Opera omnia;

ψ »ι
πω ν Ὰ ᾿ς:
αὶ Ξ ΤΣ ΑΥρυν τΟΩΣ,

Ξιο στὰ τι
ρῶς: βανα
Ὑ' ἌΡ Σ, ανΆοατ τστν:

ϑρρ ΣΤ ἐν" αλν
τ Ων

ἣν ποῦφ᾽ Ἂν ᾿ “ τ ῳ Φ γα τ “
ον ως ΚΑῚ ᾿

᾿ς

ϑὰς ποτ τὰς ἢ
τῶ γα τος δ εν " 5 ΤΑΝ, Ἂν πτα αμ
δ δος ας τὸς ας ΦῸ ΝΟ ΄ , : πὶ νἢ
᾿ } ἢ τ ν κατ ΟΡ
ῥα μα δ : Ἐρατ ΩΣ τ τ ἈΕ Ρ,

εἰ τοδς πα ἢ ----...ϑ...»..----.-.-
5"

πο; ἐδώ γ 61. ὦ ὡς...
; » τὺ. σ γόρουχ,,
Ξ - Ο») αγωζυςχο Ζ εὐ ἀρ τ

αν τς ΤΡ
ΡΗΙΠΟΝΙῚΒ συ Εἰ) Ῥ565)

ΟΡΕΒΑ ΟΜΝΙΛ.

ΤΕΧΊΤΌΚ ἘΡΙΤυ5

ΔῺ ΕἸΘΕΝ ΟΡΤΙΜΑΒΌΜ ἘΒΙΤΙΟΝΌΜ.

ὙΟ1. 1.

ΟΟΝΎΙΝΕΝΘ 1188. ΒῈ ΟΡΙΕΊΟΙΒ ΜΌΝΡΙ, ΡῈ ΑἸΕΟΘΒΤΙΒ
ΧΈΘΟΜ 1188. 1---1Π, ὍΕῈ ΟΘΗΕΒΒΌΒΙΜ, ΡῈ ΒΑΘΒΤΙΕΙΟΙ5
ΑΒΕΙΙΒ ἘΤ ΟΛΙΝΙῚ. ῬῈ ΕΟ οὔΌ0)} ΒΕΤΕΒΙΌΒ
ῬΟΤΙΟΒΙῚ ΙΝΒΙΡΙΑΤΌᾺ.

παν κυ τι σον κα τς ποτ ὡς

Ἂ ΓΙΡΒΙΑᾺἙΙ͂
ϑυΜμτιΒῦ5 Ε΄. Β. ΒΟΗ ὙΙΟΚΕᾺΚΤΙΣ

1 8 2 ὃ.

ΒΙΒΙΙΟΤΉΒΚΟΑ ΒΆΟΘΆΑ

ΡΑΤΉΤ ΕΟΟΙΕΒΙΑΙ
ΘΒ ΛΔΕΟΘΟΒΕΒΙΜ.

ῬΑᾺΝΊΙ,

᾿ ΜΝ
ΡΗΙΠΟΝΤΒ ΔῈ ΔῈ

ΟΡΕΚΌΝ. ὈΜνΝιῦνΝ.

ΤΟ Μ. 1.

ΓΙΡΒΙΑΕ
ΒΌΜΤΙΒΟΒ Ἐ, ΒΒ. ΒΟΗ ΥΙΟΚΈΝΒΤΙ.

1 828.

ΧΕ ΟΤΒΙ5.

ὃ.

ἔπ ἀἀοτιδιάα μας ορούϊμη. ΡΜ ομΐ5 Φαᾷαοὶ οἀϊΐοιο
ἰοχέϊπη ., «πθῖ Πωηρογεβ ΑἸρΊτ5. Τομάϊηϊ ἃ. 1742
ἄπορτι5. γο απ ι5... ἤογηλα τηαχῖιηδ, {ὙΡ15 βρίομ 4155
5' 115... ομανίαψιιθ ορίμηδ ἐπιρυϊ πη θη ἄτι οαγαν, 5θ αι
Ββαπατα: «ὐοοιαι Πἰργοβ Ῥ Π]ΠοΩΪ ἃ Ῥοΐβ,6»ο Τυϊαμραβ
. Θἀϊο5. δα οποιηιθ ἃ. 1640., «ὰδ6 γψι]οὸ Ῥαυ β᾽ θηβὶβ
ἀϊοιξαν, οομ θα] ηντι9, ϑουὶρί5. ΡΏΠοΙΙδμΐβ, φὰᾶ6. τὶ δῃρ 8
οἀϊοπθ τοἸ θεία βιυπέ., ἃ! ἀϊηητῖβ. Βἷηο5. ΠΡγοβ, εἶθ “650
οορἠὲπὶ δὲ εἶδ γαωνοπεδιδ. οοϊοηεῖδβ ἐπβουτιρίοθ, «π|ὸ5 “41-
δοΐης Μαϊιδ ἴπ οοάϊος Μοάϊοοο ΒΡ] οί μθοαθ, ΕἸογθμπέϊ-
πᾶδ ΠΠΡΟΙ ῬΥϊηλτι5 Ἰηγνδηϊέ, δὲ Νίθἀϊο]απὶ ἃ. 1818 οἴ
Ὑϑυβίοπθ Ἰαύΐηα ποίβεπιθ ἐθχέμπι 1 πϑίγαμθτι5 ἐγγὶ85 6χ-
Ῥυϊπεϊ ἰπιϑδῖε: αιὸ ἐοίαμ: δϑέῳ. τὶ ποϑέγα δά 0 ομνηΐτιτ
Ρυϊπιὰ 811; 4πδ6 οιποίοσ ΡΒ] ομἶς ΠΡτοβ, φαοίφαοί μαιοιιδ-

ἀὰθ τϑρουῖγὶ Ῥοίισδιιξ, σομίϊηθέ,

.“

᾿

ὟΙ
“". ν “π᾿
ἘΠῚ ἰοχίϊπηῃ. ποβίχιιι.. 0 ἀυίθ οὐοᾶ 0) ΠΟΥΤΠΩ
ἄϊοοτο πο) Ποθδί, ---- χριτικῶς Θμἶι ἑδῃΐο ΟΡ ΘΥἿ γθοοριο-
Βορηἄο ὙΠῈΒ ΠΟΒΙΓΆΒ ἱΠρΡΑΙῸΒ. 6658. θ6 6 βθῃίπητβ, --
«ἰ4 ταιηθὴ οἰποουθ βέάπιμηνβ,, οἱ πποιἀῖθ ππμτμπουῖβ,
«αϊδαβ ρυϊδίίπαθ ϑάἀϊάοιθϑ βοδίθηξ, π 1 ν15. «ἰάθη,
«π|ὸ5 ΡΘΗ ουιΘ. δα τἀ} » ΘΧΟΘρΙΪ5 Ρισραγθίιν, Πιυΐαβ ορο-
τὰ Βατιά παϊηἰ ἤϊατη Ῥαυίθι ἴω 58 ΒΌΒΟΟΡΟΓΟ «1 ορουῖβ
Ρτδθοιαηί, Μ, Τιαβοῖ οἱ Κίρις,, υἱτὶ βϑυμιοηΐα φταθοῖ
“ρθε ββίμνῖ ), «πουτ ᾿πάἀοίοββαθ αβϑί ταί Ἰθοίογοβ ἀθ-
Ῥϑμηΐ 14, «τὸ ἰοχίυϑ δἀπίοηϊα. Βιΐπθ ΘαΒ ΡΟΣ οοίθυἷβ
ΡΥΔΟΙ πορί,
᾿ς ομποα δι ἸοῤΘη ϊιπη: 60 Ῥγοβρδοίτμν γο[υΐπητι5,
«πιοᾷ βαπνάνία Βἰηρα 15. ΠΡ. ῥγαδροβιήμαια,,, ἐθχέμηι

ἴῃ ῬΑ ΡΥ ΡΠ οα, ἀἰβει χίτητια. οὐ {πᾶτμ ἀρ ββίθθ. ἤθυ Ρο-

Οἔαϊε ἐπέογρυμ χίπηιθ, ραρίπδϑ. δα θην Μαπρον οἐ Ῥᾶ-

τἰβιθηβῖβ᾽ ποί» Νῖ. οὐ Ῥ, ἀϊδβογοίαβ., ἀπᾶυρ ποβίχαθ
δά βουρβίτιβ, ἰΙσοα , Τὸ ἃ ῬΒοπο 5πὸ Ἰποΐο Ἔχοθροίϊοθ
ἐυδοίαία οἱ αἰϊοραία ϑιιθηοίανίπα. [πάϊοομυ γόσι δὲ
γοΥβουύτι. Βοχίο γοϊυτηΐη δα οἰδμναβ,. ογαθόμην αὐ οἤ,,
μος. Παρ ηίο Ποηιοίνο. ῬΡοδίοίασοι, πιοϑιἸαίοῦο. Ὑ1π-
ἀοϊοπθηδὶ, 6 ατάθοῖα μοάϊουινὰ οὐΐαπάο., αὶ ΒΙΒΙοίμο-
οδ 6 βδοτὰθ ῃοϑίγαθ ἐδπίοι" Βυμη δι ϑβίμητιβ ᾿ς 6 ΥἾθ. π05 6 Χ-
οἰζαγιξ, πὖ᾿ ἱπἀΐσθι ορυαθοίιὶ Ῥοίϊι5. {πᾶπὶ ἰανιση δά άθ-
Τοπλτ5.. Ῥγορίογθα φαοά μορυϊανίθυπ διήβ, Πηρῖιδθ Ια πδ6
Ρατγιεη οηαγῖΦ Ῥγάθοιβ ἀνέθχ Εἰ ΠοΥ δέ ἀρίϊον ἐογοέ. Ἧαι-
ἴπτο υἱτί Βογίαμπιῖηϊ δὸ ᾿αρϑηξαν βίου: γο αὐπηνβ;:

" ΥΙ

{π|0 πιαοὶβ ΠΟΡῚ5. 1ρ515 Ῥδυβιιᾶϑτιη οϑέ,. ργδθοῖμχ ἱπΠ 061}
δἰϊατα οχίνα ταροίαι. ΡΜ] οΙλθ οϑοθῦθ οαρ᾿ ΠΡ τι5. ΠΟΙ.
ἴοτθ. ἱηργαίμπῃ. ἱ

τς ἰΟοά παρονοϑί, {πο Π65. {Ὠθοϊορίαθ., «πουαπα τιϑιι ἴμ-
ῬΥΪη5 δΦοβορί οἱ ῬΙ]οηΐς. Ῥαίγτιπηπιθ θεοϊοβίαθ ΠΡΓῸΣ
ΒΡΆΘΟΟΚ. Θαἀϊξαχὶ βιιηνιβ., Θηΐχθ Βοτγίαιητι,, πὲ ΡΠ οηΘπι
Ῥγδθίου οθίθυοϑ Ομ η 65. 5ιπημηα, ΕΠ Πρ η ἴα τνδηθιι5. γοἶτι-
διέ. ἢ ᾿ιυἷπ5 δηΐπν ῬὨΠΟΒΟρΡΙΙ ᾿πάαοὶ ΠΡνῖα. ματιά ρᾶποα
οΟμ ἐπ δμέτι".. «τὰ 6 ἃ Ρἱοίαι5 5θηβιπη 2. Ὑἱγίι 15. ΘΠ ΟΥ̓ΘΙῚν
δὲ Ῥμ]οϑορ]αθ γαίἰομα]α βειιάϊιν οχοϊίαπάϊπη. οἱ 416 η-
ἄτην ΤἸη Δ ΟΡΟΓ6 οοηΐογαηέ:; δχ [ν5. {πο π6 «αἰνὰ {π6ο0-
Ἰορίαθ σϑιὰ βίπάϊοβιιβ , δὶ δοοιταίθ 605 οπὶ ΠΡ τῖ5. Ν, Τὶ
δὲ βογίρι5 Ῥαΐγιιπχ οομέι!ον, ἀϊδοοί, «πιὶβ Ὑϑυΐϊου δὲ
ἐποσϊορίαο ᾿πποϑσίταθ. εἰοθηιαξίοας ἴομβ, δὲ «ὰ 46 οδιιϑὰ
Βαθο ἃ 5πηρ]οἰθδίπνα 118 γοϊρίοηθ, «αδιν 9651 οἰ αθαθ
ἀϊβοῖρυ5 ἀοθθιητιβ., π΄ πλ}115 ἀΠΠ}ογαΐ : Βουιπὴ ἀδθηϊατθ

Ἰθοίίομο, 5 «15. ἴῃ ἔπι ἰβϑίπμ 05 ΒΥ βίαγτιι γὙ6] ρἰθ ϊβίαγιμα,

{π|05. ἀϊοιμ!., Δ ουιμηατιθ 1ά ρθπτβ Βομαΐπιιπι, ααΐ πο-

᾿Βέγο ἐθιηροῦο θη υϊοοβαθ ὈΥΘΠΣ δονΐ ορίπίομθα. οἰτοᾶ
ΥὙῸ5 βδογὰβ ΓΘΟΟ 6 Υ6 ΘΟμ ΔΗ ἢ, ΘΥΓοσΘ. ἱποϊἀουῖ, λοηιοῦ--
οραωΐξίσα,, αὐ παο γοοθ πΐαι., φαδάδι ταίϊοθ βαπαβθ ξαγ,
Οὕδθ οομηοάα τι 115 οἰΐδι., «{ φγάθοὶ 5 ΠΟ ἢ Ϊ5
.΄ . ΄ “ην . . :
ἸΘΏΔΥῚ Βιιηΐ.. σοπ ἢ οδηΐ.. ΘΟὨΒΙ τππ οορίπητι5 ΠΡΥΟΥΤΠ
ῬμΠοΙΐ5. γουπδοιῖο γουίθηἀογιιν, Βυϊτθεπιθ οομδηλίηΐθ ΘΧ
᾽ Π
ἰΐψαο ἐδπιροῦο ἰηϊίϊιτηη ἐδοίμητι5. ἴα τιί ρυπηΐα ὑγοχί πα
ἢ Ρ Ρ

ΔΗῺΪ Π] ΘΗ ΒΙθ 15 ρυίπα Ρλί]ογιῖβ σουτηδηΐοῖ ᾿ρΥ5.. ΒΥΟΥΙΡΤΙΒ

ΝΣ
ἐγ ο ω- αν νον

ὙἼΙΙ.
ποίϊ5. αἰιοίογοηλ Ἰρβαπι, βουρίοτοβ Ν, Τ., δέ Ἰμοοϊορίαο
ἀοριυπαίῖθαο, οἀρ!ία Ῥέαθοῖριια ΠΠ αϑεγ "ΕΠ 5. ΘαἿ Ῥόβδιέ,
. Ῥοκὲ ΡΙΜἸομθια, πατηΐμθ Ῥγοριο Ραλνέηυ “Γροκίοῖας
σον μην, αὶ σαΐοο ἀϊοιμυίαν, οἱ Οὐδηιθη δ ΑἸ]οχιπεεὶ
οΡδϑύα οὐ 50 Π0}115. αἰ {πιού ργαδοῖβ, ἃ ϑολὝμεϊρὲο τιοϑίτο
6 οοὐῖοα Ῥατίβίθηβι ρεμησσα δα τ15.,, ΡΥ 6115 ἀϊν! απ άα ἀἄὰ-
να. ΡΝ πε ΡΡΊΘΘΕΚΡΊΒΝΝΝ
80». Ζιυϊοσσαυΐωθ, εἶθ Κοεῖο,
φιὰὶ ἐπ ποπι. γϑζονπι. Τλμῆ,
οοἴοῦν. 182.

Μ. αν. Ἐτη. Βιομεθε ὦ

᾿

ΦΙΖΏΩΝΟΣ ΙΟΥ̓ΔΆΑΙΟΥ

ΠΕΡῚ ΤΗΣ

ΜΩΥΣΈΩΣ. ΚΟΣΜΟΠΟΙΑΣ.

--------...-.ς-. ώ ώ-.

ῬΗΠΟΝΙΝ ΠΌΛΕΙ

ΞΕ

ΟΡΙΕΙΟΙΟ ΜΌΝΏΙ ΒΒΕΟΝΏΌΜΝΜ
ΜΟΥΒΕῈΝ ΠΙΒΈΕΠ.

»

Αγ σα τὰ 6 πὶ ἔ τὶ τ:

(ΟΓ,. α6πη. 1, 1 544.)

(ὃ Ἡ ρισάκιας ἃ ῬμΠΟΩΘ, {πᾶ Μογβοβ ποιηϊπίθιιβ οτος
ἀεπᾶς δὲ οββουναπᾶα ἰγδάϊάϊε, Ὡοοτὶε οπΐμ (2) πιππάπιπ ἃ ἄθο,
ἡπϑιΐθ ϑιργθπιὰ, (3) δυο ογάϊπθ ογθεΐτιη 6586, {πὶ ἱπᾶθ οοῦ-
Βρίοτιτιβ , «πο .116 86χ ἀϊθθαβ ρϑυδοίτιβ δὲ ; ΒΟ μΑΥΠ8. ΘΗ ΐ
ἈΙΏΘστι5. ΡΘΥ Θοἰ δδίνητιβ, (4) ΜΙΓαπᾶτι8 υϑαῖ8. δὰ θχθιηρας 4 6Ὰ115
Φἰξοτιμαῖτι8 οδὲ ; συοᾶ {πῦμ (5) ἴὰ λόγῳ ἄοὶ οτἱσίπθηιν μα αθυϊξ,
χϑοῖθ μ'ο λόγος τηπυᾶπιι ογθαβ86 ἀϊοϊίατ, Εδοίπβ δὲ ττι ἦτι5. Ὁ
6.) πο 501τ|5 β8πιπιηᾶ ῬΌ]ΟΥ ψο]πρία! 6 ἔγαὶ ποΙτῖς, (6) Μίππο
ἴδια βιϊπὶ ἰοὲ Ῥόπᾶ, ποῖ σάρθσθ μοίτϊξ. (7) Μαηπάπβ ποπ ἐπ
ΘΙΠΡΟΙΘ ογθαΐτιβ οϑὲ, βθα Ποὺ ἃτιξ οπτα τπτιηἄο, ἀπὶ ρμοβῖ πππιπἄπτη
4558 οοθρὶξ, Οὐϑ]θιι Ῥυΐηο Ἰο00 ογθαΐπιη οϑὲ, ἀῖα βϑ που βϑ πη πῃ
αϑέχουτις ἀοιη]οἸ] τη 6556 ἀθθοθαῖ: (8) 5ρ᾽υἱετιὶ δὲ Ἰποὶ δατημιτ8 ἐχὶ--
Ῥαΐμβ8 Ἰοοτθ, ααϊα 1116 νἱΐαθ 20 π|8 τιρουυλιητβ., ΒᾶΘΟ ΡΌΠ]ΟΒΘυσ πα
τουται, (9) Τωτιχ δὲ ἐθπθργαὸ βϑραχαίδθ βππὲ, δὰ νἱαηάιη θαυ πα
ΒΘΙΠπια. Ῥουρθίππιη, (10) Οὐοίτπι. ν1810116. Πειπαιπθηΐαμι ἀϊοίτην
4πΐὰ ᾿πὲ6]Π16 101} ορροδίϊπια. οϑὲ, (11) Αφύδιη ἄθιβ ἀἰβογουϊξ ἃ
ἴουχᾶ», (12) ἰδυζαθαιθ ϑϑποσαπᾶϊ, (13) βϑηϊίβαιθ ῥτοραραπαϊ
ΒΡΘοΙΘ8 ϑτιὰϑ Ὑἱα ἱπα 11, (14) Ποίμοθρδ σοοίαμι ϑχουπανε (15)
ᾳυατίο ἀϊθ., χυΐα (16) «παΐογηϊο γαᾶῖχ ἀθοαάίβ. (17) Τιιιοθια 6558
ἡπιβ581: ,. ΒΒ] Οϑορ μα αὶ ξοπίθιπ ᾿τιυ ββέπηταη,, (18) 5.6 ]Πάβαπὸ, [ποῖ
ἵπὲ6 1115 1}1}15 δἰ μιπίαοτα, (19) ΘΧ «πιάστπ πη οἐἶθτι8 ἀθϑίπηαηΐ αν σϑ στα

᾿ΦΥοπίμϑ, ἰθιροτα οΟηδϊἐπτ πέσ, πτπμ ΘΥΊ ατι6 πιδεὶ δαηξ, Οπίηΐο (90
οἴ 91) ἄϊα ογθαΐα απίιπα]ϊα., «ἀαϊηάπθ βθηβίρτιβ ρταθᾶϊία, ογάϊιθ.
(22) [οο δοχυαίο,; πὲ ἄειιβ, ἀδιπ θα ζδοίθραξ,. ἃ υὙλιοσὶ δᾶ ρταθ-

Α2

4 ΡΗΠ, 00. ΡΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΚ. {. 1. ᾿

βἰλυ τι8 γτοοοᾶογοῖ, Ῥοβίγοιιο ἴοοο (93 - 05) Ποιπο, βοχΐο
αὐϊάοιν ἀϊθ, ογθαῖτιθ οδὲ, Ἐπιμποέδπϊπν (98 δὲ 97) οατιδῆθ., ΟἿἹΓ
ἩΠΕιππῸ Ἴοοο ἴαοίπ5 δδῖ. ΗΙο (58 δὲ 99} οχπνίτιη ΥΘυιη 7) ῬΥΆΘΙΟΥ
οοο]θβίθβ, ἀοιπίηπβ. (30) Ῥοβὲ ᾿πππᾶπιι 86χ ἀἴθθεθ δχουπαΐπιπ
ἄϊοιν ϑδϑρίλππιη 88 ΠΟ} 155 σπτν 6586 ὙΟ]πΙΐ ,) ΟΡ ΧΙ ἷα8 (31 - 37)
βορίοπατι παπιθῦὶ νἰνι ποθ, {πᾶ86 ἴπ ϑθρίοι μ]αποὶϊβ (38 - 39);
Μοιιΐηδ παῖπτα (40 - 41}, 8ὲ ἀγεθυβ πππδίοα δὲ βτημπμπαιῖοα
(42) πιαχῖπθ πη οοπϑρίοτπδθ: ἀπαιοΡτυδια δῖ (48) Θγαθοὶ δὲ
ΒΑΡ αΥ ρ] αν ἐθοθχτιπῖ, 65. οὔϑαϊαθ ρμοβέσιαι ποῖον ᾿ξουπιι
(4.4) ἱμιηρῖποϑ ἰἄδαγθην ἀϊντπδττων 6586 πποποϊ!ν ἄοοϑι (45) ἀσπαιπ
ἄπ]οοιη ραπάθιῃ πὰ ἰονστα ΒΆΡΘΥΘ πἰδῦπ, 6 Ἰπθηδίγπουπιη ἤΠυχτμι
οἵ Τὰ ἦπ Τομιϊηΐβ ; Βἷπο ἔθυσαν. οἰΐϊαια Ζήήμητραν ἀϊοὶ, Ἠομιῖ-
πϑ ῥτοϊορ αϑίπιν (46 - 49) ἄθτιβ βθπουθ, {ιοᾶ δχ 6δὸ ρυοαϊη,
οὐθανὶξ ρυαθϑι αμιοσθα. Οομβογίὶο (50) τιϑιῖι5. ρϑὲ συϑιὶοπα]ίταπ
παιατασταη αἰν παττπ, , Ππῆ6 ἀμΐθ ϑὰπ ἀἄοταπί, ΟΘοπίδ ππιπαπτιπ
(51) υπυλῖλὶ δθργθιπο φἔϊαμεητν ΘΟσπ ἔθ 7). τπϊητῖ5. ἴα. «παι
Ῥτγοιορ]αβίπβ. πὸ (59) οὔποιῖβ ἀπίμλα] θη5,) ἄδο ἱπθδϑηΐϊθ, πος
τϊαα ἐπα ]άϊς, βαρὶθη 55: ππτιδήτιθ θχϑεῖπ!, ροβίᾳποιν γεγο (53)
ἄθυβ. Τϑιϊπδαια οὐθαυ, ὙἹΓ ὈΥΐπτι5 δὲ Παθο τησἵπα σοΟΥΡΟΥ πη γῸ τ΄
Ἰπρίαϊθ Τγθλεὶ ἡπππ στα] ον σϊξαια ρογάϊάθχτπε, 14 «πιο γι} 0}15
(54) «ὐϑουὶς υἱΐαθ δὲ πποχεῖβ, δὲ βουμθιη δ (55 - 56) ἱπαϊοαΐπτ,
πὰς (57 οἱ 58) νυο]πρίαβ παΐῖα, Ζππ (59) ΡΘῪ 56 ηβϑτιβ τη ΐθιπ
σαρῖε, Πομεπ θηπατι6 βθυσιπη δὲ πουΐαϊθων σθαι: 116 ϑπΐπ (60)
ἀοϊούθλι, τπα]ουσηπι6 οἠη πίστι ἔοπ8, (61) Μούκορ οἰ πο απΐπ--
{πι6 ῬΡοιιδδί ταν τ] ριον δ ὑγταθοθρία ἰγδᾶια!, απᾶθ «αὶ ἀπῖπο
φὰ ρ] δοιἐζασ,, ϑαΐῃβ σἰντξ,

᾿ ε

" ᾧ. 1. Τῶν ἄλλων νομοϑετῶν οἵ μὲν ἀκαλλώπιστα 4

εἀνκαὶ γυμνὰ τὰ νομισϑέντα παρ᾽ αὐτοῖς εἶναι δίχαια εἅ.

Μ.διετάξαντο, οἱ δὲ, πολὺν ὄγκον τοῖς νοήμασι προςπε- Ἐ.
ριλαβόντες ᾿ ἐξετύφωσαν τὰ πλήϑη, μυϑικοῖς πλάσ-
μασι τὴν ἀλήϑειαν ἐπικρύψαντες. Π]ωῦσῆς δὲ ἐχά-
τερον ὑπερβὰς, τὸ μὲν, ὡς ἄσκεπτον χαὶ ἀταλαίπω-
ρον καὶ ἀφιλόσοφον » αὸ δὲς ὡς κατεψευσμένον καὶ
μεστὸν γοητείας, παγκάλην χαὶ σεμγοτάτην ἀρχὴν
τῶν «γόμων ἐποιήσατο, μήτ᾽ εὐθὺς ἃ χρὴ πράττειν
ἢ τὸ ἐναντίον ὑπειπὼν, μήτε; ἐπειδὴ προτυπῶσαι
τὰς διανοίας τῶν χρησομένων τοῖς νόμοις ἀναγκαῖον

ΡΗΠ,. 100. ΒΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ. (. 1.2. ὅ

.. μύϑους πλασάμενος, ἢ συγαινέσας τοῖς ὑφ᾽ ἕτέ-᾿"

ρὼν συντεϑεῖσιν" ἢ δὲ ἀρχὴ ᾿ καϑάπερ ἐ ἔφην, ἐστὶ
θαυμασιωτάτη, κοσμοποιΐαν περιέχουσα ᾽, ὡς καὶ
τοῦ χύσμου τῷ νόμῳ, καὶ τοῦ γόμου τῷ κόσμῳ συν-
ἄδοντος, καὶ τοῦ νομίμου ἀνδρὸς, εὐθὲς ὄντος κοσ-
μοπολίτου » πρὸς τὸ βούλημα τῆς φύσεως τὰς πρά-
ἕεις ἀπευϑύνοντος, καϑ' ἣν χαὶ ὃ σύμπας κόσμος
διοικεῖται. Τὸ μὲν οὖν κάλλος τῶν γοημάτων τῆς
᾿κοσμοποιΐας οὐδεὶς οὔτε ποιητὴς. » οὔτε λογογράφος,
2 ἀξίως ἀνυμνῆσαι δύναιτο. Καὶ γὰρ. λόγον. καὶ ἀχοὴν
Μοὑπερβάλλει, μείζω καὶ σεμγνότερα ὄντα Ἢ ἢ ὡς γενη-
τοῦ τινὸς ὀργάνοις ἐναρμοσϑῆναι "οὐ μὴν διὰ τοῦτο
ἡσυχαστέον, ἀλλὰ ἕνεχα. τοῦ ϑεοφιλοῦς καὶ ὑπὲρ
δύναμιν ἐπιτολμητέον λέγειν" Οἴχοϑεν. μὲν οὐδὲν
οὐδὲ πολλὰ, ὀλίγα δὲ ἀντὶ πολλῶν, ἐφ᾽ ἃ τὴν ἀν-
ϑροωπίνην διάνοιαν φϑάνειν εἰκὸς ὄ ἔρωτι καὶ πόϑῳ
σοφίας κατεσχημένην. Ὡς γὰρ τῶν κολοσσιαίων
μεγεθῶν τὰς ἐμφάσεις καὶ ἡ βραχυτάτη σφραγὶς
τυπωϑείσας δέχεται » οὕτω τάχα που χαὶ τὰ τῆς
ἀναγραφείσης ἐν τοῖς νόμοις κοσμοποιΐας ὑπερβάλ-
λοντα- ᾿χάλλη, καὶ ταῖς μαρμαρυγαῖς τὰς τῶν ἐντυγ-
χανόντων. ψυχὰς ἐπισχιάζοντα, βραχυτέροις πάραδο-
ϑήσεται, χαραχτῆρσιν, ἐπειδὰν ἐκεῖνο μηνυϑῇ πρό-
τερον, ὅπερ οὐκ ἄξιον ἀποσιωπῆσαι.

δ. "Ὡς Τινὲς γὰρ τὸν κόσμον μᾶλλον ἢ τὸν κοσμο-
ποιὸν ,ϑαυμάσαντες » τὸν μὲν͵ ἀγένητόν τε καὶ ἀΐδιον
ἀπεφήναντο" τοῦ δὲ ϑεοῦ πολλὴν ἀπραξίαν οὐχ εὐα-
γῶς κατεψεύσαντο, δέον οὐχὰν τοῦ μὲν τὰς δυνάμεις
ὡς ; ποιητοῦ καὶ πατρὸς καταπλαγῆναι, τὸν δὲ μὴ πλέον
τοῦ “μετρίου ἀποσεμνῦναι. Τηωΐσῆς δὲ, καὶ φιλο-
σοφίας ἐπ᾽ αὐτὴν φϑάσας ἀκρότητα, "καὶ χρησμοῖς
τα πολλὰ καὶ συγεκτικώτατα τῶν τῆς φύσεως ἄνα-
διδαχϑεὶς, ἔγνω δὴ, ὅτι ἀναγχαίοτατόν ἐστιν, ἐν
τοῖς οὖσιν τὸ μὲν εἶναι δραστήριον αἴτιον, τὸ δὲ
παϑητικόν. Καὶ ὅτι τὸ μὲν δραστήριον ὃ τῶν ὅλων
γοῦς ἐστὶν εἰλικρινέστατος καὶ ἀκραιφνέστατος, κρείτ-

ἐῶ

0 ΡΗΠ,. 100. ΠΝ ΜΌΝΩΙ ὉΡΙΠ, ξς..2. 9.

τῶν τὲ ἢ , ἀρετὴ ὃ “καὶ κρείττων ἢ ἐπιστήμη, ἢ καὶ
κρείττων ἢ αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν καὶ αὐτὸ τὸ καλόν" τὸ
δὲ παϑητικὸν " ἄψυχον καὶ ἀκίνητον ἐξ ἑαυτοῦ » χι-
νηϑὲν δὲ καὶ σχηματισϑὲν καὶ ψυχωϑὲν ὑπὸ τοῦ
γοῦ ἣ μετέβαλεν εἰς τὸ τελειότατον ἔργοῦ . τόνδε τὸν
κόσμον." Ὃν οἵ φάσκοντες ὡς ἐστὶν ἀγένητος, λελή-
ϑασι τὸ ὦ ελιμώτατον καὶ “ἀναγκαιότατον τῶν εἰς
εὺ ἐσέβειαν ἡκόντων ὑποτεμνόμενοι : τὴν πρόνοιαν.
Τοῦ μιὲν γὰρ γεγονότος ἐπιμελεῖσθαι. τὸν πατέρα καὶ
ποιητὴν αἱρεῖ. λόγος. Καὶ γὰρ πατὴρ ἐκγόνων, καὶ
δημιουργὸς τῶν , δημιουργηϑέντων στοχάζεται τῆς
διαμονῆς. Καὶ ὅσα μὲν ἐπιζήμια καὶ βλαβερὰ, μη-
χανῇ πάσῃ διωθεῖται, ὅσα δὲ ὠφέλιμα. καὶ λυσι-
, τελῆ, πάντα τρύπον ἐκπορίζειν ἐπιποϑεῖ" Πρὸς δὲ
τὸ μὴ γεγονὸς ἷ οἰκείωσις οὐδεκία τῷ μὴ πεποιηκότι:
“ἐπεριμάχητον δὲ δόγμα χαὶ ἀνωφελὲς, ἀναρχίαν ὡς
ἐν πόλει κατασκευάς, δι τες τῷ κόσμῳ, τὸν ἔφορον,
ἢ "βραβευτὴν, ἢ δικαστὴν οὐχ ἔχοντι, ὑφ᾽ οὔ τὰ
πάντα. οἰχονομεῖοϑαὶ χαὶ πρυταγεύεσϑαι ϑέμις. “41λλ
3 ὅγε μέγας Μηωῦσῆς ἀλλοτριώτατον τοῦ ὁρατοῦ γο-
. Μιμίσας εἶναι τὸ ἀγένητον, ---- πᾶν γὰρ τὸ αἰσϑητὸν ἐν
γενέσει ΚΟ ἐπεξαβολαῖς, οὐδέποτε κατὰ τὰ αὐτὰ, ὄν, Ε
-- τῷ μὲν ἀοράτῳ καὶ νοητῷ προςένεμεν ὥς ἀδελφὸν Ἐ,
καὶ συγγενὲς, ἀϊδιότητα " τῷ δὲ αἰσϑητῷ γένεσιν τὸ
οἰκεῖον ὄνομα ἐπεφήμισεν. ᾿Επεὶ οὖν δρατός, τε καὶ
᾿αἰσϑητὸς ὅδε ὃ 0 κόσμος, ἀναγκαίως ἂν εἴ) χαὶ γενη-
τός. Ὅϑεν οὐκ ἀπὸ σχοποῦ καὶ τὴν γένεσιν ἀγέ-
ὕραψεν. ὦ αὐτοῦ, μάλα σεμνῶς ϑεολογήσας.

ᾧ. 3. Σ᾽ δὲ ἡμέραις δημιουργηϑῆναί φησι͵ τὸν
κόσμον... οὐχ ε ἐπειδὴ “προςεδεῖτο τοῦ χρόνων μήχους
ὅ ποιῶν, --- ἅμα γὰρ πάντα δρᾶν εἰχὸς ϑεὸν, οὐ
προςτάττοντα μόνον, ἀλλὰ χαὶ διανοούμενον ΩΡ ἀλλ
: ἐπειδὴ τοῖς γινομένοις ἔδει “Τάξεως. Τὰάξει δὲ ἀριϑ-

. μὸς οἰχεῖον, ἀριϑμῶν δὲ φύσεως ψύμοις γεννητικιύτα-
τὸς ὃ ἕξ. Τῶν τε γὰρ ἀπὸ μονάδος πρῶτος τέλειός

ΡΗΠ,. 100ὴ. ΒΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ, {. 3.4. 7

΄ ἔστιν, ἰσούμενος, τοῖς ἑαυτοῦ μέρεσι , καὶ συμπλη-
οὐύμενος ἐξ αὐτῶν " ἡμίσους μὲν τριάδος, τρίτου δὲ
ρίας ἕχτου δὲ μονάδος, χαὶ, ὡς ἔπος εἰπεῖν ᾿ ἀῤ-
ῥην τε καὶ ϑῆλυς εἶγαι πέφυχε, καὶ ἐχ τῆς ἑκατέρου
δυνάμεως. ἥρμοσται. ἄῤῥεν μὲν γὰρ ἐν τοῖς οὖσι
τὸ περιττὸν » τὸ δὲ ἄρτιον ϑῆλυ" περιττῶν μὲν οὖν
ἀριϑμῶν ἀρχὴ τριὰς . δυὰς δὲ ἀρτίων, ἢ δὲ ἐπ᾽ ἀμ-
φοῖν δύναμις, ἕξας. Ἔδει γὰρ τὸν κόσμον. τελειότα-
τὸν μὲν ὄντα τῶν “γεγονότων κατ᾽ ἀριϑμὸν τέλειον
παγῆναι, τὸν ἕξ ἐν ἑαυτῷ δὲ ἔχειν μέλλοντα τὰς
ἐχ συνδυασμοῦ γενέσεις, πρὸς μικτὸν ἀριϑμὸν τὸν
πρῶτον ἀρτιοπέριττον “τυπωθῆναι Ἂ “περιέξοντα καὶ
φὴ» τοῦ τος ἄῤῥενος ». καὶ τὴν͵ τοῦ ὑποδέχο-
μέγου τὰ ὸς γονὰ ϑήλεος, ἰδέαν, “Ἑχάστην δὲ τῶν
πἀμερῶν ᾿ἀπένειμεν ἑνὶ τῶν τοῦ παγτὺς τμημάτων,
τὴν πρώτην υγιξξελόμενος. Ἣν αὐτὸς οὐδὲ πρώτην,
ἵνα μὴ ταῖς ἄλλαις συγχαταριϑμῆται, καλεῖ, μίαν
δὲ ὀνομάσας εὐθυβόλως προςαγορδύει " τὴν μονάδος
φύσιν τὸ καὶ πρόςρησιν ἐνιδών τὲ χαὶ ἐπιφημίσας
αὐτῇ.
εν 4, “Πεκτέον δὲ ὅσα οἷόν τέ ἐστι τῶν ἐμπεριε-
χομένων, ἐπειδὴ. πάντα ἀμήχανον" περιέχει γὰρ τὸν
4 νοητὸν κόσμον ἐξαίρετον, ὡς ὃ περὶ αὐτῆς λόγος
Μι μηνύσει. “Προλ αβὼν γὰρ ὃ ϑεὸς ἅτε ϑεὸς, ὅτι μί-
μῆμα καλὸν οὐχ ἄν ποτε γένοιτο καλοῦ δίχα παρα-
δείγματος, οὐδέ τι τῶν αἰσϑητῶν ἀγυπαίτιον, ὃ μὴ
πρὸς ἀρχέτυπον καὶ νοητὴν ἰδέαν ἀπεικονίσϑη, βουλη-
ϑεὶς τὸν ὁρατὸν. τουτονὶ κόσμον δημιουργῆσαι, προεξε-
φύπου τὸν γοητὸὺν, ἵνα χρώμενος ἀσωμάτῳ καὶ ϑεοει-
δεστάτῳ παραδείγματι, τὸν σωματικὸν τοῦτον ἀπερ-
γάσηται ᾧ πρεσβυτέρου. γεώτερον ἀπεικόνισμα, το-
σαῦτα περιέξοντα αἰσϑητὰ γένη, ὅσαπερ ἐν ἐχείντ 4
“νοητά, 1ὺν δὲ ἐχ τῶν ἰδεῶν συνεστῶτα κόσμον ἐν,
τόπῳ τινὶ λέγειν ἢ ὑπονοεῖν οὐ ϑεμιτόν" . ἢ δὲ ὑφέ-
στηχεν, εἰσόμεϑα παραχολ ουϑήσαντες εἰχόγι τινὶ τῶν
παρ᾽ ἡμῖν. Ἐπειδὰν πόλις τις χτίζηται χατὰ πολ-

8 ΡΗΠ. 100. ΕΚ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ἐ. 4. ὅ.

λὴν φιλοτιμίαν βασιλέως ἤ τινος ἡγεμόνος, αὖτο-
χρατοῦς ἐξουσίας μεταποιουμένου » καὶ ἅμα τὸ φρύ-
νημα λαμπροῦ ᾿ τὴν εὐτυχίαν συνεπικοσμοῦντος, πα-
ρελϑὼν ἐστὶν ὅτε τις τῶν ἀπὸ παιδείας ἀνὴρ ἀρχι-
τεχτονικὸς, χαὶ τὴν εὐχρασίαν καὶ εὐχαιρίαν τοῦ τό-
που ϑεασάμενος, διαγράφει πρῶτον ἐν ἑαυτῷ τὰ
τῆς μελλούσης ἀποτελεῖσθαι πόλεως μέρη σχεδὸν
ἅπαντα ᾿ ἱερὰ » γυμνάσια, πρυτανεῖαι. ᾿ ἀγορὰς, λι-
μένας ᾿ γεωςοίχους ᾽ στενωποὺς, τειχῶν χατασχὲυὰς,
ἱδρύσεις οἰχιῶν καὶ δημοσίων. καὶ ἄλλων οἴκοδομη-
μάτων. Εἴτα ὥςπερ ἐγ χηρῷ τινι τῇ ἑαυτοῦ ψυχῇ
τοὺς ἑχάστου δεξάμενος τύπους, ἀγαλματοφορεῖ γοη-
τὴν πόλιν, ἧς ἀνακινήσας. τὰ εἴδωλα μνήμῃ, τῇ συμ-
᾿φύτῳ », καὶ τοὺς" χαρακτῆρας ἔτι μᾶλλον ἐνσφραγι-
σάμενος. . οἷα δημιουργὸς ἀγαϑὺς ᾽ ἀποβλέπων εἷς
τὸ παράδειγμα τὴν ἐχ λίϑων καὶ ξύλων ἄρχεται χα-
τασχευάζειν δ ἑκάστῃ τῶν ἀσωμάτων ἰδεῶν τὰς σω-
ματικὰς ἐξομοιῶν οὐσίας. Τὰ παραπλήσια δὴ καὶ
περὶ ϑεοῦ δοξαστέον ; ὃς ἄρα τὴν μεγαλόπολιν κτί-
ζειν διανοηϑεὶς . ἐνενόησε πρότερον τοὺς τύπους αὖ-
τῆς , ἐξ ὧν κόσμον νοητὸν συστησάμενος ἀπετέλει
τὸν αἰσθητὸν, παραδεῖ) “ματι χφώμενος ἐ ἐκείνῳ.

ᾧ. ὅ. ἐπδετιτι οὖν ἢ ἐν τῷ ἀρχιτεχτονικῷ προ-
διατυπωϑεῖσα πόλι ις τὴν χώραν ἐχτὸς᾿ οὐχ εἶχεν, ἀλλ᾽
ἐνεσφράγιστο τῇ τοῦ τεχνίτου ψυχῇ , τὸν αὐτὸν τρό-
πον οὐδὲ ὃ ἐκ τῶν ἰδεῶν κόσμος ἄλλον ἂν ἔχοι τό-
πον, ,ἢ τὸν ϑεῖον λόγον τὸν ταῦτα διακοσμήσαντα. Ἐπεὶ
τίς ἂν εἴη τῶν δυνάμεων αὐτοῦ τόπος ἕτερος, ὃς
γένοιτ᾽ ἂν ἱκανὸς, οὐ λέγω πάσας, ἀλλὰ μίαν ἄκρα-
τον ἡντινοῦν δέξασϑαί, τε χαὶ χωρῆσαι; ““ύναμις δὲ καὶ

δ κοσμοποιητικὴ, πηγὴν ἔχουσα τυγχάνει τὸ πρὸς ἀλή--
Μϑειαν ἀγαϑόν. Εἰ γάρ τις ἐθελήσειε τὴν αἰτίαν, ἧς
ἕνεκα τόδε τὸ πᾶν ἐδημιουργεῖτο, διερεὺν νᾶσϑαι, δοκεῖ
μοι μὴ διαμαρτεῖν τοῦ σχοποῦ φάμενος, ὃπερ καὶ τῶν
ἀρχαίων εἶπέ τις, ιἷ ἀγαϑὸν εἰναι τὸν πατέρα καὶ
ποιητὴν, οὔ χάριν τῆς ἀρίστης αὐτοῦ φύσεως οὐχ

ῬΗΠ,. 100. ΒῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΚ, ᾧ. ὅ. 6. .9

ἐφϑόνησεν οὐσίᾳ, μηδὲν ἐξ Σαυτῆς ἐχοέσῃ καλὸν,
δυναμένῃ δὲ γενέσϑαι πάντα. ᾿ Ἦν μὲν γὰρ ἐξ ἕαυ-
τῆς ἄτακτος, ἄποιος, ἄψυχος, ἑτεροιότητος » ἄναρ-
μοστίας, ἀσυμφωνίας μεστή. Τροπην δὲ χαὶ μετα-
βφλὴν ἐδέχετο τὴν" εἰς τὰ ἐναντία καὶ τὰ βέλτιστα,
τάξιν ᾽ ποιότητα, ἐμιψυχίαν ε δμιοιότητα Ν ταυτότητα,
τὸ εὐάρμοστον, τὸ σύμφωνον, πᾶν ὅσον τῆς κρείτ-
τονος ἰδέας.

,.. 9. Οὐδενὶ δὲ παρακλήτῳ --- τίς γὰρ ἦν ἕτερος; --- ὄ
μόνῳ δὲ ἑαυτῷ χφησάμενος ὃ ϑεὸς, ἔγνω δεῖν εὐερ- Ρ.
γετεῖν. ἀταμιεύτοις καὶ πλουσίαις χάρισι, τὴν ἄνευ
δωρεᾶς ϑείας φύσιν ἐπιλαχεῖν ἐξ ἑαυτῆς οὐδενὸς
ἀγαϑοῦ δυναμένην. .4λλ οὐ πρὸς τὸ μέγεϑος εὐεργε-
᾿ τεῖ τῶν αὐτοῦ χαρίτων ---- ἀπερίγραφοι γὰρ αὐταί γε
καὶ ἀτελεύτητοι »--- πρὸς δὲ τὰς τῶν εὐεργετουμένων
δυνάμεις. Οὐ γὰρ ὡς πέφυχεν ὃ ϑεὸς εὖ ποιεῖν,
οὕτω καὶ τὸ γενόμενον εὖ πάσχειν " ἐπεὲ τοῦ μὲν αἱ
δυνάμεις ὑπερβάλλουσι. Τὸ δὲ ἀσϑενέστερον ὃν Ὦ
ὥςτε δέξασθαι τὸ. μέγεϑος αὐτῶν, ἀπεῖπεν ἂν, εἰ
μὴ διεμετρήσατο σταϑιμησάμενος “ὐαρμόστως. τὸ
ἐχάστῳ ἐπιβάλλον. Εἰ δέ τις ἐϑελήσειε ,γυμνοτέροις
χρήσασϑαι τοῖς ὀνόμασιν, οὐδὲν ἂν ἕτερον εἴποι
τὸν γοητὸν εἶναι κόσμον ΣΕ} ϑεοῦ λόγον ἤδη κοσμο-
ποιοῦντος. οὐδὲ γὰρ ἢ νοητὴ πόλις ἕ ἕτερόν τι ἐστὶν,
ἢ ὃ τοῦ ἀρχιτέκτονος λογισμὸς, ἤδη τὴν αἰσϑητὴν
πόλιν τῇ νοητῇ κτίζειν διαγοουμένου. ἸΠωῦσέως ἐστὶ
τόδε δόγμα τοῦτο, οὐκ ἐμόν. Τὴν γοῦν ἀγϑρώπου
γένεσιν «ἀναγράφων ᾿ ἐν Τοῖς ἔπειτα. ὁμολογεῖ διαβῥή-
δην, ὡς ἄρα κατ᾽ εἴχόνα ϑεοῦ διετυπώϑη. Εἰ δὲ
τὸ μέρος εἰχὼν εἰχόνος ἢ δηλονότι καὶ τὸ ὅλον εἶδος,
δ σύμπας αἰσϑητὸς οὑτοσὶ κόσμος." "ὃ μεῖ! ὧν ἐστὶ
τῆς ἀνϑρωπίνης μίμημα ϑείας εἰκόνος. “1λον δὲ,
ὅτε χαὶ ἀρχέτυπος σφραγὶς, ὅν φάμεν εἶναι κό-
σμον γοητὸν, αὐτὸς ἂν εἴη τὸ ἀρχέτυπον παράδειγμα,
ἰδέα τῶν ἰδεῶν, ὃ ϑεοῦ λόγος. ---

΄σ

10 ΡΗΠ.. 10. ΒΕ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΚ. ῥ- : 8.

ᾧ, 7. “Φησὶ δὲ ὥς. “ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὃ ϑεὸς
τὸν οὐρανὸν καὶ. τῆν γῆν," τὴν ἀρχὴν παραλαμβά-
θ γων οὖχ, ὡς οἴονταί τινὲς, τὴν κατὰ χθόνον" “χρό-
Μγος γὰρ οὐκ ἦν πρὸ κόσμου ,. ἀλλ ἢ σὺν αὐτῷ γέ-
γονεν, ἢ μετ᾽ αὐτόν. ᾿Επειδὴ γὰρ διάστημα τῆς
τοῦ οὐρανοῦ κινήσεως. ἐστὶν ὃ χρόνος, προτέρα τοῦ
κινουμένου χίνησις οὐχ ἂν γένοιτο » ἀλλ ἀναγκαῖον"
αὐτὴν ἢ ὕστερον, ἢ ἅμα συνίστασϑαι. ἀἠναγκαῖον
"ἄρα καὶ τὸν χρόνον ἰσήλικα τοῦ κόσμου γεγονέναι,
ἢ- νεώτερον ἐχείνου. ΠΠρεσβύτερον δὲ ἀποφαίνεσϑαι
τολμᾶν ἀφιλόσοφον. τῷ ὄντι. Εἰ δὲ ἀρχὴ μὴ παρα-
λαμβάνεται τανῦν ἢ χατὰ χρόνον ᾿ εἰχὸς. ἂν εἴη μη-
γύεσθαι τὴν κατ᾽ ἀριϑμὸν ᾿ ὡς τὸ “ἐν ἀρχῇ ἐποίη-
σεν ἴσον εἶναι τῷ “ πρῶτον ἐποίησε τὸν οὐρανόν.᾽"
Καὶ γὰρ εὔλογον τῷ ὄντι πρῶτον αὑτὸν εἰς γένεσιν
ἐλθεῖν, ἄριστον τὲ ὄντα τῶν γεγονότων, καὶ ἐκ τοῦ κα-
ϑαρωτάτου τῆς οὐσίας παγέντα, διότι ϑεῶν ἐμφανῶν
τε χαὶ αἰσϑητῶν ἔμελλεν οἰχὸς ἔσε ἐσϑαι ἱερώτατος.
Καὶ γὰρ εἶ πάντα" ἅμα ὃ ποιῶν ἐποίει, τάξιν οὐδὲν 6
ἧττον εἶχε τὰ χαλῶς γινόμενα... καλὸν. γὰρ οὐδὲν Ῥ.
ἐν ἀταξίᾳ. Τάξις δὲ ἀκολουϑία χαὶ εἱρμός ἐστι
προηγουμένων τινῶν καὶ ἑπομένων, εἰ καὶ μὴ τοῖς
ἀποτελέσμασιν, ἀλ λά γε ταῖς τῶν τεχταινομένων ἐπι-
ψοίαις " οὕτω γὰρ ἔμελλον ἠχριβῶσθαέ τε καὶ ἀπλα-
γεῖς εἶναι, καὶ ἀσύγχυτοι. Πρῶτον οὖν πα ἃ τοῦ
γοητοῦ κόσμου ὃ ποιῶν ἐποίει οὐρανὸν, ἀσώματον,"
καὶ γῆν ἀόρατον, καὶ ἀέρος ἰδέαν καὶ χενοῦ. ὧν
τὸν μὲν ἐπεφρήμισε σχότος, ἐπειδὴ μέλας ὃ ἀὴρ τῇ
φύσει. ς τὸ δὲ ἄβυσσον, πολύβυϑον γὰρ τό γε κενὸν
. καὶ ἀχαγές. Εἰϑ᾽ ὕδατος ἀσώματον οὐσίαν χαὶ
πνεύματος », καὶ ἐπὶ πᾶσιν ἑβδόμου φωτὸς ᾿ς Σῶ πάλιν
ἀσώματον ἤν, καὶ γοητὸν ἡλίου παράδειγμα, χαὶ
πάντων ὅσα φωςφόρα ἄστρα κατὰ τὸν οὐρανὸν
᾿ ἔμελλε συνίστασϑαι.
ᾧ, 8, ᾿Τρονομίας δὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ φῶς
ἠξίου. Τὸ μὲν γὰῤ ὠνόμασε ϑεοῦ, διότι ζωτικώτά-

7

ΡΗ͂ΙΙ,. 100. ΒῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ, ᾿. 8. 9. 11

τον τὸ πνεῦμα » ζωῆς δὲ ϑεὸς αἴτιος " τὸ δὲ ἢ φῶς,
ὅτε. ὑπερβαλλόντως καλόν. Τοσούτῳ γὰρ τὸ νοη-
τὸν τοῦ ὁρατοῦ λαμπρότερόν τε καὶ ᾿αὐγοειδέστερον,
ὅσῳπερ ἥλιος, οἶμαι, σχότους, δαὶ ἡμέρα γυχτὸς,
χαὶ τῶν αἰσϑητικῶν κριτηρίων ὃ »οῦς, ὃ τῆς ὅλης
«ψυχῆς ἡγεμὼν, καὶ ὑφϑαλμιοὶ σώματος. Τὸν δὲ
ἀόρατον. καὶ γοητὸν θεῖον λόγον » εἴχόνα λέγει ϑεοῦ.
Καὶ ταύτης εἰκόνα τὸ γοητὸν φῶς ἐχεῖγο., ὃ ϑείου

ἡ λόγου ,7ἔέγονεν εἰκὼν τοῦ «διερμηνεύσαντος τὴν γένε-

σιν αὐτοῦ. Καὶ ἔστιν ὑπερουράγιος ἀστὴρ, Ἢ πηγὴ
τῶν αἰσϑητῶν ἀστέρων, ἣν οὐκ ἀπὸ σκοποῦ καλέ-
δειεν ἄν τις παναΐγειαν ἷ ἀφ᾽ ἧς ὃ ἥλιος καὶ 7 ,σε-
λήνη χαὶ οἱ ἄλλοι πλαγνῆτές τε καὶ ἀπλανεῖς ἀρύον-
ται, χκαϑ' ὅσον ἑχάστῳ δύναμις » τὰ πρέποντα φέγγη»
τῆς ἀμιγοῦς καὶ χαϑαρᾶς ἐχείνης αὐγῆς ἀμαυρουμέ-
᾿φης, ὅταν ἄρξηται τρέπεσϑαι κατὰ τὴν ἐκ νοητοῦ
πρὸς αἰσϑητὸν μεταβολήν ῖ πυρδες γὰρ οὐδὲν τῶν
ἐν αἰσϑήσει.

ᾧ. 9. Εὖ μέντοι καὶ τὸ φάναι, ὅτι “τὸ σκότος
ἦν ἐπάνω τῆς ἀβύσσου Ἐ) Υ7) οόπον γάρ τινα ὃ
ἀὴρ ὑπὲρ τὸ χεγόν ἐστιν ; ἐπειδὴ πᾶσαν τῆν ἀχανῆ
καὶ ἐρήμην καὶ κενὴν χώραν ἐπιβὰς ἐκπεπλήρωκεν,
θη πρὸς ἡμᾶς ἀπὸ τῶν κατὰ σελήνην καϑήκει.

τὰ δὲ τὴν τοῦ νοητοῦ φωτὸς ἀνάλαμψιν, ὃ πρὸ
ἐλῆου γέγονεν ὃ ὑπεχιύρει τὸ ἀντίπαλον σχότος, δια-
τειχίζοντος ἀπ᾿ ἀλλήλων αὐτὰ χαὶ διϊστάντος τοῦ
θεοῦ, τοῦ τὰς ἐναντιότητας εὖ εἰδότος - καὶ τὴν ἐκ
φύσεως αὐτῶν διαμάχην. Ἵνα οὖν μὴ ἀεὶ συμφε-
θύμενα σταδιάζωσι » καὶ πόλεμος ἀντὶ εἰρήνης ἐπι-
χρατήσῃ, τὴν ἀκοσμίαν ἐν χύσμῳ τιϑεὶς » οὐ μόνον
“ἐχώρισε φῶς καὶ σκότος, » ἀλλὰ καὶ ὅρους ἐν μέ- Ἴ
σοις ἔϑετο διαστήμασιν, οἷς ἀνεῖρξε τῶν ἄκρων ἑχά- Ῥ,
τερον. Ἔμελλε γὰρ γειτνιῶντα, σύγχυσιν ἀπεργάζε-
σϑαι, τῷ περὶ δυναστείας ἀγῶνι κατὰ πολλὴν καὶ

Ὁ Οθπ, 1,2.

12. ῬΗΠ,. 100. ΒΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΚ, {. 9.10.

ἄπαυστον ᾿φιλονειχίαν ἐπαποδυόμενα, εἰ μὴ μέσοι
παγέντες ὅροι διέζευξαν καὶ διέλυσαν τὴν ἀντεπίϑε-
σιν. Οὗτοι δέ εἰσιν “ἑσπέρα τε χαὶ πρωΐα, » ὧν ἢ
μὲν προευαγγελίζεται μέλλοντα ἥλιον ἀνίσχειν, ἠρέμα
. τὸ σχότος ἀγείργουσα " ἡ δὲ ἑσπέρα καταδύντι ἐπι-
γίνεται τῷ ἡλίῳ, τὴν ἀϑρόαν τοῦ σχότους φορὰν
πραέως ἐχδεχομένη.. Καὶ ταῦτα μέντοι, πρωΐαν
λέγω καὶ ἑσπέραν 9 ἐν τῇ τάξει τῶν ἀσωμάτων καὶ
νοητῶν ϑετέον" ὅλως γὰρ οὐδὲν αἰσϑητὸν, ἐν τού-
τοις, ἀλλὰ πάντα ἰδέαι χαὶ μέτρα καὶ τύποι καὶ
σφραγῖδες, εἰς γένεσιν ἄλλων “ἀσώματα σωμάτων.
Ἐπειδὴ δὲ φῶς μὲν ἐγένετο » σχότος δὲ ὑπεξέστη χαὶ
ὑπεχώρησεν, ὅροι δὲ ἐν τοῖς μεταξὺ διαστήμασιν
ἐπάγησαν, ἑσπέρα τὲ καὶ πρωΐα, κατὰ τὸ ἀναγ-
χαῖον τοῦ χρόνου μέτρον ἀπετελεῖτο εὐθὺς, ὃ καὶ
“ἡμέραν ὃ ποιῶν ἐκάλεσε. Καὶ ἡμέραν οὐχὶ πρώ-
τὴν; ἀλλὰ “μίαν, " ἢ λέλεχται οὕτως διὰ τὴν τοῦ
νοητοῦ χύσμου μόνωσιν, μοναδικὴν ἔχοντος φύσιν.

"ἀ0.. Ὁ μὲν οὖν ἀσώματος κόσμος ἤδη πέρας
8 εἶνεν, ἱδρυϑεὶς ἐν τῷ ϑείῳ λύγῳ, ὁ δὲ αἰσϑητὸς
Μιπρὸς παράδειγμα τούτου ᾿ἐτελειουργεῖτο. Καὶ πρῶς
τον αὐτοῦ τῶν μερῶν . ὃ δὴ καὶ πάντων ἄριστον,
ἐποίει. τὸν οὐρανὸν ὃ δημιουργὸς, ὃν ἐτύμως στε-
ρθέωμα᾽" προςηγόρευχεν, ἅτε σωματικὸν. ὄντα " τὸ
γὰρ ναι φύσει στερεὸν Ἶ “ὅτιπερ καὶ τριχῆ διάστα-
τον. “Στερεοῦ δὲ καὶ σώματος ἔννοιά τις ἑτέρα,
πλὴν τὸ πάντη, διεστηχός ; Εἰχότως οὖν ἀντιτιϑεὶς
τῷ νοητῷ καὶ. ἀσωμάτῳ τὸν αἰσϑητὸν καὶ σωματο-
εἰδῇ » τοῦτον στερέωμα. ἐχάλεσεν. Εἶτ᾽ αὐτὸν εἰ-
ϑέως “οὐρανὸν εὐθυβόλως καὶ πάνυ κυρίως προςεῖ-
πεν» ἤτοι διότι πάντων ὅρος ἦν ἤδη, ἢ ὅτι πρῶτος
τῶν δρατῶν ἐγένετο." Ὀνομάζει δὲ καὶ ἡμέραν μετὰ
τὴν γένεσιν αὐτοῦ δευτέραν ᾿ ὅλον ἡμέρας διάστημα
καὶ μέτρον ἀνατιϑεὶς οὐρανῷ, διὰ τὴν ἐν αἰσθητοῖς
ἀξίωσίν τε καὶ τιμήν.

ΡΗΠ,. 100). θῈ ΜΌΝΘΙ ΟΡΙΕ. ξ. 11.12. 13

. 11. ἹΠετὰ δὲ ταῦτα Σ ἐπειδὴ τὸ σύμπαν ὕδωρ
εἰς ἅπασαν τὴν γῆν ἀγεκέχυτο .: καὶ διὰ πάντων αὖ-
τῆς ἐπεφοιτήκει τῶν μερῶν » οἷα σπογγιῶς ἀγαπεπω-
κυίας ἰχμάδα Ὲ ὡς εἶναι τέλμα τε ἅμα καὶ βαϑὺν
πηλὸν, ἀμφοτέρων. τῶν στοιχείων ἀναδεδευμένων
καὶ συμπεφυρμένων τρύπον φυράματος εἰς μίαν
ἀδιάκριτον χαὶ ἄμορφον φύσιν. προςτάττει ὃ ϑεὸς,
τὸ μὲν ὕδωρ ὅσον ἁλμυρὸν. καὶ ἀγονίας αἴτιον ἔμελ-
λὲν ἔσεσϑαι σπαρτοῖς καὶ δένδρεσιν ᾿ ἐπισυναχϑῆ-
ναὶ» συῤῥυὲν ἐχ τῶν τῆς ἁπάσης γῆς ἀραιωμάτων " 8
τὴν δὲ “ξηρὰν ἀναφανῆναι, τῆς τοῦ γλυχέος γ0- ῬἘ.
τίδος ἐναπολειρϑείης εἰς διαμονήν. Κόλλα γάρ-τις
ἐστὶν ἢ μεμετρημένη γλυκεῖα γοτὶς τῶν διεστηκότων,
χαὶ ὑπὲρ τοῦ μὴ παντάπασιν ἀπαυανϑεῖσαν αὐτὴν
ἄγονον καὶ στεῖραν γενέσϑαι » καὶ ὅπως οἷα μήτηρ»
μὴ μόνον ϑάτερον εἶδος τροφῆς, βρῶσιν, ἀλλ᾽ ἔχά-
τερον ὡς ἂν ἐγγόνοις βρῶσίν τε καὶ πόσιν παρέχῃ.-.
Ζιὸ φλέβας μαστοῖς ἐοικυίας ἐπλήμμυ ε, αἷ' στο-
μωϑεῖσαι ποταμοὺς καὶ πηγὰς ἔμελλον ἀναχεῖν. Οὐ-
δὲν δὲ ἧττον καὶ τὰς ἀφανεῖς ἐνίχμους διαφύσεις εἰς
ἅπασαν τὴν ἀρόσιμον καὶ βαϑύγειον ἀπέτεινε, πρὸς
εὐφορίαν ἀφϑονωτάτην καρπῶν. Ζαῦτα διατα-
ξάμενος » ὀνόματα αὐτοῖς ἐτίϑει, τὴν μὲν ξη-
ρὰν χαλῶν “γῆν, τὸ δὲ ἀποχριϑὲν ὕδωρ ““36-
λασσαν 5).

