Skip to main content

Full text of "Opera, graece et latine, ad editionem Tiberii Hemsterhusii et Joannis Frederici Reitzii accurate expressa, cum varietate lectionis et annotationum. Studiis Societatis Bipontinae"

See other formats 


pond eg 
ta 53-60 
OE í 


ὩΣ ἊΣ 


E 


TR 
irs 


WIEN ΩΣ 
OUR d ! 
ΣΝ ἣν i 
Tu z 


E 
em AS 


dto. 


pon 
Ἄν 
ῥ 


Y e 


Li 


— e 8 


AOYTKIANOZ/*5 


LUCIANI SAMOSATENSIS 


D AD s CAST OU A" 
GRAECE ET LATINE 


AD EDITIONEM 


TIBERII HEMSTERHUSII ET IOANNIS FREDERICI REITZII 


AG G-UT.A I.E EXP RESSSX 


CUM VARIETATE LECTIONIS ET ANNOTATIONIBUS 


n 


I 


dd 


mmc afi 


fs * 


j 


STUDIIS SOCIETATIS BIPONTINAE 


͵ 
Lll 


B IPSOON T 


| EX TYPOGRAPHIA SOCIETATIS 
CIOIOCCLEXXIX | 


/ 


——— DAMES 


A x do oue er 839 


Wu LAUD 


d 


LUCIANI SAMOSATENSIS 


DEP EORR A, 


᾿- 


E1224 
ecd un 


111 


LPCEELTITTLSYLLOQOGE 


DE AETATE, VITA SCRIPTISQUE 


Pippi qoo p ung o^NISST 


P R O exiguo quod mihi conceditur temporis 
Ípatio, (caufam in fine praefationis indicavi) vi- 
tam Luciani concinnaturus ab nemine adhuc ple- 
ne conícriptam, fatifque invefligatu difficilem, fi 
fingula perfequi velis, ea incedam via , ut prius 
omnia quae inveftigare potui fparfim ab aliis tra- 
€lata colligam , atque in una tabella, immixtis 
obfervatiunculis quibufdam , proponam ; poftre- 
mo vero meam de Noftro fententiam fubiungam, 
aetatemque eius ex ipfius fcriptis , quantum lice- 
bit, eliciam , ibi defiturus, ubi typographorum 
efllagitatio manum de tabula tollere iufferit: cum- 
que plerique , maxime Z vingerus ὃς Bourdelotius , 
in fuis praefationibus nimis amplificatis, quam 
ut totae repeti mereantur, fuum de Luciani fcri- 
ptis atque aetate iudicium ita coniunxerint, ut 
aegrius disiungi queant, eundem fequar morem, 
de aetate , vita Ícriptifque Noftri fimul agendo, 
& ex amborum praefatt. ea tantum, quae huc 
pertinent , ante excerpendo , quam ad alios trans- 
eam. Praemittimus autem ecce vitam LUCIANI 


ex SUIDA , qualem Zvingerus editioni fuae Bafi- 
leenfi tertiae praefixit. 


Lucian. Vol. 1. a2 


iv DE AETATE, VITA 


Lucianus Samofatenfis, cognomento blafphe- 
mus , five maledicus, aut atheus potius appella- 
tus, eo quod in Dialogis fuis ridicula etiam illa 
efle proponit , quae de rebus divinis & facris pro- 
dita funt. Dicitur autem vixiffe temporibus 'Tra- 
iani Caefaris, & deinceps. Ceterum fuit ab initio 
caufidicus, Antiochiae, quae in Syria eft; fed 
cum ca res illi non fatis ex fententia fuccede- 
xet, ad fcribendum fefe convertit , fÍcripfitque 
adeo infinita. Obiiffe autem ipfum , fama eft, a 
canibus laceratum , quoniam ἃς contra veritatem 
velut rabiem exercuiffet. Nam in vita Peregrini 
Chriftianifmum quoque infectatur , ipfum Chri- 
ftum contumeliofe inceflit , Ícelettus ille. Quare 
ἃς rabiei iflius poenas fufficientes in praefenti vi- 
ta dedit, & in futurum heres aeterni ignis una 
cum Satana erit. Haec ille. Addit autem Volate- 
ranus , nefcio quo auctore: cum ab initio Chri- 
iüanug fuiflet, poftea eiufdem religionis deferto- 
rem factum eife, dictitantem fe nihil ex ea con- 
Íecutum , quam quod nomen ipfius corruptum 
ellet , ex Lucio, Lucianus facium. Fuit autem Sa- 
mofata, ut hoc quoque addamus, urbs non lon- 

e ab Euphrate fita, Commagenes metropolis. 
Plinius & Stephanus. 

Haec partim vera, partim ficta aliquanto me- 
lius exíequitur Zourdelotius, Luciani vitam hifce 
verbis confcxibens : 

Luciani Samofatenfis Philofophi vitam fcriptu- 
rum, ope fumma niti decet, ne temere volun- 
tati & opinioni eorum videatur affentiri , qui ag- 
grefli hactenus falfa veris mifcuerunt , & ex tribus 
vel pluribus huius nominis vel rhetoribus vel fo- 
phifus, longo inter fe intervallo viventibus, Lu- 
ciani nofüi vitam texuerunt. Suidas, qui ex an- 


SCRIPTISQUE LUGIANI. v 


tiquis βιογράφοις folus Lucianum nobis tradidit, 
proh Iuppiter! quae mendacia blateravit? Satis 
ad eum refutandum, quae nos in contrarium fcri- 
bimus. Volateranus non Suidae contentus nugis 
alias infuper de fuo liberalis adiunxit. Ceteri aut 
non viderunt viam , qua iretur ad illam, aut vi- 
dam fimilibus aliifque mendaciis refarferunt. Igi- 
tur ne fimili coinqumer audacia, Lucianum de 
fe narrantem exícribo , ut verus ad. oculos legen- 
tis accedat. LUCIANUS natione Syrus fuit, urbe 
Samofata , ! quae iuxta Euphratis confluenta fita 
eft: circa Traiani ? tempora videtur natus , cum 
Epictetus, illud virtutis exemplar , velle efle de- 
fineret. Patris ignoratur conditio, fed tamen ut 
appareat, eum ex hoc genere hominum fuiffe, qui 
in extrema paupertate morientes non multum 
heredem adiuvant. Nam cum deliberandum eflet 
de futura Luciani filii conditione , videretque pa- 
trem fuum & uxoris fratrem eximios aude fta- 
tuarios , ne deliberavit quidem ut videretur con- 
tatus , fed ftatim fortunae ftatuariae filium addi- 
Xit: qui nefcio an ingenii bona indole, an fato 3 


Y Urbe Samofata) Lucian. 
Q. Hifl. $ 24 τὰ Σαμοσάτα 
dicit plur. num. ut etiam 
Strabo: itaque Samofatis na- 
tus dicendum fuiflet. 7. 4/^. 
Fabricius in Bibl. Graec. L. 
IV , p. 485, eandem hanc vi- 
tam ex Bourdelotio exhibet, 
additis notulis; ad haec au- 
tem verba ait: Lucianum pa- 
triam indicantem vid. in Q. 
Hifl.].d. ltem in Scytha ad 
fin. $9: τοὺς Σύρους ἡμᾶς. 


In Reviyifc. $ 19: σατρὶς δὲ 


τίς; Ξύρος — τῶν Εὐφρατίδων. 
Porro Luciani nomen iam 
Auxivos efferri ,3am Auxiavós. 

2 Traiani) Fabric. hic Sui- 
dam indicat , qui ἐπὶ τοῦ Καί- 
Gcpos Τραΐανου καὶ ἐπέκειναι. 
Sed conferendum Voflium 
II, 25 de Hift. Gr. Immo c. 
15. ubi eum ferius collo- 
cat, quod pluribus referemus 
deinde , in hac Differt. 

3 An fato) Quid dubi- 
temus? ipíe caufam refert , 
in Somn. $ 3 feq. quod fcu- 


VI DE AETATE, VITA 


quodam , artis flatuariae defertor efficitur, & ad 
meliorem frugem íe recipit , atque ftatim ut fibi 
reliquam aetatem a ftatuaria procul habendam 
decrevit. meliora pollicitus, rei familiaris inopia , 
reliéta Samofata , ubi levioribus ftudiis inftructus 
fuerat, Antiochiam petit, ut caufis dicendis t 
operam daret: fed cum non ill? ad mentem fuc- 
cederet caufidicinae conditio, videreturque no- 
minis illuftior gloria futura, fi Rhetoricam , qua 
plurimum pollebat, profiteretur: ut illa noteíce- 
ret, varias animo concepit peregrinationes, δὲ fuf- 
cepit: iuvenis in Galliam? profectus, auditorum 
frequenti corona ἃς laudem meruit & retulit: ex 
Gallia Macedoniam 3 petiit , ubi variis differtatio- 
nibus perfectiffimum dicendi robur exponebat : 
quales funt, Herodotus, Scytha, Harmonides. 
Sed cum videret, Rhetores inductionibus ἃς fal- 
laciis divitias, & cetera , quae prima mortales pu- 
tant, potius fibi quaerere, quam verae virtutis 
mercedem, ea relicta philofophiam 4 aggreffus 


tica percuffus ab avunculo, — Zerod. verf. fin. fed & in 70- 


ac nimis duriter habitus fit. 

1 Caufis dicendis ) FaPric. 
monet vidend. Reviv. $ 29, 
ubi propter fraudes , mendacia 
ac temeritates ,. quibus caufidi- 
cis utendum , fe illam artem 
deferuifle & ad philof. trans- 
iffe refert. 

2 In Galliam ) Vid. Apo- 
log. pro Merced. Cond. δ 15, 
ubi Sabinum alloquitur. Ob- 
fervatque Fabr. Eloquentiam 
& Atticam dicendi fuavita- 
tem in Luciano praedicat 
Photius Cod. 128. 

3 Macedoniam) Lucian. 


nia & Achaia audifle fe fcri- 
ptores Hiftoriam belli Par- 
thici ( A. C. 16s 2efti) re- 
cirantes , teftatur lib. Quom. 
Hifl. $ 14. Confer eius Bis 
"Acc. $ 27. I. A. Fabric. 

4 Philofophiam ) Mora- 
lem potiffimum, cuius argu- 
menti funt pleraque eius ícri- 
pta. Ita cum Socrate exifti- 
mabat, reliquam philofo- 
phiam univeríam parum ad 
nos pertinere, certe ss 
efie utilem , nifi ad ufum vi- 
tae referatur. In Convivio phi- 
lofoph. $ 34: ὡς οὐδὲν ὄφελος 


SCRIPTISQUE DUGREAN I. VII 


eft: in qua quid profecerit , eft incredibile me- 
moratu. Sed tamen ipfi etiam philofophi plus di- 
vitiis quam philofophiae parentabant, auditores 
invicem fibi aut vellebant, aut vellicabant : & ci- 
vitates, quibus fucatam illam oftentabant philo- 
fophiam , factionibus infeftabant. At Lucianus 
non fuco cum fucatis , non factione cum factiofo , 
ied cum flrenuo virtute, cum modefto pudore, 
cum innocente abftinentia certabat !, femper 1n- 
genio ut conditione liber , tandem fub Divo Mar- 
co Aegypti procurationi? praepofitus, & fuo & 
amicorum nomine innotuit. Qui mendaciis fuis 
invicem credunt, Chriftanum fuiffe 3 arbitrantur, 


ἣν ἄρα ἐπίστασϑαι τὰ μαθή- 
ματα εἰ μή τις ἄρα καὶ τὸν 
βίον ῥυθμίζει πρὸς τὺ βέλτιον. 
Neque philofophiam ex fo- 
lis libris, fed & confuetudine 
cum honeftis hominibus hau- 
riendam ratus, prope verum 
efe duxit, quod multi dice- 
rent, ὅτι τὸ πεπαιδευσδαι 
ἀπάγῃ τῶν ὀρθῶν λογισμῶν 
ποὺς ἐς μόνα τὰ βιβλία καὶ 
τὰς ἐν ἐκείνοις φροντίδας συνε- 
yis ἀφορῶντως, eruditionem a 
reto fenfu bonifque inflitutis ab- 
ducere flos , qui (οἷος libros eo- 
rumque fenfa ajfidue [pettarent. 
Ceterum Epicureum fe fuif- 
fe indicat in Pieudomante: ὃς 
a Graeco Scholiafte diferte 
fuifle τῆς Ἐπικούρου αἱρέσεως 
traditur , licet ex fcriptis eius 
tantum non omnibus rectius 
collegeris, eum perinde , ut , 
cuius vitam fcripfit , Demo- 
naCem, Philofophiae non 


unam fec&am peculiariter co- 
luifle. Demon. $ 5. Idem. 

1 Abfünentia certabat ) 
Revivifc. $ 20: μισαλαζών ei- 
p , καὶ pagoeud ie, καὶ pa- 
σύτυφος — φιλαλήθης δὲ καὶ 
φιλωπλοικὸς, καὶ ὅσα τῷ φι- 
λείσσαι συγγενῆ. Arrogantiae, 
impo[fturae , mendacii , & falus 
fum ofor — amator veritatis , 
honeflatis, fenceritatis, & eorum 
quaecunque amore digma funt 
omnium. ldem. 

2 Aegypti procur.) 4po/. 
pro Merced. $ 6. Immo potit- 
fimum $ 11 & feqq. fed hoc 
Tillemont. iam egit. 

5 Chrift'anum fuiffe) Con- 
fer Baronium ad. A. C. 171, 
num. 7, & Tillemont. Hift. 
Imperat. T. 2, p. 709. ( fed 
eum nos torum addidimus ) 
Scholiaftes Graecus ad Morr. 
Peregr. $ 13: Οἱὰ ληρεῖς, ὦ 
κατάρατε, ᾿ κατὰ TOV Ξωτ- 


a 4 


VII DE AETIATE,VILA. 


fuppofititiorum pravitate decepti. Ipfa de Morte 
Peregrini narratio fatis evincit errorem. Nec fa- 
nior eorum opinio, qui a canibus laceratum t affe- 
verarunt. Nam fenio , vel , quod verius eft, poda- 
gra? nonagenarius obiit: fuperfüte unico filio 3; 


ρος Χριστοῦ &c. Eidem Scho- 
liaftae ad Sacras hiftorias Lu- 
cianus alludere videtur , no- 
tat Fabric. aliaque Scholiaftae 
affert, ubi is Luciano male 
dicit , quod in S. Prophetas, 
in virgam Aaronis , in Mo- 
fen & Iofephum fcomma- 
ta iacere videatur, fed Scho. 
laften fugifle rationem , ut 
editor bene obfervarit. Ad- 
ditque: ab Atheifmi crimi- 
ne Lucianum abíolvit D. 
lo. Phil. Treunerus in. Dif. 
de Theologia Luciani. len. 
1697, 4. 

1 Acanibus lacer.) Sui- 
das in Acvx. nimirum fole- 
mne fuit multis , horrenda 
mortis genera comminiíci de 
iis, quorum dogmata impro- 
baffent. Confer, quae de Epi- 
curo idem Suid.An Ἐσικ. ὃς 
quae de Zoilo notavi Lib. 2, 
€. 7, p. 365. Ὁ .4. Fabr. 

2 Podagra) Podagra la- 
boraffe Lucianum, colligi- 
tur ex iis, quae in laudem 
podagrae fcripfit. Ita Agrip- 
pinum Pafonium refert Sto- 
baeus folitum , rerum , quae 
ipfi adveríae accidiffent, en- 
com»a componere, fi qui- 
iem febriret, febris, fi no- 
tarcrur infamia, infamiae , fi 


exfularet , exfilii. 7. 4. Fabr, 
3 Superftite — filo) Haec 
verba Fabricius a vita Lucia- 
n Bourdelotiana refcidit , ut 
aliena; fed p. 488 ea refe- 
rens merito refellit , dicens 
parachronifmus eft, cum a 
M. Aurelii obitu ad primum 
annum [uliani Imp. interce- 
dat fpatium annorum am- 
plus CLXXX. Equidem in 
Iuliani epiftolis tricefima fe- 
cunda infcribitur | Aeuxizyà 
σοφιστῇ —. Sed utrum ifte 
Luciani Samofatenfis vel ne- 
pos fuerit (quos avorum ΠΟ. 
mine frequentius , quam pa» 
rentum , appellabant ; licet 
nec hoc inauditum fuiffe, 
Antifthenis exemplo pateat) 
vel pronepos, des utrum ul- 
la eum cognatione attigerit , 
neutiquam conftat ; nam fi- 
lium quidem non fuiffe, cer- 
tos nos facit temporum ra- 
tio. Meminit Luciani nofiri 
etiam Latfantius L. L, €. 9: 
ÀNon. enim ifla Lucilius narrat 
aut Lucianus , qui Dis & ho- 
minibus non pepercit; fed hi 
potiffimum , qut. Deorum laudes: 
canebant. Latinae fe linguae 
utcunque peritum fuiffe te- 
ftatur Lib. de errore in falu- 
tatione ὃ 15. Hacc ille, opti- 


SCRIPTISQUE EUCXANL τῇ 


qui fummus fophifta Iuliani tempore , & ad quem 
huius Imperatoris exftat epiftola. 

De Luciani autem moribus, vita, fcriptifque 
haec fere IA. ZvixGERUS loco fub init. indicato. 
Primo autem. plures Lucianos xefert, Politicum 
unum, cuius Suidas mentionem facit, P/Ailofo- 
phum alterum , qui hic nofter Samofatenfis , cui, 
an quae leguntur in Antholozs. tribuenda fint epi- 
grammata, adhuc fub iudice. litem vigere haud 
unquam decidendam : pergitque 14. Sunt ea 
quidem exezris2. nonnulla: at plura, quod. no- 
tat H. Stephanus, tam elegantis pietatis, ut ne 
Chriftiano quidem auctori pudori effent. 

Theologos quoque Lucianos complures fuiffe 
mox commemorat; & apud Cyprianum effe, cui 
IV & XVII epiftolarum adíeribatur. Fuifie & 'hac 
nomine Antiochenae ecclef. presbyterum, item 
Hierofolymitanae , qui & monumentis literarum 
pofteris innotuerit, ib. commemorat. Sed cum 
de his Biograph! poffint confuli, nihilque ad no- 
flrum infüitutum faciant , fufficiat eos tantum no- 
minafle , & potiffima Zvingeri ad Noftrum fpe- 
Ciantia excerpere; de quo ille p. 2 & feqq. ait: 

Parentes noftri Luciani tenuis fortunae homines 
puerum Lucianum praeclara indole ad literarum 
ftudia natum , arti ftatuariae addixere, maius 1in- 
de certiufque lucrum , quo fublevarentur, ca- 
ptantes, ἃς fumtus diífciplinae minores. [Sed vide 
haec ipfum plenius narrantem in Dial. omnium 
primo. ] Nominare quidem eos videtur in Piífca- 
tore, vocans fe Parrhifiaften Alethionis Elenxiclei. 


me. Sed Bourdelotii error — dium fulianum, pro altero 
forfan inde: natus, quod longe poíleriore acceperit fe- 
Chronologos confulens,Di- —ítinans. 


x DE AETATE, VITA 


At ficla funt nomina, quibus ftudium , quo du- 
catur, veritatis, & perfonatae fapientiae odium 
defignat. 

Patria Samofata , Syriae civitas, non longe ab 
Euphrate, ut fe ipfum Syrum & Affyrium non fe- 
mel cognominet : alibi etiam Patrenfem , quae ci- 
vitas eft Achaiae: tanquam natus hinc, oriundus 
illinc , ait Beroaldus in octavum Apuleii. [ locus, 
quem Zvingerus ob oculos habuit, eft T. 2, in 

Afin. €. 55, ubi ait: Patria nobis Patragi urbs Acha- 
iae; Íed errare virum doctum, ἃς alium effe iftum 
Lucium Patrenfem, & Biographi, ἃς nofli com- 
mentatores fatis indicarunt. ] 

De tempore nativitatis nihil certi. Suidas eum 
fub Traiano , ante quem etiam fuerit , floruiffe di- 
cit: ali de Adriano quoque meminerunt. [ ali- 
quanto certiora tamen de Noftri aetate dabuntur 
deinde. ] 

Quanta vero fuerit ingenii praeftantia Luciani, 
pergit Zwvingerus p. 3 f. non eft in dubium vocan- 
dum. A prima pueritia emicuerant indicia artifi- 
cis ingenii, ut eum pater ad praeclaram fingen- 
di artem dexterrimum arbitraretur. 


Sed ad maiora natus puer, cui non lapidum, 
fed humanorum annnorum fÍcabrities erat emen- 
danda: innutritus ergo liberalibus difciplinis, Rhe- 
tor fuit, Poéta, Logicus. Teftantur id ipfius fcri- 
pta: inprimis quanta dexteritate adverfarios dif- 
putando convicerit: quanta facundia caufas in 
foro peregerit, quanta facilitate Comicorum per- 
Íonam non tam ligato , quam foluto , dicendi ge- 
nere repraefentarit. 


Ad Dei cognitionem & verum cultum fi fpe- 
Gemus, hac parte vel maxime impium fuiffe eum 


SCRIPTISQUE LUGNEANI. ^|xt 


ἃς παμμιαρὸν, ut ait Suidas, libenter fatemur, qui 
non folum Dei providentiam rifui habere, fed & 
Chriftum ipfum , humani generis vindicem , cavil- 
lis & maledictis infeclari fuerit aufus: tam ferali 
rabie, ut per ludibrium ἀνεσκολοπισμένον σοφιστὴν 
Ícelerate calumniaretur, & quod Ponticus Virau- 
zius in quadam epiftola obfervat, loannis quo- 
que Evangelium incefferet: quod de Philopatre 
dictum exiftimari poteft. [At neque PAilopatrin ab 
Noftro fcriptum, nec Peregrini nomine Chriftum, 
fed aliquem Cynicum, Pario Hellefponti oppido 
oriundum , de quo Gellius aliique diferte memi- 
nerunt, vel martyrum quendam fub Antonino Ve- 
ro defignari , fatis apertum eft. Vide Gefneri Dif- 
fert. de Philopatr. notafque eiufdem ὃς Solani Fa- 
brique ad Peregrin. px. & quid. de Chriftiana. xe- 
ligione fciverit fenferitque Lucianus, ipfi dice- 
mus ad finem huius Vitae. ] 

Deos certe Ethnicos coelo deducit graphice , 
tantam impietatem, tam profana fcelera nullo di- 
vino honore dignanda arguens. Id quidem hacte- 
nus nec indigne nec impie: at quod inde ingra- 
tus homuncio , nec ex fui ipfius quidem, ut alia 
taceam , vel corporis vel animi mira ftructura , ad 
aliquam veri Dei , € vel faltem ignoti , Athenien- 
fium exemplo, reverentiam erigere fefe vel vo- 
luerit, vel potuerit, fed Epicureorum fatalem 
neceífitatem , omni metu Deorum fublato , exo- 
Ículatus admiferit, id vero extremae impietatis 
€ffe , ipfius gentilis arbitrio , non ignoratur: a qua 
infame nomen ἀθέου optimo iure promeritus eft. 
[Immo nemo magis fatalem illam neceffitatem 
rifit: infpice noftrr Zov. Confut. maxime c. 4.|ῸὌἘ 
& c. 7. ubi fervos Parcarum vocat Deos, fi fa- 
to obnoxii forent. Sed ante omnia c. 18 , ubi fa: 


ΧΙ DE AETATE, VITA 


tum directe & valide impugnat. De Athéifmo 
autem videbimus in fine.] 

Qnod fi ad Phyficam & Mathematicam nos 
convertamus, pergit Z vinger. plus quod laude- 
mus, quam reprehendamus, fefe obiiciet. [Immo 
in mathematicis parum verfatum fuiffe , bene ali- 
quoties demonftavit So/an. in notis errores eius 
indicans. ] 

In praclicis autem , ait Zvingerus, habitibus, 
maior eft ipfius praeftantia. Ethicus fuit, minime- 
que defes veritatis & virtutis fectator; fed & alios 
fecus agentes re & calamo acerrime eft perfecu- 
tus , ut ab antiquis δύσφημος xai βλάσφημος, a Vive 
fubfannator Deorum & hominum, ab Erafmo mi- 
tius, nugator feflivus, quod ludendo acerbita- 
tem animi ceu velo obducto occultare fciret, co- 
enominaretur. Huius philofophiae (Ethicae) fe 
admiratorem fuiffe ἃς fectatorem , ipfe fatetur in 
Dial. Pifcatoris, ubi apertis verbis interroganti 
Philofophiae profitetur, duarum artium fe fcien- 


£em effe , Amandi virtutem, d» Odio profequendi vi-- 


tia. Saeviffimus autem adverfus philofophos fuit 
virtutum nomine abutentes , qui fummi boni vi- 
ce honorem, lucrum , voluptatem luxuriofe am- 
birent, effeminati mimi inftar Achillem vel The- 
ieum exprimerent , leonina pelle induti, ad Cu- 
mani afini exemplum , barba nimirum , inceffu , 
induvio , philofophiam mentiri infami ftudio con- 
tenderent. 

Vives equidem ad profcindendam philofophiam 
invidia Plutarchi Chaeronenfis impulfum fuiffe 
fcribit, quem in magno honore effe apud Traia- 
num Caefarem invitus ἃς dolens vidiffet. [fed errat 
Vives, ut Voffius, poft paucas paginas allegandus; 
oftendit. ] 


SCRIP TISQUE LUCIANI. xri 


Politiae etiam & Oeconomiae ftudiofus fuit , 
quod idem fcripta eius teftantur; ut cum jam fe- 
nior, quod fcribit Gilb. Cognatus , in aulam ἃς fa- 
miliam Caefaris fe contuliffet, Procuratoris Prin- 
cipis conditionem acceperit. 

Quod ad exercitationem, docuit viva voce, & 
Ícriptis fimiliter inclaruit. Adhuc iuvenem in Gal- 
lia, & aliis in locis Rhetoricam profeffum fe effe, 
ipfemet teftatur: quo non fuccedente , ut Suidas 
vult , ad fcribendum fe contulit. 

Sunt autem eius Íícripta quam plurima, quo- 
rum caufas omnes quanta licebit brevitate enu- 
merabimus. Finis illorum fuit veritas ἃς virtus af- 
ferenda , & ut vel fuis faltem monitis exorbitans 
humanum genus in viam rediret , & fapere di- 
Íceret. 

Verbis ad hoc ufus eft, cum Afianus fuerit , 
terfis , ingenio ac moribus íuis congruentibus : 
tam apta facilitate , ut communem loquendi ele- 
gantiam miro fucceffu expreflerit, rebuíque di- 
cendis accommodarit, ut & his fimul & iis lector 
magna animi voluptate perfundatur. In forma 
Ícübendi Platonis exemplum fecutus, Dialogos 
Ícripfit, quibus res ipfa ceu geri videatur , ma- 
gifque audientium & legentium animis imprimi. 
Comica tamen facilitate & argutia illorum diluit 
gravitatem tam dextre, ut, fi quis ullus mifcuit 
utile dulci, is ZAomae Moro ὃς Erafmo Lucianus fit. 

Materia fcriptorum eius varia eft, & Hiftorica, 
& Philofophica. Hiftoriam partim in genere per- 
pendit, quomodo tracianda fit, praeceptis pro- 
pofitis in Dialogo QuoMoDpo HISTORIA SCRI- 
BENDA SIT: & exemplis , fictis licet, ad praece- 
pta tamen accommodatis , duobus libris pg VERA 
HISTORIA: parüm in Ípecie: vara nimium, 


χν DE AETATE, VITA 


quae vel aliis contigerunt, vel fibi. De fua ipfius 
adolefcentia in SoMNIO agit: de fenectute vero , 
in qua ne tum quidem eloquentiae exercitia de- 
feruerit, in HERCULE GArrLICO. Quae ad alios 
Ípectant, divería funt: Theologica, in dialogo 
pE DEA Sxn1a. Naturalia, de grandaevis, in Ma- 
CROBIIS. 

Politicam attinentia , tum ad plures, de ami- 
citia Scytharum & Graecorum, in Toxanr. De 
philofophis diverfarum fectarum apud Ariftaene- 
tum convivantibus, in CONVIVIO: tum ad unum 
aliquem: fic Demonaéclis vitam in DEMONACTE 
perfequitur. Lucii tranfmutationem in. ASINO: 
Alexandri cuiufdam res geftas & vitam, qui fe 
Podalyrii filum mentiebatur, in ALEXANDRO. 
Neronis conatus perfodiendi Ifthmi , in NERONE. 
Peregrini cuiufdam mortem voluntariam , in ora- 
üone de MonTEÉ PEREGRINI. 

Ipfi praeterea Dialogi meras continent narra- 
tiones antiquae & gentilitiae religionis, fideique 
Íuperftitiofae, quam fcoptice traducere, & nar- 
xando dumtaxat, in contemtum audientium , qui- 
bus , modo vellent , facile liceret inter lupinos & 
aera facere difcrimen , abripere voluit. 

Organica eius funt mulüplicia, & quidem 
Grammatica nonnulla: de literis, in Juptcio 
VOoCALIUM : de Soloeciímo, in PsEUDosoPHrt- 
STA: de diclionis apophradis proprietate, in 
PsEgUDOoLOoGIsTA: de oratione aífeclata, in LE- 
XIPHANE. : 

Poétca tangit in cavillatione poétarum , quae 
infceribitur. DissERTATIO cUM Hrsropo. In 
"IU hAGoPoDAGRA & OcyPo dramatum duorum 
lpecimen dat. 

Ad Rhetoricam pertinent eiufdem BAGCCHUS , 


SCRIPTISQUE ΘΕΩ͂Ν. αν 


de ErLECTRO, eamque contra reprehenfores de- 
fendit in ZEUXI & Apologia contra eum, a quo 
PROMETHEUS IN VERBIS fuerat appellatus; tum 
exemplo orationis in Macedonia habitae illuftrat 
in HznopoTo. Confirmat in RHETORUM PRAE- 
CEPTIS, in quo de corrupta fuorum temporum 
eloquentia & affectato genere dicendi conque- 
xitur. Orationes funt aliquot illuftres omnium 
generum. Demonftrativi, Encomium balnei in 
HiPPIA: DEMOosTHENIS: PATRIAE: DoMus: Ma- 
cedonum quorundam in ScYTHA: podagrae, in 
TRAGOPODAGRA : pulchritudinis in CHARIDE- 
MO: ftudii fui erga auditores, in DiPSADIBUS. 
Deliberativi funt: dum fuadet taurum , fupplici1 
genus, dono oblatum nequaquam parvi penden- 
dum efle, in PHALARIDE SECUNDO: commen- 
datitia in HARMONIDE. Iudicialis generis , ut cum 
quaeritur , dignufnefit praemio Tyrannicidae , qui 
filium tyranni occidit , in TYRANNICIDA: an re- 
ceptus in familiam poffit abdicari , in ABDiICATO:; 
an Phalaris taurum aeneum miffurus Delphos iu- 
re ac neceflitate tyrannidem arripuerit, in PHA- 
LARIDE PRIMO. 

Ad Philofophiam in genere pertinent ea , quae 
tum contra fechas philofophorum fui temporis 
declamat in Bis AccUsATO , & HreRMOTIMO: 
tum de auditore philofophiae , qualis 15 fit, effe- 
ve debeat , lectioni potius quam multitudini de- 
ditus, in Dialogo ApvEnsUS INDOCTUM: & an 
eunuchus poffit effe philofophus, in EuNucHo. 

Contemplatio de Deo & fpiritibus metaphyfica 
eft hic apud noftrum auctorem, & pofitiva (ver- 
ba funt Zvingeri) in ALCYONE , ubi de Dei po- 
teftate, quod illi omnia funt poffibilia, differit , 
licet fecundum AtAen. & Laért. is dialogus fit Leo- 


xvi DE AETATE,VIT A 


nis philofophi Academici: [huius, non Luciani 
elfe , Commehtatores etiam noftri perfuadent ad 
& 1 Halcyonis.] & negativa, dum feftve & acri- 
ter contra Deos ethnicos eorumque ridiculos cul- 
tus invehitur, in Coxcizro DreonuM, IovgE 
'TRAGOEDO , ac ceteris DEonUM DrarLoars. 

Religionem omnem , tum Chriflianam in Pnr- 
LOPATRE,tum Ethnicam in Cvuisco, ludibrio 
habet. [fed Philopatrin ab ipfo non fcriptum, iam 
diximus. ] In Saturnalia invehitur in SATURNALI- 
BUS: in Sacrificia , in Dial. de SaAcRrrFICIIS. Con- 
tra incantamenta ἃς fpectra in PHILOPSEUDE. 

Mathematica attigit in ASTROLOGIA. 

Phyfica inferuit fubinde, ut in Dial. MUSCAE, 
ArcroNris , DIiPSADUM. 


Inter Ethica funt, quae de fine, fummo bono. 


agunt contra philofophos, in TiMONE MISAN- 
THROPO , NAviGIO , CvNrcOo. De virtute ac mo- 
xibus in IcAROMENIPPO , NIGRINO, VITARUM 
AUCTIONE , PrsCATORE , FUGITIVIS. 

Contra libidinem in AMonisus & DraArocis 
MERETRICIIS. Contra calumniantes in oratione 
de NON TEMERE CREDENDO CALUMNIAE. Contra 
affentatores , in Dial. Pho ÍMAGrINIBUS. Pro arte 
allentandi, in PAnAsrTO. De humanitate in falu- 
tando, in Dial. PRO EO QUI INTER SALUTAN- 
DUM VERBO LAPSUS FUERAT: de avaritia, de 
incommodis divitiarum , & commodis pauperta- 
tis in SoMnIO f. GALLO. 

De amicitia colenda in ToxAnr. De luctus va- 
nitate in Dial. pk Lucrvu. 


Politica funt mere'/particularia , ut DE GYMNA- 
SIIS , in quibus adolefcentes boni cives evadant. 
De aulicae vitae molefüis, quas ingenuus fubire 


SCRIPTISQUE LUCIANIL.  xvu 


non debeat, in MERCEDE CONDUCTIS: de Salta- 
tione, in Dialogo eiufdem inícriptionis. 
Oeconomicum etiam aliquid tetigiffe videtur 
in IMAGINIBUS, deícribens mulierum virtutes 
praecipuas, & bona corporis δῷ animi: quae in- 
primis in domeftica adminiftratione fefe proferre 
folent. 
BounDELOTIUS eadem fingulis de Luciani fcri- 
. ptis praedicat in praefatione, fed ordine aliquan- 
tum immutato & argumento multum dilatato, 
auctorem fummis ubique laudibus cumulat. Mif- 
fis autem illis ambagibus, ac refciffis, quae perlon- 
ga & ad pompam compofita oratione de fatis pri- 
icae philofophiae praemittit Zowrdelotius, quo- 
modo ab antiqua fimplicitate ac virtute defcive- 
rit, quam revocare Epictetus, Favorinus , Mufo- 
nius, Demonax , Nigrinus, & alii quidam boni, 
- fruftra tentabant , ac potius exemplo virtutis au- 
fterae invidiam fui provocabant: ideoque ele- 
phantorum exemplo taciti fervitutem deplora- 
bant, donec unicum continentiae exemplum 
LUCIANUS, vitiorum omnium inimicus, unius 
virtutis & philofophiae perfectae lectator, cui (ut 
ile ait) ec viget quidquam fimile aut fecundum , 
aliam viam ingreffus, ubi rectum iter vitae coepit 
infpicere , cum ipfis ingeniis, ipfo fato, & ipfis, 
quod aiunt , Diis conflictari, liberrimaque indi- 
gnatione corruptos totius orbis mores mordaci 
Vero radere voluit. 

Delibemus igitur breviter ea tantum , quae de 
Ícriptis eius dccuratius, quam Z vzngerus, expo- 
fuit, ne bis eadem propinemus. 

Si quis, ait, defiderio flagret divinam virtutis 
imaginem ab Luciano depictam intueri, videat 
Dialogos, quorum tituli IMAGINES, in quibus 

Lucian. Vol. 1. 


XVIII DE AETATE, VITA 


dum Pantheam Abradatae coniugem effingit, vir- 
tutem praebet abfolutam. Sed non folum virtu- 
tem efformandam decreverat, verum omnia in- 
fuper, quibus coniungi Dea, & a quibus disiungi 
folet. Ne igitur incomitata procederet, eximios 
viros, unicum ornaniertum decufque feculi , ad- 
didit comites ἃς affeffores NIcGRdINUM & DEMo- 
NACTEM. 


Qui autem veros philofophos a ficiis & fimula- 
tis diícernere decreverit, exemplum utriufque rei 
perfectiffimum habet in Dialogis VITARUM AU- 
CTIO , PISCATORES , NIGRINUS: quantum enim 
virtutis comites laudibus extulit; & aemulatione 
perfecutus eft, tantum peffimas illas & exfecran- 
das aves in his dialogis infectatus eft, vanos ἃς fu- 
catos eos clamitans, qui falfo fe nomine iactarent, 
cum veram philofophiam ignorarent, ac plane 
diverfa docerent, ob quaedam verbula virtutis 
nomine intexta non continuo in Hecliconem ve- 
niffe; nec folum circa res humanas incerta ac ftul- 
ta docere, fed ἃ de mundo , de Deo, de fidexi- 
bus, de providentia divina, falfa, ementita ἃς im- 
pia iactare , quae neque viderint ipfi, nec aliun- 
de cognoverint. Quae omnia diligenter exfequi- 
tur fublimis ille IcaRoMENIPPUS. Veros philo- 
fophos, qualem Nigrinum, Demonactem & ΟΥ ΝῚ- 
CUM exhibet, nufquam fcientia tumuilfe , Socra- 
tis exemplo fe nihil fcire profeffos, cum imperi- 
tiae profeffio fumma prudentia fit. Simias vero & 
mimos fuos ob quaedam ventofa & obícura ar- 
gumenta , ἃς falfas rerum definitiones ita ferre fu- 
percilium & elatos incedere, ut vix falutatione 
quemquam dignarentur. 


Veros philofophos amicitiae fymbolum fumma 


SCRIPTISQUE LUCIANI xix 


confervaffe diligentia, ut probat eximiis decem 
exemplis Toxants five Amicitia. 

Nullum effe pretium operae, fi verbis virtu- 
tem laudemus, difciplinas omnes perdifcamus, 
omnes artes fuerimus adepti, nifi fimul vitae fo- 
cietatem , qua nihil melius Divi humano generi 
quidquam largiti funt, profiteamur. Quae omnia 
diligenter in LAPtTHIS, in EUNUCHO ἃς pr Sr- 
CTIS amplexus eft. Virtutis affeffores modeftia ἃς 
frugalitate cenferi , nihil in vitam , nihil in mores 
peccare. Elatos illos & tumidos torrenti ambitione 
vanaeque gloriae appetitu torqueri, in fummam 
interim temeritatem & infamiam praecipitari , ni- 
hil intentatum relinquere, nec fibi nec alteri par- 
cere, ut vel poft mortem fuperftitem nominis glo- 
riam relinquant , Empedoclis duri fenfuum da- 
mnatoris , fed fimulaü , & inani gloriolae petito- 
ris exemplo, ut patet tractatu DE Mon TE PERE- 
GRINI. 

Alios, dum poétarum carmina & vaniloquam 
Theologiam praedicant, non folum homines in 
denfiffimas tenebras iniicere, verum Deos Deo- 
rumque principem lovem: ut patet in DEORUM 
CONCILIO , PRoMETHEO , in loVE TRAGOEDO, 
]JovE coNFUTATO, DissERTATIONE CUM Hz- 
SIODO. Ineptam etiam & nugacem elle de fato 
perfuafionem , quale fcilicet plebecula poétarum 
fabulis decepta eflingit fibi, Deos etiam huic fato 
Íubiici; ut teftatur IUPPITER CONFUTATUS. 

51 quis regnandi defiderio teneatur, videat mi- 
feros tyrannorum cafus, domefticos luctus, infi- 
dias omnium , fervilem metum , cum antithefi vi- 
tae paupertinae amplificata exhibent CATAPLUS, 
TYRANNICIDA; privatorum vitam praeftantiffi- 
mam ac tutiffimam effe. Nam divitias, imperia , 

b a 


^ 


^N DE AETATE, VITA 


regna , magiflratus, & cetera prima mortalium, ad 
quae mundus &tdifffib fufpirat , quae ficti phi« 
lofophi totis viribus quaerunt, vana, fluxa, caduca. 

Eorum animos im pecudes, & praecipue afinos 

.tranfire , quorum anteaéta vita inerti pigritia lan- 
guefc ebat in Lucio f. A/ino. 

Omnium vitam eorundem iudicum fententiis 
fubiici , nullam aeftimationem cuiufcunque for- 
tunae futuram , nullam perfonarum rationem , 
nullam potentiae, divitiarum , famae, dignita- 
tum; pro virtute, pro vitiis, praemia & fuppli- 
cia parari: DE Mon TUS. 

Vana effe perditorum facrificia , nifi vitam vir- 
tuti facrificent: lovem non placari donis hofliis 
eorum , qui periuris linguis minus audientem fa- 
tigant: litabilem effe hoftiam , animum purum , 
rectam mentem , & finceram confcientiam: quae 
omnia propofuerunt VorA & tractatus DE SA- 
CRIFICIIS. 

Denique Lucianum fuiffe Grammaticum, Rhe- 
torem, Advocatum, Medicum, Hiftoricum , Phi- 
lofophum, Poétam , Politicum, ex ceteris eius 
Dialogis eodem fere more Zourdelotius demon- 
fuat , quo Zvingerus. Quare illa non repetentes 9 
haec notabiliora , quibus praefationem concludit, 
tantum addimus: : 

Scripta haec ( Luciani) poflquam ingenioforum ho- 
minum manibus teri coeperunt , creyit fcientiarum d» 
virtutis amor , qui ufque in hodiernum diem quorun- 
dam pectoribus infidet. Et ex hac pingui fegete philo- 
Jophicum illud femen concretum eft, cuius progenies à» 
Jurculi Philofiratum , Eunapium , d» alios occuparunt. 
γῇ antumque potuit aemulatio , ut Syri antea praedae 
antenii dx latrociniis accincli , quibufcum odium vir- 
tutis dx literarum innatum erat , relicía ferarum 4» 


SCRIPTISQUE LUCIA NI. xxr 


praedonum natura , philofophiam fummo defiderio fint 
profecuti. Nam αὖ antiquiffimis Pherecyde d» Ilfaeo, 
pauciffimifque aliis Syris , quibus philofophia cordi fue- 
rat, ufque ad Luciani tempora vix ullum Syrum in- 
ter tot philofophantium fectas poteris numerare, licet 
Laértium , Philofftratum dx alios evolveris. Atqui poft 
Lucianum , mirandaque Luciani fcripta, cetera funt 
p'ilofophorum Syrorum maria. Haec poflerior aetas , 
uno feculo Lucianum attingens , avis longe melior tu- 
lit Iamblichum , Epiphanium, Libanium, Magnum, 
innumerofque alios Syros: qui fi cum coaetaneis , quz 
Juliani Caefaris tempora. illuftrabant , conferantur , 
longe a primis erant fecundi. 


Tandem Lucianum fuum ab obtrectatoribus 
defendit , in quos acerbiffime invehitur, eos pe- 
ftes hominum vocans, qui nihil poffunt, quam 
meliores carpere ; cumque primum obiiciant, ce- 
teros philofophos aliam oftendiffe viam , qua 
iretur ad virtutem ; tum quod Chriftum rerum 
omnium dominum infectatus fit; denique quod 
amatoriis dialogis adolefcentulos flagitiis nobili- 
tet. Ad ea refpondet, Lucianum ipfum fatis haec 
refutare fcriptis fuis, ἃς, accufationem falfi con- 
vincere, ipfumque a principio ad rifum provocaf- 
fe. Fateor (ait) aliud propotuiffe philofophos , nec 
quidquam fimile propofuiffe. Nam fi a philofo- 
phiae reftauratione talem viam fuiflent ingrefli, 
qualem Lucianus; non tam diu , Andabatarum, 
more , de vero virtutis tramite digladiaffent. 


Longe acrius pungit (pergit idem ) quod fequitur , 
Chriflum. contumeliofis verbis laefiffe. Impiuni , fcele- 
ratum , damnandum fateor , nift f[uperfütionum erro- 
ribus etiam. tum irretito parcatur : poenam in fe ve- 

ἢ Taci S ias ΣῊΝ aoo 
pojeere , quam 4 acitus., Suetonius d» alii. Chyiftiano 
b.3 


XXII DE AETATE,VITA 


rum hofles acriores pa[fi funt. Nam eum nunquam 
Chriflianum fuiffe , alibi docuimus. 

Reftantamores meretricii, ( Dialozum amorum 
non effe Luciani probabimus) in quibus quid 
aliud defcribitur, nifi peffima & fceleratiffima me- 
retricum vita, nefanda vitia, corruptelae iuve- 
num, avaritia, gula, fcelera in unum collecta? 
Ut enim in ceteris Dialogis folus Lucianus inte- 
xiora virorum examinat , ita quarundam femina- 
rum vaferrimum & praviffimum ingenium explo- 
rat. In haec facinora quaere fupplicium 

Tu qui , nafute , fcripta diftringis fua. 

Haec autem Zourdelotii promiffa probatio, 4mo- 
zesnon effe Luciani , huc rediit, ut in notis ad hu- 
ius Dial. initium diceret : /Von effe Luciani , --- fed 
alicuius, qui Lucianum fupervixerit , iam monut 
praefatione ad Le£torem , videtur effe Ariflaeneti. In- 
terim & mihi aeque ac Kuflero , non videtur Lu- 
ciani effe , tàm ex affcctato & inflato ftilo, quam 
ex longioribus digreffionibus ante quam ad ipfam 
difputationem veniatur , aut redeatur: nam fi Lu- 
ciano tribuendus fit, coniicere licet, fcriptum 
effe, ut Philofophis παιδεραστία exprobretur, ut 
vid. $ 35 eius Dial. ubi manifefto pungit eof- 
dem , dicens , cum divina philofophia hunc etiam 
amorem adoleviffe. At non mihi fatisfacit 1lla con- 
iectura , & peffimus hic exprobrandi eft mos, qui 
nec fatis ab auctore ridetur , nec ridendo fanatur, 
ied abominatione dignus. 

G. I. Vossius de Hift. Graec. L. 2, c. 15, Lu- 
cianum Samofatenfem aequalem facit Athenaeo 
Naucratitae, qui fub M. Aurelio vixerit, fed poft 
Commodum etiam , immo ufque ad Pertinacem 
& Severum vitam protaxerit. [quod non adeo mi- 


SCRIP TISQUE LUCIANI. xxiu 


rum: fi enim poft Commod. vixit, facile Seve- 
rum attingere poteft, propter perbreve Pertina- 
cis & Did. Iuliani, duorum triumve menfium im- 
perium] paulo maiorem natu facit Suidas: nam 
vixiffe ait ἐπὶ τοῦ Kaísopos "Τραϊανοῦ, καὶ ἐπέκεινα. Sunt- 
que in hac fententia Οἱ. Cognatus & lac. X vinge- 
rus; quin Ludovicus Vives, vir acris 1udicii , fufpi- 
catur eum ad infectandos philofophos impulfum 
fuiffe invidia Plutarchi Chaeronenfis , quem fum- 
mo apud Traianum loco eífe cerneret ac dole- 
ret. Mihi fecus videtur , nec levi de cauía ; quip- 
pe meminit Lucianus Marci Caefaris, ac belli 
Marcomannici ab eo. gefü , [in Alex. 1. Pfeudom. 
$ 48. ] Διαπέμπεται ἐν Τερμανίᾳ πολέμου ἀκμάζοντος » 
ὅτε 350c Μάρκος ἤδη τοῖς Μαρκορμᾶνοις καὶ ἱἹζουάϑοις δυν- 
ἐπλέκετο. Vides, ut non tantum belli meminerit 
cum Marcom. & Quadis; fed Marcum ϑεὸν Di- 
vum vocet , quod arguit eum naturae ceffiffe. Qua- 
re extra controverfiam poni debet, Lucianum 
tum Marci Antonini Philofophi aetate vixiffe,cum 
referat fermones, quos habuit ipfe cum Alexan- 
dro Pfeudomante, tum fub Commodi Antonini 
philofophi filio. --- Meretur locum inter Hifto- 
riae fcriptores , non ob Ver. Hifl. libros, fed pro- 
pter tra&latum Quom. Hifl. fit crib. de Dea Syria, 
ac Macrobios. Eunapio vero refertur inter vitarum 
Ícriptores propter unam Demonaétis vitam. --- Gul. 
Philander ad Vitruv. Apollonii vitam. Luciano 
huic adícribit , & σα. Cognatum in nott. ad Pfeu- 
dom. eodem propendere arbitror: fed Lucianum 
minime effe huius vitae fcriptorem , facile proba- 
bo; nam Epicurei rident omnes praeftigias ac va- 
ticinia. Lucianus autem tam Epicureae feclae ad- 
dictus erat, quam qui maxime. Quorum neu- 
trum negabit, qui vel eius Alexandrum. oculis 


b 4 


XXIV DE AETAT E, VITA 


percurrerit non conturbatis. [at non ita totus Epi- 
cureus fuit , ut ex aliis eius fcriptis patebit; ἃς qui 
etiam Epicletum probarit.] Illud quoque valide 
hanc rem confirmat pergit lof quod Lucianus, 
oftenfurus a cuiufmodi praeceptoribus hauferit 
hoc vitae genus, refert, quomodo eum primo 
in contubernium receperit ἐραστὴς γόης, --- huic 
fe eum proftituiffe, ac mercedis loco κακίαν, feu 
maleficii artem , reportaffe: fuiffe autem docto- 
rem hunc genere lyaneum, e comitibus Apol- 
lonii Tyanei; cuius omnes impofturas probe cal- 
luerit. Sic enim inquit: Ἦν δὲ ὁ διδάσκαλος ἐκεῖξ 
γος, καὶ ἐραστὴς, τὸ γένος Τυανεὺς τῶν ᾿Απολλωνίῳ τῷ 
Τυανεῖ πάνυ. συγγινομένων, καὶ τὴν πᾶσαν αὐτοῦ τραγ- 
ὠδιαν εἰδότων. C)uae manifefte indicant , quo lo- 
co Apollonium habuerit Lucianus. Quemadmo- 
dum & illud , quod mox fubiücit; Ὁρᾷς ἐξ οἵας 
σοι διατριβῆς ἄνθρωπον λέγω; Haec pluribus. com- 
memorare vifum fuit, quo pateat cuivis, quam 
inanis fit fufpicio eorum , qui libros de Apollo- 
nii vita. contra Codicum omnium fidem , con- 
tra auctoritatem Eunapii, B. Hieronymi , Photii, 
Suidae, ἃς tot aliorum, abiudicant Philoftrato. 
Voffio maximam partem adftpulatur. HEM- 
STERHUSIUS, in praef. ad Polluc. p. 29 b. fcri- 
bens: Variis e Luciani locis patet, eum floruiffe fub 
Antoninorum imperio d» Commodi : hac [ane de re ne-7 
mo Luciano paululum familiarior addubitet: legen- 
dus enim folus eius Píeudomantis feu. Alex. qui 
omnem, fi quis efl, fcrupulum demat: in eo Sy 
vocat Marcum Philofophum , ex quo recte collegit 
Voffius, 1. d. eum de hoc Imperatore iam defuncto 
ὦ in Deos relato logui: huc accedit , quod oraculum 
illud Alexandri mendax Antonini Pi d» Marci acta- 
te fit exortum, --- ea vero de re Lucianus tanquam 


SCRIPTISQ UE LUCPANI xxv 


ibi comperta d» explorata, quaeque fe contigerit vi- 
vente dx vidente, fcribit , quod recte Maxcil. cum alibi , 
tum ad Philopatrin obfervavit: de hoc autem oracu- 
lo legendum [uadeo prodigiali doétrina virum Ezech. 
Spanh. de Uf. à» Praefl. numifm. p. 176. Demonax . 
cuius buccinatorem egit Lucianus , iifdem vixit tem- 

oribus: inter alia vero meminit Herodis Sophifiae . 
quem Marci Philofophi praeceptorem fuiffe Gapitoli- 
aus tradit: cetera de Softrato, quae ibi fequun- 
tur, etiam allegavit Solan. ad Demonactis δ 1. 

IoaAN. ον 8105 de Scriptoribus Hiftoriae phi- 
lofophicae, L. HI, c. 10, ὃ 6, p. 6o, de Nofto 
haec praedicat: Lucianus patria erat Samofaten- 
fis , tefte ipfo de fe libro, quomodo Hiftoria fit fcri- 
benda, quo libro Avidii Caffii pott Lucium Ve- 
rum defunclum Anticaefaris fub Marco occifi ae- 
qualem fe effe indicat: & Vologefi, Frontonis, 
'Titani & Severiani meminit, ut coaetaneorum , 
ad Celfum quoque dialogum fcripht. Hic vero 
laudari debet, quod Demonactis philofophi vitam 
literis prodidit etiamnum fupexftitem. Vixit De- 
monax ille fub Antonino Pio & M. Antonino, ae- 
qualis Epicteti , Luciani , Timocratis Heracleotae, 
Peregrini, qui & Proteus dicebatur, & fub Mar- 
co flammis fe devovebat, Herodis, Onocrati Cy- 
nici, Favorini , Pollucis, qui nobis Onomafti- 
cum Commodo Imperatori nuncupatum reli- 
quit, Agathoclis Peripatetici , Cethegi viri confu- 
laris, Rufini Peripatetici, ut ex Demonactis vita 
apud Lucianum intelligimus. Laudat illam vitam 
Eunapius prooem. Λουκιανὸς ὁ ἐκ Σαμοσάτων, ἀνὴρ 
σπουδαῖος εἰς τὸ γελασδῆναί, Δημώνακτος φιλοσόφου 
κατ᾽ ἐκείνους τοὺς χρόνους βίον ἀνέγραψεν, ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ 
βιβλίῳ καὶ ἄλλοις ἐλαχίστοις δ ὅλου σπουδάσας. Lu- 
cianas $amofatenfis, vir ad concitandum rifum fa- 


XXVI DE AETATE,VITA 


élus , Demonattis Jua aetate philofophi vitam in lite- 
ras retulit, atque eo in libro, ut perpaucis aliis, fe- 
riam operam confumfit. Edidit quoque Demofthe- 
nis encomium, Dialogum de Seciis , de moribus 
Philofophorum , ἃς Vitarum auctionem , quo dia- 
loso cuiufcunque fectae philofophos mire exa- 
gitat. Fuerunt , qui Apollonii Tyanei Pythagorict 
vitam à Philoftrato Ícriptam. Luciano adferibere 
malint , quorum fententiam iure improbat Voffius 
Hift. Gr. HL, 15. Diverfus a noflro eft Zzcianus i- 
le , cuius meminit Laértius L. VI, Diog. [1.e. L. 
VI, Sect. 73, p. 349, ubi ait: ὡς δῆλον. ἐν τῷ Gvé- 
στῇ ποιεῖ. εἰ yt αὐτοῦ αἱ τραγῳδίαι, καὶ μὴ, Φιλίσκου 
τοῦ Λἰγινήτου ἐκείνου γνωρίμου, ἢ [Πασιφῶντος τοῦ Λου- 
κιαγοῦ, ὅν φησι Φαβωρῖνος ἐν παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, με- 
τὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ συγγράψαι. quod nihil mi- 
rum, aliquot enim ille feculis antiquior noftro , 
qui ante Diogenem etiam, ut ex Laért. patet, | 
vixit, & cuius alia quoque patria ibi commemo- 
ratur. ] 

De Theologia autem Luciani, differtationem 
Ycnae habitam fub psaefidio 7. PAil. Zreuneri. idem 
Ionfius prodit p: 208 L. HI, cuius ἃς Fabricius me- 
minit in Bibl. Gr. eamque indicat lenae prodi- 
iffe 1697, ut fupra vidimus. Si illius compos fie- 
xi potuiffem , nonnihil inde delibaffem: fed cum 
eam inveftigare ἀδύνατον fit, videamus , num quid 
T. A. ΕἌΒΕΙΕ. amplius de noftro habeat, praeter 
iam indicata ad vitam Lucian. a Z'ourd. fcriptam. 
Concinnavit Zabric. catalogum fingulorum Lu- 
ciani Ícriptorum , cum breviífimo eorum argu- 
mento ; fed fatis de his iam actum: ideo pauca, 
ad aetatem Noflii facientia, ἃς alia quaedam fin- 
gularia tantum imde dithiiscarius: Pag. igitur 495 


de Differt. Quom. Hifl. agens , ait: liber si Philo- 


SCRIP TISQUE LUGCIANI. xxvi 


nem, quo Milefium quendam, tum Creperium 
Calpurnianum Pompeiopolitam , Callimorphum 
Medicum haftatorum legionis fextae , Philofo- 
phum Corinthium Antiochianum Hieronicem 
Apollinis , Demetrium Sagalaflenfem, Pifidium, 
aliofque ineptos illa aetate belli Romanor. cum 
Parthis ἃ. C. 165 commilli fcriptores perftringit , 
tum docet hiftoricum alienum effe debere a ra- 
tionibus encomii ἃς invectivae , nec voluptati con- 
fulere alii léctorum , nifi quae ex veritate confe- 
quatur -—- res narrare libere, perfpicue, gravi- 
ter, non paucis illis, ad quos fcribentis amor, 
odium , metus & fpes forte fpectat, fed omni- 
bus, & pofteris praecipue. Lucianus promittit 
ib. $ 23, le in alio opere oftenfurum, prooemia 
quaedam Hiftoriarum effe, vulgus lectorum la- 
tentia. Nifi refpicit alterum locum ὃ 52 feq. quod 
mihi non videtur. Sic Fabric: Non video tamen 
commodiorem alium locum , ubi hoc egerit Lu- 
cian. quam in eod. tractatu Quom. Hifl. a $ 52 ad 
56, ubi prooemiorum virtutes, abfentiam , exem- 
pla prodit; nifi dicas , promiffum eius ὃ 25, ver- 
bis ὡς ἐν ἄλλοις δείξομεν comprehenfum , fpe&are 
prooemia fua aliis dialogis praefixa. 

De Macnozris Luciani ad Quintillum fcriptis 
notat idem, alterum librum de Longaevis Ro- 
manis [ quem promifit $ ult. Macro?.] ad eun- 
dem Quintillum vel intercidiffe, vel a Luciano 
non elle fcriptum. Sed unde hi füppleri queant , 
vide ad Macrob. $ 29, in not. Mai. 

De MzncEpE CoxpvucrTis differtationem ad 
philofophum 77moclem efle confcriptam, qui τὰ 
vitae genus amplexurus erat , obfervat idem , ni- 
hil vero de tempore, quo fcripta fit, hinc elicien- 
do, (forfan quia difficile diiudicatu, Stoicufne 


xxvui | DE AETATE, VITA 


is Timocles, an alius, vid. not. ad Dialog. Merc. 
€ozd. c. 2. id ergo difquiremus deinde.) 


Apologiam vero PRo MencrEp. coup. ad Sabi- 
zum philofophum & ipfum, atque amicum fuum 
effe conícriptam, qua probet, ad fe non fpecta- 
re, quae fuperiore libro differuit, licet aetate 
provectus (ἐν γήρᾳ ὑστάτῳ, & 4.) fub Imperatore 
Remp. fufceperit tractandam , ( procurator, ut vi- 
detur, in Aegypto conftitutus a M. Antonino . 
Imp.) notat idem. 


Tum pr MonrE PrnzcRINI differit: eum phi- 
lofophum Cynicum Parianum ex- Chriftianum 
fuiffe, qui fenex fe ipfum poft Olympia celebra- 
ta A. C. 169, die 16 Iulii, in Arpina , quae vigin- 
τι fladiis Olympia diftabat, conícenfo rogo, fpe- 
&lantibus omnibus combuffit , Epiftola ad Cro- 
nium de Mort. Peregr. Non integrum ad nos per- 
veniffe hunc libellum , contendit idem Fabr. in 
nott. ad eiufd. Peregr. δ 11. [fed xefutatur a Sola- 
no & Genero. | Pexegiinum a Chriftianis reiectum 
fuiffe, innuit Lucianus $ 16, quod de idolothytis 
comediffet --- ἐσθίων τῶν ἀποῤῥήτων. Vaxias hinc 
inde in CunisTUM ἃς Chriftianos effutit blafphe- 
mias $ 11 & 13; & per νομοθέτην πρῶτον Chrifliano- 
rum , ibid. videtur intelligere loannem Evange- 
liftam , qui in Evangelio & Epiftolis unus maxi- 
me omnium commendat illam , de quaLucianus, 
ἀδελφότητα. Quae ὃ 39 de vulture ex rogo Pere- 
grini evolante leguntur, iis cum doctiflimo Zemo- 
nio vix crediderim perftringi acta Martyris Poly- 
carpi: viderint etiam alii, num ad imitationem 
S. ignatii fecerit Peregrinus, quod ὃ 41 traditur, 
ante mortem omnibus fere celebrioribus ciyita- 
tibus Epiftolas mififfe, διαθήκας five praecepta, ad- 


SCRIPTISQUE LUCIANI. xxix 


monitiones & leges. Fuit haec fententia magni 
Pearfonii in Vindiciis Ignatii, parte 1 , p. 6. 

Dein de RHETORUM PRAEC. ait: hoc libel- 
lo Iulium Pollucem perftringi, cuius Onomafti- 
con habemus, auctor eft Graecus Luciani Scho- 
liaft. Sed vide, quae adverfus hanc fententiam dif- 
ferit Pollucis editor Hemflerh. in prolegomenis p. 
31íeq. qui Diofcoridem quendam Rhetorem il- 
lius aetatis a Luciano exagitari exiftimat. ldem ex 
eod. notat Solan. nofter ad c. 1 h.l. 

De Dza4 SvyniA haec obfervat: ícriptus eft 
hic liber dialecto Ionica, & Luciano hinc ab- 
iudicatur a Petro lurieo in. Hift. Cxitica rituum 
ludaicorum, Gallice non ita pridem edita. Sed 
Arianus quoque, cum reliqua Attice ícnpfif- 
iet , nonnulla (ut Indica) fcripfit lonice. De Dea 
Syria confulendus praeter laudatum Iurieum Sel- 
denus fyntagm. 2 de Diis Syris cap. 2. Quae de 
arca Deucalionis ὃ 12, & columba ὃ 53, a Lucia- 
no traduntur, illuftrat Octav. Falconerius in. diff. 
ad numum Apameenfem T. X Antiq. Graec. 
p. 678. 

TiMON, de quo ultimo loco agit Fabric. qui 
ad feriem alphab. Gr. dialogos difpofuerat , fufius 
eidem enarratur: quae omittimus , ex nota eiuí- 
dem hiftorica hoc addentes , ( quia Solan. ait , ae- 
tatem eius affignari non polfe:) 77mon Athenienfis 
Echecratides e tribu Colytto , clarus fuit circa tem- 
pora belli Peloponnefiaci , quod geflum ab Olymp. 
LXXXVIIL. 1, ante Chrifl. 432. 1 imonem fe ipfum. 
deferentem ob Alcibiadis amores finxit Liban. Decl. 
IX, T. 1, p. 343. Callim. in eum Epigr. HI, 7 An- 
thol. Ab hoc Antonius ab Auguflo victus regiam fuam 
vocayit 1 imonium, in ea deinceps Timonis inflar pro- 
cul ab hominum confortio viclurus , tefle Strab. L. 17, 


xxx DE AETATE,VITA 
p. 745: Conf. Plutarch. in. Ant. p. 948 feq. qui prae- 


ter dicla eius quaedam d» Callimachi Epigramma af- 
fert Timonis Epitaphium, Q» ab Ariflophane d» Pla- 
tone. Comicis ob mifanthropiam reprehenfum refert. 
At Pfeudo - Plato philofophus Ep. 24, inter eas, quas 
Allatius edidit: συνέγ νων ὅτι Tiv οὐκ ἦν ἄρα μισάν- 
ὥρωπος, μὴ εὑρίσκων μέντοι &vSpdimoUe οὐκ ἠδύνατο ϑῃη- 
ρία φιλεῖν. De hoc Timone d» morte eius Suidas in 
ἀποῤῥῶγας. Hunc inferorum ianitorem fingit Lucia- 
nus , Vex. Hifl. c. 31. Fuit d» alius Timon iunior Sil- 
lographus pocta , patria PAliafius, ἰδιοπράγ μων d» ipfe, 
tefle Laertio IX, 112, difcipulus Pyrrhonis Sceptici, 
de quo fupra L. 11]. c. ult. Praetereo Timonem Aegy- 
ptum , memoratum Ptolemaeo Hephae[lioni L. 4 , dz 
Jimonem , quem in Sympofiacis fuis colloguentem in- 
ducit Plutarch. Faber in nott. quas feorfum adie- 
cimus, eum ad annum ante Chriftum 429 refert; 
ied Fabricius Chronologorum recentiorum cal- 
culum videtur fecutus. Multa de Timone etiam 
Hemfih. in ed. Luciani minore, ubi fummis lau- 
dibus hoc ingenii Luciane! monumentum εἴς 
fert, at nihil de eius aetate, quam curiofius hic 
invefügare nihil opus credo. Addo tantum P/o- 
tium , qui Epift. οἷν. p- 149: Zzmon ille , apud an- 


tiquos ànprobitate hominum fortaffis intolerabili mo- 


tus, prudenter egiffe quidem vifus efl, cum pro Phat. 


anthropo mifanthropus haberi volebat. 

Philopatrin demum quod Fabricius contra alio- 
rum fententiam Luciano tribuat , hihil effe, iam 
occupavimus fupra, ad Diff. Gefneri de illo pro- 
vocantes. 

Celebratiffimus PETR. BAvrrUS in Lex. Hifto- 
rico Critico, quod miror, de Luciano feparatim 
non agit; in tranfitu tamen fuum de eo iudicium 
profert in notis ad tit. PERRTERS , T. HII, p. 678, 


b 


SCRIPTISQUE LUCIMHN IL ΣΕ 


b. ubi ait: Patres Ecclefiae, qui omnia ridicula 
falforum Deorum eXpofuere , omnino funt lau- 
dandi ; id enim egere, ut Ethnicis oculos aperi- 
xent , fidelefque confirmarent. Non ignorabant, 
Íe contemtum cultus Ethnici infpirando efficere , 
ut credentes fortius verae fidei adhaererent, {1- 
mulque bona arma Chriftianis contra perfecutio- 
nis impetum fubminiftrare. Sed Lucianus, qui 
adeo fubfannavit falfos Ethnicorum Deos , omni- 
que iucunditate perfudit deícriptionem ineptia- 
rum & fraudum, quibus Graecorum religio abun- 
dabat, non ideo minus deteftatione dignus eft; 
quandoquidem id non agens utili confilio , nil 
aliud quaefivit, quam ut ad deiidendum nato fuo 
fatisfaceret ingenio , & ut liberum evagandi cam- 
pum aperiret Satyrico fuo ftilo , & quia fe aeque 
indifferentem , vel aeque averfum a veritate prae- 
bet, quam a mendacio. 

Idem Bavr. T.I, tit. APELLES , not. p. 258 b. 
anachronifmum Luciani multis exagitat, quod in 
Calumn. $ 2, Apellem proditionis accufatum cum 
Theodoto Phoenices praefecto , veferat , cuius ta- 
men confpiratio fpectet regnum Ptolemaei Philo- 
patoris, quae coeperit centum annis poft Alexan- 
dri mortem , adeoque Apelles im vivis effe non 
potuerit. Confudiffe igitur. exiftimat quandam 
confpirationem fub Ptolem. Philadelpho , cum 
proditione Theodoti, quod & mihi haud impro- 
babile videtur. 

Idem ibid. p. 653, tit. BRACHMANES , obfervat, 
Lucianum horum fefe cremandi intrepidum mo- 
rem opponere morti Peregrini, medias in flam- 
mas fubito infilientis, ac velle methodum Brach- 
manum , qui fefe tenebant immobiles , dum igne 
aflarentur , multo effe gloxiofiorem , fuperque his 


J 
xxxi, DE AETATE,VITA 


Bayliusita iudicat: Ecce quomodo homo derifor omnia 
carpere novit. δὶ Peregrinus iftos philofophos Indos ef- 
fet imitatus , Lucianus eum accufaffet inertiae , ac di- 
xiffet, paciíci cum morte quaerit , ac fenfim fen- 
fimque íe confirmare ftudet: plus enim. animi 
oftenderet , ubi fe uno faltu in rogum coniiceret, 

At iuftius, ingeniofe Bayli, forfan obiiceres, 
quod eundem íubito in ignem infiliendi actum 
laudet, ac generofi animi effe praedicet pro Mer- 
ced. Cond. & 4 , ἑκὼν δὲ μάλα εὐψύχως ἐς τὸ πῦρ ἀλ- 
λόμενος. Sed & haec ironice, & alterius nomine 
cum dicat , mihi non videntur contraria. Cumque 
& Brachmanum dementiam , & Peregrini aeque 
rideat , omnino licuit ei dicere, Brachmanes effe 
fortiores: fi tamen ea mens eft Baylii , oportuiffe 
Lucianum in Peregrini facto improbando fubfi- 
Ítere intra vanae gloriae exprobrationem , non 
vero extenuare eiuídem audaciam aut fortitudi- 
nem, contra veritatem , recte iudicavit. 

D. TirrieMowTIUS in Hift. Imperatorum T. 
IL, part. 2, art. 29, p. 707 -- 10. cuius verba fic 
verto: Celfus philofophus Epicureus, (qui Ec- 
clefiam fcriptis oppugnare aggreffus eft) tempore 
Commodi adhuc vivebat, aeque ac LuctANUS, 
qui ad eum poft Aurelii excellum mifit hiftoriam 
Alexandri impoftoris, quam eius rogatu conícri- 
píerat. (vid. Alex. 1. Pfeudomant. $ 1 & 48.) Ille 
LucriANUS & hodie perceleber eft fcriptis fuis, 
quae ob linguae Graecae puritatem  fülumque 
politum , iucundum, vividum , & acuminis ple- 
num 5 magna cum voluptate leguntur, Sed palam 
profitetur impietatem , aeque fubíannans veram 
religionem , de qua diverfis in locis loquitur, ac 
Íuperftitiones Ethnicorum , quas vere ridiculas ef- 


ie demonftrat. Inde cognomen blafphemi ἃς Athei 


SCRIPTISQUE LUCIANI. xxxim1 


traxit, tefte Suida. Namque ὃς philofophiam Epi- 
curi fectlabatur, ut vid. in ipfius Lucian. Pfeud. c. 
61 , Phot. c. 128 , p. 309, (quae ab atheifmo pa- 
rum diftat) vel potius neque ulli religioni addi- 
Cus fuit, neque dogma certum & conftans fovit, 
omniavero ut incerta ac problematica confiderans, 
& omnia ridere volens. Quod ipfum apparet ex 
quatuor verfibus , qui tempore Photii eius operi- 
bus praefixi legebantur, [1am Epigrammatum pri- 
mum eft.| Sed quod praeterea fcripta eius reddit 
lectu periculofa , illud eft, quod faepe non maio- 
rem pudori, quam religioni, reverentiam exhibet. 
Oriundus erat Samofatis in Syria , (vid. Quom. 
Hifl. c. 24.) foxtuna tenui, per aliquod tempus 
caufas dixit, (adi pro Merced. Cond. S ult.) & ex- 
trema fenectute munus Graphiarii praefecti Aegy- 
pti accepit, (conf. pro Merc. c. 5, 9 & 12.) non 
aliam forte occafionem nactus, qua paupertatem 
eflugeret. (ipfe nos & alia plura figularia de fua 
vita docet, quae non neceflaria duximus referre. 
Vidimus, eum fcripfifle canones íuos hiftoricos 
haud ferius anno. Chrifli 165, vitamque Alexan- 
dr poft mortem Marci Aurelii.) Itaque non pot- 
Íumus fequi illos, qui ex narratione Suidae eum 
collocarunt in tempus Traiani (Baron. 171, $ 7.) 
Suidas addit , referri, eum a canibus difcerptum 
interüfle, in poenam , quod autus ellet cavillari 
lirsuM CHRISTUM, (quod foiían ne ipfi qui- 
dem daemones unquam funt aufi. Nos vero opta- 
remus id teftimonis melius comprobatum.) Cre- 
ditur etiam , nonnullorum dicium , quod Chri- 
füanus fuerit , haud aliunde natum , quam ex ver- 
bo Suidae male intellecto, & ex eo, quod maio- 
xem Chrflianifmi notitiam habuerit, quam multi 
alu. Ethnici. (Bar. 171, S 7.) 
Lucian. Vol. I. C 


XXXIV DE AETATE, VITA 


Non habemus hiftoriam, quam confcripferat de 
Softrato Boeotio philofopho illis temporibus ce- 
lebratiffimo , (vid. Lucian. Demonact. $ 1.) cuius 
vita maxime dura fuit atque auftexa , & cuius vi- 
ce alii contra omnem rationem atque auéctorita- 
tem eidem tribuunt vitam Apollonii Tyanenfis , 
quam Philoftratus reliquit. (Voff. Hift. Gr. L. 2, c. 
15, p. 233 & 254. 

Eunapius pr. p. 12 & 15 affeverat, hunc, qui tam 
pauca compofuit feria opera , auctorem effe vitae 
philofophi Demonaéiis, cuius per longum tem- 
poris fpatium difcipulus fuerit. Eum omnium, | 
quos noverit, maximum nobis philofophum facit. | 
Interim apparet, eundem tamen modo fuiffe Cy- 
nicum aliquantum humaniorem ac magis poli- 
tum, quam ceteros. (Luc. Vit. Demon. c. 5, 4 &c.) 
Nullam religionem amplectebatur , aut certe nul- 
li fatis favebat. [ Verba Tillemontii erant: 7/ avoit 
peu ou point de religion, & ut id demonfiret, alle- 
gat Demon. p. 547 ed. Par. i. e. $ 5 editionis no- 
flrae; fed locum infpicienti patebit, non id di- 
cere Lucianum, ut ad finem huius vitae often- 
dam.] quod tàmen in eo melioris notae eft , in eo 
confiftit, quod claro loco natus, (Dem. c. 3.) opi- 
bufque, eloquentia ac fcientia inftruétus, (ib. c. 6.) 
interea duram ac pauperem egit vitam , nemi- 
nem fibi aífcifcere volens, qui er miniftraret aut 
ferviret. (ib. c. 5.) Sed finis huius fplendidae vir- 
tutis fuit, quod videns fe centefimum fere an- 
num agentem auxilio alteriusindigere, nec ipfum 
fibi amplius miniftrare poffe , fame interire ma- 
luerit. (c. 65 &66.) Natus erat Cypri, (c. 3.) fed 
vitam tranfegit Athenis, (c. 11.) ibique obiit ma- 
gna cum exiftimatione Athenienhum, tam m vi- ἢ 
ta, quam poft mortem. (ib. c. 66.) cus 


SCRIPTISQUE LUCIANI. xvxv 


Narratur de eo, cum Athenienfes pugnam gla- 
diatoriam vellent inftituere , ne Corinthiis hac in 
xe quidquam cederent , ipfum eos monuiffe, ut 
ante quam hoc agerent, aram, quam mufericordiae 
confecraf[znt . deftruerent. (c. 57.) Cumque Impe- 
rator ex eo quaeri iulliffet , quaenam optime gu- 
bernandi xatio effet, refpondit, pauca loqui. au- 
dire multa. d» nunquam irafci. Nullo cafu commo- 
vebatur, praeterquam morbis ac morte amico- 
rum, non maius bonum in vita agnoícens, quam 
amicitiam. (C. 10.) 

Optaremus, pergit idem , hic enarrare poffe 
complura iucunda, quae acciderunt, & ad bene 
inftituendam vitam utilia, quae Lucianus fuis ope- 
ribus immiícet , & inprimis hiftorias, quae ipfius 
tempore contigere , quaíque in dialogo de Ami- 
citia commemorat ; ied hoc ab inftituto noftro 
longius nos abduceret. In quadam harum hifto- 
riarum ( Zox. c. 39.) loquitur de variis beltis Scy- 
tharum ad Tanaim habitantium, adverfus ceteros 
Septemtrionis barbaros , maxime contra Bofpori 
accolas, quorum Leucanor ac deinde. Eubiotus 
frater nothus eo tempore reges erant. (Zox. C. 44, 
51 ἃς 54.) Leucanor foifan fuccefferat Rhoemetal- 
ci, qui erat rex Bofpori, tempore Antonini. (7. 
Ant. v. p. 20. Lucian. Píeud. c. 57.) Naves, quae 
Lucianum fervaverant, ut mox videbimus, ve- 
hebant legatos Eupatoris eiufdem terrae regis, 
quae in Bithyniam proficifcebantur ad folvendam 
pecuniam quotannis a fe debitam, aut ad. acci- 
piendam eam , quam Romani ipfi folvebant: ver- 
ba enim auétoris ἐπὶ κομιδῇ, dicto c. 57. Pfeudom. 
[fed locum diligenuus examinanti patebit, non 
in utramque partem accipi poffe haec verba 
utrumque fenfum admittunt. Eubiotus in belle 

e 3 


xxxvi DE AETATE,VITA 


contra Scythas dux praeerat omnibus Graecis , fe- 
cundum verba Luciani, (Fox. c. 54.) id eft, ut 
cxiftimo, incolis urbium Graecarum Cherfonefi : 
idque eorum confirmat fententiam , qui credunt , 
iflam regionem paruifle imperio regis Bofpori. 

Idem "Tillemontius eod. "Tio ,p. 711, hiftoriam 
Alexandri impoftoris ex Lucian. enarrat , quam ex 
Noftro petendam non repetemus, haec tamen ex 
p. 713íeq. ad aetatem Luciani facientia non omit- 
temus: Fama Alexandr mox in Italiam ufque de- 
lata eft, & venerabantur eum etiam in aula M. Zu- 
relii, ubi patronum habuit Rutilianum, virum 
primae dignitatis , fed admodum fuperflitiofum , 
quique eo dementiae proceffit, ut aetate valde 
profecta filiam huius impoftoris duceret , credens 
Lunam eius effe matrem. Falía quae ediderat;ora: 
cula Severiano & Vindici ducibus exercituum Ro- 
manorum , (//feudom. c. 27. Jauctoritatem eius non 
minuebant in mentibus illorum, quos daemon 
captivos tenuit, quique merebant, ut fpiritul er- 
roris relinquerentur, ut crederent mendacio , 
quod non receperant ac dilexerant veritatem , 
quae eos ad falutem perduxiflet. 

Eo porro infolentiae progreffus eft, ut ab Im- 
peratore veniam rogaret monetae percutiendae , 
quae imaginem fuam ab altera parte , & Glyco- 
nis ab altera referret. Non additur, num id obti- 
nuerit. [fed ex parte obtinuiffe exiftimat Solanus 
in nota ad c. 55 P/feudom.] 

Fraus tandem defiit morte impoftoris. --- Poit 
enim ante M. Aurelium , (fi ille idem eft Alexan- 
der) de quo AtAenagoras p. 29 & 30 ait, circa an- 
num 180 conípici fepulcrum in area, grande pla- 
ce (foxo maiore) Pariae urbis Hellefponti , in eo- 
demque foro ftatua etiam erat Alexandri , cui fa- 


SCRIPTISQ UE LUCIANI. xxxviu 


crificabatur ut Deo , feftaque publica inftitueban- 
tur , fpe obtinendae fanationis a variis morbis. 

Lucianus tandem accufare Alexandrum tenta- 
vit coram praefecto Bithyniae & Ponti: fed cum 
nihil obtineret a praefecto metuente , ne Rutilia- 
. num offenderet , non aliam Lucianus de Alexan- 
dro vindictam fumere potuit, quam eius vitam , 
poftquam obiiffet , fcribendo. Ibi fe inimicum eius 
profitetur , adeoque accidentia quaedam addidif- 
fe potuit, quibus hunc impoftorem magis diffa- 
maret. lpfius tamen hiftoriae textus adeo certus 
atque in vulgus notus erat, ut fufpicari non li- 
ceat, veritatem ab eo effe adulteratam. 

Eiufdem Tomi p. 724 Tillemont. quaedam de 
Lucio Patrenfi xefext , qui auctor fertur Dialogi de 
mutatione in DIITUM ex quo Lucianus aeque: at- 
que Apuleius fuam bafi narratiunculam. [Sed 
cum ex loeffu Hift. συ. haec tantum afferat, .So- 
lanufque & Gefnerus 1n notis ad. iftum Dial. cap. 
1, hoc aliquanto pluribus dixerint, ifthoc mit- 
to , Gefneri fententiae interim omnino affentiens, 
Lucianum ifta fcripfiffe; filus enim & ingenium 
plane refpondent: fed fictionem forfan ex altero 
haufifle, infertis fuis iocis, quibus abfurditatem 
fabulae , & hominum turpes mores ac fuperfütio- 
nem derideret ; licet idcirco lafcivum hoc ícriben- 
di genus minime probem. ] 

BrocnAPHI ceteri vix quidquam de Luciano 
fingulare afferunt ; fed Suidam fere folum fequun- 
tur, vel Bourdelotium, a quo circa iter Luciani 
tamen aliquantum diícrepat 7. C. Zfelinus in Lexi- 
co univerfali Hiftorico - Geographico haec refe- 
vens , quae addere vifum fuit, quia corpus illud 
Germanice conícriptum paucorum in manibus 
cft: Initio, ait, caufidicus evadere ftuduit; fed 


3E 


- 


xxxvuui DE AETATE,VITA 


cum lites forenfes ei difplicerent , philofophiae ac 
praecipue oratoriae operam dedit; tumque pri- 
mo Antiochiam habitatum concefífit, ac deinde 
Ioniam totamque Graeciam peragravit, unde in 
Galliam atque Italiam fe contulit , ac tandem per 
Macedoniam in patriam rediit. Ex nonnullorum 
relatione vitam ad 9o annos produxit, Ícilicet a 
tempore Imperatoris Traiani , ultra finem imperit 
M. Aurelii, fub quo magna in dignitate vixit , 
praefectufque Imperatorius Aegypti eft confüitu- 
tus. Fuit quidem fummi vir ingeniiatque erudi- - 
tionis , fed nulli religioni addictus, ac fcurra Chri- 
ftianae Ethnicaeque doctrinae. Fertur quondam 
Chriftanifrgum profeffus , & propter diffolutam 
vitam a fide rurfus defciviffe. Suidas a canibus dif- 
cerptum prodit. Auctores vero, unde haec hau- 
lernt, Jfelinus allegat hofce: S. Hieron. in. catal. 
Phot. cod. 198, Suidam, Το} de xhetor. antiq. c. 
12, de Hift. Graec. L. 2, c. 15, Ablancourt. & Ionf. 
de Script. hiftor. philof. 1. 2, c. 10, ac Fabr. Bibl. 
Gr. p. 485. 

HooGSTRATANUS vero in Lexicoeiufdem titu- 
li, nulla quidem addita auctoritate , eadem habet; 
hoc tamen de eodem haud ineptum, fi ea, quae 
de Philopatri ab antiquiore Chriftiano fcripto 
praedicat , excipias , iudicium addens: non folum 
ex maximis fui aevi ingeniis fuit, fed & omnis 
antiquitatis. In operibus fuis utile dulci mifcere 
Ícivit, erudire fimul ac dceridere, doctrinamque 
cum eloquentia coniungere. Perpetuuim i in eius 
Ícriptis videas iocum contra Theologiam Ethni- 
corum Deorum, vitamque ac mores philofopho- 

rum. In iifdem fubinde ingentia praebet virtutis 
exempla , imaginefque philofophiae repurgatae , 
ubique contemtum vitiorum inípirans , quae ita 


SCRIPTISQUE EUGIANI. xxxix 


deridicula propofuit, ut odio digna appareant, 
Nonnulli credidere eum Chriftianum fuiffe; ἃς, ἢ 
Dialogus de Peregrino revera ab ipío profectus 
elfet , verofrmile foret , eum in myfteriis Chriftia- 
norum fuiffe exercitatum : fed hoc opus eft anti- 
quioris Chriftüani , qui Paulum viderat atque au- 
dierat , quod Luciano , qui fub Traiano natus fuit, 
contingere non potuit. Illi; qui Lucianum impium 
ac fine religione nobis defcripfere , recte iudica- 
runt , fi religionis nomine intellexere Theologiam 
poétarum Éthnicorum, aut opinionum philofo- 
phicarum portenta. Sed nullo iure impietatis vel 
Atheifmi accufatur , refpectu exiftentiae & cultus 
veri Dei, quia nunquam alterutrum impugnavit. 

Hzrwn. Dopwzr in Differt. de /fidoro. Chara- 
ceno , quae reperitur in Geograph. veteris Scriptt. 
Graecis minoribus , Vol. 2, p. 62 &íeqq. accuxa- 
tius, quam quifquam priorum, de aetate Luciani 
egit; quare haec ex eodem ad verbum defcripta 
inferere non pigebit , quando ait : 

Athenaco paulo. antiquior erat , ut puto, Zz- 
cianus , qui noftrum , ut exiftimo , advocat Z/ido- 
rum [2n Macrobüs c. 15.] Nam a Parthiae finibus 
aliena non funt, quaecunque ille ab Z/idoro mu- 
tuatus eft, de Perfarum novo rege Artaxerxe . de 
Gofethro ilius fratre, & Goaefe Omanorum , alit- 
que CAaracis Spafinis Pxincipibus. Non alium I;- 
brumintellexit Lucianus, quam hunc ipfum, quem 
habemus, quamvis illum ipíum legerit multo , 
quam habemus , aucliorem. Nec alium proinde av- 
éorem quam illum, de quo agimus, Z/idorum Cha- 
racenum. Hinc Cua intelligimus, Perfarum xe- 
gem, de quo Z/idorum teftem advocat , Artaxerxem 
illum intelligi non poffe, qui Basabath regum iu- 
ra in Parthorum ditionem quafi e poftliminio re- 

δ ἢ 


XL DE AETATE,VITA 


vocavit. Hunc certe fi intellexiffet, Per/iae man- 
fiones, non PartAiae appellaviffet ἃς Perfiae , non 
Partliae, Periegefm. Sic enim loqui folent de illo 
iplo Romanorum aemulo imperio Scriptores u- 
niores, iure imperii ad Per/as trarislato. Immo, ne 
is intelligi poffit, obftat certe hoc ipfum teftimo- 
nium Zuciani. Se quidem ad fenectutem pervenif- 
fe non uno in loco ipfe teftatur: Apol. pr. Merc. 
Cond.Íub init. πρὸς αὐτῷ ἤδη τῷ Αἰακῷ γενόμενον, 
καὶ μονονουχὶ τὸν ἕτερον πόδα ἐν τῷ πορθμείῳ ( Charontis 
πορθμεῖον intelligit) ἔχοντα. Rurfus ib. c. 4 f. ἐν γήν 
px üerXTQ, καὶ σχεδὸν ἤδη ὑπὲρ τὸν οὐδόν. Iterum 
γῆρας caufatur c. 10. Sic etiam in. Baccho, de fe- 
nibus. οἱ κατ᾽ ipi, c. 6 f. Ibid. fuos de Sileni fe- 
nectute iocos in fe quadrare fatetur c. 8. In Her- 
cule Gallico, Herculem illum. Gallorum Ogmiun 9 
quem γέροντα εἰς τὸ ἔσχατον, cap. 1, fibi confert 
T4AuxGàs ὄντι cap. 7. Vereturque, ne ad leviora 
fülum convertens videretur κομιδῇ μειριακιώδη, ταῦ- 
τὰ ποιεῖν, καὶ παρ᾽ ἡλικίαν νεανιεύεσσδαι, ibid. Tum 
χαλεπὸν γῆρας C. eod. a iunoribus fibi exprobratum 
effe fingit, ἃς fe ἡλικιώτην τῆς εἰκόνος, illius nem- 
pe» quem dixi, Herculis agnofcit, & ὑποπόλιον γέ- 
xu. Additque denique: ὁρᾷς ὅπως παραμυδοῦμαι 
τὴν ἡλικίαν καὶ τὸ γῆρας τὸ ἐμαυτοῦ. 

Hac demum aetate ftudiorum fuorum merce- 
dem reportavit Lucianus ἀρχὴν quandam fub Cae- 
fare, de qua hac egit Apologia. Eam Aegyptiacam 
fuiffe, teftatur pro Merc. c. 12. Et 5Soloecifl. c. 5. 
Procuratoriam fuilfe, imnuunt verba Apolog. οἱ ro 
αὕτα ἔθνη ἐπιτροπεύοντες C. 11. lus etiam dixit , καὶ 
τάξιν αὐταῖς τὴν προσήκουσαν impofuit. 16. De fifco, 
ut opinor, quod a procuratoris officio alienum 
non erat. Sed maiorem praeterea habuit digni- 
tatem, quam fuerit illa Procuratoris, quaeque a 


SCRIPTISQUE IUCINI. ("ma 


principis pexfona illum aeffe non pateretur: τῶν 
πραττομένων καὶ λεγομένων ὡπαξαπάντων ὑπομνήματα 
paqeosoai , καὶ τάς τε ῥητορείας τῶν δικαιολογούντων 
ῥυθμίζειν, καὶ τὰς τοῦ ἄρχοντος γνώσεις πρὸς τὸ σαφέ- 
στατον dux καὶ ἀκριβέστατον σὺν πίστει τῇ μεγίστῃ 
διαφυλάττειν καὶ παραδιδόναι δημοσίῳ πρὸς τὸν ἀεὶ χρό-- 
γον ἀποκεισομένας. ibid. cap. 12. Itaque füipendium 
accepit , non ἰδιωτικὸν, ἀλλὼ παρὰ τοῦ βασιλέως. ibid. 
Et quidem illud πολυτάλαντον. Nempe τῆς μεγίστης 
ἀρχῆς quodammodo κοινωνὸς, ibid. cap. 12. Quia 
Ícilicet principis ipfius negotia aulica tractabat. 
Exat ergo tum etiam in Aegypto Princeps ipíe, 
fub quo Commentarios publicos confecit Zucia- 
nus. Annus erat, ni fallor, aerae nofuae 202, 
quo perfecutionem in. Chrifianos decrevit Septimius 
Severus, ἃς quo fcripfit hac occafione in Chiiftia- 
nos Philopatridem ipfe Lucianus. [non fcripfitfe , 
quoties dicendum eft? ] 

Edidit enim edictum illud Severus Alexandriae ; 
tefte. Spartiano in Sever. c. 47. quem nos potius 
credimus fuiffe Lampridium. Nam praevias huic 
perfecutionis. Chriflanorum κωμῳδίας memorat te- 
fus horum temporum exceptione maior 77eopAi- 
lus Antiochenus ad. Autolyc. quod nefcio quoríum 
commodius retulerimus , quam ad ícurrae cele- 
berrimi PAilopatridem, fi-minus folam, ad faltem 
cum. aliis mzzoris notae Gomoedis Antiochenis. Co- 
micae enim lafciviae infamia urbs utraque incla- 
ruit, tam Antiochiae, quam Alexandriae: Antiochiae 
in Julianum Apoftatam , Alexandriae τὰ Caracaft- 
lam. |Íed non tam fero collocandum Lucianum 
mox videbimus. | 

Erat certe Alexandriae, ut videtur, Lucianus. 
cum ícriberet PAlopatridem. ( Philopatr.c. 22.) Hoc 
e nomine menfis colligimus Mefori Alexandrini , 


' 


XLI DE AETATE, VITA 


non Syri, non Graeci, non Romani. Hoftes qui- 
dem Perfas & xegiam Suf/a nominat Lucianus, pro 
Parthis & xegia illorum urbe Ctefiphonte. Nempe 
quia filum affectat Comicum e veterum poétarum 
Atticorum aliorumque laciniis , quibus ignoti Par- 
thi atque Ctefiphon. Habet ipfe Lucianus exempla 
fimilia in libro , quomodo fcribénda fit Hifloria, co- 
acvorum fcil. fcriptorum , qui pro Parthorum no- 
mine Perfarum nomen repofuerint. Hinc ergo bel- 
li fedes vel tempus intelligi non potuit. Facitque 
illa affectatio , ut difficillimus fuerit Lucianus in 
coaevis hifloriis. quod raro admodum res vel Ao- 
mines idem nominibus appellarit, quibus tum va£- 
go appellat folebant. idem autem cum 4rabas 
hoftibus accenfet, facit, opinor, ne quis alius 
Princeps praeter Severum intelligi poffit. Bellum 
enim defignavit in Ztrenos Arabes , quos nemo 
Principum Romanorum, quod meminerim , ag- 
greffus eft, a temporibus 7raiani uíque ad Sbve- 
zum, uterque autem fatis infeliciter. Sed melius 
Severus. Et quidem mala illa Chriflianorum mun- 
di finem in dies exfpectantium de Republ. Roma- 
na auguria, quae perfirmxit in PAilopatride Lucia- 
zus, caufam perfecutioni dediffe verifimillimum 
eft, quae Cr ifliani nominis /ofles pro argumento 
animi in patriam mfenfi alienique habuerint. Tan- 
à erant certe hoc ipfo tempore Chriftianorum me- 
tus, ut Judas decimum Sever? annum pro Danielis 
συντελείᾳ habuerit, ap. Eufcb. H. E. VI, 7. S. Hie- 
zonymi de Script. Eccl. in Jud. & Chron. Non eft 
certe , cur hoc miremur in Principe /aevi/fimo , eo- , 
demque Aflrologiae ominumque ftudiofiffimo. Satis 
autem erat Luciano ad illam , de qua loquitur, (6- 
zectutem , fi fuerit fexagenario maior. Ea certe ae- 
tate fuum fuiffe dicit Hermotimum c. 13 ἃς feqq: 


SCRIPTISQUE LUCIANI. ΧΙ 


item ib. c. 77. Sic autem de eo poftea: γέρων ἤδη, 
καὶ παντὸς ἡδέος ἔξωρος ὧν, καὶ τὸν ἕτερον “πόδα Φα- 
ci» ἐν τῇ σορῷ ἔχων. C. 78 f. Verba fere ipfa funt, 
quibus fuam ipfe tum fenectutem deícripferat. Exat 
certa aetas illa ὠμογέροντος, illius nimirum, qui prz- 
man Íenectutis metam fuiffet ingreffus. voee an- 
no veteranis honefta miffto. exat. -Hoc anno a ma- 
neribus Reipübl. gerendis excuíabantur. Ut proin- 
de fera eflet honorum merces , cum alii a capef[fen- 
dis honoribus excufarentur. Ego tamen illo anno 
paulo feniorem exiftimo Lucianum. Illius aetatem 
ita colligo. Erat, ut fatetur ipfe, cum fcriberet 
Hermotimum , quadragenarius , C. 15. Scripfit au- 
tem, ut fufpicor , in gratiam Zvidi? Caffii, ut ftu- 


| dium pAilofophiae , quo flagrabat Marcus , vixo prin- 


cipe indignum oftenderet. Sic Marcum Gaffius anum 
philofopham appellaverat, ἃς Dialog?flam, Vit. Avid. 
Caf. c. 2 & 3, cum aliud praeterea nihil haberet, 
quod obiiceret. Marcus Antoninus , inquit , philofo- 

hatur , d» quaerit de clementia , d» de animis , d» de 
honefto d» iuflo , nec fentit pro Republica. Hunc ergo 
traducit Zzcianus in períona Zermotimi Clazome- 
721ii, culus animam pro arbitratu fuo e corpore 
egredi folitam fabulantur Mufcae Encom. p. 376 
ed. Graev. Fingit nimirum, in /&arco iam agere il- 
lam ipfam Hermotimi animam. Et certe perfonam 
non fuam agit in hoc Luciani dxamate Hermotimus, 
fed Marci. Stoicum Hermotimum facit Lucianus , ut 
fuit Marcus. Sexagenarium 1llum facit , maioremque 
natu, quam fuerit Marcus. Hoc, ut videtur, con- 
fiiio, ut perfonam 1enis elementari [Mcr sum 3 
quod Marco obiectum, fcholas philofophorum. fxe- 
quentanti pluíquam quinquagenario. Egit tum 
annum aetatis LIV. Paulo tamen ab exemplo 
Marci in aetate diíceffit , ne illum videretur ded- 


XLIV DE AETATE, VETA 


ta opera defignare , & quod aetas illa , quam dixi, 
magis ad fenectutem videretur accedere. Sed quod 
converfus tandem Hermotimus pallium philofophi- 
cum exuit , induitque purpuram ; hoc certe eo Ípe- 
Xabat, ut fimiliter pilofophi perfonam Marcus 
exueret , indueretque illam , quam Aefpubl. con- 
tulerat, perfonam Przncipis. Sic enim perfonatus 
FHermotimus , ( Hermot. plane ad fin.) τάχα δὲ καὶ 
πορφυρίδα μεταμφιάσομαι, ce εἰδεῖεν ἅπαντες, ὅτι μηκ- 
ἕτι μοι τῶν λήρων ἐκείνων μέτεστιν. Spectat eodem , 
quod in Hermotimo philofophiam omnem damnat , 
cum tamen in JDemonacíe, ἃς alibi abufum tan- 
tummodo pAilofophiae perftringat , non veram pAz- 
lofophiam. Nempe quia caufa ipfa, quam agebat 
m Marcum , hoc ab eo exigebat , in quo nihil ha- 
bebat , quod reprehenderet alienum ἃ praeceptis 
caftigatiffimae pAilofophiae. Eodem denique fpe- 
Care cenfeo Dialogum , de fide calumniis non faci- 
le adhibenda. Nempe ut fe muniret in illos, qui , 
Caf caufa profligata , Luciani illam, quam dixi , 
fententiam ex illius ermotimo collegiffent. Ani- 
mum certe fibi con/cium ipfa illa arguit Apologia , 
quae verfatur in univerfalibus , nec ad caufae meri- 
tum penitus examinandum defcendit. Sic ergo 
illo ipfo anao , quo defecit Caffius, Hermotimum 
Ícripferit Lucianus , annumque adeo egerit vitae, 
ipfo tefte , quadragefimum. Itaque poft mortem Ve- 
ri, media hieme 169 aerae noftrae Chrifiianae, 
cum Zribunitiam poteftatem IX haberet ipte Verus. 
Et tamen ante annum 173 , fi Marci gener fuerit 
Pompeianus, quem in feguentem annum Cof. defi- 
gnabat Marcus, cum de Caffii caufa ageretur. Sed 
alius fuerit oportet. Nam Colf. anni 175 defecit 
Caflius, cum, metu (αὶ. Roma arcefferetur Com- 
modus ad virilem togas in limite recipiendam: cum 


SCRIPTISQ UE LUCIANI xrv 


Zribunitiam poteflatem daxet pater impetratam a 
Senatu. Hinc enim certe numerantur 77ribunitiae 
Commodi poteflates. Sic natus fuerit Lucianus anno 
aer. Chr. 135. Defiit ludum Üterarium frequentare 
ἤδη τὴν ἡλικίαν πρόσηβος, Somn. p. 1. ἀντίπαις, p. 11. 
κομιδῇ μειροΐκιον, Bis Accuf. p. 231. Eft autem Zz- 
€iano μειράκιον, qui annos natus effet XIV praeter 
propter, ἀμφὶ τὰ τέτταρα καὶ δέκα ἔτη σχεδόν. Philo- 
pfeud. p.333. Ἐξ ἐφήβων autem, qui ἀμφὶ τὰ πεντεκαί- 
δέκα ἔτη. 10. p. 344. ΠΠ|ρόσηβος ergo , qui illa. aetate 
paulo inferior erat. Sic tamen, ut eam proxime at- 
tigerit: ἀντίπαις propterea feu Aiikae appellandus, 
quod pueri aetatem nondum egreffus effet, quae 
Romanorum erat adolefcentia. Notae hae in annum 
conveniunt aetatis !4/;; , aerae πο ίγαε 149, quo pa- 
triam reliquerit Zucianus , ὃς peregrinationes vexíus 
occidentem Íuíceperit, rhetorices ftudus deinceps 
initiandus. 'Tum ?arbare loquebatur, lingua A/fy- 
11aca, GCandyn indutus, nefcius quo fe verteret, Bis 
Accuf. p. 231. Conveniunt fatis accurate cum hac 
Luciani aetate reliqua eiufdem tempora. Pxoximis 
aderat Olympiis. Olympiadis nimirum 233, quae 
anno aerae Chr. 153 celebrata eft. Prima enim 
erant Olympia eorum, quae quater tum viderat ZLu- 
cianus, cum Ícriberet de morte Peregrini. Et quar- 
ta proinde Olympia ante illa , quibus fe combuffit 
Peregrinus. de morte Peregrin. p. 583. Tum comi- 
tem navigationis ipfum habuit Peregrinum. Tum 
venit e Syria Lucianus. p. 589. Poftquam evagatus 
fuiflet per Joniam. Bis Accufat. p. 251. Egerit ergo 
tum Lucianus annum vitae !5/,,. Sic tra , quibus 
poftea aderat , O/ympia in annos vitae convenient 
a2 a6 foe; ὟΝ . Chrifli autem 157. 161, 165. An- 
te annos, quam ícriberet Hermotimum , XV , 
πρὸ πεντεκαίδεκο, σχεδὸν ἐτῶν, ad philofophiam illum 


XLVI DE AETATE, VIT. A 


hortatus fuerat πρεσβύτης quidem , quem 1116 iz 
ἀνοίας καὶ νεότητος contemfit. Hermotim. p. 521. 
Actatis fuae anno 25{.6. Chrifli 160. Anno autem 
aetatis fuae ?/5, , Chrifli 163 , in Jonia audit Hiflo- 
ricos de rebus primis Veri aufpicio geftis in 4rme- 
nia adverfus Vologefum xecitantes. Quom. Jcrib. fit 
Hifl. de pefle Nifibi orta, ab Aethiopia & Aegypto 
ἐς τὸν βασιλέως γῆν πολλὴν progrefla. Locum au- 
tem loniae , quo praecipue verfatus eft , Ephefum 
fuiffe, colligimus e P/feudologifla p. 437 & 444. Àn- 
no aetatis 31... Chrifti 166, fcripfit librum Quomo- - 
do fcribenda effet Hiftoria. Poft συνεχεῖς νίκας p. 601. 
Lucii nempe Veri Imperatoris , unde Zrmeniacus , 
Parthicus ἃς Medicus appellatus eft , ἃς Imp.1L, HE, 
IV, ἁπάντων ἤδη κεχειρωμένων, p. 604. Cum tamen 
nondum triumphaflet. p. 624. Quae Auius anni no- 
tae funt. Iam erat in Jonia. p. 611. Πρώην im Acha- 
ia. ib. Corinthi. p. 614. Quod fcilicet Olympiis fu- 
periori anno interfuiffet. Peffis adhuc τοῖς μὴ τὰ 
Ῥωμαίων αἱρουμένοις. pag. 6012. Quae tamen Verum 
redeuntem Aomam ufque fecuta eft. Capitolin. Ver. 
c. 9. V'ologefum praeterea memorat p. 612, 615 ὃς 
624. Ofroém, p. 615. Prifcum ducem, p. 616. Hu- 
ius nimirum Pell nomina. Hoc primum opus Ícxi- 
pfit, ni fallor, Lucianus. Simili enim argumento 
eft ufus, cur etiam ipfe manum calamo admove- 
ret , duo & Juvenalis. a multitudine eorum ducto, 
qui Ver cum Parthis bellum deícribendum fufce- 
perant: Nec vero ullum alterius generis fcriptum 
a Íe editum fuiffe imnuit , aut zovum fibi fuiffe fcri- 
bendi dumtaxat argumentum . aut Hiftoriam a fe 
illorum exemplo fcribendam. Immo alienum fe 
ab illo argumento fatis aperte profitetur. Nam 
quod veram, quam appellat, Hi/lori«m pro fili 
hiflorici exemplo fcripferit, 1n eo /vfit tantum- 


SCRIPTISQUE LUCIANI. XLVIL 


modo , & pro more fuo cavillatus eft. Satyra enim 
illa verius in H/loricos, quam Hiftoria , appellan- 
da erat. Cum fcriberet in /ndoctum divitem, p. 386, 
ait quidem fuiffe quendam, qui x& καὶ πρώην Pere- 
&rini baculum emiffet , cum quo in gzem infiluif- 
fet ipfe Peregrinus, quod fieri potuit maltis ἃ morte 
Pereguni annis. Et certe Regem tum memorat 
unicum, p. 390, dumtaxat παιδείαν τιμῶντα, cui ἐμ-- 
xus difpliciturus erat , qualis certe nullus erat poft 
Marcum ulque ad Severum. Tum pauper. exat ipfe 
Lucianus, p. 380, nondum pendium πολυτάλαν- 
τον adeptus. Tum adhuc Syrus. p. 388, necdum , 
ut poftea, in illuftrem aliquam Graecam civitatem 
aícitus. Certe poft annum Aer. Chr. 169, quo dit- 
cellit Lucius. Forte poft caedem Caf A. D. 175, 
cum in Orientem veniret Marcus. Hinc ergo fequi- 
tur, annum fere 9o attigifle Zucianum , fiquidem 
eou/que fuperftes fuiflet , cum iniret Alexander Se- 
verus. Ea autem certe aetate efle non potuit, cum 
icriberet de Macrobiis, quo opere nofti meminit 
lfidori. Alioqui certe fuam aetatem non tacuiffet, 
qui Juniores icíe multos Macrobiis acceníuit. Vidit 
ille fenem Demonatíen ὃς cum eo verfatus eft, qui 
Epicteto familiaris erat liberto Epaphroditi fub Ne- 
rone, ἃς quem nos alibi fub ZZadriano periiffe pro- 
bavimus. Diff. de Aec. Peripli Mar. Euxin. n. 10, 
- 11. À fine enim Neronis ἃ. D. 68, ad primum 
Alexandri annum A. D. 222 , fpatium eftannorum - 
plufquam 150. Pii certe 1mperio non admodum 
- proveéto ( qui A. D. 139 coepit) Lucianum incla- 
7uiffe multa docent, antea proinde natum. lum 
ergo Artaxerxem non potuit videre Lucianus, ne- 
dum ícripta J/idori, quibus mentio fuerat Zrta- 
xerxis, liquidem Artaxerxi pax aetate fuiffet non 


lfidorus ipie, fed parentes dumtaxat Z/idor?. 1ta- 


xiva DE AETATE,VITA 


que quam certum eft zofirum effe I/idorum , quem 
teítem advocat Lucianus, tam certum etiam effe 
necefle eft, alium effe ab eo, quem vicit Alexander 
Severus , Artaxerxem. Perfarum regem , quem in 
lfidoro veperit Lucianus. Huc ufque Dodwellus. cui 
Íubiungimus , quae ad illius dicia commentatus 
cít M. V. LA CnozE in Miícell. Berolin. Societatis 
Regiae , part. 1, p. 27. 

Inter eos fcriptores Graecos, qui aetatem tule- 
runt, vix ullum elfe ferme contenderim, qui tot 
ac tantis fe dotibus ingenii lectori commendet, at- 
que Lucianus. Etenim five ad rerum. varietatem 
& copiam animum attenderrs, five ad feftiviffimos 
icrptoris elegantiflimi iocos, & incredibilem in 
exagitandis vulgi & Philofophorum opinionibus 
ingenii & orationis amoenitatem , nihil, opinoz , 
€rt, in quo eum ullo veterum inferiorem affir- 
mare pollis. Itaque nonnunquam fubiit admirari, 
cur in. tanta Criticorum copia , quos ab inftaura- 
tis literarum ftudiis floruiffe novimus, nemo in- 
ventus fit praeter Tanaquillum Fabrum , aliofque 
oppido paucos , qui in eo Ícriptore adornando fu- 
pra Grammaticas obfervationes affurgere conati 
hint. Latent haud pauca in Luciani fcriptis , ido- 
nea rebus hiftoricis illuftrandis; quod hic brevi & 
properato fpecimine demonfuare conftitui. 

Edidit nuper vir infignibus eruditionis & hu- 
manioris literaturae monumentis merito celeber- 
1iimus , Henricus Dodwellus, differtationes inimi 
nores Geographos a viro clariffjmo loanne Hudíon 
Oxoniae editos , in quibus de eorum aetate, qui 
veterem Geographiam Ícriptis fuis illuftrarunt , ac- 
curatiffime difputat. In ea autem, quae eft de Ifi- 
doro Characeno, lomo fecundo Geographorum , 
iuciani aetatem & res geftas, occafione data, ex 

“ἢ 


T -— 


SCRIPTISQ UE LUCIANEL xix 


ipfis elegantiffimi fcriptoris lucubrationibus , ita 
illuftrare aggreditur, ut ea in re ante eum nihil 
-adhuc actum effe videatur. Sane licet vir erudi- 
tillimus femel & iterum fortaffis * a vero aber- 
xaffe cenfíeri poffit, multa tamen funt, quae in 
xnedium profert, quibus res & aetas Luciani ex- 
tra omnem controverfiam temporibus fuis alli- 
gnantur. 

Vereor tamen ut facile eruditis approbet inge- 
niofiffimam coniecturam , qua Luciano Hermoti- 
mum Dialogum fcriptum efle contendit , ut Avi- 
dio Caffio blandiretur, & philofophicos Marci Au- 
reli mores fale fatyrico defricaret. Ouaecunque 
ab eo eam in rem afferuntur , ingenio quidem & 
eruditione clariffimi auctoris lectorem alliciunt ; 
at in re fatis obícura, vim & evidentiam demon- 
firationis non habent. Àvidium tamen Caffium , 
( Gallican. p. 453.) Luciani popularem, tefte Dio- 
ne, & a Marco Aurelio Syiiacis legionibus prae- 
fectum Samofatenfi noflro innotuille, per fe omni- 
no verofimile videtur: mihi etiam permulta anim- 


1 CI. Dodwellus Hermo- 
timi nomine Marcum Aure- 
lium vult intelligi , qui tamen 
in Luciani Dialogo pag. 5 14, 
fe anno aetatis XL philo- 
fophari coepiffe profitetur , 
quod fane de Marco Aurelio 
( Capitolin. in Marco Antonino 
Philof. c. 1.) In omni vita phi- 
lofophante viro, dici non po- 
tuit. Tribuit praeterea idem 
Dodwellus Philopatrim Dia- 
logum Luciano, qui tamen 
Dialogus ab eius fcribendi ra- 
tione immane quantum abit , 
& propterea νοθεύεσσψαι vc- 

Lucian. Vol. I. 


teribus Criticis merito an- 
notatur. Credidit, poft alios 
non paucos, vir incompa- 
rabilis Hugo Grotius, (iz 
P faim. CIV.) fcriptum fuiffe... 
Philopatrim imperante Tra- 
iano: verum id de eo fcri- 
ptore dici non poteft, qui Ar- 
temidori Daldiani "Oreipoxgi- 
τικὰ laudat. ( p. 77 5.) Ego ad 
Aureliani Imperatoris tempo- 
ra , adeoque diu poft Luciani 
aetarem referendam efle eius 
Dialogi fcriptionem aliquan- 
do demonfiraturus fum. 


d 


Τ, DE AETATE,VITA 


adverfa funt, quae, Lucianum inter Avidii Caffit 
familiares cooptatum aliquando fuiffe, propemo- 
dum perfuadeant. Etfi enim celeberrimi iis tem- 
poribus Caffiti nomen raro in Luciani (legitur iz 
traciatu quomodo confcribenda fit hifloria, pag. 624.) 
lucubrationibus appareat, nonnunquam tamen 
tacito nomine non obícure Caflius apud. eum fi- 
gnificari videtur. Crediderim fane , Lucianum to- 
ta illa προσλαλιᾷ, quae eft de lapfu inter falutan- 
dum ᾿ς ipfum Avidium Caffium adulari , ἃς mo- 
defte excufare vocem ὑγιαίνειν, apud eum in ma- 
tutina falutatione alieno tempore ufurpatam. Ho- 
minem certe in praecipua dignitate conftitutum 
arguunt haec Luciani verba: (pag. 500 ὧς 501) 
INüv δὲ καὶ ἕωθεν καὶ μεσούσης ἡμέρας, καὶ νύκτωρ Gel 
τὸ ὑγιαίνειν ἀναγκαῖον καὶ μάλιτα ΤΟΙΣ APXOT- 
ΣΙΝ, xai πολλὰ πράττουσιν ὑμῖν, ὅσῳ καὶ πρὸς πολ- 
Aa δεῖστσαι τοῦ σώματος. Nunc vero Qd» mane meri- 
die noéluque bene valere femper neceffe eft : inprimis 
vero principibus vobis , qui multa negotia geritis , co- 
que ad multa fano corpore opus habetis. Sunt & alia 
quaedam , quae in eadem oratione Avidium Caf- 
fium innuere videantur, cui, antequam a Marco 
defeciffet, iam Lucianus, ut puto, adhaeferat. 
Kiufídem praeterea σύνεσιν καὶ ἀνδρείαν καὶ μεγαλό- 
γοιαν a Luciano (pag. 489) commendari opinor in 
Apologia pro mercede conductis, quae circa ea 
tempora fcripta eft, quibus iam Avidius cum 
exercitu fuo defecerat. Haec enim non abs re mi- 


1 Πρὸς ᾿Ασκλήπιον, ideft, | Bourdelotius , fed ipfum Ae- 
ad quendam Aefculapium , fculapium Medicinae inven- 
fcriptam fuiffe credidit Bour- torem alloquitur. Neque id 
delotius. At male intellexit | obfervarem, nifi nuper Bour- 
"ultimam τῆς vgezAa»14s pe-  delotii lapfum viro cuidam 
riodum , quae non Aícle- celebri & erudito fraudi fuif- 
pium, quem hic fibi finxit {8 animadvertiffem. 


SCRIPTISQUE LUCIANI. LI 


hi colligere videor ex his Luciani verbis, in qui- 
bus iactat fpes fuas, & mercedem fidei in Avi- 
dium, in cuius partes Syros omnes coniuraffe 
Dio apud Xiphilinum ( pag. 491) teftatur. Ka? 
ὃ puoSóe οὐκ ἰδιωτικὸς, ἀλλὰ παρὸ τοῦ βασιλέως, οὐ 
σμικρὸς οὐδὲ οὗτος, ἀλλὰ πολυτάλαντος, καὶ τὰ μετὰ 
ταῦτα. δὲ οὐ φαῦλαι ἐλπίδες, EI TA EIKOTA 
ΓΙΓΝΟΙ͂ΤΟ, ἀλλ᾽ ἔθνος ἐπιτραπῆναι, ἢ τινας ἄλλας 
πράξεις βασιλικάς. Deinde non a privato, fed αὖ Impe- 
ratore, mercedem accipio, eamque non exiguam, fed 
multorum talentorum. Poflea, fi , quod par eft. con- 
tigerit, [pes non inanis eft, fore ut alicui provinciae 
praeficiar , aut. imperatorium aliquod mihi negotium 
demandetur. Hinc manifefto fatis apparet, ftuduiffe 
novis rebus una cum Avidio (Capitol. in Marc. d» 
Volc. Gallic. in Avidio Caffio) fuo Lucianum , nec 
poft eius fata futurum fuiffe fuperftitera , nifi Mar- 
cus Aurelius clementiffimus principum , in quem- 
quam Caffianorum faeviri vetuiffet. 

Laudavit uno & altero eleganti Dialogo Lucia- 
nus principem feminam , uxoris Abradatae Xeno- 
phontei cognominem , Pantheam videlicet nomi- 
ne, quam Bourdelotius (7n notis ad imagines Lu- 
ciani) eandem effe cum Abradataea, lapfu plane 
ioculari affirmat. Eam ego Avidi Caffii uxorem 
fuiffe conucio , antiquis quibufdam hiftoriarum 
Ícriptoribus memoratam , qui tamen ad unum 
omnes nomen eius reticuerunt. Quae mea opinio 
hifce potiflimum nititur argumentis. Pantheae il- 
lius in Dialogo Luciani nomen certe fictitium non 
eft, & eam mulierem innuit, quae uxor effet Ro- 
mani Imperatoris. Ita eam τὴν βασιλεῖ συνοῦσαν Lu- 
cianus (Tom. 2, p. 7.) appellat, eamque, quam 
decuit Imperatorem virum bonum δὲ manífuetum 
inter cetera felicitatis inftrumenta numerare ( pag. 


2 


LII DE AETATE, VITA 


15.) "Ezpeze δὲ xal τῷ βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ χρηστῷ 
καὶ ἡμέρῳ ὄντι, καὶ τοῦτο μετὰ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν εὖ- 
δαιμονῆσαι, ὡς ἐπ᾽ αὐτοῦ καὶ φῦναι γυναῖκα "τοιαύτην, 
καὶ συνοῦσαν αὐτῷ ποθεῖν αὐτόν. Conveniebat enim, ut 
Imperator. qui vir bonus efl d» man[uetus, huius 
etiam boni po[[effione una. cum aliis, quae iam ha- 
bet , bearetur , ut nafceretur eius aetate mulier huiufce 
modi , quae cum eo matrimonio coniunéla , eius amore 
flagraret. Unde manifeftum , in utroque horum 
Dialogorum contubernalem Imperatoris laudari; 
quae & Panthea dicla fit, & a pulchritudine & ab 
animi moderatione merito conimendata. Quam 
Pantheam cum neque hiftoriarum Ícriptores, ne- 
que inífcriptiones ullae, neque numifmata com- 
memorent, Avidii Caffii, cuius nulla huiufmodi 
monumenta fuperfunt , uxorem fuifle prope ad- 
ducor ut credam. Neque enim ulla fuit Luciani 
(pro imag. pag. 29.) temporibus eo nomine mu- 
lier, quae Graeca effet , Romani Imperatoris con- 
iux, & Abradatae Xenophontei uxoris cognomi- 
nis. Haud enim facile animum induxerim, ut cre- 
dam Pantheam noftram eam concubinam fuifle 
Marci Aurelii , (Capitolin. in Marco Antonin. Philof. 
Jub finem) quam ille fibi poft Fauftnae mortem 
adícivit, procuratoris uxoris fuae filiam, ne tot 
liberis novercam fuperduceret. Ei tamen fen- 
tentiae forte favere videbuntur fupra memora- 
ta verba Luciani , in quibus Imperatorem Pan- 
theae maritum. a bonitate & manfuetudine mo- 
rum commendat: quae dotes ut Marci Aurelii 
propriae funt, ita ab iis, quae de Caflio fcripto- 
res antiqui retulerunt , abhorrere videntur. Ve- 
rum quis neícit , immanes etiam tyrannos enu- 
meratione earum virtutum interdum commen- 
dari, a quibus communi hominum fenfu alienif- 


SCRIPTISQUE LUCIANI. rrt 


fimi iudicantur? At alia funt, quae impediant, 
quo minus Pantheae nomine, Marci concubinam 
intelligi putem. Haud puto , vixit in tanta rerum 
affluentia concubina modeftiffimi Imperatoris, ne- 
que in eam convenire dixerim & Eunuchos & mi- 
lites, quos fe in Pantheae comitatu Lucianus ( p. 
7 & 24.) vidiffe commemorat; ut taceam lauda- 
tam in ea morum in fumma rerum amplitudine 
moderationem: quae fane omnia in eam mulie- 
rem cadere videntur, quae legitimo connubio- 
rum iure deducla effet in torum illius, qui aut 
Imperator foret, aut imperatoriam fibi dignita- 
tem vindicare aggrederetur. 

Longior fui quam putaram in exigui momen- 
ti rebus. Multo plura & forte meliora fuperfunt 
commodiori occafione dicenda. Lucianum tamen 
dimittere animus non eft, antequam rem , ni fal- 
lor, aliis indiciam de Alexandro Pfeudo - Prophe- 
ta Abonotichitarum attigero. Prolata funt iam 
olim in medium a viris docliffimis ea numifmata, 
quae aetatem tulerunt, in quibus redivivus ille 
Paphlagonum Aefculapius Glycon , ad eam plane 
formam exactus eft, quam Lucianus in Pfeudo- 
manti deícripfit. At nemo animadvertit, eam frau- 
dem, quae, Luciano narrante, Marco Aurelio fa- 
€&a eft in Germania contra Marcomanos & Qua- 
dos bellum gerenti, in columna Antoniniana ac- 
curate depictam exhiberi. Eam hic ego cum ipía 
narratione hiftoriae ex ipfo Luciano defumta, a 
Collega meo coniunctiflimo harum rerum intel- 
ligentiffimo depictam exhibeo , ut inde manife- 
ftum fit, tum quanta in rebus hiftoricis Lucia- 
no fides haberi poflit, tum quantum utilitatis 
rei literariae fit acceffurum , fi quis in criticam 
hiftoricam lucubrationum Luciani fedulus inve- 


d 3 


nv DE AETATE, VITA 


fügator incubuerit. (Lucianus Pfeudom. pag. 775 
& 7760.) 

Cum iam fibi non mediocrem in Regiam , aulamque 
Caefaream aditum patefeciffet ingrefJumve; ad ce- 
lebrem virum Rutilianum , vigente Germanico bello. 
mittit oraculum, quo tempore DIVUS MARCUS 
(ϑεὸς Μάρκος) cum Marcomanis d» Quadis conflige- 
bat. lubebat autem oraculum , ut duo leones cum mul- 
tis aromatibus magnificifque. viélimis in Danubium 
immitterentur. Sed praeílat ipfum oraculum re- 
ferre: 


Ifiri gurgitibus, celfi Iovis imbribus aucti, 
Iniiciant binos Cybeles edico miniftros , 

Ortas monte feras , tum , quas alit Indicus aer, 
Flores atque herbas bene olentes: moxque futura eft 
Et viéloria, pax dx amabilis à» decus ingens. 


His factis, ut praefcripferat . leones cum regiones ho- 
fium enataffent , barbari tanquam canes peregrinofve 
lupos fuflibus confecerunt. Tum protinus noftrorum 
magna. flrages efl edita , viginti ferme millibus fimul 
ex[ünctis. Deinde fecuta [unt ea, quae Aquileiae conti- 
gerunt, cum parum abfuit , quin illa urbs caperetur. 
[5ic la Croze verterat , Graeca etiam praemittens, 
quae omifi , quia ex Luciano peti poflunt. ] 
Voluptati puto erit hic xem. uni Luciano me- 
moratam graphice depictam agnoícere, tranan- 
tes videlicet e fuperiori narratione leones, & 
ipfum Marcum Imperatorem fummi Pontificis of- 
ficio fungentem , & praecepta in oraculo aromata 
in ipfa Danubii ripa adolentem. De eo tamen vul- 
nere, τραῦμα vocat Lucianus, Romanorum exer- 
citibus a Germanorum copiis illato, fruftra ali- 
quid apud eorum temporum fcriptores quaefive- 
ris , deperdita iam dudum Dionis eius aevi hifto- 


SCRIPTISQUE LUCIANI. LV 


xia, unde procul dubio Luciano maxima lux 
alfunderetur. Verum de his forte alias uberius 
agam , ut de Chriftianifmo & apoftafia Luciani , 
cuius veftigia quaedam mihi aliquando vifus fum 
in eius fcriptis obfervare, quae modo inveftigare 
non licet, ut & multa alia, quae in eo fcriptore ad 
veterem hiftoriam pertinent, nemini adhuc Cri- 
ticorum memorata. 

Hucufque Crozius. lempus eft noftram fenten- 
tiam paucis addere. 

LUCIANI patria íatis conftat , eamque iam fatis 
audivimus. Educationis initia quoque fatis ipfe 
refert in Somn. lranfitum ab opificio ad. ftudia 
liberalia ὁ]. Iter , quod eorum caufa fufcepit, ex 
vita a Z'ourdelotio , fubieCtaque nota Fabricii: fatis 

uoque notum, Athenas fe profectum ad Grae- 
ca difcenda. Zox. c. 57. In Macedoniam , Aet. c. 7. 

ui caufidicorum gregem deferuerit , ob fraudes 
$& mendacia, Pif/cat. c. 29, & ad philofophiam 
tranfierit, & hoc alios bene obfervantes audivi- 
mus. vid. pro Merc. c. ult. De aetate nondum con- 
fe&tum negotium: quare hoc experiamur , quan- 
tum licet, ex iplo elicere; dein de Chriftianifmo 
deferto & Atheifmo, quem obiiciunt, ingenio- 
que & moribus eius difquiramus. 

AETAS facilius & accuratius ex Ícriptis eius erue- 
retur, fi Dialogos haberemus hodie eodem ordi- 
ne ac ferie difpofitos, qua ipfe eos conífcripfit: 
cum vero ad extremam fe iam fere fenectam per- 
veniffe teftetur in Differt. pro merced. conduct. c. 1 
& 4, ut fatis iam allegatum fupra; in fequente 
vero Dial. Zermotzmi c. 13 , ie quadraginta annos 
natum diferte dicat; perverfio ordinis facile patet, 
aeque atque ex aliis locis, haud aliunde nata, 
quam quod diverfis temporibus finguli libell: 

d 4 


LVI DE AETATE,VITA 


prodierint , prout fcribendi materies fubnafceba- 
tur. luvant tamen eiufmodi aetatis fuae comme- 
moxationes. Potiflimum autem aetas Noftri cogno« 
Ícitur ex perfonis, quas ut aequales alloquitur, aut 
paulo ante fe defuncias indicat: ex auctoribus, 
quos allegat, quorum catalogum diligenter con- 
fcriptum fubiunximus , & ex factis hifforicis, quae 
fe vivente contigiffe memorat. 

Praecipui autem aequalium aut proxime ante- 
cedentium , quos memorat, virorum , funt: Alex- 
ander impoflor . Apollonius Thyanenf. ( Alex: c. 5.) 
Arrianus, (Alex. c. 2.) Celfus, (ibid. c. 1, & mot. 
Sol.item c. 17 & 21) Cronius, (de quo Gef. ad 
Peregr. c. 1.) Demonax . Epictetus, Herodes Sophi- 
fla. (Denon. c. 24.) Paetus Medicus, (qui vivus 
memoratur , Alex. c. 60.) Peregrinus, Quintillius , 
(ad quem Macrobtios fcripfit. ubi conf? not. Sol. 
annum Chrifti CLXXI indicantem) utilianus, 
(Alex. c. 50.) Sabinus , (Merc. Cond. 1, & pro merc. 
C. 15.) Soflratus; ut ceteros mittam ab Zozfio fu- 
pra iam indicatos. Ex his omnibus liquido affir- 
mari poteft , veriffimum effe, quod Hem/lerhufius 
in praefatione Pollucis ftatuit, floruifle Lucia- 
num fub Antoninorum & Commodi imperio, 
ob rationes ex vita Alexandri Pfeudomantis iam 
allegatas. Ipfum autem annum nativitatis ac mor- 
tis Luciani definire. eft. ἀδύνατον" illud tamen , 
quantum colligere ex ipfo potui, propius iam 
flatuere poffum , vixiffe Noftrum ab anno Chri- 
fü CXX ad CC. 

Sed incipiamus ab Epicteto cum noftri tempo- 
re comparando. Hic fi ad Marci ufque tempora 
vixerit , ut Menag. ad Laért. T. 2, p. notar. 1, ex 
Suida & 7 hemiflio afferit, (vid. Themift. ox. XIL, 
ut in Menag. nott. allegatur, vel or. V, p. 63 edit. 


SCRIPTISQUE LIUC PODANVTL. ΝῊ 


Parif. ubi invenio, multa commififfe Epicteto 
utrumque Antoninum) etiam ferius collocandus 
eft Lucianus, quam adhuc factum: loquitur enim 
de Epiéteto ut iam aliquamdiu defundo, Ad- 
- verf. Indoct. c. 13 narrans , fua aetate fuiffe, à» for- 
te adhuc fupereffe , qui lucernam | fictilem: Epictetz 
Stoici 3000 dracimis emerit. Ila autem verba, d» 
forte adhuc fuperefl . indicium praebent, iam ali- 
quod tempus ab Epicteti morte elapfum. Eun- 
dem vero libellum Adverf. Indoct. fcriptum effe 
paulo poft Peregrini in rogum infilientis mor- 
tem , docet c. 14, ubi heri & nudius tertius ali- 
quem emiffe eius baculum , refert. Cumque Aul. 
Gell. XML, 11, Peregrini vivi , quicum ipfe collo- 
cutus fit, meminerit , nihil de eius morte; patet, 
Lucianum & Gellio aequalem, fed & aliquan- 
to pofteriorem. Peregrini autem hanc mortem 
contigiffe So/anus exfüimat anno Chrift CLXV. 
quod non repugnat fententiae, nempe Epicte- 
tum tum iam aliquamdiu ante effe defunctum, 
cum Lucianus Adyerf. Indoct. ícriberet . adeo- 
que Lucianum eum potuilfe videre. Falli tamen 
Bourdelotium putem, qui Lucianum Epicteto 
mortuo demum natum ftatuit; fi hic fenex fub 
Nerone iam vivens Adriano familiaris , (vid. Ael. 
*Spart. c. 16, p. 159.) ad Marc. uíque vit. protra- 
xiffe potuit, ut etiam Cafaub. obiter monet ad 1. 
d. Vixiffe autem Lucianum aliquamdiu poft Epi- 
Getum, etiam patet ex Luciani Alex. cap. 2, 
ubi Arriani Epicteti difcipuli meminit, & qui- 
dem tanquam defuncti; ubi confer not. δοία- 
ni. ac vid. eundem ad eiufdem Alex. cap. 48 & 
» cap. 56, ubi Alexandri infidias Luciano ftrucias 
contigiffe anno Chrifti circiter CLXX probabili- 
ter afferit, quo Lucianus in flore aetatis adhuc 


nm—— 


LVIII DE AETATE,VITA 


effet, qui patrem fuum vivum ibid. commemos 
ret. Unde ego porro colligo, cum Lucianus Alex- 
andro fupervixerit, eoque demum mortuo li- 
brum fuum contra ipfum ediderit, ut refert 
cap. 59, eum miferrime periiffe, nondum 70 
annos natum , aeque ac Rutiliano, qui ad feptua- 
ginta annos vitam produxit , fuperftitem fe vixif- 
Íe teftatur eod. Alex. c. 34 f. quem cum fexage- 
narium duxiffe Alexandri filiam refert , quod Lu- 
ciano vidente contigit, facile patet, Lucianum 
non folum reliquos X annos Rutiliani, fed & 
plures vixifle. Plura alia So/anus ad c. 35, quem 
& confer ad eiufdem cap. 4, 5 & 30, & ad De- 
zonaélis cap. 1, ubi Demonaciem Luciano par- 
tim aequalem , partira anteriorem, fuifle qua- 
dragenarium coniicit, anno Chrifti CXXV, vel 
CXXX. Adde am, quae Imag. cap. 3 habemus, 
de Panthea Avidii Caflii uxore, ut cl. La Croze 
afferit, & quod Zonfius attulit, de bello Parthi- 
co, cuius meminit Lucianus, quod Jonfius an- 
no Chrifti 165 contigife retulit, ut fupra vidi- 
mus. Cumque in Quom. Hifl. init. Lucianus per- 
Ítringat eius belli fcriptores, patet, eundem No- 
ftrum aliquamdiu poft id bellum vixiíle, adeo- 
que, quod & fupra indicavi, aliquanto ferius 
vixiffe, quam nonnulli putarunt. Ad fummam- 
autem fe fenectam pervenilfe , fatis ipfe teftatur 
pro Merced. c. 1, qui prope Aeacum effet , ἃς al- 
terum pedem in cymba Charontis haberet. ib. c. 
5: ἐν γήρᾳ ὑστάτῳ, καὶ σχεδὸν ἤδη ὑπὲρ τὸν οὐδόν. Quin 
ad Commodum [6 pervenifle , ex nomine unius 
Imperatoris bene iudicat Solamus ad pro merc. 
c. 12, aeque ac Zemjlerhufius in praef. Poll. fu- 
pra indicata , quod Marcum S&y vocet Lucianus, 
adeoque de defuncto loquatur. Conf. quae Til/e- 


SCRIPTISQUE LUCIANT. LIX 


wont. fupra excérptus , ex pag. 713, T. 2, deSeve- 
riano, qui etiam in OQ. Zijl.c. 24 commemora- 
tur, ait , eum Prifco iungi . ducemque cum Vin- 
dice fuiffe , & nott. ad Noftri A/ex. c. 97; & 48. cu- 
ius rei ἃς plura habeo indicia; fed plura nunc ad- 
dere nequeo; reftaret enim accuratius definienda 
Epicteti vita, de qua diffidentSalmafius & Menag. 
ex qua lite diremta accuratius etiam vita Lucia- 
ni definiretur, fed & hoc iam dimittendum, (licet 
ad Menagii ad Laért. fententiam paulo fupra ad- 
ducli propendeam , ut forfan in praef Indicis 
maioris dicam) & nonnihil de Noftii dotibus ad- 
dendum. 

Eruditionis certe fumma documenta in fcriptis 
eius elucent , ingenii autem tanti, quantum eius 
feduli lectores viri docli recte depraedicarunt. Sti- 
lus eius eft admodum floridus, at fimul fimplicior, 
quod non exigui eft ingenii. Imitatur faepe Alci- 
phronem, ut plus decies in notis, praecipue ad 
Dial. Meretric. monuimus , nec ab Longi, qui Pa- 
ftoralia reliquit, ftilo multum eius dictio abit. In 
limone vero & in traducendo Socrate Vit. Auct. 
15 - 18, & alibi, imitatur Ariftophanem, licet & 
alibi prodat, fe magni facere virum. Ceterum vel 
millies diclione utitur Homerica, quod nec opus 
erit monuiffe. Itaque quamquam non fuit natio- 
ne Graecus, ingenio fuo, tempore, atque Athe- 
nis verfando , Atticifmi lepores fibi ita reddidit 
familiares, ut vel commodius eo idiomate verba 
faceret, quam hi, qui in Attica erant nati. Ter, 
quater tantum frigidos eius 10cos improbat fum- 
mus ceteroquin eius admirator Hemíterhufius , 
cuius iudicio plus tribuo , quam decem aliis: nec 
ego Lucianum nunquam dormitare dixero; ta- 

men , quia facile fe pati in fua praefat. dixit, Lu- 


Ix DE AETATE, VITA 


ciani defenfionem fufcipi , videndum cenfeo, an^ 
ne, quando in Zzmoz.c. 52 nimis affectatam il- 
lam blanditiam praetermitti potuiffe ab Luciano 
ait , ftudio frigidos adulatoris fales propofuerit Lu- 
cianus, quo parafitorum mores eo abfurdiores 
proponeret , & quia affentatores plerique re vera 
tales efTe folent ; qui etfi acutiores 10cos etiam pro- 
ferunt, tamen prae dicacitate non poffunt quin 
& frigidos, etiamfi vel ingeniofiffimi effent. Conf. 
Dial. Parafíti fm. ubi fimilia abfurda tribuuntur 
parafitis , ut ibi paucis indicavi. 

Nullam eum religionem profeffum fuiffe , ex 
Demon. c. 5 ait Tillem. Unde & alii Atheifmum 
eius deducunt. Sed ex ifto Luciani loco nihil aliud 
conficias, quam eum philofophum fuiffe ecle- 
€licum , ut hodie dicimus: quare Atheifmus eius 
ex aliis potius locis, vel ex toto eius libellorum 
habitu deducendus foret, quem tamen ei non 
impingendum idem Tillem. & Hoogftratanus mo- 
nent, quia atheifmum nufquam diferte profitea- 
tur. Mihi tamen diu fufpectus fuit Atheifmi, tum 
ex charactere lafciviae, quem his miferis fere pro- 
prium effe, recte Bentleius in. Zriponnerie Laique 
obíervat, aliique faepe monuerunt; tum ex ni- 
mio omnia ridendi ftudio; tum quod & animae 
immortalitatem rideat. Verum eít, non femper 
fufficere, vitiorum tantum turpitudinem propo- 
nere, nifi ἃς virtutum laudem fubinde addas: nam 
ut avaritiae fordes , ebrietatis deformitas , rixarum 
de rebus nauci vel incertis ftultitia, fimiliaque 
fatis impugnantur, fola earum deformitate pro- 
pofita ; ita tamen impurorum amorum turpitudo 
non eodem modo fe erui ex iuvenum animis pa- 
titur , nuda illorum imagine propofita , eaque re- 
velando, quae natura ipfa tegi flagitat; quin ià 


SCRIPTISQUE LUGCIANLDL-«LxE 


fic incenduntur potius. Sed & poftea detegens, 
non elle ab noftro profectos dialogum illum im- 
puriorem Amorum, Ícriptaque cetera diligentius 
pertractans , benignius de auctore exiftimare di- 
dici; cui tamen & peffimum illum dialogum Me- 
retricium V abiudicare poffe vellem , in cuius fine 
aliquam quidem pudoris fui conífcientiam pro- 
dit, nimius tamen fuit ipfe iam turpiculus in eius 
pictura , quam longe magis odiofam , omiffis ob- 
icoenitatibus , potuiffet proponere , fi vere ab tur- 
pitudine abhorruiffet ; fed cum naturalia non effe 
turpia male cum perditis Epicureis fentire vide- 
tur , licentius in his fibi indulfit, qui, licet nulli 
fectae addictus fuerit, Epicuro tamen prae aliis 
favebat, cuius continentiam virtuteique amavit. 
(loca ex Indice peti poffunt.) 

Amor autem eius in veros philofophos patet 
ex pluribus locis, feque impoftores tantum tra- 
ducere , diferte ait P?fc. c. 15 , ac virtutis amato- 
rem fe profitetur. Vide Vit. Demon. c, 2, f. € 9, 
ubi ad virtutem & bonorum exemplorum imita- 
tionem hortatur. Adde ἃ Nigrinum , aliaque hic 
non repetenda. Sed & finceritas eius patet ex te- 
fümonio peffimo ab Alexandro Pfeudomante in 
Lucianum pronuntiato , c. eius Dial. 54: JNocfiya- 
go gaudet coitu, incefloque cubili. quod omittere 
potuiffet: at proferre non veretur, quia eo non 
tangebatur ; nec verbis refutat, quia ipfa vita id 
refutabat. Tum & honeftas Luciani patet ex eo 
ipfo, quod caufidicorum gregem reliquerit ob 
fraudes & mendacia , Reviv. c. 29. 

Chrifüanum quondam fuiffe minime exputo: 
melius enim eorum dogmata fciviffet, nec ludaeo- 
rum ritus cum horum confudiffet , ut qui illis fa- 
cerdotes & fcribas ludaeorum uibuat, in Peregr. 


LXII DE AETATE, VITA 


c. 11 fcribens: Χριστιανῶν — τοῖς ἱερεῦσι καὶ ypapm — 
ματεῦσιν συγγενόμενος, quod. bene etiam Solan. ad ἣ 
1. d. obfervavit. Nec adeo infenfus fuit Chriftia- "ς᾽ 
nis, atque alii exiflimant: caritatem enim eorum 
mutuam in eod. Peregr. vere praedicat , morum- 
que fimplicitatem eorundem ita defcribit , ut 
quae fe falli potius finat, quam ut fallat; fed eof- 
dem praefligiis ac fuperflitionibus tamen non falli 
íe fiviffe, five fludio, five cafu, fincere tamen 
agit, qui commemoret in Z/ex. c. 38, ubi im- 
poftor Chriftianos etiam arcebat fuis facris , veri- 
tus, ne hi facilius ipfius fraudes detegerent ac ri- 
derent ; fed & idem Atheos arcebat & Epicureos, 
unde quidem nihil probatur, quod Chriftianos 
ibi laudarit Lucianus; fed. eius integritas tamen 
apparet; at Chriftum Sophiftam vocat idem in 
Peregr. l. d. nec ego confugio ad. excufationem 
Voflii, quafi id alterius nomine dicat, & quod 
etiam in bonam partem valeat illa vox; nam fe 
nihili facere religionem Chriftianam , fatis patet 
aliunde, & licet hoc doleam , non tamen magis 
miror in Luciano , quam in aliis auctoribus prio- 
rum íeculorum, qui multo peiora in hanc fcripfe- 
re, & quos tamen ferimus , ac propter alia utilia 
laudamus: quin fic verum videmus, quod Apofto- 
lus dixit, fe annutiare Chriftum, qui Iudaeis of- 
fenfio , Graecis ftultitia effet; cumque Iudaeos fe- 
ramus , Chrifto , pro dolor! maledicentes , quidni 
hunc feramus, neque Chrifto , neque Chriftianis 
maledicentem? Rifit autem Epicureorum more 
animae immortalitatem vitaeque fempiternae ex- 
Ípectationem , in Peregr. c. 13, quodque hac fpe 
Ireti fponte fe occidendos praebeant. Ut autem 
priorem illius fententiam merito improbamus, ita 
ὃς Chrfüanorum iftorum voluntario impetu. ad 


——]? ὦ 4 


[d 


SCRIPTISQUE LUGCIANWLDL xxt" 


martyrium ruentium gloriam probare non polfu- 
mus. Num vero & in eo plane cum Epicuro fenfe- 
xit, otiofum Deum faciens, non fatis indicat: nam 
in Joy. Conf. c. 10, Iovi dicenti, 7v vis offende- 
ze, nullam nos rerum humanarum curam agere ὃ re- 
fpondet , Non meum hoc efl. Nifi cxedas , eo ipfo id 
tacite exprobrari Iovi, quafi velit Lucianus: non 
opus eft, ut hoc a me probetur; te enim ipfum 
hoc melius deceret probare tuis actionibus , ἢ id 
a nobis credi velis. Nam Scepticum fuiffe No- 
ftrum, fatis prodit, utcunque Scepticos belle 
traducat im 7771. Auct. c. 27. 

Praefecturam Aegypti quod fpeciat, quam ei 
mandatam ali iam narrarunt ex Merc. Cond. c. 
11, fed quam graphiarii munus fuiffe Z7/lemon- 
tius ftatuit; videmus eiufmodi fuiffe, ut non 
omnino Praefectus provinciae totius fuerit; nam 
προστασίαις munus fuum generaliter annumerans 
diftinguit tamen a maiore praefectura , ij. & in 
fin. c. 12, ubi fore pracfumit, ut deinde etiam in- 
tegra gens ei committatur. Et quamvis noz fervi- 
lem fe conditionem accepif[e , fed publici imperii fe 
participem elle, eoque nomzne mercedem αὖ Impe- 
ratore accipere c. 11 & 12 declaret, tamen fe actua- 
iii vel graphiarii partes egiffe, qui fub fe habet 
Ícribas , ibid. indicat , dicens, fe eorum, quae agun- 
tur in iudiciis, commentarios [cribendos curare, ὧν de- 
creta —- tradere reponenda. Itaque actuaxrius five 
graphiarius fuerit ac Procurator partis Aegypti: 
num vero voti compos factus fit, ut integrae pro- 
vinciae gubernandae praeficeretur, non proditur. 
Dignitas autem ac gravitas perfonae , quam fufti- 
nuit, haud levi eft indicio, vitae fuiffe noftrum 
compofitae , laboriofae , & ad magna aptae. 

Pauperem fe tacite fatetur eadem Apologia pro 


xxiv DE AETATE, VITA SCRIPT. LUC. 


suercede conducíis c. 31. Non tamen famelicum: 
neque enim ita pauperem olim fuifle oportet , cui 
tanta itinera eruditionis acquirendae caufa infti- 


tuere licuit; fed cum fenectuti ingruenti melius | 


profpiciendum | exiftimarit, nihil. mirandum , fi 
mercedem complurium talentorum , ut indicat 20. 
praetulit vitae privatae, in qua peculium pufil- 
lum confumendum , & ad graviorem pauperta- 
tem potius recidendum fuiflet , quam ut priftnis 
laboribus victum parare potuilfet. 

Matrimonium iniit media aetate; filuque me- 
minit Éunuch. c. 13 f. 

Periiffe podagranon affirmare aufim cum Bour- 
delotio, licet id non abfimile vero fit , f ipfe au- 
&or eft tragopodagrae ; quod Lucianeo ingenio 
non indignum drama, Íed verfibus faepe adeo 
claudicantibus, ut potius flatuendum fit, eum 
tragica licentia & aetatis venia , ftudio hic ufum, 
quam ut emendationem centum locis tentemus. 
A canibus vero laceratum , fabulam effe, nullis 
teftimoniis probandam , fed ad aetatem prove- 
€iam fupra octoginta annorum pervenilfe, fatis eft 
certum. 


LXV 


EDITIONES LUCIANI 


1496 


E595 


1522 


1526 
1535 


pt545 
1546 


/.X550 
2595 


--————— 


L OPERUM 
Eyre mp tgp us 


Florentiae , fol. Editio princeps. Luciani Samofaten- 
fis Opera omnia. Florentiae, fine typographo. 
Quam a Phil. Iunta excu(am fufpicatur Maittarius 
Annal. typ. T. I, p. 65. 

Venetis , fol. A/dina I. Luciani Opera. Icones Phi- 
loftrati. Eiufdem Heroica. Eiufdem vitae Sophifta- 
rum. Icones iunioris Piuloftrati. Defcriptiones Cal- 
hiftrati. Venetis , in aedibus Aldi , menfe Iunio 1502. — 
Quam omnium , quas viderit, corruptiffimam vo- 
cat Bourdelotius. 

Venetiis , fol. 41dina II. Luciani Dialogi & alia mul- 
ta Opera. Imagines Philoftrati. Eiuídem Heroica. 
Eiuídem vitae Sophiftarum. Imagines iunioris Phi- 
loftrati. Deícriptiones Calliftrati. Venetiis , in. a«d- 
bus Aldi & Andreae Afulant Socert , 1522. menfe Ocfo- 
bn. — Emendatior priori. Expreflae funt ex hac 
editione pleraeque pofteriores, negle&a Florenti- 
na,in non paucis locis meliore, ut obfervatum Io. 
lenfio. 

Hagenoana I, 8. tomi duo. 

Hagenoana 11, 9. Ambae Reitzio vifae & collatae. 


———— Venetiis , 8. Iuntina, cum Indice copiofo. ΠῚ voll. 


nova recognitione, ut habet titulus , emendata. 
Bafllienfis 1, 8. lo. Ribitü. HI voll. 

Francofurti , VI voll. in forma minore. Coníulta Io. 
Fred. Reitzio. 

Venetiis , 8. Luciani Opera , Graece. » voll. 
Bafilienfis 11, quae a priore interdum recedit, ali- 
quoties meliorem exhibet le&ionem, frequentius 
tamen prioris vitia auget. 


Lucian. Vol. I. e 


LXVI 


1514 


1517 


1518 


Dy 


EDIT ISUNES 


ΒΥ ΑΥ̓ΤΌΣ ΜΆ E 


Parifüs , 4. Scripta Luciani pleraque ab Erafmo Gc 
Th. Moro translata , & ab Era(mo recognita, prod- 
iere apud J4fcenfium. — Quae Luciani vertit Eraf- 
mus ( vertit autem admodum iuvenis, unde Grae- 
cae linguae ignoratione faepe peccare notavit Pal- 
merius. vid. notas ad T. I ed. Amít. p. 474.) le- 
guntur etiam Tomo primo Eraími Operum Bafi- 
leae olim, & hoc ipfo tempore iterum Amftelo- 
dami recuforum. Sunt autem haec: Saturnalia , Cro- 
nofolon , Epiflolae Saturnales , de. Luclu, Abdicatus , 
lcaromenippus , Toxaris , Pfeudomantis , Gallus , Ti- 
mon , pro Tyrannicida , de Mercede condutlis , Dialogi 
amatori X V III , Hercules Gallicus , Eunuchus feu Pam- 
philus | Convivium f. Lapithae , de Sacrificiis & de 
"Aftrologia. 

Venetiis , 4. Opera Luciani philofophi luculentiffi- 
mi: De veris narrationibus , de Afino, Philofopho- 
rum vitae, Scipio, Tyrannus, Scaphidium , Pali- 
nurus, Charon, Diogenes, Terpfion, Hercules, 
Virtus Dea, in Amorem, Timon, de Callumnia, 
laus Mufcae. — In fine: Finiunt omnia opera praecla- 
riffmi oratoris: necnon philofophi acutiffimi Luciani ac- 
curata diligentia. Impre[Ja Venetiis per Melchiorem feffam 
& Petrum de rauanis focios: Anno domini M. D. XVII, 
die X X menfis feptembris. 

Bafileae, 4. Afcenfiana 1514 repetita. 

Hagenoac , 4. Luciani Samofatenfis Dialogi duo Cha- 
ron & Tyrannus, in quibus mira gratia humanae 
conditionis miferiae depinguntur , Petro Mofellano 
Protegenfi interprete. — 1n fine: Zagenoae ex 4ca- 
demia Jnshelmiana , menfe Octobri anno M. D. XVIII. 
Argentorati, 4. Manium Luciani omnes dialogi , iu- 
cundis falibus, & impendio feftivis iocis referti: 
quibus aequiífima trutina expenditur ab iis qui vi- 
ta defun&i funt, quantis in malis vita mortalium 
verfetur. Erafmo Roterodamo interprete. Pontico 
Virunio. Ottomaro Lufcinio. Vitarum dein , feu 
philofophorum au&io, Luciani dialogus, Nycho- 
lao Beraldo interprete. Querela item virtutis, e 
Luciano Carolo aretino traductus nuper dialogus. 


1521 
1538 


1543 
1546 


1602 


Moribus efle procul. rigidi vultuque Catones , 

Qui fugitis rifus , fcommata mixta iocis. 

Lufimus in teneris , ferts quoque ludimus anrtis , 

Et reliquum vitae quid , nift lufus erit? 

Cum privilegio caefareo ad quadriennium ab anno 
Chrifti 1 5 19. loannes Schottus Argentorati premebat, 
Bafileae, fol. ap. Frobenium repetita Parifienfis 1514. 
Francofurti , fol. Lucian: Samofatenfis Opera, quae 
quidem exftant, omnia, e Graeco fermone in La- 
tinum, partim iam olim diverfis autoribus, par- 
tim nunc demum per lacobum Micyllum , quae- 
cunque reliqua fuere, translata. Cum argumentis 
& annotationibus eiufdem , paíTim adiectis. 

Lucianus in fuum ipfius librum: 

Lucianus fcripfi haec , antiquaque flultaque. do&us. 

Id quoque enim [lultum efl , quod tibi valde fapit. 

ΝῊ homini certum efl , nec voto vivitur uno , 

Sed ridens , eadem , hic elevat, ille probat. 
Francofurti , apud Chriftianum Egenolphum. — In 
fine: Chrifianus Egenolphus excudebat , menfe Martio, 
M. D.XXX. V IIl. 

Eadem ibid. fol. 

Parifüs , fol. Luciani Samofatenfis Opera , quae qui- 
dem exftant , omnia &c. Parifiis , ex officina Michaé- 
lis Vafcofani , 146 menfe Ianuario. 

Lugduni , fol. Repetitio Parifienfis an. 1546. 


GR ELOU-LU-T IN AR. 


Bafilienfis 111 , 8. apud Sebaftian. Henricpetri, IV 
voll. — Verfio Graecis adiuncta varios auctores 
agnofcit, argumenta funt Iac. Micy//i, denique no- 
tae Gilberti Cognati , quibus accedunt ad libros ple- 
rofque annotatiunculae Io. Sambuci. 

Bafilienfis IV, 8. NOYKIANOY. ΑΠΑΝΤΑ. Luciani Sa- 
mofatenfis Opera, quae quidem exftant, omnia , 
Graece & Latine, in quatuor Tomos divifa: una 
cum Gilberti Cognati & Ioannis Sambuci annota- 
tionibus utiliffimis: narratione item de Vita & Scri- 
ptis authoris Iacobi Zvingeri: adiectis fuo loco Tra- 
&atuum elenchis , & rerum ac verborum Indicibus. 

e 2 


LXVIII EWaITYIUNES 


1615 


1619 


1687 


' Parifüs , fol. Luciani Samofatenfis Philofophi Opo- 


Editio nitidiffina. Bafileae , per Seb. Henricpetri, 
In fine vol.IV legitur: Bafflae per Scb. Henricpetri. 
"Anno M. DCLI. menfe Septembri, — Editio omifla bi- 
bliographis, nec vifa Reitzio. 


ra omnia quae exftant. Cum Latina do&tiff. viro- 
rum interpretatione. Io. Bourdelotius cum regiis Codd, 
alifque MSS. contulit , emendavit , fupplevit. Aq- 
ie&ae funt eiufdem Bourdelotii , Theodori Marci- 
lii, Gilberti Cognati notae. Cum indice locupletif- 
fimo. Lutetiae Parif. apud Iulianum Bertauit. — 
Elegans eft haec editio, quam Bourdelotius ait fe 
emendaffe collatis non modo editionibus , fed 2 
MSS. Bibl. regis Galliae, & variis le&ionibus Co- 
dicis Thomae Linacri & Florentini. At Tan. Faber 
ad Luciani Timonem c. 1 negat fe mirari fatis pof- 
fe illius impudentiam , qui aufus f;t pofteris impo- 
nere , profeffu(que fit editionem hanc e MSS. Codd, 
regiae Bibliothecae expreffam effe. Neque tamen 
affert rationes finiftri huius iudicii. Idem Bourde- 
lotius teftatur, fe novam Luciani verfionem affe- 
€am habuifle. 

Salnuri, 9. M voll. AOTKIANOY XAMOZATEOX 
AIHANTA. Luciani Samofatenfis Opera omnia in 
duos Tomos divifa. Iohannes Benedictus Medicinae 
Do&or, & in Salmurienfi Academia regia linguae 
Graecae Profeffor, ex antiquis libris , locorumque 
fenfu emendavit: & Latinam verfionem ita recogno- 
vit, ut maxima ex parte propriam fecerit. Editio 
puriffima, cum Indice locupletiffimo. Salmurii , ex 
typis Petri Piededii. 

Bafilienfis V, quatuor voluminibus, apud Sebaft. 
Henricpetri. Quam Reitzius in praet. quartam putavit. 
"Amflelodami , 8. 11 voll. Luciani Samofatenfis Ope- 
ra, ex verfione loannis Benedicti. Cum notis inte- 
gris lo. Bourdelotii, Iac. Palmerii a Grentemefnil , 
Tan. Fabri, Aeg. Menagii, Franc. Guieti, To. Georg. 
Graevi, Iac. Gronovii, Lamb. Barlaei , Iac. Tollii, 
δὲ felectis aliorum. Accedunt inedita Scholia in Lu- 
cianum ex Bibhotheca líaaci Voffii. Amftel. ex ty- 
pogr. P. & 1. Blaeu, proft. ap. Wolívang , Ianílo- 
nio - Waesbergios δίς. — Editio omnium vitiofi(- : 


í 


NW 


1743 


1746 


ZEKU.C.IAMWNL LXIX 


fima. Curavit eam To. Clericus, qui primus addidit 
Anonymi Scholia ex Cod. If. Voffii. 

"Am(lelodami , 4. YII voll. AOYKIANOYT SAMOZA- 
TEOZ AITANTA. Luciani Samofatenfis Opera. Cum 
nova verfione Tiber. Jem[lerhufi; & lo. Matthiae 
Gefneri , Graecis Scholiis , ac notis omnium proxi- 
mae editionis Commentatorum , additis Io. Brodaei, 
Io. lenfiui, Lud. Kufteri, Lamb. Bofii , Hor. Vitrin- 
gae, Ioan. de la Faye, Ed. Leedes , aliifque inedi- 
tis, ac praecipue Mofis Solani & Io. Matth. Gefne- 
ri. Cuius priorem partem fummo ftudio curavit 
& illuftravit Tiberius Hemflerhufius. Ceteras inde 
partes ordinavit, notafque fuas adiecit loannes Fre- 
dericus Reigius. Amfielod. fumtibus Iacobi Wet- 
fleni. — Huic editioni omnium locupletiffimae ὅς 
optimae acceffit 

Traieti ad Rh. 4. Index verborum ac phrafium La- 
ciani , five Lexicon Lucianeum , ad editiones omnes, 
maxime noviffimam Weetíftenianam , concinnatum 
a Car. Conr. Reirzio. Traiecti ad Rhenum, ex ty- 
pographia Hermanni Beffeling, bibliopolae. 


1776 - 1780 Mitaviae , 8. VII voll. Luciani Opera omnia 


Gr. & Lat. cum notis fele&tis ( five potius Hemfter- 
hufii aliorumque male contractis & excerptis) cura 
I. P. Schmidii. 


II. SCRIPTORUM VEL SINGULORUM 


$497 


VEL SELECTORUM. 


"Avinione. Luciani Palinurus , eiufdem Scipio Rom. 
Bruti Rom. Epift. & Diogenis Cynici Epiftolae. 
Avinione, per Nic. Sepe. — Editionem rarifimam 
δὲ fatis incognitam dicit Sam. Enpelius Bernas in Bibl, 
felectiff. fub voce Aldobrandinus. 

"Argentinae , 4. Luciani Deorum Dialogi numero 70, 
una cum interpretatione e regione Latina , per Ioan- 
nem Schattum. 


———— Noribergae, 4. Lucianus de ratione confcribendae 


1516 


hiftoriae , ex Graeco in Latinum traductus. 
Venetiis , 8. Luciani Opufcula, Erafmo Roteroda- 
mo & Th, Moro interpretibus. Venetiis, in aedibus 
e 2 
J 


ui st 


1522 


1527 


EDITIONES 


Aldi & Andreae Afíulani. — "Vid. Catalogue rai- 
fonné de la Colle&ion de livres de P. A. Crevenna 
T. IV, p. 229. 

Noribergae , 8. Luciani Pifcator f. Revivifcentes , 
interprete Bilibaldo Pirckeimero ; eiuíd. Epift. Apo- 
logetica. Orat. in Calumniam ὃς Dialogi duo. 
Bafileae , 4. Luciani Tyrannicida Gr. Lat. ab Erafmo. 
Eiuíd. Abdicatus eodem interprete Gr. Lat. apud - 
Val. Curionem. 

Hagenoae, 8. Luciani Dialogi coeleftes , marini & 
inferni. Item Plutarchus de Educ. Liber. 


———Par/füs, 8. Lucianus in Calumn. & Plutarch. Hi- 


1556 


rund. Latine , Melanchthone interprete ; Lyfid. Epift. 
ad Hipparch. Latine, Churrero interprete ; Luciani 
adverfus indo&um libros multos coémentem opu- 
ículum , Latine ab 4naflzfo verfum. Parif. apud 
Rob. Srphanum. 

Parifiis , 8. Luciani aliquot Dialogi , cum notis. Pa- 
rif. apud Rob. Stephanum. 


{.1. & a. 4. Luciani Icaro- Menippus f. Hypernephelus , item 


1557 
1548 
1546 


1357 


eiufd. Menippus f. Necyomantia, item Vitarum 
auctio: 

Norimbergae , 4. Luciani Macrobii , id eft , Longaevi, 
Orfopaeo interprete. 

Parifíüs, 8. Luciani aliquot Dialogi, Latine, cum 
explanatione. Parif. apud Rob. Stephanum. 
"Argentinae , 8. Dialogi Luciani felectiores Supero- 
rum , Marinorum, ὃς Inferorum. Quibus addit funt 
Prometheus five Caucafus, Menippus feu Necyo- 
mantia , Timon vel Mifanthropos. Praeterea alii ve- 
nuftiores iftorum in locum fubfüituti, qui Chriftia- 
nis auribus funt indigni. Cum converfione vulgata. 
Adie&da funt Ey (ie pwropixz, Valentin). Erythraei : 
δὲ argumenta Dialogorum, Latinis verfibus tra&a- 
ta: cum quarundam fabularum μυθολογίς, Ioannis 
Sambuci Tirnavienfis Pannonii : & Michaelis Toxirze 
Rhoeti. Argentinae. Per Paulum & Philippum Ce- 
phaleos fratres. — Praemittitur huic edit. praefatio 
Valentini Erythraei ad Io. Chriftoph. Surgandum , 
ftudiofum bonarum artium adolefcentem , data Ar- 
gentorati Id. Aug. anno 1550. 

Bafileae, 8. Luciani Somnium Graece & Latine per 


FN QI NT LXXI 


Mich. Neandrum. ex officina Iac. Parei fumtibus Ioh. 
Oporini. 

3568  Lipfiae, 8. apud Voegelin. Luciani Dialogi fele&tio- 
res. Gr. & Lat. 

1574, 1576 & 1579 Baftleae , 8.de Scribenda hiftoria. Lat. in 
Io. οι 'Tabernaemont. Penu hiftorica, apud P. 
Pernam T. Il. 

1577 Lipfíae, 4. Somnium , f. Gallus dialogus Gr. & Lat. 
exítat in Neazdri Opere fcholaftico. 

———Parifüs, 8. Luciani dialogi, in Henr. StepAani colle- 
&ione , cui tit. Epiftolia, Dialogi breves , Oratiun- 
culae & Poémata, Gr. & Lat. 

1578 Francofurti, 8. Luciani declamatio de iis , qui mer- 
cede conducti in Aula feu divitum familiis vivunt. 
Exftat cum Perre vita aulica & privata. 

E— — Lipfize, 8. Luciani Samof. Dialogi felectiores & coe- 
leftes , marini & inferni. Gr. & Lat. 

1599 ibid.8. Luciani Dialogi felectiores coeleftes , marini 
& inferni. Gr. & Lat. 

1592 JFittembergae , 8. Luciani Samofateni Oratio de non 
facile credendis calumniis cum duplici verfione Lat. 
edita a Dethard 7or/lio. 

15953 ngol/ladi, 8. Luciani Dialogorum fele&orum libri 
duo. Gr. & Lat. 

1594  Helnfladü, 4. De calumnia Gr. & Lat. per Io. Ca- 
fehum. Ὁ 

1595 Coloniae Jgripp. 12. Luciani Dialogi fele&i & Theo- 
gnidis Sententiae. Gr. & Lat. 

——ibid. τα. Dialogus gallus. Gr. 

1608 Ingolfladii , 8. Luciani Dialogorum fele&orum libri 
duo, Gr. & Lat. it. Theognidis Sententiae elegiacae. 

1614 Parifiis, 4. Luciani lis vocalium interprete Fed. Mo- 
rello annexa Clenardi Inft. 1., Gr. cum Ren. Guil- 
lonii Annot, 

X6:8  Lupd. Bat. 8. Dialogus Amores, exftat cum Eufta- 
thio de amoribus Iímeniae & Iímenes δὲ Parthenio 
Nicaeno de Amatoriis affectibus. Latine. 

------- ibidem. 'Tragopodagra Gr. & Lat. 

1619 Hanoviae, fol. In Calp. Dornavii Amphitheatro Sapien- 

^. tiaeSocraticae loco-feriae exftant Luciani Encomium 

Mufcae Gr. & Lat. T. I, p. 117 íqq. Aio literae X 

adv. T. Gr. & Lat. 1. 1, p. 680. De parafito, f. quid 
EXE 


LXXII EDIVWIUN- v.s 


fit ars parafitica. Gr. & Lat. T. IT, p. 115. Tra- 
gopodagra a Io. Sinapio carmine vería T. I1, bh 196. 
Auguf[loriti Piclonum , 8. Dialogi Luciani felecti. Gr. 
& Lat. 
Auguflae Munatianae , 12. Luciani Dialogi feleti. 
Gr. & Lat. 
Parifüs , 8. Luciani Dialogi mortuorum cum inter- 
pretatione Latina & Grammatica fingularum. vo- 
cum explanatione. 
Lugduni, 8. Luciani Dialogi fele&i , Graece, cum 
nova verfione Latina & notis ab uno e Patribus S. 
I. ad ufum collegiorum eiuídem Societatis. Editio 
quarta , aucta & emendata. 
Lugduni Bat. 8. Luciani Timon five de Divitis & 
Paupertate Dialogus feftiviffimus , nunc feorfim edi- 
tus in gratiam ftudiofae iuventutis , & Scholiis Plu- 
tique Áriftophanis collatione illuftratus a Lamber- 
to Barlaeo. Adiun&ta eft Latina verfio Era(mi , a 
Benedi&o Pererio interpolata, fed variis in locis 
cafligata. Lugd. Bat. apud lo. Meyer. 
Parifüs, 4. Luciani de morte Peregrini libellus. Cum 
notis Tan. Fabri. Graece & Latine. Parif. ex offi- 
cina Cramoifiana. 
Parifüs , 4. Luciani Timon. Cum notis Tan. Fabri. 
Gr. & Lat. Parif. ex officina Cramoifiana. 
Amflelodami , 8. Luciani Pfeudofophifta feu Soloe- 
cifta. Gr. & Lat. cum notis & animadverfionibus 
Io. Georgii Graeviz; Amft, ap. Dan. Eevir. 
Parifüs. Dialogi mortuorum. Gr. & Lat. 
Londini , x2. Dialogi Luciani fele&i, una cum Ti- 
mone. Gr. & Lat. cura Guil. Dugardi. 
Lugduni Bat. 12. De calumnia. Gr. & Lat. cum no- 
tis lac. To//it. Lugd. Bat. ap. Dan. ἃ Gaesbeck. 
Londini, 12. Dialogi Luciani fele&i, ex ed. Guil. 
Dugardi an. 1677 repetiti. 
Francofurti ad M. 8. Luciani Dial. Timon Gr. & 
Lat. editus a Io. Iac. Schuat. 
"Amflelaedami , 12. Luciani Samofatenfis Colloquia fe- 
le&a ὃς Timon. Cebetis Thebani Tabula. Menandri 
Sententiae morales. Graece & Latine, Colloquia Lu- 
ciani & Timonem notis illuftravit Tiberius Ze- 
flerhuis, Amft. apud 7Ze!(lenios. 


- 


1710 


1715 


1724 


1726 


1751 


1712 


| 3739 
174) 


DONC IW NS Dx 


Londini, 8. Nonnulli e Luciani Dialogis fele&i, & 
in duas partes divifi; alteram prius editam , alte- 
ram nunc additam : Omnes Scholis illuftrati ab Ed- 
wardo Leedes &c. Acceffit etiam, (quod ad hanc 
rem fpectare vifum. eft) quidquid fcripferunt Grae- 
vius, Gronovius, lenfius , cum nuper tantum edi- 
to Scholiafta Graeco. Londini, R. Clave. 

lenae, 8. Philopatris Dialogus. Difputationem de 
illius aetate & auctore praemifit, verfionem ac no- 
tas adiecit Io. Matth. Gefzerus. lenae, apud 1, F. 
Bielcke. 

Gief[ze , 4. Macrobii, five de Longaevis tractatus, 
Gr. & Lat. cum nova verfione & notis Philologi- 
cis Io. Henr. Maii, Prof. biennie ante per modum 
Diff. Acad. fub Maii praefidio propofitus refp. To, 
Herm. Benner. 

Londini , 8. Luciani Dialogi fele&i, Scholiis illuftra- 
ti ab Edw. Zeedes. vid. ad an. 1710. 

Lipfiae , 8. Chreftomathia Graeca five loci illuftres 
ex optimis Scriptoribus dilecti, quam potuit emen- 
date editi , notulis brevibus &c. illuftrati a Io. Matth. 
Gefnero. Obiter Demofthenis encomium Lucianeum 
tranfpofita una pagina integritati reftituitur. Lipf. 
apud lacob. ScAuflerum. — Saepius repetita. 
"m[lelaedami, 12. Luciani Colloquia fele&ta & Ti- 
inon. Cebetis "Thebani Tabula. Menandri Senten- 
tiae morales, Graece & Latine. Colloquia Lucia- 
ni & Timonem notis illuftravit Tib. ZZen[lerhuis. 
Amft. ap. R. & 1. JZetflenios & G. Smith. 
Helm[ladii , 9. Luciani mortuorum Dialogi, cur. I. 
C. Schlaeger. 

Londini ὃς Etonae, 9. Excerpta quaedam ex Lucia- 
ni Operibus per Nic. Kezr. In ufum tyronum. Edi- 
tio altera aliquanto au&ior & emendatior. Londi- 
ni, ap. lo. Clarke & lo. Rivington ; Etonae , apud 
lof. Pote. 

Lipfiae & Guelph. 8. Luciani de Somnio, feu vita 
Luciadi, Gr. & Lat. ex recenfione Hemfterhufi , 
cum var. lectt. & notis Io. Adami ScAier. 

Londini, 8. Editio 1745 recufa. 

Bafileae , 12. Lucian. Colloquia feled&a & Timon, 


IXXIV EÉUWDPSOUN.S 


1772 


1773 


M À——Hilm(ladii, S. Luciani Dialogi mortuorum, Grae- 
ce. Recenfuit & in priores decem Dialogos notas | 


1774 


1775 
1779 
1780 
1785 


Cebetis Thebani Tabula &c. cum notis Tib. ZZem- 


flerhufü. Rep. ed. 1768. 


Catinae ,.8. Excerpta ex Luciano, notis ac Lexi- 


co illuftrata ad ufum Seminarii Catinenfis. — Ob 
praeftantiam, nitorem & notarum delectum lauda- 
tur haec editio. 

Dublini , 8. Sele&i ex Luciano Dialogi quidam , una 
cum eiufdem libello quomodo hiftoria fcribenda fit. 
Accedunt interpretatio noviffima caftigata & notae 
variorum. 


adfperfit Io. Bened. Carpzov. 

Gothae, 4 δὲ 8. Luciam Opufcula fele&a , Graece 
& Lat. edidit & notis illuftravit Dav. Chriftoph. 
Seybold. 

Oxonii & Londini , 8. Tlos δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν 
βιβλ. cum Anglica verfione noti(que Franc. Arollay. 
Upfalae , 8. Luciani Dialogi mortuorum fele&i , Gr. 
cum Indice locuplet. cura 1. F/oderi. 

Lipfize, 8. Luciani Opufc. de non temere credendo 
calumniae , Macrobii & Patriae encomium. Gr. 
Gothae , 8. Luciani Opufcula fele&a, edidit Dav. 
Chriftoph. δεγδοίά, Edit. II. 


-———— — 


TSBÓOEW ΝΟ LXXV 


[nel 


EV EUROST OO N E S 


map 


GERMANICA E. 


1745 Lüpüg, 9. Lucians auserlefene Schriften von mo- 
raliíchem , fatiri(chem und kritifchem Inhalte, durch 
veríchiedene Federn verteutícht , und mit einer V or- 
rede vom Werthe und Nuzzen der Ueber(ezzungen 
ans Licht geftellt won Ioh. Chriftoph. Gorrfcheden. 
. Leipzig, bey B. Ch. Zrarkopf. — Nullius pretii. 
1769 — 1772 Zürich, 8. IV Baende. Lucians von Samofa- 
ta Schriften, aus dem Griechifchen überfezt (von 
Wafer.) — Verífio ante Wielandinam apud Germa- 
nos praecipua; fed qua facile nunc caremus. 

7] Mannhüm , 9. VII 'Theile. Eadem repetita. 

788 & 1789 Lepzg,8. Lucians von Samofata faemtliche 
Werke. Aus dem Griechifchen überfezt und mit 
Anmerkungen und Erlaeuterungen verfehen von C. 
M. ZZ/ieland. Im Verlag der W eidmannifchen Buch- 
handlung. VI Theile. —- In qua totus vivit fpiratque 
Lucianus. 


* De fingulorum Luciani fcriptorum verfionibus verna- 
lis vid. I. G. Schummels Ueberfetzer - Bibliothek , fortge- 
ezt von I. G. K. ScAizter. Hannover , 1784, 8. 


Gd LL I 6.A.E, 


592 à Paris, fol. Lucien traduit par Filbert Zreriz. Im- 
primé par Abel L'Azge/er. — De Bretino vid. Bibl. 
Frangoife de Dz P'erdier, à Paris 1773. T. ΠΙ, p. 
190 fq. Art. PAilibert Bretin ; ubiinter alia: Za tra- 
duit du Grec les Oeuvres de Lucien — non moins utiles 
que plaifantes , repurgées de paroles impudiques ὅς 
profanes &c. 

. à Paris. Oeuvres de Lucien traduites par I. Baz- 
doin. (qui t 1650.) 
654 4 Paris, 4. II voll, Lucien de la tradu&tion de N. 


Lxxvi EDITIONES LUCIANI. 


Perrot Sr. Dablancourt. Chez Auguftin Courbé, — Ele- 
gantior quidem eft Dablancourtii verfio illa Bretini..- 
Quoniam vero non ufquequaque Luciani mentem 
reddit, Aegidius Menagius feftive eam appellabat 
la belle infid:le, ut legas in Menagianis pag. 329. 

1674  Fadem ibid. 8. 

1683 à JAm[lerdam , 8. Eadem recognita & emendata. 

1707 ἃ Paris , 12. III voll. Les Dialogues & autres Oeu 
vres de Lucien, traduits du Grec en Francois, avec 
des Remarques par Nic. Perrot Sr. Dablancourt. |. - 


A N-G EJ CIO E. 


1634 Oxonii, 4. prodiere Luciani Dialogi fele&i Anelics 
verfi, cum Luciani vita, au&ore Fr. Hickefto. 
1684 London, 8. IV voll. Lucian s Works, by Spence. 
1773 London, 8. Dialogues of Lucian, from the Greele 
(by Carr.) 
1760 London, 4. Π voll. The Works of Lucian, from 
the Greek, by Thomas Franklin, D. D. fometim " 
Greek Profeffor in the Univerfity of Cambridge. — 
Verfio excellens. ) 


ITOUETCH'E 


1527 Venetia , 8. Dialoghi di Luciano. 

1535  Fenetia, 8. Dialoghi di Luciano tradotte per Ni 
da Lonigo. 

1551 Κεπειῖα, 8.1 Dialoghi piacevoli, le vere Narrationi 
le facete Epiftole di Luciano Philofopho. Di Greco 
in volgare tradotte per M. Nicolo da Zonigo. Vene- gf 
tia, per Giovanne Padouano. Con figure. B ! 

1764 — 1768 Fenezia, 8. IV voll. Opere di Luciano Filo- ἢ 
fofo , tradotte dalla Greca nell Italiana favella , (da: ᾿ 
Spiridione Zufr, Greco di Nazione) Londra (Vene- 
zia , Colombani.) 


H DS:PANUTDC od S 


Hifpanice nonnulla Luciani tranftulerunt Franciícus de 
Herrera Maldonado & Ioannes de larava, tefte Fabricio infi 
Bibl. Gr. Lib. IV, pag. 507. 


— A Á— 


| LXXVII 


LO dab D..REITZII 
EGBUASE. ΓΑ T.I.O. 


N. MIS diu ex[petlationem. tuam , amice Letlor , remorata 
eft haec Luciani editio ; nimis , inquam , diu in editorum opcra- 
rumque manibus haefit opus ab tot annis defi tderatum s ab tot an- 
nis iam inchoatum , & forfan nunquam ad exitum perducendum , 
nif quis tandem inventus fui[Jet , qui rupta mora. mifffque am- 
bagibus vi quadam atque impetu. Lucianum capite in partu dif- 
ficii haerentem in. lucem. protrahere. aggrederetur. Cum. enim. ar- 
mo (720 eius edendi curam in fe recepiffet clariff. TIBERIUS 
HEMSTERHUSIUS,€ ab anno 1730 , quo praelum exer- 
ceri coepit , ad annum 1736, ad. fextam circiter totius operis par- 
tem. perveniffet , id efl , ad initium. Dialogi de Sacrificiis , ve- 
riti bibliopolae W'etflenit , ne infignes. lam falae. ad comparan- 
da undique fubfidia impenfac fibi perirent, & ut. fladium vitae 
fuae editori[que fufficeret , f£. reliquae. quinque partes eadem. tem- 
poris ratione procederent , alium. difquirere coeperunt , qui. tar- 
ditatem. hanc feflinando compenfaret. Verum cum pofl varios co- 
natus , intermifJo interim per complures menfes commentandi la- 
bore, & quie[cente praelo, nondum inveniretur quifquam , cui 
per alias occupationes liceret , aut. qui telam ab. tanto artifice , 
( quantus re vera eft Henflerkufius ) us) exoríam detexendam , idque 
ne conceffo quidem ad praeparandum [patio , recipere auderet , 
amam reveritus , ne Atlznti VA. priori impar , tantum onus mi- 
nus firmis humeris fuftuliffe diceretur ; adeo. enim. accurate ataue 
erudite Hemflerh. pertrattavit omnia , ut nihil defideraretur , ft εἰ 
opus ad finem perducere. licuiffzt , aut libuiffet , quem ego Zeu- 
xidi picfori comparo , qui. tefle Plutarcho iz Πολυφιλ. culpatus 5 
quod tarde pingeret , refpondit , quia in multum tempus ea vellet 
durare: tandem itur ad me , cui vel iufliores erant. detrcttandi 
cau[ae » quam alis; f enim occupationes fpetles , nemo iis me 
magis efl obrutus ; ff vires , id efl, ingenii. facultates , dotfrinae- 
que apparatum , ad priorem editorem compofita confid deres, nemo 
Wlorum, quos ad fubeundas has vices follicitatos fcio , me erat 


ixxvnr O0. EREB WEB 17 


infirmior ; quare δ᾽ ego tergiverfabar initio , utramque iflam excu« 
fationis caufam ferio praetexens , nec praeterea lubentt animo ad 
opus edendum acce[Jurus , ad quod ni/ul fere praeparati haberem , 
quodque meo confilio in lucem emittere nunquam deflinaffem. Sed - 
zea me vicit alus obfequendi nimia facilitas , & gloriae con- . 
temtio minus de fucce[fu follicita , fatifque iam a bibliopolis com- 
paratum ade[fe fübfidtiorum videbam , ex quibus in ordinem reda- 
(s haud levis fieret novarum commentationum δ᾽ emendationum 
«cceffio, quae hanc editionem prioribus omnibus redderet melio- 1 
zem , etft ego verbum de meo addidiffem nullum. Cumque novae. 
verfionts adornandae curam in fe recepi[fet clar. IoaN. MATTH, - 
GESNERUS , cuius diligentia & fumma in omni literarum genere | 
eruditio notior efl, quam ut me praecone indigeat, {μὲ fuas etiam | 
annotationes additurus e[fet , dimidia me laboris parte fublevas 
tum fentiebam ; δ᾽ cum [pectatae diligentiae dottrinaeque vir, Mo- 
SES DU SOUL ( five SOLANUS , ut ipfe fe fcribere amat) fatis 
diu in emaculando Luciano occupatus notas fuas ad eum plane | 
defcriptas ac praelo paratas reliquiffet , vel hoc nomine egregie | 
commendabilem futuram cernebam editionem , ft folis horum duos . 
rum , Ge[neri ac Solant, acceffionibus ditatam emitterem. 

His confideratis , cetera. coepi perve[ligare adminicula , quae 
mihi a lacobo Wetftenio , eiufque focio ac fratre per affinita- 
tern iunclo , Gulielmo Smith tradebantur , medio fere anno 1737, 
comperique , fatis fupere[Je molefltae in iis in. ordinem redigendis 
ac defcribendis , nec fieri poffe , ut fine ulla addita animadver- 
fone aut commentatione iis uterer. Non tamen me deterruit labor 
lle , quo me eo celerius defungi poffe confidebam , quod in legen- 
dis Luciani fcriptis non plane hofpes eram , ut ex crebris eiuf. 
dem locis , quos in notis a me addutios & inter fe comparatos 
videbis , patebit. Satius igitur duxi editionem ea, quam tempus 
permittebat, diligentia promovere , quam nimia follicitudine fingus - 
la pervefligandi diutius premere. 

Et quamvis le&lor non foleat rogare , quam cito , fed quam 
bene? neceffJarium tamen hic efl commemorare , quam parum tem- 
poris ad haec deproperanda mihi fuerit conceffum 5 adeo ut. inter- 
dum ne fpatium quidem fupere[Jet ad excutienda excerpta mea. li. 
teraria , ex quibus aliorum aucforum teflimonia ad confirmandas 
nonnullas emendationes facientia producere potuiffem 5. dato enim 
fex tantum hebdomadarum ad aliquot plagulas praelo praeparan- 
das fpatio , operam deinde Libliopolis addixi ea. lege , ut haud 
interrupto fcribendi labore tantum quotidie penft abfolverem , quan« 
tum haud iunpiger typotheta. continuata. opera. typis defcribere yas. 


PIBOAWEAXPAAMZ A Ὁ: LXXIX 


- deret , id quod fideliter , quantum in me fuit , praefliti , atque ita 
qm annorum [patio opus ad finem perduxi. Omnia enim ad 
- Luciani corpus pertinentia typls iam defcripta fuere menfe Odlo- 
dri 1742 ; fed Indices complures, quibus priores edd. carebant , ad- 
- diciendi, novam iniecere properanti moram , atque effacere , ut non 
f prius publicari potuerint. A 

— dam quibus copiis inftru&lus , 6 quomodo iis ufus fuerim , B. 
LL. accipe. Editiones Luciani. adhibui principes hafce. Florenti- 
"nam primam omnium , anni 1496 , Graecam , in forma maiore. 
Haec εἰ αὖ typographicis vitiis non efl immunis , in ve[ügüs 
tamen prifcae leilioris fervandis tantum. alias praecellit, ut. Co- 
- dicis Manufcripti vicem praeflare queat. Hanc licet Solanus to- 
tam contulerit , ego tamen aeque ac reliquas faepifume in[pexi , 
4c de novo confului. 

Sequebatur Aldina prima , & ea Graeca , plura habens vitia 
"typogr. in forma maiore , Venetis excufa , an. 1503 , quam uten- 
^dam liberalffme conceffit clar. W'e[felingius in edendo Diod. 
-Siculo firezue occupatus ; eius margini adfcriptae erant manu 
"entiqua. varietates. potiffimum ed. Florentinae , fed & aliae , quas 
vex Codd. excerptas effe nullus dubito , tum quia varietatibus alio- 
"rum codicum interdum conveniunt , tum quia depravatas etiam [e- 
iones exhibet , nufquam alibi a me detetlas, quod non faclum 
"fuiffe credo , f£ conie&turae tantum lae forent le&lionis emendanda. 
- Hagenoanam primam anni i526 ita contuli , ut in corrigen- 
dis operarum noflrarum. f[peciminibus modo hanc , modo alteram, 
qua cl. Gefnerus i conficienda verfione ufus erat, eiufque 
jfphalmata plurimum. correxerat , fratre optimo & collega 1. H. 
-"Reitzio praelegente , ducem fequerer , exceptis us locis, quae vel 
"ex Codd. vel manifefla ex necefftate mutare in[ütul , de quibus 
"mox pluribus. agam. 


1 


-— Dein plurimum omnium ufus fum Yuntina Graeca , Venetus 


anno 1535. excufa 11 tomis in forma, quam octavam vocamus , 
"quaeque Florentinae parum inferior , licet interdum interpolata. In 
huius margine Solanus omnes a fe colle&as varietates tam Co- 
dicum MJ. quam decem & nonnunquam plurium. editionum , di- 
Migenter & nitide confignaverat ; fed chara&fere adeo. minuto , ut 
"aclem oculorum diutius inhaerentis lecforis obtunderent. Quibus 
autem. Codicibus ille ufus. fuerit, & quo fcribenai compendio iidem 
"aeque ac editiones in notis δ᾽ varianubus Leclionibus alkgatae de- 
Jfignentur , ad finem huius praefationis indicabimus. 

Porro ad manus habui Baflienfem. utramque ,. femiliter mere 
TGecam , duobus quamque tomis in forma o&kzva con[tantem , 


| 


LXXX I0. FREDAREITZII 


quarum prior anno 1545 , altera 1ygg. prodiit. De pofteriore illa 
verum quidem eft , quod Solanus prodit , eam ita caeco du&u ve- 
f(igia primae fecutam , ut vitia etiam typographica prioris expref- 
ferit. Non tamen id adeo femper verum , quin. aliquot locis me- 
liorem etiam lecfionem altera Bafil. prae priore exhibeat, Ex. c. 
in Bis Acc. c. 1, ἐκκεκώφωται rele dedit altera illa , cum prior 
male cum aliis ἐκκεκώφηται. In Philopf. c. 36 , ἐπαντλοῦν 
bene. Baf. 2, ubi, ἐπανπλοῦν male Baf. 1. In Dem. Enc. c. 
44» λαμβάνουσιν rele altera, λαμβάνουσι prave prior. Itemin 
Soloec. init. Baf. 2 bene ἐπιστάμενον , cum prior male égi- 
στάμενος. Alibi vero etiam a priore rece[fit , ut in Icarom. c. 
28 , ubi in verf. Hom. siye prior habuerat , altera ἔχει dedit, 
utraque male. Generaliter autem. affirmari potefl, fécundam iflam 
prioris vitia auxi[fe; veluti cum in Bis Acc. c. 12 , ἀκούοντι recie 
B.1 haberet , altera ἀκούων τι prave expre[fit , ne pluribus lectori 
“ποίοβιις fim. Quare miratus. ego , cur Solanus tamen alteram 
longe faepius. alleget , quam priorem , potius habui plurimis in lo- 
cis confulere primam 5 non enim id agimus , ut vitiofas potiffi- 
zum le&liones conquirendo, earum notandarum copia editionem 
exornari credamus , fed ut ex optimae notae libris & edd. pro- 
bas le&lüones eruamus , ( quamquam vitlofas etiam non omitien- 
das duximus.) 

Bafil. quartam anni 1619 nancifci non contigit. Tertiam vero 
ibid. anno 1563 ap. Henricum Petri editam Graeco- Latinam , 
cum nott. Cognati & Sambuci ferius naclus fum, quam ut'ea 
adiuvari potuerim 5. nec multum opus erat. Cognati enim ex Pa- 
rifína inferuimus, δ᾽ in Sambuci puerilibus notis perpauca. tan- 
tuin le&tu digna invenias. 

Practerea. adhibuimus Francofurtanam anni 1546, mere quo- 
que Graecam , duobus in forma minore tomis comprehen[am , 
nec vitiis typographicis deflitutam , nec multum fingularium le- 
ionum exhibentem , non tamen. ad in(litutum noftrum plane inu- 
ülem , ut ex. indicatis varr. lecft. apparet. 

Tum non negleximus Salmurienfem Benediéfi Graeco. Lati- 
nam omnibus notam , duobus in otíavo tomis codem anno i619 , 
quo Bafilienfis quarta , excu[am. De hac Salmurienft Benedistus 
in praefatione affirmat , fe Graecum contextum vel ex collatione . 
variorum 6 antiquorum codicum , vel ex proprio iudicio emen- 
daffe. Et quamvis mallem indicaffet , ubi Codd. ducibus, ubi folo 
iudicio ufus fuerit , verum tamen effe deprehendi , nonnulla. pro- 
be ab ipfo emendata . quae & miht fuere imitanda , μὲ [uis locis 
in notis indicabitur. 44 vitiis certe typotheticis ita fuam. purgavit. 


» 


1 


PRIPBPEP PM LXXXI 


editionem. Beneditfus , ut plurima antiquiorum errata. fuftulerit ; 
licet ad veram leclionem ex Mf. reflituendam minus operae miht 
videatur impendif[c. 

Parifinam denique Bourdelotit Graeco - Latinam , anni 1615, 
forma , quam in folio dicimus , & in qua Solanus nonnulla emen- 
darat , fuafque paragraphorum five capitum diftones addiderat , 
ita adhibuymus , ut , exemplo cl. Hem[lerhufü , ad eius contex- 
tum, emendatis , quantum potuimus , emendandis , typothetas no- 
ftram. editionem defcribere curaverimus. Notas vero Marcilii, Co- 
gnati & Bourdelotii textui ibid. non fubielas , fed calci anne- 
xas, exfcribere inde coattus fui. 

INoviffimam tandem Am[lelodamenfem omnium vitiofrffrmam cl. 
Graevii editionem eo potius confilio adhibui , ut elus δ᾽ cl. Gro- 
novil notas Inde excerperem , quam ut ex Graeco eius contextu 
aliquid utilitatis [perarem , qui ita negligenter eft habitus , ut non 
modo ex Codd. qui ibid. indicantur , nihil in eo fit reflitutum , fed 
mendis typographicis Latina Graecaque fcateant , maxime in no- 
tis & Scholafle. Id tamen boni habuit , quod cl. Hem[lerh. in 
eius marg. quaedam adpinxerat , quae de confulendo Dukero ad 
Thucyd. Davi. ad Cic. δ᾽ L. Bos in Obf. Crit. monerent , unde 
€ ea. notis noftris inferui , monitoris nomine addito , nift ubi forte 
ldem per me tam notu[fem. 

ANunc de ceteris adminiculis , & quid laboris exhauriendum ha- 
buerim , quidve eo prae[literim , mihi docendus es. Ex Brodaei 
miícell. quas in Lampadem criticam retulit. Gruterus , plurima 
quoque inferul , etft levia faepe funt , & ita vitiofe in illa crebris 
ubique naevis obfufcata face expre[Ja , ut ad au&toris mentem po- 
tius , quam ad id , quod literis expre[[um legitur , faepe refpicien- 
dum fuerit: dandum tamen hoc: omnium , quos novi , primo Lu- 
ciani comrmentatori fuit , ut eius annotata plerumque perbrevia , 
€ contextum interdum bene emendantla repeterentur ; quare ea tan- 
tum omifí , quae nimis puerilia videbantur , ut quando ad verbum 
“πέπονθα monet , id εἴ a πάσχω, vel διαπαρεὶς. a διαπείρω, 
& /ünilis farinae ; interdum & ea, quae aliud agens in Luciano 
emendat , fed quae nimis difpería conquirere non potui. 

Tum etiam communicatae mecum fuere notae manu fcriptae 
Fr. Guiet!, ex quibus Aeg. Menagium {μα omnia haufe[Tz riti 
perfuadeo , ita ad. verbum. eadem ubique habet , quae Guietus , 
quo defuntío forfan natus e[l exemplar Luciani , in culus margi- 
nem Guietus breves fuas commentationes € conietturas coniecerat , 
quas deinde defcribens auxit. Sunt enim Guieti illae notulae ali- 
"quanto plures , quam quas Menagius dedit; & veterem fuiffe po- 


— Lucian. Vol. I. 


ixxxu  JO.FRED.REITZII 


ularium huius querelam , quod ex alis fua defumere amaret , 
vid. in Mifcell. novis Lipf. quae in forma minore prodiere anno 
1742 , vol. 1, pag. 122. ltem Lamberti Bos, Horatii Vitrin- 
gae, 6 paucae Maturini Veyflerii La Croze, quae omnes 
rurfus a me defcribendae non modo erant, aeque ac Solani il- 
lae fupra iam commemoratae , [ed δ’ quaerendum , quo pertine- 
rent ; cum quifque fere alia. Luciani editione ufus aliam pagi- 
nam allegaret , & Solanus notas etiam fuas ad luntinae pagi- 
nas accommoda[[et. La Crozii autem. commentationes ferius na- 
Gus, a Tom. 2 demum inferere coepi , ceteras AAddendis adic&lu- 
rus , nift eafdem obfervatt. ab aliis iam occupatas deprehendero. 
INotas 1. H. Maii ad .:Macrobios , δ᾽ Er. Schmidit ad. Tragopo- 
dagram unde hauferim , ad initium eorum. Dialógorum indicavi, 
dn. hoc vero negotio plurimum temporis abfumendum fuit , ut in 
omnium notis prolata Luciani telimonia , tam diverfis paginis. 
indicata , iam ad paragraphorum five capitum noftrorum numeros 
aptarem , id quod aliguot millies contigi[Je facile credes , ubi οἷς 
lenfü notam, quae efl ad lmag. c. 22 , confideraveris , in qua 
fola Lucianus advocatur plus centies & quadragies. Solanus 
quidem Lucianum allegans faepius capitum numeros a fe inflitu- 
tos , quam paginarum expre[fit ; fed cum cl. Hemít, ad medium 
ufque Tomi I capita aliter difpefcuit , in notis tamen Solani nu- 
ainérum eorum non mutavit , accidet interdum , ut id iam aliquot 
paragraphis ulterius quaerendum fit , quod Solanus in anteriori- 
bus inveniri fcripfit. E. c. quando. affert Nigrin. c. 10, id iam 
ex diviftone Hem[lerhufüzna efl c. vel S 17. Totum enim Nigrinum 
Solanus diftribuerat in capita 23 , Hemft. in 38. Nos vero dia- 
logos omnes fequentes a Dial. de Sacrif. ad fin. tomi ult. ex mente 
Solani difpefcuimus , ne opus effet fingulas. allegationes mutare , 
quod in lis facere coatli fumus , quae partem. Wlam priorem fpetta- 
bant , exceptis forfan aliquot locis per feflinationem mutare. negle- 
dis, quae letlor tamen hac ratione indicata facilius inveniet. 

In hifce tamen interdum fublevatus fum iuvenum prae[lantiff- 
morum opera, primum "Theodori Woertmanni, qui olim gy- 
mnafü noftri coryphaeus , iam in caufarum patronis eximium te- 
net locum , procedente tempore principem etiam obtenturus. Hoc 
vero gravioribus negotiis occupato idem auxilium mihi partitis | 
vicibus prae[litere Regnerus Henricus Siblink , & is Juris Do- 
Gor ex meritis nuper reruntiatus , nec non lacobus Gobius, 
codem honore brevt forfan ma&andus. His itaque difcipulis olim. 
primariis ac dulciffmis , nunc amicis optimis , hoc nomine quan- 


tas po[fur gratias. ago. 


PRAEFATICÓ. LXXXII 


- Ex clar. Yoan. Το Le&onibus Lucianeis inferui omnia , 
refetiis tantum paucis excurfionibus ad" Lucianum non plane [pe- 
é&antibus , atque in compendium redafíis Luciani verbis ab eo lon- 
giore ferie produdis , quae repeti niil opus erat , cum textui Lu- 
eianeo lam fubielfae fint illae ob[ervationes , ex quo nexus ver- 
borum peti potefl. Ut autem egregiam illius de me optime meritt 
viri in Luciano emaculando operam magni facio , literarumque 
peritiam in ea iuventute , qua illas Lectt. confcripfit , admiror , 
ita ipfe non aegre feret , ubl bis terve. tamen ab ipfo dijfenfero , 
fed pari humanitate mili & alibi per feflinationem lapfo tgnofcet. 
' Variantium aulem. Letlionum. fat amplum catalogum ab So- 
lano :n ed. luntinam , ut fupra monui , collatum , totum defcri- 
dere le&orique exhibere , interdum. δ᾽ alias ab eo omi[Jas addere, 
non fum veritus, ut appareret, quanta diligentia editionum. co- 
dicumque collatio fit in[tuta, Interdum tamen. nimis manifeflo vi- 
tiofa , qui meri tantum errores typothetarum ef[e apparebant, quac- 
que nec Sol. notarat, omittere fatius duxi; ut quando Tunt. iz 
ov. Trag. c. 3o habet πρίποδα pro τρίποδα, vel cum in 
Abdic. c. 23 f- eadem ridicule exlübet ἰατρις pro ἰατροῖς. Alibi 
eyos pfo μόνος, ubi manifeflum eft μα tantum inter imprimendum 
excidiffe , vel ubi Hag. 2 in Bis Acc. c. 2 δεσπότης pro δεσπό- 
χης, ὦ ib. c. 3! τολμόντων pro τολμώντων, & fimilibus. Etfr 
enim. non fum i in eorum fententia , qui nihil utilitatis ex collett;o- 
me variantium lectionum exfpeclant , eofque ad praefationem Lu- 
cani a fumtno literatore P. Burmanno , & ad praefat. Monte- 
- falconii , quam bibliothecae Cosleianae praemifit , ablegare , quam 
hic multa fuper his difputare malo , fatis enim. uterque earum ΤΠ» 
ceffitatem commendavit ; modum tamen aliquem. [ervari po[Je in üs 
notandis , probe intelligo: plus enim ex uno antiquo & accurate 
feripto codice ad emendationem auctoris denuo. edendi profici, quam 
ex decem. aliis vitioft 7s five codd. five edd. nemo megaverit. Cum- 
que Solanus plus millies adfcripferit Fl. vel t Edd. id eff πὶ- 
sil mutare Florentinam vel editiones. ceteras 9 fid cum vulgata 
detlione convenire, nihil opus. creduli id ubique addere , quia ex 
varietatum filentio fatis patebit edd. confentire. Qui autem etiam 
fine codicum ope fe omnia [anare po[Je contendunt, fua fruan- 
vur felicitate. Mihi certe mira videntur. dica cl. Heumanni , qui 
in Poecile nimis f:rvilem. operam vocat , ex Codicibus cor- 
rigere; quod iis niil opus (it, ubi rem ingenio perficere μοι». 
£t ut facile largiar , ingeniofforem effe illum, » qui fua fponte in- 
venit emendationem, quam qui ex libris tantum eandem defcribit ; : 
ia tamen mihi largietur yiclffrm , ingenii quidem acumine po[fe 


2 


ixxxiv IO. FRED. REITZII 


excogitari , quid aufor dicere potuerit , non femper quid re verd 

dixerit ; qui tamen veterum fcripta recudendi primarius eft finis. 
uin δ᾽ in Codd. tales faepenumero emendationes invenias , de 

quibus vel acuti//mus Criticus ne quidem cogitaffet unquam. 

Ceterum omnino cum eodem & cl. Gronovio fentio , inutiles 
fere effe tot repetitas auctorum edd. δ᾽ Codd. collationes , ff fem- 
per emendanda δ᾽ fananda haec vel illa verba clames , corruptas 
interim lecliones ubique ferves , nihilque in contextu ufquam mue 
tare audeas. Quare & ego mediam quandam viam inter audaciam 
ac timiditatem nimiam fedtari ftudui , in contextum faepe reci" 
piens , quae vel in Codd. inveni vulgatae multo prae[lantiora , vel 
quae necefftas etiam fine librorum. au&oritate mutare iufft , id 
quod cl. no(ler N'effeling. etiam in D. Siculo facere. injlituit r^ 
£. gr. L. XI, c. 46, vf. 8, ἔργῷ πεῖραν εἰληφὼς in textum 
recipiens. fine aiiteribus] pro vulzato &yó 6c. idque & alibi re- 
&e faciens. Sed ut de noflris emendationibus Le&or eo melius iu- 
dicet , nonnulla hic apponam ex iis, quae audaclora videbuntur, 
at parva literarum , immo unius μεν fyllabae , accentufque 
mutatione verum fenfum autlori reddunt. 

Ia pro Lapfu c. 8 Καρδιανὸς praeeunte Sol. dedi , contra 
Codd. & edd. quae Σαρδιανός. De Merced. Cond. c. 30 med. 
confentientibus comment. itoribus hoc dedi, ut SéAe pro Sé^n re- 
ciperem , quia res ipfa clamabat , verbum primae perfonae requiri. 

Εἰκοσι ἔτη fimili confidentia cum eodem. edidi in Hermot, c. 
59 f. pro abfurdo vulgato εἰκὸς ἔτι. 

"AesuxToy in ἄφυκτον mutavi paulo pofl , fine Codd. & edd. 
au&oritate , fed exemplis. Luciani. 

Αὑτοῦ bis dedi pro αὐτοῦ, in Quom. Hift. c. 62 , ac fae« 
piffme albi, quoties opus erat, nihil in his fidem Bbroriühi ex 
fpe&ans. ᾿Ονομάζων excudi curavi pro oyopágov, ex emenda- 
tione nece[Jzria Yenfii, in Quom. Hift. c. 41. 

᾿Επιπολῶν iu[fu Gefneri ib. c. $7 , pro ἔτι πόλεων, 

πάντων ὧν ἐγὼ εἶδον dedi fine autforitate librorum , pro 
vulgata edd. leclione , ἅπαντα ὧν ἔγὼ εἶδον, 1. Ver. Hift. c. 
40 ; ἐπ} verfionem ad ! vulgatam compofitam inta&am reliqui. 

Αὐτοὺς μὲν ἀγνοεῖν edidi in 2. Ver. Hift. c. 20, ex uno Pell. 
inviris ceteris, quia. fenfus id poftulibat. 

Ζῶν ἔτι non extimui edere fine. aucloritate , pro abfurdo ζῶνγα 
71, praeeunte Sol. in 'Tyran. c. i. 

Avrid, item pro αἴτια, Abdicat. c. 21. 

Γὰρ omiffum inferui iubente Solano, fime alia audoritate, 
Salt. c. 75 f. 


PRAEFATIO: EXXYV 


Ἢ τὴν ToU Βρισέως excudi iuffi in Ymag. c. 8 f. pro vulgato 
ἢ τῇ — ut Latina verfo congrueret , quam cl. Gefnerus Με 
optime dederat. 

Καλλίω δὲ καὶ ἐρασμιωτέραν ψυχὴν σκέπουσω, nece[Jario 
repoful ibid. c. 22, pro καλλίων καὶ ἐρωασμιωτέρα "jun hy 
σκέπουσα. 

Αὐθις inferub ex uno Cod. O. ἴον. Conf. c. 3, ubi Ζοδίον 
iudicet , anne fic longe melius procedat oratio ? 

Πεπαρῴδηται αὐγῇ fine autloritate , pro πεπωρώνηται, 
ibid. c. 14. 

Ἐπὶ τῷ συμφέροντι ex uno L. recepi , quia res ipfa clamat, 
cum edd. male ἐπὶ τὸ συμφέροντι. ibid. c. 19. 

Coniuntlionem T$ eleci in ἄλλως τ᾽ οὐδὲ φιλόπονος ὧν. 6 in 
finfum oppofi ftum. verftonem nece[Jario mutavi. Gall. c. 29 "ud. 

Δεδιότας pro δεδιότες expreff. fine alia autoritate , quam 
quia προϊόντας 6 ἀποκλείοντεις proxime connetlitur , in Para- 
fit. c. 5. 

Diflintionem. mutavi in Bis Accuf. c. 165 quae erat , κα- 
ταδύμενος, ἕωθεν εἰς ἑσπέραν μεθύων ἀεὶ, καὶ X pa TQ OY 
comma prius tollens , & ante μεθύων collocans , quia μεθύων 
lam habebat fuum. adverbium temporis. Sed & alias dilintlionem 
non raro immutavi, praecipue editionis luntinae innumera illa 
commata , quorum magnam partem Sol. iam deleverat, faepe re- 
üclens , Witkdom etiam traüciens , quando neceffitas id flagitabat , 
quod nemo culpabit , qui norit in. hifce plenam fere editorum. effe 
libertatem. 

Μελλήσας exarari curavi , pro μελήσας praeeunte Gefnero , 
di iflintlioneque mutata etiam δὲ pro καὶ dedi in Rhet. Praec. c. i8. 

Συνηλίσσησαν dedi pro συνηυλ — Philopf. c. 12. 

᾿Ἐσικλυσϑῆναι revocaffe pro. vulgato ἐπικλεισίήνοι religioni 
non duxi , confenfu doclorum virorum magis quam libris ob fe- 
cutus eod. Philopf. c. 56 f. 

Boppaüy ventum boream feci ex βορὰν efcam ; ee licet. in 
omnibus legeretur , audatter mutavi in Hipp. c. 

"Fab τῶν δρομέων γίγνεται exhibui fine ull; aucor. pro 
vulgato ἐπὶ τῶν — idque tamen. nece[Jario , quia ἐπὶ iam prae- 
ce[ferat , vid. Calumn. c. 12. 

Δράματος διωσχευὴ reflitui pro πρώγμωτος διασκευὴ. in 
Mort. Per. c. 3. 

Τοῦτο, quod vulgabatur , diremi in τοῦ τὸ fine Codd. fed belle 
monente Fabro , ibid. c. 20. 

Συνεζελέξαντο fcribere non dulitayi , cum omnes male habe- 


I5 


2 


ixxxvi IO. FRED.REIT ZII 


rent συνεξελλέξαντο, in Epift. Sat. c. 28 med. Ibid. evyxe- 
καττυμένοι iubente Solano repofui pro vulgato συγκεκομμέναι, 

Ἐπ᾿ i90$ ἀξίας iuffu Gefnei, fine auctoritate librorum , pro 
vulgato ἐπίσης ἀξίως in Demofth. Enc. c. 10. 

Katy γὰρ κρησφύγετον Sayuos. refcripfi contra libros , qui 
SAvaToy abfurde; nam ἐστὶ intelligitur : Mid. c. 46. 

Eva, ἥμως etlam reflitui vro εὐσχημόνως, ut metro. Euripi- 
deo confulerem , ibid. c. 47. 

Notabilem. recepi corre&onem , οὐδὲν χ eipov reponens ex Cod. 
L. in Cyn. c. 4, pro οὐδὲ si χεῖρον ἔχουσιν, quod ridicule 
etiam olim vertebatur in Parifinae p. 103 : At non poffent, feu 
fefe melius feu deterius haberent, officium (uum praeftare? 

Ἔχκλαυσε d'axpuppoov repofui , pro ἔκλυσε duxp. in Philo- 
patr. c. 6, fuzfu Solani, etfi invitis libris. Ibid. c. 9 τε in- 
ferto verfui confultim , & c. το λόχ pae, receptum non d'y paa: 

Tandem in Tragopod. verfu 41 τὴν cum Gefnero feripft 
fine alia. auctoritate , pro αὐτήν" quia metrum. Anacreonticum ac 
fenfus ita. poflulant. 

Ubi vcro maior erat mutatio facienda , non ufus fum pari aue 
dacia , ut quando in Hermot. c. 77 elegantif[ima coniettura Sola- 
nus ἔξω τοῦ oUJo9 ἐστι refcripferat , pro vulgato ἔξω τῆς ὅδοῦ 
ἐσμεν, idque deleta vulgata lectione iam contextul inferuerat , ego 
id tamen non admifi , ne mode[liae fines egrederer. Quare etiam ab- 
flinui manum , ubi vulgata tolerabilem prae[labat. fen[um , etfi me- 
lior poterat excogitari , aut a viris do&fis probabilior erat propoftta. 

Hacc igitur fpeciminis loco fufficiant ; cetera enim ex Codd. 
vel antiquioribus edd. emendata [atis , [pero , fe probabunt , funt- 
que ea haud pauca , ità ut affirmare non dubitem , mille fere la- 
cis lam aliter. legi , quam ante. 

Verfionem cl. Geineri rariffrme mutavi, nift in. levioribus ac 
manife(lis , quae vel ipfum ftc reddi velle facile credebam , non 
quod fupra illum fapere mihi. perfuadebam , fed quod is eadem 
non habens fuübfidia , aut ad vulgatam le&t. tantum accommoda- 
vit interpretationem , aut eam mancam vertendo adiuvit: alias in- 
taam fervavi , etiam ubi a Graeco contextu , qualis is nunc eft, 
differret , ubl. videlicet ratlo ex variantibus letlt. vel notis appa 
rct , utiin Rhet. Praec. c. 2 anhelantes ab £xervous relictum e 
in verfione , licet ἐκείνους lam legamus , quia in notis id defendit. 

"ccentuum curam quantam potul , habui , ut ad Grammatica- 
rum placita revocarentur , ubi in edd. ab iis erat rece[Jum ; quod 
non raro contingit. Ita δ᾽ encliticorum tonum ad Grammaticos ca- 
nones re[lituere laborayi , quorum. ü mihi videntur re&lius [entire 9 


PRAEFATIO. LXXXVII 


qui duos accentus acutos im fvllabis contiguis non admittunt , 
nolentes fcribi λόγος τις, fed λύγος τις, nec ἄλλῷῴ τινι. fed 
ἄλλῳ τινὶ. nec patientes praepofitionis accentum. fequente. encli- 
tica mutari, féd iubentes "rapi σοὺ fcribere , non παρά σον. 
Verum poflea animadvertens, edd. antiquiffimas, interdum & Codd. 
perfaepe tamen ita duos acutos iungere , encliticarum autem. ac- 
centum femper in praepofttionem. tralicere , quoties opus e(t , id- 
que cl. Hemfterhufium etiam fecutum , qui e. c. in Necyom:. 
$ 4 edidit ὥστέ μοι: ibid. $ 6 ππαρῶ τινος: rurfus $ 10. ἄλλό 
τι Φ ἐκ τινος, ac faepiffzme alibi : ideo deinde etiam in. prae- 
pofitionibus c fimili fcriptura non adeo follicite abflimit , quam- 
vis prius in[liturum. fervarim , ne unquam. ἄλλό τι criberem , 
nift forte per incuriam ita remanferit, Sed quid his. minutis. lz- 
&orem detineo ? i 

Placet fuper hifce fententia Yoan. Wallis , qui in praef. ad 
Claud. Ptolem. Harmon. bene monet , alia minutiora effe , quam 
ut femper. notentur. Idemque dicendum de vocum enclitica- 
rum accentu vel retento , vel inclinato , vel penitus amif- 
fo; puta δὲ ἐστὶ, vel δέ ἐστι, vel δ᾽ ἐστὶ, & quae funt 
huiufmodi: qua in re tum plurimum variant Codd. tum 
magnam fibi folent fcriptores (fcribas dicere ego malim) 
licentiam indulgere, feu pingendi, feu non pingendi; ὃς 
fic, aut fecus. Ego itaque in tantillo negotio: (praefertim 


nifi emphaíeos ratio hoe aut illud fuadeat) codices ubi 


confentiunt, fequor; ubi differunt, arbitrio utor meo; nc- 
que admodum follicite , ne nimis curiofus videar in re ni- 
hili: permiffo interim aliis iudicio fuo, fi quando. fecus 
fa&um malint. 

Cur: itaque. €& ego viderem , Scholiallen Luciani accentum in 
ἐστὶ & φησὶ fere perpetuo retinere , hunc ei morem plerumque re- 
linquere fatius habui. 

Idem intellige ,. pergit H/allis, de vocibus, quae nunc 
coniunctim , nunc feparatim fcribi folent, & quidem pro 
cuiufque arbitrio: ut ὥς τε ὥστε, οὐκ ἔτι οὐκέτι, οὐδ᾽ ὅλως 
οὐδόλως, μὴ δὲ μηδὲ, μόνον οὐ μονονοὺ, τοὶ γὰρ οὖν τοι γωρ- 
οὖν. ἐφ᾽ ὅσον ἐφόσον. ἐξ ἀρχῆς ἐξαρχῆς, ἐφ᾽ ἑξῆς ἐφεξῆς, ὃν 
τινα, οὖν ὅντινοῦν, TOUT ἔστι τουτέστι, δι᾽ ὃ διὸ, γ᾽ οὖν γοῦν, 
.& multis aliis. 

"Addo οὔμενουν, quod. Fl. in Luciano οὐμενοῦν, δ’ femmilia, 
quae in variantibus femper notaffe inane fuiffet. Inter μὰ δὲ au- 
tem 6 μηδὲ volui initio obfervare differentiam , fed comperi deiz- 
de , id effe ἀδύνωτον., cum. aliae edd, id perpetuo connetlant , a/ae 


f 4 


Qixxxvur JO. FRED. REITZII 


perpetuo. disiungant , aliae. promifcue utantur; quare Parifinae 
Jeripturam in eo. plerumque. retineri fum pa[fus , quae fere femper 

μηδὲ, ubi 1. & H. μὴ δὲ, licet & Fl. 1d per[aepe feiungat. Ad- 
p e po[fem ἐπιμιήκιστον, quad iungunt edd. (ed Fl. feparat , vid. 

uae Hemflerh. a4 D. Mort. VI, 5, notar. Itcm δίώτουτο, quod 
1 amat , ac τανῦν € ἐπιπλέον. Sed quo malor in his diligen" 
tia , eo minus forfan utilitatis, Sic τ᾽ ἄλλω lunt. fere femper , 
Fl. vero & pleraeque τ᾿ ἄλλα. Eadem κωλύει τὲ, 6 κύειν τὲ, 
cum tamen in οἷός T€ , in ἡδονήν τε accentum particulae adimat, 
Ita & Rhodomanni editio D. Siculi τὲ ubique accentu ivfignit, 
ANos vero τε ctiam in κωλύει τε 6 fimilibus accentu privavimus 
ex accuratiorum Grammaticorum praeceptis. 

Commentatoribus autem. fuam. fervavi orthographiam , inter- 
dum δ᾽ vitia, maxime Bourdelotio , quod &' Hemfterh. feciffe 
video , ut eius incuria appareret. Quare ne putes, me omnia illo- 
rum probare , quae non refutavi » quaeve poft defcripta demurm 
typis folia detexi , e. gr. quando in Demon. c. 5o Solanus iz 
contextu οὐδὲ μέγα nihil immutans , in notis tamen. fcribit οὐδὲν 
μέγα. ut alia mittam. 

Scholiaflen vero totum manu defcribere fumus coatli , quia plu- 
rima erant emendanda , quae cl. Clericus non correxerat , plu- 
rima longe alio ordine collocanda , & integra fcholta perfaepe. ad 
alios dialogos referenda , ad quod. tamen Solani diligentia viam 
iam munierat , fingula. numeris diflinguendo , & varias le&tt, ex 
Codd. Anglicis adüclendo , atque utrumque V oflianum  codi- 
cem conferendo , quem 6& ipfe oculis fubücere volui ; fed bis fra- 
fira aditu ad ΜΠ. Libliothecae Leidanae expetito , non tanti duxi , 
ut tertium iter eodem fufciperem. Cetera typothetica vitia , qui- 
bus immanem in modum fcatebant illa ab Clerico edita Schale 
quantum bicuit , [u[huli , interdum δ᾽ pauca quaedam corrupta ex 
conie&ura emendavi; fed reflant & alia nondum fana , quae fe- 
flinatio. non. (ivit attingere , neque tanti eft ifle Scholiales , ut cu- 
ra adeo exquifíta dignus fit. Mirere tamen , qui Clericus iz epi- 
flola «d Graevium . de fua cura maiora praedicet , quam praefüitit. 

Sed nec noftra Scholiorum nec Luciani editio αὐ mendis. eft 
libera: etff enim ab viro perito fedulo efl corretla , ante quam ad 
me fpccimina tranf Titterentur , tamen arte nulla caveri pote[? , 
quin aliqua refideant , vel quae noftram legentium. aciem. effugere , 
vcl quae operae negligunt , quantumvis corrigas , id quod eo fa- 
cilius contingit , quando praelum alia in urbe exercetur , quo fa- 
&um eft , ut femel tantum perlufirare mihi quamque plogulam i 
cucrit; hoc tamen affrmare audeo , yel irinus. typographicarum 


PUBROMAE PATIO LXXXIX 


mendarum iam in contextu. Luciani inventum iri, quam in edd. 
aliarum. ulla. Quare Lector non tam refpiciet , quot forfan reman- 
férint, quam quot fublata fint: pro tribus enim. rurfus admiffis , 
contra vel triginta. e[fe emendata. deprehendet. 

In commentationibus autem meis interdum a me erratum , aut , 
fi mavis, peccatum effe mea culpa, fed per properationem , iam. 
deprehéndi: quare in. Addendis poti/Jrma corrigam , fí modo & ad 
ea fubiungenda tempus concedatur, quod fi non fuperfuerit , Le- 
dor veniam dabit in aliam occaftonem € ea reücienti , quae fubin- 
de in notis promiff accuratius in. .Addendis excutere. 

Luciani vitam promiferat Solanus ; nec dubitabam , quin eam 
lam confecerit , cum ab anno i720 , quo fe fuas ad. Lucianum 
notas typographo tradidiffe. fcriptum reliquit, vel faltem ab anno 
1723 ; quo additamenta etiam, quibus eas auxit , ad finem fe per- 
duxiffe teflatur , fatis fpatii ad id praeflandum habuiffe videtur ; 
decennio enim δ᾽ amplius fupervixit : fpem deinde quoque fecit pe- 
riiffimus omnis elegantioris literaturae Hemtterhufius, f? illam 
vitam confcripturum ; quod cum per alias occupationes facere pro- 
liberetur , & clar. nofler Gefnerus eandem [pem ἔξει τ; hinc 
ego minus de ea concinnanda follicitus excerpere atque colligere ex 
ipfo Luciano neglexi, quae illuc fpeclant ; tamen quae ex eodem 
alique corradere per tempus licebit , Lettori. exhibere , quam πο 
eeffariam hanc provinciam plane deferere malo. 

Indices Graecos tres incredibili labore ac patientia , (continent 
enim fupra quinquaginta locorum indicatorum millia) confecit fra- 
ter dulciffmus Carolus Conradus Reitzius, Gorinchemiani 


gymnaf. Reüor , quorum duos adiecimus , primum Scholiorum & 


Variantium quarundam Letlionum 5. Notarum alterum. Tertium 
omnium verborum ac phrafium , tam locupletem , ut. annetfi ter- 
tio Luciani tomo non potuerit , retinere coactus fum. Et quia prae- 
cipua tamen in notarum indice [atis quoque amplo , occurrunt , 
confidimus , Le&orem hifce duobus contentum fore, eoque magis , 
cum priores edd. nullo Graeco Indice , praeterquam folo Dialo- 
gorum , fint donatae. Cum vero copioftffimus ille tertius Index iam 
plane confectus fit, promifit bibliopola , fe eum quoque [latim prae- 


lo fubielurum , ut primum fenferit eum. eruditorum votis expeti. 


Ego vero , qui nullus dubito , quin defiderio plurimorum refpon- 


deat iflud opus, vel meo periculo illum feorfum edi curabo , ubi 
IVetflenius nofler hanc aleam fubire gravabitur , δ᾽ quidem eadem 
forma , qua haec volumina , faciamque , ut. Lexici Lucianei vicem 
praeflare queat , indicata. via, qua , etff ad noftram potiffimum 
editionem e(t aptatus ac deflinatus, non adeo magno negotio ctiam 


χα IO. FRED. REIT7,II 


ad alias editiones ufui effe queat ; hunc enim maiore cura , quam 
reliquos , compofitum e[fe novi. 

In indicandis autem Luciani locis , non. folum paginarum nu- 
merum , ut vulgo fit, Indices hi cormmon[lrabunt ; fed & Dialo- 
gorum paragraphos five capita fimul addita reperies , ut -nun- 
quam fruftra fts quaefiturus ; nam fi. forte in. exprimendo altero 
numero erratum fit ab operis, alter tamen tibi locum commonf(trabit. 

Ut igitur ego fratri immortales. gratias ago habeoque , quod 
mea gratia mole(lum hunc laborem fubierit , nifl reveritus igno- 
bilis , ut. nonnullis audit , huius operae. exprobrationem , ita & 
benevolus Le&or fua [ludia hac ope adiuta gratus agnofcet , & 
utriufque conatibus benigno iudicio favebit. Vale. Dabam Traietfi 
ad Rhen. ipfis Kalend. Martiis, anni c12 19 CC XLIIHI. 


ETsr mox fübiungam notata Solani de fcripturae compen- 
diis , quibus editiones: & Codices in. Variantt. Lett. defienantur , 
tamen δ᾽ hic monendus es , literis quadratis Codices Manufcri- 
ptos , currentibus vero , typis vulgatas editiones notari ; exempl! 
caufa P. ffgnificat Poli Cardinalis vel Perizonit collationes ex 
Cod. fed P. obliquius exaratum , editionem Parifinam ; W . Co- 
dicem W'ittianum , W'. edit. W'echelianam ; quam deinde potius 
per JWech. indicavi ; fed tam raro occurrit eius. mentio , contra 
tam. frequenter NV. Codex. commemoratur, ut confufío non fit 
metuenda. B. Baroccianum Codicem , B. τ. edit. Baftl. primam, δ᾽ 
fic deinceps , ut in catalogo fequente fuftus exponitur. 4t fi pe- 
nes me [letiffet , potius integris fyllabts haec expre[fffem , Par. 
Baf. &c. fcribendo , quam unica tantum litera , quod brevitas ifla 
negotium face[[it δ᾽ corrigenti & letlori ; fed quia fic coeptum erat , 
non licuit mihi ab iflo more recedere: cum tamen viderem , Sola- 
num in ed. Hagenoana varietates Florentinae fola litera. F. de- 
fignaffe , idque & Hemflerhuftum ftc expreffiffe , ufque ad medium 

omi primis at in luntina eundem Solanum , in qua longe plu- 
res varietates alleverat , Fl. pinxiffe pro. Florentina, & Fr. pro 
Francofurtana , id fedulo deinde fic diflinxi. Cumque idem du- 
bium pof[fit. oriri ex fola litera .A. fitne Aldina an. "Am[lelodama 
intelligenda ; licet per 4. Amftelodamam denotet Hemft. δ᾽ So- 
lanus plerumque Ald. ad priorem illam denotandam feripferit , 
tamen interdum in eo ab ipfo erratum deprehendi ; quare & hoc 
poflea diflnxi, integras fyllabas exprimens, nift ubi numerus 1.2. 
additur, ut A, 1. A. 2.. fatis patet Aldinam intelligendam , quia 
Amft. non bis eft excu[a. Tta varietates Aldinae primae Wef-- 
felinganae emper ffc notantur , marg. A. x W. 


PTAESATUIOS ΧΟ 


MIOSIES. SO LANI 
SXTLPABUS'"NOTARUM. 


m. 1. mendofe. 
2. (poft numerum) mediam paginam fignificat. ' 
x initio paginae. 
£. finem , fub finem. 
— Deett (At cum literae fubiicitur, nihil in reliqua voce 
mutatum effe, notat. 
F. vel EE. Editiones tunc ad manum. 
Edd. ( FI. 44d. Fr. P. 1.) vel reliquae editiones. 
B. τ. Bafil. 1. in errars feu potius variis le&ionibus. 
Coll. Collectanea Galaci. 
W. VFittianus Codex Mf. a lIenfo collatus. 
M. Marcianus Codex .Mf. (qui olim Wittianus) a me in his 
confultus. 
P. Poli (Card.) cuius collatio penes Perizonium. 
Ex. Excerpta penes Perizonium ex ed. Flor. cum Codice Pok 
collata. 1. e. edit. Fl. 
L. Longolii excerpta ex Codd. Mff. penes eundem Perizonium ; 
funt autem hi collati cum edit. Ald. 
W. W'echeli editio quorundam opufculorum Luciani. 
τ. Recte. 
V. Mf. Codex Vaticanus in his locis a Io. Maffon collatus. 
In Scholis Codex Voffianus. 
p: Mf. Oxorienfis vel Ox. 
arg. 4. 1 JW. margo Aldinae primae Weffelingii , de qua 
in praef. plura I. F. Reitz. 


συν IbsAM EO G'U's 


Commentatorum Luciani , fecundum ordinem aetatis. 


loannes Brodaeus. deffgnaturt . . . . . BROD. 
{6 ΠΗ Π15: Copnatus.« .* v. rossemw es. ΟΟΘΟΝ: 


E Ioannes Bourdelonus. |^... .'. - ... Bovunmp. 
Ilnesdbrus Marcilius, |. -e5 80s cs LMARCIL. 
Lambertus Barlaeus. . . sit BARRE. 


Iacobus Palmerius a "SA cay πόδ ἐς PATIME 


ΧΟΥΓ IO.FRED.REITZII 


"Tanaquillus Fabér. 4.71. , 9 2. Uv AREE 
Frandfcus Guietus. . . . . . . κὺ ὦ GUiEr, 


Aegidus Menagius. . . . . . . . . MtNaAG. 
Adolphus Vorfüus. |... . . . « » . ; VOBST. 
ΤΑ Pulls ^ Down ECTS . £o» RM 
loannes Georgius Graevius. . . . . . GRAEVv, 
Lacobus Gronoyms. ὡς 2,24 ἀν βαρ RON 
Zoannes Clericus. . 9 90$ - oco ovs REA 


doannes.lenfius;.. 25..0^ ub IOU ἐν ΕΝ 
Ludovicus Kufterus. . . a ow wo CX» VERRE 
Ecuhbereus Bohus. 1» or »uron λ΄ 
Horatius Vitinga. . : δ . . - »« « VITRING. 
lo.de li FEdye... . 4 3. uw r4 m AEDEM 
Eduardus. Leedes.. .. 27 .. Rr n: ΒΝ 
Mofes du Soul, (five Solanus) . . . . Soraw. 
Maturin. Veyfü.la Croze. . . . ἡ . . CRoz. 
Tiberius Hemfterhufius. . . . . . . . HEMsr. 
loannes Matthias Gefnerus. . . . . . . GESN. 
ioannes Fredericus Reitzus. . . . . . REITZ 


SOLA' NI, MONTIS 
EDITIONES Luciani, quibus ufi fumus, 


Anno1494. Florentina Graeca , quam totam cum hac con- 
tuli. defignatur in Var. Le&. nota £7. vel F. 
1505. Aldina 1. Graeca. notatur Ald. vel A. 1. 
1522. Ald. 2. Gr. defignatur 4. 2. 
1526. Hagenoana 1. Gr. infignitur H. 
1555. luntina Gr. fcribitur 1. 
———— Hag. 2. Gr. H. 2. 
1545. Bafileenfis 1. Gr. 8. 1. 
1546. Francofurtana Gr. £7. 
1550. Veneta 2. Gr. P. 2. 
1555. Baf. 2. Gr. ( Baf. τ. ne corre&tis quidem mendis 
in indice notatis exprimit.) J. 2. 
1565. Bafil. tertia. B. 5. 
1615. Parifina Graeco Latina. P. 
1619. Salmurienfis Graeco Lat. δ, 
Bafil. 4. Gr. Lat. 
1687. Amfítelod. Gr. Lat. 4m. & 4. 


DO ASI ΤΟ XCIIÍ 
GO DLG:ESG:O LLA"PE 


O. vel B. Baroccianus vel Oxonienfis Codex Mf. 
I. Codex Mf. Bar. (N?. rv.) continet hofce Luciani 


libros: Auf. fol. 132. 
Καταπλ. 1,6. 

, Zuwm. 142. 
"Ixae. (deeft folium unum aut alterum) 147. 
'Pn7. (capite truncatus NB. in Catal. omiffus) 152. 
Προμι. ἐν Λόγ. 154. 
Εὐχ.- . 155. 
Ἔρωτες (de induftria omiffa hic plurima) ^ 162. 
Z. T£. (deeft folium unum) 164. 
Z. ἐλ. (non integer) 17 I. 
Aix. (pars tantum) 175. 
"Ava. 


II. 


174. 
(N9. 136.) continet tantum dialogos aiio 
Mort. cum Jud. Dearum & uno Marino. , 
III. Bodleianus N*. E. 2. 16. Dialogos Mortuorum non plu- 
res quinque. : 


ps srmcNuspeUtrvs. 


I. [Nobiliff. Το. de Witt dedit mihi anno 1698 Codicem 
quorundam Luciani opuículorum Manufcriptum , quem 
contuli , & reperi , eum effe fatis antiquum. 1?. nunquam li- 
tera ( fubícribitur , fed pone apponitur. Tum vocabula γοῦν, 
ὅταν, ἐπειδὰν &c. ubique diftin&tim erant fcripta, ut γ᾽ ouv 
97 ἂν ἐπεὶ δ᾽ ἂν &c. Tum ζῷα non ζῶα. πρῴην non πρώην. 
Litera B. fcripta eft v. nullae ufquam diftin&tae erant dialo- 
gorum períonae ipfis perfonarum nominibus ; fed duo tan- 
tum puncta (:) exeunte qualibet perfona, erant picta. De- 
nique fcholia ad marginem, fed ita minutis & abolitis literis , 
ut minima pars eaque vix legi potuerit.] 

Opuícula Mff. erant haec 


ITg. A. — "Apz. — Ev. "Ege. —'"Hewd. 8 B'E. og 
Mig3. — Zxv. — "Aere. "Y.six. Xvg. B S B. 
᾽Α. μισὰ. Ξυγγρ Tuv ὃ. 9 
Ilza Opx. Ασοφρ. B 2 fux 
Epp. Ae£. An. "200 
Omnia quae ex illo Mf. Cod. in Ienfiano codice erant an- 


£uv: IO EREDZUEEITQUI 


notata, in hunc meum a me fub nota W.transfumta funt. 
SOLAN. 1707. 

Ii. [Excerpta codicis Reginaldi Poli Cardinalis tit. I. Nireà. 
& Achillei Archiepifcopi Cantuarienfis, anno MDLvnt.] (ad 
vrepec. ufque; cetera manca.) 

ΠῚ. [Excerpta ex Chriftophori Longolii Luciano (ap. Ald. 
MDIII.) cum Mff. collato MD. 


De Codice M ARCIAN O. 


Codex eft membranaceus in tolio, ut vocant, qui ex li- 
bris Cardinalis Seripandi olim fuiffe teffem habet eius ma- 
num. Alibi etiam Chalcopyli Conftantinopolitani fuiffe , 
fcriptum eft. 

Ex Italia advexiffe credo virum Nob. Io. de Wit; quo de- 
fun&o, emtus eft a viro:nob. D?. van der Mark , quieum 
nunc Ultraiecti poflidet. Codicem hunc Mf. nunc vir egre- 
gius Lucianique ftudiofiffimus Bridges 1. C. Anglus 1722. 

Scriptus eft elegantiffime, nullis literarum, nifi una aut 
altera voce, compendiis; ut 3—:, 7. & av—«, pro 3e»s, 
«τνεύμα,, ἄνθρωπος. Litera & in textu hac fere forma pingitur 
a. in fcholiis vero figura £ conítanter adhibetur; unde pa- 
tet, recentioris effe aevi. 


Continet autem opuícula Luciani fequentia5 hoc ordine. 
i. Πτο. ἀκέφαλονε. 8, Mic3. ἔστ΄. τς. 'Eper. ογ΄. 


1. ἀς μισῶ. PX 79. Tub. EO Hm EE OR 
3. "Api. £c. το. Xve. £m. 17. ᾿Ἄποφρ. of. 
4. Hg. BB. aSP"Opy. 7 20. 497 EAT PE 
$. Exv. Ey." i2 NE. o. 19. Il. A. — vd. 
6. Xvyyg. Ed . 15. Ex, ox. 
7. Al. £F. 14. Aere. vf. 


Quibus opufculis adfcripti funt, quos hic vides, numeri. 
Unde liquet Lv titulos ab initio periiffe; fummamque, fi 
a fine integer cenfeatur , fuiffe libellorum rxxv1t. qui nu- 
merus, reiectis fpuriis , cum noftris Codicibus fatis conftat, 
in quibus LXXXI cum nothis inveniuntur. 

Quaterna folia erant , nifi quod, lacerato folio uno, pri- 
mo tria tantum inveniuntur. EE autem cuique in« 
fcriptus numerus Graecus , indicat amifIos a capite quater- 
niones XLv1, & Xrvii ja folium unum; incipit autem Co- 


P.RwEP.ATIO XCV 


dex, non ab initio libelli de Lapf/z δες. fed ab his in eo ver- 
bis, τὸ παράδοξον τῆς προσοιγορεύσεως, quae in Iunt. editio- 
ne p. 312 occurrunt. Definit, ferie continua quaternionum, 
. cum LXI. 
Ex 65 quatermonibus 
deme 46 qui periere , 
habebis 17 quaterniones fuperftites. 
qui du&i in 16 paginas cuiufque quaternionis , 
efficiunt 102. 
17. 
272 pag. 
aufer — 4 pag. laceratas, 
habebis 268 paginas, quibus codex nunc conftat. 
Conftiterat autem, cum integer effet a capite, mille & 8 
paginis; qui numerus ex 65 quaternionibus in 16 paginas 
ductus conficitur. 

Eoo ratione inita comperio 268 illas, quibus nunc conftat 
Codex , efficere 312 lunt. editionis paginas. 1009, quibus in- 
teger conftabat , efficiebant 1175. qui numerus vera fumma 
(1274) 101 paginis diftat; quibus aut a fine multatum co- 
dicem cenfeas oportet , aut in eo non exhitiffe fpuria quae- 


dam, numero Iv, quibus ὃς titulorum numeri diftant , ut 
fupra monitum eft. 
Συγγφιλ . 
Contuli ego poft εἶ. lenfium 4 μισὸ. integros 
| ws. ὅ 
in quibus paucula a viro do&iffimo omiffa obfervavi, in 
reliquis, quia feftinabam , ea tantum loca coníului, quae 
mihi negotium faceflebant. 
Scholia quamvis fint aliquando evanida; alicubi etiam 
vitiato codice, nulla ope legi poflint; ὅς abícifis multis 
- marginibus , non habeantur omnia , plerumque tamen cum 
- Vofíhanis conveniunt, aut cum ineditis Galaeanis. 
—  Paucula tamen etiam in eis nova a me, quam potui di- 
— ligentiffime , funt defcripta, praeloque cum reliquis paras 
ta 1707. SOLAN. 


: Codices Vaticani ΠΣ ques in[pexit ὦ 
7 ᾿ 
: EO 'N'A S SOQUN. 
τς Υ. τ, perg. fol. n?. go. videtur x1 feculi. Incipit a Φαλι 


XCVI IO. FRED. REIT ZII 


εἰ. fol. s. (quatuor primis foliis chartaceis manu recentiffi- 
ma) ordo opufculorum in eo Codice hic eft. 


$23, a, B. 

y. Ἵππ. φιλοψ. Ἥροδ. 

ὃ. ΦΔιον- V. 2. νεχ. d. 7. Ζενξ. 

s; ρὲ εν. d. 19. TT. 

eT. Ἦλ. ( $T. 9. 7. & MAG. 

. pui.  γυμν. &c. pit 

4 Nryg- Deinde in quibufdam  'Hz. 

S. Anker. alis ab hoc difcrepat | 2x48. 

ε. οἶχ. S. Xp. Toy. 
V. 2. πατρο pas, "Epp. 

x. Μαχροβ. yv. Tp. M 
icr. a, B. paucis Schol. γεχ, | ἄλχ. 
euis àv. £UX. 

. Qav. "AXE, X. 
Ser. eix. d * poc  ApitTél inve 
“ευδοσ. Συρ. Κυν. 
»χαταπὰ, "Opx. γεχρ. d. 
TA A A. £y. Jj. 
Z. vp. εὖν. ES 
ῬΑλοχτρο ἀστρ- Defunt igitur, 
Τρομ. ἐρ- fr. d. 
?Ixap. &moQp. dparr. 
Tie. S. ἐχχο ὑ. εἶχ. 
ἐπισχ. τυρ. Νερ. 
B. πρ- ἀποχ. πατρ. 
ἀναβ. TI. ; πενθ. 

. Χχατο Tof. prr. 
5s. Avp. QiAT. 
ἀπαιό. συγγρο & χαριδ, 
ἔνυπν. Jn. 
παάρασ, Kpov. 


Novus autem unus libellus hic comparet, qui πρὸς ᾿Αριστεί- 
δὴν ftellula notatus in laterculo confpicuus eft. 

In Codice f. 54. leguntur haec verba Es» ᾿Αλεξανδ', ἐπτ- 
σκοπος Νικαίας τῆς xaTa, Biuviay μετὰ Ἰακωβου ToU qiXTA- 
σου ἀδελφοῦ καὶ μετροπολιτοὺ Λαρισσης. Eadem manu ac 
cetera. f. 45. Idem nomen, fed cum alio coniun&um, fc. 
μετα Θεοδωρου διοικόνου τοῦ ἥμιν ὑπηρέτουντος, F. 122. ad 
marginem nota haec reperitur: Εγω ᾿Αλεξανδ', ἐπισκόπος 
Νικαίας τῆς ἐν Βιθυνία μετα Ἰακώβου τοῦ ὅμοψυχου ἀδελ- 
φου καὶ μὲν ἀριεριὴς τοῦ πρωτ' μ. T κατα δρομ. Τῶν Βουλ- 
“γάριων, ἰδιωσαντ᾽ ἀναλωμασιν ἀναστησαντ᾽ X κοῖς μεν αὐτῇ 
κ'κ τοις κτήμασι δύντος πλείονα. f. 124. E. A, —e—N— 
Τῆς προς τῇ ᾿Ασχανίᾳᾳ eva, ἰωάγνου ToU ἐπὶ τὴ ἀδελφὴ Κη- 


—P— o — 
* 
» 
Ἢ 
X 


ῬΈΕΙ ΣῈ ΧΕ Ὁ XCVIE 


- &&e7ov. Alibi f. ut fupra, μέτα gov ov μεμνηλε. . . συγιερεὼς 

᾿ Kd συνεπισ᾽ X. Gd 'eAqov. 

—.. V. 5. n?. $9. Chartaceus 49. incipit a z^. f. cum fcho- 
liis paffim , literis rubris, f. 299. Ape. videtur Xv feculo 

nitide fatis exaratus. 

V. 3. Chart. 42. n?. 88. haud nitidus. Paulo recentior 
illo videtur: habet fol. 5316. opufcula , quae continet , alio 
ordine , quam in fuperioribus. Pauca funt fcholia. fol. 308. 
Φιλοπσ. uique ad f. 515. fine Schol. folus Codex, qui hunc 
Dial. habeat. 


INDEX ALPHABETICUS 


VARIORUM LUCIANI TRACTATUUM 


Quem verbis dimidiatis exhibeo, quia fic allegari 
folet in notis Solani. 

- Àig. V. Ἔρμ. 

PAAEXTQ. « - - Ovetpos , ἢ ᾿Αλεκτρυών. 
CAAsE. 2... ᾿Αλέξανδρος. ἢ Ψευδόμαντιξ. 

"AA. «ν e S AAXUOV , ἢ περὶ μεταμορφώσεως. 
CAAyay. V. Γυμν. ᾿Ανάχαρσις, ἢ περὶ γυμνασίων. 
Aya. .... Ἁλιεὺς, ἢ ᾿Αναβιουντες. 
᾿Ἄσαιδι . V. Πρὸς ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμιενον. 
PAmoX. . e.» ᾿Αποκηρυττόμενος. 
"AmoQp. . .. Ψευδολογιστὴς, ἢ περὶ τῆς ᾿Αποφράδος. 
"Ap. « «S e s ἉἉρμονίδης. 

Ἄστρολ. . . . Περὶ ἀστρολογίας. 

B.7gp. . «-- Βίων πράσις. 

Τυμν.ν.᾿Ανωχ.- 
AR. «νον νος Δημοσδένους ἐγκώμιον. 
Δήμων... S S Δημώνοικτος βίος. ᾿ , 
Auf. .... Περὶ τοῦ μὴ ῥᾳδίως σιστεύειν διαβολῇ: 
Θ. &i&A. . . . Θεῶν Διώλογ οι. 
Ἔν. d. 226. Ἐνάώλιοι Διώλογ οι. 
Νεχ. δὶ. . .. Νεχρικοὶ Διάλογοι. 
"Ez. d... . . Ἑταιρικοὶ Διάλογϑοι. 
Aux. νον νον. Δὶς κωτηγορούμενος, ἢ ArKa.é lipid. 
A. Φων. ... Δίκη φωνηέντων. 
μον. . «e s Προσλαλιὰ 9 ἢ Διόνυσος. 


Lucian. Vol. 1. 


τα 


XCVIII IO. FRED. REITZII 


Anl. το νος Περὶ τῶν διεψάδων. 

Δρατ. «8. Δραπέται. 

Eix.: LED ΘΙ ΌΡΕΣΣ 

ὗ. εἰκ. .. .. Ὑπὲρ τῶν εἰκόνων. 

Ἐχχλ. . . «- Θεῶν ἐκκλησία. 

Ἔνυσν. .... Περὶ τοῦ ἐνυπνίου, ἤτοι, βίος Δουκιαγοῦς 
"EmIGX. . . . . Χάρων, ἢ Ἐσισχοποῦντεξ. 

Ἔπιστ. κρον. . Ἐπιστολαὶ Κρονιχαί. 

Ἕρμ. 2.2. Ἑρμότιμος ἢ περὶ αἱρέσεων. 
Ἔρωτ. . . . - Ἔρωτες. 

'Ez. A. vid. A. 

Euy. .. . . . Εὐνοῦχος. 

Ejy...... Πλοῖον, ἢ εὐχαί. 

Ζ. ἐλ. - «-.- Ζεὺς ἐλεγχόμενος. 

Ζ. 1ρ.. - . . . Ζεὺς Τρωγῳδός. 

Ζευξ.. . . . « Ζεῦξις, ἢ ᾿Αντίοχος. 

Ἤλεχτρ. .. . Περὶ τοῦ Ἠλέχτρον, ἢ Κύκγων. 
polo A - Προσλαλιὰ, ἢ ἢ Ἡρακλῆς. 

"Hged. .. . . Ἡρόδοτος, ij ᾿Αετίων. 

"He. .... « Διάλεξις πρὸς Ἡσίοδον. 

OQ. A... . . . Θεῶν Διάλογοι. 

Θυσ. . . . . . Περὶ SUGIAY. 

Ἴκαρον «νον. Ἰκαρομένιππος, ἣ Ὑπερνέφελος, 
qom... τἰ Yrmías, n βαλανεῖον. 

στ. ἀ.. «-- ᾿Αληθοῦς ἱστορίας λόγος πρῶτος. 
ὙΠ. τὴν δεύτερος, 
Καταπλ.. . . Κατάπλους, ἢ Τύραννγος. 

Κρον. . . . . . Ἱερεὺς καὶ Κρόνος. 

Kpgoyog. . . . . Κρονοσόλων. 

Kw. ..... Kuvixós. 

ΛΕ. ... . . Λεξιφάνης. 

Mon. τ, οἴ εἰς Μακρόβιοι. 

Mic3. ἐς ἧς οἷς Περὶ τῶν ἐπὶ puso συνόντων. 

&. MigS. . . . ᾿Απολογία περὶ τῶν ἐπὶ M49 SO. συνόντων: 
Mum. .... Μυίας ἐγκώμιον. 

NC τι Αἰ τς . Μένιππος, ἢ Νεχυομαντία, 

Ne. 2.2... Νέρων, ἢ περὶ τῆς üpU χῆς τοῦ Ἰσϑμοῦ, 
Νιγρ. «Ὁ... Νιγρίνος, ἢ περὶ φιλοσόφου ἤθους. 
Oix. ..... Περὶ τοῦ οἴκου. 

Qr... s Λούκιος, ἢ Oros. 

DIE. cess ΕΙΕΡΙ ὀρχήσεως. 

Παρασ.. . . . Περὶ παρασίτον, ἤτοι ὅτι τέχνη ἣ παράςφιτικῇ, 


PIMAE JC EBEO XCIX 


Πατρίδος ἐγκώμιον. 
Περὶ πένθους. 
Περὶ τῆς Περεγρίνου τελευτῆς. 
Πρὸς τὸν εἰπόντα, Προμηθεὺς εἶ ἐν λόγοις, 
Προμηθεὺς, ἢ Καύκασος. 
Ὑπὲρ τοῦ ἐν τῇ προσαγ ορεύσει πταίσμωτος. 
Ῥητόρων διδάσκαλος. 
Σκύθης, ἢ Πρόξενος, 
Ψευδοσοφιστὴς, ἢ Ξολοικιστής. 
Πῶς δεῖ ἱστορίαν ξυγγράφειν. 
ΣΞυμπόδιον, ἢ Ner ibat. 
Περὶ τῆς Συρίης ϑεοῦ. 
Τίμων, ἢ Μισάνθρωπος. 
Tó£apis , ἢ Φιλία. 
Τραγοποδάγρω. 
Τυραννοκτόνος. 
Φάλαρις πρῶτος. 

δεύτερος. 
Φιλόπατρις, ἢ Διδασκόμενος, 
Φιλοψευδὴς, ἢ ἀπιστῶν. 
Χαρίδημος. 


. Ψευδοσοφιστὴς,, ἢ Ξολοικιστής. 


᾽Ὠχύζους. 


qm - 


AD - 
IO. FREDERICUM REITZIUM 


IO. MATTHIAE GESNERI 
EPISTOTT4A 


M. ONITUS ab ornatiffimo viro W'etflenio noftro , f. quid 
haberem , quo frons operis , quod ab aliquo inde tempore moli- 
mur, exernari po[fet , tempus effe ; iam prodire tandem geflire Lu- 
cianum , € oculos hominum atque manus fubire: excutere equi- 
dem coepi , quae in fcidas , ut fit , conica diverfis temporibus , 
fécure deinde repofueram. Sed mox abieci illud confilium , cum ob- 
fervarem , quanta tu , vir dotliffime , diligentia δ᾽ iudicio in üf- 
dem rebus verfatus e[fes , quamque metuendum e[fet , ne aut. fru 
ftra alteruter noflrüm. exhaufrffet illum colligendi ordinandique la- 
borem , aut bis eadem legenda offerrentur letloribus , quod pofle- 
rius tanto magis vitandum erat incommodum , quo magis vela nos 
contrahere , δ᾽ brevitati fludere iuberet ἐργοδιώκτης nofler W'etfle- 
nius. [Ne tamen plane ἀσύμβολος ab hoc velut primo miffu da- 
pum Lucianearum difcedam , iuvat paucis ea vel apud te comme- 
morare, vel tibi commendare , quae illis partibus , quas in hoc 
opere atque munere adhuc fu[linul , videbuntur coniuntüora, 
Nam de ipfo Luciano dicere totum. tibi relinquo , cum wise 
aliunde , quam ex ipfius libellis hauriri. poffint, quae ad ipfum 
pertinent : quos. tibi ita. notos effe, ut domus cuique efl fua , ap- 
paret. De libellis quibufdam quid fentirem , paffim iam , de Phi- 
lopatride etlam iufla difputatione , indicavi. Placetme, de alüs 
quibufdam Tic breviter ferre me fuffragium , quos tu calculos for- 
te ad Catalogum opufculorum referes. Igitur 
AMORES non videntur Luciani e[fz. Sunt certe alterius plane 
charatleris , & multo magis , quam ejl ipfe Lucianus , Sophiflici. — 
IMAGINES totum, quantus efl, Lucianum [pirant δ᾽ referunt. 
]UPPITER CONFUTATUS, 6 alter ille TRAGOEDUS mul- 
tum mihl videntur ad evertendam | fuper(litionem , €& fidem Dis 
illis abrogandam contuliffe. Referendi hi libelli ad ,Apologias pro 


j 


I0. MATTH. GESNERI EPISTOLA. a 


religione Chrifliana , in quantum karum princeps fere argumen- 


tum e(l, defirere fuperftitionem & cultum. Deorum. 
|. DE ÁSTROLOGIA opufculum imbecilli hominis & fuperfltioft, 
. 0n igitur Luciani , nift tamen imitatione , & velut παρῳδίᾳ ri- 
- dere voluit fuper[litiofum aliquem. fcriptorem , quod ettam 10-- 
nifini affectatio oftendit. 
DE DEA SY R14A idem, quod de libello de Aflrologia, exi[limo. 
- — Zliud velut caput eorum , Quae hic a me exfpetíari. debent 9. 
funt obfervationes quaedam , quae, dum percurro mif[as ad me 
chartas feflinans plerumque & aliis rebus impeditus , in mentem 
» mihi venere. Has ad te mitto , intexendas , fí videtur, Adden- 
- dis, quae parari video , reliquis. Habes autem ea tantum , in: 
quae a. media fere parte Tomi 1 incidi: ff qua ad priora de inter- 
pretatione praefertim monenda occurrebant , ea ad Tiber. Hem- 
flerhufium virum clar. pro. veteri. amicitia. iubentern perfcripft.. 


, 
^ 
* 


x x x* 
πὰ x*kox**X* 


Superef!, ut , id quod conceditur vulgo fcriptoribus , de meo 
confilto €& laboribus meis quaedam apud te di[putem , quae nem- 

- ge ad ipfos quoque pofleros eadem opera cupiam perferri. 
Fuiffe mihi veterem cum. Luciano familiaritatem , offendunt 
ea, quae lam quarto decimo huius feculi anno , qui aetatis meae 
- terius € viceftmus erat, in Philopatrin δ᾽ de Philopatride a me 
| feripta , & in. lenenftum. PElofophorum cathedra difputata funt. 
lam eo tempore confilia agitabam revocandi in publicam. lucem 
- Sopht[lae dott [fimi , amoenifjgmi , 6 ad variam. eruditionem , quam 
adamavi a puero, accommodatiffimi : quae caufa fuit, ut nun- 
- quam plane illum deponerem de manibus , etfi illi editionis con- 
᾿ filio multa fubinde impedimenta. obücerentur , quo fattum efl, ut 
2on nonum ;zodo in. annum ex Horatii praecepto , premerentur 
- pleraque. cogitata. noftra , féd fere ad tricefimum penes. nos de- 
ltefcerent , nifi quod capitalem illam encomii Demof[Ihenis re[li- 
tutionem , non tantum anno feculi x x1 cum venerabili iam. col- 
-ega meo C. A. Héumanno, 6 cum laudatüfumo viro Tib. 
- Hemfterhufio , communicavi; fed etiam menfe lulio anni x x x1 
ἐπ Chreflomathta Graeca. publicavi. Lipfiae , unde in δα Eru- 

ditorum illius anni relata. e(t. 

luter haec modo cum 'Tho. Fritfchio, principe dum viveret 
librariae negotiationis , confilia agitata , modo communicata cum 
— cl. Hemfterhufio, quae effectu caufis hic non commemorandis ca- 
quere s donec vir hic doctiffrmus proyinciam , quam nemo melius ipfo 


g 3 


em | JO. MATTJI GESNERI 


ornare potefl, nefcio quibus rebus commotus, deponeret , & bonum 
Lucianum , cum fexta circiter pars illius praeclare ab ipfo curata 
effet, fuas fibi res habere iuberet, Hic enim ad me , veterem fo- 
dalem fuum confugit, & , ff. non aliud, certe. Latine paulo com- 
modius difertiufque loqui fe docerem rogavit , δ᾽ impetravit , quan- 
tum per alia , inprimis per curationem Thefauri Linguae Latinae , 
licuit. Quintilianus enim & Plinius iunior non multum temporis 
fibi vindicarunt. Interpretationem igitur plane novam, quod diu 
eft cum optarunt eruditi homines , condidit a libello inde de Sacrifi- 
ciis. Eorum, quae praecedunt , verfionem emendavit, puto, cl. Hem- 
fterhufius. Porro in interpretando eam rationem tenui , ut ex 
Graeco exemplari. -Hagenoenft transferrem. omnia , non infpetla 
prius alia interpretatione , quam tum demum adhibere folebam , ubi 
aliquid circa leclionem dubitationis offerretur , ut quam fecutus ef- 
fet fuperior interpres , liberet. exquirere. Igitur non. habeo. dicere , 
quatenus mea interpretatio vel conveniat cum. vulgata , (id eft, 
ea , quam Benedictus emendatam a fe δ᾽ interpolatam dedit, a di- 
verfis auctoribus fcriptam ) vel ab ea difcrepet , melior illa fit , an 
deterior. Hoc tantum fcio , cum iuvenis tractarem Lucianum , fex- 
centis locis me offenfum vulgata , quam dixi , interpretatione , & 
jam tum fperaffe melius aliquid a. me poffe dari : quae fpes ne me 
falléet , fludiofe equidem elaboravi : & illud inter alia. dedi ope- 
ram , ut , quantum elus per utriufque inguae rationes liceret, non 
difcederem a fingulorum verborum ftznificatione, nec ab ordine ver- 
borum , & figura ditionis ; fed ipfum quoque genus dicendi , eum- 
que, quem characfera vocant , exprimerem : quod illis praecipue lo- 
cis difficultatem habuit , ubi corruptum fermonem ridendo imitatur, 
€ imitando ridiculum facit auctor. Iniquus ergo fuerit , ff. quis ta- 
libus locis offendatur , aut vitia accufet , quae ultro affe&tavimus, 
uti fimilis e[fet Lucianeae noftra oratio, Ubi plane nihil difficulta- 
εἰς erat in Graecis, minus fingulorum rationem verborum habuimus, 
ff eo. genere chara&fera , quem dixi , a[equi facilius nos poffe fpe- 
rabamus , inprimis iis in locis , ubi poéticas formulas , aut verfus 
integros Homeri & aliorum , parodiafque adeo , intexit: quod ge-. 
nus vix ad verbum licet exprimere , nifi putidus fieri velis, & pro 
iucunda fzlfaque oratione languidum & fatuum fermonem reddere. 
Servile enim illud & interlineari frmile interpretandi genus fa- 
cilius ad pueros corrumpendos, quam ad fublevandos iuvandofque 
viros pertinere , iudicamus: ut contra illam Gallorum praefertim 
uorundam licentiam bonis literis fraudi effe dicimus , qua non, 
quid fibi voluerit Lucianus, [pe&avit, ut hoc potiffimum hic utar, 
"Ablancurtius, fed quid a mulierculis δ᾽ cirratis pio capi & pro- 


LÀ 


^ 


LERPAME ΧΟ 4. CIII 


Kari. adeo. po[fet. Voluimus ergo interpretationem noftram Lucia- 


meae orationt , quantum. eius confequi potuimus , e[fe fimillimam. 
"Annotationes adiecimus , non. quibus divitias in hoc genere oflen- 
taremus 5 fed quibus vel rationem redderemus interpretationis , ft 
ea à vulgata legendi ratione difcederet ; vel coniecturas de emen- 
dando contexto , cum argumentis ficubt opus videretur , proponere- 
mus; vel denique lucem. affunderemus locis , quos obfcuros videri 
etiam. his po[fe putabamus, qui in his literis iam. aliquo u[que pro- 
greff. funt. Sufpenfo- hic plerumque animo. fuimus , cum femper 
metueremus , ne ea. poneremus , quae alii iam occupa[Jent : quod 
quidem fatis faepe accidiffe vidzo , tum in alus, Elfnerianis, ut hoc 
utar, cuius virt. dotüffuni obfzrvationes nefcio qua:mea incuria , 


- vel quo cafu alio. oculis , cum ifla fcriberem , a me ufurpatas non 


merineram ; tum frequentiffme in his, quae vir dotii[Emus Mofes 
Solanus commentatus efl. Huius viri ob(ervata adeo faepe cum 
noflris congruere deprehendi , poftquam emendata. ab illo interpo- 
lataque Luciani interpretatio ad me mi[[a efl , ut interdum optave- 
rim pudoris mel caufa, ne fatum e[[et , quod optimo confilio fa- 
&um novi , ut illud monumentum diligentiae viri clar. ad me mit- 
teretur. Superefl , ut mihi confulam qua licet , δ᾽ primum hoc in- 
dicem , perveniffe ad me e mercatu. verno. Lipfienfti an. XXXV 11 
exemplum verftonls Latinae variorum, cur argumentis Micylli, ini- 
tio 6^ fine truncatum , editionis, ut conilclo , Francof. 1538 f. cum 
mea interpretatio proce[[:|]et ad finem Hermotimni. Solebam autem, 
quod [cis ; vir dociff;me , per mercatus modo diti opportunitatem 
mittere pen[tones velut Luciano d:bitas. Illud porro exemplum ma- 
nu Solani eleganti. & nitidula , quae animum etlam bene compoft- 
zum indicet, corrc&lum 6 interpolatum eft eo haud dubie confilio, 
uti traderetur typographis : continetque opufcula Luciani u[que ad 


- Adnacharfim. five de Gymnaftis libellum , cuius tantum initium hic 


eft , ufque ad. columnam 616. Fuit itaque in mu[eo meo interpre- 
tatio illa diver[orum Solani manu ca[igata, a declamatione in. 
de Herodoti , f. ,Aétione, ad principium libelli de Gymnafüs ; nift 
quod Amores & Lucium libellos Solanus non attigit. In. his igitur 
libellis plerique potui confulere Solani fententiam , quod. aliquo- 
ties a me faclum , in ipfis meis annotationibus profe[fus fum. Ni- 


mirum infpexi interdum , quoties cognofcere cupiebam , quam ille 


E 


leélionem in. locis dubitationem aliquam habentibus fecutus ftt. Per- 


| petuam collationem neque cum hac , neque cum ulla alia. interpre- 


tatione inflitui. Quid enim attinebat , in hac laboriofa praefertim 
vita mea , circum[picere, quomodo alii ea interpretati e[fent, quae 
retfe a. me intelligi, re&e conyer[a effe, non poteram dubitare? -An-. 


