AES
OROWYO
ΔΌΛΟΥ.
00001398 7
Co I
p-
3
Digitized by the Internet Archive .
in 2009 with funding from
University of Toronto
ἀνα.
https://archive.org/details/operagraecerecenO2platuoft
E
*
΄
5
^
*
"
5
,
1
i
V»
LATONIS OPERA
GRAECE
RECENSVIT ET ADNOTATIONE CRITICA
3 INSTRVXIT
CAR. ERN. CHRISTOPH. SCHNEIDER
LITT. ANT. PROF. VRATISL.
VOLUMEN SECUNDUM :
J CIVITATIS LIB. V. VI. VII. CONTINENS
LIPSIAE
SVMPTIBYVS B. G. TEVBNERI ET F. CLAVDII
MDCCCXXXI.
i
PRAEFATIO EDITORIS.
Li
|
: Aa critica subsidia, quibus in primo volumine concinnando
usus sum, in hoc secundo novi nec dum a quoquam occu-
pati nihil accessit, sed virorum excellentium, qui rei litte-
rariae Borussicae et Bavaricae publice praesunt, beneficio
contigit , ut codices Monacenses duos a Bekkero et ab
Astio primum adhibitos mihi ipsi denuo conferre liceret.
Unus est idem ille Monacensis B. cuius descriptionem in
praefatione voluminis primi p. XXXIII. dedi, lectiones per
ipsum volumen secundum Bekkerum exhibui. Cui quum
tantum tribuisse Bekkerus, ut haud raro unum omnibus
praeferret, existimandus scilicet erat quam accuratissime
eum contulisse, certe nihil de genere eorum, quae ex aliis
afferenda putasset, in hoc inventum silentio praeterisse.
Verum res aliter habet. Haud maiore vir doctissimus in
Monacensi B. quam in Vindobonensi diligentia versatus non
solum orthographica pro instituti ratione in prooemio ad
commentaria critica p. X. demonstrata omisit, sed etiam
alia paullo graviora neglexit, alia vel falsa attulit vel manca.
Quorum omnium ego, non quo totidem praetermissionum
reum agerem Bekkerum, sed quod notitia codicis haud du-
bie valde memorabilis quo plenior eo gratior lectoribus fu-
tura videbatur, indicem ad quatuor libros priores pertinen-
tem hic apposui. Ex huius autem voluminis libris tribus
ea excerpsi, quae in Monacensi et in Vindobonensi B. per-
ἘΦ
,
m FRHUAEFNXTTO
scripta atque ita comparata, ut a Bekkero haud minus , quam
alia, quae non omisit, commemorari debuerint, tamen ab
eo vel omissa sunt vel non satis accurate significata.
| πρὸς ταὐτατὰρίματα,
0 καὶ ξ, ἐτῶν, τρέ-
χοντα νῦν
p.327. C (4, 9. Bekk.) dc] om. p.330. Β (9, 6) δὲ ἀγαπῶ] δ᾽ dy.
' (Ven. C. Par. DK.) C (9, 9) τὸ πολὺ] τοπολὺ
E (4, 17) διανοεῖσϑε] διεα- (Item 345. C. 39, 6.
νοεῖσϑαι ἃ m, pr. (0u«- 352, D. 53, 5. III. 390.
νοεῖσϑαι Ang. B.) C. 115, 4 τοπρῶτον,
p.398. B (5, 6) ἦν δ᾽] ἦν δὲ II. 373. D. 87, 10 το-
€ (5, 14) προσκεφαλαίου) πρότερον, E. 18 co-
προσχεφαλέου μετατοῦτο, 878. Β. 96,
E (6, 12) εἶ] int. vers. 7 τοπαράπαν, TI. 403.
(6,14) ἐξαγγέλλεις] ἐξαγ- C. 139,17 ταμουσικά.)
Πλάτωνος πολιτειῶν, πρώτη
γέλεις p. 331. A (10, 17) ἀτάλλοισα ] dz-
p.329. A (6, 18) ξυνιόντες] cvv. τάλοισα (Par. DK. sec.
B(7, 5) τοῦτο αἴτιον] Bekk.)
τοῦτ᾽ αἴ. ῦ € (11, 16) εἴη ] εἴ, addito
C (7, 14) τότε ἔδοξεν] τότ᾽ int. vers. a m. s. 7]
ἔδ. Ὁ (42,1) παραδίδωμι] Al- .
(7, 16) γίγνεται] γίνεται terum ἃ int. vers.
(Item 335. A. 19, 4 (12, 2) ἔφην] ἔφη (Vat.
γίνονται, Il. 358. A. BM. Ven. C. Vind. B.
58, 15 γινόμενα, 360. Par. DK. Amb. C.
C. 63, 4 συγγίνεσθαι, Ang. B.)
UI. 403. B. 139, 13 E (12, 11) γιγνώσκεις] γι-
ξυγγίνεσϑαι, 407. C.
146, 18 ἐγγίνεσϑαι,
414. B. 159, 8 γινο-
μένων et IIIL 421. D.
168, 22 γίνεσϑαι.) Ad
hunc locum in m. ad-
νώσκπεις (Item 347. D.
43, 14 γινώσκων, III.
402. B. 137, 12 δια-
γινώσκειν, IIT. 426.
C.178, 1 προγινώσκων,
D. 10 συγγινώσκεις.)
scriptum est: ταῦτα p.332.E(14,9) ξυμμαχεῖν] Alte-
καὶ αὐτὸς διαμαρτίρο- rum 4 int. vers. a m. s.
μὲ περὶ τὸ γῆρας καὶ (14, 10) ἄχρηστος. &-
μάλιστα περὶ τῶν ἢδο- χρηστος:;
νῶν τῆς συνουσίας ἄ- (14, 11) κυβερνήτης.
νευ τῆς ἀναγκέας χρί- κυβερνήτης;
ας: δημήτριος, et in (14, 19) ρα] ἄρα
ima pagina : ἀρμόδιος — p. 333. C (15, 16) 7] int. vers.
ὁ χρόνος ὁ ἡμέτερος Ὁ ((6, 9) τάλλα] τἄλλα
EAÀAFITY.ORIS V
(item 348. E. 45, 21
cum' Vindob BDEF.
Steph. 353. C. 55,1
cum Vind. BDF. Steph.
. H. 360. C. 63,6. 370.
4 D. 81, 11 cum Vind.
BDF. Steph. (τ᾽ ἄλλα
Vind. E.) 373. A. 86,
8 cum Vind. BDF.
Steph. IIL. 415. B. 160,
20. IIIT. 420. D. 167,
q. 494 A 173, 16.
495. B. 175, 16. 434.
A. 192, 9. 443. €. 210,
2)
p. 333. D (16, 4) χρήσιμος ;] χρή-
σιμος.
E(16, 11) μὴν) a m. pr.
μὴ
p. 934. B(16, 99) κεκάσϑαι] zc-
κᾶσϑαι
(17, 1) σὲ καὶ] καὶ int.
vers. |
(17, 2) ὠφελείᾳ ὠφε-
EE os
p.335. A (18, 18) δὲ ἐχϑρὸν] δ΄
£y. (Amb. C. Ang. B.
Vat. M.)
B(19, 4) Βλαπτόμενοι)
—pQ£vor int. vers.
(19, 5) ἀρετὴν post ἴπ-
vOv int.vers. additum
et sequens (6) εἰς τὴν
τῶν ἵππων in τι. ἃ τῇ.
6. adscriptum est.
C(19, 12) τοῦτ᾽ τοῦτό
(19, 16) dgízzovs] 67
ἀφίππους τοὺς μὴ si-
δότας ἱππικὴν : in m.
(19, 17) ξυλλήβδην]
συλλ.
Ρ (49, 18) ᾿Αλλὰ ἀδύνα-
rov] ἀλλ᾽ ἀδ. (Ang. B.)
E (20, 8) τοῖς δὲ φίλοις]
- δὲ — int. vers.
p.335.E (20, 11) ἄρα, ἢν] ἄρ᾽
ἣν
(20,15) οἶσϑα, ἣν] oi,
addito a m. s. σϑ΄, ἦν
p. 336. A (20, 21) δὲ οὐδὲ] δ᾽ οὐ
B (21, 6) ταῦτ᾽ εἶπον] ταῦ-
τα εἶ.
(21, 7) οὐκέτι] οὐκ ἔτι
(item 348. E. 45, 17.)
(21, 10) 6 δ᾽] 89
φϑεγξάμενος] φϑενγξ.
p. 337. (992. 99) ἢ ἀποκρίνοιο]
ἢ ἀποκρινοῖο, in m. 7]
ἀποκρινοῖ
Β (883,4) ἕξ, μηδ᾽] ἕξ μὴ
δὲ
τέτταρα ] τέσσαρα
(Amb. C.— Cf. hu-
ius Vol. p. 245, b.)
(23,7) ἀποκρίνοιτο]
ἀποκρινοῖτο
C(23,12) τοῦτο ἐκείνῳ]
τοῦτ᾽ ἐκ.
(23, 16) "4iio τι οὖν,
ἔφη, καὶ] ἀλλ᾽ ὅτι
οὖν ἔφη" καὶ, vulgata
a m. s. in m. posita.
D(24, 5) Οὐκοῦν] ovx
οὖν
(24, 6) μοι] int. vers.
p. 338. A (24, 17) φϑονήσῃς] φϑο-
νήσις, à m. s. —6tig
(25, 3) τελευτῶν] τελευ-
τὼν (item 342. D. 33,
20. II. 361. E. 66, 2.
III. 425. C. 176, 2.)
B (25, 3) ἔφη; ἡ] ἔφή; in-
terposito int. vers. a
m. 8. ἢ
€ (25, 15) ἐθελήσεις. ἐθε-
λήσεις:
(25, 17) δίκαιον εἶναι.
ὃ. εἶναι;
. E (26, 7) αὐτῇ ξυμφέρον]
αὖ. συμ.
ΥΣ PRAEFATIO
p.338. E. (26,9) οὕτω] οὕτως
(26, 19) τοῦτ᾽ οὖν] του-
τοὖν
p- 839. A. (26, 16) ξυμφέρον.] Ita,
non Gv.
B (27,5) προστίϑης ] —
τί — int. vers.
C (27, 12) τυϑέασι] τυϑέα-
σιν
Ὁ (28. 1) ἄττα] ἅττα
(28,2) βελτίστου, βελ-
τίστου:
E (28, 8) κακὰ αὐτοῖς] Ita,
non x. αὖ.
gis] φὴς
p. 340. B (29, 2) xosízrovc| Alte-
rum τ int. vers. a m.
s. additum est.
D (30, 2) ὃ ἐξαμαρτάνει,
cum signo interrogandi.
(30, 6) τοῦτ᾽ ἔστιν] τοῦτ᾽
ἐστὶν
E (30, 14) δή σοι] δή σε,
in m. a m. 5. σοὲ
νῦν δὴ] νῦν δὴ
p.341. ΑὯ30, 18) ἐξ ἀρχῆς] ἐξαρ-
χῆς (tem 344. C. 37,
14. 348. B. 44, 17.
IIl. 411. B. 153, 15.
III. 424. E. 175, 2.
Similiter διαβραχέων
UII. 484. B. 173, 17.
διαπαντὸς TII. 407. D.
147, 7. WII. 499. B.
183, 9. C. 16. 430. B.
185, 2. 433. A. 190,8.
διαταῦτα 841. E. 32,
11. 347. B. 42, 16.
IHI. 425. C. 176, 5
καταρχὰς III. 398. B.
129, 15. μεταταῦτα
353. D. 55, 2. IIT. 406.
E.145, 15. μετατοῦτο
IH. 392. C. 119, 1.
408. A. 147,920. 412.
B. 155, 13. IIII. 427.
D. 179, 21.)
p. 341. A (30, 19) ξυμφέρον] in m.
a m. pr. additum,
(30, 21) μ᾽ ἐξ] με ἐξ
(30, 22) ἐρέσϑαι] Ita,
non £g.
B(31t, 5) ποτέρως] ποτέ-
ρος a m. pr. (item IT.
363. A. 77, 20. Simi-
liter 343. E. 36, 8
μοχϑηροτέρος, 348. B.
44, 15 ὁποτέρος, III.
390. C. 115, 3 ὡς o?-
ros; 398. D. 121,3
ὡὥδέπος, 396. E. 127,
2 dugorégov, 412. À.
155, 4 et [Π|. 495. C.
176, 6 εἰκότος, 430.
B. 185, 7 ἀνδραποδό-
δη, 439. B. 902,4
ἀποϑοῦνται et443. C.
209, 19 εἴδολον a m.
pr. scripta et a m. s.
correcta sunt.)
(91, 7) ἀκριβεῖ] τῶ d-
κριβεῖ, sed —46 in ar-
ticulo e corr.
ἔλεγες Eta, sed initio
et fine correcto.
(31, 10) cvxogvrz , si
τι δύνασαι] συκοφάν-
τι δύνασαι ἃ m. pr.
C(31, 14) οὐδὲν ὧν} ἃ
m. s. comma additum.
"4óqv] ἄδην cum al-
tero à int. vers. prae-
posito, adscripto in m.
ἄδδην
(31,17) καμνόντων ϑερ.]
καμόντων ϑερ. cum v
int. vers. post & ad-
dito.
D (32, 7) αὐτὴ αὐτῇ corr.
in accentu utroque,
EDITORI
p. 341. E (32, 10) σώματι εἶναι
σώματι σώμτι εἶναι
σώμτι, sup. α inter
Q et τ in priori.
Ἵ (32,12) σῶμά ἐστι] σῶ-
- μα ἔστι
(32, 15) ἔφητ] —v int.
vers. a m. s.
p.342. A (32, 19) ταῦτα ἐπ ταῦτ᾽
ἐπ᾽
(38, 9) αὐτῇ τὸ ξυμφέ-
ρον] αὖ. τὸ (tn.
B (33, 3) ἢ οὔτε] 7] in m.
a m. s. habet.
(33, 10) ἔχει; ] ἔχει.
C (33, 17) Ovx ἄρα] οὐ-
xcu —
(33, 19) οὐδ᾽ ἐπιτάττει]
οὐδὲπιτάττει
Ὁ (84, 2) κάμνοντι; κά-
μνοντι.
(34, 4) ἢ οὐχ] 7 οὐχ
E (24, 6) ναύτης ; Ἑῶμολό-
γηται.] ναύτης ou.
(84, 11) οὐδ᾽ ἐπιτάττει]
οὔϑ᾽ ἐπ.
p.343. A(34, 16) περιξιστήπει]
περιεστήκει (Par. K.
.* gec. Bekk.)
(85, 1) δὴ ci] à), vi
Ο (35, 18) ὑπηρετοῦντες]
ὑπηρετοῦνται, sup. ἐσ
ἃ m. 5. super αἱ.
(35, 19) δὲ οὐδ᾽ 1 δ᾽ οὐ
δ᾽
Ὁ (86, 5) ὁ δ᾽] ὅ
p.344.A (36, 16) μαϑήσει] μα-
$5659 (Sic 347. E. 44,
1 et III. 397. D. 128,
15 αἱρῆ, 849. A. 46,
9. 5 μαντεύη εἰ δια-
γοῆ, 351. C. 50, 21
ἀποκρίνῃ, 1Π. 386. A.
107, 7 et 413. A. 156.
90 ἡγῆ, 892. D. 119,
Y 1H
5 εἴση, 399. D. 132, 9
παραδέξη, 1Π|. 419.
165, 2 ἀπολογήση, 423.
A. 171, 16 et 432. C.
:89, 9 χρήση, 496. B.
ΤΊ. 17 ἐπαινέση, 430.
C. 185, 10 ἀποδέξη,
431 C. 187, 18 ἐπι-
τεύξ; et 440. D. 904,
19 ἐνθυμῆ.)
p.344. C (37, 13) δικαιοσύνης
ἐστὶν 8. ἔστιν
D(37, 20) ἀλλ᾽ ἦν. dà,
sup. a m. s. 4, ἦν.
(38,1) ἐδεόμην δεό-
μην
E(38, 9) ὠγαθὲ] ὠγάϑὲ
(item 345. A. 38, 14
et III. 493. D. 173, 1.)
p. 945. A (38, 13) οὐδ᾽ ἐὰν οὐδὲ
ἐὰν
Β (39, 8) μετατιϑῇ] μετα-
τίϑη
D (39,15) ὥστε εἶναι] ὥστ᾽
εἰ. (Ang. B. Vat. M.)
p. 346. A (40, 8) περαίνωμεν] πε-
ocívousv a m. pr.
(40, 12) ydo αὐτῆς] γὰρ
αὐτοῦ, in m. ἃ m. s.
56
B (40, 14) βούλῃ] βούλει
C(41, 3) δῆλον, ὅτι] δη-
λονότι (item II. 372.
C. 85, 7. III. 389. B.
112, 17. 410. A.-151,
12. IHI. 428. B. 181,
7. 486. B. 196, 9. 444.
A. 911, 6.)
(41, 8) αὐτοῦ] cv.
D (41, 10) ὑγέειαν] —— εἰ —
int. vers.
μισϑαρνητικὴ prius ]
—a«g —. (pro 3) — ἃ
m. s.
(41, 16) ὠφελεξ } — e
VI PRAE
int. vers. a m. s. ad-
ditum. Idem nunc vi-
deo a Bekkro signifi-
catum, non antecedens
ὠφελεῖται manui re-
centi tribitum.
p. 947. B (42, 15) £cw;] ἐστὶν;
C(43, 3) ἁσχρὸν νενομί-
σϑαι αἰσχρὸνενομί-
σϑαι
D (48,9) ὁμοίοις) ὁμοίως,
in m. a m. s. Οἶοισ
(43, 13) ξυμφέρον] Ita,
nen 6vu. (Vat. BM.
Ven. BC. Vind. B.
Par. K. sec. Bekk.
Amb. C. Ang. B.)
E(44, 3) Ἤκουσας] σῇ
τὴν σύνταξιν. in m.
p.348. C(44, 20) αὐτοῖν] cum
litura in «
D (45, 9) βαλλάντια] βα-
λάντια (Ven. B. Par.
K. sec. Bekk.)
E (45, 12) ἔφην —» int.
vers. a m. 8. (ἔφη Par.
K. Vat. M.)
(45, 13) ὅτι ovis] ὃ
B. (Ven. C. Par. DK.)
p. 949. B G6, 15), ἡγοῖτο prius]
ἡγοῖ, τὸ a m. pr.
C (46, 20) ἄρα ἀξιοῖ] ἄρα
ἀξ.
(46, 21) οὔκ, ἔφη] οὐκ
ἔφη
Ὁ (47,19) Eisv] εἴων, in
m. ἃ m. S. δἶεν
E(47,16) ἅπερ] ὄνπερ,
e corr. ὅνπερ
(47,17) οὕτως; OV-
rOg.] οὗτος (a m. s.
—rt0g); οὕτως.
(47,90) ἢ ἀξιοῦν πλέον
ἔχειν 1 punctis notata.
p. 350. D (49, 11) ἢ οὐ] 7j οὐ
FATIO
p. 350. D (49, 12) οὐδὲ ἃ νῦν λέ-
γεις ἀρέσκει] οὐδ᾽ ἂν,
in m. ἃ m. s. ἃ, νῦν
λέγεις, ante corr. —36,
ἀρέσκει cum litura post.
£L,
E(49, 15) δέ σοι] δέ σε
a m. pr.
p. 351. A (50, 7) ἐπειδήπερ ἐστὶν]
ἑ. ἔστιν
ἀδικία. ἀδικία:
B(50, 11) πολλὰς δὲ] a.
δὲ
(50, 12) ovx; ἔφη) ovx
.(50,18) ἔχει] Huic ἃ
m. 8. superscriptum est
ἔστι
€ (50, 90) ἐπινεύεις ] ἐπι-
νεύσεις
ἀνανεύεις} --- δι--- e
COIT.
(51, 2) λέγε] λέγαι
D (51,10) ἄρα, si] ἄρα εἰ
E (51, 14) διοίσονται c7
διοίσονται in m.
p. 352. C (52, 17) πρᾶξαι] πράξαε
(52, 18) d459is ], ἀλλη-
gig
(52,90) ἣ αὐτοὺς] η,
a ID. S. 7], αὐ.
μή τοι] μή τε cum li-
tura inter 7 et i.
D (53, 9) δ᾽ £z] Ita, non
δέ τι (Ven. B. Amb.
C. Ang. B.)
(58, 12) εἶναι ἵππου]
&imz0V, Sup. a m. s.
ναὶ t
E(53, 17) ταῦτα τούτων
φαμὲν] φαῖμεν ταῦτα
τούτων
p.353. A (54, 1) τούτῳ ] τούτω,
in m. a m. s. τοῦτο
EDITORIS.
p. 353. B (54, 12) οὕτως ; Ovcos.]
οὕτω:, οὕτω.
(54, 14) αὐτῶν oix.]
αὐ. oix.
€ (54, 20) τῆς αὐτῶν ἀρ.]
τ. αὐ. ἀρ.
Ὁ (55,3) ἔστι τι] ἔστι τί
(55, 6) ἐκείνου] ἐκείνης,
sup.a m. 5. 8
(55, 7) Τί δ᾽ αὖ τὸ]
τόδ᾽ ἦν τὸ
(55, 8) γ᾽; ἔφη] ys &.
E (65. 10) αὑτῆς] αὐτὰ
αὑτῆς
(55, 14) συνεχωρήσαμεν)
Ita , non £.
p.354. A (55, 21) λυσιτελεῖ] Av-
σιτελῆ., e corr. —si
(56, 3) τοῖς Βενδιδείοις]
παριμία in m.
B(56, 7) ἀεὶ] αἰεὶ
(56,9) ἐγώ μοι] ἐγὼ
οἶμαι (Ang. B.)
(56, 10) ὁρμῆσαι] oo-
μῆσϑ'αι
τέλος πολιτείας πρώτου:-“-
L. II.
Πλάτωνος πολιτειῶν,
δευτέρα: “-
p.357. B (57, 9) βούλει] βούλου-.
i, Ast
€ (58, 3) vs αὑτοῦ] τε
αὐ.
(58, 7) τὸ κάμνοντα] τὸ,
addito int. vers. v, x.
et in m.xol τὸν xcu».
(68, 8) ὁ ἄλλος] ὁ ἄλ-
Aog (non ἄλλως, quod
ne Bekkerus quidem
ostenderat.)
D (58, 12) τρίτον. ἀλλὰ τί
Vil
δή; Ἐν] τρίτον: ἀλ-
λὰ τί δὴ ἐν
p.358. A(58, 15) δι’ αὐτὸ] δι
αὖ. item 58, 19.
B (59,1) δοκῇ] δοκοῖ ante
corr.
(59, 2) «And vor] xo-
An9Tvot ante corr.
(59, 4) τί τ΄ ἔστιν] τί
z ἐστὶν
(59, 7) ἐᾶσαι] ἐάσαι
C(59, 13) λέγουσιν] λέ-
γουσὴν, sup. a m. s.
ιν
Ὁ (59. 19) ἂν σοὺ] Ita,
non ἄν σου
E (60. 9) ἐπειδὰν] ἐπειδ᾽
ἂν (item 377. B. 94,
10. III. 396. C. 126, 7.
411. C. 154, 3. 414,
C. 159, 16.)
p. 359. A (60, 14) αὐτῶν] αὐτοῖς,
non αὖ.
D (61,19) δαγῆναί τι] zt
int. vers. habet.
Ρ. 960. B (62, 19) ἐπιϑέμενον] ἐπι-
ϑέμενος
(62, 21) δύο] δύω (Vind.
B. Par. DK. sec. Bekk.)
(62, 22) ὡς δόξειεν, o9-
vog ἀδαμάντινος, ὃς]
ὡς, a m. S. ὃς, δ. οὔ-
τος, ἃ M. 8. --τῶς,
ἀδ. ὃς
C (68. 5) ἀποκτιννύναι ]
ἀποκτιννῦναι δπίρ cor-
rect.
(68, 8) διάφορον 1 δια-
φέρον (Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk. Ang.
B.)
E (64, 3) διάστασις; ἥδε"
διάστασις ἥδε.
p. 961. A (64, 9) δὲ; ἐὰν} δὲ ἂν,
x PRAEFATIO
e corr. δ᾽ ἐὰν (δ᾽ ἂν
Ang. B.)
p. 361.4 (64,16) δόξαν αὐτῷ] ὃ.
αὖ.
Β (6ά, 20) ἀνδρείων ἀν-
δοίαν
Ο (65. 7) ποιητέος 1 ποιη-
τέον ἃ m. pr.
D (65, 14) αὐτοῖν] αὐτῶν
(Par. DK.)
p- 362. A (66, 3) ἀνασχινδυλευϑή-
σεται ἀνασχιλινδευ-
ϑήσεται, in m. ὦνα-
σπολοπισϑῇ
B (66, 13) ξυμβάλλειν)ξυμ-
βάλειν, sup. a m. s.
altero 4
(66, 16) περιγίγνεσθαι]
περιγίνεσϑαι, sup. y
D (67, 6) τε λέγειν ] τίλε-
γεῖν
E (67, 16) ἐπαινοῦσιν] ἐ-
παινοῦσι
e
5! e 5
ἵν ἢ] ἵνα m
p.363. A (68, 1) ἐπὶ πλέον δὲ οὖ-
τοι] ἐπιπλέον δ᾽ οὗ.
τοι
(68, 3) ἄφϑονα] ἄμφϑο-
vo
(68, 4) γενναῖος γε-
voiog , sup. a m. s.
altero v
B (68, 7) φέρειν] φέρει a
in. pr.
μέσσας ] μέσας, sup.
a m. s. altero 6
(68,11) ἀμύμονος] ἀ-
μύνος
Ὡεουδὴς 1 ϑεουδεῖς
D(68, 90) οἱ δ᾽ ἔτι] οἵδ᾽
ἔτι
E (69, 7) ταῦτα] int. vers.
eí in m. a m. s. e
δῶν. Yta enim illud
ταῦτα legi poterat,
p. 364. C (70, 7) ἀκεῖσϑ'αι ] Inter
d et x ἃ πι. 5.0 super-
scriptum et in m. dg-
κεῖσϑ' αι positum est.
ἐάν τέ] lta, non xoi
ἐάν (Par. A. Vat. BH.
Ven. BC. Amb. C. Ang.
B.)
(70,9) βλάψειν] βλά-
ψιν, sup. ε inter 4j
et :.
(70, 10) ὥς φασι, πεί-
ϑοντές σφισιν ὡς
σφασι πείϑοντ, Sup.
ας eoque ἃ m. s. in
ες mutato, σφίσιν
(70, 13) ἐλαδὸν ἔστιν]
ἐλαδόν ἐστιν
E(71, 1) παρατρωπῶσ᾽ ]
παρατρωπῶσιν
(71,3) ὅμαδον] ὁμα-
δὸν (Par. D. Vat.M.)
p.965. A (71, 16) ποῖός τις] ποῖο ᾿
Tig, Sup. à m. $. 6
B (71, 17) πρὸς αὐτὸν] π.
ξὰυτὸν (π. ἑαυτὸν Vat.
M.)
(71, 18) δίκᾳ δίκαὶ
C(72, 8) ἀεὶ] αἰεὶ
D (72, 16) οὔτε βιάσασϑαι
— λανθάνειν E.] bis
deinceps, sed alterum
exemplum linea. dele-
tum. Et in hac altera
scriptione μὴ omissum
erat.
E(72, 20) αὐτοὶ οὗτοι]
αὐτὸν ov. ante corr.
p. 366. A (73, 4) Oíxotor uiv ydo
ὄντες] δίκεοι u. y. Ov-
ταις ἃ m. pr. (Simi-
liter 371. E. 84, 1
πωλοῦνταις, 372. D.
85, 18 τελευτῶνταις,
375. C. 90, 20 δοά-
EDITORIS. xi
σανταις, III. 398. E.
181, 1 τίναις, 410.C.
152, 2 τιναις, 416. D.
163, 18 σώφροναίς,
HII 421. A. 168, 1
ὄνταις (prius) et 426. ᾿
E. 178, 18 ἀγνοοῦν-
ταῖς ἃ m. pr. erat-)
P 366. A (73, 5) ἐσόμεϑα] εὐσό-
: . μεϑα ἃ m. pr.
B (73, 14) μηνύουσι. μη- 1
νύουσιν.
(78. 15) εὐσχημοσύνης]
εὐσχησύνης, sup. a m.
s. μὸ
(73, 18) κτησώμεϑα]
, Ἀτ..ὦμαϑα, in m.
XTO LEO 0t
E (74, 15) λελειμμένοι λε-
λειμένοι
(74, 18) ἀπ᾽ αὐτῶν] ἀπ᾽
αὐτῆς (Par. DK.)
αὐτὸ δ᾽ ἑκάτερον 7 in
m. a m. s. habet.
p.367. € (75, 21) τὸ δὲ ἄδικον]
τὸ δ᾽ ἀδ.
(76, 4) αὐτὰ αὐτῶν ]
αὖ. αὐ.
E(76, 15) à αὐτὴν] δὲ
αὐ.
(76, 18) ἀεὶ] αἰεὶ -
Ρ.868. A (77, 1) Γλαύπκωνος]γλαύ-
κονος
(77, 5) δικαιοσύνης] δὲ-
καισύνης, sup. ἃ m.
Ὃ ao
€ (77, 19) τί τ᾽ ἔστιν] τί
v ἐστιν
Ὁ (78, 2) ἡμεῖς οὐ ] ὑμεῖς
οὐ
p. 969. B (79, 2) zsooívsw ; ] Ita,
non περαίνειν.
C (79, 13) αὐτῷ ἄμεινον)
αὐ. ἄμ.
D (79, 90) ἄλλο τι] ἀλλ᾽ ὅτι
P. 869. D (80, 3) πέωτε ἀνδρῶν.
π΄. ἀνδρῶν:
p.370.A (80, 16) εἰπόντος cov]
sí. cov
B(81, 1) καιρὸν κερὸν
8 m. pr.
C (81, 7) πράττῃ] πράτ-
τοι ante corr.
p. 371. A (82, 9) ἄπεισιν ἅπασιν
sine corr.
Ο (88. 5) 7; τις ἄλλος] 5r
τίς ἄλ.
(88. 7) τῆς αὐτοῦ] τ.
αὐ.
(88, 11) τε ἄλλο] τί ἄλ.
Ὁ (88, 18) πλανήτας] πλά-
νητὰς (Vat. ΒΜ. Ven.
B. Par. K. sec. Bekk.)
p.372. A(84, 9) ἐννοῶ] ἐνοῶ a
m. pr.
(84, 15) τὰ πολλὰ] τὰ
πολλὰ (Similiter τὰ
“ρότερον {Π|. 430. E.
186, 5. δια ταῦτα lI.
397. R. 198, 19. im:
πλεῖστον ll. 383. C.
106, 8. μετα ταῦτα
HI. 393. A. 120, 2.
μετα τοῦτο III. 393.
D. 190, 92 et 398. C.
199, 99.)
B (84, 19) μάξαντες" μά-
£og] μώξαντες μάξας
C (85, 4) πόλεμον ; 1πόλε-
μον:
(85. 6) ξστιωμένους] ἐστ.
(85, 7) ἅλας τε] ἄλλας
τε
(85, 10) σύκων 1 σύκῶν
acuto a m. s, addito.
D (85, 14) παραδώσουσιν)
παραδώσουσι
(85, 15) ἔφη, κατεσκ. ]
ἔφη om.
E (86, 5) φλεγμαίνουσαν
πόλιν] ὥσπερ τῶν νῦν
ἀρχώντων καὶ πόλαι-
ὧν καὶ μάλιστα τῶν
ταύτη οἰκούντων: in
m.
p. 373. A(86, 7) xAivoi] κλίναιε
(86,11) τὰ ἀναγκαῖα]
Ita, non τών.
€ (87, 7) τούτου προσδεή-
6£L] τοῦτο πρ. (Ven.
C. Par. DK. secundum
Bekk.)
D(87,15) τῆς ἡμετέρας]
τῆς ἡμέρας ἃ m. pr.
E (88, 1) ἐξ àv] Ita a m.
pr. ἐξ οὐ a m. s.
p. 374. B (88, 12) Ἦ ovv] ἢ ovv
C (88, 21) ἐσεὶν εὖ ἐστὶ
καλῶς
(89, 4) παρέργῳ ] παρ-
φέργω
Ε (89, 20) Δία, ἤν] δί᾽
ἦν
(89. 29) γ᾽ ἂν] γε ἂν
p.975. A(90, 1) διαφέρειν] —v
a m. s. sup.
B (90, 16) zie, 7] δί ἢ
C (91, 2) φύσις. Φαίνεται.
φύσις φαίνεται.
D (91, 5) Κινδυνεύει] κιν-
δυνεύοι
(91, 10) ταῦτα.] ταῦτα;
E (91, 15) ἄρα, ἦν] ἄρ᾽
ἣν
(91. 17) οὖν σοι] οὖν
οὔ σοι
-p. 376. B (92, 6) ὡς ἀληϑῶς] ὦ
ἀλληϑῶς -
(92, 8) διακρένει} δια-
κρίνειν ᾧ((διακρίνειν
Vind. B.)
(92, 9) συνέσει] συνέσοι
a m. pr.
(92, 12) ταὐτόν :} ταυ-
τόν:
PRAETXT 60
p.376. C (92, 15) φύσει, lta a
m. pr. γφύσει à m. s.
εἶναι; sivou: -
D(93, 7) Ov γὰρ] ov
γὰρ
ἐν μύϑῳ μυϑολογοῦν-
τές] ἐν μύϑω μυϑω-
λογοῦντές a m. pr. s
μυϑολογοῦντές am.s.
(punctis sub μύϑω po-
sitis.)
(93, 8) παιδεύωμεν Ita
a m. s. παιδεύομεν a
m. pr.
E (93, 14) εἰπὼν lta a
m. pr. εἶπεν a m. S.
(93, 15) διττὸν] διττῶν
a m. pr.
p.377. A (93, 17) ψευδέσιν] ψεύ-
δεσιν (Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk. Amb.
C.)
(94,3) Οὐκοῦν] οὐκοὖν
B (94, 10) τελεωϑώῶσιν
τελειωϑῶσιν (Ven. C.
Par. DK. sec. Bekk.
Ang. B.)
(94, 11) αὐτούς] αὖ-
τὰς ἃ m. pr.
E(95, 8) ὥσπερ γραφεὺς]
His int. vers. a m. s.
interpositum est εἶ
(95, 13) ὁ εἰπὼν ὃ si.
at. M.)
(95, 14) & goi] Ita, ut
vulgo, non 6 g.
δρᾶσαι] δράσαι
p. 378. (96, 5) Ov μὰ] οὔ μὰ
(96, 6) οὐδ᾽ αὐτῷ] οὐδ᾽
αὑτῶ
Ο (96. 12) αὐτοῖς} αὖ-
τοῦ, jn m. a m. sec.
τῶν
E (97, 8) εἴ τις] 7 τις ἃ
m. pr.
EDIT
p. 379. Α. (97, 19) εἰδέναι] εἰδέ-
v5,in m. a m. 8. vat
(97, 16) Τοιοίδε ] vor-
οἷδε
B (98, 3. 4) αἴτιον: ; — εὐ-
"momytag;] αἴτιον: —
εὐπραγίας :
Ὁ (98,9) ὀλίγων] ὀλίγον
cum ὦ super o
98, 19) ἄλλ᾽ ἄττα] ἄλ-
λα ἄττα
D (98, 18) αὐτὰρ 0] ἀτὰρ
ὃ (ἀτὰρ Amb.C. Vat.
H.)
E(99,2) κακῶν τε] κα-
κῶν, “φῬγδθροβίίο int.
vers. a m. 5. καὶ (κα-
/ κῶν Ven. B. Vind. B.
Vat. H.)
p.380.D (100, 11) ἄρα γόητα]
ἄρα y. a m. pr.
(100, 12) τοτὲ μὲν] τὸ
τὲ μὲν a m. pr.
(100, 15) περὲ αὐτοῦ]
π. αὐ.
E (101, 1) εἱλήσεων 1 εἰλ.
(Vat. B. Par. K. sec.
Bekk.)
p.381. B (101, 12) zd τοῦ 9:07]
τὰ — int, vers, a m. s.
(101, 13) Ταύτῃ ] ταῦ-
; rc ante corr.
D (102, 12) ἠλλοιωμένην,]
sine commate.'
E (102, 21) μεταβάλλειν]
μεταβάλειν
p. 382. A (108, 4) μισοῦσι ] Ita,
; non —civ
B (103, 9) σεμνὸν λέγειν"
6. λέγειν;
(108, 11) ἥκιστ᾽ &v]1ta,
non ἥκιστα ἂν (Amb. C.
Ang. B. Vat. HM.)
E (104, 14) Οὐκ ἄρ᾽ ἔστιν}
39 LA 2
οὔκ ἄρα &.
ORIS. xin
p.382. E (104, 20) οὐδ᾽ ὄναρ]
Ita a m. pr. οὔτ᾽ 0.
a m. s.
p.383. A (105, 5) ἑαντοὺς] cv-
τούς cum litura in spi-
ritu.
(105, 9) αὐτῆς] «v.
B (105, 13) Παιῶν᾽ παιῶν
(105, 18) τὸν παῖδα]
παῖδα (Par. K.)
C(105, 20) ἐπὶ παιδείᾳ]
ἐπὶ παιδία (ἐπιπαιδία
Amb. €.)
(106, 2) καϑόσον] xo"
ὅσον (item IHI. 437.
C. 198, 12.)
τέλος πολιτειῶν, δευτέρας:
L. Ill.
Πλάτωνος πολιτιῶν,
τρίτη:
p.386. A ((Ο7, 1) τοιαῦτ᾽ ἄττα]
τοιαῦτα ἄττα
B(107, 9) Δία, ἢ] δί ἢ
(847 Amb. C.)
(108, 2) οὕτω τὰ ] o)-
τως τὰ
(108,3) οὔτ᾽ ἀληϑῆ] οὔ-
τε dÀ.
(108, 4) οὔτ᾽ ὠφέλιμα)
οὔτε ὠφ.
C (108, 5) Ἐξαλείψομεν
^ ]ta, non ἐξαλεέψωμεν
D (108, 14) πόποι] Ita,
non c z. (Vind. B.)
(108, 15) Ψυχὴ καὶ] ψυ-
χή; καὶ
πάμπαν] πάνμπαν
(108, 17) πεπνῦσϑαι]
Ita, non πεπνύσϑαι,
in codice scriptum es-
se Bekkerus recte si-
Χιὶ
gnificavit, de Par. K.
nihil dixit. Ego er-
ravi.
p.386. D (108, 20) γοόωσα, A
ποῦσ᾽ γεόωσα λιποῦ-
σα
p- 387. A (109, 1) T'oí£ovcoi] τρύ-
ξουσαι
(109, 9) ἔχονται] ἔχον--
τας ἃ m. pr.
(109, 3) Ὡς o1] Ita.
B (109, 4) παραιτησόμε-
9«] cn ἀντὶ τοῦ ai-
τήσομεν. καὶ ἡ ἀρι-
στείδου, ἵλεών σε πα-
ραιτοῦμαι φανῆναι in
m.
(109, 11) Zzvyag] τύ-
, τὰς
€ (109. 18) ποιητέον;
Ζ4ῆλα δή.] ποιητέον :
δηλαδὴ: (Item δηλα-
δὴ 8392. A. 118, 5.
398. C. 130,1. 412. B.
155, 11. IIII. 428. A.
181, 2.)
D(110, 2) ἑταῖρός ἐστι]
Ita, non — ἐστιν
(110, 3) γ᾽ ἐκείνου ys
£x.
(110, 5) αὐτὸς αὐτῷ]
αὖ. αὖ.
E (110, 9) Ἥκιστ᾽ ἄρα καὶ]
ἥκιστα ἄρα καὶ a m.
pr. Pro καὶ m. sec.
χρὴ posuit.
(110, 10) ὅταν] ὅτε ἄν
ut Vind. D.
p. 388. A (110, 18) πλευρᾶς] πλευ-
od, non πλευρᾶ
B (110, 20) μηδὲ ἀμφοτέ-
ego] uzó du. -
(111, 5) ὀνομάξοντ᾽ ἢ
ὀνομάξοντα
ΡΒΑΒΕΑΛΤΙΟ
p.388. € (111, 10) Ὦ πόποι] ὦ
zt. sed corr. in accentu.
D(111, 20) αὐτῷ ] τί, non
tL
p. 389. A (112, 11) δ᾽ ἄρ᾽ 1 à ἄρα
μακάρεσσι) μακάρισσε
(119. 19) ποιπνύοντα)
ποιπνύοντα:
B(112, 18) δὲ οὐχ} δ᾽
οὐχ (Ang. B.)
D (113, 10) δημιουργοὶ
Ita a m. pr.
(113, 14) δέ; cogoo-
σύνης ἀρα] δὲ c. ἄρα
p. 390. A (114, 6) ἄρα καλῶς] ἄρα
BUE
(114,12) ὅταν] 07 ἂν
(114, 18) παράπλειαι]
Ita, non παραπλεῖαι
(Par. DK. sec. Bekk.
Vat. H.)
B (114, 16) ἐπιτήδειον]
ἐπιτήδιον
C (115, 4) οὐδὲ ὅτε] Ita,
non οὐδ᾽ ὅτε
(115, 6) οὐδ᾽ "Δρεώς]
οὐδὲ ἄρεώς
(115, 7) Οὐ ud] οὔ μὰ
D (115, 8) καρτερέαι]καρ-
“τερία
E (115. 16) ἀστέον] di-
στέον, in m. σῆ ἀϊ-
στέον
p.391. B(116, 11) Πατρόκλῳ]
παντρόπλω
C (116, 19) ἐν αὐτῷ] ἐν
ξαυτῶ (Ang. B. Vat.
M.)
voorucrt] Ita, non
ψοσήματά τε (Par.
ADK. Yen. C. Vind.
B. Vat. BHM. Ang.
B.)
(117, 2) Θησεὺς] ϑησὲς
a m. pr.
ἘΠΙΤΟΒΙΒ 5. ΧΎ
p.391. Ὁ (117; 7) λέγειν, μηδὲ] Δ. p.396. D (126, 16) μὴ ἄρα ] μη
μὴ δ᾽ (μηδ᾽ Vat.M.) ἄρα μὴ (μὴ ἄρα μὴ
E (117, 17) κατ᾽ Ἰδαῖον) -— Yen. C. Par. ΠΕΡῚ
ar ἰδ. ' p.397. B (128, 1) ῥυθμῷ ῥυμ-
(117, 18) βωμός icr] 9o
βωμὸς ἔστ᾽ C (128, 3) ἐναντίων] ἐναν-
p.399. D(119, 7) '4o« οὖν] ἄρα zíov ἃ m. pr.
οὖν (128, 4) δυϑμῶν 1 δυμ-
(119, 8) γιγνομένῃ γινο- . μῶν :
^o pévg D(198, 9) πότερον sis]
E (119, 15) ἀπολῦσαι] πρότερον εἰς
ἀπολύσαι (198, 11) dxocrov] «-
p.393. A (119, 20) μάλιστα ào,] xgcrQv a m. pr. (Ang.
sine commate. B.)
B(190, 7) παϑημάτων.] (128, 13) κεκραμένος;]
παϑημάτων :, x£xXQuLÉvog :
(190, 9) ῥήσεων; ῥή- E (129,3) ἄνδρα δὴ] ταῦ-
σεων: τὰ περὶ ὁμήρου φησὶ:
D (121, 8) δὲ ἄνευ] δ᾽ ἄνευ in m. ἃ m. s.
(Vat. M.) p.398. A (199, 10) τὲ εἰς] τ᾽ ἂν
E (121, 6) oi λῦσαι} οἱ εἰς (Ang. B. Vat. M.)
λύσαι., omisso αὐτῷ μῦρον] ὖρον a m.
ut Par. ADK. Yind. B. pr.
Vat. BM. Ven. C. Ang. C (130, 2) περὲ αὐτῶν] τὶς
B. αὐτῶν
p. 394. ἃ (121, 18) οἰκοδομήσεσιν] (130, 3) μέλλομεν ] μέλ-
οἰκοδομήμασιν λημέν, ἃ m. 8. μέλλοι-
(121, 19) τῖσαι] Ita. μὲν
B(122, 4) ὅτι ἔστι] Ita. (130, 7) ἄττα] ἅττα
σ(99. 10) ἡ δ᾽ αὖ] ἣδ᾽ D (130, 18) ὡσαύτως: ὡ-
τς οὗ σαύτως:
(192, 13) ὅτε ἔφαμεν) Εἰ (180,17) ἁρμονίαι ;] si-
Ita ἃ m. pr. ne interpunctione.
D (122, 17) ἡμῖν] ἡμὶν p.399. A (131, 4) χρήσει ] Ita.
E (123, 7) ἐπιχειροῖ] ἐπι- (Par. DK. sec. Bekk.
᾿ς χειρεῖ (Vind. B. Par. Vat. M.)
Κ᾿ Vat. M.) B (131,12) καρτερούντως]
p. 395. A (123, 15) μιμήματα] μί- καρτεροῦντος am. pr.
: μημά τε. e corr. ui- E(132, 15) καινὸν] xol-
μήματε νὸν
C (124, 18) ἵνα μὴ ἐκ] ἵν᾽ (132, 17)Mag6vov] μαρ-
ἐκ. ἃ m. s. addito « , σίου
et in m. posito μὴ p. 400 B (133, 15) δέ ys] δέ με,
p. 396. D (126, 14) γίγνηται] γί- ut Bekkerus ostendit.
νητὰιϊν cui litura in (. C(134, 1) τισὶν] τίσιν
XVI
p.400. C (134, 3) ῥυθμοὺς αὐ-
τοὺς Ó. αὐτοῦ (Vat.
BM. Ven. C. Par. DK.)
(134, 6) ἢ σὺ] ἡ σὺ
(134, 7) τὸ τῆς] τῶ
. ti]c
p. 401. A (135, 10) κακοηϑείας]
xoxovoíeg (Vat. BM.
Par.DK. Ven. C. Vind.
B. Ang. B.)
B (135, 17. 18) μήτε ἐν
ter] μήτ᾽ ἐν (Ang. B.
Vat. M.)
€ (136, 10) ὑγίειαν] ὑγύ-
£LOV
E (136, 18) δημιουργη-
ϑέντων δημιουργηϑῖ
(137, ὁ) κἀγαϑὸς 1 καὶ
ἀγαϑὸς
p. 409. A (137, 4. 6) λαβεῖν, ---
τραφείς ;] λαβεῖν ; ---᾿
τραφεὶς ς
B (137, 17) ϑεῶν͵ ϑεών
C (137, 20) ἀνδρείας] dv-
δοίας
ἐλευϑεριότητος ] ἐλευ-
ϑεριότιτος ἃ m. pr.
Ὁ (188. 10) ἐρασμιώτα-
τον. ἐρασμιώτατον :,
(138, 18) εἰ μέντοι τι
κατὰ τὸ σῶμα] εἶ
μέντοι τε ἔφη word
τὴν ψυχὴν ἐλλείπει
xard τὸ σῶμα, quin-
que medis linea no-
tatis.
p. 403. A (139, 1) ἀφροδίσια] &-
φορδίσια
οὐδέ ys] : οὐδέ γε
(139, 8) ἐρᾷν; ] ἐρᾶν:
B (139, 8) μὰ 4^] μαδί
C (139, 19) νεανίαι,] νεα-
πίας:»,
D (140, 2. 8) αὑτοῦ --- αὖ-
τῆς] «v.— αὐ.
PRAEFATIO
p.403. E (140, 129) φύλακος Ἶ in
m.
(140, 14) προσήκουσ᾽]
προσήκουσα
p. 404. Β!(441. 8) εἱλήσεων ] siA.
(Ven. C. Par. DK.)
(141, 8) παρ᾽ Ὁμήρου)
ὦ ἄριστε, ἐώνπερ ἔκ
τῆς πολιτίας ἦν ὃ ἀνὴρ
φηγὰς, ταῦτα οὐκ ἂν
siümusv, ἢ πῶς μα-
᾿ἡγοισόμεϑα λίποντος
τἀνδρὸς. οὐκ ἔστιν
ἄρα τοῦτο βέλτιον,
κἀκεῖνα μὲν ἔπεσϑαι,
ταῦτα δὲ uj: in ima
pagina a m. s.
C (141, 18) ὀρϑῶς y ] ὁ.
ys
D(141, 19) Zvooxoctov]
συρραπουσίαν ( Vind.
B. Vat. M.)
(142, 6) ῥυϑμοῖς 1 óvu-
Δοῖς
E (142, 10) ὑγίειαν ;] ὑγί-
ELO :
p. 405. B (142, 21) ἐπακτῷ] ἐπά-
X0
(143, 2) *H] ἢ
C (143, 10) ἕνεκα, ἀγνοῶν]
ἕνεκα, καὶ ταῦτα σμι--
xQQv τε καὶ οὐδὲν
ἀγνοῶν, sex mediis
linea notatis.
(143, 14) 7j τινων Ita.
D(143, 19) μάλ᾽, ἔφη]
μάλα ἔφη
p. 406.A (144, 9) πρὸ τοῦ] οἱ
προτοῦ f
(144, 10) Ἡρόδικον] τὸν
τοῦ inzoxocrov0i0d-
σπαλον : in m.
B (144, 17) εἰωϑυίας 1 sé-
οϑείας
E'DPT/OHBTYS
p. 406. E (145, 16) εἰωϑυϊαν] εἰω-
ϑεῖαν
(145, 19) οὕτω ἰατρικῇ]
Ita.
p.407. B (146, 9) uiv xoi] lta,
non μὲν γὰρ καὶ (Par.
ADK. Vat. BHM. Vind.
B. Amb. C. Ang. B.)
(146, 11) ὃς, σχεδόν]
ὃς Gy. sine interpun-
ctione.
€ (146, 17) ἀεὶ διαστάσεις]
Ita. i
(147,2) ἔχοντας τὰ σώ-
pore) ἔχοντας σώμα-
τος í
D (147, 6) εἰωϑυϊαν] sia-
' deiav ἃ m. pr.
(147, 10) ἔκγονα αὐτῶν]
É αὑτῶν
E (147, 12) οὔτε πόλει]
οὔτε τῆ πόλει
p. 408. A (147, 17) «Μενέλεῳ 1 με-
νελάω (Par. DK.)
(147, 19) 4i, ] αἷμα
D (148, 19) μετεχειρίσαντο]
μεταχειρίσηντο, a m.
5. —Gtwco
p.409. C (150, 13) τὰ ἐν αὐτῷ]
τὰ ἐν ἑαυτῶ
D (150, 17) ἢ χρηστοῖς]
bis deinceps, sed al-
terum exemplum linea
notatum.
p. 410. A (151, 9) ἀποκτενοῦσι: ]
ἀποκχτενοῦσι:
(151, 14) μήν; ἔφη. ]
μὴ ἔφη:
B(151, 19) ovy ὥσπερ]
«Ul οὐχ ὥπερ
Ὁ (159,17) ἔφη. Τί δέ;
ἔφη : τὶς ἐπιταϑὲν τοῦ
δέοντος , τί δὲ, qua-
tuor mediis linea no-
tatis.
PrATowis Or. Il.
XVII
p.411. A(153, 2. 3) ψυχή; —
&ygorx0g;] lta, cum
signis interrogandi,
C(153, 18) ἀντὶ ϑυμοει-
δοῦς 1 Super οὔ a m.
5. εἶ positum.
(154, 1) ἴσχων] ἴσχων,
(154, 2) αὐτὸς αὐτοῦ]
αὐτὸς αὐτοῦ
D (154, 4) εἴ τι καὶ ἐνῆν]
οἴτι καὶ ἐννῆν a m.
pr.
(154, 5) αὐτοῦ αὐτῶ
(Par. K. Amb. C.)
(154, 10) ὁ τοιοῦτος]
ὁτιοῦτος à m. pr.
E (154, 12) πάντα] ἅπαν-
τα, non ἄπ.
(154,15) δύο ὄντε] Óv
ὄντε (Vat. BHM. Ven.
C. Par. DK. Vind. B.
Ang. D.)
(154, 18) ἐκείνω ] Ita a
m. s. ἐκεῖνο a m. pr.
(154, 19) ξυναρμοσϑῆ-
τον] συν.
p.412. A(155, 1) μετριώτατα)
μετριότατα ἃ m. pr.
(155, 7) σώξεσϑαι ;] σώ-
ξεσϑαι:
B (155, 10) κυνηγέσια] xv-
νηγεσία
Ο (155, 18) γίγνονται;
Alterum y int. vers.
(155, 20) φυλακικωτά-
τους] qu.
D (156, 2) φιλῶν.] φιλῶν;:,
(156, 6) τοὐναντίον. ]
τοὐναντίον:,
Ρ.418.Α (156, 21) τοὺς ἀνϑρώ-
πους τοὺς οπι.
(157, 5) δόξης στερ.]
δόξη στέρ. a m. pr.
C (157 , 14) κπηληϑέντες ]
κοληϑένταις a m. pr.
*ok
XVIII
p. 413. E (158, 10) φύλαξ αὐτοῦ]
φ. αὐ.
p. 414. B (159,5) οὗς νῦν δὴ] ovg
δὴ νῦν (Ang. B.)
(159, 6) δόγμασιν δό-
γμασι
€ (159, 19) Φοινικικόν]
φοινικόν a m. pr.
D (160, 4) δημιουργουμέ-
vj] Ita a m. s. δη-
piovoyovuévor ἃ m.
pr.
p. 415. B (160, 91) παραγγέλλει]
παραγγέλει a m. pr.
C (161,5) dcovcw] ὥς
σουσιν
(161, 8) εἰς ἐπικουρία»
εἰς εἰς ἔπ.
D (161, 19) μέντ᾽ ἂν] μὲν
τ ἂν
υἱεῖς υἱοῖς. a m. s.
viol
(161. 15) κήδεσϑαι "}
κήδεσθαι:
p.416. B(162, 14) εἰσὶν, ἀντὶ)
εἰσὶν. καὶ ἀντὶ
(162, 18) εἰσίν ; 1 εἰσίν:
C(162, 21) ποτέ ἐστιν]
Ita.
E (163, 16) περιεῖναι] πε-
ριεῖναι
(163, 19) αἰεὶ ἐν ] Ita.
(163, 99) τὸ τῶν ποῖ.
λῶν νόμισμα γέγονε]
τὰ τ. π. νομίσματα
γέγονονε
p. 417. A (164, 3) τὸν αὐτὸν] τὸν
αὐτὸν, in m. a m. s.
τῶν (ad αὐτὸν perti-
nens)
B (164, 14) τοὺς φύλακας]
Ita, non τούς τε φ.
PRAEFATIO
L.. III.
, -
πλάτωνος πολιτειῶν,
τετάρτη:
(165, 3) δι᾽ ἑαυτοὺς] δι᾽
int. vers. habet.
(165, 6) καὶ μεγάλας ]
om.
p. 420. A (166, 4) οὐδὲ ἑταίραις]
οὐδ᾽ ἑτέροις, quorum
posterius etiam Bekke-
rus ex hoc pariter at-
que ex Ang. B. meo
errore praetermissis re-
tulit,
(166, 5) ἄν ποι] Ita,
non ἄν που
B(166, 19) οὕτως εὐδ.]
οὕτω εὐδ.
E(167, 18) ἄν σοι] ἂν σοὶ
(167, 19) γεωργὸς alte-
rum in m. a m. s. ha-
bet.
p.421. A (168, 4) καὶ αὖ] καὶ
αὐτοὶ interposito a m.
s. γὰρ et littera v et
accentu pronominis cor-
rectis.
(168, 5) εἰ uiv οὖν 5-
μεῖς μὲν εἰ ovv ἡμεῖς
piv, priore, non, ut
Bekkerus refert, altero
μὲν omisso.
C (168, 17) ἔϑνεσιν ἡ]
ἔϑνεσι ἡ
D(169, 5) γίγνεται; γί-
νεται:
E ({69, 9) διδάσκῃ] διδά-
ξην, e corr. διδάξη
(169, 12) ἃ παντὶ] ἃ-
παντι cum litura su-
per :
p. 422. A (169, 17) πρὸς τῷ vso-
τερισμῷ ] ποιοῦντος
p. 419.
EDITORIS.
ut Par. DK. Flor. U.
quibus perperam zrot-
οὔντος πρὸς τῷ vtQ-
τερισμῷ tribui. Bek-
kerus vero perperam
nostro καὶ νεωτερισμὸν
ποιοῦντος tribuit.
p.422. B (170, 3) ἀρ᾽ οὐ] ἄρα οὐ
C (170, 16) τριπλασίοις
αὑτῶν] τρ. αὐ.
: (170, 17) δοκεῖς δοκεῖ
am. pr.
p.423. A (171, 12) ἐν ἑκατέρᾳ ]
Ita a m. pr. ἕν éx. a
m. s.
(171, 16) ἀεὶ] αἰεὶ
ἕως ovro, addito a
^ m. 8. commate
(171, 20) οὔτ᾽ ἐν] οὔτε
ἐν
B (172, 7) αὔξειν αὔξη
D(172, 91) μὴ πολλαί.
μὴ πολλὰς: a m. pr.
E (173, 6. 7) γίγνωνται ---
διόψονται γίγνωται
— διόψοται a m. pr.
p.424.A (173, 11) γίγνοιτ᾽ 1 γί-
γνειτ᾽ ἃ m. pr.
(173, 19) ὁρμήσῃ εὖ,
Α m. pr. etiam ante
εὖ comma erat.
(173, 14) φύσεις χρη-
6rol] φύσει, addito a
m. s. 6, 49.
παιδείας παιδίας ἃ
m. pr.
D (174, 15) αὕτη ] Ita.
E (175, 1) ἔχει; ἔχει:
p.425. A (175 , 8) ἢ ἐκείνοις 1 ἢ
usívo:g (Yat. BM. Par.
DK. sec. Bekk.)
(175, 12) σιγάς σιγῆς,
a m. 8. σιγήν
B (175,18) μείνειε λόγῳ τὲ
XVIII
xal] μείνειεν ἐν λόγω
καὶ
p. 495. Ο (176, 1) ὅμοιον 0v] om.
(176, 4) οὔκ; 7 δ᾽] οὐ
- xoi δ᾽ (οὐ in fine
versus est.)
D (176, 10) καταστάσεως]
eo compendio scriptum
est, ut καταστάσως
legi debeat.
(176, 19) có παράπαν]
τοπάμπαν
p.426. A (177, 3) οὗτοί ys χα-
ριέντως οὗτοί ys χα-
ριέντος, a m. s. οὔ
TOL γε χαριέντως
(177, 4) ποικιλώτερα])
ποικιλώτερον ἃ m. pr.
(177, 5) καὶ ἀεὶ] καὶ
αἰεὶ ἽΝ
(177, 8) χαρίεν χάριεν
et in m. a m. s. haec:
ὥσπέρ τινα νῦν ξἕλλη-
να, τάχα καὶ οὐκ d-
γενῆ :
B(177, 18) χαρίεν] χά-
gis» et in m. a m. s.
haec: οὕτως ἔχη ὦ
βέλτισϑε, κακύνοι δὲ
καὶ μάλα νοσσούνταις :
(177, 15) μὰ Δία] μα-
δία
Ὁ (178, 7) ἀνδρείας 1 cv-
δρίας
(178, 8) ἔφη, πλήν] ἔφη:
πλὴν
p. 427. C (179, 15) πατρίῳ] τὸν
ἀπόλωνα φησι, του-
τέστι τὸν ἥληον. in m.
a m. 8.
(179, 17) ὀμφαλοῦ] ὁμ-
φαλὸν τῆς γῆς τὰ
πύϑεια φησὶ. in m. ἃ
m. 8.
(179, 19) οὕτως.] οὕτω:
3** 2
XX
p. 427. E (180, 8) 41595] ἀληϑί
(180, 9) οὕτως, χρὴ]
Ita. |
ὑμᾶς ἡμᾶς, in m.a
m. S. 9
(180, 10) οὕτως. "EAzt-
£o] οὕτω: ἐλ.
(180, 11) ὧδε. ὧδε:
(180, 13) τ᾽ ἐστὶ] τ᾽ ἔστι
(180, 15) εὑρημένον ;
εὑρημένον:
p. 428. A (181, 3) ἐν αὐτῷ] ἐν αὐ-
τῶ, in m. a m. s. τῇ
B(181, 9) “ῆλον. δηλο-
vóti:
C (181, 19) ταύτην, ἀλλὰ
τεχτονική. ] ταύτην:
ἀλλὰ τεκτονική... (li-
tura post ἡ)
(181, 15) ἦ τινα ἄλλην]
ἦ τιν᾽ &. (Ang. B.)
(181, 16) ἡντινοῦν] ἡν-
τιναοῦν
(181, 17) γεωργική.]
γεωργικῆ. ἃ m. sec.
--χή;
E (182, 9) Οὐκοῦν, ἔφην]
o. ἔφη ἃ m. pr. |
p. 499. A (182, 16) ἣν] xol, non
ἣν καὶ
(182, 20) Ἐμοὶ γοῦν ] ἔ-
μοιγ᾽ οὖν
(182, 91) ἀνδρεία Ita.
(183, 1) τοιαύτη] τιαύ-
τὴ ἃ m. pr.
B (183, 6) o? ys ἄλλοι] οἵ
ys ἄλλη a m. pr.
(183, 7) voíav] Ita utro-
bique.
C (183, 12) ἀνδρείαν xa-
Agig] lta; et paullo
post (14) τὴν ἀνδρείαν
D (184, 1) ἁλουργὰ ] ἀλ-
λουργὰ. a m. s. ἅ-
λουργὰ
PRAEFATIO
p. 429. E (184, 9) προϑεραπεύ-
c«g.] προϑεραπεύσας:,
(184, 10) ἔφη] om. (Par.
K.)
p. 430. B (185, 3) ἀνδρίαν Ita,
sed corr. in £
(185, 5) λέγω λέγω:
(185, 8) ἀνδρείαν 1 cv-
δροίαν
€ (185, 9) ἀνδρείαν εἶναι]
ἀνδρίαν εἶ.
Ὁ (485. 21) ἔμοιγε] ἐμοί
γε
E (186, 4) ξυμφωνίᾳ] Ita,
non g. (Par. AK. sec.
Bekk. Vat. BM. Vind.
B. Ven.C. Ang. B.)
(186, 6) ἐγκράτεια] ἐγ-
κράτια a m. pr.
(186, 7) οὐκ οἶδα ] ovx
oi (Vat. H.)
(186, 10) αὑτοῦ γελοῖον]
QU. y. à m. pr.
(186, 11) καὶ ἥττων] καὶ
ἧττον a m. pr.
p. 431. D (187, 18) "Eyoy' 1 ἔγωγε
(187, 20) ἐπιϑυμιῶν]
ἐπιϑυμηῶν
(187, 21) Παντάπασι
παντάπασιν
E (188, 9) ἡ ἀνδρεία ] ἡ
ἀνδρία
p. 432. A (188, 14) χρήμασιν ἢ]
χρήμασι ἢ
C(189, 6) πη ἔστιν] πῆ
ἐστιν
Ὁ (189, 20) ὥσπερ oi] οὐ
μόνον περὶ δικαιοσί-
νης τοῦτο ὦ βέλτι-
σϑαι, ἀλλὰ καὶ περὶ
τοῦ ϑείου ἀπλὸς ταὺυ-
τῶ πάσκομεν, τὸ ἐν
ταῖς χερσὶν ἔχοντες
ζητοῦμεν, ὑποίον τί
ἐστι" ἀμφιβάλωντες
EID ITO R ΗΘι
τὸ .. (γ᾽ an ἢ 2) ἔστιι
in ima pagina a m. s.
p.433. 4 (190, 7) ὃ γὰρ] ὃ γὰρ ὃ
γὰρ cum linea sub
. priori.
(190, 12) εἰς 6] εἰ ὦ a
m. pr.
B (190, 19) λέγ᾽] λέγε
(190, 21) ἀνδρείας] v-
δρίας
C (191, 7) ἅττα] ἄττα
(191, 8) ἐννόμου ἐνό-
μου a m. pr.
D (191, 15) τῇ ἀνδρείᾳ] τῆ
ἀνδρία
(191, 17 )- μάλα, ἔφη]
μάλ᾽ ἔφη (Vat. M.)
E (191, 21) *H ] Ita, non ἢ
p. 434. A (192, 5) ὁμολογοῖτο.
ὁμολογοῖτο:;
(192, 8) τἀλλήλων τὰ
ἀλλήλων
B (192, 16) μεταλαμβάνω-
σι] λαμβάνουσι, a m.
5. —^oGt
C (193, 1) πόλει καὶ] zó4
καὶ
(193, 4) λέγωμεν 1 λέγο-
μὲν am.pr. (Ven. BC.
Par. K. Amb. C. Ang.
B. Vat. H.)
(193, 6) τὸ ἑαυτοῦ ] τὸ
αὑτοῦ
Ὁ (1938, 9) ἐγώ, πω] Ita,
non zov (Par. AK.
' Vat. BM. Ven. C.
Vind. B.)
(193, 11) εἶδος τοῦτο]
Ita, non εἶ. τούτων
(Par. A. Vat. BM.
Ven. C. Vind. B. Ang.
B.)
-δικαιοσύνη} cum li-
tura post ἢ
(193, 15) ἐκεῖνο ] om.
XXI
p. 435. A (194, 1) τάχα ἂν παρ᾽
ἄλληλα ] τάχ᾽ ἂν πα-
ράλληλα
(194, 8) “Ὅμοιον ] om.
a m. pr.
B (194, 14) ἄλλ᾽ ἄττα] Ita,
non xol o) κατ᾽ ἄλλ᾽
ἄττα, quemadmodum
Bekkerus quoque osten-
dit.
€ (194, 18) ἀξιοῦσϑαι] ὁρ-
QGs ἀξ: (Vat. BHM.
Ven. C. Vind. B. Par.
K. sec. Bekk. Ang.B.)
D (195, 10) τ᾽ ovv] ἄρ᾽
οὖν à m. pr.
E(195,, 14) πόλεσι ysy.]
Ita.
(195, 15) oiov oi] oiov
om.
p.436.A (195, 18) ὃ περὶ τὸ
περὶ» in m. a m. s.,
ὃ (τὸ Vat. BHM. Ven.
C. Vind. B. Amb. C.)
(195, 21) Οὐ δῆτα] ov,
a m. s. εὖ, 0.
C(196, 14) εἶπον) lta,
sed corr.
D (197, 1) οὕτω; Οὕτω.
Ita. (Par. A. Vat. BHM.
Ven. C. Vind. B. Amb.
C. Ang. D.)
E (197, 12) ἐγκλίνῃ] 1. int.
vers. sup.
(197, 13) οὐδαμῇ ἔστιν]
ἔστιν om.
ys, ἔφη] γ᾽ ἔφη (Ang.
B.)
p. 437. A (197, 17) ἐμέ ys] Ita a
m. pr. ἔμεγε a m. s.
B(198, 9) dv ϑείης] dv
om. (Par. K.)
D (198, 18) εἶναι] in m. a
m. pr. habet.
XXII
p. 437. D (198, 22) πλέονος ἄν τι-
vog ] πλέονος
(199, 1) δίψα ἐστὶ δίψα
ἄρα] δίψα ἐστὶ, δίψα.
ἄρά
p.438. A (199, 17) οὕτως. Ἴσως]
οὕτω: ἴ.
B (200, 3) "4d οὖν] ἄρ᾽
οὖν
Ὁ (200, 16) 4e οὐ] ἄρ᾽,
a m. s. ἀρ᾽, οὐ
οἵα 1 οἷοι a m. pr.
(200, 19) φάϑι] φᾶϑε
p.439. A (200, 11) ἐστίν ; ἔστι]
ἐστὶ, καὶ ἐστὶ etc. ut
Bekkerus ea significa-
vit, cum interrogatio-
nis mutataeque perso-
nae signo post zov
(901, 15) οὐδ᾽ ἑνὶ] Ita.
B (201,21) ϑηρίον] ϑηρίου
(Par. A. Vat. BM.
Ven. C. Vind. B.)
€ (202, 11. 12) κωλῦον ]
κωλύον
E (202, 21) οὕτως.] Ita.
(203,5) πιστεύω τούτῳ"
cum signo interrogandi
a m. s. addito.
(203, 6) τεῖχος ἐκτὸς]
. Sic distinguit.
p. 440. A (208, 15) ἄλλο ὃν] ἄλλο
τὸν, in m. a m. sec.
τὶ ὃν
B (203, 18) τε αὐτὸν] Ita.
(208, 90) τοῦ τοιούτου:
T. τοιούτου.
(203, 22) μὴ δεῖν uj
ὃ
(204,1) σεαυτῷ] σαυτῶ
(204,29) Οὐ μὰ] ov, e
corr. OU, μὰ
D(204, 13) παρ᾽ αὐτῷ]
παρ᾽ αὐτῶ
(204,14) ἔφη, ἔοικε τού-
PRAEFATIO
τῳ] ἔφη: ἔοικε
sup. a m. S. τῷ
p. 440. D (904, 15) καίτοι ys]
καί TOL y
(204, 16) ἐπικούρους
ἐπὶ κούρους
(204, 19) τόδε] τοῦτο
p. 441. A (205, 11) τοῦτό ys ἄν]
v. y ἄν (Ang.B.)
(205,13) δ᾽ ἔνιοι] δὲ ἔξ.
B (205, 14) Z^ ] δία
(205, 15) δὲ ἐν] δ᾽ ἐν
(Vat. M.) :
(205, 17) Ὁμήρου] ὁμή-
gov,
€ (206, 4) ὁμολογεῖται]
μολόγειται. a m. s.
π--ηται
(206, 5) αὐτὰ δ᾽ iv] o.
δὲ ἐν
(206, 6) ἴσα] ἶσα
(206, 8) εἶναι; 7 εἶναι:
(206, 9) καὶ ὡς] Ita.
D(206, 10) οὕτω, καὶ
τἀλλα] οὕτως. καὶ τ᾽
τού,
ἄλλα
(206,17) ὅτε καὶ ἡμῶν]
καὶ om. (Vat. BM.
Par. K. sec. Bekk.
Vind. B)
(306, 18) ἐν αὐτῷ] ἐν
αὐτῶ
E (206, 18) δίκαιός τε] δί-
καιός 7, e corr. γ᾽
(206, 22) προμήϑειαν)
προμηϑίαν (Vat. BM.
Ven. C. Vind. B. Par.
K.)
(207, 1) τούτου ;] τού-
του:
(207, 2) σύμφωνα] ἕ.
(Vind. B. Par. K. sec.
Bekk. Ang. B. Vat. M.)
p.442. A (207, 9) πίμπλασϑαι)
πίπλ. ἃ m. pr.
EDIT
p. 442. B (207, 13) καὶ ξύμπαντα]
καὶ om. (Pa:. K.)
(207, 16) ψυχῆς τε καὶ]
τε om. (Par, K. Vind.
B. Vat. M.)
(207, 18) ἀνδρείᾳ 1 &v-
oca
C(207, 21) τοῦ λόγου]
Ita e corr. τῶν λόγων
fortasse ante corr.
(208, 1) δέ ye ἐκείνῳ]
óé y ἐκεῖνο, in m. a
m. 5. κείνῳ
(208,2) ἐν αὐτῷ 1 ἐαύ-
τῶ. addito ἃ m. s. v
post é
(208, 4) ξυμφέροντος]
συμ.
' E(208, 17) ἀνομολογεῖς-
σϑαι] ἀνομολογεῖσϑαι,
in m. ἃ m. s. ἂν ὁμο-
Aoysic4 et
(208, 18) καὶ τοῦ ] καὶ
τοῖς, ἴῃ m. a m. sec.
TOU
p. 443. A (209, 1) δρᾶσαι] δρά-
σαι
(209, 5) κατὰ δρκους]
κατὰ τοὺς δρ.
(209, 6) ἀμέλειαι] ἀμέ-
λειαν
B (209, 10) ἄρχεσϑαι;]
ἄρχεσϑαι:
(209, 11) ἄλλο. "Ez: τι
ἄλλο ἔτι: τί
E (910, 18) ἣ dv] καὶ ἂν,
in m. ἃ m. s. 7j
p. 444. A (10, 91) ταύτῃ ev] τ.
ἂν
Gi, 4) Φώμεν. ἄρα] φ.
ἄρα, e corr. ἄρα
Qousv] om.
B(211, 10) δουλεύειν τῷ
τοῦ} δουλεύειν. (e
corr. :.,} τὼ δ᾽ αὖ
ΘΟ. XXII
δουλεύειν cum linea
sub altero δουλεύειν
ante corr.
p.444. B(211, 14) Ταύτα μὲν
οὖν ταῦτα] ταῦτα
piv αὖ, e corr. οὖν,
TOUT :
€ (211, 21) vócov.]vócov:,
D(212,3) τὰ ἐν τῷ] τὰ
ἐν om.
(15, 5. 9) ὑπ᾽ ἄλλου. ---
ὑπ ἄλλου; vm ἄλ-
Aov: utrobique, e corr.
Qm ἄλλου;
E (212, 12) οὕτως.] οὕτω:
p. 445. D(214, 1) διεληλύϑαμεν]
διελύϑαμεν a m. pr.
(214, 2) εἴη dv] six ἂν
ante corr.
(214, 6) οὔτε εἷς] οὔϑ᾽
εἷς
A
i Y.
p. 449. B (216, 3) ΣῈ] σὺ, in m.
a m. pr. σὲ, M.
C (216, 3) Ἔτι] habet
etiam M.
D (216, 18) τό σε] πη σὲ
M. (;,»πη cs Mon. B.*
Bekkerus.)
p. 450. A (216, 19) τἄλλα] τἄλλα
V. M. (7o441a*)
(217, 2) τέϑετε] τίϑε-
ται V, (Yat. M.)
ταῦτα] ταυτὼ V. ut
Par. A. Vat. M. (,,ταῦὖ-
ταῦ)
(217, 4) ὅσον] ὃς V.
(Vat. M. et a m. pr.
B.)
- (217, 7) ὑμεῖς ἡμεῖς
V.
C (218, 1) εὔδαιμον] εὐ-
XXIHf
δαίμων M. (Ven. C.
Par. DK. sec. Bekk.)
p.450. D (218, 8) ἀκουσόμενοι ἢ
Ita M. a m. pr. (., ἀκού-
σομέν cov Mon. B.*)
(2918, 10) πιστεύοντος
μὲν] uiv om.M.(Ven.
B. a m. pr. Par. DK.)
p.451. A (218, 17) ov μόνον αὐ-
τὸς, ἀλλὰ οπι. V.
quod Bekkerus osten-
dens de litura tacet.
(218, 18) ξυνεπισπασά-
uevog] cvv. V.
(219, 2) τοῦτο] τοῦτ᾽
V. (Vat. M.)
C (219, 11) ἔχοι] ἔχει M.
D (220, 2) φυλάττωσι] φυ-
λάττουσι M. (Par. D.)
(220, 6) Kowg] κοινὴ
M.
p. 452. A (220, 15) γελοῖα] γέλοια
M. (Vat. B. Ven. C.
Par. D.)
B (221, 3) γελοῖον] γέλοιον
M.
(291, 5) καὶ oic] om.
M.
(221,6) εἰς 1 ἐσ M. corr.
D (221,15) “ακεδαιμόνιοι]
λακεδαιμονίοις V. (Vat.
M.)
(221, 16) πάντα ταῦτα]
T. 95 0M. eto 0. ἢ
p. $53. D (223, 15) ztí«] δ" V.
(Ang. B. Vat. M.)
(223, 20) τιν᾽] τινα Y.
quem margini eadem,
quae Vat. M. adscri-
pía habere Bekkerus
non ostendit.
(294, 1) ἄπορον] ἄπει-
ρον V.
p. 495. B (296, 16) ὁ μὲν] om.M.
a m. pr. (Par. DK.)
PRAEFATIO
p. 455. € (227,1) ἄλλα ἄττα) ἄλ-
λάττα V. (ἄλλ᾽ ἄττα
Ang. B.)
(227,3) ὑπὸ] ὑπ᾽ V.
(Yat. M.)
D(927, 19) ὅλον} OZov
fiov M. quod siguifi-
cans Bekkerus de cor-
rectione tacet.
E (227, 13) προστάξομεν)]
προστάξωμεν V. sed
ab eadem manu —ouzv
( ;» ππροστάξωμεν pr
Vind. B.&)
δὲ} δ’ V. (Vat. M.)
(227, 19) 441] dg V.
(Vat. M.)
p.456. A (298, 8) ἀσϑενεστέρα ἢ
ἐσχυροτέρα] ἀσϑενέ-
στερα ἢ ἰσχυρότερα
V. (Vat. BM. Ven. C.)
B(298, 12) Τὰ δ᾽ cà δὲ
M.
C (228, 17) οὐδὲ] ovó V.
(Ang. B.)
(298. 20) ἤν] om. V.
(Vat. BM. Par. K.)
(299 , 5) παιδεία ] παι-
δία Ν.
D (229, 7) τοιοῦδε] τοιού-
του V. (Vat. M.)
(229, 9) ὁμοίους] ὁμοί-
ὡς V. (Yat. M.)
E (229, 16) βέλτισται] βέλ-
τιστοι V.
p. 497. B (230, 9) γελᾷ 1 γελῶ ut
videtur, a m. pr. V.
(Ven. C. Vat. M. et
a m. pr. B.)
(230, 14) πέρι] Ita M.
(Par. A. Vat. B. Ven.
BC.)
C(230, 18) μάλα] μάλ᾽
V. (Vat. M.)
ES PTIOB ES. ΧΧΥ
p. 457. C (230, 21) ἦν] ὦ, ἴῃ m. p.460.B (236, 7) καὶ ἀρχαὶ]
a m. s. ἦν, M. γυναικῶν idque pun-
E(231, 13) σύστασιν) Ita ctis circumscriptum V.
V. M. non ἕξ. quod Bek- (.-. γυναικῶν“)
kerus tacito reliquit. C(236, 9) τινε] τισι M.
p. 458. A (232, 2) καὶ μὴ] μὴ in ante corr.
V. a m. s. deletum. D(237,1) προϑυμούμε-
ὑπάρχον] ὕπαρχον V. 9v] προμηϑούμεθϑα
a m. pr.. M. (Vat. BM. Ven. C.
C (232, 16) τοὺς δὲ] τοὺς Par. DK.)
ó V. (Ang. B. Vat. E(237, 2) ξυνδοκεῖ] ξυν-
M.) δοκῇ M. a m. pr.
(232, 17) μιμουμένους] (237,8) πεντεκαιπεντη-
Ita M.a m. pr. μὴ πει- κονταέτους] πέντε καὶ
S'usrovg a m. s. (,,u7] πεντηποστοῦ ἔτους M.
πειδομένους Mon.B. τὰ ( ;; πέντεκαιπεντηκο-
D (233, 6G) δρμῳμιυύτεραι] δρε- στοῦ ἔτους 4) πέντε
μύτερα V. (Vat. M.) καὶ πεντηκονταἕτους
p.459. A (233, 16) οὐκίᾳ] In V. V.
litura est inter x et ἐ p.461. C (238, 8) y'] ys V.
(233, 18) zs] om. V. (238, 9) κύημα] Ita M.
(Vat. B.) corr. yo κύημα in m.
παιδοποιίαις ] παιδο- D(9238, 17) υἱεῖς υἱοὺς
ποιίᾳ M. (,,.παιδο- V. (Vat. M.)
zoe, Yen. C. Par. E (239, 3) κλῆρος] κληρῶν
DK. Mon. B. Ang. B. ^ V. (Vat. M.)
Yat. H.*) p. 462. A (239, 16) αὐτὴν] αὐτὴ
B (234, 4) χεῖρον ] χείρων V. ἃ m. pr. (Vat. M.)
'V. (Vat. M.) B(239, 18) ποιῇ] Ita M.
(234, 7) 4] ἢ V. (Vat. BM. Ven. B.
€ (234, 129) ἐχτρὸν ἐα- Ang. B. Par. K. et a
τρῶν V.a m.pr. (Vàt. m. s. À.)
M.) aiite 9) ταὐτά] ταῦτα
(234, 18) κινδυνεύει
κινδυνεύειν V. (Vat. b (io, 14) πᾶσα] post
M.) ἅμα M.
D(935, 3) συγγίγνεσϑαι (240, 16) ἀλγεῖ] ἀλγὴ
γίγνεσϑαι Y. (,,γίνε- M. a m. pr.
σϑαι Vat. BM, Vind. E (241, 2) ξυνησϑήσεται)
B.**) συγγίν. M. συν. V.
p. 460. A (235, 14) πολέμους] πο- (241, 5) μαλιστ᾽] μά-
λεμίους V. C5 πολέ- λισταΎ.
μους “2 p. 463. A (941, 18) τοῦτο] τοῦτ᾽
B(236, 1) ἀφϑονεστέρα] V. (Vat. M.)
ἀφϑονέστερα V. B(241, 18) ἔφη] post Xv-
xxvi PR AE
νάρχοντας V. (,,0m.
Vat. B. Vind. B.«)
p. 4683. C (242, 2) ὅστις] ὅ τις,
Sup. G a m. s. super
v, M. (0 τις Vat. H.)
D (242, 14) πράττοντος]
πράττοντας M. ante
corr.
E(243, 1) 0] ?,inm.a
m. s. 0, M.
p. 464. Α (243, 7) τούτου] τούτω
M. ante corr.
(243, 8) "49 ] ἄρ᾽ M.
B (243, 13) μέρος 1 τὸ u.
V. (Vat. M.)
λύπης] λύπας M. ante
corr.
(243, 14) πέρι] περὶ V.
(243,17) μάλ᾽ uda V.
(243, 18) ὡμολογοῦμεν)
ὁμολογοῦμεν, quod
Bekkerus ex Ven. B.
Ang. B. Vat. H. rece-
pit, etiam M. corr. ex-
hibet.
C(244, 6) ἑτέραν] Ita V.
sed sup. ante corr. c
(ἑταίραν Vat. M.)
E (244, 19) ἐπιμελείᾳ] ἐπι-
μελείας M. (Par. DK.)
(244, 20) ἔφη] ἔ..:,
ante corr. ἔχει, V.
p. 465. A(245, 7) δ᾽] δὲ V.
(245, 8) τῶ] τῶ M.
(Ang. B.)
C (245, 18) παιδοτροφίᾳ]
παιδοτρόφω V. (Vat.
BM. Ven. C. Par. DK.)
p. 466. A (246, 20) σκεψόμεϑα ]
ἐπισκεψόμεϑαν. (Vat.
M) ^
B(247, 13) πέρι ὁρμήσει]
περί. ὁρμήσει V.
E (248, 11) εἰς] ἔκ, e corr.
ἐσ, M.
FATLO
p. 466. E (248, 12) ἁδροὶ ἀδροὲ
.
p.467. A (248, 16) τὰς τέχνας ]
τῆς τέχνης V. (Vat.
M.)
B(249, 6) uiv] μὲ Μ. ἃ
m. pr.-
(249, 8) εἴ] 7, sub. a
m. s. &, M.
C (249, 14) δ᾽] δὲ M.
xol]... καὶ V. (γκαὶ
Vat. M.)
D (249, 18) ἄξουσιν] ἕξου-
σιν V. (Vat. M.)
E (250, 11) δέῃ] δέοι, sup.
. oq, V. G,0£0i)
p.468.A (250, 14) αὐτοὺς] lta
et V. (Mon. B.)
(250,17) doe] dg V.
(Vat. M.)
(250, 19)
corr.
P. (251,9) στρατείας] στρα-
τίας M.
E(252, 5) πλείοις ] πλεί-
ovs V. (Par. K. Vat.
M.)
. p. 469. A (252, 18) δαιμόνων] sv-
δαιμόνων V. (Vat.
HM.)
B (252, 20) dv] om. V.
C(253, 9) οὖν] om. V.
(Ven. B. Par. K. Vat.
HM.)
(258, 11) νικήσωσιν] vi-
κήσουσιν M.
D (253, 15) ἀπώλετο] ἀπώ-
λητο M.
p. 470. B (254, 19) τῇ] in m. M.
a m. s. ut videtur.
(254, 20) γ᾽] γε V.
C(255, 7) δ᾽] δὲ V.
D (255, 10) οὕτω] £vro M.
' (255, 13) ἀλιτηριώδης]
dà. V.
tig] ἐσ M.
EDITORIS.
p. 470. E (255, 18) Πολὺ] πολλὴ,
in m. a m. s. λὺ, M.
e 2) ὧνπερ] ὥσπερ
Ρ.471. ἃ ern 11) αὑτοῖς lta
M.
€(257, 8) πάντ᾽ ] πάντα
V.
(257, 9) ἢ γένοιτο] pun-
ctis notata habet M.
p.472. A (258, 3) οὐκ οἶσϑα]
οὐκοῖ., in m. vulg. a
m. s. M.
(258, 4) uo] punct. not.
M.
ἐκφυγόντι] ἔφυγον. τί
M. (Par. DK.)
^. (258,6) πάνυ cvyyvó- à
μην 1 zavvyyvounv,
in m. a m. s. cv, M.
(258, 8) λέγειν λόγον]
λέγειν λέγειν, e corr.
λόγον λέγειν, M. (,,Aé-
ysw λόγον“)
(258, 9) λέγης] λέγεις
Y. ΜΝ.
B (258, 14) ἀδικίαν] ἀδὲ-
κία M. (Vat. B. Ven.
C. Par. D.)
C (258, 19) μετέχῃ] μετέ-
got V.
D(259, 7) ἵν᾽] tva V.
M 13) ἔγωγ᾽ 1 ἔγωγε
NAR 18) οὕτω] Ita V.
M. non οὕτως.
(259, 21) 910402075601]
διομολογῆσαι V. (Vat.
M.) διαλόγησαι M.
corr. (in m. vulg. a
m. pr.)
p.473. ἃ (260, 1) ἔχει} lta V.
sed corr. in χε
C(260, 20) siu] εἰμὶ M.
a m. pr.
XXVII
p. 473. € (261, 1) μέλλει μέλλοι
etiam M. (Vind. B.)
D(261, 5) φιλοσοφήσωσι]
φιλοσοφήσουσι M.
(261, 11) μή ποτε] 9v
zb V. (φυῇ τε Vind.
B. Vat. M.*)
E(261, 12) ἕδη} ἔδοι V.
(Vat. M.)
p. 474. A (261, 20) διατεταμένους]
διατεταμμένως, deleto
a m.s. priori u, M.
(,διατεταγμένως“5)
(261, 21) ἄμυνεϊ ἀμυ-
νῇ V. (Par. DK. sec.
Bekk. et a m. s. A.
Mon. B. Vat. M.)
B(262, 7) μέλλομέν μέλ-
A& vel μέλλη μή, a
m. sec. μέλλοιμί, M.
Gstélotií**)
(262, 10) γενομένων]
γινομένων V. (Vat.
BM.)
(262, 11) φύσει] om.
V. (Ven. B. Vat. M.)
C (262, 12) τ᾽] zs Y.
D(262, 20) ἐννοῶ ] ἐνοῶ
M. a m. pr.
(263, 6) δὴ] om. V.
(Ven. B. Par. K. Mon.
B. Vat. M.)
p. 475. A (263, 19) τριττυαρχοῦ-
σι} lta M. sed in m.
a m. pr. τριτυαρχοῦσι
E (265, 8) y ] ys V.
p.476. A (265, 16) πανταχοῦ]
πολλαχοῦ V. (Vat. M.)
B(266,6) αὐτὸ] ἑαυτὸ
V. M. (Ang. B. Vat.
M.)
€C(266,11) éd» τ ἐάν τε
b^
(266, 12) τῳ] τὸ M.
(..τὸ pr Mon. B.*)
XXVIII
p. 476. C (266, 19) ἡγῆται] ἡγεῖ-
za, V.
(266, 14) δέ:] δ᾽ V.
D(266, 18) μάλα] μάλ᾽
V. (Ang. B. Yat. M.)
(266,19) γιγνώσκοντος]
γιγνώσκοντες V. (Vat.
M.)
p.477. A (267, 18) Ἱκανώτατα]
ἱκανότατα M.
(267, 16) δ΄] δὲ V.
B (267, 18) τε] om. V.
(267, 19) τοιοῦτον] τοι-
οὗτος, € COIT. τοιοῦ-
zo, M. (τοιοῦτο Vind.
B. Vat. BM.)
D(268, 15) δ᾽ εἰς 1 δὲ εἰς
V.
(268,18) δὲ ἐπὶ] ^ ἐπὶ
V. (Vat. HM.)
(269, 1) Εἰς] e V. (Vat.
M.)
E (269, 2) οἴσομεν] ϑήσο-
μὲν V. (Vat. M.)
p. 478.B (269, 90) τό γε] τὸ M.
(Vat--) BM. - Ven. Ὁ:
Vind: : B Pars DK.
Ans. B.)
τι] om. M.
(270, 9) γέ] τέ M.
C (270, 9) Οὐδέτερα] Ita
M. (Par. A. Ven. B.
Vind. B. Ang. B. Yat.
HM.)
(270, 12) δ᾽] δὲ V.
D (270, 17) ovs — οὔτε 1
οὔτ᾽ — ovr V. (Vat.
M)
(270, 19) ὃ] ἢ M. a m.
pr. ἣν a m. s. (7^)
E(271, 3) ivo] i» V.
(Vat. M.)
(271, 4) προσαγορεύω-
μὲν προσαγορεύομεν
V.
PRAEFAT I.O
p.478. E (271, 5) ἢ] ἡ V.
p. 479. A (271, 8) ἡγεῖται] ἡγῆ-
ται M. (Ven. B.) "
ταὐτὰ] ταῦτα V.
(271, 9) ὡσαύτως 1 om.
y.
B (272, 1) ἑστιάσεσιν] ἐστ.
M.
C(272,4) καὶ ἐφ᾽ ov] φάν-
τες M. (,,γκαὶ φάντες“)
(272,5) ἐπαμφοτερί-
ξειν 1 ἐπαμφοτερίζειν
M.
(272, 7) οὔτε] οὔτ᾽ V.
(Vat. M.)
(272, 8) ὅποι] ὅπου M.
(Par. DK.)
D (272, 15) ὄντος εἱλικρι-
νῶς. Evonxousv.] lta
interpungit M.
E(273,9) Τί δὲ] Πα V.
M. non τέ à
(973, 11) καλοῦντες ]
post αὐτοὺς V. (Vat.
BM.
p. 480.
LEVE
p.484. A (274, 5) δοκεῖ] Ooxoi
V. (Vat. BM. et a m.
s. Ven. B.)
B(274, 10) oi] εἰ V.a
m. pr. (Vat. M.)
(274, 11) ov] oi V. a
m. pr. (Vat. BM.)
(275, 2) τε] om. V. (Vat.
H. et à m. pr. Ven.
B.)
C (275, 4) φύλακα] Ita V.
M. non τὸν g. (Par.
ADK. Vat. BHM. Ven.
C. Ang. B.)
(275, 5) Ἦ] ἢ V. (Vat.
HM.)
EID I|! T!O'R TIS. XXVYut
p. 484. C (275, 5) οὖν] ovv οὐ M. uno Bekkerus nihil si-
(,οὖν ov Mon. B.**) gnificavit.
(2975, 8) γραφῆς] Ita V. p.487. E (281, 8) δέ ys] δ᾽ V.
non γραφεῖς (Par. (.ys om. Vat. BM.
ADK. sec. Bekk. Vat. Vind. B.*)
BHM. Ven. BC.) p. 488. A (281, 13) ὥστ᾽ ] acres V.
D(275, 13) Δία] δί᾽ V. € (282,183) πλεῖν oc] vAsiov
(Vat. HM.) ὡς V. (Vat. BM. Yen.
(275, 16) μηδενὶ] μηδαι BC. Mon. B.)
M. a m. pr. D (282, 16) ξυλλαμβάνει»ν
p.485.B (276, 8) καὶ ori] καὶ συλλ. V.
om. M. (Vat. BM. p.489. Α (988, 8) μάλα] μάλ᾽ M.
Vind. B.) (Ang. B.)
C(276, 17) φίλε] φίλος
V. (Vat. M.)
p. 496. A (277, 16) μέλλῃς 1 In M.
g a m. s. expressum
j est. (μέλλῃ Par. D.)
C (284, 7) ναύταις ] v —
int. vers. a m. s. M.
(284, 11) βέλτιστον] u£-
γιστον V. (Vat. M.)
D (284, 13) φιλοσοφίᾳ] Ita
C(278, 14) τι] om. Y. etiam M. (Par. ADK.
(Vat. B. Ven, C. Par. sec. Bekk. Ven. C.
DK. Mon. B.) Vat. H.)
(978, 17) πλέως] πλέος (284, 16) δὲ 1 δ᾽ V.
M. a m. pr. p.490. A (285, 9) αὐτοῦ ] αὐτὸν
(978, 18) δὴ pro δὲ V. (Vat. M.)
etiam V. (Par. A. Vat. (285, 11) πεφυκοςς] πε-
BHM. Υεπ. B. Ang. φυπὸς V. M. a m. pr.
B.) uterque
ἀναγκασϑήσεται] d- ὄντως οὕτως M. οὔ-
ναγκασϑήσεσϑαι M. TO V. (,.:οὕτως Vind.
(Yat. ΒΜ, Vind. B. B. Par. DK. Vat. M.)
Par) C (286, 1) ποτε] ποτ᾽ V.
p. 487. A (279, 14) ixovóc] ixo- (Vat. M.)
νὸς V. (Vat. M.) (286, 7) ἀνδρία] ὠνδρεία
C(280, 8) ἀποκλείονται] 4 Vs
ἀποκλείνονται M. p. 492. A (288, 15) uiv] μὴ pun-
(280, 9) τελευτῶντες] ctis circumscriptum V.
]ta V. (;,,τελευτῶν-
τας “)
(280, 19) δ᾽ εἰς] δὲ sic
V. à εἰ M. ἃ m. pr.
(280, 13) τίς σοι] τισοι
M. a m. pr.
(280, 15) πεπαιδεῦσϑαι]
Ita etiam M. de quo
(μὴ
(288, 19) αὐτῇ βοηϑή-
σας ϑεῶν 9. αὐτώ
B. V. (,,9. αὐτῆ f.
Vind. B. Vat. M.*)
B (289, 7) ξύλλογον] σύλλ.
V. M.
E (290, 7) γίγνεται οὔτε
ΧΧΧ
γέγονεν) γέγονεν οὔτε
γίγνεται M.
' p.492. E (290, 7) οὐδὲ 1 οὐδ᾽ V.
p. 493. C (291, 9) χαίροι ] Ita V.
sed corr. in οὐ (χαίρει
Ven. B. Par. K. Vat.
HM.)
(991, 15) Ἔμοιγ᾽ ἔμοιγε
V.
D(291, 18) σοφίαν] co-
φίας M.
εἴτ᾽ ἐν μουσικῇ 1 εἴτ᾽
ἐμουσ. M.
p. 494. Α (299, 9) γ᾽] γε Y.
Β (292, 90) ἐν ἅπασιν]
punctis ab anteceden-
tibus et a sequentibus
distinguit M.
(292, 91) φυῇ] φυῆ
προσφυῇ cum linea sub
altero M.
D(293, 12) αὐτὸν] &av-
τὸν M.
p. 495. A (294, 8) κακῇ] post τρο-
φῇ M.
(294, 13) διαφϑορὰ ]
φϑορὰ M.
B (294, 20) uiv] om. M.
(Vat. BM. Ven. C.
Vind.B. Par. DK. sec.
Bekk.)
D (295,11) rjv] om. V.
(Vat. H.)
(295, 12) τέχνιον] Τίᾶ
V. M. non τεχνίον
(995, 13) πρός ys] πρός
ve V. (Yat. M.)
E(295, 18) βανανσίας ἢ
βανασίας V.
p. 496. A (296, 10) Πάνσμικρον)
Ita etiam M. (Par. AD.
Vat. BM. Ven. C.
Vind. B.)
C (297, 3) γενόμενοι] yevo-
PRAEFATIO
μενοι M. corr. (,,yevó-
μενοι)
p. 496. D (297, 14) τειχίον τοι-
χίον M.
p.497. A (298, 5) ἔτ᾽ ἔτι V.
C (298, 19) ἔγνως ἔγνω
M. a m. pr.
D (299,5) ὑμεῖς} ἡμεῖς
V. et ante corr. M.
E (299,12) διακωλύσει]
κωλύσει M.
(299, 17) καὶ] punctis
not. M.
p. 498. A (299, 19) χαλεπωτάτῳ]
χαλεπώτατον ἴῃ m.M.
B (300, 11) λήγῃ] λέγη Y.
(Vat. M.)
C (300, 14) βιώσεσθαι)
βιώσασϑαι M. ante
corr.
(300, 18) ἀντιτείνειν ]
Huic M. in m. a m. s.
&v praeponit.
(300, 21) Θρασύμαχον]
ἀρξαμένους addit M.
punctis notatum. (Vat.
B. Ven. C. Vind. B.
Par. D.)
D (301, 2) πείσωμεν] πεί-
cousv V.
ἄλλους om. V. (Vat.
M)
(301, 3) ποιήσωμεν
ποιήσομεν V.
(301, 4) γ᾽] ys V.
p. 499. A (301, 16) ξυντεταμένως]
ξυντεταγμένωςΥ. .(Vat.
M.) ξυντεταμμένως M.
ante corr.
C (302, 10) δὲ] δ᾽ M.
(302, 14) ἄκροις] &xg c
Y
D (303, 2) 621] habet etiam
M. de quo uno Bek-
kerus tacet.
EI ΠῚ ΘΡΒ LS.
p. 499. E (303, 4) ἕξουσιν) ἔχου-
σιν V. (Ven. B.)
p. 500. D (304, 13) μελετῆσαι] με-
λέτοσαι M.
(304, 17) δημοτικῆς] δη-
μωτικῆς M.
E (305, 2) 5] ἦν M.
p. 501. A (305, 6) oi69^] oic? V.
B (305, 19) ἑκατέρωσε
Ita M. ut Ang. B.
(»ἑκατέρως“2)
(305, 14) αὖ, 0] αὐτὸ
V. αὖ τὸ, in m. a m.
s. 0, M. («v τὸ Par.
AD. Yat. BH. Ven.
C. Vind. B. Ang. B.
αὐτὸ Par. K. Vat. M.
' &v0 Ven.B. Mon. B.)
C (305, 20) ἕως] ὡς V.
(Yat. BM.)
ἂν ante ὅτε omittit
etiam V. (Par. A. Vat.
BHM. Ven. BC. Ang.
B.)
(306, 2) διατεταμένους]
διατεταμμένους ante
corr, M. (.,διεατεταμέ-
νους)
(806, 8) ἐπῃνοῦμεν] ἐπο-
ψνοῦμεν cum cL super
πο M. (,,ἐπαινοῦμεν“2)
p.502, A (307, 9) τις] τίς V. M.
(907, 6) zs] τίς V.
(307, 7) ξυγχωροῦμεν ]
συγ. M.
ài] δ᾽ V. (Vat. HM.)
B (307, 10) γενόμενος] om.
M. (;;γενόμενος Mon.
B.*)
πάντ᾽ παντα V.
(307, 15) καὶ] Ita M. a
. m. pr. ἂν a m. s.
(307,16) z:] v V. (zs
Par. DK. Mon. B.)
D (308, 9) δυσχέρεια»] ante
XXX!
τῆς κτήσεως V. (Vat.
BM.)
p.502. E (308, 13) τε] om. M.
(Vat. BM. Ven. C.
Vind. B. Par. DK.)
p. 503. A (309, 1) τοιαῦτ᾽ τοιαῦ-
ze Y.
B (309, 4) μέμνημαι u£-
Lvncor, sup. a m. s.
u, M.
"Oxvog] lta M. a m.
pr. óxvovv, in m. ὦ,
a m. s. (,,0xvos^)
€ (309, 14) οἷοι] οἵους
ut videtur, a m. pr.
M. (Par. DK.)
D (810, 1) καὶ χάσμης] καὶ
om. M. a m. pr.
p. 504. A (310, 18) "H] ἢ V.
B (310, 20) κάλλιστα] μάλ-
λιστα, ia m. ἃ m. s.
4, M.
ἄλλη] Ita M. a m. pr.
ἀλλὰ a m. s. (,,ἀλλὰ
Mon. B.*)
C (311, 8) ὁτιοῦν] Ita M.
sed corr. in ὁ
(311, 11) μάλ᾽ μάλα
(311, 13) φύλακι] Ita
M. (,,9v4ox7**)
E (312, 4) μάλα ] ucX V.
(Ang. B.)
(312, 5) μέγιστον μά-
γιστον V.
p. 505. C (313, 12) πλάνης] in m.
a m. s. M.
D (313, 15) ταὐτά] ταῦτα
V.
(918, 18) καὶ καλὰ] καὶ
int.vers. a m. s. habet M.
p. 506. A (314, 9) γ ys V.
(314, 11) ἑαυτῶν] &cv-
τῶ V. ut Ang.B. Vat.
M. (,,£evzà»'*)
XXNXII
p. 506. B (314, 17) φὴς] φῆς M.
(314, 21) ἔφη ] om. V.
(Vat. M.)
C (315; 5) Τί] τὲ Y.
D (315, 15) zv δ᾽ ἐγὼ] ἦν
j δὲ dv, in m. a m. s.
p. 507. A (316, 10) γ᾽] om. M, ut
Par. DK» 6,0 *9
τά τε] τέ T V. (τά m
Ang. B. Vat. HM.)
B (316, 17) προσαγορεύο-
μεν] προσαγορευόμε-
vov M. (Par. DK. sec.
Bekk.)
D (317, 14) αὐτῇ] αὐτοῖς,
ἃ m. s. —7, M. (,,αὐ-
Toig)
E (317,18) ἔφη ] om. V.
(Vat. BM.)
p.508. C (818, 17) καὶ τὰ ὁρώ-
μενα] πρός τε ὄψιν,
sup. a m. s. xol τὰ
βλέ et super hoc ὁρώ-
μενα, V.
(918, 19) oic9"] oic9«
V
(319, 2) y'] γε M.
E (319, 14) διανοοῦ ] ic
νόου M. (,.διὰ vo$*)
p. 509. A (319, 19) ταῦτ᾽] ταῦτα
V
C (320, 20) δὲ] δ᾽ V. (Vat.
BM.)
D (321, 8) γένους γένος
V. (Mon. B.)
(321,9) ἀσαφείᾳ ἀσα-
φία M. (.,ἀσάφειας)
p. 510. A (321, 19) Ἔγωγ᾽ 1 ἔγωγε
ME
C (322, 15) φανερῶν] φα-
νερόν V. (Ang. B.
Vat. HM.)
ἐγώ, M. (,,ἦν δ᾽ ἐγὼ
POR-ACETSRRAVECI*O
p. 511. C (324, 10) oi ϑεώμενοι)
οἰόμενοι a m.pr. M.
D (324, 18) λαβὲ] λάβε V.
M.
L. VII.
p. 514. B. C (396, 11. 327, 9) τει-
χίον ] τοιχίον M.
p.515.A (827, 6) τῶν in m. a
m. s. habet M.
(327, 7) Ouotovc] ὁμοὺς
M. (Par. D.)
B (327,15) ταῦτα] zov-
zc V. (ταὐτὰ Par. A.
Vat. H.)
€ (328, 2) εἰ φύσει τοιάδε
ξυμβαίνοι] φύσειτοιᾶ-
δὲ εἰ ξυμβαίνειν M.
(,; φύσει τοιᾶδε ξυμ-
βαίνει s£**)
D (328, 7) αὐτὸν εἰπεῖν 1
tí. ev. , sup. B «, V.
(328, 10) καὶ δὴ καὶ]
καὶ δὴ V. (Vat. H.)
(328, 11) ἀναγκάζοι
ἀναγκάζει, sup. οἱ, V.
(ἀναγκάζει Mon. B.)
E(398, 18) Εἰ δ᾽] s δὲ
V.
p.516.A (329, 5) καϑορῷ 1 κα-
foocoL. vel —óàv a m.
pr. M. (,xo?0097*)
C(329, 21) ἑαυτὸν] αὖ-
τὸν V. (Ang. B. Vat.
H.)
(330, 1) τοὺς δ᾽] τους
δὲ Y.
D (330, 10) παρ᾽ ἀκλήρῳ]
ztcooAnoo V. (Vat. M.)
p. 517. A(330,21) γέλωτ᾽ γέλωτα
M
B (331,12) τῆς y] τῆς 6,
e corr. τῆς; M.
EDITORIS.
p. 517. D (332, 7) τὰ ἀνθρώπεια)
᾿τἀνϑρώπειά V. (Ang.
B.)
p.518. 4 (332, 18) ταὐτὰ δὲ ταῦ-
vu] lta V. corr. ταῦ-
τα δὲ ταῦτα ante corr.
ut Vat. BH. Ven. C.
(..ταὐτὰ δὲ ταῦτα
Vind. B.)
(332, 90) ἂν ἀλογίστως)
ἀναλογίστως V.
B (388. 9) εὐδαιμονίσειεν]
εὐδαιμονήσειεν V.(Ve-
met. B. Vat. H.)
(333, 7) ταῦτα] ταῦτ᾽
V. (Vat. H.)
p. 519. B (335, 2) γ γε V.
€ (335, 12) ἀφικέσϑαι]
]ta V. sed initio corr.
(ἐφικέσϑαι Par. DK.
Mon. B.)
p. 520. B (336,18) ἐκτίνειν] ἐκτεί-
var V. ἢ
70] τῶ ante corr. V.
M.
(336, 19) ὑμῖν) ἡμῖν
V. (Ven. B.)
C(337, 4) ὄψεσϑε] ὄψε-
σϑαι ut videtur, ante
corr. V. (Vat. H.)
(337, 6) καλῶν vs] κ.
γε M.
(337,7) οὕτως ὕ.] οὕτω
ὕ. V. M.
D(337, 11) ὧδ᾽] ὧδε V.
(337, 18) δίκαια] —«
int. vers. a m. s. V.
p. 521. 4 (338, 7) ἔασιν ἐᾶσιν V.
B(338, 12) Δία] à/ V.
(Vat. HM.)
D (339, 9) ἐννοῶ] ἐνοῶ ἃ
m. pr. M.
(339, 14. 15) Γυμναστι-
κῇ --- μουσικῇ] yvuva-
στικὴ — μουσικὴ V.
PraTowis Ὁ». If.
XXXI
p. 522. A (339, 20) ἐκείνη] ἐκεί a
mode Mo Ὁ
(340, 4) τῶν λόγων] τῶ
λόγω a m, pr. M.
C(340, 18) ἐν κεφαλαίῳ]
Ita V. ut Par. ADK.
Vat. BHM. Yen. C.
Mon. B. Ang. D. (,,96
ἐν x. ^y
E(341, 14) δ᾽ zi] & V.
(Par. DK. Vat. H.)
p. 593. A (341, 18) δ᾽] à? Y.
(342, 3) “είκνυ] δείκνυ᾽
M. (δείκνυε Ang. B.)
B (342,9) φαινόμενα] φαι-
νόμεϑα a m. pr. M.
C (342, 15) προσπίπτου-
σα] πίπτουσα M.
Ὁ (848, 1) καὶ ταύτῃ γε]
Pro his M. καὶ ἃ m.
s. in fine versus posi-
tum habet. (,»καὶ ταύ-
τῇ ys om. Mon. B.*)
(343, 2) ἐάν τ ἐών τε
Y
p. 594. A (343, 16) τεταγμένη] vs
τεταγμένη , e COIT. T£
' cayuévg , M.
B(844, 3) αὗταί] αὗτα
M. a m. pr. (,,e?voí^)
(344, 4) ἄρ᾽] ἄρα V.
C(344, 17) ἐρέσθαι] Ita
M. (Ven. B. Par. DK.
sec. Bekk.)
D (844, 21) τὰ à] τάδ᾽ M.
τὰ δὲ V.
(845. 4) ποτέρων] πό-
τερον M. (Vind. D. et
a m, pr. Ven. B.)
p. 595. A (345, 17) ἡ] ἢ M. a m.
pr. ut videtur, (7] Par.
K. sec. Bekk.)
D (847, 8) ἀρνϑμοὺς] coi-
ϑιμὸν a m. s. M. (,,&-
ριϑμὸν“)
Ἃ ck
ΧΧΧΊΠ
p.526. B (347, 20) uiv] Ita M.
non μὴν (Par. A. Vat.
BM. Ven. BC. Ang. B.)
C(348, 19) σκεψώμεϑα]
σκεψάμεϑα M.
D (348, 19) αὑτοῦ] αὐτοῦ
M. non &cvzo? , quod
Bekkerus ei et reliquis
praeter Par. ADK. Ven.
€. tribuit.
(348, 21) λογισμῶν] Ita
M. ut Par. ADK. sec.
Bekk. Yat. BM. (,,1ο-
γισμοῦ“)
p. 527. B (350, 4) καλλιπόλει) Tta
M. ut Par. ADK. Ang.
B. Vat. M. (.,»καλλίστῃ
. πόλεις)
D (350, 17) δοκῇς] δοκεῖς
a m. pr. M.
p. 528. E (352, 21) μετίῃ μετίοι
V.
p. 529. A (353, 8) ἀγεννῶς] ἀγε-
vàg a m. pr. M.
B (353, 11) καταμανϑά-
vot] καταμανϑάνει Μ.
(Ven. B.)
(353, 12) νοήσει Ita
M. ut Vind. B. corr.
Par. K. sec. Bekk.
Ang. B. (,,vorcsw*)
C(353, 21) γῇ ἢ ἐν 9«a-
λάττῃ] ϑαλ. ἢ ἐν γῆ
Μ.
D(354, 13) ἐντύχοι ἐν-
τύχη V. (Yat. M.)
E (354, 17) κάλλιστα] κάλ-
λι τὰ à m. pr. M.
p.530. B (355, 10) Ἐμοὶ γοῦν]
ἔμοιγ᾽ οὖν M.
(355, 11) ἄρ᾽ ] ἄρα V.
€ (355, 91) οὑτωσί] οὐ-
τωσίν Μ.
(356, 1) εἴδη] εἴδη,
ΡΠ 9
sup. 7, V. (ἤδη Ang.
B. Vat. H.)
p. 530. E (356, 19) πάντα ταῦτα]
v. π. M. (57. v. ^)
p. 531. B (357, 7) κολλόπων] κο-
λόπων M.
C (357, 15) dvíacw] ἀνιᾶ-
σιν V. (Par. K. sec.
Bekk.)
(357, 19. 20) γ᾽] γε utro-
bique V.
D (358, 5) προοίμια] προ-
οἰμοιά M.
E(358, 8) Δία] δίέ᾽ V.
(Ang. B. Vat. H.)
(358, 9) 41] ἀλλὰ V.
p. 532. A (358, 13) περαίνει Ita
M. ut Ang. B. non z«-
ραινεῖ., quod ei cum
reliquis tribuit Bekke-
rus.
B(358, 90) αὐτῇ] αὐτῆ,
Tj in m. a m. s. ad-
dito, M. (.; αὐτῆ τὴ
Ven. B. Mon. B.**)
C (359, 12) ἔχει] ἔχη M.
(359, 15) φανοτάτου ]
Ita M. (Par. ADK. sec.
Bekk. Ven. BC. Vind.
B. Vat. HM.)
p.533. B (361, 2) yscusroíav]
γεωμετρίας M. (Vat.
BHM. Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk.)
C (361, 10) αὐτὴν τὴν]
τὴν om. M.
D(361, 13) συμπεριαγω-
yois] συμπεριαγωγαῖς
M.
(361, 19) 5] om. M.
(Vat. BHM. Yen. C.
Vind. B. Par. DK.)
E (361, 19) πέρι σκέψις ἢ
περίσκεψις V. (Par. K.
sec. Bekk. Vat. M.)
EDITORIS. XXXY
, v. 533. E (361, 20) οὖν] αν V. p.537.D (368, 16) τούτους] τού-
(,,&v«) τοις ἃ m. s. M. (Vat.
p.534. A (362, 4) δ᾽] δὲ V. B. Ven. C. Par. K.)
D (363, 7) ἐπικαταδαρϑά- (368, 17) προκρίτων]
νειν ἐπικαταδαρϑα- om. M.
vs» V. Εἰ (369. 6) μάλιστ᾽] μάλι-
Ρ. 535. ΒΊϑ64, 8) βλοσυροὺς] βλοσ- σταΎ.
συροὺς V. εὖ a m. 5. p. 538. B (369, 21) μὴ 7 om. M. ἃ
M. ut Ven. B. Par. K. ' — m. pr. (Vat. BM. Ven.
sec. Bekk. Vat. M. €. Par. DK.)
βλισσυροὺς a m. pr. M. (870, 1) ἀνεῖναι] ἀνεῖ
(364, 15) δὴ] Ita V. ut M. a m. pr.
Par. A. Ang. B. Vat. D (370, 14) πείϑει] πείϑε
H. (,,8i«9) V.
D (365, 4) τὰ δὲ] τὰ 0 V. p.539. ἃ (371, 12) τριακοντού-
(Yat. M.) τας]τριακούτούσεις M.
(365, 6) διὰ] om. V. (T otexovrovcsic *)
; (Vat. H.) (371, 13) μάλ᾽] μάλαν.
(365, 8) μισοπονῇ ] μι- B (372, 1) ἐλεγχϑῶσι ] Ita
σοπονεῖ V. M. ut Par. ADK. Vat.
E (365, 11) 7] ἢ a m. pr. ΒΗ͂Μ. Ven. C. Vind. B.
) . M. (,,ἐξελεγχϑῶ σι)
p.536. C (366, 15) zii] δία M. E(372, 21) μηδ μηδὲ M.
p.537. A (367, 18) ἐγκριτέον] ἐγ- p.540. E (374, 15) τούτῳ] τοῦτο
κριτέος M. V. (Vat. BH. Ven. B.)
C (368, 7) παιδείᾳ] παιδία (874, 16) διασχενωρή-
M. Gorroi] διασκευωρή-
(968, 8) συνακτέον] cvv- ὄονται V. et a m. pr.
τακτέον M. M. (Ven. B. Yat. M.)
(368, 14) ἐπισκοποῦντα) p.541.B (375, 4) γένοιτο] γήνοι-
ἐπισκονποῦντα M. τος ἃ m. 5. γίγνοιτο,
D (368, 15) μόνιμοι δ᾽] μι. Μ.
δὲ V.
Haec qui consideret et illa comparet, quae ad L. V.
p. 449. D. 450. D. 457. A. 463. B. 461. B. 468. A. 112. A.
4Ví. A. VI. A84. A. C. 489. A. 489. D. 493. C. D. bis,
495. B. 901. A. 505. C. E. 506. A. 507. C. E. his, 511. D.
E. VII. 517. C. 518. A. B. C. D. 519. B. E. 528. D. 526. D.
928. A. bis, E. 529. B. D. 531. C. 533. D. 588. A. occa-
sione data notavimus, non temere in praefatione voluminis
LEE 2
XXXVI PR AGESGEIAYTT JOD
primi optatum nobis intellizat, ut omnibus a Bekkero collatis
codicibus aliquando retractatio adhibeatur. Interim consensum
Vindobonensi et Monacensi cum suis utrique affinibus inter-
cedentem paullo certius nunc nec minimam partem ortho-
graphicorum istorum ope declaratum laetemur, Bekkerum
vero teneamus ne iis quidem in locis, quos aliter ac vulgo
scribendos existimaverit, omnium suorum librorum veram
ubique vel habuisse vel lectoribus impertivisse notitiam,
quod quum alibi, tum L. V. p. 469. B. (243, 18) VI. 501. B.
(305, 12) VII. 532. A. (358, 13) apparet; eundem praecon-
cepta opinione ductum nonnulla, quae codices a vulgata
lectione discrepantia haberent, ut falsa et futilia praeterisse,
contra diversam eiusdem generis, quam ipse probaret, co-
dicum scripturam diligentius significasse eaque ratione effe-
cisse, ut elisio e. c. et littera 5 non fere eadem, ut res est,
sed multo firmiore, quam hiatus et littera c, auctoritate niti
viderentur; tertio in manus secundae significatione parum
constanter versatum ab ea profecta saepe silentio praetermi-
sisse et tamen nonnunquam simpliciter quasi a manu prima
et sine ulla litura aut emendatione posita codicibus tribuisse,
cuius rei exemplo sunt loci L. V. p. 458. C. (232, 17) et
463. C. (242, 2) cum 414. B. (262, 1) et 418. D. (230, 19)
collati; denique ansam praebuisse suspicioni, ne confusis vel
ipsius vel typothetae errore siglis ad alium nonnulla codicem
relata, in alio reperta ab eo sint, ut quum L. VII. p. 531.
C. (83, 15) ἀνιᾶσιν, 533. E. (361, 19) περίσκεψις in Par. K.
scripta perhibet , de Vind. B. in quo eadem sunt, tacet,
qua ex re, quum Bipontini contra de Par. K. taceant, dubi-
talionem oriri necesse est, an Parisiensis libri signum (K )
pro Q, quo Vindobonensem denotat, inscius et invitus ex-
hibuerit. Quae omnia caute utendum Bekkeri commentariis
esse docent.
EDITOIRIES. XXXVII
Alter Monacensis littera C a me significatus, olim Au- X:
gustanus , nunc inter Monacenses numero CCCCLXXXX.
chartaceus est, seculi XV., quadratus, foliis D. multa
et varia, quae Hardtius in Aretini Symbolis Vol. VIII.
a. MDCCCVII. p. 557 — 630. recensuit, in eisque Platonis
ex Parmenide, "Timaeo, Menexeno et Menone particulas,
tum integrum de Legibus librum quintum et fol. 319 — 335.
Civitatis septimum cum parte decimi priore, quod Hardtium
fugit, usque ad ἀνθρωπίνων p. 604. C. continens. Proxime
accedit ad Vind. B. et Vat. H. eandemque cum his lacunam
a p. 921. E. ad p. 528. C. pertinentem habet. — Eius lectio-
nes primum in secunda editione proposuit Astius, sed minus
accurate , quod nostras comparanti patebit, excerptas, in-
super typothetae erroribus, quibus exemplar Astianum sca-
tet, multis modis depravatas.
De reliquis libris manu scriptis duo mihi monenda sunt,
in Vindobonensis E. varietate referenda, quoniam diligentius
in hac parte, quam in prima scriptus est, etiam spiritus et
accentus rationem habitam, et Florentinis codicibus temere
a Stallbaumio « subscriptum in dativis et aliis verborum for-
mis esse tributum , quod ipse alicubi plerumque in eis omis-
sum fatetur.
Ad editiones a me adhibitas accessit Stallbaumii &e-
cunda , euius index hic est: PLATONIS DIALOGOS SELECTOS
RECENSUIT ET COMMENTARIIS IN USUM SCHOLARUM INSTRUXIT
GODOFREDUS STALLBAUM. VOL. III SECT. I. CONTINENS POLI-
TIAE LIBR. I— V. GOTHAE ET ERFORDIAE SUMTIBUS GUIL. HEN-
NINGS. MDCCCXXIX. SECT. II. CONTINENS POLITIAE LIBR. VI — X.
wpcecxxx. Eius adnofationibus quantum ad criticen conferre
videretur usus sum, errores paucos notavi, discrepantiam
lectionis omnem indicavi.
XXXVII PRAEFATIO EDITORIS.
Quod addam nunc nihil est, nisi p. 74, b. 8 Phrgnichi
nomen perperam pro PAotii positum esse, et locum Basilii
p. 189, a. 19 brevius iusto commemoratum eius operum T. III.
p. 0. E. ed. Paris. in epistola ad Candidianum exstare atque
ita habere: ἀλλὰ τὸ τοῦ Πλάτωνος, iv χειμῶνι καὶ ζάλῃ
(χαλάξῃ cod. Vat. et Reg. 1.) πραγμάτων οἷον ὑπὸ τείχει
τινὶ καρτερῷ (ὑπὸ τεῖχός τι καρτερὸν Vat. Coisl. et Reg.
uterque) ἀποστὰς οὐδενὸς ϑορύβου τὴν ψυχὴν ἀναπίμ-
πλαδαι.
Vratislaviae d. xvi. m. April. a. wpccexxxi.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ
mom", TET ΤΙΑΜ
ΔΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ.
Lued. δ γαθὴν μὲν τοίνυν τὴν τοιαύτην πόλιν τε καὶ πολι-ϑίερι,
τείαν καὶ ὀρϑὴν καλῶ, καὶ ἄνδρα τοιοῦτον: κακὰς δὲ iu.
τὰς ἄλλας καὶ ἡμαρτημένας, εἴπερ αὕτη ὀρϑὴ, περί τὸ
πόλεων διοικήσεις καὶ περὶ ἰδιωτῶν ψυχῆς τρόπου κα-
΄
Inscriptio : : πλαάτωνοσ πολί-
ziv, .E. Lob. Vind. D. πολι-
τειῶν λόγος πέμπτος. Vind. B.
E. Vind. E. 4f Vind. EF. πλά-
TO0vOG πολιτειῶν πέμπτη Mon.
B. Flor.
βιβλ. ἕ. Flor. V. πολιτειῶν ἢ
περὶ δικαίου λόγος πέμπτος.
Flor. AC. et praeposito 1744-
T9NO2 Ald. Bas. ab. IIOAI-
TEISN Z4IAAOI'OZ πέμπτος
Steph. E. Bekkerus et Stallbau-
mius in. prima ed.
449 Aya$7wv] ᾿ἡγαϑὸν Vind. D.
τοιοῦτον] τὸν τοιοῦτον Par.
A. Bekkerus, Astius in tertia,
Stallbaumius in secunda editione,
ut altera huius membri pars ma-
gis exaequetur priori et Socrates
virum ipsum pariter atque civita-
tem superiori sermone exhibitum
digito monstret : ἀγαϑὴν (πόλιν)
καλῶ τὴν τοιαύτην πόλιν καὶ
(ἀγαϑὸν) ἄνδρα τὸν τοιοῦτον
(ἄνδρα). ^ At omisso articulo
quemlibet eiusmodi virum bonum
se dicere ostendit item, ut ipsam
illam civitatem : E ἀγαθὴν καλῶ
τὴν τοιαύτην πόλιν καὶ {ἀγα-
ϑὸν καλῶ) ἄνδρα τοιοῦτον. Cui
mutatjoni fortassis ideo factae,
Prarowis Or. IL.
U. πέμπτος Flor. R..
quod plures eiusmodi viros in ci-
vitate illa fore videbat (similes .
alis de caussis factos Vol. I.
pag. 59, b.. 299, b. 406, b. sq.
notavi), "h. 1. ordinis quoque ver-
borum mutatio coniuncta et per-
spicuitatis caussa ἄνδρα praepo-
situm est. Quae quum ita sint,
articulum solitario unius quamvis
optimi codicis testimonio non sa-
tis firmatum existimo. — Neque
abest suspicio, quin ex L. VIII.
p.543. C. ubi haec Socratis ver-
ba a Glaucone repetuntur, huc
irrepserit. &
ἡμαρτημένας] ἡμαρτημέας Ald.
πόλεων] civitatis ipsius Fic.
ψυχῆς τρύπου" κατασκευὴν ]
ap. τ. κατασκευή " Flor. 'T. disci-
plinam Fic. quem Astius in sec.
ed. non debebat propterea ψυχῆς
non legisse suspicari, multo vero
minus id vocabulum ut superva-
caneum ,quum τρόπος iam mo-
res et ingenium significet, haud
dubie glossema/* pronuntiare. Fi-
cinum saepe vidimus ex unis plu-
ra facere, alibi bina et terna in
unum contrahere; Plato autem
non sine ratione duplicem civita-
tem significaturus, quum alteram
A.
2 PLATONIS
τασκευὴν, iv τέτταρσι πονηρίας εἴδεσιν οὔσας.
Ποίας
δὴ ταύτας: ἔφη. Καὶ ἐγὼ μὲν ἦα τὰς ἐφεξῆς ἐρῶν, ὥς
μοι ἐφαίνοντο ἕκασται ἐξ ἀλλήλων μεταβαίνειν" ὁ δὲ
Πολέμαρχος ( σμικρὸν γὰρ ᾿ ἀπωτέφω τοῦ ᾿Δδειμάντου"
καϑῆ στο) ἐκτείνας τὴν χεῖρα καὶ λαβόμενος τοῦ ἱματίου
ἄνωθεν αὐτοῦ παρὰ τὸν ὦμον ἐκεῖνόν vt προσηγάγετο
καὶ προτείνας ἑαυτὸν ἔλεγεν ἄττα προσκεκυφὼς,
ὧν
ἄλλο μὲν οὐδὲν κατηκούσαμεν, τόδε δέ: ἀφήσομεν οὖν,
seu. externam circa hominum so-
cietates moderandas versari de-
"?monstrasset, alteri seu internae
animum animique habitum consti-
tuendum assignat. ^ Atque illud
περὶ neque ad κακὰς καὶ ἡμαρ-
τημένας referendum, quo Mat-
thiae gramm. p. 1178. v. 3. retu-
lit, neque cum participio οὔσας
construendum, sed ta intelligen-
dum est, ut reliquarum civitatum
ipsarum obiectum, quod vocant,
duplex definiat.
τέτταροσι 1 τέσσαρσι
Flor. T.
veros] ταύτης Ald. Bas. a.
μὲν] om. Vind. D.
gj«] nie Ang. B. Flor. R. ἥλα,
in m. a. m. s. ἤτϊα, Vind. F.
ἐφαίνοντο] ἐφαίνετο τὸ Vind.
Par. D.
ἕκασται] ἕκαστα Vind. D. et
Astii prima editio typographi, ut
videtur, errore.
ἐξ ἀλλήλων 1 ἐξαλλήλων Vind.
᾿μεταβαίνειν] dependere Fic.
σμικρὸν — «c0noro ] Haec
verba, quibus Astius, Bekkerus
et Stallbaumius pro parentheseos
signis lineas transversas circum-
dederunt, Ficinus ita interpreta-
tur: paulo enim à me remotior
erat quam Adimantus , A4dimanti
post tergrum sedens, quorum po-
steriora "superaddere debebat, quia
genitivum a comparativo regi pu-
tíns sensum imperfectum esse in-
teligebat. Regitur vero ab ad-
verbio, et Polemarchus paullo re-
motior ab Adimanto, quam reli-
qui a suis vicinis, vel longius,
quam clandestinum colloquium re-
quirebat, sedisse ideoque proten-
disse manum eumque propius ad
se admovisse dicitur. | Exempla
genitivi multa habet Pausanias.
L. I. c. 1, 3: τοῖς ἀπωτέρω TOU
λιμένος. Alia ostendit. Siebelis in
indice. Astius et Schleiermache-
rus Ficini additamento abstinentes
et tamen genitivum a comparati-.
vo repetentes incertum relinquunt;
a quonam loco magis remotus Po-
lemarchus sederit, quam Adiman-
tus. Sed sive is Socratis locus
sive medius circuli sedentium (cf.
L. I. p. 328. C.) fingatur, cur
propterea manum protenderit et
Adimantum attraxerit, non appa-
ret, nisi secundum eum sedisse
statuatur, quod. ipsum ostendi a
scriptore debebat illaque a nobis
inita ratione , quam Grovius,
Francogallicus interpres, et Kleu-
kerus nostras iam pridem inie-
rant, simul ostenditur. — Voca-
buli ἀπωτέρω primam syllabam
Vind. F. inter versus habet.
ὦμον νόμον Par. K. sec.
Bekk.
ἄττα ἅττα Vind. D.
προσχεκχυρὼς ] προκχεκυϊρὼς
Vind. E. Par. K.
H. Flor. ACT.
ὧν] ὧν Vind. F. Par. D.
ἢ τί] ὅτι Par. K.
yt] y Vind. E. Flor. AC.
si μάλιστ᾽ Vind. ἘΝ,
Ang. B :
ἀφίετε] ἀφίεται cum & super
cL Vind. E.
ΣῈ] om. Vind. F. σὺ, in marg.
a m. pr. σὲ, Mon. B.
Ἔτι ἐγὼ simov: τί μάλιστα 160
Hanc omnium codicum , excepto
sec. Bekk. Vat.
CIVITAS LID. V. 449 3
ἔφη, ἢ τί δράσομεν; Ἥκιστά ys, ἔφη ὁ ᾿4δείμαντος,
μέγα ἤδη λέγων. Καὶ ἐγὼ Τί μάλιστα, ἔφην, ὑμεῖς οὐκ
ἀφίετε; Eb, δ᾽ ὅς. Ἔτι ἐγὼ εἶπον" τί μάλιστα; ᾽4ποῤ-
ῥαϑυμεῖν ἡμῖν δοκεῖς. ἔφη, καὶ εἶδος ὅλον οὐ τὸ ἐλά-
χιστον ἐκκλέπτειν τοῦ λόγου, ἵνα μὴ διέλϑῃς, καὶ λή-
σειν οἰηϑῆναι εἰπὼν αὐτὸ φαύλως, ὡς ἄρα περὶ γυναι-
“κῶν τε καὶ παίδων παντὶ δῆλον, ὅτι χοινὰ τὼ φίλων
ἔσται. Οὐκοῦν ὀρθῶς, ἔφην, ὦ ᾿Δδείμαντε; Ναὶ, 3
fortasse Ven, B. de quo Bekke-
rus non magis, quam de Mon. B.
qui tamen £z; cum reliquis exhi-
bet, quicquam memoriae prodidit,
lectionem ab Astio in prima edi-
tione ex Par. K. Ven. C. rece-
ptam, in secunda εἴ tertia rursus
abiectam neque Stallbaumio pro-
batam .merito tenuit Bekkerus.
Nam quod ante Astium legeba-
tur, ὅτε (Bas. ab. 0, τι) ἐγὼ
εἶπον, ví μάλιστα ; ld commate
vel colo a proximis separatum,
ut est in Ald. Bas. ab. et Ste-
phaniana, non solum inutilem, sed
etiam invenustam et rusticam ex-
plicationem habet eius, quod di-
xerat Adimantus; quam miror
placuisse Schleiermachero. (Dich!
sprach er, weil ich gesagt hatte,
was doch.) Haud multo melius
est, quod Astius postea praetulit,
Ὅτι, ἐγὼ εἶπον, τί μάλιστα;
aut quod dedit Stallbaumius : Ὅτι
ἐγὼ, εἶπον, τί μάλιστα ; quorum
prius ob praepositum contra con-
suetudinem pronomen, posterius
ob inusitatam, quam secum fert,
ellipsin, utrumque ob omissam in
responsione particulam ὅτε impro-
bandum est. Hanc enim in Pla-
tone post ὅτι τί sequi solere non
frustra observavit Hemsterhusius
ad Lucianum Γ΄. III. p. 43. Lehm.
Nec mirum id, aut ratio in ob-
scuro. Conf. Hoogeveenii doctr.
part. pag. 597. Schütz. 1782. et
quae olim docui in indice Grae-
citatis fabularum Aesopicarum
Lips. 1810. in vocabulo ὅτε. Hic
. vero codicum auctoritas lectionem
bonam praebentium dubitationis
nihi! relinqui. Quid £z; ἐγὼ &-
9’
᾿
πον significet, statim intellexeris,
si primo responso satis edoctum
aliquem neque repetita amplius
indigentem quaestione οὐκέτι ἐγὼ
εἶπον dicentem finxeris. "Eri, ut
nostrum noch immer, Latinorum
etiam (Plauti Mostell. II. 2, 43:
circumspice etiam. ib. v. 90: sed
tu etiamne astas?) continuatio-
nem indicat similique modo legi-
tur L. VI. p.508. C: πῶς; ἔφη"
ἔτι δίελϑέ μοι. 509. A: τὴν εἰ-
κόνα αὐτοῦ ἔτι ἐπισκόπει. Pro-
tag. p. 310. C: καὶ ἔτε μὲν ἐνε-
χείρησα εὐθὺς παρά σε ἱξναὶ,
ἔπειτά μοι λίαν πόῤῥω ἔδοξε
τῶν νυχτῶν εἶναι. et duobus Xe-
nophontis locis ab Heindorfio al-
latis. — Vicinus: 80. Quid ma-
xime?
᾿ποῤῥαθυμεῖν t primus. sub-
scripsit Bekkerus. ἀπορραϑυμεῖς
Vind. D.
ἡμῖν] om. Mon. B. et a m. pr.
Ven. B
οὐ τὸ] αὐτὸ, super priori syl-
laba ov a m. s. adscripto, Vind.
Ἐς οὐ τὸ οὐκ Ang. B.
διέλθῃς διέλϑοις Par. D.
οἰηϑῆναι οἴει Ven. B. et int.
vers. Vat. B. cum editis ante Bek-
kerum.
αὐτὸ] αὐτῶ Vind. F.
τὰ φίλων] τὰ τῶν φίλων Par.
K. Flor. T. Astius in sec. et ter-
tia et Stallbaumius. €f. VoL 1.
p. 948. et Plutarchi Erot. p.767.
D: οὐ γὰρ ἁπλῶς κοινὰ τὰ gí-
λων — quo loco nostrum videtur
respexisse.
ἔφην] ἔφη Lob. Vind. E. Vat.
Comma anteposuit Bekkerus.
A 2
4 PLATONIS
δ᾽ ὅς. ἀλλὰ τὸ ὀρθῶς τοῦτο ὥσπερ τἄλλα λόγου δεῖται,
τίς ὁ τρόπος τῆς κοινωνίας" πολλοὶ γὰρ ἂν γένοιντο.
μὴ οὖν παρῇς ὅντινα σὺ λέγεις. ὡς ἡμεῖς πάλαι περι-
μένομεν οἰόμενοί σέ zov μνησϑήσεσϑαι παιδοποιίας τε
πέρι, πῶς παιδοποιήσονται, καὶ γενομένους πῶς ϑρέ-
ψουσι, καὶ ὅλην ταύτην ἣν λέγεις κοινωνίαν γυναικῶν
τε χαὶ παίδων" μέγα γάρ τι οἰόμεθα φέρειν καὶ ὅλον
εἰς πολιτείαν ὀρϑῶς ἢ μὴ ὀρϑῶς γιγνόμενον. νῦν οὖν,
ἐπειδὴ ἄλλης ἐπίλαμβένῃ πολιτείας, πρὶν ταῦτα ἱκανῶς
ἀλλὰ] AM Steph.
τἀλλα] τ᾽ ἄλλα Vind. EF.
τἄλλα Vind. BD. Mon. B. editi
ante Bekkerum.
λόγου δεῖται] ὃ. à. Vind. F.
Ang. B. Flor. R.
Gv] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. — Ab omnibus his modis di-
versus et alienus a Platonis civi-
tate is est, quem Clemens Alex.
Strom. L. IIl. pag. 514. statuit,
quo loco Carpocratem arguit τοῦ
Πλάτωνος παρακηχοέναι, ἐν τῇ
Τολιτείῳ φαμένου κοινὰς εἶναι
τὰς γυναῖχας πάντων, κοινὰς
μὲν τὰς πρὸ τοῦ γάμου τῶν αἷ-
τεῖσϑαι μελλόντων, xo nto καὶ
τὸ ϑέατρον κοινὸν τῶν ϑεωμέ-
νῶν, φάσκοντος, τοῦ προκατα-
λαβόντος δὲ ἑχάστην ἑκάστου
εἶναι καὶ οὐκ ἔτι κοινὴν τὴν γε-
γαμημένην. Idem L. VI. p.751.
Euripidem a Platone hanc com-
munionem accepisse et probasse
significat : Πλάτωνός τε ἐν Πο-
λιτείᾳ εἰπόντος κοινὰς εἶναι τὰς
ψυναῖκας Εὐριπίδης ἐν Πρωτε-
σιλάῳ γράφει" κοινὸν γὰρ εἶν᾽
ἄρα καὶ (f. δεῖν) γυναικεῖον λέ-
χος.
σὺ] om. Vind. E. Flor. C.
περιμένομεν ] περιεμένομεν
Mon. B. Flor. U.
μνησϑήσεσϑαι] μνησϑῆνσεσϑαι
cum αὐ super cs Ven. C. μνη-
σϑῆναι Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. BM. Par. DK. Flor. U. non
vitiose. Cf. Lobeck. ad Phryn.
p. 751. cuius tamen in exemplis
locus L. 1Π|. p. 442. E: τίν᾽ àv
οἴει οἰηϑῆναι propter additum
Qv minus aptus videtur.
τε] om. Vind. F. Ang. B. Flor.
R.
πέρι] περὶ Ald. Bas. ab. Com-
ma post πέρι delevit Stallbau-
mius , quasi quae sequuntur non
epexegesin , sed supplementum
proximorum contineant.
ϑρέψουσι ] διαϑρέψουσι Vat.
H.
ὅλην] 0 Ang Flor. T.
,γάρ τι] γάρ TL οἶμαι ποινω-
vic. καὶ μέγα τι Par. K. sec.
Bip. Secundum Bekkerum non
hoc loco, sed supra post παιδο-
ποιίας inserta habet οἶμαι κοι-
νωνία καὶ μέγα τε οἰόδμενοί,
quod vix credibile.
οἰόμεθα oio οἰόμεθα Vind.
B. (in fine et initio versus.)
πολιτείαν) τὴν πολ. Vind. E.
Vat. H. Flor. ACT.
ἢ μὴ ὀρϑῶς] om. Vind. E.
ἐπιλαμβάνῃ] ἐπιλαμβάνει Asti-
us, Bekkerus et Stallbaumius.
πρὶν] πρὶν ἂν Vind. B. Vat. M.
τό (d ]ta Lob. Vind. D. et
cum y super c F. τό δὲ Par. K.
sec. Dip. τόδε sec. Bekk. πη σὲ
Mon. B. τὸ σὲ Vind. BE. cum
editis.
ταῦτα] rovro Par. K.
πάντα οπι. Flor. 'T. post ὥσ-
περ habent Lob. Vind. D. Vat.
BM. Ven. C. ante διέλϑης Vind.
B. Mon. B. Par. DK. Flor. U.
Nam quod Stallbaumius in prima
ed. πάντα in Par. K. Flor. U.
post διέλθῃς collocatum scribit,
haud dubie typothetae acceptum
referendum , quamquam in secun-
da de ea re tacet.
450
CIVITAS LIB. V. 450 5
διελέσθαι, δέδοχται ἡμῖν τοῦτο, Oo GU ἤκουσας, TO δε
μὴ μεϑιέναι, πρὶν ἂν ταῦτα πάντα. ὥσπερ τάλλα διέλ-
ϑῃς. Καὶ ἐμὲ τοίνυν, ὁ Γλαύκων ἔφη, κοινωνὸν τῆς
ψήφου ταύτης τίϑετε. ᾿Ζμέλει, ἔφη ὁ Θρασύμαχος. πᾶσι
ταῦτα δεδογμένα ἡμῖν νόμιξε, ὦ Σώκρατες. Οἷον, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, εἰργάσασϑε ἐπιλαβόμενοί μου. ὅσον λόγον
πάλιν ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς κινεῖτε περὶ τῆς πολιτείας"
ἣν ὡς ἤδη διεληλυϑῶς ἔγωγε ἔχαιρον, ἀγαπῶν, εἴ
τίς ἐάσοι ταῦτα ἀποδεξάμενος ὡς τότε ἐῤῥήϑη. ἃ νῦν
ταἀλλα] τ᾽ ἄλλα Par. K. sec.
Bip. Vind. EF. τἄλλα Vind. BD.
Mon. B. Steph.
ὁ Γλαύκων ἔφη ὧὦ .γλ. &
Lob. Vat. M. ἔφη ὦ γλ. Vind. Β.
ὁ γλ. ἔχει Vind. F.
ταύτης om. Par. K.
τίϑετε] τίϑεται Lob. Vat. M.
Vind. B. et cum s super o; E.
ταῦτα] ταυτὰ Par. A. Vind.
B. Vat. M. Quum consensus o-
mnium satis declaratus sit verbis
πᾶσι et ἡμῖν circumpositis, rei
ipsius, in qua consentiant, decla-
ratio magis convenire videtur,
praesertim quum ταύτης praeces-
serit, Etiam p. 455. C. ταὐτὰ
perperam pro ταῦτα Par. A. ex-
hibet.
δεδογμένα] τὰ δεδ. Lob. Vind.
B. Vat. M.
εἰργάσασϑε 1 εἰργάσασϑαι cum
s super o; Vind. E. εἐργάσεσϑε
Ang. B.
,ἐπιλαβόμενοί uov.] Huc spe-
ctare videtur glossa Antiatticistae
p. 93, 23: ἐπελάβετό μου: ov-
τῶς εἰπόντος Πλάτωνος Πολι-
τείας τρίτῳ. Quamquam etiam
L. II. p. 860. D. τοιαύτης ἐξου-
σίας ἐπιλαβόμενος et Lib. VI.
pag. 490. D. co? ἐπιλαβομένου,
sed hoc sine genitivo, legitur.
Pro puncto Bas. ab. interrogandi,
Bekkerus et Stallbaumius excla-
mandi notam posuerunt, quae
aptior ila, sed ne ipsa quidem
necessaria et auctoritate destituta
est.
ὅσον] ὃς Lob. Vind, B. et ante
corr. D. Vat. M. et a m. pr. B.
ὡς am. s. Vind. D. ὃν Vat. B.
λόγον λέγειν Vind. D. corr.
λόγου Flor. U.
ὥσπερ] om. Par. K. post ἀρ-
χῆς habent Lob. Vind. BD. Vat.
BM.
ἐξ ἀρχῆς) ἐξαρχῆς Par. K. sec.
Bip. Lob. Vind. B.
κινεῖτε] πινεῖ τε Flor. AC.
πολιτείας] Hic quoque Bek-
kerus et Stallbaumius exclamari
iubent. In Bas. ab. comma est.
qv] ἣν Bas. b.
διεληλυϑὼς 1 διελυϑὼς Vind.
E
£yoys] ἐγὼ Lob. Vind. BD.
Vat. BM. Flor. T.
ἐάσοι] lta Par. A. Vind. E.
Ven. C. Ang. B. Vat. H. Flor.
omnes. ϑεάσοι Vind. FK. ἐάση
Vind. D. Mon. B. ἐάσει. reliqui
codices cum editis ante Bekkerum.
'Tenet id Astius, non sine ratio-
ne, sed adversante librorum au-
ctoritate.
ταῦτα] om. Vind. D. In Vind.
B. punctum sequitur.
ἐῤῥήθη) Ita Par. A. Lob. Vind.
DEF. Mon. B. Vat. BH. Ven. C.
Bas. b. Reliquos codices suos
Bekkerus ἐῤῥέθη habere demon-
strat, quod est in Vind. B. Ald.
Bas. a. Steph. et, si Stallbaumii
silentium non fallit, in omnibus
Florentinis. Id Stallbaumius in
prima editione Astii exemplo et
Heindorfi auctoritate ad Gorg.
δ. 36. utrumque a veteribus a-
gnosci statuentis idque a Routhio
ex Phaborino et Etymologico v.
ἐῤῥέϑη monitum esse docentis re-
tinuit, in secunda item, ut Astius
in tertia, cum altero a Bekkero
450
6 PLATONIS
B ὑμεῖς παρακαλοῦντες οὐκ ἴστε, ὅσον ἐσμὸν λόγων ἐπεγεί-
ρετε- ὃν ὁρῶν ἐγὼ παρῆκα τότε, μὴ παράσχοι πολὺν ὄχλον.
τί δέ; ἦ δ᾽ ὃς, ὁ Θρασύμαχος" χρυσοχοήσοντας οἴει τούσδ
νῦν ἐνθάδε ἀφῖχϑαι, ἀλλ᾽ οὐ λόγων ἀκουσομένους; Ναὶ,
Li n ' , 2 »
εἶπον, μετρίων γε. JMérgov δὲ y, ἔφη,
[ts , , , 2 , e
ὁ Γλαύκων, τοιουτῶν Aoycov ἄκουειν oÀog
recepto permutavit. ἐῤῥήϑη le-
gitur sine varietate L. VI. p. 497.
C. D. 504. B. Leg. L. ΠΙῚ,
p. 722. B. E. VI. 774.D. 782. D.
783. C. VII. 800. A. 802. D.
804. E. 809. B. (quos locos Rü-
ckertus ad Sympos. p. 117. indi-
cavit.) ViIII. 873. B. 874. A.
porro uno Lob. dissentiente Polit.
p. 267. A. 274. D. 275. A. 282.
C. 284. E. 286. B. et, quo loco
Eusebius quoque penultimam bre-
vem exhibet, 270. 4. Idem KEu-
sebius solus ἐῤῥέθη legit Leg.
L. 1. p. 626. D. ut Ang. B. Cri-
tia pag. 109. D. ubi in Monac.
DXIIH. ἐῤῥύθη scriptum est.
Hipp. mai. p. 302. E. tres tan-
tum codices ex undeviginti, qui
collati sunt, vulgatam ἐῤῥήθη
non tuentur (Ven. DD. Vind. A.)
Paullo plures ei, sed ne hi qui-
dem sufficientes, adversantur Phil.
p. 33. B. (Coisl. Ven. D. Par.
BCF. et int. vers. Lob.) Gorg.
1. c. p. 460. D. (Vat. A. Par.
BV. Ven. D. Vind. AK. Bodleia-
nus Routhii, Augustanus et Meer-
mannianus,) et Phaedon. p. 92. D.
(Vat. A. Ven. D. Vind. AB. Lob.
Zittav. Amb. B. et int. vers.
Clark.) Eorum vero locorum, qui-
bus Heindorfius nitebatur, nullus
satis firmus repertus est. Nam
Leg. L. H. p. 664. D. ἐῤῥηήθη-
σαν Bekkerus omnium suorum
consensu videri debet restituisse,
quum in comm. crit. nil nisi Ste-
phanum adnotaverit ἐῤῥέθησαν
exhibere: Polit. p. 258. EK. ἐῤ-
ῥήϑη secundum plurimos in iis-
que optimum Clark. scripsit, re-
fragantibus. Ven. D. ἃ m. pr.
Vind. A. Par. EF. Lob. Zitt. et
quatuor Flor. 'Tlieaet. p. 168. B.
idem ex Coisl. Ven. A. et int.
οὐ Σώκρατες,
ὁ βίος νοῦν
vers. B. Par. BCEH. exhibuit,
quo uno loco Clarkianus cum re-
liquis δ, sed sine accentu , ut du-
bis in scripturis solet, prae se
fert. . Nostro denique loco ab
utra parte codices stent non ob-
scurum est. Praeterea Symp.
p. 193. E. et Pol. p. 303. C. ἐῤ-
ῥέϑη Bekkerus secundum Clark.
Coisl. Vat. AL. et int. vers. N.
Ven. B. et int. vers. E. Vind. A.
Par. DK. et int. vers. E. Ans. C.
Flor. AC. ilud, hoc secundum
Clark. Vat. A. Ven. C. Par. B.
hoc est, optimos libros correxit.
Recentioribus igitur et labenti
Graecitati relinquenda haec indi-
cativi forma, quae nunquam ad
reliquos modos íransisse videtur,
certe a Platone abiudicanda, et
a Lobeckio dissentiendum, qui ad
Phryn. p. 447. Platonem popula-
rem consuetudinem secutum ἐῤ-
ó£97 dixisse credit, Corrigendus
quoque Buttmanni calculus gramm,
Il. p. 121. haud raro eam for-
mam in melioribus Platonis libris
reperiri perhibentis, cui- nimis
tribuit Sommerus in iudicio de
Stallbaumiana selectorum dialo-
gorum editione , criticae biblio-
thecae a. 1829. parte sec. p. 557.
ὑμεῖς] ἡμεῖς Lob. Vind. B.
Flor. AC. Bas. b
iGuóv] ἐμὸν Vat. B. Vind. E. B
— Phrynichus Bekk. p. 37, 22:
ἑσμὸς μελισσῶν xoi σμῆνος us-
λισσῶν: ἄμφω δόκιμα. — Idem
p. 64. 4: σμῆνος καὶ ἐσμός "
ἑκάτερον δόκιμον. σμῆνος dgt-
τῶν simili metaphora dictum est
Menon. pag. 72. Α. ἡδονῶν L.
VIII. p. 574. D. σοφίας Crat.
p. 401. E.
CIVITAS LIB. V. 450 τ
ἔχουσιν. ἀλλὰ τὸ μὲν ἡμέτερον ἔα" σὺ δὲ περὶ ὧν ἐρω-
τῶμεν μηδαμῶς ἀποκάμῃς 1 σοι Ooxsi διεξιὼν, τίς ἡ
κοινωνία τοῖς φύλαξιν ἡμῖν παίδων τε πέρι καὶ γυναι-
κῶν ἔσται καὶ τροφῆς νέων ἔτι ὄντων, τῆς ἐν τῷ με-
ταξὺ χρόνῳ γιγνομένης. γενέσεώς τε καὶ παιδείας, 1 δὴ
ἐπιπονωτάτη δοκεῖ εἶναι. πειρῶ οὖν εἰπεῖν, τίνα τρόπον
παράσχοι] ΡΕΘΕΣ Lob. Vind.
BDE. Vat. BM.
Tt: 06; ἀκουσομένους ;]
laudat Harpocratio in χρυσοχοεὶν
(hoc enim lemma e cod. Vratisl.
pro vulgato yovcoyosiov restitu-
endum) ubi postquam locum Di-
narchi ἐν τῷ κατὰ IIvéov. re-
tulit (πάλιν παρ᾽ Αἰσχίνην ἀπο-
φοιτήσας παρὰ τούτῳ δῆλον
ὅτι χρυσοχοεῖν ἐμάνθανεν, ἀλλ᾽
οὐ τὸ “προκείμενον αὐτὸ πράτ-
τειν ἢ πάσχειν, ad quem glossa
lexici rhet. Bekk. p. 316, 3. per-
tinet : χφυσοχοεῖν ἐμάνθανε τί
ἐστι" παροιμία, ἐν ἤϑει λεγομέ-
v5 ἀντὶ τοῦ. ἐπόρνευσεν.) haec
addit : κέχρηται, τῇ παροιμίᾳ καὶ
Πλάτων ἐν πέμπτῳ Πολιτείας
λέγων: Τί δαί: (tiec duo om.
cod. Vratisl.) ἡ δ᾽ ὃς, ὃ Θρα-
σύμαχος (5v ὃ ὁσὸς Θρ. 14.)
χρυσοχοεῖν οἴει (xovcoyooc εἰς
id.) τούσδε νῦν ἐνθάδε ἀφῖχϑαι,
ἀλλ οὐ λόγων ἀκουσομένους;
(ἀκουσόμενος. id.) Dinarchi lo-
cum sub vulgato Harpocrationis
lemmate repetit Suidas, deinde
Platonici mentionem facit imper-
fectam : πέχρηται δὲ τῇ παροι-
μίᾳ καὶ Πλάτων" τί δαὶ 7] δ᾽ ὅς.
0 Θρασύμαχος χρυσοχοεῖ. (lta
ed. Bas. 1544.) tum originem et
significationem proverbii explicat
in eumque, qui frustra suscepto
labore magna spe excidisset, σὺ
δὲ cov χρυσοχοήσειν dici con-
suevisse docet. Nostro tamen
loco χρυσοχοεῖν 15 potius dici
videtur, qui rebus vanis stulte
operam dat. — Pro χρυσοχοήσον-
τας in Ven. C. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACV. γρυσοχοήσαντας, pro
ἐνθάδε in Lob. Vind. BD. Vat.
BM. ἐνταῦϑα, pro ἀφῖχϑαι i in
Vind. F. ἀφίχϑαι, pro λόγων in
Vat. H. Bas. b. λόγον scriptum
est.
Nol, εἶπον) bis deinceps habet
Vind. E. καὶ εἶπον Par. K.
Méroov] μέτριον Par. A. Ald.
Bas. ab. Steph. tacentibus de
Par. K. Bipontinis. Veram le-
ctionem Astius lam in prima edi-
tione ex Ficino restituit.
δέ] om. Vind E.
τοιούτων] τὸν οὕτω Vind. F.
a m. pr.
νοῦν] νῦν Das. b.
Vind. E.
ἀποκάμῃς] ἀπόκαμε Mon. B.
ἡ ἡ Vind.F. Bas.ab. εἴ Vind.
E. et int. vers. a m. s. F. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACRTV. si tibi
videtur Fic.
διεξιὼν) διεξιέ ναι Vind. E.
ἡμῖν] ἡμῶν Steph. tacentibus
Bip. nostris custodibus Fic.
πέρι xol] καὶ περὶ Vind. D.
Ang. B. καὶ z£gi Vind. F.
τοῖς νοῦν
καὶ τροφῆς νέων ἔτι ὄντων
quaeve nutriendorum puerorum
ratio Vic. Mihi genitivus τρο-
φῆς ut proximi παίδων et γυναι-
κῶν ad praepositionem περὶ per-
tinere e£ a nomine κοινωνία pen-
dere videtur. Itaque comma post
ἔσται (Stephanus etiam colon po-
suit) sustuli, post ὄντων autem
pósitum ab Aldo et Stephano re-
stitui.
παιδείας] 'παιδεί Vind. E.
ἐπιπονωτάτη δοκεῖ] ὃ. ἐ. Lob.
Vind. B. Vat. M.
οὖν] «v Par. À. Vat. H. Flor.
ACTV.
τρόπον] om. Vind. E. Non
male. Sic supra: τίς ἡ κοινωνία.
Atque hanc ipsam communionem
αὐτὴν dicit.
C
8 PLATONIS
- ᾿Ξ 7
δεῖ γίγνεσθαι αὐτήν. Οὐ δάδιον, ὦ εὔδαιμον, qv
δ᾽ ἐγὼ, διελθεῖν" πολλὰς γὰρ ἀπιστίας ἔχει ἔτι μᾶλλον
τῶν ἔμπροσϑεν ὧν διήλθομεν. καὶ γὰρ ὡς δυνατὰ λέ-
3 » 7 ἊΝ 1 7 c , , "EN.
γεται, ἀπιστοῖτ᾽ ἂν, καὶ εἰ ὅτι μάλιστα γένοιτο; ὡς
» ? "^ » - Α , ? , * ^ *
ἀριστ᾽ Qv εἴη ταῦτα, καὶ ταύτῃ ἀπιστήσεται. διὸ δὴ καὶ
ὄκνος τις αὐτῶν ἅπτεσθαι, μὴ εὐχὴ δοκῇ εἶναι ὁ λόγος,
5 , e - ' 5 3. Μὰ p E D , ,
ὦ φίλε ἑταῖρε. Μηδὲν, ἡ δ᾽ Og, ὄκνει" οὔτε yog cyvo-
povsg οὔτε ἄπιστοι οὔτε δύσνοι οἵ ἀκουσόμενοι. Καὶ
2 i]
ἐγὼ εἶπον"
ὦ εὔδαιμον] ὦ εὐδαίμων Mon.
B. Ven. C. Par. DK. sec. Bekk.
o εὐδαῖμον Lob. Vind. BDF.
Vat. BM. Cf. Vol. I. p. 333, b.
inf In Vind. E. utrumque omis-
sum et.spatium trium circiter lit-
terarum vacuum relictum est.
διελθεῖν " πολλὰς] ἐλϑεῖν. πολ-.
λὰ Vind. D.
ἔχει] Hoc Stallbaumius in se-
cunda ed. commate distinxit a se-
quentibus, non sine ratione. Ali-
ter enim haec dicta sunt, quam
si ἔτι γὰρ μᾶλλον πολλὰς ἀπι-
στίας ἔχει τῶν ἕμπροσϑεν lege-
retur. Verum tamen ipsa verbo-
rum collocatio per se ambiguita-
tem tollit.
καὶ] x&v Par. K. sec. Bekk.
ὡς] εἰ ὡς Flor. T.
δυνατὰ] δύναται Vind. F.
λέγεται] λέγηται Par. Κι. sec.
Bekk.
: ἀπιστοῖτ᾽ ἂν.] Quum καὶ, quod
sequitur, proximo illi ante γὰρ
respondeat, οὖ verbi ἀπιστοῖτο
idem, quod alterius ἀπιστήσεται
subiectum sit, non diversum illud
a subiecto verborum ἔχει, Aéye-
ται, γένοιτο et εἴη, cum DBasi-
leensibus et Astio comma potius,
quam colon cum Stephano, Bek-
kero et Stallbaumio post ἂν po-
nendum existimavi. Aldus nullam
omnino distinctionem fecit.
ὅτι μάλιστα δτιμαλιστα Lob.
ὁτιμάλιστα Vind. F. Steph. 0 τι
μάλιστα Stallbaumius in sec. ed.
Cf. Vol. 1. p. XXXXVIII.
ὡς καὶ ὡς Vat. BM. Lob.
Vind. BD. Flor. Τ.
ταῦτα, καὶ ταύτῃ ἀπιστήσε-
ὦ ἄριστε, ἦ που βουλόμενός μὲ παραϑαῤ-
ται] Hanc Stephani et Bekkeri
interpunctionem Stallbaumius in
secunda ed. sententiae repugnare
non autumasset, si ipsam rem,
de qua persuaderi nequeat, ὦπι-
στεῖσϑαι dici posse reputavisset.
Qua interpretatione adhibita hac
quoque in parte, quae ad prae-
stantiam atque utilitatem spectet,
eis, quae dicenda sint, fidem non
habitum iri Socrates demonstrat.
Altera interpunctio ταῦτα καὶ
ταύτῃ, ἀπιστήσεται, quam ipse
ex Aldina et Dasileensibus repe-
tiit, non solum membrorum ae-
quabilitatem turbat, sed etiam
tautologiam infert , «cui frustra
mederi conatus est Ficinus: utrum
optima ista sint et quomodo, du-
bitabitur. — Pro ἀπιστήσεται
Par. K. sec. Bip. ἀπιστήσετε,
sec. Bekk. ἀπιστήσετι (quod ty-
pothetae tribuo) exhibet. In Par.
D. item ἀπιστήσετε, sed ,Super-
scripto ται, in Vat. B. ἀπιστή-
σεται cum & super cz legitur.
δὴ 1 δὲ Ald. Bas. a.
εὐχὴ} ὀφϑῆ Vind. F. votum
quoddam et fictio Vic.
0oxj] óOoxoi Ven. B. δοκεῖ
Lob. Vind. BDEF. Vat. B. Ven.
C. Par. DK. sec. Bekk. Flor.
ACRUV. Itaque pauci remanent
coniunctivi assertores iique parum
validi, Ang. B. Vat. HM. et Flor.
Τ. Nam Par. A. exhibet ille qui-
dem óoxg, sed correctus, quod
testatur Bekkerus, et Mon. B.
quod Bekkerus neglexit, —7 item
manui secundae debet. ^ Nihilo
minus, quum unum de tribus
praesentis modis recipi codices
CIVITAS LIB. V. 451 9
δύνειο λέγεις s ;
"Eyoy, ἔφη. Πᾶν τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
τοὐναντίον ποιεῖς. πιστεύοντος μὲν γὰρ ἐμοῦ ἐμοὶ εἰδέ-
ναι ἃ λέγω, καλῶς εἶχεν ἡ παραμυϑία"
μὖϊις τε καὶ φίλοις περὶ τῶν μεγίστων τε καὶ φίλων
ἐν γὰρ φρονί-
τἀληθῆ εἰδότα λέγειν ἀσφαλὲς καὶ ϑαῤῥαλέον, ἀπιστοῦν-
τα δὲ καὶ ξητοῦντα ἅμα τοὺς λόγους ποιεῖσϑαι, ὃ δὴ
ἐγὼ δρῶ, φοβερόν vs καὶ σφαλερὸν, οὔ τι γέλωτα
ὀφλεῖν"
iubeant, coniunctivus recipiendus
est, hoc sensu: quia vcrcor, ne,
si erponere ea coner, iemere et
stulte facere videar. Conf. Her-
mannus ad Medeam p. 354. ed.
Lips. 1822. Indicativus enim, de
quo scitu digna observavit Gra-
serus in Specimine adversariorum
in Platonis sermones p. 36. ferri
propterea «nequit, quod dicere
Socrates nondum coepit ideoque
nec dubitare, an temere dicere
videatur , nec, ne haec aliorum
de ipso opinio sit, metuere po-
test. Optativus autem, si parti-
culam &v additam haberet, vitio-
sus non foret: sine ea probari
non magis potest, quam Leg.
L. 1. p. 635. E: περὲ à τηλι-
κούτων. εὐθὺς πεπιστευκέναι óc-
δίως μὴ νέων τὲ εἴη μᾶλλον καὶ
ἀνοήτων. ubi quod Boeckhius et
Astius e coniectura reposuerunt,
ἢ; Bekkerus e Par. A. restituit.
φίλε) om. Vind. B. Vat. M.
dyvdioves] Lex. Bekk. p. 329,
30: Ayvauóvos - ἀνοήτως 1] ἄχα-
φίστως. λέγονται δὲ παρὰ Πλά-
τῶν: ἀγνώμονες οἱ ἀμαϑεῖς. Cu-
ius glossematis posteriorem par-
tem ad nostrum locum pertinere
alterum eiusdem lexici docet
p. 334, 8: ἀγνώμονες " OL καχο-
γνωμονοῦντες. Πλάτων δὲ ἐν
«Πολιτείᾳ ἀγνώμονας ἔφη. τοὺς
γνῶσιν μὴ ἔχοντας, ἀλλ᾽ ἀνεπι-
στήμονας. — ingratos Fic.
δύσνοι] δύσνοοι Vind. F. Flor.
T.
oi] om. Mon. B.
Vind. F.
ἀκουσόμενοι lta Mon. B. a
int. vers.
παιδικὸν γὰρ τοῦτό yt
᾿ς 1. , 23 , PE
ἀληθείας οὐ μονον αὕτος;
ἀλλὰ μὴ σφαλεὶς τῆς
32 ^ A N ,
ἄλλα καὶ τοὺς φίλους
m. pr. sed ἃ m. s. ἀχούσομέν
σου
ἢ] 7 Vind. F.
ps] ys Par. DK.
voívur] om. Vind. E. Fic.
πιστεύοντος μὲν γὰρ] uiv om.
Vind. DE. Mon. B. Par. DK. et
a m. pr. Ven. B. Nil amplius
Stallbaumium suspicor e Flor. 'I.
adnotare voluisse , quem πιστεύ-
OvTES γὰρ exhibere scribit.
εἶχεν 5] εἶχε Mon. B. Flor. U.
Par. K. sec. Bip. Bekkerus tan-
tum ἡ in Par. D. et in Mon. D.
omissum refert...
παραμυϑία 1 ἀμικ δ υθεῖασνα
Mon. B. Flor.
ἐν γὰρ — ὀφλεῖν 451. À.] Ded
dat Stobaeus s. Il. p. 24. Sed in
"Trinc. omissa sunt.
ζε καὶ φίλων] οπι. Stob. τε καὶ
οὐ φαύλων Mon.: B. Flor. 10.
ἀσφαλὲς] ἀποσφαλὲς Vind. E.
Δαῤῥαλέον lta Stob. cod. A.
et ed. Gaisf. ϑαρσαλέον Gesn.
τοὺς] τούς τε Vind. E.
δὴ] om, Vat. B.
οὔ τι o? τοι Vind. BE. Mon.
B. Par. K. Vat. M. Flor. U.
ὀφλεῖν] Sic cum Stobaeo scri-
bendum putavi pro vulg. ὄφλειν.
(Vind. F. ὥφλειν.) Conf. Butt-
manni gramm. ll. p. 204. et Mat-
thiaei gramm. p. 479.
σφαλεὶς] σφαλὴῆσ Vind. F. a
m. pr.
οὐ μόνον αὐτὸς, ἀλλὰ] om.
. Vind, B. deletis quatuor circiter
litteris.
φίλους] ἄλλους Vind. F. Flor.
R. cuius in margine φίλους ad-
scriptum est.
!
451
451
10
PLATONIS
ξυνεπισπασάμενος κείσομαι περὶ ἃ ἥκιστα δεῖ σφάλλεσϑαι.
προσκυνῶ δὲ ᾿ἀδράστειαν, ὦ Γλαύκων, χάριν οὗ μέλλω
λέγειν.
ἐλπίξω γὰρ οὖν ἔλαττον ἁμάρτημα ἀκουσίως 457
^ , , , ^ 3 - - ^ 2"
τινὸς φονέα γενέσϑαι, ἢ ἀπατεῶνα καλῶν τε καὶ ἀγα-
ϑῶν καὶ δικαίων νομίμων πέρι. τοῦτο οὖν τὸ κινδύνευ-
4 , el 33 ^ LJ "^ ,
μα κινδυνεύειν ἐν ἐχϑροῖς κρεῖττον, ἢ qíAoug*
ὥστε
εὖ μὲ παραμυϑεῖ. Καὶ ὁ Γλαύκων γελάσας ᾽4λλ, ὦ Σώ-
ξυνεπισπασάμενος] συνεπ. Lob.
Vind. BDE. in quo σὺν» inter ver-
sus legitur. ξυνεπιστάμενος Par.
K. sec. Bekk.
δεῖ σφάλλεσθαι] cg. ὃ. Lob.
Vind. BD. Vat. BM.
δικαίων νομίμων] Ita Par. ADK.
Vind. F. Mon. B. Ven. C. Ang.
B. Vat. H. νομίμων καὶ δικαίων
Vind. BD. δικαίων καὶ νομίμων
reliqui codices (quamquam de Flo-
rentinis Stallbaumii silentium eo
magis suspectum est, quod etiam
Parisiensis K. . lectionem iam a
Bipontinis indicatam commemorare
neglexit) cum editionibus omnibus.
Quum sermonis, in quem ingredi
Socrates dubitat, argumentum ad
institutum quoddam in ciyitatem
recipiendum spectet, caussam du-
bitationis hanc dicere potuit, quod
gravissime peccare putet, quicun-
que de pulchris, bonis et iustis
institutis falsa doceat, hoc est,
pro pulchris venditet , quae tur-
pia sint, pro bonis mala, pro
iustis iniusta commendet. Ac vó-
pupo saepe substantivi loco esse
et adiectiva recipere docuit Hein-
dorfius ad Sophist. S. 32. cui
Astius ad Leg. L. I. p. 636. B.
articuli praetermissionem, quae
ilo Legum loco necessaria est,
obicere non debebat. Nam si,
ut exemplo utar ab Heindorfio
prolato , tyrannica instituta cun-
cta τὰ τυραννικὰ νόμιμα dicere
licet, quod Astius concedit, quid-
ni unum eorum recte τυραννικὸν
ψόμιμον dicatur? Profecto non
minus, quam ab Euripide Suppl.
19. sepulturam negantes ψόμιμ᾽
ἀτίζοντες ϑεῶν dicuntur. Να-
que sensu pariter atque linguae
usu permittente codicum aucto-
ritatem secutus sum. Fateor
autem graviorem et augustio-
rem mihi sententiam videri, si
non solum de institutis, sed de
quibuslibet rebus honestis adeo-
que de ipso honesto Socrates
fraudem capitalem pronuntiet, et
quoniam id, quod rationi consen-
taneum et tale est, ut legibus
sanciri mereat, νόμιμον appellari
potest, ut Vol. I. p. 974. sq. vi-
dimus, vulgatam lectionem per se ᾿
magis probabilem alterique non ut
verae, sed ut propius ad veram
accedenti a me postpositam esse,
quum Platonem ἀπατεῶνα καλῶν
τε καὶ ἀγαϑῶν καὶ νομίμων πέρι
scripsisse, δικαίων ex glossemate
accessisse suspicer. — Ficinus:
qui circa constitutiones de hone-
stis et bonis iustisque fallit. Ne
is quidem καὶ legit, sed νομίμων
a reliquis genitivis separavit eos-
que ab illo regi statuit, qua in
re haud dubie falsus est.
πέρι. τοῦτο] περὶ τοῦτο cum
puncto ante περὶ Ald. Bas. ab.
Steph. (Flor. R.) Iam in prima
ed. Astius rectam. interpunctionem
secundum Par. K. exhibuit. πέρε.
τοῦτ᾽ Lob. Vind. BD. Vat. M.
κινδυνεύειν κινδυνεύει Vind.
D. κινδυναίειν ΑἸά,
κρεῖττον) in etw Lob.
ὦ στε] ὅστε Bas. b.
εὖ} ovx εὖ Mon. B. Flor. U.
Astius in sec. et tert. ed. Bekke-
rus et Stallbaumius. quare me-
lius, o Glauco , me consolare
Fic. quo duce Astius in prima
ed. αὖ pro εὖ dedit, παραμυϑεῖ
intactum relinquens, ὁ quo πα-
ῥαμυϑοῦ facere debebat. Nega-
tionem Cornarius ecl. p. 99. ad-
dendam ostenderat, cuius iudi-
΄
CIVITAS 118.ὉὉ. 451
11
κράτες, ἔφη, ἐάν τι πάϑωμεν πλημμελὲς ὑπὸ τοῦ λόγου,
ἀφίεμέν 6s ὥσπερ φόνου καϑαρὸν εἶναι καὶ μὴ ἀπα-
τεῶνα ἡμῶν. ἀλλὰ ϑαῤῥήδας λέγε. ᾽4λλὰ μέντοι, εἶπον;
καϑαρός γε καὶ ἐκεῖ ὁ ἀφεϑεὶς. ὡς ὁ νόμος λέγει" εἰκὸς
δὲ γε, εἴπερ ἐκεῖ, κάνϑαδε.
3 €
y ἕνεκα.
4éys τοίνυν, ἔφη, τοὐύτοῦ
ZAiyuv δὴ, ἔφην ἐγὼ, χρὴ ἀνάπαλιν αὖ νῦν,
ἅ ποτε ἴσως ἔδει ἐφεξῆς λέγειν. τάχα 'δὲ οὕτως ἂν 0g-
. cium Bicihsum in Mice p. 21.
ita probabat, ut haec pro ironice
dictis accipi posse sentiret. ,,Vel
ante εὖ ponenda est negativa par-
ticula οὐκ, velhaec ut ironice
dicta sunt accipienda. Non me
fugit, quid hic ironiae alienum
sit, quam nemo , ,opinor , non
agnosceret, si statim initio Socra-
tes εὖ γέ μὲ παραμυϑεῖ Glau-
coni 'responderet. Sic L. ΠΗ.
p. 435. C. idem sig φαῦλόν γε
αὖ σκέμμα ἐμπεπτώκαμεν sine
offensione ironice dixit, et tamen
exposita caussa, cur difficilis illa
quaestio esset, subiicere vix po-
tuisset ὥστε εἰς φαῦλον αὖ σκέμ-
μα ἐμπεπτώκαμεν, quin absurde
loqui visus esset. Ea enim vis
est coniunctionis ὥστε. ut effecti
exspectationem moveat , quod 5]
contra, atque res se habet, enun-
tiatur, non iam ironice, sed ab-
sone dici videtur. Hic vero voci
ac pronuntiationi aliquid tribuen-
dum est, qua ubi querula et ad
lamentantis modum leviter inflexa
usum Socratem finxeris, non mi-
nus haec ferenda et probanda in-
telliges, quam Germanica du giebst
mir also einen schónen Trost! Si-
mul nonnihil ridiculi accedere et
"Glauconem non temere risisse
senties. ;
παραμυϑεῖ lta Lob. Vind.
BDE. et cum ἢ super δὲ F. Ven.
B. Par. D. Ang. B. Vat. HM.
Flor. ACV. παραμυϑῆ Mon. B.
παραμυϑῇ Ald. Bas. ab. Steph.
γελάσας πλάσασ Vind. F. a
m. pr. om. Fic.
414] om. Lob. Vind. BD. Vat.
σε σου Vat. H.
καϑαρὸν] καὶ καϑ. Par. A.
Vat. H. Flor. 'TV. h. e. ἀδεοϊυῖ-
mus te veluti caedis ,, ut et liber
(a culpa) neque nobis fraudis au-
ctor sis. Sed ipsum illud μὴ ez«-
τεῶνα εἶναι ab altero. καϑαρὸν
εἶναι, si hoc ἃ φόνου separatur,
nihil iam differt, ut ea separa-
tone facta vix simplici xci, ne-
dum duplici locus sit. ^ Contra
vulgatae lectionis sensus hie est:
absolvimus te , ut veluti caedis
(quoniam eius criminis mentionem
fecisti) insons neque nobis frau-
dis auctor sis. ^ Quae sententia
vera et perspicua videtur. Quid
Ficinus legerit ,, ex eius interpre-
tatione non satis apparet: absol-
vemus te velut ab homicidio , et
insontem in hac deceptione pro-
nuntiabimus. In Vind. E. sequens
καὶ post εἶναι inter versus legi-
tur.
καὶ ἐκεῖ $] καὶ om, Vat. B.
καὶ ὃ ἐκεῖ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
δέ, ys] ys om. Par. K. et Astius,
κάνϑαάδε ] κανϑᾶδε Ald. Bas.
ab. xo v9dàs Steph.
τούτου] τοῦ Vind. F. Ang. B.
δὴ δὲ Par. A. Vat. H. Flor.
ACTV.
& ποτε] Ita cum plerisque Vind,
F. € τότε Ang. B. Flor. RT.
quod Bekkerus et post Bekkerum
Astius et Stallbaumius receperunt.
Ferri posset. τότε, si certus in
superioribus locus esset, quo So-
crates haec deinceps exponi de-
buisse diceret, Atqui poterant et
libro tertio, ubi de educatione
custodum , et paullo post initium
quarti, ubi de munere eorum
sermo esset, inserenda fuisse vi-
deri. ltaque aptissima est parti-
cula indefinita, quam non omit-
12 PLATONIS
ϑῶς ἔχοι, μετὰ ἀνδρεῖον δρᾶμα παντελῶς διαπερανϑὲν
τὸ γυναικεῖον cU περαίνειν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ σὺ
οὕτω προκαλῇ. ἀνθρώποις γὰρ φῦσι καὶ παιδευϑεῖσιν
ὡς ἡμεῖς διήλθομεν, κατ ἐμὴν δόξαν οὐκ ἔστ᾽ ἄλλη
6901 παίδων τε καὶ γυναικῶν κτῆσίς τε καὶ χρεία, ἢ
κατ᾽ ἐκείνην τὴν ὁρμὴν ἰοῦσιν, ἥνπερ τὸ πρῶτον ὧρ-
μήσαμεν. ἐπεχειρήσαμεν δὲ που ὡς ἀγέλης φύλακας τοὺς
ἄνδρας καϑιστάναι τῷ λόγῳ. Ναί. ᾿Δκολουϑῶμεν τοίνυν
καὶ τὴν γένεσιν καὶ τροφὴν παραπλησίαν ἀποδιδόντες,
καὶ σχοπῶμεν, εἰ ἡμῖν πρέπει, ἢ οὔ. Πῶς; ἔφη. Ὧδε:
τὰς θηλείας τῶν φυλάκων κυνῶν πότερα ξυμφυλάττειν
οἰόμεϑα δεῖν ἅπερ ἂν οἱ GQósveg φυλάττωσι, καὶ ξυν-
iere debebat Ficinus. Neque vero
serio hanc rerum dispositionem
vituperare existimandus est Socra-
tes, nedum id, quod continuo ad-
dit (τάχα δὲ etc.) cum Schleier-
machero non ad eius excusatio-
nem, sed ad reprehensionem per-
tinere statuendum.
ἔχοι] om. Vind. B. ἔχει. Mon.
B.
ἀνδρεῖον] τὸ cv. Steph. (Flor.
V.) et Astius.
δρᾶμα} δρᾶγμα Ven. B. Re-
spexit huc Proclus in Civ. p. 419,
33.
προκαλῇ προκαλεῖ Vind. ἘΝ
et cum 7 super εἰ E. Astius, Bek-
kerus et Stallbaumius.
φῦσι] φύσει Vind. F. a m. pr.
ἔστ᾽ ] lta Par. A. Vind. DEF.
Ven. B. Vat. H. Flor. ACRTV.
est Fic. ἔσται reliqui codices
editique ante Bekkerum. For-
tasse Pez item futurum est, quod
tempus et ad ἐοῦσιν paullo ac-
commodatius et ad proxima haud
minus aptum praesente videtur.
Quamquam praesens quoque recte
habet.
τὸ πρῶτον] τοπρῶτον Lob.
Vind. BD.
ὡρμήσαμεν] δὁρμήσαμεν Vind.
" a m. pr.
καϑιστάναι) καϑεστάναι Vind.
Aóyo. 1 λόγῳ; editi ante Bek-
kerum cum Lob. Sed quantulum
dubitationis hoc loco signuifican-
dum esset, satis expressum est
particula zov. In Vind. D. post
sequens Ναὶ signum interrogandi
factum.
Tum] ὑμῖν Lob. Vind. B. D
Vat.
VueeD πρέποι Vat. B.
"Qàs-] ἔδει: Vind. B. deleto
post. proximum ἔφη puncto.
τὰς θηλείας — κατὰ ταὐτά.
452. A.] laudat Galenus de Hipp.
et Plat. decr. L. VIII T. V.
p: 135. Kühn.
ἂν] om. Vat. B.
ἄῤῥδενες ἄρνες, e corr. ἄρε-
vsg, Vind.
φυλάττωσι] φυλάττουσιν Par.
D. Ald. Bas. a. φυλάττουσι Mon.
B. Bas. b. φυλάττωσιν (Flor.
ACU.) Steph. et Astii prima et
sec. ed.
τἀλλα] τὰ ἄλλα Gal τ᾽ ἄλλα
Vind, E. τἄλλα Vind. BDF. Mon.
B. Steph.
κοινῇ κοινῶς Par. K.
οἰκουρεῖν] quasi domestica ad-
servare Fic.
ἀδυνάτους] ad forensia opera
impotentes Fic.
τὸν] τὴν Mon. B. τὸ; sup. v,
Vind. D.
Kowg] κοινὴ Vind. E. Mon.
πλὴν πλὴν ταῖς uiv Flor. T.
Galeni ed. Bas. T. I. pag. 331.
Astius in .prima . «οὐ tertia, Stall-
baumius in secunda editione. Ste-
phanus annot. p. 21: ,,deesse
CIVITAS LIB. V. 452 18
ϑηρεύειν xol τἄλλα κοινῇ πράττειν, ἢ τὰς μὲν oixov-
ρεῖν ἔνδον ὡς ἀδυνάτους διὰ τὸν τῶν σχυλάκων τόχον
τε καὶ τροφὴν, τοὺς δὲ πονεῖν τε καὶ πᾶσαν ἐπιμέλειαν
ἔχειν περὶ τὰ ποίμνια; Κοινῇ, ἔφη, πάντα πλὴν ὡς
ἀσϑενεστέραις χφώμεϑα, τοῖς δὲ ὡς ἰσχυροτέροις. Οἷόν v
οὖν, ἔφην ἐγὼ, ἐπὶ τὰ αὐτὰ χρῆσϑαί τινι ξώῳ, ἂν
μὴ τὴν αὐτὴν τροφήν τε καὶ παιδείαν ἀποδιδῷς; Οὐχ
οἷόν τε. Εἰ ἄρα ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ταὐτὰ χρησόμεϑα
1 - , , S a. iN " , 2 5 af ,
καὶ τοῖς ἀνδράσι, ταὐτὰ καὶ διδαχτέον αὐτάς. Nat.
Movéw μὲν ἐκείνοις τε καὶ γυμναστικὴ ἐδόϑη. Ναί.
1 - HI » , ' , M M M M
Kol ταῖς γυναιξὶν ἄρα τούτω TO τέχνα καὶ vc περὶ TOV
, , , τ , Ἁ 3 , , M ?
πόλεμον ἀποδοτέον xal χρηστέον κατὰ ταὐτά. Eixog ἐξ
puto ταῖς uiv ante εἷς ἀσϑενε-
στέραις: ut sequitur τοῖς δὲ ante
ὡς ἐσχυροτέροις. ** Cf. Bernhardy
de syntaxi linguae Graecae p. 309.
ubi inter alia exempla unum ex
Aristotele allatum est, quale de-
siderabat Stallbaumius, cum ge-
neris diversitate coniunctum. Sed
nostro loco codicum lectio exem-
plorum auxilio non eget, neque
ταῖς μὲν. per ellipsin. omissum,
sed ταῖς ϑηλείαις utpote ex ipsa
sententia et ex adiectivo ἀσϑε-
νεστέραις facile intelligendum non
enuntiatum est.
ἀσϑενεστέραις ἀστενεστέραις
Vind. D.
δὲ} δ᾽ Vind. F. Ang. B. Gal.
ἂν] ἐὰν Gal.
τροφήν τὲ καὶ παιδείαν) παι-
δείαν τε καὶ τροφὴν Flor. T.
οἷόν τε] oíré Vind. E.
queque] γυναιξὶ Lob.
ἐπ i] om. Bas. b.
ταὐτὰ] τὰ αὐτὰ Gal. Bas. b.
ταὐτὰ Vind. F. sed prior accen-
tus a m. s. additus est. Eodem
modo paullo post.
καὶ] om. Lob. Vind. BD.
ἀνδράσι] ἀνδράσιν Vind. E.
ταὐτὰ] τὰ αὐτὰ Gal.
αὐτάς. αὐτάς; Ald. Steph.
Bekkerus et Stallbaumius, quod
non tam sensui, quam conforma-
tioni verborum syllogismi speciem
prae se ferentium repugnat.
459 t£] om. Vind. E. Vat. H. Flor.
CTV. Gal. Enclitica ad μουσικὴ
pertinens propterea huc reiecta
videtur, quod particulae μὲν ne-
que praeponi neque subiungi com-
mode posset, et ut ἐκείνοις so-
num acciperet. Cf. Leg. L. XII.
p. 966. ἃ: Τί δὲ δή; “περὶ κα-
Ao? τε καὶ ἀγαϑοῦ ταὐτὸν τοῦ-
το διανοούμεθα; ὡς πόλλ᾽ ἔστε
μόνον ἕκαστον τούτων ; τοὺς
φύλακας ἡμῖν γνωστέον. ἢ καὶ
ὅπως. ἕν τὲ καὶ ὅπη; KA. Σχε-
δὸν ἔοικ᾽ ἐξ ἀνάγκης δεῖν καὶ
ὅπως tv διανοεῖσθαι. ubi post-
posita enclitica £v insignius fit.
ἐδόϑη. ] ἐδώϑη. Bas. ab. ἐδό-
$75; Astius et lidem, qui supra
αὐτάς; j Interrogationi obstat μὲν,
Latino atqui non multo debilius,
de quo cf. Vol. I. p. 310.
Ναί] int. vers. Vind. E.
γυναιξὶν) γυναιξὶ Lob.
τούτω] τοσούτω Vat. H. το-
σούτῳ Flor. AC.
Hd τὰ Vind. BD. Vat. M.
Par. K. sec. Bekk.
, UJ
τέχνα καὶ τὰ περὶ] τέ... καὶ
τὰ πά... Vind. D.
ἀποδοτέον ἀποδοτέον τε Gal
ἀποδοτέον; Steph. In reliquis
editionibus fere comma additum
est, sine necessitate, praesertim
quum. haec χρῆσις, quam κατὰ
ταὐτὰ faciendam dicit, diversa
sit ab illa in superioribus posita,
quae ἐπὶ ταὐτὰ fieri dicitur. Hic
eodem modo habendas mulieres
statuit.
κατὰ ταὐτά.] καταταυτα. Vind.
452
14
PLATONIS
ὧν λέγεις, ἔφη. Ἴσως δὴ, εἶπον, παρὰ τὸ ἔϑος γελοῖα
ἂν φαίνοιτο πολλὰ περὶ τὰ νῦν λεγόμενα, εἰ πράξεται
ἣ λέγεται. Καὶ μάλα, ἔφη. Τί, ἦν δ᾽ ἐγὼ, γελοιότα-
τον αὐτῶν ὁρᾷς; ἢ δῆλα δὴ, ὅτι γυμνὰς τὰς γυναῖχας ἐν
FK. κατὰ ταὐτά ; Bekkerus et Stall-
baumius cum Basileensibus et Ste-
phano. Mihi huius dicti confor-
matio eadem, quae illius E ἄρα
— αὐτάς. videtur.
λέγεις, ἔφη] & 4. Lob. Vind.
BD. Vat. BM.
Ἴσως — φιλογυμναστώσι; B.]
laudat Eusebius praep. ev. L.
XIil. p. 413. ^
ἔϑος εἰωθὸς Euseb.
γελοῖα] γέλοια Mon. B. Vat. B.
Ven. C. Par. D. Ald. Bas. a. Bek-
kerus et Astius in sec. et tert.
ed. Quum de huius nominis ac-
centu grammatici diversa praeci-
piant aliique, ut scholiasta Ari-
stophanis Ran. 6. et Moeris, At-
tice γέλοιον, vulgo γελοῖον sine
significationis discrimine, quod
'Timaeus quoque lex. p. 66. non
agnoscere videtur, dictum esse
doceant, alii iique longe plurimi
discrimen faciant et γέλοιον (etiam
γελοιὸν Philoponus apud KEusta-
thium in H. 'T. III. p. 116, 36.
Lips. et auctor lexici Coislin.
p. 470.) laudi, alterum convicio
affine, ut 'Thomas Mag. et Sui-
das, vel contra, ut Ammonius,
Etymologus:. ét Phaborinus sta-
tuant, alii denique γελοῖον anti-
quioribus Atticis, yf£Aorov recen-
tioribus, ut Aelius Dionysius ap.
Eustath. in ll. 'T. I. p. 167, 19.
assignent, mirum non est, si li-
brarios item in diversa abire vi-
demus; quorum auctoritatem se-
qui editori eo magis arbitrarium
esse debet, quod ipsos pro arbi-
trio eam rem administrasse et
scriptores accentus nullos fecisse
constat. Itaque Bekkerus suo iure
usus id praetulit, quod plurium
testimonium grammaticorum et ipsa
ratio atque analogia nominum
ὅμοιος, ἕτοιμος aliorumque Pla-
tonis aetati vindicare videretur.
Neque reprehendendum puto, quod
idem alibi, ut L. III. p. 392. D.
403. E. Phaedr. p. 229. E. 236.
D..257. C. 260. B. C. 274.
C. et saepius properispomenon
omnium, ut videtur, codicum con-
sensu munitum tenuit. Queiad-
modum enim alia illa aetate, certe
Platonis in codicibus, variari vi-
demus, ita huius nominis pronun-
tiationem nunc antiquiorem , nunc
vulgarem ipsi scriptori placuisse
vel secundum significationem al-
terutram ab eo praelatam fuisse
opinari licet. Sed hoc ipsum ad
codices redire nos iubet; qui
quum plerisque in locis γελοῖον
eadem constantia , qua ὅμοιον,
exhibeant, hoc quoque loco ma-
lorem eorum. partem in iisque
optimum sequi tutius fuerit.
περὶ} παρὰ Lob. Vind. BD. et
super vulg. a m. s. F. Vat. BM.
τὰ] τὸ Vind. D.
νῦν] νῦν δὴ Euseb.
εἰ] ἢ Vind. F.
πράξεται πράξετε Vind. B.
Vat. M. πεπράξεται Mon. B.
Bekkerus. Sed non ita Socrates
multa ridicula visum iri suspica-
tur, si ista sic peracta fuerint,
sed si posthac peragantur. For-
mam autem mediam, quae ipsa
librario offensioni fuisse videtur,
satis tuentur item singularia βλά-
ψοντὰαι et τρίψεσθαι aliaque a
Buttmanno gramm. Il. p. 54. col-
lata. Eodem pertinet ϑρέψονταιε
L. II. pag. 376. C. et ἄξονται
L. V. p. 458. D. De indicativo
cf. Lobeckius ad Phryn. p. 721.
7] ἢ Vind. F. et ante corr. D.
Euseb. si agantur vel dicantur
Fic.
-
CIVITAS LIB. V. 452
15
ταῖς παλαίστραις γυμναζομένας μετὰ τῶν ἀνδρῶν, ov μό- D
vov τὰς νέας, ἀλλὰ καὶ ἤδη τὰς πρεσβυτέρας, ὥσπερ τοὺς
γέροντας ἐν τοῖς γυμνασίοις. ὅταν δυσοὶ καὶ μὴ ἡδεῖς τὴν
ὄψιν ὅμως φιλογυμναστῶσι; Νὴ τὸν Δία, ἔφη" γελοῖον
λέγεται] λέγετε Vind. B. Vat.
M.
Tí] Tí δ᾽ Euseb.
δῆλα δὴ δηλαδὴ Lob. Vind.
BDEF. Mon. B. (Florentini omn.)
Euseb. editique ante Astium. à7j-
λα δὴ scribendum esse Stephanus
annot. p. 21. antea docuisse mo-
net. Id factum ab eo est annot.
p. 13. ubi pro ἢ δῆλα δὴ Oc
interdum ἢ δῆλον δὴ ὅτε legi
observat. €f. Vol. I. p. 164. de
verbis δῆλον ὅτι dicta. Ficinus
ἢ δῆλα δὴ, ὅτι γυμνὰς τὰς
γυναῖκας an quia nudas feminas
conspecturus sis interpretatus a
significatione formulae illius aber-
ravit.
γυμνὰς τὰς] γυμναστὰς Vind.
παλαίστῥαις] παλέστραις Vind.
γυμναξομένας γυμναξομέναις
Ven. B.
ἀλλὰ] ἀλλ Euseb.
καὶ ἤδη] 7. x. Ven. b. Euseb.
cum editis ante Bekkerum. ct
Fic.
τὰς] om. Euseb.
6vcoi] Ita Vind. BD. Ven. BC,
Vat. HM. Flor. ACTV. et Euseb.
óvccol reliqui codices cum Ald.
Basil. ab. Stephan. Ast. Quum
grammatici veteres hoc nomen ex-
plicantes nusquam duplicis scri-
pturae, qualem in aliis, velut in
Vovisiv (cf. Vol I. p. 103.) no-
tare solent, mentionem faciant,
uno modo ab antiquis scriptum
accepisse videntur. Scribunt au-
tem ipsi plerumque óvcog. "Vide
scholiastas ad Hom. ll. VIII.
508. Etymologum pag. 706, 47.
scholiasten Aristoph. Plut. 266.
Hesychium secundum cod. Schow.
in huius supplem. p. 681. Ti-
maeum lex. p. 228. Phrynichum
Bekk. pag. 32, 4. quorum nulli
óvccóg memorabile visum. Alii
ῥυσσὸς scribunt , wt Eustathius
ad Il. l. c. (II. 283, 32. 284, 26.
Lips.) sed duplicatae c rationem
non reddunt. lam vero satis con-
stat librarios tum hoc tum aliis
consonis iterandis saepius peccas-
se, quam omittendis (cf. Vol. 1.
Ll c. et p. 283.) atque inprimis
vocales specie ancipites , natura
longas istius modi erroribus occa-
sionem dedisse. Itaque óvcóg
antiquos pronuntiasse et scripsisse
probabile est, non óvccóg, quod
nostro loco in optimo codice ex-
stare dicitur. Sed Tim. pag. 71.
C. idem codex cum tribus aliis
Bekkeri et uno Vindobonensi
praestantissimo δυσὸν exhibet,
quod aliorum quoque scriptorum
codices meliores habere solent.
Conf. quos laudavit Passovius in
lexico. Ceterum Ruhnkenii con-
iecturam ad Tim. lex. l.c. gram-
maticum et nostro et 'Timaei loco
Quxvóg pro óvcógc legisse suspi-
cantis codices non confirmant.
καὶ μὴ ἡδεῖς τὴν ὄψιν] veter-
nosique Fic.
φιλογυμναστῶσι]) lta Vind. F.
correctus-in στ. φιλογυμνασϑῶσι
Vind. D. Par. DK. sec. Bekker.
Euseb. Ald, Bas. ab. φιλογυμνα-
στῶσιν Bekkerus.
Δία] δί᾽ Vind. F. Ang. B.
Flor. R. Z/? Bekkerus. διὰ Ald.
ysloiov] ysioiov Lob. γέλοιον
Mon. B. Ald. Bas. a. Bekkerus
et Astius in sec. et tert. ed.
Τελοῖον Steph. maiusculam ab
Aldo positam revocans, quam Ba-
sileenses recte minuerant.
16 PLATONIS |
γὰρ ἂν ὥς γε ἐν τῷ παρεστῶτι φανείη. Οὐκοῦν, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, ἐπείπερ ὡρμήσαμεν λέγειν. οὐ φοβητέον τὰ
τῶν χαριέντων σκώμματα, ὅσα καὶ οἷα ἂν εἴποιεν εἰς
τὴν τοιαύτην μεταβολὴν γενομένην καὶ περὶ τὰ γυμνά-
δια καὶ περὶ μουσικὴν καὶ οὐκ ἐλάχιστα περὶ τὴν τῶν
ὅπλων δχέσιν καὶ ἵππων ὀχήσεις. Ὀρϑῶς, ἔφη; λέγεις.
.4λλ: ἐπείπερ λέ Ἰοξάμεϑ' : )g τὸ -
9 λέγειν ἠρξάμεθα, πορευτέον πρὸς τὸ τρα
χὺ τοῦ νόμου, δεηϑεῖσί τε τούτων μὴ τὰ αὑτῶν πράτ-
2 ^ , κ e , er 2 à-
τειν, ἀλλὰ σπουδάζειν, καὶ ὑπομνήσασιν, ὅτι OU πολὺς
, ? τ - € ὃς 7 ? ' 5. M
χρόνος, ἐξ ov τοῖς Ἕλλησιν ἐδόκει αἰσχρὰ εἶναι καὶ γε-
λοῖα ἅπερ νῦν τοῖς πολλοῖς τῶν βαρβάρων,
yt] y Lob. Vind. BDE. quod
Bekkerus quoque in suis invenisse
adeoque recipere voluisse videtur,
quum Vat. B. a m. pr. γ᾽ omit-
tere annotaverit, non γε. Quam-
quam ex eo, quod hanc varieta-
tem ante illud δ᾽ ex Ang. B. al-
latum posuit, aliud quid 'ab eius
operis hic peccatum suspicari li-
cet.
παρεστῶτι] παρόντι "Par. K.
φανείη] φανῆναι Lob. Vind.
B. Vat. M.
φοβητέον] φορητέον iidem.
καὶ oic] om. Mon. B. καὶ ot?
Bekkerus et Astius in tertia ed.
εἰς] ἐσ Mon. B. correctus.
γενομένην] γεν. ἂν Mon. B.
Flor. U. Bekkerus et Stallbau-
mius in prima ed. quod, quia
mutatio simpliciter et sine condi-
tione facta ponitur, ferri non
potest.
περὶ μουσικὴν] περὶ om. Vind.
ὅπλων] ὄχλων Bas. b.
σχέσιν χρῆσιν Vind. E.
Oynuostg.] ὀχλήσεις Vat. BM.
Lob. Vind. B. Ven. C. ὀχήσεις ;
Astius, Bekkerus et Stallbaumius,
non sine ambiguitate et aliter,
quam Glauco videtur intellexisse.
AM] ἀλλ Ald. Steph.
τὰ] τοὺς Vind. D.
αὐτῶν] αὖ. Lob. Vind. DF.
Ald. Bas. ab.
ὑπομνήσασιν ]
Vind, F. a m. pr. .
ὅτι οὐ] οὔ τι ov» Vind. F.
ὑπομνήμασιν
γυμνοὺς
ἐξ οὐ] ἐξοῦ Vind. E.
γελοῖα] γέλοια Lob. Vat. B.
Ven. C. Par. D. Bekkerus et
Astius in sec. et tert. ed.
ἅπερ] ὥσπερ Par. K. secund.
Bekk.
τοῖς om. Vind. E. Ang. B.
Vat. H. Flor. ACRTV.
γυμνοὺς] γυμναστοὺς Lob. yv-
μνοὺς τοὺς Vind. BD. Vat. M.
πρώτοι] πρῶτα Mon. B. πρῶ-
τον Ven. C. Par. DK. (Flor. UV.)
editi ante Bekkerum.
“Ἱακεδαιμόνιοι] λακεδαιμονίοις
Lob. Vind. BF. Vat. M. Par. K.
sec. Bip.
τοῖς ] om. Vind. E.
πάντα ταῦτα ] lta Par. A.
Vind. DEF. Ven, D. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTV. z. z. Mon. B.
cum reliquis codicibus editisque
ante Bekkerum.
συγκαλύπτειν] ἕξ. Vind. F.
πάντα τὰ τοιαῦτα] τὰ TOL. 7.
Vind. BD. Vat. M. :
τοῖς 1 om. Mon. B. Flor. U.
Par. K. sec. Bekk.
γελοῖον] γέλοιον Bekkerus et
Astius in sec. et tert. ed. item
paullo post.
τοῖς ] τῆς AM.
λόγοις ] lta, sup. λογίοις;
Vind. F.
rojo] τούτου Ven. C.
ὅτι μάταιος — τοῦ ἀγαϑοῦ.
E.] laudat Stobaeus serm. l.
p. 24.
ἡγεῖται om. Vind. B.
ἢ 1 om. Par. K.
CIVITAS LIB. V. 45
13
ἄνδρας ὁρᾶσθαι. καὶ Ors ἤῤχοντο τῶν γυμνασίων πρῶ-
τοι μὲν Κρῆτες, ἔπειτα “ακεδαιμόνιοι, ἐξῆν τοῖς τότε
ἀστείοις πάντα ταῦτα κωμῳδεῖν. 7 οὐκ οἴει:
Ἔγωγε.
D
"AAX ἐπειδὴ, οἶμαι, χρωμένοις ἄμεινον τὸ ἀποδύεσθαι"
τοῦ συγκαλύπτειν. πάντα τὰ τοιαῦτα ἐφάνη, καὶ τὸ iv
FREU - M - 2p.2 760." CUM -2 - ,
Toig ὀφϑαλμοῖς δὴ γελοῖον ἐξεῤῥύη ὑπὸ τοῦ iv τοῖς λό-
γοις μηνυϑέντος ἀρίστου,
καὶ τοῦτο ἐνεδείξατο,
e
OTL
, «v € LÀ c ^ iu Ἁ ^ a e
μάταιος ὃς γελοῖον ἄλλο τι ἡγεῖται, ἢ τὸ κακὸν, καὶ ὃ
^ , - * Ὁ M Ld 3 ,
γελωτοποιεῖν ἐπιχειρῶν πρὸς ἄλλην τινὰ ὄψιν ἀποβλέ-
πῶν ὡς γελοίου, ἢ τὴν τοῦ ἄφρονός τε καὶ καχοῦ, ἢ
δπουδάξεν πρὸς ἄλλον τινὰ
γελωτοποιεῖν ] γελοτοποιεῖν
Vind. F. Stob. 'Trinc.
πρὸς] εἰς Stob.
24] τινὰν Ven. C.
τὴν ἢ om. Stob. TTrinc.
ἣ exovütter] Hanc lectionem
a Bekkero secundum Par. A.
quippe cuius discrepantiam in
commentariis nullam prodiderit,
exhibitam tenui, quia una ex
omnibus in reliquis libris exstan-
tibus sensum probabilem efficit
et quomodo reliquae ortae sint
magis perspicuum reddit. Scili-
cet oblitterata particula 7 deesse
aliquid" apparebat, quod ex se-
quentibus supplendum visum, quum
ipsum supplementum ad superiora
relatum mancum esse intelligere-
tur, novo ab aliis glossemate au-
ctum est. Sic triplex codicum
exsti itit lectio, σπουδάζει, omisso
ἢ. in.Lob.. Vind. B. Vat. BM.
Ven. B. Ald. Bas. ab. reperta,
καὶ καλοῦ αὖ σπουδάξει in Vind.
DEF. Ven. C. Par. DK. Ang. B.
Vat. H. Flor. ACTV. et Stobaeo,
cuius una Gesneri editio ἂν pro
αὖ habet, denique καὶ ov καλοῦ
αὖ, in Mon. B. et Flor. U. in-
venta; quarum mediam Ficinus
secutus, sed diversa ab interpo-
latore, qui καλοῦ ad σκοπὸν re-
tulisse videtur, sententia interpre-
tatus aut honestum quicquam et
studio dignum existimat pro his,
alio respicieris pro. πρὸς ἄλλον
zivà σκοπὸν στησάμενος posuit.
Quod. ad nostram lectionem gtti-.
PraTowis Or. II.
σχοπὸν στησάμενος, ἢ τὸν
net, ἢ σπουδάζει jnterruptam-
participio ὁ ἐπιχειρῶν constru-
ctionem pronominis ὃς cum verbo
finito continuat et ad sententiam
reprehensione caret, sed eo ipso,
quod omissum .orationis cursum
repetere nos iubet, molestiam
creat et naturalem quasi incessum
sermonis turbat. Itaque praestare
fateor Stephanianam ἢ σπουδά-
$&v , quam ipse. annot. pag. 21.
pro. vitiosa . priorum . σπουδάζει
secundum Ficinum reposuisse o-
stendit, quam a Stallbaumio in
sec. ed. manifesto errore depra-
vatam dici. miror, praesertim
quum eundem in prima videam
infinitivum non solum in textu re-
liquisse, sed etiam in annotatione
recte explicuisse et, quo debebat,
ad ἐπιχειρῶν retulisse. Neque
prorsus destituta. ea lectio codi-
cum auctoritate videtur: teste
Stallbaumio in Flor. R. καὶ κα-
Ao) cv. σπουδάζειν perscriptum
est. Sed unum hunc .et aperto
glossemate. inquinatum optimo et
saltem tolerabilem lectionem atque
puram offerenti anteponere teme-
rarium existimo. Bekkerum se-
cutus est in tertia ed. Astius,
Stallbaumius in prima καὶ αὖ
σπουδάζειν, in altera xol αὖ
σπουδαάξει edidit.
πρὸς] εἰς Stob.
στησάμενος ] ἐνστησάμενος
Vind. E. Flor. C.. στησάμενον
Stob. cod. B. - :
B
E
᾿ 458
18 PLATONIS
ἘΞ - 7 1 3
τοῦ ἀγαθοῦ. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. "4g οὖν οὐ
πρῶτον μὲν τοῦτο περὶ αὐτῶν ἀνομολογητέον, εἶ δυνα-
JU M UJ A , 3 x » ,
τὰ, ἢ oU, καὶ δοτέον ἀμφισβήτησιν, εἴτε Tig φιλοπαί-
» 1 ' 2 , 7 -» ,
Gucv εἴτε σπουδαστικοὸς ἐθέλει ἀμφισβητῆσαι, ποτερον
δυνατὴ φύσις ἡ ἀνθρωπίνη, ἡ ϑήλεια, τῇ τοῦ ἄῤῥενος
γένους κοινωνῆσαι εἰς ἅπαντα τὰ ἔργα, ἢ οὐδ᾽ εἰς ἕν,
ἢ εἰς τὰ μὲν οἵα τε, εἰς δὲ τὰ οὐ, καὶ τοῦτο δὴ τὸ
περὶ τὸν πόλεμον ποτέρων ἐστίν; G9 οὐχ οὕτως ἂν κάλ-
λιστά τις ἀρχόμενος ὡς τὸ εἰκὸς καὶ κάλλιστα τελευτή-
σειε; Πολύ γε, ἔφη. Βούλει οὖν. ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἡμεῖς πρὸς
ἡμᾶς αὐτοὺς ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἀμφισβητήσωμεν, ἵνα μὴ
ἔρημα τὰ τοῦ ἕτέρου λόγου πολιορκῆται; Οὐδὲν, ἔφη,
κωλύει. Μέγωμεν δὴ ὑπὲρ αὐτῶν, ὅτι Μη Tur, τὲ
ἀγαϑοῦ.] ἀγαϑοῦ; Lob. Vind.
Β.
"Ag ] ἄρ᾽ Vind. F.
οὖν 1 om. Par. D.
τοῦτο] τοῦτον Ang.B. et ante
corr. Vind. F.
αὐτῶν lta Astüus in prima.
ed. ex Par. K. sec. Bip. Bekke-
rus ex Ven. B. Mon. B. Ang. B.
Stallbaumius ex Flor. RU. edi-
derunt. His accedit Vind. E. et
int. vers. F. qui in ipso versu
cum reliqnis codicibus editionibus-
que Astio anterioribus αὐτὸν ex-
hibet.
ἀνομολογητέον] ἂν ὃμ. Vind.
E
φιλοπαίσμων] Hoc ab Astio
iam in prima ed. secundum scho-
liasten Atticos ita dixisse testan-
tem pro vulgato φιλοπαίγμων re-
ceptum , deinde in Par. A. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACV. inventum
et a Lobeckio ad Phryn. p. 241.
probatum cum Bekkero et Stall-
baumio tenendum putavi. Etiam
Ven. C. 6, sed superscripto y,
et Vat. B. * super y exhibet et
in Vind. F. y a correctoris manu
illatum est. Similiter Crat. p. 406.
C. meliores libri in iisque Lob.
φιλοπαίσμονες habent, quod re-
stituit Bekkerus. Sed Ruthyd.
p. 278. C. pro vulgato παῖσαι
in Clark. Lob..aliisque non con-
temnendis legitur παῖξαι. φιλο-
σταίγμονος Hom. Od. XXIII. 134.
extra controversiam positum est.
ἐθέλει] ἐθέλοι Ven. B. Flor. T.
ἀνϑιρωπίνη] Pollux IH. 5: καὶ
ἀνϑρωπεία τέχνη, ὡς Θουκυδί-
δης, (an 1. ΠΠ. c. 50. ubi in no-
stris codicibus ἀνϑιρωπεία φύσις
est *) καὶ ἀνϑρωπίνη φύσις, ὡς
Πλάτων.
PU γ- φύσει Mon. B. Flor.453
elg ἕν] εἶεν ἐν Vind. E.
οἵα τε] οἷά τε Lob. Vind. BEF.
Ald. Bas. ab. ofc vs Mon. B.
δὲ τὰ] τὰ δὲ Lob. Vind. BIX
Vat. M. Conf. Bernhardy synt.
p. 310.
τὸν] τὸ cum v int. vers. Vind.
ποτέρων ποτέρω Vind. D.
κάλλιστα] recte Fic. item paul-
lo post.
ὡς εἰς Ang. B. Vind. F.
τελευτήσειε] τελευτήσειεν Bek-
kerus.
ys] y Vind. F. Ang. B.
Βούλει οὖν --- ἀπολογεῖσϑαι;
C.] laudat Galenus T. V. p.736.
βούλη etc. Vind. E.
ἡμᾶς ὑμᾶς Vind. B.
ἀμῳισβηνήβορε»Ἶ ἀμφισβητή-
σομὲν Vind. F. Ven. B. Par. DK.
CIVITAS LIB. V. 458 19
xui Γλαύκων, οὐδὲν δεῖ ὑμῖν ἄλλους ἀμφισβητεῖν αὐ-
τοὶ γὰρ ἐν ἀρχῇ τῆς κατοικίσεως, ἣν ὠκίξετε πόλιν,
«ὡμολογεῖτε δεῖν κατὰ φύσιν ἕκαστον ἕνα ἕν τὸ αὑτοῦ
- , Lj , 5 - M » A
πράττειν. “ὀμολογήσαμεν, οἶμαι" πῶς γὰρ oU; στιν
οὖν ὅπως οὐ πάμπολυ διαφέρει γυνὴ ἀνδρὸς τὴν φύσιν ;
Πῶς δ᾽ οὐ διαφέρει; Οὐκοῦν ἄλλο καὶ ἔργον £xavígo
προσήκει προστάττειν τὸ κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν; Τί
μήν: Πῶς οὖν οὐχ ἁμαρτάνετε νῦν καὶ τἀναντία ὑμῖν
αὐτοῖς λέγετε, φάσκοντες αὖ τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυ-
ναῖκας δεῖν τὰ αὐτὰ πράττειν, πλεῖστον κεχωρισμένην
, 2 er £1 , 1 M. 3. 14
φύυσιν ἔχοντας: Etsg τι, ὦ ϑαυμάδσιε, πρὸς ταῦτ ἀπο-
λογεῖσθαι; Ὅς μὲν ἐξαίφνης, ἔφη, οὐ πάνυ ῥάδιον᾽"
9 ' - , , A &/! 1 ' CIA c -
ἀλλὰ σοῦ δεηδομαί τὲ καὶ δέομαι καὶ TOV Uzig ἡμῶν
sec. Bekk. Vat. H. Flor. ACV.
Gal. Bas. p. 332. Ald. B»s, ab.
ἑτέρου] ξἑταίρον Vind. E.
πολιορκῆται] πολιορκεῖται Gal.
Bas.
ἔφη 1 om. Vind. E.
Aéyousv] λέγομεν Vind. ἘΝ
Ang. B. Flor. R. Par. K. secund.
Bekk. Gal. Bas. λέγω μὲν Ven.
B. Vind. E. Vat. H. Flor. ACV..
dicam Fic.
τε]. om. Mon. B.
δεῖ] δὲ, a m. s. addito acuto
et superscripta syllaba ov, Vind.
Ἐς δέον Flor. R. δέος Ang. B.
om. Vind. D.
ον Suiv] ἡμῖν Lob. Vind. BE. et,
sup. v, D. Flor. AC. Bas. a.
ἡμᾶς Bas. b.
ἄλλους] ἄλλως Vind. D. Mi-
xum est in hac sententiae perspi-
cuitate Heusdium spec. crit. in
Plat. 1803. p. 119. ἄλλους per-
versum dicere et in ἀλλήλοις mu-
tandum pronuntiare potuisse, quem
satis superque refutavit in comm.
Astius, sed refutationi nolens in-
iuriam addidit, dum Heusdium
scribit ἀλλήλους coniecisse, quod
quum absurdum sit, tamen Stall-
baumius in utraque editione bona
fide repeti passus est.
κατοιπίσεως} πατοικήσεως Lob.
Vind. BDEF. Ven. B. a m. pr.
Vat. HM. Flor. ACORTV. Gal.
ὠκίξετε 1 οἰκίξετε Gal. ὠκίξετξ
τε Vind. F.
ὡμολογεῖτε] ὁμολογεῖτε Vind.
DF. Ang. B. Vat. H. Gal.
fva] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. :
αὑτοῦ ] cv. "Vind. D. Ald.
Bas. ab.
οἶμαι] εἶναι "Vind. E. Flor.
ACR. om. Fic.
δ᾽ ].om. Gal.
καὶ ἔργον 1 καὶ om. Vind. DE.
Vat. H. Flor. 'T. Fic.
αὑτοῦ ] cv. Vind. D. Mon. B.
ξαυτοῦ Lob. Vind. B. Vat. BM.
Gal.
ἁμαρτάνετε] ἁμαρτάνεται cum
€ super αὐ Vind. E.
νῦν] νυνὶ Gal.
ὑμῖν] ἡμῖν Flor. AC.
cv] om. Fic.
πλεῖστον] om. Vind. B. Vat. M.
valde Fic.
zi] om. Par. DK. Mon. B. Flor.
U. Ald, Bas. a. Steph. Astius in
prima ed. zí Vind. BF. quemad-
modum Ficinus legit: Habebisne,
o mirifice vir, quid ad ista pro
nostra defensione respondeas?
ταῦτ᾽ ] ταῦτα Wind. DEF.
Flor. ACV.
ἐξαίφνης 1 ἐξέφνης Vind. E.
καὶ τὸν] καὶ om. Fic. τὸν om.
Vind. E.
B?
20
λόγον,
ὅότις ποτέ ἐστιν, ἑρμηνεῦσαι.
PLATONIS
δ᾽ ἐγὼ, ὦ Γλαύκων. xal ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα, ἃ ἐγὼ
πάλαι προορῶν ἐφοβούμην τε καὶ ὥκνουν ἅπτεσθαι τοῦ
νόμου, τοῦ περὶ τὴν τῶν γυναικῶν καὶ παίδων χτῆσιν
καὶ τροφήν. Οὐ ud τὸν Za, ἔφη"
Οὐ γὰρ, εἶπον. ἀλλὰ δὴ ὧδ᾽ ἔχει" ἄν τέ τις εἰς
μεν.
3 Ἁ 5 , 2^
οὐ γὰρ εὐκοόλῳ &OoL-
, M , , Pd , ^ , r
κολυμβηῦραν μικρὰν ἐμπέσῃ. ἂν τε εἰς τὸ μέγιστον πε-
λαγος μέσον, ὅμως γε νεῖ οὐδὲν ἧττον. Πάνυ μὲν οὖν.
Ita Lob. Vind.
BDE. Mon. B. ποτ᾽ ἐστὶν Vind.
F. Ald. Bas. a. Steph. Ast. ποτ᾽
ἐστὶ Bas. b. ποτ᾽ ἔστιν Bekkerus
et Stallbaumius, tacentes. Conf.
Vol. Y. p. 327, a.
ἑρμηνεῦσαι εὐμηνεῦσαι Vind.
ποτέ ἐστιν]
᾿ἐστὶν ἔστιν Vind. F.
πολλὰ] per multa Fic.
περὶ τὴν] τὴν om. Vind. E.
et a m. pr. F. Vat. H. (Vind. F.
int. vers. ἃ m. sec. habet.)
Οὐ οὔ Lob. Vind. BDEF.
(uti solent ante μὰ) Ald. οὐ Bas.
ab. Ov, Astius in secunda edit.
hanc negationem eodem, quo al-
teram ante γὰρ, referens, qua
ratione hoc ipsum y&o ineptum
et tota oratio iusto vehementior
fit. Sed enim non apparet, quid
tandem neget Glauco. Negat vero
idem, quod Socrates, qui in pro-
ximo caussis demonstratis tergi-
versationem suam non iniustam
neque temerariam fuisse ostende-
rat. Itaque Glauco meliora iam
edoctus et Socratem immerito ob
cunctationem reprehensum agno-
scens Minime, per lovem, inquit,
temere tu et sine caussa hanc rem
tractare dubitabas; haud enim
facilis videtur. Nobis simili bre-
vitate dicere licet Nein, nein!
die Sache hat ihre Schwierigkei-
ten. Stallbaumius in sec. ed. Οὐ
μὰ τὸν Zo, ἔφη, οὐκ εὐκόλῳ
ἕοικεν scribendum coniecit.
Za] δί᾽ Lob. Vind. BDF.
Ang. B. Vat. M.
ἔφη"] ἔφη, Astius, Bekkerus,
Stallbaumius.
εὐκόλῳ εὐκόλως Vind. F.
Mon. B. Ang. B.
ὧδ᾽ 7 ὧδε Vind. E.
ἄν τέ] ἐάν Ven. B. Bas. b.
ἐὰν vé Vind. E.
xoAvupij9eav] Pollux Vn. 138:
xoivupav * ἀφ᾽ οὐ καὶ κολυμ-
βήϑραν ὁ Πλάτων.
μέγιστον μέσον Vind. B. Vat.
M.
πέλαγος μέσον, πέλαος u.
Vind. Εἰ. πέλαγος, μέσον Vind.B.
Eodem modo Ficinus: sive pro-
fundum in pelagus, nihilominus
aqua in media natat.
νεῖ] εἰ Vind. F.
τιν᾽] τε Ven. C. Bas. b. zie
Lob. Vind. BDE. τινὰ Vind. F.
ἐλπίξοντας] ἐλπίζοντες Par. K.
ἡμᾶς] In Lob. et Vat. M. mar-
gini adscripta h. 1. sunt καϑ' Ov
τρόπον καὶ ἀρίωνα τὸν μηϑυ-
μναῖον κιϑαριστὴν, eisque in
Vat. M. praescriptum est κχείμε-
vov, de quo dixi Vol. I. p. 80,
b. et p. 436, a. Eadem Vind. B.
in margine habet, sed ad δελ-
give, non ad ἡμᾶς relata.
ὑπολαβεῖν ἀπολαβεῖν (Flor.
T. Par. K. sec. Bip.) Ald. Bas.
ab. Steph. Astius in prima et
tertia ed. suscepturum sublevatu-
rumque Fic. ὑπολαβεῖν vel &ve-
λαβεῖν coniecerat Hemsterhusius
ad Luciani dial. mar. 8. ubi idem
delphin primum ἀναλαβὼν, tum
ὑπολαβὼν dicitur, et ὑπολαβεῖν
malle se ostenderat Heusdius spec.
p. 31. Eodem verbo in narra-
tione de Arione usus est Hero-
dotus L. L c. 24: τὸν δὲ δελ-
give. λέγουσι ὑπολαβόντα ἐξενεῖ-
x«t ἐπὶ Ταίναρον. Et apud Ae-
Ταῦτ᾽ ἐστὶν, ἦν458
CIVITAS LIB. V. 458
21
Οὐκοῦν καὶ ἡμῖν νευστέον xal πειρατέον σωώξεσϑαι ix
τοῦ λόγου, ἤτοι δελφῖνά τιν᾽ ἐλπίζοντας ἡμᾶς ὑπολα-
βεῖν dv, ἤ τινα ἄλλην ἄπορον σωτηρίαν. Ἔοικεν, ἔφη. E.
Φέρε δὴ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἐάν πη εὕρωμεν τὴν ἔξοδον. ὧμο-
λογοῦμεν γὰρ δὴ ἄλλην φύσιν ἄλλο δεῖν ἐπιτηδεύειν,
γυναικὸς δὲ καὶ ἀνδρὸς ἄλλην εἶναι" τὰς δὲ ἄλλας φύ-
65g τὰ αὐτά φαμεν νῦν δεῖν ἐπιτηδεῦσαι. ταῦτα ἡμῶν
κατηγορεῖτε: Κομιδῇ ys. Ἦ γενναία, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὦ
t
lianum H. A. IT. 6. VI. 15. VIII.
3. XII. 45. similia de delphinibus
referentem aliquoties legitur ὑπο-
νήχεσθαι. ἀπολαβεῖν; quod Astius
ignorans, quid in codicibus esset,
restituit, cui significationem ,,se-
cum auferendi ideoque periculo
eripiendi hoc loco egregie qua-
drantem * in comm. tribuit, au-
ferre non aliter significare vide-
tur, nisi ut ad totum quoddam
respiciatur , cuius ex partibus
una pluresve auferantur.
ἂν] om. Vind. E.
ἄπορον εὔπορον Par. K. &-
ztigov Vind. B. occultam Fic.
Astius in comm. ,,incertam ἢ. e.
inexspectatam salutem * dicit, in
tertia ed. raram interpretatur,
quorum nihil satisfacit. ἄπορον
σωτηρίαν eam intelligo , - quae
humana ope conciliari nequit, ut
ἄπορον ϑῦμα L. IL p. 378. A.
item passive dicitur; eine wwun-
derbare Rettung, quemadmodum :
Schleiermacherus interpretatus est,
cornotcr.] σωτηρίαν; Bas.ab.
Astius, Bekkerus et Stallbaumius.
Id vero Socrates interrogare non
poterat, an aut delphin, aut
aliud mirabile remedium ipsis
sperandum atque ita ad salutem
contendendum esset.
Φέρε δὴ φ. δὲ Vat, M. cir-
cumspice obsecro Fic. An legit
φέρε ἰδέ ὃ .
ὡμολογοῦμεν γὰρ δὴ] Pro αἷμ.
Par. A. Lob. Vind. F. Ven. C.
Ang. B. Vat. H. ὁμολογοῦμεν
habent, (Lob. et Ven. C. cum ὦ
super 0) quod, quia alterum de
virilis muliebrisque naturae discri-
mine in superioribus sermonibus
concessum nondum fuit, admitti
potuisse videtur. "Tamen propter
viv ad φαμὲν additum, et quod
accusatio ad repugnantiam supra
concessorum ac novi placiti per-
tinet, discrimen autem virorum
et mulierum nullo tempore non
concedendum videri potest, im-
perfectum tenendum | putavi. —
δὴ in Lob. Vind. BD. Vat. BM.
omissum est. — Ficinus Attende
itaque, Convenimus profecto in-
terpretatus nescio. quid amplius
in suo codice invenit.
δεῖν “δεῖ Ans. B. Flor. R. et
a m. pr. ut videtur, Vind. F.
Certe δεῖν correctus exhibet.
τὰς δὲ] δὲ Ficinus omisit,
ταῦτα ἡμῶν κατηγορεῖτε: } in
hoc illi nos accusant. Fic. Legit
igitur τ.. 7. κατηγορεῖται. ut scri-
ptum est in. Vind. F. Flor. RT.
idque.non inepte, quum Socrates
adversarios iam dimisisse, Glau-
conis autem personae minus con-
venire videatur pro eis respon-
dere, quod secundum vulgatam
lectionem facit. Nam illud Ko-
μιδῇ γε nen. cum Schleiermachero
Socrati sibimet ipsi, quemadmo-
dum supra, pro eis respondenti
tribuendum esse verba zv δ᾽ ἐγὼ
docent, quibus suum sermonem
distinguit. Sed nihil obstat, quo
minus Socratem primum. eadem
illa, quam paullo ante ingressus
erat quamque maximi faciebat,
dialogi via adversarios docere vo-
luisse, mox, quum Glauconem re-
pugnantiae specie incitatum prom-
ptius pro eis respondere vidisset,
interim illos dimisisse et oratio-
nem ad ipsum Glauconem con-
454
454
Β
22 PLATONIS
,
Γλαύχων. ἡ δύναμις τῆς ἀντιλογικῆς τέχνήῆς. Τί δή;
Ὅτι, εἶπον, δοκοῦσί pot εἰς αὐτὴν xol ἄκοντες πολλοὶ
ἐμπίπτειν. καὶ οἴεσθαι ovx ἐρίζειν, ἀλλὰ διαλέγεσθαι,
διὰ τὸ μὴ δύνασθαι κατ᾽ εἴ ἴδη διαιρούμενοι τὸ λεγόμε-
νον ἐπισκοπεῖν, ἀλλὰ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὄνομα διώκειν τοῦ
λεχϑέντοὰ τὴν ἐναντίωσιν, ἔριδι, οὐ διαλέκτῳ. πρὸς ἀλ-
λήλους χφώμενοι. Ἔστι γὰρ δὴ; ἔφη: περὶ; πολλοὺς
τοῦτο τὸ πάϑος" ἀλλὰ μῶν καὶ πρὸς. ἡμᾶς τοῦτο τείνει
ἐν τῷ παρόντι; Παντάπασι μὲν οὖν, ἣν δ᾽ ἐγώ" κιν-
δυνεύομεν γοῦν ἄκοντες ἀντιλογίας ἅπτεσθαι. Πῶς; TO
^ * 2 b , ρον ᾽ - 2 -" -: 5 4
μὴ τὴν αὐτὴν φύσιν Orí οὐ τῶν αὐτῶν δεῖ émivQÓtv—
μάτων τυγχάνειν, πάνυ ἀνδρείως τὲ καὶ ἐριστιχῶς κατὰ
«τὸ ὄνομα διώκομεν, Wi de we c οὐδ᾽ ὁπηοῦν, τί
vertisse statuamus. Sic χατηγος-.
ρεῖτε verum ,esse potest, dum-.
modo signum: interrogandi | appo-;
natur, quod librarius Mon, B. et
infer | editores primus apposuit
Bekkerus. yi αν di 80 non;
opus habet. ᾿ at
Κομιδῇ 1 κἀὶ κοί. Xób. Hia.
BD. Vat, BM." Hon male. X9.
γενναία) γενναῖα Lob. Vind (ἢ
Ald. Bas. ab.
ἀντιλογικῆς τέχνης: d. τέχνης:
Bas. ab. — Pollux ΤΙ. 120 :- --ὐπᾶΣ
ἀναλογίξεται ὅν εἰς Πλάτων. '"6ó
a? αὐτὸς καὶ ἀντιζογικὴ τέχνη
φησίν.
πολλοὶ] permulti. Fic.
£giteww] ixuspifew Vat. B.
οὐ διαλέκτῳ ] ov Vind. F. int.
vers. habet praescripto a m. sec.
nomine, nisi fallor, γραφή:
περὶ πολλοὺς] περὶ πολλὰ
Vind. D. om. Lob. Vind. B. Vat.
BM.
ἡμᾶς ἡμὰς Mon. P.
*u pBIIIOO
τείνει 7 τείνεϊ Wind. Εἰ, τείνα
Mon. B. ἃ m. pr.
,
κινδυνεύομεν — Παντάπασι
μὲν οὖν. 456. B.] laudat Galenus
T. V. p. 797 — 741.
yovv] ov» Mon. B. Par. K.
sec. Bekk. Flor. Ὁ. Gal. sane
Fic.
-taque. μὴ abesse. nequit;
Ilós;] om. Lob. Vind. j;B.:
Bn] τὴν; αὐτὴν φύσιν» Licet.
cmmes codices praeter. Ven. D. οἵ
Galenus quoque μὴ omittant nec
Kicinus (natura eadem). in suo
negationem invenerit, tamen ne-
cessaria et ab omnibus editoribus
uro Stallbaumio in prima editione
. exgepto merito servata est. Von
eidem naturae ne. institutionem
quidem eandem convenire , . hoc. -
erat ilud, quod in nomen (non
idem). unice. intenti, diversitatis
varia,genera non curantes, διώ-
X8 s ssectari ( fest halten.) ac
sibimet ipsis obiicere arguuntur.
Eandem vero naturam non eodem
mgde. instituendam esse neque
ipsi.contenderant neque. ab. aliis
affimaatum impugnaverant, ideo-
que eam sententiam neque nomine
tenus sectari neque , si. quis Ózo-
«ty cum. Ficino insequi interpre-
tetur; impugnare dici poterant.
τὸ mi-
nus necessarium ct fortasse. olim
errore pro μὴ receptum est, Ce-
terum jpbst. φύσιν, quo loco in
AM. plene interpungitur , ἔχον
secu λαχὸν subaudiendum . statuit
C. F. de Nieuport in. JVouveaux
mémoires de l'académie royale
des sciences et belles- lettres de
Bruxelles. 'V. 1. 1520. pag. 158.
cuius mentionem semel fecisse
sufficiat,
CIVITAS 11}. V. 454 23
M - P^ , ' - ? ὧῶ , ᾿ Ml
εἶδος τὸ τῆς ἑτέρας τε καὶ τῆς αὐτῆς φύσεως καὶ πρὸς
, » id , , e ^ 2 ; L4
τί τεῖνον ὡριζόμεϑα τότε, ὅτε τὰ ἐπιτηδεύματα ἄλλῃ
Ε 2 - eV ? bd M 3 M 3 ’ 3 ^
φύσει ἄλλα, τῇ δὲ αὐτῇ τὰ αὐτὰ ἀπεδίδομεν. Οὐ yag
οὖν, ἔφη, ἐπεσκεψάμεϑα. Τοιγάρτοι, εἶπον , ἔξεστιν
ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἀνερωτᾷν ἡμᾶς αὐτοὺς. εἰ ἡ αὐτὴ
φύσις φαλακρῶν καὶ χομητῶν xo οὐχ ἡ ἐναντία, καὶ
ἐπειδὰν ὁμολογῶμεν ἐναντίαν εἶναι, ἐὰν φαλακροὶ Gxv-
τοτομῶσι., μὴ ἐᾷν κομήτας, ἐὰν δ᾽ αὖ κομῆται, μὴ
τοὺς ἑτέρους. Γελοῖον μέντ᾽ ἂν εἴη, ἔφη. Ao κατ᾽
ἄλλο τι, εἶπον ἐγὼ, γελοῖον, ἢ ὅτι τότε, οὐ πάντως
^ 2 ^ * ^ nr.» , , , 3 9 8 ^
τὴν αὐτὴν καὶ τὴν ἑτέραν φύσιν ἑτιϑέμεθα, ἀλλ΄ EXELVO
τὸ εἶδος τῆς ἀλλοιώσεώς τε καὶ ὁμοιώσεως μόνον ἐφυ-
λάττομεν, τὸ πρὸς αὐτὰ τεῖνον τὰ ἐπιτηδεύματα; οἷον
πάνυ] πάνυ τε Vind. E.
ἐπεσκεψάμεϑα 1 ἐπισκεψόμεϑα
Gal. Bas. h. l. et paullo post.
0£] om. Lob. Vind. B. Vat. M.
οὐδ᾽] δδ᾽ Vind. E. .
, ὁπηοῦν; τί] ὁπηοῦν τι A.
ὁπηοῦντι Lob. Vind. D. Bas. ab.
ὅπη οὖν τι Vind. F. ὁποιοῦντι
Vind. *X. ᾿᾿ὁπητιοῦν Vind. B. Vat.
M. ὁτιοῦν τί Gal.
πρὸς τί τεῖνον) quorsum re-
spicientes Fic.
ὡριζόμεϑα ὁριξόμεϑα Lob.
Vind. F. Vat. ΒΗ.
ὅτε] om. Gal,
ἄλλῃ] ovx anteponunt Ang. B.
Flor. R. et a m. sec. int. vers.
Vind. F.
ἀπεδίδομεν] ἐπεδίδομεν Bas. b.
᾿ Οὗ γὰρ οὖν οὐγαροῦν Lob.
Τοιγάρτοι erae Vind. E.
Ceterum Fic.
φαλακρῶν 1 φ. καὶ Bas. b.
κομητῶν κωμ. Vind. F. ἃ m.
pr.
οὐχ 5] οὐχὶ Lob. Vind. BD.
Vat. BM. Flor. T.
ὑπ μθηθγῶμε» ὡἔμολογῶμεν Bas,
τὶ .
σκυτοτομῶσι 1 coria incidant
calceosque conficiant. Fic.
Γελοῖον] I'éAotov Bekkerus et
Stallbaumius. Item in proximo.
Cf. ad p. 452. A.
àv] uiv τὰν Vind, F.
ἂν editiones ante
Conf. Vol. I.
μέντ᾽
Gal μέν τ᾽
Astii secundam.
p. 177, a.
τὴν ἑτέραν] τὴν om. Ven. B.
óvov] ἐὰν μόνον Vind. ἘΝ.
μόνον ὃν Vind. DE. Vat. H.
Flor. ACV.
ἐφυλάττομεν ] ἐφυλάττωμεν
Vind. EF. ante corr.
TÓ πρὸς αὐτὰ τεῖνον τὰ ἐπι-
τηδεύματα ] Sic incorrupte haec
D
tantum in Mon. B. Flor. U. apud.
Galenum et in libris editis legun-
tur. In codicibus reliquis τεῖνον
τὰ in τείνοντα confluxerunt et
τὰ pro τὸ scriptum est , excepto
tamen Ven. B. qui τὸ et τεῖνον
servavit, sed pro τὰ ἐπιτηδεύ-
ματα unum ἐπιτήδευμα, ceterum
vitiosam reliquorum lectionem in
margine appositam exhibet. Prae-
terea pro αὐτὰ in Vind. F. Ang.
B. Par. DK. sec. Bekk. αὐτὸ ex-
stat. τὸ τεῖνον etiam scholiastes
legit, sed parum apte per τὸ
ἐπιτήδειον explicat, Ficinus : quae
(species) ad ipsa eadem studia
pertinebat.
21
PLATONIS
ἰατρικὸν uiv xal ἰατρικὸν τὴν ψυχὴν ὄντα τὴν αὐτὴν
φύσιν ἔχειν ἐλέγομεν. ἢ οὐκ οἴει;
ἜἜγωγε. ᾿Ιατρικὸν δὲ
καὶ τεκτονικὸν ἄλλην; Πάντως που. Οὐκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
᾿ καὶ τὸ τῶν ἀνδρῶν καὶ τὸ τῶν γυναικῶν γένος ἐὰν μὲν
πρὸς τέχνην τινὰ ἢ ἄλλο ἐπιτήδευμα διαφέρον φαίνηται;
τοῦτο δὴ φήσομεν ἑκατέρῳ δεῖν ἀποδιδόναι" idv δὲ αὐ-
ἑατρικὸν μὲν καὶ ἑατρικὸν τὴν
ψυχὴν ὄντα] Haec quoque in
optimis libris, quos sequi sole-
mus, leviter corrupta non nisi in
Mon. B. Flor. U. ita, ut edidi-
mus , leguntur: in Par. ADK.
Vind. EF. Ven. C. Ang. B. Vat.
Ἢ. Flor. ACRTV. et Gal, Bas.
scriptum est ἑατρικὸν μὲν καὶ
ἰατρικὴν τὴν ψυχὴν ὄντα, ἴῃ
Lob. Vind. B. et ἃ m. pr. b.
Ven. B. Vat. M. ἑατρικὸν μὲν
τὴν ψυχὴν ὄντα tertio quarto-
que vocabulo omisso, quod utrum-
que Vind. D. in quo ἑατρικὸν
finem et μὲν initium versus facit,
ita in margine positum habet, ut
ἑατρικὸν. καὶ ἑατρικὴν μὲν τὴν
ψυχὴν ὄντα deinceps exhibere
videatur; denique in Vat. B. Za-
TQUXÓV μὲν τὴν ψυχὴν ἔχοντα
exstare Bekkerus ostendit. Qua-
rum omnium lectionum nullam
probabilem esse apparet. Longe
aliter comparata ila est, quam
editiones ante Bekkerum et Ga-
lenus Kühnii habent: ἰατρικὸν
μὲν καὶ ἑατρικὴν τὴν ψυχὴν
ἔχοντα, quam, si per codices li-
cuisset, libenter retinuissem , ut-
pote ad significandum discrimen
Mlud exiguum, quod inter duos
eadem natura praeditos atque pro
exemplo huius ipsius aequalitatis
proponendos intercedere potest,
aptissimam , siquidem ἑατρικὸν
eum interpretari licet, qui arti
medicae, quam exercet, idoneam
indolem habet, ἑατρικὴν τὴν ψυ-
χὴν ἔχοντα vero eum, qui tali
ingenio est, quamvis artem non
exerceat. Sed idem inter ἐατρι-
κὸν οἱ ἑατρικὸν τὴν ψυχὴν ὄντα
discrimen statui posse videtur,
non quo ἑατρικὸς alia sui parte,
quam animo, aptus ad artem me-
dicam sit, aut non quolibet alio
vitae genere occupatus esse pos-
sit; sed tamen quum ἑατρικὸν
appellari aliquem audimus, medi-
cum fere laudari putamus, non
fabrum aliumve artificem describi ;
quum vero componi cum eo /«-
τρικὸν τὴν ψυχὴν ὄντα νἱᾶε-
mus, hoc ipso additamento mo-
nemur, ut hunc monnisi ingenio
et natura, alterum etiam facto
et actione idoneum praedicari sta-
tuamus. Sic optimorum. códicuni
lectionem una secundum Mon. D.
