplurimi
conferti ad se accederent , facturi de consilio ducis id quod
visum fnerit. "Venerunt itaque permulti ex omni undique
Galilea armís accincti, meque obsecrabant ut Tiberiadem
invaderem, eamque vi expugnarem, totaque solo ada-
quata incolas cum uxoribus et liberis in servitutein
abducerem : eademque suadebant amici qui ex Tiberiade
salvi evaserant. Ego vero illis non asseptiebar, nefarium
ratus belli civilis initium facere. Arbitraber enim conter-

. tionem non debere ultra verba progredi : imo ne ipsis qu

dem dicebam id expedire, Romanis exspectantibus dum nos
mutuis dissidiis nosmet conficiamus, Atque ista loquutus
feci ut resideret Galilaeeorum ira.

20. At Joannes , ubi ex animi sententía non successerunt
insidi:ze , sibi insi timere ccepit; et, militibus quos circa re
habebat assumptis , relicta Tiberiade Gischala petiit , et ad
me scripsit, quae facta erant excusans, quasi non ex sua
voluntate fierent; rogabatque ne quam adversus ipsum
suspicionem admitterem, jusjurandum etiam adhibens
et diras quasdam exsecrationes, quibus existimabat se iis
qum scripserat fidem esse facturum.

21. Galilei autem (nam alii quamplarimi ex omni regione
armis instructi denuo adducli erant) quod hominem probe
nossenl malum esse et perjurum, rogabant ut ipsos contra
eum ducerem , promittentes funditus se deletnros et ipsum
et Gischala. Ceterum ego me quidem illis pro sua erga
me voluntate propensa gratias habere fatebar, meque illornm
benevolentiam viclurum esse spondebam : veruntamen ut

(914 915.}

ἐπισχεῖν αὐτοὺς ἀξιῶν, χαὶ συγγινώσχειν μοι δεόμενος
προηρημένῳ τὰς ταραχὰς χωρὶς φόνων καταστέλλειν.
Καὶ πείσας τὸ πλῆθος τῶν 1 Γαλιλαίων εἰς τὴν Σέπφωριν
ἀφιχνούμην.
x6'. Ot δὲ τὴν πόλιν ταύτην κατοιχοῦντες ἄνδρες,
κεχριχότες τῇ πρὸς Ρωμαίους ἐμμεῖναι πίστει, δεδιότες
δὲ τὴν ἐμὴν ἄφιξιν, ἐπειράθησαν ἑτέρᾳ μὲ πράξει
περισπάσαντες ἀδεεῖς εἶναι περὶ αὐτῶν. Καὶ δὴ πέμ»
ᾧαντες πρὸς Ἰησοῦν τὸν ἀρχιληστὴν εἷς τὴν Πτολε-
μαΐδος μεθορίαν, ὑπέσχοντο δώσειν πολλὰ χρήματα
θελήσαντι μετὰ τῆς σὺν αὐτῷ δυνάμεως (ἦσαν δὲ ὀχτα-
χόσιοι τὸν ἀριθμόν ) πόλεμον ἐξάψαι εἰς ἡυᾶς. Ὁ
δ᾽ ὑπακούσας αὐτῶν ταῖς ὑποσχέσεσιν ἠθέλησεν ἐπιπε-
σεῖν ἡμῖν ἀνετοίμοις χαὶ μηδὲν προγινώσχουσιν. Πέμ-
ψας γοῦν πρός με παρεχάλει λαθεῖν ἐξουσίαν ἀσπασό-
μενον ἀφικέσθαι. Συγχμωρήσαντος δέ μου (τῆς γὰρ
ἐπιβουλῆς οὐδὲν προηπιστάμην) ἀναλαβὼν τὸ σύνταγμα
τῶν ληστῶν ἔσπευδεν ἐπ᾿ ἐμέ. Οὐ μὴν ἔφθασεν αὐτοῦ
τέλος λαθεῖν ἡ χαχουργίχ. Πλησιάζοντος γὰρ ἤδη,
30 τῶν σὺν αὐτῷ τις αὐτομολίσας xe πρός με τὴν ἐπι-
χείρησιν αὐτοῦ φράζων. — Kiyo πυθόμενος ταῦτα
προῆλθον εἰς τὴν ἀγορὰν, ὀχηγάμενος ἀγνοεῖν τὴν ἐπι-
βουλήν. ᾿Επηγόμην δὲ πολλοὺς δπλίτας Γαλιλαίους,
τινὰς δὲ χαὶ Τιδεριέων" εἶτα προστάξας τὰς ὁδοὺς πάσας
45 ἀσφαλέστατα φρουρεῖσθαι, παρήγγειλα τοῖς ἐπὶ τῶν
πυλῶν μόνον Ἰησοῦν, ἐπειδὰν παραγένηται , μετὰ τῶν
πρώτων εἰσελθεῖν ἐᾶσαι, ἀποχλεῖσαι δὲ τοὺς ἄλλους,
βια ζομένους δὲ τύπτειν. Τῶν δὲ τὸ προσταχθὲν ποιη-
σάντων, εἰσῆλθεν 6 Ἰησοῦς μετ᾽ ὀλίγων, xol χελεύ-
80 σαντος ἐμοῦ ῥῖψαι τὰ ὅπλα θᾶττον, (sl γὰρ ἀπειθοίη
τεθνήξεσθαι.) περιεστῶτας ἰδὼν πανταχόθεν αὑτῷ τοὺς
ὁπλίτας, φοδηθεὶς ὁπήχουσεν. ΟἿ δ᾽ ἀποχλεισθέντες
τῶν ἐπαχολουθούντων αὐτῷ πυθόμενοι τὴν σύλληψιν
ἔφυγον. Κἀγὼ προσχαλεσάμενος τὸν Ἰησοῦν χατ᾽
35 ἰδίαν, οὐχ ἀγνοεῖν ἔφην τὴν ἐπ᾽ ἐμὲ συσχευασθεῖσαν
ἐπιδουλὴν, οὐδ᾽ ὑπὸ τίνων πεμφθείη συγγνώσεσθαι δ᾽
ὅμως αὐτῷ τῶν πεπραγμένων, εἰ μέλλοι μετανοήσειν
xal πιστὸς ἐμοὶ γενήσεσθαι. "Y πισχνουμένου δὴ πάντα
ποιήσειν ἐκείνου, ἀπέλυσα, συγχωρήσας αὐτῷ συναγα-
40 γεῖν πάλιν obo πρότερον εἶχεν. Σεκφωρίταις δ᾽ ἠπεί-
λησα, εἰ μὴ παύσαιντο τῆς ἀγνωμοσύνης, M ψεσθαι
παρ᾽ αὐτῶν δίκας.
χγ΄. Κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν ἀφικνοῦνται πρός με
δύο μεγιστᾶνες τῶν ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ βασιλέως ἐχ
40 τῆς τῶν Τραχωνιτῶν χώρας. ἐπαγόμενοι τοὺς ἑαυτῶν
ἵππους, χαὶ ὅπλα χαὶ χρήματα δ᾽ ἐπιχομίζοντες.
Τούτους περιτέμνεσθαι τῶν ᾿Ιουδαίων ἀναγκαζόντων,
εἰ θέλουσιν εἶναι παρ᾽ αὐτοῖς, οὐχ εἴασα βιασθῆναι, φά-
σχων δεῖν ἕκαστον ἄνθρωπον κατὰ τὴν ἑαυτοῦ προαίρεσιν
50 τὸν Θεὸν εὐσεδεῖν, ἀλλὰ μὴ μετὰ βίας γρῆναι δὲ
τούτους δι᾽ ἀσφέλειαν πρὸς ἡμᾶς καταφεύγοντας μὴ
μετανοεῖν. Πεισθέντος δὲ τοῦ πλήθους, τοῖς fixoucty
ἀνδράσι τὰ πρὸς τὴν συνήθη δίχιταν ἅπαντι παρεῖγον
δαψιλῶς.

S

Led
[^1]

FL. JOSEPHI VITA.

[m,u.] 803

sibi temperarent ab ejusmodi conatu precibus contendebam,
veniamque orabam quod tnmultus compescere inaluerim
absque csedibus. Quumque id persuasissem Galilteorum
moltitodini , Sepphorim me recipiebam.

22. Virl autem hujus urbis incolae , quum statuissent íu
fide erga Romanos permanere, mei vero adventum metuis-
sent , conali sunt , aliis negoliis me distrahendo, sum pro-
spicere securitati. Adeoque nuncio ad Jesum latronum
principem misso io Ptolemaidis confinia, magnam pecunie
vím se daturos pollicebantur, si vellet cum sua militum
manu (erant autem numero ocloginta) bellum in nos com-
movere. Alque illi, quum non displicerent ei qute promissa
erant , in animo fuit, nos necopinantes et imparatos ag-
gredi. Itaque ad me rogatum misit, ut sibi liceret me sa-
lutatum venire. Quod quum ei concessissem , (nihil enim
insidiarum preesenseram , ) assumpta latronum cohorte , ad
me festiuabat. Non tamen ei successit quod in animo agi-
taverat maleficium. Quum enim jam not longe abesset ,
quidam e suis Lrausfoga ad me veniebat , quid ille moliretur
indicans. Atque ego, quum ísta audivissem , in forum pro-
cessi, de insidiis simulaus nihil me rescivisse. — Mihi
antem adsciscebam multas Galilseos armatos, et quosdam
etiam Tiberienses : quumque edixissem ut aditus in urbem
omnes firmissimis priesidiis et custodiis munirentir, por«
tarum prsefeclis iq. mardatis dedi ut solum Jesum, quum
adveniret, et primos e suis intromitterent, ceteros vero
excluderent, vimque adlibentes plagis repellerent. ]iilía
autem quee imperaveram facientibus, Jesus cum pancis
ingressus est : qaumque ipse jussissem ut ocias arma pro-
jiceret , (alioqui moriturum , ni pareret ,) ubi vidit se undique
armatís obeessum, timore perculsus jussis obtemperavit.
Qui vero ex ejus comitibus exclusi erant, ut comprehensum
esse audiverant, in fugam se conjecerunt. Atque ego,
Jesu ad me seorsum accito, dicebam me non ignorare pa-
ratas mihi insidias, neque a quibus missus esset ; ei tamen
faciorum veniam daturum , si voluerit resipiscere, mihique
fidelis esse. Illo autem omnia se facturum esse pollicente,
dimisi, hoc ei concesso, ut. iterum colligeret quos prius
habuerat. Sepphoritis vero interminatus sum me ponas
ab illis sumpturum esse, nisi in. me ingrati esse desine-
rent.

23. Per idem tempus e Trachonitarum regione ad me
venerunt magnates duo, e numero illorum qui regis imperio
suberant, suos secum adducentes equos, insuper et arma
εἰ pecuniam afferentes. [106 quum Judsi circumcidi coa-
cturi essent, si apud ipsos manere vellent, non ρεγιηϊεὶ ut
vi ulla eo adigerentur,-dicens hominum quemque oportere
ex animi sui voluntate Deum colere , et non ad id facjendum
cogi : neque committendum aliquid , unde eos, qui securi-
tatis causa ad nos confugerint , ejus consilii preniteat. Atque
ita persuasa multitudine, viris venientibus omnia ad con-
suetum victum affatim suppeditabam.

bt.

8C4 — (v15,016.)

x2. ἸΠέμπει δ᾽ ὁ βασιλεὺς ᾿Αγρίππας δύναμιν xol
δτρατηγὸν ἐπ᾽ αὐτῆς Αἴκουον Μόδιον, Γάμαλα τὸ
φρούριον ἐξαιρήσοντας. Οἱ δὲ πεμφθέντες χυχλώσασθαι
μὲν τὸ φρούριον οὐχ ἤρχεσαν, ἐν δὲ τοῖς φανεροῖς τῶν
& τόπων ἐφεδρεύοντες ἐπολιόρχουν τὰ Γάμαλα, Αἰδούτιος
δὲ ὃ δεχάδαρχος ὁ τοῦ μεγάλου πεδίου τὴν προστασίαν
πεπιστευμένος, ἀχούσας ὅτι παρείην εἰς Σιμωνιάδα χώ-
yn ἐν μεθορίοις χειμένην τῆς ΤΓαλιλαίας, αὐτοῦ δ᾽ ἀπέ-
χουσαν ἑξήκοντα σταδίους͵ νυχτὸς ἀναλαδὸνν τοὺς ἑκατὸν
10 ἱππεῖς οὖς εἶχε σὺν αὑτῷ, xal τινας πεζοὺς περὶ δια--
χοσίους, xal τοὺς ἐν Γαδᾷ πόλει χατοιχοῦντας ἐπαγό--
μένος Guy oue, νυχτὸς ὁδεύσας,, ἧχεν εἰς τὴν χώμην
ἐν f$ διέτριδον. ᾿Ἀντιπαραταξαμένου δὲ χἀμοῦ μετὰ
δυνάμεως πολλῆς, ὃ μὲν Αἰδούτιος sl; τὸ πεδίον ὑπά-
16 γεῖν fud; ἐπειρᾶτο, (σφόδρα γὰρ τοῖς ἱππεῦσιν ἐπε-
'ποίθει.) οὗ μὴν ὑπηχούσαμεν. "Evo γὰρ τὸ πλεονέ-
xtnux συνιδὼν τὸ γενησόμενον τοῖς ἱππεῦσιν, εἰ χα-
ταβαίηυεν εἰς τὸ πεδίον, (πεζοὶ γὰρ ἡμεῖς σύμπαντες
ἥμεν,) ἔγνων αὐτοῦ τοῖς πολεμίοις συνάπτειν. Καὶ
90 υέγρι μέν τινος γενναίως ἀντέσχε σὺν τοῖς περὶ αὑτὸν ὅ
Αἰδούτιος" ἀγρεῖον δ᾽ ὁρῶν χατὰ τὸν τόπον τοῦτον οὖσαν
αὑτῷ τὴν ἱππικὴν δύναμιν, ἀναζεύγνυσιν ἄπραχτος εἷς
Ya6&v πόλιν, τρεῖς ἄνδρας ἀποδαλὼν χατὰ τὴν μάχην.
Εϊπόμην δὲ χατὰ πόδας ἐγὼ, δισχιλίους ἐπαγόμενος
46 ὁπλίτας: χαὶ περὶ Βησαρὰν πόλιν γενόμενος ἐν μεθο-
ρίοις τῆς Πτολεμαΐδος χειμένην, εἴχοσι δ᾽ ἀπέχουσαν
στάδια τῆς Γαῦδᾶς, ἔνθα διέτριδεν 6 Αἰδούτιος, στήσας
τοὺς ὁπλίτας ἔξωθεν τῆς χώμης, χαὶ φρουρεῖν αὐτοῖς
ἀσφαλῶς τὰς ὁδοὺς προστάξας ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐνοχλῆσαι
30 τοὺς πολεμίους ἡμῖν, ἕως τὸν σῖτον ἐχφορήσωμεν, (πολὺς
γὰρ ἀπέχειτο Βερενίχης τῆς βασιλίδος ἐχ τῶν πέριξ
κωμῶν εἰς τὴν Βησαρὰν συλλεγόμενος,) πληρώσας χα-
μήλους χαὶ τοὺς ὄνους (πολλοὺς δὲ ἐπηγόμην) διέπεμψα
τὸν σῖτον εἰς τὴν ᾿᾿αλιλαίαν. Τοῦτο δὲ πράξας προε-
80 χαλούμην εἷς μάχην τὸν Αἰδούτιον. Οὐχ ὑπαχού-
σαντος δ᾽ ἐχείνου, (χατεπέπληχτο γὰρ τὴν ἡμετέραν
ἑτοιμότητα xal τὸ θάρσος,) ἐπὶ Νεοπολιτανὸν ἐτραπόμην,
τὴν Τιδεριέων χώραν ἀχούσας ὑπ᾽ αὐτοῦ λεηλατεῖσθαι.
ἮΝ δὲ ὃ Νεοπολιτανὸς ἴλης μὲν ἔπαρχος, παρειλήφει
4n δὲ τὴν Σχυθόπολιν εἰς φυλαχὴν τὴν ἀπὸ τῶν πο-
λεμίων. Τοῦτον οὖν χωλύσας ἐπὶ πλέον τὴν Ti-
δεριάδα καχοῦν, περὶ τὴν τῆς Γαλιλαίας πρόνοιαν
ἐγινόμην.
χε΄. Ὁ δὲ τοῦ Λευὶ παῖς ᾿Ιωάννης, ὃν ἔφαμεν ἐν
45 τοῖς Γ᾿ισχάλοις διατρίδειν, πυθόμενος πάντα κατὰ νοῦν
μοι προχωρεῖν, xal δι᾽ εὐνοίας μὲν εἶναί με τοῖς ὑπὴ-
κόοις, τοῖς πολεμίοις δὲ δι᾿ ἐχπλήξεως, οὐχ εὖ τὴν
Ὑνώμην ἐτέθη χατάλυσιν δ᾽ αὑτῷ τὴν ἐμὴν εὐπραγίαν
φέρειν νομίζων, εἰς φθόνον ἐξώχειλεν οὔ τι μέτριον,
δι, χαὶ παύσειν με τῆς εὐτυχίας ἐλπίσας, εἰ παρὰ τῶν
ὑπηκόων μῖσος ἐξάψειεν, ἔπειθε τοὺς τὴν Τιδεριάδα
χατοιχοῦντας χαὶ τοὺς τὴν Σέπφωριν, νοαίζων πρὸς
τούτοις χαὶ τοὺς Γάδαρα (πόλεις δ᾽ εἰσὶν αὗται τῶν
κατὰ τὴν Γαλιλαίαν of μέγισται) τῆς πρός us πίστεως

$4. ἸΩΣΗΠΟΥ͂ BIOX.

(1,2)

24. Interea autem rex Agrippa copias miltit duce JEquo
Modio, Gamala castellum expugpaturas. Qui vero miss
erant , quum numero nimis exiguo essbnt ad castellum cin-
gendum, ih locis apertis collocati Gamala oppugnabant,
4&butius autem decurio, cui uni credita erat. magni campi
prefectura, audito quod in Simoniadem vicum venissem
in confiniis Galilzere situm, distantem ah ipso sexaginta
stadiis , noctu assumptis quos secum habebat centum equi-
tibus, peditibus item aliquot circiter ducentis , ascilis in
super in auxilium civitatis Gabss incolis, nocturno itinere
in eum vicum pervenit in quo morabar. Quum autem ipse
cum valido exercitu aciem ex adverso explicuissem, .£bu-
tius quidem id sedulo egit ut nos in planitiem proliceret;
nam equitibus magnopere confidebat; nos tamen eo
adduci noluimus. Ego enim, quum probe nossem quam
magnum ju commodum cesaurum esset equilibus, si in
planitiem descenderemus, (pam nos universi pediles era
mus ,) decrevi in vico cum hostibus confligere. Et /£bulius
quidem iique qui cum eo erant aliquantisper strenue re-
stiterunt : quum autem videret copias equestres isto in
loco inutiles ipsi esse, re infecta in Gabam civitatem se re-
cepit , tribus viris in ea pugna amissis. Ego vero e vesligio
eos persequebar cum armatorum duobus millibus ; et post-
quam fere ad urbem Besaram veneram, in confiniis Plo-
lemaidis sitam, viginti autem stadiis a Gabe distantem,
ubitum erat butius, quum milites extra vicum statuissem,
jussissemque eos caute adinodum observare omnes viarum
aditus, ne nobis molestiam facesserent hostes, quam diu (ru-
mentum exportaremus, (nam magna ejus vis, que Bere
nices reginee erat, recondebatur, ex vicis finitimis in Bes-
ram congesta,) oneratis camelis asinisque, (quippe mullot
adduxeram, ) frumentum in Galileeam dimittendum curari.
Quum autem hoc perfecissem, ad pognam provocabem
4Ebutium. lllo vero eam detrectante, ( perterritos enim eral
nostra alacritate et audacia ,) contra Neopolitanum iter de-
flexi, audito Tiberiensium regionem ab eo esse deprsedatam.
Erat autem Neopolitanus hic equitum agmini prefectus,
et Scytliopolim vero acceperat, ut eam ab hostium incursu
custodiret et tueretur. Huic jgitur quum obstitissem, ne am
plius Tiberiadem vexaret, in eo eram ut Galiltese rebus pro-
spicerem.

25. Ceterum Joannes Levi filius , quem diximus Gischali
agere, postquam audivit omnia mihi ex animi sententia suc
cedere, quodque subditorum quidem benevolentiam babe
rem , hostibus vero terrori essem, iniquo animo id tulit :
meamque felicitatem sibi exitio fore existimans, vehe
menter mihi invidere ccpit. Quumque sperasset se p»
speram meam fortunam eversurum esse, si subditorum in
meodium concitaret, sollicitabat Tiberienses et Sepphorits,
ratus his accessuros Gabarenos, (ilke enim civitalet
omnium in Galilzea maxime supt,) ut a sua in me 6de di

(ste,or7.)

ἀποστάντας αὐτῷ προστίθεσθαι’ χρεῖττον γὰρ ἐμοῦ
στρατηγήσειν αὐτῶν ἔφασχεν ἑαυτόν. Καὶ Σεπφωρεῖς
μὲν (οὐδετέρῳ γὰρ ἡμῶν προσεῖχον διὰ τὸ Ρωμαίους
ἡοῆσθαι δεσπότας) οὐχ ἐπένευον αὐτῷ, Γιδεριεῖς δὲ τὴν
b μὲν ἀπόστασιν οὐχ ἐδέχοντο, xal αὐτοῦ δὲ συγχατέ-
νευον γενήσεσθαι φίλο. Οἱ δὲ Γάδαρα χατοιχοῦντες
προστίθενται τῷ ᾿Ιωάννη " Σίμων δ᾽ ἦν ὃ παρακαλῶν
αὐτοὺς, πρωτεύων μὲν τῆς πόλεως, ὡς φίλῳ δὲ χαὶ
ἑταίρῳ τῷ ᾿Ιωάννῃ χρώμενος. "Ex μὲν οὖν τοῦ φα-
10 νεροῦ τὴν ἀπόστασιν οὐχ ὡμολόγουν, (σφόδρα γὰρ ἐδε-
δοίκχεσαν τοὺς Γαλιλαίους, ἅτε δὴ πεῖραν αὐτῶν τῆς
πρὸς ἐμὲ πολλάχις εὐνοίας λαθόντες ,) ἐκ τοῦ λεληθότος
δὲ καιρὸν παραφυλάττοντες ἐπιτήδειον ἐπεδούλευον.
Καὶ δὴ ἀφικόμην εἰς χίνδωνον τὸν μέγιστον, διὰ τοιαύ-
I5 τὴν αἰτίαν. )

xc. Νεανίσχοι τινὲς θρασεῖς, Δαθαριττηνοὶ γένος,
ἐπιτηρήσαντες τὴν Πτολεμαίου tovaixa , τοῦ βασιλέως
ἐπιτρόπου, μετὰ πολλῆς παρασχευῆς xal τινων ἱππέων
ἀσφαλείας χάριν ἑπομένων, διὰ τοῦ μεγάλου πεδίου

30 τὴν πορείαν ποιουμένην, £x τῆς τοῖς βασιλεῦσι ὑποτε-
λοῦς χώρας εἷς τὴν Ρωμαίων ἐπιχράτειαν, ἐπιπίπτουσιν
αὐτοῖς ἄφνω᾽ καὶ τὴν μὲν γυναῖχα φεύγειν ἠνάγχασαν,
ὅσα δ᾽ ἐπεφέρετο πόντα διήρπασαν. Καὶ ἧκον εἰς
Ταριχαίας πρός με τέτταρας ἡμιόνους καταφόρτους

25 ἄγοντες ἐσθῆτος xal σχευῶν᾽ ἦν δὲ xai ἀργυρίου στα-
(uo, οὐχ ὀλίγος, xal χρυσοῖ πεντακόσιοι. ᾿Γαῦτ᾽ ἐγὼ
βοφλόμενος διαφυλάξαι τῷ Πτολεμαίῳ, (καὶ γὰρ ἦν
ὁμόφυλος, ἀπηγόρευται δ᾽ ἡμῖν ὑπὸ τῶν νόμων μηδὲ
τοὺς ἐχθροὺς ἀποστερεῖν.) πρὸς μὲν τοὺς χομίσαντας

30 ἔφην αὐτὰ φυλάττειν δεῖν, ἵν᾽ ἐκ τῆς πράσεως αὐτῶν
ἐπισχενασθῇ, τὰ τείχη τῶν ᾿Ιεροσολύμων. Οἱ δὲ νεα-
νίαι χαλεπῶς ἔσχον οὐ λαθόντες μοῖραν ἐκ τῶν λαφύρων
χαθάπερ προσεδόχησαν' xai πορευθέντες εἷς τὰς πέριξ
τῆς Τιδεριάδὸς χώμας, προδιδόναι μέλλειν με Ρωμαίοις

3; τὴν ᾿ώραν αὐτῶν ἔλεγον" χεχρῆσθαι γὰρ σοφίσματι
πρὸς αὐτοὺς, λέγοντα τὰ ix τῆς ἁρπαγῆς χομισθέντα
φυλάττειν εἷς τὴν ἐπισχευὴν τῶν τειχῶν τῆς “Ἱεροσο-
λυμιτῶν. πόλεως, ἐγνωχέναι δὲ πάλιν τῷ δεσπότῃ
ἀποδοῦναι τὰ ἡρπασμένα. Καὶ κατὰ τοῦτό γε τῆς

4 ἐμῆς γνώμης οὐ διήμαρτον. ᾿Ἀπαλλαγέντων γὰρ
αὐτῶν μεταπεμψάμενος δύο τοὺς πρώτους Δασσίωνα
xai Ἰάνναιον τὸν τοῦ Λευΐ, φίλους ἐν τοῖς μάλιστα
τοῦ βασιλέως χαθεστῶξας, τὰ ix. τῆς ἁρπαγῆς σχεύη
λαβόντας διαπέμψασθαι πρὸς ἐκεῖνον ἐχέλευον, θάνατον

4» ἀπειλήσας αὐτοῖς τὴν ζημίαν, εἰ πρὸς ἕτερον ταῦτα
ἀπαγγελοῦσιν.

xL. ᾿Επισχούσης δὲ φήμης τὴν Γαλιλαίαν ἅπασαν
ὡς τῆς χώρας αὐτῶν μελλούσης ὑπ᾽ ἐμοῦ τοῖς Ρωμαίοις
προδίδοσθαι, καὶ πάντων παροξυνθέντων ἐπὶ τὴν ἐμὴν

ὃ0 τιμωρίαν, οἱ τὰς Ταριχαίας κατοικοῦντες, xai αὐτοὶ
τοὺς νεανίσχους ἀληθεύειν ὑπολαθόντες, πείθουσι τοὺς
σωματοφύλαχας χαὶ τοὺς ὁπλίτας χοιμώμενόν με χατα-

᾿λιπόντας παραγενέσθαι θᾶττον εἰς ἱππόδρομον, ὡς ἐκεῖ
βουλευσομένους μετὰ πάντων περὶ τοῦ στρατηγοῦ.

FL. JOSEPHI VITA.

[..3.}] — 806
gressi se ipsi adjunyerenl; aiebat enim se illis ducein fore
me praestantiorem. Et Sepphoritee quidem (nostrám enim :
neutri auscultaban! , quod Romanos pro dominis elegerant)
illi nequaquam assenserunt; Tiberienses autem, elsi ad
defectionem se persuaderi non sinebant, omnes tamen in eaim
sententiam ibant, se illi futuros esse amicos. Αἴ Gabaro-
rum incole Joanni sese addixerunt, utpote quod ad hoc
eos adhortaretur Simon, qui primas ferebat in civitate, et
Joanne ut amico socioque utebatur. Ceterum se defeclorea
esse haud palam declarabant ; (nam Galilzeos valde metue-
rant, ut qui jam ante scepius experti fuissent eorum
erga me benevolentiam :) verum clam , observato tempore
opportuno, mihi imeidiabantur. Adeoque maximum adit
periculum ex hujusmodi causa.

26. Juvenes quidam audaces, genere Dabaritteni , quum
animadvertissent uxorem Ptolemaei, regis procuratoris,
multo cum apparatu, equitibus etiam aliquot securilatis
gratia eam sequentibus, per magnum campum ex provincia
regibus subdita in Romanorum ditionem iter facere , it eos.
repente irruunt : et mulierem quidem profugere coegerunt,
qua vero secum portabat ombpia diripuerunt. Quo facto
Tericlueas ad me veniebant, quattuor mulos adducenios.
vestimentis onustos et alia supellectile : quin et argenti
pondus erat non: exiguum, et aurei quingenti. Ha ego
servare volens Ptolem:eo , (nam et ejusdem mecum tribus
erat, et nobis legibus vetitum est vel inimicos spoliare, )
his qui ea attulerant dicebam, oportere servari, ut
ex iliis venditis instaurarentur Hierosolymorum muri.
Juvenes autem isti moleste ferebant, quod partem de praeda.
non ceperant quemadmodum exspectabant : profectique in
vicos Tiberiadi finitimos, rumorem spargebant, velle me

. Romanis regionem eorum prodere : me enim ipsos com-

mento elusisse, dicentetn , 4088 ex rapto allata erant, ser-.
vatum ire in reparationem murorum civitatis Hierosolymi:.
lane , quum contra apad me decrevissem quee erepla essent,
suo reddere domino. Atque meum hac de re propositum
recte conjiciebant. Post illorum enim discessum, accitis
duobus e primoribus , Dassione et Jannsmo Levi filio, qui
regi facti erant amiciesimi, mandabam eis ut sumpta quee
rapía erat supellectile , eam ad regem transmittendam cura.
rent, mortem eis in mulctam intermipatus, si alteri ista
renunciaverint.

27. Quum autem rumor Galilam totam pervasiaset ,
quasi regio ipsorum a me prodenda esset Romanis , eoque
omnibus exasperatis ad expetendum de me supplicium, Ta- :
rich:earum etiam incole , qui et ipsi juvenes verum dicere
arbitrabantur, suadent satellites ac milites me obdormien-
lem deserere, seque quam ocissime in circum recipere,
cum omnibus de duce suo consilium inituros. Οὐ au

806 (917,918.)

Πειθρμένων δὲ τούτων xai συνελθόντων, πολὺς ὄχλος
ἤδη προσυνήθροιστο, μίαν τε πάντες ἐποιοῦντο φωνὴν,
χολάζειν τὸν προδότην πονηρὸν περὶ αὐτοὺς γεγενημέ--
νον. Μάλιστα δ᾽ αὐτοὺς ἐξέχαιεν ὁ τοῦ Σαπφία παῖς
. Ἰησοῦς, ἄρχων τότε τῆς Τιδεριάδος, πονηρὸς ἄνθρωπος
xal ταράξαι μεγάλα πράγματα φύσιν ἔχων, στασιοποιός
τε χαὶ νεωτεριστὴς ὡς οὐχ ἕτερος. Καὶ τότε δὴ λαδὼν
tl; χεῖρας τοὺς Μωῦϊσέως νόμους xal προσελθὼν εἰς
μέσον, « εἰ μὴ ὑπὲρ αὐτῶν, ἔφη, πολῖται, μισεῖν
10 « δύνασθε Ἰώσηπον, εἰς τοὺς πατρίους ἀποδλέψαντες
« νόμους, ὧν ὃ πρῶτος ὑμῶν στρατηγὸς προδότης
« ἔμελλε γίνεσθαι, καὶ μισοπονηρήσαντες ὑπὲρ τούτων,
« τιμωρήσασθε τὸν τοιαῦτα τολμήσαντα. »
κη΄. Ταῦτ᾽ εἰπὼν, xat τοῦ πλήθϑδυς ἐπιδοήσαντος,
15 ἀναλαθών τινας ὁπλίτας, ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐν ἧ χατηγό-
μὴν ἔσπευδεν ὡς ἀναιρήσων. Ἐγὼ δ᾽ οὐδὲν προαισθό-
μενος διὰ xoxov πρὸ τῆς ταραχῆς κατεσχήμην. Σίμων
δ᾽ ὁ τοῦ σώματός μου τὴν φυλαχὴν πεπιστευμένος, ὃ
xal μόνος παραμείνας, ἰδὼν τὴν ἐπιδρομὴν τῶν πολι-
30 τῶν, διεγείρει με xal τὸν ἐφεστῶτά μοι χίνδυνον ἐξαγ-
γέλλει" ἠξίου τε γενναίως θνήσχειν ὡς στρατηγὸν
ὑπ΄ αὐτοῦ, πρὶν διελθεῖν τοὺς ἐχθροὺς ἀναγχάσοντας ἢ
χτενοῦντας. ὋὉ uiv ταῦτα ἔλεγεν, ἐγὼ δὲ, τῷ Θεῷ
τὰ xat' ἐμαυτὸν ἐπιτρέψας. εἰς τὸ πλῆθος ὥρμήθην
4“: προελθεῖν. Μετενδὺς οὖν μέλαιναν ἐσθῆτα, xal τὸ
ξίψος ἀπαρτησάμενος ix. τοῦ αὐχένος, καθ᾽ ὁδὸν ἑτέ-
pav, fj μηδένα μοι τῶν πολεμίων ὑὁπαντιάσειν ᾧμην,
ftw εἰς τὸν ἱππόδρομον, ἄφνω τε φανεὶς xot πρηνὴς
πεσὼν χαὶ τὴν γῆν δάχρυσι φύρων ἐλεεινὸς ἔδοξα πᾶσιν.
30 Συνεὶς δὲ τοῦ πλήθους τὴν μεταβολὴν, διιστάναι τὰς
γνώμας αὐτῶν ἐπειρώμνν πρὸ τοῦ τοὺς ὁπλίτας ἀπὸ
τῆς οἰχίας ὑποστρέψαι. Καὶ συνεχώρουν μὲν ἀδικεῖν
ὡς αὐτοὶ νομίζουσιν, ἐδεόμην δὲ διδάξαι πρότερον εἷς
τίνα γρείαν ἐφύλαττον τὰ ix τῆς ἁρπαγῆς κομισθέντα
3 χρήματα, xal τότε ὑνήσχειν, εἰ χελεύοιεν. Τοῦ δὲ
πλήθους λέγειν χελεύοντος, ἐπῆλθον οἱ δπλῖται, χαὶ
θεασάμενοί με προσέτρεχον ὡς χτενοῦντες. ᾿ΚΕπισχεῖν
δὲ τοῦ πλήθους χελεύοντος ἐπείσθησαν, πρασδακῶντες,
ἐπειδὰν δμολογήσω πρὸς αὐτοὺς τὰ χρήματα τῷ βασι-
40 λεῖ τετηρηκέναι, ὡς ὡμολογηχότα τὴν προδοσίαν ἀναι-
ρήσειν.
χθ΄, Σιγῆς οὖν παρὰ πάντων γενομένης, « ἄνδρες, et-
« πον, ὁμόφυλοι, θανεῖν μὲν εἰ δίχαιόν ἐστιν οὐ παραιτοῦ-
« μαι’ βούλομαι δ᾽ ὅμως πρὸ τοῦ τελευτῆσαι τὴν ἀλήθειαν
«5 « φράσαι πρὸς ὑμᾶς. Τὴν γὰρ πόλιν ταύτην φίλοξε-
« νωτάτην οὖσαν ἐπιστάμενος, πληθύουσάν τε τοσούτων
^ ἀνδρῶν, οἱ τὰς ἑαυτῶν πατρίδας καταλιπόντες ἀφί-
« xovro χοινωνοὶ τῆς ὑμετέρας γενόμενοι τύχης, ἐδου-
« λήθην τείχη κατασχευάσαι ἐκ τῶν χρημάτων τούτων,
50 « περὶ ὧν ἢ παρ᾽ ὑμῶν ἐστιν ὀργὴ δαπανωμένων εἷς
« τὰν οἰχαδομίαν αὐτῶν. . Πρὸς ταῦτα παρὰ μὲν τῶν
Ὑκριμαιατῶν xal ξένων ἐγείρεται φωνὴ, χάριν ἔχειν
ἑμολογούντων xal θαρρεῖν προτρεπομένων, [᾿αλιλαῖοι
δὲ καὶ 'Γιύεριεῖς τοῖς θυμοῖς ἐπέμενον. Καὶ γίνεται

ΦΛ. ἸΩΣΗΠΟΥ ΒΙΟΣ.

'
ι13,11.}

tem isti persuaderentur eoque convenissent , frequens jam
ante congregatus erat populus, unaque voce clamabant
omnes supplicio plectendum esse qui sese pro nefario ipso-
rum proditore gesserit. Sed maxime eos accendebat Jesus
Sapphise filius, summus eo tempore Tiberiadis magistra-
tus, vir malus et a natura factus ad res magnas turbandas,
quique ut nemo alius seditiosus erat rebusque novis stude-
bat. Ettum quidem, quum manu sumpsisset Moysis leges
et in medium prodiisset, « si non vestri gratia, inquit, o
« cives, Josephum poteritis odisse, oculis in patrias leges
« conjectis, quarum jste, exercitus vestri dux primarius,
« proditor fulurus erat, et illarum ergo odio ipsum prose-
« quuti, ab eo qui hujusinodi quid ausus est panas exi-
gie.» .

28. Ista loquutus et populi acclamatione exceptus , militi-
bus quibusdam assumptis, ad domum, in qua ipse deversa-
bar, properabat, quasi me occisurus. Ego vero, ut qui
Dilil presenseram, ex lassitudine ante tumultum somno
captus, quiescebam. Αἱ Simon , cui commissa erat corpo-
ris mei custodia, et qui tum solus mecum permanserat ,
viso civium incursu , e somno me excitat, et periculum mihi
impendens enunciat : orabatque ut forti animo, prout du-
cem oporteret, ipsius manu mortem oppeterem, prius-
quam penetrarent hostes vim illaturi aut interfecturi,
Atque ille quidem ista dicebat, ego vero, ut qui meipsum
Deo permiseram, desiderio tenebar memet proripiendi iu
mediam multitudinem. — Veste igitur nigra indutus , appen.
soque ad collum gladio, alia via, qua neminem hostium
mihi occursurum esse putabam , in circum ibam, et ex fn-
proviso apparens humique prostratus, et terram lacrimis
perfundens, omnibus miserandum visus sum spectaculum.
Quum autem intellexissem factam esse in populo mutatio-
nem, pro virili adnitebar illos ut in varias distraberem
senienlias, priusquam milites a domo reverterentur : et
concedebam quidem me inique egisse , ut ipsorum ferret opi-
nio , postulabam vero ut primum ipsos docerem, quem in
usum pecuniam rapto quaesitam et ad me allatam serva-
rem, et tunc me mori non recusare, si juberepnt. Multitudine
vero ut. dicerem jubente, supervenerunt milites, el ad me
conspectum occidendi animo accurrerunt. At quum plebs
imperaret ut sese continerent , paruerunt , fore exspectantes
ut, ubi ipsis fassus fuerim me regi pecuniam servasse,
quasi mea confessione proditionis comperlum necarent.