ᾧ. 12. Εἶτα διακοσμεῖν ἄρχεται τὴν γῆν. Κε-
λεύει γὰρ αὐτὴν χλοηφορεῖν » καὶ σταχυοφορεῖν, παν-
τοίας βοτανίας ἀνιεῖσαν, καὶ, πεδία εὔχορτα, καὶ
πάνϑ'᾽ ὅσα χιλὸς μὲν κτήνεσιν, ἀνϑρώποις δὲ ἔμεν
λεν ἔσεσϑαι τροφή. “Προςέτι μέντοι καὶ τὰς δέν-
ὅρων ἁπάσας ἰδέας ἀνέ υὲν, οὐδὲν οὔτε τῶν τῆς
ἀγρίας ; οὔτε τῶν τῆς ἡμέρου λεγομένης ὕλης πα-

9 θείς. ᾿Επεβρίϑει δὲ πάντα καρποῖς εὐθὺς ἅμα τῇ
Μιπρώτῃ γενέσει, κατὰ τὸν ἐναντίον τρόπον ἢ τὸν

ὅ Θοπ, 1, 10 544.
Β

44 ῬΗΠ,. 100. ΠΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ, ἢ. 19.138.

νυνὶ καϑεστῶτα. Νυνὶ μὲν γὰρ ἔν μέρει γίνεται τὰ
γινόμενα χφόνοις διαφέρουσιν 4 ἀλλ οὐχ ἀϑρόα χαι-:
ρῷ ἑνί. 1“ς “γὰρ οὐχ οἶδεν, ὅτε πρῶτον μέν ἐστι
σπορὰ καὶ φυτεία, δεύτερον δὲ τῶν σπαφέντων. καὶ

υτευϑέντων αὔξησις, ἤ μὲν. εἷς τὸ κάτω ῥίζας
ἀποτείνουσα οἱονεὶ ϑεμελίους » ἢ δὲ εἰς τὸ ἄνω πρὸς
ὕψος αἰρομένων καὶ στελεχουμένων ; Ἔπειτα- βλα-
στοὶ͵ καὶ πετάλων ἐκφύσεις , εἶτ᾽ ἐπὶ πᾶσι καρποῦ

ορά. Καὶ πάλιν καρπὸς οὐ τέλειος, ἀλλ᾽ ἔχων ἐν
ἑαυτῷ παντοίας μεταβολὰς, κατά τε τὴν ἐν μεγέ-
ϑει ποσότητα . καὶ τὰς ἐν πολυμόρφοις ἰδέαις ποιό-
τητας. ““ποτίχτεται μιὲν γὰρ ὃ καρπὸς, ἐοικὼς ἀμε-
θέσι ψήγμασιν, ὑπὸ βραχύτητος. μόλις δρατοῖς, ἅπερ
οὐκ ἀπὸ σχοποῦ φαίη ἄν τις εἶναι πρῶτα αἰσϑητά,
Ἱπετὰ δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ κατ᾽ ὀλίγον » ἔκι τε, τῆς ἐπο-.
ζετευομένης τροφῆς, ἢ ἀρδεὶ τὸ δένδρον, καὶ ἐκ
τῆς εὐχρασίας τῶν πνευμάτων, ἃ ψυχραῖς ἅμα καὶ
μαλακωτέραις αὔραις πγεῖ, χατὰ μικρὸν ζωπυρεῖται
καὶ τιϑηνεῖται καὶ συναύξεται, πρὸς ὄγκον ἐπιδι-
δοὺς τελειότατον " σὺν δὲ τῷ μιεγέϑει χαὶ τὰς ποιό-
τητὰς ἀλλάττει, καϑάπερ. ὑπὸ γραφικῆς ἐπιστήμης
ἀγώμασι διαφόροις. ποικιλλόμενος.

ᾧ. 18. Ἔν. δὲ τῇ πρώτῃ γενέσει τῶν ὅλων, κα-
ϑάπερ ἔφην, ὃ ϑεὸς ἅπασαν τὴν τῶν φυτῶν ὕλην
ἐκ γῆς ἀνεδίδου τελείαν, καρποὺς ἔχουσαν οὐκ ἅτε-
λεῖς ἀλλ ἀχμάζοντας, εἰς ἑτοιμοτάτην χαὶ ἄνυ-
πέρϑετον χρῆσιν καὶ ἀπόλαυσιν “ζώων τῶν αὐτίχα
γενησομένων. Ὅ μὲν δὴ προςτάττει τῇ γῇ ταῦτα.
γεννῆσαι. Ἡ δὲ ὥςπερ ἐχ πολλοῦ κυοφοροῦσα. χαὶ
ὠδίνουσα, τίκτει πάσας μὲν τὰς σπαρτῶν, πάσας δὲ 9
τὸς δένδρων, ἐ ἕτι δὲ καρπῶν Ἶ ἀμυϑήτους ἰδέας. “Ἵλλ᾽ Ρ.
οὐ μιόνον ἦσαν οἱ καρποὶ τροφαὶ ζώοις, ἀλλὰ καὶ
παρασκευαὶ πρὸς τὴν τῶν ὁμοίων ἀεὶ γένεσιν; τὰς
σπερματικὰς οὐσίας περιέχουσαι » ἐν αἷς ἄδηλοι μὲν
καὶ ἀφανεῖς οἱ λόγοι τῶν ὅλων εἰσὶ, ἐμ δὲ χαὶ

ΡΗΙΤ, 00. ΡῈ ΜΌΝΘΡΙ ΟΡΙΕ, {. 13. 14. 4ὅ

φανεροὶ γινόμενοι καιρῶν περιόδοις. ᾿Εβουλήϑη γὰρ
᾽ θεν δολιχεύειν τὴν φύσιν. . ἀϑανατίζων τὰ γένη,

δ μεταδιδοὺς αὐτοῖς ἀϊδιότητος. Οὺ χάριν καὶ
ἀρχὴν πρὸς τὸ τέλος ἦγε καὶ ἐπέσπευδε ᾿ χαὶ τέλος

ἀρχὴν ἀναχάμπτειν ἐποίει. “ΠἜΧ τὲ γὰρ φυτῶν ὃ
καρπὸς . ὡς ἂν ἐξ ἀρχῆς τὸ τέλος, καὶ ἐχ καρποῦ
τὸ σπέρμα ᾿ περιέχον ἐν ἑαυτῷ πάλιν τὸ φυτὸν, ὡς
ἂν ἐκ τέλους ἀρχή.

ᾧ. 14. Τῇ δὲ τετάρτῃ ἡμέρᾳ ἢ). μετὰ τὴν γῆν
τὸν οὐρανὸν ἐποίχιλλε διακοσμῶν, οὐκ ἐπειδὴ τοῦ-
τον ἐν᾿ ὑστέρῳ τῆς γῆς ἔταττε, τῇ μὲν ἐλάττονι
φύσει προνομίαν διδοὺς " τὴν δὲ κρείττονα, καὶ ϑειο--
φέραν δευτερείων ἀξιῶν » ἀλλ᾽ εἷς ἔνδειξιν “ἐναργεστά--
τὴν κράτους ἀρχῆς. Προλαβὼν γὰρ περὶ τῶν οὔπω

10γεγογότων ᾿ἀνϑρώπων οἷοι τὰς γνώμας ἔσονται » στο-
Ὑ «χασταὶ τῶν εἰκότων καὶ πιϑανῶν, ἐν οἷς τὸ πολὺ
τὸ εὔλογον ,. ἄλλ᾽ οὐχὶ τῆ ἀκραιφνοῦς ἀληϑείας, χαὶ
ὅτι πιστεύσουσι τοῖς φαινομένοις μᾶλλον ἢ ϑεῷ, σο-
φιστείαν, πρὸ σοφίας ϑαυμάσαντες. Κατιδόντες τὰ
αὖϑις τὰς ἡλίου καὶ σελήνης περιόδους, δι᾽ ὧν ϑέ-
θη, χειμῶνες, ἔαρος χαὶ μετοπώρου τροπαὶ » τῶν ἐκ
γῆς ἀνὰ πᾶν ἕτος φυομένων καὶ γιγνομένων ἅπάνγ-
των αἰτίας ὑπολήψονται τὰς τῶν κατ᾽ οὐρανὸν ἀ-
στέρων περιπολήσεις. Ἵνα μηδενὶ “γενητῷ τὰς πρώ-
τὰς ἀνατιϑέναι τιγὲς τολμῶσιν. αἰτίας, ἢ διὰ ϑρά-
σος ἀναίσχυντον ἢ δι᾽ ἀμαϑίαν ὑπερβάλλουσαν" ἀνα-
δραμέτωσαν, » φησὶ, ταῖς διανοίαις ἐπὶ τὴν πρώτην
τῶν ὅλων γένεσιν ᾿ ὅτε, πρὸ ἡλίου καὶ σελήνης, παν-
Φοῖα μὲν φυτὰ, παντοίους δὲ καρποὺς ἤνεγκεν ἢ γῆ.
Καὶ ϑεασάμενοι, ταῖς διανοίαις, ἐλπιζέτωσαν, ὅτι καὶ
αὖϑις οἴσει χατὰ πρόςταξιν. τοῦ πατρὸς, ὅ ᾿ ὅταν αὐτῷ
δοχῇ; μηδὲν προςδεηϑέντι τῶν κατ ᾿οὐρανὸν᾽ ἐχγό-
ψων, οἷς δυνάμεις μὲν ἔδωκεν , οὐ μὴν αὐτοχρατεῖς.
Οἷα γὰρ ἡνίοχος ἡνιῶν ἢ κυβερνήτης οἱάκων ἐπει-

" α6μ, 1, 14.
Β2

141. ΡΗΠ.. 100. ΠΕ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞἙ, ἐ, 15.106.

λημμένος, ἄγει ἣ ἂν ἐθέλῃ χατὰ γόμον καὶ δίκην
ἕχαστα, μηδενὸς προςδεόμεγος ἄλλου" πάντα γὰρ
ϑεῷ δυνατά.

15. Ἥδ᾽ ἐστὶν αἰτία, «διὰ ἣν προτέρα μὲν
ἐβλάστησε καὶ ἐχλοηφόρησεν ἢ γῆ. Ὁ δὲ οὐρανὸς
διεχοσμεῖτο αὖϑις ἐν ἀριϑμῷ τελείῳ ᾽ τετράδι, ἣν
δεκάδος τῆς παντελείας οὐχ ἂν διαμάρτοι τις εἶναι
λέγων ἀφορμήν τε καὶ πηγήν. Ὃ γὰρ ἐντελεχείᾳ
δεκὸς » τοῦτο τετρὰς, ὡς ἔοιχε ᾽ δυγάμει. Εἰ γοῦν οἷτο
ἀπὸ μονάδος ἄχρι τετράδος. ἑξῆς, συγντεϑεῖεν ἀρι-Ῥ,
ϑμοὶ, δεκάδα “γεννήσουσιν » ἥτις ὅρος τῆς ἀπειρίας
τῶν ἀριϑμῶν ἐστι, περὶ ὃν ὡς καμπτῆρα εἱλοῦνται
καὶ ἀνακάμπτουσι. Περιέχει δὲ ἢ τετρὰς καὶ τοὺς
λόγους τῶν χατὰ μουσικὴν συμφωνιῶν ᾽ τῆς τε διὰ
τεττάρων καὶ διὰ πέντε καὶ διὰ πασῶν, χαὶ προςέτι δὶς
διὰ πασῶν, ἐξ ὧν σύστημα τὸ τελειότατον ἀ ἀπογεννᾶται.
Τῆς μὲν γὰρ διὰ τεττάρων ὃ λύγος ἐ ἐπίτριτος. Τῆς δὲ
διὰ πέντε ᾿ ἡμιόλιος. Ζιπλάσιος δὲ τῆς διὰ πασῶν.
Τετραπλάσιος δὲ τῆς δὶς διὰ πασῶν. Οὺς ἅπαντας
ἤ τετρὰς ἔχει περιλαβοῦσα. Τὸν μιὲν γοῦν ,ἐπίτρι-
τὸν ἐν τῷ τέσσαρα πρὸς τρία. Τὸν δὲ ἡμιόλιον ἐν

{τῷ τρία πρὸς δύο. Τὸν δὲ διπλάσιον ἐν τῷ δύο
δΙιπρὸς ἢ ἕν, ἢ τέσσαρα πρὸς δύο. Τὸν δὲ τετραπλά-
σιον ἐν τῷ τέσσαρα πρὸς ἕν,

ᾧ, 16. Ἐστὶ δὲ καὶ δύναμις ἄλλη τετράδος, ᾿
λεχϑῆναί τε χαὶ γοηϑῆναι ᾿ϑαυμασιωτάτη. Πρώτη
γὰρ αὕτη τὴν τοῦ στερεοῦ, φύσιν. ἔδειξε, τῶν πρὸ
αὐτῆς ἀριϑιειῶν τοῖς ἀσωμάτοις ἀνακειμένων. Κατὰ
μὲν γὰρ τὸ ἕν τάττεται τὸ λεγόμενον ἐν γεωμετρίᾳ
εἶναι σημεῖον. Κατὰ δὲ τὰ δύο, γραμμὴ, διότι φύ--
ὅει ἐκ σημείου συνίσταται. Ἢ γραμμὴ δέ ἐστι μῆ-
κος ἀπλατές. Πλάτους δὲ προςγενομένου » γίνεται
ἐπιφάγεια ὲ ἥ: τέταχται κατὰ τριάδα.- ᾿ἘΕπιφάνεια δὲ
πρὸς τὴν. τοῦ στερεοῦ φύσιν ᾿ς: ἑνὸς δεῖται Τοῦ βά-
ϑους ᾽, ὃ προςτεϑὲν τῇ τριάδι, γίνεται τετράς. Ὅϑεν
χαὶ μέγα χρῆμα συμβέβηκεν εἶναι τὸν ἀριϑμὸν τοῦ-

ΡΗ͂Ι,. 100. ΒΕ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΣ, {. 16. 17. 17

τὸν, ὃς ἐκ τῆς ἀσωμάτου καὶ νοητῆς οὐσίας ἤγαγεν
ἡμᾶς εἰς ἔννοιαν τριχῆ, διαστάτου σώματος, τῇ φύ-
ὅει πρῶτον αἰσϑητοῦ. Ὁ δὲ μὴ “συνιεὶς τὸ λεγόμε-
ψοὸν, ἐχ τινὸς παιδιᾶς εἴσεται πάνυ συνήϑους. Οἱ

ἱ καρυατίζοντες εἰώϑασι τρία ἐν ἐπιπέδῳ προτιϑέντες
κάρυα, ἐπιφέρειν ἕν, σχῆμα πυραμοειδὲς ἀπογεν-
γνῶντες. Τὸ μιὲν. οὖν ἐν ἐπιπέδῳ τρίγωνον ἵσταται
μέχρι τριάδος, τὸ δὲ ἐπιτεϑὲν τετράδα μὲν ἐν ἀρι-
ϑιμοῖς, ἐν δὲ σχήμασι. πυραμίδα, γεννῷ, στέρεον ἤδη
σῶμα. Πρὸς δὲ «τούτοις οὐδ᾽ ἐχεῖνο ἀγνοητέον, ὅτε
πρῶτος ἀριϑμῶν ὃ τέτταρα τετράγωνός ἐστιν ἰσάκις
ἴσος, μέτρον δικαιοσύνης καὶ ἰσότητος. Καὶ ὅτι μό--

- ψος ἐχ τῶν αὐτῶν καὶ συνϑέσει καὶ δυνάμει πέφυχε
γεννᾶσϑαι. Συνϑέσει μὲν, ἐχ δυοῖν καὶ δυοῖν" δυνάμει
δὲ πάλιν, ἐκ τοῦ δὶς δύο, πάγκαλόν τι συμφωνίας εἶδος
ἐπιδεικνύμενος δ 1 μηδενὶ τῶν ἄλλων ἀριϑμῶν συμ-
βέβηκεν. «Τὐτίχα γοῦν ὃ ἕξ, συντεϑειμένος ἐκ δυοῖν
τριάδων ᾿ οὐκ ἔτι γεννᾶται πολυπλασιασϑεισῶν ν ἀλλ
ὃ ἕτερος, ὃ ἐγγέα. Πολλαῖς δὲ καὶ ἄλλαις. κέχρη-
ται δυνάμεσιν ἥ τετρὰς , ἃς ἀχριβέστερον καὶ ἐν τῷ
περὶ αὐτῆς ἰδίῳ λόγῳ προςυποδειχτέον. “Ἵπόχρη δὲ
καὶ ἐκεῖνο προςϑεῖναι , “ὅτε τῇ τοῦ ,παντὸς οὐρανοῦ
τε χαὶ χόσμου γενέσει γέγονεν ἀρχή. Τὰ γὰρ τέσ-Ῥ.
σαρα στοιχεῖα, ἐς ὧν τόδε τὸ πᾶν ἐδημιουργήϑη,
καϑάπερ ἀπὸ πηγῆς ἐῤῥύη, τῆς ἐν ἀριϑμοῖς τετρά--
δὸς. καὶ πρὸς τούτοις αἵ ἐτήσιοι ὧραι τέσσαρες, αἱ
ζώων. καὶ φυτῶν αἴτιαι γενέσεως τετραχῆ τοῦ ἔνι-
αὐτοῦ διανεμηϑέντος εἰς χειμῶνα καὶ ἔαρ καὶ ϑέρος
καὶ μετόπωρον.

ᾧ. 17. Τοσαύτης οὖν ἀξιωϑέντος ἐν τῇ φύσει
προνομίας τοῦ λεχϑέντος ἀριϑμοῦ;, κατ᾽ ἀναγκαῖον
ὃ ποιητὴς διεχόσμει τὸν οὐρανὸν ἐν τετράδι, ᾿παγκά-
λῳ καὶ ϑεοειδεστάτῳ κόσμῳ, τοῖς φωςφόροις ἄστροις.

1) ΕἸδώς τε ὅτι τῶν ὄντων ἄριστον τὸ φῶς ἐδτὶν, ὃρ-
ΔΙ, γάνον αὐτὸ τῆς ἀρίστης τῶν αἰσϑήσεων ὁράσεως
ἀπέφηνεν. Ὅπερ γὰρ νοῦς ἐν ψυχῇ; τοῦτο ὀφϑαλ-

(8 ΡΗΠ, 100. ΡῈ ΜΌΝΟΙ ὍὌΡΙΕ, ὃ. 17..18.

μὸς ἐν σώματι. Βλέπει γὰρ ἑκάτερος, ὃ μὲν τὰ
ὄντα νοητὰ, ὃ δὲ αὖ τὰ αἰσϑητά. Χρεῖος δὲ ὃ
μιὲν νοῦς ἐπιστήμης εἷς τὸ γνωρίσαι τὰ ἀσωματα,
ὀφθαλμοὶ δὲ φωτὸς εἰς τὴν τῶν σωμάτων ἀντίλη--
ψιν, ὃ πολλῶν μὲν χαὶ ἄλλων ἀγαϑῶν αἴτιον γέγο--
γὲν ἀνθρώποις, διαφερόντως δὲ τοῦ μεγίστου φι-
λοσοφίας. Ὑπὸ γὰρ φωτὸς ἄνω παῤβαπεμφϑεῖσα ἡ
ὅρασις, καὶ κατιδοῦσα. φύσιν ἀστέρων, καὶ χίνησιν.
αὐτῶν ἐναρμόνιον, ἀπλανῶν τε καὶ πλανήτων εὖ
διατεταγμένας περιφορὰς » τῶν μὲν κατὰ ταῦτα καὶ
ὡσαύτως περιπολούντων, τῶν δὲ ἀνομοίως τε καὶ
ὑπεναντίως διτταῖς περιόδοις χρωμένων, χορείας τὸ
πάντων ἐμμελεῖς, νόμοις τῆς μουσικῆς τελείας διά»
κεχοσμημένας, ἄλεκτον ἐμπαρέχει τῇ ψυχῇ τέρψιν. τῇ
καὶ ἡδονήν. ἯΙ δὲ ἑστιωμένη ϑεαμάτων ἐπαλλήλων, ἐξ
ἑτέρων γὰρ ἣν ἕτερα, πολλὴν ἀπληστίαν εἶχε τοῦ ϑεῶπ

εἶν. Εἶτα, οἷα φιλεῖ, προςπεριειργάζετο, τίς ἢ τῶν
δρατῶν δὴ τούτων οὐσία, καὶ εἶ ἀγένητοι πεφύκασιν,
ἢ γενέσεως ἔλαβον ἀρχὴν, καὶ τίς ὃ τρόπος τῆς κινή-
σεως, καὶ τίνες αἵ αἰτίαι διὰ ὧν ἕκαστα οἰκονομεῖται.
Ἔχ δὲ τῆς τούτων ζητήσεως τὸ φιλοσοφίας συνέστη
γένος, οὗ τελειότερον ἀγαϑὸν οὖκ ἦλϑεν εἰς τὸν ἀγ-
ϑρώπινον ῥβίον.. ἐν κῆτὸ

νι ᾧ, 418, Πρὸς δὲ τὴν τοῦ νοητοῦ φωτὸς ἰδέαν
ἐκείνην ἀπιδὼν, ἣ, λέλεκται κατὰ τὸν ἀσώματον
χόσμον, ἐδημιούργει τοὺς αἰσϑητοὺς ἀστέρας, ἀγάλ--
ματα ϑεῖα καὶ περιχαλλέστατα, οὃς ὥςπερ ἐν ἱερῷ
τῷ χαϑαρωτάτῳ τῆς σωματικῆς οὐσίας ἵδρυε, τῷ
οὐρανῷ, πολλῶν χάριν, “Εγὸς μὲν, τοῦ ᾿φωςφορεῖν"
ἑτέρου δὲ, σημείων" εἶτα, καιρῶν. τῶν περὶ τὰς
ἐτησίους ὥρας" καὶ ἐπὶ πᾶσιν, ἡμερῶν, νυχτῶν,
μηνῶν, ἐνιαυτῶν, ἃ δὴ καὶ μέτρα γέγονε χρόνου,
καὶ τὴν ἀριϑμοῦ φύσιν ἐγέννησεν. Οἵαν δὲ ἕκα-:
στον τῶν εἰρημένων χρείαν τε καὶ ὠφέλειαν παρέχε-
ται, δῆλον μὲν ἐκ τῆς ἐνεργείας. Πρὸς δὲ ἀχριβε-12
δτέραν κατάληψιν, οὐκ ἄτοπον ἴσως χαὶ λόγῳ τὸ.

ΡΗΠ,. 100. ΠΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ, ξ.18.19, 19

ἀληϑὲς ἰχνηλατῆσαι. Τοῦ δὴ “σύμπαντος “χρόνου
διανεμηϑέντος εἰς δύο τμήματα, ἡμέραν τε καὶ νύχ--
τα, τῆς μὲν ἡμέρας τὸ κράτος ὃ πατὴρ ἀνεδίδου
τῷ ἡλίῳ, οἷα μεγάλῳ βασιλεῖ" τῆς δὲ νυχτὸς τῇ σε-
λήνῃ χαὶ τῷ πλήϑει" τῶν ἄλλων ἀστέρων. Τὸ δὲ
μέγεθος τῆς περὶ τὸν ἥλιον δυνάμεώς τε καὶ ἀρχῆς,
ἐμφανεστάτην πίστιν ἔχει τὴν λεχϑεῖσαν ἤδη. Εἷς
γὰρ ὧν χαὶ μόνος, ἰδίᾳ καὶ καϑ' αὑτὸν ἥμισυ τμῆ-
18μα τοῦ σύμπαντος χρόνου κεχλήρωται . ῊΥ ἡμέραν,
ΜΙοὐ δὲ ἄλλοι πάντες μετὰ σελήνης ϑάτερον, ὃ κέκλη-
ται νύξ. Καὶ τοῦ μὲν ἀνατείλαντος » αἵ φαντασίαι
ϊ τῶν τοσούτων ἀστέρων οὐχ ,ἀμαυροῦνται μόνον, ἀλλὰ
καὶ ἀφανίζονται τῇ τοῦ φέγγους ἀναχύσει" καταδύν-
τος δὲ, τὰς ἰδίας ἐπιφανείας “ἄρχονται διαφαίγειν
ἀϑρόοι καὶ τὰς ποιότητας. Ἔ
Ἂ 0. Ὁ Ὁ ἐγόνασι δὲ, ὅπερ αὐτὸς εἶπεν, οὐ μό-
φον ἵνα φῶς ἐχπέμπωσιν ἐπὶ τὴν γῆν ᾿ ἀλλὰ καὶ
ὅπως σημεῖα, μελλόντων προφαίνωσιν. Ἢ γὰρ ἄνα-
φολαῖς αὐτῶν, ἢ δύσεσιν, ἢ ἐχλείψεσιν, ἢ πάλιν
ἐπιτολαῖς χαὶ ἐπικρύψεσιν, ἢ ταῖς ἄλλαις περὶ τὰς
κιγήσεις διαφοραῖς ἄνϑρωποι τὰ ἀποβησόμενα στο-
χάζξονται ῷ καρπῶν φορὰς καὶ ἀφορίας » ζώων γενέσεις
καὶ φϑορὸς, αἰϑρίας χαὶ γεφσεις, νηνεμίας καὶ
- βίας πνευμάτων. ᾿ ποταμῶν πλημμύρας καὶ κεγώσεις,
ϑαλάττης ἠρεμίαν χαὶ κλύδωνα, ὡρῶν τῶν ἐτησίων
ὑπαλλαγὸς, ’ ἢ ϑέρους χειμάζοντος, ἢ χειμῶνος φλέγον-
τος, ἢ ἔαρος μετοπωρίς ζογτος, ἢ μετοπώρου ἐαρίζοντοξ.
«Ἤδη δὲ καὶ κλόνον καὶ σεισμὸν γῆς ἐχ τῶν κατ᾽ οὐρανὸν
κινήσεων στοχγασμῷ προεσήμηνάν τινες, χαὶ μυρία ἄλλα
τῶν ἀληϑεστέρων" ὡς ἀψευδέστατα λελέχϑαι, ὃ ὅτι “εἰς
σημεῖα γεγόνασιν οἱ ἀστέρες ὴ προςέτι μέντοι : καὶ εἰς
καιρούς.» Καιροὺς͵ δὲ τὰς “ἐτησίους ὡράς ὑπείλη-
φὲν εἶναι. Καὶ μήποτε εἰκότως; Ἔννοια γὰρ και-
οὔ τίς ἂν εἴη, πλὴν χρόνος κατορθώσεως; “41 δὲ
ὦραι πάντα τελεςφοροῦσι καὶ κατορϑοῦσι, σπορὰς,
καὶ φυτείας καρπῶν, καὶ ζώων γενέσεις τὸ καὶ αὖ-

λ

20, ΡΗΙΠΙ,. 100ὴ. )Ὲ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΠ, ᾧ. 19.20.

ξήσεις. ΤΙ ἐγόνασι δὲ χαὶ πρὸς μέτρα χφόνων ἡλίου
γὰρ καὶ σελήνης καὶ τῶν ἄλλων τεταγμέναις περιό--
δοις, ἡμέραι » καὶ μῆνες, καὶ ἐνιαυτοὶ συνέστησαν.
Εὐϑύς τε, τὸ χρησιμώτατον, ἥ ἀριϑμοῦ φύσις ἐδείχϑη,
χρόνου παραφήναντος αὐτήν. Ἔχ γὰρ μιᾶς ἡμέρας,
τὸ ἣν, χαὶ ἐχ δυοῖν, τὰ δύο, καὶ ἐκ τριῶν, τὰ τρία,
καὶ ἐχ μηνὸς, τὰ τριάχοντα » καὶ ἐξ ἐνιαυτοῦ, τὸ
ἰσάριϑμον ταῖς ἐκ δώδεκα μηνῶν ἡμέραις πλῆϑος,
καὶ ἐξ ἀπείρου χρόνου, ὃ ἄπειρος ἀριϑιμός. Εἰς το-13
σαύτας χαὶ οὕτως ἀναγκαίας διατείνουσιν ὠφελείας Ρ.
αἱ τῶν κατ οὐραγὸν φύσεις τε καὶ κινήσεις ἀστέ-
θων. Εἰς πόσα δὲ ἄλλα φαίην ἂν ἔγωγε τῶν ἡμῖν
μὲν ἀδηλουμένων ! Οὐ γὰρ πάντα τῷ ϑνητῷ γένει
γνώριμα ᾽ πρὸς δὲ τὴν τοῦ ὅλου συνεργούντων δια--
μογὴν» ἃ ϑεσμοῖς καὶ νόμοις, οὺς ὥρισεν ὃ ϑεὸς
ἀκινήτους ἐν τῷ παντὶ, συμβαίνει πάντη τὲ καὶ
πάντως ἐπιτελεῖσθαι.
δι 0 αὐ δὲ καὶ οὐραγοῦ διακοσμηϑέντων
τοῖς προςήχουσι κόσμοις, τῆς ειὲν τριάδι, τοῦ δὲ,
ὡς ἐλέχϑη ᾿ τετράδι ὶ τὰ ϑνητὰ γένη ζωοπλαστεῖν
ἐνεχείρει ; τὴν ,ἀρχὴν ἀπὸ τῶν ἐνύδρων ποιούμε-
Ἴ4νος ἡμέρᾳ πέμπτῃ, γομίσας οὐδὲν οὕτως ἕτερον
Μ ἑτέρῳ συγγενὲς, ὡς ζώοις πεντάδα. “Πιαφέρει γὰρ
ἔμψυχα ἀψύχων οὐδενὶ μᾶλλον ἢ ἀἰσϑήσει" πενταχῆ
δὲ τμητὸν αἴσϑησις, εἷς ὅρασιν, ἀχοὴν, γεῦσιν,
ὄσφρησιν, καὶ ἀφήν. “Εχάστῃ μιέντοι προςένειμεν Ο
ποιῶν καὶ ἐξαιρέτους ὕλας, καὶ χριτήριον ἀδιον, ᾧ
δικάσει τὰ ὑποπίπτοντα. “Χρώματα ειὲν ἥ ὅρασις,
-φωνὰς δὲ ἀκοὴ, χιλοὺς δὲ γεῦσις, ἀτμοὺς δὲ ὄσφρη-
σις, “μαλακύτητας δὲ χαὶ. σχληρότητας, χαὶ ὅσα
ϑερμὰ ἢ ψυχρὰ ᾿ λειότητάς τε χαὶ τραχύτητας ἁφή.
ἸΠαντοῖα οὖν ἰχϑύων γένη καὶ κητῶν κελεύει συνί-
στασϑαι κατὰ τύπους, διαφέροντα χαὶ τοῖς μιεγέϑεσι,
καὶ ταῖς ποιότησιν. “λλα γὰρ ἐν ἄλλοις πελάγεσιν,
ἔστι δὲ ὅτε χαὶ ταὐτά. Πλὴν οὐ πανταχοῦ πάντα
διεπλάττετο, καὶ μήποτε εἰκότως; Χαίρεε γὰρ τὰ

ΡΗΠ,. 100. ΠΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ, ᾧ. 20.231. 21

μὲν τεναγώδει καὶ οὐ πάνυ βαϑείᾳ ϑαλάττῃ, τὰ δὲ
ὑποδρόμοις χαὶ λιμιέσι », μήτ᾽ ἐπὶ γῆν ἀνέρπειν Ὶ μιήτὸ
πόῤῥω "γῆς ἐπινήχεσϑαι δυνάμενα, τὰ δὲ κατὰ μέ-
σον καὶ βαϑὺ πέλαγος διαιτώμενα, τὰς προχεχυμέ-
γας ἄχρας. ἢ 'γήσους ἢ πέτρας ἐκτρέπεται. Καὶ τὰ
μὲν εὐδίᾳ καὶ γαλήνῃ σφριγᾷ, τὰ δὲ κλύδωνι καὶ
χυματώσει. Ταῖς γὰρ συνεχέσι. πληγαῖς γυμναζό-
μενα, χαὶ βίᾳ τὴν φορὰν ἀντωθοῦντα κρατερώτερά
τέ ἐστι, καὶ πιαίνεται μᾶλλον. Εὐθὺς δὲ καὶ τὰ
γένη τῶν πτηνῶν ἐδημιούργ ιν ὡς ἀδελφὰ τῶν καϑ'
ὕδατος, ΕΣ ἑχάτερα γὰρ νηχτά, ---α- μηδεμίαν ἰδέαν
τῶν ἀεροπόρων ὡς ἀτελῆ χκαταλιπῶν.

ᾧ. 21. Ηδὴ δὲ ὕδατος καὶ ἀέρος τὰ προςήκοντα
τῶν ζώων γένη καϑάπερ τινὰ κλῆρον οἰχεῖον ἄπει-
ληφότων πάλιν ἐχάλει τὴν γῆν εἷς τὴν τοῦ ὑπολει--
φϑέντος μέρους γένεσιν. Ὑπελέλειπτο δὲ μετὰ τὰ

υτὰ ζώων τὰ χερσαῖα. “Καὶ φησὶν ““ (Ἐξαγαγέτω
ἤ γῆ κτήνη καὶ ϑηρία καὶ ἑρπετὰ καϑ' ἕκαστον γέ-
νος. Ἢ δὲ τὰ προςταχϑέντα ποιεῖ, καὶ εὐϑὺς
ἀνίησι τῇ τε κατασκευῇ “διαφέροντα » καὶ ταῖς θώ--
. μαις,, καὶ ταῖς ἐνυπαρχούσαις βλαπτικαῖς "ἢ ὠφελη-
τιχαῖς «ϑυνάμεσιν. Ἐπὶ δὲ πᾶσιν ἐποίει τὸν ἄνϑρω--
πον. Ὃν δὲ τρόπον, «μικρὸν ὕστερον ἐρῶ, πρότε-
θοὸν ἐχεῖνο δηλώσας » ὅτι παγκάλῳ, τῷ τῆς ἀκολου-14.
ϑίας εἱρμῷ κέχρηται, καϑ' ἣν ὑφηγήσατο ζωογονίαν. Ῥα
Ῥυχὴ γὰρ ἦ μὲν ἀργοτάτη καὶ ἥκιστα, τετυπωμένη
τῷ γένει τῶν ἰχϑύων προςχεκλήρωται ᾿ ἥ δὲ ἀχριβε-
στάτη χαὶ κατὰ πάντα ἀρίστη τῷ τῶν ἀνϑρώπων,
Ἃ δὲ ἀμφοῖν μεϑόριος τῷ τῶν χερσαίων καὶ ἄερο-
πόρων. «Αὕτη γὰρ αἰσϑητικωτέρα μέν ἐστι τῆς ἐν
1οἰχϑύσιν, ἀμυδροτέρα. δὲ τῆς ἐν ἀνθρώποις. “1ιὸ τῶν
Μιἐμψύχων. πρῶτον ἐγέννησεν ἰχϑῦς. , πλέον μετέχοντας
σωματικῆς ἢ ψυχικῆς οὐσίας ; τρόπον τινὰ ζῶα, καὶ
οὐ ὥα, "χινητὰ ἄψυχα, πρὸς αὐτὸ μόνον τὴν τῶν
σωμάτων διαμονὴν παρασπαρέντος αὐτοῖς τοῦ ψυχο-
εἰδοῦς, χαϑάπερ φασὶ τοὺς ἅλας τοῖς κρέασιν, ἵνα

22 ΡΗ͂Ι;, 10}. Ὲ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. ᾧ, 21.22.

μὴ ῥᾳδίως διαφϑείροιντο. ΠΠετὰ δὲ τοὺς ἰχϑῦς τὰ
πτηνὰ καὶ χερσαῖα. Ἤδη γὰρ ταῦτά γε αἰσϑητικώ-
τερα; καὶ διὰ τῆς ,»χατασκευῆς ἐμφαίνοντα τρανο-
τέρας τὰς τῆς “Ψυχώσεως ἰδιότητας. Ἐπὶ δὲ πᾶσιν,
ὡς ἐλέχϑη, » τὸν ἄνθρωπον, ᾧ νοῦν ἐξαίρετον ἐδῳ--
θεῖτο, ψυχῆς τινὰ ψυχὴν, καϑάπερ κόρην ἐν ὀφϑαλ-
μῷ. Καὶ γὰρ ταύτην οἵ τὰς φύσεις τῶν πραγμά-
των ἀκριβέστερον ἐρευνῶντες ὀφϑαλμοῦ λέγουσιν
ὀφϑαλμὸν εἶναι,

ᾧ, 99. ..16ἴε μὲν οὖν ἅμα πάντα συνίστατο.
Συνισταμένων δὲ ὁμοῦ πάντων ᾿ ἥ τάξις ἀναγκαίῳ
λόγῳ ὑπεγράφετο, διὰ τὴν ἐσομένην αὖϑις ἐξ ἀλλή-
λων γένεσιν. Ἔν δὲ τοῖς κατὰ μέρος γινομέ-
γοις τύξις ἥδε γε ἐστὶν; ἄρχεσϑαι μὲν ἀπὸ τοῦ
φαυλοτάτου τὴν φύσιν Ἄ λήγειν δὲ εἰς τὸ πάν»-
των ἄριστον, 1ἰ δὲ τοῦτ᾽ ἐστὶ ἱ, δηλωτέον. Τὸ
σπέρμια τῶν ζώων γενέσεως ἀρχὴν εἶναι συμβέβηκε.
Τοῦτο ὡς ἔστι φαυλύτατον », ἐοικὸς ἀφρῷ, ϑεωρεῖ-
ται" ἀλλ᾽ ὅταν εἰς τὴν μήτραν καταβληϑὲν ἐνστη»-
οίσῃ, κίνησιν εὐθὺς λαβὸν εἷς φύσιν τρέπεται. -Φύ-
σις δὲ βελτίων σπέρματος » ἐπεὶ καὶ “κίνησις ἠρεμίας
ἐν “γενητοῖς. Ἢ δὲ οἷα τεχνίτης, ἢ κυριώτερον εἰ--
πεῖν, ἀνεπίλητπιτος τἔχν , ζωοπλαστεῖ τὴν μὲν ὑγρὰν
οὐσίαν εἰς τὰ τοῦ σώματος μέλη. καὶ μέρη διανέ-
μουσα; τὴν δὲ πνευματικὴν εἰς τὰς τῆς ψυχῆς δυ-
γάμεις ᾿ τήν τὲ ϑιρεπτικὴν καὶ τὴν αἰσϑητικήν. Τὴν
γὰρ τοῦ λογισμοῦ τανῦν ὑπερϑετέον αὐϑδιὰ τοὺς φά-
σχοντας ϑύραϑεν αὐτὸν ἐπειςιέναι, ϑεῖον καὶ ἀΐδιον
ὄντα. Οὐκοῦν ἤρξατο μὲν ἀπὸ σπέρματος εὐτελοῦς
ἧ φύσις » ἔληξε δὲ εἷς τὸ τιμιώτατον » τὴν τοῦ ζώου
καὶ ἀνϑρώπου κατασχευήν. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ
ἐπὶ τῆς τοῦ, παντὸς γενέσεως συμβέβηκεν. Ἡνίκα
γὰρ ΤῊΝ διαπλάττειν ἔδοξε τῷ δημιουργῷ » τὰ μὲν
πρῶτα τῇ τάξει φαυλότερά πως ἦν, ἰχϑύες, τὰ δὲ
ὕστατα ἄριστα, ἄνθρωποι. Τὰ δὲ ἄλλα μέσα τῶν

ΡΉΠΙ, 100. ΠῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΝ. {. 22.323. 23

ἄχρων," ἀμείνω μὲν τῶν προτέρων, χείρω δὲ τῶν
ὑστέρων, χερσαῖα καὶ πτηνά.

23. ηετὰ δὴ τὰ ἄλλα πάντα ν καϑάπερ
ἐλέχϑη ἣν τὸν ἄνϑρωπόν φησι χατ εἰχόνα γενέσϑιι
ϑεοῦ καὶ καϑ' ὁμοίωσιν." Πάνυ καλῶς, ἐμφερέστε-1ὅ
ρον γὰρ οὐδὲν γηγενὲς ἀνθρώπου ϑεῷ. Τὴν δὲ ἐμ- Ὀ.
φέρειαν μηδεὶς εἰκαξζέτω σώματος χαραχτῆρσιν. Οὔτε
γὰρ, ἀγϑρωπόμορφος ὃ ϑεὺς, οὔτε ϑεοειδὲς τὸ ἂν-

1θϑρώπινον σῶμα" ἤ δὲ εἰκὼν λέλεκται κατὰ τὸν τῆς
Μοψυχῆς ἡγεμόνα νοῦν. Πρὸς γὰρ ἕ; ἕνα, τὸν τῶν ὅλων
χεῖγον,. ὡς ἂν ἄρχέτυ ὃ ἐν ἑκάστῳ. τῶν χατὰ
μέρος ἀπεικονίσϑη, τρ ενὰ ϑεὸς ὧν τοῦ φέ-
οντος καὶ ἀγαλματοφοροῦντος αὐτόν. Ὃν γὰρ ἔχεν
λόγον ὃ μέγας ἡγεμὼν ἐν ἅπαντι τῷ κόσμῳ » τοῦ-
τον, ὡς ἔοιχε , καὶ ὃ ἀγϑρώπινος γοῦς ἐν ἀνθρώπῳ"
ἀόρατός τε γάρ ἐστιν, αὐτὸς πάντα ὁρῶν, καὶ ἄδηλον-
ἔχει τὴν οὐσίαν, τὰς τῶν ἄλλων καταλαμβάνων. Καὶ
τέχναις χαὶ ἐπιστήμαις πολυσχιδεῖς τ τε ἀνατέμνων ὁδοὺς,
χαὶ λεωφόρους ἁπάσας » διὰ γῆς ἔρχεται καὶ ϑαλάτ-
τῆς, τὰ ἐν ἑκατέρᾳ, φύσει διερευνώμενος., Καὶ πάλιν
πτηνὸς ἀρϑεὶς, “αὶ τὸν ἀέρα, χαὶ τὰ τούτου παϑή-
ματα κατασχεψάμενος, ἀνωτέρω φέρεται πρὸς αἷ-
ϑέρα καὶ τὰς οὐρανίους περιόδους. Πλανήτων τὰ
χαὶ ἀπλανῶν χορείαις 'συμπεριποληϑεὶς κατὰ τοὺς
τῆς μουσιχῆξ τελείους γόμοῦς, ἑπόμενος ἔρωτι σο-
ίας ποδηγετοῦντι, πᾶσαν τὴν αἰσϑητὴν οὐσίαν
ὑπερκύψας » ἐνταῦϑα ἐφίεται τῆς νοητῆς. καὶ ὧν
εἶδεν ἐνταῦϑα αἰσθητῶν, ἐν ἐχείνῃ τὰ παραδείγ-
ματα καὶ τὰς ἰδέας ϑεασάμεγος, ὑπερβάλλοντα κάλ:
λη, ᾽ μέϑῃ, γηφαλίῳ κατασχεϑεὶς ὕ ὥςπερ, οἵ κορυβαν-
τιῶντες, ἐνθουσιᾷ, ἑτέρου. γεμισϑεὶς ἱμέρου καὶ πό-
ϑου βελτίονος, ὑφ᾽ οὗ πρὸς τὴν ἄκραν ἀψίδα παρα-
πεμφϑεὶς τῶν νοητῶν ἐπ᾽ αὐτὸν ἱέναι δοκεῖ τὸν μέ-
γαν βασιλέα. ἣν λιχομένου. δὲ ἰδεῖν, ϑείου φωτὸς
ἄκρατοι “αὶ ᾿ἀμιγεῖς αὐγαὶ χειμάῤῥου τρύπον ἐχχέ-
ονται, ὡς ταῖς μαρμαρυγαῖς τὸ ἐδ διανοίας Ὀμμα

ἤ

24 ΡΗΠ,. 100). )Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ἱ. 23.324.

σχοτοδινιᾶν, "Ἐπεὶ δὲ οὐ σύμπασα εἰχὼν ἀρχετύπῳ

παραδείγματι ἐμφερὴς, πολλαὶ δὲ εἰσὶν ἀνόμοιοι,
προςεπεσημήνατο, εἰπὼν τῷ “χατ᾽ εἰκόνα, τὸ (καϑ'
ὁμοίωσιν, » εἰς ἔμφασιν ἀκριβοῦς ἀμαγείου τρανὸν.
τύπον ἔχοντος.

ᾧ. 24. “ἀπορήσειε δὲ ἄν τις οὐκ ἀπὸ σχοποῦ, τί
δήποτε τὴν ἀνθρώπου μόνου γένεσιν οὐχ ἑνὶ δημιουργῷ
καϑάπερ τὰ ἄλλα ἀνέϑηκεν, ἀλλὰ ὡςανεὶ πλείοσιν. Τῆς.
ἄγει γὰρ τὸν πατέρα τῶν ὕλων ταυτὶ λέγοντα, ἡ “Ποιή-
σωμεν ἄνθρωπον κατ' εἰχόνα ἡμετέραν. χαὶ χαϑ' ὁμοίω-
σιν.᾽ ἸΠὴ γὰρ χρεῖός. ἐστι εἴποιμ᾽ ἂν, οὕτινοςοῦν, ᾧ
πάντα ὑπήκοα; Ἢ τὸν μὲν ὑρανὸν ἡνίκα ἐποίει καὶ
τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν οὐδενὸς ἐδεήϑη τοῦ συν-
ἐργήσοντος; ἄνθρωπον δὲ βραχὺ ζῶον οὕτω καὶ ἐπί-
κηρὸν οὐχ οἷός τε ἦν δίχα συμπράξεως ἑτέρων αὐτὸς
ἀφ᾽ ἕ ἑαυτοῦ κατασχευάσασϑαι; - Τὴν μὲν οὖν ἀληϑεστά-
τὴν αἰτίαν ϑεὸν ἀνάγκη μόνον εἰδέναι, τὴν δὲ εἰ-τἰ
κότι στοχασμῷ͵ πιϑανὴν καὶ εὔλογον εἶναι δοκοῦσαν,
17οὐκ ἀποχρυπτέον. Ἔστι δὲ ἥδε, Τῶν. ὄντων τὰ
ΝΜ μὲν οὔτε ἀρετῆς οὔτε καχίας μετέχει, ὥςπερ φυτὰ

καὶ ζῶα ἄλογα »-τὰ μὲν ὅτι ἄψυχά τέ ἐστε καὶ
ἀφαντάστῳ φύσει διοικεῖται, τὰ δὲ ὅτι χαὶ ε)οῦν
καὶ λόγον. ἐχτέτμηται. Κακίας δὲ καὶ ἀρετῆς ὡς ἂν
οἶχος νοῦς χαὶ λόγος Ἔ οἷς αὗται πεφύκασιν ἐνδιαι-
᾿τᾶσϑαι. Τὰ δὲ αὖ ᾿ιμόνης κεκοινώνηκεν ἀρετῆς,
ἀμέτοχα “πάσης ὄντα καχίας, ὥςπερ, οἵ ἀστέρες.
Οὗτοι γὰρ ζῶά. τε εἶναι λέγονται, καὶ ζῶα γοερά.
μᾶλλον δὲ γοῦς αὐτῶν ὃ ἕχαστος, ὅλος δι᾿ ὅλων σπου-
δαῖος, καὶ παντὸς ἀνεπίδεκτος χαχοῦ. Τὰ δὲ τῆς.
μικτῆς ἐστι φύσειος ᾽ ὥςπερ ἄνθρωπος, ὃς ἐπιδέχε-
ται τὰ ἐναντία » φρόνησιν καὶ ἀφροσύνην, σωφρο-
σύνην χαὶ ἀχολασίαν, ἀνδρείαν χαὶ δειλίαν » δικαιο-
σύνην καὶ ἀδικίαν, καὶ συνελόντι φάναι, ἀγαϑὰ χαὶ
κακὰ, καλὰ καὶ αἰσχρὰ ; ἀρετὴν καὶ κακίαν, Τῷ
δὴ πάντων πατρὶ ϑεῷ τὰ μὲν σπουδαῖα δι᾽ αὐτοῦ
μόνου ποιεῖν οἰκειότατον ἦν, ἕνεκα τῆς πρὸς αὐτὸν

᾿

ΡΗΠ. 10}. θῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΕ, ξ. 24.925. 25

συγγενείας. Τὰ δὲ ἀδιάφορα οὐκ ἀλλότριον, ἐπειδὴ
καὶ ταῦτα τῆς ἐχϑρᾶς αὐτῷ κακίας ὁμοιρεῖ. Τὰ δὲ
μικτὰ πῆ μὲν οἰχεῖον πῆ δὲ ἀνοίκειον. οἰκεῖον μὲν,
ἕνεχα τῆς ἀναχεχραμένης βελτίονος ἰδέας, ἀνοίχειον
δὲ, ἕνεκα τῆς ἐναντίας καὶ χείρονος. “Τὰ τοῦτο
ἐπὶ μόνης. τῆς ἀνθρώπου γενέσεώς φησιν, ὅτι εἶπεν
ὃ ϑεὸς “Ποιήσωμεν ἄνϑορωπον,;» ὅπερ ἐμράνει συμ-
παράληψιν ἑτέρων ὡς ἂν συνεργῶν γ ἵνα "ταῖς »μὲν
ἀνεπιλήπτοις βουλαῖς τε καὶ πράξεσιν ,ἀνθρώπου
κατορϑοῦντος ἐπιγράφηται δ᾽ ϑεὸς ὃ πάντων ἦγε-
μὼν, ταῖς δὲ ἐναντίαις, ἕτεροι τῶν ὑπηκόων. Ἔδει
γὰρ ἀναίτιον εἶναι χακοῦ τὸν πατέρα τοῖς ἐχγόνοις.
Καχὸν δὲ ἡ κακία καὶ ἡ κατὰ κακίαν ἐνέργεια.
Πάνυ δὲ καλῶς τὸ γένος ἄνθρωπον εἰπὼν διέκρινε
τὰ εἰδὴ, φήσας “ἄῤῥεν τε καὶ θῆλυ δεδημμουργῆ-
σϑαι » μήπω τῶν ἐν μέρει μορφὴν λαβόντων, ἔπει--
δὴ τὰ ἔσχατα τῶν εἰδῶν ἐνυπάρχει τῷ γένει, καὶ
ὥςπερ ἐν χατόπτρῳ διαφαίνεται τοῖς ὀξὺ καϑορᾶν
δυναμένοις.
18. ᾧ. 25. ᾿ἘΕπιζητήσειε δὲ ἄν τις τὴν αἰτίαν, δι᾿
ΝΜ ἣν ὕστατον ἔργον ἐστὶν ἄνθρωπος τῆς τοῦ κόσμου
γενέσεως. Ἔφ᾽ ἅπασι. γὰρ τοῖς ἄλλοις αὐτὸν Ὁ ποιήη-
τὴς καὶ πατὴρ, ὡς εἱεραὶ γραφαὶ μηνύουσιν, εἶργά-
σατο. «Τέγουσιν οὖν οἱ τοῖς γόμοις ἐμβαϑύνοντες
ἐπιπλέον » χαὶ τὰ χατ᾽ αὐτοὺς, ὡς ἔγι μάλιστα, μετὰ
πάσης ἐξετάσειυς «ἀκριβοῦντες » ὅτι τῆς αὑτοῦ συγγε-
γείας μεταδοὺς ὃ ϑεὺς ἀνθρώπῳ τῆς λογικῆς ὗ ἥτις.
᾿ ἀρίστη δωρεῶν ἦν; οὐδὲ τῶν ἄλλων ἐφϑόνησεν᾽ ἀλλ 1
ὡς οἰκειοτάτῳ καὶ φιλτάτῳ ζώῳ τὰ ἐν κόσμῳ πάντα Ρ.
προητοιμάσατο λ βουληϑεὶς γενόμενον αὐτὸν μἰηδενὸς
ἀπορῆσαι τῶν. πρός τε τὸ ζῆν, καὶ τὸ εὖ ζῆν. Ὧν
τὸ μὲν ᾿παρασκχευάζουσιν αἵ ζχορηγίαι καὶ ἀφϑονίαι
τῶν “πρὸς ἀπόλαυσιν » τὸ δὲ ῇἥ ᾿ϑεωρία τῶν κατ᾽ οὐ-
ρανόν. ἀφ᾽ ἧς πληχϑεὶς ὃ νοῦς ἔρωτα καὶ πόϑον
ἔσχε τῆς τούτων ἐπιστήμης , ὅϑεν τὸ φιλοσοφίας
ἀνεβλάστησε γένος, ὕφ᾽ οὗ καίτοι ϑνητὸς ὧν ὃ' ἄν--

26 ΡΗΠ 00. ΒΕ ΜΌΝΘΙ ΟΡΙΞ. τ: 26. 26.

ϑρωπος ἀπαϑανατίζεται. Καϑάπερ οὖν οἱ ἑστιάτο-
θὲς οὐ πρότερον. ἐπὶ δεῖπνον καλοῦσιν ἀπ ρεσῶΝ πρὸς
εὐωχίαν πάντα εὐτρεπίσαι, καὶ οἱ τοὺς γυμνικοὺς καὶ
σκηνιχοὺς ἀγῶνας. τιϑέντες, πρὶν συναγαγεῖν τοὺς ϑεα-
τὰς, εἰς τε τὰ ϑέατρα καὶ τὰ στάδια εὐτρεπίζουσιν ὦ ἄγω-
γιστῶν καὶ ϑεαμάτων χαὶ ἀκουσμάτων πλῆϑος". τὸν
αὐτὸν τρύπον καὶ ὃ τῶν ὕλων ἡγεμὼν, οἷά τις ἀϑλο-
ϑέτης καὶ ἑστιάτωρ ν ἄνϑρωπον͵ καλεῖν μέλλων ἐπί
τε εὐωχίαν καὶ ϑεωρίαν, τὰ εἷς ἑκάτερον εἶδος προ-
ευτρεπίσατο, ἐγ εἰς τὸν κόσμον͵ εἰξελϑὼν εὐθὺς εὕ-
ῇῃ καὶ συμπόσιον “καὶ ϑέατρον ἱερώτατον. Τὸ μιὲν
ἁπάντων πλῆρες » ὅσα γῆ καὶ ποταμοὶ καὶ ϑάλαττα
καὶ ἀὴρ φέρουσιν εἰς χρῆσίν τε καὶ ἀπόλαυσιν, τὸ
δὲ παντοίων ϑεαμάτων, ἃ καταπληκτικωτάτας μὲν
ἔχει τὰς οὐσίας, καταπληκτικωτάτας δὲ τὰς ποιότης
τας, ϑαυμασιωτάτας δὲ τὰς κιγήσεις καὶ χορείας,
ἐν τάξεσιν ἡρμοσμένας »λάδδὲ ἀριϑμῶν ἀναλογίαις,
καὶ περιόδων συμφωνίαις. Ἔν οἷς ἅπασι τὴν. ἀρχέ-
τυπον καὶ ἀληϑῆ καὶ παραδειγματικὴν μουσικὴν οὐχ
ἂν ἁμάρτοι τις εἶναι λέγων, ἀφ᾽ ἧς οἱ μετὰ ταῦτα Ὶ
ἄνθρωποι ἐγγραψάμενοι ταῖς ἑαυτῶν ψυχαῖς τὰς εἶ--"
κόνας ἀναγκαιοτάτην καὶ ὠφελιῤιαανῃψ, τέχνην, τῷ
μῳ παρέδοσαν.

«20. Ἣδε μὲν αἰτία πρώτη, δι᾿ ἣν ᾿ἄνϑρωπος
ἐφ᾽ ἅπασιν γεγενῆσϑαι δοκεῖ. “]ευτέρα δὲ οὐχ ἀπὸ
σχοποῦ λεκτέα. “μα τῇ πρώτῃ γενέσει τὰς εἷς τὸ
ζῆν παρασχευὰς ἁπάσας εὗρεν ἄνϑρωπος » εἰς διδα-
σχαλίαν τῶν ἔπειτα. ,}1όν ον οὐκ , ἄντικρυ βοώσης
τῆς φύσεως Ἵ ὅτι μιμούμενοι τὸν ἀρχή) ἕτην τοῦ γέ-
γους ἀπόγως καὶ ἁταλαιπώριος ἐν ἀφϑονωτάτῃ διαί-

τῇ καὶ εὐπορίᾳ τῶν ,ἀγαγκαίων διάξουσι. Τουτὶ δὲ
τθσυμβήσεται, ἐὰν μήτε αἱ ἄλογοι ἡδοναὶ ψυχῆς δυ-
᾿“Μναστεύσωσι ἃ «)7αστριμαργίαν καὶ λαγνείαν ἐπιτειχίσα-
σαι, μήτε αἱ δόξης ἢ ἢ ἀρχῆς ἢ χρημάτων ἐπιϑυμίαι
τὸ τοῦ βίου, κράτος ἀγάψωνται, μήτε στείλωσι χαὶ
κάμψωσι διάνοιαν. αἱ λύπαι, μήϑ᾽ ὃ. κακὸς σύμβου-

ΡΗΠῚ 100. 9)Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ., ξ. 26.27. 27

λος » φόβος, δὰ τὰς ἐπὶ τὰ σπουδαῖα τῶν ἔῤγων ὁρμὰς
ἀναχαιτίσῃ; Η: μήτ᾽ ἀφροσύνη καὶ δειλία. καὶ ἀδικία

καὶ τὸ τῶν. ἄλλων κακῶν ἀμήχανον πλῆϑος ἐπίϑη-

ται. Νυνὶ δὲ πάντων ὅσα λέλεχται παρευημερησάν- 1
τῶν, χαὶ τῶν ἀνθρώπων ἀνέδην. ἐκκεχυμένων εἰς τὲ
τὰ πάϑιη καὶ τὰς. ἀχράτορας καὶ ὑπαιτίους, ἃς οὐ--
δὲ εἰπεῖν ϑέμις », ὀρέξεις, ἀπαντᾷ δίχη προφήκουσα
τιμωρὸς ἀσεβῶν ἐπιτηδευμάτων. Ἔστι δὲ ἠδικηκότων
εἰς κόλασιν. τὰ τῶν ἀναγκαίων δυςπόριστα. μόλις γὰρ
ἀνατέμνοντες τὰ πεδία, καὶ πηγῶν ῥεῖϑοα καὶ ποταμῶν

᾿ ἐποχετεύοντες, σπείροντές τε χαὶ φυτεύοντες καὶ τὸν

᾿γεωπόνον κάματον μεϑ' ἡμέραν καὶ νύχτωρ ἀτρύτως

Ἢ ἐκδεχόμενοι ᾿ δι᾿ ἔτους συγκομίζουσι τὰ ἐπιτήδεια, καὶ

ταῦτ᾽ ἐστὶν ὃτε λυπρὰ καὶ οὐ πάνυ διαρκῆ, διὰ πολλὲς
βλαβώντα. αἰτίας. Ἢ γὰρ ὄμβρων ἐπαλλήλ ων φορὰ
κατέσυρεν Ἃ ἢ «χαλάζης βάρος κατενεχϑείσης ἀϑρόως
κατέχλασεν »"ἢ χιὼν περιέψυξεν, ἢ βία πνευμάτων
δίζαις αὐταῖς κατέστρεψε. Πολλὰ γὰρ ὕδωρ καὶ
ἀὴρ. εἰς ἀγογίαν καρπῶν νεωτερίζουσιν. Εἰ δὲ σω-.
φοσύνῃ μὲν ἐξευμαρισϑεῖεν αἱ “ἄμετροι τῶν παϑῶν

. ὀϑμαὶ, δικαιοσύνῃ δὲ αἱ περὶ τὸ ἀδικεῖν σπουδαί τε

Ϊ

καὶ φιλοτιμίαι » καὶ συνελόντι φάναι ταῖς ἀρεταῖς
χαὶ ταῖς κατ᾽ “ἀρετὰς ἐνεργείαις αἵ κακίαι καὶ αἵ
χατ᾽ αὐτὰς ἀνήνυτοι πράξεις, ἀνῃρημένου μὲν πο--
λέμου τοῦ κατὰ ψυχὴν, ὃς ἀψευδῶς ἐστι πολέμων
ἀργαλεώτατος καὶ βαρύτατος, εἰρήνης δὲ ἐπισχούσης,
καὶ ταῖς ἐν ἡμῖν δυνάμεσιν εὐνομίαν παρασχευαζού--
σῆς ἡσυχῆ τὲ καὶ πράως" ἐλπὶς ἂν τὸν ϑεὸν, ἅτε
φιλάρετον καὶ φιλόκαλον χαὶ προςέτι φιλάνϑρωπον ;
τὰ ἀγαϑὰ αὐτόματα παρασχεῖν ἐξ ἑτοίμου τῷ γένει.
41λον γὰρ ὡς εὐμαρέστερον τοῦ τὰ μὴ ὄντα εἰς τὸ
εἶναι παραγαγεῖν, τὸ τὴν ἐκ τῶν ὄντων φορὰν ἄνευ
τέχνης γεωργικῆς ἐπιδαψιλεύσασϑαι.

ΣΝ ς “Πευτέρα μὲν αἰτία ἥδε λέλεκται ᾽ τρίτ
δὲ ἐστὶ τοιάδε. ““ρχὴν καὶ τέλος, τῶν γεγονότων Ο
᾿ ϑεὸς ἁρμόσασϑαι διανοηθεὶς, ὡς τ τ καὶ φίλ-

2

285 ΡΗΙΠ, 100. 9Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ᾿. 27. 28.