HE: 


uv | lO. MADBTILGCESWERI 


notationis plane nihil, literam nullam Graecam, libro huic adferi^ 
pfit. vir docti/fimus: quem librum in Bibliotheca JAcademiae noftrae 
D bos repofui, ut fi qui vel iam viventes vel pofleri adeo requirere 
velint , in quantum mihi cum Solano conveniat , fuis po[fint oculis 
fidem. habere. Qui hoc agere volent , illi collatis noftris annotatio- 
nibus intelligent facile, non minus faepe nobis convenire in iis li- 
bellis, quorum ego interpretationem a Solano corretlam oculis ufur- 
pare non potui, quam in alüs : convenire nobis faepe in annota- 
tionibus, quarum ego plane nullam unquam vidi ante, quam typis 
expreffae ad me venirent: convenire tn illa encomii. Demofthenis 
re[üitutione , cap. 29; convenire tamen ita , ut appareat , duo effe, 
qui unum egerint , ambo familiares Luciano , ambo non novicios 
in hoc genere. fludiorum , fed qui fuam fü bi viam teneant , non 
opus habeant [emper alios repicere. Apud te. quidem, dotfiffeme 
Reitzi, non opus erat haec difputare, qui confcius es, qui aliquot 
locis indica[li tibi quoque in mentem venire folere, quae vel a me 
vel ab aliis occupata. deinde intellexifli: qui ipfe aliquot locis hunc 
ipfum veri characfera prodidifli, quod inter me & alios, de μος 
rurm cogitatis neutris aliquid con (lare poterat, pulchre convenire ob- 
fervares. Itaque tota haec oratio fupervacua apud te & paene iga- 
nis ΕΠ}: neque , fateor, mihi in mentem veniffet , ita minute hac de 
re difputare , cum confcientia videri poffit tam. accuratum in tali 
re (ludium ; nift hifce ipfis diebus mihi allatus tandem e[fet liber, 
in quo a magna mc [pe deielum , non fine. morfiuncula quadam 
doloris obfervo. Putabam ita a me "adminiftratam provinciam eden- 
dorum Scriptorum rei rufticae, ut forte in ingenio meo , in di- 
ligentia , in. doctrina aliquid defiderart poffet ; candoris quidem , 
pudoris , hone[latis fummam a me habitam rationem , fcio , eiuf- 
que rei animum meum te(lem kabeo , ut velim ita mecum agi dum 
vivo , δ᾽ cum ero mortuus , ut ego tum viventibus δ᾽ mortuis egi, 
quorum mihi lucubrationes commiffae atque creditae erant. 
Ttaque laetus in manus fumebam exfpetlatum aliquamdiu librum 
Iulii Pontederae, viri merito fuo clariffimi, Patavii c12 12 cCxE 
editum, cui titulum praefcripfit, Antiquitatum Latinarum Grae- 
carumque enarrationes atque emendationes praecipue ad 
veteris annt rationem attinentes epiftolis ΓΚ ΤΠ compren- 
fae & tabulis plurimis ornatae. Cupide evolvebam Epiflolam 
LIII, quam agere docebat argumentum de Lipfienfi ru(ticorum 
auctorum editione. Non magis , credo , perturbatus eft Cicero, 
cum redux a Quae[lura Sicula & laudibus füorum civium inhians, 
quas meruiffe fibi videbatur, obfervaret » effe homines Romae , qui 
ipfum de vultu ac nomine no[fznt , qui üdem, fuiffe ipfum in Si- 


| EPISTOLA cv 


- eiliz , ncfcirent ; quam ego miratus fum , non potuiffe me huma- 
nitatem & fidem meam probare Pontederae , fed eorum poftulari , 
quae ego non nifi ab humilis admodum δ᾽ abietti animi hominibus 

" admitti poffe , arbitror. Coniecit ille quidem partem. maiorem eo- 

rum, quae inclementer & inique in me & editionem illam dicun- 

tur , in perfonam amici fui Andreae Marani, de qua re, fateor, 
in mentem mihi venit. Ciceronis illa vexpoflulatio cum Appto ,'Tu 

cum iftiufmodi fermones ad te delati de me funt , non de- 
bui credere. Si autem hoc genere deleGaris, ut quae tibt 
᾿ ἴῃ mentem veniant , aliis attribuas, genus ctionis inducis 
in amicitiam minime liberale. — Quare potes — genus hoc 

; torum orationis tollere, D:fputabant , Ego contra differebam : 
- Dicebant, Ego negabam. An mihi de te nihil effe di&um, 
- (nihil dici poffe de epi[lolis tuis) putas? cetera. Verum ftt ita. 
- Mta. calide amaverit Iulium Pontederam , dignum profedo amore 
ob multas res , quas cgo. vel e tanto Materials no[fe potu: , An- 
. dreas Maranus, vir vel hoc nomine a me non contemnendus , 
quod Pontederae bona videtur intelligere. Sit igitur : ita amarit Ma- 

. ranus Pontederam , ut indulgentifrma. mater fuos liberos: amarit 

etiam cum aliena iniuria. At a. Pontederae fapientia. hoc exfpe- 
&ari iure poterat , ut bilem amici , quam iniu[lam ipfe agnofcit , 
quam de puerorum inpotentia. aliquid habere ipfe fatetur, * mi- 
tigaret potius privatis lateris , δ᾽ , ut potens eft herbarum , cathar- 

- dicis quibufdam educeret , quam ut vitluris eas chartis mand $ 
monumentum futuras , quidquid de caufa exi(liment homines, pu- 
doris alicuius literarum , quibus parum cin decorum eft, ob- 

- Ie&a. talia. effc ruflicarum rerum editori, fiue vera fint illa crimi- 

nma, five ficta. 

Plane & fimpliciter fitta effe ad unum omnia, non auftm. equi- 
dem. dicere. Neque enim otium adhuc fuit indagare omnia : quam 
- rem aliquantum operoftorem. fecit ratio illa , quod non ufus eft vir 
— dofliffimus confuetudine ea , qua. folemus loca fcriptorum , quae 
 defignamus , accurate inficàre ; qua ego per totum opus ru[licum 
non librum modo & caput , fid minorem etiam particulam lauda- 
i 5 fed plerumque ne librum quidem nominavit , verum fimpliciter 
unum aut pauca verba , ad quae crimen pertinet , pofuit. Unde 
fit, ut f£ cuius non ihalsim intere[t , ille ne evolvere quidem curct 
. docum , de quo agitur , Φ ita ne audire quidem alteram partem pof- 


y p Nondum igitur indagare lubuit omnia : fuperfunt. fex feptem 


* P. 464 med. Hoc fi dabis (quod nullo modo infüiari potes) pueri 
«t eredere, quae ex te commeriorayimus , αὐ Gefnerum pertinere, 


εν I0. MATTH. GESNERI 


loca ita. laxe , uti dixi, defignata , ea praefertim , ubi argumenta 

V'icorianarum annotationum , id efl , verba , ad quae illae referun- 
"tur, non re&le dicuntur pofita , de quibus nihil nifi hoc dicere pof- 

fum , fecutos nos e[fe rationem hanc , ut annotationibus tanquam 

titulos five indices praemitteremus, verba ad quae referuntur, qua- 

lia fupra in ipfo contexto fcriptorum [unt exprc[[a: ita tamen ut 

ff. vel Vitlorius , vel Pontedera , vel alius , quid mutandum cenfe- 

zet, illad ex ipfa annotatione intell'si. fatis po[fet. Fac autem bis, 
ter, quater, sufren aliquid hic peccatum e[Je , quod nondum equi- 

dem deprehendi: humanorum. hominum erat, ut cum tot a nobis 

commoditatibus autos fe fentirent , ut non lam per plures , raros 

bonam partem , libros di[currendum effet , aut bibliothecae Italiae, 

Belgii , Galliae, Germaniae adeundae ; viciffim aliquid nobis igno- 

fcerent , homines effe tum nos , tum corretlores , 6^ typographicas 

operas, cogitarent , pro millenis κουτορθώμιαισι unum nobis alterum- 

que humanum errorem fine f(cutica tran[mitterent. Ingrati enim pro- 

Μᾶο animi efl. & nimis iciuni , uti aliorum laboribus , ingenitfque 

dum commodum e[l , fexcentis inde in. fingulos prope dies commo- 

ditatibus frui: & deinde , ubi. femel aut. aliquoties caefpitatum eft , 

clamare, flagella, (limulos, faces verborum expedire, fligmata inu- 
rere hominibus optume meritis. Redeo ad Epi[lolam Pontederae. Non 
aufim confirmare , plane nihil effe in hac Epiflola veri: fuperfunt 
enim, quae nondum invenire potui: fateor aliquot locis omiffum 
effe, cum ego Gottingae iam e[fem , ultima operis excuderentur 

Lipfiae , nomcn Pontederae: fed iis in locis , quae vel fui autto- 
ris alium charatlera haberent , vel e quibus nihil , ft reliqua viri 
decora fpetles , ipfi decedere ; parum mii , addendum enim hoc quo- 

que efl, accedere, fi quis mihi. tribuat , μοί. Ut enim is efl vir 
doéfiffimus , ea Mlius in his literis extant decora , quae nullam pro- 

fecto ia&luram. fentiant , fi. aliquot minutae annotatiunculae opera- 
rum typographicarum culpa nomine ipfius careant : ita me non ita. 
abietíum & ignavum hominem terra protulit , ut velim ila. aerugi- 

ne de Pontederae thefauris detrita. ditefcere. Nam quod obiicitur, 

Noftra (i. Pontederae ob[ervata) ut abdita effent, neque lu- 
cem, fi fieri poffet, afpicerent, qua potuit diligentia cu-- 
ravit. Huc atque illuc difperfit inhonora atque abícondidit, 
illud movere eum forte pote[! , ft quis opus illud nunquam in ma- | 
nus fumfit. INam ceteri vident , nos. fecutos effe morem olim rece- - 
pium , füis locis adüciendi annotationes, unicuique annotationi no- 
men fui au&loris , literis quidem maiufculis & ferientibus oculos, 
ad[cribendi ; nifi quod noflras eo ipfo fatis fignatas putabamus y - 
Ji nullum. nomen ad[criptum haberent. Qua in. re moleftum nobis. 


ETWSS T)0.5n2AÀ CVIL 


E compendii poteramus facere , δ᾽ fumtum Bibliopolae non 


mediocrem , ft illo more , quem temere v.g. in. lulio Caefare Iun- 
germannus , Henninius in fuvenale , uno tenore poni iuff/ffemus, 
primo Beroaldi ob fervationes , tum explicationes fuarum ca[liga- 
; | tionum Victori , 6 ita Scaligeri, Urfini , Pontederae , lucubratio- 
πές. INempe leloris comioditati ifluc datum eft, quos labore, fumtu, 
mole(lia , δ᾽ ut nunc apparet, invidia noflra adiuvimus. Quod ff 
- feparatim fua edi iuffiffet vir clariffimus , a laetis ac triumphanti- 
bus hoc ipfi datum e[jet. 
|. Ex eodem fonte ejl , quod fequitur , Tabulas ipfarumque ex- 
. plicationes (quae libro tertio Columellae praemi[[ae funt) eo ani- 
mo diftribuit , ut non noftra , fed Geíneriana exittimarentur, 
Non nulla itaque praemifit , deinde noftra annexuit nullo 
intervallo aut indice feparata. Quamobrem qui meum no- 
men in extremis legerit , id a nobis tantum ; reliqua fine 
momine a Gefnero prodita reputabit. Quin qui morem ac le- 
gem libri fupra expofitam. intelliget, is putabit, illam. praemi[Jam 
aoflram animadverfi unculam , cut nomen meum apponere neglectum 
efl , (quia alias, ultimum "kn tenentibus meis obfervationibus , 
illud apponi, quemadmodum modo monui , non folebat) etiam effe 
Pontcderae , cuius illum tanto minus pudere dcbet , quod ea. con- 
tinet , quae ipfe quoque obfervavit. Et ita cohaeret tabularum ila 
explicatio , ut oporteat non lufcum fed: caecum , non feflinantem 
fed flupidum & paene furiofum videri, qui de ille Gs nero aliquid 
-attribuat : quod quidem genus hominibus ego au&or videri tabu- 
larum non opto. 

- MHlud plane non intelligo , quod fequitur , de fuis vero nihil nif 
ampla forma , & magnifice exornatum edendum fuit. Prac- 
fatio. noftra, jo huc forte refpexit, pro more maloribus ejl literis ex- 
preffa , reliqua ita aequalia , ita fimilia , ut , quid fibt velit accu- 
fatio ifla , nullo modo comminifcar. Sequitur. grave crimen. Tum 
a magno illo ruftico apparatu , quae a nobis reftituta funt, 
ad rufticos au&ores intelligendos maxime attinentia, reie- 
€it; ubi enim feges, ut nos explicavimus; ubi arvum ; ubi 
origa & auriga ; ubi focus δὲ foculus ; ubi capiuntur prifca f- 
. gnificatione & praecipio ; ubi f&ores & reliqua a fico pro {το ; 
Ubi ferarius ; ubi articularius; ubi curia pro coenaculo ; ubi 

-totalia? Cum haec legerem, putabam ami[fum aliquid efe , non 
jperveniffe ad me omnia viri dotbjfimi in ruflicos commentaria. 
"Nam culpa mea nihil. fubtra&um , fatis certus eram. Sed cum de 
fegete ipíz mihi memoria fubüceret., cum [cirem in ultima Fabri 
seditione laudatum a. me illo nomine Pontederam , lubuit quaerere , 


σον IO.MATTH.GESNERI 


licet non fine temporis ia&ura , cum loca neque hic indicata ftnt. 
Sed inveni fuis locis praeter unum omnia. Nempe ea , quae fla- 
"m ad manus fuerant , fub ipfo contexto orationis , ut de Segete 
& Arvo ad Varr. 1, 29, 1 5 reliqua in Addendis , quae ferius ve-.— 
nerant: Origa & auriga Farr. 2, 7, 8 ; Focus & foculus Cat. — 
76, 45 Capiuntur é& praecipio Car. 142 ; Si&ores 6 fico Car. 
144 , 35 Serarius Car. 150, 2 ; Articularius Car. 157, 8. Ubi 
curia pro coenaculo lateat , non habeo iam dicere: culpa qui- 
dem mea, dolo volebam dicere ; culpam enim quis prae[lare omnem: 
potefl ἢ literam. unam Pontederae abe[fe nego. De compendiüs qui-. - 
bufdam le&lorum in gratiam , vel emtorum potius admiffis , in prae- 
fatione caufa di&a eft , quam alis me probaffe , fat exploratum. 
habeo. 

Quod deinde dicitur Hieronymus Lagomarfmus x € varieta- 
tes in. Columellae lib. 2, 2 , notatas e Politiani libro protuliffe , 
quibus careat Lipfienfis editio , fteri pote: neque meum ejt prae- 
flare quidquam , praeter hoc , quae Henrici Brenkmanni | fludio 
defcripta Florentiae δ᾽ ad Thomam Fritfchium miffa funt , ea di- 
ligenter & cum fide repraefentata effe. "adhuc nihil ditum efl con- 
tra Gefnerum , in quo. nor. iniuriam illi fatlam. videant , quicun- 
que aperire oculos voluerint. Graviora. fuperfunt. Nemini per- 
fuadere poterit Geínerus, de Maran: fententia , quam a. par- 
te probat Pontedera , ea fe inveniffe primumque excogitaf- - 
fe, quae a Pontedera Lipfiam miffa inter manus habebat. 
Quis enim ante illum de Crefcentio in illa re fomniavit un- 
quam? Quis de Catonis libro, Catoniana omnia effent an 
contra, a quo eft ante Pontederam oftenfum? Quis de 
Columellae volumine de arboribus inícripto ea , quae tu - 
collegifti , meditátus eft? Quat vero mirum effet, duo homines 
ab ingenio 6 literis non de[litutos , hoc agentes. diligenter, cum 
eedem. [ubfidia habeant , videre idem. Quin ille ipfe veri chara- ^ 
&er eft, fi idem pluribus videatur. Ceterum viam unumquemque - 
πο γιά fuam iviffe , apparebit , f£ quis tanti putet noftras utruif-. - 
que comrmentationes in[picere 6 inter fe comparare. Pauca mo- - 
zeamus de fingulis, De Crefcentio, ut bona fide δ᾽ quaft teflüs - 
circum[petius agam , non aufim pofl. xv. annorum intervallum , 
neque dicere, neque negare, primam illius notitiam a me debert 
vel Pontederae , vel Morgagno. Sed hoc fcio , me in Bibliotheca y 
quam curabam, Vinarienfi reperiffe exemplar illud ipfum , cutus in. 
Catalogo ru[licis praemif[o mentionem feci, in quo cum viderem cre- — 
bram Catonis & Varronis & Palladii mentionem , & ipfe fatis otii. 
non haberem , dedi librum Yo. Rodolpho Engavio, difcipulo tum. 


A ee ἜΣ 


EJqUuSJ34012. 4 m? CIX 


meo , iam antece[fori apud. lenenfes praeclare merenti , ab eoque 
| peti, ut ubicunque triumvirorum alicuius mentionem videret fieri , 
- docum ipfum diligenter quaereret , & quo libro , capite , particula 
inveniretur , fcriberet in margine libri , verba autem ex illis fumta 
fübdu&lis lineis fignaret : quod alacriter , ut erat ardens , (1 gra- 
tificari mihi po[Jet , ab illo perfettum fummam mihi commodita- 
zem. conferendi illos locos praeflitit.. Porro monumentum illud di- 
ligentiae Engavil fervat adhuc Bibliotheca Vinarienfis ; vivit au- 
tem , € diu, quaefo , vivat ipfe Engavius, quem mendacii mei 
-confcium habere nolim. De Catone , δ᾽ Columellae libro qui po- 
tuit me fugere , nift peponem pro corde haberem ? qui. familiariter 
per plures annos in illis verfarer , qui in. Lexicon illud ruflicum 
referrem illorum formulas , qui componerem hinc fcriptores inter fe, 
Junc fecum ipfo unumquemque , hinc omnes cum Plinio: qua in 
re mels me oculis ufum , docet ipfa illa allegandi ratio , qua nemo 
«nte me ufus eft , ipfa illa adfzripta loca parallela demonftrant. fgi- 
tur nunquam mihi in mentem venit gloriari , tanquam viderim ali- 
quid in Catone δ᾽ Columellae de arboribus libro : fed [lupidum me 
putarem , & obtufum , ff non vidiffern Catoniani libri hinc defe&tus, 
hinc interpolationes , Columelliani autem operis praeletttonem re- 
etitam. Si alii ante nos haec non viderunt , non ingenium illis 
defuiffe puto , fed hoc , quod in praefatione ru[licorum memoravi , 
quod defultoriam nimis operam navare folent libris antiquis pleri- 
que , quod non uno tenore legunt , non contrahunt cum iis peni- 
tiorem velut familiaritatem. Haec tu, Reitzi praeflantiffrme , vere 
4 me dici eo facilius fenties , quo plura tibi vel hic ipfe nofler Lu- 
cianus fuppeditavit eius rel [pecimina. Si tamen fubdolus hic fui , 
fi invadere gloriam alienorum inventorum volui, ff porro confilio 
omittere Pontederae alias obfervationes aufus fum: quis me [lu- 
gor, aut quae religio tenuit , quo minus ea omitterem , in. quibus 
ila inventa hecatombe digna Pontedera propofuit? Quis non fu- 
rem rideat , qui in. divitem, domum abfente per multa millia pa[- 
fuum domino ubi irrepfit , & fatis. temporis habuit fuo arbitratu 
optima quaeque eligendi , deinde fcruta quaedam fecum auferat , 
pretiofa monilia , & auri. fifcos inta&tos relinquat ? Talis ego pro- 
fetlo , tam ajlutus Autolyci de gente fur fum, ft ea fubducere vo- 
lui , de quibus (upra dicium e(l ; publicari autem cum nomine Pon- 
Lederae curavi , δ᾽ ad ea infuper le&orem remifi , quibus fuppreffis 
"mihi tribuere pulchra quaedam inventa in folidum poteram. Ad 
fummum crimen accedo , in quo commotlorem fuiffe moderatum alio- 
quia virum , res ipfa loquitur, id eft verba , quibus utitur p. 465: 
At enim in nos digaculus evafit, noftraque , eius fidei tra- 


ex IO. MATTH.GESNERI 


« 
| 
dita & commiffa , ut ederentur , temere habuit , immifcuitg 
diéüis perftrinxit & carpfit, eorum vim infirmare ἃς diffol- 
vere conatus , quod nemo fufpicatus eílet , quia facra ὃς in- 
temerata effe "oportebat ? In his omnibus nihil agnofco, nift il- 
dud immiícuit. Nempe, ft id crimen ejt, fateor , me reliquorum-* 
hominum eruditorum , Victorii , Scaligeri , ceterorum annotationi- | 
&us ea, qua fupra dictum eft, ratione cogitata Pontederae Àmmi- | 
fcuiffe. Male id fa&um, fi invito Pontedera fa&um efl. Tu quidem, | 
zii Reitzi, vel non iuranti mihi facile credis, me maluiffe fimplici» - 
zer tradere typographis Pontederae obfervationes, quam curare fin- 
gulatim defcriptae ut fuis quaeque locts infererentur.. Reliqua vana. - 
funt: & po[fem ego , fi dicaculo effe mihi luberet, hic plufcula re- 
onere. Cogita hoc unum , Reitzi , ft mihi in mentem veniret tibi obii-. - 
cere, dolo tuo omi[Ja effe quae tu fuo loco pofita eff e vefligio poffes 
demonj[lrare 5. ft 1 quererer mihi fubrepta, in quibus tu eadem tibi in | 
mentem venifJe o[lendis, ft indignarer a te reprehenfas e[fe annotatio- 
nes qua[dam meas, fi ea in re ita e[Jem difertus, qualem modo virum 
clari; mum audivimus : ecquid de me cogitares , diceres y fcriberes ὃ 
Sed nimirum fatis , ac plus forte quam furis erat , datum eft famae 
zneae , cui obeffe poterat Epiflola cl. Pontederae, f£ plane eam fi- 
lentio praetermifi[Jern. Obecffe autem, fcio, nihil poterit apud eos, qui 
conferre inter fe δ᾽ meam δ᾽ viri docliffimi rationem voluerint, potue- i 
rintque. Examen quidem δ᾽ iudices acerrimos adeo non refugio , ut | 
potius optarim , federe Caffiana quofdam feveritate, & fatis eofdem . 
rerum de quibus agitur peritos. δὲ ceteroquin in his epi[lolis depre- 
hendero, δ᾽ [pero me inventurum plufcula , quae prode[Je rufticis nos - 
ftris cenfcam, (maiorem quidem partem, praeter laboriofas de anno 
veteri difputationes, nos tam habere puto) diligenter curabo, ut illa. 
utilia efe queant pluribus, koc efl, ut repetendae ruflici operis edi- | 
tioni inferantur , ' honofque habeatur eorum au&ori , cui , ff in. me. 
fuit iniquior, non ideo [ubtrahendae funt gratiae, & laus, quae ob. 
rem bene geflam ipft debetur. Quin acerbitatis & contentionis p 
adeo ipfa quoque veflizia tollere conabimur , fludebimufque hone 
fffimam ex hoc certamine palmam aequitatis humanitatifque. ree 
ferre, ut fruantur. per nos po[leri utriufque ingenio & indujlria , li 
tem interceff.[Je ne quidem. [ufpicentur. Hoc. Pontederae bellum 
hoc f£ quis alius pugnare mecum velit , denuntio. 
Verum hic addere lubet de accufatione , qua in Commentario ai 
Lucanum petitus fum a viro, cuius ego doctrinam δ᾽ merita feme 
per feci , ut merebantur , maximi. Infimulatus fum quaefiviffe i 
fummi , dum viveret , viri. obfervatis ad Quinclilianum quod re- 
prehenderem. “40 hac malignitate cum abe[fe mores meos noyes 


1 ETSTO AA CXI 


rim , etiam famam meam liberari equidem cupio. Sed cum gravi- 
ter aegrotante , deinde mortuo , contendere indecorum amicis & mi- 
- hi videbatur. Igitur haec {1 Jentio contrivi, neque unquarm ulcifcar ; 
- nif provocatus ab his, qui. Virgilium ipfi 7us curant: tum enimt 
cogar oflendere, quam non quaefier erim quod reprehenderem, fed quae 
ultro fe obtulerint , ut fumus homines , peccata , ea me fedulo , utt 
decebat. literas nol ras, uti poftulabat, quam profitemur, humari- 
| tas, texiíle. [Non ego deprecor , quo minus vel Burmannus , alü- 
| que acerbam etiam cenfuram i in [cripta a me exerceant , ne iniqua 
| quidem de ingenio , de doéfrina , de laboribus meis , iudicia depre- 
- cor ; nunquam , ubi de hifce agetur rebus , contendam ultra , nift 
f f forte Wluflrari fententia aliqua imea poffit squin. beneficio me afa 
- fetum profitebor ab eo, fi quis meas mici aberrationes vel placi- 
de , vel fuperbe etiam oftenderit ; Beneficium , inquam , interpreta 
bor, quamquam non ex difciplina Senccae. Magis enim mihi pla- 
cet Platonici. Timaei illud , ᾿Αλλὰ τῷ τοῦτο ἐλέγξαντι, καὶ 
ἀνευρόντι δὲ μὴ οὕτως ἔχον, κεῖται φίλιω τὰ ala. Sed cun 
nihil mihi pudore , candore , ingenuo animo , malus videatur aut 
carius ; cum mihi con[cius fim, quanto laudem illam fludio confe 
&er ; non e[l mihi committendum, ut eam quifquam tacente me mih 
ereptum. eat; quoties nempe in manu mea eL, iniquitatem accu- 
Jationis offendere. Si quis tamen, ubi feci omnia , maledicere , de 
animo , de confilio eo bxiflimare $e: divinationem fé Ἢ ar- 
rogare iniuflam & ridiculam voluerit : meum erit ea. contemnere y 
€ a confcientia & animi. tranquillitate petere , quam alüs obno- 
Xiam non effe oportet, felicitatem. Haec galea nobis, hic clypeus, 
hic thorax erit: gladio enim utemur nunquam , certe non. nifi ad 
repellendum.. Ceterum apud. te ifla difputata , Reitzi humaniff- 
me, aegre non feres, arbitrum idoneum talium | negotiorum , in 
fronte operis , quod poteft hanc noftri confi lu fi tenificationem ferre 
ad omnes, quibus probari illud cupio , quodque duraturum vide- 
tur cum ipfis literis. Haec igitur non. dimittenda erat. opportuni- 
tas. Dixi , quae volebam , de Luciano & de me etiam. Quod fu- 
pereft , te rOgo , vir dodi me , ut quae inter nos contracta eff Lu- 
clani occaftone notitia, eam DEPT. in amicitiam , fi non in- 
dignum me exiflimas, patiare. Gottingae XV a Kalend. Febr. 
ἘΠῚ 12 CC XLIII. 


o 

x 

- 

μι 
TIN 


LECTORI BENEVOLO 


Aa i 
TIBERIUS HEMSTERHUIS.. 
1 


MR primum ad Lucianum expoliendum aggrederer, compa- 
ratis rebus. nece[Jarüs , quibus eram haud fane contemnendis ἐπα 
füructus , id praecipue mearum e[fe partium duxi , ut doctis peri- 
tifque literarum antiquarum. hominibus diligentiae meae fideique — 
adhibitae ratio con[laret. Verfatus in. hoc labore qua poteram at- — 
tentione: animt. notas , eafque faepe. luculentiores , certe fatis ver» 
bofas , perduxi ad finem '᾿"Ἐπισκοπούντων" qua quidem in re in- - 
genio meo nonnihil indulgere malui , quam multo faciliorem & ni- 
zs ielunam. brevitatem confeSari. INon: itaque refugi voces ali- 
quas paulo retruftores loquendique formulas uberius explicare, & 
quaedam paffim interferere , quae non nimis videbantur ab inflitu- 
10 abhorrere: quod dum ago , haud raro contigit , ut alüs etiam 
fcriptoribus, qua corrigendo, qua fenfus eorum ignoratos enodan- 
do , prodeffe fuerim conatus. Quid autem quantumque , & an quid. 
quam fludio noflro Lucianus debeat, iudicium aequi lectoris facio. ; 
-Ad eum , quem fupra dixi, locum po[lquam perveneram y res ita 
zulit, ut con(ultius exiflimarem operae [ufceptae curam deponere, & 
cur(u. interrupto aliis lampada non invitus traderem, Ex illo tem- 
pore anni plures effluxerunt , quibus equidem , quid Luciano fieret , 
4d me pertinere non putavi. Nunc , cum fauflo pede in. publicum. 
eft proce[furus , temperare mihi non potui, quin ledoris in gra« 
tam, ne quid a me commi[Jum ipfi officeret , olim fcripta repete 
rem , & , quae videbantur emendationis indigere , paucis enotarem, - 
Éluc eo magis fum impulfus, quod Io. Matth. Gefnerus , vir. 
ut excellenti doétrina multique rcbus probata praeditus , fic , quod 
ego non minoris ae(limo , omni humanitate perpolitus , literis ad. 
me datis ea perfcripft]]et , quae Luciani intere[[e arbitrabar, ne pri» 
vatis chartis premerentur. De verfione vero illius , quam curavi y 
Lucianeae parts hoc unum admonere reflat, eam a me fuiffe cone? 


.— TIB. HEMSTERHUSII PRAEFATIO. cxi 


fellam in multis prorfus novam : in aliis, praefertim in Nigrino, 
Mofis Solani viri dotliffimi. fervata efl paene integra , nift quid 
aliud vel fenfus Luciani manife[lus , vel verba eius ex Codd. mu- 
tata. poftularent. Timonis tota ef Tanaquilli Fabri, ominis in- 
genio fimul & eruditione praeflantiffmi , qua melior , ft univerfamz 
fpetles , dari vix poterat. Haec ideo non praeterire operae videba- 
zur pretium , ne quis me cogeret ad praeftlandum , quod αὐ aliis 
orte fuiffet admi[Jum. V ale. 


— Lucian. Vol. 1. h 


a 


" ———————— MM 


CXIV 


TESTIMONIA QUAEDAM 


D. -E 


Iu pe NT 


P. 0 T. cod. 128: Ad filum quod attinet, lon- 
ge optimus : dictione ufus fignificante ac propria , 
quae efficax dicendi genus decet. Diftinclionis ad. 
haec , atque puritatis , aeque ut perípicuitatis , ἃς 
aptae magnitudinis, fi quis alius , perftudiofus eft. 
Compofitionem quoque adeo commode concin- : 
mat, ut lector credat , non fe orationes legere , fed 
iucundum aliquod carmen , fine manifefto cantu , 
audientium auribus infullari. 

Erafm. Fyifl. L. 29 , Ep. 5 , in Luciani Somnium: 
Omne tulit punctum ( ut fcxipfit Flaccus) qui mifcuit 
utile dulci. Quod quidem aut nemo , méa fenten- 
tia, aut nofter hic Lucianus eftaffecutus; qui pri- 
Ícae comoediae dicacitatem, fed citra petulantiam 
rcferens , Deum immortalem! qua vafricie, quo 
lepore perftingit omnia , quo nafo cuncta fufpen- 
dit, quam omnia miro fale perfricat, nihil vel 
obiter attingens, quod non aliquo feriat fÍcom- 
mate, praecipue philofophis infeftus , atque in- 
ter hos Pythagoricis potiflimum , ac Platonicis ob 
praeftigias : Stoicis item propter intolerandum fu- . 
percilium, hos punctim ac caefim, hos omni te- 
lorum genere petit; idque iure optimo: quid 
enim odiofius , quid minus ferendum , quam im- 


μόδον hui p OCA: 


IESTIMONIA DE LUCIANO. | cxv 


probitas virtutis nomine perfonata ? Hinc illi Z/af- 
phemi, hoc eft, maledici vocabulum addidere ; 
fed hi nimirum , quorum ulcera tetigerat. 

Idem ibid. Yantum obtinet in dicendo gratiae, 
tantum in inveniendo felicitatis, tantum in io- 
cando leporis, in mordendo aceti; fic titillat al- 
lufionibus, fic feria nugis , nugas feriis mifcet ; fic 


-xidens vera dicit, vera dicendo ridet; fic homi- 
. num mores, affectus, ftudia, quafi penicillo de- 
pingit, neque legenda, fed plane fpectanda ocu- 


lis exponit, ut nulla comoedia, nulla fatyra cum 
huius Dialogis conferri débat, feu voluptatem 


fpectes , feu ipectes utilitatem. 


70. Benedictus in praef. Luciani: Nunc fuperef- 


- fet, ut aliqua commendatione Lucianum coho- 


neftarem , nifi fic, actum ab aliis multis, agerem. 


. Et certe quid opus eft, ut poft illos repetam, eum 


elTe Atticae eloquentiae exemplar fincerum , fum- 
ma dicendi fefüvitate, magna rerum varietate , 
magna fcientia , multaque. docirina clarere? Hic 
fi res ferias tractat, fit gravis: fi iocofas, feftivus: 


ἢ praecipit , fi monet; fi mordet, eft prudens, eft 


lenis, eft afper: fi orator TEC agit, eft facun- 
dus, acutus, folidus. Denique adeo foecundo 
flexilique valet ingenio, ut veluti Proteus omnes 
formas, veluti Chamaeleon omnes orationis colo- 
res fufcipiat: varioque füli penicillo varia argu- 
menta explanet, dum 1n gravibus exfurgit fubli- 
mis, in tenuibus incedit humilis, in pieds inter 


utrumque dicendi genus fertur medius: femper 


facrificat perfpicuitati : ficubi Iubet obfcuritatem 
affectare , dextre id facit. Ex quibus conftat, nul- 


um effe auctorem, quo commodius uti poffit, 


quicunque Graece diícere ftudebit. Hic, fi locos 
xecte deligas, tixonibus eft facilis, provectioribus 
h 2 


cxvi ZESITIMONIA DE LUCIANO. 


accommodus , Graeca lingua iam plene imbutis 
utilis. Hinc florentiflimis Europae gymnafiis com- 
mendatiflimus, ut ex eo ftudiofa iuventus, tan- 
quam ex fonte, purum Graecifmum hauriret: il- 
lique aliorum, qui in fcholis praelegi folent , au- 
€lorum fabulis fcatentium, amplus X planus effet 
commentarius: & ex varietate fcriptorum πολυτρό- 
zcv hominis huius, apud quem nulla fere res eft, 
quae non veniat in fermonem, Graece loquendi 
formularum flores decerperet. Quae cum citra 
controverfiam ita fint, omne punctum tulit Lu- 
cianus, qui utile dulci mifcuit : dignus profecto , 
quem omnis φιλόμουσος amet, quem alioqui im- 
pium vel pius non dedignetur, fiquidem puris 
omnia pura, qui ceu Ponticae apes, mel dulciffi- 
mum ex amariffimo abfinthio conficiunt. Age er- 
go quicunque feria, quicunque iocofa quaeris, hic 


invenies, quod animum tuum quocunque tan- : 


dem modo affectum refocillet, five te domi hae- 
rentem, five ruri verfantem, five peregre euntem, 
politiffimi auctoris lectione recreare cupies. Hic 
inter agrorum fata laeta, rerum omnis generis fe- 
getem tibi fuppeditabit: in horto florido , rheto- 
ricorum florum varias coronas nectet : in viridi ἃς 
irriguo prato , perenni eloquentiae fcaturigine, ἃς 
limpidis facundiae rivis te recreabit. Denique ma- 
gno parvove fub lare degentem, moribus tuae 
forti convenientibus, nunc falfa dicacitate vitia 
mordendo , nunc merita laude virtutem extollen- 
do, nunc recta praecipiendo , te informabit. 
Alia de Luciano iudicia vid. fupr. in Differt. de 


eius yita. 


Wm 

EXE  AONUO T. 
B aworaTEnz 

X 


EN Sr. ; T 


J 2 ΤᾺ 
73 } 
? * 


P ree 
IE 
(oU 


4 


ΠΕΡῚ TOY ΕΝΥΠΝΙΟΥ; ΗΤΟΙ; BIOZ AOYKIANOT. 


»y 
Iu μὲν ἐπεπαύμην εἰς τὰ διδασκωλεῖα Φοιτῶν, 
ἤδη τὴν ἡλικίαν πρόσηβος Gy ὁ δὲ πατὴρ ἐσκοπεῖτο 
μετὰ τῶν Φίλων, 6, Ti καὶ διδάξαιτό μέ. Τοῖς πλεί- 
στοις οὖν ἔδοξε παιδεία μὲν καὶ πόνου πολλδῦ, καὶ χρό- 
νου μωκροῦ, καὶ δωπάνης οὐ σμικρῶς;, καὶ τύχης δει- 
S ΧΌ ΔΑ ΝᾺ. " 


1 AOYKIANOY Z.) Οὕτως ἐν 
τῷ Πῶς dei ἱστορίαν, (c. 24.) καὶ 
ἐν τῷ Λούχιος, ἢ ^ Ovoc, περὶ πα- 
πρὸς αὑτοῦ χαὶ πατρίδος" χαὶ ἐν τῷ 
πέλει τῆς ᾿Απολογίας (Α. μισϑ. 
€. 05.) xai Ῥευδομάντι" (c. $5.) 
Περὶ (588v αὑτοῦ ἐν τῷ Δικαστή- 
ρια" περὶ 05 λέξεως καὶ λόγων αὖὑ- 
ποὺ ἐν τῷ Ζεῦξις, xai ἐν τῷ Πρὸς 
σὸν εἰπόντα ΤΙρομηθεύς. Ὅρα xai 


περὶ ᾿Ασσυρίας ϑεοῦ (c. 60.) xat 
ἐν τῷ ᾿Αλιεὺς il ᾿Αναβιοῦντες. Cols 
le&enea Galei, 


$ Φοιτῶν) ᾿Αττιχῶς ἀντὶ τοῦ 
e [4] ^ i1 , 
ES ΟΣ aUa pra Ὑλυφων, 
ἀντὶ τοῦ γλύφειν. C. G. 
7 Διδάξαιτό ue.) Διδάσχομαξ 
2 T ΄ 
τινα, εἰς διδάσχαλον πέμπω uua 
ϑησόμενον. V. 


LUCIANI SAMOSATENSIS 
DIDA d4Q'Gok 


DE SOMNIO, SEU, VITA LUCIANI. 


IN ous admodum cum defiiffem in fcholas ventitare ; 
jam pubertati proximus, tum pater confilium inire cum 
amicis, quid me doceret. Plerifque igitur eruditio vifa fuit 


& labore multo, & longo tempore , & fumtu non exiguo, 
Lucian. Vol. I. A 2 


4 L HU £ I NU 


σϑαι ει λαμπρᾶς" τὼ δὲ ἡ ἡμέτερα μικρά τε εἶναι» καὶ τα- 
xen TIVO, τὴν ἐπικουρίαν eret. E δέ τινα τέχνην 
τῶν βαναύσων τούτων ἐκμάφοιμι, τὸ μὲν πρῶτον" εὐῤὺς 
ἂν αὐτὸς ἔχειν τῶ ἀρκοῦντα πάρω τῆς τέχνης» καὶ : E 
κέτι οἰκόσιτος εἶνωι; τηλικοῦτος uy οὐκ εἰς μακρὰν δὲ 
καὶ τὸν πατέρα came : ἀπος epa ἀεὶ τὸ γιγνόμενον. 
Δευτέρας οὖν σκέψεως ἀρχὴ προὐτέβη, τίς ἀρίστη τῶν 
τεχνῶν: καὶ iem expe, καὶ ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ πρέ- 
πουσά, καὶ πρό όχειρον ἔχουσα τὴν χρρηγίαν, xe διαρ- 
κῇ τὸν πόρον. AA τοίνυν ἄλλην ἐπαινοῦντος, ὡς ἕκα- 
c T06 γνώμης ἣ ἐμπειρίας εἶχεν; ὃ πατὴρ εἰς τὸν ἙΘεἰόν 
ἀπιδὼν, ( map γὰρ ὃ πρὸς μητρὸς Θεῖος, ἅ ἄριστος ἐρ- 
μογλύζος εἶναι δοκῶν, καὶ λιβοξόος € ἐν τοὺς μάλιστα 
εὐδόκιμ hs) οὐ θέμις, εἶπεν; ἄλλην τέχνην ἐπικρατεῖν, 
σοῦ παρόντος ἀλλὰ τοῦτον ἄγε; δείξας ε ἐμὲ, καὶ óc 
ὅδασκε παρωλαβὼν λίθων ἐργώτην ἀγαθον tiia, καὶ 


δὲ fortuna indigere fplendida: reculas autem. noftras tum 
tenues effe, tum promtum quoddam fubfidium poflulare. 
Sin aliquam vilium iftarum artium , quae manu conflant , 
edidiciffem , primum me quidem ipfum ftatim inde habitu- 
rum, quo vitam tuear, neque amplius domi coenaturum 
[paternae meníae gravem ] id aetatis: dein non diu fore, 
quin patrem fim hilaraturus, allato ufque, quod mihi na- 
tum erit mercedis. Ergo fecundae deliberationis initium eft 
propofitum , quae optima fit artium , & ad edifcendum fa- 
cilima, & homini libero conveniens , & expedito fumtu 
parabilis , & quaeftu commodo. Alio aliam commendante , 
ut cuiufque fenfus aut experientia ferebat, pater ad avun- 
culum converfus, ( aderat enim maternus avunculus, qui 
optimus effe ftatuarius videretur, & poliendis lapidibus in 
primis laudatiffimus) fas non eít, inquit, aliam artem pri- 
mas tenere, te pracíente: quin tu illum ducito, me de- 


5:0 3 INI DU M. $ 
συναρμοστὴν, καὶ ἑρμογλυφέα" δύνωται γὰρ καὶ τοῦ-- 
TO, φύσεώς Ye ὡς οἶσιϑα. e ELA δεξιως" ἐτεκμαίρετο 
E ταῖς ἐκ. τοῦ κήρου V παιδιαῖς. ὁπότε γὰρ ὠφεθείην ὑπὸ 
τῶν διδασκάλων, ἄποξέων ἂν τὸν κηρὸν, ἢ ; ἡ βόας, ἢ ἵπ- 
πους, ἢ καὶ νὴ Δί ἀνθρώπους ἀνέπιλαττον, εἰ εἰκότως. ὡς 
ἐδόκουν τῷ πατρί ἐφ᾽ οἷς παρὰ μὲν τῶν διδασκάλων 
πληγὰς ἐλάμβανον τότε δὲ ἔπαινος εἰς τὴν εὐφυΐαν 
καὶ ταῦτω ἤν καὶ χρηστὰς εἶχον er qu TAG ἐλπίδας, 
ὡς ἐν βραχεῖ μαθήσομαι τὴν τέχνην, ἀπ᾽ ἐκείνης γε τῆς 
πλαστικῆς. Ἅμα τε οὖν ἐπιτήδειος ἐδόκει ἡ ἡμέρα τέχνης 
ἐνάρχεσθαι : καγὼ παρεδεδόμην τῷ D ela, μὼ τὸν AP 
οὐ σφόδρα τῷ πράγματι, ἀχθόμενος ἀλλά μοι καὶ 
παιδιάν τινῶ οὐκ ἀτερπή ἐδόκει ἔχειν, καὶ πρὸς τοὺς 
ἡλικιώτας ἐπίδειξιν, εἰ Φαινοίμην ϑεούς τὲ γλύφ Ων» 
καὶ ἀγαλμάτιά TW μικρὰ κατασκευάζων. ἐμαυτῷ 
T6, "οἰκείγοις , οἷς προῃρούμην. Kad rye πρῶτον ἐκεῖ 


monítrans, tuamque in curam receptum effice lapidum ar- 
tificem bonum, ὅς coagmentatorem, ac ftatuarium: poteft 
enim, idque ingenio praeditus , ut ΠΟΙ, dextro. Scilicet 
argumentum capiebat ab iftis e cera ludicris: ram dimiffüs 
a magiftris, derafa cera, boves aut equos, aut, ita me 
Iuppiter amet , homines effingebam, fcitule, ut videbar pa- 
tri: ob quae quidem a magiítris vapulabam; at tunc ad in- 
geuii felicis laudem & ifta quoque pertinebant: quare bona 
tenebantur de me fpe, fore ut brevi artem difcerem , idque 
ex ifta fingendi dexteritate. Simul igitur atque idonea vi- 
debatur dies arti aufpicandae , committebar avunculo, rem 
haud fane quam valde gravatus: quin & ludum quendam 
non iniucundum mihi videbatur habere, & ad aequales 
oftentationem , f: Deos fculperem, ὃς fimulacra quaedam 
parva concinnarem mihimet ipfe, & quibus vellem. Tum 
primum illud, & quod íolet incipientibus, contigit: fcal- 
A 3 


3 


6 L UU TC UPS 


xdi σύγηθες τοὺς ἀρχομένοις é ey yero ἐγκοπέα γάρ 
τινά μοι δοὺς ὁ ὁ Θεῖος. ἐκέλευσέ μοι ἠρέμα καϑικέσϑαι 
πλακὸς ἐν μέσῳ κειμένης ἐπειπὼν τὸ κοινὸν, Apo δέ 
τοι ἥμισυ παντός. Σ κληρότερον δὲ κατενεγκόντος Vr 
ἀπειρίας, κατεάγη μὲν ἡ πλάξ' ὁ δὲ ἀγανακτήσας, 
σκυταλήν τινὰ κειμένην πλησίον λαβῶν, οὐ πρώως, 
οὐδὲ προτρεπτικὼς μου κατήρξατο, ὥστε δάκρυά μοι 
4 τὰ προοίμια τῆς τέχνης. ᾿Αποδρὸς οὖν ἐκεῖθεν & ἐπὶ τὴν 
οἰκίαν ἀφικνοῦμαι; συνεχὲς ἀνολολύζων, καὶ δακρύων 
τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑπόπλεως" καὶ διηγοῦμαι τὴ τὴν σκυτά- 
λήν, καὶ τοὺς μώλωπας ἐδείκνυον. καὶ κατηγόρουν πολ- 
Aq» τινα ὠμότητα, προσϑεὶς, ὅτι ὑπὸ Φθόνου ταῦτα 
ἔδρασε: μὴ αὐτὸν repa κατὼ τὴν τέχνην. 
"Aya ακτησαμένης δὲ τῆς μήτρος, καὶ πολλὰ τῷ ἀδελ.-- 
Co λοιδορησωμένης, ἐπεὶ νυξ ἐπῆλθε, κατέδαρθεν ἔ e 
5 ἔνδακρυς. καὶ τὴν νύχβ᾽ ὅλην ἐννοῶν. ΝΙέχρι μὲν δὴ τού- 


3 ᾿Αρχὴ d£ τ. P. T. v "Heins — eie δὲ Acux. ἐν "Egposipsn. C. G. 
ποῦτο, χαὶ ᾿Αριστοτέλους ἐν & Προ- 9 ᾿Ανολολύζων ) ἄλλως γράφε- 
βλυμ. καὶ Πολιτιχῶν πέμπτω" αὖ- ταὶ ἀναλύζων. C. 6. 


pro mihi dato avunculus iuffit leniter perfílrringere tabu- 
lam in medio iacentem, addens vulgatum illud, Dimidium 
facli , qui coepit , habet : me vero durius impingente prae im- 
peritia, confracta eft tabula. Ille indignatus , fcutica, quae 
fub manu erat, capta, haud placide, neque adhortantis mo- 
re me initiavit, fic ut lacrimae mihi prooemium effent artis. 
Hinc ergo me domum proripio, crebros fingultus ducens , 
lacrimiíque oculos oppletus: commemoro ícuticam , vibi- 
cibufque oftenfis, & incufata multa quadam [avunculi ] 
crudelitate, adieci, haec illum ex invidia feciffe, [ metuen- 
tem] nearte fe fuperarem. Indigne ferens mater cum mul- 
ta fratri dixiflet convicia, ego primis tenebris obdormivi - 
adhuc in lacrimis, totamque no&tem cogitabundus. Hacle- 


2 y 


d$ 
e 8 OM.N.IUIJM. 7 
τω γελάσιμω, xci μειρακιώδη τὸ τῶ εἰρημένα" τὰ pire 
T raura, δὲ οὐκέτι εὐκαταφρόνητοι, e) ὁ ἄνδρες, ἀκούσεσθε, 
NS καὶ πάνυ φιληκόων apod aov δεόμενα" iyoL yo 
xal ' Ὅμηρον. εἴπω; (Θεἰός pn ἐνύπνιον ἤλθεν ὁ ὄνειρος, 
í ᾿Αμβροσίην dn γύκτω. ἐναργής οὕτως. ὥστε μηδὶ ἐν ὠστο- 
A Miren ὧι τῆς ἀληθείας" ἔτι γοῦν καὶ pera τοσοῦτον 
| χρόνον τάτε σχήματά μοι τῶν φανέντων ἐν τοῖς ὀφόαλ- 
| Más παραμένει, καὶ id Φωνὴ τῶν ἀκουσιϑέντων ἐναυλος" 
οὕτω σαφη πάντω m. Δύο γυναῖκες λαβόμεναι TOÀ 
5 χεροῖν εἷλκόν με πρὸς ἑαυτὴν ἑκωτέρω μάλω βιαίως 
— xdi καρτερῶς" μικροῦ γοῦν με. διεσπάσαντο πρὸς ἀλ- 
λήλας Φιλοτιμούμεναι" καὶ γὰρ ἄρτι. μὲν ay 1 ἑτέρα 
ἐπεκράτει, καὶ παρὸ μικρὸν ὅλον εἶχέ με. ἄρτι δὲ ἂν 
elus ὑ ὑπὸ τῆς ἑτέρας εἰχόμην. εβόων δὲ πρὸς Hope 
E ή μὲν, ὡς αὐτῆς ὄντῶ με κεκτήσιθαι βούλοι- 
T0 ἡ δὲ, ὡς μάτην τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιοῖτο. ἥν δὲ ἡ 


4 "Evómuov ) τ. χατὰ ὕπνον. C. 6. 


nus quidem, quae dixi, ridicula funt & puerilia: quae vero 
deinceps confequuntur , non iam contemtu digna, o viri, 
accipietis, fed talia, quae valde diligentes auditores requi- 
rant: ut enim cum Homero dicam , Divinum mihi fecun- 
.dum quietem venit infomnium almam per noctem , tam 
clarum , ut nihil abeffet a veritate: quare poft tantum tem- 
pus fpecies rerum vifarum in oculis ufque inhaeret , ὃς fo- 
nus auditorum auribus infonat; tam erant omnia manife- 
fla. Duae mulieres prehenfis manibus me utraque ad fe 
trahebant vehementer fane & valide, fic ut parum abef- 
fet, quin me difcerperent illo mutuo contendendi ftudio: 
namque modo haec fuperior paene me totum habebat , mo- 
do rurfus ab altera tenebar. Interea vociferabantur invi- 
cem ambae: haec, eam me fuum poffidere velle; illa, fru- 
ftra res alienas iftam fibi vindicare. Erat autem una ope- 
Α 4 


6 


ὃ L U b Lx NE 


μὲν ἐργατικῆ, καὶ ἀνδρικὴ, καὶ αὐχμηρῶ; τὴν κόμην, 
τῶ χεῖρε τύλων ἀνάπλεως, δεζωσμένη τὴν ἰσϑήτα, 
τιτάνου καταγέμουσαι, οἷν οἷος ἦν ὁ Θεῖος, € ὁπότε £n τοὺς 
λίθους" 4 ἑτέρα δὲ "μάλα εὐπρόσωπος, καὶ τὸ σχῆμα 
εὐπρεπὴς, καὶ κόσμιος τὴν ἀναβολήν. τέλος δ᾽ οὖν 
ἐφιασί po δικάζειν, ὁποτέρα βουλοίμην συνεῖνωι αὖ- 
τῶν. προτέρω δὲ ἡ " cx Apa ἐκείνη καὶ ἀνδρώδης ἔλεξεν" 
7 Eya, Φίλε rai, Ἑρμογλυφικὴ τέχνη εἰμὴ, ἣν χβὲς 
ἤρξω. μανθάνειν, οἰκεία, τέ σοι καὶ συγγενὴς οἴκοθεν" ὅ, 
τε γὰρ πάππός σου (8 εἰποῦσα τοὔνομι ᾿ τοῦ μητροπά- 
τορος) λιθοξόος ἢ ἥν» καὶ τὼ ϑείω eu v" Dorínto καὶ μάλα 
εὐδοκιμεῖτον δι ἥμας. εἰ δὲ θέλοις λήρων μὲν καὶ Φλη- 
Vi Qu τῶν παρὰ ταύτης ἀπέχεσθαι E δείξασα τὴν éré- 
ρῶν: ἐπέσϑαι δὲ καὶ συνοικεῖν ἐμοὶ» apu μὲν Sé " 
γεννικῶς, καὶ τοὺς ὠμοὺς ἕξεις καρτεροὺς, Φήόνου δὲ 
παντὸς ἀλλότριος ἔσῃ» καὶ οὔποτε ὥπει ἐπὶ τὴν ἀλλφ- 
δαπὴν, τὴν πατρίδα καὶ τοὺς οἰκείους καταλιπών" οὐδὲ 


raria, virilis, fqualida coma, manibus callo plenis , fuccin- 
&a veflem, calce referta, qualis erat avunculus, cum 
poliret lapides: altera vero facie valde formofa , habitu de- 
cora, atque eleganti veftitu. Tandem ergo mihi permittunt 
arbitrari, utri malim adeffe. Prior autem inculta illa & vi- 
rilis fic eft locuta: Ego, care puer, ars fum Statuaria , 
quam heri coepifti difcere, & domeftica tibi & cognata 
genere: etenim & avus tuus, ( matris ipfo nomine patrem 
appellabat) lapidum erat fculptor, & avunculi utrique 
magnam funt adepti laudem ex nobis. Siquidem optes nu- 
gis δὲ quifquiliis, quas illa praebet, abflinere , ( monftrabat 
alteram) & me fe&tari mecumque degere, primum tu qui- 
dem aleris firmo cibo, & humeros habebis robuftos ; ab 
omni autem invidia eris alienus, neque unquam abibis in 
peregrinas regiones , patria familiaribuíque relictis: nec te 


$9 ΕΝ Ὁ Μὲ 9 


| ἐπὶ λόγοις ἐπαινέσονταί σε πάντες. Μὴ oras à: 8 

r Eo “σώματος τὸ εὐτελὲς, μηδὲ τῆς ἐσιϑήτος τὶ τὸ πιναρόν' 

P γὰρ τῶν τοιούτων ὁρμώμενος, καὶ Φειδίας ἐκεῖνος 
ἔδειξε τὸ τὸν Δία, καὶ à ΤΠολύκλειτος i τῆν Ἥραν εἰργάσατο, 
καὶ Μύρων ἐπηνέθη 3 καὶ Πραξιτέλης ἐθαυμάσθη: 
por xy ea γοῦν οὗτοι μετα τῶν. Θεῶν. εἰ δὴ τούτων 
εἷς γένοιο. πῶς μὲν οὐ κλεινὸς, αὐτὸς παρὸ πᾶσιν ἀν- 
ϑρώποις γένοιο; ζηλωτὸν δὲ καὶ τὸν πατέρα ἀποδείξεις, 
περίβλεπτον δὲ ἀποφανεῖς καὶ τὴν πατρίδα. ταῦτω καὶ 
ἔτι τούτων πλείονα διωπταίουσα,, καὶ βαρβαρίζουσαι 
πάντοθεν, εἶπεν ἡ Τέχνη: μάλα δὴ σπουδῇ συνείρουσα, 
καὶ πείθειν με πειρωμένη" ἀλλ᾽ οὐκέτι μέμνημαι" T& 
πλεῖστα γὰρ 10s μου τὴν μνήμην διέφυγεν. ἐπεὶ δ᾽ 
οὖν ἐπαύσατο, ἄρχεται 4 ἑτέρα ὡδέ ue Ἐγὼ δὲ, ὦ 9 
τέκνον, ΤΠ αιδεία εἰμὴ ἤδη συνήθης σοι, καὶ γνωρίμη- εἰ 


13 Μνήμην διέφυγεν) Ὃ τὰ φωνὴν ἔναυλον, Apu τὸν ἔννοιαν τῶν 
σχήματα τῶν φανέντων τοῖς ὀφθαλ- εἰρημένων οὕτω TAX: ως ἐξημβλω- 
pos ἐγτετυπωμένα φέρων ,» Χαὶ τὴν χας; χαιϊγὺν τοῦτο. V. 


fane ob declamatiunculas laudabunt. cuncti. Cave autem , 
fa(tüidiveris habitus vilitatem , aut illud veftimenti fordidum: 
a talibus enim initiis profe&us etiam Phidias ille Iovem 
- exhibuit, & Polycletus Iunonem effinxit, & Myron in lau- 
de, ἃς Praxiteles in admiratione fuerunt: hi nunc propterea 
cum Diis adorantur. lam fi tu unus eorum fias , qui pot- 
eft fieri, quin celebris apud omnes homines ipfe habeare? 
immo patrem efílicies, ut beatus praedicetur te filio, pa- 
triamque infuper reddes illuftrem. Ifta, atque iftis itidem 
plura titubans & ufquequaque barbare locuta dixit Statua- 
ria, perquam fane fedulo compofita, ut quae mihi perfua- 
dere conaretur: fed non amplius recordor: nam plurima 
iam quidem memoriam effugerunt. Poftquam igitur defit , 
infit altera hunc fere in modum: Ego , fili, Eruditio fum, 
iam tibi familiaris & nota, etíi necdum ad finem ufque me 


L 'U «C IA NOU 


καὶ μηδέπω εἰς τέλος μου πεπείρασαι. ἡλίκα μὲν οὖν 
τὰ ἀγαθὼ mop λιθοξόος γενόμενος, αὐτὴ προείρηκεν" 
οὐδὲν γὰρ ὅτι μὴ ἐργάτης ἔσῃ, τῷ σώματι πονῶν, καὶν 
τούτῳ τὴν ἅπασαν ἐλπίδα, τοῦ "T | τεθειμένος, ἀφα- 
T μὲν αὐτὸς, ὧν, ὀλίγω καὶ ἀγεννῆ λαμβάνων, τα- 
στεινὸς τὴν γνώμην; εὐτελὴς δὲ τὶ τήν πρόοδον, οὔτε Φίλοις 
ἐπιδικάσιμος, οὔτε ἐχθροῖς Φοβερος, οὔτε τὸς πολίταις 
ζηλωτός, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον ἐργάτης; καὶ τῶν 6x τοῦ 
πολλοῦ δήμου εἷς, ἀεὶ τὸν προύχοντα ὑποπτήσσων, καὶ 
τὸν λέγειν δυνώμενον ϑεραπεύων, λαγὼ βίον ζῶν, καὶ 
TOU κρείττονος eger ων. €i δὲ καὶ Φειδίας, ἡ 52 ΠΙλύ- 
κλίτος γένοιο, καὶ ϑαυμαστὰ πολλὰ ἐξεργάσαιο, 
τὴν μὲν τέχνην ἅπαντες ἐπαινέσονται, οὐκ ἔστι δὲ ὅστις 


ἄγαν ζῶον ὁ "λαγώς. Vorft. 


Q10 


6 Οὔτε φ. ἐπιδιχάσιμος) Ὅ 


τοῖς | φίλοις ἐν τῷ ικάζεσϑαι συγὰ- 
ορᾶν, xal πούτοις ἜΣ ἐν ταὶς 
díxaic. V. 

10 Aayà βίον ζῶν) 'O λαγὼς, 
ἐπὶ δειλίας αἰνίττεται. Φιλόστρ. 
ὅ. £c υ ᾿Απολλων. C. 6. Παροι- 
μία εἰς τοὺς δειλούς" δειλὸν γὰρ 


II Ἕρμαιον) Τὸ ᾿ἀπροσδόχητον 
χέρους, ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθε-: 
μένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοιπόροι 
κατεσίδίουσι. MS "H ἀπὸ τοῦ ἐν 
ἔθει λεγομέ έγου, κοινὸς. Ἑρμῆς, ἐπὶ 
τῶν εὑρισχόντων τι" οἷον, Xoiyby τὸ 


εὕρημα. Vorft. 


pertentaveris. Quanta quidem tu bona fis confecuturus , 
fi flatuarius fias, ifta praedixit: nihil utique nifi opera- 
rius eris, corpus labori impendens, in eoque fpem vitae 
omnem habens repofitam ; dum ipfe fis obícurus, parvam 
eamque illiberalem accipias mercedem , humilis animo, vi- 
lifque prodeas ὃς incomitatus in publicum, neque amicis 
utilis advocatus, nec inimicis metuendus, nec quem tui 
cives aemulentur: fed ipfum illud operarius, unufque e 
plebe multa, qui femper praeftantiorem revereatur, di- 
cendo promtum colat, leporis vitam vivens, potentiorif- 
que praeda facilis. Fac autem te Phidiam aut. Polycletum 
fieri, multaque admiranda affabre perficere , artem cuncti 
laudabunt;at nullus eorum , qui fpe&ant , fiquidem fapiat, 


ham 


5 0M NGI'H M. ΤΙ 


τῶν ἰδόντων, εἰ νοῦν ἔχοι. εὐξαιτ᾽ ἄν σοι ὅμοιος γενέ- 
σϑαι οἷος γὰρ ἂν v6, βάναυσος, καὶ χειρώνωξ, καὶ 
ἀποχειροβίωτος νομισϑήσῃ.᾿ 'Hy δέ μοι πείδῃ, πρῶτον 
μῶν σοι πολλὰ ἐπιδείξω παλωιῶν ἀνδοῶν €i ἔργα. καὶ 
“πράξεις ϑαυμαστὰς, καὶ λόγους αὐτῶν ἀπαγγέλ- 
λουσώ, καὶ πάντων, ὡς εἰπεῖν» ἔμπειρον ἀἄποφαίνουσα) 
i καὶ τὴν Ψυχῆν, ὅ ὅπέο σοι κυριώτατόν ἐστι; κατωκοσμή- 
M. πολλοῖς καὶ ἀγαθοὺς κοσμήμασι, σωφροσύνῃ», δι- 
K: LE εὐσεβείῳ, πρᾳότητι», ἐπιεικείᾳ » συνέσει; καιρ- 
y τερίρι» T τῷ τῶν καλῶν ἘΠῚ τῇ πρὸς τῶ σεμνότωτω ὁρ-- 
“μή ταῦτα ye ἐστιν ὃ τῆς ψυχῆς ἀκήρατος ὡς ἀληθῶς 
᾿χόσμος. λήσει δέ σε οὔτε παλαιὸν jh οὔτε VUY yet 
σϑαι δέον, ἀλλὼ καὶ τὰ δέοντα pé pa per ἐμοῦ" 
καὶ ὅλως, ὥπαντω, ὁπόσω ἐστὶ τάτε Dea, τάτε ἂν- 
Douai, οὐκ εἰς μώκράν σε διδάξομωι. Kol ὁ νῦν 
πένης ὃ τοῦ δεῖνος. ὁ βουλευσάμενός τι περὶ ἀγεννοῦς 


optet fe tibi fimilem effe: qualifcunque enim fueris, vilis 
'" artifex, mercenariufqQue, & manibus vitam quaerens ha- 

bebere. Quod fi mihi morem geras, primum equidem tibi 
multa oftendam veterum virorum acta, refque geftas ad- 

mirabiles , dum eorum fcripta tibi recito , atque omnium, 
-ut plane dicam, te peritum reddo. Quin & animum , quae 
ΤῸ] pars eft primaria, excolam multis bonifque ornamen- 
"tis, temperantia , iuftitia, pietate, placiditate, aequitate , 
. prudentia , conftantia, honefti amore, acri denique prae- 
!ftantiffimarum rerum ftudio: ifta enim vere funt fincera 
mentis decora. Praeteribit autem te nec vetuftum quid- 
- quam, nec quod nunc fieri expediat : quin δὲ futura pro- 
^fpicies mecum; & in univerfum quidquid eft rerum divi- 

narum humanarumque , non diu erit, quod te docebo. Tum 
2qui nunc pauper audis, & iftius, cuius nomen vix con- 
- flat, filius, qui deliberas adhucdum de tam ignobili arte , 


IO 


II 


12 


12 I5 8 3C ZETA ΝΕ 


οὕτω τέχνης» μετ᾽ ὀλίγον ἅπασι ζηλωτὸς καὶ ἐπίφϑονος 
ἔσῃ: τιμώμενος καὶ ἐπαινούμενος» καὶ ἐπὶ τοῖς ἀρίστοις 
εὐδοκιμῶν, καὶ ὑπὸ τῶν γένει καὶ πλούτῳ προὐχόντων 
ἀποίλεπόμενος, ἔσϑητα μὲν τοιαύτην ἀμπεχόμενος, 
( δείξασα T; τὴν ἑαυτῆς" πάνυ δὲ λαμπρῶν ἐφόρει) à ἀρχῆς 
δὲ καὶ προεδρίας ἀξιούμενος. κῶν που eren s οὐδ᾽ 
ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς ἀγνὼς οὐδ᾽ ἀφανὴς ἔσῃ" τοιαῦτά 
σοι περιθήσω τὸ γνωρίσματα», ὥστε τῶν ὁρώντων ἕκω- 
στος τὸν πλησίον κινήσας δείξει σε TQ Q δακτύλῳ, ΟΥ- 
ΤΟΣ ΕΚΕΙΝῸΣ , λέγων. Ἂν δέ τι conii ὅξων» ἢ» 
καὶ τοὺς Φίλους » καὶ τὴν πόλιν ὅλην καταλαμβάνῃ, 
εἰς σὲ πάντες ἀποβλέψψονται κἂν που τι λέγων τύχῃς, 
κεχηνότες οἱ πολλοὶ ὠκούσονται, ϑαυμάζοντες » καὶ £U- 
δαιμονίξοντές σε τῶν λόγων τῆς δυνάμεως, καὶ τὸν 7ret- 
τέρα τῆς εὐποτμίας. ὃ δὲ λέγουσι», ὡς ἄρα ἀθάνατοι 
γίγνονταί τινες, ἐξ ἀνθρώπων, τοῦτό σοι περιποιήσω. 
καὶ yao ἣν αὐτὸς ἐκ τοῦ βίου ἀπέλβῃς. οὔποτε παύσῃ 


paulo poft omnibus eris aemulationi & invidendus: hono- 
res laudemque confequeris, ob rerum optimarum cultum 
infignis, quique genere ac divitiis excellunt te fufpicient : 
porro tali vefte, (fua, quam fplendidiffimam gerebat , 
oftentata ) amicus, magiftratu primaeque fedis honore 
dignus habeberis: fi quo peregre proficifcaris, ne in ex- 
tera quidem regione ignotus eris obícurufve: eiufmodi tibi 
circumdabo infignia, ut videntium unufquifque proximum 
impellat, teque digito defignans , c i/le e], aiat. Si quid 
autem maioris momenti aut amicos, aut civitatem etiam 
univerfam occuparit, ad te cuncti refpicient: dixeris ali- 
quando publice, a tuo dicentis ore plerique pendebunt au- 
ditores admirabundi , & gratulabuntur tum tibi ditertae ora- 
tionis potentiam , tum patri prolis felicitatem. Quod autem 
ferunt, immortales fieri quofdam ex mortalibus , id tibi con- 


IN d 


n 
r 


SOMNIUM. 13 


συνὼν τοὺς πεπαιδευμένοις, προσομιλῶν τοῖς ἀρίστοις. 


| ὁρᾷς τὸν Δημοσιϑένην ὁ ἐκεῖνον, τίνος υἱὸν ὄντα, ἐγώ quay 
ἐποίησα: ὁρᾷς τὸν Αἰσχίνην, ὃ 06 upra pias υἱὸς ἥν; 


ἀλλ᾽ ὅμως ero) d ἐμὲ Φίλισσες ἐθεράπευσεν ὁ δὲ 
“Σωκράτης καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῇ ἑρμογλυφικῇ ταύτῃ τρω- 


φῶς, ἐπειδὴ τάχιστα συνῆκε TOU κρείττονος, καὶ dpa- 


πετεύσας παρ᾽ αὐτῆς ηὐτομόλησεν ὡς ἐμὲ; ἀκούεις ὡς 
παρὰ πάντων ἄϑεται: ᾿Λφὸς δὲ αὐτοὺς τηλικούτους 
xa τοιούτους ἄνδγας, καὶ πράξεις λαμπρὰς, καὶ λό- 
ους σεμνοὺς, καὶ σχῆμα εὐπρεπὲς, καὶ τιμὴν: καὶ 
ocean, καὶ erem, καὶ προεδρίως, καὶ δύναμιν, καὶ 
ἀρχὰς» καὶ τὸ ἐπὶ λόγοις εὐδοκιμεῖν, καὶ τὸ ἐπὶ συνέ- 
σει ᾿εὐδαιμονίξεσιθδαι, χιτώνιόν τε σιναρὸν ἐνδύσῃ » καὶ 
σ nun δουλοπρεπς evene » καὶ hte χλία, καὶ yAv- 

τοῖο, καὶ κοπέας;, καὶ XA Tipo Ἐν ταῖν χερον ἕξεις, 
κάτω νενευκὼς εἰς τὸ Syon» χαμαιπετῆς, καὶ χαμαί- 
ζηλος, καὶ πάντω τρόπον ταπεινός ἀνακύπτων δὲ οὐδέ- 


ciliabo: etenisn cum e vita difcefferis, non tu defines un- 
quam adeffe doctis, & confuetudinem habere cum optimis. 
Viden' Demofthenem illum, quo patre natum, ego quan- 
tum reddiderim? viden' Aefchinem, qui piatricis tympa- 
num pulfantis erat filius? & tamen ipfum propter me Phi- 
lippus coluit. Socrates autem ὃς ipie fub ifta Statuaria nu- 
tritus , fimul atque meliora percepit, illaque deferta trans- 
fugit ad me, audis, ut ab omnibus celebretur? His tu miffis 
tantis talibufque viris , rebus fplendidis, fermonibus fapien- 
tiffimis, habitu decoro , honore, gloria, laude, principe 
confidendi loco , opibus, dignitate, facundae orationis fa- 
ma , publica prudentiae gratulatione , tuniculam indues for- 
didam, & habitum fufcipies fervilem , vecticulos, caela, 
malleolos , fcalpra in manibus habebis , vultu ad opus pro- 


mo, humilis & humilia confe&tans, omnemque in modum 


Los! 


3 


14 


15 


14 L QW ἢ V NÉ 


πότε» οὐδὲ ἀνδρῶδες, οὐδὲ ἐλευθέριον οὐδὲν i ἐπινοῶν, ἀλ-. 
AG τὰ μὲν ἔργα ὕσγως εὐρυύμια καὶ εὐσχήμονα ἡ ἔσταί 
σοι προνοῶν, ὅπως δὲ αὐτὸς εὐρυύμός τε καὶ κόσμιος. 
ἔσῃ y xi TO πεφροντικῶς (AAA ἀτιμότερον στοιῶν σεῶυ- 
τὸν λίδων. Ταῦτα ἔτι λεγούσης αὐτῆς» οὐ περιμείνας 
ἐγὼ τὸ τέλος τῶν λόγων, ἀναστὰς ἀπεφυνώμην᾽ καὶ 
τὴν ὥμορφον ἐκείνην καὶ ἐργατικήν QT AVIA » pem 
βαινον πρὸς τὴν Παιδείαν μάλα γεγηθως" καὶ po | 
στώ ἐπεί μοι καὶ εἰς γοὺν ἤλθεν ἡ 7 σκυτάλη: καὶ ὅτε 
πληγὰς εὐθὺς οὐκ ὀλίγας ἀρχομένῳ pu E everpi-. 1 
ψατο. ἡ ἡ δὲ ἀπολειφθεισα τὸ μὲν πρῶτον ἡγανάκτει». ᾿ 
xc τὼ χεῖρε συνεκρότει: XL) τοὺς ὀδόντας ὁ ἐνέπριε' τέλος 
δὲ, ἃ ὥσπερ τὴν Νιόβην à ἀκούομεν: ἐπεπήγει; καὶ εἰς λί- 
foy μετεβέβλητο. εἰ δὲ i παραόοξα ἔπαθε, p amus 
σήτε᾽ ϑαυματοποιοὶ yo οἱ ὄνειροι. Ἣ « ἑτέρα δὲ ἐ πρός με | 
ἀπιδουσα; τοιγαροῦν ὡμείψομιαί σε; ἔφη, τῆς δὲ τῆς 


abie&us: nünquam tu re&um caput efferes, virile nihil, - 
nihil liberale cogitabis; fed opera quomodo tibi concinna | 
& elegantia procedant, providebis: ut ipíe fis concinnus. 
& honeftis moribus ornatus, tinime curabis, fed lapidi- 
bus te viliorem reddes. Haec cum adhuc diceret, ego, non - 
exfpe&ato fermonum fine, furgens litem decrevi: mox illa - 
deformi atque operaria fpreta, conferebam me ad Erudi- 
tionem valde laetus: maxime quandoquidem in mentem 
mihi venit fcutica, & plagas ftatim non paucas inchoanti - 
mihi hefterno die fuiffe impofitas. Illa deferta primum in- 
dignabatur manibus complofis, & dentes infrendens: tan- 
dem, quomodo Nioben audimus, fixa diriguit, inque la- | 
pidem fuit verfa. Si vero paíía videatur incredibilia , ne 
tamen non credatis: miras enim fomnia praeftigias obii- 
ciunt. Tum altera, cum ad me refpexiflet, at ego iam, in- — 
quit, tibi vices rependam caufae iuftiffime diiudicatae: age 


"S CN NOW US M 13 


δικαιοσύνης ὅτι καλῶς τὴν δίκην ἐδίκωσως. uoi ἐλβὲ 
ἥδ, ἐπίβηθι τούτου τοῦ ὀχήματος; (δείξασά τι ὄχημα 
ὑποπτέρων ἵππων τινῶν, τῷ υ Πηγάσῳ ἐοικότων ) € ὅπως 
dre οἷο, καὶ ἡλίκα μὴ ἀκολουθήσεις ἐμοὶ ἀγνοήσειν 
ἔμελλες. ἐπεὶ δὲ ἀνηλόον, ἡ 4 μὲν ἤλαυνε, καὶ ὑφηνιόχει" 
ἀρθεὶς δὲ εἰς ὕψος i ἐγὼ ἐπεσκόπουν, ἀπὸ τῆς έω ἀρξά- 
μένος ἄχρι πρὸς ἑσπέραν, πόλεις, καὶ ξένη, καὶ ϑήμους, 
καθάπερ ὁ ὃ Τριπτόλεμος, ἀποσπείρων τι ἐς τὴν yn. 
οὐκέτι μέν τοι μέμνημαι ὅ, τι τὸ σπειρόμενον exeo ἤν" 
πλὴν τοῦτο μόνον, ὅτι κάτωθεν ἀφορῶντες οἱ ἄνθρωποι, 


᾿" N OST) δ ^ ͵ ^ / 
ἐπήνουν ; xe quer εὐφημίας, κα Uc γένοίμεην τῇ πτη- 


eu, παρέπεμπον. Δείξωσω δέ μοι τὼ TOC AUTO; LS 
τοῖς ἐπαινοῦσιν ἐκείνοις , ἐπανήγωγεν αὖθις, οὐκέτι τὴν 
αὐτὴν ἐσιϑητα ἐ ἐκείνην ἐνδεδυκότα, ἣ ἥν εἶχον ἀφ,πτάμενος" 
ὠλλ᾽ ἐμοὶ ἐδόκουν. εὐπάρυφός τις ἐπανήκειν. κατώλά- 
βοῦσω οὖν καὶ τὸν πατέρα ἐστώτω καὶ περιμένοντα, 
ἐδείκνυεν αὐτῷ ἐκείνην τὴν £e Ogre, xd; οἷος ἥκοιμι" 


ergo , infcende in hunc currum , (currum aliquem oftendebat 
equorum alatorum , Pegafo fimilium ) ut perfpicias , qualia 
& quanta , fi te mihi non dedifles , ignoraturus fueras. Simul 
autem afcendi, agitabat illa & moderabatur : atque ego in 
altum eve&us contemplabar , ab Aurora curfu inftituto ad 
Occidentem ufque, urbes, gentes, populofque, quafi Tri- 
ptolemus feminis quiddam in terram proiiciens: quamquam 
haud fane memini, qualenam effet fparfum illud femen , 
nifi hoc tantum, homines ad me fufpicientes laudare , & 
fauftis acclamationibus, quofcunque volatu adiiffem , pro- 
fequi. Poftquam igitur tot res mihi, meque laudantibus 
ifs oftendiffet, reduxit iterum non ifta quidem vefle in- 
dutum, quam habebam, cum volucri curru efferrer : fed 
videbar omnino mihi in ami&u honoratiore & praetextato 


redire. Quin &, ut patrem invenit adítantem , meque op- - 


16 


16 L UE EA' NE 


καί τι καὶ ὑπέμνησεν» οἷαι μικροῦ δεν περὶ ἐμοῦ ἐβου-, 
λεύσωτο. ταῦτα μέμνημαι ἰδὼν, à ἀντίπαις ἔτι ὧν, ἐμοὶ 
17 δοκεῖ ᾿ἐκταρωχβεὶς πρὸς τὸν τῶν πληγῶν Φόβον. Meraco 
δὲ λέγοντος, Ἡράκλεις, € £O τις: ὡς μάκρὸν τὸ ἐνύ- 
TTWOV » καὶ δικανικόν. εἶτ᾽ ἄλλος ὑπέκρουσε, χειμερινὸς 
ὄνειρος » ὅτι μήκισταί εἰσιν οἱ γύκτες' ἢ τώχα σου Tpié- 
C7 ép06 , ὥσπερ 6 Ἡρακλῆς καὶ αὐτός ἐστι. τί δ᾽ οὖν 
ἐπῆλθεν αὐτῶ ληήρησαι ταῦτώ πρὸς ἡμᾶς. . καὶ μνησϑης 
yo παιδικῆς νυκτὸς» καὶ bia παλαιῶν; καὶ 504 yt 
γηρακότων: ἕωλος γαρ 7 ψυχρολογία᾽ μη ὀνείρων τινῶν 
ἡμᾶς ὑποιριτάς τινας ὑπείληφεν», οὐκ t) yas. οὐδὲ 
γὰρ! 6 Ξενοφῶν ποτε διηγούμενος τὸ τὸ ἐνύπνιον, ὡς ἐδόκει 
αὐτῷ καὶ ἐν τῇ ma pui iia καὶ τὰ ἄλλω, ( ἰστε 
γὰρ) οὐχ, ὑπόκρισιν τὴν ὄψιν, οὐδὲ ὡς φλυαρεῖν ἔγνω- 
κὼς αὐτὰ διεξγει καὶ ταῦτα ἐν τῷ πολέμω, καὶ ἀπο- 


perientem , monftrabat ipfi veftem illam, & πιὸ. qualis re- 
verterer : immo etiam fubmonefecit , quam fere de me con- 
filii rationem iniiffet. Ita me vidiffe memini pueritiam tan- 
tum quod egreífus, ut mihi quidem videtur , conturbatus 
ex verberum metu. Haec dum exfequor , Hercules , inquit 
nonnemo, quam longum foranium & iudiciale: tum alius. 
interpellat , hibernum fcilicet, nam longiffimae funt no&es : 
aut fi forte trinoctiale, quemadmodum Hercules eft & ipfe: 
quid vero ipfiin mentem venit, ut ifta nugaretur ad nos, 
puerilemque noctem commemoraret, & íomnia vetera , 
iamque obfoleta: futile profe&o hoc narrationis frigus : 
num nos fomniorum interpretes effe quofdam ftatuit? Mi- 
nime certe, o tu, quifquis es: neque enim Xenophon , 
cum narraret aliquando fomnium , fulmen fibi vifum in 
paternam cecidifle domum , & reliqua , ( noftis enim) velut 
hiftrionicam , vifionem vim , neque nugaturus de induftria 
perfequebatur , idque in bello & defperatione rerum, ur- 


Mete: 


SOMNIUM 17 


γνώσει πραγμάτων, περιεστώτων πολεμίων" ἀλλώ τι 
καὶ χρήσιμον. εἶχεν ἡ διήγησις. Καὶ τοίνυν κεῤγὼ τοῦ- 
τον ὄνειρον ὑμὴν διηγησάμην ἢ ἐκείνου ἕνεκα; ὅπως οἱ νέοι 
πρὸς τὸ βελτίω τρέπωνται;, καὶ παιδείας € Avr καὶ 

aea; εἴτις αὐτῶν ὑπὸ πενίος ἐθβελοκακεῖ, καὶ πρὸς 
τὼ ἥττω ἀποκλίνει: φύσιν οὐκ ἀγεννή 1 διαφθείρων. ἐπιῤ- 
ῥωσϑήσεται. εὖ oid ὅτι κρύκείνος; ἀκούσας TOU μύθου, 
ἱκανὸν ἑαυτῷ παράδειγμα ἐμὲ προστησάμενος. ἐννοῶν 
οἷος μὲν ὧν πρὸς τὰ κάλλιστα ὥρμησαν» καὶ 7r δείας 
ἐπεθύμησα. μηδὲν ἀποδειλιάσωας πρὸς τὴν πενίαν τὴν 
τότε; οἷος δὲ πρὸς ὑμᾶς ἐπανελήλυβω., εἰ καὶ μηδὲν &A- 
Ao , οὐδεγὸς γοῦν τῶν λιθογλύφων ὠδοξότερος. 


gente hofte; fed fane & utile quiddam habebat ifta narra- 
tio. Similiter & ego fomnium iftud meum enarravi vobis 
eius rei caufa, ut iuvenes ad meliora convertantur : in- 
primis fi quis eorum ob paupertatem animo deficiat , fe- 
que deterioribus applicet, indolem haud ignobilem corrum- 
pens. Hic, fat fcio, confirmabitur, audita fomnii nottri fa- 
bula, meque fibi idoneum exemplum ob oculos ponet, con- 
fiderando, ex quali conditione ad pulcherrima me contu- 
li, eruditionemque concupivi, nequaquam ignave cedens 
rei familiaris, quae tum premebant, anguftis; itemque 
qualis ad vos me recepi, fi nihil aliud, at faltem nemine 
fculptorum obfcurior. 


Lucian. Vol, I. B 


18 


18 ln ὌΠ ewe ΝΕ 


HPOZ TON EIIHONTA,;, IIPOMHOEYX 
EI EN AOLTOIzx. 


OQ: KOTN Προμηθέα με εἶναι 2 εἰ μὲν κατὰ τοῦ-- 
τον ὦ ἄριστε, ὡς πηλίνων κοἰμεὶ τῶν ἔργων ὄνγτῶν; 23 


ρίζω τὴν εἰκόνα, καὶ φημὶ ὅμοιος εἶνωι αὐτῷ᾽ οὐ δὲ 
ἀναίνομιοιι 7 πηλοπλάβος ἀκούειν, εἰ καὶ Φαυλότερος ἐμοὶ; 
ὁ πηλὸς, οἷος ἐκ τριόδου, βόρβορός τις παρὸ μικρόν. εἰ 
δὲ ὑπερεπιαιγῶν τοὺς λόγους ὡς ὅθεν εὐμηχάνους ὄγ- 
τάς. τὸν σοφώτατον τῶν Τιτάνων ἐπιφημίζεις αὐτοῖς » 
ὅρα pA τις εἰρωνείαν Φῇ;, καὶ μυκτήρ» οἷον τὸν ᾿Αττι- 
xo, προσεῖναι τῷ ἐπαίνῳ. ἢ πόθεν γὰρ εὐμήχανον τοῦ-- 
μόν: τίς δ᾽ ἡ περιττὴ σοφία καὶ προμήδεια ἐν τοῖς, 
γράμμασιν: ὡς uan Ps ἱκανὸν, εἰ "mt πάνυ σοι γήϊνα 
ἔδοξε, μηδὲ κομιδῇ ἄξιω τοῦ Καυκάσου. καίτοι πόσῳ 

το Tv ᾿Αττιχὸν) Οἷον φησὶ, εἰ ρισμὺν γὰρ ἂν ἡγητέον, οὐχ ἔπαινον 


χαὶ ᾿Αττιχόν με ἐπαινᾶν εἴπας τὸν πουτο. V. 
Σύρον χαὶ ἐκ Σαμοσάτων. μυχτη- 


AD EUM, QUI DIXERAT, PROMETHEUS 
ES IN VERBIS. 


| enisi igitur me effe ais? Si ea ratione , o opti- 
me, quod & mea opera lutea fint, agnofco imaginem , 
meque fimilem illi effe fateor: neque luti figulus dici re- 
cufo; tametfi lutum mihi vilius fit, quale ex triviis colli- 
gitur, coenum propemodum. Sin vero extollens orationem 
meam, perinde ut artificiofam, do&iffimi illius Titanum 
nomine eam cohoneftas, vide, ne quis ironiam dixerit , & 
quafi quandam Atticam fubfannationem fubeffe huic lau- 
di: unde enim artificiofum eft, quod ego facio? Quae vero 
eximia fapientia & prudentia in fcriptis meis? Mihi certe 
illud fatis fuerit, fi non lutea prorfus, aut dina Caucafo 


B 
* 


PROMETHEU S το 


δικαιότερον ὑμεῖς ἂν εἰκάφξοισιϑ ε τῷ Προμηθεῖ, ὁ ὁπόσοι 
ἐν δύκαις εὐόοκι μεῖτε ᾽ £oy eie tee m 7 τοὺς ἀγῶ- 
yas ζῶντα οὔν ὡς ἀληβώρ, καὶ ἔμψυχα ὑμῖν τῶ ἔργα" 
καὶ "i Δία, καὶ τὸ ϑερμὸν αὐτῶν ἔστι διάπυρον. καὶ 
τοῦτο ἐκ TOU Προμηθέως ἃ ey εἴη» TAN εἰ μὴ MEE 
TOITÉ ὅτι μηδ᾿ i £X, “πήλου πλάττετε, ἀλλὰ χρυσὰ ὑμῖν 
ποὶς πολλοῖς τὼ πλάσματα. umi pas dé ci ἐς τὼ πλήθη 
στωριόντες» καὶ τὰς τοιαύτως τῶν ἀκροάσεων, ἐπωγγέλ- 
oris, idc, ἄττα ἐπιδεικνυμεθα. καὶ τὸ μὲν ὅλον, 


ἐν πηλῷ; καθάπερ € eon μικρὸν ἔμπροσϑεν, ἡ " πλαστι- 
XA κατὼ ταὐτὰ τοῖς Mal và δ᾽ ἄλλα, οὔτε 
pues ὁμοία πρόσεστιν, οὔτ € Ψυχῆς δειγμά "n ἄλλῳ 
τέρψες ἄλλως; xci πεαιδια τὸ τ πρᾶγμα. ὥστέ Μοὶ £y- 
ϑυμεῖσϑαι € ἔπεισί» m apu οὕτω με ΤΠρομηθέα λέγοις 
εἶναι, ὡς ὃ eti τὸν Κλέωνά d cima, περὶ 
εἰὐτοῦ. ἱκ λέων Τ]ρομηθεύς ἔστι μετὰ τὰ πράγματα. 


tibi videantur. At vero quanto iuftius vos comparare Pro- 
metheo poteratis, quicunque in caufis agendis celebres 
eflis, vera certamina fubeuntes? Viva enim re vera atque 
animata vobis opera funt, & per lovem etiam calor illo- 
rum ignitus eft. Quod ipfum a Prometheo profe&dum vi- 
deri poffit, nifi quod hoc diícriminis ineft , quod ex luto 
vos non fingitis, fed aurea vobis plerifque figmenta funt. 
Nos autem , qui ad multitudinem prodimus, atque ibi hu- 
iufmodi declamationes profitemur , fimulacra tantum quae- 
dam fpe&anda exhibemus. Et in fumma, circa lutum , uti 
paulo ante dixi , haec figulina verfatur , quemadmodum pu- 
parum figuli: ceterum. neque motus fimilis ineft, neque 
animae fignificatio ulla, fed delectatio quaedam ad fum- 
mum, & lufus merus eít, Ut cogitare incipiam, num ita 
me Prometheum dixeris, ut Comicus ille Cleonem : noft: 
Kiquidem. Cleoz , inquit, Prometheus ipfz pofl negotia eft. lpfi 


z 


I 


20 LI; MIND HUM UNDE. , 


N JN à 'A M N / NS v Φ 
καὶ αὐτοὶ € ᾿Αϑηναῖοι τοὺς χυτρέως, καὶ ἱπνοποιοὺξ» 
καὶ πώντας, ὅσοι πηλουργοὶ, Γρομηθεας ἀπεκάλουν, 
ἐπισκώπτοντες ἐς τὸν πηλὸν, καὶ τὴν ἐν πυρὶ οἶμαι τῶν 


σκευῶν ὄπτησιν. καὶ «ye σοι τοῦτο βούλεται edis ὃ 
ΤΙρομηθϑεὺς, πάνυ εὐστόχως ἀποτετόξευται, καὶ ἐς 
τὴν ᾿Αττικὴν δριμύτητα τῶν σκωμμάτων. ἐπεὶ καὶ 


εὐύρυπτα ἡ npe τὼ ἐργώ: ὥσπερ ἐκείνοις τὰ χυτρίδια" 
καὶ μικρόν τις λίθον ἐμβαλὼν, συντρίψειεν ὥἅπαντω. 
Καίτοι φαίη τις παραμυθούμενος, eU ταῦτα εἰκάσαι, 
τῷ Ὁ 1Προμηθεῖ, ἄλλῳ Ἢ καινουργὸν τοῦτο ἐπαινῶν, καὶ 
μὴ ἜΡΟΝ τι φύλλο ἀρχέτυπε oy μεμιμημένον" ὥσπερ ἐκεῖ- 
νος οὐκ ὄντων ἀνθρώπων, τέως ἐννοήσας αὐτοὺς ἀνέπλω- 
C€ τοιαῦτα, ζῶ ζωα μορφώσας , καὶ διακοσμήσας, ὦ ὡς £U- 
sir TÉ €i], καὶ ὀφθηναι χαρίεντω. καὶ τὸ μὲν ὅλον. 
ἀρχιτέκτων αὐτὸς ἥν. συνειργάξετο δέ τοι καὶ ἡ ᾿Αϑηνᾷ 
ἐμπνέουσω τὸν πηλὸν, καὶ ἔμ ψυχω ποιουσω εἶναι τὰ 


etiam Athenienfes figulos ollarum, furnorum conftru&o- 
res, & quicunque circa lutum verfantur , Prometheos vo- 
cabant olim, alludentes ad lutum, opinor, & ad illam, 
quae fit in igne, vaforum co&turam. Quod fi hoc fibi vult 
Prometheus ifte tuus, admodum directe iaculatus es, & 
fecundum Atticam illam mordendi acerbitatem : quoniam ἢ 
& noftra opera fragilia funt, perinde ut illorum ollulae ; 
& modicum quifpiam lapillum iniiciens, facile contriverit ll 
omnia. Atqui , dixerit aliquis, confolando nos, nequaquam f 
ifta affimilaffe te Prometheo, fed novitatem hanc, lau 
dans, & ad nullum aliud exemplar effictum opus; quem- 
admodum ille, cum nondum eflent homines, fua follertia 
excogitatos illos finxit, ac talia animantia formavit atque | 
adornavit, quae ὅς moverentur facile , & afpe&u gratiofa 
forent; & in fumma, archite&us ipfe erat, fed coopera- 
batur tamen etiam Minerva quae & lutum infpirabat, 


1 ΒΘ BIDOH OB US. 21 


praaspara. ὁ μὲν ταῦτα ἂν εἶποι, πρός τε τὸ εὐφημό- 
- TUTO ἐξηγούμενος τὸ εἰρημένον. καὶ imus οὗτος ὁ νοῦς ἦν 
τῷ λελεγμένω" ἐμοὶ δὲ οὐ πάνυ itio εἰ κωινοποιεὶν 
δυκαήρν μηδὲ € εχοι τὶς λέγειν 2 χιότερόν τι τοῦ πλάσ-- 
᾿μάτος; οὐ τοῦτο ἀπόγονόν ἐστιν᾽ ἀλλὰ εἰ pm καὶ χάριεν 
Φαίνοιτο, a ein ἂν, εὖ iD, ἐπ᾽ αὐτῷ, καὶ ξυμ- 
πατήσας & ἀφανίσαιμι. οὐδ΄ ὧν ὠφελήσειεν αὐτὸ, 
παρὰ γὰρ ἐμοὶ, i Meets μὴ οὐχὶ muvrerp Den 
ἄμορφον ὄν. καὶ εἴγε μῆς οὕτω Φρονοίην : ἄξιος à ἄν μοι 
δοκῶ ὑπὸ ἐκκαίδεκαι, γυπῶν epe, οὐ συνιεὶς, ὡς 
πολὺ ἀμορφότερω τὼ μετὰ τοῦ Bn αὐτὼ πεποιβότω. 
Τ]Πτολεμαῖος οὖν ὁ Λάγου δύο καινὰ ἐς Δίγυπτον à ἄγων; 
κάμηλόν τε Βακτριανὴν παμμέλαιναν, καὶ δίχρωμον 
ἀνύρωπον, ὡς τὸ μὲν ἡ ἡμίτομον. αὐτοῦ. ἀκριβως μέλαν 


€iy2 ; τὸ δ᾽ ἕτερον, ἐς ὑπερβολὴν λευκὸν, ἐπίσης δὲ με- 
$m P ls 


μερισμένον »ἐς τὸ ϑέατρον συνογωγῶὼν τοὺς Αἰγυπτίους; 


figmenta illa animata reddebat. Talia quidem ille dixerit , 
in meliorem partem di&um iftud exponens. Et fortaffis 
haec fententia etiam di&i fuit: fed mihi non (ane fatis eft, 
fi videar nova finxiffe , figmentoque noftro nihil vetuftius 
afferri poffit, cuius progenies cenfeatur. Sed nifi elegans 
videatur , pudeat me fane (fat fcias) illius, & conculcans 
comminuerim. Neque illi profuerit apud me novitas, quo 
minus conteratur, fi non ὃς formofum' videatur. Ac nifi 
ita fentiam , dignus mihi videor, qui a fedecim vulturi- 
bus arrodar: ut qui non intellieam, longe deformiora ea 
effe, quae cum peregrinitate coniun&am habent turpitu- 
dinem. Ptolemaeus igitur Lagi filius, cum duas res novas 
àn Aegyptum adduxiffet, camelum Ba&rianam totam ni- 
gram, & hominem bicolorem , cuius dimidia pars plane 
nigra , altera autem fupra modum candida erat; congrega- 
tis in theatrum Aegyptis, exhibuit illis cum alia mult 
B 5 


"1 Liu xrfA NO 


ἐπεδείκνυτο αὐτοῖς, ἀλλά τε πολλὰ ϑεάματα, καὶ τὸ 
τελευταϊον καὶ ταῦτα, τὴν κάμηλον. καὶ τὸν ἡμίλευκον 
ἄνθρωπον" καὶ ὦετο ἐκπλήξειν τῷ ἡ Θϑεάματι, οἱ δὲ, πρὸς 
μὲν τὴν κάμηλον ; ἐφοβήῤησαν, καὶ ὀλίγου δεῖν ἐφυ- 
“γον ἀναθορόντες" καίτοι χρυσῷ πᾶσα ἐκεκόσμητο, καὶ 
ὡλουργίδι t ἐπέστρωτο, καὶ 0 χαλινὸς ἥν λιθοκόλλητος. 
Δαρείου τινὸς, ἤ 1 Καμβύσου, ἡ 7 Κύρου αὐτοῦ κειμήλιον. 
πρὸς δὲ τὸ τὸν ἄνθρωπον: οἱ μὲν : πολλοὶ ἐγέλων᾽ οἱ δέ τινες, 
ὡς ἐπὶ τέρατι ἐμυσάττοντο. ὥστε ὁ Πτολεμαῖος συγιεὶς 
ὅτι οὐκ εὐδοκιμεῖ i ἐπ᾿ αὐτοῖς, οὐδὲ αυμάζεται ὑ ὑπὸ τῶν 
Αἰγυπτίων ἢ ἡ καινότης. ἀλλὰ πρὸ αὐτῆς τὸ εὑρυθμεον 
καὶ τὸ εὔμορζον κρίνουσι ; μετέστησεν. αὐτά" καὶ τὸν ἄν- 
pair oy οὐκέτι διὼ τιμῆς "ye ὡς πρὸ TOV ὠλλ᾽ d μὲν 
κώμηλος ὠπέβωνεν ἀμελουμένη τὸν ἀνόρωπον δὲ τὸν 
διττὸν Θέσπιδι, τῷ αὐλητῇ ἐδωρήσατο κώλώς αὐλήσαν- 
τι παρὼ τὸν πότον. Δέδοικω δὲ μὴ καὶ τοὐμὸν» κάμη- 


fpectacula , tum inter poftrema, haec quoque, camelum ὅς 
femialbum hominem: putabatque, fe magnam admiratio- 
nem ifto fpectaculo concitaturum effe. At illi ad cameli 
quidem confpe&tum perterriti funt, & parum abfuit quin 
exfilientes profugerent, quamquam tota ea auro exornata , 
ac purpura iníftrata erat, frenum etiam gemmis diftindt'um 
habebat, ex Darii, aut Cambyfis, aut etiam ipfius Cyri 
thefauris depromtum. Homine autem vifo, plerique ride- 
bant: quidam etiam ut monítrum funt averfati. Quare Pto- 
lemaeus intelligens fe parum laudis capere , neque novita- 
tem apud Aegyptios in admiratione efle , fed prae ipfa con- 
cinnitatem iuftamque formam probari, abduci ea iuffit ; 
hominemque non amplius eodem honore habuit, quo an- 
tea. Camelus negle&a mortua eft: hominem autem illum 
duplicem Theípidi cuidam tibicini, cum in convivio belle 
ceciniffet , dono dedit. Vereor itaque, ne & mea, camelus 


D,R30 M E T-H E: U,S. 2 


Acc ἐν Αἰγυπτίοις. ni. οἱ δὲ ἄνθρωποι». τὸν χαλινὸν. ἔτι 
E αὐτῆς “αυμάζωσι, καὶ τὴν ἁλουργῖδα. ἐπεὶ δὲ οὐδὲ τὸ τὸ 
- £x δυοῖν τοῖν καλλίστοιν συγκεῖσιλαι, διαλόγου καὶ 
i gone. οὐδὲ τοῦτο ὡπό χρῇ εἰς εὐμορφίαν, εἰ μῆ καὶ 
E 7 μίξις, ἐνωρμόνιος » καὶ κατὼ τὸ σύμμετρον γίγνοιτο. 


ἐστι γοῦν ἐκ δύο κωλῶν ἀλλόκοτον τὴν ξυνβήκην εἰναι 
; οἷον ἐκεῖνο τὸ προχειρότατον, ὁ ἱππορκένταυρος. οὐ yo 
ἂν Φοίης ἐπέραστόν τι ζῶον τουτὶ ἢ γενέσιϑαι, ὠλλὼ καὶ 
ὑβριστότατον, εἰ χρῇ πιστεύειν τοῖς ᾿ζωγράφοις ἐπιδεικνυ- 
μένοις τὰς παροινίας. καὶ σφαγὰς αὐτῶν. τί οὖν οὐχὶ 
καὶ ἔμπαλιν γένοιτ᾽ ὧν εὔμορφον τι £X, δυοῖν τοῖν ὠοί- 
στοιν ξυντεῦεν. ὁ ὥσπερ εξ οἴνου «οἱ μέλιτος τὸ ξυναμφό. 
E τερον ἥδιστον; Cpl ἔγωγε: οὐ μὴν σερί γε τῶν ἐμῶν 
ἔχω διωτείνεσιθωι ὡς τοιούτων ὄντων, ἀλλὰ do μὴ 
τὸ ἑκωτέρου κάλλος ἡ μίξις συνέφϑειρεν. Qv πάνυ γοῦν 6 
συνήθη καὶ φίλα εξ ἀρχῆς ἥν ὁ διάλογος καὶ ἡ κωμῳ- 


in Aegypto, fint, cuius homines adhuc frenum & purpu- 
ram admirentur: neque enim ad elegantiam fufüicit, quod 
ex duobus optimis conftat, Dialogo & Comoedia, nifi & 
ipfa compofitio inter fe confentiens , iuftaque proportione 
temperata fuerit. Ex duobus pulchris certe compofitio.ab- 
furda fieri poteft, quale illud vulgatiffimum eft Hippocen- 
taurus. Non enim amabile hoc animal effe dixeris, fed po- 
tius contumeliofifimum , fi modo convenit pictoribus cre- 

- dere, temulentiam & caedes illorum exhibentibus. Quid 
| ergo? an non ruríus ex duobus optimis compofitum fieri 
poteft pulchrum? Ut ex vino & melle commixtum & tem- 
peratum fuaviffimum ? Poteft (ane. Meas vero compofitio- 

- nes contendere non aufim tales effe; quin potius vereor, 
- ne utriufque pulchritudinem τρία mixtura corruperit. Ne- 
- que enim omnino confueta inter fe atque affinia ab initio 
Dialogus & Comoedia fuere. Siquidem ille domi & feor- 

B 4 


TA pigs ΜῈ UP. f d 


δία" εἴγε ὁ μὲν, ΟἴΚΟΙ» καὶ καθ᾿ ἑαυτὸν νὴ Δία ἐν τοὶς 
περιπάτοις μετ᾽ ὀλίγων τὰς διατριβὰς ἐ ἐποιεῖτο ἡ dA 
παραδοῦσα τῷ Διονύσῳ € ἑαυτὴν; Sepe ὡμίλει; καὶ 
ξυνέπαιξε, καὶ ἐγελωτοποίει; καὶ ἐπέσκωπτε, καὶ ἐν 
ῥνόμῳ ἔβαρε πρὸς αὐλόν. ἐνίοτε καὶ τὸ ὅλον ἀναπαί- 
στοῖς μέτροις ἐποχουμένη, τὰ πολλὰ τοὺς του 9 διαλόγου 
ἑταίρους ἐχλεύαξε, Φροντιστὰς, καὶ μετεωρολέσχαις, 
xe τὰ τοιαῦτα προσαγορεύουσαι καὶ uet ταύτην προέ- 
λευσιν ἐπεποίητο ἐκείνους ἐπισκώπτειν, καὶ τὴν 'Διωνυ-- 
eiat ἐλευθερίαν καταχεῖν αὐτῶν᾽ ἄρτι μὲν ἄεροβα- 
τοῦντας δεικνύουσα, καὶ νεφέλαις ξυνόντας" ὄρτι δε, 
Ψυλλῶν πηδήματα διαμετροῦντας, ὦ ὡς δηθεν τὰ ἀέρια 
λεπτολογουμένους. ὁ διάλογος. δὲ σεμνοτάτας ἐποιεῖτο 
τὰς συνουσίας, Φύσεώς τε πέρι καὶ ἀρετής Φιλοσοφῶν" 
ὥστε τὸ τῶν μουσικῶν τοῦτο, Dig διὰ πασῶν, εἶναι τὴν 


7 Μετεωρολέσχ ας) Oi QAvap2vv- 13 Ὃ διάλογος) Ὥσπερ ᾿Αρί- 
τῆς τὰ μετέωρα. V. ἐν ταῖς Νεφέ- στωνος Πλάτων. M. 
λαις ᾿Αριστοφάνης, addit M. 


fum, mehercle , in ambulacris cum paucis quibufdam dif- 
putationes fuas habebat: haec vero, Baccho fe totam 
tradens, in theatris verfabatur , fimulque ludebat, & rifum 
movebat , gaudebatque falibus, & dicacitate , & ad nume- 
ros tibiae incedebat. Interdum etiam anapaefticis verfibus ' 
prorfus ve&a , Dialogi fe&atores ut plurimum , fubfanna- 
bat, meditatores , ac vanos fublimium rerum difceptatores , & id 
genus alia vocitando. Eique id cordi erat, ut eos fugilla- 
ret, & Dionyfiacam iftam lhbertatem in eos effunderet ; 
nunc in aere ambulantes , & cum nubibus verfantes Mlos exhi- 
bens , nunc pulicum faltus metientes , ut qui de aéreis & fub- 
limibus iftis rebus nimis exiliter argutarentur. Dialogus 
vero graviffimas difputationes habebat, de natura rerum 
deque virtute philofophans: ita ut Muficorum illud, bis 
"per omnes chordas, ab acutiffimo ad graviffimum ufque , 


——RÉÓÉÓ 


ΘΝ ΓΗ 5 25 
ἁρμονίαν, ἀπὸ τοῦ ὀξυτάτου ὁ ἐς τὸ βαρύτατον καὶ ips 
ἐτολμήσαμεν ἡμεῖς τὸν οὕτως ἔχοντα πρὸς ἄλληλα E ιξυν- 
ἀγαγεῖν. καὶ ξυναρμόσαι, οὐ πάνυ πειθόμενα , οὐδὲ εὐ- 
μαρὼς ἀνεχόμενω τὴν κοινωνίαν. Δέδια τοίνυν μὴ φῦθις 
ὅμοιόν τι τῶ  Τ]ρομηθεὶ τῷ σῷ πεποιηκὼς Φαίνωμαι, τὸ 
ϑήηλυ τῷ ἄῤῥενι. ἐγκαταμίξας. καὶ δὲ αὐτὸ δίκην ὑπό- 
σχω. μᾶλλον δὲ μὴ καὶ &AAÓ τι τοιοῦτο φΦωνείην, £a- 
ποτῶν ἴσως τοὺς ἀκούοντας, καὶ ὀστᾷ παραθεὶς αὐτοὶς 
κεκαλυμμένα τῇ πιμελῇ ἢ γέλωτα κωμικὸν ὑπὸ σεμινό- 
τήτι Φιλοσόφῳ" τὸ γὰρ τῆς κλεπτικῆς ( καὶ γὰρ κλε- 
᾿πτικὸς ὃ Sene) ἄπαγε τοῦτο μόνον οὐκ ἂν εἴποις ἐγείγαι 
τοῖς ἡμετέροις. ἢ παρά, του γὰρ ἂν ἐκλέπτομεν; εἰ μὴ ὥρω 
τὶς ἐμὲ διέλαθε τοιούτους πιτυοκώμπτας», καὶ Tpay- 
ἐλάφους καὶ αὐτὸς συντεθεικώς : πλὴν ὠλλὰ τί ἂν πά- 
Óoipas 8 ἐμμενετέον γὰρ οἷς arat προειλόμην" ἐπεὶ τόγε 
μετωβουλεύεσθαι, Ἐσιμηθέως ἔργον; οὐ ΤΠρομηθέως ἐστί. 


inter eos effet. Et tamen aufi fuimus nos, haec ita fefe ha- 
bentia, inter feíe coniungere & coaptare, non admodum 
obfequentia, neque facile focietatem fuftinentia. Vereor 
itaque, ne denuo fimile aliquid Prometheo iíti tuo feciffe 
videar, ut qui feminam cum mari commifcuerim , & ob 
id ipfum nunc reus agar. Vel potius aliud quid, ne videar 
decepiffe fortaffe auditores, atque offa appofuiffe ipfis pin- 
euedine obdu&a, rifum fcilicet Comicum fub philofophi- 
«a gravitate. Ad furtum enim quod attinet, (nam ὃς fu- 
randi arte hic Deus infignis eft) abfit: hoc certe noftris 
ineffe non dices. Unde enim furatus fim? nifi forte quis me 
fugit, qui eiufmodi Pityocamptas & Hircocervos & ipfe 
compofuerit. Verum quid faciam? Perfeverandum enim eft 
in iis, quae femel elegi: mutare enim confilium , Epime- 
thei, non Promethei eft. 


216 L;U !£ '11À'. N 3E 


Nu L0 Php NE E 


^ , M 
7 περὶ Φιλοσόζου ηβους. 


ΠΡΌΣ NIFPINON EIIISTOAR. 


Aovxixyóc Νιγρίνῳ εὖ πράττειν. 


Η ΜΕΝ παροιμία Φησὶ, Γλαῦκα εἰς ᾿Αθήνας, ὡς 
γελοῖον ὃν εἴ τις ἐκεῖ κομίζει, γλαῦκας, ὅτι πολλαὶ 
σιαρ᾽ αὐτοῖς εἰσιν. ἐγὼ de εἰ μὲν δύναμιν λόγων ἐπιδεί- 
ξασϑαι βουλόμενος, € e7zreira Νιγρίνῳ γράψας βιβλίον 
ἐπέμπον, εἰχόμην ὁ ἂν τῷ γελοίῳ, γλαῦκας ὡς ἀληθῶς 
ἐμπορευόμενος. ἐπεὶ δὲ ε μόνην σοι δηλῶσαι τ' τήν ἐμὴν γνώ- 
μῆν εθέλω;, à ὅπως τε νῦν ἔχω, καὶ ὅτι "n παρέργως &- 
λήμμαι πρὸς τῶν σῶν λόγων, ἀποφεύγοιμ᾽ ἂν εἰκότως 
καὶ τὸ τοῦ V Θουκυδίδου λέγοντος, ὅτι ἡ ἀμαθία μὲν 9ρα- 
σεῖς, ὀκνηροὺς δὲ τὸ λελογισμένον ὠπεργάξετωι. δῆλον 


ὶ 


9 Εἰχόμην) ᾿Αντὶ τοῦ ἔνοχος m. V. 


ΕΘ R3IN^BSB 


five de moribus Philofophorum. 


EPISTOLA AD. NIGRINUM 
Lucianus Nigrino falutem. 


N OCTUAS Athenas, inquit proverbium : quafi ridiculum 
fit, fi quis eo no&uas apportet, quoniam apud illos abun- 
dent. Ego vero fi, dicendi facultatem oftendere volens, Ni- 
erino librum a me fcriptum mitterem, obnoxius equidem 
huic ridiculo forem. Nunc autem , cum id folum agam , ut 
fententiam meam tibi aperiam, & quo nunc fim animo , ' 
& quod non leviter oratione tua affectus fuerim , effuge- 
ro fane merito etiam Thucydidis illud, cum ait, Imperitia ἢ 
audaces, res autem cogitata atque confiderata cunctatores 


] 


N UNO Wa TEN OU NS. 27 


y2o ὡς οὐχ ἡ ὦ ἀμαθία PS μόνη τῆς τοιαύτης τόλμης» 
ἀλλὼ καὶ ὃ πρὸς τοὺς λόγους ἔρως αἴτιος. ἐῤῥωσο. 


ETAIPOZ, AOTKIANOZ, 


ETAI. (x σεμνὸς ἡμῖν e cete, x2 μετέωρος ἐπῶν- 
ελήλυῤως y οὐ τοίνυν προσβλέπειν ἡ ques eri aiiis, οὐβ᾽ 
ὁμιλίας μεταδίδως, οὔτε κοινωνεῖς τῶν ὁμοίων λόγων, 
ἀλλ᾽ ἄφνω μεταβέ ἐβλησίαι: καὶ ὅλως ὑπεροπτικῷ, τίνι 
ἔοικας" ἡδέως δ᾽ ἂν "raga σοὺ πυθοίμην , ὅθεν οὕτως 
ἀτόπως ἔχεις. καὶ τί τούτων eins 

AOTK. Τί γὼρ ἄλλο γε. ὦ ἑταῖρε» ἢ εὐτυχίω; 

ETAI. To; λέγεις: 

ΔΟΥΚ. Ὅδου πάρεργον ἥκω σοι εὐδαίμων TÉ καὶ 
μακάριος γεγενημένος. καὶ τοῦτο δὴ τὸ ἀπὸ τῆς σκηνῆς 
ὄνομα, τρισόλβμιος. 

ETAI. Ἡράκλεις, οὕτως ἐν βραχεῖ» 


efficit. Manifeftum enim eft, mihi non imperitiam folum , 
verum etiam amorem ac ftudium orationis, huius auda- 
ciae caufam effe. Vale. 


AUI CGUS. LU C,IL.AN U.S. 


m. (uus oppido gravis nobis ὅς fublimis redufti ? 
Neque enim afpicere nos amplius dignaris, neque con- 
verfaris nobifcum , neque fermones ut antea confers, fed 
repente immutatus es, & omnino faftidiofus videris eva- 
fifle. Lubens igitur audierim ex te, unde ad hoc infolen- 
tiae perveneris, & quae eius rei caufa fit? 

Luc. Quid enim aliud , o amice, quam felicitas? 

Am. Quid ais? 

Luc. Infperato felicem & beatum vides factum , & , quod 
in fzena folet ufurpari , ter beatum. 

"m. Papae! tam fubito! 


28 LU NL ONOMA ΝΕ 

ΛΟΥΚ. Καὶ μάλα. 

ΕΤΑΙ. Ti δὲ τὸ μέγα τοῦτό ἐστιν, ἐφ᾽ ὅτῳ καὶ κο- 
μᾶς: iyet μὴ ἐν κεφαλωίῳ μόνῳ εὐφραινώμεθαι, € ἐχω- 
μὲν δέ τι καὶ ἀκριβῶς Tr ers ἀκούσαντες: 

ideis: Οὐ Θαυμαστὸν εἰνωί ee δοκεὶ πρὸς Διὸς, 
ἀντὶ μὲν δούλου με ἐλεύθερον, ἀντὶ δ πένητος ὡς ἀλη- 
ξῶς πλούσιον, ἀντὶ δὲ ἀνοήτου τε καὶ τετυφωμένου γε- 
γέσϑαι μετριώτερον: 

ΕΤΑΙ. Méyieroy μὲν cUv' ἀτὰρ οὔπω μανθάνω σα- 
φῶς ὅ, τι καὶ λέγεις. 


3 7 Ν , ^i 
AOTK. Ἑστάλην μὲν εὐθὺ τῆς πόλεως βουλόμενος 
2 bie ^ / , τος 7 / 
ἰατρὸν ὀφύαλμων ϑεάσασϑαί τινα τὸ γάρ μοι πάθος 
τὸ £y τῷ o Φθωλμῷ μᾶλλον ἐπετείνετο. 


, ἕξ / N IN. 
ETAI. Oz τούτων ἕκαστα; καὶ ἡυζωμήν σέ τινί 
σπουδαίω ἐπιτυχεῖν. 


15 Ἐπιτυχεῖν) "Opa τὸ ἐπιτυχεῖν χείμενον ἀντὶ τοῦ ἐντυχεῖν, καὶ 
οτιχὴἣ συντάσσεται. V. 


Luc, lta res habet. 

"m. Quidnam autem tantum illud eft, quo te fic ef- 
fers? ut non fummatim modo laetemur, fed &, auditis 
fingulis, accurate fcire poffimus? 

Luc. Àn non admiratione dignum tibi videtur, per Io- 
vem, pro fervo liberum, pro paupere vere divitem, pro 
ftulto autem & iníano me fa&um modeftum ὃ 

Am. lmmo vero maximum. Sed nondum tamen plane 
intelligo quidnam illud fit, quod dicis. - 

Luc. Re&a in urbem profe&us fum, ut ibi oculorum ali- 
quem medicum circumfpicerem: nam ille oculi affe&us, 
quo laborabam, magis ac magis ingravefcebat. 

' Am. Ordine haec omnia novi, ideoque etiam optabam, 
ut in bonum atque peritum aliquem incideres. 


NIGRINU S 29 


AOTK. Δόξαν οὖν μοι διὰ πολλοῦ προσειπεῖν Ni- 
ypro τὸν Τλατωνικὸν Φιλόσοζον, ἕωθεν ἐξαναστὰς ὦ ὡς 
αὐτὸν ἀφικόμην, καὶ κόψας. τὴν ϑύραν, τοῦ παιδὸς 
εἰσωγγείλαντος.» ἐκλήθην" καὶ παρελθὼν εἰσω-. κατα- 
λαμβάνω τὸν μὲν ἐν χερσὶ βιβλίον € ἔχοντα, πολλὰς δὲ 
εἰκόνως παλαιῶν coca ἐν κύκλω κειμένας. προύκειτο 
δὲ ἐν μέσω καὶ Weg Ti τῶν ἀπὸ γεωμετρίας σχη- 
μάτων καταγεγραμμένον, καὶ σφαῖρα καλώμου πρὸς 
τὸ τοῦ παντὸς μίμημα. ὡς ἐδόκει» πεποιημένη. Xoc 
dpe. οὐ οὐν μὲ Φιλοζφρόνως ἀσπασάμενος: ἠρώτα, ὅ, Ti καὶ 
πράττοιμι.. Ry πάντα διηγησώμην αὐτῶ" καὶ δητὰ 
ἐν μέρει καὶ αὐτὸς ἠξίουν εἰδέναι, 0, τι τε πράττοι, καὶ 
εἰ αὖθις αὐτῷ ἐγνωσμένον εἴη στέλλεσιϑαι τὴν ἐπὶ τῆς 
Ἑλλάδος. ὁ δὲ ἀπαρξά ἐμ μενος, ὦ ἐταρρε; περὶ τούτων λέ. 
6 , κοὶ τὴν ἑαυτοῦ γνώμην διηγεῖσθαι; τοσαύτην τινά 
μου λόγων ἀμβροσίαν κατεσκέδασεν, ὥστε καὶ τὰς 


Luc. Cum igitur ftatuiffem, Nigrinum quoque illum Pla- 
tonicum philofophum , ut quem longo temporis intervallo 
non videram , compellare, mane furgens, ad ipfum adeo, 
δὲ pulíata ianua, cum puer intro de me renuntiaffet, ar- 
ceffitus fum. Ingreffus, deprehendo ipfum quidem manibus 
librum tenentem, circum autem undique multas veterum 
fapientum imagines pofitas. In medio autem erat etiam ta- 
bella quaedam, in qua Geometricae quaedam figurae de- 
fcriptae erant , ac fphaera arundinea, ad imitationem uni- 
verfi, ut videbatur, compofita. Amantiffime igitur me am- 
plexatus ille, interrogavit de rebus meis. Quibus omnibus 
ili expofitis, & ego quoque viciffim ex eo quaefivi, ὅς 
quid ipfe agerer, & numquid apud fe ftatuiflet in Grae- 
ciam denuo navigare. Ibi vero ille, o amice, pofteaquam 
coepiflet de hifce rebus dicere , fuamque fententiam expli- 
«are, tantam verborum ambrofiam mihi affudit, ut mihi 


4 


3o LU (Cu XA KNOT 


» εἰρῆν νας ἐκείνας, εἴ τινες ἄρα ἐγένοντο, xci τὰς ἀν δό- 
νας» οὶ τὸν Ὁμήρου λωτὸν ἀρχιαίον ἀποδειξαι οὕτω 
ϑεσπέσια ἐφθέγξατο. ΤΠροήχϑη γὰρ αὐτήν τε Φιλοσε- 
Cav ἐπαινέσαι; καὶ τὴν ἀπὸ ταύτης ἐλευδερίαν, καὶ 
τῶν δημοσίῳ yo paco μένων ὠγωθῶν καταγελάσαι »πλού- 
του, καὶ δόξης, καὶ βασιλείας, καὶ τιμῆς» ἔτι τε χρυ- 
σοῦ, καὶ πορφύρας» καὶ τῶν πάνυ περιβλέπτων τοῖς 
πολλοῖς, τέως δὲ NE δοκούντων. arto ἔγωγε ete 
καὶ ἀναπεπταμένῃ τῇ ψυχῇ ἢ δεξάμενος. , αὐτίκα μὲν οὐ-- 
δὲ eco εἰκάσαι ὅπερ ἐπεπόνθειν, ἀλλὼ παντοῖος eyr 
γνόμην' καὶ ἄρτι, μὲν ἐλυπούμην, dubuc ἐπὶ τῶι 
φιλτάτων, πλούτου τε» καὶ ἀργυρίου, καὶ δόζηρ' PT) 
μόνον, οὐ; ἐδάκρυον ἐπ᾽ αὐτοῖς καθηρημένοις" ἄρτι c δὲ αὐ 
τῶ μὲν ἐδόκει μοι ταπεινὰ καὶ καταγέλαστα." ἔχαιρο 
δ᾽ αὖ, ὥσπερ ἐκ ζοφεροῦ τιγος ἀέρος τοῦ βίου τοῦ πρό 


X 


2 "Agyaior) "Avénroy. V. 


plane Sirenes illas, fi quae unquam fuerunt, & lufcinias 
δὲ Loton illam Homeri obícurafíe & obhteraffe videretur. 
Adeo divina erant, quae loquebatur. Huc enim dicendo 
prove&us eft, ut Philofophiam laudaret, ὅς, quae ab ed 
manat , libertatem, & ifta, quae vulgo pro bonis haben 
tur , irrideret, divitias nimirum, gloriam , regna, honores zd 
praeterea aurum. quoque, & purpuram , & cetera , quae 
admodum fpe&abilia plerifque, antea vero etiam mihi vie 
debantur. Quae ego animo intento atque aperto accipiensgs 
continuo ita affe&us fui, ut quid paterer ipfe, nefcirem | 
atque in omnes partes raperer. Nunc quidem dolebam 
quod vanitatis coarguerentur ea, quae mihi cariffima fue 
rant, divitiae videlicet , argentum , & gloria: ac tantum? 
non lacrimabar, cum de gradu dimotas cernerem: eaden 

mox mihi videbantur vilia atque ridicula effe; gaudeba 1 
que rurfum, tanquam ex terebrofo quodam aére prio 


NR ILNOS 31 


σϑεν, ἐς αἰθρίαν τε καὶ μέγα Qus ἀναβλέπων' ὥστε 
dd (vc TO καινότατον) του v ὀφθαλμοῦ μὲν, καὶ τῆς περὶ αὐ- 
τὸν ἀσθενείας ἐπελανθανόμην' τὴν δὲ ψυχὴν ὀξυδερκέ- 
στερος κατὰ μικρὸν ἐγιγνόμην. ἐλελήθειν γὰρ τέως αὐὖ-- 
τὴν τυφλώττουσαν περιφέρων. Προϊῶν δὲ i ες τόδε περιή- 
ain» c ὅπερ ἀρτίως ἡμῖν ἐπεκάλεις. γαῦρός τε γὰρ ὑπὸ 
τοῦ λόγου καὶ μετέωρός εἰμι: καὶ ὅλως μικρὸν οὐκέτι 
οὐδὲν ἐπινοῶ. δοκῶ γάρ μοι ὅμοιόν τι πεπονθέναι πρὸς 
Φιλοσοφίαν, οἷόν σερ καὶ οἱ ld δι τὸν οἶνον λέγον- 
ται παθεῖν, ὅτε πρῶτον ἔπιον αὐτοῦ. J “ερμότεροι γὰρ ὅν: 
τες Φύσει, πιόντες ἰσχυρὸν οὕτω ποτὸν, αὐτίκω penes 
etae καὶ διπλασίως ὑ ὑπὸ τοῦ ἀκράτου ἐξ- 
ἐμάνησαν. οὕτω σοι καὶ αὐτὸς ἔγβεος, καὶ μεθύων ὑπὸ 
τῶν λόγων περιέρχομαι. 

ΕΤΑΙ. Καὶ μῆν τοῦτό γε: οὐ μεβύειν, ἀλλὰ νήφειν 
τε καὶ σωφρονεῖν ἐστιν. ἐγὼ δὲ βωυλοίμην ἃ ἂν, εἰ οἷόν 
τε, αὐτῶν ὠκοῦσαι τῶν λόγων. οὐδὲ γῶρ οὐδὲ κατα- 


vitae ad ferenitatem & magnam aliquam lucem refpiciens. 
Adeo ut, novo fane exemplo, neglecto oculo eiuíque ia- 
firmitate , animo perfpicaciori paulatim evaferim , quem ad 
id tempus caecurientem infciens circumtuleram. Tandem- 
que in eum ftatum addu&tus fum, de quo mox querebare. 
Nam & elatus oratione illius, & tanquam in fublime eve- 
&us fum, & omnino humile nihil iam cosito. Videor enim 
mihi a philofophia non aliter affe&us , quam Indi a vino 
feruntur, quando primum bibere eis contigit. Natura enim 
calidiores cum iam effent , accedente potu adeo vehemen- 
ti, continuo bacchari coeperunt, ac duplo, quam ceteri, 
magis ex mero infanire. Ita & ego oratione eius quafi fu- 
rore captus, ac ebrius obambulo. 

Atqui hoc quidem non eft ebrium, fed fobrium 
atque temperantem eife. Ego vero optarim, fi fieri poflit , 


32 LzU 3€ τεῦ 4NTM 


Φρονεῖν αὐτῶν εἶμαι ϑέμις, ὥλλως τε εἰ καὶ Φίλος, καὶ 
στερὶ τὰ ὅμοιω ἐσπουδακὼς ὁ βουλόμενος à ἀκούειν εἴη. 


ΛΟΥΚ. Θάῤῥει, ὦ ω- yate. τοῦτο yo τοι τὸ τοῦ Ὁμής- | 


pou» σπεύδοντα καὶ αὐτὸν παρακαλεῖς. καὶ εἴγε μὴ 
ἔφῥης, αὐτὸς ἂν ἐδεήθην ὠκοῦσαί μου διηγουμένου. μάρ- 


τυρῷ γάρ σε παραστήσασιθαι πρὸς τοὺς πολλοὺς efé- 


E ὅτι οὐκ ἀλόγως μαίνομαι" ἄλλως ν καὶ ἡδύ μοι 
76 pamm as αὐτῶν πολλάκις, καὶ ταύτην ἤδη μελέ- 
τὴν tram ín ἐπεὶ κἂν τις μὴ παρὼν τύχῃ; καὶ οὕτω 
Jis 7 τρὶς τῆς ἡμέρας Voc A πρὸς ἐμαυτὸν τὼ sip 


7 μένα. Kaia ὥσπερ οἱ ἐρασταὶ, τῶν παιδικῶν οὐ παρόν-, 
των: py ἄττα καὶ λόγους εἰρημένους αὐτοῖς διαμνη- | 


μενεύουσι, καὶ τούτοις ἐνδιατρίβοντες ἐξαπατῶσι τὴν 
νόσον ὡς παρόντων σφίσι τῶν ἀγαπωμένων' ἔνιοι γοῦν 
αὐτοῖς καὶ προσλάλειν οἴοντῶι» καὶ ὡς ἄρτι λεγομένων 


12 Διομνημογεύουσι) Ὅρα τὸ διαμνημονεύουσι, ὡς αἰτιατιχῇ συγῆ- 


o. V. 


ipfam ilam audire orationem. Neque enim contemnere 


eam , opinor, fas eít; praefertim fi qui audire cupit, & 
amicus eft, & eodem tenetur ftudio. 

Luc. Bono animo efto, o bone. nam iuxta Homericum 
illud , ultro feftinantem hortaris. Ac nifi praevortiffes , iam 


ipfe rogaffem, me narrantem audires. Teftem enim te ad- 


hibere apud homines volo, me non fine ratione infanire. 
Quin & crebro meminifle, volupe mihi.eft; & hanc me- 
ditando familiarem iam exercitationem feci. Nam etiamfi 
nemo mihi adfit, tamen fic quoque bis terve de die di&a. 


ilia mecum ipfe revolvo. Et quemadmodum amatores , ab- ἢ 


fentibus amafiis, di&a eorum ἃς fa&a memoria repetunt , 
iifque immorando morbum fallunt, perinde ac fi illi ipft 
amati adfint; quidam vero etiam colloqui fecum illos pu- 
tant,atque iis, quae tum fibi audire vifi funt, quafi paulo 


τ σα τ απο δια 


NIGRINUS. 33 


[T ρὸς αὐτοὺς, ὧν τότε ἤκουσαν, ἥδονται, X20 ἢ προσάψαν- 
EU τὴν ψυχὴν τῇ μνήμῃ τῶν παρεληλυῤότων σχολὴν 
οὐκ ὥγουσιν ἐπὶ τοῖς ἐν ποσὶν ener αι οὕτω ὁη καὶ 
; αὐτὸς " Φιλοσοφίας. οὐ παρούσης, τοὺς λόγους, οὺς τότε 
ἥκουσα» συνωνγείρων , καὶ πρὸς ἐμαυτὸν ἀνωτυλίττων. 
- eU panpe ἔχω παρωμυδίων. καὶ ὅλως, καθάπερ i ἐν ὅτε- 


λάγει xà γυκτὶ πολλῇ Φερόμενος, ες πυρσόν τινε τοῦ-- 
- TOV ἀποβλέπω, πᾶσι μὲν παρεινάι τοῖς ὑπ᾽ ἐμοῦ VERA E- 
τομένοις τὸν ἄνδρα i ἐκεῖνον οἰόμενος᾽ ἀεὶ δὲ ὦ ὩΣ ΣΈ, ἀκούων 
ἶ αὐτου τὰς αὐτὰ πρός με λέγοντος, ἐνίοτε δὲ, καὶ μάλι- 
στο ὅτων ἐνερείσω mu Ψυχὴν. καὶ “τὸ πρόσωπον αὐτοῦ 
po Φαίνετωι » καὶ τῆς φωνῆς, ὃ ἦχος ἐν ταῖς O0 2G 
παραμένει. καὶ γάρ τ τοι κωτὰ τὸν Xo ARV ὡς ὠληβδῶς 
ἐγκατέλιπέ χὰ κέντρον τοῖς ἀκούουσι. 
ΕΤΑΙ. 1αῦε, ὦ ϑαυμάσιε: μικρὸν ἀναορουόμενος : 


ς ᾽Ανατ τυλίττων) Σημειοῦ τὸ πάδες, πυρχαϊαὶ, AaL JA T DEG φρυ- 
ἀνατυλίττ «y ἀντὶ τοῦ ἀνελίττων χταρίαι. ν 
κείμενον. V. 13 Tor Kap ) Σημαίνει τὸ 
7 Πυρσόν τινα) Πυρσοὶ, λαμ- στοῦ Εὐπολίδον. G. C. 


ante revera dicis, gaudent , arimumque memoriae prae- 
teritorum applicantes, macerandi feíe praefenübus otium 
non habent: fic fane & ipfe, philofophia non praefente, 
verba , quae tum audivi, recolügens , & mecum cre- 
bro revolvens, non exiguum capio fojatium. In fumma, 
perinde ac fi in pelago , & per noctem atram feràr , ad 
— hanc quafi quandam facem reípicio , omnibus illis rebus , 
quae a mé geruntur , virum illum coram adeft? exittimans , 
femperque velut audiens ipfum eadem illa fua ad me di- 
centem, Interdum etiam, & maxime, quando mente in id 
defixa conftiti, vultum ipfum illius videre mihi videor, ὃς 

. vocis fonus in auribus mihi refonar. Etenim juxta. Comi- 
cum , revera aculeuri quendam in auditorum mente reliquit. 
Am. Subfifie, o admrrande, paulumque retrocede , & 

Lucian. Fol. E 


14 L com UU NAT 
καὶ λέγε εξ ἀρχῆς» ἀναλαβὼν ἤδη τὰ εἰρημένα" ὡς οὔ 
μετρίως με ἀποκναίεις Tipi ἐγών. 

ΛΟΥ K. Εὖ λέγεις; καὶ οὕτω χρὴ ποιεῖν. ἀλλ᾽ ἐκεῖς 
γ0, ὦ ἑταῖρε» ἡ ἤδη τραγικοὺς, » xai νὴ Δία κωμικοὺς 
φαύλους ἑώραικως ὑποκριτ ας» τῶν συριττομένων λέγω 
τούτων, καὶ δια φοθειρόντων τῶ ποιήματει, καὶ τὸ τε- 
λευταίον ἐκβαλλομένων' καίτοι τῶν ὅρω μάτων πολλά- 

s 
κις εὖ ἐχόντων TÉ y καὶ VERAT 5 

ETAI. ᾿Πολλοὺς sión τοιούτους. ἀλλὰ τί τοῦτο; 

ΛΟΥΚ. Δέδοικω μή σοι μεταξὺ δόξω γελοίως αὐτὰ 
papiru τὰ μὲν ἀτάκτως συνείρων ; ἐνίοτε δὲ καὶ αὐ- 
τὸν ὑπ᾿ ᾿ ἀσϑενείας τ' τὸν VOUV y διαφϑείρων' κῶώτώ poat 
qua καὶ αὐτοῦ reor) TOU δράματος. καὶ τὸ μὲν 
ἐμὸν, οὐ πάνυ afar ἡ δὲ ὑπόθεσις οὐ μετρίως με 
λυπήσειν ἔοικε συνεκπίπτουσω, καὶ τὸ ἐμὸν μέρος &- 


ab initio repetens iam tandem di&a illa enarra , quoniam 
non mediocriter me his ambagibus excrucias. 

Luc. Recte dicis, atque ita fado opus eft: fed illud 
quaefo, vidiftine aliquando five Tragicos, five etiam, 
per lovem, Comicos hiftriones, malos iftos dico, qui 
fibiio excipiuntur, quique poémata agendo corrumpunt, 
ac poftremo theatris eiiciuntur, tametfi ipfae fabulae (ae- 
penumero bene íe habeant, ac palmam etiam repor- 
tarint ? 

"An. Multos novi tales. fed quorfum hoc? 

Luc. Vereor, ne & ipíe mius apte imitari videar , alia 
quidem inordinate continuans , interdum autem etiam ipfam 
fententiam prae imbecillitate ingenii corrumpens; adeo ut 
cogaris fenfim ipfam damnare fabulam. Nam ad hiftrio- 
niam meam quod attinet, non admodum aegre id feram. 
Ceterum argumentum ipfum non mediocrt dolore me af- 
fe&urum effe videtur, fi mecum una cadat, & ( mea cul- 


NTG  REGINIUS 35 


σχημονοῦσα. Τοῦτ᾽ οὖν παρ ὅλον μέμνησό pa τὸν λό- 9 


ον: ὡς ὃ μὲν ποιητὴς ἡμῖν. “τῶν τοιούτων ND 
νεύθυνος, καὶ τῆς σκηνῆς πόῤῥω ποι E οὐδὲν 
εὐὐτῶ μέλον. τῶν ἐν “εώτρῳ πραττομένων. ἐγὼ δὲ ἐμαυ- 
τὸυ σοι πεῖραν παρέχω, ὁποῖός τίς εἰμι τὴν μνήμην 
ὑποκριτὴς , οὐδὲν ἀγγέλου τὰ ἄλλω T ary nec dic αφέ- 
pov. ὥστε κῶν ἐνδεέστερόν τι δοκῶ λέγειν » ἔκεῖνο μὲν 
ἔστω πρόχειρον». ὡς ἄμεινον ἤν" xci ὥλλως ὁ ποιητὴς 
ἴσως διεξηει ἐμὲ δὲ κἂν ἐκσυρίττῃς» οὐ πάνυ τι λυ- 
ντήσομαι. 

ETAI. Ὥς εὖ £Uy£ vi τὸν Egon, x2 κατὰ, τὸν τῶν 
ῥητόρων νόμον πεπροοιμίασταί σοι. ξομζος γοῦν ede 
προσιϑήσειν, ὦ ως ór ὀλίγου τε ὑμῖν ἡ συνουσίω, ἐγένετο, καὶ 
ὡς οὐδ᾽ αὐτὸς ἥκεις πρὸς τὸν λόγον παρεσκευασμένος. 
xdi ὡς ἄμεινον εἶχεν αὐτοῦ TAUTA λέγοντος ὠκούειν' 


1 Μέμνησο) "Opa σύνταξιν τοῦ μέμνησο. Ὁ, G. 


pa) indecorum appareat. Proinde hoc pet totàm memi- 
neris mihi orationem , quod poéta quidem ipfe talium pec: 
catorum innocens eft, ac procul a fcena feiunctus alicubi 
fedet , neque quidquam eorum curat, quae in theatro agun- 
tur: ego vero mei ipfius periculum tibi exhibeo , qualis 
fcilicet hiftrio fim , quante umque memoria valeam , quod 
ad cetera attinet , nihil a nuntio Tragico diftans. Quite fi 
quid minus pro rei dignitate dicere vifus fuero , illud tibi 
in promtu fit, quod fcilicet melius hoc fuerat, & quod 
ipfe poéta aliter fortaffis idem dixerat. Me vero fi exfibi- 
javeris, non admodum molefte feram. 

Am. Ut bene fane, ita me Mercurius amet, & iuxta 
rhetorum leges exordium hoc tibi peractum eft, Videris 
igitur etiam haec additurus, fermonem non fuiffe longum , 
teque ad dicendum non venire paratum , & melius futurum 
fuiffe, fi ipfum dicentem audiffem: te enim pauca quae- 

C à 


II 


σὺ γὰρ ὀλίγω. καὶ ὅσα οἷόν τε ἦν, τυγχάνεις τῇ μνήμῃ 
συγκεκομεσμένος. οὐ τοῦτ᾽ ἐρεῖν ἔμελλες: E X ὧν. GUY 
αὐτῶν ἔτι σοι δεῖ πρὸς gue νόμισον δὲ τούτου γε ἕνεκα 
πάντα σοι προειρησιϑαι. ὡς ἐγὼ καὶ βοῶν καὶ κροτεῖν 
ἕτοιμός ipa. " δὲ διαμέλλης, μνησικωκήσω *ye παρὰ 
τὸν ἀγῶνα, καὶ ὀξύτατα συρίξομαι. 

AOTK. Καὶ ταῦτα μὲν. & σὺ dir A ec ἐβουλόμην 
ἂν eipir Sai Mer κοῤκεινω δε, ὅ ὅτι γε οὐχ ἑξῆς, οὐδὲ ὡ ὡς 
ἐκεῖνος ἔλεγε; » ῥησίν τινῶ περὶ πάντων ἐρῶ. πάνυ γὰρ 
τοῦθ᾽ ἡ ἡμῖν ἀδύγωτον. οὐδ᾽ αὖ ἐκείνω pbi τοὺς λόγους, 
μὴ καὶ κατ᾽ ἄλλό τι γένωμαι τοῖς ὑποκριταῖς ἐκείνοις 

ὅμοιος, οἱ πολλάκις ᾿ ᾿Αγαμέμνονος, ἡ Κρέοντος, ἢ ἢ καὶ 
Ἡρακλέους QUT τοῦ πρόσωπον ἀνειληφότες, χρυσίδας 
ἡμφιεσμένοι» καὶ δεινὸν βλέποντες. καὶ μέγα κεχηνό- 
τες» μιυιρὸν Φθέγγονται, καὶ ἰσχνὸν, καὶ γυνωικῶδες, 


dam, &, quantum licuit, memoriae mandata depromere. 
An non haec quoque dicturus eras? Nihil igitur illis apud 
me tibi opus eft: exiftimes autem, quantum ad hoc atti- 
net, omnia iam tibi praedi&a effe: habes enim & accla- 
mare & plaudere paratum. Sin vero moras nectas, cum in 
rem ipfam ventum erit, alieniore me ufurum te fcias, δὲ 
acutiffime fibilaturo. 

Luc. Equidem & haec, quae tu commemorafli , di&a 
volui: & illa quoque, me neque ordine, neque, ut ille, 
τα quadam & continua oratione de omnibus dicturum 
effe; meae enim facultatis hoc minime eft: neque rurfum il- 
lius perfonae attribuendo fermonem , ne hac etiam in par- 
te hiflrionibus illis fimilis fiam, qui faepenumero aut Aga- 
memnonis, aut Creontis, aut etiam ipfius Herculis per- 
fona affumta , ac veftibus auro contextis induti, & hor- 
rendum tuentes, ore in immenfum didu&o, exiguum & 
gracile, adeoque muliebre quiddam loquuntur, ipfa etiam 


NLIGRINUS 37 


xd τῆς Ἑκάβης ἡ 9 ΠΠολυξέης πολὺ bigis ἵν᾽ 
οὖν ν μὴ καὶ αὐτὸς ἐλέγχωμωι, πάνυ μειζο ᾿ς τῆς ἐμαυ- 
τοῦ κεφαλῆς προσωπεῖον περικείμενος" καὶ τὴν σκευὴν 
καταισχύνων. ἀπὸ γυμνοῦ σοι βούλομαι TOUJADU προσ- 
ὥπου προσλαλεῖν, ie, m CU 0T QUT 7r LT t που πεσὼν 
τὸν ἥρωο; ὃν ὑποκρίνομιαι. , 

ETAI. Οὗτος ἀνὴρ οὐ παύσεται τήμερον πρός μΞ 
σολλῇ τῇ σκηνῇ καὶ τῇ ἢ τραγῳδίᾳ χρώμενος. 

AOTK. Καὶ μὴν παύσομαί ye πρὸς ἐκεῖνον δὲ δὴ 
τρέψομαι. H μὲν ἀρχῇ τῶν λόγων ἐπίάινος ἥν Ἑλλά- 
δὸς, καὶ τῶν ᾿Αθήνησιν ἀνθρώπων , ὅτι Φιλοσοφία καὶ 
πενίω σύντροφοί εἰσι, xe οὔτε τῶν ἀστῶν, οὔτε τῶν ξέ- 
γῶν οὐδένω τέρποντοι ὁρῶντες, ὃς ἂν τρυφὴν εἰσάγειν εἰς 
αὐτοὺς βιάζητοωι ἀλλ᾽ εἰ καί τις ὠφίκητοι παρ᾽ αὐ- 
τοὺς οὕτω διωκείμενος, ἡ ἠρέμα TÉ μεθαρμόττουσι, καὶ 
TT par ead ary UT, καὶ πρὸς τὸ κωβωρὸν τῆς διωίτης 


Hecuba Polyxenave multo demiffius. Ne igitur & ipfe de- 
prehendar maiorem omnino, quam pro capite meo, per- 
fonam induiffe, ipfumque ornatum dehoneftare, ex nuda 
tecum volo meaque propria perfona colloqui, ne cadens 
alicubi, quem ago Heroém, mecum una convulfum ter- 
rae aflligam. 

Am. Homo hic non definet hodie apud me crebra illa 
fcena atque tragoedia uti. 

Luc. Immo definam, & ad incepta me nunc convertam. 
Principium igitur orationis illius commendatio fuit Grae- 
ciae, & eorum hominum, qui Athenis commorantur, quod 
cum philofophia & paupertate degant, & neque civium 
neque peregrinorum quemquam intueri gaudeant , qui lu- 
xum ad fefe invehere conentur: fed fi quis etiam veniat ad 
illos ita affeCtus, & paulatim transforment ipfum , & ve- 
teres mores dedoceant, atque ad puritatem vitae transíe- 

€.3 


v- 


2, 


18 15 1} € X E NDS 


13 μεβιστᾶσιν. Ἐμέμνητο γοῦν τινος τῶν πολυχρύσων, ὃς 
ἐλθὼν ᾿Αβήναζε μάλα ἐπίσημος» καὶ Φορτικὸς ἀκολού- 
ων ὄχλω; καὶ ποικίλῃ £c Ori, καὶ χρυσῷ: αὐτὸς μὲν 
ᾧετο ζηλωτὸς εἶναι πᾶσι τοῖς ᾿Αϑηναίοις, καὶ ὡς ἂν εὐ- 
δαίμων ἀποβλέπεσιϑαι. τοῖς 0 ἄρα δυστυχεῖν ἐδόκει τὸ τὰ 
ἀνθρώπειον" καὶ παιδεύειν ἐπεχείρουν αὐτὸν, οὐ πικρῶς, 
οὐδ᾽ ἄντικρυς ame γορεύοντες ἐν ἐλευθέρῳ τῇ πόλει, καθ᾽ 
ὅν Tie, τρόπον βούλοιτο " βιοῦν" ἀλλ᾽ ἐπεὶ Xy τοῖς 
γυμνασίοις καὶ λουτροῖς dope ἥν» σλίβων τοὶς οἰκέ- 
ταις, καὶ στενοχωρῶν τοὺς ἀπαντῶντας: ἡσυχῇ τις ay 
ὑπεφϑέγξατο T προσποιούμενος λανθάνειν, ὥ arp οὐ πρὸς 
αὐτὸν &X€IVOy ἀποτείνων, Δέδοικε μὴ παραπόληται με- 
ταξὺ λουόμενος. καὶ Uy εἰρήνη yt μακρὰ κατέχει τὸ 
βαλανεῖον οὐδὲν οὖν δεὶ στρώτοπ' πέδου. ὃ à δὲ ἀκούων ἃ ih 
μεταξὺ ἐπαιδεύετο. τὴν δὲ £r Ogra τὴν ποικίλην» καὶ 
τὰς πορφυρίδας ἐκείνας ἀπέδυσων αὐτὸν, ἀστείως πάνω 


9 Θλίξων τοῖς οἰχέταις) "Auri τοῦ, διὰ τοῦ πλήθους τῶν οἰκετῶν 
φτενοχωρίαν παιῶν. V4 


ferant. Memorabat itaque quendaur ex iftis multo auro 
fulgentibus, qui cum Athenas veniffet admodum infignis 
& turba comitum gravis, varia vefte auroque ornatus , 
Athenienfibus omnibus fefe admirationi effe exiftimabat , & 
tanquam beatum fufpici ; cum iis contra infelix quidam ho- 
muncio videretur: quin ὃς erudiendum eum fibi fumfe- 
runt, non acerbe, neque aperte vetantes , ne in libera ci- 
vitate pro lubitu viveret: fed cum in gymnafiüis & balneis 
moleftus effet , fuis fervis premens, & in anguftum cogens 
obvios, fubmiffa voce quidam , quafi latere vellet , neque 
illum perftringeret , Metuit , inquit, ne inter lavandum per- 
eat? Atqui pax certe longa balaeum tenet: proinde nihil 
opus eít exercitu. Ille autem ;verum audiens , interea eru- 
diebatur. Praeterea varia illa vefte atque purpurea eundem 


NIGRINUS. 39 


τὸ ἀνθηρὸν ἐπισκώπτοντες τῶν ᾿ χρωμάτων, ἐώρ ἤδη; λέ- 
γοντες: καὶ» πόθεν ὁ i euros; καὶ, τάχα τῆς μη- 
τρός ἐστιν αὐτοῦ᾽ καὶ τὰ τοιωυτωώ. καὶ τὰ ἄλλα δὲ οὕ- 
τως ἀπέσκωπτον, ἢ τῶν δωκτυλίων τὸ πλῆθος, ἢ 1 τῆς 
κόμης τὸ περίεργον, ἢ τῆς διαίτης τι τὸ ἀκόλωστον. ὥστε 
κατὰ μικρὸν ἐσωφρονίσιϑη . P παραπολὺ βελτίων 
ἀπηλθε. δημοσία πεπαιδευμένος. Ὅτι δ᾽ οὐκ αἰσχύ- 
νονται πενίαν ὁμολογοῦντες, ἐμέμνητο πρός με Φωνής 
τινος, ἣν ἀκοῦσωι πάντων ἔφη κοινῇ προεμένων ἐν τῷ 
ἀγῶνι" τῶν Παναθηναίων. ληφθώτα μὲν γάρ τιν τῶν 
πολιτῶν ἄγεσθαι παρα τὸν ἀνκωνοβθέτην., ὅτι βαπτὸν 
ἔχων ἱμάτιον ἐθεώρει τοὺς δὲ, ἰδόντας ἐλεήσω τε; καὶ 
παραιτεῖσεοιι, καὶ τοῦ κήρυκος ἀνειπόντος, ὅτι Trapa 
τὸν  γόμμον ἐποίησε ; τοιαύτῃ irem δεώμενος, ava oss 
μιᾷ Φωνῇ πάντας. ὥσπερ ἐσκεμμένους, συγγνώμην 


exuerunt, urbane admodum floridum colorum nitorem ir- 
ridentes, lam ver adeft, dicebant: ὅς, Unde nobis pavo 
hic? ὅς, Fortaffis materna eft: & fimilia. Atque eodem pa- 
&o cetera illius cum rifu carpebant, nunc annulorum mul- 
titudinem, nune comam iufto curatiorem , nunc victus in- 
temperantiam atque luxuriam notantes.. Quare paulatim 
ad modeftiam eft revocatus, & longe melior, publice ita 
emendatus , abiit. Quod autem non pudeat eos pauperta- 
tem confiteri, referebat mihi vocem quandam, quam aie- 
bat publice ab omnibus emiffam audiffe fefe in ludis Pan- 
athenaicis. Deprehenfum enim quendam ex civibus fuif- 
fe , δὲ ad praefidem ludorum addu&um , quod vefte tincta 
amicus fpe&aculo intereffet: quo viío mifertos illius, ac 
veniam precatos effe: praecone autem proclamante contra 
leges feciffe, quod tali cum vefte ludos fpe&aret , omnes 
una voce, quafi antea fuper hoc deliberaffent , exclamare 
nose ut venia ei daretur tali vefte induto; neque enim 
C 4 


15 


m L2 cq NT 


ἀπονέμειν αὐτῷ τοιαῦτά (ye em ἐχομένῳ μὴ γὰρ ἔχειν 
αὐτὸν ea. TAUTA τε οὖν erm, καὶ προσέτι τὴν ἐλευ- 
δερίαιν. τὴν ἐκεῖ» καὶ τῆς διαίτης τ' τὸ ἀνεπίφθονον. ἡσυχίαν 
τε καὶ ἀπραγμοσυνην, & δὴ ἄφθονα, Tp αὐτοῖς ἐστι. 
ἀπεζαίνετό τε Φιλοσοφίᾳ συνωδὸν τὴν παρὰ τοὶς τοιού- 
τοῖς διωτριβὴν; καὶ καθαρὸν hs (Dua δυνωμένην. 
σπουδαίῳ τε ἀνδρὶ καὶ πλούτου κατα Φρονεῖν πεπαιδευ- 
μένω, καὶ τῷ πρὸς τὰ Φύσει καλῶ ζᾷν προαιρουμένῳ 
τὸν ἔκεὶ (βίον ὡς μάλιστα ἡρμοσμένον. Ὅστις δὲ πλού- 
του ἐρῶ. καὶ χρυσῷ κεκήληται, καὶ πορφύρῳ. καὶ du- 
ναστείο perpe τὸ εὔδαιμον, ὁ ἄγευστος μὲν ἐλευθερίας, 
ἀπείροτος δὲ παῤῥησίας. ὠβέωτος δὲ ἀληθείας, κολά--: 
xo, τὰ Tavra, καὶ δουλείω σύντροφος" ἢ ὅστις ἡδονῇ 
πᾶσαν τὴν ψυχὴν ἐπιτρέψας, ταύτῃ μόνῃ λατρεύειν διξ- 
axe mis ph περιέργων τραπεζῶν, Φίλος δὲ πό- 
τῶν; καὶ ἀφροδισίων, ἀνάπλεως ς γοητείας, καὶ ἀπάτης, 
xcti 'Ψψευδολογίως" ἡ ὅστις ἀκούων τέρπεται κρουμάτων 


aliam habere illum. Haec igitur ille Jaudabat. & praeterea 
libertatem, quae illic eft, ac victus frugalitatem, & tran- 
quillitatem, & otium. quae apud illos funt cumulatiffima. 
Oftendebat etiam, converíationem eorum hominum phi- 
lofophiae confonam effe , morefque puros confervare pof- 
fe; viroque gravi, & qui divitias contemnere didicifiet , & 
qui fecundum ea, quae natura honefta funt , vicere ftatuif- 
fet, vitam , quae illic vivitur, quam maxime apram atque 
accommodatam efle. At qui divitias amat, aurumque ftu- 
pet, purpuraque & potentia felicitatem. metitur, qui liber- 
tatem in dicis factifque nunquam guftavit, qui veritatem 
nunquam vidit, & cum aílentatione ὃς fervitute enutritus 
eft, aut qui totam animam voluptati addixit, eique uni in- 
fervire ftatuit, amans opiparae menfae , indulgens vino ac 
rebus venereis , plenus praeftigiarum , fraudis atque men- 


Y 


NIGRINU 5: "m 


dim καὶ τερετισ μάτων, Y καὶ διεφϑορότων᾽ Qu MTM τοῖς 


δὴ τοιούτοις πρέπειν τὴν ἐνταῦθα διατριβήν. Meer 
γὰρ αὐτοὶς τῶν φιλτάτων πᾶσαι μὲν ἀγυιαὶ, πᾶσαι 
δὲ à ἀγοραί: πάρεστι. δὲ πάσαις πύλαις τὴν ἡδονὴν κωτώ- 
δέχεσθαι τοῦτο “μὲν. δὲ ὀφθαλμῶν" τοῦτο δὲ d ὥτων 
TÉ X£L) ῥινῶν' τοῦτο δὲ καὶ διὰ λαιμοῦ, καὶ δὲ a Dpoi- 
σίων᾽ ὑφ᾽ ἧς δὲ ἡ ῥεούσης ἀεννώῳ τε καὶ dopo | peut, 
TT. ph ἀνευρύνοντωι ὁδοί" συνεισέρχεται γὰρ μοι- 
χείω, καὶ Φιλαργυρίω. καὶ ἐπιορκία, ) καὶ τὸ τοιοῦτο 
Φῦλον τῶν ἡδονῶν" παρασύρεται δὲ, τῆς ψυχῆς s ὑπο- 
κλυζομένης πάντοθεν, αἰδὼς, καὶ ἀρετὴ, καὶ δικαιοσύ- 
νη τῶν δὲ ξ ἔρημος ὃ χῶρος γενόμενος, δίψης ἀεὶ πιμ- 
πλώμενος, ἄνθει πολλαῖς τε καὶ ἀγρίαις ezrifuuiene. 
τοιαύτην ἀπέφαινε τὴν᾽ πόλιν, καὶ τοσούτων διδάσκα- 
λον ἀγαθῶν. "Eyary οὖν, ἔφη, ὅτε τὸ πρῶτον ETT AU) 
ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος, πλησίον που γενόμενος, ἐπιστή- 


dacii; aut cui chordarum pulfationes, inftrumentorumque 


Jlaícivos crepitus , cantilenafque perditas audire volupe eft: 


talibus videlicet hominibus convenire huius urbis confue- 
tudinem. Hic enim rerum cariffimarum ipfis , omnes pla- 
teas, omniaque fora referta effe: ac licere ipfis omnibus 
quafi portis voluptatem recipere , partim per oculos, par- 
tim per aures ὃς na(um, partim per gulam , & per vene- 
rea: qua fluente perenni turbulentoque flumine , omnes 
viae dilatantur. Ufa enim irruunt & adulterium , & ava- 
ritia, & periurium , & reliqua id genus voluptatum cogna- 
tarum natio. À quibus exundantibus , animo undique fub- 
merío, verecundia, & virtus, & iuftitia abripiuntur: qui- 
bus carens iam folum femper fiticulofum multis ac feris 
cupiditatibus fuppullulat. Talem effe urbem, taliumque 
magiftram bonorum oftendebat. Ego itaque , inquit, quan- 
do primum ex Graecia reverfus iam propius acceffiflem , 


18 


Ἢ τι ΚΘ νὰ NY 


cac ἐμαυτὸν λόγον ὠπύτουν τῆς δεῦρο ἀφίξεως . € A 
δὴ τὰ τοῦ Ὅμηρου λέγων" 
Τίστ᾽ av, ω δύστηνε, λιπὼν Φάος ἠελίοιο, 

τὴν Ἑλλαδα., καὶ τὴν εὐτυχίαν ἐκείνην, καὶ τὴν ἔλευδε- 
ρίαν; ἡλυθες, ὄφρα ἐὺς τι τὸν ἐνταυθω ϑόρυβον Σ συκοφάν- ; 
τῶς, καὶ Spicy piaby ὑπερηφάνους, καὶ δείπνω: καὶ 
κόλακας, καὶ paca Φονίας, καὶ διαθηκῶν προσδοκίας.. 
καὶ Φιλίας ἐπιπλάστους; ἢ τί καὶ πράξειν διέγνωκας » 
μήτ ἀπαλλάττεσθαι, μήτε χρήσϑαι τοῖς καβεστῶσι 
δυνά "εγος Οὕτω dz βουλευσάμενος. καὶ, καθάπερ ὁ 
“Ζεὺς τὸ τὸν ἽἝκτορω, ὑπεξαγαγὼν i ἐμαυτὸν ἐκ βελέων, 
φασὶν. ἐκ τ᾽ ἀνδροκτασίης», ex αἵματος. ἔκτε κυδοι-- 
μου. τολοιπὸν οἰκουρειν εἱλόμην , καὶ βίον τινὰν τοῦτον 
γυνωικῴδη, καὶ ἄτολμον τοῖς πολλοῖς δοκουντώ προτι- 
θέμενος. αὐτῇ φιλοσοφίᾳ» καὶ ΤΠ] λάτωνι, καὶ ἀληθείο 
προσλώλω. καὶ καθίσως auTO, ὥσπερ ἐν ϑεάτρῳ 


e 2 c ᾽ὕ z 
14 Προστιϑέμενος) Opa. ὡς αἰτιατιχῇ τὸ προστιθέμενος συνέταξε. V. 


confüti, a meque ipfo rationem popofci mei huc adven- 
tus, Homerica illa videlicet mecum ipfe dictitans: 
Cur autem , infelix , deferto lumine Phoebi , 
(Graecia nempe, & felicitate illa atque libertate) Veni- 
fli? ut videas loci huius tumultum, fycophantas , falutatio- 
nes fuperbas, epulas, adulatores , caedes, teftamentorum 
exípectationes, & amicitias fimulatas? Aut quid tandem 
facere decrevifti, cum neque difcedere hinc , neque infti- 
tutis hifce uti poffis? Cum ita mecum confultaffem , & 
quemadmodum luppiter He&orem, ita me ipfum e felis, 
ut ait ille, fubducens , eque horhinum caede, atque tumultibus , 
eque cruore, de cetero domi me continere ftatui: & vitam 
hanc, muliebrem & timidam pleri(que vifam , anteponens, 
cum ipía philofophia, & Platone, & veritate colloquor. 
Ac me ipfum quafi in frequentiffimo theatro collocans, ex 


NIGRINUS. 43 


μυριάνδρῳ, σφόδρω σου μετέωρος ἐπσκοπῶ τὸ γιγνό- 
puero, τοῦτο μὲν πολλήν. ψυχαγωγίαν xdi γέλωτω 
παρέχειν δυνώμενω- τοῦτο δὲ πεῖραν ἀνδρὸς ὦ ὡς eua 
βεβαίου Aes. Ei γὰρ χρὴ καὶ κοκῶν ἔπαινον εἰ- 
7 ly» μὴ ὑπολάβῃς μεῖζόν τι γυμνάσιον ἀρετῆς. ἢ τῆς 
ψυχῆς δοκιμιασίων ἀληθεστέραν ids τῆς πόλεως, καὶ 
τής arabo διατριβῆς. οὐ γάρ μικρὸν ὠντισχιεὶν τοσαύ- 
TOS μὲν ἐπιθυμίαις» τοσούτοις δὲ ϑεάμαωσί τε καὶ 
ἀκούσμασι πάντοθεν ἙλκουσῚ καὶ ἀντιλωμίβανομίοις. 
ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς δεῖ τὸν Οὐδσσέα μιμησάμενον προ- 
πλεῖν αὐτὼ» μὴ δεδεμένον τὼ χεῖρε. δειλὸν yao; μηδὲ 
τὼ ὦτα κηρῷ Φραξώμενον; ἀλλ᾽ ἀκούοντοω,, καὶ λελυ- 
μένον. καὶ ὠληθῶς ὑπερήφανον. Ἔνεστι δὲ καὶ Φιλοσο- 
(ρίαν ϑαυμάσαι 3 παραθεωροῦντα τὴν τοσοιύτην ἄνοιαν» 
καὶ τῶν τής τύχης ἀγωθῶν καταφρονεῖν, ὁρῶντα. ὥσ- 


"33 Ὕπερηήφανον) Ὕπερήφανον ϑαυμασίως ἐνταῦθα, χεῖται. C. G. 


fublimi admodum contemplor ea , quae geruntur: quae par- 
tim eiufmodi funt , ut multum delectationis ac rifus exhi- 
bere poílint; partim talia, in quibus vir vere conftans 
periculum de fe ipfo faciat. Nam fi malorum quoque en- 
comium aliquod dicere convenit, ne credas maiorem ullam 
virtutis palaeftram efle, aut veriora ufquam animorum ex- 
perimenta fieri, quam in hac urbe, & in ea , qua hic vivi- 
tur, confuetudine. Neque enim parum eftt refiftere tot cu- 
piditatibus , tot fpe&aculis atque aurium illecebris undique 
attrahentibus ac detinentibus: fed oportet omnino Ulyffis 
exemplo praeternavigare illa , non quidem ligatis manibus, 
ut ille, (nam hoc forimidolofum foret) neque etiam auri- 
bus cera obturatis, fed audientem ὅς folutum, & vere ani- 
mum fupra haec elatum habentem. Licet autem & philo- 
fophiam mirari, conferendo cum illa tantam hominum 
amentiam; bonaque ifta fortunae contemnere , ubi afpe- 


19 


20 


21 


"licere in iis, quae geruntur , ridere, animumque oble&tare , 


44 L 9U5 MAGA  SNVUT 


περ ἐν σκηνῇ καὶ πολυπροσώπῳ δράματι, τὸ τὸν μὲν εξ 
οἰκέτου δεσπότην προϊόντα, τόνδ᾽ ἀντὶ σλουσίου, πένη- 
ταὶ τὸν δε, σατράπην ἐκ πένητος, ἢ ἡ βασιλέα" τὸν δὲ, 
Φίλον τούτου" τὸν δὲ ἐχθρόν" τὸν δὲ φυγάδα. τοῦτο γάρ 
τοι καὶ τὸ δεινότατόν ὁ ἐστιν; ὅτι καίτοι μαρτυρουμένης 


τῆς τύχης παίξειν τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματ, xci 
ὁμολογούσης μηδὲν αὐτῶν εἰνονι βέβαιο, € ὅμως ταῦθ 
ὁσημέραι βλέποντες, ὁ ὀρέγονται : X2 πλούτου, καὶ juya- 
στείας" καὶ Μεστοὶ περίασι. πάντες οὐ γιγνομένων ἐλ- 

πίδων." 'O δὲ δὴ ἔφην, ὅτι καὶ γελῶν ἐν τοῖς γιγνομένοις | 
ἔνεστι», καὶ ψυχαγωγεῖσελαι, τοῦτο ἤδη ΤΣ φράσω. 
πῶς γὰρ οὐ σελ οἷοι μὲν οἱ πλουτοῦντες αὐτοὶ, καὶ τὰς 
πορφυρίδας προφαίνοντες, καὶ τοὺς δακτύλους προτεί- 
iiic καὶ πολλὴν κατήγορουντες ἀπειροκαλίαν; τὸ δὲ 
καινότατον, τοὺς ἐντυγχάνοντας ἀλλοτρίᾳ φωνῇ σροσ- 
αἰὐγορεύοντες: ὠγαπᾶν ἀξιοῦντες » ὅτι μόνον αὐτοὺς προσ- 


xeris, velut in fcena, ac multiplicium perfonarum fabula , 
alium quidem ex fervo dominum prodire, alium autem ex 
divite pauperem ; contra alium ex paupere fatrapam , aut 
regem ; rurfus alium amicum huius , alium inimicum, alium 
etiam exfulem effe. Nam hoc certe vel graviffimum eft , 
quod licet Fortuna ipfa teftetur fefe in humanis rebus lu- 
dere, fateaturque nihil illarum certum ac ftabile effe, ni- 
hilo minus tamen qui quotidie ifta afpiciunt, & divitias 
expetunt, & potentiam , ac pleni obambulant omnes ea- 
rum rerum fpe, quae non contineunt. Quod autem dixi, 


illud tibi iam exponam. Quomodo enim non ridiculi fint 
divites ipfi, qui & purpuram fuam fpectandam exhibent , 
& digitorum annulos oftentant , & multas produnt ineptias? 
quod autem omnium abfurdiffimum eft, etiam obvios 
ahena voce falutant, & hoc quafi magno aliquo conten- 


N'I G R!I.N U;S. 45 


ἐβλεψων. οἱ δὲ σεμνότεροι, καὶ προσκυνεῖσθαι περι- 
μένοντες, οὐ πόῤῥωθεν, οὐδ΄ ὡς icone νόμος , ἀλλὰ 
δεῖ προσελθόντα, καὶ ὑποκύψαντα, καὶ πόῤῥωθεν τὴν 
ψυχὴν ταπεινώσαντω; καὶ τὸ πάθος αὐτῆς ἐμφανίσαν- 
τώ τῇ τοῦ σώματος ὁμοιότητι, τὸ στῆθος, ἢ 3 τὴν δεξιὰν 
καταφιλεῖν, ζηλωτὸν. καὶ περίβλεπτον τοῖς μηδὲ τού-- 
του τυγχάνουσιν ὅδ᾽ ἐστηκε παρέχων ἑαυτὸν εἰς πλείω 
χρόνον ἐξαπατώμενον. ἐπαινῶ δέ γε ταύτης αὐτοὺς τῆς 
ἀπανθρωπίας: ὅ ὅτι μηδὲ τοῖς στόμασιν ἡμᾶς προσίενται. 
lloA δὲ τούτων οἱ προσιόντες αὐτοὶ καὶ ᾿ Θεραπεύοντες 
γελοιότεροι' νυκτὸς μὲν ἐξανιστάμενοι μέσης περιόξον- 
τες δὲ ἐν κύκλῳ τὴν πόλιν; καὶ πρὸς τῶν οἰκετῶν euro 
κλειόμενοι» κύνες, καὶ κόλακες; Xo τῶ τοιαῦτα ὠκού-- 
εἰν ὑπομένοντες. γέρας δὲ τῆς πικρᾶς ταύτης αὐτοῖς 
περιόδου, τὸ τὸ φορτικὸν ἐκεῖνο δεῖπνον, καὶ πολλῶν αἴτιον 
συμφορῶν' € t πόσα μὲν ἐμφωγόντες, πόσω δὲ παρὰ 


tos effe volunt, fi folum ipfos afpexerint. Quidam vero 
faftuofiores adorari etiam fe patiuntur, non e longinquo, 
neque ut Perfis mos eft, fed necefle eft propius acceden- 
tem, & fefe incurvantem, animo diu iam ante demiffo , 
ilhufque affe&u etiam per corporis fimilitudinem declara- 
to, pe&us aut dextram deofculari: quod beatum atque fpe- 
€abile videtur iis, qui ne hunc quidem honorem aflequun- 
tur. Ille vero diu ftat fe ipfum praebens decipiendum. Il- 
lorum autem laudo inhumanitatem , quod ad ora ofcu- 
landa nos non admittant. Ceterum his multo ridiculi ma- 
gis funt, qui eos fectantur, atque obfervant, de media 
noce furgentes, & totam urbem circumcurfitantes, & a 
fervis foribus exclufi, canes, & adulatores, & id genus 
alia audire fufüinentes. Praemium vero acerbae illius cir- 
cuitionis , onerofa illa , atque multorum malorum caufa, 
€oena efi: in qua ilh, quam multis comefis epotifque 


22, 


I2 
ῳο 


46 L-CULCJIP A INT ΐ 


γνώμην ἐμπιόντες, πόσα. δὲ, ὧν οὐκ ἐχρῆν» ἀπολωλή- 
σῶντες; ἢ μεμφόμονοι τὸ τελευταῖον. ἢ δυσφοροῦντες 
ἀπίασιν, ἢ διαβάλλοντες τὸ δεῖπνον, ἢ L ὕβριν. ἡ ἢ μικρος- 
Λσγίαν ἐγκαλοῦντες" πλήρεις δὲ αὐτῶν ἐμούντων οἱ στε- 
γωποὶ ; καὶ πρὸς τοῖς χαμαιτυπείοις μαχομένων. xx 
μεθ᾽ ἡμέραν οἱ πλείονες αὐτῶν κατακλιθέντες s ἰατροῖς 
σταρέχρουσιν ἀφορμὰς περιόδων. & ἐγίοι μὲν γὰρ, τὸ καινό- 
τατον» οὐδὲ νοσεῖν σχολάζουσιν. Ἐγὼ μέντοιγε πολὺ 
τῶν κολαπευομένων ἐξωλεστέρους τοὺς κόλακας ὑπείλη- 
Qa καὶ σχεδὸν αὐτοὶς ἐκείνους xa iram an τῇ τής ὑπερ-- 
ηφανίας αἰτίους, ὅταν yen αὐτῶν τὴν περιουσίαν Sav- 
μάσωσι » καὶ τὸν χρυσὸν ἐπαινέσωσι, καὶ τοὺς συλῶνεις 
Ἑωδεν ἐμπλήσωσι», καὶ προσελθόντες ὁ ὥσπερ δεσπύότως 
προσείπωσι » τί καὶ Φρονήσειν ἐκείνους εἰκός ἐστιν; εἰ δέ 
ye κοινῷ δόγματι ον ἜΣ ὀλίγον ἀπέσχοντο τησδε᾽ 

τῆς ἐϑελοδουλείας, οὐκ ἂν οἴει τοὐναντίον αὐτοὺς ἐλθεῖν 


praeter animi fententiam ; quam multa non dicenda prolo- 
cuti, poftremo reprehendentes, aut aegre ferentes difce- 
dunt, & vel ipfam criminantur coenam, vel contumeliam 
aut fordes accufant! Pleni autem & angiportus funt vo- | 
mentibus iftis, & circa vilifüma quaeque proftibula depu- 
enantibus. Et plerique eorum in multum diem decumben- 
tes, circumeundi caufam medicis praebent. Quibu(dam 
enim, novo fane exemplo, aegrotandi otium non eft. Ego 
vero adulatores longe iis, quibus adulantur, nequiores exi- 
fimo, δὲ propemodum auCtores illis exfiftere fuperbiae ac - 
faftus iftius. Nam cum illorum opulentiam admirantur , au-- 
rum laudibus extoliunt, veftibula mane complent, & ad-- 
euntes iptos quafi dominos appellant, quid quaefo illos. 
cogitare confentaneum eft? Quod fi vero communi de: 
creto vel tantifper abítinerent ab hac voluntaria fervitus 
re, an non putas vice verfa ipfos divites ad fores paupee 


NIGRINUS. 47 


ἐπὶ τὰς ϑύρας τῶν πτωχῶν δεομέ ἐνους τοὺς πλουσίους, 
μὴ ἀβέωτον αὐτῶν μηδ᾽ ἀμάρτυρον τὴν εὐδαιμονίαν Xo- 
ταλιπεῖν, μηδ᾽ ἀνόγητόν τε καὶ ἄχρηστον τῶν τραπεζῶν 


τὸ κάλλος, καὶ τῶν οἴκων τὸ μέγεύος: οὐ γὰρ οὕτω τοῦ 


σλουτεῖν perm, ὡς TOU dia τὸ σλουτεῖν εὐδωιμονίζε- 


eO. καὶ οὕτω δὲ E £e μηδὲν ὄφελος εἶναι περικοιλο- 


Ane οἰκίους τῷ οἰκοῦντι» μηδὲ | χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντὸς, 
εἰ μή τις αὐτὰ ἐδ μόν ἐχρῆν οὖν τωύτῃ τοι κάβαμρεῖν 
αὐτῶν: καὶ ἀπευωνίζειν τὴν δυναστείαν. s ἐπιτειχίσαντα 
τῷ πλούτῳ τὴν ὑπεροιψίαν. νῦν δὲ λατρεύοντες, εἰς ἀπό- 
γοιῶν ἄγουσι. Koi τὸ μὲν ἃ ἄνδρας ἰδιώτας, καὶ eeQay- 
δὸν τὴν ἀπαιδευσίαν ὁμολογουντας τὰ τοιαῦτα σοιεὶν, 
μετριώτερον ἂν εἰκότως νομισαλείη. τὸ δὲ Xo τῶν Φιλο- 
coy προσποιουμένων. πολλῷ ἔτι τούτων γελοιότερα 
ὁρῶν, τοῦτ᾽ 504 τὸ δεινότωτόν ἐστι. πῶς γὰρ οἴει τὴν Ψψυ- 
χὴν διατεϑ eim dol po ὅτων ἴδω τούτων τινὰ peu aAA 


rum venturos effe, ultro rogantes, ne ignobilem , & abíque 
teíle latentem fuam felicitatem relinquerent, neve inuti- 
lem , & ab omni ufu remotam menfarum pulchritudinem , 
& domorum magnüitudinem effe paterentur? Neque enim 
tantopere divitias amant, quam propter divitias beatos 
atque felices fefe exiftimari. Atque ?ta fane res habet, ut 
neque pulchrarum aedium , neque auri, neque eboris ulla 
domino fit utilitas, nifi fit qui illa admiretur. Oportebat 1gi- 


tur tali aliqua via diruere ipforum, & vilem reddere poten- 


tiam , contemtum hoc quafi munimentum divitiis opponen- 
do: nunc vero colendo, ad amentiam perducunt. Ac certe 
homines indo&os , & ignorantiam aperte confitentes, talia 
fa&titare, tolerabilius merito exiftimetur : verum eos quo- 


- que, qui fe philofophari fimulant, multo etiam ineptiora 


his , magifque ridicula facere , illud tandem omnium maxime 
dolendum eft. Quomodo enim me puts animo affectum 


24 


2 


48 L.UIE eA Nu 


τῶν προίβεβηκότων à ἀναμεμιγμένων κολάκων ὄχλῳ, καὶ 
τῶν ἐπ᾿ ἀξίας τινὰ dou C pourras καὶ τοῖς ἐπὶ τὰ δεῖπνα 
may γγέλλουσι κοινολογούμενον, ἐπισημότερον δὲ. τῶν 
ἄλλων ἀπὸ τοῦ σχήμειτος ὄντα. καὶ φανερώτερον: ; καὶ | 
μάλιστα ἀγανακτῶ, ὅτι μὴ καὶ τὴν σκευήν μετάλαμ- 
βάνουσι. τῶν ἀλλά yt ὁμοίως ὑποκρινόμενοι τοῦ dpa 
ματος. Ἃ μὲν γὰρ ἐν τοῖς συμποσίοις ἐργάζονται." τίνι 
τῶν κολάκων εἰκάσομεν οὐκ ἐμφορουντάι μὲν ἀπειρο--, 
καλώτερον. μέθύσκονται δὲ φανερώτερον, εξαγίστανται 
δὲ πάντων ὕστατοι, πλείω δὲ ἀποῷ Φέρειν᾿ τῶν ἄλλων͵ | 
ἀξιοῦσιν: οἱ δὲ ἀστειότεροι, πολλάκις αὐτῶν καὶ AE 
προήχβησαν' καὶ ταῦτα μὲν οὖν yyeAcia ἡγεῖτο. μάλι- 
στὰ δὲ & ἐμέμνητο τῶν ἐπὶ μισίϑῳ φιλοσοφούντων; xao 
τὴν ἀρετὴν ὥνιον ὥσπερ εξ ἀγορῶς προτιθέντων. ἐργα- 


Μεταλαμβάνουσι) "Osa τὸ μεταλαμβάνουσι αἰτιατιχῆ συγτεταγ- 
; M! [ " 
μένον. V. 


effe, quoties video iftorum aliquem , maxime eorum , qui 
aetate provecti funt, adulatorum turbis immixtum , & illo- 
rum aliquem, qui honores gerunt, fatellitum modo fe&an-. 
tem , & cum iis, qui ad coenam vocant, fermones confes. 
rentem, ceteris infigniorem & magis confpicuum ob ha-- 
bitum? & quod vel maxime indignari foleo, quando non. 
itidem habitum mutant, cum utique, quod ad cetera atti. 
net, eafdem partes agant. Nam quae in conviviis defignan-. 
tur, cui quaeío adulatorum illa comparabimus? An no 
magis ruftice replentur cibo? Àn non inebriantur magis 
quam alii, manifefte?-a convivio autem furgunt omniunr 
ultimi: deinde, & plura alis auferre fecum. volunt: fi qui 
vero ipforum urbaniores paulo funt, faepenumero etiam. 
cantare non erubefcunt. Atque haec quidem ille ridicula! 
cenfebat. Praecipue vero eorum, mentionem faciebat, qui 
pa&a mercede philofophantur , virtutemque ipfam venalem 


στήριω "em ἐκάλει καὶ καπηλεῖα τὰς T 
ase ἠξίου γὰρ τὸν πλούτου κατωφρονεῖν διδώξ cerra, 
πρῶτον ἑωυτὸν παρέχειν ὑψηλότερον λημμ MATO) 


NIGRINU S. 49. 


QUT LY διωτρι- 


V. 'Á μέ- 
λει καὶ πράττων ταῦτ διετέλει" οὐ μόνον προίκα τοῖς 
P Fpo 


ἀξιοῦσι συνδιατρίβων, QA, καὶ τοὶς Deor "us e7rop- 


ρῶν» καὶ πάσης περιουσίας κωταιφρογῶν' τοσούτου δέων 


ὀρέγεσιθαι τῶν οὐδὲν προσηκόντων: ὥστε μηδὲ τῶν ϑαυ- 
τοῦ Ὁ φθειρομένων zroieic dou πρόνοιαν' ὃς γε καὶ ἀγρὸν οὐ 


πόῤῥω τὰ πόλεως Megane ἐνὸς.» οὐδὲ trien αὐτοῦ 


“τολλῶν ἐτῶν ἠξίωσεν, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ εἶναι 


διωμολόγει. ταῦτ᾽ οἴμυαι διειληῴως. ὅ ὅτι τούτων μὲν φύ-.. 


9 Οὐδ! emi van) ᾿Αργῆς τὸ ὑτὰ 
χαὶ ῥαϑύμκου ψυχῆς χαὶ μὴ εἰ- 
δυίας εἰ εἰς dev χρῆσσαι TG χτήματι" 
ἢ γὰρ ἐχρῆν φιλοσοφοῦντα, μηδὲ 
τὴν ἀρχὴν χεχτῆσϑαι , ἢ cuc πα- 
πρόθεν ὑπούσης σῆς χτήσεως ἀπε- 


| 3 
σχευάσσαι τὸ ἀσχολίας παραίτιον , 


&AAX μὰ χεχτημεένον ἐτώσιον ἄλλο 
ἄχθος περιφέρειν, ὥσπερ οὐ φ9ο- 
youvra τῆς τοῦ | ἀγροῦ πε ερισσὴς χαλ- 
λιεργίας, xal τῆς ἐκ ταύτης qo 
Aere ous ὠφελείας" ὥσπερ οἶμαι 
χαὶ ὁ Θηβαῖος Κράτης τοῖς ἄλλοις 


aonxc μυλόβοτου τὸν X&TÀ ἀγροὺς 

χτῆσιν. ὡσ τε οὐ χατὰ Κράτητα Ni- 

γρίνῳ τὸ , 910720 εἴν, πρὺς 

ἔπαινον ἀδίχως χρίνειν ἐπισταμένῳ 

ἘΠ ON. 

IO ?2AAN 5 οὐδὲ τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ 

είναι dung ολόγε 8) Λουχιανοὺῦ xai 

τοὐπίγραμμα, , 

" Aypbs ᾿Αχριιμενίθου γενόμην πότῳ, 
γῦν óé Με εγίππου" 

Καὶ «πάλιν τἐξ ὃ ἑτέρου βήσομοε 

εἰς ἕτερον" 

Καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἔχειν με πότε- V. 


οὐδὲ 


tanquam de foro proponunt. Hinc & οὔϊοιπαβ cauponaf- 
que illorum fcholas vocabat. Cenfebat enim , eum , qui di- 
vitias contemnere alios docere vellet, primum fe ipfum 

quaeftu fuperiorem gerere debere. Quod ὃς pracítabat 
ipfe, non folum gratis converfando ac dillerendo cum vo- 
lentibus, fed δὲ indigentibus neceffaria fubminiftrando , 
omnemque omnino opulentiam contemnendo. Ac tantum 
aberat, ut aliena expeteret, ut ne fuarum quidem rerum, 
quae corrumpebantur , curam gereret ; ut qui agrum, quem 


. non procul ab urbe fitum habebat, iam tot annis ne invi- 


fere quidem dignatus fuerit. Immo ne fuum quidem pror- 


fus efle affirmabat; illud , opinor, reputans, quod natura 
Lucian. Vol, 1, 


$o LUIS GENE NUS 


σει οὐδενός ἔσιμεν κύριοι, νόμμῳ δὲ κοὼ διαδοχῇ τὴν χρῆσιν 
αὐτῶν εἰς ἀόριστον παραλαμβάνοντες, ὀλιγοχρόνιοι de- 
σπόται νομιζόμεθω, κὠπειδῶων ἡ 7 προθεσμία παρέλθῃ, 
Tier παραλαβὼν ἄλλος ὠὡπολαύει τοῦ ὀνόματος. 
οὐ μικρὰ δὲ s ἔκεινα παρέχειν τοῖς ζηλοῦν ἐθέλουσι 7 0c 
δείγματα, τῆς τροφῆς τ τὸ ἀπέριττον, καὶ τῶν γυμνα- 
σον τὸ σύμμετρον, καὶ τοῦ προσώπου τὸ αἰδέσιμον, 
καὶ τῆς ἐσιθήτος τὸ το s μέτριον' ἐφ᾽ ἅπασι δὲ τούτοις, τῆς 
25 διονοίως τὸ fpem eoo) » καὶ τὸ ἥμερον τοῦ τρόπου. Lap; 
νει δὲ τοῖς συνοῦσι μήτ᾽ ἀναϊβιάριεδίθαι τὸ ἀγαθὸν, 
ὅπερ τοὺς πολλοὺς στοιεὶν» προθεσμίας ὁριξομένους ὁ wm 
τὰς, ἢ πανηγύρεις, ὡς ἀπ᾿ ἐκείνων ἀρξομένους τοῦ μὴ 
ψεύσασθαι» καὶ τῷ τῶ δέοντα ποιήσειν. ἠξίου γὰρ 
ἀμέλλητον εἶναι τὴν πρὸς τὸ καλὸν ὁρμήν. δῆλος δὲ ἡ Ἵν 
καὶ τῶν τοιούτων κωτεγνωκὼς Φιλοσόφων, ü ταύτην ὶ 
ἄσκησιν ἀρετῆς ὑπελάμβανον, ἢ D) πολλαῖς ἀνάγκαις , 
καὶ πόνοις τοὺς νέους (Té χεὶν καταγυμνάσωσι, τοῦτο 


iftarum rerum nullus domini fumus, lege autem & per 
fucceffionem ufum earum in tempus incertum accipientes, 
temporarii poffeflores habemur: quo exac&to tempore, alius 
eafdem a nobis accipiens , nomine itidem fruitur. Idem non 
parva praebet imitari volentibus exempla, vi&us fcilicet 
frugalitatem , exercitiorum iuftum modum , vultus mode- 
fiam, & veftitus mediocritatem , ὃς fuper omnia haec com- 
pofitam mentem morumque manfuetudinem. ,Monebat fe- 
cum veríantes, ne bene agendi tempus prorogarent, ut 
multis folemne eft , certum fibi tempus praefinientibus, aut 
feftos dies, aut folemnes conventus, quibus aufpicentur 
non mentiri, & re&te agere. Morae enim expertem effe il- 
lum ad honefta impetum debere volebat. Oftendebat etiam, 
fe philofophos illos damnare, qui ad virtutem formare fe 
adolefcentes putant, fi multis tormentorum neceffitatibus 


NIGRINUS. I 


ᾧ μὲν. dei οἱ πολλοὶ κελεύοντες, ἄλλοι δὲ, μαστιγοῦντες" 
οἱ δὲ χαριέστεροι » καὶ σιδήρῳ τὰς ἐπιφανείας αὐτῶν 
1 καταξύοντες. Ἡγεῖτο γὰρ Apnea πολὺ πρότερον ἐν ταῖς 
i ψυχαῖς τὸ στεῤῥὸν τοῦτο καὶ ὥπαβες κατασκευάσαι, 

καὶ τὸν ὥριστω 7reudeuew ἀνθρώπους προαιρούμενον, τοῦ- 

- TO μὲν ψυχῆς. τοῦτο δὲ σώματος; τοῦτο δὲ ἡλικίας E 
i καὶ τῆς πρότερον ἀγωγής error at i ἐγὼ μὴ τὼ παρὰ 
: δύναμιν & sisi ἐλέγχηται. στολλοὺς γοῦν καὶ τε- 

᾿ λευτῶν ἔφασκεν οὕτως ἀλόγως ἐπιταθέντας" € &ya, δὲ καὶ 
í αὐτὸς εἶδον, ὃ εἶν καὶ γευσάμενος τῶν παρ ἐκείνοις κώ- 
κῶν, ἐπειδὴ τάχιστα λόγων axe ε ἐπήκουσεν, ἄμε- 
Tac per TI φεύγων ὡς αὐτὸν e Dinero, xci i δῆλος ἢ ἥν por 
διωκείμενος. Ἤδι δὲ τούτων ἀποστὰς, τῶν ἄλλων au- 
bic ἀνθρώπων ἐ ἐμέμνητο, καὶ τὰς ἐν τὴ πόλει ταραχῶς 
dure; καὶ τὸν ὠβισμὸν αὐτῶν; καὶ τῶ ϑέατρα, καὶ 
τὸν ἱππόδρομον, καὶ τὰς τῶν ἡνιόχων εἰκόνας, καὶ τὰ 


| atque laboribus fuftinendis exerceant; vincire plerique iu- 
- bentes, alii flagris caedentes, & ἢ qui elegantiores , etiam 
- ferro cutim perradentes. Putabat enim ille, multo prius in 
animis duritiem iftam & firmitatem contra dolores ac per- 
turbationes parandam efle; eumque, qui homines optime 
 infüituere velit, partim animi, partim corporis, partim 
. etiam aetatis, & prioris educationis rationem habere debe- 
re, ne ea, quae vires excederent , imponendo , reprehen- 
- fionem incurrat. Multos itaque & mortuos ex eo effe di- 
cebat, dum praeter rationem ita fupra vires intenderentur. 
Unum autem etiam ipfe vidi, qui cum iam ea apud illos 
mala deguftaffet , audita ftatim vera do&trina, irrevocabih 
- curfu aufuegiens inde, ad ipfum venit, quem mox ab eo 
. refe&um cernere erat. lam. vero ab iftis ad alios digre(- 
— fus, urbis tumultus, & turbae confli&tus , perfecutus eít, 

-& theatra, & Circum , ὃς aurigarum ftatuas, & equorum 
2 


28 


LL 


29 


31 


"3 


$2 L Ub quA INVE | 
τῶν ἵππων ὀνόματα, καὶ τοὺς ἐν τοῖς στενωποὶς περὶ »ἢ 
τούτων διαλόγους. πολλὴ yao ὡς ἀληβῶς ἡ VET OG, | 
καὶ πολλῶν 7s σπουδαίων εἰ εἶναι δοκούντων Ὁ ἐπείληπται. 
Μετὰ ὁ δὲ ταῦτα, ἑτέρου δράματος t ἥπτετο τῶν ἀμφὶ, 
τὴν νεκυϊάν τε καὶ διαθήκας κοιλινδουμένων, προστιθεὶς,, | 
ὅτι μίαν Φωνὴν οἱ Ῥωμαίων “σαῖδες ὠληθή Tap ὅλον. 
τὸν [βίον προΐενται » τὴν ἐν ταὶς διαθήκαις λέγων » γώ μὴ | 
ἀπολαύσωσι τῆς σῷ Derépae ὠληῤείας. a δὲ καὶ μεταξὺ 
λέ Ὑ Ταῦ αὐτοῦ γελῶν προήχβην , ὅ ὅτι καὶ συγκατορύτ- 
τειν ἑαυτοῖς ἀξιοῦσι τὰς ἀμαθίας. καὶ τὴν ἀναλγησίαν 
ξγγρωζφον ὁμολογοῦσιν" οἱ μὲν ἐσθῆτας & ἑαυτοῖς κελεύ- 
ees συγκαταφλέγεσιθαι, οἱ δ᾽ ἄλλο τι τῶν παρὸ 
τὸν βίον τιμίων' οἱ δὲ Xe 7 παρω μένειν τινὰς οἰκέτας τοῖς 
τάφοις" ἔνιοι δὲ καὶ στέζειν τὰς στήλως ἄνθεσιν. εὐήθεις 
ἔτι καὶ παρὰ τὴν τελευτὴν διαμένοντες. Εἰκάξειν οὖν 
ἠξίου. τί πέπρακται τούτοις Trapa, τὸν βίον, εἰ τοιωυτῷ 


nomina, deque iis ipfis in angiportis colloquia: frequen- 
tiffimum enim revera equorum infanum ftudium , quod iam 
& multos fummae exiftimationis viros invafit. Poft haec 
quafi alteram fabulam orfus eft, notaudo ea, quae circa 
funera & teflamenta agitantur, hoc addens, unam hanc 
vocem Romanos per omnem aetatem veram emittere; ea 
intelligens, quae in teftamentis fcribuntur , [ quia verentur, 
dum in vivis funt,] ne fibi veritas noceat. Quae vero dum 
ab eo dicebantur , rifum tenere non potui: [ haec nimirum 
funt] quod & fecum fepeliri ignorantiam fuam velle eos 
aiebat , & ftultitiam fuam aperte fcripto etiam teftari , dum 
hi veftes, alii aliud quid eorum, quae per vitam fuerant 
cariffima , comburere eodem rogo fecum mandant; alii & 
fervos certos ad fepulcra adftare, alii etiam cippos fertis 
coronari praecipiunt , ftolidi videlicet etiam in ipfa morte 
manentes. Conig&turam igitur inde fieri volebat, quid in 


NIGRINU 58. : 


περ τῶν pera τὸν βίον € ἐπισκήπτουσι. τούτους γὰρ € iyd 
τοὺς τὸ πολυτελὲς ὄψον t ὠνουμένους, κοὶ τὸν οἶνον. ἐν τοῖς 


(c aida ἴοις pera κρόκων τε καὶ ἀρωμάτων ἐκχέοντας» 


τοὺς μέσου χειμῶνος ἐμπιπλωμένους ῥόδων, καὶ τὸ 


! σπάνιον αὐτῶν καὶ τὸ παράνοιρον ἀγαπώντας, τὸ δὲ 


£y καιρῷ. καὶ LA φύσιν, ὡς εὐτελὲς ὑπερηφανοῦν- 
TOS" τούτους eive τοὺς καὶ τὸ μύρα πίνοντες" ὃ καὶ μά- 


λιστῶ διέσυρεν αὐτῶν, ὅτι μηδὲ χρήσιϑαι ἴ ἴσασι ταῖς 


ἐπιθυμίαις» ὠλλὰ κον τούταις A Gana xd τοὺς 
ὅρους συγχέουσι; πάντοθεν τῇ τρυφῇ παραδόντες αὐτῶν 
τὰς ψυχὰς πωτεῖν. καὶ τοῦτο δὲ τὸ ἐν ταῖς τραγῳδίαις 
τε κοὶ κωμῳδίαις λεγόμενον, ἤδη καὶ Tapa ϑύραν εἰσ 
βιαζόμενοι. oho οὖν ἐκάλει τὸ τοιοῦτο τῶν ἠδὸ-- 
γῶν. ᾿Απὸ δὲ τῆς αὐτῆς γνώμης κώκειϊνα ἐλεγέν, ἀτεχ- 
νῶς τοῦ Μιώμου - τὸν λόγον μιμησώμενος" ὡς γὰρ ex€i- 
μος ἐμέμφετο τοῦ ταύρου τὸν δημιουργὸν Θεὸν, οὐ προ- 


vita ab illis a&um fit, quando talia de iis, quae poft mor- 
tem fecutura fint, teftamentis mandant. Hos enim illos ef- 
fe, qui cara obfonia emunt , vinumque in conviviis cum 
roco & odoribus effundunt: qui media etiam hieme rofis 
epplentur , quas, dum rarae funt ὃς intempeftivae , amant ; 
tempeftivas, & a natura, nullo cogente, datas, tanquam 
viles faftidiunt. Hos illos effe, qui & unguenta bibunt , 
& , quo nomine vel maxime eos carpebat, qui ne uti qui- 
dem cupiditatibus fcirent, fed & in hifce peccarent, finef- 
que earum confunderent, animum voluptatibus undique 
conculcandum permittentes, & quod in Tragoediis atque 
Comoediis dicitur, alia quavis parte potius, quam per pa- 
tentem januam , irruentes. Soloeciímum igitur vocabat tale 
voluptatum genus. Ceterum & hoc ex eadem fententia di- 
cebat, prorfus Momi di&um imitatus. Ut enim ille repre- 
hendebat tauri arificem Deum , quod cornua ante oculos 
D 3 


V3 


τὸ 


33 


7 LULA DR τι 


féyra. τῶν ὀφθαλμῶν τὰ κέρατα. οὕτω δὴ καὶ αὐτὸς 
ἐτιῶτο τῶν στεφανουμένων, ὅτι μὴ ἰσασι τοῦ στεφάνου 
τὸν τόπον. εἰ γάρ τοι» £n, τῇ πνοῇ τῶν᾽ ἴων τε καὶ ῥό- } 
δὼν χαίρουσιν», ὑπὸ τῇ ῥινὶ μάλιστα ἐχρῆν αὐτοὺς στέ- 

Φεσϑαι- παρ᾽ αὐτὴν ὡς 10V τε τὴν ἀναπνοὴν, “ν᾿ ὡς 
πλεῖστον ἀνέσπων τῆς "jovis. Kai μὴν καἰκείνους die- 
γέλα, τοὺς P ϑαυμάσιόν Tie τὴν σπουδὴν περὶ τὼ δειπνώ 
ποιουμ, υένους χυμῶν τε ποικιλέαις καὶ πεμμάτων περι- 
yas. καὶ yao αὖ καὶ τούτους ἔφασκεν ὀλιγοχρονίου 
τε καὶ βραχείας ἡδονῆς & “Ἔρωτι; πολλᾶς πραγματείας 
ὑπομένειν. ὑπέφαινε γοῦν τεσσάρων δακτύλων avro 
εἵνεκα πάντω πονεῖσιϑωι τὸν πόνον, Φ ὅσους 6 μήκι- 
στος ἀνθρώπου λαιμός ἐστιν. οὔτε γὰρ, πρὶν ἐμφαγεῖν, 
ἀπολαύειν τι τῶν ἐωνημένων, οὔτε βρωθέντων , ἡδίω γε- 
νέσιϑιαι τὴν ἀπὸ τῶν πολυτελεστέρων πιλησιμονήν᾽ λοιπὸν 


10 Τῆς ὑδογῆς) Περὶ ἡδονῆς, χαὶ —puyyoc, χαὶ τούτου μηδ᾽ ἐπὶ τετ- 
ἐφ᾽ ὅσον τις τὸν ἀπὸ ταύτης χαρπὸν σάραν ὁαχτύλων μῆχος ἐχτείνο- 
δρέπεται, xal ὅτι μέχρι τοῦ Qà- μένου. V. 


non poffuiffet : ita & ipfe infcitiae arguebat eos, qui co- 
rollas in capite geftabant Nam fi odore, inquiebat, vio« 
larum rofarumque dele&antur, fub naribus potiffimum 
eas collocari oportebat, iuxta ipfum , quam proxime fieri 
poteft, fpiraculum, ut quamplurimum inde voluptatis at- 
traherent. Eos quoque irridebat, qui miram quandam di- 
ligentiam in, ap parandis coenis adhibent , dum condimen- 
torum varietatem , & cupediarum bellariorumque curiofam 
compofitionem fe&antur. Nam & hos brevis ac momen- 
taneae voluptatis amore multa negotia fuftinere aiebat. In- 
dicabat autem , quatuor illos digitorum caufa totum hunc 
fufcipere laborem folere, quorum menfuram vix longiffi- 
mum hominis guttur aequet: neque enim antequam edant, 
ullam ex emtis tanto pretio cibis voluptatem eos capere 5 
nec devoratis, fuaviorem , quam quae ex ceteris viliori- 


οὖν ἐἴνωι τὴν ἐν τῇ παρόδῳ, γιγνομένην ἡδονὴν τοσούτων 
ὠνεῖσθαι χρημάτων. εἰκότω δὲ πάσχειν ἔλεγεν αὐτους, 
ὑπ’ ἀπαιδευσίας τὰς ἀληθεστέρως ἡδονὰς ἀγνοοῦντας» 
ὧν ἁπασῶν Φιλοσοφία χορηγός ἐστι τοῖς πονεῖν 7rpocu- 
pouvais. Hg δὲ τῶν ἐν τοῖς βωλανείοις δρωμένων πολ- 
λῶ μὲν διεξγει, τὸ πλήθος τῶν erop a τὰς ὕβρεις ; 
ἵ τοὺς ἐπικειμένους τοῖς οἰκέταις, καὶ à μικροῦ U δεῖν ἐκφερο- 
μένους. ἐν δέ τι καὶ μάλιστα μισεῖν ἐῴκει» πολὺ δ᾽ ἐν 
τῇ πόλει τοῦτο καὶ τοῖς βαλανείοις ὁ ἐπιχωριάζον. προϊόν- 
τὰς γάρ τινας τῶν οἰκετῶν ja βοῶν, καὶ πόρον γγέλ- 
A&y προορᾶσϑ ὧι τοῖν ποδοὶν , ἣν ὑψηλόν Ti ἢ κοίλου μέλ- 
λωσιν ὑποβαίνειν. xe) ὑπομιμνήσκειν αὐτοὺς, TO X2- 
γότωτον, ὅτι βαδίζουσι. δεινὸν οὖν ἐποιεῖτο; εἰ στόμωτος 
μὲν ἀλλοτρίου δειπνοῦντες μὴ δέοντωι, μηδὲ χειρῶν; μη- 
δὲ τῶν ὥτων ἀκαύοντες ὀφθωλμῶν δὲ £ ὑγιαίνοντες ὠλλο- 


bus fit, repletionem reddi. Reftare ieitur, ut illam, quae 
velut in tranfcurfu percipitur, voluptatem, tam grandi pe- 
cunia mercentur. In haec autem abfurda delabi eos mini- 
me mirum, utpote qui imperiti veriorumque voluptatum 
ignari , quas omnes Philofophia iis fuppeditat , qui laborare 
. volunt. De iis autem, quae in balneis aguntur , multa com- 
memorabat: multitudinem profequentium , contumelias , 
eos, qui fervisimpofiti geftantur, ac quafi efferuntur. Unum 
autem. maxime ac praeter cetera odiffe vifus eft, quod in 
urbe frequens , & in balneis valde familiare, Praeeuntes enim 
quoídam ex fervis clamare oportet & admonere, ut ante 
pedes profípiciant, fi quid exílantius paulo, aut cavum 
praetergrediendum fit , atque commonefacere eos, (id quod 
abfurdifümum eft) quo fcilicet fefe incedere meminerint. 
Indigaabatur itaque, fi, cum ederent, alieno ore non in- 
icerent, aut manibus ; neque cum audiccnel aliorum au- 


qm uterentur: Es autem aliorum , valentes ac fani , 


D 4 


II HB LN US. $5 


34 


ΟΣ 


$6 ΠΣ ΡΝ 388778 


τρίων δέονται προοψομένων. καὶ ἀνέχονται φωνὰς ἀκού- 
ντες δυστυχέσιν. ἀνθρώποις πρεπούσας. καὶ πεπηρω- 
μένοις. τ ταῦτα γὰρ αὐτῶ πάσχουσιν ἐν ταῖς ἀγοροιις 
ἡμέρας μέσης καὶ 6 τὰς πόλεις ἐπιτετρομμένοι. Tav- 
TÀ TÉ καὶ πολλὰ ἕτεροι ^ τοιαῦτα διελθὼν κατέπαυε τὸν 
λόγον. ἐγὼ δὲ τέως μὲν ἤκουον αὐτοῦ τεδηπῶς, , μὴ σιῶ-- 
πήσῃ πεφοβημένος. ἐπειδὴ δὲ i ἐπαύσατο, τοῦτο ὁὴ τὸ τὸ 
τῶν Φαιάκων πάβος ἐπεπόνθειν. πολὺν yao δὴ χρόνον ες 
αὐτὸν ἀπέβλεπον κεκηλημένος" εἶτα, πολλῇ συγχύσει 
καὶ ἰλίγγῳ κατειλημμένος, τοῦτο μὲν ἱδρῶτι, κατεῤῥεό- 
μήν. τοῦτο δὲ φϑέγξασθαι βουλόμενος ἐξέπιστόν τε 
καὶ ἀνεκοπτόμην" καὶ ἥτε Φωνὴ sure, καὶ ἡ γλῶτ- 
74 διημάρτενε' καὶ τέλος, ἐδάκρυον ἃ ἀπορούμενος. οὐ γὰρ 
ξξεπιπολῆς» οὐδ᾽ ὡς ἔτυχεν ἡμῶν ὃ λόγος καθίκετο. 
βαθεῖα δὲ καὶ καίριος 5 πληγὴ ἐγένετο" καὶ μάλα εὐ-- 
στόχως ἐνεχβεὶς ὁ λόγος αὐτὴν, εἰ οἷόν τε εἰπεῖν.» διέκο- 


ad profpiciendum opus haberent , ac fuftinerent voces au- 
dire, quae miferis hominibus & excaecatis convenirent ; 
audiunt enim eafdem in foro, & medio die, [ viri amplif- 
fimi] quibus demandata eft urbium cura. Haec atque hu- 
iufmodi alia multa oratione perfecutus, dicendi finem fe- 
cit, Ego vero interim , dum loquebatur, ftupens aufculta- 
bam, metuens, ne conticefceret. Ubi vero loqui defit , il- 
lud nimirum , quod Phaeacibus olim accidit, ego quoque 
paffus fum. Diu enim defixis in eum oculis permulfus con- 
fiti: deinde multa confufione atque vertigine correptus , ' 
fudore manabam , loqui volentem oratio deficiebat, ac re- 
tro inhibebar; ipfaque vox intercidebar, & lingua tituba- 
bat : poftremo animi pendens lacrimabar. Neque enim fum- 
mam dumtaxat cutem perftrinxerat, aut leviter me eius 
oratio tetigerat, fed altius & letale vulnus erat: fcite 
enim admodum librata oratio , ipfum, fi ita dici fas eft , 


NIGRINUS. $7 


Ψε τὴν ψυχήν. εἰ γάρ τι dei κεμε ἤδη Φιλοσόφων προσ- 
ἐψασϑαι λόγων, ὧδε περὶ τούτων ὑπείληφα. Δοκεῖ 
μοι ἀνδρὸς εὐφυοῦς ψυχὴ μάλα σκοπῷ τινι ὥπαλῷ 
προσεοικέναι. τοξόται δὲ πολλοὶ ph eye, τὸν βίον, xc 
pr τὰς Φαρέτρας ποικίλων TE καὶ παντοδουπῶν λό- 
ων; οὐ μὴν πάντες εὐστοχίι τοξεύουσιν᾽ ἀλλ᾽ οἱ μὲν 
αὐτῶν σῴόδρω τὸ τὸς γευρὰς ἐπιτείναντες, εὐτονώτερον TOU 
δέοντος e Quac καὶ ἅπτονται μὲν καὶ οὗτοι τῆς ὁδου, 
b: τῶ δὲ βέλη αὐτῶν οὐ μένει ἐν τω σκοπῷ" ἀλλ᾽ ὑπὸ τῆς 
ΤινΦυδρότητος διελθόντα καὶ παροδεύσαντα κεχηνυνοιν 
1 μόνον τῷ τρς αὐμώτι τὴν ψυχὴν. ἀπέλιπεν. ἄλλοι δὲ πόά- 
— Quy τούτοις ὠπεναντίως᾽ ὑπὸ γὰρ ἀσιϑενείας τε X.) ὦτο- 
3 νίας οὐδὲ ἀφικνεῖται τὼ βέλη αὐτοῖς ἄχρι πρὸς τὸν στκο- 
ὶ πόν ἄλλ᾽ Ex AvÍG TO κἄ τοστίπτει πολλά us £i μέσης 
τῆς ὁδοῦ" ἣν δέ ποτε κοὶ ἀφίκηται, ἄκρον μὲν ἐπιλίγδην 


15 ᾿Εσιλίγδην») Λχρι τοῦ ἐπιξέσαι μάγον. V. 


animum traiecit. Quod fi iam decet nonnihil & me philo- 
— fophicos attingere fezmones, ita de hifce exiftimo. Videtur 
mihi animus hominis, bona indole praediti, admodum fi- 
milis effe fcopo alicui tenero. Sagittarii autem in hac vita 
multi , qui plenas quidem pharetras variis atque omnis ge- 
neris orationibus habent: ceterum non omnes certo iacu- 
— lantur , ac deftinata feriunt; fed alii nervo nimium inten- 
to, vehementiori, quam par eft, impetu telum emittunt: ὅς 
hi quidem reGa infiftentes via fcopum pertitgunt, faeittae 
«utem ipforum non manent, fed prae vehementia ictus 
|J penetrantes ac permeantes, hiantem modo vulnere animum 
relinquunt. Aliorum rurfus fagittae prae imbecillitate vi- 
Trium, & quod laxiore nervo emittuntur, ad fcopum ufque 
non perveniunt, fed languente impetu, faepenumero ia 
, medio curfu deficiunt. Quod fi vero interdum fcopum 
"«ontingant , fummum illum quidem leviter perftringunt , 


37 


, 


$8 Lac pom ENCU 


ὥπτετωι, βαβεῖαν δὲ οὐκ ἐργάξεται πληγήν' οὐ γὰρ eT 
ἰσιχυρῶς ipe ἀπεστέλλετο. “Ὅστις δὲ ἀγαθὸς το- 
ξότης. καὶ τούτῳ ὅμοιος. πρῶτον μὲν ἀκριβώς eere 1 
τῷν σκοπὸν; εἰ μὴ σφόδρα μαλακὸς, εἰ μὴ στεῤῥότερος ' 
τοῦ βέλους" γίγνονται y2o δὴ καὶ ἄτρωτοι σκοποί. 
ἐπειδὰν δὲ ταῦτα ἰδῃ, τηνικαῦτα χρίσας, τὸ βέλος οὔτε 
ἰῷ; καῤάπερ τὼ Σκυθῶν χρίεται, οὔτε E καβάπερ 
τῶ Κουρήτων . ἀλλ᾽ ἠρέμα δηκτικῷ τε καὶ γλυκεῖ Φαρ- 
μάκῳ τοῦτο χρίσας ἀτεχνῶς ἐτόξευσε. τὸ δὲ bey dy. εὖ 
μάλα. εὐτόνως, καὶ διωκόψαν ὁ ὥχρι τὸ διελβεῖν, μένει i 
τε, καὶ πολὺ τοῦ Φαρμάκου ἀφίησιν. ὃ δὴ σκιδργεύμενον 
ὅλην ἐν κύκλῳ τὴν Ψυχὴν περιέρχεται. τοῦτό τοι καὶ 
ἥδονται καὶ δακρύουσι μεταξὺ ἄκουοντες; ὅπερ xo αὐ-- 
τὸς ἔπασχον, ἡσυχῇ ἄρα τοῦ Φαρμάκου τὴν ψυχὴν 
περιδέοντος. ἐπύει δ᾽ οὖν μοι πρὸς αὐτὸν τὸ ἔπος ἐκεῖνο 
λέγειν, 


altius autem vulnus nequaquam infligunt: neque enim va- 
lido impulfu emiffae fuerunt. At qui bonus iaculator eft , 
atque huic noftro fimilis, principio quidem diligenter fco- 
pum perfpiciet, num valde mollis, num rurfus nimis foli- 
dus, & telo impenetrabilis. Sunt enim fcopi quidam invul- 
nerabiles. Ubi autem haec omnia perfpe&a habet , tum de- 
mum tin&a fagitta, non veneno , quemadmodum Scytha- 
rum fagittae tinguntur , neque opio, ut Curetum, fed fen- 
fim mordicante pariter & dulci pharmaco infe&a, certo 
iam iaculatur. Telum autem, valide quantum fatis eft im- 
pulíum, eoufque penetrans ut inhaereat, intus manet , ὃς 
multum medicamenti emitüt, quod videlicet difperfum , 
totum circumquaque animum ambit: hinc eft, quod oble- 
&antur, δὲ lacrimas inter audieadum emittunt. Quod δὲ 
mihi accidit, fenfim medicamento illo animum mihi perva- 
gante. Suecurrebat igitur mihi Homericum iliud ipfi dicere : 


NIGRINIU S. $9 


7 M » P4 y ^, 
Βάλλ᾽ οὕτως, αἴ κέντι Φόως ἀνόρεσσι γένη. 


Ὥσπερ yao οἱ τοῦ Φρυγίου. αὐλοῦ ἀκούοντες οὐ πάν-- 

τες μαίνονται; ἄλλ᾽ ὁπόσοι αὐτῶν τῇ Ῥέα λαμίβανον- 
ται; οὗτοι δὲ πρὸς τὸ μέλος ὑπομιμνήσκενται TOU πά- 
Meus οὕτω δὲ καὶ φιλοσόφων ἀκούοντες οὐ πώντες &- 
deni καὶ τραυματίαι ἀπίασιν, ἀλλ᾽ οἷς ὑπῆν τι ἐν τῇ 


Φύσει Φιλοσοφίως συγγενές. 


b 


EE FETAL (X σεμνὰ: καὶ “αυμάσια, καὶ Oa yt: 
7 ἑταῖρε, διελήλυδως" ἐλελήθει τέ με πολλῆς ὡς ἀλη- 
b. Ios τῆς ἀμβροσίας. καὶ τοῦ λωτοῦ i bg ὥστε 
καὶ μεταξὺ σοῦ λέγοντος ἐπασχόν τι ἐν τῇ or καὶ 
παυσαμένου, “ἄχθομαι. καὶ ye δὴ καὶ κατὼ C εἰπῶ 
τέτρωμαι' καὶ μὴ ϑαυμάσῃρ' eic Ou yao ὅτι καὶ οἱ 
πρὸς τι τῶν κυνῶν τῶν λυσσώντων δὴ. adferre, οὐκ αὐτοὶ μόνω 
λυσσῶσιν, ἀλλὰ κἂν τινας ἕτέ ἕρους καὶ αὐτοὶ ἐν τῇ 1 μῶ- 
Vor τὸ αὐτὸ τοῦτο [e καὶ αὐτοὶ ex Cpoveg ψίγνον-- 


Md 
ἢ - Sic iace , ff qua viris per te nova lux oriatur. 
. Quemadmodum enim qui Phrygiam tibiam audiunt, non 
. omnes in furorem vertuntur , fed quotquot ipforum a Rhea 
corripiuntur; iique audito carmine, prioris affectus remi- 
nifcuntur: ita & qui philofophos audiunt, non omnes a 
- Deo infpirati ac fauci abeunt ; fed illi folum , quorum in- 
E quiddam philofophiae cognatum fubeft. 

m. Quam gravia & admiratione digna , & divina, o 
"amice, commemoraíti! quantaque revera ambrofia, quan- 
to loto faturatus, me infcio , fuifti! Quare & te dicente, 
animo cominovebar , & nunc definente , moerore afüicior , 
δὲ, υἱ tuis verbis utar, faucius fum. Neque vero mireris: 
- nofli enim , eos, qui a canibus rabiofis mordentur, non 
- folos rabie corripi, fed & fi quos alios ipfi in ea inania 
"momorderint, etiam illos mente deii, atque 1n furorem 


(^ 


6o LUCIANI NIGRINUS. 


, , [od / el ^4 y 
ται. συμμεταβαίνει γώρ vi τοῦ πάθους ὥμω τῷ δήγ- 
x r^ € Ν N 
μώτι» καὶ πολυγονεῖται ἡ νόσος, καὶ πολλὴ γίγνεταε 
Ls 7 Á 
τῆς μανίας διωδοχή. 
s. Yom ΨΥ τ δι 5. 
ΛΟΥΚ. (λύκουν καὶ αὑτὸς ἡμῖν ἐρῶν ὁμολογεῖς: 
c , " Ν ΄ Pd 
ETAL llo μὲν ouv, καὶ προσέτι δέομωι γέ coU. 
Á Ἂς , » 52 L 
κοινήν Tie τὴν Θερωπείαν ἐπινοεῖν. 
Ν ΩΣ 2 ΄ , 7 ^ 
AOTK. To τοῦ epe Τηλέφου ἀνάγκη ποιεῖν. 
εὖ PAR: 
ETAI. ley av λέγεις; 
5" 5 I N ΄ , ͵7ὔ ^ 
AOYK. "Ezi τὸν τρώσαντω ἐλθόντας iaa Das apa 
XGA. 


Ji ae P iQ τὠκὸς «ὦ. ς Ὡς δ, 


Meuse 


verti folere. Nam fimul cum morfu etiam morbi iftius quid- 
dam in alium transfertur, & propagatur, fitque infaniae | 
iflius multiplex fucceffio. i 
Luc. Itaque etiam ipfe nobis iam amare te confiteris? — 
44m. Maxime: oroque infuper, ut communem aliquam . 
medicinam nobis éxcogites atque invenias. : 
Luc. Ergo Telephi illud neceffe erit facere. | 
Am. Quodnam illud dicis ? 4 
Luc. Ad eum, a quo vulnerati fumus, eundum effe, & | 


ab illo medicinam petendam. ] 


1 


b 


à 61 
: 


"M Cem 
€ 
" 


ÜAIKH $ONHENTON. 


Es 5 id ᾿Δριστάρχου Φαληρέως, Γυανειψιῶνος 
| ἑβδόμῃ ἱσταμένου, γραφὴν ἔθετο τὸ 2i ἵγμα π πρὸς τὸ 
Ταῦ : ἐπὶ τῶν ἑπτὰ Φωνηέντων, βίας ὑ ὑπιυρχόντων καὶ 
: ἁρπαγῆς, ec Φηρήσϑαι λέγον πάντων τῶν ἐν διπλῷ ταῦ 
ἐκφερομένων. 

ΔΊΕΧΡΙ μὲν, ὦ Φωνήντα d δικασταὶ , ὀλίγα ἠδικού- 
' μην ὑπὸ τουτουὶ τοῦ ταῦ, καταρωμένου τοῖς εμοὶς 3 καὶ 
καταίροντος ἔνθα μὴ δει, οὐ βαρέως ἔφε ρον τὴν βλάβ Pv, 
xdi | πρήκουον ἔνια, τῶν Josie y ὑπ 2 τῆς μετριότητος, 
ἣν ἴστε pe φυλάσσοντα πρός. τε ὑμῶς, , καὶ τὰς ἄλλάς 
συλλαβάς. ἐπεὶ δὲ d ἐς τοσοῦτον ἥκει πλεονεξίως, καὶ 
ἀνοίας, ὥστε eo οἷς ἡσύχασα πολλάκις οὐκ ὠγώπῶν. 


9 Καταίροντος) Καταπλέοντος, 12 Οὐχ ἀγαπῶν) Οὐχ ἀρχού- 
χκατερχομένου. V. μενος. V 


IUDICIUM VOCALIU.M 


cupere Ariftarcho Phalereo, feptima O&obris , 
a&ionem inftituit Xiyuz adverfus Ταῦ apud iudices fi feptem 
Vocales, de vi δὲ rapina bonorum ; fpoliari fe dicens omni- 
bus illis vocibus, quae duplici ταῦ proferri folent. 
— QuAMDiU, o iudices Vocales, non admodum gravi- 
bus iniuriis affe&tus fum ab hoc 727 , dum meis rebus abu- 
tebatur , & eo fe inferebat , ubi nullum ei ius erat, dainnum 
non graviter tuli; nonnulla etiam, quae dicebantur, au- 
. diviffe me diffimulabam, propter modeftiam , quam noftis 
me fervare cum erga vos, tum erea alias fyllabas: poft- 
" quam vero eo avaritiae & amentiae pervenit, ut non mo- 
do non fit contentum iis, quae ego faepe diffimulavi , ve- 


6 c: LN IDEM 


ἤδη καὶ πλείω προσβιάξετοι, ἀναγκαίως αὐτὸ εὐθύνω 
γῦν παρὰ τοῖς ἀμφότερω εἰδόσιν ὑ ὑμῖν. ὅζος δὲ οὐ μερκρόν 
μοι ἐπὶ τῆς ἀπούλίψεως ὁ ἐπέρχεται τῆς ἐμαυτοῦ. τοῖς 
γὰρ προπεπραγ μένοις ὠεί τι Mac προστιβὲν, ἀρδὴν με 
τῆς οἰκείας amr Ab va χώρας, ὡς ὀλίγου δεὶν ἡ ἡσυχίαν 
ἀγαγόντα μήδε s ἐν γράμμασιν ap vM da, d ἐν icd 
δὲ xci Da τοῦ φοβω. Δίκωιον cu οὐχ, ὑμᾶς, di. ded 
ere T ἀλλὰ καὶ vu λοιπὰ γρώμματα τῆς σπείρας 
ἐχειν τινὰ Φυλακήν' εἰ yao ἐξέσται τοὺς [βουλομένοις 
ἀπὸ τῆς καθ αὑτῷ τάξεως εἰς ἀλλοτρίαν βιάξεσϑαι, ' 
καὶ τοῦτο ἐπιτρέψετε ὑμεῖς, ὧν χωρὶς οὐδὲν καθόλου τι 

γράφεται, οὐχ, ὁρῶ τίνα τρόπον. αἱ συντάξεις τὰ νόμε- | 
μα» ἐφ᾽ οἷς ἐτάχθη τῷ κατ᾽ Gp ac ἐξρυσιν. ἀλλ᾽ οὔτε 
ὑμᾶς οἶμαι ποτὲ εἰς τοσοῦτον ἀμελείας τε καὶ Trapp 


6 Ἔν ἴσῳ δὲ χεῖσϑαι τοῦ φό- μένης τῷ ,φό &fa. V. SEP ὀρθότερον, 
βουὴ ᾿Αντὶ τοῦ dimvex? χεχτῆσϑαι ἐν igo Tis ς ψύφου, Ὅτι οὐδὲν ἄλλο, 
τὸν φόβον, μηδὲν πλεονεχτούσως τῆς ἂν εἴη τὸ Σ à ψύφος. C. G. 
ἀφοβίας, ἀλλ᾽ ἐν ἴσῳ ταλαντευο- 


rum iam maiorem vim inferat, ipfa me neceffitas cogit, | 
ut accufem ipfum apud vos, qui utrumque noftrum no- . 
vifis. Non autem exiguus metus propter iftam extrufio- 
nem meam me invafit. Nam cum prioribus iniuriis máio- - 
res femper addar, prorfus me e domeftica fede expellet , 
eoque propemodum rediget, ut filendum inihi fit, & ne | 
inter literas quidem amplius numerer, calculoque tantum | 
inferviam. Eft itaque aequum, non modo vos iudices, fed 
omnes etiam reliquas literas ab hocce dolo fibi cavere. | 
Nam, fi, ut libet unicuique, licebit e fuo ordine in alium | 
violenter irrumpere , idque vos, fine quibus nihil omnino . 
fcribitur, permiferitis, non video, quomodo fua quique | 
ordines iura, iuxta quae a principio conftitud funt, tue- 
buntur. Sed non exiftimo , vos unquam ad tantam incu- | 
riam vel negligentiam perventuros, ut ea feratis , quae | 


IUDICIUM VOCALIUM.. 6; 


Lm ἥξειν, ὦ ὥστε ἐπιτρέψωι τινὰ μὴ δίκαια) οὔτε, εἰ 
καθυφήσετε τὸν ἀγῶνα ὑμεῖρ, ἐμοὶ παράλειπτ récy ἐστὴν 


e τόλμα εὐθὺς ἀρξαμένων παρανομεῖν" καὶ οὐκ ὧν 
ἐπολέμει μέχρι γῶν τὸ λάμβδα τῷ ῥω; diea ue Bey 
περὶ τῆς κισσήρεως, xci κεφαλαλγίατ' οὔτε τὸ γάμ- 

μα τῷ κάππα διηγωνίζετο, x2 ἐς Aripae μικροῦ, δεῖν 
ἤρχετο πολλέκις ἐν τῷ κναφείω ὑπὲρ Jope DA ἐπέ- 
TOTO δ᾽ ἂν καὶ πρὸς τὸ λάμβϑα μαχόμενον 1 τὸ, μόγις, 
ἀφαιρούμενον. αὐτοῦ, καὶ μάλιστα παρωκλέπτον, καὶ 
72 λοιπὼ ^ ἂν ἠρέμει συγχύσεως ἄρχεσθαι παρανό- 
Ε-- κωλὸν yo £X TOV μένειν ἐφ᾽ ἧς τετύ poe τάξεως. 
τὸ δὲ ὑπερβαίνειν € ἐς ἃ μὴ χρὴ» λύοντός ἐστι τὸ δέῴκωιον. 


6 Κισήρεως) Κίσηλις γὰρ φασί" μόλις ἡ χοινῆ. V. Μόγις, “φησὶν 


γράφεται χαὶ χεφαλαργίας. V. ᾿Αττιχιστὴ ὃς» ἀναλογώτ τερον. διὰ τὸ 

8 Ἔν τῷ γναφείῳ) Κγαφεῖον por γράφει ἐπὶ τῶν μετὰ πόνων γι- 
yxp φασί- in δὲ τὰ ἀπο- γομένων" οἱ δὲ Ἴωνες xal ᾿Ἰώλεις 
Ζυύμενα. V. διχ A ἐχφέρουσι καὶ γράφουσι. 


9 Μόγις) Μύγις οἱ *Aünainu- €. G. 


cum aequo. & iure pugnant. Nec fi vos certamen decli- 
naveritis, tamen mihi , qui iniuria affectus fum, negligen- 
dum erit. Atque utinam alarum quoque literarum auda- 
cia ab initio ftatim , cum coeperunt contra leges delin- 
quere, effet repreíía: neque enim digladiaretur ad hunc 
ufque diem λάμβδα cum ῥῶ. difceptans de voce κίσσηρις 
& κεφαλαλγία. Neque etiam τῷ γάμμα effet cum x&z m2 
certamen ; neque tam faepe ad manus propemodum venit- 
fet in fullonia , de dictionibus γναφεῖον ὃς γνάφαλω. Quin 
ceflaffet etiam hoc γόμμα cum λόμβδα contendere , di- 
€tionem μόγις illi extorquens , immo fuffurans. Adeoque 
reliquae item literae quieviffent , nec confufionem legibus 
vetitam inferrent. Eft enim pulchrum , unamquamque 11- 
eram in eo ordine, quem primum fortita eft, manere: 
tranícendere vero eo , quo non oportet, eius eft, qui ius 


ἀδικουμένῳ. Ὡς ale καὶ τῶν ἄλλων ἀνεκόπησαιν τότε 


4 


(c MOD 


j Ka ὅγε z πρῶτος ἥμιν τοὺς νόμους τούτους διατυπώσας 
εἴτε Ke óue6 ὁ νησιώτης. εἴτε ᾿!ωλαμήδης ὁ 0 ΝνΝαυπλίου, 

( καὶ Xinh ὃς tue προσάπτουσι τὴν προμήθειαν 
ταύτην Ὄ οὐ τῇ τάξει μόνον, καθ᾽ ἢ ἣν οἱ pote pica βε- 
βαιοῦνται, διώρισαν, τί πρῶτον ἔστω! ἢ δεύτερον, ἀλ- 
Aa καὶ ποιότητας, ἃ ἃς ἕκαστον ἡμῶν ἔχει» καὶ δυνῴ- 
ues συνεῖδον. καὶ ὑμῖν μὲν» ὁ ὦ δικασταὶ, τὴν μείζω de- d 
δώκασι τιμήν; ὅτι xa αὑτὰ δύγασϑ ε φϑέγγεσϑαι. 
ἡμιφώνοις δὲ, τὴν ἐφεξῆς, ὅτι impen gene εἰς τὸ ὥκου 
cen desea. πάσων δὲς ἐσχάτην ad. LC ἔχειν μοῖρα: 
ena τῶν πάντων, οἷς QUOS Φωνὴ πρόσεστι xal αὑτά. 
TÀ μὲν οὖν Cuvier Φυλάσσειν Ἔρικε τοὺς νόμους τού- 

6 τους. Τὸ δὲ T τοῦτο, οὐ yes ἔχω αὐτὸ rapipen ὀνομέ- 
ca , ῥήματι; ἢ ἢ ῷ κωλείται; ὃ μα τοὺς Θεοὺς, εἰ μὴ 22 
ὑμῶν δύο συνῆλθον ἀγαθοὶ, nes καθήκοντες ὁραβήνοι ; 
τό, T€ ἄλῷα, καὶ τὸ Y, οὐκ ἂν ἠκούσϑη μόνον, τοῦτα 


& aequum evertit. Et qui primus nobis has Jeges fixit; 
five Cadmus fuerit ille infularis, five Palamedes Nauplit 
filius, (funt & qui hanc curam Simonidi tribuant) non or-: 
dinem tantum, per quem fva quibufque literis fedes ftabi | 
lita eft, finierunt, quae debeat efle prima, quae fecunda; | 
fed qualitates eüam & virtutes, quas habent fingulae no | 
ftrüm , perfpexerunt. Et vobis quidem , o iudices, honoreni 
tribuerunt maximum, propterea quod fonum edere fine. 
ope aliena valetis. Semivocalibus vero fecundum , quia | 
ut perfecte audiantur, veflra accefíione egent. Omhiuge 
autem poftremum quibufdam decreverunt , quibus πὸ vo | 
quidem per fe ulla eft. Has itaque leges per vos Vocales 
coníervari decet. Hoc vero ταῦ, (neque enim pofium 
ipfum turpiori nomine appellare, quam quo nominari [05 
let) quod per Deos, nifi duae quaedam bonae ex vobis 
& auditu decenti , 22.02 fcilicet , & ὑφιλὸν, [ eius mifertae 


IUDICIUM VOCALIUM. 6$ 
οὖν ἐτόλμησεν ἀδροεῖν με πλείω τῶν πώποτε βιασά- 
μένον, ὀνομάτων με καὶ ῥημότων ἀπελῶσαι πατρῴων, 
ἐκδιῶξαι δὲ ὁ ὁμοῦ συνδέσμων ὥμω καὶ προθέσεων, ὡς 
μηκέτι φέρειν τὴν ἔκτοπον Bi uc ὅθεν δὲ, καὶ am 
τινῶν ἀρξάμενον, ὥρα, λέγειν. Ἐπεδήμουν ποτὲ Κυβε- 
Au (το δέ ἐστι πολίχνιον οὐκ ἄηδες, d scq di ὡς ἐπέ- 
xe λόγος, ᾿Αθηναίων, ὁ ἐπηγόμην δὲ καὶ τὸ κράτιστον 
ῥῶ: “ εἰτόνων τὸ ὃ βέλτιστον. κατηγόμην δὲ παρὰ κωμῳ- 
διῶν τινι ποιητῇ. Λυσίμαχος ἐκολείτο, Βοιώτιος μὲν. 
ὡς ἐφαίνετο, τὸ γένος ἀνέκαθεν, ἀπὸ μέσης de ἀξιοῦντι 


“Ὁ £55 


p ^ 5 D M / N 
λέγεσισαι τῆς Αττικής. παρα. τούτω δ τῷ ξένῳ τὴν 
τοῦ ταῦ τούτου πλεονεξίαν : ἐφώρασωα. μέχρι μὲν. yo 
ὀλίγοις ἐπεχείρει τετταράκοντα λέγειν, ὠποστεροῦν | με 


»/ 


τῶν συγγεγενημένων pon συνήθειαν CA συντεθραμυ- 


9 Λυσίμαχος) Οὗτος γὰρ πρῶ- ταῦ μετοβολῆς, τέτταρα χατῶτολε 
"rog Ἰρξατο τῆς τοῦ σίγμα εἰς τὸ μῆήσας εἰπεῖν χαὶ τήμερον. V. 


conveniffent , ne audiretur quidem , hoc inquam 722 miht 
ainaiorem vim , quam ullae unquam literae, inferre aufum eft. 
Nam nominibus & verbis patriis me extrudere, praeterea 
ex ipfis etiam coniunctionibus & praepofitionibus expel- 
lere tentat; adeo ut iftam immanem aviditatem ferre ul- 
terius nequeam. Verum iam tempus eft dicere, unde δὲ a 
quibus initiis coeperit. Peregrinabar aliquando Cybeli , (id 
oppidum eft non iniucundum, colonia, ficuti fertur, Athe- 
nienfium ) adduxeramque mecum fortiffimum £2, ex vici- 
nis meis optimum. Divertebam vero apud comicum quen- 
dam poétam, Lyfimachum nomine, genere , quantum dp- 
parebat , Boeotium , fed qui fe tamen e media Attica oriun- 
- dum dici volebat. Apud hunc hofpitem ego huius 7v avi- 
ditatem deprehendi. Quod dum paucis azorederetur dicere 
πεττειρώκονται, , privans me meis cognatis, exiflimabam eam 
efle confuetudinem literarum, quae una effent educatac. 
Lucian, Vol. 1, E 


66 lLDIG WWABNATT 


μένων γραμμάτων᾽ ἔτι δὲ τήμερον, καὶ τὰ ὅμοιαι ἐπι- 
σπώμενον s ἰδία ταυτὶ λέγειν » καὶ οἰστὸν Ἵν μοι τὸ 
8 ἄκουσμα, καὶ οὐ πάνυ τι ἐδακνόμην i ez αὐτοῖς. Ozrc- 
τε δὲ καὶ ἐκ τούτων ἀρξάμενον ἐτόλμησε καττίτερον εἰ- 
πεῖν. καὶ κάττυμω, καὶ πίτταν, εἶτα ἀπερυθριάσαν, 
καὶ à βασίλιτταν ὀνομάζειν, οὐ μετρίως ἐπὶ τούτοις ἄγαν- 
ἀκτῶ, καὶ πίμπραμαι, δεδιὸς p τῷ χρόνῳ καὶ T 
σῦκα τυκά τις ὀνομάσῃ. καί μοι πρὸς Δὼς ἀθυμεῦντι., 
καὶ μεμονωμένῳ τῶν βοηξησόντων, σύγγνωτε τῆς di- 
καίως ὀργῆς. οὐ γὰρ περὶ τὼ psp. καὶ τὰ τυχόντα 
ἐστὶν ὁ κίνδυνος, ἀφαιρουμένῳ τῶν συνήδων καὶ συνε- 
σχρλωκότων pu γραμμάτων' κίσσαν μου, λάλον ὄρ- 
νεον » £X. μέσων, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τῶν κόλπων ἁρπάσαν 
κίτταν ὠνόμασεν. ἀφείλετο δέ μου Φάσσαν euo, vic- 
σαῖς τε: καὶ κοσσύφοις, ἀπαγορεύοντος ᾿Αριστάρχρυ. 


᾿Αφαιρουμένῳ τᾶν συνήθων ν) τάσσεται: “Ὅμηρος: € ἐπεὶ μ᾽ Bos 
"Arr τοῦ ἀποστερούμενον" ἢ ὅτε — dé γε αὐτῆγ. V. 
xai τὸ ἀφελέσψαι αἰτιατιχῇ συν- 


| 


Praeterea cum τήμερον & fimiles quaídam voces ad fefe 
pertraheret, diceretque eas effe fuas , audiebam patienter , 
nec vehementer admodum me ea res mordebat. Verum 
poftquam , fumto ab his initio, eo audaciae proceffiffet 
etiam , ut καττίτερον, X&TTUA4 , δὲ πίτταν pronuntiaret , 
deinde, abie&o omni pudore, βασίλιτταν quoque nomi- 
naret: haud leviter fum commotus , & ira accenfus, timens, 
ne quis temporis fucceffu etiam σῦκα, 7Ux« appellet. Oro 
autem vos per Iovem, ut affici, & omni ope & auxilio 
deflituti , iuftam indignationem feratis. Neque enim parvum 
hoc, aut vulgare periculum eft, cum affuetis & familia- 
ribus me rebus fpoliat; nam κίσσαν [id eft, picam] avem 
meam loquaciffimam , ex medio, ut ita dicam, finu abre- 
ptam, κίτταν appellavit. Quin & φάσσαν, [id eft, palum- 
bum] una cum νήσσαις [id eft, anatibus] & κοσσύφοις , 


IUBICIBHM'VOCALIUM.'" 6$ 


περιέσπασε δὲ καὶ à μελισσῶν οὐκ ὀλίγας. ἐπ᾽ ᾿Αττικὴν 
δὲ qM, καὶ ἐκ μέσης αὐτῆς ἀνήρπασεν ἀνόμως Y μητ- 
τὸν, ὁρώντων. ὑμῶν καὶ τῶν ὥλλων συλλαβῶν. ᾿Αλλὰ 
τί λέγω ταῦτω: Θεσσαλίας Me ἐξέβαλεν ὅλης, Θετ- 
τώλίων ἀξιοῦν λέγειν. » καὶ πᾶσαν ἀποκέκλειυκέ Dt τὴν 
ϑάλασσαν , οὐδὲ τῶν ἐν κήποις Φεισάμενον σεύτλων᾽ 
ὡς; τὸ δὴ λεγόμενον, μηδὲ σάσσαλόν μοι παταλιτειν. 
ὅτι δὲ ἀνεξίκωκόν εἶμι, γράμμα, μαρτυρεῖτέ pu καὶ 


- 


αὐτοὶ à μηδέποτε ἐ ἐγκαλέσαντι τῷ ina σμάρωνγ doy ὦπο- 


emm, καὶ πᾶσαν ἀφελομένῳ τὴν Σμύρναν μῆτε 
τῷ £u πᾶσαν παροβάντι συνθήκην, καὶ τὸν συγγρώ- 
Cin τῶν τοιούτων ἔχοντι Θουκυδίδην σύμμα 20V. "Ἢ μὲν 


γὰρ “είτονί μου ῥῶ νοσήσαντι συγγνώμη. καὶ Tap 
αὐτῷ Φυτεύσαντί μου τὰς μυῤῥίνας, καὶ παισαντί με 


Ν 
ποτὲ ὑπὸ μελαγχολίας ἐπὶ κόῤῥης. Aa) γὼ He τοιοῦ-- 


[id eft, merulis] interdicente Ariftarcho , eripuit. Pertra- 
xit etiam ad fe non paucas μέλισσες [apes.] Ín. Atticam 
vero veniens, ex media illa regione Ὕμηττὸν praeter ius 
rapuit, idque vobis ipfis aliifque fyllabis videntibus. Ve- 
rum quid ego ifta commemoro? tota me Theffalia expu- 
lit, vultque eam "Thetraliam dici? Toto infuper [34Azc- 
σὴ] mari fum exclufus. Neque a [σεύτλων] betis hor- 
tenfibus fibi temperat, ut iam, quod dici folet, ne [747- 
7c«A0£] paxillus quidem mihi reliquus fit. Quod vero lite- 
ra fim iniuriarum patiens, vos ipfi mihi tees eftis: ne- 
que enim unquam accufavi literam Cuz , quae mihi euz- 
peydor abftulit, & totam Σμύρναν furripuit; nec ipfi etiam 
£v, omnia adr foedera rumpenti, litem. intendi , 

ipfo etiam Thucydide opem illi ad hanc tuendam iniuriam 
ferente. Ftenim vicino meo ῥῶ venia danda, quod morbo 
laborans meas apud fe μυῤῥίνας [id eft, myrtus] plantarit, 
δὲ aliquando atra bile percitum me [ἐπὶ κύῤῥης] in faciem 

E 2 


68 LD3C uH 


N ὯΝ ^ ^ L 7, 
IO RT Τὸ δὲ τοῦ dis DRE ως Φύσει βίαιον καὶ 


KI 


πρὸς τὰ λοιπά. ὅτι δὲ οὐδὲ τῶν ἀλλῶν ἀπέσχετο ypan- 
μάτων, ἀλλὰ καὶ τὸ δέλτα- καὶ τὸ ϑήτα, καὼ τὸ n 
τῶ: μικροῦ δεῖν πάντα ἠδίκησε τὼ στοιχεῖα. αὐτά uet | 
κάλει τὰ ἀδικηθέντω γράμματα. ᾿Ακούετε; φωνήεντο | 
δικασταὶ, TOU μὲν ὃ λέγοντος, ἀφείλετό μου τὴν &yÓe- | | 
λέχειαν, ἐντελέχειαν ἀξιοῦν λέγεσαι παρὰ πάντας. 
σοὺς νόμους" TOU na κρούοντος. καὶ τῆς κεφαλῆς τὰς Ι 
τρίχες τίλλοντος ἐπὶ τῷ τῆς κολοκύνθης irren e τοῦ 
ζητα, τὸ συρίζειν, καὶ σαλπίζειν, ὦ ὡς μηκέτ᾽ αὐτῷ ie. 
γαῖ μηδὲ γρύξειν' τίς ἂν τούτων ἀνάσχοιτο; ἢ τίς ἐξα 
κέσειε δίκη πρὸς τὸ πονηρότατον τουτὶ ταῦ; Τὸ δὲ à 
οὐ τὸ ὁμόφυλον τῶν στοιχείων μόνον ἀδικεῖ γένος. p 
d καὶ πρὸς, τὸ ἀνθρώπειον μεταβέβηκε, τουτονὶ τὸν 
τρόπον. οὐ γὰρ ἐπιτρέπει γε αὐτοὺς κατ᾽ εὐθὺ Φέρε- 


1I Γρύξζειν) Γρύττειν γὰρ λέγεται. V. 


percufferit. Talis quidem ego fum. Hoc vero ταῦ quam 
fit natura violentum adverfus reliquas etiam literas, & 
quam a nullis omnino abftinuerit , confideremus ; fed ὃς 
δέλτα & SiTu & (724, & prope omnia literarum elemen- 
ta iniuria affecerit. Arcefle mihi laefía Elementa. Auditis , 
Vocales iudices , ipfum δέλτω dicens: Surripuit mihi meam. 
ἐνδελέχ eizy , pro qua ἐντελέχ εἰν dicere iubet; quod fane 
contrarium eft omnibus legibus. Auditis 3572 plangens, & 
capiti capillos evellens, eo quod privatum eft [κολοκύνθῃ] 
cucurbita. Auditis ipfum etiam ζήτω fuis vocibus συρίζειν 
& σαλπίζειν Ípoliatum fe querens, adeo ut ne γρύζειν qui- 
dem [id eft, mutire] illi porro liceat. Quis ifta quaefo fe-- 
rat? aut quae poena fatis magna erit tam fcelefto Tau? 
Verum hoc non tantum cognatum fibi elementorum ge-. 
nus laedit, fed iam in homines ipfos graífatur, in hunc 
modum. Neque enim permittit, ut re&ta ferantur linguis, 


IUDICIUM VOCALIUM. 69 
[e 


σϑαι ταὶς γλώσσαις" μῶλλον δὲ, 2 δικασταί: μεταξὺ 
pee με πάλιν τὰ τῶν ἀνθρώπὼν πράγματα ἀνέμνησε 
περὶ τῆς γλώσσης: ὅτι καὶ ταύτης pe τὸ μέρος ἀπή- 
λάσε, καὶ γλώτταν ποιεῖ τὴν γλῶσσαν. ὦ γλώσσης 
ἀληθῶς νόσημω ταῦ. ὠλλὰ μεταβήσομαι πάλιν ἐπ᾿ 
ἐκεῖνο, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συναγορεύσω ὑπὲρ ὧν τ οὐ- 
τοὺς πλημμελεῖ. δεσμοῖς γάρ τισι i στρεβλοῦν καὶ σπα- 
perve αὐτῶν τὴν Φωνὴν ἐπιχειρεῖ. καὶ ὁ μέν τι κωλὸν 
ἰδὼν, καλὸν εἰπεῖν βούλεται τὸ δὲ παρεισπεσὸν τωλὸν 
εἰπεῖν αὐτοὺς ἀνωγκάξει, ἐν ὥπασι προεδρίαν ἔχειν 
ὠξιοῦν. πάλιν ἕτερος περὶ κλήματος διωλέγετωι τὸ δὲ 
(τλῆμον γάρ ἐστιν ἀληθῶς ) τλῆμα πεποίηκε τὸ κλῆ- 
μα. καὶ οὐ μόνον γε τοὺς τυχόντας ὠδικεὶ, ἀλλ᾽ ἤδη καὶ 
τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ, ὡ xoà γῆν καὶ ϑΘάλωσσων εἶξαι 
Φασὶ, καὶ τῆς αὐτῶν Φύσεως ἐκστῆναι, τὸ δὲ καὶ τού- 


3 Ti μέρος) ᾿Αντὶ τοῦ ὅσον χατ᾽ αὐτό. V. 


Immo vero, Iudices: interim enim res humanae rurfus 
me admonuerunt γλώσσης. [id eft, linguae:] nam me hac 
quoque ex parte extrufit, & γλῶσσαν facit γλῶτταν. O 
linguae vere morbus ταῦ. Verum redeo ad illud, quod 
coeperam , hominibufque patrocinabor in iis, in quibus 
adverfus eos delinquit. Nam vinculis quibufdam vocem 
eorum torquere & difcerpere conatur. Cum quis pulchrum 
quippiam videns , id κωλὸν [ pulchrum] appellare velit, hoc 
ταῦ ex tranfverfo irruens ταλὸν ipfum dicere cogit: adeo 
cupit in omnibus primas fedes obtinere. Rurfum alius quif- 
piam dicit, περὶ κλήματος [id eft, de palmite:] hoc vero, 
eft enim re vera τλῆμον, [ id eft, miferum] τλήμα facit , 
quod erat κλήμω. Nec plebeios tantum homines iniuria 
allicit, fed iam etiam magno illi regi, cui fama eft ipfam 
terram ὃς mare ceflflo, atque naturam fuam mutafle, in- 
E3 


12 


σο LUCIANI IUDICIUM VOCALIUM. 


τω ἐπιβουλεύει" καὶ à Κῦρον αὐτὸν ὄντα. Τῦρόν τινω ἀπέ- 
Cer. Οὕτω μὲν. οὖν ὅσον ἐς Φωνὴν ἀνθρώπους ἀδικεῖ 

ἔργῳ δὲ πῶς; κλείουσιν ἄνθρωποι. καὶ τὴν αὐτῶν τύχην 
ὀδύρονται, καὶ Κάδμῳ καταρῶνται πολλάκις, ὅτι τὸ 
ταῦ ἐς τὸ τῶν στοιχείων γένος παρήγαγε. τῷ γὰρ τού- 
του σώματι Φασὶ τοὺς τυράννους ἀκολουθήσαντας, καὶ 
μιμησαμένους αὐτοῦ τὸ πλάσμω; ETT ATO σχήματι τοι- 
οὕτῳ ξύλα τεκτίναντας ἀνθρώπους ἀγασκολοπίζειν 8 Ur 

αὐτά. ἀπὸ δὴ τούτου καὶ τῷ τεχνήμωτι τῷ πονηρῷ, τὴν 
πονηρῶν ἐπωνυμίαν συνελθεῖν. τούτων, οὖν ἁπάντων ἕνε- 
κα» πόσων ϑανάτων τὸ ταῦ ἄξιον εἶναι νομίζετε; ἐγὼ 
μὲν γὰρ οἶμαι δικαίως τοῦτο μόνον ἐς τὴν τοῦ ταῦ " τιμῶω- 
ρίαν ὑπολείπεσθαι; τὸ τῷ σχήματι: τῷ αὐτοῦ τὴν δίκην 
ὑποσχεῖν" ὃ δὴ σταυρὸς εἶνωι ὑπὸ τούτου μὲν ἐδημιουρ-: 
yin, ὑπὸ δὲ ἀνθρώπων ὀνομάξεται. - 


fidiatur, & ex ipfo, cum Κῦρος fit, τῦρον [cafeum] quen- 
dam eflicit. Atque in hunc modum vocem hominum lae- 
dit. Quomodo vero re ipfa & opere eofdem laedat, au- 
dite. Plorant homines, atque fuae fortunae vices deflent, 
atque ipfum faepe Cadmum exíecrantur , quod ταῦ in ele- 
mentorum genus invexerit: aiunt enim , Tyrannos eius li- 
terae corpus fecutos, atque figuram imitatos, poftea fi- 
mili figura cruces fabricaffe, quibus homines afiigerent : 
atque ex hoc huic tam perniciofae fabricae peffimum no- 
men obveniffe. Propter ifta omnia, quot mortibus ipfum 
74) dignum efle cenfetis? Ego quidem exiftimo, merito hoc 
folum ad fupplicium ipfius 727 relinqui, ur poenam in fua 
ila figura fuftineat , quae fane ut crux effet iflius opera 
effe&um eft , nomenque etiain apud homines fortiretur. 


ἜΣ rit, cio 


γε! 


ΤΊΜΩΝ: Η VISANOPOIIOZX. « 


TIMON. ΖΕΥΣ. ΕΡΜΗ͂Ξ. ΠΛΟΥ͂ΤΟΣ. IIENIA. TNAOQNIAHZ., 
9SIAIAAHZ. AHMEAZ. OPAZTKAHZ. 


᾿ () " None, 7, m Lu x 
'TIM. ΖΕΥ͂ Φίλιε, καὶ Eee, καὶ ἐτῶιρειε. καὶ 
5. Á Noris N No ef ἣν ^ ΄ 
Eu X S RC id x2 epa » X24 νεφελήγερε- 
τῶ; καὶ ἐρίγδουπε; καὶ εἴ τισε ἄλλο οἱ ξἐμιβρόντητοι 

| ποιηταὶ καλοῦσι» καὶ μάλιστα ὅτων ὠπορῶσι πρὸς τὰ 

μέτρα" τότε γὰρ αὐτοῖς πολυώνυμος γινόμενος ὑπερείς- 

δεις τὸ τὸ πίστον τοῦ μέτρου, καὶ aam guis τὸ κεχηνὸς 
74 

τοῦ ῥυθμοῦ" ποῦ σοι νὺν ἡ ἐρισμάραγος ἀστραπὴ»: καὶ 

ἡ βαρύβρομος βροντὴ, καὶ ὁ αἰθαλόεις, καὶ | ἀργήεις, 
"καὶ σμερδαλέος κεραυνός s eae γὰρ ταῦτω λῆρος 
ἤδη ἀναπέφηνε, καὶ καπνὸς ποιητικὸς ὠτεχνῶς, ἔξω 


12 ἽΑπαντα γὰρ ταῦτα λῆρος) "Ávrà τοὺ οὐδὲν, εἰ μὴ μόνον ψόφος 
σποιγτιχῶν ὀνομάτων. 


TIMON, SIVE MISANTHROPOS. 


TIMON. IUPPITER. MERCURIUS. PLUTUS. PAUPERTAS, 
GNATHONIDES. PHILIADES. DEMEA, THRASYCLES. 


Tum. OQ IuPPrTER Philie, & Xenie , ὃς Hetaereie , ὃς Ephe- 
füe, & Afteropeta, & Horcie, & Nephelegereta , & Erig- 
dupe, & fi quo te alio vocant nomine attoniti poétae, ur 
que adeo cum in veríu faciundo haerent impediti; ( tunc 
enim magno nominum agmine fuftines verfum labantem , 
& rhythmum hiantem reples) ubi nunc fulgur illud tuum 
tanto flrepitu erumpens? ubi tonitru tanto fremitu boans? 
ubi illud flammans, candens, ac terribile fulmen ? Cuivis 
fane conftare poteft, ea omnia nil effe aliud quidquam 
praeter nugas fonoras, ac fumum plane poéticum , nomi- 
E 4 


72 L30T4C OP3A NE 


TOU πατάγου τῶν ν ὀνομάτων. τὸ δὲ aei μόν σου; καὶ ἕκη- 
βόλον ὅπλον, καὶ πρόχειρον. (x οἶδ᾽ ὅπως τελέως ἀπ-- 
ἔσβη, καὶ ψυχρόν ἐστι; μηδὲ ὀλίγον σπινθῆρα ὀργῆς. 
κωτὸν τῶν ἀδικούντων διαφυλάττων. Θᾶττον γοῦν τῶν 
ἐπιορκεῖν τις ἐπιχειρούντων PET “ρναλλίδα Φοίβηθείη 
ἂν, ἢ τὴν τοῦ πανδαμιώτορος κεραυνοῦ φλόγα οὕτω 
δαλόν Tie Ural aa δοκεῖς αὐτοῖς. ὡς πῦρ μὲν 
ἢ καπνὸν π΄ αὐτοῦ μὴ δεδιέγων μόνον δὲ τοῦτο oie aa 
ἀπολαύειν τοῦ τραύματος . » ὅτι ἀναπληθήσωται τῆς 
ἀσίβόλου. ὥστε ἠδὴ δὼ ταῦτά, σοι καὶ ὁ Σαλμωνεὺς 
ἀντιβρωντῶν ἐτόλμα, οὐ πόνυ τοι ἀπίθωνος ὦ ὧν, πρὸς οὕ-- 
τω ψυχρὸν τὴν ὀργὴν Δίω, ϑερμουργὸς ἀνὴρ, καὶ με- 
γαωλαυχρύμενος. πῶς yen; ὅπουγε καβώπερ ὑπὸ μαν- 
δραγόρα καθεύδεις; ὃς οὔτε τῶν ἐπιορκούντων ἀκούεις. 
οὔτε τοὺς ἀδικοῦντας ἐπισκοπεῖς᾽ λημῶς δὲ, καὶ ἀμ»- 


12 Θερμουργὴ e) Θερμουργὸς ὃ ὑπὸ τῶν ἀνειμένων χαὶ ῥαϑύμων, 

, t , 
παραχε χινγμέγος χαὶ παντολμος. V. παρόσον οἱ τὸν μαγόράγοραν Qu- 
13 Ὑπὸ μανδραγόρα) Παροιμία γόντες ἀνήγερτοι ὑπγώττουσιν. ὟΣ 


num ftrepitum fi demas. Telum autem illud ita decanta- 
tum, & longe feriens, & expeditum, nefcio quo pacto 
plane refünctum eft, & refrixit , ne tantillulam quidem irae 
ícintillam adverfus fceleratos retinens. Inde eft , quod per- 
iuri potius metuerint hefternum aliquod ellychnium , quam 
fulminis cuncta domantis flammam. [Ita videris illis titio- 
nem iaculari, ut ignem eius vel fumum haud timeant ; 
hocque unum ex vulnere malum fibi accidere exiftiment , 
quod fuligine operiantur, atque inquinentur. Hinc adeo 
eft, quod Salmoneus ille, te contemto, contra tonare au- 
fus eft, vir, qui hanc de fe opinionem in animis hominum 
facile tueretur, audax quippe & ardens animo, adverfum 
lovem tam frigidum. Quidni enim? cum tu veluti fub 
mandragoris recubans periuros non audias, neque iniuftos 
&fpicias; contra. autem lippis & lufciofis oculis ea, quae 


) 
5» AW M D N. i 73 


Umm πρὸς τῶ γιγνόμενα" καὶ τὰ ὦτα ἐκκεκώφω- 
σαι, καθάπερ οἱ παρηβηκότος. Ἐπεὶ νέοσγε ἔτι» καὶ 
͵ ὀξύθυμος ἃ ὧν; καὶ ἀκμαῖος τὴν ὁ ὀργὴν ,πολλὼ XT, τῶν 
; ἀδίκων καὶ βιαίων ς ἐποίεις, καὶ οὐδέποτε ἡ Te τότε πρὸς 
| αὐτοὺς ἐκεχειρίαν, ἀλλ᾽ ἀεὶ ἐνεργὸς πάντως ὁ κεροώυνος 


: ἤν» καὶ ἡ αἱ γὶς ere eere καὶ ἡ βρωτὴ $ ἐπωτώγειτο.- 
Ν 
καὶ ἡ ἀστραπή συνεχές. ὥσπερ εἰς ἀκροβολισμῶν, προη- 


- Xov ere. οἱ nom δὲ, eriam, καὶ ἡ χιὼν, ᾿σωρη-- 
δὸν, καὶ ἥ χάλο tea, πετρηδόν. καὶ ἵγῶ σοι Φορτικως diet 
λέγωμαι, ὑετοί τε ἑαγδαῖοι » καὶ βίαιοι, ποταμὸς ἑκά- 
στη σταγών. ὥστε τηλικαύτη ἐν | ἀκαρεῖ χρόνου γαυουγίου 
ἐπὶ τοῦ 9 Δευκαλίωνος i ἐγένετο » ὥς ὑποβρυχίων ὁ ἁπάντων 
καταδεδυκότων , μόγις ἐν τι κιβώτιον ν περισωβῆναι προσ- 
οκεῖλαν τῷ Λυκωρεῖ, ζώπυρόν τι τοῦ ἀνθρωπίνου σπέρ- 


0008 Πρλλὰ χατὰ τῶν ἀδίκων) Εἰ στη πληγῇ τὴν ἔχβασιν ἐπιφέρειε 
Tor ἄλλοτε μάλιστα VUy τούτων 

χρεία τῶν ἀπολυσπετημάτων. Κατ- ΕΣ Ἕν τι κιβώτιο r) Ὥς ἐπὶ τ 

«λλήλως ἄγαν xui προσφυῶς ἑχά- Νας δ. χατακλυσμὺς γέγογε. vo 


fiunt, videas; neque acriores habeas aures, quam qui ae- 
tatis funt iam provectioris. Nam cum adhuc iuvenis eras, 
ardenti animo , & iracundia gravi, multa quotidie adver- 
. fus iniuftos ac violentos defignabas , fublataque omni in- 
duciarum fpe, bella cum iis gerebas, neque unquam otio- 
fum erat fulmen: aegis concufía illis intentabatur , toni- 
tru remugiebat, fuleur in morem velitaris pugnae ufque 
ὅς uíque mittebatur: terrae autem motus ita frequenter 
fiebant, ut cribri agitationem plane referrent: nix acerva- 
tim ruebat , grandinem autem faxa diceres; & ut violen- 
tius dicam & elatius paulo , imbres ῥὰγ δαῖοι & vehementes 
 deferebantur in terras; fingulae guttae fluvium aequabant. 
Quamobrem pun&o temporis fub Deucalione tot naves 
perierunt, ut omnibus aqua obrutis unica modo fuperfue- 
rit arcula ad Lycoreum montem appulía , veluti quendam 


74 Lu uA NE 


4 μάτος diat δυλάττον εἰς ἐπιγονὴν κορκίας μείζονος. Τοι- 
γάρτοι ἀκόλουθοι τῆς ῥᾳθυμίας τἀπίχειρα xpi παρ᾿ 
αὐτῶν, οὔτε ϑύοντος € ἔτι σοι τινὸς οὔτε στεφρανοῦντος, εἰ 
μή τις ἄρα πάρεργον Ολυμπίων' καὶ οὗτος, οὐ πάνυ 
ἀναγκαῖαι. ποιεῖν δοκῶν, ἀλλ᾽ εἰς εθος τι ἀρχαῖον συν- 
τελῶν. καὶ κατ᾽ ὀλίγον ἱκρόνον σε». ω Θεῶν γενναιότα- 
7£; ἀποφαίνουσι παρωσάμενοι τῆς τιμῆς. ξῶ λέγειν 
ὁποσάκις ἤδη σου τὸν νεὼν σεσυλήκασιν᾽ οἱ δὲ καὶ αὐτῷ 
σοι τὰς χεῖρες ᾿Ολυμπιάσιν ἐπιβεβλήκασι. καὶ σὺ ὃ 
ὑψιβρεμέτης XVI A y ἢ ἀναστήσαι τοὺς κύνας, ἢ τοὺς 
“εἰτονως ἐπικαλέσασθαι, ὡς βοηδρομήσωντες αὐτοὺς 
συλλάβοιεν » ἔτι συσκευαξομένους πρὸς τὴν φυγήν. 
ἀλλ᾽ ὁ γενναῖος, καὶ Γιγαντολέτωρ, xe Τιτανοκρά-- 


"d 

2 Τάἀπίχειρα) Μισϑοὺς, τὰ διὰ 
τῶν χειρῶν xéípón- τὰ ἐπίχε: fgg, τὰ 
ἐπιχειρήματα, αἱ ἀνταποδόσεο ice. Vs 


Εὐαγγε Ma ju Ματθαίου συγγραφῇ, 
τῇ οἱ ὁὲ € ,ἰστασαν" ἀντὶ γὰρ τοῦ 
τινὲς τὸ οἱ δὲ χεῖται. V. 