Flor. U. mutata littera servari
posse censeo. Bekkerus paullo
longius progressus Ficini aucto-
ritate medicum (et hominem. ha-
bentem animum medicinae studiis
aptum) interpretantis ἰατρὸν. “μὲν
καὶ ἐατρικὸν τὴν ψυχὴν ὄντα
edidit, quem in utraque editione
tacitus , quasi Zezgóv in omnibus
codicibus editionibusque legeretur,
secutus est Stallbaumius et in
tertia sua Astius. ἑατρὸν haud
dubie talem intelligebat Bekke-
rus, qualem Thrasymachus libro
primo praetexuit, τὸν τῷ ἀκριβεῖ
λόγῳ ἰατρὸν ὄντα, non qui vul-
go dicuntur, quos minime semper
ἐατρικοὺς τὴν ψυχὴν esse satis
constat. Nec non concedendum
est vero medico futuro maxime
opus esse natura eadem, qua qui
praeditus est, /wrguxóg τὴν ψυ-᾿
χὴν dcatur. "Sed Platonem, de
hoc si cogitaret, nulla eius rei
significatione facta velut de mul-
tis unun appellandum eum cen-
suisse parum verisimile videtur;
neque vero deinde ἑατρικὸν δὲ
dixisset, si ἑατρὸν μὲν praece-
deret. Ficinum autem non opti-
mo codice in his quidem libris
usum quum saepe alibi, tum
CIVITAS LID. V. 454
25
τῷ τούτῳ. φαίνηται διαφέρειν; τῷ τὸ μὲν θῆλυ τίκτείν,
τὸ δὲ ἄῤῥεν ὀχεύειν, ᾿οὐδέν τί πω φήσομεν μᾶλλον ἀπο-
“δεδεῖχϑαι, ὡς πρὸς 0. ἡμεῖς λέγομεν... διαφέρει γυνὴ
ἀνδρὸς , ἀλλ᾽
τούς τὲ φύλακας ἡμῖν καὶ τὰς γυναῖκας ᾿αὐτῶν.
oh ; AT
Τ᾽ vj 833
Vol. I. p. - 80, a. 1. 9. 10. bust:
hendimus, et tamen hoc loco va-
riandae orationis , caussa potius,
quam quod Ἰαϊρὸν Scriptum vi-
deret, ; medicum posuisse credide-
rim.
ἔχειν ἐλέγομεν] ἐλ. ἔχ. Vind. D.
δὲ} αὖ "Lob: Vind. BD: Vat.
M, δέ hn Vind. E, Ang. B. Flor.
R. Gal.
funp d "πὰ Lob. Vind. B.
ἄλλην. reliqui mei cum editis an-
te Bekkerum.:
ἀνδρῶν] ἀνδρῶν, 07: Par K.
sec. Bip. -
τὸ] om. Flor. T. τὶ Ald? Bàs. a.
: γένος] "Valgo 'cómma. ΗΝ
Ἡμὲν}ὔ om. Vind. F.' Ang. B.
Flor. R. Gryn&eüs pro eo 'vide-
tur um "legendum censuisse, quippe
qui "Ficini interpretationi si a
artem aliquam aut aliud studium
inter se differant in hunc modum
a se refictae sí in arte aliqua aut
studio nihil inter se differant ed.
Bas. 1539. pag. 591. in margine
adscripserit Sic-legendum videtur,
quanquam aliter habet exemplar
Graecum. Scilicet ἑκατέρῳ cum
Ficino utrique interpretatus id-
que pro ambobus accipiens, quum
sit utrivis seu alterutri, non po-
terat non offendere.
τοῦτο δὴ φήσομεν — φαίνη-
ται] om. Vind. B. Vat. M. ..1η-
venitur alia lectio, 1 in qua est δὴ
pro μὴ, [immo μὴ pro δὴ} et
interrogationis mota post ἀποδι-
δόναι. Vic. tamen lectionem πό-
stram videtur agnovisse, nisi quod
et ipse interrogative legit: vertit
enim, Nonne et genus virorum
mulierumque genus, si in arte
aliqua aut studio nihil inter se
differant, hoc utrique assignan-
dum esse dicemus? € Steph. an-
ἔτι οἰησόμεθα δεῖν τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν
Καὶ
Οὐκοῦν μετὰ τοῦτο χελεύομεν τὸν
not. p. 21. Interrogationis ' nota
est in Bas. ab. sed, μὴ pro. δὴ
scribendum coniecerat Cornarius
ecl. p. 99. eodem illo in. vocabulo
Éxerégo. aberrans et interropa-
tionem cum Ficino statuens,
ut
ex hac eius interpretatione ap-
paret: Nonne, inquam ego, etiam
virorum et mulierum genus, si ad
artem aliquam aut aliud studium,
inter se diversum videatur , hoc
utrique attribuere. oporterenega-
bimus? Simul illud notabile, quod
Stephanus interpolatum a. Gry-
naeo: Ficinuim pro genuino habuit.
— Pro δὲ Vind. DEF. Ang;;B.
Vat. H. Flor. XCRTV. et Gale-
nus δ᾽ exhibent, quod recepit
Stallbaumius. Pro τούτῳ in Vind.
D. τοῦτο legitur.
διαφέρειν διαφέρον cum sw
super ultima Lob.
τῷ τὸ] τὸ τῷ Bas. b.
δὲ] 8" Vat. H. Gal.
διαφέρει] διαφέροι Ang. DB.
διαφέρειν Flor..'V. In Vind. F.
v ἃ m. s. super & scriptum.
ἡμῖν] ἡμῶν Gal.
erdt. ] Ita Lob. Vind. B.
Gal Ald. Steph. non αὐτῶν:
quemádmodum Das. ab. et recen-
tiores. scribunt, quod neque ad
ambitum et partium conformatio-
nem huius dictionis neque ad ini-
tium P epousinss ita aptum vide-
tun
ὀρθῶς] ὀρϑῶς y Vind. EF.
Ven. B. Ang. B. Flor. ACR.
Gal. Stallbaumius.
ἔφη ] ἔφην Gal.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο. Ald.
Bas. ab.
κελεύομεν κελεύωμεν Ven. DB.
Vind. E. , Malim κελεύσομεν. és
Stallbaumius in sec. ed. Cur?
Socrates postquam dixerat quod
20
PLATONIS
455 τὰ ἐναντία λέγοντα τοῦτο αὐτὸ διδάσκειν ἡμᾶς. πρὸς viva.
τέχνην ἢ τί ἐπιτήδευμα -τῶν περὶ πόλεος κατὰσχευὴν
3 ς 2 ^ j, M p. V EA Ὕ , , Α 2 ,
οὐχ ἡ αὐτὴ; ἀλλὰ" ἑτέρῃ φύσιᾷᾳ. γυναικός τεικαὶ ἀνδρός;
Zixatov “γοῦν.
Τάχα τοίνυν ἂν ὅπερ. σὺ ὀλίγον πρότε:-
θον ἔλεγες, εἴποι ἂν καὶ ἄλλος, ὅτι ἐν uiv: τῷ; παρα-
χρῆμα. ἱκανῶς: εἰπεῦνο οὐ ᾿ῥάδιον.; ἐπισκεψαμένῳ δὲ οὐ-
δὲν χαλεπόν.
E τ »
Εἴποι γαρ v.
Βούλει ovv δεώμεθα τοῦ
τὰ τοιαῦτα ἀνκιλέγοντος. ἀκολουθῆσαι ἡμῖν,» ἐάν. πῶς
ἡμεῖς" ᾿ἐχείνῷ᾽ ἐνδειξώμεθα ; ὅτι οὐδέν ἐστίν ἐπιτήδευμα
ἴδιον γυναικὶ πρὸς. "διοίκησιν πόλεως; llívv γε. 19t δὴ,
φήσομεν πρὸς αὐτὸν, ἀποχρίνου. ἄρα οὕτως ἔλεγες τὸν
affirmaturos sese, quod negatu-
ros putabat, aptissime, an. iam
nunc. repraesentato. tempore . illo
paullo. .ante. futuro adversarium
illud adigant, rogat. | Praeterea
διδάσκειν minus futuro conyenit.
τὰ ἐναντίᾳ] ταναντίω, Viud. E.
διδάσκειν ] διδώσκει, Vind. D.
τί! om. Vind. BD. Vat. HM.
οὐχ] 077^, (nt fere solent, li-
brarii). superscripto 7, Par. D,
ἀλλὰ] ἀλλ᾽ Vind. DEF. Ang. B.
Vat. H. Flor. ACR. Gal.
ἀνδρός; ἀνδρός. Gal. οὐ AM.
Zixoutov γοῦν.) “ιαιόν, γ᾽ οὖν.
Gal. ;
τοίνυν ] em. Fic.
ὀλίγον ὀλίγῳ Gal.
παραχρῆμα] παρὰ χρῆμα Lob,
ind. F,
ài] om. Par. D.
δεώμεθα} δεόμεθα γερά: F.
Flor. AC. g
;tOD τὰ τοιαῦτα dvsddyodienE]
qui haec nobis opponit Fic... τοῦ
τὰ τοι. ἀντιλέγοντός, μοι Gal.
(— μου Gal. Bas.)
ἀκολουϑῆσαι ἡμῖν βοηϑῆσαι
7. Par. K. Mon. B. Flor. U. «πῇ
aures nobis praestet epinidaique
Fic. :
ἐκείνῳ ἢ ἐκεῖνο Gal. ᾿
ἐνδειξώμεθα 1 ἐνδειξαίμεϑα
Vind. E. ΟἿ. Vol. I. p. 384, b.
διοίκησιν ] διοίκισιν Das. a.
"I9. δὴ — ἄλλα φήσει. C.]
laudat Stobaeus ecl. phys. p. 722.
Heer. Pro ἤθε in eo erat i697,
quod Heerenius correxit.
φήσομεν guiaapui» t ;Par;;K.
Vind. B. Mon. B. Flor. TU. ,
doc] ἄρα Ald. Bas. àb. c
Ang. B.. Vind, ἜΝ Gal. In Bas.
ab. Steph. commate ἃ pesccun :
tibus distinctum est. ;
εὐφυῆ] ἐκῳυ Vind. E. .
ὃξ 1 δ᾽ Vind. F. Ang. B. Flor.
R. Stobe ὡς
πδιμὲν] om. Par. DK. εἰ a.m.
pr. Mon. B., qui utrumque .a m.
s. int. vers. additum habet,: Hein-
dorfio ad. Soph. S. 70. unius Par.
K. auctoritas ad expungendum
sufficere videbatur, quia illius
pretium aestimare noma potue-
rat.
μανϑανοι ΝΥ ἀνμὰ Lob.
Vind. BE. Vat. BM. Ven. B. et,
sup. o£, Flor. TP. Optativus in
oratione. obliqua legitimus, ἐν ᾧ
autem, quod Ficinus ex eo quod
interpretatur , ita intelligendum
est, ut L. 1. p. 310.. E : Ez Lla-
πούσης γὰρ ἐπιστήμης ὁ ἅμαρ-
τάνων ἁμαρτάνει; ἐν ᾧ οὐκ
ἔστι “δημιουργός. hoc tantum dis-
crimine, quod vis pronominis re-
lativa non ad praecedentia, sed
ad sequentia pertinet, ut pro ἐν
(ἡ nostro loco 2) dici potuisset,
ipsum vero plane respondeat La-
tino quatenus.
ἀπὸ κἰθαχεία 1 ἀποβραχείας
Vind. F.
ἐπὶ πολὺ] lta Lob. ἐπιπολὺ
reliqui mei cum editionibus ante
Astii secundam. j
τυχὼν τυχὸν Vat. H.
CIVITAS LIB. V. 455
Li
24
μὲν εὐφυῆ πρός τι εἶναι, τὸν. δὲ ἀφυῆ , ἐν ᾧ ὁ μὲν
ῥυδίως τι μανϑάνοι, ὁ δὲ χαλεπῶς; καὶ ὁ μὲν 'ἀπὸ βρα-
χείας μαϑήσεως ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸς εἴη οὗ ἔμαϑεν, ὁ δὲ
πολλῆς μαθήσεως τυχὼν καὶ μελέτης μηδ᾽ ἃ ἔμαϑε σώ-
£oico ; καὶ τῷ "μὲν τὰ τοῦ δώματος ἱκανῶς ὑπηρετοῖ τῇ
διανοίᾳ» τῷ àà ἐναντιοῖτο ; τίρ᾽ ἀλλα ἄττα ἐστὶν, d ταῦ--
τα; οἷς τὸν εὐφυῆ πρὸς "ἕχαστα καὶ τὸν μὴ οὡρίξου;
Οὐδεὶς, ἢ. δ᾽ ὃς, ἄλλα φήσει." ᾿Θἰαθά xi οὖν ὑπὸ ἀηϑρώ-
πῶν μελετώμενον, ἐν ᾧ οὐ πάντα ταῦτα τὸ τῶν ἀνδρῶν
γένος διαφερόντως i ἔχει, ἢ τὸ τῶν yovatssiw si ἢ μακρολο-
γῶμεν, "a τὲ S ὑφαντικὴν λέγοντες χαὶ τὴν τῶν ποπάνῶν
μηδ᾽} μὴ δὲ Vind. F. undi
Flor. R. Gal. Stob. Ficinus pro
. hijs quatuor paulo post oblivisci-
€
tur ponens haec quomodo τῷ ἐπὶ
πολὺ certe ννυδν. sint, nen
accurate quaesivit.
và] xor. Vind. Wacom:
ὑπηρετοῖ]. ὑπηρετεῖ Lob. Vind.
BF. Vat. M. Flor. R. ὑπηρετοίη
Stob. ^.
τῇ] om. Mon. B.
δὲ} δ᾽ Vind. F. Gal. Stob.
ἐναντιοῖτο ] ἐναντιοῦται Vind.
B sEaC Ms
,Par. A. Flor. ACT.
9] ὦρα Vind. DF. Flor. R.
Gal
ἄλλα ἄττα] ἄλλα ἅττα Vind.
D. ἄλλάττα. Lob. Vind. BF. ἄλλ᾽
ἄττα Ang.B. Flor.R. Gal. Stob.
Stallbaumius. .
ἐστὶν ἔστιν Vind. F.
oíg] s Flor T.
Cant.
coí£ov]. ogi£ov Stob. coí£ov
Ald. Bas. ab. distinguis Fic.
Οὐδεὶς] οὐδὲν Flor. T.
-Oic9« τι — τὴν φύσιν. 456.
B.] laudat Eusebius praep. ev.
L. XII. p. 357. Pro οἶσϑα Ald.
Bas. ab. z69« habent. In Lob.
οἶσϑα τί etc. legitur.
οὖν] om. Fic.
ὑπὸ) ὑπ᾽ Lob. Vind. BD. Vat.
M. Euseb. ὑπὸ τῶν Fior. T.
πάντα ταῦτα πάντα ταὐτὰ
omnia €a-
εἰς Stob.
dem Fic.
τὸ] int. vers. a m. s. Vind. F.
διαφερόντως ct excellentius
Fic. iejucpintiem sentiens cum
lectione πάντα ταὐτὰ, quam se-
quebatur, coniunctam,
ἢ τὸ] vo? Gal 17 (οἱ
μαϊρολογῶ μεν) μακρολογοῦμεν
Lob. Vind. B. Mon. B. Vat. BM.
Ven. B à m..$; Flor, U. Gal.
-z&] $^. Gal.
λέγοντες — δοκεῖ] οτῆ. Vind. E.
-ποπάνων] Timaeus lex.-p. 220:
πόπανα" πέμματα πλατέα καὶ
λεπτὰ καὶ περιφερῆ. ᾿ Eisdem
verbis utuntur scholiastes Plato-
nis et Porphyrii de abst. L. II.
$. 16. p. 129. Rhoer. et, quos
Ruhnkenius significavit, Photius
et Suidas: tantum πλακούντια
pro πέμματα praebent. De eo
genere, quod ih sacris offereba-
tur, in primis conferendus est
Polybii locus L..VI. c. 25, 7.
ubi scutüm..yetus, equitum Roma-
norum simile fuisse dicitur τοῖς.
ὀμφαλωτοῖς ποπάνοις, τοῖς ἐπὶ
τὰς ϑυσίας ἐπιτυϑεμένοις. Idem
genus contra mentem 'Platonis ἢ.
l. significatum . statuisse . videtur
Proclus comm. in Civ. p. 419:
καὶ γὰρ ἐν τοῖς ὁμολογουμένοις
εἶναι γυναιπείοις ἔργοις ἐῤῥωμε-
νέστερον ἀνὴρ ἐνεργεῖ γυναιπὸς,
ὡς ἐν τῷ ὑφαίνειν, ὡς ἐν τῷ
ταλασιουργεῖν, ως ἐν τῷ ποπά-
νοποιεῖν. ΓΞ καὶ ἔϑος ἡμᾶς
ἐδίδαξε τὸ ττικὸν, ες ἄρα
γυναῖκες ἤσαν᾽ οὐχ cL ἀλετρίδες
μόνον, ἀλλὰ, αὶ αἵ ποπανο-
ποιοὶ, μιμούμεναι τὰς φύσεις
τὼς πλαττούσας ὅσα τοῖς ϑεοῖς
e
28
τε καὶ ἑψημάτων ϑεραπείαν,,
D γυναικεῖον γένος εἶναι,
πάντων ἡττώμενον; ;
PL A'FONITS
iv oig δή τι δοκεῖ τὸ
οὗ καὶ καταγελαστύτατόν ἔστι
AM , ἔφη;
λέγεις , ὅτι πολὺ
κρατεῖται ἐν ἅπασιν, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τὸ γένος τοῦ γέ-
νους. γυναῖκες μέντοι πολλαὶ πολλῶν ἀνδρῶν βελτίους
sig πολλά"
τὸ δὲ ὅλον ἔχεν ὡς συ λέγεις.
Οὐδὲν ἄρα
ἐστὶν, ὦ φίλε, ἐπιτήδευμα τῶν πόλιν διοικούντων γυ-
* , - 1 289? ? ^ !d D UN 3 Nx ,
ναικὸς διότι γυνὴ, οὐδ᾽ ἀνδρὸς διότι ἀνὴρ, ἀλλ᾽ ὁμοίως
ἀνιᾶσι ξῶα καὶ φυτά. Profana-
rum enim placentarum pistrices
non comparasset cum naturae vi-
ribus diis animalia et plantas
velut totidem sacrificia offerenti-
bus atque ex gremio terrae emit-
tentibus.
τε ] om. Vind. D.
δή] δεῖ, sup. 5, Vind. F.
οὗ] οὐ idem.
καὶ 1 int. vers. Vind. E.
πκαταγελαστότατόν) Primam syl-
labam Vind. F. int. vers. habet.
ἐστι πάντων ἐστὶν ἁπάντων
Flor. "T. ἐστι oe ig Gal. Eus.
ἔφη. λέγεις] A. &- Gal.
πολὺ SCR πολυλρατεῖ-
ται. Gal. καὶ πολὺ xg. Eus.
ἐν] ἕν Vind. E.
πολλαὶ om. Lob. .Vind. B.
Vat. BM.
δὲ] δ᾽ Gal.
δλον] ὅλον ἔλον cum linea
transversa sub £iov, quod signum
delendi est, Mon. B.
ἄρα, ἐστὶν] &. ἔστιν Vind. F.
ἔστιν ἄρα Gal.
e φίλε] om. Vind. E,
οὐδ οὐδὲ Gal. οὐδ᾽ ἂν Eus.
ἀλλ᾽ Wind. E.
uiv] om. Vind. D.
δὲ ἀνὴ 9} δ᾽ ἀνὴρ Gal. εὖ sta-
tim post δ΄ ἀσϑενέστερον.
'H] ἢ Vind. EF. Eus. τί Gal.
oiv]. γοῦν Vind. E. om. Fic.
πάντα] ταῦτα Gal.
προστάξομεν ] προσταάξωμεν
Lob. Vat. B. Ven. C. et ante
correctionem ab eadem tamen
manu factam Vind. B.
γυναικὶ} γυναιξὶ Flor. 'Y.
2d δ᾽ Lob. Vind. B. Vat. M.
Ga
Koi] om. Ald. Bas. ab. Steph.
ἢ καὶ Gal Kühn. 4t Fic. καὶ
Astius in prima ed. ex Par. K.
et Galeno restituit. Etiam Eu-
sebius cum codicibus omnibus ha-
bet.
444] éo' Lob. Vind. B. Vat.
M.
γυνὴ 1 γυναιπὶ Par. K. secund.
Bekk.
Τυμναστικὴ δ᾽ ἄρα οὐ, οὐδὲάδ6
πολεμικὴ ; ἡ δὲ ἀπόλεμος καὶ
οὐ φιλογυμναστική ;] Tta Par. A.
Vat. H. Flor. ACV. et Vind. EF.
nisi quod hi duo ov post xoi
omittunt et δὲ pro δ᾽ exhibent,
et Vind. E. ἐπιπολεμικὴ pro zro-
λεμικὴ, alter pro acuto in ἄρα
circumflexum e correctione habet.
Proxime accedunt Flor. R. et EKu-
sebius : γυμναστικὴ δὲ ἄρα (Flor.
R. ἀρα;) οὐδὲ (Flor. R. cum
καὶ int. vers.) πολεμική: ἡ δὲ
ἀπ. καὶ ov (id Flor. R. omittit)
φιλογυμναστική; Paullo longius,
sed ita, ut ad hanc partem re-
ferendi sint, abeunt Ang. B. et
Galenus: γυμναστικὴ δ᾽ ἄρα (δὲ
ἄρ᾽ ἢ Gal) καὶ πολεμικὴ etc.
Reliqui codices καὶ initio ante
γυμναστικὴ addunt, cetera vel
ita, ut Par. A. exhibent ; quo in
numero sunt Lob. Vind. BD.
(prior cum signo interrogandi post
οὔ) Ven. C. Par. D. Vat. HM.
et- Ven. B. Vat. B. qui duo insu-
per 7j post. γυμναστικὴ inserunt,
vel cum Ang. B. pro οὔ, οὐδὲ
substituunt καὶ, ut Par. K. Mon.
B. Flor. TU. quorum secundus
et quartus etiam δ᾽ omittunt et
pro φιλογυμναστικὴ in fine γυ-
μναστικὴ habent. Ad Flor. T.
-CIVITAS LIB. V. 456
29
διεσπαρμέναι ab «φύσεις ἐν ἀμφοῖν τοῖν Cdow j' καὶ πάν-
τῶν μὲν μετέχει γυνὴ ἐπιτηδευμάτων. κατὰ φύσιν, πάν-
τῶν δὲ ἀνὴρ, ἐπὶ πᾶσι δὲ ἀσϑενέστερον γυνὴ ἀνδρός.
Πάνυ γε.
^H οὖν ἀνδράσι πάντα προστάξομεν, γύυναι-
κὺ δὲ οὐδέν; Καὶ móc; ᾿4λλ᾽ ἔστι γὰρ. οἶμαι, ὡς φή-
ὅομεν, καὶ γυνὴ ἰατρικὴ, ἡ δ᾽ οὐ, καὶ μουσικὴ, ἡ δ᾽
ἄμουσος φύσει.
Τί μήν; ᾿ῬΓυμναστικὴ δ᾽ ἄρα οὗ, οὐδὲ
459 πολεμικὴ, ἡ δὲ ἀπόλεμος καὶ οὐ φιλογυμναστική ; Οἶμαι
facta videtur Ficini interpretatio :
Et alia. quidem ad. exercitationes
guymnasticas et rem militarem
prompta, alia vero ad. haec in-
epta. Lectionem Veneti B. re-
praesentavit Aldus «cum addita-
mento, quod in eiusdem codicis
margine a manu recenti scriptum
est: Καὶ γυμναστικὴ, ἡ δ᾽ ἄρα
οὔ. οὐδὲ πολεμικὴ. ῃ δὲ ἀπόλε-
μος. no οὐ φιλογυμναστιχή; ἡ
δ᾽ ἄρα οὔ. Nec aliter Basileen-
ses, quarum prior in additamento
ἄρ, posterior ἄρ᾽ et antea qv4o-
γυμναστική exhibet, aut Stepha-
nus, qui tantum verba commo-
dius interpunxit. Sed in margine
hanc coniecturam proposuit: for.
καὶ οὐ γυμναστικὴ ; ἄρα
07; οὐδὲ πολεμιχὴ , 5j δὲ ἀπό-
λεμος καὶ οὐ “φιλογυμναστικὴ,
ἡ δ᾽ ἄρα οὔ; ut οὐ in prioribus
es sit pro Nónne. atque in an-
notatione pag. 21. haec monuit:
,Alia huius loci affertur lectio,
quae habet, , Aor γυμναστιχή * ὴ
δ᾽ ἄρα καὶ πολεμική. ἡ δὲ, ἀπό-
λεμος , καὶ οὐ φιλογυμναστική:; ὃ
Οἴμαι ἔγωγε. Τί δέ; φιλόσοφός
τὲ καὶ ϑυμοειδής: ἡ δὲ, μισό-
cogog καὶ &9vuog; Sed quae-
dam in nostra editione melius
Scripta esse videntur: ideoque
fortassis ex duabus lectionibus
facienda una fuerit. Quae autem
ibi margini adscripsi sunt ex con-
iectura: ubi ov priore loco est
interrogativum. Sed lubentius le-
ctionem quam modó attuli, se-
quor, in priore parte, ut. dica-
tur , καὶ γυμναστικὴ j subaudi
ἐστὶ γυνή: nec veró γυμναστικὴ
solum, sed etiam πολεμική : est
contrà quae nec sit πολεμικὴ,
sed contrà ἀπόλεμος, πεογυμνα-
στικὴ; sive φιλογυμναστική. (nam
hoc in illius significatione utitur)
Sed in altero membro minimé ne-
cesse videtur aliam quam quae in
hac editione est quaerere verbo-
rum collocationem.* . Aliam illam,
quam dicit, lectionem Cornarius
e. coniectura proposuerat ecl.
p. 99. eamque, quatenus Stepha-
no probabatur, in primam editio-
nem recepit Astius ; in altera se-
cutus est Parisiensem K. Bekke-
rus et Stallbaumius secundum
Mon. B. Flor. U. scripserunt Kal
γυμναστικὴ ἄρα καὶ πολεμικὴ;
ἡ δὲ ἀπόλεμος καὶ οὐ γυμνὰστι-
«1; cui lectioni commendandae
Stallbaumius in sec. ed. hanc no-
tam sufficere credidit : »Sic hunc
locum ex codd. persanavit Bek-
ker. . Vulgo erat: Καὶ γυμναστι-
a, rM ἄρα οὔ. οὐδὲ πολεμι-
κή" ἡ δὲ ἀπόλεμος καὶ οὐ φιλο-
γυμναστική , ἡ δὲ ἄρα οὔ; Οἷ-
μαι ἔγωγε x. τ. Δ. Longum est
singulas recensere codicum lectio-
nes: itaque monere iuvat codices
Monac. et Flor. β΄. veram suppe-
ditasse scripturam, quibuscum ce-
teri codices alii alis in partibus
consentiunt. Pro φιλογυμναστική,
quod nunc recte in γυμναστική
mutatum est, Ást. legendum cen-
set φιλογυμναστής., ut VII, 15.
VII, 4.* Scilicet in tertia. ed.
Astius deleta secundum Bekke-
rum particula δ᾽ in ceteris Par.
K. scripturam tenuit, φιλογυ-
μναστικὴ autem in φιλογυμνα-
στὴς mutandum coniecit. Sed,
ut ab hoc ordiar , quemadmodum
E
456
20
PLATONIS
ἔγωγε. Ti δέ; φιλόσοφός τε καὶ μισόσοφος; καὶ ϑυμο-
ειἰδὴς. ἡ δ᾽ ἄϑυμος; Ἔστι καὶ: ταῦτα.
Ἔστιν ἄρα καὶ
B * c ᾽ MASS , , - 2
ιφυλακικὴ γυνὴ, ἡ δ᾽ οὔ. y οὐ τοιαύτην καὶ τῶν ἀν-
δρῶν. τῶν φυλακικῶν; φύσιν ἐξελεξάμεϑα: Τοιαύτην
μὲν οὖν.
Καὶ γυναικὸς. ἄρα καὶ ἀνδρὸς 1 αὐτὴ φύσις
εἰς φυλακὴν πόλεως. πλὴν. ὅσα ἀσϑενεστέρα ἢ ἰὄχυρο-
τέρα ἐστί. Φαίνεται:
Καὶ γυναῖκες ἄρα αἵ τοιαῦται
τοῖς τοιούτοις ἀνδράσιν ἐκλεχτέαι συνοικεῖν τε καὶ συμ-
φυλάττειν, ἐπείπερ εἰσὶν ἵκαναὶ καὶ ξυγγενεῖς αὐτοῖς
φιλανϑρωπικοὶ, φιλαρχικοὶ, φι-
λεριστιποὶ, φιλοδημοτικοὶ, φιλο-
χρηματιστικοὶ ii dicuntur, qui
natura sunt ad φιλανϑροωπίαν,
φιλαρχίαν etc. propensi seu ido-
nei, ita φιλογυμναστικὴ ea mu-
lier dicitur, cuius indoles talis
est, ut φιλογυμναστίαν facile
in se recipiat. Et poterit horum
collatione φιλοσοφιπὸς, quod Ste-
phanus sine testimonio exhibuit,
Schneiderus. proscripsit, certe to-
lerabile videri. In prioribus vero
nulla caussa est, quod ab opti-
morum et. plurimorum librorum
lectione discedatur. 4d medici-
nam, cd musicam idoneas 6556
nonnullas concessum est: quid igi-
iur? ad gymnmasticam nullane
neque ad. bellum idonea esse al-
teramque non idoneam oppositam
sibi habere. dicetur? Neque sine
ratione haec ita enuntiantur,
quandoquidem hoc ipsum adver-
sarii, qui ad custodiam ineptas
mulieres esse contenderent, vel
maxime negaturi erant; quos, si
prius concedant, posterius .ne-
gent, sibimet ipsos repugnare il-
lud ἄρα negationi coniunctum ar-
guit.
δέ] δαί Flor. T.
καὶ μισόσοφος 1 post idvuos
Gal. quem ordinem | verborum
Astius in sec. ed. amplexandum,
in tertia ἢ δὲ pro x«L scriben-
dum censet, quemadmodum Fici-
nus interpretatur: 4n non et una
quidem sapientiae. studiosa est,
altera sapientiam spernit : : ct üna
elato animo ; altera vero. deprcs-
so? Contra Stallbaumius vulgatam
lectionem hoc ipsum significare
statuit : τί δέ; ἡ μὲν φιλόσοφος,
ἡ δὲ μισόσοφος; sed quomodo,
non ostendit. Scilicet post φιλό-
σοφός T£ suppleatur γυνή: et
studiosa sapientiae mulier inveni-
tur et ab ea aliena.
6] δὲ Eus. Gal
ἄϑυμος: Ἔστι] ἄϑυμός ἐστι;
— EF. Eus.
ἡ δ᾽] ἥδ᾽ Vind. B. Ald. Bas.
A (Ald.- "as. ab. etiam in supe-
rioribus ἥδ᾽ ἄμουσος, cum Vind.
F. habent, et Ald. in proximis
59. ἄϑυμος, ubi Bas. ab. H δ΄
exhibent.) 7] δ᾽, e corr. ἢ δ᾽,
Vind. F.
οὔ. οὔ; Vind. B. Steph. Ast.
pr- et sec.
7] ἢ Vind. B. Ἢ Ald. Steph.
καὶ om. Fic.
ἐξελεξάμεϑα] ἐξελεξέμεϑα Vind.
E. ἐκλεξάμεϑα Ald. Bas. ἃ. —
δι τὰ; 376. €.
ἡ αὐτὴ καὶ ἡ αὐτὴ Vind. E.
πλὴν ὅσα ἀσϑενεστέρα ἢ ἐσχυ-
ροτέρα ἐστί. In his Par. A. ἢ
omittit, Vind. E. Vat. H. Flor.
ACV. ἀσθενεστέρας et ἐσχυροτέ-
ρας, Lob. Vind. BF. Vat. BM.
Ven. €. ἀσϑενέστερα (hoc etiam
Bas. ab.) et ἐσχυρότερα habent;
(pro. Ven. C. suspicor Vind. B.
Bekkerum. significare voluisse.)
Vind. D. πλὴν. ὅσα: ἀσϑενέστέρας
xal ἐσχυρύτέρας ἐσσὶ cum c su-
per ultima. comparativi utriusque
CIVITAS LID. V. 456
21
τὴν φύσιν. Πάνυ ys Τὰ δ᾽ ἐπιτηδεύματα οὐ τὰ αὐτὰ
ἀποδοτέα ταῖς αὐταῖς φύσεσι;
Τὰ αὐτά. Ἥκομεν ἄρα
εἰς τὰ πρότερα περιφερόμενοι καὶ ὁμολογοῦμεν μὴ παρὰ
φύσιν εἶναι, ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξὶ μουσικήν τε καὶ
γυμναστικὴν. ἀποδιδόναι.
Παντάπασι
μὲν οὖν. Οὐκ
ἄρα ἀδύνατά ys οὐδὲ εὐχαῖς ὅμοια ἐνομοθϑετοῦμεν, ἐπεί--
περ κατὰ φύσιν ἐτίϑεμεν τὸν νόμον" ἀλλὰ τὰ νῦν παρὰ
ταῦτα γιγνόμενα παρὰ φύσιν μᾶλλον, ὡς ἔοικε, γίγνε-
ται. Ἔοικεν. Οὐκοῦν ἡ ἐπίσκεψις ἡμῖν qv, εἰ δυνατά ys
exhibet. Galenus legit πιὴν ὅσα
ἡ uiv ἀσϑενεστέρα ,0 δ᾽ icyv-
θότερός ἐστι. Eusebius autem
πλὴν ὅσῳ ἀσϑενεστέρα, ἡ δὲ
ἰσχυροτέρα ἐστί. Hinc Astius in
“560. et tert. ed. et Stallbaumius
in sec. ἡ δὲ receperunt. Fici-
nus : aisi quod mulieribus ut im-
. becillioribus, viris ut robustioribus
est. utendum. Bekkerus in fine
ἐστίν pro more suo scripsit, ce-
terum vulgatam intactam reliquit.
Si contaminare codices placeat,
possis ἀσϑενεστέρα ἰσχυροτέρας
vel ᾿ἀσϑενεστέρα καὶ ἰσχυροτέρα
coniicere. Sed nihil opus est mu-
tatione. Quum virium. diversitas
omnibus in rebus conspicua sit,
diversitatis gradus plurali ὅσα de-
'signatur, et quum matura illa
mulieris et viri ceteroquin eadem,
prout mulierem virumve respicias,
minus vel plus virium ostendat,
j| xecte babet, atque sensus hic
est: nisi quatenus imbecillior vel
firmior est. ^ Ceterum nescio,
utrum ad Menon. p. 73. an huc
respexerit Aristoteles Polit. I. 5.
p. 24. Goettl. οὐχ ἡ αὐτὴ σω-
φ οσύνη γυναικὸς παὶ ἀνδρὸς
οὐδ᾽ ἀνδρία καὶ δικαιοσύνη,
καϑάπερ, eto Σωκράτης; ἀλλ᾽
μὲν ἀρχοιὴ ἀνδρία, 5 δ᾽
jane Certe huc respexit
scholiastes Eurip. Orest. 1204:
τὰς μὲν γὰρ “ἀρετὰς καὶ ὁ Πλά-
TOV ποινὰς εἶναί net, σλξονε-
χτεῖν δὲ ἴσως τοὺς ἄῤῥενας.
ei] om. Gal.
«τοῖς τοιούτοις ] om. Fic. Toi]
om. Vind. E. Vat. s Flor.
ACRTV. -
συνοικεῖν τε καὶ συμφυλάτ-
τειν] ἕ. τὲ καὶ Évug. Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Stallbaumius.
c. T. X. Évug. Eus. c. T. *. gv-
λάττειν Gal.
αὐτοῖς] αὐτὴν Vind. E. Vat.
H. Flor. AC.
Τὰ δ᾽] τὰ δὲ Mon. B.
τὰ αὐτὰ] ταὐτὰ Gal. Item
in responsione.
ἀποδοτέα ] ἀποδοτέον Lob.
Vind. B. Vat. B. Ven. BC. Par.
K. ἀποδιδοτέα Vind. F.
φύσεσι] φύσεσιν Bekkerus. In
Vind. B. haec cum sequentibus
continuantur : φύσεσι τὰ αὐτά;
πρότερα] πρότερον Par. K.
περιφερόμενοι] Duas primas
syllabas Vind. E. int. vers. ha-
bet.
καὶ ὁμολογοῦμεν] concessimus-
que Fic.
οὐδὲ 1 οὐδ᾽ Vind. BF. Ang. B.
εὐχαῖς ὅμοια] pro desiderio
commentitia Eic. Male .scholia-
stes : τὰ μὴ καϑήκοντα. ἔστι γὰρ
ὅτε καὶ τοιαῦτα εὐχόμεϑα.
ἐνομοϑετοῦμεν ἐνουϑετοῦμεν
Vat. H. Flor. AC.
μᾶλλον] multo magis Fic.
fois] ἔοικεν Vind. F. Flor. R.
ἣν] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. Par. K.
δυνατά ys] δυνατά vs Flor. T.
quemadmodum Bekkerus scriben-
dum coniecit. Quum posse illud
fieri iam demonstratum esset,
δυνατὰ aliquo modo distingui non
ineptum erat.
PLATONIS
32
Ἦν γάρ. Καὶ ὅτι uiv δὴ δυνα-
τὰ, διωμολόγηται; Ναί. Ὅτι δὲ δὴ βέλτιστα, τὸ μετὰ
τοῦτο δεῖ διομολόγηθῆναι; Ζῆἤλον. Οὐκοῦν πρός ys τὸ
φυλακικὴν γυναῖκα γενέσϑαι οὐκ ἄλλη μὲν: ἡμῖν ἄνδρας
ποιήσει παιδεία, ἄλλη δὲ γυναῖκας, ἄλλως: τε καὶ τὴν
αὐτὴν φύσιν παραλαβοῦσα; Οὐκ ἄλλη. Πῶς οὖν ἔχεις
δόξης τοῦ τοιοῦδε πέρι; Τίνος δή; Τοῦ ὑπολαμβάνειν
παρὰ σεαυτῷ τὸν μὲν ἀμείνω ἄνδρα, τὸν δὲ χείρω. ἢ
πάντας ὁμοίους ἡγῇ: Οὐδαμῶς. Ἐν οὖν τῇ πόλει, ἣν
ὠκίξομεν, πότερον οἴει ἡμῖν ἀμείνους ἄνδρας ἐξειργά-
σϑαι τοὺς φύλακας, τυχόντας ἧς διήλθομεν παιδείας, ἢ
τοὺς σχυτοτόμους, τῇ σκυτικῇ παιδευϑέντας; l'eAoiov,
καὶ βέλτιστα λέγοιμεν;
piv] om. Vat. H.
δὴ] Lacuna est in Vind. D.
Ε δὴ ] om. Lob. Vind. BD. Vat.
T.
τὸ μετὰ τοῦτο] τομετατοῦτο
Vind. B. Mon. B. τὸ μετατοῦτο
Ald. Bas. ab.
πρός] καὶ πρός Vind. BD.
ἄλλα ἄλλ Vind. E.
quiv)] om. Vind. D.
παιδεία] παιδία Vind. BF.
ἄλλως] ἀλλ᾽ ὥς Vind. hs
m. pr. In margine καὶ μάλιστα
habet.
αὐτὴν] αὐτοῦ Flor. T.
παραλαβοῦσα ] προσλαβοῦσα
Lob. Vat. M. Vind. B. et, sup.
περι. D. παραλακοῦσα Ang. D.
τοιοῦδε] τοιοὕὔτου Lob. Vind.
D. Vat. M.
σεαυτῷ ] σαντῶ Vind. F, Ang.
B. Flor. R.
πάντας] πάντως Ang.B. Flor.
R. et, sup. ας, Vind. *. πάντ᾽
ἂν Vat. Η.᾿ Flor. AC. πάντας
ἂν Flor. T.
ὁμοίους] ὁμοίως Lob. Vind. B.
Vat. M.
ἡγῇ 1 ἡγεῖ, sup. ἢ, Vind. F.
ἡγεῖ recentiores.
ὠκίζομεν ] OPNS ΕΊοτ. T.
πότερον] ποτέρους Mon. B.
Flor. U. Stallbaumius, qui. post
ἐξειργάσϑ'αι comma fecit.
σκυτικῇ 1] σκυτοτομικῇ, in mar-
gine yo σκυτικῇ, Flor. 'T.
ἔφη Ita Vind. F. sed cum 7
super 7.
δέ] δαί Par. A.
πολιτῶν] πολιτικῶν Flor. T.
Πολύ ys] Πάνυ ys Bas. b.E
In Vind. D. Πολύ ys — βέλτι-
σται ; omissa sunt. Ficinus pro-
xima nonne et reliquorum civium
hi optimi? interpretatus pro lIo-
λύ γε Et reliquorum posuit.
δέ] δαί Par. A.
ci] om. Vat. H.
βέλτισται] βέλτιστοι Vind. B.
d Kol τοῦτο, ἕφη, πολύ.] Valde
ic.
τι] τῆ Vind. E. Vat. H. τι τῇ
Vind. D. Etiam Flor. ACR. τῇ
πόλει exhibent, sed utrum omis-
So, an servato zr, Stallbaumius
non declaravit.
πόλει] πολέως ,Vat. B.
ἐγγίγνεσϑαι ἐγγίν. Mon. B.
(Flor. U.) Ald. Bas. ab. Steph.
ἔστι] ἔστιν Bekkerus.
δὲ 1 δὴ cum editis ante Bek-
kerum Vind. E. Vat. M. et for-
tasse a m. pr. Ven. B. quem Bek-
kerus correctum δὲ exhibere di-
cit. δὲ ex Florentinorum uno A.
Stallbaumius annotavit, ut reliqui
quinque δὴ habere videantur.
Bipontini quoque de Par. K. ta-
cent.
παραγιγνόμεναι] om, Fic.
πόλει] πόλιν Ang. D. Flor. R. 457
πόλεως Vat. B.
ἐτίϑεμεν. ἐτίϑεμεν Ald. ἐτί-
CIVITAS LIB. V. 457
ἔφη, ἐρωτᾷς.
98
Μανϑάνω, ἔφην. τί δέ; τῶν ἄλλων zo-
λιτῶν οὐχ οὗτοι ἄριστοι; Πολύ γε. Τί δέ; αἵ γυναῖκες E
τῶν γυναικῶν οὐχ αὗται ἔδονται βέλτισται; Καὶ τοῦτο,
ἔφη, πολύ.
καὶ ἄνδρας ὡς ἀρίστους ἐγγίγνεσϑαι; Οὐκ ἔστι.
Ἔστι δέ τι πόλει ἄμεινον. ἢ γυναῖκάς τε
Τοῦτο
δὲ μουσική τε καὶ γυμναστικὴ. παραγιγνόμεναι, ὡς ἡμεῖς
διήλθομεν, ἀπεργάσονται; Πῶς δ᾽ οὔ;
ἀλλὰ καὶ ἄριστον πόλει νόμιμον ἐτίϑεμεν.
δυνατὸν,
Οὕτως. ᾿Ζποδυτέον δὴ ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξὶν, ἐπεί--
περ ἀρετὴν ἀντὶ ἱματίων ἀμφιέσονται, καὶ κοινωνητέον :
πολέμου τε καὶ τῆς ἄλλης φυλακῆς τῆς περὶ τὴν πόλιν,
καὶ οὐκ ἄλλα πρακτέον " τούτων δ᾽ αὐτῶν τὰ ἐλαφρότερα
ὅδεμεν ; Bekkerus et Stallbaumius ;
cui initium dictionis repugnare vi-
detur.
"Anoüvr£ov — αἰσχρόν. B.] ex-
cerpsit Stobaeus serm. XXXXTI.
pag. 255. ᾿ποδοτέον etc. Ald.
Bas. a.
ἐπείπερ ἢ ἐπειδήπερ Lob. Vind.
BD. Vat. M. Bas. b.
ἀμφιέσονται) ἐνδύσονται Lob.
Vind. BD. Vat. BM. et scholia-
stes, qui ὠμφιέσονται ut variam
lectionem affert. — Item margo
Lob. yo ἀμφιέσονται. Hoc autem
medium est, non passivum , quod
Statuit Matthiae gramm. p. 780.
κοινωνητέον ]
Bas. b.
φυλακῆ ς] φ. καὶ Stob. cod. B.
custodia atque tutela Fic.
ἄλλα] ἄλλο Stob. aliud Fic.
δ᾽ 7 δὲ Vind. EF. Flor. CTV.
Stob.
αὐτῶν] ξαυτῶν Flor. A.
ἐλαφρότερα) ἐλαφρώτερα Bek-
kerus ex coniectura, quam sequi-
tur in tert. ed. Astius. Choero-
boscus Bekkeri anecd. p. 1287.
de his adiectivis ita praecipit: εἰ
δὲ ἔχουσιν ἄφωνον ὁμοίως πρὸ
ἀμεταβόλου, ὁμοίως τοῖς μα-
xod: παραληγομένοις φυλάττουσι
τὸ ὃ καὶ ἐν τοῖς συγκχριτικοῖς
καὶ ἐν τοῖς ὑπερϑετικοὶς, οἷον
λάγνος. λαγνότερος λαγνότατος,
ἄκρος ἀκρότερος ἀκρότατος, £pv-
Qoóg ἐρυϑρότερος ἐρυϑρότατος,
PraArowis Or. ll.
κοινωνητέων
ἐλαφρὸς ἐλαφρότερος ἐλαφρότα-
τος. ἐστέον δὲ, ὅτι αὐτὰ, φημ
δὴ τὸ ἐρυϑ' ὄότερος καὶ ἐλαφρό-
τερος καὶ εὔτεκνος εὐτεχνότερος
καὶ δύσποτμος δυσποτμότερος,
παρὰ τοῖς ᾿Δϑηναίοις καὶ διὰ
τοῦ à, ὡς παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ
ἐν Ἑκχάβῃ" (579. Pors.) παιδὸς
ἁγανούσης εὐτεκνωτάτην δὲ σέ.
Hanc auctoritatem non sufficere
ad recipiendum contra codices ὦ
recte statuit Buttmannus gramm.
]I. p. 410. in dubia vero scri-
ptura utendum ea neque cum
Schaefero melet. p. 9. à a prosa
oratione abiudicandum videtur.
Itaque ἐμμετρώτατος Leg. L. XI.
p. 926. A. non immerito Bekke-
rus secundum Ven. B. Vat. C. et
a m. pr. Par. A. recepit, quam-
quam ne Stallbaumius quidem re-
prehendendus est, qui contra
Vossianum et Florentinos vulga-
tum 6ó mutare noluerit. Neque
ἐρυϑρώτατον Epin. 987. C. a
Bekkero et Stallbaumio editum
auctoritate caret, si Par. A. et
Vat. C. a m. pr. id exhibent.
Minus tutum est ἀτεχνώτεροι
Leg. ΠΙ. 679. D. ἃ m. pr. in
Par. A. scriptum et ἃ Bekkero
receptum, et ἐμμετρώτατα Leg.
II. 674. C. ex depravata Par. A
Voss. Pal. C, scriptura TilitQa-
verc, quam Vat. C. inter ver-
sus habet, a Bekkero factum et
a Stallbaumio secundum Flor. A.
C
Ov μόνον ἄρα 457
31
PLATONIS
ταῖς γυναιξὶν, ἢ τοῖς ἀνδράσι δοτέον διὰ τὴν τοῦ
γένους ἀσϑένειαν.
ναιξὶ τοῦ βελτίστου
ς M €- 3 ^ 9, 2 -
ὁ δὲ γελῶν ἀνὴρ ἐπὶ yvuvoig yv-
ἕνεκα γυμναξομέναις ἀτελῆ τοῦ
γελοίου δοφίας δρέπων καρπὸν οὐδὲν οἶδεν, ὡς ἔοικεν,
3.19 11 €
ép OQ
4
γελᾷ οὐδ᾽ ὅτι πράττει. κάλλιστα γὰρ δὴ τοῦτο
καὶ λέγεται χαὶ λελέξεται, ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον καλὸν,
in quo ὦ super ὁ adscriptum le-
gitur, praelatum. Nullo vero mo-
do ἐμμετρώτατα et πικρώτατον
probanda, ^ quorum illud infra
p. 474. D. hoc Epist. VII. 336.
B. Bekkerus ut nostro loco ἐλα-
φρώτερα et Tim. 566. B. ἐλαφρω-
τατον ex coniectura exhibuit,
quam Stallbaumius in altero se-
cutus est, quum infra L. VIII.
p. 569. C. πικροτάτην neuter
eorum attrectaverit. ldem Stall-
baumius in ed. sec. Bekkerum
brevem vocalem in huiusmodi for-
mis per totum Platonem expulisse
tradens Buttmanni annotationem
supra indicatam non legit. Etiam
ἀκρότατον infra p. 459. E. Leg.
V. 730. E. et similia intacta re-
liquit Bekkerus.
ἢ — γυναιξὶ} om. Vat. B.
Verba ἢ τοῖς ἀνδράσι neque Fi-
cinus expressit neque scriptor
nisi per negligentiam addidit,
uasi non τὰ ἐλαφρότερα, sed
λαφρότερα dixisset. Pro ὧν-
δράσι δοτέον Stobaeus ἀνδράσιν
ἀποδοτέον habet.
ὁ δὲ γελῶν — γελᾷ B.] lau-
dant Eusebius praep. ev. L. XIII.
d 413. et 'Theodoretus "Therap.
VIII. p. 937. hac praefatione
usus : κελεύσας γὰρ καὶ τὰς γυ-
ναῖχας, οὐ μόνον τὰς νέας,
ἀλλὰ καὶ τὰς γεγηρακυίας γυ-
μνάξεσϑαι, εἶτα γελῶντας τοὺς
προσδιαλεγομένους ἰδὼν ὑπολα-
βὼν ἔφη.
ἀνὴρ 7 om. Fic.
ἐπὶ γυμναῖς γυναιξὶ] om. Vind.
B. (cuius loco in Bekkeri comm.
perperam Vat. B. significatus est.)
Vat. M. £& y. ταῖς yvv. Vind. D.
Vat. H. Euseb. 'Theod.
ἀτελῆ] ἅτε δὴ margo Par. A.
secundum Faehsium (,,&re δὴ ye
A. Bekkerus.) Euseb. 'Theod.
cuius ex cod. Augustano antiquio-
re Sylburgius àj recepit, quod
vulgo deerat. Sed in cod. Ursini
ἀτελῆ erat.
τοῦ γελοίου] διὰ τ. y. 'Fheod.
excepto cod. Ursini. circa ridicu-
las nugas Fic. Apud Stobaeum
serm. LXXVIIT. p. 465. Pinda-
rus hoc in physiologos dixisse
traditur : τοὺς φυσιολογοῦντας
ἔφη “Πίνδαρος ἀτελῆ σοφίας
καρπὸν δρέπειν. ldem Boeckhius
T. II. p. 10. inter apophthegmata
Pindari e codice Vratisl. retulit :
τοὺς φυσιολογοῦντας ἔφη ἀτελῆ
σοφίας δρέπειν καρπόν. et eius-
dem tomi parte altera p. 669. in-
geniose hoc cum altero Pindari fra-
gmento a Platone 'Theaet. p. 173.
D. servato coniunxit. Sed quod
priori loco Schneideri coniectu-
ram σοφίας e nostro eiicientis
scitam dicit, non magis ei assen-
tior, quam " Stallbaumio , qui in
ed. sec. τοῦ γελοίου ex glosse-
mate additum suspicatur. καρπὸν
σοφίας Plato fructum sapientiae
dicit, quem risor iste quasi de
arbore sapientiae suae decerpere,
h. e. sapientia sua invenisse sibi
videtur, eundemque τοῦ γελοίου
καρπὸν appellat utpote in ridi-
culo positum et ridendi materiam
in se continentem: die Weisheits-
frucht des lücherlichen.
δρέπων] δρεπόμενος 'Theod.
excepto cod. Ursini, quemadmo-
dum Attico apud Eusebium praep.
CIVITAS LIB. V. 457
39
τὸ δὲ βλαβερὸν αἰσχρόν. Παντάπασι uiv οὖν. Τοῦτο
μὲν τοίνυν ἕν ὥσπερ κῦμα φῶμεν διαφεύγειν τοῦ γυ-
ναικείου πέρι νόμου λέγοντες, ὥστε μὴ παντάπασι κα--
τακλυσθϑῆναι τιϑέντας, ὡς δεῖ κοινῇ πάντα ἐπιτηδεύειν
τούς τε φύλακας ἡμῖν καὶ τὰς φυλακίδας, ἀλλά πη τὸν
λόγον αὐτὸν αὑτῷ ὁμολογεῖσθαι, ὡς δυνατά τε καὶ d-
ey. L. XV. p. 465. fortasse hunc
locum respicienti 0 ἐξ αὐτῆς τῆς
δικαιοσύνης τὸν καρπὸν τῆς tU-
δαιμονίας δρεπόμενος dicitur.
οὐδὲν] οὐδὲ Astius in sec. ed.
Euseb. 'heod. excepto uno Ursi-
ni codice, in quo οὐδὲν, et al-
tero, in quo ovx erat. ὠνδὲν,
sup. o7; Vind. F.
ὡς" ἔοικεν ] om. Fic.
γελᾷ] γελῶε Lob. Ven. C. Vat.
M. et a m. pr. B. γελῶ etiam
Vind. B. a m. pr. habuisse vide-
tur; certe & in eo a correctione
est. εὐχτικὸν τρίτου προσώπου
τῶν ἕνικῶν margo Lob.
οὐδ᾽ ὅτι] οὐδέ τὶ Stob. Τεῖπο.
οὐδὲ τί Stob. Gesn. Gaisf. (οὐδ᾽
τι margo Gesn.)
κάλλιστα — Παντάπασι μὲν
οὐν.} excerpsit Stobaeus etiam
serm. I p. 24. atque ibi κάλλι-
στον in ed. Trinc. et Gesn. καάλ-
λιστα vero in cod. Á. et in ed.
Gaisfordii, serm. autem XX XXI.
κάλλιον in cod. À. μάλιστα in
cod. B. legitur. Ficinus pro eo
scite dixit.
δὴ 1 om. Vat. H.
λελέξεται ] λέξεται Ang. B.
Flor. R. et a m. pr. Vind.F. qui
quartam syllabam a m. sec. int.
vers. praepositam habet. δεαλέ-
ξεται Vind. E. Vat. H. Flor.
ACTV.
τὸ piv] prius int. vers. Vind.
διαφεύγειν enatasse Fic.
πέρι lta Bekkerus secundum
Par. ἃ, Vat. B. Ven. BC. pro
περὶ scripsit, mec aliter Lob.
Men. B. et nisi fallor Vind. DEF.
Sed Vind. B. cum editis ante
Bekkerum et Stallbaumio in sec.
ed. περὶ exhibet , quod , quum
γυναικείου sonum habeat, minus
aptum videtur. Conf. Buttmanni
gramm. II. p. 301.
λέγοντες λέγοντι Vind. E.
πάντα] πάντας Lob. Vind. B.
Vat. M.
τε] int. vers. Vind. D.
αὐτῷ] «v. Lob. Vind. BDF.
ὁμολογεῖσϑαι] Tta Par. A. Vind.
EF. et int. vers. D. Ven. B. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACRTV. «uo-
λογεῖσϑαι Vat. B. ὡμολογῆσϑαι
Vind. D. cum reliquis codicibus
editionibusque omnibus. Etiam
Par. ἃ. à super ὁ et ἢ super εἶ
habet, et Ficinus perfectum ]e-
git: immo vero sibimet oratio no-
stra consonuit, quod videlicet et
possibilia et utilia ferret. nec non
necessarium foret, si sensus is
esset, quem Schleiermacherus
ostendit: sondern dass die Rede
gewissermassen für sich selbst
Zeugniss abgelegt hat, dass sie
mügliches und nützliches vortrügt.
Verum testimonii significatio a
verbo ὁμολογεῖσθαι aliena et sen-
sus hic est, sed quodammodo sibi
constet sermo moster ef vere tum
posse illa fieri, tum utiliter fieri
affirmare videatur. ltaque prae-
sens aptissimum est. Cf. L. IIIL
p. 434. E: xdv uiv ὁμολογῆται.
Leg. V. 746. C: t0 ὁμολογού-
μενον αὐτὸ αὐτῷ. lnfiitivus
autem non ἃ φῶμεν, ut Stall-
baumius autumat, sed ab cars
pendet, quum ἀλλὰ negationi sit
oppositum.
€ 2
80 PLATONIS
φέλιμα λέγει; Kol μάλα, ἔφη, ov σμικρὸν κῦμα δια-
φεύγεις. Φήσεις γε, ἦν δ᾽ ἐγῶ, οὐ μέγα αὐτὸ εἶναι,
ὅταν τὸ μετὰ τοῦτο ἴδῃς. “έγε δὴ, ἴδω, ἔφη. Τού-
τῷ, ἦν δ᾽ ἐγω,, ἕπεται νόμος καὶ τοῖς ἔμπροσϑεν, τοῖς
ἄλλοις, ὡς ἐγῷμαι, ὅδε. Τίς; Τὰς γυναῖκας ταύτας
τῶν ἀνδρῶν τούτων πάντων πάσας εἶναι κοινὰς, ἰδίᾳ
D δὲ μηδενὶ μηδεμίαν συνοικεῖν, καὶ τοὺς παῖδας αὖ κοι-
νοὺς, καὶ μήτε γονέα ἔχγονον εἰδέναι τὸν αὑτοῦ μήτε
παῖδα γονέα. Πολὺ, ἔφη . τοῦτο ἐκείνου μεῖξον πρὸς
^ ἀπιστίαν καὶ τοῦ δυνατοῦ πέρι καὶ τοῦ ὠφελίμου. Οὐκ
οἶμαι. ἦν δ᾽ iyd, περί γε τοῦ ὠφελίμου ἀμφισβητεῖ:-
ὄϑαι ἂν, ὡς οὐ μέγιστον ἀγαϑὸν κοινὰς μὲν τὰς yvvoi-
λέγει ; 1 λέγει. codices mei cum
editis ante Bekkerum , quod ver-
bo φῶμεν non convenit.
μάλα] μάλ᾽ Lob. Vind. B.
Vat. M.
ἔφη, οὐ] ἔφη. Ov Ald. Erunt
fortasse quibus plenius post ἔφη
interpungendum videatur, ut καὶ
μάλα interrogationi φῶμεν re-
spondeat, sequentia caussam af-
firmationis contineant. . Sed haec
iusto vehementius ita adiici puto
ideoque xai μάλα cum διαφεύ-
γεξις iungere malo.
σμικρὸν] μιηρὸν Vind. D.
διαφεύγεις ] evasisti Fic.
Φήσεις 1 φύσεις Bas. ab.
ys] om. Vat. B. δὲ Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Stallbaumius
in sec. ed. sibi δέ ys scribendum
videri bis docuit, caussam ne 86-
mel quidem significavit.
τὸ μετὰ τοῦτο ] τομετατοῦτο
Lob. Vind. BD. τὸ om. Vat. B.
ἴδω] ὡς ἴδω Ven. B. Mon. B.
Flor. U. Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. pr. et sec. Stallb. pr. wt
videam Vic. quemadmodum etiam
solum ἴδω interpretandum erat.
Cf. Schaeferus ad Bosium p.764.
et Bernhardy synt. p. 397.
Τούτῳ — χοινοὺς δὲ τοὺς παῖ-
δας D.] excerpsit Stobaeus serm.
XXXXI. p. 255. et priora usque
ad παῖδα γονέα Eusebius praep.
ev. L. XIII. p. 414. Pro Τούτῳ
Vind. E. τούτων habet.
ἣν] o, in marg. a m. s. ἦν,
Mon. B
καὶ roig] καὶ τοῦ Vind. E.
Flor. AC.
τοῖς καὶ τοῖς Vind. D. Par.
K. sec. Bekk.
ἄλλοις ἄλλοις Stob. "Trinc.
dAÀoig Gesn.
ὅδε. Τίς ;] : ὁδὲ τίς Vind. E.
Etiam Vind. F. post 00s inter-
punctionem omisit. Pro 0ós Sto-
baei codices et ed. TTrinc. Gesn.
€0£ habent, quod Gaisfordius se-
cundum vulgatam nostram cor-
rexit.
Τὰς γυναῖκας --- παῖδα γονέα.
D.] "Theodoretus Lib. VIII. p. 939.
ita exhibet : ἀνδρῶν τούτων ἃ-
πάντων πάσας εἶναι γυναῖκας
κοινὰς, ἐδίᾳ (ἰδίαν cod. Ursini)
δὲ μηδεμίαν μηδενὶ ξυνοικεῖν -
καὶ τοὺς παῖδας αὖ κοινοὺς, καὶ
μήτε γονέα ἔχγονον εἰδέναι τὸν
αὐτοῦ παῖδα, (hoc cod. Urs.
Flor. B. et duo recentiores Syl-
burgii omittunt) μήτε παῖδα πα-
τέρα τὸν αὐτοῦ (παῖδας omissis
tribus sequentibus iidem) γονέα.
πάντων om. Stob.
cod. A.
"'Trinc.
" CIVITAS LIB. V. 458 33
xag εἶναι, κοινοὺς δὲ τοὺς παῖδας, εἴπερ οἷόν τε". ἀλλ᾽
οἶμαι περὶ τοῦ εἰ δυνατὸν ἢ μὴ πλείστην ἀμφισβήτησιν
γενέσθαι. Περὶ ἀμφοτέρων, 7 δ᾽ ὃς, εὖ μάλα ἂν ἀμ-
φισβητηϑείη. Δέγεις, ἦν δ᾽ ἐγὼ, λόγων σύστασιν" ἐγὼ
δ᾽ ὥμην ἔκ ys τοῦ ἑτέρου ἀποδράσεσϑαι, εἴ Gov δόξειεν
ὠφέλιμον εἶναι, λοιπὸν δὲ δή μοι ἔσεσϑαι περὶ τοῦ δυ-
νατοῦ καὶ μή. ᾿᾽4λλ᾽ οὐκ ἔλαϑες, ἦ δ᾽ ὃς, ἀποδιδρά-
σκων" ἀλλ᾽ ἀμφοτέρων. πέρι δίδου λόγον. .Ὑφεκτέον,
ἦν δ᾽ ἐγὼ, δίκην. τοσόνδε μέντοι χάρισαί μοι" -£acóv με
ἑορτάσαι, ὥσπερ οἵ ἀργοὶ τὴν “διάνοιαν εἰώϑασιν ἑστιᾶ-
σϑαι ὑφ᾽ ἑαυτῶν, ὅταν μόνοι πορεύωνται. καὶ γὰρ οἵ
τοιοῦτοί που, πρὶν ἐξευρεῖν, τίνα 'τρόπον ἔσται τι ὧν
ἐδίᾳ 1 ἰδία Stob. cod. A. 'Trinc.
ἐδίῳ Gesn.
μηδεμίαν] μὴ δὲ μίαν Mon.B.
Stob. 'Trinc.
συνοικεῖν £vv. Ang. B.
γονέα]. γονέας Ang. B. Stob.
cod. A. 'Trinc.
&xyovov] post εἰδέναι Stob.
αὑτοῦ αὖ. Lob. Vind. DF.
. Ald. Bas. ab.
γονέα] γονέας Vind. EF. Flor.
ACR.
τοῦ ὠφελίμου τοῦ om. Stob.
Οὐκ --- ὠφελίμου om. Vind.
BF. Vat. M. Post Ovx Stephanus
comma. posuit.
àv] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM.
ὡς om. Vind. E.
τὰς] om. Vind. BD.
τοὺς ] om. iidem.
t£] om. Lob. Vind. B. Vat.
M
δυνατὸν] ἀδύνατον Vind. F.
Ang. B. Flor. R.
᾿ mÀsícrgv|] Huic Vind. F. Ang.
B. et int. vers. a m. s. Mon. B.
&v addunt.
(Oo εὖ] om. Vind. B.
μάλα] μάλ Vind. DE. Vat. H.
Flor. ACTV. Stallbaumius.
σύστασιν) Ita Lob. Vind. BDEF.
Mon. B. Flor. ACRTUV. ξύστα-
σιν editi. (sermonum) conspira-
lionem Fic. quod supra modum
auxit Schleiermacherus: Das ist
ja eine Hotte von Heden, die du
mir ankündigst! Vid. Stephani
thes, I. 1794. D.
ἀποδράσεσθαι] ἀποδράσασϑαι
Ven. B. Flor. R.
“ἀλλ ἀμφοτέρων ἀλλ᾽ om.
Vind. D. Fic.
| τοσόνδε] τὸ σὸν Vat. H.
χάρισαί μοι] χάρισαίοιμ Vind.
F. a m. pr. χαρισαίμι Vind. E.
χαάρισόν uot Par. K.
ξασόν καὶ E. Ang. B. Flor. R.
ξασαί, Vind. D.
ἑορτάσαι 7 meo arbitratu cras-
sari Fic. Idem in sequentibus
ἑστιᾶσθαι ὑφ᾽ ξαυτῶν crassari
se ipsis satis crasse interpreta-
tus est.
ἀργοὶ] doysior Vind. D. a m.
E
εἰώϑασιν) εἰώϑεσαν Lob. Vind.
B. Vat. BM. Et Vind. D. εσαν
super co:v habet.
ἑστιᾶσϑαι ἐστ. Vind. D.
πορεύωνται πορεύονται Vind.
E. Flor. R. Bas. b.
τίνα τινὰ Lob.
τι] om. Par. DK. secund. Bip.
Mon. B. Flor. U. Stallbaumius;
quem et sequens singularis o. et
res ipsa deterrere debebat, quo
minus tam dubiae fidei codices
sequeretur. Unum enim quoddam
otiosa mens ex eis, quae in votis
habet, secum. volvere, exornare,
paratum ponere solet. ,
E
458
458
38 PLATONIS
ἐπιδυμοῦσι, τοῦτο παρέντες, ἵνὰ μὴ κάμνωσι βουλευό-
μενον περὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ uj, ϑέντες ὡς ὑπάρχον
εἶναι δ' βούλονται, ἤδη τὰ λοιπὰ διατάττουσι καὶ χαί-
ρουσι διεξιόντες:» οἷα. δράσουσι γενομένου, ἀργὸν καὶ
ἄλλως ψυχὴν: Pu ἀργοτέραν ποιοῦντες. ἤδη οὖν xal
αὐτὸς μαλϑθακίξομαι καὶ ἐκεῖνα μὲν ἐπιϑυμῶ ἀναβαλέ-
69aL καὶ ὕστερον ἐπισκέψασθαι, ἧ δυνατὰ, νῦν δὲ ὡς
δυνατῶν ὄντων ϑεὶς σχέψομαν, ἄν μοι παρίῃς , πῶς
διατάξούσιν. αὐτὼ οἵ ἄρχοντες γιγνόμενα,
πραχϑέντα τῇ τε πόλει καὶ τοῖς
των ξυμφορώτατ᾽ ἂν εἴη
παρέντες παῤέντισι Vind. E.
καὶ μὴ In Vind. B. μὴ a m.
s. deletum.
ὑπάρχον] ὕπαρχον Lob. et a.
m. pr. Vind. BF. Post hoc quod
legitur εἶναι, id non dubitayi
cum Bekkero ex Par. AD. Vind.
F. Ven. C. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTV. réf ere. In Vind.
E. eius loco est 7/07, in reliquis
et in editionibus praeter Bekke-
rianam omissum est, et, si ὑπάρ-
gov significatione vulgari pro ὃν
accipitur, omitti debet. Sed quum
ὑπάρχειν etiam certo adesse, non
deesse significet, quo sensu So-
crates Phaedon. p. 78. A. ταῦτα
μὲν δὴ ὑπάρξει dicit, recte illi
hoc, ut sit res cupita, tamquam
certum et indubium ponentes 9év-
τες ὡς ὑπάρχον εἶναι ὃ βούλον-
ται dicuntur. .Simul apparet εἶ-
ναι facile supervacaneum, minime
vero explicationis gratia adden-
dum videri librariis potuisse.
βούλονται] βουλεύονται Ῥατ.
K. sec. Bip.
διατάττουσιη διαλλάττουσι,0Ὁ.
Vind. B. Vat. M.
εδράσουσι δῥάξοδυδι Vind. D.
γενομένου ] γενου Vind. E.
γενομένην Ang. B. et a m. sec.
Flor. RT.
ἀργὸν καὶ ἄλλως ψυχὴν] at-
que ita torpentem animum Fic.
Pro ἀργὸν Mon. B. Par. DK.
* e ,
παν OTL παᾶαν-
sec. Bekk. ἀργὴν habent, Flor.
U. ἄργην habere dicitur.
ἐχεῖνα ἢ ἐκεῖνο Mon. B. Flor. B
U. disceptationem illam Fic.
ἀναβαλέσϑαι ἄναλαβ ἔσϑαι
Vat. H. Flor. ACV. . ἀγφαβλαβέ-
σϑαι Vind. E.
7] lta Par. A. Lob. Vind.
BDF. Vat. BHM. Ven. BC. Any.
B. Flor. ACRV. quibus in sec.
ed. Stallbaumius Flor. 'T. addit.
εἰ reliqui cum editis ante Bek-
kerum, quem Stallbaumius in sec.
ed. deseruit, quia non qua ra-
tione res fieri possit potissimum
dubitetur , sed an omnino fieri
possit. Sed posse aliquid fieri
haud aliter demonstratur , nisi ut
modus , quo fieri possit, ostenda-
tur. ltaque codicibus obtempe-
rare licet. Ficinus alterum secu-
tus est: possibiliane ista sint an
non.
δυνατά ] δύναται
Ang. D.
σκέψομαι7 σκέψωμαι Flor. R.
Vind. F.
μοι} us Vind. D.
πὰρίῃς 1 Hunc accentum codi-
ces a me inspecti omnes sex ha-
bent cum editis ante Bekkerum,
qui .tacite . scripsit παριῇς. Cf.
Vol. I..p. 305, b. sq. et L. VII.
p. 520. A. In Vind. D. super
ultima o:g legitur.
ξυμφορώτατ᾽ ] ξυμφερώτατ᾽
Vind. F.
/
CIVITAS LIB. V, 458
39
φύλαξι. ταῦτα πειράσομαί σοι πρότερα. συνδιασκχοπεῖ-
σϑαι, ὕστερα δ᾽ ἐκεῖνα, εἴπερ παρίης.
Οἶμαι τοίνυν, ἣν δ᾽ ἐγὼ, εἴπερ ἔσον--
άροται οἵ ἄρχοντες ἄξιοι τούτου τοῦ ὀνόματος οἵ τε τού-
ἔφη, καὶ σκόπει.
᾿Αλλὰ παρίημι,
τοις ἐπίχουρον κατὰ ταὐτὰ, τοὺς μὲν ἐθελήσειν ποιεῖν
τὰ ἐπιταττόμενα, τοὺς δὲ ἐπιτάξειν τὰ μὲν αὐτοὺς πει-
ϑομένους τοῖς νόμοις. τὰ δὲ καὶ μιμουμένους, ὅσα ἂν
ἐκείνους ἐπιτρέψωμεν.
Εἰκὸς, ἔφη. Σὺ μὲν τοίνυν, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, ὁ νομοϑέτης, αὐτοῖς, ὥσπερ τοὺς ἄνδρας ἐξέ-
λεξας,
irs om, Par. A. Vat. H. Flor.
TY. ói, sup. 7, Vat. B.
ταυτα]ῇ In Ald. ante hoc nulla
distinctio, post id comma, in Bas.
ab. utrimque punctum positum,
deinde Πειράσ. scriptum, in Ste-
phan. Ast. pr. sec. post φύλαξι
commate incisum est. Pro zet-
edcouaí Par. K. sec. Bip. ac-
σομαί habet.
πρότερα ] πρότερον Par. K.
Ang. B. Flor. RT.
παρίης] παρίης Steph. Ast. pr.
of τε] εἴ vs Stallbaumii sec.
ed.
κατὰ ταὐτὰ καταταυτὰ Lob.
Vind. F. In Bas. ab. non post,
sed ante haec comma positum, in
Ald. utroque loco omissum.
τοὺς δὲ] “τοὺς δ᾽ Lob. Vind.
BF. Ang. B. Vat. M. Flor. R.
αὐτοὺς πειϑομένους τοῖς νό-
pots ] αὐτὸς πειϑομένους τοὺς
νόμους Vind. F. αὐτοῖς πειϑο-
μένους τοῖς νόμοις Par. K. quod
Astius praeeunte Ficino (ipsis pa-
rentes legibus) in sec. ed. rece-
pit, non postulante, ut ipse ait,
sed tamen permittente sensu, quia
imitatio ad voluntatem et consi-
lium legislatoris, non, ad ipsas le-
ges dirigitur. At nihilo minus
verum est αὐτοὺς, quod in ter-
tia ed. restituit. Nonnulla enim
sic imperant custodes, ut ipsi le-
gibus pareant, ;scilicet ea omnia,
quae a legibus imperare iubentur.
ri M Ἁ M , , ,
οὕτω x«i τὰς γυναῖκας ἐκλέξας παραδωσεις
καὶ] ἢ eum "punctis superne
inscriptis Vind. F. om. Ang. B.
Flor. RT.
μιμουμένους lta Mon. B. a
m. pr. μὴ πειϑομένους à m. s.
Post μιμουμένους comma. feci,
quia sequentia per EE
addita sunt, ut L. I. p. 334. D
πολλοῖς ἄρα, e ἡ Πολέμαρχε, Évu-
βήσεται, ὅσοι διημαρτήχασι τῶν
ἀνθρώπων, δίκαιον εἶναι τοὺς
μὲν φίλους βλάπτειν" πονηροὶ
γὰρ αὐτοῖς εἰσί" τοὺς 8 ἐχϑροὺς
ὠφελεῖν - ἀγαθοὶ γάρ.
. ἐπιτρέψωμεν) ἐπιτάξωμεν Vind.
D. Cf. L. 1Π|. p. 425. A. sqq.
Εἰκὸς — λεών. D.] laudant
Eusebius praep. ev. L. XIII.
p. 414. et 'Theodoretus 'Therap.
L. VIII. p. 939. Sed hic duó
prima omittit et pro Σὺ secun-
dum Flor. B. cod. Ursini et ed.
Sylb. Eís legit.
0] om. 'Theod. Sylb.
νομοϑέτης } Huic quoque com-
ma, quod Aldus et Stephanus ne
sequenti quidem αὐτοῖς apposue-
runt, apponendum putavi, quo
magis αὐτοῖς ad ἐκλέξας et ma-
ραδώσεις pertinere intelligeretur.
ἐξέλεξας ἐκλέξας Vat. B. om.
Ven. B. Euseb. 'Theod. Ald. Bas.
a. Steph. Ast. pr.
παραδώσεις] παραδώσει "Theod.
Schulz.
40 PLATONIS
καϑόσον οἷόν τὲ ὁμοφυεῖς" οἱ δὲ, ἅτε οἰκίας τε καὶ ξυσ-
σίτια κοινῇ ἔχοντες, ἰδίᾳ δὲ οὐδενὸς οὐδὲν τοιοῦτο κε-
κτημένου, ὁμοῦ δὴ ἔσονται, ὁμοῦ δὲ ἀναμεμιγμένων καὶ
ἐν γυμϑαδίοις καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ τροφῇ ὑπ᾽ ἀνάγκηρ, οἶμαι,
τῆς ἐμφύτου ἄξονται πρὸς τὴν ἀλλήλων μίξιν. ἢ ovx ἀναγ-
καῖά Gov δοκῶ λέγειν; Οὐ γεωμετρικαῖς γε, ἢ δ᾽ ὃς, ἀλλ᾽
ἐρωτικαῖς ἀνάγκαις, αἱ κινδυνεύουσιν ἐκείνων δριμύτεραι
εἶναι πρὸς τὸ πείθειν τε χαὶ ἕλκειν τὸν πολὺν λεών.
Καὶ μάλα, εἶπον.
καϑόσον καϑ᾽ ὅσον Vind. F.
Mon. B. (recentiores.)
Ouogvtig] consimiles inter se
ingenio Fic.
ἅτε] ἅτε δὴ 'Theod.
ξυσσίτια 1 ξυνσίτια cum 6 su-
per 7 Vind. F.
χοινῇ κοινὰ Lob. Vind. BDEF.
Mon. B. Vat. B. Ven. BC. Par.
DK. sec. Bekk. Ang. B. Flor.
ACRTUV. Euseb. 'Theod. Sylb.
Bas. b. Stallbaumius. Utrum Fi-
cinus legerit , utpote aedes et
comessationes . communes haben-
tes interpretatus. , incertum est.
κοινῇ, si non in optimo codice
exstaret, ad sequens ἐδίᾳ accom-
modatum a librariis videri posset:
nunc ab ipso Platone ad evitan-
dam tautologiae speciem, quam
ξυσσίτια κοινὰ habere necesse
est, et ut communio ad aedes
quoque pertinere intelligeretur,
potius, quam κοινὰ positum vi-
detur. Quamquam posse hoc ad
οἰκίας pariter atque ad ξυσσίτια
referri et codicum auctoritate
praevalere non nego.
οὐδενὸς om. Par. K. et a
m. pr. Ven. B. post οὐδὲν ponit
Flor. T.
τοιοῦτο] τοιούτου Lob. Vat.
B. τοιοῦτον Vind. BD. Ven. B.
Par. K. Vat. M. Flor. T. Euseb.
"Theod.
κεχτημένου ] κεχτημένοι Par.
DK. (proprium vero nihil talium)
possidentes Fic.
ἀλλὰ μετὰ δὴ ταῦτα, ὦ Γλαύκων,
ὁμοῦ οὐμοῦ Vind. E.
δὴ ἔσονται] δὲ ἔσονται Vind.
E. 'Theod. cod. Urs. δεήσονται
Par. K. sec. Bekk.
ὁμοῦ δὲ] καὶ ὁμοῦ δὴ Τπεοᾶ. [)
ὁμοῦ δ᾽ cod. Urs.
ἀναμεμιγμένων 1 ἀμεμιγμένων
Vind. E. pres
ind.
οἶμαι int. vers. Lob.
ἐμφύτου 1 ἐμφύτου ἐπιϑυμίας
'Theod. ἐμφ. οἰκονομίας cod. Urs.
ἄξονται] αὔξονται 'Theod. co-
dices duo recentiores .Sylb. et
Flor. B. Of. ad p. 452. A
ἢ οὐκ] ἡ οὐ καὶ Vind. E.
γε] om. Vat. B. — Plutarchus
Lycurg. p. 48. €: ἦν μὲν οὖν
καὶ ταῦτα παρορμητικὰ πρὸς
γάμον. λέγω δὲ τὰς πομπὰς τῶν
παρϑένων καὶ τὰς ἀποδύσεις
καὶ τοὺς ἀγῶνας. ἐν ὄψει τῶν
νέων ἀγομένων οὐ γεωμετριπαῖς
ἀλλ᾽ ἐρωτικαῖς , ὡς φησιν ὃ
Πλάτων, ἀνάγκαις. quem locum
indicavit Astius. Similiter nostrum,
ut videtur, respiciens Proclus i in
Tim. p. 101: ταῦτα μὲ ἐν οὖν τὰ
τρία γεωμετρικχοῖς ἀνάγκαις, φη-
σὶν, ἀποδεδειγμένα κείσθω. Ce-
terum nescio, an Glauconi haec
respondenti poétae alicuius locus
sit obversatus.
c7] ἃ Lob. Vind. B. Vat. M.
κινδυνεύουσι» ] om. Fic. (quae
multo acrior est quam illa.)
δριμύτεραι) δριμύτερα iidem,
qui ἃ habent.
CIVITAS LIB. V. 459
41
ἀτάχτως μὲν μίγνυσθαι ἀλλήλοις ἢ ἄλλο ὁτιοῦν ποιεῖν E
οὔτε ὅσιον ἐν εὐδαιμόνων πόλει οὐτ᾽ ἐάσουσιν οἱ ἄῤ-
4 3 1 , : E - » ' er , x
χοῦτες. Οὐ yag δίκαιον, ἔφη. 4λὸν δὴ, ὅτι γάμους
τὸ μετὰ τοῦτο ποιήσομεν ἱεροὺς εἰς δύναμιν ὅτι μάλι-
στα" εἶεν δ᾽ ἂν ἱεροὶ οἵ ὠφελιμώτατοι.
3
οὖν.
γε, ὦ Τλαύκων"
Παντάπασι μὲν
Πῶς οὖν δὴ ὠφελιμώτατοι ἔσονται; τόδε os λέ-
ὁρῶ γάρ Gov ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ κύνας
ϑηρξυτιχοὺς καὶ τῶν γενναίων ὀρνίϑων μάλα συχνούς"
ἀρ᾽ οὖν, Er πρὸς Διὸς, προσέσχηκάς τι τοῖς τοὐτῶν
τε] om. Theod. exceptis codi-
cibus Sylburgii duobus recentio- .
ribus, ex quibus ille particulam
recepit.
“πολὺν πολὴν Bas. b.
uet 87] δὴ τὰ δὴ Vind. E.
δὴ μετὰ Vat. B. Ven. B. cum
editis ante Bekkerum et Astio in
tert. ed. δὴ continuationem indi-
cans haud raro praepositionem
inter et pronomen vel nomen po-
nitur ita, ut huic ponderis non-
nihil addat. Phaedon. 87. B: πρὸς
δὴ τοῦτο τόδε ἐπίσκεψαι εἴ τι
λέγω. 98. Β: ἀπὸ δὴ ϑαυ α-
στῆς, ὦ ,ἑταῖρε, ἐλπίδος ὠχό-
μην φερόμενος. Non multo ali-
ter 102. B: ἐπεὶ αὐτῷ ταῦτα
ξυνεχωρήϑη — τὸ δὴ μετὰ ταῦ-
τὰ ἠρώτα, ti δὴ etc.
μίγνυσθαι} γυμνοῦσϑαι Vat.
BH. Vind. ED. Flor. ACV. hi
quatuor cum vulgato in margine.
denudari (inter se) Fic.
£v] om. Vind. D.
07] δὲ Mon. B. Flor. U.
γάμους] ἀγάμους Vat. B.
- τὸ μετὰ τοῦτο] τομετατοῦτο
Lob. Vind. BDE. τὸ μεταξοῦτο
Mon. B. Ald. Bas. ab.
ποιήσομεν ποιήμεν Vind. E.
ἱεροὺς} Haec singulorum cum
pluribus connubia Proclus in Tim.
p. 16. repetit. ἐκ τῶν μυστικῶν
λόγών καὶ τῶν fv ἀποῤῥήτοις
λεγομένων ἱερῶν γάμων, οἷς καὶ
ὁ Πλάτων εἰς δύναμιν ἐξ ὁ ὁμοίων
(f. ἐξομοιῶν) περὶ τοὺς πολίτας
καὶ τοὺς τῶνδε γάμους ἱεροὺς
γάμους προσηγόρευσε. Hunc lo-
cum Astius indicavit et insuper
Themist. Orat. XXI. pag. 248.
Hard. conferri iussit, ubi inter
alia haec ex nostro loco haud
aptissime translata leguntur: εἰσί
που ὑμῶν ἐν ταῖς οἰκίαις: πολ-
λοὶ μὲν ἵπποι, “πολλοὶ δὲ κύνες,
καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς γὲ αὖ βοῶν
τε καὶ προβάτων ἀγέλαι. ὅταν
οὖν βούλησϑε ἐξ αὐτῶν τίκτε-
σϑαι ὑμῖν μόσχους͵ τὲ ἁδροὺς
καὶ πώλους γενναίους καὶ cxv-
λάκια ϑηρευτικὰ, πότερον ἐξ
ἁπάντων ὁμοίως γεννᾶτε, 7]
προϑυμεῖσϑε ὅτι ἄλιστα͵ ἐκ
τῶν ἀρίστων: ἐγὼ μὲν γὰρ ὑμᾶς
ὁρῶ τόν τε ἵππον ἐξετἄζοντας
etc.
N17 μάλιστα] δτιμαλιστα Vind.
E ὁτιμάλιστα Steph. 0 τε μάλι:
στὰ Stallb. in sec. ed. ut solet.
ὠφελιμώτατοι] ὠφελιμότατοι
Vind. E. Item paullo post.
ovv δὴ ] om. Fic.
ἔσονται: ἔσονται, Mon. B.
Ald. Steph. Ast. pr. sec.
οἰκίᾳ Τία Vind. B. sed cum
litura ante /(.
i Δηρευτικοὺς ϑηρευτικὰς Par.
do'] ἄρ᾽ Flor. Τ.- ἄρα Vind.
ὦ πρὸς ἘΠΕ om. Fic.
τι } om. Vind. F. Flor. R.
459
459
42 PLATONIS
γάμοις τε καὶ παιδοποιίαις; Τὸ ποῖον; ἔφη. Πρῶτον
μὲν αὐτῶν τούτων, καίπερ ὄντων γενναίων, ἄρ᾽ οὐκ
εἰσί τινες καὶ γίγνονται ἄριστοι; Εἰσί. Πότερον οὖν ἐξ
ἁπάντων ὁμοίως γεννᾷς, ἢ προθυμῇ ὅτι μάλιστα ἐκ
τῶν ἀρίστων; '"Ex τῶν ἀρίστων. Τί 0; ἐκ τῶν νεωτά-
τῶν. ἢ ἔκ, τῶν γεραιτάτων, ἢ ἐξ ἀκμαξόντων ὅτι μά-
λιότα; Ἐξ ἀκμαζόντων. Καὶ ἐὰν μὴ οὕτω γεννᾶται,
πολύ σοι ἡγῇ χεῖρον ἔσεσθαι τό. τε τῶν ὀρνίϑων καὶ
τὸ τῶν κυνῶν. γένος;
τε] om. Lob. Vind. B. Vat. B.
nisi huius. signum perperam pro
Vindobonensi, cüit&s .mentionem
omisit, Bekkerus posuit.
σπαιδοποιίαις] παιδοποιία Vind.
EF. Par. K. sec. Bip. παιδο-
στοιίαι Ven. C. Par. DK. secund.
Bekk. Ang. B.. Vat. H. παιδο-
“ποιίας Bas.ab.. παιδοποιέᾳ Mon.
B. Flor. ACRTUV. Stallb. in pr.
ed. generationem Fic. qui tamen
γάμοις quoque singulari coitum
reddidit. Pollux III. 14: Πλά.-
των δὲ τὴν παιδοποιίαν καὶ
παιδογονίαν καὶ. παιδουργίαν
εἴρηπεν.
Τὸ ποῖον: ἔφη: Yulge Τὸ
ποῖον. ἔφη;
αὐτῶν τούτων͵ αὐτὸ τοῦτο
Par. K.
Ecí.] Eicív. Bekkerus.
ἐξ ἁπάντων) ἐξαπάντων Vind.
᾿προϑυμῇ ] προϑυμεῖ Ἰοθαθ,
Bekkerus et Stallbaumius.
"Ex τῶν ἀρίστων. om. Vind.
EF. Ang. B.
T δ᾽ Tí δ᾽ Ald. Bas. ab.
TE , Steph. Ast. pr. sec.
γεραιτάτων) γεραιοτάτων Lob.
Vind. B. Vat. M.
ἐξ ἀκμαζόντων ] εξάκμαξόν-
τῶν Lob. h. 1. et in sequentibus
iterum, ubi Vind. Εἰ, ἐξακμαξζόν-
TOV habet.
ἐὰν] dv Vind. E. Vat. H.
Flor. ACT.
σοι] om. Fic.
ἡγῇ] ἡγεῖ, sup. ἢ, Par. D.
ἡγεῖ Astius, Bekkerus et Stall-
baumius.
7
"Eyey, ἔφη. Τί δὲ ἵππων. οἴει,
χεῖρον] γείρων Vind. B. Vat.
M.
τό τὲ τῶν] τε τὸ τῶν Vind.
D. τῶν τε Lob. Vind. B. Vat.
M.
ὀρνίϑὼων canum Fic.
καὶ r0 ] καὶ “μοῦ. .Vind. B.
Vat. BM.
κυνῶν ] avium Fic.
ó:] δαί Par... A.
οἴει] om. Vind. B. Vat. M.
οἴη. Bas. ab.
η1 ιν Par. A.
BDE. Ast, sec.
πη] “πῆ Vind. F. |
μέντ᾽ ἂν] μὲν τ᾿ ἂν Mon. B.
μὲν τ᾽ ὧν editi ante Bekkerum.
ἢ δ᾽ ὃς] om. Lob. Vind. B.
Xx M... wn
ἄκρων εἶναι} εἶναι om. Mon.
B. Flor. U. Fic. ,,Videtur abun-
dare εἶναι.“ς Steph. in marg. quem
contra Ástius duabus e structuris
conflatam :esse orationem statuit
cum Matthiaeo gramm. p. 1303.
quibus ita assentior, ut verbum
εἶναι ex altera assumptum pro-
pterea censeam, ne σφόδρα ad
δεῖ potius, quam ad ἄκρων re-
feratur, articulum autem ad dco-
χόντων. additum -ex eadem illa
altera structura repetendum pu-
tem. Scilicet illud σφόδρα ἡμῖν
δεῖ ἄκρων ἀρχόντων non solum
valde peritis nobis opus est ma-
gistratibus, sed etiam valde in-
digemus peritis magistratibus si-
gnificare poterat, ideoque a So-
crate, ne peritos magistratus de-
Siderare videretur, quibus instru-
endis ipse iam. magnam operam
dedisset, ita inflectitur, ut ma-
ἢ Lob. Vind.
CIVITAS LIB. V. 459
ἦν δ᾽ às. καὶ, τῶν ἄλλων tóov;
43
ἢ ἄλλῃ Mid ἔχειν
"ἄτοπον μέντ᾽ ἂν, ἡ δ᾽ ὃς; εἴη. Bafai, ἣν δ᾽ ἐγὼ, ὦ
φίλε ἑταῖφε;: ὡς ἄρᾳ σφόδρα ἡμῖν δεῖ ἄκρων. ᾿δἶῖναν τῶν
ἀρχόντων j
εἴπερ καὶ, περὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων. γένος
ὡσαύτως. ἔχει. - ᾿Αλλὰ μὲν. δὴ. ἔχεν; eeu: ἀλλὰ τί δή:
Ὅτι. ἀνάγκῃ. αὐτοῖς; ἦν. δ᾽ ἐγὼ, φαρμάκοιβ. φυρλλοῖς, χρῆ-
ὄϑαι. ἰατρὸν δέ mov. μὴ δεομένοις μὲν σώμασι φαρμά-
XV, ἀλλὰ: διαίτῃ ἐθελόντων ὑπακούειν; «i φανλότερον
ἐξαρκεῖν ἡγούμεϑα εἶναι"
gistratus .nostros valde. perítos
esse necesse est sine ambiguitate
dicat, Aliter. sensisse - videtur
Bernhardy synt. p. 364. hunc lo-
cum inter éos referens, qui infi-
nitivum extra necessitatem et per
accessionem ^ adiectum habeant,
qualis: sit, Eurip. Med.. 1400: φε-.
λέου χρήξω. στόματος -aeíóov ὁ
τάλας. «προσπυύξασϑαι. Plat.
Euthyd. p. 282..D: τὸ μὲν ἐμὸν,
ἔφην y: παράδειγμα, ὥ “Πονυσό-
δωρέ τε: xal. ᾿Εὐϑύδημε, «οἵων
ἐπιϑυμῶ τῶν προτρεπεικῶν. λό-
yov εἴναι, τοιοῦτον. et Xenoph.
Anab. V. γι» 9: τί ἡμῶν δεήσε-
σϑε χρήσασϑαι; quorum. exem-
plorum primum ac tertium ,' quo-
niam infinitivum. habent ad. idem.
subiectum ,.quod verbi finiti illunv
regentis ' est ὃ spectantem , :cum
hoc nostro componi non debebant.
Neque alter ille. Platonis. locus
tuto adhibetur, quia οἵων .ex
Routhii coniectura profectum est,
codices οἷον legi iubent. Noster
praeterea hoc. proprium et nescio
an singulare habet, quod diver-
sae. verbi construendi rationi :si-
gnificationis quoque diversitas. ali-
qua coniuncta est, quae ipsa
structurae triusque adhibendae
et alteri alterius innectendae caus-
sa exstitit; quam ob rem illius di-
ctionis , étiam, si secundüm .Reu-
thium cum Heusdio, Heindorfio et
Bekkero scribatur, tamen alia. et
facilior ratio sit. Ceterum quae
Stallbaumius in 'sec. ed. p. 54.
exempla contulit, pleraque talia
sunt, quale Euripideum supra. si-
gnificatum,' et ab hoc alienas in
ὅταν. δὲ Qi καὺ φαρμακεύειν
verbis autem "Timaei; p, 33, D.
χειρῶν δὲ — οὐκ ὥξτο δεῖν αὐτ
TG προσάπτγϑιν, quae. similia no-
stris videri possunt , . genitjvus.-ab
omisso. τέ, pendet , non .a! verbo
δεῖν, cuius cum οἴεσθαι, coniun-
eti. significatio certa et et geni»
tivi impatiens.
"simtio] εἴ Vind. 8. εἶπε, 8
corr. δέ, "Vind. T
καὶ] om. Vind. [EL
ὡσαύτως] ὡσσαύτως. . Vind. K.
-- ξφῆ ἀλλὰ] ἔφη: ᾿Αλλὰ Ald.
Biepie
ἐατρὸν 1 ἰατρῶν Vat. M. et à
m.. pr. .Vind. B.
οξϑελόντων. ἐϑέλουσιν. Vind.
BD. Vat. M..Elor,. TV. ἐθϑέλόν-
τῶν cum ovo; super. .ovro . Lob.
,,Paule..ante adscripsi margini,
videri redundare εἶναι (et merito
certe , .. quum .; satis Sit, 9)uiv. δεῖ
ἄκρων τῶν. ἀρχόντων», δ licis
tur δεῖ μοι 'τούτου pro, δέομαε
τούτου) 'sed hic «quoque «de eo-
dem infinitivo reduudante- admo-
nere debueram: quum salis sit
ἐξαρκεῖν ,' absque εἶναι. QNisi
forte putemus non ἐξαργεῖν sed
ἐξαρκῆ Platonem scripsisse: am
post ἐξαρκῆ (aut £Écoxrm , si ita
potius scribendum est) epte. ad-
deretur εἶναι. Verum et pro ἐϑε-
λύντων scribendum , videtur ἐϑέ-
λουσι. nisi dicamus non ad prae-
cedens σώμασι. referri , sed intel-
ligendum esse σώμασιν ἀνϑρώς
40v» ἐθελόντων διαίτῃ: απακρύ-
£: Bed ita scripsisse Platonem
minus mihi fit. verisimile. Steph.
annot. p. 21.. ';:Eandem coniectu-
ram margini, adierit: ἐθέλουσιν.
44
δέῃ, ἴσμεν. ὅτι ἀνδρειοτέρου δεῖ τοῦ ἰατροῦ.
PLATONIS
᾿4ληϑῆ:
ἀλλὰ πρὸς τί. λέγεις ; Πρὸς τόδε, ἦν δ᾽ ἐγώ" συχνῷ τῷ
ψεύδει καὶ τῇ. ἀπάτῃ κινδυνεύει ἡμῖν δεήσειν χρῆσϑαι
τοὺς ἄρχοντας ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τῶν ἀρχομένων.
ἔφαμεν δέ
που ἐν φαφμάκου εἴδει πάντα τὰ τοιαῦτα χρήσιμα, εἶναι:
Καὶ. ὀρθῶς γεν "ἔφη:
Ἐν τοῖς γάμοις τοίνυν. χαὶ" πᾶι-
δοποιίαις fois τὸ ὀρϑὸν τοῦτο γίγνεσϑαι οὐχ ἐλάχιστον.
Πῶς δή; ΖΙεῖ μὲν; εἶπον, ἐκ τῶν ὡμολογημένων τοὺς
ἀρίστους ταῖς ἀρίσταις συγγίγνεσθϑαν ὡς πλειστάκις,
Neque dubium est, quin geniti-
vus nec masculini generis sit ne-
que a σώμασι pendeat. Minime
vero mutandus,. sed pro absoluto
habendus atque ab eadem sermo-
nis mobilitate repetendus est, qua
supra p. 458. D. ἀναμεμιγμένων
pro nominativo, Leg. L. VIIII.
P. 855. A. in verbis παισὶ δὲ
καὶ γένει, ἐὰν. φύγωσι τὰ πα-
τρῷα ἤϑη, κλέος ἔστω καὶ λό-
γος ἔντιμος λεγόμενος , ὡς εὖ
τε καὶ ἀνδρείως εἰς ἀγαϑὸν ἐκ
κακοῦ διαπεφευγότων hoc extre-
mum pro dativo, alibi idem ge-
nitivus pro accusativo ponitur.
Non magis opus est altera Ste-
phani coniectura, quam Astius in
tert. ed. suam fecit; quum in se-
cunda vulgatum εἶναι recte ex-
plicuisset.
φαυλότερον 1] φαυλοτέρων cum
ov super ὧν Vind. F.
δέῃ δέοι Flor. T.:
ἔσμεν 1 σημεν Vind. F.
ἑατροῦ.] ap cag ἡ γάρ; Àng.
B. Flor. RT.
πρὸς. τί “τί
Vind. D.
κινδυνεύει κινδυνεύειν Vind.
B. Vat. M. Ald. Bas. ab.
δεήσειν) δεήσει Lob. Vind. BD.
Vat M.
πρὸς ταῦτα
χρῆσϑαι] om. Lob. Vind. B.
Vat. M.
im ὠφελείᾳ ἐπωφελείᾳ Ald.
Bas. ab.
ἐν φαρμάκου εἴδει pharmaci
medicinaeque loco Fic. V. L. III.
p. 389. B.
ye] y Vind. F.. Flor. RT.
Idem Bekkerus in Vat. M. aliove
Steph. annot. p. 21.
codice invenisse videtur. Scribit
enim in commentariis: ,,y' om.
Vat. M.* et in textu y£ habet.
ἔοικε τὸ] ἔοικεν Lob. Vind. B.
Vat. BM. ἔοικε καὶ τὸ Ang. B.
γίγνεσθαι} γίνεσϑαι Mon. B.
γενέσθαι editi ante Bekkerum.
, Omnino opus est particula ἂν
post γενέσθαι, ut γενέσθαι ἂν
accipiatur pro γενήσεσθαι. quam-
vis Ficinus interpretetur Fieri,
perinde. acsi legisset γίνεσθαι."
Qui 51 co-
dices praesens habere scisset,
haud dubie eo contentus &» non
desiderasset. Scilicet magnam par-
tem illorum mendaciorum , quae
probaverant, locum in nuptiis et
liberorum procreationibus habere
Socrates existimat; cuius verba
recte interpretatur Schleierma-
cherus: Bei den Hochzeiten nun
und der Kindererzeugung scheint
dies richtige gar nicht in gerin-
gem Maass vorzukommen.
ἐλάχιστον. ἐλάχιστον; Bas. b.
ὡμολογημένων ὁμολογημένων
Vind. E.
συγγίγνεσθαι γίγνεσθαι Lob.
Vind. B. γίνεσθαι Vat. M. et ἃ
m. pr. B. (a m. s. praepositio-
nem habere videtur.) συγγίνεσθαι
Vind. DE. Mon. B. editi ante
Astium.
τῶν uiv] Pro τῶν Vind. F. a
m. pr. τὸν habebat.
ἔχγονα 1 ἔγγονα Ven. C. Vind.
DF. Cf. Vol. I. p. 131.
μέλλει] μέλλοι Lob. Vind. BDE. E
Vat. H. Flor. AC. μέλλει, sup.
0L, Ven. B.
CIVITAS LIB. V. 460
45
τοὺς δὲ φαυλοτάτους ταῖς φαυλοτάταις τοὐναντίον, καὶ
τῶν μὲν τὰ ἔκγονα τρέφειν: τῶν δὲ μὴ. εἰ μέλλει τὸ
ποίμνιον ὅτι ἀκρότατον εἶναι" καὶ ταῦτα πάντα γιγνό-
μενα λανθάνειν πλὴν αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας, εἰ αὖ ἡ
ἀγέλη τῶν φυλάκων ὅτι μάλιστα ἀστασίαστος ἔσται. ᾽Ορ-
ϑότατα, ἔφη.
Οὐκοῦν δὴ ἑορταί τινες νομοϑετητέαι
2) ? τ , , , , Hi ^
ἔσονται, ἐν αἷς ξυνάξομεν τάς vt νύμφας xal τοὺς vvu-
.giíovg, καὶ ϑυσίαι, καὶ ὕμνοι ποιητέοι τοῖς ἡμετέροις
ποιηταῖς πρέποντες τοῖς γιγνομένοις γάμοις τὸ δὲ πλῆ-
ἀχρότατον] ,Quanvis dxoo-
τατον agnoscere videatur Fici-
nus, qui interpretatur, Si armen-
tum futurum sit excellentissimum :
suspectum tamen habeo: et ve-
reor ne pro αχεραιότατον aut
ἀκρατότατον irrepserit. — Dicit
certe paulo post; εἴπερ μέλλει
καϑαρὸν τὸ γένος τῶν φυλάκων
ἔσεσθαι.“ Steph. annot. p. 91.
Sed illo loco (p. 460. C.) non-
nisi de excludenda prole dete-
riore, hic vero etiam de procu-
randa optima sermo est, quae si
rite succrescat, non solum inte-
erum aut incontaminatum , sed
omnino perfectissimum — gregem
fieri necesse sit. Itaque ampliore
hic nomine utitur. Cf. supra B:
σφόδρα ἄκρων. et Leg. L. V.
p. 730. E: καὶ τὸν uiv μεταδι-
δόντα ὡς. ἀκρότατον χρὴ τιμᾷν.
Lucian. T. ΝῊ. pag. 236. Lehm.
τοῦτον ἐκεῖνον τὸν ἀχρότατον
£y πάσῃ κακίᾳ λεγόμενον.
πάντα] ,,Non dubito quin scri-
bendum sit.zcvrrec. Steph. an-
Tot. p. 21. Cui Astius ne hoc
quidem concedere debebat, Fici-
num ita legisse videri. Is enim
haec habet: et haec omnia, dum
agantur, ab omnibus praeterquam
a principibus ignorari.
λανϑάνειν] λαμβάνειν Vind. F.
᾿Ορϑότατα] ὀρϑώτατα Vind.
νομοϑετητέαι ] νομοϑετηταὶ
ab B. legibus designata (erunt)
ic.
ἔσονται] om. Lob. Vind. DDEF.,
Mon. B. Vat. BHM. Ven. C.
Par. DK. Ang. B. Flor. ACRTUV.
Stallbaumius. Utique mirum, qui
in tot codicibus verbum exciderit,
sed magis etiam mirum, qui de-
siderari a librariis et, si deside-
raretur , futurum potius, quam
praesens necessarium videri po-
tuerit. Quamquam eo adhibito
non solum pleniorem orationem
fieri, sed etiam dubitationem de
tempore tolli apparet. Itaque si
non in' optimo codice, aut si in
eo uno legeretur, quamvis per se
probabile, tamen recipiendum non
putarem, accedente vero .et.alte-
rius Veneti et Ficini auctoritate
facere non potui, quin tenerem,
ἁυσίαι, Vulgo comma deest.
ἡμετέροις ὑμετέροις Lob.
πρέποντες πρεπὸντες idem,
γάμοις "] γόμοις ; Bekkerus,
Astius in tert, ed. et Stallbau-
mius. lidem in fine. verborum So-
cratis γίγνηται; scribunt. Utrum-
que non ineptum, sed minus
aptum videtur. Primum Glauco
non ita respondet; deinde quod
incerti Socratis oratio habet, id
tempore futuro, quo utitur, satis
significatum est; denique initio,
si οὐκοῦν δὴ pro iam igitur ac-
.cipiendum est, affirmatio magis
convenit. Itaque hic colon tenui
quod Astius in prima et secunda
ed. pro puncto priorum. posuit,
in fine cum omnibus Bekkero an-
terioribus punctum feci.
460
460
Β μὴ τοὺς ἄρχοντας.
40
ὅος τῶν γάμων ἐπὶ τοῖς ἄρχουσι ποιήσομεν, ἵν
PLATONIS
e
oS
μάλιστα. διασώξωσι τὸν αὐτὸν ἀριϑμὸν τῶν ἀνδρῶν,
πρὸς πολέμους τε καὶ νόσους καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
ἀποσκοποῦντες, καὶ μήτε μεγάλη ἡμῖν ἡ πόλις κατὰ τὸ
δυνατὸν μήτε; σμικρὰ 7 γΡη τι.
'Og9 6c , ἔφη. Κλῆῤοι.
δή τινες, οἶμαι, ποιητέοι κομψοὶ, ὥστε τὸν φαῦλον
ἐκεῖνον αἰτιᾶσϑαι ἐφ᾽ ἑκάστης συνἐρξεῶς τύχην, ἀλλὰ
Καὶ μάλα, ἔφη. Καὶ τοῖς ἀγαϑοῖς
γέ που τῶν νέων ἐν πολέμῳ ἢ ἄλλοθί mov γέρα δοτέον
καὶ ἀϑλα ἄλλα τε καὶ ἀφϑονεστέρα ἡ ἐξουσία τῆς τῶν
γυναικῶν ξυγκοιμήσεως, ἵνα καὶ ἅμα μετὰ προφάδεως
ἐπὶ] καὶ ἐπὶ Vind. Ὁ. Exem-
pla dictionis ποιεῖν ἐπί τινι, quae
Stallbaumius in. promptu non ha-
bebat, Künoelius. suppeditat ad
Wellerum III. b. p. 235.
zoujcousv] ποιήσωμεν Lob.
Ang. DB. Flor. R.
μάλιστα κάλλιστα. Vind. E.
πολέμους lta Par. A. Ven.
BC. Vind. EF. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTV. πολεμίους reliqui
. codices editique ' ante Bekkerum.
hostes Fic.
» 7t] Hoc in eisdem, si a Ven.
C. discesseris, libris perscriptum,
qui molinovg exhibent , in reli-
quis autem et vulgo omissum re-
€te Stallbaumius in sec. ed. re-
cepit. Qui dum quatuor tantum
Bekkeri codices | secutum esse
ostendit, ipse suarum. variarum
lectionum, in quibus r& ex quin-
que Florentinis retulit , . oblitus
videtur.
καὶ πάντα οπι. Vind. E.
μεγάλη — σμικρὰ 1 populosa
nimis — vacua Kic. Cf. L. IIII.
p. 423. C.
δή] δέ Par. K. secund. Bekk.
Ang. B.
ἐφ᾽] ἀφ᾽ Flor. AC.
γέ] vé Lob. Vat. M. δὲ Mon.
B. Par. DK. sec. Bekk. Flor.
TU.
. Lob. Vind. B.
νέων] γονέων Flor. 'T.
4) ἄλλοϑιί που] om. h. l. Flor.
T
γέρα] γέρας Áng- B. γέρα no-
minativum esse sequens nominati-
vus ἀφϑονεστέρα ἡ ἐξουσία do-
cet, cui per enallagen, qualis
Phaedon. ῬΡ. 107. B. .in verbis
τάς yt ὑποϑέσεις ΣΕ πρώτας,
"καὶ εἰ πισταὶ ὑμῖν εἰσὶν, ὅμως
ἐπισχεπτέαι σαφέστερον sine of-
fensione fit , post accusativum
inferendo hic quidem nihil erat,
quod occasionem dare posset. Iam
vero mon δοτέον, sed δοτέα di-
cendum fuisse videtur. Sed idem
numerus, qui verbo cum neutro
pluralis constructo legitimus est,
hic ad verbale transfertur, quod
omnino ab adiectivorum mutabili-
tate remotum est. Cf. Sophist.
Ρ- 293. B: ἡ , τέχνης οἰκειωτι-
κῆς — γιγνομένη Soo. :00807]-
τέον, ὡς ὁ νῦν λόγος ἡμῖν συμ-
βαίνει, σοφιστική. Crat. 410. €:
αἵ μὲν δὴ ὥραν ᾿Δττικιστὶ ὡς τὸ
παλαιὸν ῥητέον.
ἀϑλα] ἄϑλα δοτέον δ᾽ αὖ-
τοῖς Απρ. Β. ἄϑλα 3] ἢ ἄλλοϑιί
που δοτέον δ᾽ αὐτοῖς "Flor. T.
ἄλλα τε] et alia permulta Fic.
ἀφϑονεστέρα] ἀφϑονέστερα
et ἃ m. pr. F.
ἀφϑονωτέρα Mon. B. Flor. U.
ξυγκοιμήσεως συγλ. Vind. F.
ὡς πλεῖστοι] plures, quam es
aliis Fic.
CIVITAS LIB. V. 460. 41
ὡς πλεῖστοι τῶν παίδων ἐκ τῶν τοιούτῶν σπείρωνται.
᾿Ορθῶς. Οὐκοῦν x«i τὰ ἀεὶ γιγνόμενα ἔλγονὰ ade
λαμβάνουσαι αἵ ἐπὶ τούτων ἐφεστηκυῖαι ἀρχαὶ εἴτε ἀν-
δοῶν εἴτε γυναικῶν εἴτε ἀμφότερα κοιναὶ μὲν γάρ που
καὶ ἀρχαὶ. γυναιξί τε καὶ ἀνδράσι. Ναί. Τὰ μὲν δὴ
τῶν ἀγαϑῶν, δοκῶ, λαβοῦσαι εἰς τὸν σηκὸν οἴσουσι
παρά τινας τροφοὺς χωρὶς οἰκούσας ἔν τινι μέρει τῆς
πόλεως, τὰ δὲ τῶν χειρόνων, καὶ ἐάν τι τῶν ἑτέρων
ἀνάπηρον γίγνηται. ἐν ἀποῤῥήτῳ τε καὶ ἀδήλῳ κατα-
κρύψουσιν ὡς πρέπει.
γένος τῶν φυλάκων ἔδεσϑαι.
. σπείρωνται} σπείρονται Vind.
dd] om. Fic.
ἀμφότερα] lta Par. A. Lob.
Vind. BDEF. "Vat. BHM. Ven.
BC. et, quod Stallbaumius in sec.
ed. suspicatur, Florentini, de qui-
bus in prima non magis, quam
de ipsa lectione eiusque varietate
verbum fecit. Mon. B. et reliqui
codices Bekkeri cum editionibus
ante Bekkerum «ugórsoci ha-
bent. Cf. Crat. p. 416. C.
piv] om. Lob. Vind. BDF.
Mon. B. Vat. BM. Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk. Ang. B. Flor. RU.
Habet affirmandi vim, ἐς p. 459.
D. post δεῖ, L. III. p. 412. C.
post ὅτι, post ov p. 390. D.
καὶ ἀρχαὶ om. Vind. D. yv-
ναικῶν, sed. punctis circumdatum,
Vind. B. xe αἱ ἀρχαὶ Ven. B.
Vind. E. Vat. H. Flor. ACV.
Stallb. in pr. ed.
ἀνδράσι. ἀνδράσιν. Bekkerus.
ἀνδράσι; Ald. Bas. ab. Scilicet
confirmari hanc suam opinionem
Socrates a Glaucone cupiens in-
stitutum orationis cursum subito
inhibuit, id quod Bekkerus signo
aposiopesis post ἀμφότερα indi-
cavit, sed nihilo minus eam ut
sibi certam pronuntiat. ^Recte
igitur Stephanus interrogandi no-
tam sustulit.
εἰς τὸν σηκὸν] εἴς τινὰ “ση-
κὸν Mon. B. Flor. U. h. e. in
aliquam domum , quae stabuli in-
Εἴπερ μέλλει, ἔφη, καϑαρὸν τὸ
Οὐκοῦν καὶ τροφῆς οὗ-
star sit; quam quum in superio-
ribus commemoratam non videret
auctor illius recensionis, articu-
lum ineptum putabat. Sed eam
Socrates in hac rerum constitu-
tione haud secus paratam ponit,
quam. stabulum in villa, et velut
praesentem designat articulo. 675-
bg secundum Timaeum p. 230.
ἔπαυλις est τριγχῷ seu potius
ϑριγκῷ περιεχομένη, quae glossa
magis ad 'Theaet. p. 174. E. quam
ad nostrum locum apta est. Prae-
ter notam Ruhnkenii cf. Bekkeri
anecd. p. 183, 5. In Vind. B.
comma post σηκὸν positum.
τροφοὺς τροφὰς Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Comma a Ste-
phano et recentioribus |: additum
sustuli, quia nulla hic appositio
est.
τινι τισι Mon. B. ante corre-
ctionem.
ἀνάπηρον] ἀνάπειρον, Βυρ. ἢ;
Vind. F.
γίγνηται γένηται Vind. BD.
Vat. M. et, vulgato sec. Bip. in
margine addito , Par. K.
ἐν ἀποῤῥήτῳ vs καὶ ἀδήλῳ]
in abditis locis Fic.
μέλλει μέλλοι Par. AD. Vind.
DEF. Ven. C. Mon. B. Vat. H.
Flor. ACUV. Ald. Optativo non
περ hic locus, quam p. 459.
ἔφη ] Ficinus legisse non vide-
tur, quippe qui Socrati haec con-
tinuat.
-
48
PLATONIS
του ἐπιμελήσονται τάς τε μητέρας ἐπὶ τὸν σηκὸν Gyov-
τες, ὅταν σπαργῶσι, πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενοι, ὅπως
μηδεμία τὸ αὑτῆς αἰσθήσεται, καὶ ἄλλας γάλα ἐχούσας
ἐκπορίζοντες, ἐὰν μὴ αὐταὶ ἱκαναὶ ὦσι, καὶ αὐτῶν τού-
τῶν ἐπιμελήσονται, ὕπως μέτριον χρόνον ϑηλάσωνται,
ἀγρυπνίας δὲ καὶ τὸν ἄλλον πόνον τίτϑαις τε καὶ τρο-
ἐπιμελήσονται] Ne hoc quidem
commate, quod vulgo apponunt,
a sequentibus divellendum visum.
65x0v] σικὸν Vind. E.
σπαργῶσι;) "Timaeus pag. 234:
σπαργῶσα" ᾿σπαραττομένη ὑπὸ
ϑλίψεως καὶ δεομένη ἐκχρίσεώς
τινος. Quae explicatio mirum est
nisi ad hunc locum spectat. Cer-
te reliquorum, quos Ruhnkenius
indicavit, qui omnes indicasse
videtur, nulli convenit. An igitur.
σπαργῶσαι legit? Etiam scholia-
stes illis verbis est usus: τοὺς
μαστοὺς πλήρεις ἔχουσι γάλα-
χτος καὶ σπαράττονται ὑπὸ 921í-
ψεως δέονταί τε τοῦ ἐκχκριϑῆναι
αὐτό.
πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενοι
procurantes Fic.
αὑτῆς] αὐτῆς Lob.
γάλα] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. Ven. €. Par. DK.
ἐχπορίζοντες ] σκορπίζοντες
Vind. F.
αὐταὶ lta Par. A. Vind. E.
ipsae matres, quarum hoc pro-
prium est et naturale. ^ Vulgo
αὗται; et ita Ficinus: hae. Per
se satis id commodum, sed magis
ilo ad captum librariorum.
ὦσι, cot. Steph. ὦσι: Ástius
in pr. et sec. ed. ὥσι; Bekkerus,
Astius in tert. et Stallb. qui ea-
dem deinde in fine periodi nota
utentes. hic saltem omittere eam
debebant. Sed praecedens Socra-
tis dictio pariter atque insequens
et huius ipsius progressus et ar-
gumentum et quae Glauco dicit
ita comparata sunt, ut neutro
loco ponenda videatur.
καὶ αὐτῶν τούτων ἐπιμελή-
σονται] providebunt quoque Fic.
ὅπως cum tribus sequentibus
verbis om. Vind. ἘΝ.
χρόνον] χόλον, vulgato in mar-
gine.adscripto, Par. D. χρόνου
Bas. ab.
ϑηλάσωνται] ϑηλάσονται Lob.
Vind. BE. Vat. BM. Ven. B.
Ang. B. Flor. RTT. Astius in sec.
et tert. ed. Bekkerus et Stallb.
in sec. Quod L. IIII. p. 429. D.
codicibus, L. FII. p. 403. B. re-
latae ad οὕτως particulae ideo-
que adverbii potius, quam con-
iunctionis vi praeditae tribuimus,
ut ὅπως δέξεται, ὅπως δόξει
scribentes coniunctivo praeferre-
mus futurum, id hoc loco exter-
nis internisque rationibus haud
ita cogentibus faciendum non pu-
tavi. Atticos primi quoque aori-
sti coniunctivum cum ὅπως con-
struxisse exempla a grammaticis
collecta et a Bernhardyo synt.
p. 402. sq. indicata docent; ne-
que dubitandi ratio est, quin
quod in verbis, quorum aoristus
paullo longius a futuro distaret,
sine soloecismo fieri poterat, idem
in reliquis fecerint et quoties res,
ad quam consilium. et voluntas
pertineret, et ipsa voluntas po-
tius significanda, quam eius rei
tempus ante oculos ponendum es-
set, coniunctivum aoristi potius,
quam futurum usurpaverint. Hoc
enim discrimen pro utriusque tem-
poris et modi potestate statuere,
ceterum in singulis locis codicum
ante omnia, deinde reliquarum
rerum rationem habere debemus.
Veluti hoc nostro coniunctivum -
ideo quoque praelatum existimare
licet, ut sequens futurum παρα-
δώσουσι cum ἐπιμελήσονται con-
iungendum, non ad ὅπως refe-
rendum esse intelligeretur , et ut
terminationis nimia similitudo evi-
taretur; quamquam id per se le-
vius et adversus codices nullius
momenti esse apparet. Praeterea
CIVITAS LIB. V. 460
49
φοῖς παραδώσουσι. Πολλὴν δᾳστώνην, ἔφη, λέγεις τῆς
παιδοποιίας ταῖς τῶν φυλάκων γυναιξί.
Πρέπει γὰρ,
ἦν δ᾽ ἐγώ. τὸ δ᾽ ἐφεξῆς διέλθωμεν ὃ προϑυμούμεϑα.
ἔφαμεν γὰρ. δὴ ἐξ ἀκμαζόντων δεῖν τὰ ἔχγονα γίγνε--
σϑαι. ᾿Δληϑῆ. "4p οὖν σοι ξυνδοκεῖ μέτριος χρόνος
ἀχμῆς τὰ εἴκοσιν ἔτη γυναικὶ, ἀνδρὶ δὲ τὰ τριάκοντα;
notabilis est medii usus , quem
tetigit Bernhardy 1. c. p. 344.
pro quo Antiatticista p. 99, 13.
ϑηλάξειν ex libro tertio Civitatis,
in quo non legitur, afferens acti-
vum in suo codice invenisse vide-
tur, nisi forte Atticistarum prae-
cepto, quos Lobeckius ad Phryn.
p. 458. de matribus ϑηλάζξειν,
non ϑηλάζεσϑαι praedicandum
docuisse ostendit, hunc ipsum
Platonis locum opposuit et ita in-
telljgi voluit, ut si ϑηλάζειν
ἀξιοῦσιν, οὐ ϑηλάζξεσϑαι λέγειν
scripsisset; id quod alteram eius
glossam: ϑηλάζει" ἀντὶ τοῦ δί-
δωσι ϑηλήν. Φρύνιχος Μονοτρό-
πῷ. comparanti magis verisimile
fit. De lactantibus hic agi, non
de lactentibus, verba αὐτῶν τού-
τῶν demonstrant.
ἀγρυπνίας) ἀργυπνίαις Vat. H.
ἀγρυπνίαις Flor. ACTV.
τὸν ἄλλον πόνον] τῶν ἄλλων
πόνων Vat. H. Flor. V. perpe-
ram.
τίτϑαις ταῖς τίτϑαις Ang.B.
,Wlor. R. τιτϑαῖς Par. A. eta
m. pr. Vind. F. Bekkerus, Astius
in tert. ed. et Stallb. Cf. Vol. I.
p- 56, a. :
τε] γε Vind. F. Ang.B. Flor. R.
τροφοῖς ] τροφῆς Vind. E.
Has Ficinus cum illis coniungens
aut Latinae linguae inopia com-
pulsus tantum mutricibus posuit.
παραδώσουσι.) παραδώσουσιν.
Bekkerus. imperabunt Fic.
ταῖς] τῆς. sup. αἵ, Vind. F.
γυναιξί.) γυναιξίν. Bekkerus.
ἐφεξῆς] ἐφ᾽ ἑξῆς Ald. Bas. ab.
τὸ δ᾽ ἐφεξῆς --- καὶ φρονήσεως.
pag. 461. A. excerpsit Stobaeus
serm. CXV. p. 594.
0] ὦ, sup. vulgato, Ven. B.
προϑυμούμεϑ'α | προμηϑούμε-
$c Lob. Mon. B. Vat. ΒΜ. Ven.
PraTowis Or. Il.
C. et int. vers, B. Par. DK. Flor.
TU. Stallbaumius in prima ed.
προὐϑέμεϑα Vind. FK. Ang. B.
Flor. R. Stob. quod sibi non dis-
plicere idem Stallb. in sec. ed.
demonstravit. Vulgata lectio vera
et a Ficino non male explicata
est: quod maxime intendimus.
Socrates magno cum studio et
cupiditate hanc rem exponit, ut
ipse p. 458. A. confitetur. προ-
ϑυμεῖσϑ'αι plerumque cum verbis,
sed interdum cum pronominibus
construitur. Vid. Heindorfius ad
Lys. S. 11. Cf. Xenoph. Cyrop.
Vl. 1, 19: πάντες ἀνιστάμενοι
συμπροϑυμήσεσϑαι ταῦτ᾽ ἔφα-
σαν. Apol. Socr. $. 9: ἐγὼ ταῦ-
τα οὐδὲ προϑυμήσομαι.
δὴ δὴ ἢ., εἰ ἃ m.s. super
ἢ posito, Vind. F.
ἐξ ἀκμαζόντων εξάκμ. Lob.
ἐξαχμ. "Vind. FK. ἐξ om. Stob.
'Trinc.
δεῖν οπι. Lob. Vind. B. Vat.
BM.
"ip95.] Aldus et Stephanus
perperam hoc cum proximo y£yve-
σϑαι continuant. In Lob. Mon.
B. Bas. b. puncto interposito se-
aratum, sed mutatae personae
indicio, quod in codicibus pleris-
que duobus punctis (:) in edi-
tionibus (quamquam in Ald. Bas.
ab. non ubique) littera maiuscula
fieri solet, destitutum est. Duo
puncta habent Par. A. Vind.
BDEF. Ven. BC. Vat. B. maiu-
sculam Stob. Bas. a. Astii secun-
da et recentiores. Neque Fici-
num vera distinctio fugit.
ξυνδοκεῖ] ξυνδοκῇ Flor. AU. E
et a m. pr. Mon. B.
εἴκοσιν] εἴκοσι Vind. EF. Flor.
ACRTV. Stob.
ἔτη ] ἔτι Bas. ab.
γυναικὶ] γυναιξὶ Flor. T.
50
Τὰ ποῖα αὐτῶν; ἔφη.
Τὰ ποῖα αὐτῶν :) Quis horum
modus? Fic. Sed tatius loci in-
terpretationem Ficinianam adscri-
psi, quo magis eum liberius hic
versatum et sententiam univer-
sam, non singula verba reddere
conatum esse intelligatur.
Zn non tibi quoque videtur mo-
deratum adulti roboris tempus
esse mulieri quidem annos vigin-
ti, viro autem triginta? Glau.
Quis horum modus? So. Ut vi-
delicet mulier a vigesimo aetatis
anno incipiens usque ad quadra-
gesimum pariat : vir autem, posi-
quam acutissimum sui cursus vi-
gorem transierit, annos scilicet
triginta, inde usque ad annos
quinque et quinquaginta procreet.
In his annos scilicet triginta haud
dubie perspicuitatis gratia et se-
cundum mentem Platonis a se ad-
iecit, verba τῇ πόλει ut super-
vacanea praeter scriptoris men-
tem omisit, Glauconis autem in-
terrogationem talem fecit, qua-
lem superioribus atque insequen-
tibus convenire existimaret, ver-
borum ipsorum rationem non ha-
buit Quae quomodo mihi intel-
lizenda videantur, Vol. I. p. 174,
a. significavi. Quum enim Socra-
tes aptum tempus floris mulieri
vicesimum , viro tricesimum aeta-
tis annum esse dixisset, Glauco
non quod omnino nesciret, quid
Socrates sibi vellet, sed accura-
tiorem eius rei expositionem de-
siderans quaerit, ad quaenam a
mulieribus et viris praestanda re-
spiciens aptum eis illud potissi-
mum tempus dicat. Cui Socra-
tes mulieri ad hoc aptum esse
respondet, ut in publicum pariendi
initio inde facto ad quadragesi-
mum annum usque eo munere
fungatur, viro autem, ut maxi-
me proclivi vitae spatio decurso
indidem publice generare incipiat
et per viginti quinque annos dein-
ceps officio satisfaciat. τὸ ποῖον
quum alibi, tum p. 459. A. eo-
dem modo uberiori explicationi
eliciendae inservire vidimus, ne-
So. '
PLATONIS
Γυναικὶ uiv, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἀρξα-
que accusativi aut genitivi cum
eo coniuncti caussam dicere mihi
necessarium puto. Non minus
perspicuum videtur hac demum
interpretatione adhibita et arti-
culi ad εἴκοσιν ἔτη et τριάκοντα
appositi, cuius idem usus est
Tim. p. 21. A: ἐγγὺς ἤδη τῶν
ἐνενήκοντα ἐτῶν, et infinitivo-
rum τίχτειν et γεννᾷν rationem
constare. Denique sic consenta-
neum habemus, quod Leg. L. IHI.
p. 721. A. B. et VI. 785. B. de
tempore matrimonii viris ineundi
praescribitur; cui quod repugnare
videtur praescriptum VI. 772. D.
ita conciliari potest, si a quinto
et vicesimo aetatis anno circum-
spicere uxorem iuvenis iubeatur.
Verba enim sunt haec: ὁπότε Tig
οὖν καὶ ὁπηνίκα τῶν πέντε καὶ
εἴκοσι γεγονότων ἔτη σκοπῶν
καὶ σκοπούμενος ὑπ᾽ ἄλλων κα-
τὰ νοῦν ἑαυτῷ καὶ πρέποντα
εἰς παίδων κοινωνίαν καὶ γένε-
σιν ἐξευρηκέναι, πιστεύει; γα-
μείτω μὲν πᾶς ἐντὸς τῶν πέντε
καὶ τριάκοντα, ἐτῶν" τὸ δὲ πρέ-
πον καὶ τὸ ἁρμόττον ὡς χρὴ
ζητεῖν, πρῶτον ἐπακονσάτω.
Aliter de nostro loco statuit
Schleiermacherus, cuius interpre-
tatio haec est: Dünkt dir das
nun auch die rechte Zeit der
vollen Kraft, zwanzig Jahre für
die Frau und dreissig Jahre für
den Mann? — Aber welche? —
Dass die Frau mit dem zwan-
zigsten Jahre anfangend bis zum
vierzigsten dem Staat gebühre,
der Mann aber die Zeit der
gróssten Stárke im Laufen über-
gehn lasse, und von da an dem
Staat erzeuge bis zum fünf und
funfzigsten Jahre, Scilicet τὴν
ὀξυτάτην δρόμου ἀκμὴν proprie
dictam autumat et quia viginti
ilis et triginta annis non tempus
ineundi, sed spatium obeundi ma-
trimonii definitum a Socrate pu-
tat, virum supra viginti quinque
annos natum vulgo ad cursum
tardiorem visum statuere cogitur,
ut si quis eorum duntaxat, qui
CIVITAS LIB. V. 460
91
461 μένῃ ἀπὸ εἰκοσιέτιδος μέχρι τετταρακονταέτιδος τίκτειν
valetudinis, non victoriae caussa
currerent, minus iam valere cur-
rendo diceretur , eum statim
omnes viginti quinque annis ma-
iorem esse intellexerint ideoque
Socrati pro illo aetatis anno hanc
debilitatem nominare licuerit. Quod
etiam si credibile esset , tamen
hon hic erat tali designationi lo-
cus, nisi forte ob id ipsum, quod
cursui minus idonei forent, ad
nuptias idoneos visos credimus.
Ac vereor equidem, ne illa inter-
pretatio nullo alio fundamento ni-
tatur, misi verbis τὰ ποῖα αὖ-
τῶν ita intellectis, ut primo
aspectu intelligenda- videntur : qui-
nam sunt isti viginti mulieris,
triginta viri anni? quibus ita re-
Spondefi par erat, ut initium et
finis certo demonstraretur; quod
quum in priore parte propriis
verbis factum esset, idem in al-
tera Schleiermacherus desiderasse
eamque ob rem metaphoricum il-
lorum verborum sensum parum
aptum iudicasse videtur. Certe
ipsa primae iuventutis compara-
tio cum prima stadii parte, quam
elerrime emetiri cursores solent,
nulla ratione improbari hoc loco
potest, quippe quae éaussam si-
gnificet, cur eam aetatis partem
transactam esse oporteat, prius-
quam liberis procreandis opera
detur. Nam vitae ἀκμὴ sive flos
duplex est, prouti vel motu con-
citari homo vel constitisse cor-
pore et mente cogitatur. Hanc
Plato ἀκμὴν σώματός τε καὶ
φρονήσεως, illam τὴν ὀξυτάτην
δρόμου ἀκμὴν appellat, qua vi-
gente ac fervente minime talis
esse solet vir, qualem Leg.L. VI.
p. 775. et alibi in nuptiis requi-
rit, cui consentit Aristoteles Po-
lit. L. VII. c. 14. p. 251. Goettl.
Ad rem igitur aptissima est com-
paratio. Neque vero nominum
et verborum a curriculo ad. vi-
tam translatorum insolens est
usus, Sic κάμπτειν βίον et cé-
Aog βίου tragici dicunt, quorum
locos; indigavit Monkius ad Eurip.
Hippol. 86. βαλβῖδα λυπηρὰν
βίου legimus Medeae v. 1240.
Pors. ad senectutem pervenire ἐλ-
δεῖν λευκῆς ἐς δρόμον ἡλικίης
incerto poétae dicitar apud lIa-
cobsium anim, in anthol. Vol. III.
p. 3. p. 651. Alia eodem perti-
nentia collegit Dissenius ad Pind.
Boeckh. p. 404. Quod genus lo-
quendi non ita assurgere supra
pedestris orationis et Platonicae
modum arbitror, ut propterea
verba ἐπειδὰν τὴν ὀξυτάτην
δρόμου ἀκμὴν παρῇ ex poéta
aliquo petita censeam, quae Stall-
baumii opinio est, qui in reliquis
cum Schleiermachero facit, sed
illa non proprie dicta agnoscit.
Γυναιηὶ — πεντεκαιπεντήκον-
ταέτους] laudant Eusebius praep.
ev. L. XIII. p. 415. et 'Theodo-
retus Therap. L. VIII. p. 941.
Sch.
μὲν] δὲ ταῦτα
"Theod.
εἰκοσιξτιδος ] Ita Par. A. Ang.
B. Yat. H. εὐτοσιετίδος Vind.EF.
Flor. ACV. Stob. et a m. pr.
Ven.B. εἰκοσαέτιδος Eus,'Theod.
εἰκοσέτιδος Astius in secunda ed.
εἰκοσαετίδος reliqui codices et
editiones, Quum praecepto Atti-
cistarum de non mutanda nume-
ralium in compositis terminatione,
de quo Maittairius pag. 47. ed.
Sturz. et Lobeckius ad Phryn.
p. 407. conferendi, codex opti-
mus cum asseclis suis ( Vat. H.
Vind. £.) et cum duobus diver-
sae familiae adscriptis ( Ang. B.
Vind. F.) suffragetur, parere non
dubitavi. De accentu autem, quem
praeter grammaticos modo signi-
ficatos Choeroboscus apud Bek-
kerum anecd. p. 1375. ab Atticis
ita positum tradit , accusativus
ἑξέτιν Leg. L. ὙΠ. p. 794. C.
in omnibus libris exstans dubita-
tionem nullam relinquit. Ab oxy-
tono enim &észíÓ« fieri debuisset,
Et Aristoph. Lys. 643. δεκέτις
etiam Bekkerus edidit, qui hoc
loco praeter consuetudinem vul-
gatae tenax fuit et Stallbaumium
pe
Ursini cod.
461
52
m )À
τῇ πόλει,
5, ^ -
ἀκμὴν παρῇ,
πεντεκαιπεντηκονταέτους.
ἀκμὴ σώματός τε καὶ φρονήσεως.
uU
2 PLATONIS
ἀνδρὶ δὲ, ἐπειδὰν τὴν ὀξυτάτην δρόμου
τὸ ἀπὸ τούτου γεννᾷν τῇ πόλει μέχρι
ἀμφοτέρων γοῦν, ἔφη, αὕτη
Οὐκοῦν ἐάν τε πρε-
σβύτερος τούτων ἐάν τε νεώτερος τῶν εἰς τὸ κοινὸν
γεννήσεων ἅψηται, οὔτε ὅσιον οὔτε δίκαιον φήσομεν τὸ
Astiumque in tertia ed. tenaces
fecit.
μέχρι τετταρακπονταέτιδος] om.
Lob. Vind. B. Vat. M. "Theod.
in quo tamen ab Ursino suppleta
sunt, Accentum nominis vulgo in
penultima positum secundum Par.
Α. Vind. F. Vat. B. Ang. B. qui
τετταραχκοντοἕτιδος habet, et Eu-
sebium retraxi. zz pro cc in Par.
A. Vind. DEF. Vat. BH. Ven.
BC. Ang. B. Flor. ACRY. scri-
ptum εὖ a Bekkero restitutum
est. Astius in sec. ed. τεσύαρα-
κοντούτιδος scripserat, in tertia
Bekkero obtemperavit.
δὲ 1 δ᾽ ΤΠοοί,
δοόμου ] δρόμον Eus. Bas. ab.
δρόμην Stob. cod. ἃ. δραμόντε
Ursini codex "Theod.
τὸ ἀπὸ rovrov] Haec in unum
contrahunt Vind. BDE. in duo
Mon. B.
πεντεκαιπεντηκονταέτους] Co-
dices mei et editiones ante Bek-
kerum hoc in plura divisum ha-
bent, Mon. B. cum Flor. U. πέντε
καὶ πεντηκοστοῦ ἔτους, Lob.
Vind. BD. Eus. et tacentibus de
Par. K. Bipontinis editiones πέν-
τε καὶ πεντηκονταἕτους ( Asti
sec. πέντε καὶ πεντηκοντούτους)
Vind. EF. Stob. cod. B. et unus
Ursini codex 'Theod. πέντε καὶ
πεντηκονταετοῦς. In altero Ur-
sini codice erat πέντε καὶ πεν-
τηχονταἕέτου. Bekkerus praeter
supra positam Monacensis libri
discrepantiam nihil nisi πεντεχαι-
πεντηκονταἑετοῦς ex Vat. M. af-
fert, quod ipsum in "Theodoreto
vulgatum est. Neque Stallbau-
mius reliquorum Florentinorum
mentionem facit, ut hi quoque
divisionem haud. dubie vitiosam
habere videantur.
᾿Ἀμφοτέρων ] Ficinus. ad co-461
ματος et φρονήσεως retulisse
Ideoque non expressisse videtur:
Profecto in iis aetatibus vigor
animi corporisque consistit.
γοῦν ] ov» Lob. Vind. BD.
Vat. BM.
ἀκμὴ] ἡ ἀκμὴ Lob. Vind. BD.
τῶν εἰς τὸ κοινὸν ,γεννήσεων
εἰς τὸ κοινὸν γεννήσεως Vind.
BD. Vat. M. et a m. pr. Lob.
εἰς τὸ κοινὸν γεννήσεων. e corr.
generationem in communi Fic.
φήσομεν ] ϑήσομεν Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTY. φήσομεν
cum $75 super φή Vind. D. Yen.
B. Cf. ad B.
φιτύοντος] φυτίοντος Vind.
E. φιτρόντος Vat. Η. φύνοντος
Vind. F. φύοντος Ang. B. Flor.
T. ln Vind. D. a. m. pr. vulga-
tum erat, sed a m. s. φυτεύον-
τος Scriptum est, quod Astius in
pr. ed. exhibuit, in tertia item,
nisi fallor, exhibere volens typo-
thetae culpa φυτεύοντες dedit,
fortasse offensus verbo poético,
quod tamen Leg. L. VIIII. p.879.
D. (φιτῦσαι καὶ τεκεῖν) sine nota
intactum reliquit. Genitivus pen-
det ab ἁμάρτημα.
0c] Huic in Vat, B. a m. sec.
δ᾽ additum,
ἂν] ἐὰν Vind. E.
λάϑη Mon. B. a m. s. o inter
ultimam et penultimam litteram
superscriptum habet.
γεννήσεται] lta Par. A. Vind.
DF. Vat. BH. Ven. BC. Flor.
ACRTY. Vulgo γενήσεται, quod
quum ita demum aptum sit, si
nascendi significatione accipiatur,
alteram lectionem a codicibus fir-
miorem, quae idem significat,
praetuli. Si non latuerit foetus
praeter legem susceptus, π in
CIVITAS 1,18. V. 461.
93
ἁμάρτημα, ὡς παῖδα φιτύοντος τῇ πόλει, ὃς, ἂν λάϑῃ.
γεννήσεται οὐχ ὑπὸ ϑυσιῶν οὐδ᾽ ὑπὸ εὐχῶν φὺς, ἃς
ἐφ᾽ ἑκάστοις τοῖς γάμοις εὔξονται καὶ ἱέρειαι καὶ ἱερεῖς
καὶ ξύμπασα ἡ πόλις ἐξ ἀγαθῶν ἀμείνους. καὶ ἐξ ὠφε-
λίμων ὠφελιμωτέρους ἀεὶ τοὺς ἐκγόνους γίγνεσθαι, ἀλλ᾽
[ART , M m- 3 ’, ,
ὑπὸ σκότου μετὰ δεινῆς ἀκρασίας γεγονῶς.
lucem quidem edetur, sed antea
opprimetur, quemadmodum infra
C. de alio genere praecipitur; si
latuerit, edetur quidem, sed in-
fausto omine, quippe non inter
sacrificia satus. Utrum Ficinus
legerit, non apparet, quium ver-
bum participio φὺς iunxerit et
pro duobus unum orietur parum
accurate posuerit.
οὐχ 7 οὐκ Bas. b.
φὺς, ἃς] φύσας ,Vind. F. Ven.
C. φήσας, sup. φύσας, Par. K.
φησὰς cum ὕ sup. ἡ et int. vers,
addito gvg super vacuo spatio
Vat. B. qUccc dg Par. A. 9w-
σας ἃς Vind. D δ ec in mar-
gine adscripto) E. Vat. H. Flor.
AGy:
ἐφ᾽ 7 om. Vind. D (in margine
babet.) E. Flor. ACV. et a m.
pr. Ven. B. ,pro yg habet Par.
À.* Bekk.
ἑκάστοις] Huic Vat. B. a m.
S. γὰρ additum habet.
ἱέρειαι 7. ἱέρεια Ἀπρ. D. Yat.
M..editi ante Astium.
ἐξ ὠφελίμων ] ἐξωφ. Vind. F.
ἐξ ὠφελήμων Vind. E.
ἀεὶ 1 om. Fic.
γίγνεσϑαι) γίνεσθαι Mon. B.
(Flor. U.) edi&ones ante Astium,
tacentibus Bip.
ἀκρασίας ἀκρατίας Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Bekkerus et in
tert. ed. Astius. ἀκρατείας Lob.
Vind. BD. Mon. B. Vat. BHM.
Par. DK. Flor. ACTUY. Stall-
baumius. incontinentig Fic. Ego
editionum ante Bekkerum scri-
pturam auctoritate Par. A. Ven.
BC. Vind. E. restitui, quia dis-
soluta impudensque licentia, de
qua hic sermo est, nomine xQ«-
σεως et temperamenti contrarium
significante aptissime notari vide-
᾿Ορϑῶς,
batur. παρὰ τὸ μὴ συγκεκρᾶσϑαι
s. συγκεκεράσϑαι (πκεκερᾶσϑαι,
quod Lehmannus Luciani 'T. VIII.
p. 206. pro vulgato Ἀεκερᾶσϑαι
ex editione quadam Basileensi re-
petiit, vitiosum est.) dictam cxg«-
σίαν lexicographi veteres, Hesy-
chius, Suidas, Bekkerianus anecd.
Ρ. 866, 12. et Phaborinus agno-
scunt, cognatamque τῇ ἀκολασίᾳ
et tamen diversam faciunt Suidas
et Phaborinus , qui etiam adiecti-
vum ἀκρόάσιος inde derivatum no-
runt. Atque hos non sui aevi
consuetudine deceptos veteribus
affinxisse aliquid, quod eis inau-
ditum esset, fidem faciunt codi-
ces et editiones Demosthenis et
Aeschinis consensu ἀκρασίαν ex-
hibentes Olynth. TH. p. 22. S. 18.
Bekk. (τὴν xo ἡμέραν exo
σίαν τοῦ βίου καὶ μέϑην καὶ
κορδακισμοὺς οὐ δυνάμενος φέ-
Qzv, ubi vel μέϑης vocabulum
de mutatione cogitare vetat.) in
Aristog. It. p. 103. S. 25. (svor-
σετε γὰρ τὴν μὲν [παφανομίαν]
τὰ τῆς μανίας καὶ τῆς ἀκρασίας
καὶ τῆς πλεονεξίας, τοὺς δὲ τὰ
τῆς φρονήσεως καὶ σωφροσύνης
καὶ δικαιοσύνης ἔργα διαπρατ-
τομένους) in Timarch. pag. 281.
S. 95. G. δὲ βδελυρὰ φύσις καὶ
ἀνόσιος ἡ τούτου ἀεὶ τῶν αὐ-
τῶν ἐπεϑύμει καὶ καϑ' ὑπερβο-
λὴν ἀκρασίας ἕτερον ἐφ᾽ ἑτέρῳ
ἐπίταγμα ἐπέταττε) ut de Ari-
stotelis et recentiorum locis una
cum illis a Lobeckio ad Phryn.
p. 525. allatis taceam. Quod au-
tem Phrynichus app. soph. p. 20.
(Bekk. anecd. p. 21, 21.) ἀκρα-
σία damnat et ἀκρατία dici iu-
bet, non ad hoc nostrum, cuius
c longum est, sed ad alterum a
κρατέω perperam et contra ana-
94 Ρ
ἔφη.
Ὃ αὐτὸς δέ γ᾽, εἶπον,
LATONIS
, 27 - ,
νόμος, ἐάν vig τῶν ἔτι
γεννώντων μὴ συνέρξαντος ἄρχοντος ἄπτηταν τῶν ἐν
ἡλικίᾳ γυναικῶν" νόϑον γὰρ καὶ ἀνέγγυον καὶ ἀνίερον
φήσομεν αὐτὸν παῖδα τῇ πόλει καϑιστάναι.
Ὅταν δὲ δὴ, οἶμαι, αἵ τε γυναῖκες καὶ ob ἄνδρες
ἔφη.
logiam ductum pertinet, quo usus
est M. Argentarius epigr. 16.
p. 245. 'T. II. Anthol. lacobs.
ἄλλος, ἐπεὶ πάσης γεύεται ἀκρα-
σίης, quod neque cum Stephano
in thes. et Wjyttenbachio anim.
in Plut. I. p.209. ,per syncopen
factum ex «zoeznoíc, neque cum
Poppone prol. in 'Thuc. I. p. 243.
"Thucydidi aliisque probis scripto-
ribus velut synonymum ἀκχρατείας
potius, quam ἀκρατία usurpatum
dixerim. cxgozíc mihi ab dxodi-
ttL€ non aliter , quam εὐσεβία
ab εὐσέβεια et ὠφελία ab ὠφέ-
λεια, de quo Vol. 1. p. 20, b.
dixi , differre videtur, et ἡδονῶν
ἀκρατία "Tim. p. 86. D. vulgata
et codicum tantum non omnium
lectio vera, ἀχρατίας τῶν πρά-
ἕξεων Gorg. p. 525. A. secundum
potiores libros a Bekkero in or-
dinem receptum est. Qui si no-
stro loco idem exhiberent, equi-
dem sequi non dubitassem,
τῶν] om. Par. K.
συνέρξαντος ] Évv. Ven. B.
Vat. H. Flor. AC. Bekkerus et
Stallbaumius. Cf. Vol. I. p. 42, b.
44, b. 95, b. 233, a.
&r£yyvov] incestum Fic.
καὶ ἀνίερον 1 om. Mon. B.
φήσομεν] Ita Par. A. Vat. H.
Vind. E. Flor. ACTV. asseremus
Fic. ϑήσομεν cum g super 4
Vind. D. Ven. B. ϑήσομεν reliqui
codices editique. ante Bekkerum,
quod ad verba ὁ αὐτὸς δὲ νόμος
respicienti alicui fortasse praefe-
rendum videtur. Sed haec ipsa
verba illo spectant, quod supra
dicttn est, οὔτε ὅσιον οὔτε δί-
καῖον φήσομεν τὸ ἁμάρτημα, h.
᾿Ορϑύτατα,
e. peccatum mon leve, sed faci-
nus impium et iniustum esse di-
cemus; quod qui dicit, haud du-
bie gravissime de facinore pro-
nuntiat et omnibus eo interdicit.
Iam nostro loco similiter de alio
facinore statuendum Socrates ait,
eiusque iudicii rationem, reddit:
spurium enim ei sponsaliorum ac
sacrorum beneficio orbatum civi-
tati filium ab eo exhiberi dice-
mus. luvat hic ad praestantiam
codicis Parisiensis quasi digitum
intendere, cuius a vestigiis aber-
rantes. eosdem in eodem verbo
librarios supra a vero aberrantes
habuimus, quos hoc loco cum eo
verum videmus tenuisse.
τῇ πόλει] τῆς πόλεως. Sup.
vulgato, Par. K. om. Fic.
᾿Ὀρϑότατα] ὀρϑώτατα Vind.
ἔφη --- ἀἐφήσομεν] om. Vat. B.
“Ὅταν — ἐθέλωσι 1 citant Euse-
bius praep. ev. L. ΧΠῚ, p. 415.
et "Theodoretus 'Therap. L. VIT.
p. 941. hoc prooemio usus: τὰ
δὲ ἑξῆς οὐ γέλωτος, ἀλλὰ καὶ
ϑρήνων ἄξια καὶ πυρὸς τοῦ
παγκάλους ἀναλίσκοντος νόμους.
λέγει. γὰρ ταῦτα" Ὅταν δὲ αἱ
γυναῖκες οἵ vs ἄνδρες τοῦ εἴο.
quorum ad extrema Ursinus hanc
varietatem adnotavit: yv». καὶ oi
ἄνδρες. ἢ ἄνδρες τοῦ.
ἐκβῶσι] ἐβέῶσι Bas. b.
ἀφήσομεν φήσομεν Ald. Bas.
ab. et codices omnes uno fortasse
excepto Flor. U. quem Stallbau-
mius discrepare a Stephano non
ostendit, Etiam Ficinus dicemus.
Veram lectionem ab Eusebio et
CIVITAS
LIB. V. 461
95
τοῦ γεννᾷν ἐκβῶσι τὴν ἡλικίαν, ἀφήδομέν. zov ἐλευϑέ-
Qovc αὐτοὺς συγγίγνεσθαι ᾧ
ὃ ἂν ἐθέλωσι, πλὴν ϑυγατρὶ
καὶ μητρὶ καὶ ταῖς τῶν RrypeccQen παισὶ καὶ ταῖς ἄνω
μητρὸς, καὶ Moyixus αὖ, πλὴν υἱεῖ καὶ πατρὶ καὶ τοῖς
τούτων εἰς τὸ κάτω καὶ ἐπὶ τὸ ἄνω, καὶ ταῦτά y ἤδη
'Theodoreto servatam Stephanus
tacito et incertum utrum de con-
jectura, an ex illis restituit.
z0v] om. Ven. B. Vind. E.
Vat. H. πῶς duo 'lheod. codi-
ces Sylburgii, ὅπως Ursini liber.
ἐλευθέρους αὐτοὺς ] cw. ἐλ.
Ven. B.
interpositum.
συγγίγνεσθαι ὔ ξυγγίγν. 'Yheod.
Évyyiv. Vind. E. cum y inter ὁ
et v superscripto et Ursini codex
"Theod. cvyyív. Mon. B. Euseb.
Ald. Bas. ab. Steph. ἐγγίγνεσθαι
Vind. F. γίνεσθαι Vat. B.
$] Ita Par. A. Lob. Vind.
BDF. Ven. C. Ang. B. Flor.
RTY. Yat. M. et a m. pr. B.
' eg Mon. B. Par. DK. Flor. U.
'Theod. ὃ Vat. H. Flor. AC. et
margo Vind.D. 7) Ven. B. Vind. E.
Euseb. Ficinus et editiones omnes.
Masculinum Q item ut proximum
αὐτοὺς ad utrumque sexum rela-
tum ferri adeoque praeferri posse
videtur, ne mulierum mentionem
initio periodi parum apte factam
statuere cogamur ; exceptionis au-
tem priorem partem ad viros spe-
ctare per se apparet, neque si-
gnificationem .eorum post πλὴν
desidero. συγγίγνεσϑιαι ad mulie-
res non minus, quam ad viros
quadrat et a Polluce V. 92. sine
discrimine cum. alis utrique sexui
communibus verbis refertur. Usus
tamen viris potissimum assignavit :
de muliere unum tantum locum in
promptu habeo, Antonini Liber.
c. 41. p. 179. 'Teuch. de Cephalo
Procrin tentante per hospitem,
εἰ αὐτῷ συγγένοιτο. Sed ipsum
grammaticorum silentium et verbi
In Vat. B. δὲ a m. s.
origo ac significatio exemplis ut
non indigeamus facit.
ἐθέλωσι] ἔλϑωσι Vind. F. 29&-
Accu Mon. B. ἃ m. pr.
πλὴν 1 πρὶν Vind. E.
γυναῖκας τὰς γυναῖκας Ven.
B. Vind. EF. Ang. B. Flor. ACRT.
editi ante Bekkerum, quam lectio-
nem Ástius in tert. ed. tenuit, ut
debebat, quum in superioribus 9
tenuisset et αὐτοὺς ad solos viros
retulisset. Nobis vero, qui QU -
τοὺς utrosque designare statueri-
mus, hic quoque optimum codi-
cem sequi et γυναῖκας pro ὅσον
αὐτῶν γυναῖκές εἰσιν accipere
licet.
αὖ 1 om. ᾿ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
toig] ταῖς Lob. Vind. BD.
Vat. HM. In Vind. F. o cum
litura. scriptum,
τούτων 1 lta Par. A. Vind.
DEF. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRTY. eorundem Fic. τῶν
τοιούτων reliqui cum editis ante
Bekkerum et Astio in tert. quo-
que ed. quod ita defendi potest,
ut eos significare statuatur, qui,
quum filii patresve ipsi non sint,
secundum infra dicta instar eo-
rum haberi debeant. Sed alterum
hoc loco magis perspicuum et ta-
men eiusdem significationis, si
requiratur, capax est.
τὸ ἄνω] τῶ ἄνω Vind. E.
y] ys Lob. Vind. BD. γὰρ
Par. K. sec. Bekk.
I
56 PLATONIS
πάντα διακελευδάμενοι προθυμεῖσθαι μάλιστα uiv μηδ᾽
εἰς φῶς ἐκφέρειν κύημα μηδέ γε ἕν, ἐὰν γένηται, ἐὼν
δέ τι βιάσηται, οὕτω τιϑέναι, ὡς οὐκ οὔσης τροφῆς τῷ
τοιούτῳ.
Καὶ ταῦτα μέν y, ἔφη, μετϑίως λέγεται" πα-
, * Mi , M κι - ^ 2
τέρας δὲ καὶ ϑυγατέερας καὶ ἃ νῦν δὴ ἔλεγες,
πῶς δια-
γνώσονται ἀλλήλων; Οὐδαμῶς, ἦν δ᾽ ἐγώ" ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἧς
ἂν ἡμέρας τις αὐτῶν νυμφίος γένηται, μετ᾽ ἐκείνην δε-
κάτῳ μηνὶ καὶ ἑβδόμῳ δὴ ἃ ἂν γένηται ἔχγονα, ταῦτα
πάντα προσερεῖ τὰ μὲν ἄῤῥενα υἱεῖς, τὰ δὲ ϑήλεα Qu-
γατέρας, καὶ ἐκεῖνα ἐχεῖνον πατέρα, καὶ οὕτω δὴ τὰ
διακελευσάμενοι --- τοιούτῳ.
laudant Eusebius et 'Theodoretus
Lie
προϑυμεῖσϑαι Sylburgius ad
"Theod. προμηϑεῖσθαι aptius cen-
sebat. Solet enim fere studium,
quod verbo προϑυμεῖσϑαι signi-
ficatur, ad efficiendum, non, ut
hic , ad evitandum et cavendum
tendere ideoque verbo ipsi infini-
tivus sine negatione coniungi. Sed
nihil obstare videtur, quo minus,
ut ἐθέλειν μὴ κακὸν εἶναι et si-
milia dicuntur, ita et προϑυμεῖ-
σϑαι μὴ ἐκφέρειν dici potuerit:
studiose operam dare, ut ne ef-
ferant.
piv] om. Theod. Sed in Ur-
sini libro erat.
μηδ᾽ εἰς μὴ δ᾽ εἰς Mon. B.
Ald. μηδεὶς Vind. F. μη δ᾽ εἰ
Vind. E. μὴ εἰς Euseb. "Theod.
probantibus Astio in sec. Stall-
baumio in pr. ed. — Atque Astius
etiam in tertia μὴ sibi magis pla-
cere ostendit, Stallbaumius vero
in sec. nihil de eo dicit. μηδὲ,
ne quidem, satis vulgare et ἢ. ].
inprimis aptum est ob illud μά-
λιστα μέν.
κύημα] Id cum reliquis Mon.
B. sed correctus, et in margine
yo κύημα a m. pr. exhibet. lta-
que ante correctionem aliud ha-
buisse necesse est, «quod nunc
recognosci nequit.
μηδέ ys ἕν] lta Par. Α. μηδέ
y ἕν Vind. E. Vat. H. Flor.
ACTYV. μηδὲν reliqui codices,
Eusebius, 'Pheod. et editiones.
Quum et magnitudo cautionis h.
l. satis apte significari et μηδὲν
facile ex μηδὲ ys ἕν, hoc vero
ex illo vix oriri potuisse videa-
tur, Atticos autem inter omnes
constet οὐδὲ εἷς et μηδὲ εἷς ubi
negatio augenda esset usurpasse,
optimum codicem pro interpolato
abicere non sustinui, quamvis
alterum. particulae ys inter μηδὲ
εὖ εἷς interpositae exemplum fru-
stra quaesivi, Nam quod Schnei-
derus Vinariensis Sophocli Oed.
Tyr. 276. impertivit , οὐδέ y εἷς
δύναιτ᾽ ἀνὴρ, id soloecum. est.
Sed quum non solum μηδὲ, sed
etiam v subiici sibi encliticam
ys patiatur , interposita ea non
magis offendor , quam particula
ἂν, quae saepe istum locum ob-
tinet.
τι] τις Ang. B. Flor. R. Theod.
τιϑέναι] ἐχτιϑέναι Euseb. edi-
tique ante Bekkerum.
λέγεται" πατέρας] λέγεται. Πα-
τέρας editi ante Astium. In Ald.
tamen πατ. minuscula scriptum.
ϑυγατέῤρας xol ἃ νῦν δὴ ἔλε-
ysg] matres et ceteri cognati,
quos memorabas Fic. Pro ἔλεγες
Vind. E. ἔλεες habet.
qu ἐφ᾽ Lob. Vind. B. Yat. ἢ
ἑβδόμῳ 1 ἑβδόμη iidem.
γένηται γένοιτο Flor. T.
Ὺ
461
CIVITAS LIB. V. 27
τούτων ἔκγονα παίδων παῖδας, καὶ ἐκεῖνα αὖ ἐκείνους
πάππους τε καὶ τηϑὰς, τὰ δ᾽ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γε-
γονότα, ἐν ᾧ ai μητέρες καὶ οἵ πατέρες αὐτῶν ἐγέννων,
ἀδελφάς τε καὶ ἀδελφοὺς, ὥστε, ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν,
ἀλλήλων μὴ ἅπτεσϑαι" ἀδελφοὺς δὲ καὶ ἀδελφὰς δωσει
ὃ νόμος συνοικεῖν, ἐὰν ὁ κλῆρος. ταύτῃ ξυμπίπτῃ, καὶ
ἡ Πυϑία προσαναιρῇ. ᾿Ορϑότατα, ἦ δ᾽ ὅς. Ἢ μὲν δὴ
κοινωνία, ὦ Γλαύκων, αὕτη τε καὶ τοιαύτη γυναικῶν
τε καὶ παίδων τοῖς φύλαξί σοι τῆς πόλεως" ὡς δὲ ἕπο-
μένη τε τῇ ἄλλῃ πολιτείᾳ καὶ μακρῷ βελτίστη, δεῖ δὴ
υἱεῖς} υἱοὺς Lob. Vind. BD.
Vat. M.
. 0] om. Lob. post ϑήλεα Vind.
ϑήλεα] ϑήλεια Vind. F. Flor.
R. ϑήλαια Bas. ab.
δὴ om. Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
. ἐκεῖνα αὖΊ ἐχεῖνοι αὖ Ang.B
ἐκείνου «v Par. À. Ven. Ο, Vind.
F. Vat. H. Flor. AC. in quo ve-
teris scripturae EKEINAT ve-
stigium cernere mihi videor. ἐκεῖν᾽
αὖ Parmen., p. 154. E. ex Coislin.
Bekkerus recepit.
τηϑὰς lta Par. A. Vind. F.
Ang. B. Flor. R. τέϑας Vind. E.
τιϑας cum zc super 9 Yen. C.
τιτϑὰς Vat. H. τίτϑας reliqui
cum editionibus ante Bekkerum.
τήϑας Astus in tert. ed. quem-
admodum apud grammaticos fere
legitur. . 'Yimaeus p. 256: τήϑη"
μάμμη. Bekkeri δικῶν onomast,
anecd. ,P. 193, 33: vio * πα-
τρὸς ἢ μητρὸς μήτηρ, ἣν μάμ-
μὴν καλοῦσιν. cf. lex. ib. p. 309,
29. THOH, avia, bis memini le-
gere in Boeckhii Inscript. Vol. I.
p. 685. n. 1449, 8. et p. 915.
n. 558, b. 3. Inde ἐπιτήϑη, ἡ
μήτηρ τῆς μάμμης, Bekkeri lex.
anecd. p. 254, 10. et alibi, Cf.
quos Vol. I. p. 56, a. de altero
hic ante Bekkerum "vulgato disse-
rentes laudavi, qui accentum in-
stabilem esse docent. Itaque non
est quod codici repugnetur.
δ᾽ 1 δὲ ,Vind. F.
αἱ μητέρες καὶ οἱ “πατέρες αὖ-
τῶν] o ol πατέρες καὶ αἱ μητέρες
cv. Lob. Vat. B. et a m. s. Ven,
B. oi πατέρες καὶ μητέρες αὐ.
Vind. BD. Yat. M. patres ipso-
rum matresque Fic. Non sine
ratione Plato et supra B. et hic
matres priori loco posuisse vide-
tur, quippe quarum ex aetate
potius, quam ex patrum, utrum
sorores et fratres necne essent,
diiudicari deberet.
0] om. Bas. b.
κλῆρος κληρῶν Lob. Vind. B.
Yat. M.
ξυμπίπτῃ] συμπ. Mon. B. (Par.
DK. Ang. B. Vat. HM. Flor. UV.)
Ald. Das. ab. Steph.
προσαναιρῇ ] προσανερῆ Vind.
E. Flor. ACRT. προσαναιρεῖ
Vind. F.
᾿Ορϑότατα] ὀρϑώτατα Vind.
F.
Ἢ uiv δὴ --- καλά. 465. E.]
excerpsit Stobaeus serm. XXXXI.
p. 255. sqq. cuius tamen in co-
dice A. priora usque ad μάλιστα,
ἔφη. 462. A. desunt.
αὕτη τε καὶ] om. Fic.
ὡς δὲ] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. ὧδε Vind. F. Ven. C. Par.
DK. secund. Bekk. Stob. (ὡς δὲ
margo Gesn. unde Gaisfordius
recepit.) ὡς δὴ Vind. E.
βελτίστη] βελτίστῃ Stob. Gesn.
Ald. Bas. ab.
δεῖ] δ᾽ εἰ Vind. F.
462
462
F
98 PLATONIS
τὸ μετὰ τοῦτο βεβαιώσασϑαι παρὰ τοῦ λόγου. ἢ πῶς
ποιῶμεν; Οὕτω νὴ Δία. ἢ δ᾽ ὅς. Ἶ4ρ᾽ οὖν οὐχ ἥδε
ἀρχὴ τῆς ὁμολογίας, ἐρέσϑαν ἡμᾶς αὐτοὺς, τί ποτε τὸ
μέγιστον ἀγαϑὸν ἔχομεν εἰπεῖν εἰς πόλεως κατασκευὴν,
οὗ δεῖ στοχαζόμενον τὸν νομοϑέτην τιϑέναιν τοὺς νό-
μους, καὶ τί μέγιστον κακὸν. εἶτα ἐπισκέψασθαι, doc
ἃ νῦν δὴ διήλθομεν, εἰς μὲν τὸ τοῦ ἀγαϑοῦ ἴχνος ἡμῖν.
ἁρμόττει, τῷ δὲ τοῦ κακοῦ ἀναρμοστεῖ; Πάντων μά-
λιότα,
«τι
70, O
τὸ μετὰ τοῦτο] tamquam unum
exhibent Lob. Vind. BDE. tam-
quam duo Mon. B. Ald. Bas. ab.
τὸ μετατοῦ Vind. F.
ποιῶμεν ] ποιοῦμεν Vind. F.
a m. pr. editiones ante Bekkerum,
tacentibus Bip. (απ quid) age-
mus? Fic.
Οὕτω] οὐ τὸ cum litura Vind.
7 δ᾽ Og] om. Vind. F. Ang. B.
ἐρέσθαι} Ita Mon. B. Stob.
'Trinc. Gesn, ἔρεσθαι Lob. Vind.
BDEF. Stob. Gaisford. editiones
ante Bekkerum.
ἔχομεν] om. Par. K. εἴχομεν
Vind. E. Flor. ACR. In Vind.
ἘΠ, £yousv cum litura in prima
scriptum.
ov] ov Vind. F. Par. D. à
margo Par. D.
δεῖ δὴ Vat. H. Flor. AC. et
a m. pr. Vind. E. Idem et στοχα-
ξομένου pro στοχαζόμενον Gais-
fordius in Stob. cod. A. legi te-
statur, cui haec priora deesse
dixerat. taque ad codicem B.
utrumque referendum videtur.
καὶ τί καί τι Stob. 'Trinc.
ἄρα] ἄρα Vind, F. Stob. Trinc.
Ald. Bas. ab. In Stob. Gesn.
Gaisf. Ald. Steph. Ast. pr. et sec.
signo interrogandi, in Stob. Trinc.
Bekkeri et prima Stallbaumii ed.
nulla interpunctione a proximo
ἐπισκέψασθαι distinctum. est.
ἃ ] Ánte hoc Stob. 'Trinc. Bek-
keri, Stallb. prima et Astii tertia
ed. comma habent.
2! » e -» ^ , "^ 5 -
ἔφη. ἔχομεν ovv τι μεῖζον κακὸν πολει, ἡ Éxti-
μ᾿ ? ^ - ^ - ^ ? X - o
ἂν αὐτὴν διασπᾷ καὶ ποιῇ πολλὰς ἀντὶ μιᾶς; ἢ
δὴ 7 om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. Stob.
ἴχνος εἶδος Flor. T. ὄχνας
Stob. cod. D.
ἁρμόττει ἁρμόττειν Vat. H.
Flor. A.
τῷ] vo Lob. τὸ Vind. DEF.
Mon. B. Ang. B. Vat. H. Stob.
ἀναρμοστεῖ Pollux 1Π|. 58:
καὶ τὸ τοῦ Πλάτωνος, ἄναρ-
μοστεῖν. Cf. Soph. p. 253. A.
261. E. Leg. HII. 718. B.
τι] τί Yind. F. Stob. τὸ Stob.
cod. A.
πόλει] πόλεως Par. K. Bas. b.
ἢ ἐκεῖνο] om. Vind. B. Vat.
M. 7 om. Vind. D.
ἂν om. Par. K. sec. Bip.
αὐτὴν] αὐτὴ Lob. Vat. M. et
a m. pr. Vind. B.
ποιῇ} lta Lob. Vind. BDE.
Mon. B. Ven. B. Vat. M. Flor.
CTU. et a m. s. Par. A. zoi&
Vind. F. Vat. BH. Yen. C. Par.
K. Ang. B. Flor. ARV. Stob.
(Gaisf. ποιῇ) ποιοῖ Par. D. Ald.
Bas. ab. Steph. Ast. pr. Idem
Astius in sec. indicativum omisso
ἂν praeferebat, in tertia Bekke-
rum secutus est.
ὃ ἂν] ὃ δὴ Stob. Sed o δεῖ Β
cod. A.
ξυνδῇ ἢ ξυνδεῖ Par. A. Lob.
Vind. E. Vat. BH. Ven. C. Flor.
ACV. Stob. ξυδῆ Vind. F.
καὶ — Evvósi] bis deinceps
leguntur in Vind. E.
ποιῇ ] lta Lob. Vind. BDE.
Mon. B. Vat. BM. Yen. B. Par.
K. Ang. B. Flor. RU. et a m. s.
CIVITAS LIB. V. 462 59
μεῖξον ἀγαθὸν τοῦ ὃ ἂν ξυνδῇ τε καὶ ποιῇ μίαν; Οὐκ
ἔχομέν. Οὐκοῦν ἡ μὲν ἡδονῆς τε καὶ λύπης κοινωνία
ξυνδεῖ, ὅταν ὅτι μάλιστα πάντες οἵ πολῖται τῶν αὐτῶν
γιγνομένων τε καὶ ἀπολλυμένων". παραπλησίως χαίρωσι
καὶ λυπῶνται; Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. 'H δὲέ γε τῶν
τοιούτων ἰδίωσις διαλύει, ὅταν οἵ μὲν περιαλγεῖς., οἵ
δὲ περιχαρεῖς γίγνωνται ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς παϑήμασι τῆς
πόλεώς τε καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει; Τί δ᾽ οὔ; AQ οὖν ἐκ
τοῦδε τὸ τοιόνδε γίγνεται, ὅταν μὴ ἅμα φϑέγγωνται ἐν
τῇ πόλεὶ τὰ τοιάδε ῥήματα,
Par. A. ποιεῖ Vind, F. Ven. C.
Vat. H. Flor. ACV. Stob. ποιοῖ
(Par. D. Flor. T.) Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. pr. — Aristoteles Po-
lit. L. II. c. 1. pag. 28. Goettl.
ἔχει δὴ δυσχερείας ἄλλας τε πολ-
λὰς τὸ πάντων εἶναι τὰς γυναῖ-
κας ποινὰς, xci δ ἣν αἰτίαν
φησὶ. δεῖν “νενομοϑετῆσϑαι τὸν
τρόπον τοῦτον ὁ ΖΣωμράτης, οὐ
φαίνεται συμβαῖνον ἐκ τῶν λό-
yov. ἔτι δὲ πρὸς τὸ τέλος, δ
φησι τῇ πόλει δεῖν ὑπάρχειν,
ὡς μὲν εἴρηται νῦν, ἀδύνατον,
πῶς δὲ δεῖ διελεῖν, οὐδὲν διώ-
φισται. λέγω δὲ τὸ μίαν εἶναι
τὴν πόλιν πᾶσαν, ὡς ἄριστον
ὅτι μάλιστα" λαμβάνει γὰρ ταύ-
τὴν ὑπόϑεσιν ὁ Σωκράτης.
ξυνδεῖ ξυνδεῖ εἰ Vat. B.
ὅτι μάλιστα μάλιστα Stob.
. cod. B. ὅτε μάλιστα Bas. b.
᾿ πολῖται πολίται Lob. Vind.
F. Mon. B. Stob. (non Gaisf.)
λυπῶνται λυτῶνται Stobaeus
'Trinc.
: ἐδίωσις 7 Antiatticista Bekkeri
anecd. p. 100, 21: ἐδίωσις " Πλά-
TOV τετάρτῷ Πολιτικῶν. quod
huc pertinet. Cf. ἀλλοίωσις et
ὁμοίωσις p. 454. C.
ὅταν] In Vind. F. prima syl-
laba deleta.
γίγνωνται] γίγνονται Vind. F.
γιγνώσκωνται Stob. 'T'rinc.
παϑήμασι ἢ μαϑήμασι Stob.
'Trinc.
CQ τῆς] τοῖς Vind. F.
τῇ 1 om. Vat. H. Post πόλει
vulgo punctum faciunt. Sed hu-
τό τε ἐμὸν καὶ τὸ οὐκ
ius enuntiationis forma eadem est,
quae proximae.
dE δ΄ 0)0;] τί μὴν: Vind. D.
: 4o*] ἄρ᾽ Vind. F. Mon. B.
(qui in superioribus quoque ali-
quoties ἄρ᾽ exhibet pro co^) Flor.
RU. Stob. 'Trinc. Gesn. Ald. Bas.
b. "Ag" Bas. a. Ex hoc autem —.
Fic. Idem Stephanus annot. p. 21.
in alia ista, quam tandem inve-
nisse dicit, hnius loci lectione po-
situm fuisse ostendit, non ἀρ᾽ ut
sit interrogatio. Scilicet apud
Cornarium, cuius eclogis illam
lectionem debebat, pag. 774.
ἄρ᾽ expressum est, sed dg vo-
luisse Cornarium ex eius inter-
pretatione apparet: Numquid ex
hoc —?
τοιόνδε τοιοῦτον Stob. cod. A.
τὰ τοιάδε δήματα, τὸ τε ἐμὸν
καὶ ὈΪ5 deinceps scripta sunt in
Vind. F. Pro τὰ Stob. cod. B.
τῇ habet, τε in Vind. DE. Ven.
B. Vat. H. Flor. AC. deest. Re-
spexerunt huc Plutarchus et Iam-
blichus locis ab Astio et Stall-
baumio laudatis, Plutarchus mor.
p. 140. D: ὁ Πλάτων φησὶν εὐ-.
δαίμονα 3 καὶ μαπαρίαν εἶναι πό-
λιν, ἐν ἡ τὸ ἐμὸν καὶ οὔκ "ἐμὸν
ἥκιστα φϑεγγομένων ἀκούουσι.
484. B: μάλιστα uiv ὡς ὁ Πλά-
τῶν παρήνει τοῖς πολίταις τὸ
ἐμὸν ἐξαιρεῖν καὶ τὸ οὐκ ἐμόν.
767. D: à δ᾽ ἂν Ἔρως ἐπισκή-
ῃ καὶ ἔπιπνεύσῃ, πρῶτον μὲν
£x “τῆς ͵ Πλατωνιχῆς πόλεως τὸ
ἐμὸν οὐχ ἕξει καὶ τὸ οὐκ ἐμόν.
Iamblichus de vita Pythag. c. 30.
60
PLATONIS D
ἐμόν; καὶ περὶ τοῦ ἀλλοτρίου κατὰ ταὐτά; Κομιδῇ uiv
οὐν.
Ἔν ἥτινι δὴ πόλει πλεῖστοι. ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ
ταὐτὰ τοῦτο λέγουσι τὸ ἐμὸν. καὶ τὸ οὐκ ἐμὸν.
[4
αὐτῇ
ἄριστα διοικεῖται; Πολύ, γε. Καὶ ἥτις δὴ ἐγγύτατα ἑνὸς
ἀνϑρώπου ἔχει; οἷον ὅταν που ἡμῶν δακχτυλός του πλη-
- - c - ji
γῇ; πᾶδα ἡ κοιφωνέμ, ἡ κατὰ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυ-
S. 167. ed. Kiessl. ἀρχὴ τοίνυν
ἐστὶ δικαιοσύνης μὲν τὸ κοινὸν
καὶ ἴσον καὶ τὸ ἐγγυτάτω ἑνὸς
σώματος καὶ μιᾶς ψυχῆς ὅμο-
παϑεῖν πάντας καὶ ἐπὶ τὸ αὐτὸ
τὸ ἐμὸν φϑέγγεσϑαι καὶ τὸ ἀλ-
λότριον, ὥσπερ δὴ καὶ Πλάτων
μαϑὼν παρὰ τῶν Πυϑαγορείων
συμμαρτυρεῖ.
ταὐτὰ] ταῦτα Lob. Vind. BF.
Stob.
Κομιδῇ — ταὐτὰ om. Lob.
Vind. B. Mon. B. Par. DK. Ven.
C. Vat. BM. Ald. Das. ab. Steph.
qui quum in margine nihil nisi
ὅταν ante λέγωσι deesse et Fi-
cinun hunc locum aliter legisse
videri monuisset, in adnotatione,
ut supra ostendi, Cornarii sup-
plementum tamquam aliam lectio-
nem atque eandem, qua usus sit
Ficinus, apposuit: Καὶ μάλα γε.
Ἔν ἥτινι οὖν πόλει ol πλεῖστοι
πρὸς ταὐτὸ κατὰ ταὐτά. Τά
supplementum. Astius, quum pri-
mum hos libros ederet, ob Ficini
consensum, (Glau. Valde. So. In
quacunque igitur civitate com-
plurimi ad idem secundum eadem)
pro genuino habens recepit; in
secunda editione adhibito Stobaeo,
qui locum integrum servavit, Cor-
narium non codice, sed Ficino
duce usum intelligens ipse Sto-
baeum ita secutus est, ut pro δὲ,
quod in eo erat, ovv, pro col
τὸ αὐτὸ D quemadmodum idem
habet, πρὸς ταὐτὸ cum Corna-
rio scriberet et cum eodem arti-
culun ad πλεῖστοι adderet; in
tertia denique, quum quae Bek-
kerus aliter quam Stobaeus ex-
hibuisset, qua auctoritate niteren-
tur, nesciret, ovv cum δὴ, quod
Stobaei cod. A. praebebat, com-.-
mutavit, sed πρὸς tenuit et ταύ-
τὸ, ut magis Atticum fieret , lit-.
tera v auxit, neque articulum
ante πλεῖστοι abiecit. Bekkeri
lectio ex Par. A, Yen. B. Ang. D.
Vat. H. petita eadem in Vind.
DEF. est, nisi quod hic initio
κομηδὴ, Vind. D. ἐπιτοαυτὸ κα-
ταταυτὰ habet, et in Florentinis
omnibus, quibus in sec. ed. Stall-
baumius singulatim | enumeratis
mentionem eorum adiicit, quae
Stobaeus discrepantia habet, quum
in prima hoc tantum ostendisset:
,,codices nostri et Stobaeus lo-
cum plenum exhibent. πλεῖστοι
articulum non recipit, quum So-
crates non id dicat, eam civita-
tem optime constitutam esse, in
qua maximae civium parti com-
munia ista sint, sed ut quaeque
plurimos habeat communiter ista
pronuntiantes , ita optime consti-
tutam videri. ἐπὶ cum. accusativo,
quod - Iamblichi verbis confirmari,
Stallbaumius observavit, mihi ali-
ter, quam huic, qui idem. spe-
cLantes intelligit, interpretandum
videtur. Nam illud spectare, cu-
ius obiectum solet per ézi cum
accus. significari , cum consilio
et efficiendi conatu coniunctum
est, veluti quum Aristoteles Po-
lit, L. VII. c. 13. pag. 247, 21.
Goettl. legislatorem "propterea,
ὅτι κρατεῖν ἤσκησεν ἐπὶ τὸ τῶν
πέλας ἄρχειν, laudandum negat;
quod autem proprie dicitur spe-
ctarc , βλέπειν, ut possit accu-
sativo iunctam ἐπὶ habere, quo-
niam idem est, quod ὄμμα φέ-
θεν, tamen plerumque dativo
iunctam habet, neque vero per
ellipsin reticeri ita poterat, ut
λέγειν τι ἐπί τι js diceretur, qui
conspecta re verbum aliquod de
ea praedicaret. Equidem λέγειν
CIVITAS LIB. V. 462 61
χὴν τεταμένη εἰς μίαν σύνταξιν τὴν τοῦ ἄρχοντος iv p
αὐτῇ, ἤσϑετό τε καὶ πᾶσα ἅμα ξυνήλγηδε μέρους πονή-
σαντος ὅλη; καὶ οὕτω δὴ λέγομεν, ὅτι ὁ ἄνϑρωπος τὸν
δάκτυλον ἀλγεῖ" καὶ περὶ ἄλλου ὁτουοῦν τῶν τοῦ ἀν-
Ὡρώπου ὁ αὐτὸς λόγος, περί τε λύπης πονοῦντος ué-
ροὺυς καὶ περὶ ἡδονῆς δαΐξοντος.
τὸ ἐμὸν ἐπὶ τὸ αὐτὸ eodem mo-
do intelligo , ,quo φέρειν ὄνομα,
φέρειν TL, ἐπὶ. τὸ Ov, ἐπὶ τὸ
μὴ ὃν Soph. p. 237. Ο. D. di-
ctum-est, appellationem seu πο--
men meum in eandem rem «on-
ferre, quod loquendi genus a
Stephano in alia eiusdem loci
parte inconsulte quidem requisi-
tum nescio quo iure Heindorfius
omnino ut inauditum reprobaver it.
Sane ἐπὶ τοῦτον τὸν παῖδα λέ-
yo τὸ ἐμὸν durius sonat, et da-
(tivum etiam nostro loco deside-
rans Wyttenbachius a Stallbau-
mio commemoratus communem di-
cendi usum sequebatur; sed ali-
quid tribuendum est interpositis
verbis, quae dum pronuntiantur
loquentis pariter atque audientis
animus alio conversus nonnihil
discrepans a primis verbum , mo-
do ne proximis repuenet, non
tam fastidiose recusat, quam le-
ctor facere amat. Similiter Tam-
blichum zi τὸ αὐτὸ τὸ ἐμὸν
φϑέγγεσθαι dixisse statuo, in
cuius verbis genitivum praeferenti
Küstero Kiesslingius ἐπὶ τὸ αὐτὸ
simul significare obiicit, quod sic
simpliciter dictum non probo. Ce-
terum pro ταὐτὰ Stob, 'Trinc.
ταῦτα exhibet,
λέγουσι] λέγωσι Par. ADK,
cum editis ante Astii sec. quod
Cornario offensioni non fuit, μὴ
λέγωσι Mon. B. Stallbaumius in
utraque editione de hoc loco ta-
cuit,
£uóv] ἐμόν vs Ven. B.
οὐκ] om. Ven. C. et a m. pr.
Par. D.
διοικεῖται διοκεῖται Bas. b.
ἥτις] εἴ vig Vind. DE. Yat. H.
Flor. ACT. Stob. cod. A.
Ὃ αὐτὸς ydg, ἔφη"
οἷον ὅταν] porro quotiens Fic.
Ante haec signum interrogandi
posui motus verbis Glauconis in-
fra D. τοῦτο, 0 ἐρωτᾷς.
του] om. Ven. B. Vind. E.
zov Lob. Vind. BF. Vat. bM.
Flor. R. et, ut videtur, Stob.
cod. A. Nam quod in Gaisfordii
editione haec nota: του] σου
cod. A.* ad zov post ὅταν re-
lata est, quum ibi non solum
Gaisfordius , sed etiam "Trinca-
vellus et Gesnerus zov ediderint,
errore factum videtur.
9j κατὰ] καὶ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
τεταμένη ] τεταγμένη Vat. B.
Ven. B. Vind. E. Stob. cod. B.
eis] om. Vind. D.
ἐν αὐτῇ in ipsa anima Fic. D
Eodem modo Schleiermacherus et
Stallbaumius. Mihi αὐτῇ ad κοι-
νωνίαν referendum videtur,
ἤσϑετό] ἤσϑητό Vind. F.
πᾶσα] post ἅμα Mon. B. Flor.
'ξυνήλγησε] καὶ ξυν. Ven. C.
ξυνήλγε Vind. E. συνήλγησε Stob.
πονήσαντος ποιήσαντος Vat.
Η. Flor. ACV.
λέγομεν] λέγωμεν Ald. Bas. ab.
δ] om. Vind. D.
ἀλγεῖ} ἀλγῆ Mon. B. a m. pr.
περὶ ἄλλου ὁτουοῦν 1 de qua-
vis alia parte et passione Fic.
— ovrovo)v Lob. Vat. B. —
ὅτου οὖν Vind. E
τῶν τῷ Ald. Bas. ab.
0 αὐτὸς λόγος] ὁ αὐτός τε
λόγος Vind. EF. Yen. B. ,Ang. B.
Flor. CR. Ald. Bas. ab. ὃ αὐτός
γε 1. Steph. Ast. pr. ὁ ἀπόλογος
Stob. cod. A.
μέρους μέρος Bas. ab.
463
463
62 PLATONIS
καὶ τοῦτο, ὃ ἐρωτᾷς, τοῦ τοιούτου ἐγγύτατα ἡ ἄριστα
πολιτευομένη πόλις οἰκεῖ. Ἑνὸς δὴ; οἶμαι, πάσχοντος
τῶν πολιτῶν ὁτιοῦν ἢ ἀγαϑὸν ἢ κακὸν ἡ τοιαύτη πόλις
μάλιστά τε φήσει ἑαυτῆς εἶναι τὸ πάσχον καὶ ἢ ξυνη-
σϑήσεται ἅπασα ἢ ξυλλυπήσεται. ᾿ἀνάγκη; ἔφη, τήν ys
εὔνομον. ρα ἂν εἴη, ἣν δ᾽ ἐγὼ. ἐπανιέναι ἡμῖν ἐπὶ
τὴν ἡμετέραν πόλιν καὶ τὰ τοῦ λόγου ὁμολογήματα σχο-
πεῖν ἐν αὐτῇ, εἰ αὐτὴ μάλιστ᾽ ἔχει , εἴτε καὶ ἄλλη τις
μᾶλλον. Οὐκοῦν χρὴ, ἔφη. Τί ovv; ἔστι μέν που καὶ
ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἄρχοντές τε καὶ δῆμος, ἔστι δὲ
καὶ ἐν αὐτῇ; Ἔστι. Πολίτας μὲν δὴ πάντες οὗτοι ἀλ-
λήλους προδεροῦσι; Πῶς δ᾽ οὔ; ᾿Δλλὰ πρὸς τῷ πολί-
ἐγγύτατα ἐγγυτάτω Par. K. hunc enim locum Florentinorum
ἡ] ἢ Vind. F. Stob. cod. B.
ΤῊΝ Hic Socratis sermonem
excipere editores ante Bekkerum
fugit, Ficinum non item.
δὴ ] om. Fic.
φήσει φύσει Stob. Gesn. Bas.
ab.
τὸ πάσχον] eum, qui sic af-
ficitur Fic.
καὶ ἢ ] om. Par. DK. Mon.
B. (Flor. ACTUV.) Ald. Bas. a.
Steph. Ast, pr.
ξυνησϑήσεται] cvv. Lob. Vind.
BDF. $vrgo9. Bas. ab.
ξυλλυπήσεται ] ξυνλυπ. Vind.
F. ξυλλυπηϑήσεται Flor. 'T. Stob.
cod. A, j deed
"véyum — χρὴ, ἔφη.] om.
Stob. cod. A.
s] y Vind. F. Ang. B.
Soc ] coc Ang. B.
αὐτὴ} αὕτη Mon. B. Stob.
Trinc. civitati huic (conveniant)
Fic. αὐτὴ est ea potissimum.
ΟΕ L. Ylb p. 51G, B.
μάλιστ᾽ ] omnium mazime. μά-
λιστα Lob. Vind. BEF. Stob.
οὖν; ἔστι] ovv ἐστι Ald. Bas.
ab. De singulari cf. Vol. I. p. 122.
που ] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM.
πόλεσιν πόλεσι Vind. E. πό-
λεσί τε Lob. Vat. B. Ven. C.
ài] om. Vind. D.
S] vesica Bas. b. ταύτῃ
Vind. F. Áng. B. Flor. AR. (Ad
varietatem pertinere perperamque
a Stallbaumio in V. L. ad proxima
ἐν αὐτῇ post σχοπεῖν adscriptam
esse ex Stobaei mentione, quem
comitem eis adiunxit, et ex Vind,
et Ang. consensu colligo.) Stob.
(αὐτῇ margo Gesn.) ista Fic.
αὐτῇ cum ictu pronuntiatum co-
gitari necesse est, contra ac Rei-
sigius Coniectan. p. 96. sqq. fieri
posse statuebat; quem hic locus
fugerat et similis huic E: πα-
σῶν ἄρα πόλεων μάλιστα ἐν αὐ-
τῇ ξυμφωνήσουσιν.
Ἔστι. Ἔστιν. Bekkerus.
πάντες πάντας Mon. B. Flor.
᾿οὗτοι ] om. Flor. T.
προσεροῦσι; ]
Bekkerus.
τῷ] τὸ Ang. B. Vat. H.
πολίτας ] πολίτας εἶναι Flor.
'T. referente in sec. ed. Stall-
baumio.
τί] O0 τ: Vind. D. τέ καὶ Stob.
cod. À. ed. Gaisf.
ὁ ἐν] οὖν Vind. E. Id suspi-
cor ex οὖν T , «ul simile
τοὐπὶ Soph. p. 264. E. rovxsi
"Tim. p. 25. p. legitur.
τοὺς ἄρχοντας ] om. Stob.
Trinc. Gesn, (Gaisfordius habet
sine nota.)
προσεροῦσιν ;
CIVITAS LIB. V. 468 63
τας ví ὁ ἐν ταῖς ἄλλαις δῆμος τοὺς ἄρχοντας προσαγο-
ρεύει; Ev μὲν ταῖς πολλαῖς δεσπότας, ἐν δὲ ταῖς δημο-
κρατουμέναις αὐτὸ τοὔνομα τοῦτο, ἄρχοντας. Τί δ᾽ ὃ
ἐν τῇ ἡμετέρᾳ δῆμος; πρὸς τῷ πολίτας τί τοὺς ἄρχον-
τάς φησιν εἶναι; Σωτῆρας τε καὶ ἐπικούρους, ἔφη. Τί
δ᾽ οὗτοι τὸν δῆμον; Μισϑοδότας τε xoi τροφέας. Ot
δ᾽ ἐν ταῖς ἄλλαις ἄρχοντες τοὺς δήμους ; ΖΔούλους 2 ἔφη.-
Τί δ᾽ οἵ ἄρχοντες ἀλλήλους; Ξυνάρχοντας, ἔφη. Τί δ᾽ οἵ
ἡμέτεροι; Ξυμφύλακας. Ἔχεις οὖν εἰπεῖν τῶν ἀρχύν-
τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν εἴ τίς τινα ἔχει προσειπεῖν
τῶν ξυναρχόντων τὸν μὲν ὡς οἰκεῖον, τὸν δὲ ὡς ἀλλό-
ἀροτριον; Καὶ πολλούς γε. Οὐχοῦν τὸν μὲν οἰκεῖον ὡς
αὐτὸ αὐτὸ Bas. b. om. cum
duobus sequentibus Fic.
τοὔνομα 1 om. Vind. F. Ang.
. B. Flor. R. post τοῦτο Stob.
τοῦτο] τοῦτ᾽ Lob. Vind. B.
Vat. M. τοῦτο τοὺς Vind. F.
Ang. B.
Tí δ᾽ ] Τί δαί. Stob. , Trinc.
end] hin τοὺς ἄρχοντας
Stob. cod. A.
τῷ ] τὸ Stob. "Trinc.
πολίτας] π . εἶναι Flor. 'T.
qnoi] nuncupabit Fic.
Σωτῆρας σωτῆρός Ven. B.
B Οἱ δ᾽] oi δὲ Vind. F. Stob.
Οἵδ᾽ Bas. b. om. Lob. Vind. B.
Vat. ΒΜ. Ven. €. xoi Par. DK.
Mon. B. Flor. U. Ald. Bas. a.
Steph. Ast. pr.
ἄρχοντες] δὲ Lob. Vind. B.
Vat. BM. oi ἄρχοντες Par. DK.
Mon. B. Flor. U. editi ante Ast.
sec.
τοὺς δήμους οπι. Lob. Vind,
B. Vat. BM.
“οὐύλους] τοὺς O. Vind. E.
n id. om. Lob. Vind. B. Vat.
ἀλλήλους ] ἀλλοίλους Mon. B.
mvveoyovzeg| συν. Vind, E.
Flor. ACTY.
ξφη] om. Vat. B.
Tí δ᾽ oi ἡμέτεροι: Ξυμφύ-
λακας.] om. Stob. τί δ᾽ ἡμ. ἕ.
(omisso oi) Vind. D.
μέτεροι; Gvug. Vind. E. — cvug.
etiam Flor. ACTV. — ξυνφύλ.
Vind. F.
Ἔχεις] ἔχει Par. K.
ἐν ταῖς] τῶν £v ταῖς Vind. F.
Mon. B. Flor. RU. Bekkerus; a
quo discessionem non fecissem,
si verum esset, quod in comm.
demonstrat , nusquam se, nlsi in
Vat. HM. τῶν omissum invenisse.
At omittitur etiam in Vind. B.
editisque ante Bekkerum omnibus,
omittitur in Lob. Vind. DE. Flor,
ACTY. Stob. neque a Bipontinis
ex Par. K. affertur. Itaque ma- ἢ
gnam de Par. AD. Vat. B. Ven.
BC. suspicionem iniici necesse
est, quae si tamen iniusta et va-
na sit, equidem non repugnabo,
quo minus τῶν locum obtineat:
necessaria quidem repetitio arti-
culi non magis est, quam L. IIT.
p. 387. E. in vetbis τοὺς ϑρή-
vovg τῶν ὀνομαστῶν ἀνδρῶν,
aut Criton. 47. A. τὰς δόξας τῶν
ἀνθρώπων, quo utroque loco si-
milis lectionis . varietas exstat.
Stallbaumius et in tert. ed, Astius
cum Bekkero faciunt.
am ἔχει] ἔχειν Vat. Η. ἔχοι Flor.
τὸν δὲ — οἰκεῖον om. Vind.
E. τὸν δ᾽ etc. Vind. D. Ang. B.
Lt H. Stob. τῶν δ᾽ etc. Vind.
Kol] om. Yat. B.
oixsiov) post og Vind.F. Ang.
B. Cf. Bernhardy synt. p. 166.
01 PLATONIS
C ἑαυτοῦ νομίξει τε καὶ λέγει, τὸν δ᾽ ἀλλότριον ὡς οὐχ
ἑαυτοῦ; Ovro.
Τί δὲ οἵ παρὰ σοὶ φύλακερ; ἔσθ᾽ δότις
3 - 2! μ᾿
αὐτῶν ἔχοι αν τῶν ξυμφυλάχων νομίσαι τινὰ ῇ προσει--
πεῖν ὡς ἀλλότριον;
Οὐδαμῶς, ἔφη παντὶ γὰρ, ὦ ἂν
ἐντυγχάνῃ τις, ἢ ὡς ἀδελφῷ ἢ ὡς ἀδελφῇ, ἢ ὡς πατρὶ
ἢ ὡς μητρὶ ἢ υἱεῖ ἢ ϑυγατρὶ ἢ τούτων ἐκγόνοις ἢ προ-
, - ᾿
γόνοις νομιεῖ ἐντυγχάνειν.
γεις" ἀλλ᾽ ἔτι καὶ τόδε εἰπέ"
ψομίξει τε καὶ λέγει νομίζοι
τε καὶ λέγοι Lob. τε om. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACT. et a m.
pr. Yen. B.
τὸν δ᾽] τὸν δὲ Vind. F.
€ »
ἑαυτοῦ ;]
Astium.
O?co.] Οὕτως. Bekkerus. o$-
τῶ γε. Stob. Gesn. (cod. BN.)
Ti δὲ] cí δαί Par. A. τί δ᾽
Vind. F. Ang. B. Stob.
παρὰ σοὶ] παρά cor Steph.
Ast. pr.
ὅστις ὅ τις Vat. H. et cum
6 super z Vind. E. Mon. Β. in
quo c a m, s. superscriptum,
ὡς om. Àng. B. Stob. Gesn.
ξαυτοῦ. editi ante
(cod. BN.)
ἂν] om. Mon. B.
ἐντυγχάνῃ} ἐντυγχάνοι Lob.
Vind. BDE. Vat. bM. Ven. B.
Stob. 'lrinc, et cum »5 super
vo, Par. K. Optativus vitiosus
non est.
Tig] om. Vind. F, Ang. B.
Stob. cod. A. 'Trinc. Gaisf. τις
ἂν Mon. B. Flor. U.
ἢ. ὡς ἀδελφῇ] om. Vind. E.
ἢ ὡς ἀδελφὴ Vind. F. Ficinus
neque hoc αἷς neque sequentium
ullum reddidit.
ἢ ὡς πατρὶ] ἢ om. Vind. D.
ἢ ὡς μητρὶ] cc om. Lob.
Vind. BDF. Vat. BM. Ven. C.
Par. DK. Ang. B. Flor. R.
ἢ vit] ἢ ὡς υἱεῖ Ven. D.
Ang. B. Vat. M. Flor. T. Stob.
Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
Κάλλιστα, ἦν δ᾽ iyo, λέ-
πότερον αὐτοῖς τὰ ὀνό-
ἢ ϑυγατρὶ 1 ἢ ὡς ϑυγατρὶ
Flor. 'T. Stob. cod. B.
τούτων ἐχγόνοις 5 προγόνοις]
τῶ τούτων ἐχγόνω ἢ προγόνω
Vind. B. Pro ἐχγόνοις Stobaeus
ἐγγόνοις 7. sed margo Gesn. £xy.
habet ; g veo om. Ang. B.
Sob. cod
TAGEN κομιεῖ Stob. Tine.
Καάλλιστα)] μάλιστα Lob. Vind.
B. Vat. BM. et a m. pr. Yen. C.
ἀλλ᾽ ἔτι — μάλιστα, ἔφη. 464.
A.] om. Stob. cod. A.
αὐτοῖς ἑαυτοῖς Lob. Vind. B.
Vat. BM.
μόνον — ὀνόματα D.] om.
Vind. E.
οἰκεῖα] οἰκεῖον Stob. cod. B.
propinqua familiaria Fic. Conf.
Vol. I. p. 260, a. et Polit. p. 276.
B: Uu δεμίαν εἶναι τέχνην ἐν
ἡμῖν ἀξίαν, τούτον τοῦ ϑρεπτι-
κοῦ προσρήματος.
καὶ] om. Vind.
κατὰ] «cl Stob. cod. Ν', Trinc,
περί vs] Cornarius offensus,
nisi fallor, eo, quod in sequen-
tibus non inveniret alterum illud,
quod secundum 7t exspectasset,
περί τε τοὺς ἄλλους ante haec
excidisse statuebat p. 100. F'sch.
cui temere assensus est Stepha-
nus adnot. p. 21: » Scribendum
est potius ex vet. περί τὲ τοὺς
ἄλλους xol περὶ τοὺς πατέρας.“
et in sec. ed. Astius περί TE τοὺς
ἄλλους καὶ τοὺς πατέρας in ipso
textu exhibens, in commentario
autem lemmati ex prima. ipsius
editione petito περί ys τοὺς πα-
I
CIVITAS LIB. V. 463
65
ματα μόνον οἰκεῖα νομοθετήσεις, ἢ καὶ τὰς πράξεις πά-
ὅας κατὰ τὰ ὀνόματα πράττειν, περί τε τοὺς πατέρας,
ὅσα νόμος περὶ πατέρας αἰδοῦς τε πέρι καὶ κηδεμονίας
καὶ τοῦ ὑπήκοον δεῖν εἶναι τῶν γονέων, ἢ μήτε πρὸς
ϑεῶν μήτε πρὸς ἀνθρώπων αὐτῷ ἄμεινον ἔσεσϑαι, ὡς
οὔτε ὅσια οὔτε δίκαια πράττοντος ἂν, εἰ ἄλλα πράττοι,
ἢ ταῦτα: αὗταί σοι, ἢ ἄλλαι φῆμαι ἐξ ἁπάντων τῶν
πολιτῶν ὑμνήσουσιν εὐϑὺς περὶ τὰ τῶν παίδων ὦτα καὶ
τέρας nil aliud, nisi Stobaeum
zt pro ys liabere subscribens.
In tertia tandem in vulgata ac-
quievit. Cf. Yol. L p. 167, a.
Quamquam h. l. ne omissum qui-
dem alterum illud, tantum paul-
lisper dilatum et in fine sermonis
positum est: xol περὶ τῶν ἄλ-
λων ξυγγενῶν.
νόμος] ὃ νόμος Vind. F. Ang.
B. Flor. R.
πατέρας] πατέρα Stob. 'Trinc.
Hic locus óbversatus videtur au-
ctori scholii Victoriani ad Hom.
Il. XXIIII. 371: καὶ Πλάτων
κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας ἐπέ-
λευσεν , ὅπως οἱ γέροντες ὡς
πατέρες τιμῶνται.
τε] μὲ Bas. b.
πέρι “καὶ περὶ Vind. E.
καὶ τοῦ] καὶ τὸ Lob. Vind.
BDEF. Mon. B. Par. D. Ang. B
Vat. HM. Flor. ACRTUV. quod
nescio an ex eodem fonte fluxe-
rit, ex quo Cornarium supra con-
jecturam hausisse vidimus. Sed
ob id ipsum reprobandum est τὸ,
ne obedientia erga parentes pa-
tribus opponi et alterum illorum
dici videatur, circa quae versari
debeat pietas, Nam quominus ad
φομοϑετήσεις hoc referatur, τὲ
post περὲ impedit.
δεῖν δεῖ Vind. E.
γονέων 1 γοναίων᾽ idem,
αὐτῷ ἄμεινον] αὐτῶν ἀμεί-
ψονὲς Stob. Sed in margine
Gesn. vulgatum exstat , quod
Gaisfordius recepit,
ὅσια οὔτε δίκαια] ὃ. οὔτε 0.
Stob.
PrATONIS Or. IT.
σιράττοντος] πράττοντας Vind.
F. Flor. RT. et ante corr. Mon.
B. Pluralem Ficinus quoque et
hic et paullo post adhibuit: ut-
pote qui neque sancta neque iu-
sta agant, si contra fecerint.
ταῦτα; ταῦτα. Ald. Steph.
qui etiam supra C. post εἶπέ tan-
tum comma posuit,
evroí] αὐταί Ven. C. Par. DK,
Vat. H. Flor. CT. cum editioni-
bus ante Astii sec. qui Stobaeo
duce usus est. ἡ ero Ang. B.
ἢ αὐτή Flor. R. ἢ αὐτή Vind.
F.
c0.] om. Ang. B. ἐπ hac tua
civitate Fic.
ἐξ ἁπάντων] ££oz. Vind. F.
ὑμνήσουσιν) om. Yen. B. a m.
pr. Non opus est, ut ὑμνεῖν
intransitivo sensu, nedum passivo,
positum statuamus. φῆμαι illae
omnium ex ore civium prodeuntes
canere dicuntur. Cf. Leg. L. XI.
p. 927. Α: πιστεύειν τε ταῖς ἄλ-
λαις φήμαις χρεὼν περὸ τὰ
τοιαῦτα οὕτω πολλαῖσι καὶ σφό-
δρα παλαιαῖς οὔσαις, πιστεύειν
δ᾽ αὖ καὶ τοῖς νομοϑετοῦσι
ταῦϑ'᾽ οὕτως ἔχειν. Neque vero
Critiae locus p. 118. B: τὰ δὲ
περὶ αὐτὸν ὄρη τότε ὑμνεῖτο
πλῆϑος καὶ μέγεϑος καὶ καλλος
παρὼ πάντα τὰ νῦν ὄντα γεγο-
νέναι; cuius vitiosa lectione ὕμνει
τὸ zÀ. Astius in sec. ed. ad no-
strum illustrandum usus fuerat,
iterum proferri debebat a Stall
baumio.
περὶ τὰ] περί τε Vind. Ὁ. περὲ
τε τὰ Lob. Vind. B. Vat. M.
τῶν om. Vat. H.
E
D
0
66
περὶ πατέρων,
τι b! 3 » 3 ,
ovg αν αὑτοῖς Tig ἁποφηνῇῃ:
PLATONIS
καὶ περὶ
τῶν ἄλλων ξυγγενῶν: Arai, ἔφη" γελοῖον γὰρ ἂν εἴη,
εἰ ἄνευ ἔργων οἰκεῖα ὀνόματα διὰ τῶν στομάτων μόνον
φϑέγγοιντο.
Πασῶν ἄρα πόλεων μάλιστα ἐν αὐτῇ ξυμ-
A - , (^
φωνήσουσιν ἕνός τινος ἢ εὖ ἢ καχῶς πράττοντος ὃ
νῦν δὴ ἐλέγομεν τὸ ῥῆμα, τὸ ὅτι τὸ ἐμὸν εὖ πράττει,
z MS il A ? ' »
ἢ οτι τὸ ἕμον κακῶς.
᾿Δληϑέστατα, ἢ δ᾽ ὅς.
Οὐκοῦν
» , - ,
μετὰ τούτου τοῦ δόγματός τε καὶ ῥήματος ἔφαμεν Évva-
κολουϑεῖν τάς τε ἡδονὰς καὶ τὰς λύπας κοινῇ; Καὶ ὀρ-
dug ys ἔφαμεν.
5 - , - 3.— - r
Οὐκοῦν μαλιόταὰ τοῦ αὐτοῦ κοινωνή-
σουσιν ἡμῖν οἵ πολῖται, ὃ δὴ ἐμὸν ὀνομάσουσι, τούτου
περὶ adversus Fic. item alte-
rum.
tig] om. Stob.
Evyyevàv; ]
Steph.
γὰρ] om. Vind. D.
ἄνευ ἔργων] sine officio Fic.
οἰκεῖα ὀνόματα] ὄν. οἷκ. Ang.
B. Stob. ὃν. οἰκεῖν Vind. F.
. μόνον] μόνων Par. K. secund.
Bekk. om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. Flor. T.
μάλιστα] om. Vind. B. Vat. M.
ξυμφωνήσουσιν ] Huic in Flor.
R. οἱ πολῖται superscriptum. uno
ore clamabunt omnes Fic. subru-
stice.
πράττοντος] πράσσοντος Par.
K. sec. Bip. Vulgo commate hoc,
in Ald. et Steph. etiam colo a
sequentibus separatur.
0] ἢ, in marg. a m. sec. 0,
Mon. B.
viv] post δὴ Vind. D.
ἐλέγομεν ] λέγομεν Vat. H.
Flor. ACTV. et a m. pr. Ven. B.
enne, T0] 70 om. Lob. Vind.
B. Par. K. sec. Bekk. Vat. M.
Stob. 'T'rinc.
ὅτι — ἢ] om. Vind. F. ὅδτιε
etiam Lob, Vind. B. Vat. M.
omittunt.
4An9écroze] d. ἂν Vind. F.
Ang. B. c4. ev Stob. 'Trinc.
Vera loqueris Fic.
τὰς λύπας] τὰς om. Stob. -
Καὶ } om. Ven. B. a m. pr.
ys] μὲ Stob. cod. A. Sed is
l. deficere dictus est.
Ald.
ξυγγενῶν.
τοῦ αὐτοῦ κοινωνήσουσιν] ἐπ
60 invicem communicabunt Ficin.
quasi τούτου legisset. τοῦ αὐτοῦ
κοινωνεῖν s. τὸ αὐτὸ κοινὸν ἔ-
χειν ne pleonastice dictum videa-
tur, τοῦ αὐτοῦ cum μάλιστα
coniungendum est: illud , quod
meum appellabunt, maxime idem
omnibus commune erit.
ἡμῖν οἱ πολῖται οἱ πολ.
Vind. F. Ang. B. Flor. R. Stob;
(τολίται Lob. Vind. F. Mon. B.
Stob. Trinc. Gesn. Bas. b.)
ἐμὸν] ἔμμονον Vind. F.
ὀνομάσουσι] ὀνομάξουσι Stob.
Gesn. Gaisf. Ald. Bas. ab. Steph.
Codices ὀνομάσουσι, sed Ven. B.
cum $ super c.
| vovrov] τούτω Flor. U. et
ante corr. Mon. B.
δὲ] δὴ Flor, RT. Stob. 'Trinc.
τε] τὴ Stob. 'Trinc. om. cod.
μάλιστα ] om. Fic.
κοινωνίαν --- μάλιστα ] om.
Vind. E.
ἕξουσι; ἕξουσιν ; Bekkerus et
paullo - post φύλαξιν; In editis
ante Bekkerum ἕξουσι. et supra
post ὀνομ. ubi Bekkerus et Stall-
baumius interrogandi signum fe-
cerunt, item punctum erat. ἕξου-
σι; etiam Stob. 'Trinc. habet.
4p] ἄρ᾽ Vind. F. Mon. B.
ἡ τῶν yvvoixQv vt] τῶν yv-
ναικῶν Vind. F. Ang. B. Flor.
R.
Πολὺ] πάνυ Stob.
uiv] post οὖν Bas. b.
-
CIVITAS LIB. V. 464 63
δὲ χοινωνοῦντες οὕτω δὴ λύπης vs καὶ ἡδονῆς μάλιστα
κοινωνίαν ἕξουσι; Πολύ ys. Ἶ4ρ᾽ οὖν τούτων αἰτία πρὸς
τῇ ἄλλῃ καταστάσει ἡ τῶν γυναικῶν τὲ καὶ παίδων
κοινωνία τοῖς φύλαξι; Πολὺ μὲν οὖν μάλιστα, ἔφη.
᾿Αλλὰ μὴν μέγιστόν γε πόλει αὐτὸ ὡμολογήσαμεν ἀγα-
ϑὸν, ἀπεικάξοντες εὖ οἰκουμένην πόλιν σώματι πρὸς
μέρος αὐτοῦ λύπης τε πέρι καὶ ἡδονῆς ὡς ἔχει.
ὀρϑῶς γ᾽, ἔφη, ὡμολογήσαμεν.
Καὶ
Τοῦ μεγίστου ἄρα ἀγα-
e , 3.4 [S ' c , - 2
DoD τῇ πολει αἰτία ἡμῖν πέφανταν ἡ κοινωνία τοῖς ἐπι--
κούροις τῶν τε παίδὼν καὶ τῶν γυναικῶν.
Καὶ μάλ᾽,
ἔφη. Καὶ μὲν δὴ καὶ τοῖς πρόσϑεν γε ὡμολογοῦμεν.
μὴν] μὴ Vind. D.
ys] Ita Par. A. Vind. EF. Ven.
B. Ang. D. Vat. H. Flor. ACRTUV.
: Stob. vs reliqui cum editionibus
ante Astii sec.
πόλει] τῆ πόλει Par. K. πό-
Aug Vat. B. a m. pr. πόλεσιν ἃ
m. S. “πόλεως Bas. b.
πρὸς μέρος αὐτοῦ] πρὸς τὸ
gu. αὖ. Lob. Vind. BD. Vat. M.
πρὸς μέρη αὖ. Ven. B. cum sin-
gulis partibus suis (circa: volu-
ptatem εἴ dolorem quoquo modo
communicantis) Fic. πρὸς μέρος
αὐτοῦ Astius in secunda scripsit,
quem Bekkerus tacens et Stall-
baumius nullo Florentinorum suf-
fragante sequuntur. Quum utrum-
vis rectum sit et ad perspicuita-
tem nihil referat, ut eiusdem cor-
poris, quod modo dictum est,
non alius cuiuspiam rei partem
significari moneamur, primum co-
dicum consensio, deinde orationis
forma respicienda est. Si σῶμα
subiectum, aut pronomen post
ἔχει vel ita locatum esset, ut ne-
cessario ab eo verbo afficeretur
et cum dativo σώματι coniungi
non amplius posset, nihil obsta-
ret, quo minus reflexivum prae-
ferretur : ὡς σῶμα πρὸς μέρος
αὐτοῦ ἔχει, vel σώματι, ὡς
ἔχει πρὸς μέρος αὑτοῦ. Propius
enim haec loquendi forma ad il-
lam accederet, quae reflexivum
requirit : σῶμα ἀπώλεσε μέρος
αὐτοῦ. Sed ut nunc verba ha-
bent, nullam offensionem accipi-
L3
mus, quum eam rem, quam ani-
mo loquentis obiectam neque per
se constantem ex casu obliquo
agnovimus , (σώματι) porro de-
monstrari ab eo audimus.
λύπης] λύπας ante corr. Mon.
᾿πέρι περὶ Vind. B.
y.] γε Stob.
ὡμολογήσαμεν ] ou. Das. a.
πέφανται] πέφυκεν Stob. cod.
BN. 'Princ Gesn. (πέφανται
cod, A. Gaisf.)
τῶν τε παίδων καὶ τῶν yv-
ναιϊικῶν 1 mulierum Xfiliorumque
Fic. In Ven. B. Vind. E. Vat. H.
Flor. ACV. τὲ post παίδων po-
situm, in Stob. cod. À. omissum
est.
μάλ᾽] μάλα Lob, Vind, BDF.
tob.
ve μὴν Stob.
τοῖς] ἐν τοῖς Ven. B.
yt] om. Vind. D. Par. K. Stob.
Ast. sec. (Stob. cod. A. et Gaisf.
habent γε.)
ὡμολογοῦμεν ] ὁμολογοῦμεν
Vind. DEF. Ven.B. προ. Β. Vat.
H. Stob. cod. A. et corr. Mon.
B. (ante corr. à.) Praesens Fi-
cinus quoque legit: atqui et su-
perioribus haec consonant. idque
Bekkerus, Astius i in tert. et Stall-
baumius et in Stobaeo Gaisfor-
dius receperunt. Imperfectum ad
ilud tempus pertinet, quo pri-
mum hac communione opus futu-
rum ostenderat Socrates reliquos-
que assentientes habuerat, L. 1Π|].
E 2
68 PLATONIS
2 , L4 9) , 59), » 2.
ἔφαμεν γάρ zov οὔτε οἰκίας τούτοις ἰδίας δεῖν εἶναι
οὔτε γῆν οὔτε τι κτῆμα, ἀλλὰ παρὰ τῶν ἄλλων τροφὴν
λαμβάνοντας. μισϑὸν τῆς φυλακῆς κοινῇ πάντας ἀναλί-
j 5 € ,
ὄκειν, εἰ μέλλοιεν ὄντως φύλακες εἶναι. ᾿Ορϑῶς, ἔφη.
^4Q οὖν οὐχ, ὅπερ λέγω, τά τε πρόσϑεν εἰρημένα καὶ
τὰ νῦν λεγόμενα ἔτι μᾶλλον ἀπεργάξεται αὐτοὺς ἀλη-
ϑινοὺς φύλακας καὶ ποιεῖ μὴ διασπᾷν τὴν πόλιν τὸ
“2 a 3 , ^ A ? * 3 3 , A *
ἑμὸν ὀνομαζοντας μὴ τὸ αὐτὸ, αλλ ἄλλον GÀÀO, TOV
μὲν εἰς τὴν ἑαυτοῦ οἰκίαν ἕλκοντα ὅτι ἂν δύνηται χω-
pag. 423. extr. seque tum nihil,
quod non cum prius dictis (L. IIT.
p. 416. D.) consentiret, postu-
lasse affirmans simul id praesti-
tum docet, quod p. 461. E. re-
quisiverant, uti esset haec com-
munio ἑπομένη τῇ ἄλλῃ πολι-
£o.
ἐδίας ἰδίως Stob. ἐν cod.
A. Gaisf.) οὐκείας Vind. BD.
δεῖν δεῖ Lob. Vind. BD. Vat.
M.
tL] om. Vind. F. Ang. B. Flor.
R. Stob.
λαμβάνοντας ] λαμβάνοντες
Vind. E. Vat. H. Flor. ACTV.
ἀναλίσκειν ] ὧν — Vind. D.
nt. vers. a m. s. scriptum habet.
μέλλοιεν] μέλλοιμεν Vind. F.
ὄντως] οὕτω Par. K. Flor. T.
"4g ἄρ᾽ Vind. F.
λεγόμενα ] λελεγμένα Stob.
"Trinc.
ἔτι μᾶλλον maxime Fic.
αὐτοὺς ξαυτοὺς Vind. D.
ἐν ἀληϑινοὺς] post φύλακας Vat.
, μὴ] οὐ Ven. Β.
τὸ ἐμὸν] ταύτην Stob. 'Trinc.
ὀνομάζοντας] ὀνομάξοντες Vat.
Η. Flor. ATV.
ἀλλ] ἀλλὰ Vind. F.
ἄλλον ἄλλου Lob. Vind. BD.
Vat. M. In Mon. B. alterum 4
int. vers. a m, s. scriptum,
ἄλλο] ἄλλω Vat.H. ἄλλῳ Flor.
A'TV.
τὸν uiv] τὸ uiv Ven. C. Vind.
D. Ald. Bas. ab.
ξαυτοῦ αὐτοῦ Vind. F. Flor.
A. Stob.
ἂν] ὧν Stob. cod. A. 'Trinc.
δύνηται δύναται Stob. cod.
τὸν δὲ] τὸ δὲ Vind. D.
ἑτέραν ἑταίραν Vat. M. In
Vind. BD. αὐ super é positum,
sed in DB. correctione deletum.
καὶ
"Trinc.
ἑτέρους 56. ὀνομάζοντας. In
Mon. B. Flor. Ὁ. xoi ἑταίρους,
quod non reprehendere debebat
Stallbaumius, qui hos accusativos
ab ἕλκοντα pendere statueret,
ἐμποιοῦντας sc. τῇ πόλει.
γυναῖχά 1
τοῦ οἰκείου] οὐ τοῦ οἱ. Stob.
cod. AN. 'Trinc. zo? o/xíov Vind.
E.
ἐπὶ τὸ αὐτὸ] ἐπιτοαυτὸ Vind.
BD. ἐπὶ τοαυτὸ, gravi et leni
deletis , Mon. B.
ὁμοπαϑεῖς] ὁμοιοπαϑεῖς Astius
in sec. scripsit, in tert. scriben-
dum coniecit, cui hic non esse
locum Stallbaumius docuit. 040:0-
παϑεῖς etiam in Stobaei ed.
Gaisf. legitur sine nota.
εἶναι; εἶναι. Ald. Steph. qui
in superioribus praeter necessita-
tem post ἄλλο, οὖσαν et ἐδίας
interrogandi signum fecit.
Κομιδῇ ] κομιδὴ Stob. κομηδὴ
ὅτε y. Stob. D
CIVITAS LIB. V. 464
69
olg τῶν ἄλλων κτήσασθαι, τὸν δὲ εἰς τὴν ἑαυτοῦ ἕτέ-
ραν οὖσαν, καὶ γυναῖκά τε καὶ παῖδας ἑτέρους, ἡδονάς D
L1 5 , 3 - »v97 LA EE 2 2
τε καὶ ἀλγηδόνας ἐμποιοῦντας ἰδίων ὄντων ἰδίας, ἀλλ
ἑνὶ δόγματι τοῦ οἰκείου πέρι ἐπὶ τὸ αὐτὸ τείνοντας
πάντας εἰς τὸ δυνατὸν ὁμοπαϑεῖς λύπης τε καὶ ἡδονῆς
εἶναι; Κομιδῇ μὲν οὖν, ἔφη. Τί δέ; δίκαι τε καὶ ἐγ-
, Ἁ 2 , , , , ? , - e£
κλήματα πρὸς ἀλλήλους ovx οἰχήσεται ἐξ αὐτῶν, ὡς
ἔπος εἰπεῖν, διὰ τὸ μηδὲν ἴδιον ἐκτῆσθαι πλὴν τὸ
- Ἁ 3 2 , er ^ c , ,
σῶμα, τὰ δ᾽ ἄλλα κοινά ; ὅϑεν δὴ ὑπάρχεν τούτοις
Vind. F. Κομιδὴῆ Ald. Bas. a.
Steph.
ἔφη 1 om. Ven. B.
Tí δέ; τί δαί; Par. A. Stob.
'[rinc. τί δὲ δή; Lob. Vind. BD.
Vat. M. τί δέ; αἱ Stob. cod. A.
δίκαι] δίκη Vind. F. Ang. B.
Contra Aristoteles Polit. L. II.
c.2. p. 87. 80. Goettl. ἐγκλήματα
δὲ xol δίιαι καὶ ὅσα ἄλλα ταῖς
πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ «cx,
adv ὑπάρξει καὶ τούτοις.
ἐξ αὐτῶν ἐξαυτῶν Vind. F.
οἰχήσεται ἐξ αὐτῶν Ficinus per
cessabunt interpretatus est.
ὡς ἔπος εἰπεῖν 1 omnes (con-
troversiae accusationesque mutuae)
^ - € , H
Fic. εἰπεῖν — ὑπάρχει om. Vind.
μηδὲν] μηδενὶ Vat. B. μηδένα
Ven. B. (Flor. C.) Stallbaumius
in sec. cum editionibus ante Bek-
kerum. μηδένα μηδὲν Bekkerus,
Astius in tert. et Stallbaumius in
pr. ed. quandoquidem mec pro-
prium quicquam , praeter corpus,
habebit , reliqua vero communia?
Fic. Equidem non video, quid
jn codicum tantum non omnium
et Stobaei lectione reprehendi
possit, si αὐτοὺς ad ἐκτῆσθαι
ex proximo αὐτῶν repetatur, id
quod sequentia τὰ δ᾽ ἄλλα xot-
v& si minus flagitant, certe com-
mendant.
ἐχτῆσϑαι] κεκτῆσθαι Vind. D.
Par. K. sec. Bekk. Flor. T. Stob.
lidem fere, qui infra p. 469. D.
eodem modo a vulgata discrepant.
Sed L. VI. 505. B. unus tantum
Par. K. secund. Bekk. et Menon.
p. 97. E. nullus vulgatum £xz7j-
σϑαι non agnoscit. Neque Pro-
tag. pag. 340. D. aut Hipp. min.
p. 375. A. C. per codices dubi-
tare licet, quin ἐχτῆσθϑαι verum
sit. Etiam Phil. p. 58. D. recte
id a Bekkero ex Clark. Vat. A.
Ven. C. quibus Lob. accedit, re-
stitutum videtur. Sed "Theaet.
p. 1983. D. ubi de venatione du-
plice agitur, Platonem scripsisse
ἡ uiv πρὶν ἐκτῆσϑαι τοῦ κεκτῆ-
σϑαι ἕνεκα mihi Lobeckius et
Schaeferus ad Phryn. pag. 762.
persuadere nondum potuerunt,
perlubentique accidit, quum in
Lob. utrobique κεκτῆσθαι exara-
tum. viderem. dem liber prae-
stantissimus p. 199. A. ubi Bek-
kerus secundum Clark. Vat. A.
Ven. C. ὃ μέν τις ἔχτηται, μὴ
κεχτῆσϑαι ἀδύνατόν φαμεν εἶναι
edidit, vulgatum κέχτηται tuetur.
Omnino rarior apud Atticos forma
legitima est, quam secundum Eu-
stathii adnotationem ad Il. T. IT.
p. 272. 30. Lips. (τὸ δὲ ἐκτῆσϑαι
᾿ττικόν ἐστι καὶ αὐτὸ καὶ Ἰω-
νικὸν δὲ ἀποβληϑέντος τοῦ συμ-
φῶώνου τῆς αὐξήσεως) exspectari
poterat. Aeschyli unum locum ex
Prometh. 792. (ὄμμ᾽ ἐχτημέναι)
'Thomas Magster pro exemplo
posuit, cui alterum ex veteribus
praeter Platonem qui addiderit
non invenio.
τὰ δ᾽] τὰ δὲ Vind. F. Stob.
ὅϑεν πόϑεν Vat. H. Flor. V.
δὴ 1 δὲ Stob. Trinc.
40
PLATONIS
E ἀστασιάστοις εἶναι ὅσα ys διὰ χρημάτων ἢ παίδων καὶ
ξυγγενῶν κτῆσιν ἄνϑρωποι στασιάζουσι; Πολλὴ ἀνάγκη,
ἔφη, ἀπηλλάχϑαι. Καὶ μὴν οὐδὲ βιαίων γε οὐδ᾽ αἰκίας
δίκαι δικαίως ἂν εἶεν ἐν αὐτοῖς. ἥλιξι μὲν γὰρ ἥλικας
ἀμύνεσθαι καλὸν καὶ δίκαιόν που φήσομεν, ἀνάγκην
σωμάτων ἐπιμελείᾳ τιϑέντες. ᾿Ορθῶς, ἔφη. Καὶ γὰρ
ἀστασιάστοις ] ἀστασίαστον
Vind. F..
ὅσα ὅσων Vind. E. ὅσω Vat.
Η.
E γΥ5] γε δὴ Vind. F. Ang. B.
καὶ] lta Par. A. Vind. F. Ang.
p. Vat. H. Flor. ACRTV. ἢ re-
liqui codices, Stobaeus, editi ante
Bekkerum et Ficinus.
ξυγγενῶν ] cvyy. Vind. E.
χτῆσιν] ἀνθρώποισιν (ἄνοισιν)
idem. κτήσει Vat. H.
ἄνϑρωποι] ἀνθρώποις Stob.
cod. Α.
στασιάζουσι; lta Lob. Vind.
B. et ante corr. Mon. B. στασιά-
ζουσι. reliqui cum Mon. B. cor-
recto editisque ante Bekkerum,
qui suo.more v addidit, quod h.
|. Mon. B. linea transversa super
t significatum habet.
ἀνάγκη} post ἔφη Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Stob.
ἀπηλλάχϑαι. Kol] ἀπηλλάχϑαι,
καὶ Ald. ἀπηλλάχϑαι. καὶ Steph.
(non Lugd.) Καὶ --- ἀτιμάσει 465.
À. om. Stob. cod. A.
οὐδ᾽ αἰκίας] om. Fic. οὐδὲ αὖ,
Stob. 'Fimaeus lex. p. 15: αὖ
κίας" ὕβρεως δίκη. quae glossa
etiam ad L. ΠΠ|. p. 425. D. et
nonnullos alios a Ruhnkenio indi-
catos locos pertinet. Aliter scho-
liastes ad h.l.
δίκαι om. Vind. D.
δικαίως δικαίς Vind. E.
- εἶεν] om. Lob. Vind. B. Vat.
B
M.
iv] ἐπ᾽ Flor. T.
ἀμύνεσθαι) ἀμύνασθαι Ven.
B. Flor. C. In Viud. D. verbum
post καλὸν positam, sed. inscri-
465 τόδε ὀρϑὸν ἔχει, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οὗτος ὁ νόμος᾽ εἴ πού τίς
ptis litteris β c vulgatus ordo
restitutus est.
φήσομεν ϑήσομεν Stob.
ἀνάγκην] lta Par. A. Vind.
EF. et int. vers. D. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTUV. Stob. ἀνάγχῃ
reliqui codices editionesque ante
Astii sec. (ἀνάγκη Lob. Mon, B.
Ald. Bas. ab.)
ἐπιμελείᾳ Τία., vel adscripto ε
(ἐπιμελείαι) vel omisso ( ἐπεμε-
λεία) Par. A. Ven. C. Vind. F.
et int, vers. D. Ang. B. Vat. H.
ἐπιμέλεια Vind. ἘΣ. ἐπιμελείας
Mon. B. Par. DK. Stob. Stali-
baumius in sec. ed. ἐπιμέλεϊαν
Vind. D. cum reliquis codicibus,
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. Lectio-
nem nostram eandemque Bekkeri
et in prima ed. Stallbaumii non
male interpretatus est Ficinus:
tutandis corporibus necessitatem
imponentes h. e. tutelam corpo.
rum necessariam esse declarantes.
Quod ipsi tutelae necessitas poni
dicitur, quae re vera iniungitur
hominibus, qui sese tueri iuben-
tur, insolentius feitassis, sed non
tale videtur, ut ἐπιμελείᾳ teneri
nequeat. Admota ad tutelam ne-
cessitate fit, ut non amplius ar-
bitrio singulorum relicta , sed
émnibus ἐν ἀνάγκῃ sit, quo mo-
do locutus est Lysias in Andoc.
p. 907. δ. 8. Bekk. νῦν ovv v-
piv ἐν ἀνάγκῃ ἐστὲ βουλεύσα-
σϑαι περὶ αὐτοῦ.
τιϑέντες ϑέντες Lob. Vind.
BE. Vat. BM. Ven. B.
ἔφη} 8£..:, ante corr. ἔχει.
Vind. B. In Ald. eomma, in
Steph. punctum minüs .áppositàm.
465
, dicta sunt,
CIVITAS 1,1}. V. 465
11
^ ? - - * τ
τῷ ϑυμοῖτο, év τῷ τοιούτῳ πληρῶν τὸ». ϑυμὸν ἧττον
ἐπὶ μείζους ἂν ἴοι στάσεις.
Πάνυ μὲν οὖν. Πρεσβυτέ-
M , , z
Qo μὴν νεωτέρων πάντων ἄρχειν vs καὶ κολάζειν προό-
τετάξεται. — ZhnÀov.
Καὶ μὴν ὅτι ys νεώτερος πρεσβύτε-
ρον, ἂν μὴ ἄρχοντες προστάττωσιν, οὔτε ἄλλο βιάξε-
ὄϑαι ἐπιχειρήσει ποτὲ οὔτε τύπτειν, ὡς τὸ εἰκῦς.
οἶμαι
δ᾽ οὐδὲ ἄλλως ἀτιμάσει" ἱκανὼ γὰρ τῶ φύλακε κωλύοντε,
τόδε] καὶ τόδε Stob.
Vind. E. Vat. H. Flor.
| τόδε γε Vind, D.
ἔχει] ἔφη. Par. DK.
εἴ πού] εἴποι Vind. F. An B.
εἴπερ Vind. E.
τῳ τῶ Vind. F. et ante corr.
Mon. B. ὦ Vind. E. cs Lob.
Vind. B. Vat. BM. γε Ven. B.
Ald. Bas. ab. Steph.
τῷ] γὰρ Stob. 'Trinc. Gesn.
γε margo Gesn. (τῷ cod. BN.
Gaisf.)
ἐπὶ usífovg] in maiores ma-
iorumve (transibit seditiones) Fic.
τό γε
ACTV.
στάσεις ] στάσις Stob. (Gaisf.
ex Platone στάσεις recepit.)
uv) μὲν Stob. (excepta 'Trinc.
quae μὴν habet) cum editis ante
Bekkerum, tacentibus Bip. quippe
Fic. Cf. B. et L. IIT. p.410. B.
" ψεωτέρων] ὅτι vs. Ang. B.
πάντων] πάντη Stob. cod. B.
τάντη 'Frinc.
Kol μὴν] Constat praeterea
Fic. Repetebat igitur δῆλον in-
deque pendere 0 ὅτι statuebat. Con-
tra Astius ὅτε jn ὁ mutandum
censet, idque Stallbaumius in sec.
unice sibi placere demonstrat,
quia non sine magna molestia δῆ -
λον animo repetatur. Scilicet
verba καὶ μὴν ὅτι ys ia inter
se copulata et cum ea contentione
t illi supplemento
locus non "relinquatur. Minime
vero articulus, quo alter compa-
rativus caret, contra Codices in-
trudendus, sed og có εἰκὸς per
anacoluthon pro £/zoóg ἐστι acci-
piendum est. Similes locos ipse
Stallbaumius attulit ad Phileb.
20. D. ubi durior inconsequentia
estt τόδε yt μὴν, cog οἶμαι,
περὶ αὐτοῦ ἀναγκαιότατον εἶναι
λέγειν.
πρεσβύτερον] πρὸς πρ. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACV. πρεσβυ-
τέρων Vind. F.
ἄρχοντες] oi ἄρχοντες Vind.
E. Mon. B. Flor. U. Bekkerus,
Astius in tert. ed. et Stallbau-
mius. Aft varii sunt in civitate
magistratus, neque semper eorun-
dem nedum omnium est, tale
quid niandare iunioribus.
ἄλλο] ἄλλω Vind. DE. ἄλλον
Stob, cod. N. 'Triac. ἄλλως Mon.
B. Par. DK. Ang. B. Flor. RU.
Stob. cod. B. Gesn. Gaisf. edi-
tiones ante Bekkerum. om. Fic.
ἐπιχειρήσει 1 ἐπιχειρήση Vind.
E. ἐπιχειρήσοι Lob. Vat. B.
ὡς TO εἰκός ἴῃ unum coniun-
git Vind. B.
δ᾽ 1] δὲ Lob. Vind. BDF. Stob.
οὐδὲ] οὐδ᾽ Flor. ACUV. Stob.
sj δὲ Par. D.
ἄλλως] ἄλλος Lob. Vind. BD.
(hic cum ov super og) E. Vat.
B. (sup. o) H. Ven. C. Par. DK.
secund. Bekk. Flor. ACUV. Ald.
Bas. ab.
ἱκανὼ 1 ἱκανὰ Vind. D. (sup.
à) E. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACTV. et margo ἃ. ἱκανώ τε
Par. K.
τὼ φύλακε] τῶ φύλακε Mon.
B. τῶ φύλακι Ang. B. Flor.
ACTV. τῶ φυλακικῶ Vind. E.
κωλύοντε | xoAvov τε Ald.
κωλύοντες Vind. F. κωλύονται
Vat. H. Flor. ACV, Stob. cod. A.
λύονται Vind. E. κωλύματα Ang.
B. Flor. T. et margo R.
12
PLATONIS
δέος τε καὶ αἰδώς" αἰδὼς uiv ὡς γονέων μὴ ἅπτε-
ὅϑαι εἴργουσα, δέος δὲ τὸ τῷ πάσχοντι τοὺς ἄλλους
βοηϑεῖν, τοὺς μὲν ὡς υἱεῖς, τοὺς δὲ ὡς ἀδελφοὺς, τοὺς
ὃὲ ὡς πατέρας. Ξυμβαίνει γὰρ οὕτως, ἔφη. Πανταχῆ δὴ
ἐκ τῶν νόμων εἰρήνην πρὸς ἀλλήλους oi ἄνδρες ἄξουσι;
Πολλήν γε.
Τούτων μὴν ἐν ἑαυτοῖς μὴ στασιαζόντων
οὐδὲν δεινὸν, μή ποτὲ 5 ἄλλη πόλις πρὸς τούτους ἢ
αἰδὼς μὲν] καὶ αἱ. u. Ang. B.
Flor. R. (ad hunc enim nota in
V. L. Stallbaumii vitiose expressa
XX, pertinere videtur.) μὲν (o-
misso αὐδῶς}) "Vind. Εἰ, Stob.
Gesn. (cod. BN.)
εἴργουσα 1 εἴργουσα Stobaeus
'Trinc.
δέος δὲ τὸ τῷ πάσχοντι τοὺς
ἄλλους βοηϑεῖν) Astius in sec.
ed. μὴ post τὸ inserendum. cen-
set et τὸ βοηϑεῖν seu τὸ μὴ
βοηϑεῖν absolute positum statuit
ita, ut obiectum timoris conti-
neat. Stallbaumius τὸ βοηϑεῖν
ab ipso nomine δέος sic regi pu-
tat, ut apud Demosthenem Θη-
βαίους a τεϑνάναι τῷ φόβῳ et
ἀποστόλους ἃ τεϑνᾶσι τῷ δέει.
Denique Bernhardy synt. p. 355.
τὸ — βοηϑεῖν simplicem apposi-
tionem dicit, qualis sit L. VIIIT.
p. 590. E. in verbis ἡ τῶν zoí-
δων ἀρχὴ, τὸ μὴ ἐᾷν ἐλευϑέ-
ρους εἶναι. Quid si τὸ ad δέος
potius, quam ad βοηϑεῖν refe-
ramus, uf sensus idem sit, ac si
dictum esset δέος δὲ τὸ τῆς τῶν
ἄλλων βοηϑείας τῷ πάσχοντι.
δέος ἐστὶ τοὺς ἄλλους βοηϑεῖν
quin recte dicatur, nemo ambi-
git: quidni etiam τὸ τοὺς &4-
λους βοηϑεῖν δέος dicere liceat ?