29. Itaque facto ab omnibus silentio, « viri, inquam,
« tribules, mortem, si eam, comrferitus fuerim, non de-
« precor : volo tamen, antequam moriturus sim, verita-
« tem apud vos proloqui. Civitatem enim banc quum ani-
« madverterem ad bospites excipiendos propensissimam,
« mDultisque adeo bominibus abundantem, qui patria sua
« relicta huc se contulerunt, ut de vestra participarent
« fortuna, mihi in animo erat moenia condere ex islis pecu-
« hiis, de quibus vos mihi succensetis et irascimini, quas
« plane fueram insumpturus in eorum structuram. » Ad hxc
Tarichzatre quidem et hospites vocem attollunt, gratias mihi
agentes , meque bono esse animo adhortaptes ; Galilzi vero
et Tiberienses perstabant in iracundia, — Factumque est

(918,919.)

στάσις πρὸς ἀλλήλους, τῶν μὲν χολάσειν ἀπειλούντων,
τῶν δὲ καταφρονεῖν. ᾿Επεὶ δὲ ἐπηγγειλάμην xol Τι-
δεριάδι χατασχευάσειν τείχη xai ταῖς ἄλλαις πόλεσιν
αὐτῶν ταῖς ἀναγχαίαις, πιστεύσαντες ὑπεχώρουν ἔχα-

δ στος εἰς τὴν ἑαυτοῦ. Κἀγὼ παρὰ πᾶσαν ἐλπίδα διαφυ-
γὼν τὸν προειρημένον χίνδυνον, μετὰ τῶν φίλων xol
ὁπλιτῶν εἴχοσιν εἷς τὴν οἰχίαν ὑπέστρεψα.

λ΄, Πάλιν δὲ οἱ λησταὶ xol τῆς στάσεως αἴτιοι, δεί- |

σαντες περὶ ἑαυτῶν μὴ δίχας εἰσπραχθῶσιν ὑπ᾽ ἐμοῦ
10 τῶν πεπραγμένων, ἀναλαθόντες ἑξαχοσίους ὁπλίτας ἦχον
ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἔνθα διέτριδον, ἐμπρήσοντες αὐτήν.
Ἀπαγγελθείσης δέ μοι τῆς ἐφόδου, φεύγειν » ἀπρε-
πὲς ἡγησάμην, ἔχρινα δὲ παραδαλόμενος χρήσασθαί τι
xai τόλμη. Προστάξας οὖν ἀποχλεῖσαι τῆς οἰχίας τὰς
15 θύρας, αὐτὸς ἐπὶ τὸ ὑπερῷον ἀναῤὰς παρεχάλουν
εἰσπέμψαι τινὰς ληψομένους τὰ χρήματα παύσασθαι
γὰρ οὕτω τῆς ὀργῆς αὐτοὺς ἔφην. Εἰσπεμψάντων δὲ
τὸν θρασύτατον αὐτῶν μάστιξιν αἰχισάμενος εἰς τὸ μυ-
γαίτατον τῆς οἰκίας παρασύρας, τὴν ἑτέραν τε τῶν
20 χειρῶν ἀποχόψαι χελεύσας xol χρεμάσας ix τοῦ τραχή-
λου, τοιοῦτον ἐξέδαλον πρὸς τοὺς ἀποστείλαντας. "lobe
δ᾽ ἔλαθεν ἔκπληξις χαὶ φόδος οὔτι μέτριος. Δείσαντες
οὖν καὶ αὐτοὶ ταὐτὰ πείσεσθαι εἰ μένοιεν, ( εἴκαζον γὰρ
ἔνδον ἔχειν με πλείους αὐτῶν ὁπλίτας.) εἰς φυγὴν ὥρμη-
20 σαν. Καγὼ τοιούτῳ στρατηγήματι χρησάμενος τὴν
δευτέραν ἐπιβουλὴν διέφυγον.
λα΄, Πάλιν δὲ τὸν ὄχλον τινὲς ἠρέθιζον, τοὺς ἀφι-
χομένους πρός με βασιλιχοὺς μεγιστᾶνας οὐχ ὀφείλειν
ζὴν λέγοντες, αἡ μεταδῇναι θέλοντας εἰς τὰ παρ᾽ αὐὖ-
30 τοῖς ἔθη, πρὸς οὖς σωθησόμενοι πάρεισι" διέβαλλόν τε
φαρμαχέας εἶναι λέγοντες χαὶ χωλυτὰς τοῦ Ῥωμαίων
περιγενέσθαι. Ταχὺ δὲ τὸ πλῆθος ἐπείθετο, ταῖς τῶν
λεγομένων πρὸς χάριν αὐτοῖς πιθανότησιν ἐπατώμενοι.
IIuóusvoc δὲ περὶ τούτων ἐγὼ πάλιν τὸν Ofjuov ἀνε-
-35 δίδασχον μὴ δεῖν διώχεσθαι τοὺς καταφυγόντας πρὸς
αὐτοὺς, τὸ δὲ φλύαρον τῆς περὶ τῶν φαραάχων αἰτίας
διέσυρον, οὐχ ἂν τοσαύτας μυριάδας στρατιωτῶν Ῥω-
μαίους λέγων τρέφειν, εἶ διὰ φαρμαχέων ἦν νικᾶν τοὺς
πολεμίους, Ταῦτα λέγοντος ἐμοῦ πρὸς ὀλίγον uiv
40 ἐπείθοντο, πάλιν δ᾽ ἀναχωρήσαντες ὑπὸ τῶν πονηρῶν
ἐξηρεθίζοντο χατὰ τῶν μεγιστάνων. Καί ποτε μεθ᾽
ὅπλων ἐπὶ τὴν οἰχίαν αὐτῶν τὴν ἐν Ταριγαίᾳ ἐπῆλθον,
ὡς ἀναιρήσοντες. "ἔδεισα δ᾽ ἐγὼ πυθόμενος μὴ τοῦ
μύσους τέλος λαθόντος ἀνεπίδατος γένηται τοῖς χατα-
45 φυγεῖν εἷς αὐτὴν θέλουσιν. Παρεγενόμην οὖν εἰς τὴν
τῶν μεγιστάνων οἰχίαν μετά τινων ἑτέρων, xal χλεί-
σας διώρυγά τε ποιήσας ἀπ᾽ αὐτῆς ἐπὶ τὴν i(uvmy
ἄγουσαν, μεταπεμψάμενός τε πλοῖον, xal σὺν αὐτοῖς
ἐμόὰς, ἐπὶ τὴν μεθόριον τῶν “Ἑτπηνῶν διεπέρασα, καὶ
to δοὺς αὐτοῖς τὴν τιμὴν τῶν ἵππων (οὐ γὰρ ἠδυνήθην
αὐτοὺς ἐπαγαγέσθαι τοιαύτης γενομένης τῆς ἀποὸδρά-
σεως) ἀπέλυσα, πολλὰ παρακαλέσας τὴν προσπεσοῦ-
σαν ἀνάγχην γενναίως ἐνεγκεῖν. Αὐτός τε μεγάλως
ἐἠχθόμην, P- ασθεὶς τοὺς προσφυγόντας ἐχθεῖναι πάλιν εἰς

FL. JOSEPHI VITA.

[1,15.] 807
inter ipsos dissidium, his quidem supplicium minantibus ,
illis vero conlra securum me esse jubentibus. Postquam
autem promiseram et Tiberiadi me aedificatarum monia, et
aliis eorum civitatibus quibus necessaria erant, fide mihi
habita, ad sua quisque recedebant. Atque ego quum prae-
ier omnem spem periculum commemoratum effugissem,
cum amicis et viginti militibus domum redii.

30. Sed denuo latrores et seditionis auctores , timentes
sibi ipsie ne penas ab iis exlgerem ob ea quie perpetrarant,
assumptis secum sexcentis militibus, ad domum, in qua
diversabar, veniebant, eam incendio deleturi. ^ Nunciato
autem mihi illorum adventu, turpe ratus fuga me prori-
pere, decrevi memet periculo asdacter et intrepide objicere.
Clausis igitur meo jussu sedium foribus, quum ceenaculum
ipse conscendissem , postulabam ut ad me aliquos mitte-
rent pecuniam accepiuros; ita enim ab ira ipeos desituros
esse dicebam. Quumque audacissimum eorum , quos intro-
miserant, verberibus cecidissem in abditissimam domus
partem tractum , jussissemque alteram e manibus ei abecidi ,
colloque ejus appendissem, ita affectum ejeci: ad eos qui
ipsum miserant rediturum. Αἱ ill? animis consternati
erant οἱ metu non mediocri perculsi. Veriti igitur ne ipsi,
si diutius illie beererent , eadem paterentur, ( conjiciebant
enim me plures intus habere milites quam qui cum ipsis
essent ,) subito diffugerunt , atque cgo, ejusmodi usus stra-
tegemate , insidias iterum in me structas evasi.

31. Verum non defuerunt qui rursum in me populum
concitarent , affirmantes , magnates illos regios , qui ad me
confugerant , indignos esse qui viverent, transire recusantes
in eorum ritus et instituta, apud quos agant incolumitatis
ergo : eosque traducebant, vene(icos esse dicentes , quique-
impedirent quominus Romanos superarent. Atque illico
in eorum sententiam adducta erat multitudo , decepti ver-
borum preestigiis qua» ad gratiam eorum aucupandam erant
accommodata. Quum autem ista auditione accepissem , ego
rursus populum edocebam, non oportere eos exagitari qui
ad ipsos confugerint : futllemque istam veneficii accusatio-
nem irridebam, dictitans Romanos militum tot myriadas
non fuisse alturos, si veneficorum opera hosles superare pos-
sent. Me ista dicente , δὰ breve quidem tempus quiescebant :
quum autem digressi essent , rursum a perditis quibusdam
in magnates irrilabantur. Et aliquando armati in aedes quas
Tarichrere habitabant impetum faciebant, quasi eos inter-
fectari. Quod ut audivi, valde timui ne lioc scelere perpe-
trato nemo in posterum vellet auderetve ad eam confugere.
Itaque cum aliis quibusdam in magnatum :eides proficisce-
bar, et obseratis foribus, ac fossa excavata «quae iude ad la-
cum duceret, accitum navigium cum eis inscendens, in Hip-
penorum confinia trajeci ; datoque eis equorum pretio ( ii
ejusimodi enim fuga non poleram equos accersere) dimisi ,
multis verbis rogatos ut presentem necessitatem forti fer-
rent animo. Atque ipse valde dolebam, quod necesse ha-
berem eos in liostilem terram reponere qui ad fidem meam

808 (025,2)

$4. IQXHIIOY ΒΙΟΣ.

[15,16.

τὴν πολεμίαν" ἄμεινον δ᾽ εἶναι νομίσας παρὰ Ρωμαίοις | confugerant : satius tamen esse ducebam Romanorum manu

ἀποθανεῖν αὐτοὺς, el συμπέσοι, μᾶλλον ἢ χατὰ τὴν

ἐμὴν χώραν. Οἱ δ᾽ ἄρα διεσώθησαν ᾿ συνεχώρησε γὰρ

αὐτοῖς βασιλεὺς ᾿Αγρίππας τὰ ἡμαρτημένα. Καὶ τὰ
& μὲν περὶ ἐχείνους τοῦτ᾽ ἔσχε τὸ τέλος.

A6 . Oi δὲ τὴν τῶν Τιδεριέων πόλιν χατοιχοῦντες
γράφουσι πρὸς τὸν βασιλέα, παραχαλοῦντες πέμψαι
δύναμιν τὴν φυλάξουσαν αὐτῶν τὴν γώραν᾽ θέλειν γὰρ
αὐτῷ προστίθεσθαι. Κἀχείνῳ μὲν ταῦτ᾽ ἔγραφον. 'Aqt-

Io χόμενον δέ με πρὸς αὐτοὺς παρεχάλουν τὰ τείχη xa-
τασχευάζειν αὐτοῖς ὡς "Orto un, Ἠχηχόεισαν δὲ
τὰς Ταριχαίας ἤδη τετειχίσθαι. Κατανεύσας οὖν ἐγὼ
χαὶ πάντα τὰ πρὸς τὴν οἰχοδομίαν παρασχευασάμενος,
τοὺς ἀρχιτέκτονας ἐχέλευον ἐνεργεῖν, Μετὰ δὲ τρίτην

15 ἡμέραν εἰς Ταριχαίας ἀπερχομένου μου, τῆς Τιθεριά-
δος ἀπεχούσας στάδια τριάχοντα, συνέβη τινὰς Ῥω-
μαίων ἱππεῖς οὐ πόρρωθεν τῆς πόλεως ὁδοιποροῦντας
ὀφθῆναι, οἵ δόξαν παρέσχον τὴν παρὰ τοῦ βασιλέως
δύναμιν ἥχειν. Ἐθέως γοῦν εἰς uiv τὸν βασιλέα uec

30 πολλῶν ἐπαίνων ἠφίεσαν φωνὰς, χατ᾽ ἐμοῦ δὲ βλασφή-
μους" xa ἐπιδραμμών τις ἀπήγγειλέ uot τὴν διάνοιαν
αὐτῶν, ὡς ἀφίστασθαί μου διεγνώχασι.. Ἐγὼ δ᾽
ἀκούσας ἐταράχθην μὲν σφόδρα. 'Γοὺς γὰρ ὁπλίτας
ἔτυχον ἐκ τῶν Ταριχαιῶν ἐπὶ τὰς αὐτῶν οἰχήσεις ἀφει-

25 χὼς, διὰ τὸ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν σάββατον ὑπάρχειν"
οὐ γὰρ ἐδουλόμην ὑπὸ τοῦ στρχτιωτιχοῦ πλήθους
ἐνοχλεῖσθαι τοὺς ἐν ταῖς “Γαριχαίχις" (ὁσάχις γοῦν ἐν
αὐταῖς διέτριδον, οὐδὲ τῆς πεοὶ τὸ σῶμα φυλαχῇς
ἐποιούμην πρόνοιαν, πεῖραν περὶ τῶν ἐνοιχούντων τῆς

30 πρός με πίστεως λαθὼν Tto dto: ) μόνους δ᾽ ἔχων περὶ

ἐμαντὸν ἑπτὰ τῶν ὁπλιτῶν καὶ τοὺς φίλους, ἠπόρουν

ὃ πράξω. Μεταπέμσεσθαι γὰρ τὴν ἐμὴν δύναμιν διὰ

τὸ λήγειν ἤδη τὴν ἑστῶσαν ἡμέραν οὐχ ἐδοχίμαζον *

οὐδὲ γὰρ, ἀφικομένης αὐτῆς elc τὴν ἐπιοῦσαν ὅπλα λα-
θεῖν, χῳλυόντων ἡμᾶς τῶν νόμων, κἂν μεγάλη τις ἐπεί--
yet. ἀνάγχη δοχῇ. Εἰ δὲ τοῖς ἹΓαριχαιάταις καὶ τοῖς παρ᾽
αὐτοῖς ξένοις ἐπιτρέψαιμι τὴν πόλιν διαρπάζειν, ἑώρων
οὐ, ἱκανοὺς ἐσομένους, τὴν δὲ ἐμὴν ὑπέρθεσιν ἑώρων μα-
χροτάτην᾽ φθήσεσθαι γὰρ xol τὴν παρὰ βασιλέως δύ-

40 ναμιν ἀφιχνουμένην χαὶ ἐχπεσεῖσθαι τῆς πόλεως ᾧόμην.
᾿Εδουλευόμην οὖν στρατηγήματι χρῆοθαί τινι xac!
αὐτῶν. Παραχρῆωα δὴ τοὺς πιστοτάτους τῶν φίλων
ταῖς πύλαις τῶν 'Γαριχαιῶν ἐπιστήσας φυλάξοντας μετ᾽
ἀσφαλεύχς τοὺς ἐξιέναι θέλοντας, καὶ τοὺς πρώτους τῶν

4s οἴχων προσχαλεσάμενος, αὐτῶν ἕχαστον ἐκέλευσα xa-
θελχύσαντα πλοῖον, ἐμδάντα συνεπαγόμενον τὸν χυ-
βῥερνήτην ἕπεσθαϊ' uot πρὸς τὴν Τιβεριέων πόλιν, Καὶ
αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν φίλων καὶ ὁπλιτῶν, οὖς ἔφην ἑπτὰ
τὸν ἀριθμὸν εἶναι, ἐμβὰς ἔπλεον ἐπὶ τὴν T ιἰβεριάδα.

so γ΄. Τιδεριεῖς δὲ τὴν παρὰ τοῦ βασιλέως δύναμιν
ὡς ἔγνωσαν οὐχ ἥχουσαν ἀὐτοῖς, πλοίων δὲ τὴν λίμνην
πᾶσαν ἐθεάσαντο πλήρη, δείσαντες περὶ τῇ πόλει xal
καταπλαγέντες, ὡς ἐπιδατῶν πλήρεις εἶεν αἱ νῆες,

μετατίθενται τὰς γνώμας. Ῥίψαντες οὖν τὰ ὅπλα,

c

eos, si ita accidere, perimi, quam in mea ditione. — Atqui
demum servati sunt : iis enim peccatorum veniam indulsit
rex Agrippa. Et quee ad eos quidem spectabant hujusmodi
exitum habebant,

32. Cives autem Tiberienses per literas regem rogaverunt
ut milites, qui regionem ipsorum custodirent, millendos
curaret : se enim velle ad eum transire. Atque ita quidem
ei scribebant. Quum autem ad eos venissem, postulabant ut
mcenia ipsorum urbi, sicuti fueram pollicilus , exstruerem. -
Audiverant enim Tariclzeas jam muribus cinclas. Ego
itaque quum annuissem, el omnia ad structuram necessaria
parassem, architectos jubebam operi manus admosere.
Post triduum vero, quuma Tiberiade digrederer Taricluca:,
triginta stadiis inde dissitas, contigit ut equites aliquot
Romanorum couspicerentur non procul a civitate iler facien-
les, qui Tarichaeatas adduxerunt ut. crederent. exercituia
venire a rege inissum. Mox igitur ingenti clamore ovabanl,
regem multis laudibus efferentes, et in me contumelias ja-
ctautes : et quidam accurreus mihi nunciabat qua esset
eoruin sententia, quod a me defectionem facere decrexe-
riut. Ego vero istis auditis valde perturbatus eram. Nam
milites Tarichzsis domum quemque suam «dimiseram, quod
dies insequens sabbatum esset : quippe nolebam iis qui
Tarichais eraut militari multitudine molestiam facesseie,
(et alioquin, quoties illic versarer, nihil mihi curae erat
corpori adhibere custodiam, ut qui incolarum in me fidei
experimentum smpius fecerim, ) sed septem duntaxat e ni-
litibus et amicos quosdau ctrca me liabens , incertus hiarre-
bam quid milii agendum esset. Meas autem copias revorare
non placebat, die Jam inclinante el vespera appelente :
nam etiamsi advenissent, crastina die ad arma noo iretur,
lege nos id facere vetante, magna licet necessitas eo nos adi-
gere videretur. Quodsi Tarichaalis el peregrinis qui apud
ipsos erant urbem diripiendam peffnisissem , eos uumero
haud satis magno fore perspiciebam , meamque moram
longiusculam esse sentiebam : nam copias a rege missas
brevi venturas et civitatem preeoccupaturas esse, foreque
arbitrabar ut civitate exciderem. Itaque mecum statuebam
quodam adversus eos uti strategemate. — E vestigio scilicel
quum amicorum fidissimos Taricliuearum portis praefecissem,
summa cum cautione eos qui egredi vellent observaturos ,
et familiarum principes ad me advocassem , singulos eorum
jussi navem in lacum detractam conscendere, et gubernatore
secum adducto me sequi ad urbem usque Tiberiensium.
Dein ipse cum amicis et militibus, quos septem numero
fuisse dicebam, nave.conscensa ad Tiberiadem navigabam.

33. Tiberiegses autem ubi cognoverunt nullas a rege
ipsorum in auxilium venire copias, lacum vero omnem
navibus stratum conspexerunt , de urbe solliciti et timore
perculsi, ac si vectoribus plenz essent naves, mularunl
sententiam. — Armis igitur projectis obviam milii cum uxe:

(020,921. )

μετὰ γυναικῶν xat παίδων ὑπηντίαζον, πολλὰς μετ᾽
ἐπαίνων φωνὰς εἰς ἐμὲ ἀφίεντες (εἴχαζον γὰρ οὐ προ-
πεπύσθαι με τὴν διάνοιαν αὐτῶν) xai παρεχάλουν
φείσασθαι τῆς πόλεως. ᾿Εγὼ δὲ πλησίον γενόμενος,
b ἀγχύρας μὲν ἔτι πόρρω τῆς γῆς ἐχέλευον βαλέσθαι
τοὺς xuÓ6spvr tac, ὑπὲρ τοῦ μὴ χατάδηλα τοῖς Τιόε-
ριεῦσιν εἶναι τὰ πλοῖα χενὰ τῶν ἐπιθατῶν ὄντα. Πλη-
σιάσας δ᾽ αὐτὸς ἔν τινι πλοίῳ χατεμεμφόμην αὐτῶν
τὴν ἄγνοιαν, χαὶ ὅτι δὴ οὕτως εὐχερεῖς εἶεν, πάσης δι-
υ χαίας ἄνευ προφάσεως ἐξίστασθαι τῆς πρός με πίστεως.
ὭὩμολόγουν δ᾽ εἴς τε τὸ λοιπὸν αὐτοῖς συγγνώσεσθαι
βεδαίως, εἰ πέμψειαν δέχα τοῦ πλήθους προεστῶτας.
ὙὙπαχουσάντων δ᾽ ἑτοίμως καὶ πεμψάντων ἄνδρας οὖς
προεῖπον, ἐμόιθάσας ἀπέλνον εἰς 'Γαριχαίας φυλαχθη-
5 σομένους.

λδ΄. Τῷ στρατηγήματι δὲ τούτῳ τὴν βουλὴν πᾶσαν
xat' ὀλίγους λαδὼν, εἰς τὴν προειρημένην πόλιν καὶ
μετ᾽ αὐτῶν τοὺς πολλοὺς τοῦ δήμου πρώτους ἄνδρας
οὐχ ἐλάττους ἐχείνων ὄντας διεπελψάμην. To δὲ πλῇ-
Ὁ θος, ὡς εἶδον εἰς οἴων χαχῶν ἤχουσι μέγεθος, παρεχά-
Àouv με τὸν αἴτιον τῆς στάσεως τιμωρήσασθαι. Κλεῖτος
€ ἦν ὄνομα τούτῳ, θρασύς τε xal προπετὴς νεανίας.
Ἐγὼ δ᾽ ἀποχτεῖναι μὲν οὐχ ὅσιον ἡγούμενος ὁμόφυλον
ἄνδρα, χολάσαι δ᾽ ἀνάγχην ἔχων, τῶν περὶ ἐμέ τινι
$ σωματοφυλάχων (Λευΐ προσέταξα προσελθόντι χόψαι
τοῦ Κλείτου τὴν ἑτέραν τῶν χειρῶν. Δείσαντος δὲ τοῦ
χελευσθέντος εἰς τοσοῦτο πλῆθος προδιελθεῖν μόνου,
τὴν δειλίαν τοῦ στρατιώτου μὴ βουληθεὶς κατάδηλον
γενέσθαι τοῖς Τιῤεριεῦσιν, αὐτὸν Κλεῖτον φωνήσας,
Ὁ « ἐπειδὴ xa ἄξιος, εἶπον, ὑπάρχεις ἀμφοτέρας τὰς
« χεῖρας ἀποδαλεῖν, οὕτως ἀχάριστος εἰς ἐμὲ γενόμε-
«νος, γενοῦ σαυτοῦ δήμιος, μὴ καὶ ἀπειθήσας χείρονα
« τιλωρίαν ὑπόσχης. » Τοῦ δὲ τὴν ἑτέραν αὐτῷ συγ-
χωρῆσαι πολλὰ δεομένου, μόλις χατένευσχ. Καἀχεῖνος
I ἄσμενος ὑπὲρ τοῦ μὴ τὰς δύο χεῖρας ἀποδαλεῖν λαδὼν
μάχαιραν χόπτει τὴν ἀριστερὰν ἑαυτοῦ. Καὶ τοῦτο τὴν

στάσιν ἔπαυσεν. "
λε΄. Τιδεριεῖς δὲ, ὡς εἰς τὰς Ταριχαίας ἀφιχόμην,
γνόντες τὴν στρατηγίαν ἧ χατ᾽ αὐτῶν ἐχρησάμην, ἀπε-
I! θαύμαζον ὅτι χωρὶς φόνων ἔπαυσα τὴν ἀγνωμοσύνην
"αὐτῶν. Ἐγὼ δὲ τοὺς ix τῆς εἰρχτῆς μεταπευψάμενος
τοῦ πλήθους τῶν Τιδεριέων ( ἦν δὲ σὺν αὐτοῖς ᾿Ιοῦστος
xat ὃ πατὴρ αὐτοῦ Πίστος ) συνδείπνους ἐποιησάμην"
χαὶ παρὰ τὴν ἑστίασιν ἔλεγον ὅτι τὴν ἹΡωμαίων δύνα-
i5 μιν οὐδ᾽ αὐτὸς ἀγνοῶ πασῶν διαφέρουσαν, σιγῴην μέν-
τοι διὰ τοὺς ληστὰς περὶ αὐτῆς. Καὶ αὐτοῖς 9i ταὐ-
τὰ συνεθούλευον ποιεῖν, τὸν ἐπιτήδειον περιμένουσι
χαιρὸν, xxl μὴ δυσανασχετεῖν ἐμοὶ στρατηγῷ μηδε-
νὸς νὰρ αὐτοὺς ἑτέρου δυνήσεσθαι ῥαδίως ἐπιειχοῦς
0 ὁμοίως τυχεῖν, — "l'óv ᾿Ιοῦστον δὲ xoi ὑπεωίμνησχον
ὅτι πρόσθεν ἦ με παραγενέσθαι ἐκ τῶν Ἱεροσολύμων
εἰ Γαλιλαῖοι τἀδελφοῦ τὰς χεῖρας ἀποχόψειαν αὐτοῦ,
πρὸ τοῦ πολέμου πλαστῶν αὐτῷ γραμμάτων καχουργίαν
ἐπιχαλέσαντες , xai ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τὴν Φι-

FL. JOSEPHI VITA.

[16517.] 800

ribus et liberis prodibant, me summis laudibus efferentes
( existimabant enim me nibil adhuc de illorum proposito ne
fando quidem audivisse) et obsecrabant ut urbi parcerem.
Ego vero, quum jam in propinquo essem , jussi gubernatores
paulo longius a terra ancoras jacere , ne Tiberienses vecto-
ribus vacuas esse naves deprehenderent. Ego vero, quum
nàvi quadam vectus eis propinquassem, illorum stul-
titiam increpabam, quodque adeo faciles essent ad disce-
dendum a sua in me fide, idque sine ulla justa causa. Pol-
licebar tamen eliam in posterum me veniam illis certo da-
turum, sí decem eorum qui popolo preerant mitterent.
Quum autem prompte mihi auscultassent, misissentque
quos jam dictos postulaveram, in navem impositos Tari-
chueas misi in custodiam.

34. Atque boc strategemate quum paulatim nactus essem
universum senatum , eos in civitatem predictam, unaque
cum eis multos e populi primoribus, illis non pauciores ,
mitlendos curavi. Populus vero, ubi viderunt im quantam
calamitatem inciderint , me rogabant ut seditionis auctorem
supplicio afficerem. 1s autem nomine erat Clitus, juvenis
et audax et temerarius. Ego vero, qui nefas ducebam
ejusdem tribus hominem interficere, et tamen necesse ha.
bebam penam de eo sumere, Levi, uni e satellitibus qui
tum forte aderant , precepi ut Clitum adiret, eique manum
alleram amputaret. Quum autem is , qui jussus erat, nou
ausus fuerit solus In tantam multitudinem progredi, ipse ,
ut qui nollem militis timiditatem Tiberiensibus innote-
scere, Clitum ipsum allocutus , « quandoquidem, aiebam ,
« ieritus.ea ambas manus amittere , qui in me adeo ingra-
« us exslilisti , eslo tibi ipsi carnifex, ne, si recusaveris,
" poenam graviorem subeas. » Quumque multis precibus,
alleram manum sibi ut condoparem, peteret , egre annui.
Atque ille libenter, ne utramque perderet nianum , sumpto
gladio sinistram sibi precidit. Atque hoc ipsum seditio-
nem restinxil. .

35. Tiberienses autem , postquam Taricheeas perveni , ubi
resciverunt quo essem ad versus eos usus strategemate , mi:
rabantur quod sine caede sedavissem eorum vesaniam. Ego
autem , quum certos quosdam Tiberiensium e custodia acci-
vissem, (erat in his Justus, et Justi pater Pistus, ) eos
convivio adhibui : atque inter epulandum dicebam me non
ignorare Romanorum potentiam omni potestati prestare,
eam licet dissimularim propter latronum multitudinem.
Alque ipsis suadeham ut eadem facerent, tempus oppor-
(unum exspectantes; neque gravatim ferrent quod ipse
exercitum ducerem : neminem enim alium eos facile nactu-
ros esse, qui miti adeo mansuetoque regeret imperio.
Porroque Justo in memoriam revocabam quod, antequam
ego Hierosolymis relictis venissem , Galilaei fratri ejus ma«
nus ampulaverínt , objecto ei literarum ante bellum fictarum
rpaleficio; et quod post Philippí discessum Gamalite , die-

810 (v21,922.)

ΦΛ. IOXHIDOY ΒΙΟΣ.

[1,,..}

λίππου Γαμαλῖται πρὸς Βαύθυλωνίους στασιάζοντες | sidentes a Babylonis, Clarelem interfecerint , ( erat autem

ἀνέλοιεν Χάρητα, (συγγενὴς δ᾽ ἦν οὗτος τοῦ Φιλίππου,)
xat ὡς Ἰησοῦν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἄνδρα τῆς ἀδελφῆς
ἸΙούστου σωφρόνως χολάσειαν. Ταῦτα παρὰ τὴν ἑστία-

5 σιν διαλεχθεὶς τοὺς περὶ τὸν ᾿Ιοῦστον ἕωθεν ἐχέλευσα
πάντας τῆς φυλαχῆῇς ἀπολυθῆναι.

Ac'. Πρὸ δὲ τούτων συνέδη τὸν Ἰαχίμου Φίλιππον
ἀπελθεῖν ἐκ Γάμαλα τοῦ φρουρίου, τοιαύτης αἰτίας
γενομένης. Φίλιππος, πυθόμενος μεταστῆναι μὲν

10 Οὔαρον ἀπὸ τοῦ βασιλέως ᾿Αγρίππα,, διάδοχον δὲ ἀφῖ-
χθαι Μόδιον Αἴχουον, ἄνδρα φίλον αὐτῷ xal συνήθη
πάλαι, γράφει πρὸς τοῦτον τὰς χαθ᾽ ἑαυτὸν τύχας
ἀπαγγέλλων, xal παρακαλῶν τὰ παρ᾽ αὐτοῦ πεμ-
φθέντα γράμματα πρὸς τοὺς βασιλέας ἀποστεῖλαι. Καὶ

15 Μόδιος, δεξάμενος τὰς ἐπιστολὰς, ἐχάρη σφόδρα, cox

ζεσθαι τὸν Φίλιππον ἐξ αὐτῶν ἐπιγνοὺς, καὶ πρὸς τοὺς
βασιλέας ἔπεμψε τὰ γράμματα, περὶ Βηρυτὸν ὄντας.
Ὁ δὲ βασιλεὺς ᾿Αγρίππας ὡς ἔγνω ψευδῆ τὴν περὶ
Φιλίππου φήμην γενομένην, (λόγος γὰρ διῆλθεν ὡς στρα-

30 τηγοίη τῶν Ἰουδαίων ἐπὶ τὸν πρὸς ᾿Ρωμαίους πόλε-
μον,) ἔπεμψεν ἱππεῖς τοὺς παραπέμψαντας τὸν Φίλιπ-
πον. Καὶ παραγενόμενον ἀσπάζεταί τε φιλοφρόνως,
τοῖς τε Ρωμαίων ἡγεμόσιν ἐπεδείχνυεν ὅτι δὴ Φίλιπ--
πος οὗτός ἐστιν περὶ οὗ διεξήει λόγος ὡς Ῥωμαίων

45 ἀποστάντος. Κελεύει δ᾽ αὐτὸν ἱππεῖς τινας ἀναλα-
δόντα θᾶττον εἰς Γάμαλα τὸ φρούριον πορευθῆναι,
τοὺς οἰκείους αὐτῷ πάντας ἐχεῖθεν ἐξάξοντα xol τοὺς
Βαῤδυλωνίους εἷς τὴν Βαταναίαν πάλιν ἀποχαταστή-
σοντα. Παρήγγειλε δὲ καὶ πᾶσαν ποιήσασθαι πρό-

80 νοῖαν ὑπὲρ τοῦ μὴ γίνεσθαί τινα νεωτερισμὸν παρὰ
τῶν ὑπηκόων, Φίλιππος μὲν οὖν, ταῦτα τοῦ βασιλέως
ἐπιστείλαντος, ἔσπευδε ποιήσων ἃ προσέταξεν.

λζ΄, Ἰώσηπος δὲ τῆς ἰατρίνης πολλοὺς νεανίσχους
θρασεῖς προτρεψάμενος αὑτῷ συνάρασθα', χαὶ ἐπανα-

35 στὰς τοῖς ἐν Γάμαλα πρώτοις, ἔπειθεν αὐτοὺς ἀφίστα--
σθαι τοῦ βασιλέως, καὶ ἀναλαθεῖν τὰ ὅπλα, ὡς δι᾽ αὖ-
τοῦ τὴν ἐλευθερίαν ἀποληψομένους. Καί τινας μὲν
ἐδιάσαντο, τοὺς δὲ μὴ συναρεσχομένους αὐτῶν ταῖς
γνώμαις ἀνήρουν. Κετείνουσι δὲ xal Χάρητα, xai μετ᾽

40 αὐτοῦ τινα τῶν συγγενῶν Ἰησοῦν, καὶ ᾿Ἰούστου δὲ τοῦ
Τιδεριέως ἀδελφὸν ἀνεῖλον, καθὼς ἤδη προείπομεν.
Γράφουσι δὲ xdi πρός με, παρακαλοῦντες πέμψαι δύ--
ναμιν αὐτοῖς ὁπλιτῶν xal τοὺς ἀναστήσοντας αὐτῶν τῇ
πόλει τείχη. Κἀγὼ πρὸς οὐδέτερον ἀντεῖπον ὧν ἠξίω-

45 σαν. ᾿Ἀφίσταται δὲ τοῦ βασιλέως χαὶ ἣ Γαυλανῖτις
χώρα μέχρι χώμης Σολύμης. Σελευχείᾳ δὲ καὶ Σω-
γάνῃ φύσει χώμαις ὀχυρωτάταις ᾧχοδόυησα τείχη"
τάς τε χατὰ τὴν ἄνω Γαλιλαίαν χώμας, χαὶ πάνυ πε-
τρώδεις οὖσας, ἐτείχισα παραπλησίως ὀνόματα δ᾽ αὐ-

so ταῖς, Ἰάωνειχ, Μηρὼθ, ᾿Ἀχαθάρη. Ὠχύρωσα δὲ
xxl τὰς ἐν τῇ χάτω Γαλιλαίᾳ, πόλεις μὲν Ταριχαίας,
Ψιβεριάδα, Σέπφωριν, χώμας δὲ Ἀρδήλων σπήλαιον,
Βηρσάδην, Σελαμὶν, Ἰωτάπατα, Καφαρεχχὼ xat Σιγὼ
xai Ἰαφὰ καὶ τὸ ᾿Ιτχθύριον ὄρος. Εἰς ταῦτας καὶ σῖτον

liic Philippi consanguineus ,) quodque Jesum ejus fratrem,
sororis Justi maritum , modica pxena affecerint. Ista quum
in convivio loquutus essem , mane Justum cum suis omni-
bus e custodia dimittendos esse jussi.

36. Verum paulo ante contigit Philippum Jacimi filium
e Gamala castello dísoessisse , hujusmodi de causa. Philip-
pus , audilo Varum a rege Agrippa defecisse , eique succes-
surum venisse Modium Equum , virum sibi amicum olim-
que familiarem , ad hunc scribit , qusecunque ipsi erenerint
narrans , simulque obsecrans ut literas ab ipso missas ad
reges perferendas curarct. Tum Modius , quum literas ac-
cepisset , valde laetatus est, ut qui ex eis Philippum sal.
vum exse et incolumem intellexerit ; easque literas ad reges
misit, qui circa Berytum agebant. Rex autem Agmppi,
ubi rescivit falsum esse rumorem de eo sparsam, (fama enim
percrebuit ipsum ducem esse Judaorum qui bellum
contra Romanos morerint,) equites misit Pbilippum δὲ
ipsum deducturos. Quumque jam adesset , eum amice co-
miterque salutat rex, Romanisque ducibus monesirabat
liunc scilicet Philippum esse, qui ferretur a Romanis de-
scivisse. Moxque juhet eum assumpta equitum manu ocius
Gamala castellum proficisci , domesticos suos omnes inde
abducturum , rursusque Babylonios in Batanseam restiLutu-
rum. Insuper illi in mandatis dedit ut modis omnibus
provideret ne quid novi moliantur subditi. Εἰ Philippus
quidem, quum ista rex imperasset, festinabat ea sedulo exse-
qui, quee facere jussus erat.

37. Joseplius autem obstetricis filius , quum juvenes mul-
tos audaces secum stare hortatus esset et in primores Ga-
malitarum insurrexisset , illis persuasit ἃ rege desciscere et
arma corripere, ut qui ipsius opera sese in liberiatem vindi-
carent. Et vi quideni nonnullos eo adegerunt , alios vero,
quibus illorum displicerent consilia, peremerunt. Qvin
et Charetem occidunt, et cum eo Jesum unum e consan-
guipels, porroque Justi Tiberiensis fratrem interfecerunt,
ut jam ante diximus. | Post haec ad me scribunt, obsecran-
tes ut vim inilitum ad ipsos mitterem, quique civitatis
ipsorum menia excilaturi essent. Atque ego neutri postu-
lationi contradicebam. Tunc a rege desciscit etiam Gaulanilis
regio usque ad vicum Solymam. Atque Sogansg et Se-
leucis , vicis natura munitissimis , mcenia circumdedi ; alios
item in Galilea superiore vicos, quamvis scopulis imposi-
tos, murís similiter munivi. Nomina autem illis sunt, Jamnia,
Merotli, Acliabare. Loca praeterea Galilseoe inferioris mu
nimentis firmavi, urbes quidem, Tarichzss , Tiberiadem,
Sepphorin; vicos vero, Arbelorum speluncam , Bersaben,
Selamin, Jotapata, Caphareccho, et Sigo, et Japha, εἰ

(912 ,923.)