τοτὰ; ἀρχὴν μὲν οὐρανὸν ἐποίει »τέλος. δὲ ἄνϑρω-
πον. Τὺν μὲν τῶν ἐν αἰσϑητοῖς ἀφϑάρτων. τελειό--
φατον, τὸν δὲ τῶν γηγενῶν καὶ φϑαρτῶν ἄριστον,
δοβοαυχὺν, ; εἰ δεῖ τὸ ἀληϑὲς εἰπεῖν, οὐρανὸν, πολλὰς
Μεὲν αὑτῷ φύσεις ἀστεροειδεῖς ἀγαλματοφοροῦντα., τέ-
χναις καί τισιν ἐπιστήμαις » καὶ τοῖς καϑ' ἑχάστην
ἀρετὴν ἀοιδίμοις ϑεωρήμασιν. Ἐπειδὴ γὰρ ἐναντία
φύσει τό τὲ φϑαρτὸν καὶ τὸ ᾿ἄφϑαρτον, εἴδους ἑχα-
τέρου τὸ κάλλιστον ἀρχῇ καὶ τέλει προςενγξιμεν, ἀρ-
χῆ μὲν οὐρανὸν » ὡς ἐλέχϑη, τέλει δὲ ἄνθρωπον.
Θ.. ἘΠῚ πᾶσι μέντοι καὶ ἐχεῖνο λέγεται πρὸς
ἀπόδοσιν αἰτίας ἀναγκαίας. Ἔδει πάντων γεγονότων 1"
ὕστατον φῦναι τὸν ἄνϑρωπον » ἵνα τελευταῖος ἐξα-
πιναίως τοῖς ἄλλοις ζώοις ἐπιφανεὶς ἐμποιήσῃ κατά-
πληξιν.. Ἔμελλε γὰρ ἰδόντα πρῶτον τεϑηπέναι καὶ.
προςχυνεῖν », ὡς ἂν. ἡγεμόνα φύσει καὶ δεσπότην:
“1: καὶ ϑεασάμενα πάντα διὰ πάντων. ἡμερώϑη,
καὶ ὅσα 'τὴν φύσιν ἀγριώτατα. κατὰ τὴν πρώτην
εὐθὺς πρόςοψιν ἐγίνετο χειροηϑέστατα » τὰς μὲν ἅτι-
ϑάσσους λύττας ἐπιδεικνύμενα κατ᾽ ἀλλήλων, εἰς δὲ
μόνον τὸν ἄνϑρωπον τιϑασσευόμενα. ΤΠαρ᾽ ἣ ἣν αἷ-
τίαν καὶ γεννήσας “αὐτὸν ὃ πατὴρ ἡγεμονικὸν φύσει
ζῶον, οὐκ ἔργῳ μόνον : ἀλλὰ καὶ τῇ διὰ λόγου. χει-
θοτονίᾳ καϑίστησι τῶν ὑπὸ σελήνην ἁπάντων βασι-
λέα Σ χερσαίων τε καὶ ἐνύδρων καὶ ἐθκόνχεν ων. Ὅσω
γὰρ ϑγητὰ ἐν τοῖς τρισὶ στοιχείοις » γῇ, ὕδατι, ἀέρι,
πάντα ὑπέταττεν αὐτῷ, τὰ κατ᾽ οὐρανὸν ὑπεξελόμε--
γος, ἅτε ϑειοτέρας μοίρας ἐπιλαχόντα. Πίστις δὲ
τῆς ἀρχῆς ἐναργεστάτη τὰ φαινόμενα. θρεμμάτων.
ἐστὶν ὃ ὅτε πλήϑη “μυρία πρὸς ἑγὸς ἀνδρὸς ἄγεται τοῦ
τυχόντος » οὔϑ'᾽ ὅπλοφοροῦντος » οὔτε σίδηρον, οὔτε
τι τῶν ἀμυντηρίων ἐπιφερομένου ᾽ διφϑέραν δὲ αὐτὸ
μόνον ἔχοντος σχεπαστήριον » καὶ βακτηρίαν, ἕνεκα
τοῦ διασημῆναί τε, καὶ ἐν ταῖς ὁδοιπορίαις εἶ χάμῃ
στηρίσασϑαι. “Τὰς γοῦν πολυζώους. ἀγέλας τῶν
προβάτων, αἰγῶν, βοῶν, ἄγει ποιμὴν, αἰπόλος, βου-

ΡΗΠ,.. 00. ΠΕ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΠ. ς. 28.29. 29

κόλος, ἄνϑρωποι, μηδὲ τοῖς σώμασιν ἐῤῥωμένοι χαὶ
σφριγῶντες, ὡς ἕνεκα “γοῦν εὐεξίας ἐμποιῆσαι τοῖς
ἰδοῦσι κατάπληξιν" καὶ αἵ τοσαῦται τῶν τοσούτων
᾿ἀλκαί τε καὶ δυνάμεις εὐοπλούντων -- ἔχουσι γὰρ
πὰς ἐκ φύσεως παρασχευὰς αἷς ἀμύνονται --- κα-
ϑάπερ δοῦλοι δεσπότας, κατεπτήχασι, καὶ τὰ προς-
ταττόμενα, δρῶσι. Βόες μιὲν καταζεύγνυνται πρὸς
ἄροτρον γῆς, 'καὶ βαϑείας αὔλακας ἀνατέμνοντες διε
ἡμέρας, ἔστι δὲ ὅτε μακρὸν δόλιχον ἀποτείνουσι,
γεωπόνου τινὸς ἐφεστῶτος. Κριοὶ δὲ βρίϑοντες βα-
ϑέσι μαλλοῖς ὑπόποκοι ᾽ κατὰ τὴν ἔαρος ὥραν ὑπὸ
ποιμένος κελευσϑέντες ἵστανται μετ᾽ ἠρεμίας , καὶ
ἡσυχῆ κατακλίνοντες ἐμπαρέχουσιν. ἀποκείρεσϑαι τὸ
ἔθίον, ἐϑιζόμενοι. καϑάπερ αἵ πόλεις τὸν ἐτήσιον

η1ἀποδιδόναι δασμὸν τῷ βασιλεῖ φύσει. Καὶ μὴν,

Ἡτό γε ϑυμικώτατον ζῶον. » ἵππος ῥᾳδίως ἄγεται χαλι-
νωϑεὶς, ἵνα μὴ σκιρτῶν. ἀφηνιῴάζῃ, καὶ τὰ νῶτα
κοιλάνας εὖ μάλα πρὸς τὸ εὔεδρον δέχεται τὸν ἔπο--
Ζον, καὶ μετέωρον ἀναβαστάσας ὀξύτατα ϑεῖ, σπου-
δάζων, εἰς. οὺς ἂν ἐπείγηται γίνεσϑαι τόπους ἐκεῖ-
Ψος » ἀφικνεῖσθαι χαὶ διακομίζειν. Ὁ δὲ ἐφιδρυμέ-
γος ἄνευ καμάτων, κατὰ πολλὴν ἡσυχίαν, ἑτέρου
᾿σώματι καὶ ποσὶν ὀξύνει τὸν δρόμον.

ᾧ. 29. Πολλὰ δὲ ἂν ἔχοι τις λέγειν ἕτερα βου-20
λόμενος ἀπομηκύνειν. πεἰς ἔνδειξιν τοῦ μηδὲν ἀπελευ- Ῥ.
ϑεριάζειν ὑπεξηρημένον τῆς ἀνθρώπου. ἡγεμονίας "
δείγματος δὲ ἕνεκα καὶ τὰ ῥηϑέντα ἀρχεῖ. «Χρὴ
μέντοι μηδ᾽ ἐχεῖνο ἀγνοεῖν, ὅτι οὐ παρ᾽ ὅσον ὕστα-
τὸν γέγονεν ἄνθρωπος διὰ τὴν τάξιν ἠλάττωται.
ἹΠάρτυρες δὲ ἡνίοχοι καὶ κυβερνῆται. Οἱ μὲν γὰρ
ὑστερίζοντες τῶν ὑποζυγίων, καὶ κατόπιν αὐτῶν ἐξ-
εταϊόμενοι, ἢ ἂν ἐϑέλωσιν αὐτὰ ἄγουσι τῶν ἡνιῶν
ἐνειλημμένοι, καὶ τότε μὲν ἀφιέντες πρὸς ὀξὺν δρό-
μον, τότε δὲ ἀναχαιτίζοντες, εἰ φορᾷ τοῦ δέοντος
πλείονι ϑέοι. Οἱ δὲ αὖ , κυβερνῆται πρὸς τὸ τῆς
γεὼς ἔσχατον χωρίον, πρύμγαν, παρελθόντες » πάν-

80 ΡΗΙΠ,. 100ὴ. θῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΊΞ. :..29.80.

των ὡς ἔπος εἰπεῖν εἰσὶν ἄριστοι τῶν ἐμπλεόντων,
ἅτε τῆς γεωὼς καὶ τῶν ἐν αὐτῇ τὴν σωτηρίαν. ἐν
ταῖς χερσὶ ταῖς αὑτῶν. ἔχοντες. Ἡνίοχον. δέ τινὰ
καὶ κυβερνήτην. ἐφ᾽ ἅπασιν ὃ ποιητὴς ἐδημιούργει
τὸν ἄνθρωπον » ἵνα ἡνιοχῇ καὶ κυβερνᾷ τὰ περίγεια,
ζώων καὶ φυτῶν λαβὼν. τὴν ἐπιμέλειαν, οἷά, τις
ὕπαρχος τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου. βασιλέως.

«80. Ἐπεὶ δὲ ὃ σύμπας κόσμος ἐτελειώϑη
κατὰ τὴν ἑξάδος ἀριϑμοῦ τελείαν ,Φύσιν, τὴν ἐπι-
οὔσαν ἡμέραν ἑβδόμην ἐσέμνυνεν. ὃ πατὴρ ᾽ ἐπαινέ-
σας καὶ ἁγίαν προςειπών. “Ἑορτὴ γὰρ΄ οὐ «μᾶς. πό-
λεως ἢ χώρας ἐστὶν, ἀλλὰ τοῦ. παντὸς, ἣν κυρίως
ἄξιον καὶ μόνην. πάνδημον ὀνομάζειν ἀ καὶ τοῦ. χό-
σμου γενέϑλιον. Τὴν δὲ ἑβδομάδος φύσιν οὐχ οἶδ᾽
εἴ τις ἱκανῶς ἀνυμνῆσαι. δύναιτο. » παντὸς οὖσαν λό-.
γου “κρείττονα. Οὐ μὴν ὅτι ϑαυμασιωτέρα. τῶν περὶ ;
αὐτῆς λεγομένων ἐστὶ, διὰ τοῦθ᾽ ἡσυχαστέογ, ἀλλ᾽
ἐπιτολμητέον, εἰ χαὶ μὴ πάντα ; μηδὲ τὰ κυριώ-
τατα οἷόν τε, τὰ γοῦν ταῖς ἡμετέραις διανοίαις
-ἐφικτὰ δηλῶσαι. «1 χῶς ἑβδομὰς λέγεται ν. ἥ μὲν
ἐντὸς δεκάδος ,» ἥτις ἑπτάκις μονάδι μόνῃ, μετρεῖται,
συγεστῶσα ἐκ μονάδων ἑπτά" ἧ δὲ τῆς δεκάδος
ἐχτὸς ἀριϑμὸς, οὗ πάντως ἀρχὴ μονὰς κατὰ τοὺς
διπλασίους, ἢ τριπλ ασίους , ἢ συνόλως ἀναλογοῦντας

“ηὐἀριϑμοὺς, ὡς ἄχει, ὃ ἑξηκοντατέσσαρα χαὶ ὁ ἑπτα-

ἮΝ κόσια εἰχοσιεννέα. ὃ μὲν κατὰ τὸν ἀπὸ μονάδος δε-
πλάσιον προαυξηϑεὶς, ὃ δὲ αὖ κατὰ τὸν τριπλάσιον.
κάτερον δὲ εἶδος οὐ παρέργως ἐπισκεπτέον... Τὸ
μιὲν δὴ δεύτερον ἐμφανεστάτην ἐ ἔχει προνομίαν. «Αἰεὶ
γὰρ ὃ ἀπὸ μονάδος συντιϑέμενος ἐν διπλασίοις ἢἾ
τριπλασίοις, ἢ συγόλως ἀναλογοῦσιν ἕβδομος ,ἀρι-
ϑμὸς χῦ 'βος τὲ χαὶ τετράγωνός ἐστιν ᾿ ἀμφότερα
τὰ εἴδη περιέχων ἡντῆζιτε ἀσωμάτου καὶ σωματικῆς
οὐσίας. Τῆς μὲν ἀσωμάτου, κατὰ τὴν ἐπίπεδον ἣν
ἀποτελοῦσι τετράγωνοι » τῆς δὲ σου μιμυδιηῥ, κατὰ τὴν Ρ.
ἑτέραν ἣν ἀποτελοῦσι κύβοι. Σαφεστάτη δὲ οἱ λε:-

ΡΗΠ,. 1Ὁ0. Ὲ ΜΌΝΘΙ ΟΡΙΕ. {.30.31. 31

χϑέντες ἀριϑμοὶ πίστις. αὐτίχα ὃ ἀπὸ μονάδος ἐν
διπλασίονι λόγῳ παραυξηϑεὶς ἕβδομος, ὃ ,Τέσσαρα
καὶ ἑξήκοντα, τετράγωνος μέν ἐστιν ᾿, ὀχκτάχις ὀκτιὴ
πολυπλασιασϑέντων " κύβος δὲ » τεσσάρων ἐπὶ τέσ--
σαρα τετράκις. Καὶ πάλιν ὃ ἐν τριπλασίονι λόγῳ
παραυξηϑεὶς ἀπὸ μονάδος ἕβδομος, ὃ ἑπτακόσια εἰ-
κοσιεννέα., “πετράγωνος μὲν, πολυπλασιασϑέντος ἐπ᾿
ᾧ αὐτὸν τοῦ. ἑπτὰ καὶ εἴχοσι" κύβος δὲ, τοῦ ἐννέα ἐπ᾽
αὐτὸν ἐννάκις. Καὶ ἀεὶ τὸν ἕδδομον ποιούμενός τις
ἀντὶ μονάδος ἀρχὴν, καὶ παραύξων κατὰ τὴν αὖ-
τὴν ἀναλογίαν. ἄχρις ἑβδομάδος, εὑρήσει πάντως
τὸν παραυξηϑέντα κύβον τε χαὶ τετράγωνον. “πὸ
γοῦν τοῦ ἑξηκοντατέσσαρα ὃ συντεϑεὶς ἐν διπλ ασίογιε
λόγῳ. γεννήσει ἕβδομον" τὸν “τετρακιςχίλια χαὶ ἐνενή-
κοντά ἕξ ν τετράγωνον διμοῦ καὶ κύβον" τετράγωνον
μὲν αὐτὸν πλευρὰν ἔχοντα τὸν ἑξηκοντατέσσαρα,
κύβον δὲ τὸν ἑκκαίδεκα. ᾿

ᾧ, 31. Τεταβάτέον δὲ καὶ ἐπὶ ϑάτερον ἕβδο-
μάδος εἶδος τὸ περιεχόμενον ἐν δεκάδι, ϑαυμαστὴν
ἐπιδεικνύμενον καὶ οὐκ ἐλάττονα τοῦ “προτέρου φύ-
σιν. «4ὐτίκα συνέστηκε τὰ ἑπτὰ ἐξ ἑνὸς καὶ δυοῖν
καὶ τεττάρων, -ἐχόντων δύο λόγους ἁρμογικωτάτους,
τόν τε διπλάσιον καὶ τετραπλάσιον. Τὸν μὲν τὴν
διὰ πασῶν. συμφωνίαν, 'τὸν. δὲ, τετραπλάσιον ὐτὴν
δὶς διὰ πασῶν ἀποτελοῦντα. Περιέχει δὲ καὶ διαί--
θέσεις ἄλλας, ξυγώδη τρόπον τινὰ συνεστῶσα ἐβδο--
μάς. “Ππαιρεῖται γὰρ΄ “πρῶτον μὲν εἰς μονάδα καὶ
ἑξάδα, ἔπειτα εἰς δυάδα καὶ πεντώδα, καὶ τελευ--
"ταῖον εἰς τριάδα καὶ τετράδα. Π]ουσικωτάτη δὲ
“καὶ ἥ τούτων ἀναλογία τῶν ἀριϑμῶν. Τὰ μὲν γὰρ
ἕξ πρὸς ἕν ἔχει λόγον ἑξαπλάσιον " ὃ δὲ ἑξαπλάσιος
λόγος τὸ μέγιστον ἐν τοῖς οὖσι διάστημα ποιεῖ, ᾧ διέ-

στῆχε τὸ ὀξύτατον ἀπὸ τοῦ βαρυτάτου » καϑάπερ
ἀποδείξομεν : ὅταν ἀπὸ τῶν ἀριϑμῶν “μετέλϑωμεν
εἰς τὸν ἐν ἁρμονίαις λόγον. Τὰ δὲ πέντε πρὸς δίο
πλείστην ἐν ἁρμονίᾳ δύναμιν ἐπιδείκνυται, σχεδὸν

89 ΡΗΠῚ 100. ΒῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ξ. 81 --.38.

ἐνάμιλλον τῇ διὰ πασῶν, ὕπερ ἐν τῇ κανονικῇ ϑεῶω-

θίᾳ σαφέστατα πα ίσταται. Τὰ δὲ τέσσαρα πρὸς

᾿ ϑῷτρία τὴν πρώτην ἁρμονίαν ἀποτελεῖ τὴν ἐπίτριτον,
Μ ἥτις ἐστὶ διὰ τεσσάρων.

ᾧ. 32. ᾿Επιδείχνυται δὲ καὶ ἕτερον κάλλος. αὗ-
τῆς ἑβδομὰς, ἱερώτατον νοηϑῆναι. “Συνεστῶσα γὰρ
ἔχ τριάδος καὶ τετράδος, τὸ «ἐν τοῖς οὖσιν ἀκλινὲς
καὶ ὀρϑὸν φύσει παρέχεται" ὃν δὲ τρόπον, δηλω-
τέον. .7Τὸ ὀρϑογώνιον τρίγωνον, ὅπερ ἐστὶν ἀρχὴν
ποιοτήτων Σ ἐξ ἀριϑμῶν συνέστηκε τοῦ τρία καὶ τέο-
σαρά καὶ πέντε. Τὰ δὲ τρία χαὶ τέσσαρα, ἅπερ
ἐστὶν ἑβδομάδος οὐσία ; τὴν ὀρϑὴν γωνίαν ἀποτελεῖ.
Ἡ μὲν γὰρ ἀμβλεῖα χαὶ ὀξεῖᾳ τὸ ἀνώμαλον καὶ ἄτα-
κτον καὶ ἄνισον ἐμφαίνουσιν" ! ἀμβλυτέρα γὰρ ἢ ὀξυ-
τέρα γέγονεν. ἑτέρας. Ὀρϑὴ δὲ οὐκ ἐπιδέχεται σύγ-
κρισιν, οὐδ᾽ ὀρϑοτέρα γίνεται ἑτέρα παρ᾽ ἑτέραν,
ἀλλ᾽ ὀρϑογώνιον ἐν ὁμοίῳ μένει, τὴν ἰδίαν φύσιν
οὔποτε ἀλλάττουσα. Ἐ δὲ τὸ ὁ ϑογώνιον τρίγωνον
σχημάτων καὶ ποιοτήτων ἐστὶν ἀρχὴ Ἷ τούτου δὲ τὸ
ἀναγκαιότατον, τὴν ὀρϑὴν “ωνίαν, ἧ οὐσία τῆς
ἑβδομάδος παρέχεται, τριὰς ὃ ὁμοῦ καὶ τετρὰς, νομί-
ζοιτ᾽ ἂν εἰκότως ἥδε πηγὴ παντὸς. σχήματος καὶ πά-
σης ποιότητος. Πρὸς δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ ἐχεῖνο
λέγοιτ' ἂν δεόντως, ὅτι τὰ μὲν τρία ἐπιπέδου σχή-
ματύς ἐστιν ἀριϑμὸς ᾽ ἐπειδὴ σημεῖον μέν ἐστι κατὰ
μονάδα, γραμμὴ δὲ κατὰ δυάδα, ἐπίπεδον δὲ κατὰ
τριάδα, τέτακται" τὰ δὲ τέσσαρα στερεοῦ, κατὰ τὴν
τοῦ ἑνὸς π όςϑεσιν, ᾿βάϑους ἐπιπέδῳ προςτεϑέντος.
ἘΣ οὗ δῆλόν ἐστιν, ὅτι ἢ τῆς ἑβδομάδος οὐσία γεω--
μετρίας καὶ στερεομετρίας ἀρχὴ, καὶ συνελόντι φρά--
σαι ἀσωμάτων ὁμοῦ καὶ σωμάτων.

ὃ. 88. Τοσοῦτο δὲ ἐν ἑβδομάδι πέφυκεν εἶναε
τὸ ἱεροπρεπὲς, ὥςτε ἐξαίρετον ἔχειν λόγον παρὰ τοὺς
ἐν δεχάδι πάντας ,ἀριϑμούς. Ἐχείνων γὰρ οἱ μὲν
γεννῶσιν οὐ γενγίόμενοι ᾽ οἱ δὲ γεννῶνται μὲν, οὐ
γεννῶσι δὲ, οἱ δὲ ἀμφότερα, καὶ γεννῶσι καὶ γεν-

ΡΗΠ,. 00. ΠΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. !. 33.34. 33

νῶνται. Ἰπόνη. δὲ ἑβδομὰς ἐν οὐδενὶ μέρει, ϑεωρεῖ-
ται. “Τὴν δὲ ὑπόσχεσιν ἀποδείξει βεβαιωτέον. Τὸ
μὲν οὖν ἕν γεννᾷ τοὺς ἑξῆς ἅπαντας ἀριϑμοὺς , ὅπ
οὐδενὸς γεννώμενον, τὸ παράπαν. Τὰ δὲ ὀκτὼ γεν--
γνᾶται μὲν ἀπὸ τοῦ δὶς τέσσαρα ᾿ γεννᾷ δὲ οὐδένα
τῶν ἐν δεκάδι. Ὅ δὲ αὖ τέσσαρα τοῖν ἀμφοῖν καὶ
γονέων καὶ ἐχγόνων ἔχει τάξιν. Γ ἐγνᾷ μὲν γὰρ ὀκτὼ,
"δὶς γεννώμενος " γεννᾶται δὲ ὑπὸ τοῦ δὶς δύο. Τη6--
γος δὲ, ὡς ἔφην, ὃ ἑπτὰ, οὔτε γεννᾶν πέφυχεν, οὔτε
“λγεννᾶσϑαι. “1... ἣν αἰτίαν οἵ μὲν ἄλλοι φιλύσοφοι
Μ.τὸν' ἀριϑμὸν τοῦτον ἐξομοιοῦσι τῇ ἀμήτορι Νίκῃ. καὺ
ξ Παρϑένῳ, ἣν ἐκ τῆς τοῦ Διὸς κεφαλῆς ἀναφανῆναι
λόγος ἔχει, οἱ δὲ ΠΠυϑαγόρειοι τῷ ἡγεμόνι τῶν συμ-
πάντων. Τὸ γὰρ εἴήτε γεννῶν " μήτε γεννώμενον, ἀχέ-
νήτον μένει. "Ἐν κινήσει γὰρ ἢ γένεσις » ἐπεὶ καὶ τὸ
γεννώμενον οὐχ ἄνευ κινήσεως, τὸ μὲν: ἵνα γεννήσῃ» τὸ
δὲ ἵνα γέννηται. Ἰηόνον δὲ οὔτε «ινοῦν, οὔτε κινού-
μενον ὃ πρεσβύτερος. ἄρχων καὶ ἡγεμὼν, οὗ λέγοιτ᾽"
ἂν προςηκόντως εἴχιων ἑβδομάς. ΤἩαρτυρεῖ δέ μου
τῷ λόγῳ. καὶ Φιλόλαος ἐν τούτοις, ““Ἔστι γὰρ, Ῥο
"σὶν,, “ἐ ὃ ἡγεμὼν καὶ ἄρχων ἁπάντων ϑεὸς, εἷς,
ἀεὶ ὧν " μόνιμος, ἀκίνητος, αὐτὸς αὑτῷ ὅμοιος, ἕτε--
ρὸς τῶν ἄλλων."
. 84. Ἔν μὲν οὖν τοῖς νοητοῖς τὸ ἀκίνητον
καὶ ἀκάϑὲὲ ἐπιδείκνυται ἑβδομὰς, ἐν δὲ τοῖς αἴσϑη-
τοῖς μεγάλην καὶ συνεχτικωτάτην δύναμιν, οἷς τὰ ᾿
᾿ ἐπίγεια πάντα πέφυχε βελτιοῦσϑαι, σελήνης: τὲ πε-
ριόδοις. Ὃν δὲ τρόπον, ἐπισκεπτέον. “Ἵπὸ μονάδος
συντεϑ εὶς ἑξῆς ὃ ἑπτὰ ἀριϑιμὸς, γεννᾷ τὸν ὀχτὼ καὶ
εἴκοσι, τέλειον καὶ τοῖς αὐτοῦ μέρεσιν ἰσούμενον. Ὁ
δὲ γεννηϑεὶς ἀριϑμὸς ἀποκαταστατιχός ἐστι σελήνης,
ἀφ᾽ οὗ ἤρξατο σχήματος λαμβάνειν αὔξησιν αἰσϑη-
τῶς, εἰς ἐχεῖνο κατὰ μείωσιν ἀνακαμπτούσης" αὔξες-
. ται μιὲν γὰρ ἀπὸ τῆς πρώτης μηνοειδοῦς ἐπιλάμψεως
ἄχρι διχοτόμου ἡμέραις ἑπτὰ, εἶθ᾽ ἑτέραις τοσαύταις
πλησιφαὴς γίνεται, καὶ πάλιν ὑποστρέφει διαυλοδρο-

-

84. ΡΗΠ.. 100. ΠΕ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. {. 34. 3ὅ..

μοῦσα, τὴν αὐτὴν δδὸν ; ἀπὸ μὲν τῆς πλησιφαοῦς
ἐπὶ τὴν διχότομον ἑπτὰ πάλιν͵ ἡμέραις, εἶτ᾽ ἀπὸ
ταύτης ἐπὶ τὴν μηνοειδῆ ,. 'ταῖς ἴσαις. “Ἔξῇ ς ὃ λε-
χϑεὶς «ἀριϑμὸς συμπεπλήρωται. Καλεῖται δὲ ἢ ἐβδο-
μὲς ὑπὸ τῶν χυρίως. ὀνόμασιν εἰωϑότων χθῆσϑαι
καὶ τελεςφόρος, ἐπειδὴ ταῦὔτῃ τελες(ρορεῖται τὰ σύμ-
παντά. Τεκμηριώσαιτο δὲ ἄν τις: ἐκ τοῦ πᾶν σῶμα
ὀργανικὸν. τρισὶ μὲν κεχρῆσϑαι διαστάσεσι ; μήκει,
βάϑει, καὶ πλάτει" τέσσαρσι δὲ πέρασι, σημείῳ χαὶ
γραμμῇ καὶ ἐπιφανείᾳ καὶ στερεῷ, δι᾽ ὧν συντεϑέντων
ἀποτελεῖται ἑβδομάς. ᾿Ἵμήχανον δὲ ἂν ἦν τὰ σώματα
ἑβδομάδι μετρεῖσθαι, κατὰ τὴν ἐχ διαστάσεων τριῶν
καὶ περάτων τεσσάρων σύνϑεσιν ὰ εἶ μὴ συνέβαινε
τὰς τῶν πρώτων ἀριϑμῶν ἰδέας ἑνὸς καὶ δυοῖν καὶ τριῶν
καὶ τεττάρων, οἷς ϑεμελιοῦται δεκὰς, ἑβδομάδος φύσιν
περιέχειν. Οἱ γὰρ λεχϑέντες ἀριϑιμοὶ τέσσαρας μὲν
ἔχουσιν ὅρους, τὸν πρῶτον, τὸν δεύτερον, τὸν τρί-
.- φὅτον, τὸν τέταρτον" διαστάσεις δὲ τρεῖς. Πρώτη μὲν
Μ. διάστασις ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἐπὶ τὰ δύο, δευτέρα, ἢ ἀπὸ
. τῶν δυοῖν ἐπὶ τὰ τρία, τρίτη, ἢ ἀπὸ τῶν τριῶν
ἐπὶ τὰ τέσσαρα.
γϑν 80. χα δὲ τῶν εἰρημένων ἐναργέστατα πα-
θιστᾶσι τὴν “τελεςφρόρον δύναμιν ἑβδομάδος χαὶ αἱ
ἐκ βρέφους ἄχρι γ γήρως ἀνθρώπων ἡλικίαι " μετρού-
μεναι ταύτῃ. Κατὰ μιὲν οὖν τὴν πρώτην ἑπταετίαν
ἔχφυσις ὀδόντων ἐστί. Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν χαι-
ρὸς τοῦ δύνασθαι προΐεσθαι σπέρμα γόνιμον. Τρίτῃ
δὲ γενείων αὔξησις. Καὶ τετάρτῃ πρὸς ἰσχὺν ἐπί-
δοσις. Πέμπτῃ τε αὖ γάμων ὥρα. Ἥχτῃ δὲ συγέ-
σείς ἀχμή. Τῇ δὲ ἑβδόμῃ βελτίωσις ἀμφοῖν καὶ
συναύξησις, νοῦ καὶ λόγου. Ὀγδόῃ δὲ ἢ ἐν ἑχατέ-
ρῳ τελείωσις. Κατὰ δὲ τὴν ἐγάτην ἐπιείκεια καὶ
πρᾳύτης τῶν παϑῶν ἐπὶ πλέον ἡμερωϑέντων. ΚατὰΡ.
δὲ τὴν δεκάτην, τοῦ βίου τὸ εὐχταῖον τέλος, ἔτι
τῶν ὀργανικῶν μελῶν συγνεστηχότων " φιλεῖ γὰρ τὸ
μακρὸν γῆρας ἕχαστον. ὑποσχελίζειν. καὶ παραιρεῖ:-

ΡΗΠ,. 100. ΡῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ. ς.36.36. 8ὅ

σϑαι. Τὰς ἡλικίας ταύτας ἀνέγραψε καὶ Σόλων
ὃ τῶν ᾿4ϑηναίων νομιοϑέτης : ἐλεγεῖα ποιήσας τάδε"
Παῖς μὲν ἄνηβος ἐὼν ἔτι γήπιος ἢ ἕρκος ὀδόντων
Φίσας ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ᾽ ἔτεσι.
Τοὺς δ᾽ ἑτέρους ὅτε δὴ )ὴ τελέσει ϑεὸς ὃ ἕπτ᾽ ἐνιαυτοὺς,
Ἥβης ἐκφαίνει “σήματα γεινομένης.
Τῇ τριτάτῃ δὲ γένειον ἀεξομένων ἐπὶ γυίων
«Ἰαχνοῦται ᾿ χϑοιῆς ἄνϑος ἀμειβομένης.
Τῇ δὲ τετάρτῃ πᾶς τις ἐν ἑβδομάδ᾽ ἐστὶν ᾿ ἄριστος
Ἰσχὺν, οἵ - ᾿ ἄνδρες σήματ᾽ ἔχουσ᾽ ἀρετῆς.
Πέμπιτῃ δ᾽ ὥριον ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι,
Καὶ παίδων ζητεῖν εἰςοπίσω γενεήν."
Τῇ ὁ᾽ ἕχτῃ περὶ πάντα καταρτύεται γόος ἀνδρὸς,
ὭΜ᾽ ἕρδειν ἔθ᾽ ὅμως ἔργ᾽ ἀπάλαμνα ϑέλει.
“Ἑπτὰ δὲ γοῦν καὶ γλῶσσαν ἐ ἐν ἑβδομάσι μέγ᾽ ἄριστος,
Ὀκχτώ τ᾽ ᾿ ἀμφοτέρων τέσσαρα καὶ δέκ᾽ ἔτη.
Τῇ δ᾽ ἐνάτῃ δύναται ἐιὲν ἔτι, μαλακώτερα δ᾽ αὐτοῦ,

Ποὸς μεγάλην ἀρετὴν σώματι καὶ σοφίῃ.

Τῇ δεκάτῃ δ᾽, ὅτε δὴ τελέσει ϑεὸς ἕπτ᾽ ἐνιαυτοὺς,
Οὐκ ἂν ἄωρος ἐὸν μοῖραν ἔχοι ϑανάτου.

ᾧ. 80. Ὁ «μὲν οὖν “όλων ἑβδομάσι δέχα ταῖς
εἰρημέναις χαταριϑμεῖ τὸν ἀνϑρώπινον βίον. ὋὧὉ δὲ
ἰατρὸς “Ἱηποχράτης ἡλικίας ἑπτὰ εἶναί φησι, παιδίου,

θπαιδὸς, μειρακίου, ψεανίσχου, ἀνδρὸς, πρεσβύτου, γέ-:
ΜῈ ροντος. Ταύτας δὲ μιετρεῖσϑαι μὲν ἑβδομάσιν, οὐ
μὴν ταῖς κατὰ τὸ ἑξῆς. “1ἔγει δὲ οὕτως, “Ἔν ἀν-
ϑοώπου φύσει ἕπτά εἰσιν ὦραι, ἃς ἡλικίας καλέουσ!,
παιδίον, παῖς, μειράκιον, καὶ αἵ λοιπαί. Καὶ παι-
᾿δών μέν ἐστιν ἄχρις ἑπτὰ ἐτῶν, ὀδόντων ἐχβολῆς.
Παῖς. δὲ ἄχρι γονῆς ἐκφύσεως, εἷς τὰ δὶς ἑπτά.
Πηει ἄάκιον δὲ ἄχρι γενείου λαχνώσεως, ἐς τὰ τοὶς
ἑπτά. Νεανίσκος δὲ ἄχρις αὐξήσιος ὅλου τοῦ σώ-
᾿ ματος, ἐς τὰ τετράκις ἑπτά. “Ἵνὴ δὲ ἄχοις ἑνὸς
Ω πεντήκοντα, εἰς τὰ ἑπτάκις ἕπτά. Πρεσβύ--
της δὲ ἄχρι πεντήκοντα ἐμ γἐςιὑφὸ ἑπτάκις ὀχτώ.
Τὸ δὲ ἐντεῦϑεν, γέρων." «ἔγεται δὲ καὶ ἐκεῖνο πρὸς

386 ΡΗΠ,. 109). )Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΠΣ (. 56.587.

διασύστασιν͵ ἑβδομάδος , ὡς ϑαυμαστὴν ἐχούσης ἐν
τῇ φύσει τάξιν, ἐπεὶ συνέστηκεν. ἐκ τριῶν καὶ τεττά-
ρων. Τὸν μὲν τρίτον ἀπὸ μονάδος εἰ διπλασιάζοι
ἘΠῚ εὑρήσει τετράγωνον, τὸν δὲ τέταρτον ᾽ κύβον.
Τὸν δὲ ἐξ ἀμφοῖν ἕβδομον » κύβον διιοῦ καὶ τετρά-2ὅ
γώνον. Ὃ μὲν οὖν ἀπὸ μονάδος τρίτος » ἐν διπλα-Ῥ.
σίονι λόγῳ τετράγωνός ἐστιν. ὋὉ δὲ “τέταρτος ᾽ ὀχτὼ,
'χύβος. Ὁ δὲ ἕβδομος τέσσαρα πρὸς τοῖς ἑξήκοντα,
κύβος δμιοῦ καὶ τετράγωνος, ὡς εἶναι τελεςφόρον
ὄντως τὸν ἕβδομον ἀριϑμὸν, ἀμφοτέρας τὰς Ἰσότη-
τας καταγγέλλοντα, τήν τὲ ἐπίπεδον διὰ τετραγώνου,
χατὰ τὴν τριάδος συγγένειαν » καὶ τὴν στερεὰν διὰ
κύβου, κατὰ τὴν πρὸς πετράδα οἰκειότητα. Ἔκ τριά-
δὸς δὲ καὶ τετράδος ἦ ἑβδομάς.

ᾧ. 37. Ἔστι δὲ οὐ τελερφόρος μόνον, ἀλλὰ καὶ,
ὡς. ἔπος εϊπεῖν, ἁρμογικωτάτη, καὶ τρόπον τινὰ πηγὴ
τοῦ καλλίστου διαγράμματος » ὃ πάσας μὲν τὰς ἅρμο-
γίας, τὴν διὰ τεττάρων, τὴν διὰ πέντε, τὴν διὰ πασῶν.
Πάσας δὲ τὰς ἀναλογίας, τὴν ἀριϑμητικὴν, τὴν γεω-
μετριχὴν, ἔτι δὲ ζὴσ ἁρμονικὴν περιέχει. Τὺ δὲ
πλινϑίέον. συνέστηχεν ἐχ τῶνδε τῶν ἀριϑμῶν, ἕξ,
ἀχτὼ, ἐννέα, δώδεκα, ὍὋὉ μὲν ὀκτὼ πρὸς ἕξ ἐν ἐπι--
τρίτῳ λόγῳ, καϑ'' ἣν ἢ διὰ τεττάρων ἁρμονία ἐστίν.
Ὃ δὲ ἐννέα. πρὸς Ἐξ ἐν ἡμιολίῳ, καϑ' ἣν ἥ διὰ πέντε.
ὍὋ δὲ δώδεκα πρὸς ἕξ ἐν διπλασίονι, καϑ ἣν ἡ διὰ
πασῶν. Ἔχει δὲ, ὡς ἔλεγον , καὶ τὰς ἀναλογίας
μὴλξυνν “Ἱριϑμητικὴν. «μὲν, ἐχ τῶν ἕξ καὶ ἐννέα

:Κ ὶ δώδεχα" ὡς γὰρ ὑπερέχει ὃ μέσος τοῦ πρώτου
τρισὶν , ὑπερέχεται ὑπὸ τοῦ τελευταίου. 7 ἑωμετρι-
χὴν δὲ, ἢ τῶν διὰ τεσσάρων᾽ ὃν γὰρ λόγον ἔχει τὰ
οἸὀκτὼ πρὸς τὰ ἕξ, τοῦτον τὰ δώδεχα πρὸς τὸν ἐννέα"
μὸ δὲ λόγος ἐπίτριτος. “Ἱρμονικὴν δὲ ἐκ τριῶν, τοῦ
ἘΣ χαὶ ὀχτὼ καὶ δώδεκα. ὡἹρμονικῆς δὲ τορι τ
διττὴ κρίσις. ἹΠία μὲν Ἷ ὅταν » ὃν λόγον. ἔχει.
ἔσχατος τοῦ μέσου πρὸς τὸν πρῶτον, τοῦτον δὴ
ἢ ὑπεροχὴ ἢ ὑπερέχει ὃ ἔσχατος τοῦ μέσου πρὺς

ῬΗΠ,. 100. Ὲ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞΕ. ς.37. 38. 37

τὴν ὑπεροχὴν ἷ ἣν ὑπερέχεται ὑπὸ τοῦ μέσου ὃ πρῶ-
τος. ᾿Εναργεστάτην δὲ πίστιν λάβοι τις ἂν ἐκ τῶν
προκειμένων ἀριϑμῶν, τοῦ ἕξ καὶ ὀχτὼ καὶ δώδεκα.
Ὅ μὲν γὰρ τελευταῖος τοῦ πρώτου διπλάσιος , ἢ δὲ
ὑπεροχὴ πάλιν διπλασία. Τὰ μὲν γὰρ δώδεκα τῶν
ὀκτὼ τέταρσιν ὑπερέχει, τὰ δὲ ὀχτὼ τῶν ἐξ δυσί.
Τὰ δὲ τέσσαρα τοῖν δυοῖν διπλάσια. Ἑτέρα δὲ βά-
σανος τῆς ἁρμονικῆς ἀναλογίας ᾿ ὅταν ὃ μέσος τῶν
ἄκρων ἴσῳ μορίῳ ὑπερέχῃ καὶ ὑπερέχηται. Ὅ γὰρ
ὄγδοος μέσος ὦν, ὑπερέχει μὲν τοῦ πρώτου τρίτῳ
μορίῳ" ὑφαιρεϑέντων γὰρ τῶν ἕξ, τὰ «λοιπὰ δύο
τρία ἐστὶ τοῦ πρώτου. “περέχεται δὲ ὑπὸ τοῦ τε-
λευταίου τῷ ἴσῳ" εἰ γὰρ ὑφαιρεϑ είη τῶν δώδεκα τὰ
ὀχτὼ, τὰ λοιπὰ τέσσαρα γίνεται τοῦ τελευταίου τρίτα.
᾿ς ᾧ, 88. Ταῦτα μὲν ἀναγκαίως περὶ '“σεμνότητος,26
ἣν ἔχει τὸ διάγραμμα ἢ πλινϑίον, ἢ ὃ τι χρὴ κα-ΡῬ.
λεῖν : προειρήσϑω. Τοσαύτας ἰδέας καὶ ἕτι πλείους
ἢ ἑβδομὰς ἐν ἀσωμάτοις καὶ νοητοῖς ἐπιδείκνυται.
“διατείνει δὲ αὐτῆς ή φύσις καὶ ἐπὶ τὴν δρατὴν ἅπα-
σαν οὐσίαν, οὐρανὸν καὶ γῆν, τὰ πέρατα τοῦ παν-
τὸς ᾿ς φϑάσασα. Τί γὰρ οὐ φιλέβδομον τῶν ἐν τῷ
κόσμῳ μέρος, ἔρωτι καὶ πόϑῳ δαμασϑὲν ἑβδομά-
δος; «Ἵὐτίκα τὸν οὐρανόν φασιν, ἑπτὰ διεξῶσϑαι
κύκλοις, ὧν. ὀνόματα εἶναι τάδε, ἀρχτικὸν, ἄνταρ-
κτικὸν » ϑερινὸν τροπικὸν Ἶ χειμερινὸν τροπικχὸν, ἰση-
μερινὸν, ζωδιαχὸν, καὶ προςἔτι γαλαξίαν. Ὅ γὰρ
ὁρίζων πάϑος ἐστὶν ἡμέτερον Γ ὡς ἂν ὀξυωπίας ἔχῃ
τις ἢ τὸ ἐναντίον, ἀποτεμνομένης τῆς αἰσθήσεως,
τότε μὲν ἐλάττω, τότε δὲ μείζω περιγραφήν. Οἵγε
μὴν πλάνητες, ἥ τε ἀντίῤῥοπος στρατιὰ τῆς τῶν
ἀπλανῶν, ἑπτὰ διακοσμοῦνται τάξεσι, πλείστην ἐπι--
δεικνύμενοι συμπάϑειαν πρὸς ἀέρα καὶ γῆν. Τὸν
μὲν γὰρ εἰς τὰς ἑτησίους ἐπικαλουμένας ὥρας τρέ-
πουσι, καϑ' ἑκάστην μυρίας ὅσας ἐμποιοῦντες με-
ταβολὰς » νηνεμίαις, αἰϑρίαις, νεφώσεσι » βίαις ἔξαι--
σίαις πνευμάτων. Πάλιν τὲ ποταμοὺς πλημμυροῦσι
")

38. ΡΗΙΙ,.. 100. ΒΕ ΜΌΝΘΙ ΟΡΙΞ. {.88.39.

καὶ μειοῦσι , καὶ πεδία λιμγνάξουσι , καὶ τὸ ἐναντίον
ἀφαυαίνουσι. Καὶ πελαγῶν ἐργάζονται τροπὰς, ᾿ἐξ
ἀναχωρούντων ἢ παλ μρῥοίαις χρωμένων. Εὐρείας
γάρ ἐστιν ὅτε κόλπον ϑαλάττης ὑποσυράσαις ἀμπώ-
τέσι, βαϑὺς ἐξαίφνης αἰγιαλὸς εἴςεισι.. Καὶ μικρὸν
ὕστερον, ἀγαχϑείσης , πελάγη βαϑύτατα οὐ βραχείαις

ηβϑδλχάσιν, ἀλλὰ μυριοφόροις ναυσὶν ἐμπλεόμενα. Καὶ,

Μ μὲν δὴ τὰ ἐπίγεια πάντα ζῶά τε αὖ καὶ φυτὰ, χαρ-
ποὺς γεννγῶντα, αὔξουσι καὶ τελεςφοροῦσι ) τὴν ἐν
ἑκάστοις φύσιν δολιχεύειν παρασκευάζοντες, ὡς νέα
παλαιοῖς ἐπαγνϑεῖν, καὶ οζούες ἐς πρὸς χορηγίας
ἀφϑόνους τῶν δεομένων.

ᾧ. 39.. ἤρχτος τε μὴν, ἣν φασι πλωτήρων. εἶναι
προπομπὸν » ἐξ, ἑπτὰ ἀστέριον συνέστηκεν " εἰς ἣν
ἀφορῶντες κυβερνῆται τ τὰς ἐν ϑαλάττῃ μυρίᾳς ὁδοὺς
ἀνέτεμον, πράγματι ἀπίστῳ καὶ. μείζονε ἢ κατὰ
γνώμην ἀνθρωπίνην ἐπιϑέμενοι. Στοχασμῷ γὰρ
τῶν εἰρημένων ἀστέρων. τὰς πρὶν ᾿ἀδηλουμένας χώ-
ρας ἀνεῦρον », γήσους μὲν οἱ τὴν 7 πειρον οἰκοῦντες,
νησιῶται. δὲ ἠπείρους. Ἔδει γὰρ ὑπὸ τοῦ καϑαρω-
τάτου τῆς οὐσίας, οὐρανοῦ, ζώῳ τῷ ϑεοφιλεῖ γῆς
ὅμοῦ καὶ ϑαλάττης ἀναδειχϑῆν ἀετοὺς μυχοὺς, ἂν--
ϑρώπων γένει. Τρὸς δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ ὃ τῶν
πλειάδων χορὸς ἀστέρων ἑβδομάδι συμιπεπλήρωται,
ὧν αἵ ἐπιτολαὶ καὶ αἱ ἀποχρύψεις μεγάλων ἀγαϑῶν
αἴτιαι πᾶσι γίνονται. Ἰνομένων, μὲν γὰρ, αὔλακες
ἀνατέμνονται. πρὸς σπόρον" ἡνίχα δ᾽ ἂν μέλλωσιν Ῥ.
ἐπιτέλλειν, ἀμητὸν. εὐαγγελίζονται, καὶ ἐπιτείλασαι
χαίροντας 1 γεωπόγους πρὸς συγκομιδὴν τῶν. ἀναγκαίων
ἐγείρουσιν. οὶ δ᾽ ἄσμενοι τὰς τροφὰς ἀποτίϑενται πρὸς
τὴν καϑ' ἑχάστην ἡμέραν χρῆσιν. Ὅ τε ἡγεμὼν. ἡμέρας
ἥλιος νϑ “διττὸς χαϑ' ἕκαστον. ἐνιαυτὸν ἀποτελῶν ἢ ἴσημε-
ρίας, ἔαρι χαὶ μετοπώρῳ, τὴν μὲν ἐαρινὴν ἐν κριῷ, τὴν
δὲ μετοπωρινὴν ἐν ζυγῶ, ἐναργεστάτην παρέχεται. σέ--
στιν τοῦ περὶ. τὴν ἑβδόμην ϑεοπρεποῦς.. “Εχατέρα
γὰρ. τῶν. ἰσημεριῶν ἑβδόμῳ γένεται μηνὶ, καϑ' ὃς

ΡΗΠῚ, 100. 8Ὲ ΜΌΝΘΙ ΟΡΙΞ. {(.39 --- “1. 39

καὶ ἑορτάζειν διείρηται νόμῳ τὰς μεγίστας καὶ δη-
ειοτελεστάτας ἑορτάς" ἐπειδήπερ «ἀμφοτέραις τὰ ὅσα
ἐκ γῆς, τελειογονεῖται, ἔαρι μὲν, ὃ τοῦ σίτου καρπὸς,
καὶ τῶν. ἄλλων ὅσα σπαρτὰ Σ μετοπώρῳ δὲ ὃ τῆς
ἀμπέλου χαὶ τῶν ἄλλων πλείστων ἀκροδρύων.

. 40. ᾿Επεὶ δὲ ἔκ τῶν οὐρανίων τὰ ἐπίγεια ἤρτη-
ται κατά τινα φυσικὴν συμπάϑειαν, ὃ 0 τῆς ἑβδομάδος
λόγὸς ἄνωϑεν ἀρξάμενος κατέβη καὶ πρὸς ἡμᾶς » τοῖς
θνητοῖς γένεσιν ἐπιφοιτήσας. “4ὐτίχα τῆς ἡμετέρας
ψυχῆς τὸ δίχα τοῦ ἡγεμονικοῦ μέρος ἑπταγῆ σχίζεται,
πρὸς πέντε αἰσϑήσεις καὶ τὸ φωνητήριον ὄργανον, χα
ἐπὶ πᾶσι τὸ γόνιμον. “ δὴ πάντα, καϑάπερ ἐν
τοῖς ϑαύμασιν ὑπὸ τοῦ ἡγεμονικοῦ γευροσπαστούμενα,
τότε “μὲν ἠρεμεῖ 5 τότε δὲ κινεῖται, τὰς ἁρμοττούσας
σχέσεις καὶ κινήσεις ἕκαστον. Ὁμοίως δὲ χαὶ τοῦ
σώματος εἰ΄ τις ἐξετάζειν , ἐπιχειρήσειε ν᾿ τά τε ἐντὸς
καὶ ἐκτὸς μέρη, καϑ' ἑκάτερον ἑπτὰ εὑρήσει. Τὰ
μὲν οὖν ἐν φανερῷ ταῦτ᾽ ἐστὶ ᾽ κεφαλὴ, στέρνα, γα-

θστὴρ, διτταὶ “Ζεῖρες, διτταὶ βάσεις" τὰ δ᾽ ἐντὸς λε-

Μγόμενα -σπλύ,) χνα; στόμαχος, καρδία, πνεύμων,
σπλὴν, ἧπαρ ᾿ γεροὶ δύο. Πάλιν τε αὖ τὸ ἤγεμο--
γικώτατον ἐν ζώῳ, κεφαλὴ, τοῖς ἀναγκαιοτάτοις
ἑπτὰ “χρῆται, δυσὶν ὀφϑαλμοῖς, ἀκοαῖς ἴσαις, αὐλοῖς
μυχτῆρ ος δυσὶν, ἑβδόμῳ στόματι, δι᾿ οὗ γίνεται ϑνη-
τῶν μὲν," ὡς ἔφη Πλάτων, “εἴζοδος, ἔξοδος δὲ
ἀφϑάρτων." ᾿Επειςέρχεται μὲν γὰρ αὐτῷ σιτία καὶ
ποτὰ, φϑαρτοῦ σώματος φϑαρταὶ τροφαί, «1όγοι
δὲ ἐξίασιν, ἀϑανάτου ψυχῆς ἀϑάνατοι νόμοι, δεῖ
ὧν ὃ λογικὸς βίος κυβερνᾶται.

ᾧ, 41. Τὰ δὲ διὰ τῆς ἀρίστης τῶν αἰσϑήσεων
ὄψεως κριγόμενα μετέχει τοῦ ἀριϑμοῦ κατὰ γένος.
“Ἑπτὰ γάρ ἐστι τὰ ὁρώμενα, σῶμα, διάστασις, σ᾽ σχῆμα,"
μέγεϑος » χρῶμα, κίνησις. ἢ στάσις. Καὶ παρὰ ταῦτα
οὐδὲν ἕ ἕτερον. Συμβέβηχε ἐἔντοι καὶ τὰς τῆς φωνῆς με-
ταβολὰς ἁπάσας ἑπτὰ εἴγαι ; τὴν ὀξεῖαν, τὴν βαρεῖαν,
τὴν περισπωμέγην,. καὶ τέταρτον δασὺν φϑόγγον,

᾽)

-

. 40. ΡΗΠ. 00. ΠῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. (.41.42. ᾿

χαὶ ψιλὸν πέμπτον ὺ καὶ μακρὸν ἕχτον » καὶ βραχὺν
ἕβδομον. “Ἵλλὰ γὰρ καὶ κιγήσεις ἑπτὰ εἶναι συμβέ-
βηχε, τὴν ἄνω, τὴν κάτω, τὴν ἐπὶ δεξιὰ, τὴν ἐπ᾿ εὐώ-3ξ
νυμα, τὴν πρόσω, τὴν κατόπιν, τὴν ἐν χύχλῳ ; ἃς ἐν Ῥ.
τοῖς μάλιστα, τρανοῦσιν οἵ τὴν ὄρχησιν ἐπιδεικνύμενοι.
Φασὶ δὲ χαὶ τὰς διὰ τοῦ σώματος ἐκχρίσεις ὑπε-
στάλϑαι τῷ λεχϑέντι ἀριϑμῷ. Διὰ μὲν γὰρ ὀφϑαλ-
μῶν͵ δάκρυα προχεῖται, διὰ δὲ μυχτήρων αἱ ἐχ χκε-
φαλῆς καϑάρσεις, διὰ δὲ στόματος οἱ ἀποπτυόμενοι
σίελοι. Εἰσὶ δὲ χαὶ διτταὶ δεξάμεναι πρὸς τὰς τῶν
περιττωμάτων ἀποχετεύσεις ὶ ἢ μὲν ἔμπροσϑεν, , ἤ δὲ
κατόπιν. Ἕχτη δὲ ἐστὶν, -ἦ δι᾿ ὅλου τοῦ σώματος:
ἐν ἱδρῶτι πρόχυσις » καὶ ἣ φυσιχωτάτη σπέρματος
πρόεσις διὰ τῶν γεννητικῶν. Πάλιν τε αὖ γυναι-
ξὶν ἢ καταφορὰ τῶν “χαταμηνίων εἰς ἑπτὰ τὰς πλεί-
στας ἡμέρας “ορηγεῖται. Καὶ τὰ κατὰ «“Ζαστρὸς
βρέφη μῆσὶν ἑπτὰ ζωογονεῖσϑιαι πέφυκεν : ὡς παρα-
δοξότατόν τι συμβαίνειν" γίνεται γὰρ τὰ ἑπτάμηνα
γόνιμα, τῶν ὀκτωμηνιαίων ὡς ἐπίπαν ζωογονεῖσϑαι
μὴ δυναμένων. «11 τε βαρεῖαι νόσοι “σωμάτων, χαὶ
μάλιστα ὅταν ἐκ δυςχρασίας τῶν ἐν ἡμῖν δυνάμεων
πυρετοὶ συνεχεῖς ἐπισκήψωσιν ᾿ ἑβδόμῃ μάλιστά πως
ἡμέρᾳ διαχρίνονται. δικάζει γὰρ ἀγῶνα τὸν περὶ ψυ-
χῆς, τοῖς μὲν σωτηρίαν ψηφιζομένη, τοῖς δὲ ϑά-
γατον.

ὁ. 42. Ἡ δὲ δύναμις αὐτῆς οὐ μόνον" τοῖς εἰρημένοις,
ἀλλὰ καὶ ταῖς ἀρίσταις, τῶν ἐπιστημῶν ἐπιπεφοίτηκε,
γραμματιχῇ καὶ μουσικῇ, «Τύρα μὲν γὰρ ἥ ἑπτάχορ-
δος, ἀναλογοῦσα «τῇ τῶν ἑπτὰ πλανήτων χορείᾳ,
τὰς ἐλλογίμιους ἁρμονίας ἀποτελεῖ ᾿ σχεδόν τι΄ τῆς

βοχατὰ ειουσικὴν δργανοποιίας ἁπάσης ἡγεμογὶς οὖσα"
Μιστοιχείων τε τῶν ἐν ᾿γραμματικῇ τὰ λεγόμενα ᾿φωνή-
ἐντὰα ἐτύμως, ἑπτά ἐστιν, ἐπειδὴ καὶ ἐξ ἑαυτῶν ἔοιχε
ὠνεῖσθαι, καὶ τοῖς ἄλλοις “συνταττόμενα " φωνὰς
ἐεύαιν ἀποτελεῖ. Τῶν μὲν γὰρ ἡμιφώνων ἀνα-
πληροῖ τὸ ἐνδέον, ὁλοχλήρους κατασχευάζοντα τοὺς

“

ΡΗ͂Π. 10}. θῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. (. 42 --- 44. 44

φϑύγγους" τῶν δ᾽ ἀφώνων τρέπει καὶ μεταβάλλει τὸς
φύσεις. ᾿ ἐμπνέοντα τῆς ἰδίας δυνάμεως » ἵνα γένηται
τὰ ἄῤῥητα ῥητά. “γι 4 μοι δοκοῦσιν οἱ τὰ ὀνόματα τοῖς
γράμμασιν ἐξ ἀρχῆς ἐπιφημίσαντες » ἅτε σοφοὶ , χα-
λέσαι τὸν ἀριϑμὸν ἑπτὰ ἀπὸ τοῦ περὶ αὐτὸν σεβα--
σμοῦ, καὶ τῆς προςούσης σεμνότητος. “Ῥωμαῖοι δὲ
καὶ ᾿προςτιϑέντες τὸ ἐλλειφϑὲν ὑφ᾽ Ἑλλήνων στοι-
χεῖον, τὸ Σ, ,τρανοῦσιν ἔτι μᾶλλον τὴν “ἔμφασιν ἐτυ--
μωτέραν , σέπτεμ προςαγορεύοντες , ἀπὸ τοῦ σεμνοῦ,
καϑάπερ ἐλέχϑη » καὶ σεβασμοῦ.

ᾧ. 48. Ταῦτα καὶ πλείω λέγεται καὶ φιλοσο-
εὐνῶμᾳ περὶ ἑβδομάδος » ὧν ἕνεκα τιμῆς “μὲν ἔλαχεν ᾿
ἐν τῇ φύσει τῇ ἀνωτάτω. Τιμᾶται δὲ καὶ παρὸ τοῖς29
δοκιμιωτάτοις τῶν Ἕλλήνων καὶ βαρβάρων , οὗ τὴν Ῥ,
μαϑηματικὴν ἐπιστήμην διαπονοῦσιν. ᾿Ἐχτετίμηται
δὲ ὑπὸ τοῦ φιλαρέτου Πωὐσέως, ὃς τὸ κάλλος αὖ--
“τῆς ἀνέγραψεν ἐν ταῖς ἱερωτάταις τοῦ όμου στή--
λαις, ταῖς' δὲ διανοίαις τῶν ὑφ᾽ αὑτὸν ἁπάντων ἐν.-
ἐχάραξε δὲ ἕξ ἡμερῶν κελεύσας ἄγειν ἱερὰν ἐβδό--

μην, ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀνέχοντας ἔργων ὅσα κατὰ

“ζήτησιν βίου καὶ πορισμὸν, ἕνὶ μόνῳ σχολάζοντας
τῷ φιλοσοφεῖν εἷς βελτίωσιν ἡϑῶν, καὶ τὸν τοῦ συν--

εἰδότος ἔλεγχον. Ὃς ἐνιδρυμένος τῇ ψυχῇ; καϑά-

πὲρ δικαστὴς, ἐπιπλήττων οὐ δυςωπεῖται » τὰ μὲν
σφοδροτέραις ἀπειλαῖς, τὰ δὲ μετριωτέραις γουϑε-
σίαις χρώμενος, περὶ μὲν ὧν ἔδοξεν ἀπειϑεῖν ἐκ

προνοίας, ἀπειλαῖς, περὶ δὲ ὧν ἀκούσια, διὰ τὸ

ΝΣ

ἀπροοράτως ἐ ἔχειν νουϑεσίαις, ὑπὲρ τοῦ μηκέϑ᾽ ὁμοίως
ὀλισϑεῖν.

ᾧ. 44. ᾿Επιλογιζόμενος δὲ τὴν χοσμοποίΐαν, κε-
φαλαιώδει τύπῳ φησὶν ὦ “Αὕτη Ἤν βίβλος γενέσεως
οὐ ανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο, ἧ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὃ
ϑεὸς τὸν οὐρανὸν χαὶ τὴν γῆν, χαὶ πᾶν “χλωρὸν
"ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσϑαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πάντα

42 ῬΗΠ,. 100. ΡῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΠ. ᾧ, 44. 45.

χόρτον ἀγροῦ. πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι." Ὄ ρα οὐχ ἐμ-
φάγως τὰς ἀσωμάτους χαὶ νοητὰς ἰδέας παρίστησιν,
ἃς τῶν αἰσϑητῶν ἀποτελεσμάτων σφραγίδας εἶναι
συμβέβηκε; Πρὶν γὰρ χλοῆσαι τὴν γῆν, αὐτὸ τοῦτο
ἐν τῇ φύσει τῶν πραγμάτων, χλόῃ, φησὶν, ἦν, καὶ
πρὶν ἀνατεῖλαι χόρτον ἐν ἀγρῷ, χόρτος ἦν οὐχ δρα-
τός. Ὑπογοητέον «δὲ ὅτι καὶ ἐχάστου τῶν ἄλλων ἃ
81 δικάζουσιν αἰσϑήσεις τὰ πρεσβύτερα εἴδη καὶ μέτρα,
Μ,οἷς εἰδοποιεῖται καὶ μετρεῖται τὰ γινόμενα, προ-
ὑπῆρχε. Καὶ γὰρ εἰ μὴ κατὰ μέρος, ἀϑρόα πάντα
διεξελήλυϑε, φροντίζων εἶ καί τις ἄλλος βραχυλο-
γίας.,. οὐδὲν ἧττον τὰ ῥηθέντα ὀλίγα δείγματα τῆς
τῶν πάντων ἐστὶ φύσεως, ἥτις ἄνευ ἀσωμάτου. πα-
". θαδείγματος οὐδὲν. τελεσιουργεῖ τῶν ἐν. αἰσϑήσει.
εἶ ᾧ. 456. .-71΄ς δὲ ἀκολουθίας ἐχόμενος, καὶ τὸν
εἱρμὸν τῶν ἑπομένων πρὸς τὰ ἡγούμενα. διατηρῶν,
λέγει ἑξῆς, ᾿“Πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ
ἐπότιζε πᾶν τὸ πρόςωπον αὐτῆς.» ἤἜ5) Οἱ μὲν γὰρ
ἄλλοι φιλόσοφοι τὸ σύμπαν ὕδωρ ἕν στοιχεῖον εἶναί
φασι τῶν τεττάρων, ἐξ ὧν ὃ κόσμος ἐδημιουργήϑη.
“Πωὐοῆς. δὲ ὀξυωπεστέροις ὄμμασι χαὶ τὰ μακρὰν
εἰῳϑιὸς. εὖ. μάλα ϑεωρεῖν καὶ καταλαμβάνειν » στοι-
“χεῖον μιὲν οἴεται εἶναι τὴν μεγάλην ϑάλατταν ᾿ μοῖς-
ραν τετάρτην ᾿ τῶν συμπάντων, ἣν. οἱ μετ᾽ αὐτὸν
ὠχεαγον, προςαγορεύοντες, τὰ παρ᾽ ἡμῖν πλωτὰ πεΞ-
λάγη λμιένων ἔχειν λόγον νομίζουσι. Τὸ δὲ γλυχὺ
καὶ πότιμον ὕδωρ διέκρινεν. ἀπὸ τοῦ ϑαλαττίηυ,
προςχατατάξας αὐτὸ γῇ, καὶ μέρος ταύτης ὑπολα-ὶ
βὼν οὐκ ἐχείνου, διά γε, τὴν λεχϑεῖσαν αἰτίαν πρό-"
τέρον, ἵν᾽ ὡς ἂν ὑπὸ δεσμοῦ συνέχηται γλυχείᾳ ποιό--
τητι, χόλλης τρόπον ἐνούσῃ. Ξηρὰ γὰρ ἄπολει-
φϑεῖσα, μὴ παραδυομένης ὑγρότητος διὰ τῶν ἀραιω-

“) 6θῃ. 2, 4.
“Ὁ Θθι. 2, 6,

ΡΗΙΙ, 100. ῬῈ: ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΚ. τ. 45.46. 48

μάτων. χαὶ πολυσχιδῶς ἐ ἐπιφοιτώσης, χἂν διεῖλεν αὐτό.
“Συγέχεται δὲ καὶ διαμέγει, τὰ μιὲν πνεύματος. ἕνω-
τικοῦ δυνάμει, τὸ δὲ νοτίδος οὐκ ἐώσης ἀφαυαινομέ-
γὴν καὶ κατὰ. τρύφη. μικρὰ χαὶ μεγάλα, ϑρύπτεσθαι.
ΤΗία,. “μὲν. αἰτία. ἧδε. «Ζεχτέον δὲ χαὶ ἑτέραν στοχαάζο-
᾿ένην. ὥςπερ τοῦ σκοποῦ τῆς ἀληϑείας. Οὐδὲν τῶν
γηγενῶν ἄνευ ὑγρᾶς. οὐσίας. συνίστασθαι πέφυχε.
«Διηνύουσι δὲ. τοῦτο αἱ καταβολαὶ τῶν σπερμάτων,
ἅπερ ἢ ὑγρά ἐστιν, ὡς τὰ τῶν ζώων ᾿ ἢ οὐχ, ἄνευ
ὑγρότητος. βλαστάνει, τοιαῦτα δὲ τὰ τῶν φυτῶν
τιν. Ἔξ οὗ δῆλον, ὅτι ἀνάγκη. τὴν λεχϑεῖσαν
ὑγρὰν οὐσίαν μέρος εἶναι γῆς τῆς. πάντα" τικτούσης,
καϑάπερ, ταῖς γυναιξὶ τὴν φορὰν τῶν καταμηνίων. λέ-
7εται γὰρ οὖν χαὶ ταῦτά πρὸς ἀνδρῶν: “φυσικῶν, οὐ-
σία σωματικὴ ϑρεφῶν εἶναι. Τῶν. δὲ εἰρημένων οὐκ
ἀποδεῖ καὶ τὸ μέλλον. λέγεσϑαι. πάσῃ μητρὶ καϑά-
περ ἀναγκαιότατον μέρος ἢ φύσις πηγάζοντας ἀνέ-
δωκε μαστοὺς ς προευτρεπισαμένη τροφὰς τῷ γεννή--
σομένῳ. ΠΠ]ήτηρ δὲ, ὡς ἔοικε, καὶ ἡ γῆ, παρ᾽ ὃ
“καὶ τοῖς πρώτοις ἔδοξεν αὐτὴν “]ήμητραν καλέσαι,
“τὸ μητρὸς καὶ γῆς ὄνομα. συνϑεῖσιν. Οὐ. γὰρ γῆ
[γυναῖκα,. ὡς εἶπε Πλάτων. : ἀλλὰ γυγὴ γῆν μεμέμης-
φαι, ἣν ἐτύμως τὸ ποιητῶν γένος παμμήτορα, χαὶ
χορποφόρον, καὶ πανδώραν εἴωϑεν ὀνομάζειν, ἐπειδὴ
πάντων αἰτία γενέσεως καὶ διαμονῆς ζώων δμοῦ
καὶ φυτῶν ἐστιν. Εἰκότως οὖν καὶ γῇ τῇ πρεσβυ-
τάτῃ καὶ γονιμωτάτῃ μητέρων ἀγέδωχεν ἥ «φύσις,
"οἷα μαστοὺς, ποταμῶν βεῖϑρα καὶ πηγῶν, ἵνα τὰ
Γ.. ἄρδοιτο, καὶ ποτὸν ἄφϑονον ἔχοι πάντα τὰ
6.