δὲ ὡς πατέρας] δ᾽ ὡς moz.
Vind. F. Ang. B.
Ξυμβαίνει] συμβ. Vind. F.
ἔφη ] ἔχειν Vind. E. Ang. B.
Flor. RT. ἔχει Flor. AC.
ΤΠανταχῆ πανταχοῦ Par. K.
δὴ} ἄρα Ven. B. om. Lob.
Vind. B. Vat BM.
ἄξουσι ἢ Ita Vind. E. Flor.
ACV. ἄξουσιν Bekkerus secundum
Par. A. Ven. BC. Vat. H. scri-
psisse demonstrat. Apud Sto-
baeum est αὔξουσι, sed in cod.
A. ἄρξουσι. Kditiones ante Bek-
kerum cum reliquis codicibus et
Stob. marg. Gesn. ἕξουσι habent.
. Ad interpunctionem, quae in Vind.
B. Stob. 'T'rinc. Gesn. nulla est,
sequentium caussa signum inter-
rogandi a Bekkero et Stallbaumio
positum puncto reliquorum prae-
tuli.
Πολλήν πολύν Vind. E.
μὴν] μὲν Vind. E. Vat. H.
Stob. cod. B. μὴν, sup. à, Vind.
D. autem Fic. Quod fervidiuscule
hoc Socrates affirmat , indicio
est, proximum illud, ex quo hoc
concludit , non sine interrogatione
ab eo pronuntiatum fuisse.
ἡ ἄλλη πόλις καὶ ἄλλη m.
Vind. BD. Vat. M. civitas alia
vel Fic. ut ἢ pro 7j legisse vi-
deatur.
ἀλλήλους ἄλλους Lob. Vat.
BM. Vind. B. et, vulg. in mar-
gine addito, D.
διχοστατήσῃ ]
Vind. F. —.
Ov γὰρ ovv] οὐγαροῦν Lob.:
Vind. BD. οὔ γαρ ov» Vind. F.
γε μὴν γὰρ δὴ Stob. cod. A.
ξυγοστατήσει
ἀπρέπειαν] ἀπρέπειαν, Mon. (;
B. Ald. Bas. ab.
καὶ] om. Par. K.
ἂν τὲ dv idem.
πολαχείας κολακίας Vind. E.
Flor. R.
πένητες] Hoc Astius in sec.
ed. ante κολακείας posuit, magis
etiam probaturus,' si post /cyovot
reiiciatur; in tertia suo loco re-
liquit, sed delendum iudicavit ;
CIVITAS LID. V. 465
πρὸς ἀλλήλους διχοστατήσῃ. Οὐ γὰρ ovv.
σμικρότατα τῶν κακῶν δι
τ
Τά γε μὴν
ἀπρέπειαν ὀκνῶ καὶ λέγειν,
ὧν ἀπηλλαγμένοι ἂν εἶεν, κολακείας τε πλουσίων, πέ-
νητες, ἀπορίας τε καὶ ἀλγηδόνας ὅσας ἐν παιδοτροφίᾳ
καὶ χρηματισμοῖς διὰ τροφὴν οἰκετῶν ἀναγκαίαν ἴσχου-
δι, τὰ μὲν δανειξόμενον, τὰ δὲ ἐξαρνούμενοι, τὰ δὲ
πάντως πορισάμενοι
cui assentiens Stallbaumius in
utraque ed. uncinos circumdedit.
Enimvero eiecto nomine vel lon-
gius remoto aliquid ad perspicui-
tatem, post εἰξν vero posito etiam
ad veritatem sententiae desidera-
tur. Nam quum mala ista pu-
silla omnia ex paupertate redun-
dent, ài; qui expertes eorum di-
cuntur, non f£amquam pauperes
expertes facti dici possunt. Quid
quod omnino pauperes in his cu-
stodibus non magis, quam divites
reperiuntur. Itaque πένητες non
loco movendum, sed commate,
quemadmodum Astius in pr. ed.
fecit, ἃ πλουσίων separandum et
ita explicandum , ut ex verbis
ὧν ἀπηλλαγμένοι àv εἶεν sup-
plementum structurae consimilis,
sed sententiae diversae petatur,
velut αἷς ἔνοχοι dv εἶεν, quibus
adulationibus obnoxii forent pau-
peres. — Similem breviloquentiam
habent ila L. IIIT. pag. 430. A:
τὰ δύμματα, ταῦτα δεινὰ ὄντα
ἐκκλύζειν, 7) τε ἡδονὴ ^ παντὸς
χαλεστραίου δεινοτέρα οὔσα τοῦ-
το δρᾷν καὶ κονίας; λύπη T8
καὶ φόβος καὶ ἐπιϑυμία, παν-
τὸς ἄλλου ῥύμματος. Supple-
mentum autem, quale nostro loco,
adhibendum est Euthyphr. p. 14.
E: φράσον δή μοι, τίς ἡ ὠφέ-
λειὰ τοῖς ϑεοῖς τυγχάνει οὖσα
ἀπὸ τῶν δώρων, ὧν παρ᾽ ἡμῶν
λαμβάνουσιν; ἃ μὲν γὰρ διδόα-
σι, παντὶ δῆλον. quorum in ex-
tremis post διδόασι necesse est
ἥτις τούτων ἡ ὠφέλεια τοῖς
ἀνθρώποις τυγχάνει οὖσα se-
cundum praecedentia subaudias.
— Ficinus κολακείας τὲ πλου-
σίων, πένητες ia interpretatus
ϑέμενοι παρὰ γυναῖκάς τὲ καὶ
est: adulationes certe aberunt,
quibus adversus divites inopes uti
solent. y
ἀπορίας τε] sollicitudines item
indigentium Fic. τὲ om. Stob.
"'Trinc.
ἀλγηδόνας ἀλγηδόνος Mon.
B. quod ad expediendam nomina-
tivi πένητες difficultatem excogi-
tatum certe lenius Astiano reme-
dium, ceterum eandem ob caus-
sam et ob pluralem, qui sequi-
tur, improbandum est.
παιδοτροφίᾳ] Ita Par. A. Vind.
DEF. Mon. B. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTUV. Stob. cod. A.
'Trinc. Bekkerus et Stallbaumius
in pr. ed. παιδοτροφία cum eus
super « Ven. B. παιδοτρόφωε
Lob. Vind. B. Vat. BM. Ven. C.
Par. DK. παιδοτροφίαις Stob.
Ald. Bas. ab. Steph. Astius et
Stallbaumius in sec. ed. hac ad-
dita declaratione, numerum plu-
ralem sibi unice placere. (in)
filiis nutriendis Fic.
χρηματισμοῖς]Ὶ σχηματιοσμοῖς
Par. K. sec. Bekk.
διὰ τροφὴν] διατροφὴν Lob.
Vind. BDEF.
οἰκετῶν ἱκετῶν Par. K. sec.
Bekk. domesticorum servorumque
Fic.
Óovst ὄμενοι] δανεζόμενοι Vind.
E. δανειζομένου Vind. F.
τὰ δὲ] τὰ δ᾽ Vind. EF. Ang.
B. Vat. H. Stob.
ἐξαρνούμενοι ἐξαρκούμενοι
Stob. cod. A. "Trinc. ἐξωνούμε-
voL Vind. E. ἐξαρνουμένου Vind.
πάντως πάντων Vind. E.
ϑέμενοι] om. Stob. cod. A.
Seponunt praeterea Fic.
T PLATONIS
οἰχέτας. ταμιεύειν παραδόντες, ὅσα τὲ, ὦ φίλε, περὶ αὐ-
τὰ καὶ οἷα πάσχουσι, δῆλά τε δὴ καὶ ἀγεννῆ καὶ οὐκ
D ἄξια λέγειν. Ζῆλα γὰρ, ἔφη, καὶ τυφλῷ. Πάντων τε
δὴ τούτων ἀπαλλάξονται ζήσουσί τε τοῦ μακαριστοῦ
βίου, ὃν οἱ ᾿Ολυμπιονῖκαι ζῶσι, μακαριώτερον. Πῆ;
Διὰ σμικρόν που μέρος εὐδαιμονίξονται ἐκεῖνοι ὧν τού-
τοις ὑπάρχει. ἥ τε γὰρ τῶνδε νίκη καλλίων, ἢ v ἐκ τοῦ
δημοσίου τροφὴ τελεωτέρα. νίχην vs γὰρ νικῶσι ξυμπά-468.
οἰκέτας ] γυναῖκας Vind. D.
ταμιεύειν παραδόντες] παρα-
διδόντες, ταμιεύειν Stob. cod. A.
οἷα] ὅσα Lob. Vind. B. Vat.
BM. Ven. C. Par. DK. Bas. b.
δῆλά vs δὴ] Ita Par. A. Vind.
D. Ang.B. Vat. H. Flor. ACRTV.
Bekkerus. δῆλά vs "Vind. EF.
Ven. C. Par. D. Stob. δεῖλά,
sup. δῆλα, zs Par. K. δειλά τε
reliqui codices, margo Vind. D.
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr. et
sec. δειλά vs δὴ Astius in tert.
ed. et Stallbaumius. et ipsa per
se cuique patent Fic. Duabus de
caussis Socrates ista enumeranda
negat, quod et per se pateant,
et quod parum decora sint. Qua-
rum priori Glauco ita assentitur,
ut nomen a Socrate pronuntiatum
repetere videatur : δῆλα γάρ.
Sed aliquanto maius firmamentum
nostrae lectionis est particula δὴ
prudenter omissa ab iis librariis,
quibus poéticum quidem, sed ne-
scio an ob id ipsum ab hoc loco
alienum et haud dubie sequenti
--ἀγεννῆ officiens nomen δειλὰ pla-
ceret. Cuius particulae ea est
vis, ut nominis adhibiti rationem
et significationem apertam omni-
bus et extra dubium positam ar-
g£uat; quod utrumque in δῆλα
convenire, ab altero abhorrere
videtur.
ἀγεννῆ 1 ἀγενῆ Vind. D. Flor.
RT.
ἔφη] δὴ Vind. F. Ang. B.
ΤΙάντων vt] πάντων τὲ, nulla
post τυφλῷ. interpunctione facta,
Ald. πάντοτε Stob. cod. B. 'Trinc.
πάντων δὲ Vind. D. (sup. vs) E.
Flor. ACTV. Stob. cod. A. Bas.
ab. πάντων δὴ Vat. H. πάντων
Stob. Gesn.
δὴ 1 δὲ Stob. cod. B.
ξήσουσί] ζήτουσί Stob. cod. A.
ξητήσουσί Par. K. Antiatt. Bekk.
an, pi:97. 28: ζήσει" Πλάτων
Πολιτείας ἕχτῳ ; οὐ ξήσεται.
Phryn. Pors. ζήσει" ἀντὶ τοῦ
ξήσεται. quod huc spectare vide-
tur.
τε] δὴ Vat. H.
μακαριστοῦ] μακαρίστου Vind.
FK. beatissima Fic.
ὃν oi] οἷον Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
᾿᾽Ολυμπιονῖκαι ] ὀλυμπιονίκαι
Lob. Vind. BEF. Mon. B. Stob.
'Trinc. Gesn. ὀλυμπιονῖκαι editi.
nd σμικρόν] διὰ σμικρότε-
ρόν Ang. B. Flor. ART. àv ἃς
μικρότερόν Vind. F.
εὐδαιμονίζονται ]
ἕξοντες Stob. TT'rinc.
ὑπάρχει] ὑπάρχοι Ald. Bas. ab.
ἢ c] ἥ τε Vind. ἘΝ
τοῦ | om. Vind. D.
τροφὴ] tovg Stob. cod. A.
τελεωτέρα ] Hic deficit Stob.
Trinc.
y&o] om. Lob. Vind. BD. Mon.
B. Vat. BM. Ven. C. Par. DK.
FR icio ξυναπάσης Stob.
εὐδαιμονέ-
cod. A. ξυμπάσϊς Mon. B. ἃ m.
pr.
σωτηρίαν — πόλεως. E.] bis
deinceps scripta sunt in Vind. F.
Pro σωτηρίαν Stob. cod. A. σώ-
τειρὰν habet.
ὅσων] ὅσον Flor. R. Vind. D.
et in prima scriptione F.
βίος] f£, sup. e, Stob. cod.
A.
ἀναδοῦνται] ἀναιδοῦνται Stob.
CIVITAS LIB. V. 466 15
-6xgg τῆς πόλεως σωτηρίαν, τροφῇ τε καὶ τοῖς ἄλλοις
πᾶσιν, ὅσων βίος δεῖται, αὐτοί τε καὶ παῖδες ἀναδοῦν--
ται καὶ γέρα δέχονται παρὰ τῆς αὑτῶν πόλεως ζῶντές E
τε χαὶ τελευτήσαντες ταφῆς ἀξίας μετέχουσι. Καὶ μάλα,
ἔφη, καλά.
Μέμνησαι οὖν, ἣν δ᾽
ἐγὼ, ὅτι ἐν τοῖς
πρόσϑεν οὐκ οἶδα ὅτου λόγος ἡμῖν ἐπέπληξεν, ὅτι τοὺς
φύλακας οὐκ εὐδαίμονας ποιοῦμεν, οἷς ἐξὸν πάντα ἔχειν 466
τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἔχοιεν; ἡμεῖς δέ που εἴπομεν,
cod. A. "'imaeus lex. p. 80: dva-
δῆσαι" ταινίας ἐπιβαλεῖν.
Ε αὐτῶν] Ita Vind. B. et cor-
-
rectus in spiritu Mon. B. αὐτῶν
Lob. Vind. DEF. Stob. Gesn.
Ll Bas. ab. Steph. αὐτῆς Par.
K. set. Dip. Ast. pr. (ab) ipsa
(rep. ) Fic.
πόλεως] πόλεων Stob. Gesn.
ξῶντές τε] Ita Par. AD. Lob.
Vind. BDEF. Mon. B. Ven. C.
Ang.B. Vat. HM. Flor. ACRTUV.
Bekkerus, Astius in tert. et Stall-
baumius in pr. ed. Reliqui codi-
ces (Vat, B. Ven. B. Par. K. de
quibus certe Bipontini et Bekke-
rus tacent) editique ve cum Sto-
baeo omittunt, atque Stallbau-
mium in sec. ed. timor incessit,
ne vivis sepultura paretur. Sed
alterum participium cum suo ad-
ditamento haud secus, quam prius
ad γέρα δέχονται referendum
lisque verbis summam sententiae
comprehensam esse vel Glauconis
responsum docet. Itaque Socra-
tes et vivos illos e£ mortuos prae-
miis a civibus suis affici demon-
straturus afficiuntur , inquit, et
vivi praemiis et mortui condignae
sepulturae participes fiunt.
ταφῆς] ταφῆς δ᾽ Viad. D.
ἀξίας] ἀξία cum litura in fine
Vind. F. ἄξια Lob. Vind. B. et
margo D. Vat. BM. Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk. ἀξίως Ang. B.
μετέχουσι.) μετέχουσιν. Bekke-
rus.
καλά] πολλά Vind. F. καλῶς
Stob. cod. A.
πρόσϑεν] ἔμπροσϑεν Vind. E.
Respicit initium L. ΠῚ].
466 ποιοῦμεν lta Par. A. Vind.
D. (sup. o7) E. Vat. H. Flor.
ACTV. ποιοῖμεν reliqui codices
et editiones omnes; quod quum
per se magis legitimum , tum se-
quenti ἔχοιεν magis accommoda
tum est. Sed indicativum satis
constat in hoc loquendi genere
frequentari ita, ut.optativum vel
subsequentem habeat vel antece-
dentem, quo quasi temperamento
scriptores videntur simul naturali
sermonis vigori repraesentandarum
rerum cupido morem gerere et
obliquae orationis speciem servare
voluisse. Sic L. ΠΙῚ. p. 420. €:
εἰ ἡμᾶς ἀνδριάντας γράφοντας
προσελϑών vig ἔψεγε λέγ γῶν, ὅτι
οὐ τοῖς καλλίστοις τοῦ δον τὰ
κάλλιστα φάρμακα προστίϑεμεν Υ
οἱ γὰρ ὀφϑαλμοὶ, κάλλιστον ὃν,
οὐκ ὀστρείῳ ἐναληλιμμένοι εἶεν,
ἀλλὰ μέλανι. Contra L. I. p. 337.
À: χαὶ ταῦτ᾽ ἐγὼ ἤδη τε καὶ
τούτοις προὔλεγον, ὅτι σὺ ἀπο-
κρίνασϑαι μὲν οὐκ ἐθελήσοις,
εἰρωνεύσοιο δὲ “καὶ πάντα μᾶλ-
λον ποιήσοις, 3 ἀποκρίνοιο. εἴ
τίς τί σε ἐρωτᾷ. pro quo aliqui
ἔροιτο scripserunt. Multa wtrius-
que modi exempla significavit
Matthiae gramm. p. 1031. non-
nulla Bernhardy synt. pag. 389.
unum nostro simile Stallbaumius
in sec. ed. Civ. L. VI. p. 490. D.
lam quum ferri posse indicativum
nulla dubitatio esset, etiam prae-
ferri debere visus est primum
propter codices, quorum qui opta-
tivum exhibent, non solum omni-
no inferiorum ordinum, sed etiam
in sequentibus circa eandem rem
dissidentes eoque magis suspectae
fidei sant, qui indicativum offe-
6
PL A&TO/NTS
ὅτι τοῦτο μὲν, εἴ zov παραπίπτοι, εἰσαῦϑις Guewousüu,
νῦν δὲ τοὺς μὲν φύλακας φύλακας ποιοῦμεν, τὴν δὲ
πόλιν ὡς οἷοί τ᾽ εἶμεν εὐδαιμονεστάτην, ἀλλ᾽ οὐκ εἰς
es ?! a , ? 5 - - E r
£v ἔῦνος ἀποβλέποντες ἐν αὐτῇ τοῦτο εὔδαιμον πλατ-
τοιμεν; ΜΜέμνημαι, ἔφη.
, 3 - Com c - 2
Τί ovv; νῦν ἡμῖν ὁ TOV £zL-
κούρων βίος, εἴπερ τοῦ ys τῶν ᾿Ολυμπιονικῶν πολύ τε
καλλίων καὶ ἀμείνων φαίνεται,
μή πη κατὰ τὸν τῶν
σκυτοτόμων φαίνεται βίον 5 τινῶν ἄλλων δημιουργῶν
ἢ τὸν τῶν γεωργῶν:
0 ys καὶ ἐκεῖ ἔλεγον,
runt, neque alibi sic interpolati
esse solent et sequentia eo modo
scripta habent, ut corrigentem
grammatici manum experti non
videantur; deinde, quod horum
librorum ductu talis optativi et
indicativi per vices successio pro-
dit, quae liberiorem sermonem
deceat neque tamen nullam regu-
lam sequatur. Scilicet eorum ver-
borum, quae interposita et quasi
tertio gradu a praesentia remota
sunt, omnium modus optativus
est, (ἔχοιμεν, παραπίπτοι, εἰ-
μεν) reliquorum , quae ab ὅτε
pendent, indicativus, praeter ex-
tremum, (πλάττοιμεν) quod for-
ma legitima indutum excusatione
non eget.
ois ] εἰ οἷς Vind. E.
ἔχοιεν :1 Signum interrogandi
Bekkerus posuit. Item post πλάτ-
τοιμὲν.
δέ που] lta Par. ADK. sec.
Bekk. Lob. Vind. BDF. Mon. B.
Vat. BHM. Ven. C. Flor. UV.
δὲ Vind. E. (Ven. B. Ang. B.
Flor. ACRT.) Ald. Bas. ab. Steph.
Astius.
εἴ που] εἶπον Lob.
εἰσαῦϑις} εἰς αὖϑις Mon. B.
σκεψόμεϑα ] ἐπισχεψόμεϑα
Vind. BD. Vat. M. σκεψώμεθα
Vat. H. σκεψοίμεϑα Wind. F.
Ang. B. Flor. R. quod ex conie-
ctura ab Astio in sec. ed. posi-
tum et commendatum a Bekkero
in comm. Stallbaumius in pr. ed.
recepit.
ποιοῦμεν] Ita Par. A. Vind. E.
Οὔ μοι δοκεῖ, ἔφη. ᾽4λλὰ μέντοι,
δίκαιον καὶ ἐνταῦϑα εἰπεῖν, ὅτι
et int. vers. D. Vat. H. Flor.
ACTV. ποιῶμεν Ven. B. Bas. b.
Ex vet. ποιῶμεν affertur: sed
legendum itidem fuerit πλάττω-
μὲν pro πλάττοιμεν.““ Stephan.
annot. p. 21. ποιοῖμεν Vind. D.
cum reliquis codicibus et editio-
nibus.
εἶμεν] lta Par. A. Ven. C.
Vat. H. Flor. ACTV. et margo
Vind. D. us» Vind. E. εἰ μὲν
Vind. F. Par. D. εἴημεν Mon. B.:
Flor. U. ἐσμὲν Vind. D. cum re-
liquis codicibus editisque ante
Bekkerum.
εὐδαιμονεστάτην, εὐδαιμο-
ψνεστάτην " Ald. Steph. Pendet ἃ
πλαττοιμεν.
εὔδαιμον] τὸ εὔδαιμον Par.
ADK. Flor. V. editiones ante Bek-
kerum; quae lectio teneri pote-
rat, si nonnulli eorum codicum,
qui optimum sequi solent, assen-
sum praebuissent mendique suspi-
cionem e proximo vocabulo sub-
orti removissent. Id genus homi-
num, quod prae ceteris beatum
est, praestantiae caussa τὸ εὖ-
κα dici poterat. Conf. Leg.
L. V. p. 730. D: δ δὲς xal $vy-
πολάξων. eig δύναμιν τοῖς ἄρ-
χουσιν ὃ μέγας ἀνὴρ ἐν πόλει
καὶ τέλειος οὗτος ἀναγορευέσϑω
νικηφόρος ἀρετῇ. Aeschyl. Sept.
283: ἀντηρέτας ἐχϑροῖσι τὸν
μέγαν τρόπον. Etiam Ficinus
articulum invenisse videtur, qui
verba ἀλλ᾽ οὐκ — πλάττοιμεν
ita interpretatus est: meque ad
CIVITAS LIB. V. 466
114
εἰ οὕτως ὁ φύλαξ ἐπιχειρήσει εὐδαίμων γίγνεσθαι, ὥστε
μηδὲ φύλαξ εἶναι, μηδ᾽ ἀρκέσει αὐτῷ βίος οὕτω μέ-
τρίος καὶ βέβαιος καὶ, ὡς ἡμεῖς φαμὲν, ἄριστος, ἀλλ᾽
ἀνόητός τε καὶ μειρακιώδης δόξα ἐμπεσοῦσα εὐδαιμο-
νίας πέρι ὁρμήσει. αὐτὸν διὰ δύναμιν ἐπὶ τὸ ἅπαντα τὰ
ἐν τῇ πόλει οἰκειοῦσϑαι, γνώσεται τὸν Ἡσίοδον ὅτι τῷ
ὄντι ἦν σοφὸς λέγων πλέον εἶναί πως ἥμισυ παντός.
Ἐμοὶ uiv, ἔφη, ξυμβούλῳ “χρώμενος μενεῖ, ἐπὶ τούτῳ
τῷ βίῳ. Συγχωρεῖς ἄρα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τὴν τῶν γυναι-
κῶν κοινωνίαν τοῖς ἀνδράσιν, ἣν διεληλύϑαμεν., παι-
unam quandam eius partem, sed
ad totam respicientes beatitudi-
nem illam exquirere,
Méuvnuau | μέμνησαι Vat. H.
Tí ovv;] om. Fic. In editio-
nibus anté Bekkerum Τί ovv νῦν
etc. sine distinctione scriptum,
deinde post βίος in Ald. punctum,
in Bas. ab. signum interrogationis
positum, quod Stephanus et in
sec. Astius ante "x πὴ fecerunt.
viv] post ἡμῖν Vind. DE. Ven.
B. Vat. H. Flor. ACTY.
0] ὃ Bas. b.
εἴπερ] lta Par. A. Vind. EF.
et int. vers. D. Ang. B. Vat. H.
Flor. RTV. quando Fic. ὅπερ
Ven. C. ὥσπερ Par. K. Flor. U.
Bas. ab. δσπερ Vind. D. et reli-
qui codices, Ald. Steph. et re-
centiores. Sed in Lob. περ int.
vers. est.
τοῦ] rov Flor. U. τοῦτο Vind.
FK. οὗτός Vind. E. om. Par. K.
£] post τῶν Par. K.
Ολυμπιονικῶν ] ὀλυμπιονίκων
Vind. DEF. Flor. ACRTV. ὀλυμ-
πιονικῶν editi.
τε] γε Vind. F. Ang. B. Flor.
R. zs xoi Vind. E. Ven. B. Vat.
^H. Flor. ACTV. ys καὶ Stall-
baumius.
μή — φαίνεται B.] om. Vind.
m] τοι Àng. B. Flor. R. (hu-
ius enim signum pro nota Flor.
T. in Stallbaumii V. L. reponen-
dum videtur.) zo, Ven. B. Vat.
H. Flor. ACTV. Et Vind. D.
Οὐ super ἢ habet.
τὸν] om. Vind. D.
ἢ τὸν] ἢ Par. K. ἢ τὸ Vind.
D.
ἔλεγον] / oe Vind.F. Ang.
Β. Flor. AR.
καὶ ἐνταῦϑα κἀνταῦϑα Lob.
Vind. B. Vat. BM. Bekkerus et
in tert. Astius. Confer Vol. I.
p. Lv. s
εἶ} om. "Vind. D. et a m. pr.
Ven. B.
μηδὲ] μὴ Flor. T. non Fic.
μηδ᾽ ] μὴ δὲ Bas. ab.
ἀρκέσει] ἀρκέση Ven. B. Vat.
H. Flor. ACV.
φαμὲν] Ita Par. A. Vind. DEF.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTV.
asserimus Fic. ἔφαμεν reliqui et
editiones ante Bekkerum.
ἀλλ᾽ 7 ἀλλὰ Vind. F.
καὶ μειρακιώδης ost δόξα
Flor. T. : piod
πέρι ὁρμήσει περί. ὁρμήσειε
ind. B. πέρι ὁρμήση Vind. D.
D Lob. Vat. M. ut etiam
Ficinus legisse videtur: sed insa-
na et puerilis exorta felicitatis
opinio rapiat cum.
αὐτὸν) αὐτὴν Vind. DE. Flor.
AC.
οἰκειοῦσϑαι οἰκοιοῦσϑαι Lob.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. DE.
om. Vat. H. --- Locus Hesiodi
est " Eoy. 40.
ξυμβούλῳ] συμβ. Mon. B. Par.
DK. Flor. RU. Ald. Bas. ab.
Steph.
μενεῖ] μένει Vind. F. μένοι
Ang. B.
18 PLATONIS
-
δείας τε πέρι καὶ παίδων καὶ φυλακῆς τῶν ἄλλων πο-
λιτῶν, κατά τε πόλιν μενούσας εἰς πόλεμόν τε ἰούσας
xci ξυμφυλάττειν δεῖν καὶ ξυνϑηρεύειν ὥσπερ κύνας
καὶ πάντα πάντη κατὰ τὸ δυνατὸν κοινωνεῖν, καὶ ταῦ-
τα πραττούσας τὰ τε βέλτιστα πράξειν καὶ οὐ παρὰ
φύσιν τὴν τοῦ ϑήλεος πρὸς τὸ ἄῤῥεν, ἡ πεφύκατον
πρὸς ἀλλήλω κοινωνεῖν; Συγχωρῶ, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, ἐκεῖνο λοιπὸν διελέσθαι, εἰ ἄρα καὶ ἐν ἀνϑρώ-
ποις δυνατὸν, ὥσπερ ἐν ἄλλοις ζώοις, ταύτην τὴν κου-
voviav ἐγγενέσθαι, καὶ Oz: δυνατόν; Ἔφϑης, ἔφη, εἰ-
zv 1) ἔμελλον ὑπολήψεσϑαι. Περὶ μὲν γὰρ τῶν ἐν τῷ
καὶ παίδων] Astius in tert.
καὶ delendum censet probante in
sec. Stallbaumio et Ficinum quo-
que aliud quid hic legisse suspi-
cante. Nodum in scirpo.
πολιτῶν, πολιτῶν ; Stepha-
nus, Bekkerus et Stallbaumius.
Sed quae- sequuntur epexegesi
inserviunt.
δεῖν] δεῖ, sup. 7, Lob. Vat.
M. δὴ Vind. BF. Ang. B. Fici-
nus haec inde a χατά τε πόλιν
liberius reddidit: uf una cum vi-
Tis in pace gubernent , in bello
militent , custodiant una.
κύνας κύνα Par. K.
σιάντη] πάντῃ Bekkerus, Asti-
us in tert. et Stallbaumius, ut
solent. Cf. Vol. 1. p. rxr.
κοινωνεῖν. κοινωνεῖν; Ste-.
phanus et recentiores.
καὶ ταῦτα — κοινωνεῖν ;] om.
Lob. Vind. B. Vat. BM.
τὴν τοῦ ϑήλεος] τοῦ ϑηλέως
Par. K.
ἡ] 7, Vind. F. ἢ Vind. D.
ἀλλήλω] ἀλλήλων Ven. B.
Zivyjooó | ξυνχωρῶ Flor. T.
ὥσπερ] ὥσπερ καὶ Lob. Vind.
BD. Mon. B. Yat. BM. Ven. B.
Par. DK. Flor. U. et Stallbaum.
inductus ab Heindorfio ad Phae-
don. p. 64. C, hunc constantem
au Graecorum usum affirman-
Non rarum est alterum χαὶ
ad nostrum sensum sine necessi-
tate additum, sed Plato saepius.
etiam omittere solet, En tria ex
uno Phaedone exempla : p. 87. B:
εἰκόνος de. τινος, ὡς ἔοιχε,
κἀγὼ ὥσπερ Σιμμίας δέομαι.
pag. 88. E: πότερον κἀκεῖνος,
ὥσπερ ὑμᾶς φῆς, ,ἔνδηλός τι
ἐγένετο, ἀχϑόμενος, ῃ οὔ. p. 100.
€: σχόπει 0], ἔφη, τὰ ἑξῆς
ἐκείνοις, ἐάν σοι ξυνδοχῇ ὥσπερ.
ἐμοί.
ἡ] ἢ Vind. F. εὖ Vind. E. Vat.
H. Flor. ACT. δ Ven. B. Bas. b.
Steph. Ast. anticipasti,;) quod
(ego interrogaturus eram.) Fic.
Àd εἰπὼν supplere licet zi ταύ-
τῇ; ut Glauco ab eadem parte
sermonem se excipere atque in
eandem dirigere voluisse dicat,
quam Socrates praeoccupaverit.
Cf. L. I. p. 338. D: ταύτῃ ὑπο-
λαμβάνεις, ἡ ἂν κακουργήσαις
μάλιστα τὸν λόγον.
γὰρ 1 om. Fic.
τῶν] om. Yat. H. Est neu-
trum.
τῷ ] om. Par. K.
M ἔφην] ἔφη Lob. Vind. B. Vat.E
πολεμήσουσι. ] πολεμήσουσιν.
Bekkerus.
Ὅτι κοινῇ στρατεύσονται] mi-
litabunt profecto communiter, tam
mares quam feminae Fic. — κοι-
vij — Vind. F. — στρατεύονται
Ven. B. ---στρατεύσουσι Vind. E. -
Flor. C.
πρός ys] om. Fic.
CIVITAS LIB. V. 467 49
πολέμῳ; οἶμαι, ἔφην, δῆλον ὃν τρόπον πολεμήσουσι.
Πῶς; 5 δ᾽ 6g. Ὅτι κοινῇ στρατεύσονται καὶ πρὸς "
ἄξουσι τῶν παίδων sig vov πόλεμον ὅσοι ἁδροὶ, iv
ὥσπερ οἵ τῶν ἄλλων δημιουργῶν ϑεῶνται ταῦτα, ἃ τε-
λεωϑέντας δεήσει δημιουργεῖν" πρὸς δὲ τῇ ϑέᾳ διακο-
νεῖν καὶ ὑπηρετεῖν πάντα τὰ περὶ τὸν πόλεμον καὶ ὃε-
ραπεύειν πατέρας τε καὶ μητέρας. ἢ οὐκ ἤσθησαι τὰ
περὶ τὰς τέχνας, οἷον τοὺς τῶν χεραμέων παῖδας, ὡς
πολὺν χρόνον διακονοῦντες ϑεωροῦσι πρὶν ἅπτεσθαι
τοῦ κεραμεύειν; Καὶ μάλα. Ἦ οὖν ἐκείνοις ἐπιμελέστε-
, Ἃ E , M c - 9 ,
ρον παιδευτέον, ἢ τοῖς φύλαξι τοὺς αὑτῶν ἐμπειρίᾳ v6
X
εἰς] £x, e corr. ἐσ, Mon. B.
ἁδροὶ] ἀδροὶ Vind. BDE. d»-
δρεῖοε Mon. B. Flor, U.
t ] fva Flor. U.
oi] om. Yind. DF.
δημιουργῶν 1 δημιουργοὶ τυρῷ
Vind. BD. Vat. BM. Ven. B.
Bas. b.
ταῦτα ραΐγιπι suorum opera
Fic.
δημιουργεῖν '] Astius ex prae-
gresso (vd coniunctionem ὥστε
repeti iubens, a qua sequentes
intinitivi pendeant, pro colo com-
ma posuit; quae ratio neque ad
mutandam interpunctionem valet,
qua tamen cavendum erat, ne
διαχονεῖν et ὑπηρετεῖν ad δεή-
σξι referrentur, neque vero omni-
no probabilis est, qvum consilium
potius, quam effectum hoc loco
significandum esset. Contra Stall-
baumius infinitivos per genus quod-
dam attractionis e proximo δὴη-
μιουργεῖν originem ducere sta-
tuens nihilo minus colon reliquit,
pro quo comma facere debebat,
ne proximum illud exiguam aut
nullam ad sequentia vim habuisse
videretur. Ego infinitivum δη-
μιουργεῖν in tantum effecisse
arbitror, ut, quum ad priorem
consilii "uiia indicandam ἵνα
cum coniunctivo adhibitum esset,
ad posteriorem infinitivus non
tamquam alienus ab ea siguifica-
tione quasi per vim arcesseretur,
sed utpote eadem praeditus sua
sponte sese offerret. ^ Scilicet
ἄξουσι τοὺς παῖδας διακονεῖν,
etiamsi nullus intercessisset infini-
tivus, tamen idem significaret,
quod ἄξουσιν, ἵνα διακονῶσι,
qua de re cf. Matthiae gramm.
p. 1040. c. Itaque de duabus lo-
quendi formulis rem efficiendam
pariter designantibus altera con-
iunctionem ἵνα cum coniunctivo
habens ut magis perspicua in
priori parte posita, altera solo
infinitivo utens in posteriori re-
cepta est, quum interiectum à-
ἱιουργεῖν mutandi sermonis oc-
casionem praebuisset. Nullo au-
tem interiore et syntactico nexu
inter δημιουργεῖν et διακονεῖν
obtinente colon aptius esse com-
mate apparet.
πρὸς 88] καὶ πρὸς Lob. Vind.
BD. Yat. M. et a m. s. B.
ἢ] X Flor. V. et corr. Mon. B.
(a m. pr. ἢ)
ἤσϑησαι] ἠσϑῆσαι Vind. ἘΝ
τὰ] τοὺς Par. K. sec. Bip.
τὰς τέχνας] τῆς τέχνης Lob.
Vind. BD. Yat. M.
oiov] o£ Vind. E.
χοόνον χρόνων Bas. a.
Q'£0909 σι) fingentes patres spe-
ciant Fic.
Ἦ] ἢ Lob. Vind. BDE.
αὐτῶν αὖ. Lob. Vind. BDF.
E
467
467
80 PLATONIS
καὶ ϑέᾳ τῶν προσηκόντων ; Καταγέλαστον μέντ᾽ ἂν,
ἔφη; εἴη. AM μὴν καὶ μαχεῖταί ys πᾶν ζῶον διαφε-
θόντως παρόντων ὧν ἂν τέκῃ. Ἔστιν οὕτω. κίνδυνος
δὲ, ὦ Σώκρατες, οὐ σμικρὸς σφαλεῖσιν, οἷα δὴ iv πο-
λέμῳ φιλεῖ, πρὸς ἑαυτοῖς παῖδας ἀπολέσαντας ποιῆσαι
καὶ τὴν ἄλλην πόλιν ἀδύνατον ἀναλαβεῖν. ᾿Δληϑῆ, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, λέγεις. ἀλλὰ σὺ πρῶτον μὲν ἡγῇ παρασκευα-
στέον τὸ μή ποτε κινδυνεῦσαι; Οὐδαμῶς. Τί δ᾽; εἴ που
κινδυνευτέον, οὐκ iv à βελτίους ἔσονται κατορϑοῦντες ;
Ζῆλον δή. ᾿᾽4λλὰ σμικρὸν οἴει διαφέρειν καὶ οὐκ ἄξιον
κινδύνου ϑεωρεῖν ἢ μὴ τὰ περὶ τὸν πόλεμον παῖδας
Καταγέλαρτον καταγέλαστος
Vat. B. Yen. C. Par. K. secund.
Bip.
μέντ᾽ ἂν] μὲν τ᾿ àv, Mon. B.
μὲν v ἂν edi ante Ast. sec.
€f; Vol. L. p.477, 2:
καὶ 1 om. Bas. b.
μαχεῖταί) μάχεταί Vind. F.
Ang. B. Flor. R. pugnat lic.
ζῶον £9ov Ald. Bas. ab. ut
interdum, Cf. Yol. I. p. 60, b.
ὧν) ὧν Vind. F.
οὕτω.) οὕτως. Bekkerus.
κίνδυνος] ἴνδυνος Vind. F.
Κίνδυνος Steph.
σμικρὸς 1 μικρὸς Lob. Vind.
BDE. Flor. ACTV. Par. K. sec.
Bip. nam Bekkerus de eo non
magis, quam de Vindobonensi aut
alio suorum ullo significationem
dedit. Itaque vereor, ut vulgata
lectio satis tuta sit. ΟἿ, Vol. I.
p. 237.
σφαλεῖσιν] σφαλλεῖσιν Vind. E.
σφαλοῦσιν cum eL super οὔ Vind.
D. σφαλλουσιν Lob. Vind. B.
Yat. M.
δὴ om. Lob. Vind. B. Yat.
BM
παῖδας] καὶ rovg παῖδας Ang.
B. Flor. RT.
πρῶτον] forsan imprimis Fic.
piv] om. Vind. E. uà Mon. D.
a m. pr.
ἡγῇ} ἡγεῖ Mon. B. Astius, Bek-
kerus et Stallbaumius.
'μή ποτε] μήποτε Ald. (Conf.
p. 473. D.) μηδὲ ποτὲ Bas. b.
μηδέποτε Ven. B.
κινδυνεῦσαι; ] κινδυνεῦσαι.
editi ante: Astium,
Tb 0^; & που] τί δὴ. ποῦ
Ven. B. 1 δήπου Vind. ,E. Vat.
H. Flor. ACY. τί δὴ εἴ zov Flor.
(quu δ᾽ ἤ ποῦ, subscripto a m.
s. t£; sub 7, Mon. B. Tí à' εἴ
που editiones ante Bekkerum.
βελτίους 1 βελτίως Ald. Bas.
δή. ᾿Δλλὰ] δὴ, ἀλλὰ Ald.
οἴει] εἴη Vind. D.
καὶ οπι. Ὑἱπά. E. Ven. C.
Par. DK. Vat. H. Flor. AC.
ἄξιον ἄξιος Flor. AC.
κινδύνου) κίνδυνον Par. K.
sec. Dip.
παῖδας 1 τοὺς παῖδας Lob.
Vind. BD. Vat. BM. Ven. B.
Flor. RU. Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. h. e. eos pueros, qui — vel
nostros pueros; quorum neutrum
ineptum. Sed remoto articulo
Socrates plurimum referre dicit,
ut qui adulti bellicosi futuri sint,
iam pueri res bellicas spectent;
id quod non minus aptum videtur.
Scholiastes utrum articulum lege-
rit, an non legerit, ex scholio,
quale Bekkerus et Ruhnkenius
ediderunt , perspici nequit: ὁ
νοῦς οὗτος: Ἄρα, ὦ Γλαύκων,
ἡγεῖ οὐκ εἶναι μέγιστον κέρδος
τὸ τοὺς μέλλοντας γενήσεσϑαι
(Ruhnken, γεννήσεσϑαι.) παῖδας
ἐμπειροπολέμους μετὰ χρόνον
αὐτοπτεῖν ἢ μὴ τὰ περὶ πόλε-
μον: σχεδὸν δὲ τὸ Ὁμηρικὸν
παραφράξει" Πρῶτ᾽ ἐλθὼν σὺν
CIVITAS LIB. V. 467
81
τοὺς ἄνδρας πολεμικοὺς ἐσομένους; Οὔκ, ἀλλὰ διαφέρει
πρὸς ὃ λέγεις. Τοῦτο μὲν ἄρα ὑπαρκτέον, ϑεωροὺς
πολέμου τοὺς παῖδας ποιεῖν, προσμηχανᾶσϑαι δ᾽ αὖὐ-
τοῖς ἀσφάλειαν, καὶ καλῶς ἕξει. 7 yág; Ναί. Οὐκοῦν,
ἦν δ᾽ ἐγὼ, πρῶτον. μὲν αὐτῶν οἵ πατέρες, ὅσα ἄνϑρω-
ποι, οὐκ ἀμαϑεῖς ἔσονται, ἀλλὰ γνωμονικοὶ τῶν στρα-
τειῶν., ὅσαι τε καὶ μὴ ἐπικίνδυνοι; Εἰκὸς, ἔφη. Εἰς D
μὲν ἄρα τὰς ἄξουσιν, εἰς δὲ τὰς εὐλαβήσονται. ᾿Ορϑώς.
Καὶ ἄρχοντάς γέ που, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οὐ τοὺς φαυλοτάτους
αὐτοῖς ἐπιστήσουσιν, ἀλλὰ τοὺς ἐμπειρίᾳ τε καὶ ἡλικίᾳ
ἱκανοὺς ἡγεμόνας τε καὶ παιδαγωγοὺς εἶναι. Πρέπει
ὄχεσφι, διδασκόμενος πολέμοιο, , In Vind. B. nonnihil spatii ante
Εὔφορβος. (Il. XVI. 811.) In
quibus παῖδας si post μετὰ χρό-
γον transtuleris, nobiscum facien-
tem scholiasten habebis, si ante
μέλλοντας ponatur, articulum tue-
tur, sed alterum τοὺς post παῖς-
δας male omisisse statuendus est;
sin locum suum obtineat , τοὺς
παῖδας “πολεμικοὺς, omissis τοὺς
ἄνδρας; legisse εἴ, παῖδας ado-
lescentes intellexisse videtur. At-
que hoc magis probabile ex eo,
quod. Euphorbi mentionem iniicit,
quod simul indicio est, v. 810.
eum καὶ γὰρ δή ποτε φῶτας
ἐείκοσι βῆσεν ἀφ᾽ ἵππων, non
cum Aristarcho καὶ γὰρ δὴ τότε
etc. legisse.
ἄνδρας πολεμικοὺς ἢ milites
Mp x
Οὐκ — 1j γᾶρ;] om. Vind. D.
et, ut videtur, is, quo usus est
auctor scholii ad proxime sequens
Οὐκοῦν adscripti.
ἀλλὰ] ἄλλα Vind. F. a m. pr.
διαφέρει διαφέρειν Ven. B.
Vind. E. Yat. H. Flor. ACTY.
referre Fic. qui in superioribus
Num parum. interesse censes po-
suit,
" λέγεις. Τοῦτο] λέγεις, τοῦτο
πολέμου] post τοὺς παῖδας
Ven. B. Vind. Εἰ.
προσμηχανᾶσϑαι) προμηχανᾶ-
σθαι Lob. Vind. B. Vat, BM.
δ᾽ 1 δὲ, Mon. B.
καὶ] ἢ καὶ Lob. ἡ καὶ Vat.M.
PraToxis 0». II.
καὶ vacuum,
ἕξει} ἕξη Bas. b.
ἢ γάρ] ἢ γάρ Lob. om. Mon.
Fic.
Οὐκοῦν] ἀντὶ τοῦ ovy οὕτως,
xc" ὑπόκρισιν. (Bekk. vzóxoí-
σιν) scholiastes, quasi οὔκουν
legisset et post ἦν δ᾽ ἐγὼ plene
interpunxisset, quemadmodum fa-
ctum est in Bas. ab. in quibus
etiam Πρῶτον maiuscula initiali
exstat. Quod utrumque ita de-
mum tolerabile videri poterat
scholiastae, si superiora illa Οὐκ
— ἡ γάρ; in suo codice non in-
venerat. pro
αὐτῶν] post οἱ πατέρες Lob.
Vind. BD. Vat. ΒΜ.
yvouovixol] γνωμικοὶ Vat. B.
στρατειῶν] στρατειῶν Vind. EF.
Ang. B. Flor. RT. (quibus in)
castrís ( periculum insit, quibus
non insit periculum.) Fic.
ὅσαι) ὅσοι Vind. F. cum litura
in altero o.
ἐπικίνδυνοι ; ἐπικίνδυνοι. Al. D
Bas, ab. Steph. quod et ipsum
ferri potest.
E/g] In Vind, D. g int. vers.
est. -
ἄρα] ἄρ Vind. E.
ἄξουσιν) ἕξουσιν Vind. B. et
ante corr. D. Vat. M. et cum ἄ
super & Lob.
εὐλαβήσονται] εὐλαβηϑήσον-
ται Lob. Vind. BD. Yat. M. (ad
alia) minime Fic.
αὐτοῖς] «v. Flor. T.
F
82
PLATONIS
γάρ. ᾿Δλλὰ ydg, φήσομεν, καὶ παρὰ δόξαν πολλὰ πολ:
λοῖς δὴ ἐγένετο.
Καὶ μάλα.
Πρὸς τοίνυν τὰ τοιαῦτα;
ὦ φίλε, πτεροῦν χρὴ σαιδία ὄντα εὐθὺς. (V ἄν τι δέῃ
πετόμενοι ἀποφεύγωσι.
Πῶς λέγεις ; ἔφη. ᾿Ἐπὶ τοὺς
ἵππους, ἦν δ᾽ iy3, ἀναβιβαστέον ὡς νεωτάτους, καὶ
διδαχϑέντας ἱππεύειν ig! ἵππων ἀκτέον ἐπὶ τὴν ϑέαν
᾿Δλλὰ γὰρ] γὰρ om. Lob. Vind.
B. Vat. BM.
παρὰ δόξαν) παραδόξαν Vind.
DE. παραδόξων Lob. Vind, B.
Yat. M.
πτεροῦν] περοῦν Ang. B. Iu-
lianus in laudem Constantii p. 14.
ed. Schaef. καϑάπερ ὁ γενναῖος
ἠξίωσε Πλάτων οἱονεὶ πτερὰ
τοῖς παισὶ (γρ ποσὶ margo Span-
hem.) χαριζόμενον καὶ ἐπὶ τοὺς
ἵππους ἀνάγοντα ΟΥ hj ttenbachius
malebat ἀναϑέντα) ἄγειν εἰς (id
Schaeferus ex margine Sp. pro
vulgato cg suadente Wyttenba-
chio recepit). τὰς μάχας ϑεατὰς
ἐσομένους ὧν οὐκ εἰς μακρὰν
Erw ἐχρῆν καταστῆναι.
v ] ἵνα Ὑἱπά. F.
δέῃ] δέοι Lob. Yind, B. Yat.
BM.
πετόμενοι] πετώμενοι Vat. B.
Ven. C. Vind. F. Conf, Vol. I.
. 132, b.
ἀποφεύγωσι.] ἀποφεύγωσιν.
Vind. F. Flor. R. Bekkerus.
διδαχϑέντας] Ita secundum Lob.
Vind. B. et int. vers. D. Ven. B.
Yat. BM. Flor. RT. et int. vers.
Ang. B. cum Bas. b. et Astii sec.
scripsi pro διδαξομένους, quod
Ang. B. et reliqui codices exce-
ptis Vind. D. et Mon. B. et edi-
tiones Ald. Bas. a. Steph. Ast.
pr. exhibent, IUE Stephanus
annot. p. 25. (ad L. VII. p.537.
À.) et Schediasm. "Lit p. 19.
frustra tuetur, quasi nondum edo-
ctos, sed edocendos demum equi-
tandi artem et ob id ipsum, ut
doceantur, ad belli spectaculum
in equis duci pueros iubeat So-
crates. lta enim interpretatur:
lam inde a prima pueritia tollen-
di sunt in ecquis: ducendique in
equis ad belli spectaculum , ut eos
equitare doccamus. Quod quum
a Socratis mente pariter atque
ab ipsa re abhorreat, διδαξομέ-
νους non aliter nisi transposita
post ἱππεύειν particula καὶ, tole-
rari posse apparet; cui rationi
praeter codicum auctoritatem hoc
obstat, quod, quo consilio equis
imponendos' statueret; Socrates
sine. caussa doceret, quales effe-
ctos et quid edoctos ad bellum
duci vellet, quod magis dicto
opus erat, non demonstraret. Hoc
igitur reiecto διδαχϑέντας e se-
cundi ordinis codicibus recepi,
longius sane illud ab optimorum
vestigiis remotum, sed tamen meo
judicio et significatione vero pro-
ximum et inter ea, quae codices
habent, maxime probabile, Nam
διδαγϑησομένουξ, quod. Vind. D.
cum ἕντας super ἡσομένους ex-
hibet, verum videri nequit: διδα-
ξαμένους , quod in Mon. B. a
manu secunda, ut videtur, e δὲς
δαξομένους - factum: Bekkerus,
Stalibaumius et in tert. ed. Astius
praetulerunt, eo displicet, quod
praeter exspectationem et temere
mutata accusativi potestate pro
puerorum descriptione, quales sint
in bellum. ducendi, magistrorum
negotium describit, quo functos
esse oporteat, priusquam eos illo
ducant. Neque credibile est δὲς
δαξαμένους non solum in διδα-
χϑέντας, sed in διδαξομένους
corrigendi caussa mutatum esse.
Itaque casu et errore hoc in opti-
mos irrepsisse dicendum erit, si
διδαξαμένους pro genuino ha-
beatur. Mihi vero codicum indo-
lem et varietatem consideranti
admodum verisimile fit Platonem
δεδιδαξομένους scripsisse , cuius
formae insolentioris et depravatio
CIVITAS LIB. V. 468
83
μὴ 9vpotiüóv. μηδὲ μαχητικῶν, ἀλλ᾽ ὅτι ποδωκεστάτων
καὶ εὐηνιωτάτων. οὕτω γὰρ κάλλιστά τε ϑεάσονται τὸ
αὑτῶν ἔργον καὶ ἀσφαλέστατα, ἄν τι δέῃ, σωϑήσον-
ταὶ μετὰ πρεσβυτέρων ἡγεμόνων ἑπόμενοι.
Τί δὲ δὴ. εἶπον, τὰ περὶ
ἔφη, μον δοκεῖς λέγειν.
εὐ ρϑώῶς,
τὸν πόλεμον; πῶς ἑκτέον σοι τοὺς στρατιώτας πρὸς
in διδαξομένους et explicatio per
διδαχϑέντας et διδαχϑησομένους
aeque proclivis erat, Nec aliter
Ficinus, immerito fortasse repre-
hensus l. c. a Stephano, haec in-
terpretatur: Equitare consuescent
primis ab annis pueri ,| cumque
hoc didicerint , equis ad specta-
culum belli ducentur, .
ἐφ᾽ ἵππων] ἐφίππων Vind. F.
ἐφ᾽ ἵππων, -Υἰπά. BD. Steph.
ἀλλ᾿ δει ἄλλο, e-corr. ἀλλὸ,
Vind. F. ἀλλὰ Flor. R. Ang. B.
ἀλλ᾿ 0 τι Bas. a. (Stallb. séc.) Ὁ
οὕτω γὰρ] atque ita Fic...
καλλιστά μάλιστά Bas. b.
τε} om. Par. K. sec. Bekk.
αὐτῶν] αὖ. Lob. Vind. DF.
Ald. Bas. ab.
| δέῃ} δέοε Lob. Vat. BM. e
cum ἢ super oi Vind. B. ..—
, Oe9às, ἔφη; μοι]. ᾿Ορϑῶς
ἔφη μοι Ald. Das. ab. Bekkerus
et Stallbaumius in pr, Ὀρϑῶς
(ἔφη) μοὶ Steph. 'Og8Gs, ἔφη,
pol Ast. pr. et sec... Οἵ, Vol, I.
00 pC 306b isi, 1D coli .2
468 Τί δὲ δὴ] — δὴ int. vers. ha-
P^
bet Vind. D. TY δαὶ δὴ .Pàr. A.
Vat. H. Flor. ACV. quod recepit
Bekkerus, Me quo minus idem
facerem quum ea deterruerunt,
quae Vol. 1. pag. 155. de dubia
optimi codicis jn hac re auctori-
fate' expüsita sunt, tum quod
caussam non viderem, cur Socra-
tes novam .^hancce. digressionem
maiori. cum , affectu. exordiendam
putaverit, Nec .nihil tribuendum
continuatae . orationi : videbatur.
Quamquam enim erraverit Planu-
des apud Bachmannum anecd. II.
“81. in prosa oratione formulae τί
δαΐ nonnisi ante interpunctionem
locum concedens, quum Aristo-
phanem saepe tí δαὶ σύ; ut Lys.
136. Av. 136. Ach. 768. Bekk.
ví δαὶ σὺ φής: Av. 1615. 1674.
τί δαὶ φέρεις ; Ach. 730. et si-
milia dixisse constet, quae a poé-
tica licentia metrive necessitate
repetere temerarium sit, tamen
Platonis in dialogis fatendum est
codices saepius illi sententiae fa-
vere, quam adversari, "Tim. p. 18.
A. vulgatam τέ δαὶ τροφήν; qua-
tuor tantum libri, Par. ἃ. Vat.
B. Mon. B. Flor. U. tuentur, re-
liqui omnes τί δὲ exhibent. Paullo
firmior Crat. p. 383. B. item vul-
gata lectio τί δαὶ Σωκράτει; ha-
betur; sed maior. pars codicum
δὲ habent. Criton. p. 49. C..zí
δαὶ δή; mumero et praestantia
librorum commendatur , et tamen,
quum sequatur τί δές àlterum,
quod in XY. circiter . codicibus
exstat ; praeferendum videtur,
Magis: etiam. incerta, haec ἡ. sunt,
quae Bekkerus exhibuit: 'Theaet.
p. 170: E: τί δαὶ αὐτῷ Πρωτα-
γόρῳ ; pag. 904. B: τί δαὶ δή;
"rat. p. 409. A : ví δαὶ x δελή-
v5; p. 423. D: τέ δαὶ δὴ τόδε:
ut tünius duorumve codicum duetu
mutata Euthyphr. p. 14. A. Apol.
p. 94. E. Parmen, p. 131. EK. et
alibi taceam. ' 7 *
ἑκτέον] ἐκτέον Lob; Vind. EFB.
uem Bekkerus una cum Par. A.
Vat. BHM. Ven. BC. et Ang. B.
Éxrfov exhibere tradens ne in re-
liquis quidem ᾿ spiritus rationem
habuisse videtur. ὠχτέον Mon. B.
Par; DK. Flor. ACUV. Ald. Bas,
a. Steph. Ast. pri quae servahda
militibus et ad se invicem et ad-
versus hostes. Fic. ἀκτέον sensu
carere non dixerim, quum et re-
gendi s. instituendi et agendi s.
vivendi significationem habere pos-
sit, quam utramque habet nomen
F2
52
PLATONIS
αὑτούς τε καὶ τοὺς πολεμίους ; &Q ὀρϑῶς μοι καταφαίνε-
"^ LÀ PF 2r -39 2! 3 bd bi * M
ται, ἢ OU ; Ζ4έγ᾽, ἔφη, ποῖ᾽ ἂν. Αὐτῶν μὲν, εἶπον, TOV λι-
πόντα τάξιν ἢ ὅπλα ἀποβαλόντα d τι τῶν τοιούτων ποιή-
σαντα διὰ κάκην ἄρα οὐ δημιουργόν τινα δεῖ καϑιστάναν
ἢ γεωργόν; Πάνυ μὲν οὖν. Τὸν δὲ ξῶντα εἰς τοὺς πο-
λεμίους ἁλόντα ἄρ᾽ οὐ δωρεὼν διδόναι τοῖς ϑέλουσι
B χοῆσϑαι τῇ ἄγρᾳ ὅτι ἂν βούλωνται; Κομιδῇ γε.
Τὸν
δὲ ἀριστευσαντά τε καὶ εὐδοκιμήσαντα οὐ πρῶτον μὲν
ἀγωγή. Sed codicum cavssa uti-
que praeferendum est ἑχτέον,
quod Astius in sec. ex Das. b.
recepit.
αὐτούς] Lob. Vind. BD. Mon.
B. ev. Vind. EF. Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. pr. quod ad priorem
lectionis ἀκτέον significationem
non ineptum erat.
ἄρ᾽] doc Vind. E. ἄρα Vind.
F
ποῖ᾽ ἄν] Ita Par. K. Vind. E.
Flor. AC. Bekkerus. zoi ἂν Par.
A. Vat. H. πῆ ἄν Flor.'T. ποῖαν
Vind. F. ποίαν Lob. Vind. BD.
Vat. BM. Ven. C. Par. D. ποῖα
Ven. B. Ang. B. Flor. R. zoiov
Mon. B. Flor. UV. cum editioni-
bus praeter Bekkerianam. quid-
nam? Fic. (omisso λέγε.) zoi ἂν
breviter dictum accipio pro ποῖα
ἂν ὄντα τὰ περὶ τὸν πόλεμον
ὀρϑῶς ἔχειν λέγεις. ἂν ad ποῖα
pertinet et rerum illarum condi-
tionem, quia incertum erat, qua-
lis Socrati. placeret, incertam et
fortuitam ponit, Simili brevilo-
quentia Sophocles. Philoct. 568:
πρὸς ποῖον ἂν τόνδ᾽ αὐτὸς OU-
δυσσεὺς ἔπλει; Cf. Hermannus
de particula ἂν L. HIT. cap. 4.
pag. 11248. sq. et L. I. cap. 9.
p.11198. ad calcem thesauri Ste-
phaniani ab Anglis editi.
Αὐτῶν 1 αὐτὸν Lob. Vind.
BDEF. Ven. B. Par. K. secund.
Bekk. Ang.B. Vat. HM. arbitror
eum , qui — esse transmittendum
Fic. Inest in αὐτῶν significatio
prioris ex duobus, quae exponen-
da suscepit Socrates, quemadmo-
dum ipsi inter sese agere debeant
milites.
τάξιν] τὴν τάξιν Flor. T.
TL τῶν τοιούτων] τοιοῦτό cL
Vind. BD.
κάχην) cxxnv Vind. E. Ti-
maeus.lex. p. 152: χάχη" ἡ xa-
κία, ὡς πλάνη xci ξάλη. ubi cf.
Ruhnkenius, a quo laudatus Eu-
stathius ad Il. XIII. 623. huius
significationis, quae nostro loco
obtine£, usum magis communem
existimasse videtur, dum scribit:
κάχη γὰρ ov μόνον ἡ κακία κα-
τὰ τοὺς περὶ Πλάτωνα, ἀλλὰ καὶ
ἡ δειλία. Sed neutra Platoni pro-
pria. Cf. praeter locos a Ruhn-
kenio allatos Eurip. Belleroph.
apud Stob. serm. X. pag. 127.
Aeschyl. Sept. 192.
ἄρα] ἄρα Vind. F. Ald. Bas.
ab. do' Lob. Vind. BD. Vat. M.
δεῖ] δὴ Yind. F.
καϑιστάναι] καϑεστάναι Vind,
E. Flor. C. καϑιστᾶναι Vind. F.
γεωργόν] γεωργῶν Yat. H. a
m. pr.
εἰς ἐσ Mon. B. cum litura.
ab (hostibus) Fic.
τοὺς] om. Ven. B.
zoAsuíovg] πολεμίον Par. D.
ἁλόντα do ] dA. cg. Vind. F.
ϑέλουσι] γέλουσι Vind. E. Fi-
cinus hoc perperam cum δωρεὰν
διδόναι construens verbum a se
adiecit: etiam gratis reddere vo-
lentibus relinquendum.
Κομιδῇ κομηδή Vind. F. Β
γε. Τὸν] γε; τὸν Ald.
ὑπὸ] ἐπὶ Par. K.
^
CIVITAS LIB. V. 468 85
|
464 ἐπὶ στρατείας ὑπὸ τῶν συστρατευομένων μειρακίων τε
καὶ παίδων ἐν μέρει ὑπὸ ἑκάστου δοκεῖ cou χρῆναι στε--
φανωϑῆναι; ἢ οὔ; Ἔμοιγε. Τί δέ; δεξιωϑῆναι; Καὶ
τοῦτο. ᾿Αλλὰ τόδ᾽. οἶμαι, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οὐκέτι δοι δοκεῖ.
Τὸ ποῖον: Τὸ φιλῆσαί v& καὶ φιληϑῆναι ὑπὸ ἑκάστου.
Πάντων, ἔφη, μάλιστα" καὶ προστίϑημί ys τῷ νόμῳ,
| fog ἂν ἐπὶ ταύτης ὦσι τῆς στρατείας" καὶ μηδενὶ ἐξεῖ-
vaL ἀπαρνηϑῆναι ὃν ἂν βούληται φιλεῖν" ἵνα καὶ ἐάν
Ang. B. Mon. B. Flor. U. Reli-
qui cum Ald. Bas. ab. Steph.
Astio et in pr. ed. Stallbaumio
d στρατευο-
μένων Yen. B. a m. pr.
σοι} c£ , sup. oc, Mon. B.
στεφανωϑῆναι] οὐνυμμνένα
ναι. Vind. F.
τί δὲ: τί δαί; Pis. A. Vat.
Ἢ. Flor. ACV. quod si a prima
manu sine correctione perscri-
ptum est in Par. recipiendum pu-
to, ut cum rei gravitate vocis in-
tentio crevisse significetur. In
Ald. Bas, ab. Τί δὲ δεξ, sine in-
terpunctione legitur.
δεξιωϑῆναι δεξιαϑῆναι Lob.
Vind. F. Vat. B. Ven. C. ἐξια-
ϑῆναι yo Par. A. secund. Bekk.
ἐξιασϑῆναι idem in margine sec.
Faehsium.
τόδ᾽,] τόδ᾽ editi ante Bekke-
rum.
οὐκέτι 1 οὐκ ἔτε. Vind, DE.
Mon. B.
φιλῆσαί τε xci] om. Mon. B.
Fuisse qui φιλεῖν hac de re dici
nollent, Antiatticista Bekk. docet
p. 115, 22. et apud Valcken. ad
Ammon. p. 197. ed. Lips. φιλεῖν
φασὶ δεῖν λέγειν τὸ κατὰ ψυ-
χὴν, καταφιλεῖν δὲ καὶ κύσαι τὸ
διὰ τοῦ στόματος.
στρατείας 1 στρατίας , super-
scripto et rursus deleto ει, Mon.
B. στρατιᾶς Par. ADK. Ven. B.
Yat. H. Flor. ACT. Ald. Bas. ab.
quod vitium etiam 'T'imaei lexicon
p. 239. invasit, ubi cf. Ruhnke-
nius.
καὶ μηδενὶ] Ita Par. ADK. sec.
" Bekk. Lob. Vind. BF. Vat, BM.
omiserunt καὶ, quod non intelli-
gerent ita positum esse, ut Glau-
co legem hoc capite augendam
recitare videatur. Similiter δὲ
post prooemium initio legis ipsius
speciem anacoluthi prae se fert
Leg. L. VIIIL. p. 854. D: τῷ
μὲν πειϑομένῳ τὸν νόμον ἐᾷν
σιγῇ | δεῖ, τῷ δὲ ἀπειϑοῦντι με-
τὰ τὸ προοίμιον ἄδειν μέγα" ὃς
δ᾽ ἂν ἱεροσυλῶν ληφϑῇ, — ἐκ-
βιηϑήτω. Infinitivum ἐξεῖναι pro
imperativo accipere licet, comma-
tis autem loco, quod vulgo post
στρατείας faciunt, colon ponen-
dum idemque signum post φιλεῖν
tenendum fuit, ubi Astius et re-
centiores comma fecerunt. Sic
sensus hic est: quin etiam novum
legi caput in huius expeditionis
tempus adiicio: et ne cui liceat
negare , si quem osculari velit.
Ceterum Aristotelem, Lucianum,
Maximum et Plutarchum huc re-
spexisse monens Astius de Ari-
stotele erravit, si eundem eius
locum. (nam numeros typotheta
vitiavit) in mente habuit, quem
Vol. L p. 274, b. retuli. Pseu-
doplutarchi locus est p. 11. E:
τὸ δὴ τοῦ Πλάτωνος σπουδῇ καὶ
χαριεντισμῷ μεμιγμένον οὐ πα-
ραλειπτέον. ἐξεῖναι γάρ φησι
δεῖν τοῖς ἀριστεύσασιν ὃν ἂν
βούλωνται τῶν καλῶν φιλῆσαι.
Lucianus (T. III. p. 110. Lehm.)
et Maximus (dissert. XXIIIT. 4.)
Socratem huius legis auctorem
perhibentes Platonis sententiam,
non verba, referunt.
ΒΌ. PLATONIS
τίς τοῦ τύχῃ ἐρῶν ἢ ἢ ἄῤῥενος Ui ϑηλείαρ, προθυμότερος
ἦ πρὸς τὸ τἀριστεῖα φέρειν. Καλῶς; ἦν δ᾽ ἐγώ: ὅτι
μὲν γὰρ ἀγαϑῶ ὄντι γάμοι vs ἕτοιμοι πλείους. ἢ τοῖς
ἄλλοις, καὶ αἱρέσεις τῶν τοιούτων πολλάκις παρὰ τοὺς
ἄλλους ἔδονται, Uv ὅτι πλεῖστον ἐκ τοῦ τοιούτου γί-
γνῶνται, εἴρηται ἤδη. Εἴπομεν γὰρ, ἔφη. ᾿Δλλὰ μὴν
καὶ καϑ᾿ Ὅμηρον τοῖς τοιοῖσδε δίκαιον τιμᾷν τῶν νέων
ὅσοι ἀγαϑοί. καὶ γὰρ Ὅμηρος τὸν εὐδοκιμήδαντα ἐν τῷ
πολέμῳ νώτοισιν Αἴαντα ἔφη διηνεκέεσσι γεραίρεσϑαι,
ὡς ταύτην οἰκείαν οὖσαν τιμὴν τῷ ἡβῶντί τε καὶ ἀν-
δρείῳ, ἐξ ἧς ἅμα τῷ τιμᾶσϑαι καὶ τὴν ἰσχὺν αὐξήσει.
Ὀρϑύτατα, ἔφη. Πεισόμεϑα ἄρα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ταῦτά γε
του] τούτου Par.K. secundum
Bekk.
τἀριστεῖα ) τ ἀρίστεια Vind.
F. τἀριστεῖον Vind. D. Ang. B.
Vat. H. ἀριστεῖον Vind. E. Flor.
ACT. τὸ ἀριστεῖον Ven. B.
τῶν τοιούτων] Ita Ven. B. sed
superscriptis OU OV.
ἐκ τοῦ τοιούτου Ἷ ex his Fic.
ἰγνωνται] γίγνονται Vind. E.
ἀλλὰ μὴν --- αὐξήσει. D.] lau-
dat Hermogenes de ideis bL. IT.
p. 406. ed. Laur. inter exempla
σπαραπλοκῆς τῶν ποιημάτων.
“Ὅμηρον)] Ad hoc Mon. B. in
inferiore margine a m. pr. scripta
habet haec, quae ita, ut ibi exa-
rata sunt subiecl. καὶ ποῦ ἂν
εὔρωμεν ὅμηρον, προπωλοῦ Qu
γάδα ὄντα, 7 πῶς πεισόμεϑα
τὸν ἄνδρα μὴ οἱδόταις μήται
ταῦτα μήτ᾽ ἄλλα ταρυϑέντα πα-
᾿ρεκείνου" μᾶλλον μὲν οὖν σόλω-
T0 εἴδομεν χάρην,, ἢ σὲ τὸν φι-
γαδεύσαντα:
τοῖς τοιοῖσδε] τοὺς τοιούτους
Hermog. eiusmodi (iuvenes) Fic.
Dativus est neutrius generis pen-
dens ille a τιμᾷν et ad sequen-
tia referendus, quod fefellisse vi-
detur Bernhardyum synt. p. 94.
non fefellit Schleiermacherum.
ὅσοι ἀγαϑοί οπι. Fic.
Δἴαντα 1 om. Mon. B. Flor. U.
Par. DK. ante νώτοισιν exhibet
Flor. T. post ἔφη Lob. Vind. B.
Vat. BM. post γεραίρεσϑαι Her-
mogenis ed. Laur. sed codex Reh-
Qigeranus post νώτοισιν.
ἔφη] om. Vind. D. Locus Ho-
meri est Il. VII. 321.
διηνεκέεσσι} διηνεκέεσι Lob.
Vind. E. Flor. ACV. Et in Mon.
B. prius c int, vers. est. δέηνε-
«icu Vat. B. διηνεκέσσι Ven. B.
Vat. H. Flor. T. Animi caussa
Francogalli La Pilloniere inter-
pretationem huius loci apponere
placuit: Aiax porté sur les épaules
de ses camarades en triomphe.
ταύτην] τοιαύτην Hermogen.
Cod. Rehd.
οἰκείαν 1 om. Vind. B. Vat. M.
post οὐσαν Hermog.
ἡβῶντί] β. Vind. F.
ἐξ ἧς] ἑξῆς idem.
᾿Ορϑύτατα] ὀρϑώτατα idem.
ἔφη. Πεισόμεϑα } ἔφη πεισό-
μεϑα Vind. B.
ἄρα] ἄρα Lob. Vind. B. ἄρ᾽
Vind. E.
ταῦτα) ταυτά Steph. quem er-
rorem ex male intellecto : verbo
πεισόμεϑια profectum Astius in
sec. correxit.
τοὺς “ἀγαθοὺς ] o om. Vind. E.
καθόσον] καϑ' ὅσον Mon. B.
νῦν δὴ] δὴ νῦν Lob. Vat. B.
Flor. T. In Vind. E. δὴ) int. vers.
est. Cf. Vol. I. p. 318.
τιμήσομεν] τιμήσωμεν Vind, E.
et ante corr. F.
ἔδραιρ] ἕδρας Ald. V. Il. VIII.
162.
CIVITAS LIB. V. 469 81
Ὁμήρῳ. καὶ γὰρ ἡμεῖς. ἔν vs ϑυσίαις καὶ τοῖς τοιούτοις
πᾶσι τοὺς ἀγαϑοὺς, καϑόσον ἂν ἀγαθοὶ φαίνωνται, καὶ
ὕμνοις καὶ οἷς νῦν δὴ ἐλέγομεν τιμήσομεν, πρὸς δὲ
τούτοις ἕδραις v& “καὶ κρέασιν ἰδὲ πλείοις δεπάεσσιν, ἵνα
ἅμα τῷ τιμᾷν ἀσκῶμεν τοὺς ἀγαϑοὺς ἄνδρας τε καὶ
γυναῖκας. Κάλλιστα, ἔφη. λέγεις. Εἶεν. τῶν δὲ δὴ
ἀποθανόντων ἐπὶ στρατείας ὃς ἂν εὐδοκιμήσας τελευ-
vig, ἀρ οὐ πρῶτον μὲν φήσομεν τοῦ χρυσοῦ γένους
εἶναι; Πάντων γε μάλιστα. ᾿᾽4λλ᾽ οὐ πεισόμεϑα Ἡσιό-
δῷ, ἐπειδάν τινες τοῦ τοιούτου “γένους τελευτήσωσιν,
ὡς ἄρα οἵ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ἐπιχϑόνιον τελέϑουσιν,
᾿Εσϑλοὶ, ἀλεξίχακοι, φύλακες μερύπων ἀνθρώπων; Πει-
πρέασιν. ἰδὲ} κρέασιν, — i08
Steph. Ast. sec.
ovi πλείους Vind. B. Par.
K. Vat.
Mosca ad δεπάεσοινν Vind.
D. .In. Lob. prius c.int. vers.
scriptum,
τοὺς} om. Lob. Vind. B.
τῶν δὲ δὴ. — κρυϑῶσι; 469.
B.| laudat '—Eusebius praep. ev.
L. ΧΙΠ. p. 337. Priora usque
ad Πάντων ys μάλιστα tamquam
ex decimo Civitatis libro refert
'"Fheodoretus 'lherap. Lib. VIII.
p. 914. Sch. Eadem sine varie-
tate exhibet Clemens Alex. Strom.
L. Π|. p. 571, 3. Pott. Τῶν
δὲ δὴ) etc. Ald, Steph. Ast, pr.
sec. Idem in tert. post Εἶεν
comma fecit.
ἐπὶ στρατείας 1 ἐπὶ στρατιᾶς
Par. A. Vat. H. Flor. ACTY.
ἐπιστρατιᾶς Vind. F. ἐπὶ (in uno
Ursini cod, ἐν) στρατείαις 'Theo-
dor.
τελευτήσῃ] téMurdqos Lob.
dg] ἄρ᾽ Vind.
φήσομεν post ad "Theodor.
Πάντων) πᾶν Euseb.
; ye] om. 'Theod. excepto uno
Ursini codice.
"444^ o9. — μὲν οὖν. 469. A.]
laudat Hermogenes l. ad C. cita-
to. Deinde Hesiodo fide adhibita
asseremus etc. Fic.
Ἡσιόδῳ, Ἡσιόδῳ; Stephan.
Locus Hesiodi est "Eoy. 191. de
quo conf. Buttmanni Mythologus
Yol. Ii. p. 22.
ἐπειδάν — τελευτήσωσιν } om.
Par. DK. Mon. B, Flor. U.
τοῦ τοιούτον] τοῦ om. Her-
mogenes.
ἄρα] ET Hermog. cod. Rehd.
oi] ἡ Das. a. quae cum Ald.
Das. b. haec omnia sine distin-
ctione ut prosam scripta habet.
Contra Stephanus et recentiores
duo versus quasi in editione poé-
tae fecerunt. Cf. Vol. I. p. 130, a.
τελέθουσιν τελέϑωσιν Vind. D.
καλέονται Hermog. cod. Rehd.
quo verbo Plato Crat. p. 397. E.
in eodem Hesiodi versu est usus.
Sed apud 'Theodcretum p. 915.
in illo Cratyli loco optimus Syl-
burgi codex totum versum ita
exhibet ,. ut apud Hesiodum legi-
tur: Tol μὲν δαίμονές εἰσι zi.üg
μεγάλου διὰ βουλάς.
μερόπων 1 ϑνητῶν Hermogen.
cod. Rehd, et Plato in Cratylo,
ut codices Hesiodi. Atque haec
quidem discrepantia levior et qua-
lis memoriter recitantem decet:
ilud gravius, quod, quum He-
siodus hoc altero versu "Ec9101,
ἐπιχϑόνιοι, φύλακες ϑνητῶν. ἀν-
ρώπων naturam, sedem, munus
daemonum singulis singula nomi-
nibus significasset, Socrates ei
tria ad naturam eorum spectantia
ἁγνοὶ, ἐσϑλοὶ, ἀλεξίκακοι tri-
buit; cuius mutationis seu emen-
469
469
88 PLATONIS
σόμεϑα uiv οὖν. Διαπυϑόμενοι ἄρα τοῦ 9:00, πῶς
χρὴ τοὺς δαιμονίους τε καὶ ϑείους τιϑέναι καὶ τίνι δια-
, er * , , - ; p LI b ’. ς᾽ ,
φόρῷ, οὕτω καὶ ταύτῃ θήσομεν, ἢ ἂν ἐξηγῆται; Τί δ᾽ οὐ
, Α * ^ ^ , e ,
μέλλομεν; Καὶ τὸν λοιπὸν δὴ χρόνον ὡς δαιμόνων,
er , , Α , , - φι
οὑτῶ ϑεραπεύσομεν τε καὶ προδχυνησομὲεν αὐτῶν τὰς
ϑήκας; ταὐτὰ δὲ ταῦτα νομιοῦμεν, ὅταν τις γήρᾳ ἤ τινι
A , , - er ^ * , 2 -
ἄλλῳ τρόπῳ τελευτήσῃ τῶν ὅσοι ἂν διαφερόντως ἐν τῷ
βίῳ ἀγαϑοὶ κριϑῶσι; Δίκαιον γοῦν, ἔφη. Τί δέ; πρὸς
τοὺς πολεμίους πῶς ποιήσουσιν ἡμῖν οἱ στρατιῶται; Τὺ
dationis fundamentum in Cratylo
jlactum, indoles autem et consi-
Lum ethicum et simile illi est,
quo eiusdem poétae fabulam de
aureo genere supra L.III. p. 415.
mutatam vidimus. Aliter hac de
re Buttmannus l. c. p. 24. in no-
ta iudicavit. Ceterum huc refe-
renda sunt Prodi verba T. II.
Ρ. 200. Cous. οὕτω γὰρ, οἶμαι,
καὶ ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης δαί-
μονὰς ἐχάλ £68 τοὺς εὖ βεβιωκό-
τας καὶ ἐς ἀμείνω λῆξιν μέτα-
στάντας καὶ τόπον ἁγιώτερον.
scilicet ita, ut κατὰ σχέσιν δαίμο-
vag diceret, propter similitudinem.
ἀνθοώπων — τοῦ ϑεοῦ ] om.
Lob. Vind. B. Vat. BM. Ven. C.
Par. DK. Mon. B. Flor. U. Post
ἀνθρώπων editi ante Bekkerum
punctum habent.
πῶς] ἂν πῶς Ven. C. 7 πῶς
reliqui, qui proxima illa omit-
nt.
τίνι διαφόρῳ ] quibus insigni-
bus praecipue decorare Fic.
οὕτω] ἢ οὕτω Mon. B. Flor.
ταὐτῃ] ταύτην | Euseb.
4] ἢ Vind. F. ἢ ἡ Lob. Vind.
B. "vat. M.
ἂν ἐξηγῆται} ἐκεῖνος ἐξηγεῖ-
ται Mon. B. Flor. U. (nam uod
in sec. ed. T estslibiumias ἂν ἐκεῖ-
voc ἐξηγῆται in Mon. B. Flor. U.
scriptum tradit, properanti exci-
dit.) Pro signo interrogandi edi-
tiones ante Bekkerianam punctum
habent.
τί---πριϑῶσι; B.] laudat Theo-
doretus ]. c. et inde a τὸν λοι-
zóv Cyrilus adv. Iulian. VI.
p. 904. B. atque in illius editio-
nibus et codicibus praeter unum
Ursini cum Platonicis consentien-
tem priora ita leguntur: Τί δέ;
(sic etiam Ursini liber et inter
nostros Vind. E.) οὐ μέλλομεν
τὸν λοιπὸν χε όνον ὡς δαίμονας
γεγονότας οὕτω ϑεραπεύειν τε
(id Urs. cod. om.) καὶ προσχυ-
νεῖν αὐτῶν τὰς θήκας;
δαιμόνων] εὐδαιμόνων Vind.
BE. Vat. HM. Flor. AC. δαίμο-
yog γεγονότας Euseb. δαίμονας
γεγονότας τεϑνεῶτας Cyrill.
ϑεραπεύσομεν) ϑεραπεύσωμεν
Par. A.
τε] γε Mon. B. Par. DK. sec.
Bekk.
προσχυνήσομεν προσχυνήσω-
μὲν Par. A. Vind. E. in qua le-
ctione neque aoristus ad verba
τὸν λοιπὸν χρόνον, neque con-
iunctivus ad interrogationem aptus
est.
ὅήκας ; Q7x«c. Ald. Bas. ab.p
Steph. ϑήκας" Ast. sec. tert.
quod et ipsum probari potest,
dummodo in fine sermonis signum
interrogandi fiat.
ταὐτὰ] lta Vind. D. Ang. B.
et, ut ait in utraque ed. Stall-
baumius, Flor. ACRTV. Reliqui
codices "quidem omnes et editi
ante Astii sec. ταῦτα habent. zd
αὐτὰ Euseb. Theod. (ταῦτα unus
Ursini cod. ταύτῃ lunt) (Cyr.
secundum quos Astius accentum
correxit.
δὲ] δὴ Cyr.
ταῦτα ταὐτὰ Ven. B. ταύτῃ
CIVITAS LIB. V. 469
89
ποῖον δή; IIoóvov μὲν ἀνδραποδισμοῦ πέρι δοκεῖ δίκαιον
Ἕλληνας Ἑλληνίδας πόλεις ἀνδραποδίξεσϑαι, ἢ μηδ᾽ ἄλλῃ
ἐπιτρέπειν κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ τοῦτο ἐϑίζξειν, τοῦ 'EA-
ληνικοῦ γένους φείδεσθαι, εὐλαβουμένους τὴν ὑπὸ τῶν
βαρβάρων δουλείαν; “Ὅλῳ καὶ παντὶ, ἔφη, διαφέρει τὸ
φείδεσθαι.
αὐτοὺς τοῖς TE ἄλλοις
Μηδὲ Ἕλληνα ἄρα δοῦλον ἐκτῆσθαι μήτε
Ἕλλησιν οὕτω δυμβουλεύειν:;
Πόνυ᾽ μὲν οὖν, ἔφη; μᾶλλόν y ἂν οὖν οὕτω πρὸς τοὺς
βαρβάρους τρέποιντο ; ἑαυτῶν δ᾽ ἀπέχοιντο.
Par. Κ. Mon. B. Flor. U.
ante Astii sec. om. 'Theod.
ὅτα»] καὶ ὅταν Flor. T. 'Theod.
(in quo Sylburgius καὶ uncinis
inclusit) Astius in sec. et Stall-
baumius.
τινε ἄλλῳ ἑτέρῳ τινὶ Cyr.
τελευτήσῃ 1 τελευτήσει Lob.
Flor. T. Ald. Bas. ab.
dv] om. Lob. Vind. B.
κρυϑῶσι;:} κριϑεῖεν. Vind. B.
πριϑῶσιν; Bekkerus. κριϑῶσι.
priores et Astius in tert. contra
atque Glauco respondet.
τί δέ: Τί δαί; Par. A. Bek-
kerus. Cf. Vol. I. pag. 155, b.
Tí δὲ cum commate post πόλε-
μίους Ald. Bas. ab.
πέρι Vulgo comma additum
est (in Ald. punctum) quod ad
perspicuitatem non inutile, sed
grammatica ratione destitutum cum
Astio in pr. et sec. ed. sustuli.
ἄλλῃ] Tta Par. A. Vind. EF.
Ven. C. Par. D. Mon. B. Vat. H.
Flor. ACUV. ἄλλην Par. K. ἄλ-
λοις Ang. B. Flor. RT. margo
Par. D. Stallbaumius. ἄλλο Bas.
b. ἄλλω Bas.a. ἄλλῳ Ald. Steph.
Astius cum reliquis codicibus. (an
potius ut neque) ab alüs (fieri
istud permittant) Fic. Quum
Graecos, qui Graecas civitates
servituti addicere vetantur, non
singulares , sed civitatis vinculo
et ipsos consociatos cogitari ne-
cesse sit, recte eis aliam civita-
tem opponi nemo non intelliget.
editi
τί δέ;
κατὰ τὸ δυνατὸν] ac pro viri-
bus obstent Fic.
Ἑλληνικοῦ] ἑλλινικοῦ Vind. E.
εὐλαβουμένους) εὐλαβουμένοις
Vind. F.
διαφέρει7 διαφέρειν Vat. B.
φείδεσθαι. Μηδὲ] φείδεσθαι,
μηδὲ Steph. Mai — ἀπέχοιντο
laudat Bsdiiqi praep. ev. L. XII.
. 358.
ἐκτῆσθαι] ἐκτήσασϑαι Vind. ἘΝ,
Ang. B. Flor. AR. κεκτῆσθαι
Vind. D. Ven. B. Par. K. sec.
Bekk. Flor. T. Euseb. Cf. ad
p. 464. D.
Évufovisisw] Ita Par. Α. Lob.
Vind. BDEF. Vat. BHM. Ven.
BC. Ang.B. συμβ. Mon. B. (Par.
DK.) Ald. Bas. ab. Stephan. et
Stallbaumius de Florentinis et de
Bekkero. tacens.. In secunda. ta- .
men ed. parum subtiliter sensum
huius loci interpretans pro τοῖς
τε ἄλλοις “Ἕλλησιν οὕτω ξυμβου-
λεύειν simpliciter μήτε τοὺς ἄλ-
λους dici potuisse scribit. — Si-
gnum interrogandi ab editionibus
ante Bekkerum abest.
μάλης facilius ac fortius
il ἂν] ydo Vind.F..ante corr.
μὲν Euseb.
οὖν om.
Ven. B.
ACT.
ἑαυτῶν] ἑαυτῶ Vind. F.
δ᾽] δὲ Euseb.
δέ; δαί; Par. A. Bekkerus.
δὲ sine interpunctione Ald. Bas.
ab. i
Lob. .Vind. BDE.
Par. K. Vet. HM. Flor.
900
PLATONIS
σκυλεύειν, ἦν δ᾽ ἐγὼ. τοὺς τελευτήσαντας πλὴν ὅπλων,
2 D , 3 - PD 3 , *
ἐπειδὰν νικήσωσιν, ἡ καλῶς ἔχει; ἢ οὐ πρόφασιν μὲν
D τοῖς δειλοῖς ἔχει μὴ πρὸς τὸν μαχόμενον ἰέναι, ὥς τὶ
τῶν δεόντων δρῶντας, ὅταν περὶ τὸν τεϑνεῶτα κυπτά-
ἕωσι, πολλὰ δὲ ἤδη στρατόπεδα διὰ τὴν τοιαύτην ἀρ-
παγὴν ἀπώλετο; Καὶ μάλα.
εὐδνελεύϑερον δὲ οὐ δοκεῖ
καὶ φιλοχρήματον νεχρὸν συλᾶν, καὶ γυναικζείας ts καὶ
σμικρᾶς διανοίας τὸ πολέμιον νομίξειν τὸ σῶμα τοῦ τε-
ϑνεῶτος ἀποπταμένου τοῦ ἐχϑροῦ, λελοιπότος δὲ ᾧ ἐπο-
E Δέμει; ἢ οἴει τι διάφορον δρᾷν τοὺς τοῦτο ποιοῦντας
σκυλεύειν} τὸ qx. Flor. Ju
νικήσωσιν] ronicpiqie Mon. B.
- 52] ἢ Yind. F. Mon. B. om.
Án Bl
ἔχει; ;] ἔχει, Ald. Steph. Ast.
pr.. ἔχει Bas. ab. Ast. sec.
ἢ οὐ] ἢ οὐκ 5. Ven. B. Yat.
H. ἢ οὔ; ἢ Flor. ACRTY. an-
non? an Fic. ἢ οὔ. ἢ Vind. DE.
ἢ οὔ. Lob. Vind. BF. Ald. ἢ οὔ;
Mon. B. et reliquae editiones ante
Bekkerum, qui tacite falsam in-
terpunctionem sustulit tacitosque
asseclas Astium in tert. et Stall-
baumium nactus est.
ἔχει} ἔχον Mon. B. om. Lob.
Vind. B. Yat. BM.
τὸν] τῶν Ald. Bas. ab. pro
quo Stephanus τὸν in textu po-
nens in annotatione p. 21. dubi-
tat, an τὸ ponendum sit. τὸν οο-
dices verum esse docent, τὸ tan-
tum in Flor. R. et, ut videtur,
in Ang. B. exstat, quem Bekke-
rus in comm. τὸ án hoc. versu
omittere ostendit.
τι] τε Vind. D. (z superscripta
vocali.)
ὅταν περὶ τὸν τεϑνεῶτα xv-
πταάζωσι] --- κτυπτάξωσι Ven. C.
quando inter cadavera volutantur
Fic.
δὲ] δὲ “δὴ Yat. H. '
δι᾿ τὴν τοιαύτην ἁρπαγὴν]
rapiendi cupiditate Fic.
ἀπώλετο] ἀπώλητο Mon. B.
Signum interrogandi a Bekkero
est. .
᾿ἀνελεύϑερον — διακωλύσεις;
diantur.
per omnia his illi sunt, qui mor-
E.] habet Stobaeus serm. CXXIIII.
p. 620.
' v] om. Stob. 'Trinc. Gesn.
(Gaisf. ex cod. AB. recepit.)
᾿ σμικρᾶς ] σμικρὰς Yind. F.
Bas. b.
τὸ πολέμιον] τὸ om. editi ante
Bekkerum.
τι] τί Vind. F. Mon. B. Stob.
"Trinc.
διάφορον] διάφοραν Par. K.
sec. Bip. διάφερον Ang. B. δια-
φέρον Flor. R.
xvvàv] κοινῶν Stob. 'Trinc.
οἷς 1 om. Vind. D. Stob. cod.
A. 'Trinc.
βάλλοντος βαλόντος Par. A.
Bekkerus, Astius in tert. et Stall-
baumius in sec. ed. quod, si de
percussis canibus sermo est, prae-
ferendum, ceteroquin unius codi-
cis licet optimi testimonio non sa-
tis tutum censeo. Videtur autem
Socrates non de percussis tantum,
sed de omnibus canibus omnino
cogitasse eorumque hanc consue-
tudinem dicere, ut in lapides, qui-
bus percussi fuerint , saeyiant,
jacientem ipsum neminem aggre-
Nam ita demum. similes
tuos spoliant, vivis non solum il-
lis, sed quibuslibet manum inferre
non audent, quos ob id ipsum
parvo et muliebri animo praedi-
tos dicit. Itaque praesens Sto-
baei quoque et Ficini auctoritate
munitum tenui tenendumque in
Aristotelis loco Rhetor. L. III.
c. 4. existimo, ubi de similitudi-
CIVITAS LIB. V. 470
91
τῶν κυνῶν, αἱ τοῖς λίϑοις, oig ἂν βληϑῶσι; χαλεπαί-
νουσι τοῦ βάλλοντος οὐχ ἁπτόμεναι; Οὐδὲ σμικρὸν, ἔφη.
ἙἘατέον ἄρα τὰς νεκροσυλίας καὶ τὰς τῶν ἀναιρέσεων
διακωλύσεις : ᾿Εατέον μέντοι, ἔφη; νὴ Δία.
που πρὸς τὰ ἱερὰ τὰ ὅπλα οἴσομεν ὡς ἀναϑήσοντες,
ἄλλως τε καὶ τὰ τῶν Ἑλλήνων, ἐάν τι ἡμῖν μέλῃ τῆς
πρὸς τοὺς ἄλλους “Ἕλληνας εὐνοίας" HAMO, δὲ καὶ qo-
βησόμεϑα, μή τὶ μίασμα 1 πρὸς ἱερὸν τὰ τοιαῦτά ἀπὸ
τῶν οἰκείων φέρειν, &dv μή τι δὴ ὁ ϑεὸς ἄλλο λέγῃ.
᾿ϑρθύναραι, «m Ti δέ; ; γῆς τε τμήσεως τῆς Ἑλληνικῆς
nis (ἀδεόνος) usu in prosa orà-
tione disserens lioc exemplum
commemorat : οἷον. τὸ £v τῇ 1Tofu-
τείᾳ τῇ “Πλάτωνος, δτι οἱ τοὺς
τεϑνεῶτας σκυλεύοντες ἐοίκασι
τοῖς κυνιδίους . ἃ τοὺς λίϑους
δάκνει τῶν βαλλόντων οὐχ ὦπτό-
μενα. quem :]ocum | Stallbaumius
in nota laudans secundüm .nonnul-
los βαλόντων scribit. ^ Ceterum
quod Teupii coniecturam emend.
in Suid. p.:/349. Lips. pro τοῖς
λίϑοις χαλεπαίνουσι secundum
Suidae locum τοὺς λέϑους περι-
χαίνουσι scribentis codices - non
confirmárunt, ^ neque mirum est
neque dolendum.
Οὐχ ἁπτόμεναι om. Stobaeus
"Trinc.
"wb τὰς τῶν ἄἀναιρέσεων δια-
κωλύσεις 1 victoriae namque ob-
sunt Fic. quem Stephanus in an-
not. p.21. vere iudicat non aliud
legisse, sed Platonis sensum as-
secutum non esse. In Vat. H.
Flor. AV. super κωλύσεις scri-
ptum est σχκυλεύσεις. Signum in-
terrogandi Bekkero debetur, quein
Astius sequi noluit.-
“ἔφη post νὴ Ze Vind. BD.
'πρὸς τὰ ἱξρα!} in templum Fic.
μέλῃ } μέλλῃ Flor. ACT. “μέλ-
ὧν Par. K, sec. Bip. Lob. Flor.
τοὺς] om. Par. K.
470 μᾶλλον δὲ καὶ} mazime vero
ic.
φοβησόμεϑα ] Ita Par. AK.
Vat. BH. Flor. ACTY. φοβηϑη-
σόμεϑα reliqui cum edits, quod
'gnum interrogandi fecit ,
illis et in reliquis comma. est.
"Mihi vs inter γῆς 'et τμήφεως in-
non minus probum, sed ob codi-
€es posthabendum erat, ut ὦφε-
Ζηϑησονταὶ *b. 1. pag. 343. B.
εὐλαβηϑήσονται L. HE. p: 410.
A. et huius libri pag. 467. D.
ἀχϑεσϑήσεται L. X. p. 609. E.
et ipsum φοβηϑήσομαε Apol. p. 29.
B. quod nescio quam ob rem Bek-
kerus ex paucis codicibus pro
vulgato φοβήσομαι recepit. Quam-
quam nostro loco partim meoruin
librorum ratio, partim quod Bek-
kerus vulgatam intactam reliquit,
nonnihil dubitationis de Par. A.
et Vat. BH. iniicere potest. Ce-
terum in contrariam quoque par-
tem librarii nonnunquam errarünt,
ut Phaedon. p. 115. C. ubt προ-
ϑυμηϑησόμεϑα, et Symp. p.194.
B. ubi ϑορυβηϑήσεσθαν tenen-
dum videtur.
7i] 7 Vind. F.
ἱερὸν] τὸ i. Mon. B. Flor. U.
τὰ τοιαῦτα] ταῦτα Lob. Vind.
B. Vat. BM.
— φέρον Vind. B. φέφη
Vat. M.
χω ᾿Ορϑότατα "2έγει: "ὁρ-
δώτατα Vind. F.
τί 04;] Tí δαί; Par. A..Bek-
kerus. Τί δὲ sine interpunctione
Ald. Bas. ab. et in sec. ed. Stall-
baumius, qui post ἐμπρήσεως si-
ubi in
terpositum et haud dubre ad se-
quentia spectans eorumque mo-
vens exspectationem artiori horum
genitivorum et; proximorum τέ δέ;
Οὐδὲ μήν"
470
92
PLATONIS
καὶ οἰκιῶν ἐμπρήσεως stoióv τί Go, δράσουσιν οἱ στρα-
τιῶται πρὸς τοὺς πολεμίους; Σοῦ, ἔφη, δόξαν ἀποφαι-
vouéívov ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι. "Egoi μὲν τοίνυν, ἦν
δ᾽ iy, δοκεῖ τούτων μηδέτερα ποιεῖν, ἀλλὰ τὸν ἐπέ-
iuncturae obstare eosque magis
cum inferioribus illis ποῖόν τί
Go, δράσουσιν coniungere vide-
tur. Atque eodem modo Socrates
p. 469. B. et C. τέ δέ; usurpa-
vit. Ficinus Τί à£ ; — πολεμίους;
ita interpretatus est: 4m tui mili-
tes Graecorum, quibuscum pugna-
bunt, agros depopulabuntur ac
domos incendent ?
τε τμήσεως] τετμήσεως Mon.
B. Ald. Bas. ab. τὲ καὶ τμήσεως
Vind. E. Vat. H. Flor. ACYV.
Quod Stephanus annot. pag. 21.
πέρι addendum existimat, eius
praepositionis haud raro compen-
dium fieri constat. Cf. Matthiae
gramm. p. 650.
τῆς} om. Lob. Vind. B. Vat.
οἰκιῶν) οἰκῶν Vind. E.
mogououévov] ἀποφαίνομεν
ov Vind. F.
μὲν] om. Vind. D. Vat. H.
Flor. TY.
δοκεῖ͵] om. Flor. T. δοκεῖς
Vind. E. Flor. AC.
μηδέτερα] yg9* μητέρα margo-
or. A.
ἀφαιρεῖσϑαι,1 Ex Ald. Bas.
ab. comma revocavi, quod Ste-
phanus et recentiores in punctum
mutaverunt. Sententia sua decla-
rata Socrates sine magno inter-
vallo se ad rationem eius redden-
dam paratum ostendit.
coL] cs; Mon. B. a m. pr.
Φαίνεταί pot — ἀλλοτρίου πό-
Aspog.] excerpsit Stobaeus serm.
XXXXI. p. 258. Sed in editione
'Trinc. omissa sunt.
ταῦτα — εἶναι δύο] om. Vind.
D. Post ταῦτα Ven. B. Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTY. et a m. s.
Par. A. cum Stobaeo editisque
ante Bekkerum articulum zd ad-
diderunt, quo scilicet pronomen
istud carere non posse videretur.
Neque non ferri aliquo modo pos-
sit. Sed eo deleto verborum con-
structio haec est: φαίνεταί μοι
ταῦτα, πολεμός τε καὶ στάσις,
ὥσπερ καὶ ὀνομάξεται δύο ὀνό-
pero, οὕτω καὶ εἶναι δύο. quae
faciliorem interpretationem habent,
quam illa: φαίνεταί μοι ταῦτα
τὰ ὀνόματα, πόλεμός τε καὶ
στάσις, ὥσπερ καὶ ὀνομάξεταε
δύο, οὕτω καὶ εἶναι δύο. Quam-
quam concedendum est proxime
sequens ὄντα ita comparatum vi-
deri, ut ad ταῦτα τὰ ὀνόματα
potius, quam ad ταῦτα referri
debeat. Sed quoniam πόλεμος et
στάσις, quae per ταῦτα signifi-
cantur, tam nomina, quam res-
sunt, illud ὄντα eatenus referri
ad ea potest et debet, quatenus
nomina sunt. Sic codicum aucto-
ritatem retinere licet.
δυοῖν] δυεῖν Lob. Vind. B.
Yat. M. Bekkerus et in tert. ed.
Astius; vereor, ut satis re explo-
rata. δυοῖν a Platone pariter at-
que ab reliquis illius aetatis scri-
ptoribus pro legitima genitivi et
dativi forma usurpatum esse mul-
torum locorum certa et varietatis
expers scriptura testatur. Eorum
partem Rückertus ad Symp. p. 113.
indicavit, quos hic repetere aliis-
ve addendis augere inutile putavi.
Contra pauci reperiuntur, quibus
δυεῖν non dicam omnium, sed me-
liorum librorum auctoritate ita
commendetur, ut a Platone pro-
fectum videatur. 'Tales sunt Symp.
p.192. E. penult. ubi Clark. Coisl.
Vat. A. Vind. A. Ang. C. Yen. E.
ἐκ δυεῖν sig γενέσϑαι exhibent.
Ib. p. 211. C: ἀπὸ óvsiv ἐπὶ
πάντα, quae vulgata eademque
optimorum, quamvis non plurimo-
rum librorum lectio est. Leg.
L. 1. p. 638. E: (ἔϑνη) ἀμφι-
σβητοῦντα ὑμῖν πόλεσι δυεῖν τῷ
λόγῳ διαμάχοιτ᾽ ἄν. ta Par. À.
CIVITAS LIB. V. 470
93
" v&OV καρπὸν ἀφαιρεῖσθαι, καὶ ὧν ἕνεκα, βούλει Got
, zd , , e 1 3 ,
λέγω; Πάνυ ys. Φαίνεταί μοι, ὥσπερ καὶ ὀνομαξεται
δύο ταῦτα ὀνοματα, πόλεμός τε καὶ στάσις, οὕτω καὶ
εἶναι δύο, ὄντα ἐπὶ δυοῖν τινοῖν διαφοραῖν. λέγω δὲ
Vat. CM. Vind. C. Ricard. B.
Flor. AMW. Voss. Ibid. L. VI.
p.754. E: (riugua) δνεῖν uvoiv,
secundum Par. À. Vat. CM. Ang.
B. Flor. A. Ald. Lovan. Ib. p. 774.
D. ubi eadem verba in Par. A.
Vat. CM. Flor. A. leguntur, su-
perscripta tamen in Vat. C. di-
phthongo or. Ib. L. VIII. p. 846.
C: εἴτ᾽ ἐπὶ δυεῖν εἴτ᾽ ἐφ᾽ ὁπό-
σῶν (masculino) secundum Par. A.
Yat. CM. Pal. C. Ricard. B. Flor.
ACMW. Civ. L. VIII. p. 546. €:
(διαμέτρων) ἀῤῥήτων δὲ δυεῖν
secundum Par. A. Yen. C. Flor.
C. Tim. p. 79. D: óvsiv δὲ ταῖν
διεξόδοιν οὔσαιν secundum opti-
mum Vind. CCCXXXVII. Lob.
Flor. BL. Par. SY. Amb. B. Yat.
M. Euthyd. p. 306. ἃ: £x δυεῖν
κακοῖν secundum Clark, Flor. B.
et fortasse ib. paullo ante ἐκ δυεῖν
ἀγαϑοῖν secundum Vat. B. Flor.
B. Paullo frequentiores ii loci
sunt, quibus ita ut nostro secundi
lertiique ordinis codices δυεῖν ha-
bent, quod fortasse pro maiori
eorum vel numero vel pretio hic
ilic contra optimos recipiendum
esset, si grammatici id aut magis
Atticum aut nominatim Platoni
usitatum tradidissent, aut denique
ita commendassent, ut sufficiente
ratione et lectione nisam secuti
viderentur doctrinam. | Sed is, qui
optime de hac re praecepit, lexici
rhetorici auctor apud Eustathium
ad Il. T. II, pag. 333, 8. 15. 17.
Lips. nihil aliud £radidit, nisi At-
licos interdum Óvsiv..pro δυοῖν
dixisse, apud veteres raro id in-
veniri, esse tamen a 'Thucydide
usurpatum, et recentiores contra
analogiam dualis ita scribere. Ne-
p Phrynichus Ecl. p. 210. Lob.
vsiv alteri praefert, tantum pro-
bum esse dicit, et simul eos re-
prehendit, qui pro dativo utantur,
quuii genitivus sit; cui praecepto
in scholiis Viteberg. ad Eurip.
Hec. 45. repetito Platonis locus
Leg. L. Το supra significatus re-
pugnat. (Artioribus etiam finibus
non magis probabiliter usum eius
circumscribit grammaticus a Bach-
manno editus anecd. 'T. II. p.372,
2. δυεῖν δίχα τοῦ ἄρϑρου ysvi-
κῆς ἐπαγομένης dici tradens. De-
nique Heraclides apud Eustathium
ad Od, T. lI. p. 257, 35. óvziv
recentissimis Atticis proprium, cer-
te Platoni alienum censuisse- vide-
tur, dum docet τοὺς 4Azzixovs τὴν
oL δίῳφϑογγον εἰς τὴν εἰ μετα-
ποιεῖν, τὸ δυοῖν λέγοντας δυεῖν,
καὶ τὸ οἴκοι οἴκει, καὶ τὸ ποῖος
πεῖος. Nulla igitur caussa est,
cur nostro loco Platonem δυεῖν
scripsisse statuamus eamque for-
mam ei unius adeo aut. paucorum
non optimorum codicum gratia im-
pertiamus , quod Bekkerus ple-
rumque fecit. Cf. Criton. p. 52.
A. 162, 16. (ubi Stallbaumius de
codicibus vehementer falsus est.)
Gorg. 473. D. 59, 7. 481. D. 77,
19. (quo loco δυεῖν Bekkero eo
magis suspectum esse debebat,
quod in glossemate iteratum vide-
ret.) 493. D. 101, 13. 'Theaet.
187. B. 271,.5. (ubi Stallbaumius
δυοῖν tenens parum sibi constitit.)
Crat. 418. D. 75,21. (ubi idem
vulgatam in nullo codice praeter
Par. E. et Zittav..exstantem recte
deseruit.) Symp. 192. E. 4. 408;
12. (ubi Bekkerus falso in Clark.
δυεῖν legi perhibet.) Phaedon. 101.
B. 93, 10. 102. D. 96, 15. Civ.
VIII. 587. B. Tim. 53. C. 66,
19. 56. E. 73, 5. 63. C. 85, 14.
Axioch. 366..C. 509, 33. Parm.
142. E. 36,1. quo loco Bekkerus
€oniunctjs Ven. A. Par. T. tribuit,
quod singulis. ib. 129. A. 8, 6.
143. D. E. 37, 19. 38, 1. 4. et
Ambrosiano Civ. 1. 351. E. con-
cedendum non .putavit, Eandem
D ζειν, xol: στάσιν τὴν τοϊἀύτην ἔχϑραν κλητέον.
941 PLATONIS
τὰ δύο, τὸ uiv οἰκεῖον καὶ ξυγγενὲς, τὸ δὲ ἀλλότριον
καὶ ὀϑνεῖον.. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ τοῦ. οἰκείου. ἔχϑρᾳ στάσις
κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ. τοῦ ἀλλοτρίου πόλεμος. Καὶ οὐ-
δέν. γί, ἔφη, zo «τρόπου λέγεις. Ὅρα δὴ καὶ si τόδε
πρὸς τρόπου λέγω. φημὶ γὰρ τὸ μὲν Ἑλληνικὸν γένος
αὐτὸ αὑτῷ οἰκεῖον εἶναν καὶ ξυγγενὲς, τῷ δὲ βαρβαρι-
κῷ ὀϑνεῖόν τε καὶ ἀλλότριον: Καλῶς γε, ἔφη. "EAMj-
veg μὲν ἄρα βαρβάροις καὶ βαρβάρους Ἕλλησι πολε-.
piv μαχομένους τε φήσομεν καὶ πολεμίους φύσει εἶναι,
καὶ πόλεμον τὴν ἔχϑραν ταύτην κλητέον" “Ἕλληνας δὲ
Ἕλλησιν, ὅταν τι τοιοῦτο δρῶσι, φύσει μὲν φίλους εἶ-
ναι, νοσεῖν δ᾽ ἐν τῷ τοιούτῳ τὴν Ἑλλάδα καὶ στασιά-
Ἐγὼ
e ἔφη, συγχωρῶ οὕτω νομίξαν- ΣΙκόπει δὴ,. εἶπον,
fere, quam nos Εν Platoné; in
"Thucydide normam: sequitur Pop-
po Vol. Il. p. 224. sed Phrynichi
sententiam de dativo fortassis haud
spernendam dicit.
- o9vsiov] Pollux HI. 55: τὸ δὲ
ὀθνεῖος. ποιητικώτερον. Πλάτων
δὲ αὐτῷ κέχρηται. Harpocratiot
ó9vsiog* Ἰσάϊος: ἔν τῷ κατὰ Ζτρα-
τοχλέους. ἀντὶ τοῦ αλλότρϊος, ὡς
καὶ παρὰ Πλάτωνι é ἕν πρώτῳ Nó-
pov. (p- 629. E: τὸν ὀϑνεῖόν τὲ
καὶ ἔξωϑεν πόλεμον.) Photius:
ὀθνεῖος * ἀλλογενὴς, ξένος; ἀλ-
λότριος. ἸΙσαῖος καὶ Πλάτων: Cf.
Protag. p. 316.0..
ovv] om. Ven; B. Vind. DE.
Mon. B. Vat. H. et in sec. edit.
Stallbauniius,- quod haud dubie ex
glossemate ortum sit. ; emere.
᾿ τῇ τοῦ οἰκείου] τῇ Mon. B. tan-
tum in margine et, ut irse a
m. s. habet, .:
. οὐδέν} οὐδέ vi. F. Aud: B.
Yat H. ^
oy ]^ys Lob. Vini PEN: Flor.
ACTY. :
ἄπο ἐῤόπϑθᾳ ἀλοῤῥ ποὺ Bas.
ab. Cr. Bastius ad Gregor. p. 211.
ἱκαὶ sb] καὶ. Vind. F. εἰ καὶ
Mon. B. Ang. B. καὶ; s? Astius
in pr. et Stallbaumius in sec. ed.
Cf. Vol, I. p. 134, b.
τρόπου] τρόπον Par. D.-
αὐτὸ] om. Mon. B.
αὐτῷ] αὖ. Vind. F.
ys]. y- Ang. B. ^^
πολεμεῖν μαχομένους Ita Mon.
B. sed: superscriptis β΄. ἃ, ᾿μαχομέ-
vovg πολεμεῖν Vind. F. Ang. B.
Flor. R. et margo A. quem ver-
borum ordinem scriptor non quod
σολεμεῖν μαχομένους plane ih
unam notionem coéant, quemad-
modum Stallbaumius: statuit, sed
ideo improbasse videtur, quod non
tantum pugnantes; sed omni tem-
pore πολεμίους φύσει Graecos et
barbaros: significare vellet: . “
| φήσομεν) post καὶ Par. K.
“πολεμίους πολέμους Vind. F.
τοιοῦτο] Tta Par. À. Lob. Vind.
DEF. Vat. BH; Ven. BC. Ang.
B. Flor. ACRTY. Bekkerus et in
tert. Astius. τοιοῦτον reliquae
cum reliquis codicibus editiones.
e φύδει μὲν post φίλους ΔΝ
vasti νοσεῖ cum Rtura i in fiie
Vind, FS —
δ᾽ 7 δὲ Lob. Vind. B. eu
τῷ] om. Vind. F. Ang. B. Flor
R.
"καὶ στάσιν -- ψοῤ(ξειίν!] om.
Lob. Vind. B. Vat. bM.
συγγωρῶ ] ívyy. Vind. DEF.
Ven. B. Ang. B. Yat. H. Flor.
ACRT. et recentiores edd.
CIVITAS LIB. V. 470 95
ὅτι ἐν τῇ νῦν ὁμολογουμένῃ στάσει, ὅπου ἄν tà τοιοῦ-
vov γένηται. καὶ διαστῇ πόλις, ἐὰν ἑκάτερον ἑκατέρων
τέμνωσυν ἀγροὺς καὶ οἰκίας ἐμπιπρῶσιν, ὡς ἀλιτηριώξ
δης τὲ δοκεῖ ἡ στάσις εἶναι; καὶ οὐδέτεροι αὐτῶν φιλο-
πόλιδες: οὐ γὰρ ἄν ποτε ἐτόλμων τὴν τροφόν τε καὶ
μητέρα “κείρειν ἀλλὰ μέτριον εἶναι τοὺς καρποῦ!. ἀφαΐν-
ἀδο ρεῖσθαν τοῖς κρατοῦσι, τῶν X ρατουμένων, “αὶ διανοεῖ: E
69a. ὡς διαλλαγησομένων καὶ οὐκ ἀεὶ πολεμησόντων.
Πολὺ γὰρ, ἔφη, ἡμερωτέρων αὕτη ἡ διάνοια ἐκείνης.
Τί δὲ δή; yv ἣν συ. πόλιν τοἰκίξεις οὐχ Ἑλληνὶς
ἔσται; “Ζεῦ γ᾽ αὐτὴν, ἔφη. Οὐκοῦν: καὶ ἀγαϑοί τε καὶ
ἥμεροι ἔσονται; Σφόδρα γε. IMA οὐ φιλέλληνες; οὐδὲ
᾿οἰκείαν τὴν Ἑλλάδα ἡγήσονται οὐδὲ κοινωνήσουσιν ὧν-
sio oL ἄλλοι ἱερῶν; Καὶ σφόδρα yt.
ΓΟ ΔΑ ΑΔ en "
οὕτω “νομίξειν] ἕντω νομίξειν
Mon. B. om. Fic. (Assentior ΤΡ
dem.)
Σκόπει 5] vides —2- Fic. :
. ἰξν τῇ νῦν — werij rg in
seditiosa civitate Fic.
ὁμολογουμένη] ὁμολογουμένη
Vat. H. ὁμουγμένη cum c super
ὃ et int. vers. addito 5j post y
Vind. D.
τοιοῦτον] Yta Par. A. Vei, B.
Vind. E. Vat. H. Flor. ACV.
τοιοῦτο reliqui cum editis ante
Bekkerum.
ἑκάτεροι]. ἐκαφέροις Vind. Ἐν
τέμνωσιν Τ' τέκνωσιν idem,
ὡς] om. idem. Est anacoluthon,
| ἀλιτηριώδης ] : dA. ὙἹηὰ; 8:
"Timaeus lex. -p..23: duznouóss*
ἁμαρτωλὸν" 3) πλάνον. ἄλη ydg
ἡ πλάνη. καὶ. ἢ ἁμαρέία. Audgis
tur neutrum hoc loco invenit?..Cf
reliqui "loci a Ruhnkenio laudati;
qui plura de hac voce ad scholia
dicturus "erat, εὖ quos citavit
Wernsdorfius ad Himer. .p. 188:
perniciosa Fic.immo impia. . .
ποτε] zor Vind. Εἰ, Ang. B.
μέτριον εἶναι ἡ satis esse.fa-
ctum putarent Fic. Similiter Ste-
phanus annot. p. 21. ἡγοῦντο vel
ἐνόμιξον aut aliud eiusdem signi-
ficationis verbum deesse putabat.
3 - 1 '
Οὐκοῦν .vqv. πρὸς
Mihi infinitivus ad .praegressum
δοκεῖ referendns..videtur.
εὐ τῶν κρατουμένων) aliorum Vic,
; διαλλαγησομένων ] διαλλαγηπ
σομένω: Ven. B..a m. pr. . d
IIoA4] z0ÀA5 , in marg. a.m,
8. 4v , Mon. B. profecto F'ic.
γὰρ] om. Vind. D.
aam ad iin dii Vind.
ἐκείνης. Τί δὲ δή; ] om. Fic.
οἰκίξεις ]: νομίξεις Par. K. sec.
Bekk.
Ἑλληνὶς ] ἕλληνες. Vind. Fo,
, ἔσται] omFic... ov
E yt Vind. E, o.
ἔφη] ἔφην Vind. D..
AA ἥμεροι) δ πέδοι Vind.F. Ag
wg
Σ ἔδουχαι] ori: Fic. In Vind; Β.
nulla Oder ape de in: Ald. E
Ctum est. το} ;
AM οὐ cu cil —; Fic.
"^ φιλέλληνες") ἰφιλλέληνερ: Vind,
οὐδὲ οὐδ΄ Vind. F. Ang. B.
Flor. R- nempe —. Fic.
οἰκείαν | oixi&v Ven. B.
ὧνπερ] ὥσπερ. Vind, BD. ut
Fic
οἱ ἄλλοι] ol om. Yen. C. Par.
DK. Vind. F. Mon. B. Ang. B.
Flor. U. editi ante Bekkerum.
Kal] om. Yat. H.
E
96
PLATONIS
471 τοὺς Ἕλληνας “διαφορὰν,: ὡς οἰκείους, στάσιν ἡγήσον-
ται καὶ οὐδὲ ὀνομάσουσι πόλεμον; Οὐ γάρ. Καὶ ὡς
διαλλαγησόμενον ἄρα διοίσονται; Πάνυ μὲν οὖν. Εὐ-
μενῶς "δὴ σωφρονιοῦσιν, οὐκ ἐπὶ δουλείᾳ κολάξοντες
οὐδ᾽ ἐπ᾽ ὀλέθρῳ, σωφρονισταὶ ὄντες, οὐ πολέμιοι. Qu-
vog, ἔφη. Οὐδ᾽ ἄρα τὴν Ἑλλάδα Ἕλληνες ὄντες κε-
ροῦσιν οὐδὲ οἰκήσεις ἐμπρήσουσιν οὐδὲ ὁμολογήσουσιν
ἐν ἑκάστῃ πόλει πάντας ἐχϑροὺς αὑτοῖς εἶναι, καὶ ἄν-
ὃρας καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας, ἀλλ᾽ ὀλίγους ἀεὶ ἐχϑροὺς
Β τοὺς αἰτίους τῆς διαφορᾶς; καὶ διὰ ταῦτα πάντα οὔτε
τὴν γῆν ἐθελήσουσι κείρειν αὐτῶν, ὡς φίλων τῶν πολ-
λῶν, οὔτε οἰκίας ἀνατρέπειν, ἀλλὰ μέχρι τούτου ποιή-
τοὺς 1 om. Flor. T.
οἰκείους ] οἰκείων Vind. D.
ὀνομάσουσι] ὀνομάζουσι Vind.
F. ante corr.
“Εὐμενῶς δὴ σωφρονιοῦσιν) εὖ
μὲν ὡς δὴ σωφρονοῦσιν Vind. F.
σωφρονοῦσιν etiam Ald. Bas. a.
habent. pia. itaque sententia et
temperato animo rem agent Fic.
bomi δουλείαν Vind. BF.
Vat. M
ἐπ᾽ ὀλέθρῳ - πολέμιοι] ἐπο-
λέϑοω — πολέμιοι Vind. F. ἐπο-
AéuioL, omissis mediis, Ang. B.
In Ald. Bas. ab. Steph. comma
post ὀλέϑρῳ omissum et post xo-
λάζοντες positum est.
σωφρονισταὶ) om. Fic.
οὐ, πολέμιοι] ὡς ov z. Vind.
E. Vat. H..Flor. AC.
αὐτοῖς} Ita Mon. B. Flor. T.
sibi Fic. om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. Yen. B. αὐτούς ὕεπ. C. Par.
DK. αὐτοῖς Vind. DEF. (Par. A.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRUV.)
cum editis; quod, quum proxime
sequens εἶναι. cogitationem reverti
ad verbum ὁμολογήσουσιν iubeat,
minus aptum videtur.
ἀεὶ om. Lob. Vind. B. Mon.
B. Vat. BM. Ven. C. Par. DK.
Flor. U. admodum Fic.
διαφορᾶς] διαφϑορᾶς Vind. F.
Vat. H. Idem exhibere videntur
Flor. ACV. e quibus Stallbaumius
διαφορᾶς pro varia lectione af-
videtur.
fert. Yulgo maiorem interpunctio-
nem addunt.
διὰ ταῦτα ] διαταῦτα Yind.
BDE.
ziv] om. Lob. Vind. BD. .Vat.
BM.
ἐθελήσουσι] ἐθελήσουσιν Bas.
ab. ἐθέλουσι Yen. B. Vind. E.
Yat. H. Flor. ACY.
οἰκίας ] οἰκείας Ald. Bas. ab.
μέχρι οὗ Ita Par. A. Vind. F.
Ven. C. Par. D. Ang. B. Mon. B. -
Flor. RU. μέχρις 1 Lob. Vind. BD.
Vat. M. μέχρις ov reliqui et edi-
tiones ante Bekkerum.
ἀναιτίων 1 àv— ,Vind. D. a m.
s. int. vers. habet. ἀναιτίως, quod
docto cuidam viro in mentem ve-
nisse Stallbaumius narrat, non
optimae notae vocabulum et vix e
codicibus recipiendum ; nedum e
coniectura vulgatae , quae nihil
offensionis habet, substituendum
Ceterum. nescio an. huc
respexerit Proclus T. III. ,pag. 62.
Cous. διὰ ταῦτα καὶ ὁ ἐν Πολι-
τείᾳ Σωκράτης ἀξιοῖ δύναμιν
ἔχειν τὴν πόλιν τοσαύτην, ὅση
καὶ αὐτὴν καὶ τοὺς γείτονας αὖ-
τῆς ἀδικουμένους υπ ἀλλήλων
δύναται σώξειν, ὡς τοῦ πολεμι-
κοῦ τέλους ὄντος τοῦ δικαίου
καὶ οὐ τῆς νίκης οὐδὲ τῆς λαφυ-
ραγωγίας οὐδὲ ἄλλου τινὸς τοι-
οὕτου.
ἀλγούντων)] ἀλγοῦντες Bas. b.
Etam Lob. Ven. B. ἐς super ov
CIVITAS LIB. V. 41. 97
δονται τὴν διαφορὰν, μέχρι οὗ ἂν οἵ αἴτιοι ἀναγκα-
σϑῶσιν ὑπὸ τῶν ἀναιτίων ἀλγούντων δοῦναι δίκην. Ἐγὼ
μὲν, ἔφη, ὁμολογῶ οὕτω δεῖν πρὸς τοὺς ἐναντίους τοὺς
ἡμετέρους πολίτας προσφέρεσϑαι, πρὸς δὲ τοὺς βαρβά-
ρους ὡς νῦν οἱ Ἕλληνες πρὸς ἀλλήλους. Τιϑῶμεν δὴ
καὶ τοῦτον τὸν νόμον τοῖς φύλαξι, μήτε γῆν τέμνειν
μήτε οἰκίας ἐμπιπράναι; Θῶμεν, ἔφη, καὶ ἔχειν γε xa-
λῶς ταῦτά τε καὶ τὰ πρόσϑεν. ἀλλὰ γάρ μοι δοκεῖς, ὦ
Σώκρατες, ἐάν τίς δοι τὰ τοιαῦτα ἐπιτρέπῃ λέγειν, οὐ-
᾿δέποτε μνησϑήσεσϑαν ὃ ἐν τῷ πρόσϑεν παρωσάμενος
πάντα ταῦτα εἴρηκας, τὸ ὡς δυνατὴ αὕτη ἡ πολιτεία
γενέσθαι, καὶ τίνα τρόπον ποτὲ δυνατή. ἐπεὶ ὅτι γε, εἶ
exhibent. Ficinus hoc praetermi-
sit: quatenus , qui discordiae cau-
sam dederunt, insontibus poenas
solvant. Significatur autem ne-
cessitas innocentibus quoque da-
mnum inferendi, quo nocentes pu-
nire et ad pacem adigere cogan-
tur...
uiv] uiv o)v Vind. F. Ang.
B. Flor. R.
δεῖν] δὴ Vind. D.
ἐναντίους ] ἕλληνας Mon. B.
Flor. U. quem dum Stallbaumius
in pr. ed. pro τοὺς ἐναντίους τοὺς
ἣμ. habere ait τοὺς ἕλληνας τοὺς
ἀλλήλους: καὶ τοῦτο: τιϑῶμεν
δὴ τοῖς “Ἕλλησι μήτε---- triplicem
varietatem, quae prorsus eadem
in Mon. B. exstat, perperam hunc
unum in locum coniecit, atque in
sec. pro δεῖν πρὸς τοὺς £vav-
τίους Monacensem et Florentinum
πρὸς τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἀλλή-
λους: καὶ τοῦτο: τυϑῶμεν exhi-
bere docens errorem non correxit,
sed auxit. “Ἑλληνας etiam Fici-
nus legisse videtur, qui οὕτω —
προσφέρεσθαι ita esse Graecis
pugnantibus repugnandum inter-
pretatus est.
τοὺς ἡμετέρους] τοὺς om. Bas.b.
προσφέρεσϑαι,) προσφέρεσθαι:
Mon. B. ante corr. σπροσφέρε-
σϑαι. e corr. ut Ald. Bas, ab. At-
que ita saepe in illo codice pun-
ctorum, quae personae mutatio-
nem indicant, alterum erasum est.
Praroxis 0». II.
Stephanus , Bekkerus, Stallbau-
mius et in tert. Astius colon fece-
runt.
ἀλλήλους.] ἀλλήλους:, καὶ τοῦ-
το. Mon. B. Ficinus quum προσ-
φέρεσθαι non recte intellexisset,
hic aliquid interpolavit: contra
barbaros autem ita animatos esse
debere , ut nunc Graeci contra
Graecos affecti sunt.
Τιυϑῶμεν — visig* D.] excerpsit
Stobaeus serm. XXXXL p. 258.
Sed Trinc. omisit.
καὶ] om. Fic.
τοῖς φύλαξι] τοῖς ἕλλησι Mon.
B. commate non postposito, sed
anteposito. Eandem interpunctio-
nem in Bekkeri editionem typo-
thetae , opinor , culpa illatam
Astius in tert. et Stallbaumius in
utraque adsciverunt.
ταῦτά τε] ταῦτα ys Lob. Vind,
BDEK. Ven. B. Vat. HM. Flor.
ACTV. Bas. b.
γάρ] om. Stob, cod. A.
μοι} om. Vind. E.
τίς σοι] τὸ Go, Ang. B. Flor.
R, τισι Vind. F.
ἐπιτρέπῃ ἐπιτρέποι Vat. B,
Lob. ἐπιτρέπει Flor. V. ἐπιτρέ-
πειν Ven. C. |
μνησϑήαεσϑαι ἢ μνησϑήσεται
Vat. H. et, sup. σϑ', Flor, T.
μνήσεσϑαι Stob. cod. A.
ταῦτα] ante πάντα Lob, Vind.
Β. Yat. M, zd τοιαῦτα Yen. C.
yt] om. Flor. T.
G
98
z
γένοιτο, πάντ᾽ ἂν εἴη ἀγαθὰ πόλει 1) γένοιτο, καὶ ἃ
PLATONIS
«"
GU παραλείπεις, ἐγωὶ λέγω, ὅτι καὶ τοῖς πολεμίοις ἄριστ᾽
ὧν μάχοιντο τῷ ἥκιστα ἀπολείπειν ἀλλήλους , γιγνώ-
σκοντές τε καὶ ἀνακαλοῦντες ταῦτα τὰ ὀνόματα ἕαυ-
τοὺς, ἀδελφοὺς, πατέρας, υἱεῖς " εἰ δὲ καὶ τὸ ϑῆλυ συ-
στρατεύοιτο, εἴτε καὶ ἐν τῇ αὐτῇ τάξει εἴτε καὶ ὄπισϑεν
ἐπιτεταγμένον, φόβων τε ἕνεκα τοῖς ἐχϑροῖς καὶ εἴ ποτέ
τις ἀνάγκη βοηϑείας γένοιτο,
πάντ᾽] πάντα Lob. Vind. BD.
πᾶν, omisso τ᾽ et sequentibus sex
vocibus , Ang. B.
eim ] οἴει Flor. C.
ἀγαϑὰ πόλει] ἀγαθὴ πόλις
Vind. BD. In Lob. et Vat. M. 7
super ἃ οὖ ἐς super & ^ adcriptum,
ἀγαϑ'ὰ πόλεως Vat. B
ἡ γένοιτο οπι. Stob. cod. A.
In Mon. B. punctis sunt notata.
Ficinus ἢ. 1. non dubito. addens,
deinde ἐγαὴ λέγω omittens sensum
non male reddidit. Atque etiam
in Graecis verbum, quo ὅτι ys
etc. spectent , mihi non, ut Astio
et Stallbaumio, omissum, sed per
anacoluthon mutatum videtur, pro
ὁμολογῶ vel alio similis significa-
tionis illato λέγω, quod. quum ob
praepositum éyà nihil amplius,
quam supplementum verborum &
σὺ παραλείπεις exhibere et per
copulam eis coniunctum esse de-
beret, omissa copula, quemadmo-
dum in contra positis solet omitti,
in locum verbi 04040yà successit.
Similiter Latine si dicas: nam fu-
turum esse, ut, haec si exstiterit
rei publicae forma , ei civitati , in
qua exstiterit, omnia bona con-
tingant , eliam quae. tu praeter-
mittis, ego edico , exspectationi
verbis primis motae extremum
edico utcunque satisfaciat, Itaque
comma post παραλδίπεις a recen-
tioribus omissum. restitui. Stall-
baumius in sec. ed. verba ἃ σὺ
παραλείπεις ἐγὼ λέγω lineis trans-
versis ab reliqua oratione separa-
vit.
μάχοιντο] μάχοιτο Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTV. Stob. Gesn.
Ald. Bas. ab.
οἶδ᾽,
ὅτι ταύτῃ πάντη
τῷ] τὸ Vind. F. Vat. H.
ἀπολείπειν ] ἀπολίπειν Vind.
yuyvoG6xovréíc] ywcocx. Lob.
Vind. BD. Mon. B. (Flor. ACTUV.)
Stob. Ald. Bas. ab. Steph. tacen-
tibus Bip. V. ad p. 472. A. co-
gnoscentes se invicem esse propin-
quos Fic.
τε] om. Vind. D. ..
ξαυτοὺς lta Par. A. Vind. E.
Vat. H. Flor. ACR'TV. Stob. cod.
À. ἑαντοῖςοὺς Ang. B.. ἑαυτοῖς
reliqui codices, Stob. Gesn. et
editi ante Bekkerum , quos sequi-
tur Matthiae gramm. p. 770. Mihi
accusativus quum ob codices prae-
ferendus, tum ad γιγνώσκοντες
concinnior et per se exquisitior
videtur. Conf. Bernhardy synt.
5122.
᾿ἀδελφοὺς ἢ δελῳὺς Vind. F.
συστρατεύοιτο | στρατεύοιτο
Vind. E. Vat. H. Flor. AC.
αὐτῇ 1 αὐτῇ Ald. Bas. ab.
ὄπισϑεν] int. vers. Vind. F.
ἐπιτεταγμένον] ἐπιτετταγμένον
idem. ἐπιτεταγμένου Mon. B.
φόβων») Vind. FK. v int. vers.
additum habet. φόβου γἱπᾷ, D.
Flor. R.
ποτὲ] πωτέ Vind. F.
ταύτῃ πάντη] π. v. Aug. B.
Flor. R. .... 7. ταῦτι (ex emend.
ταύτι) Vind, F.
ἄμαχοι] ἄμαχον Vind. F.
οἴκοι) oi«n idem.
ys] vs Lob. Vind. BE. Yat.
BM. Ven. C. Par. DK. Mon. B.
Flor. RU.
ἃ παραλείπεται] Haec Stepha-
nus, qui in textu cum prioribus
commate post ys facto post dye-
CIVITAS LIB. V. 472
99
A323 " - . » τι , , *
ἄμαχον ἂν &íEV' «αὶ οἴκοι γε ἃ παραλείπεται ἀγαῦα,
- E » BLA d eus 3494 ve , e
οὔα ἂν ξΐη αὐτοῖς, ὁρῶ: ἀλλ᾽ ὡς ἑμοῦ OuoAoyo)vrog E
πάντα ταῦτα ὅτι εἴη ἂν, καὶ ἄλλα γε μυρία, εἰ γένοιτο
ἡ πολιτεία αὕτη, μηκέτι πλείω περὶ αὐτῆς λέγε, ἀλλὰ
τοῦτο αὐτὸ ἤδη πειρώμεθα ἡμᾶς αὐτοὺς πείϑειν, ὡς
δυνατὸν καὶ 3 δυνατὸν,
Ἐξαίφνης ys σὺ, ἦν δ᾽
τὰ δ᾽ ἄλλα χαίρειν ἐῶμεν.
ἐγὼ. ὥσπερ καταδρομὴν
ἐποιήσω ἐπὶ τὸν λόγον μου, καὶ οὐ συγγινώδσχεις
$'& nulla interpunctione usus est,
in annot. p. 21. mavult quasi per
parenthesin posita accipere, qua
ratione contra verborum ordinem
ἀγαθὰ ab ἃ divellitur artiusque
cum ὅσα coniungitur. Ad sensum
quidem verba ita construenda
sunt: δρῶ, ὅσα ἂν εἴη αὐτοῖς
ἀγαϑὰ οἴκοι, ἃ παραλείπεται.
Sed quoniam belli mentio praeces-
sit, οἴκοι primum locum cum par-
ticula ys accepit, quam inversio-
nem consimilis reliquorum verbo-
rum transiectio secuta est, ut iam
hoc dici videatur: ac domestica
quoque praetermissa aq te bona,
quanta eis contingerent , video.
ὅσα] 0c Vind. F. Ang. B.
E. πάντα ταῦτα] Ita Par. A. Lob.
Vind. BF. Ven. C. Ang. B. Vat.
M. Flor. R. om. Par. DK. Mon.
B. ταῦτα πάντα reliqui codices
editique ante Bekkerum et in-pr.
ed. Stallbaumius.
γε] om. Par. K, sec. Bekk.
" ^ om. Vind. DE. Yat. H. Flor.
en τοιαύτη Ang. B. Flor.
αὐτὸ] post ἤδη Vind. F. Ang.
B. Flor. R. αὐτοὶ Par. K. sec.
Bekk.
472 ὥσπερ] post καταδρομὴν Lob.
Vind. B. Vat. BM. iterum (inva-
sisti) Fic.
συγγινώσπεις } γινώσκεις, prae-
posito a m. s. 69 , Vat. B. συγγι-
νώκπεις Mon. B. συγγιγνώσκχειΥ αἱ.
H. ξυγγιγνώσκεις Astius. συγγι-
γνώσκεις Bekkerus et Stallbau-
mius, cuius silentium Florentinos
codices omnes cum Stephano et
prioribus y ante » omittere signi-
ficat; solet enim magis Atticam
huius verbi scripturam exhibentes
singulatim indicare, ut paullo ante
. 471. D. γιγνώσκοντες in Flor.
. scriptum esse testatus est. Bek-
kerus negligentior in hac re fuit
nec aliter, nisi per gravioris dis-
crepantiae occasionem praetermis-
sum in suis codicibus y illud osten-
dit, ut hoc ipso loco de Vind. B.
Mon. B. Par. K. tacens Vatica-
num B. γεν, habere fortuito pro-
didit. Similiter Menon. p. 71. B.
(326, 17.) vulgatam γιγνώσκῃ per
codices retinendam non fuisse de-
claraturus γιγνώσκει in quinque
suorum, yivoGxsL in septem esse
refert. lam quum ipse ubique γε-
γνώσκω scribat, eam scripturam
videri potest saltem in uno omnium
optimo constanter servatam inve-
nisse, Verum tamen in simili re
animadversam optimi constantiam
silentio non praeteriit et Parisien-
sem Δ. semper γίγνομαν habere
ad Civ. L. I. p. 329. D. adnotavit.
Quod quum memorandum putave-
rit, profecto verbi γιγνώσκω scri-
pturae certe non minus controver-
sae tantam auctoritatem detraxis-
se non videtur. lure igitur, quum
nusquam contrarium demonstra-
tum sit, sumere licebit, quemad-
modum Clarkianus interdum, ut
Menon. l. c. Phaedon. p. 60. A.
116. C. 8. 82. D. 100. C. (his
duobus in locis altero y superscri-
pto) γινώσκω exhibet, idem in
Par. A. nonnunquam legi, ideoque
per codices non ubique nec sim-
pliciter, ut γίνομαι, reiiciendum
putare. Non magis grammatico-
rum caussa reiiciendum videtur.
G2
472
τοῦ
PLATONIS
στραγγευομένῳ᾽ ἴσως γὰρ οὐκ οἶσϑα, ὅτι μόγις μοι τὼ δύο
Idem Eustathius, qui γιγνώσκω
rectius et Atticis usurpatum dicit,
alterum et suavius sonans et anti-
quius et Homero frequentatum sta-
tuit ad Il. T. III. pag. 327, 32.
Lips. Τὸ δὲ γίνωσκε καὶ ἁπλῶς
τὸ γινώσκειν οὗ μὲν ὕστερον͵ "z-
τικοὶ μετὰ καὶ δευτέρου. γάμμα
γιγνώσκειν φασὶν, ὡς καὶ ὁ κω-
μικὸς δηλοῖ, xod d καὶ τὸ γίνε-
cia. γίγνεσϑαι. “Ὅμηρος μέντοι
ἀρχαϊκώτερον ἀγνοεὶ καὶ £v du-
φοῖν τὸ δεύτερον γάμμα. ἔστι δὲ
ὅμως ἀκριβέστερον τὸ τῶν ὕστε-
gov, εἰ καὶ εὐφωνότερον τὸ τοῦ
Ὁμήρου. Moeris autem Atticista,
qui γίγνεται ᾿ἀττικῶς,, γίνεται
Ἑλληνικῶς dici observat, de si-
mili inter γιγνώσκω et γινώσκω
intercedente discrimine tacet. De-
nique ad rationem. quod attinet,
vera haud dubie meritoque a V al-
ckenario ad Eurip. Phoen. 1396.
probata est Heraclidis doctrina
apud Eustathium ad Od. T. II.
p. 25, 6. sqq. prioris 7 in γίγνο-
μαι et γιγνώσκω originem ab al-
tero duplicato repetentis alterum-
que proinde necessar ium et primi-
tivum statuentis; et tamen hoc
alterum y temporis progressu in
utroque verbo paullatim vel eu-
phoniae gratia vel originis ignora-
tione oblitterari coeptum tandem .
prorsus evanuisse recentioris aevi
monumenta demonstrant. Quum
igitur de certo quodam scriptore
quaeritur , utrum veterem an re-
centiorem consuetudinem secutus
esse videatur, si codices satis ve-
tusti fideque digni supersunt, ad
eos rem redire apparet; eorumque
testimonio Plato y/rojc: nunquam,
γιν ὥσκω interdum, sed raro scri-
psisse censendus est. Quibus ta-
men in locis scripserit, Bekkeri
culpa factum est, ut diiudicari
nondum possit: nostro, quamquam
Yat. H. alterum y habeat, quum
sex mei totidemque F'lorentini et
Vat. B. et secundum Bipontinorum
silentium Par. K. et editiones an-
tiquae id omittant, certe non te-
mere idem fecisse arguar.
στραγγευομένῳ ] Hanc ab 1.
Casp. Orellio in epist. erit. Conr.
Ore!lii Memnoni addita p. 334. ex
coniectura propositam , a Stali-
baumio in pr. ed. probatam, in se-
cunda receptam lectionem v ulgatae
στρατευομένῳ,, quae in omnibus
codicibus exstat, a manu antiqua
in Vind. F. subscriptam huius li-
bri auctoritate ad ipsius probabi-
litatem accedente alteri praeferen-
dam putavi quamquam et ipsi to-
lerabili. Poterat enim Socrates
operam in describenda re militari
positam cum ipsius militiae labo-
ribus comparans licentiam, quae
militibus in expeditionibus permitti
solet, sibi negatam, vel dum ipse
belli caussa peregre abesset, in-
cursionem in suos fines factam io-
cose conqueri, vel defatigationis
suae rationem non habitam dolere,
quomodo Ficinus στρατευνομένῳ
interpretatus est militiae labori-
bus iam defesso. Verum sequen-
tia docent eorum, quae militanti
ignosci aut condonari debeant, ni-
hil eum de se confiteri: cuncta-
tioni et timori suo ignoscendum
fuisse dicit, ὅτι εἰκότως ἄρα ὦ-
xvovy τε καὶ ἐδεδοίκειν οὕτω
παράδοξον λέγειν λόγον. Quae
ita comparata sunt, ut explicatio-
nem verbi στραγγεύεσθαι conti-
nere videantur. Cf. Valckenarius
ahimadv. ad Ammon. L. II. c. 13.
ubi inscius huius loci interpretem
et lectionis nostrae patronum e-
git: adeo omnia, quae de verbi
origine , significatione, usu, in
primis de eius perpetua et tantum
non ubivis facta cum altero στρα-
τεύεσϑαι permutatione disputat,
huc .conyeniunt. — Astius στρε-
φομένῳ conliciebat, quod ad si-
gnificationem non multum differt,
ad mutationis facilitatem cum illo
non comparandum est.
οὐκ οἶσϑα 1 οὐκοῖ, in marg.
vulgata a m. s. adscripta, Mon.
B.
μοι} punctis notatum est in
on.
δύο] Ita Ven. B. Vind. DE.
^
CIVITAS LIB. V. 472
101
κύματε ἐκφυγόντι νῦν τὸ μέγιστον καὶ χαλεπώτατον τῆς
Vat. H. Reliqui codices editique
ante Bekkerum δύω, quam for-
mam a veteribus grammaticis Fi-
schero ad Well. II. p. 155—158.
et Sturzio ad Maitt. p. 46. com-
memoratis sine dubitatione Atticis
concessam, a Dawesio et recen-
tioribus, quos Matthiae gramm.
p. 262. enumerat , poétarum potis-
simum auctoritate et metri neces-
sitate negatam Platonis codices
singulares vel bini nonnunquam,
plures et potiores perpaucis in lo-
cis nec usquam, nisi fallor , non
dissentientibus quibusdam minime
malis exhibent, ut fere abiudican-
da ab eo videatur. Nam Phaedr.
pag. 237. D. ut ab eis initium fa-
ciam, in quibus δύω vulgatum
erat, δύω τινέ ἐστον ἰδέα ex
XX. Bekkerianis tantum tres, Yat.
A. Ven. C. Par. E. tuentur, reli-
ui cum Lob. Goth. Mon. Stob.
v0 habent, ut, etiamsi verum
sit, quod Stallbaumius de Floren-
tinis significat, in uno C. δύο, in
reliquis sex δύω legi, tamen illud
satis tutum habeamus. Idem sta-
tuendum de Symp. p. 178. B. ubi
δύο τούτω a Bekkero secundum
XII. inter XVII. repositum et in
Lob. et Zitt. repertum a Stallbau-
mio ex nullo Florentinorum aut
Vindobonensium allatum est. Et
xipist, YII. p. 333. D. inter novem
Bekkeri codices unus Vind. B. ex
qvinque Florentinis duo ἀδελφὼ
δύω cum Stephano, reliqui δύο
habent. Non magis vulgatum δύο
unius vel paucorum dissensione
dubium fieri potest his locis:
Symp. 180. D: ἐπεὶ δὲ δὴ δύω
ἐστόν Par. Ib. δύω cà ϑεά
Par. DK. Apol. 20. ἃ: δύω υἱέξ
Par. D. Vind. B. Hipp. mai. 301.
D: ov ydo εἷς ἐσμὲν, ἀλλὰ δύω
Par. e. Gorg. 481. D: δύω ὄντε
Par. V. Soph. 228. E: δύω πα-
ἡματε Ven. À. Phaedon. 60. B:
δύω ὄντε Ven. B. Civ. II. 360.
B: δύω τοιούτω δακτυλίω Vind.
B. Par. DK. III. 391. C: νοσή-
pars δύω Yind. D. 411. E: δύω
τέχνα Vind. BE. Flor. T. ΠΗ.
439. E: δύω ἡμῖν ἀρίσϑω εἴδη
Vat. M. Polit. 265. A: δύω τινὲ
095 Lob. lam pauci supersunt
secundum codices magis vel dubii
vel contrariam in partem inclinan-
tes: Tim. 31. B: δύω δὲ μόνω
secundum Vat. B. Ven. C. Vind.
A. et superscripto δύο Flor. BC.
et int. vers. Par. SY. Lob. δύο
— secundum reliquos, Par. A.
Vind. F. CCCXXXYIT. etc. qui
praevalent. Soph. 254. D : τώ y
δύω sec. Clark. Coisl. Yen. AB.
Vind. A. Par. CFH. — δύο sec.
Vat. A. Ven. CD. Par. BE. Lob.
(Flor.) Phileb. 53. D: ἐστὸν δή
τινε δύω sec. Clark. Coisl. Ven.
AD. Par. BCFH. — δύο secund.
Yat. A. Ven. BC. Par. E. Ang.
C. Lob. (Flor.) Polit. 269. E:
óUo τινὲ θεώ sec. Coisl. Ven.
BD. Vind. A. Par. BCFH. Lob.
(qui τινὲ primo loco ponit.) δύο
— sec. Clark. Vat. A. Ven. AC.
Par. E. (Flor.) Postremo Hip-
parch. 228. E. ubi Bekkerus vul-
gatum δύο ante τὠπιγράμματε,
quod tamen etiam in Lob. legitur,
infirma Barberini et Pal. B. au-
ctoritate contra Clark. Coisl. Vat.
À. Ven. BCD. Par. BCEFG. Ang.
C. Stallbaumius vero tacens de
Clark. pariter atque de VII. Flor.
unoque Vind. tenuit. Hic sane:
óvo scribendum erat. Sed nostro
loco, quamvis a codicibus multo
firmius δύω primo aspectu vide-
tur, non frustra Ven. B. et Vind.
E. Vat. H. ab optimo, quem ille
in multis, hi in plerisque sequun-
tur, discessionem fecerunt, quum
idem Par. A. L. VI. p. 509. D.
inter omnes unus δύω αὐτῶ εἶναι
exhibens huius rei arbiter non in-
corruptus appareat. Et Vaticani
quidem dissensio suspecta eo esse
potest, quod L. III, p. 393. A.
in versu Homerico ᾿Δτρείδα δὲ
μάλιστα δύο cum Amb. C. ha-
bet: in Vind. et Ven. nulla eius-
modi suspicio cadit. Denique ali-
quid tribuendum erat Vindobo-
nensi D. diversi generis libro.
ἐχφυγόντι] ἔφυγον. τί Par.
102
PLATONIS
τρικυμίας ἐπάγεις" ὃ ἐπειδὰν ἴδῃς τε καὶ ἀκούσῃς, πάνυ
συγγνώμην ἕξεις,
ὅτι εἰκότως ἄρα ὥκνουν v& καὶ ἐδε-
δοίκειν οὕτω παράδοξον λέγειν λόγον τε καὶ ἐπιχειρεῖν
διασχοπεῖν. Ὅσῳ ἂν, ἔφη, τοιαῦτα πλείω λέγῃς. ἧτ-
τον ἀφεϑήσῃ ὑφ᾽ ἡμῶν πρὸς τὸ μὴ εἰπεῖν, πῆ δυνατὴ
γίγνεσθαι αὕτη ἡ πολιτεία. ἀλλὰ λέγε καὶ μὴ διάτριβε.
Οὐκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγὼ. πρῶτον μὲν τόδε χρὴ ἀναμνησϑθῆ-
vaL, ὅτι ἡμεῖς ξητοῦντες δικαιοσύνην οἷόν ἐστι καὶ ἀδι-
κίαν δεῦρο ἥκομεν. Χρή" ἀλλὰ τί τοῦτο; ἔφη. Οὐδέν.
DK. Mon. B. Flor. U. φυγόντε
margo Par. D. ἐκφυγόντε Vind.
D. ἐκφύγοντι Bas. b.
τρικυμίας τρικιμίας Vind. E.
ἐπάγεις 1 ἐπάγεις ; Mon. B. ἐ-
πάγεις., recentiores.
πάνυ συγγνώμην Ἶ v. γε συγγ.
Vind. D. πανυγγνώμην, cv in
m. ἃ m. s. addito, Mon. B.
ὥκνουν tt καὶ om. Fic.
ἐδεδοίκειν ] ἐδεδοίκην Flor. V.
ἐδεδοίκη Astius in sec. et tert.
Bekkerus et Stallbaumius. Scili-
cet Par. À. Ven. C. in ultima
correcti sunt. Confer Vol. I.
p. XXXXIL sq.
λέγειν λόγον] lta Par. ADK.
Lob. Vind. B. Vat. BM. Ven. C.
λέγειν λέγειν ante corr. ut vide-
tur, Mon. B. λόγον λέγειν idem
correctus cum reliquis codicibus
editisque ante Bekkerum, quos
in pr. ed. Stallbaunius secutus
in sec. invitus, ut ex elus adno-
tatione colligitur, deseruit. Fi-
cinus pro verbis λέγειν τὲ καὶ
ἐπιχειρεῖν διασκοπεῖν unum ἐπ-
gredi posuit.
λέγῃς 1 λέγεις Lob. Vind. BF.
Mon. B. Flor. ACV. Ald. Bas.
b.
ἀφεϑήσῃ] ἀφεϑήσει Flor. R.
Astius, Bekkerus, Stallbaumius.
In Vind. D. & secundae syllabae
e córr. accessit.
ὑφ᾽] ὑπὸ Vind. F.
εἰπεῖν) λέγειν Lob. Vind. B.
Vat. BM. et yo Ven. B
γίγνεσθαι) γίγνεται Vind. E.
Ven. B. Vat. H. Flor. ACTV.
γίνεται Vind. D.
xci] om. Par. K.
Οὐκοῦν] Ad hoc in m. Mon.
B.a m. pr. ἀπὸ τῶν ἐνταῦτα
λόγων μέχρι τέλους τῆς E βίβλου
ἀναγγέον ὅλον adscriptum est,
quae verba iudicium de huius par-
tis argumento ad summam totius
operis gravissimo continere viden-
tur, si quidem ἀναγγέον pro á-
ναγκαῖον accipere licet.
τόδε 07] lta Par. A. Vind.
DE. Ven.B. Vat. H. Flor. ACTV.
Bekkerus et in tert. ed. Astius.
Reliqui χρὴ praepositum habent.
ξητοῦντες } ξητοῦντιε Vat, H.
ἀδικίαν ἀδικία Vat. B. Ven.
C. Par. D. Mon. B. Ald. Bas. a.
ἥκομεν. ἥκομεν ; Astius in pr.
et sec. Bekkerus et Stallbaumius;
quod ad sequentia minus aptum
videtur. Nam interrogatus Glau-
co, an hoc primum reputandum
esset, aut sine dubitatione utpote
re perpensa affirmare, aut sibi
non liquere, quo illa interrogatio
spectaret, respondere debebat:
affirmanti assentire et tamen, cur
tunc potissimum illud urgenduin
esset, ambigere poterat.
Xon: ἀλλὰ τί τοῦτο; ἔφη.
Οὐδέν. ἀλλ χρή: ἀλλὰ τοῦτο
ἔφη οὐδέν: ἀλλ᾽ Vind. F. cum
litura post ἔφη. Χρή. ᾿Δλλὰ. εἴς.
Steph. In Vind. E. zo» omis-
sum, in Par. A. γ᾽ ad τοῦτο ad-
iectum et a Bekkero receptum,
a Stallbaumio propterea repudia-
tam est, quod nusquam in hac
formula additum reperiatur. Con-
CIVITAS LIB. V. 472 102
ἀλλ᾽ ἐὰν sÜQcusv, οἷόν ἐστι δικαιοσύνη, ἄρα καὶ ἄνδρα
τὸν δίκαιον ἀξιώσομεν μηδὲν δεῖν αὐτῆς ἐκείνης διαφέ-
ρειν, ἀλλὰ πανταχῇ τοιοῦτον εἶναι, οἷον δικαιοσύνη
ἐστίν; ἢ ἀγαπήσομεν, ἐὰν ὅτι ἐγγύτατα αὐτῆς 1 καὶ
πλεῖστα τῶν ἄλλων ἐκείνης μετέχῃ; Οὕτως, ἔφη" ἀγα-
πήσομεν.. παραδείγματος ἄρα ἕνεκα, ἦν δ᾽ ἐγὼ. ἐξη-
τοῦμεν αὐτό τε δικαιοσύνην οἷόν ἐστι, καὶ ἄνδρα τὸν
τελέως δίκαιον, εἰ γένοιτο, καὶ οἷος dv εἴη γενόμενος,
a 9 , Lm LI ^ 3 ,
καὶ ἀδικίαν αὖ καὶ TOV ἀδικώτατον,
ferri iubet Gorg. 448. B. 497. E.
et Charm. 164. A. quos ipsos lo-
cos Heindorfius cum hoc nostro
comparaverat et per ellipsin verbi
διαφέρει, quod Civ. I. 849. A.
in plena dictione exstet, expli-
candos docuerat. ad locum Char-
midae:$. 25. Mihi, quemadmo-
dum in τί uot τοῦτό Schaefero
ad Lamb. Bosium pag. 598. et,
quem is laudavit, .Valckenario,
ita in hac dictione et in simili
τί τοῦτο; Hipp. mai. p. 293. A.
verbum substantivum subaudien-
dum videtur: quid hoc est? quam
vim habet? quid sibi vult? Ne-
que vero caussam video, quae
ys iu tali interrogatione pronomi-
ni addi .minus patiatur, quam in
aliis, e. g. Hipp. mai. p. 289.B:
τίς γὰρ ἂν ἀντείποι τούτῳ γε,
ὦ Σώκρατες ; Οταί. p. 388. D:
οὐδὲ τοῦτό y ἔχεις εἰπεῖν —;
quem utrumque locum Bekkerus
ita secundum codices constituit.
Itaque non quo linguae usui par-
ticula repugnet, omittendam pu-
to, sed quod minime necessaria
h. l. et unius libri auctoritate pa-
rum tuta est, praesertim quum
L. HI. p. 395. A. etiam minus
probabiliter in eodem codice item
uno addita legatur. Cf. L. VIII.
p. 554. B.
ἐστι] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. ἔστε Vind. F.
doc] ἄρα Lob. Vind. BF. Flor.
ACRTV. Ald. Bas. ab. et a m.
pr. Vind. D. Mon. B.
δεῖν} om. Par. K.
er , , ,
Lv«& &ig &Xeivovg
τοιοῦτον ] τοιοῦτο Ald. Bas.
ab.
δικαιοσύνη ἡ δια. Flor. T.
ipsa iustitia Fic.
ἐγγύτατα ] post αὐτῆς Lob.
Vind. BD. Vat. M.
μετέχῃ 1 μετέχοι Lob. Vind. B.
ἔφη *] Maiorem interpunctionem
Bekkerus posuit. In prioribus aut
nulla aui münor erat.
ἐζητοῦμεν] ξητοῦμεν Lob. Vind.
BDF. Vat.BM. Ven. C. Par. DK.
sec. Bekk. Ang. B. Mon. B. Flor.
RU.
αὐτό] Ita Mon. B. a m. pr.
αὐτήν a m. s.
δικαιοσύνην 1 δικαιοσύνη Par
K. sec. Bekk.
οἷόν ἐστι] εἶναι Vind. D.
τελέως} Id ex Par. A. Vind.
EF. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRTV. accessit, in reliquis et
in editionibus ante Bekkerum de-
est.
εἰ γένοιτο] Bekkerus ex con-
iectura ἡ γένοιτο scripsit Astium-
que in tert. et Stalibaumium as-
seclas nactus est. Nescio, quid
in vulgata omnium librorum le-
ctione eos offenderit, quae mihi
non sollicitanda videtur. Virum
perfecte iustum quaesituri ea con-
ditione rem susceperant, si fieri
et exsistere talis posset. ^ Quis
enim quaerat, quod esse non posse
statuat? Utrum recte an secus
illud ponerent, tum quidem pa-
rum curaverant. Sed qua rationc
vir iustus efficeretur, ἡ γένοιτο,
non quaesiverant.
102
PLATONIS
ἀποβλέποντες, οἷοι ἂν ἡμῖν φαίνωνται εὐδαιμονίας τε
πέρι καὶ τοῦ ἐναντίου,
ἀναγκαξώμεϑα καὶ περὶ ἡμῶν᾽
D αὐτῶν ὁμολογεῖν, ὃς ὧν ἐκείνοις ὅτι ὁμοιότατος ἢ τὴν
ἐκείνης μοῖραν ὁμοιοτάτην ἕξειν, ἀλλ᾽ οὐ τούτου ἕνεχα,
ἵν ἀποδείξωμεν, ὡς δυνατὰ ταῦτα γίγνεσθαι.
μὲν, ἔφη, ἀληϑὲς λέγεις.
Τοῦτο
"7 ^ Ξ € , 2
Οἴει ἂν ovv qvvOv τι Cyo—
θὸν ξωγράφον εἶναι ὃς ἂν γράψας παράδειγμα, οἷον
ἂν εἴη ὃ καλλιότος ἄνϑρωπος, καὶ πάντα εἰς τὸ γράμΞ
φαίνωνται φαίνονται Bas. b.
ἀναγχαξώμεϑα) ἀναγκαζόμεθα
Vind. F. Ald. Bas. ab.
δτι} om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM.
ixsívgg] lta Par. ADK. Lob.
Vind. EF. Vat. B. Ven. C. Flor.
ACV. Ald. Bas. ab. ἐχείνοις reli-
qui codices cum Stephano et re-
centioribus. Et in Lob. oig su-
per ἧς adscriptum est. ὅμοιος,
ut Latinorum similis, cum geni-
tivo construi posse quum ratio et
analogia persuadet, tum gram-
maticorum testimonia docent. Pri-
scianus T. IL. pag. 182. Krehl.
Lui φίλος αὐτοῦ καὶ αὐὖὐ-
TG, ὅμοιος; προσήκων,
ξένος, συγγενὴς, ἀδελφι-
δοῦς καὶ τὰ ὅμοια. Nos
quoque similis illius et illi, affi-
nis, cognatus, hospes, necessa-
rius, patruelis et similia. In qui-
bus quae Aldina et eius asseclae
post δμοια addita habent ὅμοιος
εἰμί σοι καὶ ὅμοιος τοῦ πατρὸς,
eorum alterum nescio an ex So-
phoclis Aiace 546. petitum sit:
€) παῖ, γένοιο πατρὸς εὐτυχέστε-
ρος, τὰ δ᾽ ἄλλ᾽ ὅμοιος. Acce-
dit Thomas Mag. p. 649. et qui
περὶ συντάξεως scripsit Bekkeri
anecd. p. 161, 1. qui ὁμοιότατος
dativo iunctum ex Demosthenis
or. in Androt. S. 32. Bekk. affe-
rens haud dubie alterius constru-
ctionis gnarus et memor fuit.
Exempla quidém rara sunt et
quae citari solent nec lectionis
omnia nec interpretationis satis
certae, velut Herodoti loco a
κ
'Thoma laudato L. III. c. 37. vbi
de Cabirorum statuis sermo est,
"Thomas ἔστι δὲ καὶ ταῦτα ὅμοια
τοῦ Ἡφαίστου cum parte codi-
cum nostrorum legit . alii iique
potiores τοῖσε post ὅμοια inse-
runt, quod etiamsi omissum a
scriptore fuerit, nihilo minus ge-
nitivus non ab. adiectivo, sed a
repetendo ex superioribus statua-
rum nomine regi videtur. Xenoph.
Anab. L. I1. c. 1. 8. 17. ὥστϑ
7 πορεία ὁμοία φυγῆς ἐγίνετο
τοῖς ὀπισϑοφύλαξι vulgata lectio,
sed in duobus optimis codicibus
φυγῇ pro φυγῆς scriptum est.
Aristoph. Pac. 519. (531.) quem
locum una cum Xenophonteo Bern-
hardy synt. p. 140. huc retulit,
μῶν ovv ὅμοιον καὶ γυλίου στρα-
τιωτικοῦ ; vel interpositum. zal
indicat γυλίου pendere a verbo
πνεῖ ex antecedentibus οἷον δὲ
πνεῖς, ὡς ἡδὺ κατὰ τῆς καρδί-
ας; γλυκύτατον, ὥσπερ ἄστρα-
τείας καὶ μύρου facile asciscen-
do. Unus est adhuc extra dubi-
tationem positus Aeliani locus ab
Oudendorpio ad "Thomam adhibi-
tus H. A. L. VII. c. 1. extr.
τέτταρας ὁμοίους ἐκείνου κύνας
ἔδωκέν oi. cuius tamen scriptoris
auctoritas non ea est, qua Pla-
tonici loci scriptura dubia confir-
mari possit. Sed analogia respi-
cienda et codicum dignitas et ipsa
genitivi difficultas, qui post prius
ἐχείνοις librariis facile cum hoc
pernutandus, contra eius in lo-
cum de coniectura substituendus
nemini videri poterat. His de
caussis ἐκείνης à in ordinem recepi.
ἵν᾽ tva Lob. Vind. BF.
CIVITAS LIP. V. 472
105
po ἱκανῶς ἀποδοὺς μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι, ὡς καὶ δυνατὸν
γενέσϑαι τοιοῦτον ἄνδρα; Μὰ Δ οὐκ ἔγωγ᾽, ἔφη. Τί
οὖν; οὐ καὶ ἡμεῖς, φαμὲν, παράδειγμα ἐποιοῦμεν λόγῳ
ἀγαϑῆς πόλεως: Πάνυ Je *Hrvóv τι οὖν οἴει ἡμᾶς tU
λέγειν τούτου ἕνεκα, ἐὰν μὴ ἔχωμεν ἀποδεῖξαι, ὡς Óv-
νατὸν οὕτω πόλιν οἰκῆσαι; ὡς ἐλέγετο; OU δῆτα, ἔφη.
Τὸ μὲν τοίνυν ἀληϑὲς, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οὕτω: si δὲ δὴ καὶ
τοῦτο προϑυμηϑῆναι δεῖ σὴν χάριν, ἀποδεῖξαι, πῆ μά-
Οἴει oii, Steph.
ἂν] post οὖν Vind. F. Ang.B.
Flor. R.
οἷον] οἷαν Vind. E. οἷος Mon.
B. Flor. U. et editiones ante Bek-
kerum et in pr. Stallbaumius, cui
elegantius videbatur. Neutrum
masculino junctum inelegans non
dixerim, sed mihi quoque οἷον
minus placere fateor, quia prae-
cedit παράδειγμα, ad quod re-
ferri non potest et tamen refe-
rendum videtur. Sed codices ser-
vari neutrum iubent. Certe Bek-
kerus in comim. οἷος uni Stepha-
no, cui tamen. Monacensem ad-
dere debebat liquido οἷος exhi-
bentem , assignavit, οἷον a Bi-
pontinis ex Par. K. a Stallbau-
mio ex Flor. ACRTV. enotatum,
a me in Lob. Vind. BDF. inven-
tum est.
εἴη x Ven. B. Vind. E. Vat.
H. :
ó] ov, sup. litura, Vind. F.
ἔχῃ lta Par. AK. sec. Bekk.
Ven. €. Vind. EF. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTV. ἔχον, e corr.
ἔχων, Vind. D. ἔχοι reliqui cum
editis ante Bekkerum.
ἀποδεῖξαι] lta Par. A. Ven.
B. Vind. E. Vat. H. Flor. ACV.
(non RTT. ut in sec. ed. Stallbau-
mius suam ipsius priorem. adnota-
tionem pervertens dicit.) ἐπιδεῖ-
ξαι reliqui codices et editiones
ante Bekkerum.
ἔγωγ᾽ 1 ἔγωγε Lob. Vind. BF.
φαμὲν] om. Fic. — Proclus in
^t
Civ. p. 394, 13. a fine: πὰρά-
δειγμα δέ, φησιν ὁ Σωκράτης,
πολιτείας ὀρϑῆς καὶ τελέας γρά-
φομεν.
οὖν om. Bas. b.
εὖ post λέγειν Mon. B. Flor.
U. Bekkerus; qui quum vulga-
tum. verborum ordinem reliquis
codicibus suis cum Stephano com-
munem esse non significaverit,
alterum in pluribus reperisse vel
repertum a se credidisse videtur,
quos.singulatim indicare vel ne-
glexerit vel non potue.it. Nam
Monacensem, quamvis magni eum
faceret, reliquis omnibus ab eo
praelatum, aut insolentiorem il-
lam adverbii collocationem. adeo
pulchram ei visam. esse vix cre-
dibile est.
οἰκῆσαι οἰκίσαι Vind. E. ol-
κεῖσαι Bas. ab.
Τὸ uiv --- δημοσίᾳ. 473. E.]
excerpsit Stobaeus serm. XXXXI.
p. 259. Sed in cod. A. priora
usque ad κατακλύσειν 478. C.
desunt, 'Trincavellus duo prima
(Τὸ μὲν) et posteriora inde a
γνησίως τε 478. D. et Gesnerus
extrema a verbis δοχῶ δὲ ib.
omisit.
οὕτω] οὕτως Vind.D. Par. K.
sec. Bip. Flor. T. Astius, Bek-
kerus et Stallbaumius. Cf. Vol. I.
p. 398, a.
δὴ] δεῖ Par. K. secund. Bekk.
om. Stob.
δεῖ} χρὴ Stob. In Vind. F.
post δεῖ, non post χάριν comma
est,
478
473 Gais
106
PLATONIS
λιόστα xol κατὰ τί δυνατώτατ᾽ ἂν εἴη, πάλιν μοι πρὸς
' , 2 , ^ SI CN , H €
τὴν τοιαύτην ἀπόδειξιν τὰ αὐτὰ διομολόγησαι. Τὰ ποῖα:
i!
"Ag οἷόν τέ τι πραχϑῆναι ὡς λέγεται, ἢ φύσιν Eye
πρᾶξιν λέξεως ἧττον ἀληϑείας ἐφάπτεσθαι, κἂν εἰ μή
τῷ δοκεῖ; ἀλλὰ σὺ πότερον ὁμολογεῖς οὕτως, ἢ οὔ;
ὋὉμολογῶ, ἔφη. Τοῦτο μὲν δὴ μὴ ἀνάγκαξέ με, οἷα
τῷ λόγῳ διήλθομεν, τοιαῦτα παντάπασι καὶ τῷ ἔργῳ
δεῖν γιγνόμενα ἀποφαίνειν"
ἀλλ᾽ ἐὰν οἷοί τε γενώμεϑα
εὑρεῖν, ὡς ἂν ἐγγύτατα τῶν εἰρημένων πόλις οἰκήσειε,
φάναι. ἡμᾶς ἐξευρηκέναι, ὡς δυνατὰ ταῦτα γίγνεσθαι,
€ ;
ἃ σὺ ἐπιτάττεις. ἢ οὐκ ἀγαπήσεις τούτων τυγχάνων;
δυνατώτατ᾽] δυνατώτ᾽ Vind.
E. δυνατῶντες Bas. b. δυνατόν
T Lob. Vind. BD. Vat. M. δυνα-
τώτατα Stob. Superlativus fa-
cultatem, quam relativam dicunt,
indicat.
εἴη) Pro eo lacuna est in Vind.
τοιαύτην) αὐτὴν Par. K. Ast.
pr.
διόμολόγησαι 1 διωμολόγησαι
Vind. DE. Stob. διεομολογῆσαι
Lob. Vind. B. Vat. M. margo
Gesn. Ald. Bas. ab. δεῖ ὁμολο-
γῆσαι Vind. EF. διαλόγησαι Mon.
B. corr. (vulgatam in marg. a m.
pr. adscriptam habet.) ὁμολόγη-
σαν Ang. D.
"o ] ἄρ᾽ Vind. F.
7] ἡ Stob. (7] margo Gesn.
f.
ξχει πρᾶξιν 1 ἔχει πράξειν,
{--χξε e corr.) Vind. B.
λέξεως post ἧττον Vind. E.
δοκεῖ} lta Ven. C. Vind. F.
Mon. B. Flor. R. et in sec. Stall-
baumius. δοκοῦ Ven. B. Bekke-
rus, ÁAstius in tert. et Stallbau-
mius in pr. δοχῇ Par. A. sed cor-
rectus, reliqui codices cum Ald.
Bas. ἀν. Steph. Ast. pr. et omis-
$0 in antecedentibus εἶ sec. Quum
coniunctivum ab ipsis codicibus
parum firmum esse appareat, non
est, quod h. l. in eo excusando
et a soloecismi macula purgando
laboremus: inusitatum in hoc di-
cendi genere et a Platonis sermo-
ne alienum ultro fatemur. Sed
de reliquis modis, qui solent cum
particulis x&v εἰ construi, indica-
tivus, qui esse quosdam ab hoc
placito — dissentientes. significat,
optativo tantum fieri posse, uf
dissentiat aliquis, declaranti co-
dicum caussa praeferendus erat,
non quod rei ipsi accommodatior
esset, quemadmodum —Stallbau-
mius statuit. cv» quomodo expli-
candum videatur ,. Vol. I. p. 294,
b. ostendi; de indicativo cf. ibid.
p. 90, b. Optativum infra habes
p. 477. A. coniunctivum L. VIII.
p. 579. D. codices tenent.
σὺ} om. Par. DK. Mon. B.
Flor. U.
πότερον] πρότερον Lob. Vind.
B. Vat. BM. Ven. C. Par. K. et
a m. pr. D. Stob. 'Trinc.
ὁμολογεῖς οὕτως. ὁμολογεῖς,
οὕτως; Mon. B.
Τοῦτο] τούτω Vind. E. τού-
τῷ Stob. (τοῦτο m. Gesn.)
ἀνάγκαξέ us] cvwdykete μὴ
Vind. E.
οἷα d Vind. D.
δεῖν] Ita Par. A. Vind. DEF.
Ven. B. Moz. B. Anp. B. Vat. H.
Stob. 'TTrinc. Bekkerus. δεῖ. Lob.
Vind. B. Vat. BM. Ven. C. Par.
DK. sec. Bekk. Stob. Gesn. Ald.
Bas, ab. δὴ Stob. Gaisf, Steph.
Astius et Stallbaumius, qui in
prima ed. quum e Florentinis li-
CIVITAS LIB. V. 478. 107
466àyd uiv yàg ἂν &yonouv. Καὶ ydo ἐγὼν ἔφη. To δὲ
δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε, πειρώμεθα ξητεῖν τε καὶ ἀπο-
δεικνύναι, τί πὸτε νῦν κακῶς ἐν ταῖς πόλεσι πράττεται,
δί ὃ οὐχ οὕτως οἰκοῦνται, xoi τίνος ἂν σμικροτάτου
μεταβαλόντος ἔλϑοι εἰς τοῦτον τὸν τρόπον τῆς πολιτείας
πόλις, μάλιστα μὲν évóg, εἰ δὲ μὴ, δυοῖν, zi δὲ. μὴ;
ὅτι ὀλιγίστων τὸν ἀριϑμὸν καὶ σμικροτάτων τὴν δύνα-
μιν. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Ἑνὸς μὲν τοίνυν, ἦν
δ᾽ iyà, μεταβαλόντος δοκοῦμέν “μοι ἔχειν δεῖξαν δέν μ8-
ταπέσοι ἂν, οὐ μέντοι σμικροῦ γε οὐδὲ ῥᾳδίου,. δυνα-
τοῦ δέ.
bris nihil ἃ Stephano discrepans
allatum videret, .non temere. δὴ
tamquam illorum lectionem retu-
lit et retinuit, in secunda vero,
quum didicisset , quid BekKeriani
haberent, silentio isti diffidere,
non iterum sine. dubitatione. omni-
bus. sex. Florentinis δὴ assignare,
nedum. Venetum B. quem Bekke-
rus δεῖν. exhibere docet, comitem
eis adiungere debebat. Ceterum
δὴ ferri potuisse, si per codices
liceret, in promptu est; sed δεῖν
nihilo deterius et ob anacoluthiae
speciem post ἀνάγκαζε mutatum
& Stephano videtur. Non male,
quod ad hoc attinet, Ficinus: πὸ
me cogas igitur, ut, qualia .ver-
bis haec figuravimus , talia peni-
tus digito indicare debeam.
εὑρεῖν om. Vind. D,
Stob. 'Trinc.
οἰκήσειε ] οἰκήσειεν Vind. F.
φάναι] φᾶναι Vind. DF; ' Li-
cet infinitivum hunc cum.illo δεῖν
ad μὴ ἀνάγκαζε referre ita, ut
ἐπίτρεπε vel simile quid subaxz
diatur; quod si placet, post ἀπο-
φαίνειν comma pro colo pónen-
dum est. Malim tamen. cum Stall-
baumio pro imperativo accipere.
vri idis ἐξειρηκέναιν Vind.
δὐρῶν
à] om. Lob. Vind. BDE. Yat.
BM. Ven. B. Stob.
ἐγὼ 1 ἔγωγε Stob.
Τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο] in unum
contracta exhibet Vind. E. τὸ δὲ
Τίνος; ἔφη. 'Em αὐτὸ δὴ, av δ᾽ ἐγὼ, εἶμι,
δὴ μετατοῦτο Vind. DF. Mon. B.
Ald. Das. ab.
ξητεῖν τὸ καὶ Lo eA
declarare Fic. vs om. Par. K. —
dnnócitiuqe Vind. BDF. Ald,
Bas. ab.
ór “δ διὸ 5E EF. Flor.
ACTY.
μεταβαλόντος] UM 9e ev
Par. K. sec. Bip.
οἰξλϑοι] £197. Lob. . Vind. BD.
Yat. BM. Ven. C. Par. DK. Mon,
B. Flor. T. Stob. Trinc.
ὀλιγίστων) ὀλιγόστων Flor. T.
a m. pr. δλιγοστῶν Lob. Vind.
B. Vat, B. Ven. C. Par. K. sec.
Bekk.
; gp CEPR] muxoozocovVind.
B. Vat.
Wirrdciais μεταβαλλόντος
Ven. C. μεταβάλλοντος Ven, B,
Vind. E. Vat. H. |
δολοῦμέν) δοκεῖ μέν Ald. Bàs.
ab. Steph. Stob. margo Gesn.
Veram lectionem Astius in pr. ex
Ven. €. Par. K. restituit.
μοι] om. Vind. B. Vat. M.
μεταπέσοι] μεταπείσοι iidem
et Par. D.
σμικροῦ ] μικροῦ Stob.
δέ. Tívos | δέτινος Vind. F.
αὐτὸ] αὐτῶ idem et Ang. B.
δὴ 1 om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM. Flor. T. δ᾽ Vind. F. Ang.
B. Flor. R,
ἣν δ᾽] zv Flor. R.
εἶμι ] εἶμι Vind. ἘΠ,
εἰμὴ Mon.
B. ἃ m. pr.
108
«"
PLATONIS
ὃ τῷ μεγίστῳ προσῃκάξομεν κύματι. εἰρήσεται δ᾽ οὖν,
εἰ xal μέλλει γέλωτί τε ἀτεχνῶς ὥσπερ κῦμα ἐκγελῶν
καὶ ἀδοξίᾳ κατακλύσειν. σκόπει δὲ ὃ μέλλω λέγειν. 4έ-
γε, ἔφη. ᾿Εὰν μὴ. qv δ᾽ iyo, ἢ οἵ φιλόσοφοι βασι-
ὃ τῷ 1 ὅτῳ Stob. Trinc.
'προσῃκάζομεν] Ita Vind. F.
Ang. B. Flor. R. προσεικάζομεν
Stob. προεικάξομεν Par. ADK.
Lob. Vind. B. Vat. BM. Ven. C,
Mon. B. Flor. U. Bekkerus. πα-
ρεικάξομεν Yen. B. Vind. DE.
Vat. H. Flor. ACTV. Stob. mar-
go Gesn. Ald. Bas. ab. Stephan.
Astius et Stallbaumius. Denique
προῃκάξομεν Bekkerus in comm.
legendum statuit; cui Stallbau-
mius nihil nisi Symp. p. 216. C.
et Gorg. p. 493. C. ubi augmen-
tum pariter omissum sit, et Butt-
mannum gramm. I. p. 328. obie-
cit, de altera lectionis illius par-
te, cui codices magis, quam vul-
gatae favere videret, sententiam
ferre supersedit. Mihi verbum
προεικάζειν huic loco convenire
non videtur, quum ea significatio,
ua utique aptum esset, si pro
b τῷ πρόσϑεν εἰκάξομεν accipi
posset, ab eo aliena, ea vero,
quam potest habere, ut compa-
rationem antea, quam res ipsa
apparuisset , factam demonstret
(im voraus vergleichen, quemad-
modum Schleiermacherus interpre-
tatus est) hic quidem inutilis sit.
Nam eo ipso loco, quo primum
τὸ μέγιστον καὶ χαλεπώτατον
τῆς τρικυμίας commemorabatur,
p. 472. A. fluctus ille tam pro-
pinquus erat, ut caussa non es-
set, quod exiguum temporis spa-
tium inter comparationem et rei
ipsius repraesentationem interpo-
situm peculiari verbo eoque ra-
rissimo in memoriam revocaretur.
Iam si προεικάζομεν vera scri-
ptura non est, tamen verae pro-
xima habenda et inter reliquas
secundum eam electio instituenda
est. Itaque προσῃκάξομεν elegi,
quod quam facile in zrQoz:x. abi-
re potuerit, Bastius ad Grego-
rium p. 712. demonstravit. De
augmento dubium non est, quin
Plato id interdum omiserit. Certe
Symp. l c. εἴκασα, Phaedr.
pag. 248. A. síixaouév5 , Polit.
p. 260. E. εὐκάξομεν in omnibus,
Gorg. 1. c. ἀπήικασε idque su-
perscripto sí in uno Par. W. le-
gitur. Sed propterea non ubique
abstinuisse censendus est eo, quod
grammatici magno consensu Atti-
cum perhibent. Οὗ, Moeris eius-
que interpretes p. 182. et scho-
lastes Dionysii Bekkeri anecd.
p. 804, 30. Neque Stallbaumius
Leg. L. VIIII. p. 857. C. unius
Flor. A. suffragio ancipiti (nam zz
superscriptum habet) adiutus Bek-
kerum sequi dubitavit, qui cz7-
κάσαμεν et ἀπῃκάξομεν ex Ang.
B. et Vat. C. in quo item super-
scriptum est εἰ, pro &zsvx. quod
Par. A. utrobique correctus exhi-
bet, reposuit. Etiam 'Tim. p. 79.
D. ὃ δὴ καὶ προσῃκάξομεν τῷ
τοῦ κύρτου πλέγματι secundum
optimi libri manum primam ἃ
Bekkero editum est, quod sine
litura scriptum in Vind. F. in-
veni. .
κύματι σχήματι Stob. (xv-
Lor, m. Gesn.)
9^] om. Par. K.
μέλλει] μέλλοι Vind. BD. Mon.
B.
γέλωτί τε] γέλως τέ τις Mon.
B. Flor. U. Stallbaumius. Etiam
Astius hic haesit et ad coniectu-
ram prolapsus est. ^ Socrates,
quum id, quod iamiam dicendum
erat, cum fluctu comparavisset,
qui aqua salsa perfundere et sub-
mergere nautas solet, nihilo mi-
nus dicturum se profitetur, etiamsi
CIVITAS LIB. V. 473
λεύσωσιν ἐν ταῖς πόλεσιν, ἢ oí βασιλεῖς τὲ vOv λεγό- D
109
μενοι xal δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίως vs καὶ ἵκα-
νῶς, καὶ τοῦτο εἰς ταὐτὸν ξυμπέσῃ, δύναμίς vs πολι-
τικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν δὲ νῦν πορευομένων χωρὶς ἐφ᾽
fore videat, ut veritas compara-
tionis eventu comprobetur et di-
ctum illud prorsus fluctus in mo-
dum, quocum comparasset, in se
erumpens risu 'acerbo et ignomi-
nia sese obruat. Minus recte Fi-
cinus: quanquam suspicor , ne ef-
fusiore incredulorum risu inun-
dante penitus obruatur. sed haud
dubie vulgatam lectionem secutus.
ἀδοξίᾳ ἀταξίαν. Stob. (ἀδο-
ξίᾳ m. Gesn.) ἀδοξία (Lob.) Mon.
B. Flor. U. Stallbaumius.
κατακλύσειν καταλύσειν Stob.
(xoaroxÀ. m. Gesn.)
δὲ] δὴ Vind. BD. Par. K. sec.
Bekk.
Ἐὰν ἐὰν δὲ Lob. Vind. DF.
Vat. BM. Yen. C. Par. DK. Ang.
B, Flor. R. ἐὰν δὴ Vind. B. Mon.
B. Flor. U. Hoc πολυϑρύλλητον
ilud τοῦ Πλάτωνος, quemadmo-
dum in margine codicis Lob. di-
citur, a multis postea commemo-
ratum, quos Astius ad ἢ. l. et
Ruhnkenius ad Rutil. Lup. p. 21.
sq. indicarunt. Addo Alcinoum
isag. c. 33. p. 122, 1. Fisch.
βασιλεύσωσιν ἢ βασιλεύωσιν
Stob. cod. A. et scholiastes Ari-
stidis p. 266. Fromm. ἐπεὶ Πλά-
τῶν ἔφη, ὅταν βασιλεύωσιν οἱ
φιλόσοφοι, U ασιλεῖς φιλοσο-
φήσωσι, τότ᾽ εὐδαιμονήσειν τὰς
e0Àsg. Etiam Ficinus dominen-
tur posuit, quum sit reges facti
fuerint. Sic Pausan. L 11, 6.
Πύῤῥος βασιλεύσας, et Herodo-
tus 1, 14. Γύγης τυραννεύσας,
et Plato paullo post φιλοσοφήσω-
σι, et L. IIII. p. 421. D. πλου-
τήσας χυτρεύς, Aristoph. Plut.
569. πλουτήσαντες, 'Thuc. II. 42.
o: Plato Phaedr. 231.
D. εὖ φρονήσαντες, Hippocr.
T. II. p. 528. Kühn. φρονησάσης
τῆς tA WEGE Lysias adv. Sim.
5. 43. Brem. ἐπειδὰν βέλτιον
φρονήσωσιν ; Plato Civ. IIl.
443. D. ἄρξαντα αὐτὸν αὐτοῦ,
Herod. l. c. ἐπεί τὲ ἦρξε.
ταῖς --- φιλοσοφήσωσι D.] om.
Stob. cod. B.
πόλεσιν] πόλεσι Stob. 'Trinc.
Gesn.
βασιλεῖς] lta codices omnes
etiam Par. À. Yen. C. sed hi in
ultimis litteris correcti, quo nisus
Bekkerus βασιλῆς ab Astio in
sec. ex coniectura positum edidit.
Idem fecit in sec. Stallbaumius
codicum duorum illorum, ut sibi
visus est, auctoritate. Y. Vol. I.
p. 157. cl. p. XXXXII. sq.
viv] post λεγόμενοι Flor. 'T.
καὶ δυνάσται] om.Stob.'Trinc.
ante λεγόμενοι Stob. Gesn.
φιλοσοφήσωσι φιλοσοφήσουσι
Mon. B. φιλοσοφήσωσιν Stob.
cuius ed. 'Trinc. ἢ. 1. deficere su-
pra ostendi. Neque Gesnerus pro-
xime sequentia γνησίως --- ἀπο-
κλεισθῶσιν habet. (φιλοσοφήσω-
σι Gaisf.) Praeter mentem Pla-
tonis Iustinus M. Apol. 1. p. 54.
C. postulationem extendit: ἔφη
dio που χαί τις τῶν παλαιῶν,
ἂν μὴ οἱ ἄρχοντες φιλοσοφήσωσε
καὶ οἱ ἀρχόμενοι, οὐκ ἂν εἴη
τὰς πόλεις εὐδαιμονῆσαι.
τε] om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM.
ταὐτὸν] ταυτὸ Yen. B. Vind.
E. Flor. ACT. Stob. cod. A.
ξυμπέσῃ ξυμπέσει Vind. F.
et, iup- 53, Flor. R
D
E
2
110
PLATONIS
ἑκάτερον ai πολλαὶ φύσεις ἐξ ἀνάγκης ἀποκχλεισϑῶσιν,
? »! - M 1 * » , - ,
οὐκ ἔστι κακῶν παῦλα, ὦ φίλε Γλαύκων, ταῖς πόλεσι,
δοκῶ δὲ οὐδὲ τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει, οὐδὲ αὕτη ἡ πολυ-
τεία μή ποτε πρότερον φυῇ τε εἰς τὸ δυνατὸν καὶ φῶς
ἡλίου ἴδῃ, ἣν νῦν λόγῳ διεληλύϑαμεν. ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν,
αν ἐν LI , » ? , , c € c *
ὃ ἐμοὶ πάλαν ὄκνον ἐντίϑησι λέγειν. OQQVTL, ὡς πολὺ
παρὰ δόξαν ῥηϑήσεται. χαλεπὸν γὰρ ἰδεῖν,
L|
[3 ,
&xdr£9ov ] ἑκατέρων Vind. F.
φύσεις] φύσις Vind. E.
ἐξ ἀνάγκης] om. Stob. cod. A,
εξάν. Lob. ἐξαν. Vind. DF.
ἀποκλεισϑῶσιν] ἀποκαϑιστῶσι
Stob. cod. A. Ficinus haec inde
a τῶν δὲ νῦν ita interpretatur :
neque (quod. nunc fit) a diversis
duo haec tractentur ingeniis. At
sensus hic est: nis; maxima pars
ingeniorum , quae munc ad alte-
rutrum separatum ab altero acce-
dunt , necessario ab utrovis exclu-
5a fuerint:
παῦλα 1 ante κακῶν ον. 'T.
παύλα Ald. Das. ab. , Plutarchus
Numa p. 73. D: “ἐναργὲς ἐξήνεγκε
παράδειγμα. καὶ ᾿τεμμήριον τῆς
“Πλατωνικῆς φωνῆς; ἣν ὕστερος
ἐκεῖνος οὔκ ὀλίγοις “χρόνοις γε-
ψόμενος ἐτόλμησεν ἀφεῖναι περὶ
πολιτείας, ὡς μία κακῶν παῦλα
καὶ λύσις ἀνθρώποις ἐστὶν ἔκ
τινος τύχης ϑείας εἰς ταὐτὸ δια-
νοίᾳ φιλοσόφῳ βασιλικὴν συμπε-
σοῦσαν δύναμιν ἐγκρατῆ καὶ
ὑπερδέξιον τῆς κακίας τὴν ἀρε-
τὴν καταστῆσαι. ldem compar.
Demosth, et. Cicer. p. 887. E. de
Cicerone : ἐμαρτύρησεν ἅμα τῷ
Πλάτωνι μαντευομένῳ παῦλαν
ξξειν κακῶν τὰς πόλεις, ὅταν
εἰς ταὐτὸ δύναμίς τε μεγάλη χαὶ
φρόνησις ἔχ τινος τύχης χθη-
στῆς ἀπαντήσῃ μετὰ δικαιοσύ-
νης. Utrumque locum indicavit
Astius. Quod Plutarchus fortunae
mentionem fecit, .ad Epist. Plat.
VII. p. 326. A. referendum yide-
tur: λέγειν τε ἠναγκάσϑην ἐπαι-
νῶν τὴν ὀρϑὴν φιλοσοφίαν, ὡς
ἐκ ταύτης ἔστι τά τε πολιτικὰ
δίκαια καὶ τὰ τῶν ἰδιωτῶν πᾶν-
TO κατιδεῖν " MODO V ov». οὐ Aj-
ξδιν và ἀνθρώπινα γένη, πρὶν
e 2 uj
οτι οὐκ (v
ἂν ἢ τὸ τῶν φιλοσοφούντων ὁρ-
ϑῶς γε καὶ ἀληϑῶς γένος εἰς ἀρ-
χὰς £499 τὰς πολιτικὰς , ἢ τὸ
τῶν δυναστευόντων ἐν ταῖς πό-
λεσιν ἔκ τινος μοίρας ϑείας ὄν-
τως φιλοσοφήσῃ.
Q φίλε Γλαύκων 1 om. Stob.
Gesn.. Fic.
ταῖς πόλεσι civitati Fic. ταῖς
πόλεσιν Stob. Gesn. (qui ἢ. Ἰ.
deficit) et editiones ante Bekke-
rum. 1
δοχῶ] ἀλλὰ μὴ δοκῶ Stob.
cod. A. Gaisf.
ài] à* Vind. E. Vat. H.
y&v&u,] γένει. Ald. Steph.
αὕτη] αὐτὴ Vind. F. Ang. B.
Flor..R. '
μή ποτε] μήτε Stob. cod. A.
Gaisf. qn τε Lob. qv τὲ Vind.
B. gv τὲ Vat. M. μήποτε Ald.
Bas. ab. Steph. Ast. Sed est ne
unquam, mon munquam. Cont.
p. 467. B: τὸ μή ποτὲ κινδυνεῦ-.
σαι, ul ne unquam periculum su-
beant.
φυῇ vt] φυῆτε Ald. Bas. ab.
qiu τε Lob. Par. K. sec. Bekk.
φύηται Vind. F. Ang. B. Flor.
ἐκ φύει τε Vind. B. Vat. M.
εἰς | ἐς Stob. cod. A. Gaisf.
Mii ior Lob. Vind. B. Vat.
8l καὶ Stob. cad. A. Gaisf.
» à7 Vind. E.
anter] πάλιν Lob. Vind. B.
Vat. BM. Ven. C. Par. DK. sec.
Bekk.
ὁρῶντι] ὁρῶντε Stob. cod. A.
παρὰ δόξαν] παραδόξαν Vind.
E. παραδόξων Stob. cod. A.
χαλεπὸν γὰρ ἰδεῖν ,,Magis
placet. quae affertur lectio, χαλε-
πὸν γὰρ πείθειν ὅτι οὐκ ἂν etc.**
Steph. annot. p. 21. Ea fuit Cor- .
CIVITAS LIB. V. 44
ἄλλη τις εὐδαιμονήσειεν οὔτε ἰδίᾳ οὔτε δημοσίᾳ.
111
Καὶ
ὃς Ὦ, Σώκρατες, ἔφη, τοιοῦτον ἐκβέβληκας ῥῆμά τε
καὶ λόγον, ὃν εἰπὼν ἡγοῦ ἐπί 6s πάνυ πολλούς τε καὶ
οὐ φαύλους νῦν οὕτως οἷον ῥίψαντας τὰ ἱμάτια γυμνοὺς 474
λαβόντας ὅτι ἑκάστῳ παρέτυχεν OxAov, ϑεῖν διατεταμέ-
vovg ὡς ϑαυμάσια ἐργασομένους "
τι ' 3 - -
oUg εἰ μὴ ἀμυνεῖ τῷ
, 1 ? , - 2t f , ΄
λόγῳ καὶ ἐκῳφεύξει, τῷ ὄντι τωϑαξόμενος δώσεις δίκην.
narii coniectura ecl. p. 100. ΕῚ-
cini interpretationem nam haud
facile persuadetur secuti, quam
contra omnes codices sine ratione
Astius et in sec. ed. Stallbaumius
receperunt.
ἄλλη] ἄλλῃ Mon. B. quod, si
solum τὰς pro feminino haberi et
de civitate accipi tuto posset,
etiam praeferri deberet. Nam de
ea, quae proxime dicta est. πολι-
τεία, ἄλλη intelligi nequit, sed
referendum: ad illam est, in qua
philosophi regnent , quod ipsum
ob interiectam huius civitatis men-
tionem paullo durius videtur. Ad-
de L. VI. p. 500. E.
εὐδαιμονήσειεν) εὐδαιμονήσιεν
AM. εὐδοκιμήσειεν Vat. H. Flor.
ACT. et, yo vulgato, Ven. B.
et, in marg. εὐδαιμονήσειεν,
Vind. D. εὐδομήσειεν Vind. E.
ὃς] om. Vind. F.
ἐκβέβληκας] ἐμβέβληκας Flor.
(T. Ast. sec. Stallb. pr. ἐκβέβλη-
XE, e corr. τ--ας; Vind. D.
ἐπί σε] ἐπὶ cà Vind. BD. Ald.
Bas. ab. Astius in sec. et tert.
Bekkerus et Stalibaumius, quem-
admodum grammatici praecipiunt.
Et solet. pronominis momentum
graviws esse, quam praepositio-
mis. Sed h.l res aliter habet,
quum de persona nulla dubitatio
exsistere et pronomen salva per-
spicuitate etiam abesse possit.
οὐ] om. Vind. E. Vat. H.
Flor. AC.
olov] om. Vind, E.
ῥίψαντας] δέψαντες Bas. b.
474 terii γυμνοῦν Vat. H.
Flor. AC.
διατεταμένους 1. ta Par. A.
Lob.. Vind. BDF.' Ven. C. Vat.
HM. Flor. ACUV. διατεταμμέ-
vog, deleto a m. s. priore g£,
Mon. B. διατεταγμένους reliqui
codices et editi ante Astium, qui
in sec. verum de coniectura edi-
dit. Eadem in eodem verbo dis-
crepantia est L. VI. p. 501. C.
ubi haec repetuntur. F'icinus pro
hoc et proximo ϑεῖν impetum in
te aver os posuit.
ἐργασομένους ]
Yen. C.
οὖς εἰ μὴ 1 οἷς εἰμι Vind. E.
ἀμυνεῖ] ἀμυνῆ Vind. BD. Mon.
B. Par. DK. sec. Bekk. et A.
sed correctus, dei M. Flor. TUY.
ἀμυνεῖ, sup. 7], Lob. dur
Vind. F. cj n AM. Bas. a.
ἀμυνεῖς Vind. EK. ἄμύνεις Ang.
B.
ἐργασαμένους
ἐκφεύξει ] ]ta Vind. F. Flor.
R. ἐχκφεύξη, sup. si, Lob. £x-
φεύξη Vind. BDE. Mon. B. Ald.
ἐχφεύξῃ Bas. ab. Steph. .
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. DE.
τωϑαζόμενος Ὁ ϑαυμαζόμενος
Vind. E. τωϑαυμαξόμενος Vind.
K. ceo ϑαζόμενος Ald. cui similis
error glossam Hesychii fotous-
vOG" σκώπτων peperit. "Timaeus
lex. p. 261: τωϑάξων" χλευά-
ζων; σκώπτων, διὰσύρων. γιά,
ibi Rubnkenius ; qui hoc et altero
Platonis loco. Hipp. mai. p. 290.
A. ubi medium τωϑάσεται legi-
tur, significato ad utrumque con-
ferri iubet scholiasten. Sed no-
ster scholio caret, alteri adscri-
ptum est σχώψει., λοιδορήσει,
χλευάσει, quibus καυχᾶται ad-
dunt Suidas et Photius, ἐρεϑέζεε,
κατακαυχᾶται, ϑωπέύει, *onta-
λογεῖ Hesychius. €f. Piersonus
ad Moer. p. 366. et Schneiderus
ad Aristot. Polit. VIE. 15; 8. “᾿
112
PLATONIS
Οὐκοῦν δύ μοι, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τούτων αἴτιος; Καλῶς y,
ἔφη, ἐγὼ ποιῶν. ἀλλά τοί Gs οὐ προδώσω, ἀλλ᾽ ἀμυ-
và οἷς δυναμαι"
δύναμαι δὲ εὐνοίᾳ τε καὶ τῷ παρακε-
λεύεσθαι, καὶ ἴσως ἂν ἄλλου του ἐμμελέστερόν δοι ἀπὸ -
κρινοίμην. ἀλλ᾽ ὡς ἔχων τοιοῦτον βοηϑὸν πειρῶ τοῖς
; vp τ
ἀπιστοῦσιν ἐνδείξασθαι, ὅτι ἔχει ἡ σὺ λέγεις.
Πειρα-
τέον, ἣν δ᾽ ἐγὼ, ἐπειδὴ καὶ σὺ οὕτω μεγάλην ξυμμα-
χίαν παρέχει. ἀναγκαῖον οὖν μοι δοκεῖ, εἰ μέλλομέν πὴ
vni δ᾽ ἐγὼ] post τούτων Par.
y] ys Vind. F. Flor. R.
ἀλλά τοί] ἀλλὰ τοῖς Yind. F.
ἀλλ ἀτοῖς Ang. B.
τῷ] τὸ Vat. Ἡ.᾿
ἀποχρινοίμην 1 ἀποκρινοῦμαι
Lob. Vind. B. Vat. BM.
ἡ] ἢ Vind. E.
σὺ οὕτω] σοι οὕτω Vat. H.
coL o. Flor. AC.
παρέχει Ita Ven. C. Vat. H.
Flor. ACV. παρέχηι Lob. παρέ-
χη Vind. BDEF. Vat. BM. Ven.
B. Ang. B. Flor. RT. et corre-
ctus Par. A. παρέχεις Par. DK.
Mon. B. Flor. U. cum editis ante
Bekkerum.
ovv ] om. Fic.
μέλλομένἼ μέλλοιμί Mon. Β. a
m. sec. μέλλει (vel μέλλη) μή a
m. pr.
πη] ποι Vat. B. om. Fic.
ἐκφεύξεσϑαι ] ἐχφεύξασθϑαι
Flor. AC.
oUg λέγεις eos Fic.
λέγοντες λέγοντας Vat. H.
Aéyousv Vind. F.
τολμῶμεν φάναι] post δεῖν
ἄρχειν Flor. 'T. τ. φᾶναι idem
cum Vind. DF. Ald. Bas. ab.
γενομένων) γινομένων Lob.
Vind. BD. Vat. BM,
φύσει] om. Lob. Vind, BD.
(τὴ in m. habet.) Ven. B. Vat.
aed] φιλοσοφία Vat. D.
v |] τε Lob. Vind. B.
ἐν πόλει] Ita Par. A. Vind. F.
Vat, B. Ven. C. Ang. B. Flor.
RY. Bekkerus et in tert. Astius.
ἐν πολέμω Vind. B. Vat. M. ἐν
πολέμει, ex emend. —co, Lob.
ἐν τῇ πόλει reliqui codices et
editi ante Bekkerum , quos Stall-
baumius sine ratione sequitur.
ἀκολουϑεῖν τε τῷ ἡγουμένῳ]
sed ducentibus illis. obtemperare
Fic.
εἴῃ 1 post "s Lob. Vind. BF.
Vat. M. Ang, B. Flor. R.
τῇδε] τόδε Vind. E. Flor. C.
ἁμηγέπη Ya Vind. F. Ald.
Steph. tacentibus de Par. K. Bi-
pontinis. ἀμηγέπη Lob. Vind,
BDE. Mon. B. Bas, ab. Ast. pr.
et secund. ἁμῇ γέ am Bekkerus.
ἀμηγέπῃ Ast. tert. ἁμηγέπῃ Stall-
baumius, Timaeus lex. pag. 29:
dumyémm* ἑνί γε τρόπῳ, ἢ ὅπω-
cov». Suidas et lexicon Bekkeri
anecd. pag. 387, 16: ἀμηγέπη *
ὁπωςδήποτε, «c9? ὁτιοῦν. λέγε-
ται δὲ καὶ ἀμωςγέπως καὶ ἀμό-
ἅγεν. Moeris pag. 50: ἀμηγέπῃ;
Avin. ἀμωσγέπως, Ἑλληνι-
κῶς. 'lhomas pag. 40: ἀμηγέἕπη
κάλλιον, 7 ἀμωσγέπως. δηλοῖ δὲ
τὸ καϑ' ἕνα τινὰ τρόπον. Sed
haec sufficiunt ad vulgatam ho-
rum scribendorum consuetudinem
demonstrandam, a qua discedens
Bekkerus hoc loco de codicibus
nihil nisi in Vat. B. Ven. C. Vind,
B. Par. K. ἀμηγέπη legi monet,
quasi qui in reliquis non solum
asperum, sed etiam circumflexum
et in tria divisionem invenerit.
Atqui Parisiensem A. ad Leg. V.
736. E. p. 390, 4. ostendit ἁμη-
γέπη͵ solere exhibere, et sic ubi-
que in Ang. B. scriptum esse ad
Leg. VIIIL. 361. C. P. 135, 1.
testatur. Similiter ἀμωσγέπως
in Par, A. Vat. C, esse solere ad
Leg. I. 641. E. p. 213, 6. decla-
rat. Itaque quemadmodum Polit.
p. 278. D. ἁμῇ. γέ πῃ et Protag. '
CIVITAS LIB. V. 474
113
ἐχφεύξεσϑαι οὗς λέγεις, διορίσασθαι πρὸς αὐτοὺς τοὺς
φιλοσόφους τίνας λέγοντες τολμῶμεν φάναι δεῖν ἄρχειν,
ἵνα διαδήλων γενομένων δύνηταί τις ἀμύνεσϑαι ἐνδει-
κνύμενος,
ὅτι τοῖς μὲν προσήκει φύσει ἅπτεσϑαί τε
φιλοσοφίας ἡγεμονεύειν v ἐν πόλει, τοῖς δ᾽ ἄλλοις μήτε
ἅπτεσθαι ἀχολουϑεῖν τε τῷ ἡγουμένῳ.
Ἔϑι δὴ, ἀκολούϑησοόν μοι τῇδε, ἐὰν
ἔφη, ὁρίξεσϑαι.
αὐτὸ ἁμηγέπη ἱκανῶς ἐξηγησώμεϑα.
p. 323. C. εἰ Phaedr. p. 228. C,
ἁμῶς γέ πως scripsit, et in com-
ment, ad Polit, scripturam Veneti
A. et Par. BCF. ἀμηγέπη, ad
Protag. Coisliniani, Vat. B. Ven.
BD. Ang. C. Pal. B. ἁμωςγέπως
tamquam suae fundamentum com-
memoravit, ad Phaedrum autem
Clarkianum, Coisl. Vat. A. Ven.
A. Par. BCDFH. asperum, πὶ}
amplius , dedisse adnotavit , quo
quidem loco Clarkianus secundum
Gaisfordium ἁμωσγέπως exhibet,
ita hoc nostro reliquos VII. codi-
ces in spiritu secum facere, de
accentu et divisione nihil signifi-
care voluit. Quid quod Leg. V.
736. A. pag. 388, 17. in comm.
Stephano ἁμῶς tribuit, ἃ quo
ipse secundum Ven. B. Vat. C.
Ang. B. discedens ἁμῶς (γέ πως)
scripserit, quum Stephanus illo
loco non minus, quam in reli-
quis, ἀμωςγέπως in unum voca-
bulum coniuncta habeat. Iam quod
ad spiritum attinet, optimis codi-
cibus repugnandi caussam non in-
veni, etsi lonicum vel Doricum
AMOZ, quod pronominis indefi-
niti vim habere dicitur, a quo
grammatici illa repetunt , fere
' ubique ἀμὸς scribi solet, et duó-
εν vulgo Homeri Od. I. 10. ἐ-
μηγέπη apud: Lucianum Lexiph.
'T. V. p. 178. Lehm. et ἀμωσγέ-
πῶς apud Lysiam in Agor. S. 7.
et Aristoph. 'hesmoph. 429. etiam
a Bekkero editum est. | Sed
Acharn. 583. Bekkero teste co-
dex Ravennas asperum habet, non
lenem, quem Invernizzius (615.)
vidit, et apud Eustathium in Od.
Vol. I. p. 8, 32. sqq. Lips. post
simplicia cum leni scripta haec
PraTowis Or. I8.
[ol ki »
& gu ἂν εἴη,
γε, ἔφη. ᾽άνα-
composita cum aspero scribuntur, et
in scholio ad Leg. VII. 798. 'B.
quod Ruhnkenius ad Tim. p. 26.
edidit, omnia asperum habent.
Quem si , quis ab altero 4MOZ,
quod ἡμέτερος est, perperam in
hoc translatum statuat, non mi-
nus probabiliter lenem, quem illud
in Homericis carminibus prae se
fert, cum hoc communicatum vel
discriminis caussa inventum a
grammaticis statui posse conce-
dat. In hoc igitur Bekkerum vel
potius codices sequor. Sed divi-
sioni primum obstat, quod ἁμῶς,
dui, ἁμόϑεν neque apud Plato-
nem neque, si ab extremo seniel
apud Homerum exstante discesse-
ris, alibi usquam seorsum dicta
inveniuntur. Nam grammaticos,
Eustathium l. c. Apollonium Bek-
keri anecd. 566, 3. 5. alios de
origine compositorum disputantes
simplicibus uti necesse erat. Dein-
de in hac parte aeque atque in
priore codices respiciendi sunt;
qui etsi nonnunquam duplicem
accentum impositum habent, ut
Clarkianus Protag. 331. D. 8.
( ἁμῆιγέπηι) et fortasse Par.
AFY. Vat. B, Tim. 52. C. ubi
in optimo Vind. ἀμώσ γέ πως le-
gitur, plerumque ipso Bekkero
teste unum exhibent. Sic Clar-
kianus. Phaedri 1. c. et Soph.
p. 259. D. ubi Stephanus cum
Aldo ἀμηγέπη, Bekkerus tacens, .
ut Leg. V. 739. C. et paullo post
haec nostra D. ἁμῇ γέ πῃ dedit.
De ὁ non subscripto v. Yol. I.
. LXI.
y im meus] αὐτὸ ἐξ. Vind.
E. ἐξηγησόμεϑα Vind. F.
"Ays] ἄγ᾽ Vind. F. ἄγε δὴ Ven.
H
114
PLATONIS
μιμνήσκειν οὖν σε, ἦν δ᾽ ἐγὼ, δεήσει, ἢ μέμνησαι, ὅτι
ὃν ἂν φῶμεν φιλεῖν τι, δεῖ φανῆναι αὐτὸν, ἐὰν ὀρϑῶς -
λέγηται, οὐ τὸ μὲν φιλοῦντα ἐκείνου, τὸ δὲ μὴ, ἀλλὰ
πᾶν στέργοντα; ᾿Δναμιμνήσκειν. ἔφη, ὡς ἔοικε, δεῖ"
s 5 2!
AA, εἶπον. ἔπρεπεν,
ἀνδοὶ δ᾽
D γὰρ πάνυ γε ἐννοῶ.
κῶν, λέγειν ἃ λέγεις "
5
οὐ
ὦ Γλαύ-
ἐρωτικῷ οὐ πρέπει.
, - e , 6, 5 e 1 , *
ἀμνημονεῖν, ov. πᾶντες oL ἐν ὥρᾳ TOV φιλοόπαιδα καὶ
ἃ,
B. Vind. E. Ang. B. Vat. H.
(Flor. ACRTV.) Ald. Bas, ab.
Steph. Ast. et in pr. Stallb.
ἔφη. ᾿ἀναμιμνήσκειν 1 ἔφη dv.
d.
ἦν δ᾽] ἦν δὲ Lob.
φιλεῖν vL, δεῖ} φιλεῖν. τί δεῖ
Par. A, φιλεῖν, τὶ δεῖ Ald. Bas.
ab.
πᾶν] πάντα Vind. F. et a m.
5. Flor. A.
AELATS σειν] ἀναμημνήσκειν
ἔφη τοίνυν Lob. Vind. B.
Yat. BM.
ἔοικε] ἔοικεν Vind. F. Flor.
δεῖ] δὴ Vind. F.
ἐννοῶ In Mon. B. alterum »
a m. s. int. vers. adiectum.
"AMoe] ἀλλ᾽ ὦ Vind. F. ἀλλ᾽
ὡς Par. D. ἄλλον margo Par. D.
Ald. Bas. a.
ἐρωτικῷ ] qualis Glauco etiam
L. HII. p. 402. E. apparuit.
πάντες οἱ ἐν ὥρᾳ] Plutarchus
Mor. p. 44. ἘΠ: oi γοῦν ἐν ὥρᾳ
πάντες ; ὥς φησιν ὁ Πλάτων,
ἀμηγέπη δαάκνουσι τὸν ἐρωτικόν"
καὶ λευκοὺς μὲν ϑεῶν παῖδας ὡ-
ναχαλῶν, μέλανας δὲ ἀνδρικοὺς,
καὶ τὸν , Yovmóv βασιλικὸν. καὶ
τὸν σιμὸν ἐπίχαριν, τὸν δὲ g-
χορὸν ὑποκχοριξόμενος μελίχρουν
ἀσπάζεται καὶ ἀγαπᾷ. ldem ib.
p. $6. €: ὥς που καὶ Πλάτων
Die τὸν ἐραστὴν κόλακα τῶν
ρωμένων ὄντα τὸν μὲν σιμὸν
καλεῖν ἐπίχαριν, τὸν δὲ γρυπὸν
βασιλικὸν, (βασιλιτικὸν cod. Lob. .)
μέλανας δὲ ἀνδρικοὺς, λευκοὺς
δὲ ϑεῶν παῖδας. τὸ δὲ μελίχρουν
ὅλως ἐραστοῦ προσποίημα εἶναι
ὑποκοριζομένου καὶ εὐκόλως φέ-
ροντος τὴν ὠχρότητα. Cf. Wyt-
tenbach. anim. 'T. I. p. 388. ubi
Lucretium, Horatium, "Tibullum,
Aristaenetum, Philostratum et Li-
banium hunc Platonis locum re-
spexisse ostendit. In margine
Mon. B. haec adscripta sunt :
ϑαυμάξω, τὸ παράδιγμα ὃ £yot-
60 , ὦ ἄριστε:
τὸν φιλόπαιδα καὶ ἐρωτικὸν ]
puerorum amatorem Fic.
ἀμηγέπη ἴπ codicibus meis et
in editionibus prorsus eadem va-
rietate, qua supra C. scriptum
est.
δάκνουσί ócxovcí Vind. ἘΝ
ποιεῖτε ποιεῖται idem. In se-
quentibus quod vulgo post καλοὺς
positum est interrogandi signum,
cum Astio in sec. ed. post παῖς
δας εἶναι posui, ubi reliqui co-
lon vel punctum habent.
σιμὸς] Pollux il. 79: ῥινὸς
δὲ σχήματα, γρυπὸς, ἐπίγρυπος,
ὃν καὶ βασιλικὸν οἴονται" σιμὸς
δὲ, ὃν εὔχαριν νομίξουσι. Πλά-
των δὲ καὶ σιμοπρόσωπον εἶπεν
ἐπὶ ἵππου. scilicet Phaedr. p. 253.
E. ubi etiam zzíyovzog de equo
praestantiori dicitur. Nostrum lo-
cum memoriter a Polluce laudari
atque ita εὔχαριν pro ἐπίχαριν
ortum videri Kühnius observavit.
'lTamen mirum, si etiam scripto-
ris oblitus est.
ἐπαινεϑήσεται] ἐπαινεῖται Vind.
DE. Yen. B. Yat. H. Flor. ΑΟΤΥ.
laudatur Fic.
ὑμῶν] ἡμῶν Par. DK. secun-
dum Bip.
τὸ] om. Vind. E.
δὴ 1 om. Vind. BDE. Mon. B.
Ven. B. Par. K. Vat. M. Flor.
TU. Ast. pr. Stallb. pr. Omisit
CIVITAS LIB. V. 474
115
? ^ c , , Li - -
ἐρωτικὸν ἀμηγέπη δάκνουσί τε καὶ κινοῦσι, δοκοῦντες
- Eo ? , 4. - 9 , ^ , er
ἄξιον εἶναι ἐπιμελείας τε καὶ τοῦ -ἀσπαξεσϑαι. ἡ οὐχ OU-
TO) ποιεῖτε πρὸς τοὺς καλούς" ὁ μὲν, ὅτι σιμὸς, ἐπίχα-
ρις κληϑεὶς ἐπαινεθήσεται ὑφ᾽ ὑμῶν, τοῦ δὲ τὸ γρυπὸν
βαδιλικόὸν φατε εἶναι, τὸν δὲ δὴ διὰ μέσου τούτων ἐμ-
, " , bi 2 ^ , ^ ^
μετρότατα ἔχειν, μέλανας δὲ ἀνδρικοὺς ἰδεῖν, λευκοὺς E
δὲ ϑεῶν παῖδας εἶναι; μελιχλώρους δὲ καὶ τοὔνομα oisi
etiam Aristaenetus, qui Epist. I.
18. p. 86. Boiss. hunc locum ita
in suum usum convertit: καὶ ὁ
μέν τις τῶν “Ψέων, ὅτι σιμὸς,
ἐπίχαρις παρὰ col κπληϑεὶς ἐπαι-
νεῖται" τοῦ δὲ τὸ γρυπὸν βασιλι-
κὸν ἔφης" τὸν (cod. Vind. τὸ)
δὲ διὰ μέσου (ita cod. μέσον edd.
ante Abresch.) τούτων ἐρεῖς ἐμ-
μετρόταέα (cod. et edd. ἐμμε-
τρότητα, quod Boiss. ex Pauwii
coniectura correxit.) ἔχειν" μέ-
λανας δὲ ἀνδρικοὺς ὀνομάξεις *
λευκοὺς δὲ ϑεῶν παῖδας προσεί-
ρηκας. μελιχρώτους δὲ οἴει τοὔ-
νομα τίνος ἄλλου ποίημα, εἶναι,
ἢ τοῦ ἐνόντος σοι πόϑου ὑποκο-
ριξομένου τε καὶ φέροντος εὖχε-
ρῶς τὴν ὠχρότητα, εἰ μόνον͵ ἐπὶ
ὥρᾳ προσῇ : ; καὶ ἑνὶ λόγῳ πάσας
προφάσεις προφασίξῃ καὶ πάσας
φωνὰς ἀναφϑέγγῃ ᾽ ὥστε διὰ
φιλεραστείας μηδέν᾽ , ἀποβαλεῖν
τῶν ἀνϑούντων ἐν ὥρᾳ, ὥσπερ
τοὺς φιλοίνους ὁρῶμεν πάντα
οἶνον ἐπὶ πάσης προφάσεως d-
σπαξομένους.
διὰ μέσου 1 διαμέσου Vind.
DEF. 5 ὲ
ἐμμετρότατα 1 ἐνμετρώτατα
Vind. F. ἐμμετρώτατα Bekkerus
et in tert. Astius. Cf. ad p. 457.
A. Vindobonensis auctoritas in aliis
minine spernenda in hoc eo le-
vior est, quod etiam ὀρϑώτατα
ubique exhibet.
μελιχλώρους ] Ita yo Par. A.
(n margine, secundum Faehsium)
et scholiastes ad L. VI. p. 485.
B. (φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν] ὃ ὅτι
ἔλεγεν, ὅτι τριττυαρχοῦσιν οἱ
φιλότιμοι πολλάκις, καὶ οἱ ἐ £go-
τικοὶ συμπάσχοντες μελιχλώρους
καλοῦσι τοὺς ὠχρούς.) μελίχλω-
ρον Flor. U. quem licet Stallbau-
mius in sequentibus a Stephano
discrepare non monuerit, tamen
probabile est cum Mon. "B. con-
sentire , qui verba μελιχλώρους
-- ἐραστοῦ in Par. DK. prorsus
omissa hunc in modum. supplet :
τὸ δὲ μελίχλωρον τίνος ἄλλου
τοὔνομα οἴει εἶναι ἢ ἐραστοῦ.
Ipse Par. A. et reliqui codices
excepto Vind. D. in quo μελαγ-
χώλους legitur, cum Ald. Bas.
- ab. Steph. μελαγχλώρους exhi-
bent, quod quia blanditiarum ni-
hil in se habet, haud dubie vi-
tiosum in μελιχλώρους mutandum
esse primus statuit Lambinus ad
Horat. Sat. I. 3, 38. deinde Ste-
phanus annot. p. 21. litterarum
ome et 'T'heocriti loco motus
X. 26: Βομβύκα χαρίεσσα,
poe καλέοντί τυ πάντες,
Jojv&v, ἁλιόκαυστον" ἐγὼ δὲ
μόνος μελίχλωρον. ^ Atque ita
Astius in pr. et tert. Bekkerus
et Stallbauujius scripserunt. An-
tea Stephanus. μελιχρόους vel
μελιχρόου coniecerat, quorum
prius in margine Platonis una cum
altero et in thesauro Tom. Il.
p. 378. D. simul cum Lambinia-
no propositum et Plutarchi loco
posteriori commendatum a Ste-
phano recipiendum — censuerunt
Boeckhius in Min. pag. 139. et
Astius in sec. praeter Plutarchum
Lucretii auctoritate usi, qui
L. 1Π|. v. 1154. indicem voca-
bulorum ab amantibus ad exte-
nuanda amatarum vitia adhibito-
rum ita orditur; Nigra μεῖί-
χροος est, immunda et foetida
ἄκοσμος. ldem censuit Iacob-
H2
116
PLATONIS
τίνος ἄλλου ποίημα εἶναι, ἢ ἐραστοῦ vztoxogifouévov
τε καὶ εὐχερῶς φέροντος τὴν ὠχρότητα, idv ἐπὶ ὥρᾳ 1);
475 καὶ ἑνὶ λόγῳ πάδας προφᾶσδεις προφασίζεσθϑέ τε καὶ πά-
γ4 θοφ ροφ
Gag φωνὰς ἀφίετε, ὥστε μηδένα ἀποβάλλειν τῶν ἀν-
ϑούντων ἐν ὥρᾳ. Εἰ βούλει, ἔφη, ἐπὶ ἐμοῦ λέγειν περὶ
τῶν ἐρωτικῶν, ὅτι οὕτω ποιοῦσι, συγχωρῶ τοῦ λόγου
χάριν.
Tí δ᾽; ἦν δ᾽ iyd: τοὺς φιλοίνους οὐ τὰ αὐτὰ
ταῦτα ποιοῦντας ὁρᾷς" πάντα οἶνον ἐπὶ πάσης προφά-
σεως ἀσπαζομένους; Καὶ μάλα. Καὶ μὴν φιλοτίμους γε,
ὡς ἐγῴμαι, καϑορᾷς, ὅτι ἂν μὴ στρατηγῆσαι δύνωνται,
sius ad Philostrati Ic. I. 4: yoc-
φει μειράκιον οὐ λευκὸν οὐδ᾽ ἐκ
τρυφῆς, ἀλλ᾽ εὔψυχον καὶ πα-
λαίστρας πνέον, οἷον τὸ τῶν
μελιχρόων ἄνϑος, οὕς ἐπαινεῖ
ὁ τοῦ Apícrovog. quem et ipsum
non aliter atque Plutarchum με-
λιχρόους Platonis in verbis legisse
dicas. At minime recentem ab
huius loci lectione Philostratum
ila exarasse patet, quippe qui
fortitudinis et palaestrae speciem
in mellis colore praeditis lauda-
tam hic putaverit, quae potius
nigris tribuitur. Neque vero Plu-
tarchus, nam Lucretium non vi-
deo qua ratione Boeckhius sua
ad Platonis normam composuisse
statuerit, quum inter decem Grae-
ca, quae addit, nullum hinc re-
petitum sit, sed ne Plutarchus
quidem de scripto videtur Plato-
nica retulisse, ut pro lectionis
teste citari possit. Magis id de
Aristaeneto credibile, cuius μελι-
qoc rovc aeque facile in μελιχλώ-
ρους atque in μελιχρόους muta-
veris. Sed ut Plutarchus in co-
dice suo μελιχρόους legerit, ni-
hilo minus ex nostris μελιχλώρους
scribendum est. Nam illud no-
men, nihil a vulgari sermone dis-
crepans, neque forma neque si-
enificatione tale erat, ut statim
amatoris figmentum agnoscendum
dici posset: hoc utique mirum et
ad palloris dulcedinem indicandam
excogitatum ab aliquo, cuius pal-
lidae deliciae essent, videri de-
bebat. Accedit, quod μελαγχλώ-
ρους multo facilius ex hoc, quam
ex illo oriri potuit.
ói] τε δὲ Vind. F.
οἴει εἴη Vind. D.
τίνος] lta Mon. B. Flor. U.
Bekkerus et in pr. Stallbaumius.
τινὸς Lob. Vind. BDEF. (Flor.
ACRTY.) Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. et in sec. Stallb. quod scri-
ptor si ponendum putaret, potius
post ἄλλου (v. ad L. VI. p. 493.
D.) positurus erat, librarii vero
propter antecedens οἴξε interro-
gativo praeferre poterant. ΟἿ.
L. VHIL-p. 573. A. Etiam Fi-
cinus τίνος legit, qui verba μὲ-
λιχλώρους — ὥρᾳ ἡ; sic reddi-
dit: pallidum autem adolescentem
quis appellavit ,^nisi amator ipse
blandiens quodammodo, €t semi-
pallidi appellatione in ephebis
pallorem facile ferens?
ὠχρότητα] ὠχρόσητα Ald. o-
χρότητα Bas. b.
πάσας ροβέ προφάσεις Vind.
F. Flor. R
προφασίζεσϑε] προφασίξεσϑαί
Vind. F. et, sup. s, E
οὕτω πῳοῦσι] ποιοῦσιν οὕτω 475
Par. K.
τί δ᾽; τί δαί Par. Α. τί δὲ
Vind. EF. τί δέ Flor. ACRTV.
Signum interrogandi, quod Bas.
ab. post giàoívovg, Stephanus
et Bekkerus post ὁρᾷς habent,
cum $Stallb. sec. hic potius po-
nendum neque tamen cum eodem
δέ scribendum putavi.
ἣν δ᾽] ἦν Par. K. sec. Bip.
Flor. U.
CIVITAS LIB. V. 45. 117
΄
τριττυαρχοῦσι, κἂν μὴ ὑπὸ μειξόνων καὶ σεμνοτέρων B,
τιμῶνται, ὑπὸ σμικροτέρων καὶ φαυλοτέρων τιμώμενοι
ἀγαπῶσιν, ὡς ὅλως τιμῆς ἐπιϑυμηταὶ ὄντες. Κομιδῇ
μὲν οὖν. Τοῦτο δὴ φάϑι, ἢ uj ἀρ’ ὃν ἄν τινος ἐπι-
ϑυμητιχὸν λέγωμεν, παντὸς τοῦ εἴδους τούτου φήσομεν
ἐπιθυμεῖν, ἢ τοῦ μὲν, τοῦ δὲ οὔ; Παντός, ἔφη. Οὐ-
κοῦν καὶ τὸν φιλόσοφον σοφίας φήσομεν ἐπιϑυμητὴν
εἶναι οὐ τῆς μὲν, τῆς δ᾽ οὐ, ἀλλὰ πάσης; ᾿4ληϑῆ. Τὸν
ἄρα περὶ τὰ μαϑήματα δυσχεραίνοντα, ἄλλως τε καὶ C
νέον ὄντα καὶ μήπω λόγον ἔχοντα, τί v& χρηστὸν καὶ
ποιοῦντας 1 ποιοῦντα Lob.
Vat. M.
ὁρᾷς] ὁρᾷς, Bas. ab. Stallb.
Καὶ μάλα. 1 om. Vind. D.
φιλοτίμους φιλοτίμως Vind.
E. Vat. H. Flor. AC.
ys] om. Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
τριττυαργοῦσι] "πριττυάρχουσι
Vind. F. Vulgatum Mon. B. in
contextu, sed in m. a m. pr. QL-
τυαρχοῦσι habet, quemadmodum
Timaei lex. p. 260. τριτύς * φυ-
λῆς μέρος τρίτον, et in Harpo-
crationis cod. Vratisl. item τριτύς
ἐστι τὸ τρίτον μέρος τῆς φυλῆς
scriptum est. (οπίγα τριττύς,
τριττύαρχοι in lexico Bekkeri
anecd. p. 306, 24. 25.' et in scho-
lio ad h. l. legitur. Ceterum ap-
posite, nisi fallor, ad mores isto-
rum scriptor etiam tertium ab
imperatore gradum eis, si amplio-
rem consequi nequeant, sufficere
significat. Valesio tamen ad Har-
pocrat. p. 399. Lips. pro στρα-
τηγῆσαι melius φυλαρχῆσαι di-
cturus fuisse videbatur.
μειζόνων μειζόνως Ald.
τιμῶνται] τιμᾶσϑαι Lob. Vind.
BF. Vat. BM. Ven. C. Mon. B.
Par. D. Flor. U. Ald. Bas. a. et,
sup. ὥνται, Ang. B. ciues
Bas. b. De Flor. CT. Stallbau-
reliquos
consentire
mius nihil significavit ,
tres. cum Stephano
ostendit.
ὑπὸ --- ἀγαπῶσιν] honorem ab
ignobilibus exigunt Vic.
040g] ὅλος Ven. C.
τιμῆς 1 om. Flor. C.
εἰ ἐπυϑυμηταὶ) ἐπυϑυμητέοι Vind.
Κομιδῇ 1 κομιδὴ idem.
Τοῦτο] om. Vind. E. καὶ τοῦ-
zo Ang. B. Flor. RT.
δὴ 7 om. Vind. E. Flor. C. δὲ
ind. F. δεὴ Ang. B.
φάϑι]ὔ φᾶϑι Mon. B. Vind. D.
qo). Vind. F. φαϑὲ Lob. Cf.
Vol. I. p. 407, b.
μή} μή; Aid. Bas. ab. Fate-
beris hoc, an non? Fic.
ἄρ᾽] ἄρα Vind. EF.
0v] ὃν Ven. C. sec. Bekk. οὗ
Mon. B. et e corr. Flor. U. οὖν
Par. DK. Ald. Bas. ab. Steph.
qui in m. Ov, in annotat. p. 22.
οὖν ὃν Scribendum coniecit. ὃν
Astius iam in pr. secundum Ven.
C. dedit.
τινος} τινὰ Mon. B. et e corr.
Flor. U.
παντὸς τοῦ εἴδους τούτου ]
om. Fic. [πὰ Flor. Τ. τούτου
post ἐπιθυμεῖν positum est.
Meri φήσομεν ἐπιδϑυμητὴν 1
g. . Vind. F. Ang. B. Flor.
R. " £. g. Vind. D.
ví τε] τί δὲ Vind. F.
115
PLATONIS
μὴ. οὐ φήσομεν φιλομαϑῆ οὐδὲ φιλόσοφον εἶναι, ὥσπερ
τὸν περὶ τὰ σιτία δυσχερῆ οὔτε πεινῇν φαμὲν οὔτ᾽ ἐπι-
ϑυμεῖν σιτίων οὐδὲ φιλόσιτον, ἀλλὰ κακόσιτον εἶναι.
Koi ὀρϑῶς γε φήσομεν.
Τὸν δὲ δὴ εὐχερῶς ἐϑέλοντα
παντὸς μαϑήματος γεύεσϑαι καὶ ἀσμένως ἐπὶ τὸ μανϑά-
v&v ἰόντα καὶ ἀπλήστως ἔχοντα,
τοῦτον δ᾽ ἐν δίκῃ
φήσομεν φιλόσοφον. ἦ γάρ; Καὶ ὁ Γλαύκων ἔφη" πολ-
D λοὶ ἄρα καὶ ἄτοποι ἔσονταί Got τοιοῦτοι. οἵ τε γὰρ φι-
λοϑεάμονες πάντες ἔμοιγε δοκοῦσι τῷ καταμανϑάνειν
φήσομεν ---- ὥσπερ] om. Vind.
φιλομαθῆ) φιλομαϑεῖν Ῥατ. Κι.
sec. Bekk
δυσχερῆ ] δυσχαιρεῖ cum 7] Su-
per εἶ Vind. E.
πεινῆν Ita hoc loco Ald. non
omisso, ut plerumque, £ subscri-
pto. Cuius clarum vestigium in
plurimorum codicum scriptura δὲ-
αἰταιν pro διαττᾷᾶν ἃ Bekkero
ad Sophist. 226. B. p. 146, 13.
commemorata superstes eis, quae
Vol. L p. LVIII. notavi, adden-
dum.
σιτίων) σιτίου Vind. B. Vat.
φιλόσιξον In Vind. D. 7 su-
per ó positum.
δὴ μὴ Vind. E. om. Flor. T.
τοῦτον 8^] δ᾽ om. Vind. D.
ἐν “δίκῃ ἐνδίκως Flor. T.
φήσομεν] ϑήσομεν Vind. F.
Ang. B. Flor. R. — Ad hunc lo-
cum respexisse Plutarchum in
Cic. p. 861. E. Astius monuit,
Eius. verba de Cicerone haec
sunt : γενόμενος δ᾽, ὥσπερ ὁ
Πλάτων ἀξιοῖ τὴν φιλομαϑῆ καὶ
φιλόσοφον φύσιν, οἷος ἀσπάζε-
σϑαι πᾶν μάϑημα καὶ μηδὲν λό-
gov μὴδὲ παιδείας ἀτιμάξειν £i-
δος; ἐῤῥύη, πῶς προϑυμύτερον
ἐπὶ ποιητικήν.
5] ἢ Vind. F.
201101] πολὺ Vat. H. Flor.
ACV.
σοι] om. Fic.
of τε] ὥστε Ald. Bas. ab. Ste-
phan. Correxit in pr. Astius se-
cundum Par. K. Ven. C.
πάντες] παντὶ Vind. E.
τῷ ] τὸ Vind. F.
καταμανϑάνειν]Ὶ μανϑάνειν
Ven. B. quod ad disputationem
aptius, sed a veritate alienum.
Cf. L. VH. "» 529. B.
ὥς y] ὅσδ᾽ Vat. H. ὃς δ᾽
Flor. ÁCV.. ὡς ovg δεῖ y Ang.
B. οὖς δεῖ Flor. T. et margo R.
ut Stallbaumius in pr. demonstrat ;
quod magis verisimile, quam quod
in sec. ait, οἷς oUg s in illis
exstare.
τοιαύτην τὴν τοιαύτην Vind.
περιϑέουσι) ἐπιϑέουσι Mon.
B. Flor. U.
κατὰ πόλεις πατὰ κώμας
Vind. E. in urbe Fic. Verum non
Atticis solis urbana et ruralia
erant Dionysia. Cf. Leg. L. I.
p. 637. A. B.
πώμας ] πόλεις Vind. E.
τούτους — φιλοϑεάμονας. E.]
laudant Clemens Alex. Strom.
L. I. p. 373. Cyrillus adv. Iulian.
V. p. 179. E. 'Fheodoretus 'The-
rap. L. I. p. 703. Schulz.
πάντας καὶ] ἅπαντας καὶ τοὺς
"Theodor. τοὺς Astius in sec. re-
cepit. '
ἄλλους] ἄλλων Vind. EF. Ang.
B. Flor. R.
τοιούτων] om. Vind, E.
τινῶν τινὰς Vind. B. Wat.
M. et, sup. ὧν, Lob. Vind. D.
μαϑητικοὺς] Ita Lob. Vind. B. E
et ἃ m. pr. Par. A. Vat. M. μα-
ϑηματικοὺς (Par. À. Vat. M. a
CIVITAS LIB. V. 476
119
χαίροντες τοιοῦτοι εἶναι, οἵ τε φιλήκοόι ἀτοπώτατοί
467 τινές εἰσιν ὥς y ἐν φιλοσόφοις τιϑέναι" οἱ πρὸς μὲν
λόγους καὶ τοιαύτην διατριβὴν ἑκόντες οὐκ ἂν ἐθέλοιεν
ἐλθεῖν, ὥσπερ δὲ ἀπομεμισθϑωκότες τὰ ὦτα ἐπακοῦσαι
πάντων χορῶν περιϑέουσι τοῖς Ζιονυσίοις οὔτε τῶν κα-
τὰ πόλεις οὔτε τῶν κατὰ κώμας ἀπολειπόμενοι. τούτους
οὖν πάντας καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαϑητικοὺς καὶ
τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους φήσομεν; Οὐδαμῶς,
εἶπον, ἀλλ᾽ ὁμοίους μὲν φιλοσόφοις. Τοὺς δὲ ἀληϑινοὺς,
m. s.) reliqui codices, Clem. Cyr.
'Theod. et Ald. Bas. ab. Steph.
Ást. pr. μαϑητικοὺς Stephanus
in m. adscripserat, sed in annot.
p. 22. de altero tolerabilius sen-
tit: ,,Sj mendo caret haec scri-
ptura, dicendum erit μαϑηματι-
κοὺς non alios esse quam μαϑη-
τικούς. quos nimirum et φιλομα-
Vig videtur appellare. Sic au-
tem ἐρωξηματικὸς antea non a--
liud quam ἐρωτητιπὸς significare
vidunus, Id pertinet ad locum
Cratyli p. 398. E. ubi quum in
contextu pro corrupto ἐρωτικοὶ
secundum Cornarium ἐρωτηματι-
xoL posuisset, in annot. pag. 15.
an potius ἐρωτητικοὶ scribendum
fuerit, dubitat; quam dubitationem
codices confirmarunt. Quamquam
illo loco ἐρωτηματικοὶ, quod in
Clarkiano repertum videtur, non
inagis vitiosum est, quam ó77y5-
ματικοὶὺ apud Aristotelem | Eth.
Nic. L. IIl. 10, 2. ubi Zellius
διηγητικοὺς scripsit, quandoqui-
dem sermo est de iis, qui ommi-
no interrogationibus , narrationi-
bus uti solent. Similiter μαϑη-
Tix0L, quum rei discendae ratio
non habetur, μαωαϑηματικοὶ dici
poterunt, neque reprehendendum
puto Stallbaumium , qui Sophist.
p. 219. C. optimis codicibus ua-
ϑηματικὸν ( εἶδος τεχνῶν) pro
μαϑητιπὸν praebentibus vulga-
tam secundum eos mutaverit. Ubi
vero obiecti s. rei, cui quis di-
scendae vel deditus vel idoneus
sit, significatio per genitivum vel
alio modo accedit, ibi vereor ut
μαϑηματικὸς recte dicatur, quip-
pe quod obiectum (μαϑήματα)
etiam per se solum indicet. . Plu-
tarchus quidem Mor. p. 513. D.
ita locutus videtur: οἷον οἱ στρα-
τιωτικοὶ πολέμων εἰσὶ διηγημα-
τικοί. Sed διηγήματα magis in-
certi generis et definitione indi-
gentia sunt, quam μαϑήματα,
neque secundum Plutarchum de
Platonis sermone statui potest.
Itaque μαϑητικοὺς praetuli.
τοὺς 1 om. Clem. excepto Hoe-
Schelii codice..
τῶν } om. Cyr.
τεχνυδρίων] Vind. E. o int.
vers. habet. — τοὺς τῶν τεχνυ
δρίων φιλοσόφους hinc petiit
Athenaeus leco δ ἐπαμφοτερί-
ξουσιν p. 479. C. significato.
φήσομεν — φιλοσόφοις οπι.
Cyr. Pro φήσομεν Vind. F. Flor.
R. Clem. 'Theod.. ϑήσομεν, Ang.
B. Flor. T. et margo R. εἴπω-
μὲν exhibent. τ᾿
μὲν om. Mon. B. Flor. U.
Par. DK. sec. Bekk. 'Theod.
φιλοσόφοις] φιλοσόφους Vind.
F.
τοὺς δὲ — φιλοϑεάμονας.]
iterum sine auctoris nomine lau-
dat Clemens L. V. pag. 654, 1.
Idem L. 1 ef 'Theod. τοὺς δ᾽
initio habet. : ἐ
ἀληϑινοὺς ἀληϑηνοὺς Vind.
E.