8 Οἱ δὲ xai αὐτῷ 7). Ὁμοία Ir. τ) Poveda ὧν ᾿Αντὶ 
ἡ σύγταξις αὕτη τὴ ἐν τῇ ἱερῷ τοῦ τοῦ μετὰ [bow ὁραμόντες. V. 


generis humani fomitem fervans, quo maiora deinde fce- 
lera fubolefcerent. Ergo pretium ob focordiam ab iis tu- 
lifti, cui nemo hodie rem facram facit, nec coronam qui- 
dem imponit, nifi forte unus aut alter quafi Olympiorum 
corollarium : idque qui tibi praeftat, rem fe haud fane 
perneceffariam facere exiftimat, fed veteri nefcio cui in- 
ftituto id dandum credit. Illi te, o Deorum praeftantiffime, 
paulatim in Saturni locum redigunt , qui te omni honore 
fpolient. Mitto iam dicere, quoties templum tuum expila- 
rint. Quidam etiam manus tibi apud Olympiam funt ad- 
moliti; & tu , quem z«Lifipsuérmv poétae vocitant, ne au- 
fus quidem es excitare canes, vel vicinos advocare , qui 
e veftipio concurrentes comprehenderent facrilegos , res 
fuas etiamnum convafantes, ut in pedes fe protinus darent. 
Sed tu, fortis bellator, & qui γιγαντολέτωρ 5 & τιταγοκρώ- 


T FM oO SN 75 


TAD, ἐκάῤησο, τοὺς πλοκάμους repe φόμενος i UT αὐ- 
τῶν; δεκάπηχων κερουυνὸν ἔχων ἐν τῇ ἢ echa. ταῦτα, τοί- 
γυν, ὦ ϑαυμάσιε, “ηνίρκο παύσεται οὕτως ἀμελῶς 
παρορώμενα: ἢ πότε κολάσεις τὴν τοσαύτην ἀδικίαν; ; 
πόσοι Φαέξοντες, 7 " Δευκαλίωνες, i ὑκανγοὶ πρὸς οὕτως 
ὑπέραντλον ὕβριν τοῦ v βίου ; Ἵνα γὰρ τὰ κοινὸν ἐάσας, 
τἀμὰ εἴπω: τοσούτους ᾿Αθηναίων εἰς ὕψος ὥρας, xc 
πλουσίους ἐκ πενεστάτων ἀποφήνας, καὶ πᾶσι τοῖς ócc- 
μένοις ἐπικουρήσας, μᾶλλον δὲ ἀθρόον € ες εὐεργεσίαν τ τῶν 
φίλων ἐκχέας τὸν πλοῦτον; ἐπειδὴ πένης διὰ TOUT 
ἐγενόμην, οὐκ ἔτι γνωρίζομαι πρὸς αὐτῶν, οὖτε προσ- 
βλέπουσι οἱ τέως ὁ ὑποπτ ἥσσονες κοὶ pu ovens s 
κοί TOU ἐμοῦ γεύματος ἀνηρτημένοι. ἀλλ᾽ ἥν σου καὶ 
ὁδῷ βαδίζων ἐντύχοιμι τινὶ αὐτῶν, ὥσπερ τινὼ στήλην 


ς Πόσοι Φαέθοντες) Τὴν ἐχπύ- σείαν. γραφὴν p ἀτεπισήμαντον 
βώσιν διὰ σοῦ Φαέθοντος ὑποδηλοῖ, τῆς ἐχπυρώσεως διατελεῖν ; ἀλλὰ 
ὥσπερ διχ τοῦ Δευκαλίωνος τὺν διὰ Σοδόμων ὑποφαίνειν. V. 
χαταχλυσμόν" dexei δὲ “οὶ καὶ τὴν 


70e praedicaris, fedebas, manu decemcubitale fulmen fu- 
füinens, interea dum cincinnos aureos otiofe tibi attonde- 
bant. Haec igitur, o Deorum praeftantiffine , ecquando 
tandem diffimulare defines? Ecquando erit, ut tanta faci- 
nora ultum eas? Quot orbis conflagrationes, quot diluvia 
fatis effe queant, ut tam inexhaufta hominum infolentia 
compefcatur ? De me enim ut dicam, iis, quae ad ceteros 
pertinent, omiffis , poftquam tot Athenienfes evexi, divi- 
tefque ex pauperculis reddidi, atque omnibus ea, quibus 
egebant, benigne largitus fum , feu, ut verius dicam, poft- 
quam acervatim , ut in amicos beneficus effem , opes ef- 
- fudi, atque ea re factum eft , ut ad inopiam reda&tus fim, 
illi me ignorant ; fed ne afpiciunt quidem, cum tamen an- 
tea me revererentur, adorarent, & ex meo penderent nu- 
tu. Quin etiam fi forte cui ipforum in via occurram , ii 


76 Lm gx NU 


παλαιοῦ γεκροῦ ὑπτίαν, ὑπὸ τοῦ χρόνου, ἀνατετραμ- 
μένην: παρέρχονται, μηδὲ ὁ ἀναγνόντες" οἱ δὲ καὶ πόῤῥω- 
δεν ἰδόντες, ἑτέρων ἐκτρέπονται;» δυσάντητον. καὶ ἀπο- 
τρόπαιον ϑέαμα seras ὑπολ αμβάνοντες, τὸ τὸν οὐ πρὸ 
πολλοῦ σωτήρα» xai $e; γέτην es τῶν γεγενημένον. 
"Cere ὑπὸ τῶν κακῶν ἐπὶ ταύτην τὴν ἐσιχωτιαν / τραπό- 
μένος. eva ψάμενος διφθέρων, ἐργάζομαι τὴν γῆν, ὑπό- 
μίσϑος ὀβολῶν τεσσάρων, τῇ ἐρημίῳ καὶ τῇ δικέλλῃ 
mp Dire ὧν ἐνταῦθα. τοῦτο γοῦν μοι δοκῶ κερδα- 
νεῖν. μήκετι C Aerea πολλοὺς παρὰ τὴν ἀξίαν εὖ πράτ- 
τοντῶς ἀνιοοότερον yao τοῦτό γε. ἤδη ποτὲ οὖν, ὦ » Κρό- 
νου καὶ Ῥέας vit, τὸν βαθὺν τοῦτον ὕπνον ἀποσεισά.- 
μένος, καὶ νήδυμον, ( ὑπὲρ τὸν Ἐπιμενίδην γὼρ κεκοί- 


13 Ὑπὲρ τὸν Ἐπιμενίδην γὰρ 
xxoip- ) Ὑπὲρ γὰρ τὸν Ἔπιμενί- 
dn. *O Ἔπιμεν dne οὗτος Koc ny 


" 
χρησμολόγος, οὐ χαὶ τὸ, Κρῆτες 


ἔτ ὑπγώσαντα οὕτω μετὰ ταῦτα 
ἀνειστῆγαι παραλλαττονται καὶ χε- 
χιτημένον τὴν διάνοιαν, χαὶ εἰς 
χρυσμολογ bay τὸ ἐντεῦθεν λοιπὸν 


ἀεὶ ψεῦσται, λόγιον" λέγουσι δὲ ξ΄ ἀπιδεῖν. V. 


me veluti everfum hominis iamdudum fepulti titulum , & 
temporis diuturnitate collapfum , praetereunt , ne legentes 
quidem: alii autem quam longe me vident, in aliam de- 
fle&tunt viam, rati quippe vifuros fe fpe&aculum aliquod 
occurfu infauftum , atque averfandum , me, inquam , qui 
non ita pridem σωτὴρ ipfis & εὐεργέτης fui. Tot itaque 
malis circumvallatus , in hunc remotum & defertum agrum 
conceffi ; & fufpenfo ex humeris rhenone terram colo , 
quatuor in diem obolis locata opera, hic cum ligone & 
hac folitudine philofophans. Mei certe laboris hoc videor 
praemium vel maximum confequi , quod plerofque prae- 
ter aequum & bonum fortunatos non fum vifurus. Id enim 
mihi moleftum eft ut quod maxime. Ecquid igitur, Satur- 
ni ac Rheae fili, excutiens altiffimum iftum fomnum ac 
vere νήδυμον , (nam Epimenidem dorziendo vicifti) flatu, 


9..- 


v 4€ M Ὁ .X. 77 
NO NE y LE: / N Ν Ν᾽ ^ ΕΝ 
uoo ᾽ν Κῶ ἀνωρρισισῶς TOV X,€0CtUYOV , ἢ ἐκ τῆς Οἴτης 
- PA Ἢ ͵7ὕ Ν / , , 
ενωυσώμενος, μεγώλην ποιήσας τήν Φλόγω: ἐπιδεί.- 
z N 5 ZN 2j [ed N . RÀ 
ξαιό TWO χολὴν ἀνδοώδους καὶ νεανικοῦ Διὸς, €i μὴ 
, m 3 N e LN 5 » NS “ E m ^ 
ὠληθη ἐστι TO ὑπὸ Ἰκρητῶν περὶ σου, κωὶ τῆς σῆς 
^ / 
ταφης μυθολογούμενω. 
PO RUM Apre 5 c o2: NAUES ^ 
ZEYX. lie ovróg ἐστιν, ὦ Ἐρμη; ὁ κεκρωγῶς €, τῆς 
ῬΑ s Ν Ἂς c δι , m € " N 
TTG πῶώρῶ τὸν Ὑμηττὸν ἐν τῇ ὑπωρείω 5 πίινοδος 
[74 bN τ ^ No 1e / / ) ἧς re Ι 
ὅλος, καὶ αὐχμῶν, καὶ ὑποδίφϑερος. σκάπτει δὲ οἴμνοι 
2 v. / 27 M / fs 
Ἐπικεκυφώς" λάλος ἄνθρωπος, καὶ ϑρασύς. ἡπου Φι- 
A yb53 " , x bs e) » ^ N / 
Aéócoog ἐστιν 0U γῶρ cy οὑτως ἀσεβεῖς τοὺς λογοὺς 
Sd » τὲ ^ 
διεξηει xal ἡμῶν. 
N 65. p , N Ν 5 
EPM. Tí Que, ὦ 7TOTEDS Ὡγνοείς Τίμωνω τὸν Ἔχε- 
΄, N p (8 9 9 c ; c ^ 
xpctTídou , TOV Κολυττέω:; ουτὸς ἐστιν ὁ πολλῶώκις ἡμίας 
3 e vé , € Á/ € / c N c 
xal VE pay τελείων εστιώσας; ὃ νεόπλουτος;, ὁ τῶς ὅλας 
1 ^ Avapormicac) ᾿Αναχινήσας. ἡ. χέ μοι, διότι ἐχέὶ Ἢ ραχλῆς τὸ 
Á Ex τῆς O rac) E Οἴτη ἔστι πελευταῖον κατ᾿ ἰδίαν ἀξίωσιν ὑπὸ 
μὲν τῆς Φωκίδος ὕρος ὕψηλον, οὐ Φιλοχτήτου ὡλοχαυτώθη. V. 


ἱμέντοι χαὶ πεφυχὺὸς φλόγας avié- ἘΣ 'Posy. V 
yai* πῶς οὖν τοῦτο λέγει νῦν 5 &oi- γον ο JE qae 


denuo fufcitans fulmen , aut ex Aetnae crateribus accen- 
dens, ingenti edita flamma , iram illam Iovis fortis ac ma- 
mu promti exferes; nifi forte vera illa funt, quae de te 
Cretes, & fepulcro tuo apud fe fito fabulantur? 

lup. Quis hic eft, Mercuri, qui ex Attica vociferatur 
ad radicem montis Hymetti , fordidatus, & íqualidus, ὃς 
caprinis pellibus femiami&tus? incurvus autem, opinor, 
fodit; homo garrulus atque audax. Haud dubie Philo- 
Íophus eft: neque enim fermones de nobis adeo impios 
deblateraffet. 

Mer. Quid ais, o pater? tun' ut Timonem Colytteníem , 
Echecratidae filium , haud noris? Hic ille eft, qui nos to- 
1185 facris rite fatis opipare accepit; ille rcpente dives; 


78 LOO ΣΤ NG 
ἑκωτόμβας" παρ ᾧ λαμπρῶς εἰώθαμεν ἑορτώξειν τὼ 
Διάσιω. 

ΖΕΥΣ . De τῆς ἀλλωγής" ὁ καλὸς ἐκεῖνος » ὁ πλού- 
C165 5» περὶ ὃν οἱ τοσοῦτοι Φίλοι: τί παθὼν οὖν τοιοῦτός 
ἐστιν; αὐχμηρὸς. ἄθλιος, καὶ σκαπωνεὺς, καὶ à μισϑω- 
τὸς, ὡς £OIX€V » οὕτω βαρεῖαν καταφέρων τὴν δίκελλαν. 


, EPM. Οὐὑτωσὴ μὲν εἰπεῖν, χρηστότης ἐπέτρεψεν αὐ- 


τὸν, καὶ Φιλανθρωπία: καὶ ὁ πρὸς τοὺς δεομένους ἃ emay- 
τας οἶκτος. ὡς δὲ aute λόγῳ, ἄνοια, καὶ εὐήθεια, 
καὶ ἀκρισίω περὶ τοὺς Φίλους" ὃς οὐ συνίει κόραξι καὶ 


λύκοις χαριξόμ εγος, ἀλλ᾽ ὑπὸ γυπῶν τοσούτων à ἔχον τὴ | 
δαίμων κειρόμενος τὸ qma, Φίλους εἶναι αὐτοὺς, καὶ Ι 
ἑταίρους c era ὑπ᾽ εὐνοίας τῆς πρὸς αὑτὸν, χιαίροντεῖς τῇ 


βορα. οἱ δὲ τὰ ὀστᾶ γυμνώσαντες ἀκριβῶς, καὶ περι- 


1 Tx Διάσια Ἕορτὴ ᾿Αθήνεσι ταύτῃ ἀπὸ τοῦ ὑιασιαίνειν Té σεῖς 
οὕτω καλουμένη , av εἰώθεσαν μετὰ — eaa. V. οΔιασιοίνειν δὲ τὸ ἀποτρέ- 
στι τὐγγότητος ἐ ἐπιτελε ἵν. ϑύογτες Aü πε ect τῆς ἀνίας" ὅρα ἐν τῷ Ἴχαρομ- 
πῷ Μειλιχίω" ἔοικε δὲ καὶ τοὔνομα χαὶ προστίθει τοῦτο τοῖς ixi. C. G. 


qui totas hecatombas mactabat ; apud quem fplendide fo- 
lebamus agere Diafia. 

Πρ. Heu! quae ifthaec rerum converfio? illene pridem 
honeftus, quein tot amici colebant? Unde igitur eo mife- 
riarum devenit, fqualidus, infelix , & foflor mercede con- 
du&tus, uti ex ligone conücere eft, quem ille adeo gravem 
in terram demittit? 

Mer. Sua illum, ut minus exacte loquar, comitas per- 
didit atque humanitas, nec non effufa in omnes inopes 
mifericordia: vere autem ut dicam, ftulütia & fimplicitas, 
& imprudentia in admittendis amicis; qui non animadver- 
teret, corvis fe & lupis gratificari ; exiflimaret praeterea , 


tot vultures iecur fibi affidue exedentes, amicos effe & : 


fodales aliqua in fe benevolentia permotos, cum tamen 


opfoniorum eratia circa illum eflent. li vero nudatis Ti- 
P 8 


mLcr—v—————L—«———— ———— οὖν, νον δ, δδικωλ,,» 


| 


T EM O N. 79 


τραγόγτες, εἴ τις καὶ μυελὸς ἐνῆν » ἐκμυζήσαντες καὶ 
τοῦτον εὖ μάλα ἐπιμελῶς, ὦχωντο, αὖον αὐτὸν, καὶ τὰς 
ῥίζας v ὑποτετμημένον ἀπολιπόντες , 000€ γνωρίζοντες € £71» 
οὐδὲ προσββλέπωντες. πόθεν γὰρ: T ἐπικουροῦντες ἡ ἐπι- 
διδόντες i ἐν τῷ μέρει. δὰ ταῦτα δικελλίτης, καὶ δι 6ε-- 
ρίας: ὡς ὁρᾷς: ἀπολιπὼν UT αἰσχύνης τὸ ἄστυ, μισϑοῦ 
γεωργεῖ, μελαγχολῶν τοῖς xat ὅτι οἱ πλουτοῦντες 
παρ᾽ αὐτοῦ, μάλω ὑπεροπτικῶς παρέρχονται » οὐδὲ τοῦ- 
γομώ εἰ “Τίμων κωλοῖτο εἰδότες. 

ΖΕΥΣ. Ka piv οὐ παροπτέος ἀνὴρ ; οὐδὲ à 2p eMmen 
εἰκότα yao Ἴγανάκτει δυστυχῶν" ἢ ἐπεὶ Xe ὅμοιο; 7 ποιή- 
puo τοῖς καταράτοις κόλαξιν i ἐκείνοις. ἐπιλελησμένοι 
ἀνδρὸς » τοσαῦτα μηρία ταύρων T6, Xcl αἰγῶν πιότατα 
καύσαντος ἡμῖν ἐπὶ τῶν βωμῶν. £Ti γοῦν ἐν ταῖς pei 
τὴν κνίσσων αὐτῶν ἔχω. πλὴν Ur ἀσχολίως τε:" καὶ 


monis offibus, & circumrofis , ac medulla, fi qua fupere- 
rat, probe & diligenter exfucta , aridum illum & ab radi- 
cibus imis excifum relinquentes, abierunt, ne noícentes 
quidem amplius aut afpicientes, (cur enim id facerent?) 
aut opem ferentes, vel aliquid viciffim largientes. Itaque 
ligone, uti vides, & rhenone inftructus, urbe prae pudo- 
re relida, agrum mercede conductus arat, tot malis ad 
infaniam ada&us, quod certos homines a fe antea ditatos 
praetereuntes fuperbe videar, ne hoc quidem tenentes, Ti- 
mon necne dicatur. 

lup. Sane nobis talis vir haudquaquam contemnendus 
negligendufve eft. Infelix enim iure indignaretur, fi eadem 
faceremus ac fcelefti illi affentatores, virum talem negli- 
gentes, qui nobis tot caprarum, totque taurorum femora 
in altaribus cremaverit: eorum certe nidorem etiam in na- 
ribus habeo. Ceterum propter negotia, quibus diftrictus 
fui, ingentemque peierantium turbam , nec non eorum, 


9 


10 


8o L 3U (€ WA M 


ϑορύβου z πολλοῦ τῶν ἐπιορκούντων, xc à βιαζομένων, καὶ 
ἁρπαζώτων, e δὲ καὶ Φ φόβου τοῦ παρὸ τῶν ἱεροσυλούν- 
των. πολλοὶ γὰρ οὗτοι» £t) δυσφύλακτοι, καὶ à οὐδὲ ἐπ᾿ 
ολίγον κατωμῦσαι ἡμῖν ἐφιᾶσι. πολὺν ἤδη χρόνον οὐδ᾽ 
ἀπέβλεψα εἰς τὴν ᾿Αττικήν᾽ καὶ μάλιστα i εξ οὐ Φιλο- 
σοφία. καὶ λό γῶν ἔριδες € ἐπεπόλασαν αὐτοῖς. μαχομέ- 
yov yes πρὸς c. λήλους, καὶ κεκρωγότων à οὐδὲ i ἐπακού- 
εἰν ἐστὶ τῶν εὐχῶν. ὥστε ἢ ἐπιβυσάμενον χρὴ" τὰ ὦτῷ 
xad iro zi, ἢ ἐπιτριβηναι πρὸς αὐτῶν, ἀμ TW; 
xai eraut, καὶ λήρους με γάλῃ τῇ Qum ζυνειρόν- 
τῶν. di, ταῦτώ τοι καὶ τοῦτον ἀμεληθηναι συνέβη πρὸς 
ἡμῶν. οὐ φαῦλον arra. Ὅμως δὲ τὸν Τλοῦτον, ὦ D 'Ep - 
pg» παραλαβὼν, ἄπιθι τ παρ᾽ αὐτὸν Xara τώχος" aye 
TU) δὲ ὁ 0 Εἰλοῦτος καὶ τὸν €; ἡσωυρὸν μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ pes 
νέτωσαν ὥμφω παρὼ τῷ Τίμωνι, μ ηδὲ ἀπαλλαττέ- 
σϑωσῶν οὕτω ῥαδίως, xt ὅτι μάλ IG To, ὑπὸ χρηστότη- 


qui per vim rapiunt , tum vero propter metum facrilego- 
rum, (ii enim bene multi funt, & quos haud facile quis 
vitet, neque nobis connivendi fpatium relinq&unt) iamdiu 
in Atticam oculos non conieci; maxime poftquam Philo- 
fophia, & verbofae illae concertationes inter eos exortae 
funt. Cum enim inter fefe digladientur, perpetuoque vo- 
ciferentur ,;non eft ut quifquam noftrüm preces & vota 
hominum poflit exaudire: quare vel obftru&is auribus 
otiofe fedendum eft, aut ab iis moleftia confici neceffe, 
Virtutem neício quam , & Incorporea, & meras nugas 
magna voce conne&entibus. Hanc ipfam ob caufam eve« 
nit, ut hic Timon, vir fane neutiquam contemnendus, a 
nobis ufque adhuc fuerit nezleQtus. Sed ut ut haec fe ha- 
bent, affumto tecum Pluto abi, Mercuri , ad illum quam 
ociflime. Adiungat fibi comitem The(aurum Plutus; ma- 
neantque ambo apud Timonem, neque tam cito ex eius 


| 


[NN OM MUO NUT 8r 


3 t , à 7 29 Ee VU UNS, NN Δὲ / 
706 αὐθις εκ ἘΝῚ MB UN τῆς 0iXicLG. ki δὲ τῶν "o 


κων. ἐκείνων, καὶ τῆς ogaporcions ἥν ἐπεδείξαντο πρὸς 


αὐτὸν, καὶ αὔϑις μὲν σκέψομαι, καὶ δίκην δώσουσ' σιν» 


ἐπειδὰν τὸν κεραυνὸν ἐπισκευάσω᾽ κατεαγμέναι γὰρ 
αὐτοῦ καὶ ἀπεστομωμέναι εἰσὶ δύο ἀκτίνες αἱ μέγι- 
cru. ὁπότε Φιλοτιμότερον ἡκόντισα πρώην ἐπὶ τὸν σο- 
φιστὴν ᾿Αναξαγόραν᾽ ὃ ὃς ἔπειθε τοὺς ὁμιλητᾶς pude ὅλως 
εἶναί τινώς ἡμᾶς τοὺς. Sess. ὠλλ᾽ ἐκείνου μὲν διήμαρτον 
(ὑπερέσχε γὰρ αὐτοῦ τὴν χεῖρῳ Περικλῆς.) ὁ ὁ δὲ e petu 
νὸς εἰς τὸ ἀνάκειον παρασκήψας;, ἐκεῖνό τε κατέ: Φλεξε, 
καὶ αὐτὸς ὀλίγου δεῖν συνετρίβη περὶ τῇ πέτρα. TAS 
ὑκανὴ ἐν τοσούτῳ καὶ αὕτη τιμωρίαι s ἔσται αὐτοῖς, εἰ 
ὑπερπλουτοῦγτα τὸν Τίμωνα ὁ ὁρῶσιν... 

EPM. Oi ἦν τὸ μέγα κεκρωγένοιι καὶ ὀχληρὸν 
εἶναι » καὶ ϑρασύν; οὐ τοῖς δμκοωιολογοῦσι μόνοις, ἀλλὼ 


το Ἔς τὸ ᾿Αγάχειον) T5 τᾶν λεῖτο" "Avaxec γὰρ αὐτοὶ παρ᾽ *EA- 
Ais οσχδύρων ἱερὸν ᾿Ανάχειον ἐχα-ὀ λήνων ἐχαλοῦντο. V. 


aedibus concedant, licet eos Timon, qua bonitate eft, 
denuo emittat: de affentatoribus autem , qui fe adeo im- 
memores beneficiorum praebent, poft videro: eos ple&e- 
re certum eít, ubi fulmen; recufum fuerit. Radii enim eius 
duo omnium maximi diffracti funt ὃς retufi, cum illud ve- 
hementius paulo in Anaxagoram Sophiítam iacularer , 
qui difcipulis fuis perfuadebat , nos Deos in rerum natura 
non exfiftere; & ab eo aberravi, fruftrato ictu: protenta 
namque manu tutatus eum eft Pericles; fulmen autem in 
Caítorum aedem cum praeter fpem delatum effet, eam 
exuffit; ipfum autem fulmen tantum non ad faxum com- 
minutum eft. Quamquam interea fatis poenarum luent af- 
fentatores, fi in re perquam ampla Timonem viderint. 
Mer. Quantam affert utilitatem. magnis clamoribus rem 


agere, & moleftum effe atque audacem !- neque id modo 


Lucian, Vol. I. E 


II 


12 


8. icerum 


καὶ τοῖς εὐχομένοις τοῦτο χρήσιμον ἰδοὺ γὰρ αὐτίκω 
μάλα πλούσιος ἐκ πενεστάτου καταστήσεται ὃ à Τίμων, 
βοήσας. καὶ παρῤῥησιασάμενος, ἐν τῇ εὐχῇ » καὶ ἐπε- 
στρέψας τὸ τὸν Δία. εἰ δὲ σιωπῇ ἔσκαπτεν ἐπικεκυφὼς, 
ἔτι ἂν ἔσκαπτεν ἀμελούμενος. 

ΠΛΟΥ͂Τ. ᾿Αλλ᾽ ἐγὼ οὐκ ἂν ἀπέλβοιμι, ὦ Ζεῦ, 


παρ᾽ αὐτόν. 

ΖΕΥΣ. Διατί, ὦ ἄριστε Π]λοῦτε, καὶ ταῦτω, ἐμοῦ 
κελεύσαντος: 

ΠΛΟΥ τ. Ὅτι νὴ Δία ὕβριξεν εἰς ξ μὲ: καὶ ἐξεφόρει, 
κοὶ εἰς πολλὼ κατεμέριξε, καὶ ταῦτα; πατρῷον αὐτῷ 
Φίλον ὄντα καὶ μόνον οὐχὶ δικράνοις, με ἐξεώθει τῆς ci- 
κίας, καθάπερ οἱ τὸ πῦρ ἐκ τῶν χειρῶν ἀποῤῥιπτοῦντες. 
αὖθις οὖν ἀπέλβω παρασίτοις καὶ κόλαξι, καὶ ἑταίροις 


΄ e 3 - 
10 Ἐξεφόρει ) ᾿Απήντλνι, ἐξέ. οἷς ἐφάπτονται τοῦ σωροῦ, 8 κατὰ 
φερε. C. G. ὐὐο ἢ χατὰ τρία" τούτοις δὲ χαὶ 


12 Anpávoc) Δίκρανα πτύα λιχμῶσιν ἐν ταῖς ἅλωσιν, Ve 
τιγὰ οὐ συνεχὴ, ἀλλὰ δινρυμένα, 


caufarum aCoribus utile eft, fed iis etiam, qui Deos com- 
precantur. Vel hic Timon, quam repente dives ex pau- 
perculo factus eft! nimirum ingenti clamore vociferans, 
& magna dicendi libertate in precibus ufus, lovem ad fefe 
adverüt denique: fin vero tacitus incurvuíque fodiffet , 
etiamnum negle&us foderet. 

Plut. At ego, luppiter , ad ipfum non ibo. 

lup. Quid ita autem , optime Plute , me praefertim iu- 
bente ? 

Plur. Quia per lovem in me iniurius erat, domo me 
extrudens, ac fruftulatim partiens, qui tamen ipfi pater- 
nus effem amicus; meque tantum non furca expellebat , 
aut ut eos facere videmus, qui ignem manibus haerentem 
excutiunt. Quid igitur? redeamne ad eum, parafitis, af- 
fentatoribus, & meretriculis obiiciendus ? Ad illos , Iuppiter, 


T b M O N. 81 


, mpi eyes : ἐπ᾿ ἐκείνους, ὦ Ζεῦ, πέμπε pe τοὺς 
αἰσιϑησομένους τῆς δωρεᾶς » τοὺς περι ἔψωντας, οἷ οἷς τίμιος 
ἐγὼ, καὶ Ζεριπόδητος. οὗτοι δὲ οἱ λάροι τῇ πενία ξυγέ- 
στωσαν: ἣν προτιμῶσιν ἡμῶν, καὶ διφϑέραν 7a αὐὖ- 
τῆς λαβόντες, καὶ δίκελλαν, ἀγαπάτωσαν ἄῤλιοι: 
τέτταρας ὀβολοὺς ἀποφέροντες, οἱ δεκωτωλάντους δω- 
peas ὠμελητὶ προϊέμενοι. 

ΖΕΥΣ . Ou e ἔτι τοιοῦτον ὁ Τίμων ἐργάσεται περὶ 
ct. πάνυ γὰρ αὐτὸν ἡ δίκελλα πεπαιδαγώγηκεν, εἰ μὴ 
σταντάπασιν ἀνάλγητός ἐστι τὴν ὀσφὺν, ως xp σε 
ἀντὶ τῆς πενίας mpeeupei d an, σὺ μέντοι 7'ayU μεμψί- 
μόιρος εἶναί μοι δοκεῖς» ὃς γὺν μὲν τὸν Τίμωνα Aris 
διότι σοι τὰς ϑύρας ἀναπετάσας, ἠφίει περινοστεῖν £- 
λευθέρως, οὔτε ἀποκλείων. οὔτε ζηλοτυπῶν. ἄλλοτε δὲ 
τοὐναντίον ἡγανάκτεις XOT, τῶν πλουσίων, TAA 
Xia Dau λέγων πρὸς αὐτῶν ὑπὸ μοχλοῖς, καὶ κλεισὶ, 


3 €i λάροι) Arni τοὺ ὁ οἱ ἡδεῖς. V. καὶ οἱ ἀδόυφάγοι. C. G. S^ Aya 
πάτῳσαν) ᾿Αντὶ τὸῦ ἀρκείσϑωσαγ. V. 7 ΤΙρδϊέμενοι ) ᾿Αμελυταί. V. 


me, quaefo, mittas, qui benignitatis modum intelligant ; 
qui me ample&antur , quibus pretiofus fim & defiderabi- 
lis: hi vero fatui cum Paupertate ufque & ufque verentur, 
quando illam me potiorem ducunt , acceptoque ab ea rhe- 
none & ligone, quatuor obolorum mercedula contenti vi- 
vant , qui decem talentorum munera fic negle&tim abiiciunt. 

lup. Nil tale pofthac adverfus te Timon faciet: a ligo- 
ne probe perdo&tus fuit te Paupertati anteponere; nifi fi 
lumbos forte fortitus eft cuilibet dolori impenetrabiles. At 
tu mihi mirum in modum querulus videris, qui nunc Ti- 
inonem accufes , quod tibi reclufis foribus hac illac vaga- 
ri, prout libitum fuit, permifit, neque domi claudens, 
neque in te zelotypia ardens. Olim autem adverfus divi- 
tes indignabaris, claudi te ab iis conquerens repagulis , cla- 

Fa 


Lon] 


3 


$5 L4 e TWIN 


καὶ σημείων ἐπιβολαῖν' ὡς μηδὲ παρακύψαι Coi ἐς τὸ 
ζῶς δυνατὸν εἶναι. ταῦτα γοῦν ἀπωδύρου πρός με: ἀπο- 
πνίγεσιϑαι λέγων ἐν πολλῷ τῷ σκότω᾽ καὶ διὰ τοῦτο 
ὠχρὸς ἡμῖν ἐφαίνου, καὶ φρονξίδος ἀνάπλεως, CUy- 
ἐσπακὼς τοὺς δακτύλους πρὸς τὸ ἔθος τῶν συλλογισ-- 
μῶν, καὶ ᾿ἀποδράσασιϑαι. ἀπειλῶν εἰ καιροῦ λάβοιο 
παρ᾽ αὐτῶν. καὶ ὅλως, τὸ πρᾶγμα ὑπέρδεινον ἐδόκει 
σοι; ἐν χαλκῷ, ἢ σιδήρῳ ϑαλάμῳ, καθάπερ τὴ τὴν Δα- 
γάην » παρϑενεύεσιϑαι ὑ ὑπ᾽ ἀκριβέσι καὶ παμπονήροις 
παιδαγωγοῖς ἀνατρεφόμενον, τῷ Ἰόκῳ, καὶ τῷ Λο- 
14 yip. Λτοπα γοῦν ποιεῖν ἔφασκες αὐτοὺς, ἐρώντας 
μὲν εἰς ὑπερβολὴν, ἐξὸν. δὲ ἀπολαύειν, οὐ τολμώντας, 
οὐδὲ ἐπ᾿ ἀδείας χρωμένους τῷ ἔρωτι» πυρίους yt ὄντας, 
ἀλλὰ Φυλάττειν ἐγρηγορό (rcg, ἐς τὸ σημεῖον καὶ τὸν 
μοχλὸν ἀσκορδαμυκτὶ βλέπωντας, i ἱκανὴν ἀπόλαυσιν 
οἰομένους » οὐ τὸ αὐτοὺς ἀπολαύειν ἔχειν, ἀλλὰ τὸ μή: 


6 Καὶ ἀποδράσεσξ ar) ! Amodpacez yai παρ᾿ αὐτῶν, ἀντὶ τοῦ ἐξ αὐτῶν. Ve 
; 


vibus, & annulo impreffo, ut ne oculis quidem obliquis 
lucem tibi fas effet afpicere. Haec igitur apud me làmen- 
tabaris, in tantis tenebris fuffocari te dictitans: atque id 
propterea pallidus eras , curis perditus , digitofque contra- 
&os habebas ob frequentem computandi confuetudinem ; 
quin & minitabaris, te quandoque aufugiturum , fi quam 
nancifci occafionem poffes. Ad pauca ut redeam , gravif- 
fimum tibi videbatur, in ferreo aut aereo thalamo virgi- 
nem cuflodiri, velut alteram Danaén, & fub acribus & 
fcelerofis paedagogis educari, Foenore & Ratiocinio. Eosita- 
que plane ineptos effe dicebas, qui cum te mifere amarent, 
poffentque frui, nor auderent tamen: neque amore fuo 
fecure uterentur, quibus id liberum effet; fed te pervigili 
cuftodia fervarent, figillum aut repagulum oculis haudqua- 
quam demotis afpicientes; feque abunde potiri exiftiman- 


T RMO.N. 85 


mm μεταδιδόναι, τῆς ἀπολαύσεως, καθάπερ τὴν ἐν τῇ 
φάτνῃ κύνω; μήτε αὐτὴν ἐσιθίρυσαν τῶν κριδῶν, μήτε 
τῷ ἵππῳ πεινώντι ἐπιτρέπουσαν. καὶ προσέτι γε καὶ 
κατεγέλας αὐτῶν Φειδομένων, καὶ φυλαττόντων, καὶ 
τὸ καινότατον » αὑτοὺς ζυλοτυπούντων' ἀγνοούντων δὲ ὡς 
κκατάρειτος οἰκέτης L οἰκονόμος s ἢ παιδότριῳ v Uti icy 
λαθραίως t ἐμπαροινήσει; τὸν κακοδαίμονα, καὶ ἀνέρα- 
στον δεσπότην, πρὸς ὠμαυρόν τι καὶ μεικρόστομον λυχνίς 
jw», καὶ à διψαλέον ϑρυαλλίδιον ἐπαγρυπνεῖ ἐ ἐάσας τοῖς 
τόκοις. πῶς οὗ οὖν οὐκ ἄδικον, πάλαι μέν σου ταῦτα αἰ- 
τιῶσϑαι, yo δὲ τῷ 2 Τήμωνι τὸ τὼ ἐναντίω ἐπικωλεῖν; 
ΠΛΟΥ͂Τ. Καὶ μὴν εἴγε raa ἐξετάφοις, ὁ ὥμφω c σοι 
εὔλογα δόξω ποιεῖν. τοῦ τε γὰρ Τίμωνος τὸ Τὰ πάνυ τοῦτο 
ἀνειμένον, ἀμελὲς καὶ οὐκ εὐγοϊ κὸν, ὡς πρὸς ἐμὲ; εἰκάς- 
τῶς ἂν δοκοίη" τούς τε αὖ κατάκλειστον ἐν ϑύραις καὶ 


6 ΤΠιαιδότριψ) Παιδοτρίβης, ἀλείπτης, διδάσκαλος, γυμναστής. V. 


tes, non fi fruerentur ipfi, fed omnibus fruendi faculta- 
tem fi praereptum irent; quod plane canem in praefepio 
fa&titare videmus , qui nec ipfe hordeum attingat, nec 
equum efurientem finat attingere. Infuper, fi fatis memini, 
€os irridebas, qui perpetuo parcerent, δὲ cuftodirent, ὃς 
(quod prodigii inftar fit) in fe ipfos zelotypi forent ; 1gno- 
rarent autem , fceleftiffimum aliquem fervulum , aut paedo- 
tribam , clanculum fubeuntem , hero inamabili & Dis iratis 
nato fubliturum os, dum ad lucernam obícuram , & exi- 
guum habentem ellychnium , paululoque inftru&am oleo, 
ufuris computandis invigilat. Qui autem, o Plute , abfur- 


."dum non fit, haec olim divitibus obieciffe te, nunc vero 


plane contraria Timoni vitio vertere? 

Plut. Atqui fi vera lubet inquirere, utrumque meritif- 
fimo videbor facere. Nam huius quidem Timonis foluta 
licentia, mera negligentia , non benevolentia, ad me quod 

ἘΝ 


16 


26 LA € wu 


σκότῳ Φυλάττοντας, ὅπως αὐτοὶς παχύτερος γενοίμην, 
καὶ πιμελὴς - καὶ ὑπέρογκος» ἐπιμελουμένους, οὔτε 
προσαπτομένους αὐτοὺς, οὔτε εἰς τὸ Φῶς προάγωντας, 

ὡς μηδὲ ὀφϑείην στρός τινος ; ἀνοήτους ἐνόμιζον εἶναι, καὶ 
ὕβριστας, οὐδὲν ὀδικοῦντά με ὑπὸ σοσούτοις δεσμοῖς 
κατασήποντας" οὐκ εἰδότας ὡς μετὰ μικρὸν ἀπίασιν 
ἄλλω τοὶ τῶν εὐδαιμόνων με καταλιπόντες. Οὐτ᾽ οὖν 
ἐκείνους, οὔτε τοὺς πάνυ , προχείρους εἰς ἐμὲ τούτους ἔπαμ- 


DE ἀλλὰ τοὺς. ὅπερ ἄριστόν ἐστι: μέτρον ἐπιθήσοντας 


τῷ πράγματι » καὶ μήτε ἀφεξομένους τοπαράπιαν, μή- 
b 

TÉ προησομένους τὸ ὅλον. σκόπει yao: ὦ Ζεῦ, πρὸς τοῦ 

Διὸς, & τις νόμῳ γήμας γυναῖκα νέαν, καὶ καλὴν», 

ἐπειτώ μήτε Φυλάττοι; μήτε ζηλοτυποῖι τοπαράπαν» 

3.3 Ἂς N "2 » ^ ele, 7 Ν 9 

ἀζιεὶς καὶ βαδίζειν evlo, ἂν εὔέλοι νύκτωρ, καὶ μὲ 


1I Ex πεῖ γὰρ, ἃ Ζεῦ ) Παίζε Qo χρημένους" À καὶ ἐθιχὺν τοῦτο ποιεῖ 
πρὸς τοὺς ῥήτορας οὕτω συνεχῶς χες χαὶ ἁπλοϊχόν. V. 


fpe&at, haberi debet: illos autem , qui me claufum tot oftiis 
n tenebris detinerent , dantes operam, ut me craffiorem 
redderent & pinguiorem , atque corpulentiorem aequo, 
neque ipfi me attingentes, neque in lucem producentes , 
ut ne a quoquam viderer, prorfus defipere, & in me con- 
tumeliofos effe rebar, qui nil peccantem computrefcere iu- 
berent tot vinculis impeditum , nefcientes interim , poft pau- 
lo fe e vita deceffuros , meque fortunatorum cuipiam re- 
licturos. Itaque adeo neque illos reftri&os laudem , neque 
eos rurfus, qui me libentius contreQant ὃς infumunt, fed 
potius eos, qui, quod apprime in vita utile eft, modera- 
tionem adhibeant; qui neque proríus abfüineant, neque 
omnino proiciant, & cuilibet obtrudant. Illud enim per 
lovem vide, quaefo, luppiter: fi quis legitimis nuptiis 
formofulam-aliquam uxorem in ipfo aetatis flore duxerit, 
deinde neque domi cuftodiat, neque ullo zelotypiae fenfu 
moveatur, nodu & interdiu , qua vifum eít, vagari per« 


T »? M'O IN. $5 


ἡμέραν, καὶ ξυνεῖνωι τοῖς βουλ ομένοις, μῶλλον δὲ αὐτὸς 
ἀπάγοι μοιχευδησομεένην, ὁ ἀνοίγων τὰς ϑύρας, καὶ μα- 
στροπεύων, καὶ πάντας Ur αὐτὴν κωλῶν, ἄρω ὁ τοιοῦ-- 
τος ἐρῴν δόξειεν ὥν; οὐ σύ γε, ὦ Ζεῦ, τοῦτο Φαίης ἂν, 
ἐρασθεὶς πολλάκις. E; δέ τις ἔμπαλιν ἐλευθέραν γυ- 
γαΐκω, εἰς τὴν οἰκίαν νόμῳ παραλαβὼν ἐ eT ἀρότῳ παί- 
day γνησίων, ὁ δὲ prs αὐτὸς προσάπτοιτο ἀκμωίας 
καὶ καλῆς παρθένου, μήτε ἄλλῳ προσβλέπειν ἐπιτρέ- 
ποι» ἄγονον δὲ καὶ στεῖραν d -παρθενεύοι. 
καὶ ταῦτα d φάσκων, καὶ δῆλος ὦ ὧν ἀπὸ τῆς aoa 
καὶ τῆς σωρκὸς ἐκτετηκυίας , καὶ τῶν ὀφθαλμῶν ὑποδε- 
δυκότων, ἐσ ὅπως ὃ τοιοῦτος οὐ παραπαίειν δόξειεν ἂν. 
δέον παιδοποιεῖσθαι, καὶ ἀπολαύειν τοῦ γάμου, κατώ- 
μαραίνων εὐπρόσωπεν οὕτω καὶ ἐπέραστον κόρην; καθά- 


6 Ἔπ᾽ ἀρότῳ) Emi σπορᾷ. C. G. 


mittens, & cum obviis quibufque aetatulam fuam oble- 
&are; aut potius aliquo corrumpendam ab adüulteris du- 
cat, fores aperiens, proftituens , & omnes ad eam con- 
vocans; quid, quaefo, talis vir uxorem amare videatur ? 
Haud iftud tu quidem dixeris, Iuppiter , qui quid fit amor, 
re faepenumero expertus es. Si quis contra uxorem lege 
domum duxerit, Zrvo μὲ venereo laetus liberos ferat, floren- 
tem autem puellam nec attingat ipfe, neque alium quem- 
quam ad illam oculos adiicere finat; domi autem conclu- 
fam cuftodiat, nullam ex ea prolem fufcipiens , eius tamen 
amore flagrare fe dictitans, idque indicans vultus colore, 
macrefcente in dies & horas corpore, concavis & intror- 
fum recedentübus oculis: an non eiufmodi vir pro cerrito 
circumferri debeat , qui quafi Cereri facerdotem per to- 
tam vitam nutriens, tam venuftam tamque amabilem puel- 
Iam deflorefcere abíque omni Veneris ufu fineret, cum con: 
F4 


ui 


18 


$8 L B X 1X UE 


περ LA TÀ ἢ Θεσμοφόρῳ τρέφων ς διὰ παντὸς τοῦ βίου; 
ταῦτα καὶ αὐτὸς ἀγανακτῶ, πρὸς ἐνίων μὲν ἀτίμως 
λακτιζόμενος καὶ λαφυσσόμενος. καὶ ἐξαντλούμενος" 
ὑπ᾽ ἐνίων δὲ, ὥ ὥσπερ στιγματίως δραπέτης πεπεδημένος. 

ΖΕΧΣ Li οὖν ἀγανωκτεὶς κατ᾽ αὐτῶν; διδόασι γὰρ 
ἄμφω καλήν τὴν δίκην" οἱ μὲν, ὥσπερ ὃ Τάνταλος, 
ἄποτοι καὶ ἄγευστοι, καὶ ξηροὶ τὸ στόμα, ἐπικεχηνό- 
τες μόνον τῷ χρυσίῳ" οἱ δὲ, καθάπερ ὁ ὃ Φινεὺς, à ἀπὸ τῆς 
φάρυγγος τὴν τροφὴν ὑπὸ τῶν ἁρπυιῶν ἀφαιρούμενοι. 
ἀλλ᾽ emi dq ca Cpoyea répco παραπολὺ τῶ Τίμωνι 
ἐντευξόμενος. 

ΠΛΟΥ͂Τ. Ἐκεῖνος γὰρ πότε παύσεται ὥσπερ ἐκ 
κοφίνου deae t πρὶν ὅλως εἰσρυήναί Mes κατὼ 
σπουδὴν ἐξωντλῶν, φθάσαι βουλόμενος τὴν ἐπιῤῥοὴν» 
μὴ ὑπέραντλος εἰσπεσὼν ἐπικλύσω αὐτόν; ὥστε ἐς τὸν 


| Θεσμο φόρῳ) T$ ἑ ἑστία" ἐπαρ- Aag sacer xal é£ayrAeia tau πα- 
ϑενεύοντο γὰρ αἱ ἱέρειαι αὐτῆς παν- ραχωρούμενος. : 
ταχοῦ V. 9 ᾿Αφαιρούμενοι ) Παϑητιχῶς 
3 Καὶ λαφυσσόμενος ) "Avrl τοῦ ἀχουστέον, ἀντὶ τοῦ στερούμενοι. V. 


tra liberos ex ea tollere & coniugio frui deberet? Ad hunc 
plane modum quidam me calcibus ignominiofe quatiunt , 
luxuriaque fua effundunt atque exhauriunt: a nonnullis 
sutem velut fugitivus aliquis notis compunctus vincior. 
lup. Quid, quaefo, illis fuccenfes? utrique enim graves 
poenas dant: alii enim veluti Tantalus aliquis , ore ficco 
ac ieiuno perftant, ad auri afpe&um rictu didu&to hiantes; 
ali autem fibi, itidem ut Phineus, cibum ex penitiffimis 
faucibus ab Harpyis eripi vident. Sed iam abi: nam Ti- 
monem multo impenfius , quam antea , fapere deprehendes. 
Piut. Quid autem ? an is aliquando definet confulto , vel- 
uti ex perforato cophino exhaurire me, priufquam totus 
infuxero, (veluti praevenire ftudens nimiarum opum in- 
fluxum) ne copiofior incidens ipfum inundem? Quare 


Lum 


tt ἘΝ Ὁ WX: $9 


«ay Δαναΐδων πίθον ὑδροφορήσειν μοι δοκῶ, καὶ μάτην 
ἐπαντλήσειν, τοῦ κύτους μὴ στέγοντος' ἀλλὰ πρὶν εἰσ-- 
pneu, » σχεδὸν ἐκχυθησομένου τοῦ ! ἐπιῤῥέοντος' οὕτως £U- 
pórepor τὸ πρὸς τὴν ἔκχυσιν κεχηνὸς τοῦ πίθου, καὶ ἀκώ- 
λυτος ἡ ἔξοδος. 

ΖΕΥΣ. (Οὐκοῦν εἰ μὴ ἐμφράξηται τὸ κεχηνὸς τοῦτο; 
xata εἰς τὸ ὥπαξ ὁ ἀναπεπταμένον, ἐκχυθέντος t ἐν βρώχει 
σου; ῥαδίως εὑρήσει τὴν διφθέραν alus, xci τὴν δίκελ. 
λαν ἐν τῇ τρυγὶ τοῦ πίδου. ἀλλ᾽ ἄπιτε ἤδη, καὶ Ur 
τίξετε αὐτόν' σὺ δὲ μέμνησο, 9 Ἕρμη, 8 ἐπανιῶν, πρὸς 
ἡμᾶς ἄγειν τοὺς Κύκλωπας ἔκ τῆς Αἴτνης. ὅπως τὸν 
"κεραυνὸν ἀκονήσαντες ἐπισκευάσωσιν, ὡς 7104 "ye τεθηγ-- 
μένου αὐτοῦ δεησόμεθα. 

ΕΡΜ. Τροΐωμεν, ὦ Τ]λοῦτε. τί τοῦτο; ὑποσκάξεις; 
ἐλελήϑεις με» ὦ γεννάδω, οὐ τυφλὸς μόνον; ἀλλὼ καὶ 
χωλὸς ὦν. 

3 Τοῦ ἐπιβῥέοντος) Τῆς ἐπιῤῥοῆς.Υ. 7 Εἰς τὸ ἅπαξ) Αντὶ τοῦ διόλου. V. 


videor mihi aquam in Danaidum dolium congefturits , & 
fruftra infufurus, cum vas perfluat , & id, quod ingeftum 
fuerit, iam iamque fit efüuxurum , priufquam influxerit; 
adeo latus eft ad effiuxum liquoris hiatus dolii ac facilis 
exitus. 

lup. Proinde rimam iftam & hiatum nifi femel & dili- 
genter obftruxerit, in faece dolii rhenonem una cum ligo- 
ne reperiet , poftquam tu cito effufus fueris. Sed iam ali- 
quando abite, atque hominem ditate. At heus tu, Mercu- 
ri, curato adductos tecum ex Aetna Cyclopas, qui mihi 
Ecl exacuant ac reficiant: eo enim perquam acuto no- 
bis opus erit. 

Mer. Pergamus , Plute. Quid hoc autem? claudicas? 
Tgnorabam, o bone, effe te non modo caecum, fed clau- 
dum etiam. 


1g 


20 


90 LT ὙἙΡΆ  Ὺ 
, SN ^ “ ^ , 7 Ν 
ΠΛΟΥ͂Τ. Οὐκ ἀεὶ τοῦτο, ὦ "Ep; ἀλλ᾽ ὁπόταν μὲν 
ἀπίω παρώ τινῶ duis φβθεὶς ὑπὸ i^ U Διὸς, οὐκ cid" ὅπως 
βραδύς εἰμι καὶ χωλὸς ἀμφοτέροις, ὡς μόλις. τελεῖν 
ἐπὶ τὸ τέρμα, προγηράσαντος ἐνίοτε τοῦ περιμένοντος. 
ὁπόταν δὲ ἀπαλλάττεσιδαι den , πτηνὸν ὄψει » πολὺ τῶν 
ὀρνέων ὠκύτερον. ἅμα γοῦν ἔπεσεν ἡ ὑσπληγξ- κὠγὼ 
M Ξ / v ε 7 & 
304 ἀνακηρύττομωιε νενικηκὼς. ὑπερπηδήσας τὰ στάδιον, 
ν δ »8 , ^ ^i 
οὐδὲ ἰδόντων ἐνίοτε τῶν ϑεατῶν. 
, 5 ^) »-"ὕ» ; , N M b" v 
EPM. Οὐκ ἀληβθη ταυτῷ Que. ἐγὼ δὲ καὶ πολλοὺς 
by , wo , ^ NK »"5 N e/ , 
ἂν εἰπεῖν ἔχοιμί doi, χθὲς μὲν οὐδὲ ὀβολὸν, ὠστε πρίω-- 
9 / E 7 EPA NY Ζ΄ ᾿ 
σϑαι βρόχον, ἐσιχηκότας» ἄφνω δὲ τήμερον πλουσίους 
ἣς € ANON ^ n E / " 
καὶ πολυτελεῖς, ἐπὶ λευκοῦ ζεύγους ἐξελαύνοντας , οἷς 
᾽ δὰ * y "P" y, NU x x 
οὐδὲ κορῶν ογος ὑπήρξε πώποτε. καὶ ὁμῶς πορζῴυροι καὶ 

6 Ἔπεσεν ἡ Vent) Tv συνέ- 10 Πρίασϑαι βρύχον) Βρόχον εἴς 
χοντα τὰς χιγχλίδας, μεχλὺν, ἣν τὸ dU ἀπορίας βίου ἀνάψαντας ἑαυα 
ἀρτίως Aápyay φασὶ, ὕσπληγα χα- τοὺς ἀπολῦσαι τοῦ ζῇν. V. 
aci. V. 

Plut. ld mihi non femper ufu evenit: fed cum ab Iove 
ad quempiam mittor , repente tardior paulo fio , & utro- 
que crure claudus, ita ut vix atque aegre itineris finem 
attingam , cum is iam , ad quem miffus fueram, longo fe- 
nio confectus plerumque iacet. At fi quando difcedendum 
fit, tum vero me alatum dicas, ipfis avibus celeriorem. 

»' Ip 
Itaque ubi primum excidit circi repagulum, iam me vi- 
€&torem proclamat praeco, qui ftadium tanta pernicitate 
percurrerim , ut quandoque ne fpe&atores ipfi oculis me 
currentem fequi potuerint. 

Mer. Minus vere ifthaec, Plute: nam multos ego me- 
morare poffum , qui, cum heri ne obolum quidem habe- 
rent, qui fibi pararent laqueum , hodie repente divites exfi- 
ftunt, fumtus ingentes faciunt, & bigis albis vehuntur , 
quibus ne afellus quidem unquam domi fuit; & tamen 
purpura aureifque annulis fulgentes incedunt; qui, ut opi 


T ΝΜ 6 N. 91 


χρυσόχειρες περιέρχονται; οὐδ᾽ αὐτοὶ πιστεύοντες οἴμνωι 


ὅτι μὴ ὄναρ πλουτοῦσιν. 


ΠΛΟΥ͂Τ. Ἑτεροῖον TOUT. ἐστὶν » ὦ Epp; xc οὐχὶ 


Tig ἐμαυτοῦ ποσὶ [dodici τότε. οὐδὲ ὁ ὃ Ζεὺς, ὠλλ᾽ à 


Τ]λούτων ἀποστέλλει μὲ πορ᾽ αὐτοὺς, ὥτε πλουτοῦό- 


ἣ᾿ Ἄν δι Ὁ M ^ n ἃς ^4 
τῆς. καὶ μεγαλόδωρος Xe οὐτὸς ὧν. δηλοῖ γοῦν καὶ τῷ 


ac , SN / m ^ 3/165.27 
ὀνόματι. ἐπειδὰν τοίνυν μετοικισιϑήνωι δέῃ ps map ἑτέ: 
ρου πρὸς ἕτερον, ἐς δέλτον ἐμβαλόντες p» καὶ κατώση- 
Μινάμενοι ἐπιμελώς. Φορηδὸν à ἀράμενοι, μετακομέξουσι. 


καὶ ὃ μὲν νεκρὸς ἐν σκοτεινῷ σου τῆς deer πρόκειται» 


ὑπὲρ τὰ γόγατα παλαιῷ τῇ ὀβόνῃ σκεπόμενος περιμά- 
χῆτος ταῖς γωλαοῦς. ἐμὲ δὲ οἱ ἐπελπίσαντες ἐν τῇ ὠγο- 
ρῷ περιμένουσι κεχηνότες, ὥσπερ τὴν χελιδόνω προσπε- 


1 Χρυσόχ ειρεςὴ Χρυσόχειρες ἤτοι 
τοῖς δαχτυλίοις πε ριαυγαζόμενοι 
τοῖς χρυσοῖς, ἢ δι᾽ εὐπορίαν ὑπερ- 
βάλλουσαν χειροπληθῶς τὺν χρυσὸν 

"ασπείροντες. V. 
4" AX ὁ Πλούτων) Aivirrerat 
εἰς τοὺς ἀπὸ τὰν τελευτώντων πλοῳ- 


, L4 
σίων διαδεχομένους τὸν κλῆραν. ταύ-- 
τῇ TOL χαὶ ὑπὸ τοῦ Πλούτωνος φησὶν 

2 E * * ES ne. ΄ 2 Ν 
αὐτοῖς τὴν ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ 
χρείττογα μεταβολήν. V. 

8 Δέλτον) Δέλτον χαλεῖ xad τὸν 
2.9. , 

ἐν εἰλήσει βιβλίον, C. G. 


nor , nondum fatis fibi perfuadere poffunt , fuas illas opes 
fomnium non effe. 

Plut. Iftuc, quod dicis, Mercuri, longe diverfum eft ; 
nec tunc meis me.pedibus porto , neque me tunc luppiter, 
fed Pluto ad eos mittit , ut pote qui πλουτοδότης & ipfe 
fit [opum largitor] & fplendidorum munerum dator , quod 
& fuo ipfius nomine fatis indicat. Itaque cum mihi ab alio 
ad alium migrandum eft, me in tabulas teftamentarias con- 
Beiunt, ac diligenter obfignantes domo me baiulorum ope- 
ra efferunt: interea mortuus in obícuro aliquo aedium lo- 
co iacet, detrito linteo obte&is genibus, dum circa ipfum 
decertant feles, eius cadaver attingere gefiüientes; me au- 
tem ii, qui tamdiu fperaverant , ad forum itidem ut hi» 


2I 


͵΄ 7 e , 'E δὲ à s ^ 
Ap τομενήν τεέτρίγοτες 0) νέοττοι. σειοῶν O€£ TO σήμέειον 


τ 


9: L Eo ANH 


ἀφαιρεθῇ, καὶ τὸ λῖνον er pens X2 ἡ δέλτος AU s 
καὶ ἀνακηρυχβῇ μου ὁ καινὸς δεσπότης, ἡ ἤτοι συγγενής Ἷ 
τις. ἢ κόλαξ, ἢ καταπύγων οἰκέτης» ἐκ παιδικῶν τίς 
pues » ὑπεξυρημένος ἔτι τὴν γνάθον, ἀντὶ ποικίλων καὶ 
παντοδαπῶν ἡδονῶν, & δὴ ᾿ἑξωρος ὁ ὧν ὑπηρέτησεν αὐτῷ, 
μέγα τὸ μίσθωμα ὁ ὃ γενναῖος ἀπολαβὼν, ἐ ἐκεῖνος μὲν, 
ἕστις ἂν A ποτε, ᾿ἁρπασάμενός μὲ αὐτῇ δέλτῳ, Oe 
φέρων, ἀντὶ τοῦ τέως Πυῤῥίου, ἢ 4 Δρόμωνος, ἢ 7 "TiO: 
Μεγακλῆς, ἢ Ί Μεγάβυζος, ἡ 7 {Πρώταρχος μετονομα- 
σιϑείς᾽ τοὺς μάτην κεχχνότας ἐκείνους εἰς ἀλλήλους ἀπο- 
βλέποντας καταλιπὼν, ἀληθὲς ὁ ἄγοντας τὸ πένθος, 
οἷος αὐτοὺς ó ϑΘύννος ἐκ μυχοῦ τῆς σα γήνης δέφυγεν, 
οὐκ ὀλίγον τὸ δέλεαρ καταπιών. Ὃ δὲ, ἐμπεσὼν ἀθρόως 


2 Αφαιρεθῆ) T Τὸ ἀφαιρεθῆ χαὶ 5 "Avril τοῦ τέως Πυῤῥίου) Οἶχε- 
πὰ ἑξῆς σχῆμα ἐστὶν ἰσοχατάληχτον τιχὰ ταῦτα παρὰ τοῖς παλαίοις 
παρὰ τοῖς bwropci λεγόμενον , ἢ χαὶ ὀνόματα. V. 
πάρισον. V. 


rundinem advolantem puili exfpe&ant. Ubi autem fubla- 
tum eft figillum, & lineum teftamenti* vinculum incifum 
eft, tabulaeque apertae, ac novus opum dominus decla-- 
ratus eít cognatus aliquis, aut affentator , aut fervulus de- 
nique, qui ad obíequium venereum praefto erat, & ea 
eratia ceteris praelatus omnibus, rafa etiamnum barba; 
magnum pretium ferens tot voluptatum, quas hero attu- 
li; dum fe, iam exoletus, ei perdepfendum obfequiofe 
permittit. Is igitur , quifquis tandem fit , me cum teftamen- 
ti tabulis arripiens, curriculo domum contendit, mutato 
repente nomine, ut qui antea Byrria, vel Dromo, aut , 
f mavis, Tibius vocabatur, deinceps Megacles, Protar-. 
chus, aut Megabyzus dicatur : illos incaffum hiantes , & 
inter fe afpicientes reliquens, dolore non ficto lugentes ,. 
qui tantum thynnum ex intimo fagenae receffu elapfum. 
amiferint, poft opimam efcam confumtam, In me igitur 


Tv PM 0 N. 9: 


$c ἐμὲ ἀπειρόκαλος καὶ παχύδερμος ἄνθρωπος. ἔτι τὴν 
πέδην me Opinar ᾽ καὶ εἰ παριῶν ἄλλος μαστίξειξ τις» 
ὀρόιον ὁ ἐφιστὼς τὸ οὖς. καὶ τὸν μυλῶνα ὥσπερ τὸ ἀν- 
ἄκτορον προσκυνῶν: οὐκ ἔτι Φορητός ἔστι τοῖς ἐντυγχά- 
νουσιν᾽ ἀλλὼ τούς τε ἐλευθέρους ὑβρίζει, καὶ τοὺς ὁμο- 
δούλους μειστιγοῖ» ἀποπειρώμενος εἰ καὶ αὐτῷ τὰ τοι-- 
αὕὗτω ἔξεστιν ἄχρις ἂν ἢ ἐς πορνίδιόν τι ἐμπεσῶν, E 
| ἱπποτροφίας ἐπιθυμήσας, ἢ ἥ κόλαξι παραδοὺς ὃ ἑαυτὸν 
ὀμνύουσιν; 7 μὴν εὐμορφότερον μὲν Νιρέως εἶναι αὐτὸν, 
β εὐγενέστερον δὲ τοῦ Κέκροπος, ἢ Κόδρου, συνετώτερον δὲ 
τοῦ Ὀδυσσέως, πλουσιώτερον δὲ cuiua ἱΚροίσων ὃ ε;...-: 
xaídexoh, ἐν ἀκαρεῖ TOU χρόνου ἄθλιος ἐκχέῃ τὰ κατ᾽ 
ὀλίγον £x. πολλῶν ἐπιορκιών, καὶ ἁρπαγῶν, καὶ παν- 
ουργιῶν συνειλεγ μένα. 

EPM. Αὐτά που σχεδὸν Cung τὰ γιγνόμενα. ὁπό- 


τ ᾿Απειρόχαλος) Σημειοῦ τὸ ἀπειρόχαλος πῶς ἐχρήσατο ἀντὶ TOU ἄπει- 
pos τοῦ xaXov. V. 


irruens talis vir, rerum bonarum imperitus , flolidus , qui 
pedicas etiamnum exhorrefcit, & , fi quis temere praeter- 
iens loris increpuerit, arre&tis auribus repente refiftit, pi- 
ftrinum autem veluti templum adorat : talis, inquam, vir, 
lis, quibufcum verfatur , non amplius tolerabilis, fed in 
homines liberos contumeliofus eft, confervos autem fuos 
flagellis urit, quafi experiundi gratia, num id fibi quoque 
liceat; ufque adeo, donec meretriculam aliquam na&us, 
vel equorum alendorum ftudio infaniens, aut affentatori- 
bus fefe totum dedens, deierantibus formofiorem ipfum 
Nireo effe, Cecrope aut Codro nobiliorem , Ulyffe pru- 
dentiorem , fedecim fimul una Croefis ditiorem, pun&o 
temporis ea effundat infelix , quae unciatim ex multis per- 
iuriis, rapinis ac fraudibus fibi pepererit. 

Mer. Id ferme, quod res eft, dicis. Cum vero tuis ipfius 


24 


yt) 


04 τ, αἰ € PAN. 


ταν δ᾽ οὖν αὐτόπους Dacicus , πῶς οὕτω TUCAOG ὧν εὐ 
ρίσκεις τὴν ὁδόν; ἢ πῶς διωγινώσκεις €C οὺς ἄν σε ὁ 
“Ζεὺς ἀποστείλῃ: κρίνεις εἰνοι τοῦ πλουτεῖν ὡξίους 

ΠΛΟΥ͂Τ. Οἴει γὰρ εὑρίσκειν με οἵ τινές εἰσι" 

EPM. Ma τὸν Δία οὐ πάνυ. οὐ γὰρ ᾿Αριστείδην 
καταλιπὼν, Ἱσπονίκω καὶ Καλλίᾳ Mns καὶ 
πολλοῖς ἄλλοις ΠΥ οὐδὲ poda ἀξίοις. πλὴν ἂλ- 
A τί πράττεις xeu aru eis ; 

HAOTT. "Ave καὶ κάτω πλανώμαι περινοστῶν, 
ἄχρις ἂν λάθω τινὶ ἐμπεσών.. ó δὲ, ὅ ὅστις ἂν πρῶτός μοι 
περιτύχῃ. , ἀπαγαγὼν ἔχει; σὲ τὸν Ἕρμῆν ἐπὶ τῷ πάρω- 
λόγω τοῦ κέρδους προσκυνῶν. 

EPM. Οὐκοῦν ἐξηπάτηται ὁ “Ζεὺς, οἰόμενός σε κατὼ 
τὰ αὐτῷ δοκοῦντα πιλουτίξειν ὅσους ἂν οἴηται τοῦ πλου- 
τεῖν ὡξίους s 

HAOTT. Καὶ μάλα δικαίως, ὦ "ade, ὅσγε τυ- 


pedibus uteris, qui, quaefo, tanta in te cum fit caecitas , 
viam tamen invenis? aut qui tandem diiudicas, ad quos 
te miferit Iuppiter, divitiis illos effe dignos deputans? 

Piut, Credis videlicet invenire me, quinam illi fint? 

Mer. Sane haud facile arbitror. Neque enim reiecto Ari- 
fide ad Hipponicum te aut Calliam adiungeres, complu- 
refque ex Athenienfibus, homines vix obolares. Ceterum 
ab Iove miffus quid facis? 

Plut. Suríum deorfum vagor perambulans , donec im- 
prudens in quempiam incidam ; is autem, qui me cunque 
obvium habuerit, ad fefe abduCtum obfervat , te, Mercu- 
ri, ob lucrum adeo infperatum venerans. 

Mer. Deceptus ergo eft Iuppiter, eos a te ditari exifti- 
mans , quos ipfe opibus dignos iudicarat ὃ 

Plut, Neque vero iniuria , o bone; qui quidem me cag- 


* pM'O N 9 


Qu orar tide, € ἔπεμπεν ἀνα φητήσεντω δ δυσεύρετον tU- 

τῶ χρῆμα. καὶ προπολλου ἐκλελοιπὸς ἐκ τοῦ βίου 
ὅπερ οὐδ᾽ ὁ Λυγκεὺς ἃ ὧν ἐξεύροι, ῥᾳδίως, ὁ ἀμαυρὸν οὕτω 
καὶ μικρὸν ὄν. τοιγαροῦν ἅτε τῶν μὲν ἀγαθῶν ὀλίγων 
ean, πονηρῶν, δὲ πλείστων ἐν ταῖς πόλεσι τὸ πᾶν ἐπ- 
ἐχόντων, ῥοώον ἐς τοὺς τοιούτους ἐμπίπτω περιϊῶν:» καὶ 
σαγηνεύομωι πρὸς αὐτῶν. 

EPM. Eire πῶς, ἐπειδαν καταλίπῃς αὐτοὺς; ῥωδίως 
Φεύγεις: οὐκ εἰδὼς τὴν ὁδόν: 

IIAOTT. ᾿Ὀξωδερκῆς τότε πῶς καὶ ἀρτίπους γίγνο- 
pau πρὸς μόνον τὸν καιρὸν τῆς Φυγής. 

ἘΡΜ. "Eri δή D καὶ τοῦτο ἀπόκριναι πῶς τυφλὸς 
ὧν, εἰρήσεται γὰρ, καὶ προσέτι ὠχρὸς, καὶ βαρὺς s £x 
σοιν σκελοῖν ᾽ τοσούτους ἐραστὰς ἔχοις» ὥστε πάντας 
ἀποβλέπειν εἰς σέ; καὶ τυχόντως μὲν» εὐδαιμονεῖν οἶε- 


€um effe fciens, eos quaefiturum mittebat , rem , ut vi- 
des, quam non fine fummo labore quis reperiat, quaeque 
jam pridem inter homines defecit: illam ne Lynceus qui- 
dem facile reperiat, cum adeo fit evanida ὅς exilis. Ita- 
que cum boni perquam pauci fint, pravi autem homines 
& ícelerati in urbibus omnia teneant, facilius in hos, quam 
in illos, dum hac illac vagor, incido, & eorum retibus 
impeditus haereo. 

Mer. At vero cum illos relinquis, quo pa&o tam faciie 
aufugis, qui viam non noris? 

Plut. Ad folam fugiendi occafionem oculi mihi ac pedes 
vigent. 

Mer. Hoc mihi quoque refponde , qui tandem fiat , ut, 
cum caecus fis, infuper etiam ( neque enim vera libet re- 
ticere) pallidus, & cruribus gravior, tot amatores habeas, 
ut omnes omnino homines unum te aípiciant; fique po- 
tiri te licuerit, beatos fe exiftiment, fin minus, vitam fibi 


26 


δά LU 6 AN 


eSor εἰ δὲ ἀποτύχριεν, οὐκ | ἀνέχεσθαι ζῶντας; oideb 
“γοῦν τινᾶς οὐκ ὀλίγους αὐτῶν οὕτω σου δυσέρωτας à 0y-— | 
τὰς» ὥστε καὶ εἰς βαθυκήτεα πόντον φέροντες ἔῤῥιψαν 
eLUTGUG , καὶ | πετρῶν κατ᾽ ἡλιβάτων, ὑπεροράσιδναι νο-- 
μίζοντες v ὑπὸ σοῦ, ὅτιπερ. οὐδὲ τὴ τὴν ἀρχὴν ἑώρας αὐτούς. 
πλὴν ὠλλὰ καὶ σὺ ἂν εὖ οἶδε ὅδ᾽ ὅτι ὁμολογήσειας, tin 
ξυνίης σαυτοῦ; κορυβαντιῶν αὐτοὺς, ἐρωμένῳ τοιούτῳ 
ἐπιμεμυηνότας. 
27 IDA Qi γὰρ τοιοῦτον οἷός εἰμι ὁρῶσιϑαι αὐτοῖς» 
χωλὸν ἢ τυφλὸν, ἢ ὅσω ἄλλά μοι πρόσεστιν: : 
EPM. ᾿Αλλὼ πῶς, ὦ llvre, εἰ μὴ τυφλοὶ καὶ 
αὐτοὶ πάντες εἰσί; 
IIAOTT. Οὐ τυφλοὶ, ὦ ἄριστε ἀλλ᾽ ἡ ἄγνοιω» καὶ 
5 ἀπάτη: αἵπερ νῦν κωτέλ χουσι τὰ πώνω, ἐπισκιώξου- 


| | 
! 
| 


1 


ci αὐτούς" ἔτι δὲ καὶ αὐτὸς, ὡς μὴ σαντάπασιν ἄμορ- 
Cog εἴην, 7 προσωπεῖον περιθέμενος ὁ ἐρασμιώτατον; διώ-- 
χρυσον: καὶ λιθοκόλλητον, καὶ ποικίλα ἐνδὺς, € ἐντυγΞ- 


^ Ξ ; ? 
1 Οἵόα γοῦν τινας Τὸ Θεόγνιδος διαπαίζει. V. 


abiudicent. Novi enim permultos , qui te ita miíere ama- 
runt, Ut fe praecipites pifcofa per aequora faltu Sublimi e fco. 
pulo dederint, exitimantes a te contemni , quod ipfos ne. 
primo quidem congreffu aípicere voluiffes. Ceterum tute 
ipfe confiteberis, opinor, fi modo te nofti, infanire iftos , 
qui talem amafium , tam vehementi , tamque perdito amo-- 
re profequantur. 3 

Plut. Cenfes nimirum, eum me ipfis videri, qui (iius 1 
claudum fcilicet , caecum, & quae alia in me funt vitia 2 

Mer. Qui, quaefo , nifi & ipfi caeci funt? 

Plut. Haud ita eft, o bone, (δά ignorantia & error 
quae nunc omnia invaferunt, caliginem ipfis obiiciuntz 
Adde , quod ipfe quoque , ne proríus deformis videar, apta- ἢ 
ta mihi perfona. perquam amabili , inaurata ,. gemmifque 


cvs, 


ἘΜΌΝ 97 
χάνω αὐτοῖς. οἷ δὲ; αὐτοπρόσωπον οἰόμενοι ὁρῶν τὸ κάλ- 
λος. pomi καὶ ἀπόλλυνται μή ἐντυγχάνοντες. ὡς εἴ ys 
τις αὐτοῖς. ὅλον ἀπογυμνώσας, ἐπέδειξέ με; δῆλον ὡς 
κατεγίνωσκον ἂν αὐτῶν; ἀμβλυώττοντες τὰ τηλικαῦ- 
τῶ; καὶ ἐρῶντες ἀνερεέστων καὶ Aeg Quy πραγμάτων. 
EPM. Τί οὖν ὅτι καὶ ἐν αὐτῷ Ὁ ἤδη τῶ σλουτεῖν y €vó- 

μένοι; καὶ τὸ προσωπεῖον αὐτὸ περιθέμενοι, ἔ eri ἐξαπώ- 
TÀYT4A καὶ ἅν τις ἀῷ αἰρηται αὐτοὺς, ϑϑᾶττον ἂν τὴ τήν 
κεφαλὴν ἢ τὸ προσωπιον σπρόοιντο; οὐ γὰρ δὴ καὶ τότε 
ἀγνοεῖν εἰκὸς αὐτοὺς, ὡς ἐπίχριστος ἡ εὐμορφίω ἐστὶν, 
ἔνδοθεν τὰ πάντα ὁρῶντες. 

ΠΛΟΥ͂Τ. Οὐκ ὀλίγω; ὦ "Eouz; καὶ πρὸς τοῦτό μοι 
συναγωνίζεται. 
EPM. Τὰ ποῖα ; 


1 Αὐτοπρόσωπογ) ᾿Αντὶ τοῦ αὖ- 
τόχρυμαι. Ac 

4 "Api βλυώττοντες) "Avril τοῦ μὴ 
ἔχοντες, Wroi «à δυνάμενοι βλέπειν 


" * 2 ΄ 05 
υπαχουστέον τὴν εἰς πρόθεσιν, ty. ἡ, 
; 
2 2? ^ 
ἀμβλυώττοντες εἰς τὰ τηλιχαῦτα, 
- s B Lord ΜΟΥ Σ 5 
eioyet , C XoTOOlyImyrec , τὸ ἀχριξες 


ποῦ βλέπειν ἀπολωλεχότες. V. 


τοσαῦτα μεγέθη τῶν καχῶγ" ἢ συν- 


difün&a , infuper varia vefte ornatus, iis me offero : illi 
autem , qui credant videre fe non perfonatam aliquam pul- 
chritudinem, fed in ipfo vultu effloreícentem , amore inar- 
defcunt , ac nifi potiantur , prae doloris impatientia fefe ipfi 
perditum eunt. Sane fi quis me nudatum iis oftenderit, 
damnabunt ipfi fefe , qui tantopere caecutiant, & res pror- 
fus inamabiles & invenuftas tam ftudiofe petant. 

Mer. Quid quod, poftquam iam divites fa&i funt, ac 
fibi perfonam aptavere , adhuc falluntur? Quid quod non- 
nulli capite libentius careant, quam perfona, fi quis haic 
illis eripere poftulet ? Neque enim cuiquam credibile fit , 
ipfos, qui omnia introrfus videant , ignorare , toram illa 
pulchritudinem inauratam effe. 

Plut, Plurima funt, o Mercuri , quae me in ea re adiuvant, 

- Mer. Quaenam illa ὃ 


Lucian. Voll. G 


28 


98 


IIAOTT. Ἐπειδάν τις ἐντυχὼν τοπρῶτον, ἀναπετώ- 
σας τὴν ϑύρων εἰσδέχεταί με: συμπαρεισέρχεται μετ᾽ 
iuc. λαβὼν ὁ τύζος, καὶ ἡ ἄνοια. “(αἱ 1 μεγαλαυχία : 
καὶ ἡ | μαλακία, καὶ ὕβρις. κοὼ ἀπάτη, καὶ ἀλλα 
erro, μυρία. ὑπο δὴ τούτων ἁπάντων καταληφθεὶς τὴν 
Ψυχὴν» ϑαυμάζει τὲ τὰ οὐ ϑαυμαστῶ, καὶ ὀρέγεται 
τῶν Φευκτῶν" 271 τὸν πάντων ἐκείνων πατέρα. τῶν 
εἰσεληλυῤότων κακῶν τέθηπε. δορυφορούμενον ὑ vr αὐὖ- 
τῶν, καὶ mera πρότερον πάθοι ἂν, 


ὑπομείνειεν ἄν. 


c Ὡς δὲ 0€ λεῖος €i, ὦ ᾧ ΤΠ]λοῦτε, καὶ ὀλισιϑηρὸς » 
καὶ δυσκάδεκτος, καὶ διοιφευκτικὸς, οὐδεμίαν ἀντιλο 


3 Λαθὼν ὁ 6 τύφος) Τύφος cix Th 
οἱονεὶ ἐχχεχαυρκέγον χωρίον. ἐξυρη- 
μϑσϑαι τὸν ἑαλωχύτα τῷ πάθει 
τούτω τῶν βελτίστων φρενᾶν, χαὶ 
pud ὑποὶ ἐέγαι συμφερόντως αὑτῷ 
“πιστάμενον, παρ᾽ ὃ χαὶ τύφος ti- 
pura τὸ πάθος" τύφω γὰρ τὸ φλέ- 
PA xai χαίω φασί" OPEP MENS γὰρ 
πούτῳ xai ἡ ἄνοια" ἀνουταίγουσι 
γὰρ. οἱ τῷ τύφῳ σεσαγηνευ μένοι τῷ 
ΩΝ εἰδέναι i ἔχειν. Ὁ γτι Χρῆσονται 


Ι, σι TU 


No 
5 ἐμὲ Trpoc: eu 


τοῦ πλούτου περιττότητι" τὸ d58 
ὑπούυομένη φιλάνθρωπον» ἀλλά y 
Oh χαὶ μαλαχίας συγέστιον αὐτοῖς 
ἐχέιάξ era τιθέναι ἑαυτὴν, Thy Sos 
ιν τε xai ϑηλύτηται διὰ τὴν εὐπο 
βίαν προβαλλομένη- Σύμμαχοι ταύ- 
ταῖς λοιπὸν pis τε καὶ ἀπάτη 
τῆς μὲν τῶν ἄλλων διὰ τὸν πλοῦτ ; 
ὑπερφρογεῖν ἐχούσης , τῆς δὲ τὸ πα 
ράλογον τῆς οἱ ἥσεως χρατύγειν ἂν 
πειθυύσης, χαὶ ὡς χαλῷ xal cuu 


e 


/ ͵ ^ 
ξαυτοῖς. "Evi τούτο!ς " ἄκαιρος pio TOUT προσαγαχείσηαι. V. 


STTEIGÉpX eTALL, μεγαλαυχία τῇ ἀπὸ 


Plut. Cum aliquis femel tantum mecum congreffus, ape 
tis foribus me admittit, ingreditur una mecum, eo non 
animadvertente, Arrogantia, Dementia , Iactantia , Molli | 
ties , Infolentia , Fraus, aliaque fexcenta : quae ubi homi | 
nis animum invaferunt ,ibitum quae miranda non funt 
iniratur, & quae fugienda appetit; me autem tot malorum i 
quae ingreffa funt, parentem fufpicit, illorum cin&um f: 
tellitio; cruciatus autem quoslibet patiatur facilius , quam 
me abiicere fuftinuerit. 

Mer. Quam vero laevis es δὲ lubricus, Plute, quam 
que aegre retineris; facile autem fugis, anfam nullam qua 


TIM Ὁ SYN 99 


E» παρεχόμενος βεβαίαν, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐγχέλεις, ἢ οἱ 
ὄφεις, διῶ τῶν δακτύλων δραπετεύεις οὐκ οἰδώ, & ὅπως ἥ 
Τροία δ᾽ ἔμπαλιν ἰξώδης TÉ, καὶ εὐλαβὴς, καὶ μυρία 
τῶ ἄγκιστρο ἐκπεφυκότα ἐξ ἅπαντος τοῦ “σώματος 
ἔχρυσω;, ὡς πλησιάσαντας εὐθὺς ἔχεσθαι» καὶ μὴ ἔχειν 
ῥαδίως ἄπολυθηναι. ἀλλὰ μεταξὺ ἠδὴ Φλυαροῦντας 
ἡμῶς πρᾶγμα οὐ μικρὸν διέλαβε. 
THAOZT..Lo 7OIOV 5 


D EPM. "Oz τὸν Θησαυρὸν οὐκ ἐπηγωγόμεθα., οὗπερ 
ἔδει μάλιστω. 

IIAOTT. Θάρῥει τούτου γε Ἑνεκῶ. ἐν τῇ LU αὐτὸν 
καταλείπων, ἀνέχομαι TU) ὑμᾶς, ἐπισκήψας ἔγδον 
μένειν ἐπικλεισάμ ἐνὸν τὴν ϑύρων, ἀνοίγειν δὲ μηδενὶ» ἣν 
μὴ ἐμοῦ ἀκούσῃ βοήσωντος. 

EPM. dp ἐπιβοωίνωμεν 1101 τῆς Ἀττικῆς. xo 


6 ᾿Αλλὰ μεταξὺ) ᾿Ατελὴς ὃ λόγος, αὐτῷ τῷ τοῦ δράματος ἔθει" πολλὰ 
ποιαῦτα [ev] τῇ χωμωδίᾳ, GSGiw τὰ Ἐπισχήψας)᾽ Ἐντειλάμενος. V. 


firma fit , praebens; fed veluti anguillae , aut angues , inter 
digitos, nefcio quo pa&o, elaberis! at contra vifcofa ac 
tenax Paupertas eít, facilem anfam praebens, & infinitos 
uncos ex omnibus corporis partibus exfertos habet, ita ut, 
qui ad eam acceflerint , continuo arripiantur, nec fe illinc 
expedire queant. Verum interea dum fermones nugando 
caedimus , rem haud neglieendam obliti fumus. 

Plut. Quam? 

Mer. 'Thefaurum non adduximus , quo tamen vel ma- 
xime nobis opus erat. 

Plut. Hac quidem caufa animo otiofo efto. Eum enim 
femper fub terra relinquo , cum ad vos aífcendo, imperans 
domi ut adfit foribus occlufis, neve cuiquam aperiat , ni 
nie clamantem audierit. 

Mer. Sed iam Atticos fines ingrediamur; tu vero feque- 

G 2 


Ὧ. 


100 


LZGIANS 


μοι ἕπου ἐχόμενος τῆς χλαμύδος, ἃ ἄχρις, ἂν πρὸς τὴν 


ἐσχατιὰν ἀφίκωμαι. 


IIAOTT. Εὖ ποιεῖς, ὦ Ἑρμῆ, χ χειρωιγωγῶν, ἐπεὶ ἥν 
γε ἀπολίπῃς Mt» Ὕπερβόλῳ τάχα 7 Κλέωνι € £7 e- 


4 Ὑπερβόλῳ τάχα D Κλέων!) 
Ὑπέρβολος οὗτος, ὡς ᾿Αγδροτίων 
φησὶν, ᾿Αντιφάγους ἦν, ὃν ὥστρα- 
χίσϑαι διὰ φαυλότητα. ὁ δὲ αὐτὸς 
χαὶ λυχνοποιὸς ἣν» χαὶ ἐλυχνοπώ- 
λει, ὡς ᾿Ανδοχίδης i ἱστορεῖ, ὃς χαὶ 
ἘΠ αὐτὸν εἶναι χαὶ βάρβαρον βού- 
λεται" ἐπὶ τούτου δὲ χαὶ τὸ ἔθος τοῦ 
ὀστραχισμοῦ men, ὡς Θεό- 
φραστος ἐν τῷ περὶ Νόμων λέγει" 
TI; ολύζυλ» 6c δὲ ἐγ"Δυμοτυνδαρέῳ Φρύ- 
γα αὐτὸν εἶναι! εἰς τὸ βά ἄρβαρον σχώ- 
πτῶν φησί. Κρατῖνος « ὁὲ ἐν Ὥραις 
ὡς παρελθόντος νέου τῷ βήματι μέ- 
poma χαὶ Pap ἡλιχίαν, χαὶ ^ Àpi- 
στοφάνης Σφηξὶ, χαὶ Εὔπολις Πό- 
λεσι- Πλάτων EP ὃ Κωμιχὸς ἐ ἐν Ὕ- 
περβόλῳ Λύδον αὐτὸν φησὶν εἰ- 
yh. e nn ἄλλως" ἔστι δὲ τῇ 
ἀληθείᾳ Χρέμοητος, ὡς Θεόπομπος 
ἐν τῷ περὶ δημαγωγῶν" Θεόπομ- 
πος di πάλιν ἐν dextro Φιλιππιχῷ 
£y | Σάμῳ φησὶν ἐπιβουλευθέντα ὑπὸὺ 
τᾶν ᾿Αθήνηϑεν ἐχθρῶν ἀναιρεθῆναι» 
τὺ δὲ vexpby αὐτοῦ εἰς σάχχον βλη- 
θὲν διφῆναι εἰς τὸ πέλσγος. 

Ὃ δὲ Κλέων ὀημαγωγὺς ἢ ἣν ᾽Α- 
θυναίων προστὰς αὐτῶν ἕπτα ἔτη, 
Vc πρῶτος ἡμηγορῶν ἀνέχρεγεν ἐπὶ 
βήματος καὶ ἐλοιδορήσατο, Ὁρασὺς 
ὧν οὕτως, ὥστε, χαθὼς Θεύπομπος 
ἑστορεῖ, συνελυλυδιότων ᾿Αϑηναίων 
παρελθεῖν εἰς τὴν ἐχχλησίαν στέφα- 
γον ἔχονται, χαὶ χελεῦσαι αὐτοὺς 
ἀναβαλέσξαι τὸν σύλλογον, τυγ- 
χάνειν γὰρ αὐτὸν ϑύοντα, xai ξέ- 
Vous ἑστιᾶν μέλλοντα, χαὶ pecu 


τὴν ἐχχλυσίαν. Δωροδόχος ἃ δὲ εἰς 
ὑπερβολὴν ὑπ TREE; xai ποῦτο "- 
Aoi αὐτοῦ ἡ γραφεῖσα iT αὐτοῦ 
Μιτυληναίοις ἐπιστολῇ" ὕστερον δὲ 
Μιτυλήνης ἁλούσης ὑπὸ Πάχντος 
τοῦ στρατηγοῦ, τὴν μὲν ἔμπροσξεν 
ἡμέραν συμπεῖσαι τὸν ὁῆμον, ὡς 
χρὺ Λεσβίων ἁπάντων πλὴν Ma- 
ϑυμγαίων ποὺς μὲν ἡβᾶντας ἀπο- 
χτεῖναι, παῖδας ὁὲ καὶ ywvaixac 
ἀνδραποδίσασ σθαι, καὶ τὸ ψήφισμα 
τοῦτο ἀποστείλαι ἐπὶ τῆς Παράλου- 
τῆς δὲ νυχτὸς ἐπιούσης ἐλθόντων ὡς 
αὐτὸν τῶν ἐπιδημούντων. ᾿Αθήνησε 
Λεσβίων » xai δέκα ταλάντοις αὐ- 
τὸν ἀργυρίου μετελθόντων » Mira 
πεῖσαι πάλιν τὸν ULP x τριή- , 
p? πάλιν ἄλλην ἀποστεῖλαι AYMIpó Ue 
cay τὸ ψήφισμα" οἵ οὕτω Θουκυδίδης. 
᾿Ἐπέστη δὲ xad τῇ πρὸς Aaxeóai- 
μμογίους εἰρήνη, ὡς Φιλόχορος χαὲ 
᾿Αριστοφάνης, προσϑϑεὶς ἄρχοντα 
Εὔθυνον" ᾿Αριστοτέλης δὲ χαὶ περι- 
ζωσάμενον αὐτὸν λέγει δνμηγορῆς 
σαι E εἰς τὴν ϑρασύτυτα αὐτοῦ Amo. 
σχάπτων" τὰ δὲ ὑπὸ τὴν ὅψιν Qu 
ἀογαλέος, χαὶ μάλιστα τὰς ὀφρῦς" 
εἶχε δὲ xx φωνὴν μεγάλυγ" ἔυρσο.- 
duy δὲ αὐτὸν λέγεσαι ἢ ἢ ὡς up 
σεδέ «Lou υἱὸν, » ὡς αὐτοῦ ἔτι παιδὸς 
τὸ ἐπιτήδευμα μεταχειρισαμένου" 1 
ἐχωμῳδεῖτο d o: xai ἐπὶ μιαγίας. Ἐξ- 
ἔπλευσε δὲ xal στρατηγὺς ἐπ᾿ 'Ap- 
φίπολιν, ? ἔγθα χαὶ ἐτελεύτα γιχηθεὶς 
ὑπὸ Βρασίδου ἐπὶ ἄρχοντος "Apres 


νίου. V. C. 


re hac prehenfüm me chlamyde tenens, donec ad Timo« | 


nis folitudinem pervenero. 


Plu. Recte fane, o Mercuri, quod mihi caeco viam 
praeis: fin me deferas, fortaffe in Hyperbolum aliquem , - 


* RM Ὁ N IOI 
σοῦμωι περινοστῶν. ἀλλὰ τίς 6 Ψψόφος οὗτός ἔστι, καθά- 
περ σιδήρου πρὸς λίθον. 
rods 'O Τίμων οὑτοσὶ σκάπτει πλησίον ὀρεινὸν, 
teli ὑπόλιθον γήδιον. TTA) y καὶ ἡ Τρία πάρεστι, καὶ 
ὁ Tévog € ἐκεῖνος" "o ἹΚαρτερία δ, καὶ 4 Σοφία, καὶ ἡ 
᾿Ανόνία, καὶ ὁ τοιοῦτος ἜΝ τῶν ὑπὸ τῶ λιμῷ ῳ τῶττο- 
μένων ἁπάντων, πολὺ ἀμείνους τῶν σῶν δορυφόρων. 
HAOTT. Τί οὖν οὐκ Pe ὦ Ἕρμη μή. 
τὴν ταχίστην: οὐ γὰρ ἄν τι ἡμεῖς διάσαιμεν ἀξιόλογον 
πρὸς duc ὑπὸ τηλικούτου j στρατοπέδου περιεσχημένον. 
EPM. ᾿Άλλως ἔδοξε τῶ o Δί μὴ ὠποδειλιῶμεν οὖν. 
ΠΕΝ. loi τοῦτον ἀπάγεις, ὦ ᾿Λργειφόντω» χειρω- 
Sy aya s 
. EPM. ἘἜπὶ τουτονὶ τὸν Τίμωνω ἐπέμφϑημεν ὑπὸ 
τοῦ Διός. 
HEN. Nw ὁ Πλοῦτος ἐπὶ Τίμωνω; ὁπότε αὐτὸν 


aut Cleonem oberrans incidam. Sed quis hic fonus , quafi 
fi ferrum ad faxum allidatur? 

Mer. Hic Timon videlicet montanum ac faxofum agel- 
lum fodit. Papae! Et Paupertas adeft, ὃς ille Labor, tum 
etiam Tolerantia , & Sapientia, nec non Fortitudo, & to- 
tum illud agmen, quod fecum fub fignis habere folet Fa- 
mes: multo haud dubie animofiores funt fatellitibus tuis. 

Plut. Quid igitur caufae fit, quin hinc quam ociffime 
fugiamus? neque enim eft ut quidquam a nobis memora- 
bile geratur cum eo viro, qui tanto inftru&us exercitu fit. 

Mer. lovi aliter vifum eft: quare ftrenui fimus. 

Paup. Caecum iftum , o Argiphonte Mercuri, quonam 
abducis? 

Mer. Nos ad Timonem allegavit Iuppiter. 

Paup. Quid? nunc ad Timonem Plutus mittitur ? quem 

G 5 


3! 


32 


boi L3 € xs WO 


ἐγὼ κακῶς ἔχοντα ὑπὸ τῆς Τρυφης παραλαβοῦσω. 
τουτοισὶ παροιδουσω, τῇ ΣοΦίᾳ καὶ τῷ loo, ye- 
γαϊον ἀνόρα καὶ πολλοῦ ἄξιον aur ἔδειξα; οὕτως apa £U- 
καταφορόνητος ὑμῖν ἡ Πενία δοκῶ. κωὶ εὐωδίκητος , ὥσϑ᾽ 
ὃ μόνον κτήμῶ εἰχόν» ἀφαιρεῖσϑέ με: ἀκριβῶς πρὸς 
ἀρετὴν ἐξειργασμένον, i W αὖϑις ὁ Ἡλοῦτος παραλαβὼν 
αὐτὸν "Y fpa καὶ Τύφῳ : ἐγχειρίσας ὅμοιον τῷ T OA 
μαλθακὸν, καὶ ἀγεννῆ» καὶ ἀνόητον ἀποφήνας» ἀπο- 
δῶ πάλιν ἐμοὶ ῥάκος ἤδη γεγενημένον : : 

EPM. Ἔδοξε ταῦτα, ὦ Hoi, τῷ 4 à Nit. 

DEN. ᾿Απέρχομαι' καὶ ὑμεὶς ds ὦ 2 ? llo, καὶ Xo- 
Cía, καὶ οἱ λοιποὶ» ἀκολουβεῖτέ Mat: οὗτος δὲ τάχα εἴς. 
σεται; οἵοιν με οὖσαν ἀπολείψει. ἀγαβὴν συνεργὸν, καὶ, 
διδάσκολον τῶν ἀρίστων" v ἢ συνὼν, ὑγιεινὸς μὲν τὸ Cài 


13 "Aya: y σύνεργϑν) Συμειοῦ τὸ ϑυλυχοῦ οὖσαν γένους ἀποδοϑὲν P 
ἀγαθὸν σῴνεργον πρὸς τὴν πενίαν τὸ ἀρσενικὸν Uy. V. 


ego peffime a Luxu habitum cum accepiffem , his, quos 
vides, Mercuri, Sapientiae & Labori tradens virum for- 
tem & quantivis pretii effeci? Itane vobis idonea Pauper- 
tas vifa eft, in qua fic illudatis, ut quem unum mihi ha- 
bebam, eripere poftuletis, poftquam ad virtutem probe 
fa&us eft, ut illum Plutus denuo acceptum Contumeliae 
& Arrogantiae tradens , qualis olim fuit, talem eum efli-- 
ciat, mollem fcilicet , ignavum & flolidum ; mihi denique 
illum reddat, ubi nullius pretii fiferit , ὃς detrito panno. 
haud melior? | ' 

Mcr. Iovi fic vifum eft, o Paupertas. j 

Paup. Abeo igitur. Vofque adeo, Labor, Sapientia, γνούς. 
que ceteri, qui mecum aderatis, fequimini. Nae ifte po-- 
flerius fentiet, qualem me reliquerit, optimam nempe ope- 
ris confortem , & quae ipfum ad res praeclaras erudie- 
run; me, inquam, quacum degens, tum falubri corpore, 


Y DM O N. 103 


μα, ἐῤῥωμένος δὲ τὴν γνώμην διετέλεσεν, ἀνδρὸς βίων 
ζῶν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἀποβλέπων τὼ δὲ περιττὰ καὶ 
πολλὰ ταῦτω, ὥσπερ ἐστὶν » ἀλλότρια ὑπολωμίβάνων. 
EPM. ᾿Απέρχωνταιι" ἡμεῖς δὲ προσίωμεν αὐτῷ. 
β ΤΙΜ. Τίνες ἐατὲ, ὦ κατάρατοι" ἢ τί [ βουλόμενοι δευ- 
n ἥκετε, ἄνδρα s ἐργάτην καὶ μισιθοφρόρον ἐνοχιλήσοντες; 
ἀλλ᾽ οὐ χαίροντες ATE, papa πάντες ὄντες᾽ ἐγὼ yao 
ὑμᾶς αὐτίκω μάλω βάλλων ταῖς βώλοις. καὶ τοῖς λί- 
Soi, συντρίψω. , 
EPM. Μηδαμῶς, ὦ D Τίμων, μὴ βάλις' οὐ γὰρ ἀν- 
ϑρώπους ὄντώς βωλεῖς. ὥλλ᾽ ἐγὼ μὲν Ἕρμης εἰμι» οὗ-- 
τος δὲ, ὁ ὁ ΤΠλοῦτος. ἔπεμψε δὲ ὁ Zeus i ἐπωκούσας τῶν 


εὐχῶν ὥστε ἀγαθῇ τύχῃ δέχου τὸν ὄλβον, ἀποστὰς 
e 7, 
τῶν πόνων. 


TIM. Καὶ ὑμεῖς οἰμεώξεσιϑε ηδὴ. καίται 9 εοὶ ὄντες. 


tum animo vegetus fuit, viri vitam agens , & fefe refpi- 
ciens, cetera autem fupervaeanea exiftimans, ut re ipía 
talia funt. 

Mer. Abeunt, o Plute : noftrum nunc eft, hominem con- 
venire. 

Tim. Qui eftis vos, o fcelera, aut quorfum huc veni- 
füs? mihlne ut molefli fitis, homini mercede condu&o? 
Sed non fine infortunio eftis hinc abituri , cum peffimi 
mortalium fitis: iam enim vos & glebis, & faxis opertos 
male perdam. 

Mir. Cave faxis, Timon: non enim , quod credis, ho- 
mines, fed Deos percufleris. Videlicet ipfe ego Mercurius 
fum, hic vero, Plutus: ad te autem Iuppiter, auditis pre- 
cibus tuis, nos mifit. Itaque adeo , quod tibi fauftum fit, 
felicitatem & opes excipe, laboribus in pofterum valere 
iuffis. 

Tim. Vos quoque, etfi, ut praedicatis, Dii eftis, vapu- 

G 4 


35 


104 LUvc WAGE 


ὡς φατέ πάντας γὰρ ea καὶ ϑεοὺς καὶ ἀνθρώπους 
pina τουτονὶ δὲ τὸν τυῷλὸν, ὅστις ἂν ἢ» καὶ ἐπιτρί- 
Ψεῖν μοι δοκῶ τῇ ἢ δικέλλῃ.. 

ILAONR. ᾿Απίωμεν, ὦ Ἕρμη, πρὸς τοῦ Δὼς, i 
λαγχολαν γὰρ ὁ ἄνθρωπος οὐ μετρίως μοι δοκεῖ, μή τι 
κακὸν ἀπέλθω προσλαβών. 

ΕΡΜ. Μηδὲν σκαιὸν, ὠ Τίμων, ἀλλὰ τὸ πάνυ TOU- 
τὸ ey pur , καὶ τραχὺ καταβαλὼν, » προτείνας τὼ χεῖρε: 
λάμβανε τὴν ἀγαθὴν, τύχην. καὶ πλούτει πάλιν, καὶ 
imi ᾿Αθηναίων τὰ πρῶτα, καὶ ὑπερόρω τῶν ἀχαρίστων 
ἐκείνων. μόνος. αὐτὸς εὐδαιμονῶν. 

ΤΙΜ. Οὐδὲν ὑ ὑμῶν δέομαι" μὴ Boy Aet μοι" ἱκανὸς 
ἐμοὶ πλοῦτος ἡ δίκελλα. τὰ δ᾽ ἄλλω, εὐδωιιμονέστατός 
εἰμι» μηδενός μοι πλησιαζοντος. 

EPM. Οὕτως, ὦ rav, ἀπανθρώπως s 

Τόνδε φέρω Aui μῦϑον à ἀπηνέα TÉ; κρατερόν τε: 
Καὶ μὴν εἰκὸς ἣν μισάνθρωπον μὲν εἰνωΐί σε, τοσωυτῶ 


labitis tamen: nam & Deos & homines ex aequo odi. Cae- 
cum vero iftum , quifquis eft, hoc meo ligone comminue- 
re certum eft. 
Piut. Per Iovem , o Mercuri, abeamus, ne quod malum 
iumento meo arceffam : plane enim homo infanire videtur. 
Mer. Ne quid incite facias, Timon: quin potius agrefte 


-iflhuc & afperum ingenium mitte, porrectifque manibus 


fortem Fortunam excipe, ut denuo dives fias, & Athe- 
nienfium primus ; illofque ingratos defpicias , tibi uni beatus. 

Tim. Ne mihi negotium faceffite. Vobis haudquaquam 
egeo: affatim copiarum in hoc ligone habeo; cetera felix , 
f ad me nemo accedat. 

Mer. Tene adeo inhumane agere , amice ὃ 

Haecne Iovi referam tam dura atque afpera dica ἢ 

Non (ane incredibile erat, inviíos effe tibi homines, a qui- 


ἮΝ MD N 105 


ὑπ’ αὐτῶν δεινὰ πεπονθότα. μισόθεον δὲ μηδαμῶς, εὕ- 
τως ἐπιμελουμένων σου τῶν Θεῶν. 

TIM. ᾿Αλλὰ σοὶ μὲν: " Eger; καὶ τω 2 Δὴ πλείστη 
χάρις τῆς ἐπιμελείας. voveo. de ον Πλιουτον δὸς τὰν 


λάβοιμι. 

EPM. Τί δή; 

TIM. Ὅτι καὶ πάλαι μυρίων κακῶν μοι αἴτιος οὗ- 
τὸς κατέστη ^ κόλαξί τε παροιδοὺς, κ καὶ ἐπιβούλους £z- 
ey aya s καὶ μῖσος ἐπεγείρως, καὶ ἡθυπαθείᾳ xaTa 
φθείρας. καὶ ἐπίφθονον ὦ ἀποφήνας" τέλος δὲ, ἄφνω κα- 
ταλιπὼν οὕτως ἀπίστως xe προδοτιτῶς. 5 βελτίστη δὲ 
Τρία, πόνοις μέ τοῖς ἀνδρικωτάτοις κατανγυ υμνάσασα, 
καὶ μετ᾿ ἀληθείας καὶ παῤῥησίας προσομιλοῦσα, TATE 
ἀναγκαϊα κώμνοντι Us . καὶ τῶν πολλῶν ἐκεί- 
VA “: εαταφρονεῖν ἐπαίδευεν, εξ αὐτοῦ ἐμοῦ τὰς ἐλπίδας 
ἀπαρτήσασά pes τοῦ βίου, καὶ δείξασα ὅστις ἦν ὃ 


bus tot tibi ortae effent iniuriae ; Deos autem odiffe, qui 
tibi optime confultum velint, haud fane par fuit. 

Tim. Tibi quidem , Mercuri, ac Iovi praeterea maxi- 
mam habeo gratiam, quod me haud neglexiftis. Ifthunc 
vero Plutum haudquaquam admittam. 

Mer. Quamobrem? 

Tim. Quia olim infinitorum mihi caufa malorum fuit, 
aflentatoribus me prodens, mihi infidiatores immittens , 
odium exfufcitans, deliciis corrumpens, & livori obiiciens; 
ad poftremum me repente per fummam perfidiam, ut pro- 
ditore dignum erat, deferens. Contra autem optima Pau- 
pertas, labore perquam virili me exercens, ac mecum per- 
petuo agens cum Veracitate, & Libertate dicendi, quae 
tempus poftulavit, ea mihi opus facienti praebuit, & tot 
illas res defpicere docuit , efficiens , ut omnes fpes vitae in 
memet fitae effent; oftendens praeterea, quaenam divitiae 


36 


37 


106 L U DMAUN- 


πλοῦτος ὁ ἐμὸς, ὃν οὔτε κόλαξ ϑωπεύων, οὔτε CUM 
φάντης Φοβῶν. οὐ δῆμος παροξυνθεὶς, οὐκ ἐκκλήσια-- 
στῆς ψηΦ οφορήσας. οὐ τύραννος ἐπιβουλεύσας ἀφελέ- 
σϑαι δύναιτ᾽ ὦ ἄν. ᾿Εῤῥωμένος τοιγαροῦν ὑπὸ τῶν πόνων. 
τουτονὶ τὸν ἀγρὸν φιλοπόνως ἐπεργοιζομένος,. οὐδὲν ὁ ὁρῶν 
τῶν ἐν ἄστει κοικῶν . aav καὶ διωρκῆ ἔχω τὰ ἄλφιτα 
παρὰ τῆς δικέλλης. ὥστε παλίνδρομος. ἄπιθι. e) Epor» | 
τὸν Πλοῦτον ἀπαγαγὼν τῷ Διί, ἐμοὶ δὲ τοῦτο ἱκανὸν 
qv πάντας ἀνβρώπους ἡβηδὸν οἰμώζειν ποιήσαι. ; 

EPM. Μηδαμώς, ὦ ᾿γαθέ οὐ γὰρ στάντες εἰσὶν er | 
τήδειοι πρὸς οἰμωγήν" ἀλλ᾽ ἕω τῶ ὀργίλα ταῦτα, καὶ 
μειρακιώδη, καὶ τὸν Πλοῦτον παρώλαβε. οὔτοι ἀπό- i 
βλητά εἰσι τὰ δώρω τὰ παρὰ τοῦ Διός. 

ΠΛΟΥ͂Τ. Βούλει. ὦ Τίμων, δικοιολογήσομαι πρὸς΄ 
σέ; 7 χωλεπαίνεις μοι λέγοντι; 


meae forent, quas neque eripere poffet affentator palpans; 
neque fycophanta autem me terrens, non populus exafpe- 
ratus , non quilibet in concione fu£iragium ferens, non de- 
nique tyrannus infidias ftruens. Au&o itaque per laborem | 
robere, agrum hunc induftrie colens, nihil videns malo- 
rum eorum, quae tot in urbe occurrunt, fufficientem ac 
perennem victum huius ligonis ope mihi paro. Quare iter 
tuum relegens abito, Mercuri, Plutum ad Iovem abdu- 
cens : inibi autem fat erit, fi omnes omnino homines eiu« 
lare coégerit. 

Mer. Cave ifthuc dicas, o bone. neque enim omnes ad 
eiulandum recte comparati funt. Sed iftam tuam iracun- 
diam , & inconfulti adolefcentis impetum mittas, Timon, 
ac Plutum recipe. Quae a Iove mittuntur dona, ea neus 
tiquam afpernanda funt. 

Piut. Quid, Timon, utrum vis me caufam adverfus t€ 
agere? an tibi moleftum eft loqui me? 


W A NMUD M 107 


TIM. Λέγε; μὴ μακρὸν μῶντοι» | μηδὲ μετὰ mopdte 
pto , ὥσπερ οἱ ἐπίτριπτοι ῥήτορες" ἀνέξομαι γάρ σε 
ὀλίγω λέγοντα: διὰ τὸν Epp τουτονί. 

IIAOTT. Ἔχρην μέντοι ἴσως καὶ Mapa εἰπεῖν, QU 
τω πολλὼ ὑπὸ σοὺ ῦ κατηγορηθέντα ὃ ὅμως δὲ à ὅρα & τι σε, 
ὡς Cus , Li ὃς τῶν pee ἡδίστων ὁ ἁπάντων αἴτιός 
σοι κατέστην, TRE καὶ προεδρίας, καὶ στεφάνων, 
καὶ τῆς ἄλλης τρυῷ τὰς περίβλεπτος ὃ dé TOi καὶ ἀοίδι-: 
μος δι € ἐμὲ ἤσϑα, καὶ περισπούδοιστος" εἰ δέ τι χώλε- 
σπὸν ἐκ τῶν κολάκων πέπονθας, ὁ ἀναίτιος εγώ σοι μάᾶλ- 
λον δὲ αὐτὸς ἠδίκημαι τοῦτο ὑπὸ σοῦ, διότι με οὕτως 
ἀτίμως ὑπέβωλλες ἀνδρώσι καταράτοις, ἐπ᾿αινοῦσ:» 


Ne / ἃς. 7 / , / , 
xo κωτωνγοηήτευουσ b» X04 71 OV TOL Tpo7roy ςπιβουλεύουσ: ἐ 


μοι᾿ καὶ τόγε τελευταῖον ἔφησϑια, ὡς προδέδωκά σε" 


2᾿Ανέξομαι γάρ ec) Σκόπει, πᾶς λέγοντά σε. Ἴσως ὧδ τὸ ἀνέξομο!ι 


£z * ^ 
ἐνήλλαξε τὴν σύνταξ: y , οὐχ ἐς τὸ τὶ τοὺ εἰσδέξομαι ἢ ^ παριχωρήσωῳ 
«vit ξομαι ἀπο δοὺς τἂν πτῶσιν, ἀλλ᾽ "n 
προσελήφθης V. 
αἰτιατιχὴν ἐπενέγκες, οἷον ὀλίγα, 


Tim. Dic, fino: modo ne longam orationem & proli- 
xis prooemiis gravem habeas , quod facere perditiffimi ifti 
rhetores folent. Id enim Mercurio, qui hic adeft, a me 
tribuatur, tibi ut pauca dicenti aures praebeam. 

Plu. Confentaneum quidem erat prolixa oratione uti 
me, quem tam graviter accufafti: tamen difpice, an te, 
quod ais ,. iniuria affecerim , qui tibi fuaviffimarum qua- 
rumque rerum, honoris fcilicet , praefidentiae , coronarum, 
aliarumque voluptatum caufa fui. Propter me fpectabilis 
eras, & ab omnibus celebratus ac cultus: fi quid autem, 
quod nolis , ab affentatoribus tibi accidit, in me non hae- 
ret culpa, immo magna mihi abs te fa&a iniuria eft, quem 
adeo contumeliofe fceleratorum illorum libidini fubieceris, 
laudantium , affentantium , omni arte infidiantium. Quin 
€tiam poft omnia dixifü, proditum tg a me fuiffe: fed cum 


38 


108 L WO MAN TY 


τοὐναντίον δὲ αὐτὸς ἐγκαλ rapi co πάντα τρόπον am. 
ελαβεὶς ὑπὸ σοῦ, καὶ ἐπὶ κεφαλὴν ἐξωσθεὶς τῆι τῆς οἰκίας" 

τοιγωροὺν ἀντὶ μαλακῆς χλαμύδος, ταύτην τὴν διφόέ. 
ρῶν ἡ τιμιωτάτη σοι Τρία περιτέθεικεν. ὦ ὥστε μάρτυς c ὃ 
E ρμῆς οὑτοσὶ, πτῶς ἱκέτευον τὸν Δία μηκέθ. ἥκειν παρὰ 
σὲ, οὕτω δυσμενῶς μοι προσενηνεγ μένον. 

39  EPM. ᾿Αλλὰ vov ὁρῶς, ὦ Τλοῦτε, οἷος ἤδη yeyen- 
ται; ὥστε ϑαῤῥῶν ξωνδιάτριβε αὐτῷ" καὶ σὺ μὲν σκά- 
στε ὡς ἐχεις' σὺ δὲ τὸν Θησαυρὸν ὑ ὑπάγαγε τῇ δικέλ-- 
PA ὑπωκούσεται ye ἐμβοήσαντί σοι. 

TIM. ΠΠειστέον, e Ἑρμη, καὶ αὖϑις πλουτητέον. τί 
γὰρ ἂν: καὶ πάβοϊ; τις ὁπόταν οἱ Oeo βιάφοιντο; πλὴν 
ὅρα γε εἰς 6i, με πράγματα ἐμβαλεῖς τὸν καρκοδαί- 
μονα: ὃς ἄχρι νῦν εὐδαιμονέστατα διάγων. χρυσὸν 
Φίφνω τοσοῦτον λήψομαι οὐδὲν ἀδικήσας. καὶ τοσαύ- 
τὰς φροντίδας ἀνωδέξομαι. 


a te ex aedibus excuffus fim , & capite protrufus foras; 
quanto te verius proditionis accufare poffum? quare pro 
molli chlamyde rhenonem tibi induit veneranda ifta Pau- 
pertas; itaque hic Mercurius teftabitur, quam enixe Io- 
vem obfecraverim, ne ad te denuo mitterer, qui tantum 
in me odium exeruiffes. - 

Mer. At nunc vides , Plure ; qualis fit : itaque cum eo iam 
audacter facito , ut confuefcas. Tu quidem , Timon, terram 
fodito , quod facis : at tu, Plute, Thefaurum fub eius ligo- 
nem adductum facito ; tibi enim inclamanti auf(cultabit. 

Tim. Parere neceffe eft, Mercuri, & de integro dite- 
fcendum. Cum enim Dii ipfi vim adhibeant, quid, quaefo, 
fiat? Tamen illud vide, in quae me conie&urus fis incom- 
moda, qui vita ufque adhuc feliciter exa&a, repente tan- 
tam auri vim accepturus fum , & me tot curis implicitu- 
rus, cum njhil mali fecerim. 


TIMO!N 109 


EPM. Ὑπόστηϑι, ὦ £o inns διε ἐμὲ, καὶ εἰ χώλεν 490. 
«τὸν τοῦτο, καὶ οὐκ οἷστόν ἐστιν, ὅπως οἱ πόλακες ἐκεῖνοι 
διαῤῥαιγῶσιν ὑπὸ τοῦ φθόνου" ἐγὼ δὲ ὑπὲρ τὴν Αἴτνην ἐς 
τὸν οὐρωνὸν ἀναπτήσομαι. 

ΠΛΟΥΤ. Θ μὲν ἀπελήλυθεν, ὡς δοκεῖ Τριμαίρο- 
pua yo τῇ εἰρεσίᾳ τῶν πτερῶν σὺ δὲ αὐτοῦ περίμενε" 
ἀνωπέμιψω γάρ σοι τὸν Θησαυρὸν ἀπελθών" μᾶλλον δὲ 
Tui σέ Qupa Θησαυρὲ χρυσοῦ, ὑπάκουσον Τήμωνι 
τουτωὶ, καὶ πάρασχε σεαυτὸν ἀνελέσθαι. σκάπτε, e 
Τίμων, βαθείας ᾿καταφέρων' ἐγὼ δὲ ὑ ὑμῖν ὑποστήσομαι. 

TUM. [Ἄγε δὴ, ώ δίκελλω, Yo γυν μοι ἐπίῤῥωσον σέοαυ- AX 
| τὴν» adi μὴ κάμῃς ἐκ TOU βάβους τὸν Θησαυρὸν ὁ ἐς 
τοὐμφανὲς προκαιλουμένη. ὦ Ζεῦ τεράστιε » καὶ Φίλοι 
Κορύβαντες, καὶ Ἕρμη κερδῶε, πόθεν χρυσίον τοσοῦτον: 


IO “Ὑποστήσομαι) ᾿Αποστήσο-ς ἐμβοᾶται, ἀλλ᾽ ὡς ἐπὶ παραδόξῳ 
μαι. 6. χαὶ μανιώδει δῆθεν τῷ συγχυρή- 
43 Φίλοι Κορύβαντες) Οὐ μάτην pri. V. ξ 
τοὺς Κορύβαντας ἐπὶ τὴ ἐχπλήξει 
Mer. Perfer atque obdura , Timon , mea cauía, etiamfi 
ifthuc moleftum eft, & aegre tolerandum: perfer, in- 
quam, faltem ut invidia difrumpantur aflentatores. Ego 
autem in coelum , ubi fupra Aetnae cacumen aícendero , 

denuo volabo. 

Plut. Abiit quidem Mercurius , ut videtur: id enim ex 
alarum remigatione coniicere eft. Tu vero, Timon, ifthic 
maneto; hinc enim ubi abiero, Thefaurum ad te mittam: 
immo autem ligone impa&o terram feri. Heus, heus, tibi 
dico, auri Thefaure, huic Timoni aufculta, teque illi tol- 
lendum e terra obiice. Heus, Timon, ftrenue fodito , li- 
gonem altius impingens. At ego nunc abícedo. 

Tim. Age, o ligo, mihi nunc validior fias, neque porro 
defatigere, dum Thefaurum ex terrae penetralibus in lu- 
cem eruis. O Iuppiter prodigialis, & propitii Corybantes, 
& Mercuri lucri praefes , unde mihi tantum auri? hoccine 


2 


“λα; καὶ Φιλτάτη διφόξρα, ὁ ὑμᾶς μὲν τῶ Πανὶ τούτῳ, 


1ro Γ Hw WANT 


4 που ὄνωρ TOUT ἐστι; deua γοῦν p ἄνθρακας εὕρω, 
ἀνεγρόμενος" ἀλλὰ μὴν χρυσίον ἐστὶν ἐπίσημον, ὑπέρυ- 
ϑρον, βαρὺ, καὶ τὶ τὴν πρόσοψιν ὑπερήδιστον. 

Pel χρυσὲ, δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς" 
Αἰδόμενον yao πῦρ ἅτε διαπρέπεις, καὶ LE καὶ 
μεθ ἡμέραν. edi, e Φίλτατε, καὶ ἐρασιμιώτατε. γῦν | 
πείθομωί γε καὶ Δία ποτὲ γενέσθαι χρυσόν. τίς γὰρ 
οὐκ ἂν παρθώος à ἀναπεπταμένοις. τοῖς κόλποις ὑποδέξα!- 
το οὕτω καλὸν ἐραστὴν δα τοῦ τέγους καταῤῥέοντοι; ^ 
Mile, x2 Koss, καὶ τὰ ἐν Δελφοῖς ἀναθήματα, 
ὡς οὐδὲν ἄρα ἥτε ὡς πρὸς Τίμωνω, καὶ τὸν Τίύμωνος 
πλοῦτον, γε οὐδὲ βασιλεὺς ὁ Hee i ἴσος ὦ δίκελ- 


ἀγαθεῖνοι καλόν αὐτὸς δὲ ἤδη πάσαν πριώμενος τὴν 
ἐσχατιὰν, πυργίον οἰκοδομησάμενος v ὑπὲρ τοῦ ϑησαυροῦ,, 


2 ἜἘπίσημον) Κεχαραγμένον. G. ἐρημοτέροις τᾶν χωρίων εἰώϑτεσαν 

13 Ὑμᾶς μὲν τῷ Πωυνὶ τούτῳ) Ἕλληνες τὸν Πᾶνα ἱδρύεσϑαι. V. 
Ἐπὶ ταῖς ἐσχατιαῖς γὰρ καὶ τοῖς 
fomnium fit, an non? male metuo, ne expergefa&us in 
thefauro carbones, quod aiunt, reperiam. At nil profedo 
tale eft: nam aurum fignatum video , fubrubefcens , pon- 
derofum , & afpe&tu quam gratiffimum. 

Aurum , fuave munus es mortalibus. 

ANamque ignis inflar eximie micas, — δὲ no&u & interdiu; 
Ades huc, o mea voluptas. Nunc fane mihi credibile fit , 
Iovem fe in imbrem aureum convertiíffe. Quae enim vir 
£o amantem adeo formofum , & per impluvium defluens. 
tem, expanfo finu non excipiat? O Mida, o Croefe, 
vos Delphici templi donaria, quam nihil eflis prae Timo 
ne, & Timonis opulentia! ad quem magnus ille Perfaru 
rex ne comparandus quidem eft. O ligo, & tu rheno fua- 
viffime, optimum erit vos huic Pani confecraffe. At eg 
univerfum hunc agrum coémam, turremque affervando. 


T EM O N. 


μόνῳ in ἱκανὸν ἐνδιαιτῷσϑει τὸν αὐτὸν καὶ τάφον 
ὠποθανὼν ἕξειν “μοὶ δοκῶ. Δεδόχθω δὲ ταῦτα, καὶ γενο-- 
μοθετήσιϑω πρὸς τὸν ἐπίλοιπον βίο, ἀμιξίω πρὸς. ὥπαν- 
τὰς, καὶ ἀγνωσία, καὶ ὑπεροψία" Φίλος δὲ, ἢ " ξένος, ἢ 
ἑταῖρος. ἢ Ἐλέου βωμὸς. ὕθλος πολύς" καὶ τὸ éixri- 
pz δακρύογτα, ἢ 42 ἐπικουρῆσαι δεομένῳ, παρανομία» καὶ 
κατάλυσις. τῶν dy μονήρης δὲ ἡ ἡ δίαιτα καθάπερ Τοῖς 
λύκοις, καὶ Φίλος εἰς Τίμων. ΟῚ δὲ ἄλλοι πάντες 43 
ἐχθροὶ. καὶ ἐπίβουλοι" καὶ τὸ προσομιλησαί τινι au- 
Bus μίασμω. καὶ εἴ τινα ἴδω μόνον, ἀπο pa 7 ἦμέ pa. 
Xa ὅλως ἀνδριάντων λιθίνων . ἢ χαλκῶν, μηδὲν ἡ ἡμῖν 


ETT 


ὃ: Ἢ Ἐλέου βωμὶὴ Ἵδρυτο γὰρ 
ap ᾿Αθηναίοις. Ἔλέου βωρὺς, ἐπὶ 
συμπάθειαν xal φιλανθρωπίαν αὖ- 
«οὺς παρεικαλῶν. V. 

10 ᾿Απιφρὰς ἡ n ἡμέρα) Ἔστι τοῦ 
Asuxtay2u ἐπεγραφόμκεγος οὕτω λό- 
γ9ς Ἦσαν map! “Ἕλλησιν ἡμέραι 
ἀπραξίαν εἰσηγο υμέναι παντὸς xal 
ἀργίαν, ac ἀποφράδας ἐχάλουγ. ἐν 
ταύταις nodi προσεῖπεν ἄν Tis τινὰ, 
οὐδὲ καθάπαξ φίλος ἐπειμίγνυ. ro φί- 
Ac, ἀλλὰ χαὶ τὰ ἱερὰ ἀχρημάτιστα 


ἣν αὐτοῖς" ἐτελεῖτο δὲ ταῦτα αὐτοῖς 
κατὰ τὸν Φευρουάριον μῆγα, ὅτε 
χαὶ ἐγήγεζον τοῖς χαταχθογίοις" καὶ 
πᾶς οὗτος ὃ μὰν ἀνεῖτο τοῖς χατοι-- 
χομένοις μετὰ στυγγότητος πάντων 
προϊόντων ἕτερον τρόπον. ὃν xal τὰ 
Διάσια στυγνάζοντες ἥγον ᾿Αϑη- 
vato. Ἐντεῦθεν καὶ πάντα τινὰ τὸν 
ἀπαίσιον ἀποφράδαι ἔχαλουν, οἱονεὶ 
ὃν μηδὲ φράσαι τὶς, μηδὲ προσει- 
πεῖν ἄξιον γομίσαι δι ὑπερβάλλου- 
σαν xaxiay, V. 


auro exftruam , quae me unum excipere poflit, non plu- 
res: in ea quoque fepulerum mihi, ut opinor, faciam. 
Ceterum quoad vivam, haec fancita funto, δὲ lege cor- 
firmata. Hominum congreffum fugere, notum habere ne- 
minem , omnes autem defpicere : amicus autem, vel ho- 
Ípes, vel ara Mifericordiae, logi ac nugae. Cuiufquam [4- 
mentantis mifereri, vel inopi fubvenire, legis tranfgreffio 
habeatur, & morum fubverfio: mihi autem vita fit folitaria 
itidem ut lupis, & unus omnino amicus Timon Timoni. At 
ceteri mihi in hoftium loco fint , ὃς infidiatorum. Eorum 
quempiam fi alloquar , impurus habear: fi quando aliquem 
videro tantum, is dies ater efto. denique nihil apud me 


-AMtatuatur difcriminis eos inter ὃς fimulacra marmorea, aut 


καὶ ὑπεροράτω ἁπώντων, καὶ τρυφάτω μόνος καθ εαυ- 


44 


112 L Ὁ X. AN 


duc ἐρέτωσαν᾽ καὶ μῆτε κήρυκα δεχώμεθα παρ αὐτῶν, 
μήτε, σπονδὰς σπενδώμεθα" ἡ ἡ ἐρημία δε, » ὅρος ἔστω πρὸς 
αὐτούς. Φυλέται δὲ, καὶ Φράτορερ, καὶ δημόται, καὶ 1 
πατρὶς αὐτὴ; ψυχρὼ, καὶ ἀνωφελῆ ὀνόματα, καὶ ἀνοή- | 
ΤῊΣ ἀνδρῶν Φιλοτιμήματα" πελουτείτω δὲ Τίμων μόνος, 


τὸν, κολακείας καὶ ἐπαίνων Top ἀπηλλαγμένορ' 
καὶ à Θεοῖς ϑυέτω, καὶ εὐωχείσιϑω μόνος, ἑαυτῷ γείτων 
xc ὅμορος » ἐκσείων τῶν ἄλλων. καὶ ἅπαξ t ἑαυτὸν δὲ- 
ξιώσασιθαι δεδόχθω, ἡ ἤν δέῃ ἀποβανεῖν, ἢ 1 αὐτῷ στέφα- 
yoy ἐπενεγκεῖν. Καὶ c ὄνομα, μὲν ἔστω ὁ Νισάνϑρωπος 
ἥδιστον. τοῦ τρόπου δὲ γνωρίσματα. δυσκολία, κοὶ Tpa- 
χύτης. καὶ à σκαιότης, καὶ ὀργὴ, καὶ ἁπανθρωπία; εἰ δέ 
τινά ἰδδιμει ἐν πυρὶ die φθειρόμενον, καὶ σβεννύναι ἱκε-. 
τεύοντω, πίττῃ καὶ ἐλαίῳ κατασίβεννύναι. καὶ ἥν τινώ 
τοῦ χειμῶνος ὁ ποταμὸς πὰρωφέρῃ; ὁ δὲ, τὰς χεῖρας 


aerea, Neque miffum ab iis legatum recipiamus, neque 
cum iis percutiamus foedus: fines inter me atque illos 
funto deferta atque folitudines: tribules vero, & curia- 
les, & populares, quin & patria ipfa, frigida & inutilia 
nomina habeantur, ac fatuorum hominum dine di Solus 
Timon dives efto, ceterofque defpicetur: molliter fecum 
vivat , procul ab affentatoribus, & iis, qui immodice lau- 
dare folent: Diis facrificet, ac fplendide epuletur folus ; 
fibi vicinus & finitimus , longe a ceteris remotus homini- 
bus. denique haec lex efto, fe unum ample&i atque ama- 
re, fi vel mori oporteat, & coronam fibi ipfi imponere, 
Nomen fuaviffimum fit Μισάνθρωπος" morum autem cha- 
racer efto morofitas , afperitas, ruíticitas, iracundia, at- 
que inhumanitas: fi quem autem forte igne pereuntem vi: 
dero, atque ut exfinguam obfecrantem , picis atque olei 
iniedu exflinguere decretum efto, Tum porro fi quem hi 


*" BM ΘΝ "9 


ὀρέγων; ἀντιλωβέσϑαι δέηται, ὠθεῖν καὶ τοῦτον ἐπὶ κα- 
Qai βαπτίξιντα, ὡς μηδὲ ἀνακύψαι δυνηθείη) οὕτω 
γὰρ ἂν τὴν ἴσην ἀπολάβοιεν. Ἐἰσηγήσατο τὸν νόμον Tí 
; : x n : ἘΣ ^ 
pov Ἐχεκρατίδης Κολυττεὺς : ἐπεψήφισε τῇ ἐκκλησίᾳ 
Τίμων ὁ ὁ αὐτός εἶεν, ταῦτα ἡμῖν δεδύχθω » Xdi ἀνδρικῶς 
ἐμμένωμεν αὐτοῖς. Πλὴν ἀλλὰ περὶ πολλοῦ ἂν ἐποιη- 
σάμην ἅπασι γνώριμά πως ταῦτα γενέσιϑαι » διότι 
ὑπερπλουτῶ" ἀγχόνη yo ἂν τὸ πρῶγμώ γένοιτο aU 
TOig" καίτοι τί τοῦτο; Φεῦ TOU τάχρυς. πανταχόθεν συν- 
θέουσι κεκονιμένοι, καὶ πνευστιῶντες., οὐκ οἴδω ὅθεν ὁσ- 
Φραινόμενοι τοῦ χρυσίου. πότερον. οὖν ἐπὶ τὸν πάγον τοῦ- 
τον ἀνωβὰς ἀπελαύνω αὐτοὺς τοῖς λίθοις, εξ : ὑπερδεξίων 
ἀκροβολιζόμενος, ἢ 7 τόγε τοσοῦτον παρανομήσομεν. εἰσ- 
ἅπαξ αὐτοῖς ὁμιλήσαντες. ὡς πλέον ἀνιῶντο παρορώ-- 
μενοι" τοῦτο οἴμιωι 3620) ὥμεινον, ὥστε δεχώμεθα ἤδὴ αὐ- 


13 Ἢ τόγε Test Vroy παρανομήσωμεν )'Arri τοῦ , ἢ τοῦτο μόγον TTADAS 
γομήσωμεν, n ἀντὶ τοῦ βραχὺ ἢ ὀλίγον παραγομήσωμεν. V. 


me fluvius auferat , atque is manibus porrectis oret , ut re- 
tineatur, is in caput trudatur , quo ne fe attollere poffit: 
fic enim ifti fcelerati par pro pari acceperint. Hanc legem 
fcripfit Timon Echecratidae filius Colyttenfis , concionis 
fententiam confirmavit idem Timon. Eia, ftatuta haec fun- 
to: haec viriliter obíervemus. Ceterum magni interefle ar- 
bitror, ut omnes refcifcant , effe me fatis fuperque divitem. 
ea enim res ipfos ad fufpendium adaxit. Sed hem, quid 
ifthuc, quaefo, eft? quid fibi haec properatio quaerit ? 
undique pulvere refperfi atque exanimati concurrunt: ne- 
Ício certe, unde ipfis aurum fuboluerit. Utrum igitur i^ 
hunc collem evadens, lapidibus ex fuperiori loco miflis 
ipíos arceam ? aut hoc unum adverfus legem modo latam 
faciemus , eos ut femel alloquamur, quo videlicet in con- 
greflu contemt , urantur impenfius. Erit id, ut opinor, 
Lucian, Vol. 1, H 


45 


114 L.B* MATECM 


τοὺς, ὑποστάντες. Φέρε ἴδω. τίς 0 πρῶτος αὐτῶν οὗτός 
ἐστι" : Τ ναθωνίδης ὁ ὁ κόλαξ, ὁ σρώην ἔρανον αἰτήσαντί μοι 
ὀρέξως τὸν βρόχεν. “πίθους ὅλους παρ᾽ ἐμοὶ πολλάκις 
ἐμημεκώς"" ἀλλ᾽ εὖγε ἐποίησεν ἀφικόμενος. οἰμιώξετωι 
yap πρὸ τῶν ἄλλων. 
46 ΓΝΑΘ. ()ὺκ ε ἐγὼ ἔλεγον ὡς οὐκ ἀμελήσευσι Τίμω- 
νος ἀγαθοῦ ἀνδρὸς οἱ ϑεοί; χαῖρε Τίμων εὐμορφότατε;, 
καὶ πδιστε» κοὶ συμποτικώτατε. 
TIM. Νὴ καὶ σύγε. eol ναθωνίδη, γυπῶν ἁπάντων 
βορώτατε: καὶ ἀνθρώπων t ἐπιτριπτότατε. 
ΓΝΑΘ. '"Aá Φιλοσκώμμων σύγε ἀλλὰ ποῦ τὸ 
συμπόσιον: ὡς καινόν τι σοὶ ἀσιμιο τῶν νεοδιδεώστων Die 
ϑυράμβων ἥ 90) κομίζων. 
ΤΙΜ. Καὶ μὴν &eycia γε ἄσῃ μάλα περιπαθῶς 
ὑπὸ τωύτῃ τῇ ἢ δικέλλῃ. 
ΓΝΑΘ. Τί τοῦτο; σαίεις » » Τίμων; μαρτύρομαι" 


snelius. Quare hic fubfiftentes, iam eos excipiamus. Age, 
videam, quis hic fit, qui agmen ducit? is eft Gnathonides 
affentator, qui nuper mihi eranum petenti laqueum por- 
rexit, & tamen integra dolia faepe apud me vomuit. Sed 
bene fane , quod venit: ante enim alios eiulabit. 

Gnath. Dixin' ego faepius, Timonem virum bonum 
Diis non femper neglectum iri? Salve, Timon formofiffi- 
me, & fuaviffime, & potator hilariffime. 

Tim. Salve tu quoque, Gnathonide, vulturum omnium 
voraciffime , & hominum nequiffime. 

Gnath. 'Tu quidem femper dicax es: fed ubi paratae fun 
vulae? affero enim tibi novum quoddam canticum ex r 
centioribus dithyrambis. τὴ ad 

Tim. Atqui elegiaca ad hunc ligonem canes , & quid 
perquam pathetice. 

Gnath, Quid iftuc, o Timon , men' tu percutis? tefle 


ἜΜ O.'N. 115 


| ὦ Ἡράκλεις » ἰοὺ, ἰοὺ» ᾿ἀωαοίῳαρ σε τραύματος εἰς 
"Άρειον πάγον. 


TIM. Kai μὴν ἄν γε μικρὸν ἐπιβρωδύνῃς, Φόνου 
τάχα προκεκλήσῃ με. 

ΓΝΑΘ. Madogee ἀλλὰ σύ yt πάντως τὸ τραῦμα 
iaa; μερερὸν ἐπιπάσας τοῦ χρυσίου" δεινῶς γὰρ ἰσιχαι- 
μόν ἐστι τὸ φάρμακον. 

ΤΙΜ. Ἔτι μένεις ; 

INAO. Λπειμι; σὺ δὲ οὐ ᾿χαιρήσεις οὕτω σκαιὸς ἐκ 
“χρήστου γενόμενος. 

- TIM. Γίς οὗτός ἐστιν ὃ προσιῶν, 6 aya ct Φαλαντίας:; 
Φιλιάδης, κολάκων ἁπάντων ὃ βϑελυρώτατος: οὗ οὗτος δὲ 
rao ἐμοῦ ἀγρὸν ὅλον λαβῶν, καὶ τῇ ἢ Θυγατρὶ προῖκα 
| δύο τάλαντα. purto TOU ἐπαίνου, ὁπότε ὥσαντά με: 
“πάντων σιωπώντων, μόνος ὑπερεπήνεσεν, ἐπομοσάώμενος 


6 Ἴσχαιμον) Ἐπέχον τὸ aua. V. 


capiam. o Hercules! hei, hei. Vulneris tibi dicam dico apud 
Areopagum. 

Tim. At fi paululum modo ceffes, tu mihi fortaffe di- 
cam caedis dixeris. 

Gnath. Non fiet. Sed tu huic vulneri medicinam facito, 
auri aliquid ei infpergens: facit enim aurum in primis ad 
fiftendum fanguinem. 

Ti. Etiam hic manes? 

Gaath. Abeo vero. At tibi male erit ob iftam morum 
converfionem , qui cum olim perquam benignus fueris & 
comis, nunc te adeo agreftem atque inhumanum praebeas. 

Tim. Quis hic recalvafter horfum veniens? is Philiades 
eft, fupra omnes affentatores exfecrandus. Hic vero, qui 
2 me agrum accepit, tum in dotem filiae talenta duo , quia 
vocem meam, ceteris tacentibus, miris tuliffet laudibus, 
iureiurando affirmans, me vel cycnis ipfis fuavius canere; 

H'a 


47 


116 LEG NNNY 


ὐδικότερον εἶναι τῶν κύκνων, ἐπειδὴ νοσοῦντώ πρώην εἶδέ 
με- καὶ προσῆλθον ὁ ἐπικουρίας δεόμενος, πληγὰς ὁ γεν- 
γαϊος προσενέτεινε. 

48 φιλ. Ὦ τῆς ἀναισχυντίας» νῦν Τίμωνα γνωρίζετε; 
γὺν ΤΠ ναϑωνίδης Φίλος καὶ συμπότης: “Τοιγαροῦν δίκαια 
πέπονθεν οὗτος ἀχάριστος Gy. ἡμεῖς δὲ οἱ πάλαι LUV 
bas, καὶ ξυνέφηβοι, καὶ δημόται, ὃ ὅμως μετριάζομεν 3 
ὡς μὴ ἐπιπηδαν δοκῶμεν. χαῖρε, ὦ δέσποτα. καὶ ὅπως 
τοὺς μιαροὺς τούτους κόλακας φυλάξῃ, τοὺς ἐπὶ τῆς 
τραπέζης μόνον, τῶ ἄλλα. δὲ κοράκων οὐδὲν διαφέρον- 
τος. οὐκ ἔτι πιστευτέα τῶν γὺν οὐδενί πάντες ἀχάρι- 
cuu καὶ πονηροί, ἐγὼ δὲ τάλαντέν σοι κομίζων, ὡς 
ἔχοις πρὸς τὰ κατεπείγοντα χρήσϑαι, xal ὁδὸν 204 
πλησίον ἥκουσα», ὡς πλουτοίης ὑπερμεγέθη τινὰ πλοῦ- 
τον. ἥκω τοιγαροῦν ταῦτά σε νουθετήσων᾽ καίτοι σύ γε 


ubi me nuper aegrotantem vidit , ( ad eum enim me con- 
tuleram, mihi ut fubveniret, orans,) plagas etiam , fi Diis - 
placet, bonus vir mihi infligere fuftinuit. 

Phil. O impudentiam! nunc Timonem agnofcitis? Nunc- 
cine Gnathonides amicus, & conviva? merito igitur, qui 
adeo ingratus fit, a Timone ita depexus exornatuíque eft, 
At nos, qui iam pridem eius familiares, & fynephebi fu- 
mus, ad haec populares, tamen verecunde agimus , ut ne 
in eius congreffum irrumpere videamur. Here, falve; a 
Íceleratis iftis affentatoribus caveto, qui ad menfam tan- 
tum praefto funt: ceterum eos inter ὃς corvos nihil difcri- 
minis. Noftrae memoriae hominibus nulla fides habenda 
eft: ingrati omnes funt & impuri : at ego talentum tibi af- 
ferens , quo uti ad ea, quae res poftularet , pofíes, i in itine- 
re, cum iam huc viciniae perveniffem , accepi , in re am- 
pla & bene aua forte effe te. Venio ipitur, haec, quae 
iam audies, praecepta daturus; etfi fortaffe, cum tanta 


*"- ^M D x 117 


m4 : A ΤῸΝ ^" 5 Ner ^ ,5 ^ ) 
οὕτω σοφὸς ὧν, οὐδὲν ἴσως δεήσῃ τῶν TTA) ἐμοῦ λόγων, 


ὃς καὶ τῶ o Νέστορι τὸ τὸ δέον παραινέσειας e ἄν. 


ΤΙΜ. Ἔσται ταῦτα, ὦ 2 Φιλιάδ πλὴν ἀλλὰ πρόσ- 
ει, ὡς καὶ σὲ Φιλοφρρονήσομιαι τῇ δικέλλῃ. 

ΦΙΛ. "Ανύρωποι, κατέαγα τοῦ κρανίου ὑπὸ τοῦ ἄχω- 
ρίστου, διότι τὰ συμφέροντα ἐνουθέτουν αὐτόν. 

ΤΙΜ. Ἰδοὺ τρίτος οὗτος ὁ ῥήτωρ Δημέας προσέρχε- 
τῶι» Ψήφισμα € ἔχων ἐν τῇ ecu, καὶ συγγενὴς ἡμέτε- 
ρος eie λέγων. οὗτος ἑκκαίδεκα παρ᾽ ἔμου τάλαντα 
μιᾶς ἡμέρας ἐκτίσας τῇ πόλει" (χαταδεδίκαστο γὰρ, 
καὶ ἐδέδετο, οὐκ ἀποδιδοὺς, xay ἐλεήσας ἐλυσάμην 
αὐτόν" ) ἐπειδὴ πρώην ἔλωχε τῇ Ἐρεχβηϊδι φυλῇ διανέ- 


e 


j Κατέαγα τοῦ xpavíou). Καὶ 
τοῦτο ᾿Αττιχόν" αὐτοὶ γὰρ ἀεὶ ἐπὶ 
{μέρους εἰώθασι λέγειν, ἔφαγον τοῦ 
ἄρτου, ἔπιον τοῦ οἴγον. οὕτως οὖν 
καὶ χατέαγα τοῦ χρανίου. V. 

12 Διανέμειν τὸ ϑεωρητιχὸν) 
Ἐσπούδαζε τὸ τὸ ἀρχαῖον ἡ τῶν ᾿Α9η- 
γαίων πόλις περὶ τὰ Sempela, xai 
μάλιστα περὶ τὰς ϑέας τῶν Διρνυ- 
σίων διὰ τὴν τραγῳδίαν ἐ ἐπὶ πλεῖ- 
στον ἀξιώματος προβαᾶσαν ποιητῶν 
ἀρεταῖς xai χορηγῶν φιλοτιμίαις" 


μήπω δὲ τοῦ Ῥεάτρου χαταλομβα- 
νόγτων ὀχλήσεις τε ἐγένοντο χαὲ 
μάχαι χαὶ πληγαί. ἔδοξεν οὖν τοὺς 
τόπους μισίδοῦν, i iya ἕχαστος ἔχων 
τὸν οἰκεῖον τόπον μὴ ἐγοχλοῖτο φυ- 
λάττων xai προκαταλαμβάνων, “ή- 
τε p ὑστερῶν ἀπόστερο τὸ τῆς 
Sac. ᾽᾿Ἐπειδὺ ὁ δὲ ἡλαττοῦντο οἱ πέ- 

γητες τῶν πλουσίων πολλοῦ xai ἑτοί- 
μου μισϊϑουμένων , τὸ εἰς τοῦτο ἀνά- 
λωμια, à πάλις παρεῖχεν ex τῶν xot- 
νῶν ἑκάστῳ. Δραχιμὴ δὲ ἣν τὸ διδό.. 


fis praeditus fapientia, his meis fermonibus haud egeas, 


qui vel Neftori praecipere potes , quid fa&u opus fit. 


Tim. Sane bene, o Philiade: fed adefdum , ut te quoque 
hoc ligone amantiffime excipiam. 

Phil. O cives! fra&um mihi ab hoc ingrato cranium 
eft, quoniam , quae ipfi conducibilia funt, monebam. 

Tim. Ecce autem tertius ille advenit, rhetor ille Demea, 


decretum in dextra ferens, feque inihi cognatum dicens. 
Hic cum de meo folvifíer reipublicae uno die fedecim ta- 


lenta , (damnatus enim fuerat, ac in vincula conie&us, cum 


folvere nequiret; ego autem, quem illius commiferefce- 


Yet, hominem liberavi) nuper autem-fortito theoricunm 


ER 


49 


118 L wh DAMM 


pen τὸ 8 ϑεωρικὸν» κρῤγὼ προσῆλθον dira τὸ viri | 
οὐκ ἔφη γνωρίξειν πολίτην Oyra, Με. 

50 AHM. Χαῖρε, ὦ ὦ Τίμων; τὸ μέγα ὄφελος τοῦ γέ- 
γους , τὸ ἔρεισμα τῶν Mya » τὸ πρόβλημα τῆς Ἔλ- 
λάδος" καὶ μὴν πάλαι σε ὁ δῆμος ξυνειλεγμένος, καὶ 
ei βουλαὶ ἀμφότεραι περιμένουσι: πρότερον δὲ ἄκουσον 
τὸ ψήφισμα, ὃ ὑπὲρ σοῦ γέγραφα: Ἐπειδὴ Τίμων ὁ ὃ 
᾿Εχεκρατίδου, Κολυττεὺς, à ἀνὴρ οὐ μόνον καλὸς κῴγαθος, 
ἀλλὼ καὶ σοφὸς, ὡς οὐκ ἄλλος ἐν τῇ 'EAA dis παρ 
πάντα χρόνον διωτελεῖ τὸ τῶ ἄριστα πράττων τῇ πόλει" νε- 
γίκηρκε δὲ πυξ, καὶ πάλην, καὶ δρόμον, t ἐν Ὀλυμπίῳ 
μιᾶς ἡμέρας , καὶ τελείω ἅρμωτι καὶ συνωρίδι πωλικῇ, 

TIM. ᾿Αλλ᾽ οὐδὲ ἐθεώρησα ἐγὼ πώποτε εἰς Ὀ- 
λυμπίαν. 
ἔβενον, xal οὔτε πλέον ἐξῆγ δοῦναι χειρισίγῆναι παρ᾽ ᾿Αθυναίΐων divo 


Sony piis , οὔτε ἔλαττον, ὡς μήτε οἱ μκήν" εἰκότως τοίνυν παρὰ τοῦ Τί- 


- 3 

πλούσιοι διὰ τὸν χρυσὸν πλέονες μωνς ἀποπέμπεται , ὡς αἰτήσαντος 

κτοῖεν, μηδὲ οἱ πένητες ox πενίαν PT DE ev Y Sign Y 
ὑτοῦ τό Se 

βιάζοιντο. ἼΕσιχεν οὖν 6 ὑποχείμε- T SH). SD ARCU PANE 


* 2 , , 
γος χύλαξ Δημέας τὺν τοιαύτην ἐγ- αὶ ἀλαζόνως παροραθέντος. V. 


Erechtheidi tribui diriberet , ego vero acceffiffem , ut, quod 
mihi obtingebat, icupei , dixit, non conftare fibi, civis 
necne forem. 

Dem. Salve , Timon, totius gentis decus, Athenienfium 
fulcrum , Graeciae propugnaculum ; ; lamdiu te totius po- 
puli conventus, & utraque curia exfpe&tant. Sed prius au- 
dito decretum , quod in honorem tuum a me fcriptum eft : 
Quandoquidem Timon Colyttenfts Ethecratidae filius, vir. non tan» 
tum probitate praeflans, fed fapientia etiam praeditus, quanta haud 
in quoquam Graeci nominis reperiatur, ufque adhuc multa pro re- 
publica praeclare gef[fit ; vicit: autem uno die pugilatu , & ludla , & 
curfu in ludis O'ympicis , quadrigis practerea & bigis eque[tribus, 

Tim. Qui pote, Demea , cum nunquam ad ludos Olym« 
picos me contulerim ? 


EF ɀFM.O'"N 110 


AHM. Τὶ οὖν; ϑεωρήσεις o eur τὸ τοιαῦτα δὲ 
πολλὼ προσκεῖσθαι d ἄμεινον. καὶ ἡρίστευσε δὲ ὑπὲρ τῆς 
πόλεως πέρυσι πρὸς ᾿Αχαρνέας » καὶ κατέκοψε Πελο- 
πουνησίων. δύο μοίρως. 

ΤΙΜ. Mas; διὰ γὰρ τὸ μὴ ἔχειν ὅπλω, οὐδὲ προε- 

γράφην &y τῷ καταλόγῳ. 

ΔΗΜ. Μέρια τῶ περὶ σαυτοῦ λέγεις, fetis δὲ 
ἀχάριστοι ἂν εἴημεν ἀμνημονοῦντες. ἔτι δὲ καὶ ψηφίσ- 
are reQoi καὶ συμβευλεύων.: xdi στρατηγῶν, οὐ 
μικρὰ ὡς Φέλησε τήν πόλιν ἐπὶ τούτοις ὥπασι, Aéis- 
κται τῇ βουλῇ, καὶ τῷ δήμῳ, καὶ τῇ Ἡλιαίῳ xara 
Φυλὰς » καὶ Τοῖς δήμοις ἰδίῳ. καὶ κοινῇ πᾶσι; χρυσοῦν 
ἀναστήσαι τὸν Tipova Trap, τὴν ᾿Αϑηναν i ἐν τῇ ἀκροπό. 
λει» κερωυνὸν ἐν τῇ δεξιῷ ἔχοντα, xoi ἀκτίνας ἐπὶ τῇ 
κεφωλῇ καὶ στεφανῶσαι αὐτὸν χρυσοὶς στεφάνοις 


11 Καὶ τῇ Ἡλιαίᾳ χατὰ φυλὰς) λεῖτο, παρὰ τὸ ἡλιοῦσσαι τοὺς ἐχτξ 
ἀθροιζομένους. V. 

14 Κιεραυνὸν ἐ ἐν τῇ defi) Κεραυ- 
νὸν NM ὡς ἴσον δῆθεν TÀ Ai 
xacrüy map ὃ xai Ἡλιαία éxa- ἀκτίνας δὲ, ὡς τῷ ᾿Απόλλωνι. V. 


Δικαστήριον ᾿Αθήνησιν ἡ Ἡλιαία 


"3! er , ^ 
εἰς ὕπαιθρον προκαθημένων τῶν di- 


Dem. Quid tum? eos aliquando fpe&abis: talia prae- 
terea huius generis multa addi fatius eft: Quiz & ano 
praeterito. (lrenue. fe circa. "dcharnas adverfus Peloponnefios pro 
republica geffit , & duas ipforum μιοίρεις [ mille viros] cecidir. 

. Qui tandem? nam arma mihi deerant; inde con- 
fcribi cum ceteris non potui. 

Dem. De te modefie loqueris, Timon; nos autem pla- 
ne ingrati haberemur , nifi memores e(Temus : /zfuper fcri- 
pils decretis , δ᾽ confilio dato , exercitu. dutlo , civitati in prins 
profuit. Ob haec omnia placuit curiae , 6^ populo , & Heliaeae 
per tribus , populis autem Atticae fingillatim , omnibus communi- 
ter , aureum Timonem collocare iuxta Minervam in arce , fulmen. 
&xtra. tenentem , radiato capite; eum praeterea. feptem. aureis co- 


H 4 


51 


ὃ 


110 L Un ἘΚ ΑΣ ΜΠ 


ἑπτὰ, καὶ ἀνακηρυχῥήνωι τοὺς στεφάνους σήμερον Διο- 
γυσίοις τροιγῳδοις καιγοὶς᾽ ( ἀχθῆναι γὰρ δι’ αὐτὸν δεῖ 
τήμερον τὰ Διονύσια!" εἰ εἶπε τὴν ᾿ γνώμην Δημέας ὁ 6 Hi- 
τῶρ, συγγενὴς αὐτοῦ ἀγχιστεὺς, καὶ μαθητὴς αὐτοῦ 
Gy καὶ γὰρ ῥήτωρ, ἄριστος ὃ Τίμων, καὶ τὰ ἄλλω 
πάντα ὁπόσω ὧν ἐθέλοι. Τουὴ μὲν οὖν σοι τὸ ψήφισμα: 
ἐγὼ δὲ σοι καὶ τὸν υἱὸν ἐβουλόμην ἀγαγεῖν παρὼ σὲ, 
ὃν ἐπὶ τῷ σῷ ὀνόματι Τίμωνα « A 

TIM. Πῶς, à Δημέα, ὃς οὐδὲ γεγάμηκας. ὅσαγε 
καὶ ἡμᾶς εἰδέναι; 

ΔΗΜ. ᾿Αλλὰ yao, ἣν διδῷ ϑεὸς, ἐς νέωτα, καὶ 
παιδοποιήσομαι, καὶ τὸ ᾿γονηϑησόμενον (4 ἄῤῥεν γὰρ 
ἔσται) Τίμωνα ἤδη καλῶ, 

TIM. Οὐκ oida εἰ γαμήσεις ἔτι, ὦ οὗτος, τηλικαύ- 
τήν παρ᾽ ἐμοῦ πληγὴν λαμβάνων. 


4 ᾿Αγχιστεὺς) ᾿Αγχιστεὺς χαὶ ἐγγυτάτω τοῦ τελευτήσαντος" οἱ d 
ἄγχιστε εἶα n συγγένεια. xad ἀγχι- ἔξω τούτων συγγενεῖς Μόνοι. οἱ δὲ 
στεῖς, εἰ ἀπὸ ἀδελφῶν χαὶ ἀνεψιῶν xer ἐπιγαμίαν μιχθέντες τοῖς οἷ- 
καὶ σείων χατὰ πατέρα χαὶ μητέρα χείοις οἰχέϊοι λέχονται. V. 


ronis redimire , eumque honorem hodie in Dionyfüs tragoedis no- 
vis proclamari : (nam hodie Timonis caufa Dionyfra hic funt.) 
Hanc fententiam. dixit Demea rhetor, Timonis cognatus genere 
proximus , eiufque. difcipulus : etenim optimus rhetor eft Timon, 
& quidquid εἰ libuerit. Ad hunc igitur modum fe tibi habet 
decretum: ego autem de adducendo ad te filio cogitabam, 
quem de tuo nomine Timonem vocavi. 

Tim. Quo pado, Demea, qui , quod (ciam , nunquam 
uxorem duxifti ? 

Dem. At, Deo iuvante , ducam anno proximo, & libe- 
ris creandis operam dabo: &, quod naícetur, Timonem 
ei iam dico nomen ; nam haud dubie mas erit. 

Tim. Haud equidem fcio, utrum tam gravi i&u accepto 
uxorem unquam ducurus fis, 


A BM SN. 12I 


M. Οἴμοι τί τοῦτο; τυρουνίδι Τίμων Ε ἐπιχειρεῖς. 
καὶ τύπτεις τοὺς ἐλευθέρους, οὐ καθαρῶς ἐλεύθερος, οὐδ᾽ 
ἀστὸς ὧν: ἀλλὼ δώσεις t ἐν τάχει τὴν δίκην τάτε ἄλλω, 
καὶ ὅτι τὴν ἀκρόπολιν ἐνέπρησας. t 


^ 


ΤΕΜ: ᾿Αλλ᾽ οὐκ c ἐμπέπρησται, ὠ μιαρὲ; 5 ὠκρόπο- 
Aug, ὥστε δῆλος εἰ συκοφαντῶν. 
AHM. ᾿Αλλὼ καὶ πλουτεῖς; τὸν ὀπισθόδομον διορύξας. 


“ἢ 


TIM. Οὐ διώρυκτωι οὐδὲ οὗτος" ὥστε ἀπίθανά, σου 
καὶ TAUTA. 


ΔΗΜ. Διορυχθήσεται μὲν ὕστερον᾽ 204 δὲ σὺ πάντώῳ 
τῶ ἐν αὐτῷ ἔχεις. 

TIM. Odxooy καὶ ἄλλην λάμβανε. 

ΔΗΜ. Οἴμοι τὸ μετάφρενον. 

ΤΙΜ. Μὴ κέκρωχθε κωτοίσω γάρ σοι καὶ τρίτην. 
ἐπεὶ καὶ γελοῖω πάμπαν πάθοιμι, δύο μὲν Aida 


7 Τὸν ὀπισϑόδομον ὀρύξας) Ὡς Ὑὰρ ὀπισϑόδομος i ἱερόν" τὸ Orte ey 
ἱερόσυλον διαβάλλων ταῦτα φησί" ὁ δὲ τοῦ ἀδύτου οὕτως ἐλέγετο. V. 

Dem. Hei, hei! Quid hoc? tyrannidem invadere cogi- 
tas, Timon, liberos homines percutiens, tu , inquam, de 
cuius libertate & civitate non plane conftat? fed cito poe- 
nas dabis , tum ob alia multa, tum quod ignem arci fub- 
leceris. 

Tim. Αἴ enim, o fcelus, incenfa arx non eft: quare 
cuivis apparet , effe te (ycophantam. 

Dem. Ατ perfodifti aerarium , & inde natae tibi opes funt. 

Tim. Sed perfoffum non eít: quare ne ifthaec quidem 
credibilia funt, quae dicis. 

Dem. Perfodietur quidem poftea: fed iam illa omnia pe- 
nes te habes, quae in eo antehac fuere. 

Tim. Itaque hunc tibi i&tum habeto denuo. 

Dem. Hei, hei tergo meo! 

Tim. Mitte clamorem; fin minus , tertium tibi i&um in- 
flixero: alioqui hoc plane ridiculum mihi acciderit, fi uni- 


33 


122 L 0 «D. WM 


μονίων μοίρας κατακόψας ἄνοπλος; ὲν δὲ μιαρὸν av 
7ri0y μὴ ἐπιτρίψας. μάτην γὰρ ἂν εἴην καὶ νενικηκὼς 
Ὀλύμπια TUE, καὶ πάλην. ᾿Αλλὰ τί τοῦτο: οὐ Θρα- 
συκλής ὁ φιλόσοφος οὗτός ἐστιν; οὐ μὲν οὖν ἄλλος" ἐκ-- 
πετάσας γοῦν τὸν πώ γωνω. καὶ τὰς ὀφρὺς ἀνωτείνος , 
καὶ βρενθυόμενός τι πρὸς αὑτὸν, ἔρχεται» τιταγῶδες 
βλέπων, ἀνασεσοίβημένος τὴν ἐπὶ τῶ μετώπῳ κόμην» 
Αὐτοβορέας s τις. 9 1 Τρίτων, οἱ οἵους ὃ Ζεῦξις ἔγραφεν. οὐ-- 
τ ὁ τὸ σχήμα εὐστωλῆς, καὶ κόσμιος τὸ Badia, 


καὶ saporis τὴν ἀναβολὴν, ἕωθεν μυρίω ὅσα περὶ ] 


ἀρετῆς diet ian καὶ τῶν ἡδονῇ χαιρόντων κατηγορῶν, set 
τὸ ὀλιγαρκὲς ἐπαινῶν, ἐπειδὴ λουσάμενος ἀφίκοιτο ἐπὲ 
τὸ déimrvoy; καὶ ὁ παῖς μεγάλην τὴν κύλικα ὀρέξειεν οὐὖ- 
τῷ (τῷ ζωροτέρῳ δὲ χαίρει si its) καθάπερ τὸ Λή- 


6 Βρενϑύεσ' Sat) Διὰ ϑυμὸν μετ- μεναι αἱ γυγαῖχες μέγα Φρονέσι. V. 
τοί ζεσῖται, 2 προσποιεῖσίαι, ὁρ- 10 Καὶ Σωφρενίσχος) Οἷον T)U- 
γίζεσϑαι- xai βρενθύεται, ἐπαίρε- το πέπαιχεν ἀπὸ τοῦ Σωφρονίσχου 
ται. Βρένθος δὲ εἶδος μύρου, ᾧ χριό- παρῳϑδήσας. V. 


cum modo homuncionem , eumque impuriffimum, perdere 
nequeam, qui Lacedaemonios mille inermis ipfe interne- 
cione deleverim. Nam fruftra quoque vicerim Olympia, 
& pugilatu, & lu&ta. Quid hoc autem? ecquid hic eft Thra- 
fycles philofophus? & certe is eft. Sane exporrecta bar- 
ba, extenfis fupercilüis, graviter fecum ac fuperbe mur- 
murans venit, Titanicis oculis afpiciens, capillis anterio- 
ribus retrorfum reiectis , plane illum ipfum Boream aut 
Tritonem referens, quos pinxit Zeuxis. Hic ille eft, qui 
habitu fimplicitatem , inceffu modeftiam , pallio fapientiam 
ac moderationem prae fe fert; qui mane de virtute diffe- 
rit, & eos, qui voluptate gaudent , graviter accufat , fru- 
galitatem laudans: talis vir, ubi lautus a balneo ad coe- 
nam venit, & ei capaciorem calicem fervulus porrexit, 
(meracius autem libenter bibit) quafi letheum poculum 


ΡΝ ΘΝ. 123 


b 


bn ὕδωρ ἐκπιὼν, ἐναντιώτατα ἐπιδείκνυται τοῖς εωβ;γοὶς 
ἐκείνοις λόγοις; προαρπάφων ὦ ὥσπερ ἰκτῖνος τὰ ὄψα, καὶ 
τὸν πλησίον παραιγπωνιζόμενος ᾽ καρύκης τὸ Yen ἀνά- 
πλεως, κυνηδὸν ἐμφορούμενος. ἐπικεκυφὼς, κωθάσερ 
ἐν ταῖς λοπᾶσι τὴν ἀρετήν. εὑρήσειν προσδοκῶν À ἀκριβῶς 
τὰ τρύβλια. τῷ λιχανῷ ἀποσμήχων. ὡς. μηδὲ ὀλίγον 
τοῦ o μυττωτοῦ καταλίποι. Me? ψίμοιρος ἀξὶ ὡς τὸν πλα- 
κοῦντα ὅλον, 4 τὸν σὺν μόνος τῶν ὥλλων λάβοι, ὅ, τι 
περ λιχνείας καὶ ἀπληστίας ὄφελος 5 μέήυσος , καὶ 
πάροινος, οὐκ ἄχρις done καὶ  ὀρχηστύος μόνον, ἀλλὰ 
καὶ λοιδορίας, καὶ ὀργῆς προσέτι. καὶ λόγοι πολλοὶ ἐπὶ 
τῇ κύλικι, τότε δὴ καὶ μάλιστα Ls περὶ σωφροσύνης καὶ 
κοσμιότητος" καὶ ταῦτο Φησὶν 1504 v ὑπὸ τοῦ ἀκράτου σο- 
νήρως ἔχων, καὶ ὑποτρωυλίζων γελοίως" εἰτῷ ἔμετος 
ἐπὶ τούτοις. καὶ τὸ τελευταῖον» ἀρώμενοί τινες ἐκ έρου-- 


- 


ES Kagóyas ) Βρῶμα Αύδιον ἐξ px dix σχορο far, ὡς ᾿Αριστοφάγης 2 ἐν 


αἵματος ἡ χαρύχη. V. Ἐ ρήνο. Εοιχε ὁ 9: Yvy parturi ὃν τὸν 
71οῦ ἐμυττωτο υ) Μυττωτὸς τρίμι- ἀπὸ τῶν Me av ἐν τῷ ζωμῷ γλοῖς y 
ea ἐξ ἀρτυμάτων πολ. λῶν συγτεθει- χαλεῖν, ὃς τοῦ ζωμοῦ po ελοιπότος 


^. , ἢ 
μένον" ἐκάλουν δὲ χαί τι ὑπότριμ- τῷ τρυβλίῳ περιχάθηται. V. 


hauferit, ea omnia facit, quae plane cum illis matutinis 
fermonibus pugnant ,' convivis cibaria veluti milvus prae- 
ripiens, & fibi accumbentem cubito propellens, mentum 
caryca illitum habens, canum more incurvus fefe cibis 
implens, quafi in patinis virtutem inventurum fe fperans, 
lances digito indice fedulo detergens, ut nihil ex alliato 
quidquam relinquat. Iniquius partita obfonia femper que- 
rens, ut folus placentam aut aprum integrum fibi habeat; 
tum porro, (qui gulae δὲ infatiabilis voracitatis fructus 
eft) ebrius ac temulentus, non ad cantum ufque & fil- 
tationem, fed ad convicia & iracundiam provehitur. Ihi, 
fumto in manum calice, multos fermones funditat. Tuin 
enimvero de fobrietate δὲ modeftia agir, idque iam vino 
fre depofitus, & ridicule balbutiens: poft haec vomit. 


)5 


124 Lh δ. ΔΑΝ 


σιν αὐτὸν ἐκ τοῦ συμποσίου τῆς αὐλητρίδος ἀμφοτέραις 
ἐπειλημμένον' πλὴν ἀλλὰ καὶ νήφων οὐδενὶ τῶν πρω- 
τείων παραχωρήσειενς ἂν Ψεύσματος ἕνεκα, ἢ ἡ ϑρασύτη- 
τος: ἥ Φιλαργυρίας. ἀλλὰ καὶ κολάκων ἐστὶ τὰ πρῶ- 
τώ: καὶ ἐπιορκεῖ προχειρότατα, καὶ ἡ yea προηγεῖ- 
τῶι» καὶ 7 ἀναιδ᾽ χυντία παρομαρτει" καὶ ὅλως πάνσο- 
Φον τὸ χρῆμα, καὶ πανταχόθεν ἀκριβὲς, καὶ ποικίλως 
ἐντελές" οἰμώξ ξετωι τοιγαροῦν οὐκ εἰς μακρὰν χρηστὸς 
ey. Τί τοῦτο; παπαὶ, χρόνιος ἡμῖν Θρασυκλής. 

56 ΘΡΑ͂Σ. Οὐ κατὰ ταὐτὰ ᾿ ῶ Τίμων, τοῖς πολλοῖς 
τούτοις ἀφίγμαι, ὥσπερ ν᾿ τὸν πλοῦτόν σου τεβηπότες » 
ἀργυρίου, καὶ χρυσίου; καὶ δείπνων πολυτελῶν ἐλπίδε 
συνδεδραμήκασι , πολλὴν τὴν κολεκείαν ἐπιδειξόμενοι 
πρὸς ἄνδρα. οἷόν σε, ἁπλοῖϊκὸν, καὶ τῶν ὄντων κοιγωνι-- 


ς Καὶ ἡ γοντεία προυγεῖται ) διὰ τοῦ προ κειμένου Θ ασυχλέους 
Οὐδὲ Ζεῦξις, ἢ καὶ ΠΙαῤρῥάσιος οὖ- Ὡρασύτητά τε καὶ ιαρίαν ἠθῶν 
τως ἡμῖν διὰ φαρμάχαν φιλοσόφαν ψευδοσόφων ἀνδρῶν , ὡς ἐπὶ πίνω- 
γούτειαν χαὶ τεράτειαν γράψας ὁ Óie- χοῦς, ἐναργῶς τῶ λόγῳ ἀπηχριβά- 


πυπώσατο, ὡς οὗτος ἀπαραλλάχτως σατο. 
Ad poítremum e triclinio a nonnullis effertur, tibicinam 
ambabus retinens manibus. Ceterum cum ficcus eft, ne- 
mini homini palmam vel mendacii, vel audaciae , vel ava- 
riiae conceflerit ; fed affentatorum longe princeps eft, & 
peierare non cun&atur: illum in quovis negotio anteit 
fallacia , iuxta autem fequitur impudentia; denique homo 
plane fapiens, & undiquaque confummatus eft, & varia 
quadam períe&ione praeftans. Quare dabo operam , ut 
tam bonus vir iam iam auferat hinc grande infortunium, 
Quid hoc? papae! tamdiu eft, cum venire diftulit Thrafycles? 
Thraf. Alia me caufa ad te ut venirem compulit , quam 
quae hos omnes, qui divitiarum tuarum amore perculfi 
huc concurrerunt, auri atque argenti, & fumtuofarum 
ccenarum fpe , experiundi gratia, quid in te affentationibus 
fuis poffint , virum fimplicem , & qui facultates tuas liben* 


*YEMOIN:. 12$ 


xéy. οἶσθα γὰρ ὡς ᾿μάξα μὲν ἐμοὶ δεῖπνον ἱ ὑκανὸν, ὄψον 
δὲ ἥδιστον ϑύμον, ἢ ή κάρδαμον, ἢ ἢ εἴποτε τρυφώην, ὀλί- 
yo τῶν ἁλῶν᾽ ποτὸν δὲ ἡ ἐννεάρερουνος. ὁ δὲ τρίβων οὗ οὗτος 
ἧς βούλει πορφυρίδος ἃ ἀμείνων. τὸ χρυσίον. μὲν γὰρ οὐδὲν 
τιμιώτερον τῶν ἐν τοῖς αἰγιωλοὶς ψηφίδων μοι δοκεῖ. σου 
δὲ αὐτοῦ χάριν ἐστάλην» ὡς μὴ διαφθείρῃ σε τὸ κάκι-- 
στον τοῦτο καὶ ἐπιβουλότατον pen ὃ πλοῦτος, 0 πολ- 
λοῖς πολλάκις αἴτιος ἀνηκέστων συμφορῶν ὙΕΥ ἐνη-- 
μένος" εἰ yo | μοι πείθοιο , μάλιστα ὅλον εἰς τὴν ϑάλατ- 
τῶν ἐμβαλεῖς αὐτὸν, οὐδὲν ὁ ἀναγκαῖον ἀνόρὲ ὠγαβῶ δ! ór- 
: e» καὶ τὸν Φιλοσοφίας πλοῦτον ὁρᾷν δυνωμένῳ. μὴ 
μέντοι ἐς βώθος, » yel, ἀλλ᾽ ὅσον ἐς βουβώνας : ἐπεμ- 
βὰς ὀλίγον πρὸ τῆς κυματωγῆς» ἐμοῦ ὁρῶντος μόνου. 
Ei δ μὴ τοῦτο βούλει, σὺ δὲ ἄλλον τρόπιν ἀμείνω 

κατὼ τάχος ἐκφόρησον αὐτὸν ἐκ τῆς οἰκίας, καὶ μηδ᾽ 


3 ᾿Εγνεάχρουνος) Κρήνη τις ᾿Αθήνησι Καλλιρόη χαλουμένη πρότερογ. V« 


ter alis elargiris.. Nofti enim, opinor, mazam fatis mihi 
effe, ut re&e coenem, caepe autem & nafturtium iucun- 
diffimum mihi effe opfonium , aut , fi quando mihi melius 
efle volo , falis paululum: potus mihi ex Enneacruno , [ex 
Calliroé fonte] pallium autem hoc qualibet purpura c4- 
rius eft. Nam aurum mihi quidem haud pretiofius videtur 
115 lapillis, quibus plena funt litora. Sed huc tui unius gra- 
tia me contuli, ne te divitiae, perniciofiffima atque infi- 
diofiffima poffeffio, corrumpant, quae multis faepe gra- 
viffimas calamitates importarunt. Nam fi mihi aufcultabis 
maxime, illas in mare coniicies, quippe quas non defide- 
ret vir bonus, & qui philofophiae opes poffit contemplari, 
Ne ramen , o Timon , eas in altum mittas , fed inguinum 
tenus aquam ingreffus , paulo infra litoris crepidinem pro- 
licito , me uno vidente. Id vero fi minus placet, eas ex 
aedibus alia quavis ratione, quantum poteft, eiicito, ne- 


27 


126 L .8 "O IAE TW E 


ὀβολὸν αὐτῷ Aij, διαδιδοὺς & ὥπασι τοῖς δεομένοις , ὦ 


μὲν, πῶντε δραχμὰς, à ᾧ δὲ, μνᾶν, 6 e δὲ, ἡμιτάλαντον. 
εἰ δέ τις Φιλόσοφος εἴη. δ μοιρίαν, ἢ 7 ἜΝ Φέρε- 


σϑαι δίκαιος" Ἔ Ἐμὰ δὲ; καίτοι οὐκ ἐμαυτοῦ χάριν αἰτῶ, 
ὠλλ᾽ ὅπως μεταδῷ τῶν ἑταίρων τοῖς δεομένοις, ἱ ἱκανὸν εἰ 


/ N / , ΄ / Mo δ 
ταύτην τὴν πήραν ἐμπλήσως παράσχοις, οὐδὲ ὅλους 


Y ; ^ , / ἢ "Vo N 
δύο μεδίμνους χωρουσαν Αἰγινητικούς. ὀλιγαρκῆὴ δὲ καὶ 
d N “ xv ^^ D x NY δὶ: 
μέτριον χρὴ εἰνωι τὸν Φιλοσοφοῦντω, καὶ μηδὲν ὑπὲρ 

ον , Mi ^ 
τὴν πήρον Cpovew. 
3 ^ E C Δ a / Ν 
TIM. Eze ταυτῷ σου, ὦ Θρασύκλεις" πρὸ γοῦν 
Lo ͵΄ Ἢ ^ ͵΄ * N , / 
τῆς πήρας, εἰ δοκεῖ, Φέρε σοι τὴν κεφαλὴν ἐμπλήσω 
vA , ΄ ^ "e 
κονδύλων, ἐπιμετρήσως τῇ δικέλλῃ. 


53 ΄΄ Ν / / δὴ Σὰ 
ΘΡᾺΣ, ὦ) δημοκρατία, καὶ νόμοι, παιέμεδω ὑπὸ 


N 7 , , »" ^ 7 
TOU κωταρώτου ἐν ἐλευθέρο τῇ πόλει. 


TIM. Τί ἀγανακτεῖς, ὦ "yabt Θρασύκλεις ; μῶν 


que tibi vel obolum relinquas, fed omnia egentibus diftri- 


buas , huic minam, huic femitalentum. Si quis vero ex ii$ - 


philofophus erit , duplam is aut triplam partem auferre de- 


bet: mihi autem, ( quamquam non mea caufa peto, fed | 
ut amicis, fi qui forte egebunt, largiar) abunde erit, fi - 
hanc peram aureis offertam mihi reddas , quae duos Aegi- - 
neticos modios non prorfus capit: paucis enim effe con- - 
tentum , & mediocritatem fequi, hominem philofophan- 


tem decet, neque fupra peram fuam fapere. 


Tim. Ifthuc re&e, o Thrafycles: fed ante tibi caput im- - 


plebo pugnis, au&arium hoc ligone addens, priufquam 
tibi peram impleo. 


Thraf. Ὁ democratia , & leges! in libera civitate ab ho- 


inine fceleratiffimo percutimur. 


Tin, Quid conquereris, bone Thrafycles? an quod te | 


| 


"UM ON P 


É παρωκέκρουσμαί σε; καὶ μὴν ἐπεμβαλῶ χοίνικος ὑπὲρ 
τὸ μέτρον τέτταρας. ᾿Αλλὰ τί τοῦτο; πολλοὶ ξωυνέρχον- 
ται Βλεψίας ἐ ἐκεῖνος. καὶ Λάχης, καὶ ΤΠ νίφων. καὶ 
ὅλως τὸ σύντωγμα τῶν οἰμωξομένων. ὁ ὥστε τί οὐκ ἐπὶ 
τὴν πέτραν ταύτην ἀνελθὼν, τὴν μὲν δίκελλαν ὀλίγον 
ewazr aute πάλαι πεπονηκυιοιν , αὐτὸς di d ὁτι πλείστους 
λίθους ξυμφορήσας, ἐπιχαλα ζῶ πόῤῥωθεν αὐτούς: 
BAEv. Μὴ βάλλε, e Τίμων ἄπιμεν γάρ. 

TIM. ᾿Αλλ᾽ οὐκ ἀνωιμωτίγε ὑμεῖς, οὐδὲ ἄγευ τραυ- 

μάτων. 


, 7». e 
I Παραχέκρουσμαί cc) ᾿πάτων σε ἐν οἷς ἔλεγον περὶ τοῦ πλούτου. V. 


inter admetiendum circumveni ? atqui auctarii etiam loco 
adiciam choenices quatuor. Sed quid hoc? multi concur- 
runt fimul, Blepfias videlicet , & Laches, & Gniphon, ac 
denique hominum legio, quos ego miris modis mulcabo. 
Quid itaque caufae, quin petram hanc conícendam , & 
aliqua requie ligonem meum reficiam , quem iam tantope- 
re exercui? ipfe autem magna vi lapidum in unum colla- 
ta, eos grandinis in morem feriam? 

Blepf. Parce , quaefo , mittere, Timon : abimus enim. 

Tim. At ego certe, fine cruore & vulneribus ne abea- 
5, faxo. 


$9 


128 


BP Ago o RE 


ἢ περὶ ΜΙετωμορφώσεως. 
ΧΑΙΡΕΦΩΝ, ΣΩΚΡΆΤΗΣ: 
1 ΧΑΙ͂Ρ. Tu ἡ φωνὴ προσέβαλεν ἡμῖν, ὦ Σώκρατες δ 
πόῤῥωθεν à ἀπὸ τῶν αἰγιαλῶν καὶ τής | ἄκρας ἐκείνης; ὡς 


oti ταῖς ἀκοαῖς. τί ποτ᾽ do ἐστὶ τὸ φΦϑεγγόμενον 
ζῶον; ἄφωνω γὰρ δὴ τά γε καθ᾿ ὕδατος Dura utu. | 


Y ᾿Αλχυὼν ὄρνις μέγεθος μὲν ἴση 
paxpls στρουθῷ, χροιὰν δὲ ποιχίλην" 
ἔστι γὰρ ἀγαμὶξ χλωρὰ, Xuayh , 
ὑποπόρφνυρος" páj4Q oc ἔχουσα λε- 
TOY, ἐπ’ Anis χλωρόν. Διαιτᾷ- 
ταὶ δὲ παρὰ τοὺς τοῦ Σιχε ελικοῦ πε- 
λάγους αἰγιαλοὺ /£, πέντε μόνα xui- 
σχουσα qx. £x βλένης τε τοῦ ἰχθύος 
τῶν ἀκανθῶν ἐπιπλεχομένων ὑπ᾽ αὐὖ- 
τῆς ὡς ἱστοῦ πηγνύσα ThY χαλιὰν 
παρὰ μόνων «ἀνθρώπων φϑείρεσσαι 

υγαμκέγην , Um ἄλλου δέ τινος τὸ 
παράπαν οὐ. Ἔστι ὁὲ eixóa. Tb ᾿σχῆ- 
μα ὁμοία ἰατριχῇ B ὡς εἶναι τὸ χύ- 
της χοιλότερον αὐτῆς, τὸ στόμιον, δὲ 
στενόν τε χαὶ οὕτω χρύφιον, ὡς μόνῃ 
ταύτυ εἶναι xal εἰσιτητὸν χαὶ νά- 
piso? ἐν παντὶ μὲν τῷ οἰχείῳ ἄβρενι 
Δαιγνυμένη καιρῷ . ἐν ,“χειμᾶνγι δὲ 
νεοττεύουσα μέσῳ, ὡς ἕπτα ἡμέραις 
ἐργάζεσξαι τὴν καλιὰν, ἕπτα 0€ τί- 


H'A-L' C "Y ΝΣ 


feu de Transformatione. 
CHAEREPHON, SOCRATES, 


Chaer. 


“τὸν Πλειάδος δύσεως χαιρόγ' ἐπιχαβ- 


UAE ifla vox nos pepulit, o Socrates, eminus 
a litoribus, illoque promontorio? quam fuavis auribus? 
quodnam eft tandem animal illud vocem edens? etenim 
muta funt, quae quidem in aqua degunt, 


Tent IN 


xrety xai τρέφειν τοὺς. νεσττούς. Τὴν 
δὲ ἡ ἡμέραν τοῦ τοχετοῦ φασὶν ἱεράν- 
σπαγίως δὲ φαίνεται, καὶ τότε χατὰ, 


εζομένη τε τῶν πετρῶν ἄδει τιμέλος 
λεγυρόν. Ὅτε δὴ καὶ τὸ ᾿πέλαγος δὲ 
ἀκύμαντον καθάπαξ χαὶ γήνεμογς 
Τῆς δὲ ἁλχυόνος h μὲν μείζων ἃ Qu — 
νος» ἡ ἡ δὲ ἐλάττων δική. πάσαι δὲ 
οὕτως ἀνδροχόμοι πεφύχασιν, ὡς τῶν 
ἀῤῥένων γυρασχόντων ὑποπτᾶσϑαΐ 
T£ χαὶ ιαφέρειν αὐτοὺς, ἢ ἐχεῖνον 
βούλοιντο" ἐπαποθνήσχειν τε ε τούτοις 
τὰς οἰκείαις “ϑηλείας £x τοῦ ἀβρά- | 
τοὺς TE xai ἀπότους διατελεῖν μετὰ 
σῶν ἀῤῥένων τελευτήγ" καλοῦνται δ. 
χηΐχες, ὧν μόνων εἴτις ἀχούσειςε τὴν 
φωνὴν, σημεῖον ἔχειν πανάληθες, 
ὡς φασιν, ὡς μετὰ βραχύν τινα 
χρόνον τεθνήξεται. G. 


LUCIANI HALCYON. 19 


ΣΩ. Θαλαττίω τις, ὦ Χαιρεφῶν, ὄρνις ᾿Δλλκυὼν 
ὀνομαζομένη. πολύβρηνος καὶ" πολύδακρυς" περὶ ἧς δὴ 
TAG ἀνθρώποις μεμύδευται λόγος" Φασὶ γυναϊμκώ 
ὅτοτε eure Αἰόλου τοῦ Ελλήνος ϑυγατέρω, κουρίδιον 

ἄνδρα τὸ τὸν ἑαυτῆς. τεθνεωτα Spe πόθω Φιλίας . Κήυκῳ 

τὸν Τρωχίνιον, τὸν Ἑωσφόρου τοῦ ἀστέρος. καλοῦ πω- 

τρὸς καλὸν υἱόν" εἶτα δὴ πτερωϑεῖσαν di τινῶ δαιμονίαν 

βούλησιν, εἰς ὄρνιθος τρόπον περιπέτεσϑαι TÀ πελάγη. 

ζητοῦσαν t ἐκείνον᾽ ἐπειδὴ πλαζομένη γῆν περὶ πᾶσαν, 
οὐχ οἷά T ἦν εὑρεῖν. 

XAIP. "AAxuay τοῦτ᾽ ἔστιν; ὃ σὺ ere tU πώποτς 
πρόσϑεν ἡ ἠκηκόειν τῆς Curie; ἀλλά ue ξένη TG τῷ ὄντι 
προσέπεσε. γοώδη ye ὡς ἀληθως τὸν ἦχον ἀφίησι τὸ 
Dao πηλίκον δέ τι καὶ ἐστὶ, ὦ Σώκρατες; 

Σ cf : ͵ TOS 

, zn. Οὐ μέγα" μεγάλην μέντοι δα τὴν Φιλανδρίαιν 
εἴληφε repa, Θεῶν τιμήν ἐπὶ γὰρ τῇ τούτου νεοττείοώ 


: 

So. Maritima quaedam , o Chaerephon , avis, Halcyon 
vocata, luctu lacrimifíque abundans, de qua fane vetus 
hominibus eft confi&a fabula. Ferunt, illam, cum mulier 
effet quondam , Aeoli Hellenis fili nata, maritum, qui 
virginem duxerat , (uum fato functum luxiffe defiderio con- 
fuetudinis, Ceycem Trachinium Lucifero prognatum , pul- 
chri parentis filium pulchrum; deinde vero alis inftru&am 
divina voluntate in avis morem circumvolitare maria, 
quaerentem illum , quandoquidem oberratis terris omnibus 
non poterat invenire. 

Chaer. Halcyon id eft , quod tu dicis? nunquam ante au- 
diveram eius vocem, quae mihi infolens revera accidit. 
Flebilem ergo plane fonum emittit animal iftud. Quali au- 
tem corporis eft magnitudine , o Socrates? 

* So. Non magnum : attamen magnum ob fingularem ma- 
riti amorem accepit a Diis praemium : cum enim nidula- 
Lucian. Vl. I. I 


130 L8 Ὁ αὐ Δ 


καὶ τὰς ᾿Αλκυονίδας προσαγορευοριένας ἡμέρας 6 κόσμες 
ἄγει, κατα χειμώνα μέσον διαφέρουσας ταῖς εὐδίαις» 
ὧν ἐστι καὶ 7 τήμερον παντὸς μᾶλλον. οὐχ ipee ὡς ai 
pia μὲν τῶ ἄνωθεν, ἀκύμαντον δὲ καὶ γαλήνιον ὥπαν 
τὸ πέλαγος: ὅμιοιον ὡς εἰπεὶν aT Tp; $ 

XAIP. Λέγεις ὀρύως. Φαίνεται γὰρ ᾿Λλκυοὴς ἡ ἡ τή- 
μέρον ὑπάρχειν ἡμέρα, καὶ χϑὲς δὲ τοιαύτη, τις ἦν. ἀλ- 
λὰ πρὸς Θεῶν; τῷ ποτε χρὴ Tur Ty τοῖς εξ ἀρχῆς. 
ὦ Σώκρατες. ὡς ἐξ ὀρνίθων γυναῖκές ποτε ἐγένοντο, ἢ 
ὄρνιθες ἐκ γυναικῶν: παντὸς ydo μᾶλλον ἀδύνωτον Φαί- 
γετῶι πᾶν τὸ τοιοῦτον. 

OO Φίλε Χαιρεφῶν, ἐοίκαμεν "utis τῶν duye- 
τῶν τε καὶ ἀδυνάτων ἀμβλυωποί τινες εἶναι x pira ray 
τελῶς. δυκιμάζομεν, γὰρ δὴ κατὰ δύναμιν ἀνθρωπίνην 
eL y Vg TO οὐσῶν . καὶ ἄπιστον, καὶ ἀόρατον" πολλὰ οὐν 


Φαίνεται ἡμῖν καὶ τῶν εὐπόρων ἄπορα: καὶ τῶν &Qi- | 
tur, halcyonios etiam , qui vocantur, dies mundus agit ^ 
hieme medio praecipuos ferenitate , quorum eft etiam ho-- 
diernus hicce quam maxime. Nonne vides , ut ferena fint. 
fuperna, fluCtibufque careat & tranquillum fit totum pe- 
lagus, confimile, ut ita dicam , fpeculo? 

pem ReGe dicis: videtur enim halcyonius hodiernus] 
effe dies; & heri utique talis erat. Sed per Deos, qua tan- 
dem re fidem oportet haberi iis, quae initio funt di&a, o 
Socrates, ex avibus mulieres unquam exftitiffe, aut aves. 
ex mulieribus? nihil enim omnium eft, quod minus fieri 
videatur pofle. 

So. O care Chaerephon , videmur equidem eorum , quae 
fieri poffunt, quaeque non, hebeti prorfus acie quidam 
efle iudices: exigimus enimvero ea fecundum facultatem 
humanam, quae neque noffe, nec credere, nec cernere 
valet: multa proinde apparent nobis & fa&u facilium ditz 


ΙΝ E Y Ὁ NM. 131 


κτῶν ἀνέφικτα᾽ συχνῶ μὲν καὶ δ ἀπειρίαν, συχνὸν δὲ 
καὶ di γηπιότητω pev τῷ ὄντι γὰρ γήπιος ἔοικεν 
εἰναι πᾶς ἄνθρωπος» καὶ ὁ πάνυ γέρων, ἐπείτοι μικρὸς 
πάνυ καὶ νεογιλὸς ὁ ToU βίου χρόνος πρὸς τὸν, πάντω 
αἰῶνα. τί à' ἂν, ὦ "yat, οἱ ἀγνοοῦντες τὰς τῶν ϑεῶν 
καὶ δαιμονίων δυνάμεις ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν, πότερον δυνα-- 
τὸν ἢ ἀδύνατόν τι τῶν τοιούτων; ἑώρακας, Χαιρεφῶν, 
τρίτην ἡμέραν ὅσος ἦν 0 χειμών: καὶ ἐνθυμεηθέντι γάρ τοι 
δέος ἐπέλθοι καὶ τὰς ἀστραπας ἐκείναις xe βροντὰς, 
ἀνόμων τε ἐξαίσια μεγέθη" ὑπέλαβεν ἄν τις τὴν οἰκου-- 
μένην ἅπασαν καὶ δὴ συμπεσεῖσεδαι. Μετὰ μεερορὸν δὲ 4 
ϑαυμαστή τις κατάστασις εὐδίας $ ἐγένετο » καὶ δέμει- 
γεν αὕτη yt ἕως τοῦ νῦν" “πότερον QUy οἰξι μεῖζόν " καὶ 
ἐργωδέστερον εἶνωι; τοιαύτην αἰθρίαν εξ ἐκείνης τῆς &y- 
υποστάτου λωίλαπος καὶ τὠροχῆς μεταθεῖναι, καὶ εἰς 


I ᾿Ανέφικτα ) ᾿Αδύνατα xara- 4 Καὶ veo y ANNA) ᾿Αντὶ τοῦ γέο-- 
ληφθῆναι. V. γνὸς, νεογέγνητος, γεογενής. V. C. 


ficlia, & eorum, ad quae pertingere datur, ardua; haec 
quidem pleraque propter imperitiam , alia etiam non pau- 
ca ob infantiam mentis: re enim vera infans videtur effe 
omnis homo , etfi vel valde fenex, quandoquidem exiguum 
plane, & infantiae inftar , vitae fpatium ad omne aevum. 
Quid autem, o bone, qui vires Deorum Geniorumque 
ignorant, dicere habeant, utrum talium rerum feri ali- 
quid poflit, necne? Vidifti, Chaerephon, nudius tertius 
quanta fuerit hiems: quin & animo repetentem metus in- 
vadat & ifta fulmina ac tonitrua, ventorumque ingentes 
furores: exiítimaffet aliquis, tellurem totam utique fuiffe 
collapfuram. Paulo autem poft mirifica quaedam exfütit 
compofiti coeli ferenitas. Iam tu utrum maius quiddam & 
operofius effe putas, ex ifto turbine , qui vix fubfifti poterat, 
ac confufione ad placatiffimum nitorem mutatam coeli fa- 
l3 


132 L € paw 


γαλήνην ἀναγαγ εἰν τὸν ἅπαντα κόσμον ,.ἢ γυναικὸς εἷς 
δὸς μεταπλασϑὲν εἰς ὀρνιθός, τινος ποιῆσαι; τὸ μὲν yao 
τοιοῦτο, καὶ TOL παιδάρια τὰ σαρ᾽ ἡμῖν» τὸ πλάττειν 
ἐπιστώμενα πηλὸν, ἢ κηρὸν ὅταν λάβῃ, ῥαδίως ἐκ τοῦ 
αὐτοῦ πολλάκις ὄγκου μετασιχηματίξει πολλὰς ἰδεῶν 
Φύσεις. τῶ δαιμονίῳ on μεγάλην Xc οὐ συμβλητὴν 
ὑπεροχὴν ἔχοντι πρὸς τὰς ἡμετέρας δυνάμεις, εὐχερῆ 
τυχὸν ὥπαντώ τὰ τοιαῦτω, καὶ λεῖα ἐπεὶ τὸν ὅλον 
οὐρανὸν πόσῳ TW) σωυτοῦ Óoxsig ici μείζω. φρά- 
σαις ἂν; 

XAIP. Τί à ἀνθρώπων; ὧ Σώκρατες, νοῆσαι δύ-- 
yauT ἂν. ἣ ὀνομάσαι τι τῶν τοιούτων; οὐδε γὰρ εἰπεὶν 
ἐφικτόν. 

ΣΩ. Οὐκοῦν d; ϑεωροῦμεν ἀνβρώπων πρὸς ἀλλή- 
λους συμβαλλομένων μεγάλας τινὼς ὑπεροχὰς ἐν ταῖς 


ciem referre, inque tranquillitatem revocare mundum uni- 
verfum , quam mulieris formam tranfmutatam in avicu- 
lam quandam facere? nam ad eum fane modum & pueruli 
inter nos, qui quidem fingere fciunt , luto cerave fumta, 
facile ex eadem faepe materiae mole fingunt refingunt- 
que multas formarum naturas. Deo enimvero, magnam 
habenti virtutis praeftantiam, neque omnino comparandam 
ad noftras agendi vires, ad manum efle credere par eft 
omnia iftiufmodi , atque in facili pofita. At enim totum 
coelum quanto tandem temet ipfo videatur maius, indi- 
care tu poffis ? 

Chaer. Quis autem. hominum, o Socrates, intelligere 
queat, aut dicendo efferre tale quidquam? neque enim 
verbis illa confequi licet. 

So. Nonne vero animadvertimus , hominum , inter fefe 
fi conferantur , magnum aliquod effe difcrimen , quo alius 


HÀ Lco 133 


ὡυνόμεσι καὶ ἀδυναμίαις ὑ ὑπαρχούσας; ἡ yao τῶν ἂν-- 
ὁρῶν ἡλικία» πρὸς 7A νήπιω παντελῶς βρέφη. τὸ τῶ πεμ- 
x 


ε΄ 


πταῖα ἐς γενετῆς» ἢ δεκαταῖω, Θαυμαστὴν ὅσην ἔχει 
τὴν διαφορὰν δυνάμεώς τε, καὶ ἀδυναμίας. ἐν πάσαις 
δ e A Ν , AC NS c/ ^ ^ 
σχεδὸν aic κατὰ τὸν (βίον πράξεσι, καὶ ὅσω διὰ τῶν 
^ 7, cj νὰ ^ L ^ 
τεχνῶν τούτων οὕτω πολυμηχάνων, καὶ ὅσα Di, τοῦ 
a bY ^ ^ , 7 ^ Ἂς. re 
σώματος καὶ τῆς Ψυχῆς ἐργάζονται. ταῦτα "ydo TOi 
ps Kim τῆς ψυχῆς pyad , m5 ee E 
νέοις, ὡς ὧν EET OI παιδίοις, οὐδ εἰς νοῦν ἐλθεῖν δυνατὰ 
Φαίνεται. Καὶ τῆς ἰσχύος δὲ τῇ. τῆς ἑνὸς ἀνδρὸς τελείου τὸ 
[ μέγεθος. ἀμέτρητον ὅσην ἔχει. τὴν ὑπεροχὴν πρὸς, £X €IVOL. 
μυριάδας yao των τοιούτων εἷς &yzo σάνυ TOM ας χει- 
ρβώσαιτ᾽ ἂν ῥαδίως" 4 γὰρ ἡλικίω παντελῶς ἄπορος δή- 
σπου πάντων; καὶ ἀμήχανος ἐξαιρχῆς παρακολουθεῖ τοῖς 


P4 


ἀνθρώποις κατα Φύσν. ὁπηνίκ᾽ οὖν ἄνθρωπος ὦ ux ΕΟ ΕΚ 
ἀνθρώπου τοσούτῳ διαφέρει, τί γομίσομεν τὸν σύμπαν- 
τῶ οὐρωνὸν πρὸς τὰς ἡμετέρας δυνάμεις Φανήναι ἂν τοὶς 


6 Τυχῶν) Γράφεται, τειχῶν. G. 


alium fuperet, virium imbecillitatifque? nam virorum ae- 
tas ad pueros prorfus infantes, quinque, fi lubet, a par- 
tu, aut decem diebus, comparata admirabilem plane ha- 
bet differentiam roboris & infirmitatis in omnibus prope- 
modum per vitam actionibus, & iis, quaecunque mani- 
bus iftis tam artificibus, & corpore & animo perficiunt: 
ifta enim novellis , ut dixi, puerulis ne in mentem quidem 
venire videntur pofíe. Roboris autem unius viri adulti ma- 
gnitudo immenfüm quantum illos fupergreditur , adeo ut 
millia talium unus vir valde multa devicerit facillime: ae- 
tas enimvero penitus omnium indiga, quaeque nullis fibi 
machinis ipía fuíliciat, ab initio hominibus adeft comes na- 
turae lege. Quandoquidem ergo homo, ut patet, homini 
tantum intereft , quid exiftimabimus omne fimul coelum 
ad noftras vires illis vifum iri, qui talia contemplari va- 


i5 


6 


134 Ege PM 
d ^ Mo» 7΄ ! 4 hy 9 M 74 
τὰ τοιαῦτω Θεωρεὶν ἐζικνουμένοις s πιθανὸν ovy ἴσως δό- 
^ ej M b Á ^ ^, Ν ε 
£u πολλοῖς, ὅσην ἔχει τὸ μέγεθος τοῦ κόσιμου τὴν ὑπερ- 
j N Ν Ν / ^ PN €x 
οχῆν πρὸς TO Σωκράτους 7 Χαιρεφῶντος εἶδος, τήλι- 
^ v N / Ἄν N Υ v 
κοῦτον καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ, καὶ τὴν Φρόνησιν, καὶ 
7 * 97. 4 ^ νἀ. LE Á 
διάνοιαν, ἀνάλογον διαφέρειν τῆς περὶ ἡμᾶς διαθέσεως. 
— N s , X X. 0v ^ / * 
7 Σ οἱ μὲν ουν xci £464 καὶ ὥλλοις πόλλοις τοιούτοις ου-- 
3^3 3 5^5 ^o eA /, € , , * 
Ci, πόλλ᾽ ὥττ᾽ ἀδύνατα τῶν ἑτέροις rayv ῥαδίων. ἐπεὶ 
N Dep ^ 5 / » 2 "» D 73 
καὶ αυλήσαι τοῖς eo A046 , καὶ ἐν Carey. "2 γράψαι 
τοῖς ἃ γραμμάτοις γραμματικὸν τρόπον; ἀδυνατώτερόν 
ἐστι τέως, ως ἂν ὠσιν ἀνεπιστήμονες, ἴ τοῦ ποιῆσαι γυ- 
yaxet ἐξ ὀρνίθων. 1 " ὄρνιθας ἐκ γυναικῶν. ἡ δὲ φύσις ἐν 
, N » N ora 
κηρίῳ σχεδὸν παραβάλλουσω ζῶον ἄπουν, καὶ ὥπτε- 
rH ^ Ν ^ 
po. πόδας ὑποθέσα, καὶ πτερώσασω:- ποικιλίω τε 
n. ^ X ^ N δ ^ ͵7 1 
Φ φιορύνεισω ὌΝ κοὶ κωλῃ καὶ 7r LVT OO OUT) apupua- 
τῶν». μέλιτταν. σοφὴν ἀπέδειξε ϑείου μέλιτος ἐργάτιν' 


3^ 
ἔκ T€ ὠῶν ἀζώνων, καὶ ἀψύχων, πολλὰ γένη πλάττει 


lent? probabile fcilicet videbitur multis , quantum magni- 
tudo mundi fuperat Socratis aut Chaerephontis fpeciem, | 
tantum quoque potentiam eius ac fapientiam atque intel- - 
le&um pro ratione antecedere facultatum noftrarum dotes. 
Proinde tibi mihique ac multis aliis noftri fimilibus multa | 
quidem impoffibiiia funt eorum, quae aliis valde facilia: | 
nam & tibias inflare artis expertibus, & legere aut fcri- 
bere illiteratis multo magis arduum eít, ufque eo dum 
fint imperiti, quam facere mulieres ex avibus, aut aves 
ex mulieribus. Natura vero acceptum in favo fere fine 
pedibus ac pennis animal, pedibus appofitis atque alis, & 
varietate multa expoliens pulchraque & omnimoda colo- 
rum, apem fapientem produxit, divini mellis opificem : 
tum porro ex ovis mutis & inanimatis plura genera fin- 
git alitum & terrefirium, aquaticorumque animalium , ar- 


* 


HUM IGIY QUNM 135 


πτηνῶν TÉ » καὶ πεζῶν, 1620) ἀνύδρων ζώων, ὡς λόγος. Té- 
χνάις τινῶν ἱεραῖς αἰθέρος μεγώλου προσιχρωμένη. Τὰς 
οὖν ἀθανάτων δυνάμεις μεγάλας οὔσας » ϑνητοὶ καὶ 

σμικροὶ παντελῶς ὄντες, xa οὔτε τῶ μεγάλα δυνά- 
μένοι καθορᾶν. οὔτ᾽ οὖν τὰ σμικρὼ, τὼ πλείω δ᾽ à ὠπο- 
pauvres καὶ τῶν περὶ ἡμᾶς συμβαινόντων παθὼν » οὐκ ἂν 
ἔχριμεν εἰπεῖν βεβαίως « οὔτ᾽ ᾿Αλκυόνων πέ 8p QUT ᾿Δη- 
δόνων' κλέος δὲ μύθων, οἷον πωρέδοσων πατέρες, τοιοῦτο 
καὶ παισὶν ἐμοῖς, ὠ qn ϑρήνων μελῳδὲ, παραδώσω 
τῶν σῶν ὕμνων πέρι καί σου τὸν εὐσοβη καὶ Φίλανδρον 
ἔρωτα πολλάκις ὑμνήσω, γυναιξί T Suet ira 
7£ καὶ Muro; λέγων τώ T ἄλλα, πρὸς δὲ, καὶ τιμῆς 
οἵας ἔτυχες παρὰ ϑεῶν. ἀρά γε καὶ σὺ ποιήσεις τι τοι- 
οὔτον, ὦ 9 Χαιρεφῶν; 


ΧΑΙ͂Ρ. Πρέπει γοῦν, ὦ Σώκρατεε' Xe τὼ ὑπὸ σοὺ 


II Γυναιξίν T ἐμαϊς) “Ὅτε δύο yuvaixac εἶχεν Σωχράτης Ξανθίπ- 
«aw καὶ Μυρτώ. V. 


tibus quibufdam, ut veterum fert fententia, facris aethe- 
ris magni ad tanti operis curam infuper ufa. Cum ergo 
vires immortalium fint ingentes, nos mortales & pufilli 
plane, qui neque magna poffumus perfpicere, & ne par- 
va quidem, in plerique etiam, quae circa nos accidunt , 
haefitantes , non valeamus utique explorate quidquam fta- 
tuere neque de Halcyonibus , nec de Luíciniis: famam au- 
tem fabulae, qualem tradiderunt parentes , talem & liberis 
meis , o ales lamentorum modulatrix , tradam, de tus hy- 
mnis; tuumque pium ὃς marito devin&tum amorem faepe 
celebrabo , uxoribus meis Xanthippae & Myrto enarrans 
tum alia, tum praeterea, qualem honorem nada fueris 
a Diis. Tu quoque, Chaerephon, fimile quiddam quin fa- 
cias, non refugies. 

Chaer. Ita fane decet , o Socrates: habent nimirum a te 


I 


136 LUCIANI HALCYON. 


pera dir Aacíay € €x τὴν παράκλησιν πρὸς γυναικῶν. 
τε καὶ epa ὁμιλίαν. 
zo. (Οὐκοῦν ἀσπασαμένοις, τὴν λκυόνω, προά- 
yen ἤδη πρὸς ἄστυ καιρὸς, εκ τοῦ Φωληρικου, 
ΧΑΙΡ. Ilo μὲν ποιῶμεν οὕτως. 
4 Ex τοῦ Φαληρικοῦ ) Φάληρον δῆμος Αἰαντίδος. G. 


di&a duplicem adhortationem , quae mutuae uxorum vi- 
rorumque confuetudini conducat. 

So. Ergo, falutata Halcyone , progredi iam ad afty tem- 
pus eft e Phalerico. 

Chaer. Nulla quidem in. me eft mora. 


157 


ΡΥ Yr 


D / 
5 Καύκασος. 


EPMHZ, ἩΦΑΙΣΤΟΣ» ΠΡΟΜΗΘΕΥ͂;Σ. 


ἘΡΜ. Q MEN Καύκασος, ὦ Ἥφαιστε, οὗτος » ῷ 
τὸν ἄῤλιον Τιτᾶνω τουτονὶ προσηλῶσϑαι δεήσει" περι- 
σκοπῶμεν δὲ δὴ κρημνόν τινῷ ἐπιτήδειον, εἴ που τῆς 
“χιόνος γυμνός ἔστιν, ὡς βεβαιότερον καταπαγείη τὰ 
δεσμὰ, καὶ οὗτος ὥπασι περιφανὴς en peque, 
JITAT ΤΠερισκοπῶμεν, ὦ t) Ἕρμη' οὔτε yas fgarenar 
καὶ πρόσγειον ἐσταυρώσιται χρὴ» ὡς μὴ ἐπωμύνειεν 
αὐτῷ τὰ πλάσματα αὐτοῦ οἱ i puras οὔτε μὴν κατὰ 
τὸ ἄκρον, (ἀφανὴς γῶο ἂν εἴ τοῖς κάτω) ἀλλ᾽ εἰ δο- 
κεῖ, κατὼ μέσον ἐνταῦθά που ὑπὲρ τῆς Φάραγγος ἀνε-- 
11 Τὰ πλάστα αὐτοῦ οἱ ἄνθρεω- Ἕλληνες τοὺς ἀνθρώπους δημίουρ- 
ποι) Tiv ΤΙρομηθέα γὰρ λέγουσιν γᾶσαι. V. 
ΠΤ ἘΠ BSOU.S 


five Caucafus. 
MERCURIUS, VULCANUS, PROMETHEUS, 


Merc. C AUCASUS quidem, o Vulcane, hicce , cui mi- 
ferum Titanem iftum clavis afligi oportebit: nos iam nunc 
circumfpiciamus rupem aliquam opportunam, ficubi quae 
fit a nive nuda, ut firmius defigantur vincula, & hic 
omnibus conípicuus fit pendens. 

Vulc. Circumípiciamus , Mercuri: neque enim in humili 
& terrae proximo loco cruci afligendus eft, ne fuppetias 
ipfi ferant, quos finxit, homines; neque etiam ad montis 
verticem ; fugiat enim vifum eorum , qui infra funt: fed, 
fi videtur, in medio ifthic propemodum fupra praecipi- 


138 L'UCUTACN EN 


P , N N ^ * V 5, & RN 
σταυρώσϑω, ἐκπεταθεὶς τῶ χεῖρε ἀπὸ TUTOUI πρὸς τὸ 
εναντίον. ᾿ 

ES ^ * ͵7ὕ , Ν € ^5 Ν 
EPM. ἔν λέγεις, ὠπότομοι TE "yao eu πέτρῶι, καὶ 
2 ͵7 3» » CNN ^N ^ 
ἀπρόσβατοι, πανταχόθεν ἠρέμιο: ἐπινενευκυϊοι" καὶ TD. 
N / € NO t o ER e 
ποδὶ στενὴν τούτην ὁ κρημνὸς ἔχει τὴν ἐπίβασιν, ὡς 
E 7 € / T ἝΝ “ἢ , 7 
ἀκροποῦιτί σου μόλις ἐστωναιν κῶὶ ὁλῶς ἐπικοιροτατος 
€ Y * Á Ν ^ ^*6 6 ^ , 
ὁ σταυρὸς ἂν γένοιτο. μὴ μέλλε οὖν, ὦ Τ]Προμηθεῦ, ἀλ- 
Ν 5 ἧς / N / 
λὼ ἀνάβαινε, καὶ πάρεχε σεαυτὸν καταπαγησόμενον 
Ν be 4 
πρὸς τὸ ὁρος. 
; t€ ^ ^ * ej δῇ ^ 
ΠΡΟΜ. ᾿Αλλ᾽ ὑμεῖς γοῦν, t φαιστε, καὶ Ἕρμη» 
΄ ^A Ν Ν " ΚΕ 
κατελεήσατε με πάρω τῆν ἀξίων δυστυχρύντω. 
m os Y o. ^ »" Ν Á, 
EPM. Τοῦτ᾽ £O", ὦ Προμηθεῦ, τὸ κατελεήσατε, 
x ^os, ^ , P4 T d 
ἀντὶ TOU ἀνασκολοπισϑήναι αὐτίκω Hua παρακου- 
mM» ^^v e N * - 
σωαντῶς του ἐπιτάγματος; ἡ οὐχ, ἱκανὸς εἰνωΐ σοι δοκεῖ 
€ / E NS ASA hy » 7 
6 Καύκασος καὶ ἄλλους ἂν χωρήσαι δύο pora 
^ , y N e» UNS ν ἃ ^6 ε 
λευθηνωι: ὠλλ᾽ opeye τήν δεξιάν" σὺ δε, ὦ Ἥφαιστε, 


3 ᾿Απότομοί τε γὰρ) ᾿Αποτετμυμέναι, μηδεμίαν ἔχουσαι διάβασιν. V. 


tium fuffixus haereat, difpanfis manibus ab hac parte in | 
adverfam. 

Merc. Re&e dicis: nam praeruptae funt hae cautes ὅς 
inacceffae , undiquaque leniter inclinatae: & pedi anguftum 
oppido praecipitium habet ponendo veftigio locum , ut 
fumma planta vix alicubi confiftere liceat: commodiffima | 
denique fuerit ifta crux. Quin tu ergo fine mora, Pronie- 
theu, afcende, teque praebe defigendum ad montem. 

Prom. ÀÁt vos tamen, o Vulcane & Mercuri, miferemini 
me! , qui praeter meritum hoc infortunium habeo. 

M:rc. Hoc fcilicet aiebas , o Prometheu , miferefcite , ut 
tua vice iam nos ftatim in crucem aeamur di&o non au-. 
dientes: num idoneus effe tibi videtur Caucafus,, qui alios 
etiam duos capiat fibi clavis afügendos? At tu porrige 
dextram: tu autem , Vulcane, include eam, additifque cla- 


P'RO.M E'T-HEU'S. 139 


κατάκλειε, καὶ προσήλου, καὶ τὴν σφύρων ἐῤῥωμένως 
κατάφερε. δὸς καὶ τὴν ἑτέραν". venus Dio εὖ μάλα 
καὶ αὐτή; εὖ ἔχει. καταπτήσεται δὲ ; δὴ καὶ ὁ ἀετὸς 
ἀποκερών τὸ ἥπωρ, ὡς πάντω ἔχοις ἀντὶ τῆς καλῆς καὶ 
εὐμηχάνου πλαστικῆς. 
: HPOM. ^Q Κρόνε, καὶ Ἰαπετὲ, καὶ σὺ r5 μῆτερ, 
οἷω πέπονθω ὁ κακοδαίμων, οὐδὲν δεινὸν εἰργασιμένορ: 
ἘΡΜ. Οὐδὲν δεινὸν εἰργάσω, ω 2 Προμηθεῦ, ὃ ὃς πρῶτο 
μὲν τὴν νομὴν τῶν κρεῶν ἐγχειρισϑεὶς, οὕτως Jiu 
ἐποιήσω, καὶ ἀπατηλὴν, ὡς αὑτῷ μὲν τὼ κάλλιστω 
ὑπεξελέσιϑαι » τὸν Δίω δ παραλογίσασϑαι ὀστῶ κῶς 
λύψας ὁ ἀργέτι. δημῷ; μέμνημαι Ἡσιόδου, νὴ Δί᾽, οὐ- 
τως εἰπόντος. ἔπειτώ δὲ τοὺς ἀνθρώπους ἀνέπλασας, 
πανουργότατα ζῶα, καὶ μάλιστά, γε τὰς yoraiuae 
ἐπὶ πῶσι δὲ τὸ τιμιώτωτον κτήμω τῶν Θεῶν τὸ πῦρ κλέ- 


6^0 Κρόνε x amer: ) *O μὲν τῶν διωχθέ ἔντων ὑπὸ Διὸς Sev, xal 
Κρόνος πατὴρ ny τοῦ Διός" ὃ JH la- διὰ τοῦτο αὐτοὺς καλεῖ. V. 


meri ἀδελφὸς ΓΙρομηθέως" ἣσαν δ΄ 9 "EyxeipiaSielc) Ἐμπιστευθεις.Υ, 


vis malleum valide, quantum potes , adige. Et alteram prae- 
be: haec etiam omnino bene revincta efto. Re&e habet: 
devolabit iam mox quoque aquila detonfura iecur, ut ni- 
hil non habeas pro bella tua ὅς follertiffima fingendi arte. 

Prom. Saturne , lapete, tuque Terra mater , qualia per- 
petior mifer , qui nihil mali admifi! 

Merc. Nihil tu mali admififti , Prometheu , qui primum 
diftributione carnium tibi concredita, tam iniuftam fecifti 
& fraudulentam , ut tibi quidem fubdole partes optimas 
eximeres, lovem autem circumvenires obte&is oflipus adi- 
pe candida: memini fane Hefiodi fic dicentis. Deinde ho- 
mines eflnxifti, animalia vaferrima , atque inprimis mu- 
lieres. Super omnia denique, pretiofiffimam Deorum pot- 
feffionem , ignem fubreptum & illum ipfum dedifti homini- 


4 


ἐς ou xXnpe&p WO 


ec; καὶ τοῦτο ἔδωκας τοῖς ἀνθρώποις. τοσαῦτα, δεινὸς 
εἰργασμένος, Cus μηδὲν ἀδικήσας δεδέσιϑαι. 


ΠΡΟΜ. Ἴξοικας, ὦ to Ἕρμή. καὶ σὺ κατὰ τὸν ποιητὴν 
ἀναίτιον αἰτιᾷσιϑαι ὃς τὰ τοιαῦτω προφέρεις, £O" οἷς 
ey ys τῆς ἐν ΤΙρυτανείῳ σιτήσεως, εἰ τὰ δίκαια eye 
Ὑνετο. ἐτιμησάμην ἂν ἐμαυτόν. εἰ γοῦν σχολή σοι» ἡ- 
δέως ἄν σοι καὶ δικαιολογησαίμην ὑπὲρ τῶν ἐγκλημά- : 
τῶν» ὡς δείξαιμι aine d ἐγνωκότα περὶ ἐμοῦ τὸν Δία d 
σὺ δὲ, στωμύλος γὰρ εἰ» καὶ PR ἀπολόγησαι 
ὑπὲρ αὐτοῦ, ὡς δικαίων τὴν ψῆφον ἔθετο, ὁ ἀνεσταυρῶ- ; 
σϑαί με πλησίον τῶν Κασπίων τούτων πυλῶν, ἐπὶ τοῦ 
Καυκάσου, οἴκτιστον ϑέωμο, πᾶσι Σκύβαις. 

EPM. Ἕωλον μὲν, ὦ Προμηθεῦ, τὴν ἔζεσιν y air » | 


6 ᾿Ἐτιμησάμην ar) "Afi ἂν 13 Εωλον)ὴ Yuxpiy χαὶ ἀνωφε- 
ἐμαυτὸν ἔλεγον. Πρυταγεῖον δέ ἐστιν, λές. V. 
ἐν ᾧ οἱ πρῶτοι συνήγοντο τῶν βου- 13 Th ἔφεσιν ἀγωνιεῖ γ᾽ ID 
λευτῶν, ὅθεν χαὶ τὰς σιτήσεις ἀπέ- ἐστιν ἃ ἀπὸ δικαστηρίου. εἰς ἄλλο 


λυον" τοὺς δέ τι Μέγα εἰργασμένους xa στῆριον μετάβασις, Ἷ ἣν ate Ἀ 
τῶν πολιτιχᾶν χαλᾶν, ταύτη ὁωρεᾷ ἔχκλυτον" φησὶ δὲ ὅτι ἀνωφελής cot 
οἱ πάλαι ἐτίμων. v ἐστὶν ἡ ἔφεσις" μετὰ γὰρ τὴν ψῆφον 


bus. Tot mala cum perfeceris , vin&um te effe dicis nulla 
re patrata. j 

Prom. Et tu mihi videris , Mercuri, fecundum poetam , 
inculpatum culpare, qui talia adverfum me proferas , quo- 
rum ego caufa victus in Prytaneo capiendi honore, fiqui- 
dem ex merito ius redderetur, me dignum aeftimaffem. 
Quod fi vacuum tibi tempus, libenter equidem apud te 
caufam meam agam , oftendamque , iniuftam de me fenten- 
tiam pronuntiaffe lovem: tu vero , loquaculus enim es, 
& forenfi calliditate praeftans, partes eius tuere, & pro- 
ba, iufte calculum eum tuliffe, quo damnatus fum ad cru- 
cem prope Cafpias iflas portas, in Caucafo, miferabiliffi- 
mum ípectaculum omnibus Scythis. 

Merc. Inani quidem , o Prometheu , provocatione certa» 


| PROMETHEU S. 141 
"WEE »8 ΄ e/ 3 -ΕἾΟΣ OM - Nx NN » 
x4 ἐς οὐδὲν O&Oy ομῶς δ᾽ οὖν λέγε καὶ yao ὥλλῶως 
- Á LI ^J » “ἈΝ ξ΄, 3 ^ m 
περιμένειν ewotysouty, ἐστ᾽ ὧν ὁ GeTOG XT OUT TI ἐπιμε- 
͵7 ͵΄ m oc 3 x γ ^ Á M / 
λησομενὸς σου TOU ἡπῶώτος᾽ τήν ἐν TQ) μέσω δὴ ταύτην 
᾿" ^ y X v " E ΄ ΄ 
σχολήν κωλως ὧν ti ἐχὸν, εἰς ὠκρόωσιν κωτωχρή- 
Ν “ a by Á D M 
σασϑαι σοφιστικήν» οἱος εἰ CU ποανουργότωτος ἐν τοῖς 
e 
Ao oic. 
7 "5 ^ e ^t ΄ Neuf 
ΠΡΟΜ. ΤΠρότερος ουν: ὦ Ερμή: λεγε. καὶ ὁπῶς μου 
"d / X ^ ^ 
ὡς δεινότατα κατηγορήσης . μηδὲ καθυφῇς Ti τῶν δι- 
-“ ye N NS "ef N ^M 
καίων τοῦ πατρός" σὲ 06, ὦ Li Qouers, δικαστὴν ποιοὺ- 
x 
μαι ἐγωγε. 
Ν j , 3 Ν Á 5 X rz 
HéAL M Δί᾽, ἀλλὼ κατήγορον ἀντὶ dut rov 
129 ἘΣ .8N Ἂς e MAG "d / N 
ai μὲ uon TO πυρ υζελομενος, ισυχρῶν μοι τὴν 
P d , 
κώμνον Qr oA£AO07 6. 
Οὐ Lad d ἊΝ X , N N 
ΠΡΟΜ. VJuxouy οιελομέενοι τήν κατηγορίων, σὺ μὲν 
X ^ ^ YwN / s P τς: ced δ RN N , 
περὶ τῆς Κλοπής 505] συνειρε᾽ ὁ Ἑρμῆς ὃς καὶ τὴν ἄνξρω- 
“τοῦ Διὸς οὐδὲν ποιῆσαι ἄλλο δυνά- σιν, ἡνίχα 6 χρινόμενος μεῖζον διχα- 


qiia. Ἔφεσιν δὲ οἱ διχανικοί φα- στήριον ἐξαιτῆται. V. 


bis, nullamque in rem: attamen dic: etenim tantifper ma- 
nere necefle eft, dum aquila devolet hepar tuum curatu- 
ra. Quod autem interea vacui eft temporis, optime fue- 
rit factum, eo fi ad declamationem audiendam abutamur 
fophiftae, qualis tu es aftutiffimus orationum artifex. 

Prom. Prior ergo dic, Mercuri: utque me quam vehe- 
mentiffime accufes , nec quidquam tibi perire finas eorum, 
quae pro iure patris dici poffint. Te vero, Vulcane, iu- 
dicem mihi lego. 

Fulc. Nullam in partem : fed probe fcito, me pro iudi- 
ce accufatorem tibi fore, qui igne fubdu&o frigidum mihi 
| fornacem reliquifti. i 

Prom. Quin ergo divifa inter vos aCione tu de furto iam 
dillere: Mercurius autem & heminum creationem , ὃς car- 


142 ΒΡῈ 4G D 7EDMCUN 


ποποιίαν κεὶ τὴν κρεανομίαν αἰτιάσεται ἄμφω à TÉ£- 
χνίτοι, καὶ εἰπεῖν δεινοὶ ξοίκωτε εἰναι. 
4 c c ^ Ww PN , Eu ME ON ὶς ᾽ἅ 
HoAr. Ὁ Ἑρμῆς Xo U7t0 μου ἐρει΄ ἐγὼ γάρ oU 
Ν / - - ᾽ν , t o5 ΞΖ 
προς λογοῖς τοῖς δικανυκοὶς εἰμι» ῳὡλλ ὠμῷὶ τήν Xp 
D f Eoo UN «7 , Ν MN AG m 
γον ἔχω τωπολλα" ὁ δὲ, » ῥήτωρ ἐστὶ, καὶ τὰ TOTO οὐ 
παρέργως μεμελέτηται αὐτῷ. 
ors Ἐγὼ μὲν οὐκ ἄν πότε dun xe περὶ τῆς 
κλοπῆς τὸν Ἑρμῆν ἐδελῆσαι ἂν εἰπεῖν, οὐδὲ ὀγειδιεὶν μοι 
EN Ld [1 "4 L4 S 5 2 , Ν e 
TO TOLCUTO ; opere OVTI. πλήν quis £i καὶ Mh 
ὦ Maíag zai, ὑφίστασαι, καιρὸς 524 € τὴν 


| 


6 EPM. law γοῦν; e) o Προμηθεῦ, μακρῶν δὲ λόγων, ^ 


κω τη opio, Ly. 


IN ICE 
A04 i ἱκανῆς τινος παρασκευῆς, ἐπὶ τὰ σοὶ πεπραγμένα", 1 


οὐχὶ δὲ à ἀπόχρη μόνα τὼ κεφάλαια εἰπεῖν τῶν ἀδικημά-. 
των᾽ ὅτι ἐπιτραπέντι σοι μοιράσιωι τὰ κρέα, σαυτῷ μὲν. 
τὼ κάλλιστω ἐφύλαττες, ξξηπάτησας δὲ τὸν paca 


nium diftributionem incufabit: ambo enim artifices & di 
cendi peritiffimi videmini effe. 

Vulc.. Pro me dicet Mercurius: nam ego a iudicialium: 
orationum ftudio longe abfum , quippe circa caminum ple- 
rumque occupatus: hic vero rhetor eft, ac talia non le-- 
viter ipfi funt meditata. 

Prom. Nunquam putaveram fore , ut de furto Mercurius. 
vellet dicere , mihique exprobraret tale quidquam in arte. 
fimili verfato: attamen fi vel hoc ipfum , o Maiae fili, 
aggredi fuftines, tempus iam eft peragere accufationem. 

Merc. Valde quidem , o Prometheu, longa opus fit ora- 
tione , δὲ inftru&o quodam apparatu adverfus ea, quae tu. 
perpetraíti : nunc vero nonne fatis eft fola.capita exponere 
tuorum criminum? quod , cum praeficereris dividundis car- 
nibus , tibimet ipfi pulcherrimas fervares , deciperefque re- 


ΕΟ ΝΜ ΕΒ TH E U!5. 143 


καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἀνέπλασας;, οὐδὲν δέον' καὶ τὸ πῦρ 
κλέψας παρ᾽ ἡμῶν, ἑκόμισαις παρ᾿ αὐτούς. καί μοι δὸ-- 
κεις» ὦ βέλτιστε, μὴ συνιέναι ἐπὶ ὲ τοῖς τηλικούτοις πάνυ 
Φιλανθρώπου TOU Ὁ Διὸς πεπειραμένος. εἰ μὲν οὖν ἔξαρνος 
εἰ μὴ εἰργάσιϑιαι αὐτὰ, δεήσει καὶ διελέγχειν, καὶ ῥη- 
σίν τινώ μακρὼν ἀποτείνειν; καὶ πειράσεται ὦ ὡς ἔνι μά- 
Aura, ἐμφανίζειν τὴν ἀλήβειαν' εἰ δὲ Cs τοιαύτην σε- 
ποιῆσϑιαι τὴν νομὴν τῶν κρεῶν, καὶ τὰ περὶ τοὺς ἀνϑρώ- 
σους καινουργήσαι, καὶ τὸ πῦρ κεκλοφέναι, ἱκανως 
κατηγόρηταί Mor καὶ μαωκρότερω οὐκ ἂν εἴποιμι. λῆρος 
γὰρ ἄλλως τὸ τοιοῦτον. 

ΠΡΟΜ. Εἰ μὲν καὶ ταῦτα ληρός ἐστιν» ὰ εἴρηκας, 
ὀψόμεθα μικρὸν ὕστερον" ἐγὼ δὲ καὶ ἐπεί περ ἱκανὰ Cre 

Ν 

εἶνωι τὼ κατηγορημένα. πειράσομωι ὡς ἂν ue τε ὡ- 
διαλύσασθαι τὰ ἐγκλήματα. καὶ πρῶτον μὲν ἄκουσον 
τῶ περὶ τῶν κρεῶν. καίτοι; γὴ τὸν οὐρανὸν, καὶ νῦν λέγων 


gem; quod homines efüinxeris, quo nihil minus fieri de- 
buerat; quod ignem fuffuratus a nobis detulifti ad iftos. 
Et mihi quidem videris, o optime, minime intelligere, in 
tanta criminum gravitate quam clementem & benignum 
Iovem fueris expertus. Quod fi neges ifta te feciffe, ur- 
guendus eris, & longa quaedam oratio extendenda , anni- 
tendumque mihi, ut quam poffum maxime declarem ve- 
ritatem: fin concedis , talem te feciffe divifionem carnium, 
condendorum hominum inventum novaffe , & ignem fub- 
duxiffe, fatis eft mihi accufatum, nec, cur plura dicam, 
caufa eft: plane enim videar nugari. 

Prom. líta fintne nugae, quae dixifti, videbimus paulo 
pof. Ego vero, quandoquidem fufficere ais, quae accu- 
fatorie funt a te prolata, conabor, quantum potero, dif- 
folvere crimina. Primumque audi de carnibus. Atque equi- 
dem, ita me iuvet Coelus, nunc etiam ifta referens pu- 


144 puco5nxosu 


ταῦτα» αἰσιχύνομιαι ὑπὲρ τοῦ Διὸς, εἰ οὕτω μεερολόγς 
καὶ à μεμιψίμοιρός ἐστι, ὡς διότι μικρὸν ὀστοῦν ἐν τῇ με- 
ρίδι εὑρεν : ἀνασκολοπισιθησόμενον πέμπειν παλαιὸν 
τω Θεὸν, μήτε τῆς συμμαχίας μνημονεύσαντα, μήτ j 
αὐτὸ τῆς ὀργῆς τὸ κεφάλαιον 6 £T Ti ἐννοήσαντα" καὶ ὦ ᾿ 
μειρακίου τὸ τοιοῦτον wipe καὶ ἀγανακτεῖν, | 
8 μὴ τὸ μειζον αὐτὸς λήψεται. Καίτοι τάς » ἀπάτας, 
Epp » TAG τοιαύτας συμποτικῶς οὔσας » οὐ χρὴ» οἶμαι, 
ἀπομνημονεύειν" ἀλλ᾽ εἰ καί τι ἡμάρτηται μεταξὺ £U- 
ὠχουμένων, παιδιῶν ἡγεῖσθαι, καὶ αὐτοῦ ἐν τῷ συμ- 
ποσίῳ καταλιπεῖν τὴν ὀργήν" ἔς δὲ τὸ αὖριον ταμιεύε- 
coi τὸ μῖσος, καὶ μνησικακεῖν, καὶ ἑωλόν Tua μνή- 
μην. διαζυλάττ'.», ἄπαγε; οὔτε Ovis πρέπον, οὔτε 
ἄλλως porn ἣν γοῦν ἀφέλῃ τίς τῶν συμποσί 
τὰς κομψείας ταύτας, ἀπάτην» καὶ σκώμματα, καὶ 
c σιλλωίνειν, καὶ ἐπιγελαᾶν » τὸ καταλειπόμενόν ἐστι 


- ͵ c 2 
16 Σιλλαΐνγειν) Σιελλαίνειν ἐπὶ σχωμμάτων, κατὰ τροπὸν τοῦ T εἰς d) 


dore fuffundor lovis vicem , qui tam fordidi fit contra&i 
que animi , ac fufpiciofe querulus, ut, quia parvulum os 
in fua portione reperit, in crucem tollendum mittat ve 
tuftum adeo Deum, nihil amplius auxilii lati memor , ne 
que adeo irae cauía quantilla fit cogitans, & plane pueri 
οἷο illud, fuccenfere atque indignari , nifi partem ipfe ma 
lorem accipiat. Átqui verfutias eiufmodi, Mercuri, cor 
viviales non decet, opinor , memori mente reponere; fed, 
fi quid etiam peccatum fuerit inter epulas, ludum putare; 
atque ibi in convivio depofitam iram relinquere: verum 
ut in craftinum fub pe&ore recondas odium, & iniuria 
recorderis, atque hefternae rei memoriam conferves, apa- 
ge, neque Deos hoc decet , nec praeterea regium eft. Quod 
fi quis abftulerit a conviviis feflivitates eas, aftum & io 
cos ὃς fubfannationes ὃς irrifiones, nihil fcilicet aliud eri 


PROMETHEUS 5 


μέθη » καὶ κόρος, καὶ σιωπὴ σκυθρωπὰ χαὶ ἀτερπῆ 
πρώγματα, καὶ ἥκιστα, συμποσίῳ πρέποντα" ὥστε 
ἐγὼ οὐδὲ μνημονεύειν εἰς τὴν ὑστεραίαιν ἔτι μὴν τὸ τὸν Δία, 
οὗχ, ὅπως καὶ τηλικαῦτω ἐπ᾽ αὐτοῖς ὠγωνωκτήσειν, καὶ 
πάνδεινα ἡγήσεσθαι πεπονθέναι, εἰ διανέμων τις κρέα» 
παιδιών τινα ἔπαιξε. πειρώμενος εἰ διωγνώσεται τὸ τὸ 
βέλτιον ὁ ὁ αἰρούμενος. Tílei δὲ, ὦ Ἕρμη, τὸ τὸ χαλεπώτε- 
por» m τὴν ἐλάττω μοῖραν ἀπονενεμηκέναι τῳ 2 Ni, τὴν 
Ó ὅλην Vera dan τί οὖν διὼ τοῦτο ἐχρῆν» τὸ τοῦ λό- 
yy » τῇ yn τὸν οὐροιγὸν ἀγαμεμίχθαι, xoi | despues καὶ 
σταυροὺς, x2 Καύκασον ὅλον ἐπτινοεῖν, καὶ ἀετοὺς κο»- 
ταπέμπειν, καὶ τὸ qma ἐκκόπτειν: ὅροι γὰρ μὴ σολ-: 
λὴν ταῦτα κατηγορῇ τοῦ | ἀγανακτοῦντος αὐτοῦ punpee 
ψυχίαν, x2 ἀγένειαν τῆς γνώμης: καὶ πρὸς ὀργὴν £U- 


τιλλαίνειν τινές" τίλλειν δὲ ἐστὶ τὸ ven, διὰ τῶν ὀφθαλμῶν σχώπτε iy 
δχώπτειν. Δηλὸϊ δὲ xal χλευάστι- καὶ pote ei Aoc γὰρ ὃ μίμος 
κὸν ποίημα, Tap τὸ διασείεν τοὺς καὶ 6 μξ' μος xal ἡ ἀκολασία καὶ ὃ 
Ἄλλους, καὶ διασύρειν τῷ σχήματι χλευασμός. Καὶ ὁ ταῦτα ὙράφοωΥ 
τῶν ὀφθαλμῶν" ἴλλοι γὰρ οἱ ὀφθαλ- σιλλο oypae et. V. 


μοὶ παρὰ τὸ εἰλεῖσϑαι ἐν αὐτοῖς τὰς 14 ᾿Αγένειαν ) Tg. εὐτέλειανε 
χόρας. ἴλλλως. Σιλλαίνε ἐν, μυλλαί- 


reliquum , nifi ebrietas, fatietafque & filentium , res 65 
tricae ὃς iniucundae, quaeque minime compotationi con- 
veniant. Quare nihil minus putaram , quam recordaturum 
:effe Iovem poftridie; nedum ut tantopere propterea indi- 
gnaretur , feque gravem iniuriam exiítimaret effe paffum, 
fi diftribuens aliquis carnes ludum quendam luferit tentan- 
do, num, qui deligit, meliorem partem dignofcat. Pone 
vero , Mercuri , quod gravius eft, non minorem me par- 
tem attribuifle Iovi, fed totam fubripuiffe: quid igitur? 
ideone oportebat, quod proverbio dicitur ; terrae coelum 
mifceri, vincula , cruces, totumque Caucafum adinvenire, 
& aquilas demittere , & iecur extundere? Itta vide ne ma- 
gnam patefaciant indignaritis humilitatem animi ignobilem , 
& in ira concipienda levitatem. Quid enim hic defignet, 
Lucian. Vol. I. K 


IO 


11 


/ as Na NUI EH P : 
χέρειαν. τί ὧν ἐποίησεν οὗτος ὅλον βοῦν ὠπολεσᾶς, ε 
κρεῶν ὀλίγων ἕνεκα τηλικαῦτα ὀργίζεται; Καίτοι πόσῳ 
οἱ ἄνθρωποι εὐγνωμενέστερον διάκεινται πρὸς τὰ τοιαῦ-- 
τα, οὺς εἰκὸς, ἣν καὶ τὰ ἐς ὀργὴν ὀξυτέρους εἶναι τῶν 
Θεῶν: ἄλλ᾽ ὅμως ἐκείγων οὐκ ἐστιν ὅστις τῷ μαγείρῳ 
σταυροῦ ἂν / τιμήσαιτο, εἰ τὰ κρέα εψων, καβεὶς τὴ τὸν δά. 
XTUAOV , τοῦ ) ζωμοῦ περιελιχμήσατο , ἢ ὀπτωμένων ἀπο- 
σπάσας τῶν κρεῶν κατεβρόχϑισεν᾽ ἀλλὰ συγγνώμην 
ero, ἐμουσιν αὐτοῖς. εἰ δε; καὶ πάνυ ὀργισϑεῖεν, ἢ κονδύ- 
λους ἐνέτραψαν» ἢ καὶ κατὰ κόῤῥης ἐπάταξαν, à ἄνεσκο- 
perire δὲ οὐδεὶς παρ αὐτοῖς τῶν τηλικούτων eee 
καὶ περὶ μὲν τῶν κρεῶν τοσαῦτα, αἰσχρὼ μὲν καμὸ 
ἀπολογεῖσιϑ᾽ αἰ" πολὺ δὲ αἰσχίω κατηγορεῖν ἐκείνῳ. 
Tei δὲ τῆς πλαστικῆς. καὶ ὅτι τοὺς ἀνθρώπους i ἐποίη- 
σά, καιρὸς ἤδὴ λέγειν. τοῦτο δὲ, ὦ Ἑρμῆ, διττὴν ἔχον 


E 
9 Ἢ κχονδύλο avc) Κόνῥυλος περὶ H χκόνδυλός τις ὧν, εἰς τὰ χενὰ 
ThY χάμφψιν τῶν ὁαχτύλων, dnd δόμενος τῶν ἑαπιζομένων" χενὰ γὰρ 
τ" περὶ αὖτο τ ; Ν 
χόνδυλοι Ὄντε £ Ρ ὖτο ὺς γὰρ: " σαρχᾶν TX μέρη ταῦτα. γ. 


χάμψις τῶν δαχτύλων ἐγγίνεται. 
fi totum bovem perdiderit, qui fruftulorum carnis pau- 
corum caufa tantopere ftomachetur ? Contra homines 
quanto fe praebent aequiores in iftiufmodi rebus, quos 
credi poterat ad iram effe promtiores Diis? & tamen eo- 
rum nemo eít, qui coquum cruce multarit, fi carnes eli- 
xans immiffo digito de iufculo deguftarit, aut affatarum 
carnium quiddam avulfum deglutiverit ; fed veniam dant 
ipfis : fin eft, ut etiam valde irafcantur, aut pugnos incu- 
tere folent, aut alapas in malam ingerere; nemoque ha- 
&enus apud eos in patibulum ire iuffus ob tanta fcilicet 
crimina. De carnibus ifta funt fatis: quorum ut turpis eft 
mihi defenfio, fic multo turpior ipfi accufatio. De arte. 
fingendi autem, deque eo, quod homines fecerim, tempus - 
jam dicere. Illud autem , Mercuri, cum duplicem habeat 


BOUM T'DHEUS ha 
τὴν κατηγορίαν, εὐκ οἶδα καθ᾽ ὁπότερον atia Dé | Me 
πότερα, ὡς οὐδὲ ὃ ὅλως ἐχρῆν. τοὺς ἀνθρώπους γεγονέναι, 
ἀλλ᾽ ἄμεινον ἦν ὥτρεμεὶν αὐτοὺς γῆν ἄλλως ὄντως ἀν-- 
ἔργαστον, ἢ ὡς πεπλάσϑαι μὲν ἐχρῆν» ἄλλον dé Tie 
καὶ μὴ τοῦτον δεσχηματίσεθαι τὶ τὸν τρόπον; ἐγὼ δὲ ὅμως 
ὑπὲρ ἀμφοῖν ἐρῶ. καὶ πρῶτόν ye ὡς οὐδεμία τοῖς Duis 
ἂπὸ τούτου βλάβη γεγένηται » τῶν ἀνθρώπων ἐς τὸν By 
παρα χϑέντων, meam out δεικνύειν" ἔπειτιω δὲ, ὡς καὶ 
συμφέροντα καὶ μείνω ταῦτα αὐτοῖς παραπολὺ, ἢ εἰ 
ἐρήμην καὶ ἀπάνθρωπον συνέβαινε τὴν γῆν μένειν. "Hy 
τοίνυν πάλαι (patov γὰρ οὕτω δῆλον ἃ ὧν γένοιτο εἴ " qc 
κησω ἔγὼ μετακοσμήσας, καὶ νεωτερίσας τὼ περὶ τοὺς 


ἀνθρώπους ) τὸ τὸ δῖον μόνον: καὶ τὸ ἐπουράνιον γένος. ἡ yn 
δὲ, ἄ ἄγριόν τι χρῆμα καὶ ἄμορφον, ὕλαις ἁπασω, καὶ 
ταύταις ὁ ἀνημιέροις λάσιος" οὔτε δὲ βωμὸ Θεῶν, ἢ νεώς" 
πόθεν δὲ ἄγωλμω:; ἢ ξόανον, ἢ τί ἄλλο τοιοῦτο, οἷα 


infimulationem , nefcio equidem , quam in partem maxime 
me criminemini: utrum, in totum non oportuiffe homi- 
nes fieri, meliufque fuiffe, fi conquieviffent ac manfiffent 
terra prorfus rudis atque inelaborata ; an , eos quidem fin- 
gi debuiffe, fed alium quendam , non hunc in modüm, 
efformatos. At ego tamen de utroque dicam: & primum 
quidem, nullum omnino Diis ex eo damnum accidiffe , 
quod homines in vitam fint produ&ti , conabor ofteudere ; 
deinde, multum intereffe , ut utilius hoc ipfis & melius fit, 
quam fi terram defertam hominumque vacuam contigiflet 
reftare. Ergo erat olim (facilius enim fic palam fiat, an 
quid ego peccaverim alio ornatu indu&o noveque fabri- 
catis hominibus) divinum folum ac coelefte genus: tellus 
vero inculta quaedam res & informis , filvis tota. iifque 
agreflibus horrida : neque erant arae Deorum, nec templum, 
(qui poterat enim?) nec ftatua, neque X HA ne- 
i 2 


12 


2j 


348 LE og Xa 


πολλὰ "v ἁπαντωχόθι φαίνεται μετὰ πάσης ἐπιμε- 
λείας τιμώμενα" ἐγὼ δὲ, ἀεὶ γάρ τι προίβουλευω εἰς τὸ 
κοινὸν, καὶ σκοπῶ ὅπως αὐξηθήσεται μὲν τὰ τῶν ϑεῶν, 
ἐπιδώσει δὲ καὶ τώλλα πάντω ες κόσμον, καὶ κάλλοξν , 
ἐνενόησιω ὡς ἄμεινον εἴη ὀλίγον ὅσον τοῦ σήλου λαβών- 
74, ζῶα τινὰ συστήσασθαι. x2 ἀναπλάσαι τὰς μορ- 
φὰς μὲν spy αὐτοῖς προσεοικόται καὶ γὰρ ἐνδεῖν το 
ὦμην τῷ Deep s μὴ ὄντος τοῦ ἐναντίου αὐτῷ, καὶ πρὸς ὃ 
ἔμελλεν ἡ ἐξέτωσις γιγνομένη εὐδαιμονέστερον ἀποῷαι 
νειν αὐτό" uro μέντοι αὐτὸ εἰναι, εὐμηχανώτατον δ᾽ 
ἄλλως, καὶ συνετώτατον, καὶ τοῦ βελτίονος αἰσϑανό- 
μενον. Kai dq, κωτὼ τὸν ποιητικὸν λόγον» γώϊον Uds 
φύρως, καὶ διωμωλάξας, ἀνέπλασω τοὺς ἀνθρώπους, 
καὶ τὴν ᾿Αϑηνᾶν παρακαλέσας συνεπιλαβέσϑαι μοι 
τοῦ ἔργου. τοῦτ᾽ ἐστὶν ὦ μεγάλα ἐγὼ τοὺς ϑεοὺς ἠδί- 


d 'H ἐξέτασις) ᾿Αντὶ τοῦ ἡ παράϑεσις. Vs 9 Εὐδαιμονέστερον) Τοῦ 

εἰου δηλονότι. V. τς Ταῦτ᾽ ἐστὶ) Βαρύτητος ὁ λόγος. V. 
que aliud quidquam eiufmodi , qualia multa iam ubique 
apparent fumma cum cura in honore habita. Ego vero, 
femper enim aliquid confulo in commune, mecumque agi- - 
to, quomodo amplificentur res Deorum , ceteraque omnia 
incrementum capiant ornatus ac pulchritudinis , in animum 
induxi optimum fore factum, fi, parvula quadam luti par- 


te accepta, animalia componerem atque eflingerem fpecie 


nobifmet ipfis affimilia: etenim ita ftatuebam, deficere 
quiddam naturam divinam, dum nihil exftat ipfi contra- 
rium, ad quod inflituta comparatione, illam efle beatio- 
rem dilucide pateat: tum mortale illud effe volebam, ar- 
tificiofiffimum alioquin ὃς prudentiffimum, quodque me- 
ioris haberet fenfum. Itaque, fecundum poétae dictum , 
aqua terrae mixta & permollita effinxi homines, Miner- 
vamque etiam advocavi, ut una mecum operi manum ac- 
commodaret. Iithaec funt fcilicet , quae gravia in Deos ad- 


PROMNETHIEUTS 149 


E t Ne uos ^ 13 M) g^ 
ZR. καὶ τὸ ζημίωμα ὁρῶς πηλίκον, εἰ ες πήλου ζω 
N N Á , 4 , M ᾿ς 
πεποίηκου» καὶ τὸ τέως ὠκίνητον, εἰς κίνησιν ἤγαγον 
x € 37 Na ὡς , κα ͵ , ε Ν 
καὶ, ὡς ἔοικε. τὸ Qr ἐκείνου ἡττον Θ εοί εἰσιν οἱ Θεοὶ, 


Ζ΄Ζ TEN ὧν Ν φῶ N ΄ Jd M 
διότι καὶ ἐπὶ γῆς Θνητὼ ζῶω τινὼ γεγένητωι. οὕτω "yao 


καὶ ἀγανακτεῖ ὁ “Ζεὺς ὥσπερ ἐλαττουμένων τῶν ϑεῶν 
ἐκ τῆς τῶν ἀνθρώπων γενέσεως. εἰ μὴ ὥρω τοῦτο δέδιε, 
μὴ καὶ οὗτοι ἀπόστασιν er αὐτὸν βουλεύσωσι, X: σπό- 
λεμὸον ἐξενέγκωσι πρὸς τοὺς Sus, ὥ ὥσπερ οἱ Είγαντες. 
ὠλλ᾽ ὅτι ἰ μὲν δὴ οὐδὲν : ἠδίκησθε πρὸς ἐμοῦ, ὦ ᾿Ἕρμη à καὶ 


ΕΣ 


τῶν ἐμῶν ἔργων, δηλον ἢ ἢ σὺ δεῖξόν τι καὶ ἕν τὸ μικρό- 
τατον: diy σιωπήσομειι, καὶ δίκαιον € ἔσομαι πέπον- 
los πρὸς ὑμῶν. "Ox δὲ χρήσιμα ταῦτον γεγένηται τοῖς 
Θεοῖς, οὕτως ἂν μάθοις, εἰ ἐπιβλέψειας τῇ τῆν γὴν οὐκέτι 
αὐχμηρὼν xe ἀκαλλῆ οὖσαν, ὠλλὼ πόλεσι, καὶ γεωρ-- 
γίαις, καὶ Φυτοὶς ἡμέροις διωκεκοσιμήμένην » καὶ τὴν 


44 Αὐχμηρὰν) E». ἀχκαμῆ,, ἀντὶ ἀχαλλῆ , ayri τοῦ ἀχατασχεύαστον, 
τοῦ ἀχαπέργαστον, ἀπεριποίητογ. Ο ἀπε ριποίητον, ἀχατέργαστον. V. 
ι4. ᾿Αχαμῆ οὐσαν) Γράφεγαι xa ἀχόσμητον. G. 


mifi: tum detrimentum viden' quantum fit , qui e luto ani- 
malia confecerim , quodque ha&enus erat immobile, in 
motum deduxerim : ex eo, ut videtur, tempore minus Dii 
funt Di, quia in terra quoque animantia quaedam. rtior- 
talia exftiterint : quippe illud etiam luppiter indignatur, 
quafi deteriore: Dii effent conditione ab hominum ortu ; 
nifi forte hoc veretur, ne & illi defectionis confilia ad- 
verfum fe ineant , bellumque inferant Diis , perinde ac Gi- 
gantes. At nihil vobis accidiffe mali ἃ me, Mercuri, meit- 
que operibus, e& manifeftum : fin, oftende tu unum ali- 
quod vel minimum, & ccce (cti, ac iufta mg perpet- 
᾿ fum. a vobis fatebor. Quin contra haec in. rem effe Deo- 
rum , ita maxime difcas, fi confideres terram non ampliu 

borridam & pulchritudine fpoliatam , fed urbibus, cultis 
agris, plantifque mitibus ornate. diftindam , mare naviga- 

K 3 


05 


150 LB TYAN ἯΕ 


ϑάλωτταν , πλεομένην. καὶ τὰς νήσους κατοικουμένας s 
ἁπανταχοῦ δὲ βωμοὺς, καὶ Sucías καὶ ναοὺς, καὶ 
πανηγύρεις" μεσταὶ δὲ Διὸς πῶσαι μὲν ἀγυιαὶ, πᾶσαι 
δὲ ἀνθρώπων ὁ ἀγοραί. καὶ γὰρ εἰ μὲν ἐμαυτῷ μόνῳ χτής- 
peu τοῦτο ἐπλασάώμην; ἐπλεονέκτουν ἂν τῆς χρήσεως" νῦν 
δ᾽ εἰς τὸ κοινὸν Φέρων τέθεικω v ὑμῖν αὐτοις᾽ μᾶλλον δὲ 
Διὸς μὲν καὶ ᾿Απόλλωνος, καὶ σοὺ δὲ, ὦ Ἕρμη: γεὼς 
ἰδεῖν ἁπανταχοῦ ἐστι» Προμηθέως δε, οὐδαμώς. ὁρῶς 
ὅπως τἀμαυτοῦ μόνω σκοπῶ, τὸ κοινὰ δὲ € καταπροδέ- 
δωμι, καὶ ἐλάττω ποιῶ. Τίθει δέ Mois ὦ Ἕρμη, καὶ 
τόδε" € ἐννόησον , εἴ τι σοι δοκεῖ ἀγαθὸν ὁ ἀμάρτυρον, ἢ κτῆ- 
pa. 7 ποίημω.. ὃ μηδεὶς δ ὄψεται; μηδὲ s ἐπιαινέσεται, ὁ- ὁ- 

μοίως ἡδὺ καὶ τερπγὸν ἔσεσθαι τῷ ἔχοντι. πρὸς on τι 
τοῦτ᾽ ἔφην; ὅτι» μὴ γιγνομένων τῶν ἀνθρώπων, à ἀμάρ- 

τυρὸν συνέβαινε τὸ κάλλος εἶναι τῶν ὅλων" καὶ πλοῦτόν 


3 Μεσταὶ δὲ Διὸς) 'Apárov. χαὶ τοῦτο βαρύτητος εἰρωνεία. V. 
: Sob sdixmxa , βαρύτατος ὁ λό- 
8 'Opz: ὅπως) Kar εἰρωνείαν. γος. j 

tum, infulas habitatas, ubique aras, facrificia , templa, 
feftorumque celebritates : Iovis autem plenae omnes viae, 
cuncta hominum fora. Quod fi mihimet foli homines velut 
legitimam poffeffionem eílinxiffem , privatis ufibus ftudere 
potuiffem videri: nunc vobiícum communicatam in me- 
dium attuli. Immo , quod magis eft, Iovis, Apollinis, & 
tua, Mercuri, templa videre nufquam non datur; Prome- 
thei nufquam. Viden', ut meis folius commodis invigilem , 
publica prodam ὅς imminuam? Hanc porro rationem mi- 
hi pone, Mercuri: expende tecum , tibine videatur bonum 
aliquod tefle carens, feu poffeffum , five arte laboratum 
fit, quod nemo videat, laudet nemo, fimiliter fuave iu- 
cundumque fore habenti ? Quorfum autem illud dixi? quia 
non factis hominibus teftem habitura non erat pulchritu- 
do univerfi: nimirum divitiis abundaremus , quae neque 


| 


PROMETH EU:S. 151 


mie, πλουτήσειν ἐμέλλομεν, οὔτε UT. ἄλλου τινὸς ϑαυ- 
μασϑησόμενον, οὔτε ἡμῖν αὐτοῖς ὁμοίως τίμιον. οὐδὲ yao 
ἂν εἴχομεν πρὸς ὅ, τι ἔλωττον παραθώμεν αὐτὸν, οὐδ᾽ 
ἂν y συνίεμεν ἡλίκω εὐδιαιμονοῦμεν, ὁ οὐχ ὁρῶντες ἀμοίρους 
τῶν ἡμετέρων τινάς. οὕτω ydo δὴ καὶ τὸ μέγα. δειχθείη 
ἂν “μέγα, εἰ τῷ μικρῷ παρωμετροῖτο᾽ ὑμεῖς δὲ, τιμῶν 
ἐπὶ iq ἡ πολιτεύματι τούτῳ δέον, ἀνεσταυρώκατέ μέ: καὶ 
ταύτην μοι τὴν ἀμοιβὴν ἀποδεδώκωτε TOU v βουλεύματος. 

᾿Αλλὰ κακοῦργοί τινες Cre εἶνωι ἐν αὐτοῖς, κοὶ μοιχεύ- 
ουσι» καὶ πολεμοῦσι, καὶ ἀδελφὰς γωμοῦσι, X20) πα- 
τράσιν ἐπιβουλεύουσι παρ᾽ ἡμῖν γὰρ οὐχὶ πολλὴ τού- 
τῶν ἀφθονία: καὶ οὐ δήπου διὸ τοῦτο αἰτιώσωιτ᾽ ἄν τις 
τὸν | οὐραινὸν, καὶ τὴν ym ; ὅτι ἡμᾶς συνεστήσαντο" ἐπεὶ 
καὶ τοῦτο ἰσως φαίης c ἂν. ὅτι ἀγα γκῆ πολλὰ ἡμῶς ἔχειν 
πράγματω ἐπιμελουμένους αὐτῶν. οὐκοῦν διώ γε τοῦτο 


3 Ταραθῶμεν αὐτὸ) ᾿Αντὶ τοῦ θεωρῶμεν. V. 
ἐξετάζοιμεν, συγκχρίνοιμκέν , rapa 5$ Δειχθείη ἂν μέγα) Tp. δόξῃ 
βάλλοιμεν. γράφεται ὁὲ χαὶ παρα- ἂν μέγα. Ο. 


alii cuiquam effent in admiratione, nec nobifmet ipfis perin- 
de carae; nihil enim exftaret omnino, ad quod tanquam 
imperfe&tius eas exigeremus ; neque intelligeremus, quan- 
ta verfemur in felicitate , nifi quofdam intueri daretur:bo- 
norum noftrorum expertes: fic enim demum magnum pa- 
tefiat effe magnum, fi ad parvi menfuram comparetür. 
Vos vero, quem decebat ob follers inventum honoribus 
afficere , in crucem fuftulifüs me, eafque mihi vices red- 
didiftis confili. At maleficos effe quofdam ais in iis: adul- 
teria committunt , bella gerunt , forores ducunt , patribus 
infidiantur: quafi apud nos non magna fit vitiorum illo- 
rum copia: nec fane propterea quis culpaverit Coelum & 
Terram, quod nos condiderint. Hoc infuper fieri poteft , 
ut dicas, neceflum eíle multis nos negotiis implicari, dum 
curamus illos, Eandem igitur ob caufam paftor indigne- 
K 4 


16 


17 


ZI I^ U-!6: qi. ONLUS 

καὶ ὁ νομεὺς ἀχθέσιϑω ἐπὶ τῷ ἔχειν τὴν ἀγέλην, δὲ 
ety ADV αὐτῷ ἐπιμελεῖσιθαι αὐτῆς. καὶ εἰ τούτῳ *y$ 
ἐργώδὲς τοῦτο; καὶ ἡδὺ ἄλλως, καὶ 5 Φροντὶς οὐκ ἄτερ- 
74 ἔχουσά τινώ διατριβήν. τί yao ay ἐπράττομεν, οὐκ 
ἔχοντες ὧν V προνοοῦμεν: ; ἠργοῦμεν ἂν, καὶ τὸ νέκταρ erí- 
γομεεν; καὶ τῆς ἀμβροσίας ἐνεφορούμεθα, οὐδὲν ποιοῦν-- 
τες. Ὃ δὲ μάλιστά με πνίγει » τοῦτ᾽ ἐστίν" οἱ μεμφό- 
3h τὴν. ἀνθρωποποιίαν, καὶ μάλιστα τὰς γυναίκας » 
ὅμως ἐρῶτε αὐτῶν; καὶ οὐ δαλείπετε κατιόντες, ἄρτι 
μὲν; ταῦροι; ἄρτι δὲ, σάτυροι καὶ κύκνοι γενόμενοι»: καὶ 
ϑεοὺς εξ αὐτῶν ποιεῖσθαι ἀξιοῦντες. ὠλλ᾽ ἐχρῆν», ἴσως 
φήσεις, ἀνωπεπλάσιναι τοὺς : ἀνθρώπους, ἄλλον δέ Tit 
τρόπον» ἀλλῶ μὴ ἡμῖν ἐοικότας" καὶ τί ἄλλο παρά- 
δειγμα τούτου ἄμεινον πρρεστησώμην:. ὃ πάντως καλὸν 
ἠπιστάμην; ἢ ἀσύνετον καὶ ϑηριῶδες coti, καὶ ἄγριον. 


4 Διατριξὺν) Ἢ διωτριβὴ ἐ- ταὺ Ζεὺς γέγονε, δ Εὐρώπην ταῦν 
φαῦθα τὴν ἄνεσιν συμιαίγει xal τὴν ρος, δι᾽ ᾿Αγτιόπην σάτυρος, διὰ 
κατὰ σχολὴν ἀπόλαυσιν. V. Λήδαν κύχρος. V. Ἔστι xal ἐπίς- 

9 "Apri μὲν ταῦροι) Ταῦτα πάν. γραμμα περὶ τούτου. G. 


tur, quod gregem habeat, cuius fibi cura fit gerenda. Fue- 
rit hoc ipfi laboriofum, at iucundum itidem: eaque fol- 
licitudo non ingratam praebet occupationem. Nos autem 
quid ageremus , non habentes , quibus peofpiciamus ? cef- 
faremus fcilicet, bibereturque nobis nectar, & ambrofia. 
non ingurgitaremus otiofi. Quod vero me maxime urit , 
hoc eft: qui incufatis hominum fabricationem , & potiífi- 
mum muleres, ipfi tamen amatis eas, neque intermittitis 
in terram defcendere, nunc in tauros, alias in fatyros & 
Paire verfi, Deoíque ex illis procreare non dedignami- 

i. t nihil oberat, forte dices, quo minus homines effin- 
Pici ur, fed alium quendam in modum, nec nobis fimi- 
les. At quod aliud exemplar ifto melius mihi propofuif-. 
fem, quod omnino pulchrum ícicbam? num rationis ex« 


PROMETHEUS 13 


;ὡ-“»Ψἷ 


ἀπεργάξεσϑαι τὸ τὸ ζῶον; καὶ πῶς ἂν ἢ Senis eium ἢ 
τὰς ἄλλας ὑμῖν. τιμὰς Agrip, οὐχὶ τοιοῦτοι γενό- 
peo; AAA ὑμεὶς ὅταν μὲν ὑμῖν τὰς ἑκατόμβας π pog 
ἄγωσιν, οὐκ ὀκνεῖτε; κἂν ἐπὶ τὸν Ὠκεανὸν ἐλθεῖν δέοι, 
μετ᾽ ἀμύμονας Λιβιοπῆας τὸν δὲ τῶν τιμῶν ὑμῖν καὶ τῶν 
Ocio αἴτιον ἀνεσταυρώκατε. περὶ μὲν οὖν τῶν ἀνϑρώ- 
pe καὶ raura ἱκανά. Ἤδη δὲ, εἰ δοκεῖ, ἐπεὶ τὸ πῦρ 
μέτειμι» καὶ τὴν ἐπονείδιστον ταύτην κλοπήν. καὶ προς 
Θεῶν τοῦτό μῳ ἀπόκριναι, μή μηδὲν ὁ ὀκνήσας" ἐσθ᾽ e ὅ, τι 
ἡμεὶς τοῦ πυρὸς ἀπολωλέκωυμεν, εξ ὅτου καὶ TD da- 


e N 
ῥρώποις t ἐστίν: οὐκ ἂν εἴποις. αὑτὴ yen, einen, Qu- 


Cic τουτουὶ τοῦ κτήματος οὐδέν τι ἔλαττον γίγνεται, 
εἰ καί τις ὥλλος QU)TOU y uera alor οὐ γὰρ ἀποσβένυ--: 
τῶι eye at pera τινός" Φβόνος ὁ ὁ ἄντικρυς τὸ τοιοῦτο, ὦ D 
ὧν Lr ὑμεῖς ἠδίκησθε, τούτων κωλύειν μετοιδιδόναι 


Τοῖς δεομένοις" κοωίτοι ϑεούς γε ὄντώς, ὠἀγωβοὺς χρὴ εἶναι, 
14. Ἔναυσα μένου τινὸς ) Αψαντος. V. 

pers & ferum conveniebat, atque agrefte elaborari animal? 
quomodo Diis facrificaffent, aliofque vobis honores tri- 
buiffent? & vos tamen, quando hecatombas offerunt, nul- 
Jam moram facitis, etfi vel Oceanus longo itinere fit pe- 
tendus, ut vifatis probiffimos Aethiopas: me vero, hono- 
rum vobis & victimarum caufam , in patibulum egiftis. De 
hominibus quidem ifia fufficiunt. Iam, fi videtur , ad ignem 
tranfeo , exprobratumque tantopere furtum. Per Deos er- 
£o hoc mihi refponde nihil moratus: eftne quidquam 
iftius ignis, quod amifimus, ex quo apud homines eft? 
non dixeris: haec, opinor, natura eius rei, nihil ut de- 
creícat, etfi vel alius inde partem capiat; non enim exftin- 
guitür, fi quis ex eo lumen accenderit: invidia vero pla- 
niffime eft, ex quibus nullum ad vos damnum redeat, 
eorum prohibere ne ufus impertiatur indigentibus: atqui 
Dii cum fitis, beneficos effe oportet, commodorumque 


19 


1:4 3LvH ΒΕ ΟΣ 
καὶ ὁοτήρας ἑάων, καὶ ἔξω Φβόνου παντὸς ἑστάναι ὅπου 
γε εἰ καὶ τὸ πᾶν τοῦτο πῦρ ὑφελόμενος κατεκόμισα εἰς 
τὴν γῆν» μηδ᾽ ὅλως τι αὐτοῦ καταλιπὼν, οὐ μέγω ὑμᾶς 
ἠδίκουν" οὐδὲ γὰρ ὑμεῖς δεῖσιθε αὐτοῦ, μήτε ῥιγοῦντες, 
μῆτε εψοντες τὴν ἀμβροσίαν. wire Φωτὸς ἐπιτεχγητοῦ 
10 δεόμενοι. Οἱ δὲ ἄνθρωποι καὶ εἰς τὰ ἄλλα μὲν ἀναγ. 
καίως χρῶνται τῷ πυρὶ Ἶ μάλιστα δὲ εἰς τὰς ϑυσίας, ὅ- 
πως ἔχοιεν κνισσῶν ἀγυιας, καὶ τοῦ v λιβανωτοῦ | ϑυμιν, 
καὶ τὰ μηρία καίειν ἐπὶ τῶν βωμῶν. ὁ opto 2 δὲ ὑ ὑμᾶς μάλι 
στῶ χαίροντας τῷ καπνῷ j καὶ τὴ τὴν εὐωχίαν ταύτην ἡδί- 
στήν οἰομένους», ὁπόταν. εἰς τὸν οὐρανὸν ἡ κνίσσω γένηται 
ἑλισσομένη περὶ καπνῷ. ἐνωντιωτάτη τοίνυν ἡ μέμψις ὰ 
γένοιτο αὕτη τῇ ὑμετέρῳ ἐπιδυμία. Sauna co δὲ & ὅπω 
οὐχὶ καὶ τὸν ἥλιον κεκωλύκωτε καταλάμπειν αὐτούς" 
καίτοι πῦρ οὗτός ἐστι πολὺ Θειότερόν τε, καὶ à πυρωδέ-. 
στερεν. ἢ κοίκεινον aia D € , ὡς virddardii ἡμῶν τὸ κτῆ- 


ι Ἕζαν) Τῶν ἀγαθῶν. Υ. 8. Κνισσᾶν) Oupizy. V. ἀντὶ τοῦ ϑύειν. G. 


lzrgitores procul ab invidia remotos. [ Hoccine vos aegre. 
feratis,] ubi, fi vel omnem hunc ignem fubreptum detu 
liffem in terram , nihilque omnino ex eo reliquiffem , haud 
magna a me vobis iniuria foret facta? neque enim vos e 
indigetis, ut qui non frigearis, nec ambrofiam coquatis, 
neque opus habeatis arte facta luce. Hominibus vero igni 

ufus eft & ad alia perneceffarius , & plurimum ad facri- 
ficia, ut poflint nidore vaporare vias, thus adolere , & 
lumbos hoftiarum in aris: video fane, vos fummoper 

delectari iflo fumo, eafque epulas putare fuaviffimas, quan 

do mdor in coelum penetrat multo fumi volumine fub-. 
ve&us: adverfetur ergo haec criminatio quam maxime ve-- 
ftro defiderio. Miror autem, quomodo nec folem vetue-. 
ritis eos illuftrare: atqui ignis hic eft multo divinior & 
flagrantior: aut illumne etiam accufatis , quafi diffipantem: 


PROMETHEUS 55 


pas εἴρηκα. σφὼ δὲ, ὦ Ἑρμῆ καὶ Ἥφαιστε, εἴ τι μὴ 
καλῶς ipia δοκεῖ, διευθύνωτε, καὶ διελέγχετε᾽ κοὐ- 
γὼ avis ἀπολογήσομαι. 
EPM. Ov ῥάδιον, D Προμηθεῦ, πρὸς οὕτω γενναῖον 
σοφιστὴν ἁμιλλᾶσ' eu πλὴν ἀλλὼ ὥνησο, διότι μὴ 
καὶ ὁ Ζεὺς ταῦτα ἐπήκουσέ σου. εὖ γὰρ οἶδα, ὡς εξ καὶ 
δίκα γύπας ἂν ἐπέστησέ σοι τὰ ἔγκατώ ἐξαιρήσοντας" 
ὕτω δεινῶς αὐτοῦ κατηγόρηκας, ἀπολογεῖσθαι δοκῶν. 
ἐκεῖνο δέ γε Θαυμάζω, πῶς μάντις ὧν οὐ προεγίνωσκες 
ὕτω κολασϑησόμενος. 
ΠΡΟΜ. Ἠπιστάμην, ὦ c) Ἕρμη, καὶ ταῦτω μὲν. καὶ 
ὅτι ἀπολυθήσομωι αὖθις oido, καὶ ἤδὴ τις € Θηβῶν 
ἀφίξεται σὸς Φίλος οὐκ εἰς μωκρὰν; κατωτοξεύσων ὃν 
Qus ἐπιπτήσεσϑαί μοι τὸν ἀετόν. 
EPM. Ei γὰρ γένοιτο, ὦ ΤΠρομηθεῦ, ταῦτα, καὶ 
ς ᾿Ὧγησο) Εὐφράνθητι, ὡμοίω- αὐτοὶ γὰρ ἐπὶ τῆς τῶν ἀριθμῶν 


συνθέσεως τὰ τέλη φυλάττουσι τῶν 


2. . 
6 Oida á ὡς ἐξ xal δέχα) ἡ Ἐξ xai ἁπλῶν. V. 