ᾧ. 406. Μετὰ δὲ ταῦτά φησιν, ὅτι “Ἔπλασεν ὃ ὃ
ϑεὸς ἄνϑρωπον » χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς γῆς », καὶ ἔνε-
φύσησεν εἷς τὸ “πρόςωπον αὐτοῦ πγοὴν ζωῆς." ἢ
᾿Ἐναργέστατα καὶ διὰ τούτου παρίστησιν, ὅτι δια-

«---΄---.-

᾿ὰ τῷ, ΓΟ ἧ Φ; 7.

44Ἢ ΡΗΠ. 100. 8ΕῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ᾿. 46. 47.

φορὰ παμμεγέϑης ἐστὶ τοῦ τὲ νῦν πλασϑέντος ἀν-

ϑρώπου » καὶ τοῦ κατὰ τὴν εἰχόνα ϑεοῦ γεγονότος

πρότερον. Ὅ μὲν γὰρ διαπλασϑεὶς ἤδη, αἰσϑητὸς,

ἐιετέχων ποιότητος; ἐχ σώματος καὶ ψυχῆς συνεστὼς,

ἀνὴρ ἢ γυνὴ ᾿ φύσει ϑνητὸς ὧν" ὃ δὲ κατὰ τὴν εἰ-

χόνα, ἰδέα τις, ἢ γένος "ἢ σφραγὶς ͵ γοητὸς, ἀσώ-

ματος, οὔτ᾽ ἀῤῥην οὔτε θῆλυς, ᾿ἄφϑαρτος φύσει.

“Τοῦ δὲ αἰσϑητοῦ καὶ ἐπὶ μέρους ἀνθρώπου τὴν. κα-

τασκευὴν σύνϑετον εἶναί φησιν ἐκ γεώδους οὐσίας

καὶ πνεύματος ϑείου, γεγενῆσϑιαι γὰρ τὸ μὲν σῶμα,

χοῦν τοῦ τεχνίτου λαβόντος, καὶ μορφὴν ἀνϑρωπί-8
γὴν» ἐξ αὐτοῦ διαπλάσαντος ᾿ τὴν δὲ ψυχὴν ἀπ᾿ οὐ-}
δενὸς γενητοῦ. τὸ παράπαν ὲ ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ

ἡγεμόνος. τῶν ἁπάντων. Τὸ γὰρ “ἐνεφύσησεν οὐ-

δὲν ἦν. ἕτερον, ἢ. πνεῦμα ϑεῖον ἀπὸ τῆς μακαρίας

καὶ εὐδαίμονος ἐκείνης φύσεως, ἀποικίαν τὴν ἐνθάδε.

στειλάμενον : ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους ἁμῶν » ἵνα, εἶ

καὶ ϑγητὸς ὃ Ο ἄνϑρωπός στι κατὰ τὴν δρατὴν “μερίδα,

κατὰ γοῦν τὴν ἀόρατον ἀϑανατίζηται. “])ιὸ καὶ χυ-

ρίως ἄν τις εἴποι τὸν ἄνϑρωπον θνητῆς χαὶ ἀϑα-

γνάτου φύσεως. εἶναι μεθόριον ἑκατέρας ὅσον ἀναγ"
καῖόν ἐστε μετέχοντα, καὶ γεγένῆσϑαι ᾿ϑνητὸν ὁμοῦ,
καὶ ἀθάνατον" ϑνητὸν μὲν κατὰ τὸ σῶμα, κατὰ δὲ

τὴν διάνοιαν ἀϑάνατον.

ᾧ. 47. κεῖνος δὲ ὃ “πρῶτος ἄνϑρωπος, ὃ ὃ γηγενὴς, ὃ
παντὸς τοῦ γένους ἡμῶν ἀρχηγέτης, ἑκάτερα "ἄριστος
ψυχήν τε χαὶ σῶμα γεγενῆσϑαί, μοι δοκεῖ, χαὶ “μακρῷ
τινι τοὺς ἔ ἔπειτα διενεγκεῖν κατὰ τὰς ἐν ἀμφοτέροις ὕὑ-
περβάσεις. ὃ γὰρ ,ἀληϑείᾳ καλὸς καὶ ἀγαϑὸς ὄντιως. ᾿οὗ-
τος ἦν. ΖΤεχμηριώσαιτο δ᾽ ἄν τις τὴν μὲν τοῦ σώματος
εὐμορφίαν ἐκ τριῶν », ὧν ἐστι πρῶτον τόδε. “ρτι τῆς

833γῆς γεοχτίστου φανείσης κατὰ τὴν τοῦ πολλοῦ ὕδατος

Μ διάκρισιν, ὃ ὃ προςεῤῥήϑη ϑάλασσα, τὴν ὕλην συνέβαινε,
τῶν γιγνομένων ἀμιγῆ καὶ ἄδολον καὶ καϑαρὰν εἶναι, ἷ
ἐξ ἧς τὰ ἐπιτελούμενα εἰκότως ἦν ἀνυπαίτια. Ζεύτε-
ρον δὲ, οὐδὲ ἐκ τοῦ τυχόντος μέρους τῆς γῆς ἔοικεν.

ΡΗΠ. 100. ΒῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. (. 47--- 49. 45.

ὃ ϑεὸς χοῦν. λαβὼν τὸν μὲν ἀνθρωποειδῆ τοῦτον ἄν-
δριόντα πλάττειν ἐϑελῆσαι μετὰ τῆς ἀνωτάτω σπου-
δῆς, ἀλλὰ διακρίνας ἐξ ἁπάσης τὸ βέλτιστον , ἐκ
καϑαρᾶς ὕλης τὸ καϑαρώτατον καὶ διηϑημένον
ἄκρως Σ δ αὐὲρ. τὴν κατασχευὴν μάλιστα ἥθμοζξεν.
Οἴχος γάρ τις ἢ νεὼς ἱερὸς ἐτεκταίνετο ψυχῆς λ03
γικῆς, ἣν ἔμελλεν ἀγαλματοφορήσειν ᾽ ἀγαλμάτων
τὸ ϑεοειδέστατον. Τρίτον », δ' μηδὲ σύγκρισιν ἔχει
πρὸς τὰ "λεχϑέντα ᾿ ὃ δημιουργὸς ἀγαϑὸς ἤν, τά τε
. ἄλλα καὶ τὴν ἐπιστήμην ; ὡς. ἕκαστον τῶν τοῦ σώ-
ματος μερῶν καὶ ἰδίᾳ καϑ'' αὑτὸ τοὺς ἐπιβάλλοντας
ἔχειν ἀριϑμοὺς » καὶ πρὸς τὴν τοῦ ὅλου κοινωνίαν
εὐαρμόστως ἀπηκριβῶσϑαι. ετὰ δὲ τῆς συμμε-
τρίας͵ χαὶ εὐσαρκίαν προςέπλαττε » καὶ εὔχφοιαν ἣν-
ϑογράφει, βουλόμενος γ ὡς ἔνι μάλιστα, κάλλιστον
ὀφϑῆναι τὸν ἄνϑρωπον.
᾿ς ὁ. 48. Ὅτι δὲ καὶ "τὴν ψυχὴν ἄριστος ἦν , φαΣ
νερόν. Οὐδενὶ γὰρ ἑτέρῳ παραδείγματι τῶν ἔν γε-
᾿ Ψέσει πρὸς τὴν κατασκευὴν αὐτῆς ἔοιχε χρήσασϑαι,
μόνῳ δὲ, ,ὥςπερ εἶπον, τῷ ἑαυτοῦ λόγῳ. Ζ1ιό φη-
σιν ἀπεικόνισμα χαὶ μίμημα γεγενῆσϑαι τοῦτον τὸν32
ἄνϑρωπον ἐμπνευσϑέντα, εἰς, τὸ πρόζωπον,, ἔνϑα τῶν.
αἰσϑήσεων. ὃ τόπος, αἷς" τὸ μὲν σῶμα ἐψύχωσεν ὃ
᾿ δημιουργός. Τὸν βασιλέα δὲ λογισμὸν ἐνιδρυσάμενος
τῷ ἡγεμονικῷ, “παρέδωχε δορυφο εἶσϑιαι πρὸς τὰς τῶν
χρωμάτων καὶ φωνῶν χυλῶν τε αὖ καὶ ἀτμῶν καὶ τῶν
παραπλησίων ἀντιλήψεις ᾿ ἃς ἄνευ αἰσϑήσεως δι᾿ αὖ-
τοῦ μόνου καταλαβεῖν οὐχ οἷός τε ἦν. ᾿ἤνάγκη δὲ παγ-
χάλου παραδείγματος πάγκαλον εἶ εἶναι μίμημα" ϑεοῦ δὲ
λόγος: χαὶ αὐτοῦ κάλλ ους, ὕπερ ἐστὶν ἐν τῇ φύσει αἴσϑη-
“τῷ κάλλος, ἀμείνων, οὐ κοσμούμενος κάλλει, κόσμος δὲ
“αὐτὸς ἃ ὧν, εἰ δεῖ τὸ ἀληϑὲς εἰπεῖν, εὐπρεπέστατος ἐχείνου.
ᾧ. 490, Τοιοῦτος μὲν οὖν ὃ πρῶτος ἄνθρωπος
κατά τὲ σῶμα καὶ ψυχὴν γεγενῆσϑαί μοι δοκεῖ,
τούς τε νῦν ὄντας καὶ τοὺς πρὸ ἡμῶν διενεγκὼν
ἅπαντας. Ἢ μὲν γὰρ ἡμετέρα γέννησις ἐξ ἀνϑρώ-

---

46 ΡΗΠ,ΙΌ. ΘῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. τ. 49.

πων, τὸν δὲ ϑεὸς ἐδημιούργησεν. Ἐφ᾽. ὅσον δὲ
κρείττων ὃ ποιῶν, ἐπὶ τοσοῦτο καὶ τὸ γενόμενον
ἄμεινον. ὍὭςπερ γὰρ τὸ ἀχμάζον ἀεὶ τοῦ 'παρηβηκότος
βέλτιόν ἐστιν, εἴτε ζῶον, εἴτε φυτὸν, εἴτε χαρπὸς, εἴτ᾽
ἄλλο τι τῶν. ἐν τῇ φύσει τυγχάνοι" οὕτως ἔοικεν ὃ
μὲν. πρῶτος διαπλασϑεὶς ,ἄνϑρωπος. ἀχμὴ τοῦ ἧμε-
τέρου παντὸς ὑπάρξαι γένους, οἱ δ᾽ ἔτειτα ἐ᾿γκέϑ᾽᾽
ὁμοίως ἑπακμάσαι, τῶν κατὰ γενεὰν ἀβιαυροτέράς

β4ἀεὶ τάς τε μορφὰς ζαὶ τὰς . δυνάμεις. λαμβανόντων.

Μεοθπερ ἐπί τε τῆς πλαστικῆς καὶ ζωγραφίας γινόμε--
γον εἶδον" ἀποδεῖ γὰρ τὰ μιμήματα τῶν ἀρχετύ--
πων. Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν μιμημάτων γραφόμενα καὶ
πλαττόμενα, πολὺ μᾶλλον, ἅτε μακρὰν ἀφέστῶτα
τῆς ἀρχῆς. . Παραπλήσιον δὲ πάϑος καὶ ἡ μαγνῆτις

᾿ ἐπιδείκνυται λίϑος. Τῶν γὰρ σιδηρῶν δακχτυλίων
ὃ μὲν αὐτῆς ψαύσας, βεβαιότατα χρατεῖται, ὃ δὲ
τοῦ ψαύσαντος ἧττον, ᾿Εχκρέμαται δὲ καὶ τρίτος
δευτέρου, καὶ τέταρτος τρίτου, καὶ πέμπτος τετάρ-
του, καὶ ἑτέρων ἕτεροι κατὰ μακρὸν στοῖχον ὑπὸ
μιᾶς ὁλκοῦ. δυνάμεως. συνεχόμενοι, πλὴν δὲ οὐ τὸν
αὐτὸν τρόπον. ᾿4εὶ γὰρ οἱ πόρῥω τῆς ἀρχῆς ἀπηρτημέ-
οι χαλῶνται, διὰ τὸ τὴν δλκὴν ἀνεῖσθαι, μηκέϑ' ὁμοίως
σφίγγειν δυναμένην. “Ὅμοιον δή τι. πεπονϑέναι καὶ τὸ
γένος τῶν ἀνθρώπων φαίνεται, καϑ' ἑκάστην γενεὰν
ἀμυδροτέρας λαμβανόντων τάς τε τοῦ σώματος καὶ τὰς
τῆς ψυχῆς δυνάμεις καὶ ποιότητας" τὸν δὲ ἀρχηγέ-
τὴν ἐκεῖνον, οὐ μόνον πρῶτον ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ
μόνον κοσμοπολίτην λέγοντες, ἀψευδέστατα ἐροῦμεν.
Ἦν γὰρ. οἶκος ὃ, κόσμος αὐτῷ καὶ πόλις, μηδεμιᾶς.
χειροποιήτου. κατασκευῆς. δεδημιουργημένης ἐκ λίϑων
καὶ ξύλων ὕλης. Ὧ, χαϑάπερ ἐν. πατρίδι “μετὰ πά-3:
σης ἀσφαλείας ἐνδιῃτᾶτο, φέβου μὲν ἐχτὸς ὧν, ἅτε
τῆς τῶν περιγείων ἡγεμονίᾳς ἀξιωθεὶς, καὶ πάντων
ὅσα ϑνητὰ χατεπτηχότων, καὶ ὡς δεσπότῃ ὑπακού-
εἰν δεδιδαγμένων, ἢ. βιασϑέντων,, ἐν εὐπαϑείαις δὲ
ταῖς ἐν εἰρήνῃ ἀπολέμως ζῶν ἀνεπίληπτος.

ΡΗΠ 100. ΒῈ ΜΌΝΡΙ ΟΡΙΚ, ς. 60. 61. 27

τ ᾧ ὅθ, Ἐπεὶ δὲ πᾶσα πόλις ἔννομος ἔγχει πολιτείαν;
ἀναγκαίως ξυνέβαινε τῷ χοσμοπολίτῃ χρῆσϑαι πολι-
τείᾳ ἢ καὶ. σύμπας ὃ κόσμος. «Ἵὕτη δὲ ἐστιν. ὃ τῆς
“φίσεως ὀρϑὸς λόγος, ὃς χυριωτέρᾳ κλήσει προςονο-:
μάζεται ϑεσιιὸς, νόμος ϑεῖος ὧν, καϑ' ὃν τὰ προςήχον-
τῷ καὶ ἐπιβάλλοντα ἑχάστοις ἀπενεμήϑη. Τῆς δὲ τῆς
πόλεως καὶ πολιτείας ἔδει τινὰς εἶναι πρὸ ἀνθρώπου
πολίτας, οἱ λέγοιντ᾽ ἂν ἐνδίχως μεγαλοπολῖται, τὸν
μέγιστον περίβολον οἰχεῖν λαχόντες, καὶ τῷ μεγίστῳ
καὶ τελειοτάτῳ πολιτεύματι ἐγγραφέντες. Οὗτοι δὲ
τίνες ἂν εἶεν, ὅτε μὴ λογικαὶ ϑεῖαι φύσεις, αἵ μὲν
ἀσώματοι καὶ νοηταὶ, αἱ δὲ οὐκ ἄνευ σωμάτων;
ὅποίους συμβέβηκεν εἶναι τοὺς ἀστέρας; Οἷς προςο--
μιλῶν καὶ συνδιαιτώμενος εἰχύότως ἐν ἀκράτῳ διέτρι-
βὲν εὐδαιμονίᾳ. ᾿ Συγγενής τε καὶ ἀγχίσπορος ὧν
τοῦ ἡγεμόνος,, ἅτε δὴ πολλοῦ ῥυέντος εἰς αὐτὸν τοῦ
ϑείου πνεύματος, πάντα καὶ λέγειν καὶ πράττειν
ἐσπούδαζεν εἰς ἀρέσχειαν τοῦ πατρὸς καὶ βασιλέως,
ἑπόμενος αὐτῷ κατ᾽ ἴχνος ταῖς ὁδοῖς, ἃς ὡς λεω-
δφόρους ἀνατέμνουσιν ἀρεταὶ, δι᾽ ὧν μόναις ψυχαῖς
1 ϑέμις προςέρχεσϑαι : τέλος ἡγουμέναις τὴν πρὸς τὸν
γενγήσαντα ϑεὸν ἐξομοίωσιν. ΤΉΝ

τ ᾧ, δ΄. Τοῦ μιὲν οὖν πρώτου. φύντος ἀνθρώπου
τὸ χαϑ᾽ ἑχάτερον χαὶ ψυχὴν "καὶ σῶμα χάλλος, εἰ
χαὶ πολλῷ τῆς ἀληϑείας ἔλαττον, ἀλλ᾽ οὖν χατὰ
τὴν ἡμετέραν δύναμιν, ὡς οἷόν τε ἦν, εἴρηται.
Τοὺς δὲ ἀπογόνους τῆς ἐχείνου μετασχόντας ἰδέας,
ἀναγκαῖον εἰ καὶ ἀμυδροὺς, ἀλλ᾽ οὖν ἔτι σώζειν
τοὺς τύπους τῆς πρὸς τὸν πατέρα συγγενείας. Ἡ
δὲ συγγένεια τίς ; Πᾶς ἄνϑρωπος κατὰ μὲν τὴν διά-:
γοιαν (χείωται ϑείῳ᾽ λόγῳ, τῆς μακαρίας φύσεως
ἐχμαγεῖον ἢ ἀπόσπασμα ἢ ἀπαύγασμα γεγονὼς, κ(ι-
τὰ δὲ τὴν τοῦ σώματος κατασχευὴν ἅπαντι τῷ κό-
σμῳ. Συγχέλριται γὰρ ἐκ τῶν αὐτῶν, γῆς, καὶ
ὕδατος, καὶ ἀέρος, καὶ πυρός" ἑχάστου τῶν στοι-
᾿χείων. εἰςενεγκόντος τὸ ἐπιβάλλον μέρος, πρὸς ᾿ ἐχ-

48 ΡΗΠ, 100. 9Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ἔξ. 51. ὅ2.

πλήρωσιν αὐταρχεστάτης ὕλης, ἣν ἔδει λαβεῖν τὸν
δημιουργὸν » ἵνα τεχνιτεύσηται τὴν. ὁρατὴν ταύτην
εἰκόνα. Καὶ προςέτι πᾶσι τοῖς λεχϑεῖσιν, ὡς οἴχειο-
τάτοις καὶ 'συγγενεστάτοις χωρίοις. ἐνδιαιτᾶται, τό-
πους ἀμείβων καὶ ἄλλοτε ἄλλοις. ἐπιφοιτῶν. Ὡς κυ-
'ρθιώτατα φάναι. τὸν ἄνϑρωπον πάντα εἶναι, χέρσαῖϊον,
ἔνυδρον, πτηνὸν, οὐράνιον. ΠΙι μὲν. γὰρ οἰχεῖ χαὶ
βέθηκεν ἐπὶ γῆς » χερσαῖον. ζῶόν ἐστιν, ἣ δὲ δύεταιϑ
καὶ γήχεται καὶ πλεῖ πολλάκις, ἔνυδρον. Ἔμποροι!
καὶ γαύκληροι καὶ πορφυρεῖς, χαὶ ὅσοι τὴν ἐπ᾽

ὀστρέοις καὶ ἰχϑύσιν ἄγραν μετίασι, τοῦ λεχϑέντος
εἰσὶ σαφεστύτη πίστις. ἫΙι δὲ μετέωρον ἀπὸ γῆς
ἀνώφοιτον ἐξήρτηται τὸ σῶμα. Ἐ "λέγοιτ᾽ ἂν ἐνδίκως
ἀεροπόρον εἶναι. πρὸς δὲ καὶ. οὐράνιον » διὰ τῆς ἦγε-
μονικωτάτης τῶν. αἰσϑήσεων ἢ ὄψεως » ἡλίῳ. χαὶ σε-
λήνῃ καὶ ἑκάστῳ τῶν ἰλλὼν ἀστέρων πλανήτων καὶ
ἀπλανῶν συνεγγίζον.

ᾧ. ὅ2, Παγκάλως δὲ καὶ τὴν ϑέσιν τῶν ὀνομά.-
τῶν ἀνῆψε τῷ πρώτῳ, σοφίας γὰρ καὶ βασιλείας
τὸ “ἔργον. Σοφὸς δὲ ἐκεῖνος αὐτομαϑὴς καὶ αὖτο--.
δίδακτος χάρισι ϑείαις γενόμενος, χαὶ προςέτι δὲ
βασιλεύς. (Βμπρεπὲς δὲ ἡγεμόνι προςαγορεύειν. ἕχα--

ϑθστον τῶν ὑπηχόων. ὙὙπερβάλλουσα δὲ ὡς εἰχὸς δύ-
Μναμις ἀρχῆς ἦν περὶ τὸν πρῶτον ἐχεῖνον ἄνθρωπον,
ὃν σπουδῇ διαπλάσας ὃ ὃ ϑεὸς ἠξίου δευτερείων, ὕπαρ-
χον ειὲν αὐτοῦ τῶν δὲ ἄλλων ἡγεμόνα πάντων τι-
ϑείς. Ὁπότε καὶ οἱ τοσαύταις γενεαῖς ὕστερον φύν-
τες, ἤδη τοῦ γένους διὰ μακρὰς χρόνων περιόδους.
ἐξιτήλου ὦ ὄντος , οὐδὲν ἧττον ἔτι δεσπόζουσι τῶν ἀλό--
γων, καϑάπερ᾽ λαμπάδιον ἀρχῆς καὶ δυναστείας ἀπὸ
τοῦ πρώτου διαδοϑὲν φυλάττοντες. Φησὶν οὖν ὅτε,
“Πάντα τὰ ζῶα ἤγαγεν ὃ ϑεὸς πρὸς τὸν ἄν-
ϑ ωπον, ἰδεῖν βουλόμενος, τίνας ϑήσεται προς-
θήσεις ἑχάστοις, οὐχ ὅτι ἐνεδοίαζεν : ἄγνωστον.
γὰρ οὐδὲν ϑεῷ, ἀλλ᾽ ὅτι ἤδει, τὴν λογικὴν ἐν ,ϑνη-
τῷ φύσιν κατεσκευακὼς αὐτοκίνητον, ὅπως ἀμέτοχοξ,

ΡΗΙΙ,. Π0}. θῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΞ. ξ. 63. ὅ8. 49

αὐτὸς ἢ κχαχίας. “Ἵπεπειρᾶτο δὲ ὡς ὑφηγητὴς γνω-
ρίμου »τὴν ἐνδιάϑετον ἕξιν ἀναχινῶν, καὶ προςέτι τῶν
οἰκείων ἀνακαλῶν ἐ ἔ γων, ἵνα ἐπαυτομιατίσῃ τὰς ϑέσεις,
μήτ᾽ ἀνοικείους, μήτ᾽ ἀναρμόστους ; ἀλλ᾽ ἐμφαινούσας
εὖ μάλα τὰς τῶν ὑποκειμένων ἰδιότητας. “Αχράτου
γὰρ ἔτι τῆς λογικῆς φύσεως. ὑπαρχούσης ἐν ψυχῇ,
καὶ μηδενὸς ἀῤῥωστήματος ἢ γοσήματος ἢ πάϑους
παρειςεληλυϑύτος, ταῖς φαντασίαις τῶν σωμάτων καὶ
πραγμάτων. ἀχραιφνεστάταις χϑώμενος, εὐϑυβόλους
ἐποιεῖτο τὰς κλήσεις, εὖ μάλα στοχαζόμενος τῶν

, δηλουμένων , ὡς ἅμα λεχϑῆναί τε χαὶ γοηϑῆναι
τὰς φύσεις, αὐτῶν. Οὕτω μὲν ἐν ἅπασι τοῖς χαλοῖς
διέφερεν » ὡς ἐπ᾽ αὐτὸ τὸ πέρας φϑάνειν τῆς ἀνϑρω-
πίνης εὐδαιμονίας.

ᾧ. 53. Ἐπεὶ δὲ οὐδὲν τῶν ἐν γενέσει βέβαιον,
τροπὰς δὲ χαὶ μεταβολὰς ἀναγκαίας τὰ ϑνητὰ δέ-
ζεται, ἐχρῆν καὶ τὸν πρῶτον “ἄνϑρωπον' ἀπολαῦσαί
τινος “κακοπραγίας. ἀρχὴ δὲ τῆς ὑπαιτίου ζωῆς αὖ-
τῷ γίνεται γυνή. ἸΠέχοι μὲν γὰρ εἷς ἦν ᾽ ὡμοιοῦτο
τῷ κατὰ τὴν γένεσιν κόσμῳ καὶ ϑεῷ, καὶ τῆς ἔχα-
"τέρου φύσεως ἀπεμάττετο τῇ ψυχῇ τοὺς χαρακχτῆρας,ϑῦ
οὐ πάντας, ἀλλ᾽ ὅσους χωρῆσαι δυγατὸν ϑγητὴν σύ- Ρ.
στασιν. ᾿Επεὶ δὲ ἐπλάσϑη καὶ γυνὴ ᾽ ϑεασάμενος
ἀδελφὸν εἶδος, καὶ συγγενῆ μορφὴν ᾿ ἐγησμένισε τῇ
ϑέᾳ, καὶ προςιὼν ἠσπάζετο. Ἡ δὲ οὐδὲν ἐχείνου
προςβλέπουσα ζῶον ἐμφερέστερον ἑαυτῇ, γάννυταί
τε χαὶ ἀντιπροςφϑέγγεται μετ᾽ αἰδοῦς. Ἔρως δ᾽
ἐπιγενόμενος, καϑάπερ ἑνὸς ζώου διττὰ τμήματα
διεστηχότα συναγαγὼν εἰς ταὐτὸν, ἁρμόττεται » πό-
ϑὸν ἐνιδρυσάμενος ἑκατέρῳ τῆς πρὸς ϑάτερον κοι-
γωνίας εἰς τὴν τοῦ ὁμοίου γένεσιν. Ὁ δὲ πόϑος οὗ-
τος χαὶ τὴν τῶν σωμάτων ἡδονὴν ἐγέννησεν, ἥτις
γἐστὶν ἀδικημάτων καὶ παρανομημάτων ἀρχὴ, δι
οὗ ὑπαλλάττονται τὸν ϑνητὸν καὶ κακοδαίμονα βίον
ἀντ᾽ ἀϑαγάτου καὶ εὐδαίμονος.

Ε

50 ΡΗΙΙ,. 10}. ΠῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ᾧ. δ4. δ6.

ο ᾧ, δ4. Ἔτι δὲ τοῦ ἀνδρὸς μονήρη βίον ζῶντος,
μήπω διαπλασϑείσης γυναικὸς, φυτευϑῆναι λόγος
ἔχει παράδεισον ὑπὸ ϑεοῦ » τοῖς παρ ἡμῖν οὐδὲν
προςεοικότα. Τῶν μὲν γάρ ἐστιν ἄψυχος ἢ ὕλη,
παντοίων δένδρων χατάπλεως, τῶν μὲν ἀειϑαλῶν
πρὸς τὴν ὄψεως ἀδιάστατον ἡδονὴν, τῶν δὲ ταῖς
ἐαριναῖς ὥραις ἡβώντων καὶ βλαστανόντων » καὶ
τὸν ἐιὲν ἥμερον καρπὸν ἀνθρώποις φερόντων, οὐ
πρὸς ἀναγχαίαν μόνον χρῆσιν τροφῆς, ἀλλὰ καὶ πρὸς
περιττὴν ἀπόλαυσιν ἁβροδιαίτου βίου, τὸν δὲ ἀνή-:
μέρον, ὃς ἀναγκαίως ϑηρίοις ἀπενεμήϑη. Κατὰ δὲ
τὸν ϑεῖον παράδεισον ἔμψυχα παὶ λογικὰ τὰ φυτὰ
πάντ᾽ εἶναι συμβέβηκε, χαρπὸν φέροντα τὰς ἀρετὰς,

καὶ προςέτι τὴν ἀδιάφϑορον σύνεσιν χαὶ ἀγχίνοιαν, ᾿

ἦ γνωρίζεται τὰ αἰσχρὰ καὶ καλὰ, ζωήν τὲ ἄνοσον
καὶ ἀφϑαρσίαν, καὶ πᾶν εἴ τι τούτοις ὁμοιότροπον.
Ταῦτα δέ μοι δοχεῖ συμβολικῶς μᾶλλον ἢ χυρίως
φιλοσοφεῖσϑαι" δένδρα γὰρ ἐπὶ γῆς οὔτε πέφηνέ πω
πρότερον, οὔτ᾽ αὖϑις εἰκὸς φανεῖσϑαι, ζωῆς ὃ συν-
ἔσεως. ᾿4λλ᾽ ὡς ἔοικεν αἰνίττεται, διὰ μὲν τοῦ πα--
ραδείσου τὸ τῆς ψυχῆς ἡγεμονιχὺν, ὕπερ ἐστὶ κα-

τάπλεων, οἷα φυτῶν, μυρίων ὅσων δοξῶν" διὰ δὲ.

τοῦ δένδρου τῆς ζωῆς τὴν μεγίστην τῶν" ἀρετῶν,
ϑεοσέβειαν, δι΄ ἧς ἀϑανατίζεται ἡ ψυχή" διὰ δὲ
τοῦ τῶν χαλῶν καὶ πονηρῶν γνωστιχοῦ, φρόνησιν
τὴν μέσην, ἢ διαχρίνεται τὰ ἐναντία φύσει.

ᾧ. ὅδ. Θέμενος οὖν τοὺς ὅρους τούτους ἐν ψυχῇ,
χαϑάπερ δικαστὴς ἐσχόπει πρὸς πότερον ἐπικλινγῶς
ἕξει. Ὥς δὲ εἶδε ῥέπουσαν μὲν πρὸς πανουργίαν,
ὁσιότητος δὲ καὶ εὐσεβείας ὀλιγωροῦσαν, ἐξ΄ ὧν ἢ
ἀϑάνατος ζωὴ ἐπιγίνεται, προεβάλετο κατ᾽ εἰχὸς καὶ
ἐφυγάδευσεν ἐκ τοῦ παραδείσου" μηδ᾽ ἐλπίδα τῆς
εἰςαῦϑις ἐπανόδου δυςίατα καὶ ἀϑεράπευτα πλημμε-

, ς 2

Ἂ

, - ᾿ : ι Ν - , ἘΝ
λούσῃ ψυχῇ παρασχών" ἐπεὶ καὶ ἢ τῆς ἀπάτης πρό-88
φασις ἐπίληπτος ἦν οὐ μετρίως, ἣν οὐχ ἄξιον πα-Ῥ.

- ᾽ὔ ᾿Ὶ Φ Ι
ρασιωπῆσαι. «έγεται τὸ παλαιὸν τὸ ἰοβόλον χαὶ

ῬΗΠ,. 00). ΠῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ, ξ. 5ὅ. 56. 51

γηγενὲς ἑρπετὸν, ὕφις, ἀνθρώπου φωνὴν προΐ--
εσϑαι. Καί ποτε προςελϑιὼν τῇ τοῦ πρώτου φύν-
τος ἀνδρὸς γυναικὶ, τῆς βραδυτῆτος καὶ τῆς ἄγαν
εὐλαβείας ὀνειδίσαι, διότε μέλλεε καὶ ὑπερτίϑεται
πάγκαλον ὀφϑῆναι καὶ ἥδιστον ἀπολαυσϑῆναι καρ-
πὸν δρέπεσϑαι, πρὸς δὲ καὶ ὠφελιμώτατον ΠΕ: δυγή-
σεται γνωρίζειν ἀγαϑά τε αὖ καὶ κακά. Τὴν δὲ ἀνεξε-
τάστως ἀπὸ γνώμης ἀβεβαίου καὶ ἀνιδρύτου συναι--
ϑνέσασαν ἐμφαγεῖν τοῦ καρποῦ, καὶ τῷ ἀνδρὶ μετα--
δοῦναι 5» καὶ τοῦτ᾽ ἐξαπιναίως ἀμφοτέρους ἐξ ἀκα-
κίας : καὶ ἁπλότητος ἠϑῶν εἰς πανουργίαν μετέβαλεν, ----
ἐφ᾽ ᾧ τὸν πατέρα χαλεπήναντα ---- ἢ γὰρ πρᾶξις ὀργῆς
ἀξία, ἐπεὶ παρελϑόντες τὸ ζωῆς ἀϑανάτου φυτὸν, τὴν
ἀρετῆς παντέλειαν, ὑφ᾽ ἧς μακραίωνα καὶ εὐδαίμονα
βίον ἐδύναντο καρποῦσϑαι, τὸν ἐφήμερον καὶ ϑνη-
τὸν, οὐ βίον. ᾿ ἀλλὰ χρόνον καχοδαιμονίας μεστὸν ἐἰ-
λοντο -- κολάσεις δρίσαι κατ᾽ αὐτῶν τὰς προςηχούσας.
ᾧ. 60. Ἔστι δὲ ταῖτα οὐ πλάσματα μύϑων,
οἷς τὸ ποιητικὸν καὶ σοφιστικὸν χαίρει γένος » ἀλλὰ
τρόπον τύπων " ἐπ᾽ ἀλληγορίαν παρακαλούντων, ΄κα-
τὰ τὰς δι᾽ ὑπονοιῶν ἀποδόσεις. “Ἑπόμενος δέ τις
ε εἰκότι «στοχασμῷ, φήσει προφηκόντως τὸν εἰρημένον
ὄφιν ἡδονῆς εἰναι σύμβολον ; ὅτι πρῶτον μὲν ἄπους
᾿ ἐστὶ, πρηνὴς πεπτωκὼς ἐπὶ γαστέρα" δεύτερον δὲ,
ὅτε γῆς "βώλοις σιτίῳ χρῆται" τρίτον δὲ, ὅτι τὸν
ἰὸν ἐπιφέρεται τοῖς ὀδοῦσιν, ᾧ τοὺς δηχϑέντας ἀ-
ναιρεῖν πέφυκεν. Οὐδενὸς δὲ τῶν λεχϑέντων ὃ φιλή-
δονος ἀμιοιρεῖ. “ηύλις τε γὰρ τὴν χεφαλὴν ἐπαίρει,
βαρυνόμενος χαὶ καϑελκόμενος ᾿ς ἐχτραχηλιζούσης. καὶ
ὑποσκελιζούσης ταῖς ἀκρασίας. Σιτεῖταί τε οὐκ οὐρά-
ΟΨΙΟΡ τροφὴν » ἣν ὀρέγει τοῖς φιλοϑεάμοσι διὰ λό-
γῶν καὶ “δογμάτων σοφία" τὴν δ᾽ ᾿ἀναδιδομένην ἐκ
“γῆς χατὰ τὸς ἐτησίους ὥρας, ἐξ ἧς οἰνοφλυγίαι
καὶ ὀψοφαγίαι καὶ λαιμαάργίαι ᾿ τὰς γαστρὸς ἐπιϑυ-
μίας προςαναῤῥηγνύουσαι καὶ ἀναῤῥιπίζουσαι καὶ
ἀνδραποδίζουσαι πρὸς πν πν μην » συναύξουσι
Ε2

΄

ὅ2 ΡΗΠῚ. 10}. ΡῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΕ. ᾿. ὅ6. 57.

καὶ ἀναῤῥηγνύουσι τοὺς ὑπογαστρίους οἴστρους. Σι-
τοπόνων τε γὰρ καὶ ὀψαρτυτῶν κάματον περιλε-
χνεύουσι. Καί τις ἀπὸ τῶν ἡδυσμάτων χγίσσης ἐν
κύχλῳ τὴν ,κεφαλὴν περιάγων μεταλαμβάνειν ἤδη
τῆς ϑέας ὀρέγεται, καὶ ὁπότε πολυτελῆ τράπεζαν ϑεά--.
σαιτο, ἐπιβαλὼν αὐτὸν ὅλον ἐπὶ τὰ εὐτρεπισϑέντα
ἐχχεῖται ἢ πάντων ᾿ἀϑρόον σπουδάζων ἐμφορεῖσθαι,
τέλος οὐχ ἄλλο, ἢ τὸ μηδὲν ὑπολείπεσϑιαι τῶν εὐ--8’
τρεπισϑέντων ποιούμενος. Ὅϑεν͵ οὐχ ἧττον ὄφεως
αὐτοῖς ὀδοῦσιν ἐπιφέρεται τὸν ἰόν" οὗτοι γάρ εἶσιν
ἀπληστίας “ὑπηρέται καὶ ὑπουργοὶ , πάνϑ'᾽ ὅσα πρὸς
ἡδωδὴν τέμνοντές τε χαὶ λεαίνοντες, χαὶ τὸ μὲν
πρῶτον γλώττῃ “παραδιδόντες τῇ χυλοὺς δικαζούσῃ
ϑθπρὸς ἐπίχρισιν, ἔπειτα δὲ φάρυγγι. Σιτίων δὲ ἀμε-
Μοτρία ϑανατῶδες φύσει χαὶ ἰοβύλον, ἅτε πέψιν οὐκ
ἐνδεχομένων διὰ τὴν τῶν ἐπειςιόντων ἐπιφορὰν, ἢ
γίνεται πρὶν ἐξικμασϑῆναι καὶ τὰ πρότερα. Φωνὴν
δὲ ἀνθρώπειον ὄφις λέγεται προΐεσϑαι , διότι μυρί-
οις ὑπερμάχοις. καὶ προαγωνισταῖς ἡδονὴ χρῆται τὴν
ἐπιμέλειαν αὐτῆς ἀγειληφόσιν , οἱ τολμῶσιν ἀναδιδά-
σχεῖν, ὅτι τὸ πάντων κράτος ἀγῆπται μικρῶν τε χαὶ
μεγαλιρν οὐδενὸς ὑπεξῃρημένου τὸ «παράπαν.

ᾧ. 57. Χ4λλ᾽ αἵ τε πρῶται τοῦ ἄῤῥενος πρὸς τὸ ϑῆλυ
σύνοδοι ξεγαγὸν ἔχουσιν ἠδονὴν, ἀἱ τε σποραὶ χαὶ
γενέσεις διὰ ταύτης συνίστανται. Τά τε γεννώμενα
οὐδενὶ πρῶτον οἰχειοῦσϑαι πέφυχεν ἢ ταύτῃ » χαί-
θοντὰ μὲν ἡδονῇ, τὴν δὲ ἐναντίαν ἀλγηδόνα δυςχε-
ραένοντα. Παρὸ καὶ ἀποκλαίεται τὸ βρέφος ἀπο- :
κυηϑὲν ᾽ ἀλγῆσαν ,»,ὡς ἔοιχξ, τῇ περιψύξει. Ἔχ γὰρ ᾿
ϑερμοτάτου χαὶ πυρωδεστότου χωρίου τοῦ κατὰ τὴν.
μήτραν νῷ. πολὺν χφόνον ἐνδιῃτήϑη, προελϑὸν ἐξα--
πιναίως εἰς ἀέρα, “ψυχρὸν. καὶ ἀσυνήϑη τόπον, ἐπλή-
χϑη » χαὶ τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ δυςχεραίνειν ἀλγηδόνε,
τὰ κλαύματα δεῖγιια παρέχει ἐναργέστατον. Σπεύδει ;
τε γὰρ, φασὶ, πᾶν ζῶον, ὡς ἐπὶ ἀναγχαιότατον χαὶ
συνεχτικώτατον τέλος, ἡδονὴν, καὶ μάλιστα ἄνϑρω-.

ῬΗΠΙ, 00. θΕῈ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙΞ. ᾿. 67 --- ὅ9. δ8

πος. Τὰ μὲν γὰρ διὰ γεύσεως μόνον. χαὶ τῶν γεν-
γητιχῶν ἐφίεται ταύτης" ἄνϑρωπος χαὶ διὰ τῶν ἄλ-
λων αἰσϑήσεων, ὅσα ϑεάματα ἢ ἀκούσματα τέρψιν δύ-
γναται παρασχεῖν ὠσὶ καὶ ὀφϑαλ 'μοῖς μεταδιώκων. .«“Ζἐγε-
ται δὲ καὶ πρὸς ἔπαινον τοῦ πάϑους ἄλλα παμπληϑ,
καὶ ὥς ἐστιν οἰχειότατον καὶ συγγενέστατον. ζώοις.
ὃ. ὅ8. ᾿“πόχρη δὲ δείγματος ἕνεχα καὶ τὰ γῦν εἰ--
κ᾽ ρημένα, ὧν χάριν ἀνθρωπίνην φωνὴν ἔδοξεν. ὃ ὄφις
π οἴεσϑαι. “16 μοι δοχεῖ χαὶ ἐν τοῖς κατὰ μέ ρος
γόμοις, οὑς περὶ ζώων ἔγραψεν , ἅτε χρὴ, προςῷ ἕρε-
σθαι, καὶ ἃ τὸ ἐναντίον, ἐπαινέσαι μάλιστα τὸν
ὀφιομάχην ἐπικαλούμενον. ἝἙρπετὸν δέ ἐστιν ἔχον
ἀνωτέρω σκέλη τῶν ποδῶν, οἷς ἀπὸ γῆς πέφυκε
πηδᾶν καὶ μετέωρον αἴρεσϑαι, καϑάπερ τὸ "τῶν
ἀχρίδων γένος. Ἂλ 2 γὰρ ὀφιομάχης οὐδὲν ἄλλο ἢ
συμβολικῶς ἐγκράτεια εἶναί μοι δοκεῖ ᾽ “μάχην ἀκα-
ϑαίρετον χαὶ πόλεμον ἄσπονδον ἐκφέρουσα πρὸς
ἀκρασίαν καὶ ὥδονήν. Ἡ μὲν γὰρ εὐτέλειαν καὶ ὁλι-
γοδείαν, καὶ ὅσον ἀναγκαῖον, φιλαυστήρῳ καὶ σεμνῷ
βίῳ, διαφερόντως ἀσπάζεται" ἡ δὲ πολυεργίαν χαὶϑ8
Ἐ πολυτέλειαν, ἃ χλιδῆς καὶ ϑρύψεως αἴτια γένεται τῇ.
ψυχῇ τε καὶ τῷ σώματι, δι ὧν τὴν ὑπαίτιον καὶ
ϑανάτου χαλεπωτέραν ζωὴν παρὰ τοῖς εὐφρονοῦσι
συμβέβηκε γίνεσϑαι,
Εν ζ..59. Τὰς δὲ γοητείας καὶ ἀπάτας αὑτῆς ἥ
ἡδονὴ τῷ μὲν ἀνδρὶ οὐ τολμᾷ προςφέρειν, τῇ δὲ
4ογυναικὶ » καὶ διὰ ταύτης ἐκείνῳ" πάνυ προςφυῶς καὶ
Μ.εὐϑυβόλως. Ἔν ἡμῖν γὰρ ἀνδρὸς μὲν ἔχει λόγον ὃ
γοῦς, γυναικὸς δὲ αἴσϑησις. Ἡδονὴ δὲ προτέραις
ἐντυγχάνει καὶ ἐνομιλεῖ ταῖς αἰσθήσεσι, δι᾽ ὧν καὶ
τὸν ἡγεμόνα γοῦν φενακίζει. ᾿Επειδὰν γὰρ ἑκάστη
τῶν αἰσϑήσεων τοῖς φίλτροις αὑτῆς ὑπαχϑῇ, χαΐ-
ρουσα τοῖς προτεινομένοις, -- ἐπὶ χρωμάτων μὲν
καὶ σχημάτων ποικιλίαϊς ὄψις, ἐπὶ δὲ φωνῶν ἐμμε-
λεέαις ἀκοὴ », ἐν δὲ χυλῶν ἡδύτησι γεῦσις, καὶ ἐχ
τῆς τῶν ἀναδιδομένων ἀτμῶν εὐωδίας ὄσφρησις, ---

ὅ4. ΡΗΠ,. 100. θΕῈ ΜΌΝΏΌΙ ΟΡΙΝ. ἐ. ὅ9. 60.

δεξάμεναι τὰ δῶρα ϑεραπαινίδων τρόπον προςφέ-
θουσιν οἷα δεσπότῃ, τῷ "λογισμῷ ᾿ παράκλητον. ἐπα--
γόμεναι πειϑιὼὸ, περὶ τοῦ μηδὲν ἀπώσασϑαι τὸ πα-
θάπαν. Ὃ δὲ αὐτίχα δελεασϑεὶς, ὑπήκοος ἀνϑ' ἧ-
γεμόνος,, χαὶ δοῦ λος ἀντὶ δεσπότου, καὶ ἀντὶ πολί-
του φυ) ἃς, καὶ ϑνητὸς ἄντ᾽ ἀϑανάτου γίνεται. Συν»-
όλως γὰρ οὐκ ἀγνοητέον, ὅτι οἷα ἑταιρὶς καὶ μά-
χλος οὖσα ἡδονὴ γλίχεται τυχεῖν ἐραστοῦ, καὶ μα-
στροποὺς ἀναζητεῖ ᾿ δι᾿ ὧν τοῦτον ἀγκιστρεύσεται.
ἸηΠαστροπεύουσι δὲ αὐτῇ καὶ προξενοῦσι τὸν ἔρωτα
αἰσϑήσεις δ ἃς δελεάσασα ῥᾳδίως ὑπηγάγετο τὸν νοῦν"
ᾧ τὰ φανέντα ἐκτὸς εἴσω κομίζουσαι ) διαγγέλλουσι
καὶ ἐπιδείκνυνται τοὺς τύπους ἑκάστων ᾿ ἐνσφραγιζό--
μεναι τὸ ὅμοιον πάϑος. Κηρῷ γὰρ ἐοικὼς δέχεται
τὰς διὰ τῶν αἰσϑήσεων φαντασίας, , αἷς τὰ σώματα
καταλαμβάνει, δι᾿ αὐτοῦ μὴ δυνάμενος, καϑάπερ.
ἤδη εἶπον.

ᾧ, ,80. Τὰ δὲ ἐπίχειρα τῆς ἡδονῆς εὐθὺς ἤραντο
οἱ πρότερον γενόμενοι, δοῦλοι χαλεποῦ καὶ δυςιάτου
πάϑους. Ἡ μὲν γυνὴ σφοδρὰς ἀνίας ἐνδεξαμένη,
τὰς ἐν ὠδῖσι, καὶ τὰς παρὰ τὸν ἄλλον βίον ἐπαλ--
λήλους λύπας » καὶ μάλιστα τὰς ἐπὶ τέκνοις γεννῶ-
μένοις. καὶ τρεφομένοις, καὶ γοσοῦσι καὶ ὑγιαίνουσι,
καὶ εὐτυχοῦσι καὶ ἀτυχοῦσιν εἰς ἀφαίρεσιν ἐλευϑε-
ρίας καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ συνόντος ἀνδρὸς δεσποτείαν,
οὐ τοῖς ἐπιτάγμασι πειϑαρχεῖν ἀναγκαῖον, Ὃ δὲ
ἀνὴρ ἐν μέρει πόγους χαὶ ταλαιπωρίας καὶ συνεχεῖς
ἱδρῶτας, ἕγεχα πορισμοῦ τῶν ἀναγκαίων, καὶ στέ-
θησιν μὲν. τῶν αὐτομάτων ἀγαϑῶν » ἅπε ἐδιδάχϑη ἰ
φέρειν ἧ γῆ δίχα γεωργικῆς ἐπιστήμης ᾿ ἀτρύτων δὲ.
μετουσίαν χαμάτων εἰς ζήτησιν βίου καὶ τροφῆς,
ὑπὲρ τοῦ μὴ λιμῷ παραπολέσϑαι. Οἶμαι γὰρ, ὥς- 89
περ, ἥλιον καὶ σελήνην ἀεὶ φωςφορεῖν, ἅπαξ χέλευ-Ῥ.
σϑέντας ἅμα τῇ πρώτῃ γενέσει τοῦ παντὸς » καὶ

41ττὸ θεῖον. πρόςταγμα διατηρεῖν, οὐδενὸς ἑτέρου χά-
Μιριν, ἢ ὅτι τῶν ὅρων οὐρανοῦ μακρὰν κακία πεφυ-

ΡΗΙΙ, 100. ΒῈ ΜΌΝΟΙ ΟΡΙΠΞ, ᾿. 60.61. δ5ὅ

γάδευται" τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τῆς γῆς τὴν βαο-
ϑεῖαν καὶ καρποφόρον, ἄνευ τέχνης καὶ συμπράξεως
γεωπόνων ἀνδρῶν ᾿ φέρειν ἂν πολλὴν ἀφϑονίαν χο--
τὰ τὰς ἐτησίους ὧρας. Νυνὶ δὲ αἱ ἀένναοι πηγαὶ
τῶν τοῦ ϑεοῦ χαρίτων ἐπεσχέϑησαν, ὅτε ἤρξατο χκα-
κία τὰς ἀρετὰς παρευημερεῖν, ἵγα μὴ ὡς ἀναξίοις
χορηγῶσιν. Ἔδει μὲν οὖν τὸ ἀνϑρώπων γένος, εἶ
τὴν ἁρμόττουσαν ἔμελλε δίκην ὑπομένειν, ἠφανί-
σϑαι διὰ τὴν πρὸς τὸν εὐεργέτην καὶ σωτῆρα ϑεὸν
ἀχαριστίαν. Ὅ δὲ, ἅτε τὴν φύσιν ἵλεως ἡ οἶκτον. λα-
βὼν ἐμετρίασε τὴν τιμωρίαν. Τὸ μὲν γένος ἐάσας
διαμένειν, τὰς δὲ τροφὰς οὐχέϑ᾽᾽ ὁμοίως ἐξ ἑτοίμου
παρασχὼν, ἵνα μὴ δυσὶ κακυῖς ἀργίᾳ καὶ κόρῳ χρώ-
μενοι, πλημμελῶσι καὶ ὑβρίζωσι.

ᾧ. 61. Τοιοῦτος μὲν ὃ "βίος τῶν ἐν ἀρχῇ μὲν
ἀκακίᾳ καὶ ἁπλότητι χρωμένων" αὖϑις δὲ κακίαν
ἀντ᾽ ἀρετῆς προτιμώντων, ὧν ἄξιον ἀπέχεσϑαι. Ζιὰ
δὲ τῆς λεχϑείσης χοσμοποίΐας πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα
ἡμᾶς ἀναδιδάσχει ἹΜΠωὺσῆς, πέντε δὲ τὰ κάλλιστα
καὶ πάντων ἄριστα. Τιρῶτον͵ μὲν, ὅτι ἔστι χαὶ
ὑπάρχει τὸ ϑεῖον, διὰ τοὺς ἀϑέους. Ὧν οἱ μὲν ἐνε-
ΐ δοίασαν ἐπαμφοτερίσαντες περὶ τῆς ὑπάρξεως αὐτοῦ"
οἱ δὲ τολμηρότεροι καὶ χκατεϑρασύναντο, φάμεγοι

μηδ᾽ ὅλως εἶναι, λέγεσϑαι δὲ αὐτὸ μόνον πρὸς ἀν-
ϑρώπων πλάσμασι μυϑικοῖς ἐπισκιασάντων τὴν ἀλή--
ϑείαν. ΑἸεύτερον δὲ, ὅτε ϑεὸς εἷς ἐστι, διὰ τοὺς
εἰςηγητὰς τῆς πολυϑέουν δόξης, οἱ οὐχ ἐρυϑριῶσι
τὴν φαυλοτάτην τῶν καχοπολιτειῶν ὀχλοχρατείαν
ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανὸν μετοικίζοντες. Τρίτον δὲ ἃ ὡς
ἤδη λέλεκται, ὅτι γενητὸς ὃ κύσμος, διὰ τοὺς οἷο--
μένους αὐτὸν ἀγέννητον καὶ ἀΐδιον εἶναι ᾿ οἵ πλεῖον.
οὐδὲν ἀπονέμουσι ϑεῷ, 7έἕταρτον δὲ, ὅτι καὶ εἷς
ἐστιν ὅ γεγονὼς κόσμος; : ἐπειδὴ καὶ εἷς ὃ δημιουρ-
γὸς, ὃς ἐξομοιώσας αὑτῷ κατὰ τὴν “μόνωσιν τὸ ἔρ-
γον, πάσῃ κατεχρήσατο τῇ οὐσίᾳ εἰς τὴν τοῦ ὅλου
γένεσιν. Ὅλον γὰρ οὐκ ἂν ἦν, εἰ μὴ ἐξ δγδὶν ἐπάγη

“-

ὅὃ᾽ ῬΡῬΗΠ, 10Ό' ))η). Ὲ ΜΌΝΩΙ ΟΡΙῚΕ, ὁ, 61.

καὶ συνέστη τῶν μερῶν. Εἰσὶ γὰρ οἱ πλείους παρα-
λαμβάνοντες κόσμους εἶναι, οἱ δὲ καὶ ἀπείρους, ἄπειροι
καὶ ἀνεπιστήμονες αὐτοὶ πρὸς ἀλήϑειαν ὦ ὄντες, ὧν καλὸν
ἐπιστήμην ἔχειν. Πέμπτον δὲ, ὅτι καὶ προνοεῖ τοῦ
κόσμου ὃ Ο ϑεύς. ᾿Ἐπιμελεῖσϑαι γὰρ ἀεὶ τὸ πεποιηκὸς
τοῦ γεγεννημένου ᾿ φύσεως γύμοις καὶ ϑεσμοῖς ἀγαγ-40
49 χαῖον, καϑὼς καὶ γονεῖς τέκνων προμηϑοῦνται. ΟΡ.
Μιδὲ ταῦτα μὴ ἀκοῇ μᾶλλον 3 ἢ διανοίᾳ προμαϑὼν, καὶ
ἐν τῇ͵ αὑτοῦ ψυχῇ σφραγισάμενος ἣ ,ϑαυμάσια καὶ
περιμάχητα εἴδη, ὅτι τε΄ ἔστι καὶ ὑπάρχει ϑεὸς ᾿ καὶ
ὅτε εἷς ὁ ὧν ὄντως ἐστὶ » χαὶ ὅτι πεποίηκε. τὸν χό-
σμον, καὶ πεποίηκεν ἕγα, ὡς ἐλέχϑ' Ἴ, κατὰ τὴν μόνω-
σιν ,ἐξομοιώσας ἑαυτῷ, «καὶ ὅτε ἀεὶ “προνοεῖ τοῦ γε-
γογνύτος " μαχαρίαν καὶ εὐδαίμονα ζωὴν βιώσεται, δόν
γμασιν εὐσεβείας καὶ ϑειότητος χαραχϑεῖσαν.

ΝΟΜΩΝ ΤΕΡΩΝ

ΑΔ ΛΗΓΟΡΙΑΙ ΠΡΩΤ ΑΙ

ΤΩΝ ἹΜΜΕΤἅ ΤΗΝ ἙἘΞ4ΗΠΙΜἝΕΡΟΝ.

ΜΑΟΒΛΆΓΜ Πὼ1ΕῸὺὺνΜ
ΑΙ ΈΕΘΟΒΙΑΒΚΌΝ

ΡΟΒΘῚΤ 5ΕΧ ΒΙΕΒΌΜΝ ΟΡῦ Κ.

ΠΊΒΕΒ 1.

Αγ σα ἢ 6 π ἔ τι 1η.

(ΟΕ. 6οι. 2, 1 544.)

() (ει; δὲ ἔθυσαθ ογϑαϊΐζοπϑ ἱπαϊοδΐπν τὰ θι 18 86 ϑτιτιπ απ 6 Ρ6Γ-
ἔδοιῖο, 4πᾶθ6 (9) ἱπᾶθ οδεπβοπᾶδ, σποὰ ἄθῃβ δ6ὸχ ἀϊθθυβ 1114 4}-
βοϊνὶ: : βϑπαχίτιβ δαΐπ πτπηθττβ8 ρουθοίθϑ. βϑϑρίμπο αἰ (3) ἄδιιβ
«πον; --- Β. 6. ογϑαῖϊβ αῖα δἀδετθ ἀθϑιτ; ἄδθυβ θαΐ ἄσθπᾶο
παπαπδπ οὐδβαῖϊ, --- ὑσορίου βορίθηαυ (4 δὲ 5) υἱγίπίθβ θα ιη]ὰβ,
Αά μυΐπ8 (6617) ἰρίίπν ππιμθυΐ ταϊϊοπθ ᾿ποΥ88. δππὲ ΘΟΙηρΟ-

Ομεπᾶϊ, Τῆρτο (8) ρεπογαϊοηὶβ σουραπι ἄθὶ, (9) οοοῖο ἱπ|6]-

Ἰδοίπ5., ἐθυτὰ 9θηβτι8 (10), νἱγθηΐθ ἀρυὶ ἱπὲθ]]} 1 5 1}116.,. ρ] νὰ οἷς
βοδοῖα ἄἀοὶ, 1οπΐθ (11) δμίνπτιβ ἱπππππίατ, Ηοιΐπῖθ. (10 δὲ 13)
παΐατα ἄμπρ]οχ, οὐϊα8 Ρᾶγ8. 8) πῖον ἀοθεῖαν αϑίαϊαϊ αἰνίπο,
Ῥατνδάϊβυβ (14) οβὲ βαριθηϊία ἴοσγθια», ἵ, 6, υἱτῖπβ, Ῥίδμπδεῖο
(15) ναγαάϊβὶ ἢρτγαίθ ἱπάϊοαῖ, ἃ ἄθο διπούϑιῃ υἱχέπεβ ποιπϊητια
ΔΉ ΠΠ15. 1η5611. Ἠοιπο (160)»,| 4πθὰ ἀθαβ ἴῃ ρμαγαᾶϊθδο Ροϑαϊ,

δαρίοχ,,, δὲ σουρουοῖιβ δὲ βρίχιπα]18.. πού 1116 οἰθοΐπϑ ϑϑῖ,

7εῖο τηδηβῖξ. Αὐθοσθβ (17) ὅππὲὶὲ υἱγέμεθϑ - ἃυρὸν Ὑἰΐαθ (18) νἱτ-
ἀπ8 114 τπιιῖν θυβα]18, 6Χχ 4πὲ βρθοῖα!θ8 Ῥτοοθάμπῃηξ, 4πᾶθ φπδῖπον
Ἵϊντ5 Ἐάθν (19 -- 54) ἱπηπθμίτν, ρῥνπαθηϊα., Του πᾶο,, ἴθαι-
Ῥδεαπεα., ἰπδίϊα, Ατστν (95) δϑὲ ρυπάθηϊϊα 84.) τι ἄδὶ
ξαριθηταθ ἱπθϑὶ, (δυρυηοῦϊιβ (26} δὲ Ἰαρὶδ ρῥγαβίητιβ υϑίδχατιξ
Ῥυπάθα ἐδ δὲ υἱτιαἴθαθ. ᾿ππίάπδ,. ῬΆγϑοι οὲ Οθοὴ (27) οἷν-

00 ΓΕΘῚ5 ΑΙ .ἘΘΟΕ, 1, 1,2.

.

. - . Φ 9
οὐππιθαμπξ σϑρίομθβ ππαβάδιπ,, τι βἰσηϊβορίτυ , ρεπᾶάθηϊίαυα οὐη
Του τπάϊμθ ἱτιποΐαιπ ἡππστιῆ 6888 οομίτα Ὑἱϊα ορροβιΐαᾶ. Ἠοιπο
(28); σαρθιὰ ἄθιιϑ Ἀρρυθβοηᾶϊξ, ρασὶου δβὲ 1Π1ὰ Πουηΐηΐδ ΡΆ 759

«ᾳάδια. ἴαΐτα Ὑἰχγία! 685 ροβοϊξ, τὸὸΉ Ῥοπὰ ΟΡΘΥθίτυ ἢ Ῥᾶγ5 ᾿μοχαλπῖδ

ἰθυγθπα δβδὲ», {πᾶθ ἀϊοϊϊαν ἄπ (99). Ηἱο οτιποιῖθ ἀπ] 10 τι8
ποιαῖπα ἀππροϑαϊξ,, 5101 ποὴ; πο Τἀοΐϊππ (30), 4πἰὰ Βοπῖο 58
ἴρϑύαη παϊιγαιπ τ. βίαι ἱριοταῖ, Ῥτοίορ]αβδεῖβ (31) οἰππῖθιδ Ρο-
παχτη ΔΥΒΟυτηα,, ἷν 6. νἱἰγίπίπιη,, {γποίτ5 {γαῖ Ἰϊοτξ : ἀὐρον (32)
Οὐἶπδ Ἵγτιοῖτιβ ἐδηρὶ νϑίαϊξ, οχίγα ρματὰ ἀϊβταπ οταξ, πὲπε τπϑ]τνα
οχίτα Ῥοπταη,. πᾶ ἄμμι Ὑ]ΑΥ ἐτπιϑδὶῖϊ, Ἰλοτπῖπθ5. Ὑο]ϊξ βαρὶθη-
ἔλανη δθατιῖ, 4π86 χπαχῖπθ ἴῃ ἀρϑιϊη θεία ἃ ΤΟθτ5 5 θηβι8 Θχοῖ-
ἰαμε 5. Ὀδχγηϊίτχ, (33) ΔοΥβ, “πᾶ ἄθιβ ργαθοδρία 8πᾶὰ ἰγᾶπϑ8-
δτθαϊθηιθιβ τηϊπαῖῃ8 οδῖ, πὸ Θϑδὶ ἸἸΟΥ8. ΟΟΥ̓ΡΟΥΒ., 868 δηϊιηδθ)
ἶν 6, ἀδδιπηρεϊο Ὑ1Π1,) «πὰ 5014 Ποιπί 5 ρογπιοίθιι ΘΟ,

᾿τὰἀδ ΕΥ ᾿. “Κὼ ἐτελέσϑησαν οἵἷ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ,

Μ."αἱ πᾶς ὃ κόσμος αὐτῶν. » Ὄ Νοῦ καὶ αἰσϑήσεως
γένεσιν εἰπὼν πάλαι, νῦν δι᾽ ἀμφοτέρων τελείωσιν
διασυγίστησιν. Οὔτε δὲ γοῦν τὸν ἄτομον », οὔτε αἷ-
σϑησιν τὴν ἐν μέρει πέρας εἰληφέναι φησὶν, ἀλλ᾽
ἰδέας, τὴν μὲν γοῦ τὴν δὲ αἰσϑήσεως. “Συμβολικῶς͵
μὲν τὸν γοῦν οὐρανὸν, ἐπειδὴ αἱ γνοηταὶ φύσεις ἐν
οὐρανῷ, τὴν δὲ αἴσϑησιν καλεῖ γῆν, ὅτι σύστασιν
σωματοειδῆ καὶ γεωδεστέραν ἔλαχεν αἴσϑησις. Κό-
σμος δὲ νοῦ μὲν, τὰ ἀσώματα καὶ νοητὰ πάντα"
αἰσϑήσεως δὲ, τὰ ἐνσώματα καὶ ὅσα συνόλως αἶ-
σϑητά.