ἀπεθέμην πολὺν xai ὅπλα πρὸς ἀσφάλειαν τὴν μετὰ
ταῦτα,
λυ. Ἰωάννη δὲ τῷ τοῦ Λευὶ τὸ χατ᾽ ἐμοῦ μῖσος μᾶλ-
λον προσηύξετο βαρέως φέροντι τὴν ἐμὴν εὐπραγίαν.
5 Προθήμενος οὖν πάντως ἐχποδών με ποιήσασθαι, τῇ
᾿μὲν αὑτοῦ Κατρίδι τοῖς [᾿σχάλοις χατασχευάζει τείχη,
τὸν ἀδελφὸν δὲ Σίμωνα, χαὶ τὸν τοῦ Σισέννα ᾿Ιωνάθην
xat ὁπλίτας περὶ ἑχατὸν εἷς Ἱἱεροσόλυμα πέμπει πρὸς
τὸν τοῦ Γαμαλιήλου Σίμωνα, παραχαλέσοντας αὐτὸν
to πεῖσαι τὸ χοινὸν τῶν Ἱεροσολυμιτῶν, τὴν ἀρχὴν ἀφε-
λομένους ἐμὲ τῶν 1 αλιλαίων αὐτῷ ψηφίσασθαι τὴν
ἐξουσίαν τούτων. ὋὉ δὲ Σίμων οὗτος ἦν πόλεως μὲν
ἹἹεροσολύμων, γένους δὲ σφόδρα λαμπροῦ, τῆς δὲ Φα-
ρισαίων αἱρέσεως, οἱ περὶ τὰ πάτρια νόμιμα δοχοῦσι
15 τῶν ἄλλων ἀχριβείᾳ διαφέρειν. "Hy δ᾽ οὗτος ἀνὴρ πλή-
ρῆης συνέσεώς τε xal λογισμοῦ, δυνάμενός τε πράγματα
χαχῶς χείμενα φρονήσει τῇ ἑαυτοῦ διορθώσασθαι, φί-
λος τε παλαιὸς τῷ Ἰωάννη χαὶ συνήθης, πρὸς ἐμὲ δὲ
τότε διαφόρως εἶχεν. Δεξάμενος οὖν τὴν παράχλησιν
30 ἔπειθε τοὺς ἀρχιερεῖς Ἄνανον χαὶ Ἰησοῦν τὸν τοῦ Γα-
μαλᾶ;,, τινάς τε τῶν τῆς αὐτῶν στάσεως ἐχείννς, ἐχ-
χόπτειν με φυόμενον xal μὴ περιιδεῖν ἐπὶ μήχιστον αὖ-
ξηθέντα δόξης, συνοίσειν αὐτοῖς λέγων, εἰ τῆς Γαλι-
λαίας ἀφαιρεθείην. — M3) μέλλειν δὲ παρεχάλει τοὺς
25 περὶ τὸν "Avavov, μὴ xal φθάσας γνῶναι μετὰ πολ-
λῆς ἐπέλθω τῇ πόλει δυνάμεως. Ὃ μὲν Σίμων ταῦτα
συνεδούλευεν" 6 δὲ ἀρχιερεὺς Ἄνανος οὐ ῥάδιον εἶναι
τὸ ἔργον ἀπέφαινεν" πολλοὺς γὰρ τῶν ἀρχιερέων xai
τοῦ πλήθους προεστῶτας μαρτυρεῖν ὅτι χαλῶς ἐγὼ
30 στρατηγῶ * ποιεῖσθαι δὲ χατηγορίαν ἀνδρὸς, χαθ᾽
οὗ μηδὲν λέγειν δίκαιον δύνανται, φαύλων ἔργον εἶναι.
λθ΄, Σίμων δ᾽ ὡς ἤχουσε ταῦτα παρὰ τοῦ "Avdvou,
σιωπᾶν μὲν ἐχείνους ἠξίωσε μηδ᾽ εἰς πολλοὺς ἐχφέρειν
τοὺς λόγους αὐτῶν " προνοήσασθαι γὰρ αὐτὸς ἔφασχεν
8ὺ ἵνα θᾶττον μετασταθείην ix τῆς Γαλιλαίας. Προσχα-
λεσάμενος δὲ τὸν ἀδελφὸν τοῦ ᾿Ιωάννου προσέταξε mín:
πεῖν δωρεὰς τοῖς περὶ τὸν Ἄνανον" τάχα γὰρ οὕτως
ἔφη πείσειν αὐτοὺς μεταϑέσθαι τὰς γνώμας. Καὶ
τέλος ἔπραξεν ὃ Σίμων ὃ προὔθετο. Ὁ γὰρ Ἄνανος
40 xat ol σὺν αὐτῷ τοῖς χρήμασι διαφθαρέντες συντίθεν-
ται τῆς [Γαλιλαίας ἐχθαλεῖν με, μηδενὸς ἄλλου τῶν
χατὰ τὴν πόλιν τοῦτο γινώσχοντος. Καὶ δὴ ἔδοξεν
αὐτοῖς πέμπειν ἄνδρας κατὰ γένος μὲν διαφέροντας, τῇ
παιδείᾳ δ᾽ ὁμοίου. Ἦσαν δ᾽ αὐτῶν οἱ μὲν δημοτιχοὶ
40 δύο, Ἰωνάθης xat ᾿Ανανίας, Φαρισαῖοι τὴν αἵρεσιν, 6
“δὲ τρίτος Ἰόζαρος ἱερατιχοῦ γένους, Φαρισαῖος xal
αὐτὸς, Σίμων δ᾽ ἐξ ἀρχιερέων νεώτατος ἐχείνων.
Τούτους ἐχέλευον ἀφιχομένους εἰς τὸ πλῆθος τῶν Γαλι-
λαίων πυθέσθαι παρ᾽ αὐτῶν τὴν αἰτίαν δι᾽ ἣν ἐμὲ φι-
50 λοῦσιν. ΕἾ δὲ φαῖεν ὅτι πόλεως εἴην τῆς Ἱεροσολύ-
μων, καὶ αὐτοὺς ἐξ ἐχείνων λέγειν ὑπάρχειν τοὺς τέσ--
σαρας᾽ εἰ δὲ διὰ τὴν ἐμπειρίαν τῶν νόμων, μηδ᾽ αὐτοὺς
ἀγνοεῖν ἔθη τὰ πάτρια φάσχειν' εἶ δ᾽ αὖ διὰ τὴν ἱερω-

FL. JOSEPHI VITA. -

(15,99. 811

rnontem ltabyrism. — fn ea loca et frumenti magnam vim
recondidi, et arma ad securitalem in futurum.

38. Interim Joauni Levi filio odium in me adaugebatur,
ut qui successus meos graviter ferebat. Quum itaque decre-
visset omnino me de medio tollere, Gischalis patriie sua
nxenia aedificat : Simonem vero fratrem et Jonatliam Si-
seni filium , et milites ferme centam Hierosolyma mittit
ad Simonem Gamalielis filium, euam obsecraturos ut
suaderet communi Hierosolymorum mihi auferre imperium
in Galilzos, et potestatem in eos ipsi decernere. Simon
autem hic ortu quidem eral Hierosolymitanus, genere Yero
perquam illustrí, et e secta Pliarismorum, qui accurata
legum patriarum scientia et custodia inter alios videntur
excellere. Hic proinde vir sapientia abundabat et ratione .
plurimum valebat, et suo unius consilio res labantes resli-
luere poterat, vetusque eral Joannis amicus eique perfa-
miliaris, mihi vero tunc temporis infensus infestusque.
Huic igitar adhortationi obsequutus , pontifices Ananum et
Jesum Gamale filium, alios item aliquot, ejusdem cum
illis factionis, adiit suadeus me viribus crescentem tollere, nec
sinere me ad summum glorie fastigium eveelum iri , e re
ipsorum fore diceus, si a Galilsem praefectura sunimoverer.
Ananum autem οἱ qui cum eo erant hortabatur ut nullam mo.
ram facerent, ne ipse, si prius rem resciecerem, urbeni
maguo cum exercitu jnvaderem. EtSimón quidem isla
suggerebal. Ananus vero pontifex id negotii difficile esse
ostendebat, quod magna pars pontificum, eorumque qui
populo prieerant, mili laudem boni ducis suo adstruerent
testimonio ; aque itnproborum esse in eum accusationem,
instituere , cui nihil haberent quod objiceretur.

39. Tum Simon, ubí ab Anano ista acceperat, illos qui-
dem lacere obsecrabat, neque sinere ut isti sermones in
vulgus emanarent : sibi enim cure fore dicehat ut ipse
quantocius e Galilkra ejicerer. Dein, accito fratre Joannis,
mandavit ei munera mittere ad Ananum ejusque amicos :
ila enim forsan futurum esse aiebat ut de sua sententia de-
cedere persuadeautur. Tandemque quod proposuit , effe-
cit Simon. Nam Ananus suique, largitionibus corrupti,
constituunt me de Galilaea deturbare, e civibus nemine alio
hujus rei conscio. Adeoque illis visum est viros mittere
generis nobilitate spectabiles, paresque doctrinam laude.
Horum quidem duo viri erant. populares, Jonathas et Ana-
nias, secta Pharisai ; tertius autem Jozarus, genere sacer-
dotali natus , et ipse Phariszeus, Simon vero e pontificibus
illorum natu minimus. Hos jusserunt , quum in Galilaeorum
concionem venirent, ab illis quaerere quid caus:e esset cur
me ita diligerent. Quodsi respondeant, quia Hierosoly-
mitanus sim, dicere et ipsos quattuor ex eadeni urbe esse :
sip autem, quod legum bene peritus sim, subjungere nec
ipsos institutorum patriorum iguaros esse : sin vero dicere

812 (9023,924.) |

σύνην λέγοιεν ἀγαπᾶν με, xat αὐτῶν ἀποχρίνασθαι δύο
ἱερεῖς ὑπάρχειν.
μ΄. Ταῦθ᾽ ὑποθέμενοι τοῖς περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην, τέσ-
σαρας μυριάδας ἀργυρίου διδόασιν αὐτοῖς ἐχ τῶν δημο-
& σίων χρημάτων. Ἐπεὶ δέ τινα Γαλιλαῖον ἤχουσαν,
Ἰησοῦν ὄνομα, πεοὶ αὑτὸν τάξιν ἑξαχοσίων ὁπλιτῶν
ἔχειν, ἐπιδημοῦντα τοῖς ᾿ἱἱεροσολύμοις, τότε μεταπεμ-
ψάμενοι τοῦτον χαὶ τριῶν μηνῶν μισθὸν δόντες ἐχέλευ-
σαν ἕπεσθαι τοῖς περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην πειθαρχοῦντα
10 αὐτοῖς, xai τῶν πολιτῶν δὲ τριαχοσίοις ἀνδράσι δόντες
ἀργύριον εἷς τροφὴν τῶν ὅλων, προσέταξαν ἀχολουθεῖν
τοῖς πρέσδεσιν. Πεισθέντων οὖν αὐτῶν xol πρὸς τὴν
ἔξοδον εὐτρεπισθέντων, ἐξήεσαν οἱ περὶ τὸν Ἰωνάθην
σὺν τούτοις, ἐπαγόμενοι xat τὸν ἀδελφὸν τὸν ᾿Ιωάννου
10 xal ὁπλίτας ἑκατὸν, λαθόντες ἐντολὰς παρὰ τῶν mtj.-
ψάντων, εἰ μὲν ἐχὼν χαταθείμην τὰ ὅπλα, ζῶντα
πέμπειν εἷς τὴν τῶν ᾿ἱἹεροσολυμιτῶν πόλιν, εἰ δ᾽ ἄντι-
τασσοίμην, ἀποχτεῖναι μηδὲν δεδιότας "᾿ αὐτῶν γὰρ el-
vat τὸ πρόσταγμα. ᾿Εγεγράφεισαν δὲ xai τῷ Ἰωάννη
40 πρὸς τὸν xav' ἐμοῦ πόλεμον ἑτοιμάζεσθαι" τοῖς τε
Σέπφωριν xat Γάδαρα χατοιχοῦσι καὶ Τιδεριεῦσι προσ-
ἔταττον συμμαχίαν τῷ Ἰωάννῃ πέμπειν.
μα΄, Ταῦτά μοι τοῦ πατρὸς γράψαντος, (ἐξεῖπε δὲ
πρὸς αὐτὸν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Γαμαλᾶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ βου-
85 λῇ γενομένων εἷς, φίλος ὧν καὶ συνήθης ἐμοί,) σφόδρα
περιήλγησα, τούς τε πολίτας οὕτω περὶ ἐμὲ γενομένους
ἀγαρίστους ἐπιγνοὺς διὰ φθόνον ἀναιρεθῆναί με προσ-
τάξαι, χαὶ τῷ τὸν πατέρα διὰ τῶν γραμμάτων πολλά
με παραχαλεῖν ἀφικέσθαι πρὸς αὐτόν’ ποθεῖν γὰρ ἔφη
30 θεάσασθαί τὸν υἱὸν πρὸ- τοῦ τελευτῆσαι. Ταῦτα δὴ
πρὸς τοὺς φίλους εἶπον, καὶ ὅτι μετὰ τρίτην ἡμέραν
καταλιπὼν τὴν χώραν αὐτῶν εἷς τὴν πατρίδα πορευσοί-
μὴν. ΔΛύπη δ᾽ ἅπαντας τοὺς ἀχούσαντας χατέσχε,
παρεχάλουν τε χλαίοντες μὴ ἐγκαταλιπεῖν αὐτοὺς ἀπο-
36 λουμένους, εἰ τῆς ἐμῆς στρατηγίας ἀποστερηθεῖεν. Οὐ
χατανεύοντος δέ μου ταῖς ἱχετείαις αὐτῶν, ἀλλὰ περὶ
τῆς ἐμαυτοῦ φροντίζοντος σωτηρίας, δείσαντες οἱ l'a-
λιλαῖοι μὴ ἀπελθόντος εὐχαταφρόνητοι τοῖς λησταῖς
γένοιντο, πέμπουσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἅπασαν τοὺς
40 σημανοῦντας τὴν ἐμὴν γνώμην περὶ τῆς ἀπαλλαγῆς.
Πολλοὶ δὲ χαὶ πανταχόθεν συνήχθησαν, ὡς ἤχουσαν,
μετὰ γυναικῶν χαὶ τέχνων, οὐ πόθῳ, δοχῶ μοι, τῷ
πρὸς $uà μᾶλλον ἢ τῷ περὶ αὐτῶν δέει τοῦτο πράτ-
τοντες" ἐμοῦ γὰρ παραμένοντος πείσεσθαι χαχὸν οὐδὲν
a5 ὑπελάμθανον. ἯΝχον οὖν πάντες εἰς τὸ μέγα πεδίον,
ἐν ᾧ διέτριδον" Ἀσωχίς ἐστιν ὄνομα τούτῳ.
μό΄. Θαυμάσιον δὲ οἷον ὄνειρον διὰ τῆς νυχτὸς
ἐκείνης ἐθεασάμην. ᾿Επεὶ γὰρ εἰς κοίτην ἐτραπόμην
διὰ τὰ γραφέντα λυπούμενος χαὶ τεταραγμένος, ἔδοξά
80 τινα λέγειν ἐπιστάντα μοι, « παῦσαι τὴν ψυχὴν, ὦ
« οὗτος, ἀλγῶν, παντὸς τ᾽ ἀπαλλάσσου φόδου. Τὰ
« γὰρ λυποῦντά σε μέγιστον ποιήσει χαὶ ἐν πᾶσιν εὐτυ-
« χέστατον. Κατορθώσεις δ᾽ οὐ υόνον ταῦτα, ἀλλὰ

ΦΛ. ΙΩΣΗΠΟΥ BIOZ.

[19.20.}
pergerent se amare me ob sacerdotii diguitatem, denuo
subjicere et ex ipsis duos sacerdotes esse.

40. Quum ista suggesissenl Jonathz ejusque collegis,
quatiuor illis argenti myriadas dant e publicis pecuniis,
Deinde audito Galileum quendam , Jesum nomine, cum
sexcentorum militum cohorte jam venisse Hierosolyma,
tunc ipsum accitum et trimestri stipendio donatum jusse-
runt Jonatham ejusque collegas sequi et illis obtemperare,
insuper et trecentis e civibus imperarunt legatos comitari,
dato omnibus in commeatum argento. Illis igilur persua-
sis et ad profectionem paratis, Jonathas ejusque college
egressi sunt, secum habentes etiam Joannis fratrem atque
milites centum, mandatis ab bis qui ipsos: miserunt acce-
ptis, ut si sponte ab armis discederem , me vivum iu Hiero-
solymitarum urbem ablegarent ; sin vero repugnarem , nihil
metuentes me occiderent, freti scilicet ipsorum mandalo.
Scripserunt autem et Joanni ut ad bellum adversus me tete
accingeret; simul et Sepphoritis οἱ Gabarenis el Tibecien-
sibus injungebant ut Joanni suppetias mitterent.

41. Ista mibi quum pater literis significasset , (ut qui e
acceperat ab Jesu Gamale filio, qui concilio interfuit,
mihi scilicet amico et familiari, ) valde indolui , et quod no
veram cives in me adeo ingratos exstilisse , ut per invidiam
de medio me tolli juberent; et quod pater me per literas
velementer obsecraverat, ad se ut venirem; dicebat
enim se filium videre velle antequam mortem oppete-
ret. Ista sane amicis narrabam quodque post triduum
regione relicta in patriam profecturus essem. — Universos
autem , qui ea audierant, occupabat maror, ieque lacri-
mantes obtestabantur, ne eos desererem , perituros si desi-
perent meo regi imperio. Quum autem precibus illorum
non annuerem, sed de mea unius salute sollicitus essem ,
veriti Galilei ne post meum discessum latronibus coptem-
plibiliores fierent, nuncios pér Galilam omnem dimise-
runt, meam de discessione sententiam indicaturos. ΜΠ
autem, quum primum id resciverunt, undique congre-
gali sunt cum uxoribus et liberis, non tam mei, ut opi-
nor, desiderio id agentes, quam quod sibimet metuerent :
nam persuasum habuerunt, me permanente , nihil se mali
adituros. Venerunt igitur ad me universi in magnum cam-
pum , ubi tum agebam : Asochis nomen ipsi est.

42. Nocte autem illa mirandum mihi objectum est so
mnium. Quum enim in cubile me reoepissem , meelns a
turbalus ex ii$ quee ad me scripta eranl, visus sum mihi
videre quendam adstantem , dicenteinque, « lieus tu, qui
« meres, alleva animum a: moerore, et liber esto ἃ formi-
«dine. Qua tu doles, magnum te reddent et in omnibus
« felicissimum. Nam facies uL non hac solum tibi prospere

[144.555.}ὃ

« χαὶ πολλὰ ἕτερα.
« xai Ρωμαίοις δεῖ σε πολεμῆσαι. » Τοῦτον δὴ τὸν
Óv& .pov θεασάμενος, διανίσταμαι χκαταθῆναι προθυμού-
μένος εἰς τὸ πεδίον. Πρὸς δὲ τὴν ἐμὴν ὄψιν πᾶν τὸ
πλῆθος τῶν Γαλιλαίων (ἦσαν δ᾽ ἐν αὐτοῖς γυναῖχές τε
xai παῖδες) ἐπὶ στόμα ῥίψαντες ἑαυτοὺς xat. δαχρύον-
τες ἱκέτευον μὴ σφᾶς ἐγκαταλιπεῖν τοῖς πολεμίοις,
μη᾽ ἀπελθεῖν ἐάσαντα τὴν γώραν αὐτῶν ἐνύθρισμα
τοῖς ἐχθροῖς ἐσομένην. Ὡς δὲ ταῖς δεήσεσιν οὐχ
Iu ἔπειθον, κατηγάγχαζον ὅρχοις μένειν παρ᾽ ἑαυτοῖς.
ἐν "λοιδοροῦντό τε τῷ δήμῳ πολλὰ τῶν ᾿Ἱεροσολυμιτῶν,
ὡς εἰρηνεύεσθαι τὴν χώραν αὐτῶν οὐχ ἐῶντι.
μγ΄. Ταῦτα δὴ xot ἐπαχούων αὐτῶν χαὶ βλέπων τοῦ
πλήθους τὴν χατήφειαν, ἐχλάσθην πρὸς ἔλεον, ἄξιον
15 εἶναι νομίζων ὅπὲρ τοσούτου πλήθους χαὶ προδήλους
χινδύνους ὁπομένειν.. Κατανεύω» δὴ μένειν, xal πεν-
ταχισγιλίους ἐξ αὐτῶν ὁπλίτας ἥχειν χελεύσας ἔχοντας
ἑαυτοῖς τροφὰς, ἐπὶ τὰς οἰκήσεις διαφῆχα τοὺς ἄλλους.
᾿Επεὶ δὲ ol πενταχισχίλιοι παρεγένοντο, τούτους dva-
20 λαύὼν καὶ τρισχιλίους τοὺς σὺν ἐμαυτῷ στρατιώτας,
ἱππεῖς δ᾽ ὀγδοήχοντα, τὴν πορείαν εἰς Χαδωλὼ χώμην,
Πτολεμαΐδος μεθόριον οὖσαν, ἐποιησάμην. Καἀχεῖ
τὰς δυνάμεις συνεῖχον, ἑτοιμάζεσθαι σχηπτόμιενος ἐπὶ
τὸν πρὸς Πλάχιδον πόλεμον. ᾿Αφίχετο δ᾽ οὗτος μετὰ
45 δύο σπειρῶν πεζοῦ στρατεύματος καὶ ἱππέων ἴλης μιᾶς,
ὑπὸ Κεστίου Γάλλου πεμφθεὶς, ἵν᾽ ἐμπρίση τὰς χώ-
μας τῶν Ῥαλιλαίων, at πλησίον ἦσαν Πτολεμαΐδος.
Βαλλομένου δ᾽ ἐχείνου χάρακα πρὸ τῆς Πτολεμαίων
πόλεως, τίθεμαι χἀγὼ στρατόπεδον, τῆς χώμης ὅσον
3b ἑξήχοντα σταδίους ἀποσγών. Πολλάχις μὲν οὖν τὰς
δυνάμεις προηγάγομεν ὡς εἷς μάχην, πλέον C οὐδὲν
ἀκροδολισμῶν ἐπράξαμεν. ὋὉ γὰρ Πλάχιδος ὅσῳ περ
ἐγίνωσκε σπεύδοντά με πρὸς μάχην, αὐτὸς χαταπλητ-
τόμενος ὑπεστέλλετο᾽ τῆς μέντοι Πτολεμαΐδος οὐχ
35 ἐχωρίζετο.
uS. Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν καιρὸν ἀφιχόμενος Ἰωνά-
θης μετὰ τῶν , συμπρέσδεων, ὦ ὧν ἔφαμεν ἐκ τῶν "lepoao-
λύμων ὑπὸ τῶν περὶ Σίμωνα xal Ἄνανον τὸν ἀρχιερέα
πεπέμφθαι, λαθεῖν με δι᾿ ἐνέδρας ἐπεδούλευεν' φανερῶς
40 γὰρ ἐπιχειρεῖν οὐκ ἐτόλλα. Γράφει δὲ πρός με τοιαύ-
τὴν ἐπιστολήν. « Ἰωνάθης xal oi σὺν αὐτῷ, πεμ-
« φθέντες ὑπὸ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν, Ἰωσήπῳ χαίρειν.
« Ἡμεῖς ὑπὸ τῶν ἐν “Ἱεροσολύμοις πρώτων. ἀχουσάν-
« τῶν τὸν ἀπὸ Γισχάλων ᾿Ιωάννην ἐπιδεθουλευχέναι σοι
45 « πολλάχις, ἐπέμφθημεν ἐπιπλήξοντες αὐτῷ xat παραι-
« νέσοντες εἰς τὸ λοιπὸν ὑπαχούειν σοι. Βουλεύσασθαι
« δὴ σὺν σοὶ θέλοντες περὶ τῶν χοινῇ πραχτέων, παρα-
« καλοῦμεν ἥχειν θᾶττον πρὸς ἡμᾶς, xat μὴ μετὰ πολ-
« λῶν" οὐδὲ γὰρ f κώμη δύναιτ᾽ ἂν στρατιωτῶν πλῆθος
69 « ὑποδέξασθαι. »
δυοῖν θάτερον, ἣ ὅτι χωρὶς ὅπλων ἀφικόμενον πρὸς αὐ-
τοὺς ἕξουσιν ὑποχ είριον, ἢ πολλοὺς ἐπαγόμενον χρινοῦσι
πολέμιον. Ἧκχε δέ μοι τὴν ἐπιστολὴν ἱππεὺς χομί-
ζον, θρασὺς ἄλλως νεανίας τῶν παρὰ βασιλεῖ ποτε

FL. JOSEPHI VITA.

Μὴ xéuve δή" ἀέωνησο δ᾽ ὅτι 1 « éedant, sed el alía permulta.

Ταῦτα δ᾽ ἔγραφον προσδοχῶντες.

[50,,..}] $13

Itaque ne labora. Fc
« memineris quod oporteat te cum Romanis quoque bellum
« gerere. » Quum ista per somnium vidissem , surgebam eo
animo ut in campum descenderem. Ὁ] vero me conspexe«
rant, multitudo omnis Galilreorum (erant autem in his
mulieres et liberi) prostrata in faciem cum lacrimis suppli-
cabant ne ipsos dederem |n liostium potestatem, neve
discederem regione ipsorum relicta expositaque inimicoruni
injuriis. Et quum precibus nihil proficerent, cogebant me,
adjuralione adhibita, apud se manere, jactabantque mulla
in populum Ilierosolymitarum convicia, ut qui regionem

suam pace et trauquiliitate frui non sinerent.

43. Itaquequum ista audivissem, et vidissem populi me .
stitiam, flectebar ad misericordiam, e&equum esse existis
mans ut pro tanta multitudine non recusarem vcl manife-
stum adire discrimen. Itaque mansurum me apntebam :
quinque jussissem quinque millia ex ipsis cum armis el
commeatu ad me venire, ceteros domum quemque sucui
dimisi. Postquam vero mihi praesto erant quinque illa mil-
lia, assumptis his οἱ ter mille militibus quos mecum ha-
bebam, et equitibus octoginta, recta contendebam ad vicum
Cliabolo in Ptolemaidis continiis situm : atque ibi contine-
bam exercitum , simulans mihi bellum gerendum esee con»
tra Placidum. 1s autem advenit cum duabus peditum
cohortibus et ala una equitum, misans ἃ Cestio Gallo, ut
incenderet Galileeorum vicos , qui proximi erant Ptolemai-
di. Dumque ille ante Plolemaensium urbem vallum ex.
strueret, ipae etiam , quum stadiis circiter sexaginta a Cha.
bolo abessem, castra metatus sum. Εἰ sepe quidem
militem utrinque produximus, quasi praelio congressuri ,
sed non ultra velitationes processimus. — Placidus enim,
in quantum norat me modis omnibus agere ut pugnam ini-
rem , pra metu prelium detrectabat : veruntamen 4 Ptole-
maide non recessit.

45. Per idem autem tempus advenit Jonathas eum colle-
gis, quem missum Hierosolymis diximus a factione Simo-
nis et Ananí pontificis, et insidias ad me capiendum inten-
debat : non enim audebat aperto marte me adoriri. Ad me
vero hujusmodi epistolam scribit. « Jonathas et qui cum .
« eo missi sunt ab Hierosolymitis Josepho S. Nos ab Hie-
« rosolymitarum primoribus, qui audiverant Joannem
« Gischalenum sepe tibi insidias telendisse, missi sumus ,
« ut illum increparemus, et in posterum facere admonere.
« mus quicquid tu imperabis. Itaque quum nobis in animo
« Sit tecum deliberare de iis que in communem tibi uobis
« cum ulilitalem agenda sint, obsecramus ut ad nos ocius
« Don magno comitatu venias : neque enim vicus hic exci-
« piendo est militum multitudinem. » Atque hec scribe-
bant, alterutrum exspectantes, aut fore ut me ad ipsos
sine armis venientem in sna potestate haberent, aut nt
multos mecum adducentem pro hoste condemnarent. Isfas
ad me literas deferens veniebat eques, juvenis alioqui au-

daculus , qui olim sub rege stipendia meruerat. Erat an-

814 (925,026.)

᾿στρατευσαμένων. "Hv δ᾽ ὥρα νυχτὸς ζδη δευτέρα,
χαθ᾽ ἣν ἐτύγχανον μετὰ τῶν φίλων xal τῶν Τ᾿ Γαλιλαίας
πρώτων ἑστιώμενος. Οὗτος δὴ, προσαγγείλαντος οἰχέ-
του μοι ἥχειν τινὰ ἱππέα ᾿Ιδυδαῖον, εἰσχληθεὶς ἐμοῦ
€ χελεύσαντος, ἡσπάσατο μὲν οὐδ᾽ ὅλως, τὴν δὲ ἐπιστο-
λὴν προτείνας, « ταύτην, εἶπεν, οἱ ἐξ Ἱεροσολύμων
« ἥκοντες πεπόμφασί σοι. l'odos δὴ τάλιστα καὶ σύ"
« χαὶ γὰρ ἐπείγομαι πρὸς αὐτοὺς ὑποστρέφειν. . Οἱ
μὲν οὖν χαταχείμενοι τὴν τοῦ στρατιώτου τόλμαν
0 ἐθαύμασαν, ἐγὼ δὲ καθίζεσθαι παρεκάλουν xal συνδει-
πνεῖν ἡμῖν. Ἀρνησαμένου δὲ, τὴν μὲν ἐπιστολὴν
πετὰ χεῖρας εἶχον ὡς ἐδεξάμην, πρὸς δὲ τοὺς φίλους
“περὶ πραγμάτων ἑτέρων τὴν ὁμιλίαν ἐποιούμην. Mes
οὐ πολλὴν δὲ ὥραν ἐξαναστὰς, χαὶ τοὺς μὲν ἄλλους
τὸ ἀπολύσας ἐπὶ χοίτην, τέσσαρας δέ μοι μόνων τῶν ἀναγ-
χαίων φίλων προσμεῖναι χελεύσας, xal τῷ παιδὶ προσ-
τάξας οἶνον ἑτοιμάσαι, τὴν ἐπιστολὴν ἀναπτύξας
μηδενὸς ἐμδλέποντος, χἀξ αὐτῆς ταχὺ συνεὶς τὴν τῶν
γεγραφότων ἐπίνοιαν, πάλιν αὐτὴν ἐσημηνάμην. Καὶ
20 ὡς μὴ προανεγνωχὼς, ἀλλὰ μετὰ χεῖρας αὐτὴν ἔχων,
προσέταξα τῷ στρατιώτῃ δραχμὰς εἴχοσιν ἐφόδιον δο-
θῆναι. Τοῦ δὲ λαξόντος xal χάριν ἔχειν φήσαντος,
συνεὶς τὴν αἰσχροχερδίαν αὐτοῦ, χαὶ ὡς ταύτη μάλι-
στά ἐστιν ἁλώσιμος, « ἀλλ’ εἰ συμπιεῖν ἡμῖν, ἔφην,
85 « θελήσειας, λήψει χατὰ χύαθον δραχμὴν μίαν. » Ὁ
δ᾽ ἀσμένως δπήκουσεν, xal πολὺν τὸν οἶνον προσφερό-
μενος ὑπὲρ τοῦ πλεῖον λαθεῖν ἀργύριον, καὶ μεθυσθεὶς
οὐκέτι τὰ ἐπόρρητα στέγειν ἐδύνατο, ἀλλ᾽ ἔφραζεν οὐκ
ἐρωτώμενος τήν τε συνεσχενασμένην ἐπιδουλὴν καὶ ὡς
80 κατεψηφισμένος εἴην θάνατον παρ᾽ αὐτοῖς. Ταῦτα
ἀχούσας ἀντιγράφω τὸν τρόπον τοῦτον. « Ἰώσηπος
« "hon xoi τοῖς σὺν αὐτῷ χαίρειν. ᾿Ερρωμένους
« Gulli; sic τὴν Γαλιλαίαν ἥχειν πυθόμενος ἥδομαι,
« μάλεστα δ᾽ ὅτι δυνήσομαι, παραδοὺς ὑμῖν τὴν τῶν
35 « ἐνθάδε πραγμάτων ἐπιμέλειαν, εἷς τὴν πατρίδα πο»
« ρευθᾶναι' τοῦτο 7ὰρ xol πάλαι ποιεῖν ἤθελον.
« Ἔδει μὲν οὖν μὴ μόνον εἷς ξξαλὼθ παραγενέσθαι με
« πρὸς ὑμᾶς, ἀλλὰ πόρρω, καὶ μηδὲ χελευσάντων.
« Συγγνώμης δὲ τυχεῖν ἀξιῶ μὴ δυνάμενος τοῦτο
40 " ποιῆσαι. Παραφυλάσσω γὰρ ἐν Χαθωλὼ Πλάχι-
« δον εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἀνχόῆναι δι᾽ ἐννοίας ἔχοντα.
« Ἥκετε οὖν ὑμεῖς πρός με τὴν ἐπιστολὴν ἀναγνόντες.

« ΓἜρρωσθε. »
με΄. Ταῦτα γράψας καὶ δοὺς τῷ στρατιώτῃ φέρειν,
45 συνεξέπεμψα τριάχοντα τῶν Γαλιλαίων δοχιμωτάτους,
ὑποθέμενος αὐτοῖς ἀσπάσασθαι μὲν ἐκείνους, ἕτερον δὲ
αηδὲν λέγειν. "Ecata δὲ καθ᾽ ἕχαστον αὐτῶν πιστῶν
ὁπλιτῶν ἕνα παραφυλάξοντα, wá τις τοῖς πεμφθεῖσιν
ὑπ᾽ ἐμοῦ πρὸς τοὺς περὶ τὸν Ἰωνάθην ὁμιλία γένηται.
ve Καὶ οἱ μὲν ἐπορεύθησαν, οἱ δὲ περὶ τὸν "Iovaüny, τῆς
πρώτης πείρας ἁμαρτόντες, ἑτέραν ἐπιστολήν μοι
τοιαύτην ἔπεμψαν. « Ἰωνάθης χαὶ οἱ σὺν αὐτῷ
« Ἰωσήπῳ χαίρειν. Παραγγέλλομέν σοι χωρὶς ὅ-
« πλιτῶν εἰς τρίτην παραγενέσθαι πρὸς ἡμᾶς εἰς Γα-

dA. ἸΩΣΗΙΠΟΥ͂ BIOX.

25,22.)
tem bora noctis jam secunda, et tam forte amicos et Gali-
leorum primores convivio excipiebam. — Hic sane, quum
mihi nunciasset famulus adesse equitem quendam Judseuni,
intro jussu meo vocalus , ne salutare quidem me dignaius
est, sed porrecia epistola, hanc, « inquit, tibi miserunt lega-
« εἰ Hierosolymitani. Scribe jam et tu quam celerrime : nam
« mihí necesse est reditum ad ipsos accelerare. » Eti quidem
qui accumbebapt valde imirati sunt. militis audaciam ; ego
vero obsecrabam ut discumberet et nobiscum epalaretur.
Quum autem abnuisset, epistolam quidem, uti eam accepe-
ram , manu tenebam, cum amicis vero aliis de rebus collo-
quebar. At non multo post quum surrexissem, et alios
quidem cubitum dimisissem , quattuor vero solum e neces-
sariis meis et amicis imanere hortatus essem, jussissemqee
puero ut vinum apperaret, literis explicatis quum nemo

animadverteret , statimque ex lis intellecto quid sibi veliot,

rursum illas obsignabam, et quasi nondum eas legissem ,
sed manibus adhuc tenens , praxepi ut drachmsee viginti

militi darentur in vialicom. Quas quum ille accepisset ,

seque mihi gralias habere dixisset , inde conjiciens bomi-
nem lacri valde cupidum esse, quodque hac parte (acillime
expugnari posset, dicebam, si nobiscum potare volueris ,
in singulos cyathos draciimam accipies. llle libenter dicto
audiebat , multoque vino epoto, quo plus pecuniee auferret,
tandemque ebrius factus, non amplius secreta tacere po-
tuit; sed nemine rogante narrabat insidias mihl strucias ,
quodque ipsorum decreto morti essem addictus. Quibus
auditis ad hunc modum rescripsi. « Josephus Jomathae
« ejusque collegis S. Audito vos bona valetudine ia
« Galilieam pervenisse, equidem leor, idqoe maxime,
« quod, rerum in bac regione cura vobis commissa, liceat
« milii in patriam reverti : hoc enim facere mihi jampei-
« dem in votis fuit. Et oportebat quidem me, ut vos
« convenirem , non solum in Xalotl proficisci , sed et len-
« gius , etiamsi a vobis non eccerserer. Roge tamen ve-
« niam mihi delis, quod nom possim qued volvi (acere,
« Nam apud Chabolo motus Placidi observo, in ànimo id
« habentis ut in Galilream ascendat. Vos igitur, quum hanc
« epistolam legeritis, ad me venite. Valete. υ

45. Quum bas literas scripsissem, militique, qui eas per-
ferret, dedissem , misl cum eo triginta Galilzeorum spectatis-
sitos , quibus jussi ut legatos salutarent quidem, uihil vero
preterea dicerent. Singulis autem horum adjunxi e mi-
litibus unam fidissimum , qui eos observaret an qui a me
missi erant sermones sererent cum Jonatha ejusve sociis.
Et illi quidem profecti sunt; Jonathas vero sociique, ubi

primum iis non euccessit tentamen , alteram mihi miserunt

epistolam, hujusmodi verbis. « Jouathas ejusque colle.
« gre Joseplio S. Tibi denunciamus mandamusque ut tertio
« abhinc die sine militibus venias ad nos in oppidum Gaba-

(226,937.)

FL. JOSEPHI VITA.