-
476
120 PLATONIS
ἔφη, τίνας λέγεις; Τοὺς τῆς ἀληθείας, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
φιλοϑεάμονας. Καὶ τοῦτο μέν. γ᾽, ἔφη; ὀρθῶς" ἀλλὰ
πῶς αὐτὸ λέγεις; Οὐδαμῶς, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ῥᾳδίως πρός
γε ἄλλον" σὲ δὲ οἶμαι ὁμολογήσειν μοι τὸ τοιόνδε. Τὸ
ποῖον; Ἐπειδή ἐστιν ἐναντίον καλὸν αἰσχρῷ, δύο αὐὖὐ-
τῶ εἶναι. Πῶς δ᾽ οὔ; Οὐχοῦν ἐπειδὴ δύο, καὶ ἕν ἑκάτε-
ρον; Καὶ τοῦτο. Καὶ περὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ ἀγα-
ϑοῦ καὶ κακοῦ καὶ πάντων τῶν εἰδῶν πέρι ὁ αὐτὸς.
λόγος" αὐτὸ μὲν ἕν ἕκαστον εἶναι, τῇ δὲ τῶν πράξεων
καὶ σωμάτων καὶ ἀλλήλων κοινωνίᾳ πανταχοῦ φανταξό-
μενα πολλὰ φαίνεσθαι ἕκαστον. ᾿Ορϑῶς, ἔφη; λέγεις.
Ταύτῃ τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, διαιρῶ, χωρὶς μὲν ovg νῦν
δὴ ἔλεγες φιλοϑεάμονάς τε καὶ φιλοτέχνους χαὶ xui;
κοὺς. καὶ χωρὶς αὖ περὶ ὧν ὁ λόγος, ovs μόνους ἄν
τις ὀρϑῶς προσείποι φιλοσόφους. Πῶς, ἔφη, λέγεις;
Οἱ μέν που, ἦν δ᾽ àyà, φιλήκοον καὶ φιλοϑεάμονες
ἔφη 1 post τίνας Vind. D. post
λέγεις Lob. Vind. B. Vat. BM.
Ege L. V. φιλοσόφους ad-
t
λέγεις 1 om. Cyr.
9g» δ᾽ ἐγὼ om. idem.
φιλοϑεάμονας — ἦν δ᾽ ἐγὼ
om. Vind. E.
τοῦτο] τοὺς Vat. H.
y ] γε Lob. Vind. B.
αὐτὸ αὐτῶ Vat.
Flor. ACV.
ἄλλον] ἄλλων Vind. E. Vat.
H. Flor. ACTV.
ἐστιν ἔστιν Lob.
Η. αὐτῷ
καλὸν αἰσχρῷ} καλῶ αἰσχρῶ
/ind. E. Vat. H. καλῶ αἰσχρὸν
Ang. B. αἰσχρῷ καλὸν Flor. RT.
turpi pulchrum Fic.
M δύ᾽ Vind. F. δύω Flor.
d
αὐτὼ 1 αὐτῶ Vind. D.
εἶναι. εἶναι; Vind. B.
ἑκάτερον; Καὶ τοῦτο. Καὶ]
ἑκάτερον, καὶ τοῦτον καὶ Ald.
ἑκάτερον ; Καὶ τοῦτοο. Καὶ Bas.
a. ἑἕχάτερον. Καὶ τοῦτο. Καὶ
Steph. Prius καὶ om. Vind. F.
Ang. B. Pro τοῦτο. Kei Vind.
F. τούτω καὶ habet.
περὶ] περὶ δὴ Lob. Vind. BF.
Vat. BM. Ven. C.
ἕν] om. Vind. EF. Vat. H.
Flor. ACR. post ἕχαστον ponit
Ang. B.
τῇ 1 ta Vind. D. a m. 8. τὸ a
m. pr.
πανταγοῦ ] In Ven. B. ἢ su-
per οὔ adscriptum. πολλαχοῦ Lob.
Vind. BD. Vat. M.
É Ταύτῃ --- λέγεις ; B.] om. Vind.
᾿φιλοϑεάμονάς] φιλοϑεάμονές
Vind. F.
πρανχτιχκοὺς] πραυτικοὺς idem.
Ficinus hos tres ita descripsit:
curiosos ad. videndum, audiendum
artesque tractandas.
προσείποι] προσείπη Vind. B. B
Ven. B. Yat. M. προσείπῃ Flor.
C.
που] zo. unus vel plures Bek-
keri, quorum significationem omi-
sit.
τὴν φύσιν] τὸν νοῦν Lob.
Vind. BD. Vat. BM. Par. DK.
Mon. B. Flor. U. Bas. b. et cor-
recti Ven. BC.
CIVITAS LIDB. V. ait 121
τάς τε καλὰς φωνὰς ἀσπάξονται καὶ χρόας καὶ σχήματα
καὶ πάντα τὰ ἐκ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ
δὲ τοῦ καλοῦ ἀδύνατος αὐτῶν ἡ διάνοια τὴν φύσιν
ἰδεῖν τε καὶ ἀσπάσασϑαι. Ἔχει γὰρ οὖν δὴ, ἔφη, oU-—
voc. Οἱ δὲ δὴ im αὐτὸ τὸ καλὸν δυνατοὶ ἰέναι τε καὶ
ὁρᾷν xu9' αὐτὸ ἦρα οὐ σπάνιοι ἂν εἶεν: Καὶ μάλα.
Ὃ οὖν καλὰ uiv πράγματα νομίξων, αὐτὸ δὲ κάλλος
μήτε νομίξων μήτε, ἄν τις ἡγῆται ἐπὶ τὴν γνῶσιν ἀὐ-
τοῦ, δυνάμενος ἕπεσϑαι, ὄναρ ἢ ὕπαρ δοχεῖ σοὶ fjv;
ἀκόπει δέ. τὸ ὀνειρώττειν ρα οὐ τόδε ἐστὶν, ἐών v ἐν
ὕπνῳ "us ἐάν τε ἐγρηγορὼς τὸ ὅμοιόν τῷ μὴ ὅμοιον,
ἀλλ᾽ αὐτὸ ἡγῆται εἶναι ᾧ ἔοικεν; ᾿Εγὼ γοῦν ἂν, ü δ᾽ ὃς,
φαίην ὀνειρώττειν τὸν τοιοῦτον. Τί δέ; ὁ τἀναντία
τούτων ἡγούμενός τέ τι αὐτὸ καλὸν καὶ δυνάμενος
καϑορᾷν καὶ αὐτὸ καὶ τὰ ἐχείνου μετέχοντα καὶ οὔτε
τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ τὰ μετέχοντα ἡγούμενος,
ἰδεῖν τε καὶ ἀσπάσασϑαι Ἷ at-
tingere Fic. τὲ om.iVind. D. —
ἀσπάξεσϑαι Vind. E.
im αὐτὸ] ἐπαυτὸ Vind.F. ὑπ᾽
οὐτὸ Mon. B.
xc9' αὐτὸ] καϑ᾽ ξαυτὸ Lob.
Vind. BD. Mon. B. Ang. B. Vat.
M. καϑεαυτὸ Vind. F.
ἄρα] ἄρα Lob. Vind. F. Flor. "
U
σπάνιοι Prius ὁ Mon. B. int.
vers. habet. :
ἂν] om. Lob. Vind. BD. Mon.
B. Par. DK. Vat. M.
εἶεν svsv Ald. οἷεν Bas. ab.
αὐτὸ δὲ κάλλος] αὐτο δὲ κάλ-
Aog Vind. B. mL EY
ἐπὶ τὴν γνῶδιν αὐτοῦ ] ,,Pos-
sunt haec verba vel praecedenti-
bus vel sequentibus iungi, eodem
manente sensu. Steph. annot.
p. 22. At ipsa verborum collo-
catio indicat, utris iungenda sint.
ὕπαρ δοκεῖ] ὕπαρδος κεῖ Vind.
δέ] igitur Fic. δὲ sine inter-
punctione- Ald. Bas. ab.
ἄρα] ἄρα Vind. F. Flor. ACV.
ἐάν v] ἐάν τε. 1,00. Vind.
BDEF. Flor. ACRT.
τις] ἐστὶν Par. DK.
τε ἐγρηγορὼς 1 τε γρηγορῶς,
corr. τ᾽ ἐγρ. Vind. D. τε ἐγρηγό-
eog Vind. F.
τῳ μὴ] τὸ μὴ cum punctis sub
τὸ Mon. B. μὴ τὸ Par. K.
ἡγῆται ἡγεῖται Vind. BD.
Flor. ACTV.
(17 ὃ Vat. H. :
Ἐγὼ γοῦν, ἐγὼ γ᾽ ovv Vind.
EF. ἔγωγ᾽ οὖν Lob. Vind. BD.
Mon. B. (Florentini) cum editis
ante Bekkerum, qui facito Ἐγὼ
γοῦν scripsit. 'Cf. Vol. I. p. 30.
τὸν] τὸ Par. K. sec. Bekk.
δέ] δ᾽ Vind. BD. δὲ sine in-
terpunctione Ald. Bas. ab.
ἡγούμενος τέ τι αὐτὸ καλὸν]
ἡγούμενος. τί αὐτοκαλὸν Vind.
BD. (hic αὐτὸ καλὸν.) τε omit-
tit etiam Yat. M. et αὐτοκαλὸν
pro uno exhibet Vind. F. (qui
contra affectus est) intelligitque
quid ipsum pulchrum Fic.
--
καὶ οὔτε --- ἡγούμενος 1 om.
Vind. B. καὶ ante οὔτε om. Vind.
DE. Yat. H. Flor. AC.
D
D
122
PLATONIS
*" 5 εν € - “
ὕπαρ ἢ ὄναρ αὖ καὶ οὗτος δοκεῖ σοι ξῇν; Καὶ μάλα,
5», ri
ἔφη, ὕπαρ.
2 - 4
Οὐκοῦν τούτου μὲν τὴν διάνοιαν ὡς γι-
γνώσκοντος γνώμην ἂν ὀρϑῶς φαῖμεν εἶναι, τοῦ δὲ
δόξαν ὡς δοξάξοντος ;
Πάνυ μὲν ovv.
Τί ovv, ἐὰν
ἡμῖν χαλεπαίνῃ οὗτος, ὅν guuav δοξάξειν, ἀλλ᾽ οὐ γι-
γνώσκειν,
καὶ ἀμφισβητῇ,
ὡς οὐκ ἀληϑῆ λέγομεν;
à 1 |
E ἕξομέν τι παραμυϑεῖσϑαι αὐτὸν καὶ πείϑειν ἠρέμα ἐπι-
κρυπτόμενοι ,
Ἴθι δὴ, σκόπει,
DÀ 7 c ,
OTL. οὐχ υγιαίνει:;
Δεῖ γέ τοι δὴ, ἔφη.
τί ἐροῦμεν πρὸς αὐτόν. ἢ βούλει ὧδε
πυνϑανώμεϑα παρ᾽ αὐτοῦ, λέγοντες, ὡς εἴ τι οἶδεν,
T τ xw
αὖ καὶ ovrog] om. Fic.
μάλα μάλ᾽ Lob. Vind. BDF.
Ang. B. Yat. M. Flor. R.
γιγνώσκοντος 7 γινώσκοντος
Vind. E. γιγνώσκοντες Vind. B.
Vat. M. γινώσκοντες cum O0 su-
per s Vind, D.
γνώμην] Ita Vind. F. a m. pr.
γνῶσιν Ang. B. Flor. T. et a m.
rec. Vind. F.
τοῦ 02] τοῦδε Vind. F.
δοξάζοντος δόξαντος Vind.
qu 09v] om. Fic.
χαλεπαίνῃ] χαλεπήνῃ editi ante
Bekkerum, qui praesens ex Par.
ADK. Vat. B. Ven. C. Vind. B.
Mon. B. Ang. B. restituit. Idem
est in Vind. DF. Flor. RU. γχα-
λεπαίνειν habent Lob. Vat. M.
χαλεπήνη, Vind. E. et, ut vide-
tur, Ven, B. Vat. H. de quibus
Bekkerus nihil ostendit, cum Flor.
ACTV.
juvocxsw]. yw. Vind. DE.
Flor. ACTV.
οὐκ ἀληϑῆ] οὐκ ἄλλως Bas.
b. οὐ καλῶς Lob. Vat. M. Vind.
BD. (hic ἀληϑῶς in m.)
λέγομεν; Vulgo comma fa-
ciunt, quasi illud Τῇ οὖν etiam
ad sequentia pertineat.
ξξομέν ἔξομέν. Ald.
καὶ πείθειν ἠρέμα ἐπιχρυπτό-
. μενοι] sensimque et blande per-
suadebimus Fic. In Vind. F. 7-
ρέμα S doin est. Cf. Vol. I.
p. 350, b
ἡγιαίνει] ὑγιαίνοι Vind. BD.
"I9: δὴ δὴ om. Par. K.
σκόπει] σκοπῶμεν Lob. Vind.
BD. (hic cum vulg. int. vers.)
Mon. B. Vat. BM. Flor. U. 6xo-
ποῦμεν Ven. C. Par. DK.
ἢ βούλει] si vis lic.
μα ἐνόν νὰ Ἧς πυνϑανόμεϑα
Ven. B.
q9 voc] φϑόνως Vind. E.
ἀλλ᾽ ἄσμενοι ἂν ἴδοιμεν εἰδό-
τὰ TL] sed gratum erit nobis ct
ipsum scire aliquid et, quid. sciat,
novisse Fic.
ἡμῖν] ὑμῖν Bas. ab.
tini] sims Vind. D. In Vind.
B. post εἰπὲ comma, post τόδε
vero ut in Ald. Bas. ab. nulla
interpunctio est.
Ó γιγνώσκων) o yw. Vind. DE.
οὐ Lob. Vind. B. Mon. B. Vat.
BM. Ven. C. Par. DK. Flor. U.
γιγνώσκει] γιν. Vind. DE. Mon.
B. Par. K. sec. Bip. (γιγνώσκει
sec. Bekk.) Ald. Bas. ab. γιγνώ-
σχειν Lob. Vind. B.. Vat. BM.
γιγνώσκων cum zi super altero
o Ven. C. Par. D. Vulgatam
tuetur Proclus in Civ. p. 424, 24:
ἐπειδὴ δὲ ἀρχόμενος τοῦ ᾿περὶ
αὐτῶν σκέμματος. δύο πεποίηται
ἐρωτήσεις , ἄξιόν τι καὶ περὶ
τούτων φάναι. τὴν μὲν οὖν 7:Q0-
τέραν͵ τοιαύτην πεποίηται, εἶ
πᾶς ὁ γιγνώσχων τὶ γιγνώσκει,
ἢ οὐδέν. ἀντίφασις γὰρ τὸ τὶς
καὶ τὸ οὐδεὶς, ὡς τὸ πᾶς καὶ
τὸ οὐ πᾶς. "λαβὼν δὲ, ὅτι γι-
γνώσλει τὶ πᾶς ὁ γιγνώσκων , ἧ-
ρώτησε πάλιν δευτέραν ἐρώτη-
σιν, εἰς ὁ τὶ γιγνώσκων | ὃν yuva-
σκει, ἢ καὶ μὴ ὄν" ὡς διαφέ-
CIVITAS LIB. V. 477 128
οὐδεὶς αὐτῷ φϑόνος, ἀλλ᾽ ἄσμενοι ἂν ἴδοιμεν εἰδότα
3 3 ς» M , c , , * M
τι ἀλλ᾽ ἡμῖν εἰπὲ τόδε- ὁ γιγνώσκων γιγνωόκει ti, ἡ
οὐδέν; σὺ οὖν μοι ὑπὲρ ἐκείνου ἀποκρίνου. "Amoxgi-
νοῦμαι, ἔφη, ὅτι γιγνώσκει τί. Πότερον ὃν, ἢ ovx
"Ov: πῶς γὰρ ἂν μὴ ὃν γέ τι γνωσθείη; ἹΙκανῶς 471
οὖν τοῦτο ἔχομεν, x&v εἰ πλεοναχῆ Gxozoiusv, ὅτι τὸ
μὲν παντελῶς ὃν παντελῶς γνωστὸν, μὴ ὃν δὲ μηδαμῇ
[4 PA e , * , Pi , e
παντήη ἄγνωστον; Ἱχανώτατα. Εἶεν" εἰ δὲ. δή τι οὕτως
ἔχει, ὡς εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι, οὐ μεταξὺ ἂν “Ἀέοιτο
τοῦ εἱλικρινῶς ὄντος καὶ τοῦ αὖ μηδαμῇ ὄντος; Με-
govcav ταύτην τῆς πρὸ αὐτῆς
ποιησάμενος τὴν ἐρώτησιν. οὐ
γὰρ ἂν , & τὸ τὶ καὶ τὸ ὃν ταύ-
τὸν ἦν, καὶ τὸ οὐδὲν καὶ τὸ μὴ
ὃν, εἶχε λό ov ἐρωτᾷν., εἰ ὁ τὶ
γιγνώσκων 7] ὃν 7i, μὴ ὃν γιγνώ-
ext. ταύτον γὰρ ἣν ταῦτα ἐρω-
τὰν καὶ εἰ ὃ τὶ γιγνώσκων γιγνώ-
GxsL τὶ, ἢ οὐδὲν" ἃ δὴ πάντως
ἄτοπα.
. pot] uot Bas. b.
γιγνώσκει) yw. Yind. DE. Mon.
B. Ald. Bas. ab. οὐ γιγνώσπει
Lob. Vind. B. Vat. M.
àv] οὐ Bas. a.
οὐκ ὄν; Ὄν"] οὔκ ὃν Par. K.
οὐκ àv. Lob. Vind, B. Vat. M.
οὐκ ὄν: Vind. D.
477. ὃν it ὄν τέ Vind. E. οὔ γέ
Ald. Bas. a.
οὖν] &v. Vind. D. om. Fides
| . κἂν εἰ] si Fic. Immo etiamsi,
Cf. p. 473. A. et quae ibi adno-
tavi. Sensum loci minime obscu-
rum bene declaravit. Schleierma-
cherus: .Astius et Stallbaumius
caeci fuerunt.
πλεοναχῆ πλειοναχῆ Ven. B.
Vat. H. Flor. ACV.
σχοστοῖμεν} σκοποῦμεν Ven. B.
Par. K. sec. Bip. σχοπῶμεν Vind,
B. et cum o£ super ὦ D.
παντελῶς γνωστὸν ] παντελῶς
om. Vind. 1^
μηδαμῇ 1 μηδαμή Vind. F.
(μηδαμῆ 2 du ante Bekk.)
ἄγνωστον ; ] ἄγνωστον.
ante Astii sec.
Ἱκανώτατα ἱκανότατα Mon.
B. Ald. Bas. ab.
editi
Εἶεν 1. om. Fic.
ἔχει] ἔχεις Bas. b. ᾿
ἂν “κέοιτο — Πἤεταξύ. 7. om.
Vind. E.
εἱλυιρινῶς ] lta Vind. BDF.
Mon. B. Ald. εἰλικρινοῦς Par. K.
sec. Bekk. εἰλικρινῶς Lob..Bes.
ab. Steph. et recentiores, inter
quos Bekkerus de aspero in Vind.
B. Mon. B. ἢ. L et p. 478. D.
E. 479. D. VIII 549. B. et in
Mon, B. ( Lob. Vind. F.) 'Tim.
p. 45. B. conspicuo tacens né re-
liquorum | quidem codicum. hacte-
nus rationem. in his posterioribus
libris videtur habuisse. Alibi qui-
dem habuit et Symp. :;p. 211. E.
εἱλεκριψὲς in plerisque, Phaedon.
p. 66. A. 1. εὑλικρενεῖ in Par. 1:
ib. 9. εἰλικρινὲς in JClarkiano,
Phileb. p. 53; A. et 59. C., idem
in Coisl. scriptum esse adnotavit,
quibus omnibus locis. etiam. Lob,
et altero Phaedonis Flor. 1. aspe-
rum habet. .Sed. Lob. praeterea
Phaedon. 81. B. εἰλέκρινῆ, Symp.
181. €. εἱλικρενῶς, Phileb. 29.
B. εἱλικρινὲς exhibet, mürum, si
solus et.ab omnibus, quos in his
dialegis multo;quam in Civitate
praestantior liber comites habere
solet, derelictus, quod Bekkeri
et Stallbaumii silentio nondum
credo. 'lamen, ne quid dissimu-
lem, Phaedon. p. 67. A. etiam in
ilo, et Tim. p. 45. B. in Vind.
CCCXXXVIL. εἰλικρινὲς legitur,
ut vulgo Axioch. p. 370. C. Xe-
noph. Cyrop. VIII. 5, 14. Mem.
II. 2, 3. Aristot. de anima L. III.
121.
ταξύ.
,
PLATONIS
Οὐκοῦν ἐπὶ uiv τῷ ὄντι γνῶσις ἦν, ἀγνωσία
2 , , 3.148 2. hi A » 92.4 - ' ^ : ,
ἐξ ἀνάγκης ἐπὶ μὴ ὄντι, ἐπὶ τῷ μεταξὺ δὲ τούτῳ
μεταξύ τι καὶ ζητητέον ἀγνοίας τε καὶ ἐπιστήμης, εἴ τι
, aV - , 4
τυγχάνει Ov τοιοῦτον: Πάνυ μὲν ovv.
p. 51, 27. Sylb. οἱ εἰλικρινεῖται
apud eundem de mundo cap. 5.
pag. 15, 2. Atque usitatam ali-
quando hanc pronuntiationem fuis-
se compositum ἀπειλικρινεῖσθαι
docet, quod ex Synesio citavit
Matthaei Lect. Mosq. II. 79. a
Creuzero ad Plotinum de pulchro
p. 266. laudatus et Schneiderus
in lexico. At nihilominus simplex
aspirari potuit, ut εἱλεῖν et alia
Buttmanno gramm. 1. p. 76. et
in addendis commemorata, quo-
rum in compositis asperi ratio ne
ab Atticis quidem habetur. lam
quum origo nominis, quo ante
Platonem εὖ Xenophontem qui
usus sit non invenio, satis pro-
babiliter ab εἴλη repetatur, qua
de re cf. Etym. p. 298, 56. quem
locum Rückertus ad Symp. p. 56.
adhibuit, et Ruhnkenius ad Tim.
pag. 264. εἱλικρινῶς non minus
verum videtur, quam εἱλήσεων
Vol. 1. p. 197. et 276. Neque
si cum Guyeto et WYalckenario,
quibus Stallbaumius ad Phaedon.
p. 52. (Bibl, Gr. Vol. I. sect. II.)
assentitur, a volvendo derivare
malis, ut proprie volubili agita-
tione secretum atque adeo cribro
purgatum significare — statuatur,
asperum repudiare cogaris. Nam
εἱλεῖν Atticis non inusitatum fuisse
constat, V. Buttmanni Lexilogus
II. p. 157. 19. quem merito . se-
cutus est in tertia lexici editione
Passovius in εἰλέω, recte idem
nostro nomini utrumque spiritum
attribuens.
ensauti] μηδαμὴ Vind. F.
ἐπὶ uiv] sí ἐπὶ uiv Mon. B.
'" Flor. U. Stallbaumius , omissa in
sequentibus Ροβύ τῷ μεταξὺ par-
ticula δὲ, quam reliquorum quo-
que codicum pars maxima, Par.
ADK. sec. Bip. Lob. Vind. EF.
Ven. C. Flor. ACV. Vat. HM. et
a m. pr. B. omittunt, alii, Ang.
"4g οὖν λέγο-
B. Flor. R. et per additamentum
a m. pr. Vind. Εἰ, ante τῷ μετα-
£o ponunt , alii denique Vind.
BD. in ἄρα mutatam habent, ut
duorum tantum, Ven. B. et Flor.
T. et antiquarum editionum au-
ctoritate niti videatur. Nam ne
Ficinus quidem δὲ expressit:
circa id, quod est, cognitio ipsa
versatur: ignoratio cx nccessitate
circa id quod mon est. circa me-
dium istorum medium quoddam
investizandum , scientiam inter et
ignorantiam, si quid huiusmodi
reperitur. 'lamen haec quoque
auctoritas multo potior illa, cui
Stallbaumius paruit, ideoque le-
ctio vulgata, quum semel ab eis,
quos sequi solemus, codicibus
discedere cogamur, illi quamvis
per se probabili praeferenda. Com-
memorato illo inter id, quod est,
et quod non est, intérposito So-
crates medium ei quoddam inter
scientiam et inscientiam attribu-
turus an igitur, inquit, ita se
res habet: extremis quidem extre-
ma, €i, quod est , scientia, quod
non est, necessario inscientia as-
signanda erat, medio vero me-
dium inter utramque quaerendum
est? quorum posterius, quoniam
priore efficiebatur, tamquam al-
teram eius partem affert et par-
ticula μὲν initio prioris innexa
quasi praenuntiat. Quam parti-
culam non posse δά ὃ post ἄγνω-
σία referri et alterum δὲ post al-
terum ἐπὶ requirere non conten-
derim: immo vulgatam lectionem
et eam, quae in Vind. F. Ang.
B. Flor. R. exstat, tali opinioni
acceptam referendam videri posse
sentio; verum pari certe iure li-
cet εὖ pro interpolato habere; δ:
que id, quod haud dubie in hac
periodo excidit, post μεταξὺ po-
tius , quam post οὐκοῦν excidis-
se varia librariorum circa illam
CIVITAS
LIB. V. 47 195
μέν τι δόξαν εἶναι; Πῶς γὰρ οὔ; Πότερον ἄλλην δύ-
oput ἐπιστήμης, 7 τὴν αὐτήν; Ἄλλην. Ex ἄλλῳ ἄρα
τέτακται δόξα καὶ im ἄλλῳ ἐπιστήμη, κατὰ τὴν Qiva-
μὲν ἑκατέρα τὴν αὑτῆς.
partem tentamina persuadent, qui
si nullam ibi lacunam invenissent,
non illuc potissimum alii aliud
supplementi caussa coniecissent.
ἣν] ἣν Vind. F. a m. pr.
δ᾽ ], δὲ Lob. Vind. BD.
ἐξ ἀνάγκης} εξάν. Lob. ἐξαν.
Vind. BF. ἐξ ἀνάγκη Vind. E.
ἐπὶ μὴ] lta Par. A. Lob. Mie
BF. Vat. BM. Ven. C. Ang. B
Flor. R. Reliqui codices cum
editionibus τῷ interpositum ha-
bent, quod non magis necessa-
rium, quam paullo ante in verbis
μὴ ὃν ài NC post τὸ μὲν
παντελῶς, ὃν.
ὄντι] ὄντα Flor. R.
τῷ] τὸ Vind. E.
τούτῳ] Ita Par. AK. Lob.
.Vind. E. Vat. BHM. Ven. BC.
Mon. B. Flor, ACTUV. Ald. Bas.
ab. τούτων Vind. BDF. Flor. R.
et, ut videtur, Par. D. Ang. B.
cum Ficino, Stephano et Astio.
7L] om. Ang. B.
καὶ 1 om. Lob. Vind. BD. Vat.
BM
τε] om. Vind. BD.
τι] post ὃν habent Àng. B
Flor. R. Vind, F. isque τέ et
int. vers. a m. s. additum,
τυγχάνει τυγχάνοι Vind. BD.
Par. K. sec. Bekk.
τοιοῦτον] τοιοῦτο Lob. Vind.
BD. Vat. BM. τοιοῦτος, deleto
per lineam directam c, Mon. B.
Signum interrogandi Bekkerus po-
suit.
"49 ] ἄρ᾽ Vind. F.
ü ou] post τὸ idem et Flor.
ἄλλην — τὴν αὐτήν eandem
— diversam Fic.
κατὰ τὴν δύναμιν ἑκατέρα τὴν
αὐτῆς] Vulgo ante Astii secund.
legebatur κατὰ τὴν αὐτὴν δύνα-
μὲν; ἢ κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν
ἑκατέρα τὴν αὑτῆς, quemadmo-
dum scriptum est in Vind, E.
Οὕτως.
Οὐκοῦν ἐπιστήμη μὲν
Vat. H. (Flor. ΑΟΒΤΥ.) lectum-
que a Ficino: vel secundum po-
tentiam eandem, vcl secundum
eandem utraque sui ipsius poten-
tiam. Astius in Par. K. et Bos.
b. quatuor priora, in hac etiam
quintum ἢ et antepenultimum ἑ &xa-
τέρα omitti videns κατὰ τὴν αὖὐ-
τὴν δύναμιν ἑκατέρα τὴν αὐτῆς
edidit, quam scripturam Bekke-
rus et Stallbaumius Par. A. Mon.
B. Flor. U. auctoritate firmatam
tenuerunt. Recte haud dubie,
quod ad priora, Astius locum
constituit, et verba κατὰ τὴν αὖ-
τὴν δύναμιν etiam in reliquis no-
vem codicibus, qui ἢ retinent
(Ven. B. haec omnia omisit) de-
sunt, sed quomodo potentia utri-
usyis propria eadem dici et τὴν
αὐτὴν δύναμιν scribi a Platone
potuerit, neque Astius docuit ne-
que alius , opinor, docebit. Per-
opportune igitur accidit, quod
αὐτὴν a Vind. F. abest, quod
etiam de coniectura delendum erat,
utpote ex vetere glossemate, qua-
le vulgata ante Astium exhibe-
bat, superstes. Fuerant enim
qui male repetita nominis ἐπιστή-
μὴ littera extrema et responsione
Glauconis inducti his verbis ἢ
κατὰ τὴν δύναμιν ἑκατέρα τὴν
αὑτῆς alteram interrogationis
partem contineri statuentes prio-
rem supplendam putarent atque
ita κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν in
margine post ἐπιστήμη interpo-
larent, vnde αὐτὴν etiam in eos
codices immigravit, qui ἢ) non re-
ceperunt. Unus autem ille, qui
ab hoc errore immunis mansit,
non solum 7] cum plerisque, sed
etiam καὶ post 7| inter versus
additum habet, quod in locum vi-
tiosi 7] substituendum | alicui po-
terat videri. Ceterum pro τὴν
post ἑκατέρα Lob. Vind. BD.
Vat. BM. τῆς, pro αὐτῆς Lob.
126 PLATONIS
i [1 - » , - a ?! ^ Ld e M
πὶ τῷ OvrL πέφυκε, γνῶναι, ὡς ἔστι τὸ ὄν; μᾶλλον
δὲ ὧδέ μοι δοκεῖ πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι διελέσϑαι.
μ 2
- , , , - (4
Πῶς; Φήσομεν δυνάμεις εἶναι γένος τι τῶν ὄντων, αἷς
δὴ καὶ ἡμεῖς δυνάμεϑδα ἃ δυνάμεϑα, καὶ ἄλλο πᾶν ὅτι-
μ᾿ NF, T , L4 4 3 * — ,
περ ἂν δύνηται; oiov λέγω ὄψιν καὶ ἀκοὴν τῶν δυνά-
» , «v , , ^ 5
μεῶν εἶναι. εἰ ἄρα μανϑάνεις ὃ βούλομαι λέγειν τὸ εἶ-
δος. ᾿“λλὰ μανϑάνω, ἔφη. Ἄκουσον δὴ ὅ μοι φαίνε-
ται περὶ αὐτῶν. δυνάμεως γὰρ ἐγὼ οὔτε τινὰ χρόαν
ὁρῶ οὔτε σχῆμα οὔτε TL τῶν τοιούτων, οἷον καὶ ἄλλων
πολλῶν, πρὸς ἃ ἀποβλέπων ἔνια διορίζομανι παρ᾽ ἐμαυ-
τῷ, τὰ μὲν ἄλλα εἶναι, τὰ δὲ ἄλλα" δυνάμεως δ᾽ εἰς
i ^ , , i » Ὶ , £V. .9 ,
κεῖνο μόνον βλέπω, ἐφ᾽ ᾧ τέ ἔστι xol ὃ ἀπεργάζεται,
᾿ , e 5. LESS. r Br ἡ '
καὶ ταύτῃ ἑκάστην αὐτῶν δύναμιν ἐκάλεσα, καὶ τὴν
μὲν ἐπὶ τῷ αὐτῷ τεταγμένην καὶ τὸ αὐτὸ ἀπεργαξομέ-
Vind. t Par. K. sec. Bip. et
a m. pr. Mon. B. cum Ald. Bas.
ab. αὐτῆς exhibent.
Οὕτως. Eta Vind. DF. Flor.
RT. Reliqui mei et Florentii
cum editis ante Bekkerum οὕτω.
Bekkerus , ut solet, tacet.
ἐπιστήμη] ἐπιστήμης editi ante
Ast. sec. tacentibus de Par. K.
Bip.
bd] In Vind. F. z super ὁ
adscriptum.
γνῶναι] commate a praeceden-
τ cum Stallb. sec. distinxi.
p. 478. A.
mei ἐστι Vind. D.
ὧδέ] ὧδέ Vind. F.
ab.
πρότερον] πρῶτον Par. Κα. se-
cundum Bekkerum.
Ilóg;] sine interpunctione Vind.
T
o£ Bas.
γένος τι] γένος δὴ Vind. E.
Vat. H. Flor, ACTV.
ἃ δυνάμεϑ'α ] om. Lob. Vind.
BF. Vat. BM. Ven. C. Par. DK.
Mon. B. Flor. U.
Ovumto] Vulgo in tria dividi-
tur.
δύνηται: δύνηται. Ald. Bas.
ab. Steph. δύνηται" Astius pr.
sec. δύνηται, Bekkerus, Ast. tert.
et Stallb. quorum nihil ad φήσο-
μὲν aptum videtur.
ὃ θα ιομαι λέγειν τὸ εἶδος
quod. loquor Fic. Super. εἶδος i in
Vind. EK. τὴν ἰδέαν αὐτὴν, ἴῃ
Flor. R, ἤγουν τὴν ἰδέαν αὐτὴν,
et paullo post super δυνάμεως
in utroque ἤγουν ἰδέας " ταύτην
γὰρ καλεῖ δύναμιν legitur. —
Proclus in Civ. p. 417 , 16: δυ-
νάμεως γάρ φησιν οὔτε χρόαν
οὔτε σχῆμα ὁρᾷν. ldem p. 425,
18: δυνάμεως ydo. φησι μήτε
σχῆμα μήτε χρῶμα ὁρᾶν.
οὔτε σχῆμα] οὔτέ τι Gy. Vind.
᾿οὔτε ] τέ οὔ Bas. b.
οἷον] οἵων Lob. Vat. BH. Ven.
BC. Par. DK. sec. Bekk. Ang. B.
Flor. ΤΌΝ,
ἀποβλέπων] βλέπων Ven. B.
Vind. E. Vat. Flor. ACT.
δ᾽ εἰς] δὲ εἰς Lob. Vind. BDF.
τέ ἐστι] τε ἔστι Vind. F. Bek-
kerus, Ast. tert, et Stallb. Sed
praepositionis maior hic vis est,
quam verbi.
τῷ αὐτῷ lta Par. A. Vind.
BD. Vat. ΗΜ. Ven. C. τὸ αὐ-
τὸ cum reliquis editisque ante
Bekkerum Lob. sed utrique à su-
perscripto 0.
TEM τεταμένην Vind.
B. Vat. M. Flor. ACV. In Vind.
D. y int. "deri est.
καὶ τὸ αὐτὸ ἀπεργαξομένην
CIVITAS LIB. V. 478 194
vgv τὴν αὐτὴν καλῶ, τὴν δὲ ἐπὶ ἑτέρῳ καὶ ἕτερον ἀπερ-
. ψαξομένην ἄλλην. τί δὲ σύ; πῶς ποιεῖς; Οὕτως, ἔφη.
“Δεῦρο δὴ πάλιν, ἣν δ᾽ ἐγὼ, ὦ ἄριστε. ἐπιστήμην πό-
τερον δύναμίν τινα φὴς εἶναι αὐτὴν, ἢ εἰς τί γένος
τίϑης: Εἰς τοῦτο, ἔφη. πασῶν γε δυνάμεων ἐῤῥωμενε-
στάτην. Τί δέ; δόξαν εἰς δύναμιν, ἢ εἰς ἄλλο εἶδος
οἴσομεν; Οὐδαμῶς, ἔφη" à γὰρ δοξάξειν δυνάμεθα, οὐκ
ἄλλο τι. ἢ δόξα ἐστίν. ᾿Αλλὰ uiv δὴ ὀλίγον ys πρότε-
ρον ὡμολόγεις μὴ τὸ αὐτὸ εἶναι ἐπιστήμην τε καὶ ᾿δό-
ξἕαν. Πῶς γὰρ ἂν, ἔφη, τό ys ἀναμάρτητον τῷ μὴ
ἀναμαρτήτῳ ταὐτόν ποτέ τις νοῦν ἔχων τιϑείη ; Καλῶς,
ἣν δ᾽ ἐγώ. καὶ δῆλον, ὅτι ἕτερον ἐπιστήμης δόξα ὁμο-
λογεῖται ἡμῖν. Ἕτερον. Ἐφ᾽ ἑτέρῳ ἄρα ἕτερόν τι δυ-
ψαμένη ἑκατέρα αὐτῶν πέφυκεν. ᾿ἀνάγκη. Ἐπιστήμη μέν
/
om. Lob. Vind. B. Vat. M.
δὲ imi] δ᾽ ἐπὶ Vind. BDE.
Vat. HM.
dztoyefouivQv] ἀπεργασομέ-
vyv Vind. F. a m. pr.
ἄλλην ἄλλον Lob. ante corr.
τινα] τινὰς Ald. τινὸς Bas. a.
φὴς] gzs Vind. F. Cf. Vol. 1.
p. 43. a.
αὐτὴν ,negotium lectori fa-
cessere non debet, quum et alibi
talis eius pleonasmus inveniatur.**
Steph. annot. p. 22, Οἵ. Hein-
dorfius ad Gorg. S. 84. quam-
quam illorum locorum ratio eo
diversa ab nostro est, quod no-
men longius a pronomine remo-
tum habent. ltaque post ἐπιστή-
pav paullisper subsistendum.
εἰς τί) εἴς r4 Lob. Vind. B.
sig τὲ Ald. Bas. ab. Steph. qui
proinde εἰς τὲ γένος ἄλλο requi-
rebat 1. c. an in genus aliud re-
fers? Fic.
τίϑης τιϑῆς Vind. F.
Eis] s? Lob. Vind. B. Vat. M.
τοῦτο] τοῦτ᾽ Vind. D. (hic
vulgatum in m. habet.) E. Vat.
H. Flor. ACTY.
'y£] em. Vind. E.
ἐῤῥωμενεστάτην Νίοπ. B. al-
terum o int. vers. a m. s. habet.
δέ] δαί Par. A. δὲ sine inter-
punctione Vind. BD. Ald. Bas.
ab. Post δόξαν vero Vind. D.
punctum, Ald. Bas. ab. cum Ste-
phano comma habent.
oicousv] ϑήσομεν Vind. BD.
Vat. M. (an aliud quiddam esse)
dicemus? Fic.
à] 0, sup. à, Vind. D.
ἐστίν. ᾿Αλλὰ ] ἐστὶν, ἀλλὰ AM.
Similiter paullo post δόξαν, πῶς
etc.
ὀλίγον 1 ὀλίγω Mon. B. ὀλίγῳ
Flor. U.
ys] τε Lob. Vind. B. Vat. M.
ὡμολόγεις] GuoAoysig Bas. b.
τῷ μὴ ἀναμαρτήτῳ c«vróv]
om. Ang. B. Ficinus inverso or-
dine quod falli potest εἰ quod non
potest. ᾿
ποτὲ] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. :
Καλῶς, nv δ᾽ ἐγώ. καὶ δῆλον)
Glau. Optime quidem. 80. Con-
stat itaque Fic. sec. Bekkerum,
In Veneta 1517. omnia Socrati,
ut debent, assignantur,
ἐπιστήμης δόξα] δόξα ἐπιστή-
μης Ven. B. Vind. E. (Flor, C.)
editi ante Bekkerum.
ὁμολογεῖται ὁμολογῆται Bas.
doe] om. Lob. Vind. B. Vat.
M.
Ἐπιστήμη μέν] ἐπιστήμην
Vind. D.
E
478
478
Β
128
γέ mov ἐπὶ τῷ ὄντι,
E - 5 τὸν
το OV γνῶωναν ὡς €£y&;
PLATONIS
Zló£a δὲ, φαμὲν, δοξάξειν; Ναί. Ἦ ταὐτὸν, ὅπερ ἐπι-
στήμη γιγνώσκει; καὶ ἔσται γνωστόν τε καὶ δοξαστὸν τὸ
αὐτό; ἢ ἀδύνατον; ᾿Αδύνατον, ἔφη, ἐκ τῶν ὡμολογη-
μένων" εἴπερ im ἄλλῳ ἄλλη δύναμις πέφυκε, δυνάμεις
δὲ ἀμφότεραί ἐστον, δόξα τε καὶ ἐπιστήμη. ἄλλη δὲ
ἑκατέρα, ὡς φαμέν. ἐκ τούτων δὴ οὐκ ἐγχωρεῖ γνωστὸν
καὶ δοξαστὸν ταὐτὸν εἶναι.
Οὐκοῦν εἰ τὸ ὃν γνωστὸν,
ἄλλο τι ἂν δοξαστὸν, ἢ τὸ Ov εἴη; "4ÀÀo. Ἶ4ρ᾽ οὖν τὸ
^ ἋἋ , ^ ? , ' , , A] Ld
μὴ ὃν δοξάζει; ἢ ἀδύνατον καὶ δοξάσαι τό ys μὴ Ov;
ἐννόει δέ.
γέ] γάρ Par. K.
ἔχει] ἔχη Bas. a.
Zoíc] Ita Par. A. et a m. pr.
D. Lob. "Vind. BDEF. Vat.
BHM. Ven. B. Ang. B. Flor. ACT.
δόξαν reliqui cum editionibus an-
te Bekkerum.
φαμὲν] om. Fic. (opinio autem
opinari.) Ante Bekkerum commata
necessario aberant: δέ φαμεν
δοξ
21 175 Vind. F.
unis ὥσπερ Par. D. a m; pr.
γιγνώσκει] yw. Vind. D. Mon.
B. Ald. Bas. ab. Steph. γιγνώ-
GXELV Vind. F.
7 ἀδύνατον καὶ ἀδ. Vat, B.
ἀδύνατον] om. Aug. B.
ἔφη, ἐκ] ἔφ, mix Ald.
ὡμολογημένων ὁμολογημένων
Vind. E. Bekkerus, Ast. tert. et
Stallb. commate hoc a sequenti-
bus distinguunt, quae tamen epex-
egesin continent.
δυνάμεις] δύναμις Vind. E.
et ante corr. F.
à ἐστον] ἔστι Lob. Vind. B. Vat.
ὡς φαμέν] lta Par. A. Vind.
DE. Vat. H. Flor. ACTV. Vul-
go ὡς ἔφαμεν, quod Vind. D. in
margine et reliqui libri habent
et Ficinus legit: ut est dictum.
Praeteritum magis ad illud ἐκ τῶν
μολογημένων accommodatum vi-
detur; sed haud dubie etiam tum
in ea sententia erant, cul rei si-
ovy ὁ δοξάζων ἐπὶ vi φέρει τὴν δόξαν; ἢ
gnificandae praesens inservit. Cf.
p. 466. B. ubi res paullo eviden-
tior et Bekkerus codicem optimum
sequi non veritus est.
δὴ ] autem Fic.
ταὐτὸν --- δοξαστὸν] om. . Vind.
F. Pro ταὐτὸν Lob. το αὐτὸ,
Vind. BD. Vat. B. τὸ αὐτὸ habent.
&v] om. Lob. Vat. BM. post
ὃν ponit Vind. B.
t/p;] εἴη ἢ Vind. F. est di-
cendum ? FR.
"49 ἄρ᾽ Vind. F.
οὖν] οὐκ ovv Vat. H. οὐκοῦν
Vind. E.
δοξάζει δοξώξει Ald.
x«i] om. Fic.
TÓ ys] ys om. Lob. Vind. BF.
Mon. B. Vat. BM, Ven. C. Par.
DK. Ang. B. Flor. RU.
ἐπὶ vi] ἐπί Mon. B. ἐπί τι re-
liqui mei et editi.
οἷός τε] οἷόν vs Vind. DEF.
Mon. B. Ven. C. Par. DK. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACRTUV.
Astius et Stallbaumius. possibile:
est Fic. Non caussa videtur, cur
negligentius locutum Socratem sta-
tuamus.
δοξάξειν uiv, δοξάζειν] δοξά-
ξει μὲν, δοξάζει Vind. D.
γέ τι] τέ τι Mon. B.
δοξάζει] post ὁ δοξάζων Ven.
B. Vind. E. Flor, C.
Ναί.468
CIVITAS LIB. V. 478
129
οἷός τε αὖ δοξάξειν μὲν, δοξάξειν δὲ μηδέν; ABI A.
"AAA ἕν γέ τι δοξάξει 0: δοξάξων; ΝΝαί.
Ma μὴν μὴ
ὄν γε οὐχ ἕν τι, ἀλλὰ μηδὲν ὀρθότατ᾽ ἂν προσαγορεύ-
ὀυτο.
δομεν, ὄντι δὲ γνῶσιν.
οὐδὲ μὴ ὃν δοξάζξει.
γνῶσις δόξα ἂν εἴη. Οὐκ ἔοικεν.
Πάνυ γε. Μὴ ὄντι μὴν ἄγνοιαν ἐξ ἀνάγκης ἀπέ-
ὈΟρϑῶς. ἔφη. Οὐκ ἄρα ὃν
Οὐ γάρ. Οὔτε ἄρα ἄγνοια οὔτε
3 2 3 2 ᾿ ,
Ag. ovv ἕκτος TOU-
τῶν ἐστὶν, ὑπερβαίνουσα ἢ γνῶσιν σαφηνείᾳ ἢ ἄγνοιαν
ἀσαφείᾳ; Οὐδέτερα.
"AM doa, ἦν δ᾽ ἐγὼ, γνώσεως
μὲν Gov φαίνεται δόξα σκοτωδέστερον. ἀγνοίας δὲ φα-
4 H , 2 3 ' Xn2 - -
νότερον ; Καὶ πολύ ys, ἔφη. Ἐντὸς δ᾽ ἀμφοῖν κεῖται;
μὴ. üv — μηδὲν ] om. Àng. B
Pro ὄν Lob. ὅν habet.
ὀρϑότατ᾽] ὀρϑώτατ᾽ Vind.F.
€ Hévv ye.] πανύγε. Lob. In
Ald. Bas. ab. comma pro puncto
est.
μὴν] μὲν Vind. E. quidem Fic.
μὴν paullo cupidius hoc ut. valde
ad rem pertinens proximo iungit:
ipsa uidem argumentatio sequens
οὐκ ἄρα Ov οὐδὲ μὴ ὃν δοξάξει
prius et hoc loco poni iubebat.
ἐξ dvdyxng] εξάν. Lob. ἐξαν.
Vind, BDF.
ἀπέδομεν ἀποδώσομεν Flor.
ἄρ. Οὔτε] γὰρ, οὔτε Ald.
"Ag ] ἄρ᾽ Vind. RÀ
íxróg] post τούτων Par. K.
ἐστὶν, Comma Stallbaumius in
sec. posuit.
σαφηνείᾳ — ἀσαφείᾳ ] σαφῆ
εἶναι--- ἀσαφεία Vind. Ε΄. σαφή-
viuo --- ἀσάφεια Par. ὈΚ. Vind.
E. Vat. H. (Florentini) cum edi-
tis. ante Astii sec. qui Ficino du-
ce verum restituit. Cf. L. VI.
p. 509. D.
Οὐδέτερα] Jta Par. A. Lob.
Vind. BDEF. Mon. B. Ven. B.
ng. B. Vat. HM. Ald. Bas. ab.
Οὐδετέρα cum reliquis Steph. et
Astius in pr.
ἄρα] ἄρα Lob. Vind. BDF.
Prarowis Or. II.
φανότερον ] Ita Par. A. Vind.
D. Vat. H. Flor. V. φανώτερον
Mon. B. Flor. TU. φανερώτερον
reliqui et editiones ante Bekke-
rum. Cr. p. 479. D.
ye] y Vind. F. Ang. B.
Ἐντὸς Ita Par. A. Vind. DE.
Ven. B. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRTV. ἑνὸς Lob. Vind. BF.
Ven. C. Par. DK. secund. Bekk.
Vat. M. ἐν Vat. B. a m. 5. ἐν
μέσῳ Mon. B. Flor. U. quam le-
conem qui olim argumentorum
vi et codicum auctoritate veram
demonstraturus erat, censor ἴο-
nensis: Schützii. (1808. N. 70.
p. 556.) ab Asüo citatus, pro-
misso nom stetit E; Ald. Bas.
ab. Steph. Ast. pr. εἴ Ast. sec.
cum commate post ἔφη, ut Glau-
conis sermo continuetur. Confer
Vol. I. p. 417.
δ᾽] δὲ Vind. B. γ᾽ Ast. sec.
ἀμφοῖν] ἀμφοῖν μεταξὺ editi
ante Bekkerum et Stallbaumius
in pr. ubi Flor. ACUV. μεταξὺ
post ἀμφοῖν servare ostendit. In
sec. idem de Flor. ACRV. et de
Par. A. Ven, B. Ang. B. Vat. H.
praedicat, quos libros Bekkerus
satis perspicue cum reliquis omni-
bus μεταξὺ ignorare declaravit.
Stephanus in margine ἡ δ᾽, in
annot. p. 22. τί δέ; pro εἶ δ᾽
legi posse autumabat, quin με-
ταξὺ sanum esset non dubitans.
κεῖται; Ναί.) κεῖται. Ast. sec.
1
C
D
D
E ξαν. Πέφανται.
130
PLATONIS
Ναί. Μεταξὺ ἄρα ἂν εἴη τούτοιν δόξα. Κομιδῇ μὲν
οὖν.
Οὐκοῦν ἔφαμεν ἐν τοῖς πρόσϑεν, εἴ τι φανείη
τ m » 1 Y Ὁ ' - £ Y -
oiov ἅμα ὃν τε καὶ μὴ ὃν, TO τοιοῦτον μεταξυ κεῖσϑαι
τοῦ εἰλικρινῶς ὄντος τε καὶ τοῦ πάντως μὴ ὄντος. καὶ
οὔτε ἐπιστήμην οὔτε ἄγνοιαν im αὐτῷ ἔσεσθαι, ἀλλὰ
^ ^ 5 ^ 2 , ' ? ,
τὸ μεταξὺ αὖ φανὲν ἀγνοίας καὶ ἐπιστήμης:
Ὀρϑῶς.
Νῦν δέ γε πέφανται μεταξὺ τούτοιν ὃ δὴ καλοῦμεν δό-
Μεταξὺ ἄρα]... Potius Tortasdo
scribendum ie «, quo significetur
Itáne: ut ἘΠΕ δόξα interrogatio-
nis nota ponatur. $teph. annot.
p. 22. Eam notam posuerant Bas.
ab. nec prorsus inepta erat, quam-
quam conclusioni affirmatio con-
gruit. Sed ρα hoc loco ferri
non potest. — Proclus in Tim.
p. 76, 5. ἃ fines καὶ αὕτη μὲν
ἡ δύναμις (5 δόξα) λόγος οὖσα
ὡς πρὸς τὴν αἴσϑησιν. ἄλογός
ἔστιν ὡς πρὸς T jv γνῶσιν τῶν
ὄντως ὄντων" ἡ Ὲ αἴσϑησις &-
πλῶς ἄλογος. διὸ καὶ ἐν Πολι-
τείᾳ μέσον αὐτὴν τὴν δόξαν λέ-
γων γνώσεως ἀπεφήνατο καὶ
ἀγνοίας.
τούτοιν --- φανείη 1 om. Vind.
δόξα] ἡ δόξα (Flor. UV.) editi
ante ig
Κομιδῇ] κομιδὴ Vind. F.
ὄν τε] οὔτε Ald.
τοιοῦτον ] τοιοῦτο Lob. Vind.
BD. Vat. BM.
εἱλικρινῶς ] Ita Lob. Vind,
BDEF. Mon. B. Ald. s/4. Bas.
b. et sequentes, tacentibus de
ir: K. Bip. V. ad p. 477. A. .
τε] om. Flor. T.
πάντως] παντελῶς idem.
ὄντος, ὄντος. Ald. ὄντος:
Bas. ab. Steph.
οὔτε ἐπιστήμην οὔτε ἄγνοια»
οὔτ᾽ ἐπ. οὔτ᾽ ἄγν. Lob. Vind, B.
Vat. M.
τὸ τῶι Lob. τῶ Vind, B.
Vat. M.
φανὲν) φαμὲν Vind. D. Par.
K. sec. Bekk, Bas. b.
ys] om. Flor. 'F.
Ἐκεῖνο δὴ λείποιτ᾽ ἂν ἡμῖν εὑρεῖν,
τούτοιν] τούτων Vind. Εἰ. τού-
τὴν Mon. B. a m. pr.
0] ἢ Mon. B. a m. pr. va
m. s.
Πέφανται — ἔοικε, τὸ E.]
om. Lob. Vind. B. Vat. BM.
δὴ] δὲ Ven. B.
λείποιτ᾽ 3 λείποι τ᾽ Ald.
ἔοιπε ] ξοικεν᾽ Vind. F.
εἰλικρινὲς] Ita Lob. Vind. BDF.
Mon. B. Ald. εἄ. Vind. E. Bas.
ab. Steph. et recentiores , ut su-
pra D.
ἵνα — προσαγορεύωμεν] Mon.
B. bis deinceps scripta, sed sub
prioribus puncta habet. ut s? no-
bis pateat, opinabile quiddam me-
rito nuncupemus Fic. veram inter-
punctionem secutus, quae Schlei-
érmacherum non fefellit. Vulgo
non post φανῇ, sed post εἶναι
comma faciunt magno veritatis
detrimento. Cf. p. 479. D. Vind.
F. utrobique comma habet. Pro
ἵνα in Lob. Vind. B. Vat. M. ?»
exstat.
προσαγορεύωμεν) προσαγορεύ-
ομὲν Vind. B.
ἄκροις] ἄκροισι Flor. V. In
Vind. F. ἄπροισ cum commate
scriptum est ita, ut parum ab
ἄκροισι differat. Conf. Vol. I.
p. 222. sq.
ἀποδιδόντες] ἀποδιδόντι Vind.
4] ἢ Vind. B. Ald. Bas. ab.
Οὕτω. 1 Οὕτως. Bekkerus et
Astius in tert. Idem 2st im Vind.
E.
λεγέτω μοι; φήσω, χαὶ ἀπο-
χρινέσϑω ὁ χρηστὸς] percontabor
eum Ficinus, qui paullo post in-
ter οὕτω et τούτων percontabor,
CIVITAS LIB. V. 429
131
ὡς ἔοικε, τὸ ἀμφοτέρων μετέχον, τοῦ εἶναί vs καὶ μὴ
εἶναι, καὶ οὐδέτερον εἱλικρινὲς ὀρθῶς ἂν προσαγορευό-
μενον, ἵνα ἐὰν φανῇ, δοξαστὸν αὐτὸ εἶναι ἐν δίκῃ
προσαγορεύωμεν, τοῖς μὲν ἄκροις τὰ ἄκρα, τοῖς δὲ με-
ταξὺ τὰ μεταξὺ ἀποδιδόντες. ἢ οὐχ οὕτως; Οὕτω. Τού-
τῶν δὴ ὑποκειμένων λεγέτω μοι, φήσω, καὶ ἀποκρινέ-
690 ὁ χρηστὸς, ὃς αὐτὸ μὲν καλὸν καὶ ἰδέαν τινὰ αὐὖ-
τοῦ χάλλους μηδεμίαν ἡγεῖται ἀεὶ μὲν κατὰ ταὐτὰ
inquam , hunc in modum interpo-
suit, liberius quidem ille, sed a
mente scriptoris minime aberrans.
Scilicet φήσω hic non, ut alibi
et ut infra φήσομεν post οὖ ἄρι-
στε, ipsi alloquio insertum neque
ad formam verborum, sed ad ar-
gumentum et sententiam referen-
dum esse ex eo intelligitur, quod
λεγέτω et ἀποκρινέσϑω, non λέγε
et ἀποκρίνου circumposita habet,
quibus formis compellans bonum
virum Socrates necessario uti de-
bebat, poteratque hic locus ad
oppositam quandam eiusdem verbi
rationem L. III. p. 415. A. illu-
strandam adhiberi. Itaque Socra-
tes his positis ad. dicendum : sibi-
que respondendum exzcitaturum h.
e. percontaturum sese dicit illum
. quem primum describit verbis o
χρηστὸς etc. usque ad τἄλλα oU-
TO, deinde ut praesentem , qua-
lem iam hic fingit, alloquitur ex
descriptione petito interrogandi
exordio: τούτων γὰρ δὴ, ὦ ἄ-
ρίστε etc. in quibus γὰρ nihil
aliud significat, nisi esse hanc
continuationem sermonis iam in-
choati, neque alio spectat, nisi ad
haec nostra λεγέτω μοι, φήσω,
καὶ ἀποχρινέσϑω, quae conse-
quentiam habere perperam negat
Schleiermacherus, novam a ver-
bis πολλὰ δὲ τὰ καλὰ structuram
fieri statuens, nihil curans parti-
culam μὲν inter αὐτὸ et καλὸν
interiectam. — Pro ἀποκρινέσϑω
Lob. ὠποκρινέτω habet.
479 ὃς αὐτὸ] ὃς αὐτὸ, e corr.
αὐτῶ, τὸ Vind. F. αὐτὸς Bas.
a. quem errorem notans Stepha-
mus , in quodam veteri libro*
καὶ αὐτὸ μὲν etc. scriptum 'esse
perhibet pag. 22. αὐτο Vind. B.
Sine accentu et linea infra ducta
cum καλὸν iunctum habet, ut
p. 476. C. αὐτο δὲ κάλλος.
τινὰ ] unam Fic.
αὐτοῦ αὖ τοῦ Lob. Par. DK.
sec. Bekk. Vat. M. zo? Vind, B.
κάλλους καὶ κάλλους Bas. b.
ἡγεῖται) ἡγῆται Vind. F. Mon.
B. Yen. B. Flor. ACRUY. 7/y7-
ται Par. DK. sec. Bekk.
ἀεὶ uiv] Particulam uiv vulgo
et in maiore codicum parte omis-
sam ex Par. A. Vind. DE. Yen.
B. Yat. H. Flor. ACYV. recipien-
dam putavi, quia repetita discri-
minis inter id, quod esse iste ne-
gat et qualia statuit esse, inter-
cedentis significatio minbine ab
hoc loco aliena neque alio modo
commodius facienda, codicum au-
tem dissensio potius praetermis-
sionem particulae a librariis, qui
eam superfluam existimarent, pro-
fectam, quam interpolationem alibi
sane, ut L. VI. p. 492. A. semel
et iterum, factam aut calami er-
rorem arguere videbatur. Exem-
plis iterati ui» a Dorvillio ad
Charit. p. 399. sq. et p. 543.
Lips. collatis non utor, quippe
partim corruptis, ut huius libri
p. 473. C. δοκεῖ μέν, Herodot.
L. VI. c. 101. ἔπιπτον μέν, par-
tim ita comparatis, ut utrique
piv suum respondeat δὲ vel ex-
pressum vel cogitatione adden-
dum, ut Leg. L. V. p. 735. D.
καὶ τὰς uiv τύραννος uiv ὧν
etc. Isocr. Paneg. p. 57. extr.
Bekk. Xenoph. de venat. 13, 10.
neque alterum nostro geminum
Y2
479
132
PLATONIS
ὡσαύτως ἔχουσαν, πολλὰ δὲ τὰ καλὰ νομίζει, ἐκεῖνος ὁ
- 2
φιλοϑεάμων καὶ οὐδαμῇ ἀνεχόμενος, ἄν τις ἕν τὸ κα--
λὸν φῇ εἶναι καὶ δίκαιον καὶ τάλλα οὕτω. τούτων γὰρ
δὴ, ὦ ἄριστε. φήσομεν, τῶν πολλῶν καλῶν μῶν τι
, -
ἔστιν, ὃ οὐκ αἰσχρὸν φανήσεται; καὶ τῶν δικαίων. ὃ
7 n L1 - δ᾿ σα MJ ? 2: T" ; 2
οὐκ ἄδικον; καὶ τῶν ὁσίων, O οὐκ ἀνόσιον; Οὐκ, ἀλλ
ἀνάγκη, ἔφη. καὶ καλά zog αὐτὰ καὶ αἰσχρὰ φανῆναι,
καὶ ὅσα ἄλλα ἐρωτᾷς.
novi; sed quod perspicuitatis gra-
tia Phaedon. p. 103. B. factum
videmus in verbis τὴν μὲν ἀκά-
ϑαρτον καί τι πεποιηχυῖαν τοι-
οὗτον, E φόνων ἀδίκων ἡμμέ-
νὴν 7 ἄλλα. ἄττα τοιαῦτα εἰρ-
γασμένην y ἃ τούτων ἀδελφά τε
καὶ ἀδελφῶν ψυχῶν ἔργα τυγχά-
ψει ὄντα, ταύτην μὲν ἅπας φεύ-
yt, ubi codex Augustanus alte-
rum μὲν post ταύτην omittit,
idem insigniendae et distinguen-
dae notionis caussa h. l. fieri po-
tuisse videtur. Hanc enim vim
μὲν communem habet cum ys,
quod quia solum ἀεὶ afficeret ne-
que de opposito cogitari iuberet,
minus aptum hic erat. Cf. Vol. "Ἢ
p. 229, a. et p. 310. sq.
κατὰ ταὐτὰ] κατὰ ταῦτα Vind.
BF. κατα ταῦτα Lob.
ὡσαύτως ἔχουσαν] ὦ σώκρα-
τες ἔχουσαν Lob. Vat. M. ἔχου-
σαν à σώκρατες Vind. B.
ἐκεῖνος ὃ φιλοϑεάμων καὶ]
Haec verba, quae Ficinus et pul-
chris rcbus spectandis deditus in-
terpretatur, in Ven. B. omissa,
Astius in sec. et tert. Bekkerus
et Stallbaumius in pr. uncis in-
cluserunt; cuius suspicionis ego
nullam excusationem invenio, nisi
in corrupta veterum editionum i in-
terpunctione, quas illi post £yov-
σαν punctum vel colon, post vo-
μίζει nullam incisionem , post gi-
λοϑεάμων comma habentes in al-
tero tertioque et ipsi ( Stallbau-
mius etiam in sec.) secuti offen-
sionem accipere potuerunt, lam
Τί δέ; τὰ πολλὰ διπλάσια ἧτ-
commate post νομίζει posito lo-
cum per se cuivis clarum fore
spero.
οὐδαμῇ] οὐδαμοῦ Ven. B. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACTY. Bas. b.
(οὐδαμῇ Steph. )
ἄν ἐάν Par. K. sec. Bekk.
τἀλλα] τἄλλα Lob. z^ ἄλλα
Vind. E. τἄλλα Vind. BF. Mon.
B. Steph. Ast.
τι ἔστιν τί ἐστιν Lob. Vind.
BDF. Mon. B. Ald. Bas. ab. τε
ἐστὶν Steph. Ast. pr. sec.
ovx αἰσχρὸν οὐ καὶ αἰσχρὸν
Mon. B. Flor. U. non turpe etiam
Fic.
καὶ — ἄδικον ; 7 om. Vat. H.
ὁσίων] ὀσίον Bas. b.
9] om. Vind. F.
ἀλλ᾽ ἀνάγκη] ἀλλὰ ἀνάγκη
Lob. ἄλλανάγκη Vind. F.
Tí δὲ; τὰ πολλὰ] τὰ δὲ τὰΒ
πολλὰ Vind. F. Flor. R. τί δαὶ
τὰ z. Par. À. Yat. H. Flor.
ACTY. Tí δὲ τὰ π. Ald. Bas. ab.
δὲ Ficinus omisit.
ἡμίσεα ἡμίσυα Vind. F.
διπλάσια] διπλασία idem.
δὴ δὲ Flor. T.
μᾶλλον ἃ ἄλλο 0 Vind. E.
φήσωμεν] φήσομεν Vind. F.
Flor. R. Ald. Bas. ab. ἃ ἂν φή-
cousv, ταῦτα Ficinus talia in-
terpretatus est.
τἀναντία] τοὐναντία Vind. E.
Οὔκ, ἀλλ᾽ ἀεὶ} οὐκ ἄλλα εἰ
Vind. F.
CIVITAS LIB. V. 479
133
τόν τι ἡμίσεα, ἢ διπλάσια φαίνεται; Οὐδέν. Καὶ με-
γάλα δὴ καὶ σμικρὰ καὶ κοῦφα καὶ βαρέα μή τι μᾶλ-.
λον à ἂν φήσωμεν, ταῦτα προσρηϑήσεζαι, ἢ τἀναντία;
Οὔκ, ἀλλ᾽ ἀεὶ, ἔφη, ἕκαστον ἀμφοτέρων ἕξεται. Πότε-
ρον οὖν ἔστι μᾶλλον, ἢ οὐκ ἔστιν ἕκαστον τῶν πολ-
λῶν τοῦτο, ὃ v τις φῇ. αὐτὸ εἶναι; Toig ἐν ταῖς ἔστι-
ἄσεσιν, ἔφη, ἐπαμφοτερίξουσιν ἔοικε καὶ τῷ τῶν παί-
δων αἰνίγματι, τῷ περὶ τοῦ εὐνούχου, τῆς βολῆς. πέρε
ἕξεται] ἔχεται Vind. F. et cum
É super y Ang. B.
οὖν om. Fic.
ἔστι] ἔσει Vind. BD.. Ald. Bas.
ab. Steph. ἐστὲ Vind. F. Ast. pr.
sec. -
τοῦτο] τοὺς Bas. b.
ταῖς] rei Ald.
ἑστιάσεσιν ἐστ. Mon. B.
ἐπαμφοτερίζουσιν 1. "Timaeus
lex..p. 107: ἐπαμφοτερίσαι" εἰς
ἀμφιβολίαν ἀγαγεῖν τὸν λόγον.
quam glossam Ruhnkenius ad ver-
ba Euthyd. p. 300. D. ὁ ἀδελ-
φός cov ἐξημφοτέρικε τὸν λόγον,
in quibus "Timaeus ἐπημφοτέρεκε
legerit, pertinere ostendens .ve-
rissime ad nostrum locum ineptam
esse innuit, Nam ut possit ἐπαμ-
φοτερίξειν transitivam | significa-
tionem habere, quam lexicon Bek-
keri anecd. p. 258, 4. ei tribuit,
ἐπαμφοτερίσαι τὸ τὰ σαφέστερα
εἰς ἀμφίβολον περιστῆσαι ᾿ἰδάθιη
verbis ,. quibus. Etymologicum
ἐξαμφοτερίσαι, interpretans , hic
certe intransitivum est et ambi-
£uas enuntiationes ipsas eandem
rem negantes atque affirmantes
et in conviviis ioci caussa propo-
ni solitas denotat, quale aenigma
de eunucho est, quod exempli
loco subiicitur, τὸ συμποσιακὸν
ἐκεῖνο γριφῶδες πρόβλημα, ut
Eustathius in H. TT. lI. p. 209,
7. Lips. appellat, Verum tamen
fieri potuit, ut 'limaeus secus
statueret et generis indicio anci-
piti, quod plerumque ad mascu-
linum | spectare solet, deceptus
τοῖς ἐπαμφοτερίξουσιν ' pro mas
sculino haberet. et. verbum, ut
iam. debebat, transitiva potestate
praeditum. atque eodem. fere 1p-
do,.quo in Euthydemo,. explican-
dum putaret. |. Simile. quid .Athes
naeo accidisse videnius, qui .L. X;
p. 452. C. hoc ipsum aemignia,
Panarcis secundum. Clearchumn .in-
ventum, a Platone in quinto: .L
gum commemorari his verbis, scriz
bit: τοὺς τῶν τεχνυδρέων quAO-
σόφους (ex huius.libri p..475.
E.) τοῖς ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν ἔφη
ἐπαμφοτερίξουσιν .ἐοικέναε: καὶ
τῷ τῶν παίδων αἰνίγματι, «τῷ
περὶ τοῦ εὐνούχου πῇς βολῆς
πέρι τῆς νυκτερίδος ; το xL. de
ov αὐτὸν αὐτὴν (id cod. Pal. et
ed. pr. omittun&) αἰνίττονται, fe;
λεῖν. ᾿ ; ui: A
"Éoms] og ἔοικε Lob. Vind; B.
Yat. M. ? SUD
αἰνίγματι, τῷ 1 αἰνίγματι ξοι,-
xt lidem. et, Yat. B. P
vov] TO? Yind. E. «^^ ^"^
βολῆς] βουλῆς Ald. Bas. ab.
quod praeeunte Ficino et in ecl.
p.100. Cornario correxit Stepha-
nus,
- πέρι} περὲ codices a me. visi
et editiones. ante Bekkerum. . Ste-
phanus in annot. pag. 22. ubi ab
Eustathio ad. 1). l.c. ,exhibitam
aeniginatis, solutionem ' celato au-
ctoris nomine. proponit, περὶ,
quod antea inter τῆς et νυχτερί-
δος collocari voluerat, plane .tol-
lendum censet, eumque Astius in
: Jut uvssmil A
134
PLATONIS
τῆς νυχτερίδος, ὡς καὶ ἐφ᾽ ov αὐτὸν αὐτὴν αἰνίττονται
βαλεῖν"
καὶ γὰρ ταῦτα ἐπαμφοτερίζειν, καὶ οὔτ᾽ εἶναι
L4 * * ?e* , - i] , - "»
οὔτε μὴ είναι οὐδὲν αὐτῶν δυνατὸν παγίως νοῆσαι οὔτ
, , ΝΜ 5.7 » 7 9 ὧν M 23,
ἀμφότερα οὔτε οὐδέτερον. Ἔχεις ovv αὐτοῖς, ἣν 0 ἐγὼ,
prima ed. secutus est ita, ut si-
, mul καὶ ante τῆς βολῆς insere-
ret, cuius additamenti auctorem
Ficinum habere putans Grynaeum
habebat, qui illius interpretatio-
nem aenigmati puerorum circa
eunuchum de vespertilionis per-
cussione in aem. puer. de eunucho
et vespertilionis percussione mu-
tavit. In sec. Stephanum simpli-
citer sequi maluit, in contextu
tamen εὐνούχου βολῆς καὶ περὶ
τῆς vvxr. posuit, partim Corna-
rio duce, qui τῷ περὶ τῆς τοῦ
εὐνούχου βολῆς, παὶ περὶ τῆς
vv«t. scribendum coniecit, Nihil
praeter accentum mutandum esse
primus, quod sciam, Benedictus
ostendit in Coniecturis a. 1805.
editis: p. 11. atque ita scripserunt
Bekkerus, Ast. tert. et Stallb.
Cf. Bernhardy synt. pag. 163. et
pag. 201. .—
ὡς om. Par. K. sec. Bip. ᾧ
Flor. ACRTY. Vind. DEF. Ang.
B. Vat. H. Athen. Astius in sec.
et tert. et Stallbamnius, Idem ex
Athenaeo recipiendum statuerat
Stephanus annot, p. 22. secutus-
que est Schleiermacherus ea ra-
tione, quod Plato simpliciorem
senigmatis formam praeter eunu-
chum et vespertilionem nihil nisi
fruticem, ut ipse interpretatur,
et pumicem continentem respexis-
se videatur. Sed hoc ipsum illud
est, de quo dubitatur. ^ Quam-
quam enim simplicissimum quod-
que in hoc genere idem et anti-
quissimum esse a vero non ab-
horret ideoque eam formulam non
immerito primam dixeris, quam
Athenaeus ante verba supra re-
lata et scholion alterum ad no-
strum locum et Suidas in αἶνος
exhibent, tamen Platoni secun-
dam in priori scholio et in fine
Anthologiae exstantem atque ab
Eustathio |l c. et ab anonymo
περὶ τρόπων pag. 7. sq. ( Musei
crit. Vratislav. 1820.) explicatam
nondum cognitam aut respectu
non diguam visam fuisse pro cer-
to affirmari nequit. ^ Athenaei
verba haec sunt: καὶ τὸ Πανάρ-
κους δ᾽ ἐστὶ τοιοῦτον, ὥς φησι
Κλέαρχος ἐν τῷ περὶ γρίφων, ὅτε
βάλοι ξύλῳ τε καὶ οὐ ξύλῳ ᾿καϑη-
μένην :ὄρνυϑα καὶ οὐκ ὄρνιϑα
ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνὴρ, λίϑω τε
καὶ οὐ λίϑῳ. τούτων γάρ ἐστι τὸ
μὲν νάρϑηξ, τὸ δὲ ψυκτερὶς, τὸ
δὲ εὐνοῦχος, τὸ δὲ κίσσηρις. καὶ
Πλάτων δ᾽ ἐν “πέμπτῳ Νόμων
μνημονεύει" τοὺς τῶν τεχνυδρί-
ὧν etc. Hic si nihil praetermisit,
hosce versus ante oculos habere
potuit, quos ex margine Par. A.
a Ruhnkenio οὐ Bekkero editos
secundum Broendstedii emenda-
tionem in Bredovii Epistolis Pa-
risiensibus pag. 132. propositam
subscripsi : ᾿νϑρωπος οὐχ ἂν--
ὥρωπος, ἄνθρωπος δ᾽ ὅμως,
ἴθονιϑα κούκ ὄρονιϑ᾽, ὅμως ὄρ-
νυϑα δὲ, Ἐπὶ ξύλου τε κού ξύ-
λου καϑημένην ίϑῳ βαλών us
κοῦ λίθῳ διώλεσεν, quorum for-
tasse primo praefixus erat is, qui
loco primi apud Suidam est: A[-
vós τις ἔστιν, ὡς ἀνήρ τε κοὐκ
dv5yo , extremus autem idem,
quem Suidas extremum ponit:
“Αίϑῳ τε ποὺ λίϑῳ βαλὼν διώλε-
σεν. Secunda formula in priori
Scholio haec est: Κλεάρχου γοῖ-
φος" Aivóg vig ἔστιν, ὡς ἀνήρ
τε κοὐχ ἀνὴρ "Ognida κούκ 0Q-
νι ἰδών τε xovx ἰδὼν Ἐπὶ ξύ-
λου τε κοὐ ξύλου καϑημένην “ί-
θῳ τε xov λίϑῳ βάλοι τε χοὺ
βάλοι. in quibus tertio versui as-
sutum τὲ κοῦ καϑημένην quam-
vis ab Eustathio et anonymo re-
ceptum et in margine codicis Mon.
B. (ἀνὴρ κοὐύχανὴρ, ὄρνιν xovx-
CIVITAS LIB. V. 479
185
ὅτι χρήσῃ» ἢ ὅποι ϑήσεις καλλίω ϑέσιν τῆς μεταξὺ ov-
σίας τε καὶ τοῦ μὴ εἶναι: οὔτε γάρ που σκοτωδέστερα
ἢ ὄντος πρὸς τὸ μάλλον μὴ εἶναι φανήσεται οὔτε
φανότερα ὄντος πρὸς τὸ μᾶλλον εἶναι. ᾿4ληϑέστατα,
ὄρνιν"; καθημένην κοὐκαϑηβέ-
ψην. βάλε κοὐβαλε. λίϑῳ κουῦλί-
$0.) etiam reliquis duobus tam-
quam magis ad rém pertinens
praelatum, iure delerunt Broend-
stedius et Bekkerus , neque in
suo exemplari invenit Brunckius.
Iu hac igitur sex habes ἐπαμφο-
τερίξζοντα non inepte composita,
quorum dimidiam partem Plato
unico illo cg breviter et tamen
intelligentibus satis perspicue si-
gnificare potuit, instrumentum di-
ὅσ et conditionem iacientis et
eventum; Itaque quum codices
optimi éüm particulam praebeant,
non solum auctoritas eorum ob-
servanda, sed etiam res dubia
secundum éos decernenda et no-
titia alterius formulae Platoni ad-
iudicanda videtur.
καὶ ἐφ᾽ οὐ] ws ἐφρυ Lob, x£z-
gov Vind. 5 Yat, . καὶ φάν-
τὲς Par. DK. φάντες Mon. B.
Flor. U. ^
αἰνίττονται βαλεῖν] βαλεῖν αἷ-
vírtóvtos καὶ οὐ βαλεῖν Mon. B.
Flor. U. :
ταῦτα] καὶ ταῦτα Mon. B.
ἐπαμφοτερίζειν lta Mon. B.
sed cum duobus punctis: sub v.
ἐπαμφοτερίζει Vind. E. Astius in
sec. et tert. Stallbaumius in pr.
et Schleiermacherus. (haec enim)
ambigua sunt Fic. Infinitivus a
verbo ἔοικε pendet, quod. non
ita multo ante item post ἐπαμ-
qortoífovotv positum hie eo fa-
cilius intelligitur; nisi forte ma-
vis ex sequente δυνατὸν colligere
cognatum &v«yx5 loquentis animo
oebversatum infinitivi caussam ex-
stitisse. Stallbaumius ex verbo
αἰνίττουται per zeugma οἴονται
vel simile quoddam intelligendum
statuit, quasi haec vulgaris quae-
dam multorum opinio ,
non ex
ipsis penetralibus. Platonicae phi-
losophiae deprompta sententia sit.
αὐτῶν] αὐτὸ Vind. F. Ang. B.
Flor. R:
δυνατὸν 7 om. Vind. D.
παγίως] Nescio an mon casu
acciderit, quod Phrynichus Bek-
keri anecd. p. 41, 16. in expli-
cando verbo ἐπαμφοτερίξειν hoc
ipso vocabulo usus est: τὸ μὴ
παγίως ἕν τε βουλεύεσϑαν καὶ
πράττειν, ἀλλὰ καὶ τόδε καὶ τό-
ὃς διανοεῖσθαι. h
νοῆσαι responderi Fic.
οὔτ᾽ οὔτε Vind. DF. Flor,
οὔτε] οὔτ᾽ Lob. Vind. B. Vat.
οὐδέτερον 1 οὐδέτερα Mon. B.
οὖν om. Fic.
χρήσῃ] χρήσεε Astius, Bekke-
rus ef Stallbaumius. ;
ὅποι] ὅπη Lob. Vind. BDEF.
Vat. BM. Ang. B. Flor. RT:
ὅπου Par. DK. Mon. B. Flor. U.
$3cng] ϑείσεις Bas. ab.
σκοτωδέστερα 1 σκοτωδεστέρα
Vind. F. obscurior Fic.
μὴ ὄντος ) τοῦ μὴ ὄντος Mon.
πρὸς --- φανήσεται) om. idem.
μὴ εἶναι — μᾶλλον D.] om.
Lob. Vind. B. Vat. ΒΜ. Ven. C.
Par. DK. Flor. U.
φανότερα] Ita Par. A. Ven. ἢ
B. Vind, E. Vat. H. Flor. AC.
φανώτερα Mon. B. Flor. V. AM.
Bas. ab. Idem et paullo post
ὄννας pro ὄντος in Ven. C. legi
136 PLATONIS
ἔφη. Εὑρήκαμεν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὅτι τὰ τῶν πολλῶν
πολλὰ νόμιμα καλοῦ vs πέρι καὶ τῶν ἄλλων μεταξύ που
κυλινδεῖται τοῦ τε μὴ ὄντος καὶ τοῦ ὄντος εἴλικρινῶς.
Εὑρήκαμεν. Προωμολογήσαμεν δὲ γε, εἴ τι τοιοῦτον
φανείη, δοξαστὸν αὐτὸ, ἀλλ᾽ οὐ γνωστὸν δεῖν λέγεσϑαι,
τῇ μεταξὺ δυνάμει τὸ μεταξὺ πλανητὸν ἁλισκόμενον.
᾿Ὡμολογήκαμεν. Τοὺς ἄρα πολλὰ καλὰ ϑεωμένους; αὖ-
τὸ δὲ τὸ χαλὸν μὴ ὁρῶντας μηδ᾽ ἄλλῳ ἐπ᾽ αὐτὸ ἄγοντι
δυναμένους ἕἔπεσϑαι, καὶ πολλὰ δίκαια, αὐτὸ δὲ τὸ Ol-
καιον μὴν, καὶ πάντα οὕτω, δοξάξειν φήσομεν ἅπαντα,
γιγνώσκειν δὲ ὧν δοξάξουσιν οὐδέν. ἀνάγκη, ἔφὴ: Τί
perhibet Astius in sec. quem co-
dicem Bekkerus haec omnia omit-
tere testatur. Fortasse in mar-
gine scriptam habet lectionem AI-
dinam. φανερώτερα reliqui codi-
ces, Steph. Ast. pr. sec. ut
p. 478. C. clarior Fic. perperam
utrumque comparativum ad 'éciv
referens.
ὄντος ὄντως Ald. Bas. ab.
τοῦ ὄντος idque ante φανώτερα
Μοη. Β.
νόμιμα] νόμημα Vind. E.
τοῦ τε μὴ ὄντος καὶ τοῦ ὄν-
τὸς εἱλικρινῶς. Εὐρήκαμεν. Vind.
E. (Ven. B.) Flor. AC. et editio-
nes ante Bekkerum: τοῦ rs ὄν-
τος καὶ τοῦ μὴ ὄντος. Εἰἴλικρι-
νῶς εὐρήχαμεν. Nec aliter Fi-
cinus: (media inter) omnino ens
et omnino mon ens volvuntur.
Glau. Invenimus plane. .Bekke-
rus mutata secundum codices ne-
gationis sede interpunctionem eam,
quam in Mon. B. et fortasse in
aliis viderat, adhibuit et locum
in integrum restituit. In Vind. F.
neque post ὄντος neque ante Ev-
ρήπαμεν interpunctio est. εἷλι-
κρινῶς ego secundum Lob. Vind.
BDF. Mon. B. Ald. scripsi. V.
ad p. 477. À. ;
τοιοῦτον] τοῦτον Ven.C. του-
τῶν Lob. Vind. BD. (hic vulg.
in m.) Vat. BM. Par. DK. Mon.
B. Flor. U.
ΤΌΤ
;
ii λέγεσθαι͵ λεγέσθω Par. K. sec.
Ip. mou 210010 ! [TE
τῇ μεταξὺ ]. His: praepositum
in editis ante Bekkerum καὶ uaus
Par. D. a m. s. habet. expressit-
que an. sua. sponte inseruit Fici-
nus: €t.cum, medium pervagetur,
media comprehendi potentia... In
appositione, cuius haec instár
sunt, neque καὶ ferri neque ἅτε,
quod Stallbaumius pro eo deside-
rat, desiderari debet, '
οἰ πλανητὸν] πλανητῶν Viud. E.
ἁλισκόμενον. ἁλισκόμενον ;
Lob. Vind. B.
᾿ἙὩμολογήκαμεν] ὡμολογήσαμεν
Ven. B. cum editis ante Bekke-
rum.
πολλὰ καλὰ] pulchra haec mul-
ta Fic. . : .
δὲ τὸ καλὸν] δὴ τὸ x. 100.
Vind. B. Vat. M. et a m. pr. B.
ἄλλῳ Ἴ ἄλλο Vind. F. ᾽
τὸ δίκαιον] καὶ δίκαιο» Ang.
παντα] alia Fic.
φήσομεν ἅπαντα, φήσομεν;
ἅπδντα. Lob. Vind. B. φήσομεν:
ἅπαντα: Vind. D.
γιγνώσκειν ] γιν. Vind, E.
οὐδέν. οὐδέν; Lob. Vind. B.
Tí δὲ αὖ τοὺς] Stephanus et
Astius in pr. et sec. post «v si-
gnum interrogandi, deinde post
ὄντα cum Ald. Bas. ab. comma
"d
CIVITAS LIB. V. 480 133
δὲ αὖ τοὺς αὐτὰ ἕκαστα ϑεωμένους καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
᾿ἀδαύτως ὄντα; ἄρ᾽ οὐ γιγνώσκειν, ἀλλ᾽ οὐ δοξάζειν ;
᾿Ανάγκη καὶ ταῦτα. Οὐκοῦν καὶ ἀσπάξεσϑαί τε. καὶ 'φι-
λεῖν τούτους μὲν ταῦτα φήσομεν, ἐφ᾽ οἷς γνῶσίς ἐστιν,
ἐκείνους. δὲ; ἐφ᾽ οἷς δόξα; ἢ οὐ μνημονεύομεν, ὅτε φω-
γάς τὸ καὶ χρόας καλὰς καὶ τὰ τοιαῦτα ἔφαμεν τούτους
φιλεῖν " Té καὶ ϑεᾶσϑαι, αὐτὸ δὲ τὸ καλὸν οὐδ᾽ ἀνέχε-
ὄϑαι ὥς τι 0v; Μιεμνήμεϑα. Μη. οὖν͵ τί. πλημμελήσο-
μὲν φιλοδόξους καλοῦντες αὐτοὺς μᾶλλον, 1] φιλοσό-
φους; καὶ ἄρα ἡμῖν σφόδρα χαλεπανοῦσιν, ἂν οὕτω
λέγωμεν; Οὔκ, ἄν γ᾽ ἐμοὶ πείϑωνται, ἔφη" τῷ γὰρ ἀλη-
osuerunt. Pro δὲ in Par. A.
at. H. Flor. ACV, óc legitur,
Stephanus et recentiores δ΄ ha-
bent. δὲ non solum in Lob. Vind.
DEF. Flor. U. Ald. Bas. ab. sed
etiam in Vind. B. Mon. B. ex-
stat, quod tacens Bekkerus idem
in aliis neglexerit. Quamquam
de Par. K. Bipontini quoque ta-
cent, et Flor. RT. cum Stepha-
no facere videntur. Pro αὖ τοὺς
Lob. Vind. BF. αὐτοὺς exhi-
bent.
καὶ del] καὶ om. Fic.
ταὐτὰ 1 Ita Lob. Vind. BDEF.
Vat. BHM. Ven. B. Ang. B. Flor.
ACV. τὰ αὐτὰ reliqui cum edi-
tionibus ante Bekkerum. Conf.
Vol. I. p. LVIII.
οὐ] Ita Mon. B. a m. pr. οὖν
a m. s. om. Ven. B.
γιγνώσκειν] yw. Vind. D. (Flor.
RU.) Ald. Bas. ab. Steph. δοξά-
ξειν Flor. T.
ἀλλ᾽ oi] — μὴ Lob. Vind.
BD. Yat. ἀλλὰ Vat. BH.
Vind. E. Flor. ACTY.
δοξάζειν ] γιγνώσκειν Flor. T.
Οὐκοῦν — ταῦτα 1 om. Vind.
xol ἀσπάξεσϑαι] καὶ om. Fic.
in δὲ ἐφ᾽] δ᾽ ig! Vind. F. Ang.
καλὰς τινὰς Vind. DE. Vat.
un Flor. ACV. (colores) quosdam
c.
τοιαῦτα] τοιαῦτ᾽ Vind.F. Ang.
B. Yat. H. Flor, ACV.
πλημμελήσομεν ἢ lta Vindob.
BDEF. Mon. B. Ven. C. Ang. B.
Vat. H. Flor. RTU. et corr. Par.
A. πλημμελήσωμεν reliqui cuin
editis ante Astium , qui in pr. ed.
secundum "Ven. C. et Stephani
coniecturam in margine proposi-
tam verum restituit.
xcAo)vrtg] post αὐτοὺς Lob.
Vind. BD. Vat. BM. Flor. T.
καὶ] x&v Ven. B. Bas. b. Ast.
pr.
doc] lta Vind. F. Flor. RT.
et correctus in accentu Mon. B.
Reliqui mei et Flor. cum editis
ante Bekkerum ἄρα habent, quod
Stephanus in m. cum illo permu-
tandum aut κἂν ἄρα, quod in
quibusdam exemplaribus sit, scri-
bendum censebat. Ficinus pro
utroque quanquam posuit.
qoÀemavovVciuw] γχαλεπαινοῦσιν
Vind. D. et ante corr. F.
λέγωμεν :7 Ita Mon. B. λέγω-
μὲν. editi ante Astii sec.
ἄν y ἐμοὶ] Ita Ven. B. Vind.
DE. Vat. H. Flor. ACTV. ἄν γέ
por reliqui editAque ante Bekke-
rum. Cf. Vol. LI. p. 7.
πείϑωνται) πείϑονται Vind.
F. et, sup. o, E
480
|
138 PLATONIS CIVITAS LIB. V. 480
ϑεῖ χαλεπαίνειν ov ϑέμις. Τοὺς αὐτὸ ἄρα ἕχαστον τὸ
ὃν ἀσπαζομένους φιλοσόφους, ἀλλ᾽ οὐ φιλοδόξους "e
τέον; Παντάπασι μὲν οὖν.
ἀσπαζομένους φυΐ — admi- Τέλος πολιτειῶν εἰ: χὰ vi:
rantur et diligunt Fic. £. Vind, D. a m. 8. Τέλος
χλητέον :} lta Lob. κλητέον. τοῦ πολιτειῶν, ἢ περὶ δι-
ediü ante Bekkerum. καίουπέμπου (σφέμπτου Bas.)
οὖν.] οὖν. οἱ μὲν δὴ φιλόσο- 4oyov. Ald. Bas. ab,
qoi: ἦν δ᾽ ἐγώ : Vind. F.
AOTOZ EKTOZZ
469 Οἱ uiv δὴ φιλόσοφοὶϊ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὦ Γλαύχων; xol ol 434
᾿ς μὴ διὰ μακροῦ τινὸς διεξελθόντος λόγου μόγις πῶς
ἀνεφάνησαν, οἵ εἶσιν ἑκάτεροι. Ἴσως γὰρ; ἔφη; διὰ
βραχέος οὐ δάδιον. Οὐ φαίνεται, εἶπον. ἐμοὶ γοῦν ἔτι
. Πλάτωνος πολιτειῶν, .0t. Lob.
πολιτειῶν λόγος ἕκτος Vind. B.
S. Yind. E, £xzog: Vind. F. Flor,
R. πλάτωνος πολιτειῶν ἕχτη Mon.
B. Flor. U. (πολιτειῶν hic.) IT44A-
TAÀNOXZXIIOAITEION, H IIE-
PI AIKAIOT AOT'OZ EKTOZ.
Ald, Bas.ab, Flor. ACV. IIO AI-
ΤΕΙΩΝ A4IAAOQT'OZ ἕκτος Ste-
phan. s Bekkerus et Stallb. pr.
484 Oi] ε Yind. E,
διὰ ] om. Ven. B. a m. pr.
x gne ] μιχροῦ Vat. H. Flor.
διεξελθόντος ] διεξελθόντες
Vind. F. Ang. B. Flor. R; Astius
in sec. ed, cuius in addendis no-
minativum hunc absolutum statuit,
refragante verborum dispositione,
διεξεληλυϑότος Mon. B. Flor. U.
quamquam hunc Stallbaumius in
τ, ed. διεξελυϑότος, in secunda
δ χηλυϑότος, quam lectionem Bek-
kerus e Monacensi perperam re-
fert, exhibere demonstrat, .
λόγου] τοῦ λόγου Vind, E.
(Ven. B. Vat. H. Flor. ACT.)
cum editionibus ante Astii sec,
Articulum Stallbaumius, qui διε-
ξελθόντος non, a praepositione
διὰ regi, sed absolute positum
esse et λόγον ipsum δέα μακροῦ
τινὸς διεξελθεῖν dici putaret,
omittere non debebat. Sed pro-
nomen quoque τινὸς isti inter-
pretationi obstat. Mihi δεὰ ut in
Glauconis responso, ita'in his
Socratis verbis id significare vi-
detur, culus quasi adminiculo non
Sine. labore effectum esset, “αἰ
philosophorum indoles tandem ap-
Ay A Nec frustra additum est
ἐξξελθόντος. Non prius enim
apparuerat, qnaui ad finem per-
venisset longa disputatio.
.z096] zov Vind. B.
ἀνεφάνησαν 1 ἂν ἐφάνησαν
of] Ita Par. A. et a' m. pr.
Yen. C. quos secutus est Bekke-
rus. . Reliqui codices editionesque
οἷοί exhibent, cuius interdum ἰο--
co ὃς poni a Platone Heindorfius .
δὰ Phaedr. 8. 46. demonstravit,
Aliud exemplum est infra p. 493.
B. et L. VIII. p. 559. À: πρόε-
λώμεϑα δή τι παράδειγμα ix&-
τέρων (ἐπιϑυμιῶν) αἵ εἶσιν, ἵνα
τύπῳ λάβωμεν αὐτάς: etMenon.
p. 92. €: τούτους γοῦν οἶδα,
οἵ εἶσιν. ubi secundum unum
Coisl. parum constanter oio: prae-
ferentem Bekkerum merito dese-
ruit Buttmannus. Cf. Hermannus
ad Soph.. Ai. 1238, — Ficinus:
Quales philosophi sint, et quales
qui alieni a philosophia, o Glau-
€o, vir tandem longa oratione
constitit. Is quidem ooi legisse
videtur, sed eius auctoritas nihil
contra illos codices valet.
γοῦν] ovv Vind. E. vcro Fic.
140 PLATONIS
δοκεῖ dv βελτιόνως φανῆναι, εἰ περὶ τούτου μόνου ἔδει
δηϑῆναι, καὶ μὴ πολλὰ τὰ λοιπὰ διελθεῖν μέλλοντι κα-
τόψεσϑαι, τί διαφέρει βίος δίκαιος ἀδίκου. Τί οὖν,
ἔφη, τὸ μετὰ τοῦτο ἡμῖν; Τί δ᾽ ἄλλο, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἢ
τὸ ἑξῆς; ἐπειδὴ φιλόσοφοι μὲν οἱ τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
ὡσαύτως ἔχοντος, δυνάμενοι ἐφάπτεσθαι, οὗ δὲ μὴ, ἀλλ᾽
ἐν πολλοῖς καὶ πάντως ἴσχουσι πλανώμενοι οὐ φιλόσο-
φου, ποτέρους δὴ δεῖ πόλεως ἡγεμόνας. εἶναι; Πῶς οὖν
λέγοντες. ἂν αὐτὸ, ἔφη ; «relais λέγοιμεν; ; πότεροι ἂν,
Ἶ δοκεῖ
Vat. BM.' et a'm. s. Ven.
βελτιόνως] Ita Par. A. Mon.
B. Ang. B. Vat. Η, Flor. ACRTUY.
et a m, sec. Vind. F. βελτιόνος
cum c super o Vind. E. βέλτιον
ὡς Ven. C. Par. DK. εἰ ἃ m.
pr. Yind. F. βέλτιον reliqui co-
dices cum editis ante Bekkerum
et Astio in tert. Cf. Buttmannus
gramm, IL. p. 269. qui tamen Al-
cib. I. p. 127. E. ιβελτιόνως σχή-
σομὲν a Bekkero ex uno Coisl.
pro βέλτιον og. Tu recte
non admisit.
τούτου μόνου] μόνου. τούτου
Vind. F. Aug. B. Flor. R. τοῦτο
μόνον" Lob. Vind. B. 'Yat. M.
πολλὰ τὰ] πολλάττο: Par. K.
sec. Bekk. πόλλ᾽ ἄττα Mon. B.
ομέλλοντε] μᾶλλόν τι Flor. RTT.
βίος post δίκαιος Vind. B.
Vat. M
τὸ] ini. lidem et Lob. zo Mon,
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Vind.
B. Mon. B. Ald, Bas. ab.
ὁ: om. Fic. -
τὸ ἑξῆς] Tro εξῆς Lob. τὸ ἐξῆς
AM. Bas. ab. Hoc internam, uz-
τὰ τοῦτο contra ac Rückertus ad
Symp. pag. 27. statuit, externam
consequentiam éignificat,
ταὐτὰ] ταῦτὰ Lob.
ὡσαύτως] "ὁσαύτος Mon. B.
a m. pr.
δυνάμενοι] διανοούμενοι Vind.
ἐφάπτεσθαι ἅπτεσθαι Flor.
ἊΨ
δοκοῖ Lob, Vind, B.
; Joi e Vat. M. et a, m. pr.
"Yind. B. ᾿
πάντως παντοίως Vind. E.
Flor. R. et.yo Ven. C. Id .re-
ponenduin' suspicabatur i in sec. ed.
Astius ,. reposuit in utraque Stall-
baumiüus ,. quem non reprehendam,
Sed tamen quod ita comparatum
est, ut πάντα γίγνεσϑαι, quod-
libet. βοΐ. non recuset,, πάντως
ἔχειν. , omnimodis se habere, dici
potuisse videtur. Certe non multo
aliter zó πάντως χαίρειν dicitur
Gorg. p. 495. B. et πάντως z90-
πηλακιεῖ ib. p. 527. A. Ficinus
haec πάντως an παντοίως ἴσχον-
τὰ mutabilia interpretatus est.
ἴσχουσι] ἔχουσε Vind. E. ?6y0v-
σιν idque post T HMOHTRERDE Lob.
Vind. B. Vat. BM...
ov] oi Lob. Vat. BM. et. a m.
- Vind. B.
δὴ δεῖ) δεῖ δὴ Par. DK. εἰ
corr. Vind. E. cum editis ante
Bekkerum. δὴ δὴ Vind. E. ante
correctionem,
εἶναι ;] εἶναι, Ald. εἶναι. Steph.
non vitiose; nam interrogatio non
directa , et "totum hoc ἐπειδὴ φι-
λόσοφοι — ἡγεμόνας εἶναι de-
claratio: illius est, quod τὸ ἑξῆς
dictum erat; quam ipsam ob rem
δὴ δεῖ pótius, quam δεῖ δὴ scri-
bendum fuit. Itaque unum inter-
rogandi signum. post ἑξῆς posi-
tum, vel, ibi si colon fieret, (ut
L. L p. 949. C. extr.) hic "post
εἶναι cic sufficiebat: ta-
men perspicuitatis caussa utrobi-
que poni praestat. Cf. L. ΜΙ.
p. 396. B. pr.
CIVITAS LIB. VL 484 141
qv δ᾽ ἐγὼ, δυνατοὶ φαίνωνται φυλάξαι νόμους vs καὶ
ἐπιτηδεύματα πόλεων, τούτους καϑιστάναν φύλακας.
Ὀρϑῶς, ἔφη. Τύδε δὴ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἄρα δῆλον, εἴτε
τυφλὸν εἴτε. ὀξὺ ὁρῶντα χρὴ φύλακα τηρεῖν ὁτιοῦν.
Καὶ πῶς, ἔφη, οὐ δῆλον; Ἦ οὖν δοκοῦσί τι τυφλῶν
διαφέρειν οἵ τῷ ὄντι τοῦ ὄντος ἑκάστου ἐστερημένοι
τῆς γνώσεως καὶ μηδὲν ἐναργὲς ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντες πα-
ράδειγμα μηδὲ δυνάμενοι ὥσπερ γραφῆς εἰς τὸ ἀληϑέ-
στατον ἀποβλέποντες κἀκεῖσε ἀεὶ ἀναφέροντές τε καὶ
δυνατοὶ φαίνωνται 1 possunt
Fic. ὃ. φαίνονται Vind. E. Bas.
ab.
τε] om. Vind. BE. Yat. H.
Flor. ACTY. et a m. pr. Ven. B.
πόλεων] civitatis. Fic.
κπαϑιστάναι] sc. λέγοντες, ἢ,
e. κελεύοντες.
᾿ὈΟρϑῶς] δῆλον Ang. B. Vind. F.
Toós δὴ} Ita Vind. E. Flor.
T. Stalibaumius in pr. ed. τόδε
δὲ Vind. F. Flor. ACRY. Stallb.
in sec. τόδε δ᾽ Lob. Vind. B.
Mon. B. Flor. U. qui duo dein-
ceps ἦν γ᾽ ἐγὼ exhibent, quorum
medio librarius Monacensis littera
c, praecedenti autem δ᾽ littera (j
imposita τόδε y ἦν δ᾽ ἐγὼ legi
voluit. Τὸ δὲ δὴ editiones ante
Bekkerum, qui 7'óóse, omisso δὴ,
edidit atque in comm. τόδε in
Par. ADK, Yen.C. Yind.B. Vat.
BHM. Ang. B. τόδε y a m. sec.
in Mon. B. τόδε δ᾽ in Vat. M.
τόδε δὲ in Ang. B. τὸ δὲ δὴ apud
Stephanum exstare docet, de Ven.
B. nihil, de Par. K. silentio Bi-
pontinorüm suspectum, de Mon.
B. mancum, de Vind. B. falsum,
de Vat. M. et Ang. B. repugnan-
tia tradens. Neque vero abru-
ptum ilud τόδε per se probabile
est, Itaque quum esset inter δὴ
et δὲ seu δ΄ eligendum, prius
ob codices potissimum optimae fa-
miliae adscriptos, tum ipsius caus-
sa secundum ea, quae Vol. I.
p. 147 , a. observata sunt, prae-
tuli. Idem legisse videtur Fi-
cinus: Hoc itaque perspicuum
est —.
ἄρα] coc Flor. R, Bekkerus
et Stallbaumius, hic cum signo
interrogandi post ὁτιοῦν, quod
in Bekkeri editione, nisi forte
«Qc ipso inscio pro ἄρα irrepsit,
operarum culpa omissum videtur,
Sed interrogationi minus convenit
Glauconis responsum, quam affir-
mationi, cui ἄρα, scilicet , inser-
vit.
ὀξὺ lta Mon. B. sed cum
obelo sub ? et superscripto a m.
S. vv.
ὁρῶντα] ὁρᾶν Par. DK. Mon.
B. Flor. U.
φύλακα } ἢ. e. custodis loco.
τὸν φ. Ven. B. Vind, E. Flor. C.
editi ante Bekkerum.
'H] ἢ Lob. Vind. B. Vat. HM.
εἰ Vind. F. εἶ Ang. B.
οὖν om. Fic. οὖν οὐ Flor.
U. et cum punctis a m. s. sub
οὐ factis Mon. B.
vL] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. Par. DK. et a m. pr. Yen.
C. co. Mon. B. Vind. E. (Ven.
B. Vat. H. Flor. CU.) cum edi-
tis ante Bekkerum. tibi Fic. Cf.
Vol. I. p. 167. extr.
διαφέρειν οὐ 9. Mon. B. Flor.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E.
γραφῆς] Ita Par. ADK. sec.
Bekk. Lob. Vind. B. et a m. pr.
F. Vat. BHM. Yen. BC. Flor.
ACV. Reliqui et Vind. F. a m.
s. editique ante Bekkerum γρα-
φεῖς. Cf. Vol. I. p. 157, a.
εἰς 1 om. Vind. K.
ἀεὶ ] om. Fic.
142
PLATONIS
D ϑεώμενον ὡς οἷόν τε ἀκριβέστατα, οὕτω δὴ καὶ τὰ iv-
| 9düs νόμιμα καλῶν τὸ πέρι καὶ δικαίων καὶ ἀγαθῶν.
τίϑεσθαί τε, ἐὰν δέῃ τίϑεσϑαι, καὶ τὰ κείμενα φυλάτ-
τοντὲςξ σώξειν; Οὐ μὰ τὸν Δία, ἡ δ᾽ ὃς, οὐ πολύ τι
D
485
διαφέρει.
Τούτους οὖν μᾶλλον φύλακας στησόμεϑα, ἢ
τοὺς ἐγνωκότας μὲν ἕκαστον τὸ ὃν, ἐμπειρίᾳ δὲ μηδὲν
ἐκείνων ἐλλείποντας μηδ᾽ ἐν ἄλλῳ μηδενὶ μέρει ἀρετῆς
ὑστεροῦντας ; "Arozov μέντ᾽ ἂν, ἔφη, εἴη ἄλλους αἱρεῖ-
σϑαι, εἴ ys τἄλλα μὴ ἐλλείποιντο"
485 ὄχεδόν τι τῷ μεγίστῳ ἂν προέχοιεν.
πέρι περὶ Vind. E.
Zia] δί᾽ Lob. Vind. BE. Vat.
HM.
διαφέρει διαφέρειν Mon. B.
Flor. TU. Bekkerus, Ástius in
tert. et Stallbaumius. διαφέρει
impersonale est, ut pag. 496. A.
ubi etiam meliores libri διαφέ-
ρεὶν exhibent, errore satis fre-
quenti, Vid. L. V, p. 467. C.
469. C. Sed nostro loco a ma-
nu emendatura illatum videtur in
Mon. B. et Flor. U.
οὖν om. Fic.
τὸ ὧν] quod vere est Fic.
δὲ] quoque idem.
μηδ᾽ ἐν] μηδὲ ἕν Vind. E. sed
elevato nonnihil priori &. μὴ δὲ
ἐν Vind. F.,
μηδενὶ} μηδαι Mon. B. ἃ m.
Fr,
; τἄλλα] τὰ ἄλλα Vind. E. τἄλ-
λα Vind. B. et a m. pr. F. Mon.
B. Steph.
τούτῳ γὰρ αὐτῷ] τοῦτο γὰρ
αὐτὸ Yind. F. Ang. B. γὰρ Fi-
cinus omisit,
προέχοιεν ] προσέχοιεν Lob.
Mon. B. Vat. BM. Yen. C. Par.
DK. sec. Bekk. Flor. U. et a m.
pr. Vind. B.
λέγωμεν λέγομεν Lob. Vat.
BH. Flor. ACTYV.
ἔσονται] ἐσόμεϑα Par. K.
ἔχειν ;] ἔχειν. AM.
ἀρχόμενοι L. V. p. 474. B.
δεῖ} Pro eo δεῖν Bekkerus in
Par. AD. Vat. B. Ven. BC. et
Vind. B. Stallbaumius in Flor.
T. cui in sec. ed. codices AC.
τούτῳ γὰρ αὐτῷ
Οὐκοῦν τοῦτο δὴ
addit, scriptum esse testantur,
quemadmodum legitur in Ald. Bas.
ab. Sed Vind, B. cum reliquis
quatuor a me collatis δεῖ exhi-
bet, cui propter finitam post xa-
ταμαϑεῖν periodum , et quod
L. V. l. c. hoc primum conside-
randum esse dictum non fuerat,
accedente nonnulla de quinque
codicibus istis suspicione δεῖν
praeferre non sustinuj, Etiam
Stallbaumius sensisse huiuscemodi
aliquid videtur.
δῶν] ὅτι ἐὰν Vind. E. non
male. εἴ τε ἐὰν Vind, F. Flor.
AC.
οὐκ ἄλλους οὐκάλλους Vind.
Τοῦτο μὲν δὴ — φϑορᾶς.
Hoc loco usus est Themistius ab
Astio laudatus or. XXI. p. 250.
B. C. Hard. hunc in modum:
Τὰ δὲ λοιπὰ ξητητέον σύμβολά
τὲ καὶ γνωρίσματα, ἃ πᾶσα d-
νάγπη τοῦ φιλοσόφου ἐγπεχαρᾶ-
χϑαι τῇ διανοίᾳ μᾶλλον, ἢ τοῖς
Πελοπίδαις τὸν ἐλεφάντινον à-
μον. Tí δὴ μετὰ ταῦτα ὁ πάνσο-
φος Πλάτων ἐπίσημον ποιεῖ τῆς
τῶν ψυχῶν εὐγενείας ; ἐγὼ ὑμῖν
ἀναγνώσομαι ἐφεξῆς ἐκ τῶν ἐκεί-
vov ῥημάτων, ὥσπερ ἐν τοῖς δὲ-
παστηρίοις οἱ δήτορες ἐκ τῶν
τοῦ νόμου, γραμμάτων. Τοῦτο
μὲν δὴ ὁμολογείσϑ'ο τῆς
φιλ οσόφου φύσεως περὶ
ὅτι μαϑήματος δέοι οὔ-
τοι παντὸς, ἀλλ᾽ ὃ ἂν
ἐκείνην δηλοῖ τὴν οὐσί-
αν, τὴν ἀεὶ οὖσαν καὶ μὴ
CIVITAS LIB. VL 485
143
λέγωμεν, τίνα τρόπον οἷοί v ἔδονται οἵ αὐτοὶ κἀκεῖνα
^ - " , * Ξ᾽ Lu) B , , ,
καὶ ταῦτα ἔχειν; Πάνυ μὲν ovv. Ὃ τοίνυν ἀρχόμενοι
τούτου τοῦ λόγου ἐλέγομεν, τὴν φύσιν αὐτῶν πρῶτον
δεῖ καταμαθεῖν. καὶ οἶμαι, ἐὰν ἐκείνην ἱκανῶς ὁμολο-
γήσωμεν, ὁμολογήσειν καὶ ὅτε οἷοί τὸ ταῦτα ἔχειν οἱ
7 Cf , » , [1 , FWEWUS
αὐτοὶ, ὅτι τε οὐκ ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ εἶναι,
-^ ,
7 TOUTOUG.
Πῶς; Τοῦτο uiv δὴ τῶν φιλοσόφων gv-
σεων πέρι ὡμολογήσϑω ἡμῖν, ὅτι μαϑήματός ys ἀεὶ
ἐρῶσιν, ὃ ἂν αὐτοῖς δηλοῖ ἐκείνης τῆς οὐσίας, τῆς ἀεὶ Β
οὔσης καὶ μὴ πλανωμένης ὑπὸ γενέσδως καὶ φϑορᾶς.
πλανωμένην ὑπὸ φϑορᾶς
καὶ γενέσεως. ᾿ἀκούετε οὖν
τοῦ νομοϑέτου διοριζομένου τὰ
μαθήματα, ὧν ἐραστὰς γρεὼν
εἶναι τοὺς φιλοσόφους, καὶ μὴ
ξυγχωροῦντος συγχεῖν μηδὲ ξυμ-
φέρειν ἅπαντα ὥσπερ εἰς Μύκο-
vov μίαν. quae quum non de
scripto, sed memoriter recitata
esse appareat, ad nostrum locum,
praesertim sanum, emendandum
nihil faciunt, ipsa leviter corru-
pta sic emendanda videntur: gv-
rog πέρε, ὅτι μαϑήματός γ᾽
ἐρᾷ, οὔτοι παντὸς, ἀλλ᾽ etc.
Etüam Plutarchus Cic. p. 861. E.
huc simul atque ad L. V. p.475.
C. respexi Η γενόμενος δ᾽, ὥσπερ
ὁ Πλάτων ἀξιοῖ τὴν φιλομαϑῆ
χαὶ φιλόσοφον φύσιν, οἷος ἀσπά-
ξεσϑαι πᾶν μάϑημα καὶ μηδὲν
λόγου μηδὲ παιδείας ἀτιμάζειν
εἶδος, ἐῤῥύη πως προθυμότερον
ἐπὶ ποιητικὴν.
αὐμολογήσϑω 1 primum constet
Fic. ὁμολογείσϑω Vind. BE. Ven.
B. Vat. H. Flor. ACTY. In Lob.
et Vat, M, ὁ et εἶ super c et 7j
scripta sunt,
ἀεὶ] ἂν Lob. Vind. B, Yat. M.
B δ] Τίὰ Par. A. Vind. EF. Vat.
H. Flor, ACTYV. et a m. pr. Ven.
C. Reliqui codices editionesque
ante Bekkerum ὅσα habent, quod
sine offensione tulerunt Stepha-
nus adnot. p. 22. Astius in com-
inentario et Matthiae grammat.
p. 811. Non desunt exempla nu-
meri pluralis similiter post singu-
larem illati. Cf. Vol. Y. p. 169,
b. Tim. p. 38. A: τὸ δὲ ἀεὶ xa-
τὰ ταὐτὰ ἔχον ἀκινήτως οὔτε
πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον προ-
σήκει γίγνεσϑαι — τὸ παράπαν
τε οὐδὲν ὅσα γένεσις τοῖς ἐν
αἰσϑήσει φερομένοις προσῆψεν.
Sed adverbii ἀξὲ ea vis est, ut
certam quandam unoquoque tem-
pore ab illis amatam disciplinam
cogitari iubeat, cuius indolem et
naturam potius, quam universi
generis, in quo contineatur, com-
plexum definiri consentaneum est,
praesertim quum coniunctivus par-
ticulae ὧν iunctus sequatur. Ne-
que eos, qui 8 in ὅσα mutarunt,
si mutatio consulto est facta, ad
praecedentia respexisse, sed ge-
nitivo, qui sequitur, prospicere
eumque, quia cum verbo δηλοῖ
construi non posse videretur, ab
ὅσα regi voluisse puto. Est vero
ile partitivus rectissimeque de-
claratus ab Astio l. c. minus re-
cte ad ipsum δηλοῦν relatus ἃ
Bernhardyo synt. p. 151. perpe-
ram denique a Stephano l. c. ab
omisso φύσεως repetitus, quod
praecessisset , genitivus pluralis
φύσεων, licet non de eadem re
dictus;** cuius erroris sui iterum
errans participem facit Ficinum
haec ita interpretatum : quod sem-
per cam diligunt disciplinam, qua
illis notior fiat natura illa, quae
semper est neque generatione et
corruptione mutatur,
αὐτοῖς αὐτῆς Lob. Vind. B.
Vat. M.
144 PLATONIS
ἡ φ
᾿Ὡμολογήσϑω. Καὶ μὴν, ἦν δ᾽ ἐγὼ; καὶ ὅτι: πάσης αὐὖ-
τῆς, καὶ οὔτε σμικροῦ οὔτε μείξονος οὔτε τιμιωτέρου
οὔτε ἀτιμοτέρου μέρους ἑκόντες ἀφίενται, ὥσπερ ἐν τοῖς
πρόσϑεν περί τε τῶν φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν διήλϑο-
7 - ?r , ? , ἢ -“Ἔ
μεν. 'Og9Gg, ἔφη, λέγεις. Τοδὲε τοίνυν μετὰ τοῦτο
σκόπει εἰ ἀνάγκη ἔχειν πρὸς τούτῳ ἐν τῇ φύσει οἱ ἂν
μέλλωσιν ἔσεσθαι οἵους ἐλέγομεν. Τὸ ποῖον: Τὴν ἀψεύ-
δειαν καὶ τὸ ἑχόντας εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσϑαν τὸ
ψεῦδος, ἀλλὰ μισεῖν. τὴν δ᾽ ἀλήϑειαν στέργειν... Elxóg
2 7 , ἘΣ , δίων 2 εἰ | -
γε, ἔφη. Οὐ μόνον γε; ὦ φίλε, εἶκος, ἀλλὰ καὶ πᾶθδα
ἀνάγκη τὸν ἐρωτικῶς του φύσει ἔχοντα πᾶν τὸ ξυγγε-
νές τε καὶ οἰκεῖον τῶν παιδικῶν ἀγαπᾷν. ᾿Ορϑῶς, ἔφη.
"Suoloygo9v ] ὁμολογείσϑω
Vind. B. Ven. B. Vat. M. Flor.
ACTYV. ὁμολογήσϑω Vind. E.
ὁμολογείσϑω Vat. H. μολογή-
cÜc cum ὁ p εἰ super ὦ et jj
Lob. et Ven. C.
καὶ ὅτι 7’ καὶ om. Lob. Vind. B.
Mon. B. Vat. BM. Flor. U.
πάσης αὐτῆς] scil, οὐσίας;
quod quum proximum et tale sit,
ut sensu salvo subaudiri possit,
imperite faciunt, qui μαϑήσεως
seu ἐπιστήμης ex illo μαϑήματος
scilicet eruendum eoque haec re-
ferenda statuunt, Eius enim, quod
est, τῆς οὐσίας, multae secun-
dum Platonem partes sunt, quas
ideas appellabat et dignitate quo-
que, decore , praestantia inter se
differre censebat, quarum aliae
aliarum ope disciplinarum inda-
gantur atque cognoscuntur, uni-
versae vero ipsam illam οὐσίαν
efficiunt, cuius amantes necessa-
rio disciplinas quoque omnes amo-
re complectuntur. Simul intelli-
gitur, cur paullo ante δηλοῖ τῆς
οὐσίας dicere maluerit, quam τὴν
οὐσίαν.
x«l] om. Par. K.
σμικροῦ 1 μικροῦ Flor. V.
οὔτε ἀτιμοτέρου } om. Bas. b.
μέρους γένους Flor. T. mar-
go Flor. R. et yo Ang. B.
ἐν τοῖς πρόσϑεν] L. V. p. 474.
D. sqq.
τε] γε Par. DK. Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. sec.
xci] om. Par. D. a m. pr.
Τόδε] τὸ δὲ Vind. E.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Mon.
B. m Bas. ab.
Ita Vind. F. a m. pr. 7j
a m. s.
ἐλέγομεν 1 λέγομεν Lob. Vind.(;
BF. Mon. B. Par. DK. sec. Bip.
Ang. B. Vat. M. Flor. U.
Τὸ zoiov;] om. Vind. B. Sc-
quentia adhibuit 'Themistius ab
Astio laudatus or. XXI. p. 257.
€: τέταρτον δὲ τύπον εἶναί φα-
σιν τὴν ἀψευδίαν καὶ τὸ ἑκόντας
εἶναι μηδὲν μηδαμῇ προσδέχε-
σϑαι τὸ ψεῦδος, ἀλλὰ μισεῖν,
τὴν δὲ ἀλήϑειαν. στέργειν. ἄγα-
μαι οὖν ἐγὼ καὶ ταύτῃ τὸν vo-
μοϑέτην etc.
ἑκόντας 1 ἕκοντα Flor. T.
μηδαμῇ] μηδαμῆ editiones ante
Bekkerum.
ys] 97 Vind. E. γ᾽ Vind. F.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTY.
Stallb.
γε om. Vind, E.
s φίλος Lob. Vind. B.
Yat. M
zov] τοῦ Lob. ante corr. τῇ
Par. DK.
CIVITAS LIB. VI. 485 145
?H οὖν vini e σοφίᾳ τι ἀληϑείας ἂν εὕροις; Kol
πῶς; ἢ δ᾽ ὅς. Ἦ οὖν δυνατὸν εἶναι τὴν αὐτὴν φύσιν
φιλόσοφον τε καὶ φιλοψευδῆ; Οὐδαμῶς γε. TOv ἄρα
τῷ ὄντι φιλομαϑῆ πάσης ἀληϑείας δεῖ svüUg ἐκ νέου
ὅτι μάλιστα ὀρέγεσϑαι. Παντελῶς γε. AAA μὴν ὅτῳ
γε εἰς ἕν τι ai ἐπιϑυμίαι σφόδρα ῥέπουσιν, ἴσμεν που
ὅτι εἰς τἄλλα τούτῳ ἀσϑενέστεραι, ὥσπερ ῥεῦμα ἐκεῖσε
ἀπωχετευμένον. Τί μήν; Qu δὴ πρὸς τὰ μαϑήματα καὶ
πᾶν τὸ τοιοῦτον ἐῤῥυήκασι, περὶ τὴν τῆς ψυχῆς, οἶμαι,
ἡδονὴν αὐτῆς καϑ' αὑτὴν εἶεν ἂν, τὰς δὲ διὰ τοῦ σώ-
ματος ἐκλείποιεν., εἰ μὴ πεπλασμένως, ἀλλ᾽ ἀληϑῶς φι-
λόσοφός τις εἴη. Μεγάλη ἀνάγκη. Σώφρων μὴν ὅ γε
Puit ᾿Ὀρϑῶς] ἀγαπᾶν, óp-
ϑῶς À
ἯΙ [ ἐφ , Yind. F.
οὖν om. Fic.
ἂν] om. Lob. Vind. B. Vat.
M. ante ἀληϑείας Vind. F. Ang.
B. Flor. RT.
, Ἦ] ἃ Bas. b. 7] Vind. F.
τῷ ὄντι ] om. Fic. τωόντι
Vind. E. τῶν ὄντι Yen. B.
δεῖ] δὴ Vind. F. ante corr.
ὅτῳ] lta Vind. F. sed corre-
"m
ἴσμεν που ὅτι] om. Fic.
τἀλλα ἢ τἄλλα Vind. BEF.
Mon. B. Steph.
ὥσπερ] cg Par. D. corr. Sed
magis crediderim ad sequens 5Q
eam varietatem spectare , et vero
post illam, quae ad ἀπωχετευμέ-
vov spectat, in commentariis Bek-
keri posita et tamen eo versus
numero nótata est, ut huc referri
debeat.
ἐκεῖσε] alio Fic.
ἀπωχετευμένον] ἀποχετευόμε-
vc, Vind. F. Ang. B. Flor. R.
Stallb. pr. ἐπωχετευμένον Par.
K. sec. Bekk. Mon. B. et in Par.
D. ἐ super d positum. czoye-
τευόμενον (Ven. B.) Ald. Bas.
ab. Steph. Ast. Genus participii
ad proximum nomen accommoda-
tum est, ut L. III. p. 401. D.
P rovuxm Or. IT.
ἄγουσα. Similia, non eadem, illa
sunt, quae Vol. I. p. 320, b. no-
tavi. Ceterum lectionem a Stall-
baumio in prima ed. receptam
"Themistius secutus videtur or.
XXII. p. 269. D: ὅτῳ γὰρ ἀνδρὲ
εἰς ἕν τι τοιοῦτον (ἰυβείαν, κι-
ϑαριστικὴν etc.) αἵ ἐπιϑυμίαι
πᾶσαι ῥέπουσι, τούτῳ δὲ οὐκ
Qv εἰς τἀμείνω γίγνοιντο “φιλίαι
ἐσχυραὶ, ὥσπερ, δεῦμα ἐπὶ τὸ
πρανέστερον ἀποτετραμμέναι.
Sed idem or. XXI. p. 260. A.
πᾶσαι αὐτοῦ, inquit, αἵ τῆς ψυ-
χῆς ἐπιϑυμίαι ἀπὸ τῶν μαϑημά-
των ἐκεῖσε é ἐποχετεύσονται ὥσπερ
δεῦμα ἐπὶ τὸν πρανέστερον τό-
πον.
δὴ] δὲ Mon. B. Par. DK. Flor.
U. Ald. Bas. a. Steph. Ast. pr.
αὐτῆς] τὴν Ang. B. Flor. R.
xo αὐτὴν] καϑαυτὴν Vind.
F. xo" ἑαυτὴν Flor. R.
εἶεν] εἰσ ἕν Vind. F.
ἐχλείποιεν ] ἐχλλίποιεν Vind. B.
Cupiditates illius totae ad disci-
plinas conversae animique volu-
ptatem appetentes circa corporis
voluptates flaccescere dicuntur.
Ad τὰς repetendum ex superiori-
bus est περί. Cf. Vol. I. p. 365,
a. b.
πεπλασμένως ] πεπλασμένος
Par. K. et a m. s. Flor. C.
dii ], ἀλλὰ Vind. F.
μὴν o ys] e μὴν 0 Par. K. E
Flor. U. ys μὴν ὅγε Mon. B.
K
140 PLATONIS
τοιοῦτος καὶ οὐδαμῇ φιλοχρήματος" ὧν γὰρ ἕνεκα χρή-
ματα μετὰ πολλῆς δαπάνης σπουδάξεται., ἄλλῳ τινὶ μᾶλ-
486
λον, ἢ τούτῳ προσήκει σπουδάζειν. Οὕτω. Καὶ μήν
2 2] 4 1] D 7j
zov καὶ τόδε δεῖ σκοπεῖν, ὅταν κρίνειν μέλλῃς φύσιν
φιλόσοφόν τε καὶ μή. Τὸ ποῖον; Μή σε λάϑῃ μετέ-
χουσα ἀνελευϑερίας᾽" ἐναντιώτατον γάρ zov σμικρολογία
ῳ , - Uv 4 ' 9 ἐφ 2 "-
ψυχῇ. μελλούσῃ τοῦ ολου. xci παντὸς ἀξὺ ἑπορξεξεσθαι
ϑείου τε καὶ ἀνθρωπίνου. ᾿Αληϑέστατα, ἔφη. ἯΙ οὖν
ὑπάρχεί. διανοίᾳ μεγαλοπρέπεια καὶ ϑεωρία παντὸς μὲν
χρόνον, πάσης δὲ οὐσίας, oiov τε οἴει τούτῳ μέγα τι
δοκεῖν εἶναι τὸν ἀνθρώπινον βίον; ᾿άδύνατον, ἦ δ᾽ ὅς,
Οὐκοῦν xol ϑάνατον οὐ δεινόν τι ἡγήσεται ὁ τοιοῦτος
΄
οὐδαμῇ ] οὐδαμῆ Steph. Huc
respexit Proclus in Alcib. T. 3.
p. 255. Cous. ἐπεὶ καὶ ἐν Πολι-
"τείᾳ στοιχεῖον ἔφατο καὶ τοῦτο
τῆς φιλοσόφου φύσεως εἶναι, τὸ
τῶν χρημάτων ὑπεροπτικχόν.
μετὰ πολλῆς δαπάνης Οχγ-
morum.
ἄλλῳ vw] post μᾶλλον Flor.
T. ἄλλωι τι Lob. ἄλλό τι Vind.
B. Vat. M.
προσήκει] om. Vind. F.
Οὕτω. Οὕτως. Bekkerus et
Stallbaumius.
486 μέλλῃς] μέλλεις Flor. V. μέλ-
4p Par. D. Etiam in Mon. B. e
ἃ m. s. demum expressum.
φύσιν] φύσει Flor. T.
Mj] μή ys Vind. F.
λάϑῃ A. ψυχὴ Ang. B. Flor.
ἀνελευϑερίας] ἐλευϑερίας Lob.
Vind. D. Vat. M. Conf. Vol. 1.
p. 232, a.
σμικρολογία 1 μικρολογία Vind,
E. Flor. ACTV. Alcinous isag.
c. 1: ἐναντιώτατον γὰρ μικρολο-
γία ψυχῇ μελλούσῃ δεωρεῖν τὰ
ϑεῖα καὶ ἀνϑρώπινα.
ἐπορέξεσϑαι] ἐπορέγεσϑαι editi
ante Bekkerum.
ἯΙ — διανοίᾳ 1 ὦ — διάνοια
Vind. E. Vat. M. hic cum altero
acuto Super o. et ας super ulti-
ma. ἢ — διάνοια Vat. H. ὦ —
διανοίας Vind. B. Mon. B. Ang.
B. Flor. RTUV. et à super ἡ
scriptum habent Lob. Yen. C.
Par. D. ας super « Lob. 59g —
διανοίας Astius in secunda et
Stallbaumius receperunt, Ficini
quoque interpretatione et M. An-
tonini auctoritate adducti, qui
τῶν &ig ξαυτὸν L. VIL c. 35.
hoc. Πλατωνικὸν posuit: "Qj, οὖν
ὑπάρχει διάνοια μεγαλοπρεπὴς
καὶ θεωρία — οὐσίας, ἄρα οἴεε
τούτῳ --- Ἥχισταά ys. quae non
ad verbum descripta ex codice
esse apparet. Ficinum quidem non
intercedo quo minus ᾧ et διανοίας
legisse credamus , quamquam in
sequentibus paullo liberius versa-
tus videtur: JVempe cui cogita-
tionis adest magnificentia et to-
tius temporis totiusque substantiae
contemplatio , humana vita ma-
gnum quid videri mon potest,
Glau, Non profecto. 80. Num
mortem hic terribilem existimabit?
Glau. Minime. Sed facile intel-
ligitur, quid illam lectionem pe-
pererit. δεάώνοια non facultatem
actionenve mentis, sed ipsam
mentem significat, ut infra E:
ἔμμετρον ἄρα καὶ εὔχαριν ζητῶ-
μὲν πρὸς τοῖς ἄλλοις διάνοιαν
φύσει. multisque locis, quos in-
dicat Heindorfius ad Phaedr. $. 34.
Huic igitur τούτῳ recte et quasi
sua sponte succedit. Sic Gorg.
p. 523. E: καὶ τὸν κριτὴν δεῖ
γυμνὸν εἶναι, τεϑνεῶτα, αὐτῇ
τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν Qeo-
CIVITAS LIB. VI. 486 141
470 Ἡκιστά ys. 4ειλῇ δὴ καὶ ἀνελευϑέρῳ. φύσει φιλοσο--
φίας ἀληϑινῆς, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἂν μετείη. Οὔ μοι δο-
κεῖ. Τί οὖν; ὃ κόσμιος καὶ μὴ φιλοχρήματος μηδ᾽ ἀνε-
λεύϑερος μηδ᾽ ἀλαζὼν μηδὲ δειλὸς £69 ὅπη dv δυσξύμ--
βολος ἢ ἄδικος γένοιτο; Οὐκ ἔστι. Καὶ τοῦτο δὴ ψυ-
χὴν σκοπῶν φιλόσοφον καὶ μὴ εὐϑὺς νέου ὄντος ἐπι--
σκέψει, εἰ ἄρα δικαία τε καὶ ἥμερος, ἢ δυσκοινώνητος
x«l ἀγρίας. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐ μὴν οὐδὲ τόδε παρα-
λείψεις, ὡς bye. Τὸ ποῖον; Εὐμαϑὴς, ἢ δυσμαϑής.
ἢ προσδοκᾷς ποτέ τινά τι ἱκανῶς ἂν στέρξαι, ὃ πράτ-
τῶν ἂν ἀλγῶν τε πράττοι καὶ μόγις σμιζρον ἀνύτων;
Οὐκ ἂν γένοιτο.
φοῦντα ἐξαίφνης. ἀποθανόντος
ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν
συγγενῶν καὶ καταλιπόντα ἐπὶ
τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κό-
σμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις 3. ubi
non offendit Stallbaumius. Cete-
rum huc pertinent verba Procli
in Parm. T. V. p. 90. Cous. διὸ
καὶ ἐν Πολιτείᾳ ταῖς φιλοσόφοις
φύσεσιν. ἀπονέμει τὸ μεγαλοπρε-
πὲς n ὡς ὕψους καὶ μεγέϑους
ἀντεχομένας.
οἴει ἡ post τούτῳ Vind. E. εἴη
Par. K.
δοκεῖν] δοκεῖ Ald. Bas. ab.
In Mon. B. —:i» correctum ex-
stat, in Vind. F. » altera scri-
ptione additum est.
T0:00T0g;] τοιοῦτος. Ald. Ste-
han.
δὴ 1 Ita Par. A. Mon. B. Vind.
' EK. Vat. H. Flor. ACTUV. δὲ re-
liqui libri cum editis ante Bek-
kerum.
ἧς £owxev] ante ἀληϑινῆς Lob.
Vind. B. Vat. BM. om. Fic.
μετείη} μετήει Vind. F. us-
τείοι Par. K, sec. Dip. μετέρη
Ald. Bas. a. i
Τί οὖν :] om. Fic.
ὅπη] ὅποι Par. K. sec. Bekk.
Cont. 487. A. Vid. Lobeck. ad
Phryn. p. 271.
s δυσξύμβολος 1 δυσξύμβουλος
ind. F.
Οὐκ ἔστι] ovxézt Vat. H. Οὐκ
ἔστιν Bekkerus.
Tí δ᾽; εἰ μηδὲν ὧν μάϑοι σώξειν δύ-
ἐπισκέψει Τία Vind. F. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACRT. et 'The-
mistius or. XXI. p. 254. B. cu-
ius verba, quia nullo negotio pos-
sunt ab unoquoque emendari, sic
ut vulgo leguntur adscripsi. ἀλλ᾽
£v δὴ “ποιῶν ὁ λόγος μεταβέβη-
xsv ἐφ᾽ ἕτερον τῶν ᾿γνωρισμά-
TOY, μάλιστα, καὶ τοῦτο ψυχὴν
ἐξετάξον φιλόσοφόν τὲ καὶ “μή.
ἐπισχήψει γὰρ 5 xov, TE
καὶ ἥμερος πρὸς τοὺς παιδείας
ἐπυϑυμοῦντας , 1] δυσκοινώνητος
δὲ καὶ ἀγρία. — Reliqui codices
et editiones ante Astium ἐπισκέ-
app habent.
διιαία δίκαιά Vind. F.
δυσχοινώνητος ] τε vulgo ante
Bekkerum et in Astii tertia ed.
additum non nisi in Lob. Vind.
B. Ven. B. et Vat. BM. legitur,
a'lhemistio tamen.et ipso lectum
videtur.
ἢ δυσμαϑής ] om. Mon. B.
τι] om. Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. B. Ven. C. Par. DK. Flor.
U. illud Fic.
ἱκανῶς) om. Fic.
ἀλγῶν] ἀργῶν Flor. T.
σμικρὸν] μιμρὸν Vind. F.
ἀνύτων)] ἀνύττων Ven. B.
Vat. H. Flor. UV. editiones ante
Bekkerum. Soph. pag. 230. A.
unus ex undeviginti Par. F. ἀνύτ-
τειν, 261. B. quatuor cum Ste-
phano ἀνύττων, Symp. 217. C.
unus Par. F. zjvvzzov, Leg. VIIII.
K2
148 PLATONIS
vero, λήϑης ὧν πλέως, ἄρ᾽ ἂν οἷός v εἴη ἐπιστήμης
μὴ κενὸς εἶναι; Καὶ πῶς; ᾿Δνόνητα δὴ πονῶν οὐκ, οἴει,
ἀναγκασϑήσεται τελευτῶν αὑτόν τε μισεῖν καὶ τὴν τοιαύ--
τὴν πρᾶξιν; Πῶς δ᾽ ov; Ἐπιλήσμονα ἄρα ψυχὴν ἐν ταῖς
ἱκανῶς φιλοσόφοις μή ποτε ἐγχρίνωμεν, ἀλλὰ HOD,
κὴν αὐτὴν ξητῶμεν δεῖν εἶναι. Παντάπασι μὲν οὖν.
᾽4λλ᾽ οὐ μὴν τό ys τῆς ἀμούσου τε καὶ ἀσχήμονος φύ-
ὅεως ἄλλοσέ ποι ἂν φαῖμεν ἕλκειν, ἢ εἰς ἀμετρίαν. Τί
μήν; ᾿4λήϑειαν δὲ ἀμετρίᾳ ἡγῇ ξυγγενῆ εἶναι, ἢ ἐμμε-
volo; ᾿Εμμετρίᾳ. ᾿Ἔμμετρον ἄρα καὶ εὔχαριν ξητῶμεν
πρὸς τοῖς ἄλλοις διάνοιαν φύσει, ἣν ἐπὶ τὴν τοῦ ὄντος
ἰδέαν ἑκάστου τὸ αὐτοφυὲς εὐάγωγον παρέξει. Πῶς
881. A. Ven. B. et Stobaeus In tert. Astius et in pr. Stallbau-
ἀνύττουσι. Axioch. 369. D. nul-
lus e Bekkeri codicibus ἀνύττει,
quod vulgatum est, habet. Sed
X ga omnes ubique tenent,
; εἰ] δεῖ Vind. F. a m. pr.
Sin interrogandi Bekkerus po-
suit.
πλέως] πλέος Mon. B. a m.
pr. ἀνάπλεως Vind. F. Ang. B.
Fior. T. et in m. A.
ἀρ ,j ἄρ᾽ Vind. F. —
erit scientia vacuus? Fic.
"Avóvqvo] ἀνόητα Par. A. (ad-
scripta sec, Faehsium in margine
vulgata) et a m. pr. Ven. C. Ea-
dem varietas est 'Tim. p. 44. C.
ἀνήνυτα, quod Astius ad Leges
p. 213. et in tert. ed. a Platone
profectum suspicatur, minus aptum
est. Nam ἀνήνυτος πόνος Phry-
nicho interprete — Bekk. anecd.
p., 13, 26. ὁ πολὺς est καὶ Ov
οὐχ οἷόν τε διανύσαι.
δὴ δὲ Ven. C. Mon. B. Par.
DK. editi ante Bekkerum; non
minus recte. vero Fic.
οἴει οπι. Fic. οἴει ὡς Flor.
T. (οἴει) Steph. Astius in pr. et
sec. et Stallb. in sec. comma prius
. nonante οἴξι, sed ante negationem
ponentes inusitatum loquendi genus
introducunt. Cf. L. VII. p. 530.
B. et Hipp. mai. pag. 298. A:
εἰ ἀποκριναίμεϑα τῷ οϑρασεῖ
ἐχείνῳ ἀνθρώπῳ --- οὐκ ἂν, οἴει,
αὐτὸν τοῦ ϑράσους ἐπίσχοιμεν ;
"nonne
mius secundum Bekkerum utrum-
que comma sustulerunt. Priores
tantum post πονῶν incidunt.
dvoyxcot10siroaL] dvoyxoct1-
σεσϑαι Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. BM. Par. K..Flor. U.
τελευτῶν] τελευτὼν Lob. Vind.
BE. Mon. B. Ald. Das. ab.
αὐτόν] αὐ. Vind. BEF.
ἐγκρίνωμεν ] ivxg. Vind. F.
xoívousv editi ante Bekkerum,
tacentibus de Par. K. Bipontinis.
ζητῶμεν δεῖν εἶναι] si. ὃ. £.
Flor. T. Pro δεῖν Ven. B. a m.
pr. et Vind. E. δεῖ habent.
μὴν] μὴ Par. A. Ang. B. edi-
tiones ante Bekkerum, tacentibus
Bipontinis, quod Astius in comm.
ad L. I. p. 365. ad φῶμεν tum
vulgatum referens, si ἂν cum
ἕλκειν construebat, recte sine of-
fensione tulit, ferrique etiam nunc
recepto optativo φαῖμεν ad eum-
que relata, ut debet, particula
ἂν posset, si Socrates verendum
negaret, ne illud aliqua conditio-
ne proposita statuere possent. Cf.
Vol. I. p. 116, b. Sed conditio-
nis significatio etsi non omnino
inepta, tamen non ita necessaria
h. l. erat, ut dictione minus usi-
tata οὐ μὴ φαῖμεν ἂν uti scri-
ptorem cogeret. Neque vero co-
dices magnam dubitationem re-
linquunt. 244À' ov μὴν sequente
CIVITAS LID. VI. 487 149
δ᾽ οὔ; Τί οὖν; μή πη δοκοῦμέν σοι οὐκ ἀναγκαῖα ἕκα-
στα διεληλυϑέναι καὶ ἑπόμενα ἀλλήλοις τῇ μελλούσῃ
τοῦ ὄντος ἱκανῶς τε καὶ τελέως ψυχῇ μεταλήψεσϑαι;
᾿Δναγκαιότατα μὲν οὖν, ἔφη. Ἔστιν οὖν 0m μέμψῃ 487
τοιοῦτον ἐπιτήδευμα, ὃ μήποτ᾽ ἄν τις οἷός τὲ γένοιτο
ἱκανῶς ἐπιτηδεῦσαι, εἰ μὴ φύσει εἴη μνήμων, εὐμαϑὴς, .
μεγαλοπρεπὴς, sUyoQug, φίλος τε καὶ ξυγγενὴς ἀληϑείας,
δικαιοσύνης, ἀνδρίας, σωφροσύνης; Οὐδ᾽ ἂν. ὁ Μῶμος,
ἔφη. τό γε τοιοῦτον μέμψαιτο. ᾿4λλ᾽, ἦν δ᾽ iyà, τε-
λειωϑεῖσι τοῖς τοιούτοις παιδείᾳ τε καὶ ἡλικίᾳ ἄρα οὐ
μόνοις ἂν τὴν πόλιν ἐπιτρέποις; Καὶ ὁ ᾿Δ4δείμαντος '9»
Σώκρατες, ἔφη, πρὸς μὲν ταῦτά Go, οὐδεὶς ἂν οἷός T B
ψξ bis deinceps legitur Polit. οὐκ ἀναγκαῖα] ov κἀναγκαῖα
P- 290. Α. Β. Vind. E
τε] om. Vind. E. et a m. pr. τελέως ] τελείως Mon. B. Flor.
Ven. B.
ἄλλοσέ] ἄλλο σέ Ald. Bas. a.
σοι ἂν] ποίαν Vind. F. ἃ m.
5 , 3 ,
ἀναγκαιότατα] ἀναγκαιότατον
Mon. B.
τ. πη ἂν Vind. E. Mon. B. Par. ovv] om. Fic. 487
K. editiones ante Bekkerum. μέμψῃ} μέμψει Vind. F. Ang.
φαῖμεν] Ita Par. A. Lob. Vind. B. Flor. R. recentiores,
B. Vat. BM. Ven. BC. Bas. b. ἱκανῶς] ἱκανὸς Lob. Vind. BE.
φαμὲν Vind. F. Ang. B. ϑεῖμεν — Vat. M.
. Vind. E. ϑέμεν Vat. H. φῶμεν μνήμων, εὐμαϑὴς ροτϑρίοας,
Mon. B. Par. DK. Ald. Bas. a. memor Fic.
zs] δὲ Vind. F.
Steph. Ast. pr. et sec. De Flo-
ξυγγενὴς ] συγγ. Vind. E. Flor.
ACV.
rentinis Stallbaumius tacet. Vix
credi potest omnes φῶμεν habere.
ἀμετρίαν. ἀμετρίαν: Ald. Bas.
ab. Pollux IIIL. 167. τὴν ἐν τῷ
ἀνδρίας 1 ἀνδρείας Lob. Vind.
Ἐς, Flor. ACRTV. Stallb. Conf.
ποδὶ καὶ πρὸς τῇ λύρᾳ ἀμετρίαν
ex Platone affert. — Ficinus hanc
Socratis δῆσιν ita interpretatur:
4ibsona praeterea et inconcinna na-
tura ad intemperiem semper trahit.
ἡγῇ 1] ἡγεῖ Vind. F. Ang. B.
recentiores.
7 ἐμμετρίᾳ ;7 an cum temperie
potius? Fic.
"Euusroto.] om. Lob. Vind. F.
Vat. M.
ἣν 1 ἣ ἡ Mon, B. cum litura.
ἤδέαν εἰδέαν., sup. a m. s. £,
Vind. F.
εὐάγωγον ] καὶ εὐάγ. Vind. E.
Flor.
Tí οὖν ;] om. Fic.
δοκοῦμέν] δοκῶμέν Lob. Vind.
B. Vat. M.
Vol. I. p. 115. et quae ad p. 490.
ΟΊ, notavi. — Hanc virtutum enu-
merationem respicit Proclus T. II.
p. 289. et 'T. V. p. 184. Cous.
τοιοῦτον] τοιοῦτο Lob. Vind.
B. Vat. BM.
AM, àv) ἄλλην Vind. F. a
m. pr. cAÀ' ἣν Vind. E. Parti-
culam Ficinus omisit.
τελειωδϑεῖσι] τελειωϑῶσι Par.
K. sec. Bip.
παιδείᾳ --- ἡλικίᾳ παιδεία ---
ἡλικία AÍa. Bas. ab.
ἄρα] ἄρα Vind. EF. om. Mon.
E
dv] om. Vind. E. Vat. H. Flor.
T. et a m. pr. Ven. B.
ἐπιτρέποις] ἐπιτρέπεις Flor. T.
et, sup. oi, Vind. E.
150 PLATONIS
εἴη ἀντειπεῖν. ἀλλὰ γὰρ τοιόνδε τι πάσχουσιν οἱ ἀχού-
οντες ἑκάστοτε ἃ νῦν λέγεις" ἡγοῦνται δί ἀπειρίαν τοῦ
ἐρωτᾷν τε καὶ ἀποχρίνεσϑαι ὑπὸ τοῦ λόγου παρ᾽ ἕκαστον
τὸ ἐρώτημα σμικρὸν παραγόμενον ἀϑροισθϑέντων τῶν
σμικρῶν ἐπὶ τελευτῆς τῶν λύγων μέγα τὸ σφάλμα καὶ
ἐναντίον τοῖς πρώτοις ἀναφαίνεσθαι, καὶ ὥσπερ ὑπὸ
τῶν πεττεύειν δεινῶν oL μὴ τελευτῶντες ἀποκλείονται
καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι φέρωσιν, οὕτω καὶ σφεῖς τελευ-
- 3 , Mi ? 2! [x4 , c ^
τῶντες ἀπολλείεσϑαν καὶ οὐκ ἔχειν OTL λέγωσιν ὑπὸ
σεττείας αὖ ταύτης τινὸς ἑτέρας, οὐχ ἐν ψήφοις, ἀλλ᾽
? , ? MI , 2 ^ , , ^ ,
ἐν λόγοις, ἐπεὶ τό γε ἀἁληϑὲς οὐδὲν τι μᾶλλον ταύτῃ
ἔχειν. λέγω δ᾽ εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας. νῦν γὰρ φαίη
LÀ , , * , 2) 34e er à ,
ἂν τίς GOL λόγῳ μὲν ovx ἔχειν καϑ ἑξκαῦτον TO ἐρωτῶ-
? bd 2! Ἁ e M er μ᾿ , M
μενον ἐναντιοῦσθαι, ἔργῳ δὲ ὁρᾷν, ὅσοι ἂν ἐπὶ φιλο-.
ἀντειπεῖν] ἀντιπεῖν Vind. E.
τοιόνδε τι] τοῖον δέτι Vind. F.
ἃ 7 int. vers. habet idem.
viv] om. Fic.
τε] om. Vind. EF. Ven. B. et
8 m. pr. C. Vat.H. Flor, ACRTV.
ὑπὸ τοῦ λόγου] om. Fic.- ἀπὸ
τ. À. Ald. Bas. ἃ.
τὸ ἐρώτημα] om. Fic.
παραγόμενοι παραγενόμενοι
Vind. EF. παραγνόμενοι Ang. B.
ἀϑροισϑέντων ] ἄϑρ. δὲ Ang.
B. Flor. R. et int. vers. a m. s.
Vind. F.
σμικρῶν 7 μικρῶν Flor. ACV.
ἐπὶ τελευτῆς ἐπιτελευτῆς Vind.
᾿μέγα τὸ σφάλμα] μετὰ τὸ σφ.
Flor. ACV. post errorem atque
fallaciam Fic.
ἀναφαίνεσθαι) ἀποφαίνεσθαι
Lob. Vind. B. Vat. BM. Est ana-
coluthon.
ὥσπερ] ὡς Ven. C. a m. pr.
ἀποπκλείονται ] dzroxAcivovrot
cum duobus punctis sub priori »
Mon. B. ἀποκλείουσι Vind. B.
coércentur et concluduntur Fic.
φέρωσιν lta cum editis unus
Vind, E. Reliqui codices omnes
φέρουσιν habent, neque aliter
ante correctionem. scriptum fuit
in Mon. B. sed ex emendatione
factum est λέγουσιν, cui statim
subiungitur ὑπὸ πεττείας etc. de-
cem vocabulis omissis.
σφεῖς σφᾶς Par. K. secundum
ekk.
τελευτῶντες] τελευτῶντας idem
sec. Bekk. et Vat. M. et ἃ m. s.
Par. D. Etiam Lob. —zóvreg
superscriptum vulgato habet. zz-
λευτῶν vs Ald. Das. a.
ἀποπλείεσϑαι) cogi concludique
Fic.
ἔχειν] ἔχουσιν Vat. B.
λέγωσιν) ἂν λέγωσιν Flor. T.
λέγουσιν Flor. U. (Mon. B.) λέ-
γοιεν Vind. B.
cv] ov» Par. K. sec, Bekk.
λόγοις, λόγοις. Ald. Bas. ab.
Steph.
τό yt] τό y Vind. F. Ang. B.
ταύτῃ ταύτην Par. A. Vind.
E. Vat. H. Cf. var. lect. L. V.
p. 469. A. ex Eusebio notatam.
Scilicet —7: non minus facile in
ἣν corrumpi poterat, quam —«c:
in —ocv, de quo cf. interpretes
ad Gregor. Cor. p. 266. ταύτῃ
est eo modo, quo Socrates rem
habere dicat ct disputandi arte
evincat. Prorsus ab huius loci
sensu aberravit Ficinus haec inde
ab ὑπὸ πεττείας ita interpreta-
tus: verbis veluti calculis circum-
clusos: quandoquidem verum sit
CIVITAS Π{18. VI. 487 151
σοφίαν ὁρμήσαντες μὴ τοῦ πεπαιδεῦσθαι ἕνεκα ἁψάμε- D
voL νέοι ὄντες ἀπαλλάττωνται, ἀλλὰ μακρότερον ἐνδια-
τρίψωσι, τοὺς μὲν πλείστους καὶ πάνυ ἀλλοκότους γι-
γνομένους, ἵνα μὴ παμπονήρους εἴπωμεν, τοὺς δὲ ἐπιει-
κεστάτους δοκοῦντας ὅμως τοῦτό γε ὑπὸ τοῦ ἐπιτηδεύ-
ματος, οὗ σὺ ἐπαινεῖς, πάσχοντας, ἀχρήστους ταῖς πό-
λεόι γιγνομένους. Καὶ ἐγὼ ἀκούσας Οἴει ovv, εἶπον,
τοὺς ταῦτα λέγοντας ψεύδεσθαι; Οὐκ οἶδα, ἡ δ᾽ Og:
᾿ ^ M] κ - e , μ᾿} , , 9 , ?V
ἀλλὰ τὸ σοὶ δοκοῦν ἡδέως ἂν ἀκούοιμι. ΄Δκούοις «v,
bd 2 , 2 - , - 5 2
ὅτι ἔμοιγε φαίνονταν ταἀληϑὴ λέγειν. Πῶς ovv, ἔφη,
3. -
εὖ ἔχεν λέγειν, ὅτι oU πρότερον κακῶν παύσονται αἵ
πόλεις, πρὶν ἂν ἐν αὐταῖς οἱ φιλόσοφοι ἄρξωσιν, οὕς
ἀχρήστους ὁμολογοῦμεν αὐταῖς εἶναι; ᾿Ερωτᾷς, ἣν δ᾽ ἐγὼ,
ἐρώτημα δεόμενον ἀποκρίσεως OU εἰκόνος λεγομένης.
nihil haec duo inter se discrepare.
Cf. quae Schaeferus in adnotatio-
ne ad Gregor. Cor. pag. 60. de
Steinbrycheli explicatione huius
loci retulit.
ἔχειν ] ἔχει Flor. T.
δ΄ εἰς] δὲ εἰς Lob. Vind. BF.
δὴ ᾿ς Vind. E. ante corr. δ᾽ £
Mon. B. ἃ m. pr.
ἀποβλέψας. In Bas. ab. pun-
ctum ante hoc participium posi-
tum est. Astius, Bekkerus et
Stallbaumius colon fecerunt.
τίς σοι] τί cor Vind. F. c:cot,
inserto a m. s. altero c, Mon. B.
τίς, omisso cor, Ang. B. Flor.
λόγῳ λόγον Vind. E.
«o9 ἕχαστον τὸ ἐρωτώμενον]
his quae proponuntur Fic. καϑέκ.
v. £. Vind. EF.
φιλοσοφίαν φιλοσοφίας Ald.
Bas. ab.
πεπαιδεῦσϑαιῆ παιδεύεσθαι
Vind. E. Ven. B. Vat. H. Flor.
ACTV. προπεπαιδεῦσϑαι editi
ante Bekkerum.
ἀπαλλάττωνται ἀπαλλάττον-
ται Vind. F. Flor. ἈΤΎ.
-ἐνδιατρίψωσι ἐνδιατρίψωσιν
Vind. B.
ἀλλοκότους 1 absurdos ct a re-
bus hominum alienos Fic. 'Timaeus
΄
lex. p. 24: ἀλλόκοτον " ἐξηλλα-
γμένον. Cf. Ruhnkenius et Bek-
keri anecd. pag. 14. Blomfield.
Gloss. in Aesch. Sept. v. 804.
παμπονήρους Pollux Vf. 162.
παμπόνηρον in magno numero
verborum ex πᾶν a Platone com-
positorum refert.
i] δ᾽ Vind. E. Vat. H. om.
Vind. F.
ὅμως ὁμῶς Lob. "Vind. B.
Opog δὲ Vind. Ε΄. Ang. B. Flor.
ὑπὸ] ἐπὶ Lob. Vind. B. Vat.
BM. Ven. C, Par. DK. secundum
Bekkerum.
ἐπιτηδεύματος ἐπιτιδεύματος
Mon. B.
adsum ἐπαινῆς Ald. Bas.
ab.
ἢ δ᾽ ὃς 1 Recentiores pro colo
comma habent,
τὸ σοὶ] τό σοι Ást. &ec. per-
peram.
"Auovoigs ἂν] His Ficinus. addit
si id roges.
IIàg— λέγειν 1 om. Lob. Vind.
B. Vat. BM. Eorum loco Vat.
B. a m. s. xol habet. Pro ἔχει
in Bas. b. ἔχεις legitur.
ἐγὼ} ἠγὼ Ald. ἐγὼ τὸ Par. K.
εἰκόνος 1 εἰκόνως Vind. E.
E
152
PLATONIS
Σὺ δὲ ys, ἔφη, οἶμαι, οὐκ εἴωϑας δί εἰκόνων λέγειν.
Εἶεν, εἴπον᾽
σκώπτεις ἐμβεβληκώς ue εἰς λόγον οὕτω
488 δυσαπόδεικτον ; ἄκουε δ᾽ ovv τῆς εἰκόνος, ἵν᾽ ἔτι μᾶλ-
λον ἴδῃς, ὡς γλίόχρως εἰκάξω. οὕτω γὰρ χαλεπὸν τὸ
πάϑος τῶν ἐπιεικεστάτων, ὃ πρὸς τὰς πόλεις πεπόνϑα-
σιν, ὥστ᾽ οὐδ᾽ ἔστιν ἕν οὐδὲν ἄλλο τοιοῦτον πεπονῶος,
3 Ἁ - ? - ? ^ - , , Α
ἀλλὰ δεῖ ἐκ πολλῶν αὐτὸ ξυναγαγεῖν εἰκάξζοντα καὶ
δέ ys] δ᾽ Lob. Vind. B. Vat.
BM. (quos tres Bekkerus tantum
ys omittere dicit.) λέγε Vind. F.
εἰκόνων] οἰκόνων Vind.F. si-
xovog Ven. B. Vind. E. Vat. H.
Flor. ACTV. per similitudinem
Fic.
Eis] om, Fic.
σχώπτεις ] σκώπτει Ven. C.
σκώπτηι Lob. σκώπτη Vind. B.
Vat. M. et, sup. £c, B.
Ovcozóósimcov] δυσαπόδεπτον
Ang. B.
γλίσχρως ] γλίσχως Ald. γλί-
ὄχρῶς εἰκάζων est γλιχόμενος τοῦ
εἰκάζειν (ut Phaedon. Pp T1 A;
γλιχόμενος τοῦ ζῇν xol φειδόμε-
vog οὐδενὸς ἔτι ὄντος cl. Criton.
pag. 53. E. γλίσχρως ἐπιϑυμεῖν
ζῆν) qui tanta cupiditate compa-
randi tenetur, ut aegre ab eo
divelli se patiatur nec prius si-
mile dimittat, quam «cum pul-
visculo excusserit., unde fit, ut
vel ieiunae, exiles, anxie quae-
sitae, vel putidae, verbosae, au-
dientibus taedium creantes com-
parationes exsistant. Cf. Wyt-
tenbachius anim. in Plut. 'T. I.
p. 269. sq. Bekkeri anecd, p. 32,
8. 848, 32.
γὰρ] om. Fic.
τὸ πάϑος] πάϑος Par. A. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACV. et a m.
pr. Yen. B. quod displicere non
minus debet, quam si Latine di-
catur tam iniqua conditio opti-
morum est ea, qua apud. civitates
utuntur. Atque ut possit articu-
lus mora inter χαλεπὸν et πάϑος
interiecta sine ambiguitate omis-
sus videri, quemadmodum . est
L. III. pag. 413. E. et locis ibi
Vol. I. p. 316. citatis, tamen li-
brariorum potius, quam scriptoris
negligentia omissum crediderim,
praesertim quum Faehsio teste in
margine codicis optimi exstet.
Nam quod Bekkerus simpliciter
narrat in Par. À. legi yg πλῆϑος
(pro πάϑος) ile τὸ πλῆϑος in
eius margine scriptum refert.
Ceterum infra p. 491. C. extr.
eosdem codices Par. A. Vind. E.
Vat. H. et a m. pr. Ven. B. in
aperto vitio consentientes vide-
nius.
oor ] ὥστε Vind. BEF.
οὐδ᾽ 1 ovx Vind. E.
ἕν οὐδὲν] ἐν οὐδενὶ Lob. Vind.
B. et addito LÀ altera scriptione
F. Mon. B. e BM. Par. DK.
et a m. s. Ven.
ἄλλο] ἄλλω viad. B. Mon. B.
Par. K. Vat. M. et a m. s. Ven.
τοιοῦτον] lta Par. A. Lob.
Vind. EF. Vat. BHM. Ven. BC.
Ang. D. Flor. ΑΟΒ ΤΥ. τοιούτω
Par. K. sec. Bekk. τοιοῦτό τι
Vind. B. τοιοῦτο Mon. B. Flor.
U. (Par. D.) cum editis ante Bek-
kerum.
πεπονϑὸς ] πεπονθὼς Vind.
F. πάϑος Vind. E. In Mon. B.
punctis notatum est.
ἀλλὰ] quare Fic.
δεῖ] δὴ Vind. F. et ante corr.
E.
ἀπολογούμενον ] ὑπεραπολο-
γούμενον Vind. F, ὑπὲρ ἀπολ.
Ang. B. Ficinus verba εἰκάξον-
τα καὶ ἀπολογούμενον ὑπὲρ αὐ-
τῶν ita convertit: comparare
cum his denique, et cuiusque in-
vicem explicare rationem.
γραφεῖς] γραφῆς Astius in sec.
et tert. ed. et Bekkerus, contra
codices, Cf. Yol. I. p. 157, ἃ
CIVITAS LID. VI. 488
ἀπολογούμενον ὑπὲρ αὐτῶν,
φους καὶ τὰ τοιαῦτα μιγνύντες γράφουσι.
155
oiov οἱ γραφεῖς τραγελά-
νόησον γὰρ
τοιουτονὶ γενόμενον εἴτε πολλῶν νεῶν πέρι εἴτε μιᾶς"
ναύχληρον μεγέϑει μὲν καὶ ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς ἐν τῇ νηΐ
πάντας, ὑπόκωφον δὲ καὶ ὁρῶντα ὡσαύτως βραχύ τι καὶ
γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν ἕτερα τοιαῦτα, τοὺς δὲ ναύ-
τας στασιάξοντας πρὸς ἀλλήλους περὶ τῆς κυβερνήσεως,
μιγνύντες ] μιγνῦντες Vind. F.
Mon. B. Ald. Bas. ab.
νόησον] νοητὸν Vind. E.
γὰρ] om. Fic.
τοιουτονὶ} τοιοῦτον Vind. F.
iue B. τουτονὶ Yind. E. Vat.
pig] μιᾶς, Lob. Vind. B.
Vulgo post μεᾶς nulla interpun-
ctione ütuntur et post ναύκληρον
comma ponunt, quasi πολλῶν
νεῶν πέρι ναύκληρος dici possit
eodem sensu, quo ναύκληρος
πολλῶν νεῶν, quemadmodum ἄρε-
τῆς πέρι διδασκάλους. Plato dicit
Menon. p. 90. B. εἶδος λόγων
πέρι Civ. L. III. p. 392. A. et
alia, quae, etsi summo sensu
salvo carere praepositione pos-
sunt, nexum tamen laxiorem mi-
nusque. necessarium, quam qui
solo genitivo indicatur, significant
et fere additum verbum habent,
quo praepositio aeque atque ad
nomen respiciat. Sed dominum
inter et rem possessam nexus in-
tercedit vel maxime necessarius,
eoque minus hic periphrasi isti
locus erat, quod plurium ille an
unius navis dominus esset nihil
referre diceretur, quae enuntiatio
simplicem rationis ipsius, cui ge-
nitivus inservit , declarationem
postulabat, Neque vero ad ver-
bum respicere praepositio potest,
quum γίγνεσθαι νεῶν πέρι ναύ-
xÀnoov non magis.
probabile sit, τοιοῦτον γίγνεσθαι
autem sensum prorsus alienum
exhibeat et dominum cogitari iu-
beat talem erga naves sese prae-
stantem, qualem sequentia do-
cent. Accedit, quod ad univer-
sam pluribus scilicet partibus
quam εἶναι.
constituram similitudinem potius,
quam ad unam eius partem nec
ipsam gravissimam — advertendus
Adimantus erat, qui sensus no-
stra interpunctione efficitur: Fac
huiuscemodi aliquid de multis na-
vibus, sivc de una mavis, acci-
disse: dominum robore omnes su-
perare nautas etc. Atque ita fere
finita comparatione infra E. τοιού-
TOv δὴ περὶ τὰς ναῦς γιγνομέ-
vov dicit: quum talia navibus ac-
cidunt. Initio vero comparatio-
nis genitivo utitur, quia nihil
aliud nisi fines,,intra quos γενό-
μένον ilud versetur, describere
et de navibus sermonem futurum
demonstrare vult: exposita re pro-
pius idem ad naves admovet ipsas-
que eo affici accusativo significat.
Quod discrimen quum ex utrius-
que casus natura prodit, tum lo-
co Leg. L. VIII. pag. 869. E.
confirmatur : καὶ τὰ μὲν δὴ “βίαιά
τὲ καὶ ἀκούσια καὶ κατὰ τὸν ϑυ-
μὸν γιγνόμενα περὶ φόνους
μετρίως εἰρήσθω -" τὰ δὲ περὶ
τὰ ἑἕἑκοῦύ σια καὶ κατ᾽ ἀδικίαν
πᾶσαν γιγνόμενα τούτων πέ-
Qu καὶ ἐπιβουλῆς δι’ ἥττας ἧ-
δονῶν τὲ καὶ ἐπιϑυμιῶν καὶ
φϑόνων, ταῦτα μετ᾽ ἐκεῖνα m-
uiv λεκτέον. Hic eandem rem
primum. accusativo (φόνους), dein-
de, quia idem casus ad eius rei
partem (τὰ ἑκούσια ) adhibitus
est, genitivo (τούτων) utpote 1ἃ--
tius quid designante positam vi-
demus. Conf. Bernhardy synt.
p. 261. et 262. et quae ex Stur-
zii disputatione Schaeferus in in-
dice Apollonii refert p. 672.
πάντας] ἅπαντας Vind. E.
(Yen. B. Flor. C.) cum editioni-
bus ante Bekkerum.
C
154
PLATONIS
ἕχαστον οἰόμενον δεῖν κυβερνᾷν, μήτε μαϑόντα πώποτε
τὴν τέχνην μήτε ἔχοντα ἀποδεῖξαι διδάσκαλον ἑαυτοῦ
μηδὲ χρόνον, ἐν ᾧ ἐμάνϑανε, πρὸς δὲ τούτοις φάσκον-
τας μηδὲ διδαχτὸν εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὸν λέγοντα, ὡς δι-
δαχτὸν, ἑτοίμους κατατέμνειν, αὐτοὺς δὲ αὐτῷ ἀεὶ τῷ
ναυκλήρῳ περιχεχύσϑαν δεομένους καὶ πάντα ποιοῦντας,
ὅπως ἂν σφίσι τὸ πηδάλιον ἐπιτρέψῃ, ἐνίοτε δ᾽, ἂν μὴ
πείϑωσιν, ἀλλὰ ἄλλοι μᾶλλον, τοὺς μὲν ἄλλους ἢ ἀπο-
κτιννύντας ἢ ἐχβάλλοντας ἐκ τῆς νεῶς, τὸν δὲ γενναῖον
μήτε ἔχοντα] μήτ᾽ ἔχοντα Flor.
2^
ἑαυτοῦ ἑαυτῶν Bas. b.
ἐμάνϑανε] ἐμάνϑανεν Vind.
ὡς διδακτὸν] ὡς δυνατὸν Par.
ἑτοίμους ἑτοίμου Bas. b.
ἀεὶ om. Fic. i
περικεχύσϑαι ] περὶκεχύσϑαι
d
ἂν σφίσι ἄν σφισι Bekkerus,
Astius in tert. et Stallb. Sed
oppositi his alii sunt.
ἐπιτρέψῃ ἐπιστρέψῃ Bas. b.
Reliquae editiones ante secundam
Astii cum Par, D. Mon. B. Flor.
U. ἐπιτρέψοι habent. Cf. En-
gelhardtus ad Lach. p. 15. sq.
δ᾽] δὲ Vind. F. om. Ang. B.
ἀλλὰ ἀλλα Vind. B. ἄλλα
Bas. b. et scholiastes in lemmate
apud Ruhnkenium et Bekkerum:
ἄλλα ἄλλοι] ἀλλὰ μᾶλλον πεί-
ϑωσιν, ἀπὸ κοινοῦ.
ἀποκχτιννύντας] ἀποχτεινῦντας
Vind. F. Ang. B.
ἐχβάλλοντας] ἐκβαλόντας Par.
K. sec. Bekk. Vat. Η. Flor. AC.
νεὼς ) vicg Vind. E. et paullo
post.
μανδραγόρᾳ ] μανδραγόρα Ald.
De mandragora cf. Wyttenbachius
anim. in Plut. T. I. p. 179. et
Sprengelius ad Dioscoridem L. LIII.
c. 76.
ἢ μέϑῃ] ἡ μέϑη Vind. F.
7 τινι ἄλλῳ Ἶ om. Fic.
συμποδίσαντας] ξυμπ. Flor.
T. Stallb.
ἐνοῦσι] ἐνοῦσιν Vind. B.
πλεῖν ὡς] πλειόνως Bas. b.
πλεῖον ὡς Lob. Vind. BF. Mon.
B. Vat. BM. Ven. BC. Flor. U.
πλὴν eg Vind. E. Vat. H. Flor.
ACV. πλεῖν εἰς Vind. F. Ang.
B. Flor. R.
τὸ εἰκὸς 1 τοειπὸς Lob.
τοὺς τοιούτους} scil πλεῖν.
In Vind. B. legitur τοῖς τοιού-
τοις; quod etiam Stephanus in
inargine pro v. l. posuit. Ficinus
haec inde a πλεῖν, pro quo πλὴν
legisse videtur, sic interpretatus
est: sed ita ducentes, ut huius-
modi homines ducere verisimile
est.
ξυλλαμβάνειν] συλλ. Lob. Vind.
B. Svicup. Vind. F.
ἢ 1 Vind. E.
LEGS e ]ta Par. A. Vind.
EF. Ven. C. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTUV. ἄρξωσιν reliqui
et editiones ante Astii sec. ΟἿ.
Vol. I. p. 371, a.
πέρι Eius loco lacuna est in
Hind. F. περὶ Vind. BE.
μηδ᾽] μηδὲ Vind. F.
ἐπαΐοντες [ἰὰ Par. A. Vind.
E. et a m. pr. F. Yat. BH. Ven.
BC. Flor. ACTV. Reliqui codi-
ces et editiones omnes ἐπαΐοντας
(Ald. Bas. ab. ἐπαϊόντας } ha-
bent, quod per syntaxin neces-
sarium scribarum errore, qualem
p. 487. C. ἃ quibusdam commis-
CIVITAS LIB. VI. 488
155
ναύκληρον μανδραγόρᾳ ἢ μέθῃ ἢ τινι ἄλλῳ συμποδί-
ὅαντας τῆς νεὼς ἄρχειν χρωμένους τοῖς ἐνοῦσι,
1
κοΐ
πίνοντάς v& καὶ εὐωχουμένους πλεῖν, ὡς τὸ εἰκὸς τοὺς
τοιούτους, πρὸς δὲ τούτοις ἐπαινοῦντας, ναυτικὸν μὲν
καλοῦντας καὶ κυβερνητικὸν καὶ ἐπιστάμενον τὰ κατὰ
ναῦν ὃς ἂν ξυλλαμβάνειν δεινὸς ἢ;
4711] πείϑοντες ἢ βιαξόμενοι τὸν ναύκληρον,
ὅπως ἄρξουσιν
τὸν δὲ μὴ
τοιοῦτον ψέγοντας ὡς ἄχρηστον, τοῦ δὲ ἀληϑινοῦ κυ-
βερνήτου πέρι
sum vidimus, in optimis codicibus
depravatum videri poterat, nisi
infra E. οἰόμενοι pro vulgato
οἰομένους in omnibus libris ma-
nü scriptis (unius Par. D. in mar-
gine οἰομένου legitur, in Mon. B.
εἰόμενοι vitio illi familiari scri-
ptum est) et in Bas. b. exstaret
idque nulla ratione librariis im-
putari posset. Nam quod Stall-
bauiius in sec. ed. ,, re diligen-
tius considerata * (in prima enim
non quidem ἐπαΐοντες, sed con-
sensu codicum permotus οἰόμενοι
receperat) errorem scribendi na-
tum exinde arbitratur, ,, quod
librarii, praecedens illud ὅπως
ἄρξουσιν ἢ πείϑοντες ἢ βιαξό-
μενοι in animo retinentes, sub-
lecti, quod vocant, diversitatem
non satis diligenter «« animadver-
terint, unde omnes οἰόμενοι;
multi "etiam ἐπαΐοντες scripse-
rint, quis illos credat, quum pro-
xinum ψέγοντας intactum. reli-
quissent, primum in ἐπαΐοντας
nonnullos eosque diligentissimos,
deinde longo intervallo omnes in
οἰομένους offendisse? Contra si
Plato ἐπαΐοντες scripserat οἱ
οἰόμενοι. fieri vix poterat , quin
prius vitiosum quibusdam et in
accusativum mutandum videretur:
alterum ipsa distantia tutum erat.
Sed quae a rebus externis petun-
tur veritatis indicia, ea nostrae
lectioni supersunt.. Ad sensum
vero dura quidem est nominativi
successio, sed non sine exemplis.
Phaedr. p. 241. D. quum Socra-
tes dixisset ἀλλ᾽ ἤδη σοι τέλος
ὃ᾽ 2 p rr 3 , 3 - ^
μηδ΄ ἐπαΐοντες, ὃτι ἀνάγκη αὐτῷ τὴν
ἐχέτω ὃ λόγος, Phaedrus καίτοι
ᾧμην ys, inquit, μεσοῦν αὐτὸν
καὶ ἐρεῖν τὰ ἴσα περὶ τοῦ μὴ
ἐρῶντος, ὡς δεῖ ἐκείνῳ χαρίξε-
, 69a μᾶλλον, λέγων ὅσα αὖ ἔχεε
ἀγαϑά. quasi in proximo non
Qumv μεσοῦν αὐτὸν, sed ἐδόκεε
μοι μεσοῦν vel simile quid pro-
nuntiasset. Ad eum locum Hein-
dorfius alium adscripsit per ean-
dem enallagen etiam ambiguum
factum, Leg. L. X. p. 885. €:
ἀξιοῦμεν δὴ 2 καϑάπερ. ὑμεῖς
ἠξιώκατε περὶ νόμων, πρὶν ἄπει-
λεῖν ἡμῖν σκληρῶς ὑμᾶς, πρό-
τερον ἐπιχειρεῖν πείϑειν καὶ ÓL-
δάσχειν., ως εἰσὶ ϑεοὶ, τεημήρια
λέγοντες ἱκανα. quorum extrema
ita conformata sunt, ut initio non
hos, qui loquuntur , sese aliquid
velle demonstrasse, sed illis, quos
alloquuntur, idem iniunctum esse
credas per imperativum πεερᾶσϑε.
Similiter nostro loco periodi prae-
longae eoque facilius inutationem
recipientis finis ita institui po-
tuisse videtur, ut si principium
ψοείσϑω σοι τοιουτονὶ γενόμενον
fuisset. Ac nescio, an ipsi nomi-
nativi illi , quos Stallbaumius
commemorat, quibus perperam
diversos aliquos ab hisce zgno-
rantibus et opinantibus significari
statuit, substituendi casus eius-
dem occasionem non librariis, sed
scriptori dederint. Qui si etiam
ψέγοντες posuisset, mne excusa-
tione quidem egeret: nunc apéyov-
τὰς propter ἐπαινοῦντας tenuit,
mox velut impatiens, tenoris diu
servati paullisper. de via deflexit.
489
156 PLATONIS
ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι ἐνιαυτοῦ καὶ ὡρῶν καὶ οὐρανοῦ
καὶ ἄστρων καὶ πνευμάτων καὶ πάντων τῶν τῇ τέχνῃ
προσηκόντων, εἰ μέλλει τῷ ὄντι νεὼς ἀρχικὸς ἔσεσθαι,
ὅπως δὲ κυβερνήσει, ἐάν τέ τινες βούλωνται ἐάν τε
μὴ, μήτε τέχνην τούτου μήτε μελέτην οἰόμενοι δυνατὸν
εἶναι λαβεῖν ἅμα xci τὴν κυβερνητικήν. τοιούτων δὴ
περὶ τὰς ναῦς γιγνομένων τὸν ὡς ἀληϑῶς κυβερνητικὸν
οὐχ ἡγῇ ἂν τῷ ὄντι μετεωροσκόπον τὲ καὶ ἀδολέσχην
καὶ ἄχρηστόν ὄφισι καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἐν ταῖς οὕτω
κατεσχευασμέναις ναυσὶ πλωτήρων:
"Aóüsluavrog.
ὡρῶν] ὁρῶν Vind. F. εὖραι
anni tempestates sunt, quarum
suum cuique ingenium est, quem-
admodum et anno ipsi, qui pro-
pterea ab eis distinguitur; ne quis
ὡρῶν per abundantiam aut per
ἕν διὰ δυοῖν adiectum aut de sin-
gulorum dierum partibus cum
Schleiermachero et Stallbaumio
dictum putet.
Tj] om. Vind. F. Ang.B. Flor.
R
᾿μέλλει] μέλλοι Yind. BE. Flor.
τῷ ὄντι νεὼς ] τωόντι viog
Yind. E.
δὲ} τε Lob. Vind. B. Vat. BM.
Ven. B. et in sec. ed. Stallbau-
mius Ástii coniecturam in tert.
propositam secutus, non animad-
vertens hoc, quod verbis ὅπως
πυβερνήσει, ἐάν τέ τινες βού-
λωνται ἐάν τε μή continetur, mi-
nus etiam artis exerotationisve
rem atque ipsum illud, quo ars
gubernatoria constet, istis videri,
quam quae in proximis vero gu-
bernatori necessaria esse demon-
stratum est, ideoque recte, post-
quam ne illa quidem necessaria
intelligere .dicti sunt, ita conti-
nuari orationem: uf vero guber-
net, seu qui velint seu nolint, id
neque arte meque exercitatione
effici putant , quarum qui compos
factus sit, simul gubernatoriam
artem teneat. Et tamen nulla
est regendi ars, quin regendorum
Koi μάλα, ἔφη ὁ
Οὐ δὴ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οἶμαι δεῖσθαί δε ἐξε-
assensum dissensionemque nihil
curans id unice respiciat, quod
eis commodum et utile est. Quae
Platonis sententia pluribus expli-
cata legitur Polit. p. 293. qui lo-
cus nostrum, praecipue verba
ἐάν τέ τινὲς βούλωνται ἐάν τε
μή, egregie illustrans ab inter-
pretibus negligi non debebat.
χυβερνήσει] κυβερνήση Lob.
Vind. BEF. Mon. B. Par. DK.
sec. Bekk. Ang. B. Vat. HM.
Flor. ACRTUV. Tantus consen-
sus dubitationem de reliquis qua-
tuor codicibus Bekkeri inicit..
Nihilo minus coniunctivus ferri
nequit, quum ὅπως ad τούτου
spectans modum et rationem po-
tius, quam finem significet. Cf.
Vol. I. p. 274, a.
βούλωνται] βουλεύωνται Par. E
DK. sec. Bekk.
οἰόμενοι] Ita Bas. b. Ast. sec.
Stallb. pr. et omnes codices. Cf.
quae supra ad ἐπαΐοντες dicta
sunt. oZouévovg Ald. Bas. a.
Steph. Ast. pr. tert. Bekk, Stall-
baum. sec.
τοιούτων τοιοῦτον Vind. F.
δὴ περὶ τὰς ναῦς γιγνομένων)
om, Àng. B. δὴ π. 7. v. γιγνόμε-
vov Vind. F.
ὡς] om. Vind. E. Vat. H. et
a m. pr. Yen. B.
711] 7j yoi" Ang. B. Flor. R.
ἡγεῖ, sup. ἢ, Vind. F. ἡγεῖ Ast.
sec. tert. Bekk. Stallb.
ΟΕ ΧΡ LIB. VT. 489 153
ταξομένην τὴν εἰκόνα ἰδεῖν, ὅτι ταῖς xidásci. πρὸς TOUS
ἀληϑινοὺς φιλοσόφους τὴν διάϑεσιν ἔοικεν, ἀλλὰ μαν-
ϑάνειν ὃ λέγω. Καὶ μάλ᾽, ἔφη. Πρῶτον μὲν τοίνυν
ἐχεῖνον τὸν ϑαυμάξοντα, ὅτι οἵ φιλόσοφοι οὐ τιμῶνται
2 € , , , M FU LA Y - ,
ἐν ταῖς πόλεσι, δίδασκε vs τὴν εἰκόνα καὶ πειρῶ πεί--:
ϑειν, ὅτι πολὺ ἂν ϑαυμαστότερον ἦν, εἰ ἐτιμῶντο.
᾿Αλλὰ διδάξω, ἔφη. Καὶ ὅτι τοίνυν τἀληϑῆ λέγεις, ὡς
ἄχρηστοι τοῖς πολλοῖς οἵ ἐπιεικέστατοι τῶν ἐν φιλοσο-
φίᾳ᾽ τῆς μέντοι ἀχρηστίας τοὺς μὴ χρωμένους κέλευε
αἰτιᾶσθαι, ἀλλὰ μὴ τοὺς ἐπιεικεῖς. οὐ γὰρ ἔχει φύσιν
, - - 2 δι. ς - 35.»
κυβερνήτην ναυτῶν δεῖσθαι ἄρχεσθαι ὑφ αὐτοῦ, οὐδὲ
τῷ ὄντι] τῶοντι Vind. E. τῶ
ὄντι Mon. B.
μετεωροσκόπον τε] μετεωρο-
6xoz0vrs Ald.
489 κατεσχευασμέναις ] XOTOGXEU-
ασμέναις Vat. H.
μάλα] μάλ᾽ Vind. F. Mon. B.
Ang. B. Flor. R. mazime quidem
Fic.
“Οὐ Ita Vind, F. a m. pr.
οὕτω ἃ m. 5.
^
ἣν δ᾽ éyà] post οἶμαι Vind.
E
᾿δεῖσϑαί cs] δ. σοι Vind. F. cs
ὃ. Par. K.
τὴν] διὰ τὴν Ven. B. Vind.
EF. Flor. AC. — Ficinus haec
Ov δὴ οἴμαι etc. ita explicuit:
Haudquaquam opus esse arbitror,
ut iibi latius explicem, quemad-
modum: ad. propositae comparatio-
mis imaginem ita in civitatibus
affecti sunt adversus veros philo-
sophos cives, ut in eiusmodi na-
vibus ad verum gubernatorem
nautae: sed intelligere te existi-
mo.
μανϑάνειν] μανϑάνεις Lob.
Vind. B. Vat. M. λείπει χρὴ a m.
s. sup. habet Vind. F.
^ μαλ᾽] μάλα Vind. EF. .Flor.
ACRTUV. Stallb.
δίδασκέ τε] διδάσκεται Vind.
F. ἃ m. pr.
B λέγεις] λέγειν Vind. E. Vat.
H, Flor. AC. et, sup. c, Ven. B.
Idem legit Ficinus: .4diicias et
hoc practerea , vera loqui eos,
qui dicunt. Sed ὅτε cum infini-
tivo stare ἢ. 1, non potest. Ne-
que vero λέγεις. quum praeceden-
tium caussa, tum ob sequens xé-
Asvs stare posse videtur, Adeoque
λέγει a Stephano in margine com-
mendatum primum ab Astio in
sec. deinde in Par. D. inventum a
Bekkero et Stallbaumio receptum
est; quorum nullum in his, quae
infra D. leguntur , καὶ ἐγὼ συνε-
χώρησα͵ ἀληϑῆ σε λέγειν, offen-
disse miror, quae haud dubie ad
illa p. 487. E: dxovoig ἂν, ὅτε
ἔμοιγε φαίνονται τἀληϑῆ λέγειν
referenda, si Adimanti personam
ubique ab eo, quem loquentem
facit, accurate distingui volumus,
pro vitiatis habere et, id quod
Schleiermacherum non fugit, cs
in ye mutare debemus. Sed di-
stinguendi necessitas nulla erat,
quum Adimantus illius sententiam
ita retulisset, ut ipse minime alie-
nus ab ea videretur. Itaque So-
crates non irridicule praeter ex-
spectationem persona mutata ani-
mum eius perspectum sibi signifi-
cans dicas illi, inquit, verum te
' dicere inutiles vulgo optimos eo-
rum, qui philosophantur, dicen-
tem.
ὑφ᾽ αὑτοῦ} ὑπ᾽ αὐτῶν Par.
DK. ὑπ᾽ αὐτοῦ Vind. E. Mon. B.
(Vat. H. Flor. ACUV.) cum edi-
tis ante Dekkerum.
158 PLATONIS
τοὺς σοφοὺς ἐπὶ τὰς τῶν πλουσίων ϑύρας ἱέναι, ἀλλ
ὁ τοῦτο κομψευσάμενος ἐψεύσατο, τὸ δὲ ἀληϑὲς πέφυ-
xtv, ἐάν τε πλούσιος ἐάν τε πένης κάμνῃ, ἀναγκαῖον
εἶναι ἐπὶ ἰατρῶν ϑύρας ἰέναι, καὶ πάντα τὸν ἄρχεσθαι
δεόμενον ἐπὶ τὰς τοῦ ἄρχειν δυναμένου, οὐ τὸν ἄρχον-
- - 3 , LA e. "^ ni 2 ,
τα δεῖσθαι τῶν ἀρχομένων ἄρχεσθαι, OU ἂν τῇ ἀληϑείᾳ
τι ὄφελος ἡ. ἀλλὰ τοὺς νῦν πολιτικοὺς ἄρχοντας ἀπει-
κάξζων οἷς ἄρτι ἐλέγομεν ναύταις οὐχ ἁμαρτήσει. καὶ
τοὺς ὑπὸ τούτων ἀχρήστους λεγομένους καὶ μετεωρολέ-
» c 2 - , 2 , 3)
ὄχας τοῖς ὡς αἀληϑῶς κυβερνήταις. ᾿Ορϑότατα, ἔφη.
Ἔχ τε τοίνυν τούτων καὶ ἐν τούτοις οὐ δόδιον εὐδοκι-
μεῖν τὸ βέλτιστον ἐπιτήδευμα ὑπὸ τῶν τἀναντία imi-
Vind. B. Vat. ΒΜ. Ven. B. «&-
μαρτήσῃ (Par. DK. Flor. TU.)
Mon. B. Ald. Bas. ab. Steph.
μετεωρολέσχας μετωρ. Ald.
cg] om. Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
z ᾿Ορϑοτατα] ὀρϑώτατα Vind.
ἐπὶ] εἰς Lob. Vind. B. γαί. Μ.
πλουσίων 1 πλησίον Vat. D.
ὁ τοῦτο κομψευσάμενος φειὲ
hoc primus iactavit Fic. Pro
τοῦτο Vat. B. et Lob. τούτον
cum circumflexo super acuto et
o super ultima habent. Verbum
κομψεύεσθαι, quod iam δά
L. HII. pag. 436. D. monendum
erat, 'lTinaeus in lexicon retulit βέλτιστον] μέγιστον Vind. B.
p. 154: πεκόμψενυται" πεπιϑά- Yat. M.
ψευται. ubi cf. Ruhnkenius. In
scholio ad nostrum locum Eubu-
lus nescio quis cum Socrate col-
loquens rovg σοφοὺς ὁρᾷν ἐπὶ
ταῖς τῶν πλουσίων ϑύραις κα-
2 , , , H
ἐπιτηδευόντων "1 ἐπιτηδευὸν-
τῶν, recentiores,
πολὺ πολλὴ Par. Κ, Mt
ϑεύδοντας ideoque malle se di-
vitem esse, quam sapientem di-
xisse dicitur. Mihi Plato Simo-
nidem potius tetigisse videtur,
quem Aristoteles Rhetor. L. HI.
c. 16. Hieronis uxori eadem fere
respondisse tradit, quo divitias
rae sapientia expetendas esse
doceret. Cf. Civ. L. L p. 335.
E.
κάμνῃ 1 κάμνης Vind. E.
ἐέναι sive, Vind. F. Ang. B.
ναύταις] αὐταῖς Vind. EF. a
m. pr. In Mon. B. » a m. sec.
int, vers. additum.
ἁμαρτήσει Ita Par. A. Vind.
EF. Ven. C. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRV. ἁμαρτήσεις Lob.
γίγνεται] γίν. Vind. BE,
φιλοσοφίᾳ Τία Bekkerus se-
cundum Par, ADK. (tac. Bipont.)
Yen. C. Vat. H,. quibus accedunt
Mon. B. Vind. EF. Astius in tert.
et Stallbaumius secundum Flor.
UV. pro φιλοσοφίας, quae reli-
quorum et priorum editionum le-
ctio non deterior est, scripserunt.
Ang. B. φιλοσοφίαν habet.
τὰ τοιαῦτα] τοιαῦτα Bas. b.
ταῦτα Vind. E. τὰ τοιαῦτα ad-
versus τἀναντία positum. -
φὴς] φῆς Vind. F. Cf. Vol. I.
p. 42, a.
δὲ} δ᾽ Vind. BE.
ἀληϑῆ)] ἀληϑὲς Lob. Vind. BF.
Flor. R. τἀληθές Vat. B. Ven.
CIVITAS LIB. VI. 489 159
τηδευόντων' πολὺ δὲ μεγίστη καὶ ἰσχυροτάτη διαβολὴ Y
γίγνεται φιλοσοφίᾳ διὰ τοὺς τὰ τοιαῦτα φάσκοντας ἐπι-
τηδεύειν, oUg δὴ σὺ φὴς τὸν ἐγκαλοῦντα τῇ φιλοσοφίᾳ
λέγειν, ὡς παμπόνηρον οἱ πλεῖστοι τῶν ἰόντων im av-
τὴν, οἵ δὲ ἐπιεικέστατοι ἄχρηστοι, καὶ ἐγὼ συνεχώρησα
ἀληϑῇ σε λέγειν. ἦ γάρ; Ναί. Οὐκοῦν τῆς μὲν τῶν
ἐπιεικῶν ἀχρηστίας τὴν αἰτίαν διεληλύϑαμεν; Καὶ μάλα.
Τῆς δὲ τῶν πολλῶν πονηρίας τὴν ἀνάγκην βούλει τὸ
μετὰ τοῦτο διέλθωμεν, καὶ ὅτι οὐδὲ τούτου φιλοσοφία
αἰτία, ἂν δυνώμεθα, πειραϑῶμεν δεῖξαι; Πάνυ μὲν οὖν. R
᾿Δχούωμεν δὴ καὶ λέγωμεν ἐκεῖθεν ἀναμνησϑέντες, ὅϑεν
διῇμεν τὴν φύσιν, οἷον ἀνάγκη φῦναι τὸν καλόν τὲ
C. quibus perperam Yind, D. ad-
dit Bekkerus. j|
c£] vs Lob. Vind. BF. Vat,
BM. Ven. C. Par. DK, sec. Bekk.
ys Mon. B. Flor. U. V. ad λέ-
yas B. ^
1 ἢ Viud. F.
αἰτίαν] ἐτίαν Mon. B. a m.
P
j διεληλύϑαμεν ] ἐληλύϑαμεν
Vat. H. Flor. AY.
Τῆς δὲ] τῆςδε Ald. Τῆςδε Bas.
ab.
τὸ μετὰ τοῦτο] τομετατοῦτο
Lob. Vind. BE. Mon. B. Ald, τὸ
μετατοῦτο Vind, F. Bas. ab.
διέλθωμεν] διέλθϑομεν Ald.
Bas. ab.
τούτου] τούτους cum ὧν su-
per ovg Yat. B.
E xovousv δὴ καὶ λέγωμεν &-
xovousv δὴ λέγομεν Yind.F, Per-
gamus ad haec Fic.
διῆμεν] διήειμεν editi ante
Bekkerum, quam formam (διεήει-
pev) ἢ. 1], Lob. Vind. B. Vat. BM.
L. 1. p. 328. B. (ἤειμεν) paullo
plures, sed ne ibi quidem optimi,
Epist. VII. p. 345. A. (διεξήει-
psv) unus Par. b. Phaedonis vero
p. 59. D. (εἐσήιειμεν vel ἤειμεν)
Augustano excepto omnes exhi-
bent. Reliquis locis, quos Mat-
thiae gramm. pag. 417. indicavit
(Civ. X. 609. B. διῇμεν. Prot.
916. A. zoozusv. 362. Euthyd.
304. B. ὠπῇμεν.) nulla est de
contracta forma librorum dissen-
sio, nisi quod Clarkianus in fine :
Protagorae ἀπήϊμεν sic ut Phae-
don. 1. c. Augustanus et Civ. L. T
Vind. E. ἤϊμεν habet. Platonis
igitur codices non obstare viden-
tur, quo minus Elnsleiüi a Mat-
thiaeo 1. c. relatam diphthongi
improbationem in hac quidem per-
sona probemus. Et Bekkerus quo-
que in Phaedone εἰσῇμεν edidit.
Ad interpunctionem quod attinet,
comma a plerisque editoribus (u-
nus Bekkerus, quem in pr. ed,
Stallbaumius ut fere in omnibus
huc spectantibus imitatur, verba
ἀκούωμεν δὴ usque ad ἐσόμενον
sine ulla incisione scripsit) ante
τὴν φύσιν positum post ea verba
collocavi, quia cum sequentibus
construi sine molestissima tauto-
logia nequeunt et haud dubie ad
praecedentia ἀναμνησϑέντες et
διΐμεν, quin etiam ad ἀκούωμεν
et λέγωμεν referri debent, hoe
sensu: audiamus igitur et dica-
mus ilünc memoria repetentes,
ubi exposuimus maturam , qua
praeditus esse debeat wir bonus
et honestus futurus. Nam 09s»
per attractionem pro ὅπου posi-
tum videtur. Denique inter διῇ-
μὲν et τὴν Vind. F. z6re; vel
στα superscriptum habet, quod
quid sibi velit non video.
φῦναι] φύναι Lob. Vind, E.
100
PLATONIS
490 χἀγαϑὸν ἐσόμενον. ἡγεῖτο δ᾽ αὐτῷ, εἰ vd ἔχεις, πρῶ-
τον μὲν ἀλήϑεια, ἣν διώκειν αὐτὸν πάντως καὶ πάντη
ἔδει, ἢ ἀλαζόνι ὄντι μηδαμῇ μετεῖναν φιλοσοφίας ἀλη-
ϑινῆς. Ἦν γὰρ οὕτω λεγόμενον. Οὐχοῦν ἕν μὲν τοῦτο
σφόδρα οὕτω παρὰ δόξαν τοῖς νῦν δοκουμένοις περὶ
, - 1 , 2 3. 2 3 ' 3 , 3
αὐτοῦ; Καὶ μάλα, ἔφη. o ovv δὴ οὐ μετρίως ἀπο-
y, ec
λογησόμεϑα, ὅτι πρὸς τὸ Ov πεφυκὼς εἴη ἁμιλλᾶσϑαι
ὅ γε ὄντως φιλομαϑὴς καὶ ovx ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξα-
καἀγαϑὸν͵ «cy. editi ante Ast.
καὶ ἀγαϑὸν Vind. ἘΝ,
ἡγεῖτο] ἡγείτω Lob. ἡγεῖ τῶ
Vat. Η.:
δ᾽] δὲ Vind. EF.
αὐτῷ 1 αὐτῶν Vind. EF. Ang.
B. margo Flor. ἃ, αὐτοῦ Mon.
B.
và] £v ᾧ margo Flor. A. ἐν
và Flor. R'T. Vind. EF. Ang. B.
et int. vers. a m. s. adscripta
praepositione Vind. B. Mon. B.
Eandem a Stephano in m. com-
mendatam Astius ne in tertia qui-
dem ed. omittendam putavit, Vul-
gatam et ratio et linguae usus
tuetur. Quemadmodum in dictio-
nibus và λαβεῖν ( Herodot. III.
143. V. 91. VIII. 19. cl. III. 41.
51. ubi codices quidam ἐν ad-
dunt) φρενὶ λαβεῖν (Herod. VIII
10. ubi item sunt qui £v additum
habeant) λόγῳ λαβεῖν (Leg. I.
638. C. et saepe. cf. Boeckhius
ad Min, p. 124.) λογισμῷ λαβεῖν
(Parmen. 130. A.) ita in hac da-
tivus instrumenti est, quo perce-
ptum animo, τὸ εἰλημμένον, quo
minus,excidat, retinetur. Atque
ita EKuthyphr. p. 2. B. quem lo-
cum etiam Bekkerus in comm,
conferri iussit, εἴ τινὰ νῷ ἔχεις
Πιτϑέα Μέλητον vel Μῆηέλιτον
omnes libri uno Ven. DB. excepto
pro vulgato εἴ vuv ἐν νῷ ἔχεις
habent, et Herodot. V. 92. cuius
Stallbaumius mentionem fecit, IIs-
ρίανδρος δὲ συνιεὶς τὸ ποιηϑὲν
καὶ νόῳ ἴσχων, ὥς οἱ ὑπετίϑε-
το Θρασύβουλος τοὺς ὑπειρό-
χους τῶν ἀστῶν φονεῦσαι con-
stans et certa lectio e$t. Sed
ubi infinitivus sequitur, ut supra
L. 1. pag. 344. D. (ἐν νῷ εἶχεν
ἀπιέναι) Π. 362. D. (ἐγὼ μὲν ἐν
νῷ εἶχόν τι λέγειν) praepositio
abesse nequit.
πάντως πάντων Lob.
ἔδει ἔδη Mon. B. a m. pr.
debet Fic.
ἀλαζόνι ὄντι] dAotovióvct Lob.
Timaeus lex. pag. 21: ἀλαζών"
ψευδής. Cf. Ruhnkenius et sy-
nag. Bekkeri anecd, p. 374, 20:
Πλάτων δὲ ἀλαξόσιν ἀντὶ τοῦ
ψεύστοις.
μηδαμῇ Ὁ μηδαμῇ editi ante
Bekkerum.
ἕν] ἐν Vind. F. a m. pr.
μὲν] μὲν ovv Par.K. secundum
Bekk.
οὕτω] ante σφόδρα Lob. Vind.
B. Vat. BM, male. οὕτω ex Adi-
manti verbis repetitum et prae-
cise dictum est pro οὕτω λεγό-
usvov ἣν.
παρὰ δόξαν] παραδόξαν Vind.
E. Quod opinionibus opinionem
tribuit, cui id repugnet, quod
ipsi dixerint, negligentius fortasse
factum est, sed minime tale, ut
corruptelae suspicionem iniicere
possit, non magis, quam illud
οὕτω, in quo Stallbaumius hae-
sit. παρὰ δόξαν idem significat,
quod ἐναντίον. Conf. L. VIL
p. 534. A.
αὐτοῦ ; αὐτὸν. Lob. Vind. B.
Vat. M. αὐτοῦ. editi ante Bek-
kerum.
“μαλα] μάλ᾽ Vind. F, Ang. B.
Ag ] ἄρ᾽ Vind, F.
ἀπολογησόμεϑα 1 ἀπολογηϑη-
σόμεϑα Par. K. Astius in sec.
oflensus optativis sequentibus ἀπε-
λογησάμεϑια scripsit, quod si in
CIVITAS LIB. VI. 490
161
ξομένοις εἶναι πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ᾽ Vou καὶ οὐκ ἀμ- B
βλύνοιτο οὐδ᾽ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος, πρὶν αὐτοῦ ὃ ἔστιν
ἑχάστου τῆς φύσεως ἅψασθαι, ᾧ προσήκει ψυχῆς ἐφά-
πτεσϑαν τοῦ τοιούτου" προσήκειν ὃὲ ξυγγενεῖ"
Q πλη-
£g A] ^ - 2 2 , - Mi 2 ,
σιάσας καὶ μιγεὶς τῷ ὄντι ὄντως γεννήσας νοῦν καὶ ἀλή-
ὅειαν γνοίη τε καὶ ἀληθῶς ξῴη καὶ τρέφοιτο καὶ οὕτω
, 28-7 * 2 25 e et 3 2! ,
λήγοι ὠδῖνος, πρὶν δ᾽ ov; £g οἷόν T, ἔφη, μετριώτατα.
Τί οὖν; τούτῳ τι μετέσται ψεῦδος ἀγαπῷν, ἢ πᾶν τού-
codicibus esset, probari posset.
Quamquam enim Socrates tum,
quum primum philosophi naturam
describeret, non sui defendendi
caussa, quippe nondum a quo-
quam impugnatus, eum id, quod
est, non posse non amare dixe-
rat, postea tamen,: quum esset
ob " vehemientiorem veri amorem
philosopho contra omnium sen-
tentiam attributum reprehensus,
eadem illa descriptione ad sese
defendendum 'usurus iam egisse
caussam suam asseverare poterat.
Sed libri omnes in futuro consen-
tiunt, et vere futura erat, non-
dum praeterita, defensio. Itaque
recte habet ἀπολογησόμεϑα. Quo-
niam vero id, quo constitura es-
set defensio, "iam dictum , et So-
cratis intererat hoc significare,
nihil novi aut inauditi ad illud
παράδοξον tuendum requiri, sed
sua sponte id ex ante dictis et
concessis effici, pro indicativis,
quos futurum sequi oportebat,
optativos posuit, εἴη et ἐπιμένοι,
eundemque modum in reliquis te-
nuit, quae quamvis totidem ver-
bis supra nondum dicta, argu-
mento tamen eis, quae dicta
erant,
ea quoque iam dixisse sibi vide-
Fobups τε
πεφυκὼς} πεφυπὸς a m. pr.
Vind. B. et Mon. B. habebant;
idem a m. s. in Vind. E. scri-
ptum est.
ὄντως οὕτως Lob. Vat. M.
Par. DK. sec. Bekk. οὕτω Vind.
B. Mon. B. Par. K. sec. Bip.
v eat ἐπιμένει "Vind. F.
Ang. B. Flor, R. Ven. B. Par. K.
Posross Or. II.
I
adeo coniuncta sunt, ut
δοξαξομένοις] δοξαμένοις Bas.
ab.
ἀμβλύνοιτο] Cf. Vol. I. p. 427,
as
οὐδ᾽] οὐδὲ Vind. E. Flor.
ngo 'Themistius Or. XXI.
. 256. B. ubi verba ἴοι xol us-
Eis ad ἔρωτος de alia re usur-
pavit.
ὃ ἔστιν ]
Bekkerum.
προσήκει] προσήχοι Vat. H.
€um editionibus ante Bekkeria-
nam.
τοιούτου] τοιούτου. Ald. Bas.
ab. Steph. τοιούτου — Ast. pr.
τοιούτου, Ast. sec. τοιούτου;
Bekk. Ast. tert. Stallb. qui omnes
infra post πρὶν δ᾽ οὔ punctum
habent.
Noui cvyy. Vind. E. Flor.
Ὁ ἐστιν editi ante
TÓ ᾿ ὄντι rovc. Vind. E. In
Ven. B. editisque ante Bekkerum
ὄντι post ὄντως legitur.
γεννήσας γεννήσασι Par. DK.
sec. Bip.
γνοίη τε] γνοίη vs àv Mon. B.
Flor. U.
ἀληϑῶς] ὡς dA. Vind. E.
ζῴη 1 ξ. τε Vind. F. Ang. B.
οὕτω] οὕτω δὴ lidem et Flor.
᾿λήγοι] λήγει Lob. "Vind. B.
Vat. BM. λήγη Vind, F. Flor. R.
Tí ovv;] om. Fic.
τούτῳ τι] τι τούτω Vind. F.
In Flor. R. editisque ante Bek-
kerum τὰ omissum, in Lob. Vind.
BE. Mon. B. cum acuto scriptum
est.
μετέσται] μελέσϑαι Par. K.
sec. Bip. :
L
162
PLATONIS
€ ναντίον μισεῖν: Μισεῖν, ἔφη. Ἡγουμένης δὴ ἀληϑείας
οὐκ ἄν ποτε, οἶμαι, φαῖμεν αὐτῇ χορὸν κακῶν ἀκολου-
96a.
καὶ σωφροσύνην ἕπεδϑαι.
Πῶς γάρ; "AAA ὑγιές τε καὶ δίκαιον ἦϑος, 9
Ὀρϑῶς, ἔφη. Καὶ δὴ τὸν
ἄλλον τῆς φιλοσόφου φύσεως χορὸν τί δεῖ πάλιν ἐξ
ἀρχῆς ἀναγκάξοντα τάττειν ;
μέμνησαι γάρ που, ὅτι
ξυνέβη προσῆκον τούτοις ἀνδρία, μεγαλοπρέπεια, εὐμά-
ισεῖν 1 om. Vind. F. Ang. B.
Ἡγουμένης - ἀκολουϑῆσαι.
excerpsit Stobaeus serm. XI.
p. 137.
δὴ δὲ Vind. E. Stob. cod. A.
ed. Gaisf. δὲ τῆς Stob. Gesn. δὲ
παὶ 'Trinc.
ποτε] ποτ᾽ Lob. Vind. B. Vat.
οἶμαι] οἶμε Mon. B. a m. pr.
φαῖμεν] φαμὲν Vind.F. Stob.
χορὸν] χορῶν Vind. E. ante
corr.
ἀκολουθῆσαι 1 ἀκολουϑήσειν
Mon. B. Flor. U.
Πῶς yéo;] ,Ab eadem per-
sona fortasse continuari haec pos-
sent πῶς γάρ; ἀλλ᾽ ὑγιές τε
etc.* Steph. adn. p. 22, Possent ;
sed paullo tamen maiore cum ani-
mi motu, quam qui huic loco con-
veniret,
δίκαιον] μέτριον cum editis
ante Bekkerum unus Ven. B. qui
tamen δίκαιον pro varia lectione
adscriptum habet, quod plane ne-
cessarium est, ne una omniuin
praestantissima justitia omissa sit,
neve temperantia moderationem,
a qua non differt, sequi dicatur.
Quod autem supra pag. 485. E.
eadem secundum inter virtutes et
proximum a. veritatis amore locum
obtinet, iustitis post fortitudinem
demum commeioratur, qua in re
Stalibaumius. offendit - , additum
ὑγιὲς docet Socratem hic alteram
quasi faciem veritatis respicere
eiusque amorem eum intelligi
velle, qui non rebus, ut sunt,
cognoscendis, sed dictorum facto-
rumque constantiae a dolo et fal-
lacia abhorrenti studeat. ^ Conf.
Leg. I. p. 630. B: πιστὸς uiv
γὰρ καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν οὐκ
ἄν ποτε γένοιτο ἄνευ ξυμπάσης
ἀρετῆς.
δεῖ} δὴ Bas. b.
ἐξ ἀρχῆς] ἐξαρχῆς Lob. Vind.
. Par. K. sec. Bip.
᾿ἀναγκάξοντα] Ita omnes codi-
ces praeter Ven. B, qui ἀναλαμ-
βάνοντα cum editis habet. Euüam
Ficinus pro hoc et sequente zcz-
τειν unum recensere ponens vide-
tur ἀναγκάξοντα potius, quam
ἀναλαμβάνοντα legisse et non
reddidisse, quia non. intelligeret.
Ego vero non intelligo, quid re-
centiores a codicum lectione reci-
pienda absterruerit, Quum in su-
perioribus Socrates inde a p. 485.
B. omnia, quibus indolem philo-
sopham exornaverat, bona neces-
sario ex ipso sapientiae amore
deinceps progredi et naturali in-
ter se vinculo contineri probasset,
ita ut etiam adversarii, quorum
deinde Adimantus partes susce-
perat, unumquodque concedere
cogerentur , quumque in proximo
verbis ἀλλ᾽ ὑγιές τὲ etc. alteram
quoque viam ad idem probandum
patere innuisset, nunc iteratam
eius rei expositionem supervaca-
neam dicturus quid opus est, in-
quit, reliquum philosophae natu-
rae ornamentorum agmen denuo
cum necessitatis demonstratione
ordinarc? ἀναγκάξειν et homi-
nem et sermonem, qui argumen-
tis vincat assensionemque quasi
expugnet, satis frequenter dici
inter omnes constat. Neque in
hoc sententiarum nexu et post
illa, quae Adimantus p. 487. di-
xerat, metuendum erat, ne quis
ἀναγκάζοντα δὰ χορὸν referen-
D
CIVITAS LIB. VI. 490
163
Pac, μνήμη. καὶ σοῦ ἐπιλαβομένου, ὅτι πᾶς uiv ἀναγ-
᾿ κασϑήσεται ὁμολογεῖν οἷς λέγομεν, ἐάσας δὲ τοὺς Aó-
γους, εἰς αὐτοὺς ἀποβλέψας, περὶ ὧν ὁ λόγος, φαίη
ὁρᾷν αὐτῶν τοὺς μὲν ἀχρήστους, τοὺς δὲ πολλοὺς κα-
κοὺς πᾶσαν κακίαν, τῆς ἤδη διαβολῆς τὴν αἰτίαν ἐπι-
σκοποῦντες ἐπὶ τούτῳ νῦν γεγόναμεν; τί ποϑ οἱ πολλοὶ
κακοὶ, καὶ τούτου δὴ ἕνεχα πάλιν ἀνειλήφαμεν τὴν τῶν
dum putaret, quasi singulae vir-
tutes in chorum cogi, non au-
dientes ad assentiendum adigi di-
cerentur, ἀναλαμβάνοντα vero
haud dubie ex ἀνειλήφαμεν, quod
infra D. legitur, factum est ab
aliquo, qui ἀναγκάξοντα non in-
telligeret.
τάττειν] τίχτειν Lob. Vind. B.
NON.
που) om. iidem et Vat. B.
τούτοις] τούτους Ald, Bas. a.
ἄνδροία} ἀνδρεία Lob. Vind.
BF. Flor. ACRTV. Stallb.. Pro-
bum esse ἀνδρεία etiam Aristo-
phanis locus docet Nub. 506:
ἀλλ᾽ ἴθι χαίρων τῆς ἀνδρείας
οὔνεχα ταύτης. Hoc tamen loco
Vindobonensis E.. cum vulgata
consensus magis, quam Bekkeri
silentium ab eo recipiendo me de-
terruit.
εὐμάϑεια] εὐμαϑία Ang. B.
Flor. RT.
μνήμη] om. Ang. B.
σοῦ] τοῦ Vind. E.
ἐάσας δὲ τοὺς λόγους] ἐάσαι
δὲ τ. À. Vind. E, verbisque nostris
omissis Fic.
φαίη] Cf. ad L. V. p. 466. A.
τοὺς uiv] μὲν om. Par. A.
Vind. E. Vat.H. Flor. AC. ( par-
tim Fic.)
τοὺς δὲ πολλοὺς] partim Fic.
ut πολλοὺς non legisse videatur.
ἤδη] om. Par. ἃ. Vind. EF.
Ang. B. Yat. H. Flor. ACRTV.
sane Fic. Stephanus in m. pro
“τῆς ἤδη vel τῆς δὴ, quod Stall-
baumius in pr. ed. probabat, vel
potius τῆσδε τῆς, quod Astius in
tert. commendavit , scribendum
esse coniecit, quorum neutrum
codices comprobarunt. Neque vero
eiicienda secundum optimum co-
dicem particula, sed errore si-
mili ei, quo paullo ante piv, in
eo eiusque asseclis omissa, cete-
rum cum Stallbaumio in sec. paul-
lulum traiecta statuenda et ad
ἐπισχοποῦντες, fon cum Bern-
hardyo synt. p. 323. ad διαβολῆς
referenda videtur. Pro interpo-
lata enim ob ipsam collocationis
insolentiam haberi nequit, ad δια-
βολῆς autem relata criminationem
ex eo demum, quod iste alios
philosophantium inutiles, pleros-
que vero pessimos dixisset, na-
tam significaret; aliud enim ἡ
ἤδη διαβολὴ nihil esse potest,
nisi quae iam exstitit et esse
coepit, quum antea nulla fuisset;
id vero, quod iste dixerat, tan-
tum abest, ut occasionem crimi-
nandae philosophiae dederit, ut
ipsum criminationem iam divulga-
tam continuerit, quemadmodum
Socrates pag. 489. C. ostendit ;
contra cum ἐπισκοποῦντες con-
structa sensum optimum praebet:
quum tu illud obiecisses , nos iam,
quod proximum faciendum vide-
batur, ad ínvestigandam crimi-
nationis caussam conversi nunc
ad hanc pervenimus quaestionem.
Ad positurae licentiam simile est
Sophocleum Oed. 'T'yr. 1245: κα-
Asi τὸν ἤδη “Μάϊον πάλαι νεκρόν.
διαβολῆς] μεταβολῆς Ang. B.
Flor. T.
ἐπισκοποῦντες] αἀποσκοποῦν-
τες Mon. B. Flor. U.
ἐπὶ τούτῳ] ἐπιτούτων Vind, E.
ἐπὶ τόντων Ang. B. ἐπὶ τούτων
Vind. F.
πολλοὶ κακοὶ] καλοὶ πολλοὶ
Bas. b.
L 2
Ε Ἔστιν, Egg, ταῦτα.
491
491
Β.
102
PLAT ONUS
ἀληϑῶς φιλοσόφων φύσιν καὶ ἐξ ἀνάγχης ὠφισάμεϑα.
Ταύτης δὴ; ἣν δ᾽ ἐγὼ, τῆς φύ-
δὄεως δεῖ ϑεάσασϑαι τὰς φϑορὰς, ὡς διόλλυται iv πολ-
Aoig,. σμικρὸν δέ τι ἐκφεύγει, ovg δὴ καὶ οὐ πονηροὺς,
ἀχρήστους ὃὲ καλοῦσι"
καὶ μετὰ τοῦτο αὖ τὰς JN
uévag ταύτην καὶ εἰς τὸ ἐπιτήδευμα καϑισταμξνας αὐ-
τῆς. οἷαι οὖσαι φύσεις ψυχῶν εἰς ἀνάξιον καὶ μεῖζον
ἑαυτῶν ἀφικνούμεναι ἐπιτήδευμα πολλαχῆ πλημμελοῦσαι
πανταχῆ καὶ ἐπὶ πάντας δόξαν οἵαν λέγεις φιλοσοφίᾳ
προσῆψαν.
Τίνας δὲ, ἔφη; τὰς διαφϑορὰς λέγεις; ᾿Εγώ
GOL , εἶπον, ἂν οἷός TE γένωμαι, πειράσομαι διελθεῖν.
τόδε μὲν οὖν, οἶμαι. πᾶς ἡμῖν ὁμολογήσει, τοιαύτην
φύσιν καὶ πάντα ἔχουσαν, ὅσα προσετάξαμεν νῦν δὴ, 472
εἰ τελέως μέλλοι φιλόσοφος γενέσϑαι, ὀλιγάκις ἐν ἀν-
ϑρώποις φύεσϑαι καὶ ὀλίγας. ἢ οὐκ οἴει; Σφόδρα γε.
ἀληϑῶς] ὡς dà. Vind.B. Mon.
B. Flor. U. Stallb. pr.
ἐξ ἀνάγκης ] ἔξαν. Vind. BE.
ϑεάσασϑαι ϑεάσεσϑαι Ang.
᾿φϑορὰς φϑορᾶς "Vind. F.
διαφϑορὰς Ang. B. Flor. RT.
διόλλυται] δεώλλυται Vind. F.
διόλληται Vind. E. διόλλυνται
Par. K. sec. Dip. In Mon. B.
alterum 4 a m. s. int. vers. ad-
ditum.
οὺς δὴ] Ante haec Ficinus
nempe et hoc animadvertendum
addidit.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Vind.
BE. Mon. B. Ald. Bas. ab.
αὖ τὰς] αὐτὰς Vind. F. et
scholiastes sec. Ruhnk. (αὖ τὰς
sec. Bekk.)
αὐτῆς αὐτοῖς, sup. 5e, Vat.
φύσεις] φύσης Mon. B. a m.
r.
- ἀφιχνούμεναι ] ἀφικόμεναι
schol. In Mon. B. o a m. pr.
omissum.
πολλαχῆ ] πολλαχοῦ Par. K.
πανταχῆ] πανταχοῦ idem. pas-
sim Fic.
καὶ ἐπὶ πάντας] καὶ ἐπιπάντ.
Vind. E. om. Fic.
φιλοσοφίᾳ ἢ φιλοσοφία Ald.
Bas. ab.
δὲ] δὴ Vind. B. Vat. M.
διαφϑορὰς] διαφορὰς Vat. B.
διαφορᾶς Vind. E.
ἂν] ἐὰν Lob. Vind, B. Vat.
BM.
πειράσομαι] πειράσωμαι Vind.
F. Ang. B. Flor. R.
ὁμολογήσει ὁμολογῆσαι Vind.
πάντα] πάντ᾽ idem et unus
vel plures Bekkerianorum , qui
notam omisit Fuerit Ang. B.
προσετάξαμεν ] προετάξαμεν
Paruk.
δὴ] δὲ, sup. ἡ, Vind. F.
τελέως ] τελείως Mon. B. Flor.
᾿μέλλοι μέλλει Par. K. sec.
Bip. Astius in tert. et Stallbau-
mius praeeunte Matthiaeo gramm.
p. 942. et Heindorfium ad Pa:-
men. S. 71. conferri iubente, qui
nonnulla exempla dictionis u μὲλ-
λει apposuit, in quibus indicati-
vus ita, ut ipso Parm. loco, sane
requiritur. Nostro loco etsi ferri
μέλλει posset, tamen μέλλοι ob
praeteritum προσετάξαμεν plane
legitimum est.
CIVITAS LIB. VI. 491 165
Τούτων δὴ τῶν ὀλίγων σκόπει ὡς πολλοὶ ὄλεθρον xol
; , , , « * , ,
μεγάλοι. Τίνες δὴ; Ὃ uiv πάντων ϑαυμαστότατον
ἀκοῦσαι, ὅτι ἕν ἕκαστον ὧν ἐπῃνέσαμεν τῆς φύσεως
*, , ^ ' * * , - ,
απολλυσί E ἀἄζογόαν ψυχὴν καὶ (ato dia φιλοσοφίας.
λέγω δὲ ἀνδρίαν, σωφροσύνην καὶ πάντα, ἃ διήλϑο-
» pj 3 - p , 3 29 '
μεν. "Arozov, ἔφη. ἀκοῦσαι. Ἔτι τοίνυν, ἣν δ᾽ ἐγὼ,
πρὸς τούτοις τὰ λεγόμενα ἀγαϑὰ πάντα φϑείρει καὶ
ἀποσπᾷ, κάλλος καὶ πλοῦτος καὶ ἰσχὺς σώματος καὶ
ξυγγένεια ἐῤῥωμένη ἐν πόλει καὶ πάντα và τούτων ol-
κεῖα' ἔχεις γὰρ τὸν τύπον ὧν λέγω. Ἔχω, ἔφη" καὶ
ἡδέως y ἂν ἀκριβέστερον ἃ λέγεις πυϑοίμην. “αβοῦ
τοίνυν, ἣν δ᾽ ἐγὼ, ὅλου αὐτοῦ ὀρϑῶς, καί δοι εὔδη.-
λόν τὲ νεῦειαι, xci οὐκ ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα
περὶ αὐτῶν.
δ᾽ iyd, σπέρμᾶτος πέρι ἢ
/
ὀλίγας ] Stephanus in m. ὁλί-
γοις coniecit vel ἐν ὀλίγοις, quem-
admodum Ficinus legerit: raro in
paucisque oriri. Sed haec Ficini
verba sensum vulgatae codicum-
que omnium lectionis accurate de-
ciarant.
ἢ] Vind. E. "H AM.
“καὶ μεγάλοι] om. Vind.E. ma-
zimique Fic.
Ὃ uiv] Nam quód Fic.
Δαυμαστότατον] ϑαυμασιώτα-
τον Yind. E.
ἀποσπᾷ] ποσπᾷ idem. plerum-
que detorquet Fic.
ἀνδρίαν] ἀνδρείαν Lob. Vind.
F. Flor. ACRTY. Stallb. Conf.
ad p. 490. C. notata.
ἃ διήλθομεν ] ἃ νῦν δὴ δι.
Vat. M.
τοίνυν} om. Lob. Vind. B.
Vat. BM. Fic. ἔτι τοίνυν, porro
vero, in enumerationibus dici so-
let ubi ventum est ad aliquid,
quod maxime argumento coniun-
ctum maximeque nunc commemo-
randum et superioribus adden-
dum videtur. Sic paullo post
p. 493. A. Criton. p. 52. C : ἔτι
τοίνυν ἐν αὐτῇ τῇ δίκῃ ἐξῆν σοι
Πῶς οὖν, ἔφη. κελεύεις;
Παντὸς . ἣν
φυτοῦ, εἴτε ἐγγείων εἴτε
φυγῆς τιμήσασθαι, εἰ ἐβούλου.
Phaedon. . 109. À: πρῶτον μὲν
τοίνυν, 7j δ᾽ 06, τοῦτο πέπει-
σμαι. Καὶ ὀρϑῶς γ᾽ Β ἔφη ὁ Σιμ-
μίας. Ἔτι τοίνυν, ἔφη, πάμμε-
γά τι εἶναι αὐτό.
κάλλος ] om. Mon. B.
àv] ὃν Vind. B. Yat. M.
y eel γὰρ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
πυϑοίμην xut » sup. a
m. S. v, Vind. F.
τοίνυν] om. Fic.
εὔδηλόν τε] ἔνδηλόν cs Vind.
B. Vat. M. τὲ om. Vat. B.
ἄτοπα] ἄτοπον Par. DK.
δόξει] δοξάξει Bas. b.
προειρημένα ] dicta Fic.
αὐτῶν αὐτοῦ Lob. Vind. BF.
Mon. B. Yat. BM. Ven. C. Par.
DK. Ang. B. Flor. RTU.
Παντὸς] πάντως Par. À. Vind.
E. Vat. H. et a m. pr. Ven. D.
Contrario errore 'Tim. p. 51. A.
Par. A. Vind. CCCXXXVII. εἰ
pauci deteriores παντὸς pro πάν-
τως scriptum habent.
C
σπέρματος πέρι ἢ φυτοῦ] φ. Ὁ
π. 3i cz. Mon. B. Flor. U. ἢ gv-
τοῦ om. Fic.
ολιβγ δίων ἢ ἀγγείων Flor. AC.
ts tBup. 2, . Vot. EE
Ε φαύλης.
166
PLATONIS
τῶν ξώων, ióusv, ὅτι τὸ μὴ τυχὸν τροφῆς , ἧς προσή-
X&L ἑκάστῳ ,
μηδ᾽ ὥρας μηδὲ τύπου, ὅσῳ ἂν ἐῤῥωμε-
νέστερον ἦ; τοσούτῳ πλειόνων ἐνδεῖ τῶν πρεπόντων"
ἀγαϑῷ γάρ που κακὸν ἐναντιώτερον, ἢ τῷ μὴ ἀγαθῷ.
Πῶς δ᾽ οὔ; Ἔχει δὴ, οἶμαι, λόγον τὴν ἀρίστην φύσιν.
ἐν ἀλλοτριωτέρᾳ οὖσαν τροφῇ κάκιον ἀπαλλάττειν τῆς
Ἔχει.
Οὐκοῦν, qv δ᾽ ἐγὼ, ὦ ᾿Δδείμαντε, καὶ
τὰς ψυχὰς οὕτω φῶμεν τὰς εὐφυεστάτας κακῆς παιδα-
γωγίας τυχούσας διαφερόντως καχὰς γίγνεσθαι; ἢ οἴει
τὰ μεγάλα ἀδικήματα καὶ τὴν ἄκρατον πονηρίαν ἐκ
φαύλης, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ νεανικῆς φύσεως τροφῇ διολομέ-
ἐῤῥωμενέστερον] ἐρρωμενέστε-
ρος Vat. H. Flor. AC. ἐρρωμε-
νεστέρας Vind. E. generosius ac
vehementius Fic.
ἐν ἀλλοτριωτέρᾳ οὖσαν τρο-
φῇ ] ἐν d. οὐσὰα cg. Vind. F. sí
sub adversa forma nutriatur Fic.
Inde Heusdius spec. pag. 29. év
ἀλλοτρίῳ τραφεῖσαν τροφῇ scri-
bendum coniecit, parum elegan-
ter, ut mihi videtur, et male of-
fensus comparativo, qui propriam
h. l. vim obtinet. Socrates enim
hoc. dicit, ex duabus naturis,
quarum una opüma, altera vilis
sit, ubi neutri conveniens nutri-
tio obtigerit, optimam peius ea
re affici et maius detrimentum
capere, quam vilem, quia magis
adversa et aliena nutritione uta-
tur, quam illa. Pluribus enim
opus habens plura sibi deesse
sentiat necesse est: πλειόνων év-
δεῖ τῶν πρεπόντων.
κάκιον ἀπαλλάττειν] deterio-
rem evadere Fic. Id vero neque
ex antecedentibus efficitur neque
omnino verum neque verbis Grae-
cis significatum est, quae quomo-
do intelligenda putem, modo dixi.
Migimme igitur probandum, quod
ex Boeckhii coniectura in Min.
p. 103. proposita Stallbaumius i in
textum recepit, xoxíov' ἀπαλλάτ-
τειν.
φαύλης. Ἔχει.) φαύλης ἔχειν.
Lob. Vind. B. Nec aliter in Vat.
M. scriptum videtur, ex quo Bek-
kerus ut ex Vind. B. ἔχειν eno-
tavit, de interpunctione tacuit.
παιδαγωγίας ] παιδαγωγείας
Vind. B. Pollux IL 20: καὶ ἡ
παιδαγωγία παρὰ Πλάτωνι. ΟἿ.
Tim. p. 89. D.
γίγνεσϑαι ;] γίν. Vind. B. yi-
γνεσϑαι. Ald. Steph.
ἄκρατον] ἀκροτάτην yo Ven.
B. extremam Fic.
τροφῇ μορφῇ Flor. C. om.
Lob. Vind. B. Vat. M.
διολομένης 1ΐὰ Par. A. Yen.
C. Flor. C. (ut quidem in sec.
Stalibaumius docet; in pr. ó;£y0-
μένης in Flor. C. δεολυμένης in
Flor. V. a m. s. scriptum idque
a Bekkero receptum tradiderat.)
et, sup. a m. s. v, Vind. F. cor-
rupto (ingenio) Fic. διελομένης
Vat. H. ᾿διεφϑαρμ μένη Vind. E.
διολλυμένης reliqui codices edi-
tionesque praeter Bekkerianam ;
quod ferri nequit. Non dum cor-
rumpitur natura, sed quum cor-
rupta est, egregia illa facinora
edit. Nostram lectionem tuetur
et Pausaniae locus ab Astio iam
significatus L. VII. c. 17. 5. 3.
Bekk. ἀπιδόντι οὖν ἐς τοῦτό μοι
"τοῦ Νέρωνος τὸ ἔργον ᾿ὀρϑότα-
τὰ εἰρηκέναι Πλάτων ἐφαίνετο,
ὁ ᾿Αρίστωνος, ὁπόσα ἀδικήματα
μεγέϑει καὶ τολμήματί ἐστιν ἡ πε-
. ρῃρκότα, οὐ τῶν ἐπιτυχόντων
εἶναι ταῦτα͵ ἀνθρώπων, ψυχῆς
δὲ γενναίας ὑπὸ ἀτόπου παιδείας
διεφϑαρμένης.
γίγνεσθαι} γενέσθαι Flor. T.
CIVITAS LIB. VI. 492
163
vxo γίγνεσθαι, ἀσθενῆ δὲ φύσιν μεγάλων οὔτε ἀγαθῶν
οὔτε κακῶν αἰτίαν ποτὲ ἔσεσθαι; Οὔκ. ἀλλὰ, ἢ δ᾽ ὃς,
οὕτως.
Ἣν τοίνυν ἔϑεμεν τοῦ φιλοσόφου φύσιν, ἂν 492
piv, οἶμαι, μαϑήσεως προσηχούσης τύχῃ, εἰς πᾶσαν
ἀρετὴν ἀνάγκη αὐξανομένην ἀφικνεῖσθαι, ἐὰν δὲ μὴ ἐν
προσηκούσῃ σπαρεῖσά τε καὶ φυτευϑεῖσα τρέφηται, εἰς
πάντα τἀναντία αὖ, ἐὰν μή τις αὐτῇ βοηϑήσας ϑεῶν
τύχῃ. ἢ καὶ σὺ ἡγῇ. ὥσπερ οἵ πολλοὶ. διαφϑειρομένους
τινὰς εἶναι ὑπὸ σοφιστῶν νέους, διαφϑείροντας δέ τι-
νας σοφιστὰς ἰδιωτικοὺς, ὅτι καὶ ἄξιον λόγου, ἀλλ᾽ οὐκ
αὐτοὺς τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους μὲν εἶναι Go-
οὔτε --- οὔτε] vel — vel Fic.
ἔσεσϑαι:] ἔσεσθαι. Ald.
Οὔκ, ἀλλὰ] οὐκ ἀλλὰ Vind.
E. οὐκ ἄλλα Vind, F. Ficinus
Adimantum JVen certe responden-
tem fecit.
"Hy] jv Vind. E.
492 μὲν] μὴ Lob. Vat. M. et pun-
ctis circumpositis Vind. B.
τύχῃ] τύχοι Lob. Etiam Vind.
F. or super ἢ adscriptum habet.
ἀρετὴν ἀρετὴν μὲν Ald. Bas.
ab. Steph. Ast. pr.
αὐξανομένην | lta Bekkerus
secundum Par. ADK. de quo Bi-
pontini tacent, Ven. C. Vat. BM.
Vind. B. Mon. B. Ang. B. quibus
accedunt Lob. et Vind. F. αὐξο-
μένην Vind. EK. et quantum ex
Bekkeri et Stallbaumii silentio
effücitur, Ven. B. Vat. H. Flo-
rentinique omnes cum editis ante
Bekkerum. semper proficiendo Fic.
Immo dum adolescit.
μὴ ἐν] ἔν μὴ editiones ante
Bekkerum, qui secundum eosdem
codices, qui αὐξανομένην prae-
buerunt, un tv scripsit, de Ven.
B. Vat. H. iterum nihil ostendit.
μὴ ἐν mei quoque et Florentini
omnes habent et Bipontini ex
Par. K. enotarunt. Cf. Leg. L.IT.
p. 671. D: un μετὰ ἀρχόντων
ἀϑορύβων. Eurip. Phoen. 586:
οὐκ εὖ λέγειν gon μὴ ᾿πὶ τοῖς
ἔργοις παλοῖς. et alia exempla
inter ea, quae Fischerus contulit
ad Criton. p. 187. sq.
σπαρεῖσά τὲ καὶ φυτευϑεῖσα)
Haec Astius in tert. uncis inclu-
sit, quum in pr. et sec. sine no-
ta tramisisset. Neque vero du-
bitandum est, quin Socrates eis
usus sit, wt statim ab initio vi-
tae educationem vim suam exse-
rere demonstraret. — In Yen. C.
τε omissum est.
αὐτῇ βοηϑήσας ϑεῶν] αὖ, ὃ.
B. Lob. 9. αὖ. B. Vat. M. 9. «v-
τῷ p. Vind. B. αὐτὴ βοηϑείσας
(a m.s. id correctum in ---ἤσας)
Qeov Vind. F.
SUD τύχοι Lob.
Lob. Vind. B.
io ἡγεῖ Vind, F. et recen-
tiores.
διαφϑειρομένους ὃ. μέν Mon.
B. Flor. U. Stallb. μὲν saepe in-
terpolatum est. Cf. 70]. 1. p. 162,
a. n. 7. 184, a. n. f.
ὅτε καὶ ἄξιον λόγου Haec
verba Ficinus non omisisse, sed
perperam intellexisse — videtur,
quum ita sit interpretatus: mn tu
quoque putas, quemadmodum mul-
ti, verum esse quosdam ado-
lescentes a sophistis corrumpi,
corruptores vero eorum sophistas
quosdam esse privatos: ac non
eos potius etc. nter recentiores
unus Astius in tert. verum sen-
sum assecutus est: — et corru-
ptores esse sophistas privatos,
adeo ut sit diznum quod comme-
moretur. Scilicet nonnullam cor-
rumpendi vim sophistis Socrates
concedit, sed hec ipsum corruim-
pere rem nullius momenti esse
108 PLATONIS
φιστὰς, παιδεύειν δὲ τελεώτατα καὶ ἀπεργάζεσϑαι οἵους
βούλονται εἶναι καὶ νέους καὶ πρεσβυτέρους καὶ ἄνδρας
καὶ γυναῖκας; Πότε δή; ἦ δ᾽ ὅς. Ὅταν, εἶπον, ξυγκα-
δεξόμενοι ἀϑρύόοι πολλοὶ εἰς προς ἢ εἰς δικαστήρια
ἢ ϑέατρα ἢ στρατόπεδα ἤ τινα ἄλλον κοινὸν πλήϑους
ξύλλογον ξὺν πολλῷ ϑορύβῳ τὰ μὲν ψέγωσι τῶν λεγο-
μένων ἢ πραττομένων, τὰ δὲ ἐπαινῶσιν, ὑπερβαλλόν-
τῶς ἑκάτερα καὶ ἐκβοῶντες καὶ κροτοῦντες, πρὸς δ᾽ αὐ-
τοῖς αἴ τε πέτραι καὶ ὁ τύπος, ἐν ᾧ ἂν ὦσιν, ἐπηχοῦν-
τες διπλάσιον ϑόρυβον παρέχωσι τοῦ ψόγου καὶ ἐπαί-
ostendit. --- καὶ om, Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTV. et a m. pr.
Yen. B.
τοὺς], om. Vind. E. Yat. H.
Flor. AC.
παιδεύειν δὲ τελεώτατα] m. τε
τελ. Ang. B. Fior. R. Vind. F.
docere item prorsus Fic.
νέους] νέουος Vind. E.
ἄνδρας] αἴδρας Ald.
δή} δέ Lob. Vind. B. Vat.
BM. et a m. s. Ven. B.
ξυγκαϑεζόμενοι 1 cvyx.
F. Flor. R
ἐχχλησίας ἢ εἰς δικαστήρια]
διι. ἢ εἰς ἐκκλ. Lob. Vind. B.
Yat. M.
ϑέατρα ] εἰς 9. {πον. T
πλήϑους] τοῦ πλ. Mon. B.
ξύλλογον 1 σύλλ. Yind.B. Mon.
B. Flor. U.
ξὺν σὺν Vind. F.
ψέγωσι) ψέγουσι idem et Flor.
Vind.
πραττομένων ] πρατταμένων
ld.
δὲ] δ᾽ Vind. E. Vat. H.
ἐπαινῶσιν] ἐπαινοῦσιν Vind.
δ᾽ αὐτοῖς] δὲ ev. Vind. E.
Flor. ACTY.
c? τὲ πέτραι καὶ ὁ τόπος, ἐν
o ἂν ὦσιν parietes quoque et
laquearia Fic. Videntur rupes
foro Attico imminentes et thea-
trum Atticum EMI — Pro
πέτραι in Mon. B. a m. pr. erat
παίτραι.
παρέχωσι Ἱ παρέχουσι Vind. F.
τοῦ ψόγου καὶ ἐπαίνου lau-
dantium ipsorum vituperantium- .
que Fic. Inter ψόγου et xoi
Vind. EF. Ven. B. Ang. D. Flor.
ACRT. cum editis ante Bekke-
rum τε interpositum habent,
δὴ δὲ Vind. F. Ang. B. Flor.
R. et, sup. δὴ, Par. K. Matthiae
gramm. p. 1209. hunc locum in-
ter eos referens, qui Ó;j in apo-
dosi habeant, non animadvertit
Orcv-initio proximi sermonis ad
πότε δή referendum ideoque post
ἐπαίνου plene interpungendum
esse.
τῷ τοιούτῳ] τοῖς τοιούτοις
Ang. B. Flor. R. in Vind. F.
οἷς --τ-οῖς ἃ m. 5. superscriptum
est.
τὸ λεγόμενον 1 τὸν à. Vind. E.
Vat. H. (adolescentem) illum Fic.
, Affertur et alia lectio, τὸν λε-
γόμενον : sed mendosam esse pu-
to. Sic supra [p. 13. ad Theaet.
209. B.] τῶν λεγομένων. pro il-
lis ipsis verbis có λεγόμενον,
quae proverbiis praefiguntur, ir-
repsisse ostendimus.** Steph. an-
not. p. 22.
τίνα] τίνα ἂν Mon. B. Flor.
ἴσχειν] ἔχειν | Lob. Vind. B.
Yat. BM. Bas. b.
αὐτῷ 1 rumoribus hisce ( obsi-
stere) Fic. Referendum est ad
νέον.
ἐδιωτικὴν ἰδιώτην Vind. F.
καταλλυσϑεῖσαν) κατακλυϑεῖ-
σαν Lob. Vat. B. Par. K. sec.
Bekk. καταλυϑεῖσαν sec. Bip.
καταλνλυσϑεῖσαι Vind. K.
CIVITAS LIB. Vl. 492
169
vov. ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ τὸν νέον, τὸ λεγόμενον, τίνα
οἴει καρδίαν ἴσχειν; a] ποίαν ἂν αὐτῷ παιδείαν ἰδιωτι--
κὴν ἀνθέξειν, ἣν οὐ κατακλυσϑεῖσαν ὑπὸ τοῦ τοιούτου
ψόγου ἢ ἐπαίνου οἰχήσεσθαι φερομένην κατὰ ῥοῦν ἡ ἂν
οὗτος. φέρῃ. καὶ φήδειν τε τὰ αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ
αἰσχρὰ εἶναι, καὶ ἐπιτηδεύσειν ὅπερ ἂν οὗτοι, καὶ ἔσε-
ὅϑαι τοιοῦτον; Πολλὴ, V δ᾽ ὃς, ὦ Σώκρατες, ἀνάγκη.