4“. ᾧ. 2. “Καὶ συνετέλεσεν ὅ ὃ θυ ἡ ἦν τῇ ἡμέρᾳ τῇ
ΝΜ. ἕκτῃ ἔργον. αὑτοῦ ὃ ἐποίησεν." “Ἐὔηδες πάνυ τοάῖ
οἰξσϑαι ἐξ ἡμέραις 5 ἢ. καϑόλου χρόνῳ κόσμον γεγο- Ἐ
γέναι, διότι σύμπας ὃ χρόνος ἡμερῶν καὶ νυκτῶν
᾿ ἔστι «διάστημα, ἘΔ Τὶ ταῦτα ἡλίου κίγησις ὧπὲρ γῆν
καὶ ὑπὸ γῆν ἰόντος ἐξ ἀνάγκης ἀποτελεῖ. Ἥλιος δὲ

“) Ὁ6ῃ. 2,1 544.

ΓΕΟΘΙΒ ΑἸΤΙΈΘΟΗ, 1, 2,8. 01

μέρος οὐρανοῦ γέγονεν, ὥςτε χρόνον ἀνομολογεῖσϑαι
νεώτερον "κόσμου. ,-1ἔγοιτ᾽ ἂν οὖν ὀρϑῶς » ὅτι οὐκ
ἐν χθόνῳ γέγονε κόσμος, ἀλλὰ διὰ χόσμου συνέστηκε
χρόνος" ἢ γὰρ οὐρανοῦ κίνησις, χϑόνου φύσιν ἔδειξεν.
“Ὅταν οὖν λέγῃ; εἰ “Συνετέλεσεν ἕχτῃ ἡμέρᾳ τὰ ἔργα;
γοητέον ὅτι οὐ πλῆϑος “ἡμερῶν παραλαμβάνει ᾿ τέ-
λειίον δὲ ἀριϑμὸν τὸν ἕξ. ἐπειδὴ πρῶτος ἴσος ἐστὶ
τοῖς ἑαυτοῦ μέρεσιν Σ ἡμίσει καὶ τρίτῳ, καὶ ἕχτῳ,
καὶ ἀπὸ ἑτερομήκους συνίσταται, τοῦ δὶς τρία.
“Ἰυὰς μέντοι καὶ τριὰς ἐχβέβηκε τὴν κατὰ τὸ ἕν
ἀσωματότητα ; ὅτι ἦ τῆς μὲν ὕλης ἐστὶν εἰκὼν ᾿ δι-
αἱρουμένη καὶ τεμγομένη καϑάπερ, ἐχείνη " τριὰς δὲ
στερεοῦ σώματος, ὅτιπερ τριχῆ τι τὸ στερεὸν διαιρε-
τόν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ συγγενὴς ἐστι ταῖς τῶν ὦ
γανικῶν ζώων κινήσεσιν. “Ἐξαχῆ γὰρ τὸ ὀργανικὸν
σῶμα πέφυκε κινεῖσϑαι; πρόσω, κατόπιν, ἄγω, κά-
τω, ἐπὶ δεξιὰ καὶ εὐώνυμα. Βούλεται γοῦν τά τὲ
ϑνητὰ γένη, καὶ πάλιν αὖ τὰ ἄφϑαρτα κατὰ τοὺς
οἰκείους ἐπιδεῖξαι συστάντα ἀριϑμούς. Τὰ μὲν ϑνη-
τὰ ὡς ἔφην, καταμετρῶν ἑξάδι, τὰ δὲ μακάρια καὶ
εὐδαίμονα ἑβδομάδι. Πρῶτον οὖν ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ
καταπαύσας τὴν τῶν ϑνητῶν σύστασιν, ἄρχεταε
ἑτέρων ϑειοτέρων διατυπώσεων.

ᾧ. 3. ΠΠαύεται γὰρ οὐδέποτε ποιῶν ὃ ϑεὸς, ἀλλ
ὥςπερ ἴδιον τὸ καίειν πυρὸς, καὶ χιόνος τὸ ψύχειν,
οὕτω χαὶ ϑεοῦ τὸ ποιεῖν " καὶ πολύ γε μᾶλλον, ὅσῳ

χαὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀρχὴ τοῦ δρᾶν ἐστιν. Εὖ

᾿ μέντοι καὶ τὸ “φάναι “κατέπαυσεν,

᾽

» οὐχὶ “ἐπαύσα-

το. παύει μὲν γὰρ τὰ δοκοῦντα, ποιεῖν, οὐκ «ἐνερ-
γοῦντα" οὐ παύεται δὲ ποιῶν αὐτός. Διὸ καὶ ἐπε-
φέρει, “Κατέπαυσεν ὧν ἤρξατο Ὅσα μὲν γὰρ
ταῖς ἡμετέραις τέχναις δημιουργεῖται, ταῦτα τελειω-
ϑέντα ἵσταται καὶ μένει; » ὅσα δὲ ἐπιστήμῃ θεοῦ πε-
αιωϑέντα ; πάλιν κινεῖται. Τὰ γὰρ τέλη, αὐτῶν
ἑτέρων εἰσὶν ἀρχαὶ, οἷον ἡμέρας ἀρραν ὑρστοις ἄρχή.

37

02 ΤΈΘΙΝ ΑἸΤΈΘΟΝ. 1, 8. 4.

45 Καὶ μῆνα δὲ καὶ ἐνιαυτὸν ἐνισταμένους, ἀρχὴν δή-.
Μιπου τῶν ἑξῆς, ἰόντων ὑποληπτέον. ὠϑειρομένων τε
αὖ γένεσις ἑτέρων , καὶ ϑορὰ γενομένων ἄλλων
ἀποτελεῖται, ὥςτε ἀληϑὲς εἶναι τὸ λεγόμενον, ὃτι
-- -ὦὸἢ ϑυνήσχει δὲ οὐδὲν
Τῶν γινομένων" διακρινόμενον
“1 ἄλλο πρὸς ἄλλο
ἹΠορφὴν ἕ ἑτέραν ἀπέδειξε.

ᾧ. 4. Χαίρει δὲ ἧ φύσις ἑβδομάδι" πλάγητές.
τὲ “γὰρ ἑπτὰ γεγόνασιν , ἀντίῤῥοποι τῇ κατὰ ταῦτα
καὶ ὡςαύτως ἐχούσῃ φορᾷ, Καὶ ἄρκτος ἑπτὰ ἄ-4
στροις συμπληροῦται ᾿ κοινωνίας καὶ ἑνώσεως ἀνϑροώ-Ῥ
πων, οὐκ ἐπιμιξίας αὐτὸ μόνον , οὖσα αἰτία, Καὶ
τροπαὶ δὲ σελήνης ἑβδομάσι γίνονται, συμπαϑεστά- ᾿
του πρὸς τὰ ἐπίγεια τοῦ ἄστρου. Καὶ ἃς κατὰ τὸν
ἀέρα μεταβολὰς ἐργάζεται, μάλιστα τοῖς κατὰ ἐβδο-
μάδα σχηματισμοῖς ἀποτελεῖ. Τά γε μὴν ϑνητὰ,
ὡς ἔφην, ἅπαντα σπάσαντα ἀπ᾽ οὐρανοῦ ϑειοτέραν

: ἀρχὴν, κατὰ ἑβδομάδα σωτηρίως κινεῖται, Τ ς γὰρ
οὐκ οἶδεν, ὅτι τῶν βρε ῶν τὰ μὲν ἑπταμηνιαῖα γό--
»ιμα;, τὰ δὲ πλείω χθόνον προςλαβόντα » ὡς ὀκτὼ
μῆνας ἐνδιαιτηϑῆναι γαστρὶ, κατὰ τὸ πλεῖστον ἄγο-
να; “1ογικόν τέ φασιν “ἄνϑρωπον κατὰ τὴν «πρώτην
ἑπταετίαν γίγνεσϑαι » ὅτε ἤδη ἱ ἱκαγός ἐστιν ἑρμηνεὺς
εἶναι τῶν συνήϑων ὀνομάτων καὶ ῥημάτων » ογι-
κὴν ἕξιν περιποιούμενος. κατὰ δὲ τὴν δευτέραν ἕπτα-
ετίαν ἄκρως τελειοῦσθαι, τελείωσις δέ ἐστι δύναμις
τῆς τοῦ ὁμοίου σπορᾶς" περὶ γὰρ τὴν τετταρεςχαι-
δεχάτην ἡλικίαν τὸ ὅμοιον γεννᾶν δυνάμεθα, 1: ἰτή
πάλιν ἑπταετία “πέρας ἐστὶν αὐξήσεως" ἄχρι γὰρ ἑνὸς.
καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἐπιδίδωσιν εἰς μέγεθος ἄγϑρωπος,
καὶ καλεῖται “παρὰ πολλοῖς ὃ «ἀθόνος, οὗτος ἀκμή.
Ῥυχῆς γε μὴν τὸ ἄλογον ἑπταμερὲς ᾿ αἰσϑήσεις
πέντε, καὶ φωγητήριον ὄργανον, καὶ τὸ διῆκον ἄ ἄχρι
παραστατῶν, ὃ δὴ γόνιμόν ἐστι. Πάλιν αὖ σώμα-
τος ἑπτὰ κινήσεις, ὀργανικαὶ μὲν ἕξ, ἑβδόμη δὲ ἡ

1Ε615 ΑΙΠΕΘΟΆΒ. 1, 4-- 8. 68

κύχλῳ. σα ζρρὰ 7ε μὴν ἑπτὰ, στόμαχος ἷ καρδία,
σπλὴν ϑ ἧπαρ ᾿ πγεύμων, γεφροὶ δύο. Π]έλη δὲ σώ-
μᾶτος ὁμοίως ἰσάριϑμα ᾿ κεφαλὴ δ τράχηλος » στέρ-
γον, χεῖρες, κοιλίᾳ, ἤτρον, πόδες. Τό γε ἥγεμονι-
κώτατον τοῦ ζώου πρόφωπον 3 ἑπταχῆ κατατέτρηται,
δυσὶν ὀφθαλμοῖς » καὶ ὠσὶ δυσὶν, ἴσοις μυχτῆρσιν,
ἑβδόμῳ στόματι. «41 τε ἀποκρίσεις ἑπτὰ , δάκρυα,
μύξαι, σίελος, σπέρμα » διττοὶ περιττωμάτων ὀχετοὶ,
καὶ δι ὅλου τοῦ σώματος ἱδρώς. Ἔν μιὲν οὐν ταῖς
νόσοις κριτικωτάτη ἑβδομάς. Καὶ γυναιξὶ δὲ αἱ κα-
ταμήγιοι καϑάρσεις ἄχρις ἑβδομάδος παρατείνουσι.

6 ᾧ. ὅ. “αιελήλυϑε δὲ ἢ δύναμις αὐτῆς καὶ ἐπὶ

“τὰς ὠφελιμωτάτας τῶν τεχνῶν δ τὴν γραμματικήν.
Τὰ γοῦν ἐν γραμματικῇ ἄριστα τῶν στοιχείων. καὶ
πλείστην ἔχοντα δύναμιν » ἑπτά. ἐστι φωνήεντα. Κα-
τά τὲ μουσικὴν ἥ ἑπτάχορδος λύρα, πάντων σχεδὸν
ὀργάνων ἀρίστη" διότι τὸ ἐναρμόνιον; ὃ δὴ τῶν με-
λῳδουμένων γενῶν. ἐστι τὸ σεμνότατον ἸΧαδῚ αὐτὴν
μάλιστά πως ϑεωρεῖται., Τάς τὲ τῶν φϑόγγων. τάσεις
ἑπτὰ εἶναι συμβέβηκεν » ὀξὺν, βαρὺν, περισπιύμενον,
δασὺν , ψιλὸν, “μακρὸν, βραχύν. Καὶ πρῶτός ἐστιν
ἀπὸ τελείου τοῦ ἐξ καὶ μονάδος, Κατά τινα λόγον43
οἱ ἐντὸς δεχάδος ἀριϑμοὶ γεννῶνται ἢ, γεννῶσι τοὺς Ρ.
ἐντὸς δεκάδος καὶ αὐτήν" ἢ δέ γε ἑβδομὰς οὔτε
γεννίξ τινὰ τῶν ἐντὸς δεκάδος ἀριϑμῶν, οὔτε γεννᾶ-
ται ὑπό τινος. ᾿Παρ᾽ ὃ μυϑεύοντες οἱ ΠΠυϑαγόρειοι
τῇ ἀειπαρϑένῳ καὶ ἀμήτορι αὐτὴν ἀπεικάζουσι»ν, ὅτι
οὔτε ἀπεκυήϑη, οὔτε ἀποτέξεται.

ᾧ. 0. “Κατέπαυσεν οὖν τῇ ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ
πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ ὧν ἐποίησε. ἐν Τοῦτο δὲ
ἐστὶ τοιοῦτο" τὰ ϑνητὰ γένη παύεται πλάττων ὃ ϑεὸς,

ὗταν᾽ ἄρχηται ποιεῖν τὰ ϑεῖα, καὶ ἑβδομάδος φύσει
οἰκεῖα. ἯἩ δὲ πρὸς τὸ ἦϑος͵ ἀπόδοσίς ἐστι τοιαύτη"
ὅταν ἐπιγίνηται τῇ ψυχῇ ὃ κατὰ ἑβδομάδα ἅγιος

Ὦ σοι. 2, 2 544.
ὲ ΕΗ ᾽)

04 ΓΕΘῚΚ ΑἸ ΈΘΟΗΒ. Ἱ, 7. 8.

λόγος, ἐπέχεται ἥ ἑξὰς καὶ ὅσα ϑγητὰ τουτὶ ποιεῖν
δοχεῖ.

ᾧ. 7. “Καὶ ηὐλόγησεν ὃ ϑεὸς τὴν ἡμέραν τὴν
ἑβδόμην Ὁ ἡγίασεν αὐτήν." Τοὺς κατὰ τὸ ξβδο-
μον καὶ ϑεῖον ὡς ἀληϑῶς φῶς ποιηϑέντας τρόπους
εὐλογεῖ τε ὃ ϑεὸς, χαὶ εὐθὺς ἁγίους ἀποφαίνει. 2 υγ-
γενέστατοι γὰρ ἀλλήλοις ὃ ὃ τε εὐλόγιστος χαὶ ὃ ἅγιος.
ΖΙιὰ τοῦτο ἐπὶ τοῦ τὴν μεγάλην εὐχὴν εὐξαμένου
φησὶν, ὅτι «Ἐὰν “τροπὴ ᾿κατασκήψασα Ὁ ΩΣ
μιάνῃ τὸν γοῦν, οὐκ ἔτ᾽ ἔσται ἅγιος. ἜΡΕΒΆ Ἃ

ἡμέραι αἱ πρότεραι ἄλογοι, χατὰ τὸ εἰκὸς" ᾿ἀλόγι:
στος γὰρ ὃ μ ἅγιος τρόπος. ; ὥςτε ὃ εὐλόγιστος
ἅγιος. Ὀρϑῶς οῦν ἔφη ͵ ὅτι “τὴν ἑβδόμην ηὐλόγησέ
τε καὶ ἡγίασεν ᾿ ὅτι ἐν «αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάν-
τῶν τῶν ἔργων αὐτοῦ ὧν ἤρξατο ὃ ϑεὸς ποιῆσαι."
«ἰτία δι᾿ ἣν εὐλόγιστός τε καὶ ἅγιος γέγονεν ὃ κα-
τὰ τὸ ἕβδομον͵ καὶ τέλειον φῶς ἄγων ἑαυτὸν, ἐπεὶ
ἐν ταύτῃ, τῇ φύσει παύεται ἡ ἢ τῶν ϑνητῶν σύστασις.
Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει" ὅταν ἀνατείλῃ, φέγγος τῆς ἄρε-
τῆς τὸ λαμπρὸν καὶ ϑεῖον ὄντως, ἐπέχεται τῆς ἔνανγ-
ΑἸτίας φύσεως ἧ͵ γένεσις. ᾿Ἐδηλώσαμεν δὲ ὅτι ποιῶν
Νιδ ϑεὸς οὐ παύεται Τὰ ἑτέρων γενέσεως ἄρχεται,
ἅτε οὗ τεχνίτης μόνον, ἀλλὰ καὶ πατὴρ ὧν τῶν γι-
γνομένων.

ᾧ. 8. “Α4ὕτ ΤΙΗΘΙος γενέσεως" οὐρανοῦ καὶ γῆς,
ὅτε ἐγένοντο. " τῷ Οὗτος ὃ κατὰ ἑβδομάδα κινού-
βίενος τέλειος λόγος " ἀρχὴ γενέσεως τοῦ τε κατὰ τὰς
ἰδέας , τεταγμένου γοῦ, καὶ τῆς κατὰ τὰς ἰδέας τε-
ταγμένης νοητῆς, εἶ οἷόν τε τοῦτο εἰπεῖν, αἰσϑή-
σεως. Βιβλίον δὲ εἴρηκε τὸν τοῦ ϑεοῦ λόγον, ᾧ
συμβέβηκεν ἐγγράφεσϑαι χαὶ ἐγχαράττεσϑαι τὰς τῶν
ἄλλων συστάσεις. Ἵνα δὲ μὴ χαϑ' ὡρισμένας χρό-
νων περιόδους ὑπολάβῃς τὸ ϑεῖόν τε ποιεῖν, ἀλλ᾽

ΟΕ Νύμ, 6, 9.
5) Θ6ῃ. 2, 4 κ"η4.

ΓΕΘΙΒ ΑἸΠΈΘΟΗ. 1, 8. 9... θ5

ἀειδῆ ; ἄδηλα, ἀτέκμαρτα καὶ ἀκατάληπτα, τῷ ϑνη-
τῷ γένει τὰ δημιουργούμενα, ἐπιφέρει τὸ “ὅτε ἐγένε-44
το Τὰ τὸ πότε κατὰ περιγραφὴν οὐ διορίζων " ἀπερι- Ρ.
γράφως γὰρ γίνεται τὰ γινόμενα ὑπὸ τοῦ αἰτίου.
᾿ἡνήρηται τοίνυν τὸ ἐν ἕξ ἡμέραις γεγενῆσθαι τὸ
πᾶν.

ᾧ. 9. “ ἯΙι ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὅ ϑεὸς τὸν οὐρανὸν
καὶ τὴν γῆν, καὶ πᾶν χλωρὸν ἄγροῦ πρὸ τοῦ γενέ-
σϑαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ
τοῦ ἀνατεῖλαι" οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὃ ϑεὸς ἐπὶ τὴν γῆν,
καὶ ἄνϑρωπος οὐκ ἦν ἐργάξ ἐσϑιαι τὴν γῆν. Τὴν
ἡμέραν ταύτην ἐπάνω βιβλίον εἴρηκεν, εἴγε ἐν. ἀμ-
φοτέροις οὐρανοῦ χαὶ γῆς ὑπογράφει γένεσιν. Τῷ
γὰρ τὴν ἀρ αυδτή βϊρ, καὶ τηλαυγεστάτῳ ἑαυτοῦ λόγῳ
ῥήματι ὃ ϑεὸς ἀμφότερα ποιεῖ, τήν τε ἰδέαν τοῦ
ψοῦ, ὃν συμβολικῶς οὐρανὸν κέκληκε, καὶ τὴν ἰδέαν
τῆς αἰσϑήσεως, ἣν διὰ σημείου γῆν ὠνόμασεν. “-
᾿γροῖς δὲ ἀπεικάζει δυσὶ τήν τε ἰδέαν τοῦ νοῦ, καὶ
τὴν ἰδέαν τῆς αἰσϑήσεως. Φέρει γὰρ ὃ μὲν νοῦς
καρποὺς » τὰ ἐν τῷ νοεῖν" ἡ δὲ αἴσϑησις οὐ τὰ ἐν τῷ
αἰσϑάνεσϑαι. Ὃ δὲ λέγει .» τοιοῦτόν ἐστιν" ὥςπερ
τοῦ ἐπὶ “μέρους καὶ ἀτόμου γοῦ προὐπάρχει τις ἰδέα,
ὡς ἂν ἀρχέτυπος καὶ παράδειγμα τούτου, καὶ πάλιν
τῆς κατὰ μέρος αἰσϑήσεως, σφραγῖδος λόγον ἔχουσα,
εἰδὴ τυπούσης" πρὶν μὲν γενέσϑαι τὰ ἐπὶ “μέρους
γοητὰ, ἦν; τὸ αὐτὸ τοῦτο νοητὸν, οὗ χατὰ μετο-
χὴν καὶ τὰ ἄλλα ὠνόμασται" “πρὶν δὲ γενέσϑαι τὰ
χατὰ μέρος αἰσϑητὰ » ἦν τὸ αὐτὸ τοῦτο γενικὸν αἷ--
σϑητὸν, οὗ κατὰ μετουσίαν καὶ τὰ ἄλλα αἰσϑητὰ

48γέγονε.. “Χλωρὸν μὲν ἀγροῦ τὸ νοητὸν εἴρηχε τοῦ
Μινοῦ. ὡς γὰρ ἐν ἀγρῷ τὰ χλωρὰ βλαστάνει καὶ ἄν-
ϑεῖ. οὕτω βλάστημα τοῦ νοῦ τὸ γοητόν ἐστι. Πρὶν
οὖν τὸ χατὰ “μέρος νοητὸν γενέσϑαι » τὸ αὐτὸ τοῦτο
"γοητὸν ἀπετέλει γενικὸν, ὃ δὴ καὶ “πᾶν" κἔχληχεν
ὑγιῶς. Τὸ μὲν γὰρ κατὰ μέρος γοητὸν ἀτελὲς ὃν,
οὗ πᾶν, τὸ δὲ γενικὸν, ἅπαν, ἅτε πλῆρες ὄν.

᾿

66 1 ΕΘῚ5 ΑἸΤΈΘΟΒ. 1, 10.

ὶ
"

δ. 10. “Καὶ πάντα," φησὶ, “ χόρτον ἀγροῦ
πρὶν ἀνατεῖλαι. Τουτέστι" πρὶν ἀνατεῖλαι χατὰ
μέρος αἰσϑητὰ ἦν τὸ γενικὸν αἰσϑητὸν “προμηϑείᾳ ἥ
τοῦ πεποιηκότος » ὃ δὴ πάλιν ““ἅπαν᾽" εἴρηκεν. Εἰ- ᾿
κότως μέντοι τὸ αἰσϑητὸν ἀπείκασε χόρτῳ. Ὡς γὰρ ᾿
ὃ χόρτος ἀλόγου τροφὴ, οὕτως τὸ αἰσϑητὸν τῷ
ἀλόγῳ μέρει τῆς ψυχῆς προςχεκλήρωται. Ἐπεὶ διὰ ᾿

φοε χλωρὸν ἀγροῦ προειπὼν ἐπιφέρει καὶ “πάντα ΐ
ἡὐὐβμιῖς ὡς οὐ γινομένου χόρτου χλωροῦ τὸ παρά-
παν; ““λλὰ τὸ μὲν ἀγροῦ χλωρὸν, τὸ γοητόν ἐστιν, :
ἐνβλάστημα γοῦ" ὃ δὲ χόρτος τὸ αἰσϑητὸν, τοῦ ἀλό--
γου τῆς ψυχῆς καὶ αὐτὸ βλά ἀστημα. “Οὐ γὰρ ἔβρε-
ξεν ὃ ϑεὸς ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ ἄνϑρωπος οὐχ ἦν ἐρ-
γάζεσϑαι τὴν γῆν." Φυσικώτατα᾽ ἐὰν γὰρ μὴ ἐπομ-
βρήσῃ ταῖς αἰφϑήσεσι, τὰς ἀντιλήψεις τῶν ὑποχει-
μένων ὃ ϑεὸς; οὐδὲ ὃ νοῦς ἐργάσεται καὶ ᾿πραγμαᾶ-
τεύσεταί τι περὶ αἴσϑησιν. “πρακτος γὰρ αὐτὸς
ἐξ ἑαυτοῦ ὧν, μὴ ὥςπερ ὕοντος καὶ ἐπιψεχάζοντος,.
δράσει μὲν χρώματα ᾿ φωνὰς δὲ ἀχοῇ, δ ,γεύσει δὲ
χυλοὺς » χαὶ ταῖς ἄλλαις τὰ οἰχεῖα τοῦ αἰτίου. Ὅτανά.
δὲ ἄρδειν ἄρξηται ὃ ϑεὸς τὴν αἴσϑησιν αἰσϑητοῖς,
τηνικαῦτα χαὶ ὃ νοῦς, ἐργάτης οἷα πίονος γῆς» ἀγεῦυ--
ρίσκεται.. ἋΣ δὲ Ἰδέ τῆς αἰσϑήσεως ᾿ ἣν κατὰ σύμ-
βολον γῆν εἴρηκεν ᾿ οὐ δεῖται τροφῆς. Τροφὴ δὲ
αἰσϑήσεως » τὰ. ἐπὶ μέρους αἰσϑητὰ »,ἃ δὴ σώματά
ἐστιν. Ἰδέα δὲ σωμάτων ἀλλότριον. Πρὶν οὖν γε-.
ψέσϑαι τὰ κατὰ μέρος συγχρίματα, οὐχ ἔβρεξεν ὃ
ϑεὸς ἐπὶ τὴν ἰδέαν τῆς αἰσϑήσεως ἣν εἴρηκε γῆν.
Ἴοῦτο δέ ἐστιν, τροφὴν οὐ παρέσχεν αὐτῇ" οὐδὲ
᾿γὰρ ἐδεῖτο αἰσϑητοῦ τὸ παράπαν οὐδενός. Τὸ δὲ.
“Καὶ ἄνθρωπος οὐχ ἢν ἐργάζεσϑαι τὴν γῆν" τοιοῦ--
τόν ἐστιν" ἡ ἰδέα τοῦ νοῦ τὴν ἰδέαν τῆς αἰϑήσεως
οὐχ εἰδγάξετο. Ὃ μὲν γὰρ ἐμὸς χαὶ σὸς γοῦς ἐρ-
γάζεται τὴν αἴσϑησιν διὰ τῶν αἰσϑητῶν" ἡ δὲ τοῦ.
νοῦ ἰδέα, ἅτε ἂν μηδενὸς ὄντος ἐπὶ μέρους οἰχείου
σώματος, οὐκ ἐργάζεται τὴν ἰδέαν τῆς αἰσϑήσεως.

ΓΠΈΘΙΒ. ΑΤΤΈΕΘΟΗ, 1, 10 -- 12. {ἐγ

Εἰ γὰρ εἰργάζετο, διὰ τῶν αἰσϑητῶν ἂν εἰργάζετο"
αἰσϑητὸν δὲ ἐν ἰδέαις οὐδέν.

ᾧ. 11. “Πηγὴ͵ δὲ ἀνέβαινεν. ἀπὸ τῆς γῆς. χαὶ
ἐπότιζε πᾶν τὸ ᾿πρόςωπον τῆς γῆς." Τὸν μὲν νοῦν

40 εἴρηκε γῆς πηγὴν ᾧ τὰς δὲ αἰσϑήσεις πρόςφωπον. Ὅτ

Ἅ! χωρίον αὐταῖς ἐξ ἅπαντος τοῦ -σώματος πρὸς τὰς
ἰδίας ἐνεργείας ἐπιτηδειότατον , ἢ πάντα προμηϑου-
μένη φύσις ἀπένειμε τοῦτο. ΠΠηγῆς δὲ τρόπον ἄρ-
δει τὰς αἰσϑήσεις ὃ νοῦς, ἐπιπέμπων τὰ πρόςφορα
ἑκάστῃ ῥεύματα. Ἴδε οὖν πῶς ἀλύσεως τρύπον αἱ
τοῦ ζώου δυνάμεις. ἀλλήλων ἔχονται. Νοῦ γὰρ, καὶ
αἰσϑήσεως, ἔτι δὲ καὶ αἰσϑητοῦ, τριῶν ὄντων, μέση
μέν ἐστιν. αἴσϑησις, ἄκρον δὲ ἑκάτερον ὃ τε νοῦς
καὶ τὸ αἰσϑητόν. 24λλ᾽ οὐδὲ νοῦς δυνατὸς ἐργάζε-
σϑαι, τουτέστιν ἐνεργῆσαι κατὰ αἴσϑησιν, ἐὰν μὴ
βοέξῃ καὶ ὕσῃ τὸ αἰσϑητὸν. ὃ ϑεὸς » οὔτε ὑσθέντος
αἰσϑητοῦ ὄφελός ἐστιν . ἐὰν μὴ πηγῆς τρόπον ὃ
νοῦς ᾿ τείνας ἑαυτὸν ἄχρι τῆς αἰσϑήσεως » κινήσῃ τε
αὐτὴν ἢ ἠρεμοῦσαν καὶ ἀναγάγῃ. πρὸς ἀντίληψιν τοῦ
ὑποκειμένου. “Ὥςτε ἀντίδοσιν ὃ γοῦς καὶ τὸ αἰσϑη:
τὸν ἀεὶ μελετῶσι ἡ τὸ μὲν προῦποκείμενον αἰσϑήσει»
ὡς ἂν ὕλη, ὃ δὲ κινῶν τὴν αἴσϑησιν πρὸς τὸ ἐχτὸς,
ὡς. ἂν τεχνίτης . ἵγα γένηται ὁρμή. Τὸ γὰρ, ζῶον
τοῦ μὴ ζώου δυσὶ προέχει, φαντασίᾳ καὶ δρμῇ. Ἡ
μὲν οὖν φαντασία συνίσταται, κατὰ τὴν τοῦ ἐκτὸς
πρόςοδον τυποῦντος νοῦν δι᾿ αἰσϑήσεως. Ἢ δὲ δρμὴ
τὸ ἀδελφὸν τῆς φαντασίας, χατὰ τὴν τοῦ νοῦ τογι-
κὴν δύναμιν ᾿ ἣν τείνας δι᾽ αἰσϑήσεως ἅπτεται τοῦ
ὑποχειμένου , καὶ πρὸς αὐτὸ χωρεῖ, γλιχόμενος ἐφε-
κέσϑαι χαὶ συλλαβεῖν αὐτό.

ᾧ. 12, “Καὶ ἔπλασεν ὃ ϑεὸς τὸν ἄνϑρωπον
χοῦν λαβὼν ἀπὸ τῆς χϑονὸς, καὶ. ἐνεφύσησεν εἰς τὸ
πρόςωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς. Καὶ ἐγένετο ὃ ἄν-
ϑρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.᾽ Ζιτὰ ἀνϑρώπων γένη “46
ὃ μὲν γάρ ἐστιν οὐράνιος ἄνθρωπος, ὃ δὲ γήϊνος. Ῥ.
ὋὉ μὲν οὖν οὐράνιος, ἅτε κατ᾽ εἰκόνα ϑεοῦ γεγονὼς,

08 ΓΤΈΕΘΙΒ ΑἸΤΈΘΟΗ. 1, 12. 18.

φϑαρτῆς χαὶ συνόλως γεώδους οὐσίας ἀμέτοχος" δ᾽
δὲ γήϊνος ἐχ σποράδος. ὕλης, ἣν χοῦν κέκληκεν, ἐπά-
γη. “ιὸ τὸν μὲν οὐόιοίάν φησιν οὐ πεπλάσϑαι,
κατ᾽ εἰχόνα δὲ τετυπῶσϑαι ϑεοῦ" τὸ δὲ γήϊνον πλά-
σμα, ἀλλ᾽ οὐ “γέννημα εἶναι τοῦ τεχνίτου. νϑρω-
πον δὲ τὸν ἐκ τῆς λογιστέον εἶναι γοῦν εἰςκρινόμες-

δὅονγον σώματι, οὕπω. δὲ εἰςκεχριμένον. Ὅ δὲ νοῦς οὗ--

Μετὸς γεώδης ἐστὶ τῷ ὦντι καὶ φϑαρτὸς, εἰ μὴ ὃ ϑεὸ
ἐνέπνευσεν αὐτῷ δύναμιν ἀληϑινῆς ζωῆς. 16τε γὰ
“γίνεται καὶ οὐχέτι πλάττεται εἰς “ψυχὴν, οὐκ ἀρο.
γὴν καὶ ἀδιατύπωτον, ἀλλ εἰς νοερὰν καὶ ζῶσαν ὁ ὄν-
τως, “Εἰς ψυχὴν γὰρ, φησὶ, “ζωῆς ἐγένετο ὃ
ἄνθρωπος."

ᾧ, 18. Ζητήσειε δ᾽ ἂν τις, διὰ τί ἠξίωσεν ὃ
ϑεὸς τὸν γηγενῆ καὶ φιλοσώματον γοῦν πνεύματος
θείου, ἀλλ οὐχὶ τὸν χατὰ τὴν ἰδέαν γεγονότα καὶ
τὴν εἰκόνα ἑαυτοῦ. “Πεύτερον δὲ 5 τί ἐστι τὸ “ἐνεφύ-
σησε.᾽ Τρίτον, διὰ τί εἰς τὸ πρόςωπον ἐμπνεῖται.
Τέταρτον, διὰ, τί, πνεύματος ὄνομα ,εἰδὼς Η ὅταν
λέγῃ, “Καὶ πνεῦμα ϑεοῦ ἐπεφέρετο, ἐπάνω τοῦ ὥδα-᾿
τος Ὁ ᾽ πγοῆς, γῦν ἀλλ᾽ οὐχὶ πνεύματος μέμνηται.
Πρὸς μὲν οὖν τὸ πρῶτον λεκτέον" ἕν μὲν » ὅτε φι-
λόδωρος ὧν ὃ ϑεὸς, χαρίζεται τὰ “ἀγαϑὰ πᾶσι καὶ
τοῖς μὴ τελείοις , προκαλούμεν ος αὐτοὺς. εἰς μετου--
σίαν καὶ ζῆλον ἀρετῆς, ἅμα, κχαὶ τὸν περιττὸν πλοῦ--
τον ἐπιδεικνύμενος αὑτοῦ, ὅτι ἐξαρκεῖ καὶ τοῖς μὴ
λίαν ὠφεληϑησομένοις. Τοῦτο δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλ-
λων. «ἐμφαντικώτατα παρίστησιν. Ὅταν γὰρ ὕῃ μὲν
κατὰ ϑαλάττης, πηγὰς δὲ ἐν τοῖς ἐρημοτάτοις ἐπομ-
βοῇ » τὴν δὲ λεπτόγεων. χαὶ τραχεῖαν καὶ ἄγονον γῆν ;
ἄρδῃ, ποταμοὺς ἀναχέων. ταῖς πλημμύραις » τί ἕτε-
ρον παρίστησιν "ἢ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ {ε πλούτου
καὶ τῆς ἀγαϑότητος αὑτοῦ; Ἥδ᾽ ἐστὶν ἧ αἰτία ᾽ δι
ἣν ἄγονον μὲν οὐδεμίαν ψυχὴν ἐδημιούργησεν ἀγα--

ἢ 6θῃ. ἴ, 2.

ΓΕΟΙΘ ΑΙΙΕΘΟΗ. 1, 13, 69

ϑοῦ, καὶ ἂν , ἀδύνατος ἡ ἤ χϑῆσις ἐνίοις ἦν αὐτοῦ. Ἕ-
τερον δὲ λεκτέον ἐχεῖνο. Βούλεται τὰ ϑεῖα δίκαια.
εἰςαγαγεῖν" ὃ “μὲν οὖν “μὴ ἐμπνευσϑεὶς τὴν ἀληϑινὴν
ζωὴν, ἀλλ᾽ ἄπειρος ὧν ἀρετῆς, κολαζόμενος ἐφ᾽ οἷς
“ἥμαρτεν εἶπεν ἂν ὡς ἀδίκως κολ ἄζεται » ἀπειρίᾳ γὰρ
τοῦ ἀγαϑοῦ σφάλλεσϑαι περὶ αὐτό. «ἍἽἴτιον δὲ εἶναι
τὸν μηδεμίαν ἐμπνεύσαντα ἔγνοιαν αὐτοῦ. Τάχα δὲ
μηδ᾽ ἁμαρτάνειν. φήσει τὸ παράπαν, εἴ γε τὰ ἀχού-
σια χαὶ τὰ κατὰ ἄγνοιαν οὐδὲ ἀδικημάτων λόγον ἐ ἔχειν
φασί τινες. Τό γε μὴν “ἐνεφύσησεν᾽ ἴσον ἐστὶ τῷ
“ἐνέπνευσεν ἢ “ἐψύχωσε᾽ τὰ ἄψυχα. ἹΠὴ γὰρ4
τοσαύτης ἀτοπίας ἀναπλησϑείημιεν » ὥςτε γομίσαι Ἐ.
ϑεὸν στόματος ἢ μυχτήρων ὀργάνοις χρῆσϑαι πρὸς
τὸ ἐμφυσῆ σαι" ἄποιος γὰρ ὃ ϑεὸς οὐ μόνον. ἀλλ᾽
οὐδ᾽ ἀγϑρωπόμορφος. ᾿Εμφαίνει δέ τι καὶ φυσιχώ-
τερον ᾿ προφορά. Τρία γὰρ εἶναι δεῖ, τὸ ἐμπνέον,
τὸ δεχόμενον, τὸ ἐμπγεόμενον. Τὺ μὲν οὖν ἐμπνέον
ἐστὶν ὃ ϑεὸς, τὸ δὲ δεχόμενον ὃ γοῦς, τὸ δὲ ἐμπνεύ--
δίιιενον τὸ πγεῦμα. Τίοὖν ἐκ τούτων συνάγεται; Ἕνω-
Μισις γίνεται τῶν τριῶν, τείγοντος τοῦ ϑεοῦ τὴν ἀφ’
ἑαυτοῦ δύναμιν διὰ τοῦ μέσου πνεύματος ἄχρι τοῦ
ὑποκειμένου. Τίνος ἕνεχα, ἢ ὕπως ἔννοιαν αὐτοῦ.
λάβωμεν; ᾿Ἐπεὶ πῶς ἂν ἐνόησεν ἢ ψυχὴ ϑεὸν, εἰ ειὴ
ἐνέπνευσε καὶ ἥψατο αὐτῆς κατὰ δύναμιν; ; Οὐ γὰρ
ἂν ἐπετόλμησε τοσοῦτον ἀναδραμεῖν ὃ ἀνϑρώπινος
Ψοῦς, ὥς ἀντιλαβέσϑαι ϑεοῦ φύσεις, εἶ μὴ αὐτὸς
ὃ ϑεὸς ἀνέσπασεν αὐτὸν πρὸς ἑαυτὸν ᾽ ὡς ἐνῆν ἀγ-
ϑρώπινον γοῦν ἀνασπασϑῆναι, καὶ ἐτύπωσε κατὰ
τὰς ἐφιχτὰς νοηϑῆναι δυνάμεις. Εἰς δὲ τὸ προς--
ὡπὸν ἐμπινεῖ καὶ φυσικῶς καὶ ἠϑικῶς. Φυσιχῶς
μὲν . ὅτι ἐν προςιύπῳ τὰς αἰσϑήσεις ἐδημιούργει"
τοῦτο δὲ μάλιστα τοῦ σώματος τὸ μέρος ἐψύχωται
χαὶ ἐμπέπνευσται. ᾿Ηϑικῶς δὲ οὕτως" ὥςπερ ᾿σώμα-
τος ἡγεμονικόν. ἐστι τὸ πρόςωπον ᾿ οὕτω ψυχῆς ἤγε-
βιονικόν ἐστιν ὃ νοῦς. Τούτῳ μόνῳ ἐμπνεῖ Ο ϑεὸς,
τοῖς δὲ ἄλλοις μέρεσιν οὐκ ἀξιοῖ, ταῖς τε αἰσϑήσεσι

70 ΓΕ 015 ΑΙΠΕΘΟΙ. 1, 18. 14.

χαὶ τῷ λόγῳ χαὶ τῷ γονίμῳ" δεύτερα γάρ ἐστι τῇ
δυνάμει. “Ὑπὸ τίνος οὖν καὶ ταῦτα ἐγεπγεύσϑη ;,
Ὑπὸ τοῦ νοῦ δηλονότι. Οὗ γὰρ μετέσχεν ὃ γοῦς πα-
ρὰ τοῦ ϑεοῦ, τούτου μεταδίδωσι τῷ ἀλόγῳ μέρει τῆς
ψυχῆς ᾿ «ὥςτε τὸν μὲν γοῦν ἐψυχῶσϑαι ὑ ὑπὸ ϑεοῦ, τὸ δὲ
ἄλογον ὑπὸ τοῦ γοῦ. “Ὡςανεὶ γὰρ ϑεός ἐστι τοῦ ἀλόγου
ὃ νοῦς, παρ᾽ ὃ καὶ Ἰτωῦσῆν. οὐχ ὦχνησεν εἰπεῖν
“ϑεὸν τοῦ Φαραῶ. Ἄπ} ῶν γὰρ γινομένῳ τὰ μὲν
καὶ ὑπὸ ϑεοῦ γίγνεται, καὶ δὲ αὐτοῦ" -τὰ, δὲ ὑπὸ
ϑεοῦ μὲν οὐ, δι᾿ αὐτοῦ δέ: τὰ μὲν ἄριστα καὶ ὑπὸ
ϑεοῦ γέγονε " καὶ δι᾿ αὐτοῦ. Προελϑὼν γοῦν ἐρεῖ,
ὅτι ἐφύτευσεν ὃ ϑεὸς παράδεισον. Τούτων χαὶ ὃ
γοῦς ἐστι. Τὸ δὲ ἄλογον », ὑπὸ ϑεοῦ μὲν “γέγονεν,
οὐ διὰ ϑεοῦ δὲ, ἀλλὰ διὰ τοῦ λογικοῦ τοῦ ἄρχοντός
τε καὶ βασιλεύοντος ἐν ψυχῆ. Πνοὴν δὲ, ἀλλ᾽ οὐ
πνεῦμα εἴρηχεν, ὡς διαφορᾶς οὔσης. Τὸ μὲν γὰρ
πνεῦμα γενόηται κατὰ τὴν ἰσχὺν καὶ εὐτονίαν χαὶ
δύναμιν" ἢ δὲ πνοὴ ὡς ἂν αὐρά τίς ἐστι χαὶ ἀνα-
ϑυμίασις ἠρεμαία χαὶ πρᾳεῖοι. Ὃ μὲν οὖν κατὰ τὴν
᾿οεἰχόνα γεγονὼς καὶ τὴν ἰδέαν γοῦς, πνεύματος ἂν
λέγοιτο χεχοινωχέγαι. “Ῥώμην. γὰρ ,ἴχει ὃ "λογισμὸς
αὐτοῦ. ζ, δὲ ἐχ τῆς ὕλης » τῆς χκούφης καὶ ἐλαφρο--
τάτης αὔρας, ὡς ἂν ἀποφορᾶς τινος, ὅποῖαι γίνον-
ται δὲ τῶν “ἀρωμάτων. Φυλαττομένων γὰρ οὐδὲνά
ἧττον καὶ μὴ ἐχϑυμιωμένων,. εὐωδία τις γίνεται. Ι
. 14. “Χαὶ ἐφύτευσεν, ὃ ϑεὸς παράδεισον ἐν
Ἐδὲμ χατὰ ἀνατολάς" καὶ ἔϑετο ἐχεῖ τὸν ἄνϑρωπον
ὃν ἔπλασε.» ὅς Τὴν μὲν γὰρ ϑείαν καὶ οὐράνιον σο-
φίαν πολλοῖς ὠνόμασεν ὀνόμασι ἃ καὶ πολυώνυμον
δοῦσαν δεδήλωχε" καὶ γὰρ ἀρχὴν καὶ εἰκόνακαὶ ὅρασιν
Μ. ϑεοῦ κέχληκχε. Ταύτης δὲ ὡς ἂν ἀρχετύπου μίμημα,
τὴν ἐπίγειον σοφίαν γυνὶ παρίστησι διὰ τῆς τοῦ πα-
ραδείσου φυτουργίας. ΠΠ]Πὴ γὰρ τοσαύτη κατάσχοι τὸν

“) Ἐχοὰά, 7, 1.
κἢὉ 66. 2, 8.

ΓΕΘΙΒ ΑΓΓΈΘΟΝΟῚΙ, 14. 15. 71

ἡμέτερον λογισμὸν ἀσέβεια, ὡς ὑπολαβεῖν ὅτι ϑεὸς
γεωπονεῖ χαὶ φυτεύει παραδείσους : ἐπεὶ καὶ τίνος
ἕνεχα εὐθὺς διαπορήσομεν. Οὐ γὰρ ὅπως ἀναπαύ-
λας εὐδιαγώγους καὶ ἡδονὰς ἑαυτῷ πορίζῃ" μηδὲ εἰς
ψοῦν ἔλϑοι ποτὲ τὸν ἡμέτερον ἤ τοιαύτη μυϑοποίία.
Θεοῦ γὰρ οὐδὲ ὃ σύμπας χόσμος ἄξιον ἂν εἴη χω-
οἷον καὶ ἐνδιαίτημια, ἐπεὶ αὐτὸς ἑαυτῷ τόπος, καὶ
αὐτὸς ἑαυτοῦ πλήρης, χαὶ ἱκανὸς αὐτὸς ἑαυτῷ ὃ
᾿ϑεός" τὰ μὲν ἄλλα ἐπιδεῆ καὶ ἔρημα, καὶ χενὰ ὄντα
᾿ πληρῶν καὶ περιέχων, αὐτὸς δὲ ὑπ᾽ οὐδενὸς ἄλλου
περιεχόμενος, ἅτε εἷς καὶ τὸ πᾶν αὐτὸς ὦν. Τὴν
αὖν ἐπίγειον ἀρετὴν σπείρει καὶ φυτεύει τῷ ϑνητῇᾷ
γένει ὃ ϑεὸς, μίμημα καὶ ἀπεικόνισμα οὖσαν τῆς
οὐρανίου. ᾿Ελεήσας γὰρ ἡμῶν τὸ γένος, καὶ κατι-
δὼν ὅτι ἐξ ἀφϑόνων χαὶ πλουσίων κακῶν συνέστη,
ἐπίκουρον χαὶ ἀρωγὸν τῶν ψυχῆς γύσων ἀρετὴν ἐπί-
γειον ἐῤῥίζου, μίμημα, ὡς ἔφην, τῆς οὐρανίου χαὶ
,χετύπου, ἣν πολλοῖς ὀνόμασι καλεῖ. Παράδεισος
μὲν δὴ τροπικῶς εἴρηται ἤ ἀρετὴ ς τύπος δὲ οἰκεῖος.
τῷ ᾧ παραδείσῳ Ἔδεμ, τοῦτο δέ ἐστι τρυφή. “Αρετῇ δὲ
χς ἰόττον. εἰρήνη καὶ εὐπάϑεια καὶ ὶ χαρὰ, ἐν οἷς τὸ
“τρυφᾶν ὡς ἀληϑῶς ἐστι. Καὶ μὴν χατὰ ἀνατολάς
ἐστιν ἡ ῆ φυτουργία τοῦ παραδείσου. Οὐ γὰρ δύεται
χαὶ σβέννυται, ἀλλ᾽ ἀεὶ πέφυχεν ἀνατέλλειν ὃ ὀρϑὸς
λόγος. Καὶ ὥςπερ, οἶμαι, ἀνατείλας ἥλιος τὸν ζό-
᾿» τοῦ ἀέρος φωτὸς ἀνέπλησεν, οὕτω καὶ ἀρετὴ
γατείλασα ἐν ψυχῇ τὴν ἀχλὺν αὐτῆς ἐναυγάξει, καὶ
"τὸν πολὺν σχότον σχεδάννυσι. “αὶ ἔϑετο," φησὶν,
“ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον ὃν ἔπλασεν.» “Ἱγαϑὸς γὰρ ὧν
ὃ ϑεὸς, καὶ ἐπ᾽ ἀρετὴν ὡς οἰκειότατον ἔργον ἀσχῶν
τὸ γένος ἡμῶν, τὸν νοῦν τίϑησιν ἐν τῇ ἀρετῇ, ἵνα
δηλονότι μηδὲν ἄλλο ἢ ταύτην, καϑάπερ γεωργὸς
γαϑὸς, τημελῇ καὶ περιέπῃ.
ᾧ, 15. Ζητήσειε, δι ἄν τις, διὰ τί, τοῦ μιμεῖς-
"λα τὰ ϑεοῦ ἐ ἔργα ὄντος ὁσίου, ἐμοὶ μὲν ἀπηγύρευ-
ται φυτεύειν ἄλσος παρὰ τῷ ϑυσιαστηρίῳ, τὸν δὲ

72 ΤΈΟΘΙΒ ΑἸΤΕΘΟΒ.Ὶ, 15.

παράδεισον ὃ ὃ ϑεὸς φυτεύει; Φησὶ γὰρ, “Οὐ φυτεύ--
σεις σεαυτῷ ἄλσος, πᾶν ξύλον παρὰ τὸ ϑυσιαστή-
ὅϑριον κυρίου τοῦ ϑεοῦ σου οὐ ποιήσεις σεαυτῷ. ον,
Μ.Τί οὖν λεκτέον; Ὅτι πρέπει τῷ ϑεῷ φυτεύειν καὶ
οἰκοδομεῖν ἐν ψυχῇ τὰς ἀρετάς. Φίλαυτος δὲ καὶ
ἄϑεος ὃ γοῦς οἰόμενος ἴσος εἶναι ϑεῷ, καὶ ποιεῖν
δοκῶν ἐν τῷ πάσχειν ἐξεταζόμενος " ϑέοῦ δὲ σπεί-
θοντὸς χαὶ φυτεύοντος ἐν ψυχῇ τὰ κἀλὰ » ὃ λέγων.
γοῦς ὅτι “ἐγὼ φυτεύω᾽ ᾿ ἀσεβεῖ. Οὐ φυτεύσεις οὐγ,
ὅταν ὃ ϑεὸς φυτουργῇ" ἐὰν δὲ, καὶ φυτὰ ἐν ψυχῇ,
καταβάλῃς, ὠ διάνοια, καρποτόχα φύτευε πάντα,
ἀλλὰ μὴ, ἄλσος. Ἔν ἄλσει, γὰρ καὶ ἀγρίας. ὕλης
ἐστὶ καὶ ἡμέρου, δένδρα" καχίαν δὲ τὴν ἄγονον ἐν ψυ-
χῇ μετὰ τῆς ἡμέρου χαὶ χκαρποτόχου φυτεύειν ἄρε-
τῆς, λέπρας ἐστὶ τῆς διφυοῦς καὶ μιγάδος οἰκεῖον.
᾿Εὰν μέντοι γε. τὰ ἄμικτα εἰς ταὐτὸ ἀγάγῃς, χώριζε.
καὶ διάκρινε τῆς καϑαρᾶς καὶ ἀμιάντου φύσεως, τῆς
ἀναφερούσης τὰ ἄμωμα τῷ ϑεῷ, αὕτη δέ ἐστι. τὸ :
ϑυσιαστήριον. Τούτου γὰρ ἀλλότριον, τὸ λέγειν ἐ ἔρ-
70» τι εἰναι “Ψυχῆς, ἐπὶ ϑεὸν πάντων λαμβανόντων ᾿
τὴν ἀναφορὰν , καὶ τὸ τὰ ἄκαρπα τοῖς χκαρποτόχοις ᾿
ἀναμιγνύναι" μῶμος γὰρ τοῦτό γεν΄, τὰ δὲ ἄμωμα
τῷ ϑεῷ προςάγεται. Ἐὰν οὖν τι τούτων παραβῇς, ;
ὦ ψυχὴ Ἵ σαυτὴν βλάψεις, οὐ ϑεόν. “Τὰ τοῦτό φη-
σιν» “Οὐ φυτεύσεις σεαυτῷ." ϑεῷ γὰρ οὐδεὶς ἐ ἐργά-.-
ἔεται, καὶ μάλιστα τὰ φαῦλα. Καὶ ἐπιφέρει πάλιν,
“Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ "" λέγει δὲ καὶ ἐν ἑ ἑτέροις, ΟΡ
ποιήσετε μετ᾽ ἐμοῦ ϑεοὺς ἀργυροῦς, καὶ ϑεοὺς χρυσοῦς
οὐ ποιήσετε ὑμῖν ἑαυτοῖς.᾽" ὋὉ γὰρ ἢ ἢ ) ποιότητα οἰόμενος ἡ
ἔχειν τὸν ϑεὸν ᾽ ἢ μὴ ἕγα εἶναι ) ἢ μὴ ἀγέννητον καὶ
ἄφϑαρταν, ἢ μὴ ἄτρεπτον » ἑαυτὸν ἀδικεῖ, οὐ ϑεόν"
“ἑξαυτοῖς γὰρ, " φησὶν, “ οὐ ποιήσετε." “1εῖ γὰρ
ἡγεῖσϑαι καὶ ἄποιον αὐτὸν εἶναι, καὶ ἄφϑαρτον καὶ ἣ
ἄτρεπτον" ὃ δὲ μὴ οὕτω διανοούμενος ἑαυτοῦ τὴν

Ὧ) Ὠραίον, 10, 21,

ΤΈΟΛΙΞ ΑἸΙΛΕΘΟΝ. Ι, 10. 16. 73

χὴν ψευδοῦς χαὶ ἀϑέου δόξης ἀνα ωμησιν)- Οὐχ
ὁρᾷς ὅτι χαὶ ἂν εἰςάγῃ ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρετὴν, χαὶ εἷς-
“αχϑέντες φυτεύσωμεν ὁ ἄχαρπον μὲν οὐδὲν, πᾶν δὲ
“ξύλον βρώσιμον, κελεύει " χαϑαρίσαι τὴν ἀκαϑαρ- ς
σίαν αὐτοῦ, ) τοῦτο δέ ἐστι, τὸ δοκεῖν. “φυτεύ--
εἰν. ᾿Ἵποτεμεῖν γὰρ οἴησιν ἐπαγγέλλεται, οἴησις δὲ
ἀκάϑαρτον φύσει.
ν 10. “Ὃν δ᾽ ἔπλασεν ἄνθρωπον τιϑέγαι φη-
σὶν ἐν᾿ τῷ παραδείσῳ," ον, γυνὶ μόνον. τίς οὖν ἐστιν
ἐφ᾽ οὗ ὕστερόν φησιν, ὅτι “ἔλαβε κύριος ὃ ϑεὸς τὸν
ἄνθρωπον ὃν ἐποίησε. καὶ ἔϑετο αὐτὸν ἐν τῷ πα-
ὅήκον, ἐργάξεσϑαι αὐτὸν. καὶ φυλάττειν; ερρηθ

Ἰἡποτ᾽ οὖν ἕτερός ἐστιν ἄνθρωπος οὗτος ὃ κατὰ
τὴν, εἰχύόνα καὶ τὴν ἰδέαν γεγονώς ; “Ὥςτε δύο ἀν-
. ϑρώπους εἰς τὸν παράδεισον, εἰξάγεσϑαι, τὸν μὲν
πεπλασμένον, τὸν δὲ κατ᾽ εἰκόνα. Ὃ μὲν οὖν κατὰ
4τὴν ἰδέαν γεγονὼς οὐ μόνον ἐν ταῖς φυτουργίαις
Ἰ τῶν ἀρετῶν ἐξετάζεται » ἀλλὰ χαὶ ἐργάτης ἐστὶν αὖ-
᾿ τῶν καὶ φύλαξ: τοῦτο δ᾽ ἐστὶ μνήμων ὧν ἤκουσε
᾿ καὶ ἤσκησεν. Ὃ᾽ δὲ πλαστὸς οὐδὲ ἐργάξεται τὰς
ἃ ετὰς, οὐδὲ φυλάττει . ἀλλὰ μόνον εἰςάγεται εἰς
᾿ τὰ δόγματα ἕ ἀφϑονίᾳ ϑεοῦ ; “μέλλων αὐτίκα φυγὰς
ἀρετῆς ἔσεσθαι. Διὰ τοῦτο ὃν μιὲν. μόνον τίϑησινόθ

τῷ “παραδείσῳ, πλαστὸν καλεῖ" ὃν δὲ καὶ ἐργά- Ῥ.
ἌΝ χαὶ φύλακα ἀποδείκνυσιν » οὐ πλαστὸν, ἀλλ᾽ ὃν
ἐποίησε. Καὶ τοῦτον μὲν λαμβάνει ὦ ἐχεῖνον δὲ ἐχ-
βάλλει. Ὃν δὲ λαμβάνει, τριῶν ἀξιοῖ , ἐξ ὧν συνέ-
. στηκὲν ἥ εὐφυΐα ν εὐϑιξίας, ἐπιμονῆς, μνήμης. Ἢ
μὲν οὖν εὐϑιξία ϑέσις ἐστὶν ἐν τῷ παραδείσῳ, ἦ δὲ
μνήμη φυλακὴ καὶ διατήρησις τῶν ἁγίων δογμάτων,
"ἢ δὲ ἐπιμονὴ πρᾶξις τῶν καλῶν, τὸ ἐργάξεσϑιαι τὰ
καλά, Ὃ δὲ πλαστὸς νοῦς, οὔτε μνημονεύει τὰ κα--

ΐ

"ΜΝ

ΠΑ ΤοΥ. 19, 23.
“Ὁ Ὅ6π. 2, 8.
“.ὴ) Ὅθπ, 2, 1.

γᾷὰ ἸΛΙΟΙΒ ΑΥ̓ΙΆΘΟΝ. 1, 16---18,

λὲ Ἢ οὔτε ἐργάζεται » μόνον δὲ εὔϑικτός ἐστι" παρ᾽
ὃ καὶ τεϑεὶς ἐν τῷ παραδείσῳ, μικρὸν πο ζδνν ἀπο-
διδράσχει καὶ ἐχβάλλεται. Ἢ
ᾧ, 17. » Καὶ ἐξανέτειλεν ὃ ϑεὸς ἐκ τῆς γῆς πᾶν

ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ χαλὸν εἰς βοῶσιν, χ'
τὸ ξύλον. τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ αραδείσου; καὶ τ
ξύλον τοῦ. “εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ «αἱ πον οὔ.» ὩΣ “2

υτεύει ἐν τῇ ψυχῇ δένδρα ἀρετῆς γῦν ὑπογράφει"
ἔστι δὲ ταῦτα αἵ τὲ κατὰ μέρος ἀρεταὶ, καὶ αἵ χα-
τὰ ταύτας ἐνέργειαι ᾿ Κρ χατορϑώματα » χαὶ τὰ
λεγόμενα παρὰ τοῖς φιλοσοφοῦσι χαϑήχκοντα, ταῦτα
ἐστι τοῦ παραδείσου τὰ φυτά.. «Χαραχτηρίξει μέντ'
γε αὐτὰ ταῦτα, δηλῶν ὅτι τὸ ἀγαϑὸν χαὶ ὀφϑῆν
κάλλιστόν ἐστι καὶ ἀπολαυϑῆναι. Ἔνιαι “γὰρ τῶν.
τεχνῶν ϑεωρητικαὶ μιέν εἶσιν, οὐ πρακχτιχαὶ δὲ, γὲ
μετρία, ἀστρονομία. ἔνιαι δὲ πραχτικαὶ μὲν, οὐ ϑέεω-
ρητικαὶ δὲ, τεχτονιχὴ, “χαλχευτικὴ, καὶ ὅσαι “βάνα
σοι λέγονται. Ἡ δὲ ἀρετὴ καὶ ϑεωρητική ἐστι. κ
πραχτιχή. Καὶ γὰρ ϑεωρίαν, ἔχει, ὁπότε χαὶ ἢ ἐπ᾽
αὐτὴν δὸὸς φιλοσοφία διὰ τῶν τριῶν αὐτῆς μερῶν
τοῦ λογικοῦ Ἀ τοῦ ἠϑιχοῦ, τοῦ φυσικοῦ. Καὶ ετρᾶξιν:
ὅλου γὰρ τοῦ βίου ἐστὶ τέχνη ἢ ἀρετὴ, ἐν ᾧ καὶ ἃ
σύμπασαι πράξεις. “4λλὰ καίτοι ϑεωρίαν ἔχουσα χα
πρᾶξιν, πάλιν ἐν ἑκατέρῳ ὁπερβάλλει κατὰ τὸ κρεῖτ-
τον. Καὶ γὰρ ἢ ῃ ϑεωρία τῆς ἀρετῆς παγκάλη , καὶ
ἥ πρᾶξις χαὶ ἢ τήρ σις περιμάχητος. “Τὸ καί φ
σιν, ὅτι χαὶ εἰς ὕρασίν ἐστιν ὡραῖον, ὅπερ ἦν τ
ϑεωρητιχοῦ σύμβολον. “Καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν, ὅπξῳ
ἐστὶν χρηστικοῦ καὶ πραχτιχοῦ σημεῖον.

.. 18. Τὺ δὲ ξύλον τῆς ζωῆς ἐστιν ἢ γενικ
τάτη ἀρετὴ, ἣν τινὲς ἀγαϑότητα καλοῦσιν, ἀφ᾽.
αἱ κατὰ μέρος ἀρεταὶ συνίστανται. Τούτου χά, "1
καὶ μέσον ἱδρύεται τοῦ παραδείσου, τὴν συγεχτιχί"
τάτην χώραν ἔχον, ἵνα ὑπὸ τῶν ἑκατέρωϑεν βαδῇ

Ἦ

5") 6. 2, 9. ; ᾿ 9}

ΕΟΙΘ ΑἸΙΕΘΟΗ, Ι, 18. 78

δδλέως τρόπον δορυφορῆται. Οἱ δὲ λέγουσι τὴν χαρ-
Μαδίαν. ξύλον. εἰρῆσϑαι ζωῆς, ἐπειδὴ αἰτία τε τοῦ ζῆν
᾿ ἔστ᾽ ᾿ καὶ τὴν μέσην τοῦ σώματος χώραν ἔλαχεν, ὡς ἂν
χατ᾽ αὐτοὺς ἡγεμονιχὸν ὑπάρχουσα. “Αλλ᾽ οὗτοι μὲν
ἘΡΑΝ ἐν δόξαν ἐχτιϑέμενοι. μᾶλλον ἢ φυσικὴν, μὴδι
᾿ λανϑανέτωσαν" ἡμεῖς δὲ, ὡς καὶ πρότερον ἐλέχϑη, Ῥ.
τὴν γενιχωτάτην ἀρετὴν ξύλον εἰρῆσϑιωι ζωῆς λέ-
ο7ομεὲν, Τοῦτο μιὲν οὖν ῥητῶς φῆσιν ὅτι ἐστὶν ἐν
-᾿ μέσῳ τῷ παραδείσῳ" τὸ δὲ ἕτερον ξύλον, τὸ τοῦ
᾿ γινώσκειν, καλὸν καὶ “πονηρὸν » οὐ δεδήλωκεν οὔτ᾽ εἰ
᾿ἐγτὸς οὔτ᾽ εἰ ἐχτός ἐστι τοῦ παραδείσου" ἀλλ᾽ εἰπὼν
οὕτω Ἢ “Καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ
Ἶ καὶ , πονηροῦ Ὦ ᾿ εὐϑὺς ἡσύχασεν, οὐ δηλώσας ὃ ὕπου
᾿ τετύχηκεν ὃν, ἵνα, μὴ ὃ φυσιολογίας, ἀμύητος τὸν
ὄντα τὴς ἐπιστήμης ϑαυμάζῃ. 1 οὖν χφὴ λέγειν;
Ὅτι τοῦτο τὸ ξύλον καὶ ἐν τῷ παραδείσῳ ἐστὶ, καὶ
᾿ ἐχτὸς αὐτοῦ. Οὐσίᾳ μὲν ἐν αὐτῷ, δυγάμει δὲ ἐκτός.
“Πῶς; Τὺ ὃ ἡγεμονιχὸν ἡμῶν πανδεχές ἐστι, καὶ ἔοικε
᾿χηρῷ πάντας τοὺς τύπους χαλούς τε καὶ αἰσχροὺς
δεχομένῳ. Παρ ὃ χαὶ ὃ πτερνιστὴς Ἰαχὼβ ὅμο-
᾿λογεῖ φάσχων, {πὸ ἐμὲ ἐγένετο ταῦτα πάντα." ἢ
Ἐπὶ γὰρ μίαν οὖσαν τὴν ψυχὴν αἱ ἀμύϑητοι τυ-
᾿ πιύσεις ἁπάντων τῶν ἐν τῷ παντὶ ἀναφέρονται.
Ὅταν μὲν οὖν δέξηται τὸν τῆς τελείας, ἀρετῆς χα-
“φαχτῆρα, ἐγένετο τὸ τῆς ζωῆς ξύλον " ὅταν δὲ τὸν
ἡΠῆς χαχίας ᾿ ἐγένετο τοῦ εἰδέναι γνωστὸν χαλοῦ καὶ
ονηροῦ. Ἡ δὲ κακία πεφυγάδευται ϑείου χοροῦ.
εἰσὺ δεδεγμένον οὖν αὐτὴν ἡγεμονικὸν ἐν τῷ παρα-
δείσῳ ἐστὶ κατὰ τὴν οὐσίαν" ἐν αὐτῷ γάρ ἐστι καὶ
τῆς ἀρετῆς χαραχτὴρ ᾿ οἰκεῖος ὧν τῷ “παραδείσῳ.
πῆμ δὲ πάλιν οὐχ ἔστιν ἐν αὐτῷ, ὅτι ὃ τύπος
ἐξ καχίας ἀλλότριός ἐστι ϑείων ἀνατολῶν. Ὃ δὲ λέ-
γω καὶ οὕτως ἄν τις ,χαταμάϑοι. Νῦν ἐν τῷ σώ-
ματί μου τὸ ἡγεμονικόν ἐστι κατὰ τὴν οὐσίαν, δυ-

-

'
ἢ

86: 5) Θθχ. 42, 86.
᾿ ἷ - 62

70 ΤΈΘΙΒ ΑἸΤΈΘΟΗ. 1, 18. 19.