[a 33.] 815 |

« θβαγρὼθ κώμην, ἵνα διαχούσωμεν τῶν πρὸς ᾿Ιωάννην | « rotb, ex te cognituros de criminationibus quz Joanni

« ἐγκλημάτων σοι γεγονότων. » Ταῦτα γράψαντες
χαὶ ἀσπασάμενοι τοὺς Γαλιλαίους οὖς πέπουφα, ἀφί-
χοντο εἰς Ιάφαν χώμην μεγίστην οὖσαν τῶν ἐν τῇ Γα-

μεστήν. Ὑπηντίαζεν δὲ τὸ πλῆθος αὐτοὺς μετὰ γυ-
γαιχῶν χαὶ τἔχνων, xal χατεδόων χελεύοντες ἀπιέναι
xa u3) φθονεῖν αὐτοῖς ἀγαθοῦ τοῦ στρατηγοῦ, Παρη-
ρεθίζοντο δὲ ταῖς φωναῖς οἱ περὶ τὸν Ιωνάθην, καὶ φα-
νεροῦν μὲν τὴν ὀργὴν οὐχ ἐτόλμων, οὐχ ἀξιώσαντες δ᾽
αὐτοὺς ἀποχρίσεως, εἰς τὰς ἄλλας χώμας ἐπορεύοντο.
“Ὅμοιαι δ᾽ ὑπήντων αὐτοῖς παρὰ πάντων al χαταθοή-
σεις, μεταπείσειν αὐτοὺς βοώντων οὐδένα περὶ τοῦ μὴ
στρατηγὸν ἔχειν Ἰώσηπον. Ἄπραχτοι δὲ παρὰ τού»
τῶν ἀπελθόντες οἱ περὶ τὸν Ἰωνάθην, εἰς Σέπφωριν,
μεγίστην τῶν ἐν τῇ 1᾿«λιλαίᾳ πόλιν, ἀφικνοῦνται, Οἱ
δ᾽ ἐντεῦθεν ἄνθρωποι πρὸς Ρωμαίους ταῖς γνώμαις
ἀπούλέποντες ἐχείνοις μὲν ὑπήντων, ἐμὲ δὲ οὔτε ἐπή-
νουν οὔτε ἐδλασφήμουν. Παρὰ δὲ Σεπφωριτῶν el
ἸἈΑσωχὶν χαταθάντες, ol ἐντεῦθεν παραπλησίως τοῖς Ἰα-
φηνοῖς χατεθόων αὐτῶν. ΟἹ δὲ τὴν ὀργὴν οὐχέτι χατα-
σχόντες χελεύουσι τοῖς μετ᾽ αὐτῶν ὁπλίταις τύπτειν
ξύλοις τοὺς καταδοῶντας, Κατὰ Γάδαρα δὲ γενομέ-
νους ὑπαντιάζει μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν Ἰωάννης.
25 Ἐγὼ δ᾽ ἐχ τῆς ἐπιστολῆς ἤδη συνεὶς ὅτι διεγνώχασι
πρός με πολεμεῖν, ἀναστὰς ἀπὸ Χαῤδωλὼ μετὰ τρισχι-
λίων ὁπλιτῶν, καταλιπὼν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὸν πιστό-
τατον τῶν φίλων, εἰς Ἰωτάπατα παρεγενόμην, πλησίον
αὐτῶν εἶναι βουλόμενος ὅσον ἀπὸ τεσσαράχοντα στα-
30 δίων' xal γράφω πρὸς αὐτοὺς τάδε. « Εἰ πάντως με
^ πρὸς δυᾶς ἐλθεῖν βούλεσθε, διαχόσιαι xal τέσσαρες
« χατὰ τὴν ᾿"αλιλαίαν εἰσὶ πόλεις καὶ χῶμαι’ τούτων
« εἷς ἣν θελήσετε παραγενήσομαι χωρὶς Γαδάρων καὶ
e Γισχάλων. Ἢ μὲν γὰρ πατρίς ἐστιν Ἰωάννον, f,
35 « δὲ σύμμαχος xat φίλη. »
μς΄. Ταῦτα τὰ γράμματα λαθόντες ol περὶ τὸν "[w-
νάθην οὐχέτι μὲν ἀντιγράφουσιν, συνέδριον δὲ τῶν φί-
λων χαθιστάντες xai τὸν ᾿Ιωάννην παραλαύόντες ἐβου-
λεύοντο τίνα τρόπον ἐπιχειρήσωσί μοι. Καὶ Ἰωάννη
40 μὲν ἐδόχει γράφειν πρὸς πάσας τὰς ἐν τῇ "αλιλαίᾳ
πόλεις καὶ χώμας" εἶναι γὰρ ἐν ἐχάστῃ πάντως ἕνα
γοῦν χαὶ δεύτερον διάφορον ἐμοὶ, xal καλεῖν τούτους
ὡς ἐπὶ πολέμιον, Πέμπειν δ' ἐχέλευε τὸ δόγμα τοῦτο
xai εἷς τὴν τῶν ᾿ἱεροσολυμιτῶν πόλιν, ἵνα χἀχεῖϊνοι
45 γνόντες ὑπὸ τῶν Γαλιλαίων χεχρίσθαι με πολέμιον, καὶ
αὐτοὶ ψηφίσωνται. Γενομένου γὰρ τούτου χαὶ τοὺς
εὔνως ἔχοντάς μοι Γαλιλαίους ἐγχκαταλείψειν ἔφη φοθη-
θέντας. Ταῦτα συμόουλεύσαντος Ἰωάννου, σφόδρα xal
τοῖς ἄλλοις ἤρεσε τὰ λεχθέντα, Περὶ δὲ ὥραν τῆς
50 γυχτὸς τρίτην elc γνῶσιν ἦχέ μοι ταῦτα, Σαχχαίου τῶν
σὺν αὐτοῖς τινος αὐτοαολήσαντος πρός με xol τὴν ἐπι-
χείρησιν αὐτῶν ἀπαγγείλαντος. Οὐχέτι δὲ ἤδειν ὑπερ»
τίθεσθαι τὸν χαιρόν ἄξιον δὲ χρίνας ᾿Ιάχωδον δπλέ-
τὴν τῶν περὶ ἐμὲ πιστῶν χελεύω διακοσίους δπλί-

οι

Θ

λιλαίᾳ, τείχεσιν ὀχυρωτάτην xai πολλῶν οἰχητόρων᾽

« objecisti. » His scriptis et. consalutatis Galilecis quos
miseram, veniunt in Japham, vjcum Galilziee maximum,
moenibus munitissimum , plenumque incolarum. Obviam
autem eis prodiit universa multitudo virorum cum uxoribus
et liberis, et sublato clamore jubebant eos discedere, et
ducem bonum ipsis non invidere. Ista vociferatione valde
irritati erant Jonathas ejusque college; et iram quidem
patefacere non audebant, illos vero nullo dignali responso,
alios adibant vicos. Clamore autem non dissimili ab omni-
bus excipiebantur, vociferantibus neminem posse ipsos a
sententia dimovere Joseplium pro duce habendi. Jonathas
igitur ejusque collegse re infecta illinc discedentes Seppho-
rim se reciplunt, urbem omoium in Qalilas maximam.
Istius autem loci homines, animis in Romanos propenden-
tes, illis quidem obviam ibant, de nie vero nihil dicebant, -
neque in laudem neque in vituperium. At quum a Seppho-
ritis in Asochin descendiesent, ejus incole similiter ac
Japheni clamoribus eos excipiebant. llli vero, utpote qui
iram non amplius cohibendo erant, jubent suos militeg
fustibus eos credere qui adversus ipsos inclamarent. Αἱ
postquam Gabara venerant , Joannes illis occurrit cum tri«
bus militum milibus. Proinde ego, qni jam ex literis
prosenseram quod mibi bellum inferre decreverint, Cha-
bolo digressus cum tribus militum millibus , relictoque in

' castris amicorum fidissimo, Jotapala me conferebam , ut

qui ab illis longius quadraginta stadiis abesse nollem : scri-
psique eis in. bunc modum. « Si omnino me conventum
« esee expetitis, in Galilaea urbes sunt vicique quattuor el
3 ducenti : horum in quemcunqne, prout vos statueritis,
« ipse veniam, preter Gabara et Gischala. Nem haec
« quidem civitas patrias est Joanni, illa vero socia et
« amica. »

46. Quum istas literas accepissent Jonathas ejusque col-
leg , non amplius ad me rescribunt : sed convocato ami-
corum concilio οἱ in id adhibito Joanne, coneultabant quo
modo me possent aggredi. Et Joanni quidem videbatur
scribi oportere ad omnes in Galikea urbes vicosque : esse.
enim omnino in singulis nnum et alterum in diversum a
me abeuptes, illooque vocandos esee tanquam adversus
hostem. Atque decretum lioc mittendum esse jubebal etiam
in Hieroeolymitarum urbem, ut quum et filis cognitum esset
me ἃ Galiljeis haberi pro hoste , idem et ipsi confirmatum
irent. Quod sl fieret , fore aiebat ut Galilzei, quotquot be-
nevolis uterer, perterriti me desererent. Quum ita eis con-
suluiasset Joannes, valde ceteris placuere qua dicebat.
Ceterum sub horain noctis tertiam ista mihi innotuerunt ,
beneficio Saccheei cujusdam, qui cum illis erat, et ad me
transfugit , et quid molirentur renunciavit. Noveram autem
non amplius cunctandum esse, — ltaque quum virum ido-
neum existimassem Jacobum, e fidis. qui circa me erant
militibus jubeo ut ducentís assumptis exitus omnes e

8106 (972,928.)

τὰς λαθόντα φρουρεῖν τὰς ἀπὸ Γ a6dpov εἰς τὴν [αλι-
λαίαν ἐξόδους, χαὶ τοὺς παριόντας συλλαμβάνοντα πρὸς
ἐμὲ πέμπειν, μάλιστα δὲ τοὺς μετὰ γραμμάτων ἁλι-
σχομένους. Ἱἱερεμίαν δὲ καὶ αὐτὸν ix τῶν φίλων μου
δ μετὰ ἑξαχοσίων ὁπλιτῶν εἰς τὴν μεθόριον τῆς Γαλιλαίας
ἔπεμψα, τὰς ἀπὸ ταύτης εἰς τὴν ᾿Ιεροσολυμιτῶν πόλιν
ὁδοὺς παραφυλάξοντα, πρόσταγωα δοὺς χἀχείνῳ τοὺς
μετ᾽ ἐπιστολῶν ὁδεύοντας συλλαμθάνειν, xal τοὺς μὲν
ἄνδρας ἐν δεσμοῖς ἐπὶ τόπου φυλάττειν, τὰ δὲ γράμματα

10 πρὸς ἐπὲ διαπέμπειν.
ul. Ταῦτα τοῖς πευπουένοις ἐντειλάμενος Γαλιλαίοις
διήγγειλα χελεύων εἷς τὴν ἐπιοῦσαν ἀναλαθόντας τὰ
ὅπλα xal τριῶν ἡμερῶν τροφὴν εἰς Γαδαρὼθ χώμην
παραγενέσθαι πρός με. Τῶν δὲ περὶ ἐμὲ ὁπλιτῶν
10 μοίρας τέτταρας νείμας, τοὺς πιστοτάτους αὐτῶν περὶ
κὴν τοῦ σώματος φυλαχὴν ἔταξα, ταξιάρχους αὐτοῖς
ἐπιστήσας, χαὶ φροντίζειν χελεύσας ὑπὲρ τοῦ μηδένα
στρατιώτην ἄγνωστον αὐτοῖς συναναμίγνυσθαι. 179
ἐπιούσῃ περὶ πέμπτην ὥραν ἐν Γαδαρὼθ γενόμενος
-u εὑρίσχω πᾶν τὸ πεδίον τὸ πρὸ τῆς χώμης ὁπλιτῶν πλῇ-
ges, τῶν ix τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὴν συμμαχίαν παρόν-
τῶν, ὡς αὐτοῖς παρηγγέλχκειν" πολὺς δὲ xal ἄλλος ix
τῶν χωμῶν ὄχλος συνέτρεχεν. ᾿Επεὶ δὲ καταστὰς εἷς
αὐτοὺς λέγειν ἠρξάμην, ἐδόων ἅπαντες εὐεργέτην καὶ
&s σωτῆρα τῆς χώρας αὐτῶν χαλοῦντε, Κἀγὼ χάριν
αὐτοῖς ἔχειν ὁμολογήσας συνεδούλευον πρὸς μηδένα
μήτε πολεμεῖν μήτε ἁρπαγῇ λαμθάνειν τὰς χώρας,
ἀλλὰ σχηνοῦν χατὰ τὸ πεδίον ἀρχουμένους τοῖς ἑαυτῶν
ἐροδίοις" θέλειν γὰρ ἔφασχον τὰς ταραχὰς χωρὶς φόνων
30 χαταστεῖλαι. Συνέδη δὲ αὐθημερὸν εἰς τὰς ὑπ᾽ ἐμοῦ
κκατασταθείσας τῶν ὁδῶν φυλαχὰς τοὺς παρὰ τοῦ Ἰωνά-
θου πεμφθέντας μετὰ τῶν ἐπιστολῶν ἐμπεσεῖν. Καὶ
οἱ μὲν ἄνδρες ἐφυλάχθυησαν ἐπὶ τῶν τόπων, ὡς παρήγ--
γειλα, τοῖς δὲ γράμμασιν ἐντυχὼν πλήρεσι βλασφημιῶν
35 xal ψευσμάτων, οὐδενὶ ταῦτα φράσας, ὁρμᾶν ἐπ᾽ αὐτοὺς

διενοούμην.

μη΄. Ἀκούσαντες δὲ ol περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην περὶ τῆς
ἐμῆς ἀφίξεως, τοὺς ἰδίσυς πάντας ἀναλαθόντες xal τὸν
Ἰωάννην, ὑπεχώρησαν εἷς τὴν Ἰησοῦ olxíav: βᾶρις
40 δ᾽ ἦν αὔτη μεγάλη καὶ οὐδὲν ἀχροπόλεως ἀποδέουσα.
Κρύψαντες οὖν λύχον ὁπλιτῶν ἐν αὐτῇ, xol τὰς ἄλλας
ἀποχλείσαντες θύρας, μΐαν δὲ ἀνοίξαντες, προσεδόχων
ἥχειν ἐχ τῆς 6500 με πρὸς αὐτοὺς ἀσπασόμενον. Καὶ
δὴ διδόασιν ἐντολὰς τοῖς ὁπλίταις, ἐπειδὰν παραγένωμαι
45 μόνον εἰσελθεῖν ἐᾶσαι, τοὺς ἄλλους ἀπείρξαντας" οὔ-
t€ γὰρ ᾧοντό με γενήσεσθαι ῥαδίως αὐτοῖς ὑποχ εί--
piv. ᾿Ἐψεύσαντο δὲ τῆς ἐλπίδος. ᾿Εγὼ γὰρ τὴν
ἐπιδουλὴν προαισθόμενος, ὡς ix τῆς ὁδοῦ παρεγενόμην,
καταλύσας ἄντιχρυς αὐτῶν χαθεύδειν ἐσχηπτόμην. Καὶ
80 οἱ περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην, ὑπολαμδάνοντες ὄντως ἀναπαύε-
σθαί με χαθυπνωμένον, ὥρμησαν χαταύάντες εἷς τὸ
πεδίον μεταπείθειν αὐτοὺς ὡς ἐμοῦ χαχῶς στρατηγοῦν -
τος, Τάναντία δὲ αὐτοῖς συνέπεσεν. ᾿Ὀφθέντων γὰρ

εὐθὺς ἐγένετο βοὴ παρὰ τῶν 1᾿αλιλαίων, πρὸς ἐμὲ τὸν

9A. ἸΩΣΗΠΟΥ͂ BIOX.-

| [2.]
Gabaris in Galileam custodiret, et quotquot praeter-

irent compreheusos ad me mitteret, eosque inprinis qui
cum literis caperentur. Ac Jeremiam, et ipsum ex ami-

cis meis, cum sexcentis militibus misi in confinia Gali-

lece , qui vias inde in tlierosolymitarum urbem ducentes
caute observarel, dato illi in mandatis, ut iler facientes
cum literis corriperet, hominesque in vincula conjecios
istic loci in custodia teneret, literas vero ad me deferendas
curaret.

47. [sta quum iis, qui missi erant , imperassem , Galilais
per nuncios edivi ut in crastinum cum armis et Lrium die-
rum cibariis mihi ad Gabaroth vicum praesto essent. Illis
vero, ques circa me habebam, militibus in tres cohortes
divisis, fidissimos illorum in corporis custodiam adhibui,
et centuriones eis'prefeci , qui jussi erant sedulo curare ne
quem militem ignotutu suis immisceri sinerent. Postridie
autem ejus diei, circiter horam quartam, quuni essem in
vico Gabaroth , invenio campum omnem ante oppidum ἃ
militibus occupatum, qui a Galilea mihi in auxilium ade-
rant , siculi eis praeceperam : et prieter hos ingens mullitudo
e vicis eo confluxerat. Postquam vero in medium surrei,
verba illis facturus , clamorem omnes sustulerunt , benefa-
ctorem appellantes me et regionis suze servalorem. Tum
ego, me gratiam illis habere professus, consilium dedi αἱ
nec quenquam pugna lacesserept , nec vi invaderent regio-
nes, sed in agris tentoria figerent , contenti suis slipendiis :
nam mihi in animo esse dicebam omnem tumultum absque
cede componere. — Accidit autem ut qui ab Jonatha missi
erant cum literis, eodem die in viarum custodias inciderent,
qu& a me constilatie erant. Et viri quidem, prout jusse-
ram, istic locorum tenebantur ; literis vero perlertis, qu»
calumniis plenae erant el mendaciis , mecsm statuebam, se
verbo quidem cniquam facto, ad eos aggrediendum prope-
rare.

48. At Jonathas ejasque college, quum de adventu meo
nonnihil accepissent, cum omnibus suis et Joanne se re-
ceperunt in domum Jesu : que turris erat magna, el nihil
ab arce differens. Itaque quum in eam militum cohortem
abdidissent , unamque januam aperuissent reliquis occlusis,
exspectabant me ad ipsos salutandum ex itinere venturum.
Adeoque mil-tibus praecipiunt ut me, simul atque adfuerim,
solum ingredi sinerent, ceteris repulsis : sic enim putaliant
me facile posse in ipsorum poteslatem redigi. Verum spe
sua falsi sunt : nam ego, qui insidias praesenseramn , quum
primum e via pervenissem, et in devorsorium illis ex δ
verso silum me recepissem, dormitum ire simulabam. At
que Jonathas suique, existimantes me somno oppressum
requiescere , faclo in campum descensu , tentarunt eos ad se
perirahere, quasi male ducis officio fangerer. Verum re$
longe aliter cecidit. Nam ad primum iliorum conspectum
Galilei clamorem ediderunt, plane sua erga me ducem be-

(929,930.)

στρατηγὸν εὐνοίας ἀξία " χατάμεμψίν τε ἐποιοῦντο τῶν
περὶ τὸν Ἰωνάθην, ὅτι πάρεισιν, οὐδὲν μὲν αὐτοὶ xaxov
προπεπονθότες, ἀνατρέψοντες δὲ τὰ ἐχείνων πράγματα’
καὶ παρεκελεύοντο ἀπιέναι" μὴ γὰρ ἄν ποτε μετα--
5 πεισθῆναι προστάτην ἕτερον ἀντ᾽ ἐμοῦ λαθεῖν. Τούτων
ἀπαγγελθέντων μοι προελθεῖν εἰς μέσους οὐχ ὦχνησα.
Κατέθαινον οὖν εὐθέως αὐτὸς τί λέγουσιν οἱ περὶ τὸν
Ἰωνάθην ἀχουσόμενος. Προέλθόντος: δέ μον χρότος
παρὰ παντὸς τοῦ πλήθους εὐθὺς ἦν, καὶ μετ᾽ εὐφημιῶν
10 ἐπιδοήσεις χάριν ἔγειν δμολογούντων τῇ ἐμῇ στρατηγία.
μθ΄. Ταῦτα δ᾽ οἱ περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην ἀχούοντες ἐφο-
δήθησαν μὴ καὶ χινδυνεύσωσιν ἀποθανεῖν, ἐπ᾽ αὐτοὺς
ὁρμησάντων τῶν Γαλιλαίων κατὰ τὴν πρὸς ἐμὲ χάριν.
᾿Δρασμὸν οὖν ἐπενόουν. Μὴ δυνηθέντες δὲ ἀπελθεῖν,
15 (προσμεῖναι γὰρ αὐτοὺς ἠξίωσα,) χατήφησαν ἐχστησά-
μενοι τῷ λόγῳ. Προστάξας οὖν τῷ. μὲν πλήθει τὰς
εὐφημίας πάντας ἐπισχεῖν, καὶ τῶν δπλιτῶν τοὺς πι--
στοτάτους ταῖς ὁδοῖς ἐπιστήσας, ὑπὲρ τοῦ φρουρεῖν μὴ
ἀπροσδοκήτως ἡμῖν ὃ Ἰωάννης ἐπιπέση;͵, παραινέσας δὲ
20 xal τοῖς Γαλιλαίοις ἀναλαθεῖν τὰ ὅπλα, μὴ πρὸς τὴν
ἔφοδον τῶν πολεμίων, ἐὰν γένηταί τις αἰφνίδιος, τα-
ou Gar), πρῶτον τῆς ἐπιστολῆς τοὺς περὶ τὸν ἸΙωνά-
θην ὑπεμίμνησχον, ὃν τρόπον γράψειαν ὑπὸ τοῦ χοινοῦ
τῶν ᾿ἹἹεροσολυμιτῶν πεπέμφθαι, διαλύσοντές μου τὰς
25 πρὸς τὸν Ἰωάννην φιλονεικίας, ὡς παραχαλέσειάν με
πρὸς αὐτοὺς ἀφικέσθαι.
στολὴν εἰς μέσους προὔτεινον, ἵνα μηδὲν ἀρνήσασθαι
δυνηθῶσιν, ἐλεγχόντων αὐτοὺς τῶν γραμμάτων. « Καὶ
«μὴν, ἔφην, Ἰωνάθη ὑμεῖς τε οἱ συμπρέσθεις, εἰ
30 « πρὸς Ἰωάννην χρινόμενος, ὑπὲρ τοῦ παραστῆσαι τὸν
« ἐμαυτοῦ βίον, δύο τινὰς ἢ τρεῖς μάρτυρας χαλοὺς
« χἀγαθοὺς ἤγαγον, δῆλον ὡς ἀνάγχην ἂν εἴχετε, προεξ-
«ἑτάσαντες χαὶ τοὺς τούτων βίους, ἀπαλλάξαι με τῶν
« ἐγκλημάτων. "Iv! οὖν γνῶτε χαλῶς πεπρᾶχθαί μοι
35 « τὰ χατὰ τὴν Γαλιλαίαν, τρεῖς μὲν μάρτυρας ὀλίγους
« εἶναι νομίζω τῷ χαλῶς βεδιωχότι' τούτους δὲ πάντας
« ὑμῖν δίδωμι. [Ιαρὰ τούτων οὖν πύθεσθε τίνα τρό-
«πον ἐδίωσα, εἰ μετὰ πάσης σεινότητος xal πάσης δὲ
« ἀρετῆς ἐνθάδε πεπολίτευμαι. Καὶ δὴ δρχίζω ὑμᾶς,
40 « ὦ Γαλιλαῖοι, μηδὲν ἐπιχρύψασθαι τῆς ἀληθείας, λέ--
«Ὑειν δ᾽ ἐπὶ τούτων, ὡς διχαστῶν, εἴ τι μὴ καλῶς πέ-
«πραχται.»
ν΄. Ταῦτ᾽ ἔτι λέγοντός μου, χοιναὶ παρὰ πάντων ἐ-
γίνοντο φωναὶ, χαλούντων εὐεργέτην με xal σωτῆρα.
45 Καὶ περὶ μὲν τῶν πεπραγμένων ἐμαρτύρουν, περὶ δὲ
τῶν πραγθησομένων παρεκάλουν. Πάντες δ᾽ ὥμνυον
ἀνυδρίστους μὲν ἔχειν τὰς γυναῖχας, λελυπῆσθαι δὲ μη-
δέποτε μηδένα ὑπ᾽ ἐμοῦ. Μετὰ τοῦτο δύο τῶν ἐπιστο-
λῶν ἃς οἱ χατασταθέντες ὑπ᾽ ἐμοῦ φρουροὶ, πεωφθείσας
50 ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ἰωνάθην ἑλόντες, ἀπεστάλχεισαν
πρὸς ἐμὲ παρανεγίνωσχον τοῖς Γαλιλαίοις, πολλῶν
βλασφημιῶν πλήρεις xat χαταψευδομένας ὅτι τυραννίδι
μᾶλλον ἢ στρατηγίᾳ χρῶμαι κατ᾽ αὐτῶν: ἕτερά τε
πολλὰ πρὸς τούτοις ἐνεγέγραπτο μηδὲν παραλειπόντων
2ΟΒΕΡΠῦΘΒ. 1.

FL. JOSEPHI VITA.

Καὶ ταῦτα διεξιὼν τὴν ἐπι-.

[35,24.] 817

nevolentia dignum : et Jonatham ejusque collegas incusa-
bant, quod adessent, nulla quidem ipsi lacessiti injuria,
res vero ipsorum funditus eversuri : eosque ad discedendum
hortabantur : nunquam enim se eo adduci posse ut alium
pro me acciperent qui ipsis praeesset. His mihi renuncialis,
nihil quicquam dubilavi in medium prodire. llaque conti-
nuo ipse descendeham , auditurus quid Jonathas ejusque
coliegoe dicerent. Mihi autem in publicum progresso statim
a populo universo applausum est, lztisque acclamationibus
me przedicarunt, gratias se habere fatentes meo ductui et
imperio.

49. Quum autem ista audirent Jonathas et qni cum eo
erant, valde timuerunt ne mortis discrimen adirent , facto
in eos a Galileis impetu mei in gratiam. [8406 de fuga
cogilabant. Verum quum abire non potuissent, (postulavi
enim ab ipsis ut manerent ,) moesti vultuque demisso stabant
verbis meis attoniti. Itaque quum multitudini quidem im-
perassem ut mihi adeo acclamare omnino desinerent , et
militum fidissimos viis ad eas custodiendas praefecissem ,
ne nos inopinantes Joannes adoriretur, Galileos vero etiam
in armis esse admonuissem , ne ad hostium incursum, si
quis derepente fieret, turbarentur; primo Jonatham ejusque
collegas commonefaciebam epistole , quemadmodum ad me
scripserint, missos se a communi Hierosolymitarum ad
contentiones qua mihi cum Joanne erant liniendas, et ut
me obsecraverint ipsos convenire. Hisque commemoratis,
epistolam coram ipsis proferebam , ne quid infitiari possent ,
dum literis ipsos coarguerem. « Atqui, dicebam, o Jona-
« tlià vosque ejus college , sí mihi cum Joanne contendenti
« reddenda esset vitze mes ratio, adductis pro me duobus
« tribusve testibus qui viri essent probi et honesti, procul
« dubio necesse fuisset, facta in illerum vitas inquisitione,
« ab intentato crimine me absolvi. Ut igitur sciatis bene
« ἃ me administratas esse res Galilaec, tres quidem testes
« paucos 6886. arbitror ei qui vitam recte instituerit; hos
« vero universos vobis exhibeo sistoque. Itaque ab his
« viti? mes rationem poscite, annon cum omni honestate
« atque etiam virtute omni hic versatus fuerim. Et vos
« 8ane cunctos, o Galilei, adjuro ne quid veri occultetis
« aut diseimuletis , sed coram his tanquam judicibus dica-
« tis, si quid minus rerte factum fuerit. »

50. Vix ista loquatus sum, quum una omnium vox exori-
tur, benefactorem me suum et servatorem appellantium.
Et anteactis quidem testimonium perhibebant , in agendis
vero adhortabantur. Affirmabant etiam omnes jurejurando
se uxorum quidem pudicitiam salvam habere, neminem
vero unquam a me dolore injuriave affectum. — Deinde epi-
stolas duas ab Jonatha ejusque collegis datas , quas custodes
a me constituti interceptas mihi miserant , preelegebam Ga-
lileeie, perquam plenas maledictis, meque falso insimulantes,
quod pro tyranno potius quam duce apud ipsos me gererem ;
insuper et alia multa in iis perscripta erant , illis nihil men-

&2

818 (ο20,920.)

QA. ΙΩΣΙΠΟΥ BIOZ.

[2.55.]

ἀναισχύντου ψευδολογίας. “ἔφην δ᾽ ἐγὼ πρὸς τὸ πλῇ- | dacii impudenter confictum omittentibus. Sed multitndium

foc τὰ γράμματα λαβεῖν, δόντων ἐχουσίως τῶν xout-
ζόντων᾽ οὐ γὰρ ἐῤδουλόμην αὐτοὺς τὰ περὶ τὰς φρου-
ρὰς τοὺς ἐναντίους εἰδέναι, μὴ δείσαντες τοῦ γράφειν
. δ ἀποστῶσιν.
να΄, Ταῦτα ἀχοῦσαν τὸ πλῆθος σφόδρα παροξυνθὲν
ἐπὶ τὸν Ἰωνάθην ὥρμα χαὶ τοὺς σὺν αὐτῷ συμπαρόντας,
ὡς διαφθεροῦντες. Κἂν ἐπεπράχεισαν τὸ ἔργον, εἰ μὴ
τοὺς μὲν Γαλιλαίους ἔπαυσα τῆς ὀργῆς, τοῖς περὶ τὸν
10 Ἰωνάθην δ᾽ ἔφην συγγινώσχειν τῶν ἤδη, πεπραγμένων,
εἰ μέλλοιεν μετανοήσειν χαὶ πορευθέντες εἰς τὴν πατρίδα
λέγοιεν τοῖς πέμψασι τἀληθῆ περὶ τῶν ἐμοὶ πεπολιτευ-
μένων. Ταῦτ᾽ εἰπὼν ἀπέλυον αὐτοὺς, xalvot γινώσχων
ὅτι μηδὲν ὧν ὑπέσχηντο ποιήσουσιν. Τὸ πλῆθος δὲ εἰς
15 ὀργὴν ἐξεχαίετο κατ᾽ αὐτῶν, χἀμὲ παρεχάλουν ἐπιτρέ-
πεῖν αὐτοῖς τιμωρήσασθαι τοὺς τοιαῦτα τολμήσαντας.
Παντοῖος μὲν οὖν ἐγενόμην πείθων αὐτοὺς φείσασθαι
τῶν ἀνδρῶν" πᾶσαν γὰρ ἤδειν στάτιν ὄλεθρον οὖσαν
τοῦ χοινὴ συμφέροντος. . 1 δὲ πλῆθος ἔσχε τὴν xav
40 αὐτῶν ὀργὴν ἀμετάδλητον, xai πάντες ὥρμησαν ἐπὶ
τὴν οἰχίαν, ἐν 3j κατέλυον ol περὶ τὸν Ἰωνάθην. ᾿Εγὼ
δὲ, συνορῶν τὴν ὁρμὴν οὖσαν αὐτῶν ἀνεπίσχετον, ἀνα-
πηδήσας ἐφ᾽ ἵππον ἐχέλευσα τοῖς πλήθεσι πρὸς Σωγά-
νην χύμην ἕπεσθαι, Γαδάρων ἀπέχουσαν εἴχοσι στάδια.
25 Καὶ τοιούτῳ στρατηγήματι χρησάμενος παρέσχον
ἐμαυτῷ τὸ μὴ δοκεῖν ἐμφυλίον πολέμου χατάρχειν.
νύ΄͵ ᾿Επεὶ δὲ περὶ τοὺς Σωγανέας ἐγενόμην, ἐπιότή-
σας τὸ πλῆθος, καὶ παραινέσει χρησάμενος περὶ τοῦ μὴ
πρὸς τὰς ὀργὰς καὶ ταῦτ᾽ ἐπ᾽ ἀνηκέστοις τικωρίαις ὀξέως
80 φέρεσθαι, χελεύω τοὺς χαθ᾽ ἡλικίαν ἤδη προδεδηκότας
xai πρώτους παρ᾽ αὐτοῖς ἑκατὸν ἄνδρᾶς, ὡς παρευομέ-
νους εἰς τὴν ᾿Ἱεροσολυμιτῶν πόλιν εὐτρεπίζεσθαι, μέμ-
ψιν ποιησομένους ἐπὶ τοῦ δήμου τῶν τὴν χώοαν διαστα-
σιαζόντων" « χαὶ ἂν ἐπιχλασθῶσιν, ἔφην, πρὸς τοὺς
« λόγους ὑμῶν, παραχαλέσετε τὸ χοινὸν γράψαι πρὸς
« ἐμὲ, μένειν χελεύοντας ἐπὶ τῇ Γαλιλαία, τοὺς δὲ περὶ
« τὸν ᾿Ιωνάθην ἀναχωρεῖν ἐχεῖθεν. » ᾿Γαύτας αὐτοῖς
τὰς ὑποθήχας δοὺς, ἐναρμοσαμένων τε ταχέως Exslvow,
ἡμέρᾳ τρίτη μετὰ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἀποστολὴν ἐποιη-
σάμην, συμπέμψας ὁπλίτας πενταχοσίου. ἴξγραψα
δὲ χαὶ τοῖς ἐν Σαμαρείᾳ φίλοις προνοήσασθαι τοῦ
ἀσφαλῇ Ὑενέσθαι τὴν πορείαν αὐτοῖς * ἤδη γὰρ ὑπὸ
Ῥωμαίοις ἦν ἢ Σαμάρεια, xal πάντως ἔδει τοὺς ταχὺ
βουλομένους ἀπελθεῖν δι᾽ ἐχείνης πορεύεσθαι" τρισὶ
γὰρ ἡμέραις ἀπὸ Γαλιλαίας ἔνεστιν οὕτως εἰς ἱἱεροσό-
Àuua χαταλῦσαι. Συμπαρέπεμψα δὲ τοὺς πρέσθεις
χἀγὼ μέχρι τῶν τῆς 1 Γαλιλαίας ὅρων, φύλαχας ἐπιστή-
σας ταῖς ὁδοῖς, ὑπὲρ τοῦ μὴ ῥαδίως τινὰ μαθεῖν ἀπαλ-
λαττομένους. Καὶ ταῦτα πράξας ἐν Ἰάφοις τὴν δια-
δ0 τριδὴν ἐποιούμην. .
νγ΄. Ot δὴ περὶ τὸν Ἰωνάθην, διαμαρτάνοντες τῆς
χατ᾽ ἐυοῦ πράξεως, Ἰωάννην ἀπέλυσαν εἰς τὰ Γίσχαλα,
αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν Τιδεριέων πόλιν πεπόρευντο λήψεσθαι
προσδοχῶντες αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπειδὴ καὶ ᾿[ησοῦς,

e
σι

4

ς

45

dicebam me literas accepisse a perferentibus , qui non inviti
eas mihi dederint : quippe nolebam adversarios quidquam
resciscere de cuslodiis , ne prae metu lilerae. scribere desine-
rent.

51. Quum ista audivisset multitudo, exasperati gesliebant
in Jonatham et qui cum eo aderant impetum facere, quasi
interfecturi. Atque id sane perfecissent, nisi Galilaos
quidem furentes cohibuissem , Jonathse vero ejusque colle-
gis dixissem me illis ignoscere quae jam anle gesserint, si
modo resipiscere, et profecti in patriam his ἃ quibus missi
erant vera referrent de rebus a me administratis. His di-
ctis cos dimiltebam, quamvis scirem nihil esse facturos
eorum qui pollicebantur. Αἱ multitudo contra eos in
iram accendebatur, meque obsecrabant ut ipsis permitterem
de illis qui talia ausi fuerint penas sumere. "Verum ego
summopere adnitebar , quo eis persuaderem , istis ut parce-
rent hominibus : probe enim noveram omnem seditionem
bono publico in perniciem cedere. At multitudo immobilis
perstabat in £ua contra eos iracundia, unoque impetu
omnes in domum ferebantur, in qua Jonathas ejusque col-
legge diversabantur. Ego vero, quum conspicerem impetim
illorum cohiberi non posse, in equum insiliens, jussi multi-
tudinem me sequi ad Soganam usque vicum , a Gabaris vi-
ginti sladiis distantem. . Atque ejusmodi usus stralege-
mate hoc mibimet praestabam, ut pro belli civilis auctore ne-
quaquam liabear.

52. Postquam autem propius ad Soganenses accesserarm ,
quum mullitudinem stitissem , eosque admonuissem ne ad
irascendum et gravissimas penas ocius ferrentur, jubeo
centum aetate provectiores et dignitate praestantes se parare,
ut qui in Hierosolymitarum urbem profecturi essent , et que
relam apud populum liabituri adversus eos qui in regione
seditionem moverent : illisque dicebam, « si contigerit eos
« flecti oratione vestra, a communi Hierosolymorum effla-
« gitate ut lileras ad me dent, jubenles memet in Galilea
« manere, et Jonatham ejusque collegas inde discedere. »
Quum ista illis suggessissem mandassemque , illique statim
se ad profectionem iustruxissent , terlio post habitam con-
cionem die eos in legationem misl, unaque cum eis milites
quingentos. Eliam amicis Samarie scripsi , darent operam
ul. legati per eorum agrum tuto iter facerent : tum enim
Romanorum iu potestate erat Samaria; et omnino necesse
erat volentibus celeriter Hierosolyma proficisci per eam
transire : sic enim tibus diebus e Galilea Hierosolyma per-
venitur. Praeterea ipse legatos deduxi ad fines usque Gali-
Ιωβ, custodes qui viis preeessent constituens , ne quis facile
legatos discessisse rescisceret. Quumque ista perfecissem,
apud Japha morabar.

53. Jonathas autem ejusque collegre , quum frustrali es-
sent in iis quie contra me moliti sunt, Joannem Gischala
remiserunt; ipsi vero in urbem Tiberiadem profecti sunt, spei
pleni fore ut eam in suam potestatem redigerenl : quando-

(931,932.)