Καὶ μὴν, ἦν δ᾽ ἐγὼ; οὔπω τὴν μεγίστην ἀνάγκην εἰρή--
μαμεν. Ποίαν; $ egy.
Ἣν ἔργῳ προστιϑέασι λόγῳ μὴ
πείϑοντες οὗτοι οἱ παιδευταί τε καὶ σοφισταί. ἢ οὐκ
τοῦ } om. Lob. Vind. B. Vat.
᾿οἰχήσεσϑαι] οὐκ οἶχ. iidem et
Bas. b. ovx ante οἰχήσεσϑαι eX
quodam vet.* afferri monuit etiam
Steph. p. 22. eamque particulam
ita tantum locum habere posse
statuit, si loco suo pellatur ea,
quae est ante κατακλυσϑεῖσαν.
nam. duas quidem negationes
apud Graecos in multis loquendi
generibus magis negare non igno-
ro, verum hae non diversis eo-
dem tamen pertinentibus verbis
iungerentur, sed uni eidemque
οἰχήσεσϑ'αι. neque enim οὐ quae
est ante participium κχατακλυ-
σϑεῖσαν cum ipso iungitur, sed
cum οἰχήσεσϑαι: quanvis non
scribatur, ovx, sed ov. cuius
adnotationis extrema pars mihi
parum digna Stephano videtur.
φερομένην κατὰ δοῦν] κ. ὃ. q.
Ven. B. x. νοῦν φ. Vind. E.
$] of Yen. B. Vind. E. Mon.
B. Vat. H. Flor. ACTUV. Stallb.
pr.
φέρῃ φέροι Ven. B. Vind. E.
In Ald. punctum, in reliquis fere
editionibus signum interrogandi
appositum est, cuius loco ob se-
quentium nexum artiorem cum
Ast. pr. sec. comma feci. Nam
quod verbi φήσειν aliud atque
verbi οἰχήσεσϑαι subiectum est,
non obstat, quo minus verba ipsa
pariter ad οἴξι referenda et non
aliter distinguenda sint, quam si
legeretur: ovx οἴει τὴν παιδείαν
αὐτῷ οἰχήσεσθαι, παὶ αὐτὸν
φήσειν. Quid quod ne commate
quidem dirimenda foreht , nisi in-
teriectum esset ἢ ἂν οὗτος φέρῃ.
Nam illud αὐτὸν non per eliipsin
omissum, sed ex superioribus re-
petendum est, quasi οὐκ οἴει cU-
τὸν τῆς παιδείως ἐπιλήσεσϑαι
vel ἐχκπεσεῖσϑαι praecessisset, Si-
mili modo subiectum | mutatur
Phaedon. p. 64. E: Οὐκοῦν ὅλως
δοκεῖ σοι, ἔφη , 1j τοῦ τοιούτου
πραγματεία οὐ περὶ τὸ σῶμα εἷ-
voL, ἀλλὰ καϑόσον δύναται d-
φεστάναι αὐτοῦ, πρὸς δὲ τὴν
ψυχὴν τετράφϑαι; Ἔμοιγε. in
quibus verbum δύναται sequen-
tia ἀφεστάναι et τετράφϑαι ad
τὸν τοιοῦτον potius, quam ad
eius πραγματείαν pertinere do-
cet,
ἐπιτηδεύσει») ἐπιτηδεύειν Ald.
Bas. ab. 1n Vind.F. c int. vers.
a m. pr. positum,
οὗτοι.] οὗτοι; Steph.
τοιοῦτον ; ] τοιοῦτον. AJd. Bas.
ab.
προστιθέασι] τιϑέασι Flor. Τ'.
Praepositio ad eos spectat, qui-
bus necessitas admovetur. Per-
peram Stallbaumsus in sec. com-
ma, quo Stephanus non inepte
post προστιϑέασι erat usus, post
λόγῳ posuit alterumque post μὴ
πείϑοντες addidit et haec verba
sic interpretatus est: quam ipso
facto orationi adiungunt, non
utentes persuasione, prudentes isti
magistri atque sophistae. quasi
οὐ «πείθοντες esset.
7] ἡ Lob.
1370 PLATONFS
οἶσϑα, ὅτε τὸν μὴ πειθόμενον ἀτιμίαις τὸ καὶ χρήμασι
καὶ ϑανάτοις κολάζουσι; Καὶ μάλα, ἔφη, σφόδρα. Τίνα
οὖν ἄλλον σοφιστὴν οἴει ἢ ποίους ἰδιωτικοὺς λόγους
E ἐναντία τούτοις τείνοντας κρατήσειν; Οἶμαι μὲν οὐδένα,
ἢ δ᾽ ὅς. Οὐ γὰρ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιχειρεῖν
πολλὴ ἄνοια. οὔτε γὰρ γίγνεται οὔτε γέγονεν οὐδὲ οὖν
μὴ γένηται ἀλλοῖον ἦϑος πρὸς ἀρετὴν παρὰ τὴν τού-
τῶν παιδείαν πεπαιδευμένον, ἀνθρώπειον, ὦ ἑταῖρε"
ϑεῖον μέντοι κατὰ τὴν παροιμίαν ἐξαιρῶμεν λόγου" εὖ
γὰρ χρὴ εἰδέναι, ὅτιπερ ἂν σωθῇ τε καὶ γένηται οἷον
493 δεῖ ἐν τοιαύτῃ καταστάσει πολιτειῶν, ϑεοῦ μοῖραν αὐτὸ
τὸν] τὸ Par. A. Vat. H. Flor.
ACYV. quod non omnino ineptum,
sed multo deterius est.
μάλα] μάλ᾽ Vind. F. Ang. B.
Tíva] τίν᾽ iidem et Flor. R.
ποίους ] quos alios Fic.
τούτοις] τούτους Ald. Bas. ab.
τείνοντας] τείνοντα Par. K.
sec. Bekk. πείϑοντας Lob. Vind.
B. Vat. M.
κρατήσειν κρατῆσαι Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTV.
Οἴμαι μὲν οὐδένα] Nullius cer-
te orationem Fic. Fortasse οὐ-
δένας legit.
9v δ᾽ ἐγὼ] om, Lob. Vind. B.
Mon. B. Vat. BM. Ven. C. Par.
DK. Flor.-U.
γίγνεται οὔτε γέγονεν γέγο-
ψεν οὔτε γίγνεται Mon. B. Flor.
U. (neque enim) fuit unquam nec
est Vic.
οὐδὲ] οὐδ᾽ Vind. BE. Conf.
Vol. I. p. 206, a.
πεπαιδευμένον) παιπαιδ, Vind.
᾿ξξαιρῶμεν ] excipiamus Fic.
ἐξαίρω Vind. E. (Ven. B. Flor.
CT.) Ald. Bas. ab. Steph. ἐξαε-
ρῶ Ast. sec. quemadmodum vul-
gatam corrigendam esse ostende-
xat Heindorfius ad 'Theaet. S. 51.
ἐξαίρομεν Vind.F. Par. DK. Ang.
baumius praeeunte Bekkero pro-
perispomenon fecerunt. Cf. Rü-
ckertus ad Symp. p. 24. quem
iam Vol. I. p. 240, a. in eadem
re citavi.
λόγου λόγον Lob. Ald. Bas.
ab. ,in praeced. edit. male 4ó-
yov. unde male quidam interpre-
tantur cum. Erasmo, Divinum ex-
cipio sermonem.** Steph. in m.
σωϑῇ τε] σωϑῆτε Ald. Bas. ab.
τε om. Flor. 'Y.
δεῖ] δὴ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
αὐτὸ] αὐτὸσ Vind. F. Ang. B.493
κακῶς} κακῶν Ald. Bas. a.
Οὐδ᾽ ἐμοὶ ἄλλως 1 οὐδὲ uot
ἀλλ᾽ ὡς Vind. E.
Ἕκαστος] Ἕκαστον Ἀπρ. Β.
Steph. Ast. sec. In Mon. B. ς
cum litura, sed a m. pr. exara-
tum est. ,, In praeced. edit. scri-
ptum est £x&6rog, quum tamen
sequatur παιδεύειν et καλεῖν. At
Fic. quuin deberet ἕκαστον mu-
^tare in ἕχαστος [immo ἕκαστος
in ἕκαστον 1 maluit, retinendo
ἕκαστος, ex παιδεύειν et καλεῖν
facere παιδεύει et καλεῖ. vertit
enim, Quisque eorum qui priva-
tim accepta mercede homines eru-
diunt, quos quidem sophistas et
aemulos artium appellant, nihil
B. Flor. R. Ven. C. sec. Ast. aliud docendum putat, quam mul-
ἐξαιροῦμεν Mon. B. Flor. U. torum sententias, in quibus con-
ἐξαίρωμεν Par. A. Lob. Vat. sentiunt, quoties congregantur :
BHM. Vind. B. Flor. AV. Ven. atque hane sapientiam vocat. Ge-
C. sec. Bekk. quod servatum in
pr. Ástius in tertia ed, et Stall-
nuina tamen lectio est ἕχαστον
cum ills infinitivis, quia pen-
^
CIVITAS LIB. VI. 493 171
σῶσαι λέγων οὐ κακῶς ἐρεῖς. Οὐδ᾽ ἐμοὶ ἄλλως, ἔφη,
δοχεῖ. Ἔτι τοίνυν σοι, ἦν δ᾽ ἐγῶ, πρὸς τούτοις καὶ
τόδε Oofdvo. Τὸ ποῖον; Ἕκαστος τῶν μισθαρνούντων
ἰδιωτῶν, οὗς δὴ οὗτοι σοφιστὰς καλοῦσι καὶ ἀντιτέ-
χνους ἡγοῦνταν, μὴ ἄλλα παιδεύειν, ἢ ταῦτα τὰ τῶν
πολλῶν δόγματα, ἃ δοξάξουσιν, ὅταν ἀθϑροισϑῶσι, καὶ
δοφίαν ταύτην καλεῖν, οἷόν περ ἂν εἰ ϑοέμματος με-
γάλου καὶ ἰσχυροῦ τρεφομένου τὰς ὀργάς τις καὶ ἐπι-
ϑυμίας κατεμάνθανεν, ὅπη τε προσελθεῖν χρὴ καὶ ὅπη
ἅψασθαι αὐτοῦ, καὶ ὁπότε χαλεπώτατον ἢ πραότατον
καὶ ἐκ τίνων γίγνεται, καὶ φωνὰς δὴ ἐφ᾽ οἷς ἑκάστοτε
dent haec ἃ verbo δοξάτω.““
Steph. p. 22. Qui si paullo mi-
nus festinasset, neque nominati-
vum non ferenduni, neque Fici-
num non alio in errore versatum
statuisset. Nam δοξάτω σοι ἕκα-
στος παιδεύειν nullam reprehen-
sionem habet; Ficinus autem pro-
cul dubio ita legebat : ἕκαστος
τῶν μισϑαρνούντων ἰδιωτῶν,
ovs δὴ σοφιστὰς καλοῦσι καὶ
ἀντιτέχνους, ἡγοῦνται μὴ ἄλλα
παιδεύειν. etc. et ἡγοῦνται pro
οἴονται δεῖν accipiebat.
ovs] 0UG τὲ Vind. EF.
A. ὅτε super οὖς δὴ
est.
ταῦτα οπι. Ven. B.
Vat. H. Flor. ACV.
δόγματα om. Vind.
HB. Fior R..
ἂν 1 om. Vat. B.
εἰ} ἡ Vind. F. a m. pr.
κατεμάνθανεν 1 κατελάμβανεν
Flor. T.
ὅπη τε] ὅποι τε Vind. E.
αὐτοῦ] αὖ. Lob.
χαλεπώτατον] χαλεπώτατα Par.
πραότατον] πραότατα idem.
πραύτερον Vind, B. et, sup. τ
super so, Vat. M. (79e. Das.
ab. Steph. Ast. pr. sec.)
τίνων] Mon. B. extremum v
int. vers. a m. s. habet.
Q0] οἷς ἑκάστοτε] Ita Vind. E.
ἃς ἐφ᾽ ἑκάστοις Mon. B. Flor. U.
BÜhlcid cmi ὅνονας et Stallbaumius.
ἐφ᾽ olg ἕκαστος reliqui codices
In Flor.
scriptum
Vind. E.
F. Ang.
editionesque praeter Astii secun-
dam, in qua ἃς ἐφ᾽ οἷς ἑκάστοτ᾽
ex coniectura scriptum est. » lor-
sit me hic locus tum propter ἕκα-
στος. et οἷς, quod ad verborum
ἀκολουϑίαν seu orationis stru-
cturam, tum propter φϑέγγεσϑαι,
quod ad sensum attinet: tandem
vero suspicatus sum ἕκαστος qui-
dem in ἕκαστον, et oig in αἷς,
at φϑέγγεσϑαι in ϑέλγεσϑ'αι mu-
tari debere. ut sit hic loci huius
sensus, Et veces quas quum ef-
fert unumquodque illorum anima-
lium (quamvis singulari antea
usus fuerit) solet demulceri. Id
est, quas quum effert, indicant
ipsum demulceri. Sic tamen et
Fic. vertit quasi legeretur, καὶ
φωνὰς δὴ ἃς ἕκαστος ἐφ᾽ ἑχά-
στοις εἴωϑε φϑέγγεσϑιαι. nam &
χαστὸς etiam retinet: quamvis
non habeamus (ut opinor) quo re-
ferre possimus. Verum ita ille,
Voces item quas in singulis quis-
que solet exprimere. quum tamen
baec praecesserint, Veluti si quis
vasti cuiusdam animalis bruti,
robusti admodum, et ab homine
enutriti, iras et cupiditates sin-
£ulas observaverit, quáve ratione
adire hoc deceat, qua attrectare:
item quando vel ferocius est, vel
mitius: et ex quibus caussis tale
fiat. Quodsi extaret in quopiam
exemplari haec lectio, καὶ φωνὸς
ἃς ἐφ᾽ ἑκάστοις ἕπαστον εἴωϑὲ
φϑέγγεσϑαι., minime rciiciendam
censerem.** Steph. ann. p. 22. sq.
112
PLATONIS
εἴωϑε φϑέγγεσϑαι, καὶ οἵας αὖ ἄλλου φϑεγγομένου
ἡμεροῦταί τε. καὶ ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῦτα πάντα
ξυνουσίᾳ τε καὶ χρόνου τριβῇ σοφίαν τε καλέσειε καὶ
ὡς τέχνην συστησάμενος ἐπὶ διδασκαλίαν τρέποιτο, μη-
δὲν εἰδὼς τῇ ἀληϑείᾳ τούτων τῶν δογμάτων τε καὶ ἐπι-
ϑυμιῶν, ὅτι καλὸν ἢ αἰσχρὸν ἢ ἀγαϑὸν ἢ κακὸν ἡ δί-
καιον ἢ ἄδικον, ὀνομάζοι δὲ πάντα ταῦτα ἐπὶ ταῖς τοῦ
μεγάλου ζώου δόξαις, οἷς μὲν χαίροι ἐκεῖνο, ἀγαϑὰ
Nisi sequentia οἵας αὖ ἄλλου
φϑεγγομένου nostrum φϑέγγεσθαι
ad ipsum animal referri iuberent,
ig οἷς ἕκαστος retineri et pro
ἐπὶ τούτοις ἃ ἕκαστος accipi at-
que ita explicari posset, ut ani-
mal ad ea, quae quisque adeun-
tium pronuntiare soleat, et ipsum
voces quasdam emittere dicatur,
Ac nescio an non aliter Ficinus
haec intelligi voluerit et voces
erprimere ea significatione dixe-
rit, qua ab optimis quibusque et
a Caesare Gall. L. I. c. 32. $.3.
dictum est. Verum et sequentia
obstant, et ipsum εἴωϑε multo
magis animali, quam adeuntibus
convenire apparet. . Quum igitur
vulgata et codicum plurimorum
lectio ferri non posse viderctur,
quam minime ab ea discedendum
et secundum librum haud conte-
inendum ἑκάστοτε pro ἕχαστος
Scribendum , Monacensem vero
emendationem quamvis speciosam
procul habendam putavi. οἷς, ut
initio huius libri oZ, pro οἵοις
positum, et sensus loci hic est:
atque etiam voces animalis co-
gnosceret , quibus occasionibus eas
quoties offerantur mittere soleat.
Quod qui novit, ex vocibus col-
ligere potest, quid animali acci-
derit et quo modo affectum sit,
idque etiam utilius nutricio isti
videri debet, quam ex occasioni-.
bus colligere posse, quas voces
animal missurum sit, qui sensus
Monacensis lectionis est.
οἵας οἵαις Mon. B. Par. DK.
Vat. HM. Flor. U. cum editis
ante Bekkerum, quod aeque pro-
babile erat.
ἡμεροῦταί τε καὶ ἀγριαίνει ἢ
irritatur vel placatur Fic. Ste-
phanus annot. p. 23. particulam
χαὶ (immo utramque, τε cL) in
j| mutandam vel pro ea accipien-
dam statuit, quorum neutrum ve-
rum. τε χαὶ est vel — vel.
καταμαϑὼν δὲ] Nescio, cur
Matthiae gramm. p. 1247. de re-
petita post parenthesin particula
δὲ agens hunc locum conferri ius-
serit, nisi forte optativos, qui
sequuntur, non ab illo εἰ ante
Sofuucrog, quod cum indicativo
κατεμάνθανεν constructum vide-
ret, sed a verbis οἷόν πὲρ ἂν.
pendere statuens haec omnia (c£
So£uucrog — ἀγριαίνει ) paren-
thesis loco habuit. Sed illud ἂν
non esse ad χαλέσειξ referendum
subiecti defectus arguit, quum
οἷόν περ ἄν τις, εἰ καταμάϑοι
dicendum fuisset, eodemque mo-
do, quo in κἂν s et οὐσανεὶ, ad
omissum εἴη pertinet vel nulli
verbo adiunctum per se fere (et-
wa) significat, Optativus autem
in sequentibus plane legitimus,
indicativus in praecedentibus ideo
positus videtur, quod neminem
sanum illi rei cognoscendae ope-
ram dare simul significaret, Eum
vero, qui daret, sapientiam hanc
vocare magis jam credibile erat.
ταῦτα πάντα] singula Fic.
,
πάντα om. Ven. B. a m. pr.
ξυνουσίᾳ ] cvv. Vind. F.
χαλέσειε]) καλέσειεν idem.
ἐπὶ διδασκαλίαν ἐπιδιδ. Vind.
E. ἐπὶ διδασκαλία Par. K. sec.
Bip.
€
CIVITAS. LIB. VI. 493
113
καλῶν, οἷς δὲ ἄχϑοιτο, κακὰ, ἄλλον δὲ μηδένα ἔχοι
λόγον περὶ αὐτῶν, ἀλλὰ τἀναγκαῖα δίκαια καλοῖ καὶ
^ * * - 9 , * , - , ri
καλὰ. τὴν δὲ τοῦ ἀναγκαίου καὶ ἀγαθοῦ φύσιν, 060v
413 διαφέρει τῷ ὄντι, μήτε ἑωρακὼς εἴη μήτε ἄλλῳ δυνατὸς
δεῖξαι. TOLODTOG δὴ ὦν, πρὸς Διὸς, οὐκ ἄτοπος ἄν δοι
δοκεῖ εἶναι παιδευτής; "Euovy', ἔφη.
*H: οὖν τι τούτου
δοκεῖ διαφέρειν ὁ τὴν τῶν πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ξυ-᾿
νιόντων ὀργὴν καὶ ἡδονὰς κατανενοηκέναι σοφίαν ἡγού-
ὀνομάξοι δὲ] ὀνομάξει δὲ Lob.
Vind, B. Ven. B. Vat. M. (nisi
forte Bekkerus Venetum perpe-
ram pro Vindobonensi, quem omi- -
sit, significavit.) ὀνομάζοι τὲ Ang.
B. Flor. R. ὀνομάζεται, e corr.
ὀνομάζει τὲ, Vind. F.
πάντα ταῦτα] singula Fic.
ταῦτα πάντα Lob. Vind. BEF.
Vat. BHM. Ven. B. Par. K. Ang.
B. Flor. ACRTY. Stallb. TU IE OA
haud dubie gravius h. l. quam
ταῦτα, contra ac paullo ante,
ubi ταῦτα merito in omnibus co-
dicibus priorem locum tenuit, qui
hic alteri recte in Par. A. Mon.
B. Ven. C. Par, D. Flor. U. edi-
tisque reliquis assignatur, Sensus
enim non is, quem Matthiae
p. 1168. et Stallbaumius statuunt,
quem alibi dictio ὀνομάζειν τι
ἐπί τινι. habet, sed hic videtur:
omnibus his nominibus secundum
magni animalis opiniones utere-
iur, ita ut eis utens totus pen-
deret ab istis opinionibus ; ; quem-
admodum ἐπί τινὶ εἶναι et simi-
lia dicuntur.
χαίροι χαίρει Lob. Vind. F.
Ven. C. Par. K. Vat. HM. Flor.
ACRT. In Vind. B. zoíoo, cum
corr. in o scriptum est.
ἐκεῖνο] ἐκεῖνα Flor. AC. et,
commate anteposito, Vind. E.
ἀγαϑὰ] ἀγαϑὸν Vat. B. Vind.
F. et, sup. & , Lob.
ἔχοι ἔχει Vind. F. Flor. RT.
τἀναγκαῖα τἀνανγκαῖα Ald.
“καλοῖ]) καλοίη Vind. B. καλεῖ
Vind. F. Vat. M. Flor. RT. et,
sup. οἵ, Par. K.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E.
ἄλλῳ αἰϊὶς Fic.
δυνατὸς] δυνατὸν Bas. b.
δεῖξαι. δεῖξαι" Astius, Μαί-
thiae gramm. p. 1017. etiam mi-
nore cum interpunctione haec le-
gere videtur.
àv] ov Vind. F.
δοκεῖ] lta Par. A. Vind. ἘΝ
Mon. B. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRTUYV. Bekkerus et in pr.
Stalib. δοκῇ reliqui codices Bek-
keri, Lob. Vind. B. Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. pr. δοκοίη Ast. sec.
probante Matthiaeo l. c. δοκοῦ
Vind. E. Ast. tert. Stallb. sec.
videbitur Fic. Cr. L. 1III. p. 422;
B: εἷς πύκτης ὡς οἷόν τε καλλι-
στα ἐπὶ τοῦτο παρεσχευασμένος
δυοῖν μὴ πύκχταιν, ᾿πλουσίοιν δὲ
καὶ πιόνοιν οὐκ ἂν δοκεῖ GOL
δᾳδίως μάχεσθαι; quo loco item
δοχῇ in parte codicum et in edi-
tionibus antiquis legitur, neque
Stallbaumius ὧν ad infinitivum
pertinere non vidit, quod nostro,
cuius prorsus eadem ratio est,
negat.
.Enow ] ἔμοιγε Lob. Vind. B.
'H] à 7 Vind. EF.
οὖν] om. Fic.
τι} τί. Vind. E. om. . Vind. F.
τούτου] τοῦτο, a m. s. TOU-
τω, Vind. F.
δ] ὃ Vind. E. Idem in Vind.
F. ante lituram fuisse videtur.
ὅτι Lob. Vind. B. Par. DK. Vat.
M. et a m. pr. Vat. B. Ven. C.
ὃ τὸ Mon. Β. Flor. U. e£ a m.
s. Vat. B. ὅστις margo Par. D.
σοφίαν σοφίας Mon. B
112
PLATONIS
μενος, εἴτ᾽ ἐν γραφικῇ εἴτ᾽ ἐν μουσικῇ εἴτε δὴ ἐν πο-
λιτικῇ; ὅτι μὲν γὰρ, ἐάν τις τούτοις ὁμιλῇ ἐπιδεικνύμε-
vog ἢ ποίησιν ἤ τινα ἄλλην δημιουργίαν ἢ πόλει. δια-
χονίαν, κυρίους αὑτοῦ ποιῶν τοὺς πολλοὺς πέρα τῶν.
ἀναγκαίων, ἢ Ζιομήδεια λεγομένη ἀνάγκη ποιεῖν αὐτῷ
ταῦτα, ἃ ἂν οὗτοι ἐπαινῶσιν' ὡς δὲ καὶ ἀγαϑὰ καὶ -
εἶτ᾽ ἐν μι εἴτ᾽ ἐμ. Mon. B.
δὴ δὲ Vind. E.
ὅτι μὲν γὰρ] patet enim. quod
Wic. supplens | quod scriptorem
omisisse putaret. Etiam Stallbau-
mius ellipsin statuit verborum δῆ-
λον seu φανερόν ἔστι, eamque
comparat iili, quae post εἰ μὲν
usitata est, Sed Diomedeam, qua-
lis in proverbio Sit , necessitatem
illi iniungi manifestum dicere So-
crates vix poterat ita, ut hoc
manifestum supplendum relinque-
ret, neque exemplum talis ellipsis
a Stallbaumio aut ab aliquo eo-
rum, quos citevit, allatum est.
ltaque constructione potius exci-
disse scriptorem., et quum ὅτι
μὲν γὰρ, ἐάν τις τούτοις ὁμιλῇ,
ταῦτα ποιεῖ; οὐ ϑαυμαστὸν, ἀλ-
λὰ καὶ πάνυ ἀναγκαῖόν ἔστι vel
simile in animo. habuisset , ad ne-
cessitatis significationem augen-
dam posteriora conformasse et
particulae ὅτι initio positae obli-
tum esse dixerim.
ὁμιλῇ ὁμιλοῖ ante corr. Vind.
1] om. Ald. Bas. a.
τινα ἄλλην] ἄλλην τινὰ Lob.
Vind. B. Vat. M. Bas. b. minus
bene. τὶς praeponi solet, ubi in-
certi notio, ἄλλος, ἘΠῚ diversi
praevalet. Sic paullo ante p. 492.
B. 7 τινα ἄλλον κοινὸν πλήϑους
ξύλλογον. .496. €: ἢ “γάρ πού
τινι ἄλλῳ ἢ ἢ οὐδενὶ τῶν ἔμπρο-
σϑεν γέγονε. et saepe alibi; ideo-
que fit, ut, quoties particula
comparans ἢ sequitur, fere ἄλ-
Aog vig, certe multo frequentius
hoc, quam τις ἄλλος dictum in-
veniatur. Cf. Phaedr. p. 245. E.
258. A. 268. D. Contra semel in
eodem dialogo p. 273, A. — Fi-
cinus τινὰ ἄλλην δημιουργίαν
alterius artis opus interpretatus
τινος neglexit.
πόλει] πόλεως Bas. b. Idem
in Flor. T. super vulgato adscri-
ptum et a Stephano in m. ut me-
lius notatum est, |. (,, Malim πό-
λεως, ut in uno vet.*) Cf. Bern-
hardy synt. p. 93.
αὐτοῦ] Ita Bekkerus unum
Ven. B. antestatus, de reliquis et
de vulgata scriptura tacens. Etiam
Mon. B. αὐτοῦ, Vind. B. pun-
ctum pro spiritu super ἃ positum,
reliqui mei cum Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. Stallb. αὐτοῦ ha-
bent, quod Ficino quoque placuit,
qui erhibeatque vulgo iudicandi
operis auctoritatem ultra necessa-
ria scripsit. αὐτοῦ Astius et
Stallbaumius ad praegressa ποίη-
σιν, δημιουργίαν et διακονίαν
referentes et verba πέρα τῶν d-
ναγκαίων sequentibus iungentes
necessitatis significationem | ultra
modum et inaudito loquendi ge-
nere augent, contra illius, qui
sese multitudini probari studet,
abiectionem non satis notant.
Quamvis enim perum digne fa-
ciat qui multitudinis iudicio opera
sua subiiciat idque ratum habeat,
quod ili de eis iudicaverint, et
quamvis credibile sit eiusmodi
artificem nihil facere, quod po-
pulo minus placere suspicetur,
dici tamen nequit nullo modo fieri
posse, quin ea faciat, quae illi
placent, quia inter faciendum
oblivisci decretorum multitudinis
et ingenii sui impetu ferri ad
alia et meliora potest. .Sed qui
semetipsum et totum potestati
ΟΙΥ ΙΑ Θ LIB. VL 494
s
115
καλὰ ταῦτα τῇ ἀληθείᾳ, ἤδη πώποτέ TOV ἤκουσας αὐ-
τῶν. λόγον διδόντος οὐ καταγέλαστον; ; Οἶμαι δὲ γ᾽, ἡ
δ᾽ ὃς, οὐδ᾽ ἀκούσομαι.
ἐκεῖνο" ἀναμνήσθητι"
Ταῦτα τοίνυν πάντα ἐννοήσας
2
αὐτὸ τὸ καλὸν, ἀλλὰ μὴ τὰ πολλὰ
καλὰ, ἢ, αὐτό. τι ἕκαστον καὶ μὴ τὰ πολλὰ ἕκαστα ἔσϑ᾽
ὅπως πλῆϑος ἀνέξεται ἢ ἡγήσεται εἴναι; “Ἤκιστά γ᾽, ἔφη.
eius. tradiderit, eum quasi man- ':
cipium oportet in omnibus. eius
sententiam sequi. Verum enim-
vero quodammodo omnes, qui
opera.sua yel artis vel virtutis
spectari et publice' exstare vo-
lunt, populi iudicio se subiicere
approbandique et reprobandi ar-
bitrium ei permittere. coguntur:
ipsi probare. vulgi approbationem
non coguntur; et si quis tamen
huius quoque rei "necessitatem
sibi imponit , is πέρα τῶν dvay-
καίων κυρίους αὑτοῦ ποιῶν τοὺς
πολλοὺς dici potest. Itaque cum
Bekkero et αὐτοῦ scribendum et
comma, quod Ald. Bas. ab. et
Astius post πολλοὺς, Stephanus
et in sec. Stallbaumius ibidem et
post ἀναγκαίων posuerunt, priori
loco delendum. putavi.
ΖΔιομήδεια 1 Tta Lob. Vind.
EF. et a m. s. Mon. B. item
Ald. Bas. ab. “ιομηδεία Mon. B,
a m. pr. Steph. et recentiores,
tacito analogiam vulgarem secuti,
quam huc mon pertinere docet
Aristophanis yersus Eccles. 1029 :
Καὶ ταῦτ᾽ ἀνάγκη μοῦστι:; 8.
Ζιομήδειά. γε. ltaque ad ἡδυέ-
zi eí reliqua , quae Passovius
in tabula prosodica lI. ff. recen-
suit, hoc adnumerandum, cete-
rum " quod scholiastes Aristophanis
de Thracum rege Diomede com-
mentus est , illus. loci gratia
fictum οἵ magis probabile id vi-
detur, quod in scholio ad nostrum
locum de Tydei filio narratur.
λεγομένη ] 4. ἢ Lob. Vind. B.
Vat. M. 2. ἢ Vat. B. 4. ἡ Ven.
C. À. ἡ Ven. B. In Vind. F. post
P Logica et post ἀνάγκῃ litura
est.
,moisiv] ποιεῖ Vind. F. cum
litura in fine.
ταῦτα] πάντα (Ven. B.) editi
ante Bekkerum.
ὧς] εἰ Lob. Vind. B. ἐς Vet.
M.
δὲ xol] χαὶ om. Vind. F, Flor.
R. et Astii pr. et sec. ed. typo-
thetae negligentia. Bekkerus, qui
δὲ καὶ cum reliquis edidit, in
comm. crit. δὲ καὶ pro δὲ in Vat.
HM. legi tradens, nisi erravit,
ὡς δὲ καὶ xol in utroque inve-
nerat.
ἀγαθὰ καὶ καλὰ] καλὰ καὶ d
Lob. Vind. BF. Vat. BM. A
B.
τοῦ om. Par. K.
δέ y] δέ ys Vind, EF.
. Ταῦτα τοίνυν πάντα] πάντα
τοίνυν ταῦτα Vind, F. Ang. B.
Flor. R.
ἐκεῖνο] et illud Fic.
ἀναμνήσϑητι" 1 ἀναμνήσϑητι,
Steph. Ast. pr. sec. Priores nul-
lam, posteriores plenam inter-
punctionem habent.
καλὰ,] om. Ven. B. ἃ m. pr.
καλά. Ald. Bas. ab. Steph.
αὐτό τι] αὐτόϑι Steph. Ast.
pr. tac. Bip.
καὶ καὶ ἀλλὰ Ang. B. Flor.
RT. quamquam hi utrum habeant
καὶ, an omittant, Stallbaumius
ambiguum reliquit."
ἕκαστα 1 ἕκαστα. Ald. ἕχαστα,
Bas. ab. Steph.
3|] om. Vind. F.
y | γε Lob. Vind. B.
404
494
170 PLATONIS
Φιλόδοφον μὲν ἄρα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, πλῆϑος ἀδύνατον εἷ-
ναι. ᾿Αδύνατον: Kot τοὺς φιλόσυφοῦνταξ ἄρα ἀνάγκη
ψέγεσϑαν ὑπ᾽ αὐτῶν. ᾿ἀνάγκη. Καὶ ὑπὸ τούτων δὴ
τῶν ἰδιωτῶν, ὅσοι προσομιλοῦντες ὄχλῳ ἀρέσκειν "αὐτῷ
ἐπιϑυμοῦσι. . Ζῆλον. ᾿Εκ δὴ τούτων τίνα ὁρᾷς σωτη-
ρίαν φιλοσόφῳ φύσει, ὥστ᾽ ἐν vÀ ἐπιτηδεύματι μείνα-
σαν πρὸς τέλος ἐλθεῖν; ἐννόει δ᾽ ἐκ τῶν ἐμπροαϑεῦ.
ὡμολόγηται γὰρ δὴ ἡμῖν εὐμαϑεια καὶ μνήμη καὶ ἀν-
δρία καὶ μεγαλοπρέπεια ταύτης εἶναι τῆς φύσεως. Ναί.
Οὐκοῦν εὐϑυὺς ἐν πᾶσιν ὁ τοιοῦτος πρῶτος: ἔσται iv
ἅπασιν, ἄλλως τε καὶ ἐὰν τὸ σῶμα φυῇ προσφερὴς τῇ
Φιλόσοφον ] φιλοσόφων Vind.
E. Yerba φιλόσοφον μὲν οὖν,
qv δ᾽ ἐγὼ , πλῆϑος ἀδύνατον
γενέσϑαι sine auctoris nomine
posuit Clemens Al. Strom, L. V.
p. 655, 11. Bekkerus et Stallb.
haec et proxime sequentia Socra-
tem interrogantem faciunt , illa
vero x«l ὑπὸ τούτων ete. quo-
rum. tamen- ratio eadem , non
item. Mihi propter μὲν haec
omnia affirmationi propriora vyi-
dentur. Ceterum post sivo, etiam
Lob. interrogationis notam habet.
ἄρα ἀνάγχη] ἄν. ἄρα Vind. F.
Ang. B. Flor. R.
ψέγεσϑαι ψεύδεσθαι Par. K.
sec. Bekk.
ὑπ᾽ αὐτῶν] ὑπ᾽ αὐτοῦ Bas. b.
ab eo (sc. vulgo) Fic. Cf. Bern-
hardy synt. p. 288.
Avdywn.] καὶ ἀνάγκη Vind. F.
αὐτῷ] αὐτὸ Vind.F. a m. pr.
αὐτοῦ Flor. AC.
ἐπιϑυμοῦσι. ἐπιϑυμοῦσιν. Bek-
kerus. Ficinus hanc Socratis ῥῆ-
σιν ita contraxit: Et αἱ quibusque
populo placere volentibus.
ἀνδρία] ἀνδρεία Lob. Vind.
F. Flor. ACRTY. Stallbaum, ut
p.»4913 BL/A. Δ
ταύτης ταύτη. Vind. E.
φύσεως. DE Ald. Bas.
ab.
ἐν πᾶσιν apud omnes Fic.
Potius inter omnes sc. aequales.
Recte vero hoc masculinum esse
statuit Ficinus, quod circumpo-
sita εὐϑὺς et ὃ τοιοῦτος arguunt,
quorum prius etiam ineuntis aeta-
tis significationem — continet, ut
proptereà opus non sit Geerii
coniectura diatr. in politices Plat.
principia p. 58. παϊσὶν pro πᾶσιν
requirentis, quod Astius in sec.
edidit, in tertia, ut Stallbaumius,
probabile sibi videri ostendit, ad-
dita tamen altera coniectura εὐ-
ϑὺς ἐκ παιδός. Neque vero am-
biguitas ob sequens ἐν ἅπασιν
vulgato adversaria, immo minor,
quam in Geerii lectione est, si
πᾶσιν masculinum esse certum
est. Similiter πᾶσιν et ἅπασιν
ad diversas res spectare videntur
Leg. L. IIT. p. 723. €: τὸ μέν-
τοι μεγάλων πέρι λεγομένων νό-
pov καὶ σμικρῶν εἰ ὁμοίως προ-
οιμιάξεσϑαι προστάττοιμεν, οὐκ
ἂν ὀρϑῶς λέγοιμεν. οὐδὲ γὰρ
ἄσματος οὐδὲ λόγου παντὸς δεῖ
τὸ τοιοῦτον δρᾷν, καΐτοι πέφυ-
κέ Je εἶναι πᾶσιν, ἀλλ᾽ οὐ χρη-
στέον ἅπασιν. 'SC. ᾿προοιμίοις:
ὁ τοιοῦτος --- ἅπασιν] om. Yind.
B. Vat. M.
πρῶτος post ἔστοξ Par. K.
Antiatt. Bekk. an. pag: 111, 16:
πρώτους" τοὺς ἀρίστους. Tid-
τῶν Πολιτείᾳ, Ἡρόδοτος mQó-
τῳ.
CIVITAS LIB. VI. 494 177
ψυχῇ; Τί δ᾽ οὐ μέλλει; ἔφη. Βουλήσονται δὴ, οἶμαι,
αὐτῷ χρῆσθαι, ἐπειδὰν πρεσβύτερος γίγνηται, ἐπὶ τὰ
αὑτῶν πράγματα οἵ τε οἰκεῖον καὶ οἵ πολῖται. Πῶς
δ᾽ οὔ; Ὑποκείσονται ἄρα δεόμενοι καὶ τιμῶντες, προ-
καταλαμβάνοντες καὶ προχολακεύοντες τὴν μέλλουσαν
αὐτοῦ δύναμιν. Φιλεῖ γοῦν, ἔφη, οὕτω γίγνεσθαι. Τί
οὖν οἴει, ἦν δ᾽ iyd, τὸν τοιοῦτον ἐν τοῖς τοιούτοις
ποιήσειν, ἄλλως τε καὶ ἐὼν τύχῃ μεγάλης πόλεως ὧν
καὶ ἐν ταύτῃ πλούσιός τε καὶ γενναῖος καὶ ἔτι εὐειδὴς
καὶ μέγας; ἄρ᾽ οὐ πληρωϑήσεσθαν ἀμηχάνου ἐλπίδος,
ἡγούμενον καὶ τὰ τῶν Ἑλλήνων καὶ τὰ τῶν βαρβάρων
ἐν ἅπασιν] Haec verba Mon.
B. punctis ab antecedentibus et
a sequentibus distincta quasi Adi-
manti exhibet; cui rationi ad am-
biguitatein , de qua supra dixi,
evitandam excogitatae proxime se-
quentia repugnant.
φυῇ 1 φυῆ προσφνῆ cum linea
sub altero Mon. D.
προσφερὴς ] προσφέρεις Vind.
F. προσμερὲς Vind. E. Vat. H.
Flor. C. προσφερὲς Vind. B.
Flor. AUV. cum editis ante Bek-
kerum , tacentibus Bipontinis.
»Legitur etiam προσφερὴς τῇ
ψυχῇ : | quam lectionem alteri
praefero. Steph. annot. pag. 23.
Utrum Ficinus legerit, ambiguum
est: si corpus natura nactus sit
animo conforme. Masculinum Ste-
phanus non sine caussa praefere-
bat, quia longius ab interpola-
tionis specie remotum est, ele-
gantiusque verbum φυῇ ad prius
subiectum , quam ad novum (cà-
ue) idque genitivo αὐτοῦ aegre
carens refertur.
ἐπειδὰν πρεσβύτερος γίγνηται]
cum adoleverit Fic.
ται Par. DK. Mon. B. Flor. U.
editique praeter Bekk. omnes γέ-
νήῆται habent, quod Stallbaumio
unice verum videtur, quia sen-
tentia haec sit: quum aetate ma-
gis provectus fuerit. Eam tamen
sententiam nihil obstabat quo mi-
PrarTowis O». II.
Pro γίγνη-
nus ita declararet Socrates: quum
primum provectioris aetatis esse
incipiat. ἐπειδὰν etiam alibi cum
praesente poni constat; eius vero
temporis, quo quis πρεσβύτερος
dici possit, initium incertum est ;
denique illorum intererat tali iu-
vene primo. quoque tempore uti.
Simili fere modo πρεσβύτεροι
γιγνόμενοι L. II. p. 378. D. di-
cuntur.
αὐτῶν] αὖ. Lob. Vind. BEF.
Ald. Bas. ab.
πολῖται. πολίται. Lob. Vind.
E. πολῖται; Ald. Bas. ab.
ἄρα] δὲ ἄρα Ven. B. Vind.E. (C
Yat. H. F lad; ACRTY.
OVvouw] virtutem atque po-
tentiam Fic.
γοῦν om. Fic.
als] post ἦν δ᾽ ἐγὼ Par. DK.
Mon. B. Flor. U. editi ante Bek-
ts
ἣν] om. Ven.
ποιήσειν,] ποιήσειν. Ald. ποιη-
σειν ; Bas. ab. Steph. Ast. pr.
μέγας 5] μέγας. Ald. Bas. ab.
cQ ] ἄρ᾽ Yind. F.
πληρωϑήσεσϑαι} πληρωϑήσε-
ται Ven. B.
ἐλπίδος, ἐλπίδος ; Ald. Bas.
ab. Steph.
Ἑλλήνων — βαρβάρων] .— &.
Lob. Vind. B. Vat. M.
M
118
PLATONIS
D ἱκανὸν ἔσεσθαι πράττειν, καὶ ἐπὶ τούτοις ὑψηλὸν ἐξαί-
E
ρειν αὑτὸν,
νοῦ ἐμπιπλάμενον;
τιϑεμένῳ
νοῦς οὐκ
δουλεύσαντι τῇ κτήσει αὐτοῦ,
σχηματισμοῦ καὶ φρονήματος κενοῦ ἄνευ
Καὶ μάλ᾽,
ἐάν τις ἠρέμα προσελϑῶν τἀληϑῆ λέγῃ, ὅτι
ἔνεστιν αὐτῷ, δεῖταν δὲ. τὸ δὲ ov κτητὸν μὴ
ἔφη. Τῷ δὴ οὕτω δια-
ἄρ᾽ εὐπετὲς οἴει εἶναι
εἰσακοῦσαι διὰ τοσούτων κακῶν; Πολλοῦ γε δεῖ, 5 δ᾽
er
Og.
7 3 b '
"Edv δ᾽ oov, qv δ᾽ ἐγὼ, διὰ τὸ εὖ πεφυκέναι καὶ
τὸ ξυγγενὲς τῶν λόγων εἷς αἰσϑάνηταί τέ πη καὶ κάμ-
ἱκανὸν ἔσεσϑαι] ὃ. εἶναι Vind.
B. Vat. M. sufficere Fic.
πράττειν, | Ita Ald. πράττειν.
Bas. ab. πράττειν: Steph. et re-
centiores. Sed ἐξαίρειν cum σπλη-
ρωϑήσεσϑαι potius, quam cum
ἔσεσϑαι aut πράττειν construen-
dum esse satis per se liquet.
ἐξαίρειν ] ἐξάῤρειν Vind. F.
ἐξαρεῖν. Vind. E. Vat. H. Ang.
B. Flor. ACRTY. quemadmodum
Stephano annot. p. 23. scriben-
dum videbatur. Cf. Vol. I. p. 52,
b. et Bernhardy synt. p. 371.
αὐτὸν] «v. Vind. EF. ἑαυτὸν
Mon. B.
σχηματισμοῦ καὶ φρονήματος
κενοῦ ] go. xs. καὶ cy. Lob. Vind.
B. Vat. BM. Similes dictiones
congessit Wyttenbachius ad Plut.
I. pag. 70. Οἱ. Ruhnkenius ad
Tim. p. 245.
cvs? νοῦ 1 Prinstererius Pro-
sopogr. Plat. p. 105. Stallbaumio
referente haec verba ex glosse-
mate orta suspicatur, cui suspi-
cioni ansam praebere potuit 'The-
mistius, qui or. XXI. p. 251. B.
hunc locum imitatus ista omisit :
καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ ἐξουσίᾳ ὑψη-
λὸν ἐξαίρειν αὐτὸν, φρονημα-
τισμοῦ ἐμπιπλάμενον. ,Sed quae
sequuntur, ὅτι νοῦς οὐκ ἔνεστιν
αὐτῷ, ea genuina esse docent,
eademque Damascius apud Sui-
dam in Evzzíüuoc, quem locum
Wyttenbachius indicavit , legisse
videtur: κενοῦ φυσήματος ἄνευ
νοῦ ἐμπιπλαμένων. Ceterum Pe-
tavius ad locum 'Phemistii hunc
nostrum citans nescio quo auctore
ita scribit : καὶ ἐπὶ τούτοις ὑψη-
λὸν ἐξαίρειν αὐτὸν σχήματος με-
v0? , ἄνευ νοῦ, ἐμπιπλάμενον.
et φρονήματος pro σχήματος scri-
bendum censet.
μάλ᾽] μάλα Vind. E.
δὴ} μὴ Lob. Vind. B. Vat. M.
om. Fic.
διατυϑεμένῳ] Ita Lob. sed su-
perscriptis & super vL et δὲ super
Vs. Praesens istarum rerum, quae
animum adolescentis corrumpunt,
continuationem demonstrat.
ἠρέμα] 5o. Mon. B. ante corr.
Ficinus hoc cum tribus sequenti-
bus ita declaravit: amice moneat
dicens.
τἀληϑῆ] τἀληϑῇ Ald. Bas. ab.
ἔνεστιν] ἔστιν Flor. T. eta
m. pr. Ven. B
τὸ δὲ] τόδε Vind. E. om. Vind.
χτητὸν] τακτὸν Ald. Bas. a.
δουλεύσαντι τῇ κτήσει] δου-
λεύσαντα τῇ κτίσει Vind. F.
εἰσαχοῦσαι] Pollux L. 1. 82:
Πλάτων δὲ ξυνήκοοι καὶ sica-
κοῦσαι. Est audiendo quasi in-
trorsus ad se recipere.
δεῖ] om. Vind. EF.
δ᾽ ovv] om. Vind. B. Vat. M.
ξυγγενὲς συγγ. Mon. B. (Par.
DK. Flor. ACRTUY.) Ald. Bas.
ab. Steph. In Mon. B. commate
perperam a τῶν λόγων distingui-
CIVITAS LIB. VI. 495
179
πτηται καὶ ἕλκηται πρὸς φιλοσοφίαν, τί οἰόμεϑα δρά-
ὅειν ἐχείνους τοὺς ἡγουμένους ἀπολλύναι αὐτοῦ τὴν
χρείαν τε καὶ ἑταιρείαν; οὐ πᾶν μὲν ἔργον, πᾶν ὃ
,? »
&zog
λέγοντάς τε καὶ πράττοντας καὶ περὶ αὐτὸν, ὅπως ἂν
μὴ πεισϑῇ, καὶ περὶ τὸν πείϑοντα, ὅπως ἂν μὴ οἷός v
ἢ: καὶ ἰδίᾳ ἐπιβουλεύοντας καὶ δημοσίᾳ εἰς ἀγῶνας κα-
ιστάντας:; Πολλὴ, ἦ δ᾽ ὃς, ἀνάγκη. Ἔστιν οὖν ὅπως 495
ὁ τοιοῦτος φιλοσοφήσει; Οὐ πάνυ. Ὁρᾷς οὖν, ἦν δ᾽
ἐγὼ, ὅτι οὐ κακῶς ἐλέγομεν, ὡς ἄρα καὶ αὐτὰ τὰ τῆς
tur. Cf. L. IIL. p. 402. A: δὲ
οἰκειότητα.
εἷς αἰσϑάνηταί] οἷς ci. Vind.
E. Par. K. sec. Bekk. ἥδ᾽ αὐ,
Lob. Vind. B. Vat. M. síccíc9.
Vind. F. c/c. (omisso εἷς) Ang.
B. διαισϑάνηταί Mon. B. Flor.
τ. et Stallbaumius , nesciens,
quid isto εἷς faciendum sit. Sci-
licet τὸν οὕτω διατιϑέμενον ex
superioribus in mente habens non
videbat hic non iam eundem, sed
unum aliquem ex eodem numero
designari eumque ἕνα dici, quia
de pluribus idem praedicari non
posse videretur.
τέ] ex Par. A. Ven. C. a Bek-
kero additum et a Stallbaumio
in sec. receptum est, quod uti-
que illorum librorum auctoritati
tribui debet. Reliqui eo carent.
ἕλκηται ---- δράσειν] ἤλεγκται
— δράσσειν Vind. F.
ἀπολλύναι ἀπολλῦναι idem.
Ficinus hoc cum sex sequentibus
perperam monitoris illius usu et
consuetudine adolescentem corrum-
pi interpretatus ideoque a Ste-
phano p. 23. notatus est.
ξταιρείαν] ἑταιρίαν Lob. Vind.
BEF. Απρ. Β. Vat. M. Cf. Vol. I.
p. 137, a. Pro signo interrogandi
Ald. Bas. ab. comma appositum
habent,
οὐ] xol Bas. b. Idem Ste-
phanus p. 23. ,jin uno vet. exem-
plari* legi ostendens vulgatae
postponit, ea tamen servata infi-
nitivum διεατελέσειν vel οὐ παύ-
σεσϑαι in fine periodi post καϑιε-
στάντας desiderat, quia δράσειν
haud apte repeteretur. Contra
Astius in comm. participia, quae
sequuntur, ad οἰόμεϑα refert et
infinitivorum loco posita statuit,
quasi οἶμαί cs λέγοντα idem si-
gnificare possit, quod οἶμαί cs
λέγειν, atque, ut possit, hic non
futuri potius, quam praesentis
temporis participia ponenda fuis-
sent. Mihi haec participia gerun-
diorum vim habere et appositio-
nis modo ad verba τί δράσειν re-
ferenda videntur: quemadmodum
illos transacturos putas? mon
omnia tentando etc.?
δ᾽ ἔπος λέγοντας 1: δὲ προσλέ-
γοντας Ven. C. Par. DK. δὲ ῥῆ-
pe προσλέγοντας Mon. B. eta
m. s. Flor. U. δ᾽ ἔπη λέγοντας
Vat. B. In margine Par. D. λό-
yov scriptum est.
αὐτὸν] αὐτῶν Vind. F.
ἀγῶνας} ἀγῶνα Ven. B. cum
editis ante Bekkerum. :
F.M
Os] Καὶ Bas. b.
. Ὁρᾷς] ἄρα Par. A. Vind. E.
«go Flor. AC,
ovv] om. Lob. Vind. B. Vat.
BM. Fic.
7v] int. vers. a m. s. Vind. F.
ἐλέγομεν] λέγομεν Vind. E.
Vat. H. Flor. T. Cf. p. 491. B.
ὡς — ὅταν om. Vind. F.
καὶ αὐτὰ ] om. Fic.
M2
΄
Ed φιλοσοφήση Vind. 495
on. .
180 PLASGT,ONLIS
φιλοσόφου φύσεως μέρη, ὅταν ἐν κακῇ τροφῇ γένηται,
αἴτια τρόπον τινὰ τοῦ ἐκπεσεῖν ἐκ τοῦ ἐπιτηδεύματος,
καὶ τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ, πλοῦτοί τε καὶ πᾶσα ἡ τοιαύ-
τῆ παρασκευή; Οὐ γὰρ, ἀλλ᾽ ὀρϑῶς, ἔφη, ἐλέχθη.
Οὗτος δὴ, εἶπον, G ϑαυμάσιε ; ὄλεϑοός τε καὶ δια-
φϑορὰ τοσαύτη τε καὶ τοιαύτη τῆς βελτίστης φύσεως
εἰς τὸ ἄριστον ἐπιτήδευμα, ὀλίγης καὶ ἄλλως γιγνομέ-
νης, ὡς ἡμεῖς φαμέν. καὶ ἐκ τούτων δὴ τῶν ἀνδρῶν
καὶ οἵ τὰ μέγιστα κακὰ ἐργαξόμενοι vdg πόλεις γίγνον-
ται καὶ τοὺς ἰδιώτας, καὶ oL τἀγαϑὰ, οἱ ἂν ταύτῃ
τύχωσι ῥυέντες᾽ σμικραὶ δὲ φύσις οὐδὲν μέγα οὐδέποτε
οὐδένα οὔτε ἰδιώτην οὔτε πόλυν δρᾷ.
Οὗτοι μὲν δὴ οὕτως ἐκπίπτοντες, οἷς μάλιστα
δ᾽ ὅς.
παχῇ } post τροφῇ Mon. B
Flor. U.
γένηται] Huic in Vind. F. int.
vers. à m. s. y& praescriptum.
αἴτια] αἰτία Vind. EF. Par.
DK. sec. Bekk.
τρύπον] τρόπου Ald. Bas. a.
TQOzS Bas. b.
ἐπιτηδεύματος, ἐπιτηδεύμα-
τος: Steph. Bekk. Stallb.
πλοῦτοί] πλουτεῖ Vind. F.
παρασχενή ] παρασχξύη Ald.
Bas. a.
Os] ov Mon. B. Ald. Bas. ab.
ydo,] γὰρ: Vind. E. ydo;
ind. B.
δὴ om. Fic.
διαφϑορὰ ] φϑορὰ Mon. B.
τοσαύτη τὲ καὶ τοιαύτη | talis
αο ἑαπία Fic. τε om. Par. K.
ἄριστον] ἀδριστον ante corr.
Vind. F.
ἐπιτήδευμα. Perperam Ste-
phanus p. 23. comma delendum
censet , ut intelligamus γιγνομέ-
νης ὀλίγης εἰς τὸ ἄριστον. ἐπιτή-
δευμα. — Verba εἰς τὸ ἄριστον
ἐπιτήδευμα ad ὄλεϑρος et δια-
q9ooc referenda esse quum ipso-
rum collocatio ostendit, tum prae-
positionis εἰς usus et significatio
docet.
ὀλίγης] om. Flor. T.
καὶ ἄλλως] admodum Vic.
φαμέν] diximus idem.
καὶ τοὺς ἐδιώτας ἢ om. Par.
.4ληϑέστατα , ἦ
DK. Mon. B. Flor. U. καὶ τοὺς
ἱδρῶτας Lob. Yind. B. Vat. BM.
Yen. (Ὁ.
oi τἀγαϑὰ 1 οἵ τάγ. Vat. B.
Ven. B. Par. D. οἵ τ΄ ἀγαϑὰ Ald.
Bas. ab. o? r&y. Stephanus, quo-
cum Bekkerus Ang. B. Vat. HM.
et Mon. B. consentire tradit; sed
in Mon. oi τὰ ἀγαϑ'ὸ legitur, et
οὗ mei omnes habent.
o? ἂν] oiov Vind. F. οὗ dv
Par. K. sec. Bekk. Ald. Bas. ab.
unde Stephanus in m. coniecit oZ
vel ἡ dv τύχωσι, ταύτῃ. qua
EUIS opus. non esse Astius
docuit, recte sensum vulgatae
hunc declarans: si qui forte huc
(ad bonum et virtutem) feruntur.
Minus recte Schleiermacherus 5
neque Ficinus haec satis intelle"
xisse videtur, verba xol οἱ τά-
γαϑὰ usque ad δυέντες ita infer-
pretatus : atque item qui sunt et
privatis et civitatibus bonorum in-
gentium auctores.
φύσις φύσαν Ang. B
piv] om. Lob. Vind. B. Mon.
B. Yat. DM. Ven. C. Par. DK.
sec. Bekk. Flor. U.
προσήκει] ov πρ. Lob. Vind. C
B. Vat. M. quod verum putat
Stallbaumius : etenim vix ex an-
tecedentibus τοῦτο τὸ ἐπιτήδευ-
Qc commode hic ,repetieris. * Sa-
ne verba τοῦ ἐκπεσεῖν £x τοῦ
ἐπιτηδεύματος longius remota
CIVITAS LIB. VI. 495 181
προσήκει, ἔρημὸν καὶ ἀτελῇ φιλοσοφίαν λείποντες αὐτοί
τε βίον οὐ προσήκοντα οὐδ᾽ ἀληϑῆ ζῶσι, τὴν δὲ ὥσπερ
ὀρφανὴν ξυγγενῶν ᾿ἄλλοι ἐπεισελϑόντες ἀνάξιοι ἤσχυ-
v&v τε καὶ ὀνείδη περιῆψαν, οἷα καὶ σὺ qus ὀνειδίξειν
τοὺς ὀνειδίξοντας, ὡς οἵ ξυνόντες αὐτῇ οἵ μὲν οὐδενὸς,
oí δὲ πολλοὶ πολλῶν κακῶν ἄξιοί εἰσι. Καὶ γὰρ οὖν,
ἔφη, τά γε λεγόμενα ταῦτα. Εἰκότως y, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
λεγόμενα. καϑορῶντες γὰρ ἄλλοι ἀνθρωπίσκοι κενὴν τὴν
χώραν ταύτην γιγνομένην, καλῶν δὲ ὀνομάτων καὶ
προσχημάτων μεστὴν; ὥσπερ of ἐκ τῶν εἱργμῶν εἰς τὰ
ἱερὰ ἀποδιδράσκοντες, ἄσμενοι καὶ οὗτοι ἐκ τῶν τεχνῶν
ἐχπηδῶσιν εἰς τὴν φιλοσοφίαν, ot ἂν χομψότατοι Ov-
τὲς τυγχάνωσι περὶ τὸ. αὑτῶν τέχνιον.
sunt, sed nihil obstat, quo mi-
nus ex proxime sequentibus φιλο-
σοφία huc referatur. Neque ap-
paret, cur μάλιστα οὐ dicere ma-
luerit, quam ἥκιστα. Ficinus
Οὗτοι. usque ad αὐτοί zs sic
convertit: Cum plerique ad phi-
losophandum natura idonei ab hoc
studio detorquentur, philosophiam-
que imperfectam et desolatam de-
stituunt.
λείποντες ] λειπόντες Ven. C.
λιπόντες (Par. DK.) Ald. Bas.a.
Steph. Ast. pr. sec.
ἀληθῆ] ἄλιϑῆ Ald.
ξυγγενῶν]) 6vyy. Vind. E. Flor.
ACV.
ἐπεισελϑόντες 1 ἐπεισιόντες
Vind. B.
φὴς φῆς Vind. F. commemo-
rabas Fic.
οἱ uiv] oi μὲν ov» Vind. F.
κακῶν } καλῶν Vind. E.
εἰσί.] εἰσίν. Bekkerus.
. ταῦτα] τοιαῦτα Vind. E. In
Vind. F. cum sex sequentibus ob
homaoeoteleuton excidit.
yl ys Vind. E. Flor. ACRTY.
γὰρ ἄλλοι] γὰρ οἱ ἄλλοι Vind.
F. Ang. B. Flor. R. profecto alii
plerique Fic. γὰρ αὖ ἄλλοι Mon.
B. Flor. Ὁ. Bekkerus et Stall-
baumius.
προσχημάτων] 'Yunaeus lex.
p. 221 : πρόσχημα" προκάλυμμα
τοῦ ἤϑους, ἢ πρόφασις. quorum
ὅμως γὰρ δὴ
neutrum ad nostrum locum qua-
drat, posterius ad Hipp. mai.
p. 286. A. haud ineptum videtur.
Hic vero idem est, quod καλλώ-
πισμα., quo nomine declaratur a
"Thoma Mag. p. 758. Cf. Vol. L
p. 135, b.
εἱργμῶν ] εἱρχτῶν Par. K.
ἄσμενοι} In Ald. Bas. ab. com-
ma post ἄσμενοι, non ante id
positum.
καὶ οὗτοι] om. Fic.
tjv] om. Vind. B. Vat. H.
Flor. V.
o? ἂν] οἵ ἂν Par. D. Ald. Bas.
ab. οἷα cum litura Vind. F.
τυγχάνωσι] τυγχάνουσι Vind.
F. περιτυγχάνωσι Lob. Vind. B.
Vat. BM. Ven. C. Par. DK.
τὸ αὑτῶν] αὐτὸ Par. DK. τὸ
αὐτὸ Lob. Vind. B. Vat. BM.
Ven. C. τὸ αὐτῶν Vind. EF. AM.
Bas. ab. non vitiose.
céyviov ] Ita Par. K. sec. Bip:
Lob. Vind. BEF. Mon. B. τεχνίον
editi. Bekkerus et Stallbaumius
de codicibus tacent. Cf. Butt-
mannus gramm. II. pag. 334. qui
τεχνίον unius iu Diphili apud
Athen. L. IT. p. 55. D. scriptura
vulgata satis toi habere non
debebat. Nunc et ibi τέχνιον
scribendum videtur, uti scripsit
Dindorfius, qui de codicibus et
vetustis editionibus pariter atque
Schweighaeuserus csyvíov exhi-
182
PLATONIS
πρὸς γε τὰς ἄλλας τέχνας καίπερ οὕτω πραττούσης φιλο-
σοφίας τὸ ἀξίωμα μεγαλοπρεπέστερον λείπεται, οὗ δὴ ἐφιέ-
μενοι πολλοὶ ἀτελεῖς μὲν τὰς φύσεις, ὑπὸ δὲ τῶν τε-
bens tacet , et Sueton. Ner.
c. 40. τὸ τέχνιον πᾶσα γαῖα τρέ-
gs pro vulgato τεχνίον restitu-
endum. Ceterum quod ante τέ-
qviov in Mon. B. Flor. U. inter-
polatum est csi, quod Bekkerus
et Stallbaumius receperunt, non
magis h. l. mihi genuinum vide-
tur, dnm. L. II. p. 360. A. aut
III. 397. B. ubi iidem ex eisdem
id scriptori obtruserunt.
πρός γε] πρός vs Vind. B.
Vat. M. Ald. Bas. a.
μεγαλοπρεπέστερον ] μεγελοπ.
ἐφιέμενοι) ἐφιέσμενοι Ald. Bas.
ab.
δὲ] in Vind. F. deletum.
τε] δὲ Vind. F.
δημιουργιῶν ] τῶν δ. Lob.
Vind. E. Vat. M. δημιουργῶν
Vat. B.
συγκεκλασμένοι συγκεκλεισμέ-
νοι Vat. H. Flor. ΑΟΥ͂. cvyxe-
κλειμένοι Vind. E. ξυγκεκλασμέ-
νοι Par. A. Bekkerus; quem se-
qui non dubitassem, si vel unus
reliquorum codicum accederet, quo
minus scribae potius, quam fami-
liae deberi hoc & videretur.
dzorsüovuuévor ] ἀποτεϑρω-
σμένοι Mon. B. ἀποτεϑραυσμένοι
Stephanus in m. ut variam lectio-
nem habet, Idem in Flor. U.
exstare videtur, quamquam Stall-
baumius eam lectionem jn utra-
que editione cum Bas. b. commu-
nicat, quae ἀποτεϑραυμένοι ha-
bet, ut videri possit hoc potius,
quam ἀποτεϑραυσμ. scribere et
in Flor. U. Bas. b. repertum si-
gnificare voluisse, Sed quoniam
ipse Basileensem posteriorem non
magis, quam peiorem aut Aldi-
nam Stephanianamve oculis suis
perlustravit, sed Astium in ea-
rum lectionibus referendis secutus
est, Astius autem h. ]. Basileen-
sem b. » ἀποτεϑραυμένοι (ἀπο-
τεϑραυσμένοι ?2)** exhibere scri-
psit (etiam Bipontini ἀποτεϑραυ-
σμένοι ex illa editione attulerunt)
Stallbaumio rem incertam ita
definire placuit, ut ἀποτεϑραυ-
σμένοι, quod ex Flor. U. enota-
tum videret, etiam in Bas. b.
legi decerneret. Sed ea, ut dixi;
ἀποτεϑραυμένοι habet, et in
Lob. super antepenultima vulga-
tae cv scriptum est. Utrumque
ex interpretatione vulgatae origi-
nem ducere videtur. M an-
ceps iudicium est de alia lectione,
ἀποτεϑρυωμένοι, quam Stallbau-
mius in pr. ed. marginem Flor.
A. in sec. marginem Flor. U. ex-
hibere dicit, quamque Timaeus
in suo codice inventam bis in le-
xico posuit, p. 44: ἀποτεϑρυω-
μένοι" ἀπηγριωμένοι. εἴρηται δὲ
κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ, τῶν τε-
ϑρύων : ἅπερ εἰσὶν ἄγονα. καὶ
ἄγρια φυτά. et p. 248: τὰς ψυ-
χὰς ἀποτεϑρυωμένοι- ἀντὶ τοῦ
ἀπηγριωμένοι καὶ ἄγονοι. Ad
priora Ruhnkenius: ,,Cum Ti-
maeo ad verbum congruit Lexi-
con Sangerm. MS.* ( Bekkeri
anecd. p. 497-3: ἀποτεϑρυωμέ-
vog* ἀπηγριωμένος. εἴρηται δὲ
κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν
ϑρύων, ἅπερ ἐστὶν “ἄγονα καὶ
ἄγρια φυτά. — ϑρύων Bekke-
rus de Ruhnkenii coniectura scri-
psit pro τεϑρύων., quod in co-
dice est.) ,,At Suidas et ex eo
Apostolius Proverb. p. 40. legunt
ἀποτεϑριωμένοι εἴ τεϑρίων,
Apostolius etiam λάχανα pro gv-
τά. Kandem glossam sic scri-
ptam e Timaeo repetiit scholia-
stes Platonis : ἀποτεϑρυμμένοι "
ἀπηγριωμένοι. εἴρηται κατὰ με-
ταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν ϑρύων,
& ἐστι βοτάνη τις ἀγρία καὶ &-
yovoc.^ Mihi non fit verisimile
auctorem huius scholii czors-
ἁγρυμμένοι legisse, neque inso-
lentia verbi ἀποϑρυοῦσϑαι, aut
adiuncto συγκεκλασμένοι, aut de-
nique Philonis loco τεϑρυμμένου
καὶ κατεαγότος καὶ αἰσχίστου
CIVITAS LIB. VI. 495
188
qvàv τε xol δημιουργιῶν ὥσπερ τὰ σώματα λελώβηνται,
οὕτω καὶ τὰς ψυχὰς συγκεκλασμένοι v8 καὶ ἀποτεϑρυμ-
μένοι διὰ τὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν. ἢ οὐκ ἀνάγκη;
βίου componentis tantum effici
puto, quantum Ruhnkenius, qui
'Timaeum monstro lectionis decipi
se passum miratur. Quod autem
Hemsterhusio interpretationem et
procurationem. monstri tentanti
atque ἀποϑρυοῦσϑαι ut ἄπορ-
νεοῦσϑαι, ἀπολιϑοῦσϑαι, ἀπο-
ϑηριοῦσϑαι eum dici statuenti,
qui in iunceam quasi et insensilem
omnis boni naturam muletur, con-
tra ἀποτεϑρυμμένην ψυχὴν pro
τεϑρυμμένην non magis, quam
defractos mores pro fractos. fe-
renti Ruhnkenius obiecit, ἄπο-
ϑρύπτεσϑαι pre ϑρύπτεσθαι. non
.minus dicere licuisse, quam c0 -
ϑραύεσθαι pro ϑραύεσθαι, et
si tamen displiceat, levissima mu-
tatione legi posse ἀποτετρυμένοι,
attriti, confecti, id quo iure
egregie disputatum contra Hem-
sterhusium dixerit. Stallbaumius,
non assequor, quum et praeposi-
tionis, qua ille maxime offende-
batur, vis ab eo neglecta et vul-
gatae patrocinio deserto etiam
nova lectio proposita sit. Quid
quod ne TToupium quidem satis
refellere Ruhnkenius videtur, cu-
ius interpretationem lectionis &zro-
τεϑρυωμένοι emend. in Suid.
T. HI. p.191. (p. 467. ed. Lips.)
exhibitam : qui animas habent dc-
missas et in terram more iunci
palustris ' declinatas — propterea
prorsus alienam pronuntiat, quo-
niam rei naturae repugnet: iun-
cum enim tam rectum stare, ut
ne ventorum quidem vi sternatur.
Verum hoc, neque "Toupio inco-
gnitum ; sed is de capite iunci in
terram prono cogitabat atque in-
de metaphoram ductam statuebat.
Parum sane probabiliter; sed eam
ob caussam, quod capitis incli-
natio in iunco minime insignis
nec talis est, ut ideo animum
demissum habens in iuncum mu-
tatus dici possit. Atque omnino
ϑούον, quamvis ἄγονον et ἄ-
γρίον, quum neque humi serpat,
neque rigoris aut asperitatis quic-
quam in se habeat, non facile
verbo ad humilem aut insensilém
animum notandum idoneo, quale
hic requiritur, originem dare po-
tuit. Praeterea valde mirum,
quod, si Plato ills czors?)gvo-
μένους dixerat, nemo eorum,
qui verbis Platonicis saepe et
multum utuntur, ut "'Themistius
et reliqui, hoc item usurpavit.
Contra ἀποτεϑρυμμένοι τὰς ψυ-
χὰς propria verbi ϑρύπτειν et
praepositionis significatione ser-
vata dici possunt ii, quorum ani-
mis quasi arboribus cacumina de-
fracta et vires ad enitendum ne-
cessariae debilitatae sunt; idque
alteri, συγχεκλασμένοι; multo ma-
gis convenire liquet. Has igitur
ob caussas ἀποτεϑρυμμένοι | ser-
vandum putavi. Idem Astio, qui
in pr. ed. 'Timaei lectionem rece-
perat, in sec. et tert. placuit;
sed quod in comm. ait ἀπὸ in
compositione significare rei per-
fectionem vel confectionem , ideo-
que ἀποτεϑρυμμένους esse pror-
sus seu penitus fractos seu con-
fractos , quemadmodum Ficinus
interpretatus sit, non animadver-
tit ad ea verba , quae primitivam
praepositionis significationem ad-
mittant, translatam illam adhiberi
non posse, Sovzrtiv autem ἢ. l.
non ita dici, ut Latini frangere
metaphorice dicebant (quo sensu
Stephanus in thesauro 'lom. I.
p. 1594. A. hunc locum respiciens
ἀποτεϑρυμμένον fractum deliciis,
luxu corruptum , mollem redditum
et imbecillem , velut fractas deli-
ciis vires habentem interpretatur)
quod ab opificibus et βαναύσοις
prorsus alienum est. — . Ficino
utrum συγκεηλασμένοι an. czo-
τεϑρυμμένοι confracti visi sint,
non constat: habet depressi atque
confracti.
τὰς τῆς Mon. B.
181
PLATONIS
Καὶ μάλα, ἔφη. zfoxsig οὖν τι, ἦν δ᾽ ἐγὼ, διαφέρειν
αὐτοὺς ἰδεῖν ἀργύριον κτησαμένου χαλκέως φαλακροῦ
καὶ σμικροῦ, νεωστὶ μὲν ἐκ δεσμῶν λελυμένου, ἐν βα-
λανείῳ δὲ λελουμένου, νεουργὸν ἱμάτιον ἔχοντος, o6
νυμφίου παρεσκευασμένου, διὰ πενίαν καὶ ἐρημίαν τοῦ
δεσπότου τὴν ϑυγατέρα μέλλοντος γαμεῖν ;
Οὐ πάνυ,
ἔφη, διαφέρει. Iloi' ἄττα οὖν εἰκὸς γεννᾷν τοὺς τοιού-
τους; οὐ νόϑα καὶ φαῦλα; Πολλὴ ἀνάγκη. Τί δέ; τοὺς 474
βαναυσίας] βανασίας Vind. B.
τυγχάνουσιν) τυγχάνοντες Mon.
Β. Flor. i
ἢ] ἢ
οὐκ P vafer οὐκανάγκη Vind.
οὖν ] om. Fic.
φαλακχροῦ καὶ σμικροῦ ] parvo
calvoque idem. φαλ. καὶ μικροῦ xat
μικροῦ Vind. E. Hunc locum respe-
xit 'T'hemistius ab Ast. laudatus or.
V. BP 64. C: τοὺς φαλακχροὺς δὲ
καὶ τοὺς χαλκέας , τοὺς ἐπιτιϑὲε-
μένους τῇ δεσποίνῃ ὀρφανευϑεί-
67, ovx ἐποίει Πλάτων δημιουρ-
γοὺς ἀνθρωπίνης μακαριότητος.
et or. XXI. p. 216. D: τί γὰρ
ἄλλο ἐστὶ, πρὸς Διὸς, ἢ (id de-
lendum videtur) ὁ χαλκεὺς ἐκεῖ:
vos , ὁ “φαλακρὸς καὶ σμικρὸς,
Ó νεωστὶ τῶν δεσμῶν λελυμένος;
ὁ τὸ σεμνὸν ἱμάτιον περιϑέμε-
vog , μέλλων ἐπιχειρεῖν τῇ Ós-
σποίνῃ:;
ἐν βαλανείῳ δὲ λελουμένου]
om. Vind. B. Vat. M. Pro βα-
λανείῳ Vind. E. ante corr. βα-
2ανίῳ habebat.
'ψεουργὸν] "Timaeus lex. p. 185:
vrOvoyOv'. νεωστὶ εἰργασμένον.
Ts glossam Photius (Pors.
. 295, 21.) et Suidas a Ruhn-
liio citati exhibent.
-iucriov] ἱμάτον Ald.
se geoxevacuévov.) παρασκεῦ-
ἀσμένου: Bas. ἃ
οἰ ὠέλλοντος γαμεῖν] (qui) in ma-
trimonium sibi coniunzit Fic.
διαφέρει: 7 διαφέρειν Ven. B.
Vind. E. Vat. “Ἢ. Flor. ACTV.
di ifferre eristimo. Fic.
IIoi' ἄττα ἢ ποῖ᾽ ἅττα Vind.
E. ποῖ᾽ ἄττα, hulla interpunctione
praecedente Ald. IIo? ἄττα Bas.
ab. zoiczrc Lob. Vind. B. zoi-
ἅττα Vind. F.
ovv] om. Yat. H. Fic.
τοιούτους: τοιούτους Ald.
Bas. ab.
δέ] δαὲ Par. A. Vat. H. Flor.
ACV.:
- αὐτῇ αὐτοὶ Par. DK. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACR. Ald. Bas.
ab. et cum litura Vind. F. αὖὐ-
τοῖς Vind. E.
μὴ] om. Vind. E. Flor. ACT.
xor ἀξίαν) καταξίαν Vind.
ποῖ᾽ ἄττα ] αὐ supra Lob.
Vind. BEF. Bas. ab.
διανοήματα) Pollux L. 11:228:
καὶ διανόησις , og Πλάτων. καὶ
διανοήματα. Cf. pag. 504. E. ᾿
Tim. P. 71. Β.
ἄρ "a ἄρ’ Vind. EF.
οὐχ ὡς οὕτως Vind. F.
οὐδὲν] οὐδὲ Vat. H. Flor.
ACV.
οὐδὲ φρονήσεως ἄξιον ἄληϑι-
νῆς ἐχόμενον] οὐδὲ qo. ἄξιον ὡς
GÀ. ἐχ. Ven. C. οὐδὲ go. ἀλ. ὡς
ἄξιον £y. Vind. F. Flor. R. οὐδὲ
qo. cA. ἄξιον éy. Ang. B. mihil
dignum , nihil prudentiae verae
conveniens Fic. Ficini auctoritate
Stephanus in m. coniecit οὐδὲ
ἄξιον οὐδὲ φρονήσεως ἀληϑινῆς
ἐχόμενον, quibus Astius in pr.
ed. locum in contextu concessit.
Idem in sec. et tert. veterem le-
ctionem restituit, sed ἄξιον in
sec. ut insiticium uncis inclusit,
quod Stallbaumius. imitatus est,
in tert. suspectum sibi videri sub
contextu demonstravit. Quum ve-
ra sententia pariter digna vera
CIVITAS LID. VI. 496
185
ἀναξίους παιδεύσεως, ὅταν αὐτῇ πλησιάζοντες ὁμιλῶσι
μὴ κατ᾽ ἀξίαν, ποῖ᾽ ἄττα φῶμεν γεννᾷν. διανοήματά τε
καὶ δόξας;
&Q οὐχ ὡς ἀληϑῶς προσήκοντα ἀκοῦσαι
σοφίσματα καὶ οὐδὲν γνήσιον οὐδὲ φρονήσεως ἄξιον
ἀληϑινῆς ἐχόμενον; Παντελῶς μὲν ovv, ἔφη. Πάνσμι--
κρον- δή: vr; ἔφην ἐγὼ, ὦ ᾿Δδείμαντε, λείπεται τῶν
κατ᾿ ἀξίαν ὁμιλούντων:" φιλοσοφίᾳ, ἤ που ὑπὸ φυγῆς
καταληφϑὲν γενναῖον καὶ εὖ τεθραμμένον ἦϑος, ἀπορίᾳ
intelligentia atque οἱ coniuncía
dici possit, quidni uíroque no-
mine simul appellatam a scriptore
statuamus? praesertim quum con-
iuncta illi esse nequeat, nisi ea
digna est. Itaque ἄξιον apposi-
tionis modo ad ἐχόμενον referen-
dum, ut τέλεον ad λελεγμένον
Polit, p. 280. E: d οὐκ ἔστι
πω τέλεον, ὦ παῖ, τοῦτο λελε-
γμένον. πολὺ δὰ γιγνόμενον. Leg.
L. I. pag. 633. B: τὸ περὶ τὰς
καρτερήσεις τῶν ἀλγηδόνων πο-
λὺ παρ’ ἡμῖν γιγνόμενον. εἰ si-
milia haud rara, eademque bre-
vitate Latine dicere liceat nihil,
quod vera dignum intelligentia
nitatur,
Πάνσμικρον] lta Par. AD.
Vind.. B. Mon. B. Vat. BM. Ven.
€.: Flor. Ὁ. πᾶν σμικρὸν. Lob.
Par. K.* Vind. F. πάνυ ᾿σμικρὸν
reliqui codices, Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. Formam a Bekkero
receptam bis ut Platonicam com-
memorat Pollux L. ΠΠΠ. 163. et
L. VI. 163. Eadem vulgata est
4heg. L. X. p. 903. C. et Theaet.
pag. 174. EK. pro πάνυ σμικρὰ
optimi codices πάνσμικρα exhi-
bent, quod Bekkerus merito prae-
tulit.
ἔφην £y] ἔφη ἦν δ᾽ £yg Par.
H. ἦν δ΄ ἐγὼ Ven. Β.
Vind. E. Bekkerus,. Astius in
tert. et Stallbaumius. Illud non
inusitatum ,. (cf. p. 507. A. L. I.
p. 337. E. 341. D. III. 399. A.
419. A. IIIL. 425. E. . 426. B.
427. X. 428. D. 439. C.) sed ta-
men aliquanto rarius, quam: hoc,
citius in hoc corrumpi a librariis,
quam effingi ex eo potuit.
. superstites dicerentur ,
λείπεται om. Ven. B. a m.
pr.
κατ᾽ ἀξίαν] καταξίαν Vind.
F.
"di zov] ἤ που cum circumflexo
super j| Lob. ἢ ποῦ Vind. K.
fjmov. Ald. Steph. Ast.
ὑπὸ φυγῆς] ὑποφυγῆς Vind.
χαταληφϑὲ ν]καταλειφϑὲν Vind,
EF. Mon. B. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTUV. Astius in sec.
et Stallbaumius in pr. ed. qui
otium ad philosophiam (exilio)
nanciscuntur Mic. |n sec. Stall-
baumius καταληφϑὲν restituit et
secundum C. Fr. Hermannum -in-
terpretatur ab exsilio deprehensos
seu quibus exsilium accidit, quo
sensu ξυμφορὰ dicatur aliquem
καταλαβεῖν. Coi interpretationi ,
non solum ὑπὸ φυγῆς; pro qüo
Qvyj ponendum erat, 584 etiam
hoc obstat, quod huiusce modi
viro exsilium minime calamito-
sum, sed opportunum potius et
faustum videri debet. Equidem
καταλαμβᾶνειν eadem significa-
tione, qua paullo post κατέχειν
dictum accipio et per exsilium re-
tentos intelligo, qui, si in civitate
mansissent, haud dubie philoso-
phiam deseruissent, et oxymorum
hoc arbitror simile. illi , quod
p. 485. E. notavi. «Ceterum κα-
ταλειφϑὲν, quod etiam Heusdio
placuisse Geerius de polit, Plat.
p. 68. refert, non damno, modo
ne ὑπὸ cum illo in ἀπὸ mute-
tur, qua mutatione facta er fuga
quum ii,
quibus exsilium retinendae philo-
sophiae 'caussam .attulerit, ὑπὸ
186
PLATONIS
τῶν διαφϑερούντων κατὰ φύσιν μεῖναν ἐπ᾽ αὐτῇ, ἢ ἐν
σμικρᾷ πόλει ὅταν μεγάλη ψυχὴ φυῇ καὶ ἀτιμάδασα τὰ
τῆς πόλεως ὑπερίδῃ" βραχὺ δέ πού τι καὶ ἀπ᾽ ἄλλης
τέχνης δικαίως ἀτιμάσαν εὐφυὲς ἐπ᾽ αὐτὴν ἂν ἔλθοι. εἴη
δ᾽ dv καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου ἑταίρου Θεάγους χαλινὸς οἷος
κατασχεῖν" καὶ γὰρ Θεάγει τὰ μὲν ἄλλα πάντα. παρε-
σκεύασται πρὸς τὸ ἐχπεσεῖν φιλοσοφίας,
ἡ δὲ τοῦ σώ-
ματος voGorQogíc ἀπείργουσα αὐτὸν τῶν πολιτικῶν
φυγῆς καταλειφϑῆναι sc. τῇ
φιλοσοφίᾳ dici potuisse. videan-
tur.
γενναῖον] Primum v Mon. B.
int. vers. a m. s. habet.
ἀπορίᾳ τῶν διαφϑερούντων
philosophiae adversis occupationi-
bus liberi Fic. ---- διαφερόντων
cum 3) super s Vat. B.
κατὰ φύσιν καταφύσιν Vind.
σμικρᾷ] μικρᾷ idem.
ψυχὴ ] ψυχῆ Vind. EF.
ὑπερίδῃ ὑπερίδοι Lob.
πού τι] τι που Ang. B. Vind.
F. Flor. R.
dz ἄλλης] πάλλης Vind. F.
τέχνης] τέχ. μεταλαβοῦσα Ang.
Β
ἀτιμάσαν] ἀτιμάσασα Par. DK.
Vind. F. Flor. U. Idem in Mon.
B. scriptum, sed punctis notatum
fuit, quibus a m. s. deletis ulti-
mae syllabae linea subiecta et in
m. littera v posita est. Ficinus
haec a βραχὺ inde sic convertit :
ac multo magis contemptis reli-
quarum artium opificiis. quo duce
Stephanus p. 23. τὰ ante dm
ἄλλης inserendum et ante εὐφυὲς
hypostigmen ponendam , vel etiam
καὶ τὸ ix ὄλλας τέχνας δικαίως
ἀτιμάσαν εὐφυὲς, legendum pu-
tat. Frustra. Obiectum partici-
pii ἀτιμάσαν nullo negotio e ver-
bis ἀπ᾽ ἄλλης τέχνης petendum.
ἂν ἔλϑοι] Ante Astii sec. d-
νέλϑοι scribebatur, quod ille ex
coniectura divisit, divisumque le-
gitur in Ven. B. Mon. B. Ste-
phanus l. c. ἀνέλϑῃ malebat, quod
in Vind. B. Vat. M. exstat. Re-
liqui ἀνέλϑοι habent.
ἑταίρου] ἑτέρου Bas. ab.
κατασχεῖν ] κατάσχη Vind. F.
παρεσχξύασται ἐπ 60 statu
fuerant Fic.
vocorgogíc ]. Aelianus V. H.
L. ΠΗ. c. 15: λέγει δὲ καὶ Πλά-
τῶν τὸν Θεάγην φιλοσοφῆσαι óc
οὐδὲν ἄλλο, ἢ διὰ τὴν νοσοτρο-
φίαν. εἴργουσα γὰρ αὐτὸν ἐκείνη
τῶν πολιτικῶν συνήλασεν εἰς τὸν
τῆς σοφίας ἔρωτα.
οὐκ ἄξιον] οὐδ᾽ ἄ. Vind. F.
Ang. B. Flor. R. nunc non decet
Fic.
οὐδενὶ] οὐδὲν Vind. F.. Cf.
Apol. p. 17. B: οὗτοι μὲν οὖν,
ὥσπερ ἐγὼ λέγω, ἤ τι ἢ οὐδὲν
ἀληϑὲς εἰρήκασιν. in quibus ver-
ba 7 τι 7 vulgo omissa ex codi-
cibus optimis, inter quos Lob.
est, recipienda fuisse Bekkerus
sero intellexit. Similiter iam He-
rodotus L. IIT. c. 140: ἀναβέβη-
κε à ἤ τις ἢ οὐδείς κω παρ ἡ-
μέας αὐτῶν. tum Xenophon et
alii, quos Valckenarius significa-
vit.
οἱ γενόμενοι καὶ γευσάμενοι
Ita Par. ADK. sec. Bekk. Vind.
F. Vat. B. Ven. C. Flor. RU.
et cum £vo super svó Lob. oi
γενόμενοι Ang. B. οἱ γευόμενοι
Ven. B. ἃ m. pr. quicunque gu-
stant Fic. oi γευόμενοι καὶ ysv-
σάμενοι reliqui codices (Mon. B.
in prioris participii litteris sv
correctus) et editi omnes, quasi
inter paucos illos esse possint,
CIVITAS LIB. VI. 496
181
κατέχει. τὸ δ᾽ ἡμέτερον οὐκ ἄξιον λέγειν, τὸ δαιμόνιον
σημεῖον" ἢ γάρ πού τινι ἄλλῳ ἢ οὐδενὶ τῶν ἔμπροσϑεν
γέγονε. καὶ τούτων δὴ τῶν ὀλίγων οἵ γενόμενοι καὶ ysv-
σάμενοι, ὡς ἡδὺ καὶ μακάριον τὸ κτῆμα, καὶ τῶν πολ-
- 9 e - , M ,
Adv av ἱκανῶς ἰδόντες τὴν μανίαν,
Φ- Δ e , * ?
καὶ OTL οὐδεὶς οὐ-
δὲν ὑγιὲς ὡς ἔπος εἰπεῖν περὶ τὰ τῶν πόλεων πράττει,
οὐδ᾽ ἔστι ξύμμαχος, us9' ὅτου τις ἰὼν ἐπὶ τὴν τῷ δι-
καίῳ βοήϑειαν σώξοιτ᾽ ἂν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰς ϑηρία ἄν-
qui non experiantur signum divi-
num, quod tamen eis contigit, a
uibus proinde discerni debuerint
ii, qui experiantur ; aut, si ysvó-
μενοι eodem pertineat, quo yev-
σάμενοι, et rei dulcedinem sua-
vitatemque experientes significet,
num inter eos, qui quum maxime
vel identidem. experiuntur, et qui
aliquo tempore experti sunt, tan-
tum discrimen intercedit, ut prae-
sens vel crebra experientia. simul
cum praeterita tribuenda eis fue-
rit? Nonne satis est vel semel
illud gustasse? Itaque γενόμενοι
praetuli: horum paucorum in nu-
merum relati, seu quibus contigit
inter eos referri et partem eorum
fieri. Sic Leg. L. VI. p. 754. D:
οἱ δὲ δὴ γενόμενοι τῶν ἑπτὰ καὶ
τριάκοντα. et supra L. II. p. 360.
A: τῶν ἀγγέλων γενέσϑαι. Νε-
que sine caussa sic potius, quam
οὗτοι δὴ oi ὀλίγοι, γευσάμενοι
scriptum est. Scilicet non per se,
sed divino numine tales facti et
illarum in numero constitüti sunt.
αὖ ἱκανῶς om. Fic.
zü] om. Par. K.
πράττει] πράττοι Lob. Vind.
BE. Vat. BHM. Yen. B. Flor.
ACTY.
ἔστι 1 ἔτι Vind. F. ante corr.
ξύμμαχος ] socius aliquis εἰ ad-
iutor Fic.
ps9" ὅτου] μεϑότου Vind. BF.
τὴν τῷ δικαίῳ βοήϑειαν] Pro
τὴν “βοήϑειαν (βοήβειαν Ald.)
Mon. B. Par. DK. Flor. U. τῇ
βοηϑεία, pro τῷ δικαίῳ autem
omnes, ut videtur , codices cum
editis τῶν δικαίων exhibent, uno
Vind. F. excepto, qui τῶ δικαίω
a m. pr. scriptum et v a m. sec.
int. vers. utrique additum habet.
Cuius libri satis vetusti et boni
auctoritatem secutus sum, quia
earum significationum , quas vul-
gata habere potest, nulla apta,
ea vero, quae apta est, vulgatae
non certo inesse videtur. Nam
ἢ τῶν δικαίων βοήϑεια auxilium
est vel a iustis vel rebus in iustis
(cf. Xen. Mem. lI. 6, 25: τοῖς
φίλοις τὰ δίκαια βοηϑεῖν) vel
contra iustos seu iusta (cf. Plat.
Gorg. p. 509. C: βοήϑειαν δευ-
τέραν τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ
καὶ τρίτην τὴν τοῦ τρίτου) la-
tum vel ferendum: iustis vel ho-
minibus vel rebus ferendum ne-
scio an Platoni quidem semper
ἡ τοῖς δικαίοις βοήϑεια. dicatur.
Sic Gorg. p. 522. D: αὕτη γάρ
τιβ βοήϑεια ἑαυτῷ πολλάκις ὴἡ-
piv μολόγηται κρατίστη, εἶναι.
'Theaet. p. 168. C: τῷ ἑταίρῳ
σου εἰς βοήϑειαν. Alcib. I. p. 116.
A: τὴν ἄρα ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς
φίλοις βοήϑειαν.᾿ Omnino Pla-
tonem hanc dativi structuram fre-
quenter usurpasse ad p. 493. D.
observatum est; neque ea, quae
Matthiae gramm. p. 681. comme-
moravit, τὰ τῶν ϑεῶν ϑύματα,
ἢ τοῦ ϑεοῦ λατρεία εἰ similia
cum hac dictione comparari pos-
sunt, quum substantiva illa non
actionem , sed rem vel statum,
et genitivi non obiectum , sed
possessorem "vel originem signifi-
cent. Ceterum facillime .—«.; in
πτῶν mutari ad p. 487. C. mo-
nui.
coto] σώξοι τ᾽ Vind. E. Ald.
188
PLATONIS
-
Qoozog ἐμπεσὼν οὔτε ξυναδικεῖν ἐϑέλων οὔτε ἵχανὸς
ὧν εἷς πᾶσιν ἀγρίοις ἀντέχειν,
πρίν τι τὴν πόλιν ἢ
φίλους ὀνῆσαι, προαπολύμενος ἀνωφελὴς αὑτῷ τε καὶ
τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο, ταῦτα πάντα iae λαβὼν
ἡσυχίαν ἔχων καὶ τὰ αὑτοῦ" πράττων,
οἷον ἐν gripe
sou todpn καὶ ξάλης ὑπὸ πνεύματος φερομένου ὑπὸ
τεῦ ion ἀποστὰς, ὁρῶν τοὺς ἄλλους καταπιμπλαμένους
ἀνομίας ἀγαπᾷ, εἴ πη αὐτὸς καϑαρὸς ἀδικίας τε καὶ
ἀνοσίων ἔργων τόν τὲ ἐνθάδε βίον βιώσεται καὶ τὴν
ἀπαλλαγὴν αὐτοῦ μετὰ καλῆς ἐλπίδος ἵλεώς τε καὶ εὖ-
ἐμπεσὼν] ἐκπεσὼν Vind. E.
εἷς] τοῖς Par. DK. et, ut vi-
detur, Flor.'T. quem Stallbaumius
in pr. ἱκανὸς ὧν πᾶσιν cum Par.
K. exhibere tradit.
"aooczoAóusvog] προσαπολό-
μενος Vind. EF. Flor. AC.
αὐτῷ] αὐ. Lob. Vind. EF.
y£voico ,] In editionibus ante
Bekkerum .plenius. hic interpungi-
tur, Dekkerus, autem, quem Stall-
baumius et Astius secuti sunt,
commati lineam abruptae constru-
ctionis indicem addidit. Sed nu-
meri mutatio proximis tam est
accommodata, ut omnia legitimo
tenore procedere videantur.
λαβὼν] λαβόντες Flor. R. λα-
Boves Ang. B. λαβὼν, sup.a
m. 8. OVTtG., Vind. π᾿ Similiter
in sequentibus ἔχοντες, πράττον-
τες. ὁρῷντες, ἀγαπῶσιν et αὐ
τοὶ καϑαροὶ Flor. R. ἔχωντες,
πράττωντες, ὁρῶντες, ἀγαπῶ-
σιν cum «c super penultima , ιαὖ-
τοὶς et καταροὶς coniunctis utris-
que lectionibus .Ang. B. ovrt
super ultimis participiorum ἔχων
et πράττων, vreg super ultima
in ὑποστὰς, (pro quo ὑποστά-
σεις in Flor. R. scriptum. esse di-
citur). τὲς super ultima. in ὁρῶν,
πυῶσιν᾽ super ἀγαπᾷ, ot et οἱ
super αὐτὸς et καθαρὸς Vind.
F. a m. s. habet, et Ficinus quo-
que ubique pluralem loco singu-
laris posuit.
αὐτοῦ] cv. Lob. Vind. EF.
Ald. Bas. ab.
.SdAns] Photius Pors. pag. 44.
Lips. ζάλη " μεγάλη “ἄελλα. ἀπὸ
τοῦ σφόδρα ἀλίξεσϑαι. καὶ ddfo
πλουτος ὁ σφόδρα πλούσιος. Ilo-
λιτείᾳ" οἷον ἐν χειμῶνι ὑπὸ κο-
ψιορτοῦ καὶ ξάλης ὑπὸ πνεξύμα-
τος φερομένου ὑποτείχιον ὑπο-
στάς. Eadem fere. Suidas habet
in ζάλη; quae in'ed. Basil ita
scripta sunt: Ζάλην: μεγάλην ἅλα:
ἀπὸ τοῦ σφόδρα “ἀλίξεσϑιαι: καὶ
ξάπλουτος, ὃ σφόδρα πλούσιος.
πλάτων πολιτείᾳ. οἷον ἐν χειμῶνι
ἀπὸ “κονιορτοῦ, καὶ ξἅλης ὑπὸ
πνεύματος φερομένου ὑπὸ δείχει
ὑποστάς. Longius a nostris codi-
cibus et a veritate discedit 'The-
mistius or, VIII. p. 104. C. hunc
locum ita laudans: ὥσπερ ἐν &d-
λῃ “κονιορτοῦ , φησὶν ὃ, Πλάτων,
ὑπὸ πνεύματος φερομένου ὁρῶν-
τες τοὺς ἄλλους καταπιμπλαμέ-
vovg ἀδικίας vs καὶ ἀνόμων &p-
yov αὐτοὶ στάντες ὑπὸ τειχίου
τό γε μὴ τὰ αὐτὰ παδεῖν τοῖς
πολλοῖς κέρδος ἡγήδονται. Lon-
gissime vero Maximus 'Eyr. diss.
V. p. 34. .Steph. CXXI. p. 416.
Lips.) συνυποσταλεὶς, φησὶν ὁ
Σωκράτης; ὑπὸ τὸ τειχίον τοὺς
ἄλλους ὁρῶ ξάλῃ καὶ ἀμηχανίᾳ
κυκωμένους. Ficinus haec οἷον
— φερομένου parum. accurate in-
terpretatus.est: ac velut in pro-
cella, dum «ct turbo agitatur. et
venti perflant et offunditur pul-
vere coelum. ξάλη hic imbrem
significat vento agitatum, μετὰ
ὄμβρου πνοὴν, ut est apud He-
sychium , cuius prima explicatio,
συστροφὴ ἀνέμων μεγάλων (us-
γάλη ἄελλα Photii) ad alterum
Platonis locum "lim. pag. 43. C.
E
L
CIVITAS
LIB. VI. 497 189
μενὴς ἀπαλλάξεται. ᾽4λλά τοι, ἦ δ᾽ Og, oU τὰ ἐλάχιστα
ἂν διαπραξάμενος ἀπαλλάττοιτο.
μέγιστα, μὴ τυχὼν πολιτείας προσηκούσης"
Οὐδὲ γε. εἶπον, τὰ
ἐν γὰρ
προσηκούσῃ. αὐτός τε μᾶλλον αὐξήσεται καὶ μετὰ τῶν
ἰδίων τὰ κοινὰ σώσει.
Τὸ μὲν οὖν τῆς φιλοσοφίας ὧν
ἕνεκα διαβολὴν εἴληφε, καὶ ὅτι. οὐ δικαίως, ἐμοὶ μὲν
δοκεῖ μετρίως εἰρῆσϑαι,". εἰ μὴ ἔτ᾽ ἄλλο λέγεις τι GU.
"AAA. οὐδὲν, ἡ δ᾽ 0g, ἔτι λέγω περὶ τούτου ἀλλὰ τὴν
προσήκουσαν αὐτῇ τίνα τῶν νῦν λέγεις πολιτειῶν;
Οὐδ᾽ ἡντιναοῦν, εἶπον, ἀλλὰ τοῦτο καὶ ἐπαιτιῶμαι,
apposita es£, quem post nostrum
laudant Suidas et Photius. χαλά-
ζης, quod Astius in sec. pro ζά-
Ang h. l. scribendum coniiciebat,
merito. in tert. ed. non dirum
proposuit, neque ζάλη ita intelli-
gendum est, quod Stallbaumius
statuere videtur, qui Astio glos-
sam lexici Coislin. obiicit : ξάλη-
ἡ ταραχὴ͵ τῆς ϑαλάσσης, καὶ ἡ
χάλαξα.
ὑπὸ πνεύματος] ὑποπνεύμα-
τὸς Vind. E.
ὑπὸ τειχίον] ὑποτειχίον idem.
ὑπὸ τείχιον Vind. F. a m. pr.
ὑπὸ τοιχίον Mon. B. Flor. U.
intra parietes Fic.
ἀποστὰς] Ita Par. A. Vind. F. et
Basilius loco ab Astio comm. p. 544.
relato. στὰς Flor. V. ὑποστὰς re-
liqui cum edit. ante. Bekkerum.
tuti permanent Fic. Cf. Polit.
p. 272. E: εἰς τὴν αὑτοῦ περιω-
πὴν ἀπέστη. Sympos. 175. D:
ἐνίοτε ἀποστὰς ὅποι ἂν τύχῃ,
ἕστηκεν. Vid. Schaeferus ad He-
cubam Porsoni Lips. 1824. p. 61.
sq. Eadem significatione Latini
absistere dicunt. Sic Plautus alibi
et Mil. II. 2, 46: illuc sis vide,
quemadmodum, abstitit.
τόν τε ἐνθάδε βίον 1 om. Fic.
βιώσεται] βιώσονται Flor. R.
et, sup. £, Ang. B. In Vind.F.
ov super s a m. s. scriptum est,
αὐτοῦ) αὐτῶν Flor. R. et,
sup. οὔ, Ang. B. αὐτοῦ, sup. a
m. s. Qv, Vind. F.
fisoig] Vind. F. o; a m. sec.
super og habet; item tig super
ultima nominis εὐμενής.
ἀπαλλάξεται] ἀπαλλάξονται
Flor. R. et, sup. 8), Ang. B.
ἀπαλλάξεται, sup. ov, Vind. F.
ἂν] om. Lob. Vind. BE. Ven.
B. Vat. ΗΜ. Flor. ACTV.
ἀπαλλάττοιτο. Οὐδέ] ἀπαλ-
^ , ,
λάττοιτο. οὐδέ Ald. ἀπαλλάτ-
τοιτο, οὐδέ Bas. ab.
αὐξήσεται] proficiet emicabit-
que Fic.
μετὰ τῶν ἰδίων τὰ ΠΥ Ita
Par. AK. sec. Bekk, et corr. in
μετὰ D. Vind. F, Mon. B. Ang.
B. Flor. RU. et margo A. et a
m. pr. Ven, C. τὰ τῶν ἐδίων τὰ
κοινὰ Ald. Bas.ab. τὰ τῶν ἰδίων
καὶ τὰ τῶν κοινῶν Lob. Vind.
BE. Vat. BHM. Ven. D. Flor.
ACTY.zà τῶν ἰδίων καὶ τὰ ποι-
νὰ Steph. Ast. pr. sec.
ἐμοὶ ἔμοι Vànd, F.
εἰρῆσϑαι,1 εἰρῆσϑαι. Das. ab.
Bekk. εἰρῆσθαι" Steph.
£v 1 ἔτι Lob. Vind, BE.
ai rovro Vind. F.
αὐτῇ αὐτοῖς Lob. Vind. BE.
Yat. BHM. Ven. C. Ang. B. phi-
losophis Fic. αὐτῆς Ald. Bas. ab.
quod Stephanum ex coniectura
correxisse eius annotatio p. 23.
docet, in qua dubitat , utrum
αὐτῇ, an αὐτοῖς secundum Fici-
num scribendum sit.
vivo] τινὰ Vind. F.
τῶν] τῆς Par. K.
πολιτειῶν ;] πολιτειῶν. Ald.
Steph.
ἡντιναοῦν] ἥντιν᾽ οὖν Vind.
F. Ang. B. ἥντιν᾽ ovv Flor. R.
ἀλλὰ — ἐπιτηδευμάτων Ο.] ex-
407
B
497
B
190
PLATONIS
μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι τῶν νῦν κατάστασιν πόλεως φιλο-
σόφου φύσεως" διὸ καὶ στρέφεσϑαί τε καὶ ἀλλοιοῦσϑαι
αὐτὴν, ὥσπερ ξενικὸν σπέρμα ἐν γῇ ἄλλῃ σπειρόμενον
ἐξίτηλον εἰς τὸ ἐπιχώριον φιλεῖ κρατούμενον ἰέναι, οὕτω
καὶ τοῦτο τὸ γένος νῦν μὲν οὐκ ἴσχειν τὴν αὑτοῦ δύ-
ναμιν, ἀλλ᾽ εἰς ἀλλότριον ἦϑος ἐκπίπτειν" εἰ δὲ λήψεται
M , , , er M , * Ll , ,
τὴν ἀρίστην πολιτείαν, ὥσπερ xol αὐτὸ ἄριστόν ἐστι,
, , er - * - - X ^ *
τότε δηλώσει, ὅτι τοῦτο μὲν τῷ ὄντι ϑεῖον ἦν, τὰ δὲ
cerpsit Stobaeus serm. XXXXI.
p. 259. om. 'lrinc.
τῶν] τὴν Par. K. Stob. exce-
pto cod. A. secundum quem Gais-
fordius τῶν scripsit.
κατάστασιν — διὸ] κατάστα
0:0 , omissis mediis, Ang. B.
, ὥσπερ] utque Fic. Et καὶ ante
ὥσπερ inserendum coniecit in m.
Stephanus, Contra Stallbaumius
haec appositionis modo addita
censet et colo a praecedentibus
distinguit, quae ratio alibi iniri
potest, huic loco propter maio-
rem sequentium ambitum, praeci-
pue vero propter illud μὲν post
νῦν, quod deinceps dicendis in-
tentum magis, quam antea dicto-
rum explicationem molientem ani-
mum prodit, non convenit. ὥσπερ
arte cum praecedentibus cohaeret,
minus arte οὕτω, sed ita, ut ne
hoc quidem pleniorem interpun-
ctionem admittat. Refertur enim
ad ὥσπερ, non aliter ac si id
nullo cum superioribus nexu con-
iunctum, sed ipsius adverbii de-
monstrativi caussa positum esset;
quae negligentia sermonem fami-
larem haud dedecet et in his
dialogis frequentissima est.
γῇ ] τῆ Vind. F.
ἐξίτηλον] ἐξίτιλον idem.
τὸ γένος ] τὸ om. Vind. E.
ἔσχειν 1 ἴσχον, omissa post δύ-
vouiv particula ολλ᾽, Stobaeus
(excepto cod. ^ A. qui. ἴσχυν et
ἀλλ᾽ habet) et editi ante Bekke-
rum, qui de Ven. B. tacet, reli-
quos infiniüvum et particulam
habere testatur. ^ Accedunt his
Florentini meique omnes. Bipon-
tini ex Par. K. tantum ἔσχειν,
non etiam ἀλλ᾽ enotaverunt. Fi-
cinus ἔσχον legisse videtur: ita
et hoc genus, propria nunc amis-
sa virtute , in alienam. speciem
permutatur, Neque Astius in tert.
ed. Bekkerum sequi voluit.
espau) αὐ. Lob. Vind. EF.
590g] Ita Par. A. Ven. C.
Vind. F. Ang. DB. Stob. cod. A.
Reliqui codices cum editis εἶδος
habent, quod satis bonum et ad
γένος magis accommodatum videri
non nego. Sed tamen philosopha
indoles , quamvis retinere vim ac
virtutem suam nequeat, nunquam
ita mutari potest, ut in aliud ge-
nus aliamque naturam transeat,
non magis, quam ex semine pere-
grino indigenae plantae species
provenit. Itaque εἰς ἀλλότριον
εἶδος ἐχπίπτειν non proprie di-
cetur, sed metaphorice, in alieni
generis similitudinem abire; atque
id ipsum proprie. dictum est εἰς
ἀλλότριον ἦϑος ἐχπίπτειν, a sui
generis more desciscere et alie-
num induere. Ceterum Budaeus -
comm, p. 745. ed. Basil. 1556.
hunc locum laudans nescio qua
auctoritate εἰς ἀλλότριον εἶδος
τῆς πολιτείας ἐκπίπτει scripsit,
quod prorsus ineptum est addita-
mentum.
ἐκπίπτειν) ἐκπίπτει Lob. Vind.
BE. Vat. BHM. Ven. BC. Flor.
ACTUV.
τότε] ποτὲ Stob. cod. A.
uiv] μέν τι Par. K. Ast. pr.
sec.
CIVITAS LIB. VI. 497 191
ἄλλα ἀνθρώπινα, τά τε τῶν φύσεων xoi τῶν ἐπιτηδευ--
μάτων. δῆλος δὴ οὖν εἶ, ὅτι μετὰ τοῦτο ἐρήσει. τίς
αὕτη ἡ πολιτεία. Οὐκ ἔγνως, ἔφη" οὐ γὰρ τοῦτο ἔμελ-
λον, ἀλλ᾽ εἰ αὕτη, ἣν ἡμεῖς διεληλύϑαμεν οἰκίξοντες
τὴν πόλιν, ἢ ἄλλη. Τὰ μὲν ἄλλα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, αὕτη"
τοῦτο δὲ αὐτὸ ἐῤῥήϑη μὲν καὶ τότε, ὅτι δεήσοι τι ἀεὶ
ἐνεῖναι ἐν τῇ πόλει λόγον ἔχον τῆς πολιτείας τὸν αὐτὸν,
ὅνπερ καὶ σὺ, ὁ νομοϑέτης, ἔχων τοὺς νόμους ἐτίϑεις.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E.
δὲ] om. idem.
καὶ τῶν] καὶ τὰ τῶν Vind.
BF. Par. DK. Ang. B. a R.
Ast. sec.
δὴ ovv] autem Fic.
μετὰ τοῦτο] Meere Vind.
ἐρήσει το νὰν» ἃ. Vea. C. δὲ
a m. pr. Vind. F. Reliqui mei
(et Bekkeriani) cum editis ante
Astium ἐρήσῃ.
Οὐκ ἔγνως] οὐκ ἔγνω ; addita
a m. 5. sg, Mon. B. οὐκ ἔγνων
Vind. E. Flor. ACT. οὐκ ἔγωγε,
in m. ἄλλως" οὐκ ἔγνων ; Flor.
R. ἄλλου ovx ἔγνων οὐκ ἔγωγ᾽
Ang. B. In Vind. F. ἔγνως a
m. s. in ἔγωγε mutatum est..
ἔμελλον] ἔμμελλον Ald.
εἰ] ἢ Vind. B. Vat. M.
αὕτη Ita Par. A. αὐτὴ Ven.
C. αὐτὴ reliqui editionesque ante
Bekkerum , quod multo est dete-
Du Et αὕτη in responsione
ESL ἦν Lob.
λλα] ἄλλὰ Ald.
' . αὕτη --- ἐνεῖναι οπι. Mon. ,B.
Par. DK. Flor. U. Pro αὕτη
Vind. E. αὐτὴ habet.
αὐτὸ 1 om. Fic.
τότε] Videtur L. ΠΠ. p. 423.
E. respici.
δεήσοι] lta Par. A. Vind. F.
Ven. C. Ang. B. Flor. R. Bek-
kerus, Astius in tertia et Stall-
baumius in sec. ed. Ceteri δεή-
σει.
τ ἃ i» divos Par. A. Vind.
F. Ang. B
ἔχον τῆς] ἔχοντα τῆς Par. DK.
Mon. B. ἔχων τῆς Vind. F. ante
corr. ἔχοντες Vind. E. τῆς Vat.
ὅνπερ] ὥσπερ Vind. F. Ang. D
ἐτίϑεις ] ἐτίϑης Par. K. Bek-
kerus et in tert. Astius. Eandem
formam optimo iure Bekkerus
L. VII. p. 528. D. restituit et
Gorg. p- 500. B. vulgati ἐτίϑουν
loco secundum meliores codices,
quibus Lob. Vind. G. et ἐτίϑειν
exhibentes Flor. FP. accedunt,
ἐτίϑην scripsit. ^ Sed Menex.
p. 236. B. συνετίϑει non videtur
cum cvvsz(97y, quod Par. EF. et
a m. pr. Ven. B. habent, permu-
tandum, multo vero minus ἐτίϑει
Leg. 1. 630. E. et 631. A. con-
tra omnes codices veteresque edi-
tiones corrigendum fuisse, quod
Bekkeri exemplo fecit Stallbau-
mius, ἐτίϑη sine nota in contextu
ponens et tainen in Menexeno
συνετίϑει retinens. Eodem modo
statuendum de ἠφίει Lys. p. 222.
B. pro quo Bekkerus ex conie-
ctura scripsit ἠφίη, et de ἐφέξε
Lach. p. 183. E. cuius termina-
tionem intactam reliquit, initium
secundum Ven. B. Par. G. auxit
et κατηφίει edidit. Quod autem
ad ἠφίειν attinet, quod Euthyd.
p. 299. A. unius Ang. C. aucto-
ritate Bekkerus in ἠφίην muta-
vit, rationes a Buttmanno. gramm.
I. p. 542. ad vulgatam defenden-
dam allatas probare non possum
et vel sine codice ἠφίην scribi
debuisse censeo.
192 PLATONIS
Ἐῤῥήϑη ydo, ἔφη. ᾿4λλ: οὐχ ἱκανῶς, εἶπον, ἐδηλώϑη,
φόβῳ ὧν ὑμεῖς ἀντιλαμβανόμενοι δεδηλώκατε μακρὰν
καὶ χαλεπὴν αὐτοῦ τὴν ἀπόδειξιν, ἐπεὶ καὶ τὸ λοιπὸν.
οὐ πάντως ῥᾷστον διελθεῖν. TO ποῖον; Τίνα τρόπον
μεταχειριζομένη πόλις φιλοσοφίαν ov διολεῖται. τιὲ γὰρ
δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ, καὶ, τὸ λεγόμενον, τὰ καλὰ
τῷ ὄντι χαλεπά. ᾽4λλ᾽ ὅμως, ἔφη, λαβέτω τέλος ἡ ἀπό-
δειξις τούτου φανεροῦ γενομένου. Οὐ τὸ μὴ βούλεσϑαι,
ἦν δ᾽ àpà, ἀλλ᾽
εἴπερ, τὸ μὴ δύνασθαι διακωλύσει"
παρὼν δὲ τήν y ἐμὴν προϑυμίαν εἴσῃ.
GxOztL δὲ καὶ
νῦν, ὡς προϑύμως καὶ παρακινδυνευτικῶς μέλλω λέ-
γειν, ὅτι τοὐναντίον;
τούτου πόλιν ἅπτεσϑαι.
ἐδηλώϑη 1 om. Mon. B. Par.
DK. Flor. U.
ὑμεῖς] ἡμεῖς Lob. Vind. B.
Ald. Bas. ab. Idem in Mon. B.
ante correctionem erat.
καὶ χαλεπὴν post αὐτοῦ Par.
ἀπόδειξιν, ἀπόδειξιν. Ald.
Bas. ab. Steph. .
καὶ] om. Fic.
πάντως] Bekkerus πάντων re-
quirit. Contra Stallbaumius πάν-
τῶς hic similiter cum superlativo
iunctum monet, ut διαφερόντως
Τί. p. 23. C. et πάνν quibus-
dam Luciani locis. Non opus est
exemplis , ut πάντως δᾷστον
omnino et omnibus modis facilli-
mum dici potuisse demonstretur.
Quo enim alio modo dicerent?
Neque illud metuendum, ne res,
quae omnino facillima esse nege-
tur, partim esse facillima affir-
mari videatur. Nam eadem mo-
deratione οὐ πάντως ῥᾷστον di-
cebant, qua οὐ πάνυ Lor.
δὴ] om. Vind. B.
τὰ καλὰ τῷ ὄντι χαλεπά 1 C.
scholiastes ad Cratyl. p. 384. A.
qui in Civitate quoque hoc pro-
verbio usum Platonem animadver-
tit. Usus est iam supra [.. {Π|.
p. 435. C. --- τωόντι --- Vind. E.
εἴπερ, Comma Astius in sec.
ponendum ostendit. Antea dee-
rat.
n! L -" »" , ,
ἢ νῦν͵ δεῖ τοῦ ἐπιτηδεύματος
Πῶς; Νῦν μὲν, qv δ᾽ ἐγὼ,
τὸ] τῶ Vind. F. τῶ τὸ Ang.
διακωλύσει κωλύσει Mon. B.
Flor. U. Par. K. sec. Dip.
y ἐμὴν] ys μὴν Vind. F. Ald.
Bas..ab.
εἴσῃ εἴσει Vind. F. Flor. R.
et, sup. 7, Ang. DB. cum recen-
tioribus.
σκόπει] σκόπη Vind. E.
δὲ} age Fic.
ἢ] οὗ Vind. E.
πόλιν] lta Par. ADK.. Lob.
Vind. BEF. Vat. M. et fortasse
a m. pr. B. Ven. C. Ang. B.
Mon. B. Flor. ACRTUV. πάλιν
Ven. B. Yat. H. (et a m. s. B.)
Ald. Bas. ab. Steph. quod frustra
tueri conatus est Grossmannus,
theologus Lipsiensis, vir prae-
stantissimus, epistolae ad Mat-
thiaeum et Ramshornium Altenbur-
gi III. Kal. Febr. MDCCCXXYII.
datae p. 7. .
ἅπτεσϑαι] μὴ ἅπτ. Vind. B.
Νὺν μὲν] Porro nunc Fic.
oi] ot Bas. b. εὐ Ang. B. Flor.
R. Vind. E. et a m. s. F.
καὶ } punctis notatum in Mon.
B. om. Fic.
τὸ μεταξὺ] τομεταξὺ | Lob. 498
Vind. E.
Steph.
οἰκονομίας] οἰκονομίας τε Ven.
B. Ald. Bas. ab. Steph. Ast. ta-
centibus de Par. K. Dip.
et a m. s. B. Ald.
CIVITAS LIB. VI. 498 193
οἱ καὶ ἁπτόμενοι μειράκια ὄντα ἄρτι &x παίδων TO με- 498
ταξὺ οἰκονομίας καὶ χρηματισμοῦ πλησιάσαντες αὐτοῦ
τῷ χαλεπωτάτῳ ἀπαλλάττονται, οἱ φιλοσοφώτατοι ποιού-
μενοι" λέγω δὲ χαλεπώτατον τὸ περὶ τοὺς λόγους" ἐν
δὲ τῷ ἔπειτα , ἐὰν καὶ ἄλλων τοῦτο πραττόντων παρα-
καλούμενον ἐθέλωσιν ἀκροαταὶ γίγνεσθαι, μεγάλα ἡγοῦν-
ται. πάρεργον οἰόμενοι αὐτὸ δεῖν πράττειν" πρὸς δὲ τὸ
γῆρας ἐκτὸς δή τινων ὀλίγων ἀποσβέννυνται πολὺ μᾶλ-
λον τοῦ Ἡρακλειτείου ἡλίου, ὅσον αὖϑις οὐκ ἐξάπτον-
ται. ei δὲ πῶς; ἔφη. Πᾶν τοὐναντίον" μειράκια μὲν
ὄντα καὶ παῖδας μειρακιώδη παιδείαν καὶ φιλοσοφίαν
μεταχειρίζεσθαι τῶν τε σωμάτων, ἐν ᾧ βλαστάνει τε
καὶ ἀνδροῦται, εὖ μάλα ἐπιμελεῖσθαι, ὑπηρεσίαν φιλο-
4
αὐτοῦ] αὐτῶ Par.K. In Ang.
B. à super o? positum.
χαλεπωτάτῳ)] Hoc in textu per
compendium scriptum in Mon. B.
sed ia m. adscripto χαλεπώτατον
explicatum est,
ἀπαλλάττονται ] paulo post
discedunt Fic. Respicere debe-
bat μειράκια ὄντα.
οἱ φιλοσοφώτατοι ποιούμενοι
oi φιλοσοφώτατα ποι. Vind. E.
eliam qui sapientiae apprime stu-
diosi fore existimantur Fic. Pro
ποιούμενοι Astius in sec. δοκού-
μενοι coniecit, cuius significatio-
nem illud ἢ. 1. ut L. VII. p. 538.
C. (τῶν ἄλλων ποιουμένων oi-
πεδίων) et VIIII. 573. B. (ἐπιϑυ-
μίας ποιουμένας χρηστὰς) habere
videtur. Nam fieri φιλοσοφώτα-
τοι, ut Stallbaumius interpreta-
tur, dum philosophiae valedicunt,
non amplius possunt, (Cf. Passo-
vii lexicon in ποιεῖν 3, b.
τοὺς ] om. Mon. B.
καὶ 1 om. Fic. Male Stephanus
et Astius in pr. et sec. comma
anteposuerunt. ἐὰν καὶ ἐθέλωσιν
coniungenda sunt.
γίγνεσθαι] yiv. Vind. B.
ἡγοῦνται] ἡγούμενοι Ven. B.
Flor. V. Cornarius ecl. p. 109.
ἡγοῦνται in ἀγαίονται vel dg-
ψοῦνται mutandum censebat, quas
coniecturas Stephanus p. 23. iure
improbat.
PrATONIS Or. HI.
ἀποσβέννυνται ἀποσβέννυται
Vind. F. Flor, R.
πολὺ μᾶλλον τοῦ Ἡραλλειτεί-
0v] μᾶλλον πολὺ τοῦ ἡρακλείτου
lidem et Ans. B. πολλὺ etc. Ald.
οὐκ] οὐχ Bas. a.
ó£] ergo Fic.
Πᾶν τοὐναντίον] om. Vind. B.
Vat. M. Bekkerus et Stallbau-
mius interpunctione sublata se-
quentibus haec iungunt, cui ra-
tioni μὲν adversatur. Ego pro
puncto priorum colon cum Astio
posui.
παῖδας παῖδες, sup. ας, Ven.
φιλοσοφίαν] σοφίαν Yind. F.
Ang. DB.
τῶν τε σωμάτων] τῶν δὲ c.
Vind. F. Non aliter scriptum
videtur in Flor. R. de quo Stall-
baumius ita: τῶν δὲ σωμάτων)
τὲ Flor. R.
ἀνδροῦται] lta omnes codices
uno Ven. B. excepto, qui cum
Ald. Bas. ab. Stepà. (tacentibus
Bip.) ἁδοοῦται habet, quod a
Bekkero servatum Astius quoque
in tert. ed. et Stallbaumius ser-
varunt. Quum haec omnia ad
pueros spectent, corpora eorum
adolescentia ἀνδροῦσθϑαι dici posse
videntur, h. e. virilia et virili ro-
bore praedita fieri. "Neque pro-
pterea, quod alibi fere homines
ipsi ἀνδρούμενο:, ἀνδρωϑέντες,
Ν
Β
B
4
194
σοφίᾳ xrOu£vovc'
PLATONIS
προϊούσης δὲ τῆς ἡλικίας, ἐν 1
ψυχὴ τελειοῦσθαι ἄρχεται, ἐπιτείνειν τὰ ἐκείνης γυμνά-
σια᾿ ὅταν δὲ λήγῃ μὲν ἡ ῥώμη, πολιτικῶν δὲ καὶ στρα-
τειῶν ἐχτὸς γίγνηται,
τότε ἤδη ἀφέτους νέμεσϑαι καὶ
μηδὲν ἄλλο πράττειν; ὅτι μὴ πάρεργον, τοὺς μέλλοντας
εὐδαιμόνως βιώσεσθαι xoi τελευτήσαντας τῷ βίῳ τῷ 475
βεβιωμένῳ τὴν ἐκεὶ μοῖραν ἐπιστήσειν πρέπουσαν.
Ὡς
ἀληϑῶς uot δοκεῖς, ἔφη, λέγειν ys προϑύμως, ὦ Σώ-
κρατες"
οἶμαι μέντοι τοὺς πολλοὺς τῶν ἀκουόντων
προϑυμότερον ἔτι ἀντιτείνειν οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν πεισομέ-
ἠνδρωμένοι, ἐξανδρούμενοι etc.
appellari solent, veluti Eurip.
Herc. fur. 42. Phoen. 32. Suppl.
713. Aristoph. Eq. 1238. Hero-
dot. 1. 123: PHI 10 155. W- 92,
19. VI. 52, 9. Aristot. Eth. Nic.
X. 9, 9. Zell. verbum a corpori-
bus alienum pronuntiandum et
contra codices agendum puto.
£v μάλα 7 om. Fic.
ὑπηρεσίαν ] ὑπηρεσία Lob.
Vind. BE. Vat. HM. ὑπηρεσίῃ
Flor. AC.
φιλοσοφίᾳ φιλοσοφίαν Lob.
Vind. BE. Vat. BHM. Ven. C.
Par. K. Ang. B. Flor. ACRTV.
Basilius M. T. II. pag. 182. C:
τοσοῦτον ἀνϑεκτέον αὐτοῦ (τοῦ
σώματος) ὅσον, φησὶ Πλάτων,
ὑπηρεσίαν φιλοσοφίᾳ κτωμένους.
Et ὑπηρεσίαν φιλοσοφίας χτωμέ-
vovg formula hinc petita dicit
Themistius or. XXI. p. 260. A.
ἐν ἡ] His Par. K. μάλιστα
superscriptum habet.
τελειοῦσϑαι] τελεοῦσϑαι Lob.
Vind. BEF. Mon. B. Vat. BHM.
Ven. C. Par. DK. sec. Bekk.
Flor. ACRTUV. Bekkerus et
Stallbaumius, quae forma usita-
tior Platoni sine codicum discre-
pantia L. V. p. 466. E. paucis
non optimis dissentientibus Leg.
L. II. p. 672. C. Symp. 192. A.
paullo pluribus neque malis alte-
ram exhibentibus (in his Mon. B.
a Bekkero praetermisso) supra
L. II. p. 377. B. legitur. Item
τέλεος et τελέως in his dialogis
multo frequentiora sunt. Conf.
Rückertus ad Symp. p. 180. Sed
τέλειος infra L. VIII. p. 546. B.
et Leg. V. 730. D. et τέλειον
Phaedon. pag. 110. ἃ. codicum
omnium consensu firmantur, at-
que ipsum τελεεωϑῦσι huius libri
pag. 487. A. extra dubitationem
positum videmus. Similiter poé-
tas Atticos utroque usos esse
constat. Itaque res ad codices
redit, quorum optimus nostro loco
cum uno bono. ( Ven. B.) altero-
que diversi generis (Ang. B.) in-
solentius tenens non contemnen-
dus, nedum L. VIIII. p. 587. E.
in τελειωθείσῃ, pro quo tantum
Vat. B. Ven. C. Par. DK. et
Lob. τελεωϑ'. exhibent, deserea-
dus videtur. De Polit. p. 272.
D. mihi non liquet, utrum cum
Bekkero ἐτελεώϑη ^ secundum
Clark. Vat. A. Ven. C. an cum
reliquis ἐτελειώϑη scribi €
sed prius tutius puto.
ἐπιτείνειν ] ἐπιτείνει Vat. H.
Flor. ACV.
ἐκείνης] ἐκείνων Vind. E. Flor.
ACTY.
λήγῃ] λέγῃ Ald. Bas. a. Lob.
Vind. B. Vat. M.
στρατειῶν] στρατιῶν Vind. EF.
Ven. B. Par. DK. Vat. H. Flor.
ACTV. Ald. Bas. ab. orzocrio-
τῶν Lob. Vind. B. Vat. M.
ἤδη] om. Vind. F.
βιώσεσϑαι] βιώσασϑαι Mon. B.
ante corr.
τελευτήσαντας] τελευτήσασϑαι
Bas. b.
μοῖραν 1 μοίραν Vind. E.
CIVITAS LIB. VI. 498 195
νους, ἀπὸ Θρασυμάχου ἀρξαμένους. Μὴ διάβαλλε, ἦν
δ᾽ iyO, ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον ἄρτι φίλους γεγονότας,
οὐδὲ πρὸ τοῦ ἐχϑροὺς ὄντας. πείρας γὰρ οὐδὲν ἀνήσο-
pev, ἕως ἂν ἢ πείσωμεν καὶ τοῦτον καὶ τοὺς ἄλλους,
ἢ προὔργου τι ποιήσωμεν εἰς ἐχεῖνον τὸν βίον, ὅταν
αὖϑις γενόμενοι τοῖς τοιούτοις ἐντύχωσι λόγοις. Eig
μικρόν y, ἔφη, χρόνον εἴρηκας. Εἰς οὐδὲν μὲν οὖν,
ἔφην, ὥς γε πρὸς τὸν ἅπαντα. τὸ μέντοι μὴ πείϑεσϑαι
τοῖς λεγομένοις τοὺς πολλοὺς ϑαῦμα οὐδέν"
πώποτε εἶδον γενόμενον τὸ νῦν λεγόμενον ,
ἐπιστήσειν ] ἐπὶ στήσειν Lob.
ἔφη] ἔφην Par. K. sec. Bip.
yt]. τὲ Vind. EF. Flor. ACR.
om. Yat. H. Flor. T.
ἀντιτείνειν] Huic in m. Mon.
B.a i. s. àv praepositum est.
Stephanus in m. ἀντιτενεῖν con-
iecit , quam coniecturam Astius
quum in comm. Ficini quidem in-
terpretationi (arbitror autem plu-
rimos, cum haec audiverint, prom-
ptius quoque repugnaturos, abs te
»minime persuasos) congruere, sed,
quia praesens rem certius signifi-
cet, necessariam non esse statuis-
set, in tertia ed, ipse suo nomine
proposuit atque in interpretatione
secutus est. Mihi praesens alium
eumque minime ineptum sensum
efficere videtur hunc: tu magno
cum studio agis, sed maius etiam
eorum studium puto, qui a te
dissentiunt, hoc est, plerorumque,
qui. talia dicentem te audiunt,
ἀπὸ Θρασυμάχου] direqecton-
μάχου Vind. E.
διάβαλλε] διάβαλε rom B.
Flor. R. et a m. s. Vind. Ἐν
Θρασύμαχον ἀρξαμένους ad-
dunt Lob. Vind. B. Vat. B. Ven.
C. Par. DK. sec. Bip. Flor. U.
Mon. B. (hic cum punctis) et
Bas. b.
“εγονότας] In Lob. svo: super
νότας legitur.
πρὸ τοῦ] προτοῦ Steph.
πείρας] πεῖρας Vind. F.
πείσωμεν] πείσομεν Lob. Vind.
BF. Flor. R
οὐ ydQ
ἀλλὰ
ἄλλους om. Lob. Vind. B.
Vat. M.
ποιήσωμεν] ποιήσομεν Lob.
Vind. BF. Flor. R. — Proclus
in ,Alcib. T. II. pag. ,926. Cous.
οὕτω γὰρ δὴ καὶ o ἐν Πολιτείᾳ
ΖΣωχράτης περὶ Θρασυμάχου φη-
civ, ὅτι εἰ καὶ πρὸς τὸ παρὸν
μὴ πέπεισταί μοι; πρός γε τὸν
ἔπειτα βίον εἴη ἄν τι προύργου
γεγονός. — Sequentia usque ad
λόγοις Ficinus ita convertit: ad
eam vitam, in quam cum perve-
nerint , haec dicta reperient.
μιπρόν] μαπρόν Ang. B. Flor.
R. μικρόν cum c super ὁ Vind.
F. σμικρόν Ven. B. Flor. C. et
recentiores. Cf. Vol. I. p. 287, a.
ubi Flor. C. oblitus sum.
y] ys Lob. Vind. B.
E Eig] εἴρηκας, εἰς
οὐδὲν μὲν] Ita Mon. B. ante
corr. οὐδέν᾽ e corr.
εἶδον] ἔδον Vind. F. (Ven. C.
Par. D. Ang. B. Flor. ACRTUY.
de quibus quidem Bekkerus et
D
Stallbaumius tacent, ut consen- '
tire cum Stephano videantur.) Ald.
Bas. ab. Steph. Ast. pr. tacenti-
bus de Par. K. Bipontinis, quem
Bekkerus εἶδον habere testatur.
ἴδον ferri non posse Matthiae
gramm. p. 313. pr. ed. iam ob-
servaverit , sed πώποτ᾽, quod
idem probabili coniectura ductus
a Platone positum etiam sec. ed.
p. 449. suspicatur, codices non
confirmarunt.
N2
196
PLATONIS
E πολὺ μᾶλλον τοιαῦτ᾽ ἄττα ῥήματα ἐξεπίτηδες ἀλλήλοις
ὡμοιωμένα, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὥσπερ νῦν
συμπεσόντα" ἄνδρα δὲ ἀρετῇ παρισωμένον καὶ ὡμοιω-
μένον μέχρι τοῦ δυνατοῦ τελέως ἔργῳ τὲ καὶ λόγῳ,
δυναστεύοντα ἐν πόλει ἑτέρᾳ τοιαύτῃ ;
499 ἑωράκασιν οὔτε ἕνα οὔτε πλείους. ἢ οἴει; Οὐδαμῶς γε.
οὐ πώποτε
Οὐδέ γε αὖ λόγων, ὦ μακάριε, καλῶν τε καὶ ἐλευϑέ-
ρῶν ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασιν, οἵων ξητεῖν μὲν τὸ ἀλη-
ϑὲς ξυντεταμένως ἐκ παντὸς τρόπου τοῦ γνῶναι χάριν,
τὰ δὲ κομψά τε καὶ ἐριστικὰ καὶ μηδαμόσε ἄλλοσε τεί--
- ^ , ' 2!
νοντα, ἢ πρὸς δόξαν καὶ ἔριν,
σολὺ] πολλοὶ Vind. E. Vat.H.
Flor. ACTV. om. Fic.
τοιαῦτ᾽ ἄττα] τοιαῦτάττα Lob.
Vind. BF. τοιαῦτα ἄττα Vind. E.
τοιαυτὶ yo Par; A
αὐτομάτου] «vr. Àld. cum leni
super v.
συμπεσόντα ] Évuz. Vind. EF.
Flor. ACTV. Stallb.
παρισωμένον καὶ μοιωμένον]
παρισωμένου καὶ ὠμοιωμένου
Vat. DB.
ἔργῳ vs καὶ λόγῳ] Comma a
prioribus editoribus ante haec
positum Bekkerus recte postpo-
suit. ^ Vitiosam interpunctionem
etiam Ficinus secutus est: virum
autem , quoad fieri potest, virtute
perfectum , ac summopere factis
et dictis tali quadam in civitate
potentem.
οἴει 1 καὶ οἴει Lob. Vind. B.
Yat. M.
ἐλευϑέρων] ἐλευϑερίων Par. K.
sec. Bip.
ἱκανῶς] om. Fic.
ἐπήκοοι] ἐπείκοοι Bas. ab.
γεγόνασιν] γεγόνασινασιν Vind.
otov] Ita Par. ἃ. (cum o super
c.) Mon. B. Flor. U. et a m. s.
Vat. B. οἷον, sup. ov, Ven. B.
οἷον reliqui cum editis ante Astii
sec.
ξυντεταμένως συντ. Vind. F.
Flor. R. ξυντεταγμένως Lob.
A 2 , A ?
καὶ ἐν δίκαις καὶ ἐν
Vind. B. Vat, M. ξυντεταμμένως
ante corr. Mon. B.
τρύπου] προσώπου Par A. ad-
scripto tamen, ut Faehsius tradit,
in m. vulgato.
ἐριστικὰ ] ἐρειστικὰ Vind. EF.
καὶ μηδαμόσε καὶ om. Ald.
Bas: a. Fic. Ast. sec. In tert.
restituit, sed eiiciendum suspica-
tur.
δόξαν] opinionem, inanem glo-
riam Fic.
ἀσπαζομένων ]
Vind. E.
τότε] om. Fic.
δεδιότες] δεδειότες Vind. F.
ante corr.
τἀληϑοῦς) τοῦ ἀληϑοῦς Vind. |
EF. Flor. ACR. τῆς ἀληϑοῦς
Vat. H.
οὔτε πόλις} ὅτε π. Vind. E.
οὐδέ γ᾽ οὐδ᾽ Vind. E. Flor.
T. Etiam in Ven. B. Vat. H. y
omissum esse Bekkerus refert.
μή ποτε] μήποτε Ald. Bas.ab.
Wes Ast. Cf. ad L. V. p. 473.
ἀσπαζόμενοι
,
τέλεος] τέλος Vind. F. Vat. H.
τέλειος Vind. E. Ang. B. Flor.
RT.
ὀλίγοις τε addunt Lob. Vind.
B. Vat. M. et a m. s. Ven. B.
κεχλημένοις ]Ὶ πκεκληρωμένοις
Lob. Vind. B. Mon. B. (hic cum
punctis sub oco.) Vat. BM. Par.
DK. sec; Bekk. Flor. U. Ficinus
haec a verbis καὶ ov πονηροῖς
ita interpretatus est: qui nec mali
CIVITA
ἰδίαις συνουσίαις πόῤῥωθεν ἀσπαζομένων.
Τούτων τοι χάριν, ἦν δ᾽ ἐγω, καὶ ταῦτα
TOv, ἔφη.
S LIB. VI. 499
197
Οὐδὲ rov-
, e -Ὁ- A , e πὶ , c ^
προορώμενοι ἡμεῖς τότε καὶ δεδιότες ὅμως ἐλέγομεν ὑπὸ
τἀληϑοῦς ἠναγκασμένοι, ὅτι οὔτε πόλις οὔτε πολιτεία
οὐδέ γ᾽ ἀνὴρ ὁμοίως μή ποτε γένηται τέλεος, πρὶν ἂν
τοῖς φιλοσόφοις τούτοις τοῖς ὀλίγοις καὶ οὐ πονηροῖς,
ἀχρήστοις δὲ νῦν κεκλημένοις ἀνάγκη τις ἐκ τύχης πα-
, » , " LI , 5, -
ραβάλῃ, εἴτε βούλονταν εἴτε ur, πόλεως ἐπιμεληϑῆναι
καὶ τῇ πόλει κατήκοοι γενέσθαι, ἢ τῶν νῦν ἐν δυνα-
, ^ , 2A L3 4 Ἵ 3 ^ de
στείαις ἢ βασιλείαις ὄντων υἱέσιν ἢ αὐτοῖς ἔκ τινος
ϑείας ἐπιπνοίας ἀληϑινῆς φιλοσοφίας ἀληϑινὸς ἔρως
nec inutiles sunt, ut vulgo ezíisti-
mantur.
παραβάμῃ. Tta Vén.B. Vat. H.
Flor. AC, «um editis. contigerit
Fic. παραβάλλη Vind. E. παρα-
λάβῃ Flor. T. περιβάλλη Vat. B.
περιβάλῃ reliqui codices, quod
quamquam defensionem "recipit,
quum zo: csv significationem
iniungendi et imponendi habeat
(e. g. Eurip. Ion. 843: τυραννίδ᾽
αὐτῷ περιβαλεῖν. ἔμελλε γῆς) et
substantivi loco infinitivus. (£zuue-
ληϑῆναι, γενέσθαι) certe non
vitiosus videatur, tamen alterum
ut per se probabilius et reliquis
dictionibus ἔρως ἐμπέσῃ Ξ ἀνάγκη
γέγονεν. (C) ἀνάγκη γένηται
(500. D.) accommodatius neque
a codicibus prorsus infinnum, in
facillima illarum praepositionum
permutatione , de qua Vol. I.
p. 436, a. dixi, sine periculo te-
neri potest.
κατήκοοι] κατήκοι Ven. C.
Scholiastes : κατήχοοι, ἀντὶ τοῦ
κατακουόμενοι. n eandem sen-
tentiam Ficinus (vel a civibus ex-
audiantur) εὖ Schleiermacherus
haec interpretati sunt, sed Schlei-
ermachero pro. xor5xooL Plato
κατηκόφ scripsisse videtur, cui
assentitur Stalibaumius, simul con-
ferri iubens illa p. 502. B: ἀλλὰ
μὴν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, εἷς ἱκανὸς γε-
νόμενος, πόλιν ἔχων πευϑομένην,
πάντ᾽ ἐπιτελέσαι τὰ νῦν ἀπιστού-
ὠξνα. At eo ipso loco civium
obedientia. tamquam res non so-
lum. facultate non magis, quam
philosopha principis natura carens,
sed etiam sua sponte et sine ulla
vi secutura proponitur, ut vix
videatur nostro loco tamquam ne-
cessitate aliqua fortuita expri-
menda commemorari et ita curae
civitatis a philosophis suscipiendae
coniungi potuisse. Haec vero cura,
utpote ab invitis et civitatis alio-
quin periturae gratia suscipienda,
obedientia erga civitatem .appel-
lari eamque suscipientes τῇ πόλει
κατήκοοι γενέσϑαι dici poterant,
etiam si non ipsa civium voce
vocarentur ad rei publicae admi-
nistrationem. Quum autem haec
quoque vox accessura et legisla-
tor philosophis gubernaculum ci-
vitatis traditurus esset, multo ma-
gis illam dictionem | probabilem
videri necesse est. lam confer
illa L. VIT. p. 520. D: darsi;
GOVGLV οὖν "iiv , οἴει, οἱ τρῦ-
φιμοι ταῦτ᾽ ἀκούοντες καὶ οὐκ
ἐϑελήσουσι ξυμπονεῖν ἐ ἕν τῇ πόλει
ἕκαστοι ἐν “μέρει, τὸν δὲ πολὺν
χθόνον μετ᾽ ἀλλήλων οἰκεῖν ἐν
τῷ καϑαρῷ ; et quae sequuntur
usque ad εὖ οἰκουμένη p. 521. A.
et χατήκοοι non sollicitandum
esse intelliges. Nam quod ad no-
minativum attinet, pro quo dati-
vus exspectari poterat, interpo-
situm βούλονται idoneam excusa-
tionem praebet.
υἱέσιν ] υἱέσσιν Vind. F.
-
198 PLATONIS
ἐμπέσῃ. τούτων δὲ zóvsge γενέσϑαι ἢ ἀμφότερα ὡς ἄρα
ἐστὶν ἀδύνατον, ἐγὼ μὲν οὐδένα φημὶ ἔχειν λόγον. οὔ--
TO γὰρ ἂν ἡμεῖς δικαίως καταγελῴμεθα, ὡς ἄλλως εὖ-
χαῖς ὅμοια λέγοντες. ἢ οὐχ οὕτως; Οὕτως. Εἰ τοίνυν
ἄκροις εἰς φιλοσοφίαν πόλεώς τις ἀνάγκη ἐπιμεληϑῆναι
ἢ γέγονεν ἐν τῷ ἀπείρῳ τῷ παρεληλυϑότι χρόνῳ, 7 καὶ
νῦν ἐστὶν ἔν τινι βαρβαρικῷ τόπῳ πόῤῥω zov ἐκτὸς
ὄντι τῆς ἡμετέρας ἐπόψεως, ἢ καὶ ἔπειτα γενήσεται,
περὶ τούτου ἕτοιμον τῷ λόγῳ διαμάχεσθαι, ὡς γέγονεν
ἡ εἰρημένη πολιτεία καὶ ἔστι καὶ γενήσεταί γε,
[χὰ
orav
αὕτη ἡ Μοῦσα πόλεως ἐγχρατὴς γένηται. οὐ ydg ἀδύ-
δὲ πότερα] δ᾽ ὁπότερα Mon.
B. δὲ ὁπότερα Ven. B. lor. U.
et a m. s. Vat. B. (a m. pr. δὲ
7.) cum editis ante Bekkerum,
quemadmodum infra p. 509. A. et
alibi. Sed πότερον eadem signi-
ficatione dici Heindorfius ad 'The-
aet. p. 145. A. docuit.
ἐστὶ»] ἔστιν Lob. Vind.E. Ald.
Das. ab.
ἔχειν post wan Vind. E.
Gv] om. Vat.
Md ᾿χαταγελώμεϑα
(Lob.) Ald. Bas. ab.
λέγοντες λέγονταις Mon. B.
ante corr.
Οὕτως] om. idem.
&xporg] &xo ς Vind. B.
τις ] τε Vind. E. Vat. H. Flor.
ACV.
ἀνάγκη εἰς ἀνάγκην Par. K.
om. Lob. Vind. B. Vat. M.
ἐπιμεληϑῆναι] ἐπεμελήϑη Par.
DK. sec. Bekk,
Lb.
τῷ παρεληλυϑότι] €f. Vol. L
p. 147, a. b.
ἐστὶν] ἔστιν Bekkerus, Astius
in tert. e£ Stallb. v?» vim maio-
rem habet.
που ἐκτὸς] om. Lob. Vind. B.
Vat. BM. ἐκτὸς om. Ven. B. editi
ante Bekkerum.
περὶ τούτου in hoc certe re-
rum statu Fic.
εἰρημένη] ἡμετέρα Vind. E.
αὕτη} αὐτὴ Par. ἃ. Ven. B.
Vind. E. Vat. x Flor. AC.
ἢ 1 om. Vind. F. Ang. B.
γένητομ ] εἴναιται Yind. E.
ἀδύνατος ἀδύνατον Flor. T.
et editiones ante Bekkerum, qui
de Par. A. Ven. B. tcet, reli-
quos ἀδύνατος habere testatur.
Ficinus utrum legeri, incertum,
sed videtur ἀδύνοτον legisse:
Jfieri certe id. potest.
ὁμολογεῖται concessa fuerunt
Fic. ín Ald. non punctum, sed
comma appositum.
Koi] om. Vat. B.
ὅτι] om. Ald. Bas. ab. Steph.
ἐρεῖς :] Ita Vind.E. Ald. Bek-
kerus , Astius in tert. et Stallb.
ἐρεῖς. reliquae editiones.
κατηγόρει. ] κατηγόρει, Steph. E
Ast. pr. tert. κατηγόρει" Ast.sec.
ἀλλοίαν τοι] lta Par. ADK.
sec. Bekk. Ven. C. Mon. B. ἀλλ᾽
οἷαν τοι Vind. F. Bas. b. ἀλλ᾽
οἱ αὐτοὶ Vind. E. ἀλλ᾽ οἵαν rot
Lob. Vind. B. (Flor. ACRTUV.)
Ald. Bas. a. Steph. Ast. pr. tert.
verum quid (eos opinaturos eri-
stimas) Fic. De reliquis Bekkeri
codicibus non constat. Verum
Astius in sec. de coniectura exhi-
buit.
ἕξουσιν] ἔχουσιν Lob. Vind. B.
Ven. B. Flor. T.
ἐὰν lta Par. A. ,Vat. H. ,,et
fortasse Ven. C.* ἐν reliqui co-
dices et Ald, Bas. ab. Steph. Ast.
pr. tert. Stallb. pr. εἰ Ast. sec.
ἐὰν etiam scholiastes legit, cuius
explicatio haec est: ὅτι εὐμετά-
βολον τὸ τῶν πολλῶν πλῆϑος,
δηλοῖ καὶ Ὅμηρος ἀπεικάξων τὴν
ὃ CIVITAS LIB. VI. 500 199
.varog γενέσθαι. οὐδ᾽ ἡμεῖς ἀδύνατα λέγομεν" χαλεπὰ
M L] $ e ὦ e — δι
δὲ καὶ παρ᾽ ἡμῶν ὁμολογεῖται. Καὶ ἐμοὶ, ἔφη, οὕτω
-» - ᾿ - E 2 1 * -
δοκεῖ. Τοῖς δὲ πολλοῖς, ἣν ὃ ἐγὼ, ὅτι οὐκ αὖ δοκεῖ,
ἐρεῖς; Ἴσως, ἔφη. Ὦ μακάριε, ἦν δ᾽ ἐγὼ, μὴ πάνυ
οὕτω τῶν πολλῶν κατηγόρει. ἀλλοίαν τοι δόξαν ἕξουσιν,
ἐὰν αὐτοῖς μὴ φιλονεικῶν, ἀλλὰ παραμυϑούμενος καὶ
, - , M ^ , ^ ? ,
ἀπολυόμενος τὴν τῆς φιλομαϑείας διαβολὴν ἐνδεικνύῃ
oUg λέγεις τοὺς φιλοσόφους, καὶ διορίξῃ ὥσπερ ἄρτι
τήν τε φύσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπιτήδευσιν, ἵνα μὴ ἡγῶν-
f , τι 3 A " Ἢ * ?' rer -
ταί δὲ λέγειν oUg αὐτοὶ οἴονται. ἢ καὶ ἐὰν οὕτω ϑεῶν-
500
ται, ἀλλοίαν τοι φήσεις αὐτοὺς δόξαν λήψεσθαι xal
ὁρμὴν αὐτῶν κύμασι, παντοίων
ἀνέμων καὶ τοῖς τοιούτοις. ἀλλὰ
καὶ νῦν τοῦτο λέγει » γῦξέ κἂν
λόγῳ τις αὐτοῖς ἐνδείξηται τὴν
ἀληϑῆ φιλοσοφίαν. x&v αὐτῷ
ἔργῳ τοιοῦτος ἦ φαινόμενος, óc-
δίως ἂν πείσει αὐτοὺς, καὶ το-
σούτῳ ὁᾷον, ὅσῳ ἂν εἶεν πλεί-
ους. καὶ ,γὰρ oi πλείους μᾶλλον
τῇ. τῆς ὕλης ἀταξίᾳ ἀναλογοῦσι
καὶ μᾶλλον εὐάλωτοι πρὸς ἑκά:
τερα, ἤπερ οἱ ὁλιγώτεροι. Νέος
non Ficinus: sí nom contentionis
studio, sed amicis monitis , disso-
luta philosophiae adversa calu-
mnia , ostendas, quos potissimum
viros appellas philosophos , ct, ut
muper , distinguas etc.
αὐτοῖς] αὐτοῖς Yen. B. Par.
K. sec. Bip. Ast. tert. Stallb. pr.
ffovsew ἐν αὑτοῖς. etiam Butt-
mannus coniecerat teste TR-
Sternio symb. crit. 1815. p. 4.
μὴ] εἰ μὴ Mon. B. Par. K.
Stallb. pr.
τὴν] om. Lob. Vind. B. Yat.
guionoS tag] φιλομαϑίας Vind.
EF. Yen. B. Ang. B. Vat. H.
Flor. RT.
ἐνδεικνύῃ ] Ita Par. ADK. sec.
Bekk. Ven. C. Mon. B. ἐνδει-
xvv:í Vind. F. Ang. B. Flor.
ACR. ἐνδεικνύειν Vind. E. ἐν-
δείκνυ Flor. T. ἐνδείχνυε Lob.
Vind. B. Ven. B. Vat. BM. (Flor.
UV.) Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
pr. tert. ἐνδείκνυς Ast. sec. Stallb.
pr.
ove] οἵους Ang. B. Flor. | 744 M
λέγεις »» λέγεις vel λέγει Flor.
AC.*
διοφίξῃ Τία iidem, qui évàst-
xvj habent, et Flor. ΤΌΝ. διο-
ρίξει iidem, qui ἐνδεικνύει. et
Ast. sec. Stallb. pr. διορίζειν
Vind. E. διορίζου Lob. Vind. B.
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr.
tert. Idem in reliquis Bekkeria-
nis exstare videtur, de quibus
nihil ostendit.
τήν τε] vs om. Lob. Vind. B.
Yat. BM.
ἢ) καὶ καὶ Vind. EF. Ven. B.
Ang. B. Flor. ACRT. probante
Schleiermachero et sine interro-
gatione haec dicta existimante.
ἢ οὐκ Mon. B. Flor. U. Stallbau-
mius. ἢ καὶ Astius in sec. et tert.
cum colo post ἀποκρινεῖσθαι, ubi
Ald. punctum habet. Ficinus: vel
si ita conceperint, falli eos opi-
nione dixeris nec ad proposita re-
spondere? Si vulgatam lectionem
sequimur, hanc ἀλλοίαν δόξαν
diversam ab illa, quam Socrates
plerosque habituros esse asseve-,
raverat, eique et veritati contra-
riam intelligere debemus. Id, quia
notio zo? ἀλλοίου necessario re-
lativa et ubique ad proximum re-
ferenda est, fieri posse videtur.
Quemadmodum igitur Socrates ἄἀλ-
λοίαν τοι δόξαν ἕξουσιν inquiens
respexerat illa, quae Adimantus
de vulgi opinione ominatus fue-
rat, eamque diversam et philoso-
phiae faventem fore, si vera eis
500
200
PLATONIS
ἄλλα ἀποκρινεῖσθαι; ἢ οἴει τινὰ χαλεπαίνειν τῷ μὴ χα-
λεπῷ ἢ φϑονεῖν τῷ μὴ φϑονερῷ ἄφϑονόν vs καὶ πρᾶον
ὄντα; ἐγὼ μὲν γάρ Gs προφϑαάσας λέγω, ὅτι ἐν ὀλίγοις
τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ᾽ ova ἐν τῷ πλήϑει χαλεπὴν οὕτω
φύσιν γίγνεσθαι. Καὶ ἐγὼ ἀμέλει, ἔφη, ξυνοίομαι.
Οὐκοῦν καὶ αὐτὸ τοῦτο ξυνοίει, τοῦ χαλεπῶς πρὸς φι-
λοσοφίαν τοὺς πολλοὺς διακεῖσθαι ἐκείνους αἰτίους εἶ-
ναι τοὺς ἔξωϑεν οὐ προσῆκον ἐπεισκεκωμακότας, λοι-
δορουμένους τε αὑτοῖς καὶ φιλαπεχϑημόνως ἔχοντας
καὶ ἀεὶ περὶ ἀνθρώπων τοὺς λόγους ποιουμένους, ἥκιστα
philosophi imago ostenderetur, pro
certo pronuntiaverat, ita Adiman-
tus, etiam si veram imaginem vi-
deant, nihilo minus aliter eis,
atque Socrates speret, visum iri
affirmaturus simili confidentia ἀλ-
Aoíov τοι δόξαν λήψονται καὶ
ἄλλα ἀποκρινοῦνται dicere idque
num facturus sit, a Socrate inter-
rogari poterat. Quae interrogatio
quum negationis vim habeat, non
exspectato responso altera item
negativa adiicitur: ἢ οἴει etc. Ce-
terum ne reliquae quidem lectio-
nes, quarum alteram Schleierma-
Ccherus, alteram Stallbaumius se-
cutus est, ad sententiam ineptae,
sed perquam languidae videntur.
οὕτω] αὐτῶ Vind. F. Ang.B.
Flor. ACR. αὐτὸ Flor. T. αὐτὰ
Vind. E.
τοι] τε Ang. B. Stallbaumius
in sec. probante Schleiermachero,
cuius tamen rationi τοῦ non ita
ut Stallbaumio obstabat. Serva-
ts vero verbis 7] καὶ hoc quoque
servandum esse apparet. Nec
frustra codices etiam qui cum
Ang. B. facere solent, id reti-
nent.
ἀποκρινεῖσϑαι ἀποκρίνεσθαι
Par. ἃ. Vat. Η. Conf. Vol. I.
p. 52, b. collecta, secundum quae,
si unus et alter illius familiae li-
ber accessisset, praesens recipi
poterat.
M]
ἢ οἴει} an censes , inquam Fic.
ἄφϑονον Antiatticistes Bekk.
pag. 81, 29: ἄφϑονον" τὸν. μὴ
φϑονοῦντα. Πλάτων Πολιτείας
τετάρτῳ. quod ad nostrum locum
pertinere puto.
γάρ σε] γὰρ σὲ Vind. E. Bek-
kerus, Astius in terfia et Stall-
baumius, quasi Socrstes ἐγὼ μὲν
dicens non omnino alis , sed Adi-
manto soli sese oppeneret.
γίγνεσϑιαι γενέφϑιαι Yind. E.
ἀμέλει} om. Fic. Bekkerus et
Stallbaumius commate a praece-
dente ἐγὼ separant, quo admisso
non iam adverbii, sed imperativi
vim habere statuendum est, cui
usus repugnat. Cf. Schneiderus
ad Cyrop. V. 2, 13. ,
Bvvoíz.] ξυνοίου Mon. B. Flor.
U. In Ald. nulla interpunctio, in
Bas. ab. Steph. interrogandi nota ᾿
apposita est.
τοῦ] τὸ Vind. B.
διακεῖσθαι] διακοεῖσθαι Lob.
ante corr.
ἐκείνους post αἰτίους Vind.
ov] ὡς μὴ Mon. B. Flor. U.
Par. K. ov μὴ Ald. Bas. ab. Steph.
Idem a m. s. in Par. D. positum
videtur, quem Bekkerus a m. pr.
οὐ προσῆκον cum reliquis habere
testatur.
ἐπεισχκεκωμακπότας 1 ἐπεισκεκο-
Lexoreg, sup. o, Vind. E.
λοιδορουμένους ] λοιδορουμέ-
νοις Vind. F. λοιδορουμένη Par.
K
αὐτοῖς] Vulgo αὐτοῖς, quod
CIVITAS LIB. VI. 500
, , -
φιλοσοφίᾳ πρέπον ποιοῦντας.
201
Πολύ γ᾽, ἔφη. Οὐδὲ γάρ
που, ὦ ᾿Αδείμαντε, σχολὴ τῷ γε ὡς ἀληϑῶς πρὸς τοῖς
οὖσι τὴν διάνοιαν ἔχοντι κάτω βλέπειν εἰς ἀνϑρώ-
zov πραγματείας καὶ ᾿μαχόμενον αὐτοῖς φϑόνου τὲ καὶ
δυσμενείας ἐμπίπλασϑαι, ἀλλ᾽ εἰς τεταγμένα ἄττα καὶ
κατὰ ταὐτὰ ἀεὶ ἔχοντα ὁρῶντας καὶ ϑεωμένους οὔτ᾽
t ἔ $3.7
ἀδικοῦντα οὔτ᾽ ἀδικούμενα ὑπ
ἀλλήλων, κόσμῳ δὲ
, * * , 2! - - , Ἢ
πάντα καὶ κατὰ λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσϑαί v& καὶ
ὅτι μάλιστα ἀφομοιοῦσϑαι. ἢ οἴει τινὰ μηχανὴν εἶναι,
ὅ ὁμιλεῖ ἀγά ἡ μιμεῖσθαι ἐκεῖνο; ᾿άδύνα-
OT τις ομιλὲεν ἀγάμενος. ui] uuu 3 α
Ficinus homines conviciis passim
lacessunt interpretatus ad τοὺς
πολλοὺς, Stallbaumius ad philo-
sophos refert per synesin ex prae-
cedenti φιλοσοφίαν petendos.
Neutrum in istos ajo rct
τας, quales supra p. 495. C. de-
scripti sunt, cadere τὰς quip-
pe qui et vulgo placere et ob phi-
losophiam, quam profitentur, ma-
gni fieri cupiant. Invicem vero
obtrectare, alter alteri philosophi
nomen tribuendum negare , ita
philosophiae ipsi magnam invi-
diam conflare solent. Itaque «v-
τοῖς scripsi.
ποιουμένους, ποιουμένους ;
Steph.
πρέπον ] πρέποντας Par. DK.
πρέποντα Mon. B. Flor. U. Stall-
baumius.
ποιοῦντας. Vulgo ποιοῦντας ;
Jta scilicet initium periodi com-
paratum erat, ut cum interroga-
tione terminatum iri videretur.
Sed Adimantus ei, quod Socrates
in fine dixerat, assentiens inter-
rogationem paullatim in affirma-
tionem abisse docet, quemadmo-
dum Yol. I. p. 228. in negatio-
nem conversam vidimus. Atque
ipsa illa οὐκοῦν καὶ αὐτὸ τοῦτο
ξυνοίει, ita pronuntiari poterant,
ut magis affirmantis essent, quam
dubitantis; et οὐκοῦν a scholiaste
per τοιγαροῦν explicatur.
6G Em ] πραγματειάς.
ϑόνου φόνου Vat. H.
ἐμπίπλασϑαι ] ἐμπιπλᾶσϑαι
Vind. F. Ald. Bas. ab. ἐμπίμπλα-
σϑαι Ven. B. Cf. Vol.I. p. 983.
εἰς εἰ Vind. F.
τεταγμένα 1 τεταγμέν᾽ Vind, F.
Ang.
ἄττα] ἅττα Lob.
ταὐτὰ] ταῦτα Vind. F.
ὁρώντας καὶ ϑεωμένους 1 con-
templatur Fic.
ἀδικούμενα] ἀδικούμενον Par. ἢ
AK. Lob. Vind. BE. Vat. BHM.
Ven, C. Flor. ACTV. Etiam
Par. D. vulgatam cum litura et
Ven. B. ov super ultima eius syl-
laba exhibet. Erroris originem
demonstrat Bastius comm. pal.
p. 818.
καὶ 1 om. Vat. B. a m. pr.
μιμεῖσϑαί |] μιμνεῖσϑιαί Ald.
Bas. a. Ad hos infinitivos expli-
candos zeugmate opus non vide-
tur: ovx ἔστιν αὐτοῖς σχολὴ κά-
vo βλέπειν, ἀλλὰ μιμεῖσϑαι per
se clara sunt.
ὁμιλεῖ] ὁμιλεὶ Vind. E.
ἀγάμενος] Ita Lob. sed cum o
super &. ἀγόμενος Ald. Bas. a.
quo Stephanus p. 23. ἀγάμενος
postquam multo aptius esse do-
cuit , »ideo, inquit, veteri libro
de eo in contextum recipiendo
sum assensus, praesertim quum
et Fic. agnoscat.** (cui cum amore
admirabundus adhaeret. ) ἄγασϑαι
tamen. ποιητικὸν, saltem ποιητι-
κώτερον fatetur; quod Platoni
secus visum. Cf. L. I. p. 329.
D. II. 367. E.
μὴ] om. Vind. F. Vat. H. Flor.
AC.
202 PLATONIS
TOV, ἔφη. Θείῳ δὴ καὶ κοσμίῳ ὃ γε φιλόσοφος ὁμιλών
κόσμιός τε καὶ ϑεῖος εἰς τὸ δυνατὸν ἀνθρώπῳ γίγνεται"
διαβολὴ δ᾽ ἐν πᾶσι πολλή. Παντάπασι μὲν οὖν. Ἂν
οὖν τις, εἶπον, αὐτῷ ἀνάγκη γένηται & ἐκεῖ ὁρᾷ, με-
λετῆσαν εἰς ἀνθρώπων ἤϑη καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ τιϑέ-
ναι καὶ μὴ μόνον ἑαυτὸν πλάττειν, ἄρα κακὸν δημιουρ-
γὸν αὐτὸν οἴει γενήσεσθαι σωφροσύνης τε καὶ δικαιο-
σύνης καὶ ξυμπάσης τῆς δημοτικῆς ἀρετῆς; Ἥκιστά γε,
ἢ δ᾽ ὅς.
AAA! ἐὰν δὴ αἴσϑωνται οἵ πολλοὶ, ὅτι ἀληϑῆ
περὶ αὐτοῦ λέγομεν, χαλεπανοῦσι δὴ τοῖς φιλοσόφοις
Θείῳ δὴ --- ϑεοφιλῆ ποιήσειαν.
501. €.] laudat Eusebius praep.
L. XII. p. 348: ϑεῷ δὴ καὶ xo-
σμῳ δ᾽ γε etc.
δ γε] ὅτε Bas. b.
κόσμιός τε καὶ ϑεῖος 1 divinus
ipse atque decorus Fic.
γίγνεται ἢ γίνεται Euseb.
δ᾽] δὲ Vind. F. Euseb.
πᾶσι] πάση Vind. F.
corr.
οὖν] int. vers. a m. s. Vind.
ante
᾿γένηται] γίγνηται idem.
μελετῆσαι} μελέτοσαι Mon. B.
καὶ μὴ μόνον ἑαυτὸν ncque
se tantum , sed. et alios Fic. Pro
μόνον Vind. F. πόνον habet.
ἄρα] ἄρα Flor. ACV. ἀλλὰ
Vat. B. a m. pr.
κακὸν] Priorem syllabam Vind.
FK. int. vers. a m, s. habet.
δημιουργὸν] δὴ δημ. Euseb.
Ast. sec.
αὐτὸν] post oit Ven.B. Vind.
E. Vat. H. Flor. ACTV.
δημοτικῆς] δημωτικῆς Mon. B.
Oscuoru)s Vind. F
AM. ἐὰν δὴ Si Fic.
αἴσϑωνται 1 αἴσϑονται Flor.
ἀπιστήσουσιν ] ἀπιστήσσουσιν
Vind. F. ante corr. Sequentia
Hierocles de providentia L. II.
apud Photium cod. CCLI. p. 464,
b. 13 — 27. Bekk. hunc in mo-
dum contracta exhibet: καὶ τοῦ-
zo ἐν Πολιτείᾳ παραδίδωσι, τοὺς
φιλοσόφους λέγων ἄρχοντας ταῖς
σόλεσιν. ἐφεστάναι ; ἕνα λήξωσί
ποτὲ τῶν κακῶν, καὶ ὡς οὐκ ἄν
ποτε εὐδαιμονήσειεξ, “πόλις, (ita
Bekkerus secundum codices pro
vulgato εὐδοκιμήσειε πόλεις scri-
psit.) εἰ μὴ αὐτὴν διαγράψειαν
οἱ τῷ ϑείῳ παραδείγματι χρώ-
μενοί. τίς δ᾽ ó τρόπος τῆς δια-
γραφῆς; ὅτι λαβόντες ὥσπερ πί-
Voxo πόλιν τε καὶ ἤϑη ἀνϑρώ-
πων πρῶτον μὲν καϑαρὰν ποιή-
σειαν, καὶ μετὰ τοῦτο ὑπογρά-
ψαιντο ἂν τὸ σχῆμα τῆς πολι-
τείας, ἔπειτα, οἶμαι. ᾿ἀπεργα-
ξόμενοι αὐτὴν πυχνὰ ἂν ἑκατέ-
θώσε ἀποβλέποιεν , πρός, τὲ τὸ
φύσει δύκαιον καὶ καλὸν καὶ σῶ-
φρον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, καὶ
πρὸς (ὡς i in codicibus est.) ἐκεῖ- Ὁ
v0 αὖ, ὃ τοῖς ἀνθρώποις ἕμποι-
εἴ, (id codices omittunt.) ὡς καὶ
(ita codices pro καὶ ὡς) Ὅμηρος
ἔφη, τὸ ϑεοειδές Ts (v. τι) καὶ
ϑεοείκελον, καὶ τὸ μὲν ἐξαλεί-
qoum τὸ δὲ πάλιν ἐγγράφοιεν,
οτι (ὅτου cod. Paris. bombyc.) :
μάλιστα τὰ ἀνϑρώπινα ἤϑη ϑεο-
φιλῆ ποιήσειαν.
ἄν ποτε] ἀπόντε Ven. C. Ad
sequentia cf. L. V. p. 473. E.
παραδείγματι] παραδείματι
ld. :
5] ἦν Mon. B. Flor. U.
ἐὰν Lob. Vind. B.
ἐάνπερ ]
Vat. M.
δὴ ] post τίνα Vat. B.
CIVITAS LIB. VI. 501
208
καὶ ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν, ὡς οὐκ ἄν ποτε ἄλ-
Aeg εὐδαιμονήσειε πόλις. εἰ μὴ αὐτὴν διαγράψειαν οἵ
τῷ ϑείῳ παραδείγματι χρώμενοι ζωγράφοι;
πανοῦσιν, ij δ᾽ ὃς, ἐάνπερ αἴσϑωνται.
λέγεις τρόπον τῆς διαγραφῆς; «“αβόντες, wv δ᾽
Οὐ χαλε-
ἀλλὰ δὴ τίνα
ἐγὼ,
ὥσπερ πίνακα πόλιν τε καὶ 5059 ἀνθρώπων πρῶτον μὲν
καθαρὰν ποιήσειαν ἂν, ὃ οὐ πάνυ ῥᾷδιον᾽
4760069", ὅτι τούτῳ ἂν εὐθὺς τῶν ἄλλων διενεγκεῖν, τῷ
ἀλλ᾽ ovv
μήτε ἰδιώτου μήτε πόλεως ἐθελῆσαι ἂν ἅψασϑαν μηδὲ
γράφειν νόμους, πρὶν ἢ παραλαβεῖν καϑαρὰν ἢ αὐτοὶ
501. διογραφῆς; “αβόντες] διαγρα-
φῆς λαβόντες sine interpunctione
Vind. E. Alteri Vind. F. a m.
sec. oi φιλόσοφοι superscriptum
habet.
jj] p ost ἀνθοώσίων Flor. Τ.
ἂν, Ji ἂν ὅϑεν Flor.R. ὅϑεν,
e corr. ὅϑεν, Vind. F. ὅϑεν
Ang. B. Pro commate, quod cum
Ástio interposuimus, reliqui edi-
tores punctum fecerunt.
ἀλλ οὖν oic9' | an nescis —?
Fic. cuius auctoritate Astius ἀλλ᾽
οὐκ oic9' —; scripsit, idem in
Bas. b. exstare false nuntians.
Quod Socrates Adimantum hoc
iam scire ponit, id eodem, quo
alia in his sermonibus, pertinet,
ut prius habita cum eo colloquia
respicere videatur. — oí69'« Lob.
Vind. B.
sv97c] praecipue Fic,
διενεγκεῖν} διεεν ἔγκοιεν Mon. B.
Flor. U. Bekkerus et Stallbau-
mius. διενέγκαιεν Euseb. ex quo
Astius in sec, et tert. διενέγκειαν
fecit, parum tenax eius, quod
recte ad Alcib. p. 305. observa-
verat. Stephanus p. 24. ὅτι aut
expungendum , aut sicuti post οἷ-
δα, εὖ οἶδα, ἴσϑι, εὖ ἴσϑι, ita
etiam post oic) posse πλεονά-
ἕξειν statuendum censebat. Cf,
Phaedon. p, 69, C: νῦν ὃξ εὖ
ἔστε, ὅτι παρ᾽ ἄνδρας τε ἐλπίξω
ἀφίξεσϑαι ἀγαθούς καὶ τοῦτο
μὲν οὐκ ἂν πάνυ διισχυρισαίμην"
ὅτι μέντοι παρὰ Θεοὺς ὃ ἑσπότας
πάνυ ἀγαϑοὺς ἥξειν, £v ἔστε,
ὅτι, εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων,
^
διισχυρισαίμην ἂν καὶ τοῦτο. ad
quem locum Heindorfius duo Xe-
nophonteos ex Cyropaedia adscri-
psit nostro simillnnos ἴω. V. c. 4.
S. 1: ἐκ δὲ τοῦ Γαδάτα ἱππιχοὺ
τῶν δυνατῶν τις ἀνδρῶν ἐπεὶ
ἑώρα αὐτὸν ἀφεστηκότα, ἀπὸ
τοῦ ᾿Πσσυρίου, ἐνόμισεν, ὅτι, εἴ
τι οὗτος πάϑοι ᾽ αὐτὸς Qv λα-
βεῖν παρὰ τοῦ , 4c6volov πάντα
τὰ Γαδάτα. οὕτω δὴ. — κελεύει
-- λέγειν τῷ ᾿ἀσσυρίῳ, ὅτι, δὲ
βούλοιτο ἐνεδρεῦσαι, λαβεῖν ἂν
Γαδάταν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ.
quae quum optimorum. codicum
fide merito pro veris habentur,
ne nobis quidem διενεγκεῖν mu-
tare et orationem particulae ὅτε
caussa, quam Saepe obliquae addi
constat, erigere licebit. Etiam
quia significantem infinitivus in
obliqua oratione sequitur Epinom,
p. 982. D. τοῦϑ᾽ ἡμῶν. τοῖς πολ-
λοῖς αὐτὸ τοὐναντίον ἔδοξεν, ὃ ὅτι
τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως πράττειν,
ψυχὴν οὐκ ἔχειν. Musebium au-
tem iam supra L. 1. p. 347. A.
pro infinitivo vidimus usitatiorem
modum exhibere, quo loco Mon.
B. perperam a Bekkero cum Ste-
phano consentire traditur. Habet
cum plerisque δεῖν, non δεῖ.
ἐδιώτου ἰδιώτην Vat. Η.
ἐθελῆσαι ἂν] ἐθελῆσαιεν Eu-.
seb.
γράφειν γράφειν Vind. E.
πρὶν 31] πρινὴ Vind. F. Ald.
Bas. ab. ἢ πρὶν Vat. B.
SDoeodod haec purgata Vic.
501
201
σποιῆσαι.
PLATONIS
Καὶ ὀρϑῶς y, ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ ταῦτα οἴει
ὑπογράψασϑαν ἂν τὸ σχῆμα τῆς πολιτείας;
Τί μήν;
"E 5 2 , " 34438 σ , 2
πειτα, οἶμαι, ἀπεργαζόμενοι πυκνὰ ἂν ξκατέρωσε ἀπο-
βλέποιεν, πρός τε τὸ φύσει δίκαιον καὶ καλὸν καὶ σῶ-
φρον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα καὶ πρὸς ἐκεῖνο αὖ, ὃ ἐν
- 3 »
τοῖς ἀνϑδρώποις ἐμποιοῖεν, ξυμμιγνύντες τε καὶ κεραν-
νύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων τὸ ἀνδρείκελον, ἀπ᾽ ix&i-
, «v Α A... C£ ?, , ? -
vov τεκμαιρόμενον, ὃ δὴ καὶ “Ομηρὸς ἑἐκαλεσεν ἐν τοῖς
ποιῆσαι. ποιῆσαι; Ald. Bas.
ab. (Ast.)
y.] ys Euseb.
Οὐκοῦν] ovx ἂν Vat. H. Flor.
ACY.
μετὰ ταὐτα]Ί μεταταῦτα Lob.
Vind. B. Mon. B. Ald. Bas. ab.
οἴει] εἴη Vind. E.
ὑπογράψασϑαι] ὑπογράψεσϑαε
Ang. B.
bee Ita Vind. F. Mon.
B. Ang. B. Flor. RU. Hierocles,
Euseb. Ast. sec. ἑκατέρωσ᾽ Bek-
kerus, Astius in tert. et Stallbau-
mius, ἑκατέρως reliqui codices et
editiones.
ἐκεῖνο] Ita Vind. F. ante corr.
ἐχείνω e corr.
αὖ, ὃ ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐμ-
ποιοῖεν. Ita Ven. B. Ald. Bas.
a. Steph. ( tacentibus Bip.) Ast.
pr. et sec. αὐτὸ ἐν v. d. ἐ. Lob.
Vind. B. Par. K. sec. Bekk. Vat.
M. Bas. b. «v τὸ ἐν τ. d. &. re-
liqui codices , inter quos Flor. T.
ἐμποιεῖν, Mon. B. τὸ linea nota-
tum et pro eo 0 a m.s. in marg.
scriptum habet. atque iterum ad
humana: et ad superioris illius
exemplar humana disponent Fic.
qui et ipse τὸ legisse videtur.
ldem Bekkerus, Astius in tert. et
Stallbaumius receperunt et post
ἀνθρώποις incisionem fecerunt,
quo facto ἐμποιοῖεν ad sequentia
relatum copula caret, qua cum
ἀποβλέποιεν iungatur. Itaque
Astius καὶ ποιοῖεν pro eo scri-
bendum , Stallbaumius ἀποβλέ-
ποίεν in ἀποβλέποντες mutan-
dum, Schleiermacherus , qui et
ipse "Bekkeri lectionem sequitur,
τε ante ξυμμιγνύντες ponendum
suspicatur: quorum nihil non du-
rius longiusve a codicum scriptu-
ra distans, quam vulgatum vide-
tur. Accedit quod, quum alterum
ilud, quo pictores respiciant,
aliud esse non possit, nisi ipsa
imago, quam informánt, seu si-
mulacrum iusti, pulchri et reli-
quorum, quod efficere in tabula
rasa student, id ipsum non sine
magna ambiguitate τὸ ἐν τοῖς &v-
δρώποις diceretur, quibus verbis
propter opposita τὸ φύσει δίκαι-
ον καὶ καλὸν vel virtutum illarum
species in vivis hominibus obvia
potius, quam adumbrata in ta-
bula, vel idea quaedam humanae
iustitiae pulchritudinisque diversa
ab illo natura iusto pulchroque
significari videretur. His de caus-
sis vulgatam lectionem restitui,
in qua sensus certus et aptus,
optativus autem ad hypotheticam
orationis formam legitime accom-
modatus est.
ξυμμιγνύντες 1 συμμ. Vind. E.
ξυμμιγνῦντές Vind. F. Mon. B.
Eus. Ald. Bas. ab.
τε ] om. Vind. E.
κεραννύντες] κεραννῦντες Vind.
F. Mon. B, Eus.
ἀνδρείκελον 1 Timaeus lex.
p. 96: , ἀνδρείκελον" χρύα ἐπιτη-
δεία ὡς πρὸς ἀνδρὸς μίμησιν.
quae explicatio non magis in hunc
locum quadrat, quam in alterum
Cratyli p. 424. KE. ubi pictores
interdum multos, colores miscere
dicuntur , οἷον ὅταν ἀνδρδίκελον
CIVITAS LIB. VI. 501
205
. ἀνθρώποις ἐγγιγνόμενον ϑεοειδές τε καὶ ϑεοείχελον.
2 - Y 1 ' Y ^ 5 2 , a
Ορϑῶς, ἔφη. Καὶ τὸ μὲν ἂν, οἶμαι, ἐξαλείφοιεν, τὸ
δὲ πάλιν ἐγγράφοιεν, ἕως ὅτι μάλιστα ἀνθρώπεια ἤϑη
εἰς ὅσον ἐνδέχεται ϑεοφιλῆ ποιήσειαν.
ἂν, ἔφη, ἡ γραφὴ γένοιτο.
Καλλίστη γοῦν
"Ag! οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, πεί-
f ? , τι 5 3 c - 3)
Qouév πη ἐκείνους, oUg διατεταμένους ἐφ᾽ ἡμᾶς ἔφησϑα
ἰέναι, ὡς τοιοῦτός ἐστι πολιτειῶν ζωγράφος ὃν τότ᾽
ἐπῃνοῦμεν πρὸς αὐτοὺς, Óv ὃν ἐκεῖνοι ἐχαλέπαινον, ὅτι
σχκευάξωσιν ἢ ἄλλο τιτῶν τοιού-
των. Utrobique hominis imaginem
significat.
ἐγγιγνόμενον] ἐγγιν. Vind. E.
Q'osíxciov] ϑεοείκελλον Lob.
ϑεωείκελον Ald. Bas. a.
ἕως ὡς Lob. Vind. B. Vat.
BM. | Quod vulgo additum legitur
' dv, quum nonnisi in Par. DK.
Mon. B. Flor. U. εὖ apud Euse-
bium exstet, recte omissum est a
Stallbaumio in sec. ed. €f. Leg.
L. VL p. 752. C: εἰ δὲ μείναι-
μέν πως τοσοῦτον χρόνον, ἕως
οἱ γευσάμενοι παῖδες τῶν νόμων
καὶ ξυντραφέντες ἱκανῶς ξυνή-
ϑεις τὲ αὐτοῖς γενόμενοι τῶν
ἀρχαιρεσιῶν τῇ πόλει πάσῃ κοι-
᾿ νωνήσειαν. Phaedon. p. 59. D:
περιεμένομεν. οὖν ἑκάστοτε, ἕως
ἀνοιχϑεί τὸ δεσμωτήριον. 10.
101. D: ὡσαύτως ἂν διδοίης (6-
yov) ἄλλην αὖ ὑπόϑεσιν ὑποϑέ-
μενος — ἔως ἐπί τι ἱκανὸν ἔλ-
ὅσοις. Quibus omnibus locis id,
quoad usque facere aliquid aliquis
ostenditur, intra eiusdem cogita-
tionem quidem versari, sed sine
dubitatione ei futurum esse vel
fieri tamen posse videri significa-
tur. Sed ubi id tale est, ut a
facientis voluntate pendeat, arbi-
trarii significatio per particulam
ἂν accedere potest. Itaque et
nostro loco ferri quodammodo po-
terat ἂν, et Phaedonis loco pro-
ximo paullo ante verba citata
recte habet vulgata: εἰ δέ τις
αὐτῆς τῆς ὑποϑέσεως ἔχοιτο,
χαίρειν ἐῴης dv καὶ οὐκ ἀποκρί-
voto, ἕως ἂν τὰ ἀπ᾽ ἐκείνης ὁρ-
μηϑέντα σπέψαιο. neque opus
est, ut Gv in αὖ mutetur, quem-
admodum Stallbaumius opinatur,
qui, dum dv optativo ab ἕως pen-
denti iungi posse simpliciter ne-
gat, discrimen significationis ne-
glexit et nostrum ἕως cum altero,
quod est quamdiu, confundens
dissimiles locos 'Theaet. p. 155.
A. et Menon. 97. C. pro simili-
bus habuit.
ἀνθρώπεια] τὰ d. Vind. F.
Ang. D. Fior. R. Euseb. (Hier.)
Ast. sec. tert. male. ὅτε μάλιστα
non pleonastice additum, sed ad
ἀνϑρώπεια referendum est, quod
Schleiermacherum non fugit.
Koàiiior]] καλλὴ στη Vind. E.
ἔφη} om. Ven. B. Vind. E.
Yat. H. Flor. ACTV.
5] om. Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. BM. Par. DK. Flor. U.
"o 1 ἄρ᾽ Vind. F.
ἣν δ᾽] om. Vind. E.
πείϑομέν πυϑόμενοί idem.
πειϑομένη Vat. H. Flor. AC.
Male Stephanus p. 24. πείϑοιμεν
desiderat.
ἐκείνους] κείνους Vind. F. Ang.
B. ἐκεῖνοι Vind. E.
διατεταμένους ] διατεταμμέ-
ψους , e corr. διατεταμένους,
Mon. B. διατεταγμένους Ven. B.
Ang. B. (Flor. RT.) cum editis
ante Astii sec. V. L. V. p. 474,
A. In Vind. F. super ó:« a m.
5. ἄντι scriptum est.
TOT ] τότε Vind. F.
ἐπῃνοῦμεν) ἐπαινοῦμεν Flor.
T. du ren Vat. B. Mon. B.
BpEFSerD alter 7, alter c; su-
per z
da) ὅτε Mon. B. Flor. U.
C
206 PLATONIS
^ , d 3, E , , "- , ^ E
τὰς πόλεις αὐτῷ παρεδίδομεν, καί τι μᾶλλον αὐτὸ νῦν
ἀκούοντες πραὔνονται; Καὶ πολύ ys, 5 δ᾽ ὃς, εἰ σω-
φρονοῦσι. Πῆ γὰρ δὴ ἕξουσιν ἀμφισβητῆσαι; πότερον
μὴ τοῦ ὄντος τε καὶ ἀληϑείας ἐραστὰς εἶναι τοὺς φιλο-
σόφους; ἴάτοπον μέντ᾽ ἂν, ἔφη. εἴη. "AÀÀR μὴ τὴν
φύσιν αὐτῶν οἰχείαν εἶναν τοῦ ἀρίστου, ἣν ἡμεῖς διήλ-
ϑομεν; Οὐδὲ τοῦτο. Τί δέ: τὴν τοιαύτην τυχοῦσαν τῶν
, 3. , 2 3 ^ , 3!)
προσηκοντῶν ἐπιτηδευμάτων οὐκ ἀγαϑην τελέως ἔσεσθαι
καὶ φιλόσοφον, εἴπερ τινὰ ἄλλην; ἢ ἐκείνους φήσειν
- τι - , , 9 , 2/ -
μᾶλλον, ovg ἡμεῖς ἀφωρίσαμεν; Ov δὴ zov. Ἔτι ovv
ἀγριανοῦσι λεγόντων ἡμῶν, ὅτι πρὶν ἂν πόλεως TO φιυ-
λόσοφον γένος ἐγκρατὲς γένηται. οὔτε πόλει οὔτε πολί-
καί τι] Ita Vind. E. Flor.
ACTV. καὶ τί. Par. A. Vat. H.
καὶ ἔτι reliqui codices editique,
quod qui retinent, ita interpre-
tari necesse habent, ut placati
animi, quo ili nunc- utantur,
tranquillitas maior dicatur indi-
gnatione, qua antea usi sint.
Nam quod ipsa verba suadent,
ut ad ἔτι μᾶλλον. cogitetur 7 τό-
τε; ὅτε αὐτὸν ἐπῃνοῦμεν πρὸς
αὐτούς, id ob sequentia δύ ὃν
ἐκεῖνοι ᾿ἰχαλέπαινον fieri nequit,
nisi eodem tempore et χαλεπαί-
νειν et πραύνεσθαι eos dici sta-
tuimus. llli vero interpretationi
ea, quam nostra lectio simplicem
et facilem habet, ob id ipsum
haud dubie praeferenda, neque
codicum auctoritas ita comparata
est, ut deteriorem sequi cogamur.
Itaque cum Scehleiermachero z:
praetuli, cui etiam Adimanti zo- -
Àv melius, quam vulgato respon-
det. Nec aliter Ficinus: munc
vero aequiori animo hoc audiunt ?
αὐτὸ] om. Ang. B. Vind. F.
αὐτῷ Mon. B.
πραὔνονται] πραὔνονται Áld.
πολύ ] mazime Fic.
εἰ σωφρονοῦσι] 7] e corr. εἶ,
σωφρονοῦσι Vind. F. ἢν σωφρο-
vovoi Lob. εἰ φρονοῦσι, sup.
co inter s et go, Vat. B. ἣν
σωφρονῶσι Ven, B. Vind. B.
Vat. M. Ald. Bas. ab. Steph. εἰ
σωφρονοῦσιν Bekkerus. ἣν co-
φρονῶσι non vitiosum, sed minus
usitatum. Cf. Vol. I. p. 376, a.
γὰρ δὴ ] nunc Fic.
τοῦ ὄντος eorum quae vere
sunt idem.
μέντ᾽ ἂν μὲν v ἂν Vind. E,
Mon. B. μὲν τὰν Vind. F.
£gm] post εἴη Vind. E.
δέ] δαί Par. A.
ἀγαϑὴν] ἀγαϑὸν Ald. Bas. ab.
τινὰ] τιν᾽ Vind. F. zzv Ang.
B.
φήσειν] φύσει Vind. F. Anz.
B. φήσεις Par. DK. Mon. B.
(Flor. RTU.) cum editis ante
Bekkerum. (wel eos) probabunt
(magis) Fic. Quamquam huius
infinitivi eadem, quae proximi
ἔσεσϑαι ratio reddi potest, ut ab
ἕξουσι λέγειν pendere statuatur,
quam dictionem a Socrate in lo-
cum eius, quam posuerat, ἕξου-
σιν ἀμφισβητῆσαι substitutam es-
se ex eo colligitur, quod οὐκ d-
γαθὴν, non μὴ dixit, qua ratio-
ne probata sensus minime incom-
modus procedit hic: poteruntne
dicere hanc naturam non perfecte
bonam et philosopham futuram,
aut sese illos praclaturos esse,
quos nos exclusimus? tamen φή-
CIVITAS LIB. VI, £o? 203
. ταῖς κακῶν παῦλα ἔσται, οὐδὲ ἡ πολιτεία, ἣν υυϑολο-
γοῦμεν λόγῳ, ἔργῳ τέλος λήψεται; Ἴσως, ἔφη; ἧττον.
Βούλει οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, μὴ dip φῶμεν αὐτοὺς, ἀλλὰ
παντάπασι πράους, γεγονέναι καὶ πεπεῖσϑαι, ἵνα εἰ μή 502
τι ἄλλο, αἰσχυνϑέντες ὁμολογήσωσι: Πάνυ μὲν οὖν,
ἔφη. Οὗτοι μὲν τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τοῦτο πεπεισμένοι
ἔστων. τοῦδε δὲ πέρι τις ἀμφισβητήσει, ὡς οὐκ ἂν
τύχοιεν γενόμενοι βασιλέων ἔχγονοι ἢ δυναστῶν τὰς
φύσεις φιλόσοφοι; Οὐδ᾽ ἂν, εἷς, ἔφη. ἹΤοιούτους δὲ
γενομένους ὡς πολλὴ ἀνάγκη διαφϑαρῆναι, Eysv τις λέ-
γὲιν; ὡς μὲν γὰρ χαλεπὸν σωϑῆναι, καὶ ἡμεῖς ξυγχω-
ροῦμεν" ὡς δὲ ἐν παντὶ τῷ χρόνῳ τῶν πάντων οὐδέποτ᾽ B
σειν ob ἔσεσϑαι pro: φάναι rece- ὁμολογήσωσι;} ὁμολογήσωσιν;
ptum, hoc autem pariter cum illo Bekkerus.
λέγειν ad ἕξουσι referendum sta- τοῦτο] τοῦτον Vind. ἘΝ, Ang.
tuere malim: poteruntne hos non wei
fore perfecte bonos dicere, aut ἔστων] ἔσταν Vind, E.
illos potius tales futuros affirma- ΠΣ τς
re? Aliter Stallbaumius: φήσειν zl Lob. Vind. Mon. B. Biepll
wil perinde ac n praecessis- ^ A Dre. ws Vind B. Ju.
set II γὰφ ober ἕ y βῆ terrogativum per se haud ineptum
dp gue "rügut q.s. 9; "yrs τ €i, quod Adimantus respondet,
iix ud si μὴ ἀγαθὴν prae minus convenit,
“ἀμφισβητήσει ὡς] ἀμφισβη-
δή] δέ Vat. H. τήσεως Vind. E)
ovv ] om. Fic. &xyovoi ] ἔγγονοι Vind. F.
2 τὰς] oi τὰς Lob. Vind. B. Vat.
ὁτι] om. Ald. Bas. ab. M. Bas. b. Steph.
φιλόσοφον φιλόσον Vind. E. πολλὴ πολλοὺς, sup. ἡ, Par.
; ; K.
πολει] πόλεως Par. K. τις] τίς Vind. B.
πολιτεία πολιτία Mon. B. λέγειν ; ὡς etc.] Ita Lob. Vind,
BE. Mon. B. Bekkerus et Stallb,
Vi bs ^u aat ev] μυϑολογῶμεν λέγειν. ὡς etc. Ald. Bas. ab. Steph.
! λέγειν" ὡς etc. Ast, pr. sec. 1έ-
οὖν] om. Lob. Vind. B. Vat. γειν (ὡς--- ξυγχωροῦμεν) » Astius
ΒΜ. in tert. pessime ὡς μὲν et ὡς δὲ
ἦν] ἣν Vind. E. divellens. Socrates ita interrogat,
' : ut Adimantum negaturum exspe-
PM. LR. E B. Vat. ctet, eiusque exspectationis ratio-
j Ἷ nem addit: og μὲν γὰρ etc.
να] ἵν᾽ Vind. E. ut om. Vind. FK. Ang. B.
lor. R.
502 εἰ] om. Vat. H. Flor. Y. et
Ficinus: ne forte erubescentes ali- vinum Ve uo συγχ. Mon. B.
«s aliud. confiteantur. δὲ] δ᾽ Lob. Vind. BE. Vat.
ἄλλο} Astius in tert. ἀλλὰ Ἄ
coniecit; non male. Y. p. 509. C. οὐδέποτ᾽] οὐδέποτε Vind. EF. D
208 PLATONIS
οὐδ᾽ ἂν sig σωθείη, £69' ὅστις ἀμφισβητήσει; Καὶ
πῶς; ᾿Αλλὰ μὴν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, εἷς ἱκανὸς γενόμενος,
πόλιν ἔχων πειϑομένην, πάντ᾽ ἐπιτελέσαι τὰ νῦν ἀπι-
στούμενα. Ἱκανὸς γὰρ, ἔφη. ἄρχοντος γάρ που, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, τιϑέντος τοὺς νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα, ἃ
διεληλύϑαμεν, οὐ δή που ἀδύνατον ἐϑέλειν ποιεῖν τοὺς
πολίτας. Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν. ᾿Δλλὰ δὴ ἅπερ ἡμῖν δοκεῖ,
δόξαν καὶ ἄλλοις ϑαυμαστόν τι καὶ ἀδύνατον; Οὐκ oi-
μαι ἔγωγε, T] δ᾽ ὅς.
δυνατὰ, ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν.
VOU£V.
οὐδ᾽ ἂν εἷς] οὐδὰν εἶς Vind.
F. ἂν οὐδεὶς Lob. Vind. B. Vat.
BM.
ὅστις ὅτις Ven. C. Par. DK.
sec. Bekk. Vat H. et, ut videtur,
a m. pr. Mon. B.
ἀμφισβητήσει lta Par. DK.
sec. Bekk. Mon. B. Flor. U. ἀμ-
φισβητήσεως Ven. C. ἀμφισβη-
τήσειξ reliqui codices cum editio-
nibus ante Asti sec. qui in ad-
dendis vel ἂν adiiciendum vel
ἀμφισβητήσει scribendum docuit.
Cf. Vol. I. p. 91, a. Pro signo
interrogandi Stephanus punctum
habet.
Καὶ πῶς; 7 om. Mon. B.
γενόμενος] om. Mon. B. natu-
TG sic institutus Fic.
πάντ᾽] πάντα Lob. Vind. B.
ἐπιτελέσαι] ἐπιτελέσει Par. DK.
sec. Bip. Vind. E.
ἼἌρχοντος γάρ zov] Porro si
princeps aliquis Fic. &. γὰρ δή
zov Lob. Vind. B. Vat. M.
τιϑέντος 1 τιϑέντα Par. K.
Κὶ πὸ τρις διεληλύϑαμεν ;
Vind.
xn Οὐδ᾽] πολίτας οὐδ᾽
Vind. E.
ὁπωστιοῦν.] δπωστιοῦν. Vind.
Ἐ. ὅπως. τί oU». Yind. EZ
δὴ ἅπερ] μὴν ὅπερ Par. DK.
sec. Bekk. Mon. B. μὴν ἅπερ
Ald. Bas. a. Steph. Ast.
xci] Ita Mon. B. a m. pr. ἂν
a m. s.
' Δαυμαστόν τι καὶ ἀδύνατον)
Καὶ μὴν ὅτι γε βέλτιστα, εἴπερ
ὡς ἐγώμαι, διήλ-
Ἱκανῶς γάρ. Νῦν δὴ, ὡς ἔοικε; ξυμβαίνειν
$. τε x. ὦ. Vind. E. Mon. B.
Par. DK. Flor. TU. 9. τ κ. &.
Vind. B. ϑαυμαστὰ καὶ ἀδύνατα
Bas. Duis; Legitur etiam ϑαυμα-
στά τε καὶ ἀδύνατα“. Βίορῃ. in
m.
Οὐκ οἴμαι ἔγωγε] Non, ut ar-
bitror. Fic.
ys] om. Lob. Yind. BE. Vat.(
BM.
βέλτιστα, εἴ
τιστα: Vind.
περὶ τῆς νομοθεσίας ] Rectius
in Ald. Bas. ab, Steph. comma
his postpositum , quam in Astii
pr. et sec. antepositum est.
λέγομεν ] ἐλέγομεν Vat. H.
Flor. €
Avupoivst] ξυμβαίνειν Par. K.
sec. Bekk,
Οὐκοῦν ] om. Fic.
τοῦτο] τοῦτὸ idque post μό-
γις Vind. E.
μόγις Tta Pàr. A. Vind. EF.
Mon. B. Ven. B. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTUY. μόλις reliqui
et editiones ante Bekkerum, qui
uno Axiochi loco p. 368. B. μό-
λις cum omnibus codicibus tenuit,
in reliquis paucis, quibus idem
vulgatum erat, μόγις scripsit,
parüm iubentibus codicibus, ut
hic et L. X. p. 620. C. Apol. 21.
B. 27. C. Phaedon. 108. B. par-
tim refragantibus, ut "Theaet.
p. 142. B. ubi y tantum in tri-
bus Parisiensibus CEF. super-
πὲρ δυνατὰ, βέλ-
CIVITAS LIB. VI. 502
209
ἡμῖν περὶ τῆς νομοϑεσίας ἄριστα μὲν εἶναν ἃ λέγομεν,
εἰ γένοιτο, χαλεπὰ δὲ γενέσθαι, οὐ μέντοι ἀδύνατά γε.
AvuBalvs, γὰρ, ἔφη. Οὐκοῦν ἐπειδὴ τοῦτο μόγις τέλος
ἔσχε, τὰ ἐπίλοιπα δὴ μετὰ τοῦτο λεκτέον, τίνα τρόπον
ἡμῖν καὶ ἐκ τίνων μαϑημάτων τε καὶ ἐπιτηδευμάτων οἵ
σωτῆρες ἐνέσονται τῆς πολιτείας, καὶ κατὰ ποίας ἡλι-
κίας ἕκαστοι ἑκάστων ἁπτόμενοι; Δεχτέον μέντοι. ἔφη.
Οὐδὲν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τὸ σοφόν μοι ἐγένετο τήν τε τῶν
γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν ἐν τῷ πρόσϑεν παρα-
λιπόντι καὶ παιδογονίαν καὶ τὴν τῶν ἀρχόντων κατά-
στασιν, εἰδότι, ὡς ἐπίφϑονός τε καὶ χαλεπὴ γίγνεσθαι ἡ
scriptum , οὖ p. 160. E. ubi in
uno Par. B. a m. s.. et in duo-
bus CH. et Hipp. min. p. 364. C.
ubi in Ven. BD. quibus Flor. R.
accedit, “μόγις invenit, et 'Tim.
85. C. 86. A. quorum locorum
priori omnes, posteriori plerosque
μόλις cum Stephano exhibere
ostendit. Sed in 'Theaeteto prae-
stantissimus Lob. et bini Floren-
tini, in 'limaeo vero optimus
Vind. CCCXXXVII. formam a
Bekkero receptam ^ magnopere
commendant, qua quum. alibi Pla-
tonem crebro usum esse codicum
consensus doceat (supra L. I.
p. 350. D. Phaedr. 240. E. 254.
€. Symp. 190. C. 213. D. Lys.
222. B. Epist. II. 313. C. 314. A.
singuli aut. bini, summum qua-
tuor dissentiunt) in Hippia qui-
dem, ut in Axiocho, μόλις fe-
rendum, in ceteris μόγις scri-
bendum videtür. Unus est Eu-
thydemi locus p. 282. D. (415,
GBekk. τὸ uiv ἐμὸν παράδειγμα
— τοιοῦτον; ἐδιωτιεκὸν ἴσως καὶ
μόγις διὰ μακρῶν λεγόμενον) ubi
nescio an μόλις, in quo omnes
libri, undeviginti numero , in iis-
que Clarkianus consentiunt, ser-
vari debuerit. Nam et alia Plato
singularia habet, ut ϑαλάσσης,
de quo cf. Vol I. p. 21, a. et
in hoc ipso vocabulo "Thucydides,
qui plerumque μόλις usurpavit,
alteram tamen formam semel et
iterum admisit. Cf. Bekkerus ad
PraTowis Or. Il.
"Ehuc.. Là Το ρον,
Vol. I. p. 208.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Vind.
BE. Mon. B. Ald. Bas. ab.
τίνα — Δεντέον D.] om. Vind.
E. Pro τίνα Ang. B. ὅὄὅντιναν,
Vind. F. Fior. R. ὅντινα habent.
καὶ ἐκ] καὶ om. Vind.F. Ang.
B
et Poppo
ἐνέσονται] ἔσονται Ven. B. Vat.
H. (Flor. ACTY.) cum editis ante
Bekk. instructi erunt Fic.
ἑκάστων] ἑκάστω Vind. F.
ἁπτόμενοι; Signum interro-
gandi Bekkerus fecit.
μέντοι] μέν. τοι Steph.
Οὐδὲν] οὐδὲ Yat. B. ἃ m. pr.
σοφόν | σῶφρόν Lob. Vind. B.
Vat. B. Mon. B. Ven. BC. Par.
DK. sec. Bekk. Flor. U.
δυσχέρειαν ante τῆς κτήσεως
Lob. Vind. B. Vat. ΒΜ. difficul-
latem atque molestiam Fic.
παραλιπόντι ] παραλειπόντε
Ald. Bas. a. παραλείποντι Vat.
.H. Flor. TV.
εἰδότι] εἰδ᾽ ὅτι Vind. ἘΝ"
τε] om. Yind. F. Ang. D.
χαλεπὴ ] χαλεπὰ Ald. Bàs. a.
γίγνεσθαι γίγνεται Vat. B.
Mon. B. γίγνεσθαι cum c super
σϑ' Ven. B. λέγεσϑαι Vind. F.
a lta Ven. B. et e corr. Vat.
δ" ἢ Vind. E. εἶ καὶ Mon. B.
Flor. 7 U. Stallb. ἢ reliqui cum
editis ante Astium, qui in sec.
ἢ in textu posuit, in comm. »j
a Stephano in m. primum, tum
oO
210 PLATONIS
παντελῶς ἀληϑής" νῦν γὰρ οὐδὲν ἧττον qA9s τὸ δεῖν
αὐτὰ διελϑεῖν. καὶ τὰ μὲν δὴ τῶν γυναικῶν τε καὶ παί-
Ócv πεπέρανται, τὸ δὲ τῶν ἀρχόντων ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς
ἘΞ τω; 341 3 , , AIC LAN. Ἢ
μετελθεῖν δεῖ. ἐλέγομεν δ΄. εἰ μνημονεύεις, δεῖν αὐτοὺς
, κι , , 2 c M
φιλοπόλιδᾶς τε φαίνεσθαι βασανιζομένους ἐν ἡδοναῖς τὲ
καὶ λύπαις καὶ τὸ δόγμα τοῦτο μήτ᾽ ἐν πόνοις μήτ᾽ iv
φόβοις μήτ᾽ ἐν ἄλλῃ μηδεμιᾷ μεταβολῇ φαίνεσϑαι ἐκ-
βάλλοντας, ἢ τὸν ἀδυνατοῦντα ἀποκριτέον, τὸν δὲ παν--
ταχοῦ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα ὥσπερ χρυσὸν ἐν πυρὶ βασα-
νιζόμενον στατέον ἄρχοντα καὶ γέρα δοτέον καὶ ζῶντι
καὶ τελευτήσαντι καὶ ἀϑλα. τοιαῦτ᾽ ἄττα ἣν τὰ λεγό-
tri
503
annot. p. 24. commendatum re- μήτ᾽ ἐν πόνοις} μήτε ἐν π. 503
cepisse profitetur, in tert. vero
praeeunte Bekkero recepit, quo
mhil verius. Neque illud Ste-
phanum fugit, verba ἡ “παντελῶς
ἀληϑὴς tantum ad τῶν ἀρχόν-
των κατάστασιν pertinere. Scili-
cet magistratuum constitutionem
Socrates L. ΠΙ. p. 414. A. ita
pertractaverat , ὡς ἐν τύπῳ, μὴ
àv ἀκριβείας, εἰρῆσϑαι, quibus
verbis accuratiorem quandam eius
rei expositionem designabat, quam
h. 1. invidiae et difficultatis ti-
more adhuc subterfugisse confite-
tur. 7) ineptum esse. apparet,
etiamsi cum Cornario εἰδότι ὡς
ἐπίφϑονά τε καὶ χαλεπὰ γίγνε-
σϑαι, ἢ παντελῶς ἀληϑῆ scriba-
tur, neque a Ficino apte reddi
potuit: noscebam enim, quam in-
Flor. R. μήτ᾽ ἐν φόνοις Bas. b.
μήτ᾽ ἐν ἄλλῃ] μήτε ἐν &. Vind.
F.
μεταβολῇ ] μεταβολὴ idem.
πανταχοῦ ἀκήρατον ἐκβαίνον-
τα 1 qui passim sincerus ct incor-
ruptus evadit Fic.
γέρα] γέρας Lob. Vind. B.
Vat. M. Antiatt. Bekk. p.87, 22 :
γέρα" Eu. ἕκτῳ Τολιτείας.
Etiam L. III. p. 414. A. V. 460.
B. 465. D. vil. 516. C.
τελευτήσαντι. καὶ ἀϑλα.] τελευ-
τήσαντι, καὶ ἄϑλα Ald. τελευτή-
σαντι. καὶ ἀϑλα Bas. ab. τελευ-
τήσαντι. καὶ ἄλλα Vind. E. — ἄ-
ὅλα. Mon. B. "Vitiosa interpun-
ctione post τελευτήσαντι deceptus
Ficinus sequentia perperam sic
convertit: Praemia vero talia
vidiosa res esset. factuque diffici- sint, qualia communiter dicta
lis, vel omnino vera. Sed εὖ xol sunt, breviter hoc percurrente et
non magis probabile videtur, quasitergiversante sermone, quip-
quum accuratissimum quodque ob
id ipsum et difficillimum factu
esse soleat.
γὰρ] autem Fic.
αὐτὰ] αὐτὴν Vind. F. Ang. B.
Flor. AR. αὐτὸ Stallb. sec. per
incuriam,
δὴ om. Vind. E.
τε) om. Lob. Vind. B. Mon. B.
τ BM. Par. DK. Ven. C. Flor.
ἐξ ἀρχῆς] ἐξαρχῆς Lob. Vind.
BF.
μνημονεύεις] μνημονεύειν Vind.
pe cum res, ui nunc sunt, movere
timeremus.
τοιαῦτ᾽ ἄττα] τοιαῦτάττα Vind,
EF. Ald. Bas. a. τοιαῦτα ἄττα
Vind. B. Flor. T. τοιαῦτα ἅττα
Lob.
παρακαλυπτομένου ] »»παρα-
κάμπτεσθαι fortasse Par. A.«
Bekk.
πεφοβημένου ] πεφοβημένον D
senos fad.
᾿Δληϑέστατα] Fera Fic.
μέμνημαι μέμνησαι Flor. U.
et, sup. a m. s. &, Mon. B.
CIVITAS LIB.VI. 503
211
ueva παρεξιόντος καὶ παρακαλυπτομένου τοῦ λύγου,
πεφοβημένου κινεῖν τὸ νῦν παρόν. ᾿4ληϑέστατα, ἔφη,
λέγεις " μέμνημαι γάρ. "Oxvog γὰρ, ἔφην, ὦ φίλε, ἐγὼ,
εἰπεῖν τὰ νῦν ἀποτετολμημένα" νῦν δὲ τοῦτο. μὲν τε-
'τολμήσθϑω εἰπεῖν, ὅτι τοὺς ἀχριβεστάτους φύλακας qu-
λοσόφους δεῖ καϑισταναι. Εἰρήαϑω γὰρ, ἔφη. Νόησον -
δὴ, ὡς εἰκότως ὀλίγοι ἔσονταί Got. ἣν γὰρ διήλθομεν |
φύσιν δεῖν ὑπάρχειν αὐτοῖς, εἰς ταὐτὸ ξυμφύεσϑαι αὖ-
τῆς τὰ μέρη ὀλιγάκις ἐϑέλει, τὰ πολλὰ δὲ διεσπασμένη
φύεται.
Πῶς, ἔφη, λέγεις;
Εὐμαϑεῖς καὶ μνήμονες
καὶ ἀγχίνοι καὶ ὀξεῖς καὶ ὅσα ἄλλα τούτοις ἕπεται, 0009 ,
Οχνος ] lta cum reliquis omni-
bus (nam de Par. K. quem Bek-
kerus omisit, Bipontinorum exstat
testimonium) Mon. B. a m. pr. et
Scholiastes, qui ὄκνος" cvcvoic,
εὐλάβεια, ἀναβολή ad h.l. ad-
scripsit. ὄκνουν margo Par. D.
et, d in margine posito, a m.
s. Mon. B. ὦὥκνονν editiones
omnes. Cf. L. V. p. 450. D:
διὸ δὴ καὶ ὄκνος τις αὐτῶν G-
πτεσϑαι. quae de hac eadem re
dicta nullam. dubitationem relin-
quunt, quin ὄκνος genuinum sit.
De ellipsi imperfecti zv Schae-
ferus melet. p. 44. egit, Addo
Aeschin. adv, Ctes. 8. 71. Bekk.
νὺξ ἐν μέσῳ, καὶ παρῆμεν τῇ
ὑστεραίᾳ εἰς τὴν ἐχκλησίαν.
ἔφην, ὦ φίλε, ἐγὼ, ὦ φίλε
ἔφην ἐγὼ Vind. F. Ang. B. ἔφην
ἐγὼ o φίλε Vind. B. Comma
post ἐγὼ Stephanus et recentiores
omittentes pronomen ad ὥκνουν
referunt, quod longius distat et
facile eo caret. Servata vero
codicum lectione necessario ad
ἔφην referendum est, cui aliquo-
ties additum ad p. 496. A. osten-
di. Neque interpositus vocativus
ullam offensionem habet. Conf.
Heindorfius et Stallbaumius ad
Phaedon. p. 78. A.
τὰ νῦν) τανῦν Vind. F.
piv] μὲν δὴ idem et Ang. B.
or. R.
καϑιστάναι καϑεστάναι Lob.
. Vat. B. Bas. b. Id Stallbaumius
in sec. recepit, quia absurdum
sit dicere eos, qui sint diligen-
tissimi civitatis custodes, reddi
oportere philosophos. At sensus
vulgatae idem est atque si dixis-
set ὅτε τὸν τοὺς ἀκριβεστάτους
φύλακας καϑιστάναι μέλλοντα
φιλοσόφους δεῖ καϑιστάναι. Fi-
cinus quoque minus accurate haec
interpretatus est: Nos vero in
praesentia id asserere audeamus,
quod custodes diligentissimi opti-
mi esse debent philosophi.
ὡς εἰκότως ολίγοι ἔσονταί cor]
quam pauci tales erunt Fic.
ἣν γὰρ] εἰ ydg Vind. F. ἣν
γὰρ δὴ Vind. E. (Flor. ACT.)
cum editis ante Bekkerum.
εἰς] οἷς εἰς Lob. Vind. B. Vat.
M
αὐτῆς αὐτοῖς Ang. B. Vat.
ἐθέλει ἐθέλειν Vind. F.
τὰ πολλὰ] ταπολλὰ Lob. Steph.
διεσπασμένη ἢ διεσπαρμένη
Vind. E. διεσπασμένα Ang. B.
Flor. T. Steph. Ast. Stallb. pr.
n praeced. edit. διεσπασμένη :
alteram autem lectionem agnoscit
et Fic. Steph. p. 24. (partes)
disiunctae (nascuntur) Fic. Ut
hic φύσιν. ita μονάδα Phileb.
pag. 15. B. διεσπασμένην dicit.
Ceterum διεσπασμένα, si per
codices licuisset, ferri potuisse
apparet.
φύεται] φαίνεται Mon. B. Par.
DK. sec. Bekk. Flor. U.
καὶ ὅσα ἄλλα τούτοις ἕπεται!) C
om. Fic.
O 2
212
er
OTL
PLATONIS '
οὐκ ἐθέλουσιν Gua φύεσϑαι καὶ νεανικοί TS καὶ
μεγαλοπρεπεῖς τὰς διανοίας οἷοι κοσμίως μετὰ ἡσυχίας
καὶ βεβαιότητος ἐθέλειν ξῇν, ἀλλ᾽ οἱ τοιοῦτοι ὑπὸ ὀξύ-
τητος φέρονται ὕπη ἂν τύχωσι, καὶ τὸ βέβαιον ἅπαν
3 €T 2 ,
αὐτῶν ἐξοίχεται.
᾽Δληϑῆ, ἔφη, λέγεις.
βαια αὖ ταῦτα ἤϑη καὶ οὐκ εὐμετάβολα,
Οὐκοῦν τὰ βέ-
μᾶλλον ὡς πιστοῖς χρήσαιτο, καὶ ἐν τῷ πολέμῳ πρὸς
τοὺς φόβους δυσκίνητα ὄντα πρὸς τὰς μαϑήσεις «ev
ποιεῖ ταὐτὸν"
δυσκινήτως ἔχει καὶ δυσμαϑῶς ὥσπερ
ἀπονεναρκωμένα, καὶ ὕπνου τε καὶ χάσμης ἐμπίπλανται.,
καὶ νεανικοί] καὶ νεανίσκοι
Vind. E. Flor. ACTV. Heindor-
fius ad 'Fheaet. p. 14i. A. καὶ
hoc loco delendum et ante οἷοι
inserendum suspicabatur, quod
utrumque Astius in sec. et tert.
fecit, quasi iuvenitis animus et
magnificus tranquillitatis et sta-
bilitatis amans esse soleat. Stall-
baumius in pr. nostrum καὶ uncis
inclusit e£ οἷοι secundum duos
codices in οἵους mutavit, in sec.
uncos removit et χαὶ οἷοι cum
Heindorfio et Astio diversa tamen
sententia scripsit. Vulgatam sa-
nam esse perspexit recteque ex-
plicuit Schleiermacherus , sed no-
minativis εὐμαϑεῖς,, μνήμονες,
ἀγχίνοι, ὀξεῖς, νεανικοὶ, μεγα-
λοπρεπεῖς subiectum significari
statuens duo postremos perincom-
mode locatos et subiecti descri-
ptionem verbis ad praedicatum
pértinentibus inscite interpellatam
fateri coactus est. Mihi praedi-
cati significatio eis inesse, sub-
iectum verbis οἷοι κοσμίως — £-
ϑέλειν ζῆν declarari videtur, hoc
sensu: Qui ita a natura compa-
rati sunt , ut moderate , tranquil-
le, graviter vivere velint, simul
dociles, memores , sagaces, acuti
animoque iuvenili et magnifico
praediti esse mon solent. Sic
omnia usque ad τὰς διανοίας
unum enuntiationis membrum ef-
ficiunt, nec sine ratione duo ex-
trema utpote mores spectantia a
quatuor prioribus ad intellectum
referendis separata sunt.
οἷοι] οἱ ov, vulgato in mar-
gine adscripto, Flor. 'T. οἵους
Par. DK. Flor. U. et, ut vide-
tur, a m. pr. Mon. B. οἷοι idem
a m, s. habet.
xocuiog] κοσμίω Vind. F.
ἢ συχίας xal βεβαιότητος] 96v.
χίας καὶ ἡμερότητος Lob. Ven. B.
Vat. M. Bas. b. ἡμερότητος καὶ
ἡσυχίας Vind. B. ἡμερότητος in
Flor. T. int. vers scriptum et a
Stephano in m. pro varia lectione
notatum est.
οἱ τοιοῦτοι] οὐ τοιοῦτοι Vat.
B. οὐ τοιοῦτοι οἷοι Lob. Vind.
B. Vat. M. Sunt ii, qui tales
sunt, quales tranquillitatis aman-
tes non esse consueverunt,
ὑπὸ ὑπ᾽ Vind. F. Ang. B.
ὅπη] ὅποι Vind. E. (Ven. B.)
editiones ante Bekkerum.
αὐτῶν ἐξοίχεται] ταἀὐτῶν ἐξοί-
χεται Vind. F. ταὐτῶ ἐξέρχεται
Ang. B. ἐξ αὐτῶν ἐξέρχεται Flor.
T. ἐξ αὐτῶν οἴγεται Vind. E.
(Ven. B. Flor. C.) Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. Verbo ἐξοίχεσϑαι
usus est Homerus Il. VI. 379:
ἢ ἐς ᾿ϑηναίης ἐξοίχεται ---; et
Sophocles Oed. Col. 363. Reis.
— Ficinus: stabilitatis omnis et
gravitatis expertes.
ovx εὐμετάβολα] ov μετάβολα
Ven. B. a m. pr.
μᾶλλον 1 maximc Fic.
χρήσαιτο] χρήσηται Lob. Vind. D
oig ἄν τις 477
CIVITAS LIB. VI. 504 . 218
ὅταν TL δέῃ τοιοῦτον διαπονεῖν. Ἔστι ταῦτα, ἔφη.
Ἡμεῖς δέ y ἔφαμεν ἀμφοτέρων δεῖν εὖ τε καὶ καλῶς
μετέχειν, ἢ μήτε παιδείας τῆς ἀκριβεστάτης δεῖν αὐτῷ
μεταδιδόναι μήτε τιμῆς μήτε ἀρχῆς. Ὀρϑῶς, ἢ δ᾽ ὅς.
Οὐκοῦν σπάνιον αὐτὸ ois; ξσεσϑαι; Πῶς δ᾽ οὔ; Βασα-
ψνιστέον δὴ ἔν τε οἷς τότε ἐλέγομεν πόνοις τε καὶ φόβοις
καὶ ἡδοναῖς, καὶ ἔτι δὴ ὃ τότε παρεῖμεν, νῦν λέγομεν.
ὅτι καὶ ἐν μαϑήμασι πολλοῖς γυμνάξειν δεῖ σκοποῦντας,
εἰ καὶ τὰ μέγιστα μαϑήματα δυνατὴ ἔσται ἐνεγκεῖν. εἴτε
καὶ ἀποδειλιάσει ὥσπερ OL ἐν τοῖς ἄλλοις ἀποδειλιῶντες.
B. Vat. ΒΜ. χρήσεται Ven. C.
Par. DK.
καὶ] τὰ καὶ Mon. B. Par. DK.
Flor. U. Ast. sec. 1
δνσκίνητα] δυσκύνητα Vind.
ἀπονεναρκωμένα νεναρκωμέ-
vc Mon. B. Vat. BM. Ven. C.
Par. DK. sec. Bekk. Flor. C.
ψνενεπρωμένα. Lob. Vind. B.
καὶ χάσμης καὶ int. vers. a
m. s. habet Mon. B.
ἐμπίπλανται] ἐμπίπλαται Mon.
B. ἐμπίμπλαται Flor. C. a m. s.
Ἔστι ταῦτα, ἔφη] ἔστιν ἀλη-
27] ἔφη ταῦτα λέγεις Ang. B.
Ang, ἔφη ; ταῦτα λέγεις mar-
8ο Flor.
y ἔφαμεν] ἔφαμεν Vat. B. ys
φαμὲν Vind. F. Ang. B. margo
. Flor. R. γε ἔφαμεν Vind. E.
σπάνιον ἐπανιὸν Vind. F.
Βασανιστέον] βασανιστέα Mon.
B. Par. D. Flor. U.
τε ois] τους Ang. B.
ὃ τότε] ὅτε Vind. B. Vat. M.
ὃ Vind. F, in m. a m. s. habet.
παρεῖμεν 1 émeosiusv Vind. F.
a m. pr. παρῆμεν Ven. B. Flor.
T. Bekkerus, nescio quo gram-
matico auctore.
λέγομεν λέγωμεν Lob. Vind.
BE. Ven. B. Vat. M. Flor. TT.
Cf. L. V. p. 471. C. extr.
πολλοῖς ] plurimis Fic.
γυμνάζειν Hunc locum Proclo
T. V. p. 266. Cous. obversatum
opinor, dum verba Parmenidis
p. 135. D. ἕλκυσον δὲ σαυτὸν
καὶ γύμνασαι μᾶλλον διὰ τῆς δο-
κούσης ἀχρήστου εἶναι καὶ κα-
λουμένης ὑπὸ τῶν πολλῶν͵ ἀδο-
λεσχίας explicaturus πρὸ πάντων
ἄξιον, inquit , ἐκεῖνο διορίσα-
σϑαι, τί τὸ γυμναστικὸν τῆς
διαλεχτικῆς ταὐύτης᾽ καὶ γὰρ ὃ
ἐν Πολιτείᾳ, Σωκράτης γυμνάζειν
φησὶ δί αὐτῆς τοὺς παιδευομέ-
vovg. quamquam ad rem aeque
appositus erat ille L. VII. p. 539.
D: ἀρκεῖ δὴ ἐπὶ λόγων ᾿μεταλή-
ψει μεῖναι ἐνδελεχῶς καὶ ξυντό-
vag μηδὲν ἄλλο πράττοντι, ἀλλ᾽
ἀντιστρόφως γυμναξομένῳ τοῖς
περὶ τὸ σῶμα γυμνασίοις ἔτη δὲ-
πλάσια, ἢ τότε;
δυνατὴ | In Ven. B. super ul-
tima scriptum est.óg, et δυνατὸς
requirit Stallbaumius in sec. quia
ad δυνατὴ. vix ex antecedentibus
7 φύσις αὐτοῦ intelligatur. Sane
nomen. φύσις longius abest, et
verbi ἀποδειλεάσει subiectum ho-
minem ipsum potius, quam eius
naturam esse additum o£ ἀποδει-
λιῶντες arguit. |Nihilo minus,
quum ferendi facultas maturae
sit, et per totum hunc locuin eius-
dem subiecti significatio varie fiat,
et quae primum φύσις et φύε-
σθαι dicta erat, pro ea mox ho-
mines ipsos, tum ἤϑη, deinde
rursus homines (ἐμπίπλανταιν),
post hominem (αὐτῷ), denique
790g (αὐτόν) dici videamus, vul-
gatam retinendam censeo.
ἀποδειλιάσει] 110014. G&u Vind.
KE.
ἀποδειλιῶντες 1 trepidant at-
que deficiunt V:c
504
504
214 PLATONIS
Πρέπει γέ τοι δὴ, ἔφη, οὕτω Gxozsiv. ἀλλὰ ποῖα δὴ
λέγεις μαϑήματα μέγιστα; [Μνημονεύεις μέν που, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, ὅτι τριττὰ εἴδη ψυχῆς διαστησάμενοι ξυνεβι-
βάξομεν δικαιοσύνης vs πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ ἀν-
δρίας καὶ σοφίας, ὃ ἕκαστον εἴη. “Μὴ ydo μνημονεύων,
ἔφη, τὰ λοιπὰ ἂν εἴην δίκαιος μὴ ἀκούειν. Ἦ καὶ τὸ
προῤῥηδσδὲν αὐτῶν; Τὸ ποῖον δή; Ἐλέγομέν zov, ὅτι
ὡς μὲν δυνατὸν ἦν κάλλιστα αὐτὰ κατιδεῖν, ἄλλῃ μα-
κροτέρα εἴη περίοδος, ἣν περιελϑύντι καταφανῆ γίγνοι-
το, τῶν μέντοι ἔμπροσϑεν προειρημένων ἑπομένας ἀπο-
δὴ 1 om. Par. K. Flor. Τ.
ἔφη 1 om. Vind. B. Vat. M.
ἀλλὰ 1 ᾿4λλὰ editiones ante Bi-
pontinam et Astius in pr. Etiam
in Vind. E. ante ἀλλὰ signum
mutatae personae exstat.
μέγιστα; νημονεύεις ] μέγι-
στα; uv. Ald.
ὅτι] ὅτε Mon. B. Flor. U.
ξυνεβιβάξζομεν] cvv. Mon. B.
Par. DK. Flor. RU. Ald. Bas.
ab. Steph. 'T'imaei glossam p. 241.
συμβιβάσει " (συμβιβασέι est apud
Photium Porsoni) εἰς συμβίβασιν
καὶ ὁμολογίαν ἐλϑεῖν περί τινος
a Ruhnkenio male huc relatam,
neque: συμβιβάζειν, ut ille puta-
bat, neutraliter hic positum esse
recte monuit Astius. Cf. L. ΠΠΠ.
p. 427. E. sqq. quo loco variis
rationibus componendis virtutum
definitiones , quales in civitate
esse viderentur, quasi conquire-
bant, quo facto simili methodo
usi p. 441. E. sqq. colligebant,
quid eaedem in singulari homine
essent; atque hunc ipsum cona-
tum Socrates nunc designat,
πέρι καὶ} καὶ περὶ Vind. F.
Ang. B.
ἀνδρίας ] ἀνδρείας Lob. Vind.
F. Fior. ACRT. Stalib.
εἴη. εἴη ; Vind. B.
λοιπὰ] λοίπ᾽ Vind. F. Vat. M.
Flor. R
t/jv] εἴη Lob. Vind. BF.
Vat. BM. Ven. C. Ang. B.
μὴ ἀκούειν] His , Ficinus abs
te inseruit. Post ἀκούειν Bas.
ab. comma habent.
'H] ἢ Lob. Vind. BEF.
καὶ 1 om. Mon. B. Par. K. sec.
Bip. Flor. U. in m. habet Par.
D.
προῤῥηϑὲν] προσρηϑὲν Par. K.
προρηϑὲν Ald. Bas. ab.
ὅτι] ὡς, sup. a m. pr. ὅτι,
Vind. F.
ὡς μὲν δυνατὸν ἦν] ὡς ἐσμὲν
δυνατὸν ἣν Vind. E. ἐσμὲν δυ- ;
νατὸν ἣν Vind. F. δυνατὸν μὴν
ἣν Bas. b. δυνατὸν μὲν ἦν (Ven.
B.) Steph. Ast. tacentibus Bip.
ἦν ut ἐχρῆν et similia dictum.
κάλλιστα ] μάλλιστα,, in m. a
m. s. x, Mon. B.
ἄλλη] ἀλλ᾽ ἡ Par. D. ἀλλ᾽ ἡ
Ven. C. ἀλλ᾽ εἰ Lob. Vind. B.
Vat. BM. Par. K. sec. Bip. ἀλλὰ
Ven. B. Par. K. sec. Bekk. Mon.
B. a m. s. (ἄλλη a m. pr.) Ald.
Bas. ab. Steph. Ast. Οἱ, Vol. I.
p. 394, b. ἄλλη etiam Ficinus
legit, ceterum totum locum ita
pervertit: Diximus certe ampliori
quodam lio orationis circuitu
exactius ea posse cognosci: ve-
rum commodius esse, ut. demon-
straliones superioribus inagis con-
sentaneas induceremus.
|, CIVITAS LIB. VI. 504 . 915
δείξεις οἷόν τ᾽ εἴη προσάψαι. καὶ ὑμεῖς ἐξαρκεῖν ἔφατε,
^ er N 3.5. ἢ ^ , - ' 2? ,ὔ ν 2 A
xoi οὕτω δὴ ἐῤῥηϑη τὰ τότε τῆς μὲν ἀκριβείας, ὡς ἐμοὶ
ἐφαίνετο, ἐλλιπῆ, εἰ δὲ ὑμῖν ἀρεσκόντως, ὑμεῖς ἂν
τοῦτο εἴποιτε. AAA ἔμοιγε, ἔφη, μετρίως ἐφαίνετο
μὴν καὶ τοῖς ἄλλοις. "AAA, ὦ φίλε, «v δ᾽ ἐγὼ, μέτρον
- - - - 5 ,
τῶν τοιούτων ἀπολεῖπον καὶ ὁτιοῦν τοῦ ὄντος OU πᾶνυ
μετρίως γίγνεται" ἀτελὲς γὰρ οὐδὲν οὐδενὸς μέτρον.
δοκεῖ δ᾽ ἐνίοτέ τισιν ἱκανῶς ἤδη ἔχειν καὶ οὐδὲν δεῖν
περαιτέρω ζητεῖν.
, A] ^ c ,
αὐτὸ διὰ ῥᾳϑυμίαν.
περίοδος ἢ π. Lob. Vind. B.
Vat. M.
περιελϑόντι] περὲ ἐλϑόντι Ald.
τῶν] τῶ Vind. E. De geni-
tivo ab, ἑπομένας pendente cf.
Bernhardy synt. p. 148.
οἷόν τ᾽ sim] οἷόν vs εἶναι,
praeposito, int. vers. αὖθ, Vind. F.
eg οἷόν τ᾽ εἶναι Ang. B. ὡς οἷόν
τε εἶναι Flor. R.
οὕτω ] οὔτε Vind. F.
ἐφαίνετο] φαίνεται ante corr.
Vind. F
ὑμῖν ἀρεσκόντως οπι. Ang.B.
εἴποιτε] εἴπητε Lob. Vind. B.
Ven. B
£gr] om. Vat. B.
μὴν] om. Vat. Η. μὲν Vind.
E. μὴ Bas. b. δὲ Ven. B. Flor.
T. Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
Suum assensum Adimantus quum
ita declarasset, ut de reliquis ni-
hil affirmare velle videretur, hos
quoque assensos recordatus pro-
Jecto , iuquit, videbatur et rcli-
quis. Cf. L. III. pag. 410. B:
αὐτὰ μὴν τὰ γυμνάσια etc. Wi-
«inus neque hanc particu!am ne-
que interpunctionem post μετρίως
curans Adrmnanto haec íribuit:
4t moderate dictum et. mihi οἵ
aliis est visum.
ἀπολεῖπον ] lta cum editis
Vind. F. Ang. B. Flor. ACRTV.
Kol μαλ',
Τούτου δὲ ys, ἦν δ᾽
συχνοὶ πάσχουσιν
ἐγὼ, τοῦ
ἔφη,
et, ut Faehsius refert, margo
Par. A. ἀπολείπων Par. A. ipse,
Vind. E. Ven. B. Vat. H. czo-
λειπῶν Wen. C. ἀπολιπὼν cum
Ὁ super ὦ Lob. Vat. B. czoA-
z0v Vind. Β. Mon. B. Par. DK.
Vat. M. Flor. U.
ὁτιοῦν ] óOrovo)v Vind. E.
Etiam Mon. B. ; cum litura ha-
bet.
τοῦ ὄντος] τοιοῦτος yo Par.
A. Idem Faehsius in eius codi-
cis margine exstare testatur.
μετρίως} μέτριον yg Par. A.
(in m. teste Faehsio.) Id Bek-
kerus in textum recipiens ex le-
pide dicto frigidum effecit. Nam
quum Adimantus commode sibi
exponi visa dixisset illa, quibus
tamen ad veritatem nonnihil de-
esset, pro modo et mensura ha-
rum rerum imperfectum quoddam
et a veritate remotum posuerat,
idque Socrates parum commode
fieri demonstrat.
μέτρον] μέτρου Lob. Vind. B.
Vat. M. Ald. Bas. a. μέτρα Bas.
b. μετρίως, quod Bekkerus et
Stallbaumius vulgatum . ferunt,
nusquam exstat.
δεῖν) δεῖ Lob. Vind. BF. Vat.
BHM. Ven. C. Par. DK. sec.
Bekk. Ang. B. Flor. ACRTV.
μάλ᾽] μάλα Lob. Vind. B.
δέ ys] δὲ Ficinus mon reddi-
dit. ye om. Bas. b.
210 PLATONIS
παϑήματος ἥκιστα προσδεῖ φύλακι πόλεώς τε καὶ νόμων.
Eixóg, ἦ δ᾽ ὅς. Τὴν μακροτέραν τοίνυν, ὦ ἕταῖρε,
ἔφην, περιιτέον τῷ τοιούτῳ, καὶ οὐχ ἧττον μανϑάνοντι
πονητέον, ἢ γυμναξζομένω" ἢ ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν. τοῦ
μεγίστου τε καὶ μάλιστα προσήκοντος μαϑήματος ἐπὶ
τέλος οὔποτε ἥξει.
Οὐ γὰρ ταῦτα. ἔφη. μέγιστα, ἀλλ᾽
ἔτι τι μεῖξον δικαιοσύνης τε καὶ ὧν διήλθομεν;
Καὶ
μεῖξον, ἦν δ᾽ iyd, καὶ αὐτῶν τούτων οὐχ ὑπογραφὴν
δεῖ ὥσπερ νῦν ϑεάσασϑαι,
γασίαν μὴ παριέναι. ἢ οὐ
ἥκιστα προσδεῖ φύλακι] Ya
Par. DK. Mon. B. Flor. TU.
ἥκιστα προσδεῖται φύλακι Par.
A. Lob. Vind. BEF. Ven. C.
Ang. B. Vat. HM. Flor. ACRYV.
ἥκιστα προσδεῖται φυλακὴ Vat.
B. Ven. B. Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. sec. ἥκιστα προσδεῖ τῷ φύ-
AoxL Ast. pr. α custode --- esse
debet alienissimum Vic. Quum
optimorum codicum lectio integra
servari non posset, φύλακι ut
simplicius et sequenti τῷ τοιού-
τῷ convenientius ex ea servare
malui, quam προσδεῖται. Idem
fecit Bekkerus, Astius in tert. et
Stallb.
πολεώς ve] τὲ καὶ πόλεως
Par. K. superpositis, ut Bekke-
rus tradit, duobus punctis super
T£.
ἢ 9'0sg] ἦν δ᾽ ἐγώ Vind. B.
Vat. M. et ante corr. Lob.
ἔφην ἔφη Lob. Vind. B. Vat.
M.
D μανϑαάνοντι] μανϑάνουσι Ald.
Bas. a.
(paren. ποιητέον Mon. B.
Par. K. sec. Bip.
ῇ γυμναξομένῳ — μεγίστου τε]
om. Par. A. 7] γυμναξζομένω etc.
Ald. 7 γυμναξομένῳ etc. Bas. b.
Pro altero 7] Par. K. εἰς habet.
μάλιστα ] μάλα Par. D. μόνου
Mon. B. Flor. U.
ἀλλὰ τὴν τελεωτάτην ἀπερ-
γελοῖον ἐπὶ μὲν ἄλλοις σμι-
ἔτι] ἐστι Ven. B. Par. K. sec.
Bekk. ἔστε sec. Bip.
τι ] om. Lob. Vind. BF. Ang.
B. Vat. M.
τε] om. Lob. Vind. B. Vat. M.
Kol] voi Mon. B. Flor. U.
μεῖζον] p. τούτων Par. K.
αὐτῶν τούτων] sc. δικαιοσύ-
vng τε xol ὧν διήλθομεν. quod
Stallbaumium fugere non debebat.
νῦν] vo Par. K.
τὴν τελεωτάτην ἀπεργασίαν
μὴ παριέναι) absolutam rationem
comprehendere Vic.
7] ἧς Vind. F. In Vind. E.
mutatae personae signum prae-
fixum.
ἄλλοις] ἄλλου Vind. F. Flor.
AC.
cuixo07] Ita Par. A. Vind. F.
Mon. B. Ven. C. Ang. B. Flor.
RTUV. μικροῦ reliqui et editio-
nes ante Astii sec. Cf. Vol. 1.
p. 287, b. in rebus minimis Fic.
ἀξίοις ἀξιοῖς Yind. F.
ἀκριβέστατα καὶ καϑαρώτατα] E
καὐαρώτατα καὶ ἀκριβέστατα
Vind. F. Ang. B. Flor. R.
μὴ] οὐ Par. K. om. Vat. H.
Flor. AC,
ἀξιοῦν] post εἶναι Vind. E.
Καὶ μάλα, ἔφη, ἄξιον τὸ δια-
CIVITAS LIB. VI. 505 21
κροῦ ἀξίοις πᾶν ποιεῖν συντεινομένους, ὅπως ὅτι ἄἀκρι-
βέστατα καὶ καθαρώτατα ἕξει, τῶν δὲ μεγίστων μὴ με-
γίστας ἀξιοῦν εἶναι καὶ τὰς ἀκριβείας; Καὶ μάλα, ἔφη,
ἄξιον τὸ διανόημα. ὃ μέντοι μέγιστον μάϑημα καὶ περὶ
ὅτι αὐτὸ λέγεις, οἴει τιν ἄν σε. ἔφη, ἀφεῖναι μὴ ἐρω-
τήσαντα, τί ἐστιν; Οὐ πάνυ, ἦν δ᾽ ἐγώ" ἀλλὰ καὶ σὺ
ἐρώτα. πάντως αὐτὸ οὐκ ὀλιγάκις ἀκήκοας, νῦν δὲ ἢ
οὐκ ἐννοεῖς ἢ αὖ διανοῇ ἐμοὶ πράγματα παρέχειν ἀντι-
λαμβανόμενος. οἶμαι δὲ τοῦτο μᾶλλον, ἐπεὶ ὅτι γε ἡ
τοῦ ἀγαθοῦ ἰδέα μέγιστον μάϑημα, πολλάκις ἀκήκοας,
ψόημα καὶ μάλ᾽ ἔφη &. τὸ ὃ.