γάμει δὲ ἐγ. Ἰταλ .» ἢ Σικελίᾳ ; ὁπότε περὶ τῶν χω- .
ρῶν τούτων ἐπιλογίζεται, καὶ ἐν οὐρανῷ . ὅπότε.
περὶ οὐρανοῦ δχοπεῖται. Παρ᾽ ὃ καὶ πολλάκις ἐν
βεβήλοις ὄντες χωρίοις τινὲς κατὰ τὴν οὐσίαν , ἐν
ἱερωτάτοις ὑπάρχουσι φαντασιὀύμενοι τὰ ἀρετῆς"
καὶ ἔμπαλιν ἐν τοῖς ἀδύτοις ὑπάρχοντες ἄλλοι τὴν
διάνοιάν εἶσι βέβηλοι, τῷ τροπὰς πρὸς τὸ χεῖρον
καὶ τύπους αὐτὴν λαμβάνειν φαύλους. Ὥςτε οὔτε,
ἐν τῷ παραδείσῳ ἧ χαχία ἐστὶν » οὔτε οὐχί ἐστι"
δύναται μὲν γὰρ εἶναι χατὰ οὐσίαν, δυνάμει δὲ οὐ.
δύναται. ἢ
ᾧ. 19. “Ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Ἐδέμ, τοῦ
ποτίζειν τὸν παράδεισον. Ἔχεῖϑεν ἀφορίζεται εἰς,
ὁθτέτταρας ἀρχάς. Ὄνομα τῷ ἑνὶ Φυσών" οὗτος δ᾽
ΜΟοκυχλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλὰτ, ἐ ἐχεῖ οὗ ἐστι τὸ χρυ-
σίον" πὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐχείνης καλόν" ἐχεῖ
ἐστιν ὃ ἄνθραξ χαὶ ὁ λίϑος ὃ “πράσινος. Καὶ ὄνομι ια
τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ, ΓῚ τών" οὗτος χυκχλοῖ πᾶ--
σαν τὴν γῆν «Αἰϑιοπίας. Καὶ ὃ ποταμὸς" ὃ τρίτος
ὃ Τίγρις" οὗτος. ὃ ποφευύμενος κατέναντι “Πσσυρίων.
ὍὋὉ δὲ ποταμὸς ὃ τέταρτος, οὗτος ὃ Εὐφράτης." ἀξ. δ,
Ζιὰ τούτων βούλεται τὰς χατὰ μέρος ἀρετὰς ᾧπο-
γράφειν. Εἰσὶ δὲ τὸν ἀριϑμὸν τέσσαρες ᾿ φρόνησις, ;
σωφροσύνη, ἀνδρία, δικαιοσύνη. Ὁ μὲν δὴ μέγι-.
στος ποταμὸς Ἃ οὗ αἱ τέτταρες ἀπόῤῥοιαι γεγόνασιν,
ἧ͵ γενική ἐστιν ἀρετὴ, ἣν ὠνομάσαμεν ἀγαϑότητα, '
αἱ δὲ τέσσαρες ἀπόῤῥοιαι, ἰσάριϑμοι ἀρεταί. “αμ- ᾿
βάνει μὲν οὖν τὰς ἀρχὰς ἧ γενικὴ ἀρετὴ ἀπὸ τῆ
Ἔδὲμ, τῆς τοῦ ϑεοῦ σοφίας, - ἣ χαίρει καὶ γάνυ-
ται χαὶ τρυφᾷ » ἐπὶ μόνῳ τῷ πατρὶ αὐτῆς ἀγαλλο- |
μένη καὶ ᾿σεμνυνομένη ϑεῷ, -- αἱ δὲ ἐν εἶδει τέτ-
τάρες ἀπὸ τῆς γενικῆς, ἥτις ποταμοῦ δίκην ἄρδει,
τὰ κατορϑώματα ἑκάστης πολλῷ θεύματι καλῶν
πράξεων. Ἴδωμεν δὲ χαὶ τὰς λέξεις. ἌΌΘΕΝ

:
᾿
;
'

᾿

Ἢ 6ϑθπ. 2, 138 5αᾷ.

: 1ΕΟῚΒ ΑΠΈΘΟΗ. 1, 19--21... 77

δέ φησιν “ ἐκπορεύεται ἐξ Ἔδὲμι 5 τοῦ ποτΐἴζειν τὸν
παράδεισον. Ἢ Ποταμὸς. ἢ γενική ἐστιν ἀγαϑύότης.
αὕτη ἐκπορεύεται ἐχ τῆς Ἔδὲεμ τοῦ ϑεοῦ σοφίας. Ἡ
δέ ἐστιν ὃ. ϑεοῦ λόγος" χατὰ γὰρ τον πεποίηται
Ἃ γενικὴ ἀρετή. Τὸν δὲ παράδεισον ποτίζει ἢ γενι-
κὴ ἀρετὴ, τουτέστι τὰς χατὰ μέρος ἀρετὰς ἄρδει.
“ἀρχὰς δὲ οὐ τὰς τοπιχὰς λαμβάνει, ἀλλὰ τὰς ἤἥγε-
μονιχκάς" ἑκάστη γὰρ τῶν ἀρετῶν ἡγεμονὶς καὶ βα-
σιλὶς ὡς “ἀληϑῶς ἐστι. Τὸ δὲ “ἀφορίζεται ἴσον
ἐστὶ τῷ ὅροις πεπεράτωται. ἢ κμιὲν φρόν ησις περὶ τὰ
ποιητέα ὅρους αὐτοῖς τιϑεῖσα" ἧ δὲ ἀνδρία τοῖς
ὑπομενετέοις " ἥ δὲ σωφροσύνη τοῖς αἱρετέοις - ἥ δὲ
δικαιοσύνη τοῖς ἀπονεμητέοις. :
ᾧ. 20. “Ὄνομα τῷ ἑγὶ Φεισών᾽ οὗτος ὃ κυ-
χκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Εὐιλὰτ, ἐχεῖ οὗ ἔστι τὸ χρυ-
σίον" τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐχείνης καλόν. οὗ ἐστιν
᾿ ὃ ἄνθραξ, καὶ ὃ λίϑος ὃ πράσινος. Ὡς Τῶν τεττά-
θων ἀρετῶν ἕν εἶδός ἐστιν, ἢ φρόνησις » ἣν Φεισὼν
ὠνόμασε, “παρὰ τὸ φείδεσθαι καὶ φυλάττειν τὴν
ψυχὴν ἀπὸ ἀδικημάτων. “Χορεύει δὲ κύκλῳ", καὶ
᾿ περίησι τὴν γῆν Εὐιλὰτ, τοῦτο δέ ἐστι τὴν εὐμενῆ
οἰ καὶ πραεῖαν χαὶ ἵλεων κατάστασιν περιέπει. Καϑά-
ὅπερ δὲ τῆς χυτῆς οὐσίας ἤ κρατίστη χαὶ δοκιμω-
τάτη. χρυσός ἐστιν, οὕτω χαὶ ψυχῆς ἥ δοκιμωτάτη
ἀρετὴ φρόνησις, γέγονε. Τὸ δὲ “ Ἐχεῖ οὔ ἐστι τὸ
" χρυσίον» οὐχ ἔστι τοπιχὸν τοιοῦτο , ἐκεῖ ὅπου ἐστὶ
τὸ χρυσίον, ἀλλ᾽ ἐκεῖ οὗ κτῆμά ἐστιν ἥ χρυσαυγὴς
᾿ καὶ πεπυρωμένη καὶ τιμία φρόνησις. Κτῆμα δὲ
β ϑεοῦ κάλλιστον ,ἦδε ἀνωμολόγηται. «Κατὰ δὲ τὸν
τόπον τῆς φρονήσεως δύο εἰσὶ ποιοὶ, ὃ τε φρόνιμος
χαὶ ὃ φρονῶν, οὺς ἄνθρακι καὶ πρασίνῳ παραβέ-
βληχε.
᾿ ᾿ ἐ. “Καὶ ὄνομα, τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ
Γεών" οὗτος κυκλοῖ πᾶσαν τὴν γῆν «ἀἰϑιοπίας."
Συμβολικῆς ἐστιν ὃ “ποταμὸς οὗτος ἥ ἀνδρία" ἑρμης.
νευϑὲν γὰρ τὸ Γεὼν ὄνομά ἐστι στῆϑος Ἐ κερατί-

7 [11:015 ΑἸΠΕΘΟΒ. ἵν..21.. 35...-

ζων. “Ἑκάτερον δὲ ἀνδρίας μηνυτιχόν" περί τέ πὸυ

γὰρ τὰ στήϑη, ὃ ὕπου καὶ ἡ χαρδίά, διατρίβει, χκαὶῦϑ.

πρὸς ἄμυναν ηὐτρέπισται. Ἐπιστήμη γάρ ἐστιν ὑπο--Ῥ,
μενετέων, χαὶ οὐχ ὑπομενε Ὁ», καὶ οὐδετέρων.
περ νυβλὸὶ δὲ καὶ περικάϑητα προςπολεμοῦσα τὴν
“Πϑιοπίάν, ἧς ἐστιν ἑρμηνεὺ ἐν τὸ ὑνομα ταπεί-
γωσις. Ταπεινὸν δὲ ἢ δειλία" ἡ δὲ ἀνδρία ταπεε-
γνώσει καὶ δειλίᾳ πολέμιον. “Καὶ ὃ ποταμὸς ὃ τρί-
τος Τίγρις, οὗτος ὗ κατέναντι “Ἰσσυρίων πορευόμε-
γῸς. Τρίτη ἐστὶν ἀρετὴ σωφροσύνη » ἀγτιστατοῖ»-
σα τῇ κατευϑίύνειν δοκοί ἢ τὴν ἀνϑρωπίνην ἀσϑέ-
νειὰν ἡδονῇ. ““σσύριοι γὰρ εὐϑύνοντες ἑλλάδι γλώτ-
τῇ καλοῦνται. 1 ἴγριδι. δὲ τῷ ἀτιϑασσοτάτῳ ζώῳ
τὴν ἐπιϑυμίαν εἴχασε, περὶ ἣν σωφροσύνη προ-
γματεύεται.
δνν Ἄξιον μὲν οὖν ἀπορῆσαι, διὰ τί [ δευτέρα. μὲν
ἀνδρία, τρίτη δὲ «σωφροσύνη, πρώτη δὲ φρόνησις εἴρη-
ται, καὶ οὐχ. ἑτέρων. τῶν ἀρετῶν πρᾶξιν δεδήλωχε.
Νοητέον οὖν, ὅτι ἐστὶν ἡμῶν ἢ ψυχὴ τριμερὴς ᾿ καὶ
ἔχει μέρος, τὸ μὲν λογικὸν, τὸ δὲ ϑυμικὸν, τὸ ὃ
ἐπιϑυμητικόν. Καὶ συμβέβηχε τοῦ μὲν λογικοῦ χω-
οίον εἶναι καὶ ἐνδιαίτημα, κεφαλὴν, τοῦ δὲ θυμικοῦ,
τὰ στέρνα, τοῦ δὲ ἐπιϑυμητικοῦ Ἡττὸ ἦτρον. “Τρετὴν.
δὲ ἑχάστῳ τῶν μερῶν οἰχείαν προςηρμόσϑαι. τῷ μὲν
λογικῷ φρόνησιν" λογισμοῦ γάρ ὁ ἐστιν, ἐπιστήμην
ἔχειν ὧν τὲ δεῖ ποιεῖν, καὶ ὧν μή. τῷ δὲ ϑυμικῷ,.
ἀνδρίαν. τῷ δὲ ἐπιϑυμητιχῷ ὃ σωφροσύνην" σωφρο-
δξσύνῃ γὰρ τὰς ἐπιϑυμίας ἀκούμεϑα καὶ ἰώμεϑα..
Δι Ώςπερ οὖν χεφαλὴ μὲν πρῶτον τοῦ ζώου καὶ ἄνω-
τάτω μέρος ἐστὶ, δεύτερον δὲ στέρνα, τρίτον δὲ
ἧπαρ » χαὶ πάλιν ψυχῆς ὴ πρῶτον μὲν τὸ λογικὸν,
δεύτερον δὲ τὸ ϑυμικὸν, τρίτον δὲ τὸ ἐπιϑυμητι-
κόν" οὕτω χαὶ τῶν ἀρετῶν πρώτη μὲν, ἧ περὶ τὸ
πρῶτον τῆς ψυχῆς, ὃ δὴ λογικόν, ἐστι, καὶ τοῦ σώ-
ματος διατρίβουσα “χεγαλὴν ἢ φρόνησις. ᾿“Πευτέρα δὲ
ἀνδρία ὅτι περὶ τὸ δεύτερον μέρος, ψυχῆς μὲν ϑὺ-

ΚΕΟΙΘ ΑἸΠΈΘΟΝ, 1,32---ϑ4.. 79

μὸν, σώματος. δὲ τὰ στέ να φωλεύει. Τρίτη δὲ
σωφροσύνη, ὅτι. περὶ τὸ ἦτρον, ὃ δὴ τρίτον ἐστὶ
τοῦ σώματος, χαὶ περὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν, ὃ τρίτην
εἴληχε χώραν ἐν ψυχῇ; πραγματεύεται.

δ, 25. “Ὃ δὲ ποτυμιὸς," φησὶν, “ ὃ τέταρτος
Εὐφράτης. ΦΆ Καρποφορία καλεῖται οὗτος Ὃ Εὐ-
φρύτης, ἔστι δὲ συ Ἡβολικῶς ἀρετὴ τετάρτη, δι-
καιοσῦνη, καρποφόρος τῷ ὄντι, καὶ εὐφραίνουσα
τὴν διάνοιαν. Πότε οὖν γίνεται; Ὅταν τὰ τρία μιέ-
“8 τῆς ψυχῆς “συμφωνίαν ἔχῃ. Συ ᾿μφωνίᾳ, δὲ αὖ-
τοῖς ἐστιν ἡ τοῦ κρείττονος ἡγεμονία, οἷον, ὅταν τὰ
δύο, τό τε ϑυμικὸν καὶ τὸ ἐπιϑυμητικὸν, ἡνιοχῶνται
ὑπὸ τοῦ λογικοῦ, τότε γίνεται δικαιοσύνη. “Δίκαιον
γὰρ, τὸ μὲν κρεῖττον ἄρχειν ἀεὶ καὶ πανταχοῦ ; τὸ
δὲ χεῖρον ἄρχεσϑαι. κρεῖττον μὲν δὴ τὸ λογικὸν,
χεῖρον δὲ τὸ ἐπιϑυμητικὸν καὶ ϑυμικχόν. Ὅταν δὲ
ἕμιπαλιν ἀφηγνιάσῃ καὶ ἀναχαιτίση ὃ ϑυμὸς καὶ ἦῦ4
ἐπιϑυμία ᾿ καὶ τὸν ἡνίοχον, λέγω δὲ τὸν λογισμὸν, Ῥ
τῇ βίᾳ τῆς δρμῆς κατασύρῃ καὶ ὑποζεύξῃ, ἑκάτερον
δὲ πάϑος λάβηται τῶν ἡνιῶν, ἀδικία κρατεῖ. (Ἰνάγ-
χῃ γὰρ καὶ ἀπειρίᾳ καὶ κακίᾳ ἡνιόχου τὰ ὑπεζευ-
γμένα κατὰ κρημνῶν. φέρεσϑαι καὶ βαράϑρων, ὥςπερ
ἐμπειρίᾳ καὶ ἀρετῇ διασώξεσϑαι.

ὁ, 24. Ἔτι καὶ οὕτως ἴδωμεν τὸ προκείμενον.
Φεισὼν ὃ ἑρμηνεύεται στόματος ἀλλοίωσις, Ἐνιλὰτ δὲ
ὠδίνουσα. καὶ διὰ τούτων ἥ φρόνησις ἐμφαίνεται.
Οἱ μὲν γὸρ πολλοὶ φρόνιμον γομίζουσι τὸν εὑρέτην
λόγων σοφιστιχῶν χαὶ δεινὸν ἑρμηνεῦσαι τὸ γνοηϑὲν,
Προς δὲ λογοφίλην. μὲν αὐτὸν οἶδε, φρόνιμον δὲ

οὐδαμιῶς. Ἔν ἀλλοιώσει γὰρ ποῦ στόματος » του-
τέστι τοῦ ἑρμηγευτιχκοῦ λόγου, ἢ φρόγη σις ϑεωρεῖται.
περ ἣν μὴ. ἐν λόγῳ τὸ φρονεῖν, ἀλλ᾽ ἐν ἔργῳ ϑεω-
Π δεῖσθαι καὶ σπουδαίαις πράξεσι. Κύχλον δὲ πέρετί-
ϑησι καὶ ὡςαγεὶ τεῖχος Εὐιλὸτ τῇ ὠδινούσῃ ἢ φρό-
γνῆσις πρὸς πολιορκίαν αὐτῆς καὶ καϑαίρεσιν. Χ4φρο-

80 ΓΕΟΙΝ ΑΠΤΈΘΟΗ, 1, 34--θ.

-
Ὶ

᾿ὄθσύγῃ δέ ἐστι κύριον ὄνομα ὠδίνουσα, ὅ ὅτι ὃ “ἄφρων [
Μονοῦς ἀνεφίκτων ἐρῶν ἑκάστοτε ἐν ὠσϊῖσίν ἐ ἐστιν. Ὅταν
χρημάτων, ἐρᾷ, ὠδίγει, ὅτε) δόξης, ὅτε ἡδονῆς, ὕτε
ἄλλου τινός. Ἔν ὠδῖσι δὲ ὧν, οὐδέποτε τίκτει. Οὐ.
γὰρ πέφυχε γόνιμον οὐδὲν τ' ἐςφορεῖν ἡ τοῦ φαύλου
ψυχή. 4 δὲ ἂν δοχῇ προςφέρειν, ἀμβλωϑρίδια εὑ-
ρίσκεται χαὶ ἐκτρώματα », “χατεσϑίοντα τὸ ἥμισυ
τῶν σαρχῶν αὐτῆς ᾿ ἴσα ϑανάτῳ ψυχικῷ. ἐπ ΕΟ.
ὃ χαὶ δεῖται ὃ ἱερὸς λόγος ᾿Ἰαρὼν τοῦ ϑεοφιλοῦς
ἸηΠωὐσέως ἰάσασθαι τὴν τροπὴν τῆς Ἵαριὰμ, Ἷ ἵγα
μὴ γένηται ἐν ὠδῖνι καχῶν ἡ ψυχή. Διὸ καί φησι,
“Πὴ γένηται ὡς ἴσον ϑανάτῳ ; ὡς ἔχτρωμα ἐχπο-
θευόμενον ἐχ μήτρας μητρὸς, καὶ κάμαρα ἢ τὸ ἥμισυ
τῶν σαρχῶν αὐτῆς. ὍπΠ ᾿
ᾧ. 26. “ Ἐκεῖ οὖν,» φησὶν, “οὗ ἐστι τὸ χρυσίον."
Οὐ λέγει ἐχεῖ εἶναι τὸ χρυσίον μόνον , ἀλλ “ἐχεῖ οὗ
ἐστιν. Ἔ ΕΕ γὰρ φρόνησις, ἣν εἰχασεὲ χρυσίῳ, ἀδόλῳ
καὶ »καϑαρᾷ χαὶ πεπυρωμένῃ χαὶ δεδοχιμασμένῃ χαὶ
τιμίᾳ φύσει ᾿ ἐχεῖ μέν ἐστιν ἐν τῇ τοῦ ϑεοῦ σοφίᾳ.
᾿Ἐχεῖ. δὲ οὖσα ᾿ οὐχ ἔστι τῆς σοφίας κτῆμα ᾿ ἀλλὰ οὗ
καὶ ἢ σοφία ἐστὶν αὕτη, τοῦ δημιουργοῦ καὶ κεκτημέ-
γου ϑεοῦ. «Τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐχείνης καλόν."
Οὐχ οὖν ἐστιν ἕτερον χρυσίον οὐχὶ καλόν; Πάνυ γε"
διττὸν γὰρ φρονήσεως. γέγος, τὸ μὲν καϑόλου , τὸ ἢ
δὲ ἐπὶ μέρους. Ἡ μὲν οὖν ἐν ἐμοὶ φρόνησις ἐπὶ "ἡ
μέρους οὖσα, οὐ καλή" φϑαρέντος γάρ μου συμ "ὁ
φϑείρεται., Ἢ δὲ καϑόλου φρόνησις ἐ ἦ οἰχοῦσα
τὴν ϑεοῦ σοφίαν καὶ τὸν οἶχον αὐτοῦ, καλή" ἄφϑαρ-
τος γὰρ ἐν ἀφϑάρτῳ οἴχῳ διαμένει. ᾿
20. “αὶ ἐχεῖ ἐστιν ὃ “ἄνϑραξ καὶ ὃ λίϑος ,
ὃ πράσινος.» Οἱ δύο “ποιοὶ νοῦ τὲ φρόνιμος καὶ δὲ.
φρονῶν, ὃ μὲν. συνιστάμενος χατὰ τὴν φρόνησιν » δηῦ
δὲ φρονῶν κατὰ τὸ φρονεῖν. Τούτων γὰρ ἕνεχα Ρ.

“ Νυμπ. 12, ΕΨᾺ
Ἴ5) ΤΡ],

ς ΟΤΈΘΙΚ ΑἸΖΈΘΟΒ.ΟῚΙ, 26. - 81

τῶν. ποιῶν ἔσπειρεν ὃ ϑεὸς τῷ γηγενεῖ φρόνησίν τε
χαὶ ἀρετήν. Τί γὰρ ὄφελος ἦν αὐτῆς, εἶ μὴ οἱ δε-
ξόμενοι λογισμοὶ ὑπῆρχον, καὶ τοὺς τύπους αὐτῆς
ἐγαπομαξόμενοι; Ὥςτε εἰκότως ἐχεῖ εἶσιν. ὅπου ἢ
φρόνησις, ὃ τε φρόνιμος καὶ ὃ φρονῶν, οἱ δύο λί-
ϑοι. Π]ήποτε δὲ Ἰούδας καὶ ὃ Ἰσσάχαρ. Ὃ γὰρ
τῆς τοῦ ϑεοῦ φρονήσεως ἀσχητὴς ἐξομολογεῖται εὐ--
χαριστικῶς τῷ τὸ ἀγαϑὸν ἀφϑόνως. δωρησαμένῳ » ὃ
δὲ χαὶ τὰ χαλὰ καὶ σπουδαῖα ἐργάζεται. Τοῦ μὲν
οὖν ἐξομολογουμένου δ᾽ Ἰούδας σύμβολον, «ἐφ᾽ οὗ
καὶ ἵσταται τίχτουσα ἣ «“εία.;" ἐὸ τοῦ. δὲ ἐργαζο-
μένου τὰ χαλὰ, ὃ Ἰσσύχαρ, “ὑπέϑηκε γὰρ τὸν ὡ-
μον εἷς τὸ πονεῖν, καὶ ἐγένετο ἀνὴρ γεωργῦς,᾽" δλ ἐσ᾽
οὔ φησι Π]ωὺὐσῆς σπαρέντος καὶ φυτευϑέντος ἕν
Ψυχῇ ἔστι μισϑὸς 5 ὅπερ ἦν οὐκ ἀτελὴς. πόνος,
ἀλλὰ στεφανούμενος ὑπὸ ϑεοῦ καὶ μισϑοδοτούμενος.
ΘΟὍτι δὲ τούτων ποιεῖται μνήμην; δι’ ἑτέρων δη-
᾿Μιλοῖ, ὅταν ἐπὶ. τοῦ ποδήρους φῇ» “ Καὶ συνυφα-
γεῖς ἐν αὐτῷ λίϑον ᾿τετράστιχον. “Τίϑων στίχος.
ἔσται, σάρδιον, τοπάξιον » καὶ σμάραγδος, ὃ στίχος
ΚΙ ΟΣ ὃ εἷξ, τ Ῥουβὴν, Συμεὼν, «Ζευέ. “Καὶ ὃ στίχος,"
φησὶν, “ὗ δεύτερος, ἄνθραξ, καὶ σάπφειρος. ᾽ ἤ66Ά)
ἃ Ὁ δὲ σάπφειρος πράσινος λίϑος ἐστίν. ᾿Εγγέγλυπται
᾿ δὲ τῷ μὲν ἄνϑρακι ὃ Ἰούδας, τέταρτος γὰρ ,. τῷ δὲ
. σαπφείρῳ ὁ Ἰσσάχαρ. “ιὰ τί οὖν οὐχ ὥςπερ λίϑον
᾿ πράσινον εἴρηκεν » οὕτω καὶ λέϑον ἀνθράκινον; Ὅτε"
ὃ μὲν Ἰούδας, ἐξομολογητιπὸς τρόπος, ἄϊλός ἐστι
καὶ ἀσώματος. καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ ὄνομα. τὸ τῆς ἔξο-
μιολογήσεως ἐμφαίνει, τὴν ἐχτὸς ἑαυτοῦ ὁμολογίαν.
“Ὅταν γὰρ ἐχβῇ ὃ νοῦς ἑαυτοῦ, καὶ ἑξαυτὸν ἀνενέγκῇῃ
οϑεῷ, ὥςπερ ὃ γέλως σαὰκ, τηνικαῦτα ὅμολο αν
τὴν πρὸς τὸν ὄντα ποιεῖται. Ἕως δὲ αὑτὸν ὕπο-

ω

“ αοπ. 29, 85.
“Ὁ 6θη. 48, 16,
ἢ) Ἐχοὰ. 28, 17.

82 1.565 ΑἸΤΙΕΘΟᾺ. 1, 26. 27.

τίϑηται ὡς αἴτιόν τινος, μακρὰν ἀφέστηκε τοῦ πα-
ρθαχωρεῖν ϑεῷ καὶ δμολογεῖν αὐτῷ. Καὶ γὰρ αὐτὸ
τοῦτο τὸ ἐξομολογεῖσϑαι νοητέον, ὅτι ἔργον ἐσεὶν
οὐχὶ τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ τοῦ φαίνοντος αὐτῇ ϑεοῦ τὸ
εὐχάριστον" ἄθλος μὲν δὴ ὃ ἐξομολογούμενος Ιού- Ὁ
δας. Τῷ δὲ ἐκ πόνου προςεληλυϑύτι ᾿Ισσόχαρ δεῖ
καὶ ὕλης σωματικῆς. Ἐπεὶ πῶς ἀναγνώσεται χωρὶς
ὀμμάτων ὃ ἀσκητής; Πῶς δὲ ἀχοίσεται τῶν προ-
τρεπτικῶν λόγων, χωρὶς ἀκοῆς; Πῶς δὲ σιτίων καὶ
ποτῶν ἐιίξεται, δίχα γαστρὸς χαὶ τῆς περὶ αὐτὴν ᾿
τερατουργίας εὐ ιὰ τοῦτο λίϑῳ ἀπεικάσϑη. Καὶ τὰ
χρώματα μὲν τοι διάφορα. Τῷ μὲν γὰρ ἐξοιμιολο-
γητικῷ οἰχεία χροιὰ Ἢ τοῦ ἄνϑρακος" πεπόρωται
γὰρ ἐν εὐχαριστίᾳ ϑέοῦ, καὶ μεϑύει τὴν γήφουσαν
μέϑην. Τῷ δὲ ἔτι πονοῦντι, ἡ τοῦ πρασίνου λί-
ϑου" ὠχροὶ γὰρ οἱ ἐν ἀσκήσει, διά τε τὸν τρὐχονταῦ
πόνον, καὶ διὰ δέος τοῦ μὴ τυχεῖν ἂν ἴσως τοῦ κατ
εὐχὴν τέλους. : δὴ
ᾧ. 27. “Ἄξιον “δὲ διαπορῆσαι, διὰ τί οἱ μὲν δύο
ποταμοὶ, ὃ Φεισιὸν καὶ ὃ Γεὼν κυχλοῦσι χώρας τι
γὰς, Ὁ μὲν τὴν Εὐιλὰτ, ὃ δὲ τὴν «Τϊϑιοπίαν » ΤΩΝ
δὲ λοιπῶν οὐδέτερος. ᾿4λλ᾽ ὃ μὲν Τἴγρις χατέναντε
“Ἰσσυρίων λέγεται εἶναι, δ᾽ δὲ Εὐφράτης οὐδενόξι
Καίτοιγε πρὸς τὸ ἀληϑὲς ὃ Εὐφράτης καὶ περιῤῥεῖ Ὁ
τινας χώρας, καὶ ἀντικρὺς ἔχει πολλάς. Ἰ4λλ᾽ οὐχ ͵
ἔστι περὶ τοῦ ποταμοῦ ὃ λόγος, ἀλλὰ περὶ ἐπάνορ-
ϑώσειος ἤϑους. “Ἰεκτέον οὖν ὅτι ἣ μὲν φρόνησις
καὶ ἀνδρία δύνανται τεῖχος καὶ κύκλον βαλέσθαι κα
τὰ τῶν ἐναντίων κακιῶν, ἀφροσύνης τε χαὶ δειλίας,
καὶ ἑλεῖν αὐτάς" ἀσϑενεῖς γὰρ καὶ εὐάλωτοι. ἀμφό- ὔ
τεραι. Καὶ γὰρ ὃ ἄφρων εὔληπτος τῷ. φρονίμῳ,
καὶ ὃ δειλὸς ὑποπέπτωκε τῷ ἀνδρείῳ. Ἡ δὲ σω- '
᾿
᾿

ἀξιῶν 5 -

ΘΙ φροσύνη ἀδυνατεῖ κυκλώσασθαι τὴν ἐπιϑυμίαν καὶ

Δ ἡδονήν" χαλεπαὶ γὰρ ἀντίπαλοι καὶ δυςχαϑαίρετοι.
Οὐχ δρᾷς, ὅτι χαὶ οἱ ἐγκρατέστατοι ἀνάγκῃ τοῦ
ϑνητοῦ παραγίνονται ἐπὶ σιτία καὶ ποτὰ, ἐξ ὧν αἱ ᾿

1,8615 ΑΙΈΘΟΗ. 1, 27--.29. 88

β γαστρὸς. ἡδοναὶ συνίστανται; ᾿ἠγαπητὸν. οὖν ἐστιν
β ἀντιβῆναι χαὶ μαχέσασϑαι τῷ γένει τῆς ἐπιϑυμίας.
“1ιὸ κατέναντι “Πσσυρίων ἐστὶν ὃ Τί ἴγρις ποταμὸς, ἦ
“Ὑρφῤῥδύχη τῆς ἡδονῆς. Ἡ δέ γε δικαιοσύνη, καϑ' ἣν
ὃ Βυφράτης ποταμὸς συνίσταται, οὔτε πολιορχεῖ, καὶ
Τ κερρτειχίνι τινὰ οὔτε ἀντιστατεῖ. “΄ὰ τί; Ὅτι 'ἀπο-
τεμητικὴ τῶν κατ᾽ ἀξίαν ἐστὶν ῇ δικιμοσύγη, καὶ τέ-
τάχται οὔτε χατὰ τὸν κατήγοθον, οὔτε κατὰ τὸν ἀπο-
λογούμενον, ἀλλὰ κατὰ τὸν δικαστήν. Ὥςπερ οὖν ὃ δι-
καστὴς οὔτε νικῆσαί τινας προΐρηται, οὔτε ᾿πολεμῆσαί
τισι καὶ ἐναντιωϑῆναι, γνώμην. δὲ ἀποφηνγάμιενος βρα-
ϑεύει τὸ δίκαιον, οὕτω καὶ ἢ δικαιοσύνη, οὐδενὸς οὖσα
προ, ἀπογέμει τὸ κατ᾽ ἀξίαν ἑχάστῳ “πράγματι.
οὖς ἐδ. “Καὶ ἔλαβε κύριος ὃ ϑεὸς τὸν ἄνϑρω-
πον ὃν ἐποίησε, καὶ ἔϑετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ,
ἐργάξεσϑαι αὐτὸν χαὶ φυλά ἄσσειν. Ἢ Γὰὴ Τοῦ. πλα-
σϑέντος διαφέρει ἃ ὃν ἐποίησεν ὃ ϑεὸς ἄνϑρωπον, ὡς
᾿ εἶπον. ὋὉ μὲν γὰρ πλασϑεὶς νοῦς ἐστι γεωδέστερος,
ὃ δὲ ποιηϑ εὶς ἀὐλώτερος, φϑαρτῆς ὕλης μέτοχος,
χαϑαρωτέρας καὶ εἰλικρινεστέρας τετυχηκιὺς συστά-
σεως. Τοῦτον οὖν τὸν καϑαρὸν γοῦν λαμβάνει τε ὃ
οαεὸς,. οὐχ ἐῶν ἐχτὸς ἑαυτοῦ βαίνειν »" καὶ λαβὼν τί-
ϑησιν ἐν ταῖς ἐῤῥιζωμέναις χαὶ βλαστανούσαις ἀρε-
ταῖς,, ἵνα ἐργάζηται αὐτὰς καὶ φυλάττῃ. ἸΠολλοὶ
Ἰάὸῃ ἀσκηταὶ γενόμενοι τῆς ἀρετῆς ᾿ ἐπὶ τοῦ τέλους
μετέβαλον" ᾧ δὲ παρέχει ὗ ϑεὸς ἐπιστήμην βεβαίαν,
“τούτῳ δίδωσιν ἀμφότερα, τὸ ἐργάξεσϑαι. τὰς ἀρετὰς
καὶ μηδέποτε αὐτῶν ἀφίστασϑαι, ἀλλ᾽ ἀεὶ ταμιεύειν
αἱ φυλάττειν. ἑκάστην. Τὸ μὲν οὖν “ἐῤγαμ σα αι
ἀντὶ τοῦ “πράττειν, λ) κά ἐθὲ “φυλάττειν ἀντὶ τοῦ
“μνημονεύειν.
ἐν ὁ. 90. ἐκίαὶ ἐνετείλατο κύριος ὃ ϑεὸς τῷ “δὰμ,
λέγων » “πὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ
ϑρώσει φαγῇ" ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ εἰδέναι γνω-

Ὦ Θρ6η. 2, 15.

84. ΤΕΟΘῚΒ ΑἸΙΕΘΟΠ.Ὶ, 29. 30.

στὸν καλοῦ καὶ “πονηροῦ, οὗ φάγεσϑε' ἣ δ᾽ ἂν ἡμέ
ὁᾳ φάγητε ἀπ᾽ αὐτοῦ, ϑανάτῳ ἀποϑανεῖσϑε. ἀῤνὼ,
Ποίῳ “δὰμ ἐντέλλε αι; χαὶ τίς ἐστιν οὗτος » διαπο--

θητέον" οὐ γὰρ μέμνηται πρότερον αὐτοῦ, γυνὶ δὲ

πρῶτον ὠνόμασεν αὐτόν. Ἰηήποτ᾽ οὖν βούλεταί σοι
τοῦ πλαστοῦ ἀνϑρώπου παραστῆσαι τὸ ὄνομα; Κα-
ΘΩλεῖ δὲ, φησὶν, αὐτὸν γῆν: τοῦτο γὰρ ᾿δὰμ ἑρμη-
Μινεύεται. “Ὥςτε » ὅταν ἀχού Ὡς “δὰμ, γήϊνον καὶ

φϑαρτὸν εἶναι ,γόμιζε. Ὃ γὰρ κατ᾽ εἰκόνα; οὐ γήϊ-
γος, ἀλλ᾽ οὐράνιος. Ζητητέον δὲ, διὰ τί πᾶσιν ἦπι-
ϑεὶς τοῖς ἄλλοις τὰ ὀνόματα οὐχ «ἐπιτέϑεικε χαὶ ἕαυ-
τῷ. 1ί οὖν λεχτέον; Ὃ γοῦς ὃ ἕν ἑκάστῳ ἡμῶν
τὰ μὲν ἄλλα δύναται. καταλαβεῖν, ἑαυτὸν δὲ γνωρί-
σαι ἀδυνάτως ἐ ἔχει. “ὭὩςπερ «γὰρ ὃ ὀφθαλμὸς τὰ μὲν
ἄλλα ὁρᾷ, ἑαυτὸν δὲ οὐχ δρᾷ" οὕτω καὶ ὃ νοῦς τὰ
μὲν ἄλλα γοεῖ, ἑαυτὸν δὲ οὐ καταλαμβάνει. ἘΕϊπάτω
γὰρ, τίς τέ ἐστι καὶ ποταπὸς, πνεῦμα, ἢ αἷμα, ἢ πῦρ
ἢ ἀὴῤ ἤ τι ἕτερον σῶμα" ἢ τοσοῦτόν 7ὲ, ἢ ὅτι σῶ-

μά ἐστιν, ἢ πάλιν ἀσώματον. Εἶτα οὐχ εὐήϑεις οὗ
περὶ ϑεοῖ σχεπτόμενοι οὐσίας; οΥ -7ὰρ τῆς ἰδίας ἦ

ψυχῆς τὴν οὐσίαν οὐχ, ἰσάσι, πῶς ἂν περὶ τῆς τῶν ᾿

ὅλων Ψυχῆς ἀκριβώσαιεν; Ἣ γὰρ τῶν ὅλων ψυχὴ
ϑεός ἐστι χατὰ ἔννοιαν.

ᾧ. 80: Εἰχότως οὖν ὃ ᾿δὰμ, τουτέστιν δ νοῦς,
τὰ ἄλλα ὀνομάζων. καὶ καταλαμβάνων, ἑ ἑαυτῷ ὄνομα
οὐχ ᾿ἐπιτίϑησιν ΥΩ Μὰ ἑαυτὸν ἀγνοεῖ καὶ τὴν ἰδίαν
φύσιν. ᾿Εντέλλεται δὲ τούτῳ , ἄλλ οὐχὶ τῷ κατ᾽
εἴχόνα καὶ τὴν ἰδέαν γεγονότι. ᾿Εχεῖνος μὲν γὰρ καὶ
δίχα “προτροπῆς τὴν ἀρετὴν ἔχεν αὐτομαϑῶς ,» οὗτος

δὲ ἄνευ διδασκαλίας οὐκ ἂν φρονήσεως ἐπιλάχοι. ;

“]παφέρει δὲ τρία ταῦτα ἃ πρόςρταξις ᾿: ἀπαγόρευσις,
παραίνεσις. εν ἢ μὲν γὰρ ἀπαγόρευσις περὶ ἁμαρτη-
μάτων γίνεται καὶ πρὸς φαῦλον ᾿ ἣ δὲ πρόςταξις κα-

τορϑωμάτων, ἥ δὲ παραΐνεσις πρὸς τὸν μέσον, τὸν

Ἔ) Θ6πη. 2, 16.

π615 ΑΙΈΘΟΗ. 1, 80. 81. ., 8ὅ

μήτε φαῦλον μήτε σπουδαῖον. Οὔτε γὰρ. ἁμαρτάνει,

ὡς ἀπαγορεύειν ὁ ἄν τινα αὐτῷ, οὔτε κατορϑοῖ κατὰ

τὴν τοῦ ὀρϑοῦ λόγου πρόςταξιν" ἀλλὰ χρείαν ἔχει
παραινέσεως, τῆς ἀνέχειν μὲν τῶν φαύλων διδα-
σχούσης Ἢ “προτρεπούσης δὲ ἐφέσϑαι τῶν ἀστείων.
τῷ μὲν οὖν τελείῳ καὶ κατ εἰχόνα προςτάττειν ἢ
ἀπαγορεύειν ἢ παραινεῖν οὐχὶ δεῖ" οὐδενὸς γὰρ τούὐ-
των ὃ τέλειος δεῖται " τῷ δὲ φαύλῳ προςτάξεώς

ἐστι χαὶ ἀπαγορεύσεως χρεία, τῷ δὲ νηπίῳ παραιΞ-ῦ8
νέσεως καὶ διδασκαλίας. Ὥςπερ' τῷ τελείῳ γράμ-.

ματικῷ ἢ “μουσικῷ οὐδενὸς δεῖ παραγγέλματος τῶν

εἰς τὰς τέχνας, τῷ δὲ σφαλλομένῳ περὶ τὰ ϑεωρή-
ς

ματα ὡςανεί. τινῶν νόμων προςτάξεις καὶ ἀπαγορεύ--

θϑσεις ἐχόντων, τῷ δὲ ἄρτι “μανϑάνοντι διδασκαλίας.
Μ.Εϊχότως οὖν τῷ γηΐνῳ γοὶ, μήτε φαύλῳ. ὄντι μήτε

σπουδαίῳ ἀλλὰ μέσῳ, τανῦν ἐντέλλεται καὶ παραινεῖ.
Ἡ δὲ παραίνεσις γίνεται δι᾽ ἀμφοτέρων τῶν κλή-
σέων, καὶ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Θεοῦ. ᾿Ἐνετείλατο
“γὰρ Κύριος «ὃ Θεὸς, ἵνα εἶ μὲν πείϑοιτο ταῖς πα-
ραιϊνέσεσιν Ἵ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εὐεργεσιῶν ἀξιωϑείη"

δὲ ἀφηνιάζοι », ὑπὸ τοῦ Κυρίου, ὡς δεσπότου καὶ
᾿ ἐξουσίαν ἔχοντος, σκορακίζοιτο. “Ιιόπερ καὶ, ὅτε
᾿ ἐχβάλλεται τοῦ παραδείσου, τὰς αὐτὰς κλήσεις πα--
Ὁ γίληφε".Ἤ λέγει γὰρ, “Καὶ ἐξαπέστειλεν. αὐτὸν Κύριος

᾿ ὃ Θεὸς ἐχ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσϑαι

τὴν γῆν. ἐξ ἧς ἐλήφϑη. δι Ὁ Ἵνα ἐπεὶ καὶ ὡς δε-
σπότης ὃ Κύριος, καὶ ὡς εὐεργέτης ὃ Θεὸς ἐνετέλ--
λετο, πάλιν ὡς ἀμφότερα ὧν τὸν παραχούσαντα τι-
᾿μωρῆται" δι᾿ ὧν γὰρ προέτρεπε δυνάμεων, διὰ τού-
των τὸν ἀπειϑοῦντα ἀποπέμπεται.

.. 31. Ἃ δὲ παραινεῖ ταῦτά ἐστιν, “πὸ παν-
τὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ." δὼ
ππεὐεμένει τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν μὲν μὴ ἂφ᾽

"ἢ 6θμ. 2; 16, ' ε

8. ΜΕΘῚΝ ΑἸΔΕΘΟΗ. Ἱ, 81, 32.

ἑνὸς ξύλου, μηδὲ ἀπὸ μιᾶς ἀρετῆς, ἀλλ᾽ ἀπὸ πασῶν
τῶν ἀρετῶν ὠφελεῖσϑαι. Τὸ γὰρ φαγεῖν σύμβολόν
ἐστι τροφῆς ψυχικῆς. Τρέφεται δὲ ἡ ψυχὲ ἀναλήψει
τῶν καλῶν, χαὶ πράξει τῶν κατορϑωμάτων. Π]ὴ
μόνον δέ φησι “φαγῇ;» ἀλλὰ καὶ “« βρώσει." του-
τέστι, καταλέσας χαὶ ἐπιλεάνας μὴ ἰδιώτου. ἀλλ᾽
ἀϑλητοῦ τρόπον. τὴν τροφὴν, ἰσχὺν καὶ δέναμιν
περιποιήσῃ. Καὶ γὰρ τοῖς ἀϑληταῖς οἱ ἀλεῖπται πα-
θαγγέλλουσι, μὴ κόπτειν ἀλλὰ κατὰ σχολὴν λεαίνειν
ἵγα πρὸς ἰσχὺν ἐπιδιδῶσιν. Ἑτέρως γὰρ ἐγὼ καὶ ὁ
ἀϑλητὴς τρεφόμεϑα- ἐγὼ μὲν γὰρ, ἕνεκα τοῦ ζῆν
μόνον, ὃ δὲ ἀϑλητὴς καὶ ἕνεχα τοῦ. πιαίνεσθαι καὶ
θωνγυσϑαι" παρ᾽ ὃ χαὶ ἕν τι τῶν ἀσχητικῶν. ἐστι τὸ
λεάένεσθαι τροφήν. Τὸ “βρώσει φαγεῖν ἐστι τοι--
- οὔτον.. Ἔτι δὲ ἀκριβέστερον διατυπώσωμεν αὐτό.
Τιμᾶν τοὺς γονεῖς ἐδώδιμιον καὶ. τρόφιμόν ἐστιν.
Ζ1λλ᾽ ἑτέρως οἵ ἀγαϑοὶ καὶ οἱ φαῦλοι τιμῶσιν, Οἱ
μὲν γὰρ διὰ τὸ ἔϑος, οἵ τινες οὐ βρώσει ἐσϑίουσιν,
ἀλλὰ μόνον ἐσθίουσι. ΠῚῸτε οὖν καὶ βρώσει; Ὅταν
ἀναπτύξαγτες καὶ τὰς αἰτίας ἐρευνήσαντες κρίνγωσιν
ἑκουσίως, ὅτι χαλὸν τοῦτ᾽ ἔστιν. .1ϊ δὲ αἰτίαι τοι--
αὗται" ἐγέννησαν ἡμᾶς, ἔϑρεψαν, ἐπαίδευσαν, πάν--
τῶν αἴτιοι γεγόνασιν ἀγαϑῶν. Πάλιν ἐδώδιμον τὸν.
ὄντα τιμᾶσθαι" τὸ δὲ “Δρώσει,» ὅταν καὶ μετὰ τῆς
τοῦ κεφαλαίου ἀναπτύξεως, καὶ τῆς τῶν αἰτιῶνῦθ.
ἀποδόσεως. ἶ ΡῚ
δ. 92. “πὸ δὲ τοῦ; ξύλου γινώσχειν καλὸν καὶ
πονηρὸν οὐ φάγεσϑε ἐξ αὐτοῦ." ἢ Οἰὐχοῦν οὐκ
Θάξστιν ἔν τῷ παραδείσῳ τὸ ξύλον τοῦτο" εἴπερ ἀπὸ
Μ'ιπαντὸς ἐσθίειν παραγγέλλει τῶν ἐν τῷ Παμδν δμΝ, ͵
“πὸ δὲ τούτου μὴ φαγεῖν, δῆλον ὕτι οὐχ ἔστιν ἕν
τῷ παραδείσῳ. Καὶ φυσικῶς" ἔστι γὰρ οὐσία, ὡς
ἔην, καὶ οὐκ ἔστι δυνάμει. ὍὭςπερ γὰρ ἐν τῷ κη΄
ρῷ δυνάμει μέν εἰσι πᾶσαι αἱ σφραγῖδες, ἐντελεχείᾳ

Ἢ Θοπ, 2, 16.

116 15 ΑἸΔΈΘΟΝ, 1, 83. 38. 87

δὲ μόνη ἧ, τετυπωμένη, οὕτω καὶ ἐν τῇ ψυχῇ κη-
θοειδεῖ ὑπαρχούσῃ , πάντες οἵ τύποι περιέχονται δυ-
γάμει" ἀποτελέσματι δὲ κρατεῖ ὃ εἷς χαραχϑεὶς ἐν
αὐτῷ » ἕως μὴ. ἀπαλείφεται ὑφ᾽ ἑτέρου ἐνεργέστερον
χαὶ ἐκδήλως μᾶλλον ἐπιχαράξαντος. Ἐξῆς καὶ ἐχεῖγνο
διαπορητέον. Ὅτε μὲν ποραινεῖ ἀπὸ παντὸς ξύλου
ἐν τῷ παραδείσῳ ἐσϑίειν, ἕνα προτρέπει" ὅτε. δὲ
ἀπαγορεύει χρῆσϑαι τῷ πονηροῦ καὶ καλοῦ αἰτίῳ,
ὡς πλείοσι διαλέγεται. Ἔχεῖ μὲν γάρ σιν" “πὸ
παντὸς φαγῇς,᾽ ἐνταῦϑα δὲ, “Οὐ φάγεσθε" καὶ ἢ
δ᾽ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε, οὐχὶ φαγῇ, καὶ “ἀποϑαγεῖ-
σϑε,;» οὐχὶ ἀποϑανῇ. «Ζεχτέον οὖν τάδε, ὅτι, πρῶ-
τον μὲν σπάνιόν ἔστι τὸ ἀγαϑὸν, τὸ δὲ κακὸν σο--
λύχουν. “ιὰ τοῦτο »σοφὸν καὶ πιστὸν μιὲν εὑρεῖν
ἕνα μόνον, ἔργον; , φαύλων δὲ τὸ πλῆθος ἀναρίϑμη-
τον. Εἰχότως οὖν ἑνὶ παραγγέλλει ταῖς ἀρεταῖς ἔν-
τρέφεσϑαι, πολλοῖς δὲ περιττοῦ πανουργίας ἀπέχε-
σϑαι" ταύτῃ γὰρ μὺυ θίοι χρῶνται. “Ἰεύτερον, εἰς
ἀρετῆς ἀνάληψίν τε καὶ χρῆσιν, ἑνὸς μόνου δεῖται,
τοῦ λογισμοῦ. Τὸ δὲ σῶμα οὐχ οἷον. οὐ συνεργεῖ,
πρὸς τοῦτο, ἀλλὰ καὶ κωλυσιεργεῖ. Σχεδὸν γὰρ σο-
φίας ἔργον τοῦτ᾽ ἔστιν, ἀλλοτριοῦσϑαι πρὸς τὸ σῶ-
“α καὶ τὰς ἐπιϑυμίας αὐτοῦ" εἰς δὲ ἀπόλαυσιν κα-
κίας, οὐ μόνον δεῖ πως ἔχειν τὸν νοῦν, ἀλλὰ καὶ
τὴν αἴσθησιν καὶ τὸν λόγον καὶ τὸ σῶμα. Ὃ γὰρ
φαῦλος δεῖται τούτων ἁπάντων πρὸς ἐκπλήρωσιν
τῆς ἰδίας καχίας. ᾿Επεὶ πῶς ἐχλαλήσει μυστήρια,
φωνητήριον οὐκ ἔχων 00) (αγνον; Πῶς δὲ ταῖς ἢδο--
ναῖς χρήσεται, γαστρὸς καὶ τῶν αἰσϑητηρίων στε-
θούμενος ; ““εόντως οὖν ἑνὶ μὲν τῷ λογισμῷ διαλέ-
γεται περὶ κτήσεως ἀρετῆς" μόνου γὰρ, ὡς ἔφην,
ἐστὶν αὐτοῦ χρεία πρὸς τὴν ἀνάληψιν αὐτῆς. Περὶ
δὲ κακίας πλείοσι, ψυχῇ, λόγῳ, αἰσϑήσεσι ἌΜΩΝ
τος" διὰ πάντων γὰρ τούτων ἐμφαίνεται.
δ 89. «““ἔγει͵ γε μὴν, “«ἯΠ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε
ἀπ᾽ αὐτοῦ, Ἡ μίω ἀποθανεῖσθε." Καὶ φαγόντες
Η 2

"

88 ἠἹμπ6Ὶ ΑΙΜΕΘΌΚ.Ι, 38. “

οὐχ οἷον οὐκ ἀποθϑνήσχουσιν, ἀλλὰ καὶ παιδοποιοῦν-
ται, χαὶ ἑτέροις τοῦ ζῆν αἴτιοι χαϑίστανται. Τί
οὖν λεχτέον; Ὅτι διττός ἐστι θάνατος, ὃ μὲν ἄν-
δύϑρώπου, ὃ δὲ ψυχῆς ἴδιος. Ὃ μὲν οὖν ἀνθρώπου;θ0.
Ν χωρισμός ἐστι ψυχῆς ἀπὸ σώματος, ὃ δὲ ψυχῆς ϑά-Ῥ,
ψάτος ἀρετῆς μὲν φϑορά ἐστι, κακίας δὲ ἀνάληψις.
ἽἼΠαρ᾽ ὃ καί φησιν οὐχ ἀποθανεῖν αὐτὸ μόνον, ἀλλὰ
“Θανάτῳ ἀποθανεῖν," δηλῶν οὐ τὸν κοινὸν, ἀλλὰ
τὸν ἴδιον καὶ κατ᾽ ἐξοχὴν ϑάνατον, ὃς ἐστι ψυχῆς
ἐντυμβευομένης πάϑεσι καὶ κακίαις ἁπάσαις. Καὶ
σχεδὸν οὗτος ὃ ϑάνατος μάχεται ἐχείνῳ. Ἐκεῖνος μὲν
γὰρ διάκρισίς ἐστι τῶν συγχριϑέντων, σώματός τε καὶ
ψυχῆς" οὗτος δὲ τὸ ἐναντίον, σύνοδος ἀμφοῖν, χρα-
τοῦντος μὲν τοῦ χείρονος, σώματος, κρατουμένου δὲ
ποῦ χρείττονος, τῆς ψυχῆς. Ὅπου δ᾽ ἂν οὖν λέγῃ
“ϑανάτῳ ἀποθανεῖν," παρατήρει ὅτε ϑάνατον τὸν ἐπὶ
τιμωρίᾳ λαμβάνει, οὐ τὸν φύσει γινόμενον. Φύσει,
μὲν οὖν ἐστι, καϑ' ὃν χωρίζεται ψυχὴ ἀπὸ σώμα-
τος ὃ δ᾽ ἐπὶ τῳιωρίᾳ συνίσταται, ὅταν ἢ ψυχὴ τὸν
ἀρετῆς βίον ϑνήσχῃ, τὸν δὲ κακίας ζῇ μόνον. Εὖ
καὶ ὃ Ἥράκχλειτος κατὰ τοῦτο Π]Πωῦσέως ἀχολουϑή-
σας τῷ δόγματι" φησὶ γὰρ, ““Ζῶμεν τὸν ἐκείνων
ϑάνατον, τεϑνήχαμεν δὲ τὸν ἐχείνων βίον, ὡς νῦν
μιὲν, ὅτε ἐγζῶμεν, τεϑνηκυίας τῆς ψυχῆς, καὶ ὡς ἂν
ἐν σήματι τῷ σώματι ἐντετυμβευμένης " εἰ δὲ ἀπο-
ϑάνοιμεν, τῆς ψυχῆς ζώσης τὸν ἴδιον βίον, καὶ ἀπηλ-
λαγμένης κακοῦ καὶ νεκροῦ τοῦ συνδέτου σώματος.

ΔΝΟΜΩΝ ΤΕΡΩΝ
ΠΑ ΔΠΙΓΟΡΙΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ͂Ι

ΤῺΝ

ἹἽΜΕΤΑ͂ ΤΗ͂Ν ἙΞΑΉΠἝΕΡΟΝ.

᾿ φι;
᾽ν τον ΕΣ }

ΠῈΣ δὰ
Ῥγκν

ΝΑΟΒΑΒΆΌΜ ΓἊΓΕΟΌΝ
ΑἸ ΕΘΟΒΙΆΑΒΌΝ

ΡΟΒΘΤ 5ΕΧ ΒΙΕΕΌΜ ΟΡῦ 5.

ΠΙΒΕᾺΝ ΠΡ

Ἀν σα ὁ π- δὶπ χη,

(Οἵ, σοη. 2, 17 5ᾳᾳ. 8, 1 544.).

ἸΜ υϊοιον Δτιχ Παγϑια ἄθτι Πμοιπίηΐ ἀραϊε, ἱν 6. ἀπηδθ ΘΟΥ̓Ρτ 5
δρηδῖθτιβ Ὀγαθαϊεπιη ἱππχὶξ (1 οἱ 2), πὶ ᾿όπῖο ποπίθ ρϑχοῖρθσθ
“Ροββοῖ, “τὴθ οχίγα ἰρβῦ δπέ (3), 4ποᾶ πὸὰ πἰθὶ σούρονθ βουὶ
Ῥοίΐοβί, Βϑϑιΐδβ. δὲ συο]ιούθα ᾿ἀθίποθρβ οὐθανξ ἄθις (4); 118. ἱπ-
αϊσαπίατ αἰϊοοίπβ., “ποχτν ππρϑίθ ἀπίμιτ8 Ἰαϑάσειν (5). Πθὺ8
Αἀπιπῖπ οππο δ ΤϑΡτι 5. ΟΥ̓ 18 πομλῖα ἱπ ρΟΠΘΥΘ ᾿π55ὶϊ 5. τιξ πᾶ
οὐσποδοογοῖ, 4πῶ8 δχ οἰπηὶθθ. ΠΟ 8 1168 ροἰ δδίσητιμν ἅς
ΟΡοχυνα Τοτοῖ, πᾶ ποὰ (6). ϑόροτθ, ἥπθὶ ἄρτι Αἄδιπο
ἀπιιαῖϑις (7); ἱπαϊοδξιτ, 5θηβτ5 6556 ἀθργππθηοβ, τ 618. ΠΡ 6.6
ἄδοτο μοϑβὶξ, ἰοιηϊπᾶσιθ «6 οοβδίὰ ογϑηϊᾶ βδϑηϑδῖβ ἴπ δοῖπ, δᾶ
«πον ἄθιβ Ἰοιιΐπθη ὈΘΡΡΜΠῈ (8. τὸ 11}; ἡππ]1ὸῦ θῖν ἀθποίαξ
ΒΟΉδΊΠη . ὙΠ ἸπΘ μι. 6 Ππᾶ1} 5ΘΠ 515 Οὔ6., ἄθο σατάθ 600-
Ρεγαπῖθ,, οἤιοῖττιν ἀοῖτιβ (15. δὲ 13). Ἰΐοιπο ἀοθυθϊϊη ποι, μαΐγθπ
δὲ ππαίτθιν . Ὲ 86 αιαϊ ιν τιχούθιη,, ἦν 6. πόπιο ἐπ π] σοῦ: αἴθ οι
Ῥπ5.. πϑάπθ τπϑηΐθηι, τπἰϊ ἀρυοραξ,- δοαποίαν (14). Νυαταίο
Ῥτοιορ᾽ αϑίουτιμι. ἐγ ρ]οχ. απλπαθ Πα) ττπ|5. ᾿παἀ]οηίαν, ἀαουταν ὈΥΪΠ 3
Οδί 15, πὸ Ἰιοῖπο ομπὶ ψΠ0 ΘΧΡΘΥ8. δϑί, ρου, {πὸ σἰγίπίθ οα-
τοὶ, ἰοχγίϊι8, πιοάϊτι5 συϊἄαμ, (πὸ. τ Ἰωΐαηΐθβ,, ποίπο Υἰγίτπ δ.
᾿ποαπε ὙἹ {1 γαγιϊσορ5 οδὲ (15 οἱ 16); 1ἴὸ ϑχαξ βίαϊτβ ργππουππ
Πιοιπῖππμ), παι ΟΡγθαι ποῖ ΘΥΝ])τιλ556. αἀἰουιμ αν πὰ θ 5. Θαΐι, 110--

΄

2. ΘΙΕΘ6ῚΒ ΑΜ ΈΘΟΗ. Π, 1.

τῖση δάππο ῬΟΠῚ Θὲ πῶ] ἀἰβουπηθη ποη ἐμεθ!]Πθχ σαὶ (17). 860:
618 ἰγρτβ δϑὲ νοϊπρίαιθ πάντα ἡπορθη 8 (18), 4ποᾶ 5οπεϊαπε
ΟἸΔΠΘ5.) Θἰϊπιι 1, ατὶ Ἰοσα ἀοβοτία. μρϑίππε, τὶ θὲ οἹαιι515. Οοτ}15
ἂρ τορι σοθ]θβεϊθις ππϑαϊτοπίτις (19). Παῖο βουρθηι ἔναθ ορ-
Ῥοβίϊαβ. δϑὲ ὥθηθῖδ 1116. «πθη ἱπροπΐῖθ ἄθο ϑγοχὶξ Μογϑοθβ Ηϊδ
δίβησιι ϑϑὲ ἰθιηρουαπιϊαθ., {π|ὰ ΡγοΠίσαϊθν νο]ρίαα (90 εἰ 91);
Βοο δἰΐδιι ἱπᾶϊοαῖτιγ, {πᾶ νἱὰ σο]τιρίαϊοιι ᾿πδιἀϊαπίθιπ. ἀπῖιπο, ἴῸπ--
616 ρμοββϑὶβ (οὐ οὲ 53). Ἑπάθιν τὶβ ἂσ ροϊθϑίαβ δὲ βϑύρθηὶὶβ,

» 4π|ᾶ}16 απ ἢρτὶ ἀθθπὶε (94), 4πὸ ἰΐοσαια. ἐγρίος ἐθιαρογαπέϊα
δἰ βυποαΐαγ,, «πάις μο λδδήιηθιπ 56 0] ἄἀθθθιῖτιθ, ἴὰ ἤπδ ΠΙΡΥὶ 16-
οἴου. δχοϊξαιϊτισ, τιξ γοϊαρέα!! δαμητιαι ὄφριομάχον σρροπαῖ, εἰ οοὺ-
ταινΐπθ οὐὰπ 1114 Τογιϊΐοσ ἐπῖῖο ρα] ο]ουσμπαπ. δὲ Ῥτᾶθ οπιπῖθτιϑ
ἀπιδῖ σπ 6. ΟΟΤΟΠΩ. ,) {πᾶπ ἰθιηροταμπίϊα ΣΡΙΟΡΕΙΒΗΝ ἀεουϊποθη
Βὰϑ ΡΟΥΧΙΟΣξ, ρΡᾶτατθ βδιίπάθαὶς (25 δὲ 96).