ὃ χατὰ τὸν χαιρὸν τοῦτον ἐχείνων ἄρχων, ἐγεγράφει
πρὸς αὐτοὺς, πείσειν ἐπαγγελλόμενος τὸ πλῆθος ἐλ-
θόντας ὑποδέχεσθαι xai αὐτοῖς ἑλέσθαι προστεθῆναι.
Ἐχεῖνοι μὲν ἐπὶ τοιαύταις ἐλπίσιν ἀπῆλθον. Ἀπαγ-
δγέλλει δέ μοι ταῦτα Σίλας διὰ γραμμάτων, ὃν ἔφην τῆς
'Ριδεριάδος ἐπιμελητὴν χαταλελοιπέναι, xai σπεύδειν
Ἄξίου. Κἀγὼ, ταχέως ὑπαχούσας αὐτῷ xal παρα-
γενόμενος, εἷς χίνδυνον ἀπωλείας χατέστην ἐξ αἰτίας
τοιαύτης. Οἵ περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην γενόμενοι παρὰ τοῖς
19 Τιδεριεῦσι, καὶ πολλοὺς πείσαντες ἀποστῆναί μου δια-
φόρους ὄντας, ὡς ἤχουσαν τὴν ἐμὴν παρουσίαν, δείσαν-
τες περὶ αὑτῶν ἦχον πρὸς ἐμέ. Καὶ ἀσπασάμενοι μα-
καρίζειν ἔλεγον οὕτω περὶ τὴν Γαλιλαίαν ἀναστρα-
φέντα, συνήδεσθαί τε διὰ τιμῇς ἀγομένῳ " χόσμον γὰρ
75 αὑτῶν εἶναι τὴν ἐμὴν δόξαν ἔφασαν, ὡς ἂν διδασχάλων
τ᾽ ἐμοῦ γενομένων xal πολιτῶν. Διχαιοτέραν τε τῆς
Ἰωάννου τὴν ἐμὴν πρὸς αὐτοὺς φιλίαν ὑπάρχειν ἔλεγον,
xal σπεύδειν μὲν εἰς τὴν οἰχείαν ἀπελθεῖν, περιμένειν
δὲ ἕως ὑποχείριον τὸν ᾿Ιωάννην ἐμοὶ ποιήσωσιν. Καὶ
30 ταῦτα λέγοντες ἐπώμοσαν τοὺς φριχωδεστάτους ὅρχους
παρ᾽ ἡμῖν, δι’ οὖς ἀπιστεῖν οὐ θεμιτὸν ἡγούμην. Καὶ
δὴ παραχαλοῦσί με τὴν κατάλυσιν ἀλλαχοῦ ποιήσασθαι,
διὰ τὸ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν εἶναι σάδθατον' ὀχλεῖσθαι
δὲ μὴ δεῖν ὑπ᾽ αὐτῶν τὴν πόλιν τῶν Τιδεριέων ἔφα--
*t Gxov,
νδ΄. Κἀγὼ μηδὲν ὑπονοήσας, ἐς τὰς Ταριχαίας
ἀπῆλθον, χαταλιπὼν ὅμως ἐν τῇ πόλει τοὺς πολυπρα-
Ὑμονήσοντας εἴ τι περὶ ἡμῶν λέγοιτο, Διὰ πάσης δὲ
τῆς ὁδοῦ, τῆς ἀπὸ ΤΓαριχαιῶν εἰς Τιῤεριάδα φερούσης,
30 ἐπέστησα πολλοὺς, ἵνα μοι δι’ ἀλλήλων σημήνωσιν
ἅπερ ἂν παρὰ τῶν ἐν τῇ πόλει καταλειφθέντων πυνθά -
νωνται,. Κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν οὖν ἡμέραν συνάγονται
πάντες εἰς τὴν προσευχὴν, μέγιστον οἴχημα πολὺν ὄχλον
ἐπιδέξασθαι δυνάμενον. Εἰσελθὼν δὲ ὁ ᾿Ιωνάθης φα-
35 γερῶς μὲν περὶ τῆς ἀποστάσεως οὐχ ἐτόλμα λέγειν, ἔφη
à: στρατηγοῦ χρείττονος χρείαν τὴν πόλιν αὐτῶν ἔχειν.
Ἰησοῦς δ᾽ ἄρχων οὐδὲν ὑποστειλάμενος ἀναφανδὸν εἶπεν,
« ἄμεινόν ἐστιν, ὦ πολῖται, τέσσαρσιν ἡμᾶς ἀνδράσιν
« ὑπακούειν ἣ Évl , xal χατὰ γένος λαμπροῖς καὶ χατὰ
€) « σύνεσιν οὐχ ἀδόξοις.» Ὑπεδείχνυε δὲ τοὺς περὶ Ἰω-
νάθην. Ταῦτ᾽ εἰπόντα τὸν Ἰησοῦν ἐπήνει παρελθὼν
loücroc, χαί τινας ἐκ τοῦ δήμου συνέπειθεν. Οὐχ
ἠρέσκετο δὲ τοῖς λεχθεῖσι τὸ πλῆθος, χαὶ πάντως ἂν
εἰς στάσιν ἐχώρησαν, εἰ μὴ τὴν σύνοδον διέλυσεν ἐπελ-
45 θοῦσα ἕχτη ὥρα, καθ’ ἣν τοῖς σάδδασιν ἀριστοποιεῖσθαι
νόμιμόν ἐστιν ἡμῖν. Καὶ οἵ περὶ τὸν Ἰωνάθην, εἰς
τὴν ἐπιοῦσαν ὑπερθέμενοι τὴν βουλὴν, ἀπήεσαν ἄπρα-
χτοι. Εὐθὺς δέ μοι τούτων ἀπαγγελθέντων, πρωΐ διέ-
νων εἷς τὴν Τιδεριέων πόλιν ἀφικέσθαι: χαὶ τῇ ἐπιούσῃ
50 περὶ πρώτην ὥραν ἧκον ἀπὸ τῶν Ταριχχιῶν, χαταλαμ.
θάνω δὲ συναγόμενον ἤδη τὸ πλῆθος εἰς τὴν προσευ-
χήν" ἐφ᾽ ὅ τι δ᾽ ἦν αὐτοῖς σύνοδος, οὐκ ἐγίνωσχον οἱ συλ-
λεγόμενοι. ΟἹ δὲ περὶ τὸν Ἰωνάθην ἀπροσδοκήτως
θεασάμενοί με παρόντα διεταράχθησαν" εἶτ᾽ ἐπινοοῦσι

FL. ΖΟΒΕΡΗ͂Ι VITA.

[25,255.] 819

quidem el Jesus, qui eo tempore summz rerum istic prse-
eral, scripserat ad ipsos, promittens se populo persuasu-
rum esse ut venientes exciperent, el in eorum partes
transire vellent. 1lli quidem hujusmodi spe freti illino

digressi sunt. Ista aulem Silas mihi per literas significat, :

( quem dixi Tiberiadis curatorem me reliquisse, ) utque fe-
Stinarem me rogabat. Atque ego, quum e vestigio illi obse-
quutus eo me contulissem in interitus periculum incidi ex
hujusmodi eausa. Jonathas ejusque college , quum apud
Tiberienses essent, et multis adversa: mihi factionis a me
deficere suasissent, quum primum me adesse audissent,
de se solliciti ad e veniunt, meque salutato beatum pra
dicabant, qui ila me gesserim in Galilaec rebus admini-
strandis, seque mihi gratulari quod tanto in honore habitus
essem; meam enim gloriam sibi in decus cedere dicebant ,
ut qui civis ipsorum et ab ipsis institutus fuissem. — Adji-
cicbantque justius esse ut meam erga ipsos amicitiam quam
Joannis complecterentur : et domum quidem ocius redire
aiebant , manere vero donec Joannem in meam potestateim
tradiderint. Atque ista loquuti jusjurandum jurarunt unum
et alterum, ex iis quae apud nos horroris pleniseima ha-
bentur, quorum gratia illis diffidere nefas ducebam. Deinde
me rogabant ut iu alium locum deverterem , quod in crasti-
nuni diem sabbatum incideret ; ipsosque minime decere aie.
bant Tiberiensium civitatem in tumultus conjicere.

δά, Tum ego nihil suspicatus Tarichzeas me conferebam ,
relictis tamen aliquibus in civitate, curiose in serniones
inquisituris, qui de me sererentur; et per omnem viam,
quie a Tariclieis Tiberiadem ferebat , aliquammultos dispo-
$ui , qui, alius ex alio, mihi significarent quaecunque inau-
dirent ab iis qui in urbe relicti erant. Die igitur sequenti
omnes congregantur in proseucham , domum ampliseimam
et ingentis multitudinis capacem. Quum autem Joannes
esset ingressus, palam quidem minime audebat verba fa-
cere de defeclione, duce vero ineliore civitati ipsorum opus
esse aiebat. Αἱ Jesus, qui urbi praeerat, nihil dissimulans,
aperle dicebat, « praestat , o cives, quattuor nog viris quam
« uni parere, praesertim illustri ortis genere, et rerum scien-
« tia inelitis. » Quibus verbis Jonatham subindicabat ejus-
que collegas. Hzc loquutum JesumJustus, quum in medium
prodiisset , laudibus extollebat , et nonnullos e plebe in suam
sententiam adducebat. At populo haud placebant quas dicta
erant, et proculdubio coorta fuissel seditio, nisi necesse
habuissent e concione discedere sexta liora appetente, quo
tempore moris est nobis Sabbatis prandere. Atque Jona-
tas ejusque collegg, quum in crastinum diem concilium
distulissent , re infecta abierunt. Istis antem mihi actutum
renunciatis , decrevi mane Tiberiadem pervenire : et prima
diei sequentis hora a Taricheis veniebam, populumque in
proseucham jamjam congregatum deprehendo : quem vero
in finem advocarentur in concionem , plane nesciverunt qui
convenerant, Αἱ Jonathas ejusque college, quum ine ex
improviso adesse conspexissent , primo perturbati erant,
deinde illis in mentem venit rumorem spargere procul visos

62,

-

820 (ρ52,032.)

διαδοῦναι λόγον ὅτι Ῥωμαίων ἱππεῖς ἐν τῇ μεθορίῳ
πόρρω τριάχοντα σταδίων ἀπὸ τῆς πόλεως, κατὰ τόπον

λεγόμενον Ὃμόνοιαν, εἰσὶν ἑωραμένοι. Καὶ προσαγ-᾿

γελθέντων τούτων ἐξ ὑποδολῆς παρεχάλουν οἱ περὶ τὸν

δ Ἰωνάθην μὴ περιιδεῖν ὑπὸ τῶν πολεμίων λεηλατου-
μένην αὐτῶν τὴν γῆν. Ταῦτα δ᾽ ἔλεγον δι᾿ ἐννοίας
ἔχοντες ἐμὲ προφάσει τῆς χατεπειγούσης βοηθείας με-
φαστήσαντες αὐτοὶ τὴν πόλιν ἐχθράν μοι χατασχευά-
σαι,

ἸῸ νε΄, Ἐγὼ δὲ καίπερ εἰδὼς αὐτῶν τὸ ἐνθύμημα ὅμως
ὑπήχουσα, μὴ δόξαν παράσχω τοῖς Τιδεριεῦσιν οὐ προ“
'γοούμενος αὐτῶν τῆς ἀσφαλείας. ᾿Εξῆλθον οὖν, xal
γενόμενος χατὰ τὸν τόπον, ὡς οὐδ᾽ ἴχνος πολεμίων ηὖ-
pov, ὑποστρέφω συντόνως ὁδεύσας" xal χαταλαμβάνων

36 τήν τε βουλὴν πᾶσαν συνεληλυθυῖαν xal τὸν δημοτιχὸν
ὄχλον, ποιουμένους τε πολλὴν χατηγορίαν μου τοὺς περὶ
“τὸν Ἰωνάθην, ὡς τοῦ μὲν τὸν πόλεμον ἐπελαφρύνειν αὖ-
"rote ἀμελοῦντος, ἐν τρυφαῖς δὲ διάγοντος. Ταῦτα δὲ λέ-
ἥοντες προὔφερον ἐπιστολὰς τέσσαρας ὡς ἀπὸ τῶν ἐν

30 πῇ μεθορία τῆς Γαλιλαίας γεγραμμένας πρὸς αὐτοὺς,
ἐπὶ βοήθειαν ἥχειν παραχαλούντων, (Ῥωμαίων γὰρ
δύναμιν μέλλειν ἱππέων τε xal πεζῶν εἷς τρίτην ἡμέραν
τὴν χώραν αὐτῶν λεηλατεῖν, ) ἐπισπεύδειν τε χαὶ μὴ
περιοφθῆναι δεομένων. Τ᾽ αὔτ᾽ ἀχούσαντες οἱ Τιδεριεῖς,

45 λέγειν ἀληθῇ δόξαντες αὐτοὺς, καταῤοήσεις ἐποιοῦντο,
μὴ χαθέζεσθαί με δεῖν λέγοντες, ἀλλ᾽ ἀπελθεῖν ἐπι-
χουρήσοντα τοῖς ὁμοεθνέσιν αὐτῶν. Πρὸς ταῦτ᾽ ἐγὼ
(συνῆχα γὰρ τὴν ἐπίνοιαν τῶν περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην) óxa-
χούσεσθαι μὲν ἔφην ἑτοίμως. χαὶ χωρὶς ἀναθολῆς ὁρ-

80 μήσειν πρὸς τὸν πόλεμον ἐπηγγεϊιλάμην' συνεθού-

- λεῦον δ᾽ ὅμως, xol ἐπεὶ τὰ γράμματα χατὰ τέσσαρας
τόπους Ρωυαίους σηυαίνει προσδαλεῖν, εἷς πέντε μοί-
pac διελόντας τὴν δύναμιν, ἐχάστη τούτων ἐπιστῆσαι
τοὺς περὶ τὸν Ἰωνάθην καὶ τοὺς ἑταίρους αὐτοῦ" πρέ-

186 πεῖν γὰρ ἀνδράσιν ἀγαθοῖς μὴ κκόνον συμθουλεύειν, ἀλλὰ
xal χρείας ἐπειγούσης ἡγουμένους βοηθεῖν" ἐγὼ γὰρ
πλὴν μιᾶς μοίρας οὐχ ἔφην ἀφηγεῖσθαι δυνατὸς εἶναι,
Σφόδρα τῷ πλήθει συνήρεσεν ἣ ἐμὴ συμθουλίκα. — Kd-
χείνους οὖν ἠνάγχαζον ἐπὶ τὸν πόλεμον ἐξιέναι. Τοῖς

' 40 δ᾽ οὐχὶ μετρίως συνεχύθησαν αἱ γνῶμαι, μὴ χατεργα-
σαμένοις ἃ διενοήθησαν, ἐμοῦ τοῖς ἐπιχειρήμασιν αὐτῶν
ἀντιστρατηγήσαντος.

νς΄. Εἷς δέ τις ἐξ αὐτῶν ᾿ἈΑνανίας τοὔνομα, πονηρὸς
ἀνὴρ καὶ χαχοῦργος, εἰσηγεῖτο τοῖς πλήθεσι πανδημεὶ

45 νηστείαν εἷς τὴν ἐπιοῦσαν τῷ Θεῷ προθέσθαι" καὶ χατὰ
τὴν αὐτὴν ὥραν ἐκέλευσεν εἰς τὸν αὐτὸν τόπον ἀνόπλους
παρεῖναι, τῷ Θεῷ φανερὸν ποίησοντας ὅτι μὴ τῆς παρ᾽
ἐχείνου τυγχάνοντες βοηθείας πᾶν ὅπλον ἄχρηστον εἶναι
νομίζουσιν. ᾿Γαῦτα δ᾽ ἔλεγεν οὐ δι᾽ εὐσέδειαν, ἀλλ᾽

wo ὑπὲρ τοῦ λαδεῖν ἄνοπλόν με xat τοὺς ἐμούς. Κἀγὼ
δι’ ἀνάγχην ὑπήχουον, μὴ δόξω καταφρονεῖν τῆς περὶ
τὴν εὐσέδειαν ὑποθήκης. Ὥς οὖν ἀνεχωρήσαμεν ἐπὶ
τὰ ἑαυτῶν, oi μὲν περὶ τὸν Ἰωνάθην γράφουσι τῷ
Ἰωάννι, πρὸς αὐτοὺς ἕωθεν ἀφιχέσθαι κελεύοντες μεθ’

ΦΑ. ΙΩΣΗΠΟΥ͂ ΒΙΟΣ.

[36,57.]
esse Romanorum equites ín confiiis, triginta stadiis ab
urbe, in loco qui Honionca dicitur. Atque islis nuncialis,
admonendo hortandoque subjiciunt Jonatbas ejusque col-
legte, non permittendos esse hostes agrum ipsorum depopu-
lari. Dicebant autem haec eo animo ul, quum me auxilii
pr&esentis ferendi praetextu ab urbe amovissent, ipsi interim
eam mihi infestam infensamque redderent.

55. Ego vero, etiamsi probe noram quid illi in mente agi-
tarent, eis tamen obsequutus sum, ne Tiberiensibus viderer
parum prospicere illorum securitati. Itaque egressus sum,
quumque ad locam pervenissem , ubi ne vestigium quidem
ullum hostium deprehendi, maturato itinere revertor, et
senatum omnem populique multitudinem congregatam in.
venio, et Jonatham ejusque collegas prolixam in me accu-
salionem inslituentes, quasi nihil pensi haberem eos belli
iniseriis levare , interim vero in deliciis ipse vitam agerem.
Quum ista dicerent, quatuor epistolas proferebant, quasi ab
iis qui in. Galilzege confiniis degebant ad ipsos scriptas, ut
sibi subveniretur obsecrantibus, (Romanorum quippe copias
equestres pedestresque intra triduum regionem illorum
populaturas esse ,) et orantibus ut summa adhiberetur fe-
slinatio, et non negligerentur. His auditis Tiberienses,
rati illos vera dicere, clamore sublato mihi nequaquam de-
sidendum esse dicebant, sed ad ferendas popularibus suis
suppetias abeundum. Ad hec ego, ut qui intelligerem
quid Jonathas sociique cogitarent, respondi me prompte
imperata facturum esse, promisique sine mora in bellum
profecturum : ceterum, quandoquidem liters significarent
Romanos in loca quattuor incursionem facere, suadebam
oportere in quinque partes divisis copiis Jonatham ejusque
socios singulos singulis praefici : decere enim viros fortes
non modo consilium dare, sed et aliis necessitate urgente
ad opem ferendam praeire ; nam fieri non posse dicebam ut
ego nisi partis unius me ducem praberem. Hoc meum
consilium vehementer placuit multitudini. Itaque et eos
compulerunt ad bellum proficisci. Illi vero non mediocriler
animis consternati erant, ut qui perficere non potuerint
que mente versaverant, quod ego contra ea 4085 molieban-
tur strategemata adhibuerim.

56. Unus autem ex illis, nomine Ananias , vir sceleratas
et malorum artifex , auctor erat multitudini ut in crastinum
diem uaiverso populo apud Deum indiceretur jejunium:
jussitque eadem hora sine armis convenire in eandem ἰθ-
cum , Deo palam facturos quod arma parum valere existi-
ment, nisi ipse eis adsit in auxilium. Haec autem non pie-
tatis ergo dicebat, sed ut me meosque inermes opprimerenl.
Alque ego, necessitate coactus , parebam , ne piam admoni-
tionem contemnere viderer. Postquam igitur nosmet in
domum quisque suam recepimus, Jonathas ejusque collezx
scribunt Joanni, adlortantes ut manc ad ipsos veniat secum

(033,924.)

ὅσιον ἂν στρατιωτῶν δυνηθῇ" λήψεσθαι γὰρ εὖ ἐμὲ ὑπο-

χείριον καὶ ποιήσειν ὅπερ ἔχοι δι᾽ εὐχῆς. Δεξάμενος

6) τὴν ἐπιστολὴν ἐχεῖνος, ὑπαχούειν ἔμελλεν. ᾿Εγὼ

δὲ τῆς ἐπιούσης ἡμέρας δύο τῶν περὶ ἐμὲ σωματοφυ-

λάχων, τοὺς κατ᾽ ἀνδρείαν δοχιμωτάτους xal χατὰ πί-
στιν βεθαίους, χελεύω ξιφίδια χρύψαντας ὑπὸ τὰς
ἐσθῆτας ἐμοὶ συμπροελθεῖν, ἵν’ εἰ γένοιτο παρὰ τῶν
ἐϑρῶν ἐπίθεσις ἀμυνώμεθα. Θώραχα δ᾽ ἔλαθον αὖ-
τὸς, xal μάχαιραν ὑπεζωσάμην ὡς οἷόν τε ἦν ἀφανέ-
t0 στατα, καὶ ἦλθον εἰς τὴν προσευχήν.
νζ΄. Τοὺς μὲν οὖν σὺν ἐμοὶ πάντας ἐχχλεῖσαι προσέ-
ταξεν Ἰησοῦς ὁ ἄρχων. Αὐτὸς γὰρ ταῖς θύραις ἐφει-
στήχει" μόνον δὲ μετὰ τῶν φίλων εἰσελθεῖν εἴασεν.
Ἤδη δ᾽ ἡμῶν τὰ νόμιμα ποιούντων xol εἷς εὐχὰς τρα-

15 πομένων, ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς περὶ τῶν ληφθέντων ix
τοῦ ἐμπρησμοῦ τῆς βασιλιχῇς σκευῶν καὶ τοῦ ἀσήμου
ἀργυρίου ἐπυνθάνετό μου παρὰ τίνι τυγχάνει κείμενα.
Ταῦτα δ᾽ ἔλεγε διατρίδειν τὸν χρόνον βουλόμενος, ἕως
ἂν 6 Ἰωάννης παραγένηται. Κἀγὼ πάντα Κάπελλον

40 ἔχειν ἔφην xal τοὺς δέχα πρώτους Τιόεριέων, ἀναχρῖ-
ναι δ᾽ αὐτοὺς ἔφην εἰ ψεύδομαι. Τῶν δὲ παρ᾽ ἑαυτοῖς
εἶναι λεγόντων, « οἱ δ᾽ εἴκοσιν, εἶπε, χρυσοῖ οὃς ἔλαδες
πωλήσας τινὰ σταθμὸν ἀσήμου τί γεγόνασιν;» Καὶ τού-
τους ἔφην δεδωχέναι πρέσδεσιν αὐτῶν ἐφόδιον πεμφθεῖ-

35 σιν εἰς Ἱεροσόλυμα. Πρὸς ταῦτα οἱ μὲν περὶ τὸν "Te
νάθην οὗ χαλῶς ἔφασαν πεποιηχέναι με δόντα τοῖς
πρέσθεσι τὸν μισθὸν ix τοῦ χοινοῦ, Παροξυνθέντος δὲ
τοῦ πλήθους ἐπὶ. τούτοις. (ἐνόησαν γὰρ τῶν ἀνθρώπων
τὴν πονηρίαν.) συνεὶς ἐγὼ στάσιν μέλλουσαν ἐξάπτε-

30 σθαι, xal προσεξερεθίσαι μᾶλλον βουλόμενος τὸν δῆμον
ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους, « ἀλλ᾽ εἴ γε μὴ ὀρθῶς, εἶπον,
« ἔπραξα δοὺς τὸν μισθὸν ix τοῦ χοινοῦ τοῖς πρέσδεσιν
« ὑμῶν, παύεσθε χαλεπαίνοντες " ἐγὼ γὰρ τοὺς εἴχοσι
« χρυσοῦς αὐτὸς ἀποτίσω. »

88: vn. Ταῦτ᾽ εἰπόντος, οἵ μὲν περὶ τὸν ᾿Ιωνάθην ἡσύ-
χασαν, ὃ δὲ δῆμος ἔτι μᾶλλον xav! αὐτῶν παρωξύνθη,
φανερὰν ἐπιδειχνυμένων τὴν ἄδιχον πρὸς ἐμὲ δυσμέ-
νειαν. Συνιδὼν δὲ τὴν μεταδολὴν Ἰησοῦς, τὸν μὲν
δῆμον ἐχέλευσεν ἀναχωρεῖν, προσμεῖναι δὲ τὴν βουλὴν

40 ἠξίωσεν " οὐ γὰρ δύνασθαι θορυδουμένους περὶ πρα-
Ὑμάτων τοιούτων τὴν ἐξέτασιν ποιεῖσθαι. Τοῦ δὲ δή-
μου βοῶντος μὴ χαταλείψειν παρ᾽ αὐτοῖς ἐμὲ μόνον,
ἧχέ τις ἀγγέλλων χρύφα τοῖς περὶ τὸν Ἰησοῦν Ἰωάν-
νὴν μετὰ τῶν ὁπλιτῶν πλησιάζειν. Καὶ οἱ περὶ τὸν

4. Ἰωνάθην οὐχέτι χατασχόντες αὑτοὺς, (τάχα xal τοῦ

εοῦ προνοοῦντος τῆς ἐμῆς σωτηρίας - μὴ γὰρ ἂν vevo-
μένου τούτου πάντως ὑπὸ τοῦ ᾿Ιωάννου διεφθάρην,)

« παύσασθε, ἔφη, ὦ Τιδεριεῖς, τὴν ζήτησιν εἴχοσι

« χρυσῶν ἕνεχεν. Διὰ τούτους μὲν γὰρ οὐχ ἀξιός ἐστιν

« Ἰώσηπος ἀποθανεῖν, ὅτι δὲ τυραννεῖν μὲν ἐπεθύμησε,

« xal τὰ Γαλιλαίων πλήθη λύγοις ἀπατήσας τὴν ἀρ-

« γὴν αὐτῶν χατεχτήσατο. » Ταῦτα δὲ λέγοντος, εὐθύς

μοι τὰς χεῖρας ἐπέδαλλον ἀναιρεῖν τε ἐπειρῶντο. Ὥς

δ᾽ εἶδον οἱ σὺν ἐμοὶ τὸ γινόμενον, σπασάμενοι τὰς μα-

Li
3

FL. JOSEPHI VITA.

[χ7,23.}] 821

adducens quotcunque milites possit : facile enim me ca-
pturum esse et facturum quicquid facere vellet. lle ac-
ceptis literis dicto audire in animo habebat. Ego vero die.
sequenti duos ex satellitibus qui circa me erant, fortitudiné
spectatissimos fideique constantes, jubeo sicis sub vestibus
celatis una mecum prodire, ot, si hostes vim intentarent,
eam propulsaremus. Tboracem preterea ipse cepi ef
gladio me succinxi, quam occultissime fieri potuit, et in
proseucham veniebam.

57. Ceterum eos qui mecum erant omnes excludi pre.
cepit Jesus princeps. Ipse enim foribus adstitit, solum-
que cum amicis ingredi sivit. Quum autem adbuc in ritibus
patriis occuparemur et ad preces couverteremur, surrexit
Jesus, et me de supellectile et argento non signato e regia,
dum combureretur, ereplis percontabatur, apud quem depo»
sita essent : atque hsec eo animo dicebat ut tempus extrahe-.
ret tantisper dum Joannes adveniret. Ego respondi , quic.
quid fuerit penes Capellum esse et decem Tiberiensium prí-
mores, jussique ut ex ipsis seiscitarentur an mentirer.
lilis vero in sua potestate esse dicentibus , subjecit , « at isti
viginti aurei quos capiebas , quum certum auri non signati
pondus vendidisses, quid de iis factum est?» Et hos, inquam,
dedi viaticum legatis ab illis Hierosolyma missis. Ad hsec
Jonathas quidem ejusque collegre responderunt non recte
a me factum, quod legatis ex publica pecunia mercedem
solverim. Ex istis multitudine exasperata, ut quse homi-
num malignitatem perspexerat , quum ipse intelligerem non,
procul a sedilione rem abesse, cupiensque magis etia con-
tra eos populum irritare, adjiciebam : « si male feci,
« quod legatis vestris mercedem dederim ex publico, desi-
« hite mihi succensere; nam ipse viginti istos aureos re-
« pendam. »

58. Quum ista dixissem , Jonathas quidem ejusque col-
legte. conticuerunt : populus vero magis adhuc adversus
illos incitalus erat, ut qni iniquam erga me malevolentiam
palam fecerant. Atque Jesus, ubi animorum mutatio-
nem vidit, populum quidem abire jussit, senatum vero ut
maneret imploravit : fleri enim non posse ut in tumultu
de ejusmodi negotiis inquisitio haberetur. Populo autem
clamapte se neutiquam me solum apud eos relicturos esse ,
accedebat quidam, Jesu ejusque sociis clam nuncians in
propinquo esse Joannem cum militibus. Tum Jonathas
non valens amplius sese cohibere, (Deo fortasse saluti mew
prospiciente; nisi enim id contigisset a Joanne interiissem, )
in hec verba erumpit , « desinite, o Tiberienses, de viginti
« aureis inquirere; propter hos enim haud morte dignus
« est Josephus, sed quod tyrannidem affectavit , el decepto
«. verborum lenociniis Galileorum vulgo imperium in eos
« e$t adeptus. » Ista autem quum diceret, e vestigio ma-
nus in me ipiiciebant , meque interficere adnitebantur. At
quum primum comites mei facinus conspexerunt, gladiis

I0

15

4

ζω
[5]

am
-

823 (s34,035.)
μαΐίρας xal παίειν ἀπειλήσαντες, εἰ βιάζοιντο, τοῦ τε
δήμου λίθους &pap£vou , xal βάλλειν ἐπὶ τὸν ᾿Ιωνάθην
ὁρμήσαντος, ἐξαρπάζουσί με τῆς τῶν πολεμίων βίας.
᾿Επεὶ δὲ προελθὼν ὀλίγον ὑπαντιάζειν ἔμελλον

τὸν Ἰωάννην ἰόντα μετὰ τῶν ὁπλιτῶν, δείσας ἐχεῖνον

$A. IQXHIIOY BIOS.

μὲν ἐξέχλινα " διὰ ατενωποῦ δέ τινος ἐπὶ τὴν λίμνην.

σωθεὶς xal πλοίου λαδόμενος, ἐμδὰς εἰς τὰς Ταριχαίας
διεπεραιώθην, ἀπροσδοχήτως τὸν χίνδωυνον διαφυγών.
Μεταπέμποιαί τε εὐθὺς τοὺς πρωτεύοντας τῶν 1αλι-
λαίων" xol φράζω τὸν τρόπον ᾧ παρασπονδηθεὶς ὑπὸ
τῶν περὶ τὸν Ἰωνάθην xai τοὺς ἹΓιδεριεῖς παρ᾽ ὀλίγον
διαφθαρείην παρ’ αὐτῶν. ᾿Ὀργισθὲν δ᾽ ἐπὶ τούτοις
τῶν Γαλιλαίων τὸ πλῆθος παρεχελεύετό μοι μηχέτι μέλ-
χεῖν τὸν πρὸς αὐτοὺς πόλεμον ἐχφέρειν, ἀλλ᾽ ἐπιτρέ-
πεῖν αὐτοῖς ἐλθοῦσιν ἐπὶ τὸν Ἰωάννην ἄρδην αὐτὸν
ἀφανίσαι xal τοὺς περὶ τὸν Ἰωνάθην. ᾿Επεῖχον ὃ
ὅμως αὐτοὺς ἐγὼ, καίπερ οὕτως ὀργιζομένους, περιμέ;
νειν. αὐτοὺς χελεύων ἕως μάθωμεν τί οἱ πεαφθέντες ὑπ᾽
αὐτῶν εἰς τὴν ᾿ἱεροσολυμιτῶν πόλιν ἀπαγγελοῦσιν"
μετὰ τῆς ἐχείνων γὰρ γνώμης τὰ δοχοῦντα πράττειν
αὐτοὺς ἔψην. Καὶ ταῦτ᾽ εἰπὼν ἔπεισα. Ἱότε δὴ
καὶ Ἰωάννης, οὐ λαδούσης αὐτοῦ τέλος τῆς ἐνέδρας,
ἀνεζεύγνυεν εἰς τὰ Γίσχαλα.

t. Μετ’ οὐ πολλὰς δ᾽ ἡμέρας ἀνιχνοῦνται πάλιν
οὃς ἐπέμψχυεν, xal ἀπήγγελλον σφόδρα τὸν δῆωον ἐπὶ
τοὺς περὶ τὸν Ἄνανον χαὶ τὸν Σίμωνα τὸν τοῦ l'apa-
λιήλου magos ξύνθαι, ὅτι χωρὶς γνώμης τοῦ χοινοῦ
πέμψαντες εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐχπεσεῖν με παρεσχεύα-
σαν. "E»acav δ᾽ ol v πρέσθεις ὅτι χαὶ τὰς οἰκίας αὐτῶν
ὃ δῆμος ὥρμησεν ἐμπιπράναι: ἔφερον δὲ xal γράμ-
Gata, δι᾽ ὧν οἱ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν πρῶτοι, πολλὰ
τοῦ δήμου δευηθέντος αὐτῶν, ἐμοὶ μὲν τῆς [Γαλιλαίας
ἀρχὴν ἐθεθαίουν, τοῖς δὲ περὶ τὸν ᾿Ιοινάθην προσέ-
τασσον εἰς τὴν οἰχίαν ὑποστρέφειν θᾶσσον. ᾿᾽Κντυ-
γὼν οὖν ταῖς ἐπιστολαῖς εἰς Ἄρθηλα χώμην ἀφικόμην,
ἔνθα σύνοδον τῶν Γαλιλαίων ποιησάμενος ἐχέλευσα
τοὺς πρέσθεις διηγεῖσθαι τὴν τῶν Ἱεροσολυμιτῶν ἐπὶ
τοῖς πεπραγμένοις ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ἰωνάθην ὀργὴν
xai μισοπονηρίαν, xal ὡς χυρώσειαν ἐμοὶ τῆς χώρας

4 “ὦ , , x A L1 * P]
40 αὐτῶν τὴν προστασίαν, τὰ τε πρὸς τοὺς περὶ τὸν Ἴω-

45

νάθην γεγραμμένα περὶ ἀπαλλαγῆς" πρὸς oüc δὴ xai
τὴν ἐπιστολὴν εὐθέως διεπεμψάμην, πολυπραγμονῆσαι
τὸν χομίσαντα χελεύσας τί ποιεῖν μέλλουσιν,

ξα΄. Δεξάμενοι δ᾽ ἐκεῖνοι τὴν ἐπιστολὴν χαὶ ταρα-
χθέντες οὐχὶ μετρίως, μεταπέμπονται τὸν Ἰωάννην xal
τοὺς ἐκ τῆς βουλῆς τῶν Τιύεριέων τούς τε πρωτεύοντας
Γαδάρων, βοολήν τε προτιβέασι σχοπεῖσθαι χελεύον-
τες τί πραχτέον ἐστὶν αὐτοῖς. Τιδεριεῦσι μὲν οὗ οὖν ἀν--
τέχεσθαι μᾶλλον ἐδόχει τῶν πραγμάτων * οὐ δεῖν γὰρ

50 ἔφασαν ἐγκαταλιπέσθαι τὴν πόλιν αὐτῶν ἅπαξ E ἐχείνοις

προστεθειμένην, ἄλλως τε μηδ᾽ ἐμοῦ μέλλοντος αὐτῶν
ἀφέξεσῦαι. οὔτο γὰρ ὃς ἠπειληκότος ἐμοῦ χατε-
^ € i 3 , , , , ,
deuóovvo. Ὁ δὲ Ἰωάννης οὐ μόνον τούτοις συνηρέ-
σχετο, πορευθῆναι δὲ συνεδούλευεν αὐτῶν τοὺς δύο χα-

—— RH PM ——QÀMM MM n RP GM: .....ϑ........«Χὕ...ὕ.ὕ0ὕ...ὕ......θ.ὕ.......ὕ....1.1.1..ϑ0κζ0.0ὲ0ζ..... II PITE URDU UR RR a EE

[15,2».]
strictis plagisque intentatis, si qua mihi illata esset vis,
populoque sublatis lapidibus in Jonatham irruente, ab ho-
sium violentia meeripuerunt.

59. Postquam vero paululam progressus in eo eram ut
Joanni cum militibus iter facienti obviam fierem, prx metu
illius de via deflexi, et per angiportum quendam ad lacnm
salvus perveniens, navigio forte arrepto coque conscenso
Tarichaeas trajeci, ita ut przeter exspectationem e periculo
evaserim. Atque illico Galjleeorum primores ad me acciri
jubeo, illisque denarro quo modo ab Jonatha sociisque et
Tiberiensibus contra fa»dera proditus essem , utque parum
abfuerit quin ab illis occiderer. stis auditis, Galileorum
multitudo ira accensa me adhortabatur ut non cunctarer
illis bellum inferre, sed ipsis permitterem ip Joannem proti.
cisci, eumque cum Jonatha ejusque collegis penitus e
medio tollere. Attamen eos, ira licet adeo incitatos , ipse
reprimebam , exspectare jubens donec rescisceremus quid-
nam legali in Hierosolymitarum urbem ab ipsis missi re-
nunciaturi sint : ex illurum enim sententia qua factu optima
viderentur agere ipsos oportere aiebam. Quumque ista di-
xissem , eis persuasi. Tuncantem et Joannes, quod insidi:e
ei parum successerant , Gischala se recipiebat.

60. Non multis autem post diebus revertuntur legati , et
nunciabant populum valde irasci Anano et Simoni Gama-
lielis filio, quod, inscio communi Hierosolymorum, in
Galileam ab ipsis missi essent qui id egerint ut ex ea ex-
Aiebant etiam legati quod incitatus ferebatur
populus ad domos eorum comburendas.

ciderem.

Praeterea literas
afferebant, quibus Hierosolymitarum primores , multis pre-
cibus eos obsecrante populo, mihi quidem confirmabant
Galileg principatum , Jonatlize vero ejusque collegis pra-
cipiebant quantocius domum redire. Literis igitur perle-
ctis in vicum Arbela concessi : quo loci congregatis Galileis
jussi legatos enarrare quantum irascerentur Hierosolymitr
el indignarentur iniquitatem eorum, quae perpetrata erant
ab Jonatlia suisque, et ut. regionis ipsorum praefecturam
suo decreto mihi ratam fecerint ; quaeque Jonathze ejusque
sociis scripserant de discessu : ad quos literas e vestiaio
mittendas curabam, jusso tabeilario curiose inquirere quid-
nam facturi essent.

61. Illi vero, quum epistolam accepissent et non. medio.
criter turbali essent , accersunt Joannem, et senatores Ti-
beriensium , priméresque Gabarorum ; et hac de re ad con-
cilium referunt, consultare jubentes quidnam ipsos facere
oporteat. Tiberiensibus igitur optimum videbatur ut. rc-
rum administrationem mordicus tenerent ; nec debere eos
aiebant urhem suam deserere quà» semet ipsis commise-
rit, proeserlim quum foret. ut ipse illis manus non absti-
nerem. Hoc enim confingebant , quasi id illis intermi-
natus fuissem. Εἰ Joaunes non solum ista. comprobabat,
sed et suadebat ut ex ipsis duo. me accusatum irent. co

(ῦ,5,926.)

τηγορήσοντάς μὴν πρὸς τὸ πλῆθος, ὅτι μὴ χαλῶς τὰ
χατὰ τὴν Γαλιλαίαν διοικῶ, χαὶ πείσειν ῥᾳδίως αὖ-
τοὺς ἔφη διά τε τὸ ἀξίωμα Los παντὸς πλήθους εὐτρε-
πῶς ἔχοντος. Δόξαντος οὖν τοῦ Ἰωάννου κρατίστην

& δἰσενηνοχέναι γνώμην, ἔδοξε δύο μὲν ἀπιέναι πρὸς τοὺς

lo

[24]

29

3

φΦ

e
c

á

&0 μασθαι τὴν προστασίαν τῆς Γαλιλαίας.
οὖν, διά τε ἄνοιαν χαὶ πρὸς ἐλπίδι κέρδους ἀπατηθεὶς,

ς

Ἱεροσολυμίτας, Ἰωνάθην xai ᾿Ανανίαν, τοὺς ἑτέρους
δὲ δύο μένοντας ἐν τῇ Τιδεριάδι χαταλιπεῖν. Συνε-
πηγάγοντο δὲ φυλαχῆς ἕνεχα τῆς ἑαυτῶν ὁπλίτας Éxa-
τόν.