Vind. BF. Ang. B. Ridiculum
prorsus Fic. Ea, ut videtur, in-
terpretatione seducti Astius, Schlei-
ermacherus, Stallbaumius verba
ἄξιον τὸ διανόημα eiicienda vel
Iimprobanda vel corrigenda existi-
marunt; qui si Adimantum haec
non tam respondere quaerenti an-
ne ridiculum istud sit Socrati,
quam contrarium postulanti suf-
fragari statuissent, nullam, opi-
nor, offensionem accepissent. Certe
maximarum. rerum accuratissimas
fieri debere explanationes senten-
tia sapienti non indigna videtur.
Nomen vero διανόημα inter Pla-
tonica relatum supra vidimus
p. 496. A.
μέγιστον ] μάγιστον Vind. B.
περὶ ὅτι] περιότι Vind. F. ἃ
m. pr.
οἴει om. Vat. H. oiov Bas.b
τιν᾽] vív Vind. B. Ald. Bas.
ab. τίνα, a m. s. τινὰ, Vind. F,
ἄν om. Vind. F. Ang. B.
σε] om. Ang. B.
contenturum Fic.
μὴ 1 μὲν Flor. C.
sese aliquem
ἐρωτήσαντα] ἐρωτήσατα Vind.
᾿ἀλλὰ 1 ᾿Αλλὰ AM. Bas. “Ὁ.
Steph.
ἐρώτα ἐρῶτα Ald. Bas. ab.
avrog] Vind. ἘΝ. int. vers. a
m. s. γὰρ addit, quod additum
*
est in Aeschyli Prom. 333: καὶ
viv ξὰᾶσον , μηδέ σοι μελησάτω"
πάντως γὰρ οὐ πείσεις νιν. "Kt
inest in Socratis verbis. ironica
caussae , cur interrogare eum iu-
beat , significatio. Ei vero solum
πάντως sufficere exempla ab
Heindorfio ad 'Theaet. S. ὅ.. ἃ
Rückerto ad Symp. pag. 8. et a
Stallbaumio ad ἢ. 1. adscripta
docent. Similiter Aeschylus Prom.
1050: πάντως ἐμέ y ov ϑανα-
τώσει.
νῦν δὲ — ἀκήκοας 505. A.]
om. Vind. B. Vat. M.
ἢ οὐκ] ἢ om. Vind. E. Mon.
B
ἢ «$] vel potius Fic. αὖ ad
initium libri V. spectat et ad in-
iectam ab eodem Adimanto de
uxorum communione quaestionem
operosissimam, quo loco Socrates
verbo ἐπιλαμβάνεσθαι usus erat
p. 450. A.
διανοῇ ] διανοεῖ, sup. ἃ m. s.
$, Vind. F.' διανοεῖ recentiores.
ἀντιλαμβανόμενος. ἀντιλαμ-
βανόμενος : Vind. E.
ἐδέα 1 εἰδέα Vind. F. a m. pr.
μέγιστον μέγιστο Ald.
πολλάκις ἀκήκοας] πολλάκις
μὲν αὐτοὺς ἤδη καὶ πρότερον
ἀκηκοέναι φησὶν, ὡς ἄρα τοῦτό
ἐστι τὸ ἀγαθὸν, οὐ πάντα ἐφίε-
ται. Proclus in Civ. p. 425, 20.
a f.
505
505
218
PLATONIS
ἡ δίκαια καὶ τἄλλα προσχρησάμενα χρήσιμα καὶ ὠφέ-
Aux γίγνεται. καὶ νῦν σχεδὸν οἶσθ᾽,
ὅτι μέλλω τοῦτο
λέγειν, καὶ πρὸς τούτῳ, ὅτι αὐτὴν οὐχ ἱκανῶς ἴσμεν"
? PM M 2 Ex
εἰ δὲ μὴ ἴσμεν, ἄνευ δὲ ταύτης εἰ ὅτι μάλιστα τἀλλα
ἐπισταίμεϑα, οἶσϑ'᾽, ὅτι οὐδὲν ἡμῖν ὄφελος, ὥσπερ οὐδ᾽
3 , , » - ? - i "u , 3
εἶ κεχτήμεϑά τι ἄνευ τοῦ ἀγαϑοῦ. ἢ οἴει vL πλέον εἶναι
πᾶσαν κτῆσιν ἐκτῆσθαι, μὴ μέντοι ἀγαϑήν;
y πάντα
ταλλα φρονεῖν ἄνευ τοῦ ἀγαθοῦ, καλὸν δὲ καὶ ἀγαϑὸν
μηδὲν φρονεῖν; Μὰ Δί
7] ἢ Vat. H. et a m. pr.
Vind. F.
δίκαια καὶ] Ita Par. A. Vind.
E. Yat. H. Flor. ACV. δὴ xol
Lob. Vind. B. Vat. M. Flo. T.
καὶ δίκαια καὶ reliqui codices
cum editis. Paullo auctius etiam
Proclus 1. c. p. 426: εἰπὼν γὰρ,
ὅτι ἡ τοῦ ἀγαϑοῦ ἰδέα μάϑημα
τὸ μέγιστόν ἐστιν, ἡ καὶ τὰ δί-
καια καὶ τἄλλα προσχρησάμενα
χρήσιμα καὶ ὠφέλιμα “ἀποτελεῖ-
ται; καὶ ὅτι αὐτὴν οὐχ ἱκανῶς
ἴσμεν etc. cuius tamen auctoritas,
qaum potius rem spectaverit,
quam verba, neque ad recipien-
dum articulum, quem in secunda
Stallbaumii ed. V. C. F. Rostius
sine ratione desiderabat, neque
ad tuendam particulam καὶ ad-
versus optimos codices valet.
τάλλα] τἄλλα , Vind. BF. Mon.
B. Steph. Ast. v ἄλλα Vind. E.
οἶσϑ'᾽ 1 scito Fic. item paullo
post.
τούτῳ] τοῦτο Vut. H.
εἰ δὲ ur ἴσμεν om. Ven. B.
a m. pr.
ἄνευ δὲ ταύτης] et sine ipsa.
Fic. Repetito δὲ offensus Mor-
gensternius symb. 1815. pag. 18.
ἄνευ γε ταύτης malebat, assen-
tiente in tert. Astio, dissentiente
Stallbaumio in sec. et verborum
εἰ δὲ μὴ ἴσμεν sententiam cum
quadam gravitate iterari statuen-
te; sed exempla, quibus utitur,
ininus apta esse ipse sensit. Sunt
enim partim | talia, quale Apol.
P. 38. A. ἐάν v αὖ λέγω. ὅτι
καὶ τυγχάνει μέγιστον ἀγαϑὸν ὃν
οὐκ ἔγωγε, ἔφη. ᾿Δλλὰ μὴν
ἀνϑρώπῳ τοῦτο, ἑκάστης ἣμέ-
ρας περὶ ἀρετῆς τοὺς λόγους
ποιεῖσθαι, — ταῦτα δ᾽ ἔτι ἧτ-
τον πείσεσϑέ μοι λέγοντι. quae
ad anacoluthon pertinent; partim
bimembrem habent enuntiationem
alteri item bimembri sic opposi-
tam, ut membrum utrumvis suo
δὲ instructum sit, velut Phaedon.
p. 78. C: οὐκοῦν ἅπερ ἀεὶ κατὰ
ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχει, ταῦτα
μάλιστα εἰκὸς εἶναι τὰ ἀξύνϑετα,
τὰ δὲ ἄλλοτ᾽ ἄλλως καὶ μηδέποτε
κατὰ ταὐτὰ, ταῦτα δὲ εἶναι τὰ
ξυνϑετα; Nostro vero loco id,
cui alterum. δὲ insertum est, ad
prius membrum ita se habet, ut -
hoc ipsum ad antecedentia, nec
quicquam offensioni esset, si
omisso altero εἶ verba sic conti-
nuarentur: εἶ δὲ μὴ ἴσμεν, ἄνευ
δὲ ταύτης ἄλλο ὁτιοῦν ἐπιστά-
μεϑα, οἶσϑ', ὅτι etc. Itaque non
particulae ài, sed coniunctionis
εἰ repetitae ratio reddenda 'est,
quae quum primum cum indica-
tivo, deinde cum optativo con-
structa sit, alteram conditionem
aliter atque priorem comparatam
et ignorationem quidem boni ut
rem in facto positam, cognitio-
nem autem reliquorum absque
boni scientia ut probabilitate si
minus facultate carentem cogita-
tam esse consequitur, quae ipsa
repetitae ^ voculae conditionalis
caussa exstitit.
τἀλλα] τἄλλα Vat. H. ,ut
solet. * τἄλλα iidem, qui supra.
z ἄλλα Vind. E.
CIVITAS LIB. VI. 505
219
καὶ τόδε ys οἶσϑα, ὅτι roig uiv πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ
εἶναι τὸ ἀγαϑὸν, τοῖς δὲ κομψοτέφοις φρόνησις.
ὦ φίλε, οἵ τοῦτο ἡγούμενοι οὐκ
E]
δ᾽ οὔ; Καὶ ὅτι γε,
Πῶς
ἔχουσι δεῖξαι, ἥτις φρόνησις, ἀλλ᾽ ἀναγκάξονται τελευ-
τῶντες τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ φάναι. Καὶ μάλα, ἔφη; γελοίως.
Πῶς γὰρ οὐχὶ. ἦν δ᾽ ἐγὼ,
d 0 , , er ,
εἰ ὀνειδίζοντες ys, Ott οὐκ
ἴσμεν τὸ ἀγαϑὸν, λέγουσι πάλιν ὡς εἰδόσι; φρύνησιν
γὰρ αὐτό φασιν εἶναι ἀγαθοῦ ὡς αὖ ξυνιέντων ἡμῶν,
e , , ^ ^ - 2 - , P4
Or, λέγουσιν, ἐπειδὲν τὸ τοῦ ἀγαϑοῦ φϑέγξωνται Ovo-
'
ἐπισταίμεϑα)] ἐπιστάμεϑα Vind.
F. Flor. RT.
οὐδ᾽ si] ovósi Vind. F.
B. κεκτήμεθα] κεκτήμεθα Bek-
kerus, Astius in tert. et Stall-
baumius. Indicativus, quem Bek-
kerus plerosque cum Stephano
exhibere ostendit, non minus pro-
bandus hic, quam paullo ante in
εἰ δὲ μὴ ἴσμεν.
ἢ οἴει — τοῦ ἀγαθοῦ 1 om.
Vind. E.
πλέον πλεῖον Lob. Vat. B.
εἶναι] εἰδέναι Par. ADK. Lob.
Vind. B. Vat. BM. Ven. C. εἶναι
et εἰδέναι non raro a librariis
confusa sunt, e. c. Phaedon.
pag. 101. B. Cf. Schaeferus ad
Gregor. Cor. p. 249.
ἐκτῆσθαι κεχτῆσϑαι Par. K.
sec. Bekk.
τἀλλα] τἄλλα iidem, qui su-
pra.
ἄνευ τοῦ ἀγαϑοῦ] Haec verba
Stallbaumius in sec. uncis inclu-
sit ut spuria, Morgensternii su-
spicionem 1, c. propositam secu-
tus. Mihi non supervacanea vi-
dentur. Eo enim, quod quis re-
liqua omnia excepto bono intelli-
git, efficitur, ut nihil, quod pul-
chrum et bonum sit 3 intelligat.
. Μὰ 4 1 μάδι᾽ Ald.
ἔγωγε] ἔγωγ᾽ Vind. EF.
τόδε ys] τόδε y Wex B. Vat.
H. ys om. Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. BM. Ven. C. Pa DK. sec.
Bekk. Ficinus initium horum
(ἀλλὰ μὴν — πολλοῖς) praeter
consuetudinem contraxit: Pluribus
vero. — Proclus in Civ. p. 426:
τούτων οὖν δηῦ ἕντων ἐπήγαγεν,
ὅτι τὸ ἀγαθὸν οἱ μὲν φρόνησιν,
οἱ κομψότεροι; λέγουσιν, οἱ δὲ
ἡδονήν" οἷς καὶ ὁ ἀπρουτὴς ὡς
γνωρίμοις συνεχώρησε καὶ ἠξίω-
σεν γνῶναι τὴν τοῦ “Σωκράτους
περὶ τούτων κρίσιν. ὃ δὲ, ὅτε
μὲν ovx ἔστι τὸ ἀγαϑὸν φρύνη--
σις οὐδ᾽ αὖ ἡδονὴ, “συντόμως
ἔδειξεν. ἐρωτώμενοι γάρ, φησιν,
οἱ ταῦτα διορίζοντες, εἰ πᾶσα
φρόνησις τὸ ἀγαθὸν, οἷον καὶ
ἡ τῶν ξυλίνων σαευαστῶν καὶ ἡ
τῶν ἄλλων, οὐκ ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ
προστιϑέασι τὴν τοῦ ἀγαθοῦ
φρόνησιν ἀγαϑὸν εἶναι; γελοῖόν
τι πάσχοντες, ἐν τῷ ὅρῳ τοῦ
ζητουμένου τὸ ξητούμενον αὐτὸ
παραλαβόντες, καὶ αὖϑις τὴν
ἡδονὴν dy αϑὸν τιϑέντες ἄναγκα-
ξόμενοι ὁμολογεῖν ἡδονὰς εἶναί
τινας κακὰς περιάγονται, eig τὸ
λέγειν εἶναί τινα κακὰ τῶν ἀγα-
ϑῶν" τοῦτο "δὲ ἀδύνατον.
Πῶς δ᾽ οὔ: --- φρύνησις,] om.
Ang. B. Intcr δεῖξαι et ἥτις
φρόνησις Ficinus si interrogentur
interpolavit.
ἀλλ᾽] ἀλλὰ Vind. F.
ἀναγκάζονται] ἀναναγπάξονταε
cum punctis sub altero v& Mon.
B. ἀνγκάξονται Ald.
φάναι] qve. Vind. F.
09x ἴσμεν ] οὐπίσμεν Mon. B.
ἀγαϑοῦ)] ἀγαϑὸν Vind. E. Ast.
sec. tert. Stallb. pr. Cf. Proclus,
ἐπειδὰν r0] τὸ om. Flor. 'T.
φϑέγξωνται) φϑέγξοιντο Vind,
E
D
220 PLATONIS
μα. ᾿Δληϑέστατα, ἔφη. Τί δαί; oí τὴν ἡδονὴν ἀγαϑὸν
ὁριζόμενον μῶν μή τι ἐλάττονος πλάνης ἔμπλεοι τῶν
ἑτέρων; ἢ οὐ καὶ οὗτοι ἀναγκάζονται ὁμολογεῖν ἡδονὰς
εἶναι κακάς: Σφόδρα γε. ἐΞξυμβαίνει δὴ αὐτοῖς, οἶμαι,
ὁμολογεῖν ἀγαϑὰ εἶναι καὶ κακὰ ταὐτά. ἦ γάρ; Τί μήν;
Οὐκοῦν ὅτι μὲν μεγάλαι καὶ πολλαὶ ἀμφισβητήσεις περὶ
αὐτοῦ, φανερόν; Πῶς γὰρ οὔ; Τί δέ; τόδε οὐ φανε-
ρὸν, ὡς δίκαια μὲν καὶ καλὰ πολλοὶ ἂν ἕλοιντο τὰ δο-
κοῦντα, κἂν μὴ 1, ὕμως ταῦτα πράττειν καὶ κεχτῆσϑαι
καὶ δοκεῖν, ἀγαϑὰ δὲ οὐδενὶ ἔτι ἀρκεῖ vd δοκοῦντα
κτᾶσθαι, ἀλλὰ τὰ ὄντα ξητοῦσι, τὴν δὲ δόξαν ἐνταῦϑα
΄“ληϑέστατα] Vera loqueris Fic.
Tí δαί: ἢν lta Par. A. Flor.
ACV. quod huic loco valde aptum
cum Stallbaumio in sec. vulgato
τί δέ praetuli. τί δὴ Mon. B.
μῶν] μὴν Vind. F.
μή τι] μή τοι Vind. E.
zÀcvng] in m. a m. s. habet
Mon. B.
ἔμπλεοι] ἕμπλεω Lob. Vind. B,
Vat. M. ἔκπλεοι Vind. F.
ἑτέρων 1 ἑταίρων Vind. E. Vat.
H
7] ἢ Lob. εἰ Vind. E.
ov] om. Lob. Vind. BE. Vat.
HM. o. Ald. ov; Bas. ab. omnes
cum commate post ἑτέρων.
ἡδονὰς --- ὁμολογεῖν] om. Vind.
᾿Ἐυμβαίνει] Συμβαίνει Steph.
a quo Bekkerus Par. A. Mon. B.
dissentire non ostendit. Sed Mon.
B. cum reliquis habet &. Contra
de Par. K. tacent Bipontini.
οἶμαι] om. Par. K. Flor. R.
ante αὐτοῖς positum est in Vind.
κακὰ κατὰ Vind. F.
ταὐτά] ταῦτα Lob. Vind. B.
τὰ αὐτὰ Vind. F. Flor. R.
5] ἢ Vind. F. et editi ante
Astil sec.
Tí δέ; — - καλὰ 1 om. Vind. F.
Tí δὲ τόδε etc. Ald. Bas. ab.
quae utraque post φανερὸν si-
gnum interrogandi habet. τί δαὶ
etc. Vat. H. Flor. ACV. quod
tallbaumius in sec. ascivit. —
Proclus 1. e: hn. 426: καὶ δὴ καὶ
αὐτὸς ἐδίδαξεν ἐπαγαγὼν, ὅτε
δίκαια μὲν καὶ καλὰ πολλοὶ ἂν
ἕλοιντο καὶ τὰ δοκοῦντα κεχτῆ-
σϑαι, ἀγαϑὰ δὲ οὐδενὶ ἀρκεῖ
τὰ δοκοῦντα κτᾶσϑαι, ἀλλὰ τὰ
ὄντα ζητοῦσιν.
καὶ καλὰ] καὶ int. vers. a m.
S. habet Mon. B.
κἂν μὴ 2] Ita Lob. Vind. B.
Vat. BM. xdv μὴ εἴη reliqui cum
editionibus ante Astii sec. qui
κἂν εἰ μὴ εἴη de coniectura scri-
psit idque in tert. tenuit. Nec
aliter Stallbaumius in pr. Idem
in sec. cum Bekkero coniunctivum
recepit.
ταῦτα] ταυτὰ Mon. D. qui in
antecedentibus comma non post
εἴη, sed post ὅμως habet.
καὶ κευτῆσϑαι) καὶ om. Yat.
καὶ δοκεῖν) et videri hominibus
haec habere Fic. Quidni absolute
dictum sumamus: et speciem prae
se ferre? Certe Astii coniectura
καὶ διώκειν nihil opus est.
δὲ] om. Vind. E. Vat.H. Flor.
AC.
οὐδενὶ] οὐδὲν Vind. F. Ang.
B. Flor. R.
χτᾶσϑαι χρᾶσθαι Par. D.
χρῆσϑαι Par. K.
ζητοῦσι] omnes quaerunt Fic.
ἤδη] om. idem.
ἀτιμάζει s ] ἀτιμάζξει. Ald.
μάλα ] maxime quidem Fic.
CIVITAS LIB. VI. 506 291
ἤδη πᾶς ἀτιμάξει; Καὶ μάλα, ἔφη. "O δὴ διώκει uiv E
ἅπασα ψυχὴ καὶ τούτου ἕνεκα πάντα πράττει ἀπομαν-
τευομένη τι εἶναι, ἀποροῦσα δὲ καὶ οὐκ ἔχουσα λαβεῖν
ἱκανῶς, τί ποτ᾽ ἐστὶν, οὐδὲ πίστει χρήσασϑαι uovíuo,
οἵᾳ καὶ περὶ τἄλλα, διὰ τοῦτο δὲ ἀποτυγχάνει καὶ τῶν
LA 2 » ἘΞ ' ' ' - '
ἄλλων, εἴ τι ὄφελος ἣν, περὶ δὴ τὸ τοιοῦτον καὶ TO-
- Id - » ? - $112 , ^
σοῦτον οὕτω φῶμεν δεῖν ἐσκοτῶσϑαι καὶ ἐκείνους τοὺς 506
. βελτίστους ἐν τῇ πόλει, οἷς πάντα ἐγχειριοῦμεν; Ἥκι-
478 ὅτά y, ἔφη. Οἶμαι γοῦν, εἶπον, δίκαιά τε καὶ καλὰ
ἀγνοούμενα ὅπη ποτὲ ἀγαϑά ἐστιν, οὐ πολλοῦ τινὸς
ἄξιον φύλακα κεκτῆσϑαι ἂν ἑαυτῶν τὸν τοῦτο ἀγνοοῦν-
Ὃ δὴ] ὃ δὲ Ven. D. Bonum
quidem Fic.
E παντα] om. Vind. E. Flor. C.
etam, pr. Ven.B. -
πράττει] Ita Vind. F. sed cum
litura in fine.
TL εἶναι] ,, TL εἶναι pro τὰ εἶἷ-
ναι Flor. 1. ς. An τὰ pro τι ha-
bet?
ἀποροῦσα δὲ] dubitat tamen
Fic.
ποτ᾽ deriv] ποτέστιν Vind. F.
ποτε ἐστὶν Vind. E.
χρήσασϑαι χρῆσϑαι Ven. B.
Vind. E. Vat. H. Flor. ACTV.
Bas. b.
οἵᾳ οἷαι, e corr. ofer, Vind.
F. οἵαι Bekkerus in decem suis
invenisse ait, de uno Ven. B. ta-
cens, sed Vind. B. habet οἵα, ut
Lob. Vind. E. et Ald. et in Mon.
B. legitur ofc. οἷα Bas. ab.
Steph. Ast. pr. sec. tacentibus
Bipontinis et de Florentinis Stall-
baumio.
τἄλλα] τἄλλα Vind. BF. Mon.
B. Steph. Ast. τὰ ἄλλα Vind. E.
Flor. -ACTY.
διὰ τοῦτο δὲ 1 διατοῦτο δὲ
Lob. Vind. BF. διὰ τοῦτο δὴ
Mon. B. διατὸ το δὲ Ald. διὰ τὸ
τόδε Bas. ἃ. διὰ τοῦτο Das. b.
atque iccirco Fic. De repetito δὲ
supra ad Á. dictum ; hic tamen
non per anacoluthon illatum, sed
perspicuitatis eratia iterum positum
videtur, de quo genere Buttman-
nus egit in excursu ad Demosthe-
nis Midianam p. 152.
εἴ τι ὄφελος v] :cum quid
utile sit iudicare pergit Fic. Pro
tí in Vind. E. ov, in Vat. H.
Flor. ACV. δ΄ legitur.
δὴ] δὲ Par. K.
τοιοῦτον τοιοῦτο Vind. E.
Mon. B. Par. K. sec. Bip. Flor.
U.
ἐγ χειριοῦμεν) committimus Fic. 506
7:70 γε Vind. B.
ἀγνοούμενα ] Ficinus addidit
ut nunc fere accidit.
ποτὲ--- φύλακα οπι. Vind. F.
In φύλακα reliqui mei et ΕἾο-
rentini cum plerisque Bekkeria-
nis et Bas. b. consentiunt: φύ-
λακι, quod reliquae editiones ante
Bekkerum exhibent, tantum in
Par. DK. de quibus Biponüni et
Bekkerus tacent, repertum vide-
tur. Id Stephanus in m. ita re-
tinendum censebat, si ἄξια lege-
retur: ,,ut dicat illoram bonorum
possessionem non magno pretio
fore custodi. 4 Scilicet nesciebat,
quid post κεκτῆσθαι in codicibus
esset.
ἂν ἑαυτῶν] lta Par. ADK.
Vind. F. Mon. B. Ven. C. Flor.
UV. ἐὰν ἑαυτῶν Vat.B. ἂν £cv-
TOL Lob. Vind. B. Ang. B. Yat.
M. Flor. RT. ἂν ἑαυτὸν Ven. B.
Vat. H. Flor. AC. (haud m
faciendum sane custodem).
ipsum erhibere posse Fic. αὐτὸν
Vind. E. εἴπερ εἰκὸς γνῶναι αὖὐ-
222 à
PLATONIS
τα μαντεύομαι δὲ μηδένα αὐτὰ πρότερον γνώσεσϑαι,
ἱκανῶς.
Καλῶς γὰρ, ἔφη. μαντεύῃ. Οὐκοῦν ἡμῖν ἡ
πολιτεία τελέως κεχοσμήσεται,
ἐπισκοπῇ φύλαξ, ὁ τούτων ἐπιστήμων;
ἐὰν ὁ τοιοῦτος αὐτὴν
2 , 2!
dapes DW.
ἀλλὰ GU δὴ, e “Σώκρατες, πότερον ἐπιστήμην τὸ ἀγα-
ϑὸν φὴς εἶναι, ἢ ἡδονὴν, ἢ ἄλλο τι παρὰ ταῦτα; Ov-
τος. ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἀνὴρ καλὸς, ἦσϑα καὶ πάλαι καταφα-
γνὴς, ὅτι Go, οὐκ ἀποχρήσοι τὸ τοῖς ἄλλοις δοκοῦν περὶ
τὰ Ald. Bas. 80. Steph. et Astius,
qui simul ἀγνοοῦντα pro dyvo-
οὐμενα scribendum et μὴ inter
τοῦτο et ἀγνοοῦντα inserendum
in tert, suspicatur , in secunda
et φύλαπι et ἀγνοούμενα serva-
vit, μὴ vero post τοῦτο inseruit,
quarum lectionum neutra non
inepta videtur. Aldinam in prom-
ptu est originem debere illi φύ-
AcxL, quo recepto quum cognitio
iustorum et pulchrorum, nisi ra-
tionis, qua eadem bona essent,
cognitio accederet,
futura custodi civitatis dici vide-
retur, verba dv ἑαυτῶν pro ine-
ptis et vitiosis haberi necesse
erat, et quoniam in sequentibus
Socrates ipsam iustorum et pul-
chrorum cognitionem ne contin-
gere quidem eis, qui rationem
ilam perspectam non habeant,
posse demonstrat , exstitit qui
iam hic eandem sententiam cum
dubitatione pronuntiatam ab eo
existimans illorum in locum haec
εἴπερ εἰκὸς γνῶναι αὐτὰ substi-
tueret. Aliud glossema paullo
post deprehendemus. ^ Ceterum
ἑαυτῶν ad φύλακα referendum,
non ad ἀγνοοῦντα, quo retulit
Bernhardy synt. p. 151. interie-
ctum articulum non respiciens.
τοῦτο] μὴ ταῦτα Vind. E.
ἀγνοοῦντα "] ἀγνοοῦντα; Vind.
ài] δὴ Vind. F. Flor. AR.
μηδένα] μὴ Vind. F. μηδ᾽ ἂν
fva Mon. B. (μὴδ᾽) Flor. U.
Stallbaumius,
πρότερον) post yvalosc?'c. Mon.
B. (Par. DK.) cum editis ante
Bekkerum , qui perperam Mon.
nullius pretii :
inter mutati ordinis auctores re-
fert, de Par, DK. nihil ostendit.
Sed Dipontinorum silentium et
ipsorum librorum indoles et co-
gnatio consentire eos cum Mon.
et editionibus antiquis verisimile
facit.
ἱκανῶς 1 Mon. Β. et a m. sec.
margo Flor, U. υπρὶν ἂν περὶ αὖὐ-
τοῦ τἀγαϑοῦ 0 ἐστι γνῶ addunt,
quod glossema ineptum est. Nam
ipsam boni naturam Socrates et
supra p. 505. A. satis perspectam
hominibus negavit et infra D. E.
explicare recusat. Itaque ad πρό-
τερον ex superioribus supplendum
est πρὶν ἂν ὅπη ποτὲ ἀγαϑά
ἔστι γνῷ. Etiam Ficinus quam
bonum addens a vero aberravit.
μαντεύῃ} μαντεύει Vind. F.
et recentiores.
τελέως παντελῶς Lob. Vind.
BF. Mon. B. Yat. BM. Yen. C.
Par. DK. Flor. ACU. Bekkerus
et Stallbaumius. (perfecte Fic.)
ἀλλὰ ] ᾿Δλλὰ Ald. Bas. ab.B
Steph.
95s] q5j;s Mon. B. Vind. F.
ἢ 190viv,] ἢ ἡδονήν ; Steph.
Bekk. Ast. in tert, et Stallb.
quod Adimanto e Socrate non
tam utrum ex duobus, quorum
neutrum ei placere iam sciret,
quam quid omnino bonum statue-
ret, sciscitanti minus aptum vi-
detur.
παρὰ ταῦτα] παραταῦτα Vind.
Οὗτος] οὕτως Vind. F. Ang.
CIVITAS LIB. VI. 506 228
αὐτῶν. Οὐδὲ ydg δίκαιόν μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες, φαί-
νεται τὰ τῶν ἄλλων μὲν ἔχειν εἰπεῖν δόγματα, τὰ δ᾽
αὑτοῦ μὴ. τοσοῦτον χρόνον περὶ ταῦτα πραγματευύμε-
, 2 ici a , - , 3 Y
vov. Τί 0; ἣν δ΄ ἐγώ" Ooxsi σοι δίκαιον εἶναι περὶ
€ ^ * , [d $^ , - 5 8 c
ὧν τις μὴ οἶδε, λέγειν ὡς εἰδότα; Οὐδαμῶς y, ἔφη, ὡς
, z c , »f - 3
εἰδότα. ὡς μέντοι οἰόμενον ταῦϑ'᾽,
λέγειν.
δόξας, ὡς πᾶσαι αἰδχραί:
B. lam diu compertum habeo,
Adimante, etc. Fic.
ἀνὴρ καλὸς] Ita Par. ADK.
Lob. Vind. B. Vat. M. Flor. TY.
cum editionibus praeter Bekke-
rianam, quae secundum reliquos
codices καλῶς pro καλὸς exhibet,
ut maior post ἀνὴρ, quo loco
Vind. E. etiam punctum habet,
quam ante ἦσθα pausa facienda
sit: heus, inquam , tu, probe iam
dudum apparebat etc. cui rationi,
si codices iuberent, accedere non
recusarem , quamquam illud 0-
vog ἀνὴρ paullo severius sonans
(cf. Gorg. pag. 467. B. 489. B.
505. C.) et interpositum zv δ᾽ ἐγὼ
assensum nonnihil remoraretur:
nunc vulgatam optimi codicis au-
ctoritate munitam teneo, ut com-
pellatio magis benevola simul et
locosa sit: heus tu, inquam, vir
eximie, iam dudum apparebat
etc. verborum autem dispositio
similis illi ,Symposii initio: ὁ Φα-
ληρεὺς, ἔφη; οὗτος ᾿πολλόδω-
ρος, οὐ περιμένεις ; Pronominis
et casus usum- explicuit Lenne-
pius ad Phalar. ep. 19. De epi-
theto καλὸς cf. Heindorfius ad
Hippiae initium. Quod ad inter-
punctionem atünet, signo excla-
mandi, quo Astius et Stallbau-
mius pest καλὸς usi sunt, non
magis hic locus est, quam post
ὦ Σώκρατες et similia.
569«] οἶσϑα Vat. H. et ante
corr. Vind. F.
σοι] col editiones ante Astii
secundam.
ἀποχρήσοι τὸ ] ἀποχρήσοιτο
ἃ οἴεται, ἐϑέλειν
Τί δέ; εἶπον" οὐκ ἤσϑησαι τὰς ἄνευ ἐπιστήμης
€ δ , , b!
ὧν «i βέλτισται τυφλαί; 1
Vind. F. ὠποχρήσει τὸ Lob. Vind.
BE. Vat. BM. Yen. B. Flor. T.
Οὐδὲ γὰρ] Haud Fic.
ἔφη] om. Lob. Vind. B. Vat. M.
piv] om. Vind. E. Vat. H.
Flor. ACT. et a m. pr. Yen. B.
τὰ δ᾽] τὸ δ᾽ Lob. Vind. BEF.
Vat. BM. Yen. B. Ang. B. Flor.
ACRT.
αὐτοῦ] αὐτοῦ Vind. EF. Mon.
B. Ald. Bas. ab.
τοσοῦτον] post χρόνον Ang.B.
Flor. R. et commate apposito
Vind. F.
περὶ ταῦτα πραγματευόμενον]
in his versatum Vic.
05] τί δαὶ Par. A. Vat. H.
Flor. ACY. -τί δὲ Vind. E. Flor.
T. Tí à, Steph. Priores nullam
interpunctionem habent.
, Οὐδαμῶς y ] οὐδ. ys Vind. E.
y om. Mon. B.
ταῦϑ'᾽ 1 ταῦτα Vind. F.
Tí] τὲ Vind. B. Haec usque
ad δοξάζοντες excerpsit Stobaeus
ecl. L. Il. c. 8. fr. 35. Heer.
p. 200. Cant.
δέ] δαὲ Flor. ACV. In Al.
Bas. ab. ne hic quidem interpun-
ctio est.
εἶπον om. Stob.
ἐπιστήμης] ἐπιστήμας Vind. E.
πᾶσαι] ἅπασαι Stob.
αἰσχραί; 1 αἰσχραί. Ald.
σχραὶ, Stob. Bas. ab. Ast.
ὧν] τῶ Vat. H. Flor. AC.
τυφλαί; 1 τυφλαί" Stallb. sec.
αἷ-
€
221 PLATONIS
δοχοῦσί τί σοι τυφλῶν διαφέρειν ὁδὸν ὀρϑῶς πορευο-
μένων oí ἄνευ νοῦ ἀληϑές τι δοξάζοντες; Οὐδὲν, ἔφη.
Βούλει οὖν αἰσχρὰ ϑεάσασϑαι. τυφλά τε καὶ σκολιὰ,
ἐξὸν παρ᾽ ἄλλων ἀκούειν φανά τε καὶ καλά; Μὴ πρὸς
Zhóg, ἡ δ᾽ ὃς, ὦ Σώκρατες, ὁ Γλαύκων, ὥσπερ ἐπὶ
τέλει ὧν ἀποστῇς. ἀρκέσει γὰρ ἡμῖν, κἂν ὥσπερ δικαιο-
σύνης πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων διῆλϑες,
οὕτω καὶ περὶ τοῦ ἀγαϑοῦ διέλθῃς. Καὶ γὰρ ἐμοὶ, ἦν
δ᾽ ἐγὼ, ὦ ἑταῖρε, καὶ μάλα ἀρχέσει' ἀλλ᾽ ὅπως μὴ οὐχ
οἷός v ἔσομαι, προθυμούμενος δὲ ἀσχημονῶν γέλωτα
ὀφλήσω. ἀλλ᾽, ὦ μακάριοι, αὐτὸ μὲν τί zov ἐστὶ τὸ
ἀγαϑὸν, ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι" πλέον γάρ μοι φαίνεται,
ἢ κατὰ τὴν παροῦσαν ὁρμὴν ἐφικέσθαι τοῦ γε δοκοῦν-
Tí] post τυφλῶν Flor. T.
σοι] τῶν Stob. Heer. om. Cant.
vvpiOv] zvgio .Stob. Cant.
(τυφλῶν cod. Augustan.)
διαφέρειν διαφέρει Ald.
πορευομένων ] πορευόμενον
Vind. F.
νοῦ] οὐκ Stob. Cant. (νοῦ
et ἢ pro οὗ cod. Aug. et Vatic.)
δοξάζοντες ] δοξαάξουσι Flor.
ἐν
od» ] Ita Par. ἃ. Lob. Vind.
BEF. Vat. BHM. Ven. BC. Ang.
B. Flor. ACRT. γοῦν reliqui
editique ante Dekkerum.
ϑεάσασϑαι ϑεᾶσθαι Vind. E.
Comma in edits ante Bekkerum
appositum εὖ ab hoc sublatum
recte Stallbaumius in sec. resti-
tuit.
ἐξὸν] ἐξ ὧν Vind. F.
D φανα]) φᾶννά Vind. F. φάναι
Par. K. sec. Bekk. φανερὰ Ven.
B. Vind. E. Vat. H. Ang. B.
Flor. ACRT.
τε] om. Ang. B.
ἢ 9 ὃς] “Ῥοβέ ὦ Σώκρατες
Par. K.
ὥσπερ ἐπὶ τέλει ὧν] ὥσπερ
ἐπιτελείων Lob. Vat. M. ὥσπερ
ἐπὶ τελείων Vind. BF. Vat. B.
Par. D. ὥσπερ ἐπὶ ἠλείων Par.
K. cum prope. calcem perveneris
Fic.
ἀποστῆς ] ἀπιστῆς Yen. B.
Vat. H. Flor. AC.
ἀρκέσει} ἀρέσκει Flor. T.
ἡμῖν, καν] lta Ald, Bas. ab.
ἡμῖν. züv, Steph. quam interpun-
ctionem. Stallbaumius, qui in pr.
ἡμῖν κἂν sine commate cum Bek-
kero scripsit, in sec. propterea
repetiit, quod καὶ in κἂν .,ad
universam, quae deinde enuntia- ἡ
tur, sententiam refertur, perinde
ac si scriptum esset ἀρκέσει γὰρ
ἡμῖν καὶ τοῦτο, ἐὰν, ὥσπερ ὃ.
“τι 4:5 ΓΒΡΟΙΒ3 564 hac ratione
comma inter x et ἂν ponendum
esset. Quod quum fieri non pos-
sit, ἂν potius, quam καὶ respi-
ciendum videtur.
πέρι] περὶ Vind. E.
qv δ᾽ ἐγὼ] ἦν δὲ ἂν, adscri-
pto in m. a m. s. ἐγὼ, "Mon. B.
ἑταῖρε] ἑταῖρε καὶ περὶ τοῦ
ἀγαϑοῦ διέλϑης: cum linea sub
supervacaneis Mon. B.
ἀρκέσει] ἀρκέση Mon.B. ἀρέ-
GL Vind. E. Post hoc Vind. F.
γὰρ ἡμῖν etc. usque ad hoc dg-
κέσει iterum habet.
οὐχ] οὐκ Ald. Bas. a.
ἀλλ᾽, c etc. ] Proclus in Civ.
p. 426: ᾿᾿ἀλλὰ τὸ ἁπλῶς (ἀγαϑὸν)
δεδήλωπεν εἰπών" ἀλλ, c μακχά-
QE, αὐτὸ μὲν τί ποτέ ἐστι τὸ
ἀγαϑὸν, ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι"
CIVITAS LIB. VI. 507 . 226
vog ἐμοὶ τὰ νῦν" ὃς δὲ ἔχγονός τὸ τοῦ ἀγαθοῦ φαίνε-
ται καὶ ὁμοιότατος ἐκείνῳ. λέγειν ἐθέλω, εἰ καὶ ὑμῖν
φίλον, εἰ δὲ μὴ, ἐᾷν. ᾿4λλ᾽, ἔφη, λέγε᾽ εἰσαῦϑις γὰρ
τοῦ πατρὸς ἀποτίσεις τὴν διήγησιν. Βουλοίμην ἂν, εἶ-
πον, ἐμὲ τὲ δύνασϑαι αὐτὴν ἀποδοῦναι καὶ ὑμᾶς κομί-
σασϑαι, ἀλλὰ μὴ ὥσπερ νῦν τοὺς τόκους μόνον. τοῦτον
δὲ δὴ οὖν τὸν τόκον vs καὶ ἔκγονον αὐτοῦ τοῦ ἀγαϑοῦ
“ομίσασϑε' εὐλαβεῖσϑε μέντοι, μή πη ἐξαπατήσω ὑμᾶς
ἄκων κίβδηλον ἀποδιδοὺς τὸν λόγον τοῦ τόχου. EwAa-
βησόμεϑα, ἔφη, κατὼ δύναμιν" ἀλλὰ μόνον λέγε. Ζ1ιο--
μολογησάμενός γ᾽, ἔφην ἐγὼ, καὶ ἀναμνήσας ὑμᾶς τά
τε ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν ῥηϑέντα καὶ ἄλλοτε ἤδη πολλάκις
ὅς. Πολλὰ καλὰ, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
εἰρημένα. Τὰ ποῖα; ἡ δ᾽ ὅ
πλέον γάρ μοι φαίνεται, ἢ κατὰ
τὴν δοκοῦσαν ὁρμὴν ᾿ἀφικέσϑαι
τοῦ γε δοκοῦντος & ἐμοὶ νῦν.
ἐστὶ] ἔστιν Vind. F.
τὸ ἀγαθὸν] τἀγαϑὸν Ven. B.
Vind. E. Vat. H. Flor. ACV.
Bekkerus, Astius in tert. et Stall-
baumius,. V. Vol. 1. p. LVII. sq.
ξάσωμεν ] ἐάσομεν Ang. B.
Ald. Bas. ab. et ante corr. Vind.
và viv] τονῦν Vind. BE,
E πλέον — τὰ νῦν] est enim,
ut mihi videtur, praesentem su-
pra contemplationem Fic. — zo-
νύν Mon.B. ---τανῦν Lob. Vind.
BEF. cum editis ante Astii sec.
ὁμοιότατο ὁμοιώτατος Vind.
F. ἃ m.,
ὑμῖν] D ui» Flor. AC. Bas. ab.
ἐᾷν ἐὰν Bas. a. ἐῶ Mon. B.
Flor. U.
AM, ἔφη, λέγε ἀλλὰ 2έγε
ἔφη Vind. E. In Ven. B. λέγε
a m. pr. omissum.
εἰσαῦϑις ] εἰς αὖϑις Vind. F.
εἰσαύϑις Vind. E.
ἀποτίσεις ἀποτίσειν Vat. H.
Flor. AV. patrem vero postea
declarabis Fic.
507 τοῦτον] τοῦτο Lob. Vat. B.
Par. DK, Yen. BC. Ald. Bas. ab.
02] om. Par. K.
PraTowis Or. Il.
09v] om. Vind. F. Ang. B.
κομίσασϑε 1 κομίσασϑαι Vind.
EF. Vat. Η,
εὐλαβεῖσϑε] εὐλαβεῖσθαι Vind.
F. Yat. H.- om. Bas. b. -- Pro-
clus ]. c. pag. 427 : πρῶτον μὲν
παραπελεύεται τοῖς ἀκροαταῖς
παραφυλάττειν, y^ Jg κίβδηλον
ἀποδῷ τὸν λόγον τοῦ τόκου,
τὸν μὲν ἥλιον τόπον ἀποκαλῶν,
τὸ δὲ κίβδηλον ἀπὸ τῶν ἐν νο-
μίσμασι τύπων μεταγαγών.
πη] πῆ Vind. F. om. Yat. H.
Flor. AC.
ὑμᾶς] ἡμᾶς Flor. AC. Bas.
ab.
Εὐλαβησόμεϑα 1 ji dg μὰ
c Ald.
“Διομολογησώμενός y]y
Mon. B. Par. DK. Flor. U. US
eius loco est in Ven. B. Vind. E.
Vat. H. Flor. ACTV. editisque
ante Bekkerum. Conf. Phaedr.
p. 228. D: τὴν μέντοι διάνοιαν
— δίέξεμε ἀρξάμενος ἀπὸ τοῦ
πρώτου. Σω. “είξας γε πρῶτον,
[0] φιλότης; τί ἄρα ἐν τῇ ἀρι-
στερᾷ ἔχεις ὑπὸ τῷ ἱματίῳ.
ἀναμνήσας ] ἀναμνῆσαι Vind,
ὑμᾶς] ἡμᾶς Lob. Vind. B.
Vat. BM.
τά τε] τά T Lob. Vind. EF.
Ang. B. Vat. HM. τέ τ᾽ Vind. B.
αλλοτε] ἄλλο vs Ald. Bas. ab.
E
507
B
Ἔστι ταῦτα.
220 PLATONIS
καὶ πολλὰ ἀγαϑὰ καὶ ἕκαστα οὕτως εἶναί φαμέν τε καὶ
διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν γάρ. Καὶ αὐτὸ δὴ καλὸν
καὶ αὐτὸ ἀγαϑὸν καὶ οὕτω περὶ πάντων, ἃ τότε οἧς
πολλὰ ἐτίϑεμεν, πάλιν αὖ xov ἰδέαν μίαν ἑκάστου ὡς
μιᾶς οὔσης τιϑέντες ὃ ἔστιν ἕκαστον προσαγορεύομεν.
Καὶ τὰ μὲν δὴ ὁρᾶσϑαί φαμεν, νοεῖσϑαι
δ᾽ οὐ, τὰς δ᾽ αὖ ἰδέας νοεῖσϑαι μὲν, ὁρᾶσϑαι δ᾽ οὔ.
Παντάπασι μὲν οὖν. Τῷ οὖν ὁρῶμεν ἡμῶν αὐτῶν τὰ
ὁρώμενα; Τῇ ὄψει, ἔφη. Οὐχοῦν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ
ἀκοῇ τὰ ἀκουόμενα καὶ ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι πάντα
τὰ αἰσϑητά; Τί μήν; 4g οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἐννενόηκας
τὸν τῶν αἰσθήσεων δημιουργὸν, ὕσῳ πολυτελεστάτην
τὴν τοῦ ὁρᾷν τε καὶ ὁρᾶσϑαι δύναμιν ἐδημιούργησεν ;
καὶ ἕκαστα καὶ om. Par. K.
perperam probante Schleierma-
chero. Quemadmodum pulchra. et
bona, ita iusta et reliqua omnia,
quae praedicari possunt, multa
sunt, quorum singula genera duo-
bus ilis nominatüs per copulam
adduntur,
εἶναί φαμέν) Vulgo εἶναι φα-
μέν. ltem paullo post ὁρᾶσθαι
φαμέν.
αὐτὸ δὴ καλὸν] αὐτοδηκαλὸν
Vind. B. αὖ. δὲ x. Mon. B.
αὐτὸ ἀγαθὸν ] αὐτοαγαϑὸν
Vind. B. [REA
ἃ τότε] αὐτὸ vs Vind. F. τότε,
quod Ficinus omisit, ad eam,
quae modo facta est, multorum
commemorationem spectat. Sic
infra p. 510. B. τοῖς τότε τμη-
ϑεῖσιν.
κατ᾽ ἰδέαν κατιδέαν Vind. F.
ὃ ἔστιν O ἐστιν codices mei
et editiones ante Bekkerum.
προσαγορεύομεν ] προσαγορεύ-
ὠμὲν Vind. Εἰ, προσαγορευόμε-
vov Par. DK. sec. Bekk. Mon. B.
Flor. U.
Ἔστι ταῦτα.] Ita Par. A. Vind.
EF. Ven. B. Ang. B. Vat. H. et
Stallbaumio in utraque editione
testante Flor. ACRTU. Sed quum
in pr. idem in Flor. Ὁ, προσα-
γορευόμενον xol τὰ uiv deinceps
legi tradat, non ex eo, sed ex
Flor. V. ἔστι ταῦτα ἃ Furia eno-
tatum fuisse, in Flor. U. ut in
compari Mon. B. et in reliquis
codicibus editisque ante Bekkerum
utrumque deesse videtur. Vera
haec sunt. Fic. ex quo Astius in
sec. 4129 7j finxit , in tert. hoc
ipsum vel"Eczt ταῦτα sibi inter-
ponendum videri demonstravit, co-
dicum inopia neutrum recipere
ausus.
Καὶ τὰ — ὁρᾶσϑαι δ᾽ ov. C.]
laudat Proclus 1. c. p. 427. -
δὴ ὁρᾶσϑαί διορᾶσϑαι Ang.
B. δὴ om. Proclus. δὴ. ὁρᾶσϑαι
δ᾽ ov Mon. B. undecim mediis
omissis.
δ᾽ ov] δὲ οὐ Prod. item altero
laco.
M cv] δὲ idem.
ἐδέας εἰδέας Vind. F. a m.
pr.
Παντάπασι] πάντα πᾶσι Vind.
Τῷ o)v --- τὰ ὁρώμενα ;) Qua
potentia e multis, quas habemus,
quae patent oculis, cernimus?
Fic.
ἀκουόμενα] ἀκουόμενα; Steph.
ΨΩ ] ἄρ᾽ Vind. F.
τὸν τῶν] τὸ τῶν Vat.B. Ven.
C. Vind. F. Flor. T.
τὴν τοῦ] τοῦ Ven.B. Vind, E.
Vat. H.
CIVITAS LIB. VI. 507 . 923
Οὐ πάνυ, ἔφη. ᾿4λλ᾽ ὧδε σκόπει" ἔστιν ὅτι προσδεῖ
ἀκοῇ καὶ φωνῇ γένους ἄλλου εἰς τὸ τὴν μὲν ἀκούειν,
^ M ? ; SM 2" M , , c M
τὴν δὲ ἀκούεσϑαι, 0 ἐὰν μὴ παραγένηται τρίτον, ἡ uiv
οὐκ ἀκούσεται, ἡ δὲ οὐκ ἀκουσθήσεται; Οὐδενὸς , ἔφη.
Οἶμαι δέ γε. ἦν δ᾽ ἐγῶ, οὐδ᾽ ἄλλαις πολλαῖς, ἵνα μὴ
εἴπω; ὅτι οὐδεμιᾷ, τοιούτου προσδεῖ οὐδενός. ἢ σύ τινα
ἔχεις εἰπεῖν; Οὐκ ἔγωγε, ἦ δ᾽ ὅς.
Τὴν δὲ τῆς ὄψεως
b! - c - 3 2 ^ er bd bd
“καὶ τοῦ ὁρατοῦ οὐκ ἐννοεῖς, ὅτι προσδεῖται; Πῶς;
? , 3» 2 - ^
Ενούσης zov ἐν ὄμμασιν ὄψεως καὶ ἐπιχειροῦντος τοῦ
» " " , n.
ἔχοντος χρῆσϑαι αὐτῇ. παρούσης δὲ χρόας ἐν αὐτοῖς,
EA, , -
ἐὰν μὴ παραγένηται γένος τρίτον ἰδίᾳ £m αὐτὸ τοῦτο
^ ς καὶ e ri » 3." z , ,
πεφυκχος, OLGUC, OTL ἢ τξ ὄψις οὐδὲν ὄψεται τὰ TS χρω-
ματα ἔσται ἀόρατα. Τίνος δὴ λέγεις. ἔφη; τούτου;
ze] om. Lob. Vind. B. Vat.M.
ὁρᾶσθαι τοῦ 0g. iidem et
Vat. B.
προσδεῖ] πρὸςδεῖ Vind. E.
ἀκοῇ καὶ φωνῇ) ἀκοὴ καὶ qa-
v) Vind. ES diia ε
ἄλλου εἰς] ἄλλου : εἰς Vind. E.
τὴν δὲ] Ita codices mei et
Florentini cum Ald. Bas. ab. τὴν
δ΄ Steph, Ast. et Bekkerus, qui
de suis tacet,
ἀκούεσθαι, ἀκούεσθαι; Lob.
Bas. ab. Steph. Bekk. Stall.
ἀκούεσϑαι. Ald.
οὐκ ἀκουσθήσεται οὐκακου-
σϑήσεται Vind. EF.
οὐδ᾽] οὐδὲ Vind. F. Flor. R.
ἄλλαις ἄλλως Ang. B. Non
αἰσϑήσεσι supplendum est, quip-
pe quae non amplius tres super-
Sint, sed δυνάμεσι vel δυνάμεων
συζεύξεσι.
οὐδεμιᾷ 1 οὐδεμία Vind. F.
οὐδενός.] οὐδενόᾷ: Vind, E.
σύ τινα] σὺ τίνα Lob.
ἔχεις 1 ἔχει Yind, E.
οὔκ ἐννοεῖς — γρῆῇσϑαι αὐτῇ
om. Vat. B. AM p
Πῶς; Ἐνούσης πῶς ἐνούσης
ὄμμασιν] σώματι Vind. E.
τοῦ om. Par. Καὶ
ἔχοντος ἔχον Ven. C.
αὐτῇ αὐτὴν Vat. H. Flor.
ACY. αὐτοῖς, ἃ m. s. —7j, Mon. B.
pd χροᾶς Vind. F. yoofag
or,
ἐν αὐτοῖς οπι. Fic. (praesente
item colore) Praepositione offensi
Morgensternius, Astius et Stall-
baumius ille commate post χρόας
posito ἐν αὐτοῖς ad sequentia re-
ferri, horum prior in tert. ἐπ
pro ἐν scribi, posterior in sec.
£v deleri iubet: quorum nihil ne-
cessarium et ἐν retinendum pro-
prieque accipiendum esse placita
de coloribus Tim. p. 67. C. sqq.
exposita intuenti patebit. Nec
aliter Homerica dictio ἐν ὀφϑαλ-
μοῖσιν ἰδέσϑιαι intelligenda vide-
tur.
μὴ μὴν Md. Bas. ab.
γένος} γένος zi Mon. B. Flor.
ἐπ᾿ αὐτὸ ἐπαυτὸ Vind. E.
οἶσθα] οἷσϑ᾽ Vind. EF. Ang.
B, Yat, H.
ἀόρατα. ἀόρατα:, Vind. E.
(h. e. ἀόρατα ; cum signo muta-
tae. personae.)
ἔφη]. om. Lob. Yind. B. Vat.
Ι,
τούτου om. Vind. E. In Vind,
F. Socrati assignatur, non omni-
no male, nisi δὴ post 0 obstaret,
cui tertius locus minus, quam se-
cundus convenit, Itaque τούτου
cum τίνος construendum, more
Platoni usitato, quo e. g. Criton.
P9
E,
228 PLATONIS
Ὃ δὴ σὺ καλεῖς, ἦν δ᾽ ἐγὼ, φῶς. ᾿4ληϑῆ, ἔφη . λέγεις.
Οὐ σμικρᾷ ἄρα ἰδέᾳ ἡ τοῦ ὁρᾷν αἴσϑησις καὶ ἡ τοῦ
508 ὁρᾶσθαι δύναμις τῶν ἄλλων ξυζεύξεων τιμιωτέρῳ ξυγῷ
ἐζύγησαν, εἴπερ μὴ ἄτιμον τὸ φῶς. ᾿Αλλὰ μὴν, ἔφη,
πολλοῦ 9" δεῖ ἄτιμον εἶναι. Τίνα οὖν ἔχεις αἰτιάσασϑαι
τῶν ἐν οὐρανῷ ϑεῶν τούτου κύριον, οὗ ἡμῖν τὸ φῶς
ὔψιν τε ποιεῖ ὁρῷν ὅτι κάλλιστα καὶ τὰ ὁρώμενα ὁρᾶ-
σϑαι; Ὅνπερ καὶ 60, ἔφη, καὶ ob ἄλλοι" τὸν ἥλιον γὰρ
δῆλον ὅτι ἐρωτᾷς.
p. 43. C. Phaedon. 71. E. τίνα
ταύτην: dixit , genitivus autem a
nomine γένος repetendus.
σὺ καλεῖς — τότε ὁρώμενα
L. VII. p. 515. D.] in Ven. C.
excisis foliis duobus desunt.
E ἄρα ἰδέᾳ ] Ita Par. A.
Lob. (cgixo&i— ἐδέαι) Vind. E.
Par. K. sec. Bekk. Vat. M. (σμι-
κρᾶ — ἰδέα) σμικρῶ ἄρα ἰδία
Mon. B. Flor. U. σμικρὰ ἄρα
ἐδέα reliqui codices editionesque
excepta Bekkeri, qui unus vide-
tur sensum scriptoris perspexisse.
Scilicet ut L. II. p. 373. E. οὔ
τι σμικρῷ, ἀλλ ὅλῳ στρατοπέδῳ
μείξων πόλις civitas non paullo,
sed integro exercitu auctior , ita
hic ξυγὸν οὐ σμικρᾷ ἰδέᾳ τιμιώ-
τερον vinculum non exiguo rerum
genere ercellentius dicitur, cuius
praestantia tali genere nititur s.
continetur per ipsumque efficitur.
ἰδέα idem est, quod γένος, ut
Polit. p. 289. B. ἢ τοῦ νομίσμα-
τος ἐδέα, neque dativus offen-
sionem habere potest. Ceterum
non male, ut contra veritatem,
Stephanus in m. οὐ σμικρῷ ἄρα
ἥδε ἡ τοῦ ὁρᾷν coniecit: illud
minus perite fecit, quod ibidem,
quum Ficinum σμικρᾷ ἰδέᾳ le-
gisse ex eius interpretatione '(non
exigua quadam specie) collegisset,
ei scripturae aeque ac vulgatae
magnum subesse errorem pronun-
Gavit. Cf. L, VIII. p. 579. C.
5] 7 τε Mon. B. Flor. U. om.
Par. DK. Ang. B. Vat. M.
"4g οὖν ὧδε πέφυκεν ὄψις πρὸς
ἢ] ἡ καὶ Ald. Bas. ab. om.
Lob. Vind. B. Mon. B. Vat. B.
Par. DK. sec. Bekk. (qui perpe-
ram Ven. C. inter omittentes re-
tulit, Vind. B. Mon. B. omisit.)
Flor. RU.
δρᾶσϑαι ὁρᾶν Lob. Vind. B.
Vat. M.
ξυξεύξεων] [ta Bekkerus se-508
cundum Par. ADK. de quo Bip.
tacent, et Vat. B. Mei libri cum
Ald. Bas. ab. Steph. cv£. habent.
Τίνα ovv] ovv Ficinus omisit.
ov] ὃς Mon. B. Par. K. sec.
Bip. et a m. s. Flor. U.
φῶς παρέχων addit Mon. B.
et a m. s. Flor. U
ὅτι om. Vind. F.
δρώμενα 1 om. Yen. B. a m.
pr.
ἔφη] ἔφης Vind. E.
δῆλον ὅτι) lta Vind. F. Flor.
R. δηλονότι reliqui mei (etFlor.)
cum editis ante Astii sec.
ἐρωτᾷς] ἐρῶτας Vind. F.
"4g ] Ita Lob. Vind. B. Mon.
B. ἄρ᾽ Vind. F. Ald. Bas. a.
Steph. Ast. pr. ἀρ᾽ Vind. E. Bas.
b. [ta vero —. Fic.
90v ;] Ita Lob. Vind, B. ϑεόν.
reliqui mei cum editis ante Astii
sec.
Πῶς; Οὐκ] πῶς ova Vind. F.
GIVETAS LIB. VL δ08 229
τοῦτον τὸν ϑεόν; Πῶς; Οὐκ ἔστιν ἥλιος ἡ ὄψις οὔτε
αὐτὴ οὔτε ἐν ᾧ ἐγγίγνεται, ὃ δὴ καλοῦμεν ὄμμα. Οὐ
γὰρ οὖν. '4AÀ' ἡλιοειδέστατόν ys, οἶμαι, τῶν περὶ τὰς
αἰσϑήσεις ὀργάνων. Πολύ γε. Οὐκοῦν καὶ τὴν δύνα-
μιν, ἣν ἔχει, ἐκ τούτου ταμιευομένην ὥσπερ ἐπίῤῥυτον
κέχτηται; Πάνυ μὲν οὖν. "4g οὖν οὐ καὶ ὁ ἥλιος
ὄψις μὲν οὐκ ἔστιν, αἴτιος δ᾽ ὧν αὐτῆς ὁρᾶται ὑπ᾽
αὐτῆς ταύτης ; Οὕτως, ἢ δ᾽ ὅς. Τοῦτον τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
φάναι μὲ λέγειν τὸν τοῦ ἀγαϑοῦ ἔκγονον, ὃν τἀγαϑὸν
ἥλιος 1 om. idem.
ἢ] ἢ Vind. E.
οὔτε αὐτὴ} ]ta Vind. F. a m.
pr. οὔτε αὐτῇ a m. s. Ficinus
utrumque omisit, item- Bekkerus,
sed hic per errorem, non, ut
Hermannüs in annotatione ad Eu-
rip. Med. p. 401. statuebat, co-
dicum auctoritate, quae si eger
set, teneri potuisse Hermanno
concedendum.
ὄμμα] ὄνμομα Ang. B.
Ov γὰρ ovv.] οὐγαροῦν. Lob.
et e corr. Vind. F. οὐ γὰρ ovv,
Bas. b.
ἡλιοειδέστατόν ἡλοιειδέστα-
τόν Ald. Bas. a.
οἶμαι Vulgo sine commatis.
Οὐκοῦν] ovx ovv Vind. F.
ταμιευομένην ] ταμιευομένη
Mon. B. Par. D. Ald. Bas. ab.
et Par. K. sec. Bekk. ταμιξυο-
μένης sec. Bip.
"4o οὖν — τὰ δρώμενα. C.]
laudat Eusebius praep. L. XI.
p. 318. Pro ἀρ᾽ οὖν ov Vind. E.
o
0, idque sine interpünctione cum
proximis cohaerens, Vind.F. ἄρ᾽
οὐρανοῦ, Ang. B. &Q ov habet.
Quin etiam sol —. Fic.
ὁ ἥλιος ὃ om. Flor. T. In
Mon. B. ad ἢ. 1. in m. a m. pr.
adscriptum est: πλὴν ὃ μὲν coa-
gig καὶ ἄδιλος, ὁ δὲ τἄναντία
τούτων.
ἔστιν ἔστι Steph. Ast. pr. sec.
DL
ὁρᾶται) ἄρεται Vind. F. ante
corr.
Οὕτως οὕτω Vind. E. om.
Vind. F.
Τοῦτον --- ὁρώμενα. C.] laudat
Iulianus or. [{Π1|. pag. 133. A.
Spanh.
τοίνυν om. Fic.
φάναι με] φᾶναε μὲν Vind. F.
φαινόμενος luliani cod. Voss.
φάϑι us Mon. B. Flor. U. quod
ipsum Stephanus in m, dubitabat
an hic et p. 509. B. reponendum
esset. Sed cf. Matthiae gramm.
p. 1072.
&xyovov] Proclus i in Plat. theol,
p. 380: διὸ καὶ ὃ ἐν Πολιτείᾳ
“Σωκράτης ἔχγονον αὐτὸν (scil.
τὸν ἥλιον) ἀποκαλεῖ τοῦ ἀγαϑοῦ
καὶ δημιίουρ γὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ
παντὸς τοῦ ἐγκοσμίου φωτὸς
ὑποστάτην. Idem in "Tim. p. 119,
6. a f. δεύτερον δὴ κεφάλαιον
ἐπὶ τούτῳ τὸ δειχνῦύον, ὅτε, καὶ
ὃ Πλάτων ἐπὶ μίαν ἀρχὴν ἀνά-
γει πάντα, καὶ ἀπὸ τῶν ἐν Πο-
λισείᾳ λόγων, ἐν οἷς τὸν μὲν q-
λιον ᾿αἰτιᾶται τῶν ὁρατῶν, τὸ
δὲ ἀγαϑὸν τῶν νοητῶν, αὐτὸν
δὲ αὖ πάλιν τὸν ἥλιον ἔγγονον
τοῦ ἀγαϑοῦ προσαγορεύει. Ib.
p. 259, 14: ὃ μὲν γὰρ ἥλιος,
ὡς ἐμάϑομεν ἐν Πολιτείᾳ, τῆς
ἀληϑείας εἰκόνα τὸ φῶς ὑπέστη-
σὲν.
ὃν τἀγαθὸν] ὃν τὸ dy. Vind-
F. ὃν τὸ dy. Eus. ὃν dy. Iuliani
cod. Voss. Ovz cy. Vind. E. ὃν
τάγ. Vat. H.
B
280
ἐγέννησεν ἀνάλογον ξαυτῷ ,
τῷ τόπῳ πρύς τὲ νοῦν καὶ τὰ νοούμενα,
PLATONIS
ὅτιπερ αὐτὸ iv τῷ νοη-
τοῦτο τοῦ-
4 - e - , E/4 1 ^ c , ! -
τον ἐν τῷ ὁρατῷ πρὸς τὸ ψιν καὶ τὰ ὁρώμενα. Πῶς:
ἔφη" ἔτι δίελϑέ μοι.
ὅταν μηκέτι ἐπ᾿ ἐκεῖνά τιρ
ἀνάλογον Ὁ post ξαυτῷ Lob.
Vind. B. Vat. BM. λόγον Luliani
cod. Voss. ἀνὰ λόγον Astius Tn
Bec. et tert. scripsit praeeunte
Heindorfio ad Phaedon. δ. 136.
qui adiectivum omnino improbare
videtur. At extra dubitationem
positum. est 'Tim. p. 69. B. &v«-
Aoyo καὶ σύμμετρα, et h. l. aptius
dictione adverbiali, ut indolem
geniti potius, quam gignendi ra-
tionem describi appareat. Cete-
rum huc respexit scholiastes ad
Gorg. p. 506. C. (130,9. Bekk.)
£v Παρμενίδῃ à, inquiens, τες
λεώτερον οὐ περὶ ἀγαϑοῦ τινὸς;
ἀλλ᾽ ἁπλῶς περὶ ἀγαϑοῦ ποιεῖ-
σαι τὸν λόγον, ἐν Πολιτείᾳ δὲ
δὲ ἀναλογίας τινός.
ἑαυτῷ ] ἑαυτοῦ Mon. B. Quod
Stephanus in m. addendum cen-
sebat καὶ, id Stallbaumius neces-
sarium esse recte negat et se-
quentia epexegesin antecedentium
facere statuit, sed minus recte
ea ad remotius 4£ysw refert,
qum mea quidem sententia. ad
ἐγέννησεν referenda sint: τὸ dya-
gà» ἐγέννησε τὸν ἥλιον τοῦτο ἐν
τῷ ὁρατῷ τόπῳ, ὅπερ αὐτὸ ἐν
τῷ νοητῷ ἐστίν, ut esset idem in
loco visibili , quod ipsum est in
cogitabili. Placitum ipsum tam-
quam suum proposuit Celsus apud
Origenem L. VIT. p. 363: οὐσία
καὶ γένεσις νοητὸν; ὁρατόν. με-
τὰ οὐσίας μὲν ἀλήδεια, μετὰ δὲ
γενέσεως “πλάνη. περὶ ἀλήϑειαν
μὲν ovv ἐπιστήμη , περὶ δὲ d-
τερον δόξα. καὶ νοητοῦ μέν ἐστι
νόησις, ὁρατοῦ δὲ ὄψις. γινώ-
oxzL δὲ νοητὸν μὲν νοῦς, ὁρατὸν
δὲ ὀφϑαλμός. ὅπερ οὖν ἐν τοῖς
ὁρατοῖς ἥλιος οὔτ᾽ ὀφϑαλμὸς ὧν
οὔτ᾽ ὄψις, ἀλλ᾽ ὀφϑαλμῷ τὲ τοῦ
ὁρᾶν αἴτιος καὶ ὄψει, τοῦ ÓL αὐ-
τὸν συνίστασϑαι καὶ ὁρατοῖρ τοῦ
᾿Οφϑαλμοὶ, ἦν δ᾽ ἐγὼ, οἶσϑ᾽᾽,, ὅτι
αὐτοὺς τρέπῃ,
ὧν ἂν τὰς
ὁρᾶσϑαι, πᾶσιν αἰσϑητοῖς τοῦ
γίγνεσϑαι χαὶ μὴ αὐτὸς αὐτῷ
τοῦ βλε πεσϑαι, τοῦτο ἐν τοῖς
νοητοῖς ἐκεῖνος, ὅσπερ οὔτε νοῦς
οὔτε “Ψψόησις οὔτ᾽ ἐπιστήμη; ἀλ-
λὰ νῷ τε τοῦ νοεῖν αἴτιος καὶ
νοήσει τοῦ δι αὐτὸν εἶναι καὶ
ἐπιστήμῃ τοῦ Or αὐτὸν γιγνώ-
σχεῖν καὶ νοητοῖς ἅπασι.
αὐτὸ] αὐτῶ Vat. H. γὰρ αὖ-
τὸ Vind. B. Vat. M. et correctus
in o Lob. ἑαυτὸ Iulian.
τῷ νοῦν] τὲ om. lul. cs νῦν
Ald. Bas. ab. '
τοῦτο τοῦτον τοῦτον Vind. F.
Eus. τοῦτο Ang. B. Flor. R.
Cf. L. VHII. p. 581. B: καὶ χρη-
μάτων τὲ καὶ δόξης ἥπιστα τού-
τῶν τούτῳ μέλει. Apol. 23. A:
(κινδυνεύει ὃ ϑεὸς) ἐν τῷ χρη-
iuo τούτῳ τοῦτο λέγειν.
καὶ τὰ ὁρώμενα) πρός τε ὄψιν,
sup. a m. s. καὶ τὰ As et super
βλε ὁρώμενα, Vind. B.
ἔτι δίελθε] ἐπιδίελϑε Vind. F.
Cf. δὰ L. V. p. 449. C. dicta.
᾿Οφϑαλμοὶ 1 Produs in Civ,
P. 428, 6: εἰπὼν γὰρ Ὄφϑαλ-
μοὶ ; ἣν δ᾽ ἐγὼ, ὅταν τις αὐτοὺς
μὴ ἐπέκεινα τρέπῃ, ὧν τὰς χρόας
ἡμερινὸν, “φῶς ἐπέχει, ἀμβλυώτ-
τουσιν; ὅταν δὲ ὧν. ὃ ἥλιος κα-
vo dua , σαφῶς ὁρῶσι. TOUT
οὖν ἐπὶ τῶν ὁρατῶν διελόμενος,
χρόας; φῶς, ὀφθαλμοὺς, ἥλιον
ἐπήνεγκεν τὰ. ἀνάλογον καὶ ἐπὶ
νοουμένων λέγων" «οὕτω παὶ τὸ
ὄμμα τῆς ψυχῆς, ᾧ δὴ νοεῖ; ó-^
ταν μὲν τρέπῃ τις οὐ τὸ ὃν καὶ
ἡ ἀλήϑεια, λάμπει , νοεῖ καὶ yt-
yvO Gx&L , ὅταν δὲ εἰς τὸ τῷ 6X0-
τῷ κεχραμμένον; , τὸ γιγνόμενον
καὶ τὸ ἀπολλύμενον, δοξάζει vs
καὶ ἀμβχυώττει.
oic9^, δτι ] οἶσθα ὅτι
Vind. BF. porro Fic.
Lob.
CIVITAS LIB. VI. 508
231
χρόας τὸ ἡμερινὸν φῷς ἐπέχῃ, ἀλλὰ ὧν νυκτερινὰ φέγ-
qe
ὥσπερ οὐκ ἐνούσης καϑαρᾶς ὄψεως.
ὧν ὁ ἥλιος καταλάμπῃ, δαφῶς
Ὅταν δέ γ᾽, οἶμαι,
ὁρῶσι, καὶ τοῖς αὐτοῖς
ὅταν] ὅτ᾽ Gv Mon. B. Ald.
Bas. ab. Steph. Ast. pr. .
ἐπ᾽ ἐκεῖνα] ἐπέκεινά Vind. EF.
Vat. H. ἐπ᾽ ἐχείνα Ald. Bas. a.
ἐπ᾽ ἐκείνοις Mon. B.
τρέπῃ] πρέπῃ Vind. E. Ald.
Bas. ab.
ἡμερινὸν φῶς Antiatt. p. 98,
as ἡμερινὸν φῶς" Πλάτων IHo-
λιτείας τετάρτῳ. immo faro.
ἐπέχῃ ἐπέχοι Lob. Ven. B.
ἐπέχει Vind. F. Flor, R. illumi-
nat ostenditque Fic. potius obti-
net.
ὧν] àg Lob. Vind. B. Mon. B.
Vat. BM. Par. DK.
φέγγη géyxg Flor. T. In
Vind. B. alterum ἢ in fine int.
vers. additum est.
ἀμβλυώττουσι ] ἀβλυώττουσι
Vind, E. Ald. ἀμβλυωποῦσι Yind.
F. Idem Flor. A. vulgato super-
Scriptum habet. caecutzunt hal-
lucinanturque Fic.
τε] ys Ven. B. Vind. E. Flor.
ACTV.
φαίνονται φαίνωνται Vind.
F. φαίνεται Vind. E. Vat. H.
Idem in Flor. CT. repertum vi-
detur, quos Stallbaumius in pr.
refert pro φαίνονται aliquid ha-
bere, quod nihili faciendum sit,
quid habeant, non docet. 7
καϑαρᾶς] ᾿καϑαρῶν Ald. Bas.
a. Eandem terminationem Bas. b.
in ima pagina, quem custodem
dicunt, exhibet.
. - ὄψεως.) ὄψεως; Lob. Vind. B.
» Mon. B. Ald. Steph. Bekk. Ast.
tert, Stallb.
μάλα] μάλ Vind. F. Ang. B.
ἔφη] ἔφης Vat. H.
y.] ys Mon. B.
ὧν ov idem et Flor. U.
D καταλάμπῃ] lta Par. A. Lob.
Vind. BE. Vat, B. Ven. B. Flor.
2 , Pr 1 ? " , -
ἀμβλυώττουσί τε καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν,
Καὶ μάλα, ἔφη.
, 2 3 -
TOUTOLG Ομμασιν évovoc
ACTV. (Proclus.) καταλάμπει re-
liqui cum editis. . Quum Atticos
non íantum poétas, sed etiam
scriptores satis constet in descri-
bendo genere solum nonnunquam
coniunctivum pronomini relativo
addere, qua de re cf. Matthiae
gramm. p. 1025. cuius exemplis
addo Leg. L. V. p. 728. A: 0g
ἅπερ üv νομοϑέτης αἰσχρὰ εἶναι
καὶ κακὰ διαριϑμούμενος τάττῃ
καὶ τοὐναντίον ἀγαθὰ καὶ καλῶ,
τῶν μὲν ἀπέχεσθαι. μὴ ἐϑέλῃ πά-
σῃ μηχανῇ , τὰ δὲ ἐπιτηδεύειν.
ξύμπασαν κατὰ δύναμιν, οὐκ
οἶδεν ἐν τούτοις πᾶσι πᾶς ἄν-
ὕρωπος ψυχὴν ἁγειότατον ὃν ἄ-
τιμότατα καὶ κακοσχημονέστατα
διατιθείς. Ib. p. 157. Β: dvey-
πλήτους γὰρ δεῖ τὰς οὐσίας “πρὸς
ἀλλή λους κατασ: «eve Geo on. ἁμωσ-
yénos, ἢ μὴ προϊέναι πρότερον
εἰς τοὔμπροσϑεν éxóvro εἶναι
τῆς ἄλλης κατασλευῆς, οἷς 7) πα-
λαιὰ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους
καὶ ὅσοις νοῦ καὶ σμικρὸν μετῇ.
nostro loco codicibus optimis eo
magis obtemperandum est, quo
facilius ex antecedentibus ὧν ἂν
τὰς χρύας τὸ ἡμερινὸν φῶς ἐπέ-
45 particula relativo addi solita
repeti potest. Cf. Vol. I. p. 410,
a. — In Ald. sequentis. vocabuli
sylaba priore huic coniuncta κα-
ταλάμπεισα φῶς legitur.
ἐνοῦσα] Ita Vind. F. a m. pr.
ἐνόντα a m. $. Quod Bekkerus,
Astius in tert. et Stallbaumius
ante hoc inseruerunt ὄψεις, quam-
quam durius abesse nomen con-
cedo, tamen codicum Lob. Vind.
B. Mon. B. Vat. M. Flor. U. et
Ficini auctoritatem ad recipien-
dum sufficere non puto. Accedit,
quod non solum ὄψις, sed χαϑα.
ρὰ ὄψις supplendum videtur.
-
292 PLATONIS
φαίνεται. Τί μήν; Οὕτω τοίνυν καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ὧδε νόει "479
ὅταν μὲν οὗ καταλάμπει ἀλήϑειά Ts καὶ τὸ ὃν, εἰς
τοῦτο ἀπερείσηται, ἐνόησέ vs καὶ ἔγνω αὐτὸ καὶ νοῦν
ἔχειν φαίνεται" ὅταν δὲ εἰς τὸ τῷ σχότῳ κεκραμένον,
τὸ γιγνόμενόν vs καὶ ἀπολλύμενον, δοξάξει τε καὶ ἀμ-
βλυώττει ἄνω καὶ κάτω τὰς δόξας μεταβάλλον καὶ ἔου-
xtv αὖ νοῦν οὐκ ἔχοντι. Ἔοικε γάρ. Τοῦτο τοίνυν τὸ
τὴν ἀλήϑειαν παρέχον τοῖς γιγνωσχομένοις καὶ τῷ γι-
γνώσκοντι τὴν δύναμιν ἀποδιδὸν τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ ἰδέαν
φάϑι εἶναι, αἰτίαν δ᾽ ἐπιστήμης οὖσαν καὶ ἀληϑείας
ὡς γιγνωσχομένης μὲν διανοοῦ, οὕτω δὲ καλῶν dugo-
τέρων ὄντων, γνώσεώς τε καὶ ἀληϑείας, ἄλλο καὶ κάλ-
φαίνεται. φαίνεται: Vind. B.
Mon. B. Ald. φαίνεται: καὶ μάλ᾽
ἔφη: Flor. RT.
as νόει] ᾧ δὴ νοεῖ Proclus.
μὲν] enim Fic.
οὐ] οὐ Vat.H. ovv Flor. AC.
αὐτὴν Ang. B. Flor. 'T. et mar-
go R. om. Vind. E.
καταλάμπει] καταλάμπη Vind.
BE. Vat. H.
ἐνόησέ cs]
Vind. F.
ἔχειν] ἔχον Mon. B. Flor. U.
δὲ] δ᾽ Vind. F. Ang. B.
κεχραμένον] κεκραμμένον Vind.
E. Flor. R. (Procl.)
δοξάζει τε] om. Fic.
ἀμβλυώττει ἀμβλυώτει Vind.
B. Synag. Bekk. anecd. p. 386,
31: ἀμβλυώττει" τυφλώττει. Cf.
L. VII. p. 516. E.
μεταβάλλον] μεταβαλλον Vind.
F. μεταβάλλων Vind. E. μετα-
βαλὸν Lob. Vind. B. Par. DK.
sec. Dekk. Vat. M. μεταβαλὼν
Yat. B.
αὖ] om. Fic.
Tovro — φάϑι εἶναι E.] lau-
dat Eusebius praep. L. XI. p. 319.
respiciunt Proclus in Parm. T. Y.
. 155. Cous. et Damascius cog.
καὶ λύσ. p. 66. et 90. Kopp.
γιγνωσχομένοις ] γιγνομένοις
Vind. E. Vat. H. Flor. ACV.
τῷ ] τὸ Euseb.
γιγνώσκοντι γινώσκοντι Vind.
2 , 2? ^
ἐννόησετε αὐτὸ
ἀποδιδὸν ἀποδιδοῦν Euseb.
ἰδέαν εἰδέαν Vind. F. a m.
p φάϑι Ita Lob. Vind. BF.
Mon. B. Euseb. φαϑὲ Par. A. a
m. s. Vat. B. ἃ m. pr. Ast, sec.
tert. Priores cum Vind. E. gd
habent. €f. Vol. L. p. 407, b.
αἰτίαν δ᾽ — διανοοῦ ] Quum
bonum veritatis etiam tamquam
ideae caussa sit, quippe quod
omnibus ideis lior. ut sint, im-
pertiat, idem veritatis tamquam
cognoscendae caussam ostendere
non ita supervacaneum erat, ut
visum 'est Astio, qui in comm.
haec verba glossematis manifesta
esse et nihil nisi praegressa re-
petere statuit , extrema vero ὡς
γιγνωσκομένης μὲν διὰ νοῦ, quem-
admodum ante Bekkerum legeba-
tur, miris modis languere idem
recte censuit. Nam veritatem
alia re nulla, nisi intellectu co-
£nosci post ea, quae supra de
intelligibili et visibili dicta sunt,
denuo inculcandum non erat. Ita-
que propius a vero abesse vide-
tur Astius in tert. haec extrema
delenda existimans, quam $Stall-
baumius, qui ea ob id ipsum re-
tinet, quod intellectus commemo-
ratio recte abesse non possit.
Praeterea particulae δὲ et μὲν
cum illa lectione consistere ne-
queunt, quarum priorem Stall-
baumius aut eliciendam aut cum
CIVITAS LIB. VI. 509 235
λιον ἔτι τούτων ἡγούμενος αὐτὸ ὀρϑῶς ἡγήσῃ" ἐπιστή--
μὴν δὲ καὶ ἀλήϑειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς τε καὶ ὄψιν ἡλιο--
FIT uiv νομίξειν ὀρϑὸν, ἥλιον δὲ ἡγεῖσθαι οὐκ ὀρϑῶς
ἔχει, οὕτω καὶ ἐνταῦϑα ἀγαϑοειδῆ μὲν νομίξειν ταῦτ᾽
ἀμφότερα ὀρϑὸν, ἀγαϑὸν δὲ ἡγεῖσϑαι ὁπότερον αὐτῶν
οὐκ ὀρϑὸν, ἀλλ᾽ ἔτι μειζόνως τιμητέον τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ
ἕξιν. ᾿Δμήχανον κάλλος, ἔφη, λέγεις, εἰ ἐπιστήμην μὲν
καὶ ἀλήϑειαν παρέχει, αὐτὸ δ᾽ ὑπὲρ ταῦτα κάλλει ἐστίν"
οὐ γὰρ δή που σύ γε ἡδονὴν αὐτὸ λέγεις. Εὐφήμει,
ἦν δ᾽ ἐγώ" ἀλλ᾽ ὧδε μᾶλλον τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ἔτι ἐπι-
κόπει. Πῶς; Τὸν ἥλιον τοῖς ὁῤωμένοις οὐ μόνον,
οἶμαι, τὴν τοῦ ὁρᾶσϑαι δύναμιν παρέχειν φήσεις, ἀλλὰ
Astio, cuius et ipsius coniecturae
repugnat , in ys mutandam putat,
posteriorem iam Stephanus p. 24.
aut expungendam aut potius ad
aliquid, quod post διὰ vo? exci-
derit, quae etiam Geerii diatr.
p. 82. opinio est, referendam ar-
bitratur, Stallbaumius autem ne-
scio quo modo explicandam autu-
mat, Equidem cum Bekkero pro
διὰ νοῦ, quae Vind..E. Yen. B.
Vat. H. " Ang. B. Flor. ACRTY.
eademque Ficini (scientiae et ve-
ritatis, quae per intellectum per-
cipitur, caussam) lectio est, scri-
bendum putavi δεανοοῦ, quod Par.
A. Vind. F. et ἃ m. s. Vat. D.
exhibent, a quo διὰ νόον, quod
in Lob. Vind. B. Mon. B. Par.
DK. sec. Bekk. Flor. U. Vat. M.
et a m. pr. B. legitur, parum
aut nihil differt, atque hanc sen-
tentiam de bono scientiae et ve-
ritatis tamquam cognoscendae
caussa primum veluti continuatio-
nem et explicationem prioris, qua
cognoscendis veritatem, cogno-
scenti facultatem eius rei imper-
tire declaratum erat, per δὲ ad-
lectam, deinde vere ut oppositam
sequenti, quae ipsum diversum a
scientia et veritate ac pulchrius
utraque praedicat, per μὲν signi-
ficatam statuo; cuius particulae
quum proprius locus post αἰτίαν
esset, αὖ διανοοῦ δὲ αἰτίαν μὲν
οὖσαν etc. scribi deberet, con-
cinnitatis gratia, quoniam in prae-
cedenti sententia imperativus (φά-
2.) post obiectum collocatus est,
hic quoque obiectum initio posi-
tum eique δὲ copulans subiun-
ctum, μὲν autem finitae obiecti
descriptioni additum est. — Pro
δ᾽ in Vind. F. δὲ, pro γιγνω-
σκομένης in Vind. E. γιγνοσκο-
μένης ; in Flor. U. γιγνωσκομέ-
v1v,in Mon. B. γιγνωσκομένων
legitur.
ἡγήσῃ] ἡγήσει Ang. B. Flor.
R. et recentiores.
ἐπιστήμην xci ἐπ. Vind. EF.
Ang. B. Flor. AC.
ἐκεῖ] om. Fic.
μὲν] om. Vat. H.
δὲ δ᾽ Vind. EF. Ang. B.
Vat, H. Flor. ACTY.
οὕτω] καὶ οὕτω Lob. Vat.
BM. Bas. b.
ταῦτ᾽ ταῦτα Vind. BF.
μειξόνως] Cf. Vol. I. p. 844, a.
augustior enim est ipsius boni ma-
iestas. (ἀλλ᾽ — ἕξιν.) Fic.
εἰ — λέγεις 1 om. Lob. Vind.
B. Vat. BM.
δ᾽ 1 δὲ Vind. F.
κάλλει ἐστίν] κάλλει εἰ ἔστιν
idem. κάλλιστον Flor. RT. ln
Vat. Ἡ. 7] super &t scriptum,
Εὐφήμει] £v, à m. s.
φημὶ Vind. F.
ἀλλ᾽ ὧδε μᾶλλον] alque ita
planius Fic.
Τὸν ἥλιον — ὑπερέχοντος.
»
οὐ;
509
509
Β
254
PLATONIS
καὶ τὴν γένεσιν καὶ αὔξην καὶ τροφὴν, οὐ γένεσιν αὐ-
* 2
TOV Οντα.
Πῶς γάρ; Καὶ τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν
μὴ μόνον τὸ γιγνώσκεσθαι φάναι ὑπὸ τοῦ ἀγαϑοῦ πα-
ρεῖναι, ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναί τε καὶ τὴν οὐσίαν ὑπ᾽ ἐκεί-
vov αὐτοῖς προσεῖναι, οὐκ οὐσίας ὄντος τοῦ ἀγαϑοῦ,
ἀλλ᾽ ἔτι ἐπέκεινα τῆς οὐσίας πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει ὑπερέ-
χοντος.
laudat Eusebius praep. L. XI.
p. 319. Proclus in Tim. p. 130:
εἰ μὴ καὶ ἄρα καὶ ϑρέμματα
πάντα, δεῖ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ee
ysw οὑς τρεφόμενα πάντα ὑπὸ
τοῦ βασιλέως τῶν ὁρατῶν διὰ
τῆς τοῦ φωτὸς μεταδόσεως, ὃ
καὶ ἐν ἸΠολιτείᾳ “Σωκράτης ,t90-
qs αἴτιον εἶπε καὶ γενέσεως
πᾶσιν, ὅσα φωτίξει. τρέφεται
γὰρ ἕκαστα τελειούμενα διὰ τοῦ
φωτός.
αὔξην] αὔξησιν Vind. F. Par.
. Ang. B. Flor. R.
οὐ γένεσιν αὐτὸν ovra] om.
Vind. B. καὶ y. αὖ. 0. Lob. Yat.
M. οὐ y. αὐτὰ 0. Par. K.
Πῶς y&o] v. y. οὔ Vind. B.
γιγνωσχομένοις] ytyvocz. Vind.
E. yivocx. Kuseb. et paullo post
γινώσκεσθαι.
e φᾶναι Vind. F. Conf.
p. 508.
ἀλλὰ — ᾿ προσεῖναι] om. Kuseb.
— εἶναί τε τὴν οὐσίαν ὑπεκείνου
— Vind. F.
οὐκ οὐσίας 1 οὐκουσίας Vind.
F.
ἔτι ] om. Euseb.
ἐπέκεινα ἐπ᾽ ἔκεινο; Vind. E.
Antiatt. p, 94, 6: ἐπέκεινα, ἐπι-
τάδε" Πλάτων περὶ ψυχῆς.Ὁ. 112.
B. quo loco Bekkerus ἐπ᾽ ἐκεῖνα
scripsit. Dictionem et sententiam
"hanc Proclus aliquoties commemo-
ravit in dissertatione περὶ τοῦ ἐν
Πολιτείᾳ λόγου τοῦ δεικνύντος,
τί ποτέ ἐστι τάγαϑόν, primum
p. 425, 9. a f. ubi varie de bono
disputare Socratem docet: τοτὲ
μὲν ὡς περὶ τοῦ ἐν ἡμῖν cy a-
ϑοῦ, τοτὲ δὲ ὡς περὶ τοῦ εἴδους
τῶν ἀγαϑῶν πάντων 3 ,τοτὲ δὲ
ὡς mob ἄλλου τινὸς οὔτε ἐν ἡ-
Καὶ ὁ Γλαύκων μάλα γελοίως "AmoAAov, ἔφη;
μῖν ὄντος οὔτε εἰδητιιὴν ἔ ἔχοντος
οὐσίαν οὐδ᾽ δλῶς οὐσίαν, (v.
οὐσία) ἄλλ᾽ ἐπέκεινα, καϑάπερ
φησὶ, τοῦ εἶναι καὶ οὐσίας ὑπάςρ-
χοντος. tum p. 429 , 24: τάγα-
ἁὸν δὲ οὐχὶ μόνον τῆς οὐσίας
εἶπεν ὃ Σιωκχράτης ἐπέκεινα, ἀλ-
λὰ καὶ τοῦ εἶναι. iterum ib. 7.
a f. εἰ ovv τὸ ὃν ἐπιστητὸν, τὸ
δὲ ἀγαθὸν οὐκ ἐπιστητὸν, τὸ
ἄρα ἀγαθὸν οὐκ “ἔστιν ὃν, σ.
ἐπιστητὸν) καὶ αὐτὸς “ἔλεγεν οὐ-
σίας αὐτὸ λέγων ἐπέχεινα καὶ
τοῦ εἶναι. ltem in "Tim. p. 93:
“ἀττικὸς ὃξ αὐτόϑεν τὸν δημιουρ-
γὸν εἰς ταὐτὸν ἄγει τἀγαϑῷ,
καίτοι ἀγαϑὸς μὲν καλεῖται πα-
od τῷ “Πλάτωνι, τἀγαϑὸν δὲ οὐ,
καὶ νοῦς προσαγορεύεται ; τάγα-
ϑὸν δὲ αἴτιον “πάσης οὐσίας͵ καὶ
ἐπέχεινα τοῦ ὄντος ἐστὶν. ὡς ἐν
: Πολιτείᾳ μεμαϑήκαμεν. Similiter
Damascius ἅπορ. καὶ λύσ. p. 55.
Kopp. ἀλλ οὔ τί γε τὸ πάντων
τούτων ἐπέχεινα (hic Koppius
perperam punctum fecit.) ἃ ἐν οὐ-
δαμοῦ ἀπέφησεν οὐδαμῶς. διὸ
καὶ ἐν ᾿ Σοφιστῇ τίϑησιν αὐτὸ ὡς
ἕν πρὸ τοῦ ὄντος, καὶ ἐν Πολι-
τείᾳ ὡς τἀγαϑὸν ἐπέκεινα πάσης
οὐσίας. Kodem respexit Orige-
nes c. Cels. L. VL. p. 320: i
εὐρεϑῇ, πότερον ἐπέκεινα οὐ-
σίας ἐστὲ πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει
ὁ ϑεὸς μεταδιδοὺς οὐσίας οἷς
μεταδίδωσι. κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λό-
γον καὶ αὐτῷ λόγῳ, ἢ καὶ αὖ-
τός ἐστιν οὐσία.
τῆς ] om. Euseb.
poto γελοίως 1 Proclus i in Civ.
p. 424: ὅϑεν καὶ ἐν τοῖς ἑπομέ-
voug λόγοις ££ imóvrog τοῦ ᾿Σωκρά-
τους τάγαϑοὸν πρὸ οὐσίας ὑφε-
στάναι καὶ αὐτὸ παράγείν τὸ ὃν
CIVITAS {18}. VI. 509
δαιμονίας ὑπερβολῆς.
230
S.
Σὺ γὰρ, qv δ᾽ ἐγὼ, αἴτιος,
ἀναγκάζων τὰ ἐμοὶ δοκοῦντα περὶ αὐτοῦ λέγειν.
Καὶ
μηδαμῶς γ᾽ ^ ἔφη, παύσῃ, εἰ μή τι, ἀλλὰ τὴν περὶ τὸν
ἥλιον ὁμοιότητα αὖ διεξιῶν,
εἴ πη ἀπολείπεις. ᾿Ζ4λλὰ
μὴν, εἶπον, συχνά γε ἀπολείπω. Μηδὲ σμικρὸν τοίνυν,
ἔφη, παραλίπῃς.
ὅμως δὲ ὅσα ys
P:
Ἄπολλων, ἔφη ὃ Füejnor, δαι-
μονίας ὑπερβολῆς. εἰς τὸ ὑπε-
θούσιον ἐνατενίσαι μὴ δυνηϑείς.
"κατέγνω f f. καὶ κατέγνω) τοῦ
ϑαύματος. ὁ Σωκράτης μάλα γε-
λοίως τοῦτο εἰπὼν ἀποῤῥῖψαι
τὸν Γλαύκωνα, καὶ πολλά φησι
τῶν δοκούντων αὐτῷ περὶ ἑπεί-
vov σιωπήσεσϑοι. 10. ,P- 426. sq.
διὸ καὶ ἑξῆς εἰπὼν ὑπερούσιον
εἶναι τὸ ἀγαθὸν τοῦ Τλαύκωνος
δαιμονίαν εἶναι φάντος τὴν ὑ-
περβολὴν ἐπέπληξε γελοίως (v.
γελοῖος) αὐτὸν εἰπεῖν ἀποφηνά-
μενος ; εἶ ὡς κενεμβατοῦντος
πρὸς τὴν ϑέαν τοῦ πάντων ἐπέ-
χκεινὰ πάλιν πολλά φησι παρο-
λείψειν ἑκὼν εἶναι- τῶν ξαυτῷ
δοκούντων καὶ μόνην τὴν “περὶ
τὸν ἥλιον ἀναλογίαν γυμνάσειν.
περὶ αὐτοῦ] τὰ περὶ αὐτοῦ
Vat. H. Flor. V.
y ] ys Vind. E.
εἰ μήτι, ἀλλὰ] Pro ἀλλὰ Par.
A. Vind. F. ἄλλα, Vind. E. Ang.
B. et a m. 5. Flor. R. ἄλλο ex-
hibent, quod Stephanus pag. 2A.
non videns, quid post s μή τι
subaudiri possit, a Platone pro-
fectum coniecit. Atque ita p. 502.
A. scriptum vidimus: ἕνα. εἰ μή
τι ἄλλο, αἰσχυνθέντες ὁμολογή-
σῶσι. Sed omisso ἄλλο adhibi-
toque ἐλλὰ, ut nostro loco, Me-
non. p. 86. 'E. legitur s μή τι
οὖν, ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς
ἀρχῆς χάλασον. quo exemplo ad-
versus Stephanum usus est Stall-
baumius. Minus etiam feliciter
idem Stephanus ibidem ceniicie-
bat παύσῃ ἐμοὶ ἔτι ἄλλην τὴν
περὶ etc. Micinus haec usque ad
διεξιὼν ita interpretatus est:
΄
Οἶμαι μὲν, ἦν à
ἐν τῷ παρόντι
? A] ' 2
yo, καὶ πολυ"
δυνατὸν, ἑκὼν
sed. absolve praecipue solis com-
parationem.
αὖ] αὐτοῦ Vind. F. Ang. B.
εἴ} y Mon. B. Par. K. sec.
Bekk. 7/ Par. D. om. Vind. E.
zm] ποι Ven. B. Stephanus ἢ
pag. 24. pro eo fortasse τὰ legi
posse monet, sed vulgatam lectio-
nem defensionem recipere conce-
dit. Stallbaumius vero haud du-
bie scribendum esse εἴ πῇ TL
ἀπολείπεις pronuntiat idque in
Ven, B. scriptura latere suspica-
tur. Ego neque Ficini interpre-
tationem. si quid est praetermis-
sum, neque quod Socrates συχνὰ
ἀπολείπειν fatetur, quibus argu-
mentis Stallbaumius. usus est, tan-
tum valere crediderim , ut illud
TL ἃ librariis potius, quam ab
ipso scriptore omissum statuere
debeamus, praesertim quum alia
elipsis in eodem verbo Platoni
quoque satis frequens sit, e. δ.
Gorg. p. 497. C: 002v ovv ἀπέ-
Ausg, cmoxoívov. et locis ab
Heindorf ibi citatis.
ἀπολείπεις ] ἀπολείποις Lob.
Vat. B. ,ἀπολείπης Par. K. sec.
Bekk. ἀπολίπης Vind. B. Vat.
M. In Flor. A. ; super e£ scriptum.
εἶπον --- Οἶμαι μὲν ] om. Flor.
RT.
γε] τε Par. K.
τοίνυν οπι. Fic.
σαραλίπῃς ] παραλείπης Vind.
EF. Ang. B. Flor. ACY. His
Flor. 'T. addit Stallbaumius, quem
supra haec omittere ostendit.
ἣν δ᾽ ἐγὼ τοίνυν ἣν δεγὼ
Vind. E.
ó2] δ᾽ Lob. Vind. B. Vat. M.
ys] y Vind. EF. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTUV. Síallb.
ΓΕ ONIS
ECT) THEN Li
οὐκ ἀπολείψω. Μη γὰρ, ἔφη. Νόησον τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
, , 2? 5:
ὥσπερ λέγομεν, δύο αὐτὼ εἶναι, καὶ βασιλεύειν τὸ μὲν
νοητοῦ γένους τε καὶ τόπου, τὸ δ᾽ αὖ ὁρατοῦ, ἵνα μὴ
οὐρανοῦ εἰπῶν δόξω Go:
ἀλλ᾽ οὖν ἔχεις ταῦτα διττὰ
οὖκ ἀπολείψω οὐπάπολείψω
Vind. E.
τοίνυν ] om. Fic.
ὥσπερ λέγομεν οπι. Vat. H.
Flor. V. Fic.
δύο] δύω Par. A. Conf. ad
L. V. p. 472. A. observata.
αὐτῶ] αὐτῶ Vind. E. αὐτὸ
Vind. F.
τὸ] om. Vind. Ἐς Ang. B.
Flor. R. Proclus in 'Tim. p. 70;
ἐν οἷς καὶ περὶ τἀγαθοῦ διαλε-
γόμενος ἔλεγεν αὐτὸ βασιλεύειν
fv τῷ νοητῷ τόπῳ, καϑάπερ ἐν
τῷ ὁρατῷ τὸν ἥλιον.
'τόπου] τούπου Lob. Vind. B.
Vat. M.
αὖ] om. Flor. Wd
οὐρανοῦ ] ὁρανοῦ Lob. οὐρα-
νὸν Par. A. Vind, E. Flor. ACTY.
Cf. Gorg.-p. 521. D: οἶμαι μετ᾽
ὀλίγων ᾿ἀϑηναίων, ἵνα μὴ εἴπω
μόνος, ἐπιχειρεῖν τῇ ὡς ἀληϑῶς
πολιτικῇ τέχνῃ. Ceterum accu-
sativum non omnino vitiosum ar-
bitror. sub coelo Fic.
σοι} coL Steph. Ast. pr.
ἔχεις ] habeas Vic. recte, si
idem quod habere te opinor esse
voluit, Bekkerus, Astius in tert.
et Stallbammius post νοητὸν si-
gnum interrogationis fecerunt, quod
etiam Mon. UB. habet, cui ἀλλ᾽
οὖν [pecunie Vid. ad L. VII.
p. 526. D.
ἄνισα] εἰς ἴσα Ang. B. ἂν, ἴσα
Vind. F. ἂν ἴσα Vind. E. Flor.
ÁCRTV. Astius in sec. et tert,
Stallbaumius in pr. ἀν᾽ ἔσα idem
in sec. Vulgo olim, sed iam tum
dissentientibus codicibus, ἴσα vel
εἰς ἴσα lectum fuisse scholion ad
h. l. docet, quod ex Archytae,
Brontim| et lamblichi commenta-
riis excerptum dicitur. Eius ini-
tium hoc est: γραμμὴν δίχα τὸ
πρῶτον τετμημένην, εἴτε εἰς ἴσα
σοφίξεσϑιαι περὶ τὸ ὄνομα.
7/4 c ^ , A
εἴδη, ὁρατὸν, voqvov. "Eya.
τμήματα κατ ᾿ρχύταν καὶ τὸν
Χαλκιδέα Ἰάμβλιχον , εἴτε καὶ
εἰς ἄνισα, ὡς ἐν τῶν τισὶν ἄντι-
γράφων τοῦ Πλάτωνος εὕρηται,
τὰ ὄντα πᾶντα δηλοῦσθαι εἰς
δύο κατὰ πρώτην διαίρεσιν τε-
μνόμενα, τὸ νοητὸν δηλονότι
καὶ ὁρατόν. εἰ μὲν εἰς ἴσα, διά
τε τὴν τῶν λόγων μετουσίαν καὶ
τῶν εἰδῶν καὶ τὴν τῶν μετεχόν-
τῶν πρὸς τὰ μετεχόμενα, ὁμοιό-
τητὰ καὶ τῷ τὴν ἀναλογίαν τὴν
αὐτήν zc είναι ἐπ᾿ ἀμφοτέρων"
εἶ δὲ εἰς ἄνισα, ὡς, ἐν ἄλλοις
εὕρηται , ài τὴν τῶν νοητῶν
πρὸς τὰ αἰσϑητὰ ἴσως ὑπεροχὴν
καὶ ἀνομοιότητα. Eandem lectio-
nis discrepantiam respicere vide-
tur Proclus in Civ. p. 431, 10:
μίαν μὲν ovv γραμμὴν διὰ ταῦ-
To λαμβάνει ; τέμνει δὲ δίχα
ταύτην οὐκ εἰς ἴσα μέρη τέμνων,
ἀλλ εἰς ἄνισα, δύο δὲ ὅμως.
Cuius iudicium et codicum nostro-
rum auctoritate et re ipsa plane
confirmatur. Quomodo enim ae-
quales partes exsistere possunt,
si in dividendo perspicuitatis et
veritatis rationem habere atque
ita lineam secare iubemur, ut
quantum alterius partis particulae
duae perspicuitate et veritate in-
ter se differant, tantundem inter
ipsam et alteram discriminis ob-
tineat? quod quidem aperte de-
claratum est verbis καί GOL ἔσται
σαφηνείᾳ καὶ ἀσαφείᾳ πρὸς ἄχ-
ληλα ἐν μὲν τῷ ὁρωμένῳ τὸ μὲν
ἕτερον τμῆμα εἰκόνες, v τὸ δὲ ἕτε-
ρον ᾧ τοῦτο ἔοικε, et certius
etiam illis ἡ καὶ ἐθέλοις ἂν αὐτὸ
φάναι διῃρῆσϑαι ἀληϑείᾳ τε καὶ
μή: An forte cum Stallbaumio
magnitudinem partium seu ambi-
tum loci utriusque, visibilis et co-
gitabilis, parem a Socrate statui
ideoque icc τμήματα significa-
CIVITAS LIB. VI. 509
251
“Ὥσπερ τοίνυν γραμμὴν δίχα τετμημένην λαβὼν ἄνισα
, € 3
τμήματα πάλιν τέμνε ἑκάτερον τὸ τμῆμα ἀνὰ τὸν αὖ-
τὸν λόγον, τό τὲ τοῦ ὁρωμένου γένους καὶ τὸ τοῦ vo-
, , 2 , 1" 3 DN Nc us
ουμένου, καί σοι ἔσται σαφηνείᾳ καὶ ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλ-
ληλα ἐν μὲν τῷ ὁρωμένῳ τὸ μὲν ἕτερον τμῆμα εἰκόνες.
}
tione vulgari dici credimus? At
hoc ipso ideae a rebus sensui
subiectis maxime differunt, quod
ilae unàe, hae multitudine infi-
nitae sunt, atque harum rursus
unaquaeque infinita umbrarum si-
mulacrorumque multitudine re-
praesentari, neque ipsarum idea-
rum numerus cum theorematum
mathematicorum mumero compa-
rari potest. Itaque. vel sic ἄνισα
τμήματα dicenda erant. Verum
de ambitu cogitandum non esse
sequentia illa docent, quae divi-
sionis rationem aperte demon-
strant, "Non magis ea, quae in
scholio commemorantur, aequali-
tatem praestant. Nam quae pri-
. mo loco ponitur , ἢ τῶν λόγων
μετουσία καὶ τῶν εἰδῶν, com-
munio, quae rebus visibilibus et
inferioribus cum superioribus, no-
tionibus (ἕκαστος λόγος οὐιείου
πλήϑους ἡγεῖται secundum Pro-
clum 'F. Hil. p. 107.) et ideis,
intercedit, utrarumque complexum
parem efficere non aliter .potest,
nisi ut unaquaeque idea in toti-
dem partes, quot res visibiles
eius participes sunt, divisa sta-
tuatur, quo facto una, h.e. idea
esse desinit. — Similitudo autem
inferiorum et superiorum, 7, τῶν
μετεχόντων πρὸς τὰ μετεχόμενα
ὁμοιότης, non est aequalitas,
neque vero propterea partes duae
aequales dici possunt, quod ea-
dem ratione in binas particulas
divisae, sunt, τῷ τὴν ἀναλογίαν
τὴν αὐτήν πως εἶναι im ἄμφο-
τέρων. Denique, quod gravissi-
mum est, nihil horum. sequentibus
convenit. His de caussis Procli
iudicium et codicum auctoritatem
cum Bekkero et Schleiermachero
secutus sum. &v, quod Ástius re-
cepit, ineptum esse apparet,
Pro ἀν᾽ ἴσα, quod Stallbaumio
placuit, Platonem, si praeter con-
suetudinem ea praepositione uti
vellet, ἀνὰ ἴσα dicturum fuisse
arbitror. εἰς ἴσα cum Ang. B. et
vulgatis olim libris Stallbaumius
scribere debebat.
"τὶ τμῆμα] om. Vat. H. τμῆμα
. AK. sec. Bekk. quod ferri
posse videtur. Sed quum in pro-
ximis utrumque τρῆμα, commemo-
ratum sit, articulum a tot codi-
cibus oblatum. tenere malui. ΟΥ̓.
Apol. p. 36. À : ἀλλὰ πολὺ μᾶλ-
λον ϑαυμάξω ἑκατέρων τῶν ψή-
qov τὸν γεγονότα ἀριϑμόν.
ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον] His
potissimum. verbis inductus Stall-
baumius ἴσα τμήματα facienda
putavit, ,,Nec profecto *' inquit
» recte subiiceretur. ὠνὰ τὸν αὖ-
τὸν λόγον, si universe dictum
esset ἄνισα τμήματα, nec ratio
aliqua accuratius definita.** ..Con-
tra Schleiermacherus alteram. in
aequales partes divisionem nimis
exquisite ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον
faciendam — dici statuit, recte;
quamquam id ferendum esset, si
accuratior, quam Stallbaumius de-
siderat, rationis definitio non se-
queretur et aequalitas omnino lo-
cum haberet,
γένους γένος Vind. B. Mon.
B. Flor. U. Par. K. sec. Bay
Ast. pr. sec.
σαφηνείᾳ καὶ ἀσαφείᾳ ta
Par. A. Fíor. A. Vat. H. ( hunc
enim per m, pro quo m esse
debebat, significatum i in Bekkeri
commentariis opinor.) σαφήνεια
καὶ ἀσαφία Mon. B. σαφήνεια
ovx ἀσάφεια Bas.b. yo οὐκ (pro
καὶ) margo Steph... Idem. ovx
super καὶ scriptum est in Lob.
qui cum reliquis codicibus editis-
que ante Bekkerum pro dativis
238
PLATONIS
E ^ ^ 5 , - Mu * ^ » ^
510 λέγω δὲ τὰς εἰκόνας πρῶτον μὲν τὰς σκιὰς. ἔπειτα τὰ
ἐν τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν τοῖς ὅσα πυκνά vt
καὶ λεῖα καὶ φανὰ ξυνέστηκε, καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον , εἶ
κατανοεῖς.
᾿4λλὰ κατανοῶ.
Τὸ τοίνυν ἕτερον τίθει c
τοῦτο ἔοιχε, τά τε περὶ ἡμᾶς ξῶα καὶ πᾶν τὸ φυτευτὸν
καὶ τὸ σκευαστὸν ὅλον γένος. Τίϑημι, ἔφη. Ἢ καὶ.
nominativos σαφήνεια et ἀσάφεια
exhibet, quo modo eadem nomina
L. V. pag. 478. C. in nonnullis
libris corrupta vidimus. Vitiosam
scripturam prava in editionibus
sequebatur interpunctio post πρὸς
ἄλληλα, qua sublata Bekkerus
omnia sana intellectuque facilia
praestitit: per claritatis et obscu-
vitatis inter utraque olinentem
rationem visibile in imagines et
in ea, quorum imagines sunt, di-
- eisum habebis. Dativus, ut solet,
caussam continet. Cf, Bernhardy
synt. p. 102, Ficinus ὥσπερ τοί-
vvv usque ad πρὸς ἄλληλα ita
interpretatus : perinde ac si acce-
peris lineam ín duas aequales se-
ctam portiones et utramque rursus
partem simili ratione diviseris, ita
nunc oblatum tibi genus unum vi-
sibile, intelligibile alterum in duo
rursus secundum claritatem et ob-
scuritatem utrumque distingue.
sequentibus verbum addere coa-
ctus est: in genere quippe visibili
portio una imagines continebit,
Ceterum in Stallbaumii sec. σα-
φείᾳ pro σαφηνείᾳ excusum in
textu et in annotatione correcto-
ris diligentiam fefellit.
σκιὰς σκιᾶς Vind. ἘΝ,
ἐν τοῖς ὕδασε φαντάσματα καὶ]
om. Ang. B. Post καὶ editiones
ante Bekkerum tacentibus Dip.
ἅπερ addunt, quod in uno Ven.
B. repertum quamvis haud inele-
gans recte Bekkerus omisit, Fi-
cinus utrum legerit, an non, in-
certum est: deinde simulacra,
quae in aquis apparent, €t quae
in corporibus densis, laevibus, ter-
sis ac lucidis.
AA] om. Fic. -
Τὸ] Καὶ editi ante Bekkerum
tacentibus Bip.
^
είϑει ᾧ τοῦτο] τοῦτο, ϑείωι
Lob. τοῦτο, ϑείω Vind. B. Vat.
BM. Ficinus pro τίϑει compre-
hendet et tamen pro τέϑημι, quod
sequitur, síc pono posuit,
πᾶν] Pro eo lacwnma est in
Vind. E. om. Ficinus et Procius
in Civ. p. 431. verba 9 τοῦτο
ἔοικεν usque ad ὅλον γένος ci-
tans.
xci τὸ] τὸ om. Lob. Vind. B.
Mon. B. Vat. BM. Par. DK.
Flor. U.
'"H] » Vind. E. ἢ Vind. ἘΝ.
ἐθέλοις} θέλοις Vind. F. Flor.
R. ϑέλεις Ang. B. ἐϑέλεις Vind.
E. Flor. T.
αὐτὸ 1 genus hoc Fic. Recte.
Est genus visibile, cuius secun-
dum claritatem et obscuritatem
facta divisio nunc secundum veri-
tatem eiusque contrarium insti-
tuta dicitur. Scilicet claritas se-
quitur veritatem, quemadmodum
L. V. p. 477. À. sqq. demonstra-
tum est, ideoque pari iure d475-
ϑείᾳ τε καὶ μὴ atque σαφηνείᾳ
καὶ ἀσαφείᾳ divisum illud dici
poterat. Ex eadem libri V. dis-
putatione repetitum est, quod
Socrates divisionem generis visi-
bilis porro illustraturus similem
inter duas eius partes atque inter
δοξαστὸν et γνωστὸν rationem
intercedere docet, «qua de re
p. 479. D. sermo fuerat. . Itaque
Glauco sine haesitatione assenti-
tur. Verba autem extrema οὕτω
τὸ ὁμοιωϑὲν πρὸς τὸ Q ὡμοιώ-
$* perspicuitatis caussa ad ex-
plicandum αὐτὸ addita sunt, Ali-
ter Schleiermacherus, qui αὐτὸ
φάναι die Sache selbst behaupten
reddens αὐτὸ ila wi praeditum
statuit, quam initio positum vel
ante relativum haud raro habet,
^
CIVITAS LIB. VI. 510
239
ἐθέλοις ἂν αὐτὸ φάναι, ἣν δ᾽ ἐγὼ. διῃρῆσθαι ἀληϑείᾳ
τε καὶ μὴ. ὡς τὸ δοξαστὸν πρὸς τὸ γνωστὸν, οὕτω τὸ
-
ς a ^ ^
ὁμοιωϑὲν προς τὸ
o
ῷ ὡμοιώϑη: Ἔγωγ᾽, ἔφη. καὶ μάλα.
Σκόπει δὴ αὖ καὶ τὴν τοῦ νοητοῦ τομὴν 3) τμητέον.
Ilj;
Ἧι τὸ μὲν αὐτοῦ τοῖς τότε τμηϑεῖσιν ὡς
εἰκόσι
χρωμένη ψυχὴ ξητεῖν ἀναγκάξεται ἐξ ὑποϑέσεων οὐκ ἐπ᾽
(cf. Matthiae gramm. pag. 869.)
rem ipsam vero hanc dicit, dass
Bild und Ding durch dieselbe
Theilungsart entstanden ist, durch
welche Denkbarcs und Sichtbares,
eaque sententia ipsam harum di-
visionum omnium normam et ra-
tionem contineri arbitratur.
φᾶναι] φᾶναι Vind. E. In
Vind. F, ad circumfiexum additus
est acutus.
din9sío]. ἀλήϑειά Vind. Ἐ᾿,
οὕτω] οὕτω καὶ Flor. T.
EL μοιώϑῃ Bas. ab.
Y) ἔγωγε Lob. Vind. B.
δὴ] δὲ Mon. B. Per. K. sec.
Bekk. Flor. U. ,Bas. ab. om. Fic.
4 τμητξέον 1 ἢ v. Vind. F. om.
Fic
Ἧι ἢ Vind. F. H Bas. b.
Cf. Vol. E. p. 386, a. et L. II.
p. 376. B: Ad μὴν κομψόν γε
φαίνεται τὸ πάϑος αὐτοῦ τῆς
φύσεως παὶ ὡς ἀληθῶς φιλόσο-
ον. Πῆ δή Ἧι, ἦν δ᾽ &j8,
ὄψιν idol. ἄλλῳ φίλην καὶ g
χϑρὰν διακρίνει, ἢ ἢ τῷ τὴν μὲν
καταμαϑεῖν, τὴν δὲ ἀγνοῆσαι.
τμηϑεῖσινἾ τιμηϑεῖσιν Vind. F.
μιμηϑεῖσιν Par. À. et Proclus in
Civ. p. 432, 2. quod, quum ani-
mus mathematicis - quaestionibus
occupatus non omnibus, quae in
genere visibili continentur, sed su-
periore tantum eius parte seu iis,
quorum imagines sunt, tamquam
imaginibus utatur, si τὰ τότε μι-
μηϑέντα eadem dici possint, quae
infra p. 511. A. τὰ ὑπὸ τῶν xd-
τῷ ἀπεικασϑέντα dicuntur , vul-
gato praeferendum videatur. lam
quod ad formam verbi attinet, a
passiva significatione eam non
abhorrere quum multiplex analo-
gia, de qua cf. Matthiae gramm.
p. 931. sq. tum loci L. X. p. 599.
À. et Leg. L. II. p. 668. B. do-
cent, quorum prior τὸ μιμηϑη-
σόμενον, posterior. etiam τὸ με-
μηϑὲν item passive dictum exhi-
bet. Quid quod ne potuisse qui-
dem aliter intelligi ex frequenti
medii μιμήσασθαι usu satis pro-
babiliter colligas. Sed ipsum ver-
bum μιμεῖσθαι vereor ut natu-
ralem illam, de qua hic agitur,
formarum repetitionem, qualis in
umbris et speculis cernitur, si-
gnificet. Certe neque ἢ. 1]. alte-
rum eius exemplum exstat, neque
L. HI. et X. ubi frequentissime
usurpatvr, aliam nisi artificiosam
imitationem designat. Accedit quod
quae in priore divisione, ἐν τῇ
τοῦ ἐλάσσονος διαιρέσει, ut Pro^
clus ait, exemplarium locum ab
inferioribus adumbratorum -obti-
nuerunt, non sine obscura et vi-
tiosa brevitate τὰ τότε μιμηϑέντα
dici potuisse videntur. Itaque vul-
gatum retinendum et hoc quidem
loco universum genus, in quo
illa, quibus animus tamquam ima-
ginibus utatur, comprehensa sint,
infra vero illa ipsa accuratius a
Socrate definita existimo.
εἰκόσι post χρωμένη Flor. 'Y.
ξητεῖν | om. Lob, Vind. B.
Vat. BM. Ven. B.
ἐξ ὑποϑέσεων £v. Mon. B.
Vind. F. ἐξ ὑποθέσεως Vat. B.
Ven. B. Flor. TV.
οὐκ im ἀρχὴν — ἐξ ὑποϑέ-
σεως] om. Vind. B. ovx ἐπαργὴν
etc. ἐπιτελευτὴν etc. ἐξυποϑέσε-
ὡς Vind. F. --- ἐξ ὑποθέσεων
Lob. Vat. BM. Yen. B. In Ang.
B. v super g scriptum. τὸ post
ἕτερον, quum in omnibus codi-
cibus exstet, delere ausus non
sum, quamquam quomodo expli-
cem non habeo. Nam pro τὴν
240
PLATONIS
ἀρχὴν πορευομένη, ἀλλ᾽ imi τελευτὴν, τὸ δ᾽ αὖ ἕτερον
τὸ ἐπ’ ἀρχὴν ἀνυπόϑετον ἐξ ὑποθέσεως ἰοῦσα καὶ ἄνευ
ὧν περὶ ἐκεῖνο εἰκόνων αὐτοῖς εἴδεσι δι’ αὐτῶν τὴν μέ-
ϑοδον ποιουμένη. Ταῦτ᾽, ἔφη, ἃ λέγεις, οὐχ ἱκανῶς
ἔμαϑον.
"AM αὖϑις, ἦν δ᾽ ἐγώ"
δᾷον γὰρ τούτων
, , * , » , er "n M
προειρημένων μαϑήσῃ. οἶμαι γάρ δε εἰδέναι, ὅτι οἵ περὶ
τὰς γεωμετρίας τε καὶ λογισμοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα πρα-
γματευόμενοι, ὑποθέμενοι τό τε περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον
καὶ τὰ σχήματα καὶ γωνιῶν τριττὰ εἴδη καὶ ἄλλα τού-
, N f c r7 ' - * c ,
τῶν ἀδελφὰ καϑ΄ ἑκάστην μέϑοδον, ταῦτα μὲν ὡς εἰ-
ὁδὸν accipere per usum linguae
non licet, neque appositionis in-
star verba τὸ £m ἀρχὴν ἀνυπό-
Wsrov haberi possunt, quemad-
modum Stephanus post ea inci-
dens fecisse videtur, quum et
sententiae et dictionis ἐξ ὑποϑέ-
σεῶς͵ ἰοῦσα et oppositorum οὐκ
ἐπ᾿ ἀρχὴν “πορευομένη ratio ἐοῦ-
cc cum ἐπ ἀρχὴν construi iu-
beat. Cetera vero tam plana et
apta sunt, ut gravioris corrupte-
lae aut lacunae suspicio exsistere
nequeat, liberiusque, ut interdum
facit, versatus esse Ficinus, non
aliquid, quod hodie exciderit, le-
gisse censendus sit, quum. verba
ἡ τὸ uiv usque ad Ἰοῦσα sic con-
verterit: unum quidem ipsius ge-
nus est, quod inquirit animus,
his utens. velut imaginibus, quae
prius divisa sunt, compulsus ex
suppositionibus non ad principium,
sed ad finem procedere. alterum
vero, quod erxcogitat ani-
mus ex suppositione procedens ad.
principium non suppositum. Quo
tamen duce, si coniecturae locus
detur, lenissima mutatione 0 pro
τὸ scribi et maiori veterum edi-
tionum interpunctione post τεέλευ-
τὴν adhibita τὸ ἕτερον pro nomi-
nativo accipi possit, Atque supra
p. 501. B. 8 a plerisque in τὸ
corruptum videmus. Quod Her-
manno, apud quem olim de hoc
loco disputabamus,. me articulum
delente pro eo scribendum vide-
batur λόγῳ, quam coniecturam
deinde in praefatione ad Draco-
nem p. XXVIII. proposuit, pro-
pterea minus probo, quod in
prioris partis descriptione facultas
animi,- qua eam cognoscamus,
non commemoratur, quam si ean-
dem statueret Socrates, ibi po-
tius, quam hic significare debe-
bat, quo facilius ad utramque
partem perünere intelligeretur,
sin diversam, . nihil caussae erat,
quin priori aeque ac. posteriori
suam tribueret. Est vero eadem,
nec aliter partes distinguuntur,
nisi quod alteram imaginum ope ac
descendendo, alteram ascendendo
et sine imaginibus ratio cognoscat.
Itaque infra p. 511. B. quo loco
Hermannus coniecturam suam tue-
tar, non λόγος simpliciter, sed
αὐτὸς ὁ λόγος, ratio per se ipsa
et sola, hanc partem attingere
dicitur. Etiam Astius τὸ eiicien-
dum putat, et Stallbaumius in
sec. uncis inclusit. Ceterum ne-
scio, an hunc Platonis locum re-
spexerit Aristoteles Eth. Nic. L.I.
c. 4, 5. 5. Zell. μὴ λανϑανέτω
δ᾽ ἡμᾶς ^ ὅτι διαφέρουσιν. oi
ἀπὸ τῶν ἀρχῶν λόγοι καὶ οἱ ἐπὶ
τὰς ἀρχάς. εὖ γὰρ καὶ “Πλάτων
ἠπόρει τοῦτο zal ἐξήτει, πότε-
Qov ἀπὸ τῶν ἀρχῶν, à. ἐπὶ τὰς
ἀρχάς ἐστιν. ἡ ὁδός" ὥσπερ ἐν
τῷ σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀϑλοθετῶν
ἐπὶ τὸ πέρας, ἢ ἀνάπαλιν. quo-
rum extrema Aristotelis, non Pla-
tonis videntur.
ἐοῦσα ἐοῦσι Vind. E. Vat. H.
Flor. AC.
ὧν περὶ} lta Par. À. et ante
CIVITAS LIB. VI. 510
23]
δότες, ποιησάμενοι ὑποϑέσεις αὐτὰ, οὐδένα λόγον οὔτε
c - UP NE, ? 5 - 1 3, / —- nh e
αὑτοῖς οὔτε ἄλλοις ἔτι ἀξιοῦσι περὶ αὐτῶν διδόναι ὡς
A - ? pt 2 3 , M AE SR
παντὶ φανερῶν, ἐκ τούτων δ᾽ ἀρχόμενοι τὰ λοιπὰ ἤδη D
διεξιόντες τελευτῶσιν ὁμολογουμένως ἐπὶ τοῦτο, οὗ ἂν
ἐπὶ σκέψιν ὁρμήσωσιν.
οἶδα.
Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη; τοῦτό ys
Οὐκοῦν καὶ ὅτι τοῖς ὁρωμένοις εἴδεσι προσχρῶν-
ται καὶ τοὺς λόγους περὶ αὐτῶν ποιοῦνται οὐ περὶ TOU-
τῶν διανοούμενοι, ἀλλ᾽ ἐκείνων πέρι"
οἷς ταῦτα ἔξοικε,
τοῦ τετραγώνου αὐτοῦ ἕνεκα τοὺς λύγους ποιούμενοι
καὶ διαμέτρου αὐτῆς, ἀλλ᾽ οὐ ταύτης, ἣν γράφουσι,
Ν
corr. Vind. F. ὧνπερ Lob. Vind.
BE. Vat. BM. Ven. B. τῶν περὲ
Vind. F. e corr. et reliqui cum
editis, quod explicationem faci-
liorem habet. Sed ne-illud qui-
dem impeditum aut dubium, quin
pro ἄνευ τούτων, αἷς περὶ ἐκεῖ-
vo τὴν μέϑοδον ποιεῖται per at-
tractionem poni potuerit. Ficinus:
nec imaginibus utens, quibus ad
genus alterum. uli solemus, sed
ipsis speciebus per ipsas progre-
diens.
αὐτοῖς 1 αὐτῆς, sup. oic, Par.
ποιουμένη ποιουμένην Lob.
Vind. B. Vat. ΒΜ.
αὖϑις 55. λεγέσϑω vel λέξω,
idque cum praemonitione. Astius
in sec. εὐθὺς scripsit, in tert.
scribendum suspicatus est. Stall-
baumius αὐϑιὶις cum εἰσαῦϑις
confundens exemplorum multitu-
dinem inutilium congessit.
y&o] om. Vind. E. Flor. ACTY.
et Ficinus, qui pro ἀλλ᾽ αὖϑις --
μαϑήσῃ haec habet: 4t enim fa-
cilius per haec intelliges.
προειρημένων 1 προειρημένον
Vind. F.
μαϑήσῃ μαϑήσει recentiores.
γάρ) om. Fic.
τὸ ἄρτιον ] τὸ om. Flor. T.
καϑ' ἑκάστην] καϑεκ. Vind.
οὔτε] οὐδὲ Vind. F. Ang. B.
PraTowis O». II.
Flor. R. In Mon. B. τ ἃ m. s.
in 3" mutatum.
αὐτοῖς 1 «v. Lob. Vind. BEF.
A. Bas. ab. et a m. pr. Mon.
'ofizs] οὐδὲ Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
ἔτι 1 ἔτ᾽ Vind. E.
ἀξιοῦσι] ἀξιοῦμεν Lob. Vind.
B. Yat, BM.
φανερῶν φανερόν Lob. Vind.
BEF. Ang. DB. Vat. HM. Ald.
Bas. ab. Ficinus haec inde a
ταῦτα uiv ita convertit: his po-
sitis, tanquam cuilibet manifestis,
rationem de his nullam exigen-
dam putant.
ó'] δὲ Vind. F.
ἤδη εἴδη Par. K. sec. Bekk. D
ὁμολογουμένως] om. Fic.
émi τοῦτο ] ἐπιτ. Vind. F.
ἐπὶ σκέψιν] ἐπίσκεψιν idem et
Vind. E.
δρμήσωσιν.] v cum Bekkero
(et Astio in tert.) secundum Lob.
Vind. BF. adieci,
zai. ὁρωμένοις ] εἰρημένοις
Ang. B. τοῖς εἰρημένοις Vind. E.
Vat. H. Flor. ACRTV. et margo
Par. D. supra dictis Fic,
πέρι] περὶ Vind. BE.
τοὺς λόγους] καὶ τοὺς A. Vind.
,F. Flor. AC.
γράφουσι — τε καὶ E.] om.
Vind. F. Contra in Vind. E.
haec eadem bis deinceps scripta
sunt.
Oo
511
242
PLATONIS
καὶ τἄλλα οὕτως, αὐτὰ μὲν ταῦτα, ἃ πλάττουσί τε καὶ
γράφουσιν, ὧν καὶ σκιαὶ καὶ ἐν ὕδασιν εἰκόνες εἰσὶ,
τούτοις μὲν ὡς εἰκόσιν αὖ χρώμενοι ξητοῦντές τε αὐτὰ
, ^ , - «V 3 μ᾿} N E "V - ,
ἐκεῖνα ἰδεῖν, ἃ οὐκ ἂν ἄλλως ἴδοι vig, ἢ τῇ διανοίᾳ,
᾽Δληϑῆ, ἔφη, λέγεις.
Τοῦτο τοίνυν νοητὸν μὲν τὸ εἶ--
δος ἔλεγον, ὑποϑέσεσι δ᾽ ἀναγκαζομένην ψυχὴν χρῆσϑαν
τἄλλα] τἄλλα Mon. B. Vind.
B. Steph. τ᾽ ἄλλ᾽ Vind. E. utro-
bique.
uiv] μὲν ἂν Vind. E. utrobi-
que. μὲν ovv Lob. Vind. B. Vat.
BM. Bas. b.
ταῦτα Ἰ om. Ang. B. Flor.RT.
Qv] ὧν τἄλλα οὕτως, αὐτὰ
μὲν ταῦτα cum linea sub quinque
supervacaneis Mon. B.
καὶ σκιαὶ καὶ] καὶ σκιαὶ Vind,
E. Vat. H. σκιαὶ καὶ Flor. AC.
Corpora et figuras, quibus ma-
thematici utuntur, et umbras fa-
cere et in aquis imagines habere
Socrates ideo commemorat, ut ad
superiorem generis visibilis par-
tem referenda esse doceat, quam
quidem partem in antecedentibus
(A.) ita descripserat, ut dubium
esse posset, utrum figurae in ea,
an in altera continerentur.
τούτοις uiv] Lene anacoluthon
multoque minus offensionis habens
illo, quod Heindorfius huic simil-
limum statuebat, Euthyd. p. 281.
D: ἐν χεφαλαίῳ ὃν ἔφην, e
Κλεινία, κινδυνεύει. σύμπαντα,
ἃ τὸ πρῶτον ἔφαμεν ἀγαϑὰ εἰς
vat, οὐ περὶ τούτου ὁ λόγος αὐ-
roig εἶναι; ὅπως αὐτὰ γε καϑ'
αὐτὰ πέφυκεν ἀγαϑὰ εἶναι, ἀλλ᾽,
ὡς ἔοικεν, ὧδ᾽ ἔχει: Cf. potius
Leg. L. XII. p. 949. A: καὶ κρε-
τὴν αὖ χορῶν (δρᾷν δεῖ τὸ τοι-
ovrOv) καὶ πάσης μουσικῆς -
βραβέας καὶ ἁπάντων, ὁπόσα
μὴ φέρῃ κέρδος κατὰ τὴν ἀν-
ϑρωπίνην δόξαν τῷ ἐπιορχοῦν-
τι: τῶν δὲ ὁπόσα ἐξαρνηϑέντι
καὶ ἐξομοσαμένῳ κέρδος μέγα φα-
νερὸν εἶναι δοκεῖ, ταῦτα δὲ διὰ
δικῶν ὅρκων χωρὶς κρίνεσθαι
ξύμπαντας τοὺς ἐπικαλοῦντας
ἀλλήλοις.
εἰκόσιν mv] εἰκόσι Vind. F.
Ven. B. Ang. B. Flor. R. Ea,
quorum imagines sunt, nunc mu-
tata vice ipsa imaginum ἢ jnstar
habentur. Etiam Ficinus «v omi-
sit.
ζητοῦντές τε 1 ξητοῦντες δὲ
Vind. F. Ang. B. Flor. R. Ast.
-- tert. Stallb. ζητοῦντες Ven.
B. affectantes Fic. ,, Quum prae-
cedat τούτοις μὲν χρώμενοι, non
dubito quin sequi debeat ξζητοῦν-
τες Og. Stephanus P. 24. Immo
quum praecedat αὐτὰ μὲν ταῦτα.
Nam ipsa illa, quae fingunt ac
describunt, dicens Socrates de
alis ab his diversis cogitabat,
quae illorum ope quaerenda oppo-
siturus eis erat, et huiusmodi
fere orationem parabat: αὐτὰ
μὲν ταῦτα, ἃ πλάττουσί τὲ καὶ
γράφουσιν, εἰσορῶντες., ἐχεῖνα
δὲ ἐδεῖν ζητοῦντες, ἃ etc. Sed
imaginum, quas eadem illa ha-
bent, mentione interiecta factum
est, ut ipsa pro imaginibus csse,
quam inspici dicere mallet, ideo-
que mutato per anacoluthon casu
particulam μὲν perspicuitatis gra-
tia ex priori orationis forma re-
petens illud, quod per δὲ oppo-
siturus fuerat, quoniam aliud in
verbis ὡς εἰκόσιν αὖ χρώμενοι
opposuit, huic per zs iungit, hoc
sensu: ipsa quidem haec, quae
fingunt ac describunt, quorum et
umbrae et in aquis imagines sunt,
(contemplantes , sed) his quidem
imaginum vice utentes et ipsa illa
intueri conantes, quae etc. Ita-
que zs retinui. ,,Non recte au-
tem dixeris, respondere sibi μέν
et τέ, sed est hoc ἀνακόλου-͵
$Sov. Hermannus ad locum So-
phoclis Ant. 1148. hactenus no-
stro similem.
ἃ] ei Vind. F.
511
CIVITAS LIB.
VI. 511 . 243
περὶ τὴν ξήτησιν αὐτοῦ, οὐκ ἐπ᾽ ἀρχὴν ἰοῦσαν, ὡς οὐ
δυναμένην τῶν ὑποθέσεων ἀνωτέρω ἐκβαίνειν,
εἰκόσι
δὲ χρωμένην αὐτοῖς τοῖς ὑπὸ τῶν κάτω ἀπεικασϑεῖσι
καὶ ἐκείνοις πρὸς ἐκεῖνα ὡς ἐναργέσι δεδοξασμένοις τε
καὶ τετμημένοις. Μανϑάνω,
ἔφη, ὅτι τὸ ὑπὸ ταῖς γεω-
μετρίαις τε καὶ ταῖς ταύτης ἀδελφαῖς τέχναις λέγεις.
ἄλλως] ἄλλος Lob.
Tig] τις. ἂν Vind. E.
τοίνυν] om. Fic.
νοητὸν] Ita Par. A. Vind. EF.
Ven. B. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRTV. et Schleiermachero prae-
eunte Stallbaumius in sec. v07-
τοῦ reliqui codices editique et
Ficinus, qui generis intelligibilis
habet. Poterat id ferri, etiamsi
fv, quod Astius et Schleierma-
cherus desiderabant , non adesset.
Nam quod νοητοῦ εἶδος est, id
haud dubie et ipsum est νοητόν.
Sed νοητὸν quum perspicuitate
sua, tum codicum auctoritate
praestat.
δ᾽] δὲ Vind. F.
g "rv — δυναμένην] om. Vind.
od οὐκ ἂν Vat.H. Flor. AC.
Hos Stalibaumius in pr. οὐκ ἂν
ἐπ᾿ ἀρχὴν ἐοῦσαν exhibere osten-
dit, quorum extremum typothetae
errore natum videtur.
ix ἀρχὴν] ἐπαρχὴν Vind. F.
ὑπὸ] Id Mon. B. a m. pr. in
textu habet, sed a m. s. linea
notatum et in m. ἐπὶ scriptum
est.
τε καὶ τετμημένοις ] om. Ang.
B. τε καὶ τετιμημένοις Vind. BEF.
Vat. HM. Flor. AC. et correctus,
ut videtur, Par. A. Recepit Bek-
kerus, Astius in tert. et quamvis
de obscuritate huius loci querens
Stallbaumius. Mihi quid videatur,
ad p. 510. B. significavi. Scili-
cet τὰ κάτω ea sunt, quae infe-
rior generis visibilis pars conti-
net, h. e. jmagines ; contra τὰ
ὑπὸ τῶν κάτω ἀπεικασϑέντα ea,
quorum similitudinem inferiora
referunt, τά τε περὶ ἡμᾶς ξῶα
εὖ reliqua , quibus. superiorem
eiusdem generis partem constare
pag. 510. A. demonstratum est.
Quae quum comparata cum infe-
rioribus pro veris habeantur eum-
que locum per divisionem secun-
dum veritatem et eius contrarium
factam acceperint, πρὸς ἐκεῖνα
(τὰ κάτω) ὡς ἐναργῆ δεδοξασμέ-
νὰ Tt καὶ τετμημένα dicuntur.
Atque haec illa sunt, quibus ani-
mus inferiorem generis intelligi-
bilis partem investigans tamquam
imaginibus utitur, quemadmodum
p. 510. E. expositum est. Itaque
vulgata lectio nullam offensionem
habet, interpretes autem mirum
in modum 2a sensu aberrarunt.
Ficinus: utaturque imaginibus his,
quae er inferioribus sunt ad su-
periorum similitudinem. compara-
tae atque ita opinione conceptae
distinctaeque sunt, quasi ad illa
perspicue couferant. Astius: sed
imaginibus utens ipsis illis ad
rerum inferiorum similitudinem
descriptis, quae ad illas pro evi-
dentibus — haberentur magnique
aestimarentur. Schleiermacherus:
so dass sie sich dessen als Bilder
bedient, was von den unteren
Dingen dargestellt wird, und
zwar derer, die im Vergleich
mit den andern als hell und klar
verherrlicht und in Ehren gehal-
ten werden. cui interpretationi
hanc explicationem adiecit: Den
lezten etwas schwierigen Satz,
und zwar derer etc. kann
ich nur von dem Forzug der re-
gelmássigen | Gestalten vor den
übrigen verstehen , wiewol micht
alles rein heraus kommt, weshalb
die Uebersezung auch nicht ge-
nau ausfallen konnte. Leider bie-
tet der Bekkersche Apparat keine
Hülfe dar. Denique Stallbaumius :
sed imaginibus utatur illis ipsis
Q2
243
PLATONIS
Τὸ τοίνυν ἕτερον μάνθανε τμῆμα τοῦ νοητοῦ λέγοντά
με τοῦτο, οὗ αὐτὸς ὁ λόγος ἅπτεται τῇ τοῦ διαλέγεσθαι
δυνάμει, τὰς ὑποθέσεις ποιούμενος οὐκ ἀρχὰς.
ἀλλὰ
τῷ ὄντι ὑποϑέσεις, οἷον ἐπιβάσεις τε καὶ ὁρμὰς. ἵνα
μέχρι τοῦ ἀνυποθέτου ἐπὶ τὴν τοῦ παντὸς ἀρχὴν idv,50
ς , 2 € , * PegonE - 2 L 2 ,
ἁψάμενος αὐτῆς, πάλιν «v ἐχόμενος τῶν ἐκείνης ἐχομέ-
νῶν, οὕτως ἐπὶ τελευτὴν καταβαίνῃ αἰσϑητῷ παντάπα-
| Gwv οὐδενὶ προσχρώμενος. ἀλλ᾽ εἴδεσιν αὐτοῖς δί αὐτῶν
εἰς αὐτὰ, καὶ τελευτᾷ sig εἴδη. Mav9dvo, ἔφη, ἱκανῶς
μὲν οὔ: δοκεῖς γάρ μοι συχνὸν ἔργον λέγειν" ὅτι μέντοι
βούλει διορίζειν σαφέστερον εἶναι τὸ ὑπὸ τῆς τοῦ δια-
rebus, quae a rebus inferis (sub
sensus cadentibus) effictae. ad il-
larumque similitudinem expressae
sunt, ct quidem illis, quae ad
alias comparatae pro evidentibus
habentur et magni aestimantur.
γεωμετρίαις] γεωμετρικαῖς Vind.
τε] om. Ven. B.
ταύτης ] ταύταις Lob. Vat.B.
et, sup. ἧς. Ven. B. editiones
omnes, tacentibus Bip. Ego a
tot libris et ab optimo exhibitum
singularem praeferre non dubita-
is Nam quod Stallbaumius in
(in sec. tacet) ,.ta etiam
ze ἐν γεωμετρίᾳ scribi de-
buisse** autumat, nihil obstare
videtur, quo minus affinium illa-
rum, quae proprie γεωμετρίαι
dicuntur, disciplinarum complexus
pro una arte ponatur. 'Tum vero
ipsa numeri diversitas mirum non
est si librariis offensioni fuit.
Accedit quod ad ταύταις parum
grata ambiguitate nescias , utrum
γεωμετρίαις, an τέχναις supplen-
dum sit.
τοίνυν] om. Fic.
λέγοντά με] λέγοντα μετὰ
- Vind. F. Flor. R. ἄλλως λέγοντά
μὲ Ang. B.
αὐτὸς 0] ὁ αὐτὸς Vind. B.
τῇ τοῦ) τῇ om. Par. K. sec.
Bekk.
τῷ ὄντι — ἐπιβάσεις] τωόντι
— ὑποβασεις Vind E. Proclus
in Civ. p. 429: λέγει δὲ οὐτωσὶ
περὶ τούτων ἣν ἔχει, διάνοιαν ἑ ἐκ-
διδάσκων, ὡς αἱ μὲν ἄλλαι ἐπι-
στῆμαι δοκοῦσαι εἶναι ποιοῦνται
τὰς ἀρχὰς ὑποϑέσεις «μόνη δὲ
διαλεκτικὴ £m αὐτὴν ὁρμωμένη
τὴν ἀρχὴν ἀναιρεῖ τὰς ὑποϑέσεις,
ὡς ἂν εὕρῃ τὴν μὲν ὄντως οὔ-
σαν ἀρχὴν ὡς ὑπόϑεσιν, αλλ
ὄντως ἀνυπόϑετον. Idem i in Par-
men. T. V. p. 323: καὶ ὅτι διὰ
τῆς ὑποϑέσεως ταύτης ἄνεισιν
ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ ἕν, ὅπερ αὐτὸς ἄ-
νυπόϑετον ἐν Πολιτείᾳ προσονο-
μάζξει.
cv] om.
Flor. R.
ἐκείνης ] ἐκείνοις Vind. F. Vat.
Vind. F. Ang. B.
οὕτως ἐπὶ τελευτὴν] οὕτω ἐπι-
τελευτὴν Vind. E.
καταβαίνῃ πκαταβαίνοι Lob.
Vind. B. Ven. B. Vat. M. κατα-
βαίνει Vind. EF.
ἱχανῶς uiv οὔ "] quanquam mi- C
nime sufficienter, ut cuperem Fic.
ἱκανῶς μὲν ovv Lob. Vind. BEF.
Par. K. sec. Dekk. et a m. pr.
D. Vat. HM. Flor. ACV.
δοκεῖς γάρ μοι] δοκεῖ σοι Vind.
F. qui ante ἱκανῶς mutatae per-
sonae indicium et ante haec nul-
lam interpunctionem habet. Astius
in tert. et Stallbaumius verbis
δοκεῖς --- λέγειν parentheseos si-
gna addunt.
διορίζειν λέγειν Vind. B. Vat.
M.
ἢ τὸ] ἢ τῶ Vat. H. Flor. AC.
CIVITAS LIB. VI. 511 945
λέγεσθαι ἐπιστήμης τοῦ ὄντος τε καὶ νοητοῦ ϑεωρούμε-
VOV, ἢ τὸ ὑπὸ τῶν τεχνῶν καλουμένων, αἷς αἱ ὑποϑέ-
ὄεις ἀρχαὶ καὶ διανοίᾳ μὲν ἀναγκάξονται, ἀλλὰ μὴ αἰ-
σϑήσεσιν, αὐτὰ ϑεᾶσϑαι οἵ ϑεώμενοι, διὰ δὲ τὸ μὴ ἐπ᾽
ἀρχὴν ἀνελθόντες σκοπεῖν, ἀλλ᾽ ἐξ ὑποθέσεων, νοῦν
οὐκ ἴσχειν περὶ αὐτὰ δοκοῦσί σοι, καίτοι νοητῶν ὄντων
pera ἀρχῆς. διάνοιαν δὲ καλεῖν uou δοκεῖς τὴν τῶν
γεωμετρικῶν τε καὶ τὴν τῶν τοιούτων ἕξιν, ἀλλ᾽ οὐ
νοῦν, ὡς μεταξύ τι δόξης τε καὶ νοῦ τὴν διάνοιαν οὔ-
σαν. Ἱκανώτατα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἀπεδέξω. καί μοι ἐπὶ τοῖς
τέτταρσι τμήμασι τέτταρα ταῦτα παϑήματα ἐν τῇ ψυχῇ
καλουμένων ] καλουμένω Vat.
Η. τι καλουμένων Ven. B. Vind.
F. τὶ καλούμενον Vind. E. τί κα-
λουμένῳ Flor. AC.
αἷς ai] “οἷς Ven. B.
διανοίᾳ διανοίαι, a m. s.
διάνοιαι, Vind. F. ,
αἰσϑήσεσιν αἰσϑήσει Vind. E.
Ang. B. αἴσϑησιν Vat. H.
- οὗ ϑεώμενοι) οἰόμενοι Mon. B.
a m. pr.
ἀνελάγόντες [{ὰ Par. A. Lob.
Vind. BEF. Vat. BM. Ven. B.
Ang. B. Flor. ACTV. ἀνελϑὸν
Mon. B. ἀνελϑόντας reliqui cum
editis. Nominativum sequens δὸ-
μκοῦσι tuetur.
μετὰ} usc Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
| καλεῖν μοι δοκεῖς καλή, uo.
δοκεῖς Vat. Η. δοκεῖς uot καλεῖν
Par. K. Ast. tert.
καὶ τὴν] τὴν om. Lob. Vind.
b. Vat. BM. Par. K.
οὐ νοῦν] Ita Par. AD. Vind.
E. Áug. B. Flor. ACRTTV. οὐ
viv Vind. F. Vat. H. οὖν reliqui
editique ante Bekkerum. | Veram
lectionem secutus. est. Ficinus in
genere τῶν γεωμετρικῶν falsus:
videris autem mihi geometricarum
et similium rerum habitum cogi-
tationem potius appellare. quam
intellectum.
τι] που Vind. B. om, Vind. E.
οὐσαν] ἐοῦσαν Par. Κ. καλ-
Aio» οὖσαν idem in margine sec.
Bekk. (sec. Bip. nil nisi ovacv.)
Ἱκανώτατα] Ἱκανότατα Bas.
ab.
ἀπεδέξω] ἀπεδείξω "Vind. B.
Vat. M. Par. K. sec. Bekk. et
ante corr. Lob.
τέτταρσι] τέσσαρσι Lob. Vind.
B. Mon. B. Flor. U. Neque
abest suspicio, quin idem in aliis
Bekkeri codicibus exstet, quorum
tam immemor fuerit, quam fuit
Vind. et Mon. Ceterum vulga-
iam non solum sequens τέτταρα,
verum constans, ut videtur, scri-
ptoris usus flagitat. Cf. L. V.
p. 460. E. VIII. 544. B. Phae-
don. 104. B. Phileb. 23. E. 'Tim.
44. E. quibus locis pro τεσσ.
quod in editionibus erat, nunc
secundum codices τέττ. legitur.
Nam de Par. A. quem Bekkerus
'Timaei loco inter Atticae formae
assertores non magis, quam Mon.
B. qui eandem exhibet, nomina-
it, Vind. CCCXXXVII. in quo
item exstat, vix dubitare sinit.
Praeterea σ΄. oppido raro in co-
dicibus singularibus binisve appa-
ret, ut L. III. pag. 400. A.
Amb, C. Flor. T. V. 449. A. in
Par. D. Flor. T. Parmen. 127. B.
in Clark. (τεσσαράκοντα) Menon.
91. E. in Vat. A. Cien), 'Tim.
56. E. in Lob. Par. Y. (τέσσαρα
pro δύο) Ib. 60. A. in Par. S.
Leg. Vl. 759. E. in Aug. B.
L. XII. p. 963. C. in Pal. C.
Flor. M.
τμήμασι] τιμήμασι Vind. E.
Ε
220
PLATONIS
γιγνόμενα λαβὲ, νόησιν μὲν ἐπὶ τῷ ἀνωτάτω, διάνοιαν
δὲ ἐπὶ τῷ δευτέρῳ, τῷ τρίτῳ δὲ πίστιν ἀπόδος καὶ τῷ
τελευταίῳ εἰκασίαν, καὶ τάξον αὐτὰ ἀνὰ λόγον, ὥσπερ
ἐφ᾽ οἷς ἐστὶν ἀληϑείας μετέχειν, οὕτω ταῦτα σαφηνείας
λαβὲ] λάβε codices mei et edi-
tiones ante Bekkerum. V. Vol. I.
p. 389, b. — Proclus in Alcib.
T. II. p. 57. Cous. (p.21. Creuz.)
ἀλλ ὥσπερ αὐτὸς ὁ “Σωκράτης
ἐν Πολιτείᾳ διέκρινε, τῇ μὲν
ἁπλῇ καὶ μονοειδεῖ καὶ νοερᾷ
γνώσει τὰ νοητὰ πάντα συξύγως
ϑεωρεῖν, τῇ δὲ ἐπιστημονικῇ καὶ
διεανοητικῇ τῶν εἰδῶν ἀνελίξει
“καὶ συνϑέσει τοὺς μέσους τῶν
ὄντων λόγους ἐπισκοπεῖσϑαι,
τρίτῃ δὲ ἀπὸ τῆς ἀληϑείας τῇ
αἰσϑήσει δ ὀργάνων ἐφαπτομέ-
νῃ τῶν οἰκείων γνωστῶν τὰ αἷ-
σϑητὰ πάντα διακρίνειν δεόν-
TOS, τῇ δὲ εἰκαστικῇ τὸ λοιπὸν
δυνάμει τὰ εἰκαστὰ τῶν αἰσϑη-
τῶν εἴδωλα τυγχάνοντα γιγνώ-
σχεῖν. ldem in Civ. pag. 429 :
σαφέστατα τοῦ Πλάτωνος ἐπι-
στήμην “μὲν ἐπὶ τοῦ ὄντος τάτ-
τοντος, πίστιν δὲ ἐπὶ τῷ δο-
κοῦντί πως εἶναι καὶ αἰσθητῷ,
διάνοιαν δὲ ἐπὶ τοῖς διανοητοῖς
καὶ εἰκασίαν ἐπὶ τοῖς εἰχαστοῖς,
δόξαν δὲ ἐπὶ τοῖς αἰσϑητοῖς καὶ
εἰκαστοῖς καὶ νόησιν [μὲν] ἐπὶ
τοῖς νοητοῖς καὶ διαγοητοῖς [καὶ
εἰκαστοὶς]. Jdem in Tim. p. 75:
τοῦτο δὴ οὖν ἐστὴν ὁ λόγος 2 τὸ
νοοῦν ἡμῶν τὰ νοητὰ, καὶ ὃν
(f. 09) ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σωκχράτης
νόησιν εἶπε τὴν ἐνέργειαν, ὡς
διάνοιαν τὴν τῶν μέσων γνῶσιν
νοητῶν καὶ δοξαστῶν. Cf. ib.
p. 105, 21. et in Civ. p. 451, 2.
ἀνωτάτω ἀνοτάτω Vind. E.
ἀνωτάτωι Lob. Erant enim qui
haec adverbia cum . scriberent,
ut ex Etymologico collegit Fi-
scherus anim. ad Well. II. p. 114.
Hinc non solum ἐγγυτέρῳ L. 1.
p.330. E. in Ald. Bas. 'ab. sed
etiam ἐγγυτάτωι et περαιτέρωι
Soph. p. 265. A. et Alc. II. 149.
B. in Clarkiano codice scriptum
est. Quamquam nostro loco etiam
ipse dativus videri potuit librario
sequioris aevi usum ad Platonem
transferenti. Cf. Buttmanni gramm,
I. p. 277. II. p. 411, Sic τοῦ
ἀνωτάτον ἀέρος Defin. p. 411. C.
legitur, quod Bekkerus secundum
unum Ven. D. in ἀνωτάτω mu-
tandum putavit, Quod in Stall-
baumii sec. hic item exstat νω-
vérQ ,id ipso tacente typothetae
culpae tribuendum videtur.
δὲ] δ᾽ Vind. F. Ang. B.
τῷ τρίτῳ] τῷ om. Mon. B.
Par. DK. Flor. U.
τάξον] τάξιν Vind. EF.
ἀνὰ λόγον] ἀνάλογον codices
mei et editiones ante Astii sec.
ἐφ᾽ οἷς} ἐφοῖς Vind. F.
ἐστὶν] ἔστιν Bekkerus, Astius
in tert. et Stallbaumius, Conf.
L. VIL. p. 534. A: τὴν δ᾽ ἐφ᾽
οἷς ταῦτα ἀναλογίαν. ubi ἐστὶν
omissum est.
ἀληϑείας 1 ἀληϑεὶ Vind. E.
μετέχειν, ] ita cum reliquis co-
dicibus Mon. B. sed subscriptis
extremae litterae punctis duobus,
quae Bekkeri aciem effugerunt,
quibus librarius μετέχει scriben-
dum esse demonstrabat; idque
magnopere velleni in bono aliquo
libro repertum. Nam qua ratione
quatuor illae rerum species, ad
quas animi affectiones | quatuor
modo dictae pertinent, veritatis
participes essent, Socrates pro
certo et ex superioribus iam sa-
tis cognito ponere, non Glauconi
existimandum relinquere debebat,
quemadmodum secundum vulgatam
lectionem facere videtur, si qui-
dem ad μετέχειν ex sequentibus
supplendum est ἡγῇ. Atque haec
ipsa supplementi ex sequentibus
petendi necessitas nonnihil offen-
sionis habet, quum fere in ante-
cedentibus verbum finitum rela-
tivo necessarium inesse soleat.
Sic Phaedon. p. 72. A: τούτου
δὲ ὄντος ἱκανόν που ἐδόκει τε-
E
CIVITAS
LIB. VI. 511 211
ἡγησάμενος μετέχειν. ανϑάνω, ἔφη, καὶ ξυγχωρῶ καὶ
, e , τό
ταττῶ ὡς λέγεις.
κμήριον εἶναι, ὅτε ἠὠναγκαῖον τὰς
τῶν τεϑνεώτων ψυχὰς εἶναέπου,
ὅϑεν δὴ πάλιν γίγνεσϑαι. scil.
ἔφαμεν, quod latet in ἐδόπει.
Leg. L. IIl. p. 677. Α: E οὖν
ὑμῖν οἱ παλαιοὶ λόγοι ἀλήϑειαν
ἔχειν τινὸ δοκοῦσιν: Κλ. Ποῖοι
δή; 49. Τὸ πολλὰς ἀνθρώπων
φϑορὰς γεγονέναι. ,“πατακλυσμοῖς
τε καὶ νόσοις καὶ ἄλλοις πολλοῖς,
ἐν οἷς βραχύ τι τῶν ἀνθρώπων
λείπεσϑαι γένος. sc. φασὶν οἱ λό-
γοι. Phileb. p.15. B: πρῶτον
μὲν εἴ τινας δεῖ τοιαύτας εἶναι
ονάδας ὑπολαμβάνειν ἀληϑῶς
οὔσας" εἶτα πῶς αὖ ταῦτας,
μίαν ἑκάστην οὐσαν- ἀεὶ τὴν αὐ-
τὴν καὶ μήτε γένεσιν" μήτε ὄλε-
ὥρον προσδεχομένην, ὅμως si-
ναι βεβαιότατα μίαν ταύτην. sc.
ὑπολαμβάνειν δεῖ. Denique si
μετέχειν ad sequentia referri vel-
let scriptor, quidni omitteret po-
tius et genitivi ἀληϑείας prorsus
eandem, quam σαφηνείας condi-
tionem faceret? Itaque si tamen
scripsit μετέχειν, non ἡγῇ; sed
oicüc vel ἡγούμεθα in mente
habuisse idque ob similitudinem
eius, quod additurus erat, omi-
sisse videtur. Sed multo proba-
bilius est μετέχει.
δυγχωρῶ ] cvy. Vind. F. Idem
post λέγεις initium sequentis libri
μεταταῦτα δὴ εἶπον ἀπείκασον:
additum habet.
Τέλος τοῦ πολιτειῶν (πλι-
πειῶν Ald.) ἢ περὶ δικαίου
ἕκτου λόγου. Ald. Bas. ab.
ΔΟΓΟΣ ΕΒΖΙΟΜΟΣ.
514 Πετὰ ταῦτα δὴ, εἶπον, ἀπείκασον τοιούτῳ πάϑει τὴν
ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε πέρι καὶ ἀπαιδευσίας"
ἰδὲ
γὰρ ἀνϑρώπους οἷον ἔν καταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει
πλάτωνος πολιτειῶν, .ζ΄.
Lob. πολιτειῶν λόγος ἕβδομος
Vind. B. t. Vind. E. πλάτωνος
πολιτειῶν ἑβδόμη Mon. ΒΟ. Flor.
U. πλάτωνος πολιτεῖαι ἢ περὶ
δικαίου ἑβδόμη Flor. Υ. πλάτω-
νος πολιτειῶν ἢ περὶ δικαίου
λόγος ἕβδομος Flor. AC. Ald.
Bas. ab. (hae maiusculis litteris)
IIOAITEISN AIAAODIOZX &-
B9ouog Steph. Ζ. Bekkerus et
Stallb. pr.
514 Μετὰ ταῦτα — ἢ δημοσίᾳ.
517. C.] excerpsit lamblichus
Προτρεπτ. cap. 15. p. 223. sqq.
ed. Kiesslingii a. 1813. p.92. sqq.
ed. pr. Arcerii a. 1598. Eadem
paucis complexus est Alcinous
isag. c. 27. p. 114: μοιῶσϑαι
γὰρ τοὺς ἄφρονας τοῖς ὑπὸ γῆν
ἀνθρώποις κατφῳκχισμένοις καὶ
φῶς μὲν μηδέποτε λαμπρὸν ἕω-
ραπόσιν , ἀμυδρὰς δέ τινας σκιὰς
ὁρῶσι τῶν παρ᾽ ἡμῖν σωμάτων,
οἰομένοις δὲ σαφῶς ἀντιλαμβά-
νεσϑαι τῶν ὄντων. ὡς γὰρ τού-
τους τυχόντας τῆς ἐκ τοῦ ζόφου
ἀνόδου καὶ εἰς τὸ καϑαρὸν φῶς
προελϑόντας εὐλόγως καταγνώ-
σεσϑαι τῶν τότε φανέντων καὶ
πολὺ πρόσϑεν ξαυτῶν ὡς ἐξήπα-
τημένων, οὕτω δὲ καὶ τοὺς ἀπὸ
βιωτικοῦ ξόφου͵ μεταβαίνοντας
ἐπὶ τὰ κατ’ ἀλήϑειαν ϑεῖα καὶ
καλὰ τῶν μὲν πάλαι ϑαυμασϑέν-
TOV αὐτοῖς καταφρονήσειν, τῆς
δὲ τούτων ϑεωρίας σφοδροτέραν
ἕξειν ὄρεξιν. — ἴῃ codice Iam-
blichi Cizensi, quem Kiesslingius
contulit, initio μεταῦτα,, in Lob.
Vind. E. Mon. B. Ald. μετὰ ταῦ-
τα scriptum est.
εἶπον] ἐγὼ addit Mon. C.
ἀπείχασον] ἀπεικάσαι δεῖ Iam-
blich. Proclus in Civ. p. 432:
ἐν προοιμίοις τοῦ ἑβδόμου cxó-
πει τί φησιν ἀπείκασιν (scripse-
rat φησιν. ἀπείκασον) τὴν ἣμε-
τέραν φύσιν, αὐτὴν δήπου “τὴν
ἀνθρωπίνην ξωὴν, οὐ καϑ' ὅσον
ἐστὶν οὐσία καὶ δύναμιν ἔλαχε
τοιάνδε ἢ 7] τοιὰν, ἀλλὰ παιδείας
τὲ πέρι καὶ ἀπαιδευσίας.
Mis τοιῶδε Mon. B. Flor.
'πέρι καὶ ἀπαιδευσίας περὲ
καὶ ἀπεδευσίας Vind. E.
ἐδὲ7 Ita Par. A. scholiastes ad
h. 1. et Porphyrius de antro Nym-
pharum pag. 255. ed. Cantabrig.
a. 1655. haec usque ad τὸ σπή-
Aetov laudans. Nec aliter Pro-
clus 1. c. ubi haec ita leguntur :
εἰ δὲ γὰρ ἀνθρώπους ἐν κατα-
γείῳ σπηλαίῳ διοικήσει, Reliqui
codices cum lamblicho editisque
ante Astii sec. ἴδε, Cf. 'Thomas
Mag. pag. 468. et quae Vol. 1.
p. 389, b. dicta sunt.
καταγείῳ ἢ κατωγείω Mon. C.
καταγωγείω Iamblichi cod. Ciz.
μκαταγαίῳ Wlor.'T. a m. s. Phry- -
nichus Bekkeri anecd, . 47, 14:
κατάγξειον" οὐχὶ χκατάγαιον διὰ
τῆς OL διφϑόγγου. Infra p. 532.
B. καταγείου sine discrepantia
legitur.
οἰκήσει Ἰ οἰκείσει Ald. Bas. a.
ἄντρῳ καὶ οἰκήσει Porph.
CIVITAS
LIB. VII. 514 229
᾿ἀναπεπταμένην πρὸς τὸ φῶς τὴν εἴσοδον ἐχούσῃ μα-
κρὰν παρ᾽ ἅπαν τὸ σπήλαιον, ἐν ταύτῃ ἐκ παίδων ὄν-
τας ἐν δεσμοῖς καὶ τὰ σχέλη καὶ τοὺς αὐχένας, ὥστε
μένειν τε αὐτοὺς εἴς. τε τὸ πρόσϑεν μόνον ὁρᾷν, κύκλῳ
δὲ τὰς κεφαλὰς ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ ἀδυνάτους περιάγειν,
φῶς δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωϑεν καὶ πόῤῥωθεν καόμενον
ὕπισϑεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ
L ' Ἁ bd
τοῦ πυρὸς καὶ τῶν δεσμῶω-
- "^ p ἰῷ A 2 € ΦΧ , ,
τῶν ἐπάνω 000v, παρ᾽ ἣν ἰδὲ τειχίον παρῳκοδομημέ-
ἀναπεπταμένην ] ἀναπεπτα-
μένη Vind. E. Vat. H. Flor. AC.
lamblichi cod. Ciz.
παρ᾽ ἅπαν παρὰ πᾶν lYam-
blichi cod. Ciz.
παράπαν Vind. EF. Mon. C.
τὸ σπήλαιον] τοῦ σπηλαίου
Vind. E. "Flor. RT. -TIn editioni-
bus ante Bekkerum h. }. et in
sequentibus post περιάγειν οἵ
post αὐτῶν maior interpunctio
est.
σκέλη] σχέλη lambl. cod. Ciz.
μένειν τε] τε om. Bas. b.
εἴς τε] εἰς Lob. Vat. M. et a
m. pr. B. καὶ εἰς Mon. B. Flor.
U. Par. DK. Sec. Bekk. et a m.
s. Vat. B. καὶ εἴς τε Par. K. sec.
Bip.
. πρόσϑεν πρόσϑε lambl. cod.
Ciz. Conf. Vol. 1. pag. 125, a.
vers, 12.
μόνον] om. Vat. M.
κύκλῳ 02] κύκλῳ uiv lambli-
chi codex Parisiensis a Kiesslin-
gio adhibitus. ^Stallbaumius in
sec. verba κύκλῳ δὲ usque ad
περιάγειν praecedentibus. ὥστε
- ὁρᾷν anteponenda fuisse au-
tumat haeretque in eo, quod in-
feruntur demum post illa εἰς τὸ
πρόσϑεν μόνον ὁρᾷν. Scilicet
qui cervices vinculo adstrictas
habet ita, ut nihil nisi anteriora
videat, ei facultatem capitis .in
orbem. circumagendi deesse facile
intelligitur. Nihilo minus quum ad
conditionem istorum describendam
pertineret. maxime, anteaque vi-
dere tantum, non etiam possc
nihil nisi anteriora videre dicti
essent, expressis verbis addi et
tamquam alterum in ists consi-
'et' ed. Kiessl.
deranduim. proponi sine tautologia
poterat. Esse autem hoc alterum
idque ab ἐδὲ pendens, non ab
Dore, particula δὲ et adiectivum
ἀδυνάτους arguunt, quorum ne-
que Astius in interpretatione (ca-
put vero propter vincula nequeant
circumferre) neque Stephanus mi-
nore post ὁρᾶν, quam post σπή-
λαιὸν et post περιάγειν inter-
punctione usus rationem habuit.
ἀδυνάτους ἀδυνάτου lambl.
cod. Ciz. .
πυρὸς] om. Vind. E. Schleier-
machero accusativum desideranti
φῶς καύόμενον minus placuisse
videtur, et solet φῶς fere ἁπτό-
μένον, πῦρ vero καόμενον dici.
Sed quemadmodum λύχνος et δὰς;
de quibus cf. Stephani thesaurus
T. II. p. 174. F. H. haud secus
φῶς praesertim ab igne profi-
ciscens κάεσϑαι dici potuit. Et
τὸ τοῦ c φῶς infra redit
p. 517.
iSc καιόμενον Lob. ante
corr. Vind. EF. Flor. ACR.
Iambl. ed. pr. Bas. ab; |
μεταξὺ] Proclus ]. c. μεταξὺ
γοῦν φησὶ τῶν τε δεσμωτῶν δεῖν
votiv ἡμᾶς καὶ τοῦ πυρὸς éz-
vo ὁδόν.
δεσμωτῶν δεσμοτῶν Mon. C.
lambl. ed. pr. Ald. Bas. ab.
ἣν ἰδὲ ἥνιδε Vind. K. ἡ ἣν
iàciv.Lob. Mon. B. Vat. M. Flor.
U. Par. K. sec. Bip. 7v ἐδεῖν
Vat. B. Par. DK. sec. Bekk. ἣν
εἶναι, lambl. codd. Ciz. et Par.
et. ed. Kiessl. ἣν iós.Mon. C.
Vind. BE. cum lambl. ed. pr. et.
editis ante Astii sec. secus quam
paries sit constructus exiguus Fi-
€
515
250
PLATONIS
vov, ὥσπερ τοῖς ϑαυματοποιοῖς πρὸ τῶν ἀνθρώπων
πρόκειται vd παραφράγματα. ὑπὲρ ὧν τὰ ϑαύματα δει-
κνύασιν. Ορῶ, ἔφη. Ὅρα τοίνυν παρὰ τοῦτο τὸ τειχίον
φέροντας ἀνθρώπους σκεύη τε παντοδαπὰ ὑπερέχοντα
τοῦ τειχίου καὶ ἀνδριάντας καὶ ἄλλα ξῶα λίϑινά τε καὶ
, M - , ,
ξύλινα καὶ παντοῖα εἰργασμένα,
οἷον εἰκὸς, τοὺς μὲν
φϑεγγομένους, τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν παραφερόντων.
cinus, qui in hoc libro interpre-
tando multo liberius , quam in
prioribus versatus parcius dein-
ceps a nobis commemorabitur.
τειχίον ] τοιχίον Mon. B. Flor.
παρφῳκποδομημένον ] q000u-
μένον Tambl.
πρὸ] πρὸς Bas. b.
παραφραγματα] παραδείγματα
ind. B. Mon.
ϑαύματα] Timaeus lex. p. 140:
ϑαύματα" νευροσπάσματα. quod
docte et copiose illustravit Ruhn-
kenius.
δειανύασιν Ita Par. A. Vind.
B. Mon. €. Flor. ACV. δεικνύ-
inae Lob. Vind. E. Ven. B.
Vat. HM. lambl. cod. Ciz. ed.
Kiessl. δεικνύουσι Tambl. cod.
Paris. Das. b. δείινυσιν Vind. F.
δεικνῦσιν reliqui libri, Iamblich.
ed. pr. Ald. Bas. a. Steph. Ast,
pr. sec. "lTerminationem in ὕύασι;
quae 'Thoma Mag. (in ξευγνύασι)
iudice pulchrior , Moeridis testi-
monio aliquanto graviore (p. 127.
171.) recentioribus (δευτέροις seu
μέσοις) Atticis tam usitata, quam
veteribus (πρώτοις) in ὅσι fuit,
Platoni prae altera placuisse lo-
corum comparatio docet. Civ.
L. VIII. pag. 586. B. et Polit.
p. 298. B. ἀποκτιννύασι, Leg.
L. VIIL p. 835. D. σβεννύασι
vulgo et in optimis libris, --οῦσι
in nullo 9 —^vovc: in paucis legi-
tur. Civ. L. IlII. pag. 421. A.
ἀπολλύασι et Gorg. p. 466. B.
ἀποκχτιννύασι secundum codices
vulgato —nvovc: praelatum, —4$6t
nusquam inventum est. Denique
Gorg. pag. 466. C. codices inter
Ἄτοπον, ἔφη, λέγεις εἰκόνα καὶ δεσμώτας ἀτόπους.
ἀποκτιννύασι et ---ὐουσι, Theaet.
p. 153. C. inter ἀπολλύασι et
--ἰουσι fluctuant ita, ut ---ὐασι
praeferendum videatur. ^ Contra
unus est locus Leg. L. III.
pag. 706. C. ἀπολλῦσι pro certo
exhibens. ltaque δεικνύασιν non
frustra hic in optimo codice scri-
ptum recteque a Bekkero et se-
quentibus receptum est. Ceterum
ne ea quidem, quam 'Thomas et
Moeris communem perhibent, ter-
ininatione in ὕουσι Plato absti-
nuisse videtur, quum Gorg. p. 496.
B. haud dubie ἀπολλύει, non ut
vulgo legebatur ἀπολύει,. Scri-
pseritj unde dubitatio progredi-
tur, Criton. p. 47. €. διόλλυσιν
an διολλύει;, "Tim. p. 76. A. πε-
ριημφιέννυ an —évvvs, Phileb.
p.25. D. συμμίγνυ an συμμίγνυε,
Leg. L. VIII. p. 838. B. κατα-
σβέννυσι an κατασβεννύει, quo-
rum utrumvis codicum auctoritate
non contemnenda munitur, potius
sit habendum. Sed infra p. 523.
A. Osíxvv extra dubitationem po-
situm est.
'OoG , ἔφη. ὀρϑῶς ἔφη. Lob.
Yat. BM. om. lambl.
“Ὅρα τοίνυν] ἔτι τοίνυν δρα
Tambi.
τειχίον ] τείχιον Vind. F. zoi- C
χίον Mon. B. Flor. U.
φέροντας ] post ἀνθρώπους
Flor. 'T.
ἀνϑρώπους) ἀνθρώποις, Mon.
72] om. Mon. C.
τειχίου | τοιχίου Mon.B. Flor.
᾿ξῶα] "£d, ut solet,
A.* Ktiam Ald. Bas. ab. ἢ. 1.
Par. 515
CIVITAS LIB. VII. 515 E!
ὋὉμοίους ἡμῖν, ἦν δ᾽ ἐγώ. τοὺς γὰρ τοιούτους πρῶτον
μὲν ἑαυτῶν τε καὶ ἀλλήλων οἴει ἄν τι ξωρακέναν ἄλλο,
πλὴν τὰς ἀκιὰς τὰς ὑπὸ τοῦ πυρὸς εἰς τὸ καταντικρὺ
αὐτῶν τὸῦ σπηλαίου προσπιπτούσας; Πῶς γὰρ, ἔφη,
εἰ ἀκινήτους. γε τὰς κεφαλὰς ἔχειν ἠναγκασμένοι εἶεν
διὰ βίου; Τί δὲ τῶν παραφερομένων; οὐ ταὐτὸν τοῦτο:
Τί μήν; Εἰ οὖν διαλέγεσϑαι οἷοί v εἶεν πρὸς ἀλλήλους,
οὐ ταῦτα ἡγῇ ἂν τὰ παρόντα αὐτοὺς νομίζευν ὀνομά-
ut alibi ζῷα habent. Cf. Vol. I.
p. 60, a. Post ζῶα Stallbaumius
in sec. incisionis signum fecit,
quod ad sensum minime ineptum,
sed in hac: verborum positura su-
perfluum videtur. :
σιγῶντας] σιγοντὰας cum ὦ su-
per o Vind. E. 4
τῶν] in margine a m. s. habet
Mon. b. Ἢ
ἔφη 1 om. Lob. Vat. BM.
λέγεις λέγειν Vind. E. —
Mon. B. in ima pagina, cuius
hoc extremum verbum est, a m.
pr. scripta haec habet: πάντα τὰ
μικαλῶς ἀπὸδηκνείμενα, μετ᾽
ἀσαφίας γράφονται:
Ὁμοίους ἡμῖν ροξὲ ἦν δ᾽ (δὲ
Mon. €.) ἐγὼ Vind. B. Mon. C.
ὁμοίως ἡμῖν Vind..E. ὁμοὺς ἡ-
piv Par. D. Mon. B. Tamblichus
haec ab ἄτοπον inde in τὴν δὴ
ἄτοπον εἰκόνα ταύτην καὶ τοὺς
δεσμώτας τοὺς (id om. ed. pr.)
ἀτόπους (ἀπόνους ed, Kiessl.)
δὲς εἶναι ὁμοίους (ὁμοίως Ciz.)
ἡμῖν mutavit.
" μὲν] om. Lob. Mon. B. Vat.
BM. Par. DK. Flor. U.
vs] om. lambl. codd. Ciz. et
Paris. ra
καταντικρὺ ] κατάντικρυ Vind.
. xaT ἀντικρὺ lambl. ed. pr.
Ald. Bas. ab.
Πῶς γὰρ, ἔφη ,] Post γὰρ in
Ald. Bas. ab. nulla interpunctio
est, Stephanus signum interroga-
tionis fecit, quod Bas. ab. post
ἔφη habent. οὐδὲν ἄλλο. πῶς γὰρ
lambl.
ἔχειν ] om. Vind. F. Ang. B.
B $fíov:] ffov. Ald. Bas. ab.
Tí δὲ] τὸ δὲ Mon. B. In AM.
post δὲ comma positum, post
παραφερομένων vero ut in Bas.
ab. omissa interpunctio est; non
omnino male.
τοῦτο] om. lambl. cod. Ciz.
et is, quo usus est Arcerius, nec
non ed. Kiessl.
Tí μήν ;] om. Yambl.
οἷοί τ᾽] οἷοί τε Vind. F. οἷον
v7 Mon. C.
ταῦτα ταὐτὰ sine accentu
Vind. B. ταὐτὰ Par. A. Vat. H.
Flor. ACRV. Mon. C. Vind. EF.
ἡγῇ ἡγεῖ Vind. F. Ang. B.
lor. R. Astius in sec. et tert.
Bekkerus et Stallbaumius.
παρόντα ] παριόντα Flor. T.
Astius in sec. et tert. et Stall-
baumius; quod valde ineptum. vi-
detur, sive cum Stallbaumio in-
terpreteris: monme putas eos res,
quae praeterferrentur, suo quo-
dam modo esse nominaturos , quas
quidem viderent? sive cum Astio:
nonne censes eos res practerlatas
arbitraturos esse nominandüs quas
viderent? Non enim hoé regat
Socrates, an nomina umbris im-
ponenda existimaturi aut re vera
imposituri essent, quippe quod
€itra errorem facere eis liceret,
sed an haec, quae viderent, tam-
quam res praesentes, non tam-
quam umbras appellare, de prae-
sentibus, non de absentibus loqui
sese opinaturi essent. Quem sen-
sum et vulgatae lectioni subesse
et sequentibus unice convenire
apparet. Fere eodem redit, quod
Iamblicho ex codd. Ciz. Paris. et
Arceriano restituit Kiesslingius,
ὄντα, quod etiam Proclus legisse
videtur 1. c. (p. 432.) scribens:
252 PLATONIS
e e -
ζειν, περ ορῶεν:
σμωτήριον ἐκ τοῦ καταντικρὺ ἔχοι, ὁπότε τις τῶν πα-
ριόντων φϑέγξαιτο, οἴει ἂν ἄλλο τι αὐτοὺς ἡγεῖσϑαι
τὸ φϑεγγόμενον, ἢ τὴν παριοῦσαν σκιᾶν; Md Z4 οὐκ
ἔγωγ᾽, ἔφη. Παντάπασι δὴ, ἦν δ᾽ «ἐγὼ, oi τοιοῦτοι
3 ^ L4 , M TE M bi ' -
ovx ἂν ἄλλο TL νομίζοιεν TO ἀληϑὲς, ἢ τὰς τῶν Oxtva-
στῶν σκιάς. Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη. Σκχόπει δὴ. ἦν δ᾽
ἐγὼ, αὐτῶν λύσιν cs καὶ ἴασιν τῶν δεσμῶν καὶ τῆς
ἀφροσύνης, οἵα τις ἂν εἴη, si φύσει τοιάδε ξυμβαίνοι
ἀνάγκη. Τί δ᾽; εἰ καὶ ἠχὼ τὸ δε-
τὰς σκιὰς 5 τῶν δεσμωτῶν ἢ 7 τῶν
σχευῶν , ἃ δὴ καὶ τὴν ἀρχὴν
ὄντα νομίζουσιν. οἱ δεσμῶται δι
ἀπαιδευσίαν. Simul intelligitur
illud zevz&,. quod in optimo li-
bro exstat, aliquatenus ferri posse :
eadem , quae viderent, non alia ;
sed quoniam alia illis non sunt
praeter ea, quae vident, ταῦτα
multo melius est. Ficinus Socrati
haec tribuit: δὲ ergo ínvicem lo-
qui liceret, nonne ista quae co-
ram viderent loqui opinarentur 7
ex quibus nihil ego sani elicere
possum.
vouí£sw ]- ὀνομάξειν Yamblich.
cod. Paris. om. codd. Ciz. et Ax-
cerian. et ed. Kiessl.
ὀνομάζειν] om. Vind. EF. καὶ
ὄν. Flor. R'T. et post ἅπερ ὁρῷεν
Ang. B.
δοᾷεν] ὁρῶμεν lambl, ed. pr.
09, ἐν cod. Ciz
; εἰ] δεῖ Vind. F. δ᾽ εἰ Ald.
Bas. ab. Steph.
καὶ yo] Horum loco in Iambl.
cod. Paris. lacuna est. καὶ 7*0
/ind. F. cum corr. in 7.
δεσμωτήριον 1 δεσμοτήριον
Vin
Aa
καταντικρὺ] καταντιπρὺς Flor.
R. κατάντικρυς Vind. F. Ang. B.
κατ᾽ ἀντικρὺ Iambl. ed. pr.
ἔχοι] ἔχει Vind. E.
2j ysic9o ] ἡγῆσϑαι. Vat. M.
παριοῦσαν] παροῦσαν Lob.
Vind. B. Mon. C. Vat. HM. Flor.
T.
Μὰ Ai^. οὐκ ἔγωγ᾽, ἔφη. ov-
δὲν ἄλλο. lamb]. — δία Mon. C.
— ἔγωγε idem et Lob.
δὴ] om. Flor. T.
qv δ᾽ éyà] οὖν Iambl.
τι] om. Lob. Vat. M.
τὸ ἀληϑὲς τἀληϑὲς Vind. F.
Ang. B. τὸ ἀληϑεὶς Ald.
ἢ] ἢ καὶ Vind. E.
Guds ἢ σκιᾶς Vind. E.
ἀνάγκη ] ἂν ἀνάγκη Vat. H.
ἔφη ] om. lIambl.
δὴ] δὲ Vind. F. Ang. B. οὖν
Iambl.
nv δ΄ ἐγὼ ] om. Iambl.
τῶν δεσμῶν Vulgo interposi-
tum τε cum Par. A. Vind. BE.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACRYV.
omisi.;
οἵα ] οἷα Vind. F. Acsi. cod.
Ciz. οἷά Lob. Vind. E.
εἰ φύσει τοιάδε] ἡ φύσις τοιά-
δὲ Iambl. cod. Ciz. φύσει τοιάδε
Lob. Vat. BM. Par. DK. φύσει
τοιᾶδε εἰ Mon. B. φύσει si τοιά-
δὲ Flor.U. etStallbaumius. Idem,
sed commate post φύσει, non
ante id posito, probat Schleier-
macherus. Mihi vulgata melior
videtur, modo.ne Astium et Stall-
baumium τοιάδε pro feminino ha-
bentes et φύσει re vera interpre-
tantes sequamur. Sensus hic est:
si res et natura ferret , ut haec
eis contingerent.
ξυμβαίνοι ] ξυμβαΐνει Lob.
Vind. F. Mon. B. Vat. BM. Ven.
-B. Ang. BE. Flor. RTU. Ald. Bas.
ab. Steph. et, sup. o:, Par. K.
λυϑείη] λυϑοίη Par. K. sec.
Bip.
ἀνίστασϑαί ἀνίσταταί Vind.
C
CIVITAS
LIB. VII. 515 255
αὐτοῖς" ὁπότε τις λυϑείη καὶ ἀναγκάζοιτο ἐξαίφνης &vi-
στασϑαί vs καὶ περιάγειν τὸν αὐχένα καὶ βαδίζειν καὶ
πρὸς τὸ φῶς ἀναβλέπειν, πάντα δὲ ταῦτα ποιῶν ἀλγοῖ
τε xal διὰ τὰς μαρμαρυγὰς ἀδυνατοῖ καϑορᾷν ἐκεῖνα,
ὧν τότε τὰς σκιὰς ἑώρα, τί ἂν οἴει αὐτὸν εἰπεῖν, εἴ τις
αὐτῷ λέγοι, ὅτι τότε μὲν ἑώρα φλυαρίας, νῦν δὲ μᾶλ-
λόν τι ἐγγυτέρω τοῦ ὄντος καὶ πρὸς μᾶλλον ὄντα τε-
τραμμένος ὀρϑότερα βλέποι, καὶ δὴ καὶ ἕκαστον τῶν
παριόντων δεικνὺς αὐτῷ ἀναγκάξοι ἐρωτῶν ἀποκρίνεσϑαι,
φῶς ἀναβλέπειν] φῶς ἄνω
βλέπειν Vind. E. ἄνω φῶς βλέ-
ziv Flor. T.
αὐτὸν εἰπεῖν) εἰπεῖν αὐτὸν,
sup. B «, Vind. B.
αὐτῷ λέγοι] αὐτὸ - Adyé Iambl.
cod. Ciz.
μᾶλλόν τι τι om. Lob. Mon.
B. Par. DK. Vat. M. Flor. U. et
a m. pr. Vat. B. Par. A. qui si
a manu recenti additum habet,
retinendi caussa non videtur,
quamquam facilius "acl quam
assui a librariis potuit.
καὶ 1 om. Lob. Yat. M.
τετραμμένος ] τεϑραμμένος li-
dem. τετραγμένος Vind. E.
ὀρϑότερα | ὀρϑότερον Vind.
BE. Mon. BC. Par. DK. Vat. H.
Flor. ACV. Iambl. codd. Ciz. et
Arcerian. et ed. Kiessl ὀρϑώτε-
ρον Vind. F. Ang. B. Pluralem
Astius magis Atticum, Buttman-
nus gramm. Il. p. 268. poéticum
perhibet: mihi usu minus tritus,
ceterum eodem loco habendus vi-
detur. Cf. Polit. pag. 276. E:
εὐηϑέστερα τοῦ δέοντος εἰςταύ-
τὸν βασιλέα καὶ τύραννον ξυνέ-
Ὅεμεν.
βλέποι] βλέπει Mon. B. Flor.
U. Iambl. codd. Ciz. Arcer. ed.
Kiessl. Bekkerus, Astius in tert.
et Stallbaumius; sine necessitate.
Post illa εἴ τις αὐτῷ λέγοι, ὅτι
optativus praesentis legitimus est
haud secus atque aoristi Phaedo-
nis initio : οὔτε zig ξένος ἀφῖκται
χρόνου συχνοῦ ἐκεῖδεν, ὅστις ἂν
iv σαφές τι ἀγγεῖλαι οἷός t
ἣν περὶ τούτων, πλήν 7ὲ δὴ ὅτι
φάρμακον πιὼν ᾿ἀποϑάνοι- τῶν
δὲ ἄλλων οὐδὲν εἶχε φράζειν.
Neque vero praecedens indicati-
vus ξώρα alterum subsequentem
habeat necesse est. Of, ib. p. 96.
B: πολλάκις ἐμαυτὸν ἄνω κάτω
μετέβαλλον σκοπῶν͵ — πότερον
τὸ αἷμά ἐστιν ῷ φρονοῦμεν;
ἢ ὁ ἀὴρ ἢ τὸ πῦρ, ἢ τούτων
μὲν οὐδὲν, ὃ δὲ ἐγκεφαλός
ἐστιν ὃ τὰς αἰσϑήσεις παρέχων
τοῦ ἀκούειν καὶ ὁ ὁρᾷν καὶ ὀσφραί-
ψεσϑαι, ἐκ τούτων δὲ ,γίγνοις
το μνήμη καὶ δόξα, ἐκ δὲ μνή-
ung καὶ δόξης λαβούσης τὸ ἠρε-
μεῖν κατὰ ταῦτα γίγνεσϑαι ἐπι-
στήμην. et p. 95. D. ubi post
ἣν item obliqua in oratione in-
fertur ζῴη et ἀπολλύοιτο. ---
Post βλέποι Steph. et in pr.
Astius signum interrogandi fece-
runt. In Vind. E. mutatae per-
sonae nota apposita est.
καὶ δὴ xci] Alterum καὶ om.
Vind. BE. Mon. C. Vat. H.
Flor. ACV,
παριόντων] παρόντων Vind. F.
Ang. B. In pr. Stallbaumius Flo-
rentinum T. παρόντων δὴ ἕκα-
στον exhibere tradens quorum ea
ipa ibi exhibita sint non osten-
it.
ἀναγκάξοι] ἀναγκάξει Vind. F.
et, sup. oz, B. Mon. B. Flor.
R
ἀποκρίνεσθαι ἀποχρίνασϑαι
Par. K. sec. Bekk. Iambl. cod.
Ciz. et ed. Kiessl.
254
ὅτι ἔστιν;
PLATONIS
2 " 2- 4 3 - Ἂ ἶ ^ c -
οὐκ OLcL QUTOV CUZOQ&tUV TE (V και yt
σϑαι τὰ τότε ὁρώμενα ἀληϑέστερα, ἢ và νῦν δεικνύ-
, ? 2! ? - μ᾿} Σ οὖ 2 ^ Ἁ -
μενα; Πολὺ γ΄, ἔφη. Οὐκοῦν xav εἰ προς αὐτὸ TO φῶς
3 , - TRY ' 2 - M X C09) H
ἀναγκαξοι cvrov βλέπειν, ἀλγεῖν τε ἂν τὰ Oupota xclá4gi
E φεύγειν ἀποστρεφόμενον πρὸς ἐκεῖνα, ἃ δύναται καϑο-
ρᾷν, καὶ νομίζειν ταῦτα τῷ ὄντι σαφέστερα τῶν δει--
κνυμένων;
Οὕτως, ἔφη. Εἰ δ᾽, ἦν δ᾽
2 ' ? " O..
£yQ, ἐντεῦσϑεν
ἕλκοι τις αὐτὸν βίᾳ διὰ τραχείας τῆς ἀναβάσεως καὶ
ἀνάντους καὶ μὴ ἀνείη, πρὶν ἐξελκύσειεν εἰς τὸ τοῦ ἡλίου
ἔστιν] In Lob. et Astii sec.
encliticon. est, oxytonon in Vind.
BE. Mon. C. lambl. ed. Kiessl.
Steph. Ast. pr. Pro signo inter-
rogandi Ald. Bas. ab. Ast. pr.
sec. item Iamblichi editiones com-
ma, habent.
αὐτὸν] αὐτὸ Iambl. ed. pr.
Ald. Das. ab.
τὰ τότε] τά τε lambl. codd.
Ciz. et Paris.
cAn9ícrtow] Redit ἢ, 1. Ven.
C. Cf. ad L. VI. pag. 507. E.
monitum.
τὰ νῦν] τανῦν Vind. F. Mon.
Πολύ y, ἔφη] πάνυ γ᾽ ἔφη
Vind. B. Mon. C. πάντως δήπου
Tambl,
δύναται δύνανται Vind. D.
Mon. C. Vat. H, Flor. AC. et a
m. pr. Ven. B. lambl. ed, pr.
Ald. Bas. ab.
τῷ ὄντι] τωόντι Mon. C. Vind.
σαφέστερα σαφέσταπα Mon.
C. ante corr,
δεικνυμένων ]
Vind. E.
Οὕτως, ἔφη.] om. Iambl.
Ei δ᾽] εἰ δὲ Vind. BEF. Mon.
C. et Iamblichus, qui sequentia
qv δ᾽ ἐγὼ omisit,
διὰ τραχείας δέιατρ. Vind. F.
δυκνυμένων
τῆς ἀναβάσεως 1 Haec respexit
Plotinus Enn. II. L. VIIIT. c. 6.
p. 209. F. (Bas. 1580.) εἰδότων
καὶ σαφῶς τῶν Ἑλλήνων ἀτύ- |.
φως λεγόντων ἀναβάσεις ἐκ τοῦ
σπηλαίου καὶ κατὰ βραχὺ εἴς
ϑέαν ἀληϑεστέραν μᾶλλον καὶ
μᾶλλον προϊουσας.
“καὶ ἀνάντους ] αὐτοὺς καὶ
Iambl. cod. Paris,
ἀνείη] lta Par. A. a m. pr.
ἀνίοι Vind. B. Mon. B. Flor. U.
ἀνίη, sup. oz, Mon. C. ἀνίη
Lob. Vind. EF. Iambl, ed. pr.
Ald. Bas. ab. ἀνίῃ Steph. tacen-
tibus Bipontinis. Idem in reliquis
Flor. et in Bekkeri codicibus, de
quibus nihil significat, nec non
in Par. A. ἃ m. s. scriptum vi-
detur. ἂν οἴει lambl. cod. Par.
ἂν εἴη Ciz. ex quo verum eruit
Kiesslingius , idem in Platone re-
poni iubens. Contra Stephanus
significationem tantum curans ne-
que modum respiciens ἀνῇ scri-
bendum statuebat annot. p. 24.
cui in pr. ed. obsecutus Astius
in sec. ἀνείη de coniectura re-
stituit. meque permitteret quic-
quam aspicere Fic.
ὦρα οὐχὶ ὀδυνᾶσϑαί(] ov δύ-
νασῦαι lambl. cod. Ciz. ὀδυνᾶ-
σϑαι in suo codice solum i inve-
nisse videtur Arcerius co« ovzL
e Platone addidisse demonstrans.
do οὐχὶ 60. Vind. F. Ang. B.
ἄρ οὐχὶ 00. Vind. E. ἄρα οὐκ
90. Vind, B. Mon. C.
CIVITAS LIB. VII. 516. | 255
» s » » ,
φῶς, ἄρα οὐχὶ ὀδυνᾶσϑαί vs ἂν καὶ ἀγανακτεῖν &AxO-
μενον, καὶ ἐπειδὴ πρὸς τὸ φῶς ἔλϑοι, αὐγῆς ἂν ἔχοντα
A.N dar gem 398 A Ἃ «ἃ , - --
τὰ ὄμματα μεστὰ ὁρᾷν οὐδ᾽ ἂν ἕν δύνασϑαι τῶν νῦν
λεγομένων ἀληϑῶν; Ov γὰρ ἂν, ἔφη, ἐξαίφνης γε. Συ-
νηϑείας δὴ, οἶμαι, δέοιτ᾽ ἂν, εἰ μέλλοι τὰ ἄνω ὄψε-
G9ui, καὶ πρῶτον μὲν τὰς σκιὰς Gv ῥᾷστα καϑορῷ καὶ
μετὰ τοῦτο ἐν τοῖς ὕδασι τά τε τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ
τῶν ἄλλων εἴδωλα, ὕστερον δὲ αὐτά"
ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ αὐτὸν τὸν οὐρανὸν νύκτωρ ἂν ῥᾷον
τε ἂν] Prius om. Vat. M. po-
sterius Vind. BE. Mon. C. Vat.
H. Flor. T. et a m. pr. Ven. B.
&Axouevov,] ye Steph.
Ast. pr. sec.
516. ἂν ἔχοντα] ἀνέχοντα Vind. F.
ἔχοντα Ang. B. Flor. RT. Haec
et ila, quae infra E. leguntur,
Proclus respexit, in Tim. pag. 6.
extr. ὥς που καὶ αὐτὸς εἴρηκεν
ὁ Σωκράτης ἐν Πολιτείᾳ, τοὺς
ἐν αὐγῇ καϑαρᾷ τεϑραμμένους
ἀμβλυώττειν εἰς τὸ σπήλαιον
καταβάντας ὑπὸ τοῦ ἐκεῖ σχό-
τους, ὥσπερ καὶ τοὺς ἀναβάν-
τας ἐκ τοῦ σπηλαίου διὰ τὸ μὴ
δυνασϑαί πω πρὸς τὸ φῶς ἀν-
τωπεῖν.
οὐδ᾽ ἂν ἕν] οὐδ᾽ ἂν Tamblich.
cod. Arcer. οὐδ᾽ ἂν ἐν Vind. F.
Ang. B. (hunc enim significare
voluisse Bekkerum suspicor, non
Vat. M. quem significat, post-
quam eundem οὐδ᾽ ἂν ἕν exhibere
demonstravit.) οὐδὲν ἂν Ven. B.
Vind. E. Vat. H. Flor. ACT.
Iambl. ed. pr. Ald. Bas. ab. Steph.
οὐδὲ dv ἕν Ast. pr. οὐδ᾽ ἂν ἕν
Kiesslinzius secundum codd. Ciz.
et Paris. in Iamblicho scripsit et
in Platone scribendum esse do-
cuit, quod reliquorum librorum
consensus comprobavit.
Οὐ, γὰρ ἂν, ἔφη ; ἐξαίφνης
ye.] ὥστε ἐξαίφνης αὐτοῖς προσ-
βάλλοντας lambl.
δὴ] δὲ (Par. DK.) Iambl, ed.
pr. Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr.
? E , ^
ἐκ δὲ τουτῶν τὰ
μέλλοι] μέλλει Par. K. sec.
Bip.
τὰ ἄνω] τἄνω Vat. B. Bek-
kerus,-
τὰς σκιὰς ] τὰ σκολιὰ Vind. E.
τὰς σκολιὰς Vind. B. Vat. H.
Flor. AC. cuius utriusque in mar-
gine legitur: yo τὰς σκιὰς" ὃ
καὶ κάλλιον.
t Lo Ita Par. A. Lob.
Vind. F. Vat. BM. Ven. C, Par.
D. Ὡς B. Flor. RU. καϑορᾶ
Par. K. sec. Bekk. xo92oo&v, e
corr. —góv, Vind. E. καϑορῶν
Vind. B. Mon. C. Vat. H. Flor.
ACTV. καϑορῴη Ven. B. Mon.
B. sed hic correctus in ultima,
quae a m. pr. oz vel àv fuerit,
et Iambl. cum editis. Cf. Vol. 1.
p. 366. sq.
καὶ 1 om. Ven. B. Fic. editique
ante Bekkerum.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Vind.
F. Mon. B. Ald. Bas. ab. μετὰ
ταῦτα Mon. C. post hacc Fic.
τῷ οὐρανῷ] τῷ om.Lob. Vind.
B. Mon. C. Par. K. Ast. sec. —
Proclus in Civ. p. 432: μετὰ δὲ
ταῦτά φησιν αὐτὸν ἐδεῖν ἤδη
τὸν ὅλον οὐρανὸν ἐν vuxTi καὶ
τὰ ἄστρα τῶν νοητῶν. ὄντα ὅ-
μοιώματα, καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς φῶ-
τα, καϑὸ ἡλιοειδῆ πάντα ἐστίν.
αὐτὸν] αὐτὸν ἂν (Ven. B.
Vat. B.) lambl, ed. pr. cum edi-
tis ante Astii sec.
&v] om. Ven. B. Vat. BM.
516
B
256 PLATONIS
ϑεάσαιτο, προσβλέπων τὸ τῶν ἄστρων τε καὶ σελήνης
φῶς, ἢ us9' ἡμέραν τὸν ἥλιόν τε καὶ τὸ τοῦ ἡλίου.
Πῶς δ᾽ οὔ; Τελευταῖον δὴ, οἶμαι, τὸν ἥλιον οὐκ àv.
ὕδασιν οὐδ᾽ ἐν ἀλλοτρίᾳ ἕδρᾳ φαντάσματα αὐτοῦ, ἀλλ᾽
αὐτὸν xc9' αὑτὸν ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ δύναιτ᾽ ἂν κατι-
δεῖν καὶ ϑεάσασϑαι,, οἷός ἐστιν. ᾿ἀναγκαῖον, ἔφη. Καὶ
μετὰ ταῦτ᾽ ἂν ἤδη συλλογίξοιτο περὶ αὐτοῦ, ὅτι αὐτὸς
ὁ τάς τε ὥρας παρέχων καὶ ἐνιαυτοὺς καὶ πάντα ἐπι-
τροπεύων τὰ ἐν τῷ ὁρωμένῳ τόπῳ καὶ ἐκείνων. ὧν
δὀφεῖς ἑώρων, τρόπον τινὰ πάντων αἴτιος. Ζλον, ἔφη,
ὅτι ἐπὶ ταῦτα ἂν μετ᾽ ἐκεῖνα ἔλϑοι. Τί οὖν; ἀναμι-
μνησκόμενον αὐτὸν τῆς πρώτης οἰκήσεως καὶ τῆς ἐκεῖ
ἄστρων ἀστέρων Vind. F.
Ang. B. Flor. R.
σελήνης] σεληνῶν lambl. codd.
Ciz. et Paris. τῆς σελήνης Par.
K. et Astius. Cf. Vol. I. p. 435,
a. extr. et a Stallbaumio lauda
tus locus Polit. p. 271. C: τὴν
μὲν γὰρ τῶν ἄστρων τε καὶ ἡλίου
μεταβολήν.
μεϑ' ἡμέραν] us)mu. Mon. C.
μετ᾽ ἥμεραν Iambl. ed. pr. Bas.a.
τε καὶ τὸ καὶ Flor. RT.
ἡλίου] τὸ φῶς addunt Ang. B.
Fior' RTL. CCOWoL E p. 366,
a. in.
Πῶς δ᾽ ov;] om. lambl.
δὴ} δὲ Mon. B. Flor. U. —
Proclus in Civ. p. 432. extr. τε-
λευταῖόν qot δεῖν ἐν τῷ ὁρατῷ
τὸν ἥλιον ὁρᾷν.
τὸν ἥλιον] Vulgo comma ad-
dunt.
οὐδ᾽ ] ἀλλ᾽ Vind. E.
ἕδρα 1 om. Mon. C. Vat. H.
Eius locus in Vind. B. vacuus
est.
x09 aótór] καϑαυτὸν Vind.
"ero? ] αὖ. Lob. Vind. BEF.
Mon. BC. Iambl. ed. pr. cod.
Ciz. Ald. Bas. ab. quod non vi-
tiosum est. αὑτῆ Par. K.
κατιδεῖν ἢ καὶ κατιδεῖν Vat.B.
οἷός] οἷός τε lambl. cod. Ciz.
secundum quem Kiesslingius οἷός
7 exhibuit, quod multo deterius
vulgato est.
ἐστιν] ἔστιν ,Vind. F.
᾿ἀναγκαῖον, ἔφη. om. lambl.
(“αγκαῖον., Ald.)
μετὰ ταῦτ᾽ ἂν] uero ταῦτ᾽ ἂν
Lob. Vind, E. Mon.B. μετὰ ταῦ-
τα Vind. F. Etiam Ang. B. ἂν
omittit.
αὐτὸς] Ita Par. A. Vind. BE.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACTV.
ὁ τοιοῦτος lambl. cod. Paris. et,
omisso ὅτε, Arcerianus. Reliqui
codices et editiones omnes ovrog
exhibent, quod ingratae scilicet
repetitionis evitandae caussa fa-
ctum videtur. Sed ita ,Bupra
L. V. p. 462. E: ὥρα ἂν εἴη
ἐπανιέναι ἡμῖν ἐπὶ τὴν ἡμετέραν
πόλιν χαὶ τὰ τοῦ λόγου ὁμολο-
γήματα σχοπεῖν ἐν αὐτῇ , εἰ αὖ-
τὴ μάλιστ᾽ ἔχει, εἴτε καὶ ἄλλη.
τις μᾶλλον. quo loco Bekkerus
αὕτη a Mon. B. oblatum recte
contempsit. Omnino Plato huius-
cemodi repetitiones minime fugit.
Nec sine vi casui obliquo rectus
statim succedit. Ceterum. vulgo
pronomini additum ἐστιν in uno
Ven. B. repertum neque in Iam-
blichi tribus codicibus exstans
merito delevit Bekkerus, Astius -
in tert. et Stallbaumius. De ea
ellipsi cf. Vol. I. p. 104, a.
ἐπιτροπεύων τὰ] ἐπιτροπεύ-.
ovrc Vind. E.
τόπῳ] τύπῳ Vat. M. Lob.
In Stephani ed. colon, in reliquis
comma additum est.
CIVITAS LIB. VII. 516 951
σοφίας καὶ τῶν τότε ξυνδεσμωτῶν οὐκ ἂν οἴει ἑαυτὸν
μὲν εὐδαιμονίξειν τῆς μεταβολῆς, vovg δ᾽ ἐλεεῖν; Καὶ
μάλα. Τιμαὶ δὲ καὶ ἔπαινοι εἴ τινες αὐτοῖς ἦσαν τότε
παρ᾽ ἀλλήλων καὶ γέρα τῷ ὀξύτατα καϑορῶντι τὰ πα-
οιόντα καὶ μνημονεύοντι μάλιστα, ὅσα τε πρότερα QU-
τῶν καὶ ὕστερα εἰώϑει καὶ ἅμα πορεύεσϑαι, καὶ ἐκ τού-
τῶν δὴ δυνατώτατα ἀπομαντευομένῳ τὸ μέλλον ἥξειν,
δοκεῖς ἂν αὐτὸν ἐπιϑυμητικῶς αὐτῶν ἔχειν καὶ ξηλοῦν
τοὺς παρ᾽ ἐκείνοις τιμωμένους τε καὶ ἐνδυναστεύοντας,
ἢ τὸ τοῦ 'Ou5oov ἂν πεπονϑέναι καὶ σφόδρα βούλεσϑαι
| EF..
ἐπάρουρον
καὶ ὁτιοῦν
ὀμίνων" ἐκείνως Mon. C.
iv10g;] Pro puncto Mon. B.
Memes interrogandi notam ex-
hibet.
ἔφη 'γὼρ Tambl.
ἐπὶ: ταῦτα Ἵ ἐπιτ. Vind. E.
οἰκήσξως ].»vrosog lamblich:
cod. Paris.
oit] οἴῃ: Tauibl, cod. Ciz.
ξαυτὸν αὐτὸν Vat..M. Flor.
RTV.. αὐτὸν Lob. Vind. BEF.
Mon. €. Ang. B. Vat. H. Iambl.
cod. Ciz. et unus vel plures Flor.
quos. significare Stallbauniius obli-
tus. est.
TOUG δ᾽ 7 cOUc δὲ Lab. τοὺς
δὲ Μοη. .C€.. Vind. BEF. Flor.
ACTY.
μάλα] μᾶλλον cum acuto ante
eircumflexum et. Ac super λλον
—
eb] of Lob. Vat. BM.
ieri post ἤσαν lambl.
- queo ἀλλήλων] παραλλ. . Vind.
περὶ ἀλλ. lambl. codd. Ciz.
et Paris.
ὀξύτατα] ὀξυτάτωι Lob. ὀξυ-
τάτω Vat. et ἃ m. p^ B.
ὀξυτάτως a m. s.
παριόντα] παρόντα Lob. Mon.
B. Par. K. Vat. M. Flor. U.
"TE πρότερα] τὰ πρ. Vind. F.
ο ἐώθει}. εἴωϑε lambl. codd.
Ciz. et Paris.
καὶ Guo] καὶ om. Vind. BE.
Mon..C. Ang. B. Yat. H. Flor.
ACRTY.
PrATowis Or. Il.
ἐόντα ϑητευέμεν ἄλλῳ ἀνδρὶ παρ᾽ ἀκλήρῳ
"^ , - NS € , t£ , ]
ἂν πεπονϑέναν μᾶλλον, ἡ κεῖνα τε δοξάζειν
δυνατώτατα ] ἀδυνατώτατα
Vind. F. Ang. B.
δοκεῖς δοκοῖς Vat. B. n
E. δοκῇς lambl. codd. ΟἹ»..
Paris.
ἂν] om. Lob. Vat. BM.
αὐτὸν — αὐτῶν] αὐτῶν --- αὐὖ-
τὸν Ven. B;
To)g|] Xd hoc. τοῖς pertinere
videtur, quod Mon. B. in mar-
gine habet. ,
évüvvacrtviorrag;] ἐνδυναστεύ-
ovra; Bas, ab. Steph.
ἢ τὸ] om. Vat. H.
Flor. AC.
vo? Ὁμήρου τοῦ om. Vind.
Locus Homeri jam L. IIl.
p. 386. C. citatus et ibi proscri-
ptus est Odyss. XI. 489...
καὶ σφόδρα ] om. Mon. C. Fic.
βούλεσϑαι] βουλεύεσϑαι Lob.
Vat. BM. Ven. c.
ἐπάρουρον] ἐδ αφρηδρα Vind.
FK. ἐπ᾽ ἄρουραν Vind. B. Mon..C.
τὸ om.
: Nat, ΤΙ: ἄρουραν Vind. E.
ϑητευέμεν ἄλλῳ ]' ϑυτευέμεν
ἄλλο Mon. C.
παρ᾽ ἀκλήρῳ] παραχλήρω Lob.
Vind. BF. Mon. C. Vat. M. Post
ἀκλήρῳ in Ald; punctum, in Bas.
ab. comma est;;. Stephanus (Ast.
pr. sec.) interrogationis signum
posuit. ceterum versuum particu-
las. lineis transversis ante ϑητευ-
ἔμεν et maiuscula prima nominis
ἀνδρὶ, significandas putavit; de-
nique Stallbaumius verba ἐπώρουν-
R
D
205
PLATONIS
E καὶ ἐκείνως fjv; Οὕτως, ἔφη, ἔγωγε οἶμαι, πᾶν u&A-
Aov πεπονϑέναι ἂν δέξασθαι, ἢ ζῆν ἐκείνως.
εἰ πάλιν ὃ τοιοῦτος καταβὰς
δὴ ἐννόησον, ἣν δ᾽ ἐγώ.
᾿Καὶ τόδε
εἰς τὸν αὐτὸν ϑᾶκον καϑίζοιτο, ἀρ᾽ οὐ σκότους ἀνά-
πλεῶς σχοίη τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξαίφνης xcov ix τοῦ
ἡλίου; Καὶ μάλα γ᾽, ἔφη.
Τὰς δὲ δὴ σκιὰς ἐκείνας
πάλιν εἰ δέοι αὐτὸν γνωματεύοντα διαμιλλᾶσϑαι τοῖς
ρον --- ἀκλήρῳ diductioribus lit-
teris scribi iussit. Conf. Vol. I.
| p.14, b. 123, a. b. 130, a.
ὁτιοῦν] ὅτι Vind. F.
ἂν] om. Flor. T.
ἢ xsivd].z ἐκεῖνά Lob. Vind.
BEF. Mon. BC. Vat. BHM. Ven.
B. Ang. B. Flor. ACRTUV.
Iambl. Ast. sec. tert. Bekkerus
et Stallbaumius. 7) κεῖνα priores.
Cf. Vol. I. p. 154, b.
ἐκείνως ἢ ἐκείνω Vind. F.
ἔφη] om. lambl.
oiuct,] Comma Stallbaumius
in sec. apposuit; in Vind. E.
etiam punctum est.
ἂν δέξασϑαι ἂν μᾶλλον δέ-
ξασϑαι Vat. H. Νξο aliud in
Flor. AV. repertum fuerit, quos
Stallbaumius in pr. πᾶν dv u&à-
λον δέξασθαι pro πᾶν μᾶλλον
ἂν δέξασθαι, quod nusquam le-
gitur, exhibere tradit.
τόδε] τότε Lob. Vind. B. Mon.
- €. Vat. HM. Flor. ACTV. τότε
δὲ Iambl. cod. Árcer. τοῦτο Vind.
ἦν δ᾽ ἐγώ ] om. Iambl.
εἰ] εἰβ Mon. C.
ὃ τοιοῦτος] ὅτι οὗτος Par. A.
ipo B. Mon. C. Vat. H. et a
pr.. Ven. B.
"fuori Ita Vind. F. Par. DK.
Flor. RT. z&xov Ang. B. ϑάκον
Par. A. Vat. B. Ven. C. Ast.
sec, tert, Bekkerus et .Stallbau-
mius. ϑῶκον reliqui codices et
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr. quod
' Thomas Mag. p. 430. poéticum
perhibet, wsus lonicum potius
habendum esse docet. De accentu
nescio cur secus statuerit ἢ. |.
Bekkerus, qui anecd. p. 263, 26.
9xor* χαϑέδραϊι. ediderit atque
c longum esse haud dubie non
ignoraret. V. Soph. Ant. 986:
sig. γὰρ παλαιὸν ϑᾶκον ὀρνιϑο-
σκόπον. Aristoph. Ran. 1511:
ταῦτα ποιήσω" σὺ δὲ τὸν Ἁγᾶ-
40V. 1518: μηδέποτ᾽ ἐς τὸν ϑᾶ-
xov τὸν ἐμόν. Nub. 993: καὶ
τῶν ϑάκων τοῖς “πρεσβυτέροις.
Quin igitur properispomenon esse
debeat, non ambigendum. videtur,
idque "altero Platonis loco resti-
tuendum, Polit. S 288. A: τού-
TOV δὴ τρίτον ἕτερον εἶδος πτη-
μάτων πάμπολυ κατοπτέου — ἕν
ὄνομα ἔχον, διότι πᾶν ἕνεκά τι-
vog ἐφέδρας ἐστὶ, ϑᾶκος ἀεί τινι
γιγνόμενον. quo loco si quis pro
neutro habeat ex eoque codicis
Ravennatis Nubium .1. c. scriptu-
ram δακῶν defendi posse existi-
met, a vero non aberraverit. Si-
milia v. in. Buttmanni gramm. I.
p. 208. not. 4.
παϑίζοιτο] καϑέξοιτο Mon. B.
Flor. U.
do ^] ἄρ᾽ Vind. F.
ἀνάπλεως) ἀνάπλεω idem cum
litura post o. "'Timaei glossam
p. 30. ἀνάπλεως" ἀναπεπλησμέ-
vog. χρῆται δὲ ἐπὶ τοῦ μεμολυ-
σμένου. minus recte huc pertinere
statuit Wyttenbachius anim. in
Plut. "T. I. p. 292.
σχοίη] De hoc optativo praeter
Platonis consuetudinem particula
ἂν destituto cf. Vol. 1. pag. 91.
Ànte ἀνάπλεως tamen illa: parti-
cula facillime excidere potuit.
Kol] om. Vind. F. Ang.. B.
Iambl. codd. et ed. pr. (Kiesslin-
gius ex Platone addidit.)
μάλα *.] po i Mon. C.
Iambl. μάλα Vind. E. Vat. BM.
μάλ᾽ Lob. !
CIVITAS LIB. VII. 517
ἀεὶ δεσμώταις ἐκείνοις, iv & ἀμβλυώττει, πρὶν κατα- 517
259
στῆναι τὰ ὄμματα, ovrog δ᾽ ὁ yoovog μὴ πάνυ ὀλίγος
εἴη τῆς συνηθείας, &Q οὐ γέλωτ᾽ ἂν παράσχοι, καὶ λέ-
γοιτο ἂν περὶ αὐτοῦ, ὡς ἀναβὰς ἄνω διεφθαρμένος
ἥκει τὰ ὄμματα, καὶ ὅτι οὐκ ἄξιον οὐδὲ πειρᾶσθαι ἄνω.
ἰέναι, καὶ τὸν ἐπιχειροῦντα λύειν τε καὶ ἀνάγειν. εἴ
πῶς ἐν ταῖς χερσὶ δύναιντο λαβεῖν καὶ ἀποκτείνειν,
ἔφη ] om. Yambl.
zAw]om. Vind. E. Fic.
γνωματεύοντα [ἴὰ omnes co-
dices atque editiones, nec aliter
legisse videtur "Timaeus, cuius in
lexico scriptum γνωμονεύοντα
Ruhnkenius p. 72. e Suida et hoc
ipso Platonis loco, quem lexico-
grapho obversatum esse probabile
est, in γνωματεύοντα mutavit,
Timaeus explicationis caussa δες
κρίνοντα καὶ διαγινώσκοντα ad-
scripsit. In scholis est διαχρί-
φοντα, διαγινώσκοντα ἀκριβῶς.
Schneiderus in lexico umbrarum
mentione deceptus umbras in gno-
mone scrutantem proprie qyvouo-
τεύειν Qici statuit, Etymologus
vero plane ineptit e γνώμη et
ματεύω conflatum existimans.
Quum γνῶμα indicium et docu-
mentum significet, γνωματεύειν
fere idem, quod γνωρίζειν esse
intelligitur, in quaerendo indicio
versari, cognoscere.
ἀμβλυώττει) ἀμβλυώττειν Mon.
C. ante corr. ἀμβλυωπεῖ lambl.
codd. Ciz. et Paris. ed. Kiessl.
ἀμβλυώττοι Mon. B. Flor. U.
Bekkerus, Ast. tert. et Stallbau-
mius , sine necessitate. lllum ali-
quantisper caecutire necesse est.
Procli locum haec respicientis
supra ad.À. indicavi. De verbo
ipso cf. L. VI. p. 508. D. Inci-
sionem vulgo omissam cum Stall-
baumio in sec. feci.
517 τὰ ὄμματα) τὸ ὄμμα Yind. BE.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACTV.
δ᾽ δὲ Iambl. Male Astius in
tert. verba οὗτος à ---συνηϑείας
parentheseos signis circumdedit,
quem. Stallbaumius secundum ea,
quae ad p. 515. €. adscripsit,
sequi debebat. Optativum εἴη
ita ut δέοε ab e pendere parti-
cula ui. docet.
ἀρ Ἔ ἄρα Vind. F,
γέλωτ᾽ 1 γέλωτα Mon. BC.
παράσχοι ] παράσχη cum Οὐ
super 7 Mon. C. πράσχοι Vind.
ἘΝ παρέχοι lambl.
λέγοιτο] λέγοιτ᾽ Lob. Yat. M.
Par. K. sec. Bip.
ἀναβὰς] ἀναβολὰς Iambl. codd.
Ciz. et Paris.
ἥκει] ἤκρει Ang. B. ἥκοι Par.
D. Mon. B. Flor, U. Iambl. ed.
pr. e£ Kiessl. (non «odd.) editi-
que ante Bekkerum.
ὄμματα, ] ὄμματα; Steph.
ἄνω ἐέναι ἀνιέναι lamblich.
codd. Ciz. et Paris. ed. Kiessl.
εἴ πως] ὅπως Lob, Vat. M.
δύναιντο] δύναιτο Vind. E.
Vat. H. Flor. AC.
καὶ ἀποπτείνειν, ἀποκχτιννύναι
ἄν; Z.] καὶ om. Mon. C. Pro
ἀποκτείνειν idem et Vind. BE.
Vat. H. Flor, ACTV. (signum
Flor. T. in Stallbaumii pr. per-
peram omissum eiusque loco ite-
rum Flor. A. significatus est.
ἀπολτενεῖν, Ven. B. ἀποχτιννύ-
ξέν. editi ante Bekkerum et Iam-
blich. ed. pr. ἀποχτιννύναι ex-
hibent. Pro ἀποκτιννύναι in Lob.
Mon. B. Par. K. sec. Bip. et
lambl. cod. Ciz. ἀποχτιννῦναι,
in Yind. F. Ang. B. -ἀποκτεινῦ-
voL, et pro ἂν in Vind. BE.
Vat. H. Flor. ACV. αὖ legitur.
Ceterum editi ante Bekkerum et
lamblichi editiones alia persona-
rum distinctione utuntur et Glau-
coni Zmoxruvvvot ἂν σφ. tri-
buunt, «cui Bekkerus secundum
Ven. B. Vind. B. Par. D. nil nisi
R2
200
PLATONIS
ἀποκτιννύναι Gv; Σφόδρα γ᾽, ἔφη. Ταύτην τοίνυν, ἣν
δ᾽ iyo, τὴν εἰχόνα, ὦ φίλε Γλαύκων. προσαπτέον ἅπα-
ὅαν τοῖς ᾿ξμπροσϑεν λεγομένοις, τὴν uiv δί ὄψεως φαι-
ψνομένην ἕδραν τῇ τοῦ δεσμωτηρίου οἰκήσει. ἀφομοιοῦν-
τα. τὸ δὲ τοῦ πυρὸς ἐν αὐτῇ φῶς τῇ τοῦ ἡλίου δυνά-
us τὴν δὲ ἄνω ἀνάβασιν καὶ ϑέαν τῶν ἄνω τὴν εἰς
τον νοητὸν τόπον τῆς ψυχῆς ἄνοδον τιϑεὶς οὐχ ἁμαρ-
τήσει τῆς γ᾽ ἐμῆς ἐλπίδος,
"Σφόδρα y assignavit. Etiam Lob.
et Flor. U. ante σφόδρα muta-
tae personae indicem, Mon. B.
Vind. ks interrogandi signum,
Mon. €. Flor. ACV. punctum ha-
bent, in Vind. F; vero ante καὶ
et post ἀποκτείνειν punctum,
ante σφόδρα comma positum est.
Bekkeri distributionem secuti sunt
Astius in tert. et Stallbaumius,
sed locum corruptum putant. Sci-
licet non apparet, quo infinitivus
ἀποχτιννύναι referendus sit, Nam
Ficini interpretationi diceturque
nunquam ad supera contendendum
esse, et eum , qui solvere tentet
et sursum ducere, si dcprehenda-
tur, protinus occidendum? Tota
haec imago etc.. quum interposi-
torum εἴ πῶς δύναιντο sententia
narrantüis baud dubie muito, quam
istorum ipsorum crationi conve-
nientior , tum linguae ratio λέ-
γοιτο ἂν περὶ αὐτοῦ ἀπολτιννύ-
ναι &v ilo sensu dici nequaquam
patientis. repugnat. Sed si pro
verbis dp οὐ γέλωτ᾽ ἂν παρά-
σχοι καὶ λέγοιτο ἂν Socrates οὐκ
οἴει γέλωτ᾽ ἂν. αὐτὸν παρασχεῖν
καὶ λέγεσθαι ἂν dixisset, infini-
tivus ille sàlva perspicuitate sub-
jecti significatione careret, et
quia λέγεσϑαι ἂν idem, quod
ἐχείνους ἂν εἰπεῖν foret, hoc
ipsum ἐκείνους nullo negotio sub-
audiretur. Hac igitur explicatione
"utendum exitumque orationis non
ab eo, quo usa est, ingressu,
sed ab altero illo, quo uti pari-
ter potuisset, repetendum censeo.
Nexus autem. horum extremorum
et antecedentium per anacoluthon
non tollitur. Itaque comma post
ἐπειδὴ ταύτης ἐπιϑυμεῖς
ἄνω ἐέναι, quod Bekkerus et se-
quentes in signum interrogationis
mutarunt, restitui. Non multo
aliter de h. l. sensisse videtur
Bernhardy synt. p. 363. hunc in-
finitivum parentheticum. nominans
similemque statuens ei, quo He-
rodotus L. lil. c. 110. extr. et
Plato Phaedon. p. 96. B. in ver-
bis supra ad p. 515. D. adscri-
ptis usi sint, im leichten Absprung
von dem Indikativ und Optativ,
et mutationis caussam jin ellipsi
notionis cuiusdam subiectivae, qua-
lem verbum λέγω vel ἡγοῦμαι
contineat , positam existimans :
nisi forte supplementum illud ex-
trinsecus, quemadmodum in. di-
ctionibus εἰς “δίδου, ὁ ᾿ἀρίστωνος
et similibus, adsciscendum statuit.
Σφόδρα y, ἔφη] σφόδρ᾽ ἔφη
Par. K. sec. Bip. σφόδρα ἔφη
Mon. B. Par. K. sec. Bekk. σφό-
δροα ys lambl. (om. Fic.)
. Ταύτην — δυνάμει B.] laudat
Porphyrius de antro Nymph.
P. 255.
ἦν 9^ ἐγὼ 7 om. Iambl. Porph.
ὦ φίλε Γλαύκων ] om. lambl.
ἅπασαν ἅπασι Vind. F. Ang.
B. et, sup. σαν, Lob. ἅπασιν
Flor. RT..
τοῖς ἔμπροσϑεν] τοῖς ἔμπρο-
σϑε Vind. F. Flor. V. Cf. supra
p. 514. B. 1. et Vol.I. p. 125, b.
vers, 21. ὡς digas τοῖς Tigilil.
λεγομένοις,] εἰρημένοις , in m.
a m. pr. λεγο, Mon. C. λεγομέ-
νοις: Vind. E. λεγομένοις. Ald.
Bas. ab. Steph.
CIVITAS LIB. VI. 517
9261
ἀκούειν" ϑεὸς δέ που οἶδεν, εἰ ἀληϑὴς οὐσὰ τυγχάνει.
τὰ δ᾽ οὖν ἐμοὶ φαινόμενα οὕτω φαίνεται, ἐν τῷ yvo-
- , 6 - 3 - , ' e LI , Je -
στῷ τελευταία ἡ TOU αγαϑοῦ ἰδέα καὶ μογις ορᾶσϑαι,
ὀφϑεῖσα. δὲ συλλογιστέα εἶναι,
ὡς ἄρα πᾶσι πάντων (
eu 3 - , - Ak Ὁ 2, Ἔ - - *
αὕτη ὀρϑῶν τὲ καὶ καλῶν αἰτία. ἔν τε ὁρατῷ φῶς καὶ
τὸν τούτου χύριον τεχοῦσα ἔν τε νοητῷ αὐτὴ κυρία
ἀλήϑειαν καὶ νοῦν παρασχομένη.
* rn E" ,
καὶ ὅτι δεῖ ταύτην
ἰδεῖν τὸν μέλλοντα ἐμφρόνως πράξειν ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ.
,
δεσμωτηρίου) δεσμοτηρίου cum
ὦ super o Vind. E.
ἀφημοιοῦντα] ἀφομοιοῦντας
Porph.
τῆς ψυχῆς] om. Vind. E. Vat.
H. Flor. AC. et a m. pr. Ven. B.
ἁμαρτήσει] lta Par.-AD. et,
sup. 02, K. Vind. F. Ven. C.
Ang. B. Vàt. H. Flor. ACRTV.
lambl. cod. Ciz. et, ed. pr. ὅμαρ-
“τήσει lambl, cod. Paris. ἁμαρτή-
67 Vind. B. Mon. BC. Flor. U.
ἁμαρτήσεις reliqui codices et
editiones ante Bekkerum , ex qui-
bus Kiesslingius idem lamblicho
impertiendum putavit.
“τῆς y ἐμῆς] τῆς γε ἐμῆς Lob.
τῆς ἐμῆς Vind. E. τὴδ ὃ ἑμῆς,
e corr. τῆς ἐμῆς , Mon. B. τῆς
ἀληϑείας. αὐτὴ (αὕτη ed. Kiessl.)
Ó£ zov οὕτω φαίνεται etc. Tambi.
omissis ἐλπίδος — φαινόμενα.
ἐπειδὴ ] ἐπεὶ Pas. K.
ἐπιϑυμεῖς ] ἐπιϑυμεῖ idem sec.
Bip. ἐπηϑυμεῖς Ald.
$t0g] Ad h. 1. Mon. B. in m.
/a m. pr. scripta haec habet : κα-
λὸς λέγεις. ὁ ϑεὸς πάντα ἤδεν.
ἀλλ᾽ οὐ δίκνησι τὰ ψευδεῖ καὶ τὰ
ἀλιϑεῖ, ὁπία: etin ima pagina
haec, quibus boni quae sequitur
descriptio carpi videtur: ὁμοῦ δὲ
πάντα ἐν τόδε τὸ μέρι e γενναίε
συνίϑρισας. ποιητικῆν καὶ ριτω-
ριχῆν, καὶ σοφιστικῆν. ὅστε δίξε
ἀναγκαζώμενος,, τὴν ἀκρίβηαν
τῆς ϑαυματοπιήας.
ἀληϑὴς] ἀληϑὲς Mon. C.
τυγχάνει 1 τυγχάνοι idem et
"ind. B.
τὰ δ᾽ ovv] ταδοῦν Vind. F.
φαίνεται, Editiones ante Bek-
kerum pro commate colon vel
punctum habent, quorum prius
ferri potest, quia οὕτω partim
ad sequentia pertinet. Magis vero
ad antecedentia referendum et
: quod sequitur pro appositione ha-
bendum, cui Tru NBDAUS vide-
tur. Cf. p. 528.
τελευταία] τελευταῖα Vind. EF.
Bas. ab. τελευταίως Tambl. —
Proclus in Civ. p. 433: ὅτι δὲ
καὶ πάλιν δαιμονίως εἴρηται. τε-
λευταίαν ἐν τῷ γνωστῷ τὴν dya-
iov ἐδέαν ὁρᾶσϑαι καὶ μόγις
(ταὶ γὰρ τοῦτο προσέϑηκεν) δῆ-
λον ἂν γένοιτο νοήσασι, διότε
etc.
ἰδέα 1 εἰδέα Vind. F.
αὕτη ] αὐτὴ Lob. Vind. F. (C
Par, D.. Ang. B. Vat. M. (non
Mon. B. quem Bekkerus quartum
addit.)
ὁρατῷ ] τῷ op. Iambl. cod. Ciz.
et ed. Kiessl.
τεκοῦσα ] τεκοῦσα. Ald. Bas.
ab. τεκοῦσα" Steph.
νοητῷ τῷ vo. (Ven. B. Flor.
ACRTUV.) lambl. ed. pr. et
Kiessl. Ald. et reliquae ante Bek-
kerum nec non Stallbaumii pr.
αὐτὴ ] Eta Lob. Vind. Ἐς Mon.
B. Vat. B. Par. DK. sec. Bekk.
Ang. B. Flor. U. αὐτῆ Yen. C.
αὕτη reliqui codices cum Tambl.
et editis ante Bekkerum.
παρασχομένη] παρεχομένη lam-
blich. cod. Ciz. et ed. Kiessl.
δεῖ) om. lIambl. cod. Ciz.
δημοσίᾳ 1 δημοσίους idem.
͵
202 PLATONIS
Ξυνοίομαι, ἔφη, καὶ ἐγὼ. Ov ys δὴ τρόπον δύναμαι.
Ἴϑι τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ τόδε ξυνοιήϑητι καὶ μὴ
ϑαυμάσῃς, ὅτι ob ἐνταῦϑα ἐλθόντες οὐκ ἐϑέλουσι τὰ
τῶν ἀνθρώπων πράττειν, ἀλλ᾽ ἄνω ἀεὶ ἐπείγονται
αὐτῶν at ψυχαὶ διατρίβειν" εἰκὸς γάρ που οὕτως, εἴπερ
αὖ xarà τὴν προειρημένην εἰκόνα τοῦτ᾽ ἔχει. Εἰκὸς
μέντοι, ἔφη. Τί δέ; τόδε οἴει τι ϑαυμαστὸν, εἰ ἀπὸ
ϑείων, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ϑεωριῶν ἐπὶ τὰ ἀνϑρώπειά τις ἐλ-
ϑὼν κακὰ ἀσχημονεῖ vs καὶ φαίνεται σφόδρα γελοῖος
ἔτι ἀμβλυώττων καὶ πρὶν ἱκανῶς συνήϑης γενέσϑαι τῷ
ἐξυνοίομαι Συνοίομαι Steph.
Mon. C. Flor. U.
ἐγὼ 0v] ἕπομαι 6cov (ἐς ὅσον
Flor. U.) κατ᾽ ἐμόν Mon. B. , Flor.
U.
τοίνυν] om. Lob. Vat. BM.
δὴ τοίνυν Vind. EF. Ven. B.
Ang. B. Flor. CRT. editi ante
Bekkerum.
ἦν δ᾽ ἐγὼ 1 post τόδε Vind. F.
Ang. B.
τόδε] τὸ Vind. E.
oi] εἰ Vat. B. om. Vind. EF.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACR.
ἀεὶ ἐπείγονται αὐτῶν] cv. ἐπ.
ἀεὶ Flor.... In Vind. E. Mon.
C. αὐτῶν post αὲ ψυχαὶ legitur.
διατρίβειν ἀεὶ δ. Vind. E.
εἰκὸς γὰρ etc. — ἔχει. om.
1C.
αὖ] om. Vat. M.
εἰκόνα ] εἰκόνα καὶ Vind. E.
τοῦτ᾽ 1 Ita Par. A. Vind. BEF.
Mon. C. Ang. B. Vat. H. Flor.
ACRYV. Bekkerus. ταῦτ᾽ reliqui
codices et editi.
ἔφη.] ἔφη ; Stallb. sec.
τόδε οἴει τι] τὸ δέοι ἢ τί Yind.
F. In Vind. E. Mon. B. non ante,
sed post τόδε interpungitur. Si-
militer Ficinus: Quid autem hoc?
mirandum putas etc.
ἀπὸ ϑείων dmo9. Vind. E.
τὰ ἀνϑρώπειά 1 τἀνϑρώπειά
Vind. BF. Mon. C. Ang. B. τὰ
ἀνϑρώπινά Vind. E.
ἀσχημονεῖ] ἀσχημονεῖν Lob.
γελοῖος γελοίως Ven. B. Vat.
H. Flor. V.
ἔτι ἀμβλυώττων) ἐπαμβλυώτ-
τῶν Vind. F. Ang. B. Flor. R.
Stephanus signum interrogandi
adiecit.
σκότῳ] σκόπῳ Mon. C. ante
corr.
ὑπὸ τῶν αὐτὴν] lta Mon. B.E
videtur a m. pr. scriptum ha-
buisse, sed τῶν in τὴν corre-
ctum et in an. ab eadem manu
ὑπὸ τὴν αὐτὴν appositum est.
Post αὐτὴν Lob. Vat. M. ἐκείνην
addunt.
μὴ πώποτε] μήπω ποτ᾽ Vind.
FK. μηπώποτ᾽ Ang. B. μήποτε
Lob. Vat. M. Flor. 'Y. et ante
corr. Vind. E.
ἰδόντων" εἰδότων Vind. F.
Ans. B. Flor. R.
Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ϑαυμαστὸν
μὴδ᾽ ὁπωστιοῦν:, οὐ θαυμαστὸν
Mon. B. Flor. U. sine interpun-
ctione post ἐδόντων. μὴδ᾽ etiam
Par. DK. pro οὐδ᾽ habent. In
Vind. EF. óz6ri0)v scriptum.
ἔφη) ante ϑαυμαστὸν Vind. F.
Ang. B.
γε} om. Lob. Vat. BM. Par.
K.
CIVITAS LIB. VIL 518 263
παρόντι, σκότῳ. ἀναγκαξόμενος ἐν δικαστηρίοις ἢ ἄλλοϑι
που ἀγωνίξεσϑαι περὶ τῶν τοῦ δικαίου σκιῶν ἢ ἀγαλ-
μάτων ὧν αἵ σκιαὶ, καὶ διαμιλλᾶσθαι περὶ τούτου, ὅπη
ποτὲ ὑπολαμβάνεται ταῦτα ὑπὸ τῶν αὐτὴν δικαιοσύνην
μὴ πώποτε ἰδόντων; Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν ϑαυμαστὸν, ἔφη.
᾽4λλ᾽ εἰ νοῦν ys ἔχοι τις, ἦν δ᾽ ἐγὼ, μεμνῇτ᾽ ἂν, ὅτι
διτταὶ καὶ ἀπὸ διττῶν γίγνονται ἐπιταράξεις ὄμμασιν,
ἔκ τε φωτὸς εἰς σκότος μεθισταμένων καὶ ἐκ σκότους
εἰς φῶς. ταὐτὰ δὲ ταῦτα νομίσας γίγνεσθαι καὶ περὶ
ψυχὴν, ὁπότε ἴδοι ϑορυβουμένην τινὰ καὶ ἀδυνατοῦσαν
- ἔχοι] ἔχοι Vind. E. ἔχει Vind.
F. Mon. B . Par. K. Ang. B. Flor.
RT. ἔφη cum z super g Par. D.
518 £yo,] ov addunt Lob. Yat. M.
μεμνβ ἢ μέμνητ᾽ Lob. Mon.
B. Ya E cum oi super 7)
HM. Ven. € . Par. DK. secundum
Bekk. Bas. b. μέμνοιτ᾽ Vind. E.
Flor. T. μεμνοῖτ᾽ Ven. B. Mon. C.
et corr. in oz Vind. B. (ante corr.
erat in hoc quoque proparoxy-
tonon.) μέμνημαι, omisso ἂν,
Vind. F. Ang. B. μεμνῆ T Ald.
μεμνητ᾽ Bas.a. μέμνῃτ᾽ Ast. tert.
et Stallbaumius rationi a Butt-
manno gramm. 1, p. 442. excogi-
tatae obsecutus. Cui quum au-
. ctor ipse ib. II. p. 422. ab Her-
manno monitus diffidere coeperit,
in re dubia grammaticorum a
Dobreo ad Aristoph. Plut. 991.
€itatorum praeceptum et codicis
Par. A. auctoritatem cum. Bekkero
sequi et Stephanianam scripturam
servare malui. Quamquam de
Par. A. dubitatio quaedam oriri
ex eo potest. quod Mon. B. qui
clare. μέμνητ᾽ exhibet, mentionem
Bekkerus non magis, quam illius
iniecit, et quod idem ille Par. A.
Leg. L: V. p.731. C. 742. E. VI.
776. B. XL. 931. E. optativum
(nam is ubique requiritur) per-
fecti κέκτημαι ita ut reliqui κέ-
xrrro facit. Neque nostro loco
Florentinos quinque, de quibus
Stallbaumius tacet, cum Stephano
consentire credo, "Sed grammati-
corum consensus rationi certe non
repugnans in hac re plus valet.
διτταὶ] διττὰ Ald. Bas. ab.
ἀπὸ] ὑπὸ Vind. F. Ang. B.
,γίγνονται γίνονται Mon. C.
γίγνοιντ᾽ ἂν Lob. Vat. BM. (Par.
K. sec. Bip. Flor. U.) cum edi-
tionibus ante Bekkerum.
ἐπιταράξεις ] Pollux II. 65:
νόσημα δὲ ὀφθαλμῶν, ὀφϑαλ-
μία. ἐπιτάραξις ὀμμάτων; παρὰ
Πλάτωνι γλαμᾷν, καὶ λημᾷν. In
quibus verba παρὰ Πλάτωνι ad
omnia quatuor referenda viden-
tur.