πῆνα
“Φ.-«ῳι Ν πνν αὐ

Ἵ
ἐὰ
ε

66 ὅ, 4. ἸΚωὶ εἶπε κύριος ὃ ϑεὸς, “Οὐ καλὸν" 1087
ΔΙ. εἶναι τὸν , ἄνϑρωπον μόνον ᾿ ποιήσωμεν αὐτῷ βοηϑὸν Ῥ,
κατ᾽ αὐτόν. ἐμ Ἢ “)ιὰ τί τὸν ἄνϑρωπον ,ὦ προφῆτα,
οὐκ ἔστι καλὸν εἶναι μόνον; Ὅτι, φησὶ, καλόν ἐστι,
τὸν μόνον εἶναι μόνον." Ἰηόνος δὲ, καὶ χαϑ' αὑτὸν,
εἷς ὧν, ὃ ϑεὸς, οὐδὲν δὲ ὃ ὅμοιον ϑεῷ. Ὥςτε, ἐπεὶ
τὸ μόνον. εἶναι τὸν ὄντα καλόν ἐστιν 3 μτρῖς γὰρ περὶ ἣ
μόνον αὐτὸν τὸ καλόν, - οὐκ ἂν εἴη καλὸν, τὸ ᾿
εἶγαι τὸν ἄνθρωπον μόνον. Τὸ δὲ, μόνον εἶναι τὸν ἃ
ϑεὸν »΄ἔστι μὲν ἐκδέξασϑαι καὶ οὕτως » ὅτι οὔτε πρὸ ;
γενέσεως ἣν τι σὺν τῷ ϑεῷ, οὔτε κόσμου γενομένου
συντάττεταί τι αὐτῷ" χρήζει γὰρ οὐδενὸς τὸ παρά- ἣ
παν. ““μείνων δὲ ἣδε ἧ ἐκδοχή. Ὅ ϑεὸς μόνος ἐστὶ,
χαὶ ἕν ἢ οὐ σύγχριμα, φύσις ἁπλῆ" ἡμῶν δὲ ἕκαστος,
καὶ τῶν ἄλλων ὅσα γέγονε, πολλά" οἷον, ἐγὼ, πολ-
λά εἶμι" ψυχὴ , σῶμα" καὶ ψυχῆς, ἄλογον, λογι-- ;
κόν" πάλιν σώματος, ϑερμὸν, ψυχρὸν Ἢ βαρὺ, κοῦ-
φον, ξηρὸν, ὕγρόν. Ὃ δὲ ϑεὸς, οὐ σύγχριμα, οὐδὲ,

“ αθπ. 2, 18 544.

ΓΕΘΙΘ ΑἸΙΤΙΘΟΆΒ. ΗΠ, 1--- 3. 93

ἴ
ἐχ πολλῶν συγεστιὸς Ὁ ἀλλ᾽ ἀμιγὴς ἄλλῳ. “Ὃ γὰρ
θ7ὰν προςκριϑῇ ϑεῷ ἢ κρεῖσσόν ἐστιν αὕτοῖ, ἢ ἔλασ-
σον ἢ ἴσον αὐτῷ. Οὔτε δὲ ἰ ἴσον οὔτε κρεῖσσόν ἐστι
ϑεοῦ, ἔλασσόν γε μὴν οὐδὲν αὐτῷ προςχρίνεται" εἰ
δὲ μὴ, ᾿καὶ αὐτὸς ἐλαττωϑήσεται" εἰ δὲ τοῦτο, καὶ
φϑαρτὸς ἔσται ᾿ ὅπερ, οὐδὲ ϑέμις νοῆσαι. Τέταχταν
οὖν ὃ ϑεὸς κατὰ τὸ ἕν καὶ τὴν μονάδα : μᾶλλον δὲ
καὶ ἣ μονὰς, κατὰ τὸν ἕγα θεὸν, πᾶς γὰρ ἀρι-
ϑμὸς νεώτερος, κόσμου, ὡς χαὶ χρόνος" ὃ δὲ ϑεὸς 1088
πρεσβύτερος κόσμου καὶ “δημιουργός. Ρ,
ΕΣ Οὐδένα δὲ ἄνθρωπον καλόν ἐστιν εἶναι
μόνον. “720ο γὰρ ἀνθρώπων γένη, τό τε κατὰ τὴν
εἰκόνα γεγονὸς », καὶ τὸ πεπλασμένον ἐκ γῆς" ἐφίεται
γὰρ τῆς εἰκόνος. Ἡ γὰρ εἰκὼν τοῦ ϑεοῦ, ἀρχέτυ-
πος ἄλλων ἐστί. Πᾶν δὲ μίμημα ποϑεῖ τοῦτο, οὗ-
πέρ ἐστι μίμημα, καὶ μετ᾽ ἐχείνου τάττεται. Οὔτε
- δὲ τῷ κατ᾽ εἰχόνα ἀνθρώπῳ καλόν ἐστιν εἶναι μό-
γῳ, οὔτε τῷ πλαστῷ πολὺ μᾶλλον καλόν ἐστιν εἶναι
μόνῳ, ἀλλὰ καὶ ἀδύνατον. Καὶ γὰρ αἰσϑήσεις καὶ
πάϑη καὶ κακίαι καὶ μυρία ἄλλα τούτῳ τῷ νῷ συν-
-ἔζευκται καὶ συνήρμοσται. Τῷ δὲ δευτέρῳ ἀνϑοώ-
'πῷῳ «βοηϑὸς συνίσταται, πρῶτον μὲν γεννητός" “ποι--
ἥσω͵ γὰρ, φησὶν, “αὐτῷ βοηϑόν."» Ἔπειτα δὲ
᾿γεώτερος τοῦ βοηϑουμένου. “Πρότερον μὲν γὰρ ἔπλασϑ
τὸν γοῦν, μέλλει δὲ πλάττειν τὸν βοηϑὸν αὐτοῦ.
ζλλὰ καὶ ταῦτα φυσικῶς ἀλληγορεῖται " ἢ γὰρ αἴ--
σϑησις, καὶ τὰ πάϑ' τῆς ψυχῆς, εἰσὶ νεώτεροι τῆς.
Ψυχῆς. Πῶς μὲν οὖν βοηϑοῦσιν, ὀψώμεϑα" ὅτι
δέ εἶσι. βοηϑοὶ νεώτεροι ἣ ϑεασώμεϑα.

ᾧ. 83. Ὥςπερ. κατὰ τοὺς ἀρίστους τῶν ἰατρῶν
καὶ φυσικῶν δοχεῖ τοῦ ὅλου σώματος προπλάττεσϑοι
ῆ. καρδία » ϑειελίου τρόπον ᾿ ἢ ὡς ἐν νηὶ τρύπεως,
"ἐφ᾽ ἣν οἰκοδομεῖται τὸ ἄλλο σῶμα, --- παρὸ καὶ με-

. τὸ τὴν τελ ᾿ευτὴν ἔτι ἐμπηδᾶν φασιν αὐτὴν, ὡς καὶ
πριύτην γινομένην, καὶ ὑστέραν φϑειρομένην »-- οὔ-
τως καὶ τὸ ἡγεμονιχὸν τῆς ψυχῆς πρεσβύτερον τῆς

οά ΠΕΘΙΚ ΑἸΠΕΘΟΗ. ΤΙ, 3. 4.

ὅλης. εἶναι" τὸ δὴ ἄλογον νεώτερον, οὗ τὴν γένεσιν
οὔπω μὲν δεδήλωχε, μέλλει δὲ ὑπογράφειν. Τὸ δ᾽
ἄλογον αἴσϑησίς ἐστι καὶ τὰ ταύτης ἔχγονα πάϑη,
καὶ μάλιστα͵ εἰ μὲν χρίσεις εἰσὶν ἡμέτεραι. Καὶ ἡ.
τερος οὖν οὗτος ὃ βοηϑὸς ϑεοῦ, χαὶ γενγητὸς εἶχό--

θϑτως. Τὸ δὲ ὑπεῤτεϑὲν ; ἴδωμεν πῶς "βοηϑεῖ. “Πῶς

δῖ. ἡμῶν ὃ γοῦς καταλαμβάνει, ὅτι τουτὶ λευκὸν ἢ μέ-.
λαν ἐστὶν», εἶ μὴ βοηϑῷ χφησάμενος ὁράσει; Πῶς
δὲ, ὅτι ἐἀπὰ ἢ τοῦ κιϑαρῳδοῦ φωνὴ, ἢ. τὸ ἐναντίον
ἐκμελὴς, εἰ μὴ βοηθῷ χρησόμενος ἀκοῇ; Πῶς δὲ
ὃτι εὐώδεις ἢ δυςιόδεις οἵ ἀτμοὶ, εἶ μὴ συμμάχῳ
χϑησόμενος ὀσφρήσει; Πῶς δὲ δοκιμάζει τοὺς χυ-ἢ
λοὺς, εἰ μὴ διὰ βοηϑοῦ τῆς γεύσεως ; Πῶς δὲ αὖ
τὰ μαλακὰ χαὶ τραχέα, εἰ μὴ δι᾿ ἁφῆς; Ἔστι τοί-
γῸν ἕτερον εἶδος βοηϑοῦ, ὡς ἐ ἔφην, τὰ πάϑη. Καὶ ᾿
γὰρ ἡδονὴ βοηϑεῖ πρὸς διαμονὴν τοῦ γένους ἡμῶν,
καὶ ἐπιϑυμία καὶ λύπη μέντοι καὶ φόβος, δάχνοντα
τὴν Δνυχὴν, ἐπέστφρειμεν αὐτὴν μηδενὸς ὀλιγωρεῖν. μ
ὌὈργή: Τε ἀμυντήριον ὕπλον, ἢ μεγάλα πολλοὺς ὠφέ-
λησέὲ, χαὶ τὰ ἄλλα ταύτῃ. “ιὸ καὶ εὐθυβόλως τοϑε
εἶστε, “κατ᾽ αὐτὸν εἶναι τὸν βοηϑόν." Τῷ γὰρ ὄντι
οἰκεῖος οὗτος ὃ βοηϑύός ἐστι τῷ νῷ, ὡς ἂν ἀδελφὸς
καὶ ὅμαιμος " μιᾶς γάρ, ἐστι ψυχῆς μέρη καὶ ὙΟνΙΝ
ματα ἣ τε αἴσϑησις καὶ τὰ πάϑη.

ξ- 4. Ἰοῦ δὲ -βοηϑοῦ ἐστι διττὸν τὸ εἶδος,
τὸ μὲν ἐν πάϑεσι, τὸ δ᾽ αἰσϑήσει. τὸ Ἔ νόμενον ᾿
τὸ πρότερον εἶδος γενγήσει. υἽξγει γὰρ ᾿ “Καὶ ἔπλα-. ξ
σεν ὦ ϑεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ ϑηρία ἮΝ ον
ἀγροῦ", καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.
ἤγαγεν αὐτὰ “πρὸς τὸν ᾿Αδὰμ, ἰδεῖν τί καλέσει μον. Ι
καὶ πᾶν ὃ ἂν ἐκάλεσεν αὐτὸ “δὸμ ψυχὴν ζῶσαν,
τοῦτο ὄνομα αὐτῷ. δὴ ἦι Ὁρᾷς τίνες εἰσὶν ἡμῶν.
οἱ ᾿βοηϑοὶ " τὰ ϑηρία τῆς ψυχῆς, τὰ πάϑη. ἘϊΠ᾿
πὼν γὰρ, “ποιήσω βοηϑὸν χατ᾽ αὐτὸν,᾽» ἐπιφέρει,

“ δύ". 2, 19.

ΓΈΘΙΒ ΑΒΒΕΘΟΗ. ΠῚ 4. 8ὅ

τὸ “ἔπλασε τὰ θηρία," » ὡς τῶν ϑηρίων ὄντων βοη-
ϑῶν ἡμῖν. Οὺ κυρίως δὲ οὗτοι βοηϑοὶ, ἀλλὰ χα-
ταχοηδευπῦς. λέγονται » εὑρίσκοντα γέ τοι πρὸς ἀλή-
ϑειαν. “πολέμιοι. “Ὥςπερ καὶ τῶν πόλεων ἔστιν ὅτε οἱ
σύμμαχοι προδόται χαὶ «αὐτόμολ οι, καὶ ἐν τοῖς φι-
"λίαις οἱ κύλακες ἀντὶ ἑταίρων ἐχϑροί. Οὐρανὸν δὲ
᾿ καὶ ἀγρὸν συνωνύμως κέκληκεν, ἀλληγορῶν τὸν
᾿ ψρῦν. Οὗτος γὰρ Ἶ καὶ ὡς ἀγρὸς, ἀνατολὰς καὶ
᾿ϑλάστας ὃ ἔχει. μυρίας ὅσας, καὶ, ὡς οὐρανὸς πάλιν,
᾿λαμιπρὰς καὶ ϑείας καὶ εὐδαίμονας φύσεις. Θη-
Οίοις δὲ καὶ πτηνοῖς ἀπεικάζει τὰ πάϑη » ὅτι σίνε-
ται τὸν γοῦν, ἀτίϑασσα καὶ ἀνήμερα ὄντα, καὶ ὅτι
πτηνῶν τρόπον ἐπιπετᾶται τῇ διανοίᾳ" ὀξεῖα γὰρ ἢ
᾿ τούτων χαὶ ἀγεπίσχετος δρμή. Οὐ παρέργως. δὲ
: πρύςχειται τῷ ἔπλασε τὸ ἔτι. “ιὰ τί; Ὅτι χαὶ ἐπάνω
θθπεπλάσϑαι τὰ ϑηρία φησὶ πρὸ τῆς ἀνϑριύπου γεγέ-
Μισεως. χαὶ δηλοῖ διὰ τούτων ἐν ἕχτῃ ἡμέρᾳ. “Καὶ
ἢ εἶπεν" ἐ ἐξαγαγέτω ἢ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τε-
τράποδα καὶ ἑρπετὰ. καὶ ϑηρία.» Ἦ 1ἰ παϑὼν
οὖν ἄλλα πλάττει ϑηρία γῶν, οὐκ ἀρκεσϑεὶς τοῖς
προτέροις; «Τεκτέον ἠϑικῶς μὲν τοῦτο. Πλού 'σιόν
ἐστι τὸ καχίας γέγος ἐν τῷ γεννητῷ ᾿ ὥςτε ἀεὶ γ"-
᾿ψᾶσϑαι τὰ φαυλότατα ἐν τούτῳ. Φυσικῶς δὲ ἐχεῖνο"
π ότερον μὲν ἐν τῇ ἑξαμέρῳ τὰ γένη. τῶν παϑῶν καὶ
τὰς ἰδέας εἰργάζετο, γυνὶ δὲ τὰ εἰδὴ πφοςπλάττει.
“7:6 φησιν, “ἔπλασεν ἔτι. Π ὦ 8) ΦΆΤ ΣΝ πάλαι κα-
τασκευασϑέντα γένη ἦν, φανερὸν, ἐξ ὧν φησιν,
αἐξαγαγέτω ἣ ἢ γῆ ψυγὴν ζῶσαν;,᾽ ἢ οὐ χατ ᾿ εἶδος, ἀλλὰ
“χατὰ γένος. » ΜΧαὶ τοιοῦτος ἐν ἅπασιν εὑρίσκεται.
Πρὸ γὰρ τῶν εἰδῶν ἀποτελ εἴ τὰ γένη, ὥςπερ χαὶ
᾿ ἐπὶ τοῦ ἀνϑρώπου" προτυπιύσας γὰρ τὸν γενικὸν
᾿ἄνϑ' πον, ἐν ᾧ τὸ ἄῤῥεν καὶ τὸ ϑῆλυ γένος 1090
ασὶν εἶγαι, ὕστερον τὸ εἶδος ἀπεργάζεται τὸν Ὀ.
᾿“δάμ.
| »
τ 2) Θὰ. 1, 24, ᾿
[

᾿ γ--

Ὗ ᾿
90ς ὃ 1ΕΟΙΒ ΑἸ ΕΘΟΗ. ΠΝ, ὕ.6.

ᾧ, ὅ. Τοῦτο μὲν. οὖν τὸ εἶδος. τῶν βοηϑῶν εἴ-
θῆχε, τὸ δὲ ἕτερον ὑπερτίϑεται τὸ τῆς αἰσθήσεως,
ὅταν ἐπιχειρῇ. πλάττειν τὴν γυναῖκα. ᾿ἜἘχεῖνο δὲ
ὑπερϑέμενος » περὶ τῆς. τῶν ὀνομάτων ϑέσεως τεχνο--
λογεῖ. Ἔστι δὲ χαὶ ἢ τροπικὴ καὶ ἣ ῥητὴ ἀπόδοσις
ἀξία τοῦ ϑαυμάζεσϑαι. Ἡ μὲν ῥητὴ ; παρόσον τὴν
ϑέσιν τῶν ὀνομάτων προςῆψε τῷ πρώτῳ γεγνωμένῳ
ὃ νομοϑέτης. Καὶ γὰρ οἱ παρ᾽ Ἕλλησι φιλοσο- '
φοῦντες εἶπον, εἶναι σοφοὺς τοὺς πρώτους τοῖς πρά--
γμασι τὰ ὀνόματα ϑέντας. Ἰ]Πωὺσῆς δὲ ἄμεινον, ὅτι.
πρῶτον. μὲν οὔ τισι. τῶν πρότερον ᾿ ἀλλὰ τῷ πρώτῳ
γεννωμένῳ » ἵνα ὥςπερ αὐτὸς ἀρχὴ τοῖς ἄλλοις γεγέ-
σεως ἐπλάσϑη, οὕτω καὶ αὐτὸς ἀρχὴ τοῦ διαλέγεσϑαι,
νομισϑῇ. ἸΠὴ γὰρ ὄντων ὀγομάτων, οὐδ᾽ ἂν διάλεκτος
ῇ. Ἔπειτα, ὅτι πολλῶν μὲν τιϑέντων ὀνόματα, διά-,
φωνα καὶ «ἄμικτα ἔμελλεν, ἔσεσϑαι, ἄλλων ἄλλως τι-
ϑέντων. Ἑνὸς δὲ ὥφειλεν ἢ ϑέσις ἐφαρμόττειν τῷ
πράγματι ; καὶ τοῦτ᾽ εἶναι σύμβολον ἅπασι τὸ αὐτὸ,
τοῦ τυγχάνοντος ἢ τοῦ σημαινομένου.

.6. ὋὉ δὲ ἠϑικὸς λόγος τοιοῦτός ἐστι. τὸ
ΤΩ πολλάκις τίϑεμεν ἀντὶ τοῦ “διὰ τί, ᾿ οἷον,
τί λέλουσαι :. π περιπατεῖς, τί διαλέγῃ " πάντα κι.
ταῦτα ἀντὶ τοῦ͵ “ διὰ τί, Ὅταν οὖν λέγῃ, ἰδεῖν τί
καλέσῃ ᾿ ἄκουε ἴσον τῷ, διὰ τί καλέσει, καὶ προς-
χαλέσεται, καὶ ἀσπάσεται τούτων ἕχαστον ὃ νοῦς.
Πότερον ὃ ἕγεχα τοῦ ἀγαγκαίου μόνον " ὅτι κατέζευχταε,
τὸ ϑνητὸν ἐξ ἀνάγκης πάϑεσι χαὶ καχίαις; Ἢ καὶ
ἕνεχα τοῦ ἀμέτρου καὶ περιττοῦ; Καὶ πότερον διὰ
τὰς τοῦ γηγενοῦς χρείας » ἢ διὰ τὸ κρίνειν αὐτὰ βέλ-.
τιστὰ καὶ ϑαυμασιώτατα, οἷον ἡδονῇ χρῆσϑαι δεῖ.
Ἰοτὸ “γεγονός ; λλ᾽ ὃ 'μὲν φαῦλος ὡς “ἀγαϑῷ τελείῳ.
Μ χρήσεται » ὃ δὲ σπουδαῖος » ὡς μόνον ἀναγκαίῳ" χω-

ρὶς γὰρ ἡδονῆς οὐδὲν γίνεται τῶν ἐν τῷ. ϑνητῷ γέ-.
γει. ΤῊΝ τὴν τῶν χφημιάτων χτῆσιν, ὃ μὲν τες.
λειότατον ἀγαϑὸν κρίνει, ὃ ὁ δὲ σπουδαῖος ᾿ ἀναγκαῖον.
καὶ χρήσιμον αὐτὸ μόνον. Εἰχότως οὖν ὁ ϑεὸς ἰδεῖν

᾿
᾿

ΤΈΘΙΘ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ἢΠ, 6. 7. 97

“-

καὶ καταμαϑεῖν βούλεται, πῶς ἕκαστον Ζούτων
προςχαλεῖται, χαὶ ἀποδέχεται, ὃ νοῦς, εἴτε ὡς ἀγα-
ϑὰ εἶτε ὡς ἀδιάφορα, Ἃ ὡς χαχὰ μὲν χθειώδη
δὲ ἄλλως. Διὸ χαὶ πᾶν ὃ ἂν προςεκαλέσατο ᾿ καὶ
μον βὴν ὡς ψυχὴν ζῶσαν, ἰσότιμον αὐτὸ ἡγησάμε-
γος ψυχῇ, τοῦτο ὄνομα οὐ τοῦ κληϑέντος ἐγίνετο
μόνον, ἀλλὰ χαὶ τοῦ καλέσαντος" οἷον, εἶ ἀπεδέξατο
ἡδονὴν, ἐχαλεῖτο ἡδονικὸς, εἰ δ᾽ ἐπιϑυμίαν » ἐπι- 1091
μητικὸς , εἶ ἀκολασίαν , ἀκόλαστος, εἰ δειλίαν, Ρ..
δειλὸς ἔ χαὶ οὕτως ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥςπερ γὰρ ἀπὸ
τῶν “ἀρετῶν. ὃ κατ᾽ αὐτὰς ποιὸς καλεῖται φρόνιμος
“ἢ σώφρων ἢ δίκαιος ἢ ἢ ἀνδρεῖος, οὕτως ἀπὸ τῶν χα-
κχιῶν ἄδικος καὶ ἄφρων καὶ ἄνανδρος, ἐπειδὰν τὰς
ες προςχαλέσηται χαὶ δεξιώσηται.
. 7. ““ Καὶ ἐπέβαλεν ὃ ϑεὸς ἔχστασιν ἐπὶ τὸν
ἴῶσομ; 7 καὶ ὕπνωσε. Καὶ ἔλαβε αίαν τῶν πλευρῶν
“αὑτοῦ, Ὃ) καὶ τὰ ἑξῆς. Τὸ ῥητὸν ἐπὶ τούτου μυ-
ϑὥδές ἐστι. Πῶς γὰρ ἂν παραδέξαιτό τις, ὅτι γέ-
7ονεν ἐχ πλευρᾶς ἀνδρὸς γυνὴ ᾿ ἢ συνόλως ἄνϑρω-
πος; Τί δὲ ἐκώλυεν, ὥςπερ ἐχ γῆς ἄνδρα ἐδημιούρ-
γει τὸ αἴτιον, οὕτω καὶ γυναῖχα δημιουργῆσαι; Ὅ
δ .2: γὰρ ποιῶν ὃ αὐτὸς ἦν, ἥ τε ὕλη σχεδὸν ἄπειρος,
“ἢ ἧς πᾶσα ποιότης κατεσχευάζετο. “Πιὰ τί δὲ οὐχ
᾿ ἄλλου μέρους, τοσούτων ὑπαρχόντων, ἀλλ᾽ ἐκ
ἰρας ἐτύπου τὴν γυναῖχα; Ποτέρας. δὲ πλευρᾶς ;
Ἵνα χαὶ δύο μόνον ἐμφαίνεσϑαι φῶμεν. Πρὸς γὰρ
ἀλήϑειαν οὐδὲ πλῆϑος αὐτῶν ἐδήλωσεν. “1ρά γε
τὴν εὐώγυμον, ἢ τὴν δεξιάν; Εἴ γε μὴν ἀνεπλήρου
σαρκὶ τὴν ἑτέραν, ἥ ἀπολειπομένη οὐκ ἦν σαρκίγη
δήπου; Καὶ μὴν ἀδελφαί γέ εἰσι καὶ συγγενεῖς. πᾶσι
τοῖς μέρεσιν αἱ ἡμῶν πλευραὶ, καὶ σαρχὸς γεγόνασι.
Τί οὖν λεκτέον; Πλευρὰς ὃ βίος ὀνομάζει τὰς δυ-
γάμεις. “έγομεν γὰρ πλευρὰς ἔ ἔχειν τὸν ἄνϑρωπον,
ον τῷ ᾧ δυνάμεις ᾽ καὶ ἔμπλευρον εἶναι τὸν ἀϑλητὴν,

Ὥ) Οθη. 2, 21.

98 ΓΈΘΙΒ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ΠΙ, 7. 8.

ἀντὶ τοῦ ἰσχυρὸν ε καὶ πλ ευρὰς ἔχειν τὸν κιϑαρῳδὸν,
ἀντὶ τοῦ δύναμιν ἐῤῥωμένην ἐν τῷ ἄδειν. Τούτου
ΥὙἹπροειρημένου καὶ ἐχεῖνο λεκτέον Ἡ ὅτι ὃ γυμνὸς καὶ
Μεἀνένδετος σώματι γοῦς ---- περὶ γὰρ τοῦ μήπω ἐνδε-
δεμένου ἐστὶν ὃ λόγος --- πολλὰς ἔχει δυνάμεις, ἔχτι-
χὴν, φυτικὴν, «νυχικὴν., λογικὴν, διανοητικὴν, ἄλ-
λᾶς εὐρίας κατά τε εἴδη καὶ γένη. Ἡ μὲν ἕξις κοινὴ
χαὶ τῶν ἀψύχων ἐστὶ λίϑων καὶ ξύλων, ἧς μετέχει
καὶ τὰ ἐν ἡμῖν ἐοιχότα λίϑοις ὀστέα. ἯΙ δὲ φύσις

διατείνει χαὶ ἐπὶ τὰ φυτά. Καὶ ἐν ἡμῖν δέ εἶσιν.

ἐοιχότα φυτοῖς, ὄνυχές τε χαὶ τρίχες. Ἔστι δὲ ἢ ἢ
φύσις ἕξις ἤδη κινουμένη. Ῥυχὴ δέ ἐστι φύσις προς-
ειληφυῖα φαντασίαν χαὶ δρμήν" αὕτη. χοινὴ καὶ τῶν
ἀλό ὄγων ἐστίν. Ἔχει δὲ καὶ ὃ ἡμέτερος γοῦς ἀναλο-:
γοῦν τι ἀλύγου ψυχῇ" πάλιν ἥ διανοητικὴ δύναμις,
ἰδία τοῦ νοῦ ἐστι ᾽ καὶ ἢ λογικὴ χοιγὴ μιὲν τάχα καὶ
τῶν ϑειοτέρων᾽ φύσεων, ἰδία δὲ ὡς εὖ ϑνητῆς ἂν--
ϑρώπου. ὕτη δὲ διττὴ, ἥ μὲν καϑ' ἣν λογικοί
ἐσμεν, γοῦ μετέχοντες. ἢ δὲ καϑ' ἣν διαλεγόμεθα...
Ἔστιν ἄλλη δύναμις ἐν ψυχῇ » τούτων ἀδελφὴ, ἡ ᾿

αἰσϑητικὴ » περὶ ἧς ἐστιν ὃ λόγος. Οὐδὲν γὰρ ἄλλο,

γῦν ὑπογράφει ὶ ἢ γένεσιν τῆς κατ᾽ ἐνέργειαν. αἰ- 109

,ὔ
σϑήσεως καὶ χατὰ λόγον.

ᾧ. ὃ, Πετὰ γὰρ γοῦν, εὐθὺς ἔδει δήμιον ΩΣ
σιουργήσας οὖν ἐχεῖνον, τὸ δεύτερον καὶ τῇ τάξει καὶ

γαι αἴσϑησιν βοηϑὸν αὐτῷ καὶ σύμμαχον. 7ελε-

τῇ δυγάμει πλάττει. δημιούργημά τι, τὴν χατ᾽ ἐνέρ-
γειαν αἴσϑησιν, πρὸς συμπλήρωσιν τῆς ὅλης ψυχῆς,
καὶ πρὸς τὴν τῶν ὑποκειμένων ἀντίληψιν. “Πῶς οὖν
γεννᾶται ; Ὡς αὐτὸς πάλιν φησὶν, ὅταν ὑπγώσῃ δ᾽
γοῦς. ΤΣ γὰρ ὄντι ὑπγώσαντος γοῦ γίνεται αἰσϑη-,
σις. Καὶ γὰρ ἔμπαλιν ἐγρηγορότος γοῦ, σβέννυται.

Ἶ
Ιὰ

Τεχμήριον δὲ, ὅταν τι βουλώμεθα ἀκριβὲς γοῆσαι,

δὲ

'
:
Ἱ

ἢ

λ"

ἕι

εἰς ἐρημίαν ἀποδιδράσκομεν, καταμύομεν τὰς ὄψεις,

ἃ,

τὰ ὦτα ἐπιφράττομεν, ἀποταττόμεϑα ταῖς αἰσϑή-,

σεσιν. Οὕτως μὲν ὅταν ἀναστῇ, καὶ ἐγρηγόρσει χρῆ

ΤΕΘΙΒ ΑἸΙΤΈΘΟΝ. ΠΗ, 8. . 09

ται ὃ νοῦς ᾿ φϑείρεται αἰσϑησις. Ἴδωμεν δὲ καὶ
ϑάτερον πῶς ὕπνῳ χρῆται ὃ γοῦς. εΤΠεριαναστάσης
χαὶ ζωπυρηϑείσης ᾿αἰσϑήσεως , ὅταν ἡ ὄψις γραφέων
ἢ πλαστῶν ἔργα εὖ δεδημιουργημένα καϑορᾷ, οὐχ
ὃ γοῦς ἄπρακτός ἐστι, γοητὸν ἐπινοῶν οὐδέν; Τί δέ;
Ὅταν ἡ ἀκοὴ προςἔχῃ φωνῆς ᾿ἐμμελείᾳ, δέ αναὶ ὃ
γοῦς λογίζεσϑιαί τι τῶν οἰκείων ;- Οὐδαμῶς. Καὶ μὴν
πολὺ πλέον ἄπρακτος γίνεται, ὅταν ἢ γεῦσις ἐξανα-
στᾶσα ᾿ λάβρως ἐμπίμπληται τῶν γαστρὸς ἡδονῶν.
Ζιὼὸ καὶ Τηωῦσῆς φοβηϑεὶς, μή ποτε ὃ νοῦς μὴ μό-
γον κοιμηθῆ, ἀλλὰ καὶ τελείως ἀποϑάνῃ, φησὶν ἐν
γλέτέροις, “Καὶ. πάσσαλος ἔσται σοι ἐπὶ “τῆς ζώνης
σου. Καὶ ἔσται, ὅταν διακαϑιζάνῃς, ὀρύξεις ἐν αὖ-:
τῷ καὶ ἐπαγαγὼν καλύψεις τὴν ἀσχημοσύνην σου," Ὄ
πάσσαλον συ; “βολικῶς. φάσχων τὸν ἐξορύσσοντα. λό-
γον τὰ χεχρυμμένα τῶν πραγμάτων. Ἱελεύει δὲ αὐ-
τὸν φορεῖν ἐπὶ τοῦ πάϑους, ὃ ἀνεζῶσϑαι χρὴ, καὶ
μὴ ἐῶν κεχαλᾶσϑαι χαὶ ἀνεῖσϑαι. Τοῦτο δὲ πρα-
χτέον, ὅταν ὃ γοῦς τοῦ τόνου τῶν γοητῶν ἀποστὰς,
ὑφῆχται πρὸς τὰ πάϑη χαὶ διακαϑιξάνῃ Ζ ἐνδιδοὺς
χαὶ ἀγόμενος ὑπὸ τῆς σωματικῆς ἀνάγκης. Καὶ οὕ-
τως ἐ ἔχει, ὅταν ἐν ταῖς ἁβροδιαίτοις συνουσίαις ἐπι-
᾿λάϑηται ὃ νοῦς ἑαυτοῦ, κρατηϑεὶς τοῖς ἐπὶ τὰς ἦδο-
γὰς ἄγουσι, δεδουλώμεϑα » καὶ ἀκατακαλύπτῳ τῇ
ἀχαϑαρσίᾳ χφώμεϑα. ᾿Εὰν δὲ ὃ λόγος ἰσχύσῃ ἄνα-
καϑᾶραι τὸ πάϑος, οὔτε πίνοντες μεϑυσκόμεϑα .
οὔτε ἐσϑίοντες ἐξυβρίζομεν διὰ κόρον " ἀλλὰ δίχα
οὔ ληρεῖν ᾿γηφάλια σιτούμεϑα. Οὐκοῦν ἡ ἥ τε τῶν
αἰσθήσεων ἐγρήγορσις. ὕπνος ἐστὶ νοῦ, ἢ τε τοῦ νοῦ
ἐγρήγορσις ἀπραξία τῶν αἰσϑήσεων. Καϑάπερ χαὶ
ἡλίου ἀνατείλαντος μὲν ἀφανεῖς αἵ τῶν ἄλλων ἀστέ-
ρων λάμψεις, Ἢ καταδύναντος δὲ ἔχδηλοι" ἡλίου δὴ
τρόπον ὃ νοῦς ἐγρηγορὼς μὲν ἐπισκιάζει ταῖς αἷ--
σϑήσεσι, κοιμηϑεὶς δὲ αὐτὸς ἐξέλαμψε.

ἢ Ὠροαίοχ. 23, 18.
[2

-

10 [ΓΕΘῚΘ ΑἸΕΘΟΝ. ΝΠ, 9. 10.

..9. Τούτων εἰρημένων, ἐφαρμοστέον τὰς 109.

λέξεις. ΝΝ Ἐπέβαλε,; φησὶν, “ὃ ϑεὸς. ἔκστασιν ἐπὶΡ

τὸν ᾿ἄδὰμ, καὶ ὕπνωσεν." κὲ Ὀρϑῶς, ἡ ἤ γὰρ ἔχστασις
χαὶ τρυπὴ τοῦ γοῦ ὕπγος ἐστὶν αὐτοῦ. ᾿Εξίσταται
δὲ, ὅταν μὴ πραγματεύηται τὰ ἐπιβάλλοντα αὐτῷ
γοητά. Ὅτε δὲ οὐχ ἐνεργεῖ ταῦτα, κοιμᾶται. Εὖ
δὲ τὸ φάναι ὅτι “ἐξίσταται. ς τοῦτο δὲ » ὅτι τρέπε-:
ται, οὗ παρ᾽ ἑαυτὸν ,, ἀλλὰ παρὰ τὸν ἐπιβάλλοντα
χαὶ ἐπιφέροντα καὶ ἐπιπέμποντα τὴν τροπὴν ϑεόν.
Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει" εἶ γοῦν παρ᾽ ἐμὲ ἦν τὸ τρέπε-
σϑαι, ὁπότε ἐβουλόμην ἂν ἐχρώμην αὐτῷ, καὶ ὅπότε
μὴ ἐπροῃρούμην, ἄτρεπτος διετέλουν. Νυνὶ δὲ καὶ
ἀντιφιλονειχεῖ μοι ἢ τροπὴ, καὶ πολλάκις βουλόμενος
καϑῆκχόν τι νοῆσαι. ᾧ ἐπαντλοῦμαι ταῖς παρὰ τὸ κα-

ϑῆχκον ἐπιῤῥοίαις" καὶ ἔμπαλιν ἔνγοιάν τινος λαμβά- Ἵ

γων αἰσχροῦ » ποτίμοις ἐννοίαις ἀπεῤῥιψάμην ἐχεῖνο,
ϑεοῦ τῇ ἑαυτοῦ χάριτι γλυκὺ νᾶμα ἀντὶ ἁλμυροῦ
ἐπειςχέαντος τῇ ψυχῇ. 1Ιᾶν μὲν οὖν τὸ γεννητὸν
ἀναγκαῖον τρέπεσϑαι" ἴδιον γάρ ἐστι τοῦτο αὐτοῦ,
ὥςπερ ϑεοῦ τὸ ἄτρεπτον εἶναι. ᾿Αλλ᾽ οἱ μὲν Ζρα-
πέντες κατέμειναν ἄχρι παντελοῦς φϑορᾶς, οἱ δὲ,
ὅσον μόνον παϑεῖν τὸ ϑνητόν" οὗτοι δὲ εὐθὺς ἄνε-

γϑσώϑησαν. Ζιὸ καὶ ΠΠωῦσῆς φησιν .» ὅτι “οὐχ ἐάσει
ΜΟοτὸν πυσϑνοννὰ εἰςελϑεῖν. εἷς τὰς οἰχίας ὑμῶν πα-

τάξαι. ΠΩ Ἐᾷ μὲν γὰρ τὸν ὀλοϑρεύοντα --- ὄλεϑρος
δὲ ψυχῆς ἐστιν ἢ τροπή --- εἰςελϑεῖν εἰς τὴν ψυχὴν,

ἵγα πὸ ἴδιον ἐνδείξηται τοῦ γεννητοῦ. Οὐκ ἀφήσει »

δὲ ὃ ϑεὸς τὸν τοῦ ὁρῶντος ἔγγονον Ἰσραὴλ οὕτως
τρὺπῆναι, ὥςτε πληγῆναι ὑπὸ τῆς τροπῆς, ἀλλὰ ἄνα-

δραμεῖν καὶ ἀνακῦψαι ὥςπερ ἐκ βυϑοῦ καὶ ἀνασω-

ϑῆναι βιάσεται."
ᾧ. 10. “Ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ. Τῶν

πολλῶν τοῦ νοῦ δυνάμεων μίαν ἔλαβε, τὴν αἰσϑή-

Ἢ 6οπη. 2, 21.
"ἢ Εχοά, 12, 23.

ΤΈΘῚΒ ΑΤΤΈΘΟΗ. ΠΤ, 10.11. 10{

τικήν. Τὸ δὲ “ἔλαβεν οὐκ ἀντὶ τοῦ ἀφεῖλεν ἀχκου-
στέον, ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ κατηρίϑμησεν, ἐξήτασεν" ὡς
ἐν ἑτέροις, ““Δάβετὸ. κεφάλαιον. τῶν σκύλων τῆς αἷ-
χμαλωσίας." “3 Τί οὖν ἐστιν ὃ βούλεται παραστῆ-
σαι; Ζ]χῶς αἴσϑησις λέγεται" ἥ. μὲν καϑ' ἕξιν, ἥτις
καὶ κοιμωμένων ἡμῶν ἐστιν, ἧ δὲ κατ᾽ ἐνέργειαν.
Τῆς μὲν οὖν προτέρας τῆς καϑ' ἕξιν, ὄφελος οὐδὲν,
οὐδὲ γὰρ αὐτῇ τῶν ὑποχειμιένων ἀντιλαμβανόμεϑα ς
τῆς δὲ δευτέρας τῆς κατ᾽ ἐνέργειαν. “ίιὰ γὰρ 1094
ταύτης ποιούμεϑα τὰς τῶν αἰσϑητῶν ἀντιλήψεις. Ῥ.

ΓΤιννήσας οὖν τὴν προτέραν τὴν καϑ' ἕξιν αἰἴσϑησιν,
ὅτε καὶ τὸν γοῦν ἐγέννα » -- σὺν «γὰρ πολλαῖς δυ-
γάμεσιν ἠρεμούσαις αὐτὸν κατεσκεύαζε, - νῦν βού-
εται τὸν χατ᾽ ἐνέργειαν ἀπότελέσαι. “Ἵποτελεῖται
δὲ ἢ κατ᾽ ἐνέργειαν ᾿ ὅταν ἢ καϑ' ἕξιν. κιγηϑεῖσα τας

9 μέχρι τῆς “σαρκὸς καὶ τῶν αἰσϑητικῶν ἀγγείων.

τερ γὰρ φύσις ἀποτελεῖται, κινηϑέντος σπέρμα--
τὸς, οὕτως χαὶ ἐνέργεια, κινηϑείσης ἕξεως.

Εἰς Ὁ 17 ὧς ᾿Ανεπλήρου δὴ σάρχα ἀντ᾽ αὐτῆς.»
π πτστὶ συνεπλήρου. τὴν καϑ'' ἕξιν. αἴσϑησιν ᾿ ἄγων
ἐνέργειαν ᾽ καὶ τείνων αὐτὴν ἄχρι “σαρκχὸς καὶ τῆς

ὅλης ἐπιζανείας. Διὸ καὶ ἐπιφέρει ὃ ὅτι φκοδύμησεν

εἰς, γυναῖκα, Ὁ Ἀ) διὰ τούτου παριστὰς, ὅτι οἴχειό-

δ τατον καὶ εὐθυβολώτατόν ἐστιν ὄνομα αἰσϑήσεως

ἷ γυνή. “Ὥςπερ γὰρ ὃ μὲν ἀνὴρ ἐν τῷ δρᾶσαι ϑέεω--
δσσε, » ἐν δὲ τῷ πάσχειν ἥ γυνὴ, οὕτως ἐν μὲν τῷ

ἂν ὃ νοῦς, ἂν δὲ τῷ πάσχειν γυναικὸς τρόπον ἤ
αἴσϑησις ἐξετάζεται. ἡμαϑεῖν δὲ ἐχ τῆς ἐνεργείας

ῥάδιον. Ἢ ὄψις πάσχει ὑπὸ τῶν κινούντων αὐτὴν

ὁρατῶν Σ τοῦ λευκοῦ . τοῦ μέλανος ᾿ τῶν ἄλλων. Ἡ
ἀχοὴ πάλιν ὑπὸ τῶν φωνῶν, καὶ ἥ, γεῦσις ὑπὸ τῶν
χυλῶν διατίϑεται , ὑπὸ τῶν ἀτμῶν ἡ ἢ ὄσφρησις, ὑπὸ
τραχέος χαὶ μαλακοῦ ἥ ἁφή. καὶ ἠρεμοῦσί γε αἱ

ἼΝυμ. 831, 26.
“2 Θθη, 2, 22.

1{2 1Ε615 ΔΙΜΈΘΟΒ. Π, 11. 12.

αἰσϑήσεις ἅπασαι, μέχρις ἂν προςέλϑῃ ἑχάστῃ τὸ
κινῆσον ἔξωϑεν.

3.) 1. Ναὶ ἤγαγεν αὐτὴν “πρὸς τὸν ᾿δὰμ,
καὶ εἶπεν ᾿Αδάμ- τοῦτο νῦν ὑστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν
μου, καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρχός μου.» ΤΣ Τὴν -χατ᾽
ἐνέργειαν αἴσϑησιν ἄγει ὃ ϑεὸς πρὸς "τὸν γοῦν, εἶς

Ἰάδως, ὅτι ἀνακόμπτειν δεῖ τὴν κίνησιν αὐτῆς χαὶ
Ν ἀντίληψιν ἐπὶ γοῦν. ὋὉ δὲ ϑεασάμενος ἣν πρότερον
εἶχε δύναμιν, καὶ καϑ᾽ ἕξιν ἠρεμοῦσαν, γῦν ἀπο-
τέλεσμα καὶ ἐνέργειαν γεγενημένην καὶ κινουμένην,
ϑαυμάζει τε, καὶ ἀγαφϑέγγεται φάσχων, , ὅτι οὐκ
ἔστιν ἀλλοτρία αὐτοῦ, ἀλλὰ σφόδρα οἰκεία. Τοῦτο
γάρ φησιν, “ὑστοῦν ἐκ τῶν ἐμῶν ὀστῶν," τουτέστι;
δύναμις ἐκ τῶν ἐμῶν δυνάμεων. Ἐπὶ γὰρ δυνάμεως ;
καὶ ἰσχύος γῦν παρείλητπιται ἐὸ ὀστέον" χαὶ πάϑος
ἐκ τῶν ἐμῶν παϑῶν, καὶ σὰρξ Ἢ φησὶν, ἐχ τῆς σαρ-᾿
κός μου. Πάντα γὰρ ὅσα πάσχει ἢ ἡμὰς Κα
οὐχ ἄνευ νοῦ ὑπομένει, πηγὴ γὰρ οὗτός ἐστιν αὐτῇ
χαὶ ϑεμέλιος ᾧ ἐπερείδεγίι. Ὥξιον δὲ σχέψασϑαι, ;
διὰ τί τὸ “Νῦν “προςετέϑη" “τοῦτο γὰρ,» φησὶ, "

“Νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν μου.᾽ Ἡ αἴσϑησις ᾿
σει γῦν ἐστι, κατὰ τὸν ἐνεστῶτα χρόνον ὑφισταμένη ᾿
μόνον. ὋὉ μὲν. γὰρ, γοῦς τῶν τριῶν ἐφάπτεται 109ῇ
χρόνων" καὶ γὰρ τὰ παρόντα γοεῖ, χαὶ τῶν παρε-
ληλυϑότων μέμνηται, καὶ τὰ μέλλοντα προςδοκῇ. τ
δὲ αἴσϑησις οὔτε μελλόντων ἀντιλαμβάνεται, '
οὐδ᾽ ἀνάλογόν τι πάσχει προςδοκίᾳ ἢ ἐλπίδι, οὔτε
παρεληλυϑότων μέμνηται" ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ ἤδη χκινοῦν--
τος χαὶ παρόντος μόνου πάσχειν πέφυκεν. Οἷον α
ὀφθαλμὸς λευκαίνεται γ1' γ ὑπὸ τοῦ παρόντος λευ-
χοῦ, ὑπὸ δὲ τοῦ μιὴ παρόντος οὐδὲν πάσχει. Ὁ δὲ Ἶ
νοῦς χαὶ ἐπὶ τῷ μὴ παρόντι κινεῖται, παρεληλυϑύτι
μὲν χατὰ μνήμην, μέλλοντι δὲ, ἐπελπίζων καὶ προς-
δοχῶν.

ηων Σ οἢ.

χὖ, θ6π. Ψ, Ὧ8,

ΠΕΘΙΘ. ΑΙΕΘΟΒ. Π,18. 4108

ᾧ. 3. «Αὕτη. χαὶ κληϑήσεται γυνὴ," ἀντὶ τοῦ,

διὰ τοῦτο ἢ αἴσϑησις γυνὴ ᾿προςρηϑήσεται , ὅτι ἐκ
τοῦ ἀνδρὸς τοῦ κιγοῦντος αὐτὴν λαμβάνεται. “«,4Ζ1-
ΠῚ ᾿ φησί. “ιὰ τί οὖν τὸ ἐς «Αὕτη πρόςχειται; Ὅτι
ἐστὶν ἕ ἑτέρα αἴσϑησις ὸ οὐκ ἐκ τοῦ γοῦ λαμβανομένη,
ἀλλὰ σὺν αὐτῷ γεγενημένη. “10ο γὰρ ᾿ ὡς εἶπον ἤδη,
εἰσὶν αἰσϑήσεις" ἢ μὲν χαϑ' ἕξιν, ἥ δὲ κατ᾽ ἐνέρ-
7ειαν. Ἡ μὲν οὖν χαϑ᾽ ἕξιν, οὐκ ἐκ τοῦ ἀνδρὸς,

Ἂ τουτέστι τοῦ γοῦ, λαμβάνεται, ἀλλὰ σὺν αὐτῷ φύε-

μ
γΕ

ψε

ἔ

ται" ὃ γὰρ νοῦς, καϑάπερ ἐδήλωσα, ὅτε ἐγεννᾶτο,

'σὺν πολλαῖς δυνάμεσι καὶ ἕξεσιν ἐγεννᾶτο, λογικῇ);
ψυχικῇ, φυτικῇ, ὥςτε καὶ αἰσϑητικῇ. Ἡ δὲ κατ᾽

ἐνέργειαν » ἐκ τοῦ νοῦ. Ἔχ γὰρ τῆς ἐν τῷ καϑ'᾽ ἕξιν

Ὅ
ουσῆς αἰσϑήσεως ἐτάϑη, ἵνα γένηται κατ᾽ ἐνέργειαν"

᾿ὥοτε ἐξ αὐτοῦ τοῦ νοῦ γεγεννῆσθαι τὴν δευτέραν

καὶ κατὰ κίνησιν. ἸΠάταιος δὲ δ᾽ νομίζων, πρὸς τὸν
ἀληϑῆ, λόγον ἐκ τοῦ γοῦ τι συνόλως γεννᾶσϑαι ἢ ἐξ
ἑαυτοῦ. Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι χαὶ τῇ ἐπὶ τῶν εἰδώλων
καϑεζομένῃ ,αἰσϑήσει τῇ Ῥαχὴλ, νομιζούσῃ ἐκ τοῦ
γοῦ τὰ κιγήματα εἶναι, ἐπυπλήττει ὃ βλέπων; Ἡ
μὲν γάρ φησι, “21ὁς μοι τέκνα, εἰ δὲ μὴ, τελευ--
,τήσω ἐγώ." ψύν Ὅ δὲ ἀποχφίνετιι" ὅτι, ὦ ὙπῸς

“ ϑοξοῦσα, οὐχ ἔστιν ὃ νοῦς αἰτιον οὐδενὸς, ἀλλ᾽

λυ)

πρὸ τοῦ νοῦ ϑεός. “Πιὸ καὶ ἐπιφέρει, ““ ΠΠ]ὴ ἀντὶ
ϑεοῦ ἐγώ εἶμι, ὃς ἐστέρησέξ σε καρπὸν κοιλίας;

Ὅτι δὲ ὃ γεννῶν ὃ᾽ ϑεός ἐστι, μαρτυρήσει ἐπὶ τῆς
“Πείας, ὅταν φῇ, «Ἰδὼν δὲ χύριος ὅτι μισεῖται
δ σε, ἤνοιξε τὴν μήτραν αὐτῆς" Ῥαχὴλ δὲ ἦν στεί--
“ρα, ἈᾺῚ “ἡνδρὸς δὲ ἴδιον τὸ μήτραν ἀνοιγνύναι.
Φύσει δὲ μισεῖται παρὰ τῷ ϑνητῷ ἥ ἀρετή" διὸ “αὶ

δ᾽ ϑεὸς αὐτὴν τετίμηκε," καὶ παρέχει τὰ πρωτοτόκια

τῇ μισουμένη. «“1ἔγει δὲ ἐν ἑτέροις, τ ᾿Εὰν δὲ γέ.
γωνται ἀνθρώπῳ δύο γυναῖχες, μία αὐτῶν ἠγαπη- 1096

ἢ 66π. 80, 1 “44.
5) ὅθι, 29, 81.

144. 1.615 ΑἸΤΈΘΟΗΒ. Π, 13.184.

: μένη, καὶ μία αὐτῶν μισουμένη, καὶ τέκωσιν αὐτῷ,
καὶ γέγηται υἱὸς πρωτότοχος τῆς μισουμένης . οὗ
δυνήσεται πρωτοτοχεῦσαι τῷ υἱῷ τῆς ἠγαπημένης,
ὑπεριδὼν τὸν υἱὸν “τὸν πρωτότοχον τῆς μισουμέ-
νης. ἢ Πρώτιστα γάρ ἐστι καὶ. τελειότατα τὰ τῆς
μισουμένης ἀρετῆς γεννήματα, τὰ δὲ τῆς ἀγαπωμέ-
νῆς ἡδονῆς ἔσχατα. Σ '
ᾧ. 14. «“Ἕνεχα τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν
πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ προςκολληϑήσεται πρὸς
τὴν γυγναῖχα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἷς σάρκα
μίαν. ἘΞ) Ἕνεκα, τῆς αἰσθήσεως. δ᾽ νοῦς, ὅταν αὖ-
τῇ δουλωθῇ. καταλίπῃ καὶ τὸν πατέρα, τὸν ὅλων
ϑεὸν, καὶ τὴν μητέρα τῶν συμπάντων, τὴν ἀρετὴν
καὶ σοφίαν τοῦ ϑεοῦ, καὶ προςκολλᾶται καὶ ἑνοῦταε

τῇ αἰσθήσει, καὶ ἀναλύεται "εἰς αἴσϑησιν, ἵνα γέ

νωνται μία σὰρξ, καὶ ἕν πάϑος, οἱ δύο. Παρατή-
ρει δὲ, ὅτι οὐκ ἥ γυνὴ κολλᾶται τῷ ἀνδρὶ, ἀλλ᾽
ἔμπαλιν ὃ ἀνὴρ τῇ γυναικὶ, ὃ νοῦς τῇ αἰσϑήσει"
ὅταν γὰρ τὸ κρεῖττον, ὃ νοῦς, ἑνωϑῇ τῷ χείρονι, τῇ
αἰσθήσει, ἀναλύεται εἷς τὸ χεῖρον τὸ σαρχὸς γένος,
τὴν παϑῶν αἰτίαν αἴσϑησιν. Ὅταν δὲ τὸ χεῖρον,

ς - - » - 2 ΝᾺ
ἢ αἰσϑησίς, ἀκολουθήσῃ τῷ χρείττονι, τῷ νῷ, οὐχ-

ἔτι ἔσται σὰρξ, ἀλλὰ ἀμφότερα νοῦς. Οὗτος μὲν
δὴ τοιοῖτος, τὸ φιλοπαϑὲς προχρίνων τοῦ φιλόϑέου.
Ἔστι δέ τις ἕτερος τὸ. ἐναντίον εἰρημένος, ὃ “Ἰευΐ, ὃ
λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί, “Οὐχ ἑξώρακέ σε, καὶ
τοὺς ἀδελφοὺς οὐκ ἐπέγνω, καὶ τοὺς υἱοὺς ἀπέ-

γνω." ὩΣ ὅδ Πατέρα καὶ μητέρα οὗτος, τόν τὲ νοῦν
“- ς “- Ἷ
καὶ τὴν τοῦ σώματος ὕλην καταλείπει, ὑπὲρ τοῦ

λ -“ Ὗ ᾿ [ ,ὔ »Σ ς{ ͵ νὴ Ν ᾽ Ὶ λῇ
κλῆρον ἔχειν τὸν ἕνα θεόν" ““χύριος γὰρ αὐτὸς κλῆ-
ος αὐτῷ.» 56) Γίγνεται δὴ τοῦ μὲν φιλοπαϑοῦς
ἧ ῆ μ

Ἢ Ῥοαῖ, 21, 15 54.
Ἦ) ὅθι. 2, 24.
ἘΚ) Ὁρπῖ. 33, 9.
ἘΜᾺ) Ῥοαίέ. 10, 9.

ΓΕΘῚΒ ΑἸΔΕΘΟΝ. Π, 14. 16. 405.

κλῆρος τὸ “πάϑος » τοῦ δὲ τοῦ “Ζεσὶ κλῆρος ὃ ϑεός.
Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι καὶ “τῇ͵ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς κελεύει δύο
τρόύγους κλῆρον προςάγειν, χλῆρον ἕνα τῷ χυρίῳ,
᾿χαὶ κλῆρον ἕνα τῷ ἀποπομπαίῳ; ) Τοῦ γὰρ φιλο--
᾿ παϑοῦς ἐστι κλῆρος ὄντως, τὸ ἀποπόμπιμον πάϑος.
ᾧ. 15. “Καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοὶ, ὃ τὲ ᾿Αδὰμ καὶ
ἢ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐχ ᾿ἠσχύνοντο. Ὅ δὲ ὄφις ἣν
θονιμώτατος πάντων τῶν. ϑηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,
ἡθὼν ἐποίησε κύριος ὃ ϑεός. Ν᾽ μέν ΤΊ μνός ἐστιν ὃ νοῦς,
Μ.δ μήτε κακίᾳ μήτε ἀρετῇ ἀμπεχόμενος , ἄλλ᾽ ἑχατέ-
ρου γεγυμνωμένος ὄντως. Οἷον ἢ τοῦ νηπίου παιδὸς
ψυχὴ » ἀμέτοχος οὖσα ἑχατέρου ᾿ ἀγαϑοῦ τὲ ,αὶ κα-
χοῦ, ᾿ἀπημφίασται τὰ ,»αλύμματα καὶ γεγύμνωται.
Ταῦτα γάρ ἐστιν ἐσθήματα ψυχῆς, οἷς σχεπάζεται
᾿καὶ συγχρύπτεται, τῆς μὲν σπουδαίας τὸ ἀγαϑὸν, 1097
τῆς δὲ φαύλης τὸ κακόν. ,Τριχῶς δὲ χαὶ ψυχὴ γυ-Ῥ,
μνοῦται. τἥπαξ μὲν, ὅτε ἄτρεπτος διατελεῖ » χαὶ πα-
σῶν μὲν ἠρήμωται χκαχιῶν, πάντα δὲ" τὰ πάϑη , ἅ-
πημφίασται χαὶ ἀποβέβληκε. Διὰ τοῦτο καὶ “Πωῦ-
σῆς ἔξω τῆς παρεμβολῆς πήγνυσι τὴν ἑαυτοῦ σχηγὴν,
“μακρὰν ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, καὶ ἐκλήϑη σκηνὴ ὑΜοὶ
᾿ τυρίου." εἥδρο χὲς Τοῦτο δ᾽ ἔστι τοιοῦτον. Ἡ φοό-
οϑέος ψυχὴ ἐχδῦσα τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτῳ φίλα ς καὶ
μακρὰν ἔξω φυγοῦσα ἀπὸ τούτων, πῆξιν καὶ βεβαίω-
σιν χαὶ ἵδρυσιν ἐν τοῖς τελείοις ἀρετῆς δόγμασι λαμι--
βάνει. Ζιὸ καὶ μαρτυρεῖται ὑπὸ ϑεοῦ ᾽ ὅτι καλῶν
ἐρᾷ, “ἐχλήϑη γὰρ σχηνὴ μαρτυρίου ν᾽) φησί" καὶ
τὸν χαλοῦντα παρεσιώπησεν ᾿ ἵνα συγκινηϑεῖσα ἢ
ψυχὴ σκέψηται, τίς ὃ μαρτυρῶν ταῖς φιλαθέτοις δια-
νοίαις. ἐστί, Τούτου χάριν ὃ ἀρχιερεὺς «εἷς τὰ ἅγια
τῶν ἁγίων οὐκ εἰςελεύσεται ἐν τῷ ποδήρει, ἘΞ Ὰ)

ΠΠ 5 [1ογ. 16, 7 54.
π΄) θόη..2, 25. 8, ἴ.
ΠΡ Ἐχοδ,. 53. 7.
ἬΠΡ 1ον, 16, 1 “αα. ὕ

100 ΕΘῚΒ ΑἸΠΕΘΟΒ. Π, 1ὅ. 16.

ἀλλὰ τὸν τῆς δόξης χαὶ φαντασίας ψυχῆς χιτῶνα
ἀποδυσάμενος, χαὶ καταλιπὼν τοῖς τὰ ἐχτὸς ἀγα-
πῶσι . καὶ δόξαν πρὸ ἀληϑείας τετιμηχόσι ἢ γυμνὸς
ἄνευ χρωμάτων καὶ ἤχων εἰςελεύσεται σπεῖσαι τὸ
ψυχικὸν αἷμα,, καὶ ϑυμιᾶσαι ὅλον τὸν νοῦν τῷ πι 5:
τῆρι καὶ εὐεργέτῃ ϑεῷ. Καὶ μὲν δὴ Ναδὰβ χαὶ
“Ἱβιοὺδ Ἔ).᾿ οἱ ἐγγίσαντες ϑεῷ, καὶ τὸν μὲν ϑνητὸν
βίον καταλιπόντες, τοῦ δὲ ἀϑαγάτου μεταλαχόντες,
γυμνοὶ ϑεωροῦνται τῆς καινῆς καὶ ϑνητῆς δόξης.
Οὐ γὰρ ἂν ἐν τοῖς χιτῶσιν αὐτοῖς οἵ κομίζοντες ἐ ἕῴε-
ρον, εἶ μὴ ἐγεγύμνωντο, πάντα δεσμιὸν πάϑους καὶ
σωματικῆς ἀνάγκης διαῤῥήξαντες" ἵνα μὴ ἧ γύμνω-:
σις αὐτῶν καὶ ἀσωματότης ἀϑέων ἐπειςόδῳ λογε-
σμῶν χιβδηλευϑῇ. Οὐ γὰρ, πᾶσι ἐπιτρεπτέον τὰ ϑεοῦ
καϑορᾶν ἀπόῤῥητα, ἀλλὰ μόνοις. τοῖς δυναμένοις αὐτὰ
περιστέλλειν χαὶ φυλάττειν. ΖΙιὸ καὶ οἱ περὶ τὸν Π1.-
σαδαὶ οὐχὶ τοῖς ἰδίοις χιτῶσιν, ἀλλὰ τοῖς τῶν ἐχπυρω-

ϑέντων καὶ ἀναληφϑέντων Ναδὰβ καὶ ““βιούδ. “4πο--

δυσάμενοι γὰρ τὰ ἐπικαλύπτοντα πάντα τὴν γύμνωσιν
τῷ ϑεῷ προςήγεγκαν, τοὺς δὲ χιτῶνας τοῖς περὶ 71-
ΝΜ. σαδὲ κατέλιπον. Χιτῶνες δέ εἶσι τὰ μέρη τοῦ ἀλόγου,
ἃ τὸ λογικὸν ἐπεσκίαζε. Καὶ “Πβραὰμ γυμνοῦται, ὅταν

- ἀκούσῃ, ““Ἔξελϑε ἐκ τῆς γῆς σου χαὶ ἐκ τῆς συγ

γενείας σου.» αὐφ Καὶ ὃ Ἰσαὰκ οὐ γυμνοῦται μὲν,

ἀεὶ δὲ γυμνός ἐστι καὶ ἀσώματος. ΠΙρόςταγμα γὰρ

αὐτῷ δέδοται, μὴ χαταβῆναι εἷς “ἴγυπτον, ΤΕΣ
τουτέστι. τὸ σῶμα. Καὶ Ἰακὼβ ,γυμνότητος ἐρᾷ ψυ-
χικῆς, ἥ γὰρ “λειότης αὐτοῦ γύμνωσίς ἐστιν. “Ἣν

γὰρ Ἡσαῦ ἀνὴρ δασὺς, Ἰακὼβ δὲ," φησὶν, “ἀνὴρ

λεῖος," 595) παρὸ καὶ τῆς «Τείας ἀνήρ ἐστι.
ᾧ. 16. ΤΠΠία μὲν ἀρίστη γύμνωσίς ἐστιν αὕτη,

Ἢ 16υ. 10, 1,

Ὁ Θ6η. 183, 1,

ἀλλ) 66η. 26, 2.

τλλ) Θρ6πη, 2ὅ, 2ὅ 5"η(.