E6'. Τιδεριεῖς δὲ τὰ μὲν τείχη προενόησαν. ἀσφαλι-
σθῆναι, τοὺς ἐνοίχους δὲ χελεύουσιν ἀναλαδεῖν τὰ
ὅπλα " xal παρ᾽ "Iodvvou δὲ μετεπέ ααντο στρατιώτας
οὐχ ὀλί qe συμμαχήσοντας el δεήσειεν αὐτοῖς τὰ πρὸς
ἐμέ. δὲ ὃ Ἰωάννης ἐν Π᾿ἰσχάλοις. ΟἹ τοίνυν
περὶ » Ἰωνάθην ἀναζεύξαντες ἀπὸ τῆς Τιδεριάδος
ὡς ἦχον εἷς Δαθάριττα χώμην ἐν ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς Γα-
λιλαίας χειμένην ἐν τῷ μεγάλῳ πεδίῳ, περὶ μέσην
νύχτα τοῖς ἐμοῖς φύλαξιν ἐμπίπτουσιν" ob xal χελεύ-
σαντες αὐτοὺς τὰ ὅπλα καταθέσθαι, ἐφύλασσον ἐν
δεσμοῖς ἐπὶ «όπου, χαθὼς αὐτοῖς ἐντετάλμην. Γρά-
φει δὲ πρός με ταῦτα δηλῶν Ae, ᾧ τὴν φυλαχὴν
ἐπεπιστεύχειν. Παραλιπὼν οὖν ἡμέρας δύο, καὶ μη-
δὲν ἐγνωχέναι προσποιησάμενος, πέμψας πρὸς τοὺς
Τιδεριεῖς συνεδούλευον αὐτοῖς τὰ ὅπλα χαταθεμένους
ἀπολύειν τοὺς ἀνθρώπους εἷς τὴν ἑαυτῶν, ΟἿ δὲ (δό-
ξαν γὰρ εἶχον τοὺς περὶ τὸν Ἰωνάθην εἰς τὰ Ἵεροσό-
λυμα ἤδη διαπεπορεῦσθαι) βλασφήμους ἐποιήσαντο
τὰς ἀποκρίσεις. Μὴ χαταπλαγεὶς δ᾽ ἐγὼ χαταστρατη-
γεῖν αὐτοὺς ἐπενόουν * πρὸς γὰρ τοὺς πολίτας ἐξάπτειν
πόλεμον OUX ἐνόμιζον. εὐσεδὲς εἶναι. Βουλόμενος δ᾽
αὐτοὺς ἀποσπάσαι τῶν Τιδεριέων, μυρίους δπλίτας
τοὺς ἀρίστους ἐπιλέξας, εἰς τρεῖς μοίρας διεῖλον, καὶ
τούτους μὲν ἀφανῶς ἐν κώμαις προσέταξα λοχῶντας
περιμένειν, χιλίους δὲ εἷς ἑτέραν χώμην, ὀρεινὴν μὲν
ὁμοίως, ἀπέχουσαν δὲ τῆς Τιδεριάδος τέσσαρας στα-
ὀίους, εἰσήγαγον, κελεύσας ἐχείνους ἐπειδὰν λάθωσι
σημεῖον εὐθὺς χαταδαίνειν. Αὐτὸς δὲ τῆς χώυης
προελθὼν ἐν προὔύπτῳ χαθεζόμην. Οἱ δὲ Τιθεριεῖς
δρῶντες ἐξέτρεχον συνεχῶς χαὶ πολλὰ χατεχερτόμουν.
ἸΠοσαύτη γοῦν ἀφροσύνη χατέσχεν αὐτοὺς ὥστε ποιή--
σαντες εὐπρεπῇ χλίνην ποοὔθεσαν, xai περὶ αὐτὴν
ἱστάμενοι ὠδύροντό με μετὰ παιδιᾶς χαὶ γέλωτος. Aue
τιθέμην δ᾽ ἐγὼ τὴν ψυγὴν ἡδέως τὴν ἄνοιαν αὐτῶν
ἐπιῤδλέπων.

ξγ΄. Βουλόμενος δὲ δι᾽ ἐνέδρας λαθεῖν τὸν Xíuwva
καὶ σὺν αὐτῷ τὸ ᾿Ιωάζαρον, πέμψας πρὸς αὐτοὺς πα-
ρεχάλουν ὀλίγον τῆς πόλεως πορρωτέρω μετὰ φίλων
πολλῶν τε τῶν φυλαξόντων αὐτοὺς ἐλθεῖν’ βούλεσθαι
γὰρ ἔφην καταδὰς σπείσασθαι πρὸς αὐτοὺς καὶ διανεί-
Σίμων μὲν

οὐχ ὥχνησεν ἐλθεῖν. ὃ δὲ ᾿Ιωάζαρος ἐνέδραν ὕπο-

/ y 3 6a ὃ ' v? &
πτεύσας ἔμεινεν. ᾿Ἀναύάντα δὴ τὸν Σίμωνα μετ
φίλων τῶν παραφυλασσόντων αὐτὸν ὑπαντιάσας ἧσπα-

FL. JOSEPHI VITA.

[20,30.] 823
ram populo Hierosolymilano , quod Galilzez res non satis
commode adminislrem; idque eos facile persuasuros esse
dicebal, quum ob auctoritatem, tum quod vulgus varium
sit et mutabile. 1taque quum sententiam optimam dixisse
visus fuerit Joannes , placuit illis ut duo quidem ad Hiero-
solymitas abirent, Jonathas et Ananias, alios vero duos
apud Tiberiadem mansuros relinqui. Atque in sui custo-
diam milites centum cogehant.

62. Tiberienses autem meenibus quidem suis firmandis
providerunt, incolas vero arma jubent resumere : et ab
Joanne, qui tum Gischalis erat, non paucos milites accive-
runt, auxilio futuros, si quando res 8088 mecuin | eis ege-
rent. Interim Jonathas suique Tiberiade digressi , simul
atque veniebant ad vicum Dabaritta, in extremis Galilzeze
finibus situm, in campo magno, circa mediam noctem in
manus incidunt custodum meorum. 111} vero, quum eos
arma deponere jussissent, in vinculis,eodem loco asserva-
bant, prout eis proeceperam. Mihi autem ista per literas
significat Levi, cui custodiam commiseram. Itaque biduo
post exacto, quumque nihil me rescivisse simulassem, misso
ad Tiberiense& nuocio, consulebam ut sinerent homines
positis armis in suam quemque domum: discedere. 1lli
vero (nam Jonatham cum suis Hierosolyma jam pervenisse
opiniabantur) maledica mihl responsa dederunt. Atqui
ego, nihil consternatus , strategemate contra eos uti cogita.
bam : nam nefas esse ducebam contra cives bellum accen.
dere. Volens igitur eos a Tiberiensibus abstrahere, dele-
ctis militum fortissimorum decem millibus, eos trifariam
divisi , et imperavi ut in vicis in insidiis collocati latitarent;
mille autem in vicum alium deducebam, perinde quidem
mon!anum, a Tiberiade vero quattuor stadiis dissitum,
quibus edixi ut, simul ac signum acceperint, descende.
rent. Atipse vico egressus ip aperto et propatulo loco ca-
stra locabam. Quod quum viderent Tiberienses, coutinuo
se ex oppido proripiebant, et multa in me convicia jacta-
bant. imo tanta eos amentia córripiebat, ut lectica de-
center instructa meam imaginem super ea proposuerint ,
eamque circumstantes me complorarepnt cum lus risuque.
AL ego, quum illorum dementiam aspicerem, ad hilaritatem
me coinponebam.

63. Quum autem vellem Simonem per insidias intercipere
et cum eo Joazarum, misso ad eos nuncio obsecrabam ut
paulum extra urbem procederent, assumptis secum amicis et
aliquammultis qui ipsis praesidio essent : velle enim me aie-
baro , cum ad eos descendissem , feedus cum illis ferire et
Galileee praefecturam dividere. | Et Simon quidem, per
imprudentiam et lucri spe inescatus, non cunctatus est ve-
Dire; Joazarus vero insidias suspicatus domi manebat.
Simoni igilur, quum ascendisset una cum amicis qui ipsi
praesidio essent, obviam factus benigne comiterque euim

[4

824 (036,037.)

ζόμην φιλοφρόνως xai χάριν ἔχειν ὡμολόγουν dva-
θάντι. Μετ’ o0 πολὺ δὲ συμπεριπατῶν ὡς xav μό-
νας τι βουλόμενος εἰπεῖν, ἐπεὶ πορρωτέρω τῶν φίλων
ἀπήγαγον, μέσον ἀράμενος ἀγαγεῖν εἰς τὴν χώμην τοῖς
6 μετ᾽ ἐμοῦ φίλοις ἔδωχα " τοὺς ὁπλίτας δὲ χαταδῆναι
χελεύσας, προσέδαλλον μετ᾽ αὐτῶν τῇ Γιδεριάδι, Μά-
χῆς δὲ γενομένης ἀμφοτέρωθεν χαρτερᾶς, xai ὅσον
οὕπω τῶν 'Γιδεριέων νικώντων, (ἐπεφεύγεισαν γὰρ ol
παρ᾽ fiv ὁπλῖται.) τὸ γινόμενον ἰδὼν καὶ τοὺς μετ᾽
19 ἐμαυτοῦ παραχαλέσας νιχῶντας ἤδη τοὺς “Τιδεριεῖς, εἰς
τὴν πόλιν συνεδίωξα * ἑτέραν δὲ δύναμιν εἰσπέμψας διὰ
τῆς λίμνης προσέταξα τὴν πρώτην λαθοῦσιν οἰκίαν
ἐμπρῆσαι. 'Τούτου δὲ γενοικένου νομίσαντες oi 'Γιέε-
pui, εἰλῆφθαι κατὰ χράτος αὐτῶν τὴν πόλιν, ὑπὸ φό-
Ib Gov ῥίπτουσι τὰ ὅπλα, μετὰ γυναιχῶν δὲ xol τέχνων
ἱκέτευον φείσασθαι τῆς πόλεως αὐτῶν. Ἐγὼ δὲ πρὸς
τὰς δεήσεις ἐπιχλασθεὶς τοὺς μὲν στρατιώτας τῆς δρμῆς
ἐπέσχον, αὐτὸς δὲ (xal γὰρ ἑσπέρα χατέλαδεν) μετὰ
τῶν ὁπλιτῶν ἀπὸ τῆς πολιορχίας ὑποστρέψας περὶ τὴν
20 τοῦ σώματος θεραπείαν àvwóuvv. Καλέσας δὲ ἐπὶ
τὴν ἑστίασιν τὸν Σίλωνα παρεμυθούμην περὶ τῶν γε-
γονότων᾽ ὑπισχνούμην τε δοὺς ἐφόδια αὐτῷ παραπέμ-
ψειν εἷς Ιεροσόλυμα μετὰ πάσης ἀσφαλείας.
ξδ΄, Κατὰ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν μυρίους ἐπαγό-
26 μενος ὁπλίτας ἧκον εἰς Τιδεριάδα, καὶ μεταπεμψάμε-
νος εἷς τὸ στάδιον τοὺς πρώτους αὐτῶν τοῦ πλήθους, ἐχέ-
λευσα φράζειν οἵτινες εἶεν αἴτιοι τῆς ἀποστάσεως.
᾿Ενδειξαμένων δὲ τοὺς ἄνδρας, ἐχείνους μὲν δεδεμένους
εἰς τὴν Ἰωτάπην πόλιν ἐξέπεμψα, τοὺς δὲ περὶ τὸν
39 Ἰωνάθην xal ᾿Ανανίαν λύσας τῶν δεσμῶν χαὶ δοὺς ἐφό-
δια μετὰ Σίμωνος xat Ἰωαζάρου xal ὁπλιτῶν πενταχο-
σίων, ot -παραφυλάξουσιν αὐτοὺς, ἐξέπεμψα εἰς τὰ
Ἱεροσόλυμα. 'Γιδεριεῖς δὲ πάλιν προσελθόντες συγ-
γινώσχειν αὑτοῖς παρεχάλουν περὶ τῶν πεπραγμένων,
35 ἐπανορθώσεσθαι τὰς ἁμαρτίας τῇ μετὰ ταῦτα πρὸς ἐμὲ
πίστει λέγοντες. Τὰ δὲ dx τῆς διαρπαγῆς περισσεύ-
σαντα σῶσαί με τοῖς ἀπολέσασιν ἐδέοντο. Καγὸ» τοῖς
ἔχουσι προσέταττον εἰς μέσον πάντα᾽ φέρειν" ἀπειθούν-
των δὲ μέχρι πολλοῦ, θεασάμενός τινα τῶν περὶ ἐμὲ
40 στρατιωτῶν λαμπροτέραν τοῦ συνήθους περιχείμενον
στόλὴν, ἐπυθόμην πόθεν ἔχοι" εἰπόντος δὲ ἐχ τῆς χατὰ
πόλιν ἁρπαγῆς, ἐχεῖνον μὲν πληγαῖς ἐχόλασα, τοῖς δὲ
ἄλλοις ἅπασιν ἠπείλησα μείζω τιμωρίαν ἐπιθήσειν μὴ
χομίσασιν εἰς ἐμφανὲς ὅσα ἡρπάχεισαν. Πολλῶν δὲ
à& συναχθέντων, ἑχάστῳ τῶν Τιδεριέων τὸ ἐπιγνωσθὲν
ἀποδέδωχα.
ξε΄. Γεγονὼς δ᾽ ἐνταῦθα τῆς διηγήσεως βούλομαι
πρὸς ἸἸοῦστον. xal αὐτὸν τὴν περὶ τούτων πραγματείαν
γεγραφότα, πρός τε τοὺς ἄλλους τοὺς ἱστορίαν μὲν γρά-
po γεῖν ὑπισχνουμένους, περὶ δὲ τὴν ἀλήθειαν ὀλιγώρους,
xai δι’ ἔγθραν ἢ χάριν τὸ ψεῦδος οὐχ ἐντρεπομένους,
μικρὰ διελθεῖν. Πράττουσι μὲν γὰρ ὅμοιόν τι τοῖς πε-
ph συμδολαίων πλαστὰ γράμματα συντιθεῖσιν, τῷ δὲ
μηδεμίαν ὁμοίως τιμωρίαν ἐχείνοις δεδιέναι χαταφρο-

$A. IDXHHOY BIOZ.

[30,31.]

salutabam , fatebarque me gratiam illi habere quod ad nos
ascenderit, Paul) vero post , cum eo deambolans , quasi ei
seorsum remotisque arbitris vellem aliquid dicere. ubi lon-
gius eum abduxeram, correptum medium amicis qui
mecum erant tradidi, in vicum perducendum : militibus-
que descendere jussis , cum ipsis Tiberiadem ibam oppugna-
tum. Quum autem utrinque acriter pugnatum esset, pa-
rumque aberat quin victoria cederet Tiberiensibus , &nilites
enim mei jam terga dederant ,) ipse hoc conspecto , eos qui
mecum erant adhortatus, victores prius Tiberienses in civi-
latem usque persequutus sum : aliis vero copiis per lacuin

trajectis mandavi ut domum, quam primum occupassent,

incenderemt. Hoc aulem facto, Tiberienses , rali vi ex-
pugnatam esse ipsorum civitatem, pre metu arma abji-
ciunt, cumque uxoribus ac liberis supplices orabant ut
ipsorum urbi parceretur. Ego autem, precibus (lexus, im.
petum quidem militum cohibui, ipse vero (nam vesper
appetebat) una cuin militibus ab urbis obsidione reversus,
corpori curando incumbebam. Quumque Simonen ad con
vivium adhibuissem , eum super iis quae acciderant eouso-
labar : atque promittebam fore ut, datoei viatico, Hiero-
solyma deduceretur salvus et incolumis.

64. Insequenti. vero die cum decem militum millibus
Tiberiadem veniebam, populique istius primoribus in circu
accitis, jussi ut quinam essent defeclionis auctores dire.
rent. Quumque homines indicassent, eos quidem vinctos
in urbem Jotapam misi, Jonathiam vero et Ananiam socius-
que vinculis so:utos et commeatu instructcs, una cum | Si-
mone et Joazaro, et militibus quingentis qui eos custodirent
observarentque , Hierosolyma mittendos curavi, Αἱ Tibe-
rienses, quum ad me iterum confIuxissent , supplices obse
crabant ut quee facta essent ipsis ignoscerem, dicentes sc
emendaturos esse quae male fecissent, suae in poslerum
erga me fidei constantia. Insuper orabant ut quaecunque
ex spoliis superessent iis servarentur qui ea perdideranl.
Alque ego ea habentibus imperabam ut omnia qua penes
ipsos essent in medium afferrent : diuque cunctaptibus jussa
mea exsequi , quendam e militibus meis conspicatus veste
solito splendidiore indutum, eam unde haberet interrogabam;
quumque respondisset ,.ex urbis rapinis, illum verberibus
castigatri jubebam , aliis me atrociorem ponam inflicturum
esse minatus, nisi quicquid rapuerint in apricum protule-
rin. Multis itaque comportatis, Tiberiensibus, .quod
quisque pro suo agnovit , reddidi.

65. Quum autem ad hanc narrationis mex partem deve-
nerim , libet mihi verba aliquot facere ad Justum, qui et
ipse hisce de rebus opus composuit, et ad ceteros item,
qui historiam quidem scribere in se recipiunt, de verilale
'vero parum admodum solliciti sunt, et ex odio graliave
falsi quid dicere non verentur. Nam similiter quidem fa-
ciunt ac ii qui de rebus contractis scripta in medium affe-
runt ficta et commentilia : sed quod similia ac isti nos

(937,938.)

vouct τῆς ἀληθείας. ἰοὔστος γοῦν συγγράφειν τὰς
περὶ τούτων ἐπιχειρήσας πράξεις καὶ τὸν πόλεμον, ὑπὲρ
τοῦ δοχεῖν φιλόπονος εἶναι ἐμοῦ μὲν κατέψευσται, ἠλή-
θευσε δὲ οὐδὲ περὶ τῆς πατρίδος. “Ὅθεν (ἀπολογή-

& σασθαι γὰρ νῦν ἀνάγχην ἔχω χαταψευδομαρτυρούμενος)
ἐρῶ τὰ μέχρι νῦν σεσιωπημένα. Καὶ μὴ θαυμάσῃ
τις ὅτι μὴ πάλαι περὶ τούτων ἐδήλωσα" τῷ γὰρ
ἱστορίαν ἀναγράφοντι τὸ μὲν ἀληθεύειν ἀναγκαῖον,
ἔξεστι δ᾽ ὅμως μὴ πιχρῶς τάς τινων πονηρίας ἐλέγχειν,

ι0 οὐ διὰ τὴν πρὸς ἐχείνους χάριν, ἀλλὰ διὰ τὴν αὐτοῦ
μετριότητα. « Πῶς οὖν (ἵνα φῶ πρὸς αὐτὸν-ὡς πα-

« ρόντα), ᾿Ιοῦστε, δεινότατε συγγραφέων, (τοῦτο γὰρ

« αὐχεῖς περὶ σεαυτοῦ, ) αἴτιοι γεγόναμεν ἐγώ τε xal

« Γαλιλαῖοι τῇ πατρίδι σου τῆς πρὸς ἱΡωμαίους xat
16 « πρὸς τὸν βασιλέα στάσεως; Πρότερον γὰρ ἢ ἐμὲ τῆς
« Γαλιλαίας στρατηγὸν πὸ τοῦ χοινοῦ τῶν “Ἱεροσολυ-

« μιτῶν χειροτονηθῆναι, σὺ xal πάντες Τιδεριεῖς οὐ

« μᾶνον ἀνειλήφατε τὰ ὅπλα, ἀλλὰ καὶ τὰς ἐν τῇ Συ-

« pla δέχα πόλεις ἐπολεμεῖτε. Σὺ γοῦν τὰς χώμας
30 « αὐτῶν ἐνέπρησας xal Ó σὸς οἰκέτης ἐπὶ τῆς παρατά-
« ξεως ἐχείνης ἔπεσεν. Ταῦτα δὲ οὐχ ἐγὼν λέγω μόνος,

« ἀλλὰ χαὶ ἐν τοῖς Οὐεσπασιανοῦ τοῦ αὐτοχράτορος

« ὑπομνήμασιν οὕτω γέγραπται, καὶ τίνα τρόπον ἐν

« Πτολεμαΐδι Οὐεσπασιανοῦ χατεδόησαν ol τῶν δέκα
45 « πόλεων ἔνοιχοι. τιμωρίαν ὑποσχεῖν σε τὸν αἴτιον
» ἀξιοῦντες. Καὶ ἐδεδώχεις àv. δίχην Οὐεσπασιανοῦ

« χελεύσαντος, εἰ μὴ βασιλεὺς ᾿Αγρίππας, λαδὼν ἐξου-

« σίαν ἀποχτεῖναί σε, πολλὰ τῆς ἀδελφῆς Βερενίχης

« δεηθείσης, οὐχ ἀνελὼν δεδεμένον ἐπὶ πολὺν χρόνον
80 « ἐφύλαξεν. Καὶ ai μετὰ ταῦτα δὲ πολιτεῖαί σου
x σαφῶς ἐμφανίζουσιν τόν τε βίον τὸν ἄλλον, xal ὅτι

« σὺ τὴν πατρίδα “Ρωμαίων ἀπέστησας. ν τὰ

« τεχμήρια χἀγὼ δηλώσω μετ᾽ ὀλίγον. Βούλομαι δ᾽

« εἰπεῖν xal πρὸς τοὺς ἄλλους 'Τιδεριεῖς ὀλίγα διὰ σὲ
35 « xat παραστῆσαι τοῖς ἐντυγχάνειν μέλλουσι ταῖς ἵστο-
« ρίαις ὅτι μήτε φιλορώμαιοι μήτε φιλοθασιλεῖς γεγό-
«νατε. Γῶν ἐν τῇ Γαλιλαία πόλεων αἱ μέγισται,

« Σέπφωρις xal Τιδεριὰς 4 σὴ πατρὶς, ὦ Ἰοῦστε᾽

« ἀλλὰ Σέπφωρις μὲν ἐν τῷ μεσαιτάτῳ τῆς Γαλιλαίας
40 « χειμένη xai περὶ αὑτὴν χώμας ἔχουσα πολλὰς, xai
« τι θρασύνεσθαι δυναμένη πρὸς "Pouatouc, εἴπερ

« ἠθέλησεν, εὐχερῶς, διεγνωχυῖΐα τῇ πρὸς τοὺς δεσπό-

« τὰς ἐμμένειν πίστει, καὶ ἐμὲ τῆς πόλεως αὐτῶν ἐξέ-

« χλεισε, xal στρατεύσασθαί τινα τῶν πολιτῶν Ἰου-
4 « δαίοις ἐκώλυσεν ὅπως δὲ xal τὰ πρὸς ἡμᾶς ἀσφαχὴς
« εἴη. ἠπάτησάν με τείχεσιν αὐτῶν τὴν πόλιν ὀχυρῦ»-

« σαι προτρέψαντες. Καὶ παρὰ Κεστίου Γάλλου τοῦ

« τῶν ἐν τῇ Συρίᾳ Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων ἡγεμονεύσαν-

« τὸς φρουρὰν ἕχόντες ἐνεδέξαντο, χαταφρονήσαντες
B9 « ἐμοῦ τότε μέγα δυναμένου καὶ πᾶσι δι᾿ ἐχπλήξεως
« ὄντος. Πολιορχουμένης δὲ τότε τῆς μεγίστης ἡμῶν

« πόλεως “Ἱεροσολύμων, xal τοῦ χοινοῦ πάντων ἱεροῦ

« χινδυνεύοντος ἐν τῇ τῶν πολεμίων ἐξουσία γενέσθαι,

« συμμαχίαν οὐχ ἔπεμψαν μὴ βουλόμενοι δοχεῖν xav

FL. JOSEPHI VITA.

[3,33] ^ 835
metuant supplicia, parvi pendunt et contemptui habent
veritatem. — Justus igitur de iia qua a nobis gesta fuerint
et de bello scribere aggressus, ut diligeutiam adhibuisse
videretur, de me mentitus est, deque patria sua ne vera
quidem protulit. Quamobrem (necesse enim habeo me-
met contra falsa testimonia defendere) eloquar ea quae
hactenus silui. Neque mirum cuiquam sit quod non antea
ea indicaverim : historiam enim scribenti vera dicere ne-
cessarium est; licet tamen ei non acerbe redarguere quo-
rundam improbitatem, non tam illorum gralia, quam ut
sese moderalum esse ostendat. ^ « Quo modo igitur ( ut
« jpsum tanquam praesentem alloquar), Juste, historicorum
« gravissime, ( id enim tibimet arrogas,) ipse et Galilari pa-
« (riae tuze auctores fuimus seditionis adversum Romanos
« et regem? Prius enim quam a communi Hierosolymorum
« praetor Galilzeee essem constitutus , tu et Tiberienses uni-
« versi non solum arma corripuistis , sed et Syrie decapoli
« bellum intulistis. Tu quippe illius vicos incendisti , tuus-
« que famulus in acie illic cecidit. Atque liec non a me tan-
« tum dicuntur, sed et in Vespasiani Imperatoris commen-
« tariis scripta reperiuntur; et quo modo Vespasianum apud
« Ptolemaidem clamoribus prosequuti sunt decapolitaui ,
« te unum auctorem ad supplicium deposcentes. Et pu:na

« dedisses jussu Vespasiani , nisi Agrippa rex, accepta po-
« testate te interimendi, multis precibus a sorore Berenice
« interpellatus, te non sustulissel , sed diu in custodia
« vincium servasset. Quin et res, quas postea in republica
« gessisti , palam faciunt et reliquam tuam vitam , et quod
« (u patriae tua auctor fueris defectionis a Romanis. Id quod
« multis indiciis pauio infra confirmatum ibo. Volo autem
« propter te aliis etiam Tiberiensibus pauca dicere, facere-
« que ut aciant qui has legent historias, quod neque Ro-
« manorum neque regis amici fueritis. Urbium in Galilea
« maxima sunt Sepphoris et Tiberias, tua, Juste, patria :
« sed Sepphoris quidem in media Galilza sita , et circa se
« habens vicos quamplurimos, quaeque facile poterat, si '
«quidem voluisset, adversue Romanos aliquid audere,
« secum tamen statuens suam erga dominos (idem servare,
« et me urbe sua exclusit, edictoque prohibuit civium suo-
« rum quenquam Judsis rnerere : ulque ἃ me extra peri-
« culum esset , dolo rye induxerunt ut urbem eorum mo-
« nibus munirem. Quo facto presidium receperunt a
« Cestio Gallo, qui Romanis legionibus in Syria prxeerat ,
« me contempto, qui tum potens valde eram et omnibus
« terrori. Quum aulem eo tempore oppugnarentur Hiero-
« solyma, urhs apud nos amplissima , et parum aberal quin
« templum omnibus commune in liostium polestatem veni-
« ret, non miserunt suppetias, quod videri nollent arma

-—-
[^14

20

3v

3

[- d

45

50

826 (915,92.)

« Ῥωμαίων ὅπλα λαθεῖν. Ἢ δὲ σὴ πατρὶς, ὦ Ἰοῦστε,
« χειμένη ἐν τῇ [εννησαρίτιδι λίμνη, xai ἀπέχουσα
« Ἵππου μὲν στάδια τριάχοντα, Γαδάρων δὲ ἑξήχοντα,
« Σχυθοπόλεως δὲ εἴχοσι xxi ἑκατὸν τῆς ὑπηχόου βα-
« σιλείας, μηδεμιᾶς δὲ πόλεως Ἰουδαίων παραχειμέ-
« v, εἰ ἤθελε τὴν πρὸς Ρωμαίους πίστιν φυλάττειν,
« ῥάως ἐδύνατο" xal γὰρ ἥ τε πόλις ὅ τε δῆμος ὅπλων
« ηὐπορεῖτο, Ἀλλ᾽ ὡς σὺ φὴς αἴτιος ἤμην ἐγὼ τότε"
« μετὰ ταῦτα δὲ τίς, ὦ Ἰοῦστε; πρὸ γὰρ τῆς Ἵεροσο-
« λύμων πολιορχίας οἶδας ὑπὸ Ρωμαίοις ἐμὲ γενόμενον
« καὶ Ἰωτάπατα κατὰ χράτος ληφθέντα, φρούριά τε
« πολλὰ, πολύν τε Γαλιλαίων ὄχλον χχατὰ τὴν μάχην
« πεσόντα. Τότε οὖν ἐχρὴν ὑμᾶς πάντως ἀπηλλα-
« γμένους τοῦ δι᾽ ἐμὲ φόδου ῥύψαί τε τὰ ὅπλα xat πα-
«ραστῆναι τῷ βασιλεῖ xol Ῥωμαίοις, ὅτι δ) οὐχ
« ἔχόντες, ἀλλ᾽ ἀναγχασθέντες ἐπὶ τὸν πρὸς αὐτοὺς
«ὡρμήσατε πόλεμον. Ὑμεῖς δὲ xai περιεωείνατε
« Οὐεσπασιχνὸν, ἕως αὐτὸς ἀφιχόμενος μετὰ πά-
« σῆς τῆς δυνάμεως προσέλθη τοῖς τείχεσι, xal τότε
« διὰ φόθον τὰ ὅπλα κατέθεσθε, καὶ πάντως ἂν ὑμῶν ἣ
« πόλις ἥλω χατὰ χράτος, εἰ μὴ τῷ βασιλεῖ δεομένῳ
« xal τὴν ἄνοιαν δμῶν παραιτουμένω συνεχώρησεν
« Οὐεσπασιανός. Οὐχ ἐγὼ τοίνυν αἴτιος, ἀλλ᾽ ὑμεῖς
« οἱ πολεμικὰ φρονήσαντες. Ἦ οὐ μέωνησθε ὅτι το-
« σαυτάχις ὑμῶν ἐγχρατὴς γενόμενος οὐδένα διέφθειρα;
« στασιάζοντες δὲ ὑμεῖς πρὸς ἀλλήλους, οὐ διὰ τὴν πρὸς
« τὸν βασιλέα καὶ 'Pouatouz εὔνοιαν, διὰ δὲ τὴν ὕμε-
« τέραν αὐτῶν πονηρίαν ἑκατὸν ὀγδοήχοντα πέντε τῶν
« πολιτῶν ἀπεχτείνατε, χατὰ τὸν χαιρὸν ἐχεῖνον ἐμοῦ
« πολιορχουμένου ἐν Ἰωταπάτοις ὑπὸ “Ρωμαίων. Τί
« δ᾽ οὐχὶ κατὰ τὴν τῶν “Ἱεροσολύμων πολιορχίαν δισχί-
« λιοι Τιδεριέων ἐξητάσθησαν, ol μὲν πεπτωχότες, οἱ
« δὲ ληφθέντες αἰχμάλωτοι; ᾿Αλλὰ σὺ πολέμιος οὐ γε-
« γονέναι φήσεις, ὅτι πρὸς βασιλέα τότ᾽ ἔφυγες" xol
* τοῦτο δὲ διὰ τὸν ἐξ ἐμοῦ φόθον φηυί σε πεποιηχέναι.
« Κἀγὼ μὲν πονηρὸς, ὡς λέγεις - 6 δὲ βασιλεὺς ᾿Ἀγρίπ-
« πας, ὃ τὴν ψυχήν σοι συγμωρήσας ὑπὸ Οὐεσπασιανοῦ
« θανεῖν χαταχριθέντι, ὃ τοσούτοις δωρησάμενος γρή-

, e jl à Y^" 7
«σι, τίνος Évexev ὕστερον δὶς μὲν ἔδησε, τοσαυτά-.

«χις δὲ φυγεῖν τὴν πατρίδα προσέταξε, χαὶ ἀποθανεῖν
« δὲ χελεύσας ἅπαξ, τῇ ἀδελφῇ Βερενίχη πολλὰ δεη-
« θείση, τὴν σωτηρίαν ἐχαρίσατο; xat μετὰ τοσαῦτα
« δέ σου τὰ καχουργάματα τάξιν ἐπιστολῶν σοι πι-
« στεύσας, ὡς χαὶ ταύτας σὲ pt ῥαδιουργοῦντα, ἀπή-
«λασε τῆς ὄψεως. ᾿Αλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐλέγχειν
« ἐπ᾽ ἀχριθὲς ἐῶ. Θαυμάζειν δ᾽ ἔπεισί μοι τὴν σὴν
« ἀναίδειαν, ὅτι τολμᾶς λέγειν ἁπάντων τῶν τὴν πρα-
« γματείαν ταύτην γεγραφότων αὐτὸς ἄμεινον ἐξηγγελ-
« χέναι, μήτε τὰ πραχθέντα κατὰ τὴν Γαλιλαίαν
« ἐπιστάμενος ( ἧς γὰρ ἐν Βηρυτῷ τότε παρὰ βασιλεῖ)
«μήθ᾽ ὅσα ἔπαθον Ρωμαῖοι ἐπὶ τῆς Ἰωταπάτων πο-
« λιορχίας ἢ ἔδρασαν ἡμᾶς παραχολουθήσας, μήθ᾽ ὅσα
« xat ἐμαυτὸν ἔπραξα πολιορχούμενος δυνηθεὶς πυθέ-
« σθαι. Πάντες γὰρ οἱ ἀπαγγείλαντες ἂν διεφθάρησαν

ΦΛ. ΙΩΣΗΠΟΥ͂ ΒΙΟΣ.

[2,.
« sumpsisse adversus Ποπηᾶπο5. Tua vero palria , o Juste,
« ad lacum Gennesarilen sita, et distans ab Hippo triginta
« stadiis , Gadaris sexaginta , et Scythopoli in ditione regis
« centum el viginti, quum Judaeorum urbs nulla ei adja
« ceat, si voluisset, facile Romanis fidem servare potuit :
« nau et civitati ipsi οἱ populo abunde armorum eral.
« Verum, ut tu dicis, ipse tunc eram in causa : at quis
« postea, o Juste? nam antequam obsiderentur Hierosolyma,
« nosti me sub Romanis fuisse , el vi capta Iotapata, mul-
« laque castella, magnamque populi Galikeas partem acie
« cecidisse. Tunc igitur oportebat vos omnino a mei (er-
« rore liberatos arma abjecisse, et auxilio venisse regi
« Bemanisque, quandoquidem non sponte, sed necessitale
« coacti ín bellum contra eos irruistis. Quin et vos tantis
« per exspectastis Vespasianum, dum ipse cum omnibus
« suis copiis menibus oppugnandis sese adimoveret : ac Lunc
« demum pra metu arma posuistis, et proculdubio vcatram
« vi expugnasset urbem, nisi regi supplicanti vestramque
« 8tultiliam excusanti vos condonassel Vespasianus. Non
« mea igitur est culpa, sed vestra, qui belligerare studuislis.
« Annon meministis quod , vobis tolies superatis, vestrüm
« neminem interfeceriim? quum vero vus seditionem inter
« vosmet agitaretis, non ex benevolentia erga regem ef
« Romanos, sed veslrüm ipsorum ex mililia, centum el
« ocloginta quinque cives occidistis, quo tempore ipie
« a Romanis obsiderer Iotapatis. Quid ? annon in Hieroso-
« lymitana obsidione recensita sunt Tiberiensium duo
« millia, qui partim ceciderunt , partim captivi facli sunt?
« Sed forsan tu hostetn te fuisse negahis, quod tum profu-
« geris ad regem : id quod te fecisse aio mei metu. ΕἸ τὰ
« quidem me hominem improbum esse dicis. "Verum rex
« Agrippa , qui tibi a Vespasiano capitis damnato vitam in-
« dulsit et tam magna pecunia te donavit, qua demum
« Causa semel et iterum in vincula te conjecit, totiesque e
« patría in exsilium ire jussit? quumque semel te morti ad.
« dixisset, nonne multis Berenices sororis precibus motus
« salutem tibi concessit? Postea vero quum te, in toL maleficiis
« depreliensum , ei ab epistolis esse voluisset, ut comperit
« hic quoque te inala fide rem agere, ἃ conspectu suo te
« abegit. Sed in hzc diligentius inquirere eaque redar-
«guere desino. Ceterum mihi subit mirari impudentiam
« tuam, qui ausus sis dicere, te omnibus qui harum rerum
« historiam literis mandarunt, melius eas scriptis tuis
« enarrasse, quum nec ea resciveris quie per Galül;eam gesta
« Sunt , ( tunc enim Beryti eras apud regem, ) nec eorum
« qua Romani passi sunt in Jotapatorum obsidione nosve
« pati fecerunt, notitiam assequutus fueris; nec res a me
« gestas dum obsiderer discere potueris. Nam omnes qui
« ista narrando erant acierum conflictu illic perierunt. Sed

e

20

A2
e

30

35

40

45

5o Ἰωάννην πραχθησομένων.

(939,910.)