ἐχα" τὸ É ᾿Αττικῶς ἐφυλάχϑη" 
ropriam vobis poffeffionem ? Dixi. Vos autem utrique, 
ercuri & Vulcane, fi quid minus recte dictum videatur, 
mendate & arguite; tumque ego iterum partes meas tuebor. 

Merc. Facile non eft, Prometheu , cum tam valido So- 
hifta contendere. Ceterum gratulare tibi, quod luppiter 
ftam orationem tuam non inaudiverit: fexdecim enim, 
uod probe fco, vultures appofuiífet tibi ad inteftina 
ruenda; tam graviter ipfum obiurgafti, dum caufam tuam 
gere videris. Illud equidem miror, quo pado , cum fis 
ates , non praefciveris, hoc te fupplicio puniendum effe? 

Prom. Noveram illud , Mercuri ; & , me folvi debere in 
ofterum , novi: & iam quis Thebis adveniet tuus ami- 
us non longo temporis intervallo, fagittis confixurus eam , 
uam in me involaturam effe dicis , aquilam. 

Merc, Ea, Prometheu , utinam eveniant, teque intuear 


20 


IT 


Lan] 


τό LUCIANI PROMETHEUS. 


ἐπίδοιμί σε λελυμένον, καὶ κοινῇ σὺν ἡμῖν εὐωκχούμενον : 
6U μέν τοι καὶ κρεανομοῦντά γε. 

ΠΡΟΜ. Θάῤῥει' καὶ i συνευωχήσομαι ὑμὶν, καὶ ὃ 
Ζεὺς λύσει με, οὐκ ἀντὶ μικρᾶς εὐδαιμονίας. 

EPM. Τίνος ταύτης: μὴ γὰρ ὀκνήσῃς εἰπεῖν. 

ΠΡΟΜ. Oiz9a, ὦ 2 Ἕρμη, τὴν Θέτιν; ἀλλ᾽ οὐ χρὴ 
λέγειν. Φυλάττειν yo ἄμεινον τὸ ὠπόῤῥηττον; ὡς ^ 
σϑὺς em xci λύτρα μοι ἀντὶ τῆς καταδίκης. 

EPM. ᾿Αλλὰ Φύλαττε, ὦ Τιτὰν, εἰ τοῦτ᾽ ἄμεινον. 
ἡμεὶς δὲ ἀπίωμεν n 2 Ἥφαιστε, καὶ γὰρ οὗτος ἤδη πλή 
σίον 6 ἀετός. ὑπόμενε οὖν καρτερῶς" em δέ γε ἤδη σοι τὸ 
Θηβαῖον , ὃν Cre; τοξότην ἢ ἐπιφανήναι, ὡς παύσειξ c 
ἀνατεμόμενον ὑπὸ τοῦ ὀρνέου. 


6 Ois3a, B 'Egun, τὴν Θέτιν) γόμενος ἀναιρεῖ σε, ὡς ἀνεϊλές 
Aéyouziy ὅτι δ᾽ Ζεὺς ἐρασϑεὶς Θέτι- τὸν πατέρα σοῦ Κρένον" καὶ αἰσϑό 
d c ἐδίωχε φθεῖραι, βουλόμενος" ὡς μενος ὁ Ζεὺς, ὅτι ἀλνθη εἶπεν, τὴ 
δὲ ἐγένοντο χατὰ ΤῸΥ Προμμηθέ ἔα) ὃ μὲν Θέτιν Sete τῷ Πηλεΐ, τὸ 
Πρεμυθεὺς ε εἰς τὺν Δία: ion, ὅτι ἐὰν TIpe n0 a ór "HeaxAécug τῶ! 
συγγένη τῇ $ Θέτιδι ,9 ἐξ αὐτῆς γε- δεσμῶν 6 el V. 
folutum, & una nobifcum epulantem ! fic tamen , ut car- 
nes non diftribuas. 

Prom. Bono efto animo: & fimul vobifcum epulabor 
& luppiter me vinculis folvet pro non exigua felicitate. 

Merc. Quanam ifta ? eloqui ne graveris. 

Prom. Noftin', o Mercuri, Thetin? Sed non expedit dic 
re: cuftodire praeftat hoc arcanum , ut merces fit & pre- 
tium, quo me a poena redimam. 

Merc. Quin tu tecum ferva , o Titan, fiquidem lioc m 
lius eft: nos autem abeamus, Vulcane; iam enim ecce 
quae prope adeft, aquilam. Tu vero fuftine fortiter: a 
atque utinam tibi iam Thebanus ille, quem dicis, fagite 
tarius exoriatur , ut te liberet laceratum ab ifta alite! 


^" 


VARIAE LECTIONES 


ET 


ANNOTATIONES 


* 
Ψ' 
v 


Ὕ 
T LOS UNI veta 
| e 


om 


EC 
1 ^ 
ETT 
i (OUS " 
" eX 
"n uo 
x L^: - A AE 
a 
' - edid LA" ; 
sov nn ΦΧΌΘΟ δεν 
' 
Ἷ 4 
E 
^ - 
: 
4 1 
. ' ι 
- . 
x " 
* » —-« 
ν᾿ " U 
- - - Ms d 
ir i 
» 
ὩΣ ' 
Axa "Ἢ 
' 
' 
Ls 
L^. » 
" 
hd 
Ud ls M. 


159 


VARIAE LECTIONES 


c ——À —— — 


Γι ΘΟ M IN.E' TIL M. 


1 Pag. 4. 1. 2. Prius τινὰ deeit in F. in cuius margine nota- 
tur ex P. /. 13. Kai) Abeft ab F. habuit P. ceteraeque edd. 
AL. 14. Εὐδόκιμος) Edd. priores εὐδοκίμοις. — Pag. 5. 1l. 3. ὑπὸ) 
Lémb P.L. V. 1. L 15. Τοὺς) Deeftin B. 2. P-. 1 15. Tiv) 
-Deeft in F. Pag. 7. |. τ. Τὰ p. 7. δὲ) τὰ δὲ μι 7. F. 1. 11. 
- ToU) γ᾽ ovv F. quae pari modo faepius. Pag. 8. 1. 17. Οὐδὲ) 
οἵδε P. οἱ δὲ margo. .4. 1 JW. — Pag. 9. L. τ. Mveuy θῇς) μυ- 
᾿σαχβθεὶς F. 1. y1. Πάντοθεν) Pr. edd. pleraeque πάμπολλα. 
"Pag. 10. ἰ. s." Ayyevyn) ἀγενῃ 1. ἰ. 6. Vlpócd' ov) πρόσοδον Fr. 
5. 4. Pag. τι. l. s." Aerazy γέλλουσε ) ἀπιαγ γελῶ ὃς ἀπο- 
φανὼ P. margo “4.1 JW. Ῥαρ. 13. 1.3. Ὃς τυμπανιστρίεις} 
Les τυμπανηστρίας F. V. margo “4. 1 H^. Ῥ. ὃς I. Κ. 5. D. 4. 
Ὅμως) omes P. 1. 1. 17. 'Ayexterrov) ἀνανήφων A. P. F. I. 
M V. 2. margo 4. 1 JV. — Pag. 14. 1. 1. ᾿Ελευϑέριον) ἐλεύθερον C. 
F. δὲ hinc margo «4. 1 JP. 1. 11. ᾿Απολειφϑεῖσα) ἀποληφθεῖ- 
σα in quibufdam edd.  /. 12. "Evérgis) evvézpie margo «4. τ 
JW. Pag.r5.1. 3. Ὑποπτέρων) ὑπόπτερον F. 1. 1. 4" 1dwe) 
eidns A. B. P. I. ἃ s. ὙὝφηνιόχ e) ἡνιόχ εἰ 1. V. 2. 1. 6. Ἐπ- 
ἐσκόπουν) ἐσκόπουν ]. margo .4. 1 7. 1.7. Ἕσπέριν) τὰς 
ἑσπέρι A.P. τὰς ἑσπερίας B. I. Pag. 16. 1. 1. ᾿Εβουλεύσατο) 
Pr. edd. ἐβουλεύσαντο. — Pag. 17. 1. ς. Ἐθελοκακεῖ) ἐθελοκο- 
λακεῖ F. ad(criptum ἐθελοκαχεῖ ex P.— 1. 8. 'Eavro) Prio- 
res edd. ἑαυτου. 


— — — M —— — MÀ ÀÀ— — M — MÀ — — . 
4 


LEV PUIOWMETOT-JIIESTNM 


Pag. 18. 1. 7. Bópflopos) Ita rete I. V. 2. P. S. 4. βάρβαρος 
«M. O. & ceterae edd. prior le&io adícripta margim 4. A7. 
1. 8. Εὐμηχ ἄνους) ἀμηχάνους F. e). E. Ρ. Δ 9. Ἐπιφημί- 
$us) ἐπευφημίζεις Ρ. 4, τ5. d) δαὶ . Pag. 19.1. 5. Εἰ 


160 VIAVRSCLACOB 


μὴ dias Air Torre) ei μὲν διαλλάττετε O. ei μὲν διαλλάττοι- 
re M. 1. 13. Mer) pe edd. μοι O. Μ. Pag. 20. ἰ. 1. "rvom.) 
Edd. ἱσν. in O. ἰπν. ὁ 4ώ. Καὶ) καὶ C. L. P. S. i καὶ 1. ei- 
vai O. M. edd. ceterae. 7. Ἡμῖν) ὑμῖν Ε. L 15. Tor) τε 
O. W. Pag.21.1. 4. Νέγειν) λέγων O. M... 1 5. Xépiev ) 
καὶ “χάριεν P. 1. S. 44. y e piév τι C. L. καὶ χαρίεντει F. 4. 
H. P. καὶ abeft in Ὁ. Μ. 7. 11. Πεποιθότα) πεπονθότα C. 
1. τό. Ξυνογαγὼν) ἀγαγὼν O. Ρ. Pag. 22. ἰ. 7. Κειμήλιον) 
καμήλου O. Δ. 9. Ἐμυσάττοντο) M. & Ox. Excepta $. & 
A. priores edd. omnes ἐμυσσάττ. ead. Ὥστε) 6 μέν τοὶ 1. 
Margo 4. 2 IV. — Pag. 24. l. 3. Διονύσῳ) lta O. C. W. 
Edd. Διονυσίῳ. 1. 4. Ἐν ῥυθμῷ ) ἐν deeft in P. notatur quo- 
que in margine 44. 2 JP. 1. 6. Ἐποχουμένη) ἐπηχουμένη 
B. 2. P. 1. 8. Προέλευσιν) προαίρεσιν C. P. L. 1. margo 44. 
1 4. προσαιρ.Α. Pag. 25. |. 7. Φανείην) φανοίην edd. prio- 
res. Quod reftituimus, eft in O. M. 4. 10. Φιλοσόφῳ) φιλο- 
σόφων L. φιλοσόφου P. Β. 2. — ead. Κλεπτικὸς) Edd. priores 
κλεπτικῆς. ἰ. 13. Πιτυοκάμπτας) Ira Κα, M. S. συτιοκ. O. 
F. A. 1. 2. & pleraeque edd. ἱπποκάμπτας L. 


IN NIGRINUM. 


Pag. 56. 1. 7. Meis ) αὐταῖς 1. & margo A. 1 W. Pra-: 
va rectae lectionis emendatio. — Pag. 38. /. 2. Μέγα) Edd, 
priores μετά. — 1L. 4. "AxpiBos ) ἀκριβὲς P. 1. Pag. 29.1.82 
Καλάμου) καλάνου P. — Pag. 30. l. τς. Δ’ αὖ} δ᾽ ἂν margo. 
A. 2. ἢ. Ῥαρ. 31. L 2. Τοῦ ógla^ ov ) τῶν ὀφθαλμῶν, δὲ 
mox αὐτῶν in P. ut refttuimus , e(t in C. P. L. Pag. 32. 1. 3. 
Τὰρ) δὴ 1. Pag. 35.1. 5. Ἐπὶ) Priores edd. ἐν. quod ipfum 
deeft in J. 1. το. Αὐτὰ ) αὕὑτου pleraeque edd. αὐτοῦ B. 2; 
αὐτὰ L. I. margo 4. 1 J7. Non dubito, quin haec vera fit le- 
Gio. 1. 17. col. 1. Ἀνατυλίττων) &yzru rro V. Pag.34 l. 122 
Προαχ θῇς) προωχβεὶς L. F. P. — Pag. 35. 1. 2. 'Hpdiy) M quo- 
que margo «Α΄. 1 177. F. δὲ plures edd. ὑμῖν. 1. 4. Μέλον) μές 
λων H.1.G aliae quaedam edd. — ead. Πραττόμένων ) πραγ“ 
piov L margo «4.1 ΠΡ, Pag. 56. 1. 13. Πρόσωπον ) πρόσω 
“πεῖον 1. margo Zl. 1 JF. — Pag. 37. 1. 14. Βιάζηται) βιάζεταῖ 
F. Pag.38.1. 12. Παρὰ πόληται) παραπόλυται F. pleraéqu 
“ταραπόλλυται. exceptis 1. P, 2. S. 4. Emendatum mapzó- 
2nT«i) in margine 24, 1 JV. — Pag. 40. l. 4. Ἐστὶ) Deeitin Εν 
l. $. Φιλοσοφίᾳ.) φιλοσοφίαν C. — "ag. 41. . 7. Δὲ) δὴ P. 


ΠΟΤ ΟΣ N E 5 161 


margo 4.1 JP. ἰ, 12. Af lus) ἰλύος A. P. I. margo. 4. 1 
WP. Pag. 42. l. 1. ᾿Ἐμαυτὸν ) ἐμαυτοῦ margo 4. 1 JF. 
Pag. 43.1. το. Δεῖ) δὴ Ε. Pag. 44.1.8. 'Ozpégas ) ὅσαι ἣ- 
μέραι J.— 1. 12. Οἱ πλουτοῦντες ) οἱ πλουτ. etiam in margine 
A. 2. I. Priores edd. excepta 7. omittunt oj. — Pag. 46. ἰ. το. 
᾿Αὐτοῖς ἐκείνους) αὐτοὺς ἐχείνοις 7. Pag. 47. L. 3. Ανόνητον 
ἀνόητον C. 1. 1. s. Τὸ) Edd. priores τοῦ. 7. 10. Froid 
ἄνοιων C. — Pag. 48.1. 5. Μεταλαμβάνουσι) Edd. priores με- 
πταλαμβάνωσι. Pag. 49. ἰ. 3. Ἑαυτὸν) αὑτὸν F.. Pag. ςο. l. το. 
Min! ἀναβάλλεσϑαι) μήτ᾽ ἀν. μήθ᾽ ὑπερτίθεται 1. μήθ᾽ ὑπερ- 
TEM V. 2. μήγ᾽ ἀναβ. margo.A. x "7. 4. 13. Ποιήσειν) 
"oca: margo 4. 5 "77. Vulgatam retinere malim ea con- 
| ditione, ut modo fcribatur ψεύσεσϑαι. Pag. $2. 1. 16. Ἠξίου) 
Edd. priores ἠξίουν. Pag. $3.1. 3. Κρόκων) κρόκων A. P. Edd. 
priores κρότων. ead. 'Apopssrov) ἀκροωαμάτων L..— 1$. Τὸ δὲ 
ἐν καιρῷ) τῶν δ᾽ ἐν x. .. .. ὡς εὐτελῶν ὑπερφρονοῦντας I. 
Pag. ς4. l. 2. Τοῦ στεφάνου) στεῷ. τινὰς margo 4. 1 177. 
ἐ. 10. Πρωγματείας) πρ. ὑπ᾽ ἀμαθίας (,- 4. 11. Ὑπέφαινε) 
ἀπέφαινε margo 4. 1 W^, — Pag. 58. l. 1. Ἐπ’ ἰσχυρᾶς) ὑπ᾽ 
iex. P. L. margo 4, 1 7. 


EE Vv e m 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 


LP ccc 


Lucian. Vol. I. L 


162 ΨΥ ΓΗ 


I. 9. Εἰπεῖν) εἰπεῖν αὐτὸ C. Ραρ. 70.1. 3. Αὐτῶν ) Edd. prios 
Yes αὐτήν. αὐτῶν quoque ad marginem 4. 1 JJ. 


-——— 


——— ——— 


INWNUTE TP OMOO N-E' M5 


Pag. 71. 1. τς. Ποιητικῶν ) C. G. ποιμτικὺς τῶν ὄνομ. 
Pag. 75. 1. 4. Διαφυλάττον) διαφυλάττων. Ε. Ι. 12. Καὶ) ΑἹ. 
καινά" vel folum καὶ dele. Margo 4. 1 JH. — Pag. 74.1. 18. 
col. 1. T2910) Exc. G. & V. αὕτη. — Pag. 735. 1. 14. Ἐντύ- 
“χοιμι) ἐντύχω Ε. L.17. col. 2. Ὑποφαίνεται) C. ὑποφάνειν. 
7΄. ὑποφαῖ. — Pag. 76. ἰ. τό. col. 2. Εἰς χρησμόλογον ) V. 
εἰς χρησμολογ αν. C. G. πρὸς χρησμολογίαν. — Pag. 77.1. 2. 
ΓΕναυσάμενος) ἐγκαυσάμενος C. — ead. Ἐπιδείξαιο) Sic vetu- 
fiae edd. omnes. S. ἃς .4. ἐπιδείξαις. — L. 4. Xue ταφῆς} 
τῆς ἐκεῖ σ. τ. l. notatur quoque , ad marginem 4. 1 JZ. 
l. 17. col 1. Οὐ μὲν xal) V. μεν (μέντοι). — ibid. col. 2. 
Φιλοκτήτου) C. Φιλοκτήμονος. — Pag. 78. L. το. Τοὺς φίλους} 
τῶν φίλων Ἀ. Pag. 79. l. τ. Ἔνην) nv 1. [. 13. Μηρίω) Hac? 
voce, quam R. habet, caruerunt priores edd. Pro ἐπιλε- 
λησμένοι margo 44. τ JF. ἐπιλελησμένοις. male. — Pag. 80. 
l. 12. Ἡμῶν) Priores edd. ἡμᾶς. Reftituta le&tio eft in R. L. 
marg. 4. 1 JV. — Pag.81.1. 9. Αὐτοῦ) αὐτὸν 1. l. 11. Περὶ) 
Ex R. ante σαρὰ τὴν πέτραν edebatur. Pag. 82. l. 7. Ad- 
τὸν) αὐτῷ F. 13. Xeipov) τειχῶν L..— 1. 14. Ἑταίραις) &- 
ταΐροις margo 44. 1 JP. — Pag. 84. L. τ. ᾿Ἐπιβολαῖς) ἐπηβο- 
auis F.1. 4. 1. 1.6. ᾿Αποδράσασδαι) ἀποδράσεσδαι Schol. 
Aor. 1 & Fut. 1 faepe commutantur, fic ut , quid ab ipfo 
fcriptore venerit, diiudicari nequeat. Pag. ὃς. 1. 6. Ὕπει- 
aiv ) ἐπεισιὼν 1. marg. Α΄. 1 WW. 1. 10. Πῶς οὖν οὐκ d.) πῶς 
οὖν οὐκ ἄδικα ταὺὖ.... πάλαι μὲν ἐκεινὰ αἰτιᾷ... .. Ita no 
tatur in Exc. ex P. In C. σῶς οὖν οὐκ ἄδικα ταῦτα 7T. p. ἐκεῖ: 
να. I. habet σῶς ouv οὐκ ἄδικα ταῦτα. σοὶ, πάλαι μὲν ἐκείνω 
αἰτιᾶσσαι. Ραρ. 96.1.6. Eid oras) εἰδότες Ε. Pag. 87.1. 1 
Αὐτὺς) αὐτοὺς F. Pag. 9o. l. 5. Τελεῖν ) ἐλθεῖν R. P. L. 
marg. 4. 1 J. — 1. 6. 'Opréev ) ὀνείρων R. P. 1. marg. 4. 1 77, 
l9.Kal)Te R. — Pag. 91. l. τό. col. 2. Αὐτοῖς ) αὐτοὺς V. 
Pag. 92. ἰ. 2. Agaupeln ) ἀφηρηθῃ & mox ἀνῳχθῆ Α. ἃ. 13. ἢ 
Αὐτοὺς) αὐτοῖς marg. 4. 1 JV. 1. 17. col. τ. Ἢ καὶ πάρι 
σον) ὃ καὶ παρ᾽ ἴσον. (.. Ραρ. 94. ἰ. 1. Βαδίζῃς) βαδίζεις, 
marg.44.1J7. 1.τι. ᾿Απαγαγὼν) ἀπαγαγὼν πρὸς αὐτὸν 
ἔρχεται τὸν Ἑρμῆν &c. 1]. πρὸ αὐτῶν py. marg. 4. 1 WA; 


LB ΣΤΟΝ ΕἸ; 


ἐ. 15. Κατὰ ) κατὰ τὰ αὐτῷ δοκοῦν πλ. D. κατὰ τὸ αὐτοδοκοῦν 
- marg. 44. 1 ἢ, ἰ. τ4. Οἴηται) οἴεται δ. 44. Priores omnes 
ΤΠ οἴηται. Ραρ. 95.1. 1. Ἔπεμπεν) ἔπεμψεν 1. LL 14. Ἔχοις) 
ἔχ εις V. 2. B. 2. re&te: notatur etiam in marg. “4.1 777. 
Pag. 96. l. 3. Βαθυκήτεα) βαθυκύτεω R. 1. 1. 15. Αὐτοὺς) αὖ- 
Τοῖς marg. 4. x 7. utrumque bonum. — Pag. 97.1. 6."071) 
Priores edd. Tí οὖν καὶ ἐν. Ὅτι καὶ R. marg. 4. 1 JV. τί οὖν 
ὅτι ἐν αὐτῷ 1. l. 9. Tlpóowro) πρόειντο [. ead. Ai) Ita C. P, 
L. Priores edd. δεῖ. 4. το. Ἐσίχριστος) Sic omnes edd. an- 
tiquae: ἐπίχρυσος S. & .4. quod Faber , etfi nihil moneat, 
fecutus videtur. 4. 15. co". 2. Ἵν᾽ ἀμβλνώττοντες) C. ἐν ἢ. V. 
ἵν᾽ ἡ. Pag. 98. l. 12. Δυσκάθεκτος ) δυσκάτοχος Β. L 14 
col. 1. Ἐξηράσϑαι) C. ἐξηρημῶσδαι. V. ἐξηρηϑμῶσϑαι. Pag. 99. 
I. τ. 'Eyry ἔλεις) οἱ ἐγχ,. R.. 1.4. Ἰξώδης) Ita A. P. L. (in qui- 
: bus Exc. additur ἐξώλη τε) 1. B. 1. V. 2. S. 4. marg. 4. 1 JF. 
- ubi, ficut in F. & P.ézoódus. — L. 4. 'Exereovxótz ) ἐμπεφ. R. 
4. 12. 'Àrépy opaca ) ἀεὶ ἀνέρχ.. R. quod mihi placet. Pag. 100. 
J. 6. col. 2. Ὕπερβολὴν) ὑπέρβολον V. prave. ibid. |. 7. Yer" 
αὐτοῦ) ἀπ᾽ αὐτοῦ. V. — L. 33. col. 1, Δημήγορος) δημηγ op? 
V'.id eft, δημηγορῶν. | Pag. 102. 1. 3. Ἄρα) ἀνδρα. F. nulla di- 
functione poft ἀπέδειξα pofita. Adicriptum in hac ed. ex P. 
ἄρα. Pag. το... 4. Προσίωμεν) δὲ καὶ προσίωμεν R. Δ 12. 
᾿Ἐπακούσας) ὑπακούσας marg. 4. 1 JW. Ραρ. τος. I. 9. 
Καταφθείροις) διαφθείρας 1. marg. 4. 1 7. — Pag. 107. l. 1. 
Maxpz) Ita fola F. ceterae j2xpzv. Notatum quoque in marg. 
4.1 M. 0.3. Ἑρμῆν ) Excepta P. omnes Ἕρμη. — Pag. 108, 
l. 2. ᾿Ἐξωσδεὶς ) ἐξωθεὶς Ε. L. 5. Μηκέθ᾽) Sic R. L. J. Marg. 
ZA. 1 W.reliquae μήθ, — Pag. 109. l. 10. "Y uiv) ἡμῖν ἀποστ, 
1. ὑμῖν ἀποστ. P. L. marg. 4. 1 Ὁ Pag. 111. 1. 7. Τῶν 
ἐθῶν) τῶν ἠθῶν R. ἐθνῶν 1. marg. 4.1 JJ. — Pag. 112. 1. 8. 
Eje εἰσίω) Priores edd. εὐωχείτω. Pag. 114. L. 7. Εὐμορ- 
φότατε) εὐμορφώτωτε. lta priores edd. monuit I. Tenfitis. 
Pag. 115. l. 4. IHpgoxexAnan με) F. προκεκλήσομαι. notatum 
etiam in marg. 4. 1 7. — l1. 15. Ἐπομοσάμενος) ἐπωμοσ. edd. 
Pag. 116. L, 1. Ulpónv ) πρότερον 1. marg. 4. 1 “΄. 1. 6. Οὔ. 
70s) οὕτως marg. “4. 177". idque Fabrum probaffe, verfio de- 
clarat. 7. 11. Πιστευτέα) P. πιστευτέον. Pag. 117. ἰ. 4. Φιλο- 
φρονήσομιει.) φιλοφρονήσωμαι B. 2. Pag. 119. [. s. Vlpoeypi quy 
“τρουγράφην marg. 4. 1 W. — Pag. 120. I. 4. Pofterius αὐτοῦ 
. deeftin £, Pag. 121.1. 7. Διορύξας) ὀρύξας Schol. διωρύξας 
priores edd. διαῤῥήξας I. marg... 1. 7. 1. 10. Διορυχ 0j- 
€$T«1) διωρυχ, edd. priores. βαρ. 122. I. a Muatpby) μικρὸν 
2 


. 


164 V AR ΑΕ 


1. marg. 4. 1 W..— 1.8. Tie) Deeftin Δ Δ τὸ. Ξωφρονικὺς}. 
Schol. P. & F.Xeaepevíexos. Pag. 123.1. 7. Ὡς) κἂν marg 
A. 1 W. 1. τ4. Τελοίως) γελοῖος priores edd. — Pag. 124.1. 2. 
Τῶν πρωτείων) [τὰ V. 2. B. 2. S. ceterae pleraeque προτείων. 
1. 11. Σου) Ita re&e P. S. 4. Priores σοι. Pag. 125. 7. 10. 
Ὄντων) ὄντι 1. In marg. 4. 1 JJ. οὔτι notatum erat pro uév- 
τοι, quod accidifle credo defcribentis culpa, qui variatio- 
nem ed. 1. nec fideliter expreffit ὃς ad alienam voculam re- | 
tulit. 1. 12. Ἐπεμβὰς) ἐπιβὰς I. marg. 4. 1 W'..— Pag. 126. 
1. 1. ᾽Ανῇς) ἀνεὶς 1. marg. 4. 1 7. Locus fufpe&us. Δ. 2. 
Ἡμιτάλαντον) Priores edd. τάλαντον praeter 1. cum qua con- 
fentiunt R. Schol. & Th. Magift. Habet etiam margo .4. 1 JW. 
I. 8. Φιλοσοφοῦντα) φιλόσοφον I. marg. 4. v 7, a5. Ma) 
Τίμων R. vocem dividit T. Faber τί; μῶν 7. 


IN.HALIGÓUYOINEN 


Pag. 129. l. τό. Tap) Sic F. ceterae omnes περί, Pag. 130: 
l. 4. ΠΙαντὺς ) πάντων P. L. 1. atque inde margo .4. 1 77. 
Pag. 131. l. 4. Νεογιλὺς) νεογιλλὸς Schol. νεογνὸς C. — 1. 8. 
To) τὸ margo “4. 1 7. male. 1. 11. A1) ἤδη P. L. margo 
4.τ 7. Pag. 153.L. το Ey e) £y εἰν, mfi quod typorum 
vitio εἴχ εἰν in 1. edd. cunctae praeter B. 2. — Pag. 134. I. 3. 
Τηλιχουτον τηλικαύτην καὶ τὴν d. αὐτὸς I. margo 4. 1 WA. 
Pag. 135. l. 1. Ανύδρων) ἐνύδρων C. 1. 4. τ JW. re&tum puto. 
l. 9." Ogyi ϑρήνων) ὀρνιϑοθήρων P. 1. 12. Ayer) λόγων in 1. er- 
ror efttyporum. ὦ. 1$. Πρέπει γοῦν) In fola P. ere. γοῦν, ὦ 
Σώκρατες, καὶ τὰ ὑπὸ σοῦ e. d. ἔχ εἰν, &c. quod an emen- 
dantis Bourdelotii fit , equidem ignoro. 


IN PROMET,.HEDL 


Pag. 137. 1 10. Ἐπαμύνειεν) Priores edd. ἐπαμύνειν. Sup- 
pletur in 1. ἐπαμύνειν αὐτῷ δύνωνται" idem in marg. 4. 1 JP. 
fed tranfvería linea inductum. — Pag. 138. /. 6. ᾿Ακροποδιτέ — 
erov) ἄκρῳ ποδί που 1. l. 14. Ἱκανὸς ) Pleraeque edd. ἱκανῶς — 
exceptis P. 2. S. 4. Ἱκανὸς emendatum in marg. 4,1 7. — 
Pag. 140. 1.6. Ἐμαυτὸν) ἐμαυτῷ P. marg. A. 1 177. quod alius |. 
iterum induxerat. fic Nofter ὃ το. Pag. 141. 7. 4." Ex or) Ita 
rede 1. 4. 1. H. 1. V.2. B. 2. $. A, ἔχων F. PL ἔχ ειν & ἔχ ον 


íosndukm.s 


1 


L'WoTIONYES!"JdS» 


Wa C. Pag.142.l. ς. Τὰ 7. οὐ παρ. μεμ.}) Ex P. ita notatum 
invenio : καὶ τὼ τοιαῦτα oU π. μεμέλεται) καὶ τῶν τοιούτων 
&c. ex L. μεμελέτηται αὐτῷ ) μεμεληκ τῶν τοιούτων I. τῶν 
ποιούτων οὐ π. μεμέληται αὐτῷ. Ραρ. 144. l. ς. Αὐτὸ τῆς ὀρ.) 
αὖ τὸ τ. 0. X, ἡλίκον ἐστὶν. P. L. pofterius ἡλίκον ἐστὶν alios 
legere notatur in marg. 4.1 J7. Δ 15. Κομψείας) F. κομ- 
“Ψὰς mendofe. ἃ. τό. Ξιλλαίνειν ) διασιλλαίνων P. 1, — ead. 
Καταλειπόμενον) Priores edd. χαταλοιπόμενον., — Pag. 145. 
1. 3. Μνημονεύειν ) μνημονεύσειν marg. 24. 1 7. 1.9. "Y eugn- 
£321) In cun&is edd. 2oupeicSe: , quod Grammaticae leges 
refpuunt. /. 14. ᾿Αγένειαν) In Exc. P. fic legitur : καὶ 25 - 
yoizy (haec fcriptura F.) τῆς γνώμης) "ye. ἀγέλειαν. In. L. 
 ἀγέλειαν τῆς γν.) ἐντέλειαν. Haec male defcripta credo: de- 
- buerat, ni fallor, dediffe , ἐντέλειων καὶ ἀγέλειαν τῆς "yr. 
- EvzéAeizy vitio vetufti Codicis pro οὐτέλειαν, quod ipfum 
— 4. praebet loco τοῦ μικροψυχίαν" ἀγέλειαν pro ἀγένειαν. 
Pag. 146. l. 2. Τηλικαῦτα, ὀργίζεται) Priores edd. τοιαῦτα 
ἐργάζεται. Quod reftituimus , adícriprum etiam in marg. “44. 
a ἢ, 1 7. ΤΙεριελιχ μήσατο) Ita re&te A. C. L. 7. & ZH. 
Stephan. ΤῊ, T. IL, p. 675. eft autem a vegijry aoa. Re- 
liquae edd. περιελικμβ. ἐμά. ᾿᾽᾿Οπτωμένων ) Sic 1. V. 2. P. In 
ceteris ὀπτομένων. — 1. 18. col. τ. Kóvd' uno) Exc. G. κάνδυλοι. 
abid. col. 2. Δόμενος) Exc. G. d'vóusvos , & antea κένδυλος. 
Pag. 147. l. 1. πότερον) Omnes excepta I. καθ᾽ ὃ πρότερον. 
Confirmat P. vice τοῦ πρότερον in marg. 4. 1 JV". πότερον. 
Pag. 148. l. 15. Φύρας) φυράσας marg. “4. 1 7". fed poftea 
deletum. 1. 14. ZuvezriAa fée 32) Priores edd. excepta 8. x. 
συνεπιβαλέσσαι. Quod reddidi, habet etiam margo 4. 1 177. 
Pag. 149. ἰ. 14. ' AxaAAi1) Schol. invenerat in fuo Codice ἀ- 
xapi. — Pag. 151. L. 13. Ἐπεὶ) ἔτι marg. 4. 1 JP... 1. 14. 'H- 
μᾶς) ὑμᾶς marg. 4. 1 7. — Pag. 152. 1. 3. Arepzri ) Priores 
edd. ἀτερπής. I. ς. Qv) ᾧ 1. Pag. 153.1. 14. Ἐναυσαμένου 
πινὸς) ἐκχαυσαμένου C. male. — Pag. 154.1. 1. Δοτήρως ἐάων) 
Ita F. P. Ceterae , quod apud Homerum ett , δωτήρως &&ov 
formam vocum poeticam faepe nofter mutat , faepe retinet. 
ἑἙάων fcribendum fit , an ἐάων, lis eft fub iudicibus Gramma- 
ticis. J. 13. Ὑμετέρα) Ita B. 2. Priores edd. ἡμετέρῳ. Pag. 156. 
l. 2. Καὶ) Ita F. 4. 1. 1. V. 2. S. .4. Reliquae fere γάρ. 


| 


166 


ANNOTATIONES 


IN SOMNIUM. 


Pag. 3. 1. 1. NOYKIANOY Σ. A.) Sic titulum auctori me- 
ritiffimo fecimus , meliores editiones fecuti. Mff. duo e re- 
gis Chriftianiffimi Bibliotheca, quos beneficio viri clariffi- 


mi Nicolai Rigaltii videre contigit , nec titulum nec ordi- - 
nem agnofcunt. À poftrema etiam editione Bafilienfi duae 
poftremae voces aberant. BounpzLorivs. Mixta cum fint - 


opera Luciani, in fuas quaeque claffes olim diftributa fuiffe 
omnia , credibile eft; quae nullo nunc ordine , neque tem- 
porum , neque rerum habita ratione, uti a maioribus edi- 
ta funt, a me quoque traduntur. Iftarum claffium praeci- 


pua, Dialogi: qui titulus ab iis, qui, poft inventam artem | 


typographicam, Lucianum primi ediderunt, omnibus prae- 
fixus manfit. De ordine opufculorum in praefatione a me 
dicetur. SoLANvSs. 
AOTK. X. A.) Hunc titulum reperio in editis. SOLAN. 
ead. ἰ. 4. Ylsgi τοῦ ᾿Ενυπνίου) Non dubium eft , quin προσ- 
λαλιὰν iftam voluerit Lucianus operibus fuis praefigi. Nec 
tamen perfuafum habeo, fcribendi exordium eam illi fuiffe, 


De ordine, quem in his Dialogis fervandum putavimus, . 


dictum eft in Pracfatione noftra ad Lectorem. Bounp. Eft 


λαλιὰ, γε] προσλαλιὰ, ut patet in fine, ubi ait, οἷος δὰ - 


“πρὸς ὑμᾶς ἐπανελήλυθα. MARCILIUS. Scriptum eft hoc So- 
mnium a Luciano pott primas in Graeciam , Italiam & Gal- 


liam peregrinationes , cum , in patriam redux, eloquentiae | 


fpecimen editurus, fe fuafque fortunas oftentare fuis vo- 
luit; ne fibi, foris tam claro , domi noceret generis nota hu- 


militas ; eademque opera tenuioris fortunae adolefcentulos | 


ad res magnas fuo exemplo exiftimularet. SOLAN. 
ead. ἰ. 5. Eis τὰ διδαφκαλεῖα qorr.) Habet a Platone, in 
quo totus eft, & a Xenophonte , cuius eft affiduus imita 


queue ote e adl nun 


ANNOT. IN SOMNIUM, : 167 


-'tor, apud quos εἰς τοὺς διδασκάλους φοιτῶν. Sic in Her- 
motimo , five de Se&is : παρὰ τοὺς διδασκάλους φοιτῶντα. 
Sic de Merc. Cond. & paffim alibi. Inde φοιτηταὶ, ἀντὶ τῶν 
μαθητῶν. Hefych. Suid. Poll. Diligens le&or monendus eft, 
Lucianum faepiffime loquendi modos eofdem , eafdem par- 
oemias, & citationes ufurpare: qui enim aliter fieri po- 
tuit in tam florida & variegata fcriptura? Quod igitur fe- 
mel monuerimus, illud fequentibus fufficiat. Ea fatis con- 
ftans ratio videbitur, cur paululum in his principiis immo- 
randum. Bounnp. Εἰς διδασκώλου folent ilit fcriptores ufur- 
pare , non εἰς διδασκάλους" ὃς fic Noft. Ἕρμ. $ $2 , & Ἐρ. $ 
44. SOLAN. 

ead. ἰ. 6. Τὴν 9A. πρόσηβος) Idem eft prope finem huius 
Ícripti ἀντίπαις. ut Iungerm. annotavit ad Polluc. II, 9, 
n. 51. Vocem , quia rarius occurrat , nudam nullaque au- 
&oritate fultam deftiruunt Lexicographi: habet Xenoph. K. 
H. I, p. 8 , v. 29. Clearchus apud Athen. XII, p. 548 B. yv- 
μνὴ παιδίσκη πρόσηβος. Dionyf. Hal. A. R. IL, p. 125, v. 
41. πρόσηβος κοῦρος. & παῖδες πρόσηβοί τε xal ToU πομ- 
πεύειν ἔχοντες ἡλικίαν, ΜΠ], pag. 457, v. 47. quos impube- 
res in pompis folemnibus Latini dicunt. Aelian. V. H. Hi, 
32, παῖς ὧν οὔπω πρόσηβος. Liban. T. II, p. 156 D. 263 
C. de Iuliano: ἤδη, δὲ πρόσηβος ἣν" Gloffae: Πρόσηβος,, pro- 
xinus pubertati : formula loquendi ex Romano iure fumta, 
quales ibi multae: L. 111 D. de Reg. Iur. & $ 18 Inftit. 
de Obl. quae ex del. retinuit ergo Latinas voces Theophi. 
lus: hinc integrandae , quod & erudiriff. Schultingium fe- 
cifle video, Gloffae verb. Iur. Πρώξιμος πουβερτάτι, ὃ ἐγ- 
ys ἐφηβότητος" fic enim illi vocabulo veteribus ignoto τὴν 
ToU ἐφήβου ἡλικίαν, vel τὴν ἐφηβείαν vocant: vicinum puber- 
tati, Servius etiam dixit ad Virgil. Ecl. VIII, 59. quae ex 
antiquo Turifconfulo videntur defcripta. ΤΠρὸς τὴν ugar προσ- 
ἄγειν apud Hippocratzm eft Aph. S. III. HEwsr. 

ibid. Ὃ δὲ πατὴρ ἐσκοπεῖτο) Egregie congruunt illa Li- 
bani T. 1, pag. 804 A. Ἐπειδὴ γὰρ παῖς ἤδη nv, ἐν ᾧ 
τῆς ἡλικίας καιρὸν λιμιβάνει τὰ παιδεύματα, συνεβουλευό- 
μὴν τοῖς ἐπιτηδείοις, ἣν τινα αὐτῷ τέχνην δοτέον" qualia funt 
in eo permulta, fi quis ad Lucianum diligentius conferre 
velit. Cum autem ludum literarium reliquerit nofter ἤδη 
πρόσηβος Ov, annum egiffe quartum ὃς decimum manife- 
ftum eft; quo fcilicet expleto puberes fiebant, ut Stoicos 
fecuti Proculeiani tradiderunt , obfervante Merillio Obf. 1, 

L4 


1808 ANNOTATIONES 


22. id enim aetatis ftudiis liberalibus vacabant pueri, ut 
intelligi poteft ex L. 21, $ 5 D. de Ann. Leg. & Fideic. 
Ceterum verti poterat initium huius libelli, quod me mo- 
nuit etiam vir eruditionis elegantiffimae Io. Matth. Gefne- 
rus, paulo melius hunc in modum: Tantum quod defieram 
luaum literarium. frequentare. pubertati iam proximus , cum pater 
deliberabat cum amicis , quid me tandem doceret : ubi docere fu- 
mendum eít ea poteftate, qua refpondet Graeco διδάξα- 
cesar velut L. 12 D. de Leg. & Fideic. ut eum heres artifi- 
cium doceat , unde fe tueri poffit ; & mox: flatuet , quod potif- 
fimum artificium heres docere eum. fumtibus fuis debeat, Neque 
aliter in principio vitae Terentii Donatus: 4 quo, ob inge- 
nium & formam , non inflitutus modo liberaliter, fed δ᾽ mature 
manumi[fus eft. HEMST. 

ead. 1, 9. Toy ve deie3a ^.) Iac. Micyllus, interpres hu- 
ius Aa&^u2s , auctoris mentem faepiffime fruftratur: & ege- 
re quocam fortunae fplendore. Sic de Merc. Cond. Bounp. 
Ariftor, Pol. IV, c. 11, eps παιδείαν. ἣ φύσεως δεῖται 
καὶ χορηγίας TU "pas: neque ineleganter Artemid. IV, 69, 
ἐφύδιον παιδείας ὃ πλοῦτος. Λαμπρὰν τύχην non aliter hic 
intellige , quam λαμπρὰν οὐσίαν apud Alciphronem I, 58, 
p- 182, opes fplendidas & lautas. ldem 1, 8, p. 30, τὰ ἥμέ- 
περὶ. Os oig3u , παντελῶς ἐστιν ἄπορα, καὶ βίος κομιδῇ 
στενός. ubi Berglerus Lucianeum illud , quod fequitur , an- 
notare non neglexit. HEMST 

in Schol. col, 1. l. 3. Λούκιος) In. Αβπο fruftra Lucianum 
quaeras: quae enim illic de patria parenribufque Scriptoris 
traduntur, non Luciano, fed Lucio Patrenfi conveniunt, 
SOLAN. 

ibid. col. 2. L. 5. Τλύφων) Refpicit ifta cap. 5 , ei φαινοί- 
μην γλύφων. HEMST. 

ilid. |. 8. Εἰς διδάσκαλον) Leg. διδασκάλου. SoLAN. Hoc 
quidem ad Atticam normam elegantius: fed & alterum εἰς 
διδάσκαλον vel eis διδασκάλους φοιτᾷν. praefertim recen- 
tiores, uíurparunt , Iulian. Mifop. p. 551 A. Diogen. L. 
VI, 69 Bafil. Hom. πρὸς Tous Νέους" ( quamquam H. Ste- 
phano Ep. ad Redinger. Commentario de L. A. Idiom. prae- 
miíla , per ignorationem Atticae dialecti genitivus διδασκά- 
Aev in accufativum depravatus fuiffe videatur apud Bafi- 
lium) Thom. M. in Φοιτᾷν" quamobrem vulgatae le&tioni 
fua conftat auctoritas: vid. Bergler. ad Alciphr. pag. 20 , 
21. Hoefchel. ad Chryfoft. περὶ "ec. pag. 500. nec tamen H. 


IN SOMNIUM. 169 


- Valefium culpo, qui, cum apud Euagr. H. E. IV, c. 29, 
- legeretur eis χαμαιδιδασκάλους φοιτῶντα, reftituit e Mf. 
εἰς χαμαιδιδασκάλου. HEMST. 
(—— Pag. 4. l. τ. Τὰ δὲ nj.) Facultates autem. noflras. BROD. 
— ibid. Toy εἴάν Tiva, τὴν ἔπ.) Secundam voculam omifit 
- ed. FI. fola: ceterae cum Codd. Mff. tenent , quibus haud 
invitus accedo. Solemnis Atticorum in τὶς pleonaími H. 
Stephanus exempla dedit plena manu App. de D. A. p. 8o. 
Noft. in Nigr. $ 33. HEMsT. 
ead. l. 2. Τέχνην τῶν βαναύσων) Generaliter pro qualibet 
mechanica: 4729s tamen βαναυσία,, πᾶσα τέχνη. ut vult 
- Hefych. Suid. vox eft Peloponnefiaca. In Peloponnefo βαυ- 
| yos χάμινον ἢ ἑστίαν δηλοῖ" Interpr. Ariftoph. Poll. BougD. 
- B&yavsos πᾶς τεχνίτης διὸ πυρὸς ἐργαζόμενος" εἴρηται δὲ 
παρὰ πὸ τοὺς βαύνους αὔειν, τουτέστι τὰς καμίνους καίειν" 
᾿χαταβέβηκε δὲ n λέξις εἰς πάντο, χειροτέχνην. VORST. Ex 
- Etymologo fumta in v. Βάναυσος. HEMsT. 
ead. l. 4. Μηκέτι οἰκόσιτος) In ΜΙ. & alis editionibus 
- quoties occurrunt duae vocales in duabus dictionibus, prior 
femper eliditur, quod femel monitum volui. BounD. 
ead. ἰ. $. Οὐκ eis axe.) Brevi, non multum poft tem- 
pus. BROD. 
ead. ἰ. 6. Τὸ γιγν.) Τὸν γιγνόμενον μισϑόν. BROD. Artis 
»proventum. Budaeus vertit zzfham mercedem. BOURD. i. €. 
pao36y. Vorft. Vid. Mig3. cap. 23, & Τοξ. cap. 18. SOLAN. 
Quod mercedis ex opera locata nafcitur: quam Latinam locu- 
tionem Graecae formulae comparatione I. Fr. Gronovius 
Alluftrat de P. V. p. 252. Budaeus C. L. G. p. 84 interpre- 
tatur , izflam mercedem. llla vis aliis in locis apta, hic neu- 
tiquam : res eft manifefta e Luciani Tox. ubi Agathocles, 
ut amicum Diniam tueretur, in infula Gyaro purpurariis 
operam addicebat, καὶ τὸ γιγνόμενον ἐκ τούτου ἀποφέρων 
ἔτρεφε τὸν Δεινίαν. HEMST. 
ead. ἰ. 9. Καὶ πρόχ,- €x. τ. xe) Quae paratam opem fer- 
ret : quae promtas praeberet fuppetias. Ea repetit paffim. BovuR- 
DELOTIUS. 
᾿ ead. L 12. Ἕρμογ. &c. καὶ 20.) Ἑρμογλύφος,, ἑρμογλυ- 
φεὺς, qui ftatuas five hermas fabricat ex quavis , ut ego 
utem , materia : λιθοξόος, λιθογλύπτης. λιθογλύφος, qui e 
apidibus id praeftat. Th. Magifter in Dict. Att. Ecl. im- 
probat vocem λιθοξόος, ut minus Atticam. Ait, £uoyc- 
Quos χαὶ ἕρμογ λυφεὺς,, οὐ λιθοξόος Gc. Pari ratione , qua hic 


170 ANNOTATIONES 


agit Th. Magifter , poffet quis improbare ἑρμογλύφος & ἕρΞ 
μογλυφεὺς,, ut voces minus Atticas , ac probare τὸ deles 
Quid enim? an non continuo poft priora Luciani ab Tho- 
ma noftro produ&a verba fequitur λιθοξόος ; cur hoc ma- 
gis quam illa improbari meretur ? quin aliquoties τὸ λιθο- 
ζόος 1 in hoc brevi dialogo habet Nofter: iterum $ γ, ὅ, τὰ 
γὰρ πάππός σου λιβοξόος ij ἣν, & $ 9, ἀγαθὰ "rop λιθοξόος: 
γενύμενος. IzNSIUS. 
ead. |. 15. "Ev τοῖς μ. εὐδοκίμοις ) Non dubito, quin le- 
gendum fit εὐδόκιμος, Sic enim. loqui amant Graeci: vo- 
Ces ἐν τοῖς μάλιστα, quae nihil aliud defignant , quam cum- 
primis , maxime , ponunt inter duos fimiles cafus, quorum 
alter eft nominis fubftantivi , alter adie&tivi. Aelian. V.H. 
I, 31, Νύμος ἐν τοῖς μάλιστα φυλαττόμενος" lex , quae ma- 
xime fervatur. Idem. XIV, 40, ᾿Αλέξανδρος 6 ó Φεραίων τύραν- 
yos ἐν τοῖς μάλιστα ἔδοξεν ὠμότατος εἶναι, "Alexander Phe- 
yaeorum tyrannus quemmaxime truculentus fuit. Lucian. nofter 
in Gallo: Ἐν τοῖς μάλιστα ϑαυμάζεσϑαι ἄξιος. Plutarch. in 
Coriolano p. 2235: Ἄππιος μὲν οὖν Κλαύδιος αἰτίαν ἔχων 
ἐν τοῖς μάλιστα μισόδυμιος εἰναι. Idem in eodem p. 232 
"Hy γὰρ ἐν τοῖς μάλιστα δεινὸς εἰπεῖν. Et in 1πἀς δὲ Ofir. 
.. 264: Ἔτι τὴν Αἴγυπτον ἐν τοῖς μάλιστα, μελάγγειον οὐ- 
cay. Dionyf. Halic. lib. 1, p. 49: τὸ τῶν Ὑρώων ἔθνος 'EA- 
ληνικὸν ἐν τοῖς μόάλιστα ἦν. ldem pro eo dicit ἐν τοῖς πάνυ. 
hb. L, p. 15: Τοῦτο τὸ £0yos ἣν ἐν τοῖς πάνυ μέγα τε καὶ; 
ἀρχαῖον. Herodot. dixit eodem fenfu , ὅμοια τὰ μάλιστα. 
ut alibi oftendimus. £. Bos. OLf. Crit. c. V, p. 18. Contra 
Codices fcriptos & edd. omnes veriffimam emendatione 
probo L. Bos, ἐν τοῖς μ. εὐδόκιμος. Origo vitii a librario. 
rum infcitia, qui poft ἐν τοῖς illud εὐδόκιμος alio cafu po- 
fitum pati non potuerunt , praefertim quod crederent, cum. 
hoc ipfo vocabulo coniungi debere μάλιστα. Graeci fo- 
lent, inprimis Attici, ἐν τοῖς μάλα, μάλιστα, πάνυ, σφύ- 
δρα εὐδόκιμος, ἄριστος, ἀρχιῖος" ubi perípicuum eft 'intel- 
ligi, ἐν τοῖς μάλα vel μάλιστα εὐδοκίμοις οὖσιν εὐδόκιμος, 
ut bene docuit H. Stephanus App. de D. A. p. 181, 1825. 
Thucyd. VIIL, 9o, ἀνὴρ ἐν τοῖς μάλιστω καὶ ἐκ πλείστ' 
ἐνώντιος τῷ δήμῳ; ubi nulla eft caufa, cur H. Stephanu 
miretur , quid venerit in mentem Enarratori Thucydidis 
ut ἐν τοῖς μάλιστα exponeret, ἐν τοῖς ἰσχυροτάτοις" hoc 
enim voluit , qui revera loci Thucydidei fenfus eft, vir in 
ter yeheme tiff mos , & a longo iam tempore infeflus plebi; quem 


IN SOMNIUM. 171 


admodum in Plutarchi Coriol. Appius Claudius αἰτίων ἔχων 
ἐν τοῖς μάλιστα μισόδημος εἶναι, 1d eft, ἐν τοῖς ἰσχυροτά- 
Toi£ , praecipuus inter eos, qui vehementi/Jime plebem oderant. 
. Egregius Platonis locus fub initium Sympofii , quique opti- 
me , quomodo locutio fuppleri debeat, oflendit: Ariftodoc- 
mus Σωκράτους ἐραστὴς Qv ἐν τοῖς μόλιστα τῶν τότε" in Crit. 
p. 39 E. xai ovy, ἥκιστα ᾿Αθηναίων σε, ἄλλ᾽ ἐν τοῖς μάλι- 
στοῦ" intellige, ταύταις ταῖς αἰτίαις ἐνεξομένοις᾽ mox : ὅτε 
ἐν τοῖς dug Te. ᾿Αθηναίων ἐγὼ αὐτοῖς ὡμολογηκὼς τυγχά- 
vo" fimilia, ἢ quis defideret , reperiuntur apud Dionyt. Hal. 
A. R. I, p. 55, v. 5, Mufon. apud Stob. p. 166, v. 16, 
Aelian. V. H. lI, 58, XIV, 44, Dion. Caífium , imitato- 
rem veterum diligentiffimum , XLIV, pag. 244 C. 249 A. 
Neque adiectivis tantum , fed & verbis apponitur. Dionyf. 
Hal. de Comp. Verb. pag. 51, v. 36, ὃν (Demofthenem) 
ἐν τοῖς μάλιστο οἴκει τὴν ποιητικὴν ἐκμεμάχ eut. Plutarch. 
Pyrth. p. 391 B. καὶ διετέλει τὸν ἄνδρα τιμῶν ἐν τοῖς μά- 
λιστὰ Xa χρώμενος. Nofter in Pfeudol. $ 14, τοῦτο &v τοῖς 
μάλιστω τούνομω διετέλεσεν. Haec qui perpendernit, facile 
mihi largietur, corruptum Eunapii locum in Chryf. pag. 
194 fic effe corrigendum , δυσκίνητος δὲ ἦν περὶ τὰς dia- 
λέξεις, ταῖς φιλονεικίαις ἐν τοῖς μάλιστα τοὺς ἀνθρώπους U- 
πολσμβάνων ἐκτρωχ )veg et a quorum mente Hadr. Iunius 
proríus aberravit. Nec difpar eft ratio in. fimilibus alus, 
quae iftorum adverbiorum indolem imitantur. Plato Crit. 
Ρ. 32 C. ἣν (ἀγγελίαν) ἐγὼ. ὥς ἐμοὶ δοκῶ, ἐν τοῖς βαρύ- 
τάτω, ἂν ἐνέγ κολιμμι" quem. nuntium equidem , ut. mihi videor , in- 
primis , vel, ut qui maxime feram aegerrime : credat aliquis ex- 
plendum effe , ἐν τοῖς βαρύτατα φερομένοις" fed idem , fi cen- 
tulerit priora, minime dubitabit, quin re&tius intelligatur , 
ἐν τοῖς β. φέρουσι vel ἐνεγκοῦσι. Thucydid. VII, 71 , ἐν τοῖς 
χαλεπώτατα, διῆγον" in quo H. Stephanus itidem obhaefit. 
Ionibus autem forma non multum divería placuit , εὐδόκε- 
pos ὕμοιω τοῖς μάλιστει, Vel, τῷ μ. Herodot. VII, 116, 
ἀνὴρ δόκιμος ὅμοια τῷ μάλιστα" parique modo cap. 141. 
quibus in locis equidem, quae ratio L. Bos impulerit Obf. 
Mic. p. 57, ut contra fidem edd. legeret ὅμοιω τὰ μάλιστα, 
nequaquam intelligo ; repugnat enim ifta fcriptura non mi- 
nus Graecae linguae ingenio, quam ipfi Herodoto III, c. 8, 
σέβονται δὲ "Apa ot πίστις ἀνθρώπων σμοίω τοῖσι an Ta. C. 
57. ϑησωυρὸς ἐν Δελφοῖσι ἀγακέεται ὅμοιω τοῖσι πλουσιωτώ- 
79161. ubi intellieendum eft , πλούσιος $4. &c, Ad hoc exem- 


12 ANNOTATIONES 


plum Thucydides quam proxime, veteris ᾿Ατθίδος,, quae 
cum [onica diale&o fere tota congruebat , unica norma I , 
25, Corcyraei χρημάτων δυνάμει ὄντες κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν ye pó- 
γον Quoi, τοῖς Ἑλλήνων πλουσιωτάτοις. H. Stephanus hic pa- | 
rum extricat, nullaque parte le&orem adiutum dimittit: αὐτὸ 
qui in talibus ὅμοια ponatur , an joies , nihil intereíft ; He- 
rodot. IIL, 68, Ὀτάνης iv Φαρνάσπεω μὲν παῖς, *yévei δὲ 
xd) χρήμασι ὁμοίως τῷ πρώτῳ Περσέων" qui locus ad Thu- 
cydideam flru&uram aptiffime quadrat: neque aliter Pau- 
fanias , qui ftudiofe obíoletam quandam orationis compo- 
fitionem fectatur , II, p. 199, Arriphon Λυκίων τοῖς μάλι- 
στα ὁμοίως δόκιμος" X, p. 825 de Herophila Sibylla, ταύ- 
τὴν ταῖς μάλιστω ὁμοίως οὖσαν ἀρχαίαν εὕρισκον" atque ita 
fcribendum iudico, deleto ἐν VII, p. $91, ξόανον δὲ τοῖς 
μάλιστα ὁμοίως ἔστιν &py alor pro ἐν oie μ. & X , pag. 
$56, forte ὅμοια pro ὁμοία, quemadmodum IV, pag. 364. 


Ὅμοιον fimiliter apud Thucydidem exftat VII, 29, τὸ γὰρ | 


“γένος τὸ τῶν Θρᾳκῶν ὅμοιον τοῖς μάλιστα τοῦ βαρβαρικοῦ 
ὄϊς, φονικώτατόν ἐστι" at Scholiaftes cum vetuftis Codd. ὅ- 
[^24 , quam lecionem praeferendam effe nullus dubito: ἢ 
vid. Dion. Caf. XLIX, pag. 404 D. Porro, ut operam 
hanc abíolvamus, pari virtute dicitur , εὐδόκιμος ἐν ὀλίγοις, 
quemadmodum «rezap4ss ἐν ὀλίγοισι μέγας apud Herodot. 
1V, c. 525 πομπὴν ὀνομαστὴν ἐν ὀλίγαις γενομένην, Helio- 
dor. IL, p. 127 ; πλούσιος ἐν ὀλίγοις apud Long. IV, pag. 
125 , δὲ τὰ πολεμικὰ συνετὸς ἐν ὀλίγοις, quam Vaticani Co- 
dicis le&ionem fecutus eft iure merito Hudfonusin Dionyf. | 
Hal. A. R. IV, p. 237, v. 19. eaedem membranae H. Ste- 
phani acumen approbant, hunc loquendi florem Dionyfio 
refütuentis Sched. V,c. 27. Interpretem Aeliani de Anim. 
X, c. so, haec formula fefellit, male a praecedentibus , 
ad quae pertinebat, divulía: πατρὶς εὐδαιμονιζομένη καὶ Qn-. 
λωτὴ δοκοῦσα ἐν ὀλίγαις" illud ἐν ὀλίγαις fequentibus ad- 
iunctum reddidit, paucos pofl dies, cum debuiffet , inviden- 
dis opibus intcr. paucas beata: fic enim. & Latini loquuntur. 
Liv. XXIII, cap. 44, pugna memorabilis inter paucas: apud 
quem faepius occurrit. HEMsr. Simillimum mendum apud 
Suidam in Μεσομήδης Κρὴς, λυρικὺς, γεγονὼς ἐπὶ τῶν ᾿Αδριω- 
νοῦ “χρύνων, ἀπελεύθερος αὐτοῦ, ἢ ἐν τοῖς μάλιστα φίλοιςς 
Lege: καὶ ἐν τοῖς μάλιστα φίλος. IDEM in Α΄ ἀάεπαὶς. 

ead. l. τς. Δίθασκε) Διδάσκου Thom. Mag. in Διδάσκο- 
p«r atque ita margo ed, Ald. x Weflelingii, Probavit hanc 


IN SOMNIUM. 173 


le&ionem Pricaeus fic proferens ad Pauli Ep. ITad Timoth. — 
IL, 15. Utrumvis rectum. InEM. 
Pag. s. l. 1. Δύνωται γὰρ καὶ τοῦτο) Meo iudicio me- 
ius erit mutari diftin&tionem : δύνωται γὰρ, καὶ τοῦτο φύ- 
σεώς γε &c. Felices filii profectus fibi amicifque pater (pon- 
det , neque dubitat, quin in formando ad ftatuariam Lucia- 
no opera minime fit peritura. Formula quaedam legitima, 
δύνασαι γὰρ. δύναται γάρ. Callimach. H. in Apoll. v. 29, 
Τὸν χορὸν ὦ "móAAev &c. Tiger. δύνωται γὰρ, ἐπεὶ Διὶ 
δεξιὸς ἥσται. ἴῃ Del. v. 226. Latinis haud minus ufitatum. 
Waler. Flacc. I5 15: 
— werfam proles tua pandet. Idumen , 

( Namque potefl) Solymo δ᾽ nigrantem pulvere fratrem. 
ibi plura notat N. Heinfius, & Adr. Behot, Apoph. III, 
c. 20. HEMsT. 
ead. l. 2. Ae£ios) Anglic. ὃς Mff. δεξιᾶς, minus Attice. 
Bounp. In Codd. À. R. P. & L. δεξιᾶς at Vat. τ δεξιῶς. 
Vide fupra hoc ipfo capite, & Te£. c. 44. 'Ez. A. VII, οὐ 
πάνυ μορφῆς εὐφυῶς ἔχοντες" adde ὅς Eix. cap. 11. ubi in 
Impr. quidem legitur μορφῆς εὖ nxovzas: ego vero cum eo, 
qui in Cod. L. id adícripfit, ἔχ oves malim: fed vide , quae 
ilic in eam rem a me aliifque ultro citroque funt allata. 
SoLAN. Nihil eft, quod in hac phrafi defideres: fimiliter 
enim dicitur, ac φύσεως εὖ ἔχων. Iulian. apud Cyrill. pag. 
229 E. Zofimn. 1, p. 12. verum confpirantes in δεξιᾶς ple- 
rique Codd. vitii fufpicionem movent. Quid fi a Luciano 
fuerit? φύσεως τυχὼν δεξιᾶς quomodo Archytas apud 
Stob. p. 44, V. 24, φύσεως εὐστόχω τε καὶ μναμονικᾶς καὶ 
φιλοπόνω τυχών" nefcio quis apud Suidam in Πάριον" φί- 
σεώς τε δεξιὸς τετυχηκώς" vel, φύσεως λαχὼν δεξιῶς, ut 
Democritus , tete Dione Chryfoft. p. Ὁ) Β. Ὅμηρος φύ- 
σεως λαχὼν δεαζούσης" ὃς de hoc ipfo Dione δυπεῆις, ὃ 
δὲ λωχὼν φύσεως δείας" neutrum fane tam longe ab ἔχ ov 
diftat , quin , prima litera per vetuftatem evaneícente, fa- 
cile potuerit in illam vocem abire. Commode quoque φύ- 
σις δεξιά" Malchus apud Suidam in Παμπρέπιος" Φύσει πρὸς 
ὥσπαντει δεξις, χρησάμενος" ὃς δεξιὸς τὴν φύσιν in v. Γενέ- 
σλιος, HEMST. 

ead. Ll, 3. Ὑπὸ τῶν d.) Lege ἀπό. ΒΒΟΡ. Angl ἀπό: 
Bounp. 

ead. l. $. ᾿Ανέπλαττον ) Ex hoc puerilis lufus oble&a- 
mento, fi fupra aetatem procedere videretur , indolis ma- 


554 ANNOTATIONES 


iora promittentis omen capiebant. Locus eft in Ariftoph. 
Nub. v. 875 tam fimilis, ut Lucianus imitatus fuiffe vi- 
deatur. Schol. ad v. 879, βούλεται δὲ αὐτὸν ὡς ἐκ παιδὸς 
ἀποδεῖξαι euqua. , καὶ γλύφειν ἀστείως δυνάμενον. Vid. Ga- — 
taker. ad M. Antonin. VII, $ 25. HrzMsr. 

ibid. Εἰκότως) .Ad veram imaginem , πρὸς τὴν εἰκόνα. Non 
enim εἰκότως ibi vulgatiam recipit interpretationem , cum 
nullus fenfus elici poffit. Bounp. 

ead. l. 9. Ἔν βραχεῖ) Χρόνῳ addi non folet. BROD. 

ead. ἰ. 10. Ἐπιτήδειος — np.) Dies apta, quae opponi- 
tur diei parum aufpicatae , ἀποφράδι, de qua Lucian. in Pfeu- 
dol. CLER. 

ead. l. 11. Ἰπαρεδεδόμην) Praefero παρεδιδόμην. HEMST. 

Pag. 6. I. 5. Πλακὸς) Tabulam lapideam intelligit So- 
ping. ad Hefych. in Πλάξ. Sic Mofis tabulae legis πλοικὲς 
λίθιναι. Locutionem καθικέσσιαι πλοακὸς , totumque locum 
illuftrat A. Dounaeus ad Chryfoft. p. 579. HEMsT. 

ibid. Τὸ κοινὸν ) Quod vulzo dicitur. BROD. 

ibid. 'Apy. δέ τοι i.) Hemiftichium eft Hefiodi, citante 
Luciano in Hermot. Illud Horat. in Ep. lib. I ad Lolliiim 
ad hunc modum expreffit: Dimidium fa&li, qui bene. coepit, 
habet. COGNATUS. Hefiodeum illud repetit in Hermotimo 
& alibi. Bovnp. Proverbium hoc Lucianus Hefiodo tri- 
buit Ἕρμ. c. 5, cuius auctoritatem Scholiaítes aliique non : 
cun&anter funt fecuti. Verum neque in Hefiodo hodier- 
no legitur, neque omnino Hefiodeum effe, acute nuper con- 
iecit Alb. Fabricius in notis ad pag. ὃς vitae Procli. Putat | 
enim confundi hoc adagium cum alio illo trito, πλέον Wr 
συ παντὺς, quod hodieque in Hefiodo legitur, & a Pla- | 
tone alicubi meminimus allatum. (ed. Baf. $54.) Et fane - 
in alio illo Platonis, quem affert, loco, de Legg. VI ed. 
Lugd. pag. 614 D. ἀρχὴ γὰρ λέγεται μὲν ἥμισυ παντὸς & 
ταῖς παροιμίαις ἔργου c. ut & in vira Procli , proverbium 
quidem audit, fed Hefiodeum effe minime dicitur. Suidas 
etiam fine au&oris nomine habet. Galenus etiam de Semi- 
ne l. I, p. m. 229, l. το, τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς. ὡς ὃ Xot- - 
νὸς λόγος" deinde ad Platonis locum ea de re alludit. Nam 
quod Scholiaftes Ariftotelem videtur adducere teítem , ni- 
hili eft, cum in Problem. I fruftra ifta verba quaeras; Po- 
lit. autem V de Hefiodo au&ore nihil habeat. ἡ δ᾽ ἀρχὴ 
λέγεται ἥμισυ εἶναι mayrós, Adde ὃς Ἦθ. Nix. I, p. m. 4, 
lib. 6, ubi, δοκεῖ οὖν πλεῖον ἢ τὸ ἥμισυ ToU παντὸς εἶναι Wh. 


| 
i 
t 
| 


σι: 


t 


IN SOMNIUM. 175 


dn y». De Hefiodo ne γρὺ quidem. lamblichus difertis ver- 
bis Pythagorae auctori tribuit N. 162, Pase Πυθα- 
“όρου αὐτοῦ. Latine reddidit Horat. Ep. I, 2, 4o: Dimi- 
- dium facli , qui coepit , habet. Locus Platonis, de quo fupra , 
exftat de Legg. III, p. 590 6. ed. Lugd. Idem Plato Πολ. 
B. ed. Ald. p.27 A. ahter effert: οὐκοῦν eig a, , t ὅτι ἀρχὴ 
“παντὸς ἔργου μέγιστον. SOLAN. Hefiodo qui tribueret , an- 
-tiquiorem Luciano neminem inveni: fed infra Lucianum 
Hierocles edam Hipp. IL, p. 172, Ἡσίοδος μὲν ἥμισυ τοῦ 
παντός φησιν εἶναι τὴν ἀρχήν. Diogenian. C. IL, n. 97, "Ag- 
i ἥμισυ “παντός" ἐπὶ Τῶν εἰς TI προκοπτόντων" 7T op ETot 
δὲ ἐκ τῆς Ἡσιόδου" vel fcribendum ἐκ τῶν 'He. vel haec, 
quod potius credo, mutilata funt; fufpicor autem hunc 
ad modum in integrum reftitui poffe: σαρήκτει δὲ ἐκ τῆς 
 ἯἩσ. παροιμίοις,, πλέον ἥμισυ παντός" ut fignificare volue- 
— rit , iftam paroemiam ad Hefiodei dicti, quod itidem pro- 
verbii locum obtinuit , exemplar fuiffe expreffam: hoc fua- 
det ufus verbi παράγεσσαι vel παρῆχθαι pro. deduci , deri- 
vari. Nulla primi auctoris apud veteres mentio. Polyb. M. 
€. 32: Οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι τὴν ἀρχὴν ἥμισυ τοῦ παντὸς ei- 
γαι φάσκοντες' ita nimirum folent laudare τοὺς ἀρχαίους, 
cum proverbia, vetuíüflimae fapientiae reliquias, profe- 
runt, neque pluribus i in locis aliud eft quidquam κατὰ τοὺς 
ἀρχαίους. ὡς οἱ ἀρχαῖοι λέγουσι, quam, ut vetus habet pro- 
verbium. Demetr. περὶ, Ἕρμ. $222: καὶ τὴν παροιμίαν ἐποιή- 
σαμεν. ᾿Αρχὴ dé τοι ἥμισυ παντὸς, ὡς ἐοικυῖαν τούτῳ τῷ 
σμικρῷ κακῷ" (nondum confütui, utrum malim, ἐποίσομ ἐν 
an ἐποιχειώσομεν᾽ ἐποιήσαμεν certe vitiofum.) Saepius idem 
adagium non totidem verbis , fed eleganter orationi inter- 
mixtum aliis etiam rebus aptatur. Dionyf. Halic. de Ant. 
Orat. Ρ. 129 y V. 9. καίτοι μέρος γε τοῦ «ταντὺς ἥμισυ ἀρ- 
xà λέγεταί τε καὶ ἔστιν. Ariftot. Probl. S. X, pag. 75 
μὲν “γὰρ ἀρχὴ παντὸς ἔργον μέγιστον: ἥμισν γάρ" τὸ δὲ 
σπέρμα, ἀρχή. Ovidium huc refpexifie A. A. T, 610, Fac 
"tantum. inciptas , [ponte difertus eris , obfervavit N. Heinfius. 
Marinilocum in Vir. Procli c. 34 det cripfit Suid. in "Apy i, 
ἢ μὲν φυσικὴ &c. Porro videndi funt praeter Erafmum in 
Principium dimidium totius , Elias Vinetus ad Aufon. Ep. 81, 
& And. Schottus ad Prov. Suidae c. III, n. 64. HzMsr. 
ead. 1. 6. Exvr&Am ) De hac voce, eiufque varia acce- 
ptione , copiofe Grammatici, In Cod. Flor. & edit, Bafil 
male σκυτάλλην. DOURD. 


56 ANNOTATIONES 


ead, l. 7. Κατήρξωτο) Ut hic locus re&e intelligatur, vo 
εἰς κατάρχομαι fenfus adftruendus eft, quem lexica non. ἢ 
fatis diferte notarunt. De ritibus proprie ufurpatur, qui 
victimae mactationem antecedunt. vid. Schol. Eurip. ad v. 
40 lphig. in Taur. Κατάρχομαι μὲν, σφάγια δ᾽ ἄλλοισε 
μέλει. κατάρχομαι, inquit Scholiaftes , οὐλοχύτας, τοῦτ' 
ἐστὶ προθύμωτώ τινα 5 ὡς ἔθος ἀρχαίοις Ἕλλησιν, ἐξ οὐλῶν y 
ἤγουν κριθῶν ὡλσὶ μεμιγμένων. οἱονεί τινοις ἀπαρχὰς ἔπι- 
“ έω τοῖς βωμοῖς, Eo fenfu ufurpat Nofter Τοξ, cap. 6. Hic 
idem valet, quod τὰ προτέλεια &c. Μισῶ. c. 14. SOLAN. 

ead. ἰ, 8. Τὰ πρ. τῆς 7.) Poterat interponi μοὶ εἶναι τὰ 
erp. vel μοὶ εἶναι πρ. fed nihil opus videtur. Eleganter in 
hac voce transferenda Graeci luxuriant , praefertim recen- 
tiores: nam veteres illi, caftigatae fobriaeque orationis le- 
gibus adílri&ti , parcius. In Sophili fabula Phylarcho apud 
Athen. III, p. 100 A. parafitus, dum prima meníae fercu- 
la imponuntur, bene fibi fore ominatur , τὰ erpooípua , in- 
quiens , ὁρῶ. & Alexis p. 107 B. Strab. 1, p. 35 B. φιλειδή- 
pov γὰρ ὃ ἄνθρωπος" τὸ προοίμιον δὲ τούτου Tb φιλόμυθον" 
quod propius ad Noftrum accedit, à ἐν προριμίοις τῆς τέ- 
νης. apud Liban. Or. XXVIII, p. 619 A. paria reperies 
& verecunde translata in Maxim. Tyr. D. IX , p. 94, Ari- 
füd. T. III, p. 305, 509, Philoftr. de V. S. II, pag. 579; 
ne plura , quod facile foret, congeram. Tuven. imitatur IIl, 
288: — miferae cognofce prooemia rixae. Declamatorem illum 
vix fero , qui Palaephati caput 47 de Hyacintho in florem 
verfo concinnavit: λέγουσι d" ὅτι καὶ τῆς “προσηγ ορίας ἐν 
φύλλοις ἐπιγέγρωπται τὸ προοίμιον. Nec fane me multum 
capit audax Bafilii Seleuc. figura in Vit. Thecl. p. 8, Ἰκό- 
νιον πόλις τῆς Πισιδῶν καὶ Φρυγῶν "y pas ἐν προοιμίῳ κει- 
μένη" Conftantin. Porph. de Them. 1, pag. 34, τὰ δὲ ἄνω 
καὶ μεσόγαια τῆς μικρᾶς ᾿Αρμενίας εἰσὶ προοίμια" quod ge- 
nus fimilia nefcio equidem, an veteres illi eloquentiae na- 
turali cultu nitentis au&ores licere fibi voluerint. Praeterea 
Lucianus, ut arbitror , folemnem huius vocis in facris ufum 
Ípe&avit; eoque magis, quod praecedat indidem petitum 
κατύρξατο' nam προοίμιοι funt praeludia hymnorum , qui 
vi&imis in aram impofitis decantabantur. Pari modo lu- 
lian. Or. II, p. 56 D. τὸν ἐκ τοιούτων προοιμίων καὶ σρο- 
νομίων ἀρξάμενον. quae utraque iunxit etiam Synef. Cis 
Enc. p. 66 D. HEMsr. 

ead, l. 9. Suvey, ἀναλύζων) Emendo ἀνολολύζων. BROD. 


* 
i3 
M 
la 


IN SOMNIUM. 177 


Mf. & Angl. ἀνολύζων: de qua voce dico ad lib. ro He- 
iod. Bounp. In P. L. & Coll. G. ἀναλύζων. Sed genuina 
eft vuleata. Sic 'Ez. διαλ. XI , ὀλολύζων ὥσπερ βρέφος. & Θ. 
A. XII. V. Eurip. Troad. 1000. Utitur tamen eo fenfu ver- 
bo fimplici λύζω. Περ. cap. 6. Sor AN. Utra lectio palmam 
mereatur, ἀνολολύζων, an ἀναλύζων, ( pro quo Bourdelo- 
tium vitio fcripfifle ἀνολύζων, paene credo) diiudicare prom- 
tum non eft. Olim de fauftis acclamationibus ὅς ululatibus , 
quos mulieres ad facra vel furore divino percitae ingemi- 
nabant, ὀλολύζειν, ὑλολυγμμὸν ὅς ὀλολυγὴν proprie poíue- 
runt: Poll. I, 28. in Euripidae Medea v. 1175 ancilla anus, 
cum Glaucam Creontis filiam infelicis doni veneno con- 
tactam in folium incidere folutis membris vidiflet, ἀνωλό- 
AvEev , quippe — δόξασά που Ἢ Πανὸς ὀργὰς, ἤ τινος δεῶν 
μολεῖν" ied animadvería (aevientis mali labe, quae a furo- 
re divinitus immiflo multum aberat, Eiz' ἀντίμολπον ἧκεν 
ὀλολυγῆς μέγαν Κώκυτον, pro facro ululatu in flebiles eiula- 
tus prorupit: quod ideo monere vifum fuit, ne quis per er- 
rorem hunc locum in contrariam plane fententiam , quod 
fa&um memini, capiendum exiftimaret: fimiliter Iph. in T. 
V. 1337. certe, nifi in rebus laetis, ὀλολύζειν apud veteres 
vix reperias ufurpatum: vide Euripid. El. v. 691. idque prae- 
ter Cafaubon. ad Theophr. Char. c. XXI, & Equit. Ari- 
ftoph. v. 615, Jocuit Ez. Spanhem. ad Callim. H. in Del. 
v. 258 , H. in Pall. L. v. 139. attamen ad fletus & lamen- 
tationem traducta-funt a pofterioribus haec vocabula, eo- 
rumque poteftas tam prope ad λύζειν acceffit, ut faepius 
ad id verbum explicandum adhibuerint Grammatici: vid. 
Hefych. in Λυγμὸὺς, Suid. in ᾿Ανωλύζουσα, Avyyxelvovca , 
Λυγμός. Schol. Ariftoph. ad Acharn. v. 690: Ao(er) ἐὰν διὰ 
( vel μετὰ , ut Suid. habet) τοῦ & ὀλολύζει" ἐὰν δὲ χωρὶς 
τοῦ ς ἀλύει, τουτέστιν, ἀδημονεῖ. Δύζει. ποιὰν φωνὴν Tpa- 

εἴαν ἀφίησιν, ἢ λυγμῷ συνέχεται. ubi probe feparandae 
unt annotationes binae , prima vetuftioris Scholiaflae. di- 
|] verfam in Ariftophane le&ionem confignantis, Erzz λύζει ὃς 
Ei' ἀλύει,, (nam ut λύει vice τοῦ ἀλύει unquam fuerit pofi- 
tum pro ἀδημονεῖ, quamquam in Hefychio fic quoque lega- 
tur , non inducor , ut credam) recentioris altera , vuleatam , 
δὲ. meo quidem iudicio, deteriorem fcripturam exponen- 
tis; quod minus intelle&um tenebras obiecit H. Srephano 
Ind. Thef. in Ato, ὃς Foefio Oecon. Hipp. in Λύζειν. Hinc 
patet , quam facili errore potuerit altera vox in alterius ]o- 

Lucian. Vol. 1. 


;:3 ANNOTATIONES 


cum immigrare. Neque tamen diffiteor, praeferendum mi- 
hi videri ἀναλύζων propter illud συνεχὲς, crebros fingultus 
ducens , vel , ut cum Val. Flacco dicam IIL, 558, crebris qua- 
viens fingultibus ora. Vid. Petron. c. 91, p. 440. Philo περὶ 
Πρ. πρὸς Τ', p. 1019 B. 6 δὲ μόλις μὲν, ἀναλύζων δὲ Quos 
χκεχομμένῳ τῷ πνεύματι φησὶν" antea mentionem fecerat d'a- 
χρύων ἀθρόως φορᾶς. Similiter ταῦτα λέγων ὃ Ἰώσηπος (de 
B. I. VI, c. 2. $ 2.) μετ᾽ ὀδυρμοῦ καὶ δακρύων λυγμῷ τὴν 
φωνὴν Zrexómy , vel potius ( cur enim refpuamus auctori- 
tatem Mflt.? ) ἐνεκόπη. Stat. "Theb. VII, 560: Dicentis ma- 
duere genae — wocifque repens fingultus apertum Intercepit iter. 
nec minus eleganter Pedo Albin. ad Liv. v. 120: 

Tandem , uli per. lacrimas licuit , fic flebilis orfa eft , 

Singultu medios impediente fonos. 

cuius generis innumera congregare nihil attinet. Lucianus 
etiam in Peregr. ἐδάκρυε μάλω γελοίως, & mox, ἀπῆγον 
evriy λύζοντα μεταξύ. Hefych. ᾿λναλύζων, ἀνανύττων" nift 
potius fcripfit ἀνειλύττων., inquit H. Stephaa. in Thef. Ind. 
hoc fi verum, nam nonnihil addubito, in Λυγμὸς itidem 
pro ἀνανυγμὲς reftituendum erit 4vzAvypós at non vereor. 
affirmare , verbum illud Hefychio reddi debere in 'Aez2- 
λύζειν, ἀναβλύζειν, κλαίειν" ὃς ᾿Αστυλάζει, λυπεῖ μετὰ κλαυθ- 
μου. utrobique fcribe , ἀναλύζειν, λύζει" neutrum pervi- 
dere potuit Barnefius ad Anacr. Od. $6, p. 196. Gloflae 
quidem Cyrill: ᾿Αποβλύζω. A2Qo , fingulto: ied hic quomo-: 
do defendi poffit & declarari ex formula poétarum , fingul- 
tare animas, fanguinem , facile video; in Hefychio, non 
item. Pari virtute dici ἀναφέρειν, oftendit Galenus in. Gl. 
Hipp. δηλοῖ ποτὲ καὶ τὸ ὑπολύζειν ἀναπνέοντα, ὡς ἐν τῷ 
πρώτῳ περὶ νούσων τῷ μικροτέρῳ" καὶ ἀναφέρειν ὥσπερ παι- 
δία τὰ πεπαυμένοι, κλαίοντά τε καὶ εἰς τὰς ῥίνας ἀνέλκον- 
74 τὸ πνεῦμα. haec. commode faciunt ad fingultus Lucia- 
ni verberati: quod clarius satebit, fi reícribas vrezzipévz 
vel πσεπαισμένο.. tantillum vitium cum Foefius in 'Avzgé- 
pev non animadvertiffet , prava verfione incruftavit: idem 
apud Hefychium eruditos fefellit in Κροτητά. Egregie Pro- 
pertius illud ἀναπνεῖν ὑστολύζοντα expreffit : Surget & invitis 
fpiritus in lacrimis, Y Eleg. XVI, 32. Λυγδὴν κλαίειν e 
apud Sophoclem Oedip. Colon. v. 1618. HeMsr. 

ibid, Δακρύων τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑπόπλεως) Τοὺς ὀρθαλμοὺς 
aberant ab uno Mf. BovRp. 

ead, |, τι. πολλήν Tiy2 Gp.) Vix eft, ut non putemus 


1 


IN SOMNIUM. 179 


excidifle , x21 xe. πολλήν τινώ τοῦ Selou τὴν ὠμ. hoc , nifi 
fallor, poftulant ἔφρασε & αὐτόν. Mox illud ἐννοῶν, fucce- 
dens poft κατέδαρθον ἔτι ἔν δακρυς, mihi non probatur: ἔν- 
yoiz; potius vigilanti convenit. Long. IL, p. 39, ἀγρυσνία 
ἔχουσα, καὶ ἔννοιαν TOV γεγενημένων, καὶ κατάμεμψιν (αἱ- 
fentior Rhodomanno ὅς lungermanno fic emendantibus: 
| Mollius aberrat) τῶν παραλελειμιένων. melius quadraret 
ἐνυπνιάζων vel ὀνειροπολῶν,, quemadmodum in. Liban. Decl, 
XXXVII, pag. 807 B. περὶ μὲν πρῶτον ὕπνον κωτέδαρθον" 
ἔπειτα ὀνειροπολήσος τὴν δωρεὰν, ἀνηγέρθην" fed haec a vul- 
gata lectione nimis recedunt. HEMsrT. 

ead. l. Y4. ᾿Αγανωκτησαμένης) Reftitue ἀνακτησαμένης. 
Bnop. Thomas Mag. in Ἠγανωκτησάμην. Neminem fore 
| credo, cui Brodaei conie&ura blandiatur. HEMsrT. 
e Pag. 7... 3. Φιληκόων) Φιλήκοος non debet verti aufcul- 
tandi cupidus , fed lteratus vel fludiofus literarum , qui fic di- 
citur , quod fit affuetus audire docentem, & libenter eru- 
ditis fermonibus aurem praebeat. Hinc quaemxoia , difcendi 
fudium. CLER. - 

ead. l. 4. Oeióe μοι &c.) Àgamemnonis verba Iliad. B , v. 
$6. Bounp. Tritus ufu veterum verficulus: ab eo oratio- 
nem 'Acxanziadas exorfus eft Ariftid. T. I, p. 73. εὐφή- 
pues dicebant ϑεῖον ὄνειρον. Ariftoph. Ran. v. 1379: Ὡς ἂν 
Seiov ὄνειρον ἀποκλύσω. HEMST. 

ead. l. $. Ἐγωργὴς) Indicium hoc eft fomnii divinitus mif- 
| fi: nam cetera fomnia minus vivida effe credebantur. CrrR. 

ead, ἰ. 8. Ἔναυλος ) Hac dictione patfim utitur. ἔνωυλος ὃ 
ἐντὸς τῆς αὐλῆς, ὅθεν ὁ λόγος ἔνωυλος ὃ ἐντὸς ὧν τῆς ἀκοῆς" 
atque hanc vocem (ic capit, dum ait σχήματά μοι πῶν 
φανέντων ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς παροω μένει, &c. BovRD. In Ga- 
lei Coll. adfcriptum , infonans: quomodo Boéth. C. Ph. IT, 
Pr. 5 : Itaque cum haec auribus infonare defterint. Quam Bour- 
delotius, eandem notavit vocis interpretationem Vorftius: 
| fumta funt ex Euftath. ad iliad. &, p. 1236, v. 52, quem 
| Phavorinus defcripfit. HzMsr. 

ead, l. 9. Δύο γυναῖκες) Hoc Luciani fomnium, feu vi- 
fio, convenit cum Prodici Cei Sophiítae figmento , quo in- 
duxit Voluptatem & Virtutem in folitudine Herculi adhuc 
puero apparuiffe, ut, utram vellet, fibi comitem vitae at- 
fumeret. Huius Prodici σύγγραμμα περὶ Ἡραχλέους Xeno- 
᾿ phon lib. ᾿Ἄσομν. ΠῚ citat. Meminit eiufdem Quintil. IX , 

2, Cicero de Off. I, & ad L. Luceium Ep lib. V. Nec 

| M a 


1:80 ANNOTATEO'N'TES 


diffimilis eft Chrifti do&rina de ar&a & lata porta Matth: - 
VII, & Pythagorae de litera bicorni, de qua praeter Vir- | 
gilii carmen videndus eft Lactant. lib. VI, c. 5, 4. Hefio- 
dium bivium exponit etiam Plato in Protag. ὃς de LL. IV; 
nos in libro noftrarum Mythologiarum fecundo Herculem | 
Prodicium. Silius porro Italicus XV, Xenophontis figmen- 
tum ab Hercule ad Scipionem tranítulit. CoGN. Totius nar- 
rationis five τοῦ ἐνυπνίου exordium fumtum e Prodici Phi- 
lofophi Hercule. Suid. in Prod. aliique multi. Verum fig- 
mentum illud non Prodico , fed Xenophonti , quidam adfcri- 
pferunt , ut Cic. epift. 12 lib. ς ad Fam. Scholiaft. Home- 
ri ad 14 Odyff. Lucianus hac προσλαλιξ $ 17. Male hoc 
ili. Prodicus enim huius au&or primus, ut patet apud 
ipfum Xenophontem. poft primum au&borem alii illud ipfum 
tetigere, ut Max. Tyr. ferm. 4, Themift. Euphrad. Orat. 
5; D. Bafil. Orat. ad Nepot. DounD. Imitatio Herculis Pro- 
dici. de quo vide Xenoph. ἀπ. β΄, p. 429 ed. St. Cic. Off. 
I, 52, Ovid. III Amor. 1, Sil. Ital. XV, Bafil. De leg. Gr. 
lib. ( Grot. ed. 91.) SorAN. Quin ex Hercule Prodici de- 
litigantium inter fe Ἑρμογλυφικῆς ὃς Παιδείας hanc. imagi- 
nem Lucianus conceperit, dubitat nemo, paílimque eru- 
diti viri norarunt, Daufqu. ὃς Drakenborg. ad Sil. Ital. 
XV, 20, I. Barnef. V Euripid. ὃ 12, ad Homer. Od. N. 
288, 1. A. Fabric. B. G. 11, c. 25 & 41. Quid fibi velit 
Bourdelotius , cum Lucianum inter eos ponit, qui fabulam 
Herculis non Prodico, fed Xenophonti tribuerint , nullus 
capio. HEMsrT. 

ead. l. το. Biaíos καὶ καρτερῶς ) Sic iungi folita in Xe- 
nophonte & Platone. Bovnp. 

ead. ἰ. 13. Ὅλον εἶχέ με) Sic in Epift. amator, Philoft. 
IpzM. 

ead. l, τό. Τῶν ἀλλοτρίων) ᾿Αγαθῶν. BROD. 

Pag. 8. 1. 2. Τὼ χεῖρε) Sic in omnibus & Mff. & edit: 
fic paffim , ut infra, τὼ χεῖρε, τὼ Téy v2 , & fimilia in Pla- 
tone. BOURD. : 

ibid. Τύλων ἄναπ.) Ut folent , quibus a ruftico aliove era- 
vi opere, fabriliumque inftrumentorum tra&atione manus 
occalluerunt: huic hominum generi vitam ingloriam , qui 
Mufis operantur , adícribunt. Divites ac potentes in Hiero- 
nis perfona Theocritus hortatur Ecl. XVI, 52 , ut in po&- 
tas faciles fint ὃς largi, ne ἀκλεεῖς ad Acherontem plorent , 
Ὡσεί τις μακέλᾳ τετνυλώμενος ἔνδοθι χεῖρας, Dion Chryfos 


* 


IN SOMNIUM. 181 


ftomus p. 410 B. ἐν ταῖς χερσὶ τύλους ἔχοντα. HEMSTERH. 
ead. l. τ. Κύσμιος τὴν ἀναβολὴν) Ut poft paffim, κοσμιώ- 
τερος τὴν ἀναβολήν. BOURD. 
ead. ἰ. 11. Τὼ S. ἀμφοτέρω. καὶ μ.}) Tollo diftin&ionem 


- omnium edd. καὶ τὼ Seío ἀμφοτέρω καὶ μάλα εὐδοκιμεῖτον. 


quod fieri iubet verbi numerus dualis: εὐδοκιμεῖν ad avun- 
culum utrumque pertinet , non item ad avum maternum , 
qui flatuarius quidem, fed artis laude inferior. Illud καὶ 
μάλα, quafi novam periodum ordiri deberet , turbavit li- 
brarios. Thucyd. Vlll, τ, καὶ ὡς ἔδοξεν αὐτοῖς καὶ ἐποίουν 
ταῦτα. HEMST. 

ead. 1. 14. Opél» γεννικῶς ) Male verterunt , generofe edu- 
caberis : hoc voluit Lucianus , a/eris firmo cibo , unde vali- 
dos humeros laborique aptos nancifcaris ; nam delicatae da- 
pes, quibus ifti nutriuntur, robur corporis enervant. Γεν- 


|| γικὸς ὅς γενναῖος. illud rarius, hoc frequentiffimum, pari 
funt propemodum poteftate: primum faepe videas degene- 


rafle in *yevix»e , quae tamen diftingui debere & ratio lin- 
guae docet , & recte monuit H. Stephanus in Thef. Hefych. 
Tevvixos , ἰσχυρῶς, Ὑ ἐνναίως᾽ prave Suidas Tevixos. Lucian. 
Píeudom. $ 55. Dionyf. Halic. Vet. Scr. Cenf. p. 124, v. 
15, γϑονικὰ καὶ μεγωλοφυῇ τῶν προσώπων ἤθη καὶ πάθη" le- 
ge , γεννικά" fruftra eft Sylburg. fortaffe γενναῖο, malet ali- 
quis pro γενικά" reponendum enim & p. 175, v. 4, γϑννι- 
κώτερον" idem remedium apud Suidam placet in IJpóxeros, 


"ubi Porto fufpicanti *yevrziz, Kufterus adftipulatur: hoc ta- 


men in loco Suidae fi quis μανικὸν potius habuerit, haud 
equidem adverfabor; quemadmodum in Gregor. Nazianz. 
Stel. IL, p. 98, ὀφθαλμὸς μανικὸν βλέπων. Non aliter apud 
Platonem fcribendum eft in Theaet. p. 107 E. Γεννικὸν λέ- 
yere τὸν ἄνδρα" Phrynichum Ecl. p. 42, γεννικώτατον μιώρ- 
Tvpz , ubi Nunnefius , nobilium te[lern , quafi unquam ea 
virtus effet in yerixós. Porro Atticorum eft 3pél» pro 7pa- 
qe». Plato de Rep. II, p. 6oo E. Vlil, p. 726 D. Liba- 
nius : πύθεν ὃ a pig reus ϑρέψεται; HEMST. 

ead. l. τῷ. Τοὺς ὥμους ἕξεις καρτεροὺς) Ut in Deor. & 


. Mortuor. dialog. & in Contempl. BounD. 


ead. 1. 16. "Arai ἐπὶ τὴν ἀλλοδ.) De Sophiftarum pere- 
grinationibus vide Crefoll. A. G. X , 87. fed, qui ibi lau- 
datur , A. Gellius de Philofophis erraticis loquitur. SoLAN. 
Attico more pro ἀπελεύσῃ" quod ne quis ufurpet, cui ca- 
ftigatioris ftili fit cura , fedulo cavet Phrynich. p. 10. Th. 


M 5 


8 ANNOTATIONES 


M. in Ἀπεισιν δὲ Ἰών. Plato Apol. p. 23 C. οὐκ εὐβὺς ἀφή- 
eo αὐτὸν, οὐδὲ ἄπειμι. Utitur hoc Luciani loco Kufterus ad 
Ariftoph. Plut. v. 7o. Vide H. Stephani, qui iampridem haec 
copiofius fuerat perfecutus, App. de D. A. p. 139. HEMsT. 

ead. l. V7. Οὐδὲ ἐπὶ λόγοις) Longe alia le&io concipitur 


ex Mff. & Angl. Cod. οἱ δὲ ἐπὶ λόγοις, (id eft, qui partes - 


τῆς παιδείας tuentur) οὐκ ἐπὶ ἔργοις ἐπαινέσονταί σε, ἀλλ᾽ 
ἐπὶ λόγοις. Recepta lectio facilior , haec durior. πάντες abs 
eft a Mff. Bounp. Pater adícripfit notam Bourdelotii, men- 
tem fuam de ea non aperiens. Sane vulgata iocum & fa- 
lem Luciani , & bonum fenfum non habet. Cui enim dice- 
re licuit , neque ob orationem laudabunt te omnes , ut Benedi&us 
vertit, aut, ut apertius Micyllus, fed abundantius quaim 
Graeca patiuntur , zeque etiam ob verba € orationem modo lau- 
dabunt te omnes ? ad quod ipfum vides tendere Bourdelotium, 
Quem illum omnes laudant ? Sed nec iudicium Bourdelotii 
probum eft, dum cenfet receptam lectionem faciliorem , 
eam, quae in Mff. eft , duriorem: nam contrarium verum 
eft. Quid enim facilius & gratius hac lectione , οἱ δὲ ἐπὶ λόΞ 

οἷς ἐπαινέσονταί σε, omiffa voce πάντες, quam non ha- 
bos fcripti libri? Senfus eft , pauci vero quidam (fic per con- 
temtum doctos & facundos viros vocat oi δὲ, ne nomina- 
re quidem dignata) οὐ fludia laudabunt te, nifi quod etiam 
Graeca vox λόγοις invidiam quandam & contemtum ma- 
iorem prae fe fert, fabulas quoque & narratiunculas & nu- 
gas denotans. Ἐπαινεῖσσωι ἐπί τινι paffim in Luciano ob- 
vium. GnoNov. Recte animadvertit l. Gronovius , non pof- 
fe haec aliter Latine exprimi , quam , neque propter verba lau- 
dabunt te omnes. Sine dubio opponuntur λόγοι ἔργοις, verba 
operibus. Sed cum prior dicat Statuaria, Eloquentia etiam- 
num tacente, tota res exprimi debuit. Omnino ergo exifi- 
marim , omiffa fuiffe verba haec, ἄλλ᾽ ἐπ᾽ ἔργοις. Cum li- 
brarius fcripfiffet ad vocem λόγοις, oculofque a libro amo- 
viffet, repeteretque fcriptionem, deceptus fyllaba yes, 
oiiffis tribus voculis, quafi eas iam defcripfiffer, tranfiliit 
ad eam, quae proxime fequebatur, vocem ἔργοις. Lege er- 
gO , οὐδὲ ἐπὶ λόγοις, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἔργοις &rauy. tC. non propter 
verba , ut folent oratores, qui rivalem meam fequuntur , 
fed propter opera laudabunt te omnes. Eo clare refpicit Eloquen 
tia hifce verbis, quae oftendunt Statuariam ea dixiffe , quae 
expofuimus: Ei δὲ καὶ Φειδίας ἢ Πολύκλειτος γένοιο, καὶ Sau- 
μαςτὰ πολλὰ ἘΞΕΡΓΑΣΔΙΟ, τὸν μὲν τέχνυν ἍΠΑΝΤΕΣ 


IN SOMNIUM. 185 


L"EHAINESONTAI &c. Scio laudari Mff. Codices , qui pro οὐ- 
δὲ habeant οἱ δὲ, & omittant etiam πάντες" fed haec confu- 
"tar orationis feries, ὃς videntur effe παραδιορθώσεις Gram- 
| matici , lacunam hic effe non intelligentis. De eiufmodi omif- 
-. fionibus egimus in Arte Critica P. III, fe&t. I, c. ς. Cren. 
Emi λόγοις [ἀλλ᾽ ἐπὶ ἔργοις ἐπ.) Sic edi ex coniectura cu- 
- ravimus, cum in editis antea legeretur, οὐδ᾽ ἐπὶ λόγοις ἐπ. 
s. 7. nullo aut perobícuro feníu. Praeivit emendationi no- 
ftrae fcriptura Codicis Bourdelotii , cuius notam praemifi: 
|. in Pol. tamen eft οἵδε. Ne quis autem hoc exemplo auda- 
ciae me infimulet, quod mea pro Lucianeis obtrudam , fciat 
|. in pauciffimis iifque fere defperatis locis id fa&tum , neque 
. uíquam quidquam contra fidem Codicum feu imprefforum 
| feu manuícriptorum fcientem prudentemque , non monito 
- lectore, mutatum. De ἐπὶ λόγοις vid. c. 7, ἐπὶ τοῖς ἀρίστοις 
εὐδοκιμῶν. & dixo. c. 6 , ἐπὶ τοῖς Πλάτωνος λόγοις σευμά- 
- €ee3a4. SOLAN. Turbatum hic fuit in Codd. ΜΗ. eam ob 
| rem, ut puto, quod quae primum ad illuftrandam fenten- 
tiam margini fuerant adpicta, poftmodum ipfum Luciani 
contextum invaferint. Suinmo opere contendunt eruditifi, 
viri, ut inferatur , tanquam neceffarium ad mentem Lucia- 
ni, ἀλλ᾽ ἐπ᾽ ἔργοις" vulgatam lectionem , quam princeps ed. 
Fl. fideliffima fane, nec minus Tunt. tuentur , ut moverem, 
impetrare a me non potui, Oratio eft morata, quae, ficut 
in dramaticis ufu venit , ipfo geftu vultuque ad irridendum 
compofito iuvari debet: me ff praetuleris , inquit, non peregri- 
nabere procul patria € propinquis , neque ob orationes (quae ad- 
ver[ariae meae λῆροι funt καὶ φλήνωφοιν cuncti te laudabunt. in 
his quid iure defiderari poffit , equidem non video: ifta ἐπὶ 
λόγοις per fe pofita, quiddam invidiofum habent, quod eva- 
neícit , (imulatque sra fuerit ἀλλ᾽ ἐπὶ ἔργοις. Ἐπαινεῖ- 
634 ἐπὶ λόγοις exftat in Lexiph. c. 22. οἱ δὲ pro οὐδὲ nota- 
vit etiam ignota manus ad oram ed. À. W. patrocinatur 
huic le&tioni I. Gronovius: ego nihil aliud. dicam, nifi me 
non aflentiri. HEMST. 
Pag. 9. 1. 1. Mii aveo 85e) In. Flor. Cod. pvo eis , 
male. hanc vocem alibi interpretatus fum. BOURD. 
ead. l. 2. ToU σώμωτος τὸ ev7.) Immo vero ey ἥμωτος, veftis 
ornatus : nemini enim fuum ipfius corpus vile eft. Vertendum 
ergo, ne abhorreas a vili ornatu, aut, a. forde veflium. CLER. 
Subfcribo I. Clerico: quemadmodum iungitur hic τῆς ἐσδη- 
τὸς τὸ “πιναρὸν , eodem. modo paulo ante 77 ne & ἀνωβολή᾽ 
4 


1344 ANNOTATIONES 


tum c. 15, quod emendationi probandae folum fufficit , »/i- 
Towioy πιναρὸν καὶ σχῆμα, δουλοπρεπές" quod quid aliud eft, - 
quam τοῦ σχήματος τὺ εὐτελές ; CODtTa σχῆμα εὐπρεπὲς vi- 
ri literis expoliti , eodem $. vid. Tim. $ 54. Σχῆμα vero cor- 
poris habitus: qui, fi liberalis, ingenium bene natum pro- - 
dit; fi vilis & indecorus, turpe atque abiectum. Saepius hae 
voces commutantur: bene merebor de Heraclide Pontico , 
eumque obcfi corporis , quod fimili vitio debet , mole libe- 
rabo. Diogen. L. V, 86, οὗτος ἐσθῆτί τε μαλακῷ Ey piro , 
καὶ ὑπέρογκος ἣν τὸ σῶμαι. Interpr. rumentique fuit corpore: ut 
apud Aelan. V. H. XHI, τ. p. 787, τὸ ὑπέρογκον τοῦ σώ- 
ματος commemoratur : at tu lege potius , τὸ σχῆμα, fpecie 
corporis erat magnifica, 6 quafi ad pompam compofita : quocit- 
ca non IHovzix»v , unde domo erat, fed Πομπικὸν Attici di- 
xerunt. Quod porro fequitur apud Diogenem , opinionem 
noftram firmat: πρᾶός τε ἣν τὸ βάδισμα, καὶ σεμνός. iungune 
tur faepe σχῆμα & βάδισμα. Xenoph. Socr. Ap. p. 411, v. 
21, Ariftoph. Vefp. v. 1165, Diogen. L. VII, 22. HEMsr. 

ibid. Τὸ εὐτελὲς) V ilitatem. Hanc vocem faepe interpretati 
funt viri do&tiffimi. Cetera huius concionatricis habes in Pi- 
fcat. BoUnD. 

ead. l. 3. Φειδίας ἔδειξε τὸν Δία ) Olympicum, ut patet 
poftea, & apud lul. Imper. in epift. BouRD. Vidi , qui da- 
ret, fecit Iovem , allato pari verborum ἀποδεικνῦναι & ἀπο- 
φαίνειν ufu : hoc procul a vi locutionis abeft. Tu cape: tan- 
tam fimulacro dignitatem addidit , ut Iovem ipfum mortalibus offen- 
diff- videretur. Δεικνύνωι pictorum eft, fictorumve , qui ex- 
preffiffima fimilitudine imagines animant. Nofter in Imag. $ 
7: τὸ δὲ ἄλλο σῶμα ὃ ᾿Απελλῆς δειξάτω κατὰ τὴν Παγχά- 
στην. Piícat. $ 38: ἔδειξε τοὺς ἄνδρας ἐναργῶς καθάπερ ἐπί 
τινος γραφῆς τὰ πάντα προσεοικότεις" Vide locum. Eadem 
mens Senecae Contr. V, 356, p. 587: Non vidit Phidias Io- 
vem &c. dignus tamen illa arte animus & concepit Deos & exhi- 
buit : £J'ei£s. Simillimum illud Plotini Enn. V libr. VIIL, p. 
542 E. ubi, qualis idea fit intelligenda pulchri, multis dif- 
putat. ἔπειτα (1. ἔπλασεν) ὃ Φειδίας τὸν Δία πρὸς οὐδὲν ai- 
σϑητὸν ποιήσεις, ἀλλὰ λαβὼν (addendum omnino videtur 
YG ) οἷος ἂν γένοιτο, εἰ ἡμῖν ὃ Ζεὺς di ὀμμώτων ἐθέλοι φανῆ- 
ναι. vide Damafc. apud Suid. in Ἰάκωβος ἰατρός. Liv. ΧΕΝ,. 
ς. 28: Olympiae & alia quidem fpeclanda vifa, & lovem velut 
praeféntem igtuens motus animo e(1: in his, quod gravem hi- 
ftoricum decebat , magnificum eft orationis pondus: quan- 


IN SOMNIUM. 185 


... to ieiunius , idque minime mirandum eft, Valer. Max. III, 


- tur:eam ob rem de utroque perinde dictum , ὃ τὰς τῶν Seov 
᾿ εἰκόνας ἢ μόνος ἰδὼν, ἢ μόνος δείξας Strab. VIII, p. $43. ope- 

rae pretium erit Apollonii difputationem in Philoftrato con- 
tuliffe de V. A. T. VI, p. 256. Vere ergo ícripfit , atque ele- 
ganter Schol. Homer. ad Od. A , 612, Phidiam κατακλεῖσοι 
εἰς τὸν Δία τὸ σἂν τῆς ἑαυτοῦ TÉ vic. De Polycleto Maxim. 
Tyr. XXVI, p. 266: Iuno, οἵαν Πολύκλειτος ᾿Δργείοις ἔδει- 
£e λευκώλενον &c. credas ipfi fuiffe in mente Parmenionis 
Epigramma Anthol. IV, c. 12, Ep. 65. Eofdem , qui Lu- 
ciano meinorantur , artifices coniunxit etiam Dionyf. Ha- 
lic. περὶ Oovx. x e. p. 224. Iuven. VIIL, 102. de quibus vi- 
de Fr. lunium in Catal. Hzwsr. 

ead, ἰ. 4. Τὸν Aía.) lovem Olympium. BROD. lovis Olym- 
pici ftatuam, quae inter vii orbis miraculà habita eft. de 
qua videndus Paufan. El. I, p. 156. Nofter Ξυγγ. c. 27. 
"fer. eix. Ὁ, 14. Περ. c. 6. Clem. Alex. p. 19 B. τὸν μὲν οὖν 
᾿Ολυμπιάσι Δία. καὶ τὴν ᾿Αθήνησιν ΠΠολιώδα, ἐκ χρυσοῦ καὶ 
ἐλέφαντος κωτασχευάσαι Φειδίαν, παντί που σαφές. SOLAN. 

ibid. Τολύκλ. τὴν Ἥραν) De qua nos in Epigrammata Grae- 
ca. BROD. Sc. Zrgivam. patet apud Plin. de horum duorum 
operibus. Auc&or libri de mundo, Cic. Tufcul. r, Plinius 
cap. 8, lib. 34, Val. Max. cap. 15, lib. 8. BovuRpErorivus. 
Bourdelotius, 4rgivam Iunonem. Bafilius de Leg. Gr. libr. 
Grot. ed. 107 B. Myronis vacca , Praxitelis Venus. ΘΟ ΑΝ. 

ead. ἰ. s. ᾿Εθαυμάσϑη ) ΜΙ. ἐθαυμαστώθη. BoURD. 

ead. l. 6. Merà τῶν ϑεῶν) Pi&tores inter Deos referuntur 
apud Ciceronem Tufculan. I. FAvus. Vid. "Ee. cap. 16. de 


196 ANNO!TATION.-.ES 


phrafi ipfa vid. Iamblich. n. 30, & Porphyr. n. 2o. SoLAN; 

ead. ἰ. 10. Πλείονα. διαπταίουσω ) Hunc locum imitatus eft 
lulian. Imp. οὐ προσπτωίων, οὐ δισσολογ ὧν. οὐκ ἐφιστάμενος 
ἐφ᾽ ᾧ τὴν ἀνάμνησιν ἀθροῖσαι σὺν χρόνῳ. BOURD. 

ibid. Καὶ βαρβαρίζουσα,, πάμπολλα εἶπεν) Hic quoque ad- 
fcripfit pater ΜΗ. le&tionem πάντοθεν, quae longe melior , 
etfi aliud videatur Bourdelotio: mutetur modo diftin&io fic, 
καὶ βαρβαρίζουσα πάντοθεν, εἶπεν n τέχνη , in quacunque fer- 
monis parte barbarizans. Nihil eft pleraque dicere. GRONOV. 

ead. l. 11. Πάμπολλα ) Angl. & MIT. πάντοθεν. Sed πάμ-: 
“πολλὰ Lucianicurn eft: atque ipfa hac dictione paffim utitur, 
Bovunp. Πάντοθεν praeter Mf. Bourdelotii & A. P. L. ὃς ed. 
lunt. Reliquae πάμπολλαι, quod minus placet. SoLAN, Fer- 
ri poterat , βαρβαρίζουσα πάμπολλοι, plurima barbare locuta y 
exemplifque pluribus affirmari: fed mos fuit gerendus ple- 
riíque libris, cum quibus iudicium eruditorum hominum 
confentit. πάντοθεν in Nigr. $ 19, 51 &c. HzMsT. 

in. Schol. col. 1. 1. 1. Ὃ τὰ) Ita V. prave fuerat editum 97r. 
SOLAN. 

Pag. το. l. τ. Εἰς τέλος) Recte ibi Latinus interpres eie 
τέλος, ad plenum. Virg. lib. 2 Georg. Huc ager ille malus , 
dulcefque a. fontibus undae Ad plenum calcentur. BOURD. 4d 
plenum. Virgil. II Georg. 244. fic διὰ τέλους. Euripid. 'He. 
(- Οἱ τ᾽ εὐτυχοῦντες διὰ τέλους οὐκ εὐτυχ cis. SOLAN. 

ead. l. 2. Αὐτὴ) Pro αὐτὴ mutato fpiritu & accentu legerins 
an. id namque δεικτικώτερον. Etenim quanta fis confecuturus 
bona , [latuarius factus , illa (Ἕρμογ λυφικὴ ) ante me expofuite 
Idem fecerim in Deor. Dial. Ir. & Nept. ^H τοίνυν νῆσος αὕ- 
TI ἀνώμοτός ἐστι" vulgo αὐτὴ legitur: quod cum ipfa notet, 
non convenit ifi loco, ut ex toto praecedentium contextu 
clarum eft. Re&e autem id obíervatum in Contempl. $ 15: 
Τώμυρις ἐκείνη ἐστί" καὶ τὴν κεφωλήν γε ἀποτέμοῦσα τοῦ Κύ- 
βου αὕτη, εἰς ἀσκὸν ἐμβαλεῖ πλήρη αἵμωτος. & in Revivifc. 
$ 16 : Τίνες δέ εἰσι; . . . ἀρετὴ μὲν n ἀνδρώδης αὕτη, σωφρο- 
crm δὲ ἐκείνη... ἢ ὀμυϑρὸ δὲ αὕτη. At male iterum in 
Prometh. δὸς καὶ τὴν ἑτέραν (χεῖρα ) κωτειλήφθω εὖ μάλα, 
καὶ αὐτή" fed fcribendum αὕτη" quod perfpicuum eft. Pro 
ar) apud Aefchylum in hoc Prometheo v. 61 legitur n4e* 
nam cum Vulcanus alterum Promethei brachium vinxiffet , 
ait Κράτος, Καὶ τήνδε ( ὠλένην) νῦν πόρπασον ἀσφαλῶς. IENS. 
lenfius αὕτη. Et in hac quidem voce, ut rece obfervat , 
faepiffime peccatur, SOLAN. 


NETT I LIS S 


τ: 


"DEW C ς, ἃ. 


à ae τ“ 


Ἂς" ὃ 


ΓΙ ΘΟΜΝΕΟ ΜΕ 197 
ead, I. 3. Τῷ σώματι πονῶν) Salluftiana phrafi,, inquit I. Fr. 


- Gronovius Obf. II, 7, p. 260: opiféces agreflefque omnes, quo» 


rum res fídefque in. manibus fíitae erant. Hunc Luciani locum 
defcripfit torum & interpretatus eft Herald. An. in Salmafii 


— Obf. ad I. A. & R. II, c. 22, $ 3. ubi multa de βαναύσοις. 
- Idem ad Martial. I , Ep. το, formulam loquendi το πεινὸς τὴν 


γνώμην obiter illuftrat. HEMsr. 

ead. ἰ. 6. Τὴν πρόοδον) Alii Codices , τὴν πρόσοδον. BROD. 
Ἐντημὶς τὴν πρόσοδον legit Micyllus, non πρόοδον. Cow. 
Ἐντημὴς fcriptum typorum errore pro εὐτελής" repetendum 
tamen fuit, ut pateret inconfiderata Bourdelotii feftinatio. 
HEMsT. Τὴν πρόοδον recte in omnibus & Mff. & imprefüis. 
Iacob. Micyll. nihilominus vult legi ἐντημὶς τὴν πρόσοδον. 
Bovnp. Re&e Fr. δὲ S. πρόσοδον. Reliquae πρόοδον. quod 


omnino repudiavimus. SOLAN. Non video, quid inter ὀλί- 


γα καὶ ἀγεννῆ λαμβάνων, δὲ εὐτελὴς τὴν πρύσοδον interfit , 
nec Lucianum credo tam fuiffe fermonis inopem, ut fcriben- 
di nitorem inani 72477670y/iz corrumperet: quam ob caufam 
ex primis edd. revocare placuit πρόοδον. cuius locutionis 
vim & ambitum per partes mox perfequitur: rem alio loco 
exponam. Heraldus vertit : vi/is in hominum congre[fu , denique 
cuius amicitiam nemo admodum expetat , aut tueri laboret ; utrum- 
que non optime : ἐπιδιχάσιμος optime, me iudice, I. Fr. 


Gronovius, amicis advocatus , quam rariffimae vocis potefta- 


tem hoc in loco fententiae ratio requirit. eadem H. Stepha- 
no adverfatur Thef. T. I, p. 1015 fcribenti: Ego ἐπιδικά- 


- eitoy τοῖς φίλοις appellari puto , qui propenfus ef! ad adiudican- 


dum [ua fententia amicis quod petunt. HEMST. 
ibid. Οὔτε φίλοις ἐπιδικάσιμος) Micyllus , neque amicis ex- 


. petibilis. Benedi&us , nec amicis in foro auxiliaris , re&ius. Re- 


&iffime adí(cripfit pater amicis advocatus. GRON. 

ead. 1. 8. Ἔκ τοῦ vr. d. εἴς) Unus c vulgi faece. BROD. 

ead. 1. 10. Ναγὼ f. 0.) Exaímus in Proverb. Leporis vita, 
Bnop. Demoíth. περὶ στεφ. λαγὼ βίον ἔζης, δεδιὼς καὶ τρέ- 
pov καὶ ἀεὶ πληγήσεσδαι προσδοκῶν. Paroem. λωγὼ βίον 
Qüv λέγονται οἱ ἐν συνεχ ei φύβῳ καθιστάμενοι καὶ ἀκηδιά- 


- €orres. Ex hoc proverbio illud natum, λαγωῶν δειλότερος. 


de quo Lucianus Pifc. & faepe alibi. D. Anaft. in Epift. de 
huius animalis metu. Arift. c. 1 iib. 1 hift, anim. & in Phy- 
fiogn. Varr. Horat. Oppian. Aelian. Apul. Iul. Poll. Sidon. 
Neque ineleganter Q. Cornificius poéta apud Eufebium in 
€hron. milites fugaces vocavit galeztos lepores. Horum pro- 


158 ANNO TAE DOWNES:' 


verbiorum origo eft, quam profert Herod. in Thal. ὅτε ὅ 
λαγὼς ὑπὸ πάντων δηρεύεται καὶ Suplov , καὶ ὄρνιθος, καὶ ἀν- 
Spovrov. Hinc metus leporis apud Aufon. : 

ht lepus , In me omnis terrae pelagique ruina eft, 

Forfitan & coeli, f£ canis a[lra tenet. BOURD. 

Demofth. περὶ Ereg. 191 C. λαγὼ βίον ἔζης, δεδιὼς καὶ 
πρέμων καὶ ἀεὶ πληγήσεσδαι προσδοκῶν, ἐφ᾽ οἷς σαυτῷ Guy- 
ἡδεῖς ἀδικοῦντι. SOLAN. Demotthenis locus de Cor. p. $16 
D. Erafmum non fugit in Leporis vita: manifefto Galenus 
imitatur περὶ τοῦ Προγ. ubi, quae genuinum medicum pe- 
ricula maneant , enarrat : τὰ μὲν ἀπολογούμενον, τὰ δὲ vero- 
σπτήσσοντα. λει γὼ βίον ζῇν, ἀεὶ τρέμοντα καί τι πείσεσϑαι 
σροσδοκῶντα. Liban. Ep. LXXVIIL, p. 251: καταφρονοῦν- 
τῷ μὲν τῶν πολλὰ κεκτημένων, λευγὼ δὲ βίον ζώντων. Ad eos 
fpe&at, qui aliis obnoxii & humiles in perpetuo timore vi- 
vunt , nec fuis fe opibus ὃς virtute ab alieno nutu penden- 
tes tutari poflunt ; quorfum etiam refertur elegans illud , τοῦ 
χρείττονος Spaoy ὧν. Ab animalium moribus iftius generis 
plura Graeci ad homines transferunt. Χαραδριοῦ iva, βίον 
διαζῆν. Plat. in Gorg. λάρου βίον ζὴν Aclian. Ep. 18. fic exo- 
λήκος βίος. Adde Pallad. de V. Ioh. Chryfoft. p. 216. HEMsT. 

ead. l. x1. Ἕρμαιον ) Mercuriale Horat. Sat. IL, 3. Vonsr. 
Phaedr. F. 87. Sor AN. 

ead. I. 13. Οὐκ ἔστι δὲ) Eleganter haec Plutarch. in Pe- 
ricle ftatim ab initio. BOURD. Si ad rationem temporum 
lic refpiciatur , videtur poftulari ἔσται. non ἐστί. Sed Grae- 
ci, in hac loquendi forma, ἐστὶ de quolibet fere tempore 
ufurpant : ficut enim hic pro futuro, ita pro praeterito vel 
imperfe&o ponit Nofter in Herodoto c. 2: ἤδη οὖν &zar- 
χες αὐτὸν ἤδεσαν, πολὺ μᾶλλον, ἢ τοὺς Ὀλυμπιονίκας αὖ- 
τούς. καὶ οὔκ ἐστιν ὃς, τις ἀνήκοος ἣν τοῦ Ἡροδότου ὀγόμω- 
σος. In Demonade c. 10: καὶ διὰ τοῦτο φίλος ἣν ἅπασι. 
χαὶ οὔκ ἐστιν OV , τινὰ οὐκ οἰκεῖον ἐνόμιζε. In aliis quoque ca- 
fibus Graeci alia pro aliis tempora adhibent. Sic in Deor. 
dialogis D. IX de Iove cum fulmine ad Semelen acceden- 
te, ὡς δ᾽ ἐπείσϑη, καὶ nxev ἔχων καὶ τὸν κεραυνὸν, ἀνεφλέ- 
γ ὃ ὄροφος" καὶ ἡ Ξεμέλη διαφθείρεται ὑπὸ τοῦ πυρός" fen- 
ius requirit διεφθείρετο. Alia exempla, alibi collecta, huc 
transferre fuperfedeo. Achilles apud Homer. Iliad. A, 165: — 
Οὐ μέν σοί ποτε ἴσον ἔχω γέρως, ὅπποτ᾽ ᾿Αχαιοὶ Τρώων ἐκ- 
“τέρσωσ᾽ εὐναιόμενον ππτολιέθρον" debuit ἕξω. IgNs. Confentit 
Plutarch. V. Pericl. p. 153 A. οὐδ εὴς εὐφυὴς νέος ἢ τὸν ἐν Πί- 


IN SOMNIUM. 180 


σὴ ϑεασάμενος Δία γενέσϑαι Φειδίας ἐπεθύμησεν, ἢ τὴν Ἥ- 
par τὴν ἐν Λργει, Πολύκλειτος" quae fequuntur , an Lucia- 
num item habitura fint adftipulatorem ,-haud fcio: οὐδ᾽ 'A- 
ναχρέων ἢ Φιλήμων ἢ ᾿Δρχίλοχ os la dels αὐτῶν τοῖς ποιήμασι. 
Hrwsr. 

in Schol. col. τ. 1. s. 'O Aus) In Galei Colle&aneis 
quaedam ex veteri Codice funt defcrip:a, alia recentis & 
multo deterioris notae ab Italo homine, ut nonnullis indi- 
ciis deprehendiffe mihi videor, adlita , mixtis inter Graeca, 
J. velut ludendi caufa , Latinis: quae propterea, quia religio 
. erat vetufüis Scholiis inferere , in Annotationibus contextui 
Lucianeo fubieci. Hoc ipfum quoque ex iflo genere, fed 
Graece tamen fcriptum : quae caufa eft; cur fedes mutare 
non iufferim. Philoftrati locum quaerat , cui lubet: ego in 
Apollonii Vita, quod ad hoc proverbium faciat, de lepore 
quidquam me legiffe non commemini. HrMsr. 

lbid. col. 2. l. 2. Τὸ ἀπροσδόκητον) Haec totidem verbis 
leguntur in Suida & Etymologo: apud quem illud etiam, 
quod Vorfüus adícripfit. HEwsr. 

Pag. 11. 1. 2. Οἷος γὰρ ἂν 9e) Summus quantum voles fla- 
| tuarius. BROD. 

ibid. B&yaucos) Sedentarius Plauto in Aul. IIL, $, 39. FAY. 

ibid. Xeigóvat ) Χειρῶν ἄναξ, μόναις ταῖς χερσὶ δεσσό-: 
ζων. Aliter Hefych. Bovnp. 

ead. l. 5. ᾿Απωγγέλλουσω. ) Alud exemplar , ἀπαγγελῶ 
& ἀποφανῶ. BROD. ΜΗ. & Angl. ἀπαγγελῶ. Id Cod. pro 
e-roQaívouca , ἀποφανῶ. BOURD. 

ead. ἰ. 7. Τὴν 4. ὅπερ σο! κυρ. &c.) Videntur hic interpre- 
tes mentem Luciani parum intellexiffe, quando verterunt, 
animum , quae tui pars efl praecipua , multis ac praeclaris orna- 
mentis exornabo. Negare quidem nolumus, κύριον fc. μέρος 
fignificare partem praecipuam , neque etiam , animum effe par- 
tem hominis praecipuam : fed exiftimamus, illud hic loci 
ab auctoris intentione alienum effe, qui haec verba, ὅπερ 
σοι κυριώτωτόν ἐστι. non referre voluit ad animum , fed ad 
commodum , quod hic proponit : ita quidem, Deinde (id quod 
tibi praecipuum eft praeter cetera) animum tuum raultis atque praes 
claris ornamentis exornabo. VYTRINGA. Aberrant quidem in- 
terpretes àb hac lectione, ut animadvertit Hor. Vitringa , 
cuius explicationi videtur au&or accedere Budaeus C. L. G. 
Ῥ. 435 non tamen a Luciani mente: pollicetur enim Erudi- 
fio, [8 animum, quae pars eius fit longe praeftantiffima , 


io ANNOTATIONES 


omnibus virtutis ornamentis condecoraturam ; quod utique 
multo conducibilius foret , quam fi folum corpus ad vilis ar- 
tificii labores infirueretur. Scribendum igitur ὅσπερ coU xu- 
pioTa Tov , Placonica loquendi formula: huius enim fcholae 
philofophi Pythagoram fecuti docebant , τὸ κυριώτατον καὶ 
ἡ γεμονικώτειτον ἀνθρώπου μέρος εἰναι τὴν «Lvyiv , quae pro- 
prerea excoli debeat inprimis & ornari. Nofter in περὶ τῶν 
ἐπὶ M. . $19, τὸ κυριώτατον τὴν ψυχὴν Tiv ἐμαυτοῦ. Mox 
σωφροσύνῃ. δικαιοσύνῃ, εὐσεβείᾳ" ita iunxit Paulus ad Tit. 
Il, 12, σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς, ut notatum L. 
Bos ad eum locum. HEMsT. 

ead, [. 11. ᾿Ακήρατος κόσμος) Sic paffim alibi. fic Iulian. 
in Epift. dixit ἀκήρατον 'χρυσὸν defaecatum , ἀκηρώσιον, ἀκέ- 
gzuov , ἄφθορον, ἄφθαρτον, καθαρὸν, Seiov , ὥγνόν. BOURD. 

ead. 4. 12. Tevée iau δέον ) Sufpe&us mihi locus. Utitur ta- 
ien etiam in Tis. c. 28, τῷ N. τὸ δέον eragouvéeeie e ἐν. In 
plurali frequenter , τὰ δέοντα λέγ εἰν" Demottheni familiaris 
di&tio, ut 179 À. τὰ d 'éovro. πρᾶξαι Thucyd. I, 70 C. SoLAN, 

ead. ἰ, 15. Τὰ δέοντω 2) Nihil eft in fenfu, quod ma- 
gnopere reprehendas: & quae ficri expediant , mecum profpi- 
cies : fcilicet illam facultatem , qua quis exercirato in exem- 
plis memoriae prioris ingenio futura follerter praevideat, per 
eruditionem colligere licet. Inter alia naturam Alexandri hoc 
fieno defcribit Arrian. VII, c. 28: £vrideiv δὲ τὸ δέον ἔτι 
ἐν ἀφανεῖ ὃν δεινότατος" apud Liban. T. I, p. 804 B. σλεῖ- 
στον ἀφεστώτων τοῦ τὰ δέοντα. eid éve1. Nec tamen nonnihil 
offendunt tam propinqua νῦν γενέσσαι δέον ὃς τὰ δέοντα" 
quare malim equidem τὰ μέλλοντα , unde facile fieri potuit, 
ut decepta librarii manus ifto proximo δέον iterum deflexerit 
in δέοντα, Opportune vero fibi fuccedunt , οὔτε παλαιὸν οὐ- 
δὲν, οὔτε νῦν (XC. GAAZ, καὶ τὰ μέλλοντα, quomodo fimul 
non parum iuvatur 7» προύψει. Pro omnium autem rerum 
complexu ponuntur τὰ παρελθόντα, τά τε ὄντα καὶ τὰ ἐσό- 
μενα Liban. Or. XXXI, p. 644 D. & Empedocles apud Apul. 
de Mundo : Πάνθ᾽ ὅσα iv, ὅσω τ᾽ ἐστὶν, id" ὅσσω τε ἔσται ἀ- 
“τίσσω. quorum fcientia primum divinae naturae tribuitur, 
pervidenti πάντα καὶ τὰ ὄντα καὶ τὰ μέλλοντω ἔσεσσαι , ut 
Hippocrates ait de Carn. in initio , Orac. apud Diogen. L. I, 
35, Xenoph. Symp. p. 517, v. 42. deinde Apollini — er 
me quod eritque fuitque E/lque patet : Ovid. Met. 1. ὃς Mufis ab 
Hefiod. Theog. v. 58. iifdemque verbis vatibus ab Homer. 
ll. A , 70. fed faepius viris etiam prudentibus atque eru- 


IN SOMNIUM 191 


ἢ ditis: de Themiftocle Thucyd. l. c. 138, τῶν μελλόντων ἐπι- 
πλεῖστον TOU yereop. έγου ἄριστος εἰκαστής" mox: τό, TE ἄ- 
ΤΠ μεινον ἢ χεῖρον ἐν τῷ ἀφανεῖ ἔτι προεώρα μάλιστα" quod Ar- 

- σίαπιι5, cum Alexandrum defcriberet ; aemulatus eft : de eo- 
| dem propius ad Lucianur Acifüdes ΗΠ. HT, p. 321 A. καὶ 

μὴν τῷ μὲν εὑρίσκειν τὼ δέονται,, καὶ προορξίν. καὶ μηδαμοῦ 
᾿ς TOY πραγμάτων ψευσδῆναι, ἀλλ᾽ ἄμεινον τῶν μαντέων τὸ 
μέλλον προλέγ εἰν, σοφίας εἰκότως δόξαν ἢ ἠνέγκωτο" ex quibus 
verbis erit forte, qui vulgatae Luciani fcripturae patroci- 
. nium petat. HEMsT. 

ead. 1. τό. Ὃ τοῦ δεῖνος) Hic huius filius hominis infimae ac 
tenuis fortis. BROD. 

ibid. 'O βουλευσ. τι} Litera detrita eft: lege c βουλευσάμε- 
. Vos ἔτι, quod fententiam multum ornat : Tu, qui adhuc delibe- 

" ras , neque utra fitlari velis decrevifli : ha fenus enim auditor 
tantum Lucianus. 'O τοῦ δεῖνος, filius hominis i ignoti , nul- 
laque re praeclara commendabilis. Dictum vero ἐπὶ τοῖς 4- 
ρίστοις εὐδοκιμεῖν, ut ἐπὶ τοῖς ἀρίστοις γνωρίζεσσει!" ὑπὲρ τοῦ 
Πτ. $ 16. quod fi fcriptum foret ἐν τοῖς ἀρ, sud. hoc quidem 
loco mutatum nollem : intr optimos celbratus: paulo pott , 
“προσομιλῶν τοῖς ἀρίστοις. "'Toxaris τιμώμενος vo TOV ἀρίστων 
in Scyth. $ 4. HEMsr. 

Pag. 12. L s. Λαμπρὼν) Vid. OG. Ferrar. P. II de R. V. 

Iib. IV, c. 13. HEMsr. 

eu S Τὰ γνωρίσματα.) Dixerunt viri clariff. hac de re, 
dico ad Heliod. Dounp. 

ead. l. 9. Τὸν πλησίον ) Prope adflantem. BRop. 

ibid. Δείξει σε τῷ δακτύλῳ) Arrian. Epic. c, 1 lib. 3. Vi- 
ri clariff. Theod. Marcil, Def. Herald. δακτυλοβεικτεῖσϑαι. 

Boun». Nihil antiquius potiufve prifcis fuiffe videtur, at- 
que eo pervenire , ut digito non infami fed indice tanquam 
exemplum imitationis dignum demonftrarentur. Fuit au- 
tem illa demonftratio dupl. ex, in honorem & infamiam. in 
honorem legas apud Horatium Carm. l. 4, Od. 5: 

Totum muneris hoc tut efl, 
Quod mon[iror digito practereuntium. 

Plinius iunior lib. v1 Epift. 6: folebat tamen vixdum adolefcen- 
tulo milii pater eius cum magna. laude mon[trari. Et lib. 1x epift. 
13:Cui Rufinus, demon[trans me , vides hunc? in ignominiam 
vero apud Ovidium. lib. 111 Amor. Eleg. 6 : Quid moror? en 
digitis defignor adultera vulpi. ALMELOVEEN. Perf. Sat. 1: Pul- 
chrum eft digito mon[trari, & dicier, hic eft. Horat. ÍV, 5. ΘΟ ΑΝ. 


τ: ANNOTATIONES 


ibid. Οὗτος ἐκεῖνος) Hic ille eft Lucianus , infignis orator; 
Perfius : 4t pulchrum digito mon(trari, € dicier, hic eft. BROD. 
Digito monftrari , δὲ dicier , hic eft, aliquando pulchrum ; 
ut illud, Ecce agnus Dei: & ὃ αὐτός ἐστι Δημοσδένης" & 
quod de Telamone memoratur , ob cuius os, ait Cicero, 
Graii ora obvertebant fua: ὃς Perfius Sat. I: 4t pulchrum 
efl digito mon[trari , & dicier, Hic efl : aliquando contumelio- 
Íum eft, ut illud, Ecce fomniator venit. Lucian. in Harmon. 
In turba infignem efle, digitoque demonftrari. CoGN. Sic 
in Harmonid. & alibi. Bounp. 

ead. ἰ. το. "Av dé τι &c.) Sophiftae ea aetate lepationi- 
bus faepe fuagebantur. Vid. Spanhem. de U. & P. N. pag. 
708. SOLAN. 


ead. l. 11. Keraxapfárs) In malam partem. ufurpant 
Graeci de periculis & cafibus , qui inopinati repentino im- 
petu fuperveniunt: in Thucydide fatis frequens , apud quem 
ideo legendum eft IV, 51, εἰ καταλαμβάνοι! ἀναχ ὠρησις 
βιαιοτέρα.. non. BefzuoTéoz , quod vocabulum cum ifta ver- 
bi poteftate confiftere nequit. Demofth. in Ariftog. p. 846 
B. ὕταν τις κίνδυνος τηλικοῦτος καταλαμβάνῃ τὴν πόλιν" Pi- 
fitr. vel qui nomen eius mentitur , apud Diogen. L. I, $5, 
ἣν ὃ πύλεμος ἡμᾶς καταλάβῃ" Dion Chryf. p. 47 B. $50 D. 
ἂν μή Tis μείζων ἀνάγκη καταλάβῃ" Galen. περὶ τοῦ Προγ- 
αὕτη μὲν οὖν κοινὴ τῶν τεχνῶν ἁπασῶν δυστυχία κατείλη- 
ec τὸν γὺν βίον. oppre[ft aetatem no[lram & corripuit. Vid. 
Aelian. V. H. IT, 4. Iulian. Or. I, p. 34. Nifi fugiffet haec 
poteftas priores Interp. non monuiffem. HEMST. ᾿ 

ead. 1. 13. Key wózes) Ut in. Nigr. Timo. Charont. & 
paffim. Bovnp. 

ibid. Θαυμάζοντες καὶ εὐδαιμονίζοντές σε) Mff. ϑαυμάζον- 
τοί σε τῆς δυνάμεως. Impreffa leone alibi faepe utitur. 
Bounp. ὶ 


ead. l. τς. ᾿Αθάνατοι ) In. tranfitu. fabulas hominum in 
Deos relatorum traducit: vera, quae in hominem cadat , 
immortalitas, virtute & eruditione comparatur, quam fi- 
bi Lucianus, non vanus augur , promittit. Eleganter Dio- 
dor. Sic. fub initium libri primi fcribit, principes viros in- 
flammari τῷ διὰ τῆς δόξης ἀθανωατισμῷ., quem fructum ca- 
piunt τὰς ἀρετὰς αὐτῶν τῆς ἱστορίας ἀπαθανατιζούσης. iMtius 
loci paraphrafin paene dedit Agath. in Prooem, Vid. eun- 
dem Diodorum XV, p. 458 B. HEMsr. 


^ 


IN SOMNIUM. 193 


' Pag. 15. l. 1. Τοῖς παιδευομένοις ) Πεποιιδευμένοις, ἄμφια 


Aeyías vitandae caufa. MARCIL. 


ead. l, 2. Τὸν Avjsoz3.) Aphthonius in Chria: Τὸν Avpo- 
σϑόνους üpa, μοὶ βίον, παντὸς μὲν ὄντα φιλοπονώτερον ῥήτο- 
por γεγονότα δὲ παντὺς εὐκλεέστερον. COGN. 

ibid. Τίνος υἱὸν ὄντα.) May eupocroioU. δηλονότι, quod tamen 


-. falfum effe docui. BRoD. Demofthenis patrem , fi de patre 


haec intelligas , nimis deprimit: Plutarchus enim ex 1heo- 
pompo ( qui, ut ex Suida conflat , Demofthenis aequalis ) 
longe aliter de eo in eius vita. Anpoc3érns , inquit, ὃ za- 
gie Δημοσδένους ἦν μὲν τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν, ὡς 


- ág Tops! Θεύπομπος" ἐπεχαλεῖτο δὲ μαχ αἱροποιὸς,, ἐργαστήριον 
ἔχων μέγα, καὶ δούλους τεχνίτας τοῦτο πράώττοντεις. Sed ad 


matrem refpicit Lucianus, de qua ftatim addit Plutarchus: 
ἃ δ᾽ Αἰσχίνης ὃ Ῥήτωρ eipixe περὶ τῆς μητρὸς, ὡς ἐκ Τύλω- 
νός τινος ἐπ᾽ αἰτία προδοσίας φυγόντος ἐξ ἄστεος ἐγ ἐγύνει. 
xal βαρβάρου γυναικὺς,, οὐκ ἔχομεν εἰπεῖν εἰτ᾽ ἀληθῶς εἴρη- 
κεν, eire βλασφημῶν καὶ καταψευδόμενος. Certe Valerius 
Maximus, ignotum fuiffe ipfius Demofthenis feculo, qualis 
fuerit , tradidit III , 4. SorAN. I. Brodaeus fignificat Mifcell. 
IV, c. 26, ubi de Demofthene pluribus exponit: vide por- 
ro Andr. Schottum in Vit. Demofth. ad A. I. HEMsT. 

ead. l. 3. Τὸν Aieyírny) Plin. Diog. Laért. Au&or vitae 
Aeíchinis. BOURD. 

ibid."Os τυμπανιστρίο:ς) Τοὺς διάσους μετὰ τυμπάνου τε- 
λούσης. Hoc Demofthen. περὶ Ξτεφ. Acíchini improperat, 
BRop. Τύμπανον intelligendum , quod Galli nunc vocant , 
un tambour de Bafque ; hoc eít, exiguum , & quod faltantes 
manibus pul(abant. Figuram eius cernere licet in elegantif- 
fima gemma , quae exprimitur in Opufculis I. Scaligeri p. 
$75, & quam I1. Cafaubonus de Sat. Poe. I , p. 67, reprae- 
Áentavit. Eiufmodi autem mulieres, ut & tibicinae ac fidici- 
nae, fervae erant aut libertae, & pleraeque omnes meretri- 
«es. Quae optime omnium tympanum pulíabant, Syrae 
erant: tympanum enim Orientalium fuit inventum: vide 


quae notavimus ad Genef. X XXI, 27. Nomen matri Aeíchi- 


nis erat Glaucot/ea , ut teftatur Plutarchus in eius vita. Ca- 

vendum , ne hunc Aefchinem, Demottheni parem, Atro- 

meti filium, mifceamus cum Socratico Aeíchine, Charini 

filio , cuius vitam fcripfit Diogenes Laértius: quod moneo, 

quia eum errorem erravit L Bourdelotius in Notis ad hunc 

Luciani libellum. Quin & amicus nofter H. Wetftenius , 
Lucan. Vol. 1... ΕΝ 


δὲ ANNOTATIONES 


in pulcherrima editione Diogenis Laértii, vitae Socrati 
Aeíchinis praefixit imaginem oratoris Aefchinis e marmo- 
re ducis Etruriae. CrrR. Suidas Leucotheam pro Glauco- 
thea vocat, (vid. Plutarch. 1543.) fed pro zujavieTpía. is 
τελέστριαν dicit. Vid. Demofthen. pro Cor. 170 D. C. & 
194, unde Nofter habet, ubi Glaucotheam a filio dictam ait, 
quam omnes Empufae nomine norant. De Philippi in eum 
favore videndus Aelian. V. H. VHI, τι. Adde, fi lubet, 
Menag. ad Diogen. L. II, 64, δὲ Philoftr. p. $06 cum No- 
tis. SOLAN. 

ead. |. 4. ᾿Αλλ᾽ ὅπως) Legendum ὅμως. BRop. Ex P. & 
ed. 1. reítituimus pro aliarum ὅμως, quod frigidius vitum. 
Philoftr. p. $07: τῶν δ᾽ ἐς Φίλισσον δρώντων ὃ K. Ata ἱνηξ. 
SoLAN. Ketinui ὅμως, Senfus eft: Vides Ae(chinem illum, 
qui tympaniftriae filius erat: nec tamen obfuit illi generis 
humilitas , quin Philippus eum obfervaret & coleret. Ὅπως 
locum tueri poterat , fiquidem abfuitlet ἀλλὰ, hoc ordine 
flru&turae: ópze τὸν A. ὅπως αὐτὸν ὃ Φ, &. vides , quantopere 
Aefchinem illum obfervaverit Philippus. Ad marginem ed. .4. 
VW. notatum erat ὡς pro ὅπως" fruftra. De Aefchinis matre, 
quae piatrix moto tympano luftrationes obibat, opportu- 
nior erit dicendi locus. Τυμπανίστριαν vocat Lucianus poft - 
Demofthenem , quod A. Schottum non praeteriit in Vie. 
Demofth. neque aliter Tzetz. ad Hefiod. p. 2, ὃ τῆς Tvwm2z- | 
γιστρίως Αἰσχίνης" quae fatis refcllunt errorem Olearii ad 
Philoftr. de V. S. I, 18, vice τυμπανιστρίας in Oratorum? 
principe τελέστριαν potius legendum effe coniectantis: eo^ 
nimirum prolapfus eft , quoniam, quae τυμπανίστριω dice- 
retur, ignorabat. HEMsT. ! 

ibid. Δι’ ἐμὲ) Διὰ τὴν Ῥητορικὴν καὶ παιδείαν. ΒΟ). 

ead. ἰ. $. Σωκράτης) Fuit Socrates Sophronifci lapidarii- 
filius, qui etiam ferviiffe & fculpfiffe lapides dicitur. Affe- 
runt quidam , Gratias veftitas , quae funt in arce, illius opus 
effe: unde & Timon illum in Sillis, Laertio tefte , fculpto- 
rem lapidum dixerit. CoGN. Serius, quam Nofter, flatuariae 
valedixiffe Socrates videtur, cuius opus fuiffe aiunt Gra- 
tias, quae Athenis in arce amictae confpiciebantur. Diog. 
Laért. 57 F. Ariftoph. Schol. Neo. V. Pauf. Att. IX , p. m. - 
$7, Plin. XXXVI, 5, & Aul. Gellius IV, 919. SorAN. Phae-: 
nareta (perperam Phanerete apud Caffiodor. ad Pfalm. 72.) 
obftetrix, primum, ut quidem videtur, Sophronifco mar- 
morario nupta, Socratem , deinde Chaeredemo Patroclem: 


| 
i 


.| 


need. 


IN SOMNIUM. 195 


péperit. Plato Euthyd. p. 207. uterque ftatuariam artem di- 
"dicerunt : de Socrate res certa eft; vide Fr. Iunii Catal. Ar. 
tif. & Menag. ad Diogen. L. IL, το. Dion Chryfoft. p. $58 
D. Socrates ἐμάνθανε λιθοξόος τὴν τοῦ πατρὸς τέχνην. De Pa- 
trocle fufpicor tancum: Plin. H. N. XXXVII, 8, fcribit ΟἹ. 
XCV inter alios floruiffe Patroclem; quem equidem ab ifto 
Socratis fratre ὁμομητρίῳ, quia temporis ratio fatis con- 
gruit, non effe diverfum opinor : alius eft ine controverfia 
Patrocles, cuius Pauían. meminit VI, p. 457. Ceterum qua 
xe λιθοξόο; differant ὅς ἑρμογλύφοι, quoniam viri do&ti non 
fatis enucleate definiunt , paucis exponendum videtur. Ἕρ- 
i ci proprie, qui ftatuas Mercuriales five 'Epzzs ícul- 


it , cuiufmodi rudiore opiíicio confectae ab Athenienfibus , 
-ut notifümum eft, ad fores apponi folebant. Pythagorei eos, 
qui mercede philofophiam diícipulis impertiebantur » χείρους 
σῶν ἑρμογλύφων καὶ ἐπιδιφρίων τεχνιτῶν ἀποφαίνουσι. τοὺς 
μὲν γὰρ ἐκδομένου τινὸς Ἕρμην., ζητεῖν εἰς τὴν διάθεσιν τῆς 
ἐμορφῆς ξύλον ἐπιτήδειον δίς. lamblich. de V. P. S. 545. ubi 
adagium illud nobile refpici , ἐκ παντὲς ξύλου Ἑρμῆν οὐ γί- 
vea ai , manifeftum eft. Ab hoc principio deinceps in latio« 
rem fignificandi ditionem , quae ftatuariam artem univer- 
fam complectebatur , ea vox pervenit: hinc ξομογλυφεῖα, 
E officinae in Plat. Conv. p. 1202 A. quem locum 

ulianus exprefht Or. VI, p. 187. Verum λιθοξόος, qui la- 
pides ac marmora radendo polit , ut apte coagmentari pof- 
fint: id enim ξέειν λίθους c. 5. ὃς EcoSévres λίθοι Liban. Decl. 
XIV, p. 418 D. nec dubitandi locum relinquit Nofter, quan- 
do pro λιθοξόῳ ponit λίθων ἐργώτην καὶ ξυνωρμοστήν. ideo- 
6416 Proclus Diad. III, p. 250, eodem ordine numerat, quo 
γαυπηγὸς., τέκτων , ξυλοσχιστὴς δίς. Horum itaque munus 
-praecipuum non erat ftatuas perficere, fed marmora lapidef- 
que expolire: nec tamen non faepiffime contigit, ut , quia 
"utraque ars in eadem ver(abatur materia, unus homo utram 
|. que exerceret ; quod in avunculo Luciani clarum eft : idcir- 
€o minime mirandum, fi ad ftatuarios vocabulum hoc íae- 
piffime pertineat : oi λιθοξόοι τοὺς Ἑρμας ᾿Αθήνησι πρὸς ᾽Αλκι- 
Ῥιάδην ἀπείκειζον, tefte Clem. Protr. p. 55 D. Socratis pater 
Diogeni L. »u0oupy?s , Dioni Chryf. & Maximo Tyrio λιθο- 

£6os , ξρμογλύφος Theoni Progymn. c. 8, p. 105. Socrates 
dpíe λαοξόος Timoni Phliafio: fed egregius inprimis Cyrilli 
locus contra Iulian. VI, p. 207, 20» , ὅσ, quem teftem pro» 
ducit , Porphyrii ; ubi nunc λιθουργὺς,, mox ἑρμογλύφος, tum 
4 N 2 


1956 ANNOTATIONES 


δυμιουργὺς uterque appellatur , diciturque Socrates eipy;& 
σϑαι σὺν τῷ πατρὶ τὴν λιθοτομικὴν, & , eraTpód, τέχνῃ y pile 
σϑαι τῇ λατυπικῇ. lam vero qui proprie λιθουργοὶ, quae 14 
θουργικὴ,, optime docet Suidas , vel is potius , quem defcri- 

fit in V. Manetho vocat Λαοτόμους τε πέτρης σχληρώδεος 

V, 535. fic enim ibi legendum: & tamen Phidias apud Ari- 
ftot. Ἦθ. N. VI, c. 7, tantus artifex λιθουργὸς σοφὺς, ubi Para- 
phraftes Andronicus addere non dubitavit , ὅτι ἄριστος ἔστε 
τὴν λιθουργικήν. Moeris annotat , Λιθουργ οὺς Thucydidem 
dixifie, (locus eft IV, 69.) Antiphontem λιϑοκόπους" rete - 
igitur Hefych. Ai&ovpyss , λιθοκόπος, λιθογλύπτης. Sed haec 
laiius perfequi vetat inflituti ratio : praetermittendus tamen ^ 
non eít Plutarchi locus pro Nobil. p. 217 : Ἡ δὲ Ξωκράτου 
ἀδοξία μαίας καὶ ἑρμογλύφου πατρὸς οὐκ ἣν εὐγενεστέρα τῆς 
Ξαρδανωπάλου δόξης, Ex his fimul intelligi poteft , quo iure 
Thomas Mag. probans ἕρμογ λύφος & ἑρμογλυφεὺς,, λιθοξόον 
reiiciat. HEMST. 

ibid. Ὑπὸ τῇ ἕρμ.) Laértius in Socrate: Δοῦρις δὲ καὶ d'ovs 
λεῦσαι αὐτὸν, καὶ ἐργάσασϑαι λίθους. Valerius non Socra- 
tem , fed eius patrem Sophronifícum , marmorarium fuifle - 
perhibet. BROD. 
ead. l. 17. ᾿Ανακύπτων) Cod. Angl. ἀνανήφων. Bovnp. P. 

Fl. & 1. ἀνανήφων. Utrum utri praeftet, ex Mff. definiendum 
eft; utrumque enim aptum. SOLAN. ᾿Αναγήφειψ ponitur de 
iis , qui ad fanam ὅς fobriam mentem redeunt: quae pote- 
ftas cum aliena fit a Luciani mente , totiuíque orationis con- 
textu, nihil eft caufae, cur fcriptorum Codd. primarum- 
que edd. auctoritate moveamur. 'Avzxj77eiv contra emergere 
é reco capite fefe erigere, quod animi generofioris eft, indi- 
gnam fe conditionem afpernantis : hoc ipfum poftulant τας 
σεινὸς, ac cetera, quae praecedunt. Plato in Phaedr. p. 1225. 
E. ψυχὴ ὑπεριδοῦσα ἃ νῦν εἶναι φαμὲν. xad ἀγωακύψασα εἰς 
7» ὄντως óy plura dabit Budaeus C. L. G. pag. 71. Idem &. 
ἀνανεύειν Dioni Chryf. Or. IV, pag. 71. Iíidor. Peluf. I. Ep. 
275. quod eleganter I. Potter. ad Clem. Protr. p. 49, n. 4, 
reflituit Origeni contra Celf. p. E opponitur τῷ χάτω 
νενευκέναι εἰς τὸ ἔργον. ut modo dixit Nofter, ob/lipo capite 
ac demi[[o operi intentum. effe. Ad mentem & animi fenfus 
utraque transferri folent. Tatian. ad Graec. ὃ 22 & 26, ρὲ 
61 , locutione Platonica: τὰς γνώμας αὐτῶν παρατρέπουσε 
κάτω νενευκυίας, ὕπως μεταρσιοῦσϑαι ἐξαδυνατῶσι. Hierocl. 
in A. C. p. 208. Nofter in περὶ τῶν ἐπὶ M. Z. ϑητεύσεις x&e 


IN SOMNIUM. 197 


wo veyeuxós. Platonem confer de Rep. ΙΧ, p. 758 A. Ad- 
hibuit ea verba Lucianus hoc in loco, quae utramque vim 
propriam & translatam venufte contineant. Porro his ufus 
eft Herald. de Rer. Iudic. Auct. I, p. 65s. HrMsr. 

Pag. 14. ἰ. 2. Τὰ μὲν ἔργω) Sic Socrates apud Diogen. 
Laért. IL, 33: ἔλεγέ τε δαυμάζειν τῶν τὰς λιθίνους εἰκόνας 
κατασκευαζομένων, τοῦ μὲν λίθου προνοεῖν, ὡς ὁμοιότατος 
ἔσται" εἰὑτῶν δ᾽ ἀμελεῖν, ὡς μὴ διμμοίους τῷ λίθῳ qve ou. 
Clem. Alex. p. 24: ᾿λλλ᾽ ὑμεῖς μὲν ὅπως ποτὲ ὃ ἀνδριὰς ὅτι 
μάλιστα ὡραιότετος τεκταίνηται, προσκαρτερεῖτε, ὅπως δὲ 
εὐὐτοὶ μὴ ὁμοιοῖ δι’ ἀναισδησίαν τοῖς ἀνδριάσιν ἀποτελεσδη- 
7€ , οὐ φροντίζετε. SOLAN. 

ead. l. 9. Ἢ σκυτάλη) Flagra , verbera, BROD. 

ead. L. το. Ἐνετρίψοατο) Quis? an à Ἑρμογλυφική ; fi vul- 
gatam lectionem probamus, alia videtur intelligi poffe nul- 
la, cui non inícite tribuat, quod ab avunculo fuerat fa- 
€um. Alias facili mutatione legi poffet: καὶ ὅτι πληγὰς ὃ 
Aelos οὐκ ὀλίγεως &c. HEMST. 

ead. I. 11. ᾿Απολειφθεῖσω ) FI. & I. ἀποληφθεῖσα. SOLAN. 

ead. l. 12. "Evézpis) Docta manus ad marginem ed. A. 
1. συνέπριε" prifcam le&ionem mutari nihil eft opus: utrum- 
que bonum συμπρίειν ὃς ἐμπρίειν τοὺς ὑδόντας. Vide Suid. 
in Ἐμπρίσαντες G& Κατατείνας ἐρῶ" quemadmodum συμβρύ- 


'“κεῖν vel συμβρύξαι τοὺς ὑδύόντας lambl. de V. P. S. 194, & 


ἐμβρύξαι. Διαπρίειν alibi Nofter habet, & vpíez «4 τοὺς ὑδόν- 
τὰς D. M. XII. Hzusr. 

ead. 1l, τς. Θαυμαωτοποιοὶ “γὰρ ὄνειροι ) Dixi ad illud Pe- 
tron. c. 104 — Somnia quae mentes ludunt. BOURD. 

ead. ἰ. 16. Τῆς δὲ τῆς) Fuit cum crederem legendum τῆς 
δὲ σῆς. fed fic etiam ufurpatur elegantiffime. SorAw. 

Pag. 15. l. 1. Καὶ ἐλθὲ 1d) Multum abeft, ut damnem. 
Nofter de Sacrif. $ 8, φέρε δὲ ἤδη. Nec tamen hoc loco 
non praetulero , καὶ ἐλθὲ δὴ, quod in iftis adhortandi for- 
mulis, ἄγε δὴ, ἴθι δὴ, δεῦρο δὴ, fere perpetuum ab Ari- 
ftophane , Luciano , fpe&atiffimifque fcriptoribus frequen- 
tatur. Hoc idem Sylbureium movit, Graecae linguae fcien- 


tiffimum , ut in Dionyfio Hal. A. R. VI, p. 391 , pro ezi- 
.πε ἤδη rectius putaret ἄπιτε δή. Vid. Thom. in Φέρε. Ἐπι- 


ὌΝ τοῦ ὀχήμωτος ex hoc loco profert Scheffer. de R. 
. L, p. 232, praetermittens proximum illud &répyee3«:, 


. quod multo rarius occurrit. HEMsT. 


ead. 1, 3. Πηγάσῳ &.) E nummis exhibet Spanhemius in exi 
3 


198 ἃ N"N'OT A T'EPONES 


mio de U. & P. Num. opere p. 272 ed. poftremae, & Gry- 
phas intelligit. SOLAN. ἢ 
ibid." Ores 1d'»s) Mff. & Angl. εἴδης" toleranda le&io , 411- 
ter tamen ceterae edd. atque aliter legit Interp. BouRD. 
ead. |. 7. A. 7. τὰς ἑσπερίας πόλεις) Corrige, τὰς τῆς ἑσπέ-. 
pzs πόλεις. BROD. "Av pi σρὺς ἑσπέραν. πόλεις ) Angl. πρὸς 
“τὰς ϑσπέρι πόλεις. Ml. πρὸς ἑσπερίας. BOURD. Ex iis, quae 
apponit Bourdelotius, non poteft efTe dubium, quin legi de- 
beat ἄχρι πρὸς τὼ ἑσπέριω πόλεις, δίς. GRON. Gronovii con- 
iectura non improbabilis. Hefych. 'Eczégiz , δυτικὰ μέρη", 
quod Berkelius obfervavit ad Stephan. in 'Eevrspía. Saepe 
Philoftr. de V. A. T. IV, c. 47, ἑσπέρια τῆς γῆς" V, p. 219. - 
Idem tamen VII, p. 282 , τὴν Κελτῶν ἑσπέραν. Neque tamen 
ulla nobis ratio conftat , cur vulgata le&io videretur mu- 
tanda. HEMsT. 
ead. 1. 8. Ὃ Τριπτόλεμος) Cum Triptolemo, fationis in- - 
ventore , qui nova reperta vitaeque humanae utiliffima | 
diffeminant , comparari folent. Paetus ad Artaxerx. inter 
Epift. Hipp. Il. Hippocrates διωσπείρων πανταχόθεν, ὡσ- 
erég ὃ Τριπτόλεμος τὸ τῆς Δήμητρος σπέρματα, τὰ τοῦ AGAM 
“πιοῦ βοηθήματα. Vid. Athen. V, p. 203 C. Huic Paulus Chri- 
füanae religionis confitor & propagator confertur a multis 
Patrum aperte: confideratius in re facra fabulofo nomine 
abítinere voluit Ifidor. Peluf. III, Ep. 176, ὁ δὲ Παῦλος, 9c- - 
περ ὑπόπτερος γεωργὺς. πᾶσαν σχεδὸν ἐπέδραμε τὴν οἰκου- 
{μένων δις. τοῖς ἀνηκόο!ς ἐνσσπτείρων τὸ σεῖον κήρυγμα. Signifi- - 
cat etiam Triptolemi currus mirificam quandam itineris ce- 
leritatem , ut apud Ovid. Tr. III, 8. neque aliter Amm. Mar- 
cellin. XXIL, 2: Utque folet fama novitates augere , properabat 
exinde fublimior Yulianus , vt quodam Triptolemi curru &c. Alias 
poetae fibi currus vindicant, quibus vel fublimes ignota | 
prioribus via ferantur , vel celebres per ora hominum & pu- - 
blicas laudes procedant. Pindarus illo, quo folet, fpiritu: ΟΣ, 
“πάλαι φῶτες, οἱ χρυσωμπύκων Ἐς δίφρον Μοισᾶν ἔβαινον YI. 
I. τοῦ. Vid. Ariftid. T. ΠΙ, p. 669. Manil. IL, 58, 138. quem | 
locum egregie fanavit I. Fr. Gronovius Obf. II, 5, p. 242. 
ibi Choerili veteris verfus opportunos produxit lof. Scaliger, - 
nec non ad Eufeb. p. 101. in quorum ultimo legendum pro- - 
fecto, νεοζυγὲς ὥρμα ἐλάσαι, νθ} ἐλάσσαι, non πελάσαι. hoc 
Scaligerum & D. Heinfium de S. H. II, p. 270, fugiffe mi- 
ror, non item Muretum V. L. XII, 14, & Sam. Petit. Obf. 
Il, c. 2. Huc pertinent illae Ciceronis quadrigae poéticae ΠῚ 


IN SOMNIU M. 199 


ad Quint. Ep. 15. Porro famae gloriaeque volucres currus in 
. po&tis notiffimi: nec Philofiratus fprevit V. S. IL, p. $96, de 
. Ptolemaeo Sophifta: ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐπὶ λαμπροῦ ὀχήματος τῆς 
φήμης πορευόμενος diet τὰ ἄστη. lllud autem Callimachi lon- 
ge tenerrimum eft , cum Hipponicum fignificare vellet gra- 
tiis omnibus inflruCtiffimum, Ep. L. &guaziv ἐν Χαρίτων qo- 
ρηθείς. Artificio(a vero modeftia Lucianus fe non meminiffe 
Ícribit , quale effet illud, quod in terram feminaret: fatis 
enim auditoribus patebat , eruditos intelligi fru&us ingenii, 
quibus magnam fibi famam pepererat. HEMsT. Epigramma 
venufliffimum , cuius a me facta fuit mentio, non eft , nec 
per temporis rerumque memoratarum rationem eff2 poteft , 
-. Callimachi. Bacchylidem aut Simonidem vetus Codex, tefte 
Rich. Bentleio, auctorem praefcribit. Simonidi fine dubio 
tribuendum , fi Stephanum fequimur in 'Axauzvziv: nam 
quod ait , καὶ φυλὴ 'Axapayris τῆς ᾿Αττικῆς, ὡς Σιμωνίδης, 
idinhocipfo Epigrammate reperitur. IDEM ἐπὶ A4ddendis. 
ibid, ᾿Αποσπ είρον τινὲς) Repone, ἀσποσπείρων 71 ἐς τὴν γῆν, 
aliquid in terram fpargens: nota eft omnibus Triptolemi fabu- 
la. BRaOD. 
ead. ἰ. 14. Ἐνδεδυκότω) οὐκ ἔτ᾽ τὴν ἐσϑῆτα ἐκείνην ἐνδε- 
δυκότα. fic Thom. M. in ᾿Ενδεδυκώς. HEMsT. 
ead. ἰ. τς. Καταλαβοῦσω καὶ τὸν "ru Tépa) Alia le&io in Mff. 
χαταβαλουσα καὶ τὴν ἐκείνην ἐσσῆτα. Recepta lectio in mar- 
gine regii Cod. adícripta eft. ΒοΟυᾺΡ. 
ead. |. τό. Τὸν πατέρα } De reditu illo fufius in ᾿Αλεξ, c 
$6. unde peres quoufque pater ei obviam venerit. SOLAN. 
Pag. 16. ἐς τ. Καί τε xai) Lege, καί τοι καί. atque ita vi- 
deo poífuiffe Iac. Tollium ad Longin. p. 18 1. ᾿Εβουλεύσαντο 
defendi poffe non nego: melior tamen, & ad ea, quae fu- 
pra funt narrata , convenientior C. R, le&io, quam fecutus 
Íum. HEMsr. 
ibid. ᾿Εβουλεύσαντο) In- Mff. ἐβουλεύσωτα. ut hoc referatur 
ad patrem, Bounp. 
ead, L. 5. Δικανικὸν) Forenfe dixit, vel quod duae per- 
fonae inter fe decertent: vel quod forenfes caufae multis 
clepfydris pezorentur. Notat autem prolixam & ineptam ora- 
tionem , quam etiam hibernum (omnium vocavit , quod hie- 
ge nodtes fint longiores, & proinde longiora fomnia. CoGN. 
ibid. Xeipsepivós ὄνειρος ) Vide Eraím. in Cul. Vonsr. 
ead. l. 6. Ὅτι μήκ.) 1. G. Graevius ad Πρ. ἢ K. ὅτε fcribi 
iubet ; quod recepiffem utique, fi vel unus addixiffet Codex: 


Ν 4 


109 ANNOTATIONES 


nunc le&ione vulgata nos oportet effe contentos: Aibernunmt 
fomnium ; nam longiffimae funt noctes. Polyd. Vergilius, Cogna- 
tum fecutus, ex his paroemiam eflinxit , Somnium hibernum 9 
& cur dicanicum diceretur , explicare fuit conatus: utrumque 
male: nam & tali proverbio libenter caremus , & alia lon- 
ge eft cau(ía, cur ἐνύπνιον δικανικὸν vocaverit , fomnium ab- 
furdum & auribus grave , qualia nimirum multa caufidici de- 
blaterare folent. Parum diftat illud Platonis in Apol. p. 25 A. 
ἐρῶ δὲ ὑμῖν φορτιχὰ μὲν, καὶ δικανικὰ, ἀληθῆ δέ, Theaet. p. 
128 E. Simili modo apud Lucianum faepe occurrere, nota- 
vit Herald. An. in Salm. Obf. ad I. A. & R. VI, c. το, 
9. HEMST. 

ibid. Ai νύκτες) Hinc Platonis Comici fabula , cuius titu- 
lus Nox longa , laudata Polluei VI, 35. SoLAN. 

ibid. Tpiée repose) Facete , ut folet: τριέσπερον vocat Her- 
culem ab trinoctio illo , quod traditur in eo concipiendo in- 
fumtum. Nota eft fabula trinoctii concubitus Iovis & Alc- 
menae vel ex Plauto, velex ipfo Luciano in Dial. Merc. δὲ 
Solis. CocGN. Haec ait per allufionem ad Lycophronem in 
Alexandra ftatim initio , ubi de Hercule fic: Αἱ ei τάλαινα 
δηλαμὼν κεκαυμένη Kal πρόσϑε μὲν πεύκυσιν οὐλαμηφόροις 
Τριεσπέρου λέοντος ---. Quem Herculem τριέσπερον λέοντει di- 
xit, ut interpretatur Tzetzes, vel quod plures noctes impen- 
dit Iuppiter in eius generationem, vel quod per tres dies 
manfit in ventre ceti, ut Hefionem liberaret. PALM. Agno- 
fces etiam Lucianum in Gall. $ 12, τριέσπερον ἂν ἡδέως ἔτι εἷ- 
δὸν τὸν ὄνειρον. Apud Schol. Homer. ad 1]. Ξ', 525 , Hercu- 
les τριέσπερος, & 1n. Ara Dofiadae Il. Lycophroni v. 33 τρι- 
έσπερος λέων. ubi vide Tzetz. & I. Meurf. Gregor. Nazianz. 
Stel.I, p. 42, τὸν Βουβοίναν παρήσομεν αὐτοῖς καὶ τὸν Τρι- 
έσπερον τὸν καὶ γεννώμενον οὕτω καὶ γεννῶντω μεγωλοπρεπῶς. 
Scriptor Chriftianus, nefcio quis , apud Suid. in Ἰὼβ parum 
concinne: Οὐ κατὼ τὸν 'HpaxAéous μῦθον καὶ τὴν ᾿Αδιμήτου 
Ἄλκηστιν, ἣν ὃ καλλίνικός τε καὶ τριέσπερος ὑπὲρ τοῦ ἂν- 
δρὺς τελευτήσασαν ἤγειρε hinc apud. Alciphr. p. 356 , ἣ Ἡ- 
ράκλέους τριέσπερος, ubi nonnulla Berglerus. In hiftoria Io- 
nae originem fabulae ponit Cyrillus Comm. in lon. quam 
fubtilitatem Ecclefiae patri nullus invideo: tanto minus, quod 
continuatarum noctium numerus haud fane conftet: magnos 
quidem auctores , ut vidimus, habet trinoctium ; quibus ac- 
cedant Orpheus , aut is potius , qui Orphei fubiit perfonam , 
Argon. v. 118, verfibus elegantiffimis , & Lucan. apud La- 


IN SOMNIUM. 201 


€&ant. ad Stat. Theb. IX , 424. fed nonnulli binas tantum no- 
. &tes , (vid. Pafferat. ad Propert. 11, 18, v. 25, Muncker. ad 
- Hygin. F. XXIX.) novem alii coniungunt , Clem. Protr. p. 
20 D. δὲ Potter. illi brevius, quam par erát, contra&o tem- 
poris fpatio, ternarii numeri perfectionem , quam in hoc 
etiam negotio fpe&ari voluit Serv. ad Virgil. Ecl. VIII, 75, 
temere violant: hi multo fane melius Herculis honori con- 
fulunt , cuius tanta fuerit fortitudinis excellentia, ut in eum 
formandum folidas novem no&es impendere luppiter debue- 
rit: nam fi verum eft, quod Diodorus IV, p. 151 D. hifto- 
. rica gravitate confirmat , τὸν γὰρ Δία μισγόμενον ᾿Αλχμήνῃ 
| qpuz Augíay τὴν νύκτα ποιῆσαι, καὶ τῷ πλήθει τοῦ πρὸς τὴν 
“αιδοποιΐων ἀναλωθέντος "y póvou προσημῆναι τὴν ὑπερβολὴν 
7ils τοῦ “γεννηθησομένου ῥώμης, fi hoc, inquam, verum eft, 
tanto magis eadem ratio in novenario noctium numero va- 
- lebit. lam neminem fore puto, qui vim iflius μεγαλοπρεπῶς 
apud Nazianzenum non capiat. HEMST. 
ead. l. το. Ἕωλος γὰρ i1 4.) Bona notavit, hoc etiam loco 
prolato , H. Stephan. Ind. Thef. in v. Ἕωλος, & Iungerm, 
ad Poll. I, 65, n. 58. HzMsr. 
ead. l. 1. "Ygroxgrr2s) ) Hinc cum fimilibus aliis annota- 
vit Budaeus C. L. G. p. 776. Diíplicent ὀνείρων τινῶν vero- 
χριτῶς τινοις᾽ alterutrum , fi nitorem loquendi confulas , fut- 
fecerit: nec fane in ed. Fl. primum illud τινῶν exftat, quod 
in pofteriores omnes unde fuerit invectum , mihi non liquet: 
quamquam in Exc. Cod. Regin. Poli reperiam adícriptum , 
per me tamen licet exturbetur. HEMsT. 
ead. 1. 12. '0 Ἐενοφῶν) Videtur fomnium hoc intelligere , 
quod eft lib. ΠῚ 'Avz&. quo vidit Xenophon per quietem do- 
mum fuam paternam fulmine totam collucere. Cocw. 
ibid. Ὥς ἐδόκει) Tutatur fe Lucianus exemplo atque au- 
Goritate Xenophontis , & eius praefertim fomnii narratio- 
ne, quod, defperatis Graecorum militum rebus, ereptis iam 
fibi per fraudem ducibus, ea ipfa, qua vifum eft, nocte com- 
militonibus narrat , £vzf. III initio fere. Verba autem , qui- 
bus id agit hic Lucianus, fubobfcura δὲ depravata etiam vi- 
dentur. Nam cum ait , οὐκ ὦ ἀγαθὲ, non negat, quod no- 
viffime ab auditore obiici fibi finxerat; fed vocem ληρῆσαξ 
refpicit aut ἕωλος «Lv poA cy ia , quafi dicat, nequaquam, o bo- 
ne, nugae funt pueriles ; nift forte nugatum etiam. Xenophontem 
putas , cum fomnia. fibi vifa narrat , tum domi , iam. profetturo , 
Ium alia. Obícuritas inde oritur , quod ληρῆσαί, quod re- 


EJ 


200 ANNOTATIONES 


peti debuit , omiffum eft in hunc modum: οὐδὲ γὰρ ὃ E. π᾿ 
4. T. €. ἐλήρησε, ὡς ἐδόκει αὐτῷ. Deinde fomnium non unum 
indicat. Traiectio eft itaque infignis , Luciano tamen non in- 
frequens: nam fcribi debuit , οὐδὲ γὰρ à E. ποτε, os ἐδόκει 
αὐτῷ πὸ ἐ. d. V. Euripid. p. 401 B. ἔδοξα. Ut autem verba fe 
habent , excidiffe puto articulum τὸ ante τῇ πατρῴρ, οἰκίᾳ. 
Similes traie&iones apud hunc vide N. A. XXI & XXII. Sed 
& hoc monendus eft le&or , aut male locutum Lucianum , | 
aut memoria lapfum, cum fcribit ἐν τῇ πατρῴᾳ. οἰκίᾳ. So- 
mnium enim illud non domi profecturus vidit , fed in reditu 
Graecorum. Erroris occafionem praebuit, quod in fomnio 
paternam domum fulgure corufcantem fibi videre vifus eft 
Xenophon. Nullum enim in toto opere fomnium narrat fibi 
domi vifum. SorAx. Satis eft ad fidem vitii faciendam , quod. 
in hoc loco illa expedita füh: Lucianei facilitas defideretur. | 
Dum meliorum Codd. opem exfpe&tamus, nam in noftris ni- 
hil eft quidquam fubfidii, ita conie&o , periifie deícriptoris 
negligentia (quod quam crebro vetuftis in membranis, etiam 
emendatiffimis , fiat, experti non ignorant) verfum unum, - 
quem fi ex Xenophonte revocare licet, fenfus faltem & ora- 
1o tolerabilis exibit : οὐδὲ γὰρ 6 E. zr. d. τὸ ἐν. ὡς ἐδόκει αὐτῷ. 
βροντῆς γενομένης σκηπτὺς πεσεῖν ἐν τῇ πατρῴᾳ οἰκίᾳ, καὶ τὼ 
ἄλλω (ἴστε γὰρ) ovy, ὡς ὑπόκρισιν τὴν ὅ. οὐ. qj. ἐ. αὐτὰ d. 
quae fic interpretor: neque enim. Xenophon aliquando fomnium 
enarrans, quo videbatur ipft fatio tonitru fulmen in paternam ceci- 
diffe domum , & cetera ( noflis enim) veluti fcenicam a£tionem hoc 
vifum , aut ipfe de indu[lria nugaturus ifla referebat &c. illud ὡς 
ἐδόκει αὐτῷ plane videtur poftulare partem iftam a nobis in- 
terfertam , praecipue fi Xenophontis verba perpendas K. A. 
IlL, p. 175 , μικρὸν δ᾽ ὕπνου λαχὼν, eid ev ὄναρ᾽ ἔδοξεν αὐτῷ 
βροντῆς Ὑ. &c. Haec noftra , fimul ac meliora quis dederit , 
lituram debent. Ceterum vereor, ne duo Xenophontis fo- 
mnia diverfa confuderit Lucianus: hoc certe , cuius modo 
meminimus, apud fuos commilitones expofuiffe non legitur, 
fed aliud lib. IV, p. 191 , cum Chirifopho cemmunicavit , id- 
que etiam in magna rerum defperatione. HEMsST. 

Pag. 17.1. 5. ᾿Εθελοχωακεῖ) Mff. & Bafil. & Flor. ἐθελοκο- 
aaxei. male. BovRp. Adducit Budaeus C. L. G. p. 25. HEMST, 

ead. ἰ. 8. Ἕαυτου ) Scripfi ἑαυτῷ. alterum illud Graeci fer- 
monis norma refpuebat: προτύπωμω ἑαυτῷ προτιθένει Ξω- 
xpa&Tiv Simplic. in Epi&tet. p. 285. παράδειγμα προστήσει- 
c3«1 Nofter habet in Πρ. ἢ K. HEMST. 


IN PROMETHEUM. 203 


Lm 


ITNU PRO ME H'OE UM. 


Pag. 18. I. τ. ΠΡΟΣ) Poft annum Luciani quadragefimum 
fcripta eft haec oratio , qua fautores quofdam fuos, folam in 
eius fcriptis novitatem laudantes, monet , non tam novitate 
exempli, quo Comoediam cum Dialogo coniunxerat , lau- 
dem fe captaffe , quam ex ipfis falibus, ac totius operis con- 
cinnitate ac forma. Eiufdem argumenti aetatifque forte eft 
Zeuxis. Poft Dialogos fcriptus A. 2. SoLAN. 

ead. 1. 3. ΤΙρομηθέο. ) Hanc vocem interpretor ad lib. s He- 
liod. partem priorem huius dialogi interpretatur Athen. lib, 


: 7. Scalig. ad Eufeb. Bounp. 


ead. l. 7. BápBupóe τις παραμικρὸν ) Legendum βύρβορός τις. 
Erafm. in Adagio: Barbarus e trivio. BROD. Mirum, omnes 
editiones habuiífe βόάρβωρος, cum de menda viri docti mo- 
nuiffent : repetit illud Lucianus paffim. Bounp. Sic Plato de 
Rep. VII, ed. Lugd. p. 488 B. καὶ τῷ ὄντι ἐν βορβόρῳ βειρ- 
βορικῷ τινι. de anima tenebris ignorantiae immerfa. In ΜΠ, 
tantum O. δὲ W. & plerifque impreffis βάρβαρος legitur. Sed 
Coll. & I. ed. veram fcripturam afferunt, quam conie&ura 
etiam a(fecutus eft Benedictus. In Cod. W. notatam eam vo- 
cem puto, cum ei ver(ui in margine nota haec [——] fit 
adícripta. SOLAN. Βόρβορος eo differt a πηλῷ, quod & male 
οἶδας, & nulli fit ufui; cum contra πηλὺς , terra liquore af- 


- fufo fubatia , ad fingendum fit idoneus: a Platone in Theaet. 


p. 109 C. memoratur πηλὸς ὃ τῶν χυτρέων, καὶ πηλὺς ὃ τῶν 
κοροπλάθων, καὶ πηλὺς ὃ τῶν σλινθουργ ov* hoc Latinis lutum, 
illud coezum ; quam vocabulorum iftorum in utraque lingua 
proprietatem rece Gloffae veteres obfervant: eadem in 
translationibus iade du&is diftin&a facile patet. De βόρβορος 
& βορβορώδης vide H. Iunii Adagia in Coeni agitator. Nihilo- 
minus feri nonnunquam poteft, ut in candem propemo- 
dum figni&cationem conveniant: Ariftoph. in Vefp. v. 248, 
257, 259. HEMsT. i 

ead, l. ο.᾿Ἐστευφημίζεις ) Male in omnibus editionibus éz:- 
φημείζεις. Alia le&io melior, de qua dico alibi. BovRD. 'Ez1- 
φημίζεις ) Ominibus hic nullus locus ; aptiffima contra elogio- 
rum magnificorum mentio. Hinc eft, quod hanc fcripturam 
fecuti fumus , M. etiam Codice firmatam. Demof(th. pag. m. 
329 Α. χρῇ .... πάνθ᾽ ὅσω τις πράττει τοὺς Θεοὺς ἐπιφημί- 


3 


Qe , τοιαῦτα QuÍVET s , οἵα μηδ᾽ ἂν ἐπ᾽ ἀνθρώπον πρωχβέν- 


504 ANNOTATIONES 


τὰ πονηρὰ φανείη. ubi Schol. à πράττων ἐπὶ ὀνύμωτι τῶν Seo 


D V Adde Athenag. p. 52 C. D. Clem. Alex. p. 17 A. 
I 


A. & Bafil. p. ed. Baf. 411 C. Vid. tamen ll. A , 22. 
SOLAN. Gratiam facimus Bourdelotio , iudici Graecarum ve- 
nuftatum non peritiflimo , praepofterae correctionis: nota 
funt ἐπευφημεῖν, & diverfa poteftate εὐφημίζειν" probandum 
fuerat ἐπευφημίζειν, idque ea virtute , quam locus hic po- 
ftulat. Meliora docuit Budaeus C. L. G. p. 595, bene Lu- 
cianei loci fenfum interpretatus: Tiranum principis titulo & 
nomine infignis δ' ornas. Reftituendum Paufaniae, I, p. 9o, 


ubi vulgatur ἐπευφήμησαν" tu lege, ἐπεφήμισαν, fcilicet 75 


τῶν χυάμων σπορᾷ!. üt p. 100, & faepius: compertum autem 
nili] , inquit, Aabeo dicere , primufne hic Cyamites fabas feverit , 
an huic invento heroém quendam Cyamitae titulo donatum infcri- 
pfcerint. Sic Ariftid. T. L, p. 450 B. τούτοις (frumenti fationi) 
Κέλεός τε καὶ Μετάνειρα καὶ Τριπτόλεμος ἐπιφημίζονται. ma- 
le vertit Canterus, ut & p. 331 A. nec multo rectius in 
Epiftolis Libanii , quas I. Chr. Wolfio, egregie de literis me- 


renti , debemus, p. 114: οἷς τε πράττεις, ἐκεῖνον éiQujsiQeis, — 
quae ipfe geris , illt attribuls ; quaft ab illo gefla praedicas. Alio- — 


rum exemplis adde Philon. Iud. L. ad C. pag. 1011 E. 1016 
A. Pollux IX , 95, 112. HrMsr. 


ead. ἰ. το. Εἰρωνείαν καὶ μυκτῆρα) Copiofe If. Cafaub. ad. - 


"Theophr. Chara&. in fubfannatnonem Atticam. Id. Lucia- 
nus de Gymnaf. εἴητε εἴρωνες ἐν τοῖς λόγοις. Sic poftea és τὴν 


᾿Δττικὴν δριμύτητα τῶν σκωμμώτων. Eunap. in Liban. ipfe - 


faepiff. fic χλευασμὺς, ἁλισμὸς, ἐμπαιγμὸὺς, δὲ fimilia At- 
ticor. de quib. interp. Ariftoph. BOURD. ᾿Αθηναῖοι εἰρωνες ἐν 
τοῖς λόγοις. Vid. Calaub. ad Theophr. Char. Vonsr. 

ibid. Mvwripa) Nafum : ironias. Eraí(m. in Proverbio , Na- 
fo fufpendere. BROD. Utuntur hoc loco I. Brod. Mifc. IV , 


c. 32, H. Stephanus App. de D. A. p. 245 , & If. Cafaubon. 


ad Theophr. Ch. Eth. c. I. HEMsr. 


ibid. ᾿Αττικὸν ) Omnium enim Graecorum dicaciffimi & 


facetiffimi habiti funt Attici. BROD. 


ead. l. 14. Τοῦ Kavx.) Ubi deligatus Prometheus a vulture | 


manditur. BRO»p. 
in Schol. col. 2. l. 2. Τοῦτο) V. τούτου, Sed totum Scho- 
lium abfurdum eft: refpicit enim au&or notam Athenien- 
fium eipóverzy. SOLAN. / 
Pag. 19. ἰ. 2. Τοὺς ἀγῶνας) Nam declamatorum oratio- 
nes um$ratilem pugnam vocat Cicero, BROD. 


ῇ 


IN PROMETHEUM. 205 


ead. l. 4. Ζῶντα οὖν) Haud dubie ἑλληνικώτερον Mf. Wittia- 
na ζῶά γ᾽ οὖν &c. IENS. 

ibid." Ep. 1v.) Vide omnino Leofthenis de Demofthene 
di&um, a Noítro allatum Δημοσῶ. c. 14, unde defumtum 
hoc credo. SOLAN. 

ead, l. 5. Πλὴν εἰ μὴ διαλλ.) In verfione Lat. hoc modo: 
Nifi fi fic dirimatis, vos ex luto non. fingere , fed aurea plerifque 
veftris figmenta e[[c. Tu potius fic redde: N?/i in eo tantum dif- 
férretis (a. Prometheo fc.) quod non ex luto fingitis , fed quod 
aurea. ve[trum plerifque funt figmenta. Sic pro Imag. ὃ 21 :'Aa- 
A κἀκείνῳ οὐ σμικρῷ διωλλάττουσι. Sed hac re etiam non exi- 
gua a fe invicem differunt ; & alibi. Xiphilin. Nerone p. 189: 
Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἐκ τοῦ ὁμοίου πάντα ἔπρωττον, ἐν ἑνὶ δὲ τού- 
TQ διήλλασσον. (μπδία enim eodem modo faciebant , tantumque 
difcrepabant in co &c. L. Bos Obf. Crit. c. V, p. 19. IureL. 
Bos Benedi&tum caftigavit: is, verbis tantum mutatis , erro- 
rem Micylli fuerat fecutus: fed iamdudum fententiam hu- 
ius loci viderat Budaeus C. L. G. p. 259. Mox fcribo , ὅτε 
μὴ ἐκ πηλοῦ" nihil enim iuvat otiofum illud 2". Merito No- 
fter probatis caufarum patronis χρυσᾶ τὰ πλάσματα tri 
buit: tunc enim temporis haec ducebatur ad magnas divi- 
tias via compendiofa. Damafcius apud Suidam in Zefupiayós* 
δίκας λέγειν καὶ χρηματίζεσσαι τὸν émipiasioy τοῦτον "y pil 
ματισμόν" ὃς in Ξαλούστις:" ἡ πολυήρατος δικανικὴ , nimi- 
rum ob opes , quas promittebat. Haec illa funt forenffa lucra, 
quae fe contemfiffe , deferto patrocinia tractandi ftudio , Iu- 
lius Firmicus gloriatur Praet. lib. IV. Math. Manetho , mo- 
do ne falío nomine, quod fufpicor, aetatem mentiatur , 
commemorat IL, 259: 'Pizüpas püleyre , καὶ εἰν ἀγορῆσιν 
ἀρίστους Νείκεω τ᾽ ἰθύνειν, καὶ τειρομένοισιν ἀρήγ ειν. Ἔντε δί- 
κας πολίεσσιν ἐριδιμαίνοντως ἔπεσσιν, Ὧν ἄπο πλοῦτον ἀπει- 
ρέσιον καὶ χιρήμωτ᾽ ἄγειραν" e penultimo verfu maculam obi- 
ter eluamus: tali ftru&tura , καὶ eg. δίκως ἔπ. ἐν πόλεσι, qua- 
lemcunque fententiam extundere fibi vifus eft I. Gronovius; 
& (ane illud ἐν πολίεσσι fatis frequens v. 238 , 233 & 224. 
Θηητοὺς ἄλλοισι καὶ ἐν πολίεσσιν ἀγητοὺς Τεύχ εἰ &c. hanc 
enim effe veram corruptiffimi loci medicinam nullus dubito ς 
fed cum fcribit, iudicia vocibus irritantes , ego quidem, quid 
fibi velit, non affequor: vertiffet faltem , caufas agentes ; 
quamquam ἐριδικαίνειν δίκας infolens fit, & plane inaudi- 
tum. Poffes itaque non abfurde , "Evre δίκαις πολέεσσιν &c. 
verum , ut quidem arbitror , poétae manus fuit "Eyzs δικασα 


ΐ : 
406 ΑΝΝΘΟΓ ΚΕΝ Ξ 


σπτολίησιν ἐρ. &c. vitii genus in Manethone frequens ϑυμέ- 
λεσσι, πενίεσσι, σοφίεσσι, prO SUMÉAICI , πενίησι., σοφίῃσι. Fa- 
ma tamen eorum , qui in foro verfabantur , valde laborabat; 


quafi per fraudes fummamque aliorum iniuriam divitias con- 


gererent: audi Synefium Ep. 100, p. 240 C. Ἑτέρως δὲ οὐκ 
ἔστι πλουτεῖν ἐν τοῖς καθ᾽ ὑμᾶς ἀγοραῖς μὴ πάντα μιγνύν- 
τὰ καὶ δεῖα καὶ ἀνθρώπινα δίκαια, καὶ κέρκωπα ἀντ᾽ ἐλευθέ- 
ρου γινύμενον" & Ep. 147 , pag. 286 B. Hic fi teftis videatur 
parum idoneus , quippe iniquior , quod pluribus in locis non 
diffimulat, ifti vitae inftituto, vide, an potius Maternum 
probes , quem patrocinia tra&antem tenuerunt caufarum confücta- 
tiones , Θ᾽ caninae contentionis iurgiofa certamina: is fe foren£um 
certaminum. depugnationibus liberatum , exutum etiam quodammo- 
do invidiae laqueis gaudet , improbis && perfidis hominibus craffa 
livoris δ᾽ rapiendi , immo potius. latrocinandi (indicare nimirum 
voluit, non plus una litera verbum hoc a patrocinando di- 
ftare) poteflate permiffJa. HEMST. 

ead, |. τι. Τοῖς κοροπλάθοις) Vide Ez. Spanhemium ad Iu- 
liani Caef. Preuves des Rem. p. 107, ubi perperam hic lo- 
cus ex Halcyone Luciani profertur. IpEM. 

ead. l. 12. Δεῖγμα) Sufpicabar legendum effe δῆγμα. Sed 
nunc nihil muto. SOLAN. 

ead.l. 15. 'Qeré μοι) Ex O. & M. illud μοὶ reftituimus, 
pro quo in impreílis με, mendof-. SorAx. Praeter Codd. il- 
lud μοὶ revocari poftulat non minus Graeci fermonis indo- 
les, quam ipfe Lucianus, ia Nigr. $ 57 , ἐπήει δ᾽ οὖν μοι λέ- 
ys" Diogenian. apud Eufeb. P. E. VI, p. 264 A. ὥστέ μοι 
“αυμάζειν ἔπεισε. Cleomed. K. Θ. IL, pag. 89, τῷ Ὁμηρικῷ 
Θερσίτῃ ἔπεισί μοι αὐτὸν ἀπεικάζειν. p. 87, ὥστ᾽ οὐδ᾽ ἐπήει 
αὐτῷ ἐκεῖνο. Plutarch. Agef. p. 603 D. 616 F. parem habet 
& notionem ὃς ftru&turam ἐπέρχ ec321. in Amor. $ 23. De- 
mofth. Olynth. L, p. 1 B. Ep. ll, ἐπέρχεταί μοι παῤῥυησιά- 
$sc 3e in Macart. p. 1028 B. διωπράττεσϑαι 0, τι ἂν ἐπέλ- 
Si τούτοις. Strabo XIII, p. 891 B. αἰτίαι, δὲ ἃς τοῖς Ἰλιεῦ- 
σιν ἐπῆλθε τοὺς μὲν τιμῶν, τοὺς δὲ μή. Alciphr. HII Ep. 12. 
Plutarch. Nic. pag. 527 E. plenius Dion Chryf. pag. 466 B. 
σπουδὴ dé μοι ἐπελήλυθεν μαχαρίσαι. Liviana locutione, fub- 
lit animum impetus. Haec fimul probant in Iud. Voc. $ 2 le- 
gendum effe, δέος δὲ οὐ μικρόν μοι &c. &répy erai , non με. 
Utroque caíu gaudent εἰσέρχ ec341 & εἰσιένωι. Vid. Prifcian, 
XVIIL, p. 1178. Thom. Mag. in Εἰσήει. Platonis, quae pro- 
ferunt , loca reperies in Phaed. p. 44 F. 45 A. de Rep. 1, pag, 


* 


-———— 


IN PROMETHEUM. 07 


$75 E. Idem de LL. VIII, p. 910 C. εἰσῆλθε δέ με, οἷον 
sixós , φοβηθῆναι. Lyf. p. $06 E. Ceterum haec tota perio- 
dus ufque ad τὰ πρώγματω quomodo cum iis , quae praee 
cedunt & confequuntur , apte cohaereat, mihi non fatis eft 
apertum : quid enim huc facit, fi Cleon ab Eupolide voci- 
tetur Προμηθεὺς μετὰ τὰ πράγματα. nifi ut planum, his 
demtis , fententiae curfum interrumpat? quare concinnius 
immitti poffet fupra poft προμήθειω ἐν τοῖς γράμμασιν, ubi 
ὙΟΧ προμήθειει partem illam hic tam abrupte pofitam paene 
flagitat; verum ea conditione, ut ifta , os &. ix. ei μὴ π. c. 
Ύ. & μηδὲ x. ἄξιο, τοῦ K. fuperioribus, βύρβορός τις πάραμι- 
phy , adiungantur. Haec uti pro certis non vendito, fic pau- 
cos tamen arbitror fore, qui tali ratione non fateantur to- 
tam orationis feriem multo melius procedere. Offendit etiam, 
οἶσθα περὶ αὐτοῦ" praeferrem, ciz24 γὰρ αὐτὸ, vel potius 


- Platonicum illud , ciz34 που καὶ αὐτός. Tum lepore quidem 


Comico , fed acerbo fimul, Cleon dicitur Προμηθεὺς μετὸν 
τὼ πράγματα, 4πα΄ι poft rem geftam verus Epimetheus 
confiliis abundaret , opportuno videlicet tempore nihil fa- 
piens. Hanc praepofteram ineundi confilii rationem Athe- 
nienfibus obiicit Demotthen. Phil. IV, p. 99 F. Οἱ μὲν γὰρ 
ἄλλοι πάντες ἀνθρῶποι πρὸ τῶν πρωγμάτων εἰώθασι χρῆσϑεε 
τῷ βουλεύεσϑαι" ὑμεῖς δὲ μετὰ τὰ πράγμωτα. Scholiaftae 
credo, Eupolin effe patrem huius iambi, aftirmanti : eum etiam 
χωμικὸν funpliciter vocat Lucian. in Nigr. $ 7. HEMsT. 

ead. l. 15. 'O Κωιικὸς) Ariftophanes. BRop. 

ead. ἰ. τό. Κλέων Προμηθεὺς ) Ariftophan. verf. Ἱσσ. De eo 
idem Ariftopfi. in Pac. & Thucyd. Boun». Ariftophanis eí- 
fe videtur; fed in fabula a Bourdelotio indicata fruftra haec 
verba quaefiveris. Neque ufquam in fuperfütibus eius fabu- 
lis reperio. Soraw. 

ibid. Μετὰ τὼ πρώγμωτα) Rebus pera&is , quique fero , 
nec nifi confe&o negotio fapit. Ex Comico quopiam citat 
hunc verficulum dictum in Cleonem. Cocw. 

Pag. 20. l. 1. "Vrvozr. ) Scribe ἰπνοποιοὺς, pro ἱπνοποιοὺς. 
qui furnos facit; quod non monerem , nifi omnes editiones 
hanc mendam pervafiffe viderem. GRAEv. 

ead, I. 2. ΤΙρομκηθέας) Iuvenal. IV, 135 : Debetur magnus pa- 
tinae fubitufque Prometheus: Satyrice, inquit Schol. figulus :: 
immo Attice: nec mirum, figulos ita vocatos, cum Tragi- 
ci ipfum Prometheum vulgi ficilis auctorem dixerint z- 


᾿λουργόν." Eleganter Dion Chryfoft, Or. XXXVII, p. 466 


208 — A.N NO CTOAVEOIPO NT. S 


C. ἄδην Προμυηθέος, ἄδην πηλοῦ. Hunc Noftri locum ufurs 
pavit Brodaeus ad Anth. IV, c. 5, Ep. 7. H. Stephan. App. 
de D. A. p. 196, pofitis Luciani verbis addit: ul infinitivus 
εἶναι mendofe fcribi videtur , & καὶ in eius locum fubflitui debe- 
re. HEMST. 

ead. l. 3. Καὶ) Ita P. S. Coll. δὲ L. recte. 1. ἢ καί, Reli- 
quae εἶναι ὃς iple Ox. vitiofe. SOLAN. 

ead. l. 4. Βούλεται) Fr. Luiünus Par. IIL, c. 4, & f£ tibi hoc 
indicare debet Prometheus: obícuriufcule, nec (atis convenien- 
ter, quamquam de ipfa hac loquendi formula non male ce- 
teroqui commentetur. Platoni frequens : βούλεται μὲν οὐδὲν 
ἧττον ὃ νόμος εἶναι τοῦ ὄντος εὕρεσις" in Min. p. 565 B. Ari- 
ftid. T. IlL, p. 421 C. καὶ εἰ μὲν τοῦτο καὶ ἡ παροιμία βούλε- 
ται δηλοῦν. HEMST. 

ead. l. 9. ἸἹπαραμυθούμενος) Paulo reconditiorem verbi ve- 
nuftatem non aflecuti funt interpretes: tu cape , mollius , in 
meliorem partem interpretatus , quod fcilicet duriufcule dictum 
videri poterat , atque adeo ipfum illud Luciani , quod pau- 
lo poft fequitur , πρὸς τὸ εὐφημότωτον ἐξηγούμενος. Vim il- 
lam , quae fluit a propria poteftate τοῦ v pzjzv6etg au , mi- 
tioribus verbis fletlere, declaravit Budaeus C. L. G. pag. 680, 
681. nec non If. Ca(aubon. ad Strab. I, p. 65 , n. 4. Saepe 
Wolfius in Ulpiano non intellexit: cum Demofth. pro Cor. 
p. 477 E. fcripfiffet κλέμμω μὲν Φιλίππου, ita notat: eapa- 
μυθεῖται τὰς συμφορὰς, κλέμμα λέγων, ἀλλ᾽ οὐ κατόρθωμοι", 
calamitates opportuna voce mollit tegitque , furtum. Philippi di- 
cens , non factum prudens atque egregium. Similem in modum | 
Sepuvretem τὸ σκληρὸν τοῦ λόγου apud Schol. Pindar. ad OI, 
B. 162 , phrafin duriorem commodo epitheto mitigare. HEMST. 

ead. l. 10. Ἔπαινεῖν ) Ante Salmurienfem omnes ἐπαινῶν" 
pro quo non abfurde Benedictus infinitivum praetulit. Aliud 
remedium , veteri lectione: fervata, quodque mihi magis 
etiam arridet, in promtu eft: οὐ ταῦτα εἴκεισέ σε τῷ Πρ. ἀλλὰ 
T. X. T. ἐπαινῶν. Poffes quoque: οὐ ταῦτα εἴκασαι τῷ Πρ. 
ἀλλὰ Tb x. τ. ἐπαινεῖ" non eam in partem, quam dixifti , cum 
Prometheo comparatus es, fed ille fcilicet, qui te Προμη- 
Séa ἐν λόγοις vOCavit, novitatem inventionis laudat &c, 
Cum nullum fit in hoc loco librorum veterum auxilium , re- 

-duxi priorem fcripturam« cuius vice quin, quod maxime 

placuerit , quifque reftituat, non intercedo. HEMsT. 

ead. l. 12. Τέως ἐννοήσας) Benedictus, fuo marte commentus. 
Non cepit vim δὲ elegantiam. Verte hadenus comm, GRONOV, 


IN PROMETHEUM. 209 


Pravam diftin&ionem , quae planiffimae fenrentiae nitorem 
obfuícabat , mutavi. Id licet faepius a me factum , femper 
tamen admonere operae non fuit. HrMsr. 

ead. l. τς. Συνειργώζετο — ἣ "AÓnva) Omnia, in quibus 
mentis ἀκμὴ καὶ τὺ SsiüTepoy τῆς ψυχῆς deprehenditur , Mi- 
nervae folent adí(cribi. BouRD. Melius Mí. συνειργάζετο δέ 
7i » ᾿Αθηνᾶ. [ΕΝ5. 

Pag. 21. l. 1. Πρός τε τὸ εὖφ. &c.) Aut delendum ze, aut 
lacunae fignum addendum poft καὶ hoc modo: cum in opti- 
mam partem interpretatus diclum , tum etiam * *. Et fortaffe hic 
eft fenfus: τὸ εἰρημένον καὶ * * * καὶ ἴσως αὐτὸς ὃ γοῦς, Nam 
poit τε fequi debet καί. GRONOv. Scribi iubet norma lin- 
guae Graecae πρός ye: tantilla mutatio omnem lacunae fu- 
Ípicionem demit. To; & 7: faepe in Codd. alterum alterius 

- occupavit locum : illud malebam in Somn. $ 16, hic prae vul. 
gata W ittiani libri auctoritatem fperno. Minerva Prometheo 
fuit in fingendis hominibus adiutrix , idque iuffu Iovis: Ste- 
phan. in Ἰκόνιον" ubi Luciani locus hic a Berkelio prolatus: 
quin Minervae auxilio in coelum efcendit , adhibita facula 
ad rotam Solis, ignem furaturus , tefte Serv. ad Virgil. Ecl. 
VI, 42. HEMsT. 

ead. l. 4. 'Apy αἰότερον) Si quis pertendat, video fatis, 
quemadmodum defendi poflit: mihi tamen perfuafum eft, 
vix potuiffe Lucianum aliter fcribere , quam ἀρχ érvov, vo- 
cem in hac re propriam , & iam modo fic ufurpatam. Imag. 
$ 15. εἰκὼν πρὸς τὸ ἀρχ έτυπον μεμιμημένη" & quod huic fi- 
millimum exftat $ 17, εἰ μηδὲν ἀρχέτυπον ἐπιδεῖξαι ταύτης 
δυναίμην τῆς "ypacss at nihil accedit propius, quam illud 
Lucilii apud Atil. Fortunat. in Art. p. 2686, F'eteres lege , id 
efl , ut ait Lucilius , Archetypa , unde haec funt omnia nata. fic 
τὰ ἀπὺ τῶν ἀρχ ετύπων κατεσκευασμένα. Dionyf. Halic. Ind. 
de Dinarcho. Oneficritus, tefte Diogen. L. VI , 84, ope- 
rum argumentis Xenophontem aemulatus, fiili quoque ge- 
nere proximus accedit , σπλὴν ὅτι ὡς ἀπόγρωφος ἐξ ἀρχετύ- 
σπου δευτερεύει. Ceterum hanc de fcriptis fuis hominum opi- 
nionem faepius indignatur, & qua virtute maxime cenfteri 
velit, docet Lucianus: vid. Zeuxin. HEMsT. 

ead. l. 5. ᾿Αλλὰ εἰ μὴ χαρίεντες φαίνοιτο) Fortean Luciani 
frilo fuit, ἀλλὰ εἰ μὴν καὶ x apiév τι. MARCIL, Χάριεν P. & 
ed. 7. recte. Praeter Sa/m. & quae eam fecuta eft .4. omnes 
χαρίεντα, cum ipfis Mff. Ox. & M. praeferunt. Coll. » αριέν 
τι. SOLAN. 

Lucian. Vl. f. Oo 


.“ὸ ANNOTATIONES 


ead. 1. 7. Αὐτῷ ) Emendationem Ienfii in textum .recepiz 
mus, quamvis omnes editi & Ox. Mf. habeant αὐτό. 
reliqua phrafi vide Kpor. Ep. L, c. 2. SoLAN. Ty porum, opi- 
nor, vitio legitur apud lenfium αὐτῷ" ὠφελεῖν quidem utrunt- 
que recipit cafum , fed accufativum frequentiflime: Thom. 
Mag. in Ὠφελεῖ σε. Particula γὰρ incommode pofita: me- 
lius transferri poteft, οὐδὲ γὰρ ἂν ὠφ. αὐτὸ παρώ γ᾽ ἐμοὶ 
&c. quod & Clerico venifíe in mentem video: γ᾽ ἐμοὶ cer- 
te fine controverfia re&um eft: nam γοῦν Brodaeo δὲ Mar- 
cilio probatum talem orationis ordinem poftularet , παρὰ 
γοῦν ἐμοὶ, vel παρ᾽ ἐμοὶ “γοῦν d xev. οὐδ᾽ ἂν (feu οὐδὲν) 
ὧφ. αὐτὸ, μὴ οὐχὶ &c. HEMST. 

ead. ἰ. 8. ΠΠαρὸν ἐμοὶ) Lege παρὰ γοῦν ἐμοί. BROD. Hop x 
“γοῦν ἐμοὶ, apud me quidem. MAnciL. Aut delendum γὰρ, 
aut loco movendum: οὐδὲ γὰρ ἂν ὠφελήσειεν αὐτὸ παρ᾽ ἐμοὶ 
δ᾽ καινότης᾽ neque enim quidquam οἱ prode(fet apud me novitas. 
CrLrR.Pro γὰρ Marcilius yovv. atque ita legendum, mo- 
nuerat iam Brodaeus IX Mifcellan. cap. s. Aliquid fane eo 
àpfo affertur ; fed ita hic locus, fublata prava diftin&ione, le- 
gendus videtur: Οὐδ᾽ ἂν ὠφελήσειεν αὐτῷ "up. γε ἐμοὶ ἣ και- 
γοτης, μὴ οὐχὶ ἐπιτετρίφθαι ὄμορφον uy. [Neque fane prodeffet | 
uli novitas apud me quidem , quo minus contereretur , ft e[fet defor- 
me. Vides fenfum planiffimum , immo ipfam , f1 eam confide- 
xes , Luciani mentem ; quam quoque vulgata verfio eft affe- 
cuta, quare ea fumus contenti. [ΕΝ5. Ed. 7. ovy rectius; fu- - 
Ípicor tamen fcriptum fuiffe tantum παρὰ “γ᾽ ἐμοί, SOLAN. 
- ead. 4. 10. Ὥς πολὺ ἀμορφότερω. ) Vult Lucianus , defor- - 
niora ea effe , quibus accidit, ut cum novitate diípliceant. 
BounBb. | 

ead. 1. 11. MezZ τοῦ ξένου ) Mevà, ane καινότητος. BROD. 

ibid. Αὐτὼ “τεποιθότω) Δύτὸ πεπονθότο. Ex fequentibus | 
pateícit. MAncIL. Alii Cod, ταὐτὸ πσεπτονθύτα. BROD. Marci 
lii emendationem, confirmantibus colle&taneis G. neceffario 1 
admifimus , pro πεποιθότα, ( quod in omnibus, quas quidem. 
videre licuit , edd. & ipfis Mil. Ox. & M. legitur) πεπονθός, 
τὰ reponentis. SoLAx. Vellem Brodaeus veteres illos Codd. 
quos nonnunquam laudat , accuratius paulo defignaflet. Fer- 
xi quidem poteft, ταὐτὸ πεπονθότα., nimirum τὸ a4oppov y. 
quibus accidit , ut deformia fint, adiun&ta infuper inventio-- 
nis novae peregrinitate, qua fiat, ut multo etiam videan- 
tur inelegantiora : nec tamen diffimulare volo, quid mihi. 
blandiatur maxime: legendum hariolabar, τὼ μόγου τοῦ Zérau. 


IN PROMETHEUM. 211 


su rvroriÜérza, , quae. folam ftbi novitatem. vindicant ; nihilque , 
quo placeant , aliud habent. hoc, nifi fallor, ad Luciani men- 
tem apte quadrat. Si quid ad veterum exemplar male fit 
compofitum , ac venuftate careat, id quidem ineptum δὲ z- 
44opoor' verumtamen quae fola nituntur inufitata quadam 
novitate , neque χάριτος & εὐρυθμίας ullam habent com- 
mendationem , illa fane multo deformiora. Haec poteftas eft 
An ἀντιποιεῖσϑαι. Plutarch. Symp. lI, p. 657 D. οὐ μὴν ἀλ- 
A Tb σπέρμα μὲν ἄλλως γέ πως ἀρχῆς τινος ἀντιποιεῖται. 
Synef. Ep. 116, δεῖ γὰρ ἀντιποιηθέντα σοῦ πρότερον &c. Clem. 
,Paed. lI , pag. 208 D. φιλοκοσμίων σώματος ἀντιποιουμένην. 
. Vid. Suid. in ᾿Αντεποιηθέντα. HEMsT. Nunc lectionem , quam 
ferri poffe dixi , conietturae meae praepono: eoque magis , 
quod illam in partem inclinare íe fignificaverit praeftantiffi- 
anus Geínerus. IDEM in Zldacadis. 
ead. Í. 12. Πτολεμαῖος) Ptolemaeorum infigne fuit in ve- 
fügandis rarioribus naturae miraculis ftudium : f: quae ani- 
malia reperirentur invifitata, Alexandriam ad eos mitti fo- 
Jebant. Philadelphum praefertim , propter corporis inürmi- 
tatem φιλεστοροῦντα, ab hac fedulae curiofitatis laude com- 
amendat Strab. XVII, p. 1138 B. Vid. Aelian. de Anim. III, 
34, VI, τος XVII, 5. Asatharchides initio lib. I refert Πτο- 
λεμαῖον τὸν μετὰ τὸν Λάγου πρῶτον ἐλεφώντων SUpAY συστή- 
σασϑαι ἀλλὰ γὰρ καὶ τῶν ὁμοιοτρόπων" id Photius miratur, 
quandoquidem diu ante Porus adverfus Alexandrum ele- 
phantos in aciem eduxerit: nos minime, quibus ex dicto 
Strabonis loco atque Adulitano monumento íatis conflat , 
«uemadmodum Agatbarchides fit inteliigendus. Ad. Prole- 
amaeos & Syriae reges eidem ftudio deditos pertinere puto, 
quae canit Manil. 1, 41. Κάμηλον Βακτριωνὴν memorat Lu- 
*&ianus: nam duo camelorum genera, Dactriani & Arabici, 
«ui quomodo differant docet Ariftot. σερὶ Z. atque ex eo 
Plin. H. N, VIII, 18. Hzwsr. 

Pag. 22. l. s. 'Avalepórres ) Vox poética. Ἕρμ. €. 71 , ἐκθο- 
Ῥεῖν. reperitur tamen etiam apud Plutarch. Vor£üus, ícho- 
lii loco, ἀνωπηδώντες. SOLAN. Hefychio debetur, quod 
fcholii vice Vorftius appotuit : neque aliter exponunt Suid, 

chol. Euripid. ad Oreít. v. 1416. Eorum faepe, qui ftupe- 

fadi funt & fubito caíu perculfi, repentinos impetus atque 

exfiliendi vehementiam íigni&car. Habent Plato , aliique ve- 

terum, fed parcius: recentiores frequentant. Heliodor. I, p. 

“4. ἢ μὲν τῆς πέτρας ἀγέθορεν: ὃς pluribus n locis: itidem 
2 


51i  ANNOTATTIONES 


Achill. Tat. IV, p. 341, ἀνέθορεν ὑπ᾽ ἐκπλήξεως. p. 343 δίσ; 
Dion Caff. p. 625 B. ἐξ ἀνδρίαντος τινὸς καπνὺς πολὺς àvé- 
6ocsv- Apollod. I, p. 11. rariore forma Aelian. de Anim. 
XI, 52, ἐκ τοῦ λέχους ἀνεθόρνυτο. & XVII, 46, ὑποθορνύ- 
μενοι" quamquam hoc de libidine venerea ponatur : ut ézi- 
βόρνυσϑαι in. Amor. ὃ 22. utrifque carent Lexica. Similiter 
éxlopeiy apud Noftrum. Philoftr. V. A. c. 5. Appian. de B. C. 
III, p. 9358 , ἐκ τῆς εὐνῆς ἄζωστος ἐς αὐτοὺς ἐξέθορε" de in- 
fantibus ufurpatur , cum ex utero in lucem erumpunt: fal- 
fus Hippocr. Ep. ad Damag. ἐκ μητρώων γὰρ λύθρων τοιοῦ- 
τος ἐξέθορεν" Callimach. H. in Del. v. 255. idem eft προθορεῖν, 
ἐκπροθορεῖν. Maneth. VI, 53, 100. Profilire Latinis. Arnob. 
IL, p. 70 , Feminarum ex genitalibus proftlirent. HEMST. 

ead. l. 11. Ἢ καινότης ) Antea ilam vocavit 7» ξένον. 
Bounp. 

ead. l. 13. Ὡς πρὸ τοῦ) Ut antea. BROD. 

ead. l. 16. Δέδοικα δὲ μὴ) Cum viderem haec omnia effe 
confuía , non aufus fum ex ingenio folo meliorem lectio- 
nem aíferere, quam nec agnoícebant ullae editiones, nec 
Mff. Haec omnia fic puto poffe legi: παρὰ τὸν πότον, οἱ δὲ 
ἄνθρωποι τὸν “χαλινὸν ἔτι αὐτῆς δαυμάζουσι. καὶ τὴν ἁλουρ- 
ida. δέδοικα δὲ, &c. BovRD. 

Pag. 25. l. τ. Οἱ δὲ ἄνθρωποι &c-) Hoc vult: Vereor, ne, 
quemadmodum cameli nigrae magis mirabantur Aegyptii 
fraenum & ftragulam veftem, quam ipfam camelum , ita 
etiam in meo opere aliena ornamenta le&ores mirentur, 
ipfo fpreto: hoc eft, persamenam , καλλιγραφίαν librario- 
rum, ahaque fimilia. Sic miramur chartam & elegantiam - 
typorum in multis libris, quos ceteroqui fpernimus, ad rem 
ipfam quod attinet. Nihil ergo hic mutandum. CLER, 

ead. l. 2. Θαυμάζουσι) Θαυμάζωσι. MARCIL. 

ibid. Ἐπεὶ δὲ οὐδὲ) Ἐπειδὴ οὐδὲ O. fufpenfum ex anteces 
dente. MAncir. Non me fugit, quos ufus habeat ἐπεὶ tum 
in probationibus, tum fi quid obiiciatur: fed ifta nihil ad 
hunc locum. Legendum omnino videtur , ἔτι δὲ, Porro ne 
hoc quidem, fi quid ex duobus pulcherrimis confletur , ad 
venuftatem fufficit. Ab argumento priore difcedens Nofter 
aliud ingreditur ac diverfum; quo in genere commodum 
e(t & ufitatum ἔτι" de Confcr. Hift. $ 8, ἔτι ἀγνοεῖν ἐοίκα.- 
σιν οἱ τοιοῦτοι" $ 10, ἔτι κἀκεῖνο εἰπεῖν ἄξιον" nec pluribus 
in re clara indigemus. Creberrimo Codd. antiquorum vitio 
ἔτι, ἐπὶ & ἐπεὶ confunduntur. Interpretes non moror , qui 


IN PROMETHEUM. 51:3 


male haerentem fententiam obfcuriore verfione incruftare 
fruftra funt conati. In proximis Bourdelotio res peffime fuc- 
ceffit, ut fatis manifeftum eft, fi Lucianum ipfum conferas 
in Zeux. ὃ 12, ὥρα τοίνυν με σκοπεῖν, μὴ καὶ τοὐμὸν ὅμοιον 
ἢ τῷ ᾿Αντιόχῳ &c. HzMsT. 

ead. ἰ,.4. Διωλόγου καὶ κωμῳδίας) De quibus in Dial. Aie 
χατηγ. BOURD.... 

ead. l. s. Μίξις ἐναρμ..) Vide Horat. de Arte Poét. ipfo li- 
matiffimi carminis initio , tredecimque illos verfus, ni me- 
moriter jam tenes, perlegito. SOLAN. 
« ead. l. 6. Ἔστι γοῦν ἐκ δύο κωλῶν ἀλλόκοτον. τὴν ξυνθήκην 
εἶναι) Ἔστι γοῦν ἐκ δύο καλῶν, ἀλλόκοτον. MARCIL. 

ibid. ᾿Λλλόκ. τὴν ξυνθ.) Hoc eft , rerum natura diverfarum 
compofitione abfurdum , quemadmodum umano capiti cer- 

᾿ vicem pitlor equinam ungere fi velit , & varias inducere plumas , 

Undique collatis membris , ut. turpiter atrum. Definat in. pifcem. 
mulier formofa fuperne. Horat. in A. P. Etymologicum Ma- 
gnum: ᾿Αλλύκοτον, τὸ ἀνόμοιον , ἢ ἐξ ἀνομοίων συνεστώς" &A- 
λύτοκον, καὶ καθ᾽ ὑπερβιβασμὸν ἀλλόκοτον" αἰ τε, vel ex dif- 
Jimilibus con[lans: diclum efl. primum ἀλλότοκον (quafi ex alio 
genere natum ) deinde tranfpofitione literarum ἀλλόκοτον. Poft- 
€a : σημαίνει οὖν ἐξηλλωγμεόνον, καὶ ἰδιότροπον" fignificat ergo 
in aliam formam mutatum & morofum. CLER. 

ead. l. 7. Ὃ Ἱπποκένταυρος) Hippocentauri ex homine ὃς 
equo funt conflati , & propterea διφυεῖς ab Ifocrate appel- 
lantur. Compofitio diverfa & varia Hippocentaurus voca- 
tur. CocN. Duplici fere feníu veteres ufurpant: primum ad 
fignificandam rem five infolitam & portenti fimilem , five 
fitam & vera natura vacuam adhibetur: Euftath. Zvvzo- 
στάτους ἐννοίας , καὶ ἃς οὐκ οἶδε φύσις τελεσφορεῖν ad 1]. A , 
p- 102. quis enim hippocentaurum fuiffe, aut chimaeram putat? 
ut ait Cicer. de N. D. II, c. 2. Nofter in Hermot. $ 72, 
cum chimaeras & gorgonas adiungit , in animo certe Plato- 
nis habuit locum in Phaedr. p. 1211 B. qui ἀμηχάνους πλή- 
θει τε καὶ ἀτοπίῳ τερατολόγους φύσεις vocat. Cicer. de N. 
D. I, 38 , quid interefl , utrum de hippocentauro , an de Deo co- 
gitemus? Ad hanc normam fomniorum interpretes hippocen- 
tauros, atque eiufmodi alia fomniantibus oblata exigunt. 
Vid. Artemid. II, 49 , IV, 49. Sic illi veteres: nunc natu- 
rae miraculorum periti difpiciant , an maior habenda fit fi- 
des Plinio, qui H. N. VIL, 5, hippocentaurum ex Aegypto 
in mele Romam allatam íe vidifle affeverat. Deinde poni 


2 


i4 ANNOTATIONES 


folet haec vox de iis , quae diífimili genere in unum con- 
eregantur ac coalefcunt. Sic Chaeremon Hippocentaurum 
fecerat, μικτὴν ῥα ψωδίαν ἐξ ἁπώντων τῶν μέτρων, tefte Ari- 
ftot. de Poét. p. 224, v. 24. Victorius, eumque fecutus D. 
Heinfius Κένταυρον dederunt, quia eum in modum Athenaeus 
proferat XII, p. 608 E. addens, ὅπερ δράμω, πολύμετρόν ἐστι. 
& XV, p. 676 E. ego nihil in Philofopho movendum cenfeo, 
ut qui minime dubitem, quin titulus ab hac metrorum varie- - 
rate fit petitus : quo pa&o Hippocentaurum dixeris an Cen- 
taurum , perinde erit. Ad idem fcriptum pertinet , quod tra- 
dit Ariítot. de Poét. c. 24, p. 242 , ἔτι δὲ ἀτοπώτερον, εἰ jute 
“»νύοι τις αὐτὼ (de metro heroico, iambico ὅς tetrametro 
fuerat locutus) ὥσσερ Χαιρήμων" illa μίξις ἄτοπος, qualis eft 
Hippocentauri , opinionem de titulo meam confirmat. Simi- 
hi modo Nofter in Bis Accuf. $ 55, Dialogum querentem fa- 
Cit: ἱπποκενταΐρου δίκην σύνθετόν τι καὶ ξένον φώσμω τοῖς ἀ- 
κούουσιν δοκῷ. & in Fugit. $ το, feu Lucianus, five quis alius, 
non inficete quidem Sophiftas traducit , velut Hippocentau- 
rorum genus quoddam , σύνθετόν τι καὶ μικτὸν ἐν μέσῳ ἀ- 
λαζονείωας καὶ φιλοσοφίας πλαζόμενον: de quibus quae notat 
Lud. Crefollius Th. Rh. II, c. 1, ἢ ad haec adiungas , nihil 
erit magnopere , cur plura defideres. HEMsT. 

ead. 1. 8. "Ecrépze Toy) Ovid. Met. XII, 394, de Centauro: 
Si modo naturae formam concedimus illi. SOLAN. 

ead. l. 9. Ὑβριστότατον) Placet ὑβριστικώτωτον. BROD, 
Brodaeus loco citato pro ὑβριστότωτον legit ὑβριστικότωτον" 
debuit ὑβριστικώτατον. Fateor, me nefcire , num Graeci di- 
cant ὕβριστος, unde deberet oriri ὑβριστότωτος" neutiquam 
tamen ὑβριστότωτος reiiciendum efle, convincat vel unus 
Ariftophanis in Vefpis locus, ubi v. 1294 legitur: Τούτων &- 
πάντων ἣν ὑβριστότωτον μακρῷ. Vides verfum iambicum. Ad- 
de H. Steph. ( qui & hunc ex Ariftophane producit verfum) 
ὑβριστέτερον quoque ex idoneis auctoribus probantem. Vo- 
cem ὕβριστος Dukerus eruit ex Etymol. M. v. Πύστις. [ΕΝ 5. 

ibid. Χρὴ πιστεύειν τοῖς ζωγρώφοις) Hac de re copiofe Phi- 
loftrat. Liban. Greg. Nazianz. BOURD. ; 

ead. l. 12. Τὸ ξυναμφ.) Τὸ οἰνομέλι. BROD. Utitur hoc lo- 
co Fabrot. ad Theophil. Inft. de Rer. Div. $ 25. Vid. L. 9 - 
D. de Ταῖς, vino vel ol. leg. ubi mu/fum & oenomeli quafi di- 
verfa. HEMsr. n 

cad. Ll. τς. Ἢ μίξις συνέφθειρε) De induftria τὸ συμφθείρειν, 
cuius fignificatio fit ambigua , Lucianum , ut erat perquam 


IN PROMETHE U M. 213 


eruditus, pofuiffe credo. Pi&oribus, unguentariis ac tin 
&oribus propria φθείρειν, φθοραὶ & συμφθείρεσχαι de colo- 
rum unguentorumque diverfi generis mixtura: hac quidem 
temperatione fua cuique perit pulchritudo , & corrumpitut 5 
fed arte tamen alius exfiftit color, qui naturalem faepe vin 
cat. Iftas voces illuftravit L. Kufterus ad Ariftoph, Plut. v. 
$30. quarum tamen haec virtus iamdudum explicata fuerat 
ἃ Caíaub. ad Pert. S. IT, v. 64, Gataker. ad Marc. Anto- 
nin. VI, 50, & Fr. Iunio de P. V. III, c. 5, $ 5. Ea men- 
te Dionyt. Halicarn. quem certe interpres non intellexit , 
Ícripfiffe puto de tribus Graecorum literis duplicibus, 2;- 
mA δὲ Afyoucis αὐτὼ ἤτοι διὸ, τὸ σύνθετω,. εἶναι τὸ μὲν Q 
διὰ τοῦ σ καὶ d. &c. συνεφθαρμένων ἀλλήλοις, x2 ἰδίαν φωτ 
νὴν λαμβανόντων" περὶ Ξυνθ. Ὄνομ. p. 22, v. 25. Neqne ali- 
unde ductum eft illud Statii Ach. I, 307, Lace Ma[fagetae 
veluti cum pocula fufcant. Sanguine puniceo , vel ebur. corrumpi- 
tur oftro: ubi fucant N. Heinf pro. fufcant nequaquam mi- 
hi probatur: noti funt Homeri verfus, quorum fuaviffima 
venuftate capti & hic, & Virgil. Aen. XII , 67, & alii ροῦ- 
tae Latini certatim eos exprimere contenderunt. HEMsT. 

Pag. 24. 1l. 5. Τῷ Διονυσίῳ) Sacris Libero patri ludis. BROD; 
Nempe Dionyfiüs, feu die fefto. Bacchi, populo. folebant 
dari ludi fcenici. Vide Ariftoph. Schol. ad.Nub. v. 11, & 
alibi faepe. Horat. Epp. lib. 1, Ep. E, 139, & feq. vide & 
Artem Po&ticam a v. 220. Sic nata Comoedia, quod pluri- 
bus perfecuti funt 1f. Cafaubonus. de Satirica Graecorum 
Poéfi, & G. L. Voffius in Art. Poét. CLER, Pro. Διονυσίῳ 
Mf. uti oportet, habet Διονύσῳ: neque vero. Bacchus Διο- 
νύσιος ; fed Διόνωσος Graece dicitur. ÍENS. Διονυσίῳ. omnes, 
quas vidi, editiones; cum tamen vel infans in his literis vi- 
deat Διονύσῳ legendum. Baccho nempe fe tradidit Comoe- 
dia, &c. Res notiffima. Errorem tamen non aniinàdverte- 
runt , nec Coel. Rhodiginus, qui Ant. Le&. ]. IV, c. 17, haec 
Luciani Latine reddens, τὸ Dioayfo etiam Latine retinet ; nec 
Brodaeus, qui eandem fcripturam retinet Mifc. TX , c. s. 1n- 
fra in Deor. D. XVIII, ubi de Daccho agitur , identidem in 
verfione Dionyfius, Diony , intrufum vides , ubi Graece re^ 
ἔχε id nomen Διόνυσος fcribatur. IDEM. Διονύσῳ legendunirre- 
&e monuit lenfius. Emendationem, per fe liquidam , firmant 
Ox. Coll. & W. Impreffi omnes corrupte Διονυσίῳ. SOLAN. 

ead. 1. 4.. Ἐν ῥυθμῷ) Sic Dial. σερὶ ópy ác. Angl. ῥυθμῷ 
ἔβαινε. ΒΘυΒΡ.. 

O 4 


Li 


46 ANNOTATIONES 


ν ὦ 


ead. l. S." Eviore καὶ τὸ ὅλον δίς.) Verfio Lat. Interdum etiam 
anapaeflicis verfibus plerumque in fublime evetía, dialogi focios 
fübfannabat. Prava haec verfio a prava diftin&tione eft or- 
ta. Quid interdum & plerumque in uno membro? Diftinguen- 
da funt verba hoc modo : 'E. καὶ τὸ ὅλον ἀ. μ. ἐποχουμένη, 
τὰ 7T. 7. τοῦ d. &. €y A. nam τὰ πολλὼ pertinet ad mem- 
brum pofterius. verte igitur , /nterdum etiam omnino anapae- 
flicis verfibus vetla , multa in Dialogi focios fcommata conüciebat. 
Sic πολλὰ ^oid opsic Sur dixit Nofter in Somnio ὃ 4, & πολ- 
λὰ κατηγορηθήναι in Tim. $ 38, τὰ πολλὰ ἐπισκώπτειν in 
Dial. Mor. I. Πολλὰ καταρᾶσδαι ἀνδράσι πονηροῖς dixit Co- 
mic. in Lyfiftr. v. 816. Simihlter Latini, multa invehi in ali- 
quem. L. Bos Obf. Crit. c. V, p. 19. 
ibid. "Avec. μ. ἔποχ oujsérr) Secutus fum L. Bos re&e di- 
ftinguentem : idem monuit de Ell. Gr. p. 142. Miror inter- 
pretum in fuüblime eve&fa , quafi anapaeftis ve&ta Comoedia 
tanquam Pegaío quodam in altum evafiflet. Singularis eft 
uaedam atque elegans in ifta loquendi formula poteftas. 
Plato de LL. IV, pag. 818 E. ἐπὶ δὲ τῆς ἐλπίδος ὄχ ούμενοι 
ταύτης. illa fpe vetti & confifí: nitide Alexand. Aphrodi(, de 
Fat. 119, é&moy eie Sau τοῖς ἀπορουμένοις. dubiis inniti non ali- 
ier ac ff certiffima forent. Sic igitur comoediam puto μέτροις 
ἀναπαίστοις ἐποχεῖσδαι., quando confidentius in fcenam 
procedit, in philofophis irridendis modum paene non fer- 
vans. Illud infuper , quo magis vis phrafeos elucefcat , anim- 
advertendum videtur, veríus quafi vehiculum aliquod ora- 
tionis fpe&tari: Empedoclis , Parmenidis aliorumque carmi- 
nia λόγοι εἰσὶ κεχρημένοι παρὰ ποιητηκῆς, ὥσπερ ὄχημα, τὸν 
ὄγκον καὶ τὸ μέτρον, ἵνα τὸ πεζὸν διαφύγωσι" ita Plutarch. 
de Aud. Ροξι. p. 16 C. de Pyth. Or. p. 406 E. κατέβη ἀπὸ 
τῶν μέτρων, ὥσπερ ὀχημάτων, n ἱστορία. Porro Davifius 
utitur hoc loco ad assa dcitdag: Ciceronis vulgatam le&tio- 
nem T. Q. III, c. 24, porentifftri regis anapaeflum ; ubi Lam- 
bino placebat anapaeflicum , fine caufa. Dionyf. Halic. A. 
R. I, p. 20, v. 24, ἀνάπαιστον ὑπὸ τοῦ XopoU λεγόμενον. 
Nofter Symp. ὃ 18, ἀνάπαιστα συγκροτῶν, quod Berglerus 
opportune notat ad Alciphronis ἀνάπαιστα εὔκροτα ἔπι- 
λέγοντες IIL, p. 368. Ammian. Marcellin. XXIV ,6, p. 441, 
velut pedis anapae[li praecinentibus modulis: ibi vide H. Vale- 
fium. HEMsr. 
ead. ἰ. 6. Ἔποχ ουμένη) Ἔπηχ ουμένη. MARCIL. i 
ead. l. 7. Φροντιστὰς xa) μετεωρολέσχ as) Socratem ac reli- 


IN PROMETHEUM. 58:7 


quos philofophos. BRop. Socratem procul dubio innuit , ab 
Ariftophane in Nebulis fub(annatum, & φροντιστὴν & μετ- 
εωροφένακα, vocatum. PALM. Apud Ariftoph. 1. c. dicun- 
tur μεριανοφροντισταὶ , & alio in loco μετεωροφένοικες, Sed 
quia variant hae voces a Lucianeis, videtur aut alias eiuf- 
dem poétae refpexife fabulas, aut aliorum Comicorum. Ego 
Eupolidem refpexiffe crediderim , qui & ipfe a Noftro nar- 
ratur in Socratem fabulas fcripfiffe. Nihil tamen ea de re 
Diogenes Laértius. Sed Xenophontem adi in Sympof. pag. 
ed. St. 520, 55. ubi difces, eo nomine folitum fuiffe voca- 
ri Socratem. Αρώ σὺ, ὦ Σώκρατες, ὃ €PONTIZTHE ézixa- 
λούμενος ; fed & feqüentia in ipfo Xenophonte legito, ut & 
rationem illius cognominis diícas, ὃς ipfum Socratem ea de 
re audias opprobria in fe ia&a diluentem. SoLAN. 

ead. 1. 8. Μίαν τ. προέλευσιν) Hoc eft , illa fola de cau- 
fa procedebat in publicum , ut eos irrideret. Ad Ariftopha- 
nis Nubes refpicit, quae in eum folum finem factae erant, 
ut infamaretur Socrates , una cum difcipulis. Προέλευσις. 
τὸ προελθεῖν, inquit Hefychius , hoc eft, zz cenam prodire , 
procedere. CLER. Angl. προσαίρεσιν. BounD. Veriflima lectio 
“προαίρεσιν, quam praefert ed. 1. & agnofcunt Codd. P. L. 
δὲ Galaei Colle&anea; nec longe abludit Angl. Mf. Eadem 
voce alibi utitur. zpeéAsuciv , quod alias edd. infidet , ὃς 
ipfum M. Cod. & Ox. nihili eft. Vorftius margini adfcripfit 
1. e. δδόν. SOLAN. Προέλευσιν re&e 1, Clericus exponit, cui 
prorfus affentior. Quid fibi voluerit H. Stephanus in Thef. 
T. L, p. 1275, fane non video. Quamquam vrpoaígeciv in- 
gerant C. A. & ed. 7. plus tamen apud me valet meliorum 
membranarum & ed. Z7. auctoritas; quam ne me temere 
fecutum putes, dum paucis ago, illa mihi video tradenda , 
quae, quando occurrunt fingula, non difficilia quidem ple- 
raque , fed, quo communi nexu inter fe cohaererent , pa- 
rum videntur intelle&a. Qui domo in publicum prodeunt , 
“προέρχονται; ἔξω προελθεῖν Antonin. de R. S. XI, $ 28. προ- 
ελθεῖν ἐς ἀγορὰν Philo Iud. p. 793 C. fic in Dione Chryf. 
— XXXII, p. 392 D. οὔτ᾽ àv Ἰσως προέλθοι, δ᾽ ne domo quidem 
- «d emendum aliquid fe moveat , capi poteft: fed ibi malo σροσ- 
ἔλθοι. σ:ροϊένει! εἰς τὸ δημόσιον, Plutarch. Cat. Min. p. 762 
C. ea mente Luciano in Somn. $ 9, εὐτελὴς τὴν πρόοδον. 
qui nullo ftipatus amicorum comitatu , quemadmodum ho- 
mines nobiles & clari folent, (vid. Necyom. $ 12.) fed ob 
vilitatem vitae contemtus ac folus in publicum prodit: tales 


18 ANNOTATIONES 


quoque potentium feminarum -rgéoder, vel, qua voce fre: 
quentius appellantur, ἔξοδοι. de quibus alio loco dicam. De- 
inde προέρχονται. qui magna cum pompa, eaque publica δὲ 
quafi triumphali procedunt. Confulum folemnes proceffus 
vel procefliones προύδους Iuftinianus Nov. CV, προελεύσεις 
"Theophilus Inft. de Rer. Div. $ 48, vocant; illud enim apud 
hunc multo , quam προσελεύσεις,, malo. De facris Ecclefia- 
Ílicorum feftifque proceffionibus vide I. Meurfii & Car. du. 
Freíne Gloff. in Προέλευσις" recentioribus idem vocabulum 
pro triumpho in ufu fuit. Euftath. ad Il. ^, p. 1292, v. 16, 
ἔντευθεν γὰρ περὰ τοῖς ὕστερον W πομπὴ καὶ τὸ πέμπειν ἐπὶ 
Ὡριαμβικης προελεύσεως" & fignatius ad Il. 1, p. 762 , qui lo- 
cus C. Fabrottum non fugit: ὅθεν καὶ πομπὴ ὃ Spfeufos , 
ὃν προέλευσιν i) κοινὴ γλῶσσω λαλεῖ. πρόοδον dixit Thom, 
Mag. in Πομπή. 'Tum porro alia quaedam huic verbo addi- 
ta eft poteítas in concionem prodeundi , orationem in fena- 
tu vel cum populo habendi: Dionyf. A. R. VIIL, p. 507; 
V. 28 , προελθὼν ἐπὶ τὸ βήμω" quod cum Sylburgio in a- 
ελθὼν mutatum nolim : fimiliter enim Plutarch. in Craff. p. 
550 E. ἀναβὼς ἐπὶ τὸ βήμιω καὶ προελθών ipfumque hoc :n 
Cat.- Min. p. 780 E. ἐπὶ τὸ (np, τοῦ Κάτωνος προελθόντος. 
nec maior eft caufa, cur quidquam novetur VIII, p. 465, 
v. 28, τοσαύτην νεύτητω ἐξ ὃνὸς ἔθνους διαφόρου σφίσιν ἐπὶ 
τὴν δέον προελθεῖν" quam lectionem cum ipía tueatur ftru- 
&urae forma , repudiandum cenfeo σροσελθεῖν V. C. δὲ Por- 
ti. Apud Ifidor. Peluf. Epaminondas eis ἐκκλησίαν καλούμιε: 
yos παρητήσωτο προελθεῖν &c. II Ep. 146. In Socratis H. E. 
ΠῚ, 25 , fervandumne fit σροελεύσεις ποιεῖν τῷ βασιλεῖ, an 
cum H. Valefio praeferendum προσελεύσεις , non fatis ha- 
beo conftitutum : fi retineas, recte de fe&tarum inter Chri- 
ftianos principibus eo fenfu dicetur , quafi nunc e latebris , 


quibus te Iuliani metu continuerant , proreperent, Iovia- ; 


num Imperatorem quifque precibus adituri , fuis ut partibus 


potiffimum faveret. Eadem plane forma πρόοδον, πρόσοδον ἡ 


vel πάροδον ποιοῦντωι apud Atticos, qui ad Senatum, aut 
pro concione cum populo agunt, apud Chriftianos, qui fa- 
cras conciones habent : utrumque erudite declaravit H. Va- 
lefius ad Eufeb. V. C. IV, 29, σχολῇ δὲ λογογρωφῶν σὺυν-- 
εχ εἴς ἐποιεῖτο τὰς παρόδους δίς. $$, συνηθῶς δὲ τὰς πρού- 
δους ποιεῖσδαι. Moris autem erat Athenis, ut, qui Senatus 
adeundi vel populi poteftatem fibi fieri petebat , nomen & 


rem , de qua fit dicturus, in tabella perfcripta profiteretur ; 


. IN PROMETHEUM. 219 


hoc fait τὴν πρόσοδον ἀπογρέψασδαι" Iocr. Or. Ar. p. 147: 
E. five etiam fimplici verbo ygz4L2e32r id quidem legas in 
Timocratea Demofth. p. 781 A. πρόσοδον. γράψωσϑαι πρὸς 
Τὴν βουλήν" referre ad Senatum laxe nimis Wolfius interpreta- 
tur: hoc Timocrati Orator crimini vertit , quod tulerit le- 
gem οὐχ εἰς τὴν βουλὴν, οὐκ εἰς τὸν δῆμον εἰπὼν περὶ τούτων 
οὐδέν. Si copia dicendi non concederetur , λόγου εἴργεσται!ν 
éxXA eleg Sut , οὐ τυχεῖν dicebantur: fin contra , λόγου 7vy- 

ἄγειν, προσέρχεσδαι τῷ δήμῳ. Demofth. pro Cor. p. 474 

. (ru péoy ec 3e eis τὸν δῆμον, & fingulari quodam modo 
πρύσοδον ποιεῖσισαι" Ifocr. in initio Áreop. & ad finem p. 157, 
τῆν τε πρόσοδον ἐποιησάμην, καὶ τοὺς λῦγους εἴρηκα τούτους" 
Aefchin. in Tim. p. 11, v. 43, τῆς γὰρ βουλῆς τῆς ἐν ᾿Αρείῳ 
πἄγῳ πρόσοδον ποιουμένης πρὸς τὸν δῆμον" idemque περὶ τῆς 
ἘΠαρώσρ. p. 35, V. 30 , 37, commemorat τὰς εἰς vel pos τὴν 
βουλὴν τῶν πρεσβέων προσόδους. Libanius etiam de eo potuit , 
qui damnatus a iudicibus ad populum provocat , caufamque 
fuam apud cives agit : in Προθ. Declam. XXX , p. 689, repe- 
rias, οὐ γὰρ ἐπ᾽ ἀδήλοις τοῖς ἀδικήμεισι ὃ λέγων ποιεῖται τὴν 
σπρθοδον" at in oratione prima , οὔτ᾽ ἂν ἐδεήθην προσόδων. Pa- 
ri virtute Sophiftae οἱ εἰς τὰ πλήθη παριόντες fupra $ 2. οὔτε 
εἰς τὰ πλήθη παριὼν τοὺς βουλομένους ἀκούειν ἀργύριον εἰς- 
“πράττω in Ep. Socrat. p. 2, & fimpliciter οἱ παριόντες apud 
Demofth. Olynth. III, p. 38 A. quod re&e Scholiaftes in- 
terpretatur , oj δημηγοροῦντες. lam fcenicis a&oribus haec 
eadem non difpari ratione conveniunt. Schol. Ariftoph. ad 
Equ. v. 608 , τοῦ ὑποκρίτου “τροερχ ομένου, acfore in fcenam 
prodeunte. Plutarch. Nic. p. 524 E. λέγεται δ᾽ ἔν τινι y epiryfor, 
“παρελθεῖν οἰκέτης δες. Andronic. Paraphr. Eth. Nic. IV, c. 
3, p- 210, τοῖς κωμῳδοῖς yy ὡρηγῶν παριοῦσι" quorum pra- 
vam D. Heinfii verfionem iure caftigavit Salma. de Uf. p. 
57, ipfe viciffim merito caftigatus a Def. Heraldo An. in O. 
ad 1, A, & R. VÍ, c. 8. paulum quidem illud Synefu diícre- 
pat de Prov. II, pag. 128 D. ἐν τοῖς δεώτροις" καὶ δεῖ vivas 
προεξελβόντα διαλεχθῆναι τῷ δήμῳ. τι μετὰ μικρὸν ὄψεται" 
nam hae prologi funt, aut eius, qui nuntii perfonam fufti- 
nebat, partes, antequam ad ipfam fabulam actores aggre- 
diantur : fed quod mox fequitur, plane congruit , περιμένειν 
δεῖ καταπεμπόμενον τῆς “προύδου τὸ σύνθημα" ἣ πρόοδος ni- 


. hil aliud, quam ἢ προέλευσις, quando figno dato in fcenaim 


procedunt actores. Atque ob has quidam rationes gradum , 
ut puto , tuebitur jj σροέλευσις᾽ non quin rede dici poflit co- 


$20 ANNOTATIONES 


moedia μίαν ταύτην προαίρεσιν πεποιῆσδαι τοὺς φιλοσόφουξ 
ἐπισκώπτειν, quemadmodum Chryfoftom. T. VII, p. 422 
E. καὶ μία σπουδὴ (mulierum fcenicarum) πᾶσαν ἐκ βάθρων 
ἀνασπάσαι τὴν σωφροσύνην" fed quod illud eruditius fit, & 
niagis accommodatum. HrMsrT. 

ead. l. 9. Διονυσ. ἐλευθ.}ὺ Hoc eft, libera di&eria , quibus 
licebat uti fefto Dionyfiorum: quae /ibertas vocatur ab Ho- 
ratio & /icentiz. Eleganter coniungit cum hifce Lucianus 
verbum καταχεῖν, perfundere. Horatius de homine dicteriis 
acriter profciilo lib. I Sat. VIL, 32 : “κε Graecus poftquam eft 
Italo perfufus aceto. Perfius. CLER. De Διονυσ. ἐλευθερίᾳ co- 
pioífe PAioflr. dico ad Heliod. Bounp. | 

ead, 1. το. ᾿Ἀεροβατοῦντας) Ex Ariftoph. Neb. ut haec to- 
ta narratio: fic in Charont. ὃς lcarom. Bounp. Ariftoph. 
Neo. v. 4, Sc. Ill, A. L, ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον. 
Socrati tribuit. Adde Plat." Avoa. p. 7 C. SorAw. 

ead. |. 1. Νεφέλαις) Inde titul. pian Νεφέλαι, ex qui- 
bus hic locus integer defumtus. Bounp. 

ead, ἰ. 12. Ψυλλῶν mud ipsa) Reífpicit procul dubio hos 
verfus Comici in Nebul. AG. 1 , Sc. 2: 

᾿Ανηρώτ᾽ apri Χαιρεφῶντα XoxpaTnS 
Ψύλλαν ὁπόσους ἅλλοιτο τοὺς αὐτῆς πόδας. 

Hoc alibi faepe tangit, dum Socrati, Platoni , & aliis in- 


fultat. Bovn». A. I, Sc. II. Introducitur Socrates dimetiens 


ὁπόσους φύλλα τοὺς αὐτῆς πόδεις ἄλλοιτο. V ORST. Eandem 
calumniam tangit etiam Xenoph. loco fupra citato. SorAw. 
Notarunt L. Bos Obf. Crit. c. 12, p. 64, & L. Kufter ad 


Ariftoph. Nub. v. 145. Adde Eunap. in Aedes. p. 38, ψυλ- | 


λῶν πηδήματα κατειμωκώμενος" ubi plura. Synefius iftos Co- 
mici verfus praecipue, quafi rotundiflime decurrentes, lau- 
davit in Dion. p. 40 B. HEMsr. 

ead. l. 15. Δὶς διὰ πασῶν.) Eraímus in Proverbio , Zie 
διὰ πασῶν. BROD. Proverbium a muficis mutuo fumtum , 
quo maximum difcrimen & longiffimum intervallum fignifi- 
catur. Vid. Eraím. Chil. Hoc ufus eft Lucian. in lib. de Con- 
Íícr. Hift. & in fermone, qui eft de Mercede fervientibus. 
CocN. Utitur paffim hac comparatione. Bounp. Vetuftio- 
res mufici , uti ex hoc proverbio patet , íÍcalam fuorum to- 
norum non ultra duas, quas hodie dicimus , o£zvas exten- 
debant. V. Erafm. Chil. faepius ufurpat Nofter, ut &. μισῶ. 
€. I1 , συγγρ. C. 7, & ἀπαιδ'. c. 21. SOLAN. 


in Schol. col. 1. l. 2. Ἔν ταῖς Νεφέλαις) Ex eadem Arifto- 


IN PROMETHEUM. 22r 


phanis fabula μετεωρολέσχ ove produxit Suid. in Mereopoxo- 
σεῖς. Ibi tamen hodie nulli reperiuntur μετεωρολέσχ a1, fed 
μετεωροφένειχες v. 532 , μετεωροσοφιστὴς v. 359. Apud Scho- 
liaften exftant ad v. 223, 330. HEMsT. 

ibid. col. 2. l. 1. "Apígrevos) Adde 6 'Ap. ut Ariftonis filiue 
Plato. HEMsT. 

Pag. 25. l. ς. To Sv τῷ ἄῤῥεν! ) Hac de re Phaedrus fine 
Fab. & ibiinterp. Bovnp. Mi(cet hic Lucianus duo figmen- 
ta: Poétarum nimirum figmentum de Prometheo, quem ho- 
mines e luto formaíle dicebant, & Platonis de primis ho- 
minibus, quos primum «re ὕνους fuifle ait in Sympofio, 
deinde in duas partes fectos. CLER. 

ead. ἰ. 6. Ἐγκαταμίξας) Recte , ne quis coniedtet cvyxa- 
7ap.. Nofter de Confc. Hift. αὶ 15, τὸ λευκὸν ἐγκαταμίξῃ πολὺ 
70 φαρμάκῳ: Achill. Tat. IV, p. 261. Pari modo Scriptor 
de Mund. p. 13, v. 8, χρωμάτων ἐγκερασαμένη φύσεις, pro 
συγκερ. HEMST. 

ead |. 7. Τοιοῦτο φωνοίην) Nefcio quid ita cun&as edd. in- 
federit vitiofum illud φωνοίην pro φανείην aut φανοίμην, quod 
vel Grammaticae leges expelli iubeant. Praeterea legendum 
fine dubio τοιοῦτος, id eft, ὑμοιόν τι τῳ Προμηθεῖ πεποιηκώς" 
mapis etiam eo metu commoveor, ne alia quadam in re talis yi- 
dear , qualem fe Prometheus praebuit. HEMST. 

ead. ἰ. 8. Ὄστα παρ.) Aeíchylus in Prometheo. BROp. 

ead. l. 9. Κεκαλυμμένα τῇ πιμελῇ ) Sicin Prometh. & Dial; 
Prom. ὃς ἴον. ex Hefiod. 1 Oper. Bounp. 

ibid. Τέλωτα) Tovrée Ti , γέλωτα 'κωμικόν. BROD. 

ead. I. το. Φιλοσόφων) Sic ed. 1. Reliquae φιλοσύφῳ, quod 
etiam in O. & M. eft; duriufcule, quamvis exttet ég.. 45. 
P. & B. 2. φιλοσόφου. SOLAN. Lectionem ed. 1. interpolatam 
utique valere iuffi: quomodo γέλως xepaxos, fic & σεμνό- 
τῆς φιλόσοφος" τὸ κυριώτερον ἀντὶ κτητικοῦ , ut folent Gram- 


.matici, quo nihil eft frequentius. Sic φιλόσοφος χ ἀρακτὴρ 


λόγου Apollon. Tyan. Ep. XIX. βίος Eufeb. H. E. VI, 5, 
φιλόσοφον illos, σχῆμα Origen. in Celf. I. HEMsT. 

ibid. Τὸ γὰρ τῆς κλεπτιχῆς, καὶ γὰρ κλεπτικῆς 0 Sete, ὄπα 
εἴὙΎΞξ τοῦτο μόνον. οὐκ ἂν εἴποις ἐνεῖναι τοῖς ἡμετέροις.) Lati- 
nos interpretes fi confulas , nihil hoc loco eft obícurius. Sic 
enim vertunt: Quod enim eft furti. (nam furti eft aliquis Deus) 
apage hoc folum , non dixeris ineffe noftris fcriptis. Non poterat 
infulfius. Quis enim intelligat , quod ef? enim furti ? dein quid 
hoc ad rem, effe furtorum Deum , five is fit Mercurius, (5 


$20» A NNOTATIONES 


ve quis alius? Non perceperunt mentem Luciani, Primo poft 
€7«'ys cum veterioribus editionibus pone diítin&ionem. 
ἄπαγε" τοῦτο μόνον, & verte: fed quod ad furandi artem atti- 
net , ( nam & furandi arte hic Deus infignis ef) abfit. hanc fo- 
"lam noftris ine[fe non dices. Forte, inquit Lucianus , Prome- 
theus dicor , quod furatus fim , ut ille ferula ignem eft fura- 
:tus & coelo fubduxit. Apage, hac fola in re nunquam Pro- 
metheo comparabor. GRaEv. Facilem & veriífimam Grae- 
- vii diftin&tionem fum fecutus. "Am«ye, formulam abomi- 
nandi , abfurdum aliquid procul amovendi , fic interponunt: 
Nofter Amor. $ 38, ἄπαγε. μή μοι γένοιντο" Pfeudol, $ 51. 
Chryfoftomo frequens: οὐχὶ τὸ σῶμά ἐστι τὺ τυφλοῦν τὴν 
ψυχὴν, ἄπαγε ἄνθρωπε, ἀλλ᾽ n τρυφή" Hom. XXXIX, ad I 
ad Corinth. Suid." Ava, γενικῃ" παῦσαι, μὴ γένοιτο. Prae- 
terea ne quid loci venuflatem turbaret , fcribendum fuit κλε- 
71125«* nam quis credat , Lucianum tam infignitam Mercu- 
rio factum iviffe iniuriam , ut in eo munere, quod totius an- 
tiquitatis confenfu folus obtinuerat , Prometheum ipfi fo- 
cium adiungeret ? fed κλεπτικὸν eum iure potuit appellare, 
quippe qui temet ipfe in cognomine dialogo ὁμότεχ νον Mer- 
curio fateatur. HEMST. 
. ead. l. 11. Ὁ Sebs) Προμηθεύς" Hefiod. ἐν Ἐ. καὶ Ἡ. BROD. 
Q Sec, ἄπαγε ταῦτο μόνον) Sic in Somnio , ἀποτρέπετε, o 
Seo, τὸ δεινόν, Hac in re utitur dictionibus ἀπερύκειν, ἀπο- 
«πρέπειν, ἀπάγειν. Quod femel monitum volo. Bounp. P. 
mendoíe , ὦ 3e»s, quod Bourdelotio & Veorftio fraudi fuit. | 
In Fl. tota parenthefis deeft; certe incommode dicitur Deus 
᾿κλεπτικῆς. SOLAN. 
IA. Ἐκεῖνα.) Scribo ἐνεῖναι. BROD. | 
ead. l. τα. Ἢ παρὸ ToU γὰρ ἂν ἐκλέπτομεν 5 εἰ μὴ ἄρα τις 
ἐμὲ διέλαθε τοιούτους πιτυκάμπτας καὶ τραγελάφους καὶ αὖ- 
τὸς συντεθεικώς ,) Unde enim furaremur? nifi quis me latet , qui 
tales pinuum incurvatores 6 hircocervos ipfe compofuerit. Sic in- 
.terpres. Quis autem ex hac verfione intelligat , qui fint illi. 
pinuum incurvatores , & quid illi hic agant, ubi de furto lo- 
quitur? Ígnorarunt σιτυκάμπτος efle centauros. Suidas, σις 
τυκάμπτης ὃ κένταυρος. fic proprie dictus eft Sinis centaus 
rus, quem Thefeus occidit. de quo Ovid. vir Metam, 
Occidit ille Sinis, magnis male viribus ufus , 
Qui poterat curvare trabes , & agebat ab alto 
"Ad terram late fparfuras corpora pinus. ; 
"Vertendum itaque, niff quis me fugit , qui tales centauros , δ 


C—————————————————es—"C—G"€" 


aiunt ^ ntl e de mark, o aom 


d nc e o9 


^ aee 


IN PROMETHEUM. 253 


Jircocervos ipfe compofuerit. (os vero dialogos ex comicis fa- 
libus, & gravibus fententiis, ex philofophicis difputationi- 
bus hauftis , compofitos , ut paulo ante oftendit , vocat cen- 
tauros ὃς hircocervos , quo fcribendi genere nemo ante Lu- 
cianum fuérat ufus. GRAEv. Perperam fcribitur , ἢ παρὰ τοῦ 
yàg ἂν ἐκλέπτομεν. COrrige , ἢ παρά ToU γὰρ ἂν ἐκλ. Ubi 
hic articulus pro τὴς ponitur, eft, veluti τὶς, particula en- 


 elitica. Similis macula in Epi&eti Enchiridio turbavit erudi- 


tos. Ait Stoicae fapientiae gravis doctor cap. 30, "Agxov οὖν 
ἐν παντὶ τῷ εἶναι φιλόσοφος" εἰ δὲ καὶ δοκεῖν βούλει, τῷ εἴ- 
ψαι σεαυτῷ φαίνου, καὶ ἱκανὸς ἔσῃ. Wolfius interpretatione 
fua palam facit, fe non intellexiffe veram mentem , & quia 
Politianus omifit τῷ eive: , ipfe non neceffarias has voculas 
iudicat. Mericus Cafaubonus nefcio quid acutum ex iis pri- 
mo elicere tentans, poft eas fufpe&tas habet. Recte noviffi- 
ma interpretatio vertit, Sin alicu etiam videri PAilofophus cu- 
gis. Ad hanc verfionem etiam Graeca accommodari opor- 
tuit, & excudi, εἰ δὲ καὶ δοκεῖν βούλει τῳ εἶναι, σεαυτῷ qaí- 
νου, &c. τῳ pro τινὶ etiam hic pofitum. Quod autem neque 
Simplicius , neque Paraphraftes illud τῷ εἴνοιι agnoícunt , in 
60 haud dubie imperfe&uores funt magiftro fuo £pi&teto, cu- 
ius ea mens eft: [d tibi in omni tempore , loco , & negotio fuffi- 
ciat , e[fe te philofophum : quod fi vero. quis fit , cul talis vidert 
-Optes , Ls , cui talis videri cupias , tu fis : tu vero ipfernet tbi. (atis 
idoneus & quaft perfettus eris , cui plülofophus effe videaris. Hinc 
etiam manifeftum , puto, eft, Epictea καὶ ἱκανὸς e», lon- 
ge plenius & perfectius effe prae Simplicii ὃς Paraphraftae 
καὶ ixeyoy ἔσται τοῦτο. lIENS. Παρώ του edendum contendit 
lenf. idque fecutus eft Hemfterh. contra edd. vett. quibus 


 affentiri codicem O. fcibendo σαρὼ τοῦ. in marg. Tunt. no- 


tavit Solanus; fed Cod. M. παρά του habere. Verum etfi res 
parvi eft, mallem vulgatum retinuifle, nam articulus rev pro 
Τινὸς pofitus, tum amittit accentum, quando τις encliticum 
eundem amitteret. At quando eft interrogantis, ut hic, aeque 
xetinet accentum , ac τίνος interrogativum , cuius vicem ge-. 
rit, quod recte difputat Mich. Rot. vel potius auctor Difler- 
&ationis Academicae, Argentoraü habitae 1716, T. Henr. Le- 
derlinus,p. 15, haec exempla afferens: Soph. ΑἹ, maft. 815, 
Τοῦ ποτ᾽ ἀνθρώπων μαθών; ex quonam hominum haec didicit, 
audivit? Et Electr. 408 , To φέρεις càd* éjimupat cul fers has 
partes. vitlimarum comburendas? ltem. 412, ᾿Εκ ToU φίλων πει- 


—-83t6i64 Gt 681 , ac 915, 932, 935, Oedip. Tyr. 365,792, 


24 ANNOTATIONES 


1041 , 1176, Oed. Col. 425, Dion. Hal. Ep. ad Pomp. p: 
129. Exempla vero, ubi τοῦ & τῳ fint enclitica, multa quo- 
que praemifit idem. ἈΕΙΤΖ. 

ead. ἰ. 13. Πυτιοκ.) Cafiigo: πιτυοκάμπτας καὶ τραγελά- 
φους, hoc eft , πιοπβγα quacdam. BROD. Pinuum incurvatorest 
quo nomine Scinis appellatus fuit, quem occidit Thefeus in- 
curvantem pinus, & ex iis alligatos homines, & in fublime 
emiflos dilaniantem. Eundem πιτυοκάμπτην vocat lib. II 
Ver. Hift. CoGw. Ἱπποκάμπας) Legebatur antehac σιτυο- 
κάμστας, Ut 2. στ. β. C. 25. (vel mendofe ITvziox —) quod 
huc non facit. v. Apollod. iII. L. aliam fcripturam exhibet, 
nifi quod illic 1—q^772s, legitur. In Ox. vero σιτυοκάμπας. 
De his coníule Spanh. & Aelian. de An. XIV, 20. Hippo- 
campos in Imaginibus defcribit Philoftratus εἰκ. p. 774. (lo- 
cum ipfum vide ad &. δ. VI.) Vide & p. 729 , ubi, ex num- 
mis, Hippocamporum ὃς Hippopotamorum figuras do&ifli- 
mus eius interpres exhibet. SOLAN. Graevio πιτυοκάμπτας 
explicanti Centauros praeivit Fr. Luifin. Par. ΠῚ, cap. 25. 
quod fi ad liquidum deduci poffet, rem haberemus confe- 
€tam. Negari quidem non poteft , apud Suidam exftare in 
Πίτυς, ὅθεν καὶ Πιτυχάμπτης (vel potius, ut Kufter. Πι- 
τυοκ.) 6 Κένταυρος" verum his in rebustantam Suidae aucto- 
ritatem non agnofco ,'qua fola nos contentos effe oporteat. 
Πιτυοχάμπτης eft Sinis vel Sinnis, (du&um a latrociniis ὃς 
nocendo nomen, quod male nonnuíquam Scinis & praeter 
linguae rationem fcribi puto) quem fuo ipfius , quod in alios 
ftatuerat, exemplo Thefeus interemit: lege I. Meurf. in Thef. 
c. V. Hunc de gente fuiffe Centaurorum , quis veterum pro- 
didit? immo tantum abeft, ut Thefeum ipfum materno gene- 
re contingeret: Paufan. I, p. 90, ἀποκτείνας καὶ Xívy τὰ 
erpos Πιτθέως συγγενῆ" quippe natum , ut nonnulli fcripfe- 
runt, Canetho & Heniocha Pitthei filia: Plutarch. in Thef. | 
p. 11 F. Iam fi forte Centauros omnes hoc epitheto exifti- 
mes affectos , quid tandem proferri poterit, unde nominis, - 
. quod a fingulari unius Sinidis crudelitate profe&um effe (a- 
tis conftat, origo repetatur? nam quod Luifinus eft com- 
mentus , quoniam bello acres kacbantur, eorum impetum piclores 
ffexis flratifque. arboribus , quacunque furebant , exprimere. folitos 
e[fe , ut alia mittam , Graeci fermonis normae prorfus repu- 
gnat. quis, quaefo , σπιτυοκάμπτας diceret eos, qui arbo- 
res vaíto corpore δὲ impetu currendi profternunt? Th. Ga- 
leus ad Apollod. III, p. 95 , ubi de Sinide pinuum inflexo- 
Ὶ 


—-9» 9 


uiri e m 


ct 


IN PROMETHEUM. 325 


re agitur, hunc Luciani laudavit locum , fed laudavit tan- 
tum, nulla parte alia le&orem adiuvans. Non me. praeter- 
eunt Ariftophanis in Ran. v. 997, σαρκοισμοπιτυοκάμπται, 
de quibus ita Schol. ὡς σαρκώζοντες μὲν καὶ προσποιουμένους 
'τὰ πολεμικὰ, οὐκ ἀληθῶς δὲ τοιούτους" ἰσχύος δὲ ἐπιμελου- 
trous" paulo plenius Suidas: Xepxecuso7. ἀντὶ τοῦ [4e y 
λοι, ὡς apri QoV Tes μὲν καὶ προσσ. &c. ubi legendum ex prio- 
ribus apparet, ὡς σαρκάζοντες" necdum enim períuadere mi- 
hi poflum , quod tamen in mentem veniffe non diffiteor , al- 
teram hanc in aliis Comici vetuftis Codd. exftitife lectio- 
nem, ἁρπασμοπιτυοκώμσται. De Sinide vero quin Schol. 
cogitaverit , cum ifta commentaretur , dubitare non licet : 
neque abfurdum eft, ut per Comicam facetiam homines in 
bello timidi, fed inanibus in rebus, quae vero periculo ca- 
rerent , robur oftentantes dicti fuerint σιτυοχάμπτωι eoque 
pertinere non incommode videatur Hefychii gloffa , 'Aspo- 
κέλαδοι, πιτυοκόμσται, eX veteri quodam Comico de- 
promta , five vocabulum utrumque demta diftinctione iun- 
gas , five ἀεροχελά δοὺς per (8 folos intelligas, aérem verberan- 
tes , ἰδίαις per aérem manibus inanem firepitur. excitantes , vel 
etiam, aérem implentes clamoribus: nam in Hefychio multae 
funt voces, & fententiae nonnunquam , quae additam in- 
terpretationem habent nuliam. Aliud Palmerio placuit σπι- 
᾿χυοκάμπαι legenti ; quod {1 quis coniecturae noftrae ante- 
ferendum ftatuat, haud equidem magnopere obnitar: ve- 
rum idem ipfum in Ariftophane Frifchlinus fpe&tavit ver- 
tens Erucofanniones, tanquam fi legendum cenfuiffet , &p- 
χασμοσιτυοκέμπαι. Sunt fane gzizvoxiu ra: genus erucarum 
ex eo nominatae, quod pinis arboribus adhaereant; qua- 
rum meminit Plin. H. N. XXII, 2, 4, Dioícorid. Alexiph. 
cap. 2. fed illae, quantum video , nihil ad Ariftophanem fa- 
ciunt, multoque minus, quamvis crebris formarum muta- 
tionibus ex aliis in alias beftiolas abeant, ad Lucianum : in 
quo retinui fand priícam le&ionem , ἱπποκάμπας, vel, ut 
Ícribi debebat, ἱπποκάμπσους, etfi ad fenfum melius congrue- 
re videantur, non aufus admittere; praeiertim , quoniam 
nullus Codex, qui quidem alienis oculis non fit infpectus, at- 
fentitur. De Hippocampis adi magnum illum I. Scaligerum 
in ConieG. p. 35, a quo fi quid in re forte, quod follicite 
perquirere non vacat , fuerit commiffum , egregiis emenda. 
tionibus certe penfatur, & Rob. Conftantin. in Suppl. L. 
L. Τρωγελάφων mentio in Ariftoph. Ran. v. 968 , qui iun- 
Lucian. Vol. 1. P 


n6 ANNOTATIONS | 


git ἱπσαλεκτρύονας" haec caufa eft, cur, fi fcripti cuiufdam 
libri ductus adfpirarent, in Luciano probarem τοιούτους iarr- 
εἰλεκτρύονας καὶ τρωγελάφους" etenim vix eft, ut ad illum 
Comici locum non reípexerit. Meminit & Plato Πολ. VI, 
P. 674 B. ἀλλὰ δεῖ ἐκ πολλῶν αὐτὸ; ξυναγ«γ εἶν &c. οἷον ok 
γραφεῖς τρωγελώφους καὶ τὰ τοιαῦτα ἹἩμιγνύντες “γράφουσι. 
Ponere quoque folent, ut hippocentaurum, pro re, quae. 
guíquam exfiftens fola cogitatione etlingitur: Euftath. in Il.— 
A , p. 102. Rogat Ariftot. initio lib. IV uz. Axe. ποῦ γάρ 
ἐστι τραγέλαφος ii σφίγξ: Vid. Stephan. in Γἄάληνος & Ber-.— 
kel. Pocula , quibus ob hirci cervique mixtam figuram im- 
pofitum fuerit τρογελάφων nomen , recenfet Athen. XI, p, 
494 D. E. p. soo E. | 

Pofiquam haec fcripferam, coniecturam mecum perquam | 
elegantem communicavit vir eruditiffimus, & pulcherrimo 
Prolegomenorum in N. F. editionem Graecam fpecimine | 
commendatitIimus I. Iac. Wetftenius; quam, quia prope ab- - 
eft, quin veram putem, celare religioni duco. Legendum | 
cenfet vir egregius τοιοῦτος πιτνοκάμπτης" quafi hunc in | 
modum Lucianus ratiocinaretur : Primus ego res plane difcor- — 
des , philofophicam gravitàtem , € lepores libertatemque iocorum | 
comicam con[oclavi : quod. inceptum audax non minorem habet - 
difficultatan , quam fi binas arbores rigidas curvando iungere ni» — 
taris: immo maioris eft artifici καὶ Tpu'y&xàqous cuyTilévat , 
χοὺς διπλοὺς τὴν φύσιν (ut Ariftides Orat. Plat. z, T. 2, p. 46, 
de Hippocentauris loquitur) i. e. non tantum binas arbores eluf- 
dem fpeciei, verum ETIAM res diverfiffmnas hircos atque cervos 
Ave Phiofophiam Comoediamegue iungere. δὲ quis ante me idem 
fuiffet conatus , is certe fama facinoris Sinim aequaret , ad meam . 
que fine dubio notitiam pervenif[et. Yam tu, quaefo, ad animum . 
revoca, quae leguntur fub finem $ 6, 'ETOAMHEAMEN ji- 
μεῖς τὰ οὕτως ἔχοντα πρὸς ἄλληλα EY NATATEIN ΟΥ ΠΑΝῪ 
IiEJOOMENA: ecce πιτυοκάμπτην. qui magno nifu in unum 
cogit confociatque nixa diverfis radicibus , & materiam mi-- 
nime fequacem tractando mollit. HEMsT. | 

ibid. Τρωγελάφους ) De his, fi lubet, confule Plin. VIII, - 
33. Cervis excepta barba & armorum pilis fimiles. Huiuf- 
modi monftrum , quod fictirium prorfus credidit Lucianus , 
vidifie fefe Salmafius narrat Plin. Exercit. 862 b. B. ed. poft. - 
De iiídem confule Spanh. 200 & 203. SoLAN. 

ead. I. 14. Τί ἂν πάθοιμι) Locutionem illuftrat Gataker, ad 
Marc. Antonin, XII, $ 16. HEMsr. 