ἔκ τε] ἔκ γε Ald. Bas. a. Steph.
μεϑισταμένων Ὁ μεϑισταμένω
ΠΝ ρῃ. B
ἐκ] ἐ, adscripto in m. a m.
pr. ἐκ, Mon. B.
σκότους} σκότον (Par. K. sec.
Bip.) Ald. etc. ante Bekkerum.
ταὐτὰ δὲ ταῦτα] Ita Par. AK.
sec. Bekk. Vind. E. et corr. B.
Mon. BC. Ven. B. Ang. B. Yat.
M. Flor. ACRTV. ταῦτα δὲ ταῦ-
τὰ Lob. Vind. F. et ante corr.
B. Ven. C. Vat, BH. ταῦτα δὲ
ταὐτὰ (Par. D. Flor. U.) editi
ante Astii sec,
νομίσας] νομίσας τις Lob. Par.
DK. Mon. B. Vat. M. Flor. U.
et a m. s. Ven. B. cum editis
ante Astii sec.
ὁπότε ἴδοι ὁπότ᾽ εἴδοι Vind.
E
51€
201
PLATONIS
- 5 - -
τι καϑθορᾷν, οὐκ ἂν ἀλογίστως γελῷ, ἀλλ᾽ ἐπισκοποῖ
ἂν, πότερον ἐκ φανοτέρου βίου ἥκουσα ὑπὸ ἀηϑείας
ἐσκότωται, ἢ ἐξ ἀμαϑίας πλείονος εἰς φανύτερον ἰοῦσα
ὑπὸ λαμπροτέρου μαρμαρυγῆς ἐμπέπλησται. καὶ οὕτω
δὴ τὴν μὲν εὐδαιμονίσειεν ἂν τοῦ πάϑους τε καὶ βίου,
' LEY , 1 LJ - y» , t€
τὴν ὃὲ ἐλεήσειε, καὶ εἰ γελᾷν ἐπ αὐτῇ βούλοιτο, ἧττον
^ , (d , 5 - ? -^ c 2 M - 2
ἂν καταγέλαστος ὁ γέλως αὐτῷ εἴη, ἡ ὁ ἐπὶ τῇ ἄνωῶϑεν
ἐκ φωτὸς ἡκούσῃ.
ταῦτα ἀληϑῆ"
Π , »
Καὶ μᾶλα, ἔφη,
Zisi δὴ, εἶπον, ἡμᾶς τοιόνδε νομίσαι περὶ αὐτῶν, εἰ 483
τὴν παιδείαν οὐχ οἵαν τινὲς ἐπαγγελλό-
μετρίως λέγεις.
μενοί φασιν εἶναι, τοιαύτην καὶ εἶναι. φασὶ δέπου οὐκ
ἂν ἀλογίστως ] ἀναλογίστως
Vind. BF.
γελῷ Ita Par. A. Vind. BF.
Mon. C. Vat. H. et a m. pr.
Ven. C. om. Flor. AC. γελῴη
reliqui codices (addito ἂν Vind.
E.) et editi. Cf. Vol. I. p. 366, b.
ἐπισκοποῖ 1 ἐπισχοποίη Vat.
BM. Ven. B. Vind. E. (hic omisso
&v) Flor. T. Stallbaumius.
φανοτέρου ] lta Par. ADK.
sec. Bekk, Lob. Vat. BM. Ven.
C. a m. pr. Ang. B. Flor. TT.
Ald. Bas. ab. φανερωτέρου Vind.
B. Mon. C. Ven. B. Vat. H. ga-
ψερωτάτου Vind. E. φανωτέρου
Mon. B. Vind. F. (Flor. ACRUV.)
Steph. Ast. pr. sec.
ἡκουσα] ἤκ. Lob. Vind. EF.
ἀηϑείας} Ita Par. A. Vind. BF,
Mon. C. Ven. B. et corr. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRV.
ἀληϑείας Lob. Vind. E. Vat. BM.
Flor. T. et a m. pr. Ven. C.
ἀμαϑείας Ald. Bas. a. ἀμαϑίας
Mon. B. (addito hic commate.)
Par. K. et corr. D. Flor. U. item
corr. et Steph. Ast. pr.
ἐξ ἀμαϑίας ἐξαμ. Vind. F.
ἐξ ἀμαϑείας Lob. Vind. E.
φανότερον] φανερώτερον Vind.
EF. Ven. B. Ang. B. Bas.b. Ast.
pr. φανώτερον Mon. BC. (Flor.
RU.) Steph. Ast. sec. φανότερον
cum reliquis Par. K. sec. Bekk.
ἐοῦσα ἐοῦσαν Vat. H.
λαμπροτέρου] Stallbaumius im-
perite pro feminino habet. Hunc
locum expressit Celsus apud Ori-
genem L. VI. p. 321. φάσκων,
οὗς ἄν τις εἰς λαμπρὸν, φῶς ἐκ
σκότους προαγάγῃ; τούτους μὴ
δυναμένους ἀντέχειν ταῖς μαρ-
μαρυγαῖς κολάξεσϑαι τὴν ὄψιν
καὶ βλάπτεσϑαι καὶ νομίζειν πη-
φοῦσϑαι.
εὐδαιμονίσειεν ἂν] εὐδαιμονή-
σειεν ἂν Vind. BF. Mon. C. Ven.
B. Vat. H. εὐδαιμονήσειε Lob.
Etiam Vat. BM. &v omittunt,
τε) om. Ven. B. Par. K.
δὲ) δ᾽ Vind. F. Ang. B. t
ἐλεήσειε] lta Lob. Vind. BEF.
Mon. BC. Vulgo tacentibus omni-
bus ἐλεήσειεν.
ἐπ᾽ αὐτῇ 1 ἐπαυτῆ Vind. E.
μάλα μάλ᾽ Vind. F. Ang. B.
Flor. 'T.
Δεῖ δὴ — τέτραπται. 519. B.]
excerpsit lamblichus srgorgszr.
cap. 16. p. 241. sqq. Kiessl. ini-
tio hunc in modum reficto: "Ez,
τοίνυν, εἰ ταῦτα ἀληϑῆ, δεῖ
νοῆσαι περὶ αὐτῶν τοιόνδε τι"
τὴν παιδείαν etc. νοῆσαι pro vo-
μίσαι, superscripto tamen a m.
pr. vulgato , etiam Flor. T. ex-
hibet.
ταῦτα͵] ταῦτ᾽ Vind. BE. Mon.
C. Yat. H.
cÀn95] Astius, Bekkerus et
Stallbaumius pro colo comma po-
nentes incertum relinquunt, utrum
verba εὐταῦτα ἀληϑῆ ad sequen-
tia pertineant, an ad anteceden-
tia.
παιδείαν) παιδίαν Mon. C.
CIVITAS LIB. VII. 518 265
ἐνούσης ἐν τῇ ψυχῇ ἐπιστήμης σφεῖς ἐντιϑέναι, oiov C
τυφλοῖς ὀφθαλμοῖς ὄψιν ἐντιϑέντες. Φασὶ γὰρ ovv,
5» ς , - , 5 JUt cy ' , ,
eg. O δὲ po wev Aoyog, qv à ἐγὼ, poaae ταύτην
τὴν ἐνοῦσαν ἑκάστου δύναμιν ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τὸ ὄργα-
vov, ᾧ καταμανϑάνει ἕκαστος, οἷον εἰ ὄμμα μὴ δυνα-
τὸν ἦν ἄλλως, ἢ ξὺν ὅλῳ τῷ σώματι
^ S. ^ P ri ^ ri ^ -— ?
φανὸν ἐκ τοῦ σχοτωδους, οὕτω ξὺν ὅλῃ TQ, ψυχῇ &X
, τοῦ γιγνομένου περιακτέον εἶναι, ἕως ἂν εἰς τὸ ὃν καὶ
τοῦ ὄντος τὸ φανότατον δυνατὴ γένηται ἀνασχέσϑαι
᾿ϑεωμένη" τοῦτο δ᾽ εἶναί φαμεν τἀγαϑόν. ἡ γάρ; Ναί. Ὦ
Τούτου τοίνυν, ἣν δ᾽ ἐγὼ, αὐτοῦ τέχνη ἂν εἴη, τῆς
στρέφειν πρὸς τὸ
παιδείαν, Steph. Bekkerus et
Stallbaumius.
οἵαν τινὲς] οἷον τινες lambl.
ed. pr. et cod. Ciz. οἱάντινες
Ald. οἷάν τινες Bas. àb.. Astius
ante οἵαν incisionem fecit.
ἐπαγγελλόμενοί] ἀπαγγελλόμε-
voL Ald. Bas. a.
σφεῖς ] σφᾶς Vind. E.
Vind. F. om. lambl.
. ἐντυϑέντες ἐντυϑέντας Mon.
B. Flor. U. ι
Φασὶ γὰρ ovv,
lambl. item proxime sequentia
ἦν δ᾽ ἐγώ, in quibus Mon. C.
pro δ᾽ ante corr. δὲ habebat.
ἐνοῦσαν] ἑνοῦσαν Vind. E.
ἑχάστου ἑκάστῳ Iambl. Ast.
tert. Oi. p. 597. D: ὅτι £v τού-
τοις τοῖς μαϑήμασιν ἑκάστου
ὄργανόν τι ψυχῆς ἐχκαϑαίρεται.
Phaedon. p. 117. A: ἕως &v σου
βάρος ἐν τοῖς σκέλεσι γένηται.
Symp. p. 215. E: οὐδ᾽ ἐτεϑορύ-
βητό μου ἡ ψυχή. quibus locis
dativus aeque commodus erat,
genitivus autem non pro eo po-
situs aut eius vi praeditus videri
debet, quemadmodum Stallbaumio
visus est. Cf. p. 538. D.
&] ὃ Vind. BF. Mon. C. Vat.
H. Flor. ACR. Iambl. cod. Ciz.
et ed. pr.
οἷον εἰ] oloveL Lob. Vind. F.
Vat. M. οἷον εἰ Vind. E.
μὴ δυνατὸν 5v] εἶναι μὴ δυν.
Lob. Vat. M. εἶναι μὴ δυν. ἦν
Bas. b.
σφεῖ
ἔφη. om.
ἄλλως] ἄλλω Vind. F. Ang.B.
Flor.... (R. opinor.) :
ξὺν ὅλῳ ] ξυνόλω Vind. F.
Ang. B.
φανὸν] φαεινὸν Iambl.
ξὺν ὅλῃ] ξυνόλη Vind. F.
ὄντος TO] τὸ om. Iambl. cod.
Ciz.
φανότατον]) Ita Lob. Vind. BE.
Tambl. cod. Ciz. et ed. pr. Ald.
Bas. ab. φανώτατον Mon. BC.
Yind. F. Iambl. ed. Kiessl. Steph.
Ast. pr. sec. Bekkerus et Stall-
baumius hoc tantum demonstrant,
φανώτατον vulgatum esse, de
codicibus tacent, Stallbaumius for-
sitan recte, Bekkerus haud dubie
perperam.
γένηται] γένοιται Mon. C.
ἀνασχέσϑαι ϑεωμένη cvov-
χεῖσϑαι 9. Iambl. cod. Ciz. spe-
culando transcendere Fic.
τοῦτο δ᾽ τοῦτ᾽ Vind. BE.
Mon. C. Flor. ACR. Etiam Yat.
H. à omittit.
ἢ γάρ; Ναί. om. lambl. Pro
ἢ Vind. F. 7] habet. Aldus, Ste-
phanus et Astius in pr. et sec,
Ἦ. dederunt.
Τούτου Τοῦτο editiones ante
Astium (Ald. τοῦτο) et fortasse
Par. A. Vat. M. quos quidem
Bekkerus in eis, secundum quos
τούτου scripserit, non refert. Sed
non magis in eis refert Mon. B.
qui tamen τούτου exhibet, quae
necessaria reliquorum omnium et
Tamblichi lectio est.
E hos f
qv δ᾽ ἐγὼ οπι. lambl.
266 PLATONIS
περιαγωγῆς, τίνα τρόπον ὡς ῥᾷστά τε καὶ ἀνυσιμώτατα
μεταστραφήσεται, οὐ τοῦ ἐμποιῆσαι αὐτῷ τὸ ὁρᾷν, ἀλλ᾽
ὡς ἔχοντι μὲν αὐτὸ, οὐκ ὀρϑῶς δὲ τετραμμένῳ οὐδὲ
βλέποντι oi ἔδει, τοῦτο διαμηχανήσασϑαι. Ἔοικε γὸρ,
ἔφη. “41 μὲν τοίνυν ἄλλαι ἀρεταὶ καλούμεναι ψυχῆς
κινδυνεύουσιν ἐγγύς τι εἶναι τῶν τοῦ σώματος " τῷ ὄντι
γὰρ οὐκ ἐνοῦσαι πρότερον ὕστερον ἐμποιεῖσϑαι ἔϑεσί
τε καὶ ἀσκήσεσιν ἡ δὲ τοῦ φρονῆσαι παντὸς μᾶλλον
Δειοτέρου τινὸς τυγχάνει, ὡς ἔοικεν, οὖσα, ὃ τὴν μὲν
δύναμιν οὐδέποτε ἀπόλλυσιν, ὑπὸ δὲ τῆς περιαγωγῆς
αὐτοῦ] om. Vat. H.
εἴη, Comma scite apposuit
Bekkerus. Artem non inferendae
animo scientiae neque alius cu-
iuspiam rei, sed huius ipsius,
quae modo commemorata sit, con-
versionis efficiendae esse Socrates
docet.
περιὰγωγῆς , ]
Tambl. ed. pr.
Bas. ab.
τίνα τρόπον ὡς] Τίνα τρόπον,
cog Ald. Τίνα τρόπον: "Qc Bas.
ab. τίνα τρόπον; og lIambl. ed.
pr. Pro τίνα Vind. F. cid,
Lob. ztvo habet.
οὐ τοῦ] αὐτοῦ Vind. E. Vat.
H. Flor. AC.
αὐτῷ] αὐτὸ Vind. BE. Mon.
C. Ven. B. Vat. H.
τὸ] om. Iambl. cod. Ciz.
αὐτὸ αὐτὸν Par. D.
Vat. H.
τετραμμένῳ] τετραμμένος Iam-
blich. cod. Ciz
διαμηχανήσασϑαι 1 δὴ μηχα-
νήσασϑαι Mon. C. Vind. B. Vat.
H. Flor. ACV. Iambl. cod. Ciz.
Ast. sec. tert. δεῖ u. Vind. E. et
a m. s. Par. A. Idem in lam-
blicho requirebat Scaliger, recte
improbante Kiesslingio. Cf. Leg.
L. V. p. 746. C: τοῦτ᾽ αὐτὸ δια-
μηχανᾶσθαι ὅπως ἂν γίγνηται.
Epist. VII. p. 348. A: ὁ δὲ δια-
μηχανώμενος , τίνα τρόπον ἄνα-
σοβήσοι μὲ. quem locum Stepha-
nus in thes. habet.
Ἔοικε γὰρ, ἔφη. om. Iambl.
ἐγγύς τι ] zt om. Mon. C.
περὶ ἀγωγῆς.
περιαγωγῆς. Ald.
αὐτῶ
τῷ ὄντι] τωόντι idem et Vind.
ὕστερον om. Mon. B.
ἐμποιεῖσϑ'αι] ἐμπεσεῖσϑ'αι Vind.
B. Mon. C.
vt] om. Vind. FK. Mon. B. Par.
K. Ang. B. Flor. RU. Iambl. cod.
Ciz.
παντὸς μᾶλλον ] μι. T. Lob.E
Vat. B. Flor. T. παντὸς Vat. M.
δύναμιν διάνοιαν Vind. E.
χρήσιμόν τε] τὲ om. Par. AD.
Yen. C. quod ob reliquorum et
affinium dissensionem librariorum
negligentiae imputandum videtur.
Ceterum necessariam particulam
non puto, sed aptam.
ἄχρηστον] ἄχριστον Vind. E.
γίγνεται] yív. Vind. B. Mon.519
C.
ἐννενόηκας] μὲν νενόηκας Mon.
C. ἐνενόηπας Vind. F. ἐννενόη-
σας Lob. ἐνενόησας Vat. M. Com-
ma a Stephano, Bekkero et Stall-
baumio additum delevi , quia .ge-
nitivi, qui sequuntur, non minus
a praecedente verbo, quam a no-
mine subsequente pendent.
πονηρῶν uiv] uiv mz. lambl.
μὲν om. Par. K. sec. Bekk. πῶν.
uiv Ald.
δριμὺ] δρυμὺ Mon. C.
βλέπει] βλέπειν lambl.
Paris.
ταῦτα] πάντα (Ven. C.) Iambl.
ed. pr. Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
(ea Fic. ἢ)
ip à] ἐφὰ Vind. F. ἐφ᾽ ὃ
Stallb. pr.
τέτραπται] τρέπεται Mon. C.
cod.
CIVITAS LIB. VII. 519
χρήσιμόν τε καὶ ὠφέλιμον καὶ ἄχρηστον αὖ καὶ βλαβε- 519
261
Qov γίγνεται. ἢ οὔπω ἐννενόηκας τῶν λεγομένων πονη-
ed» uiv, σοφῶν δὲ, ὡς δριμὺ μὲν βλέπει τὸ ψυχάριον
ET ὀξέως διορᾷ ταῦτα, ἐφ᾽ ἃ τέτραπται, ὡς οὐ φαύλην
ἔχον τὴν ὄψιν, κακίᾳ δ᾽ ἠναγκασμένον ὑπηρετεῖν, ὥστε
ὅσῳ ἂν ὀξύτερον βλέπῃ. τοσούτῳ πλείω καχὰ ἐργαξό--
μένον Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Τοῦτο μέντοι, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
τὸ τῆς τοιαύτης φύσεως εἰ ἐκ παιδὸς εὐϑυς κοπτόμενον
περιξχόπη τὰ τῆς γενέσεως ξυγγενῆ, ὥσπερ μολυβδίδας,
'j δὴ ἐδωδαῖς τε καὶ τοιούτων ἡδοναῖς vs καὶ λιχνείαις
ὡς] ἅτε Mon. B. Flor. U.
Éyov] £yov Vind. F. et, sup.
o, Lob.
᾿δ᾽ 1 δὲ Vind. F. Iambl.
ἠναγκασμένον ] ναγκασμένη
lambl. cod. Ciz. ἠναγκασμένην
cod. Paris.
Pe cenae ees arm
ὥστε] om. Flor. RT
Stallbaumius. iiio in tert. καὶ
eius loco ponendum videtur. Sed
satius fuerit participium ἐργαξζό-
μενον, pro quo lidem libri, qui
ὥστε omittunt, cum Ven. B. ἐρ-
γάσεται, Ang. B. etiam praepo-
sito variae lectionis indice ἄλλως,
exhibent, vel verbi finiti pote-
state praeditum statuere , qua
ratione usus est Bernhardy synt,
p. 471. vel coniunctioni ὥστε ita
subiunctum habere , ut si pro ea
καὶ οὕτως seu καὶ διὰ τοῦτο di-
ctum esset. Cf. L. II. p. 962.
D: ὥστε καὶ σὺ, εἴ τι ὅδε ἐλλεί-
mtt, ἐπάμυνε, et Leg. L. VIII.
p. 834. D: ὥστε ἔστω καὶ τού-
τῶν παιδιᾶς χάριεν ἔρις τε καὶ
ἀγωνία. quibus locis imperativus
a coniunctionis natura certe haud
minus alienus eodem modo expli-
candus: videtur. -
Πάνυ μὲν ov» , ἔφη. om.
Tambl. πᾶν μὲν etc. Lob. Vat. M.
μέντοι bis deinceps scriptum
in Vind. E.
qv à ἐγὼ 1 om. Iambl.
κοπτόμενον] κοπτόμενον Vind.
FK. lambl. cod. Ciz. περικοπτό-
μενον Vind. E.
περιεπόπη περιεκόπει lambl.
cod. Ciz.
τὰ] τὰς Vind. EF. Mon. B.
Par. DK. Flor. ACU. Yen. C
m. s. et Iambl. ὁ
ξυγγενῆ 1 ξυγγενεῖς non solum
illi codices, qui τὰς habent, (Ven.
C. sine correctione ) sed etiam
Vind. B. Mon. C. Vat. H. et
Flor. R. ξυγγενῆς Ang. B. £vy-
γενείας Iambl. Comma Stallbau-
mius in sec. nullum addens verba
sequentia ὥσπερ μολυβδίδας ut
artius cum his, quam cum verbo
περιεκόπη coniuncta videantur,
fecit; quod si verum putaret, τὰς
ξυγγενεῖς praeferre debebat. At-
que id ipsum Schleiermacherus
dubitabat an praestaret. —Mihi
Plato, si τὰς scripsisset et iam
hic μολυβδίδας in animo habuis-
set, non ξυγγενεῖς. sed aliud
massae plumbeae magis conve-
niens adiectivum positurus fuisse
videtur.
μολυβδίδας] μολυβδίνας Flor.
AC. μολιβδίδας Mon. B. Vat. B.
ut est apud Origenem adv. Cels.
ἘΝ VII. Qe 331: βαρουμένη (ψυ-
χὴ) ὑπὸ τῶν τῆς κακίας μολιβδί-
àcov. et in uno Clementis Al. co-
dice Strom. L. IHlI. p. 570. haec
imitati : διὰ ταῦτα οὐδὲ καϑα-
dv ἀπολύουσιν τὴν ψυχὴν, ἀλλ᾽
ὥσπερ μολυβδίδας τὰς ἐπιϑυμίας
ps9 ξαυτῆς φερομένην.
ἐδωδαῖς] αιδωδαῖς Vind. EF.
τοιούτων) τῶν τοιούτων Vind.
EF. Ven. B. Ang. B. Flor. R.
Iambl. ed. pr. et Kiessl. (non
B
268 PLATONIS
προσφυεῖς γιγνόμεναι περὶ τὸ κάτω στρέφουσι τὴν τῆς
ψυχῆς ὄψιν. ὧν εἰ ἀπαλλαγὲν περιεστρέφετο εἰς τὰ
ἀληϑῆ, καὶ ἐκεῖνα ἂν τὸ αὐτὸ τοῦτο τῶν αὐτῶν ἀν-
ϑρώπων ὀξύτατα ἑώρα, ὥσπερ καὶ ἐφ᾽ ἃ νῦν τέτραπται.
Εἰχός y, ἔφη. Τί δέ; τόδε οὐκ εἰκὸς, ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ
ἀνάγκη ἐκ τῶν προειρημένων, μήτε τοὺς ἀπαιδεύτους
καὶ ἀληδϑείας ἀπείρους ἱκανῶς ἄν sors πόλιν ἐπιτρο-
πεῦσαι, μήτε τοὺς ἐν παιδείᾳ ἐωμένους διατρίβειν διὰ
τέλους. τοὺς μὲν, ὅτι σκοπὸν: ἐν τῷ βίῳ οὐκ ἔχουσιν
ἕνα, οὗ στοχαζομένους δεῖ ἅπαντα πράττειν, ἃ ἂν πράτ-
τῶσιν ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ, τοὺς δὲ, ὅτι ἑκόντες εἶναι
οὐ πράξουσιν, ἡγούμενοι ἐν μακάρων νήσοις ξῶντες ἔτι
codd. Ciz. et Paris.) Ald. Bas. ab.
Steph. (tacentibus Bip.) et Astius.
zt] om. Vat. B. Vind. E.
Auyviíoug] λιχνίαις Vind. E.
λυχνείαις lambl. codc. Ciz. et
Paris. λυχνίαις Mon. C.
γιγνόμεναι] yw. Vind. E.
τὰ] om. Par. A. Vind. BF.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACV.
Ven. C. et a m, pr. B. τὸ Lob.
Vat. BM. Ang. B. Flor. RT. et
a m. s. Ven. B. quod aeque bo-
num et a codicibus aeque firmum
ac vulgatum τὰ videtur. | [taque
incertum est, utrum genuinum
sit. Nisi forte etiam περὶ in du-
bitationem vocare volumus.
t£] om. Lob. Vat. M.
περιεστρέφετο) περιεστρέφοιτο
Ut videtur** Par. D. περιστρέ-
φοιτο Mon. B. Flor. U.
τὰ ἀληϑῆ)] Eta Lob. Vind. BEF.
Mon. BC.. Flor. ACRTUYV. Iambl.
ed. Kiessl. 4797 lamb!. ed. pr.
Ald. Bas. a. ταληϑῆ reliquae edi-
tiones, Bekkero et Bipontinis ta-
centibus. Ceterum quod Stall-
baumius in sec. , temerario con-
silio post εἰς τάληϑῆ interpun-
ctionem in ceteris editionibus o-
missam esse^ queritur, de iis,
quas contulit, hoc est, de Bekke-
riana, Astii tertia et ipsius priori
interpretandum est: reliquae omnes
comma. habent.
ἐκεῖνα ] e£ ἐκεῖνα Vind. F.
Flor. AC. ἢ ἐκ. Ang. B.
᾽
ξώρα, ὥσπερ] om. Iambl. codd,
Ciz. et Paris. , Post ὀξὺ in ms.
nostro erat lacuna , quam pro-
clive erat tollere ex Platone.**
Arcerius. ἑξόρα ὦ. Ald.
καὶ } om. Ang. B. Flor. R.
y ] ys Lob. Vind. B. Mon. €. .
δέ]. δαί Par. A. Stallb. sec.
Cf. Vol. I. p. 155, b. In Vind.
BK. non hic, sed "post τόδε in-
terpunctio est. Similiter Ficinus:
Quid istud ? nonne probabile etc.
οὐκ εἰκὸς ] lta Mon. B. ante
corr. οὐκειπὸς e corr.
ἐπιτροπεῦσαι ] ἐπιτροπεῦσι
Vind. F. ἐπιτροπεύσειν Ang. B.
Flor. R.
διὰ τέλους. δεατ.
διὰ τέλους. Ald. Bas. ab. διὰ τέ-
λους : Steph. Ast. pr. sec.
σκοπὸν] σκοπῶν Vind. F.
ἔχουσιν — δεῖ --- πράξουσιν ]
ἔχουσι — δὴ — πράξωσιν idem.
ζῶντες ] ζῶντές vs Vind. EF.
Ven. B.
ἔτι] om. Vind. F.
ἀπῳκίσϑαι)] ἀπωκεῖσϑαι idem,
ἀποκεῖσϑαι Ang. B. Cf. Polit.
p. 284. E. Pro signo interro-
gandi editiones ante Bekkerum
punctum habent.
ἔφη] λέγεις Ναί. Μ.
Ἡμέτερον] In Par. K. primis
litteris vj superscriptum.
οἰκιστῶν,] Vulgo comma abest.
ἀφικέσϑαι --- ἀνάβασιν D.] lau-
dat Clemens Al. Strom. bL. V.
Vind. E. C
CIVATAS LIB. VII. 519 269
ἀπῳκίσϑαι; A495, ἔφη. Ἡμέτερον δὴ ἔργον, ἣν δ᾽
- - , ,
ἐγὼ. τῶν οἰκιστῶν, τάς τε βελτίστας φύσεις ἀναγκάσαι
3, , pu ^ , [41 2 - , ΕΙΣ
ἀφικεσϑαν προς τὸ μάϑημα, ὁ ἐν TO προσῦεν ἔφαμεν
εἶναι μέγιστον, ἰδεῖν τε τὸ ἀγαϑὸν xal ἀναβῆναι ἐκείνην
τὴν ἀνάβασιν., καὶ ἐπειδὸν ἀναβάντες ἱκανῶς ἴδωσι,
μὴ ἐπιτρέπειν αὐτοῖς 0. νῦν. ἐπιτρέπεται. Τὸ ποῖον δή;
Ἰὸ αὐτοῦ, ἣν δ᾽ ἐγὼ; καταμένειν. καὶ μὴ ἐθέλειν πάλιν
καταβαίνειν παρ΄ ἐκείνους τοὺς δεσμώτας μηδὲ μετέχειν
τῶν παρ᾽ ἐκείνοις πόνων τε καὶ τιμῶν, εἴτε φαυλότεραι
εἴτε σπουδαιότεραι. Ἔπειτ᾽, ἔφη, ἀδικήσομεν αὐτοὺς
καὶ ποιήσομεν χεῖρον ζῇν δυνατὸν αὐτοῖς ὃν ἄμεινον ;
Ἐπελάϑου, ἦν δ᾽
p. 729. ex eoque Eusebius praep.
ev. L. XIII... pag. 404: cum hac
praefatione : εἰκότως τοίνυν καὶ
(Eus. ὁ pro καὶ habet). Πλάτων
ἐϑίξει τὰς βελτίστας φύσεις. Pro
ἀφικέσϑαι Par. DK.. Mon. B.
Flor. U. "ἐφικέσϑαι praebent , et
in Vind. B.. cg: correctioni de
betur.
πρόσϑεν} Ita Par. ADK. sec.
Bekk. :Lob. Vind. BF. Mon. €.
Vat. BM. Ven. C. ,Ang. B, Flor.
ΒΥ. Clem. Euseb. ἔωπροσϑεν re-
liqui codices cum Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. Stallb. pr.
T£] om. Euseb.
τὸ ἀγαθὸν] ἀγαθὸν Vat. H.
τἀγαϑὸν Clem. Euseb.
δεσμώτας) δεσμότας Ald. Bas.
ab.
ἀδικήσομεν] ἀδικήσωμεν Vind.
F. et, sup. o, Ang. B. Flor. R.
αὐτοὺς]. αὐτούς; Steph. In
reliquis fere:comma additum.
ποιήσομεν ] ποιήσωμεν Vind.
F. et, sup. o, Ang. B.
χεῖρον] χείρω Mon. C.
ζῆν] Τα «ἢ. l. Aldus, qui ὁ illud
plerumque omittit.
δυνατὸν αὐτοῖς ὃν ἄμεινον ;
Ἐπελάϑου, rnv δ᾽ ἐγὼ, πάλιν,
ὦ φίλε, ὅτι νόμῳ οὐ τοῦτο μέ-
ει }- Horum loco Ven. C. a m.
pr. nihil nisi δυνατὸν. habebat,
cui recens manus reliqua addidit.
In. Vat. B. Par. DK. Bekkerus
δυνατὸν τούτου μέλει pro iis
, ^ , 3 , e , ,
ἐγῶ, παλιν, ὦ φίλε, ὃτι νομῷ OU
scriptum idque in Par. D. in ἀλλ᾽
οὐ τούτου ἣν δ᾽ ἐγὼ correctione
mutatum, hoc ipsum vero in Vat.
M. (sin« litura et a m. pr.) exa-
ratum tradit. Sed Parisiensem K,
δυνατὸν τοῦτο μέλει habere Bi-
pontini testantur, et Vaticano B.
ac Parisiensi D. (ante corr.) ipse
Bekkerus postea τοῦτο. assignat,
Lob. ἀλλ΄ οὐ rovrov, ἣν. δ᾽ ἐγὼ,
μέλει habet. , Singularis et ad la-
cunam explendam non. omnino
inepte excogitata est. lectio Mon.
B. haec: σὺ ἣν, δ᾽ ἐγὼ ἔοικας ἐπι-
λελῆσϑαι ὃ ὃ πολλάκις ἐν τοῖς £u-
προσϑὲν ἔφαμεν, ὅτι ᾿ἀνδρὶ 70-
μοϑέτῃ ov δυνεῤῥὸν τοῦτο μέλειν,
quae eadem ἢ Flor. U.. sed in
margine et a m. s. scripta, exstat,
addito ibidem proxime sequente
ὅπως; quo certius inter £7v et
ὅπως ista inserenda esse consta-
ret. Neque vero difficile erat ex
eis, quae Glauco respondet, sen-
sum eorum, quae intercidisse ap-
parebat, colligere, sed πάλιν di-
vinando assequi ille non poterat,
quia Glauco nondum oblitus illud
erat, sed Adimantus initio libri
quarti immemorem se consilii ad
totius civitatis felicitatem neces-
sario: pertinentis exhibuerat, cuius
oblivionis Socrates hic Glauconem
arguens non ipse memoria lapsus,
sed eadem libertate usus est,
quam Vol. I. p. 170, b. et 182,
b. demonstravimus. Hanc enim
D
520
E
2*0
PLATONIS
Ld 5
τοῦτο μέλει, ὅπως ἕν τι γένος ἐν πόλει διαφερόντως εὖ
πράξει, ἀλλ᾽ ἐν ὅλῃ τῇ πόλει τοῦτο μηχανᾶται ἐγγενέ-
σϑαι ξυναρμόττων τοὺς πολίτας πειϑοῖ τε καὶ ἀνάγκῃ,
- , 7 ΄ ἕν E , [i "oc
ποιῶν μεταδιδόναι ἀλλήλοις τῆς ὠφελείας, ἣν ἂν ἕκαστοι
τὸ κοινὸν δυνατοὶ ὦσιν ὠφελεῖν, καὶ αὐτὸς ἐμποιῶν
τοιούτους ἄνδρας ἐν τῇ πόλει, οὐχ ἵνα ἀφίῃ τρέπεσϑαι
ὅπη ἕκαστος βούλεται, ἀλλ᾽ ἵνα καταχρῆται αὐτὸς αὐτοῖς
ἐπὶ τὰν ξύνδεσμον τῆς πόλεως.
μὴν γάρ. Σχέψαι τοίνυν, εἶπον, ὦ Γλαύχων,
interpretationem alteri praefero,
quam μέμνημαι iud Glauconis
L. V. p. 466. A. commendare ali-
cui possit, ut Socrates hoc dicat:
semel tu recordatus , itcrum obli-
tus es. | Sed utramlibet adscive-
ris , πάλιν supra interpolatoris
captum fuisse fateberis. πολλάκις
vero obtrudere Platoni non debe-
bat, quum re vera non amplius
bis dictum in superioribus esset,
Non magis feliciter ei in nomine
δυνατὸν, quod anté τοῦτο μέλει
superesse videbat, cum reliqua
oratione construendo res cessit,
neque in verborum μηχανᾶται,
ξυναρμόττων et reliquorum sub-
iecto coniectura eum non fefellit,
üt paullo post apparebit,
ὃν ἄμεινον] lta Par. A. Vind.
F. Ang. B. Flor. R. et a m. s.
Ven. C. ἄμεινον ὃν Vind. BE.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACTV.
Stallb. pr. ἄμεινον Ven. B. editi
ante Bekkerum; qua lectione non
iterum uti debebat Matthiae gram-
mat. p. 1112. ut omitti hoc par-
ticipum posse doceret. Quam-
quam hoc ipsum recte statuere
videtur.
πάλιν om. Fic.
νόμῳ ] Ita Par. A. Vind. BEF.
Mon. C. Ven. B. Ang. B. Vat.
H. Flor. ACRTV. hoc est, omnes,
qui integrum hunc locum exhibent.
Nec aliter in supplemento Veneti
C. scriptum est, et Ficinus quo-
que legi posuit. Itaque νομοϑέ-
τῇ; quod in omnibus editionibus
exstat, nullam a librorum testi-
᾿ληϑῆ, ἔφη" ἐπελαϑό-
ὅτι οὐδ᾽
monio auctoritatem habet. At per
se optimum est. Neque vero al-
terum ineptum. Cf. 'Tim. p. 24.
B: τὸ δ᾽ αὖ περὶ τῆς φρονήσεως
“ὁρᾷς που τὸν v μον τῆδε ὅσην
ἐπιμέλειαν ἐπὸο ιήσατο εὐ-
ϑὺς κατ᾽ ἀρχὰς περί τε τὸν κό-
σμον ἅπαντα μέχρι μαντικῆς καὶ
ἰατρικῆς πρὸς ὑγίειαν ἐκ τούτων
ϑείων ὄντων κεἰς τὰ ἀνϑρώπινα
d νευρῶν, ὅσα τε ἄλλα τούτοις
ἕπεται μαϑήματα, πάντα κτη-
σάμενος. Similis his nostro
loco μέλει, μηχανᾶται, ξυναρ-
μόττων, ποιῶν habemus : αὐτὸς
ἐμποιῶν vero et ἵνα καταχρῆται
αὐτὸς si quis iusto audacius de
ipsa lege praedicari censeat, de
legislatore dicta putet enallage
facillima.
τοῦτο] Hoc quoque ob libro-
rum auctoritatem in locum vul-
gati τούτου, cuod tantum Lob.
Yen. B. Vat. M. exhibent, sub-
stituendum putavi. Legitur in
Par. A. Vind. BEF. Mon. C.
Ven. C. (a m. s.) Ang. B. Vat,
H. De Par. DK. Vat. B. supra
dictum est.. Nec non accedere
videntur Flor. ACRTY. quibus
Stallbaumius 1 in pr. (in sec. neque
hoe neque vóuo commemoratione
dignum putavit.) τούτω tribuit.
Cf. p. 538. C. et 'Timaei locus
modo citatus, qui paullo ante illa
haec habet : οἷς οὐδὲν ἄλλο πλὴν
τὰ περὶ τὸν πόλεμον ὑπὸ τοῦ
νόμου προσετάχϑη μέλειν. Etiam
Bernhardy synt. p. 150. τοῦτο
h. l. recipiendum suspicabatur.
CIVITAS . LIB. VII. 520 711
ἀδικήσομεν τοὺς παρ᾽ ἡμῖν φιλοσόφους γιγνομένους,
ἀλλὰ δίκαια πρὸς αὐτοὺς ἐροῦμεν προσαναγκάξοντες
τῶν ἄλλων ἐπιμελεῖσθαί τε καὶ φυλάττειν. ἐροῦμεν γὰρ,
ὅτι οἵ μὲν ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι τοιοῦτοι γιγνόμενοι
εἰχότως οὐ μετέχουσι τῶν ἐν αὐταῖς πόνων" αὐτόματοι
γὰρ ἐμφύονται ἀκούσης τῆς ἐν ἑκάστῃ πολιτείας, δίκην
δ᾽ ἔχει τό γε αὐτοφυὲς μηδενὶ τροφὴν ὀφεῖλον μηδ᾽
ἐκτίνειν τῷ προϑυμεῖσϑαι τὰ τροφεῖα᾽ ὑμᾶς δ᾽ ἡμεῖς
Β
- - - 2 , e ,
ὑμῖν τε αὐτοῖς τῇ τε ἄλλῃ πόλει ὥσπερ ἔν σμήνεσιν
μέλει] μέλλει Flor. ACRTY.
ἐν πόλει] post διαφερόντως
Vind. B. Mon. €,
πράξει] πράξη m K. sec.
Bekk. πράξῃ Mon. B. (tacente
eodem) Ald. Bas. ab.
ἐγγενέσϑαι] ἐπαινεῖσϑιαι Yind.
᾿ξυναρμόττω»] ξαρμόττων Vind.
E. ξυναρμόττον Lob. Vat. BM.
Ven. C. Par. DK. Ald, Bas. ab.
dvdyxy,] In editis ante Bek-
kerum ante.z:490i interpungitur
non sine concinnitatis detrimento.
ἕκαστοι ] ἕκαστος Yind. E.
590. καὶ} om. Ang. B.
ἐμποιῶν] ἐκποιῶν Yen. B.
τοιούτους] τοιαύτους Vind, E.
ἐν} om. idem.
&gpín] ἀφιῇ Bekkerus, Astius
in tert. et Stallbaumius. Cf. ad
L. V. p. 458. B. — Ficinus haec
inde a verbis ἀλλ᾽ ἐν 645 ita in-
terpretatus est, ut quaedam ali-
ter legisse videatur : sed ut tota
civitas.'profecto ad hoc cives ipsos
persuasione ei impulsione conci-
liat, facitque ut mutuo sese ad-
iuvent communemque pro viribus
utilitatem colant. nempe lez civili
coetu homines congrégat , non ut
permittat —.
τρέπεσϑαι] τρέπεται Vind. F.
ὦ ὅπη ὅποι Lob. Vind. E. Vat.
-
βούλεται] βούληται editi ante
Asti sec. tacentibus Bipontinis.
αὐτὸς] post αὐτοῖς Klor. 'T.
αὐτοῖς Vind. E. ante corr.
ἐπὶ] ἐν ἡ Vind. F.
ξύνδεσμον cvv. Vind. E.
εἶπον εἶπεν Vind. E.
εἴπων
Mon. B. a m. pr. ᾿
yuyvoiévove] ante φιλοσόφους
Par. D. ante corr. Ald. Bas. ab.
Steph. Ast. In Bekkeri editione
excidit, in comm. suo loco resti-
tutum. est.
ἐπιμελεῖσθαί τε] τε om. Mon.
“γὰρ δὲ Yat. M. Ald; Bas, a.
Steph. Ast. pr. sec. tac. Dip.
uiv] om. Mon. C,
αὐτόματοι αὐτόματο Bas. a. B
αὐτόματα Bas. b. Stephanus haec
usque ad τροφεῖα parenthesin
fecit.
τό yt] τό τε Lob. Vat. M.
Vind. B.
ὀφεῖλον] ὀφείλειν
ὀφεῖλειν Vind.
Mon. Ὁ. Vat. Η,
E.
μηδ᾽] μὴ δὲ Vind. F.
ἐκτίνειν) ἐχτείνειν. Vind. BEF.
Mon. C. Flor: ACTY.
τῷ] τὸ Vind. F. τῶ ante corr.
Vind. B. Mon. B. τῷ editi ante
Bekkerum; quod Stephanus in
Supplemento annot. p. 79. in τῷ
mutandum docuit.
» zd] om. Vat. B.
δ᾽ ἡμεῖς] δὲ ἡ. Vind. F.
ὑμῖν ἡμῖν Vind. B. Mon. C
"- B. Flor. T
ea
212 PLATONIS
ἡγεμόνας τε καὶ βασιλέας ἐγεννήσαμεν, ἄμεινόν vs καὶ
τελεώτερον ἐχείνων πεπαιδευμένους καὶ μᾶλλον δυνατοὺς
ἀμφοτέρων μετέχειν. καταβατέον οὖν ἐν μέρει ἑκάστῳ
εἰς τὴν τῶν ἄλλων ξυνοίκησιν καὶ συνεϑιστέον τὸ Gx0-
τεινὰ ϑεάσασϑαι" ξυνεϑιζόμενοι γὰρ μυρίῳ βέλτιον ὄψε-
ὅϑε τῶν ἐκεῖ καὶ γνώσεσϑε ἕκαστα vd εἴδωλα ἄττα ἐστὶ
καὶ ὧν, διὰ τὸ τἀληϑῆ ἑωρακέναι καλῶν τε καὶ δικαίων
καὶ ἀγαϑῶν πέρι. καὶ οὕτως ὕπαρ ἡμῖν καὶ ὑμῖν ἡ πόλις
οἰκήσεται, ἀλλ᾽ οὐκ ὄναρ. ὡς νῦν αἱ πολλαὶ ὑπὸ σκια-
μαχούντων τὲ πρὸς ἀλλήλους καὶ στασιαζόντων περὶ
τοῦ ἄρχειν οἰκοῦνται, ὡς μεγάλου τινὸς ἀγαϑοῦ ὄντος.
τὸ δέ που ἀληϑὲς ὧδ᾽ ἔχει" ἐν πόλει 5 ἥκιστα πρόϑυ-
(ον ἄρχειν οἱ μέλλοντες ἄρξειν, ταύτην ἄριστα καὶ ἀστα-
" ἡγεμόνας) ἡγεμόνος editio Bek-
eri.
ἑκάστῳ] ἕκαστον Vind. EF.
(Yen. B.. Ang. B. Flor. ACR.)
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. sec. tert.
Stallb. pr..quos sequitur Matthiae
gramm. p. 840. invits non lin-
guae legibus, sed codicibus.
ξυνοίκησιν) οἴκησιν Vind. F.
Ang. B. Flor. R
συνεϑιστέον ] ξυν. Flor. T. et
septem ilii, «qui supra ἕκαστον,
et Astius, Bekkerus , Stallbau-
mius. Cf. p. 530. A: συστήσα-
ase οὕτω ξυνεστάναι.
, δ)εάσασϑαι) θεᾶσθαι Vind. E.
ξυνεϑιξόμενοι 1 συν. Vind...F.
μυρίῳ) μυρίων Ang. D. Flor.
R.
βέλτιον] βελτίονι Lob. Vat.
BM. βέλτιόν τε Vind. EF. Ven.
B. Ang. B. Flor. CR. cum editis
ante Ástii sec. Etiam Par. K.
de quo Bekkerus tacet, . Biponti-
nis testibus cs omittit. - Ma
ὄψεσϑε ] ᾿ὄψεσθϑαὶ Vat. H.
Idem Vind. B. ante corr, videtur
habuisse. ἅψεσϑαι Ang. B. Flor;
R. et ante corr. Vind, F.. ἅψε-
σϑὲ idem correctus ab. eadem
manu.
γνώσεσϑε] γνώσεσϑαι Àng. B.
et, sup. εν Vind. E.
ἅττα] ἄττα Vind. E. Mon. B.
ταἀληϑῆ ἀληϑῆ Vind. E.
"jus loco Stobaei cod. A.
καλῶν τε]. καλῶν ys Mon. B.
πέρι] περὶ Vind. E.
οὕτως οὕτω Vind. BF. Mon.
BC. Flor. R. Ald. Bas. ab.
ὕπαρ] ὕπαρ, e 'corr. ὑπὲρ,
Vind. E. παρ᾽ Ang. B. Flor. R.
quiv καὶ ὑμῖν v. καὶ ἡ. Vind.
F. Flor. R.
vro? | τὸ Mon. B. Par. DK.
Flor. U. Ald. Bas. ab. :
τὸ δέ — ἐναντίως. excerpsit
Stobaeus serm. XXXXI. p. 259.
Sed in cod. À. extrema inde a
τὴν δ΄, in 'Trinc. omnia desunt.
ὧδ᾽ | ὧδ᾽ Vind. F. εὖδε Vind.
B. Mon. C.
ἢ} om: Lob. Vat. M. Conf.
L. VIII. pag. 552. D. 'et Bern-
hardy synt. pag. 203. | Quam-
quam quod sequitur ταύτην (cu-
et ed.
Gesn. ταύτη exhibent ) tale est,
ut Socrates ;Sibi: non £z. πόλει,
ἡ, sed ἐν ἡ πόλει dixisse visus
videatur. Aliter, sed non. minus
ἀνακολούϑως, hiec) ,eadem senten-
tia pronuntiata est. L,.l. p. 347. D.
«"αὐστασιαστότατα ]- τὐστασίαστα
Stob. cod. A.
«τὴν. δ᾽} τὴν. δὲ, Flor. T.
σχοῦσαν | ἴσχουσαν. Ang. B.
Flor. R. et margo A. ἔσχυσαν
Vind. F.
ἡμῖν} οπι. Vat. B.
ταῦτ᾽ ταῦτα Vind, F.
CIVITAS LIB. VH. 521
σιὰστότατα ἀνάγκη οἰκεῖσθαι, τὴν δ᾽ ἐναντίους ἄρχοντας
ὕχοῦσαν ἐναντίως. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ᾿Ἵπειϑήσουσιν
οὖν; ἡμῖν, οἴει, οἵ τρόφιμοι, ταῦτ᾽ ἀκούοντες καὶ οὐκ
ἐθελήσουσι ᾿ξυμπονεῦν ἐν τῇ πόλει ἕκαστοι ἐν μέρει,
483 τὸν δὲ πολὺν χρόνον μετ’ ἀλλήλων οἰκεῖν ἐν τῷ καϑα-
90; ἀδύνατον, ἔφη" δίχαια γὰρ δὴ δικαίοις ἐπιτάξο-
μεν. παντὸς μὴν μᾶλλον ὡς ἐπ’ ἀναγκαῖον αὐτῶν ἕκαστος
εἶσι τὸ ἄρχειν, τοὐναντίον τῶν νῦν ἐν ἑκάστῃ πόλει
ἀρχόντων. Οὕτω γὰρ ἔχει, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὦ ἑταῖρε" εἰ
μὲν βίον ἐξευρήσεις ἀμείνω τοῦ ἄρχειν τοῖς μέλλουσιν
ἄρξειν, ἔστι GoL δυνατὴ γενέσϑαι πόλις εὖ οἰκουμένη"
ἐν μόνῃ γὰρ αὐτῇ ἄρξουσιν oi τῷ ὄντι πλούσιοι, οὐ
χρυσίου, ἀλλ᾽ οὗ δεῖ τὸν εὐδαίμονα πλουτεῖν, ξωῆς ἀγαϑῆς
| £v] ἐν om. Vind. F.. Ang.
B. Flor.. CR?) τῇ om. Par. K.
᾿ - πολὺν] πολλὺν ante corr. Mon.
BC. πόλὴν Ald. Bas. a.
μετ᾽ ἀλλήλων μεταλλ, Vind.
᾿Αδύνατον ᾿ἀδύναστον Ald.
“δίκαια 1 Ultimam Vind. B. int.
vers. a m. s. habet.
E δὴ] om. Vind. E. Yat. H.
E
δικαίοις ] δικαίως Vind. F.
£m ἀναγκαῖον 1 ἐπαν. idem.
ἕκαστος εἶσι] ἕκαστος εἰσὶ idem.
ἕκαστος εἐσίη Lob. Vat. B. ἕχα-
στος sions. Vat. M. budoco εἰς
Mon. B. Par. K, Flor. U. ἑκά-
στω tí Par. D. ἕκαστος εἴη eius
margo.: f4eerog εἶσι. yo. margo
Mon. B. ἃ m. s.
£v] om. Vind. E. Yat. H. Flor.
ACT.
ἔχει] ἔχειν, Vind. F.
éreigs'] ἑταῖρε, Ald. Steph.
Ast. pr. sec. ἕξαῖρξβ. reliquae.
οὕτω magis ad sequentia perti-
net, quibus Socrates aversationis
a Glaucone demnonstratae cáussam
et necessitatem exponit: recte tu
de illis auguraris , et opus est, ut
inviti imperium. suscipiant ; nam
ita res habet :-si vitam imperato-
ria meliorem norint ; quam com-
mutare cum ἰδία non nisi coacti
sustineant , poterit civitas bene
instituta exsistere.
li.
PrATOXxIS 0».
τοῦ ἄρχειν Non legisse haec
dicas scholiasten, qui ita scri-
pserit: εἰ μὲν εὕροις, φησὶ, βίον
ἀμείνω φιλοσόφου βίου. λέγοι δ᾽
ἂν ϑεοῦ μόνον" καὶ, γὰρ ϑεὸς
ἀμείνων φιλοσόφου μόνος.
ἔστι] ἐστί Lob. Steph. Ast.pr.
Sec..
δυνατὴ 1 δυνατὸν Par. K. sec.
Bip.
ἐν μόνῃ — ἄλλην πόλιν. habet
Stobaeus serm. XXXXI. p. 259.
Trinc. non habet,
αὐτῇ αὐτὴ Vind. F.
Flor. 'T.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E. Mon.
ov] om. Lob. Vind.F. Vat. M.
et a m. pr. B. Ven. C. Par. K.
et a m. pr. D.
09] οὐ Lob. Vind. EF. Vat.
M
αὐτοὶ
ἀγαθῆς} ἄτερ ἀγαθῆς Lob.
Vat. M. Bas. b. ,,Ex quodam
vet. libro annotatur alia lectio,
quam satis mirari non possum,
ξωῆς ἄτερ, ἀγωϑῆς τὲ etc. Quid
enim hic ἄτερ aget? quid aliud
quam praeclaram sententiam cor-
rumpet? --- Sed tamen ne hanc
quidem γραφὴν διάφορον celare
te volui, si forte ipse aliquid in
ea perspicere possis quod meorum
oculorum aciem fugiat: alioqui
hinc discas , in bonis etiam libris
S
213
E
521
-
521
214 PLATONIS
φε καὶ ἔμφρονος εἰ δὲ πτωχοὶ καὶ πεινῶντες ἀγα-
ϑῶν ἰδίων ἐπὶ τὰ δημόσια ἴασιν ἐντεῦϑεν οἰόμενοι
τἀγαθὸν δεῖν ἁρπάξειν, οὐκ ἔστι" περιμάχητον γὰρ τὸ
ἄρχειν γιγνόμενον, οἰκεῖος ὧν καὶ ἔνδον ὁ τοιοῦτος
πόλεμος αὐτούς τε ἀπόλλυσι καὶ τὴν ἄλλην πόλιν. ᾽4λη-
B ϑέστατα, ἔφη. Ἔχεις οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, βίον ἄλλον τινὰ
πολιτικῶν ἀρχῶν καταφρονοῦντα, ἢ τὸν τῆς ἀληϑινῆς
φιλοσοφίας; Οὐ μὰ τὸν Δία, ἡ δ᾽ ὅς.
ys μὴ ἐραστὰς τοῦ ἄὄρχειν
οἵ γε ἀντερασταὶ μαχοῦνται.
aliquando valde malas γραφὰς in-
terdum inveniri. ^ Ex eo enim
unde sumpta est ila exemplari,
non paucorum emendationes loco-
rum sunt profectae. Steph. an-
not. p. 24. Proxime praeceden-
tem lectionis varietatem intuenti
ue huius quidem origo obscura
esse potest.
τε om. Mon. C.
εἰ} οὗ Vind. E.
ἴασιν] Z&cw Vind. BEF. £o-
σιν Stob. cod. A.
. οἰόμενον ] ἐώμενοι Vind. F.
Flor. R
δεῖν] int, vers, Mon. C.
οὐκ ἔστι] ovx ἔστιν Vind. B.
et ante corr. Mon. C. Hanc le-
ctionem Stephanus l. c. ferri nullo
modo posse statuens ov ἐστὶ cum
hypostigme scribendum suspicatur
et Ficinum quoque ita legisse,
sed ea verba nulla interpunctione
adhibità cum sequentibus con-
iunxisse putat; utrumque perpe-
ram. Ficinus vulgatam recte est
interpretatus: sin autem inopes
bonisque propriis vacui αὐ publi-
ca adventaverint , bona illinc ra-
pere cupientes, civitas illa felix
esse non poterit. nam ubi de prin-
cipatu contenditur, cum proprium
hoc sit et intestinum bellum , tum
eos qui ita pugnant, ium reli-
quam civitatem perdit. Stepha-
num autem nominativi absoluti
περιμάχητον τὸ ἄρχειν γιγνόμε-
vov fefellisse videntur, $i absoluti
dicendi sunt, qui pene eodem iure,
quo sequentes o/xsiog ὧν ὁ πό-
᾿Δλλὰ μέντοι δεῖ
4} 9 2 7 , ΡῚ M ^
ἰέναι ἐπ΄ αὐτὸ" εἰ δὲ μὴ,
Πῶς δ᾽ ov; .Τίνας οὖν
λεμος, cum verbo ἀπόλλυσι con-
strui possunt. Similem nominativi
usum, sed magis jam anacoluthi
manifestum habet locus Leg.
L. VHIL p. 866. B: idv δ᾽ o
προσήκων ἐγγύτατα μὴ ἐπεξίῃ
τῷ παϑήματι, τὸ uacua ὡς εἰς
αὐτὸν περιεληλυϑὸς τοῦ παϑὸόν-
τος προστρεπομένου τὴν av,
ὁ βουλόμενος ἐπεξελθὼν τούτῳ
δίκην. πέντε ἔτη ἀποσχέσϑαι τῆς
αὐτοῦ πατρίδος ἀναγκαξέτω κα-
τὰ νόμον.
περιμάχητον ]
Vind. F.
γιγνόμενον] γιν. Mon. B.
αὐτούς τε] αὐτοὺς καὶ Ang.
περιμαχητὸν
᾿᾿ἡληϑέστατα] ἄἀλληϑ. Mon. B.
τινὰ 1 om. Vind. E.
πολιτικῶν) z. τινῶν Lob. z.
τινῶν Vat. M.
xaroqoovotvco]werogoovovry-
τῶν Lob. Vat. M. καταφρονοῦν-
zog Par. K.
ἀληϑινῆς 1 ἀλιϑινῆς Vind. E.
Ζία 1 δί᾽ Lob. Vind. BE. Vat.
HM. διὰ Ald.
ὅς. Aid] ὃς, ἀλλὰ Ald.
ἐπ᾽ αὐτό] ἐπαυτὸ Vind. F. et
paullo post ἐπιφυλακπὴν.
Dy περὶ] oi περὶ Lob. Vind,
E. οἵπερ Mon.B. Par. DK. Flor.
U. editi ante Astii sec.
τούτων] ταῦτα Vind. E.
τε] om. Vind. F. Par. K. Ang.
B. Flor. RT. Ast. sec. et Stallb.
φρονιμώτατοι 1 φρονιμότατοι
Vind. E. et a m. pr. Mon. B.
βίον βίου Ald. Bas. ab.
CIVITAS LIB. VII. 521
2715
ἄλλους ἀναγχάσεις ἰέναι ἐπὶ φυλακὴν τῆς πόλεως, ἢ oi
περὶ τούτων τε φρονιμώτατοι, δι’ ὧν ἄριστα πόλις ol-
κεῖται, ἔχουσί τε τιμὰς ἄλλας καὶ βίον ἀμείνω τοῦ πο-
λιτικοῦ; Οὐδένας ἄλλους, ἔφη. Βούλει οὖν τοῦτ᾽ ἤδη.
σκοπῶμεν, τίνα τρύπον oi τοιοῦτοι ἐγγενήσονται, καὶ
πῶς τις ἀνάξει αὐτοὺς εἰς φῶς, ὥσπερ ἐξ 400v λέγον-
ται δή τινὲς εἰς ϑεοὺς ἀνελθεῖν; Πῶς γὰρ ov βούλο-
“μαι; ἔφη. Τοῦτο δὴ, ὡς ἔοικεν, οὐκ ὀστράκου ἂν εἴη
περιστροφὴ, ἀλλὰ ψυχῆς περιαγωγὴ ἐκ νυκτερινῆς τινὸς
ἡμέρας εἰς ἀληϑινὴν τοῦ ὄντος οὖσαν ἐπάνοδον, ἣν δὴ
Οὐδένας ἄλλους] οὐδένας ἄλ-
λας Vind. E. οὐδὲν ἃς ἀλλήλους
Vind. F.
τοῦτ᾽ ἤδη] τουτὶ Ó» Vind. F.
Ang. B. ldem Flor. R.-exhibere
videtur, quem Stallbaumius ita
pro Τοῦτο δὴ, quod paullo post
legitur, scriptum habere tradit.
ἐξ “Αιδου] ἐξάδου Vind. F. In
editis ante Bekkerum nomen a
minuscula incipit.
λέγονται λέγοντες Yat. H.
Flor. ACV.
Τοῦτο δὴ — φήσομεν εἶναι.
laudat.Clemens Al. Strom. L. V.
p.729. ex eoque Eusebius praep.
ev. L. XIII. p. 404. Τοῦτο δὲ
etc. Clem. De testa cf. in primis
Hermias ad Phaedrum ab Astio
editus p. 90.
ψυχῆς} om. Yind. F. — Cle-
mens l. c. L. 1Π|. p. 575, 40:
τὴν δὲ μεταστροφὴν τὴν ἐπὶ τὰ
Sio ol μὲν Στωϊκοὶ ἔκ μεταβο-
λῆς φασὶ γενέσϑαι, Πλάτων. δὲ
τῆς ψυχῆς ἐπὶ τὰ ἀμείνω περια-
γωγὴν λαβούσης καὶ μεταστρο-
φὴν ἐκ νυχτερινῆς τινὸς ἡμέρας.
L. V. p. 712, 18: πάλιν τε ov
ὁ Πλάτων ἐν uiv τῷ ἑβδόμῳ τῆς
“Πολιτείας τὴν ἐνταῦϑα ἡμέραν
vvurtQuD))V κέκληκεν διὰ τοὺς
κοσμοχράτορας; οἶμαι; τοῦ σχό-
τους τούτου.
ἡμέρας] μοίρας Mon. B.
ovrog] ὄντως Vind. B. Clem.
cuius cod. Flor. ὄντως ὄντος,
Ottobon. vero ὄντος habet.
οὖσαν 1. om. Ven. B. ἐούσας
Ald. Bas. ab. Ζούσης Mon. B.
Par. DK. Flor. U. Steph. et re-
centiores; quod mihi non solum
propter codices respuendum, sed
etiam per se multo deterius vide-
tur. Nam ἐούσης ψυχῆς περια-
γωγὴ significata ἢ, 1. esse nequit,
quippe quae nihil aliud sit, nisi
deturbatio mentis et a recta via,
quam ingredi iam coeperit, in
pravam revocatio, Itaque ea in-
tellgi debet, «qua mens /o?6c«
fiat, ψυχῆς περιαγωγὴ εἰς τὸ ix
νυχτερινῆς τινὸς ἡμέρας «εἰς ἀλη-
ϑινὴν τοῦ ὄντος ἐέναι ἐπάνοδον.
atque ita Stephanum eiusque as-
seclas intelligi voluisse comma
ab eis post περιαγωγὴ positum
declarat. Sed eandem nemo non
videt brevius et certius ψυχῆς
περιαγωγὴν sig ἀληϑινὴν ἐπάνο-
δον dici. Neque obscurum esse
potest, quid sit τοῦ ὄντος ἐπά-
voóog, qua dictione Alcinous quo-
que in hac re utitur isag. c. 7.
Cf. Bernhardy synt. p. 174. et
Apollodorus Heynii p. 200. τῆς
"Atdov καταβάσεως στόμιον ea-
dem ratione dicens. Quod autem
ad ἀληϑινὴν etiam οὖσαν addi-
dit, partim proximi ὄντος caussa
factum videri potest, magis vero
ad augendam veritatis significa-
tionem pertinet. Sunt enim et
aliae ἐπάνοδοι οὐκ ἀληϑιναὶ οὐὖ-
σαι, quas vulgares illius aevi
magistri (oZ εἰς φιλοσοφίαν dvá -
γοντὲς p. 529. A.) monstrabant
ab ea philosophia, quam Socra-
tes veram statueret, longe re-
moti, ltaque in sequentibus non
S2
D την δύναμιν; Πῶς γὰρ οὔ; Τί ἂν οὖν εἴη,
236
PLATONIS
φιλοσοφίαν ἀληϑῆ φήδομεν εἶναι. Πάνυ μὲν οὖν. Οὐ-
χοῦν δεῖ σκοπεῖσθαι, τί τῶν μαθημάτων ἔχει. τοιαύ-
ὦ Γλαύ-
, - c ^ 9 ^ bd , CUN, ^
xcv, μάϑημα ψυχῆς ὁλκὸν ἀπὸ τοῦ γιγνομένου ἐπὶ τὸ
L4 r 2 2? m , er 3 2 ^ ,
Ov; vr00s δ΄ ἐννοῶ λέγων (jc ovx ἀϑλητας μέντοι πο-
λέμου ἔφαμεν τούτους ἀναγκαῖον εἶναι νέους ὄντας;
ὃ ζητοῦμεν, πρὸς ἐκείνῳ.
frustra iterata appeilatio est iu
δὴ φιλοσοφίαν ἀληϑῆ φήσομεν
εἶναι. ubi ναῦ. Β. perperam ἄλη-
$7; omitüt. Similem huius par-
ΟΡ usum habet locus Leg.
L. V. p. 728. B: ἔστι δὲ ἡ μὲ-
γίστη (τῆς κακουργίας δική) τὸ
ὁμοιοῦσθαι τοῖς οὖσι κακοῖς ἀν-
δράσιν. Sic codices optimi, Par.
A. et Vossianus, et Stobaeus,
quos recte secuti sunt Astius et
Bekkerus, quum vulgo οὖσι de-
esset, quia supervacaneum vide-
retur. Ceterum eorum interpre-
tun, qui in hac verborum com-
positione ἀληϑινὴν non ad ἐπά-
νοδον, sed ad ἡμέραν e proximo
petendum gpectare censent, ra-
tionem non magis habere possum,
quam quibus alii indulserunt con-
iecturarum.
φήσομεν] φήσομαι Clementis
editiones. — Sed φήσομεν codd.
Paris. et Ottob.
D
os] δὴ Vind. F.
ἔχει 1 post τοιαύτην Vind. BE.
Mon. €. Yen. B. Yat. H. Flor,
.ACV. .
δύναμιν; δύναμιν. Mon. B.
Ald. Steph.
Ti ἂν ovv — Πῶς δ᾽ ov ; 522.
B.] recitat Eusebius praep. ev.
L. XIII. 495. Pro ἂν ovv
Vind. BF. Mon. €. Ang. B. Flor.
R. οὖν ἂν habent.
εἴη, 0 ] εἴπω Vind. F.
Mon. C.
ὁλκὸν] óÀxóv. Vind. EF. £Axov
Lob. Mon. B. Vat. BM. Par. D.
Ang. B. Flor. RTU. et a m. s.
Ven. BC. Οἵ. P. 524. K: οὐκ
ἂν ὁλκὸν εἴη ἐπὶ τὴν οὐσίαν. et
527 5B: ὁλκὸν ψυχῆς πρὸς ἀλή-
ὅειαν εἴη ἄν. quorum locorum
£i
"Egeusv γάρ. Zisi ἄρα καὶ τοῦτο προσέχειν τὸ μάϑημα;
Τὸ ποῖον: Μὴ ἄχρηστον
uterque similem lectionis varieta-
tem habet. Erant fortasse quibus
hoc adiectivum — omnino minus
probaretur, quemadmodum fuisse
constat qui de hominibus dicen-
dum negarent, quos contra Anti-
atticistes Bekk. p. 111, 1. 04x06,
inquit, ἄνϑρωπος" Πλάτων Io-
λιτείας πέμπτῳ. σημαίνει δὲ τὸν
ἑλκυστικὸν. ἐπαγωγόν. non quo
alicubi in hoc libro (in quinto
enim non exstat) masculinum in-
venisset, sed quod nihil obstare
existimabat, quo minus id, . quod
neutro genere usurpatum ἃ Pla-
tone. videret, etiam masculino
usurparetur,
ἐπὶ] om. Par. K.
τόδε δ᾽] τό δ᾽ Mon. C. Par. K.
sec. Bip. τόδε sec. Bekk.
ἐννοῶ] ἐννοῶν Vind. B. Mon.
C. Flor. ACV. évoó, sup. v a
m. s., Mon. B.
ἀναγκαῖον} og dv. Mon. B.
Flor. U. ἀλλ᾽ ἀν. Yind. BE. Mon.
C. Vat. H. Flor. ACV. Ast. sec.
et Ficinus: quippe non athletas
eos belli esse. diximus :. sed. neces-
sarium , dum iuvencs sunt, tales
' esse. Errorem ex eo fluxisse ap-
paret, quod οὐ cum interroga-
tione dictum non caperent et im-
memores essent loci L. HI. p. 403.
E: ἀϑληταὶ μὲν γὰρ οἱ. ἄνδρες
τοῦ μεγίστου ἀγῶνος. 6. YIII.
543. B: ὥσπερ ἀϑλητάς τε πο-
λέμου καὶ φύλακας.
ἄρα καὶ] ἄρα. καὶ Lob. quàe
interpunctio sequentium verborum
depravationes peperit.
προσέχειν] προσεχῶς Lob. Vat.
M. 5 ἔχειν Mon. B. παρέχειν
Vind, E. Ven. B. Vat. Η,
e
CIVITAS LIB. VII. 522 211
πολεμικοῖς ἀνδράσιν εἶναι. zfei μέντοι, ἔφη; εἴπερ oiov
τε. Γυμναστιχῇ μὴν καὶ μουσικῇ ἔν γε τῷ πρόσϑεν
ἐπαιδεύοντο ἡμῖν. "Hv ταῦτα, ἔφη. Γυμναστικὴ μέν
που περὶ γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον τετεύτακε" σώ-
ματος γὰρ αὔξης καὶ φϑίσεως ἐπιστατεῖ. Φαίνεται. Tovco
μὲν δὴ οὐκ ἂν εἴη ὃ ξητοῦμεν μάϑημα. Οὐ γάρ. AX
ἄρα μουσικὴ ὅσην τὸ πρότερον διήλθομεν; ᾿4λλ᾽ ἣν
ἐκείνη γ᾽, ἔφη. ἀντίστροφος τῆς γυμναστικῆς, εἰ μέμνη.-.
0] om. Lob. Vat.DM. ct a m.
pr. Ven. C. Par. D. ὁ Vind. E.
ξητοῦμεν) ζητῶμεν Lob. Vat.
᾿ἀνδράσιν] ἀνδράσε Ald. Β85. ἃ."
ἔφη ] καὶ Bas. b.
Γυμναστικῇ --- ἔφη.] om. Vind.
E. γυμναστικὴ etc. Vind. BF.
Mon. C. CUN
uiv] πη Euseb. μέντοι Lob.
Vat. BM. μέν zov Mon. B. Par.
DK. Flor. U. editi ante Bekke-
rum. μὲν Astius in tert. quod
ipsum in sec. ex Mon. C. affert.
Sed is cum reliquis μὴν habet:
atqui.
μουσικῇ μουσικὴ Vind. BF.
Mon. C. 4
ἔν ys] ἔν vs Flor. T.
Γυμναστικὴ καὶ yvuv. Vind.
F. Vat. M. Euseb. probante Ste--
phano annot, pag. 24. Sed zov
repugnare videtur.
μέν] μέν γέ Mon.B. ’
γιγνόμενον 1 γιν. Vind. E. τὸ
γιγν. Lob.
τετεύτακε] lta Par. A. Vind.
P. Mon. C. Vat. H. (hi τετεύξα-
xsv. Cf. Vol. I. p. 123, b.) Flor.
ACRTY. Euseb. τεύτακε Vind. F.
et, yo τέταυχε, Àng.B. τετάχα-
TUL.... Vind. EK. τέτευχε Ven.
C. correctus et reliqui cum editis
ante Astii sec. 'limaeus lex.
p. 258: τευτάξων " πραγματευό-
μενος, ἐνδιατρίβων. Pollux L.
VIIII. c. 137: καὶ τὸ τευτάξειν
παρά rs Πλάτωνι: καὶ ἄλλοις si-
ρημένον" ἀλλ᾽ οὐ προσίεμα: r00-
νομα. Photius Pors. pag. 504:
(Lips. τευτάζξειν" — σημαίνει
δὲ καὶ τὸ σπουδάζειν" Πολιτείας
£'. €f. Bachmanni anecd. I. p. 336.
.9. Sed in primis conferenda est.
Suidam et Etymologum,
doctissima Ruhnkenii annotatio ad
"Timaeum, in qua etiam h. l. τε-
τεύτακε ex Eusebio male à Ste-
phano (p. 24.) contempto et ve-
tere grammatico apud Photium,
cuius
testimonium e Photio Porsoni ve-
rum libri numerum (£) pro reli-
quorum vitioso (δὲ) exhibente
adscripsi, et ex codice Parisino
(A.) recipiendum esse docet idem-
que a scholiasta ad ἢ. 1. compro-
bari perhibet, cuius tamen nul-
lum in ipsius aut Bekkeri colle-
ctione hic exstat scholion, de ipso
denique verbo τευτάξειν recte
veretur, ne mendose scriptum ori-
ginem dederit verbo ταυτάξειν,
a quo Schneiderus in lexico per-
peram Ruhnkenium auctorem fe-
rens τευτάζειν ducere originem
statuit.
αὔξης Ita Mon. B. sed in m.
a m. pr. αὔξισης habet. αὐξή-
σεως Ang. B. Flor. RT. et tri-
bus litteris extremis int. vers.
superscriptis Vind. F.
φϑίσεως φϑήσεως Ald.
Ov] ῃ Vind. E.
"444. ἀρα] ἀλλὰ Lob. Vat. BM.
Pro ἄρα Vind. BF. Mon. BC..
(Flor. ARTUY. Par. K. sec. Bip.)
et editiones ante Bekkerum ἄρα
habent.
ὅσην] ὅση Mon. C. ἣν Vind.
F. Ang.B. Flor. R. ὅσον Par. K.
Ast, sec, tert.
τὸ πρότερον] τὸ om. Vind. F.
Ang. B. coz. Lob. Vind. B.
Mon. BC. Par. K. sec. Bip. (Flo-
rentini) cum editionibus ante
Astii sec.
ἐκείνη | ἐκεί Mon. B. vy in m.
B m. 8.
4
248
PLATONIS
σαι, ἔϑεσι παιδεύουσα τοὺς φύλακας, κατά τὲ ἁρμονίαν
2 , M
εὐαρμοστίαν τινα 9
οὐκ ἐπιστήμην,
παραδιδοῦσα καὶ
* [d * B. , 5) € , rr r]
κατὰ ῥυϑμὸν εὐρυϑμίαν, ἔν vs τοῖς λόγοις ἕτερα TOU-
᾽ ' » E » LI Dh ,
τῶν ἀδελφὰ, ἔφη, ἄττα ἔχουσα. καὶ OGoL μυϑωδεις
τῶν λόγων καὶ ὅσοι ἀληϑινώτεροι ἡσαν"
μάϑημα δὲ
* - F 3 ^ τ ' - € 2 φν kí
πρὸς τοιοῦτον TL ἀγαϑὸν, oiov Gu νῦν ζητεῖς, οὐδὲν ἦν
2 LZ ? , 53 2315 Α 3 ,
ἐν αὐτῇ. ᾿Αἀκριβέστατα, ἣν δ᾽ ἐγῶ, ἀναμιμνηόκεις μὲ᾿"
- ' 2 - ὅς» 5 2 ? 3 ,
τῷ γὰρ ὄντι τοιοῦτον οὐδὲν εἶχεν. ἀλλ΄, ὦ δαιμόνιξ
Γλαύχων, τί ἂν εἴη τοιοῦτον; αἵ vs γὰρ τέχναι βαάναυ-
ἔϑεσι] consuetudine moribusque
Fic.
εὐαρμοστίαν] καὶ tv. Lob.
Vat. ΒΜ.
παραδιδοῦσα] παραδοῦσα Par.
DK. Ald. Bas. ab. et in secunda
Astius cum Mon. €. ut falso exi-
stimabat.
xol κατὰ ῥυϑμὸν εὐρυϑμίαν,)
His Vind. E. mutatae personae
indicium (: ) utrinque appositum
habet. καὶ κατ᾽ ἀρεϑμόν. Par. K.
καὶ κατὰ ῥυθμὸν Mon. B. Par.
D. καὶ κατ΄ ἀριϑμὸν εὐρυϑμίαν
Vind, F. — ῥυθμῶν — Yat. M.
— εὐρορυϑμίαν Vind. B.
“ἔφη 7 om. Flor. T. ἔϑη Vind.
FK. Ang. B. Flor. R. et a m. s.
Yen. C. cum Eusebio: ,,Emen-
dationem insignem (nisi fallor)
afferam, quae Eusebio debetur.
apud eum enim vera lectio inve-
nitur, ubi hunc locum affert. Ea
autem est £9» pro ἔφη. Cui
emendationi confirmatione opus
non est, meo quidem . iudicio:
praesertim quum praecedat, ἔϑεσι
παιδεύουσα τοὺς φύλακας.““ Ste-
phan. annof. p. 24. »Sed ἕτερα
ἄττα non ad £97 in praeceden-
tibus spectat, sed ad εὐαρμοστίαν
et εὐρυϑμίαν.““ Astius in sec.
p. 564. Id vero Stephani senten-
tae mon obstat. Magis obstat
ἅττα, un codicum auctoritas
et vulgatae lectionis praestantia.
Iteratum enim £g» memoriae fa-
cultatem Glauconis magis insignem
reddit atque ethicam, ut ita di-
cam, vim habet. Similem, sed
alio spectanteín obtinet Phaedon.
p. 78. A: πόϑεν ovv, ἔφη; o
Σώκρατες, τῶν τοιούτων ἄγα-
ϑὸν ἐπῳδὸν ληψύμεϑα, ἐπειδὴ
σὺ, ἔφη, ἡμᾶς ἀπολείπεις ; ubi
intendendae pronominis cv) signi-
ficationi inservit, quemadmodum
supra p. 517. D. insolentiori loco
positum ἣν δ᾽ ἐγὼ augendo nomi-
nis ϑείων ponderi. ὥϑ'ϑα quae
Heindorfius et Stallbaumius ibi
adscripserunt repetitionis exempla,
ea ad vulgaris sermonis imitatio-
nem facta sunt.
ἄττα] ἅττα Vind. F. Mon. C.
τῶν λόγων] τῶ λόγω Mon. B.
a m. pr. et Flor. U.
02] om. a m. pr. Vat. B. et
Ven. C.
^ , AJ ^ ,
τοιοῦτόν] τὸ τοιοῦτον Par.K,
- , .
τοιοῦτο Vind. B. Mon. C.
ἀγαθὸν] ὃν ἀγαϑὸν Ang. B.
oy Vind. F. om. Flor. R. ἄγον
Euseb. et yo Ven. C. Id Ste-
phano p. 25. multo magis, quam
ἀγαϑὸν probatum Astius in sec.
ex Eusebio recepit » postulante
sensu et pr aepositione πρός, quae
e voce μάϑημα pendere non ,po-
test." Pendet vero a nomine ἀγα-
ϑιὸν et eam rem significat, cuius.
rei respectu seu ratione habita
aliquid bonum seu utile Jicatur.
Sic L. VIII. p. 559. A: πρὸς οὐδὲν
ἀγαϑόν. Alcib. I. p. 109. €: βέλτιον
πρὸς τὸ πολεμεῖν καὶ μη. Xen.
Mem. it. 6, 10: eg οὖν τοὺς
μὲν ἀγαθοὺς πρὸς τὰ δεινὰ καὶ
δ ὩΣ:
c td
Ve. m. | E em .5΄ " - 5 eR
, Ποῖον; ἔφη. Τὸ φαῦλον τοῦτο,
Β
CIVITAS LIB. VH. 522
dol που ἅπασαι ἔδοξαν εἶναι.
219
Πῶς δ᾽ οὔ; καὶ μὴν τί
ἔτ᾽ ἄλλο λείπεται μάϑημα, μουσικῆς καὶ γυμναστικῆς
καὶ τῶν τεχνῶν κεχωρισμένον; Φέρε. ἦν δ᾽ ἐγω,, εἰ μη-
δὲν ἔτι ἐκτὸς τούτων ἔχομεν λαβεῖν, τῶν ἐπὶ πάντα
τεινόντων τι λάβωμεν.
Τὸ ποῖον;
Οἷον τοῦτο τὸ xoi-
νὸν, ᾧ πᾶσαι το δηλ τέχναι τε καὶ διάνοιαι καὶ
ἐπισεῆμαι, ὃ καὶ παντὶ ἐν πρώτοις ἀνάγκη μανϑάνειν.
ἦν δ᾽ ἐγὼ, τὸ ἕν τε
καὶ τὰ δύο καὶ τὰ τρία διαγιγνώσκειν" λέγω δὲ αὐτὸ
ἐπικίνδυνα ó ὄντας ἀνδρείους ἡγῇ
εἶναι, τοὺς δὲ κακοὺς δειλούς;
σὺ νῦν ue σὺ ξητεῖς Ang.
B. Flor. R. συζητεῖν Vind. F.
τῷ γὰρ ὄντι τωγαρόντι Vind.
E. τωόντ: γὰρ Mon. €.
αἵ τε] Tta omnes codices, etiam
Mon. C. quem Astius in sec. τὲ
omittere tradit et quasi omitten-
tem in tertia quoque sequitur.
Cf. Vol. 1. p. 167, a. Quid ad-
dere Socrates in animo habuerit,
Glauconis intercipientis verba do-
cent: καὶ μὴν τί ἔτ᾽ ἄλλο λείπε-
ται μάϑημα;
βάναυσοί] καὶ B. Mon. B. Par.
D. Cf. L. VI. p. 495. E.
ἅπασαι post ἔδοξαν Vind. E.
αἵπασαι Mon. C.
εἶναι. Huic in Mon. B. et ἃ
mü $. in m. Flor. U. καὶ οὐ προ-
σαπτέον αὐτῶν ὧν πολεμικοῖς
ἀνδράσι additum legitur, quod
Bekkerus et Stallbaumius reci-
piendum non putarunt. Scilicet
Mlud καὶ in Par. D. ante βάναυ-
€60L insertum requirere alterum
aliquid videbatur.
x«l] Καὶ Bas. ab. Stephanus.
Etiam Ficinus Socratis personam
h. ]. interponit, deinde pro φέρε,
ἦν δ᾽ ἐγώ, age itaque pergentem
facit. Sed hoc ipsum ἦν à ἐγὼ
ἴῃ distribuendis partibus sequi,
porro incitatum Glauconis cursum
non subito inhibere, sed paulla-
tm revocare, denique Socratem
non sine caussa iterum pene de-
sperantem in scenam producere
debemus.
ἔτ᾽ 1 ἔτε Lob.
τῶν] τε Vind. F.
κεχωρισμένον) κεχωρισμένων,
sup. ov, Par.
πάντα ] ταῦτα Flor. 'f.
τι λάβωμεν] τί λάβωμεν ; Mon.
᾿Οἵον οἷον Ald. Steph.
τέχναι] om. Lob. Vat. M.
E πρώτοις) post ἀνάγκη Vind.
᾿μανϑάνειν. ] μανϑάνειν; Mon.
Ποῖον; "Vulgo Τὸ ποῖον;
quo quum in proximo usus sit
Glauco, erescenti eius admirationi
paullulum mutatam verborum for-
mam satis convenire existimans
articulum secundum Par. ἃ. Vind.
BE. Mon. C. et m. pr. Ven. B.
omisi. €f. Vol. I. pag. 341, a.
Infra p, 527. C: καὶ γὰρ τὰ πά-
EUER αὐτοῦ οὐ σμικρά. Ποῖα;
530. E: ἡμεῖς δὲ παρὰ
πάντα ταῦτα φυλάξομεν τὸ ἡμέ-
τερον. Ποῖον ; Plura collegit Hein-
dorfius ad Soph. $. 52.
διαγιγνώσκειν) γιγνώσκειν Ven.
B. a m. pr. cognoscere Fic. δια-
γινώσκειν Vind. BE. Mon. BC.
(Florentini et Par. K. sec. Bip.)
et cum y super ἐν Lob. Etiam
Ald. Bas. ab. Steph. hoc y omit-
tunt; fortasse recte, Y. ad L. V.
Ρ- 479. A.
λέγω] Aéyc Steph. anteposito
puncto.
ee
280
PLATONIS
iv κεφαλαίῳ ἀριϑμόν vs καὶ λογισμόν. ἢ οὐχ οὕτω περὶ
τούτων ἔχει, ὡς πᾶσα τέχνη τε καὶ ἐπιστήμη ἀναγκά-
tero αὐτῶν μέτοχος γίγνεσϑαι; Καὶ μάλα, ἔφη. Οὐκοῦν,
ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ ἡ πολεμική; Πολλὴ , ἔφη; ἀνάγκη. Παγ-
γέλοιον γοῦν, ἔφην, στρατηγὸν ᾿Δἀγαμέμνονα ἐν ταῖς
τραγῳδίαις Παλαμήδης ἑκάστοτε ἀποφαίνει. ἢ οὐκ ivvs-
νόηκας, ὅτι φησὶν ἀριϑμὸν εὑρων τάς τε τάξεις τῷ
στρατοπέδῳ καταστῆσαι ἐν "Aio καὶ ἐξαριϑμῆσαι ναῦς
v8 καὶ τάλλα πάντα, ὡς πρὸ τοῦ ἀναριϑμήτων ὄντων
ἐν κεφαλαίῳ ὡς ἐν κεφ. Ven.
B. Flor. V. cum editis ante Bek-
kerum. Cf. Ion. p. 531. E: οὐ-
ποῦν ἐν κεφαλαίῳ λέ; γωμεν, ὃς
ὁ αὐτὸς γνώσεται ἀεὶ περὶ τῶν
αὐτῶν πολλῶν λεγόντων; ὅστις
τε εὖ λέγει καὶ ὅστις πακῶς.
Soph. 232. E: ἀτὰρ δὴ τὸ τῆς
ἀντιλογικῆς τέχνης &o οὐκ ἐν κε-
φαλαίῳ περὶ πάντων πρὸς ἄμ-
ισβήτησιν ἱκανή τις δύναμις
OLX. εἶναι: Symp. 196. E: 9
δὴ πρέπει ἡμᾶς “μαρτυρίῳ χρῆ-
σϑαι, ὅτι ποιητὴς ὃ Ἔρως ἄγα-
ϑὸς ἐν κεφαλ αἰῷ πᾶσαν ποίησιν
τὴν κατὰ μουσικήν. Sed ὡς ἐν
κεφαλαίῳ cum infinitivo, velut
εἰπεῖν, ἐπανελθεῖν vel simili con-
strui solet.
τέχνη τε] τε om. Mon. C.
αὐτῶν μέτοχος μετ. αὐτῶν,
sup. B α, idem. αὖ. μέτοχοι Vind.
᾿γίγνεσϑαι γίν. Vind. F.
μάλα] μάλ idem et Ang. B.
Iloyysloiov — ἠπίστατο: D-.]
laudat 'Theo Smyrnaeus a Stall-
baumio significatus de arithmetica
pag. 7. ed. de Gelder. eum hae
praefatione : ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ τῆς
Πολιτείας περὶ ἀριϑμητικῆς λέ-
yov ὡς ἔστι ᾿ἀναγκαιοτάτη πα-
σῶν φησὶν, ἔπειτα, ἧς δεῖ πά-
σαις μὲν τέχναις, χάσαις δὲ δια-
φψοίαις καὶ ἐπιστήμαις καὶ τῇ
πολεμικῇ. παγγέλοιον etc. πανγέ-
λοιον eic. Vind. F. :
γοῦν] ovv Vind. BE. Mon. C.
Ven. B. Vat. H. Flor. ACTV.
Astius in sec. et tert. et Stall-
baumius, cui ,sententjarum ra-
tio* id postulare visa est. Sed
necessariam imperatori arithmeti-.
cen esse nequaquam adhuc dictis
ita probatum erat, ut concludere
ex eis Socrati liceret perridicu-
lun eius inscientia imperatorem
fieri Àgcamemnonem;. neque, si
esset probatum , Ágamemnonis
commemoratione opus erat. Con-
tra eo, quod exadversus nurneri
inventorem non posset non ridi-
culus imperator videri, haud du-
bie verisimile fiebat belli ducem
gnarum arithmeticae esse debere.
Itaque argumenti loco Socrates
hoc ipsum sumens Certe valde ri-
diculi m , inquit , imperatorem 4-
gamemnonem ἐπ fabulis Palame-
des facere solet. ut habeamus.
ipsam vero necessitatem in se-
quentibus Glauconi agnoscendam
proponit: ἄλλο τι οὖν μάϑημα
ἀναγκαῖον εἰς. ^ Ex his γοῦν
aptissimum, ovv ineptum esse in-
telligitur.
ἔφην ἔφη Vind. F. Mon. C.
g. B. Ald. Bas. ab. om. 'Theo.
ἣ οὐκ ἐννενόηκας , ὅτι φησὶν]
φησὶ γὰρ "Theo. (ἐννεόηκας" Vind.
KE. ἐνενόηκας Vind. F. ἐννεόησας
cum v super ὁ Mon. C.) Verba
ipsa, quae sequuntur, Palamedis
incertum est ad unam quandam
fabulam pertineant, in qua mu-
mero invento ordines constituisse
exercitui et naves reliquasque res
omnes enumerasse gloriaretur , an
pluribus communem locum et be-
neficiorum istorum commemora-
tonem respiciant, qualem et fa-
bulae argumentum requirebat, et
CIVITAS
LIB. VII. 522 . 981
καὶ τοῦ ᾿Δγαμέμνονος, ὡς ἔοικεν. οὐδ᾽ ὅσους πόδας
εἶχεν εἰδότος, εἴπερ ἀριϑμεῖν μὴ ἠπίστατο: καίτοι ποῖόν
τιν᾽ αὐτὸν οἴει στρατηγὸν εἶναι; [άτοπόν zw, ἔφη, ἔγωγε;
εἰ qv τοῦτ᾽ ἀληϑές.
"άλλο τι οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, μάϑημα
ἀναγκαῖον πολεμικῷ ἀνδρὶ ϑήσομεν καὶ λογίξεσϑιαί τε
καὶ. ἀριθμεῖν δύνασθαι; Πάντων y, ἔφη; μάλιστα. εἶ
καὶ ὁτιοῦν μέλλει τάξεων ἐπαΐειν, μᾶλλον δ᾽ εἰ καὶ ἄν-
ὥρωπος. ἔσεσϑαι.
᾿Εννοεῖς οὖν. εἶπον. περὶ τοῦτο τὸ
μάϑημα ὅπερ ἐγώ; Τὸ ποῖον; Κινδυνεύει τῶν πρὸς τὴν
Aeschylum pariter atque Euripi-
dem in sua Palamede posuisse ex
earum fragmentis (p. 114. Schütz.
p. 246. Matth.) apparet. Neque
Sophoclem, qui οὖ ipse Palame-
den docuisse fertur, in diversa
abiisse crediderim, quum Plato
quotiescunque in scenam prodeat:
: Palamedes , ἐν ταῖς τραγῳδίαις
ἑχάστοτε, ridiculum fieri Agame-
mnonem dicat: de eius tamen
Nauplio, quam Schleiermacherus
hic significatam esse pro certo
ponit, propterea non cogitandum
videtur, quod ipse Palamedes nul-
las in la partes habebat,
τῷ στρατοπέδῳ ] post werc-
στῆσαι "Theo. τῷ om. Ang. B.
καταστῇ σοι] κπαστῆσαι Mon. C.
Ἰλίῳ] ἡλίῳ idem et Vat. B.
ἱλίω καὶ τἄλλα πάντα Ang. B.
καὶ ἐξαρυϑμῆσαι - ὄντων]
om. Mon. e.
τἄλλα] τάλλα Vind.F. τ᾽ ἄλλα
Vind. E. τἄλλα Vind.B. Mon.B.
(Flor.) Steph. Ast.
πάντα;,] πάντα ; Steph.
πρὸ τοῦ προτοῦ Mon. B.
(Flor.) 'Theo Geld. cum parte
codicum, Steph. Ast. pr.
ἔοικεν ἔοικε Vind. E.
οὐδ᾽ — ἠπίστατο] οὐδὲ ὃ ὅσους
εἶχε πόδας εἰδότος, siys μὴ ἠπί-
στατο ἀριϑμεῖν 'Yheo.
τιν᾽] τινὰ Lob. et ante corr.
Mon. C.
οἴει στρατηγὸν εἶναι στρατη-
γὸν οἴει γεγονέναι Flor. 'T.
nU, ἔφη]. τινὰ Mon. C.
"Aio τι οὖν] ἀλλ᾽ ὁτιοῦν Lob.
ἀλλ ᾽ὅτι οὖν Vind. E. et a m
E Mon. B. (manus secunda o ex
0 fecit.)
. ἦν δ᾽ ἐγὼ] post μάϑημα τὰν
Vat. BM.
ἀναγκαῖον ] om. iidem.
καὶ λογίξεσθαί ὴ lta Par. A.
Vind. E. Yat. H. Flor. ACY. 7
τὸ Àoy. Mon. C. Vind. B. μᾶλλον
Aoy. Vat. M. μᾶλλον ἢ oy. editi
ante Bekkerum et, ut videtur,
Ven. C. a. m. s. cui Glauconis
responsum aperte repugnat. Astius
in sec. τὸ pro μᾶλλον ἢ scriben-
dum suspicabatur, in tertia, ut
Stallbaumius , secutus est Bekke-
rum cum ceteris codicibus (Ven.
€. a m. pr). μᾶλλον ἢ simplici-
ter omittentem. Mihi xoi, quod
codex optimus habet , genuinum
et ex eo primum ἢ, in quod saepe
corruptum est, tum μᾶλλον ἢ et
reliqua varietas originem ducere
videtur. Et aliarum rerum et
arithmetices peritum imperatorem
esse decet,
δύνασθαι] δυναμένῳ Par. DK.
(--νῶ sec. Bip.)
Y] ys Vind. ἘΝ
μάλιστα ] gp. τοῦτο Mon. C.
Vind. B. 1d post illud ἢ τὸ uti-
que necessarium erat, Ástio vero
in sec. praeter necessitatem etiam
deleto ἢ recipiendum videbatur.
δ΄ εἰ} δεῖ Vind. F. δὲ & Lob.
εἰ Vind. BE. Mon. C. Par. DK.
Vat. H. Flor. ACY.
"Evvosis ] évosig Mon. C.
εἶπον } om. Lob. Mon. B. Vat.
ΒΜ. Ven. C. Par. DK. Flor. U.
Κινδυνεύει--- οὐσίαν. 599. A.]
Haec "Theo l c. superioribus illis
2852 PLATONIS
523 νόησιν ἀγόντων φύσει εἶναι, ὧν ξητοῦμεν., χρῆσϑαι
δ᾽ οὐδεὶς αὐτῷ ὀρθῶς, ἑλκτικῷ ὄντι παντάπασι πρὸς
οὐσίαν. Πῶς, ἔφη; λέγεις; Ἐγὼ πειράσομαι, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
τό y ἐμοὶ δοκοῦν δηλῶσαι. ἃ γὰρ διαιροῦμαι παρ᾽ ἐμαυ-
τῷ ἀγωγά τε εἶναι oi λέγομεν καὶ μὴ, ξυνϑεατὴς γενό-
μενος ξύμφαϑι ἢ ἄπειπε, ἵνα καὶ τοῦτο σαφέστερον ἴδωμεν
2! A τ , , 2! , * 7
εἰ ἔότιν οἷον μαντεύομαι. zisixvv, ἔφη. 4:είκνυμι δὴ, εἶπον,
εἰ καϑορᾷς, τὰ μὲν ἐν ταῖς αἰσθήσεσιν οὐ παρακα-
- * , , 9 , c δ Ἵ - [d * -
B λοῦντα τὴν νόησιν εἰς ἐπίσκεψιν, ὡς ἱκανῶς ὑπὸ τῆς
, , , δι * , ,
αἰσθήσεως xQuvousvo, τὰ δὲ παντάπασι διακελευόμενα
ἐκείνην ἐπισκέψασθαι, ὡς τῆς αἰσϑήσεως οὐδὲν ὑγιὲς 484
ποιούσης.
λέγεις καὶ τὰ ἐσκιαγραφημένα.
Ποῖα μὴν, ἔφη, λέγεις; Τὰ μὲν οὐ
2 τ ,
ἔτυχες ov λέγω.
εἴ γε μὴ ἠπίστατο ἀρυϑιμεῖν con-
tinuat : κεν δι εύει γοῦν (cod.
Scalig. ov) τῶν πρὸς νόησιν
ἀγόντων φύσει εἶναι, καὶ οὐδεὶς
αὐτῷ χρῆται ἑλκτικῷ ὄντι πρὸς
οὐσίαν.
ὧν] lta Par. A. Vind. BF.
Mon. C. Ven. C. a m. s. (0v a
m. pr.) Ang. B. Vat. H. Flor.
ACTY. 0 Ven, B. ἃ m. s. et re-
liqui codices editique ante Astii
sec. in qua veram lectionem ac-
curata Monacensis C. collatione
destitutus Ficino praeeunte (qua-
lia. nos perquirimus) et similis du-
etu loci p. 525. B. ὧν ζητοῦμεν
door μαϑημάτων ἂν εἴη restituit.
δ᾽) δὲ Vind. BF. Mon. €. διε
Ald. 9'; Bas. a.
ὀρϑῶς] om. Ven. B. a m. pr.
τό y ἐμοὶ τόγε por Vind. F.
Ang. B.
oí] Ita Par. A. oc Vind. F.
om. Aug. B. Flor. R. οἷα reliqui
codices et editiones ante Bekke-
rum, item Ficinus: qualia nos
dicimus. Ferri vix poterat.
μὴ] μὴν Par. DK. 4o. Ang.
&zsumt ] ἀπειπεῖν Vind. F.
Ang. B.
ὕνα ] € Vind. F.
δ εμ εἰδῶμεν Vat. M.
diínvv | üsixvv Mon. B. δεί-
Τὰ πόῤῥωθεν. ἔφη, φαινόμενα δῆλον ὅτι
Οὐ πάνυ, qv δ᾽ ἐγὼ,
xvvs Ang. B. Flor. R. δευινὺς
Vind. F. Cf. supra p. 250.
Ζείκνυμι δίίνυμε Mon. B.
δοκεῖ μοι Vind. E. δεῖ μοι Vat.
H. Flor. AC.
δὴ 1 δεῖ Vind. F. ante corr.
καϑορᾷ ς,] Comma Bekkero de-
betur.
τὰ uiv] Stephanus in m. τῶν
addendum suspicatur, «uo opus
non esse Ástius docuit.
αἰσϑήσεσιν οὐ] αἰσϑήσεσι Mon.
ὡς om. Lob. Vat. M.
ἱκανῶς ἱκανὸς Vind. F.
ἐπισκέψασϑαι ] διασκέψασϑαι
Par. K. sec. Dip.
ποιούσης] Astius voovons con-
iicit Platonem scripsisse et legisse
Ficinum: quasi sensus in eis nihil
sincere diiudicet, Sed αἰσϑήσεως
non est νοεῖν, et Ficinus sensum,
non significationem verbi propriam
secutus est, quamquam et ipsam
egregie huic loco convenientem.
Nam quae sensuum ope percipiun-
tur, quum ita comparata sunt,
ut esse aliquid et simul non esse
videantur vel diversam et con-
trariam speciem pariter exhibeant,
sensus fallacibus nuntiis et infidis
interpretibus similes fiunt et nihil
sincere agere merito arguuntur,
et αἴσϑησις οὐδὲν ὑγιὲς ποιοῦσα
CIVITAS LIP. VH. δὲς 2583
παρακαλοῦντα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὅσα μὴ ἐκβαίνει εἰς ἐναντίαν
αἴσϑησιν ἅμα" τὰ δ᾽ ἐκβαίνοντα ὡς παρακαλοῦντα vis
bi ra ἐπειδὰν ἡ αἴσϑησις μηδὲν μᾶλλον τοῦτο, ἢ τὰ
ἐναντίον δηλοῖ, εἴτ᾽ ἐγγύϑεν προσπίπτουσα εἴτε πόῤῥω-
ὃεν. ὧδε δὲ ἃ λέγω σαφέστερον εἴσῃ. οὗτοι, φαμὲν,
τρεῖς ἂν εἶεν δάκτυλοι; Ó τε GuixQOTaTOSg καὶ ὁ δεύτε-
ρος καὶ ὁ uéícog. Πάνυ y, ἔφη. Ὥς ἐγγύϑεν τοίνυν
ὁρωμένους λέγοντός μου διανοοῦ. ἀλλά μοι περὶ αὐτῶν
τόδε σχόπει. Τὸ ποῖον; Ζ΄άκτυλος μὲν αὐτῶν φαίνεται
ὁμοίως ἕκαστος, καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν διαφέρει, ἐάν τὲ
ἐν μέσῳ ὁρᾶται ἐάν τ᾽ ἐν ἐσχάτῳ, ἐάν vs λευκὸς ἐάν τε
μέλας, ἐάν τε παχὺς ἐάν τε λεπτὸς, καὶ πᾶν ὅτι τοιοῦ-
τον. ἐν πᾶσι γὰρ τούτοις οὐκ ἀναγκάξεται τῶν πολλῶν
ἡ ψυχὴ τὴν νόησιν ἐπερέσθαι. τί ποτ᾽ ἔστι δάκτυλος "
eodem iure dicitur, quo ὠνὴρ οὐ-
δὲν ὑγιὲς εἰργασμένος Aristoph.
Plu. 355. Cr. ib. 50: ὡς σφόδρ᾽
ἐστὶ συμφέρον τὸ μηδὲν ἀσκεῖν
ὑγιὲς ἐν τῷ νῦν χρόνῳ. Simili-
ter infra E: : ἢ ὧδε ποιεῖ ἑκάστη
αὐτῶν" πρῶτον μὲν etc. i: qui-
bus amplificatam | prosopopoeiam
vides.
φαινόμενα φαινόμεθα Mon.
B. a m. pr.
δῆλον Ort] δηλονότι Lob. Vind.
BE. Mon. BC. Flor. ACTUVYV.
(Par. K. sec. Bip.) editi ante
Asti sec. Cf. Vol. L p. 163. sq.
07] οὐ Vind. F.
Ποῖα] zoic Vind. E.
ἐχβαίνει ἐχβαίνη Lob. Vind.
BF. Mon. C. Yen. B. Ang. D.
Vat. H. Flor. ACRY.
τὰ δ᾽] τὰ δὲ Mon. C.
ἐπειδὰν] ἐπειδ᾽ ἂν Vind. E.
εἴτ᾽ | εἶτ᾽ Vind. F.
προσπίπτουσα] πίπτουσα Mon.
B. Flor. U.
ἃ) δ᾽ Áng. B. Flor. R. quod
σαφέστερον σαφέστερα Mon.
εἴσῃ ] εἰσ Vind. Εἰ, εἴη Ang. B.
εἴσει recentiores.
ἂν εἶεν] εἶεν ἂν Vind. Ε΄.
εἶεν ἂν Ang. D.
Πάνυ y | πάνυ ye Mon. €.
ἂν
τόδε] ὧδε Flor. T.
μὲν] μέν zov Vind. F. Ang.
B. Flor. R. Yen. C.
καὶ ταύτῃ yc] καὶ Mon. B.
idque in fine versus a m. s. ad
ἕκαστος additum.
ἐάν τε] ἐάν τ᾽ Vind. F. Ang.
dy ' μέσῳ ] ἐν τῷ μ. Flor. 'T.
ἐάν v] ἐάν τε Lob. Vind. BF.
Mon. C.
μέλας 1 μέγας Lob. Yat. BM.
en, C.
παχὺς — λεπτὸς λεπτὸς ---
παχὺς Vat. B.
τοιοῦτον] τοιοῦτο idem et Lob.
τῶν πολλῶν) ἤδεο verba Ástius,
quum in commentario secundum
Ficinum (quid e multis sit digi-
ius) cum sequente τί construenda
esse docuisset , in addendis et in
tert. ed. glossematis suspecta ha-
bet et eiicienda opinatur; neu-
trum recte. Sunt enim ad rerum
naturam perscrutandam facta in-
genia, quae etiam colore conspe-
cto aliave re non contraria, sed
tamen ab ipso, cui inhaeret, di-
versa sensuum ope percepta exci-
tentur, ut, quid illud ipsum sit,
anquirant et caussam explorent,
cur digitus, ut Socratis exemplo
utar, quem album vident, digitus
sit potius, quam color albus. Sed
-
984
PLATONIS
οὐδαμοῦ γὰρ ἡ ὄψις αὐτῇ ἅμα ἐσήμηνε vOv δάκτυλον
τοὐναντίον, ἢ δάκτυλον εἶναι. Οὐ γὰρ οὖν, ἔφη. Οὐ-
κοῦν, ἦν δ᾽ iyd, εἰκότως τό γε τοιοῦτον νοήσεως οὐκ
ἂν παρακλητικὸν οὐδ᾽ ἐγερτικὸν εἴη. Εἰκότως. Τί δὲ
δή; τὸ μέγεϑος αὐτῶν καὶ τὴν δμικρότητα ἡ ὄψις ρα
ἱκανῶς ὁρᾷ, καὶ οὐδὲν αὐτῇ διαφέρει ἐν μέσῳ τινὰ αὐ-
τῶν κεῖσθαι ἢ ἐπ᾿ ἐσχάτῳ ; xal ὡσαύτως πάχος καὶ λε-
πτότητα ἢ μαλακότητα καὶ σχληρότητα ἡ ἁφή; καὶ αἵ
ἄλλαι αἰσθήσεις ἀρ οὐκ ἐνδεῶς τὸ τοιαῦτα δηλοῦσιν ;
ii pauci sunt: plurimorum animus
non nisi contrariis animadversis
sollicitari et ad philosophandum
impelli solet.
ἐπερέσϑαι] ἐπέρεσϑαι Vind. F,
Flor. R. ἐπαίρεσϑαι Vind. BE.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACV. ad
disceptandum provocare Fic.
ἔστι] ἐστὲ Lob. Vind. BE.
Astius in tert.
αὐτῇ ἢ Ita Par. A. αὕτηε Lob.
αὐτὴ Vind. BEF. Mon. C. Ven.
B. Ang. B. Vat. H. Flor. ACTY.
αὕτη reliqui cum editis ante Bek-
kerum. .
ἅμα 1 om. Lob. Mon. B. Vat.
BM. Ven. C. Par. K. Flor. U.
ἐσήμηνε] lta Par. AD. Vind.
F. Mon. B. Ven.C. Ang. B. Flor.
ACTY. ienumvé τε Flor. U. Par.
K. sec. Bip. ἐσήμηνε sec. Bekk.
ἐσήμομνε Lob. Vind.BE. Mon. C,
(Flor. R. et, nisi fallor, Vat.
bBHM. Ven. P. de quibus Bekke-
rus item ut de Vind, B. tacuit)
cum Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
pr. sec. Aoristum etiam Stepha-
nus videtur desiderasse, etsi p. 25.
scripsit: ,, Vide annon potius ἐσή-
pone scribendum sit, At id
ipsum ediderat.
Ov γὰρ οὖν] οὐγαροῦν Lob.
τό γε] τὸ Vind. F. Ang. B.
τοιοῦτον ] τοιοῦτο Lob. Yat.
οὐδ᾽ ἐγερτικὸν ] om. Ven. B. ἃ
m. pr.
Τί δὲ δή] τί δαὶ δή Par. A.
δὴ om. Mon. B. Par. DK. Flor.
τ΄. cum editis ante | Bekkerum.
Stalibaumius in utraque ed. etiam
apud lamblichum id exstare ino-
net, sed Íamblichi locum non si-
gnificat, nec ego inveni.
σμικρότητα ῇ αἀμικρότατα Vind.
F. Flor. R.
ἄρα] ἄρα Lob. Vind. EF.
Flor. ACUV. eta m. pr. Mon. B.
ἱκανῶς ἵκ. καὶ Mon. C. -
ὁρᾷ,] ὁρᾷ; Das. ab. Steph.
Ast. pr.
ἐσχάτῳ] ἐσχάτων Mon.B. Par.
DK. Flor. U. editi ante Bekke-
rum. ἔπ extremis Fic.
c&975;] In Vind. B. Mon. B.
Ald. Bas. ab. nulla ἢ. 1. inter-
punctio est; '
αἰσϑήσεις ] Hic Ald. punctum,
Bas. ab. interrogationis notam
habent.
δηλοῦσιν; | δηλοῦσιν, Ald.
Bas. ab. quod ferri potest.
ἢ ὧδε ποιεῖ) εἶ ὧδε ποιεῖ Vat.
B. Ven. B. si δ᾽ ἐποίει Lob.
Vat. M. i ποιεῖ Par. D. a m.-
pr- 15-20 ἔποιει Par. K. sec.
Bip. 22.4 ἐποίει sec. Bekk.
dió: πῆ Vind. E. ἢ οὐχ ὧδε we
Mon. B. et corr. Flor. U. Id
Schleiermacherus secutus est et
Stallbaumius in sec. recepit. Sed
quae praecedunt, co' οὐχ ἐνδεῶς,
idem significant , quod «g' dvsv-
δεῶς seu ὑἑκανῶς.
αὐτῶν" 1 αὐτῶν; Bas. ab.
Steph. Ast. pr. sec. Stallb. sec.
αὐτῶν, Bekkerus, Ast. tert.
Stalb. pr.
τεταγμένη τε τεταγμένη, 6594
ΟΟΥΥ. τὲ ταγμένη ; Mon. B
ἠνάγκασται] ἠνάγκασϑαι Mon.
C. ante corr.
τῷ μὲν Bas. b.
παραγγέλλει] παραγγέλει Vind.
CIVITAS LIB. VII. 594
ἢ ὧδε ποιεῖ ἑκάστη αὐτῶν: πρῶτον uiv ἡ ἐπὶ τῷ σκλη-- 524
289
ρῷ τεταγμένη αἴσϑησις ἠνάγκασται καὶ ἐπὶ τῷ μαλακῷ
τετάχϑαν καὶ παραγγέλλει τῇ ψυχῇ ὡς ταὐτὸν σχληρόν
τε καὶ μαλακὸν αἰσθανομένη; Οὕτως, ἔφη. Οὐκοῦν,
ἦν δ᾽ ἐγῶ, ἀναγκαῖον ἐν τοῖς τοιούτοις αὖ τὴν ψυχὴν
ἀπορεῖν, τί ποτε σημαίνει αὕτη ἡ αἴσϑησις τὸ σκληρὸν,
εἴπερ τὸ αὐτὸ καὶ μαλακὸν λέγει, καὶ ἡ τοῦ κούφου
καὶ ἡ τοῦ βαρέος, τί τὸ κοῦφον καὶ βαρὺ, εἰ τό τε
βαρὺ κοῦφον καὶ τὸ κοῦφον βαρὺ σημαίνει; Καὶ ydg,
F. ,Crediderim παραγγέλλει mu-
tandum esse in zgocacyyéAAi.*
Steph. annot. pag. 25. Scilicet
παραγγέλλειν vulgo non factum,
sed faciendum denuntiare, hor-
tari, imperare significat, et ita
Plato Criton. p. 50. D. Phaedon.
59. E. ,116. C. et alibi eo utitur.
Sed ea quoque, quae agi et fieri
non possunt, sed credi et vera
haberi et, δὶ res ita ferat, pro
norma agendi observari iubentur,
παραγγέλλεσϑ'αι dicit. Sic supra
L. ΠΗ. p. 429. C. ubi forütudi- -
nem eam yim esse demonstrat , 4
διὰ παντὸς σώσει τὴν περὶ τῶν
δεινῶν δόξαν, ταῦτά τε αὐτὰ
εἶναι καὶ τοιαῦτα, ἅ τὲ καὶ οἷα
ὃ νομοϑέ της παρήγγειλεν ἐν τῇ
παιδείᾳ. et 442. C. tum fortem
aliquem praedicans , ὅταν αὐτοῦ
τὸ | ϑυμοειδὲς διασώξῃ δι διά τὲ λυ-
πῶν καὶ ἡδονῶν τὸ ὑπὸ τοῦ λό-
γου παραγγελϑὲν δεινόν τε καὶ
unj.. et sapientiam in ea animi
parte ponens, ὃ ἦρχέ T ἐν αὐτῷ
καὶ ταῦτα παρήγγελλεν. Confer
L. YHI. p.556. D. lta hic sen-
sum contraria nuntiantem utraque
credere animum iubere atque
ita magna perturbatione implere
significat. Aliter res habet. Xe-
noph. Anab. VI. 3, 22. quo loco
παραγγέλλουσι iure secundum
optimos libros in ἀπαγγέλλουσι
mutatum est.
' αἰσθανομένη ἢ αἰσϑομένη cum
«vo super o. Ven. B. Signum
interrogandi cum Mon. B. appo-
801 propter sequens οὕτως, quod
magis respondentis, quam assen-
tentis videretur. Idem Asüus in
tert. et Stallbaumius in sec. fece-
runt, Bekkerus punctum tenuit,
ἐν] ἔν ys Vind. EF. Ang. B.
Flor. R.
αὖ τὴν] αὐτὴν Bas. b. «2 di-
versam harum perceptionum ab
ilis , quae animum movere non
solent , indolem demonstrat.
αὕτη ἡ αἴσϑησις 1 lta Par. A.
Vind. BEF. Mon. C. Yen. D.
Ang. B. Vat. H. et Ficinus: (duri)
hic sensus. Pro αὕτη in Mon. B.
Flor. ACUY. αὐτὴ , in reliquis
et.vulgo αὐτῇ: legitur, quod. fa-
Cilius, si opus sit, ad σημαίνει
quam αὕτη, quo opus est, ad ἢ
αἴσϑησις cogitando addas. Non
enin facultatem aut instrumentum
percipiendi, sed ipsam perceptio-
nem h. 1]. intelligendam esse se-
quentia qj τοῦ κούφου καὶ U τοῦ
βαρέος docent; quibus αὕτη ἡ
αἴσϑησες , hoc est, 7 τοῦ σκλη-
qo) αἴσϑησις,, optime respondet.
6x45990v] cxigodv Bas. a. Ge-
nitivum , quem Astius in tert. re-
quirit, post αὕτη nemo desidera-
verit.
καὶ om. Vat. H.
λέγει] λέγον Vind. E. Ven. B.
Vat. H. Flor. AC. In Bas. ab.
signum interrogandi adiectum.
ἡ τοῦ βαρέος ] βαρέος Lob.
Yat. M. τοῦ βαρέος Vat. B. Ast.
pr. sec. ἡ τοῦ βαρέως Vind. F.
τό τε] τε τὸ Vind. F. τότε
Ald. Bas. ab. ,,z$ τὸ] τότε Ang.
B.* Bekkerus ad ἢ. l|. adnotans
cum Vind. F. potius, quam cum
Ald. consentientem significare. co-
dicem Angelicum voluisse videtur;
σημαίνει; σημαίνει. Ald, Steph.
n
286 FLATOTNWUS
ἔφη, αὑταί ys ἄτοποι vj ψυχῇ «i ἑρμηνεῖαι καὶ ἐπι-
σχέψεως δεύμεναι. Εἰχότως ἄρ᾽, ἦν δ᾽ ἐγῶ. ἐν τοῖς
τοιούτοις πρῶτον μὲν πειρᾶται λογισμόν τε καὶ νόησιν
ψυχὴ παρακαλοῦσα ἐπισκοπεῖν, εἴτε ἕν εἴτε δύο ἐστὶν
ἕκαστα τῶν εἰσαγγελλομένων. Πῶς δ᾽ οὔ; Οὐκοῦν ἐὰν
δύο φαίνηται, ἕτερόν τε καὶ ἕν ἑκάτερον φαίνεται; Ναί.
Εἰ ἄρα ἕν ἑκάτερον. ἀμφότερα δὲ δύο, τά γε δύο κε-
χωρισμένα νοήσει" οὐ γὰρ ἂν ἀχώριστά γε δύο ἐνόει,
ἀλλ᾽ ἕν. ᾿Ορθῶς. Μέγα μὴν καὶ ὄψις καὶ σμικρὸν ἑώρα,
φαμὲν, ἀλλ᾽ οὐ κεχωρισμένον, ἀλλὰ συγκεχυμένον τι.
ἦ γάρ; Nat. Διὰ δὲ τὴν τούτου σαφήνειαν μέγα αὖ
καὶ σμικρὸν ἡ νόησις ἠναγκάσϑη ἰδεῖν οὐ συγκεχυμένα,
ἀλλὰ διωρισμένα, τοὐναντίον, ἢ) xsivy. ᾽4ληϑῆ. Οὐκοῦν
ἐντεῦϑέν ποϑεν πρῶτον ἐπέρχεται ἐρέσϑαι ἡμῖν, τί οὖν
ποτ᾽ ἔστί τὸ μέγα αὖ καὶ τὸ σμικρόν; Παντάπασι μὲν
οὐν.
Bekkerus et Stallbaumius in pr.
quae ratio sequentibus aeque con-
weniens minus convenire praece-
dentibus et ilii οὐκοῦν videtur.
αὐταί] Ita Par. A. Lob. Vind.
BEF. Mon. C. et ἃ. m. s. B. (a
m. pr. «vzc) Ven. B. Ang. B.
Vat. HM. αὐταί (Flor. Par. K.
sec. Bip.) editi ante Astii sec.
qui Ficinum (hae — interpretatio-
nes) secutus est. De reliquis Bek-
keri libris non constat.
ci] om. Flor. T. non male.
&o ] co Bas. b. ἄρα Lob.
Vind. BEEF. coc Mon. C.
τε] om. Lob. Vat. BM.
ψυχὴ] ψυχῆς Vind. F.
εἴτε ἐν] εἰ iv Ald. Bas. a.
ἀμφότερα δὲ ] ἀμφότερα ys
Lob. Vat. BM.
τά ys] τά τε Mon. C.
ἐνόει ] ἐννόει Vat. H. ἑνὸς
Bas. b.
καὶ ὄψις] lta Par. AK. et ἃ
m. s. D. Vind. B. Mon. BC. Ven.
C. Vat. H. Flor. UV. ὄψες Lob.
Vat. BM. xci ἡ ὄψις Ang. B.
Flor. AC. Vind. F. et post xoi
σμικρὸν E. ἡ ὄψις (Flor. R.)
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. Stallb.
pr. Idem in Flor. T. sed post
καὶ σμικρὸν legitur. De Ven. B,
Ἁ er * ν᾿ Ἁ hi ^ , c Ἁ ?
Καὶ οὕτω δὴ τὸ μὲν νοητὸν, τὸ Ó ὁρατὸν éxa-
et m, pr. Par. D. Bekkerus nihil
ostendit. magnum quidem et par-
vum üspectum videre dicimus.
Fic.
σμικρὸν μικρὸν Mon. €.
5] Vind.F. Mon. B. Ἢ Ald.
Steph.
σμικρὸν c int. vers. Mon. €.
iüsiv] iOciv, Bas. ab. Steph.
Stallb. sec. :
ἢ ᾿κείνη ἢ lta Par. A. Lob.
Vind. B. Vat. BHM. Ven. BC.
Ang. B. et, ut videtur, Vind. F.
ἢ κείνη Flor. ACTV. et corr.
Mon. C. 7j ἐκείνη idem ante corr,
cum reliquis et editis, C£, Vol. 1.
p. 154, b.
zo9:v] om. Mon. C. πόϑεν
Vind. EF.
πρῶτον 1 om. Vind. B. Mon. C.
post ἐπέρχεται Lob. Vat. BM.
Fler. T. πρῶτον μὲν Vind. EF.
Ven. B. Ang. B. Flor. ACR. edi-
tiones ante Bekkerum.
ἐρέσθαι Sic Bekkerus secun-
dum Ven. B. Par. DK. de quo
Bipontini tacent. Non aliter Lob.
Vind. E. Mon. B. Reliqui mei
et Florentini cum editis ante
Bekkerum ἔρεσθαι habent.
ποτ᾽ ἔστι] lta Lob. ποτέ ἔστι
Vind. F. ποτ᾽ ἐστὶ Vind. BE.
CIVITAS LIS. VH. 525 281
λέσαμεν. ᾿Ορϑότατ᾽, ἔφη. Ταῦτα τοίνυν καὶ ἄρτι ἐπε-
χείρουν λέγειν, ὡς τὰ μὲν παρακλητιχὰ τῆς διανοίας
2 ^ ^ 39 ^ τι ^ , M 5", e ^ ,
ἐστὶ, τὰ δ᾽ οὗ, ἃ uiv sig τὴν αἴσϑησιν ἅμα roig ἐναν-
τίοις ἑαυτοῖς ἐμπίπτει, παρακλητικὰὶὶ ὁριζόμενος, δσὰ δὲ
μὴ, οὐκ ἐγερτικὰ τῆς νοήσεως. ΜῬανϑάνω τοίνυν ἤδη.
ἔφη, καὶ δοκεῖ μον οὕτω. Τί ovv; ἀριϑμός τε καὶ τὸ
ἕν ποτέρων δοκεῖ εἶναι ; Ov £ovvoO, ἔφη. AAA ἐκ τῶν
προειρημένων, ἔφην, ἀναλογίξου. εἰ μὲν γὰρ ἱκανῶς
αὐτὸ xc9' αὑτὸ ὁρᾶται ἢ ἄλλῃ τινὶ αἰσϑήσει λαμβάνε-
3 ot 5 ku c A " ,? a Ἁ ? , e
ται TO ἕν, οὐκ ἂν ὁλκὸν εἴη ἐπὶ τὴν οὐσίαν. ὥσπερ
ge x - , 34! , ? - Ἂν, , p -᾿ rc -
ἐπὶ τοῦ δακτύλου ἐλέγομεν" εἰ δ᾽ ἀεί τὶ αὐτῷ ἅμα ὁρᾶ-
Ζ , "m ^ - τι Ἢ A 3 ,
ται ἐναντίωμα, ὥδτε μηδὲν μᾶλλον ἕν, ἡ καὶ τοὐναντίον
φαίνεσθαι. τοῦ ἐπικρινοῦντος δὴ δέοι ἂν ἤδη, καὶ
ἀναγκάξοιτ᾽ ἂν ἐν αὐτῷ φυχὴ ἀπορεῖν καὶ ξητεῖν κινοῦσα
ἐν ἑαυτῇ τὴν ἔννοιαν καὶ ἀνερωτᾷν, τί ποτ᾽ ἔστιν αὐτὸ
μ - - ^ -
TO ἕν, καὶ οὕτω τῶν ἀγωγῶν Gv εἴη καὶ μεταστρεπτικῶν
Mon. BC, Ald. Bas. ab. Steph.
Ast.
σμικρόν μικρόν Lob. Signum
interrogandi. in Ald. et Steph.
deest.
τὸ δ᾽ ] τό δ᾽ Lob.
᾿Ορϑύότατ' 1 οὐϑότατ᾽ Mon. C.
eptrdpes Lob. ὀρϑώτατα Vind.
"d 8] ταδ᾽ Vind.F. τάδ᾽ Mon.
B. τά δ᾽ Ald. Bas. ab. τὰ δὲ
Vind. BE.
τὴν] om.. Flor. T.
ἑαυτοῖς 1 om. Mon. B.
ὁριζόμενος] ἐργαζόμενος Vind.
F. et margo Flor. A.
οὕτω.] οὕτως. Bekkerus.
Τί ovv;] In Ald. Bas. ab. nulla
hic distinctio, sed deinde post
ἕν comma est. Simili modo Fi-
cinus.
ποτέρων πότερον Mon. BC.
Vind. BE. Flor. T. eta m. pr.
Ven. B. πρότερον Vat. H. Flor.
gn) ἔφη Vind. F.
ἱκανῶς] ἱκανὸς idem. Deinde
καϑαυτό.
ἂν ὁλκὸν] ἄνολκον Lob. Mon.
B. ἂν ἕλκον Par. K. sec. Bekk,
Flor. T, In Vat. M. lacuna est.
Cf. supra p. 276.
TL αὐτῷ ] τε, e corr. vt, αὐτὸ
Vind. F.
7] om. Vind. E.
τοὐναντίον] τοὐναντίου Ald.
Bas. a.
δὴ] om. Vind. E. Flor. R.
ἀναγκάξοιτ᾽) ἀναγχάξοι τ᾽ Ald.
ings ψυχὴ — ἅπαντα ταῦτα
8. C.] om. Vind. B. Mon. C.
Vet H. sine ullo lacunae indicio.
Hos igitur tres ex uno derivatos
habemus, in quo casu aliquo, qua-
lem L. YI. p. 507. E. Veneto C.
accidisse vidimus, ista. interierant.
Pro αὐτῷ Flor. T. Bas. b. αὐτῇ
exhibent.
ἑαυτῇ] vei Ald. Alia etiam
est lectio, κινοῦσα ἐν αὐτῇ τὴν
ἔννοιαν: sed ἐν ξαυτῇ retinea-
mus necesse est. Steph. p. 25.
Vereor, ne haec lectio non di-
versa sit ab ea, quam modo ex
Bas. b. retulimus,
zí ποτ᾽ ἔστιν] Ita Lob. Vind.
F. — ἐστὲν duo reliqui mei et
Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
τὸ] om. Ven. B. ἃ m. pr.
D
E
525
ἀγωγῶν dveyoyóv Mon. B. 525
Par. on Flor. U.
Ven. €
᾿μεταστρεπτικῶν μεταστρεπτι-
κὸν Vind. E. μετατρεπτικῶν Lob.
ea m. 8.
288 PLATONIS
ἐπὶ τὴν τοῦ ὄντος ϑέαν, T περὶ τὸ ἕν μάϑησις. "AAA
μέντοι, ἔφη;, τοῦτό y^ ἔχεν οὐχ ἥκιστα d): περὶ αὐτὸ
ὄψις. ἅμα ydo ταὐτὸν ὡς ἕν τε ὁρῶμεν καὶ ὡς ἄπειρα
τὸ πλῆϑος. Θύκοῦν “εἴπερ τὸ ἕν, ἦν δ᾽ ἐγῶ, καὶ ξύμπας
ἀριϑμὸς ταὐτὸν πέπονθε τοῦτο: Πῶς δ᾽ οὔ; AAÀA μὴν
"λογιστική τὲ καὶ ἀρυϑμητικὴ περὶ ᾿ἀριϑμὸν πᾶσα.
μάλα.
“«Φπερφυώς. μὲν οὖν.
Oqu&rov ἂν εἴη"
Καὶ
Ταῦτα, δέ γε φαίνεται ἀγωγὰ πρὸς ἀλήϑειαν.
£v “ξητοῦμεν ἄρα, ὡς toe, μα-
πολεμιμῷ μὲν γὰρ διὰ τὰς τάξεις
ἀναγκαῖον. μαϑεῖν ταῦτα, φιλοσόφῳ" δὲ διὰ τὸ τῆς οὐ-
σίας ἁπτέον εἶναι γενέσεως ἐξαναδύντι,
λογιστιμῷ γενέσϑαι.
ἢ μηδέποτε
Ἔστι ταῦτ᾽, ἔφη. Ὃ δέ: γε ἡμέτε:
θος φύλαξ πολεμικός τὲ καὶ φιλόσοφος τυγχάνει ὦν.
Vind. F. Vat. 5M. Ang. B. Flor.
ACRT. μετατρεπτικὸν. sup. ὧν,
Ven. Β.
μάϑη σις] μάϑισις Ald.
AM à ἀλλὰ Ald. Bas. b. Steph.
y ] yg Vind. EF.
5] ἢ Par. K. sec. Bekk. et,
ut videtur, a m. pr. Mon. B.
item Ald. Bas. ab.
αὐτὸ Ita Vind. EF. Ang. B.
Flor. ACTY. et a m. pr. Ven. B.
τὸ αὐτὸ reliqui cum editis ante
Bekkerum. At nondum aliud quic-
quam de uno praedicatum est, ut
hoc tanquam. alterum eidem assi-
gnandum proponi potuerit.
ταὐτὸν | ταὐτὸ. Ven. B. TÉ
αὐτὸ Vind. E. Ang.B. zs αὐτὸν
Vind. F. ipsum Fic.
ἕν τε] ἕν τὶ Vind. E.
πλῆϑος. Οὐκοῦν] πλῆϑος, οὐ-
μποῦν AM.
εἴπερ] ὑπὲρ Vind. E.
ταὐτὸν ] lta .cum | Bekkero,
Astio in tert. et Stallbaumio se-
cundum Par. A. Ven. C. pro ταύ-
τὸ scribendum putavi, quia iidem
librarii alibi , velut "Tim. p. 44. B.
Par. A. et infra p. 530. A. Ven.
C. ταὐτὸ ante eandem z exhi-
bentes. non. praeceptum . aliquod
de pleniore forma ubique reprae-
sentanda, sed. exemplarium suo-
rum scripturam h. 1. secuti vi-
dentur.
τοῦτο] om. Vat. M. τούτωε
Par. A. quod multo deterius est,
quia Socrates non quidvis, sed
certum quoddam , de quo modo
dixerat, universo numero pariter
atque uni accidere significat.
el iki ἀριϑμητική.- τε
Par. K. sec. Bekk.
δέ ys] ys.om. Flor. T.
v] ὃ ὃ Yind. E. Cf p. 529. B
᾿ πολεμικῷ) πολεμικῶς Vind. E.
piv] om. idem et Flor. T. ..^
τῆς οὐσίας 1 τῆς om. Ang. B.
ταῦτ᾽ ] ταῦτα Lob. Vind. "E.
φιλόσοφος} ai Ald.
Bas. a.
τὸ μάθημα τὸ om. Flor. ACY.
μεϑέξειν] σεν Ven. C. et
a m. pr. Par. :
ἐπὶ ᾿λογιστικὴν ᾿ξπεῖογ: Υἱμᾶ;
E. ἐπὺ λογιστί κὸν" Flor. Ys
ἀνϑάπτεσϑαι} ἐὰν θάπτεσθαι
Vind. F. Hane Socratis ῥῆσιν
"Theo Smyrnaeus de arithm. p. 8.
Geld. minus accurate recitat:
ἁπτέον 0t τῆς (id cod. | Scal.
omittit. .) λογιστικῆς μὴ ἐδιωτικῶ 8)
ἀλλ ὡς ἂν ἐπὶ 9i αν τῆς τῶν
ἀριϑμῶν ὕσεως ἀφίκωνται τῇ
νοήσει, οὐδὲ πράσεως χάριν ἐμ-
πόῤων 7] καπήλων Ἱμελετῶντσες,
ἀλλ ἕνεκα υχῆς «τῆς ἐπ’ ἀλή:
ἄδειαν «καὶ οὐσίαν ὁδοῦ.
αὐτῆς} αὐτῶν Par. K.
ἀλλὴ ἀλλὰ Vind. F. ἀλλὰ καὶ
Flor. ACT.
CIVITAS LIB.VII. 525 289
Τί μήν; vp ra δὴ τὸ μάθημα ἂν εἴη, o Γλαύκων,
νομοϑετῆσαι καὶ πείϑειν τοὺς μέλλοντας ἐν εἰ πόλει
τῶν μεγίστων μεϑέξειν ἐπὶ λογιστικὴν ἱέναι καὶ ἀνϑά-
πτεόϑαι αὐτῆς μὴ ἰδιωτικῶς, ἀλλ᾽ ἕως ἂν ἐπὶ ϑέαν τῆς
τῶν ἀριϑμῶν φύσεως ἀφίκωνται τῇ νοήσει αὐτῇ, οὐκ
ὥνῆς οὐδὲ πράσεως χάριν ὡς ἐμπυύροῦς ἢ καπήλους
μελετῶντας, ἀλλ᾽ ἕνεκα πολέμου τε καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς
ῥᾳστώνης μεταστροφῆς ἀπὸ γενέσεως ἐπ᾽ ἀλήϑειάν τὲ
καὶ οὐσίαν. Κάλλιστ᾽, ἔφη, λέγεις. Καὶ μὴν, ἦν δ᾽
ἐγὼ, νῦν καὶ ἐννοῶ ῥηθέντος τοῦ περὶ τοὺς λογισμοὺς D
μαϑήματος, ὡς κομψόν. ἐστι καὶ πολλαχῆ χρήσιμον ἡμῖν
πρὸς ὃ βουλόμεθα, ἐὰν τοῦ γνωρίζειν ἕνεκά τις αὐτὸ
ἐπιτηδεύῃ, ἀλλὰ μὴ τοῦ καπηλεύειν. Πῆ δή; ἔφη. Τοῦτό γε.
ἀφίκωνται) ἀφίκονται Vind.
K. Flor. Ἀ.
αὐτῇ ] Ven. B. ὧν super ἢ
habet. ' i
ψυχῆς δαστώνης μεταστροφῆ ς]
Ita Vind. EF. Mon. B. (hic cum
gravi a m. s. super c posito:
μετὰστροφῆς) Vat. B. Ven. BC,
Par. D. Flor. ACRUV. et Ald.
Bas. ab. (hae cum puncto post
ψυχῆς) Ast. sec. tert. Stallb. nec
aliter "Theo videtur legisse. apv-
qs δαστώνης καὶ μεταστροφῆς
Lob. Par. K. Ang. B. Vat, M.
Flor. T. Steph. Ast. pr. ψυχῆς
ῥᾳστώνης τὲ μεταστροφῆς Par. A.
Bekkerus. quod etsi ferri possit,
ita ut τε, quemadmodum xoi sae-
pius, epexegesi inservire statua-
tur, qualem Leg- L. V. p. 744.
B. in verbis πολλῶν ἕνεκα τῶν
τε κατὰ πόλιν καϊρῶν ἰσότητος
ἕνεχα facere videtur, eoque ascito
^. particula xc; quomodo in codices
nonnullos ' venerit. facilius intelli-
gatur, tamen quum zs in uno
tantum libro exstet, pariter atque
καὶ ad evitandum genitivorum
concursum interpolando additum
crediderim. Quem concursum scri-
ptores non reformidasse Matthiaei
exempla gramm. p. 699. n. 2. do-
cent. ψυχῆς ócorOv; autem με-
ταἀστροφῆς non ineleganter con-
ditionem animi eo, quod iam fa-
cilius convertatur, meliorem red-
PraArowis Or. IIl.
denfaul significat et ita ψυχῆς
δᾳστώνη dicitur, ut simul uzze-
στροφῆς δαστώνη esse demon-
stretur. Pari brevitate "Tim. p. 24.
B. ἡ τῆς ὁπλίσεως" αὐτῶν σχέσις
ἀσπίδων καὶ δοράτων armaturae
eorum ratio in clypeorum et ha-
starum usu posita a ppellatur, quasi
dicatur 5 τῆς ὁπλίσεως σχέσις
ἀσπίδων καὶ δοράτων σχέσις
οὔσα.
ix ἀλήϑειάν τε] τε im ἀλή-
ϑειαν Vind. EK. Flor. ACR.
νῦν xoi] om. Vind. E. καὶ
Flor. T. νῦν Vind. F. Flor. R.
ἐννοῶ ἐννοῷ Ald.
πολλαχῆ] πολλαχῇ . Ald. Bas.a. D
(Bekkerus. et Stallbaumius.) πολ-
λαχὴ Vind. F. πολλαχοῦ Par. K.
πολλαχοῖ Mon. B.
αὐτὸ] αὐτῶν Vind. E. αὐτῶ
Vat. M.
Πὴῆ] πῶς Vind. E. Flor. T.
Τοῦτό ys] Τοῦ τόγε Ald. —
Theo l. c. post ὁδοῦ ita. pergit :
τοῦτο γὰρ ἄνω ἄγει τὴν ψυχὴν
καὶ περὶ αὐτῶν τῶν ἀριϑμῶν
ἀναγκάξει διαλέγεσθαι, οὐκ ἀπο-
δεχόμενον, ἄν τις αὐτῷ σώματα
ἢ αὐτὰ ὁρατὰ ἔχοντα ᾿ἀριϑμοῦὺς
(ἀριϑμὸν cod. Scalig.) προσφε-
ρόμενος διαλέγηται. ἴῃ . quibus
Gelderus ἢ αὐτὰ et ἔχοντα se-
cundum Platonem in ἁπτὰ ἢ et
ἔχοντας mutavit.
T
290
PLATONIS
ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν, ὡς σφόδρα ἄνω ποι ἄγει τὴν
ψυχὴν καὶ περὶ αὐτῶν τῶν ἀριϑμῶν ἀναγκάξει διαλέ-- 485
γεσϑαι, οὐδαμῇ ἀποδεχόμενον, ἐάν τις αὐτῇ ὁρατὰ ἢ
ἁπτὰ σώματα ἔχοντας ἀριϑμοὺς προτεινόμενος διαλέγη-
ται.
3 , A LI - 1 c 4»
οἰσϑα γαρ που τοὺς περὶ ταῦτα δεινοὺς, ὡς ἕᾶαν
2 M ^ [5] ki - €- , Li m x
tig αὐτὸ TO ἕν ἐπιχειρῇ τῷ λόγῳ τέμνειν, καταγελῶσι,
" 3 7 , 3 9-9 N ' , X
τε καὶ οὐκ ἀποδέχονται, αλλ ἐὰν GU κερματίξῃς CUTO,
ἐκεῖνοι πολλαπλασιοῦσιν, εὐλαβούμενοι, μή ποτε φανῇ
M es * es
τὸ ἕν μὴ tv,
λέγεις.
ποι) πη Mon. B., Par. DK.
Flor. U. edit ante Bekkerum ;
quod, quia regio adverbio ἄνω
designata. satis. certa et in ante-
cedentibus sermonibus definita est,
alicui tenendum videri possit.
Sed nihil obstat, quo minus zot
non ad totum ἄνω, sed ad eius
partem referamus: in aliquem su-
perioris regienis locum.
οὐδαμῆ | ovóouj Vind. F.
ἀποδεχόμενον] ἀποδεχόμενος
Flor. T.
αὐτῇ] αὕτη Vind, F. Flor.
AC. αὐτὸ ἐπὶ Aug. D. αὐτὴν
ἐπὶ τὰ Flor. T.
ἁπτὰ] τοὺς τὰ Vind. E. ἀπὸ
τὰ Flor. AC. ἐπὶ τὰ Flor. T.
ἐπὶ τὰ ἁπτὰ Ang. B.
ἔχοντας} ἔχοντα Ang. B. Flor.
TU.
ἀριϑμοὺς 7 dori9uóv Mon. B. B.
a m. s. Quid
non liquet.
οὐσ habet.
προτεινόμενος] post διαλέγηται
Flor. T.
zov] om. Lob. Yat. M.
τοὺς } nescio cuius errore ia
Ast. pr. et sec. excidit.
δεινοὺς, ὡς δεινοὺς δύο ὡς
Par. A. Vat. B. Ven. C. Hoc
δύο, cuius ego in meis libris
nullum vestigium deprehendi, non
habeo, unde ortum aut quo re-
ferendum dicam, nisi forte notae
cuipiam numero ( simili, qua
a m. pr. fuerit,
In m. a m. s. yo.
ἀλλὰ πολλὰ μόρια.
«dt οὖν οἴει, ὦ Γλαύκων, εἴ τις ἔροιτο αὐτοὺς,
4 ϑαυμάσιοι. περὶ ποίων ἀριϑμῶν διαλέγεσθε, ἐν οἷς
T - -
τὸ ἕν oiov ὑμεῖς ἀξιοῦτέ ἐστιν,
᾿Δληϑέστατα,, ἔφη,
ἴδον τε ἕχαστον πᾶν
scholion in Par. A. aáscriptum,
τοὺς ἀριϑμητικούς, ad hanc con-
textus partem et ad verba τοὺς
περὶ ταῦτα δεινοὺς revocaretur,
originem debet. Nam duo tantum
arithmeticos, qui quidem hoc no-
mine digni essent, quemquam si-
gnificare voluisse quis credat?
praesertim quum illi codices ab
eiusmodi glossematis liberi esse
soleant; quod ipsum impedit, quo
minus ex interpretamento εἰς δύο
ad sequens τέμνειν apposite re-
siduum existimemus. ;
τις] τε Mon. B.
ἀλλ] ἀλλὰ Vind. E.
πολλαπλασιοῦσιν] πολλὰ πλα-
σιοῦσιν idem. σπολυπλασιοῦσιν
Lob. Vat. M.
φανῇ] φανῶ Par. K.
μὴ ἕν, ἀλλὰ πολλὰ) ἀλλὰ Mon.
οἴει οἶσϑα Vind. E. οἶσϑ᾽
Flor. ACT.
ἀξιοῦτέ ἐστιν ] ἀξιοῦντες ἐστὲ 5696
Lob. Vat. BM. ἀξιοῦντε ἐστὶ
Yen. C. ἀξιοῦτε ἔστιν Vind. EF.
ἴσον] ícóv Lob. cum editis
ante Bekkerum. ἴσον Mon. B.
σμικρὸν] σμικρῶ Vind. E.
διαφέρον ] Stephanus interro-
gationis notam, reliqui editores
comma adiecerunt.
μόριόν τε] μόριόν τι Vind. E.
ἄλλος δ᾽ 1 ἄλλως δὲ Vind. EF.
οὖν] om. Vind. E. et a m, pr.
Ven. B.
: CIVITAS LIB.VII. 526 291
παντὶ xci οὐδὲ σμικρὸν διαφέρον μόριόν vs ἔχον ἐν
ἑαυτῷ οὐδέν; τί dv οἴει αὐτοὺς ἀποκρίνασϑαι; Τοῦτο
ἔγῶγε, ὅτι περὶ τούτων λέγουσιν, ὧν διανοηθῆναι μό-
Vov ἐγχωρεῖ, ἄλλως. δ᾽ οὐδαμῶς βεναχειρίξεσθαν δυνα-
$óv. "Opés οὖν, ἢν δ᾽ ἐγῶ, ὦ φίλε, ὅτι τῷ ὄντι
ἀναγλαῖὸν ἡμῖν χινδυνεύει εἶναι τὸ μάϑημα., ἐπειδὴ
φαίνεταί ys προσαναγκάξον αὐτῇ τῇ νοήσει χρῆσϑαι
τὴν ψυχὴν ἐπ᾿ αὐτὴν τὴν ἀλήϑειαν; Καὶ μὲν δὴ, ἔφη,
σφόδρα γε ποιεῖ αὐτό. Τί δέ; τόδε ἤδη ἐπεσχέψω, ὡς
οἵ τε φύσει λογιστικοὶ εἰς πάντα và μαϑήματα ὡς ἔπος
εἰπεῖν ὀξεῖς φύονται, οἵ τε βραδεῖς, ἂν ἐν τούτῳ παι-
δευϑῶσι καὶ γυμνάσωνται, κἂν μηδὲν ἄλλο ὠφεληϑῶσιν,
ἦν} om. Vind. F. Flor. AC.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E.
j ἀναγκαῖον T κινδυνεύει ti-
vot ] κ. 8. d. y. Lob. Vat. M. x.
5. &. s. Flor. 'F.
γε} τε Flor. V.
προσαναγκάξζον] προσανὰαγχά-
ἕων Lob.
αὐτῇ τῇ τῇ om. Par. A. et
certe non necessarium est. Sic
L. III. p. 437. E. αὐτοῦ πώμα-
τος; huius libri p. 517. E. αὖ-
τὴν δικαιοσύνην legimus. Sed
quum in reliquis codicibus omni-
bus exstet et post αὐτῇ facillime
praetermitti a librario potuerit,
pro genuino habendum videtur.
τὴν ψυχὴν] τῆ ψυχῆ Vind. F.
Vat. B. Flor. AC.
ἐπ᾿ αὐτὴν] ἔπαυ. Vind. E.
μὲν] μὴν Par. DK. (Flor.
R'TUV.) editi ante Bekkerum.
Tí δέ; Τί δαί; Stallbaumius
in sec. cum Par. À. cui in hoc
vocabulo nihil tribuendum esse
saepe experti sumus, Neque vero
hoc, quod sequitur, anti ad
summam quaestionis momenti est.
ἤδη om. Par. K. Sequentia
Theo l. c. p. 9. in haec contra-
xit: ἔτε oi λογιστικοὶ εἷς πάντα
(ἅπαντα. cod. Scal.) τὰ μαϑή-
μᾶτα ὀξεῖς φύονται; οἵ τε βρα-
δεῖς εἰς τὸ ὀξύτεροι (ὀξύτερον
cod. Thuan.) αὐτοὶ (id duo codd.
Paris. omittunt.) αὐτῶν yevéctcu.
AoytGzixo0L] Aoyixol Lob. Vat.
φύονται ) ]ta Par. A. Vind.
EF. Ven. C. Ang. B. Vat. M.
Flor. ACRT. et 'Theo. φαίνον-
rut, sup. ὕον., Lob. φαίνονται
reliqui septem cum editis. viden-
tur Fic. φαίνονται non malum
est et ferri debebat, donec late-
bat melius: melius est φύονται
propterea, quod acumen illud at-
que ingenii sollertiam, quae na-
turali arithmetices facultate prae-
ditis ad omnem scientiam adesse
soleat, item naturalem, non arte
aut exercitatione paratam esse
certius et sine ulla ambiguitate
significat ,. ex quo facultatum
ab ipsa natura instituto consortio
Socrates futurum coniicit, ut qui
arithmeticen rite doceantur, iidem
reliquam. scientiam optime perci-
piant. Neque repugnantiae spe-
cies, quum o£ φύσει λογιστικοὶ,
quos tamen-natos esse oporteat,
priusquam tales nominari possint,
iterum ὀξεῖς φύεσθαι dicantur, :
deterrere nos debet. Est enim
prolepsis quaedam, qua ad sub-
lecti descriptionem. interdum res
praedicato non anteriores tem-
pore, sed posteriores adhibentur:
oi φύσει λογιστικοὶ, qui quidem
postinodum tales apparituri sunt,
ὀξεῖς φύονται eo scilicet tempo-
re, quo φύσει λογιστικοὶ nondum
facti sunt. Eodem modo expii-
qe
B
292
PLATONIS
ὅμως stg ys τὸ ὀξύτεροι αὐτοὶ αὑτῶν γίγνεσθαι πάντες
ἐπιδιδόασιν; Βότιν, ἔφη, οὕτω.
Καὶ μὴν, ὡς ἐγώμαι,
ἅ Ls sión πόνον. παρέχει μανϑάνοντι καὶ μελετῶντι,
οὐκ ἂν ῥᾳδίως οὐδὲ πολλὰ ἂν εὕροις ὡς τοῦτο.
Πάντων δὴ ἕνεκα τούτων οὐκ ἀφετέον τὸ
γὰρ οὖν.
Οὐ
μᾶάϑημα, ἀλλ᾽ οἱ ἄριστοι τὰς φύσεις παιδευτέοι ἐν αὐ-
τῷ. Ξύμφημι, ἡ δ᾽ ὅς.
Τοῦτο μὲν τοίνυν, simov, ἕν
ἡμῖν κείσϑω: δεύτερον δὲ τὸ ἐχόμενον τούτου σκεψώμεϑα
candus est Phaedri locus p. 253.
€: ἁλίσκεται δὲ δὴ ὁ αἱρεϑεὶς
τοιῷδε τρόπῳ. εὐ Leg. L. VIII.
p. $69. A: ἐὼν uiv ὁ τελευτήσας
πρὶν τελευτῆσαι τὸν δράσαντα
φόνου ἀφίῃ ἑκών. Ceterum ver-
bum φύεσθαι non semel in φαί-
vtoUw«L corruptum est. Cf supra
L. VI. p. 503. B. et Leg. L. III.
pac. 712. A. ubi pro φύεται in
Ven. B. Vat. CM. et Flor. C.
φαίνεται, in Flor. AW. φαίεται
cum v super αἱ legitur.
ἂν ew ἐὰν ἐν Ven.
Vind. EF. ἂν Ang. B.
τούτῳ] τούτω cum circumf(lexo
super acuto et o super c Vind.
παιδευϑῶσι) παιδευϑῶσιν Lob.
μηδὲν] μηδὲ Par.K. secundum
Bekkerum.
ὀξύτεροι] ὀξύτερον Vind. F.
B. ἐὰν
αὐτῶν] «v. Mon. B. Vind. EF.
Ald. Bas. ab. ἑαυτῶν Lob. Vat.
M. Flor. AV.
ἐπιδιδόασιν ; ] ἐπιδιδόμσιν; et
supra φαίνονται ; editi ante Astii
sec.
οὕτω. οὕτως. Bekkerus et
Stallbaumius, qui alibi Bekkerum
in hac re non sequitur.
ἅ γε] ἄγε Vind. F.
μείξω ] μεῖξον Lob, Vat. M.
πόνον] πόνων Ald. — Ut dif-
ficile esset quod discerent futuri
civitatis custodes et philosophi,
Socrates L. VI. p. 503. E. re-
quisiverat, eoque magis nune ari-
thmeticen probat, quod non fa-
cile alia ea difficilior disciplina
sit. Scholiastes contra : ἴσως τοῦ-
τὸ βούλεται λέγειν ὁ Πλάτων,
ὅτι τῶν μετὰ πολλοῦ πόνου κα-
τορϑουμένων EE vv οὐκ ἔστιν
οὐδεμία τοιαύτη εὔκολος, οἷς ἡ
(d Ruhnkenius omisit.) ἀρυϑμη-
τιχή. MHaerebat in particula ὡς
ante τοῦτο, quam quum ad com-
parativum μείζω referri non posse
intelligeret, comparativum jpsum
per se accipiendum, adverbium
autem ῥαδίως pro adiectivo ha-
bendum statuebat. Sed illud ὡς
ita dictum est, ut si οὕτω μέγαν,
non μείζω praecessisset. Conf.
Apol. pag. 36. D: οὐκ ἔσϑ᾽ ὅτι
μᾶλλον πρέπει οὕτως, ὡς τὸν
τοιοῦτον ἄνδρα. σιτεῖσϑαι, πολύ
yt μᾶλλον, ἢ sl τις ὑμῶν — νε-
vixnxsv ᾿Ολυμπιάσιν. ubi expres-
sum vides quod hic reticetur.
Nostro simnilimus est Origenis
locus adv. Cels, L. 1η|. Ρ. 300:
τίς ἂν ἄλλος λόγος ἐπιστρεφέστε-
θον προσάγει τὴν. ἀνϑρωπίνην
φύσιν τῷ εὐ ζῇν, ὡς ἡ πίστις ----
Adde Theonrit et Euripidis ver-
sus a Matthiaeo gramm. p. 851.
c. commemoratos.
Ov γὰρ oov] οὐγαροῦν Lob.
παιδευτέοι] παιδευταῖοι Vind.
F. Flor. RT.
εἶπον ] post ἡμῖν Lob. Vat.
BM. Flor. V.
ἕν ἐν Lob. Vind.F. Vat. BM.
Yen. C. Ang. B. om. Fic.
τούτου τοῦτο Vind. F. Flor.
AC.
" cxcwousde] σκεψάμεϑα Mon.
ἄρά τι] Ita Vind. E. Mon. B.
Ast. sec. tert. ἄρα TL Lob. Ald.
Bas. ab. ἄρα τί Vind. F. Flor.
ACRTV. Stallb. pr. ἄρα, ví Ast.
pr. dg« τέ Steph. Bekkerus et
CIVITAS LIB. Υ]}. 526 298
ποῖον: ἢ γεωμετρίαν, ἔφη,
λέγεις; Αὐτὸ τοῦτο, ἦν δ᾽ ἐγώ. Ὅσον μὲν, ἔφη. πρὸς
τὰ πολεμικὰ αὐτοῦ τείνει, δῆλον ὅτι προσήκει" πρὸς
γὰρ τὰς. στρατοπεδεύσεις καὶ καταλήψεις χωρίων καὶ
συναγωγὰς καὶ ἐκτάσεις στρατιᾶς καὶ ὅσα δὴ ἄλλα σχη-
ματίξουσι τὰ στρατόπεδα ἐν αὐταῖς τε ταῖς μάχαις καὶ
πορείαις; διαφέρον ἂν αὐτὸς αὑτοῦ γεωμετρικὸς καὶ μὴ
ὧρα τι προσήκει ἡμῖν. Τὸ
pd
ov.
Stallbaumius in sec. hoc pro doc
᾿ προσήκει ἡμῖν καὶ τί προσήκει
ἡμῖν accipiens et Matthiaei gramm,
S. 630. conferri iubens, qui S. 488.
12. n. 2. p. 919. duarum inter-
rogationumuna enuntiatarum exem-
pla quaedam significavit, quale
est Platonicum πῶς τί "T henet.
pag. 208. E. et alibi usurpatum.
Sed coc τέ neque Heindorfius ad
Hipp. $. 40. neque alius, quod
sciam , Sic iunctum monstravit,
et ut possit aliquando de re ipsa
dubitans aliquis. eamque dubita-
tionem per ἄρα ostendens subito
quasi non amplius dubitans mo-
dum rei exquirere et priori inter-
rogationi alteram per τί enuntia-
tam copulare, hoc quidem loco
.inusitatae dictionis pro usitata
recipiendae caussa non videtur.
ἡμῖν.] ἡμῖν ; Lob. Mon. B.
Ald. Bas. ab. σκεψώμεθα hor-
tantis est.
. αὐτοῦ ] om. Vind. E. αὐτὰ
Ald. Bas.a. Steph. αὐτὸ Ast. pr.
αὐτὴ idem in sec. »Legitur etiam
αὐτοῦ. ut sit ὅσον αὐτοῦ. q. d.
ea eius pars quae ad res bellicas
pertinet. ft Steph. in m.
τείνει] εἴη Vind. E. εἰ Ang.B.
εἰ Vind. F. Flor. ACT.
δῆλον ὅτι) δηλονότι Lob. Vind.
E. Mon. B. Ald. Bas. ab.
προσήκει] om. Vind. EF. Ang.
καταλήψεις ] τὰς *. Lob. Vat.
BM. et a m. s. Ven. B. κατα-
λήψη Vind. F.
χωρίων) τῶν y. Par. K. sec.
Bekk. χωρίον Vind. F.
ἐκτάσεις] ἐκτός Vind.F. ἐχτὸς
Vind. E. Ang. B. Flor. ACR.
"AMA οὖν δὴ, εἶπον, πρὸς uiv τὰ τοιαῦτα βραχύ
ἐξετάσεις legisse videtur 'Theo,
qui 1. c. post γενέσθαι hoc addit:
ἔτι ἐν τῷ αὐτῷ φησί" xal ἐν πο-
λέμῳ δ᾽ [C δ᾽ ἐν πολιτικῷ cod.
Scal.) αὖ χρήσιμον πρὸς τὰς
στρατοπεδεύσεις καὶ καταλήψεις
χωρίων καὶ δυναγωγὰς καὶ ἐξεν
τάσεις στρατιᾶς. Gelderus ἐχτα-
ὄξις ex Platone exhibuit.
στρατιᾶς) στρατείας Vind. EF.
Vat. B. Ang. B. Flor. ACR. Jn
Lob. e: super ὁ positum.
σχηματίζουσι ] σχηματίζουσα
Lob. Vat. M.
διαφέροι] διαφέρει Flor. AC.
αὐτοῦ} lta Par. ADK. sec.
Bekk. Ven. C. αὐτοῦ Mon. B.
ξαυτοῦ reliqui cum editis ante
Bekkerum. €f. quae ad p. 538.
D. adscripsi.
γεωμετρικὸς ] Ante Bekkerum
γεωμετρικός r$ legebatur, ut in-
fra p. 527. C. etiamnum legitur
ἡμμένος τὲ γεωμετρίας καὶ μή.
Sed h.l. ze non solum in Par. AD.
Vat. B. et a m. pr. in Ven. C.
quos Bekkerus secutum se profi-
tetur, sed etiam in Mon. B. et
Bipontinis testibus in Par. K. et
in Lob. Flor. UV. omissum his
invitis non est quod retineatur.
δὴ ] om. Par. A. a m. pr. quo
remoto fieri potest, ut non tam
adversaturus, quam novum qui-
dem, sed ex superioribus colli-
gendum adiecturus Socrates hoc
dicere videatur: Sed quoniam hu-
ius rei mentionem iniecisti , illud
addam, ad eiusmodi usum etc.
Accedente vero per illam particu-
lam affirmatione graviori hoc di-
cit: Sed, quoniam hac de re di-
cere coepisii , profecto ad eius-
D
292 LDLATONIS
τι ὧν ἐξαρκοῖ γεωμετρίας vs καὶ λογισμῶν μόριον τὸ
πολὺ αὐτῆς καὶ ποῤῥωτέρω προϊὸν σκοπεῖσθαι δεῖ
εἴ vu πρὸς ἐκεῖνο τείνει, πρὸς τὸ ποιεῖν κατιδεῖν δᾷον
τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ ἰδέαν. τείνει δὲ, φαμὲν, πάντα αὐτόσε,
ὅσα ἀναγκάζει ψυχὴν εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον μεταστρέ-
2 C 1 ^ 2 , - ἊΨ es -
φεόσϑαι, £v ᾧ ἐστὶ τὸ εὐδαιμονέστατον τοῦ ὄντος, O δεῖ
αὐτὴν παντὶ τρύπῳ ἰδεῖν. ᾿Οορϑῶς. ἔφη, λέγεις. Οὐκοῦν
εἰ μὲν οὐσίαν ἀναγκάζει ϑεάσασϑαι, προσήκει, εἰ δὲ
, ? , , , , , — ,
γένεσιν, οὐ προσήκει. Φαμέν ys δή. Οὐ τοίνυν τοῦτό
527 γε, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἀμφισβητήσουσιν ἡμῖν Odo, καὶ σμικρὰ
modi etc. Cf. supra L. VI. p.501.
A. et 509. D. ubi ἀλλ᾽ ovv posi-
tum est, cum L. VIII. p. 544. A.
et Phaedon. p. 100. A. ubi ἀλλ᾽
οὖν δὴ legitur. | De ἄλλ᾽ οὖν
omnino probabiliter disputavit Hoo-
geveenius doctr. part. Cap. I.
sect. XI. sed vim particulae δὴ
non respexit.
vz&] om. Lob. Vat. B.
βραχύ] καὶ βραχύ Vind. EF.
Ven. B. Ang. B. Vat. M. (Flor.
ACRTUY.) "Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. tacentibus Bip. Id, si per
codices liceret, tenendum fuisse
Stallbaumium non fugit.
ἐξαρκοῖ] ἐξαρκεῖ Vind. F.
λογισμῶν] Ita Par. ADK. sec.
Bekk. Lob. Mon. B. Vat. BM.
Flor. UV. λογισμὸν Ven. C. a
m. pr. λογισμοῦ reliqui libri cum
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. Sin-
.gulari usus est Plato Phaedr.
pag. 274. €: τοῦτον δὲ πρῶτον
ἀριϑμόν τε καὶ λογισμὸν εὑρεῖν
παὶ γεωμετρίαν καὶ ἀστρονομίαν.
Euthyphr. p. 7. B: ἐπὶ λογισμὸν
ἐλϑόντες περί γε τῶν τοιούτων
ταχὺ ἂν ἀπαλλαγεῖμεν. Plurali
supra L. VI. p. 510. €: οἱ περὶ
τὰς γεωμετρίας τὲ καὶ λογισμοὺς
καὶ τὰ τοιαῦτα πραγματευόμενοι.
€t huius libri P. 525. €: ῥηϑέν-
φος τοῦ περὶ τοὺς λογισμοὺς μα-
ϑήματος. et p. 586. D: τὰ μὲν
τοίνυν λογισμῶν τὲ καὶ γεωμε-
τριῶν καὶ πάσης τῆς προπαι-
δείας. item Xenophon Mem.
L. HIL ς.7. S. 8: ἐκέλευε δὲ
καὶ λογισμοὺς μανϑάνειν. quem
locum Schneiderus in lexico re-
ctius, quam in indice libri Xe-
nophontei interpretatus est..
0] v, sup. oi, Vind. F. zc
Flor. AC.
προϊὸν] προσιὸν Par. A. προϊὼν
cum o super à Vind. F
ἐκεῖνο] ἐκείνων Par. K.
Bip.
τείνει δὲ τείνειν δὲ Vind. E.
Mon. B. Ῥαν. Καὶ. sec. Bekk. Flor.
RT.
αὐτόσε] αὐτὰ τε Vind. E. om.
Flor. UV.
ἐστὶ ἔστε Ast. tert.
sec.
Stallb..
ὃ] ov Par. À. quod vitiosum
est, quia relativum ad τὸ εὐδαι-
μονέστατον pertinet.
λέγεις 1 om. Lob. Mon.B. Vat.
BM. Par. DK. et a m. pr. Ven.
C.
εἰ δὲ γένεσιν, οὐ προσήκει]
om. Ang. B.
τοῦτό ys] ys om. Vind. EF.
Ven. B. Ang. B.
ἀμφισβητήσουσιν ] ἀμφισβη-597
τοῦσιν Vind. E. Flor. ACRT.
σμικρὰ] μικρὰ Vind. EF,
λόγοις] om. Ven. B.
ὑπὸ] τοῖς ὑπὸ Vind.iF. Ang.
B. Flor. ACRT.
μάλα] μάλιστα iidem (μάλιστά
Vind. E.) et Ven. D.
ἀναγκαίως } quasi coacti saepe
Fic. V. L. Vl, p. 510. B. —
511. A. cuius loci consideratio
sec. E
CIVITAS LIB. VIL 597 295
γεωμετρίας ἔμπειροι, ὅτι αὕτη ἡ ἐπιστήμη πᾶν τούὐναν-
τίον ἔχει τοῖς ἐν αὐτῇ λόγοις λεγομένοις ὑπὸ τῶν μετα-
χειριξομένων. Πῶς; ἔφη. “Ζέγουσι μέν zov μάλα γε-
λοίως τε καὶ ἀναγκαίως" ὡς γὰρ πράττοντές τὲ καὶ
πράξεως ἕνεκα πάντας τοὺς λόγους ποιούμενοι λέγουσι,
τετραγωνίζειν τὸ καὶ παρατείνειν καὶ προστιϑέναι καὶ
πάντα οὕτω φϑεγγόμενοι" τὸ δ᾽ ἔστι που πᾶν τὸ μά-
ϑημα γνώσεως ἕνεκα ἐπιτηδευόμενον. Παντάπασι μὲν οὖν,
ἔφη. Οὐκοῦν τοῦτο ἔτι διομολογητέον; TO ποῖον; 26
τοῦ ἀεὶ ὄντος γνώσεως, ἀλλ᾽ οὐ τοῦ ποτέ τι γιγνομένου
eos, qui hic illius aevi geometras
reprehendi autumant, non metho-
dum illorum, sed vitium quoddam
ipsius scientiae notari docebit,
quae quum res sensibiles adhibere
ad theoremata sua explicanda co-
gatur, verbis quoque efficientiam
sensibilem significantibus uti de-
beat; quamquam hic locus ipse
et quod Socrates vel paullulum
geometriae peritos secum consen-
suros affirmat, idem docere eos
poterat.
οὕτω] οὗτοι Lob. Vat. B.
τὸ δ᾽ ἔστι] τὸ δ᾽ ἐστὶ Lob.
Mon. B. Vind. E. Steph. Ast. pr.
sec. τό δ᾽ ἔστι Ald. Bas. ab. In
hac formula, cuius usum exemplis
Heindorfius ad 'Theaet. $.37. ra-
tionem Astius in comm. ad L. I.
p. 868. explicuit, verbum sub-
stantivum formulam excipiens in-
clinari recusat. Cf. Protag. p. 344.
E: τὸ 0 ἔστι γενέσθαι μὲν χα-
λεπὸν, δυνατὸν δὲ ἐσϑλὸν, &u-
μεναι ὃὲ ἀδύνατον. Sic unus in-
ter recentiores Bekkerus : reliqui
τὸ δ᾽ ἐστί. Cf. D.
Τὸ ποῖον ;] om. Mon. B.
Ὡς τοῦ ] Ita cum reliquis
omnibus Ven. B. a m. pr. In
editionibus ante Bekkerum τῆς
interpositum.
τι] om. Vind. EF. Ang. B.
Flor. ACRT. Fic. et Stallbaumius
in sec. incertum utrum significa-
tione magis, an casu pronominis
offensus. Sed significatio nullam
difficultatem habet: ad casum
quod attinet, sane soloecismo si-
milis e£ Graeci pariter atque La-
tini participii naturae contraria
est haec nominativi cum genitivo
constructio , et tamen, quemad-
modum τὸ ποτέ τι γιγνόμενον,
ita etiam τοῦ ποτέ τι γιγνομένον
dici potuisse videtur, ipsa voca-
bul brevitate et ambiguitate vi-
tium occultante. Simili libertate
Galenus de Hipp. et Plat. decr.
L. VIII. in. T. V. p. 649. Kühn.
οὐδὲν ὡς πρὸς τὰ παρόντα δια-
φέροντος dixit, maiore Origenes
adv. Cels. L. ἸΠῚ. ,P. 900. Anf.
ὡς μόνης ψυχῆς ἔργον οὔσης
ϑεοῦ, maxima ipse Plato Polit.
p. 272. E: πάσας ἑκάστης τῆς
ψυχῆς τὰς γενέσεις ἀποδεδω-
κυίας, ὅσα ἦν ἑκάστῃ προστα-
χϑὲν, τοσαῦτα εἰς γῆν σπέρματα
πεσούσης. Atque ut haec ob co-
dicum discrepantiam pro corruptis
haberi, Origenis ἔργον autem fa-
cile in ἔργου mutari possit, Ga-
leni quidem οὐδὲν extra dubita-
tionem positum et ad τὶ tuendum:
sufficere videtur. Nec magnopere
obstat Alcinous isag. c. 7. haec e
nostro loco repetens : τό γε μὴν
κατὰ τὴν γεωμετρίαν ἐπιτηδειό-
τατον καὶ αὐτὸ πρὸς τὴν τοῦ
ἀγαϑοῦ γνῶσιν , ὅταν γέ τις μὴ
πράξεως ἕ ἕνεχεν μετίῃ γεωμετρίαν,
ἀλλὰ προσχρώμενος αὐτῇ ὡς ἐπὶ
τὸ ὃν ἀεὶ ἀνιέναι xol μὴ διατρί-
βειν περὶ τὸ γινόμενον καὶ ἀπολ-
λύμενον.
ywyvou£vov] yw. Vind. E.
PLATONIS
296
καὶ ἀπολλυμένου. Εὐομολόγητον, ἔφη τοῦ γὰρ
ἀεὶ ὄντος ἡ γεωμετρικὴ γνῶσίς ἐστιν. 'Oàxóv ἄρα, ὦ
ysvvais, ψυχῆς πρὸς ἀλήϑειαν εἴη ἂν καὶ ἀπεργαστικὸν
φιλοσόφου διανοίας πρὸς τὸ ἄνω σχεῖν ἃ νῦν κάτω οὐ
δέον ἔχομεν. (Ὡς οἷόν τε μάλιστα, ἔφη. Ὡς οἷόν τ᾽ ἄρα,
qv δ᾽ ἐγὼ, μάλιστα προστακτέον, ὅπως οἱ ἐν τῇ καλ-
λιπόλει ὅοι μηδενὶ τρόπῳ γεωμετρίας ἀφέξονται. καὶ
^ * , 3 - , , M s ? 0
ydo và πάρεργα αὐτοῦ οὐ σμικρά. Ποῖα; ἢ δ᾽ ὅς. 44 τε
δὴ σὺ εἶπες, wv δ᾽ ἐγῶ, τὰ περὶ τὸν πόλεμον, καὶ δὴ
Evouoióygrov] διομολογητέον
Ang. B. Flor. ACRT. zv διομο-
λογητέον Par. A. adscripto, ut
Faehsius refert, in margine vul-
gato. Fortasse Plato εὐδιομολό-
γητον scripsit.
ydo] δὲ Lob. Vat. M.
γεωμετρικὴ In Ald. Bas. ab.
Steph. comma additum editoribus
hoc nomen substantivum visum
esse arguit. Mihi adiectivum vi.
detur.
'Oixóv] Ita Par. A. Ang. B.
Flor. ACRT. ocoxóv Vind. FK.
οὐκοῦν Vind. E. ἕλκον Ven. C.
a m. s. et reliqui cum Ald. Bas.
ab. Steph. Ast. Cf. ad p. 521.
D. dicta.
ψυχῆς πρὸς ἀλήϑειαν ] Sic ii-
dem, qui ὁλκὸν, et Vind. EF.
Ven. C. ψυχὴν πρὸς ἀλήϑειαν
reliqui praeter Ven. B. qui cum
editis supra significatis πρὸς ἀλή-
fuv ψυχὴν exhibet.
&] v Vind. F.
οἷόν τ 2) οἷόν τε Vind. EF.
καλλιπόλει] καλλειπόλει Vat.
B. καλῆ πόλει Ven. C. a m. s.
καλλίστῃ πόλει Ven. B. Bas. b.
Steph. ,,In praeced. editionibus
καλλιπόλει., pro quo quidam vet.
καλλίστῃ πόλει. Alioqui videri
potuisset scribendum καλῇ πόλει.
Sed superlativum gradum agnoscit
et Fic.* idem in m, (qui praecla-
rissimam hanc habitant civitatem
Fic.) '"Themistius or. XXI. p. 948.
A: βασανιστήρια, οἷς £d nos
τοὺς φιλοσόφους £v τῇ καλλιπό-
λει καὶ ἀπειργάσατο τελειότερον,
ἢ Φειδίας τὰ ἀγάλματα. quem
locum Astius de Platone eiusque
civitate agentem recte ad stabi-
liendam lectionem καλλιπόλει ad-
hibuit. Sed ne Stephanum qui-
dem sine ratione recipere eam du-
bitasse et tamen recipiendam esse *
ex eis apparet, quae Lobeckius
ad Phryn. p. 600. sqq. de huius-
modi compositionibus verborum
disputavit.
σοι} cov Vind. EF. Ang. B.
Flor. ACRT. Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. sec.
ἀφέξονται Ita Lob. Vat. BM.
Reliqui codices (Par. K. 560.
Bekk.) et editi ante Steph. ἀφέ-
ξωνται habent.
αὐτοῦ] 2, Quomodo quis tueri
possit genitivum αὐτοῦ non in-
telligo, quum genitivo opus sit
qui περὲ τῆς γεωμετρίας dicatur,
culus nomen praecessit. Nec vero
dubito quin scriptum ita fuerit in
Fic. libro: qui hunc locum ita
vertit — quae praeter ipsius pro-
positum quodammodo esse viden-
tur —.* Steph. p. 25. quem mi-
reris tam cito oblitum esse illo-
rum p. 526. €: 7] γεωμετρίαν λέ-
γεις; αὐτὸ τοῦτο. ut alia per-
multa taceam, quae significavit
Matthiae gramm. p. 819. sq. Cf.
Vol. I. p. 364, a
Iloi«] ποία Vind. F.
εἶπες ] In Yen. C. ας super es.
scriptum.
πόλεμον, lta Astius in tert.
et Stallbaumius. πόλεμον. vel πό-
λεμον" reliqui editores.
καὶ δὴ καὶ} Ita Par. A. Vind.
ENK. Ven.B. Ang. B. Flor. ACRT.
CIVITAS LIB. VII. 597 291
καὶ πρὸς πάσας μαϑήσεις, ὥστε κάλλιον ἀποδέχεσθαι,
ἴσμεν που ὅτι τῷ ὅλῳ καὶ παντὶ διοίσει ἡμμένος τε
γεωμετρίὰς καὶ μή. Τῷ παντὶ μέντοι νὴ zi, ἔφη.
Ζεύτερον δὴ τοῦτο τιϑῶμεν μάϑημα τοῖς νέοις; Τιϑῶ-
μεν, ἔφη. Τί δέ; τρίτον ϑῶμεν ἀστρονομίαν; ἢ οὐ δο-
κεῖ; Ἔμοιγ᾽ ovv, ἔφη"
ἔχειν καὶ μηνῶν καὶ
ναυτιλίᾳ προσήκει,
Ἡδὺς εἶ, ἣν δ᾽ ἐγὼ,
Steph. Bekk. Ast. tert. Stallb.
καὶ “δὴ reliqui.
ὥστε] ὡς τὸ Lob. Vat. M. et
a m. pr. B. Ang. B. Flor. RT.
ἴσμεν ἐσμέν Vind. E. ἴσως
μέν Flor. R. Ang. B.
Veguerefes] xol y. "Lob. Vat.
We. Y τὲ Vind. E.
udveof uiv Vind. EF. Ven. B.
Ang. B. Flor. ACRT.
Ζ:εύτερον — ἔφη. οπι. Lob.
Mon. B. Vat. B. et ἃ m. pr. M.
Par. DK.
νέοις ;] νέοις. editi ante Bek-
kerum.
ἔφη]
Bas. b.
Tí δέ;:] τί δ΄ ἔφη Vat. M. TY
δαί; cum Par. A. Flor. T. Stall-
baumius in sec. In Vind. E.
Mon. B. Ald. Bas. ab. sine di-
stinctione τί δὲ τρίτον etc. scri-
ptum et in Mon. B. post ϑῶμεν
interrogationis signum positum.
Ἔμοιγ᾽ οὖν] ἐμοιγοῦν Vind. F.
Ἐμοὶ γοῦν Bekkerus, Astius in
tert. et Stallbaumius , quemad-
modum est in Lob. scriptum. Cf.
Vol. 1. pag. 30. Hoc vero loco
etiam verbi ellipsis Bekkeri ra-
tioni adversatur.
τὸ :τὸ Vind. E. Τὸ Bas. ab.
ναυτιλίᾳ ναυτηλία Vind. E.
Flor. R
Ἡδὺς etc.] 'Theo 1. c. p. 6:
τό τε χρήσιμον παραδεικνὺς τῶν
μαϑημάτων φησίν" ἡδὺς εἴ,
(ἐστὶν cod. , Scal.) ὅτι ἔοικας δε-
διέναι,, μὴ ἄχρηστα τὰ μαϑήματα
προστάττοιμι. (καὶ προστάττοιμι
cod. Reg. 3. προσταττῶμεν cod.
ἔχη Ald. Bas. a. ἔχει
τὸ γὰρ περὶ ὥρας εὐαισϑητοτέρως
ἐνιαυτῶν οὐ μόνον γεωργίᾳ οὐδὲ
ἀλλὰ καὶ
ὅτι ξοικας δεδιότι τοὺς πολλοὺς,
στρατηγίᾳ οὐχ ἧττον.
Scal.) τὸ δ᾽ ἐστὲν (τουτέστιν idem.)
οὐ πάνυ φαύλοις, ἀλλὰ πᾶσι χα-
λεπὸν (χαλ. πᾶ. idem.) πιστευ-
ϑῆναι; ὅτι ἐν τούτοις τοῖς μα-
ϑήμασιν ἑχάστου οἷον ὀργάνοις
τὸ ψυχῆς ἐκκαϑαίρεται καὶ ἀνα-
ζωπυρεῖται ὄμμα τυφλούμενον
καὶ ἀποσβεννύμενον ὑπὸ τῶν
ἄλλων ἐπιτηδευμάτων, κρεῖττον
ὃν σωθῆναι. μυρίων ὀμμάτων"
μόνῳ γὰρ αὐτῷ ἀλήϑεια Gi ἀλ.
idem.) ὁρᾶται. Nicomachus isag.
arithm. L. l. c. 3. pag. 71: ,Ast.
καϑὰ καὶ o παρὰ Πλάτωνι ἐν τῇ
Πολιτείᾳ Σωχράτης τοῦ προσδια-
λεγομένου αἰτίας τινὰς εὐλόγους
ἐπιφέρειν δοκοῦντος τοῖς μαϑή-
μασιν — ἐπιπλήττων φησίν" ὡς
ἡδὺς εἶ, (λῶστε "addit ,cod. 76.)
OTL ξοικας δεδιέναι, μὴ ἄρα ἄχρη-
στὰ ταῦτα (id om. idem.) τὰ μα-
ϑήματα προστάττοιμι. τὸ δέ ἐστε
παγχάλεπον. μᾶλλον δὲ ἀδύνα-
τον" ὄμμα γὰρ τῆς (οπι. idem et
cod. 482.) ψυχῆς ὑπὸ τῶν ἄλλων
ἐπιτηδευμάτων ἀποτυφλούμενον
καὶ κατορυττόμενον διὰ τούτων
μόνων ἀναξωπυρεῖται καὶ ἄνε-
γείρεται , Ἀρεῖττον ὃν cot vot
μυρίων σωματικῶν ὀμμάτων *
μόνῳ. γὰρ αὐτῷ 7i περὶ τοῦ παν-
τὸς ἀλήϑεια ὁρᾶται. — Pro ἡδὺς
Mon. B. Par. DK. Flor. U. ὡς
ἡδὺς exhibent, quod Astius te-
nuit. Etiam Ficinus: Quam dul-
cis vir es. Atque ita Gorg. p. 491.
E: ὡς ἡδὺς si. Hipp. mai. p. 288.
B: ὡς yAvxvg εἶ, φήσει, ὦ Σώ-
Ἀρατὲς. Sed supra L. I. p. 337.
D: ἡδὺς ydo si. quem ad locum
'imaei glossam (ἡδύς εὐήϑης
Ε
298
μὴ δοκῇς ἄχρηστα μαϑήματα προστάττειν.
οὐ πάνυ φαῦλον, ἀλλὰ χαλεπὸν πιστεῦσαι,
PLATONIS
τὸ δ᾽ ἔστιν
ὅτι ἐν τού-
- , c , » , ^ 2
τοις τοῖς. μαϑημασιν ἑκάστου ὄργανόν τι ψυχῆς ξκκα-
ϑαίρεταί τε καὶ ἀναξωπυρεῖται ἀπολλύμενον καὶ τυφλού-
μενον ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων, κρεῖττον ὃν σω-
-— , 2 , e , ^ , - 2 , Ὁ -
Suivi Mud ὀμματῶν" uovo γὰρ αὐτῷ ἀδηϑειᾳ ,οϑατίία,
2 “- - 2 , c ?
oig μὲν ovv ταῦτα ξυνδοκεῖ ἀμηχάνως ὡς sv δόξεις
λέγειν, ὅσοι δὲ τούτον μηδαμῇ ἠσϑημέ ἰσὶ ἰκό-
, μηδαμῇ ἠσϑημένοι εἰσὶν, εἶκό
καὶ ἄφρων.) ἃ Ruhnkenio iliu-
stratam significavi.
εἶ] εἶ Vind. E.
ósó:óv:.] De hoc dativo conf.
Heindorfius ad Crat. p. 416. K.
δοκῇς δοκεῖς Flor. U. et a
m. pr. Mon. D.
μαϑήματα ἢ σὰ p. Par. K.
τὸ δ᾽] τόδ΄ Ald. Bas. ab. τοδέ
Lob. τοῦδ᾽ Vind. Ἐ'. τοῦδε Flor.
ACR. τοῦτο δ᾽ Vind. E. Ang. B.
ἔστιν] In editis ante Stallbau-
mii sec. ἐστὲν scriptum est, quo
ille tacite in ἔστεν mutato sensum
loci fere eundem, qaem 'Pheo,
esse statuit: lepide agis, quum
vereri videaris, ne homines pu-
tent te inutiles disciplinas prae- .
scribere. lilud vero haud sane
facile, sed difficile est ad. persua-
dendum, hisce disciplinis etc. qua
interpretatione adhibita non ap-
paret, quo iure Socrates Glauco-
nem istud verentem reprehendere,
aut hanc intelligendae utilitatis,
quam istae disciplinae habeant,
di(ficultatem | opponere speciosae
earum inutilitati potuerit. Itaque
hoc potius dicere videtur: tu ve-
reris , ne inuliles disciplinas prae-
cipere videaris , quum tamen mi-
nime contemnendam , quamquam
ad credendum difficilem utilita-
tem hanc habeant, quod ctc. et
ita demum ἔστιν aptum et neces-
sarium est, ut paullo ante ad A.
demonstravimus. Nicomachi inter-
pretatio, si integra est, longe a
vero aberravit.
ἑκάστου] Ita Par. ADK.
Vind. EF. Mon. B. Ven. C. Ang.
B. Vat. M. et a m. pr. B, Flor.
ACR. 'Theo et scholiastes, (£x«-
Lob.
στου ἀνδρὸς τοῦ μανϑάνοντος)
quos merito secutus est cum Astio
in tert. Stallbaumius, Reliqui co-
dices et editi ἑκάστοις habent,
quod etiam ambiguitate laborat,
ὄργανόν τι] ὄργανόν zs. Vind.
EF. Ang. B. Flor. AC. quibus
Stallbaumius Flor. V. addit, ex
quo postea ὄργανόν τιτῆς adfert.
Videtur zs pro τὸ in Flor. R. re-
pertum fuisse, τὲ τῆς in V. ex-
stare.
τε} τι Lob.
Ἀρεῖττον ὃν etc.] Plutarchus E
symposiac. L. VIII. probl. 2. quo
quaerit, πῶς Πλάτων ἔλεγε τὸν
dev ἀεὶ γεωμετρεῖν. p. 718. D.
hunc locum et Phaedon. Ὁ. 89. D.
simul respiciens ἐθιξομένη “γὰρ,
inquit, (sc. n διάνοια) ὑπὸ τοῦ
σφόδρα πονεῖν καὶ ἥδεσθαι τῷ
περὶ τὰ σώματα πλανητῷ προσέ-
χειν ὡς ὄντι τοῦ ἀληϑως ὄντος
τυφλοῦται καὶ τὸ μυρίων ἀντά-
&ov ὀμμάτων (ita cod. Vulcobii:
ὀνομάτων ed. Ald. Bas. σωμά-
τῶν St teph.) ὄργανον, ψυχῆς καὶ
φέγγος ἀπόλλυσιν, ᾧ μόνῳ ϑεα-
τόν ἔστι τὸ ϑεῖον. lamblichus
de vita Pythag. c. 16. S. 70.
pag. 148. , Kiessl. τὸ ϑεῖον ὄμμα
xQsiztov ὃν σωϑῆναι κατὰ τὸν
Πλάτωνα μυρίων σαρκπίνων Ou-
μάτων. Alcinous isag. c. 27. p. 114:
ὅϑεν δὴ καὶ μεγάλων τε καὶ d'ov-
μασίων τὰς τῷ ὄντι φιλοσόφους
ψυχὰς ἔφασκεν ἀναμέστου καὶ
μετὰ τὴν τοῦ σώματος διάλυσιν
συνεστίους ϑεοῖς γινομένας καὶ
συμπεριπολούσας καὶ τὸ τῆς ἄλη-
ϑείας πεδίον ϑεωμένας , ἐπείπερ
καὶ ἐν τῷ ζῇν ἐφίεντο τῆς ἐπι-
στήμης αὐτοῦ καὶ τὴν ἐπιτήδευ-
CIVITAS LIB. VII. 523
τῶβ ἡγήσονταί 6s λέγειν οὐδέν"
299
ἄλλην γὰρ ἀπ᾽ αὐτῶν
οὐχ ὁρῶσιν ἀξίαν λόγου ὠφέλειαν. σκόπει οὖν αὐτόϑεν,
πρὸς ποτέρους διαλέγῃ; ἢ πρὸς οὐδετέρους, ἀλλὰ σαυ-
τοῦ ἕνεκα τὸ μέγιστον ποιεῖ τοὺς λόγους, φϑονοῖς μὴν
οὐδ᾽ ἂν ἄλλῳ, εἴ τίς τι δύναιτο ἀπ᾽ αὐτῶν ὄνασϑαι.
Οὕτως, ἔφη, αἱροῦμαι, ἐμαυτοῦ ἕνεκα τὸ πλεῖστον λέ-
y&w τε κἀὶ ἐρωτῷν καὶ ἀποκρίνεσθαι.
ἦν δ᾽ ἐγὼ, εἰς τοὐπίσω"
σιν αὐτοῦ προετίμων E ἀφ᾽ ἧς
ὥσπερ τι ὄμμα ψυχῆς ἐκκαϑηρα-
μένους καὶ ἀναξωπυρήσαντας ἄ-
πολλυμενόν τε καὶ , ἀποτυφλού-
μένον , κρεῖττον ὃν σώξεσϑαι
μυρίων ὀμμάτων , δυνατοὺς γί-
νεσϑ αι ἐπορέξασϑαι τῆς τοῦ ÀO-
γικοῦ παντὸς φύσεως.
ἀμηχάνως ὡς] ὡς om. Mon. B.
Par. DK. sec. Bekk. Flor. U.
μηδαμῇ 1 μηδαμὴ Vind. F. uz-
δαμῆ Steph. Ast. pr. sec.
, ἠσϑημένοι ἠσϑημένοις Flor.
A.
οὐχ] om. Lob. Vat. M.
διαλέγῃ διαλέγει Ang. B. et
recentiores.
ἢ πρὸς οὐδετέρους 1ία Vind.
EF. Ven. B. Ang. B. Flor. ACRT.
et Ficinus: an forte cum neutris.
Reliqui cum editis οὐ inter ἢ et
πρὸς interpositum habent, cui,
si post ὄνασϑαε cum Astio in pr.
et 560. οὐ Stallbaumio in sec. in-
terrogationis signum fieri debet,
hic non est locus. Nam qui vi-
dere aliquem iubet, cum utris
disputet, non potest "simul opinari
eum cum neutris disputare, ne-
dum hanc opinionem tamquam ra-
tionem, cur illud iubeat, pronun-
tiare; quod utrumque secundum
illam lectionem Socrates facit.
Cf. L. VI. p. 505. €: ἢ οὐ καὶ
οὗτοι ἀναγκάζονται ὁμολογεῖν
ἡδονὰς εἶναι κακάς ; et sic sex-
centies. Accedit quod Glauco o?-
τως αἱροῦμαι respondens ορτῖο-
nem. sibi aliquam ἃ Socrate da-
tíam, non affirmandum aliquid
propositum ostendit. Itaque post
ὄνασϑαι cum reliquis editoribus
"ἄναγε τοίνυν,
- ' ' , 2 -
νῦν δὴ γὰρ ovx οὀρϑῶς
punctum et ante ἢ οὐ non colon,
quod iidem habent, sed comma
faciendum erit, ut Socrates vi-
dere eum iubeat, utrum eligere
alterutros, an negligere utrosque
malit. Verum ne sic quidem ne-
gationi locus, et dictionis πρὸς
ποτέρους pro πότερον πρὸς ὅπο-
τέρους accipiendae brevitas in-
commoda et obscura videtur.
Quare οὐ delevi: Platonem ta-
men 6) pro eo scripsisse suspi-
cor.
ποιεῖ 1 ta Par. A. Vind. F.
ποιεῖη Vind. E. ποιῆς cum εἶ
super ἢ Ang. B. ποιῆι Lob. ποιῆ
Mon. B. ποιῇ Ald. Bas. ab.
Steph.
φϑονοῖς φθονεῖς Lob. Vat.
B. et a m. s. Ven. C. φϑονεῖν
non Stephanus, ut Bekkeri typo-
theta voluit, sed Mon. B.
μὴν] μέντοι Ald. Bas. ab. Steph.
Ast. et fortasse Ven. B. a m. pr.
Hunc enim correctum Bekkerus
tradit μὴν exhibere cunr reliquis,
inter quos etiam. Mon. B. refe-
rendus est, cuius notam ille prae-
termisit , vel, si Bipontinorum si-
lentium non fallit, cum Parisien-
sis K. nota confudit.
τι] om. Par. K. sec. Bekk.
ὄνασϑαι ὥὦνασϑαοι Ald. Bas.
ab.
᾿ Οὕτως} οὕτω γ᾽ Vind. EF.
Ven. B. Ang. B. Flor. ACRT.
editi ante Bekkerum.
λέγειν] om. Vind. E.
[ἄναγε] ἀνάγαγε idem. "ἄνα ye
Ald. "4o« ys Bas. a. ἄρα γε Bas.
b. et Par. K. sec. Bekk.
δὴ om. Vind. E.
528
528
900 PLATONIS
τὸ ἑξῆς ἐλάβομεν τῇ γεωμετρίᾳ. Πῶς λαβόντες; ἔφη. Μετὰ
ἐπίπεδον, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἐν περιφορᾷ ὃν ἤδη στερεὸν λα-486
βόντες, πρὶν αὐτὸ χαϑ᾽ αὑτὸ λαβεῖν. ὀρϑῶς δὲ ἔχει
ἑξῆς μετὰ δευτέραν αὔξην τρίτην λαμβάνειν. ἔστι δέ που
τοῦτο περὶ τὴν τῶν κύβων αὔξην καὶ τὸ βάϑους μετέ-
χον. Ἔστι γὰρ, ἔφη: ἀλλὰ ταῦτά ye, ὦ Σώκρατες,
δοκεῖ οὔπω εὑρῆσθαι. Ζιττὰ γὰρ, ἦν δ᾽ iyQ, τὰ αἴτια:
ὅτι τε οὐδεμία πόλις ἐντίμως αὐτὰ ἔχει, ἀσθενῶς ζητεῖται
χαλεπὰ ὄντα, ἐπιστάτου τε δέονται οἵ ζητοῦντες, ἄνευ
*. 2 ^ e
OU οὐκ ἂν εὕροιεν"
ἔπειτα καὶ γενομένου,
τὸ ἑξῆς] τοεξῆς Vind. E. τὸ ἐξῆς
Vind. F.
τῇ γεωμετρίᾳ} τρία Mon. B.
In Lob. zv super 7: et «v super
α scriptum.
ἐν] Huic in Mon. B. τὸ int,
vers. a Im. s. praescriptum est.
καϑ' αὐτὸ] καϑαυτὸ Vind. F.
χαϑαυτὸ τὸ Vind. E.
δὲ ἔχει ἑξῆς δὴ ἔχει Vind. E.
— Alcinous isag. c. 7: καὶ μὴν
ἡ γε στερεομετρία, (v. ἢ τε ,γεω-
μετρία) χρησιμωτάτη " μετὰ γὰρ
τὴν δευτέραν αὔξησιν ἀκόλουθος
ἡ κατ᾽ αὐτὴν ϑεωρία τρίτην αὖ-
ξησιν ἔχουσα.
τοῦτο] om. Vind. EF. Ang. B.
Flor. ACRT.
βάϑους βάϑος Lob. Vind. F.
Vat. BM. Flor. RT.
δοκεῖ οὔπω) lta Par. ADK.
Lob. Mon. B. Vat. B. Ven. C.
Flor. UV. οὔπω δοκεῖς Vind. E.
οὔπω δοκεῖ reliqui et editiones
ante Bekkerum.
ὅτι τε] ὅτι om. Ang. B. cs
om. Lob. Flor. V. Vat. B. et a
m. pr. M.
ἀσϑενῶς} ἀσϑενῶς τε Mon.B.
Par. DK. Flor. U. Fic. (et cum
inventu difficilia sint, haud ar-
denter quaeruntur:) Ald. Bas. ab.
Steph. Ast.
ξητεῖται) ξητεῖτε Lob. Vat. M.
et, sup. αὐ, B.
ἐπιστάτου τε] vs om. Par. A.
a m. pr. In Lob. eius loco ante
correctionem δὲ erat. Astius in
tert. y& pro eo requirit.
e - b Li M
OV πρῶτον μὲν γενεσϑαν χαλεπον»
ὡς νῦν ἔχει;
οὐχ ἂν πείϑοιντο
ἄνευ post ov Vind. EF. Ven.
B. Fior. ACRTV. Vat. M. a m.
s. Stallb. pr.
0v) ὧν Vind, E.
πρῶτον] τρόπον, in m. πρῶ-
τον, Par. D.
γενομένου γενομένους Bas.b.
εἰ δὲ — πείϑοιντο͵ om. Mon.
Β.
ξυνεπιστατοῖ ] ξυνεπίστατοι
Vind. F. ξυνεπίσταται Vind. E.
ξυνεπιστατεὶ Lob. Vat. M. Flor.
ἜΝ:
καὶ In Mon. B. a m. s. zo:
int. vers. additum est.
ξυνεχῶς} συν. Vind. ἘΝ. -
ἐντόνως] εὐτόνως Vind. EF.
Flor. R'T. et cum v super v Ang.
B. ἐμπόνως Mon. B. Par. DK.
sec. Bekk. Flor. U.
ἔχει 7 ἔχοι Mon. B. Flor. UV.
Stallb. pr.
νῦν ὑπὸ] Vulgo additum μὲν
quamvis bonum secundum Par.
ADK. (de quo Bipontini tacent)
Lob. Mon. B. Ven. C. Flor. UV.
et Vat. M. a m. pr, omisi, qui-
bus libris hoc eodem iure debe-
tur, quo. obsequium in οὕτως (A)
δοκεῖ οὔπω (B.) et ἄνευ ov ne
a Bekkero quidem negatum ; prae-
sertim quum μὲν ob sequens δὲ
librariis necessarium videri po-
tuerit et alibi non semel interpo-
latum reperiatur. Conf. Vol. 1.
p. 162,-a. n. ff. et 184, a. n. 1.
πολ οὐόμενα κουλουόμενα Lob.
κωλυόμενα Vind. EF. Ang. B.
et a m. pr. Ven. B. Idem Fici-
€
CIVAJT AS LELB. ΜΠ. 528 301
M ^ A , , bi ,
οἱ περὶ ταῦτα ξητητικοὶ, μεγαλοφρονούμενοι. εἰ δὲ πόλις
ὅλη ξυνεπιστατοῖ, ἐντίμως ἄγουσα αὐτὰ, οὗτοί τε ἂν
πείϑοιντο, καὶ ξυνεγῶς τε ἂν καὶ ἐντόνως ζητούμενα,
» XC χ
ἐκφανῆ γένοιτο ὅπη Eysv ἐπεὶ καὶ νῦν ὑπὸ τῶν πολλῶν
ἀτιμαζόμένα καὶ κολουόμενα, ὑπὸ δὲ τῶν ξητούντων
λόγον οὐκ. ἐχόντων, καϑ'᾽ ὅτι χρήσιμα. ὅμως πρὸς ἅπαντα
ταῦτα βίᾳ ὑπὸ χάριτος αὐξάνεται, καὶ οὐδὲν ϑαυμαστὸν
αὐτὰ φανῆναι. Καὶ μὲν δὴ, ἔφη, τό γε ἐπίχαρι καὶ
διαφερόντως ἔχει. ἀλλά μοι σαφέστερον εἰπὲ ἃ νῦν δὴ
ἔλεγες.
γεωμετρίαν ἐτίϑης..
nus legisse videtur: quamquam
et vulgus ista contemnit et prohi-
bet. Nec multum interest. Sci-
lice& eo, quod. vulgo stereome-
triam contemnebant, fiebat, ut
minora incrementa caperet. Al-
terum obstaculum erat, quod qui
ei operam. dabant, utilitatem eius
et cum altiori mathesi coniunctio-
nem nondum perspexerant, qua
intellecta et rectius et studiosius
eam tractaturi fuissent. Cf. Hi-
storia problematis de cubi dupli-
catione auctore N. 'Th. Reimer.
(Gottingae 1798.) c. VI. p. 35. sq.
In verbis autem hoc alterum de-
monstrantibus participium, velut
δεωκόμενα vel ξητούμενα, post
χρήσιμα omissum, et. quoniam in-
crementum disciplinae a. quaeren-
übus ilis quamvis utilitatis eius
ignaris proficiscebatur, hoc ipsum
αὐξάνεται cum ὑπὸ τῶν ξητούν-
των constructum , hisque inter-
positum δὲ quasi primitivae ora-
tionis. monumentum relictum est.
Male igitur Stallbanmius καὶ κο-
λουόμενα. post. χρήσιμα ponenda
suspicatur... Unde tandem incre-
menta caperet ars, nisi ὑπὸ τῶν
ξητούντων 7 Neque probabiliter
Schleiermacherus: da sie schou
jezt, wiewol.von den meisten gar
nicht geachtet, sondern eher ge-
hemmt, und von den Forschenden
selbst , welche dic rechte Einsicht
nicht "Rahép , mur so weit als sic
müzlich ist , dennoch dem. allen
zum '"lroz vermóge ihres. innern
τὴν uiv. γάρ zov τοῦ ἐπιπέδου πραγματείαν
ΩΣ , S. 3 ) ^
Ναὶ, ἣν δ᾽ ἐγώ. Εἴτα γ᾽, qu, τὸ
Reizes gedeiht. Propius ad Grae-
ca accesserint haec: da es auch
jetzt schon von der Menge ver-
achtet und. unterdrückt und von
suchenden, die nicht. anzugeben
wissen , wiefern es nützt, gleich-
wohl trotz. allen | dem unwillkür-
lich wegen seines Reizes grósseren
Bestand. erhált.
xo. ὅτι} καϑότι ζῶν. Vind.
EF. Mon. B.
αὐξάνεται] αὐξάνεσθαι Vind.
B. Mon. €
αὐτὰ] ταῦτα Vind. BE. Mon.
C. Yat. H. Flor. ACTV. Ast.
sec.
τό ys]. τό y Vind. F.
ἔχει] ἔχοι Mond C.
τοῦ ἐπιπέδου πραγματείαν]
Proclus in Euclidis librum I. (Bas.
1533.) p. 32: τοῖς uiv παλαιο-
τέροις τῶν φιλοσύφων͵ οὐκ ἐδό-
κει τῆς ἐπιφανείας εἶδος τίϑε-
σϑαι τὸ ἐπίπεδον, ἀλλ᾽ ὡς ταύ-
TO. ἑκάτερον παραλαμβάνειν εἰς
παράστασιν τοῦ διχῆ διαστάντος
μεγέϑους. οὕτω γὰρ καὶ ὁ Veios
Πλάτων "τὴν γεωμετρίαν τῶν ἕσιε-
πέδων ἔφατο ϑεωρητικὴν εἶναι
πρὸς τὴν στερεομετρίαν αὐτὴν
ἀντιδιαιρῶν, ὡς ἂν τῆς αὐτῆς
οὔσης τῷ ἐπιπέδῳ τῆς ἐπιφα-
νείας.
ἐτίϑης Ιία Par. A. Vind. B.
Mon. BC. Ven. C, Vat. H. Flor.
V. ἐτίϑεις reliqui mei et Floren-
tini et editiones aute Bekkerum
et Stallbaumius. Vid. ad L. VI.
p. 497. D. In Vind. B. Mon. C.
D
302
PLATONIS
uiv πρῶτον ἀστρονομίαν μετὰ ταύτην, ὕστερον δ᾽ ἄνε-
χώρησας.
Σπεύδων γὰρ, ἔφην, ταχυ πάντα διεξελθεῖν
μᾶλλον βραδύνω" ἑξῆς γὰρ οὖσαν τὴν βάϑους αὔξης
μέϑοδον, ὅτι τῇ ζητήσει γελοίως ἔχει, ὑπερβὰς αὐτὴν
μετὰ γεωμετρίαν ἀστρονομίαν ἔλεγον,
Ὀρϑῶς ; ἔφη, λέγεις.
βάϑους.
φορὰν οὖσαν
Τέταρτον τοίνυν, ἣν
δ᾽ ἐγὼ, τιθῶμεν μάϑημα ἀστρονομίαν, ὡς ὑπαρχούσης
τῆς νῦν παραλειπομένης, ἐὰν" αὐτὴν πόλις μετίῃ. ΕἶΞ
Η z 2 ce 3 oM - , : * PARA Pw.
«0g, ἡ δ᾽ Og. xot O ys vOv δή μοι, ὦ Σώκθρατες, ἐπέ-
πληξας περὶ ἀστρονομίας ὡς φορτικῶς ἐπαινοῦντι, νῦν
Ald. Bas, ab. signum est interro-
gandi.
y] ye Mon. C.
μετὰ ταύτην] Ita Par. A. Vind.
E. Ven. B. Ang.B. Vat.H. Flor.
ACRTV. Bas. b. et ante drgo-
νομίαν Vind. B. Mon. C. μετα-
ταῦτα τὴν Vind. F. μετ᾽ αὐτὴν
reliqui libr scripti et editi. Cf.
:4229.: Ri.
4] δὲ Lob.
ἀνεχώρησας ἀνεχώρισας Ald.
Bas. ab.
ἔφην] ἔφη Lob.
ἑξῆς | ἐξ ἧς Vind. E. Pro
aspero Vind. F. e corr. lenem
habet.
βάϑους] βάϑος Vind. F.
αὔξης | αὔξην Lob. Vat. M.
αὔξησιν Vind. FK. Flor. R. ,,Vat.
M.* Puto Ang. B.
γελοίως] γελοῖος Bas. b. ye-
λοίως ἔχειν τῇ ξητήσει dicitur
Stereometria non ;,,quia ita est
comparata, ut eam disquirere ri-
diculum sit* quemadmodum Stall-
baumius explicat, sed quia impe-
rite tractabatur. Cf. p. 529. E:
κάλλιστα uiv ἔχειν ἀπεργασίᾳ.
μετὰ γεωμετρίαν) μεταγ. Vind.
βάϑους] βάϑος idem ante corr.
Quod astronomiam φορὰν, non
μέθοδον φορᾶς, appellat, eadem
brevitate p. 530. D. E πρὸς d-
Groovóutev , inquit, ὄμματα πέ-
πηγὲν.
529 1) GU μετέρχῃ ἐπαινῶ. παντὶ γάρ μοι δοκεῖ δῆλον, ὅτε
usrin] μετίοι Vind. B. Mon. C.
ὠξτείη- Ald. Bas. ab.
x«L] : καὶ Vind. E. ἘΠῚ editi
ante Astii sec.
Σώκρατες σώσώκρατες Vind.
ἀστρονομίας. 1 ἀστρωνομίας
Bas. b.
σὺ μετέργῃ 1 lta Par. AK,
Vind. BEF. Mom. C. Vat. BH.
Ven. B. Ang. B. Flor. ACRTUV.
σὺ μετέρχε Mon. B. συμμετέρχῃ
Lob. (—7:) Ald. Bas. ab. Steph.
σὺ μετέργει. recentiores , inter
quos Bekkerüs σὺ ger. ex Mon.
B. et reliquis septem supra indi-
catis afferens terminationem in-
certam reliquit neque de Ven. C.
Par. D. Vat. M. quiequam signi-
ficavit , Stallbaumius autem σὺ
μετέρχει in Florentinis, Mona-
censi (C.) et Parisiensi (K.) scri-
ptum ostendit,
γάρ μοι] bis Mon. C.
δῆλον 1 εἶναι idem et Vind. B.
addunt. Theo Sm. p. 9: ἔν vt
τοῖς ἑξῆς ἐπαινῶν τὴν περὶ τὰ
τοιαῦτα μαϑήματα σπουδὴν γεῶς
βετρία μὲν, φησὶν, ἐστὶ περὶ τὴν
τοῦ ἐπιπέδου “ϑεωρίαν, ; ἄστρο-
vouía δὲ περὶ τὴν τοῦ στερεοῦ
φορὼν " αὐτὴ δὲ ἀναγκάξει εἰς
τὸ ἄνω ὁρᾷν, καὶ ἀπὸ τῶν ἐν"
ἁγένδε ἐκεῖσε “ἄγει:
οὕτω] οὕτως Par. K. sec.
Bip. et recentiores. Cf. Vol. 1.
p. 398, a. inf.
oi] ol Bas. ab.
529
CIVITAS LIB. VII. 529 305
u. , , * 9 Nr 9A Com Lg, HUN -
ἀὕτη ys ἀναγχάξει ψυχὴν sg τὸ ἄνω ὁρᾷν καὶ ἀπὸ τῶν
ἐνθένδε ἐκεῖσε ἄγει. Ἴσως, ἣν δ᾽ iyd, παντὶ δῆλον
᾿ 4. .κ«ὖὦ πὰ LA ι , p e 2 ι X: »
πλὴν ἐμοί" ἐμοὺ γὰρ ov δοκεῖ οὕτω. .4λλὰ πῶς; ἔφη.
Ὡς μὲν νῦν αὐτὴν μεταχειρίξονται οἵ εἰς φιλοσοφίαν
ἀνάγοντες, πάνυ ποιεῖν κάτω βλέπειν. Πῶς, ἔφη; λέ-
- » » 3 * 1
γεις; Οὐκ ἀγεννῶς μοι δοκεῖς, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τὴν περὶ τὰ
ἄνω μάϑησιν λαμβάνειν παρὰ σαυτῷ ἥ ἔστι" κινδυνεύεις
γὰρ καὶ εἴ τις ἐν ὀροφῇ ποικίλματα ϑεώμενος ἀνακύ-
, c € ^ 5 T , 34245
πτῶν καταμανῦανοι TL, ἡγεῖσθαι αν αὐτὸν νοήσει, ἀλλ
οὐκ ὄμμασι ϑεωρεῖν. ἴσως οὖν καλῶς ἡγῇ. ἐγὼ δ᾽ εὐηϑ:-
κῶς. ἐγὼ γὰρ αὖ οὐ δύναμαι ἄλλο τι νομίσαι ἄνω ποιοῦν
,
ἀνάγοντες ἄγοντες Flor. T. dum docuit. Ego vorncsv , si
Cf. p. 521. C. Secus , Schleier-
macherus: welche sie als. Philo-
sophie erheben. wollen.
ἀγεννῶς} ἀγενῶς Vind. E.
Flor. U. et, sup. a m. s. altero
v, Mon. B. Cf. Phaedr. p. 264.
B: ἐμοὶ μὲν “γὰρ ἔδοξεν ὡς un-
δὲν εἰδότι οὐκ ἀγεννῶς τὸ ἐπιὸν
εἰρῆσϑαι τῷ γράφοντι. non sine
generosa fiducia.
μοι δοκεῖς} om. Mon, €.
7] H Par. K. sec. Bekk. o
. m. s. Á, Ven. C. ἡ Vind. E..
Bas. z
κινδυνεύεις 1 κινδυνεύει Vind.
F. Ang. B. Flor. R.
B x«i] om. Mon. C.
ἀνακύπτων ] ἀνακαλύπτων
Vind, E.
καταμωνϑείνο.] καταμανϑάνει
Mon. B. Yen. B. καταμανϑάν
cum o. e super ultimo » Mon. C.
καταλαμβάνει Vat. M. Cf. L. V.
p. 475. Ὁ.
αὐτὸν] αὐτὴν Par. K.
Bekk.
νοήσει] Ita Mon. BC. Par. K.
sec, Bekk. Ang. B. Flor. RTU.
et cum litura post εἰ Vind. BF,
νοεῖν τὸ Ven. B. intelligere Fic.
νοήσειν reliqui cum editis ante
Bekkerum, quod Stephanus. p. 25.
sec.
in νοεῖν, Porsonus vero testante,
ut Stallbaunius commemoravit,
Malthbyo in Morelli thes. pros.
p. 603. secundum codices quos-
dam Oxonienses in νοήσει mutan-
sequeretur ρῶν, ob temporum
diversitatem soilicitandum non pu-
tarem, cuius exempla Vol. 1. p.52.
monstravi, neque ipsum verbum
non aptum haberi potest; sed
ὄμμασι ϑὲωρεῖν, quae dictio. in-
solentior est,. prae simplici ὁρᾷν
non aliter, nisi quod νοήσει prae-
cessisset, placuisse scriptori vi-
detur.
οὐκ ὄμμασι] Tta Lob. Vind.
BE. Mon. B. (hic οὐκόμμασι)
Flor. ACRTUV. Bas. b. et Stall-
baumius. ovx ὄμμασιν Mon, C.
Vind. FK. Ald. Bas. a. Steph.
(tacentibus Bip.) Bekkerus item
tacens et Astius. Conf. Vol. I.
p. 123, b.
ἡγῇ} ἡγεῖ Par. D. et recen-
tiores.
δ᾽ εὐηϑικῶς Ov. Vind. E.
ποιοῦν |. Pro eo Heindorfiüs
ad Theaet, 8. 83. obiter ostendit
ποιεῖν scribendum, cui Astius vo-
μίξειν frequenter cum participio
loco infiniüivi coniungi dictitans
duos. Xenophontis locos obiecit,
qui nihil probant. Unus est Anab.
VL..6, 24: νόμιζε 9 ἐὰν ἐμὲ
vov ἀποκτείνῃς, δι ἄνδρα δέε-
λόν τε καὶ πονηρὸν ἄνδρα dyc-
jov ἀποχτείνων. Alter de rep.
Lac. J. 6: χαὶ τοῦτο συμφέρον
τῇ εὐγονίᾳ νομίζων. Neque ego
exemplis refutare Heindorfium
possum, sed aliud esse puto vo-
μίσαι TL ποιεῖν, aliud ποιοῦν
304
ψυχὴν βλέπειν μάθημα,
m -
1 Éxtiwo,
PLATONIS
τι Ἂ A 4
ὃ ἂν περὶ TO
ὄν τε ἡ καὶ τὸ ἀόρατον, ἐάν τέ τις ἄνω κεχηνὼς ἢ
κάτω συμμεμυκὼς vOv αἰσϑητῶν ἐπιχειρῇ τι μανϑάνειν;
οὔτε μαϑεῖν ἄν ποτέ φημι αὐτὸν, ἐπιστήμην γὰρ οὐδὲν
ἔχειν τῷν τοιούτων. οὔτε ἄνω, ἀλλὰ κάτω αὐτοῦ βλέ-
πειν τὴν ψυχὴν, κἂν ἐξ ὑπτίας νέων ἐν γῇ ἢ ἐν ϑαλάττῃ
idque huic loco magis aptum,
scilicet non solum facere s. fa-
ciendo in praesentia occupatum
esse, sed vim. et. consuetudinem
faciendi habete aliquid. existimare.
Nec nihil alteri infinitivo βλέπειν
et variandae orationis studio tri-
buendum videtur.
τὸ ὄν] τὸ om. Mon. C.
τε ἢ] ye ἣν Vind. E.
ἀόρατον] ὁρατὸν Par. K. sec.
Bekk.
ἐάν τέ τις --- μανϑείνειν ἐών
τέ τις ἄνω κεχηνὼς 7 ἐάν τεκχά-
τω συμμεμυκώς. εἰ δὲ τις αἰσϑη-
τῶν πέρι μανθάνειν ἐπιχειρεῖ
Vind. B. Eadem est Mon. C.
lectio, .praeterquam quod pro
συμμεμυκὼς simplex μεμυκὼς ha-
bet. ἐάν τέ τις ἄνω πεχηνοὺς 7]
κάτω συμμεμυκῶς τούτων τι
μανϑ'άνῃ * ἐὰν δ᾽ ἄνω που κεχή-
vog ὁτιοῦν τῶν αἰσϑητῶν ἐπι-
χειρῇ μανθάνειν Mon. B. et,
τούτων — ὁτιοῦν in m. ἃ m. s.
positis, Flor. U. Hanc lectionem
Bekkerus et in sec. Stallbaumius
receperunt. . Reliqui. codices et
Ficinus in nostram cum reliquis
editionibus consentiunt , nisi quod
Ficinus pro ἢ κάτω Gvgu. nun-
quam conversus " deorsum posuit,
quasi ἢ *". 6. legisset, οὐ pro
ἐάν τὲ Vind. F. Ang. B. ἐὰν δέ,
pro κεχηνὼς Vind. EK. χεχηνὸς,
pro ἢ Vind. E. ἢ, pro συμμεμυ-
κὼς Lob. Vat. M. μεμνκὼς, Vat.
B. Ven. B. uterque a m. s. vs-
ψευχῶς,, pro τὸ Ang. D. τὲ ha-
bet, quod ipsum zz in Lob. omis-
sum, in Par. A. Ven. B. Vat.
HM, eo quo nos posuimus loco,
in reliquis et in Ald. Bas. ab.
Steph. (quem falso Bekkerus cum
Par. A. consentire significat) Ast.
et Stallb. pr. ante ἐπιχειρῇ vel
ἐπιχειρεῖ, quomodo in Vind. EF.
Flor. AC. scriptum est, legitur.
Quae omnia exigui et ad minuen-
dam vulgatae auctoritatem nullius
momenti esse apparet. Haud mul-
to maioris ea sunt, quae Schlei-
ermacherus et ipse Monacensem
Bekkeri secutus obiicit. Primuin
negat rebus sensibilibus intentum
non solum ἄνω κεχηνότα; sed
etiam κάτω συμιεμυκότα diei de-
buisse, quod F'icino quoque of-
fensioni fuit. Sed hoc omisso cor-
poris statui erecto et ori aperto
non tam efficiendae ' cognitionis
vis: negata, quam impediendae
tributa videretur. taque nulla
eiusmodi vj praedita illa et omni-
no inefficacia demonstraturus So-
crates 'si quis sursum aperto, in-
quit, vel clauso deorsum ore sen-
sibile quid: cognoscere studet, ne-
que cognoscere mihi neque. sursum
spectare animo videtur. Deinde
in particula vs post ἐὰν offendit
et contrarii significationem desi-
derat, non animadvertens duas
legationes ov δύναμαν et οὔ
qnt, recte per v&'copulári, et
si necessarium esset/ δὲ, id unum
servatis ceteris ex Ang. B. vel
etiam . ex coniectura restitui 'po-
tuisse. Bekkeri lectioni praeter
codicum auctoritatem. hoc maxime
obstat, quod viro gravi et gra-
vissimis in rebus defixo personam
comicam, πρόσωπον κεχηνὸς, ad-
icit; Accedit quod sensibilibus
intentum non quamvis, sed quod
ἄνω πεχηνὼς sit, cognitione pri-
vare videtur , et "quod non appa-
ret, cur 7] κάτω συμμεμυκῶς po-
tius , quam ἐάν τὲ *. 6. dicatur.
Atque hac ex parte multo magis
CIVITAS LIB. VIL 529
μανϑάνῃ.
305
Δίκην, ἔφη, ἔχω" ορϑῶς γάρ μοι ἐπέπληξας.
ἀλλὰ πῶς δὴ ἔλεγες δεῖν ἀστρονομίαν μανϑάνειν παρὰ
ἃ νῦν μανθάνουσιν, εἰ μέλλοιεν ὠφελίμως πρὸς ἃ λἐ-
γομὲεν μαϑήσεσθαι; 0s, ἦν δ᾽ ἐγώ"
ταῦτα μὲν τὰ ἐν
τῷ οὐρανῷ ποικίλματα, ἐπείπερ ἐν ὁρατῷ πεποίκιλται,
κάλλιστα μὲν ἡγεῖσθαι καὶ ἀκριβέστατα τῶν τοιούτων
tolerabilis et haud paullo mode-
stior est alterius Monacensis in-
terpolatio, quem Schleiermache-
rus pro inutili abiicere et cum
Bekkeriano confundere non debe-
bat.
ποτε] om. Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
ἔχειν] ἔχει iidem.
τῶν τοιούτων] τὸν τοιοῦτον
Lob. Vind. BE. Mon. C. Ven. b.
Vat. HM. Ast. sec. tert. scien-
tiam enim adipisci hunc mego
Fic. Cf. prima lectionis varietas
in D.
ἀλλὰ] οὔτε Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
ἐξ ὑπτίας νέων νέων, pro
quo Vat. BM. Yen. B. et, sup. ε,
Lob. ναίων, Par. DK. sec. Bekk.
νεῶν, Par. C Mon. C. Vat. H.
μὲν, Vind. B. μὴν, Vind, E.
(ἐξυπτίας αὖ F.) μὴ "exhibet, Fi-
cinus iacens posuit , Stephanus
p. 25. recte negat in véov mu-
tandum aut pro habitans acci-
' piendum, quum sit natans. Pol-
fx VII. 138: νεῖν δ᾽ ἐξ ὑπτίας
μάϑημα κολυμβητῶν ᾿ριστοφά-
vrg εἶπε καὶ Πλάτων. Astius,
qui in pr. νεύων dederat, in sec.
metaphorice dictum putat , ut ἐξ
ὑπτίας νέων nihil aliud sit, nisi
supinus. Atque ita Galenus in-
tellexisse aut νέων non legisse
videtur de usu part. L. III. T. III.
p. 183. Kühn. ad haec respiciens:
τὸ δὲ “μηδὲ Πλάτωνος αὐτοὺς
ἀκηκοέναι λέγοντος, ὡς οὐ τοῦτ᾽
ἔστι τὸ ἄνω βλέπειν, ὅταν τις
ὕπτιον αὐτὸν ἀναπλίνειε χασμώ-
μενος; ἀλλ᾽ ὅταν, οἶμαι, τῷ νῷ
τὴν τῶν ὄντων φύσιν ἐπισκοπῆ-
ται, δεινῶς ὀλίγωρον. Sed huic
interpretationi per se non nimis
PrATowis Or. II.
probabili etiam addita ἐν γῇ ἢ ἐν
Δαλάττῃ parum conveniunt, et
mare natantem, qui proprie dica-
tur, requirit. Neque vero pro-
pterea opus est, ut cum Mon. B.
Flor. U. ἐν ϑαλάττῃ ἢ ἐν γῇ
scribatur, quod Stallbaumius in
sec. fecit. Namque in ea orbis
terrarum parte, quae γῆ vocatur,
non minus, quam in altera natari
potest. γῇ non idem est, quod
χέρσος.
Ζἰκην] νῦν τιμωρίαν. scholia-
stes; recte. Cf. Xenophon Cy-
rop. VII. 2, 24. et ibi a Schnei-
dero citatns Lysias epitaph. S. 7.
Bekk. p. 59. Reisk.
ἀλλὰ] ᾿4λλὰ Ald.
δὴ ἔλεγες διέλεγες Vind. E.
παρὰ} παρ᾽ idem. πρὸς Par.
μέλλοιεν ] μέλλοι Vat. H. μέλ-
Aoiusv Vind. E. Flor. ACT. et
Ficinus: s eius nobis perceptio sit
ad ea, quae dicimus, profutura.
λέγομεν ] λέγοιμεν Vind. F,
Ang. B. Flor. R.
20] om. Vat. H. et Stallbau-
mio in pr. referente Flor. ACT.
Sed idem in Par. K. omissum
dicit. Itaque ἐν οὐρανῷ. pro ἐν
ὁρατῷ e Florenüinis illis notatum
accepisse et perperam huz retu-
lisse videtur. Nam pro ὁρατῷ
Bekkerus et Bipontini testantur
in Par. K. οὐρανῷ egi. Idem
legitur in Vind. E. eratque ante
corr. in Lob.
τῶν τοιούτων] τὸν τοιοῦτον
Vind. BE. Mon. €. Yat. Η. Flor.
V.
U
306
ἔχειν, τῶν δὲ ἀληθινῶν πολυ ἐνδεῖν,
PLATONIS
[5] ^ ku ,
ἃς TO OV τάχος
καὶ ἡ οὖσα βραδύτης ἐν τῷ ἀληϑινῷ ἀριϑμῷ καὶ πᾶσι
τοῖς ἀληϑέσι σχήμασι φοράς τε πρὸς ἄλληλα φέρεται
καὶ τὰ ἐνόντα φέρει᾽ ἃ δὴ λόγῳ μὲν καὶ διανοίᾳ ληπτὰ,
ὄψει δ᾽ ov. ἢ σὺ οἴει; Οὐδαμῶς, ἔφη. Οὐκοῦν, εἶπον,
τῇ περὶ τὸν οὐρανὸν ποικιλίᾳ παραδείγμασι χρηστέον
τῆς πρὸς ἐχεῖνα μαϑήσεως ἕνεκα, ὁμοίως ὥσπερ ἂν εἴ
5 ? , c ^ , E 2; -— ἡ
τις ἔντυχοι ὑπὸ “αιδάλου ἢ τινος ἄλλου δημιουργοῦ ἢ
τῶν δὲ ἀληϑινῶν])] τὸν δὲ din-
Suvóv Vind. B, Mon. C. τὸ ài
ἀληϑινὸν Vind. E.
Gg] ὃ Ang. B. &'Flor. R. Id
Stallbaumius in sec. probat atque
extrema sic scripta velit: σχήμασι
πάσας φορὰς πρὸς ἄλληλά τε καὶ
τὰ ἐνόντα φέρει. additque inter-
pretationem, quae quoniam fun-
damento caret, coimmemoranda
non videtur. Astius ὧν pro &g
scribendum et post βραδυτὴς com-
mate posito καὶ inserendum id-
que pro καὶ ἃ acciplendum sta-
tuit; cui multa repugnant ; illud
vere monuit, ἃς non pertinere
ad τῶν ἀληθινῶν, quasi hoc sit
femininum et φορὰς per attra-
ctionem pro φορῶν positum, quod
nuper placuit Bcrnhardyo synt.
p. 302. Denique Schleiermiche-
rus in vulgita acquiescit, sed
una cum veris inotCbus sen biles
simul sirjnificari totamque enun-
tiationem ellipticam, suzimam au-
tem seutentiae hanc esse censet:
τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ πολὺ τῶν ἄλη-
θινῶν ἐνδεὶ κατὰ τὰς φορᾶς.
Ego neque a gramunstica, neque
a sensu quicquam obstare puto,
quo minus ad τῶν ἀληϑινῶν ex
antecedentibus repetamus ποικπιλ-
μάτων, tum verarem varietatum
descriptionem ' contineri putemus
verbis ἃς τὸ ὃν τάχος etc. φοράς
τε πρὸς ἄλληλα gc ἔρεται καὶ τὰ
νόντα φέρει, quasi dicat τῶν
ἀληϑινῶν ποικιλμάτων., τοῦτ᾽
ἔστι τῶν φορῶν, ἃς etc. Qua
ratione vera celeritas , et vera
tarditas quum invicem ferri, tum
qe. insint ferre dicantur, haud
cile intellectu" nec non signi-
ficatum a Schleiermachexo est.
Quemadmodum enim sez: biiis coeli
varietas eo efficitur , quod stellas
in coelo conspicuas alias celerior,
alias tardior motus per definita
temporis spatia certas;ue figuras
circumagit , qui motus est non
verae, sed -sensibilis celeritatis
tarditatisque et per numeros at-
que figuras item sensibiles decur-
rt, ita veram varietatem vera
celeritas et tarditas efficiunt eo,
quod veras stellas secundum ve-
rum mnume:um verasque figuras
movent, qui motus partim Pd
rum est, quia celeritas et tardi-
ias motu carere non possunt,
paróm ad res mofas- seu. veras
stellas pertinet, quae τὰ ἐνόντα
dicantur, quia celeritas et tardi-
tas cum eis sese coniungentes eas
amplectuntur et continent. Cf.
Proclus in "Tim. p. 244: πρόεισι
κατ᾽ ἀριϑμὸν ὃ εἷς ἀληϑῶς 190-
vog ἀριϑμῶν τὰ μετέχοντα σ.
c. . μεταμετέχοντα) αὐτοῦ καὶ αὖ-
τὸς ὧν νοερὸς ἀριϑμὸς; ? ὃν καὶ
ὁ Σωκράτης ἔλεγε καὶ ἠνίσσετο,
ἡνίχα ἔλεγεν , “ἕν τῷ ἀληθινῷ
ἀριϑμῷ λέγων εἶναι τὸ αὐτοτά-
χος καὶ τὴν αὐτοβραδυτῆτα, οἷς
διαφέρει τὰ ὑπὸ τοῦ χρόνου
ἀριϑμούμενα, δ ᾶττον 7 βραδύ-
τερον κινούμενα. et in Parm.
T. IH. , P. 158: ὥσπερ τῶν | ἕνερ-
γειῶν Ü ἐσοταχὴς καὶ ἀνισόταχὸς
ἐστι καὶ βραδυτὴς ἐν τῷ ἀληϑι-
νῷ ἀριϑμῷ, μεμαϑήκαμεν ἐν IIo-
λιτείᾳ. in quibus post ἀριϑμῷ
nonnulla excidisse suspicor.
τάχος] πάχος Vind. F. et int.
vers. Flor. A.
Boaóvzzg] Ita Vind. EF. βρα-
DEC GPS
,
CIVITAS LIB. VII. 530 307
γραφέως διαφερόντως γεγραμμένοις καὶ ἐκπεπονημένοις
διαγράμμασιν. ἡγήσαιτο γὰρ ἄν mov τις ἔππειρος γεω-
μετρίας ἰδὼν τὸ τοιαῦτα κάλλιστα μὲν ἔχειν ἀπεργασίᾳ,
γελοῖον μὴν ἐπισχοπεῖν ταῦτα σπουδῇ ὡς τὴν ἀλήϑειαν
ἐν αὐτοῖς ληψόμενον ἴσων ἢ διπλασίων ἢ ἄλλης τινὸς
συμμετρίας. Τί δ᾽ οὐ μέλλει γελοῖον εἶναι; ἔφη. Τῷ
ὄντι δὴ ἀστρονομικὸν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὄντα οὐκ οἴει ταύ-
’ τὸν πείσεσϑαι εἰς τὰς τῶν ἄστρων qoodg ἀποβλέποντα;
Conf. p. 528. A.
δυτὴς reliqui mei cum ejitis, (79) exhibere.
contra Herodiani, scholiastae Ve- .
neti et Eustathii (T. II. p. 149,
5. Lips.) praeceptum. Cf. Batt-
mannus gramm. If. p. 324. Idem
Defin. p. 415. E. ex duobus co-
dicibus Bekkeri unoque Mon.
DXIII. pro vu!gato βραδυτὴς
restituendum.
πρὸς ἄλληλα] προσάλλ. Vind.
à] om. Vind. E.
ληπταὰ] λεπτὰ Vind. B.
δ΄ 1 δέ, Lob.
7]. ἡ Vind. F. Mon. B.
“Οὐδαμῶς ἔφη] om. Mon. B.
οὐδαμῶς γε ἔφη Vind. F. (Flor.
ACR.) Stallb. pr. οὐδαμῶς y ἔφη
Ven. B. Ang. B. Ald. Bas. ab.
Steph. (tac. "Bip.) Ast.
παραδείγμασι ἢ παραδείγματι
Vind. B. et corr. Mon. C. (ante
corr. —c:) Steph. Ast. pr. sec.
eremplo Fic. la Lob. z& super
σι scriptum. De Vat. M. (et Vind.
B.) Bekkerus nihil ostendit.
ἐκεῖνα] ἐκεῖνα μαϑήσεως, Vind.
᾿ἐντύχοι] ἐντύχη Vind. BF.
Vat. M.
ἡγήσαιτο] ἡγήσατο Vind. F.
ἂν Ἰ idem int. vers. habet.
καλλιστα] κάλλιστον Vind. B.
Mon. C. In Mon. B. κάλλει τα,
sup. a m. s. 6, legitur.
ἀπεργασία ἢ ἀπεργασίαν Vind.
. Ἐν Ang. B. Flor. R. Cf. p. 598.
D.
μὴν] μὲν Vind. F. Ang. B.
Vat. H. δ᾽ Vind. E. μέντοι Flor.
TY. Ald. Bas. ab. Steph. Ast. et,
ut videtur, Ven. B. quem Bekke-
rus tradit μὴν pro varia lectione
530
Perperam, ut alia, Stallbaumius .
in sec. μὲν vulgatum fuisse dicit.
ἐπισκοπεῖν ἐσκοπεῖν Vind. E.
ταῦτα] αὐτὰ Lob. Vind. F.
Mon. B. Vat. BM. Par. DK. Ven.
C. et yp B. Ang. B. Flor. RU.
Stalb.
σπουδῇ οπι. Lob. Yat. BM.
Ven. B. sed is pro var. lect. ha-
bet. In Fior. T. ante ταῦτα le-
gitur.
ὡς] πρὸς Ven, C. Par. DK.
et, sup. εἷς, Vat. B. πρὸς τὸ
Lob. Vat. M.
ληψόμενον] ληψόμενος Mon.
C. mo sup. εσϑαι, Ven.
C
ἴσων] ἢ i. Ang. B.
oU] ὃ Lon. om. Vat. M.
μέλλει } μέλλοι Flor. 'T.
εἶναι} om. Vat. H.
Τῷ ὄντι ] τωόντι Vind. E.
Mon. C. τὸ τῶ ὄντι Lob. Vat.
M. τὸν τῶ ὄντι Mon. B, Flor.
TU. idem inv enisse yidetur scho-
li auctor: ὁ τῷ ὄντι, φησὶν,
ἀστρονομικὸς etc. Articulum re-
cepit Stalibauraius.
à] δὲ Vind. B. Mon. C.
ἣν δ᾽ ἐγὼ] post ὄντα lidem.
οὐκ οἴει ταὐτὸν πείσεσϑαι
om. Lob. Vat. M. Pro zavzóv
Mon. C. τὸν αὐτὸν, Ven. C.
ταυτὸ, Vat. B. αὐτὸ habet. Pro
πείσεσθαι, ut videtur, nam ver-
sus numerus non congruit, σπήσε-
σϑαι Bekkerus in Par. K. legit.
Bipontini silent. Idem quoque fa-
cturum putare debemus verum
astronomum etc. Fic.
ἄστρων e] ἄστρω φρο-
ρὰς Mon.
U?
530
805 PLATONIS
νομιεῖν uiv, ὡς οἷόν τε κάλλιστα τὰ τοιαῦτα ἔργα 6v-
, rr , bd - 2 - -
στήσασϑαι, οὕτω ξυνεστάναι τῷ τοῦ οὐρανοῦ δημιουργῷ
, , - * ^
αὐτόν τε καὶ τὰ ἐν αὐτῷ" τὴν δὲ νυχτὸς πρὸς ἡμέραν
ξυμμετρίαν καὶ τούτων πρὸς μῆνα καὶ μηνὸς πρὸς ἔνι-
αὐτὸν καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων πρός τε ταῦτα καὶ πρὸς
z , LA 7) c , M , ,
ἄλληλα οὐκ ἄτοπον, οἴει, ἡγήσεται TOV νομίζοντα yiyve-
, - BL δ , * , - ?2$*
σϑαί τε ταῦτα ἀεὶ ὡσαύτως καὶ οὐδαμῇ οὐδὲν παραλ-
λάττειν, σῶμά τε ἔχοντα καὶ ὁρώμενα, καὶ ξητεῖν παντὶ
, x 5 , 5, - - 3 A - -
τρόπῳ τὴν ἀλήϑειαν αὐτῶν λαβεῖν; Εμοὶ γοῦν δοκεῖ,
ἔφη, 6o) νῦν ἀκούοντι. Προβλήμασιν ἄρ᾽, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
χρώμενοι ὥσπερ γεωμετρίαν οὕτω καὶ ἀστρονομίαν μέ-
τιμεν, τὰ δ᾽ ἐν τῷ οὐρανῷ ἐάσομεν, εἰ μέλλομεν ὄντως
ἀστρονομίας μεταλαμβάνοντες χρήσιμον τὸ φύσει φρό-
viov ἐν τῇ ψυχῇ ἐξ ἀχρήστου ποιήσειν.
οὕτω οὐ τῷ Ald. Bas. ab.
οὐρανοῦ] οὐρανῶ Vind. F.
αὐτόν τε] αὐτόν idem. Paullo
post ἐναυτῶ et συμμετρίαν et
σιρός τε ταυτὰ.
οἴει] Ven. C. ἃ m. recenti εἰ
additum habet. Cf. L. VI. p. 456.
C.
ἡγήσεται] ἡγήσεσθαι Mon. B.
et ante corr. C. Ang. B. Flor.
RTU.
γίγνεσθαί ] yív. Vind. E. Mon.
C. Ald. Bas. ab. Steph. (non
Florentini.)
οὐδαμῇ 1 οὐδαμὴ Vind.F. ov-
δαμῆ Steph. Ast. pr. sec.
σῶμά] τὰ σώματά Vind. F.
Flor. A. Plotinus Enn. II. L. I.
e; 2: πῶς γὰρ ἂν, φησὶ, σώ-
poca ἔχοντα καὶ ὁρώμενα ἀπα-
φαλλάχκτως ἕξει καὶ τὸ (an ἀεί 7)
ὡσαύτως: συγχωρῶν καὶ ἐπὶ τού-
των δηλονότι τῷ Ἡφακλείτῳ, ὡς
(. ὃς) ἔφη ἀεὶ καὶ τὸν ἥλιον
γίνεσθαι.
ἔχοντα 1 ἔχ. αὐτὰ Flor. T.
καὶ ζητεῖν 1 καὶ om. Vind. F.
g
ἀλήϑειαν ] βοήϑειαν Vind. F.
αὐτῶν ] αὐτῶι Lob. αὐτῶ
Yat. M.
Ἐμοὶ γοῦν] ἔμοιγοῦν Vind. F.
d οὖν Mon.B. Vid. ad p.527.
ἀκούοντι) ἀκούοντος Par. K.
Ἦ πολλαπλά-
ἄρ᾽ ] ἄρα Vind. BEF. Mon. C.
ἐάσομεν] ἐάσωμεν Vind. F.
Mon. C. (hic sup. o) Par. DK.
Ang. B. Vat. M. Flor. ACRT.
Ald. Bas. a.
μέλλομεν μέλλοιμεν Vind. B,
Mon. C. Vat. M. et a m, s. Ven.
C. “μέλλοντες Vat. H. Flor. A.
ἐξ ἀχρήστου] ἐξαχρ. Vind. E. C
ἐξ ἀρχῆς τοῦ cumz super z Vat.
b ub ἀρχῆς τῶι Lob. Vat. M.
ΤΣ TO) ἐξαρχῆς Mon. B. Par.
K. Flor. U. πρὸς ἀχρήστου Vind.
FK. Ang. B.
Ἦ] 3 Vind. F.
προστάττεις] προστάσσεις Par.
K. sec. Bip. In Bas. ab. signum
interrogandi additum.
εἶπον ἔφην Mon. C.
τάἀλλα] τἄλλα Vind. F. τ᾽ ἄλλα
Vind, E. τἄλλα Vind. B. Mon.
BC. Steph. Ast.
τρόπον] λόγον Yen. B.
ὡς νομοϑετῶν post ὄφελος
Lob. Vat. BM.
ἀλλὰ 1 ᾿Αλλὰ idque ut novi ca-
pitis initium exhibent editiones
Bekkeri , Astii tertia et Stallbau-
mii. Sic TY 0£; p. 527. C. extr.
Τοῦτο μὲν 526. C. Βούλει οὖν
521. C. et in superioribus atque
insequentibus libris certis quibus-
dam locis, ubi transitus ad aliam
rem fieri videretur. Quas inci-
siones ego , si solum argumentum
CIVITAS 1,18. ΜΠ]. 530 909
σιον, ἔφη, τὸ ἔργον, ἢ ὡς νῦν ἀστρονομεῖται, προστάτ-
τεις. Οἶμαι δέ γε, εἶπον, καὶ τἄλλα κατὰ τὸν αὐτὸν
τρόπον προστάξειν ἡμᾶς, ἐάν τι ἡμῶν ὡς νομοϑετῶν
ὄφελος y. ἀλλὰ γὰρ τί ἔχεις ὑπομνῆσαι τῶν προσηκόν--
τῶν μαθημάτων; Οὐκ £ ἔχω, ἔφη, νῦν γ᾽ οὑτωσί. Οὐ μὴν ἕν,
ἀλλὰ πλείω, ἦν δ᾽ ἐγὼ. εἴδη παρέχεται U φορὰ, ὡς
εὐγέγώμαι. τὰ μὲν οὖν πάντα ἴσως ὅστις σοφὸς ἕξει εἰπεῖν"
. StOLOUUEV ;
D
ἃ δὲ xol ἡμῖν προφανῆ. δύο. Ποῖα δή; Πρὸς rovro,
ij ce ^ 3 , , - ' - ,
ἦν δ᾽ éyà, ἀντίστροφον αὐτοῦ. To zoiov; Κινδυνεύει,
ἔφην, ὡς πρὸς ἀστρονομίαν ὄμματα πέπηγεν, ὡς πρὸς
ἐναρμόνιον φορὰν ὦτα παγῆναι, καὶ αὗται ἀλλήλων
ἀδελφαί τινες a6 ἐπιστῆμαι εἶναι, ὡς οἵτε Πυϑαγόρειοί
φασι, καὶ ἡμεῖς, ὦ Γλαύκων, συγχωροῦμεν.