« ἐπὶ τῆς παρατάξεως ἐχείνης.
" τῶν ᾿Ἱεροσολυμιτῶν πραχθέντα μετὰ ἀχριδείας φήσεις
« συγγεγραφέναι. Καὶ πῶς οἷόν τε; οὔτε γὰρ πολέμῳ
« παρέτυχες οὔτε τὰ Καίσαρος ἀνέγνως ὑπομνήματα,

« νέγιστον δὲ τεχμήριον, τοῖς Καίσαρος ὑπομνήωχσιν
« ἐναντίαν πεποίησαι τὴν γραφήν. Εἰ δὲ θαρρεῖς
« ἄμεινον ἁπάντων συγγεγραφέναι, διὰ τί, ζώντων
« Οὐεσπασιανοῦ xat'l'érou τῶν αὐτοχρατόρων τοῦ πο--
« λέμου γενομένων, xal βασιλέως Ἀγρίππα περιόντος
« ἔτι καὶ τῶν dx. γένους αὐτοῦ πάντων, ἀνδρῶν τῆς
« “Ελληνιχῇς παιδείας ἐπὶ πλεῖστον ἡχόντων, τὴν ἵστο-

« ρίαν οὐχ ἔφερες εἰς μέσον ; πρὸ γὰρ εἴχοσιν ἐτῶν et-

« yt; γεγραμμένην, xal παρ᾽ εἰδότων ἔμελλες τῆς

L1

ἀχριδείας τὴν μαρτορίαν ἀποφέρεσθαι, Νῦν δ’ ὅτε
« ἐχεῖνοι μὲν οὐχέσι εἰσὶ μεθ᾽ ἡμῶν, ἐλεγχθῆναι δ᾽ οὐ
« νομίζεις, τεθάρρηχας. Οὐ μὴν ἐγώ σοι τὸν αὐτὸν
τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ᾽ αὐτοῖς
a ἐπέδωχα τοῖς αὐτοχράτορσι τὰ βιδλία, μονονοὺ τῶν
« ἔργων ἤδη βλεπομένων. Συνήδειν γὰρ ἐμαυτῷ τε-
« τηρηκχότι τὴν τῆς ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ᾽ ἦ μαρτυ-
« plac τεύξεσθαι προσδοχήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ
« ἄλλοις δὲ πολλοῖς εὐθὺς ἐπέδωχα τὴν ἱστορίαν, ὧν
a ἔνιοι xal παρετετυχήχεισαν πολέμῳ, καθάπερ βασι-
« λεὺς Ἀγρίππας xai τινες αὐτοῦ τῶν συγγενῶν. *O μὲν

« 4k αὐτοχράτωρ 'Είτος οὕτως ix μόνων αὐτῶν ἐθου-
« λήθη τὴν γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν
«πράξεων, ὥστε γαράξας τῇ ἑαυτοῦ “χειρὶ τὰ βιόλία
« δημοσιεύεσθαι προσέταξεν" ὃ δὲ βασιλεὺς Ἀνρίππας
« ἐξήχοντα δύο γέγραφεν ἐπιστολὰς, τὴν τῆς ἀληθείας
« παράδοσιν μαρτυρῶν. Ὧν δὴ χαὶ δύο ὑπέταξα,
« χαὶ βουληθέντι σοι τὰ γεγραμμένα γνῶναι πάρεστιν
« ἐξ αὐτῶν. «« Βασιλεὺς Ἀγρίππας Ἰωσήπῳ τῷ φιλτάτῳ
«« yalosw. Ἥδιστα διῆλθον τὴν βίδλον. Καί μοι
«« πολὺ ἐπιμελέστερον ἔδοξας τῶν ταῦτα συγγραψάντων
«« ἠχριδωκέναι. Πέμπε δέ μοι καὶ τὰς λοιπάς, "E “ρ-
κα paco, grat, — Βασιλεὺς Ἀγρίππας. Ἰωσήπῳ τῷ
«« φιλτάτῳ χαίρειν. Ἐξ ὧν ἔγραψας οὐδεμιᾶς ἔοικας
«« γρήζειν διδασκαλίας ὑπὲρ τοῦ μαθεῖν ἡμᾶς ὅλους
«« ἀρχῆθεν. “Ὅταν μέντοι συντύχης μοι, xal αὐτός σε
«a πολλὰ κατηχήσω τῶν ἀγνοουμένων.» Ἐμοὶ δὲ,
« ἀπαρτισθείσης τῆς ἱστορίας, ᾿Αγρίππας οὐ χολαχεύων
« (οὐδὲ γὰρ ἐπέδαλλεν αὐτῷ) οὐδὲ εἰρωνευόμενος, ὧς σὺ
« φήσεις, (πόρρω γὰρ ἦν ἐχεῖνος τοιαύτης καχοηθϑείας ,)
« ἀλλὰ τὴν ἀλήθειαν ἐμαρτύρει, χαθάπερ πάντες οἵ
« ταῖς ἱστορίαις ἐντυγχάνοντες. » ᾿Αλλὰ τὰ μὲν πρὸς
τὸν ᾿Ιοὔστον, ἀναγχαίαν λαθόντα τὴν παρέχθασιν, u£-

χρι τούτων λελέχθω. '

Ec'. Διοιχήσας δ᾽ ἐγὼ τὰ χατὰ τὴν Τιθεριάδα xai
χαθίσας τῶν φίλων συνέδριον, ἐδουλευόμην περὶ τῶν πρὸς
Ἐδόχει μὲν οὖν πᾶσι τοῖς
Γαλιλαίοις ὁπλίσαντα πάντας ἀπελθεῖν ἐπὶ τὸν Ἰωάννην
χαὶ λαθεῖν παρ᾿ αὐτοῦ δίχας ὡς πάσης τῆς στάσεως
αἰτίου γεγονήτος. Οὐχ ἀρεσχόμην δ᾽ ἐγὼ ταῖς γνώμαις
αὐτῶν, προχίρετιν ἔχων τὰς ταραγὰς γωρὶς φόνου

A

FL. JOSEPHI VITA.
Ἀλλ᾽ ἴσως τὰ xat ;

[33,2.] 857

« forte dices te accurate omnia perscripsisse, qua gesta
« erant contra Hierosolymilas. ΕἸ qui poluisti , quam nec
« ei bello interfueris, nec Cesaris commentarios legeris ?
« maximoque est indicio, quod scripseris contra quam Cae-
« gar in commentariis. — Quodsi confidis (6 omnibus in
« scribendo praestitisse, cur non, dum viverent Vespasia-
« nus ac Titus , quorum Imperatorum auspiciis confectum
« erat bellum, et dum Agrippa rex superstes esset , cogna.
« tique ejus, viri Graecarum literarum peritissimi, historiam
« tuam in lucem edidisli? eam ulique ante viginti anuos
« gcriptis consignatam habebas : el poteras ab iis, quibus
« omnia explorata erant , accurate diligentia: testimonium
« retulisse. Nunc vero, quando illi quidem nobiscum esse
« desierunt, teque redargui non posse arbitraris , ausus es
« librum edere. At non ego de meis libris perinde ac tu
« gum veritus , sed ipsis Imperatoribus eos obtuli, quum res

.« geste. pene adhuc ante omnium oculos versarentur :

«quippe conscius eram mihi servat; ubicunque veritatis.
« Àc proinde quum testimonium illorum speravissem , non
« sum exspectatione mea frustratus. Quin etiam cum plu-
« ribus aliis historiam meam communicavi, quorum non-
« nulli bello interfuerant : inter quos fuit rex Agrippa , et
a quidam ex ejus propinquis. Nani Titus quidem Impera.
« tor ex iis solis rerum gestarum notitiam hominibus tradi
« tantopere voluit, ut manu sua subscriptos publicari prze-
« ceperit : rex vero Agrippa duas οἱ sexaginta scripsit epi.
« Slolas, quibus veritatem a me traditam esse testatur. Ex
« quibus sane duas eliam subjeci ; et tibi , si volueris , inde
« licel ea cognoscere quae scripta erant. «« Rex Agrippa
«« Josepho carissimo S. Libenter admodum perlegi li-
«« brum tuum. ΕἸ mihi visus es diligenter magis et accu-
«« rate quam alii , qui de iisdem rebus scripsernnt , narra-
«« lionem contexuisse. Fac autem mihi mitlas quod reli-
«« quum est, Vale, carissime. — Rex Agrippa Joseplio
κα carissimo 5. Ex iis quee scripsisti nihil desiderare vidé-
«« ris quod aliquis te edoceat, quo nos omnes quae gesta
«« fuerint ab initio perspecta habeamus. Tamen quum me
« convereris , ipse faciam ut auditione aliquammilta acci-
«« pias quce iguorantur. »» Mihi autem, historia absoluta,
« Agrippa, non adulatione utens, (hoc enim ei non convenie-
« bat ,) neque ut tu dices dissimulatione, (nam plurimum
« aberat ab ista ingenii malignitate,) sed, quemadmodum ii
« omnes qui historias legunt, de veritate ejus lestimonium
« perhibebat. » Et hrec quidem quze ad Justum spectant, de
quibus necessario instituenda erat digressio, hactenus dicta
sunto.

66. Ego vero quum res Tiberiadis curassem et amicorum
concilium coegissem , deliberabam quid de Joanne facien-
dum esset. Et Galilzeis quidem omnibus placuit ut, quum
ipsos armis instruxissem, in Joannem impetum facerem, de-
que eo tanquam seditionis tolius auctore piernas sumcrem.
At mihi displicebat illorum sententia , cui constilutum erat
sine caede tumultus componere. Quamobrem cos adhorta-. Ὁ

828 (ρ40,941.)

καταστέλλεν Ὅθεν δὴ παρήνεσα πᾶσαν εἰσενέγχα-
σθαι πρόνοιαν ὑπὲρ τοῦ γνῶναι τὰ ὀνόματα τῶν ὑπὸ
τῷ Ἰωάννη, ὄντων. Ποιησάντων δὲ ἐχείνων, γνοὺς
ἐγὼ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες ἦσαν, ἐξέθηκα πρόγραμμα,
ὁ διὰ τούτου πίστιν xal δεξιὰν προτείνων τοῖς μετ
Ἰωάννου θελήσασι λαθεῖν μετάνοιαν, καὶ ἡμερῶν εἴ-
χοσι χρόνον προέτεινα τοῖς βουλεύσασθαι θέλουσι περὶ
τῶν ἑαυτοῖς συμφερόντων. Ἤ πείλουν δὲ, εἰ μὴ ῥί-
ψωσι τὰ ὅπλα, χαταπρήσειν αὐτῶν τὰς οἰχήσεις xal
10 δημοσιώσειν τὰς οὐσίχς. Ταῦτα δὲ ἀχούσαντες οἱ
ἄνθρωποι xat ταραχθέντες οὔ τι μετρίως, χαταλείπουσι
μὲν τὸν Ἰωάννην, τὰ δ᾽ ὅπλα ῥίψαντες ἦχον πρός με
τετραχισχίλιοι τὸν ἀριθωόν. Μόνοι δὲ τῷ ᾿Ιωάννῃ
παρέμειναν οἱ πολῖται χαὶ ξένοι τινὲς dx. τῆς Τυρίων
1 μητροπόλεως ὡς χίλιοι καὶ πενταχόσιοι. Ἰωάννης
μὲν οὕτω χαταστρατηγηθεὶς͵ ὑπ᾽ ἐμοῦ, τὸ λοιπὸν ἐν τῇ
πατρίδι περίφοθος ἔμεινεν.
ξζ΄, Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χαιρὸν Σεπφωρῖται θαρρή-
σαντες ἀναλαμδάνουσιν ὅπλα, πεποιθότες τῇ τε τῶν
30 τειχῶν ὀχυρότητι xal τῷ πρὸς ἑτέροις ὄντα με δρᾶν.
Πέμπουσι δὴ πρὸς Κέστιον Γάλλον (Συρίας δ᾽ ἦν οὖ-
voc ἡγεμών) παρακαλοῦντες 3j αὐτὸν ἥχειν θᾶττον
παραληψόμενον αὐτῶν τὴν πόλιν, ἢ πέμψαι τοὺς
φρουρήσοντας. Ὁ δὲ ξ ἄλλος ἐλεύσεσθαι μὲν ὑπέσχετο,
85 πότε δὲ οὐ διεσάφησεν. Καγὼ ταῦτα πυθόμενος,
ἀναλαδὼν τοὺς σὺν ἐμοὶ στρατιώτας xat δρμήσας ἐπὶ
τοὺς Σεπφωρίτας, εἷλον αὐτῶν τὴν πόλιν κατὰ χράτος.
Λαθόμενοι δ᾽ ἀφορυῆς οἱ Γαλιλαῖοι, καὶ παρεῖναι τοῦ
μίσους τὸν καιρὸν οἰηθέντες, [εἶχον γὰρ ἀπεχθῶς καὶ.
90 πρὸς ταύτην τὴν πόλιν.) ὥρμησαν ὡς ἄδην ἀφανίσον-
τες πάντας σὺν τοῖς ἐποίχοις. Εἰσδραμόντες οὖν ἐνε-
πίωαπρασαν αὐτῶν τὰς οἰκίας, ἐρήμους χαταλαμθάνον-
τες οἷ γὰρ ἄνθρωποι δείσαντες εἰς τὴν ἀχρόπολιν
συνέφυγον. Διήρπαζον δὲ πάντα, χαὶ τρόπον οὐδένα
85 πορθήσεως κατὰ τῶν ὁμοφύλων παρελίμπανον. Ταῦτ᾽
ἐγὼ θεασάμενος σφόδρα διετέθην ἀνιαρῶς, χαὶ παύεσθαι
προσέταττον αὐτοῖς, ὑπομιμνήσχων ὅτι τοιαῦτα δρᾶν
δμοφύλους οὐχ ἔστιν ὅσιον. "Eel δ᾽ οὔτε παραχαλοῦν-
τὸς οὔτε προστάσσοντος ἤχονον, ἐνίκα δὲ τὸ μῖσος τὰς
40 παραινέσεις, τοὺς πιστοτάτους τῶν περὶ ἐμὲ φίλων
ἐχέλευσα διαδοῦναι λόγους ὡς ἹΡωμαίων μετὰ μεγάλης
δυνάμεως χατὰ τὸ ἕτερον μέρος τῆς πόλεως εἰσδεύλη-
κότων. Ταῦτα δ᾽ ἐποίουν ὑπὲρ τοῦ τῆς φήμης ἐμπε-
σούσης ἐπισχεῖν μὲν τῶν Γαλιλαίων τὰς δρμὰς, δια--
σῶσαι δὲ τὴν τῶν Σεπφωριτῶν πόλιν. Καὶ τέλος
προὐχώρησε τὸ στρατήγημα. Τῆς γὰρ ἀγγελίας
ἀχούσαντες ἐφοδήθησαν ὑπὲρ αὑτῶν xal χαταλιπόντες
τὰς ἁρπαγὰς ἔφυγον, μάλιστα δὲ͵ ἐπεὶ xdud τὸν στρα-
τηγὸν ἑώρων ταὐτὰ ποιοῦντα, Πρὸς γὰρ τὸ πιστὸν
τῆς φήμης ἐσχηπτόμην ὁμοίως αὐτοῖς διατίθεσθαι.
Σεπφωρῖται δὲ παρ᾽ ἐλπίδα τὴν ἑαυτῶν ὑπὸ τοῦ ἐμοῦ
σοφίσματος ἐσώθησαν.
ξη΄. Καὶ Τιδεριὰς δὲ παρ᾽ ὀλίγον διηρπάσθη ὑπὸ

Janv, τοιαύτης αἰτίας ὑποπεσούσης. Τῶν ἐκ

4

δί

-

ΦΑ. ἸΩΣΉΠΟΥ BIOZ.

[3,35.]
tus sum ad curam omnem adhibendam , ut eorum qui sub
Joanne erant nomina ediacerent. Quod quum illi (ecissent,
comperto mibi qui viri essent, edictutn proposui, quo
fidam dextramque me illis porrigere dicebam, qui ab Joanne
starent , modo resipiscerent : atque viginti dierum spalium
eis prascripsi, qui suis rebus vellent consulere. Porro
minitabar, nisi arma projicerent , me ignem illorum domi
bus subjecturum esse, bonaque illorum publicaturum. His
illi suditis, nec mediocri timore perculsi, Joannem relin-
quunt, armisque projeclis ad me venerunt, numero cir.
ciler quattuor millia. Soli vero apud Joannem manse
runt cives ipsius, et peregrini quidam e Tyriorum me-
tropoli , mille ferme et quingenti. Joannes quidem, ita meo
strategemate superatus, deinceps in patria pre meta se
continuit.

67. Sub idem autem tempus Sepphoritee sumptis animis
ad arma provolant, freti firmitate moenium, et quod me
viderent aliis rebus distineri. Itaque mittuntad Cestium
Galium, ( erat autem is tum Syrie praeses,) rogantes ut aut
ipse ocius veniret in suam fidem ipsorum civitatem acceptu-
rus, aut saltem eo mitteret militum praesidium. Gallus
vero se venturum quidem esse promittebat , sed de tempore
nihil constituit. Atque ego, quum ista accepissem, assumptis
mecum militibus meis ct in Sepphoritas facta impressione,
vi illorum urbem expugnabam. Galilsmi vero , hac oces
sione arrepta , ratique sibi adesse odii sui satiandi tempus,
( isti enim civitati infesti erant ipfensique,) incitati fereban-
tur, quasi cives omnes advenasque ad internecionem usque
deleturi. Jtaque quum excursionem fecissent, sedes illorum,
quas vacuas deprehendebant, igne cremarunt : nam lo
mines prz metu in arcem confugiebant. Diripiebant aulem
omnia, nec ullum vastationi modum adhibebant adversus
populares suos. Ista quum ego animadvertíssem, vehe.
menter dolebam , illisque imperabam ut desinerent, neías
esse suggerens ila tractare ejusdem tribus homines. Post.
quam vero neque obsecranti neque imperanti morem gere-
bant , (vam admonitionibus przevalebat odii maguitudo,)
amicorum qui circa me erant fidissimos jussi rumorem
spargere, Romanos cum magna militum manu irruptionem
fecisse in alteram urbis partem. Haec autem faciebam, ut
fama percrebescente Galileeorum quidem impetus reprime:
relur, servareturque Sepphoritarum civita& — Tandemque
bene successit hoc stratlegema. — Audito enim ejusmodi
nuncio sibi ipsis timuerunt, relictisque a tergo quie raplu
ceperant, fugeze se mandarunt, praesertim quum me ducem
eadem facere viderent. Nam ad fidem rumori faciendam
simulabam me similiter atque ipsos periculo terreri. Sep.
phoritee autem przeter omnium snorum spem hoc meo
commento salutem consequuti sunt.

68. Sed et Tiberias parum abfuit quin a Galilais diripe

relut, ex hujusmodi causa. Senatus ejus primores scn-

(941,942.)

τῆς βουλῆς ol πρῶτοι γράφουσι πρὸς τὸν βασιλέα, πα-
ραχαλοῦντες ἀφιχέσθαι πρὸς αὐτοὺς παραληψόμενον τὴν
πόλιν. Ὑπέσχετο βασιλεὺς ἔρχεσθαι » χαὶ τὰς ἐπιστο-
λὰς ἀντιγράφει, xal τῶν περὶ χοιτῶνά τινι, Κρίσπῳ
δ μὲν τοὔνομα, τὸ δὲ γένος ᾿Ιουδαίῳ, δίδωσι πρὸς τοὺς
Τιδεριεῖς φέρειν. 'Γοῦτον χομίσαντα γράμματα Ὑνω-
ρίσαντες οἵ Γαλιλαῖοι xal συλλαθόντες ἄγουσιν ἐπ᾽
ἐμέ" τὸ δὲ πᾶν πλῆθος, ὡς ἤκουσε, παροξυνθὲν ἐφ᾽
ὅπλα τρέπεται. Συναχθέντες δὲ πολλοὶ πανταχόθεν χατὰ
10 τὴν ἐπιοῦσαν ἦχον εἷς Ἀσωχὶν πόλιν, ἔνθα δὴ τὴν χα-
τάλυσιν ἐποιούμην, καταθοήσεις τε σφόδρα ἐποιοῦντο,
προδότιν ἀποκαλοῦντες τὴν Τιῦ ἐριάδα καὶ βασιλέως
φίλην, ἐπιτρέπειν τε ξίουν αὐτοῖς καταδᾶσιν ἄρδην
ἀφανίσαι. Καὶ γὰρ πρὸς τοὺς Τιδεριεῖς εἶχον ἀπε-
15 χθῶς ὡς πρὸς τοὺς Σεπφωρίτας,
ξθ΄, ᾿Εγὼ δὲ ἀχούσας ἠπόρουν τίνα τρόπον ἐξαρπάσω
τὴν Τιδεριάδα τῆς Γαλιλαίων ὀργῆς ἐπ᾽ αὐτούς. 'Ap-
νήσασθαι γὰρ οὐχ ἐδυνάμην μὴ γεγραφέναι τοὺς Τιδερι-
εἴς χαλοῦντας τὸν βασιλέα“ ἤλεγχον γὰρ al παρ᾽ ἐκεί-
20 νου πρὸς αὐτοὺς ἀντιγραφαὶ τὴν ἀλήθειαν. Σύννους οὖν
πολλὴν ὥραν γενόμενος, « ὅτι μὲν ἠδικήχασιν, εἶπον,
« Τιδεριεῖς, οἶδα χἀγώ“ τὴν πόλιν δὲ αὐτῶν ὑμᾶς οὐ
« χωλύσω διαρπάσαι. Δεῖ δ᾽ ὅμως xal μετὰ χρίσεως
« τὰ τηλιχαῦτα πράττειν, Οὐ γὰρ μόνοι Τιδεριεῖς
35 « προδόται τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν γεγόνασιν, ἀλλὰ πολ--
« λοὶ χαὶ τῶν ἐν Γαλιλαία δοχιμωτάτων. Προσμεί-
« vata δὲ μέχρι τοὺς αἰτίους ἀχριδῶς ἐχμάθω,, καὶ
« τότε πάντας ὑποχειρίους ἕξετε xat Ócouc ἰδίᾳ ἐπάξαι
« δυνήσεσθε ». Καὶ ταῦτα εἰπὼν ἔπεισα τὸ πλῆθος, xal
80 παυσάμενοι τῆς ὀργῆς διελύθησαν. Τὸν παρὰ βασι-
λέως δὲ πεμφθέντα δῆσαι χελεύσας, μετ᾽ οὐ πολλὰς
ἡμέρας ἐπί τινα τῶν ἐμαυτοῦ χρειῶν ἐπείγουσαν σχη-
ψάμενος ἐχδημεῖν τῆς βασιλείας, καλέσας τὸν ΚΚρίσπον
λάθρα προσέταξα μεθύσαι τὸν στρατιώτην φύλαχα χαὶ
85 φυγεῖν πρὸς βασιλέα" μὴ γὰρ διωχθήσεσθαι. Καὶ 6
μὲν ταῖς ὑποθήχαις πεισθεὶς διέφυγε, Τιδεριὰς δὲ
μέλλουσα δεύτερον ἀφανίζεσθαι, στρατηγίᾳ τῇ du xal
προνοίᾳ τῇ περὶ αὐτῆς ὀξὺν οὕτω χίνδυνον διέφυγεν.
ο΄. Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χαιρὸν Ἰοῦστος 6 Πίστου
$0 παῖς λαθὼν ἐμὲ διαδιδράσχει πρὸς τὸν βασιλέα, Τὴν al-
τίαν δὲ, δι᾽ ἣν τοῦτο ἔπραξεν, ἀφηγήσομαι. Λαθόν-
τος ἀρχὴν ἸΙουδαίοις τοῦ πρὸς Ρωμαίους πολέμου, 'Ti-
θεριεῖς διεγνώχεισαν ὑπαχούειν βασιλεῖ γαὶ Ρωμαίων
μὴ ἀφίστασθαι. Πείθει δ᾽ αὐτοὺς Ἰοῦστος ἐφ᾽ ὅπλα
4s χωρῆσαι, νεωτέρων αὐτὸς ἐφιέμενος πραγμάτων, xal
δι᾿ ἐλπίδος ἔχων ἄρξειν Γαλιλαίων τε καὶ τῆς ἑαυτοῦ
πατρίδος. Οὐ μὴν τῶν προσδοχηθέντων ἐπέτυχεν.
Γαλιλαῖοί τε γὰρ, ἐχθρῶς ἔχοντες πρὸς τοὺς Τιδεριεῖς,
διὰ μῆνιν ὧν ὑπ᾽ αὐτοῦ πρὸ τοῦ πολέμου ἐπεπόνθεισαν,
50 οὖχ ἠνείχοντο στρατηγοῦντος αὐτῶν "looo. Κἀγὼ
δὲ τὴν προστασίαν τῆς Γαλιλαίας πιστευθεὶς ὑπὸ τοῦ
χοινοῦ τῶν Ἵεροσολυμιτῶν πολλάχις el; τοσαύτην ἦχον
ὀργὴν ὁ ὡς ὄδλίγου δεῖν ἀποχτεῖναι τὸν Ἰοῦστον, φέρειν
αὐτοῦ τὴν μοχθηρίαν οὐ δυνάμενος. Δείσας οὖν ἐχεῖ-

FL. JOSEPHI VITA.

[35,397] 829

bunt ad regem, rogantes ut ad ipsos veniret urbemque sub
imperium suum acciperet. Rex se venturum promittebat,
illisque rescripsit , et literas ad Tiberienses perferendas cui-
dam eorum dedit , qui ei ἃ cubiculo erant, Crispo quidem
nomine, genere vero Judao. Galilgei honc qui literas de-
ferebat agnitum comprehensumque ad me ducunt : plebs
autem omnis, fiac reaudita, valde exasperata erat , οἱ ad
arma procurrebat. Quumque multi postridie ejus diei un-
dique congregati essent, ad urbem Asochin , in qua dever-
sabar, veniebant, et vehementer vociferabant Tiberiadem
proditricem appellantes regisque amicam : postulabantque
ut permitterem ipsis, descensu illic facto, eam funditus
evertere. Tiberiensibus quippe deque infensi erant ac
Sepphorilis.

69. Ego vero, istis auditis , mecum dubitabam quo modo
Tiberiadem iratis Galileeis eriperem. Nam infitiari non pote-
ram Tiberienses literis regem ad se accivisse; nam literae,
ab illo ad eos rescriptze , rei veritatem arguebant. taque
quum diu tacitus mecum cogitassem, tandem respondebam,
« Tiberienses quidem inique egisse et ipse novi, nec per me
« stabit quominus urbem eórum diripiatis. "Veruntamen
« ejusmodi quid non nisi adhibito judicio admittendum.
« Non enim soli Tiberienses libertatem nostram prodiderunt,
« Sed et multi eorum qui in Galiliea fidei spectatissimoe ha-
« bentur. Quare manete tantisper, dum exactius edidi-
« cero quinam fuerint proditionis auctores : et tunc omnes
« in potestate vestra habehitis, et quotquot eorum vos
« singuli adducere poteritis. » Atque l:ee loquutus persuasi
multitudini : moxque , ubi ira resederat, domum quisque
suam discesserunt. Quum aulem eum qui a rege missus
erat vinciri jussissem , non ita multis post diebus, quum si-
mulassem me necesse habere e regno abire ad aliquid ne-
gotii conficiendum , Crispo ad me clam accito, jussi ut mili-
tem custodem inebriaret, atque ita δά regem fugeret : neque
enim a fuga retractum iri. Et hic quidem consilio meo
obsequutus, evasit, Tiberias vero, quum in extremo excidii
discrimine ilerum constituta esset, mea solertia, qua ei
providebam, periculum brevi adeundum hoc modo effugit.

70. Sub idem tempus Justus Pisti filius me inscio ad re-

gem perfugit.
Quum primum ortum esset bellum, quod Judsi contra

Causam autem , cur ita fecerit, exponam.

Romanos gesserunt , Tiberienses decreverant regi parere et
a Romanis neutiquam desciscere. Justus vero suadet eis
arma capere, quod et ipse novis rebus studeret , speraret-
que imperium adipisci Galileorum patrieque sus». Non
tamen voti compos factus est. Nameet Galilei Tiberiensi-
bus infensi ex ira quam conceperant ob ea qus ante bel-
lum ab eo passi fuerant , Justum pro duce habere non fe-
rebant. Atque ego, cui commissa erat praefectura Gali-
lez ἃ communi Hierosolymorum, ssepenumero adeo ira
accensus eram ut parum abíuerim ab Justo occidendo,
quod malitiam ejus perpeti nequiverim. 1116 igitur veri-

830 (5415,945.)

νος uJ xai λάθῃ τέλος ἅπαξ ὁ θυμὸς, ἔπεμψε πρὸς
βασιλέα, κρεῖσσον καὶ ἀσφαλέστερον οἰχήσειν παρ᾽ ἐχεί-
νῳ νομίζων. |

οα΄. Σεπφωρῖται δὲ, παραδόξως τὸν πρῶτον χίνδυ-

ὃ vov διαφυγόντες, πρὸς Κέστιον [ἄλλον ἔπεμψαν, xal
ἥχειν παρεχάλουν ὡς αὐτοὺς θᾶττον παραληψόμενον τὴν
πόλιν, 7| πέμπειν δύναμιν τὴν ἀναχόψουσαν τὰς ἐπ᾽ αὐ-
τοὺς τῶν πολεμίων ἐπιδρομάς. Καὶ τέλος ἔπεισαν τὸν
Γάλλον πέμψαι δύναμιν αὐτοῖς ἱππικήν τε xol πεζικὴν

)0 πάλιν συχνὴν, ἣν ἐλθοῦσαν νυχτὸς εἰσεδέξαντο. Kaxov-
μένης δὲ ὑπὸ τῆς ἹΡωμαϊχῆς στρατιᾶς τῆς πέριξ χώρας,
ἀναλαῤὼν ἐγὼ τοὺς περὶ ἐμὲ στρατιώτας, ἧκον εἰς Γά-
puc χώμην" ἔνθα βαλλόμενος χάραχα πόρρω τῆς Σεπ-
φωριτῶν πόλεως ἀπέχων σταδίων εἴχοσι, νυκτὸς ἐπ᾽ αὐ -
I5 τὴν προσέμιξα, καὶ τοῖς τείχεσι προσέθαλλον᾽ xal διὰ
χλιμάχων ἐμόιθάσας συχνοὺς τῶν στρατιωτῶν ἐγχρατὴς
τοῦ πλείστου τῆς πόλεως μέρους ἐγενόμην. Mec! οὐ πολὺ
δὲ διὰ τὴν τῶν τόπων ἄγνοιαν ἀναγχασϑέντες ἀνεχωρή-
σαμεν, ἀνελόντες μὲν δυοχαίδεχα Ρωμαίων πεζοὺς, δύο
"0 δὲ ἱππεῖς, ὀλίγους δὲ Σεπφωριτῶν, αὐτοὶ δὲ ἕνα μόνον
ἀπεθάλομεν. Γενουένης δὲ ὕστερον ftiv χατὰ τὸ πε-
δίον μάχης πρὸς τοὺς ἱππεῖς, μέχρι πολλοῦ χαρτερῶς
διαχινδυνεύσαντες ἡττήθημεν. Περιελθόντων γάρ με
τῶν Ῥωμαίων, οἱ μετ᾽ éuoU δείσαντες ἔφυγον εἰς τοὐ-
56 πίσω. Πίπτει δὲ τῆς παρατάξεως ἐχείνης εἷς τῶν πε-
πιστευμένων τὴν τοῦ σώματός μου φυλαχὴν, Ἰοῦστος
τοὔνομα, χαὶ παρὰ βασιλεῖ ποτε τὴν αὐτὴν τάξιν
ἐσγηχώς. Κατὰ τοῦτον δὲ τὸν χαιρὸν ἣ παρὰ βασι-
λέως δύναμις Tixev ἱππιχή τε καὶ πεζιχὴ, χαὶ Σύλλας

80 ἐπ᾽ αὐτῆς ἡγεμὼν, ὁ ἐπὶ τῶν σωματοφυλάχων. Οὖ-
τος οὖν βαλόμενος στρατόπεδον Ἰουλιάδος ἀπέχον στα--
δίους πέντε, φρουρὰν ἐπέστησε ταῖς ὁδοῖς, τῇ τε εἷς
Κανὰ ἀγούσῃ καὶ τῇ εἰς Γάμαλα τὸ φρούριον, ὑπὲρ
τοῦ τὰς παρὰ τῶν Γαλιλαίων ὠφελείας τοῖς ἐνοίχοις

30 ἀποχλείειν,

o6'. Ταῦτα δ᾽ ὡς ἐγὼ ἐπυθόμην, πέμπω δισχιλίους
δπλίτας χαὶ στρατηγὸν αὐτῶν “Ἱερεμίαν᾽ ot δὴ xat yd-
paxa θέντες ἀπὸ σταδίου τῆς ᾿Ιουλιάδος πλησίον τοῦ
ἸΙορδάνου ποταμοῦ πλέον ἀχροδολισμῶν οὐδὲν ἔπραξαν,

40 μέχρι τρισχιλίους ἐγὼ στρατιώτας ἀναλαδὼν ἦχον πρὸς
αὐτούς. Κατὰ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἔν τινι φά-
ραγγι καθίσας λόχον οὐχ ἄπωθεν αὐτῶν τοῦ χάραχος,
προεχαλούμην τοὺς βασιλιχοὺς εἰς μάχην, παραινέσας
τοῖς μετ᾽ ἐμοῦ στρατιώταις στρέψαι τὰ νῶτα μέχρις

46 ἂν ἐπισπάσωνται τοὺς πολεμίους προελθεῖν ὅπερ xai
ἐγένετο. Σύλλας γὰρ, εἰχάσας ταῖς ἀληθείαις τοὺς
ἡμετέρους φεύγειν, προελθὼν ἐπιδιώκειν οἷός τε ἦν.
Κατὰ νώτου δ᾽ αὐτὸν λαμδάνουσιν οἱ ix τῆς ἐνέδρας
χαὶ σφόδρα πάντας ἐθορύύησαν. ᾿Εγὼ δὲ εὐθὺς ὀξείᾳ

δ0 γρησάμενος ὑποστροφῇ, μετὰ τῆς δυνάμεως ὑπήντησα
τοῖς βασιλιχοῖς, χαὶ εἰς φυγὴν ἔτρεψα " xàv χατώρ-
θωτό μοι χατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἢ πρᾶξις μὴ ἐμπο-
δὼν γενομένου δαίμονός τινος. “Ὃ γὰρ ἵππος ἐφ᾽ ᾧ τὴν
μάχην ἐποιούμην εἰς τελλατώδη τόπον ἐμπεσὼν συγ-

q$4. ΙΩΣΗΠΟΥ͂ ΒΙΟΣ.

[36,327.]

(08 ne ira mea aliquando in οδοάδην prorumperet, sad rc-
geni misit, fore ratus uL apud illum et melius et tulius
habitaret.

71. Sepphorite autem, praeter opinionem e primo peri-
culo elapsi, ad Cestium Gallum miserunt, rogantes ut ad
eos ocius veniret , urbem: in fidem suam accepturus , aut
militum manum expediret , que hostium incursiones repri-
meret. Tandemque persuaserunt Gallo de integro ad ipsos
mittere copias aliquammultas pedestres equestresque : quas,
quum venissent, noctu receperunt. Quuni autem regio fini-
lima a militibus Romanis vexaretur, ipse, assumptis qui
mecum erant militibus, in vicum cui nomen Garis venie-
bam , ubi , castris positis valloque circumdatis, quum abes-
sem a Sepphori viginti stadiorum intervallo, nocte copiis
urbi admotis menibus successi, quumque per scalas ima-
gnam militum vim ea scandere fecissem , maximam urls
partem in meam potestatem redigebam. Non multo autem
post propter locorum ignorantiam necessitate coacti re-
gressi sumus, occisis duodecim quidem Romanorum pedi-
tibus , duobus vero equitibus , et Sepphoritarum nonnullis,
uno tantam e nostris desiderato. Aliquanto autem post
prulio in'planitie cum equitibus conserto, quum diu pericula
fortiter adiissemus , victi sumus. Nam quum circumventus
essem a Romanis, qui mecurm erant prze metu terya verte-
bant. Ex illa vero acie cadit unus eorum quibus credita
erat corporis mei custodia , Justus nomine , quique apud
regem aliquando eundem locum tenuerat. Per idem autem
tempus a rege veniebant copi: equestres pedestresque , et
Sylla qui dux cis przeerat , satellitum praefectus. Hic igitur,
quum ad stadia quinque a Juliade castra posuisset, custodias
preefecit viis, uni ad Cana ducenti, alteri ad castellum Ga-
mala, ut omni a Galileis commeatu incolas excluderet.

72. Isla quum primum ego accepissem, duo militum
millia eo mitto, et qui dux illis esset Jeremiam. llli vero,
positis propc Jordanem amnem castris stadii intervallo ab
Juliade,, ad nullam nisi velitarem pugnam venerunt , donec
ipse ad eos me confereham cum tribus militum millibus.
Sequenti vero die quum insidias in valle quadam collocas-
sem , haud ita procul ab illorum castris, regios ad pugnam
provocabam , admonitis qui mecum erant militibus, tan-
tisper terga ut obverterent, quoad hostes ad progrediendum
elicerent : id quod factum erat. Nam SyMHa, ratus nostros
fugam non simulatam capessere, egressus seso ad nos per-
sequendum expediebal. A tergo autem ipsum occupant
qui ex. iusidiis surgebant, et omnes valde perturbarunt.
Ego vero e vestigio celeriter conversus, cum meis omnibus
regiis obviam processi, et in fugam compuli. Atque praelium
mihi éa die prorsus eX animi sententia successisset, nisi fors
quadam mihi obstitisset. Equus enim , ex quo poguabam,
in locum cenosum forte incidens , sinul cum ipso me solo

(943.944.)

χατήνεγχέ μὲ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους" θραύσεως δὲ τῶν
ἄρθρων γενομένης ἐπὶ τὸν καρπὸν τῆς χειρὸς, ἐχου ίσθην
εἷς κώμην Κεφαρνώμην λεγομένην. ΟἿ δὲ ἐμοὶ ταῦτ᾽
᾿ἀχούσαντες, xat δεδοικότες μή τι χεῖρον ἔπαθον, τῆς

5 μὲν ἐπὶ πλεῖον διώξεως ἀπέσχοντο, ὑπέστρεφον δὲ περὶ
ἐμὲ λίαν ἀγωνιῶντες. Μεταπεμψάμενος οὖν ἰατροὺς
xal θεραπευθεὶς τὴν ἡμέραν ἐκείνην, αὐτοῦ χατέμεινα
πυρέξας, δόξαν τε τοῖς ἰατροῖς, τῆς νυχτὸς εἷς Ταριχαίας
μετεχομίσθην.

10 ογ΄. Σύλλας δὲ καὶ of μετ᾽ αὐτοῦ πυθόμενοι τὰ xac
iuà πάλιν ἐθάρσησαν. Καὶ γνόντες ἀμελεῖσθαι τὰ
περὶ τὴν φυλαχὴν τοῦ στρατοπέδου, διὰ νυχτὸς ἱππέων
λόχον ἱδρύσαντες ἐν τῷ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, γενομένης
ἡμέρας εἰς μάχην ἡμᾶς προεκαλέσαντο. "l'ow δ᾽ ὑπά-

16 χουσάντων χαὶ μέχρι τοῦ πεδίου προελθόντων, ἐπιφα-

. γέντες οἱ ix τῆς ἐνέδρας ἱππεῖς καὶ ταράξαντες αὐτοὺς
εἰς φυγὴν ἔτρεψαν, ἕξ τε τῶν ἡμετέρων ἔκτειναν, οὗ μὴν
μέχρι τέλους τὴν νίκην ἤγαγον. Καταπεπλευχέναι γάρ
τινας ὁπλίτας ἀχούσαντες ἀπὸ 'Γαριγαιῶν εἰς ᾿Ιουλιάδα,

20 φοθδηθέντες ἀνεχώρησαν.