IN NIGRINUM: 2 


ead. 1. 16. Μεταβουλεύεσϑαι) Pofl rem confulere: unde & 
Pindarus in Pyth. V, 56, illum appellat &Líroov, quafi fero 
fapientem. Hefiodus in Theog. v. $11, Haec , inquit, pepe- 


| 

xit Προμηθέα ΙΠοικίλον, «αἰολομήτιν" ἀμαρτίνοον τ᾽ ᾿Επιμηθέσ, 
' Prometheurm vafrum nominans, ac variis inflructum confi- 
lis, Epimetheum poft erratum fapientem. CoGx. 


PNIS IG REN D:M. 


. Pag.26.1. 3. ΠΡῸΣ ... .) Philofophicam hanc difputatio- 
nem Lucianus paulo poft adventum fuum Romae ícripfitfe 
videtur: in qua quam pronus in Satyram fuerit iam prodit; 
íed nondum comicos illos fales cum reliquo ornatu thea- 
rali in Dialogum invexiíle, cum haec fcriberet , palam eft: 
graviter enim hic vitia per&ringit ex graviílimi Philofophi 
- perfona, cuius famae invidit illa aetas. SOLAw. 
ibid. NIFPINON.) Romanus eflet , an Graecus, olim am- 
bigebam, quamvis de JVigrizis legiffem apud Spartianum in 
Hadriano ὃς Xiphil. p. 260, & Plutarch. 849. Nunc autem 
Romanum a ftàtuo, ob ea praecipue, quae de reditu ex 
Graecia habet c. 17, & de fundo prope Romam c. 26. SoLAN. 
ead. ἰ. ς. Τλαῦκα εἰς ᾽λθ.) Subaudiendum, porto, aut , zit- 
10. Hanc paroemiam Lucianus hic exponit , quae inde flu- 
xit , quod Athenis abundant ululae, & Atticae regioni quafi 
peculiares funt. Proinde ut abfurdum videbatur noctuam 
Athenas deportare , cum illic paffim omhia no&tuis abunda- 
rent, ita ridiculum fit homini confultiffimo confilium dare, 
CoGw. Prov. ἐπὶ τῶν μάτην ἐπισωρευόντων T1y2, τοῖς πτροῦ oe 
χουσιν, οἷον εἴ τις ἐν Αἰγύπτῳ σῖτον ἐπαγάγῃ ἢ ἐν Κιλικίᾳ, 
χρύκον. Ariftoph. Ὄρνι. & ibi Scholiaft. BounD. Vid. Suid, 
& Schol. Ariftoph. SoLAN. Utitur hoc loco Eraím. Adag. 
Ululas Athenas. Diogen. L. UL, 47: Γλαῦκα γὰρ εἰς ᾿Αθήνας, 
φασὶν, εἰ δέῃ σοὶ τὰ κατ᾽ εἶδος διηγ εἴσδσι. Noctuarum co- 
piam, quae proverbio locum dederit , Athenienfibus obie- 
cerunt Comici: praeter Ariítoph. Av. v. 502, Antiphanes 
apud Athen. XIV, p.65 5. Mox mae αὐτοῖς, quafi praeceffif- 
fet ᾿Αθηναίοις" in Tim. ὃ 9, οὐδ᾽ ἀπέβλεψα eis hv ᾿Αττιχήν" 
«καὶ μάλιστα ἐξ oU φιλοσοφία καὶ λόγων ἔριδες ἐπτεπόλασαν 
αὐτοῖς" libello fuperiore $ ς, σφαγὰς αὐτῶν, intellige, Cen- 
taurorum. Similia notavit l. Davit. ad Ciceron. de Divin. II, 
.C. 61. Ratio paulum diverfa in Ariftoph. Pl. v. 505 , zoa- 
.Ad) — πλουτοῦσι Ad Ínos αὐτὼ RUN eitpigror Sce c con- 
. pJ κ 


38 ANNOTATIONES 


tinentur in πλουτοῦσιν' eo pertinet αὐτά. v. $66, εἴ γε δεῖ 
λαθεῖν αὐτόν' Ícilicet χλέπτην. HEMST. , 

ead. ἰ. 31. Ὅπως τε νῦν £y e) Non infitior, bonam effe lo- 
cutionem: Nofter in Hermot. $ 30, εἰ καθάπερ νῦν ἔχω, 
ἀγνοῶν ἔτι" verum hoc quidem in loco ad fententiam , quae 
requiritur, parum commode refpondet. Idcirco malim, vos 
τε νοῦ ἔχω, quoque fim erga Te animo , nota loquendi formu- 
la. Lucian. "Az. περὶ τῶν Ἐ. M. X. ὃ 14, ὅπως ἔχ ei πίστεως 
καὶ σπουδῆς καὶ εὐνοίας πρὸς τὰ ἐγ κεχειρισμένα. Artemid. 
Praef. lib. IV, καὶ ταῦτα ὅπως ἐχον δυνάμεως. Paulum ali- 
ter Demofth. Ep. I, p. 190 B. φήθην χρῆναι τὴν ἐμαυτοῦ γνώ- 
μην, ὡς ἔχω περὶ τούτων, εἰς μέσον δεῖνει. Xenophon K. II. 
VIL, p. 116, οὐχ οὕτω τρόπου μόνον ἔχ εἰς. Liban. Apol. So- 
crat. οὕτω δὲ ἔχοντα γνώμης. Dixerit aliquis, exponi pofle , 
€ quemadmodum. nunc ftm affzttus: quafi fignificaret , fe, qui 
ante fuerit a ftudio philofophiae multum remotus, eo de- 
du&um oratione Nigrini memoriam monitorum integram 
confervare: fed hoc , ut tolerabile videatur, minus congruit 
cum eorum, quae confequuntur, mente. HrMsT. 

ead, |. 15. Καὶ τὸ τοῦ Θουκυδίδου) Benedictus enervavit : 
verfionem , in qua negligit efficaciam voculae primae, quam 
recte fic Micyllus expreffit , effugero fane merito etiam Thucy- 
didis illud. Hoc enim intendit auctor convincere, ut non 
modo immunis effe debeat ab infultatione proverbii Attici , 
fed etiam ne Thucydideum quidem illud in ipfum verti pof- 
fit. GRoNOv. 

ibid. ᾿Αμαθία μὲν) Hanc fententiam fic efferunt: "Auatía 
μὲν Sp&cos, λογισμὸς δ᾽ ὄκνον φέρει. Et fic Thucyd: ut patet 
etiam apud Plin. Epift. 7 lib. 4. hanc fic interpretatur D. 
Hieronym. Epift. ad Euagr. Imperitia confidentiam , eruditio ti- 
morem creat. BOURD. Vertendum , /mperitia audaces , fegniores 
ad agendum ratio facit. Nam τὸ λελογ ἐσμένον idem eft , ac λο- 
γισμός. defienatur eorum confuetudo , qui nihil fine ratione, 
nihil inconfiderate agere volunt. CrrR. In oratione fune- 
bri, quam Pericles habuit. Verba habes in Bourdelotii nota. 
SoLAN. II, c. 4o. Celebris fententia, quam multi exprefte- 
runt. Procop. Goth. III, p. 256 , ἐμπειρία γὰρ λογισμὸν φέ- 
ρουσα SpagUveg ai ἥκιστω εἴωθεν" ibi D. Hoefchelium hic 
Luciani locus non praeteriit. Vid. Menag. ad Diogen. L. VII, 
171. Synef. Ep. 153, ὀμαθίωας ἡγουμένης τοῦ Sp&covs idem 
Ep. 79, Thucydidea fententia parumper immutata : τὸ γὰρ 
ἀλόγιστον ἀνδρεῖον μὲν οὐδαμοῦ, παρὰ δὲ τοὺς καιροὺς δειλόν 


IN NIGRINU M. 229 


πε xul Spaev γίνεται. Salluftius etiam imitatur B. I. c. 7, ubi 

. plura notat eius generis lof. Wafle. Quod autem pro λογισ- 
ps Lucianus dederit τὸ Ae2oy ἐσμένον, 1n eo Euripidem eft fe- 
cutus, cui hoc frequens , Iphig. in.A. v. 568 &c. paulo ali- 
ter Philoftr. Her. p. 733 , τὸ γὰρ ἐννούν τε καὶ λελογισμένον 
ἐν οὐτοῖς μάλιστα τοῖς φοβεροῖς ἔχειν Aeneam. HEMST. 

Pag. 27. 1.5. Φ. καὶ ^.) Bourdelotium laudo , quod no- 
mina perfonarum, in aliis edd. omiffa, editioni fuae inferi 
curaverit. At iftud laudare non poffum, quod quae Lucia- 
ni partes erant, eas Z4;mico dedit. Lucianus ipfe Nigrinum 
audierat: hoc enim epiftola diferte profitetur, Ipfe itaque 
nunc Lucianus, bonis avibus, Nigrini orationem amico 
enarret. SOLAN. 

ead. l. 4. Ὡς σεμνὸς) Similiter Alciphr. I Ep. 534, ut Bet- 
glerus obtervavit. HEMsT. 

ead. l. 6. Ομοίων λόγων) Ὅμοιοι λόγοι. fermones inter pa- 
res, pari libertate & conditione habiti ultro citroque, ut 
apud Homer. ὅμοιος πόλεμος, ὅμοιος δάνωτος, ὅμοιον γῆρας. 
Eounp. 

ead. l. 7. Ὅλως) Defendi poteft , etiam ex iis, quae no- 
tat I. lenfius L. L. 1, c. τα, Malo tamen ὅλος, ut ad praece 
dens μεταβέβλησαι aptius conveniat: Tz, qui comis e[fe fole- 
bas ὦ affabilis , nunc repente mutatus es , totufque fpeciem fuper- 
δὶ geris. HEMST. 

ead. l. 12. Ὅδου πάρεργον) Era(m. in eo Adagio. BRop. 
Ut te non morer. BovnD. Non eft , nete morer, ut habet Bour- 
delotius: fed καθ᾽ ὅδου πάρεργον, obiter , aliud agendo , en paf- 
fant je fuis devenu. heureux. CLER. 

ead. ἰ. 13. Zimie avos) Sic idem alibi. BounD. 

ead. l. 14. Τρισόλβιος) Ter beatus atque felix. Bop. Sopho- 
cles apud Plutarch. de aud. Poét. ed. Hanov. an. 1599, p. 
21:— ὡς τρισόλβιοι Κεῖνοι βροτῶν οἱ ταῦτα. δερχθέντες τέλη 
Μόλωσ᾽ ἐς δου" τοῖς δὲ γὰρ μόνοις ἐκεῖ Ζῆν ἐστι. τοῖς δ᾽ ἀλ- 
λοισι πάντ᾽ ἐκεῖ κακό. SOLAN. 

Pag. 28.1. 2. Μέγα) Hanc vocem pro μετὰ repofui , quod 
in omnibus libris reperio. Rario emendationis in promtu 
eft: nihil enim hactenus narravit, ad quod τὸ μετὼ τοῦτο 
referri poffit , fed fe beatum e[fz tantum dixerat ; quo dicto - 
hic tantam tamque repentinam felicitatem , quae ei obtigiffet , 
cognofcere volens , ut edifferat hifce petit: ex vulgata nul- 
lus elici poffit fenfus , qui ex hac limpidiffimus eft. Ne di- 
cam errorem proclivem τοῦ μέγα in μετά. EN Emen- 

"» 
) 


- 


ἄρ ANNOTATIONES 


datio certiffima, quam nan mox, οὐ Saupac TW εἶναί 
σοι δοκεῖ. pauloque poft , μέγεστον μὲν ovy quae fi quis re- 
&e confiderarit , nullus eft dubitationi locus relictus; quare 
caufa non erat, cur in re clara Mff. fidem exfpectandam 
putarem. Graeci ufurpant μέγα 7i pro admirabile quid ac me- 
morandum. Plato Apol. p. τό E. ἂν δόξω τι ὑμῖν μέγα λέγειν" 
Phaedr. p. 1231 B. τόδ᾽ οὖν μέγα λέγω" Xenoph. ad Xan- 
thipp. in Ep. Socrat. p. 47, ἐγὼ μὲν γὰρ euet καὶ τὸν ϑάνα- 
τον αὐτοῦ μέγαν τε καὶ καλὺν γεγονέναι" Leo Allatius , 4t ego 
€ mortem illius magnam δ᾽ d*fiderabilem contigi[fe , mihi autumo: 
inepte, ut plura: vertendum fuerat, Etenim ego exiflimo , 
mortem eius admirabilem atque hone[lam fuiffe: de Socrate prae- 
cedit , μέγα τι ἡμῖν ἔγένετο οὗτος ὃ ἄνθρωπος, mirificam quam- 
dam nobis utilitatem ac lucem attulit hicce homo. Ariftocles apud 
Aclian. de Anim. XI, c. 4: £v δέ τι τοῦτο μέγα Κρίνετ᾽ ἐν 
Ἑρμιονεῦσι" Aelianus ipfe I, 60 , εἴ τε γὰρ μὴ ἔχουσι πόθεν 
ἀδικήσουσι, μέγα τοῦτο. lungitur aliquando δαυμα στόν" 
Athen. ex Chamaeleonte VI, p. 275 D. καὶ τοῦτ᾽ iv αὐτῷ 
μέγα καὶ ϑαυμαστὸν πρὺς εὐδαιμονίων' Chryfoftom. T. VII, 
. 422. B. οὐ ϑαυμαστὸν καὶ £y a^ quod apud eum frequens. 

daphelium vide ad » ad Corinth. XI, 14, 15. Notum,pro- 
verbium: Πόλλ᾽ cid" ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐχῖνος ἕν μέγα. Eodem 
pertinet , οὐδὲν μέγα. nihil autem magnum 6& adyüratione di- 
grum. Diogen. L. VI, 44. Ex Latinis fimilia poterant pro- 
ferri plura. HEMsr. 

ibid. K«u34) Superbis. κομᾷν indulgere genio & elatum effe. 
Ariftoph. Eq. ubi Schol. κομῶσι, τρυφῶσι. τὸ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ 
τρυφᾷν λέγεται καὶ γαυροῦσϑαι καὶ μέγα φρονεῖν. alias xor, 
κόμην ἔχ εἰν. κομεῖν, ἐπιμελεῖσσαι. Poll. Hefych. Suid. BounDp. 

ead. ἰ. 34. Ἐν κεφαλαίῳ μόνῳ) Ἐν κεφαλαίῳ, δὲ ἀκριβῶς ορ- 
ponuntur. εὐφροίνεσχαι ἐν κεφαλαίῳ μόνῳ dicuntur , qui , re 
nondum intelle&da, ad vultum amici exporre&um ὅς hila- 
rem laetantur. BOURD. 

ead. l. 7. Τετυφωμένουν) In quibufdam τετυφλωμένου" fed 
recepta letio fana eft. τετυφωμένος, ὃ ἐπηρμένος καὶ ἀλάζων, 
ἐμβεβροντημένος, ἔξω φρενῶν. τετυφωμένους hebeti ac ftolido 
ingenio praeditos fignificare tradunt veteres Grammatici , ut 
funt qui fulmine tac&ti fuere. Mofchop. Hefych. qui etiam 7v- 
φωθέντα interpretatur ἐπταρθέντα, ὑπερηφανεύσαντα. BOURD. 

ead. l. 11. Εὐθὺ τῆς πόλεως) Κεξία ad urbem profe&tus fum. 
Bnop. Romam intelligit. SoLAN. 

ead. l, τα, Ἰατρὸν 090.) Cyrus πέμψας παρὰ Ἄμασιν area 


IN NIGRINUM. 25 


ἰητρὸν ὀφθαλμῶν. Herodot. III, 1. Medici ab ocults ; oculari: : 
meminit Scribon. Lareg. $ 57, 38. ubi vide Io. Rhodium. Ot 
ὀφθαλμικοὺς ἑαυτοὺς üvopsz.Qovres. ἰατροί, Calen. de Uf. Part. 
X. Gloff. Medicus ocularius , 0902 Awaxos* habet etiam Etymol. 
p. 50. Apollinem autem prodidit Hyginus artem. oculariam 
medicinam. primum feciffe p. 328. HEMST. 
ead. ἰ. 16. ᾿Αντὶ τοῦ ἐντυχ εἴν) Supplevi ex V. Haec in G. 
C. etiam legi notaverat Solan. HgMsr. 
Pag. 29. l. 4. Εἰσωγγείλαντας) Hunc locum ufurpat Cafn. 
Sagittar. de Ian. Vet. c. XVI, 6$ 52. Servorum ad ianuam five 
τῶν Svupopoy munus εἰσαγγέλλειν. Plat. Protag. p. 220 A.. 
Xenoph. Symp. p. $10, εἶπε τῷ ὑποκούσωντι εἰσαγ γείλαις. 
ὅστις τε εἴη. Inde in regum aulis εἰσωγγελεῖς, HEMST. 
ead. 1. 5. Ἔν χερσὶ) Alciphr. L, p. 104, χάρτην διὰ p Ξιρὸς 
£x ovr" 1bi locus hica Berglero productus. £x ev fj aid icy 
μετὸν χεῖρας» idem p. 140. HEMsr. 
- ead. ἰ, 6. Προὔκειτο δὲ ἐν μέσῳ καὶ πινώκιόν τι τῶν ἀπὸ γεώ- 
μετρίως σχιημώτων κωτανγ ΕΎΡ.) Vertit interpres . poftta etiam 
erat in medio quaedam tabella , in qua geomcetricae quaedam figurae 
defcriptae erant , quafi legiflet τοῖς σχ ἤμασι καταγεγραμμές 
γον. Fgo non video, qui falva Graeca phrafi dicatur καταγες 
γραμιμένον τῶν σχχημώτον. At videtur Lucianus fcripfiffo xa- 
ταγεγρεμμένων. "Tum autem illa ita verterim, pofita autem 
erat in medio etiam tabella aliqua ex: üs , quae figuris geometri- 
cis erant coafcriptae. "Aer? autem coniungo cum σχημάτων, 
Et certe κωταγ εγρωμιμένον ἀπὸ Gy npo Tov eodem prorfus 
modo, quo infra $ 24 quis dicitur ἐπίσημος ἀπὸ τοῦ σχήμα- 
τος" & Philofophiain Revivifcentib. c. 15, Κύσμιος ἀπὸ τοῦ 
σχήματος. --- Haec iam fcripferam , cum. incidi in editionem 
Florentinam , ubi locus hic aliter difpun&tus legitur ; nimi- 
᾿ rum, Προὔκειτο δὲ ἐν μέσῳ καὶ πινώκιόν τι τῶν ἀπὸ σχ prov. 
κατα γεγρώμμένον. καὶ σφαΐρα. &c. quod eruditus le&or 
confideret. ἴεν 5. Nihil mutato opus eft , quamquam info- 
lentior dictio eft. Et in £Z exftat γεωμετρίως, quod a lenfio 
in ea defcribenda, nefcio quomodo , omiffum eft. V. A, 
Gell. I, 20. Iamblich. $ 22. Sor AN. Eso quam re&e dica- 
τοῦ σινώκιον τῶν ἀπὸ Ὑ εὠμετρίοις gy oov nunc non difpu- 
to:fifit, ut effe debet, tabella figuris geometricis defcripta. 
quorfum illud. κατα γεγραμμένον xam plane fupervacuum ὅς 
nulli ufui? ergo refingendum πινάκιον 7121 τῶν ἀπὸ γεω- 
Ἵμετρ. Ges κατα γεγροιμ μένου, tabula. mathematicis quibuf- 
,dam figuris confcripta, HEMS. 
[ pP 4 


L 


323 ANNOTATIONES. 


ead. Ll. 8. Kol σφαῖρα καλάμου) Et fphaera ex arundine, 
Sphaerae huiufmodi χριχωτοὶ vocantur. BROD. Καὶ σφαῖρα, 
Καλάνου) Sic voluit interpres, cum omnes codd. habeant 
καλάμου. in margine ΜΗ, καλάμου ἢ ἀπὸ καλάμου. Theod. 
Marcil. monuit me fe moniturum , tu «onfule. BounD. Ro- 
bertus Titius locis fuis controverfis c. 14 lib. 11 relegit, 
σφαῖρα Καλάνου &c.& fphacra Calani &c. eaque de re quan- 
tumvis copiofe differit, aut potius diíperdit opus: magiíler 
autem eius Y vo Villiomarus, five is Scaliger 4. aliud diíci- 
pulo fuo nihil praecipit, quam fe non videre , quemadmo- 
dum fphaera ex calamo fieri poffit. Utique & diícipulo & 
magiftro eius fraudi fuit, neícifíe eriam ex orichalco fila 
craíffiora dici calamos five culmos. Atqui eos id Theodo- 
retus docere potuit Orat. τα De providentia. Ὀργάνῳ γὰρ, 
inquit , τὸ στόμω ἔοικεν ἀπὸ χαλχῶν συγ κειμένῳ καλάμων 
καὶ ὑπ᾽ ἀσκῶν ἐκφυσουμένῳ., καὶ κινουμένῳ ὑπὸ τῶν τοῦ. τε- 
"VIT oU δεικτύλων, καὶ ἀπρτελοῦντι τὴν ἐναρμόνιον ἐκείνην ἠχώ. 
Dixeris Latine, Os enim, nempe hominis, inflar eff organi 
contexti de culmis aheneis , & a follibus inflati , & mott artificis 
digitis , & fonum illum harmoniae plenum efficientis &c. Idem- 
que mox dentes oris humani cum aheneis calamis five cul- 
mis comparat. Et rurfus paucis interie&tis, καὶ 75, inquit, 
£X TOV χαλκῶν καλάμων ὄργανον. MARCIL. Καλάμου vide- 
tur potius arundinem hic denotare. Vonsr. V. Th. Cr. Gru- 
ter. II, 457, ubi de Calano fomniat nefcio quis. Quin ipfe 
id in Graecum contextum admifit Bourdelotius, & ante 
eum Z. 1. Et ita fane videtur legiffe in fuo codice Micyl- 
lus. SoLAN. Apud Brodaeum Thef. Crit. T. IL, de Calano 
quaedam , nihil de hoc Luciani loco reperio. HEMsT. 

ead. ἰ. 9. Τοῦ παντὸς) Univerfi , hoc ett, mundi. BROD. 

ead, l. τς. Τοσαύτην τινώ, μου A. &c.) Interp. Tantamque 
verborum ambrofam mihi affudit , ut mihi plane videretur Sire- 
nas il'as , fí quae unquam fuerunt , δ᾽ aédonas , lotumque illum 
Homeri antiquum referre. Prorfus non tetigit fÍcopum : fenfus 
enim verborum eft, Tam dulcia mihi verba ipfius fuerunt , ut 
Sirenes , lufciniae, lotufque Homeri nugae e[fent ad haec , vel , 
ut antiqua, flulta & deliramenta viderentur ifla alia prae dulci- 
bus huius verbis. Sic re&e cepit locum hunc Schol. qui ἀρ- 
y zcv interpretatur ἀνόητον. Graeci paffim ἀρχ «iov & κρόνιον 
pro ftulto & deliro fumunt. Comic. in Nub. v. 912, Zu δὲ γ᾽ 
ἀρχαῖος" fed tu flolidus:.v. 1560, Ὁ δ᾽ εὐθὺς ὡς ἀρχαῖον εἶν᾽ 
ἔφασκε τὸ κιθαρίζειν Ἄδειν τε πίνονθ᾽" at lic continuo fubiecis 


] 
1 
s 


IN NIGRINUM. 233 


flultum effe pulfare citharam & cantare inter bibendum. Sic Latini, 
antiqua. Negligimus ifla , inquit Phil. I Cicero , & nimis antiqua 
Φ (lulta ducimus. Et quemadmodum hic Lucianus ἀρχαῖον 
“ἀποδεῖξαι. ita Ariftophanes Κρόνους ἀποδείζαι in Velip. v. 
1471: Καὶ τοὺς τρὼγῳδούς φησιν ἀποδείξειν Κρόνους Tov νοῦν, 
& Tragoedos mente flolidos effe probaturum fe dicit. Sunili phrafa 
Nofter aida ἀποφαίνειν dixit in de Mort. Peregr. $ 11: ἐν 
βραχεῖ παῖδας αὐτοὺς ἀπέφηνε, brevi illos prae fe pueros effe 
offendi. Ceterum fententiam hanc aliis verbis exprefht au- 
&or in Imag. $ 13, ὑπόταν δὲ xal τὸ καλὺν ἐκεῖνο ἀ δὴ δίς, 
Quando vero eximium illud canit, inprimis ad citharam , tunc 
utijue tacendum halcyonibus , cicadis & oloribus. Prae illa enim 
'emnia haec funt expertia cantus, (vel, canendi umperita:) quin 
& fi Pandionis filiam dicas, rudis ctiam ila & imperita , quam- 
vis vocem multifonam emittat. L. Bos Obf. Crit. c. V, p. 20. 
ead. ἰ. τό. Ὥστε τὰς Σειρῆνας) Defumtum ex Odyff. μ΄. 
Ariftaenetus Ep. 1. Petron. Sat. Bounp. Spanhemium de 
his confule (25 1.) qui inter fabulofa merito recenfet. SOLAN. 
Pag.-40. L1. Καὶ ἀηδόνας) Lufcinias. BROD. Quas hic 
lufcinias memoret , mihi non fatis conttat. Fabuloías voluif- 
fe, cetera non obícure innuunt. Confule Spanhem. 255, 
ubi de lufciniis multa. Sor aw. 
ead. l. 2. Aor) De quo Homer. Odyff. o. Eunap. Aedef. 
p. 5o. Boun». De Loto Aegyptio confule Sphanhem. 301. 
flos eius in nummis lilio fimilis. SoTAN. — — 
ibid. 'Apy ἴον ἀποδεῖξαι) Quae de voce ἀρχαῖος paulo 
ante notat L. Bos , illa quidem vera funt, & a Budaeo iam 
occupata C. L. G. p. 152. neque tamen fatis eft affecutus 
: huius loquendi forinulae poteftatem. Sic intellige: tanta me 
fermonum fuavitate perfudit, ut Sirenas illas, {1 quae mo- 
do fuerunt &c. obliteraret, earumque fuae orationis leno- 
ciniis memoriam deleret. 'Agy ziov aliquando , quod iam ve- 
tuftate obfolevit, atque ex uíu & animis hominum abiit: 
ἀρχ αἴοι νόμοι. leges abrogatae, Plato Ep. Iv, ὡς οὖν ὑπὸ “πἄν- 
τῶν δρώμενος παρασκευάζου. τόν τε Λυκοῦργον ἐκεῖνον ἀρ- 
αἷον ἀποδείξων, καὶ τὸν Κῦρον, καὶ εἴτις ἄλλος πώποτε 
ἔδοξεν ἤθει καὶ πολιτείᾳ, διενεγκεῖν. Peffime Ficinus, conare 
Lycurgum illum antiquum exprimere: neque aliter, Stephano 
nihil monente , Serranus. Sed an vertemus? Sic igitur mores 
vitamque infltue , ut Lycurgus ille & Cyrus. flultt delirique. fint 
ad te cemparati : minime vero; fenfus enim, fi quid iudico, 
certiffumus e& hic: Tz igitur , tanquam {2 omnium in te ocu 


" K Ξ 
j4 ANWONATTONES 
fint. conietft , eum in modum te compara, ut Lycurgus ille & Cy- 


rus, 6 fi qui alii unquam moribus ὦ regendorum civium arte 
praefttiffe funt. viff , obfcurati tuis laudibus obfolefcant , & non 
fola amplius magnae virtutis exempla commemorentur. HEMST. 
ead. l. 3. Φιλοσοφίαν ἔπαιν.) Improbitas nihil habet com- 
mune cum philofophia , multo minus improbi. Sic Plato in 
Ep. ad Ariftod. τὸ γὰρ βέβαιον καὶ πιστὸν καὶ ὑγιὲς τοῦτο 
ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν φιλοσοφίαν. COGN. | 
ead. l. ς. πλούτου) Ad Arrian. de Exp. Alex. IV, p. 160, 
n. 48, lac. Gronovius monet, ea voce exprimi faftum illum ex 
nimia opulentia provenientem , €" decori mediocritatifque. defpe- 
&um δ᾽ negligentiam, denique excelfum fortunae nimiae (lrepitum s. 
qui praegnans fenfus in voce Graeca πλοῦτος & Latina divitiae 
zon videtur animadverti. ab viris magnis. Lucianus Nigrin. cum 
dixiff:t πλούτου, addit tandem fubiungens χρυσοῦ καὶ πορφύρως 
καὶ τῶν πάνυ περιβλέπτων τοῖς πολλοῖς. HEMST. 
ead. ἰ. 7. Τοῖς πολλοῖς) Vulgo. BROD. ; 
ead. ἰ, 9. ᾿Ανωπεπταμένῃ) Eleganter: animo patente, (fic- 
uti Tacit. in Germ. c. 22, tanquam nullo magis tempore aut ad 
fimplices cogitationes pateat. animus &c.) quique infufam do- 
€irinae copiam cupide recipiat: contra Quia&ilian. I. Ὁ. T, 
p- 31, malora: intellectu velut parum apertos ad percipiendum ani-. - 
mos non fubibunt: quos modo cum. vafculis oris angu[li fu- ' 
perfuf'am. humoris copiam refpuentibus comparaverat. Nonnihil | 
diffidet illud Damafcii apud Suidam in Δῶρος" ἀνεπέτασεν 
αὐτοῦ τὴν ψυχὴν eis μέγα πέλαγος τῆς ἀληθείας, animam: elus 
tanquam. velis expanfts unmifit in. unmenfum: veritatis. pelagus z 
qualia funt venia magis, quam laude digniora, & ingenio | 
Damafcii in feculi vitium prono condonanda. Perforatum 
animum & tranímittentem , quidquid acceperat , Seneca da- 
bit Ep. 99, p. 487. Ett apud Hefiod. in Theog. v. 661, &e- 
νεῖ νόῳ. HEMST. 
ead. 1. 11. ᾿Εληλεγμένων) Legendum ἐληλεγχ μένων" ἐλέγ- 
χω. ΒΕΟΌ. Brodaeus Mifcell. IX, cap. 6, corrigit &ur- 
λεγχμένων. Immo fic quidem ex vocis ipfius natura fcri- 
bendum foret; fed cum non hic tantum, verum & alibi 
apud Noftrum etiam in aliis huius verbi temporibus , litera 
79 fit plane extrita , ( velut in Dialogis Mortuor. XXX ἐξε- 
λήλεγζαι. ibidem ἐλήλεγμαι. iterum. ἐληλεγμένων in. Pha- 
laride c. 9, & Pfeudomanti c. 353, & in Aíino c. 38. ut. 
& apud Achillem Tatium lib. Vl, p. 406, ὁ Σωσϑένης αὐ- 


* 


IN NIGRI N UM. 235 


d'esSele ὡς ἐληλεγμένος) forte dicendum , id facilioris enun- 
tiationis caufa Graecos factitafle. Igxs. 
ead. 1. 3$. "Ex. ζοφεροῦ &c.) Concepit hanc imaginem ex 
illa mirifica Platonis fpelunca fub initium lib. VII de Rep. 
ubi tantum non haec eadem exítant verba. Saepius eo re- 
Ápicitur , praefertim a Platonicis: vide Alcin. c. 27, Procl. 
Th. Plat. pag. 7. Platonem ab Empedocle fumfiffe docet 
Aeneas Gaz. in Theophr. p. 10. Sed hac de re plura di- 
cemus ad lamblich. Protr. HxMsr. 
Pag. 31.1. 1. Ὥστε δὴ τὸ καινότατον) Ut , quod abfurdum 
anaxime eft. BROD. 
ead. l. 2. Τῶν ὀφθαλμῶν) Sic repofuimus: ratio patet le- 
genti. Bounp. 
ibid. Αὐτὸν) ἘΔ." 1. uti Vorftius emendabat. In reliquis 
εἰὐτῶν, nifi quod P. etiam τῶν ὀφθαλμῶν. SOLAN. Corre&tio 
neceffaria: unico tantum oculo laborabat Lucianus: $ 2, τὸ 
πάθος Tb ἐν τῷ ὀφθωλμῷ" unde liquet, quam inepte Bour- 
delotius modo τῶν ὀφθαλμῶν repofuerit in ed. P. pro τοῦ 
ὀφθαλμοῦ. HEMST. 
. ead. 1. 6. ᾿Αρτίως) ἄρτι dicendum erat. Vide Ammon. v. 
ἄρτι. KUSTER. 
ibid. Ταῦρος) Haec claufula interpretatur illud τετυφωμέ- 
yov $ 1. Bouzp. : 
ead. l. 9. Οἱ Ἰνδοὶ) Nonn. Dionyfiac. Bounp. Cum In- 
, dos expeditione fufcepta Bacchus debellare non poffet , vi- 
no tandem inebriatos fertur in poteftatem redegifle: pro- 
.fert egregium eam in rem Duridis Samii locum Etymol. 
τὰ 460, v. 49. Hoc etiam inter Bacchi ftrategemata reponit 
olyaen. I, c. 1. Plura dicam ad Luciani Bacchum. R.e&e 
vero ϑερμότεροι τῇ φύσει" nam qui calidiore funt natura , 
vinum avidius appetunt. deScythis quaerit Ariftot. Probl. 
III, $ 8, cur ϑερμοὶ ὄντες, eo magis φίλοινοι. HzMsr. 
ead. 1l. 13. Μεθύων ὑπὸ τῶν λόγων) Sic apud Philoftr. & 
alios ἔρωτι μεθυσχόμενος, BOURD. 
. ead. ἰ. τς. Μεθύειν) Liban. Declam. XVI, p. 460 A. νῦν 
vigo καὶ σωφρονῶ" τότε δὲ μεθύων ὑπὸ φιλοτιμίας ἠγνόουν. 
HrMsT. . 
ead. 1. 17. Οὐδὲ γὰρ οὐδὲ κατ. αὐτῶν) Aliquid fupplendum 
in hac oratione, ut feries eius intelligatur hoc modo: Voz 


-. opinor enim , non opinor fas effe mihi [pernere eos fermones, ὥσ- 


περ καὶ οὐ δέμις ἐστί σοι τῆς δεήσεως αὐτοὺς ἀκούειν ἐπιθυ- 
MovyTos καταφρονεῖν. μέ'πες fas. eft tibi fpernere preces. optantis 


6 ANNOTOTION SIS 


eos audire , praefertim cum ille, qui audire vult , fit amicus. Ne« 
fcio an exciderit aliquid, an vero elliptica fit oratio Lu-- 
ciani. CLER. Micyllus & Benedi&us ita. verterunt, ac fi 
legiffent αὐτοῦ" αὐτῶν certe nihil habet , quocum incolumi 
fententia copulari poffit: nam fi ad λόγων referas, nimis 
inepte cum iis , quae fequuntur , cohaercbit , ut egregie M. Gef- 
nerus animadvertit ad Philop. p. 97, qui propterea aucforem, 
parum ad verborum ordinem attentum , quae di&urus erat, praece- 
pi[fe quaft , idemque fibi volui(f? exifüimat , ac fi. dixiffet , οὐδὲ | 
γὰρ κωταφρονεῖν ΤΩΝ ΒΟΥΛΟΜΈΝΩΝ 'AKOTEIN οἶμαι Sé- 
pus? neque omnino infolzns effe arbitratur , ut ex iis, quae fe- 
quuntur, fuperior expleri oratio debeat. Haec quamquam inge- 
niofe funt cogitata , & adiuvari videntur ab iis, quae fcri« 
pfimus ad initium Nigrini , haeret tamen in αὐτῶν, qu tunt 
fententiam , tum fuperbum illud aurium iudicium laedat , 
ícrupulus ingratus; cuius amovendi caufa fic mutatione 
minima refingendum cenfeo: οὐδὲ γὰρ οὐδὲ καταφρονεῖν ἄν 
σοι, vel porius, ne fuo ca(u verbum deftituatur, ἂν vov , 
οἴμκαι, Sépus" fenfu aperto , neque enim, ne fas quidem , opinor , 
efl contemtum aliquem repellere ab audiendis tam praeclaris 
lermonibus , zultoque minus , ft. € amicus fit, Φ᾽ fimilium re- 
rum fludio ducatur , qui cupiat audire: aut, fi propius etiam. 
exprimenda fit vis particulae ἂν, neque enim ne fas quidem , 
opinor , eft , ut afpernari velis aliquem &c. Οὐδὲ γὰρ οὐδ ὃ, οὐδὲ 
μὲν οὐδὲ, virtutem orationi addunt: Demofth. in Timocr. p. 
790 B. οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ ἄκων οὐδὲν ἔθηκεν ὀρθῶς ἔχ ον. Dion 
Chryf. p. 401 A. οὐδὲ γὰρ οὐδ᾽ oí ϑεοὶ φιλοῦσιν ἔτι τοὺς ἀσελ- 
γεῖς. Artemid. IV, p. 198 , οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ἐνεδέχετο τάγε 
οὕτως ἀλλήλων κεχ ὡρισμένα σωμαωτοποιεῖν &c. Vid. Apollon. 
Rhod. I, 122, 224. Maneth. Ii, 579. Mox binarum parti- - 
cularum ordinem inverte: ἄλλως τε καὶ ei φίλος &c. legi- 
tima quaedam formula , ἄλλως τε καὶ εἰ, ἄλλως τε X2 ἐπει- 
δὴ, vel ἐάν. HEMST. 

Pag. 32. l. 4. Ἐπεύδοντα καὶ ἀ.) Homerus Il. Θ, τί με 
σπεύδοντα καὶ αὐτὸν ᾿Οτρύνεις. BROD. Metaphora eft ducta 
ab his, qui curfu certant, quibus acclamatio folet addere 
velocitatem. Sumta ex illo Homer. Il. 9, 295, ᾿Ατρείδη xó- 
diee , τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν "Ovpóveie — Quid me fpon- 
te mea. properantem , maxime Atrida , Exflimulas ? Eodem allu- | 
fit Od. Q, 486, Ὡς εἰπὼν ὥτρυνε πάρος μεμανΐαν ᾿Αθήνην. 
lam dudum promtam ac cupientem his Pallada diclis Excitat. — | 
Itaque currentem incitamus , cum ad id vocamus aliquem , — 


, 


IN NIGRINUM. 237 


2d quod fuapte cupiditate fertur ac propendet. CocN. De 
hac paroemia copiofe paroemiogr. & Eraím. Boun»p. 

ibid. Καὶ εἰγεμὴ ἔφθης) Calafir. apud Heliod. lib. 2, ὠδίνω δὲ 
καὶ οὕτω “πρός TiVes ἐξειπεῖν" εἶπον ay τάχα καὶ τοῖς καλάμοις 
κατὰ, τὸν μῦθον, εἰ μή σοι προσέτυχον. Sic in Lapith. DOURD. 

ead. ἰ. τι. Τῶν παιδικῶν &c.) E Platonis Phaedro, cuius 
locum expreffit quoque Maxim. Tyr. A. 58, p. 357, ubi 
vide D. Heinfium. Non iniucundum erit contulifle ductas 
ab eadem re fimilirudines in Plutarch. περὶ À. pag. 5:5. 
Symp. VI. Qu. 6. Eunap. Prooem. p. 9. Mox αὐτοῖς retinui, 
quod pofitum pro ὑπ᾽ αὐτῶν iungi debet cum εἰρημένους, ut 
rede fecerunt Interpp. Cum certioribus argumentis erit 
firmatum, αὑτῷ διαμνημονεύειν, ἐξετάζειν, (nam i in Aeliano 
Kuhnius optime coniecit αὐτὸν) tum viderimus, an quid- 
quam hic mutari fit necefíe: illorum autem λαλεῖν ἑαυτῷ, 
ξαυτὴ cvreid viz ratio longe di(par. HgMsr. 

ead. 1.12. Αὐτοῖς διαμνημονεύουσιν) Emenda αὐτοῖς fecum , 
apud animum [uum recordantur. Plus centies in hoc fcriptore 
erratum eft in huius voculae fpiriru. Eft autem αὑτῷ δια- 
μνημονεύειν. τι idem , quod paulo ante dixerat Nofter ἀνα- 
κυχλοὺν πρὸς αὑτὸν, vel ἑ ἑαυτὸν, τὰ εἰρημένοι. & paulo poft 
τοὺς λόγους πρὺς ξαυτὸν ἀνατυλίττειν. & fimiliter in Tim. c. 
$4» βρενθυόμενός τι πρὸς αὑτόν. ubi itidem perverfo fpiritu, 
αὐτὸν legitur. In tranfitu non polum, quin confirmem le- 
&ionem "Aeliani , quam iniuria follicitarunt Eruditi. Locus 
eít in Ποικιλ. Hc 20: ᾿Αντίγονόν φασι τὸν βασιλέα δημοτι- 
x5y καὶ πρᾶον γενέσθαι. καὶ ὅτῳ μὲν σχολὴ τὰ κατ᾽ αὐτὸν εἰ- 
δέναι, xal αὐτῷ ἕκαστα ἐξετάζειν ὑπὲρ τοῦ ἀνδρὸς, εἴσεται 
ἑτέρωθεν. Hic pro αὑτῷ alii legunt αὖ τά" alius αὐτώ. At ve- 
tO αὑτῷ ἕκαστε: ἐξετάζειν i ὑπὲρ τοῦ &vd pos, eit, fingula quae- 
que , quae de illo viro mermorentur, cum animo perpendere; pro 
quo Lucianus nofter in Sacrificiis c. 1 ait, πρὸς ἑαυτὸν ἐξε- 
τάζειν. in Herodoto c. 1 & 7, exoreic3zu πρὸς ἑαυτόν. Ter- 
tius autem cafus, (qui regitur a fupprefia praepofitione 
σὺν) admodum in 'his locutionibus frequentatur. Sic in pro- 
pofito Luciani loco; fic alibi, ut in Scytha c. 6, λαλεῖν éav- 
79.in Hermotimo dicitur veritas elegantiffime, undi xifd n- 
λον ἑαυτῇ aureid viz. Sed & aliter eadem haec locutio conci- 
pitur; ut apud No(trum in Hermotimo c. 51, ὥσπέρ τινα 
ῥῆσιν. ἐπὶ σεαυτοῦ διατιθέμενος. [ΕΝ 5. C]. Ienf. αὑτοῖς, & Tips. 
E πρὸς « οὑτόν. Ael. V. H. IL, 20, αὑτῷ ἐξετάζειν ; ut Lu- 
€ian. πρὸς ἑαυτὸν, He. C. 1. SOLAN, 


48 ANNOTATIONES 


Pag. 33. l. τ. Τότε) Pro τότε legendum effe πότε & feri- 
fus fuadet & vox fequens ἤκουσαν, quae non poteft intel. 
ligi nifi de praeteritis, ut & praecedens ἄρτι. Vide amplius, 
fi lubet, Nouv. dela Rep. des lettres 1702 , p. $13. SOLAN.. 
Intellige, tunc, cum praefentes ipfis adeflent. Tollit omnem 
dubitationem Lucianus, qui mox, τοὺς λύγους, οὺς τότε ἤκου- 
σα. quando aderam Nigrino. HEMsT. 1 

ibid, Προσάμψαντες τὴν «1. &c.) Animum applicantibus me- 
moriae praeteritorum non vacat iis, quae funt ante pedes : quid 
tandem non vacat? an eyizesau, molefa affici? nihil hoc ad 
rem. Legendum 4veig3au , hoc eft, relaxari animo , praefenti- 
bus obiectis. Ita intenti funt iis, quae memoria recolunt , ut 
nihil eos avocare ab iis cogitationibus poífit. CLER. 

ead. l. 3. Ἐν τοῖς ἐν ποσὶ) Prius ἐν vacat. BRop. Dele 
prius ἐν, & interpretare ἐν ποσὶ praefentia, Proverb. Pind. Py- 
thiis Od. i, τὸ δὲ ἐν ποσί μοι. Anacr. ξυλίνους ἀστρωγάλους 
ἐν ποσὶ, ante pedes. Terent. Adelph. Sic paffim apud Lucia- 
num, ut in Dial. Mort. XII, XIII. Contra ἐκ ποδῶν, ut in 
Piícat. $ 32, & paflim alibi. Bounp. Bourdelotius delet pri- 
mum ἐν ita & ante eum fecit Brodaeus in Mifícell. IX, c. 
6. Ego vero Lucianum fcripfifie exiftimo , ἐπὶ τοῖς ἐν ποσὶν 
àyi&.4 321. plane ut in Mortuor. Dialog. XIIL, Οὕτω γὰρ ἂν 
“παύσῃ ἐπὶ τοῖς ᾿Αριστοτέλους ἀγαθοῖς ἀνιώμενος. in Apolog. 
pro Mercede Cond. c. 15, Καὶ μὰ ΔΙ᾿ οὐδ᾽ ἐπὶ τούτῳ ἀνιᾶ- 
σϑαί μοι ἄξιον. in Pro lapíu inter falut. c. 1, Ὡς μὴ πάνυ 
ἀνιώμην ἐπὶ τῷ πτοωϊσίμωτι. in de Confcrib. Hiftoria c. 58, 
Μήτε ᾿Αλέξανδρος ἀνιάσετωι ἐπὶ τῇ Κλείτου σφαγῇ. in Bis 
accufato c. 11, Καὶ ἠνιώμην ἐπὶ τῇ τοῦ πώγωνος δικοιότητι. inl 
de Gymnafiis cap. 58 E. Ὁρᾷς μητέρας ἀνιωμένας ἐπὶ τοῖς 
γιγνομένοις. & in Epiftolis Saturnalibus c. 20, Ηττον ἂν ea 
1631 ἡνιώμεθω, ἂν ἐπ᾽ αὐτοῖς. Patet au&tori noflro placuiffe , 
eam praepofitionem ἐπὶ, quae alias folet omitti , faepe ad- 
aere. [ENS. Τοῖς ἐν σοσὶν ed. 7. uti Vorftius emendabat; non 
ut in reliquis , ἐν τοῖς ἐν 7. ut lenfii emendatione opus non 
fit. SOLAN. Si $ 21 vitio caret γελᾷν ἐν τοῖς γιγνομένοις, nihil 
eft caufae, cur hic tolerari nequeat àvize3a4 ἐν τοῖς &c. 
verum utrobique corrigendum credo ἐπὶ, atque adeo Ien- 
fii coniecturae idoneis exemplis munitae fubfcribo. Arat. 
Phaen. v. 196, φαίης κεν àyi& eim ἐπὶ 24d f. Contra Apollon, 
Rh. IV, 997, — φαίης κεν éois ἐπὶ παισὶ γάνυσσαι. Tl, 645. 
Ἔν & ἐπὶ creberrime alterum alterius invadit locum. Dial. 
Mort. XXVII, $ 4, ἐτερπόμην ἐμ αὐτοῖς. HEMST, 


YN NIGRINU M. 239 


—— «μά. Ἵ, 4. Φιλοσ. οὐ παρ.) Hoc eft, Philofopho non praefen-. 
. 1e , quem honoris caufa cum ipfa philofophia mifcet: quafz 
. dicas, qui non tam philofophus unus e multis haberi pot 
eft , quam ipfum philofophiae numen. CLER. 
ead. l. 7. Ἐς πυρσὸν) Pharo cuidam impofitum. BEop. 
ead. 1. το. Τὰ αὐτὰ ) Sic veriffime L. & ed. 7. Reliquae 
và αὐτοῦ. SOLAN. f : 
.. ead. l. 12. Καὶ τῆς φωνῆς ὃ ἦχος) Demaeneta apud Heliod. 
;, lib. 1. Bounp. ; 
ead. I. 13. Ke à τὸν Kepaxsy) Eupolidem. Bnop. Eupo- 
. lim intelligit, qui hoc de Pericle dixit tanquam oratore elo- 
. quentiffimo. Verfus citantur a Diod. Sic. lib. 12: 
τ᾿ — — ΤΠρερικλέης ᾿Ολύμπιος 
Ἤστραπτ᾽, ἐβρόντω,, συνεκύκα, τὴν Ἑλλάδα. 
Πειθὼ τὶς ἐπεκάθιζεν ἐπὶ τοῖς χείλεσι, 
Οὕτως ἐκήλει, καὶ μόνος τῶν ῥητόρων 
Τὸ κέντρον ἐγκατέλιπε τοῖς ἀκροωμένοις. 
Ὁς.]}..,. de Orat. de Pericle loquens: Cuius in laPirs veteres 
-"omici , etiam cum illi maledicerent , (quod tum /thenis fieri lice- 
- eet) leporem habitaffe dixerunt , tantamque in eo vim füiffo, ut ia 
- eorum mentibus , qui audiviffent, quafi aculeos-quofdam relinqueret. 
Sounp. Diod. Sic. XII, Cic. de Orat. III, 54, & in Brut. 9 
| & τς. SorAN. 
ead, [. 14. Ἐγκωτ. τι κι) Confule Plinium Secundum libr, 
- Epift. primo circa finem. BRop. De Pericle hic verfus ex Eu- 
| poli citatur: — ὃ μόνος τῶν ῥητόρων Τὸ κέντρον ἐγκατέλιστε 
τοῖς ἀκροωμένοις. COGN. 
ον, dbid. Ts κέντρον) 1mmo τὸ κέντρον" nam quod vulgatur , ad 
. minuendam laudem citius pertineret; cum tamen in Nieri- 
- no mirificos orationis aculeos, quos haud fecus, ac Pericles, 
. in auditorum animis infigebat , celebrare conftituerit. Idem. 
| poftulat ὡς ἀληθῶς, ipfique Eupolidis verfus: — καὶ μόνος 
qüy ῥητόρων To κέντρον ἐγ κατέλιπε τοῖς ἀκροωμένοις nec mi- 
hi dubium eft, quin pari modo corrigi debeat in Demofth. 
Encom. $ 2o. ibi plura dicam. HEMsT.. 
ον ead. l. τς. Tl. à 3. μι. ἀνωκρουόμενος) Infulfe admodum in- 
 terpres: Ceffa, o. admirande, paulum praeludere. Nihil aliud 
| eft μικρὸν ἀνωκρουύμενος, quam μικρὸν ἐπανιὼν apud Xenoph. 
- Kv. Π. I. Metaphora defumta a re nautica, in qua xpovec 3a 
| & ἀνωκρούεσσαιι πρύμνων dicuntur , qui. rémis inhibent curfum 
"mavis 6 paulatim retrocedunt, uti docuere viri magni 1. X. 


. Gronov, lib, IV Obferv, & I, G. Graevius ad Lucian. Ver, 


D EN 
ὴ 
j 


4340 ANNOTATIONES 


Hift. I. inde μεταφορικῶς, κρούεσϑαι & ἀνακρούεσϑαι fumun- 


tur pro retrogredi: ita apud Aelian. Hift. An. III, 15, χρού- 
εσθαι τὸ σπττερὸν dicitur avis, quae retrovolat. Praeterea in 
σῷ παῦε Íimiliter allufit Lucianus ad rem nauticam: ea enim 
voce Celeufta iubebat remiges quiefcere, & non ulterius re: 
migare: ita Charon apud Comicum in Ran. v. 271, OQ aUe, 
"ra , παραβαλοῦ τῷ κωπίῳ, Senfus itaque Luciani hoc lo- 
co eft: Define, o bone vir, plura loqui, ne perge ulterius 
in tua narratione , fed paululum eam inhibe, retrogredere 
& repete. Hoc fic effe evincunt fequentia, καὶ λέγε ἐξ &p- 
“χῆς ἀναλαβὼν ἤδη τὰ εἰρημένα. L. Bos Obf. Crit. c. V, p. 
21. Recliffime L. Bos. Indidem metaphoram duxit Ariftaen, 
1 Ep. 5, p. 28, 6 τρεχὺς ἐκεῖνος évégsve (ex pluribus, quae 
pro corrupto verbo in mentem venerunt, nihil aeque pla- 
cet, atque ἐνέκλινε) γέρων, τόν τε συμὸν ἀνεκρούετο" contra 
quam Propert. II, 15, v. 44, Aefcit veftra ruens ira Mc 


pecem. Mercerus elegantiffimus fententiam venufta verfione 


reddidiffe contentus , intellexerit vim locutionis nec ne , non 
aperuit. Hinc Platoni lux eft inferenda in Phileb. p. 371 E. à 
λόγος ἐκπεσὼν ἡμῖν οἰχήσεται" πάλιν οὖν αὐτὸν ἀνακρουώμε- 
θα. qui cum Budaeo in C. L. G. p. 460 exordiamur (unt inter- 
pretati , fcilicet a pulfis tentandi praeludendique caufa citha- 
rae chordis rationem phrafeos effe repetendam cenfuerunt ; 
id enim ἀνακρούεσσαι, ficut in cantu μέλος ἀναβάλλεσθαι. 
Hoc utcunque ferri porerat: longe deterius Serranus. Ve- 
reor etiam, ut fatis confiderate, proque more fuo locum 
hunc perpenderit I. Fr. Gronovius in obfervatione illa cete- 
roquin perdo&a ad Liv. lif, 30. At apud Platonem utrum- 
que, non minus ἐκπίπτειν, quam ἀνακρούεσσαι, a re nautica 
fumtum eft, neque dubitandum ullo modo, quin hunc in 
fenfum debeat explicari: periculum efl, ne fermo nofter, tan- 
quam navis de recto curfu abrepta , in fcopulos nobis impingatur : 
remis igitur inhibeamus ac retro cedamus: fequitur autem , ne 


quid fcrupuli fuperfit, zzi τώχ᾽ 'ANIONTEX εἰς τὰς ὁμοίας" 


&c. quemadmodum in. Luciano ἐξ ἀρχῆς ἀναλαβών. À re 
nautica metaphorae faepius ad fermones tradu&ae: fic ἀνά - 
γεσϑαι apud Aefchin. Eryx. c. 2. ibi fatis commode Serra- 


nus , Serranumque fecutus Clericus: reliqui interpretes ab- 


errant. HEMsrT. 


in Schol. col. 2. l. 1. Φρυκτωρίαι) Lege ex Suida: λαμπάς 
δες, πυρχαϊαὶ, λαμπτῆρες, φρυχτωρία!" non quxropiat, ut πὶ 


Mf. vitiofe habebatur. Crzr. In ipfo Cod. V. fcriptum eft 


MT 


* 


* 
E 
. 


IN NIGRINUM. 241 


: - 
φρυχτορίαι, & πυρσοὶ non πυρσὸν, quod in ed. 4. legebatur, 
- Hzusr. 
ibid. 1. 4. EvvroAidcv) L. Εὐπόλιδος. IDEM. 
Pag. 34. ἰ. 35. AAA ἐκεῖνο) Latini, at i//;d : formulam ele. 
- gantem bene Livineius illuftravit ad Plin. Paneg. c. 75, ne 
omiflo quidem hoc loco. HEMsr. 
ead. l. s. Ὑποκριτὰς) Plato Charm. pag. 468 C. ὃ δ᾽ οὐκ. 
ἠνέσχετο, ἀλλώ μοι ἔδοξεν ὀργισθῆναι αὐτῷ, ὥσπερ ποιητὴς 
ὑποκριτῇ κακῶς διατιθέντι τὰ ἑαυτοῦ ποιήματα" contra Phi- 
loftr. V. S. pag. 607 de Antipatro, qui Severo fuit ab epi- 
flolis: ὥσπερ τραγῳδίας λαμπρὸν ὑποκριτὴν, ToU δράματος 
εὖ ξυνιέντα, ἐπάξιω τοῦ βασιλείου προσώπου φθέγξασϑαι. 
HEMsr. ; 
ibid. Τῶν συριττομένων) Qui fibilum excipiunt. BROD. Sic 
- pag. feq. ἐκσυρίττῃς, & ὀξύτωτα συρίξομαι. ὀξύτατα, rufli- 
— eatim , plaufu 1ncompofito. De plaufuum generibus dixerunt 
- alii. Hanc comparationem faepiffime ufurpat: ut & illam ὃ 
αι, τοῖς ὑποχριταῖς ἐκείνοις ὕμοιος, οἱ πολλάκις ἢ ᾿Αγαμέμνο- 
yos, i) Κρέοντος δις. DOURD. 
ead. ἰ. 7. ᾿Ἐκβαλλομένων) Exactorum e theatro , phrafi Te- 
- rentiana , ex prologo Andriae. CLER. 
ead. ἰ. 11. Αὐτὸν) Malim αὐτοῦ, Nigrini , viri illius ὃς phi- 
- lofophi excellentis; ut in αὐτὸς ἔφα" qua de re iamdudum 
monuerunt eruditi. HEMsT. 
᾿ς ead, 1. 13. Τοῦ δράματος) Perfiftit in metaphora. fupra eft, 
| χαί τοι τῶν δραμάτων πολλάκις εὖ ἐχόντων. BROD. 
—— ead. ἰ. τς. Συνεκπίπτουσα. ) Una cadens. Cadere dicitur hi- 
frio , qui excidit fpe, quam conceperat, de vi&oria repor- 
tanda, ὅς cum illo συνεκπίπτει £252 , hoc eft, excidit ho- 
minum exiftimatione. Vix dignum hoc erat notatu , nifi in- 
terpresin hac voce poftea cefpitaffet. CLER. Ξυνεκπίπτουσα, 
αἱ τὸ ἐμὸν μέρος ἀσχημονούσα . Si mecum reiüclatur , meafque 
partes dehoneflet. Sic apud Bafileenfes & Bourdelotium Mi- 
"€yllus δὲ huius imitator Benedictus. Non fecus ac ἀσχημο- 
yeiv idem plane fit notetque, quod καταισχύνειν δ 11, quod 
ic quoque interpretantur. Αἴ in eo, quod meas partes deho- 
meftat, vitium ineít, nec ego crimini hinc fio obnoxius; 
od plane Lucianus negat omnia contraria fignificans , 
empe non ut illa meas partes dehoneftet, íed ut meae par- 
tes aCtionefque illam dehoneftent. Verte igitur , fzmul reiecta 
δ᾽ per meam operam , vel quantum ad me , meas partes , perfonam, 
apparens indecora. 'Ac?y ἡμονεῖν neutrum eft, non activum. Id 
Lo Lucan. Voh 1. 


d 


ΞΟ ΣΝ 


VA IE 
D. E IE 


gm 


42: ANNOTATIONES 


debebant non modo cognofcere , fed tum quoque recordari 
boni interpretes, promtaque habere illa Cebetis ἀναγκχάζε- 
ται ταύταις ταῖς γυναιξὶ δουλεύειν, καὶ πτανθ᾽ ὑπομένειν, xa 
ἀσχημονεῖν. To ἐμμὺν μέρος alibi dicit τὸ μέν τοι ἐμὸν, τόγε 
ἐπ᾿ ἐμοὶ, τὸ δὲ ἐμὸν, τοὐμὸν, ὅσον ἐπ᾽ ἐμοὶ, τόγε κατ᾽ ἐμέ. 
Dinarchus contra Demofthen. in fine, ἐγὼ μὲν ὅσον εἰς τὸ 
μέρος τοὐμὸν τῆς κατηγορίας ἥκει, βεβοήθηκα. Apud Maxi- 
mum Tyrium Differtat. 6 ait Anaxagoras οὔτε τὸ ἐμαυτοῦ 
μέρος ἀδοξοτέραν ἡμῖν τὴν σόλιν ἐν τοῖς Ἕλλησι πωρεισκευά- 
ζω. GRON. 

ibid. ᾿Ασχιημονοῦσα.) A&or. fcenicus ἀσχημονεῖ, quando 
perfonae, cuius partes agit, dignitatem non tuetur neque 
implet : fic pofuit Epictet. Ench. c. 59, ἐὰν ὑπὲρ δύναμιν &va- 
λάβης τι πρόσωπον, χαὶ ἐν τούτῳ ἡσχημόνησας" Simplicius ad 
eum locum faepe. Athen. XIII, p. $85 F. ἐν ἀγῶνι οὖν σπύ- 
qe αὐτὸν da "y ἡμονήσαντα σφόδρω ἀρθῆναι ἐκ τοῦ eT poU Guy 
έβη. Egregie Synef. de Prov. 1, p. 106 C. καὶ γὰρ ἐν τῷ τῆς 
“γραὸς (προσωπείῳ ) εὐδοκιμῶν στεφανοῦταί τε καὶ κηρύττε- 
ται, καὶ ἐν τῷ τοῦ βασιλέως ἀσχημονῶν κλώζεται καὶ συρίτ- 
σεται, ἔστι δὲ ὕποι καὶ λίθοις βάλλεται" ubi multo plura, 
quae huc fpe&tant. Tunc autem actores a fpc&atoribus exfi- 
bilati, συριττόμενοι, folent ἐκπίπτειν. Demofth. de Cor. p. 
516 F. ἐξέπιπτες, ἐγὼ δὲ ἐσύριττον" quem verbi ufum iam 
Budaeus obfervavit C. L. G. p. $56. δε ἐκβάλλεσδαι. unde 
du&um illud Aefchinis Dial. IIL, c. 12, δήμου παίγνιον éx- 
βαλλόμενον, συριττόμενον δίς. nam fic apud Stobaeum re&if- 
fime pro ἐμβαλλ. Mox praefero πόῤῥω ποὺ xéDreu* parique 
modo in proximo Synefii loco, ἔστι δὲ ὅπου. HEMST. * 

Pag. 55. l. 2. Ἡμῖν) Sic optime ed. 7. & 8. 2. Reliquae 
omnes mendofe ὑμῖν, qua in voce faepiffime peccatur ab 
ofcitantibus librariis operitve. SoLAN. 

ead. 1. 4. Μέλον) Curae efl. BROD. 

ead. ἰ. 6. Τὰ &^^«) Hoc quid fibi velit, aeque intelligo 
atque interpretum , quod ad cetera. attinet. Refcribe , τάχα ῳ 
eademque opera vitium idem Harpocrationi deme in Eeví- 
Qeiv" τάχ δ᾽ ἂν ein μάλλον &c. pro T&AA« alibi quoque 
Lucianus Ὡς remedio indigebit. Nuntiorum autem five ἀγα 
γέλων perfona minoris erat momenti: illi fi quid peccarent, 
{μικρὸν τὸ πταῖσμα, Ut patet ex "Ayaf. $ 33. HEMST. 

ead. |. 8. Ὡς ἀμ. iiv) Quod ipfe narravit auctor. BROD. 
Quamquam τὰ, ὡς ἄμεινον ἣν, facile tolerari poffunt; quid 
tamen fi ὡς ἀπ᾽ ἐμοῦ ἣν Ícripferit Lucianus? δὲ quid minus 


P 


ις 


IN NIGRINUM' 24 


dignum videar dicere , illud continuo cogitetur, id a me profectum, 
| € quaft adlitum , aliterque forte ab ipfo posta pertratiatum. Sen- 
- fus haud dubie elegantior & plenior. Nam fi ἄμεινον fuerit , 
. quod cogitandum fit dictum fuiffe ab poétra , cur ἀλλὼς addi- 
tur, quod ἐν τῷ ἀμείνονι jam inclufum eft? Nihil ad conie- 
- &urae huius commendationem addam, cuin ex literis earuim- 
que ordine ac forma in ej«ewor, & ἀπ᾽ £uov , ÍpeCtatis , fpon- 
te pateat procliviffima commutatio. Ceterum huic loco fimi- 
lis occutrit alius apud Noftrum.in Rhetorum praecept. c. 
12: Γελοῖον γὰρ ὑπὲρ τοιούτου ῥήτορος ἐμὲ ποιείσνχαι τοὺς λό- 
y"; φαῦλον UVTOXEITMV 10 0$ Τῶν TOIOUTOV καὶ τηλικούτων, μὴ 
καὶ συντρίψω ποὺ πεσὼν τὸν ἥρωω , ὃν ὑποκρίνομαι. Ridiculum 
enim , pro tali rhetore verba fieri a πιὸ. qui talium ac tantorum fu- 
- dilis forte mimus fim , ut ne alicubi labens, heroa , cuius perfonam 
ago , conteram. lENs. Formula loquendi , ὥς ἄμεινον ἦν, qua 
- utebantur illi, qui alios docebant, quid facere par effet, vel 
- corrigebant non fatis recte quippiam dicentes vel facientes: 
occurtit apud Hefiod. in Ἔργ. ad Períen fratrem v. $70: 
Τὸν δὲ μετ᾽ ὀρθροσγόη ἸΠανδιονὶς ὥρτο Χελιδὼν Ἐς φάος ἀνθρώ- 
"rois , ἔαρος νέον ἱσταμένοιο. Τὴν φθάμενος otras περιταμνέμεν" 
ὃς γὰρ ἄμεινον. & apud Homer. Il. A, 217: Καὶ μάλα περ 
SUIAD κεχ ολωμένον' Gs γὰρ ἄμεινον. lta hic Lucian. ὡς ἄμεινον 
dy, fic erat melius. Pto €o , quod hic dixit, ἐκεῖνο ἔστω “ρό- 
χειρον, ὡς ἄμεινον nv, alibi habet, δεεύθυνον" in Prometheo $ 
| X4, Εἰ τι μὴ καλῶς cipne Sat δοκεῖ, διευθύνατε. L. Bos Obi. 
Crit. c. V, p. 22. Aberrat L. Bos. fení(us eft: Si quid dete- 
rius, quodque ab argument dignitate longius abeat , videat 
dicere, hoc tibi fit in promtu, ifta melius ab ipfo Niegrino 
"fuiffe difputata. Haec Luciani mens ex fequentibus manife- 
ftum in modum patet: quam ob rem Ll. lenfii conie&ura, 
licet ingeniofa , non inviti caremus. Recte Brodaeus intelle- 
xit. Ὡς omnes edd. non ὥς. Alciphr. p. 392. HEMsr. 
ead. 1l. 9. Διεξήει) Refcrebst. BROD. 
ead. 1. 12. "Eoixas γοῦν &c.) Cum his funt conferenda , 
. quac Socrates apud Platonem ad Critiam, ut omnem ipfi an- 
fam tergiverfandi eripiat, in Dialogi cognominis initio di- 
xit. HEMsST. 
Pag. 36. 1. 1. Τῇ μνήμῃ συγκ.) Ex hoc loco colligendi po- 
teflatem in ifto verbo probat Budaeus C. L. G. p. 335. rete 
quidem : fed alia ftru&tura Lucianum dediffe credo , εἰς τὴν 
μνήμην συγκ. t quippe pauca, quaeque retinere poteras, ex 
Nierini colloquio in memoriam collecta recondidifti. Ita me- 


Q a 


;44 ANNOTAJS TONES 


liorum ufus iubet: Xenoph. Cyrop. I, p. 15, κάλλιστον δὲ 
σάντων καὶ πολεμικώτατον κτῆμα εἰς τὰς ψυχὰς συγκεχὸ- 
μισῶε. HEMST. 
ead. ἰ. 4. Αὐτῷ) Legendum cum interprete , αὐτῶν" nihil 
opus efl ilis. CLER. Editio Salm. & ex ea Amftelaedamenfis 
peflime dedit , οὐδὲν οὖν αὐτῷ ἔτι σοι δ εἴ πρὺς ἐμέ" ubi fenfus 
& ratio loquendi poftulet αὐτῶν, nec aliter dederint editores 
omnes priores. IENs. | 
ead. l. $. Διαμέλης) Interpr. ff prolixior fueris. Lege tache. — 
As, fi cunclatus fueris. CLER. Ante διωμέλῃς, vitio in vetue 
ftis praefertim edd. folemni: iamdudum hoc de loco mo- 
nuit lungermann. ad Long. p. 227, δὲ in re nota pluribus 
exemplis , fi quis defideret , uti non eft gravatus. Ártemid, 
Praef. p. 2, προετρέψατό με μὴ διαμέλλειν, μηδὲ ἀναβάλ- — 
λεσϑαι. Reftitue Hefychio in Κατουρίσας, καὶ μὴ διαμελλή- 
cas. A. Schottum fefellit in. Zenobii C. IL. n. 18. ἐμέλει fcri- 
ptum pro ἔμελλε. Bergler. ad Alciphr. p. 181. HEMST. | 
ibid. Τπαρὰ τὸν ἀγῶνα.) Alludit ad certamina fcenica Dio- 
nyfiorum , in quibus, auditis variis fabulis, Agonothetae 
uni praemium dabant. Vid. A. Gellii N. A. XVII, 4. εκ. 
ead. l. 9. Ῥησίν Tiva, ) Senfum vidit Micyllus, iufla quadam 
& continua oratione , perperam relictus a Benedi&to: fed ego, 
quomodo refpondeat ad hanc mentem τινα. neutiquam vi- 
deo; pro quo, fi meum fit arbitrium, legam ῥῆσιν pay; 
unam € perpetuam orationem: pariter ac Thucyd. V, 85, ὅπως 
δὲ μὴ ξυνεχ εἴ ῥήσει &c. cuius vice mox fequitur ἑνὶ λόγῳ" 
nam quod in multis eft Codd. ἐν ὀλίγῳ, fententiae repugnat. 
- Ariftoph. Acharn. v. 415, Δεῖ γάρ με λέξαι τῷ χορῷ ῥῆσιν 
μακράν" ut apud Platon. de Rep. X, p. 755 E. Tragici he- 
rOéS μακρὰν ῥῆσιν ἀποτείνοντες ἐν τοῖς ὀδυρμοῖς, praelongam 
orationem extendentes in lamentationibus, Aliud eft ῥησιν εἰπεῖν y 
ut bene docuit If. Cafaubon. ad Theophr. Ch. Eth. c. 15, p. 
125, & poft eum Gisb. Cuperus Obf. E, τό, in eo dece- - 
ptus, quod nullum effe dubium putet , quin pro n χρῆσις in 
Euripidis Scholiafte legi debeat ἡ ῥῆσις, cum certiffimum fit , 
nulla omnino opus effe mutatione. Χρῆσιν de poétae, qui - 
proferatur , loco poni fcivit Billius Obf. Sacr. I, c. 21. Vid. 
lof. Scaliger. ad Varron. de R. R. p. 211. HEMST. 
ead. 1. 15. Χρυσίδας) Rariffima vox pro veftimentis aureis 
velauro intextis: Budaeus apud H. Stephanum ex hoc folo 
notavitloco. Paene mihi períuadeo, legendum effe ξύστι- 
das: ξύστις enim exponitur, &rdvu& τι τραγικόν, Harpocr, - 


, ! 


IN NIGRINUM. 245 
Hefych. in V. Schol. Ariftoph. ad Nub. v. 70, Χρῶνται δὲ 


αὐτῷ καὶ oi τρωγικοὶ βασιλεῖς. In hoc etiam inftrumento re- 
. cenfet Poll. IV, 116. Vid. Durid. apud Athen. XII, p. 555 
F. HEMsT. 

Pag. 47. l. 2. Μεῖζον τῆς ἐμ. x. σροσ,} Larvae veterum 
erant caífides, quibus totum caput tegebatur. Liquet hoc ex 
verbis Gabii Baffi apud A. Gellium V, c. 7. ubi ita loquitur 
de perfona: Caput, inquit , δ᾽ os cooperimento perfonae te&tum 
undique tantum vocis emittendae caufa pervium &c. Vide prae- 
fertim p. 127 Gemmarum Leon. Auguftini. CLER. 
ead. ἰ. $. Συγκωτασπάσω) Ne lapfus mecum traham heroem : 
hoc eft, ne, dum male ago perfonam herois, exfibiler, eum- 
que mecum contemtui obiiciam. Abíurde hic vertit inter- 
pres. Crrn. Plato de Rep. V, p. 6s 1 B. ἀλλὰ μὴ σφαλεὶς τῆς 
᾿ἀληθείας οὐ μόνον αὐτὸς, ἀλλὰ καὶ τοὺς φίλους ξυνεπισπώ- 
σάμενος κείσομειι" ob oculos ipfi verfabatur vulgatum illud 
“πΞσὼν vel οὐ πεσών γε κείσομαι" quod ab athletis profectum 
ad alia quoque migravit: vide D. Heinf. L. Th. c. VII. Lu- 
cianeo verbo Galenus ufus, Ὅτι αἱ ποιότητες ἀσώματοι in 
fine: ταῦτα τοὺς Στωϊκοὺς, φίλε Πίνδειρε, λύειν ἀξίου, μὴ 
συγ XwTe cro εαὐτοις &AAOUS, ὡς Τοῖς cUTOIS ενεχ ομενοὺς 
“ταίσμωσι. Xenoph. K. TI. V, p. 85, v. 40, φρούριον πρότερον 
εἰς τὴν Σύρων ἐπικράτειαν συγκατωασπασδέντα. Quod vere- 
tur, ne faciat, Lucianus, id Aefchini contigit Oenomaum 
agenti, fi Demofthenem audimus de Cor. pag. $03 E. ὃν 
ἐν Κολυττῷ ποτε Οἰνομάον κακῶς ὑποκρινόμενος ἐπέτριψας. 
HzMsr. 
ead. l. 31. Φιλοσοφία καὶ πενίῳ, σύντροφοι) Hic unus e prae- 
eipuis Luciani fcopus. Hinc illain Ariftotelem & Peripate- 
ticos proelia. Multi in hanc philofophantium paupertatem 
fcripfere , de quibus Cicer. Tufc. 1 & ς. Hanc faepe men- 
dicantium habitu fimulabant, cum pera auro, lupinorum 
vice, plena: ut in Dial. Mort. Pifcat. Catapl. & alibi. BovRD. 
Sumfit ab Herodot. VII, 102, τῇ Ἑλλάδι πενίη μὲν αἰεὶ 
σύντροφός ἐστι. HEMST. 
ead. ἰ. 16. Παραπαιδαγ ὠγοῦσι) Verbum elegans , pravum 
leniter. corrigere, atque in melius mutare. Plutarch. feliciter in 
metaphoris audax de Fort. Rom. p. 321 B. fabulofum effe 
affirmat Egeriam δαίμονα σοφὴν amore captam operam de- 
diffe Numae, & παραπαιδαγων εἰν καὶ συσχημωτίζειν τὴν 
“ολιτείαν" aptiffima phrafi, quia de Romana civitate tan- 
tum quod nata; & hactenus infante ufurpatur. Clem, Alex- 


Q 5 


246 ANNOT.ATIONKES 
andrinus ea, quam dixi, tralatae orationis virtute Plutar- 
cho non diffimilis, Paedag. III, p. 247 D. πολλοὺς δὲ xal 
τὸ σχῆμα παραπαιδαγωγεῖ μὴ ἁμαρτάνειν διὰ τὸ εὐεξέλεγ- 
xToy. Ceterum Athenienfibus ἢ veluti propria laus tribui- 
tur, quod ad emendandos ineptorum mores caftigandamque 
vitae rationem multum valuerint: Athenas ergo Pericles 
apud Thucydid. IL, 41, effe dicit τῆς Ἑλλάδος παἰδευσιν" 
δὲ Dicaearchus p. 10 teftatur, cav αἱ λουπαὶ πόλεις πρύς TG 
ἡδονὴν καὶ BIOY AIOPOOZIN τῶν ἀγρῶν διαφέρουσι, τοσοῦ-- 
TOV τῶν λοιπῶν πόλεων τῶν ᾿Αθηναίων παραλλάττει" eo fpe- 
ἔϊαι Menedemi di&tum a Plutarcho laudatum de Ad. & Am. 
diícr. p. 81. fi quis autem iuvenis divitis & inepte faftuofi , 
qui cum hoc Lucianeo conferri poffit, aliud exemplum de- 
Í;deret, is eundem adeat Plutarch. Symp. I, Qu. 2. Athen. 
iV, p. 159 D. HrzMsr.. 
ibid, Τιρὺς τὸ καθαρὸν τῆς διαίτης) Tangit foeditatem feu 
malis feritatem five δυσχέρειαν philofophorum Lucian. ia 
Lapith. & alibi. Liban. Theophraft. in Chara&. Bounp. 
Pag. 58. 1. 2. ᾿Ακολούθων ὄχ Ao) Mancipiorum. BROoD. Re- 
fert ad multitudinem officioforum , five comitum, five pro- 
fequentium , de quibus nota res. fic $ 20, ὅς in Catapl. 
Bounp. 
ead. L. 5. Καὶ ποικίλῃ ἐσδῆτι) Sic poftea τὴν ἐσθῆτα τὴν. 
“οικίλην. & ἴῃ Tim. $ 27, ποικίλα ἐνδὺς, & alibi. Has ve- 
fles vocare videtur alibi, τὸ ἀνθηρὸν, quae in quibuídam 
Graeciae urbibus veftes muliebres. D. Bafil. ad Gregor. 
Theolog. Apul. alii. Apud Athenienfes meretricum fuerunt. . 
Suid. νόμος ᾿Αθήνησι τὼς ἑταίραις ἄνθινα φορεῖν. apud. Locren- 
fes hoc omnino vetitum. idem Suid. ut & apud Romanos ; 
Lege Oppia. Liv. Lib. 34. luxu tamen glifcente receptum. 
Poteft tamen referri, propter mentionem pavonis, ad plu- 
matas, de quibus Tertull. de pall. Achil. Tat. lib. 3. BouRD. 
ead. l. 4." Qevo Qua. εἶναι) Non prout oportebat , expref- 
fit interpres Benedictus: omnibus quidem Athenienfibus in ad- 
miratione erat. ΤῸ potius fic verte: zpfe quidem putabat, fe 
ominibus Athentenfibus effe admirationi. V YYRING. 
ead. l. 9. Θλίβων) thenienfes fervis fuis obterens. BROD. 
ead. ἰ. το. Ἑτενοχ ρῶν ) Utrumque verbum iunxit Alex- 
and. Aphrod. Probl. I, $ 47. Saepiusin Artemid. SA£-Leie καὶ 
στενοχ ὡρίωι" ὃς Paulo ad Rom. IL, 9. pofterius, ut gravius, 
emper fecundo loco ponitur, ideoque a priore 3Aífiew dif- 
iungi poteft, ut fa&um 2 ad Corinth. IV , 8. Rarior eft , fed 


τοῦ προς ταν rcm 


GENTIS nO 


* 


IN NIGRINUM. 247 


Atticae tamen urbanitatis poteftas neutra: Machon apud 
Athen. XIII, p. $82 B. Ὃς οὐ δυνάμενος τότε παρελθεῖν pa- 
dos ᾽᾿λλλὰ στενοχωρῶν εἶπεν. Συστενοχ opeiy , cuius exem- 
plum in H. Stephani Thef. nullum eft , Plutarchus habet de 
Exil. p. 601 D. Hzwsr. 

ead. |. 34. Δεῖ &Tpwr.) Tanto comitatu nihil opus efl. BROD. 

ibid." Axobov ἃ yw) Micyllus, audiens, quae res erat: Bene- 
di&tus abfurdius , guae dicebat. Iftud tam frigidum δ ἦν a Lu- 
ciano profectum effe, non inducor ut credam: una litera 
revocata rem expediet: ἀκούων ἄδην vel ὥδην" nam de fpi- 
ritu veteres ipfi non confentiunt: fenfu fane optimo: neque 
enim credibile eft , adolefcentem vecordem., nifi frequentius 
haec auribus eius infonuiffent di&a , tam cito ad bonam fru- - 
gem fuiffe rediturum. Herodot. IX, 38, ὡς δὲ ἄδην εἶχον 
κτείνοντες. Clem. Paed. MI, p. 259, ὃ παιδωγωγὸὺς ἡμῖν ἀδὴν 
διείλεκται. De Zenone Diogen. L. VII, τό, εἰ δέ τινα ἐπικό- 
πτοι (hoc ἃ libris probatum caufa non eft, cur poftpona- 
mus τῷ $7107 0T To4) περιεστοαλμένως, καὶ οὐκ ἄδην ἀλλὰ πόῤ- 
ῥώθεν" f£. quem. reprehenderet , id tetfe aculeoque velut praepilato , 


. € non palam ad [atietatem ufzue ditla ingerens. Haec vulgo ma- 


le vertuntur. Illa Luciani proxima τὴν δὲ ἐσθῆτα τὴν “πτοι- 
κίλην &c. Oct. Ferrarius habet de Re Veft. P. II, Lib. IV, 
C. 13. HEMST. 

Pag. 39. l. 1. Ἔαρ ἤδη) Lam ver adventat. BROD. Athenien- 
fes , inprimis Attici φιλοσκώμμονες, & , Dicaearcho tefte p. 
9 , παρωτηρηταὶ τῶν ξενικῶν βίων' quamobrem, fi quis con- 
Ípicuo quodam laboraret vitio, mox huic veluti notam 
inurebant iocofum aliquod cognomen: quam eorum libidi- 
nem traducit Anaxandr. apud. Athen. VI, p. 242 E. Idem 
dicere licet, ne alia memorem, ex Harpocr. in 'Apyzs, Bz- 
7460s, ᾿Επικράτης, Mapyfzus , Νάννιον &c.. Atque haec eft 
cauía , cur oratorum acerba, quibus pro concione fe invi- 
cein impetebant , convicia tam aequis auribus acciperentur. 
Quidquid grata colorum varietate vernat, ἔαρ apud Grae- 
cos: appofite Lucian. de Dom. $ 11 pavo explicata cauda 


2 , Vo» * 2 ld * uw" ^ e 
.&rideixyuTas τὰ ἄνθη τὰ αὐτοῦ καὶ Tb ἔαρ τῶν πτερῶν. ὡσ- 


σερ αὐτὸν προκαλοῦντος τοῦ λειμῶνος εἰς τὴν ἀμιλλαν" quibus 

affirmari poteft P. Cunaei emendatio in Nonno p. 104. Ταὼς 

de homine , qui veftimento verficolore fit indutus, Comi- 

cum eft: ob eam rationem Períarum legatos ita vocat Ari- 

ftoph. Ach. v. 65. nam quae praeter hoc Scholiaftes profert , 

nullius apud me funt preui. Philoflr, Ic. Tor 42, ὃ βασι- 
4 


48 ANNOTATIONES 


λεὺς (Perfarum) ἐπὶ χρυσοῦ ϑρόνου στικτὸς, οἷον ταώς. in 
Heroic. p. 724 ad pavonem confertur Paris in cultu nitidiíli- 
mo fefe circumfpiciens. Quod autem fequitur, τάχ 2 τῆς μη- 
πρός ἐστιν αὐτοῦ. fic capiendum putat Cüperus, quafi ho- 
mines urbani matrem huic iuveni ftolide fuperbo meretri- 
cem obiicerent Obf. II, 8, p. 289. neque diffentio: fed ifta 
cum fcribebat, ubi narrat Lucianus , quendam introüffe thea- 
trum indutum vefle varia , minus attendifle Cuperum fatis pa- 
tet. HEMsT. 

ead. l, 2. Τάχα τῆς μητρὸς ) Ve[lis haec matris eius. eff. 
Erafm. in adagio: Quem mater amictum dedit obfervare. BROD. 
Subintellige iz 7127 forte hae vefles funt matris eius: nam ve- 
ftes variae muliebres erant, non viriles. Inepte interpres, for- 
ta[fe fuae hic eft matris. Quis vero non eft fuae matris filius ? 
ubi hic acumen? CLER. | 

ead. l. 4. Τῶν δακτυλίων τὸ πλῆθος) De horum numero, . 
materia & ufu plene alibi. BounRp. 

ead, ἰ. 7. Δημοσίᾳ, πεπαιδευμένος.) Sic in Scytha. & in 
omni civitate frugi, advenae δημοσίῳ παιδεύονται" qua. de 
re dico copiofe alibi. BounDp. 

ead |. 11. Βαπτὸν ) Colore aliquo infe&tum. Videntur enim 
Athenienfes veftibus candidis induti ludos fpectaffe, uti etiam 
facra fecifle, ac fe ad laetitiam dedifle. Aeíchin. xazz Κτη- 
σιφ. καὶ λευκὴν ἐσδῆτα λαβὼν, ἐβουθύτει. BROD. Solebant ni- 
mirum Athenis, quemadmodum Romae , antiquis tempo- 
ribus candidis veftibus uti. Vide Theophr. Char. XI περὶ 
μικρολογίας fub finem. CLER. 

ibid. Βαπτὸν —— νόμμον ) Νόμος γὰρ ᾿Αθήνησιν, ut Suidas 
ait, τὰς ἑταίρας ἄνθινα φορεῖν. VORST. Legis huius Athe- 
nienfium ne Meurfius quidem , harum rerum indagator di- 
ligentiffimus , apud alios au&ores veftigium reperire potuit, 
Olympionicis nempe folis id licuiffe patet ex noftro, An- 
μων. c. 16. Con(ule Suidam v. βαπτὰ,, & Ariftoph. p. $5. 
Sed qui fit, inquies, ut pauper ve(tem non haberet, nifi βα- 
716v? Forfían & hic pulla intelligenda eft, quo fenfu apud 
Athen. in Comico fumitur, 290 C. SorANw. Solum huius 
legis teftem producunt Lucianum IL. Meurfius Them. Att. 
IL, 34, Panath. c. XIV, & Sam. Petitus LL. Att. pag. 25. 
quare a Solone, an poft eum fuerit lata, decerni nequit: 
ratio tamen non eft in obfcuro. Scilicét ludos cafliffimae 
Dearum Minervae facros in ornatu meretricio ac lenonio 
fpedari noluerunt : πορνοβοσκὺς βαπτὸν ἀμπεχόμενος τριβώ - 


IN NIGRINUM. 349 
| yioy apud Dion. Chryf. Or. IV, p. 75 A. Vid. Poll. IV, 119, 


120. meretricibus etiam fu 7 , [az às ée3mras five ἀνθι- 
τὰς. φορεῖν per leges licuit, quarum ufu. matronis interdi- 
&um erat: Sam. Petitus ad LL. Att. p. 476, Kufter. ad Suid. 
- in Ζάλευκος. Floridas autem eiufmodi veftes Olympionicis 
. licuiffe folis geftare, colligi mihi poffe non videtur e Lu- 
- ciani Demonaécte, qui contra Olympiae victorem irridet, 
: quod cum ea vefte, quae virum fortem dedeceret , in pu- 
blicum prodire non vereretur: aliud enim eft, quando pom- 
- pa folemni victores in urbem patriam invehebantur floride 
- picta vefte confpicui, qua de re legendus eft Ez. Spanhem. 
ad Iulian. Caef. Preuves des Remarq. p. 129. HEMsr. 

— ead. 1. 13. Καὶ τοῦ κήρυκος àvermóyros) Legem ex Suida 
' fupra Detalle aliam cauíam hic affignat. Sed hoc ita acci- 
. piendum, Athenis ἑταίρας ἢ γυναῖχοις ἢ τοιουτόν τι ἄλλο 
ἀφροδισιάζον, βαπτὸν ἢ ἀνθηρὸν ἔχ ov ἱμάτιον, a*yea oa παρὰ; 
- σὸν ἀγωνοθέτην, quod affuiflent τῷ ἀγῶνι τῶν Παναθηναίων. 
- haec alibi copiofius explicanda. Bovn». 

᾿ς ead.l 14. Τοιαύτῃ ἐσθῆτι) Recte fane, fi fequeretur χρώ- 
μενος" nunc. fcribendum puto , ἐποίησεν, ἐν ToizóT3 écSnrt 
δεώμενος. Quemadmodum illa virtus , de qua pluribus alibi 
. dicam , praepofitionis ἐν eft nota, fic omitti in hac fimilive 
- locutione unquam haud equidem memini. HEMsT. 

-. Pag. 40. L. 8. Πρὸς τὰ φύσει καλὰ ζην) Per diCionem 
— χαλὰ temperat aufteritatem dictionis τοὺ Q3», laetari , genio 
— indulgere: de qua dixere viri doctiffimi. Cetera huius pagi- 
nae in Gallo. Bounp. " 

ead. |. x1. Merpoi ) Hoc vitium omnes edd. infedit: μετρεῖ, 
quod repofui, ftructurae ratio poftulabat. Demoft. pro Cor. 
ΟΡ. $21 C. τῇ γαστρὶ μετροῦντες καὶ τοῖς αἰσχίστοις τὴν sU- 
δαιμονίαν" qui locus , cum in Rhetorum effet ícholis pervul- 

gatus, (vid. Theon. Progymn. p. 95.) ad imitandum mirifice 
— placuit: totidem verbis Plutarch. T. II, p. 97 D. & faepius 

| alibi: Herodian. I, 6, τὸ εὔδαιμον γαστρὶ καὶ τοῖς αἰσχ i- 

U οἷς μετροῦσι" adde Damaíc. apud Suid. in Ψυχ 5 accuía- 

| bat Timocratem, fratrem fuum, Metrodorus , guod dubita- 

"et , omnia , quae ad beatam vitarn pertineant , ventre metiri , tefte 

| Cicer. de N. o. L, c. 40. metiri fuis commodis omnia, id. de LL. 
LT, 14. Phrafin Nofter variavit FIz7p. 'Eyx. ὃ to, μέτρον εὐδαι- 
μονίας τὰς τῆς γαστρὸς ἡδονὰς τιθέμενοι. Sic Mufon. Ep. τῷ 
ἀργυρίῳ πάντα μετρεῖν. Eius generis in patribus Ecclefiae 
plurima volens praetereo , itemque Protagorae dictum toties 


᾿ 


1 


€ 


250 ANNO:'ZTA:TIO NW ES 


a Platone impugnatum, Πάντων μέτρον ἄνθρωπος. lítis au- 
tem, quae hic traCtantur, multa habet aflimilia Longin. 
Sect. ultima. HEMsr. 
ead. ἰ. 34. Λατρεύειν) M. Brunnerus ad Palaephat. €. 45 
utitur hoc loco, ubi de δουλεύειν & λατρεύειν agit. HEMST. 
Pag. 41. L3. Διεφθορότων ἀσμώτων) Διεφθορότω ἄσμωτα, 
quae aliis χατεαγότα μέλη. in fallor. Bounp. 
ead. l. 2. Mee 721) Ex Homero. quales perpetuae parodiae 
in Luciano. Bounp. Ex Arato haec in prooem. de Iove, 
que in rem fuam , qui mos ei folemnis, vertit nofter. Ver- 
us Arati habes Προμ. c. 9. Confer cum his Plutarch. 1257, 
1. SOLAN. Arifiid. T. 1, p. 99 C. μεσταὶ δὲ ἀγοραὶ, φασὶ, 
καὶ λιμένες xat) τὰ εὐρύχωρω τῶν πόλεων τῶν καθέκαστα ἐξη- 
youpévoy* τὰ εὐρύχωρω τῶν πόλεων pofuit pro ταῖς ἀγνυιαῖς. 
quomodo oraculum apud Demofth. in Mid. p. 611 D. hoc 
pacto corrigendum --- εὐρυχ όρους κατ᾽ ἀγυιὰς Ἰστῶναι ὡραῖον 
Βρομίῳ χόρον ἄμμιγα πάντας" editur εὐουχ ώρους, ὡραίων, y d 
piv. Εὐρύχορος idem eft, quod εὐρύχωρος apud Homerum , 
qui fyllabae pertinaciam , ne cogeretur epitheto tam fplen- 
dido carere, in brevem verfa vocali longa fregit. Sed ecce 
apud Ariftidem confuetum illud in adagiis ufurpandis φασίν" 
ergo vel a proverbio iam ante communi Aratus fumfit , 
vel primus paroemiae fuis e verfibus ductae dedit originem. 
Cum fequentibus congruit Dion Chryf. Tar( I, p. 408 D. 
ἃ γὰρ ἀσέλγειω καὶ δὲ ὥτων καὶ di ὀφθαλμῶν καὶ παντωχ:ὁ- 
θεν εἰσδύεται" ὃς alter Iohannes T. VHI, p. 291 B. 5 τῶν 
ἀσέμνων ϑεαμάτων κακία. ἣ διὰ TOV eia siWTUploy TOV ὀφθωλ- 
μῶν χαὶ τῆς ἀκοῆς, ὥσπερ dit τινων Supid ey τὸν λῃστὴν ἐπεισ- 
ἔγουσα. HEMST. ΟΝ 
ead. ἰ..4. Πᾶσαι μὲν ἀγ.) Ex Arato: πᾶσαι μὲν ἀγυιαὶ s 
τπἄσαι δ᾽ ἀνθρώπων ἀγοραί. BROD. 
ead. ἰ. 4. Vlàgaus πύλωις τὴν ἡδονὴν κωταδέχ ἐσσι!) Suet; 
Lamprid. in Elogab. Bounp. 
ead. ἰ. 7. Ὕφ᾽ ἧς d...) Sic re&te P. & 1. In reliquis δὲ 
legebatur. SoLAx. Scilicet ἡ δονῆς᾽ quae le&io fi placet , pro- 
bandum fane δὴ ex ed. /. At ftructura mihi videtur rudior 
paululum & incultior, quam ut a Luciano proficifci potue- 
rit: ne dicam, parum accurate fic fequi τὸ τοιοῦτο φῦλον 
τῶν ἡδονῶν" quinto venuítius exibit ὅς rotundius , τρυφῆς 
δὲ ῥεούσης, quod ego quin Lucianeum πε, vix dubitare pof- 
fum. Modo ἀφροδίσια pro vereudis partibus videtur potuif- 
ἔς; contra αἰδοῖα, quae pudenda funt, pro ἀφροδισίοις v 


IN NIGRINUM ap 


. rebus Venereis ufurpavit Homer. Od. O , 572. nam plane 
fic intelligendum effe po&tam I. Scaligero ad Feft. in 4ffz- 
tim aflentior: Barnefius ab ifta veterum opinione impru- 
denter diíceffit. Tum elegantiam verbi παράσύρεται non ce- 
perunt interpretes, nec fane Budaeus C. L. G. p. 727. flu- 
viorum eft & torrentium, qui aquis adauctis praecipitan- 
tes violento impetu obftantia fecum rapiunt: Ariftoph. Equ. 
v. 524. mallem etiam in Phil. de Mon. p. 814 E. καθάπερ 
ὑπὸ χειμάῤῥου παραισυρῶσι pro περισυρῶσι" Arrian. Epit. 
IV, 9, ὡς ὑπὸ ῥεύματος παρεσύρησαν. Congruit haec pote- 
- ftas cum ψυχῆς veroxxuQouéris , vel, quod malim, ἔπικλ. 
 HEMsT. 
|. ead. l. 8, ᾿Ανευρύνονται ὁ δοῚ}) Sic in Amorib. hanc vocem 
- interpretatus fum ad Petron. & alibi hoc opere. BounD. 
ead. ἰ, το. Φῦλον) Horat. Carm. I Od. III, 29: 
᾿ Pofl ignem aetheria domo 
Subduttum , Macies & nova Febrium , 
Terris incubuit Cohors. SOLAN. 
ead. l; 12." lav) Limo femper impletus : forte ὕλαις, ut infra 
' in Prometheo. BRop. Angl. ἰλύος" quod ferri poteft, ut ὅς 
adicripta le&io. quid ἔρημος ὃ χ pos, dico alibi. BouRD. Ex 
1. ed. P. & Anel. Codd. haec fcriptura. δίψης in reliquis, 
- quod pravum. Cui neutra lectio placebit, legat, per me li- 
Cet , ὕλης, ut in Prom. c. 12, ἄγριόν τι χρήμιει καὶ ἄμορφαν, 
ὕλαις ἅπασα, καὶ ταύταις ἀνημέροις λάσιος. SOLAN. 
ead, ἰ. τ. ᾿Ανθεῖ πολλαῖς τε καὶ ἀγρίαις ἐπιθυμιίοιις) Fuit, 
. cum ex hoc loco publice notarem fimul & probarem 75 
ἀνθεῖν Graecis etiam fimpliciter pro abundare dici. Nunc iu- 
vat alia quaedam in hanc rem addere. Nofter in Scytha c. 
9 urbem quampiam poétae cuiufdam verbis appellat ἀνθεῦ- 
σαν ἀγαθοῖς πᾶσιν, omnibus bonis abundantem. ᾿Αγθοῦσαν quo- 
- que a Graeco ícriptore Philadelpho appellatam fuiffe Flo- 
rentiam teftatur Politianus Lib. I Epift. 2. Sic apud eun- 
|». dem Noftrum de Domo c. 9, Οὐρανὸς fellis variegatus ele- 
—gantiffime dicitur ἀνθῶν τῷ πυρί. Herodotus initio libri III, 
-"Avbebous ᾿Ασίης ἀνδράσι. Item apud Euftathium ad lliada ex 
; veteri poéta , Τοῖς δὲ aéduae πόλις, λαοὶ δ᾽ ἀνθεῦσιν ἐν e. 
τῇ. Quin δὲ apud Latinos fforere pro abundare pofitum. Ca- 
(do apud Sofip. Charifium : Poflguam Maff:liam praeterimus, in- 
E omnem claffam ventus aufler lenis fert , mare velis florere 
"wideres ultra angulum Gallicum , ind2 notíu aura profetli fumus, 
-Livius XXI, cap. eodem: ra enim hae gentes , non pacis fo- 


—— 7. cM 


΄ 


DNUS. 


43 ANNOTATIONES 


lum , fed etiam wi&loriae bonis florebunt. Plane ut poetae illi 
ἄνθευσα ἀγαθοῖς. Livius iterum XLI, c. 11: Zorere (Per- 
fea) praeterea. iuventute , quam. (lirpem longa pax ediderit : flo- 
rere opibus regni ; florere etiam aetate. Hic in primo & fecun- 
do loco quid florere aliud, quam abundare? IENS. Quid audio, 
δίψης πιμπλάμενον ἀνθεῖν ἀγρίαις ἐπιθ. Haec certe &xvpo- 
λογία ne in poeta quidem dithyrambico fit ferenda, nedum 
in Luciano; cui qui potuit in mentem venire, ut verbum 
laetiffimae fignificationis contra Graeci fermonis ufum tam 
male collocaret? nam quod apud Aeíchylum legitur in 
Agam. v. 668, ἀνθοὺν πέλαγος νεκροῖς, exponendum eft, 
zortuorum cruore rubens mare, quod & Stanleium praeteriit; 
vel, fi mavis, fpumans, de qua vocis virtute Berglerum 
vide ad-Alciphr. I Ep. 1. neque me fugiunt illa Platon. Po- 
lit. p. 558 E. τὸ τῆς παλαιᾶς ἀναρμοστίας πάθος τελευτῶντος 
ἐξανθεῖ τοῦ “χρόνου. de LL. IV, p.827 Ε. ὕπερ εὐθὺς παισὶ καὶ 
σηρίοις &c. ξύμφυτον ἐπανθεῖ" δὲ fimilia plura: verum ifta 
huc non convenire, nihil eft, ut apud peritos probem. Hu- 
ius igitur criminis ut Lucianus abfolvatur, refingendum. 
puto av uei: cuius verbi opportuniffimi fane fieri vix pot- 
eft, quin Nofter meminerit inter ifta tam cognata , ἔρημος 
ὃ χῶρος, δίψης, ἀγρίαις ἐπιθυμίας. Ai Lus , inquam: nam 
quod ex ed. 1. profertur ἰλύος, multum huic fcripturae poft- 
babeo. Agris arentibus & longo aeftu fqualidis δίκα tri- 
buitur & διψᾶν. Διψία κόνις, ξηρά" Hefych. quod a Sopho- 
cle fumtum in Antig. v. 252. ἀοίκητος καὶ δίψιος γῆ, Clem. 
Alex. Strom. TL, p. 317 C. ubi ἔρημος δὲ ἐρημία praeceffit: 
neque obfcurum eft, cur Λιβύης A142 γαῖαν dixerit Op- 
pian. Cyn. IV, 520. Eumenius, Libyae arva fitientia: nam , 
ut fcribit Mela t 4, pleraque eius inculta , € aut arenis fle- 
rilibus obdu&a , aut ob fitim coeli terrarumque deferta funt: no- 
tum eft illud Virgili — ubi Aiulca fiti findit canis aefüifer ar- 
va: praetereo eroAvd'i-Liov "Apyos, quod varie veteres expli- 
cuerunt , Horatii ftticulofam Apuliam , Columellae, aridum 
ac fiticulofum folum. Percommode Dionyf. Perieg. v. 182 de 
Libya: H γὰρ διψηρή τε καὶ αὐχμήεσσα τέτυκται" pariter 
in Ariftoph. Nub. v. 440 iun&ta reperies δεψῆν & αὐχ μεῖν" 
Lucian. A. πρὸς Hc. $7, ἦν d£ αὐχμὸς ἐπιλάβῃ καὶ διψή- 
σωσιν αἱ ἄρουραι δζο. τῷ δίψει αὐτῶν. Eleganter vero de men- 
te, quae nullis imbuta virtutibus & rigata, tanquam ari- 
dum aliquod atque incultum folum, noxio vitiorum pro- 
ventu fqualet horretque: Chryfoft. T. I, p. 5oo B. τῆς δὰ 


IN NIGRINUM. 253 


ψυχῆς ἠμελημένης, ῥυπώσης, αὐχμώσης, λιμῷ διαφθειρομέ- 
. yis &c. neque ex eo plura colhgere iuyat. HEMsr. Cl. 
Hemfterh. 25 sei. ac propemodum perfuadet , propter iun- 
€um δίψης vocabulum , quod αὐχμὸν comitem habere fo- 
let, & quia verba διψῆν & αὐχ μεῖν alibi iungi, exemplis 
probat. Verum quando ait , verbum ἀνθεῖν laetifJimae ftgnifica- 
tionis contra Graeci fermonis ufum male collocart , adeoque ad 
malas res eius ufum non videtur admiílurus; ignoícat, fi 
- fecusíenfero. Fateor quidem , exempla ab Ienfio prolata ad 
abundantiae fignificatum probandum , omnia de re laeta lo- 
qui , ideoque ad ftabiliendum Luciani vulgatum non fuffice- 
- re; fed alia funt , unde fatis patet , minime de rebus laetis id 
X. verbi femper adhiberi. Ita Medicis principibus Hippocrati 
. Galenoque ᾿ἐξανθήμοτα & ἐξανθίσμωτω, efle puftulas in cu- 
te erumpentes, plus fatis notum, Exemplorum copia eft 
apud Foefium in Oecon. Hippocr. Ipfumque verbum ἀνθεῖν 
ad morbi fummum gradum fignificandum , iifdem , aeque 
X ac ἀχμάζειν, eft ufitatiffimum , ut: σκεπτέον εἰ αὐτίκα ἀγ- 
-. Sei (ἢ νοῦσος) Aphor. 50. L. 2. Epid. & faepe. Sic ἐξανθεῦν- 
᾿ς Τα εἰς τὴν Xx porav γουσήμώτω, morbi, qui in cutis fuperficiem 
|| erumpunt , idem in Coac. praenott. alibique frequenter. Quin 
᾿ς & de afperitate (ne dicas femper etiam ad ruborem puftu- 
| 
' 
H 


larum fanguineum in hifce reípici) τρηχ ὕτης ἐπήνθει ὠχρό- 
- Aeuxos , afperitas. eminebat , efflorefcebat in lingua , cum pallore 
albicans , ex Lib. VII Epid. ahaque affert idem Foef. Sed 
quod Alciphr. p. 4 ἀφρὸς ἐξηνθήκει de mari tempeftatibus 
᾿ς agitato dixit, id non adeo plane de re laeta dictum eft , quin 
^. idem L. III, p. 442, de puttulis ex plagis ortis adhibeat di- 
/. cens: Τῆς κεφαλῆς γὰρ ἀπεσύρη τὸ Je καὶ φλυκταίνας 
— ἐπινωτίους ἐξήνθησε. Aeíchyl. S. C. Theb. v. 958, πολλοῖς 
— ἐπανβήσαντες δόμοι πόνοις. (quod allegat doctiff. Abrefch 
— in animadv. ad Aefchyl. p. 531, ubi & alia eiufd. poétae 
» habet, qui ut medici, non femel utitur πσώθος & νόσος &v- 
Sei, ac μανίας ἄνθος ex Sophocle etiam affert) addo Plu- 
tarch. Thef. p. 5 E. αὖθις ἐξήνθησαν ei κακίαι, denuo propul- 
lulabant fcelera , quibus fimilia plura reperiuntur, unde trans- 
lationem ad res etiam malas haud inufitatam, demonftrem, 
& quae ad vulgatum Luciani tuendum adhiberi queant. Et 
. quia «vx «siv nondum probatum video fic iun&tum ablat. 
vel dativo, poffem ad vulgatum Luciani procedere , dicen- 
do, ἀνθεῖν ἐπιθυμίαις non adeo repugnare analogiae , fi ex- 
- potueris, fierilem illum animi fundum, ut bonas fruges, i 


UE 


PET 


ει. ANNOTATIONES 


e. virtutes, non fert , ita vitiis effiorefcere , ceu ager fterilis - 
liorret fpinis; & cum herbae malae aeque fuos habeant & 
copiofos flores, ac bonae, nihil prohibere, quo minus ἃς 
ἀγθεῖν in malam aeque ac bonam partem trahi queat. Sed 
nemini id obtrudo , indicaffe fatis habens, non deeffe exem- 
la, ubi de rebus malis dicatur, aeque dc alia , quae licet - 
de re laudabili frequentiffime praedicentur , tamen interdum 
& de abhorrenda ufurpari novimus , ut ϑεῖος de omni ma- 
gno ac laudando , generaliter ; fed & de morbis humana re- 
media refpuentibus. Ita οὐράνιος "A72. de magna pernicie ex 
Aeíchyl. Perf. affert modo laudatus Abrefch. pag. 216. ad 
quae quis excipiat, hoc exponendum, Perzicies coelitus de- 
mif[a , immi[fa , quod de morbo Epileptico irae Deorum tri- 
buendo pari ratione dictum fit. Efto. Interim verborum in- 
de ufus probatur in utramque valere partem , & forfan ni- 
hil in Luciani vulgato mutandum. nifi ille afperitatis ac 
propullulandi fignificatus in compofitis tantum éz — & ἐξαν- 
Sei», non vero in fimplici ἀνθεῖν ineffe, lucidius probari 
queat. REITZ. : 
ead. l. 16. Ἐπιστήσας ἐμαυτὸν) Ferri poteft, ut inter duo 
verba medius accufativus ad utrumque referatur, & éri- 
στήσεις ἐμαυτὸν pofitum fit pro ἐπιστὰς, quemadmodum 
in principio Platonici Convivii, x27 ἐπιστὰς περίέμιεινα" 
& ἐπιστώντες σιωπῇ καὶ πρὺς ἀλλήλους διαβλέψαντες apud 
Plutarch. T. IL, p. 548 B. fic τὴν πορείαν ἐπιστήφας Eunap. 
p. 117, V. 11. & ἐπιστῆσαι Toy στόλον, τὴν φυγήν. ἄνα ς 
ΤΟΙ, p. 527 A. 549 D. Ariftot. Top. V, p. 353, v. 7, ἐνεότε 
μὲν ἐπὶ To σύμπαν βλέψας, ἐνιότε δὲ ἐπὶ τὸ κατὼ μέρος Ag» 
γόμενον αὐτὸς αὑτὸν ἐπιστήσας" quamquam hoc aliter etiam 
intelligi poflit. Atque ita fere Lucianum interpretes cepe- 
runt ; Micyllus intricatius , revocans me ipfum , & quafi verbis 
compellans : Benedictus , con(liti &c. At ego, diftinéione mu- 
tata ἐπιστήσας, ἐμαυτὸν λόγον ἀπ. verius effe puto, ut hunc 
in modum interpretemur: animum advertens , reque confidera- 
ta, cum memet ipfo rationes exigebam. Illam vim habet émi- 
στῆσαι per fe: Eufeb. P. E. L, καί τοι πῶς οὐκ ἄξιον δαυμώ- 
(er ἐπιστήσαντας" mox: ἴδοις ἂν ἐπιστήσας. Dion Chryf. 
Ρ. 404 B. κἂν ἐπιστήσαντες διωτραπῶσιν" ubi ridiculum in-. - 
terpretis errorem recte caftigz; it. Cafaubonus. Ammonio 
reftitue, ubi quid differant ἐννοεῖν & ἐννοεῖσσαι docet: Ἐν- 
νοεῖν μὲν γὰρ ἄφνω μὴ ἐπιστήσας" in edd. quas vidi , ἐπιστής, 
Apollon, σερὶ K. L, c. $0, ἄξιον δὲ ἐπιστῆσαι πτράγ pn; digna 


»* 


— n SG 


LN: T RGRINUM 255 


yes, quae animadvertatur: dixerat c. 48, ἄξιο, δ᾽ ἐστὶν ἐπι- 
στώσεως τὰ, εἰρημιένοι. Plena locutionis forma ἐπιστήσας τὴν 
διάνοιαν, ut. "Theophr. Praef. Char. vel, quod apud Gale- 
pum eftin Protr. ei γὰρ ἐπιστήσαις τοῖς πράγμασι Tw νοῦν, 
fi. mentem. rebus. adhibeas. Plura dabunt Budaeus C. L. G. p. 
478. Duport. ad Theophr. Ch. Eth. p. 221. Hanc potefta- 
tem M. G. Raphelius parum mihi commode vifus eft, ce- 
teroquin Graecae linguae peritiffimus , adhibuiffe ad expli- 
candum illud Pauli 2 ad Timoth. IV, 2 , ἐπίστηθι" quod, 


. me quidem iudice, fine controverfia valet, ;»fla arque iz- 


eumbe , ut folent ἐργοδιώκται, qui nullum intermittunt tem- 
pus, quin inftitutum opus urgeant: diverfa fienificandi vir- 
tus in Àor. 2, quae multum ab Aor. 1 diffidet. Multo gra- 
vius errat Olear. ad Philofir. V. A. T. 1, c. 34, n. 2. HEMsT. 
Pag. 45. 1. 2. Τὰ τοῦ Ὅμ.) Homerus Od. ^, 9»: Τίστ᾽ 

uvT, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάος ἠελίοιο" Ἤλυθες. BROD. 

ead. l. 3. Τίπτε) Ταϊίατο eft Homeri Odyff. A. verba Ti- 
refiae ad Ulyflem. Bounp. 

ilid. Ay) Hom. & Fl. avv. fed Lucianum mutaffe cre- 
4o. SOLAN. 

ead. 1. 6. Καὶ προσωγορεύσης ὑπερηφάνου) Καὶ σπροσαγ ορεύ- 
σεις ὑπερηφάνους. MARCIL. 

ead. l. το. Καθάπερ ὃ Ζεὺς τὸν Ex.) Allufit ad Proverbium , 
ἔξω βελῶν, extra telorum iactum ; quod eft, in tuto. citraque pe- 
rculum. Eft autem apud Homerum Il. E, 150: Ἔκ βελέων, 
Μή που τις ἐφ᾽ ἕλχεϊ ἕλκος apuTat, Extratela, uti ne quis vul- 
nus forfitan addat ad vulnus. — Hoc proverbio ufus eft Lu- 
cian. in Dial. Nept. ὃς Cycl. Veneris & Cupid. Ruríum in 
Votis: fed in Baccho alio huic contrario. COGN. Locus eft 
lliad. A. 163 : Ἕχτορα δ᾽ ἐκ βελέων ὕπαγε Ζεὺς, ἔκ τε κονίης, 
Ex T ἀνδροκτασίης, ἔκ S. αἵματος, ἔκ τε κυδοιμοῦ. BOURD, 

ead. l. 13. Οἰκουρεῖν ) Philo Iud. de Abrah. p. 352 D. Ὁ 
δὲ ἀστεῖος ἔμπαλιν ἀπρώγμονος ζηλωτὸς βίου ὑποχωρεῖ, καὶ 
μόνωσιν ἀγωπῷ &c. συγκλεισάμενος οἴκοι τὰ πολλὰ κειτοι- 
μένει, μόλις τὰς κλισιάδας ὑπερβαίνων, ἢ διὰ τοὺς émtqoi- 
τῶντας συνεχ έστερον ἔξω πόλεως προελθὼν ἐν μονει γρίῳ ποιεῖ- 
qai τὰς διὰτριβὰς, ἥδιον συμβιωταῖς χρώμενος τοῖς ἁπαντος 
χοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἀρίστοις, ὧν τὰ μὲν σώματα διέλυ- 
σεν ὃ χρύνος &c. ἨΕΜΞ5Τ. 

ead. ἰ. 17. ἸΠροστιθέμενος ) Abfurdum fcholium : re&e in 
textu legitur σροτιθέμ. SOLAN. 


| 
|la6 ANNOTATIONES 
| 


. Pag. 45. l. 1. Μετέωρος ἐπισκοπῶ) Hinc dialogi de Cha 
ronte, five Contempl. titulus & occafio. BounRD. 
ead. l. ς. Ὑπολάβῃς ) Rectius legatur ὑπολάβοις. SOLAN. 
ead. l. 8. Θεάμασι) Adulatores Commodum, patre defun- 
Go, corrumpebant ὑπομιμνήσκοντες αὐτὸν τῆς ἐν Ῥώμῃ τρυ- 
φῇς. δεάματα τε καὶ ἀκούσματα τερπνὰ διηγούμενοι Gc. τ 
tradit Herodian. I, 6. HEMsrT. à 
ead. ἐς τι. Νὴ ded. τὼ y.) Homerus Od. M. Bnop. 
ead. ἰ, 12. Τὰ ὦτα κηρῷ φραξάμενον ) Sic in Croniis five 
Saturnal. Iulianus Imp. Liban. Omnes ex Odyfi. M. BounD., 
ead. ἰ. 16. Ὑπερήφανον ) Ex G. C. ad $ 26 poftquam eno- 
tavit Solanus: ὡς μάλιστα ἡρμοσμένον) "Y φερήφανον ϑαυμω- 
σίως ἐνταῦθα κεῖται, hanc infuper annotationem adiecit : 
Corruptis ufus eft Scholiafla Codd. in noflris enim non comparet ; 
ift forte refpiciat c. 19 , ubi ea vox occurrit. Obfecutus fum re- 
€le monenti ; fed praeterea iuncte lego: ὡς μάλιστα ἥρμο- 
σμένον ὑπερήφανον 3. &. x. ut hoc totum fit Scholiaftae, di- 
centis , quam accommodatif[ima vox ὑπερήφανον egregie hic poft 
ta efl. Exftat quidem $ 14 ὡς μάλιστα ἡρμοσμένον, & ὃ 26 
πῆς διανοίας τὸ ἡρμοσμένον" fed. ad ea loca quid faciat hoc 
fcholion, nemo ne fufpicione quidem affequatur. HEMsT: 
Pag. 44. l. τ. Ἐξ οἰκέτου δεσπότην) Hanc crebro repetit | 
comparationem. vide quae diximus ad illud Petron. Grex 
agit in cena. BOURD. , 
- ead. ἰ. 6. Τῆς τύχης) Dei. fic faepiffime Lucianus τὴν τύ- 
9m, ἀντὶ ToU Sec ἣ δαίμονος ufurpat, ut mronui multis* 
exemplis ad lib. x Heliod. Bounp. : 
ibid. YleíQem τὼ τῶν ἀνθρώπων ) Sic res humanae τῇ τύχῃ 
λογιστέα, τῆς τύχης παίγνιον. Legend. Marcil. ad Horat. 
Aur. Vi&or in Ael. Pert. BOURD. 
ead. Ll. 7. “Ομολογούσης) Non video , quo pa&o fatis apte 
de fortuna dici poffit, eam ὁμολογεῖν μηδὲν τῶν ἀνθρωπίνων 
εἶναι βέβαιον, cum hoc ad ipfos potius homines pertineat, ' 
qui rerum fuarum incertam conditionem quotidianis experi- 
mentis diícunt, ac fateri coguntur: quamobrem, nifi quid 
maioris vitii fubfit, legerim, ὁμολογοῦντες, in quo mutan- 
do facile peccare potuit librariorum temeritas propter prae- 
cedens μαρτυρουμένης, hoc fenfu : illud enimvero mirandum 
eft maxime , & graviflimum, quod, licet teftatiffimum fit 
fortunam res humanas habere ludum , (nam perperam in- 
terpp. Zicet fortuna ipfa tefletur, quafi fcriptum foret μάρτυ- 
go?eus) ipfique fateantur , nihil iftorum efle frmum, tamen, 


| IN NIGRINUM. 257 


. eum ifta quotidie videant, divitiis inhient &c. Παίΐζειν Zocum 
- atque ludum ducere , per ludum vertere ὡς mutare. Meliod. V, p. 
|. 209 , ἔπαιζε δὲ ἄρα τι τὸν Κνήμωνω δαιμόνιον, ὃ καὶ τὰ ἄλ- 
A χλεύην ὡς ἐπίπαν τὰ ἀνθρώπεια καὶ παιδιὰν πεποίητοι" 
- Suidas in Ζήνων ὃ βασιλεύς. HEMST. 
- - ead. l. το. Ἐν τοῖς) L. ἐπί. Dixi ad $ 7. IpnzM. 
- ead. l. 12. Oi) Ex ed. £f. οἷς reliquae non agnofcunt. 
. Sor AN. 
(o €ad. LL 13. Καὶ τοὺς δακτύλους προτείνοντες) Kal τοὺς d'a- 
χτυλίους πρ. δακτυλίους, ut ante χαὶ τὰς πορφυρίδας προ- 
φαίνοντες. MARCIL. Probo Marcilii δακτυλίους" quod neque 
interpretes praeteriit. Nota divitum Romanorum in annulis 
oftentandis ineptia. Quinctilian. I. O. XI, 5, p. 1031, dum 
oratorem fuum informat , cavere necefle habuit , Mazus noz 
- impleatur annulis, praecipue medios articulos non tranfeuntibus : 
- ne fcilicet nihil invalefcenti confuetudini concederet. Hanc 
ftultitiam Seneca fevere reprehendit, Martialis faepius ir- 
ridet : neque in Chriftianis vaniffimam luxuriem antiqui Pa- 
- tres aequo animo tulerunt, ut ex Clementis Paedagogo, & 
- Chryfoftomo, qui locis pluribus in annulorum prétia ὅς 
Eum acriter invehitur, fatis conftat. Vid. Kirch- 
mann. de Ann. c. XVII, & H. Valefium ad Amm. Marcel- 
lin. XXVIII, 4, p. 578; ubi pro eo, quod in Codd. eft ícri- 
ptum , digitis δ᾽ metatis, interea , dum quid melius extunda- 
tur, lego, digitis & oneratis: 1dque confirmare licet e Lucia- 
πὶ Gall. $ 12, δακτυλίους βαρεῖς &c. HrMsT. 
ead. l. τς. Τοὺς ἐντυγ y &vorras) De hac divitis faftuofi no- 
- ta Ariftophan. Plut. Ipfe Lucianus alibi. BovRD. | 
ibid. ᾿Αλλοτρίᾳ φωνῇ ) Nomenclatoris voce. DROD. Per no- 
menclatorem , qui eam in rem fequebatur, & nomina ci- 
vium norat. Vid. Laur. Pignorium de Serv. p. 282. CLER. 
Pag. 45.1. 2. 'Os Πέρσαις vj4os) Quia longe profttrati re- 
em venerantur. BROD. Sic de Merced. conduct. & multis 
aliis locis. de hac adoratione Perfica locus dicendi ad lib. 7 
Heliod. Bounp. Zenob. C. V. n. 25: Πέρσαι τοὺς βασιλεῖς 
ἑαυτῶν ὡς JeoUs προσκυνοῦσι: καὶ οἱ μὲν iGo ἀλλήλους κατα- 
φιλοῦσι, οἱ δὲ ταπεινότεροι τῶν παρειῶν τῶν μειζύνων μόνον 
τυγ χιἀνουσι" Ício, quam explicationem recipiat τυγχάνειν 
τῶν παρειῶν, admitti ad genas ofculandas ; praeferendum ta- 
men videtur 3ryy4vovsi* quod vifum an Schottus infuper 
habuerit monere, non dixero: vertit fane, gezam modo con- 
tingunt: utitur autem hoc Luciani loco , ut iam anté B. Brif- 
Lucian. Vol. I. 


2338 ANNOTATIONES 


fon. de R. P. I, p. 11. Poteftatem iftius locutionis zpozxv- 
veia et περιμένοντες fatis re&te declaravit ler. Hoelzlin. ad 
Apoll. Rhod. III, 454, reprehenía Benedi&i verfione , ad- 
orari fe patiuntur: nam Micyllus melius ad eius mentem , ad- 
orari etiam cupiunt. HEMST. 

ead. l. $. Τὸ στῆθος αὶ τὴν δεξιὰν) Idem Dial. Mortuor. & 
in Pfeudom. patet apud Martial. Bounp. Huius moris exem- 
pla vide apud Plutarch. in Bruto. Steph. ed. 181, 3 C. xà 
στέρνα καὶ κεφαλὴν κατεφίλουν, pellus & caput deofculabantur. 
& apud Noftrum iterum Ms. c. 12. Sor AN. Appofitiffimus 
eft Ammiani locus XXVII, 4, p. 574: Ex Ais quidam , cum 
falutari pettoribus oppofitis coeperunt , ofculanda capita in mo- 
dum taurorum minacium obliquantes , adulatoribus offerunt genua 
Jusvianda vel manus , id illis fufficere ad beate vivendum exifli- 
manies. Manum foh olim fervi ofculabantur: ut arrogantes 
ac fuperbi liberis etiam hominibus porrigere auderent, adu- 
latorum eft crimen: quamobrem τὴν χ εἴρα καταφιλῆσαι καὶ 
σωσεῦσοι δι᾿ ἐπαίνου. ut fapiente & forti viro indignum 
afpernatur Epi&etus apud Arrian. III, c. 24. Hunc faftum 
in Imperatoribus utcunque tolerabilem Romani tamen an- 
tiquae libertatis memores mole(te tulerunt: ideo Plin. in Pan, 
"Lraiani laudibus illud non infimum annumerat , quod Sena- 
tum ofculo exciperet, neque illos imitari vellet, qui ma- 
num tantum , & hanc cunctanter & pigre & imputantibus 
fimiles promerent. Similiter plane Lucianus eos divites , qui 
praebitam ofculo manum imputabant, defcribit. Vid. Rami- 
ref. de Prado & Def. Heraldum, quem hic Luciani locus 
non praeteriit , ad Martial. II, 21, fed inprimis Lipfii Elec. 
II, 6. HzMsr. 

ead. 1. 6. Ylepí Aser Toy) Tov προσελθόντα δηλονότι" εἶναι vi- 
detur deeffe. BROD. 

ibid. Τοῖς μηδὲ τ. 7.) Quibus manum ofculari non licet. 
Bnop. 

. ead. 1. 9. Ὅτι μηδὲ τοῖς στόμασιν ἡμᾶς προσίενται ) Cum 
Micyllus vertiffet , quod neque ore nos approbant aut compellant , 
Benedictus duo pofteriora vocabula amputavit, Sed plane & 
approbare & compellare nihil ad προσίεσσαι. Verte , quod ad 
ora falutanda vel oículanda non admittant nos. Nota illorum 
oris obfcoenitas. GRON. M 

ibid. Τοῖς στόμασιν) Ore, id eft, ofculo. BRoD. Paucos 
enim oículo excipiebant , eofque fummae demum dignitatis 
viros, V. Capitol, in M. Aurel. III, & Sueton, Ner. c. 87. 


? 


) Ὶ 


: IN ΝΊ ΘΕΙ͂Ν Μ΄ 25g 


— Quiód autem fibi gratulatur Nigrinus negatum ofculum , eo 
— Ípurcitiem oris eorum notat; de qua plura dicere pudor ve- 
- fat. V. ἀσοφρ. C. 23. SOLAN. 
—. . ead. d. 11. Νυκτὺς μὲν ἐξανιστάμενοι ) Sic in μελέτῃ de Mer- 
— «ed. conduct. & in Gallo, BovnDp. Moleftias matutinarum 
— falutationum defcribit, & quam vilium effent animorum 
- multis docet Seneca de Brev. Vit. c. XIV, qui cum Lucia- 
— no conferri poterit. CLER. Salutationes & officia Romae 
— fuerunt antelucana : ex aliis & hoc loco docet If. Ca(aub. 
ad Sueton. Aug. c. 53. Confer, quae plura Nofler habet de 
— Merc. cond. prorfus his fimilia. HEMsT. 
ead. ἰ. 12. Πρὸς τῶν οἰκετῶν) Quanta fuerit vilium cate- 
- patorumque mancipiorum importunitas, ex eo vel maxiime 
- conflat, quod graviffimi viri temperare fibi non potuerint, 
quin de ifta indignitate acriter conquererentur. Senecae lo- 
- «a dabit Herald. ad Martial. I, 71. Columella, vir avitae 
libertatis memor, Praef. lib. 1, p. 5: 24g putem fortunatius , 
- « catenato repul[um tanitore faepe notte fera foribus ingratis adia- 
- eere, miferrimoque famulatu &c. Tacit. Ann. IV, 74: Juxte 
- gratiam aut faftus ianitorum. perpetiebantur. Hi igitur Luciani 
οἰκεταὶ. ianitores funt , oftiarii , ϑυρωροὶ, ut ipfe vocat πε- 
᾿ pi τῶν ἐπὶ M. Z. Ciceroni ducitur laudi, quod domus eius 
aperta ianitorem non haberet : 2 d" οἰκέα Supophy οὐκ εἶχ εν" 
— Plutarchus. HEMsr. 
ead. l. 13. Κύνες καὶ κόλακες} Eleganter hoc apud De- 
- mofth. ἐν τῷ περὶ στεφάν. ἀντὶ γὰρ Φίλων καὶ ξένων, & τό-. 
πε ὠνομάζοντο ἡνίκα, ἐδωροδόκουν, γῦν κόχοικες καὶ ϑεοῖς ἔχ." 
pol καὶ τ᾿ ἄλλες & προσήκε! πάντα, ἀκούουσι. BOURD. 
ibid. ᾿Ἀκούειν ) Ut loco Demoftthenis proxime citato. Sic 
ἀκούσης apud Theocrit. in Charit. & κλύειν apud Aefchyl. 
- in Prometh. fic apud Latinos zudire. Horat. Sat. 7, lib. 2, au- 
dis. Hunc Luciani locum profert Cafaub. ubi de officiis fa- 
- lutantium apud Suet. Bovunp. — 
᾿ς ead. 1, 1$. Τὸ φορτικὸν ἐκεῖνο δεῖσνον ) Idem de Merced, 
 €ondu&. & in Gallo & faepe alibi. De hisincommodis fpor* 
'tulae caufa perceptis interpretes Martial. ὃς fuvenal. Boun p, 
- Sportulam intellige clientibus ὃς falutantibus exhiberi (oli- 
tam. SOLAN. Intelligo coenas rectas, quas beati homines ac 
- potentiores Romae clientibus fuis atque adulatoribus prae- 
- bebant. Has autem vefpertinas epulas marutinae falutationis 
officio venabantur. Iul. Firmicus VIIL, p. 216, per omnium 
- limina matutinis femper falutationibus difcurrent. Manilium ex- 


y) 


^ 


460 ANNO TAWIOTNN.R5 


preffit V, 64: Inflar erit popult » totaque habitabit in urbe Limi- 
na pervolitans , unumque per omnia verbum Mane falutandi por- 
Lins communis amicus. luculentiffime Iuvenalis Sat. V , Stat, 
IV Silv. IX, 48. Vid. Def. Heraldum ad Martial. VII, Ep. 
38 , qui hunc ipfum Luciani locum adícripfit torum. Neque 
philofophi aliarumque artium profeffores , οἱ τὸ δοκεῖν μαλ- 
λον i εἶναι σπουδάσαντες, in dinorum aedes ac gratiam irre- 
pere detrectabant hac via, quam fane muniverat Simoni- 
des: rogatus enim ab uxore Hieronis , expediretne magis 
divitem fieri an fapientem , divitem refpondit : τοὺς γὰρ σο- 
φοὺς ὁρᾷν ἐπὶ ταῖς τῶν πλουσίων ϑύραις διατρίβοντας, tefte 
Ariftot. Rhetor. IL, p. 89. Eo refpexit Plato de Rep. VI, p. 
675 A. Alia Galeno mens, qui faepius in has verae do&ri- 
nae maculas invehitur : περὶ τοῦ Προγινώσκειν. Ἤσκηται δὲ, 
ἐξ ὧν ἂν τις εὐδοκιμήσειεν παρὰ, τοῖς πολλοῖς, εἰπεῖν τι καὶ 
“πρᾶξαι πρὺς ἡδονὴν, κολοικεύεσσαι, δωπευτικῶς προσαγ ορξύειν 
ἑχάστης ἡμέρας τοὺς "TAoUTOUVTÓS τε καὶ δυναμένους ἐν ταῖς 
πόλεσι, συμπροέρχ 830.1 , παραπέμπειν προερχ ομένους οἴκω- 
d'e , δορυφορεῖν ἐν τοῖς δείπνοις, βωμολοχ εὐεσϑαι &c. Aper- 
tius idem: Oepzz. Μεθ, lib. I, ubi, Amici, inquit, me iden- 
tidem obiurgant, mihi meiíque inutilem me fore dicentes, 
nifi ab ifto quaerendae veritatis intento ftudio paululum de- 
fle&am , προσαγορεύοιμι δὲ περιερχόμενος ἕωθεν, εἰς ἑσπέραν 
7s συνδειπνοῖμι τοῖς δυναμένοις" lege cetera, in quibus τοὺς 
ἐπὶ τῆς Ῥώμης πλουσίους nominatim memorat: aliam vero, 
qua ad laudem eniterentur, veteres Aíclepiadas inftitiffe 
viam: ἀλλ᾽ οὐδεὶς τούτων οὔτε ἕωθεν ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων 
ἐφοίτα. Süpas προσωγορεύσων αὐτοὺς, οὔτ᾽ εἰς ἑσπέραν δειπνη- 
σόμενος. Ατ in iftis coenis homines famelici fapientiam fola 
fpecie ac nomine mentiti cibis & vino fe diftendebant, quod 
Lucianus falfe ridet , Galenus in fine libri ferio indignatur: 
Οὐδὲ γὰρ σχολή γε αὐτοῖς ἐστιν ἀλήθειαν ζητεῖν ἕωθεν μὲν 
ἐν ἀσπασμοῖς διατρίβουσιν, οὺς αὐτοὶ καλοῦσιν ἀσπασμοὺς," 
εἰς ἑσπέραν δὲ ἐμπιπλαμένοις καὶ μεθυσκομένοις. Ergo mini- 
me mirum , eos, quod Nofler affirmat , ἰατροῖς παρέχ εἰν ἀφ- 
ορμὰς περιόδων" Galenus certe περὶ Εὐχ. καὶ Κακοχ. falu- 
brem vitae modum fefe praefcribere illis dumtaxat teftatur, 
ὅσοι βίον ἡσύχιον εἵλοντο μήτε πρὸ ἡμέρως yáryxmy ἔχοντες 
ἐπὶ τὰς τῶν πολὺ δυναμένων ἐπιέναι ϑύρως, μήτε λουομένοις 
τισι παρεστῶναι, μήτ᾽ εἰς οἶκον ἐπανερχομένους αὐτοὺς παρα- 
πέμπειν, εἴτα μετὰ πολλῆς σπουδῆς αὐτοὶ λουσάμενοι πρὸς 
7^ δεῖπνον ἐπείγεσσαι. nam hoc qui Romae faxum volve- 


E INNUGRINUM-. bé 


. vent , ut firma (anitate frui poffint, nullam effe fpem. Por- 
- ro vocati tefferas accipiebant , ne a ianitoribus repelleren- 
- tur. Liban. Decl. VIL, p. 317 B. ὡς ἐδεξάμην τὸ σύνθημμε: 
quod fi quis invitatus excufaffet, vel non adfuiffet, contu- 
| meliam gravem interpretabantur. p. 520 B. Oi4z σηλίχαι 
- dois καλοῦσιν ὀργαὶ προσιζάνουσι, ἐπειδὰν τῶν κεκλημένων 
τις ἐκλίπῃ τὴν σύνοδον" oió«, πηλίκω βρενθύεσξδιαι συνηθὲς αὖ- 
χοῖς, κἂν ἀνάγκην κἂν συμφορὰν οἱ κεκλημένοι προβάλλωντοι ι" 
- idem conftat ex Amm. Marcellino XXVIII, pag. 577 , ubi 
- Valefium Libanii locus non fugit. HzMsr. 
[ . ead. ἰ. τό. τόσα) OGto fequentes lineae crebro repetuntur 
- in Luciano. Bovnp. 
| Pag. 46. L 1." Απολαλύσαντες) ᾿Απολαλήσαντες. MARCIL, 
- . ead. ἰ, 6. "Ie rpois παρέχουσιν ἀφ, περιόδων ) Hinc ἰατροὶ 
dicti περιοδευταὶ, ut patet in excerptis Gloffar. cap. de Me- 
- dic. Re&teque apud Hefychium interpretatur περίοδος, ἡ πώ- 
- g τοῖς ἰωτροῖς. Nam voluit Hippocrates τοὺς τὰς πόλιος φοι- 
| ToUyT&.€ μὴ λόγῳ μουνον ἀλλὰ καὶ ἔργῳ ἰητροὺς νομίζεσδακι. 
Bounpr. 
ο΄ ead. l. 8. Οὐδὲ νοσεῖν ey ολάζουσι) Cogitatione fe refert ad 
Thefmopolidem, qui iam moriturus Eucratis conviva ve- 

.nerat, ut patet in Gallo. IpEM. 

ead. ἰ. 9. Ἐξωλεστέρους τοὺς κόλακας) Ἐξωλεστέρους ToU- 
ποὺς κόλακας. MARCIL. 

ibid. Ὕπείληφα.) (επίεο. DROD. 

ead. l. το. Ἐκείνους) Placet ἐκείνης. IDEM. 

ead. I. τῷ. Κοινῷ d.) Communi decreto ac confenfu. [Ὁ ΕΜ. 

Pag. 47. l. 2. ᾿Αθέωτον) Euripid. Med. 542: Eza δ᾽ ἔμοι 
γε μήτε χρουσὺς ἐν δόμοις, Mir ᾿Ορφέως κάλλιον ὑμνῆσαι μέ- 
| às, Εἰ μὴ ᾿πίσημος n τύχ Ὑ ἐνοιτό uot. SOLAN. . 
᾿ς ead. L. ς. Διὼ τὸ πλουτεῖν ) Flor. ceteraeque omnes edd. 
διὰ τοῦ πλουτεῖν" manifefto errore, quem correxi. Mox 
- etiam fcribendum, x«i οὕτω δὴ. non δέ. HzMsr. 
ο΄ ead. I. 6. Eiveu περικωλλοῦς οἰκίας τῷ οἰκοῦντι) Eiyeu vrept- 
᾿χαλλοῦς κύριον οἰκίας TO οἰκοῦντι. MARCIL. 
᾿ς ead. l. 8. Ei μή τις αὐτὰ “αυμώζοι) Cicer. in Parad. eod. 
fenfu ipfe Gallo. Bounp. 
ibid. Ταύτῃ τοι) Aliqua huiufmodi ratione. BROD. 
ead. l. 9. "AerevevíQew ) Vile reddere: vox fatis infrequens. 
 Bounp. Εὔωνος parvo pretio parabilis, adeoque vilis. Ufu 
rariore Ariftoteles initio lib. Il Oixov. de nummis ipfis: περὶ 
Τὸ γόμισιμω λέγω» ποῖον, καὶ πότε τίμιον ἢ εὔωνον “ποιητέον. 


R 3 


262 . AN ΝΟΥ ΨΓΠῸ NS 


Ad multa, variata figuratae locutionis indole, venufte tra- 
ducitur. Polyb. IV, 35, p. 425, cum Lycurgi, qui fingu- 
lis Ephoris talento corruptis regiam dignitatem fuerat prae- 
ftinatus, hiftoriam retuliffet , addit: οὕτως εὐωνα πανταχ 
τὰ καλὰ γέγονε. Tudor. Peluf. IV, 18r, μὴ ὡς εὔωνόν τινος 
καὶ εὐπόριστον ῥίπτετε τὸν ΧἈόγ ον" explicat Chrifii dictum , 
μὴ δῶτε τὰ ἅγιω τοῖς χυσί. Macar. de Libert. Ment. $ 35, 
οὕτως εὔωνον ὄντως καὶ pádioy εἶναι, ὡς πόνων ἐκτὸς καὶ χα- 
pe ku Toglous ua τῷ βουλομένῳ. Gregorius eleganter Stel: 
L, p. 8, eos Chriftianos, qui a Iuliano ille&i falutem vili 
luero donaverant , VOCat ἐκ περιουσίας πονηρούς τε καὶ εὐώ- 
νους. Inter locutiones, quibus homo nihili fignificetur, re- 
ponit Pollux V, 165, εὐωνότερος τῶν ἀποχεχηρυγμένων, c 
mox ἐπευωνισμένος. Hinc duum ἐπευωνίζειν dilpari quidem 
paululum, ὃς ad plures formas communicata poteftate , fed. 
quae pretii temperati deminutique virtutem femper conti- 
neat. Ita lex frumentaria, quae annonae excandefactae mo- 
dum adhibet, νόμος σιτικὺς ἐπευωνίζων τοῖς πένησι τὴν ἄγο- 
pz» apud Plutarch. in Gracch. pag. 9357 A. atque adeo res ; 
quarum pretia | defcendunt ac laxantur , ἐπευωνίζονται" Dion 
Cafl, ἐσὶ δὲ τῷ πλήθε, τῶν δεδ ἡμιοσιωμένων πολὺ “πάντα ἐπ- 
εὐώνιστο. in Polluce I, $1, ἐπευωνισμένων τῶν πυρῶν, cui 
iunctum eft, τῆς τιμῆς τοῦ σίτου καταβεβηκυίας.. & VII, 
io. Mercatores etiam, qui translatis mercibus caritatem pce 
per vilitatemque captant, ut Arnobius ait IL, p. y1 , ézsuo- 
vitevzi , quando venalia parvo vendunt: verbis igitur &z;- 
τιμῶν, ἀνατιμᾶσδαι, ἐ ἐπιτείνειν τὰς τιμὰς contraria funt apud 
Poll III, 125, ἐπευωνίζειν, à ἄξια πιπράσκειν. Philoni Iud. p. 
870 D. τινὲς ὑπ᾽ ἀνδρωαποδοκαπήλων ἐπενωνιφόμενοι mancipia 
funt a mangonibus parvo tradita ; & p.774 E. ἀνδράποδα, 
“πρὸς τὰς τῶν σωμάτων εὐεξίας καὶ εὐμορφίας. n τοὐναντίον 
FIM Ur. Tum porro attribuitur illis , qui res fub 
hafta, vel publico praeconio venum propofitas minimo ad- 
dicunt, Dion Caff. p. 535 C. τῶν δὲ δὴ λογιμωτέρων τοὺς 
μὲν τοῖς κτήμασι τοῖς τῶν ἀπολλυμένων ἐδελέαζον (triumvi- 
v1) τὰ μὲν ἐπευωνίζοντες, τὰ δὲ καὶ προῖκα σφίσι χαριζόμενοι: 
recte Bafil. Hom. II in Pf. XIV, p. τόο A. ubi fermo de ho- 
ininibus eft foenore -obrutis, quo fe, nifi bonis diftratis, 
expedire nequeant : τὶ οὖν ὅτι ᾿ μικρὸν ὕστερον ἄλλος αὐτὰ προ- 
κομίσει καὶ ἀποκηρύξει τὰ σὰ, χαὶ ἐν ἐφθαλμοῖς τοῖς σοῖς Eo 
svoviQoy αὐτὰ διαθήσεται" fimiliter de foeneratore Plutarch; 
T. II, p. 828 E. δανείστην, κἂν πωλῇς, ἐπευωνίζοντω, Xylane 


IN NIGRINUM. 263 


drum non probo: // quid vendis, pretium diminuit. Graviter 
autem Demofth. adv. Ariftocr. p. 758 turpem perditiffimo- 
rum rhetorum avaritiam incufat, οἱ τοσαύτην ὑπερβολὴν πε- 
“ποίηνται τῆς αὑτῶν αἰσχροκερδίως, ὥστε τὼς τιμὰς καὶ τὰς 
παρ᾿ ὑμῶν δωρεὰς, ὥσπερ οἱ τὰ μικρὸ καὶ κομιδῇ φαῦλε; ἀπο-- 
κηρύττοντες, οὐτώ πωλουσιν ἐπευωνίζοντεές, καὶ πολλοῖς ἀπὸ 
στῶν αὐτῶν λημμάτων (ut fententiae confulatur fcribendum 
cenfeo, ἀντὶ τῶν ἀπ᾽ αὐτῶν A.) "yp&qorzes πᾶν 0, τι ἂν βού-. 
λωντοῖῖ, quorum opera honores & munera , quibus Athe- 
nienfes bene de rep. meritos ornabant , tantum eviluerant , 
ut quibuívis nunc hominibus promifcue fordido velut prae- 
conio addicerentur. Locum Oratoris principis , ut optimos 
quofque folet, imitatus eft Philo Iud. de Gigant. p. 289 D. 
Πῶς γὰρ οὐκ ἐναργἢ καὶ πρόδηλω τὼ ὀνείδη τῶν λεγόντων μὲν 
εἶναι σοφῶν, πωλούντων δὲ τὴν σοφίων καὶ ἐπευωνιζόντων, ὥσ- 
περ φασὶ τοὺς ἐν ἀγγορξ; τὰ ὥνιω προχηρύττοντας. τότε μὲν 
μικροῦ λήμματος &c. ἴῃ promtu mihi longe plura funt hu- 
its verbi exempla: quorum partem non ideo tantum, quod 
in Lexicis fruftra quaerantur, duxi notandam, verum etiam , 
ut fimul monerem, quamquam ἐπευωνίζειν (aepenumero fue- 
rit oblatum , nufquam tamen. é&revovíQsiv, quod in Luciano 
legitur, me reperiffe: neque omnino aliunde , quam ex hoc 
folo loco, Stephanus protulit: quae caufa mihi videtur fa- 
tis gravis, cur pro genuino nom agnofcam , donec certiori- 
bus argumentis approbetur. Interea reftitutum noftro fcri- 
ptori velim, ἐπευωνίζειν τὴν d. potentiam divitum atqueopes, 
quae iam per pauperiorum adulationes atque admirationem 
anaximi aeftimentur , contemtu ac faftidio ad pretium dedu- 
cere viliffimum. HEMsr. 

ibid. Ἐσιτειχ ἰσωντοι ) Hanc vocem interpretatur Ulpian; 
Demothenis Schol. ad Phil. τ. dixi ad illud Petronii , pariete 
interieéto. BOURD. Lege $£——*s, quo facto limpidior fenten- 
tia evadet. SOLAN. Ἐπιτειχ ίζειν & ἐπιτείχισμο. nifi quod 
ex compofitione poteftas intendatur, nonnunquam idem 
atque τειχίζειν. & τείχισμα" ut quando philofophiam Alci- 
damas vocavit ἐπιτείχισμα τῶν νόμων, tefte Arftotele Rhet, 
Vll, p. 124 ; poéticam Sext. Empir. adv. Gramm. I, $ 298, 
ἐσιτείχισμα ἀνθρωπίνων παθῶν, propugnaculum ac muni- 
mentum , quod animi liumani motus tueatur ac confirmet. 
At longe aliud'eft, fi mutata ftru&tura dicant: ἐσιτείχ ici 
qois ἀνθρωπίνοις πάθεσι, vel κωτὰ τῶν ἀνθρωπίνων παθών. 
quorunr illud apud veteres, hoc POE eft ufitatius, 

4 


;44 ANNOTATIONES 


munimentum ad coércendos animi affe&us & domandos 
comparatum. Hanc vim in &ri7ery ἰζειν pofuerunt: frequens 
eft ἐπιτειχίζειν ᾿Αθηναῖς γεὶ τοῖς ᾿Αθηναίοις Δεκέλειαν, & no- 
tum e Thucydide VI, 95, VII, 18. vide Lucian. Amor. c. 
24. unde figuram elegantem traxit Synef. Ep. 79, p. 225 
D. imperitiffime quidem a Petavio verfam, fed Scholiaftae 
veteris ope melius in Notis explicatam. Strab. V, p. 328 A. 
Arrian. Ar. 'AX. IV, c. 27, δὲ alibi faepius in utroque. Hinc 
ἐπιτεῖχ 114.2. caftellum vel munimentum prope aliam urbem 
exíftructum, ut eam inclufam obfideas, vicinoíque agros | 
: quotidianis excurfionibus depopuleris: quam virtutem fatis 
explanarunt Schol. Thucyd. ad T, 122, ἐπιτειχισμὸς τῇ 

ὥρῃ, , & 142. Harpocr. & Suid. in v. Ulpian. ad Demoftth. 
fh. I, p. 48 B. ubi legendum cenfeo ἐσιτειχ (aper τῇ 
αὐτοῦ χώρᾳ, & Acceff. e Lutec. Cod. p. 1161, 1167. lo- 
cus, quem proferunt e Demofthenis Orat. pro Ctefiphon- 
te, exftat p. 486 F. Philippus Euboea expulfus ἕτερον xa 
πῆς πόλεως ἐπιτειχισμὸν ἐζήτει" (quomodo Philoni p. 1114 
C. ἐπιτειχισμὸς δὲ κατὰ τῆς ψυχῆς βαρὺς ovrós ἐστι") δὲ 
p. 485 F. ὃ τὴν Εὔβοιαν &c. κατασκευάζων ἐπιτείχισμα ἐπὶ 
τὴν ᾿Αττικήν. Dionyf. Halic. A. R. I, p. τό, φρούριον καὶ 
ἐπιτείχισμα κατὰ τῶν ᾽᾿Ομβρίκων' quam ftru&turae formam 
hic quidem faepiffime fequitur. Hinc facile eft antiqui fcri- 
ptoris locum, qui tam falebrofus Kuftero fuit vifus, ut 
verfionem omiferit, emendare apud Suid. in Καταχωχ i Ἐ- 
πιτείχ'σμα ἦν πρὸς κατακωχὴν τῆς χώρας, DO τῆς ὥρως, 
quod editur. Is in hoc verbo multiplicis & concinnae trans- 
lationis eft fons: Demotth. Phil. IV, p. 97 B. τυραννίδι ἀπ- 
εἰντικρὺ τῆς ᾿Αττικῆς ἐπετείχισεν ὑμῖν ἐν τὴ Εὐβοίᾳ" placuit 
inprimis Philoni lud. de Pr. & Poen. p. 919 D. τὸ τῆς ψυχῆς 
ἄλογον μέρος ἐπιτετειχικὼς τῷ λογιχῷ. p. 921 À. 1049 C. 
& variata ftru&ura, émirery ίσντες τὰς ψευδεῖς δόξας xa- 
τὰ τῆς ἀληθείας p. 814 C. 945 E. ut alia multa praetermit- 
tam, in quorum verfione faepenumero eít peccatum. Sext. 
Empir. V, $ 2, ἐπηρεάζοντες τῷ βίῳ, μεγάλην d" ἡμῖν ἐπιε- 
τειχίζοντες δεισιδαιμονίαν" fenfum evertit interpres, δ᾽ ἐπ 
nobis magnam firuentes. fuper[litionem. His in. exemplis rebus 
aptatur: non minus eleganter períonis adiung! folet. Apud 
Philoftr. in Her. p. 710, Ulyfles a Palamede tuperatus éze- 
τείχ iCev αὐτῷ τὸν "Ay ἀμέμνονα. Brutus Antonio parcens ai- 
τίαν ἔσχεν ἐπιτειχίσαι τὴ συνωμοσίῳ, βαρὺν καὶ δύσμαχ ον 
“ολέμιον" Plutarch. in Brut. imitatur lidor. Pelut. II Ep. 


! 


x 
U 


d IN NIGRINUM. 265 
E 146. Ioh. Chryfoft. ed. Par. T. VIL, p. 425 D. τὰς πορνευο- 


μένας γυναῖκες ταῖς σωφρονούσειις ἐπιτειχ ἰσωσιν" & p. sco 
' D. quae utraque peffime vertuntur: paulo quidem aptius 
T.I, p.241 B. δεῖ τῇ τῶν οἰκετῶν κακουργίᾳ, τοὺς ὀφθαλμοὺς 
ἐπιτειῖχ ἰζεσϑαι τῆς παρθένον, fed ita tamen, ut vim locutio- 
nis minime perfpectam fuiffe pateat: verum in Antiflite di- 
fertiffimo faepius ad hoc verbum offenderunt. A. Dounaei 
nota ed. Exon. T. VIII, p. 257, δὲ corre&ione prava & er- 
rore non uno laborat; cuius generis plura cumulare non 
]ubet. Ex dictis autem tum vocabuli virtutem , tum in Lu- 
- ciano formulae venuftae poteftatem abunde conftare arbi- 
tror. Nonnulla dedit Budaeus C. L. G. p. 559. HEMsr. 
ead. 1. 11. Ἰδιώταις) Ed. 1 ἀγραμμώτους, quod minime 
- fpernendum , quamvis gloffema fapiat. SoLAN. 
ead. |. 13. Τῶν φιλοσοφεῖν προσπ.) Omiffum τινὰς, quod 
τ Atticis & Platoni frequens. Diogen. L. Il, 155, Luc. A. A. 
XXI, 16. vide If. Ca(aubon. ad A. A. VI, 7. quamquam 
is locus, meo iudicio, non indiget hoc fubfidio. Cum ho- 
rum autem hominum, qui titulo tenus erant philofophi , 
defcriptione compara .Dion. Chryfoft. Or. LXX VIIL, pag. 
660: καί τοι τί ποτε βούλονται TOV μακαρίων τινὲς Sepa- 
πεύεσϑαι πρὸς ἀνθρώπων ἐλευθέρων εἶναι φασκόντων, καὶ τοὺς 
χαλουμένους φιλοσόφους ἐπὶ ϑύραις αὐτῶν ὁρῶσσαιι ταπεινούς" 
multi beatiorum igitur honori fibi duxerunt , fi philofophos 
in comitatu haberent affe&atores; mox: ὅταν id» τις τῶν 
φιλοσόφων τινὰ καλουμένων περὶ τὰς αὐλὰς καὶ πρύθυρο, σαί- 
yoyTo, καὶ ταπεινόν. Ariftid. Plat. IIT, p. s11, 512: τοὺς δὲ 
τῶν πλουσίων ὀψοποῖοὺς καὶ σιτοποιοὺς καὶ τοὺς ἐν ταῖς ἄλλαις 
'πάξεσι πόῤῥωθεν εὐθὺς ἀσπάζονται πρὶν εὖ xai καλῶς ὀφθῆναι, 
ὥσπερ τούτου χ άριν ἐξ εὐνῆς ἀναστάντες" κἀν τοῖς προθύροις 
χυλινδοῦνται πλείω τοῖς ϑυρωροῖς συνόντες ἢ τοῖς δεσπόταις" 
denique, ut omnem in eos bilem efrundat , τοῖς ἐν Πάλαι 
- στίνη δυσσεβέσι παραπλήσιοι τοὺς τρόπους" quibus Chriftia- 
nos defignari minime dubito. Haec belle conveniunt ad La- 
Ciani τοῖς ἐπὶ τὰ δεῖπνα Tapa ἔλλουσι κοινολογ ούμενον" vo- 
catores fignificat aut nomenclatores, de quibus egregie Valef. 
ad Amm. Marcellin. XIV, c. 6, p. 28. HEMsr. 
Pag. 48.1.,.. Τῶν ἐπ’ ἀξίας τινὰ) Eorum aliquem , qui ma- 
- giflratum gerunt. BROD. 
ead. l. 4. "Amr τοῦ σχήματος) E pallio, quod philofo- 
phiae profefTorem fe&tatoremque decer. BRoD. Pallium in- 
telligit, quod philofophi ne Romae quidem deponebaat , ut 


| 


x66 AWNOT'UCTTONES 


inter togatos infreniores effent. V. μισῶ. cap. 24. SOLAN.- 
ibid. Καὶ ὃ μάλιστα) Verba non fatis cohaerent, nifi re- 
ponas, καίτοι μάλιστα &'y. vel potius mutata vocularunr 
fede , ὃ καὶ μάλιστα ἄγ. ut $ 31. HEMST. 
ead. Ll. 5. Τὴν σκευὴν) Pilofophi pallium. BROD. 
ibid. ετακαμβάνωσι) MeraxauBavovst. MARCIL. Hanc 
le&ionem, ut meliorem vulgata μεταλωμβάνωσι, ex Scho-. 
liatae & Coll. au&oritate reftituimus, uti anre me volebant | 
Marcilius & Vorfhus. οι ΑΝ. 
ead. L. 6. Τοῦ δράμωτος) Fabulae , quam ante retulit, fta- 
timque declarat. BRoD. 
ead, 1.7. Τίνι) Repetendum eft τίνι, vel, fi quis illud, me. 
probante, malit, τίσι a τί aut τίνα , fecus atque interpre- - 
tes fecerunt: cum quibus rebus , quae ab adulatoribus ac para- 
fitis committuntur , comparabimus ? HEMST. 
ead. 1. 8. Οὐκ ἐμφορουνταιῖ) Repetit hanc philofophorum 
e^ritgoxe May Vitar. auct. Pifc. Lapith. & paflim. BovRD. 
ead. l. xo. Πλείω d" ἀποφέρειν ) Quae enim fupererant e 
coena, domum portabant convivae, ut alias docui. BROD. 
Hunc morem & alibi tangit Nofter. Vid. Tip. c. 32. SOLAN. 
ead. 1. 13. Τῶν ἐπὶ μισθῷ ) De quibus tra&arum edidit αὶ 
qui de Mercede condu&is. Bounp. 
ead. I. 14. Τὴν ἀρετὴν ὥνιον) In hos aretalogos plenae faty- 
vicorum paginae, pleni philofophorum , οἵ zAu8cis , libri. 
Bounp. 
iFid."'FZ ἀγορὰς) lunge hoc ordine , por. τὴν ἀρ. v. ὥσ- 
wep ἐξ ἀγορδς. Formula confueta: πρὸς "Aered. $ 4, εἰ ὥσ- 
“περ ἐξ ἀγορᾶς w erpiza aut. ὃς " Avaf. S 4, ὥσσερ ἐξ ἀγορᾶς 
eoxrpUTTOY σοφοὺς dvd pas" fic ἄρτος ἐξ ἀγορᾶς. qui vilior 
& in communem ufum coctus in foro venum exponebatur z 
is omnium optimus Athenis, fed eo tamen, quem purio- 
rem domi ditieres confici curabant , femper deterior: haec 
iftum, quem movit ad Alciphronem Berglerus p. 85 , fcru- 
pulum levant: τὰ ἐξ ἀγορᾶς ἐμπτοληθέντα κρεάδιαι Aelianz 
de Anim. IH, 47. Scribi quoque poterat ἐπ᾽ ἀγορᾶς" hoc enim 
non minus ufitatum. Liban. Decl. XI, p. 381 A. καὶ εἴ τε 
“τολὺ χαρίεν ἦν τῶν ἐδωδίμων ἐπ᾽ ἀγορᾶς. nam paulo ante 
alio fenfu , οὐ τῶν ἐπ᾽ ἀγορᾶς ἤμην, non unus eram forenfium 
rabularum. Philoftr. de V. S. IL, p. 603 , τῆς οἰκίας J'iexngvr-- 
τομένης ἐπ᾽ ἀγορᾶς" proríus ad Lucianum Philo fud. de V. 
M. p. 685 A. οὐχ ὅπερ μεθοδ᾿εύουσι οἱ λογ οθῆραι καὶ σοφισταὶ 
“πἰπράφκοντες ὡς ἀλλό τι τῶν ὠνίων ἐπ’ ἀγορᾶς δόγμωτα xal 


IN NIGRINUM. 267 


λόγους" confer p. 289 D. Ceterum quod iftorum fcholas £c. 
ya Tipi vocabat, ὃς xezuAsiz Nigrinus, a Platone fum- 
tum , apud quem faepe Socrates κωπήλων Gc καπηλευόντων, 
nomine Sophiftas infamat : vide L. Bos in Ep. HT ad Corinth, 
II, 17. Nicolaus Damaícenus οὐκ ἔστιν ὅτῳ τῶν raid eupz- 
TOV πρὸς ἀργυρισμὸν ἐχρήσατο οὐδὲ ἐκαπήλευσεν,, ut tefla- 
tur ipfe in Exc. Valef. p. 417. Κάπηλον etiam , quamquam 
ratione paulum diverfa, Lyfias apud Athen. XIII, p. 612 D. 
Aeíchinem appellat Socraticum : αἱ ὑπόλοιποι τῶν ἐράνων qo- 
ραὶ περὶ τοῦτον τὸν κῶώπηλον ὡς περὶ στήλην διαφθείρονται" E 
σερὶ ἕρμα περιῤῥαγῆναι apud Dion. Caff. LIT, p. 475 A. aliud 
agebat vir fummus , cum fententiam exponeret , univerfa illa: 
pecunia , quanta quanta efl , apud proximum cauponem perit : *4- 
71205 ifle , & illa ez4animpactam navim diffringens ipfe eft 
Aefchines, quod alio loco clarius oftendam. Proferunt au- 
tem , & pluribus illuftrant hunc ícriptoris noftri locum P. 
Faber ad Tit. I de Iuft. & Tur. p. 154, D. Herald. de Rer. 
Iud. Au&. II, c. 12, ὃ 12. HzMsr. 

lbid. "Epryea ipte, “γοῦν ἐκάλει καὶ καπηλεῖα) Primam vo- 
cem Benedi&tus reddidit zaberzas , Micyllus ergaftula. Ludov. 
Crefollius libro v theat. rhet. c. 5, amplius & propius mer- 
torias officinas. Nam talem aliquam fupponere debemus , ut 
p. 155. GRON. 

Pag. 49. l. 4. ᾿Ἀμέλει καὶ πράττων &c.) Redit ad Nigri- 
num, quem ut veri philofophi exemplum proponit , & ut 
ante illius orationem , fic & hic doctrinam eius & vitam 
commendat. Cocw. 

ead, 1.6. Δέων) Edd. omnes praeter 7. δέον" mendofe. In 
L. etiam re&e δέων. SoLAw. 

ead. 1. 8. Οὐ πόῤῥω τῆς e.) Suburbana praedia maximi 
erant pretii & ufus, quod feffis rerum urbanarum facile il- 
luc excurrere liceret, atque illinc iterum in urbem redire, 
Fingit ergo Lucianus, ut magis extollat virtutem Nigri- 
ni, neelecum ab eo praedium non quodvis, fed fubur- 
banum. CLER. 

ead. l..9. Οὐδ᾽ ἐπιβῆν) Legendum ἐπιβῆναι & διειληφώς. 
BROD. : 

ead. I. τὸ. Τὴν ἀρχὴν) Scopulus interpretum , quem, qui 
monuerant ipfi , faepius vitare non potuerunt. Vid. Peri- 
zon. ad Aelian. V. H. HI, 14, n. 4, L. Bos Obf. Crit. p. 59, 
mprimis accuratiffimum Sylburgium Praef, Paufan. p. 928. 
HEMsT. 


468 ANNOTATIONES 


ibid. Αὐτοῦ εἶναι) Sic apud Euripid. Phoen. $57 : — Οὔτοι 
τὰ χρήματ᾽ ἴδια κέκτηνται βροτοί. Τὰ τῶν ϑεῶν δ᾽ ἔχοντες 
ἐπιμελούμεθα. Grot. Flor. 381: Non po[fidemus propria mor- 
tales bona. Sed ius Deorum no(ira difpenfatio eft. Horat. Lib. 
II Sat. 2 : Nunc ager Umbreni fub nomine , nuper Ofelli Di&us, 
erit nulli proprius 5 fed cedet in ufum Nunc mihi, nunc alii. N ORST. 
Unde & Il Carm. Od. XIV, 24, eleganter admodum Prevem 
Dominum vocat. SOLAN. 
ead. ἰ. 11. Τούτων μὲν φ. οὐδενὸς &c.) Aut fimilia prorfus 
cogitarunt, aut ex eodem fonte hauferunt Horatius ὃς Lu- 
cianus. Ita claudit Venu(inus vates Sat. 2 libri II, ut nihil 
poffit fimilius Lucianeis dici: 
INam propriae telluris herum natura neque illum , 
ANec me, nec quemquam flatuit. Nos expulit ille ; 
lllum aut nequities , aut vafri infcitia uris , 
Poftremo expellet certe vivacior heres. 
Nunc ager Umbreni fub nomine, nuper Ofclli 
Di£lus , erit nu/li proprius ; fed cedit in ufum 
Nunc mihi, nunc ali: quocirca vivite fortes , 
Fortiaque adverfis opponite petora rebus. CLER. 
in Schol. col. 1. 1. 6. Ὑποΐσης) Leg. ὑπαρχούσης. SOLAN. 
Retineo: fic folent, praefertim recentiores. vid. Eunap. p. 
34» V. 95 p. 82, v. 12. Herodotum imitantur: βίος τε ἀρ- 
κέων Vi L, c. 31. Pro τῆς «7e. male C. V. τά" "τῆς ante 
κτήσεως abiiciendum. HEMsT. 
ibid. 1. 8. "Ana ) Leg. ἄλλῶς. SOLAN. Proxime C. V. ἄλλῳ. 
HrMsr. 
ibid. l. 9. Ὥσπερ o0) Leg. ὡσπερεί. HEMST. 
ibid. ἰ. το. ΤΠερισσῆς) In ed. 4. inferta hic erant verba tex- 
tus: περισσῆς. [καὶ τὸ ἥμερον τοῦ τρόπου] Infulfe; unum enim 
eft íÍcholium. SorAN. E 
ibid. col. 2. I. 1." Ἀγ ροὺς) Repofui pro ἀργοὺς, & modo τοῦ 
ἀγροῦ pro ἀργοῦ. Vitium pluribus adhuc locis infidens. In 
Servio ad Ecl. IV, 34, correxit G. Voff. ad Valer. Fl. I, 
510. HrzMsr. 
ibid. l. 4. ᾿Αδίκως) Leg. ἀδεκάστως. SOLAN. Praeclaram 
emendationem adiuvat C. P. HEMST. 
ibid. [. 7. Λουκιανοῦ) Eft inter Epigrammata Luciani in- 
fcriptum εἰς vy 4v unde mendofiffime hic defcriptum 
emendavimus: fed ἃς debuit poft πότ᾽ addi καὶ τὰ ἕξης, δ᾽ 
cetera, cum defit finis hexametri verfus & totus penta- 
meter, CLER. 


IN NIGRINUM  sa6j 


ibid. 1. 9. ᾿Αγρὺς) In C. Κ΄. erat ἄκος & γεόμην. ree vero 
“τάλιν. HEMST. 

Pag. $0. ἰ. 1. Νόμῳ δὲ καὶ δια δοχ 9) Sic in Timone, five 
Mifanthr. pueronacz ves δέη παρ᾿ ἑτέρου πρὸς ἕτερον. & in 
Charonte , five Contempl. τὴν οἰκίαν δὲ, καὶ τὸν ἀγρὸν, καὶ 
qb χρυσίον, ἀεὶ ἄλλων εἶναι, μεταβάλλειν τοὺς δεσπότας" 
haec apud Lucianum paflim. Lucianus five is five alius poéta: 

᾿Αγρὸς ᾿Αχαιμενίδου γενόμην πότε. νῦν δὲ Μενίππου, 

Καὶ πάλιν ἐξ ἑτέρου βήσομαι εἰς ἕτερον. 
Καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἔχειν με πότ᾽ ᾧετο, καὶ πάλιν οὗτος 
Olerau , εἰμὶ d" ὅλως οὐδενὸς, ἀλλὰ τύχης. BOURD. 
ibid. Τὴν χρῆσιν &c.) Noftra funt μιὰ, nón mancupio , ut 
loquebantur lurifconfulti. iraque mancupio nulli datur, omni- 
bus ufu. CLER. 

ead. l. 2. "Oxusyoy ρόνιοι δεσπόται) Ea paffim in Luciano, 
fed praecipue in Charont. five'Ezizxoz. BOURD. 

ead. ἰ, 4. Vlapaa aov ἄλλος) Cicer. ad Attic. XII Ep. 19: 
In omni mutatione dominorum , qui innumerabiles fieri poffunt in 
infinita po[leritate. HEMST. 

ead. l. s. ἸΠαρέχ er) Nigrinus , ut ex orationis ferie mani- 
feftum eft : lapfi tunt interpretes, dum coniungunt, éxeiya 

παρέχει. HEMST. 

ead. l. το. Mifü" ὑπερτίθεται ) Reftituo. ὑπερτίθεσσαι ac 
“ροθβεσμίαις. BROD. P 

ead. 1. 14. "Apézoarroy eivai) Dignum philofopho praece- 
ptum, quod & Perfius tractavit V, 66. ubi a Cafaubono 
Luciani locus hicce eft adductus , nec non a Gatakero ad 
Marc. Antonin. IL, $ 4. Epictet. Ench. c. 75, ἂν ἀεὶ προθέ- 
σεις ἐκ προθέσεων ποιῇς, vel, ut Simplicius ait p. 525 , προ- 
Secplas ἐκ προθεσμιῶν, καὶ ἡμέρας ἄλλας ἐπ᾽ ἄλλαις δρίζης, 
μεθ’ ἃς προσέξεις σεαυτῷ" hoc Epicleto dicitur ἀναβάλλε-, 
σϑαι τὴν προσοχ nv. Idem vitium in Chriftianis corrigendae 
vitae curam ad folemnia fefta differentibus graviter incre- 
pant Patres , quorum loca nihil attinet adícribere. Hoc eft 
ψυχῆς κάθαρσιν ταμιεύεσδδαι Ícriptoris incerti apud Suid; 
in Ταμιεύω, animae purgandae , & recfe vivendi, ut ait Horat. 
] Ep. IL, 41, Aoram prorogare. Atque ita fere contingit , ut, 
qui ad conflitatum vitae deterioris emendationem reiiciunt, 

vitiis fuis blandientes nunquam ad meliorem frugem ve- 
niant. Elegantiffime Manilius, etfi in re non proríus eadem 
YV, 5: dum quaerimus, aevum. Perdimus , δ᾽ nullo votorum fine 
beati Villuros agimus femper, nec vivimus unquam. HEMST, 


270 ANNOTATIONES 


/ 
ead. l, 17. Τοῦτο μὲν δεῖν) Expoaere licet διὰ τοῦτο, eam 
ob rem , ut dolores & incommoda tolerare difcant;: quo- 
modo $ 57, τοῦτο τοι" fed tum oratio eft paululum impedi- 
tior , & habet nefcio quid inconcinni, tum τοῦτο μὲν ita fo- 
let poni plerumque, ut τοῦτο δὲ vel femel vel faepius etiam 
fequatur: exeinplum mox ipfe Lucianus praebet , Demofth. 
Ego. p. 255 À. B. Dion Pruf. p. 214 A. quare parum ab- 
eft, quin fcribendum putem, χαταγυμνάφωσιν., οὗτοι μὲν 
δεῖν οἱ πολλοὶ κελεύοντες. Philofophi vero ac Sophiftae ver- 
beribus diícipulos ac flagellis cattigabant: Xenoph. ᾿Ἄπομν. 
L, p. 415, v. 44, οἶδα δὲ κακείνω σωφρονοῦντε ἔστε Σωκρώτεε 
συνήστην, οὗ φοβουμένω μὴ ζημιοῖντο ἢ παίοιντο ὑπὸ Ξωκράτους" 
eoque pertinet , quod ia. Ariftoph. Nub. v. 440 Srrepfiades 
Socratis adfcriptus contubernio τὸ σῶμω παρέχει τύπτειν, 
eren ov, δεν, Αὐχ μεῖν, ῥιγοῦν, ἀσκὸν δερεῖν. Libanius etiam 
Οὐ. περὶ τοῦ Τάπ. p. $577 C. ἐγὼ γάρ τοι τὸ μὲν διὰ σλη- 
γῶν καὶ μαστίγων πειράσσαι νουθετεῖν ἔφυγον" δὲ περὶ Ξυν- 
σηκῶν p. 615 C. Verum praeterea haec flagrorum aliorum- 
que cruciatuum tormenta, praefertim apud philofophos, 
genuinis auditoribus fuerunt iniun&a , quo durato per haec 
fupplicia corpore ad τὴν xaprepíav firmarentur , atque in- 
fitae libidinis intemperantiam exfürparent: fane Pythago- 
ras βασάνους τὲ ποιχιλωτώτας καὶ κολάσεις καὶ ἀνακοπὰς 
πυρὶ καὶ σιδήρῳ συντελουμένας διαθεσμοθετῆσαι dicitur a lam- 
blicho S. 68. Xenocratem laudat Diogen. L.IV, 7: οὕτως 
εἶνωι ἐγκρατῆ, ὥστε καὶ τομὰς καὶ καύσεις πολλάκις ὕπο- 
μεῖναι περὶ τὸ αἰδοῖον. Mos, ut videtur, a myfteriorum 
ritu deductus, quibus initiari neminem fas erat, nifi proba- 
ta per multos &yeyxov, βασάνων δὲ καύσεων. fic vocant , 
radus animi conftantia experimentum fui certum dediffet. 
eminit etiam Arrian. in Epiét. iftius philofophicae proba- 
tionis. Superianus, ut inertiam ac tarditatem ingenii exci- 
taret, flagra fibimet ipfe admovere non dubitavit, tefte 
Damafcio apud Suid. in Ξουπηριανός, Chriftiani aícetae, 
oftquam veftitum philofophorum veterum adíciverant , 
pis quoque, quae Lucianus merito deridet, praepoftera 
formandae pietatis inftrumenta non fpreverunt: quo de 
$enere non pauca reperies in Vitis Patrum ὃς Caffiani In- 
ftitutionibus. Multa notant, fed admodum perturbate, Cre- 
foll. Th. Rhet. V, c. 6, 7, Boilav. Hift. Flag. c. IV, p. 78. 
quorum errores perfequi non iuvat: neuter huu« ipfum 
Luciani locum practerinifit, HEMST. 


IN NIGRINUM. 271 


.. Pap. y1. 1, 1. Δεῖν) Venit hic in mentem, quod de fibu- 
Tis alicubi legere me memini: an eo tamen reípiciat, pro 
certo affirmare non aufim. SorAw. 

ead. L, 7. Παρὰ δύναμιν ἐπιτάττων) 'T'alis eft βδελυρὸς ille 


| apud Theophr. Chara&. περὶ 6 e2vpí2s , qui folet τῷ ἀκο- 


LI 


λούθῳ ἐπιθεῖναι μεῖζον φορτίον ἢ δύναται φέρειν. BOURD. 
ead. l. 9. ᾿Επιταθέντας) (ἰαἴιρα" ἐπιταχ θέντας. BROD. 
ead, 1. 11. ᾿Αμεταστρεπτὶ) Sic Horatius: Οομίο irretorto 


Spetlat acervos. SOLAN. 


ead. 1. τς. Καὶ τὸν ὠθισμὸν αὐτῶν) Haec παρωγκωνίσμοτοα, 
tangit de Merced. cond. & multis aliis locis, in quibus hac 
de re proverbium explicamus. Bounp. 

ead, 4. 16. Twy ἱππόδρομον) Hanc. ἱππομωνίωαν multis ver- 
bis defcribit au&or de caufis corruptae eloquentiae. Tuve- 
Tal. Achil. Tat. lib. 2. Tangit Longus lib. 3. Liban. paraf. 
omnes paffim. Boun». 

ibid. Τὰς τῶν ἡνιόχων sixóyzs) Putavi aliquando, hunc 
locum debere aliter legi. Reponebam ícilicet τοὺς τῶν ivió- 
xov» ἀγῶνως, Nam & mihi haec lectio magis convenire vi- 
debatur antecedentibus , ubi ait 7e às dieZ52:, & ne dif- 
fimulem, vix ab ea fententia difcedo. Notum eft, quantas 
turbas olim fecerint agitatorum certamina , quantas fedi- 
tiones excitarint , adeo ut faepe milite opus fuerit , ut fe- 
darentur rixae & tumultus, quos aurigarum factiones & 
faventium cunei excitabant. Ideo nihil fuit Romae magis 
celebre ,"nihil in circulis, hominum fermonibus , magis agi- 
zatum , quam Circenfium eventus, ὃς Prafinorum, Vene- 
torum, Ruffatorum, & aliorum victoriae vel infortunia. 
Noa poffum tamen damnare lectionem vulgatam. Nam 
Martialis lib. V epigr. 96, ubi de Scorpi nobiliffimi agita- 
toris imaginibus loquitur, fic ait: 
Hoc , rogo , non melius , quam rubro pulpita nimbo 

Spargere , & effufo perinaduiffe croco ? 
Quam non fenfuro dare quadringenta caballo , 

"Aureus ut Scorpi nafus ubique micet ? 
Et Capitolinus in Vero teftatur, equo Circenfi, cii nomen 


" 


.erat Foluciis, ab Aelio Vero Imperatore fatum aureum 


fimulacrum. Itaque non mirum, fi agitatoribus quoque 


— nobilibus id hónoris genus impertiebatur. Fuiffe autem in 


. Circo pofita ea fimulacra, ex hoc loco coniicere licet , & 


rationi confentaneum videtur. PALMER. 
ibid. Eixoyas) Vide Infcript, Sponii. SOLAN, 


331 ANNOTATIONES 


ibid. Τὰ τῶν ἵππων ὀνόματα) De quibus quam cupide fers 
mones habuerint , egregius oftendit Ioh. Chryfoftomi locus 
T. V, ed. Et. p. 315: καὶ οἱ μὲν πρὸς τὴν σεωρίαν τῆς TOV 
ἵσσων ἁμίλλης ἐπτοημένοι καὶ ὀνόματα καὶ ἀγέλην καὶ γέ- 
yos καὶ πατρίδα καὶ ἀνατροφὴν τῶν ἵππων ἔχουσιν εἰπεῖν με- 

σὰ ἀχριβείας ἁπάσης. καὶ ἔτη ζωῆς καὶ ἐνεργείας δρόμων. — 
Equi praeftantiores fuis nominibus infigniti iam inde ἃ 
heroicis temporibus; neque per curiofam veterum diligen- 
tiam nos fugit, quemadmodum primi Hippodamiae proci | 
Marmacis equae fuerint appellatae: vid. Paufan. VI, pag. 
«o7. Plura dabunt Lindenbrog. ad Amm. Marcellin. p. 3585, 
1. Gothofred. ad Cod. Theodof. XV Tit. X, I. A. Fade 
ad Sext. Empir. p. 19. Equus Hadriani Bory (thenes eft apud 
Dion. (δῆ. p. 792 D. & in Epigr. Pith. p. 121. Phofpho- 
rus Aufonii Epit. 55. HEMST. 

Pag. $2.L. 3. Ἐπείληπται) Haec ultima verba male ver- 
tit Micyllus. Vertendum erat: mujtos, qui graves effe viden- 
tur , occupavit. PALM. Male Micyllus: /azm δ᾽ multos eorum , 
qui pro [ludiofis ac. gravibus habentur, reprehendebat, — pari 
lapfu Benedictus : Quin etlam multos, qui pro gravibus haberi 
volunt , reprehendcbat. Nam & verfio Lucianum non affequi- 
tur, & male periodum hanc maiore diftin&ione ab prae- 
cedente feparant. Sed nec bene Palmerius: multos , qui gra- 
ves e[fe videntur , occupavit. At mens Luciani eft: Mulrus 
enim profedo eft in equis furor , & multos , qui graves videban- 
tur effe , redarguit; eos cum graves videri vellent, proba- 
vit vanos, & cum deberent contemptores horum effe, in 
iifdem nugis infanire oftendit. Quia autem in praecedenti- 
bus ait Lucianus de equorum nominibus, non potui , quiin 
ad eius illuftrationem hic apponerem infcriptionem , quam 
ex fchedis Peirefcianis depromtam publicavit excellens an- 
tiquitatis vindex Iac. Sponius, cum ad aucbores interpre- 
tandos haec vetuftatis imago vivam fere vim afferat. Ea 
fic habet: 

. . II PRAEMISIT ET C; T. 
OCCUPAVIT ET CIT. CCCY 
INTROIUGIS VICIT 


SANIPPO CINIS. X HILARO AF, 1 
AEGYPTO PE. 1 MACUL. AF. i 
PEGASO AF. I AQUILIN. AF, I 
EUTONO AF. 1 PEGASO AF, i 
ADVOLA. AF. I COTYNO AF. Ι 
DROMO HISP, I SICA ΑΕ... i 


2T TER ΣΟ ΨΩ παι τ aem 


IN NIGRINUM ' 47 


PASSER AF, 1 CIRPATO AF. 1 
LUPO AF. 1 MELISS. AF. 1 
SILVANO AF. I DELICAT MAV. I 
LUCIN AF. L PARATO AF. I 
EUTONO AF. BALLIST. AF. VIII 
PYRAL. AF. SE. IV ANDREM AF. VIII 
PARDO AF. IV SPICULO GAL, VIIII 
ROMULO LAC. V ROMULO AF. VIIII 
RAPACE AF. — V LUPO AF, VIIII 
BAETIC. AF. — VI PALUMB. AF. VIII 
CAMM. AF, VI ROMULO AF. VIIII 
DAEDAL. AF. . VI GLAPHYRO SPH. Villl 
GAETUL. AF, — VI BALIST. XH, III 
ALCIMO VI MEMNO LAC. — XI 
HILARO HIS. 1 BARB. AF. 1 
SMARAGD. AF. I CÀLUIBC CYR:/^ 7.1 
DRAUCO AF. I THELO AF. I 
ARANIO AF. I ARIONE AF. I 
EXACT. MAV. I HELIO AF. 1 
PISTO CIR. I HIRBINO HEV. il 
PUGIO AF. I PALMAT. AF. I 
ANDRE. AF. 1 PASSER. TH, ΤΙ 
ROMAN. GAL, I CATTA AF. 1 
CANDID. AF. 1. Ὁ PUGIO AF, i 
"ABASC. THE. — XX EXCELL, 

ARCAD. AET. — XVI ARACIN. 

LUPO HISP. . XXII CALLID. 

SAGIT. AF. XI XIIX AQUILA, 

AIACE AF. XXX XXII  PECUL. 

ESOHER AE OXYX XXX 2.2... 

INGEN. ING. — XXIIX HILAR, 


ARGO APH. SUCK 
MWICTORE. AF; ; XXXH. XL 
INNOCE. AF. XXVIII 
.. PALMAS SIBI COMPLEVIT 
C GCALEID. AF. BALLIST. AE; 55 
QUOS EQUOS C.- 
GRONOvV. 


. Vere afferuit Palmerius huius vocabuli fenfum. Metapho- 
—ra eft a morbis aliifve irruentibus malis du&a. Sic ἀλ. c. 


2.5, ἥν ποτε κοῦφος πυρετὸς ἐπιλάβηται. & συμπ. C. 47. quo 
fere fenfu etiam inferius ufurpat καταλαμβάνομωι" συγχύ- 
σει καὶ ἰλίγγῳ κατειλημμένος. c. 21. V. etiam de hac ipfa 
re, Ἐν. A. IX. Tacit. An. XIII, 25. Confule etiam, fi lu- 


"bet, Ex. c. 5, & 3. Δ. XVII. SoraN. 


ead. ἰ.6. Μίαν φωνὴν oi Ῥωμαίων παῖδες) Hic cogor infti- 


-tuti mei brevitati fraudem facere , quod locum obfcurum , 


ut multi, ita ego iudicem. B. B;iffon. vir clariff. Jonge hoc 
de loco differit, & poftea vir do&iffimus Guther. lib. de 
Lucan, Vol, I. 5 


1 


74 ANNOTATIONES 


lure man. Horum interpretationem aequiffimo LeGori re- 
hnquo. Ait Nigrinus, 07: μίαν φωνὴν οἱ Ῥωμαίων παῖδες 
ἀληθη παρ᾽ ὅλον τὸν [iov προΐενται, τὴν ἐν ταῖς διαθήκαις 
λέγων, ἵνα μὴ ἀπολαύσωσι τῆς σφετέραις ἀληθείας. lacob. 
Micyll. interpres, quod unam hanc vocem Romanorum pucri 
per omnem aetatem veram emittant , eam intelligens , quae in te- 
flamentis ufurpatur , qua petunt , ne a fua veritate depellantur. 
Quibus verbis, ut equidem fentio, vult interpres Lucia- 
num intelligi de liberis exheredatis, variis modis patris te- 
fiamentum infirmare nitentibus, δὲ petentibus, ut patrem 
liceat arguere dementiae, prodigalitatis, & luxuriae. Quam 
licentiam non folum in exheredatis, fed in omnibus olim 
Solon , eumque fecuti , legibus fuis inhibuerant; ícilicer τὸν 
πεθνηκότα, μὴ κοικῶς ἀγορεύειν. Hanc interpretis mentem efle, 
facile quivis iudicaverit. Aliud tamen fortean voluit ἁλισμὸς 
Nigrini, & Ῥωμοιίων uid'«s accipi de ipfis Romanis. Inge- 
miícunt Romani , quod fe fentiunt prohibitos veritate tua 
& voce libera frui, fcilicet prohibitos legibus illis, quibus. 
cautum , ne in tabulis teftamenti quidquam elogii alterius 
famam laederet, nifi fuorum , quos exheredare leges per- 
mittebant cum elogio. Solebant autem Graeci Romanique - 
κακοήθεις, vitam & mores eorum, cum quibus graviora - 
odia & fimultates habuerant , teftamento laceffere, & hac | 
licentia nullius exiftimationi & famae parcere. & ita in Co- 
dicillis Petronii flagitia principis fub-nomunibus exoletorum, fe- 
minarumque , € novitate culufaue [lupri praefcripta 6^ obfignata 
mifja Neroni apud Tacit. annal. 16. hanc tamen antea te- 
ftamentorum licentiam fenatus faepe in Principum gratiam 
inhibuerat. Sueton. Aug. c. 50: E tamen de inhibenda te[la- 
mentorum licentia , ne fenatus quidquam. conflitueret , interceffit. 
Huius loci cum mentem quaererem , confului Ifaaci Cafaub. 
Animadverfiones , in quibus hunc Luciani locum acceptum, 
ut nos interpretamur , deprehendi , quod gaudeo. BOURbD, 
ead. 1. 7. Ἵνα μὴ ἀπολαύσωσι &c.) Ne e veris fuis fermo- 
nibus quidpiam incommodi capiant: nam veritas, iuxta "Teren- 
tium, odium parit. BROD. Senfum huius loci, quem interpres 
affecutus non eft, explicat Briffonius form. l. VII, mox 
abinitio. Vonsr. Non melius profe&to hunc locum intel- 
lexit Bourdelotius , quam Micyllus , quem deferit ac refutat. 
Quid enim ? an hic dicitur ingemifcere Romanos, quod fe 
fentiunt prohibitos veritate fua & voce libera frui, eaque 
prohibitio in eo confiftit , quod prohibiti fint legibus illis, 


IN NIGRINUM. 75 


quibus cautum , ne in tabulis teftamenti quidquam elogii 
famam alterius laederet, nifi fuorum, quos exheredare le- 
ges permittebant cum elogio? Quae fpecies prohibitionis 
3n Graecis, nedum talis? immo quae forrafle nunquam con- 
rigit? Nam quod de confenfu If. Cafauboni iacit , vereor, 
ne aliter omnibus videatur, qui modo inípexerint lucubra- 
tiones magni eius viri. Sed neque Benedictus bene, ze ex 
fiia. veritate damnum capiant. Plane enim Lucianus vult con- 
&rarium , nempe Romanos tota vita cum fimulate ecerint , 
veram unam vocem edere in teftamentis , ne ex hac fua ve- 
ritate voluptatem capiant: hoc eft, ne poft eam veri- 
tatis vel mentis fuae veriffimam profefhionem patefactam 
( quod fit aperiendo teftamento, neque id contingit, nifi 
poft mortem teflatoris, ut non videat, non fentiat, quid 
animi fit illis, quibus laqueum aut infamiam legavit) lae- 
ταῦ! poffint co facto, quod inimicum ulti fint ac. laeferint 
malo voto, neque fi ille propterea doleat, illi eum dolen- 
tem fpe&are poflint. Haec fimplex & τρία Luciani fenten- 
tia. Nam cur ἀπολαύειν fumunt in malam partem? Neque 
hinc abire libet, quin alium locum per eandem hanc iacta- 
tionem ambiguum tangam , qui eft in Timone $2, qui fic ad 
Iovem: οὕτω δαλόν τινα ἐπανατείνασσαι δοκεῖς αὐτοῖς, ὡς πῦρ 
μὲν ἢ καπνὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ μὴ δεδιέναι, μόνον δὲ τοῦτο οἴεσϑαι 
ἀπολαύειν τοῦ τραύματος, ὅτι ἀναπλησήσονται τῆς ἀσβόλου" 
ubi Erafmus , verum hoc folum vulneris inferri poffe iudicent , 
ut fuligine compleantur. 'T'an. Faber, hocque unum ex vulnere 


malum. fibi accidere exi[liment , quod fuligine operiantur atque in- 


quinentur. Quam | interpretationem. eft alius, qui praetet 
duas poftremas voces repetit , & fub titulo obfervationis 
negat τὸ τραῦμα hoc loco convenire , cum fuliginis fiat 
mentio , unde etiam ftatim fe legere ait καύματος, fulmen- 
que & fulgur adurere & uftulare dici notat. Sed mirum , fi 
vel fententiam vel elegantiam huius loci ullo genere af- 
fequatur. Cur enim & ille & priores ἀπολαύειν accipiunt 
in malum, & ad homines fulminatos applicant, non in 
propriam notionem voluptariamque , ut paffim folet, ac 
mox vidimus, ὃς ruríus in ipfo hoc Timone; ubi pari mo- 
do ἱκανὴν ἀπόλαυσιν οἰομένους, atque: ipfi Iovi attribuunt, 


-. ut prorfus debebant? fic enim elegantiffima ironia accipien- 
- dum : Za&enus autem. (vel in hoc folo, ad hoc folum ) exifli- 


mant te frui vulnere , (voluptatem capere ex iactu fulminis, 


-quo ftolide putas ,o Iuppiter, illis grave vulnus a te infer- 


9 3 


^ 


26 ANNOTATIONES 


ri) ut operiantur fuligine , videas modo eos nigredine obdu- 
ci, quam tu male interpretaris vulnus , cum fit fimplex & 
ridicula fuligo, velut fulmine in carbones & fumum refo- 
luto , cum ad homines deveniat. Qui perfe&tiffimus fenfus. 
GnóNov. Locus difficilis, fed minime corruptus. De te- 
ftamentis fermo eft, deque codicillorum Romae licentia; 
quae, aliis omnibus per dominationem fuppreffis , integra 
Íemper manfit. Cuius rei apud Tacitum aliofque luculenta 
exfiant exempla. Sed unicum afferre fufliciat , Fulcinii Trio« 
nis, (Ann. VI, 58.) qui accufatus, & mori iam certus, fu- 
premis tabulis multa, & atrocia in Macronem ac praecipuos liber- 
torum Caefaris compofuit ; ipfi ( Tiberio) fluxam fento mentem , 
€ continuo ab[ce[fJu velut exfiültum obie&lando. Quae ab«heredibus 
occultata , recitari Tiberius iuffit : patientiam libertatis alienae 
Finis 6 contemtor fuae infamiae &c. Nigrini ergo iam. 
acile mentem perfpicis, omnia Romae praeter teflamenta , adu- 
latione aut. metu falfa. Sueton. etiam in Aug. $6: Et tamen 
de inhibenda teflamentorum licentia ne fenatus quidquam con(li- 
tueret , interceffit. Vide etiam apud Valerium Max. quomodo : 
illuferint ea aetate hominibus Romani, heredes fe eos fcri- - 
pfifle per totam vitam profeffi; quos aut praeterierant, aut | 
probris, ut ex Tacito abunde conftat, laceffebant VII ex- . 
tremo. Conf. Guth. de iure manium III, 27. De ἀπολαύω 
vide H. A. X, XXI, & Tip. 1 &c. SoLAN. In his verbis 
eorumque fenfu difficultas haeret praecipua. Sed operae 
pretium erit, qua fortuna locus hic fuerit confli&atus, le- 
&ori breviter ob oculos poni. Barn. Briffonius de Form. 
lib. VII poftquam monuerat , accuratam fuiffe veterum in 
teftamentis fcribendis diligentiam, teftamenta fpecula effe 
morum cuiufque, teftamenta denique ex Quind&iliani De- 
clam. 552 effe, quibus omnem affectum fatemur , haec fub- 
iungit: Quod δ᾽ fenfiffe videtur Nigrinus apud Lucianum , cum 
ait ; Ori μίαν q. &c. Quibus verbis, quorum fenfum interpres 
af[fecutus non efl, hoc fignificabat, Romanos veras demum voces 
tum cum fuprema fua ordinart mittere , nudaque eorum petlora 
in teflamentis. patere , nec , dum vivunt , fua ipfos veritate uti- 
frui, fed ad alios eius fru&lum pervenire. Aliam omnino viam 
eft ingreffus lac. Gutherius de Iur. Man. III , c. 27. is, pro- - 
latis & Luciani verbis & Micylli interpretatione, hunc in 
modum pergit : oz praetermittam , quod hic dicitur , liberos a 
parentibus. petere , μιὴ ἀπ. τῆς σφ. &^. ne veritatis fuae detri- 
mentum patiantur. Nam ἀπολαύειν in ryilam quoque partem 


IN NIGRINU M. 277 


— wfurpart, Grammatici docent. Vertit interpres Luciani , ne a ve- 
— ritate fua depellantur, quem audoris fenfum non a[fecutum , 
- Bnffonius Praefes a[ferit. Hoc enim fignificabat, inquit, Ro- 
manos veras demum voces &c. Quae mih; a. Luciani. mente 

- donge remotiora videntur , quam quae reddidit interpres. Ego qui- 
dem veritatis fuae damnum capere , idem puto, ac bonis avitis , 
eut lufla hereditate privari, quae lege obvenit , & iure quodam 

- naturae liberis defertur. 'Tum probat, ἀληθὲς pro δικαίῳ, ve- 
rum pro iuflo poni: quibus an quid excogitari potuiffet ab- 
furdius , equidem nefcio: fed Gutherius erroribus gravif- 
fimis obnoxius plerumque, & caute, fi quifquam, legen- 
dus, nihil eft caufae, cur nos;magnopere moretur. Ma- 
iorem utroque longe maior lutem attulit I. Cafaubonus, 
ad Suetonii Aug. notans: Romanorum mos fuit in teflamentis 
increpare alios , maledicere. aliis, & liberam de quibufcunque vel- 
lent vocem edere: ideo. dicebat Nigrinus apud. Lucianum , Mía 
φ. &c. ex quibus, virum magnum illud ἀπολαύειν non ali- 
ter ac Brodaeum accepiff? pro incommodum aut detrimen- 
tum pati, non obfcure colligitur. Fruftra confenfum , ut 
re&e notatum Gronovio, iactat Bourdelotius, qui nefcio 
quam obfervationem ex le&o Torrentii ad eundem Sueto- 
nii locum commentario conflavit, quam vereor valde, ut 
ipfe fatisintellexerit. Tandem mirifica quaedam eft oratio, 
quam Gronovius confixit. Romani, tota vita cum fmulate 
egerint , veram unam vocem edunt in te[lamentis , ne ex hac fua 
veritate voluptatem capiant, neve po[l eam veritatis vel. mentis 
fuae veriffimam. profeffonem laetari poffint eo. fatto &c. (poft 
mortem opinor) qualem fententiam ab homine , qui, quid 
fÍcribat, cogitet, nedum a Luciano potuiffe proficifci, ego 
mihi. non perfuadeo. Ad me quod attinet, fi vera eft, quam 
cun&i Codd. tuentur , recepta le&tio , τοὺς ἀμφὶ τὴν vexvizv 
τε καὶ τὰς διαθήκας καλινδουμένους captatores intelligo tam 
graviter a Luciano praefertim exagitatos, quorum fane 
ftudium omne in funerum iuflis & teftamentorum tabulis 
verfabatur. De iflo infidiatorum genere cum ageret Ni- 
grinus, hoc quin adderet infuper, praeterire non potuit, 
unam Romanos tota vita veram vocem emittere, (tum 
nimirum , quando corvis hiantibus delufis pro hereditate 
Íperata reftim cum digniflimis elogiis relinquunt) quam 
non libere quidem & palam expromant, fed abditam ulti- 
mae voluntatis teftimonio confignent: cur hoc autem? ne 
fcilicet ex apertis animi veris fenfibus, quos commodi cau- 


$5 


78 ANNOTATIONES 


/ 


fa diffimulare cogebantur , magnum ad eos malum redun- 


daret: nam heredipetae non omnes vilis quaedam homi- 
num faex, fed potentiores quoque & in principum aulis 
gratiofi, qui, fi vera eorum , quorum bonis inhiabant, de 
íe iudicia fcirent , pro blandiffimis affentatoribus inimicos 


fe gererent infeftos: erat igitur caufa fatisiufta, quare pa- .- 


tefactionem arcani, fi, dum in vivis erant, in publicum 
efflueret, damnofi, poft mortem differendam putarent. Mo- 
mentum aliquod accedit ab ipfo κυλιν δεῖσθαι. cuius ufus 
fere frequentiffimus in rebus inhoneftis ac turpibus: exem- 
pla petere licet a Budaeo C. L. G. p. 828, Berglero ad AI- 
ciphr. p. 95. Hoc autem modo fieri plane non poteft, quin 
ἀπολαύειν τῆς σφετέρας ἀληθείας in deteriorem partem fu- 
matur. Verumtamen nexu orationis expenfo inducor pae- 
ne, ut in aliam plane fententiam difceffionem faciam. Pri- 
mum exigua mutatione fcripturae vulgatae fubveniendum 
putem : ive μὴ ἀπολαύουσι τῆς σφετέρας ἀληθείας, ubi, id 
eft , quibus in teflamenti tabulis nullum capiunt veritatis fru&umz 
quinam? oí Ῥωμαίων παῖδες ol ἀμφὶ τὴν νεκυῖάν τε καὶ δια-: 
ϑήκας καλινδούμενοι, quos tum interpretor Romanos, qui 
follicitam curam ac diligentiam condendis teflamentis adhibebant , 
ea propemodum virtute, qua de Cyro Xenophon fcripfit 
K, IL I, p. 8, v. 38, ἀλλ᾽ ἐκαλινδεῖτο ἐν τῷ Teipi.o daa αὖ- 
Sis βέλτιον ποιεῖν. lfocrat, πτερὶ τῆς Avid. p. 516 B. τῶν περὲ 
τὰ δικαστήρια κυλινδουμένων. Alciphr. 1, p. 108, οἱ περὲ 
τὼς ψήφους καὶ τῶν δακτύλων τὰς κάμψεις εἰλινδούμενοι. 
Deinde μίαν φωνὴν ἀληθῆ προϊεσῖσαι ita fere, quomodo fe- 
cit Briffonius, accipio , veros animi affcttus , remotis utilitati- 
bus , cunétifque ad feverum examen addutis profiteri : cum Lu- 
cretio dicas, quamquam ille alia paululum in re ΠῚ, 58, 
Nam verae voces (φωναὶ ἀληθεῖς) tum demum petlore ab. imo 
Eliciuntur , deripitur (fic legendum arbitror ) perfona , manet 
res. Eximius inprimis Senecae locus , quem Briffonius quo- 
que advocare non praetermifit, de Benef. IV, c. 11: Qui2 
cum ipfo vitae in fine con[ltimus, cum tefLamentum ordinamus, non 
beneficia nobis nihil profutura dividimus? quantum temporis con- 
mitur, quamdiu fecreto agitur , quantum & quibus demus? Quid 
enim interef! , quibus demus , a nullo recepturi ? Atqui nunquam 
diligentius damus, nunquam magis iudicia noflra torqueius, ( hoc 
eft illud xe»urd'et3a:, & modo , quantum temporis confumitur) 
quam ubi remotis utilitatibus folum ante oculos hone[lum ftetit z 
sundiu officiorum mal iudices, quamdiu ila,depravat fpes ac 


* 


ἢ 


, 


IN NIGRINUM. 279 


metus, ac inertiffümum vitium voluptas. Ubi mors interclufit omnia, 
& ad ferendam fententiam incorruptum. iudicem. mifit , quaerimus 
digniffrmos, quibus noftra tradamus, nec quidquam cura [ancliore 
( vides μίαν ἀληθη φωνὴν) componimus, quam quod ad nos nom 
pertinet. Nihil ad hunc Luciani locum accommodatius pro- 
ferri poteft: fic autem continua ferie cohaerebit oratio to- 
ta, dum teftamentorum diligentiam ab hac quidem parte 
laudat Nigrinus, quod veritas, cuius cultus omnem vitam 
debuerat ornare, hic tandem excuffg finu & nudato pate. 
fiat; ab altera vero multo magis vituperat, quia ftuporem 
mentis & rerum inaüiffimarum. ftudia. voluntatis. ultimae 
chartis mandata teftificentur. Ἵνα μὴ ἀπολαύουσι vero. pro 
ἐν αἷς οὐκ ἀπολαύουσι rion eft , ut multis apud Graecae lin- 
guae peritos probem. Re&e porro veritatis in. teftamenta 
reconditae fru&tum capere dicuntur nullum. qui fervientes 
utilitati fuae fub. perfona vivunt, & faepe, ne aliorum in 
offenfionem iacurrant , cariffimos affe&us procul a fe ha- 
bent. Haec qualiacunque lectoris eruditi arbitrio permitto , 
tam non ipfe conie&urae meae: fidens, ut fufpicer etiam 
impofitum effe gravius aliquod vulnus huic loco, cui me- 
dicina fine meliorum Codicum ope non fit parata. De te- 
ftamentorum licentia praeter alios Lipfius egit ad Tacit. 
Ann. VI, 38, XIV, so. Micyllus vel legit, nefcio quo 
pa&o delufus, vel legendum putavit , ἵν μὴ ἀπελαύνωντωε 
τῆς GQeTéps.e ἀληθείας. HEMST. Ἵνα illud ἐκβατικῶς pofitum 
hoc fenfu: Verum dicunt in tabulis ultimarum voluntatum, 
fed eo eventu , ur non fruantur [za veritate. Hanc lo. Matth. 
Gefneri acutam explicationem dienam iudicavi, quam cum: 
erudito le&ore communicarem. IDEM 1» Zdddendis. 

ead. l. τ. Ἔσϑητας ἑαυτοῖς) Cetera huius paginae copio- 
fe exfequitur μελέτῃ de Lu&u : & dixere nuper viri do&if- 
fimi. Bovnp. 

ead. ἰ. 12. Ξυγκωταφλέγ εσϑα!) De funebribus caerimoniis 
& earum irrifione plura reperies in de Luctu & in €Ha- 
ronte. Has funebres expiationes fubmovit Lycurgus, nec 
conceffit , ut quidquam una cum-cadavere fepeliretur, (nam 
aliae nationes, fi quid fuiffet vivo cariifimum, id mor- 
tuo addebant in fepulcrum, damnofa fimul & ridicula fu- 
perftitione, quafi mortui fentiant aliquid) fed in puniceo 
amictu ὃς oleae- foliis ex aequo pofitos omnes fepeliri iuf- 
fit. Cow. 

ibid. Οἱ δ᾽ ἄλλο 71) Haec verba , quae in reliquis deerant, 

S 4 


sse  ANNÜDITIAAUT!'TIÀON SESS 


ex ed. 1 & V. 2. fupplevimus. Agnofcit etiam Briffon. dé 
form. VII, tefte Vorítio. SorANw. 

ead. l. τς. Παρὰ τὴν τελευτὴν) Utin Tyrannic. ὃ 1, ubi 
perperam interpretati funt: πρὸς τῇ τελευτῇ Chryfippus 
apud Athen. IV, p. 159 B. Re&um hoc quidem, ac non 
plane abiiciendum: at longe praetulero πέρω τῆς τελευτῆς, 
ultra mortem. quod fi fubieceris, convenient utique multo 
melius ἔτι καὶ & διυ μένοντες & mox μετὰ τὸν βίον. Perf. VI , 
41: Haec cinere ulterigr metuas? ibi vide If, Cafíaubonum. 
Haec duo vocabula faepe confuía: pro παρὰ τοῦ μετρίου 
apud Sozomen. VI, c. 1, in Cod. Fuketiano H. Valefius 
invenit πέραν τοῦ μετρίου, quod folum fine controverfia 
verum eft. Strab. XIV, p. 942 B. παῤῥησιασώμενος πέραν 
ToU μετρίου, vel πέρα. quod ἀττικώτερον in. MIT. exítat. 
Prave legitur in Hefych. Boves ἐπὶ γλώσσῃ, τοὺς "4p. ToU 
δέοντος παῤῥησιαζομένους: reftituendum ex Zenobio πέρα. 
HzMsr. 

ead. 1l. 16. Ἠξίουν) Vorft. ἠξίου. Ego vero ἄξιον a Lucia- 
no fcriptum fuifle exiftimem. SorAN. Veriílime Vorílius 
ἠξίου" quod reponere non dubitavi. Ad Nigrinum ipfum 
pertinet, ut fupra $ 25, 27. HEMST. 

ilid. Τί πέπρακται τούτοις) Qui vana haec & ridicula 
effe omnia nunquam didicerunt. BROD. 

Pag $3. ἰ. 2. Καὶ τὸν οἶνον ἐν τοῖς συμποσίοις μετὰ κρό- 
τῶν τε καὶ ἀρωμάτων ἐκχ ξοντας) Sic Dialogo Panopes & 
Galenes , τῶν μὲν πινόντων, ἐνίων δὲ κροτούντων. MARCIL. 
Haec male convenire videntur. Quid enim commune ha- 
bet plaufus cum aromatibus? Ergo non dubito, debere legi 
μετὰ κρόκων vel χρόκου καὶ ἀρωμάτων" ea enim optime con- 
iunguntur, ut & crocus vino. Nam ea miíceri folere , ἃς 
in deliciis fuiffe eam mixtionem, teftis eft Plinius lib. 21, 
cap. 6, ubi de croco loquitur: Ufus eius in coronis nufquam , 
herba enim efl folio augu(lo paene in capillamenti modum. Sed vi- 
no mire congruit , praecipue dulci tritum &c. Haec Plinii verba 
omnino firmant noftram coniecturam. PALM. 

ead. |. 4. Merà κρότων) Sic legit interpres, quod ex fide 
Mif. & imprefforum Codd. retinendum cenfuimus. Mone- 
bat tanien Cod. Flor. reus, in cuius margine doi cu- 
juídam manu fcriptum xpóxev: quod etiam reperi in Petri 
Golmani Cod. Angl. his accedebat nobiliffimi Senatoris Bur- 
digalenfis Godofredi Maluyni Primetii calculus: fed quo- 
niam hoc ipfum faepe Lucianus repetit , non aufus fum to- 


IN NIECGA&RTNWU SM. 281 


- lerandam le&tionem movere ; monere fufliciat. Et, ut libere 
- fatear , raro Graeci plurative κρύκον efferunt. Cur vino mi- 
fcuerint , rationem reddit Diofcor. cap. 25,1. 1. Hac dere 
- viri do&tiffimi ad Propert. & Martialis Amphitheat. Bounp. 
- Μετὰ κρύκων P. etiam. Vide Plutarch. eum. Probl. ΠῚ, 1, 
ed. St. 1150, 1. quo loco croci vires ia vino fumti narrat. 
. Adi etiam eundem VI, 7, 1255, 2. quibus conáürmantur , 
quae de hoc more Palmerius habet. A. Gell. X, 144. Vide 
etiam Sueton. Ner. 25. Mox pro ἀρωμάτων, in L. eft poa 
μάτων. prave. Itali etiamnum adhibent, praefertim Romae. 
SoLAN. Nihil erat, cur Bourdelotius xpóxov refcribece ve- 
. reretur: audi Crefoliinm Th. Rhet. Ill, c. 20, 9. De con- 
vivis (ibi plaufus dari confueviffe) probare Luciani forte lo- 
cus videatur in Nigrino , cum luxum δ᾽ divitum profuftones de- 
ΠΟ feribit. Hos , inquit , illos effe , qui pretiofa ac cara opfonia 
- emere folent , καὶ τὸν οἶνον ἐν T. σ΄. (4. κρότων TS X. ἀ. ἐκ. ver- 
tunt , vinumque in conviviis cum plaufu & odoribus effun- 
. dunt. Mihi dubium nullum efl, quin mendofus fit ifle locus , & 
legendum μετὸν κρόκων" intelligit enim Lucianus quam fparfio- 
nem vulgo vocant , five imbrem odoratum , qui ex croco fte- 
- Bat, vino. vel aqua. diluto , non modo in theatris , verum etiam in 
-. €onvivils: κρόκον ῥαινόμενον Graeci vocant , Ovidius liquidum 
crocum, Corycium imbrem Martialis. De huiufmodi croco & 
! Enadus vino mixtis efl (plendidus locus Plutarchi in Sym- 
pofis VI, 2, VII, qui Lucianum maxime illuminare poteft: Μ ic 
enim ille , τὸν οἶνον οἱ μὲν ἀλόαις “χρωτίζοντες, καὶ κυναμώ- 
᾿ uus καὶ κρύκοις ἐφηδύνοντες, vinum aloé aut cinnamomo 
V vel croco inficiunt &c. Sed hoc obiter , ut plaufum , qui Lu- 
᾿ς εἰμὶ crocum omnem ebiberat , leviter. emendaremus. Viden, ut 
. Plutarchus xpóxois extulerit plurative. In lautioribus autem 
. conviviis frequens aderat crocus. Liban. Dec. XXXVII, 
p. 804 C. de nuptiis: λαμπτήρων δεῖ τόσων, παραπύμπης, 
οἴνου πολλοῦ, μύρου, κρόκου. Ariftoph. Nub. v. 51. Longo- 
4 . lius, quem nulla vitii in κρότων fuípicio tetigerat , ut huic 
- congruens vocabulum adiungeret, ἀρωμάτων mutandum 
' cenífuit in ἀκχροωμώτων" eft enim haec nuda tantum conie- 
-. &ura, non libri cuiufdam fcripti le&io : inepte vero: expli- 
. care perquam erit difficile, quid fit οἶνον ἐκχεῖν μετὰ, ἀκροιι- 
Ὰ μάτων. Potes autem vel feiungere οἶνον» xpóxoy & ἀρώματα, 
.— vel οἶνον μετὰ χρόχων τε καὶ ἀρωμάτων intelligere vinum cro- 
. €oatque aromatibus imbutum paratumque: familiare Medi- 
-— cis non folum οἶνος διὸ. fed & μετὰ ῥόδων pro ῥύδινος. HEMST. 


Iu 


n 


» 


EN 
, 


rd 


841. A NON/OTATYFTONES 


ead. L. 4. μέσου χειμῶνος ) Mamertin. Grat. A&, e. τὰς 
Quin ct/om prandiorum δ᾽ coenarum magnitudines populus. Roma- 
nus fanci-hbat, cum quaeftti//mae dapes non guftu , fed dificulta- 
tibus acjL'rsarentur, miracula avium, longinqui maris pifces , alie- 
ni temporis poma , aeflivae nives , hibernae rofae. Ibi 1. Livine- 
ius ifta Lucisc! non pra etermifit, ab aliis etiam eandem in: 
rem tea orodu&a. Confunilis Pacati Drepanii & elegans lo- 
cus a Laev. To:reotio notatur ad Horat. ] Od. 38, v. 5, fed 
guftu calami vitio {ἰ de pro fumtu. Plura dabit Def. He- 
rald. ad Martial. Yl p. 66. HrMsr. 

di Kal τὸ σπάνιον ) Invehitur fapienter in prodigos & 

oluptuarios illos Sybaritas, τὰ ἐν χαιρῷ καὶ κατὰ φύσιν, ὡς 

asa ὑπε ἐρηφανοῦντας, τὰς communia naturae munera fa- 
ftidiunt, μόνον ἀγαπῶν "rec παρά αιρον. Taugit hoc Horat. in 
Satyr. Sic api Iavenal. Sat. 11: AM. τρὶς llla iuvant , quae pluris 
emuntur. Sic ágil Petron. Quidquid q»aeritur, optimum videtur. 
Coripp. lib. 4: Quidauid latet εχ εἰ honorüii Bounp. 

ead. L. S. Παράκαιρον) Capitolinus i in Vero $ : Zlieni tempo- 
ris floribus coronae intertextae. quo forfan Lucianus refpexit e 
nam nobile hoc fuit convivium. Menander γνώ. p. 161 ed. 
Hemft. ea voce utitur: ἢ γὰρ παράκαιρος ἡδονὴ τίκτει Bx 
Buv. SOLAN. 

ead. |. 7. Ῥὰ μύρον πίνοντας ) Vinum unguento perfufum., 
Bnon. Οἶνον μυρίνην. Vide Hefych. Aelian. V. H. ΧΙ, 51, 
δὲ Comm. Hzwsr. 

ead, ἰ. 12. Παρὰ Sópaw) ANegleio per feres apertas ingre[fu , 
alio in aedes aditu perrumpunt. Cum enim liceat vino aut aqua 
fitim explere, quid aromata aut unguenta potui mifcere con- 
venit? Erafm. in Prov. /ta fugias , ne praeter cafam, hoc ali- 
ter explicuit. BROD. Lucianus Erafmo refpexiffe vifus eft ad 
hoc adagium Demiphonis TTerentiani in Phormione , Πα fu- 
gias , ne praeter ca[am : quo quidem admonemur , ne fic ali- 
quod vitium fugiamus, ut in aliud maius incauti devolvas 
mur. CocGw. Quid de hoc adagio fentiat Erafmus, iam alii 
monuerunt. Ego vero legendum putarem περὶ Bópa, ut fi- 
militudo du&ta fit ab his, qui in aliquem locum ingredi cu- 
pientes vel inde egredi, in ipfo limine ita fe ipfos premunt, 
ut fibi ipfis fint impedimento. Hos fic videtur deferibere 
Phaedrus Fab. s lib. 2: Efl ardelionum quaedam Romae natio 
Trepide concurfans, occupata In. otio, Gratis anhelans , multa 
agendo nihil agens, Sibi molefla , & aliis odioftffrma. Bounp. Lu- 
can. II, (p. 44 B.) — Non tam portas intrare patentes, Quam fre- 


E 


3 


* 


! 
" 

, 
Υ̓ 
* 


IN NIGRINUM 123 


- giffe iuvat. V. Plutarch. συμ. προβλ. TL , 2, 1096, 1 : μὺ 4o- 
᾿χῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τύφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ παραϑύρῳ. 
- Ex quibus verbis emendandus hiclocus, & legendum τῇ στα" 
- pa9opo , quam vocem in lexicis fruftra quacras, quamquam 
- proba eft, & poflicum notat. SOLAN. Erafímus vertens, iam 
- € praeter cafam incitati , Terentianum illud adagium, rz fu- 
gias , ne praeter cafam, quo Lucianum refpexiíle opinatur , 
minime percepit : eius enodati laudem debemus , cui tot alia, 
1. Fr. Gronovio Obf. III, c. 9. nihil ergo inter iftud prover- 
- bium & Luciani verba eft commune. Quamobrem recte qui- 
- dem H. Steph. animadvertit: vereor, ut niis violenta fit (Erat- 
- mi ) interpretatio , & hic. Luciani locus obtorto , quod aiunt, col- 
lo ad Latini proverbii fenfum trahi videatur: fed pfe , cum haud 
fcire fe teftatur, an referri poffit ad id , quod faepe legitur apud 
- lifforicos , qui defcribentes magnam hominum turbam certatim pro- 
- perantium irrumpere in aliquem locum , dicunt eos ὠθίζεσσαι περὶ 
τὰς ϑύρας vel τὰς πύλας, vehementer fallitur: nam quod ad- 
dit, fareor quidem non erepi Sopa hic legi , fed ara po verum nift 
errorem librarii hic effe fufpicabimur , rz.o2, oper hic ita accipere 
poterimus , ut apud Ariflophanem «rap, τὴν εἴσοδον pro κατά, 
nequaquam refpondet ad il'am , quanta erat in H. Stephano, 
literarum Graecarum cognitionem: hoc tamen a Bourdelo- 
tio reco&tum. Veriffime Prodaeus explicuit , nec quidquam 
omnino eft mutandum. De Plutarchi 74 σαραθύρῳ Torren- 
tium vide ad Horat. I Ep. V, 31. Nos hoc de toto loco alias 
pluribus agemus. HEMsr. 
ead, 1. 13. Ξολοικισμὸν) Soloecifmus per translationem late 
"accipitur, ut quidquid perperam fit, nec reCle, nec ordine 
peragitur , dicatur foloecifmus. De hoc affatim ad Lucian. de 
Saltat. fcripfimus. Cocw. Soloecifmus non folum in verbis, 
fed etiam in factis, & fic aliquando ufurpat Ariftotel. unde 
miror, Gellium c. 20, l. 5, fcribere, fe apud Graecos hanc 
vocem non legiffe. Bounp. Sic Plutarch. IL, p. 520 B. σο- 
᾿λοιχισμὼὸν βίου dixit. KusrER. Vide etiam Ὄρχ,. cap. 80, & 
quae ibi a me notata funt. SOLAN. 
ead. l. 15. Τοῦ Μώμου) Arittot. de Part. Anim. III, c. 2, 
meminit Momi , qui naturam incufarit, quod bobus cornua 
in capite , ac non in armis potius addiderit ; videlicet, quo 
vehementius poflint ferire. Ad quod ailufiffe videtur idem 
- Lucianus, cum ia II Ver. Narr. libro fcribit, fe vidiffe bo- 
wes quofdam , quibus cornua ineffent non in fronte , quem- 
"admodum reliquis , fed fub oculis, idque ita vifum effe Mo- 


IUE 


3344 ANNOTATIONES 


mo. CocN. Hanc Momi accufationem faepe repetit. In qui- 
.bufdam Codd. vice huius orationis liberae legitur hic Iam- 
bus: Μέμφετο ToU ταύρου τὸν δημιουργὸν Seóv. BOURD. 

ead. l, 16. ToU ταύρου τὸν d. 3.) Neptunum. Bnop. Fabula 
notiífima eft ex eiufdem Luciam Hermot. quam compendio 
recenfet: is enim Momi dentes in tauro efigiando non vi- 
tavit, CoGN. 

Pag. $4. l. 2. Στεφάνου τὸν τόπον) Utebantur quidem ve- 
teres coronis, feu fertis, collo circumdatis; quod abunde 
evincunt Plutarch. & Athen. loca a Palmerio citata ; fed non 
iis folis. Nam & caput coronare Graecis etiam ufitatiffimum. 


Ne longius abeam, Anacreon ipfe, quem ab Athenaeo lau- ' 


datum in Palmerii nota legas, apud ipfum Athenaeum p. 674 
C. & in Odario XXI ed. Tan. Fabri, morem hunc Grae- 
cum fuiffe teftis eft luculentus: Δότε δ᾽ ἀνθέων ἐκείνων Σ τεφά- 
vous δ᾽ οἵους (Cafaub. in fuo Cod. legit ὅπως) πυκάζω Τὰ 
μέτωπά, μου ᾽πικαίει. Sic apud Lucianum ipfum 4x. c. 16 
Polemo defcribitur τὴν κεφαλὴν τοῖς στεφάνοις διηνθισμένος. 
Vide Praefecti ad M. Aurelium apud Volcat. in Caff. 5 epi- 
ftolam : flores de CAPITE , collo , €& finu militi excutit. ubi hi 
ipfi milites Graecanici dicuntur. Plura, in re ufque adeo ob- 
via, defcribere piget. Confule Pa(chal. de Coronis. Carpit 


ergo non Graecus , ut hic Palmerio vifum , fed P/ilofophus 9. 


morem Graecis aeque ac Romanis familiarem : cuius ori- 
ginem affignat Athenaeus , quod potu nimio cum incaluif- 
ἴοι caput, primo redimiculis , deinde hedera, aliifve refrige- 
rantibus mederi coeperint; quae omnia tandem floribus mu- 
tata funt, odore, praeter ufum primarium , etiam infuper 
gratis. Idem autem fentiebat Nigrinus cum Diogene, qui noz 
caput unguento , fed pedes delibutus, aiebat odorem inde furfum 
ad nares ferri, quia capite in aerem fruftra abiret. Diogen. 
Laért. p. 147 B. quam in rem adducit ad eum locum Mena- 
gius Minucii Felicis & Septimii verba coronas e floribus ca- 
piti aptatas ridentium. SOLAN. 

ead. 1. 4. "Ya τῇ ῥινὶ) O€tavius apud M. Felic. huius lo- 
Οἱ erit commentarius. BovuRD. Ex Apophthegmate Dioge- 
nis. Mancir. Suggillat homo Graecus Romanorum impe- 
ritiam. Nam Graeci & praecipue Aeoles & Iones coronas 
circa collum in pe&us pendentes gerebant in conviviis. Id 
nos docet Plutarchus Sympof. 5, c. 1. & tales coronas vo- 
cabant ὑποθυμίδας vel ὑποθυμιά δας," melius cenfere vide. 


tur Athenaeus l. 15, p. 678, his verbis; ὑπόθυμις καὶ Umo-. 


ΞΖ 


IN NIGRINUM. 285 


 δυμιάδες στέφανοι παρ᾽ Αἰολεῦσι καὶ Ἴωσιν. οὖς περὶ τοὺς 
σρωχήλους περιετίθεντο, ὡς σαφῶς ἐστι μαθεῖν ἐκ τῆς ᾿Αλχαίου 
- xul ᾿Ανωκρέοντος ποιήσεως. id eft, hypothymis & kypothymia- 
- des coronae funt apud Aeoles & lonas, quas circa collum circum- 
- ponebant , ut. aperte licet difcere ex Alcaei & Anacreontis verft- 
- bus. Scilicet Ahypothymiades dicebantur ἀπὸ τοῦ ὑποθυμιάζειν 
- a fuflitu vel fuffumigatione, quoniam infra nafum pofitae 
- cerebrum fuo fuflitu iuvabant , ut ait Plutarchus dicto lo- 
co. PALM. Menagii locus eft ad Diogen. L. VI, 59. adde 
- Wouwer. ad Minuc. Fel. pag. 43. "Yzebuvi4d as Graeci vo- 
- «ant corollas collo circumplexas: in Hefychio pro Ὑποθύ- 
| pos propius repones Ὑσποθυμίας, quam, quod alii voluerunt 
"Yerolup.is. Vid. Athen. XV, p. 678 D. Plutarch. Symp. II, 
p. 641 E. ὑποθυμίδες cur di&tae fuerint , exponit. HEMsT. 
ead. l. ς. Ἵν᾽ ὡς rA. ἀνέσπων) ᾿Ἀντὶ τοῦ ἀνασπῷεν, inquit 
Bud. C. L. 6. p. 46, 955. eamque ftru&uram in tz , qua 
Indicativum rarius adícifcit pro Subiunctivo , exemplis pro- 
bat: affentitur H. Steph. App. de D. A. p. 157. Quidni ver- 
tas? ubi quamplurimum attraherent voluptatis, íervata vulgari 
forma. Utrum malis, haud fane multum intereft. HEMsT. 
ead. l. 11. Τεσσώρων daxTóAev) Quo fpatio e cibo ex 
ore in ftomachum delabente voluptatem capiunt homines. 
Bnop. Sermo eft de voluptate gulae, καὶ ἐφ᾽ ὅσον τὶς ἀφ᾽ n- 
δονῆς καρπὸν δρέπεται καὶ ὅτι μέχρι τοῦ φάρυγγος, καὶ τού- 
του μηδὲ ἐπὶ ὃ δακτύλων μῆκος ἐκτεινομένου.. Breve iter hu- 
ius voluptatis tangit faepe alibi, ut Suet. Athen. alii. BouRD. 
ead. |. 12. Iloveig 3e sw πόνον). Ut fequentibus dialogis 
μῶμον pu opaosoa, πομπὴν πέμπειν, & fimilia, quibus etiam 
Latini gaudent. Bounp. 
ibid. Ἐφ᾽ ὕσους &c.) Chryfoft. H. XXXIX in I ad Co- 
-rinth. pag. $15: Ei δὲ τὴν ἡδονὴν τῆς τρυφῆς λέγοις. μέχρι 
τῆς φάρυγ γος εὑρήσεις μόνον" δμμοῦ γὰρ τὴν γλῶττων παρῆλθε 
xe ἀπέπτη &c. Plura, quae ab eodem Patre multifque aliis 
- án hanc fententiam fuerunt dicta, coacervare non iuvat. Is 
^ridicule profe&o naturam ludificari voluit , qui, ut meatus 
— longior fenfum voluptatis produceret , collum fibi gruis 
optabat. Modo pro ὑπέφαινε praeftat ἀπέφαινε, ut $ 14, 
τό, Haec faepenumero confufa. HEMsT. 
— . in Schol. col. 2. l. 2. "Ewremopvov ) "Exvwopévov fcriptum 
- fuit, fed legendum ἐκτεινομένου. Confudit librarius hic fo- 
num τοῦ 1 & El. (ΙΕΒ. 
Pag. $5. |. 1. Ἐν τῇ 729.) In (lomachum ingreffu. BROD., 


um 


2986 ANNOTATIONES 


ead. l. 4. Φιλοσοφία᾽) Qui φιλοσοφίας εἰσὶν ἀχ λὺς, ne mi- 


ÁN 


ninmum quidem verarum voluptatum percipere poffunt. - 


BOURD. 
ead. L. s. "Ev τοῖς βαλανείοις ἡ Novam ingreditur narratio- 


nem eorum , quae in balneis fiunt: de quibus dixere ad Se- 


necam , Athen. Apul. Bounp. 

ead. 1. 7. Τοὺς ἐπικειμένους τοῖς οἰκέταις) Sicin dial. mor- 
tuor. de Terpfione δὲ Plutone. οἰκέταις τέτρωσιν ἐπικεχυφό- 
74. in Somnio. Sic in Cynico: καὶ xod Se ὁμοίως καὶ βα- 
d'iQere , μᾶλλον δὲ βαδίζειν οὐκ ἐθέλετε, qépsoSe δὲ ὥσπερ 
τὰ φορτία, οἱ μὲν ὑπ᾽ ἀνθρώπων, οἱ δὲ ὑπὸ κτηνῶν. BOURD. 

ibid. Μικροῦ ἐκφερομένους ) Iocus ex ambiguo , qualis ille 
apud Plaut. Amphitruo. act. 1, fc. 1 : Merc. Faciam ego ho- 
die te fuperbum , ni hinc atis. So. Quonam modo? Merc. Aufe- 
rere, nom. abibis , fi. ego fu[lem fumfero. Voluit Plautinus Mer- 


4 
| 


Curius ecferere: quam vocem , quoniam non ad falivam, in- — 


terpretes mutaverunt: atque ratio ibi nulla conftat , nec io- 
cus ullus, fi librorum le&tio retineatur. Superbi ita efferun- 
tur, ut aliorum humeris & cervicibus infultent: mortui fu- 
perbi funt , quia etiam aliorum humeris elati. hinc propria- 
tim ef£rii mortuorum, ut apud Atticos ἐκφέρεσϑαι. ex his 
mens Nigrini percipi poteft. BovRD. 

ibid. "Ἐκφερομένους) Ab elatis ad geftatos ὃς fervis innixos , 
quafi fuis ipfi pedibus ingredi non poffent , iocum petunt: 
id hoc etiam Luciani loco illuftrat I. Fr. Gronovius Obf. 
I1, 15, p. 314. Pofidonius apud Athen. XII, p. 5:o B. de 
Ptolemaeo Euergete: ἐν πολλᾷ δὲ τρυφῇ ζῶν οὐδὲ πατεῖν οἷός 
τε ἣν, εἰ μὴ δυσὶν ἐπαπερειδόμενος ἐπορεύετο. Is tamen idem 
in fympofiisad faltandum citatiflimo curfu ferebatur. HEMST. 

ead. ἰ. 9. Ylgoióvras γάρ τινας) Hunc locum interpretatur 


Cafaub. ad lib. 3 Suet. Bounp. Utitur hoc loco Cafaubon. - 


ad Sueton. Tiber. c. 6o. Adde Clem. Paed. HI, p. 255 A. 
Larenfis apud Athen. VL, p. 272 E. cum dixiffet, multos Ro- 
manorum decem, immo viginti mille fervos & ultra poffide- 


re, fubiungit: ἀλλ᾽ οἱ πλείους TOV Ῥωμαίων συμπροϊόντας 


ἔχουσι τοὺς πλείστους. Amm. Marcellin. XIV, c. 6, p. 29, 
& H. Valef. Mox legendum omnino ὑπερβαίνειν" parum ab- 
fuit, quin in Luciano reponerem. Paulo poft malo: ταῦτα 
γοῦν αὐτὰ π. HEMST. 

ead. l. το. Ἢ παραγ γελλὴν) Caftiga παραγγέλλειν, BROD. 

Pag. 56. l. 2. Τπ-τπτηρωμένοις) Excaecatis. BROD. 

ead. ἰ. 7. T» τῶν Φαιάκων πάθος) Tangit hos verfus Home- 


IN NIGRINUM. 287 


- 
p «c1 t » E] ^ 
Ti Odyff. A, v. 432: Ὧς ἔφατ᾽, οἱ δ᾽ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγέ- 
yovro σιωπὴ, Κηληθμῷ δ᾽ ἔσχοντο κατὼ μέγαρε, φκιύεντει. 


. Bovunp. 


ead. 1. τς. Βαθεῖα ) De qua pag. feq. & de Merc. cond. fic 
apud Petron. vulnus ingens. utitur crebro Lucianus hac traní- 
latione. BounD. 

Pag. $7. 1. 8. Τῆς ód'ov) Sic omnes. Sed mendum latere 
fufpicor, excidiffeque τοῦ σκοποῦ. SOLAN. Immo Τοῦ σκοποῦ, 
"ut ex feq. patet: οὐ μένει ἐν τῷ σκοπῷ. Quin recte dicatur n 
dd be, ἡ πορεία ToU βέλους, nullum eft dubium. Sic enim Án- 
tiphon "Ar. φόν. ἀκ. p. 121, V. 28 , ἀκόντιον ἔξω TOV δρῶν τῆς 
εἰὐτοῦ "ropsías &zeyey Üá" Gt p. 124, v. 27, εἰς τὴν ὁδὸν τοῦ 
ἀκοντίου ὑπελθών" neque aliter ipfe mox Lucianus, ἐκ μέσης 
τῆς ód'ev. Verum ad huius quidem loci fententiam minime 
«ongruit haec lectio. HzMsr. 

ead. ἰ. 12. ᾿Ἀπεναντίως) Sic in omnibus fcribitur. Sed meo 
periculo emendes , ὃς legas ὑπεναντίως. SOLAN. 

ead. 1. τς. "EmiA iyd 'nv) Ex Homer.ll. P, v. 599:" Axgor éri- 
λίγδην γρώψεν δὲ οἱ ὀστέον ἄχρις. BROD.. Οὐ κατὰ βάθους, 
ἀλλ᾽ ὡς ἐπιψαύσωι τρώσαντα ἐξ ἐπιπολῆς τὴν ἐπιφάνειαν" 
ἐκ τοῦ λείχιω. quale vulnus Menelai lib. 4 Iliad. Sic ipfe ἐσι- 
Aí*yd' poftea interpretatur βαθεῖαν οὐκ ἐργάζεται πληγήν. 


. BovRn. 


Pag. $8. 4. 1. Ἐπ᾿ ἰσχυρῶς) Lege , ἀπ᾽ ἰσχυρᾶς ép. hoc 
malo, quam , quod aliis placuit ὑπ᾽ icy. Tum ὄψεται τὸν 
exor y pro ὄψεται ei μὴ ὃ σκοπὸς σφόδρω μαλ. confueta lo- 
quendi formula, ut notavit Livinei. ad Nazar. c. 36. HEMsT. 

ead. 1.7. lg ) Veneno , taxo , ut tradunt nonnulli. BROD. 
Mirum eft, Lucianum tribuere hoc loco Curetibus fagittan- 
di artem, quam nullus alus antiquorum illis tribuit, licet 
plures de illis plura dixerint. Omnes illis gravem armaturam, 
fcutum ὃς haftas tribuerunt, & ἐνόπλιον opy na iv. Orpheus 


. feu Onomacritus Hymno 1 & 2 in Curetas mille illis epi- 


theta dedit , nullum tamen, quod fagittandi fignificet. immo 
Contra eos δπλοφόρους φύλεικεις VOCat, G χ ἀλκοχρότους ἀρήϊα 
v£Uy & ἔχοντως. Callimachus etiam Hymno in lovem: OvAz 
δὲ Κούρητές γε περὶ πρύλιν ὠρχήσαντο Τεύχεω πεπλήγοντες. 
Idem ait Apollodorus lib. 1: οἱ δὲ Κούρητες ἔνοπλοι ἐν τῷ &v- 
Tpo τὸ βρέφος φυλάσσοντες τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας συνέ- 
xpovor, Dionyfius Halicarnaff. lib. 7: ὅτε τὸν Δία, τιθηνούμε- 
yov δέλγειν ἐβούλοντο κτύπῳ TS ὕπλων καὶ κινήσει μελῶν, id 
ft, quando lovem lattentem. ἀρίοξίαγε volebant. armorum ftircpitu 


a9 | ANNOTATTON X5 


δ᾽ meribrorum motibus. Strabo lib. 10, ubi de Creta: τούτου 


d& ὠνόμαζον Κούρητεις νέους τινὰς ἐνόπλιον κίνησιν μετ᾽ üpy fi — 


σεως ἀποδιδόντας, προσκτησάμενοι μῦθον τὸν περὶ τῆς τοῦ 


Διὸς γενήσεως. Plinius lib. 7, c. $6, faltationem armatam Cu- | 


retes docuere , Pyrrichen Pyrrhus , utramque in. Creta. Idem ait ὃς 
Pindari Scholiaftes ad Pythiorum 2; &, ne te morer, Le- 
Cor , innumeris citationibus , quicunque de Curetibus fcri- 
pferunt, iis tympana & armorum ftrepitum & faltationem 


in armis tribuerunt ; nullus fagittarum infectionem. Aetoli. - 


certe , qui prius Curetes , & a quibus ortos Cretenfes Cure- 
tas volunt, funda, non fagittis gloriabantur, & eorum dux 
Pyraechmes Degmenum Llaeum fagittarium funda proftra- 
vit. His ductus auctoritatibus apud Lucianum hoc loco pro 
Κουρήτων lego Κρήτων minima mutatione. Nec mihi Diodori 
locus libri $, ubi de novem illis Cretenfibus Curetibus , 
Ícrupulum iniicit, & ab ea lectione inhibet, ubi inter plü- 
rium rerum & artium inventionem , quam Curetibus tri- 
buit , addit: τὰ περὶ τοξείαν καὶ τὰς κυνηγίας eizuyhcacar. 
Nam ultra quod tolius Diodori au&oritas contra omnium 
antiquorum turbam & coníenfum mihi parum valere vide- 
tur, recantat ipfe Diodorus, & contra fe ipfum pugnans; 
ait ex Cretenfium traditione Apollinem in Creta natum , ei- 
peTiv ToU τόξου γενόμενον διδάξαι τοὺς ἔγχ, ρίους τὰ περὶ 


τὴν τοξείαν. Àt certe fi Apollo primus fuit arcus & fagitta- - 


rum inventor , & eius ufum docuit Creteníes, non erat no- 
tus arcus Curetibus , qui ante Apollinem natum & ipfo Io- 
ve antiquiores in Creta habitabant. Iure igitur Luciani le- 
&io hoc loco mihi futpe&ta eft mendi, δὲ Kpírzev cenfeo debe- 
re legi. Nam Lucianus, qui de Scytharum fui temporis mo- 
re loquitur, non mihi videretur bene iis oppofuitfle novem 
homines e fabulofo feculo, & ratio vult, ut nationi natio- 
nem opponat & comparet. Ergo lego confidenter, &, fi 
mihi cedis , leges, χαθάπερτὰ Κρήτων. Sed & Micyllus etiam 
hocloco caftigandus, qui 672 interpretatur refígz ; nunquam 
enim legiífe me memini, refinam utilem fuifle ad fagittarum 
infe&lionem , aut ὀπὸν dictam refinam κατ᾽ ἐξοχὴν, cui no- 
men proprium eft ῥητίνη" pro Silphio certe ob plantae ex- 
cellentiam fumitur ὀπὸς, δὲ pro papaveris fucco ob vim me- 
dicamenti; unde ὄπιον diminutive dicitur. Verte ergo Aerba- 
rum fucco: opponit enim ὀπὸν fuccum herbarum τῷ ἰῷ ve- 
neno , quod ex ferpentibus ἰοβόλοις colligitur , quorum fe- 
rax eft Creta, & indiga Scythia, regio frigida. PALM. Scy- 


, 


IN NIGRINUM. a9 


tharum hunc morem faepius apud Ovidium in exfilio me- 
morari videas, qui fibi Romae de eo non fatis credi con- 
«ueritur. SOLAN. 
ibid. 'OmQ ) Quodam flirpium fucco. BRoD. Quo /ucco, cer- 
to dicere non poffum ; neque unde hoc habeat, mihi com- 
pertum eft. Malo tamen opium vertere , quam, ut ante me 
fiebat , refÁmam. SOLAN. 
ead. l. 8. Κουρήτων) Mitto, quae de Curetibus contra Dio- 
dorum difputat Palmerius: de hoc certe loco bene meruit 
reftitutis Cretenfibus, qui fine dubio melius ad Scythas qua- 
drant, quam Curetes. Illi fagittarum arte non tantum , fed 
ipfa inventione nobiles. a natura regionis, quam incolunt, 
rationem petit Plato de LL. I, p. 769 E. quem Iulianus fe- 
quitur Or. VII, p. 205 D. Vid. Sil. Ital. IL, 96. alia dabit I. 
Meurf. in Cret. p. 178. Obftare tamen videtur, quod vene- 
nata Cretenfium' fpicula fere nufquam memorentur: quin 
immo vel Iovis ibi nati, vel, ut alii tradunt, Herculis be- 
neficio letiferis & herbis & beftiis Creta caruit. Excerpta 
"Theodoti: καθάπερ λέγουσι τὴν Κρήτην ἄγονον εἶναι Supioy 
ὀλεθρίων" plura Meurfius in Cret. 11, c. 8. ita fane veteres; 
nam quae contra Brodaeus affert Mifc. III, c. 11 , nihil in 
hac quidem cauía moror: nec probandum , quod ícripfit Pai- 
merius in annotatione extrema, quorum ferax efl Creta, & in^ 
diga Scythia , regio frigida , fí modo haec vera fit eruditiffimi 
viri manus. Attamen Virgilius, paene dixi folus, Aen. XII, 
856: Non fecus ac nervo per nubem impulía fagitta, Armatam 
| faevi Parthus quam felle veneni , Parthus , five Cydon telum im- 
medicabile torfit. Schol. etiam Nicandri ad. Alexiph. v. 395, 
fide Praxagorae Pharicum effe appellatum tradit ἀπὸ Φαρι- 
χοῦ τινος Κρητὸς τοῦ ἐξευρόντος αὐτό" quod fi exponamus , a 
retenfe quodam , qui ortus fuerit oppido Pharis , effugiet hicce 
Commentator reprehenfionem Salmafii ad Solin. p. 170 E. 
fed hoc, ut ex ipfo Scholiafta patet, non minus incertum , 
quam quale fuerit, & quomodo confectum Pharicum , fa- 
| tentibus I. Gorraeo ad Nicandr. Rhodio ad Scribon. Lar- 
gum p. 282. De Scythis res nota — tizxere fagittas Erran- 
tes Scythiae populi — Lucan. III, 266 , & VIII, 304. quem- 
admodum autem admixto fanguinis humani liquore faniem 
viperinam praepararent,, exponitur ab Ariftot. σερὶ G.A. p. 
118, Plin. H. N. XI, 55, & Aelian. de Anim. IX, 15,lo- 
co corruptiffimo. Nec veneno folum ufi ferpentum , fed & 
fuccis letiferis: ἐν Αἰθιοχίᾳ yàg ἢ τοὺς ὀϊστοὺς χρίουσι ῥίζῳ 
Lucian, Vol. 4. T 


30 ANNOTATIONES 


ais ἐστι aya TI QUpos* ἐν δὲ Σκύθαις αὐτή τε καὶ ἑτέραι erheloUé; 
ut teftatur Theophr. H. Pl. IX , 15. ubi vide Bod. a Stapel. | 
Hrwsr. 
Pag. $9. l. τ΄ Βάλλ᾽ οὕτως) Homericum carmen Il. 6, v. - 
282. BROD. | 
ead. l. 4. Τῇ Ῥέᾳ λαμβάνονται ἡ Matris Deüm facerdotes 
haud obfcure innuit , qui audito Phrygio tibicine íiatim in - 
furorem aguntur; id quod aliis itidem hominibus ufu non 
venit. Senec. Ep. 109: Quidam ad magnificas voces excitan- | 
tur , & tranfeunt in. aff&tum dicentium , alacres vultu & animo 5. 
mec aliter concitantur , quam Phrygii folent tibicinis fono femivi-. - 
r Θ᾽ ex imperio furentes. Per femiviros Gallos, matris Deüm | 
facerdotes intelligit. CoGN. Sub voce λαμβάνονται mendum | 
latere arbitror. De re ipfa Lucreàum legito II, 621, & Ovid. 
in Ibin: Ee Phrygio flimulat numero cava tibia mentes. SOLAN. | 
Interpretes, « Rea corripiuntur: eos fecutus ett G. Cuperus 
Obf. III, p. 508 , addens, eleganter dicere veteres λαμβάνεσδαικ 
boc vel illo Deo Deave. operae pretium fuerat pluribus exem- - 
plis illam elegantiam confirmari: non enim, quia ϑεόληπτος, 
Ψυμφόληπτος ufurpentur , ideo fiatim hac ftru&tura , Azj«- 
βάνεσδαί τινι Seo , ponere licebit: ne Medici, fi recte me- 
mini, quibus λαβὴ & λῆψις prima febris ingruentis eft ac- | 
ceffio, τῇ νόσῳ vel τῷ πυρετῷ λαμβάνεσδϑαι iolent, fed vcrb 
τοῦ πυρετοῦ" perinde ὑπὸ Seóv AepuBavea sai, quemadmodum 
apud lofeph. A. I. VIII, c. 2, $ 5. τοὺς vr» τῶν δαιμονίων 
λαμβανομένους. Cautius ad Senec. Ep. CVIIL, p. $51, pofi- 
ta Luciani verba fic vertit Lipfius: Sicut. Phrygiae tibiae fo- 
zum qui audiunt , non omnes in furorem aguntur 5 fed qui Rheae 
facrati addiclique funt , lli reminifcuntur eo figno affetus : quafi 
voluiffet , qui eae capiuntur , & lecti Galli facrantur: fenfum 
perfpexit vir acutus, fed qualem contumax vocabulum afper- 
natur: fcribi debuerat, nifi forte quid interciderit non nifi 
vetuftiorum Codicum ope reparandum , καθιέρωνται, &veiv- 
ται, ἀνάκεινται. vel aliud fimili poteftate verbum. Rem 
ipfam illuftrat Brodaeus Mifc. V, c. 135. Philoftrati, quem 
adduxit , locum, reperies Ep. XV. In Lucio καὶ 47, ὃ δὲ αὖ- 
λητὴς ὅμιλος ἐφύσα évÜcov. οἱ δὲ τὰς μίτρας ἀποῤῥίψαντες &c. 
Mox lege οὗτοι δὴ non δέ. HEMST. Νόσῳ vel πυρετῷ λαμβώ- 
vec 3e! probum eft; ut apud Harpocrationem ''heopompus 
tradit Artemifiam Mauloli mariti eiufdemque fratris defide- 
rio contabefícentem φθινάδι νόσῳ ληφθεῖσαν ἀποθανεῖν" nec 
quidquam obílat, quo minus pari modo dicatur 3:2 , τῇ 


ENSNAGCGRINUM.O S. a» 


Ῥέᾳ λαμβάνεσϑαι, haud fecus atque ἔχ e324 χωλεπωτέρῳ 
δαίμονι Antonin. Liber. c. XXX; τῷ αὐτῷ S69 κατέσχημαι 
. Lucian. Aiza. Nexp. XIX ; κατεχόμενοι τῷ Πανὶ in Bacch. Li- 

ban. Decl. IX, p. 348 C. ταὐτὸ πέπονθα ταῖς Βάκχαις, αἱ 

τῷ Διονύσῳ πληγεῖσαι οὐ δύνανται μένειν ἐφ᾽ Eau TOY: aliaque 
iftius generis non pauca. Herodot. IV, 79: Ἡμῖν γὰρ κατα- 
γελᾶτε, ὦ Σκύθαι, ὅτε βακχεύομεν, καὶ ὑμέας 6 eos λαμβά- 
γει" νῦν οὗτος ὃ δαήλων καὶ τὸν ὑμέτερον βασιλέω λελάβηκε, καὶ 
βακχ εύει τε, καὶ ὑπὸ ToU ϑεοῦ μαίνεται. Quare non temere 

. vulgatam lectionem ες follicitandam nunc exiftimo ; prae- 
fertim quod colorem a Platone traxifle Nofter videatur, cu- 
ius hic eft locus in Ione p. 565 E. Ov γὰρ τέχνῃ, οὐδ᾽ ἐπι- 
στήμῃ περὶ Ὁμήρου λέγεις, ἃ λέγεις, ἀλλὰ Sela, μοίρᾳ καὶ 
κατακωχ ἢ" ὥσπερ οἱ κορυβαντιῶντες ἐκείνου μόνου αἰσάνοντεε 
ποῦ μέλους ὀξέως, ὃ ἂν à τοῦ WeoU , ἐξ ὕγου ἂν κατέχωνται, 
χαὶ εἰς ἐκεῖνο τὸ μέλος καὶ σχημάτων καὶ ῥημάτων εὐποροῦ-: 
σι. τῶν δὲ ἄλλων οὐ φροντίζουσιν. Res adeo mira Porphy- 

. rio fuit vifa, ut obortam inde difficultatem a lamblicho fi- 
bi voluerit expediri : τῶν ἐξισταμένων £iof τινες αὐτῶν ἀ-᾿ 
κούοντες ἢ κυμβάλων, ἢ τυμπάνων ) τινος μέλους ἐνθουσιῶσιν, 
ὡς οἱ τε κορυβαντιζόμενοι, καὶ οἱ τῷ Σωβωσίῳ κάτοχοι, καὶ 
οἱ μητρίζοντες" ille autem quid refponderit , vide de Myfter, 
p- 69. Dicuntur vero οἱ μητρίζοντες five μητρωάζοντες pro- 
pria ratione τῇ Ῥέα pzívee 21. Phryges mortalium antiquif- 

fimi, tefte Arriano apud Euftath. ad Dionyf. Perieg. v. 806, 
- palvorraa τῇ Ῥέᾳ,, καὶ πρὸς Κορυβάντων κατέχονται" in Phi- 

loftrati Ep. XV, οἱ τελούμενοι τῇ Ῥέα μαίνονται πληγέντες τὰ 

ὦτα κτύποις ὀργάνων, dubites, utri verbo τῇ lez iungi de. 
beat, nifi potius utrique fit aptandum. Hinc perípici poteft, 
- quam bene fit meritus de Seneca Cod. Mediceus, ex quo Io. 

Fr. Gronovius reftituit in Agam. v. 688, Quae turnitae tur- 
ba parenti Petlora rauco concita buxo Furit , ut Phrygium lugeat 

«Attin. Non aliter τῷ Δινούσῳ μαίνεσϑαι" Heraclit. apud Clem, 

Alex. Protr. p. 30, Διόνυσος, ὕτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσι. 
- Pauían. Χ, p. 812, ἀπὸ ταύτης (Θνίως) δὲ καὶ ὕστερον. ὕσαϊ 
"TO Διονύσῳ μαίνονται, Θυιάδας καλεῖσϑσαι. Eadem loquen- 
- di forma , qua folent , κείρεσϑαι τῆσι πειρθένοισι τῇσι ἐξ "Yrep- 
᾿βορέων, τῷ ποταμῷ, in honorem virginum HH yperborearum , flu- 
— vii , ritu facro crines ponere. Rem dixit Iulian. Ep. XLI, pag. 
—42I, καθάπερ oi τῷ Διονύσῳ τὸν ϑύρσον χρούσαντι πρὸς τὴν 
χορείαν ἄνετοι φέρονται. adeundus etiam Aretaeus IL, pag. 
5824. Quod fi legeretur in Luciano , ἀλλ᾽ Pen αὐτῶν τῇ Pea 
᾿ 2 


ug MCA, οὶ 


* 


133 ANNOTATIONES 


μαίνονται, id omnium minime mutatum vellem: videtur 
enim tam concinne ad totam orationem refpondere , ut ali- 
ter fuifle fcriptum vix mihi perfuadeam. IDEM in 4ddendis. 
ead. I. το. Τοῦ λωτοῦ ) Homer. Odyll. I, v. 95. BROD. Sic 
in Apol. de Merc. condu&. Bounp. 
ead. l. τς. K&v Tias ἑτέρους) ExcidifIe hic verbum aliquod, 
aut corruptum faltem locum effe , omnes, opinor, fatebun- 
tur. Sufpicor ego δακῶσι poft μανίᾳ inferendum, & pro 
διαθῶσι legendum πάσχουσι. Vide tamen γυμν: cap. 6, ὃς 
'" ἀἄποφρ. c. 25. Confule finem quao. c. 40. SOLAN. 
ead. l. τό. To αὐτὸ τοῦτο διεθῶσι) Nihil eft cau(ae, cur fa- 
niffimae le&ioni ftatus controverfia moveatur. Graeci διε 
σιθέναι accufativo duplici comitatum ufurpant poteftate fae- 
pius ita fingulari, ut vim Graecae phrafios interpretatione 
Latina vix affequi liceat : haud raro adverbium accedit, illud- 
que inprimis frequens, οὕτως διαθεῖναι, ὥστε &c. Lyf. apud 
Athen. XHI, pag. 612 E. Rem nonnullis exemplis illuftrare 
operae pretium erit, ne tironibus, quemadmodum interpres 
tum haud uni , haec locutio fit fraudi. Lyf. in Agor. p. 130, 
V. 37, νομίζων, ei διαθείη ὑμᾶς ἀπόρως, ὥσπερ διέθηκεν, fi vos 
ad inoplam redegiffet , ut. fecit. Aefchin. in Tim. p. 5. v. ὃ, τὸν 
γὰρ τὴν ἰδίαν οἰκίαν κακῶς διοικήσαντω καὶ τὰ κοινὰ τῆς πό- 
λεὼς παρ λησίως ἡγήσατο διαθήσειν, eum enim, qui res fuas 
male adminifltaret , haud aliter in rep. verf aturum effc arbitrabatur : 
funiliter Lyf. in Philocr. p. 181, v. 27, κακῶς διαθεὶς τὰ 
τῆς πόλεως. Demofth. in Timoth. p. 1074 F. 1106 A. Lin 
Stephan. p. 969 C. οὕτω διέθηκε τοὺς δικαστὰς, ὥστε φω- 
, ψὴν μηδ᾽ ἡντινοῦν ἐθέλειν ἀκούειν ἡμῶν" cum quo convenit il» 
lud Xenophontis Hell. V, p. 5319, poftquam narraffet , mi- 
lites abeuntem Teleutiam omnibus bonorum favorifque fi. 
gnis fuiffe profecutos, addit, quamquam nihil a fe praeci- 
puum , quod ad belli rationes & machinas pertineat , referri 
non ignoret , hoc tamen inprimis animadvertendum videri, 
dí ποτε ποιῶν ὃ Τελευτίας οὕτω διέθηκε τοὺς ἀρχομένους, qua 
tandem arte voluntatem eorum , quibus praefuerit , tantopere. fibi 
conciliarit. Idem K. IT. V, p. 86, v. τς. Divería paulum ra- 
tione Plato Charm. pag. 468 C. ὥσπερ ποιητὴς (ὀργίζεται) 
ὑποκριτὴ κακῶς διατιθέντι τὰ ἑαυτοῦ ποιήματα" Marf. Fici- 
nus aut non Latine, aut male, (haud enim facile, utram in 


partem peccaverit, ftatuas) Aiffrionem inepte fua poémata re- 


cenfentem : tu cape, Μὲ poeta fuccenfer actori male fua poémata 
(in fcena ) reciranti: quo certe morbo quidquid unquam fuit 


poem 


— P3. δυ. δ “χὰ 


τω ὩᾺ 


E 


E 
^ 


Ὡ] 
Y 


IN NIGRINUM. 29 


poétarum laboravit: pari modo de LL. II, p. 791 A. 'Pz4|- 
ῳδὸν δὲ καλῶς Ἰλιάδα καὶ ᾿Οδυσσείωαν ἤ τι τῶν 'Hoisd eioy 
διατιθέντα. Ita fpe&atae veterum elegantiae principes, a qui- 
bus eundem ufum recentiores acceptum fervarunt : inprimis 
Artemidorus: eum vide I, $8, 62. ὅπερ γὰρ ὃ παλαιστὴς 
βούλεται τὸν ἀντίπαλον διαθεῖναι, τοῦτο καὶ ἡ νόσος τὸν κά- 
μένοντα. IL, 11 &c. Appian. de B. M. p. 5316, αὐτὸν (Op- 
pium a Laodicenis traditum ) ὃ Μιθριδάτης οὐδὲν διαθεὶς ἐπ- 
ἤγετο πανταχοῦ λελυμένον. Apollodor. I, p. 13; ἵνα ὁ νική- 
σας ὃ βούλεται διαθῃ τὸν ἡττημένον. Alciphr. IL, Ep. 1. pag. 
200, ὄψομαι τί με διαθήσει" ubi vide Bergler. Nec Iudaeo- 
rum, qui Graece ícripferunt, au&oritate deftituimur. Phi- 
lo de LL. Spec. p. 791 D. 793 C. à παίσως 3wuexéro , τὰ 
ἴσα ois διέθηκε, παθών" de Vit. Cont. pag. 895 E. πάσχουσι 
οὐκ ἐλάττονο, ὧν διοτιθέασι" ubi πάσχειν illud oppofitum ; 
propterea folent etiam rariore compofitione, οἱ κακόν 71 72- 
Sóyres ἀντιπρώσσουσι τοὺς προδιαθέντες, & , τοὺς κακόν Tt 
“πράξαντας ἀντιδιατιθέντες" quae Suidas ex melioribus habet 


dn ᾿Αμύνασϑδαι δὲ ᾿Αμυνόμενοι" lofeph. A. L. VI, c. 9, $5, 


ταυτὺ δὲ καὶ ἄρκον ἀμυνόμενος διωτίθεμαι, fimiliter ac leonem , 
irruentem urfum repellens interfeci : nequidquam in eius loci fen- 
tentia interpretes fe fatigant: verum notatur in Codice Va- 
ticano exftare, διωτίθημι" hoc genuinum eft; quippe nullis 
exemplis, longe autem plura funt ad manum, verbi medii 


᾿ ufum in hac phrafi Graecis placuifle conftat , ratione fatis 


manifefta. Perperam quoque verfa fuit apud Noftrum haec 
locutio in Anach. uti re&e monuit L. Bos Anim. c. XIV, p. 
64. Porro vitium haeret in hoc loco, quod duarum vocu- 
larum detrimento facile fanetur : ita lege , οὐκ αὐτοὶ μόνον (fi 
quis μὄνοι: , quod editum eft, maluerit , non valde repugna- 
bo) λυσσῶσιν, ἀλλὰ x&v was ἑτέρους ἐν τῇ μανίᾳ To αὐτὸ ToU- 
τὸ διαδῶσι, καὶ αὐτοὶ ( vel οὗτοι) ἔκ. *y. cur enim Lucianus 
rotundam orationem ifto infiticio xz) αὐτοὶ dedecoraret? ΕΠ 
autem imitatus Platonem in Conv. p. 1104 Α. τὴν καρδίαν 


γὰρ, ἢ «ψυχὴν, d 0, τι δεῖ αὐτὸ ürou deoa , πληγ εἰς τε καὶ 


δηχθεὶς ὑπὸ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ λόγων, οἱ ἔχονται ἐχίδνης ἀ- 
ριώτερον &c. quam a viperae morfu fimilitudinem duxit 
lato, eam Nofer ad rabiofum canem traníftulit : vide Mer. 