Οὕτως, ἔφη. Οὐκοῦν, av δ᾽ ip, ἐπειδὴ
sequuntur, horum sermonum na-
turae, de qua Vol, I. p. XII. sq.
dixi, ' minus convenientes et ita
demum, si quod extrinsecus vel
alio conversi colloquii vel narra-
tionis requiescentis indicium ac-
cedat , admittendas existimo.
γὰρ ví] γάρ τι Vind. F. Mon.
B.
ἔχεις —s int. vers. additum
habet Mon. C.
ἔχω ] ἔγωγ᾽ Mon. B. ἔγωγε
Flor. U. ἔχω y editi ante Bek-
kerum, qui γ᾽ ab octo suorum
abesse demonstrans de Par. DK.
nibil significavit. Etiam Bipontini
tacent.
Y] om. Mon. C. γε Flor. U.
οὑτωσί ovzocív Mon. B. Flor.
In Vind. F.
Conf. Vol. I.
Ὁ. AM. Bas. ab.
post & pet est.
p. 12,
Pang μόνον Vat. H.
εἴδη} ἤδη Vind. F. Mon. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTV.
εἴδη , sup. 7; Vind. B.
φορὰ] φρὰ Mon. C.
τούτῳ τοῦτο Lob. Vind. EF.
Ang. B. Vat. M. et cum o super
ultima B. τούτω Ald.
πέπηγεν ] πέποιγεν Vind. E.
Alcinous isag. c. 7: ὥσπερ γὰρ
πρὸς ἀστρονομίαν ὄμματα ,Gvvé-
στηκεν, οὕτως ἀκοὴ πρὸς τὸ
ἐναρμόνιον.
ἢ πῶς
ὡς οὕτως Vind. F. Ang. B.
Flor. R. et int. vers. AT. οὕτω
Ven. C. a m. s. ὡς Lob. Vind.
BE. Mon. C. Bas. b. Ast. pr.
ὡς Ast. sec. Hermannum de emend.
rat. gr. gr. p. 113. secutus, qui
tamen postea ipse usum certum
maluit , quam doctrinam incertam
sequi. Cf. Phaedr. p. 241. D:
ὡς λύκοι ἄρν᾽ ἀγαπῶσ᾽, ὡς παῖ-
δὰ φιλοῦσιν ἐρασταί. Protag.
pag. 338. ἃ: ὡς ovv ποιήσετε.
326. D: ὥσπερ οἱ γραμματισταὶ
-— ἀναγκάζουσι - ὡς ὃὲ καὶ ἡ
πόλις — ἀναγκάξει etc. quem ad
locum Heindorfius nostrum et duo
Hn: adscripsit,
cei] om. Mon. C. Theo Sm.
. 9: xal μὲν δὴ περὶ μουσικῆς
ἐν τῷ αὐτῷ φησὶν , ὅτε δυεῖν
(al. )voiv) ᾿δεῖται 7 τῶν ὄντων
θεωρία, “ἀστρονομίας καὶ douo-
νίας, καὶ αὗται ἀδελφαὶ αἱ ἐπι-
στῆμαι, ὡς οἱ Πυϑαγορικοί. οὗ
μὲν ovv τὰς ἀκουομένας etc. Cf.
Ὁ: 531. A.
εἶναι] εἰσὶν Lob. Bas. b.
Par. K.
Πυϑαγόρειοί ]
Vind. F. Mon. C.
ἡμεῖς] ὑμεῖς Ven. B.
συγχωροῦμεν ξυγχ. Flor.
Stallb.
εἶεν
πυϑαγόριοι
T
ἢ πῶς ποιοῦμεν ;] vel quidnam
agemus? Fic. 7] πῶς ποιῶμεν;
591
510
PLATONIS
πολὺ τὸ ἔργον, ἐκείνων πευσόμεϑα., πῶς λέγουσι περὶ
αὐτῶν καὶ εἴ τι ἄλλο πρὸς τούτοις" ἡμεῖς δὲ παρὰ πάντα
ταῦτα φυλάξομεν τὸ ἡμέτερον. Ποῖον; Μη ποτ᾽ αὐτῶν
7 * 2 - e - , τι ,
TL ατελὲς ἐπιχειρῶσιν ἡμῖν μανϑανειν ovg ϑρεψομεν,
καὶ οὐκ ἐξῆκον ἐκεῖσε ἀεὶ, οἵ πάντα δεῖ ἀφήκειν, oiov
ἄρτι περὶ τῆς ἀστρονομίας ἐλέγομεν. ἢ οὐκ οἶσθ᾽, ὅτι
καὶ περὶ ἁρμονίας ἕτερον τοιοῦτον ποιοῦσι;
ἀκουομένας αὖ συμφωνίας καὶ φϑόγγους ἀλλήλοις ἀνα-
μετροῦντες ἀνήνυτα ὥσπερ οἵ ἀστρονόμοι πονοῦσι. Νὴ
Vind. EF. Ven. D. Ang. B. Flor.
R. Cf. Vol. I. p. 168.
ἔργον, ἐκείνων] ἔργον ἐκείνων,
editi ante Bekkerum. Veram di-
stinctionem viderat Ficinus. Cf.
p. 531. B. extr. i
πευσόμεϑα] πασόμεϑα Vind.
E. πευσώμεϑα Vind. F.
πάντα ταῦτα 1 lta Par. A.
Vind. BEF. Mon. C. Ven. B.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTUY.
ταῦτα πάντα reliqdi mei cum
editis ante Bekkerum.
φυλάξομεν] φυλάξωμεν Vind.
F. Mon. €. Ang. B. Flor. R.
et cum o super ὦ Ven. B.
ἡμέτερον. ἡμέτερον ; Bas. ab.
Ast. tert. At nullum sequitur
. responsum.
Μή ποτ᾽ αὐτῶν — ἕκάτεροι.
531. (.1 laudat Eusebius praep.
L. XIII. p. 435. Pro μὴ ποτ᾽
in Lob. Vat. M. μή T exstat.
Post αὐτῶν Vind. E. τῶν addit.
oi] o? Vind. F. ov Flor. R.
πάντα πάντας Euseb.
δεῖ] δὴ Ven. B. Vat. H. Flor.
ACTY.
ἀφήκειν) ἀνήκει» Euseb. quod
Stephanus annot. pag. 25. recipi
posse censet. Idem thes. 'T. I.
pag. 1690. C. ἐφήκειν coniicit.
Codicum consensus et verbi digi-
πνεῖσθαι, quod infra p. 531. D.
in simili re positu m est, analogia
vulgatum quamvis ἅποξ λεγόμε-
vOv satis tuetur.
7]7 editiones ante Astium.
τοιοῦτον τοιοῦτο Vind. BE.
Mon. CU. — Theo $m. p. 9: οἵ
μὲν οὖν τὰς ἀχουομένας συμφω-
νίας αὖ καὶ φϑόγγους͵ ἀλλήλοις
ἀναμετροῦντες (ἀν. ἀλλ. cod.
Scal.) ἀνήνυτα πονοῦσι" τελείως
παραβάλλοντες τὰ ὦτα, οἷον ἐκ
γειτόνων φωνὴν ϑηρώμενοι, ol
μέν φασιν ἀκούειν ἐν μέσῳ τινὰ
ἦχον καὶ μικρότατον εἶναι διά-
στημα τοῦτο, ὦ μετρητέον, οἵ
δὲ ἀμφισβητοῦσιν, Og. ὅμοιον
ἤδη φϑεγγομένου ; τὰ ὦτα τοῦ
νοῦ 'προστησάμενοι », ταῖς χορ-
δαῖς πράγματα παρέχουσιν ἐπὶ
«τῶν io ἀπὸ (ποκχλάβων cod.
Reg. À. κοχλάβων margo cod.
Reg. B.) στρεβλοῦντες. (στρε-
βλοῦνται Reg. A.)
συμφωνίας z Pollux II. 114:
παρὰ δὲ Πλάτωνι συμφωνεῖ καὶ
διαφωνεῖ καὶ συμφωνία καὶ δια-
φωνία. Verbum frequentius est.
Cf. L. V. p. 463. E. X. 617. B.
Crat. 436. D. et Phaedon. 101.
D. quo loco cum altero contra-
rium significante iunctum est.
ἀναμετροῦντες ] μετροῦντες
Ven. B :
ἀνήνυτα ἡ ἀνόνητα Vind. EF.
Flor. ACR. et, sup. ἡ et v, Ang.
B
ἀστρονόμοι7. ἀστρολόγοι Bas.
b. Idem ,in quodam vet. libro
legi monet Stephanus p. 25.
πονοῦσι] ποιοῦσι Lob. Mon.
B. Ven. B. Par. DK. sec. Bekk.
Vat. M. Flor. U. Euseb. Ald.
Bas. ab. πονοῦσιν Bekkerus.
γελοίως ] γελοῖα "Vind. EF.
Ang. B. Flor. R. (τελείως Theo.)
πυχνώματ᾽ ἄττα] πυχνώμα-
τάττα Lob. Vind. F. πυχνώμαϑ᾽
ἅττα Vind. E. crebriores quasdam
τὰς ydo:
n Sue
CMT et PITCH NRI
*
-
Βα. ni doe m Pra comas t
CIVITAS LIB. VII. 581
τοὺς ϑεοὺς, Epp, καὶ γελοίως ys,
ὀνομάξοντες καὶ παραβάλλοντες τὰ ὦτα,
811
πυκνώματ ἄττα
οἷον ἐκ γειτό-
νῶν φωνὴν ϑηφευόμενοι , oí μέν φασιν ἔτι κατακούειν
ἐν μέσῳ τινὰ χὴν καὶ σμικρότατον εἶναι τοῦτο διάστη-
μα, ᾧ μετρητέον, of δὲ ἀμφισβητοῦντες ὡς. ὅμοιον ἤδη
φϑεγγομένων ἀμφότεροι ὦτα τοῦ νοῦ προστησάμενοι. Β
Σὺ μὲν, ἦν δ᾽ iyd, τοὺς χρηστοὺς λέγεις, τοὺς ταῖς
χορδαῖς πράγματα παρέχοντας καὶ βασανίξοντας , ἐπὶ
τῶν κολλόπων στρεβλοῦντας "
vocum congestiones Fic. frequen-
tamenta Gellii L. I. c. 11. et V.
1. quae lexicographi huc referunt,
quamquam secundum Graecum
vocabulum dicta videntur, ab hac
tamen re aliena sunt haud minus,
quam frequentes chordarum pul-
sationes 'soni erperiendi caussa,
quas alii hic intelligunt. Artis
vocabulum , quem terminum te-
chnicum vocant, pronomen ἄττο,
nescio quae, et verbum ὀνομά-
ξοντες haud dubie indicat, idque
rem, non actionem significare ipsa
nominis ratio docet. lam quum
Aristoxenus intervalla illa minora
in tetrachordo ad genus chroma-
ticum et harmonicum aptato, quae
bina minima comprehendunt, zrv-
xvà appellaverit, (elem. harm.
L. I. p. 24. Meibom. mzvXvóv δὲ
λεγέσϑω τὸ ἐκ δύο διαστημάτων
συνεστηκὸς, ἃ συντεθέντα ἔλατ-
τὸν διάστημα περιέξει τοῦ λει-
πομένου διαστήματος iv τῷ διὰ
τεσσάρων.) haec ipsa πυχνὰ vel
alia parva et tamen composita
intervalla jam ante Aristoxenum
simili nomine πυχνώμαξὰ a qui-
busdam propter sonorum in an-
gusto spatio quasi confertorum
frequentiam dicta et in dubita-
tionem vocari solita esse credi
potest. Cf. Bullialdus ad 'Theo-
nem p. 206. et 279. et Boeckhius
de metris Pind. p. 208. Sed pro
certo ponendum non puto.
ϑηρευόμενοι] ϑηρώμενοι Mon.
C. et Theo p. 10. sed p. 23. καϑ'
ἃ καὶ αὐτὸς, inquit , ὃ Πλάτων
ἀφηγεῖται λέγων, ὡς οὐ χρὴ
ἵνα δὲ μὴ μακροτέρα ἡ
ὥσπερ ἐκ “γειτόνων (τόνων Reg.
C.) φωνὴν ,Smotvouévovs πρά-
γματα. παρέχειν ταῖς χορδαῖς.
velut viciniore loco vocem ipsam
venantes Fic. quae interpretatio
non magis probabilis videtur,
quam qua Schleiermacherus usus
est: als ob sie den "Ton von sei-
nem Nachbar ablauschen wollten.
Eodem modo isti ad chordas, quo
ex contigua domo vocem aucu-
pantes ad parietem aures admo-
vere dicuntur.
φασιν ἔτι] φασιν ὅτι Par. K.
φασι Vind. F. Etiam Ang. B.
Flor. R. ἔτι omittunt.
τοῦτο] τοῦτο τὸ Flor. T.
à] ὡς Lob. Vat. BM. Flor.
δὲ] δ᾽ Euseb. Pro ἀμφισβη-
τοῦντες exspectabatur ἀμφισβη-
τοῦσιν, quod praecedenti φασὶν
responderet; atque ita scriptum
a 'Fheone vidimus. Sed redit
oratio ad participium, a quo fe-
cerat initium, quasi etiam φά-
σκοντες, non φασὶν positum es-
set.
φϑεγγομένων ]
Ven. B. Vat. H.
ἀμφότεροι] ἀμφότερα Euseb.
φϑεγγόμενον
προστησάμενοι ] προησάμενοι B
Ang. B. et margo Flor. R. Idem
liber a m. s. δεξάμενοι ἀρεσϑέν .-
τὲς vulgato superscripta habet.
piv] μὲν ovv Flor. T.
κολλόπων κολόπων Mon. B.
Flor. U. κολλοπίων Par. K. sec.
Bip. quod sine articulo satis com-
modum esset. καλλόπων Vat. M.
πολλόπων cum (9 super z Vind.
€
312
PLATONIS
εἰκον γίγνηται πλήκτρῳ vs πληγῶν γιγνομένων xol κα-
τηγορίας πέρι καὶ ἐξαρνήσεως καὶ ἀλαζονείας χορδῶν,
παύομαι τῆς εἰκόνος καὶ οὔ φημι τούτους λέγειν, ἀλλ᾽
ἐκείνους, ovg ἔφαμεν νῦν δὴ περὶ ἁρμονίας ἐρήσεσϑαι.
ταὐτὸν γὰρ ποιοῦσι τοῖς ἐν τῇ ἀστρονομίᾳ"
τὸὺς γὰρ.
ἐν ταύταις ταῖς συμφωνίαις ταῖς ἀκουομέναις ἀριϑμοὺς
- , zi 5 , , Dy 2 -
ξητοῦσιν. ἀλλ᾽ ovx εἰς προβλήματα ἀνίασιν ἐπισκοπεῖν,
, , 2 M M J ^ * ' , e ,
τίνες ξύυμφῶνοι ἀριϑμοὺ καὶ τίνες οὐ, καὶ διὰ τί ἕκά-
τεροι.
“αιμόνιον γὰρ, ἔφη.. πρᾶγβα λέγεις. Χρήσιμον
μὲν οὖν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, πρὸς τὴν τοῦ καλοῦ τε xci ἀγα-
E. κολάβων Flor. T. κολλάβων,
ut 'Theo scripsit, "Timaeus legisse
videtur, cuius glossa est p. 161:
κόλλαβοι" τὰ τῶν χορδῶν ἐπιτό-
νια. κολλόπων scholiastes agno-
Scit et per χολλάβων explicat.
In Flor. R. a m. s. πασσαλίσκων
superscriptum est. Cf. Ruhnke-
nius ad Tim. l. c. ubi Bekkeri
anecdoton Antiatt.. pag. 102, 33.
protulit. Post χολλόπων Kuse-
bius καὶ addit, quod Stephanus
p. 25. refert, non probat, ut ait
Valckenarius in epist. ad Erne-
stium p. 167. 'Tittm. quem con-
ferri iussit Stallbaumius. ^ Idem
Stephanus in referenda Eusebii
lectione τῶν ante κολλόπων omit-
tit.
κατηγορίας πέρι] x. περὶ Vind.
E. Hoc quoque artis vocabulum
esse liquet. Aliis item metapho-
ricis isti, quum de plectro et fi-
dium percussione loquebantur, usi
fuerint, quae Socrates breviter
significat verbis πλήκτρῳ πληγῶν
γιγνομένων. Ficim interpretatio
huius loci vel ad mutilum librum
facta vel ipsa mutila videtur:
Sed ne longius haec provehatur
similitudo circa plectri accusatio-
nemque et negationem ac elatio-
nem chordarum, imagini iam huic
finem impono.
ἀλαζονείας] ἀλαζονίας Mon. C.
εἰκόνος] In editionibus ante
Astii sec. maior h. l. interpunctio
est.
οὔ φημι] οὐ φημὶ Lob. Vind.
E. Mon. BC. cum editis ante
Astii sec. Perperam haec inter-
pretatur Ficinus: neque his dicen-
dum assero , sed illis etc. Aliter,
sed item perperam Schleierma-
cherus: und láugne, dass diese
Leute etwas von der Sache sagen,
sondern vielmehr jene etc. quasi
λέγειν τι scriptum esset. Neque
in eo assentiri viro egregio pos-
sum, quod sequens ποιοῦσε cum
Astio et Stallbaumio ad empiricos
a Glaucone introductos referen-
dum putavit, quae opinio eum ad
illam interpretationem videtur ad-
duxisse. Sed quo modo isti, qui
toti ex auribus pendebant, nume-
ros investigare et quod in nume-
ris consisterent neque caussas
eorum scrutarentur, reprehendendi
dici poterant? Quum vero verbo-
rum nostrorum sententia alia esse
nequeat, nisi haec: non hos, quos
tu memoras, sed illos, quos modo
de harmonia interrogandos dixe-
ramus, in mente habebam, quum
inanem a quibusdam in hac disci-
plina item ut in astronomia labo-
rem consumi et nobis a tali eius
tractatione cavendum esse demon-
strabam, sequitur, ut Pythago-
reos eosdem, quos antea reliquis
praetulerat, nunc ab eo repre-
hendi et quamvis empiricis non
comparandos , tamen verae ratio-
nis ne ipsos quidem omnino com-
potes dici statuamus. — .
ἔφαμεν φαμὲν Vind. F. Ang.
B. Flor. R.
δὴ] δὲ Mon. B.
ἐρήσεσϑαι}ὔ Ita Par. A. Mon.
€
CIVITAS LIB. VH. 531
3183
9o) ξήτησιν, ἄλλως δὲ μεταδιωκόμενον ἄχρηστον. Eixóg
γ΄, ἔφη. Οἶμαι δέ y, ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ ἡ τούτων πάντων,
ὧν διεληλύϑαμεν, μέϑοδος ἐὰν μὲν ἐπὶ τὴν ἀλλήλων
κοινωνίαν ἀφίκηται καὶ ξυγγένειαν, καὶ ξυλλογισθῇ
ταῦτα ἡ ἐστὶν ἀλλήλοις οἰκεῖα, φέρειν τι αὐτῶν εἰς ἃ
βουλόμεϑα τὴν πραγματείαν, καὶ οὐκ ἀνόνητα πονεῖσϑαε,
εἰ δὲ μὴ, ἀνόνητα.
Καὶ iy, ἔφη, οὕτω μαντεύομαι"
ἀλλὰ πάμπολυ ἔργον λέγεις, ὦ Σώκρατες.
Τοῦ προοι-
μίου, ἦν δ᾽ ἐγο;, ἢ τίνος λέγεις; ἢ οὐκ ἴσμεν, ὅτι πάντα
ταῦτα προοίμιά ἐστιν αὐτοῦ τοῦ νύμου, ὃν δεῖ μαϑεῖν ;
BC. Vind. BF. Vat. B. et ἃ m.
s. H. Ven. BC. Ang. B. Flor.
ARTUY. εἰρῆσϑοαι Euseb. αἱρή-
σεσϑαι Vind. E. Flor. C. et, sup.
£, Lob. Idem in editis ante Astii
sec. exstat, tacentibus de Par. K.
Bipontinis. Neque Bekkerus, quid
in eo aut in Par. D. et Vat. M.
legerit, ostendit.
ταῖς συμφωνίαις ] ταῖς om.
on. B.
meodigpevtr] προβλημάτων
Flor. AC.
ina ] ἀνιᾶσιν Par. K. sec.
Bekk. Vind. B. Euseb.
διὰ Tí] διατὶ Lob. Vind. E.
Ald. Bas. a. διατέ Mon. B. Eu-
seb. Bas. b.
γὰρ] om. Flor. T. 'Theo Sm.
p. 10: οἱ δὲ ἀγαϑοὶ ἀριϑμητικοὶ
ξητοῦσιν ἐπισκοποῦντες : τίνες
σύμφωνοι ἀρυϑμοὶ ᾿ἀριϑμοῖς καὶ
τίνες οὔ. καὶ τοῦτο χρήσιμον
πρὸς τὴν τοῦ ἀγαθοῦ καὶ καλοῦ
(τοῦ καλοῦ cod. Scal.) ᾿ξήτησιν,
ἄλλως δὲ, ἄχρηστον. καὶ TOUTOV
πάντων (id omittunt duo Reg.)
ἡ μέϑοδος ὁ ἂν μὲν ἐπὶ τῶν (im-
mo τὴν) ἀλλήλων ἀφίκηται, κοι-
νωνίαν καὶ ξυλλογισϑῇ, ἡ ἐστὶν
ἀλλήλοις οἰκεῖα, (v. οἰκεία) φέ-
ρὲεε αὐτῶν (αὐτῷ Reg. C.) 7
πραγματεία καρπόν. οἱ δὲ ταῦτα
δεινοὶ διαλεκτικοί" οὐ “γὰρ μὴ
δύνωνται λαβεῖν τε καὶ ἀποδέ-
ξασϑαι λόγον" οὐχ οἷόν τε δὲ
τοῦτο μὴ δι’ ἐκείνων ἐλθόντα
τῶν μαϑημάτων" ὁδὸς γάρ ἐστι
δ αὐτῶν ἐπὶ τὴν τῶν ὄντων
ϑέαν ἐν τῷ διαλέγεσϑαι. quorum
. priora parum accurate excerpta,
posteriora vero Platonis sententiae
contraria esse apparet.
ἄλλως δὲ] Pro δὲ Vind. F.
Flor. R. τε, Ang. B. c; habet.
y] γε Vind. B. Mon, C. δ᾽
Par. K. sec. Bekk.
y] ys Lob. Vind, BEF. Mon.
C.
ἀφίκητο:] ἀφίληται Ald.
ξυλλογισθϑῇ ξυλογ. Vind. F.,
συλλ. Flor. 'T. Steph. tacentibus
Bip.
513 ;j Vind. E. oí Mon. C.
Mon. 9. Flor. U.
πραγματείαν πραγματατείαν
Vind. E,
οὐκ ἀνόνητα] οὐκαν. Vind. F.
πονεῖσϑαι} ποεῖσϑαι Bas. b.
Kai] om. Ang. B.
προοιμίου] Alcinous i isag. c. 7:
ἔστε γὰρ ἡ τῶν μαϑημάτων ἐπί-
σκέψις ὡς ἂν προοίμιόν τι πρὸς
τὴν τῶν ὄντων Ὡεωρίαν.
ἢ τίνος] ἢ τινος Bas. b.
πάντα 1 om. Lob. Vat. BM.
Par. K.
προοίμιά ] προοίμοια Mon. B.
ἐστιν] ἔστι Ald. Bas. ab.
ὃν] Astius in tert. ἡ scriben-
dum suspicatur, recte dissentien-
D
D ,
tibus Schleiermachero et in sec..
Stallbaumio. Cf. Tim. p. 29. D :
τὸ μὲν ovv προοίμιον ϑαυμασίως
ἀπεδεξάώμεϑά 60v , τὸν δὲ δὴ
νόμον ἡμῖν ἐφεξῆς πέραινε. lta
enim secundum codices legendum,
non λόγον, quod Stallbaumius ex
quibusdam pro ψνόμον recepit.
Accedit Procli auctoritas, qui
532
$814
PLATONIS
ov γάρ που δοκοῦσί γέ σοι οἵ ταῦτα δεινοὶ διαλεκτικοὶ
εἶναι. Ov μὰ τὸν Δία, ἔφη, εἰ μὴ μάλα y& τινες ὀλίγοι
ΜΝ ΡΜ. , 5 mE 5 H ,
ὧν ἑγῶ ἐντετυχήκα. ᾿4λλ΄ ἤδη. εἶπον. μὴ δυνατοί τινὲς
ὄντες δοῦναί vs καὶ ἀποδέξασθαι λόγον εἴσεσϑαί ποτὲ
τι ὧν φαμὲν δεῖν εἰδέναι;
Οὐδ᾽ αὖ, ἔφη, τοῦτό γε.
, - 5 3 C3
Οὐκοῦν, εἶπον, ὦ Γλαύκων, ovrog ἤδη αὐτός ἐστιν ὁ
p. 108. verborum significationem
demonstrat : ὁ δὲ νόμος εἴληπται
ἀπὸ τῶν κιϑαρῳδικῶν, νόμων.
οὗτοι μὲν οὖν εἰσὶ μέλη τινὰ
πεποιημϑ ἔνα τὰ μὲν ᾿ϑηναϊκὸ,
τὰ δὲ “ρεϊπεὰ, καὶ τὰ μὲν ἐνϑεα-
στικὰ, τὰ δὲ σχοματικὰ (f. σω-
στικὰ) τῶν ἠϑῶν. πρὸ δὴ τῶν
ψόμων τούτων προοίμια προτάτ-
τειν εἰώϑασιν, ἃ καὶ διὰ τοῦτο
προψὴλ ἰαφήμοτοι ἐχάλουν. --- καὶ
γὰρ τὰ μέλη νόμους ἐκάλουν, ὅτι
δὴ ἀκίνητα ἔμενε, καὶ ὅτι δια-
νενέμητο τὰ πρέποντα ἐφ᾽ ἕκά-
στοις. (v. ἀφ᾽ ἑκάστης.) Conf.
Heindorfius ad Crat. S. 73.
οὐ ydo που] οὐ γάρ πω Vind.
BE. Mon. C. “ναί. H. Flor.
ACRTV. ov γάρ zov cum o su-
per ov Ang. B. nondum enim
Fic. zc Astius in sec. praetulit,
quod ferri poterat, sed explicuit
ita , ut ferri non posset: nondum
erposuimus tibique persuasimus,
in his h. e. in. philosophia intelli-
gentes esse dialecticos. ln tertia
που restituit et veram interpre-
tationem secutus est.
οἱ ταῦτα δεινοὶ lta Par. A.
Vind. BEF. Mon. C. Ven. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTV.
οὐ ταῦτα δεινοὶ Vat. BM. ov
ταῦτα δεινοὶ οἱ Lob. εἰς ταῦτα
δεινοὶ Par. DK. οἱ εἰς ταῦτα
δεινοὶ Mon. B. et ἃ m. s. Flor.
Ὁ. ταῦτα δεινοὶ οἱ Ven. B. cum
editis ante Dekkerum.
Ald. Bas. ab.
εἶναι. εἶναι;
non omnino inepte.
“ἰα] δί᾽ Yind. BEF. Ang. B.
Vat. H. Flor. ACRTUV. "Hos
3ecutus est Stallbaumius.
sí μὴ } εἰμὴ Ald. Bas. a.
Bas. b
ἐντετύχηκα] ἐντετυχήκειν Lob.
εἰμὶ
Vat. BM. In Ald. Bas. ab. com-
ma appositum.
4l ἤδη] ἀλλὰ ἤδη Vind. BE.
Mon. C. ἀλλὰ δὴ Yind. F. Ang.
B. Flor. AR. ἀλλ᾽ ois; Mon. B.
Flor. U. 4t enim Fic. ᾿Δλλὰ δὴ
Astius in sec. e coniectura posi-
tum in tertia tenuit eumque se-
cutus est Stallbaumius. Sed sup-
plendum est ἔδοξαν, quod ipsum
G!auconis verbis magis accom-
modatum est, quam δοκοῦσι.
μὴ] εἰ μὴ Vind. E. Ang. B.
Vat. οἱ μὴ Par. A. Vind. B.
οι. C.
δυνατοί] δυνασταί Mon. B.
τινες ὄντες] ὄντες om. Flor.
Τ. et editi ante Bekkerum, ta-
centibus Bipontinis. Astius in sec.
οἴ Mon. C. τινὲς omittendum
et oL ante μὴ recipiendum sta-
tuit et in tertia oi μὴ δυνατοὶ
ὄντες scripsit. Sed in Mon. S
ut in reliquis omnibus z:vs6 ὄν-
τες legitur. Articulus autem etsi
consistere quodam inodo cum τινὲς
possit, ut n, qui non sint aliqui
ex numero valentium , oi μὴ Óv-
vorOL tivsg ὄντες eadem ratione
dicantur, qua illa, quae Vol. I.
p. 310, a. commemoravi, tamen
insolentius positus videtur, quam
qui paucorum librorum testimonio
recipi debeat.
εἴσεσθαι εἴσεσϑε Flor. RTU.
In Vind. E. incertum | est. —o
prius scriptum fuerit, an —e, sed
illud magis clarum.
δεῖν 1 om. Ven. B. a m. pr.
εἰδέναι: ;] εἰδέναι. Stallb. sec.
ὃν τὸ διαλέγεσθαι περαίνει 589
Ita Vind. F. Mon. B. Ang. B.
Flor. ACRTUV, ὃν τὸ διελέσθαι
παραινεῖ Mon. C. (contra Crat.
p. 425. B. διελέσϑαι quidam in
διαλέγεσϑιαν corrupere.) ὃν τὸ
tionem ipsam denotat,
CIVITAS
LIB. VI. 532 315
νόμος, ὃν τὸ διαλέγεσθαι περαίνει; Ov καὶ ὄντα νοητὸν
μιμοῖτ᾽ ἂν ἡ τῆς ὄψεως δύναμις. ἣν ἐλέγομεν πρὸς αὐτὰ
ἤδη τὰ ζῶα ἐπιχειρεῖν ἀποβλέπειν καὶ πρὸς αὐτὰ ἄστρα
τε καὶ τελευταῖον δὴ πρὸς αὐτὸν τὸν ἥλιον; οὕτω καὶ
ὅταν τις τῷ διαλέγεσθαι ἐπιχειρῇ ἄνευ πασῶν τῶν αἰ-
σϑήσεων διὰ τοῦ λόγου ἐπ᾽ αὐτὸ ὃ ἔστιν ἕκαστον ὁρμᾷν,
διαλέγεσθαι παραινεῖ reliqui co-
dices et Astius in sec. ὁ τὸ δια-
λέγεσθαι περάίνων editiones ante
Astii sec. quae (lex) per disserendi
artem ostenditur Fic. Quum νό-
uog h.l. duplicem significationem
habeat, unam ex superioribus re-
tentam, qua prooemio oppositam
modorum compagem seu composi-
alteram
vulgari propiorem legitimae agen-
di rationis, quam inferiora se-
quuntür, verbum περαίνειν ita
δὰ priorem accommodatum est,
ut simul posteriori conveniat: an
igitur hic, qui reddenda accipien-
daque ratione continetur , modus
ipse est, qui excipere prooemium
debet, is scilicet, quein dialectica
persequitur? taque nec vulga-
tam olim lectionem, neque eam,
quae in optimis. libris est, ferri
|. posse, et περαίνει unice verum
esse apparet. Pro signo interro-
gandi Ald. Bas. ab. punctum,
Steph. colon, Astius in pr. et
sec. comma habet, quorum pro-
pter particulam οὐκοῦν et ma-
lorem ante ὃν χαὶ faciendam pau-
sam nihil non deterius videtur.
μιμοῖτ᾽ ] παραι τ᾽ Vind. B. πα-
ραιτοῖτ᾽ cum duobus punctis (:)
super priori τ Mon. C.
ἣν] ἣν Bas. a.
τὰ ζῶα] om. Mon. C. (τὰ ξῷα
Ald. Bas. ab.)
τὸν “ἥλιον τὸν om. Mon. C.
Post ἥλιον Stephanus et recen-
tiores. puncto vel colo usi sunt:
mihi nexus his cum proximis in-
tercedens , similis illi, qui L. VI,
p. 506. C. et alibi per relativum
efficitur ; tum optativus μιμοῖτ᾽
ἂν haec quoque cum interroga-
tione pronuntiata esse persuasit,
cuius proinde etiam in fine ver-
borum Socratis post ὁρατοῦ, ubi
omnes editiones punctum habent,
Signum ponendum fuit.
τῷ διαλέγεσθαι ἐπιχειρῇ ] e
διαλέγεσϑαι ἐπιχειρεῖ Flor. τ΄.
quae lectio ad sequentium verbo-
rum difficultatem explicandam non
prorsus inepta , ceterum nullius
pretii est, Etiam Par. K. sec.
Bip. o pro τῷ habet,
πασῶν] om. Fic.
αὐτὸ] αὐτῶ Vind. F.
ὃ ἔστιν) δ᾽ ἐστιν editi ante
Bekkerum cum Lob. Mon. B.
Vind. BE. et ante corr. F.
ἕκαστον ὃπι. Vind. BE. Mon.
C. Vat. H. Flor. ACV.
δρμᾷν) Sic Astius in sec. et
tert. e coniectura scripsit, quem
ego Clementis Alex. accedente
auctoritate sequendum existimavi.
Ita enim ille Strom. L. V. p. 690:
δυνατὸν δὲ xüv τῷ διαλέγεσθαι
τὸ καταμαντεύεσϑαι τοῦ ϑεοῦ,
ἐὰν ἐπιχειρῇ τις ἄνευ πασῶν τῶν
αἰσϑήσεων διὰ τοῦ λόγου ἐπ᾿ αὐ-
τὸ ὃ ἔστιν ἕκαστον, ὁρμᾷν καὶ
μὴ ἀποστατεῖν τῶν ὄντων, πρὶν
ἐπαναβαίνων ἐπὶ τὰ ὑπερκείμενα.
αὐτῷ ὃ ἔστιν ἀγαϑὸν αὐτῇ νοή-
σξι" «λάβῃ ἐπ᾽ αὐτῷ γινόμενος τῷ
τοῦ νοητοῦ τέλει κατὰ Πλάτωνα.
Scilicet ὁρμᾷ, quae nostrorum
codicum et reliquarum editionum
lectio est, si deinde, ut codices
jubent, καὶ μὴ ἀποστῇ teneri vo-
lumus , pro coniunctivo habere
et comma:e post ἐπιχειρῇ posito
(quod Astius in sec. recte dele-
tum in tert. nescio qua ratione
restituit) ,ad explicandum hoc una
cum μὴ ἀποστῇ additum statuere
cogimur: sí quís dialecticae stu-
det, hoc est , remotis sensibus
omnibus ratione ad. ípsum quod
est unumquodque contendit et non
910
καὶ μὴ ἀποστῇ,
πρὶν ἂν αὐτὸ
PLATONIS
ὃ ἔστιν ἀγαϑὸν
3 ὦ ΄ , 3v» 5, - , - - -
αὐτῇ νοήσει λαβῃ, ἐπ᾿ αὐτῷ γίγνεται τῷ τοῦ νοητοῦ
τέλει,
er ? ^ , 2 Α - — e Ld x
ὡόπερ ἕκεῖνος τοτὲ ἐπὶ τῷ τοῦ ορατοῦ; Παντά-
πασι μὲν οὖν, ἔφη. Τί οὖν; οὐ διαλεκτικὴν ταύτην
τὴν πορείαν καλεῖς; Τί μήν; Ἢ δέ ys, ἣν δ᾽ ἐγὼ, λύσις
desistit etc. Quam viam ἃ Bek-
kero et Stallbaumio in pr. tenta-
tam valde impeditam reddit co-
pulae post ἐπιχειρῇ defectus et
quod commate illo in loco . posito
fieri vix potest, quin OQuG indi-
cativus et in apodosi esse videa-
tur. Itaque inter καὶ et μὴ ἀπο-
στῇ aliquid inserendum erit, quod
coniunctivum — regat alteramque
protasin efficiat cum verbo γίγνε-
ται Sic, ut priora illa ὅταν τις
τῷ διαλέγεσθαι ἐπιχειρῇ cum ὁρ-
μᾷ cohaerentem, Ac Stephanus
quidem ἐὰν inseruit, Ficini, ut
opinor, interpretationem secutus:
haud secus cum quis ad dialecti-
cam artem disserendi se confert
absque sensibus, ratione duntaxat
ad ipsum , quod est , quodlibet
nititur : qui si non destiterit prius,
quam ipsum , quod est bonum, in-
tellimentia ipsa perceperit, tunc
demum ad finem intelligibilis
ipsius ita pervenit, ut ille alter
ad visibilis finem ascendit. cui co-
dices non, ut alibi, assensum
praebuerunt. Minus etiam pro-
bari potest εἰ, quod Ang. B. ha-
bet. Superest ἣν. quod ex Vind.
B. allatum Schleiermacherus et
in sec. Stallbaumius asciverunt,
quod etiam Mon. C. exhibet. Id
ferri posse non nego, quamquam
fateor neque in protasi illa di-
ctionem ἐπιχειρεῖν τῷ διαλέγεσθαι
post paullo ante positam ézust-
ρεῖν ἀποβλέπειν, neque apodosin
ipsam magnopere mihi placere,
quum Socrates «effectum potius,
quam conatum dialecticae descri-
bere ideoque rectius apodosin illi
reservare, hunc in protasi dein-
ceps significare, denique, si ipse
h. 1. eum, qui dialecticae studeat,
ratione ad id, quod est, conten-
dere docuit, "minus apte interro-
A E 4 - E
gationem ilam τέ ovv; ov δια-
λεχτικὴν ταύτην τὴν πορείαν κα-
λεῖς ; subiicere videatur; sed ante
omnia codices respiciendos cen-
seo, in quibus δρμᾷν haud dubie
facilius in ὁρμᾷ mutari, quam 7j»
omitti potuit, Per se vero 00-
uv optimum esse quis neget?
τῷ διαλέγεσθαι ut Latinorum ge-
rundii ablativus actionem, διὰ
τοῦ λόγου rem , qua id, quod
est, consequi aliquis studet, de-
monstrat. Nec frustra hic non
simpliciter o ὁρμᾶν ém αὐτὸ ὃ ἔστιν
ἕκαστον, sed quia res magni mo-
liminis est, ἐπιχειρεῖν ὁρμᾷν item,
ut ille ἐπιχειρεῖν ἀποβλέπειν di-
citur,
ὃ ἔστιν ] O ἐστιν codices mei
editique ante Bekkerum.
αὐτῇ αὖ τῇ Ald. Bas.a. Par. B
K. sec. Bekk. e τῇ Bas. b.
Vind. E. Ven. B. et articulo a
i. s. in m. posito Mon. B.
λάβῃ] λάβοι Lob. Yen. B. In
editionibus omnibus una Bekkeri
excepta post λάβῃ leguntur ver-
ba τότε δὴ, quae quum tantum
Vind. EF. Ven. B. Ang. B. Flor.
CRT. et Ficini auctoritate nitan-
tur, neque tam tunc demum, non
prius, quam omnino perveniri
illuc ea, qua dictum fuerat, via
Socratis interesse videatur osten-
dere, ad haec τότε paullo post
alia significatione positum |. sit,
merito Bekkerus omisit,
αὐτῷ] αὐτὸ Lob. Vat. B. ev-
zo) Mon. B.
γίγνεται] γίν. Vind. E.
ἐχεῖνος ] ἐκείνη idem.
ἡ τῆς ὄψεως δύναμις.
τῷ τοῦ} τῷ om. Lob. Vind.
BE. Mon. C. Vat. BHM. Ven. B.
Flor. ACRTV. τοῦ om. Par. A.
a m. pr.
Tí οὖν ;7 Signum interrogandi
Scilicet
CIVITAS 118}. VII. 532 315
τὲ ἀπὸ τῶν δεσμῶν καὶ μεταστροφὴ ἀπὸ τῶν σκιῶν
ἐπὶ τὰ εἴδωλα καὶ τὸ φῶς καὶ ἐκ τοῦ καταγείου
εἰς τὸν ἥλιον ἐπάνοδος καὶ ἐκεῖ πρὸς μὲν τὰ tóc
τε καὶ φυτὰ καὶ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ἐπ᾽ ἀδυναμίᾳ
in Mon. B. Vind. E. editionibus-
que ante Astii sec. male omis-
sum et sine distinctione τί ovv
οὐ etc. scriptum est. Pro ovv
Ven. B. δὲ habet,
ταύτην om. Mon. C.
'H]^H Ald.^H Bas.a. ἢ Vind.
E. Bas. b.
ys] y Bas. b.
μεταστροφὴ] μετατροφὴ Bas. a.
ἐπάνοδος Ald. Bas. ab. pun-
ctum , Stephanus colon, recentio-
res comma addunt.
ἐπ᾿ ἀδυναμίᾳ 1 Praepositionem
Vind, F. Ang. B. Flor. R. omit-
tunt, ei Ven. B. pro ea ἔστιν
habet. Pro ἀδυναμίᾳ in Ang. B.
ἀδυναμίαν, in Ven. B. a m. pr.
δυναμία scriptum est, ἐπ᾽ ἀδυ-
ψαμίᾳ βλέπειν is dici posse vi-
detur, cuius visio seu videndi
actio cum imbecillitate coniuncta
et robore destituta infirmo quasi
fundamento nititur et effectu ca-
ret. Certe non multo aliter prae-
positione usus est Euripides Tro-
ad. 329. Seidl. ἐπὶ δάκρυσι καὶ
γόοισι τὸν ϑανόντα πατέρα πα-
τοίδα τε φίλαν κπαταστένουσ᾽
ἔχεις. et Phoen. 1571. Pors. οὐκ
ἐπ᾿ ὀνείδεσιν οὐδ᾽ ἐπιχάρμασιν,
ἀλλ ὀδύναισι λέγω. quos locos
Erfardtius ad Soph. Ant. 755.
adhibens verba, quae ibi legun-
tur, Creontis ἀλλ᾽ ov, τόνδ᾽ O-
λυμπον, ἴσϑ᾽ ὅτι χαίρων ἐπὶ apo-
γοισι δεννάσεις ἐμέ eodem modo
intellexisse videtur , quo Bern-
hardy , qui ea synt. p. 250. una
cum his nostris inter exempla
praepositionis ἐπὶ «cum dativo
coniunctionem significantis retulit.
Similis huic est alter Sophoclis
locus El. 108: ἐπὶ κωκυτῷ τῶν-
δὲ πατρῴων πρὸ ϑυρῶν ἠχὼ
ecu προφωνεῖν, quo Erfurdtius
item ἠχὼ ἐπὶ xoxvro per ἠχὼ
ϑρηνητικὴν interpretatur. Verum
Sophocles magis proprie et suo
more locutus fuerit, si dictionibus
ἐπὶ ψόγοισε et ἐπὶ κωκυτῷ re-
prehendendi caussa et luctus
provocandi caussa significaverit,
quemadmodum Hermannus statuit,
Neque Platonicae — consuetudini
aliud convenientius, quam dictio-
ne ἐπ᾽ ἀδυναμίᾳ propter imbecil-
litatem significatum statuere. Ita-
que Stephanus in marg. μὴ ante
βλέπειν excidisse coniiciebat et
annot. p. 25. Non dubium est,
inquit, quin depravatus sit hic
locus: quem etiam in lis quae
margini adscripsi, aliqua ex parte
restituere conatus sum. Postea
autem hanc eius expositionem in-
veni, Et ilic quidem visus ad
animalia, et plantas, et solis lu-
men: in videndi vero debilitate
ad spectra in aquis: eique expo-
sition! subiunctam hanc lectionem,
καὶ ἐκεὶ μὲν ὄψις πρὸς τὰ Cc
- M ^ M ^ - ξηὕὔ
τε καὶ φυτὰ, καὶ τὸ τοῦ ἡλίου
φῶς: im ἀδυναμίᾳ δὲ τοὺ βλέ-
πειν, πρὸς τὰ ἐν ὕδασι φαντά-
σματα. Ego autem legens μὴ
βλέπειν, iungebam cum praece-
dentibus , πρὸς uiv τὰ tóc τε
καὶ φυτὰ καὶ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς,
tanquam ἐν ἀδυναμίᾳ seorsum
positum esset. Eadem, qua Ste-
phanus et Cornarius (nam Cor-
narii est expositio illa et lectio,
quam postea invenisse Stephanus
ait) de praepositionis vi opinione .
ductus Morgensternius symb. 1815.
Ρ. 14. sqq. commate ante τὸ τοῦ
ἡλίου φῶς posito haec ipsa ver-
ba non a praecedente πρὸς, sed
a sequentibus £x ἀδυναμίᾳ βλέ-
πειν regi autumat et alia quae-
dam parum probabilia proponit,
quae omnia probavit Astius in
tert. Platonem sic scripsisse con-
liciens: καὶ ἐκεῖ μὲν πρὸς τὰ £d
τε καὶ φυτὰ καὶ, τὸ τοῦ ἡλίου
φῶς ἐπ᾽’ ἀδυναμίᾳ βλέπειν, πρὸς
τὰ ἐν ὕδασι φαντάσματα, ἐν-
918
PLATONIS
βλέπειν. πρὸς δὲ τὰ ἐν ὕδασι φαντάσματα ϑεῖα καὶ δκιὸς
ταῦϑα δὲ etc, nec. improbasse
Stallbaumius in sec. videtur. Ego,
quum Stephani coniecturae codi-
ces omnes refragentur, si plures
praepositionem — omitterent , aut
inserendae potius, quam omitten-
dae caussa librariis fuisse videre-
tur, cum Vind, F. Flor. R. dóv-
vcuíc scribendum idque cum in-
finitivo βλέπειν sic ut δύναμις
cum ἀκεῖσϑαι L. 11. p. 364. B.
C. ὄκνος cum ἅπτεσϑαι, λέγειν,
εἰπεῖν V. 4560. D..473. E. VI.
503. B. constructum statuerem:
nunc vulgatam retinendam et se-
cundum Euripidem eo, quo supra
ostendi, modo interpretandam, ad
sequentia πρὸς δὲ τὰ ἐν ὕδασι
φαντάσματα autem contrarium
illius cum imbecillitate coniunctae
visionis supplendum existimo, quam
rationem Schleiermacherus quoque
secutus est. '"lTransitus a substan-
tivo ad infinitivum, ἡ ἐπάνοδος
καὶ βλέπειν, nullam offensicnexn
habet. Sic infra p. 535. B: ópi-
μύτητα δεῖ αὐτοῖς πρὸς τὰ μα-
ϑήματα ὑπάρχειν καὶ μὴ χαλε-
πῶς Love cvs.
βλέπειν ,] βλέπειν: Vind. E.
βλέπειν. Ald. Bas. ab.
φαντάσματα ϑεῖα] His vulgo
quatuor verba ἐνταῦθα δὲ πρὸς
φαντάσματα interposita leguntur,
quibus receptis descriptioni vin-
ctorum et solutionis eorum immi-
scetur aliquid ex disciplinis ma-
thematicis petitum; ἐνταῦϑα enim
ad regionem intelligibilium refe-
rendum est, quam ipsam Socrati
etiam quum ἐκεῖ diceret obversa-
tam statuunt, quasi e specu ad
solem productos utramque regio-
nem simul ingressos cogitasset;
et verba πᾶσα αὕτη ἡ πραγμα-
τεία, quibus tamen recentiores
aposiopesis vel anacoluthi signum
praefigunt ,
cum initio 7j δέ γε
λύσις etc. grammatice cohaerent,
et solutio illa et conversio et ad
solem ascensio et imaginum visio
pariter ac mathesis hanc vim ha-
bere dicitur, ut rationem ad boni
ideam conspiciendam evehat, quod
S
et per se ineptum et sequentibus
ilis ὥσπερ τότε τοῦ σαφεστάτου
etc. contrarium est. "Plum non
apparet, qua ratione theoremata
mathematica φαντάσματα. ϑεῖα
dicantur, multo minus qua s/óg-
λων σκιαὶ esse negentur. lma-
ginum umbris: isti intenti fuerant
in specu vincti: at regionem in-
gressi intelligibilem — quibus et
ipsi umbris idearum initio ope-
ram dant, eas si cum aliis um-
bris longius a veritate remotis
comparare vellet Socrates, mon
cum illis comparare debebat, quas
in specu contemplati essent, sed
cum iis, quas soluti in regione
visibili oculis luci nondum assue-
factis inspicerent , quippe quae
eundem in hac regione. quem
theoremata mathematica in altera
locum tenerent. itaque-huius sal-
tem incommodi vitandi caussa &í-
δωλα aliter sane, quam paujlo
ante, corpora ipsa interpretari
et commate post εἰδώλων σκχεὰς,
qued Stephanus posuit, servato
rzartcipium , ἀποσχιαξομένας ad
σκιὰς τῶν ὄντων referre et ἕτε-
ρον τοιοῦτον φῶς verum lumen
seu ideam boni, quae cum sole
comparata reapse verum lumen
Sit, dictom statuere debebant ii,
quibus additamentum istud genui-
num videretur. Verum res salya
est. Codices omnes uno Yen. B.
excepto, cuius hic quoque Aldus
vestigia pressit, verba ᾿ἐνταῦϑα
δὲ πρὸς φαντάσματα omittunt.
Quae si ad sensum necessaria 2uf.
utilia aut denique non. omnino
inepta essent, ob homoeoteleuton
a ceteris neglecta in uno libro
isto quemadmodum alia fideliter
servata videri possent; quum vero
iis electis omnia plana et expedita
fiant, quis non glossema ex male
intellecto adverbio ἐκεῖ vel unde-
libet oriundum et de industria
homoeoteleuton factum agnoscat?
Scilicet τὰ ἐν ὕδασι φαντάσματα
Oei solis dei (v. L. VI. p. 508.
A.) imagines in aquis conspicuae
sunt, quae eodem nomine supra
CIVITAS
p. 516. B. ἐν ὕδασι φαντάσματα
αὐτοῦ dicuntur, quas, quia ipsius
lumen ferre nondum queunt, soluti
primum inspicere debent. His
accedunt σκιαὶ τῶν ὄντων, um-
brae rerum naturalium, quae res
licet proprie-óvre non sint, ta-
men cum rerum simulacris in
specu apparentibus comparatae
ὄντα dici possunt utpote μᾶλλον
ὄντα, (515. D.) quarum propterea
umbrae recte εἰδώλων cxici esse
negantur, quales in specu per
aliud lumen et ipsum εἴδωλον,
non verum, si cum sole compa-
retur, ἢ. e. per ignem illun su-
perne accensum efficiebantur. Ita-
que Socrates, postquam methodi
seu legis dialecticae effectum et
finem demonstravit similem ili::m
ei, quem legitima visus exercita-
tio habeat, disciplinarum mathe-
maticarum , de quibus adhuc dis-
putaverant , utilitatem ac vim,
qua sint ad illum effectum prae-
parandum instructae, declaraturus
atque ita dialecticae ipsius natu-
ram illustraturus primum mentic-
nem facit medicinae, quam vin-
ctis in specu adhibendam initio
buius libri dixerat, similemque ei
disciplinarum illarum vim statuens
solutio vinculorum , inquit, ct re-
liqua. istis. facienda huic. artium
studio respondent, quod quidem
rationem eodem modo ad ideam
boni, quo illa oculum ad solis
conspectum , evehere contendit.
Longiore autem eorum, quae vin-
ctis fieri dixerat, repetitione usus
ab instituto orationis cursu defle-
ctit e£ verbum , quod ad nomina-
tivos λύσις, μεταστροφὴ etc. per-
tineret, quale foret δύναται
(ταὐτὸν τῇ τῶν τεχνῶν πραγμα-
τείᾳ) vel μιμεῖται (τὴν πραγμα-
τείαν), omittens πᾶσα αὕτη͵ etc..
dicit, ut si initio ἣν δέ ys ἡ λ0-
σις etc. δύναμιν ἔγχει vel simile
quid dixisset. Cuius anacoluthi
seu nominativi absoluti exempla
Vol. 1. p. 377. ostendi. Neque
vero postpositum sine articulo ad-
iectivum ϑεῖα post τὰ ἐν ὕδασι
LIB. Vil. 532
819
τῶν ὄντων, ἀλλ᾿ οὐκ εἰδώλων σκιὰς δι᾿ ἑτέρου τοιούτου
φαντάσματα offensioni esse de-
bet, quum non índolem aut con-
ditionem imaginum, sed originem
significet ideoque non multo ar-
tius cum substantivo cohaereat,
quam gentilia aut pronomina pos-
sessiva, quae simili modo inter-
dum postposita reperiuntur, dt
Phaedonis initio τῶν πολιτῶν
Φλιασίων, (von unsern Landsleu-
ten aus Phlius) quod codices et
lexicon Bekkeri anecd. p. 352, 25.
et aliquot Pausaniae in huiusmodi
rebus auctoritate non facile de-
stituti. dictiones ( cf. Siebelis ad
E EG XERAY..66:) satis tuen-
tur, Soph. Ai. 570. 0 λυμεὼν
ἐμός, Eurip. Hippo!. 683. ὁ γεν-
νήτωρ ἐμός, Theocr; Id. XXVII.
58. τὠμπέχονον ἐμόν, quae omnia
contra libros corrigere non au-
m. Accedit quod. verba ἐν ὕδασε
inter τὰ et φαντάσματα epitheti
loco posita alterum epitheton ut
laxius necti substantivo et prae-
dicati instar extrinsecus adiici
possit. faciunt. Sic 'Thucyd. VI.
31: & γάρ τὶς ἐλογίσατο τή» τὲ
τῆς πόλεως duco δημοσίαν"
καὶ τῶν στρατευομένων τὴν ἐδέ-
αν. Aristot. Eth. Nic. VI. 11, 1:
ὴ δὲ καλουμένη γνώμη — ἡ τοῦ
ἐπιεικοῦς ἐστὶ κρίσις ὀρϑήῆ. quos
locos significavit Bernhardy synt.
. 323. Omnino Platonem quo-
que adiectivum nonnunquam con-
tra consuetudinem posuisse prae-
ter Phaedonis locum illa Leg.
L. HII. p. 713. D. docent: ταὖύ-
τὸν δὴ καὶ ó 9:06 ἄρα καὶ φι-
λάνϑρωπος ὧν τὸ γένος ἄμεινον
ἡμῶν ἐφίστη, τὸ τῶν δαιμόνων.
Itaque nec τὰ post φαντάσματα,
quamvis facile excidere potuerit,
inserendum nec ϑεῖα in ϑέα mu-
tandum puto, quod Astius in sec.
post alterum φαντάσματα, quum
de .glossemate. nihil suspicans et
ἐκεῖ antrum, ἐνταῦϑα locum sub
divo significare posse opinans de
verbo tantum, quo alterum πρὸς
pertineret, sollicitus esset, pro
Qsic in eontextu positum in ad-
dendis βλέπειν e superioribus
320 PLATONIS
φωτὸς ὡς πρὸς ἥλιον κρίνειν ἀποσκιαξζομένας, πᾶσα αὕτη ἡ
πραγματεία τῶν τεχνῶν, ἃς διήλθομεν, ταύτην ἔχει τὴν
δύναμιν καὶ ἐπαναγωγὴν τοῦ βελτίστου ἐν ψυχῇ πρὸς
τὴν τοῦ ἀρίστου ἐν τοῖς οὖσι ϑέαν , ὥσπερ τότε τοῦ
σαφεστάτου ἐν σώματι πρὸς τὴν τοῦ φανοτάτου ἐν τῷ
σωματοειδεῖ τε καὶ ὁρατῷ τόπῳ. ᾿Εγὼ uiv, ἔφη, ἀπο-
δέχομαι οὕτω. καίτοι παντάπασί γέ μοι δοκεῖ χαλεπὰ
* 3 , 53 LP 2 5 , 1 ^
μὲν ἀποδέχεσϑαι εἶναι. ἄλλον δ΄ αὖ τρόπον χαλεπὰ μὴ
ἀποδέχεσϑαι. ὅμως δὲ (οὐ γὰρ ἐν τῷ νῦν παρόντι μό-
vov ἀκουστέα, ἀλλὰ καὶ αὐϑις πολλάκις ἐπανιτέον) ταῦτα
ϑέντες ἔχειν ὡς νῦν λέγεται, im αὐτὸν δὴ τὸν νόμον
repeti debere sentiens retracta-
vit.
σκιὰς} σκιᾶς Vind. F. item
paullo post.
δι’ ἑτέρου] διετ. Vind. E.
“ἀποσκιαξομένας,] ἀποσκιαξο-
μένας : Vind. E. ἀποσκιαζομένας.
Bas. ab. Steph.
de] ἡ ἣν Lob. Vat. M.
ἔχει] ἔχη Mon. B.
ἐπαναγωγὴν ἐπαγωγὴν Ven.
p. ἐπ᾽ ἀναγωγὴν Ald. Bas. ab.
βελτίστου ἐν ψυχῇ πρὸς τὴν
τοῦ ] om. Ang. B. --- ἐν τῇ ψ. ----
Mon. €.
$écv] ϑεοις cum ὧν super oig
Vat. B.
ὥσπερ] ὥπερ Steph.
τότε] τό, τε Vind. E.
ἐν — φανοτάτου] om. Vat. B.
σώματι σώμασι Vind. EF.
Mon. C. Flor. ACTV. σώμασιν
Vind..B. Ang. B. Vat. H.
φανοτάτου] lta Par.
sec. Bekk. Lob. Vind.
Mon. B. Yen. BC. Vat. HM. Ald,
Bas. ab. φανωτάτου Mon. C.
(Florentini, Ang. B.) Steph. Ast.
pr. sec.
τῷ 1 om. Vind. B. Mon. C.
Ald. Bas. a. Steph.
σωματοειδεῖ] σωματοειδῆ Vind.
ADK.
BEF.
z£] om. Bas. ab. Ficinus hanc
Socratis ῥῆσιν ita interpretatus
est: Atqui quemadmodum solutio
illa ἃ vinculis, conversioque ab
umbris ad. simulacra ac lumen, et
er antro ad solis lumen exitus,
ibique animalium et plantarum
inspectio solisque, et siderum ín
aqua propter imbecillitatem ocu-
lorum intuitus, ipsum , quod in
corporibus est clarissimum , ad id
convertunt, quod est in corporali
et visibili regione omnium fulgen-
tissimum:: ita omnium supra di-
ctarum arlium studium deducit
animum per umbras non simula-
crorum, sed eorum potius, quae
vere sunt: iudicareque eas efficit
apparentes ad, aliud. quoddam lu-
men , tanquam ad. solem; habet-
que vim quandam extollendi id,
quod cst in animo praestantissi-
mum, ad contemplationem eius,
quod i: in ordine rerum est. optimum.
εἶναι --- ἀποδέχεσϑαι] bis dein-
ceps posuit Vind. F.
πολλάκις] om. Vat. M.
ϑέντες } ,,9évrog (ut videtur)
Ven. B.* Idem habet Ald. Bas.
ab.
νῦν] νῦν δὴ Par. K. secundum
Bekkerum.
διέλθωμεν) ἔλϑωμεν Par. ADK.
sec. Bip. Vind. BE. Mon. C. Yen.
€. Vat. H. Cf. Vol. I. p. 356, a.
οὕτως 1 om. Vind. F. Flor. R.
δὴ 7 om. Lob. Vat. BM. postE
εἴδη, Vind. F. Ang. B.
εἴδη] ἤδη Vat. H.
c] αἱ Lob. Vat. M. om. Fic.
(et, quae viae sint.)
ἂν ] om, Vat. H.
CIVITAS LIB. VII. 533
321
ἴωμεν καὶ διέλθωμεν οὕτως, ὥσπερ τὸ προοίμιον διήλ-
ϑόμεν. λέγε οὖν, τίς ὃ τρύπος τῆς τοῦ διαλέγεσϑαι δυ-
, * - , 5
νάμεως, καὶ κατὰ ποῖα δὴ εἴδη διέστηκε, καὶ τίνες αὐ
.. ὅδού. αὗται yàg dv ἤδη, ὡς ἔοικεν, αἱ πρὸς αὐτὸ ἄ-
ls 3 €* 5393 , e c o ie f μ᾿
γοῦσαι εἶεν, οἱ ἀφικομένῳ ὠδπερ ὁδοῦ ἀναπαυλὰ ἂν
εἴη καὶ τέλος τῆς πορείας.
Οὐκέτ᾽, qv δ᾽ ἐγῶ, ὦ φίλε
Γλαύκων, οἷός τ᾽ ἔσῃ ἀκολουθεῖν" ἐπεὶ vÓ γ᾽ ἐμὸν ov-
Li
δὲ E)! , 2 , 2$? 3. D ^" 2! C4 1
ἐν ἂν προϑυμίας ἀπολίποι, οὐδ΄ sixovc «v ἕτι oU λε-
γομεν ἴδοις, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ ἀληϑὲς, OÓ ys δή μοι φαίνε-
ται" εἰ δ᾽ ὄντως, ἢ μὴ, οὐκέτ᾽ ἄξιον Τοῦτο διισχυρίξε-
σϑαι" ἀλλ᾽ ὅτι μὲν δὴ τοιοῦτόν τι ἰδεῖν, ἰσχυριστέον.
αὐτὸ αὐτὸν Vind. BE. Mon.
C. Yat. H. :
.of] o? Vind. F. οὗ Ang. B.
Flor. R.' / '
πορείας πορίας Vind. E.
"Ovxéz ] οὐκ ἔτ᾽ Mon. C. οὐ-
xér, Vind. F.
οἷός τ᾽] οἷός vs Vind. F.
533 ἔσῃ] εἶ Vind. F. Ang.B. Flor.
AR. ἔσει recentiores.
ἐπεὶ ἐπὶ Vind. E. profecto
Fic.
ἀπολίποι] lta Vat. BM. Ang.
B. Flor. R. et a m. pr. Par. A.
Ven. C. quod ob sequens ἴδοις
merito a Bekkero praelatum Astius
in tert. et Stallbaumius in vr.
recepit. ἀπολείποι reliqui libri
excepto Mon. C. in quo ἐλλείποι
legitur, cum editis ante Bekke-
yum et Stallbaumio in sec. Etiam
Matthiae gramm. pag. 865. haec
verba propter τὸ ἐμὸν laudans
praesens tenuit, |
οὐδ᾽] οὐδὲ Vind. F. Flor. R.
ἂν] post ἔτι iidem.
ióo:g] εἴδοις Mon. C. ἤδεις
Vat. B. a m. pr. et, sup. : et
οἱ. Lob. In Ven. C. 3 et &
super ὁ et or posita sunt.
70] om. Flor. T.
δὴ om. Par. K. sec, Bekk.
δὴ ὡς uiv ἔστιν Oy. ἐμοὶ Mon. B.
μοι 1 lta secundum Par. A.
Vind. BE. Mon. C. Ven. B. Vat.
H. Flor. ACTV. pro vulgato
ἐμοὶ scripsi, quia nihil opus est,
Priarowis Or. II.
ut sonus verbi φαίνεται cum prto-
nomine communicetur.
εἰ δ᾽ ὄντως] ἰδόντος Ven. C.
a m. pr. ἐδόντε Mon. B. Par. DK.
Ald. Bas. a. et cum og super :
Lob. Vat. M. εἰ ἐδόντε Flor. Ὁ.
secundum Stallbaumium, qui idem
in Par. K. Ald. Bas. a. legi tra-
dit, ,,In praeced. edit. male
ἐδόντι pro εἰ δ᾽ ὄντως, ut habet
vet, lib. Alioqui legi etiam pos-
sef εἰ δὲ τῷ ὄντι.““ Steph, in m.
οὐκέτ᾽ ] ovx ἔτ᾽ Vind. E. Mon.
BC.
μὲν δὴ τοιοῦτόν] δεῖ uiv τοι-
οὔτό Vind. B. Mon. C.
τι] om. Vat. B. Ven. B. τις
Ald. Bas. ab.
iósiv] Hoc vulgo omissum e
Par. A. Vind. BEF. Mon. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTYV.
et recenti Ven. C. scriptura re-
Cpere eo minus dubitavi , quo
magis ad summae ideae descri-
ptionem in superiori libro exhi-
bitam appositum est. —Lectum
idem Ficino, sed simul δεῖ pro
δή : quod tale aliquid est cogno-
scendum.
ἐσχυριστέον] ,, Rectius fortasse
διϊσχυριστέον scribetur, ut mox
dicet διϊσχυρίξεσϑιαι. “ΚΖ Stephan.
p. 25. Magis etiam ob antece-
dens διισχυρίξεσϑαι probabile id
videri poterat. Sic Phaedon. p. 63.
C: καὶ τοῦτο μὲν οὐκ ἂν πᾶνυ
διισχυρισαίμην " ὅτι μέντοι παρὰ
ϑεοὺς δεσπότας πάνυ ἀγαθοὺς
Χ
E
599
322
PLATONIS
ἦ γάρ; Τί μήν; Οὐκοῦν καὶ ὅτι ἡ τοῦ διαλέγεσθαι δύ-
ναμις μόνη ἂν φήνειεν ἐμπείρῳ ὄντι ὧν νῦν δὴ διήλ- 488
ϑομεν, ἄλλῃ δὲ οὐδαμῇ δυνατόν; Καὶ τοῦτ᾽, ἔφη, ἄξιον
διισχυρίξεσϑαι.
Toós γοῦν,
L3 3$. ' , 1 Com
ἣν δ᾽ ἐγῶ, οὐδεὶς ἡμῖν
2 , , e 2 € e , , e
ἀμφισβητήσει λέγουσιν, ὡς αὐτοῦ γε ἑκαστου πέρι ὁ
ἐστιν ἕκαστον οὐκ ἄλλη τις ἐπιχειρεῖ μέϑοδος ὁδῷ περὶ
M , 3 3? Ld * LÀ - , Ms
παντὸς λαμβάνειν, ἀλλ΄ αἵ μὲν ἄλλαι πᾶσαν TEXVOL ἢ
πρὸς δόξας ἀνθρώπων καὶ ἐπιϑυμίας εἰσὶν, ἢ πρὸς γε-
νέσεις τε καὶ συνϑέσεις, ἢ
νῶν τὲ καὶ συντιϑεμένων
ἥξειν, εὖ ἴστε, ὅτι εἴπερ τι ἄλ-
λο τῶν τοιούτων , διωισχυρισαί--
μὴν ἂν καὶ τοῦτο. Ac simplicis
alia significatio est Gorg. p. 489.
C: τῷ σώματι ἐσχυρίσασϑαι. Sed
eadem, quae compositi, ib. p. 495.
B: σὺ δὲ τῷ ὄντι, o Kos,
ταῦτα ἐσχυρίξῃ; ubi codices non
magis, quam hic, dissentiunt,
Cf. Thucyd. L. VI. c. 55: ὅτε
δὲ πρεσβύτατος àv Ἱππίας ἢρ-
Bev , εἰδὼς μὲν καὶ ἀκοῇ ἀκρι-
βέστερον ἄλλων ἰσχυρίξομαι.
5] ἢ Vind. F, Ald. Bas. ab.
Steph.
φήνειεν φήσειεν Lob. Vat. M.
φήνειεν ἐν Flor. T. (φήνειεν
editiones ante Astii sec.)
νῦν δὴ δὴ om. Lob. Mon. B.
Vat. BM. Par. DK. Yen. C.
Flor. U. et editiones ante Astii
sec.
ἄλλῃ] ἄλλη Lob. Ald. Bas. ab.
οὐδαμῇ 1 οὐδαμὴ Vind.F. ov-
δαμῆ Steph. Ast. pr. sec.
δυνατόν ; Καὶ] δυνατὸν, καὶ
editi ante Astii sec. et codices
mei excepto Vind, E. qui duo
puncta interponit. Etiam Ficinus
recte distinxit,
διισχυρίξεσθαι διισχυρίξομαι,
ἐσϑ' in m. a m. s., Mon. B. (àu-
σχυρίξεσϑαι:; Ast. pr.)
γοῦν] οὖν Vind. F.
ἡμῖν) ἂν ἡμῖν Vind. E.
ἀμφισβητήσει ] ἀμφισβητήσαι
Vind. E. ἀμφισβητείσειε Par. K.
sec. Bekk.
στέρι} περὲ Vind. BE.
πρὸς ϑεραπείαν τῶν φυομέ-
ἅπασαι τετράφαται". αἵ δὲ
6 ἐστιν] ὃ ἐστὶν Vind. B. 6
ἔστιν Bekkerus, Astius in tert.
et Stallbaumius, ut supra p. 582.
A. Sed h.l post αὐτοῦ, i. e.
ὄντως ὄντος, ἑκάστου repetitum
ἕχαστον et sequens λαμβάνειν
pronomen 0 praedicatum et ver-
bum écziv nihil nisi copulam esse
arguunt: quod unumquodque sit.
Quare commata ante ὃ et post
ἕκαστον delevi.
οὐκ οπι. codices omnes uno
Par. À. excepto ct editi ante
Stephanum, nec non omitti pos-
set, si ὡς a verbo ἀμφισβητή-
σει ' penderet , de quo cf. Hein-
dorfius ad 'Theaet. 8. 40. Sed
ὡς pendet a λέγουσιν et simul
ad sequentia ἀλλ᾽ αἱ uiv ἄλλαι
pertinet. Itaque negatio abesse
nequit, Idem sensit Ficinus: JVe-
mo autem adversabitur nobis di-
centibus, quod. disserendi facul-
tas duntaxat conatur ordine certo
circa unumquodque, quid ipsum
sit , invenire.
ἄλλη τις] ἀλλ ἥτις Lob.
περὶ] παρὰ Bas. b.
πρὸς γενέσεις 1] προςγενέσεις
d.
τε καὶ GvvOfcsug] om. AÁng. B.
ἢ Ita Par. A. Vind. B. Mon.
C. Vat. H. Flor. AT. Reliqui
cum editis addunt καὶ, quod mul-
tis locis interpolatum (cf. Vol. I.
p. 166, a. b. 177, b. 178, a. 254,
ἃ. b. 270, a. 420, b. 432, a. et
infra p. 538. B. pr. in Vat. B.
post ἢ) hic superfluum et tantum
—-——
*
CIVITAS LIB.VII. 533 323
λοιπαὶ, ἃς τοῦ ὄντος tL ἔφαμεν ἐπιλαμβάνεσϑαι, γεω-
μετρίαν τε καὶ τὰς ταύτῃ ἑπομένας, ὁρῶμεν ὡς ὀνει-
ρώττουσι μὲν περὶ τὸ ὃν, ὕπαρ δὲ ἀδύνατον αὐταῖς
ἰδεῖν, ἕως ἂν ὑποθϑέσεσι χρώμεναι ταύτας ἀκινήτους
ἐῶσι, μὴ δυνάμεναι λόγον διδόναι αὐτῶν. ᾧ γὰρ ἀρχὴ
μὲν ὃ μὴ οἶδε, τελευτὴ δὲ καὶ τὰ μεταξὺ ἐξ ov μὴ οἷδε
συμπέπλεκται; τίς μηχανὴ τὴν τοιαύτην ὁμολογίαν ποτὲ
ἐπιστήμην γενέσθαι; Οὐδεμία, ἢ δ᾽ Og. Οὐκοῦν, ἣν
à 2 M c ὃ Z ' i9 ὃ , , ,
iyd, ἡ διαλεκτικὴ μέθοδος μόνη ταύτῃ πορεύεται,
τὰς ὑποθέσεις ἀναιροῦσα ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν ἀρχὴν, ἵνα
non intolerabile , certe accuratae
artium, quam Socrates exhibet,
divisioni contrarium videtur.
τε] int. vers. Vind, B.
τετράφαται τετράφατε, Sup.
a m. s. αἄε, Mon. €
ἐπιλαμβάνεσϑαι ] ἀντιλαμβά-
νεσϑαι Ven. B. Vind. E.
γεωμετρίαν γεωμετρίας Lob.
Mon. B. Yat. BHM. Ven. C.
Par. DK.
C ἀδύνατον αὐταῖς ἀδύνατοι
αὐτὸ Mon. B. Flor. U.
ταύτας ταύται Vind. F. παύ-
τας Ald.
δυνάμεναι] δυνάμενα Ald.
ἀρχὴ 1 ἀργῆ dem — Proclus
in Parmen. T. V. p. 323: εἰ δέ
τις τὴν ὑπόϑεσιν ἀρχὴν ποιή-
σαιτο, “περὶ τούτου ταῦτα δη-
τέον, ἀπὸ « ἃ περὶ) τῶν )εῶ-
μετρικῶν ἐκεῖνος εἴρηκεν "ὦ γὰρ
ἀρχὴ μὲν " "δ ἕν, τελευτὴ δὲ καὶ
μέσα ἐξ ὧν οὐκ ᾿οἶδεν, οὐδεμία
μηχανὴ τὸ τοιοῦτον ἐπιστήμην
εἶναι. quibus quae desunt nullo
negotio hinc addideris et vitiosa
correxeris. Cousinio tamen nil
deesse et à) ἕν sanum videbatur.
συμπέπλεκται ] συμπλέκεται
Lob. Vat. BM. connectuntur Fic.
τίς] τὶς Ald. Bas. ab.
τὴν] om. Vind. E.
Οὐδεμία ] οὐδὲ μία Mon. Β.
Οὐκοῦν ἡ διαλεκτικὴ --- εὖρι-
σάμεϑα. D.] excerpsit Stobaeus
ecl. L. II. p. 157. Cant.
μόνη} μόνηι Lob. μόνῃ editi
ante Astium. Bekkerus μόνη
tantum ex Par. ἀ. Ven. C. retu-
lit, hos solos, opinor, innuens
dativum a nominativo distinguere
solere. Sed Stephanum μόνῃ ha-
bere non cstendit,
ἀναιροῦσα] Tta Stobaei cod.
Augustanus et "Vaticanus, ὦνά-
yovcc Cant. quod, nisi proxime
sequens ἀνάγει obstaret, prae-
ferrem. Nam quum dialectica.
secundum L. Vl. p. 511. B. C.
D. non id agat, ut axiomata et
postulata mathematica tollat seu
evertat , sed ad principium refe-
rat eique coniuncta ut iam scian-
tur efficiat, ἀναιροῦσα diversam
h.la vulgari- significationem ha-
bere et, quod collocatio quoque
verborum flagitat, cum sequenti-
bus ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν ἀρχὴν con-
struendum esse sequitur: diale-
ctica sola hac, cui contraria in
proximis demonstrata est, via
procedit, positiones non fixas et
immotas relinquens, sed ad ipsum
principium extollens , ut firmas
et certas reddat. Sed verbi ἄναι-
ρεῖν cum praepositione ἐπὶ con-
sStructi exemplum nusquam inve-
nio, neque qua ratione construi
possit , satis intelligo. ἀπ igitur
ἀναίρουσα scribendum? cuius ver-
bi quamvis rari certus tamen lo-
cus est in Euripidis Electra
v. 102: Ἕως γὰρ λευκὸν ὄμμ᾽
ἀναίρεται. Neque diversum ab
eo Homericum est ἀναείρειν.
τὴν om. Mon. B.
x2
3241
PLATONIS
D βεβαιώσηται, καὶ τῷ ὄντι ἐν βορβόρῳ βαρβαρικῷ τινὶ τὸ
τῆς ψυχῆς ὄμμα κατορωρυγμένον ἠρέμα ἕλκει καὶ ἀνάγει
ἄνω, συνερίϑοις καὶ συμπεριαγωγοῖς χρωμένη αἷς διήλ-
9ousv τέχναις" ἃς ἐπιστήμας μὲν πολλάκις προσείπομεν
διὰ τὸ ἔϑος, δέονται δὲ ὀνόματος ἄλλου, ἐναργεστέρου
βεβαιώσηται] βεβαιώσητε Mon.
C.
καὶ] om. Stob.
τῷ ὄντι] τωόντι
Mon. C.
βαρβαρικῷ 1 βαρικῶ Vind. F.
βαρβαρικῶς Stob. cod. Vat. βαρ-
βαρικῶν Cant.
τὸ [ta Stob.
Vat. τῷ Cant.
κατορωρυγμένον ] κατορυγμέ-
vov Vind. E. κατωῤῥυγμένον
Stob. Cant. (non cod. Aug. Vat.)
κατορωρυγμένου Ald. Das. ab.
ἠρέμα] 1e Vind. E. Mon. C.
ἀνάγει ἄνω] Ad hoc Timaei
glossam p. 3l. “ἀνατείνας τὴν ψυ-
χήν" ἐπὶ τὰ ἄνω τρέψας καὶ ἐπὶ
τὴν τῶν ϑεῶν ϑέαν. non dubie
referendam esse et T'imaeum ἄνα-
τείνει pro ἀνάγει ἄνω legisse
statuit Ruhnkenius. Mihi pari,
si non maiori iure ad p. 540. A.
referri ibique pro ἀνακλίναντας
Timaeus ἀνατείναντας in suo co-
dice invenisse statui videtur. Sed
utrumque incertum, lectio quidem
nostri loci non minus, quam al-
terius certa est. Alia significa-
tione ἀνάγειν ἄνω Plato Phaedr.
p. 272. D. dixit.
συνερίϑοις ] ávv. Stob. συνε-
ροιϑμοῖς Lob. Vat. B. et a m.
pr. Ven. C. συνεϑισμοῖς Mon. B.
Par. D. Flor. U. συνωϑισμοῖς
Par. K. συνέργοις Flor. R. a m.
s. ex glossemate, Nam ita Τὶ-
maeus lex. p. 2429: συνέριϑοι"
συνεργοί. ct. Leg. L. X. p. 889.
b: γραφικὴ καὶ μουσικὴ καὶ
ὅσαι ταύταις εἰσὶ OMA τέ-
χναι.
συμπεριαγωγοῖς ] συμπεριαγώ-
γοις Vind. F. σνυμπεριαγωγαῖς
Mon. B. Flor. U. συμπεριαγωγῆς
Stob. cod. Vat. συμπεριαγωγῆ
Par. K. περιαγωγοῖς Vind. B
Vind. EK.
cod. Aug. et
v
Mon. C. Vat. H. Flor. ACV. πε-
φιαγωγαῖς Vind. E.
αἷς] ἃς Vind. B.. Mon. C.
Flor. V.
τέχναις 1 τέχνας Vind. B. Mon.
C.
A RAI ἐνεργεστέρου
à, ἢ] 9 idem.
διάνοιαν δὲ] διάνοιαν γε Vind.
F. Ang. B. Flor. RT.
zov] πῶς Par. K. sec. Bip.
πῶς sec. Bekk. om. Mon. C.
Vid. p. 522. C. et L. VI. p.511.
A. C. D.
δ᾽] δὲ Lob. Vind. F.
j] om. Lob. Vind. B. Mon.
BC. Vat. BHM. Ven. C. Par.
DK. Flor. TUV. , Articulus eam
designat contentionem, quae sit
vel possit esse inter tantis de re-
bus disquirentes.
τοσούτων] τοσοῦτον Lob. Vat.
M. et a m. pr. B. Par. K. sec.
Bekk. et cum c super ultima D.
et Ven. C. τοσοῦτο, sup. ov,
Vind. B. τοσούτου Yat. B. a m.
s. Ald. Bas. ab.
πέρι σκέψις] περὶ σκέψις Yind. p;
E. περίσκεψις 1μ0Ὁ. Ὑἱμά. BF.
Mon. C. Par. K. sec. Bekk.
Vat. M.
ὅσων] ὅσον Lob. Vat. BM.
Par. K. sec. Bekk. et a m. pr.
D. et Ven. €. Conf. Matthiae
gramm. p. 886. Bernhardy synt.
p. 203.
Οὐ γὰρ οὖν] οὐγαροῦν Lob.
οὐ γὰρ àv Mon. C. οὐ γὰρ αν
Vind. B. Quae praeterea in co-
dicibus plerisque non sine magna
varietate atque in editionibus Bas.
b. Astii pr. Bekkeri et Stallbau-
mii sec, tamquam a Glaucone di-
cta post ἔφη adduntur, quoniam
nihil eorum neque integrum ne-
que modeste et quantum liceret
CIVITAS
LiB. VII. 533
325
μὲν, ἢ δόξης, ἀμυδροτέρου δὲ, ἢ ἐπιστήμης διάνοιαν
^ 3 ^ » - , ec r4 &
ὃξ αὐτὴν ἔν ys τῷ πρόσϑεν zov ὠὡρισάμεϑα
ἔστι δ᾽,
ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐ περὶ ὀνόματος ἡ ἀμφισβήτησις οἷς
τοσούτων πέρι σκέψις. ὅσων ἡμῖν πρόκειται.
Οὐ γὰρ
οὖν, ἔφη. ᾿Δρέσκει οὖν, ἦν δ᾽ ἐγῶ, ὥσπερ τὸ πρότε-
immutatum aut sententiam non
ineptam aut orationem Platone
dignam habere atque ipsa additio
ab eius consuetudine abhorrere,
codicum vero auctoritas non omni
exceptione carere videbatur, fa-
cere non potui, quin pro insiticiis
abiicerem. — Sunt autem haec:
ἀλλ᾽ ὃ (ἀλλο Bas. b. ἄλλο Lob.
Vind. F. Vat. BM. Ven. C. Par.
D.) ἂν μόνον δηλοῖ (ἂν, δήλου
μόνον Par. K. sec. Bip. ἂν δη-
Aoi μόνον sec. Bekk.) πρὸς τὴν
ἕξιν (m. τ. λέξιν Mon. B. Flor.
U. Bekk. Stallb.) σαφηνεία (om.
Flor. AC. Fic. σαφηνοίᾳ Vind. E.
σαφήνειαν Vind. B. Mon. C. Ast.
pr. σαφηνείᾳ Bekk. Stallb.) λέ-
yet (λέγει cum ἐς super ; Par. A.
λέγειν Vind. BEF. Mon. C. Ang.
B. Vat. H. Flor. ACRTV. λόγου
Ast. pr. 0 λέγοι Mon. B. Flor.
U. Bekk. Stallb.) ἐν (ἐν τῇ Mon.
€.) ψυχῆ. Ex his quod Bekke-
rus secundum Mon. B. pro genui-
no, Stallbaumius ut glossema cum
uncis edidit , ἀλλ ὃ ἂν μόνον
δηλοῖ πρὸς τὴν λέξιν σαφηνείᾳ ὃ
λέγοι ἐν ψυχῇ, si sensum iilum
habet, quem videtur habere, quem
Schleiermacherus non satis accu-
rate ita reddidit: sondern wenn
eines (ein Wort) mur das be-
stimmt bezeichnet für den For-
irag was man bei sich. denkt,
aliquid requirit, quod si adsit,
profecto amplius desiderari ne-
queat. Quod enim melius aut
magis perfectum vocabulum esse
potest, quam σαφηνείᾳ, hoc est,
perspicue et sine ulla obscuritate
cogitatum significans? Et tamen
Glauco in hoc se acquiescere di-
ceret, quasi severior alter plus
exigere posset? Nihil dicam de
molesta verborum πρὸς τὴν λέξιν
abundantia, nihil de incommoda
dictionis λέγοι ambiguitate, quam
nescias utrum ad ὄνομα an ad
loquentem referas: sententia mihi
tam absona videtur, ut eam vix
interpolatori mediocri, nedum Pla-
toni tribuere audeam. Paullo to-
lerabiliorem ex superscripta in
Par. À. lectione effeceris una lit-
tera adiecta scribens ἀλλ ὮΝ
μόνον jsoge πρὸς τὴν ἕξιν σα-
φηνείᾳ ἃ λέγεις ἐν ψυχῇ : sed
(id requirimus seu probamus) quod
duntarat pro rerum conditione
perspicue monstret , quae iecum
apud animum loquaris. cul sen-
tentiae similem Ficinus fecit: nam
solam exigunt ad rerum habitum
interni conceptus —erpressionem.
eamque Stephanus in marg. osten-
dit sibi videri sub illis latere,
quae inter ἔφη et ἀρέσκει ,,ex
vet. cod. sed mendosa aífferun-
tur^ Nam qui πρὸς τὴν ἕξιν
ita dixerit, is summa et absoluta
remissa perspicuitate mediocrem
quandam et relativam postulave-
rit, qua contentus utique non se-
verissimus sit. Sed Platonem πρὸς
τὴν ἕξιν eo sensu posuisse, non
saltem τῶν πραγμάτων addidisse .
non credo: sequioris aevi lecto-
rem facilius adducor ut nimia
illa, quam Socrates concessisset,
licentia offensum hanc conditio-
nem scripsisse et πρὸς τὴν ἕξιν
aut ita, ut ostendi, aut, post-
quam ἕξις idem quod δύναμις
significare coepisset, pro viribus
intelligi voluisse credam. Eidem
ilud λέγειν ἐν apvy pro νοεῖν
condonandum puto , quod certe
h. 1. parum aptum est. Nam si
cogitationem interna animi ora-
tione constare volumus , quemad-
modum Plotinus Enn. Lbs dE
c. 3. p. 13. F. τὸν ἐν φωνῇ 1ό-
γον μίμημα τοῦ ἐν ψυχῆ, etipse
926
PLATONIS
gov, τὴν μὲν πρώτην μοῖραν ἐπιστήμην καλεῖν. δευτέ-
584 ραν δὲ διάνοιαν, τρίτην δὲ πίστιν καὶ εἰκασίαν τετάρ-
τὴν, καὶ ξυναμφύτερα μὲν ταῦτα δόξαν, ξυναμφότερα
δ᾽ ἐκεῖνα νόησιν, καὶ δόξαν μὲν περὶ γένεσιν, νόησιν
ὃὲ περὶ οὐσίαν, καὶ ὅτι οὐσία πρὸς γένεσιν,
Plato Theaet, p. 190. C. τὸ λέ-
γειν πρὸς ἑαυτὸν δοξάζειν dicit,
nomen quoque aliquod intus apud
animum pronuntiantem ponere de-
bemus eum, qui cogitat, «quod
nomen diversum esse nequit ab
eo, quod idem, quum loquitur,
ore emittit. Quomodo igitur ore
pronuntiatum nomen ita demum
probabile dici potest, si interni
nominis et sermonis significatio-
nem perspicue exprimat, quum
ipsum illud internum sit et tan-
tum eo differat, quod ore pro-
nuntiatur? Quae quidem ratio
Bekkeri scripturae non minus,
quam cuilibet illa extrema reti-
nenti vehementer repugnat. His
accedit,quod in Platonis dialogis
quum negationi assensus per for-
mulam οὐ γὰρ ovv praebetur,
nuuquam assentiens quicquam ad-
dit, quod ex contrario petitam
negati descriptionem contineat id-
que per affirmationem cum par-
ticula ἀλλὰ definiat ^ Unus est
Sophistae locus isque admodum
dubiae lectionis et personarum
distinctionis, qui exceptionem ad-
ditam habet, p. 240. B: οὐ γὰρ
ovv: πλήν y εἰκὼν ὄντως. Bis
novum et alio anie: subiicitur:
Polit. pag. 266. A: οὐ γὰρ ovv.
ἀλλὰ τίνι δὴ τὼ δύο διαιροῦ-
μὲν ; et Phileb. p. 16. B: οὐ “γὰρ
οὐν, ὦ παῖδες. ὡς φησιν. ὑμᾶς
προσαγορεύων. Φίληβος. οὐ μὴν
ἔστι καλλίων ὁδὸς etc. Nonnun-
quam verbum ex praegressa al-
terius interlocutoris oratione re-
petitur: Civ. L. IIL. p. 388. E:
οὐ γὰρ οὖν δεῖ, et ib. 397. E.
V. 454, B. Hipp. mai. 299. D.
'Theaet. 205. D: ov γὰρ ovv δὴ
φαίνεται. Plerumque vero nihil
praeter tria illa verba ponitur:
Civ. II. 375. A. 376. D. 1II. 394.
νόησιν
E. 398. D. IIIL 439. B. V. 465.
B. VI. 508. B. nostri libri p. 523.
D. 526. C. 534. D. VIII. 556. C.
X. 603. ἃ. Euthyphr. 2. B. Phae-
don. 93. E. 104. C. 'Theaet. 160.
A. 171. B. 182. E. 185. A. 186.
E. (189. B: ov γὰρ ovv δή.)
193. D. 203. E. Soph. 233. EK.
252. A. 256. A.. Phil. 17. C. 30.
C. 42. C. Alcib.I. 134. A. Charm.
167. E. Lys. 215. B. 218. A.
Leg. I. 627. C. 63i. D. III. 696.
C. Parm. 134. B. 138. B. 139. A.
C. E. 140. B. 146. E. 147. A.
149. A. D. 154. C. 156. C. D.
158. B. 162. D. 163. B. 164. E.
166. A. Phaedr. 277. E. Itaque
praeter consuetudinem Platonicam
verba ἀλλ᾽ ὃ ἄν μόνον etc. assuta
videntur. Denique non solum in
Ald. Bas. a. Steph. sed haud du-
bie etiam in Ven. B. omissa sunt,
quem codicem supra p. 532. C.
Aldo glossematis recipiendi aucto-
rem exstitisse vidimus, cuius Bek-
kerus cum Stephani scilicet textu
a se collati neque ullam ab eo
discrepantiam exhibentis mentio-
nem facere oblitus est, tantum
Stephanum ista omittere signifi
cans.
οὖν] om. Bas.b. γοῦν Par. A.
Vind. BE. Mon. C. Yen. B. Vat.
H. quod ad sequens ἐῶμεν et ad
affirmationem, quam posterior hu-
ius sermonis pars habet, magis
accommodatum, quam ovv, ob
significationem tamen admitti ne-
quit , nisi forte voluntatem pro
ratione" sequi Socratem statuimus,
Itaque οὖν tenendum, ut in in-
terrogatione, quae in affirmatio-
nem exeat. Cf. Vol, 1. p. 294, b.
τὸ πρότερον] vozQ. Lob. ÀM.
Bas. ab. Steph.
δευτέραν 0i] τὴν δὲ δευτέραν
Flor. T.
"CIVITAS LIB. VII. 534
323
πρὸς δόξαν, xol ὅτι νόησις πρὸς δόξαν, ἐπιστήμην
πρὸς πίστιν καὶ διάνοιαν πρὸς εἰκασίαν" τὴν δ᾽ ἐφ᾽ οἷς
ταῦτα ἀναλογίαν καὶ διαίρεσιν διχῆ ἑκατέρου, δοξαστοῦ
τε καὶ νοητοῦ, ἐῶμεν, ὦ Γλαύκων, ἵνα μὴ ἡμᾶς πολ-
λαπλασίων λόγων ἐμπλήσῃ, ἢ ὅσων οἱ παρεληλυϑύότες.
534 τρίτην ] τρίτον Ald. Bas. ab.
μὲν ταῦτα δόξαν, ξυναμφότε-
ρα δ᾽ ἐκεῖνα νόησιν ] Quatuor
riora om. Lob. Vat. BM. Par.
K. sec. Bekk. et a m. pr. Ven.
C. μὲν ἐκεῖνα νόησιν, ταῦτα δὲ
δόξαν Mon. B. μὲν et in m. £xsi-
ναι δόξαν, ξυναμφότερα δὲ ταῦ-
τὰ νόησιν Flor. U. quemadmodum
in Z5 ed. Stallbaumius testatus
est. In sec. vero ἐχεῖνα νόησιν,
ταῦτα δὲ δόξαν in eius margine
scripta perhibet. Etiam Ficinus
aliter haec ordinavit: et ambo illa
simul intelligentiam , hacc autem
ambo simul opinionem. qua liber-
tate saepe eum usum vidimus,
Pro à', quod et ipsum Lob. Par.
K. omittunt , in Vind. BE. Mon.
€. δὲ scriptum est,
xol] καὶ δόξαν. Par. K.
περὶ γένεσιν) om. Par. D. πρὸς
γένεσιν Par. K. περιγένεσιν Vind.
E.
δὲ] δὲ xol Par. K.
ΕἾ 93. , H
περὶ οὐσίαν περιουσίαν idem
sec. Bip.
οὐσία Ita Par. A. Lob. Vind.
BE. Mon. C. Yat. BHM. Ven.
BC. Fic. Reliqui codices ἃ me
et a Bekkero collati (nam de Flo-
rentinis Stallbaumii silentium mihi
suspectum est ) cum editionibus
omnibus οὐσίαν habent, quod
ferre potest, cui καλοῦμεν sup-
plere placet. Sed proxima illa
περὶ γένεσιν et περὶ οὐσίαν ita
dicta sunt, quasi εἶναι praeces-
sisset, nec aliter sequentia πρὸς
δόξαν, πρὸς πίστιν, πρὸς εἰκα-
σίαν. Cur vero εἶναι suppleamus
et ὅτε pro accusativo habeamus,
quod genus aítractionis durissi-
mum est, nulla caussa videtur.
γένεσιν γέννησιν Yat. H.
νόησιν] νόησις Flor. ACRTV.
et iidem, qui οὐσία, exceptis
Par. A. Ven. C. item Ficinus.
καὶ Ort νόησις πρὸς δόξαν]
Haec vulgo omissa ex Par. A.
Vind. BE. Mon. C. Yen. BC.
Ang. B. Vat, H. Flor. ACRTV.
Fic. recipere non dubitavi, quum
sine iis ἐπιστήμη et διάνοια non
partes νοήσεως esse neque ea
contineri, sed iuxta eam positae :
videantur, quod incommodum Bek-
kerus frustra commate ante ἐπε-
στήμην delendo evitare conatus
est, scriptor haud dubie μὲν et
δὲ post ἐπιστήμην et διάνοιαν
inserendo evitasset. Quam facile
excidere potuerint, nemo non vi-
det: glossematis suspicionem co-
dicum indoles defendit.
ἐπιστήμην 1 ἐπιστήμη Par. A.
Lob. Vind. BE. Mon. C. Vat.
HM. et, addito a m. s. δὲ, B.
Ven. B. Flor. ACRTY. Fic. καὶ
ἐπιστήμην Vind. F. καὶ ἐπιστήμη
Ang. B. Coernitur hic praestantia
Veneti C.
διάνοιαν] διάνοια Lob. Vind,
BE. Mon. C. Ang. B. Vat. HM.
Flor. ACRTV. et Ficinus, qui
haec inde ab ὅτε οὐσία ita red-
didit: Quod autem est ad gene-
rationem essentia, id ad opinio-
nem intelligentia: quodve intclli-
gentia est ad opinionem, id et
ad fidem scientia, et ad imagina-
tionem denique cogitatio.
δ᾽ ] δὲ Vind. F.
ἀναλογίαν] ἀναλογίαν τε Mon.
C. Ast. sec. et tert.
διχῆ ] διχῇ editi.
' v6] om. Lob. Vat. BM.
ἐῶμεν éóusv Vind. B. ϑεῶ-
μὲν Ang. B.
πολλαπλασίων] πολλασίων Mon.
᾿ ὅσων) Pro eo Bekkerus in Par.
A. Vat. BH. Ven. C. ὅσον inve-
328
PLATONIS
᾿Αλλὰ μὴν ἔμοιγ᾽, ἔφη, τά ys ἄλλα, xa90cov δύναμαι
e ΠΥ ΚΣ 1 ' ; - N ,
ἕπεσϑαι, ξυνδοκεῖ. Ἢ καὶ διαλεκτικὸν καλεῖς τὸν λόγον
- ,
ἑκάστου λαμβάνοντα τῆς οὐσίας;
καὶ τὸν μὴ ἔχοντα,
καϑ' ὅσον ἂν μὴ ἔχῃ λόγον αὑτῷ vs καὶ ἄλλῳ. διδόναι,
- - 2 , p —
κατὰ τοσοῦτον νοῦν περὶ τούτου OU φήσεις ἔχειν; Πῶς
^ 5 - - 2 -
γὰρ ἂν, ἡ δ᾽ ὃς, φαίην; Οὐκοῦν καὶ περὶ τοῦ ἀγαϑοῦ
- 3 -
ὡσαύτως" ὃς dv μὴ ἔχῃ διορίσασθαι τῷ λόγῳ ἀπὸ τῶν
2 , 9 ^ ' - 3 - ἰδέ A
&AAOV πάντων ἀφελῶὼν τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ ἰδέαν καὶ
nisse videtur, quamquam versus
numerus ad ὅσον in comm. ad-
Scriptus uno minor est numero
eius, in quo ὅσων in editione
legitur, atque meorum et Floren-
tinorum codicum omnium in ὅσων
consensus testimonium illud su-
spectum reddere possit. Dictio-
nem ipsam scriptor negligentius,
quam fere solet in his libris,
velut ex duabus conflatam exhi-
buit, quum aut ὅσοι o£ παρελη-
λυϑότες aut ὅσων τὰ παρεληλυ-
ϑότα seu τὰ πρότερα dicendum
fuisset, ὅσων οἱ παρεληλυϑότες.,
dicens, quasi sermones eos ser-
monum impleverint. Nam nomen
λόγοι ad παρεληλυϑότες supplen-
dum ob id ipsum, quod ex supe-
rioribus repetendum est, eadem,
qua ibi, significatione accipi de-
bet. Non multo tamen aliter
L. Vl. pag. 490. A. opinionibus
opinionem tribuit. Sermones au-
tem ante habiti , quibus Socrates
nunc prolixiores ciere veretur,
libri sexti posteriores sunt, quo
loco δοξαστὸν et νοητὸν in binas
partes dividens principium divi-
dendi non ab ipsa rerum illarum
natura, sed a diversa hominis eas
percipientis et cognoscentis actio-
ne petierat.
£uory 1 ἔμοιγε Lob.
ἄλλα] ἀλλὰ Ven. C.
x«Qócov] καϑ' ὅσον Mon. B.
H] ἢ Lob. Vind. BEF. Mon.
C. Flor. ACTV.
καὶ} om. Vind. F. Ang. B.
Flor. R.
διαλεχτικὸν καλεῖς διξλεκτι-
κὸν κακεῖς Ald.
καϑ' ὅσον] Ita h. 1. cum Mon.
-
B. scribendum putavi pro καϑό-
σον, quia κατὰ τοσοῦτον sequi-
tur.
ἔχῃ 1 ἔχει Ven. C. Par. D.
ἔχοι Lob. Mon. B. Vat. BM.
Flor. U. et, sup. ἔχη, Par. K.
αὐτῷ] αὖ. Lob. Vind. EF.
αὐτῶν Vind. B. Mon. C.
ἄλλῳ] ἄλλων Vind. B. Mon. C.
Vat. H. Flor. ACV.
κατὰ τοσοῦτον] καταζοσ. Vind.
F. Mon. B. κατὰ τοσοῦτο Vind.
νοῦν] οὖν Lob. Vat. BM. Par.
DK. sec. Bekk. et a m. s. Ven.
C.
φαίην οὐ φαίην Steph. Ast.
pr. sec. Certe non aliter est di-
cendum. Ficinus; qui quum in su-
perioribus illum vero — eatenus
intellimentiam circa .'hoc | habere
negabis? idque recte dixisset,
vulgatam ante Stephanum et co-
dicum omnium lectionem πῶς γὰρ
ἂν φαίην illo modo reddere po-
terat.
τοῦ] om. Ang. B.
ὃς ἂν — ἐπικαταδαρϑάνειν ;
D.] excerpsit Stobaeus ecl. L. II.
c. 8. $. 36. Heer. p. 200. Cant,
et initio ὡς pro ὃς habet.
μὴ 1 μὲν Lob. Vat. M.
ἔχη ἔχοι Lob. Mon. B. Vat.
BM. Par. DK. sec. Bekk. Flor.
U. Ald. Bas. ab.
διορίσασθαι) διωρίσασϑαι Mon.
τῷ 1 om. idem.
πάντων] om. Vind. F. Ang. B.
ἁπάντων Stob.
ἀφελὼν] ἀφελῶν Stob. Cant.
Procli locum huc spectantem ad
p. 540. A. adieci.
CIVITAS
Li b. Vll. 534 329
ὥσπερ ἐν μάχῃ διὰ πάντων ἐλέγχων διεξιὼν, μὴ κατὰ
δόξαν, ἀλλὰ κατ᾽ οὐσίαν προθυμούμενος ἐλέγχειν, ἐν
πᾶσι τούτοις ἀπτῶτι τῷ λόγῳ διαπορεύηται, οὔτε αὐτὸ
* 5 N , , , ^ ri δ » L4
τὸ ἀγαθὸν φήσεις εἰδέναι τὸν οὕτως ἔχοντα οὔτε ἄλλο
ἀγαϑὸν οὐδὲν,
ἀλλ᾽ εἴ πη εἰδώλου τινὸς ἐφάπτεται,
δόξῃ, οὐκ ἐπιστήμῃ ἐφάπτεσθαι καὶ τὸν νῦν βίον ὀνει-
ρθοπολοῦντα καὶ ὑπνώττοντα, πρὶν ἐνθάδε ἐξέγρεσθϑαι,
» 0 - 7 2 , , ? ,
εἰς “Διδου πρότερον ἀφικόμενον τελέως ἐπικαταδαρϑά-
ἐν μάχῃ] ἂν μ. Ald. Bas. ab.
Hunc locum respexit Proclus in
Parm. T. IHL p. 106. verbum
διαμάχεσϑαι Parm. p. 127. E.
ita illustrans : τὴν γὰρ διὰ τῶν
ἀποφάσεων. ἀτραπὸν μάχῃ προ-
σείχασεν. οὕτως ἄρα καὶ ἐν Πο-
λιτείᾳ παρακελεύεται περὶ τοῦ
ἀγαθοῦ. ποιεῖσϑαι τὸν 10) γον,
ὥσπερ ἐν μάχῃ; φησὶν. οὐδὲν
ἄλλο ἀξιῶν, ἢ διὰ τῶν ,ἀποφα-
τικῶν αὐτὸ συμπερασμάτων αἷ-
ρεῖν. καὶ δεῖ μηδὲ ἐνταῦϑα τὸ
διαμάχεσϑαι παρέργως ἀκούειν,
| ἀλλὰ κἀκεῖνο διὰ τούτων γνώρι-
μον ποιεῖν, ὡς τῆς μάχης τὰς
ἀποφάσεις αὐτῷ δηλούσης καὶ
ἐχεῖ καϑάπερ ἐν τούτοις. Item
in Civ. p. 430, 8: μόνον ἂν οὔ-
TOS τῷ Σωκράτει συμφωνοῖμεν
ἀξιοῦντι καϑάπερ ἐν μάχῃ διε-
ξιόντα περὶ τοῦ ἀγαϑοῦ ὡς ἄρα
οὐκ ἔστι διελέγχειν E ἕν τι τῶν ἂλ-
λων. οὐ γὰρ αλλο τι δηλοῖ ταῦ-
τα πλὴν τῶν ἀφαιρέσεων.
διὰ πάντων] διαπ. Vind. F.
διεξιὼν --- ἐλέγχειν) ter dein-
,ceps scripta habet Mon. B. atque
in secunda scriptione verba qua-
tuor priora obelo notata, reliqua
uncis inclusa sunt.
κατ] κατὰ Vind.F. xo9^ Bas.
προϑυμούμενος προϑυμούμε-
vov Stobaei cod. August.
ἐλέγχειν] ἐλέγχων Mon. B.
secunda scriptione et a m. pr. in
tertia.
ἀπτῶτι ] ἁπτῶτι Vind. F.
ἁπτῶσι Stob. cod. Paris. et ed.
Cant. In Flor. R. βεβαίῳ super-
scriptum. Cf. Dissenius ad Pind.
Ol. VIIII. 92.
τῷ | om. Vind. E.
διαπορεύηται 1 διαπορεύεται
Flor. R.
οὔτε] οὔτ᾽ Lob. Yat. M.
αὐτὸ] om. Vind. F. Ang. B.
αὐτὸ φησὶ Stob. cod, Vatic.
τὸ ἀγαϑὸν] T dy. Stob. Heer.
Quod in editionibus ante Astii
sec. additum legitur οὐδὲν, Astius
secundum Par. K. Bekkerus se-
cundum decem suorum delevit,
de uno Par. A. nihil significans.
In quo si exstat, e versu sequente
subrepsisse videtur. Florentini
et a me collati omnes cum Sto-
baeo recte omittunt.
φήσεις 1 φησὶ Stob. Cant. φη-
σιν Heer. om. cod. Vatic.
ovrt] ovr Stob.
οὐδὲν,] οὐδέν ; editi ante Bek-
kerum.
ei πη] Jta Stob. cod. Vat. εἶπε
August. ἐπεὶ Cant. Heer.
εἰδώλου αὐτοῦ εἴδωλον Sto-
baei codices Aug. Vat. Par. et
ed. Cant. αὐτοῦ ᾿εἰδώλου Heer. e
coni. (Platonis locum ignorabat.)
ἐφάπτεται) cum tribus sequen-
tibus om. Stob. cod. Aug. Vat.
ἐφάπτεσθαι ἐφάπτεται Lob.
Mon. C. Vat. M. ἐφάπτεσθαι;
Steph. ἐφάπτεσθαι, reliquae.
τὸν νῦν) Eta Stob. cod. Aug.
Vat. τοίνυν Cant. Heer.
ὑπνώττρντα ] ὑπνοῦντα Stob.
Cant. (ὑπνώττοντα cod. Aug.
Yat.)
ἐνθάδε] lta Lob. Vind. BEF.
Mon. BC. Stob. Vulgo ἐνθάδ᾽
omnibus tacentibus.
nA UY, ἐξεγρεῦσϑαι Vind.
F. Flor. AR. ἐξαγρεύεσθϑαι Stob.
$30 PLATONIS
νειν; Νὴ τὸν Δία, ἢ δ᾽ ὃς, σφόδρα ys πάντα ταῦτα
φήσω. ᾿Δλλὰ μὴν τούς γε σαυτοῦ παῖδας, οὗς τῷ λόγῳ
τρέφεις τε καὶ παιδεύεις, εἴ ποτε ἔργῳ τρέφοις, οὐκ
ἂν ἐάσαις, ὡς ἐγῴμαι, ἀλόγους ὄντας ὥσπερ γραμμὰς
ἄρχοντας ἐν τῇ πόλει κυρίους τῶν μεγίστων εἶναι.
"Οὐ
γὰρ οὖν, ἔφη. Νομοϑετήσεις δὴ αὐτοῖς ταύτης μάλιστα
τῆς παιδείας ἀντιλαμβάνεσθαι,
ἐπιστημονέστατα οἷοί τ᾽
ἀποκρίνεσθαι
μοθϑετήσω, ἔφη; μετά γε σοῦ.
Cant. Heer. ἐξαγρεύσαι cod. Vat.
ἐξαγρεύεσται August.
“Αιδου] ἄδου editi ante Astium
et in Stobaeo Canterus et Hee-
renius.
ἐπικαταδαρϑάνειν) Ita Mon. C.
ante corr. ἐπιπκαταδαρϑεῖν Stob.
et Mon. C. corr. ἐπικαταδαρϑα-
νεῖν Vind. B. Plotinus Enn. I.
L. VIII. c. 13. extr. καὶ τοῦτό
ἐστι τὸ ἐν &üov ἐλϑόντα ἐπικα-
ταδαρϑεῖν.
Ζία] δί᾽ Lob. Vind. E, Vat.
M .
γε] ys, Vind. F.
πάντα] post ταῦτα Lob. Vind.
BE. Mon. C. Vat. BHM. Ven.
BC. Par. K. Flor. AC.
gco.] φήσω; Bas. b.
τρέφεις τε) τὲ om. ΥἹπά. E.
Mon. C.
τρέφοις) τρέφεις cum o: su-
per & Vind, F.
ἐάσαις) In Mon. B. ε int. vers.
positum.
ὥσπερ γραμμὰς] Cornarius ecl.
p. 101. ως Φρύγας Μίδας, Stall-
baumius ὥσπερ γραφὰς scriben-
dum, Astius γραμμὰς litteras seu
scriptiones, quae vitae et ratio-
nis expertes interroganti nihil re-
spondeant, Schleiermacherus ma-
thematicorum , quippe δεάνοιαν
tantum, non ἐπιστήμην haben-
tium, αὖ si rationem reddere ne-
pun; ad δόξαν delabentium
guras, quae et ipsae rationem
sui reddere seseque explicare non
possint, dictas statuunt, quorum
nihil probabile videtur. Veram
2 t 2 - HI
ἐξ ἧς ἐρωτῶν vs καὶ
ἔσονται; Νο-
᾿4ρ᾽ οὖν δοκεῖ Got, ἔφην
3
interpretationem petas ab Eucli-
de, qui libro suo decimo has de-
finitiones praeposuit: καλείσϑω
οὖν ἡ μὲν προτεϑεῖσα εὐθεῖα
ῥητὴ, καὶ αἱ ταύτῃ σύμμετροι
εἴτε μήκει καὶ δυνάμει εἴτε δυ-
νάμει μόνον ῥηταί" αἱ δὲ ταύτῃ
ἀσύμμετροι ἄ λο yo: καλείσϑω-
σαν. καὶ τὸ μὲν ἀπὸ τῆς προτε-
ϑείσης εὐϑείας τετράγωνον δη-
τὸν, καὶ τὰ τούτῳ σύμμετρα "ῥη-
τὰ, τὰ δὲ τούτῳ ἀσύμμετρα ἄλο-
γα ᾿καλείσϑω, καὶ αἱ δυνάμεναι
αὐτὸ ἄλο y 01.
κυρίους κυρίως Par. K. sec.
Bekk. *
Οὐ γὰρ ovv] οὐγαροῦν Lob.
δὴ δὲ Vind. B. et, ut vide-
tur, Mon. C.
ταύτης ] om. Vind. F. AÁng. B.
Flor. R.
ἐξ ἧς} ἑξῆς Vind. F.
οἷοί τ΄ ] οἷοί τε Lob.
“40 ἄρ᾽ Vind. F. Haec usque
ad μαϑημάτων; 535. À. excer-
psit Stobaeus ecl. L. IL. p. 157.
Cant.
σοι] σοι ὥσπερ, Vat. H,
ϑριγκὸς] edirib Ven. C. Ang.
B. (Flor. V.) 29:yyóg Vind. E.
Mon. B. Vat. M. Fior. U. δρίγ-
γος Vind. F. Stob. cod. Aug. et
Vat. Alcinous isag. c. 7: ἐπεὶ
δὲ ἡ διαλεκτικὴ, ἰσχυρότατον τῶν
μαϑημάτων, ἅτε καὶ περὶ τὰ
ϑεῖα καὶ Bé eu. γινομένη, δεὰ
τοῦτο καὶ ἀνωτέρω τῶν μαϑη-
μάτων τάττεται AN Voryyós
Tig ὑπάρχουσα 7 φυλακὴ τῶν
λοιπῶν. Proclus in Parm. T, Y.
CIVITAS LI1B. VII. 535 ^ 331
ἐγὼ, ὥσπερ Qovyxóg τοῖς μαϑήμασιν ἡ διαλεκτικὴ ἡμῖν
ἐπάνω κεῖσθαι, καὶ οὐκέτ᾽ ἄλλο τούτου μάϑημα ἀνω-
τέρω ὀρϑῶς ἂν ἐπιτίϑεσϑαι,
τῶν μαϑημάτων;
ἀλλ᾽ ἔχειν ἤδη τέλος τὰ
Ἔμοιγ᾽, ἔφη. Διανομὴ τοίνυν, ἦν
δ᾽ ἐγὼ. τὸ λοιπόν σοι, τίσι ταῦτα τὰ μαϑήματα δώσο-
μὲν καὶ τίνα τρόπον.
“Ζῆλον,
προτέραν ἐκλογὴν τῶν ἀρχόντων,
ἔφη. Μέμνησαι οὖν τὴν
er , ic «
οἵους ἐξελέξαμεν ;
Πῶς γὰρ, 1 δ᾽ ὃς, οὔ; Τὰ μὲν ἄλλα τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
ἐκείνας τὰς φύδεις οἴου δεῖν ἐκλεκτέας εἶναι"
p. 274: τὴν διαλεκτικὴν, ἣν ϑριγ-
κὸν ἐν Πολιτείᾳ τῶν μαϑημάτων
ἐκάλεσεν. ἐν λογικαῖς ἡμᾶς ἀνε-
λίξεσι καὶ διεξόδοις γυμνάξουσαν
πρὸς τὴν ἀκριβεστέραν νόησιν
τῶν ἀύλων καὶ χωριστῶν πρα-
γμάτων. Idem in Cratylum p. 2.
Boiss. Platonem ait nosse τὴν
διαλεχτικὴν ϑριγκὸν (ϑρυγμὸν
cod. B.) οὐσαν τῶν μαϑημάτων
καὶ ἀνάγουσαν ἡμᾶς ἐπὶ τὴν μίαν
πάντων αἰτίαν, τάγαϑόν. et in
Civ. pag. 429, 35: οὐποῦν ἀπὸ
"τούτων δῆλον, ὡς ἄρα τὴν δια-
λεκτικὴν ϑριγκὸν ἐπιστημῶν εἷ-
ναι δοκουσῶν ἀποκαλῶν καὶ ὦ ὄν-
τως ἐπιστήμην ὁριζόμενος ἐξ ἄνυ-
ποϑέτου φησὶν ἀρχῆς ὁρμωμέ-
ψὴν πάντα σκοπεῖν, οἷς ἔχει φύ-
σεως, ὅτι ποτ᾽ ἐστὲν ἕκαστον.
Denique, quem locum Astius ci-
tavit , in Euclid. p. 12, 39: πά-
λιν ἐκεῖνα ϑεωρήσομεν , ὅπως ὃ
Πλάτων ϑριγκὸν τῶν μαϑημάτων
ἐν Πολιτείᾳ τὴν διαλεκτικὴν προ-
σείρηκεν. --- ϑριγκὸς οὖν εἰκότως
ἐστὶν ἡ διαλεκτικὴ τῶν μαϑημά-
TOV , πᾶν τὸ νοερὸν αὐτῶν τε-
λειοῦσα καὶ τὸ ἀκριβὲς ἀνελεγ-
XTOTEQOV (v. ἀνελυκτότερον. ef.
p. 13, 20.) ἀπεργαξομένη καὶ τὸ
ἀκίνητον μόνιμον ὡσαύτως δια-
φυλάττουσα καὶ τὸ ἄῦλον καὶ τὸ
καϑαρὸν εἰς τὴν ἁπλότητα τὴν
τοῦ νοῦ καὶ τὴν ἀὐλίαν ἀναφέ-
ρουσα;,, καὶ τάς τε ἀρχὰς αὐτῶν
τὰς πρώτας ἀφορίζουσα διὰ τῶν
λόγων παὶ τὰς τῶν γενῶν καὶ εἰς
δῶν τῶν ἐπ᾽ αὐτὰ διακρίσεις ἐ ἐμ-
φαίνουσα, τάς τε συνϑέσεϊς τὰς
ἔκ τῶν ἀρχῶν τὰ μετὰ τὰς dg-
τοῦς TE
χὰς προαγούσας καὶ τὰς ἀναλύ-
σεις τὰς ἐπὶ τὰ πρῶτα καὶ τὰς
ἀρχὰς ἐπανιούσας ἀναδιδάσκου-
σα. Quod ad orthographiam no-
minis attinet, duplex 7 neque Eu-
stathius ad Od. 'T. I. p. 262, 21.
Lips. novit, neque Suidas aut le-
xicographus Bachmanni anecd. I.
p. 257, 25. neque Hesychius , in
cuius lexico MS. Schowio teste
ϑοι..ὃς et altero loco tantum
TQLyv Got sine Musuri addita-
mento 7j ϑριγγῶσαι legitur: in
codicibus quidem nonnunquam ut
h. l ita alibi exstat, e. c. Cle-
mentis Al. Paed, L. III. p. 303,
18. περιϑριγγούμεϑα. Sed usi-
tatum dubito an nunquam fuerit.
uri 1 μαϑήμασι Mon.
οὐκέτ᾽ ἢ οὐμέτ᾽ Vind, F.
ἔτ᾽ Mon, BC. ovx ἔτι Stob.
μάϑημα] post ἀνωτέρω, Stob.
ἀλλ᾽ ἔχειν ἤδη] ἀλλὰ &. 7]. Sto-
baei cod. Aug. Vat. d ἔχειν
ἔδει Cant.
ἔφη. Διανομὴ ] ἔφη διαν. Ald.
Pro διανομὴ Par. K. Mon. B.
Flor. U. διανοῆ habent.
τοίνυν] om. Ald. Bas. a.
ἢν] Ἢν AM.
τὸ λοιπόν] τολ. Vind. E. Ald.
Bas, a.
σοι] c? Par. K. sec. Bekk.
;
ovx
“τρόπον. τρύπον; Mon. B.
Ald. Bas. ab.
τὴν "dM ἐκλογὴν 1 L. HI.
p. 412. C. ,5qq-
oiov] ofov Vind. F.
535
535
3232
PIOAGEP DUNS
γὰρ βεβαιοτάτους καὶ τοὺς ἀνδρειοτάτους προαιρετέον
καὶ κατὰ δύναμιν τοὺς εὐειδεστάτους᾽" πρὸς δὲ τούτοις
ξητητέον μὴ μόνον γενναίους vs καὶ βλοσυροὺς τὰ ἤϑη,
2 ᾿ τι δὼ » , - , , c ,
ἄλλα καὶ ἃ τῇδε τῇ παιδείᾳ τῆς φύσεως πρόσφορα ἑκτέον
αὐτοῖς.
Ποῖα δη διαστέλλει;
ΖΔριμύτητα, ὦ μακᾶριεξ,
ἔφην, δεῖ αὐτοῖς πρὸς τὰ μαϑήματα ὑπάρχειν καὶ μὴ
χαλεπῶς μανϑάνειν' πολὺ γάρ τοι μᾶλλον ἀποδειλιῶσι
ψυχαὶ ἐν ἰσχυροῖς μαϑήμασιν, ἢ ἐν γυμνασίοις " οἰκειό-
τερος γὰρ αὐταῖς ὁ πόνος, ἴδιος, ἀλλ᾽ οὐ κοινὸς ὧν
μετὰ τοῦ σώματος. ᾿Δληϑῆ,
καὶ τοὺς ἀνδρειοτάτους 1 om.
Lob. Mon. B. Vat. BM. Yen. C.
Par. DK. Flor. U. xoi om. Ang.
B. τοὺς om. Vird. F. Flor. R.
κατὰ δύναμιν τοὺς εὐειδεστά-
τους ] καταδύναμιν τοὺς αειδε-
στάτους Vind. F.
B focvoo?c] βλωσυροὺς Vind. F.
βλοσσυροὺς Lob. Vind. BE. Ven.
B. Par. K. sec. Bekk. Vat. M.
et a m. s. Mon. B... βλισσυροὺς
idem a m. pr.
799] £95 Mon. B.
τῇδε] int. vers. Vind. F.
πρόσφορα ] προσφορὰ idem.
ἑχτέον] ἐκτέον Lob. Vind. BE.
ἑκτέα Wlor. R. ἐκτέα Vind. F.
Ang. B.
διαστέλλει ] Ita Par. A. Vind.
B. Mon. C. Vat. H. Par. K. sec.
Bip. Flor. ACV, διαστέλληι Lob.
διαστέλλη Vind. E. Mon. B. δια-
στέλλῃ Ald. Bas. ab. Steph. om.
Vind. F. Ang. B. Fic. (Quas?
Sc. dotes.)
ὦ μακάριε] om. Fic.
δεῖ) δεῖν Vind. E.
μανϑάνειν 1 μανϑάνειν, Bek-
kerus.
τοι] τι. Vind. B. Ven. B. Yat.
H. Flor. ACTV.
ἢ] om. Bas. b.
αὐταῖς) αὐτοῖς Vind. ἘΠ. In
Mon. C. oz super oi a m. s. scri-
ptum est.
τοῦ ]
Vat. M.
Καὶ μνήμονα δὴ lta Par. A.
Vind. BEF. Mon. C. Ang. B.
Vat. H. et Ficinus: Quaerendus
Vind. F. Ang. B.
on,
ἔφη. Καὶ μνήμονα δὴ καὶ
itaque vir est etc. Reliqui libri
cum editis δὲ pro δὴ habent. Sed
quae Socrates ἢ. 1. deinceps re-
quirit, ea non tamquam nova,
sed ob ipsam disciplinarum diffi-
cultatem modo commemoratam ne-
cessaria requirit, cui necessitati
significandae δὴ inservit.
καὶ 1 om. Lob. Ang. B.
ἄῤδατον] ta Par. A. Vind.
BF. Mon. C. Ven. C. Vat. H.
Flor. ACR. ἄρα τὸν Lob. Vat.
M. ἄκρατον Ven. B. Vat. B. a
m. s. (Flor. ΤΌΝ.) Ald. Bas. ab.
Steph. ἄρρητον Par.DK. ἄρτιον
Mon. B. ἄρα ἐσχυρὸν μὴ δέοντα
Ang. B. quae lectio e duobus
glossematis conflata videtur. In
scholiis enim ad h. 1. ἄῤῥατον
per ἐσχυρὸν, στερεὸν, 7] δυσκί-
νητον, et ad Crat. p. 407. D.
ubi alterum eius exemplum in no-
minis "4oyg etymologia κατὰ τὸ
σχληρόν τὲ καὶ ἀμετάστροφον,
ὃ δὴ ἄῤδατον καλεῖται, sic dicti
exstat, per ἀσφαλὲς 7 ἀκώματον
vel secundum alios /cyvoóv ex-
plicatur, eodemque modo 'T'imaeus
lex. p. 50. ἄῤῥατον ἐσχυρὸν, στε-
ρεὸν interpretatus est; originem
nominis vero erant qui satis pro-
babiliter a ó«íc repeterent , ut
Methodius et Phrynichus a Ruhn-
kenio laudati. Cf. Bekkeri anecd.
p. 24, 5. 442, 20. 446, 15. quo
loco Platonis auctoritas ad Timaei
glossam addita est. Quod prae-
terea in scholio ad Crat. legitur,
ἔνιοι μικρὸν, oi δὲ μέγα, nisi
fallor, ad penultimae quantitatem
CIVITAS LIB. VII. 535 9835
3^3 e
ἄῤῥατον xol πάντη φιλόπονον ξητητέον. ἢ τίνι τρόπῳ €
οἴει τά τε τοῦ σώματος ἐθελήσειν τινὰ διαπονεῖν καὶ
τοσαύτην μάϑησίν τε καὶ μελέτην ἐπιτελεῖν; Οὐδένα. ἡ
δ᾽ ὃς, ἐὰν μὴ παντάπασί γ᾽ ἢ εὐφυής. Τὸ γοῦν νῦν
ἁμάρτημα, ἦν δ᾽ ἐγὼ, καὶ ἡ ἀτιμία φιλοσοφίᾳ διὰ
ταῦτα προσπέπτωκεν, ὃ καὶ πρότερον εἶπον, ὅτι οὐ
xar ἀξίαν αὐτῆς ἅπτονται" οὐ γὰρ νόϑους ἔδει ἅπτε-
σϑαι, ἀλλὰ γνησίους. Πῶς; ἔφη. Πρῶτον μὲν, εἶπον,
φιλοπονίᾳ οὐ χωλὸν δεῖ εἶναι τὸν ἁψόμενον, τὰ μὲν D
489 ἡμίσεα φιλόπονον, τὰ δὲ ἡμίσεα ἄπονον. ἔστι δὲ τοῦτο.
pertinet, de qua dubitatio esse
nequit, si verum est, quod scho-
liastes Victorianus ad ll. XIIII.
56. tradit , .pro ἄῤῥηκτον (νηῶν
τε καὶ αὐτῶν εἴλαρ ἔσεσϑαι)
alios legisse ἄῤῥατον.
πάντη} In hoc omnes a Bek-
kero collati codices (etiam Par. K.
de quo Bipontini tacent) uno Par.
A. fortasse excepto, cuius Bek-
kerus mentionem non facit, con-
sentiunt , item mei praeter Vind.
F. qui. παντὶ habet, et Florentini
cum Bas. b. in qua est πάντῃ.
Ald. Bas. a. Steph. Ast. pr. sec.
πάντα exhibent, quod paullo
asperius videtur.
ἢ τίνι ἤ τινι Lob. Vind. F.
Bas.b. ld sufficere poterat Prin-
stererio, quem Stallbaumius re-
fert Prosopogr. p. 209. propter
τίνι τρόπῳ in sequentibus Glau-
conis verbis οὐδενὲ pro οὐδένα ᾿
legendum censuisse. Sed ille ita
respondet, ut si τίνα oisi inter-
rogatus fuisset. ^ Conf. Charm.
p. 167. À: ἄρα ταῦτά ἐστιν ἃ
λέγεις τ᾿ ἜγαΥ, ἔφη. Gorg. p. 467.
E: de Qvv ἔστι τι τῶν ὄντων,
ὃ οὐχὶ ἦτοι ἀγαϑόν͵ γ᾽ ἐστὶν ἢ
κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων : οὔτε
ἀγαϑὸν οὔτε κακόν ; Πολλὴ ἀνάγ-
xn], ὦ ΖΣώπροτες.
ἐθελήσειν ἐθελήσει Vind. F.
ἐπιτελεῖν 1 διατελεῖν Vat. M.
παντάπασί γ᾽ 7] παντάπασι
^
γῆ Vind. F. παντάπασιν 7 Bas.
b. παντάπασιν ἢ reliquae ante
Bekkerum cum Vind. BE. Mon.
C. Ven. B. Vat. H. Ang. B.
Flor. ACRT.
yovv ovv Vind. E.
ἦν δ᾽ ἐγὼ ] om. Lob. Vat. BM.
φιλοσοφίᾳ φιλοσοφία cum ας
super ultima Ang. B. φιλοσοφία
Ald. (Lob.)
διὰ ταὐτὰ δια τ. Lob. Vind.
εἶπον] Sic Par. A. Vind. B.
Mon. C. Vat. H. et Ficinus: ut
supra dicebam. εἴπομεν reliqui
cum editis. Singularis eo praefe-
rendus videri poterat scriptori,
quo magis Socrati, hoc est, sibi
peculiarem sententiam de con-
temptu philosophiae eiusque caus-
sis L. VI. p. 495. C. sqq. expo-
sitam significaret. εἴπομεν autem
facilius ex εἶπον, quam hoc ex
illo oriri potuit.
κατ᾽ ἀξίαν] καταξ. Vind. E.
αὐτῆς αὐτοῖς Vind. F. αὖὐ-
τοῦ Bas. b.
Πρῶτον uiv — φιλοπονίαν. D.]
excerpsit Stobaeus serm. XXVIIII.
p. 206. Sed in cod. A. desunt.
εἶπον] δὴ εἶπον Par. K. sec.
Bekk. ἔφην Vat. M. om. Stob.
φιλοπονίᾳ Ὁ φιλοπονίας Lob.
Mon. B. Par. DK. sec. Bekk.
Vat. M. Flor. TU. et a m. s.
Ven. C.
ἁψόμενον] ἁψάμενον Vind. [)
EF. Stob.
φιλόπονον] ὄντα addunt Vind.
EF. Ven. B. Ang. B. (Flor. RTU.)
Ald. Bas. ab. Steph. Ast.
τὰ δὲ] τὰ δ᾽ Lob. Vind. BE.
Mon. C. Vat. M.
234 PLATONIS
ὅταν Tug φιλογυμναστὴς μὲν καὶ φιλόϑηρος ἡ καὶ πάντα
τὰ διὰ τοῦ σώματος φιλοπονῇ, φιλομαϑὴς δὲ μὴ, μηδὲ
φιλήκοος μηδὲ ξητητικὸς, ἀλλ᾽ ἐν πᾶσι τούτοις μισο-
πονῇ" χωλὸς δὲ καὶ ὁ τἀναντία τούτου μεταβεβληκὼς
τὴν φιλοπονίαν. ᾿Δληϑέστατα, ἔφη, λέγεις. Οὐκοῦν
καὶ πρὸς ἀλήϑειαν, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ταὐτὸν τοῦτο ἀνάπηρον -
E ψυχὴν ϑήσομεν. 5 ἂν τὸ μὲν ἑκούσιον ψεῦδος μισῇ xol
χαλεπῶς φέρῃ αὐτή τε καὶ ἑτέρων ψευδομένων ὑπερα-
γανακτῇ, τὸ δ᾽ ἀκούσιον εὐκύλως προσδέχηται καὶ ἀμα-
ϑαίνουσά που ἁλισκομένη μὴ ἀγαναχτῇ, ἀλλ᾽ εὐχερῶς
536 ὥσπερ ϑηρίον ὕειον ἐν ἀμαϑίᾳ μολύνηται; Παντάπασι
ὅταν τις] ὁτάντις Vind. E.
φιλογυμναστὴς ἢ Pro ἡ Mon.
B. a m. pr. z habebat.
καὶ φιλόϑηρος ἢ] ἡ καὶ qiio-
μόχϑηρος Stob. Conf. L. III.
p. 412. B.
τὰ διὰ) τὰ om. Lob. Vat. BM.
διὰ om. Vind. B. Mon. C. Yat.
H. Flor. ATV.
φιλοπονῇ ] φιλοπονεῖ Vind. F.
διαπονῇ Stob.
φιλομαϑὴς δὲ
Stob. 'lrinc. ante
Gesn. et Gaisf.
μηδὲ] μὴ δὲ Lob. Vind. B.
Mon. C. Stob. 'Trinc. Ald.
φιλήκοος] φιλείκοος Mon. C.
μηδὲ] μὴ δὲ Vind. B. Stob.
'Trinc. Ald. μή δὲ Lob.
μισοπονῇ] μισοπονεῖ Vind. BF.
Mon. C.
gap τῇ τούτου Vat. B.
Cf. L. ΠΠ]|. p. 424. C.
Οὐκοῦν — μολύνηται; E.] ha-
bet Stobaeus serm. XII. p. 141.
Ovx ovv etc. Gaisf.
ταὐτὸν] ταὐτὸ Stob. cod. A.
ἀνάπηρον] ἀνάπειρον Mon. C.
Phrynichus Bekkeri anecd. p. 9,
221 ἀναπηρία" διὰ τοῦ ἡ τὴν
τρίτην; οὐ διὰ τῆς & διφϑόγ-
γου, ὡς οἱ ἀμαϑεῖς. τὸ μὲν οὖν
ἀνάπηρος καϑωμίληται, τὸ δ᾽
ἀναπηρία σπάνιον. Sed in Mon.
C. ἡ et £i saepe confusa sunt,
et Phrynichi reprehensio fortasse
tantum ad substantivum pertinet.
Ceterum nescio, quid Gesnerus
cogitaverit, qui in margine Sto-
μὴ 1 μὴ om.
φιλ. ponunt
baei pro ἀνάώπηρον sese μετρίαν
malle ostendit.
ψυχὴν] ψυχῇ Stob. cod. A.
1] ἢ Lob. Vind. F. et a m.E
pr. Mon. B.
uen) μισεῖ Mon. C. μισοῖ Lob.
Vat
dier] qst , sup. 7, Mon. C.
vi: ] αὐτῇ Stob. cod. A.
'Trinc. αὐτῆς Gesn.
M ὑπεραγαναπτεῖ
Vind. F. Stob. Τ πο. ἀγανακτῇ
cod. "i Stephanus signum inter-
rogandi addidit.
τὸ δ᾽ --- ἀγανακτῇ 1 om. Mon.
C. τὸ δὲ etc. Stob. Bas. b.
προσδέχηται ] προσδέχεται
Mon. B.
ἀμαϑαίνουσα] ἃμαϑ'αίν. Vind.
Ἐς ἁμαρτάνουσά Ang. B.
που] πὴ Mon. B. zog Vat.
M.
ἀμαϑίᾳ ἀμαϑεία Vind. E.
Mon. C.
μολύνηται] μολύνεται Mon. B.
ἀνδρίαν] ἀνδρείαν Lob. Vind.536
F. Mon. C. Flor. ACRT. Steph.
Stallb.
οὐχ d οὐχήπκ. Vind. B.
Mon. C. non minus Fic.
δεῖ] δὴ Vind. F. Mon. C.
τὸν νόϑον] τὸ v. Vind. E. -
τε} om. Mon. C.
τὸν γνήσιον ] τὸ γ. Vind. E.
ἐπίστηται ἐπιστῆται Bas. b.
ἐπιστήσεται Ang. B. Flor. R.
τὰ τοιαῦτα] His vulgo prae-
positum πάντα, quum tantum ἮΝ
Par. DK. Mon. "Bi Flor. U. re-
CIVITAS LID. VII. 536 339
μὲν οὖν, ἔφη. Καὶ πρὸς σωφροσύνην, qv δ᾽ ἐγὼ, καὶ
ἀνδρίαν καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ πάντα τὰ τῆς ἀρετῆς
μέρη οὐχ ἥκιστα δεῖ φυλάττειν τὸν vOO9ov τὲ καὶ τὸν
γνήσιον. ὅταν γάρ τις μὴ ἐπίστηται τὰ τοιαῦτα Gxomtiv
καὶ ἰδιώτης καὶ πόλις, λανθάνουσι χωλοῖς τε καὶ νόϑοις
χρώμενοι πρὸς ὅτι ἂν τύχωσι τούτων, οἱ μὲν φίλοις,
οἱ δὲ ἄρχουσι. Καὶ μάλα, ἔφη, οὕτως ἔχει. Ἡμῖν δὴ,
ἣν δ᾽ ἐγω, πάντα τὰ τοιαῦτα διευλαβητέον, ὡς ἐὰν
μὲν ἀρτιμελεῖς τε καὶ ἀρτίφρονας ἐπὶ τοσαύτην μάϑη-
σιν καὶ τοσαύτην ἄσκησιν κομίσαντες παιδεύωμεν, ἥ τὲ
δίκη ἡμῖν οὐ μέμψεται αὐτὴ,
ertum, in Lob. Vind, F. Vat.
M. Ven. C. Ang. B. Flor. R.
pro eo πάντη scriptum sit, se-
cundum Par. A. Vind. BE. Mon.
Ὁ. Yen. B. Vat. H. Flor. ACTV.
et Ficinum (quando enim haec
minus considerant ) omittendum
existimavi. Articulus enim suffi-
cere videtur ad complexum ea-
rum rerum significandum, quae
ita comparatae sunt, «ut ex iis
subditicii ac genuini agnosci et
diiudicari possint , et πάντα ex
sequentibus πάντα τὰ τοιαῦτα
interpolari potuit, quo plenior
oratio fieret.
λανθάνουσι] λανϑάνουσα Vind,
EF. Flor. ACR.
πρὸς ὅτι] προσότι Vind. F.
τούτων, οἱ] τούτω σοι idem
ante corr. τούτω οὗ e corr. τού-
τοις οἱ Ang. B. quod verum vi-
detur .Stallbaumio, ,,ut ad πρὸς
0 τι ἂν τύχωσιν more frequenti
verbum χρῆσθαι denuo intelliga-
tur, hoc sensu: ad quodcunque
iis utantur. Meo iudicio τούτοις
supervacaneum et languidum, ad
τύχωσι autem haud dubie χϑώ-
μενοι denuo intelligendum, τού-
τῶν vero pro neutro habendum
et cum Oz. construendum est:
ad quodcunque horum negotiorum,
hoc est, aliquam ex his, quae
dictae sunt, virtutibus requiren-
tium, fors tulerit ut vcl amicis
vel praesidibus. utantur.
ἄρχουσι. ἄρχουσιν. Bekkerus
et Stallbaumius,
τήν τὲ πόλιν καὶ πολι-
μάλα] μάλ᾽ Vind. F. Ang. B.
ἔφη] om. Lob. Mon. B. Vat.
BM. Par. DK. Ven. C. Flor. U.
δὴ, ἦν δ᾽ ἐγὼ] δὲ ἣν à ἐγὼ
Lob. Vind. E. Mon. C. Vat. BM.
Ven. B. δ᾽ ἐγὼ Ald. Bas. ab.
δ᾽, ἔφην £yà , Steph. Ast. pr.
ἐὰν uiv] uiv om. Par. DK.
Mon. B. Vat. H. Flor. TU. cum
editis ante Bekkerum.
ἀρτιμελεῖς} ἄρτι ἀμελεῖς Vat.
B. a m. pr. ἄρτε ἐμμελεῖς Lob.
Yat. M.
ἐπὶ τοσαύτην] ἐπιτοσ. Vind.
᾿κομίσαντες ] κοσμήσαντες Par.
K. sec. Bekk.
παιδεύωμεν] παιδεύομϑον Vind.
δίκη ] Non aliter haec dicta
videntur atque illa L. VI. p. 487.
A: οὐδ᾽ ἂν ὁ [Μῶμος τό ys τοι-
o)rov μέμψαιτο. Neque incogni-
tum Platoni z//xzgc numen. Cf.
Leg. L. ΠΗ. pag. 717. D: πᾶσι
γὰρ énícxomog τοῖς περὶ τὰ τοι-
αὕὔτα ἐτάχϑη 4Ζίκης Νέμεσις ἄγ-
γεῖος. ΧΙ. 943. E: παρϑένος
γὰρ αἰδοῦς ΖΙίκη λέγεταί τε xal
ὄντως εἴρηται. ἀπο ümb dud He-
siodus tradidit ἔργ. 254: Ἡ δέ TÉ
παρϑένος ἐστὶ Zinn , Ζιὸς ἐχγε-
pen Κυδνή v αἰδοίη τε ϑεοῖς,
δ "Ολυμπον ἔχουσιν. Itaque zfí-
i etiam h. l. scribi poterat, nisi
obstaret αὐτὴ, quod personae
instar quidem cogitandam àíxzv,
sed non pro numine accipiendam
esse declarat, Similiter αὐτῇ τῇ
336 PLATONIS
τείαν σώσομεν, ἀλλοίους δὲ ἄγοντες ἐπὶ ταῦτα τἀναντία
πάντα καὶ πράξομεν καὶ φιλοσοφίας ἔτι πλείω γέλωτα
καταντλήσομεν. Αἰσχρὸν μέντ᾽ ἂν εἴη, ἦ δ᾽ ὅς. Πάνυ
μὲν οὖν, εἶπον. γελοῖον δ᾽ ἔγωγε καὶ ἐν τῷ παρόντι
C ἔοικα παϑεῖν. Τὸ ποῖον ; ἔφη. ᾿Επελαϑύμην , ἦν δ᾽ ἐγὼ,
ὅτι ἐπαίζομεν, καὶ μᾶλλον ἐντεινάμενος εἶπον. λέγων
γὰρ ἅμα ἔβλεψα πρὸς φιλοσοφίαν καὶ ἰδὼν προπεπηλα-΄
κισμένην ἀναξίως ἀγανακτήσας μοι δοκῶ καὶ ὥσπερ Qv-
μωϑεὶς τοῖς αἰτίοις σπουδαιότερον εἰπεῖν ἃ εἶπον. Οὐ
LI 3 -
uc τὸν Zl, ἔφη, οὔκουν ὥς y ἐμοὶ ἀκροατῇ. ᾿4λλ᾽
ὡς ἐμοὶ, ἦν δ᾽ ἐγῶ, ῥήτορι. τόδε δὲ μὴ ἐπιλανϑανώ-.
μεϑα, ὅτι ἐν μὲν τῇ προτέρᾳ ἐκλογῇ πρεσβύτας ἐξελέ-
D γομεν, ἐν δὲ ταύτῃ οὐκ ἐγχωρήσει. Σόλωνι γὰρ oU
πειστέον, Og γηράσκων τις πολλὰ δυνατὸς μανϑάνειν,
ἀλλ᾽ ἧττον, ἢ τρέχειν" νέων δὲ πάντες οἱ μεγάλοι καὶ
ἀληϑείᾳ interpretandum — videtur ἐντεινάμενος ] ἐντεινόμενος C
Crat. p. 433. A. idem.
ἡμῖν post ov μέμψεται Par. γὰρ] γὰρ ἅμα Mon. B. for-
tasse vere. Sic Apol. p. 32. A:
ἀλλοίους] ἀλλοΐους Vind. F.
ἀλλοίως Lob. Mon. B. Vat. BM.
Ven. C. Par. K. sec. Bekk.
Flor. U.
καὶ πράξομεν] καὶ om. Vind.
V. Mon. BC. Par. D. Ang. B.
Flor. RU. Ald. Bas. a. Steph.
Ast. pr. sec. Stallb. sec. Est il-
lud paullo insolentius , positum,
sed ita, ut τἀναντία πάντα par-
tim ad civitatis conditionem, qua-
lem. ineptis indignisque ad illa
studia .admissis. experturi sint,
partim ad opinionem hominum at-
que existimationem philosophiae,
quam sequi errorem istum opor-
teat, spectare et utramque con-
tra, quam dictum optandumque
Sit, casuram esse significet.
μέντ᾽ ἂν] μέν v ἂν Vind. F.
Mon. C. Ald. Bas. ab. μέντἂν
Yind. E.
εἴη 1 om. Mon. B.
7] ] om. Vind. F,
yéhoro»] γέλοιον Lob. Vind. F.
ci huius Vol. p. 14.
τῷ ] om. Bas. b.
Ὑποὶ δ όμην ]
ἠπελαϑόμην
Mon. €
ἵν
εἰδῆτε, ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἑνὶ ὑπει-
wi 'osu παρὰ, τὸ δίκαιον δείσας
θάνατον. E μὴ ὑπείκων δὲ ἅμα
καὶ ἅμ᾽ ἂν ἀπολοίμην. quem lo-
cum bene explicuit Fischerus re-
cteque cum Xenophonteo Cyrop
III. 1, 15. (27.) composuit.
προπεπηλακισμένην] προῦσπε-
πηλακισμένην Par. D
ἀγανακτήσας ] ἀγανακτῆσαι
Mon. B. Flor. U.
41 δία Mon. B. Bas. b.
ἔφη 1 Ita Lob. sed corr. ἔφην
Vat. M.
y ἐμοὶ] ἐμοὶ Vind.F. Ang. B.
Flor. R. ys μοι φαίνεται, e corr.
ys μοι, Mon. C.
τόδε] ov τόδε Vind, FK. Flor.
AC.
ài] δὴ Vat. M.
ἐπιλανθανώμεϑα] Ita Lob. in
vi corr. ἐπιλανϑανόμεϑα Vind.
πρεσβύτας] L. III. p. 412. C.
ΡΟ ἐγχωρήσει] οὐκεγχ. Vind.
Σόλωνι Cf. N. Bachii diss.
de Solonis carminibus , . Bonnae
. CIVITAS LIB. VII. 537 931
οἵ. πολλοὶ. πόνοι. ᾿δνάγκη;. ἔφη. Τὰ piv τοίνυν Aoyc-
σμῶν. τὲ. καὶ γεωμετριῶν καὶ πάσης τῆς προπαιδείας,.
ἣν τῆς διαλεκτικῆς δεῖ προπαιδέυϑῆναϊ., παισὶν οὖσι χρὴ
προβάλλειν", ovy cg ἐπᾶναγκες 'μαϑεῖν τὸ σχῆμα τῆς
διδαχῆς ποιουμένους: Τί “δή; "Orc, ἦν δ᾽ ἐγὼ; οὐδὲν
μάϑημα μετὰ δουλείας τὸν ἐλεύϑερον χρὴ μανϑάνειν.
oí μὲν γὰρ τοῦ σώματος πόνοι βίᾳ πονούμενοι χεῖρον
οὐδὲν τὸ σῶμα ἀπεργάζονται, ψυχῇ δὲ βίαιον οὐδὲν
ἔμμονον μάϑημα. ᾿4ληϑῆ, ἔφη. Μὴ τοίνυν βίᾳ, εἶπον,
ὦ ἄριστε, τοὺς παῖδας ἐν τοῖς μαϑήμαδιν, ἀλλὰ παί-
ξοντας τρέφε, ἵνα καὶ μᾶλλον οἷός v ἧς καϑορᾷν ἐφ᾽
δ᾽ ἕκαστος πέφυκεν. Ἔχει 0. λέγεις, ἔφη, λόγον. Οὐκοῦν
μνημονεύεις, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ὅτι καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔφα-
μὲν τοὺς παῖδας εἶναι ἀκτέον ἐπὶ τῶν ἵππων ϑεωροὺς,
D
καὶ ἐάν zov ἀσφαλὲς 1, προσακτέον ἐγγὺς καὶ γευστέον
1825. p. 22. Scholiastes ad h. 1.
. initium versus pentametri paullo
aliter scriptum habet: αἰεὶ ym-
ράσκω πολλὰ διδασκόμενος. Vul-
£o est γηράσκω δ᾽ αἰεὶ m. ὃ.
πειστέον πιστέον Vind. F.
plurima. F'ic.
Τὰ uiv] τὰ uiv Ald. Bas. b.
Steph. Ast. pr.
Frid προπαιδειῶν Par.
"ríe διάλεχτικῆς δεῖ] δεῖ τ. ὃ.
Lob..Vat. B. . τοῖς διαλεκτικοῖς
δεῖ Yind. B. Mon. C. δεῖ τοῖς
᾿διαλεχτικοῖς Vat. M.
προπαιδευϑῆναι) προσπαιδεὺυ-
φῆναι Vind. E...
προβάλλειν] προσβάλλειν Lob.
Vind. E. Mon. B. Vat. BM. Flor.
τ΄. παραβάλλειν Mon: C.
ἐπαναγκὲς ] "et. Rückertus ad.
Symp. p. 27.
E πόνοι] ingentes labores Fic.
οὐδὲν." ἴῃ fine versus evanuit
in Vind, F.
ψυχῇ ψυχὴ. idem.
ἔμμονον] £xuovov Vind. E.
fuusvov Fior. R. Ald. Ad hoc
pertinere videtur, quod Mon. C.
in m, habet: σῇ τοῦ μεγάλου βα-
PraTowis O». II.
πολλὰ] πολὺ Mon. C. in dies .
σιλ. ὅϑεν ἐλήφϑη. Basilii locum
nescio.
μάϑημα͵] Ultima syllaba eva-
nuit in Vind. F.
᾿Δληϑῆ — μαϑήμασιν 1 om.
Mon. €.
παίζοντας] quasi ludentes Fic.
T ἧς] τῆς Vind, F. 7 ὦ Das.
b. v 7 Ald. Bas. a. Steph. ta-
cenüibus Bip.
ἐφ᾽ 0] ἐφὸ Mon. C. ἔφη ὃ
Ang. B. ἐφ᾽ à Vat. BM. Lob.
(hic Qr) et a m. s. Par. A,
A£ysig] ἔφη Vind. E.
εἶναι ἀκτέον ] »Videri, posset
infinitivus εἶναι ante ἀκτέον ir-
reptitius esse, quum eo minime
sit opus; sed tali loco adhibitum
et m. me. observare | memini.*
Steph. p. 25. E. p. 518. C.
Atque ubi non est adhibitum ver-
bum substantivum. (nam modi in-
fnitivi aliam atque reliquorum
statuisse rationem Stephanum non
credo) ibi certe subaudiendum et
de. ellipsi: potius, quam h. |. de
pleonasmo | cogitandum | est. | Ce-
terum locus, quem Socrates hic
respicit, est L. V. p. 467. E.
ϑεωροὺς,] ϑεωρούς; Steph.
ziooGoxziov] πραφρρέῃῃ Vind.
Y
E
597
597
9338
PLATONIS
αἵματος, ὥσπερ τοὺς σκύλακας; ΜΜέμνημαι, ἔφη. Ἔν
πᾶσι δὴ τούτοις, ἦν δ᾽ ἐγο), τοῖς τε πόνοις καὶ μαϑή-
μασι καὶ φόβοις ὃς ἂν ἐντρεχέστατος ἀεὶ φαίνηται, sig
ἀριϑμόν τινα ἐγκριτέον. Ἐν τίνι, ἔφη, ἡλικίᾳ; Ἡνίκα,
ἦν δ᾽ ἐγὼ,, τῶν ἀναγκαίων γυμνασίων μεϑίενται. οὗτος
γὰρ ὁ χρόνος, ἐάν τε δύο ἐάν τε τρία ἔτη γίγνηται,
ἔφη.] ἔφη ἐν πᾶσι. Mon. C.
zt | om. idem.
ὃς] οἷς Par. K. sec. Bekk.
ἐντρεχέστατος)] ^ Antiatticistes
Bekkeri an... p. 94, 30: ἐντρεχῆ
ἄνδρα" Πλάτων Πολιτείᾳ. ἔντρε-
χέστατον. ltaque fuerint qui pro-
bum- et Atticum esse negarent.
Neque ego alterum apud anti-
quiores exemplum exstare novi. '
ἐγκριτέον ]-:&yxQizéog Mon. B,
Flor. U.
B Ἐν τίνι] £v zwi Vind. F.
Ἡνίκα |] In Mon. B. x a m. s.
int. vers. positum.
μεϑίενται ] ἀφίενται Flor. 'T.
f. D
| δύο ἐάν vs] in m. habet Lob.
γίγνηται] γένηται Vind. E.
κόποι ἢ Pseudoplutarchus de
,educ, p. 8. C: χατὰ γὰρ Πλάτω-
vo ὕπνοι. καὶ κόποι μαϑήμασι
πολέμιοι.
βασάνων βασκάνων Vat. M.
et corr. Lob.
τίς] τρὶς Ald. Bas. ab. Pro
eo Cornarius ecl. p. 101. ποῖός
τις scribendum censebat, quam
coniecturam Stephanus pag. 25.
tamquam aliam lectionem comme-
moravit, ipse feliciore coniectura
τίς scripsit, quod omnes codices
confirmarunt. "Tamen Astius in
pr. et sec. Cornarium secutus
etiam in tert. ποῖός τις probabi-
lius statuit. 'Cf. Bernhardy synt,
p. 443.
ἕκαστος οπι. Vind. F. Ang.B.
Flor, R.
οὔκ; ἔφη] οὐκ ἔφη Lob. Vind.
BEF. Mon. B. Ald. Bas. ab.
δὴ} Id mei codices omnes et
reliquorum plerique pro δὲ, quod
ante Bekkerum tacentibus Bip.
vuleatum erat, exhibent: tantum
de Par. A. Yat. M. et Flor. U.
Bekkerus et Stallbaumius rem in-
certam reliquerunt. Sed etiam
per se δὴ praestat, quum Socra-
tes IV inchoatam verbis ὃς ἂν
ἐντρεχέστατος ἀεὶ φαίνηται, εἰς
: ἀριϑμόν τινὰ ἐγκριτέον senten-
tiam Glauconis quaestione ἐν τίνι
ἡλικίᾳ interruptam | denuo -susci-.
piat et. absolvat. Ficinus parti-
culam neglexit.
ἐκ τῶν — ὄντος φύσεως, €.]
adhibuit 'Theo Sm. de arithm.
p. 6. Geld.
εἴκοσιν ἐτῶν] εἴκοσι καὶ πέντε
ἐτῶν 'Theo, quod ex z ἐτῶν,
quemadmodum in Vind. B. Mon.
C. scriptum est, perperam gemi-
nato & ortum videtur. Gravius
est quod Vind. F. εἰκοσιετῶν ex-
hibet, cuius ductu nescio an szé-
κποσιετῶν Platoni restituendum
fuerit. Pariter enim durum τὰ
εἴκοσιν ἔτη vicenarios atque ar-
ticulo a nomine divulso τοὺς zi-
xocw ἐτῶν eos, ex quibus optimi
eligendi sint, dictos statuere, si-
cuti Leg. L. IIII. ,P. 721. A. et
B. ἐπειδὰν ἐτῶν ἢ τις τριάκον-
τα; et L. VI. p. 755. A. πεντή-
κοντὰ “γεγονὼς ἐτῶν dicitur. Quo-
rum si tamen alterutrum propter
codices subeundum est, prius
praetulerim , ut ἀντίστροφον hoc
idioma illius sit, quo L. V. p. 460.
E. mulier ἀπὸ εἰκοσιέτιδος μέ-
XQ. τετταρακονταέτιδος τίκτειν,
vir μέχρι πεντεχαιπεντηκονταέ-
τους γεννᾷν τῇ πόλει iubentur.
Cf. p. 540. E.
μείζους] post τῶν ἄλλων Theo.
χύδην μαϑήματα] χύδημα $3- C
ματα Vind. F. χύδην παϑήματα
codices Paris. 'Theonis.
παισὶν ] πᾶσιν "Theo. παισὶ
Vind. F. Flor. R.
— ÁÀ -
CIVITAS LIB. VII. 537
ἀδύνατός τι ἄλλο πρᾶξαι
339
, * S^. £y ,
κόποι γὰρ καὶ ὕπνοι μαϑη:-
μασι πολέμιοι" καὶ ἅμα μία καὶ αὕτη τῶν βασάνων οὐκ
ἐλαχίστη τίς ἕκαστος ἐν τοῖς γυμνασίοις φανεῖται. Πῶς
γὰρ οὔκ; ἔφη. "Μετὰ δὴ τοῦτον τὸν χρόνον, ἦν δ᾽ ἐγῶ, ἐκ
τῶν εἴκοσιν ἐτῶν οἵ προκριθέντες τιμάς τε μείζους τῶν ἄλ-
λῶν οἴσονται, τά τε χύδην "disti παισὶν ἐν τῇ παιδείᾳ
7iv] om. Vind. F. Flor. R.
Ang. B.
παιδείᾳ] παιδειᾷ "Theonis codd.
Paris. παιδίᾳ eiusdem edd. et
Mon. B. παιδιᾷ Par. DK. sec.
Bekk. Flor. Ὁ. 'Fotidem modis
discrepantes in hoc nomine libros
vidimus Vol..]. p. 209, b. Atque
110 loco ambiguum non erat,
quin züsíc verum et sermo de
institutione puerorum esset, hoc
nostro wero pueritiae significatio
non inepfa est, eaque non solum
"Theo, si πᾶσιν pro παισὶν scri-
psit , "haud dübie est usüs, sed
etiam Plato, quamquam παισὶν
scripserat, uti potuit ita, ut unam
notionem duobus nominibus decla-
raret, quemadmodum alibi fecit,
velut Criton. p. 45. D: οἷά περ
εἴωϑε γίγνεσθαι ἐν ταῖς ὄρφα-
víatg περὶ τοὺς ὀρφανούς. lta-
que cum 'T'heone et Mon. B. scribi
h. l. παιδίῳ poterit, si pueritiam
eo nomine " appellatam fuisse sta-
tuimus. Quod quum Budaeus
Lewes ob locüm quendam Pla-
tonis L. VIIII. de Legibus sibi
probabile videri demonstrasset,
Stephanus. in thesauro T. III.
p. 14. E. nomen παϊδία secun-
dum Budaeum recepit et Platonis
loco, qui est p. 864. D., in ver-
bis ἢ γήρᾳ ὑπερμέτρῳ ξυνεχόμε-
vog ἢ παιδείᾳ χρώμενος pro παι-
δείᾳ, quae antecedentium qua-
tuor editionum lectio erat, ,,in
exempl. vet. repertum παιδίᾳ
reposuit, et in adnot. p. 38. etiam
in aliis ,, huius operis** locis per-
peram παιδεία pro παιδία legi
monuit, ad L. VII. p. 808. E.
ut videtur , respiciens, ubi non
quidem παιδείας, sed παιδιᾶς
ante Apsum legebatur in verbis
παιδίας καὶ νηπιόέξητος χάριν,
et fictae ad Polit. p. 268. E.
quo loco ad verba οὐ πολλὰ £x-
φεύγεις παιδιᾶς ἔτη in margine
,0mnino παιϊδίας., cuum de pue-
ritia seu puerili aetate intelliga-
tur, non παιδιᾶς sScribendum**
observaverat. Atque hanc Ste-
phani sententiam lexicographi in-
sequentes. amplexi παιδία in or-
dinem receperunt et pueritiam
interpretati sunt, alii, ut; Casau-
bonus ad Athenaei i. VIT. p. 323.
C. et Dorvillius ad Charit. p. 405.
eam vocem omnino Graecam esse
negarunt. Sed Atticos παιδίαν
dixisse quae communi lingua zro-
διὰ vocaretur, Etymologus p. 657,
50. et Suidas et e Suida corri-
gendus Aristophanis scholiastes
ad Plut. 1057. memoriae prodi-
derunt, quorum testimonio Hem-
sterhusio quoque et Dobreo pro-
bato haud exiguum pondus acce-
dit e loco Epinom. p. 975. D:
τό γε μετὰ τοῦτο παιδιά τις ἂν
λείποιτο μιμητικὴ μὲν τὸ πλεῖ-
στον, ἀλλ: οὐδαμῇ σπουδαία.
ubi optimi codices παιδία, ceteri
cum Stephano παιδεία exhibent,
nec nihil ex eis, quibus quum
eandem ludi locique significatio-
nem requirant, in codicibus ta-
men omnibus vel plerisque zrei-
δεία legitur, quod quidem ex
παιδία facilius ; quam ex παιδιὰ
oriri potuit. . 'Tales sunt Polit.
p. 307. D. Leg. L. X. p. 889. D.
Epist. VI. extr. Saltem hactenus
igitur παϊδία Graecum esse con-
cedi debebat. ^ Verum amplius
concedendum et non Atticis tan-
tum propriam eam dictionem
füisse puto. ^ Etenim Athenaeus
l. c. de accentu vocabuli σηπίας
disputans ὡς αἰτίας, inquit, 7
παραλήγουσα ὀξύνεται, cg Φι-
9
C
D
340
*
PLATONIS
γενόμενα τούτοις συνακτέον εἰς σύνοψιν οἰκειότητος
ἀλλήλων
σεῶς.
τῶν μαϑημάτων καὶ τῆς τοῦ ὄντος φύ-
Μόνη guia, εἶπεν, ἡ τοιαύτη μάϑησις βέ-
βαιος ἐν οἷς ἂν ἐγγένηται. Καὶ μεγίστη γε, ἣν δ᾽ ἐγὼ,
πεῖρα διαλεκτικῆς φύσεως καὶ μή. ὁ μὲν γὰρ συνοπτι-
^ ' t ^ b A" me , 5 2 ὦ »
κὸς διαλεχτικος, ὁ δὲ μὴ OV. Ξυνοίομαι, ἡ δ᾽ ος. Ταῦτα
, Ξ » 5 M , , - eom ,
τοίνυν, ἣν Ó éyo, δεηόει 6s ἐπισκοποῦντα οἱ ἂν μα-
λιστα τοιοῦτοι ἐν αὐτοῖς ὦσι καὶ μόνιμοι μὲν ἐν μαϑή-
μασι, μόνιμοι δ᾽ ἐν πολέμῳ καὶ τοῖς ἄλλοις νομίμοις,
λήμων ἱστορεῖ" ὁμοίως καὶ ταῦ-
za* παιδία, ταινία, οἰκία. Haec
ita demum recte coniuncta et ad
propositum apta haberi possunt,
si pariter omnibus Graecis com-
imnia pariterque certo accentu
praedita erant. lam quum utro-
que Platonis de .Legibus loco
L. VII. et VIIII. pueritiam a
scriptore designatam esse pateat,
παιδείαν autem et παιδιὰν usus
linguae innumeris documentis extra
dubitationem positus aliter, quam
institutionem. eruditionemque εἴ
ludum iocumque interpretari vix
patiatur, παιδία vero a παῖς ad
pueri habitum et conditionem si-
gnificandam sic derivari potuerit,
ut ἀνδρία ab. ἀνὴρ et οὐδενία
('Theaet. p. 176. C.) ab οὐδεὶς,
denique |. Hippocrates προῤῥητ.
L. H. T. I. p. 231. Kühn. nomi-
ne παιδίη de eadem re usus sit,
Οίνεται δὲ τὸ νούσημα τοῦτο
οἷσιν ἐν τῇ παιδίῃ τε καὶ νεότητι
ξύνηϑες ἐὸν αἷμα δεῖν ἐκ τῶν
ῥινῶν πέπαυται.) codicibus ali-
quam tamen optionem inter παι-
δείαν, παιδιὰν et παιδίαν dan-
tibus hoc quamvis in paucioribus
neque optimis ( L. VII. in Ven.
B. et int, vers, Vat. C. Flor. A.
L. VIII. in Flor. CMW.) reper-
tum nihilo minus praeferendum
et nomen idem, quod Athenaeus
in animo habebat, ea, quae Bu-
daeo et Stephano placuit , signi-
ficatione bis ἃ Platone positum
videtur. Ac libro quidem YII.
etiam Bekkerus παιδέας tenuit,
sed VIIIT. παιδείᾳ scripsit, for-
fasse Photii auctoritate inductus,
qui παιδείαν παιδικὴν ἡλικίαν
interpretatur; cuius glossam ego
vel corruptam et in παιδίαν mu-
tandam vel corruptis locis , qua-
les permulti sunt, enatam, deni-
que non pluris, quam a Bekkero
anecd. 296, 21. e lexico rhetori-
co editam: παιδιά * τῆς ἐν παι-
civ ἡλικίας faciendam — censeo.
Nostro tamen loco quum παιδείᾳ
satis. commodum sit et αὐτῶν
nullo; negotio subaudiatur, codi-
ces optimos plurimosque sequi
praestat.
xgscueie] γιγνόμενα Lob. Vat.
BM
συνακτέον] συνταχτέον Mon.
B. Flor. U.
σύνοψιν] σύναψιν Mon. C.
Pollux L. VI. 159: Πλάτων δὲ
συμμωαϑητὰς ἔφη, καὶ σύνοψιν
οἰκειότητος.
οἰκειότητος ] οἰκειότητός τε
Vind. F. Ang. B. Flor. R. 'Theo.
yovv] ovv Flor. T. om. Fic.
Kol μεγίστη μεγίστην Mon.
yt] om. Ven. B. Vind. E. Vat.
H. Flor. ACT.
πεῖρα] πείρα Vind. F.
γὰρ } om. Flor. R.
ἐξυνοίομαι) Teneo equidem Fic.
δεήσει σε} δεήσεισ Vind. F.
δεήσει Ang. B.
ἐπισκοποῦντα ἐπισκονποῦντα
Mon. B.
o? dv] of ἂν Ald. Bas. ab. D
οἷαν Vind. F.
BM.
τοιοῦτοι 1 τοιοῦτον Vind. F.
οἷοι ἂν Lob. Vat.
v
537 841
CIVITAS LIB. VH.
τούτους αὖ, ἐπειδὰν τὰ τριάκοντα ἔτη ἐκβαίνωσιν, ix
τῶν προκρίτων προχρινάμενον εἰς μείξους τε τιμὲς κα-
ϑιστάναι καὶ σκοπεῖν τῇ τοῦ διαλέγεσθαι δυνάμει βασα-
νίξζοντα, τίς ὀμμάτων καὶ τῆς ἄλλης αἰσϑήσεως δυνατὸς
'€. Flor.
μεϑιέμενος ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ Ov uer ἀληϑείας ἰέναι.
ταῦϑα δὴ πολλῆς φυλακῆς ἔργον, e ἑταῖρε.
Οὐκ ἐννοεῖς, ἦν δ᾽ ἐγὼ,
τὸ διαλέγεσθαι κακὸν γιγνόμενον ὅσον γίγνεται;
στα; ἡ δ᾽ ὅς.
καὶ ἔν--
Τί μάλι-
τὸ νῦν περὶ
Τὸ
ποῖον; ἔφη. Παρανομίας που, ἔφην ἐγὼ, ἐμπίπλαται.
" μόνιμοι δ᾽] μ. δὲ Vind. BF.
Mon. C.
καὶ τοῖς] lta Vind. BE. Mon.
ÀCRTY. καὶ ἐν τοῖς
Lob. Vind. F. Mon. B. Flor. U.
cum editionibus ante Bekkerum,
qui in comm. καὶ τοῖς in Par. A.
Ven. B. Vind. B. Vat. H. omitti,
in reliquis et apud Stephanum
καὶ ἐν roig legi scribens in priori
adnotationis parte haud dubie er-
ravit et quatuor illos libros non
haec tria vocabula, sed medium
eorum omittere seque eorum au-
ctoritatem secutum demonstrare
voluit.
τούτους] post αὖ Vat. M.
τούτοις Lob. Vat. B. Ven. C.
Par. K. Flor. ACU. Ald. Bas.ab.
et a m, s. Mon. B. (a m. pr.
τούτους.)
προκρίτων ] om. Mon. B.
προκρινάμενον 1 προκχριναμέ-
νῶν Vind. B. Mon. C.
καϑιστάναι)] καϑιστᾶναι Vind.
βασανίξοντα ] βασανίζονται
idem. βασανίζοντας Mon. B. Par.
K. sec. Bekk. Flor. U. Ald. Bas.
ab.
ὀμμάτων) Oóuu. τε Vind. EF,
Flor. ACRT. (Ven. B. Ang. B.)
editi ante Bekkerum.
δυνατὸς] postusd'uéusvog Steph.
Ast. pr. sec.
μεϑιέμενος] μετιέμενος Bas. b.
ἐπ᾿ αὐτὸ ἐπαυτὸ Vind. F.
καὶ om. Ang. B.
πολλῆς Prius 4 Mon. B. int.
vers. à m. 5. habet.
ἐννοεῖς} In Mon. C. alterum
v int. vers. est.
κακὸν] καλὸν Par. A. Vind.
BE. Mon. C. Yat.H. Flor. ACV.
Sed ironiae hic non erat locus,
et frequens ista in deterioribus
libris confusio est, quam hic in
optimo factam videmus.
γιγνόμενον] yw. Lob. Mon. C.
γίγνεται) γίν. Mon. C.
ἐμπίπλαται) ἐμπίπλασϑαι Vind.
E. et margo Mon. B. in quo a
m. s. 69' pro τ, quod contextus
exhibet, scriptum est. ἐμπίπλαν-
ται Vind. B. Mon. C. Vat. H.
Flor. ACRTV. idque Stallbau-
mius ab Astio in tert. cominen-
datum recepit et Ficini auctori-
tate munivit, qui Socratem Jni-
quitate prorsus abundant respon-
dentem fecit. Pluralis ad sequen-
tia et ad pronomen αὐτοὺς haud
dubie aptior est singulari, sed
magis respicienda sunt antece-
dentia, in quibus quum Socrates
ita locutus esset, quasi ipsi dia-
lecticae, quemadmodum tunc opera
ei daretur, magnum malum acci-
deret, consentaneum erat malum
sciscitanti Glauconi item ut in-
haerens dialecticae ostendere eam-
que iniquitatis, qua adolescentes
impleret, ipsam plenam dicere.
Ceterum hoc periculum una cum
remedio infra p. 539. B. commen-
dato aliquoties secundum hos lo-
cos memoravit Proclus in Par-
men. T. ΠΗ. p. 41: τὴν διαλε-
κτικὴν μηδαμῶς προσήκειν πα-
ραδίδοσθαι νέοις. ὡς o Zwoxod-
της ἕν Πολιτείᾳ φησὶ, μὴ λάϑω-
342 PLATONIS
Kol μάλα, ἔφη. Θαυμαστὸν οὖν τι οἴει, εἶπον, má-
ὄχειν αὐτοὺς καὶ οὐ ξυγγιγνώσκεις; Πῆ μάλιστ᾽; ἔφη.
Οἷον, ἦν δ᾽ ἐγὼ, εἴ τις ὑποβολιμαῖος τραφείη ἐν πολ-
λοῖς μὲν χρήμασι; πολλῷ δὲ καὶ μεγάλῳ γένει καὶ χό-
λαξι πολλοῖς, ἀνὴρ δὲ γενόμενος αἴσϑοιτο, ὅτι οὐ τού-
τῶν ἐστὶ τῶν φασκόντων γονέων, τοὺς δὲ τῷ ὄντι γεν-
νήσαντας. μὴ εὕροι, τοῦτον ἔχεις μαντεύσασϑαι, πῶς
ἂν διατεθϑείη πρός τε τοὺς κύλακας καὶ πρὸς τοὺς ὑπο-
βαλομένους ἐν ἐκείνῳ τε τῷ χρόνῳ, ᾧ οὐκ ἤδει τὰ περὶ 490
τῆς ὑποβολῆς, καὶ ἐν ᾧ «v ἤδει; ἢ βούλει ἐμοῦ μαν-
τευομένου ἀκοῦσαι; Βούλομαι, ἔφη. Μαντεύομαι τοίνυν,
538
εἶπον, μᾶλλον αὐτὸν τιμᾷν Gv τὸν πατέρα χαὶ τὴν
B μητέρα καὶ τοὺς ἄλλους οἰκείους δοκοῦντας, ἢ τοὺς
κολακεύοντας, καὶ ἧττον μὲν ἂν περιιδεῖν ἐνδεεῖς τυνὸς,
σιν εἰς παρανομίαν ἐλάσαντες.
Ρ. 77: καὶ τὸν ἐν Πολιτείᾳ Σω-
κράτην παρακελεύεσθαι ψέοις οὐ-
σι μὴ, παραδιδόναι τοὺς διαλε-
χτικοὺς λόγους, μή πως λάϑωσιν
eig παρανομίαν ὑπ᾽ αὐτῶν προ-
αχϑέντες, ὃ δὴ φιλοῦσιν οἱ νέοι
πάσχειν ἄρτι γευσάμενοι τῶν λο-
γικῶν ϑεωρημάτων. T. V. P. 269:
τῆς διαλεκτιπῆς — νέοις οὐ πα-
φαδοτέας; ὡς αὐτὸς ἐν Πολι-
τείᾳ λέγει; μή πη λάϑωσιν εἰς
παρανομίαν ἐλάσαντες. et p. 270:
τὸ δὲ ἐν Πολιτείᾳ μὴ παραδιδό-
ναι νέοις τὴν διαλεκτικὴν ἀληϑὲς
μὲν, ἔχει. ài αἰτίαν εὐλόγιστον,
διότι τοὺς ἐχεῖ παιδευομένους
νέους ἀνώμαλον ἔχειν ἀνάγκη
τὴν φύσιν καὶ οὐ πάντως ἀρί-
στην; καὶ διὰ τοῦτο δέος εἰναι;
μὴ καί τινες αὐτῶν εἰς τὴν εἰρη-
μένην παρανομίαν ἐλάσωσι.
μάλα μάλ᾽ Vind. F. Ang. B.
εἶπον] om. Vind. E. Mon. C.
Vat. M.
Évyyuyva ezsis ἢ ξυγγιγνώσκειν
Vind. F. Ang. B. ξυγγινώσπεις
Lob. Vind. BE. Mon. BC. ( hic
Évvyyw.) Ald. Bas. ab. Steph.
(Flor.) tacentibus Bip. Etiam
Bekkerus tacet. Cf. huius Vol.
p. 99. sq.
Πῆ ] πῶς Par. Καὶ
μάλιστ᾽ ] μάλιστα Lob. Vind.
BE. Mon. C. Flor. ACTY.
καὶ κόλαξι] καὶ οπι.
et ad κόλαξι a m. s. additum δὲ
habet.
ἀνὴρ δὲ] δὲ om. Lob. Mon.
B. Vat. BM. Ven. C. Par. DK,
sec. Bekk. Flor. U.
γενόμενος ] γεν. καὶ Flor. AC.
ἐστὶ 1 ἔστε Vind. F. Stallb.
sec.
τῷ ὄντι] τωόντι Vind. E. Mon.
'ἔχεις ἔχοις Mon. B.
καὶ πρὸς] πρὸς om. Vind. E.
ὑποβαλομένους ὑποβαλλομέ-
vovg Lob, Vind. BEF. Mon. BC.
Vat. BM. Ven. BC. Par. DK.
sec. Bekk, Ang. B. Flor. ACRTV.
Ald. Bas. ab. ltaque perpauci
restant lectionis a Stephano pro-
fectae assertores, Par. A. Vat.
H. Flor. U. et ne hi quidem per
silentium Bekkeri Stallbaumiique
satis certi, quum etiam Mon. B.
silentio ἃ Bekkero praetermissus
tamen ὑποβαλλομένους habeat,
Ac nescio an qui suppositum sibi
aliquando filium pro suo habere
et venditare pergunt, eodem mo-
do ὑποβαλλόμενοι dici potuerint,
quo Vol. I. p. 301. veteres legis-
latores καϑιστάντας μουσικῇ καὶ
,
Vat. B. 538
CIVITAS LIB. VII. 535 3438
ἧττον δὲ zagívouóv τι δρᾶσαι ἢ εἰπεῖν εἰς αὐτοὺς,
tT * 3 - 1 , τ' , ^ - ,
Niron δὲ ἀπειϑεῖν τὰ βεγάλα ἐκείνοις, ἢ τοῖς κόλαξιν,
ἐν ᾧ χρόνῳ τὸ ἀληϑὲς μὴ εἰδείη. Εἰκὸς, ἔφη. Aio90-
μενος τοίνυν τὸ Ov, μαντεύομαι αὖ περὶ μὲν τούτους
ἀνεῖναι ἂν τὸ τιμᾷν τε καὶ σπουδάξειν, περὶ δὲ τοὺς
κόλακας ἐπιτεῖναι καὶ πείϑεσϑαί τε αὐτοῖς διαφερόντως,
kJ £ - μ᾿ ,
ἢ πρότερον, xoi ξῇν ἂν ἤδη xev ἐκείνους, ξυνόντα
3 » H -
αὐτοῖς ἀπαρακαλύπτως, πατρὸς δὲ ἐκείνου καὶ τῶν ἄλ-
λῶν ποιουμένων οἰκείων, εἰ μὴ πάνυ εἴη φύσει ἐπιεικὴς,
μέλειν τὸ μηδέν. Πάντ᾽, ἔφη, λέγεις οἷά περ ἂν γένοιτο.
ἀλλὰ πῆ πρὸς τοὺς ἁπτομένους τῶν λόγων αὕτη φέρει
c γ᾿ , - μὴ c € , 2 v ^
ἡ εἰκών; Τῇδε. ἔστι zov ἡμῖν δόγματα ix παίδων περὶ
δικαίων καὶ καλῶν,
γονεῦσι, πειϑαρχοῦντές τε
γυμναστικῇ παιδεύειν dictos esse
vidimus. Itaque si Par. A. au-
ctoritas ad reliquos accesserit,
praesens restituendum erit,
9] ἐν d Ven. B. cum editis
ante Bekkerum,
οὐκ 1/081] οὐκ εἴδει Vind. F.
. ἢ] εἰ idem. ἢ ov Lob. Vat.
BM.
cUróv] post τιμᾷν ἂν Vind.F.
Ang. B.
πατέρα] π. τε iidem et Flor...
?)
3] ἢ καὶ Vat. B.
ἐνδεεῖς ἐνδεοῦς Vat. M. et
corr. Lob. (ante corr. ἐνδεεῖς)
δρᾶσαι] δράσαι Lob. Vind. EF.
Mon. BC. editiones ante Bekke-
rum.
ἢ εἰπεῖν εἰς αὐτοὺς} om. Flor.
T. In Lob. καὶ pro ἢ legitur.
μὴ] οὐκ Ang. B. om. Lob.
Vind. F. Ven. C. Par. DK. Vat.
M. et a m. pr. B. et Mon. B.
quorum in priori a m. s. ante
τὸ ᾿ἀληϑὲς insertum , in poste-
riori hoc loco item a m. s. int.
vers. subscriptum est.
Αἰσϑόμενος etc.] Cf. Vol. I.
p. 377. sq.
c] αὖ. Vind. B.
τούτους τούτου τοὺς Vind.
iv oig ἐκτεϑράμμεϑα ὥσπερ ὑπὸ
καὶ τιμῶντες αὐτά. Ἔστι
ἀνεῖναι] ἀνεῖ, superscripto ἃ
m. S. vOL, Mon. B.
τιμᾷν τε] τὲ om. Mon. C.
ἀπαρακαλύπτως ἀπανακαλύ-
πτως Mon. B.
ποιουμένων ] Conf. huius Vol.
p. 193.
εἴη 1 post φύσει Vat. M.
φύσει] φύσις Vind. E. Vat. H.
Flor. RT.
μέλειν ] μέλλειν Vind. F. Ang.
B. μέλλει Lob. μέλει Vat. M.
τὸ] om. Lob. Vat. BM.
πρὸς τοὺς ἁπτομένους lta
Par. A. Vind. BEF. Mon. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTY.
προσαπτομένους Lob. Mon. B.
Par. DK. sec. Bekk. Ven. c.
Vat. M. Flor. U. προσάπτομένοῦὑς
Vat. B. προσάπτομεν ovg Ven.
B. Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr.
πρὸς ἁπτομένους Ast. sec.
τῶν} In Yat. B. v int. vers.
superscriptum.
Τῆδε] πῆ δὴ Vind. E.
ἐχτεϑράμμεϑα ] ἐτεθράμμεϑα
Vind. B. Mon. C. ἐντεϑράμμεϑα
Flor. T.
ὑπὸ γονεῦσι] ὑπογ. Vind. E.
ἐπὶ y. Ang. B.
αὐτα.] αὐτά; Mon. B. Ald.
Bas. ab.
914
PLATONIS
A
E] -
D γάρ. Οὐκοῦν xoi ἄλλα ἐναντία τούτων ἐπιτηδεύματα
ς M 2! e , * e bd bi ^ *
ἡδονὰς ἔχοντα, ἃ κολακεύει uiv ἡμῶν τὴν ψυχὴν καὶ
δι 3 & SN, ^ E] e. bd
ἕλκει ép αὑτὰ, πείϑευι δ᾽ oU τοὺς καὶ ὁπηοῦν μετρίους"
ἀλλ᾽ ἐκεῖνα τιμῶσι τὰ πάτρια καὶ ἐκείνοις πειϑαρχοῦ-
σιν. Ἔστι ταῦτα.
Τί ovv; ἣν δ᾽ ἐγώ" ὅταν τὸν οὕτως
ἔχοντα ἐλϑὸν ἐρώτημα ἔρηται. τί ἐστι τὸ καλὸν, καὶ
ἀποκριναμένου ὃ τοῦ vouoQérov ἤκουεν,
ἐξελέγχῃ ὁ
λόγος καὶ πολλάκις καὶ πολλαχῆ ἐλέγχων εἰς δόξαν κα-
ταβάλῃ, ὡς τοῦτο οὐδὲν p καλὸν, ἢ αἰσχρὸν, καὶ
περὶ δικαίου ὡσαύτως καὶ ἀγαθοῦ καὶ ἃ μάλιστα ἦγεν
ἄλλα] ἄλλως Vat. B.
ἐναντία) ἐναντίω Vind. E.
ἡδονὰς ἔχοντα ] £y. 70., sup.
B «, Mon. C.
χολακεύει] κολακεύειν Vind.F.,
Yaf. Ἢ.
«ἡμῶν͵ ἡμῖν Vind. F. Ang. B.
'om. Mon. C. αὐτῶν Bas. b. Cf.
ad p. 518. C. adscripta, quibus
addo L. III. p. 411. D: εἴ τι καὶ
ἐνῆν αὐτοῦ φιλομαϑὲς ἐν τῇ ψυ-
ῇ.
; ἐφ᾽ αὐτὰ] Ita Par. A. Vind.
BE. Mon. C. Ven. B. Vat. H.
Flor. ACRT. ἐφαυτὰ Vind. F.
ἐφ᾽ ξαυτὰ reliqui codices. Id
Bekkerum una cum ceteris edito-
ribus tenuisse et optimo codici
refragatum esse eo magis miror,
quo saepius eum ab eodem vel
solo vel paucos habente comites
trisyllabum recepisse video, veluti
infra L. VIII. p. 550. B. et Tim.
94. A. 69. C: ἐν ἑαυτῷ. Tim.
p. 29. E: παραπλήσια ἑαυτῷ.
᾿44, B: τὴν ἑαυτῶν. 49. D: τις
ξαυτόν. 81. Ο: τῶν ἑαυτῆς.
Leg. III. 687. D: ἐκεῖνοι Éevroi-
om. . NW, 731. ἘΝ:
quibus omnibus locis scriptori qui-
dem, si is trisyllabum praetulit,
caussas quasdam praeferendi fuis-
se easque in numero potissimum
et in sono quaerendas esse con-
cedo, nobis vero eas ubique in-
venire inventisque pro norma uti
aut aurium nostrarum iudicio plus,
quam codicum auctoritati tribuere
licere nego. Nam id ipsum, quod
numerosius cadere suaviusve so-
nare eruditiores omnes consen-
πᾶς ξαυτῷ.-
tiant, nonnunquam ut nimis arti-
ficiosum improbari a scriptore
potuit. Itaque singulorum loco-
rum scriptura secundum codices
instituenda est, quorum ex ob-
servatione haec collegi, Platonem
in dictionibus e reflexivo et per-
sonali pronomine compositis bi-
syllabum potius, quam trisylla-
bum , usurpavisse | et αὐτὸς αὑτοῦ,
αὐτὸς καϑ' αὐτὸν et similia fre-
quentius, quam ξαν. dixisse, hoc
tamen, ubi homo&otelenton et
nullam vocabulum interpositum es-
set, praetulisse et αὐτὸ ἑἕαυτὸ,
αὐτοὺς ξαυτοὺς etc. ut Phaedon.
61. E. 62. A. C. raro αὐτὸ αὖ-
τὸ etc. ut Phaedr. 246. D. scri-
'psisse, porro, quum bis deinceps
reflexivo utendum esset, plerum-
que e£ tamen non semper (vid.
L. ὙΠ]. p. 553. B.) eodem vel
bisyllabo vel trisyllabo "Mac ua
usum esse, ut Tim. 33. C.
ἑαυτῷ καὶ ὑφ᾽ ξαυτοῦ. 32. B.
τά τε us9' ξαυτῆς ξυνδεῖν καὶ
ἑαυτήν. Critia 120. B: αὐτῷ καὶ
τῷ cq αὑτοῦ. in- ceteris. vero
dictionibus ,' qualis haec nostra
est, nullam legem certa formula
comprehendendam observasse, sed
librariis quibusdam, ut Lob. Vat.
BM. trisyllabum, aliis, ut Clar-
kiano, bisyllabum magis ' placuisse.
Iam quum Par. ἃ. quoque ad
prius inclinare videatur, eo cer-
tior quum alibi tum h. l. a nullo
asseclarum suorum destitutus du-
osque diversae familiae adscriptos
consentientes habens bisyllabi au-
ctor existimandus est.
CIVITAS LIB. VII. 539 949
ἐν τιμῇ, μετὰ τοῦτο τί οἴει ποιήσειν αὐτὸν πρὸς αὐτὰ
τιμῆς τε πέρι καὶ πειθαρχίας: ᾿Δἀνάγκη, ἔφη; μήτε τιμᾷν
"En ὁμοίωρ μήτε πείϑεσϑαι. Ὅταν οὖν, qv δ᾽ ἐγώ, μήτε
ταῦτα ἡγῆται τίμια καὶ οἰκεῖα ὥσπερ πρὸ τοῦ, τά τε
ἀληϑῆ μὴ εὑρίσκῃ, ἔστι πρὸς ὁποῖον βίον ἄλλον, ἢ τὸν 539
κολακεύοντα εἰκότως προσχωρήσεται; Οὐκ ἔστιν. ἔφη.
Παράνομος δὴ, οἶμαι, δόξει γεγονέναι ἐκ νομικοῦ.
ἀνάγκη. Οὐκοῦν, ἔφην, εἰχὸς τὸ πάϑος τῶν οὕτω λό-
γῶν ἁπτομένων, καὶ ὃ ἄρτι ἔλεγον, πολλῆς συγγνώμης
ἄξιον; Καὶ ἐλέου y, ἔφη. Οὐκοῦν ἵνα μὴ γίγνηται ὁ
πείϑει πείϑε Vind. D.
δ᾽] ài Vind. E.
ὁπηοῦν) ὁποιοῦν Lob. Mon.
C. Vat. BM. Par. K.
πειϑιαρχοῦσιν.) πειϑαρχοῦσιν ; 5
on.
ἐλθὸν] 194v Vind. B. Mon.
C. Veri. B. Ang. B. Vat. H. Flor.
R. Hos videtur adventus quae-
stionis male habuisse. Recordari
debebant ἐλθόντος τοῦ λόγου
L. III. p. 402. A.
ἔρηται] om. Lob. Vat. BM.
εἴρηται (Par. K.) editi ante Bek-
kerum,
ἀποκριναμένου) Ita Par. ADK.
Vind. BEF. Mon. B. Ven. C.
Ang. B. Yat. H. Flor. ACRTUV.
ἀποκρινάμένου cum ov super ov
Lob. ἀποκρινομένου Mon.. C.
ἁποκρινάμενον Ven. B. Vat. BM.
cum editis. respondentem Fic.
Genitivum ut defendam, vix opus
est; si tamen est opus, confer
L. VIII. p. 590. D: ὡς ἄμεινον
ὃν παντὶ ὑπὸ ϑείου καὶ φρονί-
μου. ἄρχεσθαι, μάλιστα μὲν o£-
«tiov ἔχοντος ἐν αὐτῷ, εἰ δὲ μὴ,
ξξωϑεν ἐφεστῶτος. et Schaefe-
rum ad Lamb. Bosium p. 50. sq.
ἤκουεν] ἤκουσεν "Vind. BE.
Mon. C. Ven. B. Vat. H. Flor.
ACV. Non semel ille audiverat,
ἐξελέγχη 1 ἐξελέγχοι Lob. ἐξε-
λέγχει Ven. B. ἐξελέγξει Vind. B.
Mon. C. Vat. H. Flor. ACV. οὐκ
ἐλέγχη Par. K.
καὶ πολλαχῆ ] om. Par. K. xol
πολλαχοῦ Flor. τ. καὶ πολλαχὴ
Vind. F. καὶ πολλακῆ Ald. καὶ
πολλαχῆ Bas. ab. (recentiores.)
καταβάλῃ] καταλάβη Par. A.
Vind. B. (hic conmnate anteposi-
'to.) Mon. C. Vat. H. Flor. AC.
ric gni Lob. Mon. B. Ven. C.
Vat. M. Flor. U. καταβάλλει
Vat. B.
ὡσαύτως} post καὶ ἀγαθοῦ E
Vind. B. Mon. Ὁ.
μετὰ τοῦτο] μετατοῦτο Mon.
B. Ald. Bas. ab.
πέρι] περὶ Vind. E.
ἡγῆται] ἥγηται Vind. F.
πρὸ τοῦ] προτοῦ Mon. BC.
Steph. Ast. pr. πρὸς τοῦ Bas. b.
εὑρίσκῃ] εὐρέσκει Vind. F.
πρὸς ὁποῖον ] προσωπεῖον
idem.
βίον βίου Ald. Bís Bas. ab.
δόξει} δόξεις Lob. Vat. BM. 539
δόξει ys Vind. B. Vat. H.
ἐκ om. Bas. b.
νομικοῦ ] νομίμου Vind. BEF.
Mon. C, Ven. B. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACRTV. Bas. b. Ast. sec.
tert. Stallb. (ex) iusto Fic. Quem-
admodum Leg. L. l. p. 625. A.
in verbis ἐπειδὴ δὲ ἐν τοιούτοις
ἤϑεσι τέτραφϑε νομικοῖς mores
a legibus originem ducentes legi-
busque constituti 7975 non, ut
plerumque, νόμιμα, sed νομικὰ
appellantur, ita non solum vita
et ratio agendi legibus accommo-
data, sed etiam vir, qui ea uti-
tur, vouraóg appellari potuit, a
legibus pendens , ein gesetzlicher.
“συγγνώμης ] συγνώμης Mon.
BC.
ἄξιον ;] ἄξιον. Ald. Steph.
ἐλέου ἐλέους Vind. BE. Mon.
C. Yen. B. Vat. H. Flor. ACV.
940 PLATONIS
2 t 1 A , ᾽ H
ἕλεος οὗτος περὶ τοὺς τριακοντοῦτας O0, εὐλαβουμένῳ
ι , - , c , : ' "7 zi 3 t
παντὶ TQOzQ τῶν Aoyov ἁπτέον; Καὶ uc, ἡ δ᾽ Og.
3 , 3 2 , * 247 cr * ^ NOW
4g ovv οὐ μία μὲν εὐλάβεια αὕτη συχνὴ, τὸ μὴ νέους
Ld 2 vel , Ξ , 2 , er
ὄντας αὐτῶν γευεσϑαι; οἶμαι γὰρ Gs οὐ λεληϑέναι,, ὅτι
oí μειρακίσκοι, ὅταν τὸ πρῶτον λόγων γεύωνται, ὡς
παιδιᾷ αὐτοῖς καταχρῶνται, ἀεὶ εἰς ἀντιλογίαν χρώμε-
Ly 3 V 24.
VOL, καὶ μιμούμενοι τοὺς ἐξελέγχοντας αὐτοὶ ἄλλους
ἐλέγχουσι, χαίροντες ὥσπερ σκυλάκια τῷ ἕλκειν τε καὶ
σπαράττειν τῷ λόγῳ τοὺς πλησίον ἀεί. Ὑπερφυῶς μὲν
οὐν, ἔφη. Οὐκοῦν ὅταν δὴ πολλοὺς μὲν αὐτοὶ ἐλέγξω-
Gw, ὑπὸ πολλῶν δὲ ἐλεγχϑῶσι., σφόδρα καὶ ταχὺ ἐμπί-
πτουσιν εἰς τὸ μηδὲν ἡγεῖσθαι ὧνπερ πρότερον" καὶ ἐκ
τούτων δὴ αὐτοί τε καὶ τὸ ὅλον φιλοσοφίας πέρι εἰς
τριακοντούτας] lta Par. A.
Vind. BEF. Mon. C, Vat. BH.
Ven. C. Flor. ACV, et cum εἰς
super ας Lob, zorczovrc Bas. b.
τριακοντούσεις Mon. B. τρεαχον-
τούτεις reliqui cum editis ante
Bekkerum. Grammaticis apud
Atticos haec heteroclita et ad
primam declinationem — traducta
fuisse testantibus codices et hic
et Leg. L. II. p. 670. A. τρια-
κοντούτας et πεντηκπκοντούτας
exhibentes adstipulantur, qua de
re Buttmannus gramm. 1. p. 210.
et Lobeckius ad Phryn. p. 408.
adhuc dubitabant. Sed in adden-
dis Buttmannus (Il. 403.) horum
locorum ratione habita fidem
grammaticis habere coepit, Choe-
roboscum vero (apud Bekkerum
anecd. ind. in ἔτος) pluralem tan-
tum heterocliton agnoscere sta-
tuit, qui tamen p.1376, 10. ἀπὸ
τοῦ τριακονταἕτης τριαπονταἕτου
femininum τριακονταέτις Atticos
fecisse docet.
σοι, lta Bekkerus et in sec.
Stallbaumius. Gor cum commate
post εὐλαβουμένῳ Ald. Bas. ab.
σοὶ cum eadem distinctione Ste-
phanus. Astius et in pr. Stall-
baumius post οὗτος incisionem
fecerunt. γίγνεσθαι necessario
cum περὶ iungendum , et quum
non de omnibus íricenariis, sed
de electis a legislatore optimis
sermo sit, cor ad τριαχοντούτας
referendum et ad εὐλαβουμένῳ
iterum ut encliticon subaudiendum
videtur.
τρόπῳ] λόγω Lob. Vat. M.
ἁπτέον; ἁπτέον. editi ante
Astii sec.
μάλ μάλα Vind. BEF. Mon. C.
4e] ἄρ᾽ Vind. F.
ov μία] οὐδεμία Vind. B. Mon.
C. Vat. H. Flor. ACY. οὐδὲ uíc
Vind. E.
γεύεσθαι evanuit in Vind. F.
Locos Procli huc pertinentes. ad
p. 537. E. adscripsi.
τὸ πρῶτον] τοπρῶτον Lob.
Vind. BE. Ald. Bas. ab. Steph.
γεύωνται γεύονται. Bas. b.
παιδιᾷ παιδεία Vind. F. παι-
δία Ven. C. Vind. E. Conf. ad
. 537. €. de hoc nomüne dicta.
dd] om. Ven. B.
καὶ σπαράττειν] καὶ om. Mon.
C. — Plutarchus ab Astio cita-
tus mor. p. 78. E: πάντες γὰρ,
ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν, οἱ ἀρχόμενοι
φιλοσοφεῖν τοὺς πρὸς δόξαν (sc.
λόγους) διώκουσι μᾶλλον, οὗ μὲν
ὥσπερ ὄρνιϑες ἐπὶ τὴν λαμπρό-
τητὰ τῶν φυσικῶν καὶ τὸ ὕψος
ὑπὸ κουφότητος καὶ φιλοτιμίας
καταίροντες, οἱ ὥσπερ τὰ Gxv-
λάκια, φησὶν ὁ Πλάτων , τῷ
ἕλκειν καὶ σπαράττειν χαίροντες
ἐπὶ τὰς ἔριδας καὶ τὰς ἀπορίας
καὶ τὰ σοφίσματα χωροῦσιν.
CIVITAS LIB. VII. 539
813
τοὺς ἄλλους διαβέβληνται. ᾿Δληϑέστατα, ἔφη. Ὃ δὲ δὴ
πρεσβύτερος, ἦν δ᾽ ἐγὼ, τῆς μὲν τοιαύτης μανίας οὐκ
ἂν ἐθέλοι μετέχειν. τὸν δὲ διαλέγεσϑαι ἐθέλοντα καὶ
σκοπεῖν τἀληϑὲς μᾶλλον μιμήσεται, ἢ τὸν παιδιᾶς χά-
Qu παίξοντα καὶ ἀντιλέγοντα, καὶ αὐτός τε μετριώτε-
ρος ἔσται καὶ τὸ ἐπιτήδευμα τιμιώτερον ἀντὶ ἀτιμοτέρου
ποιήσει. Ὀρϑῶς, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ τὰ προειρημένα
τούτου ἐπ᾿ εὐλαβείᾳ πάντα προείρηται. τὸ τὰς φύσεις
κοσμίους εἶναι καὶ στασίμους οἷς τις μεταδώσει τῶν
λόγων, καὶ μὴ, ὡς νῦν ὁ τυχὼν καὶ οὐδὲν προσήκων
“ἔρχεται ἐπ᾿ αὐτό; Πάνυ μὲν οὖν. ἔφη. ᾿Δρκεῖ δη ἐπὶ
λόγων μεταλήψει μεῖναι ἐνδελεχῶς καὶ ξυντόνως μηδὲν
ἄλλο πράττοντι Σ
ἔφη ] ἔφην Mon. C. ante corr.
ἐλέγξωσιν) ἐξελέγξωσιν Ven. B.
Vind. EF. Ang, B. Flor. CRT.
cum editis ante Bekkerum,
δὲ] om. Bas. b.
ἐλεγχϑῶσι) ἐλεχϑῶσι Mon. C.
ἐξελεγχϑῶσι lidem, qui ἐξελέγξω-
σιν. (ἐξελεγϑῶσι Vind. E.)
C ἡγεῖσθαι ἡγῆσϑαι Ald. Bas.
ab.
ἄνπερ ὧν Mon. C.
διαβέβληνται) Praepositiorem
Ven. B. a m. s. additam habet.
ἔφη ] ἔφης Lob. Vat. BM.
Ven. C.
'0] οὐκοῦν Yat. B.
ταἀληϑὲς] τὸ ἀληϑὲς Vind. ἘΝ.
Flor. R.
μιμήσεται) μεμνήσεται yo Par.
A. a m. 5. (Faehsius tantum με-
μνήσεται in eius margine scri-
ptum tradit.)
παιδιᾶς] παιδίας Ven. C. παι-
δείας Vat. B. Vind. F.
αὐτός τε] cvs Viud. B.
vers. habet.
τιμιώτερον] μετριώτερον Par.
DK. Mon. B.
ἀτιμοτέρου] ἀτιμωτέρου Vind.
E. Mon. C. Ald. Bas. ab.
ἐπ᾽ εὐλαβείᾳ ἢ ἐπευλ. Vind. F.
φύσεις φύσεις τε Vind. F.
Ang. B. Flor. R.
: “καὶ μὴ} Astius in sec. εἰ δὲ
μὴ scripsit, in tert. scribendum
proposuit ; frustra, Potius comma
int.
ἀλλ᾽ ἀντιστρόφως γυμναζομένῳ τοῖς
post νῦν cum Bekkero, quem
secutus est Stallbaumius, delere
et ex sequentibus οὕτως £oyscdot
ad xoi μὴ repetere debebat. Nam
quod Stalibaumius subaudiendum
putat , τοιούτους εἶναι; quum
non sequatur οἷοι νῦν ἔρχονται,
minus est aptum.
οὐδὲν] μηδὲν Yen. B. Bas. b.
ἔρχεται] ἔρχηται Vind. E.
αὐτό; 1 αὐτό. editi ante Bek-
kerum. Quod Stephanus p. 25.
potius αὐτοὺς scribendum existi-
mabat, non maiori hic, quam
P. 597. C. iure in neutro videtur
offendisse,
ἐπὶ λόγων ἐπιλ. Vind. E.
μεῖναι] δοῦναι ante corr. Mon.
ἐνδελεχῶς ἐντελεχῶς Flor. R.
Et Ang. B. z super à scriptum
habet. Quam Hesychius adverbio
ἐνδελεχῶς significationem tribuit,
idem, , quod ἀδιαλείπτως, συνε-
χῶς, ἐπιμόνως esse tradens, quae
explicatio et nostro et Menandri
loco p. 182. Mein. ἐνδελεχῶς del.
dicentis confirmatur, eandem év-
τελεχῶς Leg. 1X p. 905. E.
in verbis ἄρχοντας μὲν ἄἀναγ-
καῖόν που γίγνεσθαι τούς γε ÓL-
οικήσοντας τὸν ἅπαντα ἐντελε-
χῶς οὐρανόν habere indeque haud
exiguum Luciani 'T. I. pag. 62.
Lehm. et Gregorii Cor. p. 155.
ἐντελέχειαν εἰ ἐνδελέχειαν syno-
948
PLATONIS
E περὶ τὸ σῶμα γυμνασίοις. ἔτη διπλάσια, ἢ τότε; "EE,
ἔφη- ἢ τέτταρα λέγεις; ᾿Δμέλει. εἶπον, πέντε ϑές" μετὰ
γὰρ τοῦτο καταβιβαστέοι ἔσονταί σοι εἰς τὸ σπήλαιον
πάλιν ἐκεῖνο. καὶ ἀναγκαστέοι ἄρχειν τά τε περὶ τὸν
, ^ er , 2 ^ er 3 7 - , c
πόλεμον καὶ ὅσαι νέων ἀρχαὶ, ἵνα μηδ᾽ ἐμπειρίᾳ vors-
- - E M 77 A ? , ,
ρῶσι τῶν ἄλλων. καὶ ἔτι καὶ ἐν τουτοις βασανιστξέοι,
εἰ ἐμμενοῦσιν ἑλκόμενοι πανταχόσε ἤ τι καὶ παρακινή-
σουσι. Χρόνον δὲ, ἡ δ᾽ ὃς, πόσον τοῦτον τίϑης ; Πεν-
540
E
l
nyma et diversis tantum. dialectis
adscribenda statuentium sententiae
firmamentum accedere videtur, nec
non eodem ducit, quod Hesychius
ἑνδελεχεῖ Lacones pro πυλχνάζει
dixisse perhibet.
. évvzóvos] cvv. Mon. C.
πράττοντι] Quum ἀρκεῖ dati-
vum regat, non aliter .haec at-
que pervulgata illa ἔξεστε εὐδαί-
pov. εἶναι et similia dicta , et
male Bernhardyum synt. p. 360.
hoc loco ad tuendum dativum in
verbis ἄρα καὶ παιδὸς ἡ αὐτὴ
ἀρετὴ καὶ δούλον, ἄρχειν οἵῳ
zs εἰναι τοῦ δεσπότου; Menon.
p. 73. D. usum esse apparet.
yvuvetousvo] Cf. Procli locus
ad L. VI. p. 508. E. adscriptus.
ἔτη διπλάσια ἔτι δ. Ven. B.
tj διπλασία Vind. F.
| πέντε Qég] πέντεϑες Ald. mév-
τετὲς Bas. a.
y&o].om. Fic. Socrates dupli-
cati annorum numeri rationem
reddit positam in eo , quod e di-
sciplina dimissos vita excipiat ne-
gotiorum et diversarum curarum
plenissima. Itaque parum apte
Schleiermacherus pro ydg aber
posuit,
xezopioeerior] καταβιβαστέα
Par. K. sec. Bekk.
εἰς τὸ σπήλαιον] post πάλιν
Vind. E.
ἀναγκαστέοι] ἀναγκαστέον Par.
K. sec. Bekk.
μηδ᾽] μηδὲ Mon. B.
βασανιστέοι] βασανιστέον Par.
K. sec. Bekk.
sí] ἐν Ven. C. om. Lob. Vat.
BM.
ἐμμενοῦσιν 1 ἐμμένουσιν Vind.
F. μένουσιν Mon. B. Vat. BM.
Ven. €... Par. DK. sec. Bekk,
Flor. U. et corr. Lob. μέλλουσιν
idem ante corr.
3] εἴ Vind. E. Mon. B. Vat.540
παραπινήσουσι.7 παρακινήσου-
σι, Ald. παρακινήσουσιν. Bekke-
rus.
Χρόνον δὲ] χρόνον Ang. B.
χρόνων Vind. F.
-mócov] ποσὸν Vind. F.
τοῦτον] τοῦτο Lob. Vind. BE.
Mon. C. Vat. BM. Ven. B. istis
(adscribis) Vic.
τίϑης τιϑῆς Lob. Vind. TF.
τίϑεις Mon. C. τιϑεῖς Par. DK.
sec. Bekk. Vat. M. τίϑης, zr. Ald.
Πεντεκαίδεκα)] πέντε καὶ δέκα
Vind. F. Flor. R.
ἔτη] post zv δ΄ ἐγώ Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Conf. Vol. I.
p. 302, ἃ. ἔτει Vat. B. Ven. C.
δὲ] om. Vind. F. Ang.B. Flor.
R.
πεντηκοντουτῶν] Ita Vind. BE.
Mon. C. (hic zsvzzx.) Vat. H.
πεντήκοντα τούτων Ven. B. Ald.
Bas.ab. πεντηκοντούτων Stepha-
nus et recentiores cum reliquis
codicibus contra primae, cul su-
pra p. 539. A. haec ab Atticis
attributa vidimus, pariter ac ter-
tiae declinationis legem.
ἀριστεύσαντας ] διαριστεύσαν-
τας Mon. C.
πάντη πάντῃ Ald. Bas. ab.
(Bekkerus etc.)
ἐν ἔργοις τε] ἐν om. Lob. Vat.
M. τὲ om. Mon. B.
ἤδη ἀκτέον ἢδηακτέον Vind.
ἀνακλίναντας τὴν τῆς ψυχῆς
CIVITAS LIB. VH. 540
3419
τεκαίδεκα ἔτη ἦν δ᾽ ἐγώ. γενομένων δὲ πεντηκοντουτῶν
τοὺς διασωθέντας καὶ ἀριστεύσαντας πάντα πάντῃ. ἐν
ἔργοις τὲ καὶ ἐπιστήμαις πρὸς τέλος ἤδη ἀκτέον καὶ
ἀναγκαστέον ἀνακλίναντας τὴν τῆς Ψυχῆς. αὐγὴν εἰς
αὐτὸ ἀποβλέψαι τὸ πᾶσι φῶς παρέχον, καὶ ἰδόντας τὸ
ἀγαϑὸν αὐτὸ, παραδείγματι χρωμένους ἐκείνῳ, καὶ πό-
λιν καὶ ἰδιώτας καὶ ἑαυτοὺς κοσμεῖν τὸν ἐπίλοιπον βίον
ἐν μέρει ἑκάστους. τὸ μὲν πολὺ πρὸς φιλοσοφίαν .δια.-
αὐγὴν] Pro τῆς “ψυχῆς in Par.
K. sec. Bip. ψυχῆν, sec. Bekk.
ψυχῆς» pro αὐγὴν in eodem αὖ-
τὴν etin Lob. Vat. M. eig αὖ-
γὴν scriptum, in Vind. F. αὐγὴν
omissum, denique in editis ante
Bekkerum eius loco ἀκτῖνα po-
situm est, quod Ficinus quoque
invenisse . in. suo codice videtur:
. animi radium αὐ supera dirigen-
tes. Ac poterat id non ineptum
haberi, et, quemadmodum teste
grammatico Bekkeri anecd. p. 386,
23. erant qui ducgvydg ἀκτῖνας
ὄψεως interpretarentur, ita ἀκτὶν
ψυχῆς luminosus animi obtutus,
ἀναπλίνειν. autem , ut ἐρείδειν et
ἀπερείδεσϑαι ὄμμα εἰ ὄψιν εἴς
τι, propria significatione. inteliigi,
reclinare seu defigere;. et si per
se aestimetur utraque lectio, αὐὖ-
γὴν. magis, quam ἀχτῖνῳᾳ glosse-
mati simile censeas. Nihilo minus
codicum, ratio. cogit, ut aliter sen-
amus et αὐγὴν a scriptore . se-
cundum . poétas, pro ὀφϑαλμὸν
positum ei, ut in Par. K., in e -,
τὴν corruptum postea leni sane
et pronunüiatione adiuta emenda-
tione in ἀκτῖν᾽ et ἀκτῖνα muta-
tum, ἀνακλίνειν autem vel ea,
quam Astius vere, sed ad ἀκεῖνα
parum, apte ei inesse ostendit,
significatione aperiendi, vel ea-
dem ilia, quam propriae proximam
dixi, defigendi praeditum statua-
mus. Ad codices accedit Procli
et Damascii testimonium, qui apv-
χῆς αὐγὴν aliquoties hinc citant,
: Proclus in. Civ. p. 428. extr. nó-
vi ἄρα γνωστὸν (sc.có ἀγαϑὸν)
τῇ ἐνϑέῳ προσβολῇ τῇ͵ τοῦ νοῦ
κρείττονι, ἣν αὐτὸς αὐγὴν καλεῖ
τῆς ψυχῆς; ἣν ἀνακλίναντά φη-
σιν ἐκείνῳ δεῖν σ. φασὶν ἐκ. δεῖ)
προσβάλλειν διὰ τῆς ἀφαιρέσεως
τῶν μετ᾽ αὐτὸ πάντων. καὶ γὰρ
τοῦτο σαφῶς εἶπεν αὐτὸς, (su-
pra p. 534. B.) ὅτι. :-ἀφελεῖν δεῖ
τὴν ἀγαθοῦ ἰδέαν ἀπὸ πάντων;
καὶ οὕτως ἐπ᾽ αὐτῷ ἀνακλῖναες
τὴν τῆς αϑυχῆς αὐγὴν; εἴπερ μέλ-
λοι τις ὄψεσϑαι αὐτὴν καϑ' αὖ-
τήν. Idem in Parm. T. V. p. 277:
τῷ à ἡλικίαν νεωτέραν, δυναμέ-
νῷ τὰ πρά γματαὰ καϑορᾷν καὶ τὸ
ὡς ἀληϑῶς αἴτιον TV, πάντων
ἀνακχλίναντι τὴν τῆς ψυχῆς αὖ-
γὴν, ὡς αὐτὸς ἐν Πολιτείᾳ εἶπε;
θεωρεῖν. Damascius ἀπορ. eb
Mic. p. 62. Kopp. ἤδη; δέ ποτε
καὶ ἡμεῖς ἐπιβαλοῦμεν. , ὅταν,
ὡς φησι; τὴν αὐγὴν. (in-cod.
Mon. z super y a m. s. scriptum.)
τῆς. ψυχῆς ἀνακλίνωμεν.. .p. 95:
οὐχὶ δὲ καὶ ὃ Πλάτων. αὐτῆς εἰ-
ναί qnot. τῆς ψυχῆς αὐγήν τινα;
ἣν δεῖ ἀναχλίναντας τῷ gor
συναφϑῆναι τῆς ἀληϑείας: p.111:
ἡ οὖν αὐγὴ τῆς ψυχῆς τί βούλε-
ται τῷ Πλάτωνι; ἢ αὐνάπτειν
etc.
πόλιν] πάλιν Vind. F.
κοσμεῖν) Ita Par. A. Vind. BF.
Mon. C. Ven. B. Ang. B. Vat. H.
Flor. ACR'TV. σκοσμεῖν Vind. E.
κατασχομεῖν Bas. b. καταχοσμεῖν
reliqui codices et editi. Ornare
etiam aptius h. l. videtur, quam
in ordinem redigere. Cf. L. VII.
- 560. À. καὶ κατεκοσμή ϑη πά-
ων et Polit. p. 279. A: μετὰ δὲ
ταῦτα προελϑόντος ἱκανοῦ [4 ó-
VOV θορύβων τε καὶ ταραχῆς ἤδη
παυόμενος (90. ὁ κόσμος) καὶ
τῶν. σεισμῶν, γαλήνηξ ἐπιλαβό-
2390
PLATONIS
τρίβοντας, ὅταν δὲ τὸ μέρος ἥκῃ, πρὸς πολιτυκοῖς ἐπι-
ταλαιπωροῦνταις καὶ ἄρχοντας ἑκάστους τῆς πόλεως ἕνε-
κα, οὐχ ὡς καλόν τι,
ἀλλ᾽ ὡς ἀναγκαῖον πρᾶττοντας,
καὶ οὕτως ἄλλους ἀεὶ" παιδεύσαντας τοιούτους, ἀντικα-
ταλιπόντας τῆς πόλεως φύλακας, εἰς μακάρων νήσους
ἀπιόντας οἰκεῖν" μνημεῖα δ᾽ αὐτοῖς καὶ ϑυσίας τὴν πό-
λιν δημοσίᾳ ποιεῖν, ἐὰν καὶ ἡ Πυϑία ξυναναιρῇ ; ὡς
δαίμοσιν; εἶ δὲ μὴ; ὡς εὐδαίμοσί τε καὶ ϑείοις. Παγκά-
λους, ἔφῃ, τοὺς ἄρχοντας, ὦ Σώκρατες, ὥσπερ ἀνδρι-
αντοποιὸς, ἀπείργασαι. Καὶ τὰς ἀρχούσας γε, ἦν δ᾽ yg), 491
μενος εἴς τε τὸν εἰωϑότα δρόμον
τὸν ξαντοῦ καταχοσμούμενος ἤει.
cum Leg. L. 1Π|,; pag. 718. B:
ὅσα τὲ ξενεκεὶ πρὸς ϑεῶν Qcga-
πεύματα: καὶ ὁμιλίας ξυμπάντων
τούτων ἀποτελοῦντα τὸν ξαυτοῦ
βίον φαιδρύνάμενον κατὰ νόμον
κοσμεῖν δεῖ.
ἐν μέρει ἑκάστους ] et singula
vicissim Fic.
ἥκῃ } ἥκοι Lob. Ald. Bas. ab.
τοιούτους,} Ante Bekkerum
comma non hic, sed post παιδεύ -
σαντας erat.
μνημεῖα δ᾽ 7 μ. δὲ Vind. F.
δημοσίᾳ δημόσια Lob.
C ξυναναιρῇ ξυναιρῆι Par. A.
Vat. H. Flor. AC. ξυναίρη Lob.
Vind. F. Vat. BM. Ven. C. évva-
νερῆ Vind. E. Aristides T. I.
p. 12. Dind. ἀλλὰ καὶ οὗτος (Πλά-
των) ἀξιοῖ τὴν Πυϑίαν ἐρωτᾷν,
ὁπόταν πολιτεύηται καὶ νομοῦϑε-
τῇ, καὶ τότε φησὶ δεῖν (δεῖν
"6L cod. Barocc. 136.) ποιεῖν,
ER v καὶ ἡ Πυϑία συναναιρῇ, (ita
cod. Laurent. tert. e£ Oxon. συ-
νανερῇ Coil συναιρῇ Barocc.
συναναιρεῖ ed. Cant. et Iebb.)
πρότερον δὲ οὐ ϑαῤῥδεῖ. 'Thomas
Mag. in ἀνεῖλεν p. 67: Πλάτων
ἔν τινι τῶν Πολιτειῶν" (haec
quatuor om. cod. Oxon.) τότε δεῖ
ποιεῖν ; ἐὰν καὶ ἡ Πυϑία συνα-
ναϊιρῇ. quae non ex fonte hausta,
sed ex Aristide derivata esse
praemissa verba τότε δεῖ ποιεῖν
arguunt. Indidem haec, ut alia,
derivata habet lexicon. ab Her-
manno editum p. 944: ἀναιρῶ" τὸ
μαντεύω. ὡς παρὰ Πλάτωνι" TÓTS
δεῖ ποιεῖν, ἐὰν καὶ ἡ Πυϑοῖ 6v-
ναναιρῇ. Aristides autem nostrum
locum potius, quam similem L. V.
p. 461. E: dàtAqoug δὲ καὶ ἀ-
δελφὰς δώσει ὃ νύμος συνοικεῖν,
ἐὰν ó κλῆρος ταύτῃ ξυμπίπτῃ;
καὶ ἡ Πυϑία προσαναιρῇ. respe
Xisse ex eoque etiam illud: ποιεῖν
petiisse videtur, ad quod utique
δεῖ ex verbalibus, quae praeces-
serunt, subaudiendum est.
Παγκάλους] παγκάλλους, Lob.
ὥσπερ ἀνδριαντοποιθς] ὥσπερ
. Vat. B. et Lob. cuius in
margine scriptum est τὸ λεῖπον,
ἀνδριάντας οἶμαι εἶναι ἐθέλει.
coniectura fortasse ex L. II. p.361.
D. ducta. ὥσπερ ἀνδριάντας οἷ-
μαι Vat. M. ὥσπερ τοποιὸς Ven.
C. ὡς περιττοποιὸς Mon. B. Par.
DK. Flor. U. ὥσπερ ἀνδριάντας
τοποιὸς Ven. B. Ecce lineas,
quibus horum codicum stemma
continetur.
ἀπείργασαι. Καὶ] ἀπείργασαι;,
καὶ Ald.
yt] om. Mon. C.
Γλαύκων γλαύκω idem.
τι] τοι Vind. E. Mon. B. Flor.
U
oiov] οἴει Vind. F. Ang. B.
εἰρηκέναι) εἶρ. us Par. K. sec.
Bip.
γυναικῶν) καὶ yvv. Vind. F.
Ang. B. Flor. 'T.
αὐτῶν] αὐταὶ Lob. Vat. M.
ἐγγίγνωνται] ἐγγίγνονται Vind.
F. ἐγγένωνται Mon. C. Ast. tert.
Scilicet natas esse oportebat
CIVITAS LIB. VI. 540 391
ὦ Γλαύκων: μηδὲν γάρ τι otov us περὺ ἀνδρῶν εἰρη-
κέναι μᾶλλον ἃ εἴρηκα, ἢ περὶ γυναικῶν. ὅσαι ἂν αὐ-
τῶν ἱκαναὶ τὰς φύσεις ἐγγίγνωνται. ᾿Ορϑῶς, ἔφη, εἴπερ
ἴσα γε πάντα τὸϊς ἀνδράσι κοινωνήσουσιν; ὡς διήλϑο-
μεν. Τί οὖν; ἔφην" ξυγχωρεῖτε περὶ τῆς πόλεώς τε
καὶ πολιτείας μὴ παντάπασιν ἡμᾶς εὐχὰς εἰρηκέναι, αλλὰ
χαλεπὰ μὲν, δυνατὰ δέϊπη, καὶ οὐκ ἄλλῃ, ἢ εἴρηται,
"“ δ ς 3 - , , "^ , ^
ὅταν oL ὡς ἀληϑῶς φιλόσοφοι δυναόσται, ἡ πλείους ἡ
sig, ἐν πόλει γενόμενον τῶν μὲν νῦν τιμῶν καταφρο-
;, c , ? , 5 x 3 *
vQ6cGow , ἡγησάμενοι ἀνελευθέρους εἶναν καὶ οὐδενὸς
omnes , quibus eadem, quae. viris,
tribui Socrates iuberet, id vero
significari .non item oportebat,
magisque in.rem erat ostendere
rationem. illam mulierum haud se-
cus atque virorum habendam ad
omne tempus civitatis optimae
pertinere. Verum , nisi fallor,
neque de nascentibus neque τ
natis, sed de signis sermo est,
quibus mulieres ad rem ngon
gerendam . idoneae — agnoscantur,
quae simul atque appareant, ipsas
idoneas fieri, hoc est, ad nuime-
rum idonearum accedere indeque
ab eo tempore eodem loco, quo
viros idoneos, habendas esse So-
crates dicat; qua interpretatione
adhibita praesens multo aptius,
quam aoristus videtur. Cf. L. VIII.
p.:557. €: παντοδαποὶ δὴ ἂν,
οἶμαι; ἐν ταύτῃ τῇ πολιτείᾳ μά-
λιστα ἐγγίγνοιντο ἄνϑρωποι.
ἴσα ys πάντα ] ἶσα y. π. Lob.
Mon. B. εἰς ἅπαντά ys Vind. F.
Ang. B.
D ἐξυγχωρεῖτε] Yta Vind. BEF.
Mon. BC. Flor. ACRTUV. con-
ceditis Fic. ,,$vyyoosi- τε Par. A.
quo compendio Bekkerus videtur
lituram inter εἶ et τὲ significare
voluisse. ξυγχωρεῖν vt Lob. et cum
puncto sub v Ναί, BM. Ven. C.
ξυγχωρεῖς τε Par. K. et a m. s.
D. Ang. B. Vat. H. ξυγχωρεῖς
(Ven. B.) editi ante Bekkerum.
Sequentia usque ad πλεῖστα ὀνή-
σειν p. 541. A. Stobaeus serm.
XXXXI. p. 260. excerpsit: Xo-
λεπὸν μὲν οὖν πόλεώς τε καὶ πο-
λιτείας. ete. . Sed eius cod. A.
omittit, :
τε] om. Vind. EF. Ang. B.
ἡμᾶς ] om. Stob.
χαλεπὰ μὲν, δυνατὰ] χαλεπὸν
piv , δυνατὸν idem..
οὐκ ἄλλῃ] o Uca) Vind. F.
οὐκ ἄλλὴ Wind. E. "0v" κακῶς
Ven. B. Bas. b. » Invenitur: et
haec lectio; καὶ οὐ κακῶς εἴρη"
vct; Steph. annot. p. 25.
3] Ita Par. A. Vind. B. Mon.
C. Vat. H. Flor. ACV.. ea dun-
tazüt ratione qua diximus Fic.
στῇ Stob. ἢ ἡ Mon. B. Flor. U.
Stallbaumius. Reliqui codices et
Ald. Bas. ab. Steph. Ast. pr.
tert. particulam omittunt. Astius
in sec. ἢ ὡς edidit idque in tert.
a Platone scriptum coniecit. ὡς
non magis necessarium, quam 7.
Cf. L. L p. 334. E: ἐροῦμεν
τοὐναντίον . ἢ τὸν Σιμωνίδην
ἔφαμεν λέγειν. gum p. 999. E:
τοὐναντίον, ἢ 0 σὺ λέγεις. lam-
blichus de myst. p. 35, 30. Gal.
καὶ διότι τούτοις εἰσὶν ἄγνωστοι
καὶ ἀφανεῖς ; (sc. oi ἀφανεῖς
cot) οὕτως ἐπονομάξονται; πο-
λὺ διαφερόντως, 7] ἐπὶ τῶν δαι-
μόνων λέγεται τὸ ἀφανές. , quo
loco nonnulli libri αἷς post ἢ in-
sertum habent.
ὅταν] ἢ ὅταν Stob. Gesn.
Gaisf.
ὡς om. Vind. F. Stob.
καταφρονήσωσιν ] c£ *. Flor.
T. καταφρονήσασιν Vind. E.
ἡγησάμενοι —. ποιησάμενοι
352 PLATONIS
ἀξίας, τὸ δὲ ὀρθὸν περὶ πλείστου ποιησάμενοι. καὶ τὸς
E ἀπὸ τούτου τιμὰς, μέγιστον ὃὲ καὶ ἀναγκαιύτατον τὸ
δίγαιϊον; καὶ τούτῳ δὴ ὑπῃρετοῦντές τε χαὶ αὔξοντες
αὐτὸ διασκευωρήσωνται τὴν ἑαυτῶν πόλιν; Πῶς: ἔφη.
Ὅσοι μὲν ἂν, ἣν δ᾽ ἐγὼ, πρεσβύτεροι τυγχάνωδι δεκε-
541 τῶν ἐν τῇ πόλει, πάντας ἐκπέμψωσιν εἰς τοὺς ἀγροὺς,
τοὺς δὲ παῖδας αὐτῶν παραλαβόντες ἐχτὸς τῶν wv.
E
om. Stob. cod. B. ἠγησάμενος
etc. Vind. E.
ἀξίας] ἀξίους Flor. T. Stob.
μέγιστον δὲ] μέγιστόν γε Vind.
F. Flor. R. Ang.
τούτῳ] τοῦτο Vind. BE. Mon.
C. Vat. BH. Ven. B.
T£] om. Lob. Vat. M.
αὐτὸ] αὐτοὶ Vind. E.
διασκευωρήσωνται] διασκευω-
ρίσωνται Lob. Par. DK. sec. Bekk.
διασκευωρήσωται Stob. Gesn.
διασκευωρήσονται Vind. BF. Mon.
C. et a m. pr. B. (a m. s. —ov-
ται Ven. B.Vat. M. Flor. ACRTV.
διασκευάσωνται Vind. E. Conf.
Epist. III. p. 316. A: ἀκούω γὰρ
ὕστερον ὑμῶν τινὰς αὐτὰ (τὰ
τῶν νόμων προοίμια ) δεασκενω-
ρεῖν , formam legum in prooemiis
descriptam erprimere ac perficere.
Similiter h. 1. omnium rei publi-
cae partium diligentem constitu-
tionem significat, cuius fundamen-
tum in sequentibus demonstratur.
πόλιν] πάλιν Stob. cod. B.
Stephanus , qui in superioribus
post εἰρηπέναι et εἴρηται inter-
rogationis notam posuit, hic pun-
ctum fecit.
ἂν] ovv Stob.
δεχετῶν δέκ᾽ ἐτῶν Par. A. et
a m. s. D. Vind. B. Mon. C. Vat.
H. Flor. ACV. δὲ xéxróv Vind.
E. δὲ καὶ τῶν Vind. F. Par. K.
Flor. U. et, vulgata ἃ m. s. in
m. adscripta, Mon. B. δέκα Stob.
In re dubia, quum de apicibus
agatur, in quibus codicum aucto-
ritatem- minus certam esse con-
stat, vulgatam utpote magis pro-
prietati sermonis Graeci conve-
nientem tenui. Cf. L. V. p. 460.
E. Leg. L. VII. p. 794. C: μετὰ
δὲ τὸν ἑξέτη καὶ τὴν ἑξέτιν δια-
κρινέσϑω μὲν ἤδη τὸ γένος" ἕκα-
τέρων. Ceterum δέκ᾽ ἐτῶν pro-
pter elisionem in numeralibus ra-
riorem scribis offensioni esse. ideo-
que in vocabulum usitatius mu-
tari potuisse non nego. Sic rof
ἔτη Leg. VII. p.792. B. in τριε-
τῆ et τρία ἔτη, et p. 793. D. in
τριετῆ et τριετοῦς depravatum,
et multis locis δύο ex δύ᾽ a li-
brariis factum est.
ἐκπέμψωσιν) ἐκπέμψουσιν Vind.
E. (Ven. B.) et editi ante Bek-
kerum, qui etiam. Par. K., de
quo Dipontini tacent, coniuucti-
vum exhibere testatur. Eundem
modum in verbo ϑρέψωνται plu-
rium et meliorum codicum con-
sensu firmatum videmus, ut iam
non dubitandum sit,. quin illud
Orc» suam vim, quae Glauconis
interlocutione fracta — videbatur,
hucusque extendat. Maiori etiam
hoc in genere licentia Plato
L. VIII. p. 550. A. usus videtur,
ubi ἀκούῃ magnam a codicibus
neque ab iis solum commendatio-
nem habet. Neque nostro loco
interna coniunctivo veritatis nota
deest. Scilicet accusativi cum in-
finitivis, in quos haec * Socratis
oratio exit, haud dubie ad ver-
bum ξυγχωρεῖτε initio proximae
positum referri debent, Id quanto
facilius fiat, si haec priora quo-
que ex proximorum parte aliqua
pendeant, nemo non intelligit.
Atque huic nexui similem , quam-
quam ob maiorem nectendorum
propinquitatem minus notabilem
supra p. 515. D. extr. animad-
vertimus. "
CIVITAS 1.18. VI. 541
398
ἠθῶν, ἃ καὶ οἵ γονῆς ἔχουσι, ϑρέψωνται ἐν τοῖς ὄφε-
τέροις τρύποις καὶ νόμοις, οὖσιν οἵοις διεληλύϑαμεν
τότε, καὶ οὕτω τάχιστά τε καὶ ῥᾷστα πόλιν τε καὶ πο-
λιτείαν, ἣν ἐλέγομεν, καταστᾶσαν αὐτήν τε εὐδαιμονή-
TEE, 2 ἘΠ Ἢ 2 , - 3. τα
ὅειν a το frs. ἐν Q ἂν BRIEpI S πλεῖστα ΠΡ ΠΝ:
Πολύ y, & καὶ ὡς ἂν ἔνοιτο εἴπερ ποτὲ γίγνοιτο, B
? )
δοκεῖς μοι, ὦ Σώκρατες, εὖ εἰρηκέναι.
541 νῦν ἠἡϑῶν] συνήϑων Stob. νῦν
om. Bas. b.
ἃ] καὶ ἃ Mon, B. Par. DK.
sec. Bekk.
ol γονῆς ] Ita Par. A. et à m.
ΒΩ Ven. C. Astius in sec, et tert.
ekkerus et in sec. Stallbaumius,
οἱ γονεῖς Vind. BEF. Mon. C.
Ang. B. Vat. H. Flor. ACRTV.
Stob. et Stallbaumius in pr. pa-
rentes Fic. o/xoysvr; Mon. D. Flor.
U. οἰκογενεῖς reliqui codices edi-
tique ante Astii sec. cui defectus
articuli e£ Atticorum consuetudo
οἰκότριβας potius, quam o/xoye-
ψνεῖς dicentium, de qua re Phry-
' nichus Lob. pag. 201. et Bekkeri
lexicographus anecd. p. 236, 18.
conferendi sunt, denique hoc re-
pugnat, quod vernae non tanti
sunt, ut eorum potissimum men-
tio facienda fuerit. 106 termina-
tione vide Vol. 1. p. 157, a.
ἔχουσι} ἔχωσι Lob. Vat. M.
So&povrar] ϑρέψονται Vind.
EF. Mon. B. Par. K. Ang. D.
Flor. ART. Stob. cum editis ante
Bekkerum.
σφετέροις σαφεστέροις Vat.
B. Ven. B
τρόποις τρύποισι Vind. F.
Ang. B. Flor. R. Conf. Vol. I.
p. 223, a.
οἵοις ] οὖς Stob.
καὶ οὕτω] Vulgo haec puncto
ab antecedentibus dirimunt (Ste-
phanus adeo K. “ἡ οὕτω scripsit)
quibus tamen non aliter, quam
superiora ὅταν οἱ ὡς ἀληϑῶς
sibi proximis adiecta sunt, Pen-
dent enim, ut dixi, a ξυγχωρεῖτε
Prarowis Or. 1].
Οὐκοῦν ἄδην
et alteram interrogationis partem
continent, cui Glauco deinde, ut
par est, " respondet. Itaque hic
comma et post ὀνήσειν interro-
gationis signum feci. Ficinus hunc
locum ita interpolavit: Atque ita
celerrime atque facillime ea civi-
tas et res publica orictur, quam
supra diximus, si quando czstite-
rit, beatam fore, et gcnus ho-
minum, in quo condita fuerit,
plurimum iuvaturam.
τε] om. Vat. H.
ἣν ἐλέγομεν ἢ ἣν λέγομεν Vat.
H. εἶναι λέγομεν Mon. B. (hic
adscripto in m. a m. s. ἣν ἐλ)
et Flor. U. quod Stallbaumius in
pr. recepit. Ita laboranti , ut
videbatur , structurae corrector
ille succurrebat et εἶναι pro ἐξεῖ-
vcr accipi volebat, quam signifi-
cationem Crat. p. 429. D. extr.
et alibi habet , sed vereor, ut
usquam cum infinitivo futuri.
καταστᾶσαν] καταστάσαν Mon.
ἐγγένηται; πλεῖστα 1 γένηται
πλείονα Lob. Vat. M.
ὀνήσειν] δνήσειν Mon. B.
Πολύ] Πολύν Bas. b.
xui] Kel Ald. Bas. ab. Steph. B
ὡς] ὧσγ᾽ Vind. EF. Ang. B.
γένοιτο | due a m. s. γί-
γνοιτο, Mon.
γίγνοιτο] γένοιτο. Vind. E.
εὖ εἰρηκέναι | εὖ εὐρηκέναι
Vind. E. εὑρηκέναι Vind, F. Flor.
R. adinvenisse Fic.
ἄδην] lta Par. A. Lob. Vind.
E. Vat. BH. Ven. B. Flor.
ACRTY. ἄδην Ven. C. Vind. B.
üqv Mon. C. ἄδδην reliqui et
editiones ante Bekkerum. Conf.
Vol. I. p. 49, b.
Z
394
PLATONIS CIVITAS LIB. VII. 541
ἤδη, εἶπον iyd, ἔχουσιν ἡμῖν οἱ λόγοι περί τε τῆς πό-
λεως ταύτης καὶ τοῦ ὁμοίου ταύτῃ ἀνδρός; δῆλος γάρ
που καὶ οὗτος, οἷον φήσομεν. δεῖν αὐτὸν εἶναι. Zfijiog,
£p καὶ ὅπερ ἐρωτᾷς, δοκεῖ μοι τέλος ἔχειν.
ἤδη] post εἶπον ΥἹπὰ. Β. Mon.
C. A
oL λόγοι ὀλίγοι Vat. B. Ven.
C.
ἀνδρός ;7 Signum interrogatio-
nis Bekkerus fecit.
δῆλος δῆλον Mon. DB. Vat. H.
Ee locus ad tuendam lectionem
L. V. p. 465. C. extr. receptam
adhiberi potest.
Sgorás, ] In sec. ed. Stallbau-
mius comma multis locis in pr.
cum Bekkero non distinctis re-
stitutum huic loco, quem in pr.
secundum eundem Bekkerum et
reliquos editores incisum exhi-
buerat, tacite subtraxit, fortasse
quo magis dissentire ab Astii ra-
tione videretur , qui in tert. vei-
bis ὅπερ ἐρωτᾷς quasi in paren-
thesi positis utrinque commata
circumdedit, hac interpretatione
addita : et, quod rogas, videtur
mihi res ad exitum esse adducta.
Quae ratio quamvis ad usum par-
ticulae zzzo cum relativo coniun-
ctae, qualis vulgo obtinet, ac-
commodata tamen hoc loco im-
probanda est, quia non solum
ce viro civitati optimae simili, sed
etiam de ipsa civitate atque de ea
potissimum satis sibi dictum vi-
deri Glauco ostendere debebat,
adhibita vero ratione illa Pbi
δοκεῖ non res, quod Astius poit,
pd
sed ἀνὴρ subiectum. statuendum
esset. Itaque dictio ὅπερ ἐρωτᾷς
nihil aliud, nisi τὸ ὑπὸ σοῦ ἐρω-
τώμενον seu τοῦτο, ὃ ἐρωτᾷς,
particula πὲρ autem ut Latino-
rum mempe responsionis conve-
nientiain cum interrogatione signi-
ficare videtur, quam qui pluribus
declarare velit , ita fere dicat:
id, quod quaeris , quoniam par
est, ut interroganti respondeam,
ad finem perductum ezistimo.
Sic Phaedr. p. 228. €: σὺ ovv,
ὦ , Φαῖδρε, αὐτοῦ δεήϑητι; ὅπερ
τάχα πάντως ποιήσει, νῦν ἤδη
ποιεῖν, et addito, quod hic omis-
sum est, demonstrativo Phaedon.
p. 60. E: καὶ ἐγὼ ἔν γε τῷ πρό-
σϑεν χρόνῳ ὅπερ ἔπραττον, τοῦ-
το ὑπελάμβανον αὐτό μοε παρα-
κελεύεσθαί τὲ καὶ ἐπικελεύειν,
ὥσπερ οἱ τοῖς ϑέουσι διακελευό-
μενοι" καὶ ἐμοὶ οὕτω τὸ ἐνύ-
πνιον ὅπερ ἔπραττον, € ἐπι-
κελεύειν. lon. p. 584. A: xol
τῶν μελοποιῶν ἡ ψυχὴ τοῦτο
ἐργάξεται, ὅπερ αὐτοὶ λέγουσι.
Sed huic explicationi comma post
ἐρωτᾷς, modo ne alterum ante
ὅπερ ponatur, minime obstat.
Τέλοσ: — Lob. πολιτεία ζ΄
Vind. F. Τέλος τοῦ πολι-
τειῶν, ἢ περὶ δικαίου ἑβδό-
μου. Ald. Bas. ab.
|, LIN EN d run n4
E Ve m
PE Plato
| 4279 Opera graece
pe A
| 1830
V.2
PLEASE DO NOT REMOVE
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET
UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY
eren Le
b
5 vet inue
Mao 2
MSN
Aw
cc
DU
e
er.
EA
τ Ἢ
τῶ
τς
c A
E E TN
POE P5
2x
^
» ἘΝ (S :
MONS
Live Music Archive
Librivox Free Audio
Metropolitan Museum
Cleveland Museum of Art
Internet Arcade
Console Living Room
Books to Borrow
Open Library
TV News
Understanding 9/11