οδ΄, Mez' οὐ πολὺν δὲ χρόνον Οὐεσπασιανὸς εἰς
Τύρον ἀφικνεῖται καὶ σὺν αὐτῷ 6 βασιλεὺς ᾿Αγρίππας.
Καὶ οἱ Τύριοι βλασφημεῖν ἤρξαντο τὸν βασιλέα, Τυ-
ρίων αὐτὸν καλοῦντες καὶ Ρωμαίων πολέμιον, — "lov

95 γὰρ στρατοπεδάρχην αὐτοῦ Φίλιππον ἔλεγον προ-.

δεδωκέναι τὴν βασιλιχὴν αὐλὴν καὶ τὰς Ρωμαίων δυ-

νάμεις τὰς οὔσας ἐν Ἱεροσολύμοις χατὰ τὴν αὐτοῦ

πρόσταξιν. Οὐεσπασιανὸς δὲ ἀκούσας Τυρίοις μὲν

ἐπέπληξεν, ὑδρίζουσιν ἄνδρα xai βασιλέα χαὶ "Po-
20 μαίοις φίλον" τῷ δὲ βασιλεῖ παρήνεσε πέμψαι Φί-
λιππὸν εἰς Ῥώμην, ὑφέξοντα λόγον Νέρωνι περὶ τῶν
πεπραγμένων. Φίλιππος δὲ πεμφθεὶς οὐχ ἧχεν εἰς
ὄψιν Νέρωνι" καταλαδὼν γὰρ αὐτὸν ἐν τοῖς ἐσχάτοις
ὄντα διὰ τὰς ἐμπεσούσας ταραχὰς χαὶ τὸν ἐμφύλιον
πόλεμον, ὑπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα. ᾿[ἐπεὶ δὲ Οὐε-
σπασιανὸς εἰς Πτολεμαΐδα παρεγένετο, ol πρῶτοι τῶν
τῆς Συρίας δέκα πόλεων χατεῤόων Ἰούστου τοῦ
ιδεριέως, ὅτι τὰς χώμας αὐτῶν ἐνέπρησεν. Παρέ-
δωχεν οὖν αὐτὸν Οὐεσπασιανὸς τῷ βασιλεῖ χολασθησό-
μενον ὑπὸ τῶν τῆς βασιλείας ὑποτελῶν. Ὃ βασιλεὺς
δ᾽ αὐτὸν ἔδησεν, ἐπικρυψάμενος τοῦτο Οὐεσπασιανὸν,
ὡς ἀνωτέρω δεδήλωται. Σεπφωρῖται δ᾽ ὑπαντήσαντες
xal ἀσπασάμενοι Οὐεσπασιανὸν λαμθάνουσι δύναμιν
xol στρατηγὸν Πλάχιδον, ἀναδάντες δὲ μετὰ τούτων,
ἑπομένου μου ἄχρι τῆς εἷς Γαλιλαίαν Οὐεσπασιανοῦ
ἀφίξεως. Περὶ ἧς τίνα τρόπον ἐγένετο, καὶ πῶς περὶ
Ταριχαίαν χώμην τὴν πρώτην πρὸς ἐμὲ μάχην ἐποιή-
σατο, καὶ ὡς ἐχεῖθεν εἰς τὰ ἸΙωτάπατα ἀνεχώρησαν,
καὶ τὰ πεπραγμένα μοι χατὰ τὴν ταύτης πολιορχίαν,
50 καὶ ὃν τρόπον ζῶν ληφθεὶς ἐδέθην, καὶ πῶς ἐλύθην,

πάντα τε τὰ πεπραγυένα μοι χἀτὰ τὸν ᾿Ιουδαϊχὸν πό-

λεμον καὶ τὴν Ἱεροσολύμων πολιορχίαν, μετὰ ἀχρι-

θείας ἐν ταῖς περὶ τοῦ ᾿Ιουδαϊκοῦ πολέμου βίθλοις

ἀπήγγελχα. ᾿Ἀναγχαῖον δ᾽ ἐστὶν, ὡς oluat, xxi ὅσα

ῳ
L^

i
o

d»
Lad

FL. JOSEPHI VITA.

[v.] 831

allioit : quum aulem articulorum ad manus carpum facta
esset contusio, deportatus sum in vicum, cui nomen Ce-
pliarnome. At mei, quum ista audivissent, sollicitique essent
ne quid forsan pejus mihi accideril , ab hostibus quidem
persequendis destiterunt, atque reversi de me vehementer
animis angebantur. —Accitis igitur medicis et curatione ad-
hibita , ibi per eam diem mansi, quod febriculam haberem ,
et nocte ex medicorum sententia translatus sum Tari-
chizeas.

73. Sylla autem et qui cum eo erant , ubi ad eos perlata
essent quee mibi acciderant, animos resumpserunt : quumque
Dovissent negligentius custodiri castra, noctu trans Jorda-
nem collocata in insidiis equitum turma, pria luce nos ad
prelium provocarunt. Quibus pugnam non detrectantibus,
et in planitiem progressis , coorti e latebris equites, terrore
injecto eos in fugam verternnt; ex nostris etiam sex occi.
derunt, sibi tamen e manibus victoriam -excidere passi
sunt. Nam quum audissent milites nonnullos Tarichwis
navibus Juliadem advectos esse, prae metu receptui cecine-
runt. ᾿

75. Non multo autem post Vespanius Tyrum venit, et
cum eo Agrippa rex. Atque Tyrii regem maledictis inces-

sere cceperunt, hostem eum vocantes et Tyriorum et Ro-

manorum, jus enim exercituum praefectum Philippum
regiam prodidisse dicebant et Romanorum milites qui
Hierosolymis erant, idque ipsius jussu. Atqui Vespasianus
his auditis Tyrios quidem objurgavit , quod virum et regem
et Romanorum amicum contuineliis afficerent ; regem vero
adhortatus est ut Philippum Romam mitteret, Neroni
eorum quz gesta erapt rationem redditurum. Philippus
proinde missus in Neronis conspectum non "veniebat :
quum enim offendissel eum in extremis agentem propter
tumultus qui inciderant bellumque civile, ad regem reversus
est. Vespasianus autem, posteaquam Ptolemaidem advene-
rat, Decapolitanorum primores in Justum Tiberiensem palam
vociferabant, quod vicos eorum incenderit. Quamobrem
Vespasianus eum regi in potestatem tradidil, ut ponas da-
rel regni slipendiariis. At rex eum inscio Vespasiano in
vincula conjecit, quemadmodum supra dictum est. Tum
Sepplioritze , obviam progressi Vespasiano , eoque salutato,
praesidium acceperunt duce Placido, cumque illis ascende-
runl, me a tergo eos persequente, donec in Galilaam ve-
niret Vespasianus. "De quo adventu et cujusmodi erat, et
quo modo circa vicum Taricheeam mecum acie primum
conflixerunt , utque illinc in Jotapata se receperunt , quaeque
ipse gessi in ejus loci obsidione , et qui factum est ut ipse
vivus captus vinculis astrictus fuerim, οἱ non multo post
solutus, 4.85 item ipse in bello Judaico perfeci , queque
spectant ad Hierosolymorum obsidionem , in libris de bello
Judaico non perfunctorie narravi. Mihi autem necessarium
esse arbitror ut res a me in vita mea gestag, quas in libros

822 (o14,945.)

μὴ κατὰ τὸν Ἰουδαϊχὸν πόλεμον ἀνέγραψα τῶν dv τῷ

βίῳ μου πεπραγμένων νῦν προσαναγράψαι.
οε΄, Τῆς γὰρ τῶν Ἰωταπάτων πολιορχίας λαδούσης
τέλος, γενόμενος παρὰ Ῥωμαίοις μετὰ πάσης ἐπιμε-
5 λείας ἐφυλασσόμην, τὰ πολλὰ διὰ τιμῆς ἄγοντός με
Οὐεσπασιανοῦ. Καὶ δὴ χελεύσαντος αὐτοῦ ἡγαγόμην
τινὰ παρθένον ἐκ τῶν αἰχμαλωτίδων τῶν κατὰ Καισά-
peux ἁλουσῶν ἐγχώριον: οὐ παρέμεινε δ᾽ αὕτη μοι
πολὺν χρόνον, ἀλλὰ λυθέντος xal μετὰ Οὐεσπασιανοῦ
πορευθέντος εἷς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν ἀπηλλάγη. Γυ-
ναῖχα δ᾽ ἑτέραν ἠγαγόμην κατὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν.
Κἀκεῖθεν ἐπὶ τὴν “Ἱεροσολύμων πολιορχίαν συμπεμ.-
φθεὶς Τίτω πολλάχις ἀποθανεῖν ἐχινδύνευσα, τῶν τε
Ἰουδαίων διὰ σπουδῆς ἐχόντων ὑποχείριόν με λαθεῖν
I5 τιμωρίας ἕνεχεν xal Ρωμαίων, ὁσάχις νικηθεῖεν, πά--
σχειν τοῦτο xat! ἐμὴν προδοσίαν δοχούντων, συνεχεῖς
χαταδοήσεις ἐπὶ τοῦ αὐτοχράτορος ἐγίνοντο, χολάζειν
με ὡς xal αὐτῶν προδότην ἀξιούντων. Τίτος δὲ Καῖ-
σαρ, τὰς τοῦ πολέμου τύχας οὐχ ἀγνοῶν, σιγῇ τὰς
20 ἐπ᾽ ἐμὲ τῶν στρατιωτῶν ἐξέλυεν ὁρμάς. Ἤδη δὲ κατὰ
χράτος τῆς τῶν Ἱεροσολυμιτῶν πόλεως ἐχομένης,
᾿ τος Καῖσαρ ἔπειθέν με πολλάχις ἐχ τῆς χατασχαφῆς
τῆς πατρίδος πᾶν ὅ τι θέλοιμι λαθεῖν" συγχωρεῖν γὰρ
αὐτὸς ἔφασχεν. Ἐγὼ δὲ τῆς πατρίδος πεσούσης
35 μηδὲν ἔχων τιμιώτερον, ὃ τῶν ἐμαυτοῦ συμφορῶν εἰς
xapauuütav λαδὼν φυλάξαιμι, σωμάτων ἐλευθέρων,
τὴν αἴτησιν ἐποιούμην Τίτον, xat βιδλίων ἱερῶν ἔλαθον
χαρισαμένου Τίτου. Μετ᾿ οὐ πολὺ δὲ xai τὸν ἀδελφὸν
μετὰ πεντήχοντα φίλων αἰτησάμενος οὐχ ἀπέτυχον.
30 Καὶ εἰς τὸ ἱερὸν δὲ πορευθεὶς, “Τίτου τὴν ἐξουσίαν
δόντος; ἔνθα πολὺ πλῆθος αἰχμαλώτων ἐγκέχλειστο
γυναιχῶν τε χαὶ τέχνων, ὅσους ἐπέγνων φίλων ἐμῶν
καὶ συνήθων ὑπάρχοντας ἐρρυσάμην, περὶ ἑχατὸν xal
ἐνενήκοντα ὄντας τὸν ἀριθμὸν, χαὶ οὐδὲ λύτρα καταθε-
85 μένους ἀπέλυσα, συγχωρήσας αὐτοὺς τῇ προτέρᾳ τύχη.
Πεμφθεὶς δὲ ὑπὸ Τίτου Καίσαρος σὺν Κερεαλίῳ xal
χιλίοις ἱππεῦσιν εἷς χώμην τινὰ Θεχώαν λεγομένην,
προκατανοήσων εἶ τόπος ἐπιτήδειός ἔστι χάραχα δέξα-
σθαι, ὡς ἐκεῖθεν ὑποστρέφων εἶδον πολλοὺς αἰχμαλώτους
40 ἀνεσταυρωμένους χαὶ τρεῖς ἐγνώρισα συνήθεις μοι γε-
νομένους, ἤλγησα τὴν ψυχὴν, χαὶ μετὰ δαχρύων
προσελθὼν Τίτῳ εἶπον. Ὁ δ᾽ εὐθὺς ἐχέλευσεν χα-
θαιρεθέντας αὐτοὺς θεραπείας ἐπιμελεστάτης τυχεῖν.
Καὶ οἱ μὲν δύο τελευτῶσι θεραπευόμενοι, ὃ δὲ τρίτος

45 ἔζησεν.

ος΄. "Exe δὲ κατέπαυσε τὰς ἐν τῇ ᾿Ιουδαία ταρα-
χὰς Τίτος, εἰκάσας τοὺς ἀγροὺς οὖς εἶχον ἐν τοῖς Ἴε-
ροσολύμοις ἀνονήτους ἐσομένους μοι, διὰ τὴν μέλλου-
σαν ἐκεῖ Ρωμαίων φρουρὰν ἐγχαθέζεσθαι, ἔδωχεν
&0 ἑτέραν χώραν ἐν πεδίῳ" μέλλων τε ἀπαίρειν εἰς τὴν
Ῥώμην, σύμπλουν ἐδέξατό με πᾶσαν τιμὴν ἀπονέμων.
᾿Επεὶ δὲ εἰς τὴν Ρώμην ἥκομεν, πολλῆς ἔτυχον παρὰ
Οὐεσπασιανοῦ προνοίας" καὶ γὰρ χαὶ χατάλυσιν ἔδωχεν
ἐν τῇ οἰχίχ" τῇ πρὸ τῆς ἡγεμονίας αὐτῷ γενομένη,

Las
-

$4. IQZHIIOY BIOZ.

[57,2.}

de bello Judaico non relulerim, nunc quidem memo-
rem.

75. Jotapatorum igilur obsidione ad finem perducta ,
quum jam essem in Romanorum potestate, summa curz
habebar, Vespasiano in plurimis honore me afficiente.
Ideo illius jussu uxorem ducebam virginem quandam , ex
illarum numero qui Cesaree capte erant, indigenam.
Verum apud me nou diu manebat, sed quum solutus essem
et cum Vespasiano una profectus Alexandriam, discessit.
Uxorem autem alteram ducebam Alexandriz. Illinc quoque
una cum Tito missus ad Hierosolymorum obsidionem , non
semel de vita periclitatus sum , et Judaeis modis omnibus id
agentibus ut me in potestatem suam redigerent, quo me
supplicio afficerent; et Romanis, quoties cladem aliquam
acciperent, ac si ea ex mea proditione accidisset, continuo
imperatorem appellantibus , et me ad poenam tanquam illo-
rum prodjtorem deposcentibus. Αἱ Titus Cesar, non
ignarus belli vicissitudinum, militum in me impetum si-
lentio discutiehat. Quumque in eo esset urbs Hierosolymo-
rum ut vi expognaretur, subinde me hortabatur Tilus
Caesar ul ex patrise excidio quicquid vellem ipse sumerem :
quippe hanc potestatem se mihi concedere dicebat. Ego vero
patria &ollapsa nihil prius habens et antiquius, quod in me-
arum calamitatum consolationem acceptum servarem, quam
corpora libera, Titum ea poscebam , simulque accepi libros
sacros, quos dono mihi dedit Titus. Quum autem non multo
post fratris etiam vitam eum rogassem et amicorum quin-
quaginta, res mihi ex animi sententia successit. Sed et,
facta mihi a Tito potestate, in templum ingressus, in quod
inclusa erat magna caplivarum mulierum et puerorum
multitudo, quotquot inter eos amicorum meorum et fami-
liarium depreheadi, omnes, circiter centum et nonaginta
numero, liberavi, nulloque redemptionis pretio soluto di-
misi in pristinum fortuns statum restitulos. Missus deinde
a Tito Cesare cum Cerealio el mille equitibus in vicum
quendam cui nomen Thecoa, ad dispiciendum an locus
esset castris metandis idoneus, quum illinc revertens multos
viderem erucihus suffixos, et in his tres mihi quondam fa-
miliares agnoscerem , animo indolui, et quum Titi pedibus
lacrimans accidissetn , rem ut erat ei referebam. Ille vero
mox jussit ipsis detractis adhibendam esse cnrationem
omni cum diligentia , et horum quidem duo dum curaren-
tur animam efflarunt , tertio vero longior viue usura reddita
est.

76. At Titus, postquam res in Judsza turbatas compo-
suerat , facta conjectura agros quos habebam circa Hieroso-
lyma mihi inutiles fore, propter milites Romanos illic ad
regionis custodiam relinquendos, alia mihi preedia donavit
in planitie : et Romam profecturus, me navigationis socium
assumpsit, magno in honore habitum. δὲ vero Romam
pervenimus, cure non mediocri eram Vespasiano : nam
et hospitium mihi dedit iis in sedibus, quas antequam fierct

(945,040.)

πολιτείᾳ τε "Poykalov ἐτίμησε καὶ σύνταξιν χρημάτων
ἔδωχεν᾽ xol τιμῶν διετέλει μέχρι τῆς x τοῦ βίου με-
ταστάσεως, οὐδὲν τῆς πρὸς ἐμὲ χρηστότητος ὑφελών᾽

ὅ uot διὰ τὸν φθόνον ἤνεγχε χίνδυνον. ᾿ἸΙουδαῖος γάρ

5 τις, Ἰωνάθης τοὔνομα, στάσιν ἐξεγείρας ἐν Κυρήνη
καὶ δισχιλίους τῶν ἐγχωρίων συναναπείσας, ἐκείνοις μὲν
αἴτιος ἀπωλείας ἐγένετο, αὐτὸς δὲ ὑπὸ τοῦ τῆς χώρας
ἡγεμονεύοντος δεθεὶς χαὶ ἐπὶ τὸν αὐτοχράτορα πεμφθεὶς
ἔφασχεν ἐμὲ αὐτῷ ὅπλα πεπομφέναι xol χρήματα.
Ὁ Οὐ μὴν Οὐεσπασιανὸν ψευδόμενος ἔλαθεν, ἀλλὰ χα-
τέγνω θάνατον αὐτοῦ, καὶ παραδοθεὶς ἀπέθανεν.
Πολλάχις δὲ xal μετὰ ταῦτα τῶν βασχαινόντων μοι
τῆς εὐτυχίας χατηγορίας ἐπ᾽ ἐμὲ συνθέντων, Θεοῦ
προνοίᾳ πάσας διέφυγον. "EAa6ov δὲ παρὰ Οὐεσπα-
15 σιανοῦ δωρεὰν γῆν οὐχ ὀλίγην ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ. Καθ’
ὃν δὴ χαιρὸν χἀὶ τὴν γοναῖχά, μὴ ἀρεσχόμενος αὐτῆς
τοῖς ἤθεσιν, ἀπεπεμψάμην, τριῶν παίδων γενομένην
μητέρα" ὧν οἱ μὲν δύο ἐτελεύτησαν, εἷς δὲ ὃν Ὑρχανὸν
προσηγόρευσα περίεστιν. Μετὰ ταῦτα ἠγαγόμην γυ-
$0 ναῖχα χατῳχηχυῖαν μὲν ἐν Κρήτη, τὸ δὲ γένος "Lov-

δαίαν, γονέων εὐγενεστάτων xal τῶν χατὰ τὴν χώραν͵

ἐπιφανεστάτων, ἤθει πολλῶν γυναιχῶν διαφέρουσαν. ὡς
ὃ μετὰ ταῦτα βίος αὐτῆς ἀπέδειξεν. ᾿Εχ ταύτης
δή μοι γίνονται παῖδες δύο᾽ πρεσδύτερος μὲν "Lou-
30 στὸος, Σιμωνίδης δὲ μετ᾽ ἐχεῖνον, ὃ χαὶ ᾿Αγρίππας
ἐπικληθεί. Ταῦτα μέντοι τὰ κατὰ τὸν εἶχον.
Διέμεινε δέ μοι ὅμοια xal τὰ παρὰ τῶν αὐτοχρά-
τόρων. Οὐεσπασιανοῦ γὰρ τελευτήσάντος, Τί-
voc, τὴν ἀρχὴν διαδεξάμενος, ὁμοίαν τῷ πατρὶ τὴν
80 τιμὴν μοι διεφύλαξε, πολλάχις τε χατηγορηθέντος
οὐχ ἐπίστευσεν. Διαδεξάμενος δὲ τοῦτον Δουετιανὸς
καὶ προσηύξησε τὰς εἷς ἐμὲ τιμάς, Τούς τε γὰρ xa-
τηγορήσαντάς μου Ἰουδαίους ἐχόλασε xal δοῦλον
εὐνοῦχον, παιδαγωγὸν τοῦ παιδός μου, χατηγορήσαντά
3$ χολασθῆναι προσέταξεν. ᾿Εωοί τε τῆς ἐν Ἰουδαίᾳ
μώρας ἀτέλειαν ἔδωχεν, ἧπερ ἐστὶ μεγίστη τιμὴ τῷ
λαδόντι. Καὶ πολλὰ δ᾽ ἢ τοῦ Καίσαρος γυνὴ Δομετία
διετέλεσεν εὐεργετοῦσά js. Ταῦτὰ μὲν τὰ πεπρα-
Ὑμένα μοι διὰ τοῦ βίου ἐστίν. Κρινέτωσαν δ᾽ ἐξ
to αὐτῶν τὸ ἦθος, ὅπως ἂν ἐθέλωσιν, ἕτεροι. Σοὶ δ᾽ ἀπο-
δεδωκὼς, χράτιστε ἀνδρῶν ᾿Επαφρόδιτε, τὴν πᾶσαν τῆς
ἀρχαιολογίας ἀναγραφὴν, ἐπὶ τόῦ παρόντος ἐνταῦθα
καταπαύω τὸν λόγον.

FL. JOSEPHI VITA.

[s5259.] 888
Imperator habitaverat, et civis Romani jure cohonestavit ,
et annuam milii pensionem assignavit; meque honoribus
cumulare ron destitit , sua erga me liberalitate 6e minimum
quidem deminula donec e vita migrarit : id quod ex invidía
me in discrimen adduxit. Judzeus enim quidam, Jonathas
nomine , quum seditionem apud Cyrenen excitasset, el bis
mille indigenis ut idem facerent persuasisset , istis quidem
in causa erat exitii; ipse vero, a provincie preeside vinctus
et ad Imperatorem missus, aiebat me arma et pecunias illi
suppeditasse. "Vespasianum tamen non latebat quod men-
titus fuerit, capitisque eum condemnabat, adeo ut carnifici
traditus perierit, Sape etiam postea accusationibus ab iis,
qui mez inviderunt felicitati, in me institulis, Dei provi-
dentia ex omnibus evasi. A Vespasiano autem dono accepi
latifundium in Judaea. Quo etiam tempore uxorem di-
misi, quod ejus mores mihi non placerent, quum jam mater
facta esset trium liberorum : quorum duo quidem diem suum
obierunt, unus vero, quem Hyrcanum appellavi, adhuc
superstes est. Paulo post aliai duxi uxorem , quze in Creta
habitarat, genere autem Judaea erat, parentibus nobilissi-
tris nata. et ómniàm in illa regione splendidissimis , quee
multas mulieres morum praestantia superabat, ut vita ejus
quam deinceps mecum agebat indicio fuit. Ex ea duos
suscepi filios, Justum natu grandiorem, et post eum Simo-
nidem , qui et Agrippae cognomen habet. Εἰ hujusmodi
quidem res nostrae domesticae. Mansit autem mihi Impe-
ralorum benevolentia perpetuo eadem. — Nam defuncto
Vespasiano , Titus, qui eum in imperio excepit, in eodem
quo pater lionore me liabuit , quumque szepius accusarer,
non credidit. Domitianus autem, qui ei successit , hono-
ribus etiam et dignitate me auxit. Nam et Judaeos accusa-
tores meos supplicio affecit, et servum eunuchum filii mei
padagogum, qui accusationem in me instituerat, puniri
jussit. — Quin mihi, quod attinet ad agros in Judae pro-
vincia , tributorum immunitatem dedit, id quod ei qui acce-
perit honorificentissimum censetür. Ad hsec Csesaris uxor
Domitia mihi benefacere nunquam destitit. Et hsec quidem
sunt quz per omnem vitam a ine gesta sunt. — Ex illis vero
de moribus meis judicent alii, prout cuicunque libuerit.
Quum autem tui in usum, prestantissime virorum Epa-
phrodile, antiquitates omnes perscripserim , in preesentía
bic narrationem claudo.

"-— 9

υ

ον ze» , ,
᾿ SY. €

ust

. 4V iS απ. T0 0n

" 4 te
, ᾿ : ets UM Θ
, n — "^. "
AK . U . ' z- e" ? f£ (tn 946€ “ a M
* 1 rs 5 . 4. UM , - , " ὰ Ub
. . ΄ - . - . . Ἡ 5. “-" .
u ξ T.

Σ . ^45 c . .
'
L . ᾿ν N . -- . -— : t -
^". - . '! M tn : , tU
TE . . "4 2 |
eU - . . - ᾿
T Am D. iU .
- τῇ * * N ἢ Δ.» «
Hn L 3 40". a 0 3i
m 7 — - D d é uii ᾿

T . , l - - À
- . ῃ 1 7 t C i L
) " P" MEME:
] . . (C uU . 4 aa N
4 . ^u "ua t - -
. -. "t -- - 7ov-"m ' ω m LOU
- * - Lad . * 4 ^ D uM
E ΝΣ εὐ ζ} Qoa
. eri . - M
& [NT To. “ * 1] B
. 3 τι} .
ε - « . ] hl
* - "* n . 1 t - QU
je ΟἿΣ . ᾿ et
. "- o εν
" . [umbo m
. ᾿ -Φ". --—— ΄ T. " m H - M
- P. * ^ . --- | ᾿ t ' ΤΙ ᾿ t
E " DENEN Xl
. τ . . J
" i "
. . 0MSc .
T . "τ t » tuae - - ᾿ ΕΝ
- -
* ν mmu ἤν " ν M 7^
. . d M
- ww av LE S *
"n ἢ
[] .
[i L1
ta -«- τ M τ .0 τ .
- ᾿ ,
. - T. *
. , : - à * .
Φ J “
- LI 4
E * €" . ᾿ “
. *
-€- - *- - Μ ᾿
ΩΝ » JE ,
.* E . LJ B
4 -
. , ἰ " ᾿
-
, i » . m gum
2 ' . unm ——
1 ! ᾿ | '
. “᾿ς . — | "tox
. . - . - T “ - - |
- - - M - f» ^
* . l ? , ᾿
LI Δ
τ “ Hu ,
Ἵ pt. B ED I
. » . .1
" *.
. E * wm.
m ΜΗ ^. . -
e . aT a . ΕΣ
n
* an
LI f :
. , 1* .
* * 4
N . . » . - i* ; ^.
* ) ^e
a ' " , pt: "n ᾿
τὰ τῷ » B
P - - ὼ - eos ONU
. " ^. |I S
. rmm . LET
. € ]
» 5 ni .
. [ , n ΄
. ᾿ T |
ΩΣ n ᾿
« [1 ν τ Mad
: . 4 ΄ m,
- »ν « - ᾿ LN
. ^x γ ν ' 1 ^ '
. . tt , . Er οι :
0000 1
- LÀ
» " la
- "E . ' J* “ΝΣ S
ΩΝ "- ὦ ^ w .
- « « PEN
.. .* e - - . -
. "oc D 1 |
- B - *
-3 . “ ^
οὖς ἢ» z
PN 7 παρα
δι DJ HU » .
" » - - .
M — , . c^
΄ - 5 * V * -- .
-*- H H * LM B (t P
EE EE
' . ^
r] * " LI - bi . .
. PA
. S "a . , - - - -
' "-—À στον - S];
- . . " am. T. -"
. - . ΄ t
.* D ᾿ "U " * ᾿ tT
à ὃ : T . E n :
. , " . . « ες - .
. " . . - .
a . . . 1$" - »
, . . à - : |:
: 1 , - Aut . ἐν -
-"ῷ πὰ
- . - 5, 4 .
- - .
— "n 4 ν . , ,
" ΄ . a
. - T -
LÀ T . M 7 H
. - - i ἕν
(a - - -—-—— ας D μον
, . - s. B »o-
-
Dur
΄
LI ^ "
"
- '4 ΓΝ -
, *- D "-.- . . "- »
»-Po» - - κά... - M M

.«.Ξ.

. o. τον c€--- στιν -
» ' N
- 7 LI
- -Φ - Ν, 2
" - «ὦ ' .
. » : p νυ . -- . hind] -- . - .
- "
. -, , M. à PEL . , - " ve ἢ » . *
. . :
᾿ ᾿ e. HA t. ^. ᾿ : B"
* n & M - : "
| [No . jo 013 "n? ες | οὖ B ^ :
- Lael * . -ᾷ . . . » .
—A . - . . "
. . RU " » ὡ -o0, [DEP n ἢ - t 209 - » εν "P
" 009v 4 psum "n "empate: » - A w "| ' i
t » * ΝΕ M - ν “. , , smtupe EE ; Ὁ 9 '! T, τ —À . ν P
u Σ VM. ες * ᾿ ἐὺ“ t - N " | : PEN σι ἴσα, ᾽ . o : :
' . - ee 00 N ^ 3 * - s . t 3,: 1 £t r Dos. -—— -
. « E ^ [i - - . d Jy ι ὶ d ' . - . ^
2 v » ες Ν - Ν t 1 [|
o € hc. - . ! . : 6. u : . ως . .
- : iP. - X :z oM LIO . -- τ » Ν t MEE . : : .
Um M Yo, . "e - » . - . T7. - - - 1 - . - « .
^ , » " Loa | ΝΞ - . ^ H $7 τ ^
ἐξ. 2 Pe 4 M ^ ' — voe 5 EAS - n E . . ᾿ . À Lh E . 1
t e . SA Dl ΄ ΄ . .* * " u 4. - » D t - ^ » - - . 1 .
DM " εν. . : ἢ τὸς - 7 -Ἔ. - 4 A 4 ^o , * ἢ i ν “-
“ * τον» » - ᾿ - M 1. , uw ΝᾺ pe ' * . 1 -— ὦ - * 1 . « »
- EP τ ^, v - . - t4 "1 3! « . - - t “ιν . -— 1 ΄ . - . 4
.. « - τ ἢ LEE . »" . 4 Μ ^ , τ᾿ T - T N . ME ' "€ - - E "o. .
"^. . E . . Ν v4 . - . » 4 " - . "- " » z ME .
᾿ «" H . V 27 sl T . «᾿ς - 6. . T7. 2 n « ec. . 27 11 . :
. * [i m l "A . " » s τς . * " - wc - - . . «- ^ . " » . 9 . 4 1 . . : .
I M Lu " . 1a! nsum 4 ^oc - ὍΝ . toa. . . σπᾷ N TR : ᾿ - ἂν ΄ Q7 [ω ᾿ , r* »
- . ᾿ ^ . . - teda, . E à [LI 4 . : . «- Π 1 - , 5, ΄
.« a "t - - b ἢ ἢ 4 - - PI s Pe -A — " ». . ΝΝ
Le 4 LA » n * -——— PN . . w " - . - Ν a in LU ^ . E * n t- * " ETS .
* 5. ἣ - Mi 4 *' “« - ρ" - . v7 ^ . -— T τῳ a. - " m ' LP » - i
d "E ^I - H ^ » n u t , M $09 9 υ ν * nant , . gnato [1 rre * x D
—- 4 ^1 x j [NP Y ' ' » - ν ΄ -
^ yc t D ^ “- D . d - . — P" -- ^ .
- M H . ν᾿ - MILLE ' "T . * a4 . * A 1 at * Η͂ .
- ΄ ; T - 2 . - . 5€ - d 2 ν . .
» "la Ln. "qp a .
RS . - Tn 1 ^ . . ΗΝ ἢ - - - 4 - - E 3
- - ΤΣ , - «: ΒΝ 4 4 112 uu .
I 2 ^ d ὰ 1, - id Li - »
A LEM . Dre - ^. e ES * r! * a - . j ^. *a
" ' - t .t x ^ LL ᾿ "me , ᾿ Δ t H
' *. Ν . 7. 7 ^ . 3 ' «- " “ - d » hai een . « - i . r— “ ^n ' * *
. . . »- - c - - Ll » i a -
MEE v a5 M 1 * LEN ^4 fc EN — . ' "^ "ori . . XT. 4 .
D T5 - t1 - - ' ^ x. : ^ 2 LU t i —— »
- v^ - [] zo- - «τι - d - di - - - a ^
PEERS - I s " * ] t . a. PI 7 1 . "
: à ΝΣ . τον ) . κεν οὐ! τς τς ΝΕ !
"E - t - 4^ Ν REL -€ n »" i . T «-- - ἢ
. . 00€ 2001 1 . . . ἃ .- ὦ “- Fo, H* . - ^
"1 ΠῚ — “ 2 set. s D Y D ᾿ d !
. . . : , zm
Oe s. e . ? 22 —-m τ᾿ «ὦ : . . “-»- 1 . . 7d οὖν - .
* * o. MS .7* ᾿ pun " - 2.7 t. , Leche ΗΝ - — * ^0 1o t fO - la
. 2p. : “4. " - ^ -T, » v . "-—— ^ - "
V P 9o. ^ Al -, T". hi t - t IML ἢ ri Q o— o4 . . - "uu * - 9 -ς “- - 4 . -
τ - ^ . -κν αὶ n Ων - 5 -. PM - . 5 " - . - S og T» »o- * "9 -* - -
- - . . . - .
' 2 - REN 1 “ς - ^ - - . * ^ ML . . ' : . .
$ o. usta A " T ἫΡ . . , . . -- A - 203 ΣΕ ΝΣ " .
' "EP E , , . PN M! . . E . . . ' ib . -. N 1 . - εκ Ν ΠῚ
. (o7 f$ . — Ν - N 5 "on « uo. * ^ . . " i . aos
H - - -
ΟΝ . E -R . Noo iR 4 κο "e . | TA e e. De -
΄ ᾿ ᾿ ᾿ — ᾿ Dot x — ᾿ ^ T2 ἢ iuslip- ᾿ ^, tM ! . Y " '
. - M - u dina - M ^ — lane - PN »
- ᾿ ὃ -ς [PD . . . . »* * m" - ι , — « — m . - .
- PEE , » EN to. i 1 - . TM . T - . y ' T - . vo. " .
Dl. TE Ι , .- . . : ' . . . E n "
Σ ν Β t μι . ΄ .4 Us - L4 -. - ^ 2! MI - T. “
- -on 4ἔξςᾳε ' 4 . N στ.» ^u ες . εὖ - t . . 5.
LM - eB. AL DIC UE Q3 ZEN P ZEND
1 t - | μ᾿ “--
U SO T - ww» ἡ ^ NC ' :c -- ..7 " ᾿ . ^ . . . u . $;5
. *- - , P . ^. ) "t fna a H By . . . . .
τ» N ' , . HE 1. i - - Lu M u— ^ - , ^ . -- .- Ψ
᾿ ^ : - - 3 UL . -- -- Mec . . ML
- :.f t . ii| . ἐν . , Ν ᾿ MEE * 20. , " , M ; . . Mor MELIL 7 ΄
* ΓῚ - . * - ON à rr ^ 1
M . » - M - * ει δ * «“. . . e "n . .-
JP L " . - - Σ ' - . . . » 1 - . -
^ - P E : εν » -τ- : ^ ἮΝ . . - . 4. ,
J à) - Tos 4 n $$ * δ : LE! . M . Ϊ τσ ΄ " EI 207 "
. * . « (PE . ^ Mot E Ν - . - . - »
ες . ΝΕ h ΟΝ ι . QUA νι N 5 4 - ^. . K - - »" ^. n E :
* '.L - - ^ -4-K ^» 4. " 2 rte ι ub d M D Ὺ . Us - τιν «4
ov ^ ww t * LI . ^ -€-- LP" » o . -
D . 9! rà hd H .2* - T . * - am ^r Todos . -.Α, οἱ . ΓΝ . H " * 5 END . .
"M , n * 4 . ἢ 1 "T a : $3 T To νϑῦνα. T bi LP * ,
* E M 3 PEN E» " ? : * » . παρε t m m
- " - - » EE * e L4 c . . » Pr. - " ^ IL " " ΄ E id . "ow ona *.
Ν -c - i » EL 2 wt : ' . . ΄ *
, κε- » » E E ΓΝ " - ΄ 4 ΩΝ ἦν ᾿ 1
᾿ —. “ , Ul. * or ^t ΄ κι ᾿ ΄ " : X ΤΣ - ' eeu . ^c Li .
" * ^ - 1 . - - - 5 ΄
[4 * Ld Tox. - ^w - « .
' ^^ - ιν t * "o. Pm » * — . ! - ^ — 4 ΄ Vo T τὸ ! Li d ,
: * ΝΠ Ul uu vw ^ ums - . Ν - *-m - *. . D . -—— E ^ . »
d * i t9 LI 4 f* - . - -' 4 ᾿ ^ * - b t -*
^ 1 t "M E "m . κα -" —— . " . »
^ , f ^ I M? B PEN ] E - D . Y . -
B - - - * ᾿ ἢ * "» * . - 5 ty - * . — *. » ' Ld * '
4. . ( . I . * ' ^" p . -. .
- . 4 HS -
k . ^ - ν foe t ' τ 2 -
"E : : m . TRE
’ - - ͵ ᾿ “ -
el Hh. " "TN t - e
uo . ^ "ID . . - . Π - Σ PEL τ "
"-a , * ^, - -
n . ' - μη ἴω *—— . -
(x II — (5 VL
᾿ EMBNL . . : , - ttt o4 . p A
. . - * 3
: ͵ ett * -
T ΝΞ t' NE . 1 . a n : .
D - ^ .
, - - lo .
c I
re Li 4
« "- P.
᾿ ^0 0 -——— ὦ , PE . ^
.- M *a - *
. Ἕν "-— m - . Ub
" jJ . M .- . ἢ
M - L]
D - »
᾿ς ἢ - . . PES
t - [S T. Ὁ -
. 7 ] 5 - *
» «
- { . “τὸ "M - ιν
-
- N 2c - . .
Ξσ τ o lr 201 : -- "
^. -— * “ὦ . - ν
- " - PAR ^. e* s - . "- δι
m - - " V'I ' . οἱ tim 7
. ι EI ?. * wa.
. 1 .
. LE . *ad
5 .
^ . E -
' AN ^ H ru - . e
^ - ' ᾿ . ]
* ^ -
- oe ες -
& E L]
' ΄ QM 0 κόρ . κι . 240 . :
᾿ Ν :. - » . τ μ "^ » .
. 4! "- ^ T
᾿ - νὰ M 7 .
.« ^
* . n
-
I
.
T ᾿ M M ΄ . . H . .
. " . , ' ' apres "99a t grng.N ^ "o6 ἥν πον δα πὰς «Ἔτι t9 . t4 Tm - FEE D t ἀπ πον — o m m . - .
* 7o am LLL “σ ΝΞ ML $0 “-- α . "'& mi. ta --*a | 4. ΝΠ ασσσ σα ΝΎ ΨΟΝΝΝ ναι παν νὰν .