- Ca(aubon. ad Marc. Antonin. X, 54. HEMST. Δοικῶσι etiam 
- Solanus luntinae adícripferat; íed íatis tuetur vulgatam 


Hemfterh. Confer & Píeudol. c. 25. ἈΕΙΤΖ. 
Pag. 6o. ἰ. 4. 'Huiy £g») Locus fine dubio corruptus , in 
T 5 


ἃ ANNOTATIONES 


quo nihil aliud praeftare poffum , quam ut felicioribus inge- 
niis eum commendem. Sententia patet : nimirum voluit, Er- 
go & ipfe animum tuum iftis philofophi Nigrini fermonibus 
compunétum efle & vulneratum fateris: at verba non re- 
fpondent: vereor, ne veríus unus & alter interciderit. Ni- 
hil agat, fi quis fe defunctum putet conie&tando , xa) τῶν 
εἰὐτῶν ἡμῖν &c. quae fenfum quidem, fed non huius loci , 
habent. HEMsr. 

ibid. 'Epay) Maivec 321. BROD. 

ead. 1. 7. Ta τοῦ ἄρα Τηλέφου) Mira traie&io, quam a Lu- 
ciano efle non puto; atque adeo lege τὸ ὥρω τοῦ — Te- 
lephi hiftoria nota, qui ab Achille vulneratus &c. Ovid. 
SOLAN. H. Stephan. App. de D. A. pag. 182: Apud eundem 
(Lucianum) a/tam traiectionem habemus , quae durior videri pof- 
fit , interic£la quidem unica voce , fed articulo alium praefixum ha- 


bente: in fine eiufdem dialogi , τὸ τοῦ ὥρα Τηλέφου ἀνάγκη, 


“ποιεῖν. Ac dubitari ctiam po[ft fortaffis, an ita fcripferit. Me qui- 
dem non admodum offendit haec, quam Stephanus vocat , 
articuli traie&io , haud fane magis, quam quod in Herodo- 
to frequens, τῶν τις Περσέων, τῶν τι ἄλλο στομάτων τοῦ 


Νείλου, τῶν τινος οἰκετέων εἶναι, cuius generis plura nota- - 


vit Iac. Gronovius ad Herodot. p. 35, 7, 557 , 12. Athen. 
IIL, p. 108 D. Alciphr. III Ep. 20, τῶν τινι γνωρίμων" ubi 
monuit etiam Berglerus. Emenda Longum pag. 87, τῶν τίνε 
“πτλουσίων" perperam τινῶν. In Homeri Schol. ad Il. £ , 295, 
τῶν εἷς γιγάντων, vetuftiores edd. quod male poftea muta- 
runt. HEMST. 

ead. l. 9. Ἐπὶ τὸν τρώσαντα ) Nam Achilles altera plaga 
Telepho illata priorem , ut fama eft, fanavit. BRop. Res 
pervulgata: vide, fi tanti eft, B. Martin. V. L. HI, 24, Tor- 
rent. ad Horat. Ep. XVII, 8, Pafferat. & Broukh. ad Propert. 
II El. 1 , v. 65, P. Keuchen. ad Seren. Samon. p. 259, quem 
Luciani locus non fugit, Th. Muncker. ad Hygin. F. Cl. Hoc 
in argumento tres Graecae Tragoediae principes funt verfa- 
ti, eodemque Telephi ritulo fabulas ediderunt, quarum hane 
hypothefin enarratam legere licet in Acceff. ad Ulpian. pag. 
1167. Veríus eft ex Euripidis Telepho, quem Plutarchus 
protulit Ηερὶ τοῦ ἀκούειν p. 47 F. locum, quia hifce Lucia- 
neis fimillimus eft, praetermittere non poffum, quin po- 
nam: οὐ γὰρ μόνον, ὡς Εὐριπίδης φησὶ, τὸ Τηλέφου τραῦμα, 
Πριστοῖσι λύγχης ϑέλγεται δινήμασι, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκ φι- 
λοσοφίας ἐμφυόμενον εὐφνέδσι γέοϊς δηγμμὸν αὐτὰς ὃ τρώαας λό- 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 295 


γος izT«1. Hinc paene fumfiffe credas Schol. Theocriti ad 
Eid. XII, 25. quamquam ibi legendum potius videatur , τὸ 
ToU λόγου, ὃ τρώσας ἰάσετωι. Huc pertinet illa a Philoftra- 
to confi&a de Apollonio fabula in eius Vita VI, c. 45, & 
fophifticum acumen Aeliani de Anim. I, 56. Facile autem 
apparet , quo Publii Syri fpectaverit haec fententia : 4oris 
vulnus [anat idem , qui facit. HEMST. 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 


Pag. 61. 1. 1. Δ. &.) Quo tempore fcriptum hoc fuerit , in- 
certum eft. A iuniore profectum incuria indicat. Res eft lu- 
dicra. SorAw. 

ead. |. 2. Ἐπὶ ἄρχοντος) Argumentum illud deeft in Mff. 
auctoris tamen cenfendum eft. Bounp. Hanc formulam ac- 
cufationis Schol. V. etiam notis praefcripfit, nihil ab editis 
diffidens, nifi quod habeat , βίας ὑπαρχόντων ἀρπογῆς, ἀφ- 
eipsim3a4 Ἀ6γ ον" praeftat ἀφηρήσσωι. Sed illud xai, quod 
omitüt plane, transferri placet hoc pacto , βίας καὶ ὑπαρ- 
χόντων ἁρπαγῆς. Polyb. IV, c. 17, ἁρπωγὸὼς ὑπαρχόντων" 
atque ita is idem & alii faepius: exfpectabimus autem, dum 
quis producat, βίων ὑπωρχ ὄντων. Ceterum de hoc accu(atio- 
nis libello alibi dicendum nobis erit. HEMsT. 

ibid. 'ApigT&py ou 2A.) Alexandrinum civem fuiffe Ari- 
ftarchum, fed in Samothracia natum ,. tradunt omnes. Pha- 
lereum Ariftarchum nemo novit. Vide ergo, num Lucianus 
de Grammatico fummo locutus, Ariftarcho tribuerit, quod 
Demetrio, ali itidem Grammatico fummo , debebatur. 
SOLAN. - 

ead. l. 3. Ἑβδόμῃ ) Septimum menfis diem alibi etiam No- 
fter iuri dicundo in eiufmodi ludicris caufis affignat; ut i2 
dix. C. 12. ἐκκ. C. 14. quod ideo fa&titatum ab eo puto, quia 
illo die pueris ludendi copia fiebat. V. ἀποφρ. cap. 16. Erat 
autem Apollini (acer. SoLAN. 

ead. ἰ. 4. Βίας ὑπαρχόντων καὶ &orra'yns) Non capio acu- 
men Benedicti, qui has voces allieat proxime antecedenti- 
bus, vertitque , apud feptem vocales iudices vi & raptui praefe- 
&as , non fecus ac Athenis quoque certi iudices certis actio- 
nibus praefuiflent , ut Romae praetoribus certae cauíae at- 
tribuebantur. Ne dicam ridiculum efie, has vocales ifti iudi- 
cio praefuiffe , non alias literas; quae ciui Vd praefede- 

4 


356 ANNOTATIONES 


runt, oro? Nefcio, an bene Bolerus, cozflitutis iudicibus VII 
vocalibus de vi & rapina. Certe fenfus eft & verti debuit , ad 
tribunal VII vocalium , actione bonorum vi raptorum , ut dice- 
bant Romani idem prorfus iudicium. Nam ὑπαρχόντων (un- 
de caufa erroris) eft fecundus cafus ab primo τὰ ὑπάρχον- 
τὰ, non οἱ ὑπάρχοντες. GRON. 

ead. l. s. Λέγον) FL. B. 2. & P. χέγων. Reliquae cum Schol. 
& P. hic quidem re&e λέγον, ut edi curavimus. SOLAN. 

ead. l. 9. Καταΐροντος ἔνθα, μὴ δεῖ) Scribendum videtur , 
καθαιροῦντος ἔνθεν μὴ δεῖ. GutET. Interpretum errorem in 
hac locutione caftigavit L. Bos ad A. A. XXVII, 2. Καταί- 
pet proprium eft de navibus in portum invectis: χαταίρους 
σαΐ τε καὶ ἀφιεῖσαι ὁλκάδες apud Philoftr. de V. S. II, p. 
606. ἐκεῖθεν δὲ κατάραντες εἰς λιμένα Dionyf. Halic. A. R. 
I, p. 42. Grammatici per χατωπλεῖν exponunt: Hefych. δὲ 
Suid. in Καταίροντες᾽ ex quo facile eft priorem emendare in 
κατέροντες, quamquam tantilla labes Guietum deceperit in 
hoc quoque Luciani loco parum felicem. Portus autem his 
claufi , aliis aperti, quod faepe foederibus & pactis cautum ; 
non enim quofvis pari iure λιμέσι καὶ ὅρμοις δέχ eg Sat vo- 


»—— 


lebant. lam fi quis eos in portus devehatur, quos intrare ὁ 


non licet, is proprie καταίρει, ἔνθα μὴ δεῖ. & piratae qui- 
dem vel maxime, qui de alieno praedas agunt , cuius cri- 
minis & ἁρπαγῆς liteta T incufatur. Hinc latius fe porrigit 
καταίρειν pro venire aliquo. Hefych. Κατήραμεν, ἤλθομεν. Ad 
aves ratione quadam fingulari pertinet aliquorfum devolan- 
tes. Ariftoph. Av. v. 1288. Plutarch. T. II, p. 41 F. μό- 
210624 ἐπὶ τὸν τραχύτατον καὶ δριμύτωτον ϑύμον καταίρου- 
σι" parique modo in Philop. p. 564 D. Pomp. p. 655 E. Con- 
trarium ἀπαίρειν tum prima, tum ampliore poteftate: non 
iivenufte Cyrill. contra Tulian. p. 206 B. τοὺς ἀπαίροντας 
μὲν ἀπάτης Ἑλληνικῆς, [μεθορμιζομένους δὲ πρὸς ἀλήθειαν" Plu- 
tarch. de Garrul. p. $14 E. ἐπί τι δὲ i γλῶσσα ἀπαίρει: Hic 
etiam. Hefychius eft corruptus : "Az nupay , ὡδευσαν" lege, 
᾿Απῆριν, & mox: ᾿Απηρείσωτο, ἔπηξεν. ᾿Απῆρε, μετέστη" 
corifer ᾿Απαίρει &c. HEMST. 

ead. l, 11. Φυλάσσοντα ) Non dubito, quin malam gra- 


tiam inierint ab Luciano librarii, fcribentes φυλάσσοντα pro. — 


φυλώσσον, & paulo poft ὡς ὀλίγου δεῖν ἡσυχίαν ἀγαγόντας 
μηδὲ ἐν γράμμεσιν pisei ad &c. pro ἀγαγόν. Loquitur 
namque Z, ἢ. e. γράμμα. de fe in neutro genere , ut cap. 
8, καὶ σίμπρωμαι, δεδιὸς μὴ τῷ χρόνῳ καὶ τὰ σῦκα TUXd 


IN IUDICIUM VOCALIUM. | 297 


ὀνομάσῃ. & ipfum X, κἀγὼ μὲν τοιοῦτο. Nec aliter in toto 
hoc opufculo de T , nifi in neutro genere, mentio fit, ut 
paffim videre eft. ReGiffime itaque, ubi c. 7 legitur μέχ pr 
μὲν γὰρ ὀλίγοις ἐπεχ εἰρει, τετταράκοντα, λέγειν δες, Grono- 
vius, eruditiffimi filii pater eruditiflimus , adícripfiffe fuo di- 
citur libro λέγον" fenfus namque poftulat participium , & 
neutrum genus, ut recte factum, obfervari debuit. ldem 
oportet fiat in verbis ibi fubfequentibus, ἔτε δὲ τήμερον καὶ 
τὼ ὅμοιω ἐπισπώμενον, idie, ταυτὶ λέγειν &c. Peflime. Le- 
ge λέγον. leNs. Monet lenfius de φυλάσσον, quod omnino 
magis grammaticum. Verum cum toties aliter in hoc opu- 
ículo legatur, contra fidem Codd. mutare confultum non 
duxi. SOLAN. 
ead. ἰ. 12. Ξυλλαβὰς) Syllabas hic elementa vocat , quae 
àn unum fonum coalefcere apta nata funt; & cap. 5, quafi 
cives aut collzyas defignaret. SOLAN. 
ead. ἰ. 13. "Avoíz«) Repudiare quidem non aufim: lfocr. 
Or. Areop. in initio, opes, inquit, & potentiam fequitur ὄνοις, 
καὶ μετὰ ταύτης ἀκολασίω , quibus σωφροσύνην ὅς μετριότη- 
7« mox opponit. Attamen in hac graviffimi criminis accu- 
fatione convenientius puto ἀσύνοιω, non illa prorfus, quam 
Theophraftus defcribit Char. Eth. cap. VI, & Ca(aubonus 
egregie declarat, fed genus eius quoddam; ifta nimirum per- 
dita violentorum hominum audacia, per quam fpretis legi- 
bus in aliena nihil penfi habentes involant. Sic ἀπόνοιοιν fu- 
mi fatis conftat, notavitque H. Valef. ad Ammian. Marcel- 
lin. XX, 4, p. 262, iis proprie tribui, qui per vim impe- 
rium occupant. Hunc in modum πλεονεξίω commodiffime 
praecedit, ex qua velut gradu facto ad ἀπόνοιαν perveniatur. 
Eadem menda Diodorum occupavit XX , p. 756 C. ἐν ἀρ- 
χ μὲν γὰρ ὑπὸ τῆς ᾿Αγαθοκλέους γοητείας καὶ ἀνοίας πα- 
φαλογισπέντες. Rhodomannus auferri iubet καὶ ἀνοίοις, {οἱοίξ 
alicuius infartum : ego leniore medicina repono καὶ ἀπονοία σ᾽ 
erat fane temerarium maxime fa&um Aegathoclis, cunctis 
navibus incenfis omnem falutis fpem militibus fuis praeci- 
«ere. Jmentiam Xa Latini ponunt: Liv. XXIII, 9 , aliique 
faepe. HEMsT. 
ibid. Οὐκ ἀγαπῶν) Mff. ovx ἀρκούμενος. BounD. De hoc 
— adem, quod íupra ad φυλώσσοντα,, dictum puta; ut & de 
fequenti £yeyóza. SOLAN. ᾿ς 
Pag. 62. 1. 5. Ms — ἐπέρχεται) Moi legendum effe, fupra 
diximus ad Πρ. εἶ ἐν A. $ 2, HEMST. 


19 ANNOTATIONES 


ead. L. 6. Ἐν ἴσῳ δὲ κεῖσαι τοῦ φύβου ) Angl. ψόφ, men- 
dofe. patet poftea verbo φόβου faepius repetito. poft φόβου 
adde τὰ λοιπὰ γράμματα. quae dictiones fcriptae in margi- 
ne unius Mf. fic & in faquent. Bovnp. Excidit fortean ali- 
quid , ut ἐν ἴσῳ δὲ κεῖσαι τοῦ φόβου καὶ τὰ λοιπὰ γράμ- 
ματα. Δίκαιον οὖν. MARCIL. Haec aliena & addititia viden- 
tur. Sed ἐπέχω. GutET. Hunc locum facile quivis corruptum 
efle fentiat. Verum qua ratione emendandus fit, nondum, ut 
opinor, viri do&tiffimi videbuntur aperuiffe. Afferam & ego 
in medium , qua ratione putem procedendum. Sigma tot & 
tantis laceffita iniuriis, quo tandem evafura fint ifta cogi- 
tans, metuit ne aliquando e fedibus prorfusa Ta eiiciatur , 
δὲ voce in totum ademta , inter literas non nift calculi gratia 
numeretur, atque adeo cum Zaz, Coppa , & Sampi , aeter- 
no damnetur filentio. Hoc puto voluiffe Lucianum; exfta- 
reque adhucdum huius fenfus non obfcura veftigia in lectio- 
ne, quam Codd. MfI. & 1. ed. praeferunt. Angl. enim apud 
Bourdelotium habet ψόφ. P. autem L. Coll. & 1. ed. inte- 
eram vocem ψόφου. quae facile a voce ψῆφος, feftinante li- 
brario, provenerit. $i quis nunc a me requirat, ut conii- 
ciam faltem , quaenam Luciaüi verba fuerint, ignoícat, ἢ in 
tam foedo & mutilo loco nihil proponam. Forían leg. ἐν 
ἴσῳ δὲ κεῖσε ToU φόβον. ut Thucyd. VI, 78 , ἐν ἴσῳ δὲ καὶ 
τῆς ἑαυτοῦ ἅμα ἐν τῇ ἐμῇ μαχούμενος. De Bau, Coppa, & 
Sampi , alibi dicendi dabitur locus. Interim fi cui nomina ifta 
minus nota fint, auctor fim, ut Scaligerum adeat in Diíf- 
ferratione de literis Ionicis, quam inter eius notas ad Eufe- 
bii Chronicon inveniet , p. 110 ed. poft. SorAN. Fr. Viger. 
de Gr. Di&. Idiot. c. IIL, S. V, $ 5, hunc in modum vertit: 
lta dum quiefcerem parum abfuit , quin nullus mihi deinceps inter 
literas locus relinqueretur ; atque adco meus ifle metus ad omnes li- 
seras aequaliter pertinet. Liquet eum probaffe Bourdelotium & 
Marcilium fupplentes , καὶ τὰ λοιπὰ γράμματα, ad quale re- 
medium excogitandum haud fane magna mentis contentio- 
ne eft opus. Phrafis infolentior ἐν ὕσῳ τοῦ φόβου vel τοῦ xiv- 
δύνου xeic 321 certioribus exemplis , non folo Luciani dubio 
loco, a Vigero debuerat firmari. Ego Codicum & ed. 1. le- 
€tionem , dummodo mutando cafu parumper adiuvetur , ía- 
tis opportunam cenfeo: ἐν ἴσῳ δὲ κεῖσαι τῷ «ψόφῳ. Primum 
ψόφος confonis attribuitur, quemadmodum vocalibus φω- 
vi" literarum divifio primaria, καθ᾽ ἣν τὼ μὲν φωνὰς ἀποτε- 
λεῖ, τὰ δὲ ψόφους" φωνὰς μὲν τὰ λεγόμενα φωνήεντα» o 


in s "Uy 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 299 


φοὺς δὲ τὰ λοιπὰ πάντο" auGor Ariftoxenus apud Dionyf. 
de Comp. Verb. p. 21. Verum naturali quadam pronuntian- 
di ratione ψόφος pertinet ad x. Plato Theaet. P. 147 E. καὶ 
γὰρ δὴ » ὦ Σώκρατες, τό, τε σίγμα τῶν ἀφώνων ἐστὶ, ψύφος 
Τίς μόνον, οἷον συριττούσης τῆς γλώττης. Aelius Dionyfius 
apud Euftath. ad Il. K, p. 815, v. 45. Deinde ἴσῳ 5 ἐν τῷ 
ἴσῳ eias venufto Graecorum ufu , pro, ἴσον εἶναι. pari lo- 
co efc & conditione , non aliter ac Latini folent, im facili, in 
aperto , in. dubio , in incerto , in parato &c. Thucyd. IV, 10, 
ἀποβάντες δὲ ἐν τῷ ἴσῳ ἤδη. ll, 60, 8, τε γὰρ γνοὺς καὶ 
μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ εἰ καὶ μὴ ἐνεθυμήθη. TV , 60, 61 2 
& faepe alibi. Furipid. Iph. in Aul. v. 1199. apud quem ἐν 
εὐμαρεῖ, ἐν εὐσεβεῖ Hel. v. 1245, 1293. & , quae frequen- 
tiore ufu teruntur , ἐν ὁμοίῳ, ἐν ἑτοίμῳ. Solent autem ἐν ἴσῳ 
eivzí τιν!" Scriptor Orat. in Neaer. p. 879 F. ταύτας (τὰς 
σώφρονας) ἐν 70 ἴσῳ φαίνεσαι [^s TÉy ουσως Th TOAAUXIS πολ- 
E ἑκάστης ἡμέρας συγγεγενημένγ" modo dixerat, ἐξ ἴσον 
φανῆναι ἐκείνας τιμωμένας ταύτη 71 arópyn* cuius locutionis 
haud difpar eft ratio: Lyt p. 168, v. 25, εἰ γὰρ ἐξ ἴσου τῇ 
συμφορᾷ, τὴν διανοίαν ἕ ἕξω. & verbis fimillimis Antiphon ze? 
ToU Hp. φ. ᾿Εβουλόμην τὴν δύναμιν τοῦ λέγειν καὶ τὴν ἐμ- 
πειρίαν τῶν προ γμάτων ἐξ ἴσου μοὶ καθιστάναι τῇ τε συμ.- 
φορᾷ καὶ τοῖς κακοῖς &c. Liban. T. I, p. 805 A. ἐν ἴσῳ τοῖς 
γονευσιν ἄγειν. ΤΟΙΣ, p. 227 C. με μὴ τοῖς πολλοῖς ἐν ἴσῳ 
Μϑέωρον ἄφωνον ἔστησεν ἢ τύχη. Ut alios praeteream , Gram- 
maticis etiam haec loquendi formula non difplicuit : He- 
fych. in Αὐτοξενεῖν. Schol. Ariftoph. ad Av. v. 17. Quin hoc 
ipfum ἐν ἴσῳ ὑχεῖσσαι Erotianus habet in Οὔρεϊ αἱμαλῶδες" 
in quibufdam Hippocratis exemplaribus αἱμειτῶδες, in plu- 
rimis, inquit, legitur αἱμαλῶδες, ὃ καὶ euro ἐν ἴσῳ κεῖτοιε 
τῷ αἱματώδει. nefcio, an Hefychius funili modo fit imen- 
dandus: ᾿Αντιγραφὴ. κεῖτει ἐν ἴσῳ τῇ ἀντωμοσίῳ. σημαίνει 
δὲ καὶ τὸ ἀντιποιεῖσξσωι κλήρου. haec vulgo feruntur corru- 
ptiflima. Apparet, quae mihi confliterit ratio , cur in Lu- 
ciano voluerim τῷ ἀν nifi quis praeponat , me non in- 
vito, τῳ, id eft, zm ψύφῳ. Senfus ex diclis itidem eft ma- 
nifeflus : iz ut parum abfit , quin , (2 quietus iniuriam ultra fe- 
ram, e numero literarum expungar , neque alio ftm loco , quam fo- 
nus aliquis , vel , Jibilus. Kee oa etfi rarius apud CHICOS. 
at nonnunquam tamen de iis, quae conitemta iacent : «ior 
quoque res abie&Qae ὃς viliflimae, quarum pretium, fi fonum 
quendam verborum inanem excipias, eft nullum. HEMsT. 


40 ANNOTATIONES 


ead. l7. Οὐχ; ὑμᾶς) Si fic interpungatur , neceffario poft 
ὑμᾶς inferendum erit μόνον. Quocunque demum pa&o legas, 
illud νῦν expungendum videtur. SoraAw. 

ead. 1. 8. ᾿Αλλὰ καὶ) Omiffum in priore membro μόνον, 
quod tum hoc loco, tum pluribus aliis oftendit I. Davif. 
ad Ciceron. de N. D. p. 239. HzMsr. 

lbid. Τῆς στείρα 4) Attici πεῖραν ἀντὶ ToU δόλος xal τέχνη. 
pro dolo malo accipiunt. VORST. 

ead. l. τι. Ὧν χωρὶς οὐδὲν καθόλου τι γράφετει!) Bolerus, 
fine quibus nihil omnino fcribitur. BenediGtus , /ine quibus plane 
nihil fcribitur. At multa poffunt fcribi , fed fine fenfu. Verti 
debuit , μπε quibus perfecte & integre nihil fcribitur, àv προσ-- 
ϑήκης εἰς τὸ γράφεσδαι πᾶσι δεῖται, ut ait infra. GRON. - 

in Schol. col. 1. 1, 2. Kewrne iau) Pro κεκτεῖσϑαι, quod ni- 
hil eft. lege κεκτῆσϑαι. Ceterum fi hanc Scholiaftae expo- 
fitionem accipies , nihi] requires fupplementum iftud , quod 
inculcant hic Marcilius ὃς Bourdelotius, legentes , ἐν ἔσῳ δὲ 
Xelgzeui τοῦ φόβου καὶ τὰ λοιπὰ γράμματα. ἴεν. ὁ 

ibid. col. 2. |. 2. Τῆς ψόφου) An voluit τῆς ψήφου & ψῆφος: 
non puto, legendumque potius τοῦ ψόφου. HEMST. 

Pag. 65. l. 2. Καθυφήσετε τὸν ἀγῶνα) Locutio iudicialis , 
quae latius patet, quam Latinorum praevaricari , tametfi in 
GlofT. ad id verbum explicandum adhibeatur. Demofth. in 
Mid. p. 609 C. thefmotheta quidam a Polyzelo verberatus 
ἰδίῳ πεισϑεὶς ὁπόσῳ δήποτε ἀργυρίῳ καθυφεὶς τὸν ἀγῶνα" qui 
hunc diligenter imitatur Dion Caffius XLVI, p. 299 C. καθ- 
ὑφειχέναι τοὺς ὑπὲρ ἡμῶν ἀγῶνας. Poll. VIIL, 143, eius ge- 
neris cognata iungit verba, unde poteftas τοῦ xaBueeiyau fa- 
cile pofht intelligi. Propria virtus, contra nitentibus fponte 
cedere, inque re incepta tam remiffe verfari, ut intercidat, 
& aderfario caufa prodatur. Noft. in Prom. $ 3. Demofthe- 
nes extra forenfes controverfias περὶ Ilzgemp. p. 295. Α. 
“πολλῶν πραγμάτων καὶ μεγάλων καιρὸν ἐών τις ἐκὼν καθυ- 
C/ τοῖς ἐναντίοις καὶ προδῷ. ubi iunctum vides προδοῦναι. 
Olynth. ΠῚ, p. 46 B. ei καθυφείμεθά, τι τῶν πραγμάτων" pari 
modo Ιοίδρῃ. de B. L. II, c. 16, p. τοῖ, οὐδὲν τῶν σωτη- 
píov ὑμῖν καβθυφηκάμην. A. T. VI, c. 5, $8 5, de Samueli filiis 
a paterna virtute longe defcifcentibus : δώρων καὶ λημμάτων 
εἰἰσχ pov καθυφίεντο τὸ δίκαιον, id eft, ἀντηλλάττοντο, Xe/TE- 
“προδίδοσαν, ut loco hoc prolato Suidas interpretatur. Qua- 
re legendum cenfeo de B. I. VI, c. 5, $3 , καθυφέμενος τὸν 
λόγον, ὧν πέπονθε (à πατρὶς) τὰ ἔργα , ut in Eufebio H. 


IN IUDICIUM VOCALIUM. or 


E. III, p. 97, fcribitur. H. quidem Valefio, quod Maza- 
ridus C. praefert τῶν λόγων, magis placet; fed multo mi- 
nus expedite fluit fententia , neque huius loci eft vel ver- 
bi fecundus cafus. Quid autem in his locutionibus diftet 
Adivi Mediique ufus, non eft ut pluribus ad peritiores 
exponam. Hefychium emenda: Καθυφεῖναι, ἐνδοῦναι. ὑπο- 
“χωρεῖν, καθυποβώλλειν" editur, Καθυφαίνειν. Alia Budaeus 
C. L. G. p. 25. H£Msr. 

ead. ἰ. 4. Καὶ οὐκ ἂν) Illud xai amotum mallem, & ordi- 
ne continuo legi: ὡς εἴθε &c. παρανομεῖν, οὐκ ἂν ἐπολέμει. 
Scio, ubi redundet haec particula: verum hic videtur ab iis 
inferta, qui iftam periodum a priore divellebant. HEMsT. 

ead. ἰ. 6. Τῆς κισσήρεως) De pumice, & re ad exterendos 


expoliendofque libros apta. Κεφαλαλγίων Attici vocant xe- 


φωλαργίων. COGN. Apud Atticos κίσσηλις δὲ κεφωλαργίω, 
& literae invicem mutabiles 4. e. priorem tamen vocem 
neminem legiíle puto. BOURD. 

ibid. Κεφαλαλι ίως) Vide H. Stephanum de hac voce dif- 
putantem in App. de D. A, p. 56. Κεφαλαργεῖ apud He- 
fychium eft in'Qzoxozei. Κίσσηλιν acque ignoro, ac Bour- 
delotius, nifi quod blaefus genuinam vocem κίσσηρις vel 
κίσηρις eo pacto fit pronuntiaturus, Ex hoc linguae vitio 
rifum captavit Ariftoph. Eq. v. 79, Vefp. v. 45. de quibus 
Euftath. ad Od. E, p. 1764. Vid. Plutarch. Quaeft, Rom. 
P. 277 D. HzMsr. | 

ibid. Τάμμιωι) In nummis etiam has literas frequenter per- 
mutari, obfervat rei nummariae cultor & ornator fummus 
Ez. Spanhem. p. 119. SoLAN. 

ead. 1. 8. Κναφείῳ) Atticorum funt , & quidem veterum, 
ut fcribunt Harpocr. in Γναφεὺς, ὃς Scholiaftes Ariftoph. ad 
Plut. v. 166, κνάπτειν, κναφεὺς, κναφεῖον. κνάφοιλος five κνά- 
Φελον vel potius χνέφαλος, &xvecrTos δίς. quae communis, 
quam vocant, Graecorum dialectus per » folet efferre, 
Moer. & Thom. Mag. in AxverTov. Κνέφωλος" Poll. X, 39, 
41. ubi nonnulla Commentatores. In Corintho de Dial. Att. 
ordo eft invertendus: τὸ γγαφεῖον κναφεῖον λέγουσι" nimis 


, laborat in hac parte H. Stephan. App. p. 56. Saepe Gale- 


nus unus utrumque γναφεῖον & κναφεῖον habet. Vid. Nun- 
nef. ad Phrynich. p. 34. Quod in Philoxeni Gloffis , Tomen- 


tum, Ἀνάφωλον, κνάφαλλον Ícribitur , verus Onomafticon ex- 


hibet γνάφωλον" hoc. Alcaeus utitur, ἀμφὶ xópza μωλθωκὸν 
γνάφαλλον, Illud eft apud Strabonem, qui tradit XV, p. 


33. ANNOTATIONES 


1016 B. quibufdam Indicarum arborum ἐπανθεῖν ἔριον, quo 
Macedones ufi fint ἀντὶ χναφάλων. Atticis xvépgaAoy dicitur 
ipfa culcita: Hefych. in v. unde κλίνη ἀμφικνέφαλος, cu- 
ius meminit Poll. X, 56. HEMsT. 

ead. l. 9. Mary μενον τὸ μόγις ἀφαιρούμενον αὐτοῦ, καὶ μά- 
λιστα παραχλέστον) Voluit fic forte Lucianus: ἐπέπαυτο 
δὲ ἂν χαὶ πρὸς τὸ λάμβδα μαχόμενον TO γάμμα, τὸ μόγις 
ἀφωιρούμενον αὐτοῦ, καὶ μαγίδα παρακλέπτον. Latine dixe- 
ris , ceffant vero etiam Lambda pugnans cum Gamma , propter 
fürreptum. fibi μόγις, atque id ipfum etiam. furripiens μωγίδαὶ 


ffve magidem. &c. Intelligi vult, utrumque ὃς lambda δὲ gam- | 


ma effe fures ac furari mutua. Gamma furripit μόγες, quia 
id μόλις rectius dicitur, fed maluere οἱ ᾿Αττικιῶντες, μόγις: 
Lambda fuürripuit μαγίδα,, quia corruptione Attica tunc 
μαλίθα dixere. Mancir. Helladius etiam Befantinous eos 
damnat , qui μόλις pro μόγις dicunt , quod Ionibus & Aeo- 
libus frequens eft. Sed de lingua communi intelligendus 
uterque. Vide tamen Tip. c. 13, δὲ Ἕρμ. c. 71. SOLAN. Si 
ridendo verum dixit Lucianus, antiquum erit & genuinum 
μόλις, quod poftea degenerarit in μόγις. Antiquitati τοῦ 
μόλις favent Aeoles , quorum vetuftiffima eft diale&us: iis. 
enim hoc vocabulum adfcribit Helladius apud Phot. p. 866. 
τὸ μόγις, inquit, ἀναλογώτερον διὼ τοῦ Ὑ γράφεται, ἐπὶ τῶν 
μετὰ πόνου Ὑ ινομένων ταττόμενον" οἱ δὲ "loves καὶ Αἰολεῖς 
“παραλύγως διὰ τοῦ α μόλις λέγοντες ἐκφέρουσι καὶ γρά- 
φουσι" deduxit a μόγος, & utrumque pro eadem habuit vo- 
ce. Alii non origine tantum , fed & poteftate diftinguunt , 
hoc a μέλλω vel μολῶ repetitum exponentes βραδέως. il- 
lud a μόγος vel μογεῖν, μετὰ βίας vel μετὰ πόνου" vide Ety- 
mol. & Thom. Mag. quod fignificandi difcrimen etfi non 
plane repudio, quin tamen ab eodem fonte manent, vix 
mihi dubium eft. In. noftris Homeri edd. utrumque repe- 
rias: in prifcis alterutrum exftitiff? tantummodo, prout huic 
illive fcripturae Grammaticorum natio ftudebat, a vero 
non abhorret. Haec eft caufa, cur Apollonium Rhodium, 
cum pofuiffet μόλις T, 674 , Scholiaftes, iniquiore quidem 
cenfura, notare non fit veritus: κακῶς διὰ τοῦ A. ἔδει γὰρ 
διὰ τοῦ Ὑ μόγις παρὸ τὸν μόγον. fecutus nimirum eos, qui 
tum in Homero, tum alibi femper iftum in modum (cribi 
volebant. Corinthus inter Attica reponit τὸ μόγις. Alia lege 
apud Iof. Waffe ad Thucydid, 1, 12, I, 69, VII, 40, VII, 
44: HEMST, i 


iN IUDICIUM VOCALIUM. 503 


. ead. 1. το. Καὶ μάλιστα) Locus corruptus , fed cui non 
medeor. bovgn. Merito reiectis Bourdelotio & Marcilio 
L Gronovius ad Arrian. IV, p. 166, emendat μὰ Δία: quod 
eo probabilius eft, quia omnes ibi Codd. μὰ Δία vice vul- 
gati μάλιστα praeferunt. Proderit haec obfervatio ad alia 
Luciani loca. Quamquam coniectura minime fit fpernenda, 
hic nondum video , cur nos poenitere debeat vulgatae le- 
€tionis: μάλιστα faepius ufu concinniore vim habet affe- 
verandi: e Noftro exempla fuppeditabit Index. Harpocrat. 
in ᾿Ασυνθετώτωτον" ὃν μάλιστα, οὐχ ἂν δύναιτό τις συνιέναι, 
τί πότε φρονεῖ. Suidas: Μάλιστα, ἀντὶ τοῦ ἀκριβῶς 6 Oovxve 
δίδης λαμβάνει" fumtum e Schol. Thucyd. ad I, 17: qui 
perinde III, 92, σταδίους μάλιστω τεσσαράκοντα explicat , 
ἀντὶ τοῦ κατ᾽ ἀκρίβειαν" fed in his propria quadam ratione 
ad numeros pertinet. HEMsrT. 
ead, ἰ. 13. Ὕπσερβ. εἰς ἃ μὴ χρὴ) Ufurpat Feder. Morell, 
ad Dion. Chryf. p. 13. fed parum appofite. Demofth. in 
Mid. p. 613 D. οὐθ᾽ ὅλως προσιύντο;,, ὅποι μὴ προσῆκεν αὐτῷ. 
Adveríus φυγάδας ὅπου μὴ ἔξεστι κατιόντας dabatur ἔνδει- 
ξις. Suid. in ea v. Ovid. Í Pont. VII, 25, zec tamen irrum- 
po» 4uo non licet ire. Valer. Maxim. VI, c. 2, de libertate 
dictis pariter ac factis teftata , quae inter virtutem vitium- 
que pofita, fi falubri modo fe temperaverit, laudem; f£ , 
quo non debuit , profuderit , eprehenfionem meretur 5 εἰ ὕπερ- 
βαίη εἰς ἃ μὴ χρη. HEMST. 
in Schol. col. 1. ἰ. 4. Φασί γνάφαλλα δὲ τὰ ἀποξ.) Adde 
καὶ γνάφ. vel cum excerptore G. lege φοιμέν" γνάφαλλω δέ. 
SOLAN. Ín ed. 4. γναφεῖον, & omiflum δέ" utrumque refli- 
tuit doctiff. Solanus. Γνράφαλα notaverat in fuo libro Matth. 
Sladus. HEMsr. 
- . ibid. col. 2. |. 1. Μόγις) Atticiftes hic eft Helladius Befanti- 
aous , cuius locum in annotationibus proruli; ex quo pa- 
tet, legendum efle διὰ τοῦ T γράφεται & Διολεῖς. HEMST. 
Pag. 64. l. 2. Κάδιμος ὃ νησιώτης) Phoenix fertur fuae ae- 
tatis hominibus ingenii acumine praecelluifie , ut qui & {8- 
decim literas primus omnium in Graeciam e Phoenicia at- 
tulerit : e. 6. yy. d. e. 1. x. A. μον. 0. 7r. p. 0. 7. V. His Palamedes 
Nauphus Troiano bello quatuor adiecit, s. £. q. y. & to- 
tidem Simonides Syracuf. medicus, ζ. ». 4. e. CoGN. Hac de 
— re copiofe Iuft. Lipfius ad Tacit. Claud. qui haec omnia di- 
ligenter exíequitur. Bounp. 
—— dbid,'O γησιώτης) Cadmus Íecundum quoídam T yrius fuit. 


34 ANNOTATIONES 


Ín(ulam autem olim fuiffe Tyrum, docet inter alios Ovid, 
Met. XV, 288. Vide Bochartum Geogr. II, l. 2, c. 27. Alex- 
andri M. oppugnantis opetibus continenti iun&a eft. A 
Cadmo autem invecta in Graeciam literarum elementa con- 
flans & vera traditio eft. V. Lipf. ad Tacit. Ann. XI, 14. 
De origine literarum apud Graecos lege eruditiffimam Sca- 
ligeri, fupra laudatam, Diflertationem. Sed xv1 tantum ab 
eo illatas veteres volunt. V. Spanh. 83. SoLAN. Tyrius, 
ut Cadmum Cinna vocat apud Sofip. Charif. p. 99: Jam in- 
de a Belidis , natalique urbis ab anno Cecropiae (1ta. legendum , 
non Cecropis : Cecropiam vel Athenas intelligit) arque. alta 
Tyrii ab origine Cadmi. De infula Tyro praeclare Relandus 
Palaeft. ΠῚ, p. 2052, hoc Luciani loco non praetermiffo. 
Tyrum Euripides appellat νῆσον in Phoen. v. 212, Φοινίσ- 
σας ἀπὸ νάσου. Schol. τινὲς δὲ Φοινίσσας νάσου τῆς Τύρου" 
γησιάζεται γάρ. hoc re&um atque ex veterum fententia ; 
nam quae praecedunt a recentiore manu , nullius funt pre- 
tii. Eiufdem fabulae verfum fextum , ἐκλιπὼν Φοίνισσαν eiva- 
λίαν χθόνα, ita vertunt, relinquens Phoeniciam terram mari- 
timam , cum debuiffent , PAoeniciam urbem , five, Tyrum mari 
cintlam. XB5ra., ^y ὥρειν, γῆν pro urbe poni, praefertim a poé- 
tis, docet Kufter. ad Arittoph. Theímoph. v. 11$. nobis 
adftipulantur antiqui Commentatores, quorum ad hunc lo- 
cum explicatio luculentius, quam ad v. 212, δὲ meliore 
fide repraefentatur: delendum autem ἡ Φοινίκη hominis in- 
do&i affumentum. Meleager Anthol. III, c. 6, Ep. 17, Nz- 
qos ἐμὴ ϑρέπτειρω Τύρος. Apud lofeph. A. I. VIIL, c, 2,$ 79 


Hiramus Tyri rex ad Salomonem fcribit, ut fibi pro opera . 


ceteris in rebus navata frumentum mittat, οὗ διὰ τὸ νῆσον 
οἰκεῖν δεόμεθα" quae repetuntur c. s, $ 5. Diaconus e Fefto: 
Sarra , infula Tyrus. Confentiunt eruditi poft magnum Scali- 
gerum, Sarram & Tyrum ab eodem manare vocabulo Phoe- 
nicio: at, fi, quod If. Voffius ad Scylac. p. 101 conten- 
dit, accipimus, non effe dubitandum , quin Sarra proprie 
fit Palaetyrus, erroris abíolvi nequit Feilu 

fularem exponat : (ic tamen & Servius ad Georg. II, $06, 
quae enim nunc Tyros dicitur, olim Sarra vocabatur: idque'etiam 
tradiderat ille nefcio quis, Graecus certe fcriptor apud Gell; 


N. A. XIV, 6. Mili quidem fatis exploratum videtur, & - 


non levibus argumentis nixum , haud longe poft Palaetyri 
initia Tyrum ob egregias loci opportunitates in infula pro- 
xima fuifle conditam , & iam ante Salomonis aetatem opi- 


-— — i! 


ftus, qui Tyrum in- ' 


k 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 590; 


bus floruiffe ; nullaque adeo proferri poteft ratio, quae Sar- 
ram veterem efle folam Tyrum, exclufa nova, cogat. HEMST. 
ibid. Παλαμήδης) Παλαμήδης eupe τὸ Z. καὶ IT. καὶ ᾧ, 
καὶ X. στοιχ εἴα. Hefych. περὶ σοφῶν. VoRsT. Quatuor a 
Palamede additas alphabeto literas tradidere quidam. Vide 
Tacit. A. XI, 14. SOLAN. 
ead. l. 3. Ξιμωνίδη} Et hic quatuor literarum additione 
apud veteres nobilis, quas Plinius VII, 56, facit Z. H. v. 
Q. Sed pro Z. Suidas & Salmafius E. ab eo additam ftatuunt, 
Not. ad infcript. Herod. p. 224. Confule Spanhem. p. 41 & 
84. 85. SOLAN. Repertis, vel potius invectis in Graeciam 
literis, literatumque formis Cadmus fupra ceteros omnes 
inclaruit. Graeci, quafi originem artis omnium utiliffimae 
peregrinam aequo animo non ferrent , Palamedem in hu- 
lus partem laudis vocarunt: teftes quidem in eius caufa 
fane quam multi, qui fimpliciter literas illum inveniffe 
perhibent: Gorgias & Alcidamas períonati Declamationi- 
bus adverfis, Hygin. F. 274, Dion Chryf. Or. XIII, p.225, 
Philoftr. de V. A. T. IV, c. 55, Her. p. 708, 710. ubi 
gruum commemorat artificem volatum , de quo praeter 5. 
Bochartum Hieroz. P. II, lib. L, c. 11, Raderus ad Martial, 
XIIL, 75, ex Philoftrato notans, quod & alii priores fece- 
runt, quae nuíquam in eo compareant: hoc autem com- 
mentum a quo fit auctore, quamque antiquum, nunc exqui- 
rere nihil attinet. Themiftius Cadmum & Palamedem itidem 
adiungens Or. IV, p. 6o A. librarios eleganter vocat τοὺς 
τῆς Κάδμου καὶ Παλαμήδους τέχνης δημιουργούς. Nefcio, 
an Euripidem pro huius opinionis au&tore fuerint fecuti : 
videntur certe. eius ex Palamede locum egregium fervavit 
Stob. p. 469; in quo minus miror, tot homines eruditiffi- 
mos, eorum autem , qui de literis fcripferunt , nemo fere 
praetermifit,- nullam tetigiffe vitii fufpicionem , poftquam 
Scaligeri acerrimum illud ingenium cefíaverat ad Manil. IV, 
206. praeclaram pofterioris partis emendationem viro ma- 
ximo hora melior fuggeffit, ut difcimus ab H. Grotio ad 
Floril. Tit. LXXXI. Priores verfus, cum hactenus etiam, 
ut puto, nonnihil laborent, ita legendos arbitror: Τὰ τῆς 
γε λήθης φάρμωχ, ἁρμόσας μόνος Ἄφωνα. καὶ φωνήντα (φω- 
ψοῦντω, quafi Graecum foret, nimium patienter tulerunt ) 
συλλαβάς τε els" ἁρμόσας dedi pro ὀρθώσας, utpote, me 
quidem iudice, convenientius: tametfi, fi quis illud tueri 
velit pro ἐπ commodum recfumque ordinem. digerere, quomodo 
Lucian. Vol. I. V. 


4:06 ANNOTATIONES 


fere Iph. in A. v. 24, τὸ ϑεῶν οὐκ ὀρθωθέντα, id eft, ὀρδῶς 


διοικηθέντο,. δια τεθέντο,, non valde fim repugnaturus: tum . 


porro 'σώφω Δέλτος dueper reftituo pro xexz, quod, ut- 
cuique ceflerit emendatio, corruptum profecto eft. Ex his . 


quidem folis, quod veteres videntur fecifie, fecerunt certe 
recentiores I. Meurfius alique, ut Palamedi literarum in- 
ventionem tribuerit Euripides, haud fane conficias: nihil 
utique aliud affirmat , quam quod literis ordinatis facilio- 
rem utendi fcribendique rationem commonftraverit; quem- 
admodum Aefchylus Prometheo inter alia magnifica , quae 


Tragicorum more perquam liberaliterheroi fuo donat, etiam -- 


affignavit v. 459 γραμμάτων Te συνθέσεις, vel potius σύν- 


Seciy Ννήμης ἁπάντων μουσομήτορ᾽ éry&yuv* fic enim repo-. 


nendum cenfeo: is tamen idem, ut fcenae ferviret, nihil 
alienum facere fibi vifus eft, fi, quorum hic Prometheum 
«lixiffet auctorem , eorum quaedam ad Palamedem multo 
pofteriorem alibi referret , quod obfervat Schol. ad v. 457. 
Sophocles vero , qui Palamedem quoque fuum ornatiílime 
inftrüxit, nullam, opinor, inter ceteras eius laudes htera- 
rum fecerat mentionem ; faltem taie nihil apparet €o in 
loco, quem protulit vir magnus ad Manilium , fed ifta, 
ex adverfariis, ut faepenumero folet, deproperata parum 
«aute fcribens: Zn Tragoedia autem Sophoclis Nauplio tta qui- 
dam de Palamede narrat : nam fic. Achilles Tatius p. 122, Xc- 
φοκλῆς δὲ Παλαμήδει ἀνατίθησι. λέγονται γὰρ Ναύπλιον εἰσ: 
ἄγει" unde nec colligi poteft, fumtos efle verfus illos ex 
fabula Nauplio, & fimul conftat, de filio Palamede ipfum 
Nauplium , non alium quendam, ifta commemoratle. Prae- 
terea quatuor verfus, quos Scaliger annectit, poftzemi opti- 
me quidem ad fenfum refpondent; fed, ἢ verum eft, ut 
fane videri non difliteor, ex Nauplio IHupxeei priores efie 
depromtos, hi certe quatuor cum illis, quantumvis con- 
eruant, coniungi non debent: exftiterunt enim in Sopho- 
clis fabula Palamede , ut diferte teftatur Euflath. ad Il. B, 
p. 228, Od. A, p. 1597. A vero igitur non abhorret , pro- 
pagatam effe ex Euripide minus bene intelle&o illam de Pa- 
mnm literarum inventore opinionem , quam cum refuta- 
ret, fapiebat fane Tzetzes, in illis etiam , ubi fapit , ineptif- 
finus Chil. V, 804, XII, 59. Rectius alii curam Palame- 
dis, nam quin eius non fuerint hac in re nullae partes, 
minime dubito, ad paucas literas eafque compofitas adftrin- 
gunt Serv. ad Aen. IL, 86, fatis circumfpecle: fecundum 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 307 


- «uo]dam ipfe reperit literas: quac res ff forte fit dubiz, tamen 
«ertum efl 3, «p, x, ab hoc inventas cum afpirauone. ἘΞ addit cum 
aliis Schol. Gregor. Nazianz. ad Stelit. I, p. 66. hic quam 

parum veteres inter fe confentiant, ie ecgpa leges tum 
. &b aliis, tum a I. Meurfio ad Hefych. Illuft. p. 159, & I. 
G. Voflio Art. Gramm. I, c. το. Loquitur autem ne Lu- 

-«ianus quidem de literis inventis, fed per certas leees ad 
. commodum ordinem atque ufum difpofitis: ceteroquin poft 
.. Cadmum & Palamedem non nimis accurate Simoridem ad- 
-. didiffet, qui trium tantummodo, vel quatuor ad fummum 

'compofitarum habetur auctor. Operae pretium erit confer- 

. ri, quae de Lino tradit Diodor. III, p. 140 B. prava Rho- 

.'domanni verfio , quod Lino Diodorus adícriptum volebat, 

Cadmo perperam tribuit: hoc quamvis animadverfum a I. 
— Perizonio Aelian. V. H. III, 32, n. $, fraudi tamen fuit 
- ampliff. Bouhier. Diff. de Pr. G. & L. L. $ r4. Apud Plu- 
— tarchum etiam τάξις γρώμμώτων δὲ προεδρία Symp. TX , Qu. 

2. ubi & Cadmum , Palamedem ac Simonidem fimiliter at- 

. que a Luciano commemoratos reperies, & plura , quae ad 
hoc genus omnino pertinent. Ὅπως καὶ ἣ τάξις τῶν γραμ- 
μάτων ἔχειν νενομοθέτηται, 'Tatian, Orat. ad Cr. $29. Mox 

.. placet Codd. le&io, οὐκ ἐν τῇ τάξει μόνη" quod pofterius 
- retineas , an μόνον. etfi parum referar,.hoc tamen malo pro- 
: pter ἀλλὰ καὶ fequens. In Nigr. tamen $ τ, ἐν κεφαλαίῳ 
. μόνῳ. ὃ $8, οὐκ αὐτοὶ μόνοι λυσσῶδιν, ἀλλὰ κἂν &c. Haec 
. faepius a librariis confufa. HEMST. 

-. ead. L. 4. Οὐ τῇ τάξει μόνον) Mff. οὐκ ἐν τῇ τάξει μόνῃ, 
quod idem. Bounn. 

-. ead. l. 9. Ἡμιφώνοις ) De his ὅς muus confule Dionyf. 

Halic. de Sir. Or. XIV, p. 96 ed. Uptonianae. SorAN. 

ο΄ ead. 1. 131. Καθ᾿ αὐτὰ) Prave hunc locum interpungi in 
- omaibus in hunc modum , καθ᾽ αὑτὰ μὲν οὖν τὰ φ. video. 
- Revocavi igitur genuinam hanc, quam vides, ledionem: 
- qua admiffa, omnia iam plana funt. Sola 7. τὰ ante μὲν 
— «uy habet , quod adiumento fuit. SOLAN. 
v ead. ἰ. 13. Οὐ γὰρ ἔχ) Utitur hoc loco Sam. Petitus, 
'vir doctrina quam recto iudicio melior, Miíc. HI, c. 9, 
wt mirificam illam Virgiliani in Tullium Cimbrum epigram- 
. matis emendationerm illuftret. HEMsT. 

- ead. ἰ. 1$. Καθήκοντες opsÓmvar) Cedo mihi ex veterum 
aliquo exemplum , quod talem ufum τοῦ καθήκων probet , 
δὲ defiftam huic fcripturae litem movere. dm corrigo 
| 2 


98 ANNOTATIONES 


mutatione non ita magna, χαλοὶ ὄντες δραθῆναι" quae ufitas 
tiffima eft loquendi formula. Καλὸς ἰδεῖν Euripid. Rhef. v. 
380. κάλλιστος ὑφθήναι Cornut. de N. D. c. 52, p. 225. Eus 
nap. Priíc. p. 114, v. 15. εὐπρεπὴς ὧν ἰδεῖν Aefchin. in Tim. — 
p. 22, v. 25. In Platonis Parmenide p. 1110 B. Parmeni- 
des ipfe καλὺς καὶ ἀγαθὸς τὴν oliv, Zeno autem εὐμήχης xad 
“χαρίεις ἰδεῖν" ficut 1n. Luciani Prom. in verb. $ y ὀφθῆναε 
χ &pievra contra αἴσχιστος ὀφθῆναι τὴν ὅψιν de Hift. σοηίογ, 
$ 9. Rarius illud Aeíchinis in Tim: p. 7, v. 34. εἰσὶ φύσεις 
ἀνθρώπων πολὺ διαφέρουσαι ὀφθῆναι ἀλλήλων τὰ περὶ τὴν 
ἡλικίαν" quo loco fi quis vulgatam Luciani le&ionem de- 
fendere conetur, is, meo quidem iudicio , multum errabit. 
Ὅραθηναι autem ne fede fua deturbetur, intercedo: eo magis, 
quod ἀκουσϑηναι coniecturae fane parum felici, non vetu- 
fto Codici debeatur. Sunt enimvero A & Y fpecie ad viden- 
dum pulchra, fi ad literam T comparentur, quae crucem re- 
ferat: tum animadverte, quam illud auribus ingratum acci- 
dat, καθήκοντες ἀκουσϑῆναι. οὐκ ἂν ἠκούσδη μόνον. HEMST. 

ibid. 'Axcue mei) Ex. Cod. L. haec fcriptura eft. reliqui 
libri ópa8nvai. SOLAN. 

Pag. 65. L 2. 'Avrex2.ed1) Melius congruere ἀπελάσαν & 
ἐκδιώξαν nemo, qui ad nexum orationis attenderit, diflite- 
bitur: hoc fatis liquidum ; fed βιασάμενον legatur, an βια- 
σαμένων, non multum intereft. HEMsT. 

ead. l. 4. Ξυυνδέσμων) Quo refpexerit , mihi non liquet: 
neque enim in lingua vulgari quidquam eft, quod huc fa- 
ciat. Diale&os non moror. Soraw. 

ead. l. 4. Ἔκτοπον) MIT. ἔκπτωτον, ἤτοι βίαιον καὶ ἀφόρη 
τον. BOURD. 

ead. |l. $. Κυβέλῳ) Dico ad Paufan. Bounp. Bourdelotio 
folemne eft, eorum, quae nullus intelligit , explicationem 
in aliud tempus promittere. Equidem de Cybelo Athenien- 
fium colonia , & Lyfimacho Comico nihil habeo quidquam , 
quod in medium afferam, certi. Berkelius ad Stephan. in 
Κυβέλεια illud oppidum effe cenfet, quod genere feminino 
dicatur a Stephano Κύβελλα,, idemque Cuballum Livii , Gal- 
lograeciae caftellum, XXXVIIL, 18. hoc pofterius ob ra- 
tiones multas, quas promere longum foret , probabile non 
videtur. De Stephani loco aliter fentit L. Holftenius, exi- 
ftimans effe fcribendum, ἔστι καὶ Κύβελα Φρυγίας" fcilicet 
ὄρος. Κύβελω fane notiflimi Phrygiae montes , praecipue ma- 
tris Deüm religione & facris. Hefych. KufieAa , ὄρη Φρυγίας 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 509 


καὶ ἄντρα καὶ ϑαλάμωι" ia lege, non ϑάλαωμοι. Schol. Ho- 


- mer. ad Il. Z, 155, ex vetuftioribus : ἐν Κυβέλοις τῆς Φρυ- 


γίας" vide Marqu. Gudium ad Phaedr. p. 77, Th. Reinef. 


- ad Infc. Ant. Cl. II, n. 68. Quo minus aflentiar , interpellat 


me non Tzetzes quidem, quis enim eius hominis au&ori- 
tate moveatur? fed quod e Scholiis ad Lycophronis Alexan- 
dram veterioribus ad v. 1170 videtur exícripfiffe: ὃ Ἱππώ- 


- yaE κύβηλιν τὴν Ῥέων λέγει παρὰ τὸ ἐν Κυβέλλῳ πόλει Dov- 


γίας Tipacsar haec fi fidem merentur, habemus urbem 
Phrygiae: Cybellam geminata litera ^. fimiliter ac Κυβέλλια 
κώμη poft Erythras inter montem Mimantem & promonto- 
rium atrum fita Strab. XIV, p. 954 C. de qua mihi non pro- 
bantur, quae notat lí. Voffius ad Mel. I, p. 119. Haec me 
inducunt, ut credam, in Stephano fic efle reponendum: Κυ- 
βέλεια, πόλις Ἰωνίας" Ἑκαταῖος ᾿Ἀσία" Ἡρωδιανὸς δὲ Κυβέλην 
"φησὶ πόλιν Φοινίκης" ἔστι καὶ Κύβελλα Φρυγίας" (πόλις ni- 
mirum ex praecedentibus) καὶ Kofiea«, ὄρος ἱερὸν, ἀφ᾽ οὐ Κυ- 


βέλη n Ῥέω λέγεται. Neque tamen eo magis aflirmavero , 


id ipfum oppidum effe Luciani Cybelum ; quamquam Ne- 
lidas etiam in Cariam & Phrygiam pervenifle fatis conftet: 
Schol. Apollon. Rhod. ad I, 959. Non me praeterit Thra- 
ciae, quo plures fuiffe miffas Atticorum colonias certum 
eft , urbs Κύψελω prope Hebrum fluvium , cuius praeter Ste- 


sphan. in v. meminerunt Appian. de B. Mithr. p. 349, Po- 


lyaen. IV, c. 16. facili quidem errore Κυψέλῳ (utrumque 
numerum in multarum urbium nominibus ufurpari , nemo 
neícit) migrare poterat in Κυβέλῳ" fed haec an Athenienfium 


fuerit ἄποικος, iuxta cum ignariffimis fcio. Quidquid eft fer- 


. me veteris memoriae Lyfimachorum, ob oculos mihi ver- 


LI 


fatur: nullum tamen alibi reperio, in quem , quae narrat 
Lucianus , conveniant: nam Lyfimachus ifte, cuius e Ly- 
curgo tanquam εὐτελοῦς μελοσποιοῦ meminit Harpocration, 
huc pertineat , necne , quis aíffirmaverit? Ergo Luciano, cui 
alia non pauca foli, huius etiam Lyfimachi veteris Comici 
notitiam debemus: is quia primus, aut faltem inter primos 
praecipuus , ec, quod prifca diale&tus Atticorum ufurpabat, 
in 77 commutare fuftinuit , ideo Βοιώτιος ἀνέκαθεν dicitur , 
quem iocum aut valde fallor ,.aut a quodam vetuflae Co- 
moediae poéta Lucianus accepit : non enim Atticis erat hic 


. ufus vernaculus, fed a vicinis Boeotis ad eos exiftimabatur 


perveniffe. Egregius exftat inprimis ad hanc rem illuftran- 
dam Aeli Dionyfii locus apud Euftath. ad Il. K, p. 813» 
V ^ 


2 


30 ANNOTATIONES 


quem totum defcribere non gravabor : Ἰστέον δὲ καὶ ὅτι, od 
TÀVV εὕρνται χαίρων ὃ ποιητὴς Th “ππροφορᾷ τοῦ τ ἀντὶ τοῦ σ 
κατὰ τοὺς ὕστερον ᾿Αττικοὺς. οἱ Ὁμήρου σήμερον λέγοντος, τή- 
μέρον αὐτοί φασιν. ὡς καὶ τὴν κοινῶς σύρβην τύρβην λέγουσι, 
καὶ τὸ σεῦτλον τεῦτλον. βἴλιος δὲ Διονύσιος ἱστορεῖ τοὺς κωμι- 
κοὺς μάλιστα ἐκκλίνειν πᾶν τὸ ἔχον σιγμὸν καὶ ἐξήγησιν καὶ 
«ύφον, ἃ τῇ τραγῳδίᾳ μάλιστα ἂν ἁρμόττοι" διὸ καὶ διαισύ- 
porTes τοὺς τραγικοὺς ὡς p τοιούτους προσπαίζουσι ἐν τῷ, 
ἐσωσως ἡμᾶς ἐκ τῶν σιγμάτων Εὐριπίδου" (ex Ἑορταῖς Pla- 
tonis Comici verfus, ut oftendit Schol. Euripid. ad Med. v. 
476 , ubi melius y nies, quod hic legem iambi violat , omit. 
titur ) λέγει δὲ καὶ ὅτι Περικλέα φασὶ πρῶτον ἐκκλῖναι. τὸν 
διὸ τοῦ σίγμα σχηματισμὸν τοῦ στόματος ὡς ἀπρεπὴ καὶ 
7. ar, γυμναζόμενον ἀεὶ πρὸς τὸ κάτοπτρον" καὶ ὅτι Θέττα- 
λοι καὶ Κιτιεῖς, οὐχ, οἱ κατὰ Φοινίκην, ἀλλ᾽ οἱ “ερὶ Κύπρον, ὧν 


“πόλις Κίτιον κληθεῖσα οὕτω φασὶν: ἀπὸ Κιτίου γυναικός τινος, 


ϑάλωτταν &. yer καὶ πίτταν καὶ χαρδιώττειν καὶ ωττα- 
λίαν καὶ τοιαυτα, ὅσα οὐδαμοῦ ᾿Αττιχὰ νομίζονται, d ἀλλὰ τῶν 
γειτόνων, φησὶ, Βοιωτῶν, τῷ μήτε Ὅμηρον, μήτε τραγιχοὺς, 
μήτε Θουκυδίδην i ἢ Πλάτωνα κεχρήῆσϑαι αὐτοῖς" ἐν δὲ τῷ τέ- 
A£& τοῦ λόγου &c. Haec talia red t, ut fequi debuiffe putes , 
quae de Lyfimacho refert nofter Lucianus. Ceterum , quod 
obfervat Aelius, ϑάλαττα, πίττα, iftiufque generis familia 
rarius ab iis, qui τὴν πωλοίαν "Aria , eamque adhuc in- 
temeratam fe&antur , ufurpata reperies: quamobrem iura 
fufpicari licet, ubicunque in Thucydide & Platone aliter 
haec fcribantur, librariorum id accidiffe culpa: nam Atti- 
corum vetufta dialectus eadem propemodum, quae Ilonum , 
frequentem literae 7, praefertim duplicatae ufum abhorre- 
bat. Quantum autem "ones figmate dele&antur, tantum Do- 
res ac Boeoti refugiunt: nec defuere, qui totas odas, offenft 
ingrato literae fibilo , fecerint ἀσίγμους" quin Pindarus igno- 
miniofo titulo Ezv κίβδαλον appellavit , ut teftantur Diony. 
Halic de Comp. Verb. p. 25, & Athen. X, p. 455 C. qua 
de re iam ante monuit Brodaeus Mifc. IIL, c. 14. Hoc por- 
ro Luciani loco parum diligenter infpecto Chrift. Wafius in- 
confiderare fcripfit de Lic. Vet. Poét. c. II, p. 17: Lucianus 
uz ZKthone ΣῈ adverfus T. iniuriarum & damni dati Lyfimachum 
Comicum poétam Boeotia oriundum inducit, unde illa omnia nei 
verit. HEMST. 
ead. l. 6. ἸΠολίχ viov) Sic Iulian. Imp. Mifop. de Lutecia; 
Mendofe in ΜΗ. πολύχνιον. BOURD. 


iu 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 511 


*. ead. l. 9. Νυσίμωνχ, os) Huius Comici quis alius memine- 
'rit , nefcio. SOLAN. 

Ε΄. ead, L 12. Mé x pt μὲν γὰρ) Reflituere plene non poffum : 
"alii, fi lubet, tentent. Ed. 1. v. ὥμην τὸ σ. ye. & poft λέγειν, 
eT pay Ad. s haud dubie fuo loco motum. ex qua lectione (col- 
lata cum ea, quam Bourd. Mf. praeferebat) videtur locus 
totus fic lesendus: ἀποστεροῦν μὲ τῶν συγγεΎ ενημένων καὶ 
ἐσυντετραφημένων γραμμάτων. έτι δὲ τήμερον καὶ τὸν μοιώ 
ἐπισπώμενον ἴδια τὠυτὶ λέγειν συνήθειαν ᾧμην τὸ πρῶγμα. 
Nam λέγ εἰν, quod praecefiit, mutandum non videtur, ob 
᾿ἀποστεροῦν participium fequens. V. Eur. Tp. p. 501. A. ἀλλ᾽ 
οὐδὲ πῶλος ἥτις ἂν διαζυγῇ τῆς συντραφείσης., ῥᾳδίως ἕλ- 
κει ζυγώ. SOLAN. In perturbato loco , interea dum liber ali- 
quis oriatur, qui dificultatem omnem expediat, non obe- 
rit, credo, liberior quaedam alea coniectandi. Proxime ad 

. Mf. le&ionem, quam Bourdelotius annotavit , hunc in mo- 
dum conftitui poffunt Luciani verba : Μέχ pr μὲν γὰρ ὀλίγοις 
ἐπεχ elpet τετταράχοντο, λέγον, ἀποστεροὺν τέ "s TÜV συγγϑΞ- 
γενημιένων μοι καὶ συντεθρωμμένων ( alterutrum , ut alterius 
explicatio, poffet omitti) ypati yeudn 4 ἔτι δὲ τήμερον καὶ Tà 
φίλοιο, ἐπισπώμενον, 1d te. ταυτὶ λέγον, εὐήθειαν & Opa Tb πρᾶγ- 
pA. , καὶ οἰστὸν ἣν ὅτο: Forte nonneminem offendat λέγον 1a 
tam brevi fpatio bis repetitum: huic etiam faftidio poteft oc- 
€urri: M. p. γ: ὀλ. ἐπ. TOY τετταράκοντα ἀπ τοστεροῦν με. ETE 
D τήμερον καὶ τὰ ὃμ. ἐπισπώμενον diet ταυτὶ λέγον, suit 
δειαν ὥμην τὸ T pay pa. τῶν συγγΞεγενημένων καὶ συντεϑρο-- 
“μένων γρωμμώτων, καὶ οἰστὸν &c. Ut liberales fimus, tertium 
aliquod remedium addere placet: M. μ. 0A. ἐπ. τοῖς TeTTa- 
páxarra, ἀποστεροῦν με τῶν συγγεγενημένων. μοι. ἔτι δὲ τ. 
καὶ τὸν p. ἐπισπώμενον, ἴδιο; ταυτὶ λέγον, εὐήδειαιν Qu τὸ 
"mp yu τῶν συντεθραμμένων γραιιμώτων, καὶ oig Toy ἣν &c. 
Quomodocunque ftatuatur , hoc certe affirmare poffe vi- 
deor , συνήθειον reCe mutatum effe in εὐήθειαν, five apertam 
quandam ipfius literae T fimplicitatem intelligas, fine dolo 
corripientis, & ad fe trahentis, quae propria putabat , quod 
fane paulo magis ferendum , quam fi per vim. & iniuriam 
eadem facere deprehenderetur ; five, ut in fecunda tertiaque 
conie&ura fumi neceffe ef , ftultam ceterarum literarum £a- 
cilitatem , quae, temere remm Z paene contubernali, ad 
violentiffimum illud T fponte fe applicarent. Zuvifesz pro- 
fecto , in quamcunque partem vertas, quem fenfum habe- 
te poflit, non video: nifi forte Confuetudinem ac familiari- 


,᾽͵ 


V4 


33 ANNOTATIONES 


tatem interpreteris, per quam licuiffe fibi cen(uerit T, ut vi- 
cinae amiciffimaeque literae X res proprias ex veteri dido, 
Πάντα φίλων κοινὰ, pro fuis ufurparet : huic autem potefta- 
ti, modo cuiufquam calculum ferat , extra primam conie- 
&uram locus efie non poteft. HEMsT. 

ead. l. 13. λέγειν) Pater adícripfit λέγον. GRON. 

ead. ἰ. 14. Ξυνήθειαν ὥμην) Defunt in Mf. BovunD. 

in Schol. col. 2. l. 1. Κατατολμήσαι) Levis menda: lege 
χατατολμήσας, Lyfimachus fcilicet. IENs. Ita reflituerant So- 
lanus, ὅς Matth. Sladus. HEMsT. 

Pag. 66. l. 2. Tavrl λέγειν) Poft λέγειν in Mf. συνήθειαν 
ὥμην To πρᾶγμα. BOURD. 

ead. ἰ. 6. Βασίλιτταν.) Quae ante commemorantur , fic 
fatis praefertim apud Comicos & Sophittas funt perve 
βασίλιτταν qui dixerit ex iis, qui fuperfunt , ícriptoribus, 
necdum reperi , nifi forte librariorum vitio alicubi obícu- 
ratum lateat; quare tanquam gravifimum literae T facinus 
exagitatur , quo prorumpere non potuerit, nifi pudore omni 
excuílo. Sic autem exiftimandum eft, Lyfimachum, cum 
hoc inter alia primus in. Attica fcena novaffet, horum in- 
dignationem , rifum aliorum commoviffe. Verum eft porro, 


D 
. mde 


quod initio diximus de ufu duplicis 7 a Boeotis recepto: Stra- 


bo IX , pag. 619 A. cum Mycaleffi Tanagricae meminiffet , 
monere non praetermifit , καλοῦσι δὲ Βοιωτικῶς Μυχαληστόν" 
quod repetitum ab Euftath. ad Il. B, p. 266. Tarentinorum 
erant , atque adeo Aeolum ἀνάζω pro ἀνάσσω, πλάζω pro 
“ππλάσσω" contra quae ab aliis efferebantur per €, ifti muta- 
bant in ee: veluti μύζω, μύσσω" σαλπίζω, σαλπίσσω" φράζω, 
φράσσω" in his enam Boeoti duplex 7 fubiiciebant, σαλσπίττω, 
φράττω: hoc quidem eo infolentius , quod alias diverfa lon- 
ge poteftate φράσσω vel φράττω a Graecis ufurparetur: ideo 
Heraclides , cuius eximium locum invenies apud Euftath. ad 
Od. K, p. 1654, verbum illud Corinnae auctoritate muni- 
re voluit. Hoc ícribendi genus antiqua dialectus Atticorum 
- prorfus fuit afpernata , maxima faltem ex parte , ficut ob- 
fervatum quoque viris eruditiflimis I. Wafle ad Thucyd. I , 
p. 16, n. 7, C. A. Dukero p. 85 , n. 49. nova, quam vo- 
cant, auctoribas Comicis cupidius adfcivit ; neque tamen ita 
promiícue nulloque diícrimine , ut non multum & aurium 
iudicio, & normae loquendi tribueretur. Quid familiarius 
quam 3/777« , Θρᾶτταω (᾿Αθηναῖοι δὲ Θρᾶττα λέχουσι, Ety- 
mol. p. 414: V. 24.) & huiuímodi innumera; at raro , ἃ 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 3:3 


modo unquam , Κίλιτταν, Kenza, ἄνωτταν leges. Λυχαβητ- 
75s, Ὑμηττὸς conftantiffimus ufus fanxit, & ad ipfos Lati- 
nos tranfmifit: contra cedo mihi vel unum , qui fcripferit 
᾿Αλικαρνωττὸν aut ᾿Αλικαρνηττὸν, Ilopyerror aut IepynToy, 
quamquam hic in Phocide, ubi Dorice loquebantur, erat 
fitus. Ita monendi caufa , quae latius deducere per notarum 
leges non hcet. Βασίλισσα, autem , unde formatum βωσίλιτ- 
7« , ne Polybium, Diodorum Siculum, Graecos Hebraei 
Codicis interpretes, Iofephum atque alios ufurpem, Alcaei 
ipfiufque Ariftotelis auctoritate defenditur: non negat Phry- 
nichus; verum ex eorum fententia, qui ftrictam nimis At- 
ticae diale&i regulam condiderunt, tantopere averfatur , ut 
hoc etiam argumento pag. 42 Demoftheni Orationem in 
Neaeram abiudicet , quod in ea regis facrorum uxor βασί- 
Aic cc, nominetur , non facuxis vel &aeiíanerm: quo iure, nunc 
non difputo: at Pollucem certe non retinuit illud Gramma- 
ticorum decretum , quin fcriberet , τὴν δὲ συνοικοῦσαν αὐτῷ 
(βασιλεῖ) βασίλισσαν καλοῦσι, VIII, 9o. confentit Aelius 
Dionyfius apud Euftath. ad Od. A, p. 1425: τοῦ βασιλεὺς 
πὸ σηλυκὸν οὐ μόνον βασίλειοι, ὡς ἱερεὺς ἱέρειο;, ἀλλὰ καὶ βα- 
σίλισσω, κατὰ, Αἰἴλιον Διονύσιον ᾿Αττικῶς" βασίλιννα dé φησι 
Mévaw pos λέγει. hoc iam. plane Doricum, aut, fi mavis, 
Macedonicum, fimili forma , qua fcribuntur " Hprve, Κόριν- 
να, Νύριννα, Φίλιννα, pluraque talia. Menandri, pro quo Nun- 
nefius ad Phrynich. pag. 45 Jdlexandrum male pofuit , locus 
ab Aeliano fervatus apud Suid. in Παίσωμεν ὃς Τρικορυσίοω" 
καὶ τὸ τοῦ Mevárdpov , ive, τι καὶ πείσω, Τρικορυσία, βασί- 
λιννα" faftu elatam , ut puto, & quae criftas tolleret , intel- 
ligi voluit: qui meminerit ἐμπίδος Τρικορυσίας in Ariftopha- 
nis Lyfiftr. v. 1031, is, unde haec appellationis Comicae 
facetia fit derivata , ftatim perfentiet. HEMsT. 
ead. ἰ. 7. Τὰ σῦκα τῦκα ) Alludit ad notum proverbium, 
quo qui libere ὅς auda&ter vitiis (ua nomina ponunt , dicun- 
tur vocare τὰ σῦκα, σύκα. Sic de Hift. Scrib. c. 41 , inter 
alia, quibus ornatum fibi dari vult virum , qui fefe ad fcri- 
bendam hiftoriam accingat, hoc numerat, παῤῥησίας xal 
ἀληθείας φίλος. ὡς ὃ κωμικός — φησι, τὼ σῦκα, σῦκα, τὴν 
σκάφην δὲ σκάφην ὀνομάσων. Peracute itaque veretur hic 
Sigma , ne, graffante adverfarii licentia , eo res tandem de- 
veniat , ut cuxz non emplius σύκα. fed 79x , dicantur ; at- 
que adeo veritas & in dicendo libertas e genere humano 
» intercidat. SoLAN. Iure metuebat pro ficubus, arbutei ge- 


34 ANNOTATIONES 


neris fru&u fuaviffimo, ne Tau tam grati faporis delicias 
fibi furreptum veniret , adiutore Lyfimacho, quippe Boio- 
τίῳ τὸ γένος ἀνέκοθεν" nam Thebani revera τύχω pro-eóxore 
efferebant: docet Strattis in fabula Phoeniffis ἀρὰ Athen. 
XIV, p. 621 A. Alexidis quaedam paulo ante proferuntur, 
unde Lacones etiam τεύτλον & τευτλίον dixiffe conftat: hinc 
infula Τευτλόεσσα,, Τευτλοῦσσα. Τεύτλουσα, quod fcilicet 
foetu betaceo abundaret: atque ita fine dubio fcribendum 
apud Thucydid. VIII, 42. HEMsr. 

ead. l. 12. Τραμμάτων Lege χρημάτων. Certe de literis 
fermo effe non poteft, cum mox aves , & id genus alia, no- 
minet. Coll. habent ῥημάτων, quod proxime accedit. V. A. 
XXVI. Ufurpatalibi vocem πραγμάτων, Tip. C. 27. SOLAN. 

ead. 1. 13. Ἐκ és ev. rov κόλπων) Hoc proverb. etiam in 
Achill. Tat. lib. 2. dico ad Heliod. lib. 4. BouRD. | 

ead. |. 14. Φάσσαν.) Multitudinis numero aptius dictum 
foret φάσσας, SOLAN. 

ead. l. τς. Κοασύφοις) Φάτται, vir T41, (quas miror Boeo- 
tum in Acharn. Comici v. 875 váeess vocare, cum de- 
buiflet potius νάττας) κίτται femper. in Ariftophanis Avi- 
bus , alibique : plurimum etiam in Ariftotele eg? Ζώων" apud 
eundem, ut nunc quidem editur , vix aliter, quam κοττύ- 
φους, reperias: κοσσύφους habet Athen. VII, p. γος B. Ha- 
rum avium fingulare quoddam genus Cyllene mons Arca- 
diae nutriebat: Stephan. in. Κυλλήνη" ἐν τούτῳ. δέ qaci τῷ, 
ὄρει τοὺς κοττύφους λευκοὺς γίγνεσδαι: in eadem hiftoria fi- 
militer Ariftot. IX , 19. verum κοσσύφους dederunt Aelian, 
de Anim. V, 27, & Paufan. VIII, p. 654. quem perperam 
intelle&um cum defícripfit Commentator, quifquis eft ille in 
Anthol. p. 514, peffime lapfus eft: nunquam aliter, fi re- 
Ge memini , Aelianus : vide XII, 28, & fimillimum plane 
Clementis locum Paed. II, p. 188 D. Arcadas autem ipíos , 
quorum lhngua Doricae diale&o- contribuitur, κοττύφους 
enuntiaffe , perquam fit verofimile, quia Cottyphus Arcas, 
quem Amphictyones imperatorem legerunt , memoratur ab 
Aefchine in Ctefiph. pag. 71, v. 40, & Demofthene pro 
Cor. p. 498 , 499. Hoc quidem apud Atticos itidem ufita- 
tum; fed ii tamen proprios fibi xo.L5 cus vindicant, notan- 
te Mofchopulo περὶ Xy sd'óv p. 61. quare in Moeride Attici- 
fta malo legere: Κύψυχ ος ᾿Αττικῶς ἀντὶ τοῦ κόσσυφος Ἑλλη- 
νικῶς, Sic fane plus una vice Ariftophanes in Avibus, & 
apud Athenaeum (aepe veteres Comici : vid. p. ὅς D. 558 


IN IUDICIUM VOCALIUM. χες 


D. VI, p. 238 D. Ariftophon in Pythagorifta de parafito 

erquam facete , Ὑσαίθριος χ εμκῶνα διώγειν, xol os* Ὁπτέρ 
ἔστι xóga qos, inquit Euftathius ifta profcrens ad Od. 9, 
P. 1951. Philoftratus Atrici moris obíervantifhimus do V. 
A. T. VI, c. 46. ubi quae notavit Olearius , Index H. Ste- 


phani ad Thefaurum haud paulo meliora fubminiftrabit. In. 
- Longo fcribitur κόψυχος Ill , p. 96, 99, 102. nec fecus 


Suidas: Κύψυχος, ἐπὶ ὀρνέων. Κόσσυφος ἐπὶ ἰχθύων" quod. ego 
difcrimen Grammaticorum commentis annumerandum cen- 
feo. Hefychius , nifi & hic etiam, ut plurimis in locis, foe- 
de truncatum accepimus , quando Kap-Lerz reddit inter alia 
τὼ τῶν κοσσύφων κρέα, errorem non levem commifit : prae- 
ponendum fuerat Κοψέχ ει quod fieri poteft, ut corrupte 
Ícriptum invenerit Ko-Lí ez , quemadmodum in Moeridis 
membranis legebatur xepsLvy ^s. HEMST. 

in Schol. col. 1. L. x. Τῶν συνέτων) Perperam in Scholia- 
fte pro συνήθων ponitur συνέτων. Mox ubi ille interpres τὸ 
ἀφαιρουμένῳ exponit , verba eius ita concinnanda: ᾿Αντὶ τοῦ 
ἀποστερουμένῳ" ἢ ὅτι καὶ τὸ ἀφελέσψαι αἰτιατικὴ συντάσ- 
σετειι. Ὅμηρος, ἐπεί μ᾽ ἀφέλεσσπεέ γε αὐτήν. Vulgo ἄποστε- 
ρούμιενον ὃς ἀφελέετωι excufum, & punctum poft συντάσσε- 
7«1 omiflum. IENs. : 

ibid, 1. 3.'AdeAéa Se) Αφελεὲ V. Homeri locus Il. A , 299. 
ubi nunc pro αὐτὴν vulgo δόντες. SOLAN. 

Pag. 67. I. 2. Ὕμυττον) Mons eft fatis notus. SoLAN. 

ead. 1. 5. ξυλλαβὼν) Ὕμων, quia Hymettus ab ii(dem in- 
cipit literis: tum quoque συλλαβὰς intelligo: vocis Ὕμητ- 
σός" alioqui pro ipfis elementis συλλαβαὶ hic deberent po- 
ni, quod nufquam fieri credo. Tpzupz72 quidem exponit 
Hefychius συλλαβὼς, ὃς paulo diverfe Aeíchylus γραμμά- 
τῶν ἐν συλλαβαῖς Sept. contra Theb. v. 474. fed hic uíus 
quomodo poffit inverü, nulla conftat ratio. Praeterea talis 
eorum , quae praecedunt , eft fenfus: apibus etiam me frau- 
davit non paucis fane: quin ipfum Hymettum mihi fubdu- 
€um ex Attica media fublimem rapuit , idque vobis infpe- 
Cantibus: Hymettus enim, ut notum eft, μελιττοτρεφὴς.. 
mellicio praeftantiffimo affluebat. Hanc elegcrtiam nulli 
videntur priorum interpretum cepiffe. HzMsrT. 

ead. l. 5. ᾿Αποκεκλεισμένον τὴν Sa.) Mf. ἀποκέκλεικέ μοι 
σὴν SáAaccay. BOURD. Sic reftituimus fecuti ed. 7. ὃς MIT. 
L. δὲ Bourd. In reliquis legebatur ἀποκεκλεισμένον. SOLAN. 
Dedimus ἀποκέκλεικέ μοι, ut congrueret cum ἐξέβαλεν. Hi- 


316 ANNOTATIONES 
ftoricis frequens. Dion Caffius XLVII, p. 345 A. ἀπέκλει- 


σε oi καὶ τὴν ϑάλασσων' ὃς variata ftruCura , ἀποκλείειν τοὺς 
“πολεμίους τῆς ϑαλάσσης apud Suid. in Ἕρμα. Hinc patet, iu- 
re Kuhnium in Pauíania VIIL, p. 598, voluiffe leei, "Ag- 
xades τὸ ἐντὺς οἰκοῦσιν ἀποκλειόμενοι δϑαλάσσης "rayTazy θεν" 
nam ϑαλάσσῃ,, quomodo vulgatur , valet, maris intericttu ab 
orinibus aliis (εἰμ: quod a Paufaniae mente longe diftat. 
Hzwsr. 

ead. l. 9. Τῷ ζῆτα) Utraeque literae Z & X multis in vo- 
cibus altera locum alterius obtinuit. Ζάλα, Ζαμβύκη,, Za&- 
μολξις, Zeta , Ζιβύνη utrovis modo faepe fcribuntur. At ubi 
literis B vel M. praeiiciendum erat Zíj pz, vicem eius, in- 
vitante pronuntiandi fuavitate, fubfidere coepit Ζῆτα᾽ tan- 
ta quidem iuris fpecie, ut apud Grammaticos in difcepta- 
tionem venerit , ζμύρνα fcribendum eflet an σμύρνα, ζμίλιον 
an σμίλιον, ut patet ex Sexto Empir. adv. Gramm. I. S. 169. 
ubi vide eruditiffimae diligentiae virum I. A. Fabricium. In 
Gloff. Cyrilli, Zuópra , murra. Scalpellum , Scalpulus , ζμίλη" ' 
in aliis iftius generis alia. Rem pluribus exemplis illuftrat 
Euftath. ad Il. B, pag. 217, 228, ea tradens , quae, fi vera 
funt, caufam literae noftrae X non parum laedant: ἐφ᾽ ὧν 
(παλαιῶν γραμματικῶν) καὶ To ζμύρνα καὶ τὸ Quaxpos διὰ 
τοῦ Q κατήρχετο καταρΎ ἡθέντος παρὰ τῶν ὕστερον τῇ &VTI- 
“έσει τοῦ σ'. His ergo teftibus habebit, quod conqueratur de 
prifbna poffeffione deietum Ζῆτει, & Sigma noftrum eo- 
dem implicabitur crimine, cuius vicinum T infimulabat. Ve- 
rum ne fic quidem , me iudice, nihil erit, cur caufae fuae 
ditfidat: quibus enim argumentis perfuadebimur, ut Z lite- 
rae duplicis, duplicis, inquam , quidquid obnitatur I. Pier. 
"Valerianus ad Aen. VII, 648, priores in huius ufus poffeffio- 
ne fuiffe partes ftatuamus? Latini, fed, ut puto, recentiores 
pari modo: in Catullo Zmyrnam praeferre libros veteres mo- 
net If. Voffius p. 321 ; itaque nomen illud fcribi iuffit Mart. 
Capella III, pag. 57. Zmilus vel potius Zmilis Plinio H. N. 
XXXVI, c. 15, qui Graecis Ξμίλις. Zmaragdos in duobus 
Lucretii Codd. reperiffe fe teftatur Lambinus ad IV , 1119. 
in Propertio II, 15 , v. 45 , edere non dubitavit cultiffimus 
Broukhufius: invito certe Prifciano & multum reclamante 
lib. I, p. $64: S quoque fequente m , ut , Smyrna, Smaragdus : 
nam vitium faciunt , qui z ante m fcribunt. Idque adeo verum 
eft, ut vetuftiores Grammatici illius apud Latinos fcribendi 
moris omnino nullam fecerint mentionem. HEMST. 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 31:7 


ead. l. το. Ξμύρναν) In nummis hodieque faepe ZWYPNA. 
V. Spanhem. 116; quem , cum haec obtervaret, locus hic 
non latuit. SOLAN. 
ead. l. 31. Τῷ £v) Nos vulgo Xi vocamus, cum tamen 
re&e mu, & nu efferamus. Vides , quid ufus faciat. SorAw. 
Atticis, & quidem folis, eft proprium £v fcribere pro σύν" 
verum illa literae mutatione non aeque omnes Attici, nec 
in iifdem utuntur vocabulis. Qui veterem 'Az6í22 fecutus 
eft Thucydides, fingulis propemodum habet paginis £i, 
ξυμβάλλειν, ξυντίθεσσωι, ξύμμαχος, ξυμφορὰ &c. Ariíto- 
hanes etiam hoc multo frequentius, quam alterum illud. 
Ἢ Platone autem , Demofthene atque aliis, qui novam ὃς 
emollitam Atticae dialecti formam ufurparunt , tantum non 
femper legas συνιέναι, συντίθεσσαι.. σύμμαχος &c. In So- 
phiftis recentioribus tanta apparet in utramque partem fcri- 
bendi diverfitas, ut certa quaedam iniri ratio non poffit. 
Credibile quidem eft, in iftis haud fane magni momenti li- 
brarios a vera fcriptorum manu faepius aberrafle: fed de 
"Thucydide dubitare nos Lucianus, cui principum Critico- 
rum obfervationes legendi fuit copia , non patitur. Quan- 
doquidem vero afperior eft τοῦ £v pronuntiatio , non ab- 


- furde coniecit Salmafius de L. H. p. 432, a barbaris & Thrae 


cibus, qui Atticam olim incoluerunt, frequentiorem lite- 
rae durioris ufum remanfiffe. Verfatur in illuftrando hoc 
Luciani loco & quibufdam proximis H. Stephanus Anim. in 
Ioann. Gramm. p. 13. HEMsT. 

ead. 1. 14. Mujgiras) Notant Moeris Attic. Thom. Magi- 
fter & Mofchopul. περὶ Xy ed àv pag. 140. Vide H. Stephan. 
Anim. ad Ioann. Gramm. & Corinth. p. 16, ςς. In Ariíto- 
phane femper Νυρῤῥίναι fcribuntur: nam quod in Equit. v. 
$9 βυρσίνην, & v. 447 Τῶν Βυρσίνης τῆς Ἱππίου, quafi ex 
μυρσίνῃ. ridiculi caufa fi&tum, ut bene Schol. expoíuit , ad 
Cleonis opificium & βύρσαν fpe&at; in quo quidem voca- 
bulo licere fibi mutationem illam Attici noluerunt. Ad pofte- 
riorem vero Comici locum referenda, quae notantur ab He- 
Íychio in Βυρσίνης. Apud Thucydidem íaepius legi 34peos & 
S«pasiv, quam S&bos & Sappeiv, obíervat C. À. Dukerus 
ad V, 4. HEMST. 

Pag. 68. 1. 4. Μικροῦ δεῖν) Vel καὶ μ. δεῖν" vel p. δὲ δεῖν. 


- Prius ob crebram voculae repetitionem , alterum ob fimi- 
- litudinem fyllabae fequentis excidere facile potuit: alteru- 


trum certe ad nexum orationis continuandum requiritur, 


48 ANNOTATIONES 


Tum in iflis, αὐτά μοι κάλει, aut deeffe dixero μάρτυρας, nut 
eum in modum debere fcribi pro 2274: quod illis me non ma- 
gno negotio perfuafurum effe confido , qui perfpexerint, 
quam recte iungantur , ὅτι οὐδὲ τῶν ἄλλων ὠπέσχετο 7 ρᾶρι- 
(λώτων, μάρτυρας, tam incompofite cohaerere , ὕτι οὐδὲ τῶν 
ἄλλων ἀπέσχετο γρ. αὐτώ, μοι κάλει. Formula vero foren- 
fis , μάρτυρας κάλει. qua nihil eft in Oratorum fcriptis fre- 
quentius : Synef. ᾧ. E. p. 77 A. αἰτία, ἐφ᾽ ἣν ἡμεῖς τὴν πεῖ- 
pav ἐκαλέσωμεν μάρτυρα. HEMST. 

ead. |. 6. "Evd'enéy ειαν ) De qua quaeftione inter Gram- 
maticos Philofophotque Budae: aetate fumma contentione 
certabatur: vide eum de «4172. Luciano affentire videtur Ci- 
cer, Tuíc. L, 10. ubi vide cl. Davifii notas. SOLAN. Locus 
hic eorum diligentiam fugit, qui de ézea ey eíz Ariítotelica 
funt commentati: 15 tamen evincit, tum difputationem illam 
effe perquam vetuftam & philofophorum in fcholis iacta- 
tam, tum Luciano placuifle ἐνδελόχ eizy* ceteroquin , etfi 
homo facetus in omnes fe formas induere foleat, hoc no- 
mine parum apte A te(timonium dicere iuffiffet adverfus T. 
Igitur Ciceroni, a multis propterea reprehenfo , fuffragatur 
Nofter : vide T. D. I, c. 10, & Daviíium p. 20. HEMST. ! 

ead. l. 7. ᾿Ἐντελέχ ei&y) Corinthus de Attica diale&to agens 
proprium fuiffe Atticorum ait ἐνδελέχ eizv. ἐντελέχ eiay vo- 
care his verbis: τὰς μυῤῥίνας t.upaíyue λέγουσι ( de Atticis 
loquitur) καὶ τὸ συρίζειν, συρίττειν, καὶ πὴν ἐν δελέχ εἰων ἐν- 
τελέχ εἰαν. Ἐντελέχ eit per 7 pluribus. probatur, de quo Bu- 
daeus de Afle lib. I, qui dici putat quafi τοῦ ἐντελοῦς evr- 
cy Ww, perfesli corporis comprehenftonem. Ariftot. II de Gener. 
Anim. c. 1, Gaza I, c. 16, de Cauf. Plant. Cock. 

ead. 1. 8. Κρούοντος ) Non debuerat contra loquendi con- 
fuetudinem in ifta doloris fignificatione verbum hoc ita nu- 
dum poni. Initio cogitabam xazíevres pro χρούοντος" deinde 
potius mihi videbatur , translata in fuam fedem voce, χρού- 
οντος τὴν κεφαλὴν, καὶ Τὰς τρίχ s τίλλοντος" quam locutio- 
nem poftremam veteres onerare non folent inutili adiectio- 
ne τῆς κεφαλῆς. Τίλλειν τὰς τρίχες καὶ κόπτεσδει Schol. 
Ariftoph. ad Ran. v. 456. & Pac. v. $45, ubi lege λωβώ- 
μένον pro λαβόμενον. Lucian. in Peregr. καὶ 6, τὰς τρίχας ἐτίλ- 
λετο" quod ipfum bene reftituit in Ctefiae verbis apud He- 
fych. v. Zápzzrie Guyetus: τὰς τρίχες καθειμένη ἐτίλλετό 


τε καὶ βοὴν ἐποίεε. Κρούειν vero τὴν χεφαλὴν fimiliter ac xé- 
στειν, τύπτειν, πλήττειν τὴν κεφαλὴν, τὸ πρύσωπον; τὸ μέτω; ; 


Dar Moe 


IN IUDICIUM VOCALIUM. 519 


«rov libanius πρὸς τοὺς βαρὺν αὐτὸν καλέσαντας ὃ 25, τὸ 
σε μέτωπον ἔπληξα, καὶ τῶν Tp ὧν Erie. "'ecloris , feminum, 
capitis ρογομοπος,, Cicer. T. D. AIL, c. 26: Qui faepius ali- 
quo dolore perculfi δ᾽ caput plangaat , € peiora pugnis obtun- 
dant , Firmicus V, c. 6. HEMsT. 
ead. l. 9. Κολοκύνθης ) Κολοκύντης enim quidam fcribunt, 
' Gui£T. Καὶ τῆς κολοκ. ed. 1. & Coll. SoLAN. Cum Graecis 
ufurpetur κολόκυνθω,, "Aq Tikol μένως καιλοῦσιν αὐτὴν κολοκύν- 
7ily, ut monet Athen. II, p. 59 C. Vid. Phrynichi Ecl. p. 
$0, & Nunnef. p. 82 , Petr. Pantinum ad Mich. Apoftoli 
C. IX, n. 75, Maittair. Alphab. Dial. ad Aretaeum in T. 
Notum proverbium Ὕγιέστερος κολοχκύγτης Demetr. περὶ 
Ἑρμ. $ 165. Aelian. Ep. X. Corinthus, vel potius Gregorius 
de D. A. Τὰς μυρσίνας ἱυῤῥίνας λέγουσι. καὶ τὸ συρίζειν. 
συρίττειν, καὶ τὴν ἐν δελέχ εἰαν. ἐντελέχειαν, καὶ κολόκυνθων. 
κολοκύντην᾽ ita legendum. Hunc unicum exíltare puto, qui 
ἐνδελέχ siuy δὲ ἐντελέχειων folo dialecti difcrimine fepararit : 
fequitur eam fententiam Iof. Scaliger Anim. ad Eufeb. pag. 
1186. HEMST. 
ead. ἰ. yo. To evplQer καὶ σωλπίζειν) Ξυρίττειν, σαλπίτ- 
τειν. ΟὐΕΤ. In quibufdam τὸ, in aliis omnino deerat. Sola 
J. τοῦ. SOLAN. 
ead. 1, 14. Τουτονὶ τὸν τρόπον) Sententiam non admodum 
juvat. An fcriptum fuit? μεταβέβληκε τουτονὶ τὸν τρόπον, ad 
- humanum genus laedendum convertit iftos mores violentos 
ac feroces: quae contra phrafin moveri poteft difficultas , 
eadem premit vulgatam lectionem. Tum animadverte , μάλ" 
λον δὲ ufque ad πλημμελεῖ medium interiici, curfu oratio- 
nis inftitutae interrupto ad reprehendendum , quod ante me- 
^ moriae non fuccurrerat: eft autem μώλλον δὲ, immo hoc 
etlam , o iudices , priufquam pergam , cuius me mentio illatae ko- 
- minibus iniuriae commenefaci: : alias hunc in modum procede- 
re debuiffet incepti fermonis ordo, κατ᾽ εὐθὺ qépsa aou ταῖς 
γλώσσαις, ἀλλὰ δεσμοῖς τισι στρεβλοῦν δὲς, HEMST. 
-. Pag. 69. ἰ. 4. Q γλ. ἀλ. νόσημα) Ἀκύλαστον ἐσχε γλῶσ- 
vay, αἰσχίστην vocor: de Tantalo Euripid. Oreft. v. το. ad. 
notiffimum veríum refpexit, puto, Lucianus: quod magis 
etiam pateret , fi fcriberetur, ὦ γλώσσης eig 190v νόσημα 
Tav. HEMsT. 
ead. l. 7. Δεσμοῖς ) Permutatio illa τοῦ K in T Doribus 
frequens, utia Mofchopulo aliifque prifcis Grammaticis ob- 
fervatum effe notat Spanhem. 550. SoraAw, 


330 ANNOTATIONES 


ead. l. 9. ἸΠαρεισπεσὺν) Mf. παρεὶς πεσύν. Cetera huius 
dialogi interpretantur auctores libri de Cruce. Bounp. 

ead. 1. 14. O. καὶ γῆν καὶ 344.) Hoc veterum aliquis fcri« — 
ptorum, forte Dinon in Perficis, de Cyro dictum retule- 
rat, rege fummo & ad omne genus virtutum admirabili : 
nam apud eorum , qui nunc quidem fuperfunt, ullum exfíta- 
re non recordor. Cyro tribuerunt , quafi naturam ipfam in 
poteftate haberet, quod de fe Deus Cyrum defignans prae- 
dicat in vaticiniis leíaiae XLIV , 27, XLV. De ingentis animi 
viris atque heroibus , quorum audacibus inceptis rerum na- 
tura cedere videtur & morigerari , locutio non folis Orien- 
talibus propria: notiffimi funt Claudiani verfus de III Conf. 
Honor. v. 97: — cui militat aether , Et coniurati veniunt ad claf- 
fica venti. Mtam habuerunt adulandi anfam Sophiftae: vid. 
Liban. T. lI, p. 141 C. Hinc, fi quid diflicillimo tempore 
praeter ordinem naturalem eveniffet , ad omen profperrimi 
fucceffus rapiebant: velut in minore Cyro, ut pluribus fu- 
perfedeam , cum praeter fpem Euphrates vias nunquam an- 
te humano veftigio initas aperuiflet, ἐδόκει Seloy εἶναι, καὶ 
σαφῶς ὑποχωρῆσαι Toy ποταμὸν Κύρῳ ὡς βασιλεύσοντι. Xe- 
noph. K. A. 1, p. 151, v. 29. Quid autem in eo, quod pro 
καλῷ nonnulli zzv, alii pro Κύρῳ fatis ridicule τύρον dice- 
rent , maxime Lucianus fpectaverit , me non plane pervide- 
re fateor: de Dorica dialecto eum cogitare potuiffe vix cre- 
do , quippe quae certis legibus circumícripta mutationem li 
terae x in 7 in quibuídam femper , in aliis, quorum in nu- 
mero has utraíque voces reponere licet , nunquam admifit, 
An vitium linguae fignificavit? quale in infantibus faepe, 
rarius in adultis animadvertitur, ut ob pronuntiandi ditli- 
cultatem a Ke7r« defle&ant ad Ταῦ. id mihi probabile vide- 
tur. Ceterum obfervat Schol. Sophocl. ad Oedip. in Col. v. 
1316, qui aliis fuerit Talaus, eundem alios appellaffe Ca- 
]aum: ἔνιοι οὐ τὸν ᾿Αταλάντης Παρθενοπαῖον φασὶ στρωτεῦ- 
σαι, ἀλλὰ τὸν Ταλαοῦ, ὃν ἔνιοι διὰ τοῦ X, Καλαὸν προσώγο- 
ρεύουσι, καθάπερ Ἀρίσταρχος ὃ Τεγεάτης καὶ Φιλοκλῆς στο- 
ροῦσιν' συγγραφέων δὲ Ἑκαταῖος ὃ Μιλήσιος. HEMST. 

Pag. 70. l. 1. Κῦρον αὐτὸν ὄντα) Et cum ei Cyrus nomen 
inditum fit, in 7vgoy quendam ferum animal transformare 
nititur. COGN. 

ead. l. 3. Αὐτῶν) Coll. pro αὐτὴν, quod in impreffis eft, 
SOLAN. 

cad. 1l, ς. Τῷ γὰρ τούτου σώματι) Apud eos , qui de.Cruce 


j ΙΝ TIMONE M. 321 


fcripferunt,, nobiliffimus locus. ita vertit Lipf. I, c. 8: Zz- 
us enim corporis filum tyrannos alunt fecutos , eiufgue. fpeciem 
| dmitatos , fimili deinde figura ligru fabricaff? & homines in us fixif- 
de. Vid. lfidor. I, c. 5, & I. Grialum, Dougtaei Anal. Sac, 
- P. IL, pag. 156. Tertulliani locum, ipfa eft. enim litera Graeco- 
orum Tai, noflra autem T fpecies crucis , tetigit Salmaf. de Cr. 
P. 239- HEMST. 
ead. Ἰ. 6. Σώματι) Hinc eft, quod Maro Epigr. in Tullium 
Cimbrum 7a» Gallicum pro cruce feftive dixit & fymboli- 
£s. Galli enim affueti funt cruces δὲ patibula in fimilitudi- 
onem ταῦ literae formare. CoGN. An σήματι: Ουτετ. 
- «ead. 1. 10. "Eerovupáaw) Id eft , σταυρὸς, σταυρῶσαι. GUIET. 
 Veriflima vOCIS σταυρὸς Originatio: ταῦ. ταυηρὸς, hoc eft, 
᾿ἂπ modum zzz efformatus: & per contrattionem ταυρύς: & 
à . praepofito figma, ut fieri folet , σταυρός. MENAG. Voluerit- 
^ Be, Ταῦ Graecis crucem notaffe , an vocem σταυρὸς ex Ταῦ 
» deductam, mihi non liquet ; nec tanti res eít. De Zzu, fig:- 
"ram crucis referente, vide apud Spanhem. 75. Hieronymus 
-eam fimilitudinem myflicam alicubi facit. SoLAN. 
ead. l. 15. To σχήματι τῷ αὐτοῦ) Baronius ad A. Ch. 54, 
δ 94: T enim litera , quod crucis figuram p notar con- 
μων! fures, apud Lucianum (lud. Vocal.) teflatum habetur. 
' Video, quid voluerit Annalium conditor : ícilicet i in hoc li- 
bello T literam furti rapinaeque ream τῷ σχήμωτι τῷ αὐτοῦ 
wy δίκην ὕποσχ iv, id eft, quomodo ille intellexit , fi figu- 
^ra inuflam notatamque poenas luere debere. Haec fane funt ab- 
Buraiff ima, & a Luciano longe diftant: fed obícuram eius 
mentem ne Cafaubonus quidem cepit Exerc. XVI, c. 76. 
 HEMsT. 
ead, l. 14.70 δὴ σταυρὸς εἶναι ) Τὸ εἶναι abundare vide- 
tur. GuiET. Mens Luciani fatis aperta; verborum compofi- 
io nefcio quomodo intricatior e SOLAN. Nihil hic intrica- 
E. quantum video. Verum eft, quod fcribit Guietus , εἶναι 
&bundare, fed Attico more. Plato i in Protag. p. 221 D. ἐγὼ 
δὲ τούτοις ἅπασι κατὰ τοῦτο elei οὐ ξυμφέρομαι" apud eum 
faepe. Ariftot. Polit. VII, p. 219; v. 29, νῦν δὲ τοσοῦτον n- 
εἶν εἶναι πρὸ δδοῦ γέγ ονεν' plura: praebebit Index Luciani. 
Bus eft hoc loco S. Petitus Mifc. IIT, 9, p. 153. HEMsr. 


τ IN TIMONEM 


— Pag. 71. 4. 1. ΤΙΝΩΝ) Aetas huius unde seme Mpix 
Lucian. Vol. 1. 


32 ANNOTATIONES 


nihil eft. Sed inter Luciani optima merito cenfeatur. Co« 
moediam babes elegantiffiam , in. qua adulatorum non 
unius generis mores artefque graphice admodum depi&i, 
cum aliis multis ad divitias fpectantibus, miro artificio ex- 
hibentur. Hoc opufculum qui cum Ariftophanis Pluto con- 
tulerit, palmam, fi mecum fentiat, huic Noftro multis de 
caufis , quas hic enarrare nimis longum foret , deberi, facile 
conceder. SOLAN. 

ead. l. 4. Zey φίλιε) Exordium ab attonitis poétis. οἱ cuvors 
κοῦντες colunt-7ov 'Eqée iov, φίλοι Φίλιον, οἱ ἐν τῇ μιᾷ τάξει 
Ἑταιρεῖον, ξένοι Eéyioy , ἐν ὅρκοις συμφωνίας ποιοῦντες Ὅρκιον,, 
ci δεόμενοι Ἱκέσιον, οἱ ἀ δελφοὶ 'Op&yvior. Interp. Sophocl. ad 
Aiac. Maftig. nomina colle&ta ex variis Iovis officiis , de 
quibus alius locus dicendi. BounD. 

ead. l. s. Ὅρκιε ) Poéticarum harumce vocum exempla 
adducere fupervacaneum , cum pleraeque tales fint, ut nul- 
li, qui poétas Graecos vel a limine falutarit , ignotae effe 
pofle videantur. Sola haec mihi negotium aliquamdiu faceffi- 
vit de Iove di&a, adeo ut de emendatione cogitarem, cre- 
deremque &pxsie vel ἕρκιε legendum ; ( V. Suid. & Euripid. 
Tpo. v. 17.) at nunc ex Euripidis Med. 169 video nihil mu- 
tandum. Adde Schol. ad Hecub. eiufdem v. 345. Sor AN. Ut 
omnis vinculi naturalis, quod vitam humanam continet, fic 
& iurisiurandi, cuius fumma fuit apud veteres religio, cu- 
rator & praefes Iuppiter: ab hoc munere ducta funt cogno- 
mina non tantum Φιλίου, Ξενίου, Ἑταιρείου, ᾿Εφεστίου, Ὁ - 
μογνίου, Γαμηλίου, fed & Ὃρκίου" eft autem in ifta forma vo- 
cabulorum , quando Diis aptantur, praefidii ac tutelae figni- 
ficatio. Ita cultus Iuppiter 9pxios ὃς dedicatus in Eleorum cu- 
ria, tefte Paufania V, p. 441 , ea fpecie , quae és ἔκπληξιν 
ἀδίκων ἀνδρῶν erat comparata; nam fulmen utraque manu 
tenebat: quare exiftimandum eft, Lucianum infra $ 4, ubi 
d'exé mmy vy κεραυνὸν memorat, non de Phidiaci Iovis figno ; 
(hoc enim pleniffima propitiae maieftatis facie altera manu 
praeferebat fceptrum , victoriam altera) fed de hoc ipfo Διὸς 
δρκίου cogitaffe: idque tanto argutius, quod Timon lovem 
irrideat tanquam vetulum , & viribus effoetis iam non am« 
plius commifforum impune fcelerum vindicem, nihilque mi- 
nus adeo, quam qualem fimulacrum illud oftentabat. Plur 
protulit I. H. Meibomius ad Iusiur. Hippocr. c. IL, $ 4, ubi 
Ζεὺς 9pxios reperiatur. Apud Phurnutum, quem Cornutumj 
dicere malim , c. 9, p. 150, pro £pioy e Mf. notavit , fi red 


IN TIMONE M. 323 


Ge capio, Th. Galeus ὅρκιον & ἕρκεῖον" ut, quin illae voces 
inter fe commutentur, dubitari non poffit: in. Luciano ta- 
men ὅρκιε plane retinendum , utpote quod ceteris Iovis co- 
gnominibus , quae Timon coacervat, multo magis fit con- 
Íentaneum , quam 'Epxeies* ea Cornutus pleraque, quo dixi 
loco, explanavit, & inprimis ex philofophi períona Dion 
Chryfoft. Or. XII, p. 216. Haec Luciani attigit Ez. Spanhe- 
mius ad Callim. H. 1n Dian. v. 7, ubi de Deorum πολυώνυ- 
pa: vere Xenophon in Symp. p. $22, Ζεὺς 6 αὐτὸς δοκῶν ci- 
yai πολλὰς ἐπωνυμίας ἔχει. Hymnus μὲ Iovem, quem fub 
Cleanthis nomine vulgavit H. Steph. in Poé(. Philof. Κύδιστ᾽ 
ἀθανάτων, πολυώνυμε. πώγκρατες αἰεὶ Χαῖρε Ζεῦ. — Vide B. 
Martini V. L. III, 15, Stan. ad Aefchyl. P. V. v. 210. HzMsr. 
ead. l. 6. Ἐμ βρύντητοι) Ἔνθεοι, δεόληπτοι, μουσόληπτοι, 
ὑπὸ Μουσῶν κάτοχοι, & voce Comica, μουσοπάτακτοι funt 
poétae : eos facete Nofter in Iovialium tonitruum mentio- 
ne vocavit ἐμβροντήτους, quafi iifdem illis telis , quae tam li- 
beraliter Iovi donant, ipfi tangerentur. In re divería fimi- 
lem elegantiam adhibuit Dion Chryf. p. 286 C. ἅτε διθύραμ- 
ἔος àv ὃ Διόνυσος καὶ verb κεραυνοῦ καὶ βροντῆς γενόμενος, ὡς 
φασὶν οἱ ποιηταὶ, τοὺς ἀμαθέστερον χρωμένους ἀτεχνῶς πυ- 
phs πιμπλήσι. καὶ τῷ ὄντι πολλοὺς αὐτῶν ἐμβροντήτους ἐποί- 
1csy. Hefychius quidem , Κεραύνιος, ἐμβρόντητος" ( male le- 
gitur ἐμβρόντιστος ) fed proprie tamen diftinguuntur , ut pa- 
tet e Xenoph. E. IV, pag. 312, v. 42, πίστει κεραυνὸς εἰς τὸ 
στρατόπεδον, καὶ οἱ μέν τινες πληγέντες, οἱ δὲ καὶ ἐμβρον- 
πηθέντες ἀπέθανον" interpretis vicem agat Paufan. III, pag. 
217, καί τινες καὶ ἀπώλοντο τῶν στρατιωτῶν κεραυνωθέντες, 
“σοὺς δὲ καὶ ἔκφρονας ἐποίησαν αἱ βρονταί. Hinc pro ftupido , 
infano, & cui communis fenfus eft excuffus: fimul hunc in 
modum non noluit intelligi Lucianus , cum Timonem ita fa- 

cit poétas appellare. HEMsT. Ἢ 
ead. ἰ. 8. Ὑπερείδεις τὸ riz Toy τοῦ μέτρου) In Virgilii vita; 
quem Tan. Faber indicavit, hic eft locus: guippe qui , dur 
feriberet , ne quid impetum moraretur , quaedam imperfetta reliquit 5 
alia leviffimis verfibus veluti fulfit , quos per iocum pro tigillis & 
tibicinibus interponi a fe dicebat ad fuflinendum opus , donec foli- 
"dae columnae advenirent. Haec Suetonio non funt indigna: ap- 
paret autem, non plane commode tibicines iftos ad eum fen- 
| fum , quem volebat Faber , quadrare. Ariftoph. in Ran. v. 
1200 eleganter στοιβὴν vocat ἔξω τοῦ λόγου, qualem ftipato- 
r65, qui merces in navibus componunt, pue folent: re- 

. ^2 


p4 ANNOTATIONES 


&e Schol. περιττὸν καὶ παρέλκον ἐν τῷ Ayo , ἀπὸ τῆς στοι- 
βῆς τῶν φορτίων' ibi haec Lucianea Kufterus non praetermi- 
fit. Par eft ratio , quando παραπληρώμωτοι dicunt. Schol. ad 
Med. v. 665 notat, Euripidem effe valde proclivem ad ufur- 
pandam vocem σοφὺς, etiam cum nihil ad fenfum ornandum 
prodeft : ὥσπερ παραπληρώματι χρῆται τῇ λέξει" utriufque 


propriam vim difcere licebit ab H. Valefio ad Harpocrat. p. - 


150. Apollon. Alex. de Synt. IIL, pag. 264, ubi de coniun- 
€tionibus agit , quibus nomen eft πταραπληρωματικοῖς, veram 
effe negat eorum fententiam , qui cenfuerunt μόνους αὐτοὺς 
ἀναπληροῦν τὸ κέχηνος τῆς ἑρμηνείας" ipfam vides Luciani 
phrafin. ΗΈΜΘΤ. 

ead. l. 10. Ἐρισμάρωγος) Epith. Iovisipfius apud Hef. Θεργ. 
Annotatum margini 1 imonss a Tan. Fabro editi penes Ion. 
de la Faye: manus annotantis ignoratur, ideoque J4nony- 
zum deinceps in hoc opufculo vocabo. SorAN. 

ead. l. τα. Βαρύβρομος βροντὴ ) Refpicit hic inter alia locum 
Euripidis, quem margo indicat: Ἰὼ Νέμεσις, καὶ Διὸς βαρύ- 
βρομοι βρονταὶ κεραύνιόν τε πῦρ αἰθωλόεν. Αἰϑαλόεντο κεραυνὸν 
habet Hef. Θ. $04. SOLAN. 

ead. l. 13. Καὶ καπνὸς ποιητικὸς ἀτεχνῶς ἔξω ToU πατάγου 
πῶν ὀνομώτων) ReGe.cl. Faber, ac fumum plane poeticum, no- 
gnum flrepitum fi demas. ultra quod tentare quidquam error 
eft. GRON. 

ibid. Ἔξω τοῦ πατάγου τῶν ὀνομ.) Nugae canorae , Horat. 
SOLAN. Imperfe&am orationem fupplendam putavit Bar- 
laeus. Nihil hic imperfectum: vertendum enim, ut Faber 
re&iffime convertit. Is uíus particulae ἔξω familiaris apud 
optimos fcriptores: Tim. περὶ X. K. οὐ πόκα φθαρησύμενον 
LT ἄλλω αἰτίω ἔξω τῶ αὐτὸν συντεταγμένω 3e. Demofth. 
“«ερὶ Παρώπρ. p. 309 A. τίνα ἀνθρώπων ἐλύπησεν ἂν n εἰρήνη 
ξξω τοῦ ἀδόξως γεγενῆσδαι; Longinus, ftructurae non mi- 
nus, quam verborum locutionumque diligentiffimus, S. 24, ὃ 
2, Ὑπερίδης πρὸς τῷ πάντα, ἔξω γε τῆς συνθέσεως, μιμεῖσδιε 
πὰ Δημοσϑένειοι κατορθώματα" vid. Thom, Mag. in v. Con- 
«inne pofitum ὃ πάταγος τῶν ὀνομάτων. quia ar&ayos, ut 
aliarum rerum , fic praecipue tonitruum fragorem interru- 
ptum exprimit: $ 5, n βροντὴ ἐπατωγεῖτο" & íaepius in Ari- 
ftophanis Nub. Iam quod fulminis eft proprium, ipfis ροῦ- 
tarum epithetis tribuit , tanquam fi fenfu proríus vacua ina- 
nent tantummodo ftrepitum ederent. Lucrifecit eorum ex 
veteribus opinionem Lucianus , qui cavillabantur apud Ho- 


IN TIMONEM. 355 


. merum pluribus in locis epitheta velut iniecta temere manu 


ἵ 


r 


| 
i, 


correpta fic inferciri, ut nullum inde fententiae lumen ac- 
cederet novum; quin faepius etiam epitheto praepottere col- 
locato proximorum obfcurari nitorem & corrumpi: quod 
crimen obie&um ut diluerent poetarum principis admirato- 
res, ea nonnunquam fuerunt comminiícenda , quae tacuiffe 
fuiflet melius. Haec fane perquam funt venufta, δὲ ingeniunz 
Luciani in hoc elaboratiffimo fcripto elucens fummopere 
commendant: quae fingula tironum in gratiam explanan- 
da fi fumerem , grandi commentariorum mole foret opus. 
HrMsr. 

Pag.72. ἰ. 2." Ὅπλον) Fulmen. BROD. 

ead. 1. 3. XerivÜnpa, ὀργῆς) Proprie Dionyf. Halic. A. R. 
IL, p. 105, v. 41, ἐκ τῆς κατεψυγμένης πρὸ πολλοῦ, καὶ 
οὐδένα φυλαττούσης σπινθῆρα τέφρας. Facete Ariftoph. de 
bello Peloponnefiaco, a. Pericle parvis ab initiis fuícitato : 
ἐξέφλεξε τὴν σόλιν Ἐμβωλὼν σπινθῆρα μικρὸν Μεγαρικοῦ 4η- 
φίσματος. Quafdam vitae reliquias exiguas σπινθῆρα τῆς «Lu- 
xis vocat Philoftr. de V. A. T. IV, cap. 45. Cornuto de N. 
D. c. 20, p. 189, opem feramus: primum , inquit , genus 
humanum e terra natum probabile eft fuiffe violentum , & 
mutuis in fe invicem odiis faeviiffe, διὰ τὸ μηδέπω δύνα- 
G3a4 διακρίνεσσωι, μηδὲ ῥιζῶσσωι τὸν ἐνόντα αὐτοῖς σπινθῆς. 
pe τῆς κοινωνίας" debuerat quidem éppiQes sos vel jifova Sou 
fed concoquat, qui ftomacho fit tam ferreo, duriffimam &- 
κυρολογ ley, σπινθήρω piQova yeu , dum legam qd" ἐῤῥιπίσσαι" 
nota funt pyzíQem, ἀνωῤῥισίζειν, ἐκριπίζ ιν" alterum illud ver- 
bum fi fcripfiffet. addidiffet utique τὸ ἐνὸν αὐτοῖς σπέρμα 
τῆς κοινωνίας. HEMST. 

ead. ἰ, 4. Θᾶττον γοῦν &c.) Profert Adr. Turnebus Adv. 
XXV, c. 9, itaque vertit: Jraque eorum , qui peierare aggrediun- 
tur , citius quifpiam exflin£lum ellychnior formidaverit , quam ful- 
minis iflius emntum domitoris flammam. lJocet ibi, a Virgilio: 
fancire foedera fulmine dici lovem , qui fulmine vindicat id, quod 
contra formulam. € religionem iurisiurandi commi[Jum eft. Sumi- 
lem: in. modum Diotogenes Pythag. apud Stob. p. 552 lo- 
vem effe oftendit eundem & χιραστὸν ὃς δεινὸν διὰ τὸ κολώ- 
ξεν τὼς ἀδικέοντας καὶ κρατὲν καὶ κυριεύεν πάντων" ἔχ εἰ δὲ καὶ 
Ty κερωυνὸν μετὼ χεῖρα σύμβολον τὰς δεινότωτος. HEMST. 
. ead. ἰ. ς. Θρυωλλίδι. }ὺ Copiofe de hac voce doctiffimus 
Chriftian. ad vefp. Arittoph, Pollux. Bounp. Vid. Arifto- 
phan. VoRsr. 

X 5 


36 ANNOTATIONES 


ead. l. 7. Δαλόν τινα) Manifefle declarat. titionem in Timonis 
Lucianei principio , ler. Hoelzlin. ad Apollon. ΠῚ, 291. vide- 
tur fane: fed propria vis eft, quam origo vocabuli poftu- 
lat , titionis ardentis & accenfi. Grammatici veteres ad Od. 
E. 488 , διώπυρον ξύλον, & pluribus Hefychius : δαλὸς ἀπὸ 
To) βωμοῦ Antonin. Liber. c. XVIII. ambu[ltum torrem Chori- 
neus ab ara Corripit , Virgil. Aen. XII, 298. δαλὸν Gloffae 
titionem & torrem exponunt. Titionem vulgus appellat extra&tum 
foco torrem femiuflum, ex[lin&tum : La&ant. IV , pag. 394. Vid. 
Pric. ad Apul. Met. p. 392. Ludit Arnob. VI, p. 209, ri- 
ciniatus luppiter , atque barbatus , dextera fomitem fuflinens per- 
dolatum in fulminis moren. HEMST. 

ead. ἰ. 9. ᾿Ἀπολαύειν τοῦ τραύματος ) Sunt , qui haec ver- 
ba , μόνον καὶ τοῦτο olea da ἀπολαύειν TOU τραύμωτος, intel- 
ligunt de iis, in quos luppiter ignes fuos intentet ; eos nimi- 
rum dici exiftimare, fe in eo tantum aflici ab immiffo igne, 
quod oculi fuligine impleantur. At non ego certe detrecto 
accedere optimo meo quondam doGtori, Iac. Gronovio, (cui 
pro digno δὲ iufto Jid'éx7pe nihil maius reponere habeo , 
quam aeternas gratias, pectufque eius nomini devotiffimum) 
haec verba ad ipfum Iovem referenti. Liceat tamen nobis va- 
rios τοῦ ἀπολαύειν ufus in medium proferre. Τὸ ἀπολαύειν 
pro frui re grata & accepta , atque adeo pro dele&ari fru&u ali- 
cuius rci , paffim fumi, res eft notiffima. Eft tamen non femel, 
ubi ἀπολαύειν de malo ufurpatur. Apud Noftrum in Deorum 
dial. X Sol querens multa incommoda ex trino&tio Iovis cum 
Alcumena concubitu oritura; viam tam diu non tritam, 
equis Phoebeis fore difficiliorem, hominefque in tenebris con- 
feffuros ; tandem ait, Τοιαῦτα ἀπολωύσονται TOV Διὸς ἐρώτων. 
Refpondet paulo poft Mercurius, Σιώπα, o Ἥλιε, μή τι xa 
xiv ὀπολαύσῃς τῶν λόγων. Clariffime quoque D. D. XXI, 
Οὐ γὰρ ἀσφαλὲς λέγει τὰ Tola UTA, , μή καί τι κακὸν ἀπολαύ- 
σωμεν τῆς φλυαρίας. In Necyomantia $ 17 de Maufolo , qui 
dicitur τοσοῦτον ἀπολαύων ToU μνήματος, παρ᾽ ὅσον ἐβαρύνετο 
τηλικοῦτον ἄχθος ἐπικείμενος. Hic ficuti non plane in malam, 
ita nec omnino in bonam partem fumitur ἀπολαύω; at iro- 
nice potius. Tantum, ait facetus Nofter, Maufolus ab fu- 
perbo fibi pofito monumento aílicitur, quantum gravatus 
eft, tanto ponderi fuccumbens. In Phalaride de Perilao, aenei 
bovis fabricatore, inque illum primo inclufo, ὃ μὲν δίκαια 
ἔπασχεν, ἀπολαύων τῆς αὑτοῦ eüpmy avías. Acerbiffima pro- 
fe&o haec & letifera ἀπόλαυσις. In Pfeudologifta: Οἷς ἱκώ- 


IN TIMONE M. 327 


và ἣν ἐχεῖνα μόνα τὰ κακὰ τοῦ σοῦ στόματος ἀπολαύειν. In ma- 
lum quoque clare habet Aelianus II Ioa. c. 34: Ὥρα z2- 
σιν ἡμῖν τὴν ταχίστην ἀνάγεσδαι, πρὸ τοῦ τινος καὶ ἀπολαῦ- 
σαι κακοῦ πρεσβυτιδίου. — Eft ergo τὸ ἀπολαύειν plane ἀδι- 
. ἄφορον, & in bonum & in malum , fimpliciter notans affici αὖ 
re aliqua , feu id, quod ex re quapiam proveniat , five gra- 
tum, five minus, percipere. Idcirco videntur accuratius lo- 
quentes , maluiffe faepe aliquid addere, unde bonum vel ma- 
lum, quod quis ἀπολαύῃ, intelligeretur. Sic xex»v ἀπολαύειν 
τῆς φλυαρίας, Lucianus: καχου πρεσβυτιδίου ἀπολαῦσαι, 

. Aelianus. Ariftophanes in Pluto v. 256 adiicit ἀγαθόν" ᾿Αγω- 
Boy γὰρ ἀπέλαυσ᾽ οὐδὲν αὐτοῦ πώποτε. Ellipfin amant Graeci 
in ufu τοῦ ἀπολαύειν, ut in plerifque locutionibus. Ubi enim 
ἀπολαύειν τινὸς dicunt, fubauditur τὶ, vel ἀγαθὸν, vel κακόν. 
quae, ut vidimus, aliquando adfunt. Sed nec vel tunc, ubi 
dicunt ἀπολαύειν ὠγαθόν τινος, plena eft oratio; intelligitur 
autem ἀπὸ. unde pendet genitivus; fine quo genitivo vix 
utuntur τῷ ἀπολαύειν. Ac,inquam, fupprimitur: quam 
popa reperio additam apud Noftrum in Mortuor. 
lalogis p. 224 C. ὡς ἂν ἀπὸ τούτων ἀπολαύοιμι. ubi iterum 
7i relinquitur intelligendum. IrNs. Vulgatam retinui, quia 
in Dial. Xanthi & Maris, τραύματα iterum vocat, quae igne 
inufta fuerant : ἀπολαύειν etiam fatius vifum eft ad Aomines 
referri , quam ad /ovez , quia ad eos reliqua pertinebant , & 
vox eo fenfu apud Noftrum non infrequens, uti fupra obfer- 
vatum a me eft ad Nrye. c. 3o. Vide & Arrian. Epic. pag. 
286 A. ἀμήχανον, τὸν συνανωτριβόμενον τῷ ἠσβολημένῳ μὴ 
καὶ αὐτὸν ἀπολαῦσαι τῆς ἀσβολῆς. Virgil. Vl, $93: — non ille 
faces nec fumea taedis Lumina &c. de vero ove. SOLAN. Haec 
quidquid eft interpretum ad contemtores lovis pertinere 
cenfuerunt : diverfus abit folus fere I. Gronovius ad Nigr. $ 
40: rogatque fatis confidenter , cur accipiant in malum , non in 
propriam notionem voluptariamque, atque ipft lovi attribuant ? re- 
fpondebo pro aliis, quia ipfa Luciani mens explanatiffime 
propofita, & ftru&ura verborum huic explicationi palam 
refragatur: quare per me non flabit , quo minus femper fo- 
lus hanc caufam defendat Gronovius. ᾿Απολαύειν verbum 
apud Graecos in utramque partem ambiguum eleganter ufur- 
pari folet & per fe fimpliciter & conftructe. Ariftoph. Av. v. 
1358 , ᾿Απέλαυσα γὰρ ἐλθὼν ἐνθα δ" quod ludendo perinde eft 
pofitum , atque ὠνώμην vel ὀναίμην εἴν" praeclare enimvero me- 
eum agatur. Addunt nonnunquam ἀπολαύειν κακόν 71, τε Qa 

X 4 


THROYES 5 


83 ANNOTATIONES 


ρον, Ifocr. Ξυμμ. p. 175 B. faepius omittunt. At frequentif- 
fime genitivus accedit eitis vel perfonae, vel rei , unde bo- 
num malumve aliquod vel incommodum nobis proficifcitur, 
plerumque ἀπὸ vel ἐκ inteille&o, rarius expreffo. Dionyf. 
Halic. A. R.T, p. 74, v. 16, τοῦτο μόνον ἀπολαύσαντες ἐκ 
τῶν πολλῶν ἐπιμίξεων" ubi mediae fignificationis eft. Plato 
Phaedr. p. 1227 F. ἀλλ᾽ οἷον ἀπ᾽ ἄλλου ὀφθαλμίας ἀπολελαὺ- 
κὼς, qui ab alio oculis laborante vitium contraxit: eleganter 5 0.5 
nef. p. 18 C. qephy n ἀπολελωυκότω τοῦ “χρόνου, quae a vetue 
fate vitium contraxerunt : Euripid. Iph. in T. v. 526, ᾿Απέλαυ- 
σα δή τι κῳ γὼ τῶν κείνης γάμων" nonnihil ad me quoque mali 
ex Helenae nuptiis pervenit. δὶς ἀπολαύειν συμφορος, alienae ca- 
laritatis effe participem , Plutarch. T. IL, pag. 857 A. Apud - 
Platon. de LL. p. 961 D. καὶ πᾶσα οὕτως n πόλις ἀπολαύῃ 
TOV ἀσεβῶν τρόπον τινὰ δικαίως, Serranus vim phrafios Fi- 
cino longe melius expreffit : atque ita impiorum hominum fup- 
[licia in univer(am civitatem quodammodo iufle redundent. Plato- 
ni fine dubio Hefiodeum illud in mente fuit E. καὶ H. v. 240, 
Πόλλακι καὶ ξύμπασα πόλις κωκοῦ ἀνδρὸς ἀπήυρα" ubi ut 
rem ipfam & fenfum reGe, fic naturam locutionis fecus in- 
tellexit eruditiff. Graevius. Ariftor. Polit. V, p. 135, v. 5, 
di τῶν γνωρίμων στάσεις συνωπολαύειν ποιοῦσι καὶ τὴν ὅλην 
“πόλιν, nobilium feditiones contagione quadam totam civitatem cor- 
ripiurt: parum diftat, quod legimus in Mich. Apoftolii €. 
XV, n. 78, ἐμέλλε συναπολαύσειν τῷ Llapqino TOV κακῶν" ἡ 
quod, nifi fallor, ex vetuftis Scholiis excerptum ad Ariftoph.- 
Plut. v. 174. Maxim. Tyr. D. II, pag. 24, fi quis, inquit , 
cum homine μαρίλης ἐμπεπλησμένῳ colluGtetur, eum macu- 
lari neceffe eft , οὕτω καὶ ὅστις ἀδίκῳ ἀνδρὶ συμπλέχεσϑαε 
καὶ συγκυλινδ εἴσσαι ἀξιοῖ, ἀνάγκη τοῦτον συνωπολοιύειν καὶ 
τοῦ κακοῦ, καὶ συναναπίμπλασδπαι τῆς μαρίλης" ibi ijunCtum 
à Luciano verbuimm itidem apparet, fimiliter atque in Amar, 
Plutarchi p. 765 B. ἔνιοι φίλων καὶ οἰκείων σβεννύναι πειρωμέ- 
yoy βίᾳ. καὶ ἀλόγως τὸ πάθος, οὐδὲν ἀπέλαυσαν αὐτοῦ "y pile 
στὸν, ἀλλ᾽ ἢ καπνοῦ καὶ ταραχῆς ἐνέπλησαν ξαυτούς. Vide 
Suid. in ᾿Δαπολαύειν" Ifocratis, quem profert, locus, quam- 
quam verba parumper varient, is idem eft, qui. fupra fuit 
ἃ me iudicatus. Quemadmodum autem hac in parte fruftra 
fuit Gronovius , ira iure optimo G. Cuperi (hunc enim de- 
fipnat) coniecturam repellit, qui Obf. IIL, c. 2, cum elegan- 
tiam opportuniffimae vocis τραῦμα nullus affequeretur, le- 
gebat καύματος" huic loco, verba funt Cuperi,-7à τραῦμα 


VE E 


IN TIMONEM. 329 


- minus videtur convenire , cum ἀσβύλου feu fuligints fiat mentio: 
—— quare lego καύμιωτος, id efl , aduftione ; quomodo fulmen & ful- 
— gur adurere , uflulare dicuntur: ita ante dixit φλόγα xepauvov, 
— Haec pluma leviora: melius eft, ut Lucianum audiamus in 
— Iove Conf. $ 15, οὐδὲ γὰρ τὸν κεραυνὸν αὐτὸν φαίην ἂν αἴ- 
᾿ χιόν μοι "yevéa Saa τοῦ τραύματος. Perquam appofite Euripi- 
- des: Πολλοὺς δὲ βροντῆς τραῦμ᾽ ἄναιμον ὥλεσε" itum verfum 
᾿ς 'Theon Smyrnaeus περὶ Movcixils C. 2. p. 75, cum poneret , 
. nihil aliud praemittit , quam os τις ἔφη" pro beneficio patefa- 
— &i au&oris veram le&ionem in folutum accipiat Plutarch. 
— Symp. IV, p. 666 C. apud quem perverfe fcribitur , zrvev- 
- μα ἀναιμον" quamquam Latinis ufitatum afflari. fulmine , at 
- Graecis, ut puto, plane eft infolens σπνεύμα βροντῆς deinde , 
. quod rem extra controverfiam ponit, optime cohaeret zyei- 
τ μὸν cum τραῦμα, prorfus ineleganter cum πνεῦμα. Obferva- 
- tionem eximiam mecum vir & amicus, dum fuit , fummus 
ΟΠ. Kufterus communicavit. Denique Lucretius VI, 419, 
' ubi, dum Iovi fulminis miffionem ereptum it, multa repe- 
- ries, quae cum Luciano comparari poflunt: Cur {μὲς Det 
- imaginibus violento volnere honorem? Quid porro congruen- 
tius, quam ut fulmina vulnus faciant , quandoquidem :cZz 
dicuntur & βέλη" faepe Lucretius eo, quem dixi, loco: — 
᾿ patris, cur telum perpetuintur Obtundi — teli determinet ictum. He- 
- rodot. IV, 79, εἰς ταύτην δεὺς ἐνέσκυψε βέλος" VIL, c. 10, 
f ς, εἰς οἰκήμωτω τὰ μέγιστω SCC. τὰ τοιαῦτω ἀποσκήπτει τὼ 
βέλεα: cuius apud multos praeter Lucretium imitationem lo- 
ci invenire licet. Sophocl. Trach. v. 1103, ἔνσεισον, ὦ ναξ, 
ἐγκατάσκηνον βέλος, ἸΤάτερ, xepzuyoy notavit ad eum lo- 
cum H. Stephanus. HEMsr. 

ead, l. 11. ᾿Απίθανος ὧν) Olim arridebat , o πάνυ To! ἀπι- 
ϑάνως, ὡς πρὸς οὕτω «4. nunc nihil muto. Plutarch. T. II, p. 
$95 A. ἐξενηνοχ évaa πιθανὸν ὄντα τὴν πρᾶξιν ὑπὸ δέους. Ar- 
rian. A. A. IL, c. 12, εἴτε πιθανὸς δοκεῖ τοῖς ξυγγρώψωσιν 
᾿Αλέξανδρος, ὡς καὶ ταῦτοι ἂν πράξας &c. Porphyr. de A. 
N. pag. 250, ὅτι δὲ πλάσσων ἄντρον ἀπίθεινος iv Homerus. 
' Plutarch. T. I, p. 91 E. T. lE, p. 291 A. ὥστε μὴ παντε- 
λῶς ἀπιθάνους εἶναι τοὺς λέγοντας. Aefchines fub initium 
"orationis περὶ Παρώπρ. κατηγόρηκε δωροδοκίος, ἀπίθανος ὧν 
πρὸς τὴν ὑποψίαν ταύτην. Haec oftendunt , quomodo cum 
"perfonis vox ifta coniungatur. Salmonei nefcio quam bene 
Nofter meminerit in hac fcena: in eo certe fui contemtus 
luppiter exemplum ftatuerat fatis grave; qualia fi adveríus 


, 


4390 ANNOTATIONES 


alios fceleribus ac flagitiis infignes edidiífet plura, non erat 
profe&o, cur tantopere Timon inertiam vetuli lovis incuía- 
ret. De Salmoneo verfus funt Manilii V, 91 , poft multipli- 
cem hominum eruditiffimorum curam nondum, ut mihi qui- 
dem videtur, perfanati: quid molitus fit vir primarius I. Fr. 
Gronovius Obf. ΠῚ, 15, non me fugit; hunc tamen in mo- 
dum fi conftituantur, propius ad priícam poetae manum ac- 
cedi poffe cenfeo: Hinc mihi Salmoneus (qui coelum imitatus in 
orbe , Pontibus impofitis (nifi malis, Pontibus ac pofitis ) miffif- 
que per aera quadrigis Expreffiffe fonum mundi fibi vifus, δ᾽ ipfum 
"Admovi[fe Iovem terris de fulmine finxit: Senfit at immen[os ignes ; 
fuper ipfe fecutus Morte lovem didicit) generatus poffit haberi, Sen- 
fum, quo erat admirando ingenii acumine, pervidit I. Sca- 
liger: de fulmine capiendum eft ea fere poteftate , quam Sal- 
mafius explicuit ad Tertullian. Pall. p. 159, etiam ipfum fe 
Iovem terris admoviffe finxit, quod ad fulmen attinet , ia- 
€&o fulmine: Euripid. apud Dicaearch. B. E. p. 22, — ὅστ᾽ 
ἐπ᾿ ᾿Αλφειοῦ pouis Θεοῦ μανεὶς ἔῤῥιψε Ξωαλμωνεὺς φλόγα" plu- 
ra, quae ad firmandam coniecturam valent, perífequi non 
vacat. Ceterum Salmoneum & Tantalum pro hominibus 
impiis & Deos oppugnantibus pofuit Heraclit. Alleg. Hom. 
p. 409. Vid. Maxim. Tyr. D. XXXVI, & Hadr. Iunii Ada- 
gia in Salmoneus alter , ubi quod ex Eunapio profert, legi- 
tur apud Suidam in Εὐτρύπιος ὃς Χρῆμα. HEMST. 

ead. l. 13. Πῶς γὰρ) Omnino legendum πῶς γὰρ οὐ; quod 
Graecis frequens. V. Eurip. Rhet. p. 472 C. SorAx. Inter- 
pretes ita verterunt, ac fi legiffent, quod volebat do&tiff. So- 
lanus, πῶς γὰρ οὐ; eum in modum fane legendum foret , 
fi tali ratione fententiam expleres: πῶς γὰρ οὐκ ἀντιβρόντή- 
σειέ σοι ὃ ΞΣΞαλμωνεύς y quidni enim Salmoneus adverfum te fulmi- 
za lacularetur? vel, quid enim objlet , quo minus tuum fulmen 
Salinoneus aemuletur, (nam utramque explicationem recipit 
ἀντιβροντῷν, ut alio loco dicam) ui tu, velut perducta mandra- 
gorae potione altum [lertis ? N erum nihil moveri debet, intelli- 
gendumque , fi ad fuperiora velis conneGere, πῶς γὰρ qo- 
βηθείη ἂν τῶν ἐπιορκεῖν τις ἐπιχειρούντων τὴν τοῦ κεραυνοῦ 
φλόγα: fin ad proxima, πῶς γὰρ ἀπίθανος ἂν εἴη ὃ Ξαλμω- 
γεύς" utrumvis ad fententiam. Luciani aeque commodum. 
πῶς γὰρ οὐ, addita negatione , ut Grammatici loquuntur , 
χκαταφατιχόν ἐστιν, aut, κατάφεσιν δηλοῖ" cOntra πῶς γὰρ, 
ἀποφατικόν. Lucian. ᾽Ἄλεχτρ. ὃ 14, οὗτος ζῶν μὲν οὐδὲ ὅβο- 
λον ἔδοκς τῷ Σίμωνι" πῶς γάρ; ὃς οὐδὲ αὐτὸς ἥπτετο τῶν 


IN TIMONEM. 311 


^ 
ρημάἄτων' hic, dum vivebat, ne obolum quidem dedit Simoni : 
. neutiquam fane, ut qui ne ipfe quidem divitias fuas attingeret. Lyf. 
p- 94» V. 17. πώς γὰρ ἂν, ὕστις δίς. p. 178, v. 51, πῶς 
γὰρ; οἷς οὐδὲ ταὐτὰ &c. l(aeus p. 72. V. 11 , πῶς γάρ; οὗ 
μὲν γὰρ ὀνομάζονται συγγενεῖς. Gorg. pro Palam. p. 189, v. 
45. nam fub initium eius orationis p. 187, v. 52, H. Stepha. 
ΤῸ affentior pro πῶς γὰρ. ὕὅσγε σώζει πατρίδα &c. repo- 
nendi πῶς γὰρ οὐ; ὅσγε σώζει. Alciphr. I, p. 92, πῶς γὰρ 
3 σόθεν ; ibi vide Steph. Berglerum. Athen. VI, p. 265 E. 
“τῶς γάρ; ὅπότε &c. In his, minimis quidem , fed ad nati- 
vam Graeci fermonis indolem permagni fane momenti, mi- 
rum eft, quam faepe fuerit offenfum. HEMsT. — 
ibid. Ὑπὸ μανδρ. καθ.) Sub mandragora dormis: qua etiam 
epota fomniculofi funt homines. Demofth. Phil. A. ἀλλ᾽ 
οὐδὲ ἀνεγερθήναι δύναμεθα, ἀλλὼ μανδραγ ὀρῶν πεπωχόσι. ἤ 
σι φάρμακον ἄλλο τοιοῦτον , ἐοίκαμεν ἀνθρώποις. BROD. De 
- hoc Proverb. paroemiogr. de Mandragora, Dioícorid. He- 
- fych. Bounr. Ub: tu perinde ac fub mandragora. flertis. Ita 
vertit Erafmus, bene rcu duta vuleatam lectionem ; male 
- fecundum rationem. Henr. Stephanus in v. Μανδρογόρεοις vi- 
detur legiffe ὑσὺ μων δρουγύρου, non multo melius. Faceta fa- 
tis eft fententia verfionis Eraími , qui mandragoram herbam 
Ja&ucae non abfimilem, ut ex Theophrafto & Plinio patet, 
in arborem , umbram dormientibus facientem , transformat. 
Certe non ita fcripfit, non ita intellexit Lucianus. Lege meo 
periculo ἀπὸ μανδιρογόρου, 1d eft, pofl mandragoram fumtam , 
vel, pof! mandragorae potionem. Sic & ad eundem feníum infra 
in Demofth. Encom. οἷον ἐκ μανδραγ 6pou καθεύδοντας, id eft, 
a mandragorae potu vel efu. Sic etiam loquuntur medicorum 
filii , ἀπὸ πλησμονῆς, ἀπὸ φαρμάκου, id eft, flatim pofl reple- 
tionem , (latim poft pharmaci potionem. Mandragoram vero effe 
ναρκωτικὸν φάρμακον, & fomnum inducere, notum eft vulgo. 
PALM. Viderit Palmerius in Eraímo lapfum; fed an non ma- 
iore ignorantia ipfe corrigit ἀπό An non millies vz* apud 
Lucianum notat caufam efficientem: utque idem fit proríus 
voculae £76? Vertit fane Eraímus fub mandragora: an ideo 
ille adfpiciendus erat transformator herbae in arborem, quae 
dormientibus umbram faceret? Sed opinor fcribebat nobilis 
ille Gallus haec, cum comes Luciani venit ad ᾿Αλεκτρύονος ἷε- 
ρὸν, viditque illic ὕλην ἀνεστηκυίαν, is δένδρα ἣν μήκωνες ὑψη- 
Aud καὶ μανδρωγύραι πη libro 1 Verae hiftor. & tam vere nunc 
in Era(mo fic divinando coniicit , ac illi , qui vaticinari fole- 


3: ANNOTATIONES 


bant tenentes os animalis, quod alligari debebat ad radicem 
-mandragorae , in qua fimilitudinem fomniabant corporis hu- 
mani. Sic igitur & cum fub corona vendi aliquem dicet, cre- 
detur interprere Palmerio ex coetu militum circumftante vel. 
ferto facere arborem; & fpeciofius cum veles dicitur fub vi- 
tem fumicere haftas, flare cenfebitur in vinea. locofa homi- 
num ingenia! an Erafmo unquam exciderit illud ὑπνωτικὸν 
ὃ μανδραγόρας ὃ Lenius fodes. GRON. Iam diu hoc in loco in- 
tricata quaedam , ut putabant, difficulras eruditos advertit z 
quidquid in Luciano , ubi mandragorae fiat mentio , ftudio- 
fe collectum ab H. Stephano Sched. VI, cap. 6. operae pre- 
tium eft eius verba proferri. Poftquam hunc ipfum pofuiffet 
locum, & alterum ex Demofth. Encom. $ 36, ἀλλ᾽ ἀνίστη- 
σι μὲν ἄκοντας οἷον ἐκ μανδραγόρου καθεύδοντας τοὺς eUToU. 
πολίτας, ἴα pergit: Quid? an aliud uno quam altero. in loco fi- 
gnificare voluiffe Lucianum dicemus ? Haud crediderim : fed quem- 
admodum dicuntur hic καθεύδειν ἐκ μανδροωγόρου illi , quos De- 
mof[ihenes μμωνδρω γόραν πεπωκότοις dicit , idem & de illis , quo- 
rum illie fit mentio , e[Je intelligendum. Sed quomodo ὑπὸ psuyd pa- 
eyópet in dandi cafu leyendo intelligi illud poterit? Ego: vel retinens 
μανδρωγύρω non fub[cribam t literae e. , ut talis fit genitivus, qua- 
lis Πυθαγόρα" vel in. herd puryópou mutabo , ut in po[leriore loco: 
ἐκ μανδρουγόρου habemus. Sive autem hoc {ἔνε illo modo genitivus 
feribatur , dixerim ὑπὸ uauvd paryópov. fonare prae mandragora , 
pro €o quod efl , prae nimio mandragorae potu : ficut dicitur ὑ- 
“πὸ οἴνου & ὑπὸ μέθης. Denique nullo modo interpretationem illam 
admiferim, fub mandragora dormis. Mirum efl autem , apud 
Erafmum eo ipfo in loco, ubi male hunc locum interpretatur, (eius - 
enim illa e(l interpretatio) & tanquam Iclionem illam vulgarem fe- 
quens ὑπὸ ead perry ὅρῳ, tamen re£fe (meo quidem iudicio) legi ὑπὸ 
pv pas*yópov, Haec enim leclio cum in aliis editionibus ex[lat, tum 
vero in duabus Frobenianis anni $33 & 1540. Illas eafdem edi- 
tiones fecutus etiam Leo Allat. ad Euftath. Hexaém. pag. 57. 
Stephani obfervata P2lmerium fugerunt, quando Erafmi ver- 
fionem tam falfe irridet, ipfe propterea viciffim a I. Grono- 
vioirrifus: cuius equidem rationes Era(mum defendentis me 
non capere , lubens profiteor: hoc faltem re&e, quod ὑπὸ 
mutari vetet in ἀστό" quamquam enim nihil alienum dixerit 
Palmerius , (eft fane is ufus, quem vult, voculae ἀπὸ non 
apud Graecos tantum , fed & apud Latinorum Medicos in z 
vel ab perquam receptus, ut I. Rhodii Lexicon Scribonia- 
num oftendit) minime tamen ifto auxilio indigemus: plane 


^ 
- autem ipfi non concedendum, quod in Demofth. Encom. fi 
militer ἐκ μανδιραγ ópo accipiat. Miror Fabrum, qui dederit, 
-— veluti füb mandragoris recubans , quafi non arborem quidem 
- mandragoram cogitaílet, fed Iovem mandragorae foliis, ut 
rofarum delicatuli folebant, conte£tum, quorum vim fomni- 
- ficam intimis penitus medullis hauterit. Neque admodum pro. 
bo Stephani prae mandragora , vel, prae nimio mandragorae po- 
tu: re&tius vim locutionis perfpexit I. Tolliusin Notulis Ron- 
delii Expofitioni Vet. Signi fubie&tis p. 294, a cuius fenten- 
tia non difcrepat I. Gronovius. Sane καθεύδειν ὑπὸ uzvdpa- 
ópov non aliter dicitur , ac frequentiffimum illud , ἀποθανεῖν 
ὑπό τινος. Eam ob caufam fieri omnino non poteft, quin fe- 
- cundum caíum praeponamus. Stephani ὑπὸ μανδραγόρα, 
demto ε. Flotentina liquido praefert: id fequentes editores 
videntur immutaffe pro fuo quifque captu , hic in μανδραγό- 
- £2, quod iam in utraque Veneta & Aldina prima reperitur , 
alius in μανδρωαγόρου" neque diffiteor, eam efíe formam lon- 
ge ufitatiffiumam, íic ut alterius exemplum adhuc mihi in 
promtu fit nullum: non tamen idcirco ípernenda videbatur 
- principis editionis au&oritas , praefertim cum & Stephanus , 
haud parvum in boc literarum genere momentum , accede- 
ret, & analogia formandi par in multis aliis nequaquam re- 
fragaretur. De mandragorae virtute foporifera complures: 
-. Seren. Samon. JVec non mandragorae guftu fopor additur altus : 
ibi vide Rob. Keuchen. p. 282, & Seberum ad Poll. V, 152, 
- n. 75. Xenoph. Symp. pag. 512, v..28, 0 οἶνος ἀρδων τὰς 
vy &s, τὰς μὲν λύπας, ὥσπερ 0 μανϑρα γόρες τοὺς ἀνθρώπους. 
 χοιμίζεε" ἀνθρώπους fervant Athenaeus & Stobenfis: Artemi- 
-. dorus I, c. 68 , ἀνδρὸς, vel, ut Tollius etiam pofuit, ἀνδρώς" 
. pro quo Cornarium animadvertimus in verfione longe aliud 
expreffife , nimirum ἀνίας να] ὀδύνας. HzMsr. 
ead. l. τς. Anis) Haec illuftrat Eraím. Adag. in Sarurniae 
lemac. Proxime fequitur, τὰ «72. ἐκκεκώφωσαι de love, cui 
prae fenio aures obfurduerunt: τρία locutio Platonica, fed 
. paulo diverfa poteftate , quando quis frequenti & molefta 
paene rei commemoratione alium obtundit atque exfurdat : 
-an Lyf. p. 497 E. ἡμῶν γοῦν ἐκκεχκώφωχε τὰ ὦτα 9 καὶ ἐμπέ- 
᾿σπλῆχε Λύσιδος" quae cunr imitaretur Ariftaen. I Ep. 24, p. 
110, fcripfit ἐκκεκώφηχας ἥμων τὰ ὦτα. Nihil intereft, utram 
|. formam ufurpes , ixxecav an ἐκκωφουν" prior in Ariftophan. 
|- Equ. v. 312, ubi proríus difplicet Suidae lectio araxexoon- 
xer, quippe, nifi fallor, linguae Graecae genio contraria: 


» 


534 ANNOTATIONES 


pofteriorem Athenaeus habet V, p. 188 C. πρὺς τὸ zrepifóns 

ετον (τῆς Ἑλένης) ἐκκεχωφωμένοι κάλλος" attoniti. & flupore ca- 
pil, dum celebratiffimam illam Helenae formam fpetlabant. Inge- 
niofiffime Salmafius apud Achill. Tat. ΠῚ, p. 195, reftituit , 
τοσοῦτον ἣ λύπη με τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφωσε, vel, ἐξεκώφησε, 
quod vulgo legitur ἐξεκούφισε. Clem. Alex. Str. V, p. s$1 C. 
ἐκκωφούμενοι πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Adde Stephani Ind. Thef. in 
᾿Ἐκκωφέω. HEMST. 

in Schol. col. 1. l. 2. Ylagaxexivmpéves) Blandiebatur πώς 
paxexivd uveuuévos* fed non valde opus eft hac mutatione. No- 
fler περὶ τοῦ μὴ P. Π. Δ. ὃ $, ὑπόθερμον καὶ πωρακεκινγημένον. 
Vid. Suid. in Θερμὺς ὃς Παράθερμος. HEMST. 

ibid. col. 2. l. 1. Ὑπὸ) Lege ἐπί. HEMST. 

Pag. 73. l. 4. Οὐδέποτε iryes &c.) Ad ea fine dubio re- 
fpexit, quae fabulantur de Lycaoné, filiiíque eius impro- 
biffimis, quos fulmine Iuppiter percuffit , καὶ τὴν ᾿Αρκαδίαν 
συνεχ ὥς ἐκεραύνωσεν, ἕως ἢ "y V παρακαλοῦσα τὸν Ale, τὴν χ εἴς- 
pz. ἐξέτεινε" δὼ φασὶ πρώτως ἐν ᾿Αρκάσιν ἐχεχ εἰρίαν γενέσει" 
Tzetz. ad Lycophr. v. 481. ibi plura, quae ex Apollodori 
Bibl. III, pag. 201, 205, deícripfit. Eorundem etiam fcelera 
impuliffe dicuntur Iovem, ut diluvio Deucalioneo, cuius 
mox meminit Lucianus, genus humanum obrueret. HEMsT. 

ead. l. 6. 'H «iis ) Sic in Dial. Iovis & Cupid. & Seo 
xpig. & Bis accuf. paffim denique. Bounp. 

ead. 1. 7. Καὶ ἡ ἀστρωυπὴ cuve ἐς &c.) Interp. laculorum in 
morem denfiffime ex edito loco devolantium. Barlaeus dicit, alios 
reddere, ἐπὶ morem levis & velitaris pugnae ; additque, vocem 
utrumque fignificare; non tamen affirmat , utro hic fumen- 
dum fit modo. At pofteriore omnino hic intelligerdum vi- 
detur: vult enim Lucianus, fulgur ita praemitti, ante tonitru, 
quemadmodum velitatio praecedit pugnam : atque ita fimi- 
liter infra in Abdicato $ 5, ταῦτ᾽ εἶναι νομίζοντες ἀκροβολισμὸν 
οὐκ εἰς μακρὰν ἐπιπεσουμένου τοῦ κακοῦ. VYTRING. 

ead. ἰ, 8. Κοσκινηδὸν) Cribri inflar frequentes. BROD. Hoc 
apud Suidam exftat ὃς πετρηδὺν, σωρηδὸν apud Hefychium. 
Praeceps autem & abruptus vocum illarum fonitus artifi- 
ciofam quandam rerum , quas exprimunt, imitationem in 
auribus efformant. Intra paucos verfus fimilia Philo Iud. 
iungit in Flacc. p. 978 , gravrevy (au σωρηδὸν πτοεχομίζοντο — 
συνδεδεμένων δορώτων φορμηδὸν —— ἁρμαμάξαι a Tory noy 
ὑπὸ μίαν ὄψιν. Pari modo Apul. Met. IV, p. 146, Eftur ac 
potatur incondite: pulmentis acervatim , panibus aggeratim', po- 


IN TIMONE M. 335 


tulis. agminatim. ingeflis. Acutum illud Fabri de Luciano ve- 
— qs ῥαγδαῖος in oratione profa φορτικῶς dici iudicante non 
— Jaudo: quid probabilius, quam, quod fufpicatus eft Ien- 
fius, haec efle e veteri poéta Tragico defumta? funt fane 
verba Tragica, & grande quiddam íonant: fed praeterea 
horridum aliquid ac paene infulfum in iftis, ποταμὸς 
ἑκάστη σταγὼν. qualia Longinus , ut puto, in caftigato 
Ícriptore nunquam ferret: neque abhorret utique, fi haec 
de ipfo diluvio Deucalioneo a quocunque demum fuiffe 
pofita credamus. Poterant eadem ridicule quidem & per io- 
cum a Comico quopiam videri dicta: eamque in partem 
potiffimum inclinarem , nifi me retineret illud Luciani oop- 
τικῶς, quod quin παρ᾽ ὑπόνοιαν pro ποιητικῶς vel τραγι-- 
κῶς fit pofitum , vix dubitandum videtur. lam mihi cum il- 
lis compara dictum Bafilii Seleuc. Or. I de Noé, & dilu- 
vio facro: ἄνωθεν οὐρανὸς χειμάβῥους ἠκόντιζε &c. hoc fci- 
- licet vel Lucianus vel Longinus probare potuiffent. non lu- 
bet aia proferre plura , ubi in hac ipfa re boni Patres, ni- 
mis faepe in tumorem orationis indecorum proni, para- 
tragoediant. lure merito Photius in Eunapio reprehendit 
“ποταμῶδες δάκρυον, quodin dithyrambo vix, ac ne vix qui- 
dem , condones , p. 100, ubi rectiffimam, qua erat optima 
iudicandi facultate, de fcriptoris huius ftülo fert fenten- 
tiam. HEMsr. 

ead. l. το. Ὕετοί τε pa'ydaior) In his verbis Faber delet τε. 
nec certe ad fenfum requiritur, cum praecedat καί; debui(- 
fet etiam poft ῥαγδαῖοι effe collocatum. Sed fufpicor, haec 
verba ex antiquo aliquo Tragico effe defumta , & quam- 
vis fuperfluum , maluiffe Noftrum retinere illud τε, & certe 
fi adit , verba grandius fonant; ac propter eandem caufam 
exiftimo, idem illud 7e ita initio orationis pofitum, ac legi- 
mus ftatim cum principio opufculi de Aftrologia , 'Auoí τε 
οὐρανοῦ, ἀμφί T€ ἀστέρων i γραφή. Ceterum ῥωγδαίοι ὑετοὶ 
iterum leguntur apud Noftrum Philop. $ 24. IENs. Cuius 
haec verba fint , nefcio. Certe Tragici effe, non obícure in- 
. nuit. SOLAN. 

ead. l. 1. Ἐν ἀκαρεῖ χρόνου) Temporis momento. BROD. Ita 
Nofter faepe $ 23. ad Atticorum elegantiam magis conve- 
nit ἐν ἀκαρεῖ χρόνω. quod Ariftophanes habet in Plut. v. 244. 
ibi vide Ez. Spanhemium. Ἐν Zxapei χρόνου Ariftid. Quin» 
&il. de Muf. HI, p. 162. HEMsT. 

ibid. Navaryla, ἐπὶ τοῦ Δευκαλίωνος) Vid, vp. c. 12, ubi fufe 


36 ANNOTATIONES 


defcribit inundationem fub Deucalione fa&am. Vonsr. Mi- 

'rifice haec illuftrant Marmor Arondelianum , & viciffim in- 
de lucem capit Lucianus, BAZIAETONTOZ AOHNON KP, .. 
OTASOT KATAKAYZMOZ ἘΠῚ AEYKAAIONOZ ΕΓΕΝΕΤΟ 
ΚΑΙ AETKAAION ΤΟΥΣ OMBPOYZ EPYTTEN ETATKOPEIAZ 
ΕΙΣ AOHNAZ ΠΡΟ... ONKAITOTAIO.. YO... AA... MTOT- 
TOIP..'ONIA. ..... O.. TAZOTHPIA EOYXEN. Ubi fic fup- 
plet Palmerius: πρότερον καὶ ToU διὸς πανομένου δὲ ξαυτοῦ 
τὸ ἱρὸν ᾿Απόλλωνι! δομήσατο καὶ τὰ σωτ. Ubi miror , illum 
Aia πανυόμενον in chronico & fermone pedeftri poni pro 
ὄμβρων παυομένγων. Primo ipfa rei ratio non patitur. Quid 
enim? cum ipfe effet Athenis, cur Δία παυόμενον exfpectare 
debuit? & eo ceffante demum aedificavit templum? Deinde 
non Graecus fermo admittit , nec ante dixit ζεὺς ἐγένετο, 
fed κατωκλυσμός" adeo licet dicatur luppiter pro imbre, rion 
poterit hic bono feníu dici pro cataclyfmo : nec cataclyf- 
mus ceffavit ceffante pluvia. Sed nec per pluviam contigif- 
fe cataclyímum , au&tor ante fuppofuit. Et quod ad ΠΡΟ- 
TEPON poteft ea fuppletio ferri, licet ipfe videns, Seldenum, 
cum id ponit charactere communi, facere fex pua&a, con- 
iecerim IIPOEKPANAON. dein fuppleo ΚΑῚ TOY AIOX TON- . 
ΤΟΣ ΚΑΙ OATMIHOY TO IPON IAPYTZATO ΚΑΙ TA. De 
templo Iovis Olympii erecto ab Deucalione teíiatur clare 
Paufanias in Atticis p. 52. GRON. 

ead. 1. 13. Κιβώτιον) Deucalionis naviculam. BROD. - 

ead. l. 14. Τῷ Avxegei) Lycori oppido prope Delphos, 
quod etiam ZLycoria dicitur. Bnop. Ad Parnaffum appu- 
híle alii tradunt. V. Apollod. 1, p. 10 B. C. SorAN. 

ilid. Ζώπυρον) Recte obfervat ''homas Magifter , dictum 
hoc a Platone effe defumtum ; quem vide de Lege. lll ab 
initio fere, ed. Lugd. p. 585 C. D. ἐν xopugais που σμικρὰ, 
ζώπυρα ToU τῶν ἀνθρώπων γένους διασεσωσμένει. Sic paflim 
Origenes c. Celf. locutus. Vide p. 194, 216. SOLAN. Plato- 
nem imitatus etiam Dionyf. Halic. A. R. p. 56 , v. 39 , pup; 
eru, διωσώζουσαι ζώπυρα ou Πελαάσγικοῦυ γένους. p. 35, V. 
34 » ζώπυρα ἄττα περιλειπύμενοι TOU παλαιοῦ γένους" plures 
alii ; ne de Patribus ecclefiae dicam , qui faepius in Noacho, 
ad cuius familiam ar&tis oppido limitibus inclufam tota fpes 
generis humani redierat, hanc locutionem ponunt. Tu vide 
I. Fr. Gronovium Obf. IV, p. 42. HEMsrT. 

in Schol. col. X. 1. 1. ἘΠ΄ ποτ᾽ ἄλλοτε) Per haec Scholiaftes, 
quifquis ille eft, nequitlimam aetatis fuae coaditionem per- 


ra IN TIMONEM ἡ. $5 


5 
fingit, cuius gravia deli&a nunc non minus atque olim 
"dratum lovem & fulmina vibrantem depofcant. Mox éxZem 
σιληγὴ funt 6 κεραυνὸς, n aiyls, i βροντὴ, ἣ ἀστραπὴ &c. qui- 
"bus ítatim i ἔκβωσις ἐπιφέρεται, ἐνεργὺς ἣν, ἐπεσείετο, &uTA- 
γεῖτο, "rponxoyritero &c. Quam hic πληγὴν, icum orationis 
. dixit Quinctilianus. HEMsr. 
—.— Pag. 74. l. 1. Κακίας μείζονος) Deteriores enim poftea 
abierunt homines, quam prius fuiffent. BRop. 
^. ead. l. 2. Τἀπίχειραι.) Solent haud raro, quemadmodum 
1635, per illufionem ponere: vid. Suid. in Trí εἰρα" quod 
4n Aeíchylo legitur P. V. v. 28, Τοιοιύτ᾽ ἀπύυρω τοῦ φιλαν- 
| Spovrov τρόπου, vetuftior Scholiaftes non ineleganter expo- 
|-nit, τὰ τῆς φιλανθρωπίας ἐπίχειρα τοιαῦτέ, σοι ἐγένετο ex 
| Ἰρίο Tragico v. 519. Philo Iud. de Somn. p. 1119 D. ταῦτ᾽ 
|-£e7) τῆς ἀκαίρου παῤῥησίας τὰ ἐπίχειρα" prave legitur ἐπί, 
| Diodor. XIII, p. 587 B. οἱ μὲν γὰρ ἐξαπατηθέντες ἐπίχ εἰρα 
[5 ils ἀνοίας (non &yvoías) ἔλαβον. Praeclarum eft illud Euripi- 
1 αἷς apud Clem. Str. IV, p. 496 B. Solz rerum humanarum vir- 
| tus οὐκ ἐκ ϑυρωαίων τἀπίχειρω λαμβάνει, Αὐτὴ δ᾽ ἑαυτὴν ἄθλα 
| χῶν πόνων ἔχει. Poll. ΠῚ, 145, & iungetm. ἨΈΜΞΥ. 
ΠΤ «μά. 1. 4. Εἰ μή τις ἄρα παρέῤγον &c.) Quafi defungendi 
cauía , νόμου, ὑσίας, ἀφοσιώσεως “χάριν, ut monuit Def. He- 
| rald. Anim. in Salmaf. Obf. ad 1. A. & R. V. c. 4, $ 3. Ea- 
E : sce ko: 
| dem Noftri verba de Sacrif. $ 11. Simulatam illam in obeun- 
|-dis facris ὃς hiftrionicam religionem acriter infectatur Plato 
de Rep. II, & pluribus in locis. Pythagorei vetabant τὰ 
| ϑεῖα ἐν παρέργῳ TilscSai. HEMST. 
' ead. 1. 6. Κρόνον) Prov.i:e. ἀνόητον xul μωρὸν, λῆρσν, ἀναί- 
le3rzor. VORST. : 
Τ ead. 4. 7. ᾿Εὼ λέγειν, ὁποσάχὶ)ις &c.) Ex fententia Gisb. Cu- 
| peri Obt. HI, p. 298, As verbis fine dubio Lucianus ad Dio- 
Tfi five patris five filii hiftoriam refpicit, teneturque adeo 
|'eodem errore , f; is error efl, cuius Ciceronem accufavit P. 
| Vi&orius V. L. XXI, c. το. Ego de Dionyfio utrovis ne 
ogitaffe quidem Lucianum , cum itte fcriberet, credo. Haec 
|a Noftro paululum, ut fceaae ferviret, in maius aua: 
- tamen dubitet , quin Eleorum templa facrilegas manus 
aliquando fuerint experta? quamquam , fi facinoris auctor 
| fuiffet deprehenfus , graviflimis tormentis excarnificaretur : 
| vide Plutarchi Quaeit. Graec. p. 5o» B. ubi proverbii ori- 
| ginem explicat Ξαμβίκου d'ewovepo, τάσχ ew. De fanis Deo- 
|rum /acriegis violationibus appetitis , ipfifque Diis vadentibus 
f Lucan. Vol. 1. * 


38 ANNOTATIONES 


in antra praedonum, fimilia non pauca facete pernumerat Ar 
nob. Vl, p. 207, 208 &c. HEMsr. 

ead. 1. 8. Τὸν γεὼν) V. Iuftin, XXI, 5, δὲ XXXIX, 2: 
Plut. V. 839 C. ed. St. Soraw. 

ead. l. 9. ᾿Ὀλυμπιάσιν) Eo accentu plerumque fcribitur; 
Κεχρημένος πρότερον ᾿ολυμπιάσιν Ariftot. Rhet. II, p. 106. 
δρόμον ἀγωνίσασδπαι ᾿Ολυμπιάσιν Demetr. περὶ Ἕρμ. $ 191. 
ποῦ γενομένου ἀγῶνος Ὀλυμπιάσι Apollon. de Synt. HII, p. 
249. Apud Demofthenem autem adverfus Theocr. p. 659 D. 
Ὀλυμπιώσι νικήσας παῖδας στάδιον confideranda eft opti- 
mi Codicis Auguftani le&tio , ᾿Ολύμπσια νικήσας. Quamquam 
vulgarem lectionem tueatur Ifocrat. de Big. p. 351 C. Ὀλυμα 
σπιάσιν ἐνίκησε, & 557 B. pro vetuftiffims tamen membra- 
nis facit Antipater Anth. I, c. 1, Ep. 5: — ἄνδρας ἡνίκα 
Πυγμὸὴν ἐνίκα Νικοφῶν ᾿Ολύμπια" & Simonides Ep. 8, & Lu- 
cianus infra $ $5. Verum in Ariftophanis Lyf. v. 1135, 
᾿Ὀλυμπιᾶσιν, ἐν Πύλαις, Πυθοῖ" ubi fane verfus ratio. pro- 
duci fyllabam iftam poftulat: contra in Vefp. v. 1575, 
Ὀλυμπιώσι γὰρ ἡνίκ᾽ ἐθεώρουν ἔγὼ, ad metrum perinde eft , 
pro brevi habeas, an longa: fed Scholiaftes plane praecipit 
᾿Ολυμπίασι,, fecus atque hoc in loco plurimiíque aliis edi- 
tur: fic enim ille, νῦν προπαροξύνεται" λέγεται γὰρ περὶ Tó- 
σπου" rationem affert , tum rpcezepiczac3«i , quando Olym- 
piades fignificantur: γίνεται γὰρ τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ ᾿᾽Ολυμπίας 
(voluit , credo, ᾿Ὀλυμπία, nifi fecundum cafum oftendendae 
formationis ergo ponat) τὸ δὲ ἀπὸ rov ᾿Ολυμπιὰς, Ὀλυμπιᾶ- 
σι. Sequitur aliud ex Grammatico nefcio quo excerptum , 
quod, ut in iftis Scholiis faepenumero fit, huc addiderunt : 
xal ὅτι τὼ εἰς τ λήγοντα TOV ἐπιῤῥημώτων ζητεῖ τὸν πρῶ- 
σον τοῦ ὀνόματος τόνον" οἷον, Ολυμπιὰς, Ὀλυμπιᾶσι (hoc 
omnino cum inftituto Grammatici pugnat: legendum , 'O- 
λυμπία, ᾿Ολυμπίωσι" nifi malis Ὀλυμπίαθι., quam formam 
annotavit Etymol. p. 25, v. 16, ut proxima fane videntur ἢ 
fuadere) πλὴν τῶν διὰ ToU cÜew ἐκεῖνα γὰρ ἐνήλλαξεν. οἷον, 
ἵππος. ἱππόύθεν' σεσημείωται τὸ οἴκοθεν. Illud ὑππόθεν, ne 
quem alium , quo modo me diu, habeat exercitum, eft Ho- 
meri Od. 8, 515. Veteres itaque tonum retraxerunt in an- 
tepenultimam. Vide porro accuratifüimum Dukerum ad 
Thucydid. VIII, 92. HEMsr. 

ead. 1l. το. ᾿Αναστῆσαι τοὺς κύνας) Nullus hic Barlaei ca- | 
nibus oixcvpois locus eft: vicilaciffimum animal ad templo- ἢ 
rum cuftodiam veteres adhibebant. Aetnae in Vulcani tem. 


IN TIMONEM. 339 


plo canes excubaffe mirifica quadam bonorum improbo- 
rumque dignofcendorum íagacitate praeditos , refert Aelian. 
de Anim. XI, c. 5. Idem alium illum commemorat fane di- 
ligentem , quem, quia, ceteris dormitantibus, Aefculapii 
donariorum expilatorem detexiffet, publico demenfo grati 
Athenienfes remunerarunt , VII , c. 15. Aliquanto plenius 
etiam Plutarch. T. II, p. 969 E. inter alia: ὃ δὲ φρουρὺς 
κύων Ὄνομα Κώππαρος" nam operae quidem erat pretium , 
ad firmandam hiftoriae veritatem, rariílimae beftiae nomen 
memoriae mandari. Philoftratus quoque de V. A. T. ὙΠ], 
€. 30, canes ad valvas templi Di&ynnae in Creta cufto- 
des egiffe narrat. Nolim porro nimis virtutem aeftimari 
Scipionis ex eo, quod Capitohum ingredienti, velut hofpi- 
τί Deorum ipfiuíque Iovis & familiari canes nunquam al- 
latrarent: vide Gell. N. A. VII, 1, de Vir. llluftr. c. 49. 
| Aliud funt φύλακες Ἡφαίστου κύνες Eubuli apud Athen. IIÍ , 
p. 108 B. & alio loco explicandi. Sed quo plura in re (atis 
protrita? HEMsr. 

in Schol. col. τ. l. 2. Τὰ ἐπιχειρήμοτα.) Interpretatio fane 
mala, fi vulgari fignificatione capias: an apud recentiores 
unquam ea poteftate , quae conveniat τοῖς ἐπιχείροις, haec 
vox.fuerit ufurpata, mihi non conflat. HEMsr. 

ibid. 1, s. Τοῦ Ev. M.) Locus exftat Matth. XXVIII, 17, 
Et videntes eum adoraverunt , οἱ δὲ ἐδίστωσαν. Sic habent 
omnes Codd. Attamen Beza voluit emendari οὐδὲ, neque, 
tum propter alias rationes, tum quod, ut ait, rarum fit 
omnino illud οἱ δὲ ifto fignificatu, hoc eft, pro quidam. 
Verum ὃς fic fumitur οἱ c. XXIV, 5, ut ex collato Marco 
apparet , nec adeo rarum eft apud bonos fcriptores: & quae 
mutationis aliae ab eo afferuntur rationes omnes in auras 
abeunt, fi vertamus , quidam vero dubitaverant , uti obferva- 
vit H. Grotius. CLER. Uus eft hoc Scholiaftae loco L. Bos 
Exerc. Phil. ad Matth. HEMsr. 

Pag. 75. l. 1. Τοὺς πλοκάμους περικειρύμενος) Aurei ple- 
| rumque Deorum crines, quique adeo furum cupiditatem 
irritare poterant. Sed vis eft in ifto σερικειρόμενος" hoc enim 
|ignominiofum , δὲ cum magna contumelia coniunctum , ut 
dicemus ad Dial. Mer. VIli. meminit Era(mus in Circumtoz- 
dere comam. Paulum diftat, fic tamen ut cum Luciano com- 
parari poffit, illud Per£i Sat. IL, 25: Zacirco floidam prae- 
bet tibi vellere barbam luppiter? HEMST. 

ead. l. 2. Δεκώπηχιυν κεραυνὸν) Atqui tenadin auctor 

2 


340 ANNOTATIONES | 


eit, Iovem Olympicum dexrra non fu/n:en fcd vi&orlam ee- 
ftafíe , finiftra fceptrum. Menturam autem ftaiuae idem au- 
&or nobis, quia minorem iufta tradi cenfebat, invidit El. - 
J, pag. m. 56s. Hyginus pedes LX fedenti tribuit. Fab. : 
CCXXIIL SoraAx. 

ead. l. s. &aétoyres ἢ Δευκαλίωγες) Orbis terrarum incendia 
Aut cluviones. BROD. 

ead. l. 6. ὙὝπέραντλον) Operae nonnihil huic eft voci im- 
pendendum , tum ut explorati quid de ea conftet , tum ut 
Lucianeae locutionis elegantia , quae fane fugit interpretes, 
iluftretur. " AvzAos, ἄντλον, àyrXi2, quemadmodum Latinis 
fintina, & aqua fordida, five ex mari in naves ingeita, five 
per tenues rimas & iuncturas hiantes fefe infinuans , & ipfe 
locus navis inferior ad carinam, quo confluit haec aquae 
illuvies, foeroremque gravem ὅς moleftum contrahit. Eu-- 
fath. ad Od. M, p. 1728, v. τό, ἄντλον, 6 τόπος ἔνθα ὕδωρ 
συῤῥέει τύτε ἄνωθεν xal τὸ ἐκ τῶν ἁρμονιῶν &c. Etymologum 
emenda: is ἀντλῶ dici monet παρὰ τὸ ἄντλον. hoc autem 
ἐκ τοῦ ἀντλᾷν (immo potius ἀνατλᾷν) xal καρτερεῖν ἐκεῖσε 
qv ὕδωρ τὸ διὼ τῶν ἐσχ ισμένων ὀπῶν εἰσερχ ὑμενον" valgo le- 
gitur ἐσφιγμένων τύπων" prius certum ; de akero non con- 
tendam , fi quis τόπων retineat: fed origo Grammatici ho- 
riinis ingenio plane digna. Aefchyl. VII ad. Theb. v. 802, 
Πόλις δ᾽ ἐν εὐδίᾳ τε, καὶ xAud'uviou ἸΤολλαῖσι πληγαῖς δὲν- 
70V οὐκ ἐδέξωτο" aquam utique marinam, quam fluctus pro- 
cellis agitati in navim involvunt: fignificat reie&tos oppu- 
gnatores ὃς depulfos, quantocunque impetu irruerent, in- 
tra moenia penetrare non potuiffe: fic re&e Scholiaftes pri- 
mus , qui, tametfi haud magni pretii, fecundo tamen longe 
melior. Ambiguum eft, utro modo capi conveniat in Eu- 
ripid. Troad. v. 686, Ὁ δ᾽ ἄντλον εἰργων ναύς. ἣν δ᾽ ὑπερβά- 
λη Πολὺς ταραχ θεὶς “τόντος — vertunt : “4 πὸ vero fentinam 
hauriens : cur fpernas , praefertim accuratius fervata τοῦ eip-] 
s proprietate? undam infultantem a πανὶ arcens: caute ni- 
mirum defle&endo, & fubterfugiendo molem fluctuum im-] 
minentem. Praetermitto diffenfionem veterum in explican 
dis Homeri locis Od. M, 411, O, 478. quem pofteriorem 
protulit Pindari Schol. ad O. 6. 79. Apud Zenob. C. 1. n. 
25, ἐμπόρου “γάρ τινος τὴν ναῦν ἅλων πληρώσαντος, καὶ καθ- 
εὐδοντος, τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι συνέβη καὶ ἐκτῆξαι τοὺξ 
£s, Schottus non optime, ut folet fere vir literas iuvandi 
ftudio praeclarus, fed in vertendis Graecis haud fane parifl 


ψΨΨαΎ 


IN TIMONEM. 341 


follertia , aquam fentina hauriente : at voluit Zenobius , fenti- 
nam , quae per inertiam dormitantis naucleri evacuata non 
fuerit , tantum increviffe, ut irrumpens in ipfam navis al- 
vum fales liquefaceret. In Diogeniano C. II , n. 54, perpe- 
ram, ut arbitror , exftat ἐπαναστάσης, quod oftendit Mich. 
" Apoftol. C. II, n. 59, 4o. Hinc non aémodum eft diflicile 
 defimre, quid fit ὑπέραντλον σκάφος, ναῦς ὑπέραντλος" Dem- 
pe cuius sam tina, vel aqua per fatifcentes rimas illabente, 
vel tumidis flu&ibus defuper infufis, tanta copia exundat, 
ut intra limites contineri amplius neque exhauriri poffit, 
atque adeo periculum inftet praefentiffimum , ne mería na- 
vis intereat ; quod poftremum vel maxime venit animadver- 
tendum in explananda translatae poteftatis ratione. Pauca 
dumtaxat, & velut ad aditum aperiendum, delibabo. Pri- 
mum integrum aliquem Philonis locum, quia corruptus vul- 
- go fertur, apponam , de Somn. p. 1119 E. χειμώνά τις ὁρῶν 
᾿ἀχμάζοντα καὶ βαρὺ πνεῦμα ἐναντίον καὶ λαϊλαπα καταιγίς 
ζουσαν καὶ κυματούμενον πέλαγος, ἐγκομίζεσδαι δέον, ἐξορ- 
μίζεται καὶ ἐξανάγεται" τὶς ἢ κυβερνήτης, ἢ ναύκληρος οὕτώ 
ποτε éusebog sn καὶ παρῴνησεν, 1y&., ὕσων εἶπον κατεισχηψαν- 
τῶν, ἐθελήσας σλεῖν, ὑπέραντλος ἄνωθεν € ἐπιχ υϑείσης τῆς Sa- 
'Aeccis ü ναὺς γενομένη πλωτῆρσιν αὐτοῖς συγ κωτωτοθη" patr- 
tem vidit D. Hoefchelius, male quidem mutans ἐγκομίζε- 
e3e. ἐθελήσας abfolute pofitum rariore ftru&dura, quam- 
quam Philo faepius utatur, turbavit librarios. Idem p. 884 
PD. Hercules μόνος πλήρωμα καὶ ἕρμα ὧν ἐναυβάρει, δέος πα- 
pas y ὼν τοῖς συμπλέουσι, μὴ τὸ σκάφος ὑπέραντλον γένηται" 
ne tanti viri pondere depreíía navis aquas hauriat & {πἢ- 
mergatur: & fane Antimachus in Lyda ideo Herculem ab 
Argonautis expofitum tradiderat διὰ τὸ χαταβαρεῖσσαι τὴν 
᾿Αργὼ ὑπὸ τοῦ ἥρωος, tefte Schol. Apoll. Rhod. ad T, 1289. 
Similem in modum ufurpavit Plutarch. Lucuil. p. 499 E. 
ὁλκάδος πρὸς τὴν δάλασσαν ἤδη βαρείας καὶ ὑπεράντλου γενο- 
μένης" & Dion. Caff. LIL, p. 473 A. elegantiffimo loco, ubi 
Maecenas rem Romanam cum navi procellis iamdudum 
agitata componens Auguftum , quam poteft acerrime , ad- 
hortatur , ut eius gubernacula. capeffat : μήτ᾽ οὖν ᾿χειμαζο- 
μένην ἔτ᾽ αὐτὴν περιΐδης" δρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι. μήτε 
“περὶ ἕρμα, περιῤῥούγήναι ἐάσῃς" qua quidem in comparatione 
mirum eft, ni verfus Alcaei nobiliffimos in mente habuit , 
qui poft D. Heinfii conatus ad Sil. Italic. X, 325, necdum 
funt períanati. Diphilus ufu paululum infoleitiore navicu- 
3 


35 ANNOTATIONES 


larium ipfum, cuius ratis in hoc periculum fit addacta, 
' ὑπέραντλον dixit γενέσσαι" afferam locum ex Athen. VII, 
292 Α. aliquanto minus, quam editur , depravatum: Ναύ- 
κληρος ἀποθύει τὶς εὐθὺς ἀποβαλὼν Τὸν ἱστὸν, ἢ πηδάλιον 
συντρίψας νεὼς, Ἢ φορτί᾽ ἐχρίψας ὑπέραντλος "y ενόμενος" fal- 
latur autem, meo íaltem iudicio, fi quis emollire tentet 
refingendo ὑπεράντλου γενομένης. Non invenufte Heracli- 
tus, vel potius, qui.nomen eius mentitur , Ep. V, ἐὰν δὲ 
φθάσαν ὑπέραντλον γένηται τὸ σῶμα, δύσεται εἰς τὸ εἰμαρ- 
μένον" fín, antequam po[fim mederi, aquae intercutis copia ψμαίξ 
féntina. corpus. fuerit obrutum , mergetur in. deflinatam fati for- 
tcm ; cum quibus omnino conferendus eft Seneca Ep. XXX. 
Suidas exponit , Ὑπέραντλον, πλήρη. additque incerti fcri- 
ptoris verba: οἱ δὲ ὑπέραντλον ποιησάμενοι τὸν πλοῦν, ἀσφα- 
λῶς παρεκομίσπησαν εἰς τὴν νῆσον" en mirificam verfionem , 
illi autem vento pleno navigantes ; vulgatum ego non expe- 
dio , nifi corrigas τὸ πλοῖον, tali fentu: i/i autem , cum na- 
vim ultra modum onera[[cnt , tuto tamen ad infulam appulerunt : 
re&ene coniectarim necne, inventus olim locus oftendet. 
Verum ea ipfa poteftate , quam notavit Suidas , & alia qui- 
dem longe in re vocem adhibuit Themiftius Or. XVIIT, 
p. 221 B. οὔκουν αἱ σιτοθῆκαι μεσταὶ εὐρῶτος καὶ apap vía, 
ἀλλ᾽ ὑπερχειλεῖς καὶ ὑπέραντλοι' quid audio? σιτοθήκας ὕπερ- 
ἄντλους ; equidem valde vereor, ut Themiftius, fi veteres 
illos auétores purae δὲ elimatae dictionis capiamus arbitros, 
duriffimam iis figuram approbet: me fi appellet advoca- 
tum , vadimonium deferere fum paratus: fatis erat audacem 
fuiffe in ὑπερχειλεῖς. Quanto verecundius tralationem in- 
ftituit Euripid. Hippol. v. 767, Xaaer δ᾽ ὑπέραντλος οὖσα, 
Zvj«oop2: gravi preffa ac tantum non merfa calamitate, fic. 
ut nullae refiftendi vires ultra fupperant. Etfi nihil fingu- 
]are doceat, cauía tamen eít, cur Scholiaftae verba fint 
producenda: ἐκ μεταφορᾶς, inquit , τῶν ἐν τῇ vui μηκέτι τῆς 
ἀντλίας ὑπερέχειν δυναμένων" ἀδυνετοῦσα,, φησὶ, πρὸς τὴν 
συμφορὰν, καὶ ὑπερβειρὴ νοσήσασα τὴν ἀγχόνην ἐβουλεύσατο" 
apparet, eos dici μηκέτι τῆς ἀντλίας ὑπερέχειν δυναμένους, 
qui, quando laxis, ut cum Virgilio dicam, laterum compagi- 
bus navis accipit inimicum imbrem rimifque fatifcit, exube- 
rantem fentinam fuperare ὃς vacuefacere nequeunt. Iam mi- 
hi confer Ariftophanem in Pac. v. 17, Οὐ γὰρ ἔθ᾽ οἷος τ᾽ εἰμ᾽ 
ὑπερέχειν τῆς ἀντλίας" hoc fcilicet indicat, ego enim tantum 
offirum fübigendo parare non valeo , quantum ad iflum [caras 


IN TIMONEM. 343 


baeum explendum fit fatis: re&ius , mifi fallor, quam Scho- 
liaftes, cui aliquid alienum eft affutum e Suida , eumque 
fecutus Flor. Chriftianus: fi tu, quod ifti volunt, admit- 
tas, id certe fecundum illam, quam dedi, explicationem 
confiftere neceffe eft. Apud Comicum Suidas exhibet in 
'᾿Αντλία undecunque depromtum , οἷος τ᾽ εἰμὶ περιανέχ ei, 
ipfe tamen fervans vulgarem fcripturam in Ὕ περέχ εἰ, quam 
ego vel propter Euripidae Scholiaftem repudiare nolim. 
Non fecus autem ac Phaedram χαλεπᾷ ὑπέρειντλον eup.- 
φορᾷ. dicere quoque licet συμφορὰν ὑπέραντλον, tam vehe- 
menter ingruentem , ut hominem obruat. Igitur Luciani 
ὑπέραντλος ὕβρις τοῦ βίου tanta eft humanae vitae tamque 
gravis protervia atque iniuflitia, quae cogat eam fubfidere, 
velut occupatam a fentina ratem , fecundumque aliquod di- 
luvium flagitet, nec, nifi fubmerfis hominibus, expiari 
queat: hoc perquam venufte fequitur poft , πόσοι Δευκα- 
λίωνες ἱκανοί: $ 18, quamvis viariata figura: μὴ ὑπέραντλος 
εἰσπεσὼν ἐπικλύσω αὐτόν. Faber iteravit priorum inex/au- 
flam: id tamen in Pollucis interprete merito reprehendebat 
Kuhnius ad I, 92, quem, qua erat Graeci fermonis peri- 
tia, vim vocabuli habuifle perfpe&am non diffiteor. Hefy- 
chius : "YvépayTA« , πολλά" immo fane : fic expone, fi lu- 
bet, ὑπέραντλον ὕβριν, ππολλήν" fed idem agnofce, nihil hoc 
ad fignificandi valere proprietatem. Et huic iam voci fatis 
eft fuperque factum. Ceterum multa funt apud alios hifce 
Luciani prorfus affimilia: tu vide de malitia generis huma- 
ni, quod nullis fe vel exufti orbis vel aquis obruti poenis 
coérceri emendarique patiatur, Iovem ipfum conqueren- 
tem apud Star. Theb. I, 215. addendus eft Lutatius. Iure 
quidem metuebat Ovidius , ne lovem brevi inermem habe- 
remus, fi quandocunque peccant homines , fulmina mit- 
teret. Verum haec talia colligere non lubet. HEMsr. 

ead. l. 8. Τοῖς δεομένοις ἐπικουρήσας) Eadem locutio in 
Kpov. $ 36. τοῖς δεομένοις ἐπαρκῶν Nigr. ὃ 26. Hoc multo fre- 
quentiffimum : I(ocrat. Arch. p. 130 A. Demofth. pro Cor. 
p. 517 B. Eufebius apud Stob. p. 20, v. $1, τοῖς δεομένοις τὰ 
δέοντα ἐπαρχέοιμι. Hiecax p. 106, v. 58. Philoftr. V. A. T. V, 
p. 220, v. 19, de V. S. IL, p. 547, 605, v. 135. Eodem mo- 
do Paulus I ad Timoth. V, 10, 16. Paraphr. Enchirid. $ 57, 
& Mer. Cafaubon. Ufurpari a fcriptoribus Ecclefiaíticis pro 
fümtus , viaticum. fubminiflrare , vel flipem conferre , monuit 
Henr. Valef. ad Eufcb, H. E, VII, 5. ROREM v.851, — 

4 


344 ANNOTATIONES 


ἐπήρκουν τοῖς δεομένοις τῶν φίλων" quem locum nifi cum Lu- 
ciano contuleris, minus habebis elegantiam eius perfpe- 
&am. HEMsT. 
ead. l. 12. Ὕποπτήσσοντες) Advocat Def. Heraldus ad ifta 
Arnobii VIL, p. 221, Tum deinde falutet. acclinis , ancillatum 
fervuli pavibunda trepidatione imitatus , ut ego quidem legen- 
dum exiftimo: quin opportunius etiam advocaflet , quae 
Nigrinus commemorat ὃ 21. HEMsr. 

ead. l. 14. Ὁδῷ —) Euripid. Med. 561: Πένητα φεύγει πᾶς 
τις ἐκποδὼν φίλος. Menander: 'Avdpos κακῶς πράδσοντος 
ἐκποδὼν φίλοι. γν. p. 168. SOLAN. | 

ibid. ΞἘτήλην παλαιοῦ νεκροῦ) Proverb. Idem de Merced. 
Cond. ὃ 38, δὲ alib. BovRp. De columnis fepulcralibus 
intelligendum , & cippis. ANONYM. Ut probet, in fepul- 
cris etiam columnas erigi, haec attulit Fr. Luifin. Par. ΠῚ, 
c. 8. Rufinus Anth. VII, Ep. 146, — ὡς δὲ τάφον, νῦν σα 
“παρερχ ój.e02^ te nimirum vetulam & iam capularem , quae 
cum rugis & deflorefcente forma priftinos amatores ami- 
fifü. HEMsT. Ἶ 

Pag. 76.1.5. Ἑτέραν) ὁδόν. BROD. 

ibid. Δυσάντητον καὶ ἀποτρόπαιον) Valde Luciano fami- 
liaris locutio , ut notatum I. Brodaeo Mifc. IV, c. 1. Theo- 
phyl. Ep. 25, ἵνα ee πάντες ὥσπέρ τι κακὸν δυσάντητον ἀπο- 
φεύξαιντο. Infau[los malique ominis Latini dicunt: Ammian. 
XIV, 6, p. 28, Eruditos δ᾽ fobrios, ut infauflos 6 inutiles vi- 
tant: ubi paene mihi perfuafi legendum efle , infauflos & mu- 
los: eorum enim, qui non integri corporis erant, ut ait 
Seneca, malum omen faciebat occurfus : facile tamen dif- 
fentientem feram. Charifius apud Rutil. Lup. de Fig. Sent. 
IT, p. 11: Zunc omnes conquirebant : illum vitabant , ne ab eo 
viderentur. HEMST. 

ead. ἰ. $. ΞΣωτῆρω καὶ εὐεργέτην) Voces quae iungi foli- 
tae, de quibus ad Heliod. hib. 2. Bounp. 

cad. ἰ. 6. Ὑπὸ τῶν κακῶν) malis oppreffum. BROD. 

ilid. "Egi ταύτην τὴν ἐσχατιὰν Tp) Hoc loco notanda 
eft infignis maximi viri hallucinatio, Erafmi dico , qui τὴν 
ἐσχατιὰν pro ultima defperatione fumfit, & hoc modo ver- 
tit: ad extrema redattus confilia. At nihil aliud eft ἐσχ 272, 
quam praedium rufticum longe ab urbe fitum, forte in fi- 
nibus Atticae. Ideo vertendum erat , ad Aoc ultimum rus red- 
adus. Deus bone, quis ab erroribus homo fe vindicabit , 
quaado tantus vir reliquit etiam errores humanitatis fuae 


IN TIMONE M. 34$ 


indicia. PALM. 'Ecjr ami, παρὼ μὲν τῷ ποιητῇ, Tb ἁπλῶς. 
ἔσχωτον, κατὰ τόπον μέρος, παρὰ δὲ τοῖς ὕστερον, ἐρημίαν 
qi, ἣ λέξις δηλοῖ. Euftath. ad Il. T. Vonsr. 

ead. ἰ, 7. Ἐνωψάμενος διφθέραν) Ariftoph. Nub. v. 72. Ec- 
clef. v. 80, διφθέραν ἐνημμένος. περιβεβλημένος, inquit. Sui- 
das. Myron Prienenfis apud Athen. XIV, p. 657 D. confti- 
ttuiffe Lacedaemonios refert Hilotas κυνῆν τε ἕκοιστον φορεῖν 
καὶ διφθέραν περιβεβλῆσσω!. Alciphr. III, Ep. 70, p. 446, 


| &76iAus ἐμαυτὸν ὥγρικῶς, νώκος ἐνυψόμενος καὶ σμεινύην λω- 


βών" νάκος δὲ διφθέρα hoc quidem ufu non differunt. Philoftr. 
Her. p. 664 , v. 27, διφθέραν τε προσωαρμοσώμενος ( nefcio, 
an praeponi debeat binorum Codicum ἐναρμοσώμενος) καὶ 
σιμινύην φέρων" uterque iungit σμινύην ad opus rufticum fa- 
ciendum , quomodo Lucianus δίκελλαν. ideo Timon $ 7, 
ὑσποδίφθερος" σκώπτει δὲ, οἴμμαι &c. δ. 8 , δικελλίτης καὶ δὲ- 
φθερίως" & & 42, δίκελλαν καὶ φιλτώτην διφθέρων iam novis 
opibus auctus Pani confecrat. Eft autem διφθέρα, μαώτιον 
γεωργικὸν, στερεὸν, πρὸς ὄμβρων μάλιστα ἀποφυγὴν ἱκανὸν, 
ut rece Scholion illud infertum Dioni Or. IV, p. 7o C. 
quod, poft Cafaubonum tamen, animadvertit etiam Kuhn. 
ad Poll. IV, 119, n. 31. Porro de rufticorum διφθέρωις apud 
AtticosIf. Cafaubon. ad Theophr. Char. c. IV, p. 41. HEMsT. 

ead. l. 9. ἸΠροσφιλοσοφῶν) Seberus ad Poll. X, 129, n. roo, 
obfervat pro Luciani phraft magis proprie Phocylidem dixiffe v. 
149 σκάπτειν δικέλλῃ" multum abeft a noftri fcriptoris ele- 
gantia. Ego iam, inquit Timon, procul ab omni hominum, 
quos peflime odi , confortio, cum folitudine atque ifto li- 
gone philofophor, & rationes meas deduco. Qui remotis 
arbitris, quando aperte proloqui non audent , calamitates 


. vel fuas vel aliorum deplorant, eos poétae dicunt quafi 


proverbio αὔραις καὶ ἀνέμοις διαλέγεσσαι" "yn καὶ οὐρανῷ 
λαλεῖν, ut illa nutrix in Euripid. Med. v. 57. quem locum 
facete alio deflexit Philemon in fabula Milite. Nofter , ut 
Timonis fui perfonam tueretur, ligonem & folitudinem 
fubftituit. HEMsT. ; 

eád. ἰ. 12." Ὕπνον) Vide Celfum apud Origenem VI, 329: 
ὃ ϑεὺς ὥσπερ ὃ παρὰ τῷ κωμῳδῷ Ζεὺς ἐκ TOU μακροῦ ὕπνου 
διυπνίσοως &c. SOLAN. 

ead. l. 13. Νήδυμον) Ex Homeri Il. B, 2: Δίω δ᾽ οὐκ ἔχε 
γήδυμος ὕπνος. BROD.. Totus Homericus hic dialogus: in 
60 tamen Ariftophanis multum ineft. DoURD. 

ibid. Ὑπὲρ τὰν ᾿Επηκενίδην) Exafm, in Proverb. Epimeni- 


25 ANNOTATIONES 


dis fomnus. BROD. Varie traditur annorüm , quibus dormiit 
Epimenides, numerus. Alii LVIIL, alii L, aur XL faciunt. 
Plin. VII, 52, & Diog. Laért. 29 A. LVII. Varro de L. 
L. VII , quinquaginta. Plut. an feni gerenda fit Refp. Ter- 
tull. & Paufan. in Att. quadraginta. Vide Menag. ad Diog. 
Laért. p. 39. SorAN. Cui non dictus Epimenidis fomnus? 
Argute is, & períonae fuae convenienter, quippe homo 
ruíticus , apud Alciphr. III , Ep. 58 : ὑπνοῖ δὲ, ὅσον ἤκουσα 
τετυφωμένου σοφιστοῦ λέγοντος Ἐπιμενίδην τινὰ Κρῆτα xe- 
xoc sat, Vid. P. Victor. V. L. XXIV, c. 1. A. Schott. ad 
Prov. App. Vat. C. III, n. 97. Menag. ad Diogen. L. I, 
109. Faber in Epimenidis aetate fcrupulos movet, hunc nul- 
lius , alterum alicuius momenti. Niciam Nicerati filium, qui 
ad Epimenidem arceffendum fuit miffus, quis illum docuit 
eum efíe, quem Sicula clades nobilitavit? non Diogenes 
certe: nam is quidem tempus, fextam five feptimam & 
quadragefimam Oly mpiadem, accurate perícribit. Athenien- 
ies Nicias & Niceratos plures, etiam in hac ipía familia , 
poffem, fi hoc ageretur, oftendere: quid ergo prohibet , 
quo minus unum aliquem ex iftius Niciae, qui expeditioni 
Siculae praefuit, maioribus intelligamus? Verum difficilior 
eft nodus in Platone, qui difertis fane verbis Epimenidem 
Athenas adveniffe refert πρὸ τῶν Περσικῶν δέκα, ἔτεσι πρό- 
τερον de LL. I, p. 780 F. Aoc efl , ut opinor, inquit Aldo- 
brandinus ad Diogen. L. nam operae pretium erit eum au- 
dire, antequam Perfae in Lydiam venirent: πῆ δὲ γὰρ ἴσως &c. 
in quo cum Laértio confentit. Plato: nam Cyrus rex Perfarum 
Sardis ingre[fus efl vi&for annis decem po/lquam Epimenides ur- 
bem Athenas purgaverat. Callidum utique commentum , fed 
quod , fi propius infpicias , in irritum cadit: primum calcu- 
los male pofuit vir eruditus; pro decem annis dixiffet Olym- 
piadas decem, remitteremus annorum aliquot difpendium ; 
quamquam eo pacto totum illud Platonis cum Diogene con- 
ciliandi remedium evanefcat. Deinde, communi nunc etiam, 
fed peffimo tamen nimis inconfiderate fcribentium vitio , 
in eo peccat gravius, quod poft pofita quaedam philofo- 
phi verba fententiam dicat, ne lectis quidem , nedum per- 
penfis, quae proxime confequuntur : xe] δὴ καὶ φοβουμέ- 
νων τὸν ἹΠερσικὸν ᾿Αθηναίων στόλον, εἶπεν ὅτι δέκα μὲν ἐτῶν 
οὐχ ἥξουσιν" ὅταν δὲ ἔλθωσιν, ἀπαλλαγήσοντωι πράξαντες οὐ- 
δὲν ὧν ἤλπιζον, παθόντες δὲ ἢ δράσαντες πλείω κακά. Haec 
quin ad Mardonii in Ioniam , Thraciam ac Macedoniam , 


PUNVURIONCONEOM. 347 


aut potius Datis & Artaphernis in Atticam expeditionem 
pertineant , nullus eft dubitandi locus : igitur Plato interce- 
dit ipfe, ne πρὸ τῶν Περσικῶν explicemus , antequam Perfae 
in Lydiam venirent , ftatuitque plane , Epimenidem Athenis 
affuiffe fecundo tertiové anno Ol. LXVIIL, hoc eft, fex ὃς 
triginta plus minus annis poft occupatas a Cyro Sardes, 
aut, fi mavis, fub initium Olymp. LXX. tum praeterea ΠῚ 
LL.p. 804 D. hofpitem illum Athenieníem ita loquentem fa- 
Cit: "Ag eig , ὦ Κλεινίς;, τὸν ΦΙΛΟΝ 671 πωρέλιπες Toy ATEX- 
NOZ ΧΘῈΣ ^ evópsevoy: is Epimenides eft, ut mox patet. Haec 
pro notarum modulo fuíiiciunt: nam de Epimenide , de- 
que tempore , cui Plato confabulationes iftas de legibus illi- 
gavit, longior ett difputatio, quam ut hiíce terminis cir- 
cumícribi poffit. Porro quod Plutarch. narrat de If. ὃς Ofir. 
p. 378 E. Φρύγες δὲ πὸν ϑεὸν οἰόμενοι χειμῶνος καθεύδειν, 
Sépous d" ἐγρηγορέναι. τότε μὲν κατευνασμοὺς, τότε δὲ ἀνε- 
γέρσεις βακχεύοντες αὐτῷ τελοῦσιν. id quidem vere Phry- 
gium, & iftorum, quos ipía natura paene brutos finxerat 
& fervos, ingenio dignum ; quod Demochares apud Athen. 
VI, p. 255 C. de abie&o Athenienfium erga Demetrium 

udio, ὀρχούμενοι καὶ ἐπάδοντες, ὡς εἴη μόνος eos ἀληθινὸς, 
οἱ d" ἄλλοι καθεύδουσιν, ἢ ἀποδημοῦσιν ἢ οὐκ εἰσὶ. luculen- 
tum priftinae virtutis in foediffimam adulationem verfae 
Ípecimen. Probabilius & figurate dormitare Deos conque- 
runtur, & alto velut fopore obrutos rerum humanarum 
curam intermittere , quando malis non interrupto felicitatis 
curfu bene eft, dum boni non communes tantum aerumnas, 
fed iftorum etiam iniurias perpeti coguntur & exhaurire. 
Sic in Epigrammate, quod Bachetus edidit ad Diophant. 
Arithm. V, Qu. 33. n. 21, a fratre frater iniqua heredita- 
tis partitione fraudatus exclamat: Ζεῦ βαθὺν ὕσνον ἔχ eis. Co- 
mici, quibus fcenica protervia Deos irridere licuit, tam fa- 
certum Iovis, haud nimium diligentis rerum humanarum ar- 
bitri, fomnum ad partes vocarunt: eorum aliquem quin, 
ut folet in plurimis, fecutus fuerit Lucianus, Celfi locus 
apud Originem dubitare nos non patitur: Themiítius eo- 
dem refpexit Or. VII, p. g1 A. Ridet etiam , fed acerbiore 
ioco, Baalem dormitantem , ut vix facerdotum clamoribus 
excitari poffit , Elias III Reg. XVIII, 27. Illa iam veritati 
fincerae facrifque lieris propiora , cum apud Stobaeum 
"ragicus poéta dicit, Οὐχ, εὕδει Διὸς ὀφθαλμός: Aelianus 
apud Suidam in Βραγχ (dau, οὐ μὴν ἐκάθευδεν ἣ τοῦ ϑεοῦ “ρό- 


3438 ANNOTATIONES 


voz, Hinc πρόνοιο, ἀνύστωκτος , quod in Simplicio alicubi 
corrupte legitur ἀσύστατος. Rex vates Pfalm. XLIII, 25, 
"E£eysplinzi , τί ὑπνοῖς, κύριε, fignificans, Deo neutiquam 
convenire fomnum illum, quem numinibus fuis gentiles 
adícribant. HEMsr. : 

in Schol. col. 1. 1. s. Ξ΄ ἔτη) Prave apud Suid. in Ἐσιμενί- 
4s, ὃς Apoftolium C. VIIL, n. 84, τὰ δὲ ἐξ ἐκάθευδε. Vide 
Kufterum. HEMsT. 

Pag. 77. ἰ. 1." Avappizizas), Non putem cum Barlaeo ver- 
bum hoc in viPrandi fignificatu accipiendum: nihil enim aliud 
denotat proprie , quain zgnem prope ex[linttum flatu ex(ufcita- 
re, quod Aelian. Hift. Anim. IX, 2o, dixit ῥισίδι ὑπερεξζό.- 
ai, alias ἀναφωπυρεῖν. Translate Plutarch. in Amatorio p. 
785, Τὸ ποιητικὸν καὶ μουσικὸν ἐξώρμησε xa ἀνεῤῥίπισεν" ὅς 
Lucian. in Gymnaf. $ 21. quare in verfione huius loci pro 
denuo vibrato fulmine ponendum erat , fulmine flatu rurfus exci- 
tato. In principio huius Dialogi dixerat, exftin&tum effe ful- 
men Iovis: τὸ δὲ ἀοίδιμόν σου, καὶ ἑκηβόλον ὅπλον, καὶ πρό- 
x eipor οὐκ old" ὅπως τελέως ἀπέσβη &c. L. Bos Obf. Crit. 
cap. IX , pag. 48. 

Ibid. Ἔκ τῆς Οἴτης ἐναυσάμενος ) Ex Oeta monte: ex Her- 
culis fcilicet bufto. BRop. Offendit Graecus interpres ad 
Oetam montem, unde, quia nullas flammas vomat , fulmen 
accendi non poffit: molliendae tamen difficultati remedium , 
quale res ferebat, petit ab Hercule, qui in fummo vertice 
(της Οἴτης Ζηνὸς ὕψιστον πάγον appellat Sophocl. Trach. v. 
1203.) fuerit crematus. Hoc fane verum ; nam & cafus ifte 
loco nomen dedit non unum. Rogum, quo conflagravit Her- 
cules, πυρὰν Graeci plurimum vocant: frequenter Sophocl. - 
in Trach. Theocrit. Eid. XXIV, 81. Clem. Protr. pag. 19 C. 
κατέστρεψε τὸν βίον di, τῆς ἐν Οἴτῃ πυρὰς xexnd'eupsévos" Hy- 
gin. F. XXXVI. Serv. ad Aen. VIII, 290. Hoc nomen in 
eo loco refedit : Theophr. H. Pl. IX , 11, τῆς Οἴτης περὶ τὴν 
IIvpzy. vide Liv. XXXVI, 40. Itidem Φρυγίω ἀπὸ ποὺ ἐκεῖ 
πεφρύχϑαι Tov Ἡρακλέω" Stephan. in v. alia notant Muncker. 
ad Hygin. p. 85, Ez. Spanhem. ad Calhimach. H. in Dian. v. 
159. Tertium vix reperias extre Lutat. ad Stat. Theb. IV, 
1 58, Oeta, in qua e[[ct concrematus Hercules eo loco , cui Preftion 
nomen efl : melius , ut puto, Figizróv. nam ne de vitio fufpi- 
cemur, prohibet originis ratio percommoda, ἀπὸ τοῦ πρῆσαι, 
quod de rogo Herculis fuccendendo pofuit Sophocl. Trach. 
v. 1211. Probarem equidem i(tam folvendi nodi viam, ἢ per- 


A 


IN TIMONEM. | .349 


petuum aliquod ignis egefti monumentum Herculis pyra re- 
liquiffet: fpeciofe poterat ex eius herois , qui feveriffime vi- 
vus in malos animadvertiflet , rogo flamma fulminis exftin- 
€li redintegrari: verum apud veteres nullum exflat ardentis 
Oetae vefligium. Non me praeterit, ftare pro vulgata lectione 
If. Voflium ad Catull. p. 287, 288, & credere in(uper , non- 
nunquam flammas & incendia , etiam cum accolarum damno , eru- 
&are hunc montem : fed , ex quibus hoc conficiat , Catulli, Sta- ' 
tii Maniliique loca perperam expofuit; quod cum le&orem 
paulo peritiorem fallere videatur non poffe, nihil eft caufae, 
€ur in pravis eius mterpretationibus refellendis operam infu- 
mam. Placet ergo Tan. Faber, pro Οἴτης reponens Αἴτνης" 
nihil verius vel arbitro Luciano ὃ r9, ubi Cyclopas ἐκ τῆς 
Αἴτνης Iuppiter arceffi iubet ad acuendum fulmen: ὃ 40 Mer- 
curius ὑπὲρ 7iv-At7yiy , kuquit, ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνωπτήσομαι" 
tum quid apud poétas eft vulgatius, quam haec fulminum 
Iovialtum officina? Idem Faber pro ἐναυσάμενος libenter le- 
gerit ἀνυσάμενος" non affentior: ἐναύειν hac fignificatione 
notum; altérius auctoritatem defidero : quamvis ἀνώστειν 
& ἐνάπτειν pro fuccendere , ignem immittere , illud frequentiffi- 
me, ranus hoc ufurpari non ignorem. HEMsT. 

ead. l. 4. Ὑπὸ Κρητῶν) Quite iuxta Gnofum oppidum fe- 


pultum praedicant. BRo». Callimach. εἰς Aíz, & taneit il- 


lad alibi Lucian. BovnD. 

ibid. Τῆς ἐκεῖ σῆς τ.) Reftiturmus ex ed. 7. vocem ἐκεῖ in 
aliis omiffam. Vid. 3. Ove. c. 10, Z. Τρ. C. 45, & φιλοψ. c. 5. 
La&antius ipfum fepulcri titulum exhibet I, 11, ZAN KPO- 


ΝΟΥ. Vide δὲ Chryfoft. Hom. III in Ep. ad Tit. Not. ad Por- 


phyr. n. 17. ΘΟ ΑΝ. 

ead. 1. 8. Ὑποδίφθερος) Caprina pelle amictus. BROD. 

ead. l. 9. Φιλόσοφος) Ex eorum philofophorum familia, qui 
de Diis male fentiunt. BROD. 

ead. l. το. Οὐ γὰρ ἂν) Excidiffe videtur ἄλλως, vel fimile 
quid. SOLAN. Nihil excidit: oU γὰρ ἂν, οὐ γὰρ ἂν πότε, oU γὰρ 
ἄν που. ceteroquin , alioqui non, ut Budaeus aliique docue- 
runt. HEMsT. 

ead. 1.11. Καθ᾿ ἡμῶν) Τῶν Sev. BROD. 

ead. l. 12. Toy Ἔχεχρατίδου ) Echecratidae filium , e Co- 
lytto vico Atticae. ΒΟ. 

ead. ἰ. 13. KonvTTés ) Quid monuerit Sponius de hoc no- 
mine, fcio. Sed fcripturam omnium , quos vidi, librorum 
fequi malui. Monendi tamen quibus ΜΗ. Codicum copia eft, 


30 ANNOTATIONES 


ut videant, num in iis etiam , uti in marmoribus, quae ille 
infpexit, KOAAYTETYE legatur. Certe KOAAYTEYZ fcribitur 
in vita Platonis apud Diog. Laért. p. 7o D. Vid. A. G. IV, 
733, & Suid. SOLAN. 

ead, l. 14. Καθ᾿ ἱερῶν τελείων ) Quae Homer. Od. A. & P. 
πελήεσσας ἑκατόμβας vocat. BRop. Sic Thucydid. V, 47. 
SoLAN. Formula loquendi haud fanequam frequens: hunc 
folum Budaeus locum protulit C. L. G. p. 625, ubi ἑστιᾷν 
ita conftru&ctum appareat: ufitatius, quod ibidem oftendit , 
xab' ἱερῶν τελείων ὀμόσαι" paulo diverfum κατὰ βοὺς, καθ᾽ &xa- 
πόμβης εὔξωσϑαι, de quo Kufter. ad Ariftoph. Equ. v. 657. 
In Philopf. $ 21 dedimus ex fententia Graevii, ἣν μὴ κατὰ 
χαιρὸν ἐφ᾽ ἱερῶν τελείων c T1205 , cum pue eflet in plerifque 
ἀφ᾽ ἱερῶν τ. Quemadmodum autem καθ᾽ ἱερῶν τελείων, fic per- 
inde folent ἐφ᾽ ἱερῶν τελείων, ἐπὶ τομίων ὀμόσαι" utramque 
ftru&urae formam ad ἐστιν traduxit Lucianus ,-haud (atis 
fcio, an praeter ufum veterum. De ἱεροῖς τελείοις adeundus 
eft Dukerus eruditiffimus ad eum Thucydidis locum , quem 
indicavit Solanus. HEMsT. . 

ibid. Ὃ νεύπλουτος) Atqui mox paterna bona fuiffe indica- 
bit cap. 8. Tamen fic iterum ufurpat Te£. c. 12. Mortuo er- 
£0 fubito patre. SoLAN. 

ilid. Ὃ τὰς ὅλας ἐκ.) Θύων fubauditur. BROD. 

Pag. 78. 1. 1. Ἑορτάζειν τὸ Διώσιι) ᾿Αθήνῃσιν ἑορτὴ Μειλι- 
Χίου Διὸς, μηνὸς ᾿Ανθεστηριῶνος φθίνοντος. ᾿Απολλώνιος δὲ ὃ 
"Ay ἀρνεὺς διακρίνει τὰ Διάσιω., ἀπὸ τῆς ToU Μειλιχίου Διὸς 
ξορτῆς ὠνομάσϑαι λέγων. Vide hac de re Scholiaft. Ariftoph. 
ad Nub. Sic ἑορτάζειν τὰ ἐπινίκιω. ut apud Long. ποιμεν. lib. 
2, & Lucian. alibi, quod aliis notatum. Bounp. Vid. Scho- 
lium, & T. Fabri notam. Adde etiam Thucydid. I, 126, & 
Scholia. Meminit Nofter Ἰχαρ. c. 24, ubi negle&um ab Athe- 
nienfibus hoc feftum innuit ; & , fi foetus eft genuinus, Cha- 
rid. c. 1. SoLAN. Meminit huius loci I. Meurfius Graec. Fer. 
in Διάσια, fic vertens: Jlle eff , qui crebro nos per integras vi- 
&imas reficiens , recens locuples , qui integras hecatombas , apud 
quem folemus fplendide epulari feftum lovis : fatis quidem incon- 
dite. Fallitur autem, quando Diafia Munychionis die nono ὃς 
decimo acta putat: diferte Schol. Ariftoph. ad Nub. v. 407, 
{μηνὸς ᾿Ανθεστηριῶνος φθίνοντος, ut Caftellano iam obferva- 
tum. longe alia eft ἱππέων illa πομπὴ , quam memorat Plu- 
tarchus in Phocione. Ceterum ita loquitur de Diafiis Lucia- 
nus, quafi victimas eo fefto Iovi immolafIent: hoc negare 


IN TIMONEM. TIN 


- videtur Thucydides I, 126. fi paulo diligentius attendas, 
non plane negat: ἔστι γὰρ καὶ ᾿Αθηναίοις Διάσια, ἃ καλεῖται 
Δὼς ἑορτὴ Μειλιχίου μεγίστη. ἔξω τῆς πόλεως, ἐν ἡ πανδη- 
μεὶ ϑύουσι πολλοὶ, οὐχ ἱερεῖα, ἀλλὼ σύμωτα ἐπιχώρια" {ι πολ- 
Acl, non omnes utique , fed illi nimirum , quibus inftituti 
veteris, cum folis frugibus faciebant, maior erat religio. Iam 
olim nonnihil,in ifto loco fuifle turbatum , non Scholiaftes 
folum , (ed vel maxime Pollux I, 26, fufpicionem movet : 
utroíque in confilium fi adhibeas, hunc in modum videri pot- 
eft fcripfiffe Thucydides: ἐν ἡ πανδημεὶ ἑορτάζουσι, ϑύουσε 
δὲ πολλοὶ οὐχ ἱερεῖα. ὡγνὰ δὲ ϑύματα ἐπιχώρια. Poftquam 
illud ἁγνὰ femel corruptum fuitin ἀλλὰ, minime mirum eft 
interiiffe δέ" confer Porphyr. epi 'Az. II, $ τό. poffem mul- 
tis firmare, quibus nunc fuperfedeo. Hoc probabilius fit, an 
memoriolam Polluci vacillaffe, quod Camerarius Kuhniuf- 
que contendunt, arbitrentur eruditi. HEMsT. 

ead. l. 7. Οὑτωσὶ μὲν εἰπεῖν) Ut ita dicam: os δ᾽ ἀληθεῖ λό-: 
ὙΦ. ut vere dicam , at revera. BROD. Eodem redit cum his in 
"Apu. ὥστε λόγῳ μὲν, ἐφ᾽ ἑνὺς ἀνδρὸς ἀναβῤῥίψομεν τὸν κύβον, 
τὸ δ᾽ ἀληθὲς, ὥσπερ ἂν εἰ τοῖς ἁπανταχόθεν ἀνθρώποις ἐπεδει- 
χνύμην τοὺς λόγους. V. etiam Dial. Iun.-& lov. οἰνοχ οοῦν δὴ 
τῷ λόγῳ. Vide Tan. Fabri notam. SorAw. Vid. L. Bos ad 
Harmonid. $ 5. Formula quaedam loquendi folemnis : fimi- 
les notant Bergler. ad Alciphr. p. 36, Iof. Waff. ad Salluft, 
B. I. c. XIV, pag. 261, Duker. ad Thucydid. VIII, 92. Τῷ 
μὲν γὰρ ὀνόματι. τῇ δὲ ἀληθείᾳ, Theon Progymn. pag. 97. 
λόγῳ μὲν καὶ τῷ δοκεῖν, ἔογῳ δὲ p. 132. λύγῳ μὲν, τὸ δ᾽ ἀ- 
ληθὲς p. 158. Illam χρηστότητα δὲ φιλανθρωπίαν. quae faepe 
mera fit ftoliditas, tetigit Herald. de R. I. A. I, c. 's, $ 6. 
HzMsr. 

ead. |. το. Κόραξι καὶ λύκοις) Idem paffim Dial. Mort. Sic 
vOCat παρασίτους καὶ χόλακας. dictum antea ex Demofth. 
ad Nigrin. $ 22. BOURD.. 

in Schol. col. 1. I. 1. Ἑορτῆς A. oU. καλουμένης} L. ἑορτὴ — 
καλουμένη" ὃς fic V. SOLAN. 

ibid. col. 2. l. τ. Διασιαίνειν ) Verbum nihi, quod ex 
Grammaticis veteribus male intellectis vel mendofe fcriptis 
arripuit: interpretatio in Exc. G. non melior. Διάσιωα vo- 
lunt dici ἀπὸ τοῦ διαφυγεῖν αὐτοὺς εὐχαῖς (quibus lovem 
Mei toy adibant) τὰς σας" ita Suid. ex Ariftoph. Schol ad 
Nub. 407, apud quem perveríe legi «τες monuit Kufterus. 
idem vitium ex Sapphus Oda deterífit H, Stephan. ad Erotian, 


- 


| 
41. ANNOTATIONES 


p. 158. Brevius Etymolog. παρὰ τὰς dcos τὰς ἀνίος. Non 
quaero, quam recte: fed hinc faltem patet , quam vocis ori- 
ginem probaverint. Debuerat ergo tcripfifie nofter Com- 
mentator , ἀπὸ τοῦ dueÓcia3at vel ἀποτρέπειν τὰς ἄσας, ἤ- 


yov τὰς ἀνίας. Quod fiab ἀσαίνω compofitum exftitiffet un- 


quam διασαίνω, longe divería foret eius poteftas. In Etymo- 
logo quoque veítigium aliquod huius Grammaticorum infci- 
tiae reperiri fufpicor, Διωσίω οὖν. ἡ ἀποτρέπουσα τὰς ἄσας, 
eo accentu, quafi fingulare femininum eflet: tametfi fateor, 
eam difficultatem poffe tolli , modo fcribas, Ar&eia , intel- 
ligafque, ἑορτὴ ἥ ἀποτρέπουσω &c. fed citius inepti homi- 
nis affumentum effe dixerim. De voce ae«: multa Foef. in 
Oecom. Hippocr. lítius στυγνότητος ( minus re&e ed. .4. 
στυγνώτητος) Hefychius meminit , fed plane mutilus in Ar&- 
eiz tum fcribein C. G. ἀποτρ. τὰς ἀνίας. Noftri locus in Ica- 
rom. $ 24. Vide quae notavimus ad Schol, ad Dial. mort. X, 
c. 9. HEMsr. “ 
Pag. 79. ἰ. τ. Ἐκμυζήσαντες ) Hanc perelegantem nudati 
fpoliatique Timonis picturam exquifita phrafium luce orna- 
vit Lucianus. Ἔχμυζαν, fugendo exinanire: ἐκμυζᾷν τὸν ἀέρα. 
Hero Spirit. p. 147 plus una vice , ubi iun&um itidem ἀνώ- 
σπάσϑαι, ficut apud Sotionem Geop. VIL, 15, διεκμυζῶν- 
Tes ἀνασπῶσι μέρος τῆς τρυγός. Feris fanguinem medullaf- 
que exfugentibus tribuitur: Aelian. de Anim. 1, 52, alibique 
faepe: Teftam. Patriarch. p. 204, ὡς πάρδαλις ἐχμμύζει epi 
voy: haec enim vetufta verbi forma {μύζειν Hippocr. habet 
de Carn. p. 250, v. 41. ἀμύζειν Xenoph. K. A. IV, p. 196, 
v. 18. vid. Hefych.) in recentiorum ufum rediit. Ex his meta- 
phorae ratio facilis ad intellizendum. Propriam vim ὃς tranf- 
latam iunxit Themift. Or. XXIT, pag. 282 C. μετάνοια βρα- 
δεῖα καὶ οὐ σφόδρα εὔκαιρος δαίμων" ὅμως (ita lege , ne íen- 
fus nutet , non ὕπσως) δέ τινὰς οὐκ éd πάμπαν ὑπὸ τῶν ἕρπε- 
τῶν ἀπομυζηθῆναι ifta ἑρπετὰ funt eiufdem generis, cuius 
& illae ferae, quae Timonem exhauterunt. Ariftid. T. 1l, 
p. 512 C. δεινὸν γὰρ ἡ στάσις παντωχ ἢ καὶ δορυβῶϑες, καὶ τῇ 
φθόῃ παραπλήσιον" ἕλκει γὰρ (dilacerat enim: nifi forte malis 
ob mentionem τῆς φθύης, ἕλκοῖ ye , nam exulcerat) πόσας 
τὰς δυνάμεις, καὶ προσπεφυχὺς ἐκμυζᾷὶ καὶ κενοῖ. Notum il- 
lud Iuvenalis Sat. VIII, 9o: Ofa vides regum vacuis exfucta 
medullis : cuiufmodi plura dabit magnus Bentl. ad Horat. Ep. 
V, 37. eam vocem puto reftüituendam Prudentio P(ychom. v. 
foo: Mox fpolia exfutfo de corpore dcripit —- id eft, extenuata 


IN TIMONE M. 353 


& prorfus arefa&to , quale Avaritiam decebat: a me ftat Eg- 
mondani Codicis auctoritas. Avov faepius a Luciano dici εχ. 
- Bau[lum bonis & evolutum , monuit Kufter. ad Ariftoph. Thef- 
moph. v. 855. venufte fubditur τὰς ῥίζας ὑποτετμημένον" 
nam τὰ φυτὰ τῆς Ὑ ἢς ῥίζης ἀποκοπέμτα αὐαίνεται καὶ σήπε- 
ται, uteft in Demophili Sentent. p. 624. Non procul ab hac 
mente Theocrit. Eid. XVI, 12," Ev0' «Un σφίσιν ἕδρη — ibi 
Gratiis noftris aridum eft minimeque locupletatum domici- 
lium, cum nudis pedibus nullifque muneribus auctae domum 
redeunt, inque ciítae fundum trifies fe recondunt. Similis 
etiam in alia voce, quem Hefychius notavit, Comicorum 
- ufus: Kpfvov, τὸ Enpüv' τάσσεται xa) ἐπὶ πτωχοῦ. HEMST. 
ead. l. 2. Avov) Metaphora ab arbore vulía. BRon. 
-— ead. l. 4. Τπύθεν γὰρ ) Phrafis Demoftheni familiaris , fed 
alio fenfu. Vide etiam Euripid. p. 260 B. Arrian. ad Epitt, p. 
103 B. SOLAN. Priores interpretes, quafi cum fequentibus 
una ferie cohaereret , σόύθεν γὰρ ἢ ἐπικουροῦντες. Rectius dif- 
iunxit Faber , fed parum accurate vertens. Diftinguendum , 
ut bene in ed. P. πόθεν γάρ: ἢ ἐπικουροῦντες, intelligendum- 
que haud aliter, atque apud Demoflhenem creberrime , ποῦς 
amplius agnofcentes illum. aut adfpicientes (nihil Uli quidem. mi- 
nus: vel, nequaquam fane) aut opem ferentes. [τὰ folet interpo- 
"ni, praefertim apud Atticos, πόθεν ; πόθεν γάρ ; quando non 
fimpliciter , fed oratione morata negant. Saepe fefellit inter- 
pretes; ut apud Liban. Declam. XIV, p. 418 C. τί ovr; ifp- 
κεσέ με ῥύσασϑαι; πόθεν , quid ergo? valuitne ad me liberandum 
ara? neutiquam ; ubi peius infuper tentatur: Dion. Chryfoft, 
p- 395 D. 421 C. ad quem optime monuit Cafaubon. Diatr. 
. 49. Grammatici exponunt οὐδαμῶς" Schol. ad Euripid. 
hoen. v. 1614, ad Ariftoph. Ran. v. 1503, quem Suidas de- 
fcripfit: Euripid. apud Plutarch. T. II, p. 107 B. Corruptus 
: E dus: Ποθὲν, ἀπό τινος μέρους, ἢ μεθ᾽ ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ 
οὕτω" lege, ΙΠοθὲν, ἀπό τινος μέρους" ἢ μεθ᾽ ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ 
οὔτι, νεῖ οὔτοι" hoc pofterius ad πόθεν pertinet; nam accentus 
fionificandi facit difcrimen: illud autem μεθ᾽ ὑποχρίσεως eft, 
quod diximus, in oratione morata. Vide Etymol. in Ilo, 
qui perinde Atticis notat ufurpari πώμειλα. Haec fatis eft te- 
tigifle; nam ubivis obvia funt exempla. Adde, fi lubet , Pe- 
'rizon. ad Alian.V. H. XIII, 2, Kufter. ad Ecclez. Ariftoph. 
'y. 968. HEMST. U— 
ead, l. s. Ἐν τῷ μέρει) Ficiffm. BROD. 
ead. 1l. 6. Τὸ ἄστυ) Urbem , Athenas. BROD, 
Lucian. Vol. 1. r4 


ὰ | ANNOTATEONSES 


. ead. l. 7. ελαγχ ολῶν τοῖς κεικοῖς) Micyllus, Benedi&tus: | 
adver(us ingratos atra bile (lormnachatur. hoc fi verum foret, fcri- 
bi debuerat , omiffo οἱ, ὅτι πλουτοῦντες παρ᾽ αὐτοῦ δες. Sed 
multum fudabunt, dum probent Graecos ufurpare μελαγτσο 
χολᾷν τινι, pto atra bile percitum flomachari alicui. Re&e Fa- | 
ber: τοῖς κακοῖς eft ὑπὸ τῶν κακῶν" neque aliter H. Stephan. 
Thef. T. IV, p. 555 A. quem dum defcribit Barlaeus, invi» - 
tum onerat affumento deterioris verfionis, ob mala vel ma« | 
los. HEMsrT. 

ead. |. 1 1. Wyav&x er) Duo hic mutat Tanaq. Faber, ἀγώ- 
yaxToi pro ἠγανάκτει. & ποιήσοιμεν pro ποιήσομεν. quae 
utraque mutatio ex non fatis perípecto Graecae linguae, hoc 
in cafu , genio orta eft. Verba aurem, ficut re&e vulgo le- 
euntur , ita interpretanda: 74; vero homo Aic neutiquam fafli- 
diendus & ncgligendus ; iure enim indignaretur fuam infel«"iatem , 
cum € nos fimiles foremus exfecrandis illis adulatoribus , obliti vi- 
rum , qui nolis &c. ᾿Ἢγανάκτει tritiffimo Hellenifmo pofitum 
eft pro Fabri ἀγανακτοῖ, Indignaretur. “ποιήσομεν vero itidem 
pro ποιήσοιμεν vel ποιήσωμεν; plane ut in Revivifc. $ 10, ubi 
Socrates reliquos Revivifcentes Philofophos perpellere ftu- 
dens, ut Lucianum, ad quem lapidibus obruendum, pau- 
lifper νεκρῶν κευθμῶνα καὶ σκότου πύλας λιπόντες. veniflent, 
caufam fuam dicere finerent, ait, Πωρέξομεν γοῦν ἀφορμὰς 
τοῖς κακηγορεῖν ἐθέλουσι. καταλεύσαντες dud pz. μηδὲ ἀπολο-᾿ 
γησάμενον ὑπὲρ ἑαυτοῦ. Rotundior namque hic fenfus eft, fi 
“ταρέξομεν intelligatur pro παρέξοιμεν. praebuerimus. Manife- 
füffime iterum apud Noftrum de Saitatione $ 5 : Ὅπερ οὐ σὺν 
ἂν ἔγκλημα εἴη μόνον, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν, ei μή σε κατὰ τὸν 'O- 
δυσσέα τοῦ λωτοῦ ἀποσπάσαντες, ἐπὶ τὸς συνήθεις διατριβὰς 
ἐπανάξομεν &c. ubi recte interpres, Quae non modo tua, fed 
etiam noftra foret culpa , fi non. Ulyffis in morein te a loto abfira- 
&um , ad confucta literarum fludia reduxerimus. — Sed nec folus 
Faber in hanc ufitatiffimam , fi quaequam , loquendi impin- 
git formulam. Interpres Luciani Latinus, ubi tamen alibi be- 
ne fe in eo gerat, labitur in Hermotimo $ 3, dum ὅσῳ γοῦν ἐπ᾽ 
ἐκείνῳ, πάλαι ἀνεσπώσμην ἄνω, καὶ συνῆν αὐτοῖς, Vertit, Er- 
enim quantum ad illius operam attinet , lam dudum trahor furfum, 
€ cum ipfis verfor ; cum debuerit, Dudum attrat&tus fuiffom fur- 
fum , cumque iis (Virtute & Magiftro, quique praeterea ἐν τῷ 
ἄκρῳ fuerint. Vide fuperiora.) verfarer. Idem errat in Scytha 
$ 5, ubi in verbis, Ὁ ᾿Ανάχαρσις δὲ, πέθεν ἂν éxeivoy ἔγνω 
δικοεθνῇ ὄντῶ , vertit ἔγνω agnovit pro πον ει, ut iam animad- 


IN TIMONEM. 355 


verrit Graevius. Infulfa quoque eft interpretatio, qua haec 
verba ibidem καὶ 8, [καὶ οὐκ ἂν οὐδὲ ἀνέστρεψεν οἴρκαι ἐς Σκύ- 
Sas, εἰ μὴ Ξόλων ἀπέθανε] vertuntur , Sed neque, ut puto, nift 
"mortuo Solone , rediit ad Scythas AAnacharfis. Tu verte : Quin 
ne revertiffet quidem , puto , in Scythas, fi non mortuus fuiffet So- 
lon. Nec minus infulfe vertitur & hoc in Phalaride 1, $ s, 
Ταῦτ᾽ oid" ὕτι συνεβουλεύσατ᾽ àv, hoc fat fcio, confilium mihi de- 
difis. Lucianus voluit, /2, fat. fcio, confilum mihi dediffitis. 
At quid diutius his interpretis inficetiis immoror , quae paf- 
fim & in aliis locutionibus vertendis , inquinatiffimam terfif- 
fimi fcriptozis verfionem exhibent. Vel hinc etiam difcimus, 
quam tuto ftetur faepe verfionibus. Non perfpexit hunc Hel- 
lenifmum etiam Corn. Tollius, qui, ubi 1n Palaephati Incre- 
dibilium c. VI, poft memoratam fationem dentium Draconis 
a Cadmo factam, unde homines armati exfüiterunt, legitur, 
- Ei δὲ αὐτὸ ἣν ἀληθὲς, οὐδεὶς ἂν τῶν ἀνθρώπων ἔσπειρεν ἄλλ 
τι ἣ ὀδόντας δρακόντων, vertit, {μα autem ff verum effet , nullus 
quidem kominum aliud confevit, quam draconum dentes. Sed de- 
buit, nullus hominum quidquam aliud, quam dentes draconum, fe- 
reret , Vel feverit. Non debuit in hac fola huius loci mente flu- 
&uari eruditus ad Palaephatum commentator; cum ea fit 
fimplex , nec alia huic loco athingi queat. Video hunc inter- 
pretis errorem corre&um in Mythologorum Graecorum fa- 
Íciculo , quem typis Wetftenianis edidit Th. Gale. IzNs. 

ibid. Ὅμοια, ποιήσομεν.) Eorum ingratitudinem. imitaturi fu« 
mus. BROD. 

ead. l. τ. Τοσαῦσα ταύρων τε καὶ αἰγῶν πιόταταὶ) Barba- 
rum hic pronuntiat Faber τοσαῦτα σπιότατα., legitque ex 
Cod. Reg. Τοσαῦτα μηρία ταύρων τε &c. Nec certe aliter vi- 
detur fcripfiffe Nofter , qui & eadem haec habet in de Sacri- 
ficiis $ 5, Τοσαῦτά σοι μηρία ταύρων τε καὶ αὐγῶν ἔχαυσα ἐπὶ 
τῶν βωμῶν. & in Philopatride $ 8, ᾿Αλλὰ τοῖς σωζομένοις μη- 
pie καίομεν ταύρων, 14^ αἰγῶν, Nimium tamen immite vide- 
tur Fabri dictum, 7», τοσαῦτα πιότατα,, efle barbarum ; 
cum ferme fimili modo legatur in Demonacte: Πρὸς τὰ ἀρ- 
saute. μόνα τῶν παραδειγμάτων σφᾶς αὐτοὺς ῥυθμίζειν. TENS. 
Vocis μηρία ex Regio C. reftitutae gratiam habemus Tan. 
Fabro: fine hoc enim adiumento oratio vitiofa male claudi- 
cat. Priores interpretes (ecutus eft inconfiderate Darlaeus , 
in iftis αἰγῶν mire Te. prO αἰγὰς πιοτώτας etiam conítru- 
&ionem Atticam nobis imputans. Quin rectiffime dicantur 
ay Gy mio TA TAI , nemo dubitabit : αἰγῶν 7167272 , hoc qui- 

2 


46 ANNOTATIONES. 


dem fenfu, multum vereor, ut pro Barlaeo quifquam ido: 
neis exemplis confirmet; nam fi proferat τῶν κολάκων τὸς 


m Ms “στ 


πρῶτα, τὰ ἄκρα τῶν Ἑλλήνων & fimilia , de quibus alibiex- | 


ponam, operam omnino ludat. Errorem plane geminum, qui 
fuerat commiffus ad Salluft. B. C. c. $2 , ubi effoeta parentum 
pro parentibus effoetis nonnulli capiebant, caftigavit acutiffi- 
mus Latinae proprietatis iudex I. Fr. Gronovius Obf. I, c. 
2, p. 21, 22. Nihil huc faciunt ffrata viarum , & quae plura 
praeter alios collegit de la Cerda ad Virgil. Aen. I, 426. Ve- 
rum eft, hunc ftru&turae morem, ut adiectivis fecundos ad- 
iuneant fubftantivorum cafus, libenter ufurpare Graecos, 
idque tum potiffimum , cum res aliqua poteft in varias fe- 
parari fpecies, ut οἱ σπουδαῖοι τῶν “γονέων, οἱ μεγωλοφυεῖς, 
οἱ πολύπειροι, 0) ἀρχ αἴοι τῶν ἀνθρώπων, οἱ πρακτικοὶ τῶν λό- 
γῶν, τὰ δημόσια τῶν πραγμάτων, αἱ τοιαῦται τῶν ἀχροάσεων 
apud Noftrum in Πρ. εἰ ἐν A. $ 2. cuius generis, fi quaeras, 
plura contulit 1. Ienf. ad Tragop. v. 9, illamque formam, 
quam nulla non lingua facile ferat , Latinos etiam fuiffe imi- 
tatos, qua de re notant Salmaf. ad Tertullian. Pall. p. 511, 
Drakenborch. ad Sil. Italic. I, $64. fed oftende vel unum , 
qui genere mutato fcripferit τὰ σπουδαῖα τῶν γονέων, τὰ ἀρ- 
χιαῖω τῶν ἀνθρώπων. Aliquantulum difcrepat, quando fingu- 
lari numero frequentant : τὸν πλεῖστον τοῦ βίου ἐντεῦθεν éeroi- 
οὔντο, Thucyd. 1, 5; τὸν πολλὸν τοῦ χρόνου διωτρίβοντα, He- 
rodot. I, 24: τὸν ἥμισυν τοῦ “χρόνου. Demofth. in Leptin. p. 


542 B. πολλὴν τῆς ᾿Ασίας, Plutarch. T. II, p. 211 A. quomo- 


do faepe πολλὴν τῆς γῆς, τῆς ἱερᾶς χ ὥραις apud Thucydidem 
.& Diodorum Siculum , πολλὴν τῆς στρατιᾶς ἀπολέσας lo- 
feph. A. I. XI, c. 8, $ 4. Ex his autem, necdum mihi fatis eft 
apertum, an vulgata Zofimi le&io I, pag. 7, Tifiépies — εἰς 
ἐσχάτην ὠμότητος ἐκτραπεὶς, adverfus Stephanum defendi 
poflit fcribentem £z, «rov ὠμότητος vel ἐσχάτην ὠμότητας- 
Porro, fi dicere licet , quod fentio , non nimis videtur im- 
mite Fabri di&um ad folos relegantis barbaros τοσαῦτα “τιό- 
ποτα" huc minime quadrat , quod Fabro doGiff. Ienfius op- 
pofuit, τὰ ἀρχαῖα μόνω τῶν παραδειγμάτων. HEMST. 

ibid. Mula) Hanc vocem, quae in omnibus editis deerat, 
cum in Mff. inveniri teftetur Tan. Faber, in textum lubens 
recepi. SOLAN. 

ibid. Ταύρων τε καὶ αἰγών) Ex Homer. 1 Iliad. quae repetit 
multoties. BOURD. 

Pag. 80. I. 6. Καὶ λόγων ἔριδες) Sic in omnibus dialo- 


᾿ 
T————— 


IN TIMONEM. 357 


- gis: haec enim Luciano fubie&ta materies. BoURDELOTIUS. 

- id. ᾿Επεπόλασαν ) Nullum verbum aeque Luciano fre- 

: quens. Sic Catapl. $ 1, de Merc. Cond. $ 23, & paffim. ἐμ- 

πολῇ τὸ ἀπὸ τῶν πιπρασκομένων ἄνα γομενον, £T SAT ON DUV , κερ- 

δαίνειν. Interp. Sophocl. ad Aiac. Flag. Hefych. Suid. Poll, 

Bounp. Abfurdiffima annotatio , quam confuetum Bourde- 

lotio feftinanter '& inconfiderate fcribendi dicam , an vix τος 

nui cogitatione informata profundendi cacoéthes peperit, 

Eum in modum commentatur , ac fi exftaret in Luciano ἦμ- 

“πόλησαν, ἐπημπόλησαν. vel ἀπημπόλησαν' haec verba oc- 

- currunt illis in locis, quae adduxit. Multa funt in obferva- 
tiunculis eius haud fane magni pretii peccata; quae quidem 

- fingula mihi notare non lubet, neque operae eft pretium. 
HzMsr. 

ibid. May ομμένων) Τῶν φιλοσόφων. BROD. 

* ead. l. 8. Ἐπιβυσάμενον) Procopio verbum hoc reddidit D. 
Hoefchel. de Aedif. Iuftin. pag. 17, v. 18 , attulitque hanc 
ipfam Luciani noftri locutionem. HEMsrT. 

ead. ἐς 9." Agerity τινα) Hic Stoicos pungit Lucianus. BRop. 
ead. ἰ. το. Mey&xq τῇ φωνῇ ) Sic paffim inducit Pfeudophi- 
lofophos fuos μεγώλῃ τῇ φωνῇ κεκρωγότας, magna δὲ tragi- 
€a voce fibi invicem obfirepentes. BounD. 
ead. ἰ. 11. Πρὸς ἡμᾶς) Potuit Tan. Faber opportuniorem 
locum reperire invehendi in le&ores incuriofos & editores, 
Licet enim pro certiffimo fit, hanc le&ionem fic ftare non 
pofle, non tamen ideo difcedendum ei fuit ad mutationem 
eius omnino non neceffariam , immo prorfus vanam. Bene- 
dictus eft, qui ad hanc le&ionem concinnavit ifta Latina, 
hinc fa&um efl, ut hic quoque a nobis negletus fuerit, quamvis 
non fit defpicabilis. Sed & Benedi&tis his ὅς Fabris longe per- 
fpicacior Erafmus nofter, Aaec in caufa fuerunt , ut hunc quo- 
que neglexerim , cum haud mediocriter de nobis fit meritus. Unde 
patet, divinum virum ita cenfuiffe diftinguendum , dix ταῦ- 
τά τοι καὶ τοῦτον ἀμεληθῆνει συνέβη, πρὸς μᾶς oU φαῦλον ὄγ- 
74 , quae ipfa manus & mens Luciani eft , ringentibus licet 
illis: ut tacearn enervari omnem fententiae huc facientis ef- 
ficaciam , dum φαῦλον vertit contemnendum , quod huc non 
pertinet, voce adítri&a ὃς alludente ad pium & gratum er- 
ga Deos & eorum metuentem animum. GRON. Monet Tan. 
- Faber , locum hunc aliter in Mff. legi, nempe πρὸς ἡμῶν, οὐ 
φ. o. Et fane in L. ita leg? , Excerpta penes Perizonium do- 
cent; ut Προμ. c. 9. & aut ita legendum ἈΠΕ aut aliter erat 
^ 


3 


F 


38 ANNOTATIONES 


interpungendum , ut ad ὄντα referretuc, ut mox ὡς πρὸς ἐμέ, 
& v. cix. c. 8. Aliter tamen in Aix. c. 17, ὃν τρόπον διάκειται 
“πρὸς ἐμοῦ. SOLAN. Si retineas, omnino probanda eft I. Gro- 
novii fententia: fin minus, iungi convenit ἀμεληθῆναι πρὸς 
ἡμῶν, ut ὃ s, οὐδὲ γνωρίζομει πρὸς αὐτῶν. ὃ 25. Hoc, prae- 
ter auctoritatem Regii Codicis, quia magis congruit ad men- 
tem Luciani, & iam olim fecutus fum , & adhuc fequendum 
puto. HEMsr. 

Pag. 81. 1. 6. 'Hxóvric2) Hiftoriam, quam tangit, variea 
veteribus narrari tradit Diog. Laértius p. 36 A. Sed quod 
de fulmine habet nofter, fruftra apud alios quaeras. Nempe 
fi&a funt, inquies; neque ego repugno. Ita tamen ficta effe 
ftatuendum eft, ut, quod de incenfa aede Diofcurorum ful- 
mine dicitur, verum efle deceat. De eo tamen nihil Meur- 
fius. Pericles autem, cuius tuni au&oritas in civitate fum- 
ma, vix eripere Anaxagoram valuit, cum fe palam eius di- 
fcipulum effet confeffus. Quod ait autem ὕσερέχ εἰν y. peti- 
tum videtur ex Il. A, 249, & E, 435, I, 420, Od. E, 184. 
Eufeb. Praepar. Ev. XIV, 5, & Plutarch. 585, 2. SorAN. 

ead. ἰ. 8. Ἡμᾶς τοὺς 3eovs) Ead. in Iove Confut. & Tra- 
goed. Bounp. 

ead. 1. 9. Ὕπερέσχε αὐτοῦ τὴν χεῖρα) Etfi minime fit au- 
diendus , Cuperum tamen audiamus Obf. ΠΙ, c. 2: Jovem in- 
troducit dicentem , fe fulmen vibraffe in Anaxagoram philofopkum, 
eumque tutatum effe a Pericle : ὑπερέσχε, inquit , γὰρ αὐτοῦ τὴν 
χεῖρα Περικλῆς, protenta namque manu tutatus eum eft Pe- 
ricles. Quod interpretandum de iudicio ; nam in eo impietatis accu- 
fatus Anaxagoras a. Pericle defenfus efl difcipulo fuo : ὑπερέσχε 
Ti. eipa. autem eleganter dixit, quia in orando manus dextra mo- 
vebatur, & accommodabatur eius motus ad verba pronuntiantis. Te- 
fatur id locus elegans Ariflophanis ἐν Ἐκκλησιάζ. v. 265, ubi fa- 
lax mulier : " Exeivo δ᾽ οὐ πεφροντίκαμεν, ὅτῳ τρόπῳ Τὰς χ εἴρας 
εἰἴρειν μνημονεύσομεν τότε. Εἰθισμέναι γὰρ ἐσμὲν αἴρειν τὰ Gxé- 
24), illud autem non praevidimus , quonam modó manus tol- 
lere tunc meminerimus: quippe non manus, fed pedes tolle- 
re affuetae fumus. J/que apud Graecos in dicendo habitus erat , ut 
dextrum brachium humero exfzrerent. Praxagora ibid. Χειλεπὸν τὸ 
πρᾶγμ᾽, ὅμως δὲ χ εἰροτονητέον Ἐξωμισάσαις τὸν ἕτερον βρω- 
χίονα.. res illa difficilis eft, tamen extendendae manus Ab 
humero nudantibus brachium. Quare unius tantum manus men- 
tionem facit Lucianus. Haec Cuperus : quae talia funt, ut a ti- 
rone parum adhuc exercitato, qui prima ftudiorum rudi» 


IIN CDODM,QONEM.S 359 


menta publico commendabat , profe&a effe facile exiftimes: 
. eo certe capite, quidquid in Luciano conatur , excufatione , 
quam laude dignius eft. Ut cetera praetermittam, quam alie- 
num eft, quod L. Gronovius etiam attigit , locutionem illam 
ὑπερέχ εἰν τὴν y eipz. , vetante Graeci fermonis genio, ad mo- 
tum geftumque oratorum referre; praefertim in Pericle , cu- 
ius aetate, quemadmodum Aefchines teftatur in Timarch. 
tam compofita rhetorum erat modeftia, ab omnique oratio- 
nis externo cultu abhorrens, ut audax videretur & importu- 
num τὴν χ εἴρω ἔξω y oyre, λέγ ew" nihil dicam de Comici lo- 
cis perperam huc allatis. Eft autem in ea loquendi formula , 
ὑπερέχειν τὴν χεῖρα, praecipua quaedam virtus, quae ad 
Deos commodorum humanorum cuftodes proprie Lu ἢ 
inprimis fi velut obie&a manu imminentia mala propulfen 
avertantque. Ita quidem Homerus femper, Il. O, 574, in Ca- 
mino: Aeue' ay! ᾿Αθηναίη καὶ ὑπείρεχ e χ εἴρω καιμίνου. Νες 
poetae folum poétarum principi , fed & orationis profae fcri- 
| ptores hanc elegantiam debere v oluerunt. Philoftr. de V. A. 
T. VII, p. 302, ἡμῶν ἐς ἀμήχανά: τε καὶ φοβερὰ ἐμβεβηκότων, 
Seay τις οἴμωι ὑπερέχει Χ ipa, ὡς p ἐκπέσοιμεν σωτηρίαι ς 
πάσης. Ariftid. T. L, p. 302 D. κατελέλειπτο τὰ πράγματα 
ἐν τούτῳ Λακεδαιμονίοις, & ὥστε δεῖν ἢ Seov τινὰ χ εἴρα ὑπερέ- 
χειν. Philo Tud. Leg. ad Cai. p. 1024 B. ϑεοῦ μοι προνοίς, d'o- 
34 τὴν χεῖρω τῶν ἀδικουμένων à ἀφανῶς ὑπερέχοντος. Μαχίηι. 
Tyr. A. XXVI, p. 267, τούτοις καὶ Tb Seloy ἐθέλει ξυνίστα- 
c 3aí τε καὶ ξυνεπιλωμβάνειν τοῦ βίου ὑπερέχον "y εἴρω καὶ κη- 
δόμενον. In Euripidis Iph. in Aul. v. 915 Clytaemneftra diffi- 
cillimo tempore Achillem implorat, quafi praefentiffimum 
aliquod ac tutelare numen: — ἣν δὲ τολμήσης σύ μου Xe: d 
ὑπερτεῖναι, σεσώσμεβ.. -- Nicol. Damafc. in Exc. p. 435, st 
μὴ βασιλεὺς ὃ δεσπότης αὐτοῦ ὑπέρσχ οι τὴν δεξιάν. Hinc fe- 
ftiviffime iocum duxit Ariftoph. Equ. v. 1170, ^0 dip, éyap- 
ὡς ἣ 3ebe σ᾽ ἐπισκοπεῖ. Καὶ vuv ὑπερέχει: σου χύτραν ζωμοῦ 
πλέων" obfcure Scholiaftes unus: ἀντὶ τοῦ ὑπερασπίζει σοῦ. 
(ifta defcripit Suidas in Ὑ περέχ er) ἀντὶ δὲ τοῦ εἰπεῖν περιχε- 
φάλαιαν, εἶπε χύτραν, ὡς μάγειρος" alter optime, ἀντὶ τοῦ 
εἰπεῖν χ εἴρα. Horum tamen leporem fruftra fis, fi capere te 
putes, nifi, quo reípexerit Comicus, ante habeas explora- 
tum: funt Solonis verfus apud Demofth. περὶ Tlapaz e. pag. 
333 A. Toín yag μεέγάθυμος ἐ ἐπίσκοπος Ὀβριμοπάτρη Πάλλας 
᾿Αθηνα!η χεῖρας ὕπερθεν ἔχ εἰ" proxime , quod omnem dubi- 
tandi locum. intercludit , (enuitux in URQpIUT ὌὈμβριμο- 
4 


40 ANNOTATIONES 


“πάτραι. Simul ex his patet , perquam facete Lucianum Olyrm- 
io Pericli tribuiffe talem phrafin, quae Iovem ceteroíque 
eos eximie decebat. HEMsT. 
ead. ἰ. το. Eie τὸ ἀνάκειον) Vide Suid. & Hefych. verbo 
&yaxas. BoURD. Templum Cafloris ὃς Pollucis: 2raxc) enim 
διόσκουροι παρὰ ᾿Αττικοῖς. V ORST. Addendus & hic locus il- 
lis eft, quae ab Mauflaco perdo&te notantur ad hanc vocem 
in Harpocratione. Quod propterea moneo, ut vites cum . 
prioribus interpretibus vertere ἐπ Ομ οτὶς & Pollucis templum , 
aut cum Fabro ἐπ Caflorum aedem , quo nil nafutius. Vera 
enim effe, quae obfervat Mauffacus, cenfeo, & plane illos 
"Avaxrss ex Cicerone intelligendos, ut nil commune habeant 
aliorum Graecorum aut Latinorum Caftore & Polluce 
vel Caftoribus; quos fane cum innuere vult au&tor , novit 
ille Διοσκούρους, ut apparet ex dialogo de faltatione. Itaque 
idem obfervari debet in Reviviícentibus c. 42, ubi rurfus 
dicuntur oí δὲ καὶ πρὸς τὸ ἀνώκειον προθέμενοι κλίμακας. Mi- 
ror autem ea , quae obfervari video ad praecedentia ὑὕπερ- 
έσχε γὰρ αὐτοῦ τὴν χεῖρα Περικλῆς, quafi id refpiceret ad ora- 
tionis pronuntiandique geftum , & non unice ad patrocinium 
ac tutelam , eo modo, quo excellentiffime id notavit familia 
Aemilia in nummo , Lepidum tutorem pueri Ptolemaei exhi- 
bente. GRON. Cum 1. Gronovius Mauflacum laudabat ad 
Harpocr. in ᾿Ανάκειον, nondum viderat , quae adverfus fen- 
tentiam eius confidenter , ut folet, venditatam erudite difpu- 
tata funt ab Henr. Valefio p. 225. Eundem errorem notavit 
etiam Iac. Oizel. ad Minuc. Felic. pag. 126. De Διοσκούροις 
eva £i ftudiofe Davif. ad Ciceron. de N. D. III, 21. de 'Ava- 
χείῳ Meurf. Athen. Att. I, 7. quem, ibi non una vice la- 
bentem, Luciani loca fugerunt: hunc ipfum attulit Menag. 
ad Diogen. L. II, 12. Fuit autem ᾿Ανακεῖον vetuftum , quod 
hoc proprio nomine fic dicebatur , in afty , ut liquido patet 
ex "Thucyd. VIII, 95. Andocid. περὶ τῶν Μυστ. p. 7, V. 9. 
Lucian. 'Avaf. $ 42. nam aliud erat multo recentius Διοσχού- 
pov ἱερὸν in Piraeeo. Equidem non dubito, quin Anacei ful- 
mine i&i conflagrationem ab hiftoria fumferit Lucianus , cu- 
ius memoriam ex tot Comicorum, qui nunc perierunt , nu- 
mero potuit unus aliquis facile confervaffe. Eiufmodi (unt 
apud artis Rhetoricae magiftros non pauca, de quibus, etfi 
prima fpecie ficta videri queant, idem ftatuere licet. Veluti 
quod legimus in Hermogene de Inv. I, p. 86, de hoc no- 
ftro Pericle: ἠνέχθη σκηπτὸς ἐπὶ τὴν Περικλέους εἰκόνα.» καὶ. 


IN TIMONEM. 36: 


συμβουλεύει τις μηκέτι αὐτὸν ᾿Ολύμπιον καλεῖν" fülminatum 
- vere Periclis fimulacrum ingenia rhetorum excitavit. HEMST: 
—. ead. l. τ2. Ἐν τοσούτῳ) Interim dum fulmen inflauro & exa- 
. euo. BROD. Interpres : Quamquam vel id fupplicu fatis magnum. 
in iflis fuerit. Ego. malim: verumtamen fatis magna interim ὦ 
haec ipfis erat. poena. Omifit interpres illa ἐν τοσούτῳ. quae 
fignificant interea, Au&or nofter in Dial. Panopes & Galen. 
ὋὉ γὰρ Ποσειδὼν ἐκέλευσέμε. ὦ Πανόπη. ἀκύμωντον ἐν τοσ- 
οὕτῳ φυλάττειν τὸ “πέλο᾿Ὑ ος᾽ nam me Neptunus iu[ferat, Pano- 
pe » tranquillum interea. fervare pelagus: & paulo poft, n Ἔρις 
δὲ ἐν τοσούτῳ &c. In Contempl. ὃ 14, ἐν τοσούτῳ δ᾽ ἐπαιρέ- 
σϑων" ubi perperam interpres: verum adeo in fublime attollan- 
tur. Debebat : interim autem in fublime evehantur , 1. e. dum ad- 
huc vivunt, ante mortem: habet iterum in Sympofio , ubi 
Schol. exponit , μετειξύ. L. Bos Anim. c. XIIL, p. 58. Eun- 
dem vide de Ellip. p. 200. 5. 

ead. |. 14. Κεκρώγ ένα!) Sic enim vociferatus eft Timon: ὦ 
“Ζεῦ φίλιε καὶ Eévie , & reliqua. BROD. 

ead. 1. 15. AAA& καὶ τοῖς εὖχ ομένοις τοῦτο χρήσιμον) Pater 
adícripfit τούτοις legere Pricaeum ad Matth. 6, 7. quod fane 
nec neceffarium , & convenientior vulgata fcriptura. GRON. 

Pag. 82. I. s. ᾿Δμελούμενος) A Iove neglectus ac pro ni- 
. hilo habitus. BROD. 

ead. ἰ: 12. Aixpévois) Abfurdum eft, quod hic vides, Scho- 
lium. d'íxpava funt furcae ; & proverbium eft apud Graecos 
tritum , quod & Horatius Latine dixit naturam expellas furca, 
tamen ufque recurret &c. Sed haec iam Barlaeus occupavit. 
SoLAN. Tanti paene non eft, fateor , ut fubfiftam: fed ta- 
men iure voluit Faber καὶ interiungi ante καθώπερ. Timonis 
follicitam illam & male fedulam feftinationem domo extur- 
bandi Plutum duplici figura Lucianus exponit, tantum non 
furcillis , & , velut illi folent , qui quam poffunt celeriter ignem de 
manibus excutiunt: haec fane, ut oratio recte procedat , fe- 
parari debent. Eft autem δικράνοις ἐξωθεῖν, vi maxima elicere 
atque exturbare , quod docuit Turneb. Adv. XIII, 5. Tu vi- 
de Scaligerum ad Feft. in Furci//es , ubi vir maximus Cedre- 
ni locum adduxit peropportunum. HEMsr. 

ead. l. 13. Καθάπερ oi τὸ πῦρ ἐκ τῶν y . ἀπ.) Ut verum fa- 
tear , non affequor hic acumen T. Fabri , ἀνωκόλουθον in his 
verbis videntis, ideoque καὶ ante καθώπερ inculcantis. Quae- 
fo & ego , quae ἀνακόλχούθου fpecies in his? Et tantum non fur- 
illis me eiecit domo , vclut qui ignem e manibus abüciunt. Yam 


042 ANNOTATIONES 


propere, & ne minimo quidem morae interie&o, ait Plu- 
: tus, me Timon profudit , ac ii, qui ignem in manibus te- 
nentes, eum prae dolore acerrime pungenti, illico deiiciunt. 
Certe illud Fabri καὶ videretur mihi, fi adforet, Juxpavoie 
ἐξωθητέον. IENS. 

ead. l. Y 4. Ἑταίροις) Scribe , ἑταίροις, fcortis. BROD. Ἑταί- 
pais primae edd. ceteraeque , ni fallor, omnes. Mutandum 
cenfuit Cuperus Obf. iL, 2: Erendo ἑταίροις" neque enim me- 
retricum ullibi hic mentio , quas fine dubio huc introduxiffet emun- 
&ae naris homo , non fecus ac parafitos , adulatores , aliofque fo- 
cios & amicos Timonis. Et hoc fane notatum quoque reperio 
ad marginem ed. A4. 1 ἢ. At vide , quantum iudicia difcre- 
pent: invenerat Brodaeus in neício qua five editione five 
membrana fcripta ἑταίροις" is reponi iubet ἑταίραις. Nos 
etiam meretricibus fuum effe locum inter damnofiffimas fundi 
quantumvis opulenti calamitates facile patimur: argumento 
Cuperi ficulneo nihil eft, cur quifquam moveatur ; tanto 
minus, quiain Alciphronis III, Ep. 34, de hoc Timone no- 
ftro ícribit Gnatho , σπαθήσες τὴν οὐσίαν εἰς ἡμᾶς τοὺς πώ- 
ρασίτους καὶ τὰς ἑταίροις" ibi commode Berglerus verba Lu- 
ciani protulit: vid. Plutum Ariftoph. v. 245. Ioh. Chryfoft. 
Οἱ μὲν πορναῖς διδόασι, οἱ δὲ “ταρεισίτοις, οἱ δὲ κόλαξιν, οἱ δὲ 
τέρασι. Diogenes apud Stob. p. 506 elegantiffima divitiarum 
cum vitibus arbufhifque , quae praeruptis ὃς inacceffis rupi- 
bus innafcuntur, comparatione. Rarius quidem occurrunt 
in tam fordido comitatu ézeipor, amici fodalefgue ; & tamen 
nonnuíquam. Heraclid. apud Athen. XII, p. 537 C. ποῖοι 
yy ἂρ οὐ κόλεικες, ἢ τί πλῆθος οὐχ͵ ἑταίρων περὶ αὐτὸν (Calliam 
Hipponici filium ) ἤσαν" vertit Dalecampius, quafi legiflet 
ἑταιρὼν" quod quidem neceíle non eft, Philoftr. de V. S. II, 
€. 25, $ 5, Hermocrates paternas opes diffipavit ἐς ἄκρατον 
χαὶ ἑταίρους οἵους παράσχεῖϊν καὶ κωμῳδίᾳ λόγον, οἷον παρ- 
ἔσχον οἱ Καλλίαν πότε τὸν Ἱππονίκου κολακεύσαντες. Ad eum 
locum Olearius δὲ diverfos Callias confudit, & prorfus igno- 
ravit, in mente fuiffe Philoftrato notiffimam Eupolidis fabu- 
lam Κόλοικες, qua Calliam cum fodalibus fuis impuris acer- 
biffimum in modum traduxit, ut conftat ex Athen. p. $06 
F. & Schol. Ariftoph. ad Av. v. 284. HEMST. 

in Schol. col. 2. ἰ. τ. Ἢ κατὰ δύο) Tranfpone: διηρημένω 
3 x. d. ἢ κι τρ. οἷς ἐφάπτονται. HEMST. 

Pag. 85. Ll. 5. Οἱ λάροι ) Stolidi & obfonatores: adagium a 
Lari, id eft, gaviae ingenio fumtum. BRop. Quid voluerit 


' ΓΝ ΕΜΟΘΟΣ ΝΕ, 363 


» 
- Scholiaftes ,.cum exponit per ἡδεῖς, ego nefcire me lubens 
- fateor : Coll. Gal. melius , ἀδδηφάγοι. Vorftius ἀνόητοι red- 
- dit, δὲ ad Adagia Erafmi nos amandat. Certitlimum eft, quod 
: Barlaeus monet , avem effe non voracem tantum , fed quae 
- etiam celeriter, quidquid in ventrem demifit , egerit; quod 
& in anatibus obfervatur. SoLAN. Stolidos talique ingenio 
praeditos , ut infidiis aliorum ac fraudibus fint expofiti, figni- 
ficat: iidem Atticis xérgor. Proverbium a gaviae natura du- 
€um , quae oftentata maris fpuma inefcari fe patitur & capi. 
Schol. Ariftoph. ad Plut. v. 913 exponens, ὦ xéroe' εἴλη- 
| erTct οὖν εἰς παροιμίαν ἐπὶ τῶν ἀλογίστων ἀνδρῶν καὶ ἀνοή-: 
των" καλεῖται δὲ κοινῶς λάρος. Euftath. ad Od. E, p. 1522, 
V. $2, λάρους τοὺς εὐήθεις φαμέν" οὕτω δὲ καὶ κέπφους" ibi 
legeplura. Hocin Timonem fimilifque ingenii homines quam 
apte conveniat, facile intelligitur. Longe aliud eft, & ab 
origine manat dive;fa de voracibus & parafits ufurpatum , 
Larus hians , de quo Era(mus im Adag. defcriptus ab H. Ste- 
phano Ind. Thef. v. Λάρος, Suidas in Apos κεχ nós, quod ab 
Ariftophane fluxit in Equ. v. 952. Hefychius: Λαρὸν, ἡδὺ, 
“προσηνὲς, γλυκὺ, ἀπολαυστικὸν., καλὸν, σπάνιον, ἄπληστον, 
λαβρόν. Λαρὺν ὃς λάρον confufa: pofterius interiice ante ἄπλη- 
στον. Aliud etiam in Aeliani Ep." XVIIL, λάρου ῥίον Cav, omnem 
- dn flu&libus & navigando vitam degere: pat eft ac paene idem — 
ἀλλ᾽ ἐμὺς αἰὼν Κύμασιν αἰθυίης μᾶλλον ἐσωκίσωτο" Callimach. 
Fragm. Bentl. n. CXI, & Epigr. LXII. HzMsz. 
in Schol. l. τ. Oi ἡδεῖς) Error ridiculus. Λαρὸς eft dulcis , 
Juavis, expetendus. Frequens apud Homerum inprimis & poé- 
tas: inde vulgatum illud μέθυ λαρὸν Apollon. L, 456, 475, 
659. ubi vide Schol. v: 968. Orph. Arg. v. 1255. Haec no- 
fter ille putavit ad Luciani A&govs pertinere. Praeter alia vel 
accentus refragatur. Cyrillus, vel quifquis eft, de Voc. acc. 
diftin&is: Λαρὺς, οὔ, ὃ, Dulcis , acuitur. Apos, λάρου, ὃ. la- 
" rus avis , penacuitur. Paulo melius E. G. nam Suidas de laro 
. vel gavia, ὕρνεύν ἐστιν Ὡρτακτικὸν καὶ ἀδ'δηφάγον. HEMST. 
ibid. l. 2. ᾿Δμεληταὶ) Scribi iubebat Solanus ἀμελητὶ, hac 
addita nota: Haec vox in textu praecedit προϊέμενοι. Ego , quid 
. fibi voluerit Scholiaftes, haud fane video: forte omifía in- 
terpretatio in cauía fuit, ut, quae coniungi debebant , fe- 
pararentur. HEMsT. 
Pag. 84. ἰ. 1. Ἐπιβολοιῖς) Antiquiores edd. omnes ézufc- 
λαῖς, quod obfervatione haud indignum vifum eft. Nihil ta- 
men hactenus reperi. SOLAN, 


, ANNOTATIONYES 


ead. I. 2. ᾿Αποπνίγεσσαι) Strangulari: illud enim optime 
' poteft cum hoc verbo comparari, cuius apud Latinos elegan- 
tiam cum explanaret I. Fr. Gronov. Diatr. Stat. c. XXVII, 
mirum ef*, eum, qui proxima Luciani loca in medium affe- 
rebat, praetervidiffe τὸ ἀποπνίγεσδαι. Herodes, homo li- 
beralis & fplendidus, ἐκάλει τοὺς ϑησαύρους, εἰς οὺς ἀποτί- 
θενται τὼ χρήματα ἔνιοι. πλούτου δεσμωτήρια, narrante Phi- 
loftrato in eius Vita c. I. Dion Chryfoft. Or. IV, p. 75 C. 
ἀνέξοδον καὶ ἀχρεῖον φυλώττοντω τὸν πλοῦτον τῷ ὄντι, κατ 
πτάκλειστον ÉV τισι κρυπτοῖς καὶ ἀφεγ γέσι βαράθροις. Sed omit- 
to plura, quorum ex utriufque linguae fcriptoribus larga 
feges eft ad manum, conflipare, Lucianeis hifce fenfu verbif- 
que quam fimillima. HEMsr. 
ead. l. 4. Ξυνεσπακὼς τοὺς δακτύλους) Primum probo I. 
Fr. Gronovii συλλογιστῶν" neque improbabit quifquam , 
qui , quid orationis legitimae feries poftulet , attenderit. Tum 
συνεσπακὼς T. d. ita plerique interpretes accipiunt , quafi 
dicat, ex confuetudine fupputandi vix unquam intermiffa 
digitos obriguiffe, δή teens vitium contraxiffe , quem- 
admodum fere in Gall. $ 5 1, δρᾶς ἐπωγρυπνοῦντα καὶ τοῦτον 
ἐπὶ φροντίδων, ἀνωλογιζόμενον τοὺς τύκους, καὶ TOUS δακτύ- 
λους κατεσκληκότα" perperdm, me iudice. Paulo rectius, ut 
quidem videtur , Benedictus: contra&üs contortifque digitis , ut 
fieri folet in^ rationum colle&lionibus: nam folebant mobili di- 
gitorum geftu flexibufque variis numeros & rationes duce- 
re: hae funt τῶν δακτύλων αἱ κάμψεις Alciphronis p. 1o8. 
ubi vide Bergler. & inprimis Ioh. Wouwer. de Polym. c. 
VII. Firmic. Aftron. I, p. 6, Vides ut primos difcentes compu- 
tos digitos tarda agitatione defle&lant: dixit etiam in eadem re 
digitos agitare Plin. 2, Ep. 20. Eft ergo συνεσπακὼς τοὺς δα- 
χτύλους, qui digitis fedet conftrictis, ut numerorum formas 
effingendo colligat rationes fuas atque explicet. Apollin. Si- 
don. IX , Ep. 9, per gymnafia pingi refert CAryfrppum di- 
gitis propter numerorum indicia con[triéüs , Euclidem propter men- 
fürarum fpatia laxatis: vide Savaronem. Martian. Capell. VIL, 
p. 236: Quae ( Arithmetica) mox ingre[[a. feptingentos decem 
é» feptem numeros , complicatis in eos digitis, lovem falutabunda 
fubrexit : habes ibi συνεσ πασμένους δακτύλους" neque omit- 
tendum eft, quod proxime praecedit: Digiti vero virginis res 
curfantes , & quadam incomprehenfae mobilitatis fcaturigine ver- 
miculati : id eft, fi modo tumidam Atti fcriptoris locutio- 
nem recte capio, in modum operis vermiculati multifariam. 


IN TIMONEM 36s 


 implexi. Addam Zenonis Veronenfis locum Serm. I de A va- 
mitia: Zinc (Hic) unus pecuniam fuam tanquam hamum propo- 
Ait, ut facultates ad fe attrahat alienas: quam peregrinantem fe- 
— rali fupputatione nutrire (mox Lucian. ἀνωτρεφόμενον) non des 
| finit; ut fummam quaerat, non quam commodatio decit, fed quam 


εἰ pepererint armati numero dies , menfes & digi. Haec admo- 
dum efle corrupta , qualia in iftius five Zenonis , five cu- 
iuslibet fermonibus , aut dicam potius laceris reliquiis funt 
fane permulta , nemo diffitebitur: etiamfi quis pofteriora fic 

- refingat , armati numero , vel, ar&ati in numeros dierum men- 
fiumque digiti , ab auctoris ipfa manu abeffe tamen procul 
credo: certius a vetuftis Codicibus exípe&tandum eft auxi- 

. lium. HEMsr. 

—. ead. l. ς. Τῶν συλλογισμῶν) Adícripfit pater, forte συλ- 
λογιστῶν. Quod quidem manifeftius, fed poteft retineri 

- quoque alterum. GRON. 

ead. l. 6. ᾿Αποδρώσεσξαι) Sic recte Scholia. In omnibus 
impr. ἀποδράσασπαι,, minus apte. SOLAN. 
ead. ἰ. 8. Δανάην παρθενεύεσξαι) Sic poftea Δανάης παρ- 

- Séveveis. Dial. Deor. ὃς de Salt. ubi in quibufdam edition. 

Any. διωπαρθένευσις imminutio , infloratio. BOURD. 

ead. l. 12. Ἐξὸν δὲ) Cum autem liceret. BROD. 

ead. 1, 14. Ἐς τὸ σημεῖον) Quo obfignata erant domi omnia, 

Bnorp. 

—— ead. I. τς. ᾿Ασκαρδαμυκτὶ βλέποντεις) ᾿Ασκαρδάμυκτος, μὴ 
μύσας τοὺς ὀφθαλμούς. σκαρδαμυκτεῖν τὸ σκαΐίρειν καὶ μύειν 
ποὺς ὀφθαλμοὺς, τὸ πυκνῶς βλεφαρίζειν, ἰλλωπεῖν ἢ ἰλλωπίζειν, 
Schol. Arift. iz. Hefych. Suid. Poll. aliam tamen etymo- 

-logiam proferunt alii Grammatici, de qua poftea. DOURD. 

ead. ἰ. τό. ᾿Ἀπολαύειν £y εἰν) Mira dictio. fine Mff. au&tori- 
tate mutare nolui. SOLAN. Senfus minus attento paulum in- 
tricatior , fic tamren, ut haud dif:culter expediri poffit. Ava- 
ri ἐξὺν ἀπολαύειν οὐ τολμῶσι. ut modo Lucianus: magnos 
acervos oculis obire ipfis votorum finis eft , congeftoíque 
nummos in arca contemplari , dum experiri non audent , 
quo valeat nummus , quem praebeat ufum: itaque, quod 
ad eos attinet , videri poterat ἱκανὴ ἀπόλαυσις, copiam bo- 
norum pcflidere fatis largam , quibus, modo animum in- 
'ducerent , poflent frui: hoc eft; τὸ αὐτοὺς ἀπολαύειν ἐχ ew, 

- reconditis theíauris defoffi(que non quidem frui, id enim (a- 
pientis effet, fed dumtaxet poffe frui. Interea cur non hoc 
ἀπολαύσεως genere, quam avaritiae credas fufiicere, con- 


466 ANNOTATIONES 


- renti, fru&um divitiarum aliquem, quod ipfi reformidant, 
' alios capere patiuntur? Verum hoc ut faciant tantum abeft, 
ut contra illam demum ἱκανὴν ἀπόλαυσιν exiftiment, fi ce- 
teros omnes pariter ab ufu rerum fuarum omni prohibeant , 
in eos non minus atque in femetipfos iniqui, haud. fecus 
ac canis ad praefepe &c. In his nihil eft, ut arbitror, quod 
quis iure mutatum velit , nifi ipfosavarorum mores. HEMST. 

Pag. ὃς. ἰ. τ. Τὴν ἐν τῇὁ φώτνῃ κύνα) Erafmus in Paroem. 
Canis in praefipi. BROD. Sic alibi Proverb. κύων ἐν φάτνῃ. 
fic faepe vocat Philofophos & praecipue Cynicos, obvios 
infequentes. Repetit illud, adverfus Indo&tum. Bounp. Al- 
ludit manifette ad Aeíopi fabulam, quae in Aefopo hodier- 
no non exftat: eandem iterum tangit extremo dad. SOLAN. 

ead. l. 3. Καὶ προσέτι γε καὶ. κατ. &c.) Haec verba ita 
vulgo vertuntur: Quia etiam ridebas iflos , qui parcerent, af- 
fervarentque, & (quod effet abfurdiffemum) fe ipfos xelotypia pro- 
féquerentur : nec. intelligerent fore , ut. aut fceleratifimus famulus, . 
vel oeconomus , aut puerorum praeceptor furtim fubiret , ludibrio 
habiturus infelicem δ᾽ inamabilem herum , quem poflea {παι ad fu- 
liginofam & oris angufli lucernulam, ac. fiticulofum fcirpulum ufu- 
τὶς invigilare. Praeterquam quod illud quem poftea de (uo ad- 
didit, nihil. minus hic fecit bonus interpres, quam cepit 
inentem Luciani, five Iovis. Agitur nempe, ut diximus, de 
fordidiffimo avarorum genere, quorum animi tanta mace- 
rentur enecenturque avaritia, ut non modo ipfi non fruan- 
tur honefte bonis fuis, fed ne aliis quidem quidquam im- 
pertiant, eoque vefaniae abripiantur, ut dum tenaciffima cu- 
ra opibus fuis parcant, eaíque conditas fervent, fibi ipfi 
cut invideant, ac ferme diílidant; at qui ignorent , quem- 
admodum perditus aliquis fervus , vel difpenfator, vel pue- 
ris erudiendis praefectus , clam fubrepens (in cellam vide- 
licet, vel penum , ubi cibus potufque accumulata ferven- 
tur: tale quid enim hic intelligi debere , ex fine paginae prae- 
cedentis liquidum eft) intemperanter fe ingurgitet, ac ba- 
filice agat, infelicem ὃς morofum herum ad tuliginofam ὅς 
oris angufti lucernulam ufuris {1115 invigilare finens. Hoc, 
& nihil aliud, vult Lucianus, Servos furtim quibuídam he- 
ro fuo fuble&is, hilariter ac temulente vivere, dum mifer- 
rimus herus, ut ad iuftam fedeat lucernam , ab avariffimo 
animo impetrare nequeat. Ἐμπαροινήσει (pro quo multo po- 
tius legerem ἐμπαροινήσῃ, ut fignificetur, furacem fervum 
id iam perpetraffe, & in fecreta aedium parte etiamnumd 


)1»N qT'IM' ON EM. 367 


xemulentum lafcivire) non coniungendum cum xzxed'alpova, 
δι iis quae fequuntur , fed commate dividendum. Neque ve- 
ΤῸ quarti cafus illi, qui fubiiciuntur , ab ἐμπαροινήσει pen- 
dent, fed ab ultima voce ἐάσας" quod interpreti fraudi fuit, 
eumque, ut fupra monui, coégit de fuo duas voces alline- 
re. Sed nec ἐμπαροινεῖν cum quarto, verum cuin tertio cafu 
conftrui, doceat nos ipfe Lucianus infra in Deor. Dialog. 
V, ubi Iuno ad Iovem , Μίέμνησο γοῦν οἷά, μοι διὰ τὸν ciyo- 
"χόον τοῦτον (Γανυμήδην) ἐμπαροινεῖς. δὲ in Cataplo $ 26, 
Πάντα, τρύπον τοῖς ὑπηκόοις ἐμπαροινῶν. Scio, aliter ibi ἐμ- 
“ππαροινεῖν fumi, nempe pro ὑβρίζειν, ut vulgo ab omnibus 
gloffographis exponitur; at hic loci τὸ ἐμπαροινεῖν fimplici- 
ter efle intemperanter indulgere cibo ac potui , atque inde lafcivi- 
re; ut.& hunc locum non aliter, ac nos fecimus, ad men- 
tem auctoris exponendum efle, non putem , alicui attenta 
mente totam hanc Luciani periodon luftranti,, vifum iri du- 
bium. — Ceterum quod avarus ill herus dicitur federe 
“πρὸς ἀμαυρόν τι καὶ μικρύστομον λυχ νίδιον. καὶ d'ilaséoy 
ϑιρυωλλίδιον, eodem ferme modo itidem de avaro fermo fit 
in Noflri Gallo ὃ 29: Ὁρῶ νὴ Δία πρὸς ἀμαυρών γε καὶ di- 
«[ὥσαν τὴν ϑρναλλίδα. Quae de Strepfiade habet Ariftopha- 
nes, notarunt alii. IeNs. 
— ead. l. 6. Taidérpis]) Suid. Παιδοτρίβας. ἀλείπτας, γυ- 
μναστάς" καὶ παιδοτρίβης v εὐθεῖα" καὶ παιδότριψ, erupit Nou- 
κιανῷ ἐν Τίμωνι ἢ Μιισανθρώπῳ. Mifcet σαιδοτρίβην ὃς “ταιδό- 
πριβα, a quo errore nec Stephanus fibi cavit in Thef. T. III, 
P. 9. παιδοτρίβης eft magifler exercitor: read órpi-]. in familia 
fervulus, qui curam habet puerorum , in eoque munere 
operam conterit. H. Stephanus, quando e Platonis, vel 
potius Aefchinis Axiocho profert, καὶ γυμνασταὶ, καὶ πο ε- 
δότριβες, Ἰεξζογειη fruftratur: exflat ibi c. 7 παιδοτρίβαι, 
etiam in Codice Mediceo. Pari forma οἰκότρι(. HEMST. 

ead. ἰ. 8. Vlgoe ἐμαυρόν τι) Lege ἀμαυρόν τι. BROD. Hunc 
locum imitatus eft Apul. lib. » Milef. ubi de Milone hofpi- 
τῷ fuo. Lucian. in Gall. $ 29. Bounp. 

ead. l. 9. Διψαλέον Spy Aid iov) Cui prae avaritia oleum 
parce infunditur. BRoD. Vid. I. Gronovium ad Harpocrat. 
in ᾿Αδδιηφάγους p. 11. HEMST. 

ead. l. 10." Ad'ixa, &c.) Sic optime ed. 7. In omnibus im- 
preffis peffime ἄδιχον, 7- μ. σου TavT2 αἰ. Unde do&orum 
coniecturae , quae plerumque corruptum quidem locum effe 
demonftrant, raro abíque codicum ope veram reftituunt 


- 


43638 ANNOTATIONES 


 fcripturam. Coll. & P. ἄδικα ταῦτα; πάλαι μὲν ἐκεῖνα. Τὰ 
σοι. SOLAN. Nihil admodum iuvat ed. Iuntinae le&io, quae 
ut ipfa poffit confiftere , mutatione habet opus: πῶς οὖν οὐκ 
ἄδικα ταῦτα, σε πάλαι μὲν ἐκείνων αἰτιάσδαι &c; Sed in 
eo, quod a Ζ΄. ed. proditum plurimae retinent , dummodo 
pro σοὺ refcribas, ut in re facili plerique iam viderunt , σὲ, 
nihil eft, quod quemquam morari poffit aut offendere. Quae 
I. Gronovius hic argutatur , nullius funt pretii. Mox au- 
tem es πρὸς ἐμὲ eam ob caufam interferitur ,.quia liberali- 
tas illa Timonis erga alios effufiffima praeclarum erat sà- 
vías, quantum ad eos quidem attinebat , fpecimen : faltem - 
iftam in partem τοῦ Τήμωνος τὸ πάνυ τοῦτο ἀνειμένον, quod 
Pluto tantopere difplicet , interpretaturi erant adulatores, 
ad quos fru&us inde non contemnendus redundabat : ideo 
reftringi debuit illud οὐκ εὐνοϊκὺν, appofito. ὡς πρὸς ἐμέ. Pau- 
lo poft ἐν ϑύραις, quod certatim impugnant, reCtiffimum eft: 
vim praepofitionis ἐν in iftiufmodi multis loquendi formulis 
alibi fatis munitam praeftabo. HEMsr. 

ibid. Πάλαι μέν σου ταῦτα a TIAa a1) Scribo σε. BROD. 
Non utique fignificabit, te in. Eis accufare vel harum rerum , 
ut rebatur cl. Faber, & ideo fcribit σε. Poteft enim intelligi 
haec tui vel hanc tuam rationem olim accufa[fe. ut in Hermo- 
timo, ὃ γοῦν Μῶμος, ἀκήκοοις οἴμαι ἅτινα ἠτιάσωτο τοῦ Ἡφαί- 
στου. Ita hoc loco vides eofdem rei ὃς perfonae cafus , in 
quo reticetur quartus cafus agens , quia ipfe is erat. Codici 
Academiae adícriptum πάλαι μέν που. Sed non neceffarium. 
' In duabus fequentibus notulis apparet , eundem Fabrum fi- 
bi feciffe fraudem , imminutas & decurtatas contemplantem 
nefcio unde voces, quae in ipfo contextu funt integerrimae 
& pleniffimae. GRON. 

ead. l. 33. Τοῦ τε γὰρ Τίμωνος &c.) Pulchre vidit & monuit 
Iac. Gronovius, Fabrum in duabus ad haec verba (τοῦ τε 
γὰρ Τίμωνος τὸ πάνυ ἀνειμένον ἀμελὲς, καὶ οὐκ εὐνοϊκὸν ὡς 
“πρὸς ἐμὲ ἂν δοκοίη) notulis , fraudem fibi fecifle, qui decur- 
tata & imminuta fpe&tarit verba. Priora certe nemini, vel 
leviter his literis tincto , poffunt non cenferi elegantia. Quod 
ad os πρὸς ἐμὲ (Faber has duas voculas citans, omittens 
zrpis, corrigit εἰς ἐμὲ) attinet, non male id vuleatus interpres 
quod ad me attinet veddidit: eftque locutio alibi ab Noftro 
amata. Ipfe Timon pofthac $ 42, 'O Μίδα, ὦ Κροῖσε, καὶ ἐν 
Δελφοῖς ἀναθήματα, ὡς οὐδὲν apu, ἥτε ὡς πρὸς τὸν Tíjucova, καὶ 
“τὸν Τίμωνος πλοῦτον. Nihil eratis αὐ Timonem (fic namque 


IN TIMONE M. 369 


Latini etiam loquuntur) five, cum Timone eiufgue opibus. non 
A fuiflis comparandt. In Contemplant. $7, Τυφλὺς à Λυγκεὺς ἐκεῖ- 
yos ὡς πρὸς ἐμέ. Prae me, five , ut interpres , f£. mecum com- 
ponatur , caecus eft ille Lynceus. In Hermotimo $ 4; Καὶ τοῦ- 
το λίγον. ὡς πρὸς ἀρετῆς ἄσκησιν. Et hoc, ff ad virtutis exer- 
citationem referas , exiguum. Ibid. $ 13, Παῖδὰς εὖ icu οἰήσῃ 
urayras ὡς πρός σε. Perfuafum habeas , te putaturum omnes , 
Na tecum comparentur , effe infantes. $ 81, Αγροικος ἄνθρωπος καὶ 
ἰδιώτης ὡς πρὸς τὼ ὑμέτερα. "Agre[lis homo & rudis, cum vefrris 
: rebus collatus. paulo poft, Τοὺς δὲ ἄλλους, ἀνδράποδα, no 
᾿χαθάρμωτα voicea3ei ὡς πρὸς ἐμέ. ΑΠος vero mancipia & 
iacula prae me cenfere. Apud eundem Nofirum in Imagini- 
bs δ 13. “Δμουσα γὰρ ὡς πρὸς ἐκείνην ἅπωντα. Prae illa enim 
omnia a Mufis s abhorrentia. In Philopfeude $ τό, ᾿Αμαυρόν τε 
ϑέαμα, ὡς πρὺς ἡμᾶς τοὺς ἀμβλυώττοντας. Res ρεξίαπι tenui/fr- 
gna, quantum ad nos obtufa acie laborantes. In Hippia $5, 
Εἶτ᾽ ἐχόμενος αὐτῶν οἶκος, περιττὺς μὲν ὡς πρὸς τὸ λουτρὸν, 
᾿ἀναγκοαϊὸς δὲ ὡς πρὸς τὴν τῶν εὐδαιμονεστέρων ὑποδοχήν. 
- Deinde continua illis domus, longe quidem praeflantior , quam ut 
"balneo conveniet ; fed nece[Jaria ad excipiendos opulentiores. De 
non temere cred. Calumn. $ 27, Δίκαιος μὲν γὰρ ὡς πρὸς 
τοὺς ἄλλους ᾿Αριστείδης. Etenim iu[lus quidem erat , ft cum alüs 
 €ompararetur , "driffides. Xenophon quoque I Kuporr2ud. "lo- 
μεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ous ἐγὼ σαφὼς ἐπίσταμαι αὐτὸς ἰδὼν 
ἰδιώτας ὄντας ὡς πρὸς ὑμᾶς ἀγωνίζεσϑαι. Non fatis accura- 
te Leunclavius, eamus in hoflem, quem ego vifum a me ante- 
hac , certo fcio pugnandi adverfum nos rudem effe , vertit. Prae- 
"terquam quod ὑμῶς, non ἥμάς, legitur, atque adeo vos, non 
"nos, in verfione dicendum fuerat, debuit quoque ita, pu- 
gnandi rudem effe , ff € volifcum comparetur. — Saepe omittitur 
ὡς, eadem fignificationis vi manente. Nofter in Halcyone 
E 5. Κεογιλὺς ὃ ὃ τοῦ βίου χρόνος vphe τὸν πάντα αἰῶνα. In 
Hermotimo $ 7, Οὐδὲν γάρ ἐστι ταῦτα πρὸς τὸν ἐν τῇ ἀρε- 
τῇ βίον. In Zeuxide, Ti ἂν ὑμεῖς ἦμεν πρὸς αὐτούς; In Pfeu- 
domanti, Παῖς ἂν εὖ j οἴδα ὅ ὅΤι πρὸς. αὐτὸν εἶναι ὥροξε. De Pa- 
rafito , τοιοῦτοι μὲν ἐν πολέμῳ πρὸς ῥήτορας καὶ φιλοσόφους 
εἰσὶν οἱ πιαράσιτοι. In Rhetorum praeceptis , τί Ὑ ae ὁ TIzta- 
γεὺς πρὸς ἐμέ: De Ele&ro, ὡς τοὺς κόρακας, ἢ τοὺς κολοιοὺς 
σειρῆνεις μὲν εἶναι πρὸς αὐτούς. In Pfeudologifta, ὡς τὸν τοῦ 
“Σινωπέως πίθον, τὴν Atos αὐλὴν εἶναι (ed αὐτό. In Navisio 
feu Votis , οἱ δὲ νῦν πλούσίοι, πρὸς ἐμὲ "Too. Ex tot itaque in 
unc Luciano exemplis patet mira do&iffimi ceteroquin Fa- 
Lucian. Vol. 1, Aa 


;0 ANNOTATIONES 


bu ofcitatio ; neque erim eum nunquam ad hanc locutio- 


neni , ita frequentem , advertifle , credibile eft. Haec autem, 
qua de agimus, loquendi ratio eft elliptica; ut, cum di- 
citur , οὐδὲν ἄρα »T& ὡς πρὸς Tiva. , fubaudiendum fit é£e- 
τάζεσδαι. Ita enim plene hanc phrafin effert Nofter in Sa- 
turnalibus $ 4: Οὐ μικρὰ ὅλως, οὐδὲ παντώπασιν εὐκωτα- 
φρόνητο,, ὡς πρὸς τὴν δύναμιν ἐξετάζεσδαι τῆς συμπάσης. 
ἀρχῆς. οι omnino exigua , neque prorfus facile abücienda , f 
ad vim univerft imperii. exigantur. Intelligi poteft ὃς παραβάλ- 
Ae6321, id quod addit Iofephus contra Apionem p. 1070 D. 
ed. Genev. Δυκοῦργοι καὶ Ξόλωνες ὡς ἔχθὲς δὲ καὶ πρώην, ὡς 
ergos Μωσέα πωραβολλόμενοι, φαίνονται Ὑ ἐγονότες. LENS. 

ead. 1l. 14. Ὡς πρὸς ἐμὲ) Aut non vidit Tan. Faber. illud 
75s, aut non fatis attendit, cum videret. ὡς ἐμὲ aliud longe 
eft, quam ὡς πρὸς ἐμέ. Vide notam noftram ad c. 6, πρὸς 
ἡμᾶς oU φαῦλον ὄντα. Adde "Yer. eix. c. 8, τὰ πρὸς τοὺς 
Θεούς. Ego nihil muto. SOLAN. 

ead. |. 13. Ἐν Sífais) Refüituo ἐν ϑήκαις" nec Sigue (ϑύ- 
pzis) placet. BROD. Patet, iam olim fuiffe variam hic le- 
&ionem. Brodaeus enim IX Mifcell. c. 7 videtur legiffe 3í- 
βαις & ϑύραις" at reliciens utrumque, reponit ϑήκαωις. CI. 
quoque Faber ita emendat; qui non raro cum Brodaeo con- 
venit. Sic in verbis apud Noftrum praecedentibus (πάλας 
μέν σου ταῦτω ATI. G321) Brodaeus pariter ac Faber legunt 
c« pro σου. (fed iftum locum aliter exponit Gronovius.) Ita 
infra $ 28 in verbis (οὐ γὰρ δεῖ καὶ τότε ἀγνοεῖν εἰκὸς αὖ- 
ποὺς) Brodaeus pro δεῖ legit 45, item Faber. IgNs. Bro- 
daeus ϑήκωις. alit ϑίβαις, quod probo. V. Athen. 129 E. ὅς 
Cafaub. SOLAN. 

Pag. 86. I. 1. Παχύτερος) Unde Horatius feflive dixit 
zummos alienos pafcere. ANONYM. 

ead. l. 3. Οὔτε εἰς τὸ φῶς προάγοντωας) Hoc omne Pluti 
mutuatum ab Ariftophanis Pluto. tu confule. Tangit idem 
in Catapl. in Somnio δὲ alibi. Bounp. 

ead. l. 6, ᾿Απίασιν) E vita migraturi funt. BROD. 

ead. ἰ. τι. To ὅλον) Prorfus , penitus. BROD. 

in Schol. col. 1. l. 2. Euvey os) Nimirum vult, rhetoras a 
Luciano irrideri , quibus nihil inter declamandum in ore fit 
crebrius, quam ὦ Ζεῦ καὶ δεοὶ δὲ πρὸς τοῦ Διός. Sed illa de- 
mum ratio , quae fequitur, vera eft, & commode mente 
Luciani exponit. HEMsT. 

Pag. 87. I. 2. ᾿Απάγοι) Tanaq. Faber concoquere ait fe 


d IN qJd1M.ON EM, * 


mon poffe illud ἀπάγοι, cum in fequentibus non legatur 
-eductaforasab marito uxor, fed domi cuiuslibet libidini vul- 
gata: quare legit προάγοι. Mitis ícilicet haec ὅς plaufu digna 
rifis. Sed & parum differentiae, hoc quidem in loco, ἀπάγειν 
inter & προάγ εἰν, mihi liquet. At nihil profe&o mutandum. 
Quamquam non revera foras educta hic intelligenda eft fe. 
mina , fatis tamen commode Lucianus utitur verbo in per- 
du&ionibus ad ftuprum ufitato. Ira enim ipfe illud i iterum de 
hac re ufurpatin De Gymnafüs: τὰς ἀρετὰς, καὶ τὰς εὐεξίας, 
καὶ τὰ κάλλη: χαὶ τόλμαν; ὅρῶ οὐδενὸς μεγάλου ἕνεκα 5 πάρας- 
πολλυμένως ὑμῖν, οὔτε΄πατριδος κινδυνευούσης, οὔτε χώρας 
“πορθουμένης, οὔτε φίλων, ἣ οἰκείων πρὸς ὕβριν ἀπαγομένων. Vir- 
tutes, corporum bonas habitudines, pulchritudines, & audaciam , 
nullius magnae rei gratia vobis perire video, cum neque pericaietur 
patria, neque devaf[letur regio , aut amici , vel domejHei ad : [Iuprum 
Tapiantur. Ita quoque in Cataplo: οἱ ἱ δὲ, υἱέων πρὸς ὕβριν ἀπι- 
“γομένων ἀγανακτήσαντες. llli vero liberos ad fluprum raptos 
indignati. In Fugiüvis $ 18, Ἔνιοι δὲ, καὶ ξένων τῶν σφετέρων 
γυναῖκοις ἀπάγουσι μοιχ εὕσοντες. Ali vero hofpitum fuorum 
uxores rapiunt , eas [lupraturi. & $ 30, OU τὴν γυναῖκα Gy ero 
ἀπάγων. Cuius uxorem rapiebat. Antoninus Liberalis c. 15 de 
Melitaeo quodam Tyranno, cui nomen Tartaro : Οὗτος εἴ 
"qs δια βοηθείη παρθένος ἐ ἐπὶ κάλλει τῶν ἐγχωρίων, ἀπῆγεν αὖ- 
᾿πχὴν καὶ ἐμίγνυτο πρὸ γάμου κατὰ βίαν. Hic fi qua virgo inter 
populares formae praelantia ferretur , abducebat eam , & ante nu 
pias violabat. Iterum ibid. τότε d" οὖν εἴρητο (s Téprapos) 
pis τοὺς Sépu/Tos ἀπάγειν ᾿Ασπαλίδα &c. Tunc vero dice- 
dou ad minifiros Afpalidem perducere. & iterum , à δὲ παῖς, 
ὡς ἔχπυστος ὃ λόγος ἐγ ἕνετο, πρὶν ἀφικέσϑαι τοὺς ἀπάξοντας, 
ἀνήρτησεν ἑαυτήν. Puella vero , fimul rumor differebatur , ante- 
quam. abdutluri ip[am venirent , fufpendit fe. Aelianus in ele- 
gantiffima illa Afpafiae hiftoria lib. XII lona. cap. τ: Ἢ δὲ 
Φωχαὶς τῷ προστάγματι οὐδὲ προσεῖχεν, ἕως αὐτὴν ὃ ἀπά- 
yev Σατράπης πρὸς βίαν ἐκάθισεν. Phocais vero noniu[fui pa- 
ruit , donec eam Satrapa , qui perducebat eam , confidere cogeret. 
Et hic certe ὃ ἀπάγων Σατράπης Afpafiam non toras eduxit, 
uippe quae iam erat in aula Cyri; quare eo magis. fruftra 
ufa hic refingere tentat Faber. Ita δὲ γυναικῶν ἀπα- 
γογαὶ leguntur in Noftri Phalaride. In eodem hoc fen(u , 
quo ἀπάγειν, invenio & ἀνάγειν fumtum ab Noftro in Ty- 
rannicida c. 5: *O τοὺς ἐφήβους à &Ye.GTOV, ὃ à ἐνυβρίζων τοῖς γά- 
]phoi6 , ἐκείγῳ αἱ παρθένοι ἀνήγοντο. Add eum , qut ephebos ad fc 
a 2 


^ 


5j: ANNOTA'TIONES 


"trahebat , qui. nuptis vim inferebat, virgines perducebantur. Per 
me tamen licucrit, fi quis & hic maluerit ἀπήγοντο. Di- 
xerunt id Latini perducere. Suetonius in Tiberio cap. 45 : 15 
minarum quoque , & quidem illuflrium , capitibus quantopere fo- 
itus. fft illudere , evidenti/Trme apparuit Malloniae cuiufdam exitu , 
quam perdutlam , nec quidquam amplius pati conflantiffime recu- 
fantem , delatoribus obiecit. Sic Lollia Paullina perdu&ta Caligu- 
lae memoratur ab eodem in Calig. c. 25. Sic perdu&tus , haud 
dubie ad ftuprum , dicitur Paufanias , interfector Philippi Ma- 
cedonis, ab Iuftino IX , c. 6, ubi vide Berneccerum. Apud 
Ciceron. lib. I in Verr. 12, lenonum , aleatorum , perdu&torum 
nulla mentio fiat : & V in Verr. 12 dicitur Tertia quaedam 
per dolum ad Verrem perducta. IENs. 

ead. |. 6. "Ee ἀρότῳ) “44 liberos procreandes. BROD. Eie 
Tb σπερμαίνειν γενεὰν, ut ait Hefiod. εἰς σπόρον τῆς γονῆς. 
Bounpn. Confule Not. ad lamblich. n. 210. SOrAN. Legiti- - 
ma quaedam apud Athenienfes haec erat formula. Ifidor. 
Peluf. III, 245, παρ᾽ ᾿Αθηναίοις ἣ συνάφεια n κατὰ; νύμον ἐπ᾽ 
ἀρότρῳ παίδων ἐλέγετο γίνεσαι" quamquam in Artemidoro | 
I. C. 24, ἄροτρον dicatur effe ἀγαθὸν πρὸς γάμον καὶ eretíd'oy 
γονὴν, fi hoc vifum fomnianti obveniat , hic tamen fatis eft 
certum debere legi ἐπ᾿ ἀρότῳ. Vitium frequens fefellit Sam. | 
Petitum ad LL. Att. p. 456, & Lindenbrog. ad Donat. p. 645. 
animadverterunt Gataker. de N. T. Styl. c. XI, ubi vere- 
cundas honeftiorefque de re venerea locutiones pluribus il- 
luftrat, & L. Kufter. ad Iamblich. de V.P. $ 210, cui yer- 
γήσεις memorantur αἱ ἐπὶ τεχνοποιΐᾳ σώφρονί τε καὶ νομίμῳ 
“ενομένωι. Ariftaen. I Ep. 19, καὶ ἐπ᾽ ἀρότρῳ παίδων γνησίων 
ἐρωμένην ἤγώγετο Ὑ ἀμετήν" mireris fane, elegantiffimi Iofiae 
Merceri ionic cai non minus hic ceffaile, quam Lambe- 
cii in Prodr. Gell. adIV, 5. Quin Defid. Heraldus , tametfi 
ad Arnob. VII, p. 265, hunc ipfum protuliffet Luciani lo- 
cum, p. 110 fcripfit , contrahitur matrimonium ἐπ᾿ ἀρότρῳ παί- 
dev. Multo gravius corruptum in Alciphr. I Ep. 6 peritif- 
fimo linguae Graecae Berglero non obfütit , quo minus cer- 
tam emendationem pervideret: parentes , inquit, οἵ με &y- 
eyvirrüv ἐπίκληρον ἐπὶ παίδων ἀραρότων “γνησίων συνῆν ἄν cot | 

ἅμῳ" non ahter exítabat in duobus Bibliothecae Heidel- 
bergenfis Codicibus, quorum a Neveleto inftituta collatio | 
penes me eft. Audi Platonem in Crat. p. 279 C. ubi inter] 
alias τῆς ᾿Αρτέμιδος origines hanc etiam , nefcio an nimis ri- 
diculam, adiungit: τάχα δ᾽ ἂν καὶ ὡς τὸν ἄροτον μισηφό-! 


IN TIMONE M. 373 


σης τὸν iyd gos ἐν γυναικί. Ad Amorem fic Oppian. Haheut. 
. IV, 26, Πρῶτος δ᾽ εὐναίοις ἀρότοις ἐπεθήκαο τέκμωρ. ( paulo 
ante fimili ratione Lucian. μέτρον éribiigoyras) ubi Ritters- 
hufius , ut folet, plena manu. Immo liberos ipfos Euripid. 
Med. v. 1281 vocat τέκνων, ὧν ἔτεκες, ἄροτον. Hefych." Hpo- 
σεν, ἐγέννησεν" inde. ἀροτὴρ, pater legitimus. Ceterum utriuf- 
que vocis ἄροτος ὃς ἄροτρον invicem commutatae,, fi quis 
quaerat , exempla reperire licet in Theophr. H. PI. VL; $5, 
& Dionyf. Halic. A. R. I, p. 9, v. 44, Plutarch. T. ig p- 
495 E. Suid. in Προηροσίαι. HEMST. 

ead. l. 9. Καταωκλείσεις d Vid. Budaei C. L. G. 
Ρ- 691, ubi ex hoc loco docet, παρθενεύειν effe virginem cu- 
flodire. Eodem pertinet κατακλείσας" nam caftae virgines, 
& honeftiores matronae , quae publicum virorumque con- 
fpectum fugientes thalamum fervabant , κατώκλειστοι ὃς 32- 
— n2 Salmaf. ad Tertullian. Pall. p. 177. utrumque 
iunxit. Philo in Flacc. P. 977 E. γύναια κατώκλειστω μηδξ 
τῆς αὐλείου προερχόμενα καὶ ϑαλαμευόμεναι παρθένοι. Plu- 

tarch. περὶ Πολυσρ. p. 519 E. τὸ γὰρ τοσαύταις παρελθόντα 
κοινὰς καὶ δεδημοσιωμένας γυναῖκας ἐπὶ τὴν κατάκλειστον 
ὠθεῖσσαι καί πολυτελή &c. hoc fane vel Horatio iudice vin- 
cet Plutarchus. Clem. Paedag. II, p. 252 C. ἔξεστι δὲ τοῖς 
βουλομένοις τῶν ἄλλων οἴκοι τὰς EJ e cca quen ἐν τοῖς 
βαλανείοις ϑδεάσωσδαι. Vid. Hieronym. ad Ief. c. 7. HzMsr. 

ead, 1. 11. ᾿Οφθαλμῶν ὑποδεδυκότων DP rEA ER KGIAGY, 
quae omnia amoris ac triftitiae figna funt. BROD. 

ead. 1. 12. Ylagacraíem) Non defipere videretur. Re&e vim 
verbi explicuit Barlaeus. Addam tantummodo , Lucianum 
hoc verbum ab Ariftophane defumfifle, qui coniungit λη- 
ρεῖν δὲ παραπαίειν in Plut. v. $08: Δύο πρεσβύτα ξυνθιασώτα 
ποῦ ληρεῖν καὶ παρασαίςειν. Vos duo vetuli, nugarum & vefaniae 
focii. VirRING. 

Pag. 88. L τ. Ἱέρειων τῇ Θεσμοφόρῳ) Cereri. BROD. Aefchi- 
nes, Demofthen. Aefchyl. quales Veftales. Bounp. De con- 
.tinentia matronarum in hoc fefto an hic locus fit intelligen- 
dus neício; de virginibus enim loqui videtur Lucianus , quae 
quaf; Cereris Veflales effent. Bourdelotius nos, pro more 
fuo, ad au&ores, non citatis locis , amandat. Lucianus alibi 
etiam meminit; Dial. matr is & Maufarii: καθάπερ οὐχ ἑταῖ- 
ρα, τῆς δὲ Θεσμοφόρου ἱέρειά, τις οὖσα. At nullibi , inquies, 
legimus apud auctorés de eiufmodi Sacerdotibus. Fateor. 
Sed Scholiaftes Theocriti ad 1d. IV, p. m. 328 C. virginum 


Aa 3 


34 ANNOTATIONES' 


mefninit, quae eaedem videntur cum ea, quam hic Lucia- - 
nus ἱέρειαν vocat. Adi etiam Hefych. (v. πρυτανεῖον) ubi ta- 
les publice ali folitas docet. V. Pott. 369. Ceres /egifera , 
Virgil. IX, 58. Ovid. Met. V, 343. V. Plutarch. V. 1576, 
2. SOLAN. I. Meurf. Graec. Fer. in Θεσμοφόρια. HEMST. 

ead. L. 4. Ἐτιγματίας δραπέτης) Frontem literatus hoc 
charactere $$. ἁπλῶς pro fervo, ut Catapl. BouRp. His 
ufus eft Def. Heraldus ad Martial. HI , Ep. 21. Clem. Alex. - 
Paed. IIL, p. 220 A. os γὰρ τὸν δραπέτην τὰ στίγμωτα; οὔ- 
τῷ τὴν μοιχ αλίδα, δείκνυσι τὰ ἀνθίσματα. HEMST. 

ead. l. 6. Ἄμφω) Sic Hl. B. 124, pro ἀμφότεροι. SOLAN. 

ibid. Τάντολος) Horatius: Tantalus a labris fitiens fugien- 
tia captat Flumina —— Quid rides? mutato nomine , de te Fa- 
bula narratur. Congeflis undique faccis Indormis inhians , & tan- 
quam parcere facris Cogeris , aut pilis tanquam gaudere tabel- 
lis. SOLAN. 

ead. ἰ. 15. Ἐς τὸν τῶν Auvaid'ov πίθον 94.) Plato fcribit, 
Danaidas apud inferos has poenas dare , ut urnis perftillan- 
tibus aquas affidue hauriant, atque in perforata dolia infe- 
rant, gravi nimirum & inutili labore. Ovid. IV Metam. 
Molirique fuis letum patruelibus aufae Affidue repetunt , quas per- 
dunt, Bclides undas. ldem in Ibin : Quaeque gerunt. humeris pe- 
rituras Belides undas. Huius fabulae mentionem facit rurfus 
Lucian. in Hermot. item de Dipfad. & in Dial. Crat. ac Diog. 
Alciphron in Ep. Galeni ad Cyrtonem ad hanc allufit: xt 
3b λεγόμενον δὴ τοῦτο εἰς A«vaid ov vous ἀμφορέας ἐκχ ἔομεν 
vrídous. Plautus in Pfeud. In pertufam ingerimus di&a dolium : 
operam ludimus. Catullus: Dolia virgineis idem ille repleverit ur- 
nis. COGN. Accentuum etiam ad nos cura pertinet , fi quid 
inde redundet ad Lucianum detrimenti. Δαναϊδῶν edd. quot- 
quot infpexi , omnes: fcribi tamen debebat fine controver- 
fia Aavaidev, ut re&e monuit Berglerus ad Alciphr. p. 1o. 
Quod paulo ante praeceffit, ὥσσερ ἐκ κοφίγου τετρυπημέ- 
voy, quem ufum in hac oratione praeftet , aut quomodo cum 
ceteris apte cohaereat , vix ac ne vix quidem intelligo : fi ab 
ipfo Luciano , quod infitias ire non aufim , fuerit profectum, 
ego quidem veteres illos, accuratiffimos ftili exa&ores , fic 
fcripfiffe exiftimo, ut quaedam tamen emendatius , fi dili- 
gentiorem adhibuiffent limam , potuerint fcribi: lubens ia 
Horatii, iudicis acerrimi, fententiam concedo, Ubi plura 
nitent , non ego paucis offendar maculis , quas aut incuria fudit , 
aut humana parum. cavit natura, HEMST. 


"^ IN TIMONE M. 375 


Pag. 89. 1. 2. Τοῦ κύτους μὴ eT.) Fundo vafis liquorem. non 


- continente. BROD. 


u 


ead. l. 4. Ἐχ εδὸν ἐκχυθησομένου τοῦ ἐπιῤῥέοντος" οὕτως εὖ"- 
ρύτερον) Sic diftingue has voces, ut recte Latina praeive- 
runt, & nuper fecit quoque Faber. Mox διφθέραν inepte 
verterunt Salmurii f/a2um , & ineptius nunc impreflum fz- 
gum. Faber rhenonem tranítulit. GRON. 

ead. |. 6. Ei μὴ ép. opa moa &c.) Verto, niff hiatum iftum, 
6 perpetuo apertam fi[Juram obturaverit: quod hic eft 75 4vz- 
σπεπταμένον, id in Dial. Mort. IV τὸ ἀνεῳγὸὺς dicitur. Paffira 


. apud Lucianum τὸ ἀνγεπτεπτα μένον fumitur pro apertura, five 


pro eo, quod apertum efl. ta de Domo $ 5, 6, Merc. Cond. 
$ 5, Abdic. $ 27. VrrRING. 

ead. l. 7. Eis τὸ &74£ ἀν.) Tan. Faber aliter haec conii- 
cit tranfponenda. Sed profe&to εἰς τὸ &ra£ àvemem Teuévoy 


. fenfu commodiffimo, & huic loco fatis conveniente, dici- 


tur; quem non abfurde exprefüit interpres , perpetuam per- 


flillationem. Adde, quod Th. Magifter, voce KAGAIIAZ, 


haec verba eo, quo hodie in Luciano legimus, ordine dif- 
pofita , in di&ombus Atticis allegat. IeENs. Dem. (77 C.) 
Tan. Faber ei μὴ — ἐμφραξ, — &c. Th. Mag. cum Codd. 
noftris facit in Κωθώπαξ. SOLAN. 

ead. 1. 11. Ἐκ τῆς Ayzyus) Illic enim fabrili arti dare ope- 
ram feruntur. BRop. 

ead. l. 14. Tí τοῦτο ὑποσκάζεις) Diftingue: τί τοῦτο; ὕπο- 
σκἄζεις: Τί οὖν τί τοῦτο; fic folent ufurpari. HEMsT. 

ead. l. τς. Οὐ τυφλὸς μ.) Caecus a Graecis divitiarum Deus 
fingitur: Pofidoniusin fubterraneis Hifpaniae locis huius do- 
micilium conftituit, eo quod regio ea metallorum. foecundi- 
tate reliquis antecellat. Battus apud Theocrit. in Meffor. nor 
folum caecum effe Plutum , fed & Cupidinem dicit. Cocw. 

ibid. Καὶ “χωλὸς ὃν) Lege ov. Bnop. 

Pag. 90. L. 3. Χωλὺς ἀμφοτέροις) Lucianus hic imitatus eft 
Ariftophanem in Pluto, qui confimilia quaedam de Pluto: 
divitiarum Deo narrat, qui caecus quidem femper eft, ac 


tum demum claudicans, quoties ad bonos viros mittitur , 


alias pedibus perniciffimis. CoGN. ᾿Αμφιγυήεις. Ut Vulcan. 
Homericus. Ariftoph. in Plut. BounD. 

ibid. ᾿Αμφοτέροις) ἸΠοσὶν addi non folet. BROD. 

ibid. Ἔλθεῖν) P. L. G ed. 1. pro τελεῖν. SOLAN. τελεῖν rcti- 


. nendum omnino videbatur cunr Fabro: talia funt τελεῖν ἐπὶ 
- vel eis τὸν σκόπον, τὺ προκείμενεν, τὴν ἐλπίδα. HEMST. 


Aa 4 


36 ANNOTATIONES 


ead. ἰ, 4. Τὸ τέρμα) Metaphora a curforibus. BRop. 

ead. l. 6. 'Oveípov) Alii Codices ὀρνέων. BROD. P. & ed. I. 
ὀνείρων, quod etiam in Mf. R. G. reperiri teftratur Faber, quod- 
que ego verum puto. Vid. Odyfl. Δ, 221. SOL AN. Euripides 

uidem in Meleagro πλούτου ὠχεῖαν efle πτέρυγα dixit apud 

Stob. P. 448, fed valde tamen languet vulgata lectio, fi com- 
paretur ad ὀνείρων, quod perquam venufla figura fignificat di- 
vitias, quando neghgentiffima profufione diffluxerunt, quafi 
fomnium aliquod opulentae felicitatis praetervolaffe. 'Ovej- 
ρους quoque veteres alis inftruxerunt: τανυσίπτερε οὔλε ὄνει- 
gc Orpheus H. 85. z7avos ὄνειρος" Bafil. Seleuc. in V. ΤῊ. p. 
78, ὀνείρου φύσις &c. ἀποπτήνωι πάλιν ἀφανῶς. Ad ὀνείρους 
conferri folent, quae ita difpereunt, ut nullum priftinae pof- 
feífionis ne. vefügium quidem relinquant. Apollon. Rhod. 
IV, 585: — δέρος dé τοι ἴσον ὀνείροις Or οιτ᾽ εἰς ἔρεβος [serate 
μμώνιον ----. HEMST. ' ᾿ 

ibid. Ὕσπληγξ) Allegorice haec di&a α celeritate equorum 
in ftadio Olympico, aut aliis ftadiis, vel eorum , qui pedum 
pernicitate certabant. ANONYM. 

ead. ἰ. το. Vlgia.g 324 βρόχον} Sic fine huis dialogi. BovRD. 

ead. 1l. 12. ᾽᾿Επὶ λευκοῦ ζεύγους) Sic de Merced. cond. dixi 
ad Heliod. fine operis. Bounp. Horat. Sifennas , Barros ut 
equis praecurreret albis. ANONYM. Hoc inter praecipuas pretio- 
faíque fplendidorum hominum delicias annumerat inprimis 
Lucianus , non mediocriter, ut videtur, ifta defcriptione de- 
lectatus: nihil in eo frequentius, quam οἱ ἐξελαύνοντες ἐπὶ λευ- 
χοῦ ζεύγους, οἱ ἐξυπτιάζοντες ἐπὶ λ. Q. Chryfoftom. περὶ Te- 
λείας ἀγάπης" ζεύγος λευκῶν ἡμιόνων χρυσῷ καλλωπιζώμενον" 
ex eo longum foret fimilia congerere. Vid. Bocharti Hieroz. 
II, c. 7, $ 2. HEMST. 

in Schol. col. 1. L. τ. Τὸν συνέχ ovr) C. ὅτι κατὰ τ. σ. τοῦ 
κιγκλίδος, L. τῆς. SOLAN. Scribi debet , ὅτι καὶ τὸν συνέχοντα, 
τῆς X, &c. Editum fuit in Schol. Καὶ τὸν συνέχ,. 7. x. μοχ Abr, 
x«i delevit Solanus , au&oritatem , ut puto, fcripti libri fe- 
cutus: alioquin nihil eft, cur eiiciendum videatur. HEMST. 

ibid. L. 5. Λάμναν) 1d eft, Lininam: fic σίτλαν fitulam apud 
Trallianum. Ita re&te M. Sladus. Retinui ὕσπληξ & ὕσπληγώω 
formam fcribendi confuetam in vetuftis Codd. & edd. Non 
aliter apud Phrynich. p. 12, & Th. Magiftrum in v. HEMsT. 

Pag. 91. l. 1. Χρυσόχ eipes ) "Annulos aurcos manibus ge[lan- 
tes. BROD. Quibus manus auro funt annuliíque oneratae : 
ἀνὴρ χρυσοδακτύλιος ἐν λαμπρᾷ ἐσδῆτι" Epift, Iacob. 11, 2, 


IN TIMONEM. 377 


- ubi notavit Luciani locum L. Dos. Πορφυροὶ. purpureis in- 
- duti: fimiliter ὡλουργοί" res in pleri(que facilis & nota; in 
. paucis tamen, quae paulo reconditiorem habent rationem, 
- quofdam fefellit. Simmias in Securi: Azpd'avid2y χρυσοβα- 
φεῖς τ᾽ éa TUQÉAIE ἐκ δεμέθλων ἄνακτας" hoc video tentari in 
nuperrimis ad Philen Animadv. p. 181. fcilicet vix dubitatur, 
quin legendum fit, χρυσοβαρεῖς, opulentos & longe ditiffimos. 
Non bene, fi quid video: neque tamen opus erit propterea, 
ut reges ipfos in cortinam tin&toriam demittamus: χρυσοβει- 
φεῖς, quia veflibus χρυσοβαφέσι auro variegatis induuntur. 
Vox autem ipía ne fcrupulum iniiciat , ἐμβάδας χρυσοβαφεῖς 
dabit Callixen. apud Athen. p. 200 D. Quam Cafaubonus ex 
Epitoma protulit non contemnendam, ut ait, lectionem χρυ- 
σογράμμους, lud interpretamerttum eft le&tionis prifcae. He- 
Íych. Xpuceppayis, χρυσοβαφές" prius vocabulum unde fit 
- du&um, diícere licet ex ipfo Hefychio in Pfrysa , Etymol. 
jn Ῥῆγος, Schol. Homer. ad Il. I, 657. HrMsr. 
ead. l. 2. Ovag) Per fomnium. BROD. 
ead. l. s. Πλουτοδότης) Conftantinus πλουτοδότηρ exhibet 
ex Hefiodo , apud quem non reperio. Hinc DIS, ὃς DIS 
PATER, Romanis. SorAN. Extat illa vox in Hefiodi E. καὶ 
H. δαίμονες ΤΠλουτοδόται, in quos poft mortem abierunt au- 
» rei generis homines. Orpheus δαΐίμονω five Genium Πλουτο- 
δότην vocat H. 72. Cererem Eleufiniam Πλουτοδότειραν Seày 
Ἢ. 39. De Plutone H. 17, Πλουτοδοτῶν “γενεὴν βροτέην καρ- 
| «rois ἐνιαυτῶν, quod a vetufta τοῦ πλοῦτος, quam bene D. 
- Heinfius ad Hefiodum expotuit, poteftate pendet. Tradit 
Schol. Ariftoph. ad Ran. v. 482 , cum Daduchus in Lenaeo- 
rum fefto praelata face diceret, Καλεῖτε Ss»v, refpondiffe ma- 
gno clamore , qui facris intererant , Ξεμελήι Ἰάκχε Πλουτο- 
δότε. Iacchus Diis χθονίοις accenfetur: Artemid. II, 44. Se- 
rapis etiam πλουτοδότῃης" in quibus omnibus appellationis ra- 
tio non eft obícura. Lucian. D. Meretr. VII, δεήσει στεφα- 
γῶσαι καὶ τὴν Πλουτοδότειροαν. HEMST. 
. ead. l. 8. Ἐς δέλτον ἐμβωλόντες ) Tabulae teftamenti five 
ligneae cerataeque, five cuiufcunque generis apud veteres 
quidem Atticos, nifi fallit memoria, nunquam ; apud recen- 
tiores aliquando δέλτος vel δέλτοι. In. Hieroclis ᾿Αστείοις $ 
22, givaxides* Scholaíticus in naufragii periculo πινωκίδας 
ares , ἵνα διαθήκας γράφῃ. Merito autem Lucianus καταση- 
μηνάμενοι ἐπιμελῶς" quanta enim in obfignando cura debue- 
rit adhiberi, ex iure notum. Hac tota de re teftamentaria 


;8 ANNOTATIONES 


cum multi diligentiffime traCtaverint, huius loci, digni pro- 
fe&o, cuius haberetur ratio , mentionem a quoquam efle fa- 
&am , non fuccurrit. HEMsT. 

ead. l. 10. Πρόκειται) Ad mortui πρόθεσιν vel collocatio- 
nem proprie pertinet: Nofter de Lu&. $ 12, 15. Proclüsad 
Platonis X de Rep. ὁρᾶσϑαι πᾶσι νεκρὰν ἐν τῇ πατρῴᾳ σπρο- 
κειμένην οἰκίφι" albi, fi quid diligentiam hominum eruditiffi- 
morum effugit, fedulo colligemus. Quandoquidem vero col- 
locatio in celeberrimis aedium locis ipfoque adeo atrio fiebat, 
ut cadaver ab omnibus infpici poflet , quid eft rei, cur Lu- 
cianus addiderit , ἐν σκοτεινῷ που τῆς cix (zs ; potuit intellige- 
re priorem illum mox poft animam efflatam corporis in hu- 
mum deponendi morem , quod Graecis eft χαμαὶ κατατιθέ- 
ναι, χαμαὶ κεῖσαι" malo tamen exiftimare, haec ad veram 
“πρύθεσιν efle referenda , fed invidiofius a Luciano defcribi , 
ut amicorum familiariumque contemtum & in curando di- 
vitis iam emortui corpore gravem incuriam perftringat: eo- 
dem fpectant παλαιᾷ τῇ ὀθόνῃ & περιμάχητος ταῖς γαλαῖς.. 
ἨΈΕΜ51. : 

ead. ἰ. 12. Ἐμὲ δὲ οἱ ἐπελπίσαντες ) Cum alibi αϑῖνα fere 
hanc vocem ufurpari apud alios, & hunc noftrum conftet , 
videtur requiri ἐπελπισδπέντες" fed praeterquam quod Bafi- 
lium fic eriam ufurpaffe video (in Conftantini lexico), con- 
tra fidem Codd. non placet temere coniecturas pro Lucianeis 
obtrudere. SOLAN. Ἐμὲ coniungi non debet cum ἐπελπίσαν- 
τες, fed cum περιμένουσι" tantilla res implicuit eruditos: ce- 
terum vide, quae dicemus ad D. M. V. HEMsr. 

In. Schol. col. 1. l. $. Διασπείροντες ) Sic legendum, non, 
ut editum , διωσπείροντας. Χρυσόχ eipes, five aureis annulis un- 
dique [plende[centes, vel ob affluentiffimam copiam , plena manu au- 
rum profundentes. lENS. 

ibid. col. 2. l. τ. Ταύτην) L. ταυτῇ pro ταύτῃ, φησὶν pro oz- 
viv, κρείττονω pro κρείττωνω. SOLAN. ! 

ibid. I. $. Toy ἐν εἰλήσει B.) To ἐνειληθὲν βιβλίον. HEMST. 

Pag. 92. l. τ. Τετριγότες οἱ νεοττοὶ) Ex Iliad. B. In vatici- 
natione Calchantis. DovRD. 

ead. ἰ. 2.'AgaipsÜn) Anglic. ἀφηρηθῃ & &ro 0». Tangit. 
autem veterem teftamentorum formam δὲ literarum, de qua | 
alibi. Boun». | 

ibid. Τὺ λίνον) Quo tabulae teflamenti ligantur. BROD. Tabu- 
lae , quae publici vel privati contratlus fcripturam continent , adhi- 
bitis te(ibus ita fignantur, ut in fumma marginis ad mediam partem: 


IN TIMON EM. ; $79 


sperforatae triplici lino conftringantur, atque impofttae fupra linum 
"cerae figna imprimantur: haec Paulus V. Sent. Rec. T. XXV, 


-. $ 6. proinde re&e Lucianus , primo loco pofuit τὸ σημεῖον 
ἀφαιρεθῆνει,, quae locutio apud Demofth. eft in Phaen. p. 
1023 E. altero τὸ λίνον ἐντμηθῆναι. tertio τὴν δέλτον ἀνοιχθη- 


ye4. Vid. Kirchmann. de Ann. c. VII, qui Noftri verba pro- 
duxit. Haec autem fcena quamquam in agro Attico agatur , 
eaque aetate, a qua procul abeft Lucianus, multa nihilo- 


minus intermiícet , quae in pravos fui temporis mores prae- 
cipue conveniant. HEMsr. 


ead. l. 5. Ὃ ons) Placet καινός. BROD. 

ead. l. 4. Ἐκ παιδικῶν τίμιος) Id. Dial. Mort. interpretes 
"Martial. & Petronii. BovRD. 

ead. l. ς. Ὑπεξυρημένος) An ut pubertatem vixdum ingref- 


fus videatur? Àn vero notatur hoc ut barbarum? Vide A. 


N. IX, & Zxv. c. 3. SOLAN. 
ead. ἰ. 6." Ἐξωρος) Vide Dial. Simyli & Pol. ubi aetas difer- 
te additur, & fi clarius velis, finem Galli; & 'Ie7. β΄, c. 28. 


. Eadem vox occurrit & Θυσ. c. 7, & 'Aas£. c. 6. SOLAN. 


ead. I. 9. Ylupofou ἢ Δρομ. ἢ Τιβίου) Dixerunt ad Perfium vi- 


xi clariffimi : de his nominibus copiofe Ariftophan. BounD. 


Nomina fervorum, quorum ultimum a regione ductum eft ; 


eft enim in Phrygia mons Tibius. Emenda obiter apud Theo- 


phraft. Eth. Char. z. éveue y . — p. 30 B. Τίβιε. Vid. Stephan. 
Byz. & Salm. Plin. Ex. 34 Ὁ. & Mie3. c. 25. 'A4. c. 29. A pri- 
mo fit Byrrhia — Terentii ; cuius ut ὃς Dromonis etymologia 
in propatulo eft. V. Graev. ad περὶ 'Opy. $ 29. SoLAN. Ser- 
vorum apud veteres nomina variis ex caufis ducta, ut expo- 
nunt Donatus ad Terent. Andr. A.I, Sc. 5 ; ubi vide Linden- 
brog. p. 65 s. Hellad. apud Phot. p. 870, v. 20. Strabo VIL, 
P. 467 A. a qualitate corporis & fpecie formae , ut PyrrAias, 
-Thylacus : a moribus , ingenio , itidemque , quod ominis er- 
£go fieri folebat , ferviendi diligentia, Dromo , Synetus , Oze- 
imus, Molo , Parmeno: creberrime tamen aut ex iis gentibus, 


.. unde mangones advehebant , ut, TArax , Syrus, Davus, Ca- 
ron , Geta , Phryx, Lydus: Λυδὸς ὃ Φερεκλέους, Lydus Phe- 


reclis fervus apud Andocid. de Myfter. p. 5, v. 25. aut talia 


"certe indebantur, quae penes eas gentes pro nominibus pro- 


prüs plurimum effent ufitata, Manes, Midas. Ad horum alter- 


utrum Zi&ius quoque referri debet, nonnihil enim hac in par- 
te difcedunt. Alis tantundem eft, ac PAryx: nam tota Phry- 
gia, fi Suidae fides conftat, dida quondam Tibiz: fumfit a 


90 ANNOTATIONES 


proverbiorum au&tore in App. Vatic. C. II, n. 71. locus pau- 
lulum intricatior, quem fic lego: Μάνης ( hoc re&e viderat 
Canterus) καὶ Τίβης" ταῦτα ὀνόματά ἐστι Φρυγιακά" διὸ καὶ 
ἐπιφωνεῖται,, εἷς Μάνης ἐν Φρυγία" (quafi nullum fere homi- 
nis aliud ibi nomen reperiatur) τὸν δὲ Τίβην ὃ Μένανδρος συν- 
εχῶς (an συνήθως ; quamquam non valde neceffarium. ΤῊ, 
Reinefius V. L. III, c. 6 , p. 467, Glaferi praeceptoris fui in- 
terpretationem merito repudiavit) Τίβιον ὀνομάζει (ego in Me- 
nandri reliquiis faltem exftare vocabulum illud non recor- 
dor) καὶ ὅλη n Φρυγία Τίβια καλεῖται" neque tamen in his ni- 
hil adhuc fuperefle, quod me moretur, lubens fateor. Tibium 
€x Stephano multi notarunt, Phrygiae montem, a Zibio quo- 
dam, ut ait , appellatione dedu&a: ἐκ τούτου καὶ Τιβίους τοὺς 
δούλους καλοῦσι. Át Strabo difertis verbis fignificat, in Pa- 
phlagonia tritiffimum Tibii fuiffe nomen , atque ideo fervis 
indidem apportatis tributum. Haec Ca(aubono ratio confti- 
tit, cur XII, p. 820 B. ubi nomina Strabo non pauca re- 
cenfet Paphlagonica, quorum ufus itidem frequens fuerit per 
Cappadociam finitimaíque regiones , pro Τίβηρος reponi vo- 
luerit Τιβιος᾽ neque multum refragor ; nifi parum intercíle 
putes, utrum legatur, quia videri poffunt eadem origine pro- 
fecta Τίβος, Τίβης, Τίβιος, Τίβηρος. Minimum tamen abeft , 
quin lib. IV, p. 298 A. ἐνθένδε οἱ Ὀσίσμιοί εἰσιν, ous Τιμίους 
ὀνομάζει Πυθέας corrigendum cenfeam Τιβίους" poftquam 
commemoraverat Belgarum παρωκεαντῶν, qui Oceanum at- 
tingunt, partem Venetos, monet, eos fibi videri οἰκιστὰς εἰ- 
γα! τῶν κατὰ; τὸν ᾿Αδρίαν, quorum alii aborigines efle Paphla- 
gonas opinentur: διὰ δὲ τὴν ὁμωνυμίαν Παφλάγονας φασὶν 
αὐτούς" inde fequuntur in produ&tiore promontorio Ofifmii , 
quos fi Timios appellavit Pytheas, id nullam non tantum au- 
Ctoriratem habet, fed nec rationem: fi Tibios , fateor equi- 
dem neminem a me polle proferri alium, qui nomen hoc ufur- 
parit: verum tam propinqua Paphlagonum mentio conie- 
€&turam fuggerit haud abfurdam , Pytheam exiftimaffe , deri- 
vatos fimul & dictos ut Venetos a Paphlagonibus Venetis , 
fic Ofifmios feu Tibios a Tibiis. Hoc utcunque fit, nam alio- 
rum induftriam provocare potius volui, non certi quidquam 
conftituere, peraeque vitiata fuit haec vox in Theophrafti 
Char. Eth. c. IX , p. 44, εὐωχ cv Tipus , iudice Salmafio P. E. 
pag. 34, cui praeter Menagium acceffit Needhamus : tametfi 
hoc quidem in loco patrocinium Cafaubono parari , & fatis 
commode vindicari poflz lectionem vulgatam arbitror. Hic 


; 
* IN TIMONEM. 58r 
- autem qualifcunque de Tibio diffenfus ad concordiam redigi 
| poteft, fi fumas plura fuiffe, quod fane verum eft, nomina 
' virorum propria , quae & gentium fint , olimve fuerint: fic 
᾿Σέλλος, Ἕλλην, Λάκων, ἼΛττικος, ᾿Αθηναῖος, ciufque generis 
—non pauca. Pari modo Τίβιος & antiquum populi nomen, 
- quod pedetentim exolevit, & multorum in ea gente pro- 
prium : quocirca fervis, qui ex Phrygia , Paphlagonia pro- 
 ximifque terris petebantur , imponi confuevit. Hoc & plura 
- reperies Epigr. XVII eorum, quae Bachetus edidit ad Dio- 
phant. V. Quaeft. 33. Synef. Ep. III: τούτου (Harmonii) τὴν 
Suy e.Tpid iv ὃ eios Ἡρώδης καὶ 3upopos εἰς Σωσίας τε καὶ Τι- 
— βίους ἀπέδοτο, id eft, ut ego quidem intelligo , vi/////mo man- 
cipio defpon[am velut vendidit, atque in manus tradidit: mitto , 
quae aliis iamdudum obfervata: (aepe Nofter, ut Index often- 
:det: huius autem loci plerique , quos fupra memoravi, me- 
Aminerunt. Quae vero in ufu quotidiano frequentiffima fue- 
runt fervorum nomina, ad fcenam eadem funt tradu&a : hinc 
Davi, Syri, Phryges, Getae, Sacae. Schol. Ariftoph. ad A- 
charn. v. 242: Εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τῇ κωμῳδίᾳ οἰκέται, Ξανθίας, TÍ- 
| Bios, Ξωσίας, Δᾶος, Téra.s. Porro nominibus olim liberi fervi- 
que diftinguebantur : poftea difcrimen illud fic confufum eft , 
ut ifta nota non amplius poflent digno(ci. Infignis et Olym- 
piodori locus ad Alcib. I Platonis a Cafaubono productus ad 
Perf. V, 116: πάλαι γὰρ καὶ τοῖς ὀνόμασι διεκέκριντο οἱ ἐλεύ- 
- epo τῶν δούλων καὶ ταῖς Spi. Τέται γὰρ καὶ Δάοι καὶ Φρύ- 
yes ὠνομάζοντο" vuv δὲ καὶ ταῦτα. συνεχύθησαν. Hinc iam pa- 
tet, ob quam caufam Lucianus mancipium infame , ροίϊ- 
quam obfequio flagitiofo luculentam hereditatem crevit, re- 
pente mutato nomine fcribat in publicum prodire, & pro 
- Pyrrhia, Dromone vel Tibio falutari Megaclem , Megaby- 
zum aut Protarchum , haud fecus ac Simon ille coriarius in 
Gallo divitiis auctus Simonidem fe dici poftulavit. Diverías 
anutandi nominis rationes ex vitae conditione mutata politií- 
fimus exponitidemque do&iffimus Iof. Mercerus ad Ariftaen. 
ΟἹ, Ep. 14. Ad Lucianum optime conveniunt, quae ponit The- 
. ophraftus in Maledici defcriptione p. 110. Z//ius , fic ifte ne- 
- quam, in cuiuícunque mentionem inciderit , patr? nomen pri- 
- nitus erat Sofías: deinde in caftris militavit Sofrflratus: n μέντοι 
μήτηρ εὐγενὴς Θρᾷττά ἐστι" τὰς δὲ τοιαύτας ἐν τῇ To Tpid 1 εὖ- 
y svéis. εἶναι φασίν" haec.ego faniffima iudico, neque digna, 
quae, cum eruditiff. Needhamo, ullam in partem folliciten- 
tur: perquam maligne & ἠθικῶς loquitur maledicentitfimus 


ε 


΄ 


32 ANNOTATIONES 


veterator : id fervuli fervaeque conditionis humilitatem fo- 
' lantes dictitabant, inter fuos nobili fe loco natos effe; fortu- 
nae fcilicet invidia factum , ut malam fervitutem ferviant : 
Thraces inprimis: unde notum illud Menandri apud Zenob. 
C. II, n. 12, Θρὰξ εὐγενὴς ei πρὸς ἅλας iryoptajsévos , vel, 
ut Apoftol. habet C. IL, n. $9, ἐωνημένος" fed ex eodem Co- 
mico quae leguntur apud Strabon. p. 45$ C. omnem dubi- 
tandi anfam amovent: Πάντες μὲν Θρᾷκες, μάλιστα d" οἱ Té- 
ται Ἡμεῖς ἁπάντων (καὶ γὰρ αὐτὸς εὔχομαι Ἐκεῖθεν εἶναι τὸ 
γένος) &c. quae tu Getam aliquem de Comoedia vernilis in- 
genii crede pronuntiaffe. Hoc illud eft , quod Aefchini De- 
mofthenes obiecit pro Cor. p. 494 F. cum turpiffimis ortus 
parentibus in civium adícriptus numerum fortuna paulo me- 
liore uteretur , patrem, qui Tromes dictus fuerit, Atrome- 
tum vocaffe; matrem Empufam, eo faltem cognomine notif- 
imam, fatis magnifice Glaucotheam. Inter Chriftianos idem 
quoque nec unam ob caufam fattitatum: de haereticis, quan- 
co Ícholae fuae praeficiebantur, colligere licet e Photio I 
contra Manich. $ 5, 4. De iis, qui martyrium fubituri no- 
men vel prophetae, vel fan&iffimi cuiufdam viri adícifce- 
bant, Eufeb. de. Martyr. Palaeft. p. 429. quae totidem paene 
verbis ab eo repetuntur ad lef. c. XLIV, p. $27 B. HEMsr. . 
ead. 1l. το. Meyyexns) Studio Lucianus ea delegit nomina, 
quae grande quiddam & fuperbum fonarent. Megacles non 
unus in Alcmaeonidarum gente Athenis nobiliffima: Comi- 
ci hominem primarium, qui multum fplendori generis arro- 
get, aliofque prae fe faflidiat, ita vocant , quemadmodum 
Κοισύροιν feminam potentem: Ariftoph. Nub. v. 46, ubi &y- 
κεκοισυρωμένην intelligo longa Coefyrarum ferie fuperbam : 
Hefychius e vetuftis Grammaticis opportune, fed hoc pacto 
conflituendus: "Eyxexorgvpepéyn , διὰ Κοισύραν τὴν Μεγα- 
κλέους μητέρα TOU ᾿Αλκμαιωνίδου" ἐστὶ δὲ, σεμνυνομένη τῷ 
γένει. ᾿Εγκεκορδυλημένη, ἐνειλημένη καὶ ἐγκεκαλυμμένη" plu- 
rafine dubio plenius annotarat, quae nefaria manus, ut alia 
in eo infinita, truncavit. Protarchus, praeter alios , ex Pla- 
tonis Philebo notus. De Megabyzo vir magnus ad Diogen. 
L. II, $1: Sic vocabantur Epheftae Dianae facerdotes , ut obfcr- 
vavit doGi[f. Turnebus. Sed & alios ita folitos appellari , coruicio 
ex hoc Luciani loco in Ti;mone, Ἐκεῖνος μὲν, ὅστις ἂν à ποτε (lo- 
quitur de fervo, quem herus inflituit. heredem ) ἁρποισάμενός με 
&c. Graecorumne ullus ito nomine unquam fuerit appella- 
tus, haud equidem fcio: fed tum Períarum multos, eofque 


^ 


IN TIMONEM., 383 


nobiliffimos ὃς hiftoriae Graecae cognitiffimos, tuin antifli- 
tes Ephefiae Dianae ita fuifle dictos, (atis eft exploratum. 
Iater Perías qui orti memorantur ex illuftri familia ὃς reoj- 
bus coniun&a, nunc Megabazi , alias Megabyzi parvula va- 
riatione folent fcribi: utramque formam habet Herodotus ; 
fecundam femper Ctefias , in Photii faltem Excerptis: nam 
Megabazum ex eo producit Stephan. in Kugraiz , quod ne 
nimis calide mutaret in Megabyzum , retinere debuerat Ber- 
. kelium non ignota fcripturae difcordia: vide exactiffimae vi- 
rum do&rinae C. A. Dukerum ad Thucydid. I, 109. Corru- 
ptum arbitror literis traiectis in Xenoph. K. I1. ΜΠ], p. 156, 
"v. 25, ubi Cyrus in Arabiam mifit Μεγάζυβον. Liban. T. II, 
P. 490 C. oi τοὺς περὶ ΜΙ εγάβειζον ἀποκτείναντες ἐν Maxed'ovía. 
μετὰ τὸ δεῖστνον ἐκφερομένους εἰς ἀφροδίτην ἄδικον verb τῆς μέ- 
θης" interpres , qui Megabafum interfecerant: nec cetera nimis 
"recte : fi fic reliquit, vix Libanius effugere poteft , quin hi- 
ftoriae violatae fit reus; non enim ipfe Megabazus eo vene- 
rat, tantum abeft , ut fuerit interfe&tus , fed legatos miferat 
ad Amyntam Macedonem, tefte Herodoto V, 17. cum quo 
ut illi conveniat , malim fane leniffima manu mederi, οἱ za- 
f Μεγωβάζου, mifi a Megabazo. Idem homo Ctefiae Mega- 
byzus , fed Dinoni, quod aliquanto longius diftat , Bagazus 
apud Athen. XIII, p. 609 A. ἡ Βαγάζου γυνὴ. ἥτις ἦν ὅμο- 
er&Tptos. Ἐέρξη ἀδελφὴ ὄνομα Aveuvis καλλίστῃ ἣν TOV ἐν "Aga, 
“γυναικῶν καὶ ἀκολαστοτώτη" fcio, Cafaubonum haec eum in 
modum reformare, ut cum Ctefia confentiant; verum cur 
viro maximo non plane fubícribam , rationes habeo, quas 
nunc quidem explicare commedum non eft: ex eo autem mi- 
. hi probabile fit , Perficae vocis afperitatem , ut folebant fae- 
| pius, emolliviffe Graecos , ad fuaeque linguae fimilitudinem 
ac mitiorem fonum accommodaffe: quare eos, qui nominis 
iftius, tanquam fi de genuina pronuntiatione liquido confta- 
ret , originem ex hodierno Perfarum fermone repetere fat- 
agunt, fi quis in tenebris micare exifümet, ab opinione 
mea non multum diffidebit. Porro ad Perfarum Megabyzos 
quam prope accedant, quidve habuerint commune Dianae 
Ephefiae facerdotes , non facile dixero: eos certe, feu ἱερεῖς 
five νεωκόρους, appellatos fuiffe Μεγα βύζους tam luculentis 
veterum teftimonis eft firmatum , ut nullus dubitationi reli- 
- &us fit locus: diferte Strabo XIV, pag. 950 A. Ἱερέας δ᾽ e7- 
νούχους eov, οὺς ἐκάλουν Μεγαλοβύζους, καὶ ἀλλωχόθεν 
μετιόντας ἀεί τινὰς ἀξίους τὴς τοιαύτης προστασίας, καὶ ἦγον 


3444 ANNOTATIONES 


. ἐν τιμῇ μεγάλῃ" συνιερᾶσδσαι δὲ τούτοις ἐχρῆν παρθένους, Stras 
bonem in hac caufa teftem quis prudens atpernetur ? qui & 
ipfe, quando Ephefi verfabatur, curiofiffimus rerum antiqua- 
rum indagator potuit fci(citari, ὃς Appianum habet fuffraga- 
torem de B. C. V, p. 676 B. xai τὸν ἐν Ἐφέσῳ δὲ τῆς ᾿Αρτέμι- 
δὸς ἱερέα. ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενον ποτε τὴν 
᾿Αρσινόην ὡς βασιλίδα, ἀχ θήνωι μὲν ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δὲ av- 
τὴν Κλεοπάτραν ἱκετευσάντων μεθῆκεν Antonius: ex quibus 
fimul liquet , tum qua yixerit aetate, quantaque dignatione 
fuerit Megabyzus ifte, tum quam carum habuerint Dianae 
fuae facerdotem Ephefii. Verum in Strabone, nifi fallor, vi- 
tium haeret unius literae: refinge μετιόντες, etiam aliunde ar- 
ce[fentes : nam fieri potuiffe faepius exiftimo, ut civium ne- 
mo dignitatem quantumvis ampliffimam amiflfae virilitatis 
damno cuperet confequi: quare eunuchus aliquis, fed ta- 
men a£ios τῆς προστωσίως, aut talis certe, qui corporis inte- 

-gritatem fplendidiffimo muneri poftponeret , alicunde fuit 
conquirendus. Heraclit. Ep. ad Hermodor. Sed neque canem 
canis exfecat, ut vos Deae facerdotem exfzcuiflis Megabyzum , 
znetit ne virgini vir confecretur: & quo patío impii adverfus natu- 
rim, pü fitis adverfus fimulacrum. Principio. enim id agitis , ut 
Diis primus imprecetur facerdos amiffa. virilitate. Haec & plura 
Latine dedit Politianus Obf. & Em. cap. LI. cuius fidem utin 
dubium non voco, fic unde literas illas Heracliti habuerit 
erutas , nefcire me profiteor. tale quidem nihil iis in Epifto- 
lis invenias , quae nunc vulgatae Heracliti nomen mentiun- 
tur. Eodem refero Menandri locum apud Suid. in Ζάκορος --- 
οὐ Μεγάβυζος iv, ὅς τις (forte melius Ὡς τις) γένοιτο ζάκο- 
ρος — ubi plane videtur pofitum pro Eunucho: nam de Quin- 
&iliano I. O. V, 12, p. 456, quin ita voluerit intelligi , mhil 
eft cur dubitemus, praefertim cum lateri iun&us haereat Ba- 
goas. At Plauto quid facies in Bacch. A. TI, Sc. HI, 72 : Nos 
apud Theotimum omne. aurum depoftvimus , Qui illic facerdos eft 
Dianae Epheftae. Nic. Qui iflic Theotimus eft? Chr. Megalobuli 
filius , Qui nunc in Ephefo eft , Ephefüs cariffimus. Y. Meurfius 
primum legit Megalobuzi , vel Megabyzi , quod iam praecepe- 
rant Turneb. Adv. XVIII, 51, & Lambinus; deinde nodum 
hunc ne&tit : Sed hoc quid efl, quod Plautus dicit , Theotimum 
filium Megabyzi , f£ ille Megabyqus Eunuchus ? quem ut fol- 
vat, operae pretium eft audire. Exp/ico : Megabyzi filius 
idem valet , ac fi dixiffet Megabyzus: nam appellativum illud no- 
men fuit: quomodo ἰατροῦ ras pro eo, quod cfl ἰατρός. Vide, quo 


IN TIMONEM. 385 


- poffit prolabi , qui nativam Graeci fermonis indolem non pe- 
- nitus perfpexerit; quod Meurfio defuifle fcientiffimo cetero- 
quin univeríae Graecorum antiquitatis, affirmare non ve- 
reor : falli fe paffus eft vir egregius ifto vulgari, γραμματι- 
κῶν, φιλοσύφων, ἰωτρῶν παῖδες, putavitque nihil obftare, quo 
minus eadem loquendi ratio e numero plurali migraret in fin- 
gularem: hoc fi vel Graecis licuifle ponas , probandum uti- 
que fuerat, Latinis idem placuiffe. Ut autem motae difficulta- 
ti occurratur , quid fi Mega£uZ (hoc ad metri leges aptius re- 
fpondet) filius retineas; non facerdotis , fed viri clari, cuius 
filius facerdotio fuerit functus? Sin malis, in quam fenten- 
tiam eruditi viri propendent, Megabyzi filius, ftatuendum eft, 
Megabyzum iftum, antequam imminuta virilitate dignitatem 
fuíciperet antifüitis, liberos, Theotimum faltem , procreaffe, 
qui Theotimus facerdos quidem Ephefiae Dianae, non prin- 
- ceps five Megabyzus , ( hoc patris erat munus) fed inferioris 
gradus. Sufpicari tamen potius lubet, vitii quiddam in hoc 
Plautino loco refideze , quod vide, an fic curari poffit: Me- 
galobyzus fidius , pro , medius fidius: quo pacto optime fane 
fententiae confultum erit. Ipfum vero nomen fueritne digni- 
tatis, ὃς fplendidum hominem apud Ephefios ac magnificum 
proprie fignificarit, an ab antiquiore quodam Megabyzo , 
qui fumma cum laude in hoc munere fit ver(atus , ad (uccef- 
fores propagatum venerit, ego quidem, ubi veteres filent 


definire non fuftineo: hoc tamen docet memoriae vetuftae 


fides, faepius ufu venifle , ut primi facri ordinis auctoris no- 
men ad pofteros demanaret. In Olba Iovis templum Αἴαντος 
ἡδρυμα ToU Τεύκρου" unde οἱ πλεῖστοί Ὑ ε τῶν ἱερευσαμένων ὦ- 
νομάζοντο Τεύκροι ἢ Αἴαντες. Strab. XIV, pag. 989. Lucianus 
autem quin, ut Megaclem & Protarchum, vulgata quidem 
inter Graecos nomina, non ab ufu tamen communi, fed a 
Comoedia , fic ὃς Megabyzum petiverit. mifime dubito. 
Fuit apud Comicos in iíta voce non poteftas folum , ut arbi- 


tror, viri divitis & fplendidi, verum praeterea divitiarum - 


oftentatoris inepti. Sic fere Crates apud Athen. VI, p. 248 
A. eximie reftitutus a Cafaubono: ῥιγῶν δ᾽ ἐν Μεγαβύζου δέ- 
ξεται ἐπὶ i030 σῖτον Apollon. Tyan. Ep. lI: ἢ 7poizz γε 

χρηστέον eU (σοφιστείᾳ) πρὸς τοὺς ἐντυγχ ἄνοντεις" ἐπείπερ 
ἤδη σοὶ καὶ τὰ Μεγαβύζου" quoniam tibi iam partae funt opes in- 
gentes, quae fuperciltum tollant. Nàm comicam ipfa nominis for- 
ma Graeca multum adiuvat, quippe quae complectatur ὅς 
τὸ μέγα. ex quo factum , ut μεγωλοβύζους etiam dixerint , 

Lucian. Vol. I. Bb 


“- 


as 


346 ANNOTATIONES 


. δὲ βυζὸν, id eft, ut Hefychius exponit, πυκνὸν; evrezów ya 
ρὸν δὲ καὶ μέγε:. Etymol. in Βύχτυς" τὸ γὰρ BU ἐπὶ ToU μεγώ- 
λοὺυ ἐλέγετο" καὶ Ξώφρων βύβα (an βυζά ; quamvisapud He- 
Ífych. Bv£z (ita Ἰοσοπάμπι}) ταῦτα ἐπὶ τοῦ μεγάλου τάττε- 
ται) ἀντὶ του μεστὰ καὶ πλήρη καὶ μεγάλα" βύζειν εἰς πὸ yn- 
tz hunc in modum ifte locus difüngui debet: pofteriorum 
fenfus, de verbo βύζειν quaerenda ef! vox νῆμα, quam vide p. - 
605, v. 38. Ex ícena delati quoque Μεγαβύζιοι λόγοι, quos 
Hetychius interpretatur, fed ita, ut facile fit intelle&u , di- 
veríos abiitie veteres Grammaticos , unde ratio fignificatio- 
nis fit derivanda , a Perficis Megabyzis , an ab Ephefiae Dia- 
nae facerdotibus : hoc mihi verofimilius videtur. Multa repe- 
ries de Megabyzis ad Quincüilianum notata, fed parum ac- 
curate cogitateque , ut virum doctiflimum fatis appareat fe- 
fünantem & rerum copia, quae ad manus erat , obrutum me- 
ditandi tempus digerendique fibi non indulfife. HEMsT. 

ibid. Merovouag seis) Ut ile etiam in Somnio Luciani , qui 
ex Simone fit Simonides. ANONYM. 

ead. l. 12. ᾿Αληθὲς — πένθος ) Iuvenal. Ploratur lacrimis amij- 
fà pecunia veris. ANONYM. 

ead. ἰ. 13. Θύννος) Proverbium: pifcis eft marinus, in 
portu Lufitano magno numero capitur ad Lyfibonam ἃς iux- 
ta mare Herculeum. De eo Plin. IX, c. 15, Athen. VII, Eu- 
ftath. ad Il. z, ἃ Od. M. X. CocN. Aelian. Hift. animal. Pro- 
verb. fic id. Pifcat. inde σαγηνεύεσσαι. BOURD. 

ead. l. 14. Τὸ δέλεαρ) Magna ad cum inefcandum munera. 
Bnop. 

Pag. 95. Ll. 1. Toy ὕδερμος) Rerum imperitus , craffoque inge- 
zio praeditus. BROD. H. Stephan. Th. T. Ill, p. 11: Παχύ- 
d'egpaos, qui efl cute craffa. Affertur autem ex Timone Luciari pro 
{πιο feu [lupido &c. fed Budaeus exponit, ruflicus & illotus fqua- 
Jidufque. Craffa cutis & rigens ad indicium trahebatur ftupo- 

is ac ftoliditatis : huic enim hominum generi fubtiliter fen- 
tiendi facultas videtur occalluifle ; ideo 727 v eguot καὶ ἀναί- 
e3nTor Schol. Ari(toph. ad Nub. v. 1239, ὡς παχύδερμον δὲ ἢ 
εἰὐτὸν Ὑ λευάζει. Vid. Aelian. V. H. XIII. 15, ibique Kuh- 
nium. Philoponi locus ad Ariftot. σερὶ **vx.. II productus ἢ 
eiiam a Suida in Mazxos inter alia: διὸ καὶ τοὺς ἀνοήτους ἢ 
era ud éouous καλούμεν" in Plautinis quoque falibus corium ἢ 
bubulum & elephantinum. Hoc fine dubio voluit Lucianus; fed 
praeterea fignificat mancipium nequam , cuius corpus ex ἢ 
continuis flazrorum ictibus compedumque veftigis cicatri- ἢ 


d. 


IN TIMONEM. 387 


.. €es duxit creberrimas & obduruit: hoc fuadet mentio πέδης, 
μαστίγων. μυλῶνος. Recte Faber, ei zrzpióy ἀλλως pro aa- 
δος, Conferendus autem cum Luciano locus egregius Philo- 
Anis Iud. p. 888 C. D. Quomodo Nofter τὸν μυλῶνα σροσκυ: 
ψῶν, ic & Demotth. περὶ IHapee. p. 343 C. 6 τέως ἔτι προσ- 
κυνῶν τὴν θόλον, ubi publicis diariis per biennium fuerar nu- 
tritus Ae(chines. Poena fervorum μυλὼν vel piftrinum: De- 
mofth. in Stephan. L, ὥστε ἐν τῷ μυλῶνι προσῆκεν αὐτὸν eive 
μᾶλλον, ἢ τῶν λοιπτῶν κύριον γενέσϑαι" & faepius. Lyf. Οὐ. 
4, p. 93, V. 24 , μωστιγωθεῖσαν εἰς μύλωνα ἐμπεσεῖν, ex quo 
loco Luciani elegans ufus eorum, ἐμπεσὼν εἰς ἐμὲ, patet: 
venutte Liban. T. II, p. 632 C. ἀπὸ μυλώνων καὶ τῶν ἐν αὐ- 
σοῖς ἀγρυπνιῶν arysg aus ἐπὶ δυνάμεις τε καὶ ἀρχ ὧν λαμπρό- 
πητῶς, a fordidiffuma fervilique conditione ad honores tolli. "Ava- 
ἄπορον quorumvis Deorum templum , vel interior templi re- 

- ceflus, & propterea Caftorum etiam : proprie vero Cereris 
Eleufiniae: τὸ σεμνὸν ἀνάκτορον ταῖν Sco. Notat H. Steph. 

Th. T. 1, p. 424, hic pro ἀνάκειον quoídam poni velle: ma- 
le. HzMst. 

e ead.1. 3. Toy vA Qva) In piftrims enim trufatilem molam ege- 
rat. BROD. 

ibid. ᾿Ανώκτορον ) Ydem eft cum "Avéxetov ( Harpocr.) ubi 
mancipia venundari folita. Demofth. Or. I in Steph. f. fin. p. 
106 , 2. Vid. Meurf. AG. IV, 84», & Suid. in 'Avzxarev, ἃς 
not. ad Zuj.T. c. 9 & 52, unde fatis liquere arbitror, de Ca- 
ftore & Polluce intelligendum. SOLAN. 
ead. 1. 8. Ἱπποτροφίας) Vide L. Bos Obf. Crit. p. 62. He- 
raclides tradidit, Empedoclem fuiffe λαμπρῶς oixize ὕπποτρο- 
φηκότος ToU πάππου apud Diogen. L. VIII, $1. Hzwsr. 
ead, 1. 9. Ἢ μὴν εὐμορφότερον) Id. Dial. Mort. & copiofe in 
Somnio , ubi de Simonide. Bounp. 
ead. |. Yo. Κέκροπος.) Cecrops & Codrus Athenienfium reges 
fuerunt. BROD. 
ead. |l. τά. Συνειλεγμένα) T. Fab. fibi pepererit. Male, cum 
de quaefitis ab eo, cuius heres eft , intelligi debeat. Sor AN. 
Expreflit fere eadem , quae Horatius Sat. de Ulyffe & Tire- 
fia, Qui quamvis periurus erit , fine gente , cruentus Sanguine fra 
Krno &c. ANONYM. 
Pag. 94. l. 1. Αὐτόπους) Quia antea dixerat οὐχὶ τοῖς ἐμ- 
αὐτου ποσὶ BudíQe τύτε. SOLAN. 
ead. |. ς. Οὐ γὰρ ᾿Αριστ..) riftidem , Iuftum cognomina- 
tum. Plutarch. in eius Vita. ΒΚΟΡ. Hac de re oratores Grae- 
ΒΡ ἃ 


48 ANNOTATIONES 


ci. Idem Iove confutat. BounD. Cui'fumtus funeris defuit. 
' Corn. Nepos. SoLAN. 

ead. l. 6. Ἱππονίκῳ καὶ Ka.) Hipponicus pater fuit Calliae 
prodigi nepotis, de quo alias complura. BRop. Athenienfis 
uterque. Calliam Laccoplutum dictum , Suidas ait. Fuit utique 
Athenienfium ditiffimus, Plut. 7. Φιλοσλ. Hipponici , ut vi- 
detur, filius. Adeo autem ille fceleftus, ut, cum Solon con- 
filium ei fuum de nominibus novis faciendis aperuiffet, in- 
gentes pecunias mutuatus, agros emerit; quo fa&o credi- 
tores , mox lege de novis tabulis lata, fruftratus eft. V. Plu- 
tarch. Sol. 158 & 935 f£. Pericl. & in Arift. 612. Callias mu- 
nera a rege Perfarum accepiffe creditus. Ca//iae huius divitis 
matrem viduam duxerat primo Pericles, qua repudiata Afpa- 
fiam deinde duxit. Vide Plutarchum in v. Pericl. 301 A. ed. 
St. Vid. Ariftoph. Av. pag. 554, & Ran. pag. 233, & Ἐκχλς 
SOLAN. Ifta gens tanta floruit per omnem Graeciam divitia- 
rum opinione, ut, quia Graecorum nemo cum illis compa- 
rari poffe videbatur , proverbio locum dederit: Καλλίου τοῦ 
Ἱππονίκου πλουσιώτερος Aeíchin. D. II, $ 9. Vid. Maximi 
Tyr. Diff. XXIII, p. 258, 259. Lyfias pro Ariftoph. p. 156: 
Καλλίας ὃ Ἱππονίκου, ὅτε νεωστὶ ἐτεθνήκει ὃ πατὴρ, ὃς πλεῖ- 
στα τῶν Ἑλλήνων ἐδόκει κεκτησῖοιι ὅζο. Andocid. περὶ Mug. 
p. 17, V. 8. À pari virtutis morumque laude longe abfuerunt: 
quare a Comicis acerbius exagitati faepe in exemplum po- 
nuntur talium hominum , quibus indignis ampliffimae opes 
contigerunt: Maxim. Tyr. Diff. XXX, p. 309: μηδὲν τῶν 
crap, τὴν ἀξίαν φοβηθῆς, καὶ πλουτήσεις κἂν "lereróyixos ἧς; vi- 
κύσεις κἂν Κλέων ἧς, (vid. Noftrum $ 50.) αἱρήσεις κἂν Μέλι- 
τος ἧς. Re&e vero Lucianus atque ex hiftoriae veritate Ari- 
ftidem , ut vita diffimillimum , oppofuit: nam Calliae dadu- 
cho capitis poftulato hoc inimici graviffimum obiecerunt 
crimen, quod cum bonis affiueret, Ariftidem ἀνεψιὸν in fum- 
ma paupertate vivere pateretur: cuius invidiam , quae iudi- 
cum animos vehementiffime commoverat, quemadmodum 
ipfius Ariftidis interventu depulerit , legere licet in Plutarch, 
T. I, p. 554. Eam hiftoriam refpexit Teles apud Stob. pag. 
$16. Ordinem illuftris familiae contexuit Iac. Perizon. ad Ae- 
lian. V. H. XIV, 16, in haud paucis lapfus : liberalius ὃς ap- 
paratiore do&rinae copia I. Fr. Gronovius Obf. IV, c. 7, p. 
105. Nos alias hanc operam non paucis adhuc difficultatibus 
impeditam navabimus, & multos aliorum errores conabi- 
mur expurgare, HEMsT. 


IN TIMONE M. 389 


ead. l. 9. "Ave καὶ κάτω ) Tetigit hunc locum Fr. Luifinus 
Par. III , 18. Hzwsr. 

ead. l. 11. Ἔχει σε &c.) Vid. fupra "Ervrv. c. 7, ἕρμκαιον ὥν. 

& hoc ipfo Tip. c. 24. 7. haec aliter habet, nempe πρὸς αὐτὸν 
(L. αὑτὸν) ἔρχεται, deeftque σέ. Minus commode. SoLAw. 

ibid. Τὸν Ἕρμην ) Scribe σε τὸν Ἑρμῆν. BROD. Sic poft hoc 
Dial. Inde cognomentum Mercurii κερδ᾽ῶος. $ 41. BouRD. 

Pag. 95. Ll. 1. Δυσεύρετον οὕτω "y en|sa) Tous τοῦ πλούτου 

&zious. BROD. 

ead. l. 3. Οὐδ᾽ ὃ Λυγκεὺς) Ariftoph. in Plut. v. 210, Βλέ- 

“τοντ᾽ ἀποδείξω σ᾽ ὀξύτερον Λυγκέως. ᾿Οξυωπέστερος Λυγκέως 
Philo περὶ Προν. apud Eufeb. Προπ. Εὐαγ. VIlL, pag. 397 A. 
Plotin. Ennead. p. 545 D. faepe Nofter, ut Erafmus obfervat 

in Lynceo per[picacior : G. Cognatus in Lynceus. HEMST. 

- . ead. ἰ. 7. Ξαγηνευόμενος ) L. σωγ ἡνεύομιαι circumdor. BROD. 
ead. l. 15. Εἰρήσεται γὰρ) Dicendum e[ enim. BROD. 

» Pag. 96.1. 2. ou δυσέρωταις) Δυσέρως, qui modum amori 
ftatuere non poteft, fed eius violentia fe totum abripi pati- 
tur. expofuit illam vim D. Heinf. L. Th. c: IV, non quidem 
ignotam H. Stephano, cuius in Theíauro hic ipfe locus addu- 
citur. Luciano frequens , ut notavit lungerman. ad Poll. VI, 
189. Epigramma editum a Kuftero ad Suid. in ᾿Αχοστήσως" 
Τὼς τρητὼς δόνακας, τὸ váxos τύδε, τάνδε κορύναν Ἄνθεσο (ita 
legendum pro "Avéezo) Πᾶν; φίλῳ Δάφνι γυναικοφίλα. O Πᾶν 
᾿ δέχνυσο δῶρα τὰ Δάφνιδος" ἴσα γὰρ αὐτῷ Καὶ μοὶ Πᾶν φιλέεις 
καὶ δυσέρως τελέβεις. Sumfit a 'Theocrito Eid. I, 85. Simili- 
ter δυσάνιος vel δυσήνιος apud Hippocratem, de quo Foef. in 
Oecon. HEzMsr. 

ead. l. 4. Eis βαθυκήτεω mróvr.) Ex 'Theognide: Ἣν ( pau- 
pertatem) δὴ y gil φεύγοντα καὶ ἐς μεγ ἀκήτεα πόντον Ῥίπτειν, 
καὶ πέτρων; Κύρνε, κατ᾽ ἡλιβώτων. BROD. Alludit ad Theogni- 
dis poétae carmen illud de paupertate, quod in Progymn. 
Aphthonii in fententiae exhortatoriae exemplo exftat: Χρὴ 
“πενίην φ. &c. Ad hoc jtem allufit Lucian. de Merc. Cond. 
"Theodoretus quoque de Curat. Graec. Affe&t. lib. Il adducit. 
Cocwx. Ex Homero, ut poftea πετρῶν κατ᾽ ἠλιβάτων, quod 
ex eodem eft. Bounp. Vana eft haefitatio Fabri inter hanc 
le&ioneim , & eam, quae in Theognidis editionibus obtinet ; 
qua aut uti non debuit, aut melius oportuit fe inde expedi- 
- re, cum id poffet, non euxilio Stobaei ὃς Plutarchi , qui po- 
tuerunt aliter citare, quam Lucianus; fed Lucianus fe ipfe de- 
' fendit, oftenditque in libello de Mercede “τῷ cap. 5, & 


Ζ 


390 ANNOTATIONES 


. apologia eius libelli fequente c. 10, & quomodo citare vo- 
luerit, & ex quo, clare & βαθυκήτεα dicens, & ipfum nomen 
Theognidis adiiciens. Unde inprimis apparet , ab Bourdelo- 
tio temere notari ex Homero, ut poftea πετρῶν κατ᾽ ἠλιβά- 
Tov, quod ex eodem fit. Nihil falfius. Etiam paulo poft ne- 
gare nequibit Faber. verius vertiffe Erafmum, & ex eius 
mitatione Benedi&um, illa verba ὅτιπερ οὐδὲ τὴν ἀρχ ἣν ξώ- 
μᾶς αὐτοὺς, quod illos nullo padfo refpexiffes, quam ipfum, quod 
ipfos ne primo quidem congre[fu afpicere voluiffes. Sed vice ver- 
fa queri debeo , cum fic loquatur etiam Lucianus in Salta- 
tione, ἄμεινόν ἐστιν οἴμαι ἀρνήσει τὸ πᾶν ἰάσασξαι, καὶ μη- 
δὲ τὴν ἀρχὴν ὁμολογεῖν τι τοιοῦτον πιρανενομηκένω:., vertiffe 
Opfopacum , ncque fub initium fatearis, aliquid tale te flagitiofe 
deliquiffe ; Benedictum , mec. initio , te tale quid deliguiffe , fa- 
tearts. GRON. Apud Theognidem hodie aliter legitur in hunc 
modum: 

"Avd e! ἀγαθὸν πενίῃ πάντων δάμνησι μάλιστα $ 

Καὶ γήρως πολιοῦ, Κύρνε, καὶ ἠπιάλου. 
Ἣν δὴ χρὴ φεύγοντω καὶ ἐς μεγακήτεωι πόντον 
Ῥιστεῖν, καὶ πετρῶν, Κύρνε, κατ᾽ ἠλιβάτων. 

Ed. 7. cum Mf. T. Fabri βαθυκύτεα. Sed eadem fibi non fatis 
conftans alibi vulearem fequitur fcripturam, quae in Coll. 
etiam invenitur. Vide Mig. c. 5 ; & 'A. pues. c. 10. SOLAN. 
Editus Theognis meufque fcriptus, μεγωκήτεω" quam vo- 
cem fervant Aphthon. Progymn. p. 14, Schol. Thucyd. ad 
II, c. 43, Euftath. ad Il. £, p. 998, v. 25. Apud Stob. p. 518 
ad marginem additur βαθυκήτεα. quafi varia vetufli codicis 
le&io: utrumque reperias in Plutarcho, hoc T. IT, p. 1039 
F. illud p. 1069 D. Cum Luciano confentit Clemens Str. IV , 
p. 485 C. ut difficile fit diiudicatu , utrum ab ipfo Theognide 
fuerit profe&um. Μεγακήτης poft Homerum Οὐ ΠΤ, 158, 
ponto vel mari frequenter adiungunt , Apollon. Rhod. IV, 
318, Dionyf. Perieg. v. 1087, alii: longe rarius eft βαθυχή- 
της. Ut plurima funt in Homero , quorum certa ratio pofte- 
rioribus minime conftitit, fic quam germanam habeat pote- 
flatem μεγακήτης. opinionum diffidio Grammatici dubiüm 
relinquunt. Qui μεγώλω κήτη £y ovra , quod in maris epithe- 
to percommodum effe non diffiteor, interpretantur , videant 
illi, quo pacto haec virtus adhiberi poffit ad μεγωκήτεϊ vai 
μελαίνῃ Il. Θ, 222, ^, s, $99. Hoc alios compulit , ut ex- 
ponerent μεγάλως κοίλην, vel euptoy epoy καὶ πλατεῖαν, vel, 
quod habet Dionyfii Schol. μεγωλόπλατον" immo in Ety-« 


IN EIMOUNEM 391 


».mologo legas, μέγα κύτος ἔχουσαν, ὃ ἐστι πλοτεῖων p. 574. 
ππάήρο, quae fit origo diver(ae lectionis βαθυκύτεα , manifefto 
- colligi poteft. Nolo commemorare, quid moliantur in expli- 
. canda i omone κητωέσσῃ ll. B, $81. Equidem exiftimo, 
. 4i ros olimin compofitis magnitudinem immenfam indicafle: 
uod fi fumíeris , planus erit ubique vocabuli iflius intelle- 
us. Nunc H. Stephanum audiamus in Thef. Ind. Βαθυκήτεω 
- eróvroy Lucianus dixit , vel quod in profundis fuis receffibus cetos 
| abeat , vel quod habeat. cete ingentia : efl enim & pifcofum mare 
& profundum. Mallem haec indicta, quae proríus ab ingenio ' 
linguae Graecae abhorrent: ad compofitorum enim ratio- 
nem fe minus attendifle fatis declarat: ego vertam, profundif 
fümum vel immenfae profunditatis mare. Amm. Marceli, XXIX , 
|. 1, p. 600: angu[lüs formidandae paupertatis attriti , culus metu 
— vel in mare nos ire praecipites , fuadet 1 heognis posta vetus & pru- 
- dens, HEMsT. 
- ead. l. 4. πετρῶν) Ac fe e fcopulis praecipites dederunt. BROD. 
ead. l. ς. Οτιπερ) Videtur. Lucianus fcripfifle aut ὅσπερ, 
aut ὅτε περ: quamvis libri omnes habeant ὅτιπερ. De 272 vi- 
de ἐν. A. VIL extremo. Ἑρμ. c. 25. De ὃς Exv. c. 2. SOLAN. In 
Timone, quem Tan. Faber iis notis illuftravit , quibus fi in 
reliquos fimiles exftarent , aut ab eodem viro, aut ab aliis 
conícriptae , Lucianus certe longe melius haberet , unicunmy 
indicabo intactum ei locum, qui levicula mutatione nitori 
fuo reddi poffe videtur. Novi , inquit Mercurius , adeo perdite 
te ( Plutum ) amantes , ut mortem fibi con[civerint, ὑπερορασσαν 
νομίζοντες ὑπὸ σοῦ, ὍΤΙΠΕΡ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἑώρας αὐτούς" 
hoc eft, Benedicto interpreti , rati faflidiri fefe abs τε, PRO- 
PTERE A quod illos nullo patto re[pexi[es. Sed 3ocus , quem. 
in voce ὑπέρορασϑαι captat , nifi ater & legas & vertas , pe- 
rit. Scribo itaque v. y. ὑπὸ σοῦ, OXIIEP οὐδὲ 7. à. &. ἀ. & 
verto, defpici fe a te rati, quos ne afpexi[li quidem. Sic enim 
aliquo modo fervatur iocus ille. Quomodo enim eos caecus 
Plutus afpiceret? Ridet itaque querentes f? fuperciliofe afpeíos 
4 caeco ; quae vis eft vocis vzepopiig 341. SOLAN. in Specimine. 
ibid. Οὐδὲ τὴν ἀρχὴν) Nunquam, prorfus. BROD. 
ead, ἰ. 7. Κορυβαντιξν) Corybantiare, ut ex Plinio docet μώ- 
Aapiras Scalig. ad Catull. Bounp. 
Pag. 97. ἰ. 1. ) Eiópsevoi) Placet οἰόμενοι, DROD. 
ead, l. 4. Δὐτῶν) Lege αὑτῶν. SOLAN. 
ead. 1. s. ᾿Ερῶντες 'dyepag oy &c.) Profert Thom. Mag. in 
- "Avégaa Tos, HEMST, 
Bb4 


jor. ;A NINSOCEOATTITIO NS 


ead. 1.6. Ὅτι καὶ &c.) Sic edi curavimus; cum in vulga- 
' tis edd. legatur tantum x«i &c. auctoritatem fecuti Mf. a Fa- 
bro memorati , & ed. 7. quae ὅτι habet fine καί, SOLAN. 

ead. ἰ. 7. Av») Legendum αὐτοί. SOLAN. 

ead. 1. 9. Οὐ γὰρ δεῖ) Emenda δή. Bnop. P. L. & Coll. 
δή. Emendaverat & Vorflius in fuo codice , cuius pars pri- 
ma penes me eft. In omnibus impreffis legitur δεῖ, nullo 
prortus fentu. SOLAN. 

ead. l. το. Egi pig Tos) Fucata. BROD. 

Pag. 98. ἰ. 2. Ξυμπερεισέρχεται μετ᾽ ἐμοῦ) Paucis rem to- 
tam comple&itur Plutus Anítophaneus v. 107. Cum iflis 
plané concordant, quae Longinus περὶ ὝΨ. c. 43, p. 236, 
2538; neque hoc Tollium praeteriit. HzMsT. 

ead. 1. 7. &svwrov) Legendum eft φευκτέων, quia φευχτὸς 
mere Tragicum eft, & inevitabilis fignificat , non vitandus. 
SoLAN. Apud philofophos αἱρετὰ & φευκτὼ inter fe pugnant. 
Cebes p. 77, οὕτω γὰρ καὶ ὠφέλιμον καὶ βλαβερὸν ἂν ein, καὶ 
αἱρετὸν καὶ φευκτὲν ἅμα ἀεί" Íaepiffime Plato: quare nihil 
hic mutandum. HzMsr. 

ead. l. 8. Τέθηπε) Miratur. BROD. 

in Schol. col. 1.1. 7. Τύφω γὰρ) Ὃ prioris ed. mutaverat in 
τὸ Solanus , induxeratque φασί. Si abfit a ícripto C. legen- 
dum eft 7. γὰρ à φ. καὶ x. HEMST. 

ibid. 1. το. Τῷ μὴ δεῖ δένε ἐχ εἰν cl χρήσονται) Verba profe- 
Go inquinatiffima in pofleriori parte. Τῷ μὴ δεῖ δένε ἔχ εἰν 
quid aliud, quam turpe verborum monftrum ὃ Do&iffimus 
Clericus , primus horum Scholiorum editor, Fidetur, inquit , 
legendum ἃ μὴ δεῖ £y εἰν. ut. fenfus fit: Qui volunt habere , quae 
non oportet , eos importuna invadit fuperbia. Quid ergo rois, οἱ 
“ιρήσονται ἑαυτοῖς fiet? Sed δὲ ἐπεισέρχετει! ftatim legendum 
fuit. Non piget noftram hic conferre fymbolam. Ita nempe 
haec ultima legenda putem , ZovJ pouces γὰρ τούτῳ (τύφῳ) καὶ 
di ἄνοια. ἀνοηταίνουσι γὰρ οἱ τῷ τύφῳ σεσαγηνευμένοι τῷ μήδ᾽ 
εἰδέναι ἔχειν, ὅ, τι χρήσονται ἑαυτοῖς. Ἐπὶ τούτοις i) ἄκαιρος 
ἐπεισέρχετωι μεγωλοψυχίω &c. Vides, quam ferme nihil 
mutem , veftigiis modo corruptae fcripturae inhaerens. Ex- 
pono autem: Zuic faftui adiuncia efl defrpientia. Namque quos 
. faftus con(lriétos tenet (qui faftu fa(cinati funt) deffpiunt eo, quod 
nefciunt , (five, quod fcientiam non habent, vel, quod fcire ne- 
queunt) quemadmodum fefe gefturi fint. In hos intempefliva infuper 
fe infinuat magnanimitas , nata ex divitiarum abundantia. " Ey εἰν 
εἰδέναι eodem modo Scholiaftes hic dicit , quo infra in Πού. 


IN TIMONEM. 393 


1 
-motimo $ 7 ipfe Lucianus, ὡς πάντα χρῆν ὑπομεῖναι d ad- 
τὰ, πόθεν ἔχ εἰς εἰδέναι; unde fcis , propterea efe omnia fubeun- 
- da? Ibid. $ 27, Οὐ μέντοι £y c εἰδέναι εἰ ἀληθῆ φησιν. Neque 
tamen fcio (vel fcire poffum) num vera dicat. $ 38 , Καὶ εὑρόντες, 
ἔχοιτε εἰδέναι. ὡς ἐκεῖνο ἣν τὸ ἀπολωλός 5 Et ubi inveni[[etis , 
(αἰγείας, illud effe ipfum , quod amifJum fuerat? Porro pro οὗ 
ἥσονται ἑαυτοῖς, unius literae beneficio emendatius repo- 

fui ὅ, τι χρήσονται ἑαυτοῖς. Sic Nofter in Scytha $ 3, οὐκ ἔχ ov 
9 , τι χρήσαιτο ἑαυτῷ. In Imaginibus $ 5, ᾿Εθέλω γὰρ εἰδέναε 
9, τι καὶ χρήσεται αὐταῖς. Ifocrates in Panathenaico p. 281 
ID. ᾿Απορεῖν ἔφασκεν ὅτι χρήσηται τοῖς παροῦσι. Emendatius 
Ícribes, 9, 71 χρήσηται 7. 7. Quae poít haec apud eundem 
Scholiaften fequuntur , non minus fpurca , & le&tori crucem 
; figentia, alius Oedipus expediat. [ΕΝ 5. Malim μηδ᾽ εἰδέναι Ὁ, 
τι. C. G. τῷ μὴ εἰδέναι £y ει ἤ. SOLAN. Pro οἱ Solanus 5 prae- 
"tuli I. Ienfi ὁ, τι. M. Sladus διὰ τὸ μηδένα € εἰν" minus re- 
Ge. HEMsT. 
.. ibid. l. 13. Μεγαλαυχ ἰα) Prave antea legebatur μεγελο- 
Ψυχία. Vide textum Lucianeum. SoLAN. Obtemperavi do- 
ifl. Solano. Attamen prope mihi perfuadeo, inveniffe Scho- 
liaften in corrupto Luciani Codice μεγώλοψυχίωα.. quam Z- 
beralitater intellexit : ea cum per fe fit valde laudabilis , cave- 
re voluit adie&o ἡ Zxeigos, ne quis in meliorem partem acci- 
peret. Idem ex eo patet, quod τὸ φιλάνθρωπον Ucrod Uca ias 
dicatur: hoc ad μεγαλοψυχίαν illo, quem indicavi, fenfu 
fumtam optime, ad μεγώλαυχ íay minime convenit. Sequen- 
tia vero, quae viris eruditiffimis tam fpurce foedata, ὅς Oe- 
dipo quodam indigere funt vifa , folius fere diftinctionis ope 
fanari poffunt atque in integrum reftitui: τῇ ἀπὸ τοῦ πλού- 
του, περιττότητι τὸ δῆθεν verod'uouém φιλάνθρωπον. ἀλλά γε 
δὴ καὶ μαλακία συνέστιον αὐτοῖς (ἑαυτοῖς fcripferat Solanus) 
ἐχβιάζεται τιθέναι ἑαυτὴν, τὴν Sgu liv τε καὶ ϑηλύτητα di, 
gi εὐπορίαν προβωαλλομένη. Mox fenfus erit dilucidior, fi in- 
terferas, τῆς μὲν τὸ τῶν ἄλλων διὰ τὸν πλοῦτον ὕπερφρονεῖν 
ἐχούσης. Facile autem apparet, ab aliquo le&ore femidocto, 
qualium in his Scholiis non rara funt veftigia, declamatorig 
nec cafüigatiflime efle fcripta. HEMsr. 

- Pag. 99. ἰ. τ. 'Ey y έλεις) De multiplici forma numeri plu- 
ralis in hac voce , ἐγ énves, ἐγχέλυς, ἔγχ én eis agit H. Ste- 
phan. Th. L. G. T. 1, p. 5931. huius etiam loci non imme- 
| mor. HzMsr. 
ead, ἰ, 3. Ἐξώδης) Cod. Angl. iZód'iis. utrumque rectum, 


494. ANNOTATIONES 


i£c4 vie tamen legit interpres. Bounp. Mendofe plerique libri 
ἐξώδης. Vera fcriptura ἰξώδης, quam expreffimus, ex /. B. τ. 
& S. eft: agnofcunt etiam P. & L. In uno tamen L. é£san 
76. SOLAN. 

ead. ἰ. 6. ᾿Απολυϑῆνε!) Poft vocabulum hoc expun&o Πλοῦ- 
τος Ícribe ἀλλὰ μεταξὺ &c. διέλειθε. Poft vocem hanc lo- 
quitur Πλοῦτος, τὺ ποῖον , Ἕρμ. ὅτι τὸν δησαυρὸν & reliqua. 
Bnop. Male hic notata Pluti perfona: loquitur enim haec 
idem, qui fuperiora, Mercurius. Mancir. Nomina perío- 
narum antea perturbata reftituit iam ante nos Benedictus. 
SOLAN. Locum in cunctis edd. excepta Sa/m. prava perío- 
narum difünCtone laborantem adiuvit, praeter Brodaeum , 
Franc. etiam Luifinus Par. III, c. 2. HEMST. 

ead. l. 9. Ἕρμ.. τὸ “τοῖον; ὅτι τὸν Onc.) Male notata etiam. 
hic perfona Mercurii, & omifía Pluti. effe debet: Πλουτ. τὸ 
“οἷον; Ἕρμ. ὅτι τὸν δησαυρόν. MARCIL. 

Pag. 100. L 1. Ἐχόμενος τῆς χλαμύδος) Laciniam ducens. 
Dixi ad Petron. Bounp. 

ibid. Τὴν ἐσχατιὰν) Aefchin. in Tim. p. 15, v. 43, τούτῳ 
γὰρ κατέλιπεν ὃ πατὴρ C. ἐσχατιὰν δὲ Ἐφηττοῖ , ᾿Αλωπε- 
κῆσι δὲ ἕτερον χ ὡρίον' ad ea, quales fuerint Atticorum ἐσχ- 
7iz1, optime docuit antiquus Scholiafles & nondum editus , 
cuius verba ex Harpocratione & Suida paululum emendata 
deícribere non gravabor. Ἐσχατιαί εἰσι τόποι ἔσχ «τοι τῆς 
"y Opes περατούμενοι ἢ εἰς ὄρη ἣ εἰς ϑάλατταν' τὼ ἐπὶ τοῖς τέρ- 
ptor δήμων ἐσχατιαὶ ἐκαλοῦντο. "Αλλως" ἐν τοῖς χωρίοις 
ἐναπελαιβάνοντο ὄρη W ἄκρω κατὰ, τὴν ᾿Αττιχήν" παρ᾽ αὐτὰ δὲ 
ὑψηλοὶ τόποι εἰσὶν, οἱ ἐσχ ev TIR καλοῦνται. Saepe ἐσχ ατιαὶ fin 
gulorum agri fuis finibus diflin&li & feparati, ut monuit Cafaub. 
Le&. Theocr. c. XIV, eorum errorem caftigans, qui de nefcio 
quibus agrorum extremitatibus interpretantur ; fed tamen remo- 
tiores, & ad cuiufque demi fines pofiti , vel mari montibuf- 
ve proximi: meminit Demofth. in Phaenipp. p. 1025 B. ézo- 
ρευόμην Knünpad's (lege Κυθήρα δε) eie τὴν ἐσχατιὰν αὐτοῦ" καὶ 
πρῶτον μὲν "replay ary V τὴν ἐσχ «τιὰν αὐτοῦ πλέον ἢ σταδίων 
εὗσαν τετταράκοντα" ὃς compluries in fequentibus , ad quae 
pertinet Harpocrationis obfervatio in Ἐσχατιά. Nonnun- 
quam vero quin ultimos agri Attici five demi fines ἐσχοτιαὶ 
fignificent, dubitari non poteft: vide Xenophont. E. II, p.. 
276 , v. 20. Hefych. in ᾿Αλμυρίδες. eum in modum hiftorici 
non raro : ut Diodor. Sic. XVII, pag. $76, τῆς Λυκίας περὶ. 
τὰς ἐσχατιάς" illudque proverbii vice pofitum a Conflantio 


IN TIMONE M. 395 


Ep. ad Antioch. in Athanafii Apol. καί τοι τὶς ἀγνοεῖ καὶ τῶν 
às ἐσχ «τιὰς οἰκούντων. Quamobrem merito Lucianus Ti- 
moni, ut longius ab hominum, quos odio capitali profeque- 
batur, occuríu ingrato abeflet , ἐσχατιὰν colendam commi- 
fit, ὀρειγὸν καὶ ὑπόλιθον γήδιον" non aliter, quam Libanius 
Δυσκόλῳ fuo , quem pinxit Declam. XXXVI, p.793 B. 795 
B. 799 C. HEwsr. 

ead, L4. Ὑπερβόλῳ τάχ e, ἢ Κλέωνι) Hoc eft, Peffrmo cui- 
piam Athenienfi. Clecnem ὃς Hyperbolum Ariftophanis Co- 
.moediae infamant. BROp. Ariftophan. in Pace. BovRD. Ad- 
de graviffimum de ὙὝπερβόλῳ Thucydidis teftimonium , qui 
μοχθηρὸν ἄνθρωπον vocat, VIIT, 75. ΘΌΓΑΝ. Nobile par ho- 
minum improbiffimorum, quos vitiis viraeque turpitudine 
Anfames, neque tamen eo minus Athenis magna praeditos au- 
&oritate , quia folent plerumque Comici , iunxit etiam Lu- 
«ianus: caute quidem neminem alium addens inferiorem ; 
mam hos utrofque in adminiftranda rep. veríatos provectior 
. aetate videre potuit Timon. Cleon Cleaeneti filius iam vivo 
Pericle, cum 15 odio civium atque invidia laborare coepiffet, 
viam ad remp. affectavit. Plutarch. Per. p. 170 D. ἐπεφύετο 
δὲ καὶ Κλέων ἤδη διὼ τῆς πρὸς ἐκεῖνον (Periclem) ὀργῆς πορευό- 
p.evos ἐπὶ τὴν δημωγωγ αν" eo defuntto fine controverfia pri- 
mas tenuit , ὧν καὶ ἐς τὰ ἄλλο βιφιότατος TOV πολιτῶν, τῷ TS 
δήμῳ παραπολὺ ἐν τῷ τότε πιθανώτωτος, tefte Thucyd. ΠΙ, 
246. IV, 21. Poftquam ad Amphipolin pulfus a fortiffimo du- 
ce Brafida, & in fuga caefus interiiffet Cleon , deterior Hy- 
perbolus aliquo tempore inter demagogos praecipuum in 
rep. locum occupavit: ad Ariftoph. Pac. v. 680 Scholiaftes : 
μετὼ τὸν Κλέωνα Ὕ πέρβολος ἐπολιτεύσατο" mOX , οὗτος μετὰ 
τὴν τοῦ Κλέωνος δυναστείαν ( ita folent aliquando potentiam 
civis eminentem, qui factionis fit caput, vocare: δυοῖν οὐ- 
σῶν ἐν τῇ πόλει δυναστειῶν, τῆς Θουχυδίδου καὶ Περικλέους. 
Plutarch. T. I, p. 155 A.) διεδέξατο τὴν δημωγ ὠγίαν" donec 
Alcibiadis confilio fociatis fa&tionibus, quam aliis paraverat, 
ipfe nihil minus metuens poenam fubirer, teftularumque fut- 
fragiis ex urbe eiiceretur. In hos utrofque Comici certatim 
impetum fecerunt , ut oftendit teftis inprimis fide dignus Ari- 
ftoph. Nub. v. $49, $58. ubi vide Ez. Spanhemium: neque 
mirum eft, qui praeclariffimis viris nequaquam parcebant , 
in eos ftili acerbitatem evercuiffe , qui tot veris criminibus 
oppugnari poffent. Plutarch. T. II, p. 826 D. τὴν Περικλέους 
πολιτείαν ἔποινοῦμεν καὶ τὴν Βίωντος" ψέγομεν δὲ τὴν Ὕπερ- 


* 


36 ANNOTATIONES 


βόλου καὶ Κλέωνος, Egregie Dion Chryf. p. 282 A. Athenien 
᾿ fis populi quafi δα κονως & genios, a quorum arbitrio nu- 
tuque pendeant toti, numerat Pififtratum ac Themiftoclem : 
tum Alcibiadem, Niciam, Cleonem ὃς Hy perbolum, τοὺς μέν 
τινας ἐπιεικεῖς TU) by, τοὺς δὲ πάνυ πονηροὺς καὶ χαλεπούς" 
P. 541 D. οὐδεὶς πώποτε οὕτως ἐγένετο δρωασὺς δημωγωγὸὺς 
οὐδὲ Ὑπέρβολος ἐκεῖνος ἢ Κλέων. Cleonem Cleophontem in 
hoc genere fociavit Demetr. περὶ Ἕρμ. ὃ 515. Hyperbolum 
& Cleophontem Ifocr. de Pac. pag. 174 B. plures Himerius 
Prop. ad Flavianum apud Phor. p. 615: Ἐσυκοφάντει Flept- 
κλέο, Κλέων" ἔφυγε Νικίας Ὑπέρβολον" Δημάδης δ᾽ ἔκρινε An- 
μοσϑένην" Κλεοφῶν ᾿Αλκιβιάδην ἔγράφετο. HEMST. 

in Schol. col. τ. ἰ..4.. Ὃς ὠσταρκίσσαι) Lezendum ὠστρώκι- 
σται. Quid {τ ὑστρωκίζεσσσιαι,, dudum' oftenderunt eruditi. 
TeNs. V. ὃν e Tp sia saa. Exc. G. ὃν ὠστρωκῖσϑαι. C, Περιθυδ,, 
ὃν καὶ ὠστρακίσϑαι. SOLAN. Dedi lectionem C. V. reftituerat 
Solanus ὃς ózg2xíz3n. Haec autem optimae funt inprimis 
notae, atque ex vetufto quodam vel Ariftophanis vel alte- 
rius Comici Scholiaíte depromta. Commentatorem noftrum 
de Hyperbolo teftem citat I. Waffe ad Thucydid. VIII, 75. 
Quod e C. affert Solanus Περιθυδ', intezrandum eft Περι- 
Soid'us* hoc demo ortus Hyperbolus, ut docuit I. Meurfius 
de Pop. Att. in Περιθοῖδιαι" quare Scholion fic poteft fuppleri : 
᾿Αντιφάνους ἦν Περιθοίδης, ὃν oc 7p. &c. HEMST. |; 

lbid. l. ς. Καὶ — ᾿Ανδοκίδης ) Lacunam prioris editionis ex 
C. fupplevimus, in quibus mox ᾿Ανδροκίδης legebatur : fed 
nihil mutavimus. Vid. Schol. Ariftoph. ad Vefp. p. 1001, ad 
Pac. v. 680. SorAN. 

ibid. l. 9. Ὡς Θεύφραστος ) Haec omnia in impr. manca ex 
C. & (upplevimus & refinximus. SorAN. 

ibid. l. τι. Φρύγα ) Prior editio , κατελύθη. καὶ Φρύγα δὲ 
αὐτὸν εἶναι, Φρύγα (in Κ΄. exftat ^c, fed ícribendi com- 
pendio , quod qui defcripferat, affecutus non fuit, nonnihil 
obícuratum) eis τὸ βάρβαρον σκώπτοντες. HEMST. 

ibiZ. l. 14. ΤΠαρελθόντος ) Προσελθόντος" hoc enim poftulat 
τῷ βήματι: ππἀρελθεῖν ἐπὶ τὸ [nu.z pariter ufitatum. HEMST. 

. ibid. I. 17. Ὑπερβόλῳ) Fabulae nomen ab hoc ipfo Hyper- 
bolo: quod non animadverfum in Scriptorum Indice, quos 
nominat Athenaeus , alios itidem in errorem traxit: recte I 
Meurf. in Att. Biblioth. recenfet etiam Suid. in Πλάτων ᾿Αθη- 
γαῖος, κωμικός, Eiufdem generis inter eius comoedias Pifan- 
der δὲ Cleophon. Cum autem Lydum dixit Hyperbolum , 


IN TEMONEM 397 


nihil aliud fignificare voluit, quam mancipium vile fervis 
parentibus natum ; quemadmodum Polyzelus Φρύγα vocave- 
rat: tales enim Lydi ὅς Phryges, notiílima fervorum nomi- 
. na. HEMST. 
ilid. l. 20. Xpéuwros) Χρέμιδος Schol. Ariftoph. ad Pac. v. 
-. 680. Re&ius puto, quod nofter Scholiaítes habet. Atqui mo- 
' do ex Androtione notatur, Antiphanis eum fuifle filium : fu- 
fpicari licet, Antiphanem iocofa Comoediae libertate traní- 
formatum abiiffe ia Chremetem ; quod Theopompum fallere 
potuit: nam Androtioni maior eft in rebus patriis habenda 
fides. Mox lege ἐν 2. Φιλιππικῶν. HEMST. 

ibid. l. 26. Ῥιφθηναι) Exc. G. ῥιφῆναι & C. SOLAN. Neque 
aliter in P. fcriptum eit: idcirco repofui. HEMsr. 

ibid. col. 2. 1. 19. Θουκυδίδης) Lib. MI, c. 36 & feq. cuius 
verba nonnulla Scholiaftes expreffit. HEMsT. 

ibid. |. 25. 'ApigroTénus δὲ ) Sic Exc. G. & P. Inimpr.'Ag- 
στοφάνης καὶ περιζωσάμενον. SOLAN. Exfiat in Κ΄. tale fcriptu- 
rae compendium 'Agig7o7^ . quomodo philofophi nomen ple- 
rumque folet in membranis exhiberi, & mox vitiofe δημηγ ο- 
- gnzas. In his plura funt corrupta & alieno loco pofita: illud 

᾿ἀποσκώσπτων Ariftophani mehus quam Ariftoteh conveniat: 

7 veluti modo προσϑεὶς ἄρχοντα Εὔθυνον aptius poft Φιλόχ opoc 
interferantur : Philochorum enim notum eft hiftoriam Atti- 
. cam per Archontes digeftam literis mandafie; quamquam ne 
- fic quidem haec verba diílicultate vacent: nam eius anni, 
- quo Cleon obftitit, ne pax cum Lacedaemoniis iniretur, ar- 
- «hon fuit Stra:ocles, non Euthynus, nifi forte éziz ev, 
X & fubfortitione Stratocli defuncto fuffe&us: eam rationem 
. credi poteft habuiífe Scholiaftes , cur de Philochoro mone- 
-— ret, illum huic anno , fecus atque alii , non Stratoclem , fed 
' Euthynum inícripfiffe fummum magiftratum. Quare melius 
erit , fi mutatis quarundam vocum fedibus ita legamus , ὡς 
Φιλόχορος προσδεὶς d. E. καὶ ᾿Αριστοτέλης" (in ᾿Αθηναίων πο- 
- Area. nimirum) ᾿Αριστοφάνης δὲ καὶ περιζ. Hoc poftremum 
- annotavit etiam Scholiaftes ad Aeíchin, Orat. in Tim. Mff. 
M Λέγεται δὲ Κλέων ὃ δημαγωγὺς παραβὲις τὸ ἐξ ἤθους y na 
Ep τὸ ἐντὸς ἔχειν τὴν γεῖρω λέγοντα ) περιζωσάμενος 
δημηγορεῖν. Verum haec a nobis alio loco, ubi magis erit 
-— commodum, ad examen accuratius revocabuntur. HEMsT. 

ibid. |. 28. Βυρσοδέψιν) Bupeod'é]nv corrigendum: neque 
᾿ς enim Cleon fuit femina , nec exe 71x0« eum hoc femineo 
- nomine fuiffe appellatum , quoquam modo liquet. Arifto- 


- 


318 ANNOTATIONES 


, phanes certe in Equit. hunc βυρσοδέψην nominat. IzNsivs. 

ibid. l. 52. Μανίας) Lege avia: Plutarch. T. lI, p.855 B. 
hiftorici malignum animum hoc indicio deprehendi ftatuit , 
fi δυσχερεστάτοις ὀνόμασι καὶ ῥήμασιν ἐπιεικεστέρων παρίν- 
τῶν utatur ; veluti quando ϑρασύτητα καὶ μανίαν Κλέωνος 
μᾶλλον ἢ χουφολογίαν dicit. Cleonis κουφολογίων perftringit 
Thucydid. IV, 27. fed idem quoque c. 39, καὶ τοῦ Κλέωνος 
καίπερ μανιώδης οὖσα ἣ ὑπόσχεσις ἀπέβη. HEMST. 

ibid. i. 35. ᾿Αμεινίου) Contentit Schol. Ariftoph. ad Nub. 
v. $52. Androtion tamen, eodem tefte , fcriptum reliquerat, 
interiifie Cleonem Archonte Alcaeo , qui Aminiam excepit. 
hoc Diodorus firmat , multum in iftius pugnae narratione 
difícrepans a Thucydide V, c. το. HEMsT. 

Pag. τοι. d. 5. Ὄρεινον) Male Bafil. edit. ult. ὀνειρὸν, ut & 
quaedam aliae edit. BouRD. 

ead.l. ς. "Exsivos) Non ignoro, quam vim faepe prono- 
men illud habeat, velut, quod paulo ante protulimus e Dio- 
ne, Ὑπέρβολος ἐκεῖνος" neque tamen non hic malim ἐκείνῳ , 
ícilicet Τήμωνι. HEMST. 

ead. l. 10. Περιεσχ ἡμένον ) Adducit Thom. Magift. in Κατα 
ἔσχημαι. HEMST. 

ead. l. 12. Agysigóy 7e) Homeric. Patet Dial. Iovis & Merc. 
poftea. BoURD. i 

Pag. 102.1. 3." Apa) Anne ἄρ: ut volunt diftingui Gram- 
matici, quando eft interrogantis. REITZ. 

ead. 1. 4. Εὐα δίκητος ) Quem alias Graeci ἐπιτήδειον, Lati- 
ni opportunum & obnoxium vocant. Eleganter Hipparch. apud 
Stob. pag. $73, V. 39, ϑνατοὶ, xal σάρκινοι, evad'ixwroy καὶ 
φθαρτὸν κεκτημένοι σώμιει. Cum his compone, quae Pauper- 
tas de fe praedicat in Ariftoph. Pl. v. 558. HEMsT. 

cad, 1. 7. Ἐγχειρίσας) Secuti fumus emendationem Tan. 
Fabri, cum tamen in omnibus legatur ἐγχειρήσας. SOLAN. 

ibid. Τῷ πάλαι) Qui dudum fuit Timon. BROD. 

ead. l. 9. Ῥάκος ἤδη γεγενεμένον ) Jam laboribus exercitatum 
atque attritum, BROD. Male Brodaeus: melius Erafm. Ad. in 
Pannus lacer , hominem fa[liditum δ᾽ reic&lum exponit. Hic divi- 
tiis & voluptatibus corruptum, atque ad nullos amplius ufus 
idoneum intellige. Receptam vulgo füifle proverbii formu- 
iam Lucianus indicat Pfeudol. $ 18: ἄχρι δὴ σε, τὸ τοῦ λόγου, 
ῥώκος πολυσχιδὲς ἐργασάμενος ἐξέωσε" ti(dem verbis περὶ τῶν 
ἐπὶ wu. σ. $ 59. Hinc fumfit Scaliger in Strom. Proverb. v. 
1557. Antiphilus I Anth, LVI, Ep. 5: Μυριετὺς, ἁλίοιο βίοῳ 


) 


: 


IN TIMONEM. 399 


ῥάκος — qui pifcatione corpus ad ultimam fene&utem con- 
| triverat. Proximum eft Euripidis in Autolyco primo de athle- 
tis apud Athen. X , pag. 413 E. cum aetate florent, incedunt 


1 “πόλεως ἀγ ἄχματα — ὅτων δὲ προσπέσῃ γῆρας πικρὸν Τρίβω- 


ves ἐκβαλόντες οἴχονται κρόκας. Cadaver Crinagorae ῥάκος di- 
citur in Epigr. quod edidit R. Dentleius ad Callimach. p. uie 
Similes alias ufurpare veteres folent figuras: quale mihi v 

fum fuit Ariftophanis illud apud Polluc. X, 33, Tí μ᾽ ὦ z6- 
wie ἐξώρισας ὡς xiiwTüpior ita fi legas , iambus erit tolerabi- 
lis; ceteroquin eius loci integritatem non praefto. Ariftopha- 


- nes etiam in Equ. v. 529 Cratinum effoetum & prae fenio 


x 
^ 
ὲ 


. paene delirantem le&ulo comparat "Exi ToUGOV τῶν ἠλέκ- 
τρῶν, xa) τοῦ τόνου οὐκ $T' ἐνόντος &c. Paulo aliter Seneca, te- 
fte Gell. N. A. XII, 2, Qui huiufcemodi verfus amant , liqueat 
tibi, eofdem admirari δ᾽ "Soterici ἰρᾶος : viliffmos puta , nulla- 
. que artis admiratione dignos. Ion apud Hefych. in Ξάρον, os 
“Ἰἀλαιὸν ἄγεις σόρον' fic e enim emendandum videtur: ϑέλει δὲ 
Boos inquit Hetych. ὅτι χρηστοί εἰσι, di τὸ γήρως acf 

Γ diceret, tanquam fcopas ducis vetuflate αὐ mtas. Petron. cap. 
114. p. 525: Si quid ingenui fanguinis habes , non pluris illam 

facies , quam [portam. HEMsr. 
ead. L. 12. Οὕτως) Legendum οὗτος. Bnop. 

ead. l. 13. ᾿Απολεί lei, ἀγαθὴν σύνεργ ov) Legendum ἀπολείς- 
L1, ut iam Faber recte monuit. Zic vero continuo intelliget , 
qualem me reliquerit , bonam auxiliatricem & rerum pr aeflantiffima- 

rum magiflram. Ceterum Scholiattes ex Mf. in fol. legit hic 2- 
γαθὸν σύνεργον, idque obfervari iubet, cum Ievíz , quae lo- 
» quitur, fit femina. Sed mirum, ni in malum codicem inciderit 
. interpres ille, ubi vitio librariorum , ignorantium σύνεργ ος 

& διφάσκαλος etiam in genere femineo dici , ἀγαθὸν pro ἀ- 
y «8v fcriptum fuerit. [ΕΝ5. Si ἀπολείψει, au&ore Tan. Fa- 
- bro, in ἀπολείψψῃ mutes, innumera tibi cum Luciani tum alio- 


. rum , qui ita fcripfere, loca erunt mutanda. Sic nofler in Pro- 
meth. C..5, ὡς μειρακίου τὸ τοιοῦτον ὀργίζεσσα!ι καὶ ἀγανακτεῖν 


εἰ μὴ τὸ μεῖζον αὐτὸς λήψεται. quem locum itidem lenfius, ut 
 & fequentem follicitavit. Sic in Dial. Terpf. & Plut. feu N. A. 
VI, μὴ δὲ πρότερόν γε σὺ ἀποθάνοις ἢ προπέμψεις πάντας τοὺς 
κόλακας. In Dial. Min. & Softr. ἀλλ᾽ ὅρω εἰ δικαίως κολασδή- 
eoa. Sic Philoftratus in vita Apoll. IV, p. 146. Vide etiam 
in Afino cap. 4, εἰ μή τις ὑπαχούσει αὐτὴ δες. 11, εἰ δέ μοι 
χαιρὺὸς ἐπιτρέψει" in Aux, Ὁ, 30, εἰ μακρῷ χρήσομαι τῷ λύγῳ. 


" SOLAN. 


400 ANNOTATIONES 


.. Wbid,'Nya8iv σύγεργον) Synef. Ep. 100, p. 239 C. φιλοσοῖ 
φοῦμεν, ὦ "γαβὲ, τὴν ἐρημίαν ὠγαθὴν ἔχοντες σύνεργον. HEMST. 
Pag. 103. ἰ. 2. Αὐτὸν) Leg. αὑτόν. SOLAN. 
ead. ἰς 8. Τοῖς βώλοις) Qualis gleba Aegyptia: de qua co- 
piofe Achill. Tat. in Clitoph. Bovnp. Alciphr. III, Ep. 34, 
p. 349, de Timone noftro: ταῖς βώλοις τοὺς παριόντοις βώλ- 
Ae ibi recte Berglerus monuit , hic itidem τοῖς f. potius le- 
gendum effe, quam τοῖς, quod in omnibus exftat Luciani edd, 
Peritiffimi Bergleri iudicium fum fecutus, etfi non ignorem 
in Apollonio legi III , 1592 , — ci μὲν ὀδὲιξ τετρήχοτα βῶλον 
ὀδοῦσι Λαζόμενοι πρηνεῖς —. Τοῖς βώλοις Geínerus ediderat in 
Aelian. Ep. XIII. bene Ald. & Gen. τοῖς. HEMsrT. 
ead. l. 12. Τῶν εὐχ àv) Praefero σῶν εὐχῶν. Hae voculae 
faepius commutatae. HEMST. 
ead. l. 13. Aéx ev τὸν ὄλβον) Refpicit folemnem litationis ad 
populum renuntiationem, de qua Cafaub. ad Theophr. Char. 
$9. Adde'Aaez.C. 14. SOLAN. * 
Pag. 104. l. 1. ᾿Ανθρώπους pic) Inde cognomen pucáy- 
θρωπος" c. 44. Interp. Ariftoph. ad Aves & Lyfiftr. BOURD. 
ead. ἰ. 7. Mud'&y exar) Ποιήσεις fubauditur. BROD. 
ead. 1l. 8. Τὸ &ypiov) Τὴν ἀγριότητα. BROD. 
ead. 1. το. ᾿Αθηναίων τὰ πρώτῳ) Princeps , primae claffis ho- 
mo. BROD. Atticis perinde atque Ionibus locutio familiaris: 
plura notat Faber ad Lucret. I, 87. Lucian. Baln. ὃ 5, 6 δὲ 
μηχανικῶν τε ὧν τὰ πρῶτα" Euripid. Hec. v. 794 , — πρῶτῳ 
τῶν ἐμῶν φίλων" Ariftoph. Ran. v. 424, Κἀστὶ τὼ πρῶτω τῆς 
ἐκεῖ μοχθηρίας" Liban. T. I, p. 211 C. Τούτῳ Μένανδρος μὲν 
ἦν πωτὴρ, τὰ πρῶτα Κορινθίων" Herodot. IX , 77, Ἐν δὲ Πλώ- 
ταιῆ σὶ ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν Αἰγινητέων ἣν Λάμπων 6 Πύθεω, 
Αἰγινητέων τὼ πρῶτα" nam fupervacuum illud φέρων, quod 
edd. trahunt , optime iudicavit lac. Gronovius, auctore Med, 
Codice, refecandum effe, obfervans φερόμενον in hoc genere. 
loquendi locum habere, non qégorra: fic & Xiphilinus e Dio- 
ne p. 796 A. Cornelius Fronto ὃ τὰ πρῶτα τῶν τότε Ῥωμαίων 
ἐν δίκαις φερόμενος. Pari modo Philoftr. de V. S. II, c. XXVII, 
$ s, Megiftias οὐ τὰ δεύτερο; φυσιογνωμονούντων vopiaseis, — 
Olearium probo itidem δ r , praeferentem ex Cod. S. μηδὲ 
δεύτερα. (mfi forte praeftet μὴ τὰ d'evreps) τῶν προειρημένων 
σοφιστῶν μηδὲ Ἱππόδρομόν τις iryeíoso. In multis eandem lo- 
quendi formam fe&antur; Sophocl. Philo&t. v. 435, Πάτρο- 
κλος, 6$ σοι (repono , ὃς σοῦ) zrepos ἣν τὰ φίλτατα" ibi Ca- 
merarius ex Euripide profert Herc. Fur. v. 1428) Τὰ μέγι- 


IN TIMONEM 4o 


(era φίλων ὀλέσαντες, id eft , Herculem. Phrynich. Ecl. D. A; 


D P- 78, οὕτως ἄρα μέγιστόν ἐστιν ὀνομάτων γνῶσις, ὅπου γε δὴ 


v xui τὰ ἄκρα τῶν Ἑλλήνων πταίοντα δρᾶται" quin. fcripferit 
- erraíov ὅραται., vix aut omnino non dubito: Polemonem in- 


— telligit, de quo Sophiftarum principe modo fuerat locutus: 
— ftru&turae rationem exempla , quae pofui , fatis confirmant ; 


ἢ 


bv 
, 
Sá 
* 


ἂν τὰ πρῶτα. τὰ δεύτερα νομισδϑείς" exquifitius loquendi ge- 
nus librarii pro more contaminarunt regulis Grammatices 


— vulgatiffimis obfecuti: tale erat in Somn. ἐν τοῖς μάλιστα ei- 


δοκίμοις. Verum obíervari meretur, iftam dictionis elegan- 
tiam multo frequentiffime de uno homine , aut certis faltem 


— & defignatis ufurpari: τὰ πρῶτα ᾿Αθηναίων, hic vel ille, cu- 


.. ius mentio fuerit expreffa: at τὸ πρῶτον τῶν ᾿Αθηναίων, qui- 
- eunque funt Athenmenfium praecipui. Excufamus Bafilium 
— àn V. Thecl. p. 54, Thamyris γένει λαμπρύνεται, καὶ πλού- 
70 κομᾷ, καὶ τῆς πόλεώς ἐστι Τὸ κράτιστον debuerat potius, 


καὶ πύλεώς ἐστι τὼ κρώτισται dem accuratius pag. 86, αἱ μὲν 


᾿ς γὰρ (γυναῖκες) ἐφήδοντο τοῖς πρωττομένοις κατὼ τῆς Θέκλης, 


^ 


ὅσον ἀσελγες καὶ ἀκόλαστον ἥν" ὅσον μέντοι γε σωφρονοῦν καὶ 
κόσμιον &c. Diverfum eft, quando Sophocl. in Phil. v. 449, 
τὰ πανουργὼ καὶ παλιντριβη ὃς τὰ δίκαιω καὶ τὰ χρήστα pro 
hominibus ponit πανουργ οἷς καὶ παλιντριβέσι, & δικαίοις καὶ 
“χρήστοις. Ex Latinis fimilia notat P. Burm. ad Quin&. Decl. 
L, p.15, hunc ipfum quoque Luciani locum proferens. HEMsT. 

ead. l. 16. Τόνδε φέρω &c.) Homer. ll. O, 202. BROD. Te- 
nuit, ut plurimi principis poctarum verfus, quafi proverbii 
locum. Softratus eo quam opportune fuerit ufus ad Antigo- 
num regem , narrat Sext. Empir. adv. Gram. p. 276, $ 276. 
HrMsr. 

Pag. 105. 1. 3. Πλείστη χ ἀρις) Loquendi formula teftifican- 
tis gratum animum, tum quoque, fi quid oblatum honefte 
recufet: $ 57. Contra, οὐδεμία σοὶ χάρις, nullam in porter εἰς 
bi fum ob(iritus: quod impudenti tribuit Theophraft. Char. 
Eth. p. 46, qui , cum laviflet, mercedis vice balneatorem hoc 

. dito remunerabatur: eo in loco κἀκεῖ fi vertas, ᾧ ibi, & 
tum porro, poteflate illa, quam nec Latini refugiunt, nihil 
eft, cur quidquam aliud defideres. Atticae venuftatis eft, 
quod Ariftoph. habet in Lyfiftr. v. 865, 869, οὐδεμίαν ἔχω 


- ye τῷ βίῳ 'χάριν' τοῖς δὲ σιτίοις Χάριν οὐδεμίαν old" ée Sio 


- yitam cibofque nihil amplies moror: nihil in. his efl , quod me poffit 
obleclare. Lyt. in Andocid. p. 105, v. 34. καίτοι τίς x épis τῷ 
βίῳ &c. HEMsrT. 

Lucian. Vol. 1. Cc 


4oi ANNOTATIONES 


v. edd. 1. 11. Οὕτως ) Erunt forte, qui hac fint le&ione con- 
tenti. Mihi inulto magis placct, ἄφνω καταλιπὼν οὗτος ἀπί- 
στως" ubi magna cum invidia repeti vides illud oves. Alia res 
eft $58 οὕτως ἀτίμως. HEMST. ; 

- Pag. τοῦ. [. 1." Ov οὔτε κόλαξ Sovrevov) Similes fententiae a 
multis congeftae ad Matth. Evang. Vl, 20. Ceterum egre- 
gius eft Teletis locus apud Stob. pag. 69, ubi caufam fuam 
Paupertas agit adverfus ingratos, docens quantorum eos bo- 
norum compotes faciat. HEMST. 

ilid. Θωπεύων) Κολεκεύων, ἀπωτῶν. Interp. Ariftophan. 
Aclharn. Hefych. BOURD. 

ead. ἰ. 9. Ἡβηδὸν οἠμκώζειν er.) Ne puberibus quidem exceptis. 
BRop. Omnes interpretes ad lovem haec pertinere fibi per- 
fuaferunt; ac fi dicerer Timon: Plutum fuum fibi Iuppiter 
habeat: hac re fola mihi poterat gratificari , fi homines uni- 
veríos infortunio maétatet : ac tum fane liquidior oratio pro- 
cederet ita confütuta, ἐμοὶ δὲ τοῦτο ἱκανὸν, ἣν 7r. dc. b. opu. ποιή: 
cai, vel, ποιήσειε, vel aoiev. Id quidem non plane tepu- 
diandum videtur; nefcio tamen , an fatius fuerit ad ipfum 
Timonem referre, hoc fenfu: Ego hac in folitudine averfus 
a confpe&u malorum, quae noftra fert aetas, paupertate 
mea , cui ifle ligo fufficiet, contentus vivam: at tu, Mer- 
curi , cum illo Pluto, quocum mihi nihil efle commune vo- 
lo, hinc te quamprimum aufer ad lovem: mihi ad animum 
explendum hoc unicum fuerit fatis, fi cun&tos mortales plo- 
rare non quidem iuffero, fed re vera fecero. Formula fole- 
mnis & nota, μακρὼ κλαίειν, οἰμώζειν σοὶ λέγω, σὲ κελεύω" 
id parum erat Timoni pro odio , quo ferebatur in humanum 
genus, acerbiffimo , nifi peffimos ad lacrimas eiulatufque 
compelleret , ac peffimis modis nrulcaret : ideo ποίῆσαι, non 
κελεῦσαι vel λέξαι. Convenit ad hanc mentem reíponfio Mer- 
curii, quam fic capio: Hoc tu ne feceris, o bone: neque 
enim omnes ad gemitum funt facti : quin tu mitte potius ira- 
cundum iftud & iuveniliter ridiculum, ac Plutum recipe. He- 
racliti di&um fine dubio refpexit, qui Ephefios, cum Her- 
modorum , civem omnium excellenriílimum , urbe expulif- 
fent , ἐκέλευσεν ἡβηδὸν ἀπάγξασδϑαι. B. Πρ: $ 14. ἐγὼ δὲ xé- 
opt πᾶσιν ἡβηδὸν οἰμώζειν" ibi vide plura. Vel fic tamen in 
Luciano praetulero: ἐμοὶ δὲ τοῦτο ἱκανὸν, ἣν πάντας ἀνθρώ- 
ersus ἡβηδὸν οἰμώζειν ποιήσω. Vera funt, quae de voce ἡβηδὸν 
notat Tan. Faber: Barlaeus ad hunc locum paene dixeram 
prorfus nugatur, Vid. L. Bos Anim. c, VI. HzMsr. 


EL 


4 


IN TIM ONEM. 403 


ead. 1, 12. Οὔτοι ἀπόβλητώ εἰσ!) Ex hoc Homeri Il. 4 ver- 
fu: Οὐ γὰρ ἀπόβλητ᾽ ἐστὶ Seov ἐρικυδέα δῶρα. Heliod. lib. $- 
Apul. Àpol. 1. Caíaub.ad Athen. c. 25, lib. τ. Bounb. 

ead. ἰ. 14. Δικαιολογ ἥσομαῦ) Unde apud Graecos τὰ δ - 
xac. Demofth. initio σερὶ στεφάνου. Vertit Terentius in Eun. 
iufla, quodinterpp. neque Donatus notarunt. ANONYM. Scri- 
be δικωιολοΎ ἥσωμαι" nam iva, intelligitur. HEMST. 

Pag. 197. l. τ. Μακρὰν) Ῥησιν fübaudio, ut & in «axpz, ῥή- 
waa. BROD. Ex more & lege iudiciorum, in quibus reo 
plus aquae quam actori concedebatur, quem hic tangit. ANO- 
NYM. Reftitui zexpz , quod in ed. Z7. fola, a qua reliquae 
omnes male difcefferunt: ita mox $ 58, μακρὰ εἰπεῖν. HEMST. 

ead. ἰ. 13. Ἐπιβουλεύουσί μοι) Fabrum, qui σοὶ legenduni 
arbitratur, iuvat Timon $ 56, conqueftus Plutum , infinito- 
rum fibi malorum caufam καὶ ἐπιβούλους éra^ya'yeiv: cur ta- 
men hic quidquam mutandum fit , ratio ifta non eft fatis gra- 
vis : hic Plutus iniurias fibi factas expoftulat, fe ícilicet obie- 
&um effe , quafi nullius pretii, pefübus illis, qui, dum Ti- 
monem adulatoriis laudibus inebriabant , fibi omni modo in- 
fidiarentur. HEMsr. 

in Schol. col. 1. 1. 4." Ecrevéyyxas) Yta fcripfi pro ἀπενέγκας. 
Inepti hominis obíervatio, cui tanquam ufitatius obveríaba- 
tur ἀνέχ eg 3er genitivo iunctum: quid enim aliud fibi velit 
ἐνήλλωξε τὴν σύνταξιν, exputare nequeo. HEMsT. 

ibid. col. 2. 1. 2. Eied'éZope ) Solanus repofuit σροσδέξο- 
pau, & pro σαράχ ὡρῆσαι prioris editionis σαρώχ ὡρήσω᾽ po- 
fterius etiam vidit M. Sladus : prius an Codici debeatur, igno- 
ro. HEMST. 

Pag. 108. l. 3. Μαλακῆς χλαμύδος) Parum abeft, quin 
melius legi putem χλανίδος. Χλανὶς delicatulorum indumen- 
tum opportunius tum iunctum habet μαλακὴ, tum τὴν δὲ- 
qüépav oppofitam : ita χ λανὶς δὲ τρίβων Teleti apud Stob. p. 
$23. Nihil eft in fcriptis Codicibus frequentius , quam ut ha- 
rum vocum altera locum alterius invadat ; qua de re plura 
dicemus ad Amores. HeMsr. 

ead. I. 5. Μηκέθ᾽) Ed. 7. & Mff. R. G. & L. Reliquae edd. 
μκήθ᾽, quod ut minus venuftum exfulare iuffimus. SoLAN. 

Pag. 109. l. 1. Ὑπόστηθι) Thom. Mag. in Ὑφίσταμει, ἀν- 
τὶ ToU ὑπομένω, λογ oy poor Novxlavos ἐν Τίμωνι" ὑπόστηθι, 
ὦ Τίμων, JY ἐμέ. Ceterum in hac fententia L. Bos Ell. Gr. p. 
247 ftatuit vulgarem illam omiffionem τοῦ ὅρα vel σκόπει an- 
te particulam o7«s, cattigatoque interprete fic verüt: Saline 


Cc 


44 ANNOTATIONES 


& fac , ut adulatores illi dirumpantur prae invidia. Mili fecus vi- 
detur. fenfus eft, nifi valde fallor, talis: Quin tu fufcipe cu- 
ras iflas , tantumque onus imponi tibi patere , Timon , tum mei cau- 
fà , tum , quamquam durum fit , atque impetibile, hominem ab opti- 
ma Paupertate iam ad unguem faclum denuo divitiis obrui , ut adu- 
latores {ΠῚ invidia rumpantur. Si fort? auctoritati fuae minus 
tribueret Timon , telum fecundae rationis adhibet certiífi- 
mum Mercurius ad eum, qui tam male volebat hominibus , 
permovendum: quod enim fpe&taculum Timoni gratius, 
quam fi adulatores peffime de fe meritos rebus fuis opimis 
non macrefcere videat , fed dirumpi? Nihil ergo in hac ora- 
tione , quod fupplementi alicuius indigeat , modo ὑπόστηθε 
repetitum iungas cum &coes οἱ κόλακες &c. Verum interferi 
debet xaí* καὶ, εἰ καὶ χιλεπὸν τοῦτο &c. HEMST. 

ead. l. 4. Οὐκ eig Tov) Ferendum non e(l. BROD. 

ead. l. 4. Διαβῥωγῶσι) Eunap. Aedes. p. 37, οἱ δὲ παρα δυσὶ 
ναστεύοντες ῥηγνύμενοι τῷ φθόνῳ. Luciani verba protulit Def, 
Herald. ad Martial. IX , Ep. 99. Saepe etiam indigndtionem 
& dolorem, quem quis ex rebus ingratis apud animum con- 
cipit, fignificat. Ariftoph. Equ. v. 359, & Kufler. Ariítides 
de Momo T. Ill, p. 679 B. qui nihil in Venere culpandum 
inveniebat: ὃ δὲ Μίωμος διεῤῥήγνυτο οὐκ ἔχων ὅτι αἰτιάσεται. 
Hoc quoque Latinis ufitatum. Cicero ad Quint. Fratr. III, 
Ep. 9: ut his malis reip. licentiaque audacium , qua ante rumpe- 
bar, nunc ne movear quidem. HEMST. 

ead. ἰ. 6. Τῇ εἰρεσίῳ, ) Virgil. Aen. VI, 19 , alarum remi- 
gium etiam vocat. Bounp. E veteribus huiufmodi multa col- 
legerunt I. Meurf. ad Lycophr. v. 25, quaedam tamen incon- 
fulte (cribens , Nic. Heinf. ad Ovid. A. A. IL, 45, Arn. Dra- 
kenborch. ad Sil. Italic. XII, 98. HEuwsr. 

ead. Ll. 9. Ξκάπτε, ὦ Τίμων, βαθ. x. ἐγὼ δὲ ὑμ. Urron T.) Ver- 
ba ultima nec interpres , nec quifquam , qui ad ea quid com- 
mentatus eft, immo ne Thomas Magifter quidem intellexit. 
Sciendum eft , Plutum affumere hic perfonam thefauri fui , 
atque adeo dicere, Fode, mi Timon, alte penetrans , vel impin- 
gens ; ego vero vobis fuppofttus ero , hoc eft, ego a vobis effodiar. 
Non aliter haec intelligenda effe, patet ex praecedentibus $ 
39, ubi Mercurius ad. T imonem , Καὶ σὺ μὲν σκώπτε ὡς ἔχ eis" 
ad Plutum autem, σὺ δὲ τὸν ϑησαυρὺν ὑπάγαγε τῇ δικέλλῃ" 
ὑπακούσεται γὰρ ἐμβοήσαντί σοι. hoc eft, ubite , Thefaure, 
tetigerit Timon fuo ligone , tuque tactus inclamaris, parcet 
tibi. Quae notanda inprimis funt; quippe ubi clariffime pa- 


IN TIMONEM. 4o; 


tet, Plutum cum thefauro fuo ab Mercurio confundi , quod 
idem in loco , quo de agimus, fieri , certiffimum eft. Ft quis, 
quaefo , alius Plutus, quam thefaurus? Ecce, fodit Timon, 
& continuo thefaurum ipfum, five Plutum ligone pertingens, 
exclamat, ὦ Ζεῦ τεράστιε, καὶ φίλοι Κορύβαντες, καὶ Ἑρμῆ 
χερδῶς, πόθεν χρυσίον τοσοῦτον; Patet ergo fatis evidenter, 
fuperiora Pluti verba , ἐγὼ δὲ ὑμῖν ὑποστήσομάαι, non fignifi- 
care ego vero a vobis difcedzm , quemadmodum vertunt & in- 
telligunt omnes; fed, ego vero vobis fuppofitus ero , five, ut ita 
dicam, /ub/labo. Neque vero ufquamin toto hoc dialogo Plu- 
tus, ubi Timoni reconciliatus eft, memoratur vel abiiffe, 
vel abitum adornaife ; cum non ut abiret , fed ut de integro 
copiam fui Timoni faceret , fingatur veniffe. Fruftra ergo Fa- 
ber (praeter ieiunam admodum, quam movet τῷ ὑμῖν, con- 
troverfiam) tentat évoc7í70p«z4, ubi, licet abitum Pluti figni- 
ficaret hic locus, tamen ex ΤῊ. Magiftro potuiffet difcere , 
ipfum ita, uti hodie, & quidem re&e, habemus, Lucianum 
in hoc loco legiffe ; quamquam ipfe Thomas Noftrum non 
. fatis percepit, ac Barlaeum in errorem induxit. Ait autem 
X Thomas, Ὑφίσταμαι καὶ ἀντὶ τοῦ, κρυφίως Ἰσταιλαι. ΔΛου- 
χιανὸς ἐν Φιλοψευδεῖ" Ἔν σκοτεινῷ ὑποστάς. καὶ ἀντὶ ToU , 
ὑποχ ὡρῶ. ὃ αὐτὸς ἐν Τίμων" Ἐγὼ δὲ ὑμῖν ὑποστήσομαι. Ma- 
le, ut probavimus, haec Thomas in ultimis: immo iam ipfe 
aliquo modo veram, quae hic pofcitur , τοῦ ὑφίσταμαι de- 
dit fienificationem; nempe κρυφίως ἵσταμαι. Sed longe pla- 
nius in fequentibus , Ὑφίστομαι καὶ To, ὑποκάτω τινὸς ἵστοι- 
μαι. καὶ "Y olo Tua, τὸ. Ὑποβώλχω τι. quae omnia noftrae 
expofitioni huius Lucianei loci funt convenientiffima. IzNs. 

ead. ἰ. το. Balsías ) Πληγάς. BROD. Intellisendum σλη- 
ys, infer ictus profundos , ligone alte in terram demiffo. Sic 
$ 53, κατοίσω καὶ τρίτην, impingam tertium i£tum. CLER. In- 
telligunt πληγάς" ego γῆς" mox ἐκ τοῦ βάθους" utrum malue- 
rit, non patefecit Budaeus C. L. G. p. 412, tria Timonis lo- 
ca proferens, ubi καταφέρειν valeat allidere , incutere, adigere. 
In Somn. $ 3, σκληρότερον κατενεγκόντος ὕπ᾽ ἀπειρίας, fcilicet 
| qv ἐγ χοπέω" in Prometh. $ 2. Aelian. de Anim. XI, 32, εἴτ 
TW σμινύην καταφέρων διέκο ε &c. Achill. Tat. L, p. 15, καὶ 
ἀνατείνουσω τὴν ἅρπην καταφέρει τῆς ἰξύος" proríus eodem 
modo atque hic τὴν δίκελλαν καταφέρειν βαθείας τῆς "yis, ligo- 
nem adigere in profundamierram. HEMsT. 

ibid. "Y uiv ὑποστήσομειι) Alii Codices ἀποστήσομαι. BROD. 


Lecuo genuina haec, quam fola tamen habet ed. /. in reliquis 
Cc 5 


΄ ΄ 


4066 ANNOTATIONES 


enim impreffis, δὲ ipfis Coll. legitur ὑμῖν ὑποστήσομοι, (nifi 
quod P. & L. agnofcunt ἀποστήσομαι ) duplici mendo , uti 
acute viderat Tan. Faber, quamvis ὑμῖν quidem ferri aliquo 
modo poffet: Helleniimus enim eft frequens apud Graecos 
& Latinos. Terent. Phorm. Qui mihi ubt ad uxores ventum eft , 
tum fiunt feres ; quod & annotatum eft. In P. vero & L. ὑ --- 
4 — lenfii commenta ad hunc locum adeant, quibus fubtiliora 
placent. Chryfoftom. ad Pop. Ant. 448, 2 , εἰ δὲ καὶ διηνεχῶς 
ἀπολαύσωμεν, ἀλλὰ τῷ ϑανάτῳ πάντως ἀποστησόμεθα. ut 
rc&e Eton. ed. quamquam in aliis quibuídam mendofe fcriba- 
tur ὑσ —. De npav, unum hunc Livii locum adducam, l. XXII, 
c. 60, Haec VOBIS ipforum militia fuit. N . Nrryg. c. 5, ὃς Guc. 
c. 6. SoLAN. Omnium edd. excepta Tunt. lectionem tuetur 
Thom. Mag. in Y oíerejuat , ἀντὶ τοῦ ὑποχ opo. ὃ αὐτὸς ἐν Tí- 
μωνι, ἐγὼ δὲ ὑμῖν ὑποστήσομαι. De verbi poteftate confen- 
tiunt Suidas, Ὑποστήτω ἀντὶ τοῦ ὑποχ ὡρῃσώτω., & , paulo 
tamen aliter, Hefychius, εἰξώτω, mapa epne&o. Perquam 
rara funt, quae huc conveniant, exempla: multo tritius v- 
ἐχστήσομιαι" ut in Achill. Tat. VI, p. 575, Nuv μὲν αὐτὴν 3e- 
ράπευσον" δρᾷς γὰρ ὡς ἔχει λύπης" ὥστε ὑπεκστήσομαι., καὶ 
μάλα ἀκων, ὡς μὴ ὄχ ληρὸς εἴην, quod ipfum fi legeretur hoc in 
loco , (utriufque vocis minimum eft difcrimen) nemo muta- 
tum cuperet. Verum quoniam & Codd. quidam ἀποστήσο- 
Latt praeferunt, & cum ea lectione acutiffimi Fabri conie&u- 
ra conípirat, nihil aliud ultra quaerendum cenfeo, Euripid. 
Hec. v. 1054, ᾿Αλλ᾽ ἐκποδὼν ἄπειμι, κἀποστήσομαι Θυμῷ ῥέ- 
οντι Θρηκὶ δυσμαχ ὡτώτῳ" quod plane congruit. Plato Eu- 
thyd. éoíz Taur ἀμάχ ὦ τὼ ἀνδρε. Quod ὕμιν tentaverit Fa- 
ber, non probo : ὑμῖν, tibi Timoni ὅς Thefauro , qui perfo- 
nam in hac fcena gerit. Quod I. Ienfius arbitratur, fic expo- 
nenda effe haec verba , Ego vero vobis fuppofttus ero , aut , fub- 
fiabo , ignofcat , fi dixero, id mihi quidem videri parum con- 
veniens: is enim ipfe locus, unde fibi pracfidium petit vir 
cc&iflimus, aliter eft capiendus. Ibi Plutus neutiquam cum 
Thefauro fuo confunditur, aut eius perfonam aflumit, fed 
contra a Mercurio admonetur, ut ad ligonem Timonis fodien- 
tis ex intimis terrae vifceribus thefaurum protra&tum fubmit- 
ἐπὶ & adducat, quippe inclamanti Pluto obtemperaturum. 
Haec, uti decebat , ad amuffim quadrant cum iis, quae Lu- 
cianus explicuit $ 29, 50. ibi follicitudinem Mercurii , quod 
"Thefaurum fibi comitem non adíciviffent, ita fedat Plutus, ut 
nihil in ea re periculi effe confirmet, fiquidem ipfum in ter- 


9 
* 


IN TTIMONEM. 407 


- rareli&um intus iufferit manere, nec cuiquam aperire, nifi 


fe audiverit evocantem. Olim in mentem mihi venerat, ᾿Εγὼ: 
δὲ τοῦτον ὑποστήσομμαι., ego vero hunc Thefaurum tibi fub ligone 
con[lituam , vel, fponforem pro me dabo: quod nunc damno: 
nam.& fcribendum foret ὑποστήσω., & locus Hefychii lon- 
ge diverfum habet fenfum : ὑποστῆσα!ι enim is dicitur, qui 
pro fe alium , ut emat , five quod ipfe velit interea latere, fi- 
vequamcunque ob caufam , vicarium fubfltituit. HEMsT. 

ead. l. 13. 'Q Ζεῦ vépae Tie) Prodigialis Iuppiter invocaba- 
tur, ut prodigia bene verteret iis, quibus obveniebant: erat 
autem prodigium , i&tu ligonis thefaurum effodere. CrzR. 

ibid. Φίλοι Κορύβαντες) Eftote mihi faventes, o Coryban- 
tes. Videbatur Timon fibi κορυβαντιᾶν, hoc eft, furere , cum 
fibi vifus effet cum duobus viris colloqui, qui fe Deos dice- 
bant, deinde thefaurum invenire. Vix nimirumin re tam in- 
ufitata.credebat oculis fuis, & fanus ne effet ipfe addubita- 
bat. Ídeo invocat Corybantes furoris praefides, ut fibi faven- 
tes fint. Corybantes ὃς Curetes erant fatellites Iovis, qui inftar 
infanorum circa eum faltaffe armati dicuntur clypeos haftis 
tundentes : qua de re vide Callim. H. in ἴον. v. 52, eiufque 
interp. Τῶν δὲ Κορυβάντων ὀρχ ἡστικῶν καὶ ἐνθουσιειστικῶν ὃν- 
TOV, καὶ τοὺς μανικῶς κινουμένους κορυβαντιδν φαμέν" verba. 
funt Strabonis X, p. 526. CrER. Quia Corybantes metalla- 
rii. ANONYM. lllos furoris terrorumque repentinorum au- 
&ores propitiabant, fi quod portentum aut prodigium fubi- 
«o fuiflet oblatum , ftuporemque excitaret. Similiter excla- 
mat iuvenis ille Ariftophaneus inter vetularum , quas fupra 
portenta quaevis averfabatur, manus prope direptus — ὦ Ἡ- 
ρώκλεις, OQ Πᾶνες, o Κορύβαντες, ὦ Διοσκόρω, Ecclez. v. 1061. 
Notat ibi Faber : Ex Luciani Timone apparet ( fed & aliunde con- 
flat). Corybantas bonis & fecundis rebus praefuiffe. Nimis, credo , 
feftinabat, cum ifta fcriberet: nifi teftes adat certiores, nihil 
ipfum Lucianus iuvabit ; apud quem ut Ζεὺς τεράστιος invo- 
catur, fic δὲ φίλοι Κορύβαντες in. prodigio tam inufitato. Cur 
tertium addiderit Ἑρμῆν Kepd'?ov, palam eft: vid. Alciphr. HI, 
Ep. 47, & Berglerum. Liban. T. 1, p. 367 D. ἦλθον εἰς Διὸς 
Κτησίου καὶ Ἑρμοῦ Κερδώου" ab Ins thefauri inventionem ava- 
rus homo precibus volebat impetrare. De verfu Euripidis ad 
Luciani Gallum dicemus. HEMsT. 

ead. l. 14. Kepd' oc) Mercurio, ut fupra vifum eft ad c. 15, ac- 
ceptum referebant , quicunque thefaurum inveniebant. inde 
ἕρμμαιον toties Noftro memoratum, κοινὸς Ἑρμῆς. & fi quae ta- 


Cc 4 


408 ANNOTATIONES 


lia. Κερδῶος apud Lycophronem v. 208 etiam legitur. SOLAN; 
in Schol. col. 2.1. 2. Τῷ συγκρούματι) V. συγκυρήματι. C. 
τῶν συγ κυρημένων. SOLAN. Hefych. Συγκύρημα, συντύχημα. 
Sufpectum μανιώδει" an. σπτανίῳ τινι δῆθεν τῷ c. quamquam 
refpicere potuit ad Corybantas , qui furorem immittere cre- 
debantur. HEMsT. 
Pag. 110. ἰ. 1. Μὴ ἄνθρακας) Erafm. in Prov. Thefaurus * 
carbones erant. BROD. 
ead. l. 2. ᾿Ἀνεγρόμενος) Quafi hoc fomnium effet. BRoD. 
ead. ἰ. 4. * gus?) lambus: cetera ex Pindaro τ Olympio- 
nicarum. BOURD. Euripidis verfus , qui apud Stobaeum legi- 
tur. VOnsT. Exftat etiam inter Eurip. fragmenta ex Bellero- 
phonte v. 64 , p. 461 ed. noviffimae in hunc modum: 
"Ee με κερδαίνοντα κεκλήσδαι κωκόν. 
Deinde defiderantur fex verfus. & mox: 
Ὦ x guae δεξίωμα κάλλιστον βροτοῖς, 
Ὡς οὐδὲ μήτηρ ἡδονὰς τοίας δ᾽ ἔχει, 
Οὐ παῖδες ἀνθρώποισιν, οὐ φίλος πατὴρ, 
Οἵας σὺ, χ᾽ οἵ σε δώμωσιν κεκτημένοι. 
Εἰ d" ἢ Κύπρις τοιοῦτον ὀφθαλμοῖς δρῷ!, 
Οὐ ϑαῦμ᾽ ἔρωτας μυρίους αὐτὴν τρέφειν, 
Sine me vocari pe[fimum , ut dives vocer. 
"An dives , omnes quaerimus 5. nemo , an bonus. 
JNon quare & unde : quid habeat tantum rogant. 
Ubique tanti quifque , quantum habuit , fuit. 
Quid habere nobis turpe fit , quaeris? Nihil. 
Aut dives opto vivere , aut pauper mort. 
Bene moritur, qui , dum moritur, lucrum facit. 
Pecunia , ingens generis humani bonum , 
Cui non voluptas matris aut blandae poteft 
Par effe prolis, non facer meritis parens. 
Tu , compotefque tale gaudebunt tui, 
T.m dulce ft quid Veneris in. vultu micat , 
Merito illa amores Coelitum atque hominum movet. 
Exítat etiam huius fragmenti pars apud Stobaeum. ( Grot. 
Flor. 367.) Senec. Ep. 115: Cum hi noviffimi verfus in Tragoedia 
Euripidis pronuntiat e[[ent , totus populus ad eiiciendum δ᾽ actorem 
& carmen confurrexit uno impetu: donec. Euripides in medium ipfe 
profluit , petens , ut ex[petlarent , viderentque, quem admirator au- 
ri exitum faceret. Dabat in illa fabula poenas Bellerophontes , quas 
in fua quifque dat. Henr. Stephanus cohaerere hos verfus in- 
ter fe, licet alioquin argumento conveniant, non putat. Sed 


IN TIMONEM 409 


& ποῖος duos illi (ubiun&os alicubi legere fe ait meminiffe: 
Κρεῖσσον γὰρ ἢ σέβοντω τοὺς Seov νόμους 
Πένητα ναίειν δόξαν ἡμποληκότα. 

P. 27 tra&. de habendo delectu fententiarum, quem Comic. 
Sententiis praemifit. V. Athen. IV, p. 159 B. SorAN. 

lbid. Δεξίωμα κάλλιστον) Haec Euripidis. BROD. 

ead. 1. s. Αἰθόμενον) Pindarus Hymno OL primo. BROD. 

ead. ἰ. 7. Τενέσσαι χρυσὸν) In aureum imbrem mutatus Da- 
nae vitium obtulit. BROD. 

ead. l. το. Καὶ τὰ ἐν Δελφοῖς ἀναθήμωταλ) De quibus in Cha- 
ronte , diflertatione Solonis & Croefi. Bounp. Vid. I. Peri- 
zon. ad Aelian. V. H. VI, 9. HEMsr. 

ead. l. 13. Τῷ Πωνὶ τούτῳ ἀναθεῖναι) Longus lib. 1 & 2. pro- 
prie dicuntur ἀναθεῖναι & &vexeicSat, ut notavit Ifaac. Ca- 
faub. ad Athen. Bounp. Mutato vitae genere priorisinfignia 
Diis praefidibus fufpendebant; quam coníuetudinem Epi- 
£rammata veterum inprimis celebrarunt. Long. Paftor. IV, 
P. 175. Daphnis iam dominus ex paftore & fervo τῷ Διονύσῳ 
μὲν ἀνέθηκε τὴν πήρων. καὶ To d égser τῷ Πωνὶ τὴν σύριγγα καὶ 
τὸν πλάγιον αὐλὸν &c. Vid. Iungermann. p. 215. Conferen- 
dus Ariftoph. in Plut. v. 843. HzMsr. 

ead. ἰ. τς. Tlupyyíor) Paufan. in Attic. φαίνεται πύργος Τήλω-" 
« oe, ὃς μόνος εἶδε μηδένα τρόπον εὐδαίμονα εἶνα; "yevéo ya, πλὴν 
τοὺς ἄλλους φεύγοντω ἀνθρώπους. BROD. 

in Schol. col. 2. 1. 2. Ἱδρύεσξαι!) Solanus ἱδρύσϑαι ego vul- 
gatum retinui. HEMST. 

Pag. 111. 1. 2. Asd 6 6o) Ex formula ψηφισμάτων, quam 
paffim imitatur. BCunRD. 

ead. l. s. Ἐλέου βωμὸς) Paufan. in Attic. ᾿Αϑηναίοις δὲ ἐν τῇ 
ἀγορᾷ. καὶ ἄλλά ἐστιν οὐκ εἰς ἅπαντας ἐπίσημα. καὶ ἐλέου 
βωμός. BRop. Ara Clementiae Athenis, quam Stat. L. XII 
- Theb. divine defcribit. ANONYM. V. Δήμων. c. 58, & A. G. 
— IV, 995. Deara illa ex inftituto Meurfius Ceramico gemino 
c. XVI. SoraAw. 
, ead. 1. 7. Κατάλυσις ) Sic B. 7p. c. τοῦς Plut. in Catone 
64:1, 1. Apud Clem. Alex. p. 32 C. ἀλλ᾽ ἐκ ze Técov, φατὲ, 
παραδεδομένον ἡμῖν ἔθος ἀνωτρέπειν οὐκ εὔλογον. SOLAN. 
ο΄ χά. Μονήρης ἣ δίαιτα) Sic poftea in Saturnal. μονιοὶ λύκοι, 
- quorum victus, ut fuum, μονήρης. BOoURD. Conf. Kgor. Epift. 
ad Div. c. 4, & notam Bourdelotii. Atqui & res nota eft, & 
- ab Aeliano prodita, συννόμους effe lupos, quamvis ille binos 
- tantum tradat, five lupum cum lupa, (de anim. IV, 5.) ad 


410 ANNOTATIONES 


paftum prodire. Ego proverbialem effe phrafin puto, qua- 
rum non femper fevere penfitanda ratio eft. Aliter Bourde- 
lotius, cuius notam, fi lubet, vide ad Epift. ad Div. inter 
Kov. C. 4 , ubi diferte nofter Jeones & lupos folitarios vefci vul- 
£o tradi ait. ΘΟ ΑΝ. Liban. T. I, p. 320 C. ἀλλ᾽ ἔδει καὶ μο- 
νήρη καὶ μόλις dpxourTz. Saepe alis in locis utitur. Hippocr. 
Ep. ad Philopoem. Melancholici σιγηροὶ ἐνίοτε εἰσὶ xat μονή-- 
petes καὶ φιλέρημοι τυγχάνουσι. Ex Scriptoribus Ecclefiafti- 
cis fumtum illud Hefychii, Μονήρη βίον, μοναχικὸν, βίον" iis 
enim οἱ τὸν μονήρη βίον ἐπαινηρημένοι funt monachi. Lupi, cum 
quorum moribus haec vita comparatur, funt μόνεοι., μονοσεῖς 
pz. Vid. Bochart. Hieroz. II, c. 10, p. 825, Ez. Spanhem. 
ad Callim. H. in Dian. v. 84, Menag. Etymol. L. G. in Lou- 
garou. HEMsT. : 

ead. l. 9. Αὐτὸν) Caftiga αὐτῶν. BROD. 

ead. l. 10." 14e μόνον) Dumtaxat afpexero. BROD. 

ibid." Avroz 22s ἢ ἡμέρα) Nefaftus δὲ inaufpicatus dies. Vide 
xLeud'oney. VORST. 

in Schol. col. τ. |. ς. Ἔστι — λόγος) Haec interponi iuffit 
Solanus, procul dubio ex G. Exc. vel C. depromta. HEMsT. 

ibid. ἰ. 31." Ἐπεμίγνυτο) Prius edebatur ἐπιμίγνυτο. HEMST. 

ibid. col. 2. l. 2. Φευρουάριον ) Matth. Sladus Φεβρουάριον" fed 
nota recentiorum fcribendi forma, quam corrupta pronun- : 
ratio invexit. Mox au&ius Solanus, τοῖς κατευχβθονίοις Seois- 
De Februarii menfis luftrationibus Plutarch. Rom. p. 31 ^. 
Quaeft. Rom. p. 280 B. HEMsr. 

ibid. 1. 6. Ἕτερον) Corruptam hanc vocem cenfeo. SoLAN. 
Quid ἢ ἐνέρων τρόπον ; inferorum more : inferos imitati : fic &ves 
pox pores, pallidi. Confer de Diatiis Hefych. in v. HEMsr. 

ibid. L το. Ὃ δὲ φράσαι) Exc. G. & V. ὃν μηδὲ qp. SOLAN 
Idem Matth. Slado venerat ia mentem. HrMsr. | 

Pag. 112.1. 3. Φυλέται δὲ καὶ φράτορες) Sic in Catapl. De- 
mofthen. Thucyd. Heliod. Bovnp. 

ead. l. 4. "V vy g&) Frigida & inania. BROD. 

ead. l. 6. Τρυφάτω μόνος) Appofitiffimus eft Quin&iliani lo- 
cus de C. C. Eloqu. c. IX, $ 9: Pulchrum id quidem , indulgen- 
tam Principis ingenio mereri : quanto. tamen pulchrius , f Ka res 
familiaris exigat , fe ipfum colere , fuum genium propitiare , fuam 
experiri liberalitatem. HEMST. » 

ead. 1, 8. Edw eio ( re&te Faber εὐωχ eía 3) μόνος ἑαυτῷ 
γείτων καὶ ὅμορος ἐκσείων τῶν ἄλλων. καὶ a TAE ἑωυτὸν δεξιώ- 
σασῆαι δεδύχθω, ἢν δέν ἀποθανεῖν, ἢ αὐτῷ στέφανον ἐπενεγ- 


v mq 


IN TIMONEM. 41i 


xciv ) Diu in poftrema horum verborum parte , quo eam re- 
&e intelligerem, haefi, nec dum perfpicuum eius fenfum per- 
cipio. An vult Timon, Decretum efto, femel femet ipfum 
excipere laute & fplendide; femel genio fuo indulgere & 


. frontem exporrigere, fiquidem moriendum íit; ὃς ut apud 


Catullum , 
Vivamus, mea Lesbia, atque amemus. 
* " 


* 

Soles occidere & redire poffunt : 

ANobis, cum femel occidit. brevis lux , 

ANox eft perpetua una. dormienda. 
At turbat illud fequens, ἢ αὐτῷ στέφωνον ἐπενεγκεῖν; quod 
cum debeat connecti proxime praecedenti membro , non fa- 
tis concinne cum eo cohaeret: multo minus cohaerere pot- 
eft cum fuperioribus. Faber τὸν στέφανον exponit de corona, 
qua mortui apud Graecos folerent coronari. Di&tio quoque 
»v dé» ἀποθανεῖν, videtur quidem παροιμιακῶς fumta; fed 
tum dici folet xv δέῃ ἀποθανεῖν" ubi quis , quamvis homo δὲ 
mortalis fit , tamen fe aliquid quodcunque praeftiturum ia- 
Ctat. Sic in Ariftophanis Pluto, veríu 216 : Ἐγὼ γὰρ εὖ τοῦτ᾽ 
103! , κἂν δεῖ μ᾽ ἀποθανεῖν, Αὐτὸς διαπρώξω ταῦτα. & in Ly- 
πηγαῖα v. 123: ΠΠοιήσομεν, κἂν ἀποθανεῖν ἡμᾶς δέῃ. ἴεν 5. Εὐω- 
"χείτω) Nihil mutandum ; in eo enim eft ἔμφασις δὲ elegantia, 
ut neminem praeter fe ad epulas vocet. Sicut ille apud Hora- 
tium: Populus me fibilat , at mihi plaudo ipfe domi. Sequentia 
eiufdem funt venuftatis, &vziv δεξιώσωσϑαι ἢ αὐτῷ στέφανον 
ἐπενεγκεῖν. ANONYM. Refcripfimus εὐωχ εἰσ. ut emenda- 
vit T. Faber: quamquam in libris nullum hic fubfidium, qui 
omnes habent ede eíro. V. Athen. 665 D. SorAN. 

ead. l. 9. "Exesíov τῶν ἄλλων) Prius fi ferves , reponendum 

foret τοὺς ἄλλους. Verbum probum, etfi apud Stephanum 
nulla munitum auctoritate , notat ezicere, excutere. Plutarch. 
T. I, p. 922 A. Τούτων μέντοι τάχνυ τῶν λογισμῶν ἐξέσεισεν 
εἰὐτὸν ἡ παρὰ τῶν ὄχλων δόξα. Arrian, Epi&t. IV ,c. 9, p. 415, 
ἤγωνίας μήτις ἐκσείσῃ σε τούτων τῶν λόγων καὶ ἔργων" ἰδοὺ 


ἐχσέσεισαι ὑπ᾽ ὅλλου μὲν οὐδενὸς, ὑπὺ σαυτοῦ δέ fimilis ufus 


in ἐκτινάσσειν & ἐκπλήττειν. Apud Chryfoft. Hom. XXVIII 
prius legebatur: καθάπερ οἱ ἄνθρωποι κλάδους ἐλαιῶν ἐκκό- 
Le vrec ἐκσείουσι τοῖς βασιλεῦσι διὰ τοῦ φυτοῦ ἐλέου αὐτοὺς 
χαὶ φιλωνθρωπίας ἀνυμημνήσκοντες" fed Montfauconius de- 
dit ἐπισείουσι" utrum anteponas, parum refert. Hoc paco 
non incommode procederet ἐχσείων τοὺς ἄλλους, expellens & 


ài ANNOTATIONES 


proturbans a. me alios omnes. Ut tamen verum fatear, vix du- 
bito, quin emendatione praeclara ipfam Luciani manum af- 
fecutus fit ingeniofiffimus Faber. H£MsT. 
ibid. ἽΛπαξ ἑαυτὸν 4. &c.) Ad haec verba intelligenda duo 
funt notanda: primum fc. ad eos, qui fatalem horam fibi 
adefle (entiebant , arceffitos fuiffe amicos, propinquos & vi- 
cinos, quorum manus prenfabant , hac ratione ultimum ipfis 
valedicentes,, & fi quid haberent , quod rogarent mandarent- 
ve, per dextram obteftantes. Vid. Terent. Andr. A. IL, Sc. 
$. Apud Euripid. in Alceft. v. 191 moritura Alceflis δεξιὰν 
“τροὔτειν᾽ ἑκάστῳ, Infigne praeterea hac de re exemplum eft 
apud Xenoph. K. IT. VIII, c. 45 , ubi Cyrus moriens ad libe- 
^ rOS , Εἴ τις. inquit, οὖν ὑμῶν ἢ δεξιᾶς τῆς ἐμῆς ἁψασδαι, ἢ 
ὄμμα, τοὐμὸν ζῶντος ἔτι προσιδεῖν ἐθέλει, προσίτω" ibidem poft- 
quam mandata dediffet filiis, Καὶ χαίρετε, inquit, ὦ φίλοι παῖ- 
δὲς &c. Ταῦτα εἰπὼν, καὶ πάντας δεξιωσάμενος (nota idem 
hic verbum, quod apud Lucianum) συνεκοειλύψατο, καὶ οὕτως 
ἐτελεύτησε. Secundo notandum, mortuis olim coronas fuif- 
fe impofitas : vid. Lucian. de Lu&. $ τό, Clem. Alex. Paedag. 
II, Ariftoph. Ecclez. & Lvfiftr. Si iam ad utrumque illud at- 
tendamus , commode explicari poflunt haec verba. Scilicet 
Timon hic , quia erat μισάνθρωπος, ab hominum confortio 
remotum fe tenere decreverat , non tantum , dum bene va- 
lebat, verum etiam , cum morti foret proximus , hominem 
nullum neque ex propinquis , neque ex vicinis affore fibi vo- 
lebat , cui dextram porrigeret, aut valediceret ultimum ; aut 
qui de more coronam ipfi, cum animam efflaffet , impone- 
ret: eo innuens, fe folum velle omnia facere, folum effe 
ufque ad extremum vitae halitum : non faepius modo huic 
modo illi porrigere dextram, fed femel tantum fefe fuam 
ipfius prenfare velle manum; fe ipfum etiam fibimet co- 
ronam imponere, ne hoc facerent alii, cum effet mortuus. 
L. Bos. 
ead. ἰ. το. Ἢν δέη ἀποθανεῖν) Mortuis ftadio vitae decur- 
fo tanquam victoribus corona folebat imponi. Porphyr. de 
Antr. Nymph. p. 270: ἀφ᾽ ἧς (ἐλαίας) καὶ τὰ νικητήρια τοῖς 
ἀθληταῖς ToU βίου δίδονται καὶ τῶν πολλῶν πόνων Tb Cos. 
Quae Suidas habet in Μελιττοῦτω,, στέφανος (ἐδίδοτο τοῖς 
νεκροῖς) ὡς τὸν βίον διηγωνισμένοις, fumta funt ex Ariftopha- 
nis Schol. ad Lyfiftr. v. 601. Plura dabit Kirchm. de Funer. 
I, c. 11. Ceterum, quantumcunque diffimulent interpretes , 
occultum aliquod vitium prodit oratio languens & diffolu- 


LI 


ἀποθανεῖν, καὶ αὐτῷ vel ἑαυτῷ στέφανον ἐπενεγκεῖν. Primum 
formula quaedam ufitata & elegans ἢν δὲν. f£ res & ufus ita 
prorfus ferant ; fi eo defcendere fit neceffe. Xenoph. K. I1. I, p. 
19, V. 34, ἣν δὲ dén μοχθεῖν, τῶν πόνων (τὸν ἄρχοντα δεῖ 
σππλεογεκτουνται φανερὸν εἶναι.) Thucydid. VIL, $1, μὴ ἀπο- 


IN TIMONEM. 413 
. ta. Me nondum poenitet priftinae conie&urae: ἣν δὲ δέᾳ, 
« 


* 


i 
; 
I 
A 
, 


| 
: 
1 


ρήσειν αὐτοὺς τροφῆς, οὐδ᾽ ἣν δέρ τελευτῶντα τὴν ἑαυτοῦ στρω- 
priv ἐξαργυρίσαι. Sopater apud Stob. p. 512 , V. 10, τὸ μὲν 
γὰρ αὐτὸν Tia vily τι καὶ dén, παθεῖν, αἱρετώτερον τῆς λεγο- 
μένης εὐπραξίας πολλάκις. Antonin. de Reb. fuis ΧΙ, $ 5, 
Οἱα ἐστὶν n «ψυχὴ i ἕτοιμος, ἐὰν ndn ἀπολυθῆναι dén ToU σώς- 
ματος" quam facile vero potuerit intercidere δὲ ob fequen- 
tem fyllabam fimilem, opus non eft, ut moneam. Deinde 


-. Timon fenfum fortunae praefentis cum odio generis humani 
- miícens ita ratiocinatur, quafi poft mortem ipte fibi folus ad- 
vocato nemine iufia funeris curare atque exfequias ire cu- 


peret: quod f£ in hoc tam felici rerum mearam flatu moriendum 
fit. debitumque fatali naturae necefftati omnino folvendum, mihi- 
met ipfe quogue coronam ut imponam , decretum elo: animus in- 


- feflus Timonem abripit in facetiam fane venuftam & falis 


comici plenam. Neque multum diftat $ 46. φόνου τάχ a προ- 
χεκλήσῃ ues Ícilicet magno vulnere Gnathonices ad orcum 
demiffus dicam erat Timoni fcripturus. Forma loquendi non- 
nihil diverfa Seneca Ep. XXX, p. 115: Baffus nofter videtur 
mili profegui fe & componere & vivere tanquam fuperfles fibi, & 


- fapienter ferre defiderium fui. HEMsT. 


ibid. Zirégayer) Coronam, qua olim mortui coronari folii erant. 


. BRon. 


Pag. 113. I. τ. Ἐπὶ κεφαλὴν πίπτοντα.) Aliud exemplar, 
βαστίζοντα. BROD. Πίπτοντα ed. I. Coll. & Mt. R. G. In re- 
liquis edd. βαπτίζοντοι.. Lege πτίσσοντα., & vide 'Egu.. c. 79, 


δὲ quae ibi a me annotata funt. SoLAN. Tan. Fabro, qua 


erat re&e iudicandi facultate, merito difplicuit πίπτοντα" 
quod fi reperiretur in contextu Lucianeo, fedes mutare iuf- 


- fiffem. Nihil eft certius, quam βαπτίζοντα" non (atis erat 


— Timoni in caput iftum dare praecipitem, nifi protinus etiam 


fubmergeret, nulla relicta fugiendi periculi fpe. Plane po- 
 ftulat illam le&ionem , quod fequitur, ὡς μηδὲ ἀνακύψας 


δυνηθείη. Porro ufitatifima phraífis in Luciano ὠθεῖν ἐπὶ κε- 
- Qai», quae, quo fuftentetur, illo πίπτοντα nequaquam in- 


- diget. HEMsT. : τ 


ead, l. 3. Τὴν deny) δίκην, τηκωρίαν, BROD. 


44 ANNOTATIONES 


.— ead. [. 4. "Erysxpurid us) Scribe "Ex expezid'ev. BROD. Li- 
quidam Tan. Fabri emendationem , invitis omnibus libris, 
admifimus. SOLAN. Verum eft, Ey expa rid us praeter hunc lo- 
cum nufquam in hoc libello fcribi: quia tamen defendi pot- 
eft, a Luciano refingendo manum abftinui. Primum Ἐχ ε- 
κράτης ὃς Ἐχεκρατίδης inter fe convertuntur; neque inío- 
lens eft, ut primitivum & patronymicum nomen in eadem 
perfona locum obtineant: ita Λευκόλοφος ὃς AevxoAnopíd us" 
᾿Αδείμαντος ὃ Λευκολοφίδου, quemadmodum legi debet in Xc- 
nophontis E. I, p. 258, v. 15, atque Ariftoph. Scholiaíta ad 
R.an. v. 1561 , ut patet ex eo Platonis, quem profert, loco 
Protag. p. 220 F. hic tamen ab Ariftophane dictus & Eupo- 
lide Λευκόλοφος. Hippocr. 'Ezid'n. I, p. 951 E. ᾿Ἐσαμίνωνα 
vocat, qui p. 957 B. eft Ἐπαμίνωνδας, Apud Harpocr. in 
Ἐσιβολή: ὡς καὶ παρὰ Λυσίᾳ ἐν TQ Xo TÀ-NiXoj ay id'ev* atqui 
tiaec ipfa eft oratio, quae exftat , κατὰ Νικομάχου γραμμα- 
Τέως εὐθυνῶν κωτηγορία" in ea Νικομαχ ἰδὴν uno loco p. 184, 
v. 10, nominat Lyfias, quem alibi femper Nicomachum. 
Hercules etiam Ἡραχλείδης, ut monet Euftath. ad Il. Ξ, p. 
989, v. 47. Euripides filius Μνησάρχου ἢ Myneapy id'ov Sui- 
dae. Hinc apparet , non effe de nihilo, quod pro αὖ 4gnozi- 
de quidam Codices in Corn. Nep. Phoc. c. 5 praeferant , te- 
tte Hier. Magio , αὖ "4gnone: quomodo in Argum. Pythion. 
Pindari idem archon Athenis Simon & Simondes: multa de 
hoc genere in medium proferre poffem , quorum ignoratio 
errandi anfam faepe praebuit. Deinde filio nomen patris ra- 
to quidem, fed tamen aliquando aptatur; ut Diogenem Laér- 
tium dici cenfuit Valefius, Laértii filum : quod nunc plu- 
tibus perfequi non vacat; interea vide Burm. ad Grat. Cy- 
neg. v. 105. Utroque modo Timon Ἐχεκρατίδης Echecratis 
vel Echecratidae filius dici potuit: nihilominus, fi vel unus 
Codex acceffiffet , reddere non fuiffem veritus "Ex εχρατίδου. 
HeMsr. 

ibid. Ἐπεφήφισε τῇ ἐκκλησίᾳ.) Interpretum errores perfe- 
qui non iuvat. Egregie de hac loquendi formula meritus eft 
L. Kufterus de Verb. Med. p. 133 & feq. longoque interval- 
lo induftriam fuperavit Budaei C. L. G. p. 167. τόδ, δὲ H. 
Stephani in Thef. T. IV, p. 730, tametfi nonnulla fint , quae 
mailem mutata. Aemilium Portum nihil hic vidiffe in Lex. 

Ion. pro hominis ingenio non valde mirum eft. Otium aliis 
fecifle potuerat H. Valefius, fi, quae collegit ad Harpocr. 
p. 74; 284. difíponere licuiffet ipfi atque in ordinem redige- 


] 


IN TIÍMONEM. 415 


re. Νόμον εἰσηγεῖσσαι dicitur is, qui in cornitiis populi leger 
proponit ac fuadet: tum Ἐπιστάτηςξ, vel Πρόεδρος, vel Πρύ- 
7avis fententias rogat , populumque mittit in fuffragia: hoc 
eft apud Atticos ἐπιψηφίζειν τῇ ἐκκλησίᾳ, τῷ δήμῳ, ἐς τὴν 
ἐκκλησίαν, ut Thucydid. I, 87. Emendandus Diogen. L. VII, 

10, ἐκκλησίᾳ κυρία, τῶν προέδρων ἐ ἐπεψήφισεν᾽ loro Κρατιστο. 
“Ζέλους Ἐυπεταίων᾽ concionem legitimam in fuffragia mifit cx Proz- 
dris Hippon F. Cratiflotelis , demo Xypetaeon : iftorum mirifica 
circumfertur verfio: neque boni interpretis munére fungun- 
tur apud Tucyd. VIII, 15. melius Hudfonus in P(ephi(mate, 
quod Iofephus habet A. I. XIV, 8. fed prava loci diflin&io 
virum doctifimum fefellit: fcribendum eft , ἐκκλησίας Je 
γομένης ἐν τῷ δεάτρῳ, τῶν προέδρων ἐπεψήφιζε Δωρόθεος ἀρχ- 
μερεὺς καὶ οἱ συμπρόεθ goi τῷ δήμῳ. perinde atque apud Dio- 
genem L. In Aeliani editione curatiffima H. V.H, 17 » p- 

234, exhibuit e Mff. Abr. Gronovius, xe διὰ ταῦτα δῦ 
ἐφήφιζεν ᾿Αθηναίοις τὸν τῶν δέκα στρατηγῶν σάνατον" quae 
fimulac vidi , non amplius dubitandum putabam , quin vere 
dudum conieciffem, οὔτ᾽ ἐπεφήφισεν ᾿Αθηναίοις τὸν τῶν d. &c. 
fententia non minus liquida, quam expedita. In ipfo hoc So- 
cratis fa&to referendo eiufdem verbi ufus eft apud Xenoph. 

"Azopy. T, p. 414, V. 16. ftructura variata Themitt. Or. XX, 

P. 239 B. οὔτε ἐπιψηφίσαι κατεβιάσπη κατὰ τῶν ἀμφὶ Veg 
πλέω &C. στρωτηγ ὧν" non intellexit Petavius, Male nonnuns 
quam mutari folent «ηφίζειν ὃς ἐπιψηρίζειν" hoc pro altero 
reftitui debet Hetychio i in ΑἹ οὐρανία e Suida: 1s in Kzze- 
χειροτόνησαν αὐτου nefcio cuius antiqui fcriptoris locum at- 
tulit, qui ad eandem fine controverfia pertinet hiftoriam So- 
cratis: ὃ δὲ οὔτε ἐψηφίζετο, οὔτε xa T£ ειροτόνει, καίπερ Ἐπι- 
στώτης Oy: in quo ne credideris quidquam efle praefidii ad 
tuendam Aeliani vulgatam lectionem : multum differunt Ju- 
«iQ 3a , quod hic fumtum e Platonis Apol. p. 25 B. & éi- 
sbuoitem.. Eius vice Socrates in Aeichinis | Axiocho $ 12, ποῦ 
d" οἱ πρώην δέκα στρατηγοί; ὅτ᾽ ἐγὼ μὲν οὐκ ἐπηρόμην Tv 
γνώμην" omnino perperam haec acceperunt Ficinus, ab eo- 
que praeeunte deceptus Clencus: quod recte quidem anim. 

adveríum a doGifl. Horreo; fed idem gravius commifit, 

" quando locutionem faniffimam & Attici fori propriam fol- 
licitat, & talem fubflituit, quae Graeci fermonis ingenio 
| prorfus repugnat. Demofth. adv. Androt. p. 699 F. ταῦτ᾽ 


ἐπήρετο ὃ Ἐπιστάτης, Sie εἰροτόνησεν ὃ ó δήμιος" Ρ. 700 C. οἱ 
- προεδρεύοντες Τῆς βουλῆς καὶ ὁ ταῦτ᾽ ἐπιψηφίζων ᾿Ἐπιστάτης 


46 ANNOTATIONES 


ἠρώτων καὶ διαχ eiporovíay éd'ídozay nam & époray fimiliter 
^ ufurpari folet , Schol. Ariftoph. ad Pac. v. 664 ex Philocho- 
TO , προτιθέναι διαψήφισιν Xenoph. E. I, p. 263, v. 39, προ- 
τιθέναι, ἀνα διδόναι ψῆφον, y εἰροτονίαν" quorum diverfam ra- 
tionem explanandi tempus non eft; haec enim extremo di- 
gito tetigifle nunc contenti fumus. Illud autem Timonis per- 
quam elegans ac facetum , quod folus & legem fuadeat ,. ὃς 
iententias pertoget, & fe quafi totam populi concionem 
afpiciat. HEMST. 
ead. l. 8. ' Ay bir) Ingens dolor, propter quem laqueo vi- 
tam finiant. BROD. nde laqueus illis paretur : laqueus pro quo- 
libet mortis genere, ut alibi obíervamus. BOURD. Ariftoph. 
Ach. v. 125: — ταῦτα δῆτ᾽ οὐκ ἀγχόνη ; ibi Schol. accentu 
diftingui docet ἀγχόνην δὲ ἀγχονήν' ὀξυτόνως μὲν γὰρ τὸ εἷ- 
δὸς τοῦ πάθους" βωρυτόνως δὲ τὸ σχοινίον καὶ ὃ βρόχος" quod 
praeceptum non huius tantum , fed aliorum etiam, fi ve- 
rum eft, faepiffime violatur. Aeíchin. περὶ Παρωσρ. p. 33» 
v. 18, τοῦτο δὲ apt ἣν ἀγχόνη καὶ λύπη τούτῳ. lta βρόχος 
apud Noftrum Píeudol. $ το. Heliodor. VII, p. 339. σνιγ- 
pàs τοίνυν εἶχ, ε τὴν γραῦν. Expreffit Fulgent. Mythol. p. 7, 
moerorum improbior angina. HEMST. 
ead. l. το. Kexerisévor) Pulvere confperft , feflinantes. BROD. 
Saepe Lucianus, cuius loca Kufterus indicavit ad Ariftoph. 
Fcclez. v. 291. Polyaen. IV, c. 2, p. 313. Φίλισπος ἱδρῶτε 
ῥεόμενος, κεκονιμένος ex palaeftra : prave legitur p. 387 epa- 
qioTW ἐκδραμεῖν πνευστιῶντα, (idem vocabulum Lucianus 
adiunxit) κεκονιώμένον. Correxerunt in Hefychio: Kexoviz- 
μένος, κεκονιορτωμένος" perinde eft, utrum probes χεκονιμένος 
an κεκονισμένος" κονιορτοῦν frequens in Theophrafto περὶ Φ. 
L, pro puiverem plantarum radicibus ad[pergere. Addenda , quae 
perdo&e notat Weffelingius nofter Obt. II, 23. HEMsr. 

ibid, ᾿οσφραινόμενοι oU *y p.) Pariter in"Avaf. $ 48 , ὀσφρῶ- 
ται τοῦ χρυσίου. Ariftid. T. ILL, p. 512 C. de philofophorum 
ifius aetatis impudentiffima natione: καὶ προσιόντων (Gv 
“πλουσίων) εὐθὺς ὥσφραντο" καὶ παραλειβόντες ἄγουσι, καὶ τὴν 
ἀρετὸν παραδώσειν ὑπισχνοῦνται" quae belle conveniunt cum 
perpetua fere Luciani querela. Cicer. Or. I contra Rull. $ 
11: JNunc quifnam tam abftrufus u[(quam nummus videtur , quem 
non architeéli huiufce legis olfecerint?^ Amm. Marcellin. XXII, 
C. 4: lucra ex omni odorantes occaftone: meminerat credo, di- 
&i Iuvenalis — /ucri bonus eft odor ex re Qualibet. His pro- 
pemodum inducor , ut venuitius Ícribi credam in Ariftoph. 


ἘΝ CODOIUM CEN. ROM. 417 


Pl.v.783, Βάλλ᾽ ἐς κόρακας" ὡς χε λεπόν εἰσιν οἵ φίλοι " Oc opas 
νόμενοι πάροαχ ρῆμ᾽ ὅταν πράττῃ τὶς εὖ, quam , quod vulga- 
tur, Οἱ φαινόμενοι. Paulo aliter Arrian. Epict. 1, c. 10, p. 
112: ἀλλ᾽ ὀσφρανθεὶς μόνον τῆς Ῥώμης, ἁπάντων τούτων ἐπι-. 
Anc». HEMST. 
ead. ἰ. 13. ᾿Αχροβολιζόμενος) E. loco altiore atque opportu- 
no lapidibus e longinquo impetens: Xenoph. E. IV, p. 301, 
V. 27 : τὸ μὲν “τρῶτον ἐκ τῶν ὑπερδεξίων βάλλοντες μάλα Xes- 
κῶς ἐποίουν. ᾿δικροβολισμὸς eft lapidum coniectus apud Phi- 
loftr. de V. A. T. IV, p. 147, in quo haeret Olearius: diver- 
ía loquendi figura VIII, c. 5, p. 324: τοιαῦτα ἠκροβολί- 
geyro πρὺ τῆς. δίκης. HEMST. 
ibid. Παρανομήσομεν) Scholia παρανομήσωμεν, quod placet: 
“ύτερον ἀπελαύνω, ἢ τύγε τοσοῦτον πιἀρωνομήσωμεν. Tlapatyo- 
{μεῖν vero, quia omne cum hominibus commercium velut 
lege lata fibi Timon interdixerat: faepius autem illi zrapavo- 
μμεῖν dicuntur, qui praeter ordinem confuetum & vitae in- 
ftitutum faciunt. Liban. T. 1, p. 806 10. ὃ ἐλπιζόμενος πλοῦ- 
qos ἀνέπειθε καὶ παρανομεῖν. HEMST. ; 
in. Schol. l. 2. Ἢ ἀντὶ --- παρανομήσωμεν) Haec addidit So- 
lanus. HEMsT. 
Pag. 114. L. 2. Τναθωνίδης 6 κόλαξ) Hoc nomen parafiti- 
cum. Terent. Liban. Long. Bounp. 
ibid. "Epayoy) Copiofe Cafaub. ad Theophrafti Char. p. 
281. BoURD. 
' . ead. I. 3. Opézas) Emendo ex conie&ura, epéz o. BROD. 
᾿ς Cur ex coniectura , vel qualicunque caufa alia, fufpicetur 
 Brodaeus IX Mifcell. c. 7 legendum hic ὠρέξωτο, pro vul- 
gato ὑρέξας, ne coniectura quidem affequor. Quin fi ὠρέξω- 
70 eflet fcriptum , locus haud dubie foret viti: poftulandus. 
Quid enim, quaefo , ὁ πρώην ὠρέξωτο foret? Deberet ὃς ὠρέ- 
ξατο. Àt vulgata (unt plana & rotunda; quod qui non pror- 
Íus infans in his literis eft, abunde perfpicit. Ceterum lepi- 
- diffime in fine dicit Lucianus ἐμημεκώς, pro quo leétor ex- 
fpectaret ἐκπεπωκὼς, qui epotavit faepe domi meae integra do- 
- Jia. At id, quod confequitur, ponens loco eius, quod ne- 
ceffario praecedit, miram quandam captat ifthoc ἀσροσδο- 
κήτῳ elegantiam ; fimul lurconis illius & bibonis fpurciffi- 
mam intemperiém tanto magis declarans, ut qui non modo 
| ingentem vini vim in unius domo exhauferit , fed ὃς ibidem 
evomuerit. IENS. ὁ 
ead. l. 4. ᾿Ἐμημεκὼς) Diog. Laért. 139 F. ἐμεμέκει. SOLAN; 
Lucian. Vol. I. Dd 


48 ANNOTATIONES - 


ead.l. 9. Νὴ καὶ σύγε, ὦ Υναθ, γυπῶν ἁπάντων Peur) 
Nifi hic excidit Aíz, ut legendum fit Νὴ Aíz , notandus e 
ufus τοῦ vii fimpliciter pro revera, fine Dei alicuius adiun&to 
nomine. [ΕΝ5. 

ead. l. το. Βορώτωτεν Vide diligentiffimi Maittairii Ind. Are- 
taei in Bepos. HEMST. 

iLid. ᾿Ἐπιτριπτότε τε) Sic antea. ἐπίτριστοι ῥήτορες, quod 
epitheton philofophis paffim accommodat. Bounp. 

ead. l. 12. Νεοδιδώκτων διθυράμβων) Affentior in huius 
vocis explicatione Tan. Fabro. Ceterum nova cantica pru- 
rientes aures inprimis dele&abant. De Homeri loco, quem 
protulit Barlaeus , vide Plat. de Rep. IV, p. 654. Xenoph. K. 
11. I, p. 21, v. 21,0904 ga, μὲν xal ἐν τοῖς μουσικοῖς TO νέα καὶ 
ἀνθηρὰ εὐδοκιμεῖ. Clem. Alex. Strom. VI, p. 685 C.'Emraróvo 
φόρμιγγι νέους κελαδήσομεν ὕμνους" ποιητής, quit, οὐκ ἄση- 
(μος γράφει" eum effe Terpandrum , oftendit Strabo XIII, p. 
919 B. & Euclid. Introd. Harm. p. 19, ex quo Terpandri 
locus apud Strabonem eft emendandus. HrMsr. 

ibid. Διθυράμβων) De quibus fufe Marcil. ad Horat. Alii 
2d artem poéticam. Gl. Mff. διθύρωαμεβος, ὕμνος εἰς Διόνυσον. 
Bounp. 

ead. ἰ. 14. Ἔλεγ εἴα.) Lupubre carmen. BRopD. Unde Εἰερὶ 
miferabiles , quorum ufus maxime in threnis. ANONYM. 

Pag. 113. ἰ. τ. ΠΠροκωλοῦμαί cc) Vulneris confulto dati 
cognitio pertinebat ad Areopagitas: itidem φόνον, vrupxaidse, 
φαρμάκων, n Amor. ὃ 29; quilocus fugit I. Meurf. in Areop. 
c. IX, ceteroquin ftudiofiffimum eorum colle&orem , quae 
de Areopago Nofter hinc inde commemorat. His Luciani 
verbis utuntur praeter Meur(ium Heraldus Anim. in Salmaf. 
Obf. ad I. A. & R. V, c. 5,58, Perizon. ad Aelian. V. H. V, 
15. HEMsT.. t 

ead. 1. 6. σχ eipov) Sanguinem fiflens. BROD. Sanguinem 
fedans. Vox medica. Hippocr. Galen. ut ϑυμὺς, Soeujsos , 
Tzetz. ad Lycoph. Bounp. 

ead. 1l. 131. Ὃ ἀναφαλαντίοαι. 9) Meminit huius loci I. C. Sca- 
liger ad Ariftot. H. An. p. 544. Exftat praeterea vox haec in 
Philopatr. δ. 12. faepius apud Poll. Il, 26. ubi vide Comment. 
IV , 144 , 149. Iftum , quem defcribit, e fceria οὔλον Separov- 
qu, οὗλον μὲν τὰς τρίχας, εἰσὶ δὲ πυῤῥαὶ, ὥσπερ καὶ τὸ χρῶ- 
μα, καὶ ἀναφαλαντίαν, Latini proprie vocant reburrum, Gloff, 
veteres: Reburrus , ἀγαφάλαντος" in iifdem Calvafler , Reczl- 
va[ler, ἀγαφωλαντίας, Rariore forma , quam vix inantiquio- 


1N TIMONEM, 419 


ribus invenias, ἀναφώλας. Ioh. Malela Chron. P. I, p. 1 Ela 
IL, p. 151. φαλαντίας in Philopf. $ 18. Alciphroni reftituo I 
Ep. 28 τρίκουρον καὶ φάλαντον, vel, φάλανθον (utroque enim 
modo fcribitur) γερόντιον, pro τάλαντον" prioris vocabuli 
poteftatem pete ab Hefychio in Τρίκουρος. HEMsT. 

ead. l. 12. Βδελυρώτατος) Impuriffrmus. Legend. Cafaub. ad 
Char. Theophr. BROp. 

ead. l. τς. Ἐπομοσάώμενος) Saepius peccatum in hac voce: 
in omnibus enim legitur £zep. Ienfius de mendo primus mo- 
nuit. Alicubi tamen recte fcribitur in edd. utin Hermot. & 
in Apol. pro Merc. cond. c. 6. SoLAN. 

Pag. 116. Ll. τ. ᾽᾿Ωδεκότερον τῶν κύκνων) Eodem proverbio 
paffim utitur. Sic in Cycnis. Bovnp. 

' ead, 1. 8. Ἐπιπεδὰν) Lego ἐπιπεδᾷν. BRop. 

ibid. Καὶ ὅπως) Ὅρα füubaudi. BRoD. Vide Προμ. c. 5, & 
O. xe. c. 1. Sic Eurip. Kv. ἀλλ᾽ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ. Sic Xenoph. 
Cyrop. V, p.ed. St. 72 C. SorAN. 

ead. l. 9. Ἐπὶ τῆς τραπέζης μ.) Theogn. 115: Πολλοί Tot 
“πόσιος καὶ βρώσιος εἰσὶν ἑταῖροι, SOLAN. 

ead, l. 11. πιστευτέα) Pro πιστευτέον. BROD. Àd eandem 
fere formam, qua Homerus Od. A. 455 , ἐπεὶ οὐκ ἔτι πιστὰ 
γυναιξίν. SOLAN. 

Pag. 117. l. 2. Τὺ δέον) Si opus fit. BROD. Idem eft pro- 
pemodum τὸ δέον vel τὰ δέοντο, παραινεῖν τινι. quod mox 
τὰ συμφέροντα, νουθετεῖν τινα. Errat Brodaeus : recte Faber. 
HrMsr. 

ead. l. $. Κατέωγα τοῦ κρανίου) Comminuta eft. mihi calvaria. 
Bnon. Adducit Thom. Mag. in Καταγῆνοαι & Kegaad. Vid. 
H. Stephan. Anim. ad Lib. de Dial. p. 44. Κατέαγ οι τὸ χρα- 
νίον ftru&ura minus Attica, ut quidem íanciunt Gramma- 
tici, Alciphr. IIT, Ep. 54. HEMsr. 

ead. 1.8. Ψήφισμα) Plebifcitum, decretum, de quo mox. BROD. 

ibid. Ξυγγενὴς &c.) Perquam appofite Niceratus apud 
Xenoph. in Symp. p. 518, v. 19: ἐμοὶ γὰρ αὖ τῶν φίλων οἱ 


᾿μὲν εὖ πρώττοντες ἐκποδὼν ἀπέρχονται. οἱ d" ἂν χαχόν τι A&- 


βωσι, γενεαλογοῦσι τὴν συγγένειαν, καὶ οὐδέποτε μοῦ ἀπο- 
λείπονται. HEMST. 

ead, 1. 9. ΤΠαρ᾽ ἐμοῦ) Sicuti Latinis ab aliguo folvere, nume- 
rare , dare, fic & Graecis παρώ. Theophrafti Teftamentum 
apud Diogen. L. V, $4: εἴ τι αὐτοὶ ἐκτήσαντο, καὶ & νῦν rag 
Ἱππάρχου αὐτοῖς συὐτέτεχ v δισχιλίας δραχμάς. HEMST. 

ead, l, 11. Καὶ ἐδέδετο) Et in. vinculis i Bnop. 

d 2 


po ANNOTATIONES 


ead. l. 12. Ἐπειδὴ πρώην ἔλαχε τῇ Ἐρεχθηΐϊδὲ φυλῇ διανές 
pew τὸ δεωριχὺν, κοι γὼ προσῆλθον αἰτῶν τὸ γινόμενον) Haec 
ultima verba in mendo delitefcunt. Lege , αἰτῶν τό γε νόμι- 
pov, & videtur bene legifíe Erafmus, qui vertit, i2 quod ad 
me redibat. Sed non tam bene ei fucceffit, quando ϑεωρικὸν 
interpretatus eft aerarium. Debebat potius interpretari dona- 
tivum. Erat enim τὸ Seepixoy pecunia, quae ex publico po- 
pulo tribuebatur ad fpe&taculorum impenfas Panathenaico- 
rum , Pythiorum & Olympiacorum tempore. Sed ex hoc 
loco emergit non mediocris diíficultas. Timon fupra non fe- 
mel Κολυττεὺς dictus eft. At Κόλυττος demus feu pagus At- 
ticae, vel potius pars Athenarum Harpocrationi & Suidae 
Aegeidi tribui tribuitur : quomodo igitur hic Timon dicit fe 
acceffiffe ad illum , qui Erechtheidi tribui donativum theo- 
ricum diftribuebat, ut fuam legitimam partem acciperet, qui 
cum eflet Colyttenfis domo , non erat Erechtheidis tribulis, 
Certe hoc videtur ἀσύστατον. Ergo vel falfus eft Harpocra- 
tion, & qui eum fequitur Suidas, & male Colyttum pagum 
accenfuerunt Aegeidi, (quod magis puto) vel male Lucia- 
nus Timonem Colyttenfem facit; quod non eft verifimile, 
cum id non femel dixerit. PALM. 

ibid." Exe ε — διανέμειν) V. Plaut. Afin. I, 2, v. 29. Tur- 
nebus τριττυάρχην dictum ait, qui hoc munere fungebatur. 
SOLAN. 

ibid. Τῇ "Ege θηΐδι quAM) Ἐρεχθεία δῆμος τῆς ᾿Αττικῆς τῆς 
Αἰγηΐδος φυλῆς. Steph. Byz. Adi A. G. IV. 1085; nec quid- 
quam muta. SorAN. Quam difüicultatem eruditiffimi viri 
Palmerius & Faber moverunt , qui tolli poffit , non video. 
Legi quidem iubet Faber Aii; , tempore Suidae nondum 
locum hunc Luciani corruptum fuiffe putans: fed ex Suida 
quibus machinis hoc extundi poílit, mihi plane obícurum 
eft, Ego iniuriam Luciano fieri nullam arbitror , fi culpam 
tribus perperam pofitae in eius incogitantiam conferamus : 
qualia praeftantiffimis etiam fcriptoribus excidiffe nonnun- 
quam imprudentibus, palam eft. In Stephano Byzant. vitio- 
fe fcribitur Ἔρεχ θέα, ut iam Meurfius, animadvertit in Rel. 
Att. nullo tamen iure Stephanum ipfum accufans , & cor- 
ruptiffimum, in quod inciderit, exemplar: obiecti criminis 
eum abfolvit ordo literarum , qui fatis clare teftatur legi de- 
bere Ἐρχία vel " Ep eic. Tum porro totus locus hunc in mo- 
dum eft conftituendus: "Egy eiu, δῆμος τῆς ᾿Αττικῆς, τῆς As- 
y uides φυλῆς, ἀπὸ Ἐρχ έως ToU ξενίσαντος Alparrpay" τετρώ- 


Ὡς ἐν τι οι ς νος 


παν: 


3 


IN TIMONE M. 411 


συλλάβως δὲ τοὺς Ἐρχιέας φασίν" ὃ δημότης "Ep ειεύς" καὶ 
Ἰσοκράτης "Ep ειεὺς ἡν' τὰ τοπικὰ, ᾽᾿Ερχειᾶθεν, Ἔρχ είαζε, Ἐρ- 
x,ei&eiw. Diphthongum in iftis vocabulis adíciícas, an fim- 
plex (, parum refert. HEMsT. 

lbid. Διωνέμειν τὸ σεωρικὸν) Pecunia primum bellica; dein 
ρήματα εἰς δεῶν τιμὰς καὶ ἑορτὰς διδόμενα ἐν τοῖς lavu- 
δηναίοις καὶ Διονυσίοις. Hefych. haec autem pecunia divide- 
batur in folos cives, ut pararent fibi πεπλώματα,., & alia 
vel ad facrificia vel ad fpe&acula neceffaria , ut patet lin. 
feq. diftributio videtur μνᾶς. ἐπέδωκε τοῖς ἐκ πασῶν τῶν φυ- 
λῶν δεωρικοῖς εἰς ἕκαστον μνᾶς, εἰς συσίας, Demofth. ex qui- 
bus verbis non omnibus civibus diftributum videtur τὸ Seo- 
ρικὸν, fed rois 3eopixols. V ocabant autem Seepixos τοὺς τοῖς 
Jeolg ἀπαρχὰς ἀπάγοντας, ἐστεφανωμένους. Hefych. five 
σεωρικοὶ ἢ 3eopol erant oratores illi, quos extra fines ad fa- 
cra, vel ad trium dierum continuorum ludos , vel ad oracu- 
la Senatus mittebat. Sept. Flor. Chriftian. ad Pac. Ariftoph. 
Locus alius hac de re fufius dicendi. Bounp. Luculenti com- 
mentarii vicem huic loco praettabit Demofth. adv. Leochar. 
Pp. 1047 B. C. καὶ μετὰ ταῦτα nixe Παναθὴν κίων ὄντων τῶν με- 
γάλων τῇ διαδόσει (interponendum videtur ἐν 75 δια δόσει) 
στρὸς τό σεωρικόν᾽ καὶ ἐπειδὴ ol ἄλλοι δημόται ἐκάμβανον, ἠξίου 
καὶ αὐτῷ δίδοσδαι &c. Primus harum largitionum auctor Pe- 
ricles ad captandam popularem auram, qui propterea in 
gravem bonorum civium reprehenfionem incurrit: Plutarch. 
T.I, p. 156 E. ἄλλοι δὲ πολλοὶ πρῶτον vcr ἐχείνου φασὶ τὸν 
WIAOV ἐπὶ κληρουχίας καὶ ϑεωρικὰ καὶ μισῶν διανομὰς προς 
ay θῆναι. Plura dabit de διανομαῖς, etiam τοῦ ϑεωρικοῦ, He- 
rald. Anim. in Salma. Obf. ad 1. A. & R. VI, c. 5. Attulit 
hunc Noftri locum D. Heinf. Le&. Theocr. p. 521. Τὸ ;.- 
νόμενον Budaeus interpretatur , virilem portione ex eo .. "οά 
diflriFuebatur , pofcens. c L. G. p.84. vid. Kuhn. ad Paufan. 
p. 466. HEMs.. 

in Sch.l. cc. 1. 16. Θεωρητικὸν) Pro Seopirrixsv legitur in 
Luciano 3:e* ^ov, & quidem melius, ut apparet ex Suida, 
& notis Bourdeiotii & Barlaei. CLER. 

ibid. l. 7. "Eczrev4 ^Qero &py aioy) Divifi voces male con- 
iunctas , ne Grac . : linguae genio vis fieret. HEMsr. 

ibid. 1. 11. Τιροβα σαν) Ante legebatur προβάσασαν" quod 
Graecia non aguofcit. HEMsr. 

ibid. col. 2. l. τ. ἀ πῶ δὲ τοῦ δεάτρου xu T2.) Hiatoratio: 
verfus unus librarii culpa videtur usi τὶ quod vulnus 

Dd 3 


“Ὁ0΄ 


a. ΑΝ ΔΑ 


hunc in modum refarcio: μήπω δὲ τοῦ σεάτρου οἰκοδομηθέν-. 
τος, πολλαὶ τῶν τὰς ϑέας, Vel τοὺς τόπους καταλαμβανόν- 
τῶν Vy A. &c. Aliter etiam haec expleri poftunt, fi quis Ety-- 
mologum & Suidam adhibeat: fed, quod dedi , accommoda- 
tiffimum puto. HEMsT. 

ibid. l. 4. Ἔδοξεν) Ita fcripfi pro ἔδοξαν. HEMsrT. 

Pag. 118. 1. 1. Τὸ Sevpixov) Duos aut tres obolos , qui ad 
fpectandos ludos fingulis Athenienfihus dabantur. BRop. 

ibid. Δἰτῶν τὸ γιγνόμενον) Ratam parten. BROD. Bene Bar- 
laeus praemunivit has poftremas voces, ut contra Palmerii 
mutationem effent ftabiles. Sed debuit ipfe Lucianus fua vin- 
dicare , qui utique in principio fomnii fic locutus fuit, οὐκ 
sie μακρὰν δὲ καὶ τὸν πατέρα εὐφρεινεῖν, ἀποφέρων ἀεὶ τὸ γι- 
νόμενον., ubi advertit Bourdelotium. $ed fic elegantiffime 
Graecis dictum , nemo melius docebit Theophrafto, in ca- 
pite περὶ ἀναισϑησίας" οἷος λογισάμενος ταῖς ψήφοις, καὶ xe-. 
φάλαιον ποιήσεως, ipo TAY τὸν πωρακαθήμενον, τί γίνετει; De- 
nique Nofter in Pfeudomant c. 54: Μίαν ἐρώτησιν ἐπερωτή- 
gus, ἐπέγραψ τῷ βιβλίῳ κατὰ τὸ ἔθος, ToU δεῖνος χρησμοὲ 
ὀκτὼ, ψευσώμενός τι Ὄνομα, καὶ τὰς ὀκτὼ δρωγμὰς καὶ τὸ; 
γιγνόμενον ἔτι πρὸς ταύταις πέμψωος. Ita proprium id eft in 
pecuniariis rationibus. GRON. 

ead. l. 2. ἸΠολίτην)  Civem effe. hi autem oboli peregrinis 
hominibus non elargiebantur. BRop. 

ead. 1. 5. Μέγα ὄφελος) Decus tui. generis & praefidium cum 
Horatio dicas. Aefchin. περὶ τῆς Παρώπρ. p. 31, v. 22, riden- 
do Demofthenem vocat τὸ μέγω ὄφελος τὴς πόλεως. Theodo- 
tus ἀγωνιστὴς τῶν πολιτικῶν λόγων xal ῥητορικῆς ὑφελος Phi- 
loftr. de V. S. IL, p. 567. Vid. Kufter. ad Ariftoph. Eccl. v. 
$35 ; & quae dicemus ad $ 55. HEMsr. 

ead. 1, 4. Τὸ ἔρεισμα τῶν ᾿Αθηναίων) Ex Pindaro , στήρισμια. 
Bounp. V. Plut. 414, 15625,2; ὃς Ariftid. Panath. & no- 
ftrum ex Pindaro Δημοσῦ. c. 10. SoLAN. Pindari celebratiffi- 
mum encomium Athenarum , «i λιπαραὶ καὶ ἀοίδιμοι Ἑλλά- 
δὸς ἔρεισμα ᾿Αθᾶναι, cuius praeter alios meminerunt Aeíchin. 
Ep. IV, Liban. Socr. Apol. 657 D. Schol. Ariftoph. ad Nub. 
v. 298, ridendi materiam Comicis fuppediravit. Idem eft 
principum virorum , qui civitatis funt columina, titulus. Li- 
ban. Decl. XX XVI, p. 815: σροσκυνεῖν σωτῆρα, καὶ εὐεργ έ- 
την, καὶ ἔρεισμα, καὶ ὀφθαλμὸν καὶ κρεπίδῳ καὶ τὰ κάλλιστα; 
ὀνομάζοντα. Plura, hoc etiam Luciani loco non praerermií- 
fo , collegit Rittershuf. ad Oppian. Cyn.1L, v. 1. HEMsr. 


. Ctefiph. p. 435 


IN TIMONE M. 423 


ead. I. 6. Ai βουλαὶ ἀμφ.) Confule Libanium in hypothefi 
Orat. κωτὰ ᾿Ανδροτίωνος. BROD. Areopagum intelligit, & Se- 
natum , qui fingulis annis legebatur , Athenienfium : τὴν 
ἄνω βουλὴν, & τὴν βουλὴν τοὺς πεντακοσίους, vel poftea , τοὺς 
ἐξακοσίους. Plerumque diftingui folent: τὸν " Apetoy πάγον ἢ 
τὴν βουλὴν τοὺς eEzxocíovs Dion Chryfoft. p. 541 D. Quid 
praeter iftius aetatis , qua Timon vixit, morem Lucianus in 
hoc libello Athenienfium reip. tribuerit , alibi difputabimus, 
HrMsr. 

ead. ἰ. 7. "Ezreidiy Τήκων &c.) Menag; ad Diogen: L. ΠΕ, 4, 
p. 156. HEMST. 

ead, ἰ. 8. Κολυττεὺς) Suidas: Κολυττεύς" παρὰ Λουκιανῷ eis 
τὸ Τίμων ἢ Μισάνθρωσπος. Κολυττεὺς, ὃ δῆμος τῆς Αἰγηΐδος. 
Gvizr. 

ead, |. 10. Διωτελεῖ τὼ ἄριστω πρώττων) Confueta quaedam 
in populi decretis formula, quibus viri optime de rep. meriti 
cohoneftantur. Exempla, fi lubet , quaeri poffunt in Demo- 
fthen. pro Cor. p. 481 D. 486 C. 487 D. 492 E. F. Ae(chin.in 

D. Diogen. L. VII, 10, Grutero p. 1159 Ia- 

fcr. 11. App. ad Marm. Oxon. p. 288 & feq. HEMsr. 

ibid. Nevixie) Ead. narrat. de Merc. cond. $ 13. BovuRD. 

ead. L, 11. Ἐν ᾽ολυμπίῳ ) Eis Ὀλυμπίαν, ἐν ᾿Ολυμπίῳ,, cum 
de ludis Olympicis fermo eft, vulgo dici hinc monet Cuper. 
Obf. III, 14. HEMsrT. 

ead.-l. 12. τελείῳ apu. ) Quadriga ab equis perfetlae: adultae- 
que aetatis tratía. BROD. Eufeb. Chr. Can. p. 24, 205, de Ne- 
rone: ἕρμετι πωλικῷ καὶ TO τελείῳ καὶ δεκαπώλῳ. HEMST. 

ibid. Zuvopidi πωλικῇ}) Biga pullorum. BROD. Vlenixir cur 
addiderit, ex more ludorum patet, in quibus varie certabatur. 
Vide Paufan. El. IL. 178, 7 & 55. SorAN. 

ead. L. 4. ᾿Ἐθεώρησα eis ᾿Ολυμπίων ) Hunc loquendi morem 
Mluftrat Duker. ad Thucydid. ΠῚ, 104. Lyfias p. 105, v. 55, 
Usi εἰς ταύτην τὴν πανήγυριν βουλόμενοι à Seopeiv. HEMST. 

in Schol. col. 2.1. 2. Τοίνυν) Ante legebatur τῇ νῦν, HEMsT. 

ibid. ἰ. 4. Τότε) Reponi malo πότε. HEMsT. 

Pag. 119. l. 3. Πρὸς ᾿Αχαρνέας) I. Gronovius ad Harpocr: 
p. 22: Non dubito , quin etiam "Ny agyeüs dixerint pro ipfo demo , 
ande teftatur Stephanus Herodianum dixiffe Αχ ἄρνεις pro "Ay 4 p- 
ye." 6 fic fecit forta[Jc Lucianus Timon. ἠρίστευσε δὲ ὑπὲρ τὴς 
“πόλεως πέρυσ! πρὸς "Ky apyézs. Haec parum ad eximendum 
huius loci ferupulum profunt: πρὸς fi retineas , eorum omni- 
no adiungi accufatvum necefle eft , adver ΤΠ res forti- 

Dd 4 


p4 ΑΝ ΟΥΑΙ ΤΕΡΟΝ 


ter atque egregie fint geftae: ita poftulat ufus huius praepo- 
fitionis apud hiftoricos frequentiffimus. lam vero Acharnen- 
fes hic omnium minime conveniunt, inter Atticae regionis 
demos pars praecipua & validiffima , quorum inprimis inter- 
erat , ut Peloponnefii , Archidamo duce Athenienfes adorti , 
agris fuis , quos pofitis ibi caftris evaftabant, expellerentur. 
Quam ob rem non dubito , quin ingeniofa Fabri coniectura 
plerofque fit habitura fuffragatores , περὶ "Ay ἄρνας, ut refpi- 
ciat Lucianus illam hiftoriam, quam Thucydides memoriae 
mandavit IL, 19, 20 & feq. Ego tamen nondum a me poffum 
impetrare , ut dimittam illud πρός" atque adeo perlibenter re- 
ftituam "Axagrzyas: ita duplici victoria Timonis virtutem, 
caefis ὃς Acarnanibus ὃς Peloponnefiis , fuiffe potitam men- 
titur impurus adulator. Acarnanes autem ftrenui & belli lau- 
de ac mercenaria militia clari faepe cum Lacedaemoniis ad- 
verfus Athenienfes fteterunt: quin etiam Pericles in Acarna- 
niam, prius Peloponnefum depopulatus, expeditionem fufce- 
pit: Plutarch. T. 1, p. 165 D. quo pertinent haec Ariftidis T. 
I, p. 302 C. τῶν ἐν Axapravia (ὑπὲρ τῇς ἐκεῖ πρωχθέντων Ἑλ- 
λά δος) & T. IL, p. 48 R. οἴδῳ δὲ εἰς Οἰνιά δας Ἀκαρνάνων διω- 
βώντας" vide Diodor. Sic, XI, p. 286 B. iam nihil impedit, 
quo minus Demeas ponere credatur, in hac ipfa expeditione 
virtutem Timonis enituiffe: nam ut eo referas, quo voluit 
Faber, haud omnino neceffarium videtur : ἀριστεύειν ὑπὲρ τῆς 
“πόλεως recte dicitur, ubicunque locorum quis pro patria for- 
titer rem gerit. Porro non infolens eft, has utrafque voces 
fedem inter (e mutare: Senecae in Hippol. v. 21 pro Acarnan 
vel Acharnan reddiderunt 44charzeus I. Fr. Gron. & I. Meur- 
fius in Rel. Att. Vide, quae dicemus ad A. 'Er. VII. HEMsT. 
ead. l. 4. Avo μοίρις) Complures μόρας fcribunt. BROD. T. 
Faber vocem Graecam in veríione retinet; idem ( M. viros ) 
inferit. Alius vir doctus coAortes mavult , ego agmina. SOLAN. 
Facinus illuttre, fi fpe&es, ad Iphicratem quanta redundarit 
laus ex eo, quod unam modo Lacedaemoniorum moram con- 
ciderit: in illa hiftoria narranda formulam quafi folemnem 
veteres ufurpant Iphicratem κωτώχόψαι τὴν μοῖραν vel μόραν. 
Demofth. in Ariftocr, p. 757 D. Plutarch. Age(. pag. 607 F. 
Harpocr. in Ξενικὸν ἐν Κορίνθῳ ex Androtione & Philochoro: 
mihi dubium non eft, quin hoc ipfum Luciano fuerit in men- 
te. Nullum eft difcrimen inter μοίρα & μόρα, nifi quod haec 
forma fit propria Laconicae diale&ti: quare nihil erat caufae , 
cur pro τὴν μοῖραν in Paufania III, p. 228 , μόραν reponeret 


Kuhnius: vid. Poll. I, 129. De mora bene iamdudum nota- 
verat ad Iphicr. Corn. Nepotis Lambinus n. 17. obiter etiam 
Langbaen. ad Longin. p. 112. A Cragio reprehendendo , qui 
μόύρως & λόχ ovs recte diftinxerat, melius abítinuiffet I. Meur- 
fius , ut oftenfum ab Henr. Valefio in Not. Mauflaci ad Har- 
pocr. p. 309. HzMsr. 
ead. I. 5. Διὰ τὸ μὴ ἔχειν ὅπλα ) Quod nulla arma poffi- 
deam. Bnop. 
ibid. Ylgceyypz.onv) Προσεγράφην. MARCIL. 
|. . ead. l.6.'Ev τῷ xaTa Ay e) Κατάλογος matricula vel tabu- 
- la, inquaex civibus eorum, qui militaris erant aetatis, atque 
ad expeditionem adigebantur, nomina profcribi folebant : hoc 
eft προγραφῆναι ἐν καταλόγῳ. Marcilio redonamus, quam ma- 
le addidit , literam: vid. Schol. Ariftoph. ad Equ. v. 1361. Il- 
lam tabulam affigi moris erat publice ad ftatuas τῶν 'Emer?- 
1 
i 
* 


| AUN OUEITMUONEM 415 


(μων, heroum, a quibus tribuum Atticarum nomina funt du- 
€a , in foro, ut idem docet ad Pac. v. 1185. Qui a Stratego 
vel Taxiarchis in catalogum fuiffet relatus , eum fubterfuge- 
re militiam non licebat , nifi cauías attuliffet graviffimas: is 
litium in populo litigandi iuxta & bellandi ftudiofiffimo fons 
perpetuus. Tolmides apud Diodor. Sic. XI, p. 285 D. κρεῖτ- 
Toy ἐφήσεν ἐθελοντὴν στρωτεύειν μᾶλλον, Y) διὰ τὸν κατάλογον 
᾿ἀναγκασδήναι δοκεῖν. Vide porro Kuhn. ad Aelian. V. H. 
XIII, 12, S. Petit. adLL. Att. p. 546, $49. HEMST. " 
ead. l. 131. Τῇ Haiaíz.) Ἡλικία δέ ἐστι τὸ μέγα δικαστήριον 
᾿Αθηναίων, ἐν ᾧ τὰ δημόσια τῶν πραγμάτων ἐκρίνετο. i βουλὴ 
᾿ συνεστῶσω ἐξ ἀνδρῶν χιλίων. Etymol. VORST. 
᾿ς ead.l. 12. Χρυσοῦν ἀναστῆσαι) Alciphr. I, p. 126, τότε ἂν 
ὡς ἀληθῶς χρυσοῦν αἱ ἑταϊραί σε στήσαιμεν" ibi vide Bergle- 
rum. Ξτῆσαι χρυσοῦν, χαλκοῦν vulgatius apud Atticos eft re- 
P ceptum; fed ἀναστῆσαι τινὶ χρυσὴν, χ AX εἰκόνα Aelian. H. 
V. VIII, τό. Plura dicemus ad Lexiph. ὃ 11. HEMsr. 
ead. l. 13. "Ey τῇ ἀκροπόλει) Dixi ad illud Petron. rident Tri- 
tonidis arces. DOURD. 
᾿ς ead. l. 14. 'Axrivas) Radii capiti circumdati Deum notant. 
- Sed numiífmatum enarratores adi, & vide 'A»s?. c. 27. SOL AN. 
Mnvíexoi, lunulae , nimbi radiati , ftatuarum capitibus apponi 
folebant, ut monuit ex hoc loco L. Kufter. ad Ariftoph. Av, 
LV. I1 14, & diu ante, productis Àriftophanis verfibus Scali- 
- ger ad Catal. p. 211; Hug. Grotius ad Imág. p. 359. Neque 
|. eotantum addi folebant nimbi , ne defuper avibus confpurca- 
- rentur, quae Scaligeri fuiffe videtur opinio , verum etiam ho- 


ἧς 
D» 


Died 


ὡς AWNOTtTATIONES 


noris divinitatifque fignificandae caufa: quam ob rem eorum 
dignitati concefía fuit corona radiata, qui vulgarium homi- 
num fortem excedere videbantur, quod re&te docuit Th. Bar- 
tholin. de Luc. Hom. I, c. 12, p. 72, afferens haec ipfa Lu- 
cian verba δὲ quae leguntur in libello de Dea Syria. Alia 
quaedam dedit Schegk. ad Vell. Paterc. IL, c. 59, $6. Hicau- 
tem turpiffimus adulator eum in modum concinnat Timonis 
imaginem, ut mixtam lovis Solifque formam complectatur: 
Solaribus fignis acceffiffe radios nihil eft mirum: Paufan. VI , 
p. 514, τοῦ δὲ (ἀγάλματος Ἡλίου) αἱ ἀκτῖνες ἀνέχιουσι" fae- 
pe duodeni: notum illud Martiani Capellae II, p. 43; — σα- 
difque facratum Bis fenis perhibent caput aurea lumina ferre. Ασα 
temidor. IV, sr , vi(us fibi fuit quidam per forum incedere 
fpecie folis ἔχων ἀκτῖνας $yd' exa στροτηγὸς ἀπεδείχθη. τῆς: 
αὑτοῦ πόλεως" καὶ μῆνας ἕνδεκο, ἐπιζήσας τῇ ἀρχῇ ἀπέθανε" 
apparet fomniatorem iftum. duodecim habiturum fuiffe ra- 
dios , fi integrum explendi menfium numerum poteftas fato 
fuerat conceffa. Plerumque fepteni ; unde Sol ἑπτάκτις, quae 
vox Proclo reftituenda in Tim. Plat. p. 11, pro ἑπτάκις" cu- 
ius rei non naturalem tantum caufam veteres Theologi , fed 
δ myfticam trádiderunt. Hinc &r7«&roroi ἀκτῖνες Nonno Dio- 
nyf. XXXVIII, v. 505. eodemque relata fuit &rr&vovos vel 
ἕπτάχορδος λύρω. Inter amuleta quoque draco , is enim , ut 
notum, foli facer, feptem radiis circumdatus. Galen. zrepi Τῆς. 
τῶν "Ama. Φαρμ. Juv. IX: ἐντιθέωσί τε καὶ δακτυλίῳ αὐτὸν 
{χλωρὸν ἰάσπιν) ἔνιοι. καὶ γλύφουσιν ἐν αὐτῷ τὸν τὰς ἀκτίνας 
ἔχοντα δράκοντει. καθάπερ καὶ ὃ βασιλεὺς Νεχεψὼς ἔγραψεν 
ἐν τῇ τεσσωρακαιδεκάτῃ βίβλῳ" ut legendum credam τὸν ἑπτὰ, 
ἀκτ. €x . dp. perfuadet mihi Marcell. Empir. p. 147: /n lapide 
üifpide exfculpe draconem. radiatum , ut habeat feptem radios, 6 
claude auro, & utere in collo. 'Tales haCtenus reperiuntur in gem- 
mis antiquis. His expenfis, prono curfu delabi me fateor ad - 
illam opinionem, fcripfiffe Lucianum , καὶ ἀκτίνας ἑπτὰ ἐπὶ 
τὴ κεφαλὴ" cur enim coronae feptem? at ratio numeri in no- 
ftra le&ione eft manitefta. HEMsT. 

Pag. 120. L2. Tpa*y ῳδοῖς καινοῖς ) Καινοῖς addi confuevit , 
quod novae quotannis tragoediae & comoediae agerentur. 
Bnop. Apud Demofth. pro Cor. ea formula paffim occurrit. 
SorAx. Formula non ignota: maioris operae videtur ratio- | 
nem eius certam reddere. P. Vi&orius V. L. IX , 20, novas. 
fabulas a Terentio dici obfervat, ut a Graecis xeuvz d'gzpz- 
ταὶ Graecos autem non fabulas folum novas appellafíe, fed 


IN TIMONEM. 427 


hiftriones etiam novos; unde καινοῖς 7p27y0 ois apud Plutar- 
chum. Per ifta non multum profici fatis patet. Kuhniusin Ae- 
liar. Ind. v. Ke/»s, apertius exponit, tempore, quo novi Tragoe- 
di f[pe&lantur ; novis Tragoedis certantibus: quamquam ea vete- 
rum , quae profert , loca minus accurate cum hac locutione 
comparet. I. Perizonius ad Aelian. V. H. lI, 15, ita veríatur 
in hac re, ut incertus flu&uet, nec fatis expeditum habeat , 
quid confütui velit, aut qua in parte a Kuhnio fibi difceden- 
dum putet. Scripferat Eufebius in Chron. p. 205, Νέρων xizp- 
ῳδίαις, τραγῳδίοις κατὰ Ῥώμην δες. ἐστεφανοῦτο κήρυξιν" (ad- 
dendum toret ex ufitato Graecorum loquendi more ὑπὸ xi- 
ρυξιν, fi recte Scaliger interpretatur , fub praeconibus vel prae- 
-conio : fed κήρυκες eft praeconum certamzn , ut in Philoftrati V. 
A. T. IV, c. 24, de Nerone: αἱ δὲ νίκαι ἦσαν κιθαρῳδίαι καὶ 

κήρυκες" ipfe Eufeb. p. 44: Νέρων δὲ κηρύκων ἀγγῶνω ἐστεφανοῦ- 

το, τρογωδοὺς, κιθειρῳδοὺς, ἀρμα πωλικὺν, καὶ τὸ τέλειον καὶ 

τὸ δεκάπωλον.) Hftorum pravam Hieronymi verfionem poft- 

quam caftigavit vir maximus Ànim. in Eufcb. pag. 196, haec 

mox fubiungit : Malim vero, ludis tragicis ὃς citharoedicis co- 

ronabatur fub praeconio. Nam Aoc frequenti[[emum fuit , ut co- 
- ronae bene meritis darentur celcberrima die , puta , τραγῳδοῖς, Διο- 
vuciois, hoc eft , fpe&aculis tragicis aur Liberalibus, ut eff apud 
-Demoflkenem in oratione pro Corona , in ψηφίσμεισι, quae ibi pro- 

ducuntur, & in Decreto Athenienfium in gratiam Hyrcant Iudaeo- 

rum Ethnarchae apud lofephurz. Yn quibus nihil eft , quod xe- 
| prehendam, nifi quod disiungere videatur Scaliger, /pe&aculis 
-tragicis aut Liberalibus , quae fuerant copulanda: quoniam ve- 
- ro ad certum aliquod tempus defignandum aeque ac Διονυ- 
σίοις, cui pari ftructurae forma coniungitur, hic loquendi mo- 
- dus adhibetur, facile concedendum eft Scaligero , per 7927 ὡ- 
| às ipfam fignificari temporis conditionem , atque adeo lu- 
dos fcenicos , quibus fabulas agebant novi a&tores; cuius ge- 
neris fimilia multa paulo pentiores praeterire non poffunt : 
quamvis alioquin propria loquendi ratio alia non eft, ac f1 La- 
tine dicas, fabulam 45d commiffam , aut rem quamlibet eve- 
mffe ludis. Megalenfibus, hiftrionibus vel a&oribus novis, 
recteque propterea dederit Faber, rragoedis novis: nam quod 
priores interpretes exprefferant, per tragoedos novos, abhorret 
'ab antiqui moris veritate: non enim tragoedi, fed praecones 
4n theatro folebant ἀνειπεῖν, ἀνακυρύττειν, ἀνουγορεύειν στεφά- 
γους, nifi quis forte tragicus a&or idem effet & praeco. Nunc 
Yidendum eft , ut cuné&ta fimul (ub le&oris confpe&um addu- 


n8 ANNOTATIONES ; 


cantur, in hac formula quomodo veteres varient. Aefchin. in 
Ctefiph. p. 433 C. commemorat νόμον τὸν d'ed'oxóTo, ἐξουσίαν 
vroiéig dA τὴν ἀνάβοησιν τοῦ στεφάνου τραγῳδοῖς ἐν TO Se TpQ. 
& pag. 434 E. μὴ xup)T Teo 324 τοῖς τραγῳδοῖς. Diverfa funt 
apud Demofth. περὶ X eo. populi decreta , ubi plenius occur- 
Yat , ἀναγορεῦσαι Toy στέφανον £y τῷ ϑεάτρῳ Διονυσίοις, τρωγῳ- 
δοῖς καινοῖς. p. 486 C. p. 492: στεφανῶσαι Χαρίδημον καὶ Διό- 
TI[A0V χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι Παναθηναίοις τοῖς με- 
γάλοις ἐν τῷ γυμνικῷ ἀγ ὥνι, καὶ Διονυσίοις, τραγῳδοῖς καινοῖς" 
δὲ 495 A. ineo pfephifmate , quod Ctefiphon in gratiam De- 
S eicais fuaferat: mox in lege pofterius omittitur ἐν τῷ 3e&- 
7p Διονυσίοις &yazyopsuec icu , prius ab Aeliano V. H. II, c. 
13. fed in ipfo accufationis libello, quem Aefchines adverfus 
Ctefiphontem detulit p. 481 D. auctius, ἀναγορεῦσαι ἐν τῷ 
σεάτρῳ Διονυσίοις τοῖς μεγάλοις, τραγῳδοῖς καινοῖς. Aliquan- 
tulum hinc divertit Plutarch. T. IL, p. 603 C. Academia do- 
micilium erat perpetuum Platonis , Xenocratis & Polemonis, 
“πλὴν μίαν ἡμέραν, ἐν ἡ Ἐενοκχρώτης καθ᾽ ἕκαστον ἔτος eis ἄστυ 
χατήει Διονυσίων καινοῖς τραγῳδοῖς, ἐπικοσμῶν, ὡς ἔφασαν, 
τὴν ἑορτήν" ita diftingui debent, ne quis errore interpretis im- 
plicetur. Contra Scriptor Arg. ad Aefchinis Orat. conditum 
a Ctefiphonte decretum iuflifie refert ἀναγορεῦσαι τὸν στέφα- 
γον ἐν τῷ δεώτρῳ Διονυσίοις τρώγῳδῶν καινῶν" mutat iterum 
hanc formam, modo fcriptura vitio careat, Anonym. in Hy- 
poth. Orat. pro Cor. ἐν τῷ 3e&zpo τρωγῳδιῶν ἀγομένων και- 
VOV, ἴσως ὅτι πλήθη συντρέχ εἰ ἐπιθυμουντο, καινὰ δράματα βλέ- 
σειν" optimum Vi&torium memoria fefellit, quando notat, /n 
plebifcito etiam quodam , inclufo nunc in oratione Demof[henis pro 
Crefiphonte , fcriptum efl, Tpa*yediov ὀνγομένων καινῶν" extra 
Hypotbefin illam, cuius auctor fe non doctiffimum fatis pro- 
dit , nufquam invenias. Cum his iam tempus eft ut compona- 
mus, quae in Aefchinis παρανόμων γραφῇ reperiuntur apud 
Demoltth. p. 481 D. ἔτι δὲ μὴ àvaryopeüet τὸν στέφανον ἐν τῷ 
SedTpo Διονυσίοις δεῖ τραγῳδῶν τῇ xoi offendit le&io tam 
inufitata: Wolfius adfciícit εἰσόδῳ, haud inepte: Perizonius, 
fi verum dicere licet, abfarde ἡμέρφ᾽ quis enim auribus exer- 
citatis inauditum loquendi genus ferat , τραγῳδῶν τὴν καινὴν 
ἡμέραν ; Ego, cum praeftantiffimus Cod. Aug. fuppeditet xai- 
vov vel τῶν καινῶν, non video, quid obftare poffit, quo mi- 
nus au&oritati eius obtemperemus tot exemplis firmatae. 
Porro folentintegra locutione καινῶν ἀγωνιζομένων τραγῳδῶν ἢ 


Plutarch. Symp. p. 710 F. Aeíchin. in Ctefiph. p. 453 B. οὐδὲ ἢ 


"CT 


-——— ám. PT T Wen 


IN TIMONEM. 429 


ἐκκλησιαζόντων ᾿Αθηναίων, ἀλλὸ τρωγῳ δῶν ἀγωνιζομένων καὶι- 
γῶν, οὐδ᾽ ἐναντίον τοῦ δήμου. ἀλλ᾽ ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων. Idem 
P- 454 B. rariore forma fcripfit , quam alibi exftare non fane 
memini: γινομένων γὰρ τῶν ἐν ἄστει τραγῳδῶν ἀνεκήρυττον τι- 
γὲς &c. quod fi fanum, qui poteft aliter explicari , quam , fz- 
&lis enim , qui celebrari folent in a(ly , ludis tragicis ? Ἐν ἄστει ve- 
ro, quia Liberalibus urbanis, Διονυσίοις ἀστικοῖς, τοῖς κατ᾽ 
ἄστυ, five μεγάλοις ifta fieri folebat fabularum commiffio: 
fic δὲ p. 435 A. τὸν χρυσοῦν στέφανον, ὃς ἂν τῷ Se Tp ἐν ἄστει 
ἀνάῤῥηθα. Tandem in illo populi decreto, cuius Scaliger me- 
minit, ad Hyrcanum mi(lo apud Iofeph. A. I. XIV,$ , pag. 
699: ἀνειπεῖν δὲ τὸν στέφεινον ἐν τῷ σεώτρῳ Διονυσίοις, τρωγω- 
δὼν τῶν καινῶν ἀγομένων, καὶ Παναθηναίοις, καὶ Ἐλευσινίοις ἐν 
τοῖς γυμνικοῖς ἀγιωσι" eum in modum poftrema conftituo. 
Verum ex hoc loco facile cuivis in mentem veniat, pro 7:z- 


- gediày in Anonymo Hypotheíeos au&ore revocandum effe 


τραγῳδῶν" eo magis, quod infolens quiddam & vix ufitatum 
fonet, τραγῳδιῶν ἀγομένων. Immo non diffiteor, multo mihi 
phrafin expeditiorem videri, fi corrigere concedatur utrobi- 
que τραγῳδῶν ἀγωνιζομένων καινῶν, & , Tou yd ov τῶν και- 
νῶν ἀγ ὠνιζομένων" nam licet τραγῳδοὺς in hac formula capias 
pro ludis ipfis fcenicis , quibus actores novas tragoedias age- 
bant, quod fecundum Scaligeri mentem prolata a nobis exem- 
pla fatis adítruunt, tamen vix crediderim, quemadmodum 
ufurpantur 2^/op.érns τῆς ἑορτῆς, ἀγομένων τῶν Διονυσίων, Vhay- 
ἀθηναίων, ᾿Ολυμπίων, fic perinde dici poffe τραγῳδῶν ἀγομέ- 
γων" eft enim in his rebus perceptu quidem difficilis , attamen 
aliquis modus, & certi fines, ultra quos ufus, quantacunque 
libertate gaudeat, non procedit: neque a meo iudicio mul- 
tum difcrepabit, fi quis in ipfo Aefchine τῷ γινομένων ante- 


' ponat ἀγωνιζομένων. Ceterum cur τραγῳδοῖς καινοῖς dici con- 


fueverit, ratio eft, quod Liberalibus urbanis non tantum poé- 
tae recentes fabulas in fcenam darent, ut difertis verbis docet 
Schol. Ariftoph. ad Nub. v. 511, praefertim Tragici tetralo- 
gias fuas, quam in rem egregius eft, at parum hactenus, ni 
fallor, intellectus Diogenis L. locus ΠῚ, $6, fed etiam acto- 
res fcenici forte du&i fuis quifque poétis attribuerentur. At- 
que haec eft illa νέμησις ὑποκριτῶν, de qua Hetychi verba 
nonnihil, quam vulgantur , emendatiora proponere iuvat: 
Νέμησις ὑποκριτῶν" οἱ ποιηταὶ ἐλάμβεινον τρεῖς ὑποκριτὰς κλή- 
po νεμηθέντας, ὑποχλρὶνουμένους τὰ δράματα. ὧν ὃ νικήσας εἰς 


- Tovg io ἀκρίτως παρελάμβανεν" ἔστιν οὖν ὡς ἂν (vel οἷον) διαί 


49 ANNOTATIONES 


pezis* cadem fere in Suida: quod initio dicitur, neminem mo- 
rari poteft: deinceps fequentia fic interpretor: quorum posta- 
rum qui fuperior difceffit , in po[lerum fine fortis d;ferimine fuos fibi 
attores legebat : nam in notas Mauflaci ad Harpocr. p. 294 fum- 
mi Valefii fubitanea quaedam eft , & non meditata come&u- 
ra refingentis eis τὸ πιεῖν ἄχρωτον rae. quam attentiore cura 
repetitam. ipfe fine dubio primus abieciffet: ἀκρίτως χ epig 
κλήρου pari modo fumitur a Schol. Ariítoph. ad Plut. v. 277. 
Ex his, ut mihi quidem eft perfuafum, ex pediri debet prover- 
bium aliquod ab Harpocratione & Suida commemoratum, 
quod poftquam Eraímus perperam accepit, haud fcio , an 
quifquam alius feliciore cura fuerit agereffus. Primum Har- 
pocrationem ita reflitue : Toys ἑτέρους τραγΎ δοὺς ἀγ ὠνιεῖται. 
Λυκοῦργος ἐν TO πρὸς Δημάδην. Δίδυμος φησὶ (ita Mediceus 
Codex : hoc autem probes, an Suidae , ὡς Δίδυμος φησὶ, ni- 
hil intereft) ὅτι παρομκίᾳ ἐστὶν ἐπὶ τῶν δρμιοζομένων πρὺς τὰ 
ἐπιόντα, καὶ σεμνοποιούντων ἑαυτούς. Talem , ἢ cui forte dif- 
ficilior videatur, habent fenfum: “41 ( pone , in fequentem 
annum) rragoedis vel ludis tragicis decertabit. Lycurgus Orat. con- 
tra Demadem. Proverbium ad eos fre&fat , qui fefe comparant ad res 
venturas fufcipiendas , δ᾽ largis promiffis magnificos fa faciunt. Sic 
nimirum exiftima, Demadem, ut iudicium effugerer, operam 
fuam in pofterum luculentiffimam Athenienfibus venditafle ; 
perfe&urum fe multis & egregiis meritis, ne eos fui aecufa- 
torum e manibus erepti unquam poeniteat: immo vero, Ly- 
curgum refpondere, hunc hominem tot criminum convi- 
&tum, quem nunc tenetis, dimittite, & vanis pollicitationibus 
ductari vos finite ; fcilicet τοὺς ἑτέρους τρωγῳδοὺς ἀγωνιεῦται. 
Coniecturae fidem facit ufus τοῦ àgp4o(ec Sat πρός τί certiffi- 
mus hac ftructura: Sext. Emp. adv. Gramm. p. 265, πρὸς τὰ 
“ταρόντα δρμοζόμενοι πρόσωπα. σοητία σεμνοποιεῖν ἑαυτὸν πρὸς 
τὰ ἐναντίω, , aut fimili modo qui dixerit , nemo, ut opinor, da- 
bitur. Iam Erafmum lege in .A/ios tragoedos provocat : nam de 
Schotto , homine literarum ftudiofiffimo, ad Suidae Prov. C. 
XHI, n. 86, non magnopere miror, fi nihil extricet. Nunc te- 
neri non poffum , quin Mich. Apoftoli locum proferam ex 
C. XIX, n. 41. Tegovir) Δίδυμος φησὶν, ὑτι παροιμία ἐστὶν ἐπὶ 
τῶν ἁρμοζομένων καὶ σεμνοποιούντων ἑαυτοὺς πρὺς τὰ ἐναντία: — 
Ἰσοκράτης δὲ φησὶν πτόλιν εἶναι ἐν Θράκῃ. Ex iis, quae dixi, - 
dubium effe nemini poteft , quin ifta Δίδυμος ----- τὰ ἐναντία, 
ad paroemiam illam commemoratam eiuíque declarationeui 
pertineant: tum animadvertendum, in Harpocratione prae- 


IN TIMONE M. 431 


cedere, Topóvim" Ἰσοκράτης Παναθηναϊκῷ, πόλις ἐν Θράκῃ &c. 
His perpenfis quid planius eft, quam ut colligas , duos articu- 
los difparatos vel ipfius Apoftolii culpa, vel Codicis, unde 
fua defcripfit , perverfe in unum coaluiffe? Porro fi fufpice- - 
ris, de Torone quae dicuntur, ad proverbium aliquod expli- 
candum debuiffe fcribi, quandoquidem tale eft Michaelis in- 
flitutum , id quoque non eft, ut longe quaeras: fponte enim 
offert fe, literarumque ordini commode refpondet Τορωναίου 
λιμένος κωφότερος , cuius meminit Zenob. C. IV, n. 68 , hunc 
in modum reftituendus : Kegórepos τοῦ Τορωναίου ( vel Τορω- 
ναίων) λημκένος Λιμὴν ἐστὶν ἐπὶ Τορώνῃ τῆς Opdtkus ταινίας δὲ 
ἔχει δύὸ μωκρὸς τὰς ἀπὺ τοῦ πελάγους καταίρουσεις (vel καϑ- 
ἤκουσας, vel potius -xeerreivcugas) ὡς μὴ ἀκούεσσαι τοῖς ἐν 
αὐτῷ τὸν τῆς ϑαλάττης iz ov: cui emendationi tanto minus 
diffido, quod Petri noftri Weflelingii calculum tulerit : haec 
in Prov. Alexandr. truncata n. 91. pariter autem cum in He- 
Íychio v. Δημνίσκους prave legeretur στενὰς, eruditus homo 
«ad marginem refinxit ταινίας. Vide iam , quomodo mirifica 
anoliatur in Apoftolio vir primarius Th. Reinefius V. 1.1, 
€. 24 , & proverbium excudat Τορωναῖοι, vel , Τορώνης σπόγ- 
οι. quale nulla Graecorum memoria putem exttitiffe : fub- 
fcripfit tamen eius fententiae Reinefio non inferior L. Hol- 
ftenius ad Stephan. in Τορώνη" praeterea , ut error faepe er- 
rorem trahit, pro lfocrate Socratem, quippe Θρακικῶν au- 
€torem, fubftituendum arbitratus eft; de quo , fi ad manum 
habuiffet Harpocrationis locum , nunquam cogitaffet. Cete- 
rum ut τραγῳδοὺς ἀγωνίζεσσαι, fic ὃς τραγῳδοῖς vixay An- 
vocid. in Alcibiad. p. 34. líaeus p. $4, οὕτος τῇ μὲν φυλῇ eie 
"Διονύσια χορηγήσας τέτειρτος ἔγένετο, τρωγῳδοῖς δὲ καὶ πυΐ- 
βυχισταῖς (ineptum eft πσυῤρῥιέταις, quod vulgatur) ὕστατος. 
HEMsr. Ad proverbii , quam dedimus , explicationem con- 
firmandam pertinet illud Alciphronis IH , Ep. 71: Διονυσίοις 
"rois ἐπιοῦσι, proximis Liberalióus. Ceterum emendatio Zeno- 
bii quamquam valde fit probabilis , haud tamen adíperner , ἢ 
quis , duce Suida , refingi malit: στενὰς δὲ £y ei δύο καὶ μω- 
κρὰς ἀπὸ τοῦ πελάγους κατάρσεις" funt enim κατάρσεις οἱ ἐπτ- 
τήδειοι εἰς καταγωγὴν τύποι, καὶ εἰς τὸ προσορμαίζεσίσιι!., Ut 
monet Scholiaft. Thucydidis ad IV, 26. παραπλέων δὲ τὴν 
“χώραν, ἡ κατάρσεις ἀναγκαίας καὶ καταφυγὰς ἑώρα τοῖς πο- 
λεμίοις. Vide notata de verbo καταίρειν fupr. p. 296. IpzM 
in Addendis. " 


ead. l. 6. Τουτὶ μὲν οὖν σοι To ψήφισμα) Cl. Faber in his ver- 


423 ANNOTATIONES 


bis manifeftum errorem agnofcit, quia σοὶ, non τοὶ vuleatum 
fit. Sed ne parum Faber & hic audiendus fit , vereor. Etenim 
nentiquam débuit , ut faepe alias folet, feparatim fpectare 
Faber haec σοὶ παρά e«' at σοὶ eo, quo locatum eft, ordine 
fpe&atum, elegantiam & confuetudinem loquendi Noftro fre- 
"quentifimam exhibet. Παρέλκει, nimirum σοὶ, utin Nigrino 
ἃς, OU7Ó σοὶ καὶ av Tos ἔνθους καὶ μεθύων ὑπὺ τῶν λόγων περι- 
ἐρχομωι. Πα tibi & ipfe , plenus numine atque ibrius Jermonibus 
eircumeo. In Deor. Marinor. Dial. 1I, $ 2, Τυφλὺς εἰμί σοι, ὦ 
Πόσειδον: & ΠΙ, ^H δὲ; σοῦ σοι γῆς αὕτη ῥέει; In Necyom. $ 
21 fimiliter poft ᾿βήφισμα apud Inferos κυριωθὲν legimus, Ταῦ- 
74 μὲν δή σοι τὰ ἐν ἐκκλησίᾳ. In Conrempl. $1, Οὕτω δὴ xa- 
γώ σοι πάλιν ἀμβλι υώττω. & δ ς, EU δέ μοι ἤδη ἐν κύκλῳ σερι- 
ῥλέπων, ἐπισκόπει ἅπαντα. ὃς paffim alibi, etiam apud alios, 
Miror profecto do&iffimum Fabrum, quod ufus huius vocu- 
lae σοὶ, ita receptus, eum fugit: nec tantum id hic ad Timo- : 
nem oftendit , ied & ad Mortem Pereerini ὃ 31, ubi cum re- 
&iffime legatur, Ταῦτα μέν σοι τὰ ἐν "Haudy, aber continuo 
leg. ait, Ταυτα μέν τοι. — Sicut σοὶ » ita & μοὶ faepe παρέλκει. 
Timon Nofter $ 41, "Aye δὴ, ὦ (e δίκελλα, νῦν [401 ἐπίῤῥωσον σε- 
αὐτήν. Similem in modum ἡ ἥμιν eleganter abundat in Necyo- 
mant. Καὶ πόθεν ἥμιν ἀφῖξαι. In Contempl. Κᾷτα : οἰμώξεται ἡ n. 
pav δηλαδή. In de Sacrific. ᾿Ετεθνήχει à ἂν ἡμῖν ó Ἥφαιστος. In 
Hermot. Ἔξω ἡμῖν φιλοσοφίας μενέτωσαν ci τυφλοί. Non fatis 
ad hunc pleonaímum etiam ToU ἡμῖν videtur attendiffe, omnis 
elegantiae & politae eruditionis quondam decus, Aeg. Mena- 
gius, dum in verbis Luciani adv. . Indo&um $ 5, οὐδὲ διατρι- 
βὰς τοιαύτας ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ, non locum habere τὸ ἡμεῖν 
fibi videri ait , lezendumque cenfet 5 μήν. Plane autem nihil 
ibi mutandum: nam vel ex hoc , quem oflendimus fatis effe 
frequentem , pleonaími ufu poteft & illic locutus effe Lucia- 
nus ; vel intellexiffe ἡμῖν tanquam σὺν ἡμῖν, nobifcum. Dialo- 
gum enim iftum videtur Lucianus fcripfifle contra popula- 
rem quendam & aequalem fuum. Paulo quoque ante dixerat , 
Τί οὖν que, καὶ ταῦτα μὴ μαθὼν ἡμῖν εἰδέναι; ubi ἡ ἡμῖν itidem , 
ut videtur confiderafle interpres, poteft effe παρέλκον. — In- 
venio quoque τὸ αὐτῷ apud Lucianum redundare in Con- 
templ. Ei μάϑοι, ὅτι ἣ δὲν, ἕξοι τέλος αὐτῷ. Apud eundem in 
Delu&u: Λοιπὸν οὖν ἐστιν αὐτὸν τῶν παρόντων ἕνεκα ταῦτα 
ληρεῖν, οὔθ᾽ ὕ, τι (fic enim divifim , non iunclim ὅτι, ut vul-. 
£o, leg endum) ) πέπονθεν αὐτῷ ὃ. παῖς εἰδότα. Reliquum i igituc 
ejl, eum 1 talia giga? ob eos , qui adfunt , plane ignarum quid filio 


IN TIMONEM 435 


fuo acciderit. Apud Latinos quoque miAi , tibi , vobis , aliquan- 
do παρέλκειν, quis ignorat? IENs. 
ead. l. φ.Ὅσαγε) ᾿Αντὶ τοῦ, ὅσονγε. BROD. 
ezd. l. τι. ᾿Αλλὰ yap o) ἔρο, quamquam ceteroquin fin- 
gularis huius libelli venuftas & comicus lepor mirifice me 
capiat , offendi me tamen profitebr hac nimis affe&tata deter- 
rimi affentatoris atque incredibili blanditia , quae cum nihil 
habeat ingeniofe ridiculum , nullam probabilem ingenii adu- 
latorii notam, tuto potuerat a Luciano ac fine ullo elegantiae 
difpendio praetermitti. HEMsT. 
ead. l. 15. πληγὴν λαμβάνων ) Vid. Def. Herald. Anim. in 
Salmaf. Obf. adl. A. & R. II, c. 9, $ 11. HeMsr. 
in Schol. col. τ. ἰ. 2. "Ay y ie Tels) Exc. G. ἀγχιστεία. So- . 
.LAN. lta correxerat etiam M. Sladus. Ceterum haec omnia 
verbis iifdem funt translata eSuida in 'A5/y 177205, nifi quod 
ἐγγυτάτω τελευτήσαντος, ubi τοῦ hinc eft reftituendum , & 
συγγ ενεῖς μόνον, & τοῖς οἴκοις, quae utraque hic peius legun- 
tur. Mutari autem non debet ἐγγυτάτω" lic οἱ ἀνωτάτω, xat- 
τωτάτω &c. HEMST. 
ibid. col. 2. l. 1. Ἐγγυτώτω) L. ἐγγύταωτοι. SOLAN. 
Pag. 121.l. τ. Τυραννίδι) Cives tuos ultro pulfans. BROD. In- 
ed & odiofe (upra modum Athenis praefertim. Terent. 
in Phorm. & paflim alibi. ANONYM. 
ead. l. 2. Τύστεις τοὺς ἐλευθέρους) Def. Herald. Obf. & 
Emend. c. 48. Tyrannidem Athenis vulgo potentioribus & 
ad inferendas iniurias promtis obiiciebant, nullumque erat in 
civitate liberrima crimen invidiofius: Comicis frequens. Ari- 
ftoph. Vefp. v. 415, Ταῦτα δητ᾽ οὐ δεινὰ, καὶ τυραννίς ἐστιν 
ἐμφανής. v. 462. HEMST. 
ead. 1. 4. Τὴν ἀκρόπολιν ἐνέπρησας) Commode notavit Ste- 
phan. Bergler. ad Alciphr. I.Ep. 32: αἰτησόν τι παρ᾽ αὐτοῦ 
(τοῦ σοῦ ἐραστοῦ) καὶ ὄψει σεαυτὴν ἢ τὰ νεώρια ἐμιπεπρηκυῖαν 
| ἢ τοὺς νόμους καταλύουσαν. Poll. IX , 156 ex Hyperidis ora- 
tione pro Lycophrone: ἢ νεωρίων. προδοσίων, n ἀρχείων ἐμσυ- 
ρισμὸν, ( ἐμπρησμὸν in quibufdam libris olim fuifle letum, e 
Polluce colligi poteft) ἢ κωτάληκ ν ἄκρας. Haec erant talia, 
ut crimen apud Athenienfes nulli gravius potuerit impingi, 
Hzwsr. 
ead. I. 7. Tov ὀπισπόδομον διωρύξω:ς) Opiflhodomus, locus eft 
- Athenis in arce, ubi aerarium. BROD, Az2os interpres effo/- 
- fo aerario. Sed aliud voluit hic Demeas. cum enim dixiifet 
τὴν ἀκρόπολιν ἐνέπρησοις, fubiungit τὸν ὀπισϑόδομον διωρύξας, 
Lucian. Vol. I. Es 


434 ANNOTATIONES 


Nam ὀπισπόδομος locus erat ὑπίσω τοῦ νεὼ τῆς χαλόυμένηξ 
Πολιάδος ἔχων ϑύρων, ὅπου ἣν ϑησαυροφυλάκιον. Intérpres Ατὶ- 
ftoph. ad Plut. Lucian. Herod. Bounp. Haud dubie διωρύξας 
pro participio ponitur: fcribe ergo διορύξεις. Irmo vero dives 
es, effo[Jo aerario, five, ut qui aerarium effoderis. Scholiaftes legit 
ἐρύξας, minus re&e. IzNs. Secuti fumus Ienfii emendationem 
emnino neceffariam. In omnibus διωρύξος prave legitur prae- 
ter 1. quae habet διαῤῥήξας. Vide initium 'Ie7. β΄. SOLAN. 

in Schol. col. τ. 1. 1. 'OgüEas)) L. ut in textu eft διορύξας. 
SOLAN. : 

Pag. 122. l. τ. Μικρὸν) Ex ed. 1. arripui: reliquae μιαρὸν, 
quod minus arridet, quamvis alibi a noftro u(urpatum vi- 
deam, Keza72. C. 125 quia hic robur, non iufliza , Timonis 
requiritur. SOLAN. Miagos & μικρὸς faepe confunduntur: il- 
lud huius vice reftituit egregie fummus Bentleius in Callim. 
Ep. VII. Hic omnino repudiandam ceníeo fcripturam editio- 
nis Iuntinae. Convicium gravius, quale merebatur Demeas, 
atque Atticis perquam familiare. HEMsT. 

ead. l. 4. Ἐκπετάσως τὸν πώγωνε, ) Character philofophi , 
quem paffim proponit, ut βίων 7r. in Pic. in Catapl. BOURD, 

tad. ἰ. 6. Τιτανῶδες βλέπων) Eram. in Adagio, Titanicus 
afpectus. BROD. 

ead. 1l. 8. Αὐτοβορέας) Ipfemet Boreas, aut Triton: Deus ma- 
rinus ac buccinator. BRoD. Sic Αὐτοθαίδα in Pu. cap. 12. 
SoLAN. Praeterquam ex hoc loco aliunde notae non funt hae 
Zeuxidis tabulae, neque Iunius in Catal. Artif. quemquam 
alium extra Lucianum adduxit teftem. Αὐτοβορέας autem ve- 
rus & ipfiffimus Boreas: αὐτοανθϑρώπῳ ὕμοιος quale fit, vide- 
bimus ad Philopf. $ 18. Alciphr. IIL, p. 446, στείλδις ἐμαυτὸν 
ἀγρικῶς Gc. αὐτοσκαπανεὺς ἐδόκουν. O , τε βασιλεὺς τὸν Tp 
στον ἦν αὐτοοιπλότης apud Suid. in v. Vid. Simpl. Verin. five. 
Salmaf. de Transfubít, p. 554. Eius generis apud philofophos 
frequentantur, ev72£? , αὐτοσοφία,, quibus appellationibus 
Deum afficiunt. HEMsT. 

ibid. Ζεῦξις) Zeuxidis hanc tabulam, quaenam fuerit, haud 
facile eft ex hoc loco coniicere. In Poecile pofitam fuiffe fu- 
fpicor. SOLAN. 

ead. 1. 9. 'O τὸ σχῆμα ee Tas ) Tangit hunc locum OG. 
Ferrar. de Re Veft. P. IL, lib. IV, c. 6. HEMsr. ; 

ibid. Κόσμιος τὸ βάδισμα ) Sic in Harmon. βαίνειν ἐν pulso. 
Dixi ad illud Petron. /nceffus tute compofitus. Sic in tra&atu de 
Saltat. & in DemonaG. vita, & antea. DOURD, 


IN TIMONEM ὁ 4g 


tad. 1. 10. Ξωφρονικὸς ) Scholiaftes hic aliter legit; nempe 
Zwopovízxos* Àn quo nullam prae vulgata le&tione perfpicio 
elegantiam. IENs. 

ead. 1. 12. Τὸ ὀλίγ ἀρκὲς ἐπαινῶν) Φιλοχρήματοι ifti philo- 
fophi καὶ ῥυπαροὶ τὴν καρδίαν, nihil aliud in his dialogis lau- 
dant, quam τὸ ὀλιγαρκές. Sic pag. feq. & paffim, quibus ta- 
men nihil ufquam fatis. BoURD. 

ead. 1. 15. Μεγάλην τὴν κύλικα ) Sic Lapith. τῷ Qoporépo 
amariore: amabant calices amariores: μεγάλην autem videtur 
efle κύλικος ὄνομα, , ut apud Virgil. 1 Aen. Achil. Tat. lib. 2. 
Bounp. 

in Schol. col. 1. 1. τ. Διὰ Sup μετεωρίζεσσαι) Haec Suidae 
debentur in Bpevüjeczz4. Ante ὀργίζεσίσαι comma fuit in ed. 4, 
fecus atque oportebat: eft enim , iram , fpecie irati prae fe fer- 
re, HEMsT. 

ibid. col. 2.1. 2. Οἷον τοῦτο “τ. ) Prava le&tio Scholio huic an- 
fam dedit. Socratem autem intelligit Sophroniíci filium. So- 
LAN. Diftingue Οἷον" τοῦτο ΠΤ Intelligi voluit Scholia- 
ftes οἷον Ξωφρονίσκος, tanquam Sophronifcus aliquis. HEMsT. 

Pag. 125.1. 2. Ὥσπερ ἰκτῖνος ) Vid. P. Burm. ad Petron. p. 
195. Plato de Rep. I, p. $89 E. ἀλλ᾽ ὥσπερ oi λίχνοι τοῦ ἀεὶ 
"“τπαραφερομένου ἀπογ εὔονται ἁρπάζοντες &c. Teftimonium eft 
coqui non nimis honorificum de philofophis apud Athen. IX , 
P- 404 D. Τῷ φιλοσόφῳ παρέθηκε κωλέαν, πύδως" ᾿Αδδηφάγον 
qo ζῶον εἰς ὑπερβολὴν ᾽Εστίν —. HEMST. ' 

ead. l, 4. Τὸ γένειον ἀνάπλεως) Ut in Lapith. & Merc. cond. 
quod in Nigr. ὃ 25 dixit ἐμφορουνται. BOURD. 

ead. ἰ, 6. Τὰ τρύβλια) Generaliter pro catinis apud Ariftoph, 
ubi tamen interpretantur τὸ τρύβλιον e1d'os ὀξυβάφου, ad Pac. 
ad Concion. aliter etiam Hefych. Bounp. 
. ibid. Τῷ Aryavo) De indice digito, five λιχανῷ. Cafaub. 
ad Athen.c. 15, lib. τ. BougD.. 

ead, l. 7. Μεμήμοιρος Gc. ὄφελος) Ita vertenda háec verba: 
Semper querulus, ut totam placentam, vel fuem totum inter alios ac 
cipiat , quod edacitatis & in[atiabilitatis culmen eft. 'Tettatur Hi 
Steph. vocem ὄφελος verti cu/men , fafligium in vulgatis Lexis 
cis, (ed fine exemplo. Hocaccpiat, neque enim aliter hic locus 
verti poteft. Quo fenfu fumtum ὄφελος deducendum ab ὀφέλ.- 
^o, quátenus fignificat, augeo, accumulo. Hinc ὄφελος inter alia, 
ab Hefychio dicitur fignificare αὔξησιν, augmentum. CLER. 

ibid. Vas kouvra, —-) Ea enim domum auferre apud veteres 
moris erat, Vid. Nryp. c. 25. SOLAN, 

ἘΠ 


56 ANNOTATIONES 


ead. 1.8.0 , τι περ λιχνείας καὶ ἀ. ὄφελος) Ad fequentia 
referunt Eraímus, Benedictus, & , quod miror, Tan. Faber, 
contra primas edd. in quibus maior eft diftinCtio poft ὄφελος 
pofita. Clerico fi locutionis indoles, quam & priores igno- 
rarunt , fuiffet perípe&ta, res melius fucceflifiet. De eo, qüod 
in quoque genere praeftantiffimum eft atque excellit , iftam 
loquendi formulam ufurpant Graeci. Xenoph. Hell. V , pag. 
428, V. 32 : παμπληθεῖς ἀπέκτειναν ἀνθρώπους, xal 0, τε 
“περ ὄφελος ἦν ToU τοιούτου ( male τούτου τοῦ ) στρατεύματος, 
Arrian. ἃ. A. V, c. 15, p. 214: τῶν πεζῶν 0, τι περ ὄφελος ἐς 
τρισμυρίους, peditum (lrenuiffimos ad triginta millia, Aritid. T. Y, 
p. 5 A. Mufas alloquitur, invitans, ut fibi Iovis hymnum per- 
aCturo propitiae fubveniant: εἴτε ἐν “Ἑλικῶνι τῷ Βοιωτίῳ *o- 
gebsTe , Τῶν Διὸς ἔργων τε καὶ δωρεῶν ὃ, τι "rep ὄφελος, Vos, 0 
Mufae , operum lovis & donorum decus atque ornamentum : Can- 
terus in his vertendis prorfus aberravit. Arrian. de Venat. c. 
XX , καὶ ToU δεάμαωτος 0, TI περ ὄφελος ἀπολλύοιτο, & fpella- 
culi quod iucundiffumum efl, vel , & iucundiffíma [pettaculi pars in- 
tereat : Holftenius non accuratiflime, & fpe&aculum, maximum 
operae pretium perit. Similis ufus in 6, τί περ ἄνθος ἣν. Thucyd. 
IV, c. 135,0, τι iv αὐτῶν ἄνθος ἀπολώλει" imitatur Dion Caff. 
' XLVI, p. 315 B. πᾶν 9, τι περιῆν (non muto: quamquam 
videri poffit , 6, τι περ tiv) ἄνθος αὐτῶν ἔξω τῶν δρώντων (le- 
go τῶν διαδράντων) σφᾶς, ἔφθειραν" L, p. 428 C. καὶ γὰρ πλῆς- 
θος πολὺ ὑμῶν ἐστι πᾶν 0, τι περ ἄνθος καὶ παρὰ τῶν ὑπηκόων 
καὶ παρὰ τῶν συμμάχων ἐξειλεγμένον. Tgitur in. Luciano , fi 
lectionem receptam probas, tota placenta, vel porcus earum 
rerum, quae gulae heluationique inferviunt, delicatiffimum, 
vel caput coenae intelligetur: fed vereor equidem, ne ante 
6 , τι περ exciderit ἢ, quod reprehendi malim , tali fenten- 
tia: Querulus femper , & portione fua non contentus , ut placen- 
tam totam , aut porcum folus prae aliis accipiat , aut quodcunque 
aliud gulae fupra cetera gratiffimum fuerit appofitum. HEMST. 
ead, l. τι. Ἐπὶ τῇ κύλικι ) Solent ἐπὶ τῆς κύλικος, Diogen. 
L. II, 82, ἕως ἂν τις ἡμᾶς ἐπὶ τῆς κύλικος φλυαρῶν διωλλάξη" 
fed multo frequentius ἐπὶ τῇ κύλικι" Arrian. A. A. VIL, cap. 
27, ὑδύνην τε αὐτῷ ἐπὶ τῇ κύλικι γενέσϑαι ὀξεῖαν. Ariftaen. 1 
Ep. 5, p. 18, οὖς (Διόνυσόν τε καὶ ᾿Αφροδίτην) ἐπὶ τῇ κύλικε 
συνώγοντες ἐθελγόμεθα" minus opportune Mercerus, quos iz 
pateram coactos delibavimus : debuerat , quos inter pocula confo- 
ciantes dele&abamur. Aliter Appian. de B. M. p. 365, Χρυσίον 
ἐπί τε τῇ κύλικι καὶ τῇ τροφῇ GC. προτιθέναι, aurum illi, qui 


IN TIMONEM. 437 


calicibus edu&fis & cibi ingerendi multitudine fuperior efl , praemium 
ponere. Hinc λόγοι ἐπὶ τῇ κύλικι, fermones ad vinum , ut Cice- 
ro dixit ad vinum d'fertos pro Coel. $ 675 vel, qui ad menfam fo- 
lent fuboriri, ut Atta in Megal. apud Serv. ad Virgil. Ecl. VII, 
55. lidem λόγοι ἐπικυλίκειοι Athenaeo initio libri L, ubi vide 
Ca(aub. ἐπικυλίκειοι ἐξηγήσεις Diogen. L. IV, 42. Vox cor- 
rupta in Plutarcho de Muf. pag. 1148 D. Ἔχ εις τοὺς ἐπίχυ- 
XAloUs περὶ μουσικῆς Any cus* Interpr. circularem de muftca difpu- 
tationem ; Luifin. Par. lI, c. 11, melius ad fenfum , férmones 
de mufica ad menfam habitos: fed quod Aldus impreflerat éz:- 
κυλκίους adiecta litera iuvandum fuit. Hinc κυλικηγ ορεῖν À- 
then. XI, p. 461 E. p. 480 C. καὶ τὸ κυλικηγορεῖν, ὅταν ἐπὶ τῇ 
κύλικι τὶς ἀγορεύῃ. Poll. VI, 29, λάλος, λῆρος, φλύειρος, κυ- 
λικηγορῶν. φορτικός. Commoda diftipétione fententiam Lu- 
ciani dilucidiorem dedi, Τότε δὴ (aepe apud Noftrum: Duker. 
ad Thucyd. V, 16. HEMsT. 

ead. l. 14. Ὑποτραυλίζων) Ψελλίζων καὶ μηδὲν ἔνειρθρον λα- 
λῶν. Interp. Ariftoph. ad Nub. BovnRD. 

ibid. Τελοίως ) In omnibus Luciani operum editionibus ^e- 
2o; mendofe, haud dubie. Hemfterhufius recte in fua 
emendavit. SOLAN. 

ibid. Εἶτα ἔμετος ) Idem Lapith. de his vomitibus copiofe 
alibi. BounD. 

in Schol. col. τ. l. 1. Βρῶμα Λύδιον) Ex Suida in Kagüxn , δὲ 
Hefychio , in quibus tamea multo plura. HEMsT. 


ibid. l. 5. Καί τι) Interpofuit Solanus , & mox vvv. Arifto- . 


phanis locus in Pac. v. 272. H£MsrT. 

ibid. col. 2. l. $. Τριβλίῳ ) Emenda τρυβλίῳ. IENS. Si tanti eft 
monere, idem vifum fuit M. Slado & Solano, qui praeterea 
pro σερικάθηται ex V. & C. notavit παρακάθηται. HEMST. 

Pag. 124. ἰ. 1. Τῆς αὐλητρίδος Gc.) Utraque.manu tibicinae 
edhaerentem. BROD. 

ead. l. 2. Τῶν πρωτείων) Nulli primas conce[Jcrit. BROD. 

ead. l. 4. Τὰ πρῶτα) Primum locum tenens. BROD. 

ead. l. 5. Τοητεία) Hanc paffim nugonibus iftis exprobrat , 
ut in Pifcat. in Catapl. Bounp. 

ead. |. 6. Yláysoqov τὸ χρῆμα) Faber legendum monet πάν- 
σοφόν τι χρῆμα. Verum quidem eft , in*hac loquendi formu- 
la, faepe τὶ poni, ut alibi apud Noftrum , παρθένος πάγκα- 
λόν τι χρῆμα, ὃς fimiliter (aepe apud Aelianum, Ariftopha- 
nem & alios. Sed mihi hoc in loco vulgata fcriptura praepo- 

tur ; intelligendum enim eft , quafi diceret , Denique ut [um 


Ee 5 


48 ANNOTATIONÉS 


matim dicam , τοῦτο τὸ χρῆμά (Thrafycles nempe) ἐστι πτάν- 
σοφον, καὶ πανταχόθεν ἀκριβὲς &c. Id enim hic Articulum τὸ 
valere, ex toto contextu perfpicuum eft. Et fic quoque in 
Βίων πράσει. Ἄγε δὴ πρόσεχε "as" πολυτελὲς τὸ χρῆμα , καὶ 
πλουσίων δεόμενον. Age vero, advertat quilibet animum : id, quod 
videtis , eft lautum aliquid , & divites (emtores) po[tulans. Sane 
non ita temere immittenda falx critica , ubi quid primo afpe- 
&u videtur recedere a vulgari loquendi confuetudine ; cum 
omnes voces non omni loco adhiberi queant eodem modo. 
Izws. Ariítoph. Pac. v. 38: Μιαρὸν τὸ χρήμω , καὶ κώκοσμον, 
καὶ βορόν. HEMST. 

ead. ἰ. 8. Οὐκ εἰς μακρὰν) Brevi. BOURD. 

ibid. Χρηστὸς àv) lronia. BRoD. Ironiam Brodaeus inter- 
pretatur, quae hoc quidem in loco omni aculeo deftituta eft: 
utcunque tamen exprimere conatus eft Faber. Mihi , quam- 
quam remedium nullum fuccurrat , difplicet illud χρηστὸς ev 
debebat fequi ἄξιος ὧν, aut aliud quiddam argutius. Non me 
fugiunt ταυτησὶ τῆς χρηστῆς A. Er. XII, & huius generis alia 
non pauca: neque tamen propterea fententiam de hoc loco 
muto. HEMsT. 

ead. l. 11. Ὥσπερ οἱ &c.) Faber deleri hic vult ὥσπερ. Uti- 
que fi quid mutationis hic opus, legerim pro ὥσπερ οἱ, οἵπερ- 
cj7, fenfu convenientiffimo , qui nimirum divitiarum tuarum ad- 
miratione capti &c. Àt maximam quidquam hic follicitandi ne- 
ceífitatem non video. IENS. Si interponas , οὐδ᾽ ὥσπερ οἱ &c. 
. omnis orationis intricatioris difficultas fuerit fublata : fed cum 
lenfio , non maximam efle quidquam hic follicitandi necefli- 
tatem fentio. HEMST. 

ead. l. 14. ᾿Ἀπλοϊκὸν) Recte ftmplicitas eum liberalitate con- 
iungitur, quod fimpliciores foleant effe liberaliores. Hinc &- 
“τλότης famitur pro JZ£eralitate in N. 'T. Vide, quae notavi- 
mus in Addit. ad Hammond. ad Rom. XII, 8. CrzR. 

in Schol. col. τ. l. 2."H καὶ) Notaverat Solanus οὐδὲ, ne- 
que tamen addiderat , unde fumtum fit. Mihi fatis facit ἢ καί, 
HEMST. 

ibid. l. 5. A. φ. φιλόσοφον *yoireiais καὶ τερατείαις) Id vult 
Graeculus commentator, philofophorum veneficia & praefti- 
gias exemplo Thrafyclis bellius effingi, quam coloribus fieri 
poffet a Zeuxide vel Parrhafio: fed lege & tria tolle menda, | 
d. φ. φιλοσόφων Ὑ οἡτείας καὶ τερατείας "yp. IENS. L. φιλοσόφων .— 
“γοητείας καὶ τερατείας. C. φιλοσόφων γοητείαν καὶ τερατείαγε ὦ 
SoLAx. Hoc fequendum duxi. ΗΈΜ5Τ, 


QN ΡΜ ΟΝ ΕΗ 439 


ibid. 1. ς. Οὗτος ) Ita pro οὕτως emendavit Solanus. Ἄπαρ- 
ολλώκτως intellige, quam fmmillime, vel, quemadmodum apud 
recentiores nonnunquam ufurpari folet , eum in modum , ut fu- 
perari non poffit. HEMST. 

Pag. 125. l. 1. M20) Pro quovis genere panis. tenuiorum 
cibus , unde mirum, Carionem 442v accepifTe pro delicatio- 
ri cibo. Fuere quidem i4 in deliciis , fed compofitae. Ari- 
ftoph. Hefiod. Athen. Hefych. Suidas. BouRp. Idem plane 
Thrafyclis temperantiam fimulantis vi&us , qui Períarunr, 
de quo vide Briflon. de R. P. IL, p. 215, 214. Salem paupe- 
rioris fortunae hominibus obfonium fuiffe, res nota: f/a/erz 
delingere , &Ae; λϑίχειν Athenis malebat Diogenes Cynicus , 
ism παρὰ Κρωτερῷ τῆς πολυτελοῦς τρώπεζῆς ἀπολαύειν 

iogen. L. VI, 57. Egregia quaedam eft Apollonii Tyanen- 
fis figura, & ad exemplar Pythagoreorum praeceptorum ex- 
prefla Ep. VIL, Πάντα φασὶ δεῖν τὸν ἐμιπόρον κώλων σείειν" ἐμοὶ 
δὲ εἴη τὴν &Aiay τρυπῷν ἐν Θέμιδος οἴκῳ" Mercatorem ( Euphra- 
tem fugillat ex fapientiae ftudio lucrum turpiífime captan- 
tem, quales Hhnblohhos Socrates καπήλους appellabat) opor- 
tet omnem , ut aiunt , rudentem commovere : nühi contra fit in hone- 
fla pauperie nullas opes venantem iu(le temperanterque vivere. Haec 
recte iampridem intellexit Cafaubonusadillud Perf Sat. V , — 
regu[latum digito terebrare f linum ; idemque Gatakerus A. M. 
P. c. 45, p.879, ne de me dicam ad Poll. X , 169. quo magis 
mirificus eft ir his explicandis Olearii error, qui indicari tan- 
tum debet, non refutari. Τὸ σύμον apud Lucian. & i ἐννεώκρου- 
yos ad Atticorum tenuiorem vivendi rationem pertinet. Arr- 
ftoph. Pl. v. 253, Q πολλὼ δὴ τῷ δεσπότῃ ταὐτὸν σύμον φω- 
»yóvres- optime Schol. τῆς αὐτῆς πενίας μετασχόντες. HEMST. 

ead. l. 2. Θύμον) Male ϑυμὸν antea , qua loquendi formula 
pafíim utitur. Dounp. 

ibid."H κάρδάμον) Dixi ad illud Petronii Naflurcit fuccum. 
Bounp. 

ead. l. 3. Ἐννεάκρουνος) Fons Athenis, qui ab alus dicitur 
Καλλιρόη" de quo interpr. Ariftoph. male apud Hefych. εἰνεά - 
xpuvos dicitur. hac de re legendus Thucydides , qui rem totam 
indicat , & Portus interp. BOURD. Κρήνη ᾿Αθήνησιν, novem ve- 
nis faliens; unde & hoc nomen ifti impofitum. Vid. Hefych. 
& Erymol. M. Vonsr. Appofitus eft Alciphronis locus ΠΕ, 
P- 386. Si nemo me beatorum vocet , inquit parafitus , ἀνάγκη («s 
σκάνδικας écSiew καὶ fen , ἢ πόσαις ἀναλέγ εἰν, καὶ τῆς Ἔν- 
γεωκρούγου πίνοντα πίμπλωσσωι τὴν “γαστέροι" ibi Berglerum 

Εε4 


4340 A NUN;O T; AIT HELO N- R8 


baec Lucianea non praeterierunt: p. 592 , ἐρῶν τῆς Καλλιῤ- 
fs. Ariftippus ad Antifthenem in Épp. Socraticorum p.25: . 
xal ἀπὸ τᾶς ᾿Ἐννεακρούνω λούου τε καὶ πῖνε, καὶ Toy αὐτὸν Tpi- 
(ova. Sépous τε καὶ χ εἰμῶνος ἔχε ῥυπόωντα, ὡς πρέπει ἐλεύθε- 
ρον καὶ ζῶντα ἐν ᾿Αθβάναις δαμοκρατικῶς. De Enneacruno vel 
Callirrhoé Athenarum fonte multa commentatores eruditif- 
fimi ad Thucyd. IL, τς. HEwsr. 

ead. l. 9. Eis τὴν 34^. ἐμβαλεῖς) Hoc Diogenis eft monitum 
in Βίων Πρ. ὃ 9, cuius fuafu Crates id ipfum feciffe dicitur. 
Diogen. L. VI, 87, & Menagius: eam hiftoriam ob oculos - 
habuit Hieronym. Coníol. ad Iulianum: Conremnis aurum: 
contemferunt & multi philofophi ; e quibus unus, ut ceteros fileam , 
multarum po[fcffionum pretium prolecit in pelagus , -Abite , dicens , 
in profundum , malae cupiditates : ego vos mergam , ne ipfe mergar 
a vobis : plülofophus gloriae animal , & popularis aurae vile manci- 
pium totam fimul [arcinam depofuit. Improbat, & merito qui- 
dem, Plut. de Nobil. p. 218, $11: οὐχ ἧττον δ᾽ ὡς ἄχρηστα, 
τὰ χρήματα εἰς ϑάλατταν καταποντισϑήσεσδαί τις κελεύῃ. 
Paulo aliter Ifocr. in Archid. p. 120 Α. οἱ μὲν κεκτημένοι τὰς 
οὐσίας ἥδιον ἂν εἰς τὴν δάλατταν τὰ σφέτερ᾽ αὐτῶν βάλοιεν, ἢ 
τοῖς δεομένοις ἐπαρκέσειαν. Phoenicidis apud Stob. p. 80, & 
Gellii N. A. IX, 2, loca non diífimilia inter fe comparavit 
Bern. Martin. V. L. I, c. 8, re&e explanans illud Mufonii , 
ἄξιος οὖν ἐστιν ἀργυρίου, quod interpretum nemo fuit affecu- 
tus. Talia vero Lucianus adícripfit Thrafycli, quae recentio- 
ribus philofophis prius conveniant , quam iis , qui Timonis 
aetare vixerunt. HEMST. 

ead. 1. 12. Ἐπεμβὸς I. ed. hic corrupte éri£2s. Vulgatam 
firmant haec verba Dial. Enip. & Nept. ἡ δὲ παρὰ τὰς ὄχθας 
ἀλύουσα, καὶ ἐπεμβαίνουσα. καὶ λουομένη. SOLAN. i 

ead. l. 13. Τῆς κυματώδους γῆς) Audio Mf. & Tan. Fa- 
brum. Sed quid Lucianus amaverit , colligere etiam poffu- 
mus ex fine Hermotimi, ut fic fcribit: Αὐθρωπόν τινα ἐπὶ τῇ 
Wii καθεζόμενον ἐπὶ τὴν xvuaTódu, ἀριθμεῖν τὰ κύματα. 
GRON. Κυματώγης) Vide etiam noftram ὃς Graevii notam ad 
Hermot. c. 84, ubi eadem vox occurrit , quae & illic in im- 
preffis in κυματώδη mutata eft. SoLAN. Codice Regio fpon- 
fore κυματωγῆς refüitui: fruftra Gronovius obducit locum 
ex Hermotimo : addidiffe poterat Long. Paft. II, p. 95 , καὶ 
ἐπὶ τῆς ψάμμου πλησίον τῆς κυματώδους γῆς ἐβάδιζε ζητῶν 
τὰς τρισχιλίας. Quamquam e Codicibus nihil a lungerman- 
no fit notatum , Mollius tamen hic etiam κυματωγῆς debe- 


LUN ΤΟΥ ΝΑ E M: 441 


re legi fufpicatus eft. Rem pluribus alias exponemus. HEMsT, 
Pag. 126. ἰ. τ. Αὐτῷ) Καὶ μηδ᾽ ὀβολὸν αὐτοῦ ἀνῇς" αὐτοῦ, 
εἰὐτόθι,, nempe ἐν τῇ οἰκίᾳ, five οἴκοι. MARCIL. Perfpicue le- 
gendum σεαυτῷ, vel σαυτῷ, vel ἑαυτῷ, cum hoc de omni- 
bus perfonis dicatur. Id enim vult Thrafycles, ut Timon ne 
obolum quidem fibi retineat. Idque iam confideravit inter- 
pres, vertens: ΤῊ eas alio potiore modo, confeflim ex aedibus eii- 
cito, (potius , confeflim eum foras efr) ac ne obolum quidem tibi 
reliquum facias , largiens quibufcunque opus efl. Marcilius legit 
αὐτοῦ, illic. IENS. 
ibid. 'Ayas ) Proba fcriptura , vide 'Arvaf. c. 1. Ed. 1. zveis. 
SoLAw. 
ead. 1. 2.0 δὲ μνᾶν, ᾧ δ᾽ par.) Variant hic libri. τάλαντον 
vulgatarum non agnofcit 1. ed. nec reperitur apud Thomam 
Mag. qui hunc locum adducit v.^A μὲν, Z δέ" neque in Scho- 
lio, quod vide in P». Ai. Sed pro eo hi omnes habent ἥμι- 
τάλαντον, quod adeo admifimus; quia ea ratione talentum fi- 
bi integrum , ut philofopho , quem duplo donari au&or eft, 
conficit. Reliquarum ergo edd. talentum reiecimus. Sed in eo 
fecuti auCtoritatem ed. 7. potiffimum, in alio refpuimus, quod 
μνᾶν non agnofcit , quod probum ὃς in omnibus legitur. Sic 
enim gradatim melius ad fummam, quam captat , aícendi- 
tur. SOLAN. 
ead. ἰ. 7. Δύο jd. χωρ. Ai.) Medimnus Atticus circiter 
o&oginta libras tritici continebat, Aegineticus plures. Auri 
vero plus quam , ut opinor, quinquagefies tritico gravioris 
tantum pondus complexa effet eiufmodi pera , ut viginti ca- 
melis opus fuiffet ad eam baiulandam. Infaniam pfeudophilo- 
fophi gravice defcribit Lucianus. CLER.V. Leon Porcius AG. 
IX , 1485. Drachma etiam Aeginetica dupla fere Atticae 
drachmae fuiffe traditur. Attica VII folidorum five denario- 
rum AÁnglicorum, Aeginetica XII feu unius Schilling. SoLAN. 
Modios etiam Faber: medimnos transferre debuerat: vid. Peri- 
zon. ad Aelian. V. H. VI, cap. 12. Eodem nomine Strabonis 
interpretem reprehendit Hoftus de Menf. Gr. c. VI. Multis 
error communis: neque tamen non verum eft, Graecos re- 
centiores μόδιον & (ed («vor nonnunquam confundere. Me- 
dimni, aliufve aridorum menfurae Aegineticae nufquam re- 
peri mentionem factam : propterea negare nolim , ut ponde- 
ribus & pecuniae pretio Atticos Aeginetae praeceflerunt, fic 
, & menífurarum magnitudine. Sed fieri poteft, ut , quod de 
ponderibus & nummis erat certum , ridicule Lucianus ad 


44: ANNOTEKEXTIONES 


menfuram traduxerit. Mox φιλοσοφοῦντα contra ed. 7. au&o- 
ritatem fervavi, Nofter in Peregr. $ 30, Χρυσῷ σωξώμενος rt 
pir —. HEMsrT. 

ead. |. 8. Φιλύσοφον) Ex edit. 1. Reliquae quaezogaUyTa. 
SOLAN. 

ead. ἷ. 12. Ἐπιμετρῆσας τῇ δικέλλῃ) ReCte quidem interpre. 
tes: fed malim ἐπα. τὴν δικέλλην, caput tuum pugnis implebo , 
atque infuper ligonem admetiar. Olim in mentem venerat: τὴν 
χεφ. ἔμ. κονθυλῶν vel κονδυλῶν, ἐπημκετρήσας τῇ δικέλλῃ, Ca- 
put tium implebo tumoribus ligone admen[us : funt certe κούδύλαε 
vel κονθυλαὶ, avo 'ngers in Hefychio, rubercula, tumores, etiam 
tales , qui ex ictibus impa&tis oriuntur: Schol. Ariftoph. ad 
Acharn. v. 1180, ἀπὸ τῆς πληγῆς κονδύλην ἐποίησεν αὐτὺς ἃ 
Λάμαχ os, Verum infolentius videtur vocabulum , quam ut 
Lucianum deceat. HzMsr. 

ead. 1. 135. Ὦ δημοκρατία ) Vid. Herald. Obf. & Emend. c. 
48. HzMsT. 

Pag. 127. l. 7. "Emiy ἀλαζῶ) Nofter in Gall. $ 22, κωτε- 
χαλάζησως αὐτῶν ἀφθόνους τοὺς λίθους. Saxa grandine plura: 
Ovid. Ib. v. 470. Detelorum , lapidum &c. nimbis, imbribus, 
quae valde funt Latinis ufitata, Franc. Iuret. ad Paulin. de 
Vit. Martin. HIT, v. 455. HEMsrT. 

ead, ἰ. 8. ANAPEZ ) Sic ex conie&ura. fcribere lubuit. In 
quibufdam enim nihil erat; in £r. vero P. S. & 4. BA. quafi 
unus hoc clamaret Blepfias; cum una omnes exclamare ter- 
ritos & trepidantes , magis comicum fit, δὲ fimul verbis ὥπι- 
psv confonum. SoOLAN. 

in Schol. Ἠπαίτων) Quid fit wraírov, ignoro. Lege ἡπά- 
TOv, dccipiebam. YeNS. Lege ἠἡπάτων" fed reliqua huius fcholü 
abfurda funt : agitur enim de pugnis. SOLAN. 


IN HALCYONEM. 


Pag. 128. 1. τ. AAKYON) Halcyonem hunc Luciano ad- 
fcriptum Leonis philofophi Academici effe , teftantur Athen. 
H, & Laert. in Plat. Nec Platoni hic dialogus elapfus eft, ficut 
nonnulli putant , quos Socratis perfona in errorem pellexit. 
Occafio Dialogi a cantu Alcedinis. Pulcherrimum eft com- 
mentum , in quo fplendide de immenfa fummi atque aeterni 
principis poteftate differitur, deque divinis rebus. CoGN. 
Non eft Luciani, fed Leonis Academici , fi Antonio Mureto 


IN FPATLCYONSIEM.'Jd 


fua ftat fides Or. IV. Luciani quidem prorfus non effe , tum 
dictio lenta & ofcitans, tum fententiarum levitas, & argu- 
mentorum frigus, & delirationes arguunt fatis. Mancir. 
Halcyon quidem non eft Luciani ex animi fententia loquen- 
tis, quippe Epicurei , & forte ex deterrimo Epicureorum ge- 
nere, qui malos mores cum prava do&rina coniungebant: 
fed poflet effe Luciani animi caufa Platonicum agentis. Pro- 
fecto haec elegans eft Platonis imitatio, fed in qua hoc unuia 
merito arguas futilitatis, quod ferio narretur putidiffima fa- 
bula, eique aptetur, quidquid in re gravi & comperta de di- 
vina potentia dici potuiffet. Sed fi dictorum ineptam occafio. 
nem demferis , & fententias de divina potentia fpectaveris fc- 
orfim, fatebere, vix quidquam de ea melius pofle dici. Cete- 
rum de Halcyonis fabula vide Steph. Clerici Acad. Quaeft. 
V. CrzR. Halcyonem dialogum fuerunt olim qui Platoni tri- 
buerent; fed inter aperte nothos numerat Diogenes Laertius 
Platone p. 84 Ὁ. Hunc autem ipfum Dialogum ex Galaei Col- 
le&aneis aliifque fatis conftat, eum efle, qui Platoni tribue- 
batur; cum ibi inter eius opera, quamvis notatus, reperia- 
tur. Leoni cuidam a Phavorino philofopho, tefte eodem Dio- 
gene, tribuebatur ; unde fatis liquet, non poffe Lucianum ha- 
bere auctorem , qui Laértio coaevus, Phavorino iunior fuit. 
Eum Leonem Academicum vocat Nicias Nicaenfis,apud A.- 
thenaeum XI. Muretus etiam Or. IV, & Tan. Faber in Notis 
ad Phaedri fab. p. 175 C. Et fane etiamfi haec teftimonia non 
fuppeterent , vix credibile fit, Lucianum de Deorum vi ὅς 
potentia tam recte fenfiffe & tam magnifice locutum. Vide 
Biblioth. Caefar. VIE, p. 5. Platoni autem minime tribuerim , 
tum quia veteres reiecerunt , tum ob ea praecipue, quae de 
duabus Socratis uxoribus in fine leguntur. SOLAN. 

ead. 1. 7. Ἄφωνα ) Caufam affert Ariftoteles , quod his ne- 
que pulmo fit , neque arteria, neque guttur. Horat. in Odis: 
OQ mutis quoque pifcibus Donatura cygni, f libeat, fonum. Lucian. 
in Gallo: πολὺ ἀφωνότερος ἔσομαι τῶν ἰχθύων" adv. IndoGt. 
μᾶλλον τῶν ἰχθύων ἀφωνότερος εἴ. COGN. 

in Schol. col. 1. I. 2. ἸΠοικίλην ) Lege ποικίλῃ. Haec ex variis 
auctoribus collata: vide Ariftotel. σερὶ Z. I. IX, c. 14. HEMsT. 

ibid. l. Yo. Yry vóz2. ) πήγνυσι. Modo pro ἐκ βλένης legen- 
dum eft ἐκ βελόνης, quemadmodum ex Ariftotele liquet. 
Hzwsr. T ide 

ibid. I. το. Ἐν χειμῶνι &c.) Vid. Ariftot, Hift. Anim. V, c. 
9. SOLAN, 


δὲ" ANNOTATIONES 


ibid. col. 2. Ll. $. Τῶν πετρῶν) Ταῖς πέτραις" nifi maius vi- — 
rium lateat. HEMsr. 

ibid. 1. 17. Qv μόνων &c.) Scribe: ὧν μόνον εἴτις ἀκ. τ. Q. 
€. £x e παν. quamquam μόνων retineri poteft. HEMST. 

Pag. 129. l. 3. Παλαιὸς &. μεμύθευται λόγος) Occafio dif- 
putationis fuit fabula de Ceyce & Halcyone. In hunc fer- 
e modum habetur aputl Ovid. Metam. lib. XI, 420. Ceyx 
Luciferi filius Trachiniae rex Halcyonem habuit uxorem ; a 
qua cum prohibirus iflet ad confulendum Apollinem Cla- 
rium de ftatu regni, naufragio periit: cuius corpus cum ad 
uxorem delatum fui(fet in Trachinem , doloris impatiens illa 
in mare fe praecipitavit. Poftea miferatione Thetidis & Lu- 
ciferi converfi funt ambo in aves marinas , quae Graecis 4A- 
κύονες dicuntur , Latinis Alcedones , ut ait Varro de L. L. lib. 
lI. Hae , referente Plinio X , c. 52, ex Ariftotele, paulo am- 
pliores funt paffere, colore cyaneo, collo gracili ac proce- 
ro. Foetificant bruma, qui dies Graecis ἁλκυονίδες, Latinis 
Halcyonia vocantur. Neque apparent , nifi mari tranquillo , 
maxime Siculo. Faciunt autem feptem ante brumam diebus 
nidos, & totidem fequentibus pariunt: unde Mantuanus, 
Producit Ceycis aves ubi frigida bruma. Mi dies & nautis funt 
noti: nam in his tempeftatem non metuunt. Nidificant au- 
tem medio in mari, Nidi pilae figura paulum eminenti ore 
perquam angufto, grandium fpongiarum fimilitudine, ex 
Ípinis aculeatis compacli, tanta duritie, ut ferro incidi ne- 
queant. Franguntur i&u valido , ut fpuma arida maris. De 
tranquillitate Halcyonidum dierum Lucianus hic: τὰς &A- 
XUoVid es προσωγορευομένες ἡμέρως ὁ κόσμος ἄγει. Hincductum 
eít adagium iftud Ariflophanicum in Avib. v. 1595 , AAxvo- 
γίδας τ᾽ ἂν iysÜ ἡμέρας ἀ εἰ. id elt, Atque halcyonicos egeritis 
affidue dies : hoc eft , tranquillam atque otiofam vitam. Plautus in 
Poenulo A&.I, Sc. ll, 142: niff mihi illam tam tranquillam fa- 
eis, Quam mare e(t olim , cum ibi halcedo pullos educat fuos. Idem 
in Cafin. Prol. v. 26, Halcedonia funt circa forum ; 1d eft, tran- 
quillitas & filentium. V irgiliusinter prognoftica futurae tem- 
peftatis hoc quoque refert Georg. I, 398: INoz tepidum ad fo- 
lem pennas in litore pandunt Dilelae Thetidi halcyones. — Memi- 
nit harum & Theocritus Eid. VII. Homer. 1l. K. Servius ad 
Virgil. Georg. I. Ceryli maris halceyonum Theocritus in Bio- 
nis morte : qui, ubi confenuit, a coniuge alis impofitus ge- 
ftari dicitur: & talis coniugii amor eft in his aviculis, ut, 
cum altera ex eis interiit , quae fuperftes cft , longo tempo- 


IN HALCYONEM 44 


re amiffam fociam lugubri voce deploret. Alii cery/um ab λαϊ- 
cedone difcernunt , fed tamen de eodem genere efle ftatuunt, 
Ariftot. de Hiftor. Anim. VIII, c. 5, etiam videtur difcerne- 
re ab halcedonibus ; attamen eundem locum & victum utri- 
que tribuit. Gaza carulum vertit. CoGN. De Halcyone & 
Y EM copiofiffime Ulyff. Aldrovand. Ornith. XX, c. 
6o. Is p. 511, ubi de hoc fcripto mentionem facit , cum ifla 
chartae mandabat , (V'arinus eiufdem (Halcyonis) Paufaniam 
au&torem facere videtur : nam in voce Κήρυλος Paufaniam fcribit 
condid;ffe Halcyones) in errorem incidit non mediocrem : qui 
facile poteft deprehendi, fi quis meminerit, ex Euftathio ad 
Il. I, p. 776, εἴς depromta, quae Phavorinus Camers in 
Lexicon retulit in 'Aaxvovid'es ἡμέραι" nam ad vocem Κήρυλος 
nihil horum fimile. Anfam autem labendi haec dederunt ver- 
ba: Ἰστέον δὲ ὅτι κήρυλοι κατὰ Παυσανίαν ἐν ἁλκυόσιν dópe- 
yes &c. Paufanias ille vocabularium di&ionum Atticarum 
confecit, cuius etfi permulta, vellem tamen pro fuis multo 
plura defcripfiffet verbofus Homeri Commentator. HEMsT. 

ead. l. 4. Αἰόλου τοῦ Ἕλληνος Svye ép) Auguftinus Datus 
cum Benedicto , Aeoli Graeci filiam. Scilicet ut plures ad ver- 
ba attendunt , non ad rem vel Luciani fententiam, qui vo- 
lebat aiunt mulierem quondam, Acoli filiam , Hellenis neptem , vel 
ex Ovidii libro ΧΙ Metam. ubi Halcyone vocatur 4eolis , 
vel ex Dicaearcho , cuius verba funt: n γὰρ Ἑλλὰς τὸ «- 
λαὼν οὖσά ποτε πόλις ἀφ᾽ Ἕλληνος TOU Αἰόλου ἐκλήθη τε κοὶ 
ἐκτίστση" quae locutio non minus notat , patrem Aeoli fuiffe 
Hellena , quam filium. Contrario modo impingunt in Her- 
motimo $ 59 verba Graeca Εὐανδρίδου τοῦ Ἠλείου interpre- 
tantes Evandrida, Ele filio, cum patria, non pater defcri- 
batur. GRON. Aeolum hunc, ut vides , filium Hellenis fa- 
cit: uti & Apollodorus p. 11,1. 16. Vide etiam Iambl. n. 
242. Hygin. F. CXXV. Alius vulgo Hippotae filius tradi- 
tur, Hippotae ex filia nepos. SoLAN. Aeolum Hellenis fi- 
lium omnes faciunt Scholiaftae veteres Theocr. ad Eid. III, 
45, Pindar. ad Pythion. A. 190, Apoll. Rhod. 841, 145, Procl. 
in Hefiod. p. 46. Plin. H. N. VII, 56, p. 480. Aeolus Hippotae 
filius ab hoc eft diverfus , ut liquet ex Diodoro Sic. 1V, p. 
188; ad quem Rhodomannus contexuit Aeolidarum feriem, 
Dicaearchi , quem Gronovius artulit , locus eft corruptus: 
Salmaf. de L. Hell. p. 255 , Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος repo- 
nendum fancit: Palmer. Gr. À. p. 8, Gronovio praeivit, in- 
telligendumque ftatuit Ἕλληνος πατρὸς τοῦ Αἰόλον" verum, 


446 ANNOTATIONES 


396 


ut Dicaearcho fecum conveniat, legendum eft ἀφ᾽ Ἕλληνος 
τοῦ Διός" mox ipfe: Ἑλλὰς μὲν our ἐστιν, ὥσπερ μικρῷ πρό- 
τερον εἰρήκειμεν, ἣν ὃ Διὸς Ἕλλην ἔκτισεν" fi literis grandio- 
ribus AIOAOT fcribatur , origo vitii ftatim patet. Vid. Clem. 
Strom. VI, p. 679 A. HzMsr. 

ibid. Κουρίδιον ἄνδρα.) Vid. Reinef. ad Infcr. Cl. XIV, n. 3. 
Ceyx Hefperi five Luciferi & Philonidis filius: Hygin. F. LXV ; 
ubi vide Munckerum. Clem. Protr. p. 55 D. Κηυξ μὲν Αἰόλου 
Ζεὺς ὑπὺ τῆς ᾿Αλκυόνης τῆς γυναικὸς, ᾿Αλκυόνη δὲ αὖθις ὑπὸ 
τοῦ 2d pos Ἥρα erpeg ay ορευομένη" cum ceteris in gratiam red- 
ibit Clemens, fi modo unam vocem fedem mutare iufleris: 
Κηυξ μὲν Ζεὺς ὑπὸ qne Αἰόλου ᾿Αλκυόνης &c. Schol. Homer. ad 
Tl. I, $58, Schol. Ariftoph. ad Av. v. 251. Huicin tranfcur- 
fu foediffimam labem eximemus: ἡ δὲ (Halcyon) ἄγαν vregi- 
“ταθῶς ὠδύρετο τὸν ToU ἀνδρὸς δάνατον παρὰ τῷ Ξίλλῳ᾽ immo 
vero παρὰ τῷ αἰγιαλῷ. Nofter etiam in initio , ἀπὸ τῶν αἰ- 
ήαλῶν, & plerique alii halcyonem ἐν τοῖς οὐγιολοῖς quiri- 
tari tradunt. HEMsT. 

. ead. ἰς 5. Kia) Rex erat Trachine. Cum noftro fentit Hy- 
inus £. 125. Clemens Alex. Ceycem Aeoli filium facit , non 
Halcyonem , p. 22 A. de regibus verba faciens, qui fibi Deo- 
rum nomina affumferunt. Κηυξ μὲν, inquit, Αἰόλου ZEY X ὑπὸ 
τῆς ᾿Αλχυόνης τῆς γυναικός. ᾿Αλκυόνη δὲ αὖθις vero τοῦ ἀνδρὸς 
ἭΡΑ προσαγορευομένη. Sed & Theocriti Scholiaítes cum Lu- 
ciano facit p. 287 B. SOLAN. 

ead. l. 6. Τοῦ ἀστέρος) Sic legendum, ut edidimus, litera 
minufcula. V. Hefiod. 8. 5381, & Schol. Homer. ad ll. I, 
$58. Neque enim nomen proprium eft, ut fomniarunt illi, 
V. Ovid. Met. XI, 271. Aurorae is filius. Apud Apollodo- 
rum tamen Ἑωσφόρος dicitur ᾿Αστραίου. eiuíque filius Ceyx 
dicitur p. 11,1. 20. SoLAN. . 

ead. l. τό. Περὶ ϑεῶν) Forte legendum παρά. Ad hanc fa- 
bulam allufit Euripid. Iph. in Taur. v. 1089. CoGN. Tur- 
piffime hic mendo omnes ferme libri foedantur , cum «el 
pro παρὰ obtrudunt ; cum tamen proclive fit ex fimilibus 
Luciani locis hunc etiam emendare. Vide finem huius ipfius 
dialogi: τιμῆς οἵας ἔτυχ es παρὰ 3eov, in omnibus recle. Sic 
]. II ver. hift. c. 3, ταύτην παρὰ ToU Ποσειδῶνος λαβουφω τὴν 
τιμὴν, reCte iterum in omnibus. At in eodem libro c. 33 er- 
rarunt iterum plerique: in Z7. tamen, uti & hic, & in P. 
recte eft ταύτης --- ΠΑΡᾺ τοῦ Ὕπνου λαχῶν τῆς τιμῆς. No- 
tandum aurem , in Aldina faepius reperiri 7^ (quod proprie 


IN-HAXLGYQONE'M, 447 


eft eji) pofitum pro παρὰ 5 ut in hoc poftremo loco , ἃς 
in Dial. Diog. & Herc. ubi γεγάμηκε τὴν Ἥβην π᾿ τοῖς 3eoie, 
ab aliis, excepta Z7. le&um aut emendatum eft in zz 7. 3. 
ut in fine eiufdem περὰ τοῖς νεκροῖς. Cum haec fcriberem, 
nondum Florentinam videram , quae recte hoc in loco legit 
“παρά. SOLAN. Παρὰ pro "περὶ certiffimum eft: in multis ex- 
plorata linguae ratio contra quidquid eft Codicum Mff, va- 
let. Simillime Plato de cicadis in Phaedr. p. 1230 B. ὃ γέρας 
ἔχουσι παρὰ δεῶν' & mox, γέρας τοῦτο "rapa, Mouc ov λα βόν" 
quae plus una vice Aelianus de Anim. eft imitatus. Euripid. 
Hel. v. 15, Προγόνου λαβοῦσω, Νηρέως τιμὰς πτάρα. Cum his 
egregius locus eft Plutarchi comparandus de Sol. Anim. p. 
992 F. τίνος δὲ γενέσεις καὶ τόκους καὶ ὠδῖνας ὃ ehe οὕτως 
ἐτίμησεν; mOX, τῇ δὲ ἁλκύονι τικτούσῃ περὶ τροπὸς πᾶσαν 
ἵστησι δϑάλοσσαν ἀκύμονα καὶ ἀσάλευτον' tum qíaavd'oos μὲν 
οὕτως ἐστὶν δες. De Halcyoniis quid aliis indictum fuperfit , 
funt fane non pauca, nunc operofius invefligare non lubet: 
vide Suid. in ᾿Αλχυονίδες ἡμέραι & Kufter. Varro apud No- 
nium p. 145, Dies deinde illos , quibus Halcyones hieme in aqua 
nidularitur , eos quoque feptem e[Je dixit. HEMST. 

ibid. ᾿Επὶ γὰρ τῇ τ. veorveio)) H. Stephan. Thef. L. G. T. 
II, p. 1040 B. profert, ἐπὶ γὰρ δὴ τούτου vsorTsíc: quod 
alicubi repererit,.an ita fcribendum iudicarit, haud equidem 
fcio. Particulae certe γὰρ δὴ mox $ 5, alibique a Luciano 


"coniunctae, & ad hunclocum apte fatis cónveniunt. HEMST. 


Pag. 130. ἰ. 1. ᾿Αλκυονίδως) ᾿Αλκυονίξες, ἡμέραι τινὲς τὸν 
ἀριθμὸν ιδ΄. γωληναὶ, ἐν αἷς νοσσεύει ἣ ἁλκυών. Hefych. V ORST. 

ead. ἰ, 2. Κατὰ χειμῶνα μέσον διαφέρουσας ταῖς εὐδίαις) 
Certe non debuerunt haec intelligi & verti aut cum Dato 
tranquillitatis differentis, aut cum Benedicto media Aierze ab alis 
férenitate differentes , fed eminentes, eximias , quod putidum fere 
eft monere, cum ut paffim, tum in Luciano millies occur- 
rt. GRON. 

ead. 1. 4. Παντὸς μα λλον) Plato p. 55 A. Variant autem hic 
Πρ. P. L. & 1. σάντων habent. Reliqui impreffi παντός. 
Neutrum probo. SorAN. 

ead. |. 4. Τωλήνιον) Adducit haec verba Andr. Rivin. de 
Ven. Sal. & Mal. $55. Modo παντὸς μᾶλλον an πάντων Ícri- 
bas, nihil intereít: utrumque aeque commodum; formula 
quaedam folemnis abfolute fic ponitur , ut genus nominis , 
ad quod videtur referri, non curet: ita diceres, hic fcribi 
debuiffe πάσης vel πασῶν, ícilicet ἡμέρως aut ἡμερῶν. In Pla- 


448. ANNOTATION-ES 


tone ἃς Xenophonte nihil eft (requentius: mox , παντὸς yàp 
μᾶλλον ἀδύνατον φαίνεται. HEMST. 

ead. |. 8. Τῷ vore) Ante τί σοτε. GUIET. 

ibid. Τοῖς ἐξ ἀρχῆς) Benedictus: quomodo prifcis hominibus 
habenda e[l fides ? ἃ quibus fcilicet haec fabula fuit propaga- 
ta: neque difliteor dici pofTe τοὺς ἐξ ἀρχ is pro τοῖς ἀρχαίοις" 
fed melius ad fententiam congruit , quod dedi: atque ita fe- 
re Solanus, qui verterat , quid ef? , quod iis fidem faciat , quae 
a te dicla funt , o Socrates? ldem vir doctiffimus, quae paulo 
poft fequuntur, δοκιμάζομεν γὰρ δὴ κατὰ δύναμιν ἀνθρωπί-- 
yn; &c. hunc in modum fuit interpretatus: Ex humana enim 
potentia ignotam , incredibilem 6 invifibilem aeflimamus. Multum 
diflentio; quippe cui placuerit is verborum fenfus, quem iam 
ante priores interpretes Datus & Benedictus probarant. Ao- 
κιμάζειν κατὰ, d. vereot , ut illa poteftate fatis fit Graecum: 
tum fcribendum fuerat, τὴν ἄγνωστον οὖσαν &c. fcilicet 3eov 
δύναμιν, de qua tamen nullam adhuc mentionem fecit." Ayyo- 
στος, ἄπιστος, ἀόρατος huiufque generis vocabula quamplu- 
rima utraque agendi & patiendi virtute gaudent. Vide Thom. 
M. in "Aléwres. Ἄμεμπστος. ᾿Ανέραστος. ᾿Απρονόητος, ᾿Ασύνε- 
τος. ἌἌφθονος. Ὕποπτος. quaedam notavit ler. Hoelzlin. ad 
Apollon. Rh. II, 956; plura Aem. Portus Lex. Ion. in"Axpi- 
τος" fit tamen nonnunquam , ut interpretes fallant: fic in 
Phalarid. Ep. 98 , τὸ ἀνεξέταστον πλῆθος, vulgus , quod nihil 
expendit , aut ex vero ae[limat. In utriufque autem loci verfio- 
ne non erat, cur vel minimum amplius haefitarem , poft- 
quam magnum in hanc partem momentum áccedebat lima- 
tiffimum Petr. Weffelingii iudicium. HEMsT. 

ead. l. τα. "Eofnzjuev) Hic ἐοίκαμεννεῖναι perinde eft, ac z- 
pv, fumus: nam interdum ἔοικε non eft dubitantis, fed af- 
firmantis. Vid. Aegid. Menag. ad Diog. Laértii lib. IX , S. 
75. CrrR. Ad fimilem Ifidori Pelufiotae fententiam II Ep. 
117 haec notavit Rittershufius: eius generis alia Pricaeus 
ad Apul. Milef. I, p. 8. HEMsrT. 

Pag. 131.1.2. Τῷ vri y2e víertos ἔοικεν eive erae ἄνθρωπος, 
καὶ 6 πάνυ γέρων) Ineptiffime Benedictus , revera enim omnis 
homo infans efl, maxime vero fenex ; cum longe accommoda- 
tius Datus, Ormris namque homo infans utique videtur effe , vel 
ultima fenettute provectus , quae veriffima Luciani mentis ex- 
preffio. GRow. Expreffit illud Aegyptiorum Soloni dictum 
apud Platonem, Graecos femper pueros. Suam autem fenten- 
tiam validioribus longe-quam illi argumentis firmat. Sic & 


| IN HALCYONEM 449 


Seneca apud Lactantium II, 4 , Noz , inquit , δὲς pueri fumus, 
ut vulgo dicitur, fed fzmper. Verum hoc intere[l , quod maiora nos 
ludimus. SOLAN. 

ead. l. 4. Νεογιλὸς) Vox Polluci improbata , qui hunc in 
modum eft refingendus II, 8: τὸ δὲ νεογιλὲς ἢ νεογιλὺν, εἰ 
καὶ Ἰσαῖος εἴρηκεν ἐν τῷ κατὰ ᾿Αριστάρχου, οὐ δόκιμον. Neo- 
yi^«ios per me licet exfulatum abeat e Graeca lingua: ibi 
protulit hunc locum Iungermannus. Sententia perfimilis Hip- 
parchi Pythag. apud Stob. p. 573 : Ὡς σρὺς τὸν ξύμπαντα, 
eL Ova, ἐξετάζοντι βραχύτατον ἔχοντες οἱ ἄνθρωποι τὸν τὰς ζωᾶς 
“χρόνον. HEMST. 

ead. l. 11." Ηδη) Ex P. & L. hoc, in impreffis enim καὶ δὴ 
legebatur. SOLAN. Καὶ δὴ minime mutandum. Ariftoph. PI. 
v. 227, Kai δὴ βαδίζω. Themofph. v. 221. Apud Platonem 
faepiffime. HEMsr. 

ead. l. 14. ᾿Ανυποστάτου) 'Avveróg Ta Tos χειμάῤῥους Iulian. 
Or. I, p. 34 C. Agit de hac voce lf. Cafaub. ad Athen. III, 
c. 20. Mox in illis eis ὄρνιθός τινος abeffe poteft εἰς. HEMsrT. 

in Schol. col. 2. l. 2. Νεογέννητος, veoyy.) Has utraíque vo- 
ces adiecit Solanus , monens praeterea reponi debere vecj4- 
A6s. HEMST. 

Pag. 132.1. 3. Τὰ παιδάρια τὰ παρ᾽ ἡμῖν) Vid. Gataker. ad 
M. Antonin. VII, ὃ 25. HEMsT. 

ead, 1. s. Πολλὰς ἰδεῶν φύσεις) Multas fpecierum naturas : 
immo πολλῶν ἰδεῶν φύσεις, multarum [pecierum naturas : quam- 
quam impropria hic eft ea locutio. CrER. 

Pag. 153. 1. 6. Tey voy) Recte viderat Benedi&us , uti & 
Marcilius & Vorftius, fic legendum , non 7erx 2v, quod in 
plerifque legitur. Emendationem eorum firmant ed. 7. & 
Codd. ΜΗ. P. & L. SorAN. Recepi, quod in 1. V. 2. S. 4. 
fuit expreffum , itidemquein margine A. 1 77. reliquae τει- 

« xov. In Exc. P. haec notantur: διὰ τῶν Tery àv] γρ, τυχ ov 
| ἢ τεχνῶν. Aliud reperio in Exc. ex Chriftoph. Longolii Lu- 
ciano cum Mff. collato: διὼ τῶν χειρῶν ( feftinantis , ut au- 
guror , deícriptoris errore pro 7er av, ut legitur in A. 1. an- 
ni MDIII, ad cuius oram adlita fuit haec vetufti Codicis col- 
latio) τούτων] χειρῶν. τεχινῶν τῶν. Praeterea χ εἰρῶν habebant 
C. tefte Solano : eoque pa&o iampridem , antequam haec 
vidifTem , legendum efle deronie neque me poenitet fen- 
tentiae prifünae: licet enim τεχνῶν afpectu primo fatis vi- 
deatur accommodatum , fi tamen attentius explores , nihil 
habet, quod ad praeítantiam alterius lectionis comparari 
Lucian. Vol. 1. Pr 


40 ANNOTATIONES 


poflit: nam primum αἱ κατὰ τὸν βίον πράξεις artes , quas ho- 
mines exercent, iam fimul complectebantur : deinde τούτων 
appofitum prorfus languet, ac vigorem orationis intertur- 
bat: denique ὅσα διὼ τῶν τεχνῶν τούτων οὕτω πολυμηχ ἄγων 
ἐργάζονται, ut ad reliquum dictionis nitorem, qui hoc in 
Íciipto perlucet , admodum refpondeat , valde vereor. Con- 
tra χειρῶν adoptaveris, mox iftae difficultates non folum 
evaneícent, fed omnia ita erunt opportuna, ut nihil magis. 
Τῶν χειρῶν τούτων, extollere manus ὃς monftrare Socratem 
crede, tanquam teftes rei, quam proferebat, luculentiíli- 
mas: funt autem revera manus, & vocantur «ovii avos 
tum ab aliis, tum a Galeno de Ufu partium corp. hum. lib. 
I & II. quia, ut ait Ariftor. περὶ Z. M. IV, p. τοό, ἡ χεὶρ ἔοι- 
Φίεν eivai οὐχ, ἕν ὌὈργαινον . ἀλλὰ πολλά" ἔστι γὰρ ὡσπερεὶ Ὄρ- 
Ὑ νον πρὸ ὀργΎ ἄνων" propterea quod manus habeat , idcirco 
hominem efle fapientiffimum cenfebat Anaxagoras; quam- 
quam melius , Galeno fuffragante , rationem illam Ariftote- 
les invertat, quia inter univerfum genus animalium fapien- 
tifiimus eft, ideo datum efle homini a natura , ut manibus 
fit praeditus. Hinc eadem opera patet, fruftra fore, fi quis 
obiiciat, praeteriri potuifle facile manuum mentionem , cum 
mox fequatur διὼ τοῦ σώματος" ratio enim non eft in obfcu- 
ro,cur manus eximias habuerit, & dignas, quae prae ce- 
retis corporis humani membris folae commemorarentur. 
HEMST. 

ead. l. το. ᾿Αμέτρητον. ὅσην) H. Steph. App. de D. A. p. 82, 
ubi de pleonafmo nominum ὅσος & ἡλίκος difputat. HEMsT. 

ibid." Ery er) B. 2. Reliquae £y ew. SOLAN. 

Pag. 134. l. 3. Τηλικαύτην — αὐτὸς) Ex ed. £. eft. In re- 
liquis enim aliter legebatur , nempe τηλικοῦτον — αὐτοῦ. 
SOLAN. Multum vereor , ne quod Iunta fuppeditat, prava 
fit Ant. Francini , qui iruic editioni praefuit , correctio mem- 
branarum fide deftituta: eo magis quia fiructura verborum, 
quam planiffimam habet le&io vulgata , in hac prorfus la- 
borat. Quid autem expeditius , quam , ibo, ovv δόξει, 
ὅσην "diy εἰ τὸ μέγεθος του κόσμου τὴν ὑπερογ lv πρὸς &c. 7n- 
λικοῦτον καὶ τὴν δύναμιν αὐτοῦ ἀνάλογον διαφέρειν τῆς περὶ 
ἡμᾶς διαθέσεως. HEMST. 

ead. l. 4. Αὐτοῦ) Nempe mundi, quem Deum effe ftatuit 
Plato in Timaeo. CLER. 

ibid. Φρόνησιν) Platonici mundum animatum , fapientia & 
intellisentia praeditum credunt. VOnsT. 


IN HALCYONEM 45 


ead. Ἰ. 8. Ἀνωγνῶσαι) Legendi fignificationem locus poftu- 
lat; Graeci fermonis ufus évzyvovai. Contra peccatur in He- 
fychio: ᾿Ανωγνώναι, ἀναπεῖσαι" Tlonum eft, & Herodoti, apud 
quem faepius hac poteftate ἀνωγνῶσαι, nunquam zvzyvo- 
ναι. Τραμμοειτιχὸν τρόπον, nifi potius mox poft γράψαι fit 
adiungendum, eo tamen referri debet. HrMsr. 

ead. ἰ, 12. Παρωβάλλουσα) Àn καταβάλλουσα.. id eft, in- 
jlituens. GviET. Sine librorum auctoritate mutavi mapzAz-* 
βοῦσαω ; habent enim omnes παραβάλλουσα. Manifeftior mu- 
tationis ratio eft, quam ut promendo tempus teram. SOLAN. 
Eadem , quae dottifI. Solano, mihi quoque fe iamdudum 
obtulit coniectura: neque ramen in contextum recipere con- 
fultum duxi, propterea quod non defore putem, quibus ar- 
ridebit Guieti καταβάλλουσα. Immo defendi forte poterit 
“ταραβάλλουσει, in favo ex congefta temere materia velut 
proiiciens animal informe. HEMsrT. 

ead. 1. τς. Μέλιτταν σοφὴν ) Eodem epitheto gaudet etiam 
apud Philoftr. p. $89. SorAN. 

ibid. Θείου μέλετος) Hinc Virg. IV Georg. Protinus aérii mel- 
lis coeleflia dona. V arro de R.. R.. IL, c. 5, Denique ex hoc (bove) 
putrefatto nafci dulcifrmas apes mellis matres. COGN. 

ead. ἰ. 16." Ἔκτε ov ) De ovorum natura mirabili, & eo- 
rum variis generibus loquitur Cael. Rhodigin. Ant. Let. 
XXVII, c. 17. Ariftotel. de Gener. Anim. lib. V. Cow. 

Pag. 155. 1.2. Tivov) An τισίν; GviET. Legendum τισὶν 
cum interprete. Videtur hic effe ailufio ad locum veteris phi- 
lofophi, forte Empedoclis , qui Phyfica verfibus fcripíerat. 
CLER. Τινῶν, τέχναις) Vorftii ftritura (uadende, harum vo- 
cum ordinem in libris perturbatum fic reftitui. SOLAN. Etfs 
tranfponas, incommode cadit. Deinde ὡς λόγος pertinet ad 
fequentem fententiam προσχ ρωμένη τέχ ves ἱεραῖς, quem ne- 
xum fubie&to τινῶν non convenit interrumpi : valet autem , 
quemadmodum apud Platonem faepe , ur veteris fapientiae do- 
&rina tradit : ita λέγειν" Democritus; τά δὲ λέγω περὶ τῶν ξυμ- 
ττέιντων. Vix me retinui, quin redderem in Luciano τισὶν, ora- 
tionis ftructura liquida : tum etiam recte τισὶν, quoniam artes 
quidem aetheris magni facras , fed ignotas tamen, & huma- 
nae menti non pervias commemorat. HEMsT 

ibid, Αἰθέρος μεγάλου ) Summi Dei. Lucret. lib. I: Poftremo 
pereunt imbres , ubi eos peter aether In gremium matris terrai praeci- 
pitavit, & Vivgil. Il Georg. Tum pater omnipotens foecundis im- 
éribus aether. COGN. 

Ff a 


423 ANNOTATIONES 


ibid. Τὰς οὖν ἀθ. δι μεγάλας οὔσας) Si locus eftinteger, nec 
quidquam defideratur, quae fufpicio non immerito poffet 
fuboriri , nihil eft reliquum, quam ut accufativos abfolute 
pofitosagnofcamus: quae ftrueturae ratio fatis alioquin apud 
Graecos obvia fefellit interpretes tum hoc in loco, tum fae- 
pius alibi : exempla dedit ex Paufania Sylburgius iri Praef. p. 
930. Vide praeterea Kuhn. ad Aelian. V. H. lI, 13, ubi quae 
pleraque norat Perizonius funt aliena , & diverfi generis. 
Strab. L, p. 7, πολλοὺς δ᾽ ἔτι νῦν ἀνωνύμους ὄντας pro πολλῶν δ᾽ 
ἔτι vUv ἀνωνύμων ὄντων" Menodotus apud Athen. XV, p. 672 
B. πεπεισμένους τοὺς ᾿Αργείους. In Diogen. L. IX, 42, ita nunc 
legitur: φησὶ δὲ᾿᾿Αθηνύδωρος ἐν ἡ Περιπάτων, ἐλθόντος Ἱππο- 
κράτους πρὸς αὐτὸν, χελεύσαι κομισδηναι γάλα" Suidas in An- 
μόύκριτος 6 ᾿Αβδιυρίτης aliud oftendit, ἐλθόντα Ἱ᾿πποκρώτην πρὸς, 
Δημόκριτον" quod quo minus in Diogene confpiciatur , libra- 
riorum imperitiae deberi non dubito : II, 48, τοῦτον ἐν στενω- 
σῷ φασιν ἀπαντήσαντα Σωκράτει, διωτεῖναι τὴν βακτηρίαν" 
ibi re&te Kuhnius. HEMST. 

ead. ἰ. 7." Δηδόνων) Lufciniarum propter Philomelam memi- 
nit. SOLAN. 1 

- ead. ἰ. 8. Κλέος δὲ μύθων ) Vertit interpres: praeclaram hanc 

fabulam , quafi vertendum ad verbum eflet, gloriam fabula- 
rum: fed κλέος hic eft, ut faepe apud Homerum, pro fama 
auditu accepta: Il. B, 486. Alia loca indicabit Index Eufta- 
thianus ed. Rom. ut & quae de hac voce habet Euftathius. 
Itaque Socrates hic inducitur dicens, traditurum fe liberis , 
quae a parentibus de priícis fabulis acceperat. Dogma fuit Pla- 
tonicum, non quafvis fabulas, fed eas , quae ad virtutem fa- 
ciunt , pueris efle proponendas: qualis fabula Halcyonis, 
quae ad commendationem fidei coniugalis pertinet. Confulen- 
dus Plato lib. II de Rep. ubi multis probat σερὶ παντὸς zrom- 
τέον, ἃ πρῶτα ἀκούουσιν ὅτι κάλλιστα μεμυθολογημένα “πρὸς 
ἀρετὰν ἀ κούειν" dandam omnino effe operam , ut hae fabellae, quas 
primas audient , elegantiffimae ficlae ad virtutem fint. CLER. 

ead. l. 9. Θρήνων μελῳδὲ) ᾽Ω ὕρνι δρηνομέλωδε legendum eft, 
Bnopn. ) 

ead. l. 11. Twreu£í τ᾽ ἐμαῖς ) Duas fuiffe Socrati fimul uxo- 
res, non folus Lucianus, aut quiíquis huius opufculi au&or 
eft, tradidit: fed ante & poft eum multi; quos errare Panae- 
tius firmitfimis, Plutarcho iudice, argumentis evicerat. De 
hac do&torum controverfia plura qui volet, adeat Bentleii de 
Phalaridis Epiftolis differtationem. Nos de his feminis hoc mo- 


IN HALCYONEM. 45 


do le&orem monitum hic volumus: Xanthippen morofitate 
notam , talemque , ut a Socrate ideo tantum ductam tradant , 
quo patientiam fibi fummam tali monftro confuefcens com- 
pararet. Myrto autem , quam ei fuperinducunt, Ariítidis ex 
filia neptis. De qua, & eaquam fupra dixi controverfia, con- 
fule Plutarch. in Vita Ariftidis fub finem. ΘΟ ΑΝ, 

ibid. Ξανθίππῃ τε καὶ Muproi) Socrati Hieronym. in Iovi- 
nian. uxores fuiffe duas fcribit Xanthippen & Myrtonem, 
Ariftidis neptem, quam alii dicunt filiam Laértii etiam tefti- 
monio & Plutarchiin Arift. CoGN. Iunguntur etiam in Epift. 
Socratic. 27, p. 57. Obfervanda, quae Cyrillus ex Porphyrio 
fcribit contra Iulian. VI, p. 186 D. δύο δὲ σχ εἰν γυναῖκας 2- 
μα, Ξανθίππην μὲν πολῖτιν, καὶ κοινοτέραν πῶς, Mupro δὲ 'A- 
ριστείδου νγατριδὴν τοῦ λυσιμώχ ου" καὶ τὴν μὲν Ξανθίπσην 
“εριπλακεῖσων λειθεῖν, ἐξ ie ἑαυτῷ Λαμιπροκλῆς ἔγένετο" τὴν 
δὲ Μυρτὼ γάμῳ, ἐξ ἧς Σωφρονίσκος καὶ Μενέξενος. Xanthippes 
folius, non itidem Myrtus meminerunt Plato & Xenophon. 
Vid. Diogen. L. II, 26, ibique Cafaub. & Menagium. HEMsr. 
Plato in Phaedonis initio p. 4$ E. Xanthippen nominat £y ov- 
σάν τε τὸ παιδίον αὐτοῦ καὶ πιαροικαθημένην" non procul a fine 
pag. 96 A. cum iam tempus appeteret educendi poculi cicuta 
mixti , ἠνέχθη παρ᾽ αὐτὸν τὸ πειδίω, δύο γὰρ αὐτῷ visis σμι- 
Ἀροὶ ἦσαν, εἷς δὲ μέγας, καὶ αἱ οἰκεῖαι γυναῖκες ἀφίκοντο" & 
mox, τὰς μὲν γυναῖκας καὶ τὼ παιδία ἀπιέναι ἐκέλευσεν" tum 
p. 97 A. ἐγὼ μέντοι, inquit Socrates, οὐχ ἥκιστε τούτου ἕνεχ 
τὸς “γυναῖκας ἀπέπεμψω. Ex his clarum, utramque marito 
vixiffe fuperftitem. Ille natu maior filius ὃς μέγας Xanthip- 
pes eft Lamprocles , quem bene reftituit in Epp. Socrat. pag. 
57 Leo Allatius: fed monere fimul debuerat , id nominis ab- 
iiffe violatum librarii culpa in £12 TupoxAns* nam illud 24 
ex priore fyllaba AAM conflatum nullius ufus eft, & orationi 
nocet. Idem peius ex Myrto prima uxore fublatum effe cribit : 
etenim apud Xenophontem Lamprocles Socratis πρεσβύτωτος 
υἱὸς a patre commodo monitore caftigatus , quod matri ve- 
hementius fuccenferet , cum refpondet 'Avopr. IL, p. 432, v. 
20, οὐδεὶς ἂν δύναιτο αὐτῆς ἀνασχέσϑαι τὴν χαλεπότητοι, 
nonne Xanthippen , eiufque notos mores defignat? De dua- 
bus Socratis uxoribus quibus argumentis Panaetius pugna- 
verit ad convellendam Platonis auctoritatem , equidem igno- 
ro. IDEM in Addendis. ἡ 

Pag. 136. l. 1. Διπλάσίαν τὴν παράκλησιν ) Duplam exhor- 
tationem , δ᾽ quod Halcyon pia ia. virum fit , T quod is in uxg- 

i3 


! 


434 ANNOTATIONES 


rcm. Haec notantur ad marginem 44. 1 7. HEMSTERHUSTUS. 
ead. l. 4. ba.) Φάληρος λειμὼν ἀοίδιμος ᾿Αθήνησιν. V ORST. 
Scripfit Vorftius , fcribere faltem debuit , λιμήν. SOLAN. 


PN ΝΡ T ΤΊ ΤΙΝ 


Pag. 137. 1. 1. ΠΡΟΜ.) In hoc & feqq. Deorum tam coele- 
füum quam marinorum dialogis duplex Luciani inftitutum 
efle videtur: primum ut fabulas elegantiores enarret ; fecun- 
dum, ut quae in his poétarum figmentis a decoro aliena erant, 
viris cordatioribus deridenda propinaret: quod ab eo ea ele- 
gantia δὲ ingenii laude praeftitum eft, quae ipfis propemodum 
Chriftianis vix quidquam reliqui fecit. Ineft certe tantus le- 
pos, urbanitaíque cum vi critica coniuncta, ut ab homine 
non Chriftiano defiderari , nedum fperari amplius quid non 
poflit. SoLAN. 

ead 1.4. Ὃ μὲν Καύκασος Quid legerit Ottomarus Lufci- 
nius , huius dialogi interpres, non video: omnino aliud legif- 
ie ftatuendum eft: (at monuiffe. BounDp. Huius montis de- 
fcriptionem apud Arrian. in V. A. hib. HI reperies. Prome- 
theum vero aifixum fuiffe ad Caucafum tam multi affirmant, 
ut vix negari pofht. Hoc inprimis teftatur Cicero lib. II Tuíc. 
Quaeft. Hoc etiam Apollon. Arg. Η in fineaflerit, quod eius 
interpres affirmat : illud ipfum Paufanias, Servius & alii mul- 
ti. COGN. 

ead. ἰ. το. Ἐπαμύνειεν ) In edd. vulgatis ἐπαμύνειν. Sola I. 
δύνωνται addidit. ΕἸ. tamen non eget, quippe quae ἐπαμύνειεν 
exhibeat , quod verum ὃς Lucianeum puto. SoLAN. Verifli- 
ma 77. ed. lectio: luntinam interpolatam efle clamat illud ér- 
μύνειν δύνωνται. Putaveram olim infititium effe οἱ ἄνθρωποι, 
& , cum primum ad explicanda τὰ πλάσματοι αὐτοῦ fuiffet 
adícriptum , poft in contextum venifTe: nam commode pro- 
cedunt, ὡς μὴ ἐπαμύνειν αὐτῷ τὰ πλάσματα αὐτοῦ. Nunc re- 
ceptae le&ioni lubens acquiefco. Aefchylo , cuius fabulam, 
antequam haec fcriberet, a Luciano lectitatam fuifTe, facile 
deprehendi poteft , Prometheus λεωργὺς, ἀνθρωποποιὸς Tatia- 
no Or. ad Graec. pag. 42. auctor vulgi fitlilis Phaedro IV, 14. 
Ideo homines ab ipfo ficti πλάσματα πηλοῦ Ariftoph. Av. v. 
687. πηλόπλαστον σπέρμα Ae(chyl. apud Procl. ad Hefiod. 
p. 46. Retinuerunt Graecam vocem Chriftiani fcriptores La- 
tini: Dracont. Hex. v. 31 1, Proiicere nec plafma fuum vult con- 
ditor aevi, HEMST. 


pU. GCUPUÁUMXAPP 


"Xa 3» 


IN PROMETHEUM. 455 


ead. l. 15. Ὑπὲρ τῆς φάρωγ γος) Philoftratus in Apoll. Tya- 
neo ( II, c. 5.) refert duo effe Caucafi cacumina ftadio inter 
fe disiuncta , quibus accolae Promethei manus aflixas fuiffe 
referunt. COGN. Aeíchyl. Pr. Relig. v. 1 5, Δῆσαι βίᾳ φάραγ- 
γι πρὸς δυσχ εἰμέρῳ. ubi Stanleus ifta Luciani non praeteriit. 
— ad|picite religatum afperis vintiumque faxis — apud Ciceron. 
T.D.II, c. 9. HzMsr. 

ibid. "Aveg Taupe 3o) Crucifigatur: inde Caucafus di&us: 
erux ;. monuit Lipf. tract. de Cruce: σταυρὸς poftea. BoURD. 
Infra faepe repetitur hoc verbum: quibus locis ufus eft L. 
Bos in Ep. ad Hebr. VI, 4, ut oftendat ἀνωσταυροῦν perinde 
atque ἀνασκολοπίζειν Graecis effe in crucem agere , cruct fuffige- 
re , fecus quam fcnptoris facri interpretes exiftimarunt , ver- 
tentes rurfum crucifigere. HEMST. 

in Schol. col... l. 1. Αὐτοὺς) L. ἀνθρώπους" & fic C. abb. & 
V.àyovs. SOLAN. Idem notaverat pro A267z. corrigendum 
efle σλάσμωτοι" mihi varia videtur, fed peior lectio. HEMsT. 

Pag. 138.1. 1. "Ago TovTovi) Ab hac in contrariam par- 
tem. BROD. 

ead. I. 3. ᾽᾿Ἀπότομοι ) ᾿Απόξυροι Angl. ut exeft fcopuz apud, 
Senec. Hercule fur. Bounp. ᾿Απόξυροι praeter Angl. etiam 
P. δὲ L. uti Ῥητ. cap. 7. In imprcíüis autem. omnibus z76ó7o- 
(μοι. SOLAN. 

ead. l. ς. Ὡς ἀκρῶποδι που) Scribe, ὡς ἀκροποδιτί που μόλις 
ἑστάναι. BROD. Ὥς ἀκροποδητὶ μόλις ἑστάνα!}) Αττοντες" in- 
de attae , qui inter ambulandum ftare neíciunt. Cafaub. ad 
Suet. Tiber. c. r. tales funt Medi, qui , ἐπὴν ἀποβῶσι τῶν Ἱπ- 
TOV, ὥσπερ οἱ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν ἐπιβαίνοντες, μόλις βαδίζουσι. 
Lucian. Dial. Mort. XXVII, $ 5. In Mf. legitur μόγις, quod 
idem eft. Bounp. Ed. Junt. ἄκρῳ ποδί. Reliquae ἀκροποδετὶ, 
quod non tam apte huic loco vifum eft convenire ; ne dicam, 
iam alibi folere ἀκροποδητὶ legi, non &xporrod' irt. SOLAN. Nul- 
lam video rationem, cur mutandum fit Zxpozroó'i71; nifi, quod 
alibi Nofter folet, ἀκροποδητὶ malis: alia Lucianiloca, ubi hoc 
ipfum vocabulum inveniatur, annotavit H. Steph. Th. ΠῚ, p. 
$15.tum porro fic fcribit: Quibus in locis quidam exponunt, fuf- 
penío gradu: cum id potius fignificet, quod vernacula lingua dici- 
mus , en pas de larron. Suidas ἀκροποδιτὶ exponit ἄκροις ποσὶ, 
fummis pedibus : 2/7, íummis feu extremis pedum digitis, quod 
Luciani locis non convenit. Quam: ob caufam non convenire 
putet Stephanus, plane non perfpicio: hic certe nihil aeque 
fententiae refpondet: frc ut fummis pedum digitis infiflere vix ἐπ 

Ff 4 


4,6 ANNOTATIONES 


ceat. Praeterea malo στενὴν ταύτῃ ὃ xp. ἔχ ei τὴν ἐπίβασιν, pro- 
pter illud που, ἀκροποδητί που. HEMST. 

ead. ἰ. 12. Τουτ᾽ ἔφης) Sunt vitrea fracta, δὲ conati funt evi- 
tare interpretes. Sed annotavit pater, τὸ κατελεήσανταις ἀντὶ 
σοῦ àya xo^omig iai, ut Mercurius Charonti in Contempl. 
τουτὶ τὸ πράγμα πληγ ὧν αἴτιον καταστήσεταί μοι. GRON. 

ibid. To κατελεήσατε ) Ingeniofe I. Fr. Gronovius. Melius 
tamen , ut arbitror , locus habebit refe&tis, tanquam inutili 
aflumento, τὸ κατελεήσωτε. Unde natum fit, proclive eft 
animadvertere : adícripferat aliquis ad τοῦτ᾽ ἔφης, τὸ xz TeAeh- : 
σατε, commonefaciens , hoc nimirum ex fuperioribus verbis 
effe intelligendum : deleveris, iam nihil amplius ad integram 
orationem requires , dummodo vice τοῦ fcribatur σοῦ. Dial 
Deor. I: τοῦτο φὴς, ἐκπεσεῖσσαί με τῆς ἀρχῆς. HEMST. 

ead, l, τς. Καὶ ἄλλους δύο) Nos ambos. BROD. 

in Schol. ᾿Αποτέτμηται) L. ἀποτέτμηνται. C. abb. ἀποτετ- 
μημέναι & V. SOLAN. 

Pag. 139. l. 2. Τὴν ἑτέραν) Xeiga fubaudio. BROD. 

ibid. Κατειλήφθω) Vide eruditiff. Dukerum ad Thucydid. 
VIII, 65. HrMsr. Pag. ed. Bip. 261 fq. Vol. V. 

ead. l. 4. Πάνταν) Legerim ταῦτα , ut haec habeas : nam πάν- 
τὰ nihil hic fignificat. CLER. 

ead. l. s. Πλωστικῆς) Quod homines e luto finxeris. BROD. 

ead. l. τι. ᾽οστᾶ καλύψας ἀργέτι δημῷ) Idem de Merc, 
cond. habet autem accufationem omnem hanc ab Hefiod. x 
ἐργ. BOURD. Theog. $40: Τῷ δ᾽ avT' ὀστέα, λευκὰ βοὸς δολίῃ 
ἐπὶ τέχνῃ Ἐὐθετίσας κατέθηκε, καλύψας ἀργέτι δημῷ. Mo- 
nendus autem lector, Paufaniam IX putaffe hoc opus Hefio- 
deum non effe. V. Kennet. SoLAN. 

ead. ἰ. 12. ' Apyéti δημῷ ) Alba pinguedine. Vide Higinum in 
Sagitta. BROD. 

ibid. Ἡσιόδου ) Hefiod. in Theog. $41: — χατέθηχε καλύ- 
das ἀργέτι δημῷ. BROD. 

ead. l. y. Ex^e-[ 4s) Omneslibri habent κλέψεις, quod cum 
ferri non poflet, nifi καὶ fequens deleatur, fic mutavimus ; 
neque litem credo nobis ea de re quemquam moturum, qui 
non fit harum elegantiarum prorfus expers. Vide Θ. A. I. So- 
LAN. Religio mihi fuit fine Codicibus in lectione proba quid- 
quam tentare. Benedictus etiam vertit , quafi voluiffet ἔκλε- 
«ας furatus es , & hominibus dedift : debuerat , ignem furatus , 
illum etiam kominibus dedifli. $ 6. Artemidor. III, 17: καὶ γὰρ 


IN PROMETHEUM. 457 


τὸν ἸΠρομηθέω λέγουσι & τῷ πλάττειν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸ 
πῦρ κλέψαι κακῶς ἀπολέσϑαι. HEMST. 
In Schol. col. 2. |. 1. Καὶ δεῶν) Θεῶν, καὶ V. uti conieceram, 
SoLAN. . 
Pag. 140. l. 2. Δεδέσϑαι) Vinculis conftringi. BROD. 
ead. l. 4. ' Avairioy eir.) Homerus Iliad. N, 775. ΒΚΟΡ, Ut 
Dial. Mort. ex Homero. Bovnp. 
ead. l. 5. Τῆς ἐν Πρυτανείῳ σιτ.) Athenis in Prytaneo publi- 
ce alebantur bene meriti de republica. BRoD. A Platone in 
A pol. Socrat. si οὖν δεῖ με κατὰ τὸ δίκαιον τῆς ἀξίας τιμᾶ- 
σϑαι, τούτου τιμκώμαι τῆς ἐν τῷ Πρυτανείῳ σιτήσεως. Tangit 
alibi. legend. Dionyf. Halic.l. s. BovRp. Statua donari au- 
. rea, & in Prytaneo publice ali, Athenis honores , qui in vi- 
ros conferebantur virtute aut meritis in patriam praeftantiffi- 
mos. Vide Demofth. 527, & Etym. M. Imitatur autem hic 
) Socratem , qui damnatus iam , cum de poena ageretur, ἕνε- 


κα μὲν, εἶπε, τῶν ἐμοὶ διαπεπραγμένων τιμῶμαι τὴν δίκην τῆς 
ἐν Πρυτανείῳ σιτήσεως. Diog. Laért. 43 D. V. Plat. Apol. So- 
crat. SOLAN. A Socratis aeftimatione fuae litis íumtum efle 
monet Menag. ad Diog. L. II, 42. Suid. in Σωκράτης" ἐν τῷ 
τιμήμωτι δὲ αὑτὸν τῆς ἐν τῷ Πρυτανείῳ σιτήσεως ἐτιμήσατο. 
Hac de re plura congeffit Leo Allat. ad Epp. Socrat. p. 192. 
HrMsr. 

ead. 1l. 6. Ἔτιμ. ἂν ἐμ.) Hac mepoena dignum cen(ui[fem. BROD. 
Vorítius & Conftantinus (in v.) τηλησαίμην. SOLAN. 

ead, l. ταὶ Πλησίον τῶν Κασπίων πυλῶν) Profert hunc lo- 
cum, & de Caucafo, cui Prometheum affixum fuiffe veteres 
fingunt, pluribus agit Stanl. ad Argum. Aeíchyleae tragoe- 
diae. Ab eodem Tragico profectum , quod Prometheum Lu- 
cianus dicat οἴκτιστον δέαμμα πᾶσι Ξκύθαις" vid. v. 417. Var- 
ro apud Nonium in Paffiras p. 417 : Mortalis nemo exaudit , fed 
late incolens Sattharum inhofpitalis campis vaflitas. Scytharum Yu- 
nius probante Mercero: dubito , an propius ad priícam fcri- 
pturam Sacarum. Fabulae vetuítae fama tantum valuit, ut 
rem vere geítam crediderint accolae, & veftigia miferandi ca- 
fus oftentarint: Diodor. Sic. XVII, p. 606 A. Strab. XV; p. 
1009 À. Arrian. A. A. V, p. 199. P. P. E. p. 7. Refert Philoftr. 
de V. A. T. II, c. 5, τοὺς τῷ Καυκάσῳ σπροσοικοῦντας odiífe 
vehementer aquilas , earumque nidos telis ignitis fuccendere: 
ϑήρωτρά TS ἐπ᾿ αὐτοὺς Ie rav TO τιμωρεῖν τῷ Προμηθεῖ φάσκον- 
Tes" ὧδε γὰρ τοῦ μύθου ἥττηνται" tantopere funt fabulae dediti ve- 
ram credentes; haec pofteriorum mens, quam interpres non 


48 ANNOTATIONES 


percepit. Adde Scholiaft. Apoll. Rh. ad II, 1252. HEMsr. 

ibid. Κασπίων) Cafpiis populis Scythici generis vicinae funt 
Tauri montis anguftiae , ad 80co paffuum in longitudinem 
exteníae , latitudine tam exigua, ut vix plauftro fint perviae , 
quas idcirco Cafpias portas fcriptoresappellant, quod per eas 
ex Babylonia & Perfide ad mare Cafpium pateat tranfitus. 
CoGN. Ὄρη δέ εἰσιν ai Κάσπιαι πύλαι, μᾶλλον δὲ πέτραε 
ἀπεῤῥωγυῖαι καὶ κοῖλαι, ὡς ἐν τάξει πυλῶν, Tb τῶν Κασπίων 
ἀνδρῶν, ἢ τῆς Κασπίας δαλάσσης οὕτω καλούμεναι, ἃς καὶ 
χλεῖδας ᾿Ασίαδος γῆς καλεῖ ὃ Διονύσιος. Euftath. ad Dionyf. 
Per. v. 1039. VoRsT. 

ead. l. 13. 'Asyovix n) Lego ἀγωνιῇ. BROD. 

in Schol. col. 1.1. 4.Τὰς σιτήσεις) L. τῆς σιτήσεως ἀπέλανον, ὃς 
mox κάλῶς pro καλῶν. Poft ταύτη Solan. addebat τῇ. HEMsST. 

ibid. col. 2. l. τ. W vy gw) Lege ψυχρὰν καὶ ἀνωφελῆ. SOLAN. 

Pag. 141.1. 1." Es οὐδὲν δέον) Fruflra ac temere. BROD. 

ead. l. 2. Ἐπιμελησόμενος) Malim ἐπιμασησόμιενος, quae man- 
det : ab ἐπιμασάομαι, mando. CrER. Videtur Lucianus (cri- 
pfifle ἐπιμελισόμενος. Vide notas ad Dialog. Ai. & Ag. qui 
XXIX , & ultima dialogi huius verba. SoLAN. Cave, quid- 
quam mutandum putes: obícuraveris omnem loci venufta- 
tem. Aquilam mox eff devolaturam, quae iecoris eius cu- 
ram fit fufceptura, facete Mercurius ait: interea dum Iovis 
ales ad curam iftam agerediatur, nihil obeffe, quo minus tan- 
tulum temporis intervallum abutantur ad acroafin fophifti- 
cam. Bellum enimvero curatorem iecinoris Promethei, & 
per fane quam iucundum ! HEMsrT. 

ead. 1. ς. Ξοφιστικὴν. οἷος &c.) Non re&te didum putabunt , 
qui grammaticorum regulis rehgiofe infiftentes, ab iis ne tan- 
tillum quidem difcedi fas putant. Sor AN. Ideo σοφιστὴν vocat 
Prometheum $ 20; ut & Aeíchyl. P. V. v. 62 , ubi haec utra- 
que Luciani loca Stanleum non fugerunt. HEMsT. 

ead. l. 7. Καὶ ὅπως) Ὅρα fubaudio. BROD. 

ead. 1. 8. Καθυφῇῆς ) Interpr. Nec ius tui patris prodas. Malim 
propriam fignificationem fequi: πὲς quidquam praetermittas eo- 
rum, quae ad iura patris tui pertineant. Brevius Gallice: n'omettez 
aucun des droits de votre pere. CLER. Vide , quae notavi ad Δικ. 
oy. $. 50. Illa ὅπως μου ὡς J'em. κατηγορήσης attulit L. Bos 
in Filip verbi σκοπεῖν. HEMST. 

ead. l. 9. Τοῦ v«g»s) Mercurius Ioviseftfilius. BROD. — 

in Schol. col. 2. l. 2. Ἐξαιτῆται) Leg. ἐξαιτεῖται. Sont τοῦ 
H & El confuf: fuerunt, CLER, 


IN PROMETHEUM. . 459 


Pag. 142. l. ς. Τῶν τοιούτων μεμέλητωι) Haec fcriptura ex 
- ed. 7. eft, quam firmat P. Codex ab ea tantum diverfus, quod 
 μεμέλετωι habet. L. autem μεμελετήκ. τῶν τ. SOLAN. Μεμελέ- 
- 7/721) Eo minus haec movenda, quod rhetorum fit proprium 
μελετᾷν. etiam tum , quando fecum meditantur, quae in au- 
ditorio fint pronuntiaturi. 7. le&tionem nunquam admifero , 
| nifi prius Graece dici, τούτων por μεμέληται, fuerit proba- 
| tum. HEMST. 
| 
| 


- - ead, I. 9. Τοιοῦτον) An τοιοῦτος ; nimirum ὁμότεχ νος" ὑφί- 
- eras 321 faepe cafu deftitutum per fe fignificat rem aggredi & 
- fuflinere , provinciam fubire : vel certe τὸ τοιοῦτον, ut in fine $ 

. feq. Ex Prometheo Liberato Varronis profert Nonius in 

- Quaefli p. 492 : -Aemulum illius artis, atque ob[trigillatorem , qut 

| per aliquot annos quaefli nihil fecerit : videtur horum alteruter 

- Prometheus aut Mercurius indicari. HEMsT. 

ead. ἰ, 14. Οὐχὶ δὲ ἀπόχρη μόνα & c.) H. Steph. in App. de 

- D. A. p. 105, ubi de pleonafmo adverbii μόνον agit , poft ἀρ- 

- A8) & ἀπέχρησε" quamquam nimis fubtilem illam Stephani 

difputationem non probo. Ceterum Mercurius pro fua foller- 
tia non nimis exacte hunc aditum accufationis inftituit , vide- 

. turque partium inter fe connexio paulo inconcinnior minus 

ad fententiam refpondere: levi mutatione huic difficultati 
exiftimo fübveniri poffe : πάνυ γοῦν, ὦ Προμηθεῦ, μακρῶν ἔδει 
λόγων δίς. νυνὶ δὲ ἀπόχρη μόνω τὰ κεφάλαια εἰπεῖν T. dd. ut 
in Tim. $58, ἐχρῆν μέντοι ἴσως καὶ μωκρὰ εἰπεῖν" fane οὐχὶ δὲ 
quid faciat, nullus video. HEMsr. Clariff. Gefnerus non opus 
effe arbitratur emendatione, modo meminerimus , ironicum 
effe totum exordium , cuius haec fit vis: Ομ vero opus effet 
longa oratione — nec fatis foret fola capita exponere &c. YpEM in 
Addendis. 

ead. 1, 16. Tov βασιλέα) Τὸν Δία. BROD. 

Pag. 143. l. 1. Οὐδὲν δέον) Hanc formulam explanat , & fi- 
mul haec Luciani verba, H. Stephan. App. de D. A. p. 16o. 
HrMsr. 

ead. l. $. Ῥῃσίν τινα μακρὰν ἀποτείνειν ) Sumtum a Platone 
de Rep. X, p. 755 E. καὶ μωκρὼν ῥῆσιν ἀποτείνειντας ἐν τοῖς 
ὀδυρμοῖς" in Protag. p. 250 C. περὶ οὗ ἐγώ τε καὶ σὺ μωκρὸν Aó- 
γον ἑκάτερος ἀπετείναμεν. HEMST. : 

Pag. τ44. l. 5. Τὸ τῆς ὀργῆς κεφάλαιον ἡλίκον ἐστὶν. Ita MIT. 
Codd. P. & L. pro , eV τῆς ὃ. τὸ x. ὕ ἐστιν, quod in impreffis 
eft. SOLAN. 

ibid, Ὡς μειροωκίου) Sicin Tim. ὃς Toxare. BOURD, 


4600 ANNOTATIONES 


ead. l. 7. Τὸ μεῖζον) Maiorem partem. BROD. 

ibid. hf de121) In Graecis verbis naevus quidam eft. Ait; 
μειρακίου τὸ τοιοῦτον ὀργίζεσσαι καὶ ἀγανακτεῖν, εἰ μὴ Tb μεῖ- 
ov αὐτὺς λήψεται. Sine ullo dubio λήψηται legendum ; nec 
aliter videtur accepiffe interpres. IzNs. Dictum fupra ad Tig. 
C. 19 de huiufmodi exemplis fat eft. Fruftra hanc le&ionem 
follicitat vir doctus. SOLAN. H. Steph. App. de D. A. p. 145 
obfervat , futurum nonnullis etiam locis adhibitum inveniri , ubi 
in praefens itidem , aut praeteritum perfectum refolvi po[fe videtur 5 
cuius ufus exemplum hoc profert: tum, videtur enim εἰ μὴτλή- 
"era effe pro εἰ μὴ λαμβάνει, vel λαμβάνοι in praef. opt. aut 
etiam pro εἰ μὴ εἴληφε" non enim loquitur de eo, quod eventurum erat, 
fd dc eo, quod iam evenerat : δὲ alia plura perquam fubtiliter, ut 
parum abfit, quin nodum in fcirpo quaerere videatur. Modo 
reliqui vulgatam le&ionem, quamvis aliquanto magis placeat 
ἡλίκον ἐστί" nam αὐτὸ nolim mutatum in αὖ 74 fed videtur ad- 
huclocus ille meliorum Codicum auxilio indigere. HEMsr. 

ead. 1. 8. Ξυμποτικὰς) Hinc veteres illud ufurpabant, μισῶ 
μνάμονα συμπόταν. de quo vide eue. c. 3. SOLAN. 

ead. l. ο.᾿Απομνημονεύειν ) Μισῶ μνώμονα συμπόταν. ld. in 
Lapith. Bounp. 

ead. ἰ. 12. Ἕωλόν τινα μν.) H. Steph. Thef. T. III, p. 1239, 
in Ταμιεύω hunc locum proferens fcribit ἔγχολόν τινὰ μνή- 
p.v, vitio memoriae , an quod ita reponendum putarit. Sed 
nihil eft, cur receptam le&ionem loco moveamus: £yy»- 
20s, quamquam forma non diícrepet ab £5 κοτος, auctoritate, 
quantum memini, caret. Saepius autem H. Stephano contigit 
in eo Lexico , quod collata plurium opera congeftum fuit, ut 
veterum fcriptorum loca longe aliter afferat , quam in edd. 
legantur, nulla tamen variae lectionis vel mentione fa&a, 
vel reddita ratione. HEMsT. 

ead. ἰ. τό. Διασιλλεαίνειν Sic P. & ed. 7 In reliquis σιλλαί- 
νειν, Reperitur iterum haec vox in Ae£. c. 24, δὲ ibi quidem 
in omnibus libris compofita, ut hic in 7. & P. legitur. Enarrat 
autem Aelianus Var. H. lil, 4o, dum Xia»vove vult dictos 
ἀπὸ τοῦ σιλλαίνειν. SOLAN. Σιλλαίνειν verbum ποιητικώτερον 
eft Polluci IX , 148. ubi vide, quae diximus: σιλλοῦν & δια- 
σιλλοῦν adiungit Pollux: pofterius in Dione Caff. p. 875 B. ὅτε 
xa) ἄκων διασιλῶσαί TI αὐτὸν σκωπτόλης Ov προήχθη" habet 
Hefych. in v. & διασιλλαίνειν in Διολουφεῖν. Κατασιλλαίνειν - 
Hippocr. in Πωραγγ- p. 27, V. 41. Apparet autem nihil re- 
fecre , utrum σιλλαίνειν legas , an διασιλλαίνειν. HEMST. 


í 
. 
| 


IN PROMETHEUM. 461 


in Schol. Τόπον ) Τροπὴν emendavit Solanus : itaque refti- 


- tuendum efle fatis patet ex Etymol. in ZíAAor huic enim prio- 


ra iftius fcholii debentur, unde fimul liquebit, quam inepte 
- TIAA Vely τινὲς hic ponatur, pofteriora Suidae in Σιλλαίνει" 
apud eum pro 5 éxoAzcia , quod nihil ad explicationem vo- 
Cis σίλλος pertinet , recte legitur ἡ ἡ καιχολογία" tum praeterea , 
ὃ ταῦτω γράφων σιλλογράφος, quomodo Matth. etiam Sladus 
Eten HzMsr. 

- Pag. 145.1. 2. Ὥστε ἐγὼ οὐδὲ v.) Interp. Ideoque Iovem fa- 
&i po[iridie non recordaturum putabam , nec tantum ob Tem tantillam 
flomachaturum. Non expreflit vim locutionis οὐχ tos, atque 
adeo totius periodi feafum infirmavit. debuiflet enim hoc 


. modo: Ztaque putabam , ne recordaturum quidem lovem elus fatti 


poftridie , nedum adeo graviter ob id indignaturum. οὐχ ὅπως eit 


- nedum. VYTRING. 


ead. l. 5. Οὐδὲ μνημονεύω) Caftiga οὐδὲ μνημονεύειν. BROD;. 
ead. l. 4. Οὐχ ὅπως &c.) Verte, nedum ut propterea ufque adeo 


irafceretur : quod non expreflit interpres. CLER. 


lbid. Τηλικαῦτα) Id eft, τηλικούτως. GUIET. 

ead. 1. 7. To χάλεπ. ) Quod longe quidem gravius effet. BROD. 

ead. ἰ. 9. Τὸ τοῦ My ov) Quod proverbio taclatur. BROD. 

ead. ἰ. το. Τῇ γῇ τὸν οὐρανὸν yap.) Hic locus Eraímum non 
fugit in Mare coelo mifcere. HEMsT. 

ead. l. 33. Εὐτέλειαν καὶ ἀγέννειαν) Εὐτέλ. ex L. & ed. I. eft, 
In reliquis impreffis pro eo μικροψυχίαν legitur. De ἀγέν- 


- veiaty leve eft quod moniturus fum, in omnibus mendofe fcri- 


bi ἀγένειαν, mfi quod fola £7. ἀγέννοιαιν mendofe habet. Sed 
ifta tenuia, nifi editores cautius animadvertant, tot foedas 
Graecorum librorum editiones in aeternum propagabunt, 


- SOLAN. Μιχροψυχίαν ) Quoniam haec vox multo melius ex 
- Graecorum ufu huc convenit , quam ev7é^eiz , non commit- 


tendum videbatur, ut eam deteriore mutarem. ᾿Αγενὴς & ἀ- 
yes, quaeque inde ducuntur, ἄγ ένειο: δὲ ἀγγέννειοι promifcue 
fere folent ufurpari, fic ut, fi Codices hodiernos & rationem 
in noftris edd. fcribendi confulamus, dignofci non poffit , an 
pro diverfis olim fuerint habita, necne: quamquam, fi ori- 
ginem atque analogiae leges fpedles, prius ad genus eiufque 
fordes, alterum ad animum proprie pertineant. HEMsT. 

Pag. 146. ἰ. 2. Τοιαῦτα ἐργάζεται) Angl. τηλικαυτα ὀργί- 
ζεται. BOURD. Οπιπιποῖβχ Codice cum Angl. tum alio, cuius 


| excerpta penes me funt, legendum, ei χρεῶν ὀλίγων ἕνεκα τη- 


λικαύτω ὀργίζεται. ft parvae carnis caufa tantopere indignature 


462. AJNINSQUI ANE TUN ES 


Ft ftatim cur non, ut iufferat Bourdelotius, & ipfi canones 
τῶν γραμματικῶν παιδῶν jubent, refcripferunt fequentes edi- 
tores, praefertim Mff. volentibus, περιελιχμήσωτο: eft enim 
« περιλιχμάζω. GRAEV. Genuina lectio eft τηλικαῦτα ὀργιζ. 
quam exhibent L. Angl. & Mf. Gr. quam iterum habet No- 
fter Ἄσοκ. cap. 8. quamquam ferri etiam aliquo modo poflet 
vulgata τοιαῦτα ἐργάζετειι. Supra iam dixerat τηλικαῦτα &ya- 
ναχτήσειν, C. S. SOLAN., Videri poteft vulgata le&io commen- 
dationem aliquam habere fupra eam, quam Codd. fugeerunt, 
quippe quae fimul complectitur ὅς iram Iovis, & quae poft- 
ea , Prometheo perquam (ane gravia, funt confecuta: prae- 
fertim fi attendas ad ea, quae mox ab hominum comparatio- 
ne ducta fuccedunt. Attamen, quoniam orationem non mi- 
nus ornat τηλικαῦτα ὀργίζεται, illud dedi iudicio I. G. Grae- 
vii ὃς Solani, ut in Lucianum redire fim pafíus: innumera 
funt exempla, ubi ἐργάζεσδαι & ὀργίζεσσαι fuerint confu(a. 
HEMST. 

ead. l. s. Μανγείρῳ) Hor. Serm. I, 5 : Si quis eum fervum , pa- 
tinam qui tollere tu[[us Semefos pifces, tepidumque ligurierit ius, In 
cruce fuffigat ; Labeone infanior inter Sanos dicatur. SOLAN. 

ead. ἰ. 7. Περιελιχμήσωτο) Scribe περιελιχμήσωτο. ut in 
Anglic. Cod. & ita reícripferam. tangit coquos catillones , 
quorum fupplicium flagella, crux , candens lamina, dixerunt 
interp. Martial. & Hor. Bounp. F. Περιελιχ μήσαιτο. GUIET. 
Re&ee eruditi correxerunt περιελίχ μήσατο. Ipfe quoque No- 
fter infra in Deor. Dialog. XII περλιχμησάμενοι. Mox fcri- 
bendum omnino ὀπτωμένων ab oz «t. Nemo coquum cruce 
multarit , quod carnes elixans, immifJum iufculo digitum vifus fü 
circumlambere , aut nonnihil toflarum carnium avulfum deglutierit. 
Idem mendum irrepfit in Nofiri opufculum, £ugirivi infcri- 
prum , ubi ὑπτωμένων ἀνθρωπίνων σωμώτων, non ὀπτομένων, 
- legendum. Melius fcriptura haec obfervata in Epift. Saturnal. 
καὶ τὸν ἔλαφον, καὶ τὰ d'ex oc xin. μεταξὺ ὀπτωμένων &c. In 
Necyomantia : Οἰμωγὴ τῶν ἐπὶ τοῦ πυρὸς ὑπτωμένων. Similis 
ipurcities foedavit Antoninum Liberalem c. 55, Λύχοι δὲ 
συναντόμενοι καὶ σήναντες, ὑφηγήσαντο τῆς ὁδοῦ. Corrige evr- 
ἀἰντώμεενοι" eft enim ab συναντάομαι. Lupi autem obviam facii , 
& adulantes, duélores fe viae praebuerunt. Mirum , id fugiffe di- 
ligentiam duorum, qui noviffime fcriptorem illum edide- 
runt , quorum alter etiam fecundas huic fcriptori impendit 
curas. IzNs. Re&e in ed. 1. erat. Aliae omnes mendofae. Ree 
&e etiam in Cod. L. SorAw, 


* 


IN PROMETHEUM. 463 


ead. l. 9. Κονδύλους évérp] ay) Hoc admodum ignominio- 
fum & fervis etiam vix ferendum, qua de re egregia notat 
I. Tollius ad Longin. p. 2532. Quomodo differant κονδύλους 
ἐντρίβειν (κύνδυλον ἐντρίβειν μάλα στερεὸν apud Aelianum eft 
V.H. XIII, 58) & κατὰ κόῤῥης πατάττειν, nemo ignorat 
paulo peritior. Haec Atticorum ufu teruntur: ad quem cen- 
fum vix referri licet κονδυλίζειν ὃς ῥαπίζειν. Ἐπὶ κόῤῥης σπτὰ- 
πάξας, itidemque ἀλλήλους ἐπιῤῥωπίζοντες Alciphron habet 
IIl, p. 468. κἂν ἐπὶ κόῤῥης σεπατάξῃ τὶς Liban. T.1, p. 
259 D. Vide Harpocrat. in Ἐπὶ κόῤῥης. HEMsT. 

ead. 1, τς. Tovro — £y ον) Iudicent alii. ego τούτου — £y ov- 
Tos Ícriptum fuifle arbitror. SOLAN. Τοῦτο — ἔχον omnino 
retinendum: baec abfolutae ftru&urae forma , qua nomina- 
tivus gemtivi locum tenet, oppido familiaris eft Graecis: 
faepe tamen factum, ut in illum ufum, tanquam fcopulum , 
eruditi viri impegerint. Apud Suidam in EUppféz/ros male folli- 
citat Kuflterus, itidemque in Ῥαστώνευσις, tametfi ceteroquin 
eum haec loquendi confuetudo non fugeret, ut fatis conftat 
ex iis, quae monuit ad v. Ξολοικισμὸς, & ad Ariftoph. Piut. 
v. 277. Revocandam cenfeo lectionem Mff. in Strabone VI, 
p. 397 D. εὐνομηθέντες pro εὐνομηθέντας. Hac de re iamdu- 
dum praecepit I. Scaliger Cafüg. in Hippocr. de Vulner. p. 
32. Vide Davif. ad Clem. Ep. 1, c. 11, & quae notavi ad 
:Halcyon. $ 8. Καθ᾿ ὁπότερον manifefte firmatur ex fequenti- 
bus. HEMsr. 

ἐπὶ Schol. col. 1. I. x. Kévdvacs) Haec, quae totidem paene 
verbis leguntur in Etymologo , inde corrigenda funt: παρὰ 
7. X. T. δ᾽, οἱονεὶ κάνδυλοι" tum , ἢ κένδυλός τις ὧν εἰς τὰ κενὰ 
δυόμενος &c.. quae itidem in Exc. G. rectius ponebantur. 
Reftituere facile erat , fi quis modo ad futilifimas Grammati- 
culorum originationes attenderet. HEMST. 

Pag. 147. l. 1. πότερον) Pro hac voce, quae in P. & ed. 
4. legitur , reliquae habent ὃ πρότερον, quod minus probuna 
vifum. SOLAN. 

ead. l. 3. Αὐτοὺς γῆν ἄλλως ὄντας ἀν.) Commode interpres, 
D dicripts tamen pater , αὐτοῖς Ὑ ἣν &AAcos οὔσαν ἀνέργαστον. 
Gnox. Condonandum eft aliis, fi forte minus acute videant , 
ubi vir perfpicaciffimus I. Fr. Gronovius haefitavit. Equidem 
nullum hic alibris fubfidium defidero : fi homines non finxiffet 
Prometheus , utique manfiffet illa materia , ex qua funt for- 
mati , γῆ ἄλλως ἀνέργωστος, ipfique adeo homines fine motu 
temere iacerent , nihil aliud quam lutum rude omnique for- 


464 ANNOTATIONES 


mae decore nudatum: $ 15 , ἐκ πηλοῦ ζῶω πεποίηκα, καὶ τὸ 
τέως ἀκίνητον eis κίνησιν ἤΎ ΑὙ ον" hoc eft illud ἀτρεμεῖν, πη- 
Ay εἶναι ἀκίνητον. Quam ob rem Luciani verba talem habent 
fenfum : utrum plane nullos homines oportuif[fe creari , fed melius 
fuiffe , f£ motus expertes , ut erant , conquiefcerent , terra nimirum 
prorfus informis atque arte nulla elaborata. Error interpretum 
in eo veríatus fuit, quod y non materiam creandorum ho- 
minum , fed vel terrarum orbem, vel terram quamcunque 
rudem intellexerint. Propert. III, 5, v. 29, o prima infelix im^ 
genii terra Prometheo. Quod fi haec referenda forent ad ipfum 
terrarum orbem, ut fane voluiffe videtur Gronovius, fcri- 
bendum omnino fuerat, ἀτρεμεῖν ἂν τὴν γῆν ἄλλως οὖσαν 
ἀνέργαστον. HEMST. 

ibid." Orras) Mallem ἐώντας. ut fimile fit ei, quod in Ἑρμ. 
adhibet , c. 3 5. fed in libris nihil hic fubfidii. SoLAN. 

ead. ἰ. 7. Καὶ τῶν ἀνθρ.) Καὶ abundat. BROD. 

ead. I. το. dod un ἢ Ab Aetchylo fumfit in P. V. v. 20, 
ut recte Stanleo eft obfervatum. HEMsr. 

ibid. 'Hy τοίνυν πάλαι) Ὡς ἦν τοίνυν πάλαι" patet ex $ 9. 
Mancir. Hac interpungendi ratione , quam & ed. 7. prae- 
fert , omnia fana, neque Marcilii medela opus eft. Nos tan- 
tum parenthefin, quae antea non notabatur, poft πάλας 
addidimus. SoLAN. 

Pag. 148. 2. Δεὶ γάρ 71) Parenthefis in voce xal κάλλος 
terminatur. BROD. 

ibid. ἹΠροβουλεύω ) Alludit Prometheus ad nomen fuum: 
nam προμηθεῖν & προβουλεύειν funt idem. CLER. 

ead. ἰ. 7. Ἡμῖν αὐτοῖς προσεοικότα) Ea fuit Epicuri fenten- 
tia, ϑεοὺς ἀνθρωπομόρφους εἶνωι fentientis , quod in eam tan- 
tum formam ratio caderet. BROop. Epicurus ftatuerat Deos 
ἀνθρωπομόρφους" Prometheus fingit homines ϑεομόρφους. Eft 
autem in his verbis oratio non legitime connexa, quod &vz- 
κόλουθον Grammatici vocant: iftum ordinem conceperat Lu- 
cianus , τὰς μορφὰς μὲν ἡμῖν αὐτοῖς προσεοικότω, ϑνητὰ δὲ 
μέντοι αὐτὰ εἶναι, καὶ εὐμηχ ανώτωτα ἄλλως &c. verum in- 
terveniens fententia feriem hanc abrumpit , mutandaeque 
verborum ftru&urae occafionem praebet. HEMST. 

ead. l. το. Αὐτὸ εἶναι) Ἔστι fcribendum videtur pro εἶναι. 
συιτετ. 

ead. l. 12. Κατὰ τὸν ποιητικὸν A.) Γαῖαν ὕδει φύρειν. Hefiod. 
ἐν E. καὶ Ημ. v. 61. BROD. Hefiodus Oper. & Dieb. v. 61; 
quamquam ibi de Pandora fermo eft. SoLAN. 


IN PROMETHEUM. 465 


ead. l. 13. " Avér2 4c. τοὺς 405.) Homines fe e luto finxiffe 
non negat Prometheus; quem fermonem ex Aeíchyli Pro- 
metheo  decerpfit Lucianus. COGN. 

ead. L. 14. Zuverrifz A éa au) Caftigo evvemix.a és yii. BROD. 
Ex P. & L. haec fcriptura eft; ut etiam Z. 1 editor & Vor- 
ftius coniecerant, In reliquis Merc ana 3e. SOLAN. In vin- 
dicanda lectione reftituta cum P. ὃς L. ratio linguae Graecae 
confpirat : neque aliter H. Stephanus Th. T. Il , p. $70: Ξυν- 
επιλαμβάνομαι ponitur pro Adiuvo, opitulor. Lucianus , τὴν 
"Abuvay παρακαλέσας συνεπιλ αβέσϑαι μοὶ τοῦ ἔργου. 4. d. ες 
mihi adiutricem operis, pro, Adiuvare me in opire. Cum nullam 
vitii faciat mentionem, verifimile eft, eum ad manum ha- 
buifle ed. B. 1. quo magis mirum, quod idem fcribit T. I, p. 
687 , «4: ασὐνεπιβάλλομαι, una agarcdior cum gen. rel, & dat. 
per[onae. Luc. euvezriDa AA ego μοὶ τοὺ ἐργ oU, ΜΠΩ͂ TRECUTR opus 
aggredi : culus quidem poteftatis aliud praeter hoc nullum at- 
fert exemplum. Ego vix dubito, quin ξυνεσιβαλέσϑαι τινὶ τοῦ 
ἔργου e numero locutionum Graecarum fit expungendum: 
contra frequentiflimum optimis eft fcriptoribus συνεέγελα- 
βέσϑαι. Suam locutionem tuetur Lucian. Eix. $8, συνεπιλή- 
erai ToU ἔργου αὐτῷ καὶ ὃ Θηβαῖος ποιητής. Maxim. Tyr. 
A. T, p. 3, φέρε ταραχαλῶμεν τὴν τέχνην ταύτην ξυνεπιλα- 
βέσϑαι ἡ ἡμῖν τοῦ “παρόντος λόγου. fruftra fuit D. s: cum 
fcribi volebat ἐ ἐπὶ τοῦ 7 παρόντος λόγον. A. ΧΧΥῚ, p. 267, τού-- 
τοῖς καὶ τὸ δεῖον σέλει ξ ξυνίστασπαίϊ τε αὶ συνεπιλαμβά Vei τοῦ 
βίου" p. 278 , τοῖς “χρηστοῖς συνεπτλαμβάνειν. Nihil opportu- 
nius , quam quod apud Pau(aniam eft Il, p. 159 , ᾿Αθηνῶν δὲ 


οἱ (Períeo Medufam interemturo) συνεπιλαβὲ σϑαι δοκεῖν τοῦ 


ἔργου. Parco plura deícribere, ne taedio fit exemplorum co- 
pia. Ex his porro facile licet arbitrari quemadmodum emen- 
dandus fit Aelian. Ep. XIX, ἐὰν μή τι καὶ αὐτὴ τῶν ἔργων τῇ 
Φρυγία, τε καὶ τῇ Θράττη συνωπολαμβάνῃ. Idem eft συλλαμ- 
ξάνεσσαι" quod in Theophylacti Ep. 59 nunc legitur χαὶ τῶν 
“πόνων συναντιλαμβάνου, Codex Pal. exhibebat συλλαμβάνου" 
boc certe reftituendum eft Ariftaeneto T Ep. 16, p. 46 , παρ- 

Ξένος οὐσα δεὸς, ᾿Δχόντις, συνελάβετο σοὶ ToU γάμου: Mercero 


nulla fuit vitii in vulgato συνεβάλετο fufpicio. Herodot. V, 


4 


! 
- 


EC. 44, Κροτωνιῆται δὲ οὐδένα σφίσι φασὶ ξεῖνον "Tgog S71A4- 


βέσϑαι τοῦ πρὺς Συβωαρίτας πολέμου. Mox a Luciano fic fuiffe 
credo: ταῦτ᾽ ἐστὶ TZ μεγάλα, ἃ ἐγὼ τοὺς 3. HEMST. 
in Schol. l. 1. Τοῦ δείου) L. τὸ ϑεῖον. C. abb. ToU 3eov. 


-"SorAN. Culpa deícriptoris εὐδαιμονέστερον hic praeponi fu- 


7 


Lucian. Fol. }. Gg 


46 ANNOTATIONES 


fpicor, vocefque iftas effe iungendas cum praecedenti an 
notatione: ἀντὶ ToU, ll παράθεσις" ToU 3elou δηλονότι. HEMST. 

ibid. I. 2. BegórwTos) L. Βαρύτατος ὃ ^. Vid. Schol. p. 150, 
n. 8. HEMsT. 

Pag. 149. l. 4. Οὕτω γὰρ καὶ) Me iudice melius erit, fi le- 
as , τοῦτο γὰρ καὶ ἀγανακτεῖ &c. HEMST. 

ead. 1. 7. "Ee! αὐτῶν) Am αὐτοῦ: MARCIL. Ἐπ᾿ αὐτὸν} Cur 
veterem hanc & probam lectionem Bourdelotio , pauciffima 
mutanti, libuerit reiicere, ac pro ea ἐπ᾽ αὐτῶν reponere , 
non fatis affequor: nifi forte ἀπ᾿ αὐτῶν voluerit. certe ἀπ᾽ 
αὐτοῦ magis placuit Marcilio & Vorftio. Sed nihil mutan- 
dum : aut certe fi quid emendandum effe vifum fuit, moni- 
tum le&orem oportuit. Mendum itaque typographicum pu- 
tarem , nifi etiam in ΕἾ. & 4. cernerem. SOLAN. 

ead. l. 14. Τεωργίωις) Intellige non agriculturas cum inter- 
pretibus , fed agros cultos: nifi potius fit, quod malo, li- 
teram mutare , Ὑ εωργίοις. Theagen. apud Schol. Pindar. ad 
Νέμεον. T, 21, τὴν ἐκ τούτων ὑρυττομένην γῆν ἐπὶ τὰ Ὑεώργιες 
ἀναφέρειν. V ox Philoni Iudaeo familiaris. HEMsT. 

in Schol. col. 1. ἰ. τ. Αὐχμηρὰν) Praefigendum eft ἀκαλλῆς 
HrMsr. 

Pag.150. 1... Μεσταὶ δὲ A. 7.) Ex Arati prooemio. BROD. 
Lucianus ex Árato fumfit , quae Virgilius hoc verfu reddidit 
Ecl. III: 42 Iove principium , Mufae: Iovis omnia plena. COGN. 

ead. l. 8. Προμηθέως δὲ οὐδαμ..) Reperta tamen a Meurfio ; 
idque Athenis & in Academia ipfa, Promethei ara. V. A. G. 
IV, 1011; δὲ quidem auGore Pau(ania in Att. p. 30, 1: ἐν 'A- 
xadupiz dé ai Vlpounüéos βωμός. καὶ δέουσιν ἀπ᾽ αὐτοῦ — 
“τρὸς τὴν πόλιν ἔχοντες καιομένεις λαμπάδας. Quod a fcholia- 
fte Sophoclis confirmatur in Oed. Col. notante eodem Meur- 
fio. Vide etiam fragmentum Menandri huc faciens, Ἔρωτ. c. 
43. Sed nulla ei facrificia fiebant. Sola Lampadedromia cole- 
batur. Vide ibi datas Anonymi notas fub fido nomine laten- 
tis. SOLAN. I. Brodaeus Mifc. I, c. 18, Prometheum a poé- 
tis. Deum haberi docet, oftenditque aram Athenis ei facratana 
ex Paufania & Schol. Sophocl. ad Oedip. Col. Fa/fo igitur, 
inquit, cozqueritur apud Lucianum in cognomine dialogo , nullam 
fibi aram. dicatam. effe , nullum ex[lruclum templum: & pottea , 
nugatur vero Prometheus , aut , fi mavis , Lucianus. Haec ille fa- 
tis acriter, ac propemodum iracunde. Negari quidem non 
poteft, aliquos a veteribus honores fuiffe habitos Prometheo ; 
nam ὅς ludos Athenieníes celebrarunt Προμήθειω,, de quibus 


IN PROMETHEUM. 467 


' Meurf. Gr. Fer. in V. & λαμπὰς, quos fine facrificiis omni- 
no peragi potuiffe , non videtur credibile, & ἱερὸν eius iuxta 
ac Neptuni Equeftris i in Colono Hippeo commemorat fcri- 
ptor argumenti tragoediae Sophocleae ; nam Schol. ad v. 56 
aliquantulum diffentiens συντιμάσϑαι dicit ἐν "Anad iaa τὴ 
᾿Αθηνᾷ cum Vulcano, ipfique efle παλαιὸν ἵδρυμα καὶ vay ἐν 
τῷ τεμένει τῆς Seo & Commentator antiquus ad Theogon. 
Hefiod. v. 614, modo ne fides eius , uíquedum alius adfit au- 
€tor magis idoneus , vacillet , fcribit : ᾿Ακαλκήσιον ᾿ ὅρος ᾿Αρκα- 
δίας, ἔνθα ἐτιμᾶτο ὃ Προμηθεῦ ὑφ᾽ ne de Paufania dicam , qui X, 
P. 806, Panopenfibus efle teftatur πλίνθου ὦ ὠμῆς οἴκημα οὐ μέ- 
γα: καὶ ἐν αὐτῷ λίθου τοῦ Πεντέλησιν ἄγαλμοι, ὃν ᾿Ασκλήπιον, 
οἱ δὲ ΤΙρομηθέα εἶναί φάσιν, eique rei teftimonia proferri quof- 
dam lapides , reliquias iftius luti, unde genus humanum fin- 
xerit Prometheus. Sed hi honores, quale(cunque fuerunt , 
tamen admodum rari, ac vetuflate "fere obfoleti ; : praefertim 
fi ad lovem, ollinem & Mercurium comparentur, quo- 
rum aedibus & 54 cris non urbes folum , verum etiam pagi vi- 
cique paene omnes abundabant: neque facile erit ex antiqui- 
tate tota quidquam amplius de Promethei cultu in medium af- 
ferre praeter ea, quae a me funt indicata. Quocirca caufam 
non video, cur tam acerbe reprehendi meruerit Lucianus, 
quando Prometheum oratoria libertate, eoque magis excu- 
fanda, pro nihilo ducere facit, quod tantillum eft, ut aliorum 
comparatione penitus evaneícat. HEMsST. 

ead. |. το. Tides δὲ) In P. ἐπὶ ἔτι δέ. In L. ἔτι δὲ, re&tius, 
fed tum aliter interpungendum. SOLAN. Τίθει δὲ ut commode 
ponebatur $ 9, fic minus ad hunc locum refpondet : quare an- 
teferendum fine dubio, ἔτι δέμοι, ὦ Ἑρμῇ, καὶ τόδε é ἐννόησον, 
εἴτι σοι δοκεῖ ἀγαθὸν ἀμάρτυρον, οἷον χτύμα ἢ ποίημα &c. οἷον 
enim aeque, fi non magis, placet , quam 5. Quod autem in 
P. ἐπὶ ἔτι δὲ extiterit , librarii culpa factum fuiffe coniecto , 
qui, cum pravam voculam ἐπὶ Ícripfiffet, inducta macula pa- 
ginam foedare noluit: quod quam frequenter ufu veniat , 
ignorare non poffunt il, qui veteres membranas tra&arunt. 
Dez έτι δὲ, quando a priore argumento ad aliud oratio tradu- 
citur, diximus ad Πρ. εἴ ἐν A. $ 5. Non repugnem, fi quis pag. 
feq. lin. 13 malit, ἔτι καὶ τοῦτο ἴσως φαίης «v. quod fane 
notatum quoque video in margine 4. 1 "7΄. HEMST. 

ead. ἰ. 11. ᾿Αμάρτυρόν ἢ wr.) Pro his P. & L. οἷον. Sor AN. 

ead. l. 133. Τῷ ἔχοντι) Hic aliquid defiderari videtur, αυρά 
interpres upplevit. GvirT. 

Gg2 


48 ANNOTATIONES 


ibid. ἸΠρὸς δή τι τοῦτ᾽ ἔφην ὅτι, μὴ γιγν.) Anima haec ver- 
ba interrogatione: πρὸς δὴ 71 τοῦτ᾽ ἔφην; ὅτι μὴ *yryv. &c. 
Quorfum haec dixi? Quia nifi effent homines , univerft pulchritudo 
tejlHibus careret. GRAEV. 

in Schol. col. 1.1. 3. Ὅρξς ὕπως ) In ed. Amft. haec Luciani 
fuerunt praenotata, Μάλλον δὲ Διὸς μὲν καὶ ᾿Απόλλωνος) κατ᾽ 
εἰρώνειων &c. mutavit do&tiff. Solanus: quam ob caufam, mi- 
hinon plane liquet. Quae autem fubiecit idem ex G. ita funt 
'conftituenda: Seoüs ὑδίκηκα) βαρύτατος ὃ λόγος, referrique 
debent ad ea Luciani verba ὃ 12. HEMsr. 

Pag. 151. L. s. Τῶν ἡμετέρων) ᾿Αγαθῶν. BROD. 

ead. 4. 6. Tikav) Multis me honoribus profequi. BROD. 

ead. ἰ. 7. Πολιτεύματι ) Proprie quidem πολίτευμα fapiens 
aliquod viri prudentis confilium ad remp. conftituendam, aut 
commoda civitatis augenda: fed tum quoque callidum quod- 
vis inventum, atque ingeniofe excogitatum, quod cuivis fin- 
gularem aliquam utilitatem pariat. Hinc σοφόν τι πολίτευμα, 
καλῷ πολιτεύματι περιγενέσθαι τῶν κι δύνων, συμφερόντως 
ὑπὲρ τινὸς πολιτεύεσζαι apud veteres ufitata. HEMsT. 

ead. ἰ. 9. Κακούργοι) "Ανθρωποι. BROD. Prometheus ubi fa- 
tis acute per varia areumenta Mercurio demonftraflet , fe , 
qued homines fabricatus effet, rem fecifle non modo culpa 
aliqua non dignam , fed omnibus Deis utiliffimam , maxime- 
que neceffari iam , per πρόληψιν fibi ultro obiicit id, quod a 
Mercurio fibi obie&umi iri probe intelligebat; idque continuo 
diluit. ᾿Αλλὰ κακοῦργοί τινες, inquit , qas einzt ἐν αὐτοῖς ( ἀν- 
θρώποις). Nimirum in eo, quod adulteria, bella , inceftas nu- 
ptias, parricidia , commitiant, non magis culpandos effe ait 
homines, quam ipfos Deos, apud quos haec quoque flaitia 
fint frequentia. Hanc de veterum Deis, eorumque plufquam 
humanis culpis, opinionem poétis deberi , Hefiodo potitli- 
mum & Homero, ficut verofimillimum eft, ita quoque ab 
ipfis antiquis faepe teftatum. Paffim Lucianus noter, ubi ridi- 
culum quid , vel flagitiofum de prifcorum Deis memorat, id 
ex iis tam praeclarae religionis μυστοιγωγοῖς identidem folet 
repetere. Unus locus fit inflar i innumerorum. In Necyoman- 
tia c. 5 ait Menippus: Ἐγὼ γὰρ ἄχρι μὲν ἐν παισὶν ἦν, ἀκούων 
Ὁμήρου x καὶ Ἡσιόδου, πολέμους καὶ στάσεις διηγ ουμένων, οὗ 
μόνον τῶν ἡμμιβέων, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν ἤδη τῶν δεῶν, ἔτι δὲ καὶ 
μοιχ eiae αὐτῶν, καὶ βίας, καὶ | ἁρπαγὰς, καὶ ὶ δίκας, χαὶ πωτέ- 
ρὼν ἐξελάσεις, καὶ ἀδελφῶν γάμους, πάντα ταῦτα ἡ γούμην εἴ» 
γα! καλὰ &c. Etenim ego adhuc puer cum «[Jem , δ᾽ audirem Ho- 


IN PROMETHEUM. 469 


merum atque Heftodum narrantes bella & feditiones, non femideorum 
modo , fed ipforum etiam Deorum ; praeterea eorundem adulteria , 
violentias , rapinas , fupplicia , patrum expulfiones , fratrum & fo- 
rorum nuptias ; haec omnia praeclara ducebam &c. Xenophanes 
apud Sextum Empiricum , iftiufmodi crimina , quorum reos 
non minus Deos, quam homines facit Lucianeus Prometheus, 
Deis & ipfe ab Homero & Hefiodo ait efTe afficta : Πάντα 
Seois d rdncer: Ὁμηρός 3' Ἡσίοδός τε, Ὅσσω παρ᾽ ἀνθρώποισιν 
ὀνείδεοι καὶ ψύγος ἐστὶ, Κλέστειν, Mary eie εἰν τε, καὶ ἀλλήλους 
ἀπωτεύειν. Omnia Deis affignavit Homerus δ᾽ Hei odus , Quae 
apud homines turpia funt δ᾽ infamia , Furari, mocchari , aliofgue 
ab aliis decipi. Ceterum in hoc Luciani loco foediffima labes, 
quae omnes editiones infidet, emaculauda eft, Quae enim, 
quaefo, haec oratio? ᾿Αλλὸ κακοῦργοί τινες φὴς εἰναι ἐν au- 
τοῖς, καὶ [A oy, εύουσι &c. Sed fcripfit Lucianus εἰσὶν, non ei- 
ναι quod cuivis Graecae linguae gnaro facile me probaturum 
confido. Primo enim fi per] Hellenifmi rationem liceret ita lo- 
qui, κακούργοί τινες qs εἶναι, oftendant fatis fuperque fe- 
quentia, in praecedentibus requiri εἰσί. Ita namque haec 
Graeca Latine funt vertenda: Z4renim fegibot funt inter illos, 
inquis, quidam ; & moechantur, € bella gerunt , & [orores fuas pu 
eunt , & patribus infidiantur. Sic , inquam , ipía verborum tex- 
tura uadet εἰσὶ legendum. Sed & manifefte in aliis codicibus 
legi εἰσὶ, teftatur Brodaeus IX Mifcell. c. 8 ,inquem, poft- 
quam haec noftra abfolveram, opportune incidi. Eft autem 
loquendi ratio, interpofito verbo φημὶ, qualis paffim obvia 
eft, & ftatim: ᾿Αλλ᾽ ἐχρῆν ἴσως φήσεις ἀνωοπεπλώσδεαι τοὺς 
ἀνθρώπους. plane ut Latini inguit interponunt. Quin etiam 
non Graece , mea fententia , dicitur κωκοῦργοί τινες φὴς εἰς 
1. IENs. Re&te hic nominativum a Ienf:o umprobari, Hem- 
fterh. etiam bene monet. Licet aliter fenferit cl. Gefner. in dit- 
fert. ad Philopatr. c. 4, anno 1715 edita; iam aliquantum ab 
ipfo immutata; ubi alia de nominativo illo pro accufativo 
vide. Rrirz. 

ibid. Φὴς εἶναι) Alii Codices εἰσίν. BRop. Quos Codices, 
in quibus εἰσὶν reperiatur, Brodaeus memoret, ignoro: hoc 
certum eft , confi(tere non poffe illud ei Sint, üt bene docuit 1. 
Tenfius. Mihi placet , qas vel φήσεις ἴσως, quod occupandae 
obiectioni infervit; idque probabilius erit, fi cogites com- 
pendium illud fcribendi , quo in vetuftis libris ἴσως exprimi- 
tur: mox ἔτι καὶ τοῦτο ἴσως φαίης ἂν, δὲ ὃ 17, 00s φήσεις. 
HEMST. 

Gg 5 


4705 ,ANNOTATIONES 


ibid. Moy εὐουσι) Hoc quoque vitio immunes non funt Tup- 
piter, Mars, Neptunus. Bnop. 

ead. I. το. Πολεμοῦσι) At infigne eft Deorum apud Homer. 
ll. T. proelium. BRop. 

ibid. d'e».o2s yapover) An non Iuppiter Iunonem in uxo- 
rem duxit? BROD. 

ibid. Πατρ. ἐπιβ.) Nonne & ipfe Saturno Iuppiter ? BROp. 

ead. Ll. 11. Tag ἡμῖν) Apud nos Deos. BROD. 

in Schol. col. 1.1. 1. Αὐτὸ) Scribe αὐτὸν, ut in textu. SOLAN. 

Pag. 152.1. 2. Καὶ εἰ τούτῳ γε) Καίτοι τούτῳ γε. MARCIL. 

ead. L. 3. Οὐκ ἀτερπὴς) Leve mendum occurrit in omnibus 
editis, quod tamen interpretes Latinos fefellit, & ut locum 
male verterent , effecit. Dixit Prometheus, curam hominum 
Diis non magis gravem efle poffe, quam paftori curam gregis, 
καὶ ei τούτῳ γε ἐργῶδες τοῦτο. καὶ ἡδὺ ἄλλως, καὶ W φροντὶς 
οὐκ ἀτερπὴς ἔχ ουσά τινα διατριβήν. Ottomarus Lufcinius ver- 
tit: quando operofum iltud fibi videbitur ; cum alioqui cura illa pro- 
pter coniuntlam exercitationem non admodum appareat e[[e iniucun- 
da. Salmurienfis autem interpolator: Cui ft fit hoc operofum, eft 
etiam iucundum , δ᾽ haec non infuavis follicitudo quandam habet. ' 
exercitationem. fed legendum , οὐκ ἀτερπῆ ἔχουσά iva, διατρι- 
βήν. Verte: & ff ei hoc fit laboriofum , iucundum tamen etiam eft , 
Φ ifla follicitudo [uavem habet exercitationem , five , coniunla eft 
cum fuavi labore. GRAEV. ἃ Graevio non diflentio : atque ita 
plane legendum fuit , ne a íe Nofter ipfe diffentiret : in Somn. 
$ 5, ἀλλά μοι καὶ παιδιῶν τινα οὐκ ἀτερπῆ ἐδόκει ἔχ εἰν ( τὸ 
πρᾶγμα). ᾽Δλ. "le. I, $ 3. Iambulus γνώριμον μὲν ἁπάσι τὸ 

eUd'os πλασάμενος, οὐκ ἀτερπῇ T. ὅμως συνθεὶς τὴν ὑπόθεσιν. 
Anach. $ 6, ἀλλ᾽ ἔχ εἰ τινὰ χρείαν οὐκ ἀτερπη τὸ προγμ. Διει- 
τριβὴ non tam exercitationem vel exercitium hoc in loco no- 
tat, quam commodam & minime laboriofam occupationem, 
quae delectet, ac tempori fallendo fit: fic ποιεῖσϑαί τι J'ia- 
τριβὴν Philoftr. de V. S. 1, p. 490. Ceterum fi verba Luciani 
funt integra , tali diftinctione iuvandus eft fenfus : καὶ εἰ τού- 
τῳ γε ἐργῶδες τοῦτο, καὶ ἡδὺ ἄλλως καὶ ἣ φροντὶς, οὐκ &T. 
&c. iam licet 1{Π1| paflori operofum illud fit, tamen fuavis alioqui 
etiam haec ip(a cura , quippe coniuntía cum occupatione quadam iu- 
cundiffima. V erumtamen valde vereor, ne quid deficiat: ete- 
nim argumenti , quod Prometheus urget, fi complexionem 
totam confideres, tali fere modo procedere debuifle, vix eft, - 
quin tibi perfuadeas: iam licet concedamus paftori laborio- - 
fum effe, ἢ pro grege continuo excubet; at nobis certe tan- 


IN PROMETHEUM. 471 


to excellentiore natura praeditis illa rerum humanarum cu- 
ra non molefta nec gravis, fed potius facilis ac iucunda lu- 
dicram quandam & voluptatis non expertem habet delecta- 
tionem : quid enim feciflemus nullos habentes, quorum cu- 
ra nobis erat gerenda? Haec igitur, τί γὰρ ἂν ἐπρώττομεν, 
poftulare videntur eiufmodi fententiam , qualem dedimus. 
Quod fi conie&ura noftra non eft inanis, auxilium erit ex- 
fpectandum fideliorum membranarum , quae lacunam iftam 
expleant. Facile autem deprehendi poteft, ea difputari a Pro- 
metheo , quae partim ab Epicuro, partim contra eum dice- 
bantur : tu confer Cicer. de Nat. Deor. c. 20, 57. HEMsrT. 

ead. l. s." Ἠργοῦμεν) Sic in Timone. Hanc vocem interpre- 
tor alibi. Reliqua huius Dialogi apud Homerum & dial. feq. 
cuius tamen finis alius videtur a fine huius dialogi. BounRp. 

ead. l. 9. Agri μὲν ταῦροι) luppiter in taurum mutatus Eu- 
ropam rapuit; in Satyrum transformatus AÁntiopen vitiavit; 
in olorem , Ledam vel Nemefim. BRop. 

ead. l. ττ. Ἐξ αὐτῶν) Ex ipfis mulieribus procreatos. BROD. 
A fenfu horum percipiendo longe abfuerunt interpretes. Ut 
παῖδας ποιεῖσσαι ἐκ γυναικὸς creberrimum eft, fic Prome- 
theus hic perquam facete , mutata nonnihil locutione Secvs 
"roicig o4 dixit: illos enim ipfos Deos, qui fe tam graviter ob 
formatos homines accufent , tanto in mortales feminas libidi- 
nis ardore ferri, ut nullam non formam quantumvis indeco- 
ram induentes perlibenter cum iis confueícant; liberos etiam 
Deos ex iis procreare ac fufcipere haud dedignentur. HzMsr. 

in Schol. col. 1. l. τ. Ἢ διατριβὴ) Peffime enarrat hanc vo- 
cem. SoLAN. Mihi fecus videtur, ut notavi ad ipfum Lucia- 
num. HEMsT. 

ibid. col. 2. I. 3. Ad'av) Sonus τοῦ T cum fono τοῦ H confu- 
fus: fcriptum enim eít Λύδαν pro Λήδαν. CLER. Correxerat 
etiam M. Sladus. HEMsr. 

Pag. 133. [. 5. Μετ᾿ ἀμ. Αἰθιοπῆως y-Alludit ad locum Ho- 
meri ll. A, 425. Euftathius ad eum locum recte animadver- 
tit , refpici fuperioris Aegypti incolas, qui Thebis feu Diof- 
poli duodecim dies feftos lovi celebrabant. Similiter Lucianus 
1ta Prometheum de nidore facrificii loquentem inducit $ 19 , 
δρῶ δὲ ὑμῶς &c. Ile nidor erat cibus Deorum; fumus vero 
πυμιαμώτων thure alifque aromatibus conftantium potus , 
qui dicebatur Néxza. Vid. ad Hefiodi Theog. v. 640. CLER. 

ead. l. 8. Κλόπειν) Lege κλοπήν. BROD. 

ead. I. 9. "Ec 071) Refcribendum eft , ἔσϑ᾽ Vre ἡμεῖς τοῦ 

Gg4 


47» ANNOTATIONES 


erupgos ἀπολωλέκαμεν ἐξ ὅτου καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις ἐστίν; un« 
quamne accidit, quod ignis latluram fecerimus, ex quo ille apud ho- 
mines efl? Sic Atticos loqui ἐσθ ὅτε, non ἐσθ᾽ ὅτι, norunt , 
qui vel primis labris Atticos fcriptores deguftarunt. In So- 
ΠΊΠΙΟ ὃ 17 itidem ὅτε pro$7: fcribendum: χ es4epivos ὄνειρος, ὅτε 
μήκιστοαί εἰσιν αἱ νύκτες" hibernum fomnium, cum nodes funt lon- 
giffmnae: inepte interpres , quoniam noctes funt longiffimae , quia 
legebatur ὅτι. GRAEv. I. G. Graevius pro éc3' ὅτι legit ἐστ᾽ 
ὅτε, unquamne ? Sed mihi non dubium eft, quin ὅτι perperam, 
ut plus decies in hoc fcriptore , coniun&tum , dividendum fit 
c3 0, τι ἡμεῖς ToU πυρὺς ἀπολωλέκαμεν &c. Quidquamne eft, 
quod ex igne amifrmus , ex quo ille etiam apud homines e(l? YENS. 
Re&e monuit do&iff. lenfius: neque aliter interpretes, qui- 
bus difficile fuiffet errare in fententia tam perfpicua. Accedit 
Petr. Horreus ad Aeíchin. Dial. p. 84. neque enim ἐσ ὅτι, 
vel potius τὶ ἐσδ᾽ ὅτι, cuius idem meminit, locum hic ullo 
modo habet. HEMsr. 

Pag. 154. Ll. 1. Aw. ἐάων) Homer. Od. O, 325. BROD. 

ibid. Ἔξω φθόνου) Huc fpe&tat proverb. φθόνος ἔξω Sefov χ o- 
poU ἵστάται. Plutarch. IH, p. 679 D. KusrrR. Sic ufurpat vo- 
cem ἔξω Xenoph. Cyrop. ΝΠ τη extrema Cyri ad filios ami- 
cofque oratione p. ed. 5t. 140, & (ἔργα) ἣν μὲν καθαρὰ, καὶ 
ἔξω τῶν ἀδίκων φαίνηται, δυνωτοὺς ὑμᾶς ἐν πῶσιν ἀνθρώποις 
ἀναδείξει. & Celfus apud Orig. VIII, p. 392, 6 Ses ἀγαθός 
7t καὶ ἀπροσδεὴς καὶ ἔξω φθύνου. SOLAN. Fluxit a Platone, 
cuius eft in Phaedr. pag. 1222 B. φθόνος γὰρ ἔξω χοροῦ Sefou 
ic Ta Tc. Philo Iud. p. 867 A. ἐπειδὴ δὲ κατὰ, τὸν λίγ υρώτα- 
zov Πλάτωνα, φθόνος ἔξω δείου “χοροῦ ἵσταται" idem faepius 
ufurpat, nec minus Plutarchus. Similiter autem folet poni, ac 
fi proverbii vulgaris formam induiffet, quod tot veterum poé- 
tarum, Platonis etiam & Xenophontis, fententiis accidit : 
vide Clem. Alex. Strom. V, p. 560 D. Maxim. Tyr. A. XXV, 
P. 253, ibique D. Heinfium. lam itidem apparet , quid fpe&a- 
verit Eunap. in Aedef. p. $4: ψεῦδος γὰρ οὐ μόνον ἔξω Ssíov 
χοροῦ, ἀλλὰ καὶ λόγου Ἰσταται. HEMST. 

ead. 1. 8. Κνισσᾷν ἀγυιὰς) Euripid. fine Alceft. — βωμούς. 
Formula haec non poétis tantum nora & familiaris , fed & 
pedeftri fermoni. Vide Demofth. SorAN. Scribendumne fit 
ἀγυιὰς, an ἀγυιάς, ipfi veteres in diverfum abierunt: utriuf- 
que fententiae meminit ad Demofth. Midian. p. 611 C. UI- 
pian. p. 655 A. pro pofteriore ftant Harpocr. in ᾿Αγυιᾶς, & 
Schol. Ariftoph. ad Equ. v. 1517; ubi vide Kufter. Priorem 


IN PROMETHEUM. 47 


ego amplector, ad quam conftabiliendam pluribus opus foret, 

quam quae capiat lex notarum praeícripta: Lucianum in ea- 

dem fuiffe opinione , ex multis eius locis plane colligi poteft. 

Vid. Demofth. in Macart. p. 1058 C. D. Poll. I, 28. HEMsr. 
ead. l. 12. 'EA. περὶ καπνῷ ) Homer. Il. A, 5317. BRoD. 

ead. l. 13. Ἡμετέρᾳ.) An ὑμετέρα; placet magis, ut ad Deos 
accufantes Prometheum referatur. Gu1ET. Ὕμετέρᾳ) In omni- 
bus libris legitur ἡμετέρῳ. abfurde: probabunt, credo, belli 
homines noftram emendationem. Poftquam haec fcripfiffenr, 
in B. 5. ita recte emendatum effe vidi. SoLAN. 

ead. ἰ. 16. Ἡμῶν) Ὕμῶν fcribendum videtur. GurET. 

Pag. 155.1. 5." Ovnzo ) Gaudeas. BROD. Adducit Th. Mag. 
in 'Ovicepseu , monens Atticum effe ὠνήμην & concinnius, 
quam ὠνάμην. Idem. praeceperat Phrynich. p. 8. "Orso ubi 
repererit Brodaeus, ignoro, nifi quod fimiliter videtur legiífe 
Scholiaftes. HEMsr. 

ead. l. 6. EZ καὶ δέκα) Sic Dial. feq. XVI vultures. SoLAw. 

ead. l. 9. μάντις ὧν ) Non vates tantum, qualem fe probat 
Dial. feq. fed omnis tere vaticinandi artis monftrator ; quod 
ipfe de fe praedicat in Aefchyli Prom. V. v. 485. Exta dicitur 
infpexiile Caucafi paftoris diffecti apud Plutarch. de Flum. in 
Phafide, fed loco tam corrupto , ut operam in eo abutantuc 
& Mautfacus, & Mauffaco longe maior Thom. Reinefius V. 
L. I, c. 1, p. 4. Ego, fi licet reparare, quae mihi videntur in- 
tercidiffe , fanum praeftabo: καὶ εἰς Κροκόδειλον (ὃ Κρόνος) 
μεταμορφωθεὶς ἔλαθεν" ὃ δὲ ΤΙρομηθεὺς &ve, τῶν ἐγ χωιρίων "roi- 
μένα Καύκωσον ἀνωταμὼν, καὶ κατανοήσας αὐτοῦ τὴν διάθεσιν 
τῶν σπλάγχνων, εἴπεν (an potius εἶδεν) οὐ μακρὸν εἶναι τοὺς 
πολεμίους. Haec fi quis improbet, is nobis expediat rationem 
eorum, quae paulo poft confequuntur. Simul hinc alia quae- 
dam conftat caufa, cur Prometheus ad Caucafum fuerit afüi- 
xus: quae fi forte vera, iam oleum & opera plane perierit in 
hoc libello veteratori callidiffimo. Sed ia fabula Prore:hei , 
quemadmodum in plerifque aliis, ea veterum eft diflenfio, 
quae in concordiam omnino redigi non poffit ; quam rem la- 
tius pertra&tare noftrarum non eft partium. HEMsrT. 

ead. 1. 12. Τίς) Hercules, a quo etiam folutum eum quidam 
tradidere. Vide Hef. O. $26.SorAN. 

ead. 1. 15. ᾿Αφίξεται.) Hercules: hoc proxime fequens dia- 
logus aperiet. BRoD. ^ 

ibid. Κατατοξεύσων) Diodor. Sic. IV, p. 155 D. τὸν μὲν ἀε- 
τὸν κατετύξευσε, τὸν δὲ Δία πείσας λῆξαι τῆς ὀργῆς ἔσωσε 


΄ 


474  ANNOTAT. IN PROMETHEUM. 


τὸν κοινὸν εὐεργέτην. Vid. Pherecyd. apud Schol. Apoll. Rhod, 
ad IV, 13596. HEMsT. 

in Schol. col. 1. I. x.'Ojoieco) Corrupte. SoLAN. Credo le- 
gendum ὠφέλησο᾽ hoc verbo Grammatici plurimum uti fo- 
lent ad alterum explicandum. Legit autem, legere faltem fe 
putavit , 2/1go. HEMST. " 

ibid. col. 2. I. τὴ Τοῖς) Τῆς re&e repofuit Solanus. HEMsr. 

Pag. 156. 1. 6. Τὴν Θέτιν) Cum Iuppiter Thetidis amore ca- 
ptus uxorem eam ducere vellet, Prometheus futurorum prae- 
fcius a nuptiis eiufmodi magnopere eum deterruit , quod in 
fatis efle diceret, quicunque ex Thetide nafceretur , patre 
fuo maiorem fore. Memor itaque luppiter eius exempli , 

uod ipfe in patrem fuum ediderat, verituíque, ne fimiliter a 

filio. de coeli pofleffhione depelleretur, a Thetidis nuptiis ab- 
fünuit; memorque beneficii, quod in fe Prometheus contu- 
lerat, Herculem ad Caucafum mittit, qui, interfe&ta aqui- 
la, Prometheum vinculis liberavit. Vide plura apud Servium 
ad illud Virgilii Ecl. VI , Caucafeafque refert volucres, furtum- 
que Prometha : ὃς in feq. Dial. ubi liberationem Promethei ad 
Vulcanum refert. Fabüla exftat apud Pindar. Ifthm. Hymn. 
VIII, Apollon. Rhod. carminis Argonautici libro IV, δὲ 
Ovid. Metam. IX. CocN. Quod prudenter hic reticet Pro- 
metheus , id fequens aperiet Dialogus. SOLAN. 

in Schol. col. 2. [. τ. Avaget) ᾿Αναιρεῖ. V. SOLAN. Potius &y- 
eupícei ce. Modo eis τὸν A. pro pss ftribligo eft recentio- 
rum. HEMST. 


475 


TANAQUILLI FABRI 


NOTAE ET ANIMADVERSIONES IN 
TIMONEM LUCIANL 


G AJP.UZI. JL 


Timon quo tempore vixerit. qud anno haec acciderint, quae a Luciano 
finguntur. Κολυττός. 'Axal duplices. Heliodorus eodem in [oco bis 
emendatus, buBjsóc. de arca Deucalionis & Noachi, Lycoreus mons 
quis. Liacura in Graecia barbara quid , & unde. σωτὴρ, & de illa voce 
iudicium Ciceronis. icy aria. de Epimenidis aevo." Lucianus emenda- 
£us. Οἴτης pro. Αἴτνης. de. lovis fepuicro ex hifforia facra Evemert, 
Scholiaffes Callimachi emendatus. In Luciano tentata emendatio. 
Hecatomba. de ἄστυ contra ea, ^ .ae apud Diodorum leguntur. Lu- 
cianus emendatus, 


Pag. 731. TIM Q N) Quandoquidem libelli huius mperayasi- 
eric erit Timon, ille cognomento μισάνθρωπος, de eo pauca vifum 
eft dicere. Vixit igitur Áthenis belli Peloponnefiaci tempore. Nam 
cetera argumenta ut omittam, Lucianus Demeam rhetora fic lo- 
quentem inducit: xai ἡρίστευσε δὲ (de Timone loquitur) ὑπὲρ τῆς 
πατρίδος πέρυσι πρὸς τοὺς ᾿Αχαρνέας, (quem locum infra examinabi- 

| mus) 6 /frenue fe fortiterque gejfit pro republica anno fuperiore , cum 
| Peloponnefü Acharnenfes obfiderent. Acharnae autem óapec ᾿Αττιχῆς 
| anno primo belli Peloponnefiaci obfefíae funt, ut ex Thucydide 
locupletiffimo tefte conftat. Quamobrem ea, quae hic a Luciano 

narrantur, in annum cCccxxi1 urbis Romanae coniici debent, qui 

eft ante Chriftum natum ccccxxix. Erat autem Timon ex eo 

Atticae populo feu oppido, cui Κολυττὸς nomen. Indidem oriun- 

dus Plato philofophus. Kcoxvrzic autem ad radices montis Hymetti 
iacebat. Quare non temere eft, quod a Luciano fcribitur, τίς οὗτός 

ἐστιν, ὦ "Epu, ὃ χεχραγὼς £x τῆς ᾿Αττικῆς παρὰ τὸν Ὑ μηττὸν, £y τῇ 

ὑπωρεία 5 Patrem habuit Echecratidem nulla alia re infignem, quam 

quod Timonem genuit. De hominis moribus nil attinet dicere, 

cum eam rem Plutarchus διὰ παρεχβάσεως in vita M. Antonii ab- 

folverit, Hoc addam tantum, Timonem virum bonum fuiffe, & 

-moribus adeo facis ad humanitatem, nihil ut ipfo χρηστότερον,, 
nihil benignius exfüterit. Nam quod illum μισάνθρωπον cognomi- 

narunt, id hercle perperam fecere. Quemadmodum enim qui Mer- 

curium , Venerem, Sylvanum, & alias id genus nugas Deos effe 

olim negabant, non tee ἄθεος vocarentur, (neque enim Sylvanus 

Mercuriufque Dii funt) fic Timon non recte μισάνθρωπος appella- 

. bitur. Quid ita? inquies. Quia non homines ille, fed feras oderat, 
quibus aetas illa fcatebat, Certe qui Ariftophanis fabulas, vcram 


476 TANAQUILLI FABRI 


Attici ingenii imaginem, ut aiunt veteres magiítri, legerit, de his 
mecum tria non commutabit verba. Accedat his Platonis teftimo- 
nium, qui ita fcripfit in epiftola xxiv, inter illas, quae mon ita 
pridem a Leone Allatio vuigatae funt. Quo enim loco ait fe in 
fundum Hepheftiadeum migraffe, (Ἡφαιστιάδων debuit fcribere 
Leo ex Diogene Laértio & Hermolao ἐν ἐθνιχϑϊς, non autem Ἕφε- 
cri&Óuv) ut ubi ἄποθεν τοῦ ἄστεως vivat, addit: συνέγνων ὅτι Τίμων 
οὐχ ἣν ἄρα μισάνθρωπος, μὴ εὑρίσχων μέντοι ἀνθρώπους, οὐχ ἐδύνατο 
Θηρία φιλεῖν. Cognovi ego, Timonem non fuiffe μεισάνθρωπον" fed cum 
homines nancifzi in urbe non poffet , belluas amare haud poterat. Exftat 
eius Epitaphium olim a Callimacho fcriptum; & item alterum, 
quod homo providus fibi fecerat. En tibi, ut quidem tali dignum 
ingenio etuer 

Εγθά δ᾽ ἀποῤῥίξας ψυχὴν βαρυδαίμονα χέϊμαι" 

Τούνομα, Ó! οὐ πεύφοισξϑε, χαχοὶ δὲ χαχῶς ἀπόλοισϊσε. 
Ait Plutarchus, fepultum eum fuifle ᾿Αλῆσι" fed cum duae fint 
᾿Αλαὶ, locum illum Plutarchi de Araphenidibus intelligas, non de 
Aexonidibus: nam priores ᾿Αλαὶ ad tribum Aegeida pertinebant, 
alterae non item, Ceterum hunc libellum ita venuftum, ita ele-. 
gantem iudico, eum ut inter politiffimos Luciani non dubitem re- 
ferre. Ita ingeniofe & facile compofitus eft, ut ei nulla comoedia 
poffit comparari. Tum porro, fi ufquam alibi , pura in eo oratio cft, 
atque ita caftigata, ut nihil fupra. Habet quidem initium vehemen- 
tius paulo & tragicum fpirans, fed ita hominis fortunis & mori- 
bus conveniens, ut nihil υθιχώτερον fingi queat. Ceterum, ita ha- 
beto, Lector, nunquam poft renatas meliores literas puriorem edi- 
tum fuiffe libellum hunc, Idque ita verum eft, ut fatis mirari non 
poflim hominis illius impudentiam, qui aufus eft pofteris impo- 
nere, profeffufque eít, editionem illam Parifienfem in forma maxima 
ex Mff. Codd. rcgiae bibliothecae expreffam effe. 

NZzoe xal μέμνεσο ἀπιστέϊν, apÜya ταῦτα τᾶν Φρενᾶν- 
Nil verius, , mi Le&or, neque magis in vita degunda utile. 

ead. 1. 4. Ὦ 2εὖ φίλιε xai ξένιε) Haec lovis cognomina, & plura 
item alia, diligentiffime funt & ingeniofiffime a Dione Chryfoftomo 
explicata Oratione 1 de regno, pag. $ editionis Morellianae. Cete- — * 
rum, quod in interpretatione illa omnia Graece, uti fe habebant, 
reliqui, id non temere fa&um eft: & qui χριτιχοὶ funt, facile 
caufam videbunt. 
ead. L. 8. Ὕπερείδεις) [ Ἐπερείδεις erat in ed. Graev. harum nott. ] 

Huiufmodi carminum fulcra Latini tibicines vocabant; eaque voce 
elim ufus eft Virgilius, referente anonymo Biographo. Sed admo- 
ποῖ me hoc verbum, ut meum de quodam Heliodori loco iudicium 
aperiam; mihi enim vehemens fufpicio fit, corruptum eum effe. 
Is ita ubique legitur : Μηρῷ δὲ τῷ δεξιῷ τὸν ἀγχῶνα ϑατέρας χειρὸς 
ἐφεόράζουσα, καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν παρειὰν ἐπιτρέψασα ὅζε. — Eft ibi 
elegantiffima moerentis Charicliae defcriptio. lego «iw παρειὰν ἐπε-- 
psizaza , do&tis fortafle non diffentientibus. fed quia non uno vitio 
hunc locum laborare iudico, iterum mihi tentandus eft. Quis enim 
unquam audivit dici, ἀγχὼν χειρός ὃ Scio quidem, & monent vete- 
res magiflsi, ἀγχὼν quandoque effe ἐπικαμπὲς τῆς χειρός: fed hic 
ex defcriptionis ferie noa poteft. Itaque fic mihi perfuadeo legen- 


NOTAE IN TIMONEM. 477 


dur effe, ἀγκῶνα ϑατέρου βραχίονος. Totam illam defcriptionem le- 
gito, fi te, ἢ me, amas. Ad illud autem ἐπερείσασα ut revertar , 
non omittendum illud, quod in Milite gloriofo Plauti eft, os co- 
lumnatum ; fed χωμιχώτερον. 

ead. 1. 10. 'Ῥυθμοῦ) “Ρυθμὸς & μέτρον non funt eadem: itaque 
re&e diftinxit Lucianus; proprie enim ῥυθμὸς ad inceffum pertinet, 
ut mihi ex Platone demonftrare facile fit lib. 111 de Republica, ὅς 
lib. 11 de Legibus; ex Scholiafte quoque Aefchyli in ἑπτὰ ἐπὶ Of. 
quiait, βαίνονται δὲ οἱ ῥυθμοὶ, τὰ δὲ μέτρα οὐ βαίνεται. pag. 74 edit, 
Steph. Ex Luciano praeterea ipfo in περὶ τῆς ὀρχήσεως, cum ait de 
iis, qui inepte & perperam faltant, ἕτερα μὲν yxp ὁ ποῦς, ἕτερα d' 
ὁ ῥυθμὺς λέγει. Atque utinam veteres illos poétas datum nobis effet 
femel recitantes audire, eorumque choros fpectare. Quam multa 
hodie teneremus , quae nos aeternum latebunt circa pérgoy & pvBpcy! 
mira enim veterum circa hanc rem diligentia. Itaque apud Scholia- 
Tten Ariftophanis legas, ἀρχαία ἡ τῶν μέτρων χαὶ ῥυθμῶν διδασκαλία: 

Pag. 72. 4. 13. Ὑπὸ μανδραγόρα ) lllius enim. vis ὑπνοποιὸς eft, 
feu fomnifica, ut loquitur Plinius. Xenophon in Sympofio. τῷ γὰρ 
ὄντι ὃ οἶνος ἄρδων τὰς ψυχὰς, τὰς μὲν λύπας, ὥσπερ ὃ μανδραγύρας τοὺς 
ἀνθρώπους, χοιμίζει. Eft & tale aliquid in fexto Platonis περὶ τῆς πΉ-- 
Διτείας, ubi ναύχληρος dicitur savopayóga. ἢ μέθη cupemodiz είς. 

Pag. 73. 1. 8. Κοσχινηδὸν ) Παίζει χαριέστατος fcriptor περὶ τὸ ὅμοιο-- 
χατάληχτον, in adverbiis fcilicet fimiliter exeuntibus , πετρηδὸν, σω- 
ρηδὸν, κοσκινηδόν. Ceterum cum ait σεισμοὺς fieri χοσχινηδὸν,, intellige 
ata frequentes ,ita crebros, ita fibi invicem inflantes , ut eam cribri 
agitationem referre videantur, quae fit, cum grana incernuntur. 

ead. /. το. "Payózici) Notandum hoc Luciani iudicium , qui ὑετὸς 
ῥαγόδαϊος dici Qoprix&c in. profa fcilicet oratione exiftimat. At Sui- 
das proprie dici credidit. Nam hominem ;2yózi;: , quomodo Alex- 
andrum vocavit Plutarchus, ait dicl χατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν ὄμβρων. 
Haec & alia huiufmodi fedulo obfervanda iudico, ut ad proprieta- 
tem Graeci fermonis perveniri poffit. Ceterum non versi τε le- 
gendum eft, fed ὑετοὶ tantum. Quod autem vocem hanc ῥαγύατοι 
in verfione Latina reliqui, id fieri debuit. 

ead. ὁ. 13. Κιβώτιον) Locus apprime notandus; convenit enim 
cum hiftoria facra , nifi quod , ut ait Comicus , maZe divifa funt haec 
zemporibus. Quae enim de Noacho fcripta a principe hifforicorum 
Mofe fuerant, ad Deucalionem fuum tranítulerunt Graeci. Cete- 
rum quod χιβώτιον Luciano in hac hiftoria dicitur, aliis λάρναξ eft, 
vox eiufdem fignificationis. Ufus ea quondam fuerat Nicolaus Da- 
mafcenus, cum de primo diluvio ageret. locus eft apud lofephum. 
Eadem quoque occurrit apud Plutarchum, in eruditiffimo libro de 
follertia animalium, quo loco, mirum, & columbae meminit ; fed 
eam tamen ad fabulatores remittit. οἱ μὲν οὖν μυθολόγοι, ait, τῷ 
Δευχαλίωνί φασι περιστερὰν ἐχ τῆς λάρναχος ἀφιεμένην ὀήλωμα yevéayat 
"χειμῶνος μὲν εἴσω πάλιν εἰσδυομένην,, εὐδίας 02 ἀποπτασαν. id eft, Fa- 
bulatores quidem produnt , columbam ex arca omi[Jam indicium tempeffa- 
tis Deucalioni fuiffe ,' curs fe rurfus in eam conferret , ferenitatis vero , 

cum prorfus avola[Jet. pag. 968 edit. Parif. 

ead. 1. 14. Λυχωρέϊ! ) Parnaffus eft, aut certe illius pars, (nam 
ad Parnaffum appulit Deucalion ) ibi quoque olim fuit urbs Lyco- 


478 TANAQUILLI FABRI 


rea, ut eX veteribus Geographis conftat. hinc itaque quod hodie- 
que a Graecis incolis Parnaílus Liacura dicitur, 

Pag. 75. 1. 3.  ϑαυμάσιε) Honefta appellatio: nihil apud Grae- 
cos fcriptores frequentius. ita ὦ γεννάδα, ὦ γενναῖε, ὦ δαιμόνιε, ὃς 
alia fexcenta. 

ead. 1. 5. Δευχαλίωνες) Etfi conftet, plures fuiife Deucaliones , 
€o tamen confugere nihil neceffe eft; fed locus tantum explicandus. 
Intellige igitur poenas & calamitates ϑεηλάτους, quibus humanum 
genus fub Deucalione paene periit, leviores effe, quam ut &c. 

Pag. 76. 1. 5. Mil ἀναγνόντες) Verti, ne legentes quidem; nam 
metaphora eft du&a ἀπὸ τῶν στηλῶν Z2yaverpapapitvay. 

ead. 1. y. Σωτῆρα καὶ εὐεργέτην ) Fere plerumque has duas voces 
coniungebant; exempla ita crebra, ut pigeat colligere: aliquando 
etiam dicebant σωτὴρ xai ϑεός. Plutarch. in vita Dionis. Ceterum 
miror , quod dixit Cicero , σωτὴρ Latino uno verbo exprimi non poteft : 
nam fervator idem facit Latine, quod Graece σωτήρ. Terentius: fer- 
vatrix mea. In Graeco haud dubie erat σώτειρα,, quid enim aliud? 

ead. 1. 6. "Egi ταύτην Thy ἐσχατιὰν ) Cave fis idem cum illo fentias, 
qui vertit, ad extrema redactus confilia. nihil nequius dici aut fingi 
poteft, Dii boni! Saltem meminiffet Homerici illius : 

᾿Αγροῦ ἐπ᾽ ἐσχατιήν. ὅθι δώματα, &c. Odyff. 4. item: 

"Oc δ᾽ ὅτε τις δαλὸν σποδιῇ ἐνέκρυψε μελαίνῃ 

᾿Αγροῦ ἐπ᾽ ἐσχατιῆς, ᾧ μὴ πάρα γείτογες ἄλλοι. Odyff. s. 
ἐσχατιὰ hoc quidem loco nihil aliud quidquam eft, quam folitudo, 
feceffus, pars ruris remotior. Hefych. & Harpocration, Lucianus 
infra vocabit fimpliciter ἀγρόν. 

ead. [. 13. Νήδυμον ) Reliqui vocem Graecam in verfione; eft enim 
refpectus ad Hom. locum. | 

ibid. "Eziperiós) Somnus Epimenidis notiffimus eft ex Diog. 
Laértio, Suida, & quo non? Sed inprimis obfervandum eít, quod 
iam dicam. Au&or eft Diogenes, eum Olympiade xrvii Athenas 
veniffe, urbem luftraffe; ac peftilentiam fedaífe. Sed id qui fieri 
potuit, cum dicat, Niciam illum Nicerati filium, clade Sicula no- 
bilem , in Cretam ad eum miffum fuiffe? Quod evenire non potuit, 
nifi annis poft plus minus crxx. Plato autem lib. 1 de Legibus 
ait adve&um eum Athenas πρὸ τῶν Περσικῶν δέκα ἔτεσι : id erit circa 
Olympiadem feptuagefimam. Id vero qui pote, cum omnes uno ore 
aflerant , fuiffe ipfum Solonis familiarem? Viderint itaque alii. Certe 
ἀμφοῖν Sárepoy: nam aut neceffe eft, in unum Epimenidem collatum 
fuifle, quod de pluribus dictum fuerat ; ( id quod faepe ufu veniffe 
conftat in multis) aut verum illud erit, quod de illo quondam dixe- 
re Cretes, annos videlicet ccxc vixiffe. Effet hic latiffimus cam- 
pus fcripturienti. Ceterum miror, diligentiffimum Cafaubonum haec 
ad Diogenem praeteriiffe. 

Pag. 77. l. 1. Οἴτης) Error. manifeftus. legendum enim Αἴτνης" 
fulmina Iovis ex Aetna, qui mons olim perpetuo ardebat incendio, 
accendi ait Lucianus. De Oeta nil tale legas. At ibi, inquies, Her- 
cules crematus eít: fateor. quid tum? Ex eone tempore mons ar- 
fit? Ne dixeris. - 

cad, [, 2. ᾿Εγαυσάμενος) Libentius legerim ἀναυσάμενος , maxime 


NOTAE IN TIMONEM. 479 


tum Erafmus verterit, redaccenfo &c, quamobrem in fuo codice 
legit non ἐναυσάμενος, fed ἀναυσάμενος. 

ead, 1. 4. Σῆς ταφῆς) Locum Callimachi refpicit, hymno in Io- 
vem, quem profert quoque Origenes adverfus Celfum Epicureum. 
is ita fe habet: Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται" χαὶ γὰρ τάφον, ὦ ἄνα, σεῖο 
Κρῆτες ἐτεχτήναντο" σὺ δ᾽ οὐ ϑάνες" ἐσσὶ "yàp ἀεί, Semper mendaces funt 
Cretes. etenim fepulcrum tuum, o rex luppiter, con[lruxerunt ; tu vero 
non es mortuus; femper enim es. Ad quem locum do&iffimus Scholia- 
fles haec habet, fi minus vera, at certe ingeniofa: Ἔν Κρήτη ἐπὶ 
σῷ τάφῳ τοῦ Μίνωος ἐπεγέγραπτο, MINNQQOZ TOY AIOZ ΤΑΦΟΣ. 
TU χρόνῳ δὲ τὸ τοῦ MINXLOZ ἀπηλείφθη, ὥστε περιλειφθῆνα, AIOZ 
ΤΆΦΟΣ. ἐκ τούτου οὖν ἔχειν λέγουσι Κρῆτες τὸν τάφον τοῦ Διός. Se- 
pulcro Minois infcriptum fuerat, MINOIS IOVIS [r.] sEPUZzCRUM. 
Japfu autem temporis illud , MINOIS , deletum efl, ita ut relictum fie 
tantum , IOVIS SEPULCRUM. hinc efl, quod ferunt Cretes , effe apud 
“1 lovis fepulcrum. Ceterum in loco Scholiaftae legendum eft non 
τὸ τοῦ Μίνωος, fed τὸ, Μίνωος, ut fit pofitum ὑλικῶς , ut vulgo lo- 
quuntur. Quod vero dixi fupra, ea mihi videri fi non vera, at 
certe ingeniofa , non temere dixi, Nam ex Evemeri facra Hiftoria , 
quam olim Latinam fecerat Ennius, fufpicio eft, totum illud ne- 
gotium fefe aliter habuiffe. Locus eft apud Lac&tantium : luppiter 
actate pe[fum acla in Creta vitam commutavit , & ad Deos abiit; eum- 
que Curetes filii fui curaverunt , (intellige τὴν περὶ τὸν vexzby ϑερά- 
eiu) decoraveruntque : δ᾽ fepulcrum eius efl in Creta , in oppido Gnofo; 
& dicitur Vefla hanc. urbem creaviffe, (1ta loqui amat Ennius ; ifthuc 
autem creare Graecum eft χτίζειν, quod & condere fignificat) inque 
fepulero eius efl infcriptum antiquis literis Graecis, Ὁ ZEYS TOY 
XPONOY. Ceterum in cod. Reg. legitur xal τῆς ἐχέὶ ταφῆς. unde 
fortaffe legendum τῆς σῆς £xét ταφῆς. verum non eft tanti. 

ead. 1. 7. Ilapx τὸν Ὑ μηττὸν) Ibi enim erat Κολυττὸς δῆμος, ex 
quo oriundus Timon. quod fupra monui. 

ead. [. 14. Καθ᾿ ἱερῶν τελείων ἑστιάσας) Nota. alii enim dicerent 
τελείων ἱερῶν, non χαθ᾽ ἱερῶν. 

Pag. 78. 1. 1. “Ἐχατόμβας) De quibufvis pecudibus dicitur, con- 
ra quam plerifque videtur: nam apud Diodorum memini me legere 
ἑχατόμβην καμήλων ; apud Hom, autem ἑχατόμβας αἰγῶν. Quin etiam 
citatum video in Schol. Graecis ὄνων ἑκατόμβας, quod & apud vete- 
rem fcriptorem legiffe me fcio. Ceterum duplex hecatomba : altera 
centum pecudibus conftabat; altera quinque & viginti, ex Schol. 
Hom. in Iliad. A. itaque minores has hecatombas quafi ἑχατὸν βά- 
σεις vocabant: per pedes enim, feu βάσεις numerabant. 

ead. [, 2. Διάσια ) Iovis facra. Dia/ia, opinor , recte vertas , iti- 
dem ut flamen Dialis dicebatur, qui Iovi proprius erat. Emenda 
Schol. Áriftophanis ad νεφέλας 5; ubi enim fcriptum eft Ji4zi2 dicta 
δας. ἀπὸ τοῦ φυγέϊν τὰς ἄτας, legendum eft ἄσας, 1d eft λύπας. unde 
apud Hefychium hodieque legitur ἀσάζειν pro λυπεισῖγαι, & ἀσηθεὶς 
pro λυπηθεὶς, & apud Herodotum in Thalia, ἐθίζετο ἐπ᾽ ᾧ ἂν μάλι- 
στα τὴν ψυχὴν ἀσηθείη ᾿ἀπολομένῳ τῶν χειμηλίων. 

ead. 1. 7. Οὑτωσὶ μὲν εἰπεῖν &c. ὡς δὲ ἀληθέϊ λόγῳ) Locus appri- 
me faciens ad proprietatem Graeci fermonis, Vix millefimus quif- 
que haec obíervat: dicam tamen , quod fentio, οὑτωσὶ μὲν εἰπεῖν hoc 


480 — TANAQUILLI FABRI 


loco eft, f; quis minus exacte loqui velit &c. quod in verfione mea exe : 


preffi. Itaque οὑτωσὶ εἰ πέϊν & 429821 A iyu, quodam modo opponuntur, 

ead. 1. το. ᾿Αχρισία περὶ τοὺς φίλους ) In Mff. Reg. legitur, περὶ τῶν 
φίλων. non placet; neque adeo iniuria. c 

Pag. 79. 1. 6. Αστυ) Admonet me haec vocula loci cuiufdam , qui 
apud Diedorum legitur, lib. I, pag. 24 edit. Rhod. Ibi enim funt, 
qui probare conantur, Athenienfes Saitarum (in Aegypto funt Sai- 
iae) colonos effe; hancque afferunt rationem, quod παρ᾽ ᾿Αθηναίοις 
μόνοις τῶν Ἑλλήνων, πόλις ἄστυ XaAevroi, idque ducta, ut aiunt, ap- 
pellatione ab urbe feu pago Aegypti, cui nomen Afty ( meminit 
Hermelaus ἐν 'E2vixcic. ) Rem ipfam in medio relinquam ; fed argu- 
mentum illud dico telum effe pun plumbeum, qui fciam, paffim 
apud Homerum, Herodotum, & antiquiíffimos quofque fcriptores , 
reperiri ἄστυ pro πόλις: quaecunque illa fit urbs. Quin recentiores 
quoque Graeci ita ufurpant. nam apud Plutarchum eft Φωκέων ἄστυ, 
in vita Themiftoclis. Terentii autem locus, 447 in affu venit , nihilo 
magis probat. fcena enim Athenis effe fingitur. hic quoque Luciani 
noftri, qui nobisin manibus eft, tantundem efficit. nam fcena huius 
δράματος in Attica eft. Sique Alexandriae res ageretur aut Epidauri , 
liceret dicere, 4n in affu venit, pro, an in urbem venit, feu ila Epi- 
daurus foret, feu Alexandria. Itaque loci illius auctoritate, qui 
apud Diodorum eft, non eft quod tantopere moveamur. 

ead, 4. τι. ἮἬγανάχτει) Lego ἀγαναχτοῖ, & ποιήσοιμενς 


CAPUT IL 


Lucianus fex feptem locis emendatus. in Xenoph. conie&ura. Proférpina 
€ Ceres Seepkoq poi. Diogenes Laértius emendatus in V: Bionis. τε-- 
λεῖν ἐπὶ τέρμα, recle dici, Lucianus emend, ut & Hefychius in Ἕ ρμῆς- 
Lucianus emend. 95 pro δεῖ, Dionis Chryfoflomi locus in " Ολυμπιχῶ 
emendatur διὰ παρεκβάσεως. de hac voce ἡβηδὸν, contra Bud, & 
F'ailam. ὀρχηδὸν, & alia quaedam. 


Pag. 79. l. 13. Τοσαῦτα πιότατα ταύρων) Aiunt effe Atti- 
cifmum , πιότατα αἰγῶν; at ego aio, folos barbaros Graece dicere 
τοσαῦτα πιότατα. ltaque locus vitio non caret. hoc enim loquendi 
genus Grdecae confuetudinis non eft. Haec ad oram libri annota- 
veram , cum ex Codd. Regg. cognovi locum mutilum eífe: nam in 
iis planiffime legitur, τοσαῦτα μηρία ταύρων &c. tot femora tauro- 
rum &c. notum enim, femora in facris praecipue abfumta. Teftes 
qui petat, non Homerum, non Ariftophanem, nec poétam denique 
ullum legerit. Itaque fuperfedebo afferendis teftimoniis. 

Pag. 80. 1. 10. Λήρους μεγάλῃ} Puto fcripfiffe Lucianum λήρους 
μεγάλους μεγάλῃ τῇ &c. Terent. magno conatu magnas nugas, alioqui 
iftud λήρους nullo adiecto nomine non fatis efficax videtur. 

ead, 1. 11. Συνέβη πρὸς ἡμᾶς) Etiamfi nullum in Mff. Codd, fubfi- 
dium effet, nemini tamen, ut opinor, difficile foret perfuadere, 
legendum πρὸς ἡμῶν. Video fane, plerofque omnes in hac effe opi- 
nione, Luciani textum, uti vocant, effe perquam emendatiífimum 5 
fed qui ita cenfent, nae illi haud fatis attendunt, quid lezunt. 
Nam hoc loco πρὸς ἡμᾶς foloccifmus eft; & tamen-ex tot editoris 
bus nemo animadvertit. ὁ hominum cxpromptam di!'igentiam! 


eed did ea o 


͵ 


NOTAE IN TIMONEM. 481 


Pag. 81. 1.6. ἸΠρώην — ᾿Αναξαγόραν) Hinc facile cognofcas, quo 
tempore vixerit Timon. Legendus Plutarchus in Pericle, Diogenes 
in Anaxagora. 

ead. 4. τι. Συνετρίβη παρὰ τὴν πέτραν) Locus corruptus, etfi pri- 
mo fecus videatur: cum enim fcripfiflet Lucianus, συνετρίβη περὶ 
τῇ πέτρα, nefcio qui male conciliati tam bonam le&ionem 4;z- 
διάρθωσαν, feceruntque παρὰ τὴν πέτραν᾽ fed longe alius eft fenfus, 
fi παρὰ τὴν πέτραν legas , alius, fi περὶ τῇ πέτρα. lllud enim iuxta 
petram. fignificat, hoc autem ad petram. lllud ridiculum, fu/mez 
iuxta petram , aut prope petram; hoc non item, ad petram. Hanc 
emendationem Mf. codicis auctoritas confirmat. 

Pag. 82. 1. 12. Kal μόνον οὐχὶ duxo&vovc ἐξεώθει με τῆς οἰκίας, χαθά- 
περ οἱ τὸ πῦρ τῶν χειρῶν ἀποῤῥιπτοῦντες) Locus corruptus. Qui pote, 
inquies, Quaefo nonne ἀναχόλουθον fit, ἢ quis dicat, fere me furca 
extrudebat, velut qui ignem: ex manibus excutiunt? Videlicet tota la- 
bes ex unius voculae defe&u, quae propter fimilitudinem litera- 
rum facile excidit, xai fcilicet, xai χαθάπερ οἱ &c. quae una efüi- 
ciet, ut omnia conftent, fic, me veluti fufcina extrudebat , 6 ut i 
facere folent, qui excuffa manu carbones ardentes amoliuntur. Dices ,. 
non erat tanti; fane quidem, fi fententiae tam exigua res non οὔ 
fuiffet; fed, ut opinor, non eft quod me, atque adeo quemquam 
literaturae politioris ftudiofum, huius diligentiae pudeat. 

Pag. 83. 1. 14. "AxNore δὲ τοὐναντίον ἡγανάχτεις ) Refpicit locum, 
qui in Pluto Ariftophanis eft: quem huc transferre non vacat, ut 
nec alia μυρία ὅσα. nam ex Ariftophanis Pluto haec magnam bo- 
namque partem educta funt. 

Pag. 85. 1. το. Πάλαι μέν σου αἰτιᾶσδαι) Non poteft ftare hic lo- 
cus, nifi legas zc pro σου. Senfus eft: numquid ab omni ratione alie- 
num efl, te olim haec queri , nunc autem plane contraria Plüüito obicere? 
alioqui αἰτεῶσϑαί cov ταῦτα fignificabit, te in. his accufare, vel, té 
rerum harum accufare , quod nihil ad rem, nunc quidem, facit. 

ead. 1. 13. Τοῦ τε γὰρ Τίμωνος τὸ ἀνειμένον) Melius fcribi iudico ' 
τοῦτο γὰρ Τίμωνος τὸ ἀνειμένον. 

ead. ἰ. τὰ. Εὐνοϊκὸν ὡς ἐμὲ) Legerim εὐγοϊχὸν εἰς ἐμὲ, etfi aliter 
verterim. Si quis autem exiftimat, εἰς ἐμὲ in lingua communi, δὲ 
ὡς ἐμὲ in lingua Attica, idem effe, fallitur: nam ὡς ἐμκὲ Atticum, 
femper ad me, vel in domum meam fignificat , non erga me. 

ead. I. 15. Κατάκλειστον £y ϑύραις) Sufpicor legendum 252, in 
arca, forte etiam pro ϑύραις fcriptum fuerit ϑύλαξι, quae vox ali- 
quando ciftulam fignificat, aliquando facculum. Deinde fi hac voce 
ϑύραις uti voluiffet , haud dubie dixiffet ὑπὸ ϑύραις, non ἐν ϑύραις, 
quemadmodum fcripfit fupra , xaraxexAcieSau ὑπὸ μοχλοῖς καὶ χλεισίς 

Pag. 86. 1. 5. "Ya τοσούτοις δεσμοῖς κατασήποντας) Ita Xenophog 
de avaris : οἱ μὲν &reióXy τῶν ἀρχούντων περιττὰ χτήσονται, τὰ μὲν αὖ- 
τῶν χατορύττουσι, τὰ δὲ χατασήπουσιγ. mox fequitur locus mihi fu- 
Ípe&us : τὰ δὲ ἀριθμοῦντες, καὶ μετροῦντες, χαὶ ἱστάντες, xai διαψύα 
χοντες. libenter legerim δια ψήχοντες, eos ut defignet, qui pecuniam 
fuam fricant, ut aeruginem avertant, Locus eft lib. 8 Κύρου παι- 
δείας, pag. 211 ed. de us Leunclavianae. 

ead, L. 9. Mérgoy) Refpicit proverbium nica: » μέτρον δριστογς 


Lucian. Vol. I. . 


482  TANAQUILLI FABRE 


ead. 1. ττ. Ὦ Ζεῦ, πρὸς τοῦ Διὸς) Huiufmodi facetia apud Ari- 
ftophanem eft. . 

Pag. $7. 1. 2. ᾿Απάγοι μοιχευϑησομένην ) Cum fequatur mox ἀνοί- 
yav τὰς ϑύρας, non poflum concoquere iftud ἀπάγοι ; qua voce 
fignificatur, puellam a marito foras permolendam duci, quod con- 
tra Lucianus, qui μεγάλα μυστήρια domi fieri innuit. Itaque lego 
non ἀπάγοι, fed προάγοι, unde προαγωγεὺς, verum talis meriti no- 
men. Deinde in codice Erafmi ita legebatur; quod ex ipfius ver- 
fione facile intelligitur. Sic enim habet, Ve/ producat ultro. 

ead. 4. 6. Ἔπ᾽ ἀρότῳ πσιύων γνησίων) Tragicum eft, Ita in ille 
iaxime inclito oraculo , quod olim Laio datum fuit: 

Mà σπεῖρε τέκνων ἄλοχα ὁκιμόνων βία. 
Heus, lüberorum ne fuicum feras Düs 
Invitis. 

Pag. 88. L. 1. Τῇ Θεσμοφόρῳ) Virg. Legifcrae Cereri. Caufam ex- 
plicat Diodor. lib. 5. nec ipfa tantum Ceres di&a fuit Θ ἐσμοφόρος, 
fed ἃ Proferpina. Unde apud Plutarchum in vita Dionis legas 
OQ εσμεφόρων τέμενος, Cereris & Proferpinae &c. 

ead. /. 2. Ταῦτα) Forte melius τ᾽ αὐτὰ, ita ut dicat Lucianus non 
baec , fed eadem. , 

ead, ἰ. 4. Στιγματίας) Notis compuncius , Cic. Α Luciano autem 
alibi huiufmodi fervus χαταγράφος dicitur. a Plauto autem Zitera- 
zus. Inde amarus ille Ariftoph. in Samios iocus, Σαμίων 6 δῆμός ἐστιν 
ὡς πολυγράμματος. Apud Plutarchum in vita Periclis, quem adito. 

ead. 1, 6. Καλὸν τὸν δίχην) Ut Galii dicunt in fermone , une bonne 
amende. Ubi bona nihil aliud eft, quam agna; ut apud Horat. 4 
$ona pars hominum &c. quae tamen hominum pars minime bona eft: 
nam avaros defcribit, homines nec fibi nec aliis bonos. Ita Lucian. 
in Pfeudomanti dixit, χρηστὸν jWypa, morfum bonum, pro vehe- 
menti & acri. 

Pag. 89. 1. 1. Aavajóuy ) Diog. Laért. mibi in vita Bionis emen- 
,dandus eft; ubi enim de iis, qui apud inferos aquam vafis pertufis 
ferebant, loquitur, fic fcribit: ἔλεγε τοὺς ἐγ δου μᾶλλον ἂν κολάζε- 
σῶα! ἐν ὁλοχλήροις xal μὺ τετριμμένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν, Αἴ pro 
πετριμμένοις legendum eft τεγρημένοις, vel, quod eodem recidit , 7:- ' 
τρυπημένοις. Nam illud τετριμμένοις, hoc loco nulli rei eft. 

ead. L. 2. Τὴν εἰσρυῆγαι cy soi exxulincopévov) Facile fane; prius 
paene effundetur, quam infufum fuerit. Tale aliquid apud Arifto- 
phanem eft, ἐν νεφέλ. de fervo obliviofo, 

“Ὅστις σχαλάθυρμά τι ἄττα μιχρὰ μαγθάγων, 
Ταῦτ᾽ ἐπιλέλησται πρὶν μαθεῖν. 
ead. ἐ. 7. Καὶ εἰς &za£) Forte aliter difponenda verba funt, ad 
hunc modum : οὐχοῦν εἰ μὴ eic τὸ ὅπαξ ἐμφρήζηται τὸ χεχηνὺς &c. 

Pag. 9o. 1. 5. ᾿Αμφοτέροις) Σχέλεσι videlicet. 

ibid, “Ὡς μόλις τελεῖν ἐπὶ τὸ τέρμα.) Hftud τελεῖν ἐπὶ τὸ τέρμα non 
pertractate dictum, neque ita frequenter occurrit tale loquendi ge- 
nus apud fcriptores mere Graecos, hinc itaque eft, quod in Cod. 
Reg. mutatum fuit τελεῖν in ἐλθεῖν" fed eam lectionem cave admit- 
tas , Quae ab ignoratione exfcriptoris profecta fit. Optime enim di-- 
citur τελεῖν ἐπὶ τὸ τέρμοι. Ita in erudito illo Luciani libello πᾶς δεῖ 
ἱστορίαν συγγράφειν, legitur: ϑᾶττον ἂν xa) εὐμερέστερον τελέσειεν ἄχρι 


^ NOTAE IN TIMONEM. 48, 


διαὶ πρὸς τὸν σχοπὺν, facilius ad ufque fcopum pervenerit. 1dque Thucyd. 
3mitatione, qui pag. 305 edit. 2 Stephanianae, de Brafida loquens, 
. dixit: ἐς Φάρσαλον ἐτέλεσεν. Quamobrem hoc quidem loco Mf. Cod. 
Je&tionem reiiciemus , quamvis fe facilitate commendet. 

ead. 1. 6. "Opiéuy dixórepov ) Horat. de Fortuna —— fi celeres qua-- 
zit Pennas. fed quod in Mf. Cod. legitur, impenfius placet, ὀνείρων 
fcilicet, quae & alata finguntur. 

ibid. Ἔπεσε δὲ ὑσπλυγξ) Bene ἔπεσε. nam cum parati omnes eff2nt, 
qui ad currendum convenerant, tunc repagulum illud , quod equis 
& curribus obie&um erat, deiiciebatur. Lucian. in libello περὶ τοῦ 
f) ῥαδίως πιστεύειν τῇ διαβολῇ fic habet : xZxei γὰρ ὃ μὲν ἀγαθὺς 

ρομεὺς τῆς ὕὑσπληγγος εὐθὺς χαταπεσούσης KC. 

ead. 1.9. ᾿Εγὼ δὲ χαὶ πολλοὺς) Mf. Cod. ἐγὼ δέ τοι. 

ead. 1. το. Οὐδ᾽ ὀβολὸν ὥστε πρίασϑαι βρόχον) es laquei pretium, 
ait ille. 

Pag. 91. 1: 5. ΤἸΙλούτων) Nunc de pecunia legataria feu teftamen- 
taria acturus eft, quae cum nemini nifi morte alterius obvenire 

poffit, illam a Plutone Manium Deo dari fingit Lucianus. 

ead. L. 9. Φορηδὸν) Verti, per baiulos domo efftrunt ; etfi fcio, vocem 
hanc Latine reddi, fervata proprietate, fatis commode non pofle. 

ead. 1. 10. Τρόχειται! .) Signanter dixit. Nam de mortvis proprie 
dicitur; unde alicubi memini legere προχείμενος pro Saváv. 

ead. 4. 12. ᾿Ἐπελπίσαντες) Non temere in hoc fignificatu vocem 
hanc reperias. Sane nufquam alibi, quod meminerim, legi. Nam 
ἐπελπίζειν in fpem inducere e(t: hic autem de iis dicitur , qui ea 
fperant, quibus alii praeter fpem fruuntur. 

Pag. 92. |. 2. Λίνον) Quo utebantur veteres, ut nos hodie ferico, 
ad vinciendas epiftolas , teftamenta &c, 

ead. 1. 9. ΤΙυῤρίου, Apópovoc) Servorum. nomina.. Πυῤῥίας Latino- 
rum Comicorum By:ria eft, eadem mutatione, qua olim apud ve- 
teres Latii poétas fcribebatur Bryges pro Phryges, apud Livium 
Andronicum, & Pacuvium fcilicet. Tibius fervile quoque nomen 
eft; unde in libello περὶ τῆς ὀρχήσεως iunxit Davos δὲ Tibios. οἷα 
Δίων xai Τιβίων &c. Contra autem Megacles, Megabyzus, Protar- 
chus, nobilium hominum nomina: fed Megabyfus Afianum eft. 

ead. 1. 13. .ὋὋ ϑύννος) Horat. in hacce materia: Plures annabunt 
᾿ £hynni , € cetaria. cre fcent. 

Pag.93. 1. τ. ἸΙαχύδερμος) Tardus, hebes, ftolidus; ex phyfiogno- 
fonia petitum. qui enim cute funt craffiore, eos fere plerumque 
tardiores effe videmus. Neque vero obfcura caufa eft. Poteft & 
aliorfum referri hoc loco ; fi cui videlicet occalluerint manus opere 
faciundo, 

ead. /. 2. Kal εἰ παριὼν ἄλλος μαστίξειέ τις) Exror: legendum enim 
ἄλλως, id eft forte , temere, aliud agendo. A x 

ead. 1. 8. Ἱπποτοοφίας) Ἥπερ νόσος, ut ait Comicus, ὁεινὺ φαγεῖν 
(id eft δαπανηρὰ ) ἐστίν. 

ead. 1. το. Ἐὐγενέστερον Κόδρου) Vide Suidam. in- Εὐγενέστερος Κό- 
ὅρου. Huius proverbii meminit & Themiftius ἐν βασανιστιχῷ. 

Pag. 94. 4. 6. Ἱππονίχῳ xai Καλλίᾳ ) Eorum meminit faepe 
Plutarchus, Herodotus etiam alicubi. haud dubie Athenienfium di- 
tiffimi fuere. HÀ 


484 TANAQUILLI FABRI 


ead. 1. 11. "Epuisiy προσχυνῶν ) Lucrum enim infperatum a Mercue 
rio obiici credebant. Ceterum etíi quod di&urus fum, a Luciano 
noftro alienum eft, dicam tamen, hac voce admonente, ut locum 
Hefychii , qui hactenus corruptus legitur, emendem. Ubi enim eft, 
Ἕρμον ἐπὶ πτώσεως ἰδέας ἔλεγον, καθάπερ ἀγαθοῦ δαίμονος, xal Διὸς 
σωτῆρος, ibi emendandum eft, 'Eppsv ἐπὶ πόσεως ἰδέας &c. nihil cer- 
tius, Ultimum enim poculum Mercurii erat. Caufam apud Homer. 
habes: (3 cupro σπένδεσχον, τε μνυσαίοτο xoirov. His addas licet 
Iul. Pollucis teftimonium. Ἑρμῆς, inquit, τελευταία πόσις. Àpud 
Athenaeum legas quoque Ἑρμῆς εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι. ltaque 
certa emendatio eft. . 

Pag. 95. {. τ. Δυσεύρετον —— ἐχκλελοιπὸς) Huius διανοίας veluti 
σπέρμα in Pluto Ariftophanis. Terentius autem mirabiliter in his 
verfibus fane quam moratis: Nae i//ius modi iam magna nobis ci- 
vium Penuria eff &c. --- item: Quam gaudeo , ubi etiam huius generis 
reliquias Reffare video! Vah , vivere etiamnum lubet. His addi & illud 
poteft, quod apud Diogenem Laeértium eft, λείψανα τοῦ χρυσοῦ γένους. 

Pag. 96. [. 3. Βαθυχκήτεα πόντι v) In Mf. Cod. βαθυχύτεα. Videlicet 
Babvxórsc nihi! aliud erit, quam qui βαθὺ χύτος habet, id eft, a/ras 
cavitates, Quod etfi verum effe poteft, mihi tamen nulla poteft τὰν 
tione probari, qui fciam, prioris fyllabae modum in χύτος brevem 
efle; fciam praeterea, allufiffe Lucianum ad locum illum Theogni- 
dis, qui omnibus in ore eft: Ἣν {πενίαν fcilicet) dà χρὴ φεύγοντα, 
xai εἰς μεγαχήτεα πόντον Ῥίπτειν xal πετρῶν, Kópve , κατ᾽ ἡλιβάτων, 
Videmus, fecundum verfum paene integrum a Luciano fumtum 
effe. Lezendumne igitur cenfes , inquis, jeyaxhrex pro βαθυχήτεα ὃ 
Non aufim fane affirmare. Quid ita? Quia apud Stobaeum & alios 
varietatem leCtionis reperi: memini praeterea , ita a Plutarcho fcri- 
ptum effe, ut a Luciano ledum eft, βαθυχήτεα fcilicet. locus eft 
in libello περὶ Στωϊχῶν ἐναντιωμάτων. N . 

Pag. 97. 1. 6. Ti οὖν xal ἐν αὐτῷ nón) Mf. Τί οὖν ὅτι xai ἐν &c. 
Quod fi non melius eft, at certe venuftius aliquanto. . 

ead. 1. 9. Οὐ γὰρ dci) Mendum eft. Nam pro δεῖ legendum δὴ, 
idque ante videram, quam Mf. Cod. le&iones confuluiffem, Alio- 
'qui quo tandem pado flare poffit haec oratio, οὐ yàp ὑεῖ εἰχός; 
&c. ridiculum , fi quidquam aliud. 

Pag. 98.41. 12. Δυσκάθεχτος) Mf. Cod. δυσκάτοχος, fed eodem recidit. 

Pag. 99. 1. τ. “Ὥσπερ ἐγχέλεις) Mf. Cod. ὥσπερ. οἱ ἐγχέλεις. 

ead. 1. 4. "Exrsouxóra ) Μί. ἐμπεφυχέτα hoc loco male. 

ead. 1. 6. ᾿Αλλὰ μεταξὺ id» φλυαροῦν τὰς ὑμᾶς) Difponenda verba 
funt, ut & ratio & libri fcripti monent: ἀλλὰ μεταξὺ φλυαροῦντας 
Boc mp-cypum dà» &c. 

ead. 4, 12. Καταλείπων) Mf. χαταλείπων ἀεὶ, ut fibi morem effe 
hunc perpetuum fignificet. 

Pag. 100. L. 4. Ὑπερβόλῳ καὶ Κλέων.) Homines funt fua μοχθηρία, 
nobiles. Plutarch. Ariftoph. & fcripta in eum Scholia, 

Pag. 101. 1. 5. Καὶ ἡ &xdpia) Dabunt, uti fpero, hanc mihi ve- 
niam elegantiores homines, fi a Luciano tantifper abeam, dum 
Dionis Chryfoftomi locum in ᾿Ολυμπιχῷ emendem, pretium operae - 
"erit. fic habet p. 197: οὐ γὰρ λαμβάνω μαθητὰς, εἰδὼς ὅτι οὐδένα 
ἔχοιμι διδάσχειν, ἅτε οὐδὲν αὐτὸς ἐπιστάμενος, ὥστε ψεύδεσθαι xad 


» 


NOTAE IN TIMONEM. 485 


ξξαπατᾶν ὑπισχνούμενος, οὐχ ἔχω ταύτην τὺν ἀνύρίαν. Emenda meo 
praefidio, οὐκ ἔχω ταύτην τὺν ἀναίδειαν. Videlicet homo. modeftiffi- 
mus Dion fatetur ingenue, non effe in fe fitam illam vim, alios 
ut erudire poffit, quippe qui indo&us ipfe fit; vanis autem pro- 
ταῖς homines lactare, id effe a moribus fuis alieniffimum ; fe enim 
€o impudentiae non procefliffe. locum ipfum legito, & a me haud 
diverfus abibis. Idque clariffimum & diligentiífimum virum Ifaac. 
AXafaubon. non vidiffe miror. 

Pag. 102. 1. 7. ᾿Εγχειρήσας) Legendum hoc loco ἐγχειρίσας. Ita 
paffim alibi circa hanc vocem erratum eft. 

ead. 1. 9. Ῥάχος ) Notanda metaphora; quafi qui veftem recentem 
& integram alteri commodarit, poft certum tempus detritam recipiat. 

ead. 1. 13. ᾿Απολείψει ) Leg. vel ἀπολείπῃ, vel ἀπολείψη. 

Pag. 103. 1. 4. Ἡμεῖς δὲ προσίωμεν ) Mf. specie δὲ καὶ προσίωμεν- 

Pag. 104. 1. το. ᾿Αθηναίων τὰ πρῶτα.) lta Lucret. Prima virorum , 
pro flore vel principibus gentis, 1ta infra πρῶτα τῶν χολάχων. 

ead. 1. 16. Τόνδε: Aii) Verfus Hom. 

Pag. 105. 1. 14. Τῶν πολλῶν ἐχείνων ) Duobus locis vu/garia vertit 
Erafmus. fallitur, οἱ πολλοὶ quidem , ut nemini ignotum eft, vz/- 
gus fignificat; at τὰ πολλὰ ἐχεῖνα non fignificat vulgaria i//a. neque 
id patitur Graeci fermonis confuetudo. 

Pag. 106. 1. 9. Πάντας ἀνθρώπους ἡβηδὸν) Certe hic unus locus 
per fe fatis probarit, non femper fumi ἡβηδὸν, ut fumi debere con- 
tendunt viri doctiffimi. Quamvis enim ab Euftathio vertatur x45 
ἡβῶντας, conftat tamen, eam fignificationem perquamplurimis locis 
non poffe convenire. Ita apud Herodot. lib. 6, ubi fcribit, Mile- 
fios , cum Sybaris a Crotoniatis effet capta, dolorem fuum publico 
' Iu&u effe teftatos: Συβάριος γὰρ ἁλούσης ὑπὸ Κροτωνιητέων, Μιλήσιοι 
πάντες ἡβηδὸν ἀπεχείραντο τὰς κεφαλὰς, χαὶ πένθος μέγα προεθήχαντο. 
Quid? puberes tantum caput raferint, ceteri minime? Cave cre- 
das; nam Μιλήσιοι πάντες ἡβηδὸν, nihil aliud. eft, quam. Μιλήσιοι 
ἁπαξάπαντες, omnes omnino Milefii. Scio Budaeum, fcio Vallam, viros 
undiquaque doctos, aliter cenfuiffe; id tamen fcio, neque in hoc 
Luciani loco, neque porro in illo Herodoti, verti debere ἡβηδὸν 
per καθ᾽ ἡβῶντας, aut χατὰ νεότητα, fed ἀθρόον, vel πᾶσας χαθ᾽ 
ἡλικίας, ut Suidas ex veteribus gloffis vertit. Quin etiam memini 
me legere in Lexico Herodoteo, quod ex Cod. Mf. Goldaft evul- 


. gatum eft, ἡβηδὺν converfum per ὀρχηδόν- at illud ὀρχηδὸν legitur 


apud Herodotum in 7, ubi nil aliud fignificare poteft, quam quod 
Latini dicunt viritim, vel, quod propius ad vocis originem acce- 
dit , una ferie, uno & perpetuo ordine. Hiftoria fic fe habet. Cum gran- 
dis pecunia e-reditu metallorum , quae ad Laurium Atticaeerant, in 
aerario effet, cives autem Athenienfes viritim ex ea decem drach- 
mas effentaccepturi, auctor iis fuit Themiftocles, ut ducentarum na- 
vium claffem ex ea pecunia conftruerent. Graece fic: τῶν ἀπὸ Aas- 
ρείου μετάλλων ἔμελλον λάξεσϑαι ὀρχηδὲν. ἕκαστος δέχα δραχμὰς &c. Sed 
1bi iterum Valla ad puberes fuos rediit; quia fortaffe apud Hefychium 
legerat vocem illam θρχηδὸν per ἡβηδὸν converfam fuiffe. Ceterum 
án hac voce corruptus Suidas ; at illum , monitus , facile emeades. 

ead. L. 12. Οὔτοι ἀπόβλητα ) Ex Homeri verfu: Οὔτοι ἀπόβλυτ᾽ 
ἐστὶ ϑεῶν ἐριχύδεα diga. Hh 

j 


486  TANAQUILLI FABRI 


Pag. 107. 1. 7. ΤΤροεδρίας) De hoc honore lege, quae ab Ifaac. 
' Cafaub. annotata funt ad Theophrafti Chara&er. pag. τότ. 

ead. 1. 12. Ὕπέβαλλες) Ut qui libidini alienae fubiiciunt puelli 
aut puellae teneritudinem. 

ead, ἰ. 13. ᾿Επιβουλχεύουσί 421) Legendum arbitror cci. 

Pag. 108. 1. 2. Ἐπὶ χεφαλὴν ἐξωσϑεὶς) Latine, capite protrufus 
foras. Phaedr. 

ead. L. 5. MábP ἥκειν) Mf. pax? xem. 


CAPU T III. 


Lucianus emendatus. Parodia ex Pindaro. leclio in Luciano eonfirmata. 
᾿Ελέου βωμός. Lucianus emendatur. Lucianus iterum emendatur im 
ἐχσείων τῶν ἄλλων. Pollux & Philoffrratus emendati; ut δ᾽ Lucianus. 
"Ἔρανος, vesdidaxros διθύμαμβοι quomodo intelligendum, διδάσκειν, δι 
δάσκαλος. — rien apud Terentium. ázw ὑπὸ τῇ διχέλλυ quomodointeL- 
ligendum. "Eziz»dzv. Lucianus emendatur. lofephus emend'itur duobus 
Jocis.. Callimachi locus apud Schol. Pindari emendatus. tpa. quid. 
Lucianus duobus locis correcius. xapox». Plutarchi locus contra Ὥς. 
tum explicatur in Alex. Gloffema ex- Luciano cieclum. Plauti. locus 
adverfus Palmerium confirmatus. 


Pag. 109. L. 6. Eigezía. τῶν πτερῶν) Ita Virgil. remigio alarum. 
lta yovripcraro: poeta Lucret. de avibus dixit: Aemigü oblita pen— 
zarum vela remittunt. ) 

ead. [. 8. Σέ φημι) Ita dicere folebant, cum urgebant, vocabant, 
aut revocabant, ceífatores inclamitabant. Ariftoph. faepe. Latini 
dicunt, Heus, heus, tibi dico. Terent. & ante ipfum Plaut. Qui 
aliter intelligunt, ad has res fapiunt minus. 

ead. [. το. Y iy ὑποστήσομαι.) Legendum ἐγὼ δὲ νῦν ἀποστήσομαι" 

. Nunc vero abibo. nam iam antea abituriebat. deinde iftud ὑμῖν non 

poteft flare. nemo enim ibi praeter unum Timonem erat. 
. Pag. x10. £. 1. " Avügaxac εὕρω) Notum proverbium, ἄνθραχες ὃ 
"wsaupoc. — X. 

ead. ἐ. 4. "XY χρυσὲ) Verfus Euripidaeus: quae autem fequuntur, 
αἰθόμενον "yxp δίς. ea ex Pindaro funt. Sed quia dixerat ille The- 
banus vates, χρυσὸν διαπρέπειν ὡς τὸ πῦρ νυχτὶ, facetus fcriptor fen- 
fum invertit, quafi dixerit Pindarus aurum no&u lucere; (quod 
aliter eft, fcripfit enim , aurum fulgere inter. homines , ut. lucet ignis 
noctu.) Itaque addit Lucianus, aurum non róxro tantum, fed etiam 
μεθ᾽ ἡμέραν διαπρέπειν, facetia & ingenii elegantia Syro noftro 
digniffima. 

ead. /. το. TX ἐν Δελφοῖς ἀγαθήμκατα) Singillatim Paufanias, Quae- 
dam etiam Herodotus. 
. ead, 4. 13. Πανὶ τούτῳ) Recte τούτω; quippe cuius imago ibi, im 
ἐσχατιξ fcilicet. Nam ἐσχατιὰ eft χωρίον νομὰς ἔχον, quibus in locis 
fere plerumque Panos 1mago. Neque adeo mirum, pecoris enim 
Deus Pan. adde, quod διφθερίας pingebatur. luftinus lib. 43: /n 
huius radicibus templum Lycaeo , quem Graeci Pana, Romani Luper- 
cum. appellant , confütuit : ipfum. Dei. fimulacrum nudum caprina pelle 
(ὁ φθέρα eft) amicum eft, quo habitu nunc Romae Lupercalibus decur 
Zur, itaque non ab$ re eft, quod διφθέραν (uam Pani dedicat. Haec 


NOTAE IN TIMONEM. 487 


igitur noftra eft de hoc loco fententia. Clariff. autem Menagius, 
praeclararum artium πανήγυρις, & elegantiorum, quantum eft, ho- 
minum amor, aliter cenfet, legique, ut audio, poftulat, Πλούτῳ 
τούτῳ, pro Πανὶ τούτω. Nam quod alius quidam legendum exiftimat 
Ylevía. ταύτη, fugit illum ratio. Cetera enim ut mittam , non po- 
tuiffe dicere ταύτῃ. quid ita? quia iam abierat Penia, Sed cum vir 
ile, qui ita fcripfit, uti audio, is fit, qui perfonas , διανοίας, iu- 
dicia denique, atque adeo omnia in Luciano ἄνω κάτω vertat, fi 
rogites , cur ita faciat; nil ab eo feras aliud, quam quod apud Co- 
micum eft, Mili fic verum effe lubet. ἰὼ, παπαὶ βέμβαξ. 

E Pag. 111. £L. 4. Ὕπεροψία ) Editi quidam habent ὑποψία, fed eodem 
: errore, quo apud Philoftrat. in vita Apollon. lib. 5, cap. 9, primulo 
] 

| 


ftatim initio , τῆς τε ὑποψίας ἐπελάθετο. lege fidenter ὑπεροψίας. 
cad. ἢ. 5. ᾿Ἐλέου βωμὺς ) Huius arae meminit quoque alibi Lucian. 
in Demonaéte, ἐν δικαστηρίοις; Philoftrat. in vita Pollucis Sophiftae, 
| & Paufan. in Atticis. Ceterum huic Deg 'Exéo primi omnium aram 
facrarunt Athenienfes, ut ex illa luculentiffima Nicolai oratione 
apud Diodorum liquet. 
ead. [. 6. ᾿Ἐπιχουρῆσαι ) In Cod. Erafmi legebatur ἐπαρχῆσαε, 
' vertit enim fuppeditare. 
ead. 1. 7. ^"E6uy) Mf. ἠθῶν. 
Do QQEbid. Μονήρης δίαιτα) Hanc vitam qui vivebant, ii μονήρεις δὲ 
ἐδιωσταὶ dicebantur. Laért. in Thalete. 1 
Pag. 112. 4. 8. Ἐὐωχείτω) Legendum εὐωχείσϑω. nam εὐωχέω 
fignificat a/iquem convivio accipere , εὐωχέϊσξσαι autem epulari. errot 
turpiffimus. 
ead, I. 9. "Exeeiuy τῶν ἄλλων) Hic vero locus eft, qui me, fi 
quifquam alius, torfit; neque, ut opinor , iniuria. Non enim Grae- 
ce dici poteft ἐκσείειν τινὸς, fed τιγά ; itaque pro ἐχσείων τῶν ἄλλων. 
mihi vehemens fufpicio eft legendum ἑχὰς ὧν τῶν ἄλλων, longe ab 
&liis , vel ab aliis remotus. Non poétae tantum , fed & Thucydides , 
: & Herodotus, ita hac voce utuntur, Si quid habes melius, Lector 
doce, & favebo. ; 
ead. ὁ. 10. Στέφανον ) Mortui enim in Graecia olim coronati. te- 
füimonia paffim. Neque tantum mortuos , fed & fepulcra & cippos 
coronare mos fuit. 
ead. /. 12. Δυσχολία ) Emenda Pollucem lib. I, cap. 2 , περὶ τυράν- 
νου. Ubi enim legitur, τύραννος ἀνόσιος, εὔχολος,, palam eft legi debere 
ὕσχολος. Et miror, poftremum editorem non vidiffe. Emendes quo- 
que licet Philoftrat. lib. 3 Apollon. cap. $. Nam ubi legitur Qe:- 
δώμεθα τῶν ἀνοήτων τε χαὶ εὐχόλων, haud dubie legendum ἀνοήτων 
ve χαὶ δυσχόλων. 
ἐα΄. ὁ. 15. Πίττη xal ἐλαίῳ) Quo maius incendium fiat fcilicet. 
. Pag. 113. 7. 2. Βαπτίζοντα )ὺ, Male in libris fcriptis πίπτοντο. | 
ead. 1. 3. Τίμων "Exexpuríónc) Mendum eft. lege Τίμων Ἔχεκρατί- 
οὐ, Timon Echecratidae filius. quod & fupra vifum eft, & infra oc- 
curret. Quis igitur negligentiam priorum interpretum & editorum 
ion miretur? "ren : 
Pag. 114. 4. 5. Τναθωνίδης) Apud Terentium. Gnathonici ex 
Menandro. 
ibid, Ἔρανον αἰτήσαντι ) Qui coenam vertunt, it mihi dormire vi- 


Hha 


488 TANAQUILLI FABRI 


dentur. Longe enim aliud ἔρανος, aliud ὁ ἐΐπνον ; neque hic quidquam 
commune habent. Sed cum ea vox diligentiffime fuerit a viro un- 
diquaque doctiffimo explicata in eruditis illis in Theophraft. com- 
Posi 272 , addam tantum ita effe exponendum Philoftrat. p.95 
& 527 poftremae editionis; ita etiam intelligendum effe locum Dio- 
nis Chryfoftomi p. 116. Locos ipfos afferre piget. Ceterum vocem 
Graecam in interpretatione retinui, idque Plinii iunioris iudicium 
fecutus, & inopia linguae Latinae coactus. 
ead. l. 12. Νεοδιδόχτων διθυράμβων) Qui nuper evulgati. funt. διδά. 
σχεῖν enim ad ἐπιδείξεις theatricas pertinet: inde illa frequenter le- 
gas, χωμωδοδιδάσχαλος, τραγῳδοδιδάσκαλος, διθυραμβοδιδάσχαλος. quin 
etiam aliquando διδάσκαλος fimpliciter pro eo, qui drama aliquod 
edit ; ut apud Ariftoph. in Pluto: Οὐ γὰρ πρεπῶδές ἐστι τῷ διδασχά- 
Ao. Inde apud Terentium difcipu/i pro actoribus. Num immemores 
difcipuli? id eft, num actores tui animo funt ita omiffo, ut &c. 
Quo loco P legunt, Num immemor es difcipuli , ποῦ τὰς φρένας ἔχου- 
σι; inde eft etiam, quod in comoedia Italica Do&or faepe prodit. 
Inde etiam διδάσχειν per fe folum pro comoediam vel tragoediam do- 
cere, (Latini enim uüfurpant quoque.) apud Diodor. lib. 14, 'Azrv- 
ἅμας ὁ Tpaytobc τύτε πρῶτον ἐδίδαξεν. lta igitur hoc loco diBópays- 
βει νεοδίδαχτοι. Qui aliter explicant, quafi diceret Gnathonides , fe 
modo illa carmina didiciffe, male explicant. 
ead. 1. 14. "Exeycia dz») Quia elegia ab origine prima lu&ui 
dicata erat. Inde eft, quod & apud Hefych. ἐλεγεῖα dicuntur ἐπὶ- 
πάφια ποιήματα. 
ibid. "Azy ὑπὸ τῇ δικέλλη.) Ridicule qui vertunt, ab hoc dodlus /i- 
gone ; nihil enim in Luciano tale. Sed quod Latine dicitur canere, 
vel fa/tare ad tibiam , ad citharam , id Graece eft ἄδειν vel ὀρχεῖσϑαε 
ὑπὸ τοῖς αὐλοῖς, ὑπὸ τῇ κιθάρα; & hinc tota loci huius. venuftas 
pendet. Lucian. lib. περὶ ὀρχήσεως fic loquitur: διδάσχουσα πολλὰ 
τῶν πάλαι ὑπ᾽ αὐλοῖς χαὶ χυμβάλοις. Aliter quoque dixiffe puto , ni- 
mirum ἐν αὐλῷ ; ibidem , παίδων χοροὶ συνελθόντες ἐν αὐλῷ καὶ κιθάρᾳ. 
Sed non memini me alibi legere. Interim vides, Le&or, quam exi- 
gua res venuftiffimum fenfum perdat. 
Pag. 116, 1, 2. Kal προσῆλθον) Erafmi codex habebat, xal γὰρ &c. 
fcilicet διὰ παρενθέσεως. 
ead. ἰ. 7. Ξυνέφηβοι ) Vocem Graecam retinui, veteres fecutus. 
Ceterum priufquam hinc abis, emenda Pollucem lib. 1, cap. 7, 
ἐπιδιετὺς 03, ἡβάσχων d ἐξ ἐφήβων δύο ἔτη, certiflime legendum eft 
unica voce, ἐξεφηβῶν δύο ἔτη, id eft, qui ex ephebis exceffit a 
duobus annis. 
ead. 1. 8. ᾿Ἐπιπηδᾶν) Non fignificat infultare, fed avidius, cupi» 
dius, immodeftiufque aliquid appetere. Ita Themiftius oratione 
primaz ἀλλ᾽ dp? ἐπιπυδῶν ὑπολήψονται χαὶ ἐπιβωτεύειν, χαὶ ἐφαρπά- - 
(ew. jul ἐθελόντων φιδύναι. : 
Pag. 117. 4. 3. Ἔσται ταῦτα ) lta dicebant pro , ταῦτα ἀσφαλῆ xad 
βέβαια τυγχάνει. Latini, fic erit, pro, haud dubie, at alias aliud. 
ead. Ll. 12. Ἔρεχβε δ.) Mendum eft. lezendum enim Aéyzidi ; quip- 
pe Κολυττὸς erat tribus Aegeidis, tefte Harpocrat. δῆμός ἐστι τῆς Ai- 
vidsc φυλῆς Κολυττός. Ceterum tempore Suidae nondum hic locus 
Luciani corruptus erat, Nam ubi ait, Colyttum tribus Acgeidis 


TUM NC τ ymAUCKMPUIMIMSONMMRREME 


—77777 A — 


: " 
NOTAE IN TIMONEM. 489 


fuiffe, Timonem Luciani laudat. Miror, elapfum hoc fuiffe diligen- 
tiae clariffimi viri loannis Meurfii in libello de populis Atticae, in 
quem infinitas correctiones congeffit, quae ad horum locorum ap- 
pellationes pertinent. 

Pag. 118. /. 1. € swgixy ) De aere theorico diligentiffime Harpo- 
«ration, ex quo verbum de verbo tranftulit Suidas, quae de hac voce 
habet. Legendi quoque Demofthenis interpretes. 

! ead. 1. 5. OqsA«c) Iofephum bis emendo huius verbi occafione, 

ἐν τῇ τῆς ἐρχαιολογ. γ΄. χεφ. β΄. Ubi enim in Bafilienfi editione, & 
poftrema etiam, omnium, quotquot fuerunt, inquinatiífima , legi- 
tur, xal τῆς ἐπὶ τροφῇ χάριτος, πότου μὺ παρόντος, οὐδέν. Locus eft 
ita corruptus, ut nifi addatur haec vox ὕφελος, a nemine fanae 
mentis verti poffit. Initio quoque pro xai, legendum ὡς, & totus 
Jocus ita concipiendus : ὡς τῆς ἐπὶ τροφῇ χάριτος, πότου μὴ παρόντος, 
ὄφελος οὐδὲν ὄν. diligens le&or Iofephum adibit. 1ftud autem ὄφελος 
οὐδὲν ὃν, verti ea ratione debet, qua δέον εἰπεῖν, ὃς Ji£ay τῇ βινλῇ, 
id eft, κατὰ τὸ δόξαν τῇ βουλῇ. Atque utinam praeftantibus ingeniis 
Iuberet aliquando tanti fcriptoris emendationem fufcipere ; fymbo- 
lam certe daremus ; quadringentos amplius locos ex ingenio emen- 
datos conferre poffemus. Plura facere eífet fane perfacile, fed do- 
€tioribus, & qui Lutetiae vitam agerent, & codicibus Regiae biblio- 
thecae frui poffent; Nobis non licet e[fe tam beatis. 

ead. 1. 4. Ἔρεισμα τῶν ᾿Αθηναίων) Magnifice fane. Ita Pindarus olim 
Athenas vocaverat ἔρεισμα τῆς Ἑλλάδος, cuius loci meminit Plutar- 
chus, & Schol. Áriftoph. Ceterum non poffum hic praeterire Iofe- 


. phi locum, in quo graviffimum mendum eft, quia verbum ἐρείδω, 


unde natum ἔρείσμα eft, corruptum fuit. ita habet: ὅτι μὲν γέος ὧν 
ἥμαρτε καὶ μήπω τὸ φρονεῖν ἐγορισμένος., nullo aut ridiculo fenfu. 
Nam iftud ἐνηρισμκένος nihil ad rem. Itaque mihi certius certo eft le- 
gendum, μήπω τὸ φρονεῖν ἐρηρεισμίένος, id. eft, χατὰ τὸ φρονεῖν, vel 
κατὰ φρόνησιν, Qui prudentia fatis firmus nondum eft. 

ead. 1. 6. Βουλαὶ ἀμφότερα!) Scilicet ἡ ἄνω xal ἡ χάτω. Locus eft apud 
Heliodorum, ubi Cnemon cafus fuos commemorat. eft aliquid etiam 
apud Liban, argumento Orat. xa ' Asdporíuvoc. eum adito , fi vacat. 

ead, /. 12. Τελείῳ ἅρματι) Cum duodecies circa metam currus fle- 
€tebatur : πωλιχῷ vero , cum o&ies tantum. Scholiaftes Pindari edit, 
Rom. in Pyth. φασὶ δέ τινες ὅτι δάδεχα δρόμους ἀνύει τὸ τέλειον ἅρμα" 
τὸ Jb παλιχὸν, ὀχτώ. Tum vero affert Callimachi locum , cui iTi 
φάρμαχα πάσσειν decretum eft. fic habet: Aedexzoxic περὶ δίφρον ἐσή- 
γαγεν üÜpera. δίφρου. Sed quid hoc, quaefo , εἰσήγαγεν ὕθματα δίφρου 
περὶ δίφρον ; Davus profecto fum , inquies, non Oedipus. Igitur fic 
exiftimato , illud δίφρον nulli rei effe; fcripferat enim. Callimachus 
νύσσαν, (ita metam vocabant:)in illis autem verbis tara δίφρου nil 
corruptum , fed vox tantum explicanda, quae nullibi , quod fciam, 
reperitur, ὅθμα fcilicet. eft quidem apud Hefychium οὔματα, ὅμ- 
para, yeohéic, (emenda & fcribe, ὡς Αἰολεῖς; nam eura Aeolice ὃμ- 
para funt;) fed in boc Callimachi loco 265 nihil eft aliud, quam 
motus , vel agilitas, celeritas , rapiditas. Nata autem haec vox cft, 
(quam nos primi eruimus) ex 22:722, quod χινεισϑαι aliquando 
fignificat, ut ex Euftathio difcere eft. Quemadmodum autem Hora- 
tius alicubi dixit , flaminum celeres lapfus , ἀντὶ τοῦ flamina celeriter 


4o  TANAQUILLI FABRE 


labentia , ita Califmachus dixit ὅθμα δίφρου ( δίφρου eft ἅρματος) Zvrt 
τοῦς εὐχίνητον ἅρμα. Itaque Callimachi verfum Latine fic vertas li- 
cet: Duodecies circa metam egit celerem currum. In eodem verfu lego, 
ἐσήλασεν pro ἐσήγαγεν" quod improbaturum fcio neminem, qui qui- 
dem ad has reculas fapiat. 

Pag. 119. 4. 3. Πρὸς " Ayagréac) ᾿Αχαρναὶ, ut auctor Thucydides ἐν 
"rpérw , erat , χωρίον μέγιστον τῆς ᾿Αττικῆς τῶν δήμων. diftabat ab urbe 
60 ftad. fed non eft, quod quis exiftimet atrocem ibi pugnam pu- 
gnatam fuiffe, Nam equites tantum certavere ἐν Φρυγίοις, ( locus eft 
Atticae ) & quidem ἱππομαχία βραχεία. Xtaque hinc facile cuivis ap- 
paret, quam rhetorice loquatur Demea, mendaciolo rem, ex prae- 
fcripto artis, pingens, cum ibi ingentem ftragem editam fuiffe figni- 
ficat. Ceterum ἀριστεύειν πρὸς ᾿Αχαργέας ὑπὲρ τῆς πόλεως: non eft, ut 
puto, quod. vulgo volunt; debet enim iftuc fignificare, fortiter pro 
patria , feu urbe, pugnare adverfus Acharnenfes , ut πολεμεῖν πρὸς τινάς. 
Idque fi verum eft, error hic erit, i(que manifeftiffimus. Acharnen- 
fes enim Attici erant, Timon autem Athenienfis ; qui tamen lauda- 
tur , quod adverfus Acharnenfes ftrenue pugnavit. Itaque legendum 
mihi videtur, περὶ ᾿Αχαρνὰς, quomodo in hac ipfa re loquitur Thu-. 
cydides ; περὶ ᾿Αχαρνὰς, inquam , cum Peloponnefios , qui circa Achar- 
πᾶς erant, convellere conati funt Attici, ut oppidum obfidione 
folverent. 

ead. 1. 4. Δύο μοίρας) Mille armatos. Nam civ μοῖραν ἀναπληροῦ-- 
σιν ἄνδρες πενταχόσιοι. Ceterum μοίρας dicas, vel μόρας, perinde eft ,. 
& Mff. Codd. variant. 

ead. /. 11. 'Hou2i2) Nullum olim Athenis forum maius fuit. Har-- 
pocration, Paufanias. Nota autem differre βουλὴν, ἐκχλησίαν, ( quod 
per ὅῆμος intelligo) & ἡλιαίαν ; quod diligenter monuit Hefychius. 

ag. 120. J. 4. Συγγενὺς ἀγχιστεὺς) Recte. differentiam enim agno- 
fcunt grammatici inter has voces; Hefychius minime. 

ead. 1, 7. Ἐγὼ δέ σοι καὶ τὸν υἱὸν ἐβουλόμην ἀγαγεῖν παρὰ σὲ) Er- 
ror manifeftus. Quid enim hoc fit, σοι παρὰ σέ; legendum ἐγὼ δέ 
τοι χαὶ τὸν υἱὸν &c. 

Pag. 121. /. 7. "Osissádopoy) Ubi aerarium. Ariftophanes in 
extremo Pluti. 

Pag. 122. L. 8. Αὐτοβορέας ) Facete, fita vox, ipfiffimus Boreas , 
qualis a Zeuxide pi&us eft. , 

Pag. 123.4. 3. Καρύχης) Erat. Λύδιον ἔδεσμα ἐξ αἵματος χαὶ ἄλλων 
ἡδυσμάτων συγκείμενον, Hefychius. fed omnium optime Erocianus z 
Kapóx» , εἶδός ἐστιν ὑποτρίμματος £x πλειόνων ἀρτυμάτων συντιθέμεενον" 
χαρυχεύειν δὲ, τὸ ταράττειν, ἣν χαρύχην φασὶν αἱμκατώδη τὸν χροὰν ἔχου- 
σαν. ἔγιοι 02 τὴν παρ᾽ ἡμῖν χαλουμκένην αἱματείαν, χαρύχην ὠνόμασαν, 
οὐχ ὀρθῶς. ὅτι δὲ τρίμματός ἐστιν εἶδος ἐξ ἀρτυμάτων, μαρτυρεῖ xai Φιλο- 
χράτης ὃ Σάμιος, χαὶ ἄλλοι, Quod autem ait Erotianus, αἰγκατείαν 
non reCte vocari χαρύχην, bene fane: nam αἱκατεία, vel, ut apud 
Pollucem eft, αἱματία, eft quod vulgo dicimus , foupe broui/lée , ex 
fanguine anferino , aut leporino , aromatis praeterea , & iniecto age- 
to, quod ius eft nigrum aut certe fufcum, 

ead. 1. τι. Ἐπὶ τῇ xxxi) Unde διαλέξεις & λόγοι ἐπιχυλικεῖοι" un- 
de etiam λέγειν & ἀδειν ἐπὶ τῇ κύλικι apud Platonem pag. 332 edit. 
Laemarianae, Admonet me hic locus, ut Amioti errorem in vita 


E 


) 


NOTAE IN TIMONEM. 4g 


lexandri aperiam. Neque vero id facerem, nifi Plutarcho inter- 
pretis fui error obeffet: etfi enim Amioto faveo ut qui maxime, 
. plus tamen Plutarcho favere aequum eft. Locus praeterea, quo de 
agitur, illuftris eft, & non indiligenter legendus. Rem ipfam , uti 
fe habet, paucis dabo. Harpalus Alexandrum cum fugeret, Athe- 
nas fe recepit. Populus hominem ex urbe quatere volebat: pro 
illo ftetit Demofthenes pretio corruptus (calice aureo , & talentis 
20 fcilicet.) Rhetor Atticus, quem muneribus expugnatum fuiffe 
populus olfecerat, fefe purgare cum ftuderet, nemo audire , immo 
obftrepere omnes, praeter, nefcio quem, hominem fane elegantis 
ingenii, qui e confeffu cum furrexiffet, Quid autem, ait, viri 
Athenienfes, eum, qui calicem habeat, non audietis? (eft autem 
mira quaedam in eo dicto gratia atque facetia ) Graece fic pag. 857 : 
οὐχ ἀκούσεσθε, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, τοῦ τὴν κύλικα ἔχοντος ; Si quis 
veterum morem teneat, quo nonnunquam σχόλιοι fua canebant , is 
venuftatem huius di&i facile agnofcet. Talis autem ille mos : fum- 
to in manum calice, canebant illa cantica, de quibus paffim fcri- 
ptores: quae plerumque erant βιωφελῆ, quandoque etiara amatoria, 
Calicem qui tenebat, is ab aliis audiebatur, neque interpellebatur 
a quoquam. Ceterum hic mos ad oram quorundam codicum notatus 
fuerat his verbis: ἐν γὰρ τοῖς συμποσίοις τὴν χύλιχα ἔχοντες ἧδον τὰ 
λεγόμενα σχόλια, Haec etfi vera funt, tamen Amiotus interpretum 
Plutarchi, quotquot unquam fuerunt, longe do&iffimus , ibi fe tur- 
piter dedit; ic enim vertit: Comment , Seigneurs , refufeq vous à ouir 
un perfonage qui a le langage ft bien doré? Quae autem ud oram libri 
addita funt, (ab eo, necne, haud fane fcio ,) nihilo certe meliora 
funt: J/ y a une allufion à ce mot χηλέϊν, qui fignifie r:jouir par un 
doux chant , € comme enchanter ; nihilo , inquam , meliora ifthaec funzz 
nam inter xzAeir & χύλεξ nihil quidquam commune eft, non certe 
magis, quam inter λόγος & φιλία; aut voces quantumvis fignifica- 
tione diffitas; fed tota loci illius venuftas ex iis, quae funt a me 
fuperius commemorata , pendet, Vertendum autem verbum de ver- 
bo fuerat, Hé quoi, Me[fieurs, ne voulez vous pas écouter celui qui 
tient Ja coupe en main? Tum vero Graecorum more allato, tota res 
erat explicanda. Sed quorfum ifthaec? inquies. Non temere, uf 
opinor, id a me animadverfum fuit, & elucidatum. Atque utinam 
hinc prudentiores fierent noftri homines. Nam cum omnium, qui 
unquam Graecos fcriptores interpretandos Gallice funt aggreffi , do- 
&iflimus , in re adeo nota erraverit, quid ab iis, qui hodie vivunt, 
exfpe&es? quorum plerique ( nam quofdam novi quam do&iffimos) 
nec Graece fciunt, nec Latine quidem. Ex iis certe aliquis fcripto- 
rem quendam Gallice, ut audio, convertit, cuius fcriptoris fi vel 
pagellam tantum intelligat , μωρίαν ὀφλισχάνω ἀσμενέστατα. idque ita 
verum eft, ut, fi mentiar, nil mihi vel humani quidquam, vel di- 
vini credi velim. Abhinc autem fex feptem annis memini me rogas 
tu amici cuiufdam, doGiffimi viri, conferre verfionem nefcio cuius 
ex Ciceronis oratienipus; Dii boni! Nunquam vidi literas magis 
illiteratas, Nuper autem, nuper , doctiffimum poétam (& quos non? 
nam nihil iftis ardelionibus facrum eft) adeo deformatum, adeo 
perditum vidi , eum ut agnofcere , quantumvis mihi familiarem, ne- 
quiverim, Nihil pudere? acre vero hominis iudicium! muligrculis 


492. TAN. FABRINOTAE IN TIMONEM. 


& falgamariorum , ac pharmacopolarum pueris talem fcriptore 
committere ? Videlicet de Dei providentia dubitare, nihil eft; quo 
nunc difcent propolae tali interprete. Quidni Virgilium .denique | 
poft tot alios, quidni Ariftophanem, & Plautum corruptum eunt? 
Nam Homerum quidem ipfum, fat fcio, non attingent. Nuper enim 
γέος quidam φωσφόρος exortus eft, qur pronuntiavit, paedagogici 
ingenii effe, verfus Homericos , cum aliquando a veteribus produ- 
cuntur, Gallice convertere. Ad ea quid dicas, Le&or, nifi, δὺς, P 
παῖ, δὺς ἐμοὶ χεκάνην, ἐμεσείω yap? 

Pag. 124. 1. 6. ᾿Πάνσοφον τὸ χρῆμα) Legendum πάνσοφόν τί χρῆμα». 

ead. 1. τι. “Ὥσπερ οἱ τὸν πλοῦτον ) Delendum ὥσπερ, & fcriben- 
dum οἱ, iungendumque cum συγδεύρομκήχασι. 

Pag. 125. £L. 1. Mata) Nihil aliud, quam ἄλφιτα ἐλαίῳ πεφυρμένα. 

Ceterum dignitate pani cedebat: nam ex Solonis inftituto μάζα pro 
feftis diebus in Prytaneo dabatur, panis autem , feftis, docet Athe- 
naeus. Σόλων δὲ τοῖς ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις μάζαν παρέχειν κελεύει, 
ἄρτον δὲ ταῖς ἑορταῖς παρατιθέναι. 
- ead. ἰ. 3. ᾿Ἐννεάχρουνος ) Fons ita dictus Athenis, qui deinde Καλ- 
λιρόη vocatus eft , ut fcribit Harpocration, & ex eo Suidas. Hefy- 
chius autem in hac voce mutilus eft. legendum enim apud eum eft, 
Καλλιρόη xphva ἐν ᾿Αθήγαις. 

ead. 1.13. Κυματώδους γῆς) Gloffema ; vera autem lectio in Mf. - 
Cod. Reg. reperitur , χυματώγης fcilicet; quae vox ab Euftathio in 
Odyff. exponitur Zxrh ἔνθα δηλαδὴ τὰ κύματα ἄγνυται. monetque , 
eam vocem apud Herodotum reperiri; & vere monet, nam fexies 
fepties apud nobiliffimum illum fcriptorem occurrit. Itaque indili- 
gentiam Suidae mirari fubit, qui nihil ad manum habuit, cum in 
hanc vocem fcriberet, praeter Agathiae locum. Sed antiquum obti- - 
net Suid. folet enim, negle&is veteribus , ad recentiores decurrere. 

Pag. 126. 1. 1. Αὐτῷ ) Lege σεαυτῷ. 

ead. 1. 2. Táxayroy ) Mf. ἡμιτάλαντον. 

ead, ἰ. 7. Αἰγινητιχοὺς ) Ad ridiculum, nam menfura Aeginetica 
ceteris menfuris erat amplior, certe Attica. 

ead. |. τι. Κεφαλὴν ἐμπλήσω χονδύλων) Locus eft apud Plautum in 
Aulularia, — Poftquam implevifli fuflibus ifforum caput , quem fru- 
ftra follicitavit ingeniofiflimus Palmerius legens , imp/uifli in caput. 
fruftra, inquam; id enim Graecorum imitatione dicebat Plautus ; 
qui non in Aulularia tantum, fed in Cafina ma ea loquendi 
ratione ufus eft. —— Ego te implebo flagris, Et certe tale aliquid 
videor apud Ariftophanem legiffe. 

ead. 1. τς. Μῶν) In Mf. eft Τίμων. fed dividuum facito , τί 5 
μῶν &c. quid ? num te &c. : 


ERRATUM, 
Pag. 94. lin, τό. ᾽γαδὲ leg. "yat. 


BINDING SECT. APR2 11970 


PÀ Lucianus Samosatensis 
4230 Opera 

A2 

1789 

Vel 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


Ul D Sd 
/ CS PP 
ἣν 


Vu 


Xam : 
iziete 


tim 
1 


NA 
VEI DS Eae 
5s 


EH DUM ; 
va DO, LI Uu 4: x 
44 ἐσ 


EN 
πε οὗ! 


ὶ UR 
fud : 
Pen E. | 


uorum τ 


LUI 1. 
basta 
Wie 


UN 
! 
; 
j "muni 
Th 
M i E 
ι M 
; KR. 
τὴ 
L d H 
"m 
ἡ 
᾿ 
n 
ns "sl 
RDUM n 
"HN 
^ 
l 1 y" 
1 dT in^ à f L Yos 
e tu ho : Febr M : | 
iA SN i εἶ A ] 
A. a ΗΝ , 4 
UT i. ] s Ἢ y 1 t 
DUET : i 
LARES $ dui D 
Mh ἢ Ν i 
Y * un 
! re ἘΝ v B ἢ 
E] : hy " 
ΐ 
D L ! 
(ob yd ett 
eL 
b " ^ D 
' ' 
AS δ᾽ 6n , 
NT 1 T8 a. à 
hs td ξεὶ 
m ἢ M / 
y τ * 
, ἷ 
1 
3 ; ' Sud i | 
i " Jd. ri 
REUS δ ἢ 
Ac PEE | ' ΜΟΥ * (xt 
DN . vi 
: " E 
N 5 ΣῊ 
kt LI E 
Dex ', τι 


2 
CN UAR, P 


, B Den 
4 
D 
- $ 
E i 
1 X D [ 
V s he i 
4 
ἢ * 1 
D CE t 
DUOC * ἕ 
E * " 
* i 
LI . n t 
E. D 
4