1. ἘΟῚΒ ἈΑΠΒΕΕΘΟΗ. Π, 10. δ

δὴν δὲ ἑτέρα ἐστὶν ἐναντία, ἀρετῆς ἀφαίρεσις ἐκ 1098

᾿ τροπῆς γινομένη, ὅταν ληραίνῃ καὶ παρανοῇ ἥ ψυ-Ρ.
᾿ χή. Ταύτῃ χρῆται ὃ “Νῶε γυμνούμενος » ὅταν πίῃ
ῳ ᾿νοῦ οἴνου. "ὃ Χάρις δὲ τῷ ϑεῷ, ὅτε ἢ τροπὴ
καὶ ἢ ἣ γύμνωσις τοῦ νοῦ χατ᾽ ἀρετῆς ἀφαίρεσιν οὐκ
ἄχρι τῶν ἐχτὸς ἐχύϑη, ἀλλ᾽ ἔμεινεν ἐν τῷ οἴκῳ.
σὶ γὰρ, δδξε “ἐγυμνωϑη ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ.» Καὶ
ἂν γὰρ ἁμάρτῃ ὃ σοφὸς » οὐχ οὕτως ᾿ἐξοκέλλει ὡς ὃ
φαῦλος. Τοῦ μὲν γὰρ κέχυται ἥ κακία, τοῦ δὲ συν-
᾿ ἔσταλται. “7ιὸ καὶ ἀγανήφει , τοῦτο δ᾽ ἔστι, μετα-
Φνὴς χαὶ ὥςπερ ἐκ γόσου ἀναλαμβάνει. “Ἱκριβέστε-

ἰδὲ τὸ ἐν ττῷ οἴχῳ γίνεσθαι τὴν γύμνωσιν,"

ΝΠ ἰἀσώμεϑα. Ἔπε ιδὰν ἥ ψυχὴ τραπεῖσα μόνον ἐνοη-
ϑῇ τι τῶν ἀτόπων », καὶ μὴ, ἐπεξέλϑῃ », ὥςτε αὐτὸ
“ἔργῳ τελειῶσαι » ἐν τῷ τῆς ψυχῆς χωρίῳ καὶ οἴκῳ
γέγονε τὸ ἁμάρτημα. Ἐὰν δὲ. πρὸς τῷ μοχϑηρόν
τι “λογίσασϑαι καὶ ἐπανύσηται » ὦξτε ἐρ) ᾿άσασϑαι,
κέχυται καὶ εἰς τὰ ἐχτὸς τὸ ἀδίκημα. Παρὸ καὶ τῷ
“Χανὰν καταρᾶται, ὅτι τὴν τῆς ψυχῆς τροπὴν ἔξω
ἀπήγγειλε » τουτέστι, καὶ εἰς τὰ ἐχτὸς ἕτεινξ καὶ
ω ἐπεξειργάσατο, προςϑεὶς τῷ χκαχῷ βουλήματι κακὸν
ο τὸ διὰ τῶν ἔργων ἀποτέλεσμα. Σὴμ δὲ χαὶ Ἰάφεϑ
εἶ ᾿ἐπαινοῦνται, μὴ ἐπιϑέμενοι τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ τὴν Ζρο-
τ, πὴν αὐτῆς περικαλύψαντες. ΕἼ Ὰ. τοῦτο καὶ αἱ εὐ--
' χαὶ καὶ οἱ δρισμοὶ τῆς ψυχῆς ἐπιλύονται, ὅταν “ἐν
οἴχῳ γένωνται πατρὸς, ἢ ἀνδρὸς μὲν,» Ὁ ἤσυχα-
᾿ ζόντων τῶν λογισμῶν, μηδὲ ἐπιϑεμένων τῇ τροπῇ,
ἀλλὰ περιαιρούντων τὸ ἁμάρτημα. Τότε γὰρ καὶ
ὃ “δεσπότης ἁπάντων “; καϑαριεῖ αὐτήν. Εὐχὴν δὲ
χήρας καὶ ἐχβεβλημένης ἀναφαίρετον ἐξ. ὅσα γὰρ
ἂν εὔξηται," φησὶ, “κατὰ τῆς ψυχῆς αὐτῆς, μέγει
αὐτῇ. Κατὰ λόγον. Ἐ γὰρ ἄχρι τῶν ἐκτὸς ἐκβληϑεῖ-
σα προελήλυϑεν, ὡς μὴ τρέπεσϑαι μόνον ἀλλὰ καὶ

7) θθπ. 9, 21 544.
“ἢ Να, 80, ἀ “44.

18 ΠῈΘῚΒ ΑἸΈΘΟΗ. ΤΙ 16. 417.

διὰ τῶν ἀποτελεσμάτων ἁμαρτάνειν " ἀϑεράπευτος
μένει, ἀνδρείου τε λόγου μὴ μετασχοῦσα, καὶ τῆς τοῦ
πατρὸς παρηγορίας “στερηθεῖσα. Τρίτη γύμνωσίς͵
ἐστιν ἤ μέση, καϑ' ἣν ὃ νοῦς ἄλογός ἐστι, μήτε
ἀρετῆς πω μήτε κακίας μετέχων. “Περὶ ταύτης. ἐστὶν
780 λόγος ἢ ἧς καὶ ὃ νήπιος κοινωνεῖ, ὥςτε τὸ λεγόμε-
“γον, “ἦσαν οἱ δύο γυμνοὶ, ὃ τε “δὸμ καὶ ἤ “γυνὴ ;
ἀϑι , ᾿ τοιοῦτον εἶναι" οὔτε ὃ γοῦς ἐνόει, οὔτε ὅν ἢ
οἰσϑησὶς ἠσθάνετο, ἀλλ᾽ ἦν ὃ μὲν τοῦ νοεῖν ἔφημός.
τὲ χαὶ γυμνὸς, ἢ δὲ τοῦ αἰσϑάνεσθϑαι...

ᾧ. 17. Τὸ δὲ “Οὐκ ἠσχύνοντο,᾽ πάλιν ἴδωμεν.
Τρία, κατὰ τὸν τόπον ἐστίν" ἀναισχυντία, αἰδὼς,
τὸ μήτε ἀναισχυντεῖν μήτε αἰδεῖσϑαι. ᾿ναισχυν- 1009.
τία μὲν οὖν ἴδιον φαύλου, αἰδὼς δὲ σπουδαίου, τὸΡ.
δὲ μήτε αἰδεῖσθαι μήτε ἀναισχυντεῖν τοῦ ἀκαταλή:- ν
πτως ἔχοντος χαὶ ἀσυγκαταϑέτως, περὶ οὗ νῦν ἐστιν
ὃ λόγος. Ὅ γὰρ μηδέπω κατάληψιν ἀγαθοῦ. ἢ κα
χοῦ λαβὼν, οὔτε ἀγαισχυντεῖν. οὔτε αἰδεῖσϑ'ι αι ϑένα- ᾿
ται. Ἴῆς μὲν οὖν ἀναισχυντίας “παραδείγματα, αἱ ἡ
ἀσχημοσύναι πᾶσαι, ὅταν ὃ νοῦς ἀποκαλύπτῃ ταῖν
αἰσχρὰ , συσχιάζειν δέον » ἐπαυχῶν χαὶ σεμνυνόμενος ᾿
ἐπ᾿ αὐτοῖς. μαβέγέται καὶ ἐπὶ τῆς Παρίας, ὅτε κα-
ταλαλεῖ ΠΠωῦσῇ, “εἰ ὃ πατὴρ αὐτῆς πτύων ἐνέπτυτ
σεν. εἰς τὸ πρόςωπον αὐτῆς » οὐκ ἐντραπήσηται ἑπτὰ ἶ
ἡμέρας; "ἢ Ὄντως γὰρ ἀναίσχυντος καὶ ϑρασεῖα ἥ ᾿
αἴσϑησις, ἥ ἤ ἐξουϑενηϑεῖσα ὑ ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ τοῦ πατρὸς. Ἦ
παρὰ τὸν πιστὸν ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ, ᾧ τὴν «Πἰϑιόπιο- Ἵ
σαν", τὴν «ἀμετάβλητον καὶ κατακορῆ γνώμην, αὐτὸς ἱ
ὃ ϑεὸς ἡρμόσατο » τολμᾷ. καταλαλεῖν Π]Πωῦσῇ καὶ
κατηγορεῖν » ἐφ᾽ ῳ ὥφειλεν ἐπαινεῖσϑαι. Τοῦτο γάρ
ἔστιν ἐγκώμιον αὐτοῦ μέγιστον , ὅτι τὴν «Αϊϑιόπισ--:
σαν ἔλαβε »., τὴν ἄτρεπτον καὶ πεπυρωμένην, καὶ δό-

ΧΟ φύσιν. “ὥςπερ “γὰρ ἐν ὀφϑαλμῷ τὸ βλέπον Ὗ
μέλαν ἐστὶν, οὕτως τὸ δρατικὸν τῆς ψυχῆς «ϊϑιό-

Ἢ Νάμ, 12, 14,

ΚΕΘΙΒ ΑΙΧΈΘΟΗ. Π, 17.18. . 109

πισσα κέκληταις, Διὰ τί οὖν, πολλῶν. ὄντων κακίας.
ἔργων Ἀ ἑνὸς μόνου μέμνηται τοῦ κατὰ τὸ αἰσχρὸν,
εἰπὼν “οὐχ ἠσχύνοντο;" .Χ4λλ᾽ οὐκ ἠδίκουν Ἐ ἢ οὐχ
ἡμάρτανον 5 ἢ οὐκ ἐπλημμέλουν; ; Παράκειται δὲ ἢ αἰ-
τία. ἹηΠὰ τὸν ἀληϑῆ μόνον. ϑεὸν, οὐδὲν οὕτως αἰσχρὸν

ἡγοῦμαι, ὡς τὸ ὑπολαμβάνειν ἃ ὅτι νοῶ, ἢ ὅτι αἰσϑά-
γομαι. ὋΟὲ ἐμὸς-νοῦς αἴτιος τοῦ γοεῖν ; Πόϑεν:; ἱΕαυτὸν
γὰρ οἶδεν, ὕςτις ὧν τυγχάνει ἢ πῶς ἐγένετο; ; Ἡ δὲ

αἴσϑησις αἰτία τοῦ αἰσϑάνεσϑαι; Πῶς ἂν λέγοιτο, "

,
μήτε ὑφ᾽ αὑτῆς » μήτε ὑπὸ τοῦ νοῦ γνωριζομένῃ ;
«ς
Οὐχ. ὁρᾷς, ὅτι ὃ δοκῶν γοεῖν νοῦς εὑρίσκεται πολ-
λάχις ὦ ἄγους ἐν τοῖς χόροις, ἐν ταῖς μέϑαις ᾿ ἐν ταῖς

“παραφροσύναις; Ποῦ δὲ τὸ νοεῖν ἐπ᾿ αὐτῶν; Ἡ δὲ

αἴσϑησις οὐ πολλάκις ἀφαιρεῖται τὸ αἰ οφυθθς

()ρῶντες ἔστιν ὅτε, οὐχ δρῶμεν, καὶ ἀκούοντες οὐχ
ἀκούομεν » ἐπειδὰν ὃ νοῦς μικρὸν ὧ ὅσον ἑτέρῳ »οητῷ
προςανέχῃ παρενϑυμούμενος. Ἕως οὗ γυμνοί εἶσιν»

ὃ μὲν νοῦς τοῦ γοεῖν, ἦ δὲ αἴσϑησις τοῦ αἰσϑάνε-
Ὅσθαι, οὐδὲν ἔχουσιν αἰσχρόν᾽ ἐπειδὰν δὲ ἄρξωνται
Ἱ καταλαμβάνειν » ἐν αἰσχύνῃ καὶ ὕβρει γίνονται. Εὺ-

ρεϑήσονται γὰρ εὐηϑείᾳ καὶ μιωρίᾳ πολλάκις χροώμε-
γοι μᾶλλον, ἢ ὑγιαινούσῃ ἐπιστήμῃ; οὐ μόνον ἐν

κόροις χαὶ μελαγχολίαις χαὶ παραφροσύναις , ἀλλὰ1100
καὶ ἐν τῷ ἄλλῳ βίῳ. Ὅτε μὲν γὰρ ἢ αἴσϑησις χκρα-.-
τεῖ, ὃ γοῦς ἠνδραπόδισται ὸ μηδενὶ προςέχων νοητῷ.

ὅτε δὲ ὃ νοῦς κρατεῖ, ἥ αἴσϑησις ἄπρακτος ϑεω-
ρεῖται, μηδενὸς ἀντίλημψιν ἴσχουσα αἰσϑητοῦ.
ᾧ. 18. “Ὁ «δὲ ὁ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν
ϑηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε κύριος ὃ ϑεός. ῥέον;
“Τυοῖν προγεγονότων. » νοῦ καὶ αἰσϑήσεως , χαὶ τού-
των γυμνῶν χατὰ τὸν δεδηλωμένον τρόπον ὑπαρχόν-
τῶν, ἀνάγκη, τρίτην ἡδονὴν συναγωγὸν ἀμφοῖν ὑπάρ--
ξαι, πρὸς τὴν τῶν νοητῶν καὶ αἰσϑητῶν ἀντίληψιν.
τε γὰρ ὃ νοῦς δίχα αἰσϑήσεως ἠδύνατο καταλα-

Κ

4) 66κ. δ. 1. -

110 1 ἘΟῚ5 ΑΥΤΈΘΟΗΝ. ΠΙ, 18. 19.

βεῖν ζῶον ἢ ἢ φυτὸν ἢ λίϑον ἢ ξύλον ἢ συνόλως σῶμα,
οὔτε ἡ αἴσϑησις δίχα τοῦ γοῦ περιποιῆσαι τὸ αἰσϑά-.
νεσϑαι. Ἐπειδὴ τοίνυν ἄμφω ταῦτα συνελϑεῖν ἔδει
πρὸς κατάληψιν τῶν ὑποκειμένων, τίς αὐτὰ. συνήγα--
γεν, ὅτι μὴ δεσμὸς τρίτος, ἔρωτος καὶ ἐπιϑυμίας,,
ἀρχούσης κ καὶ δυναστευούσης ἡδονῆς, ἣν συμβολι-.
κῶς ὄφιν ὠνόμασε; Πάνυ. χαλῶς ὃ ζωοπλάστης θεὸς
ἐδημιούργησε τὴν τάξιν. Νοῦν γὰρ πρῶτον, τὸν ἄν-
δοα, πρεσβύτατον γὰρ ἐν ἀνϑρώπῳ, εἶτα αἴσϑησιν,.
τὴν γυναῖχα, εἶτα ἑξῆς τρίτον, ἠδονήν. “Ἵυνάμεις,
δέ εἶσιν αὐτῶν, καὶ ἡλικίαι διάφοροι, γοούμεναι μό-
μον, χϑόνῳ δ): ἰσήλικες. “μα γὰρ ἑαυτῇ ψυχὴ πάν--
τὰ ἐπιφέρεται" ἀλλὰ τὰ μὲν ἐντελεχείᾳ, τὰ δὲ τῷ
δύνασθαι γενέσϑαι »ο εἰ χαὶ μήπω προςείληφε τὸ τ ε
λος. Εἰκάσϑη δὲ ὁ ὄφει ἡδονὴ διὰ τόδε. ᾿ἀἰρλόπλονυ
γὰρ καὶ ποικίλη, ὥςπερ τοῦ ὄφεως. ἢ κίνησις, οὕτως
καὶ ἡδονῆς. Πενταχῆ γέ τοι πρῶτον εἱλεῖται. Καὶ ἃ
γὰρ δ δράσεως ἡδοναὶ συνίστανται" χαὶ δι ἀχοῆς, ἢ
καὶ διὰ γεύσεως, καὶ διὰ ὀσφρήσεως, καὶ δι ἁφῆς:
Τίνονται δὲ καὶ αἱ σφοδρόταται. χαὶ σύντονοι αἱ
περὶ τὰς γυναῖκας ὁμιλίαι, δι᾽ ὧν γένεσις ἧ τοῦ
ὁμοίου πέφυχεν ἀποτελεῖσθαι. Καὶ κιὴν οὐ διὰ τοῦτο,
μόνον “ποικίλην φαμὲν τὴν ἡδονὴν » ὅτι περὶ πάντ
τὰ τοῦ ἀλόγου τῆς ψυχῆς εἱλεῖται, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ. πε; Ν
ἕκαστον" μέρος πολίπλοκός ἐστιν. Εὐθέως δι᾿ ὁρά-
σεως ἡδοναὶ γίνονται ποικίλαι, γραφικὴ πᾶσα, πλα-
στικὴ, τὰ ἄλλα ὅσα κατὰ τέχνας τεχνικὰ δημιουρ-.
γήματα » τέρπει τὴν ὅρασιν. Πάλιν φυτῶν βλαστα-
γόντων » ἀὐθαὐνεων: καρποτοχούντων. διαφοραὶ, ζώων.
εὐμορφίαι πολυσχιϑεῖς. “Ὁμοίως τὴν. ἀκοὴν αὐλὸς
ϑοήδύνει, κιϑάρα , πᾶσα ὀργάνων. ἰδέα, ζώων ἀλόγων
Ν. ἐμιμελεῖς φωναὶ ᾽ χελιδόνων, ἀηδόγων, τῶν ἄλλων 110]
ὅσα φύσις μεμούίσωχε λογικῶν, εὐφωνία κιϑαρῳδῶν,
κωμῳδίαν, τραγῳδίαν, τὴν ἄλλην ὑποκριεικὴν ἐπι-
᾿'δεικγυμένων. ᾿

ᾧ. 19, Τί δεῖ περὶ τῶν γαστρὸς ἡδονῶν διδάξ ]

4

Ἂ

1615 ΑἸΔΕΘΟΙ. ΠΙ, 19.206. 41

σχεῖν; Σχεδὸν γὰρ, ὅσαι τῶν ὑποκειμένων χυλῶν
᾿προζηνῶν διαφοραὶ, καὶ τὴν αἴσϑησιν κινούντων,
τοσαῦται καὶ τῆς ἡδονῆς. ΨΚ ΓΝ οὐ δεόντως ποιχίλων
οὖσα ἡδονὴ ποικίλῳ ζώῳ παρεβλήϑη; “Τὰ τοῦτο
“καὶ τὸ λαῶδες, καὶ ὄχλον ἔχον ἐν ἡμῖν μέρος, ὃτε
᾿ τῶν ἐν «Αϊγύπτῳ Ἂ), τουτέστι τῷ σωματικῷ οἴκῳ,
᾿ οἰχιῶν ἐφίεται 5 ἡδοναῖς περιπίπτει, ϑάνατον ἐπαγού--
σαῖς, οὐ χωρισμὸν ψυχῆς ἀπὸ σώματος ῃ ἀλλὰ ψυ-
᾿ Ζῆς ὑπὸ κακίας φϑοράν. Φησὶ γὰρ, “Καὶ ἀπέστειλε
κύριος εἷς τὸν λαὸν τοὺς ὄφεις τοὺς ϑανατοῦντας,
᾿ χαὶ ἔδακγον τὸν λαὸν, χαὶ ἀπέϑνησχε λαὸς πολὺς
᾿ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ." Ὄντως γὰρ οὐδὲν οὕτως ϑάνα-
τὸν ἐπάγει ψυχῆ, ὡς ἀμετρία τῶν. ἡδονῶν. Τὸ δὲ
᾿ ἀποϑνῆσκον ς οὐ τὸ ἄρχον ἐστὶν ἐν ἡμῖν , ἀλλὰ τὸ
᾿ ἀρχόμενον Σ τὸ λαῶδες" καὶ μέχρι τούτου ϑάνατον
ἐνδέξεται 3 μέχρις ἂν μετανοίᾳ χρησάμενον » ὅμολο-
᾿ γήσῃ τὴν τροπήν. Προςελϑόντες γὰρ ἔλεγον ΤΠωῦ-
Εσῆ., ὅτι “ἡμαρτήχαμεν, ὅτι κατελαλήσαμεν κατὰ
“Κυρίου καὶ κατὰ σοῦ. Εὐξαι οὖν πρὸς Κύριον, καὶ
ἀφελέτω ἀφ᾽ ἡμῶν τοὺς ,ὄφεις.᾽ Εὖ τὸ “φάναι, οὐχ
᾿ ὅτι κατελαλήσαμεν, ἡμάρτομεν " ἀλλ᾽, ὅτι ἡμάρτο-
μεν, κατελαλήσαμεν. Ὅταν γὰρ ἁμάρτῃ καὶ ἀπαρ--
τηϑῇ ὃ γοῦς ἀρετῆς, αἰτιᾶται τὰ ϑεῖα, τὴν ἰδίαν
τροπὴν προςάπτων ϑεῷ.
ἘΠ ς 20. "Πῶς οὖν γίνεται ἴασις τοῦ πάϑους; Ὅ-
ταν ἕτερος ὄφις »ατασχευασϑῇ, τῷ τῆς Εὔας ἐναν--
᾿ τίος, ὃ σωφροσίνης λόγος" ἡδονῇ γὰρ ἐναντίον σω-
φροσύνη, ποικίλῳ πάϑει, ποικίλη ἀρετὴ καὶ ἀμυνο--
μένη πολεμίαν ἡδονήν. Τὸν κατὰ σωφροσύνην οὖν
ὄφιν κελεύει ὃ ϑεὸς ΤΠ]ωῦσεῖ κατασχευάσασϑαι ιν καί
φησι" “Ποίησον σεαυτῷ ὄφιν, καὶ ϑὲς αὐτὸν ἐπὶ
: σημείου.» Ὁρᾷς, ὅτε οὐχ ἄλλῳ τινὶ κατασκευάζεται
τοῦτον ὃ ἹΠωῦσῆς τὸν ὄφιν, ἢ ἑαυτῷ" προςτάττει
γὰρ ὃ ϑεὸς, “Ποίησον σεαυτῷ, ἵνα γνῶς, ὅτι οὗ
Γ

| Η
] 5") Νίμα, 21, ὅ κά.
Κη

112 ΤΕΟΘῚΘ ΑΙΓΈΘΟΒ. Π, 20. 21.

παντός ἐστι κτῆμα σωφροσύνη, ἀλλὰ μόνου τοῦ
᾿ϑεοφιλοῦς. Σχεπτέον δὲ »ἐδιὰ ἸηΠωσῆς χαλκοῦν ᾿
ὄφιν κατασχευάζεται, οὐ προςταχϑὲν αὐτῷ περὶ ποι-
Β1ότητος. ἹΠη ποτ ᾿ οὖν διὰ τάδε:. Πρῶτον μὲν ἀνδλού
Μ.εἶσιν αἱ ϑεοῦ χάριτες ,. ἰδέαι αὗται καὶ ἄποιοι. Ὁ
δὲ τῶν ϑνητῶν σὺν ὕλῃ ϑεωροῦνται. “Τεύτερον 1102
δὲ καὶ ΤΠωῦσῆς μὲν ἀσωμάτων ἐρᾷ ἀρετῶν ᾽ αἵ ΗΒ
ἡμέτερα ε, ψυχαὶ » οὐ “δυνάμεναι ἐχδῦναι τὰ σώματα,
σωματικῆς ἐφίενται ἀρετῆς. Ζυνατῇ δὲ" καὶ στερεᾷ Σ
οὐσίᾳ τῇ χαλκοῦ ἀπείκασται. ὃ κατὰ σωφροσύνην λό-
γος, εὔτονος χαὶ ἀδιάχκοπος ὧν. Ἴσως δὲ καὶ παρό- :
σον ἢ μὲν ἐν τῷ ϑεοφιλεῖ σωφροσύνη τιμιωτάτη ἐστὶ
καὶ χρυσῷ ἐοικυῖα, δευτερεύουσα δὲ ἡ ῆ ἐν τῷ κατὰ προ-
κοπὴν σοφίαν ἀναλαβόντι. τὰ: Ὸν ἂν οὖν δάχῃ ὦ ὄφις,
πᾶς ὃ ἰδὼν αὐτὸν ζήσεται," ᾽ πάνυ ἀληϑῶς. ᾿Ἐὰν γὰρ, ,
ὃ νοῦς δηχϑεὶς ἡδονῇ, τῷ τῆς Εὔας ὄφει, ἰσχύσῃ
κατιδεῖν ψυχικῶς τὸ σωφροσύνης χάλλος, τὸν Ἰωῦ-
σέως ὄφιν » καὶ διὰ τούτου τὸν ϑεὸν αὐτὸν, ζήσε-
“ται. ἸΠόνον ἰδέτω χαὶ κατανοησάτω.

ᾧ. 21. Οὐχ δρᾷς, ὅτι καὶ ἧ͵ ἄρχουσα σοφία,"
Σάῤῥα, φησὶ, τ Ὃς γὰρ ἂν ᾿ἀχούσῃ, συγχαφεῖταέ,
μοι... “Ἵλλὰ φέρε τινὰ ἰσχῦσαι ἀκοῦσαι, ὅτι τέ-
τοχὲν ἢ ἀρετὴ τὴν εὐδαιμονίαν, Ἰσαὰκ ᾿ καὶ εὐϑὺς
συγχαριτικὸν ὕμνον ὑμνήσει. Ὡς οὖν τοῦ ἀχούσαν-
τός ἐστι συγχαίρειν, οὕτω τοῦ σωφροσύνην. καὶ
ϑεὸν ἰδόντος εἰλικρινῶς » τὸ μὴ ἀποϑνήσχειν. Πολ-
λαὶ δὲ καρτερίας καὶ σωφροσύνης ἐρασϑεῖσαι ψυχαὶ,
ἐρημωϑεῖσαι παϑῶν » ὅμως κράτος ὑπέμειναν ϑεοῦ,
καὶ. τροπὴν τὴν. πρὸς τὸ Ζεῖρον ἐδέξαντο ; διασυνι-.
στάντος αὐτόν τε καὶ τὴν γένεσιν τοῦ δεσπότου" '
ἑαυτὸν μὲν, ὅτι ἀκλινὴς ἕστηκεν ἀεὶ, τὴν δὲ γένεσιν,
ὅτι ταλαντεύει καὶ πρὸς τὰ ἐναντία ἀντιῤῥέπει. Φησὶ
γὰρ “τοῦ ἀγαγόντος σε διὰ τῆς ἐρήμου τῆς μεγάλης
καὶ τῆς φοβερᾶς ἐχείνης, οὗ ὄφις δάκνων καὶ σκορ-

τ σι.

Υ
;

“ 66. 21, 6. 4 ᾿

ΓΕΘΙΒ ΑἸΤΈΘΟΗ. ἢ, 21. 22. 118

πίος καὶ δίψα ᾿ οὗ οὐκ ἦν. ὕδωρ. Τοῦ ἐξαγαγόντος
σοι ἐχ πέτρας ἀκροτόμου πηγὴν ὕδατος, τοῦ ψωμί-
σαντός σε τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὃ οὐκ ἤδεισαν οὗ
πατέρες σου." Ὃἢ Ὁρᾷς, ὅτι οὐ μόνον τῶν ἐν .41-
πατέρες ) Ορᾷς, !
γύπτῳ παϑῶν -ἐφιεμένη ἧ ψυχὴ περιπίπτει τοῖς ὄφε-
σιν, ᾿ἀλλὰ καὶ, ὅτε ἐστὶν ἐν. ἐρήμῳ, δάκνεται ὑφ
ἡδονῆς, τοῦ ποικίλου καὶ ὀφιώδους πάϑους. Οἰκειό--
τατον δὲ ὄνομα, εἴληχε τὸ ἡδονῆς ἐ ἔργον, δηγμὸς γὰρ
χαλεῖται. .4λλ᾽ οὐ μόνον οἱ ἐν ἐρήμῳ δάκνονται
ὑφ᾽ ἡδονῆς, ἀλλὰ καὶ οἵ ἐσκορπισμένοι. Καὶ γὰρ
γὼ πολλάκις καταλιπὼν μὲν ἀνθρώπους συγγενεῖς
καὶ φίλους καὶ ἀρζοθα, καὶ εἰς ἐρημίαν ἐλϑὼν,
ἵνα τι τῶν ϑέας ἀξίων κατανοήσω » οὐδὲν ὦνησα"
ἀλλὰ σχορπισϑεὶς ὃ γοῦς, ἢ πάϑει δηχϑεὶς, ἀνεχώ--
ρήσεν εἷς τὰ ἐναντία. Ἔστι δὲ ὅτε καὶ ἐν πλή-- 1103
ει μυριάνδρῳ ἐρημῶ τὴν διάνοιαν, ». Τὸν ψυχικὸν Ῥ,
ὄχλον σχεδάσαντος ϑεοῦ, καὶ διδάξαντός με, ὅτε
οὐ τόπων διαφοραὶ τό τε εὖ καὶ “χεῖρον ἐργάζονται,
ἀλλ᾽ ὃ κινῶν ϑεὸς καὶ ἄγων ἢ ἂν προαιρῆται, τὸ
τῆς ψυχῆς ὄχημα. Πλὴν περιπίπτει σχορπίῳ, ὅπερ

τὶ σχορπισμῷ ἐν τῇ “ἐρήμῳ, : χαὶ δίψα καταλαμβά-
γει ἥ τῶν παϑῶν, μέχρις ἄν, ὃ ϑεὸς τῆς ἀκροτόμου
σοφίας ἑαυτοῦ τὸ νᾶμα ἐπιπέμψῃ, καὶ ποτίσῃ τὴν
τραπεῖσαν ψυχὴν ἀμεταβλήτῳ ὑγείᾳ, Ἢ! γὰρ ἀκρό--
τομος πέτρα, ἡ σοφία τοῦ ϑεοῦ ἐστιν, ἣ ἣν ἄκραν
καὶ πρωτίστην ἐ ἔτεμεν ἀπὸ τῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων, ἐξ
ἧς ποτίζει τὰς φιλοϑέους ψυχάς. Ποτισϑεῖσαι δὲ
χαὶ τοῦ μάννα ἐμπίπλανται τοῦ γενικωτάτου. Κα-
λεῖται γὰρ τὸ “μάννα Τί, ὃ πάντων ἐστὶ γένος. Τὸ
δὲ γενικώτατόν ἐστιν ὃ ϑεὺς , χαὶ δεύτερος ὃ ϑεοῦ
λόγος ς τὰ δὲ ἄλλα λόγῳ μόνον χάδια ἔργοις δ᾽
ἔστιν οὗ ἴσον τῷ οὐχ ὑπάρχοντι.

δ ψ, ᾽1δὲ νῦν διαφορὰν τοῦ ἐν ἐρήμῳ τρεπο-

εἶδαν χαὶ τοῦ ἐν «Αἰγύπτῳ. Ὃ μὲν γὰρ τοῖς ϑα-

2) Ὧραι, 8, 14 54.

"

114 ΠΕΟΙΒ ΑἸΓΕΘΟΒ, Π,22. ᾿

γνατοῦσιν ὄφεσι χρῆται, τουτέστιν ἀπλήστοις ἡδοναῖς
ϑάνατον ἐπιφερούσαις' ὃ δὲ ἀσκητὴς δάκνεται μό-᾿
γον ὑφ᾽ ἡδονῆς καὶ σχκορπίζεται ᾿ οὐ ϑανατοῦται.,
Καὶ ἐκεῖνος. μὲν σωφροσύνῃ , χαλχῷ ὃ ὄφει, ϑεραπεύε-,
ται, γενομένῃ ὑπὸ τοῦ σοφοῦ Μωσέως - οὗτος δὲ
ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ ποτίζεται κάλλιστον ποτὸν, σοφίαν,,
ἐκ τῆς πηγῆς, ἣν αὐτὸς. ἐξήγαγεν ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ,
σοφίας. Οὐδὲ τοῦ ϑεοφιλεστάτου ἸΠωὐσέως. ᾿ἀπέχετ,
ται ἥ ὀφιώδης. «Ἵἔγεται δὲ ὧδε, “ Ἐὰν οὖν μὴ.
πιστεύσωσί κοι, μηδὲ εἰςξακούσωσι τῆς φωνῆς βου,
-- ἐροῦσι ,γὰρ, οὐκ ὠπταί σοι ὃ ϑεὸς, ἐῶν τί ἐρῶ,
πρὸς αὐτούς ; Καὶ εἶπε κύριος ἸΠωὐσεῖ" τέ τοῦτ᾽ ἔστε,
τὸ ἐν τῇ χειρί σου; Ὁ δὲ εἶπε, ῥάβδος. Καὶ εἶπε,
ὁήψον. αὐτὴν. ἐπὶ τὴν γῆν. Καὶ ἔῤῥιψεν αὐτὴν ἐπὶ
τὴν γῆν, καὶ ἐγένετο, ὄφις, καὶ ἔφυγε ἸἹΠωῦσῆς ἀπ᾿
αὐτοῦ. Καὶ εἶπε χύριος ΠΠωῦσεῖ, Ἔχτεινον τὴν
χεῖρά σου, καὶ - ἐπιλαβοῦ τῆς κάβαρω, ᾿Εχτείνας
οὖν τὴν χεῖρα, ἐπελάβετο τῆς χέρχου. Καὶ ἐγένετο͵
ῥάβδος ἐν: τῇ χειρί, “Καὶ εἰπὲν αὐτῷ, ἵνα πιστεύ--
σωσί σοι. ᾽ξ Πῶς ἄν τις πιστεύσαι θεῷ; ᾿Εὰν
μάϑῃ Ρ ὅτι πάντα τὰ ἄλλα τρέπεται Ἶ μόνος. δὲ αὐτὸς
ἄτρεπτός. ἐστι. Πυνϑάνεται οὖν ὃ ϑεὸς τοῦ σοφοῦ ἢ
τί ἐστιν ἐν τῷ πραχτιχῷ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ βίῳ" ἢ
γὰρ χεὶρ σύμβολον πράξεως. Ὁ δὲ ἀποκρίνεται, ὃ
παιδεία, ἣν ῥάβδον καλεῖ. “]ιὸ καὶ ὃ πτερνιστὴς 1
τῶν παϑῶν Ἰαχώβ φησιν, “Ἔν γὰρ τῇ ῥάβδῳ μου
ἜΣ Ὺ τὸν Ἰορδάνην τοῦτον." ἘΝ) Ἰορδάνης δὲ Κτὴν
ΜΙ τάβασις ἑρμηνεύεται. Τῆς δὲ κάτω καὶ γηΐνης κ
φϑαρτῆς φύσεώς ἐστι τὰ χατὰ κακίαν καὶ πάϑος
διαβαίνει. δὲ ταῦτα ὃ ἀσκητὴς γοῦς ἐν παιδείᾳ. Τα-
πειγὸν γὰρ, τὸ ἐνδέχεσϑαι ὅτι βαχτηρίαν ἔχων ποῦν
ταμὸν διέβαινε. Ἧι

“ Ἐχοᾶ, 4, ὃ 54ᾳ.
κἢ) Ο6ι. 82, 10.

]

ΤΕΘΙΘ ΑἸΠΙΕΘΟΙΒ. Π, 23.324. 148

ᾧ. 29, Καλῶς οὖν καὶ ὃ ϑεοφιλὴς Ιωῦὐσῆς
τ νόον Ὄντως γὰρ αἱ πράξεις τοῦ σπουδαίου
παιδείᾳ ὡς ἂν ῥάβδῳ ἐπερείδονται, τὸν κλόνον χαὶ
σάλον τῆς ψυχῆς ἱδρυόμεναι. “ὕτη ἢ ῥάβδος ἀποῤ-
" γίνεται “ὄφις. Εἰχότως. ᾿Ἐὰν γὰρ ἥ ψυχὴ

ποῤῥίψῃ τὴν παιδείαν, γέγονε “φιλήδονος ἀντὶ φι-
ἀρέτου. Διὸ καὶ Μωσῆς φεύγει ἀπ᾽ αὐτοῦ. ἀἠπὸ
ὰρ τοῦ πάϑους καὶ τῆς ἡδονῆς ἀποδιδράσκει ὃ φι-

Ἢ δες. ᾿Ἵλλά τοί γε ὃ ϑεὸς τὴν φυγὴν οὐκ ἐπαι-
γεῖ. Σοὶ μὲν γὰρ, ὦ διάνοια, μήπω, τελειωθείσῃ»

υγὴν χαὶ δρασμὸν τῶν παϑῶν ἁρμόσει μελετᾶν.

ωὐσεῖ δὲ τῷ τελείῳ, παραμένειν τῷ πρὸς αὐτὰ
τ ΑΝ ᾿ καὶ ἀντιστατεῖν αὐτοῖς, καὶ ᾿διαμάχεσϑαι.
“Εἰ δὲ μὴ» ἀδείας καὶ ἐξουσίας λαβόμενα μέχρι τῆς
ψυχικῆς ἀκροπόλεως ἀναβάντα πᾶσαν ἐκπολιορκή--
σει χαὶ λεηλατήσει, συράνγου τρύπον ἢ τὴν ψυχήν.
“Ζι χαὶ προςτάττει ὃ ϑεὸς “λαβέσϑαι τῆς κέρχου,᾽"
τουτέστι, τὸ ἀντίδικον τῆς ἡδονῆς καὶ ἀτίϑασσον
αὐτῆς μὴ φοβείτω σε, ἀλλὰ τούτου μάλιστα λα-
βοῦ καὶ κατάσχες καὶ περικράτησονγ. Ἔσται γὰρ
πάλιν ἀντὶ ὄφεως ῥάβδος , τουτέστιν ἀντὶ ἡδονῆς γε-

“γήσεται ἐν τῇ χειρὶ παιδεία. “Τλλὰ γενήσεται ἐν τῇ
“Ζειρὶ, ἐν τῇ πράξει τοῦ σοφοῦ, ὃ δὴ καὶ ἀληϑὲς
“ἐστι. “1αβέσϑαι δὲ καὶ περικρατῆσαι ἡδονῆς ἀδύ-
“γατον ᾿ εἶ μὴ πρότερον ἐχταϑείη ἢ «χεὶρ ᾧ τουτέστιν,
εἰ μὴ τὰς πράξεις καὶ προχοπὰς ἁπάσας ὁμολογή--
σειέν ἢ ψυχὴ κατὰ ϑεὸν εἶναι, καὶ μηδὲν εἰς ἕαυ-
"τὴν συναγάγοι. Τοῦτον μιὲν δὴ τὸν ὄφιν ἀποδι-
δράσχειν ὃ βλέπων διέγνωχεν. ὝἭτερον δὲ τὸν σω-
φροσύνης λόγον κατασκευάζει, τὸν χαλχοῦν ἐκεῖς-
γον, ἵγα ὃ δηχϑεὶς ὑφ᾽ ἡδονῆς, ἰδὼν σωφροσύνην,
ζήσῃ τὸν ἀληϑῆ ῥίον.

ᾧ. 24. Τοιοῦτον ὄφιν εὔχεται ὃ Ἰακὼβ γενέ-
σϑαι τὸν Ζὰν, καί φησιν οὕτως" “2ὰν κρινεῖ τὸν
ἑαυτοῦ λαὸν, ὡςεὶ καὶ μία, φυλὴ Ἰσραὴλ," -χαὶ
“ ΓῪ}εγέσϑω 4ὰν ὄφις ἐφ᾽ ὁδοῦ, ἐγκαϑήμενος ἐπὶ

110 ΠΈΟΘΙΝ ΑἸΠΈΘΟΗ. ἢ], 24.

τρίβου, δάκνων πτέρναν ἵππου. Καὶ πεσεῖται ὃ ἵπ-
πεὺς εἷς τὰ ὀπίσω, τὴν σωτηρίαν περιμένων κυ-
ρίου. δ Ἔχ μὲν τῆς Λείας πέμπτος υἱός ἐστὲν
᾿Ισσάχαρ γνήσιος τῷ Ἰακώβ. “Συγκαταριϑμουμένων
δὲ τῶν ἐκ τῆς Ζέλφας δυοῖν, ἕβδομος. Τοῦ δὲ

. Ἰακὼβ πέμπτος ἐστὶν ὃ “Ζὰν ἐκ τῆς Βάλλας τῆς 110:

παιδίσκης Ῥαχήλ. Τὴν δὲ αἰτίαν ἐν τοῖς κατ᾽ ἰδίαν
ἐξευρήσομεν. Περὶ δὲ τοῦ “ἂν πάλιν κατανοήτ
τέον. “100 γένη φορεῖ ἡ ψυχὴ, τὸ μὲν ϑεῖον, τὸ
δὲ φϑαρτόν; Τὸ μιὲν οὖν χρεῖττον κεκύηκεν ἤδη,
καὶ ἵσταται ἐπ᾽ αὐτοῦ. Ὅτε γὰρ ἐξομολογήσασϑαι

"

ϑάτῷ ϑεῷ καὶ παραχωρῆσαι πάντα ἴσχυσεν ἢ ψυχὴ,
“ »-»-"᾿ - οὐβας Ἃ ΝΠ - Ὕ
ΜΙ ικτῆμα κρεῖσσον λαβεῖν οὐκ ἔτ᾽ εἶχε. “]Πιὰ τοῦτο ἔστη

τοῦ τίχτειν, τὸν Ἰούδαν, τὸν ἔξομολογητικὸν τρό-

πον, ἐνεγχκοῦσα. Τὸ δὲ ϑνητὸν γένος νῦν ἄρχετιω ς
͵ὔ «2 ν᾿

διαπλάττειν. Ὑφέστηκε δὲ τὸ ϑγητὸν καταπόσει"

᾿ϑεμελίου γὰρ τρόπον ἣ γεῦσις, ἣ αἰτία τῆς τῶν

ζώων διαμονῆς ἐστι. Βάλλα δὲ ἑρμηνεύεται κατά-
ποσις. Ἔχ ταύτης οὖν γίνεται ὃ “ἂν, ὃς ἑρμηνεύε-.
ται χρίσις" τοῦτο γὰρ τὸ γένος διακρίνει καὶ χωρέ-
ζει τὰ ἀϑάνατα ἀπὸ τῶν ϑγητῶν. ἘΕὔχεται οὖν αὖ-
τὸν γενέσϑαι σωφροσύνης ἐργάτην. Τῷ δὲ Ἰούδᾳ.
οὐκ εὔξεται" ἔχει γὰρ ἤδη τὸ ἐξομολογεῖσθαι καὶ εὖ-
ἀρεστεῖν ϑεῷ. ἰὰ ΤΙ ἐγέσϑω. οὖν,» φησὶ ἷ “ “1ὰν ὄφις Ν
ἐφ΄ οδοῦ. ὋὉδὸς ἡμῶν ἐστιν ἡ ψυχή. (ςπεὲρ γὰρ
ἐν ταῖς ὁδοῖς ἐστιν, ἰδεῖν διαφορὰν τῶν ὄντων, ἀψύτ
χων, ἐμψύχων, ἀλόγων, λογικῶν, σπουδαίων, φαύ-
λων, δούλων, ἐλευϑέρων, νεωτέρων, πρεσβυτέρων, Ὁ
ἀῤῥένων », ϑηλειῶν, ξένων, ἀστῶν, νοσούντων, ὑὕγιαι- ὦ
γόντων, λελωβημένων, ὁλοχλήρων" οὕτως καὶ ἔν
ψυχῇ καὶ ἄψυχα, καὶ ἀτελῆ, καὶ νοσώδη, καὶ δοῦτ
λα, καὶ ϑήλεα, καὶ μυρία ἄλλα χηρῶν μετακινή--

μι ᾿ ᾿
ματά ἐστι, καὶ ἔμπαλιν ἔμψυχα, ὁλόκληρα, ἄῤῥενα,

ἐλεύϑερα, ὑγιᾶ, πρεσβύτερα, σπουδαῖα, γνήσια, καὶ
᾿ »ς πρ θα, : ; ἢ ;

“-ϑηρν ϑρηδυάνας. τι αῶν σαδν τος ον

“) Θ6μ, 49, 17.

ΤΕΘΙΘ ΑἸ ΙΈΘΟΗ. 1, 24. 26. 117

ἀστὰ ὄντως. Γενέσθω οὖν ὃ σωφροσύνης λόγος,
ὄφις ἐπὶ τῆς “ψυχῆς, τῆς ὁδευούσης διὰ πάντων τῶν
᾿ τῷ βίῳ πραγμάτων » καὶ ἐγκαϑισάτω ἐπὶ τρίβου.
Τί δὲ τοῦτ᾽ ἔστιν; “τριπτος μὲν ὃ ἀρετῆς χῶρος,

λίγοι γὰρ βαίνουσιν αὐτόν. τέτριπται δὲ ὃ κακίας.
Ἡρμαϑῆσαι δὲ καὶ ἐνεδρεῦσαι καὶ λοχῆσαι παραινεῖ
τὴν τετριμμένην δδὸν, τὸ πάϑος χαὶ τὴν καχίαν,

οἷς κατατρίβονται τὸν βίον οἱ φυγάδες ἀρετῆς
λογισμοί.

ΜΝ 25. “2άκνων πτέρναν ἵππου." ᾿Εχομένως
πτεργιστής ἐστιν ὃ τὴν στάσιν τοῦ “γεννητοῦ. καὶ
φϑαρτοῦ διασείων τρόπος. Τὰ πάϑη δὲ ἵππῳ ἀπει-
χάσϑη. Τετρασκελὲς ἀρ καὶ τὸ πάϑος, ὡς ἵππος,
καὶ ὃ ὁρμητικὸν, καὶ αὐϑαδείας γέμον, καὶ σχιρ- 1106
τητιχὸν φύσει. ὋὉ δὲ σωφροσύνης λόγος. δάκνειν χαὶ Ῥ,
τιτρώσχειν φιλεῖ, καὶ ἀναιρεῖν τὸ πάϑος. Πτερνι-
σϑέντος τοῦ -πάϑους καὶ ὀχλάσαντος «ἐ πεσεῖται ὃ
ἱππεὺς εἷς τὰ ὀπίσω." Ἱππέα γοητέον ἐπιβεβηχότα
τοῖς πάϑεσι γοῦν, ὃς ἀποπίπτει τῶν παϑῶν, ὅταν
αὐτὰ συλλογισϑῇ καὶ πτερνισϑῇ. Εὐ δὲ, ὅτι εἰς τὸ
ἔμπροσϑεν οὐ πίπτει ἢ ψυχή" μὴ γὰρ προερχέσϑω
τῶν παϑῶν, ἀλλ᾽ ὑστεριζέτω τούτων αὶ σωφφονι-
σϑήσεται. Καὶ δογματικόν ἐστιν ὃ λέγει. "Ἐὰν δρ-
μήσας ὃ γοῦς ἀδικῆσαι. ὑστερήσῃ καὶ πέσῃ εἰς τὰ
ὀπίσω, οὐχ ἀδικήσει. Ἐὰν δὲ ἐπὶ πάϑος κινηϑεὶς
ἰδἄλογον μὴ ἐπεκδράμῃ , ἀλλὰ κατόπιν μείνη ὸ ἀπά-
ἡ(ϑειαν,, τὸ κάλλιστον, καρπώσεται. Ζιὸ καὶ τὸ κχα-
᾿ τόπιν πτῶμα ἀποδεχόμενος τῶν κακιῶν, ἐπιφέρει,
Ὶ τὴν σωτηρίαν «περιμένων χυρίου. Ὄντως γὰρ ὑπὸ
ϑεοῦ σώζεται ὃ Ο ἀποπέπτων τῶν παϑῶν, χαὶ ὑστερί-
ζων Δῆς ἐνεργείας αὐτῶν. Πέσοι τοιοῦτόν μου πτῶ-
μα ἡ. ψυχὴ, καὶ μηδέποτε ἀνασταίη ἐπὶ τὸ ἵππειον
᾿

καὶ σχιρτητικὸν πάϑος, ἵνα ϑεοῦ σωτηρίαν περιμεί-
᾿γᾶσα εὐδαιμονήσῃ. 4ιὰ τοῦτο καὶ ἸΠωὺσῆς ἐν τῷ
ἄσματι ὑμνεῖ τὸν ϑεὸν, ὅτι ““ἵππον καὶ ἀναβάτην

118 ΤΈΘΙΒ ΑἸ ΈΘΟΗ. ἢ, 20. 26.

ξρ «ς

ἔῤῥιψεν εἰς ϑάλασσαν, " Ὥ τὰ τέσσαρα πάϑη καὶ
τὸν ἐποχούμενον αὐτοῖς ἄϑλιον γοῦν- εἰς τὴν φϑορὰν
τῶν πραγμάτων καὶ τὸν ἀνήνυτον βυϑόν. “Καὶ ὄχε-.
δὸν τοῦ ἄσματος ὅλου τὸ κεφάλαιον τοῦτ᾽ ἔστιν, ἐ ἐφ
ὃ τὰ ἄλλα πάντα ἀναφέρεται , καὶ οὕτως ἔχει. "Ἐὰν
γὰρ ἀπάϑεια κατάσχῃ τὴν ψυχὴν, τελέως͵ εὐδαξδη
γήσει.
ᾧ. 20, Ζητητέον δὲ, τίνος ἕνεκα ὃ μὲν Ἰακώβ
φησιν, ὅτι “πεσεῖται ὃ ἱππεὺς εἰς τὰ ὀπίσω; Ἔ )
Τηωοῆς δὲ ἄδει, ὅτι “ἵππος καὶ ἀναβάτης χατε-
ποντώϑησαν.᾽ «Ζεχτέον οὖν ᾽ ὅτι ὃ μὲν, κατάπον-,
τούμενος ὃ «Ἵϊγύπτιός ἐστι τρόπος" ὃς χαὶ ἂν φεύγῃ
ὑπὸ τὸ ὕδωρ, τουτέστιν ὑπὸ τὴν φορὰν τῶν παϑῶν,
φεύγει. Ὃ δὲ πίπτων ἱππεὺς εἰς τὰ (ὀπίσϑια ὅ αὐ
ἔστι τῶν φιλοπαϑῶν. Τεχμήςᾳ ριον δὲ, ὅτι οὗτος μέν
ἐστιν ἱ ἱππεὺς, ἐκεῖνος δὲ ἀναβάτης. ἹἽππέως μὲν οὖν
ἔργον δαμάξειν, τὸν ἵππον, χαὶ ἃ ηνιάζοντα ἐπιστο-
ματίζει εἰν, ἀναβάτου δὲ, φέρεσϑαι ἢ ἂν τὸ “ζῶον ἄγῃ.
Καὶ ἐν ᾿ϑαλάττῃ, τοῦ μὲν κυβερνήτου ἔργον ἄγειν.
τὸ σχάφος ᾿ καὶ εὐϑύνειν καὶ ὀρϑοῦν" τοῦ δὲ ἐπιβά-.
του, πάσχειν ὅσα ἂν ἢ ναῦς ὑπομείνῃ. Παρὸ δὴ 11(
ὃ δαμάζων τὰ πάϑη ἱππεὺς, οὐ καταποντοῦται Ρ
ἀλλὰ ἀποβὰς αὐτῶν, τὴν σωτηρίαν περιμένει τοῦ
δεσπότου. Παραινεῖ μέντοι ὃ ἱερὸς λόγος ἐν “Ἴευι-"
τικῷ, “ἀπὸ τῶν ἑρπετῶν, ἃ πορεύεται ἐπὶ τεσσάφω!!α
ἃ ἔχει σχέλη ἀνώτερον τῶν ποδῶν, ὥςτε πηδᾶν ἐν
αὐτοῖς » σιτεῖσϑαι, ὦ γόνυ ὧν ἐστιν ὃ βροῦχος ,» χκαὶδ᾽
ἄτταχος, καὶ “ἀκρὶς, καὶ τέταρτον ὃ ὀφιομάχης. Κα Ἢ
δεόντως. Εἰ γὰρ ἄτροφον καὶ βλαβερὸν πρᾶγμα,
ὀφιώδης ἡδονὴ, } τροφιμώτατον ἂν καὶ σωτήριον γέ
γοιτο ἢ πρὸς ἡδονὴν διαμαχομένη φύσις. αὕτή δὲ ἢ
σωφροσύνη ἐστί. ΠΠάχου δὴ καὶ σὺ, ὦ διάνοιαν,

Ὁ Ἑκχοάᾶ, 15, 1. ἶ
42) Θθὴ, 49, 17. ΤῊ
“ΔΤ Υ, 11, 22. ΓΝ

ΕΘΙΘ ΑἸΤΈΘΟΒ. ΠΙ, 26. 119

πρὸς πᾶν πάϑος, καὶ διαφερόντως πρὸς ἡδονήν.
᾿ Καὶ γὰρ. “ φρονιμώτατός ἐστιν ὃ ὄφις πάντων ϑη-
ίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησεν κύριος ὃ ϑεός."" Ἐ)
Τῶν γὰρ πάντων πανουργότατόν ἐστιν ἡδονή. Ζιὰ
τί; Ὅτι πάντα ἡδονῆς δοῦλα, καὶ ὃ βίος ὃ τῶν
φαύλων. δεσπόζξεται ὑφ᾽ ἡδονῆς. Τὰ γοῦν. ποιητικὰ
αὐτῆς εὑρίσκεται διὰ πανουργίας πάσης, χουσὸς, ἄρ--
θγυρος, δόξα, τιιαὶ, ἀρχαὶ ᾽ αἱ ὕλαι τῶν αἰσϑητῶν,
ἱχαὶ τέχναι αἱ βάναυσοι » καὶ ὅσαι ἄλλαι κατασχευα-
στικαὶ ἡδογῆς , πάνυ ποικίλαι “καὶ ἀδικοῦσαι τὴν
ψυχήν. Τὰ δὲ ἀδικήματα οὐχ ἄνευ πανουργίας τῆς
ἐσχάτης ἐστί. Τὴν ὀφιομάχον. οὖν γνώμην ἀγτί-
ταττε, χαὶ κάλλιστον ἀγῶνα τοῦτον διάϑλησον, καὶ
σπούδασον στεφανωθῆναι, κατὰ τῆς τοὺς ἄλλους
ἅπαντας γικώσης ἡδονῆς . χαλὸν καὶ εὐκλεᾶ στέφα-
γον, ὃν οὐδεμία πανήγυρις ἀνθρώπων ἐχώρησε.

4 Θοπ. 8, ϑ8.

ΝΟΜΩ͂Ν ἽΕΡΩΝ
᾿ἈΑΛΗΓΟΡΙΑΙ ΤΡΙΤ 41

ΤΩΝ

ΜΕΤΆ ΤῊΝ ἙΞΑΗΜΈΡΟΝ.

τευ κὸγ ον ἐτῳτίνις φσφφζος ον
τ ὐαξεανέι ;- Ὁ. ογυξῶα
πτοία

ΒΑΘΟΒΑΒΚΌΜ ΜΕΟΌΝ
Γι" ΑΙ ΕΘΟΚΙΑΚΌΝ
ΩΝ 5ΕΧ ὈΙΕκῦΝ ΟΡυϑ5.

ΓΊΒΕᾺΕΞ [1Π.:
; ὰ
ΠΥ ΤΕΣ ΞΟΠ ΟΣ ΣΤΟΝ

(ΟΕ, σοι. 8, 8 544.)

Ὁ (1) ρ.: ἄθτι ζαρίξ, 18. 1πᾶ1π8 δὲ, οἰνγ ἰαΐϊθαιθ, ἀπά
Υἱτέπβ βαρίθηιι5 ἄοπαὶ, ἱπάϊσπιθ. Ἦοο Μογβοϑ ἀοοπῖβθο γοὸ-
πε, ἀϊσθηβ, Αἀδιπσπιη. οἵ Ἐν ΡοπΘ ἉΥΡοτθ5. ρᾶγδαϊθὶ 5686. ἃ}85-
σοπάϊθθο, Πδίμν οπαΐππ (2), 4αὶ πηϊνθυϑαιπ ἱμιρ]θξ, πθθο ἤὰ-
δε; ἀπθιῆ ἰοίϊαν δὶ ατιβ ἔπροτθ ὑπ) 15 ἀρθχυίθ ρχοᾶϊξ, 86 ἄοδὶ
ΘῈ πύϊπθι οἵ γψοϊππίαΐθιη ἰοποότατο (3). Οποᾶ σππιμι Οπιμηδ-π
χθ 18 ἀσοϊᾶα!, «πιὶ ψοϊπρίδε 56 ἐγαάπιπε,), διααθπάταμ,, τὰ. μπ--
ἴπ8. ἀουνπαιϊοιϊ απ ποἸαμιτιδ. φύαι ἰγρὰθ ῬΠπαχαοιὶβ ἱπάϊοδε (4),
βθοθαδινιβήπο, τὶ Μίονβεβ, π᾿ Μιιάϊαμι, ἱ, 6. δὰ ἱπάϊοίπιι πο-
βἔσιπη δον ἴαιητι5., πὲ ταϊοοϊ 8 αἰνίν8 γὩ ΠἀἸογθ5. σαὶ 486-
πθὸ οοτίηιπθη. οὕ 5θηϑατι 1Π|6ΟΘΌΥΙΒ.. απᾶ8 διινὲ ῬΠαγᾶο οἱ
Δορνριῖὶ, ᾿πϑαιητ5 (5). 1τὰ Ἰάσοραθ σαοάτιθ Τα] πτιιῖ 57. τ ϑύτιμν
δοῆδας οοποι(αιείαιν βδϑοϊσέουθιι,, Ὡρϑοομαϊαϊε, ἀθοϑαπθ αἰϊθποβ
ΘῈ ἵπαττθϑ δι θίου ἐθυθθιπι τ ἀοίοαϊ! : μοὸ δηΐν σθιτι8 5686 06-
οὨΠξη πα οτππθδ ἄθοθι ἀθὶ δπιαπὶθ8, αποχιι δὲ ψο]υρίλίθιη ἔπορυθ,
πὸὶ Πα, οπὶ βοἰπάορθαπὶ Αἄαμπι οἱ ἔνα (θ --- ὃ). 951 σιὶβ νϑτὸ
ἄθῃπι Ἰλίου οοπδΐτιν,, 15 δα 56 βδοϊππι οοπέτπσιίε (9) ; [4115 ἀπέριῃ
Τὶ ΡῈΣ δϑὲ ἀθϑεϊμπαπᾶμπβ, «πὰ Δίου δ88 ἱμιθυ οὶ ἱτιδδιξ, απαπὰο
ἀν ἴρδο ἴαοίο ἀδρυθποπάδίατ (10); ἄθπιν δπΐμι, ἃ 4πῸὸ 5010 δπὶ-
ὑχπβ βππαητια δα σϑοὶθ δοκίδι ἀάαν οἱ ἀροηάιμη ἡπουθίῃγ,, ἰδ -

2

᾿

154 ᾿Ἀπαῦμεντῦ.. τ

ἵπτπ ἈΡοδ πὸ ἔποονθ Ἰϊοθαί, πὲ τὰθη 8 Ροιῖα8 Ρἷαᾳ 51 4απονθπᾶυβ..
δὲ οοοπεαβ (ι). Οποα αὐΐθην πᾶ ]τι8 ἴῃ 56. βοπμι τϑοθαϊξ, αὶ

δὶ Ἰαϊθαξῖ, ἱπησξ ἰυρῦβ Ποιηἷθ Αϑουρεϊ, {ποι ἢ ἐἐε δότωνν
ον β65 βδθτ]ο ἀοίοαις - 116 θαμη οϑὲ πτμπᾶπα δὲ ρϑυηϊοίοϑδα ὑγΝ,
ἤεδοῖῖο, Βἷσ τπθηβ βᾶπα ἄθπη γτϑοΐθ οοΐϑθηβ (19). Ἠΐϊπο, ϑέαιπ,,
ΑΡγϑιπτβ ἀϊοϊίατ ἃ ἄθο οαποῖὶπβ ἤἔπϊ556. 6 ἄοιμηο, ἵν 6. ᾿πθιβ,.
ἄδο ογμριτα]απίθ βθηδαὶ Ὑδ᾽θατοιξ,, τιὶ 5014 “πᾶ6 ἀὐθντε, διιπὲ οὐτο
σποβοδῖ (13); δὲ αἱἱδ Ἰοοὸ 8 πιὰὲπ8 4 ἄοιμο ῬΑ }15., 1, 6, ἄθο.
πο ΔΡΡΥΟΡὶ ἢ ταὶ ᾿πθη8., πἶδὶ ροβίπιαια. ἄθοὸ ἀἀϊαναμ!δ Θ᾽ οοχρο-,
ΥἾ8 σάτοουθ Ἰἰογαΐα οϑὲ (14). Αἰαπθ 1ὰ ἴπ 4}118 Ἰοοῖβ ἐξα ἀν

ΕἸ

σορβ βαὶ (15). Ὑοοσανῖς ἄθαβ. Αἀάπασιι αὦ συ ϑυραη ΒΟ] πῃ ααῖ- :
ἄσιη,, 564 στὰ 60 φἐϊδια Ἐν : ὨΔΙ ἸΏΘῚ8 51η6 5681 6 οορίπο
ἴαυὶ «πιά θη ΡΟ οΘΕθΈ 1 6 68:17} τὶ «υοᾶ γοϑυρὶθ πππ]ῖθῦ, 4πῸπ|δῖπὶ
ἀεάιδιϊ πο οτπ, ἀοοσθίον : 5. ἔαιηθ 5111] ἐπ ητ..7) 56 .-ὶὸ
ϑ1π., 4πὶ δϑὲ ἸΠῸ]16Υ..). ΠΝ. ἢ πθηΐθ., 8564 ἐτπιχία τηθηΐθ Θβ856).
πὶ παΐο ποίΐομθβ σϑύτιη, βαρροάϊοε (18). ὅθηβιβ νϑῦο ποὴ ὅ6-
οἷρῖε τηθηΐθι,, πἰϑὶ ἴρ886. γοϊπρίαϊθ, 4πῶ28 δϑὲ βϑύρθηβ, ἀπίθ ἅθ-τ'
οϑρίυβ οδὲ (19 δὲ 850). ϑϑγρθὴβ ἀιλιππάϊοῦ ποῖ ἀαμιῖββἃ ἀοίρω-
εἴοπθ,, «αῖα υοϊπρίαβ., {πῖρρθ ἅπᾶ8. γθ8 ρϑβϑϑίιπα, πὸ δϑὲ ἅπτὶ
ἀϊεπᾶα (51); 4αδιπορτθιν. οἰϊαα τ, «πὶ οδὲ ΘΟΥΡΒ» ἀρβαυθ.
{1116 οατιϑἃ “ππδμϊ θα» πα ]χιβ ᾿αἀϊοαῖον (29) » δἰ ἀπεθνβολέτιν ; οοτπι

διυϊῆοαῖ ἩΠδιμαΥ,, ἤθη δΔοοὶρίαξ, πιβὶ ἃπ!8. ΟΟΥ̓ΡῚΒ ΠΟΤῚ ἐγ αϊα 1}
(23). Οὐοπίτα ἄθιιβ ῬοπῸΒ «ἈΡβπθ πιδηϊοβία. οατιϑα οἰΐοχε,
ἸΝοδο ναι: ἰα]ὶα δα δ πξ θθη 685 ΠΟΥ σγαϊϊαιη ἄἀθὶ, ἃ ἂν
οὐππΐα ροπάδις (24). Ηδο οεΐαιη Ταοίτηη δϑὲ,) πὶ ἄθυβ ΝΘ] ο]πος
βϑοάδθοπιμ,, {πὶ δϑὲ 188 58 Πἢ9 ΠΟΙ ὈΓΪΠ85 ΘΧΡΓΘΘΒΟ Θἰτ8. ΠΟΥ ΤΟ,
δαοογάοίθιι 5101 οοηϑεϊξιθυθε (95 δὲ 96): τάδσὶὀ Αγάᾶμιο,, πιϑρίαπο,
απίθ ἰαπάαΐο; τϑρίοηθιι Του Έ] θὲ Βαθιτανάδιη Ῥυουεγθε, "4πᾶ΄
τῷ τηϊσυαὶο τη 85. ἴῃ σΟοϑ]θϑιῖα ἰηηπϊξιν (27): πὲ οὐὰπ δᾶδοου,
ἀπίθαπατη παΐτβ οταξ, Τοθάτι8 5θιπρι θσητιι ᾿πῖγϑὲ,, {πὸ βυ]ηοία:
ἴατ, αϑι πὰ, «παι βἰρτιβοδλὶ ᾿δαδοῦβ, ἀπίθσπαι δθδὲ, ἀπϑπὶπιαι
ΘΧΒΠΠΑΥΑΤῚ (28); ἀξ Ταοοθυιι, ἄπ ἴπ τιῖουο τπαῖν!δ οταῖ,
οἴρϑιν ρύᾶὰθ ἔβανο ἀβθοϊαγατοῖ, «πὸ ἀοοεοίπν, ται πα] μο
8886. ἰγγαιϊοπαι 1. ργάνο (99); πὸ οχ δ|1|5 Τοβθρὶὶ Ἐρπγαΐππηι
ἐπηϊουθῖη., Ῥοιίογθι. Βαρτιουῖ: Μαπαβ58., παΐπ τἸπαῖουθια., {αῖθε
ΒΥ ΡΟ] 06. ἸΠΏ ΤΙ ΠΡ ᾿πθιμ ΟΥ̓. ΘΟΈΪΟΤΘΙΣ 6556. γΘιἰπδοθπὰ (30)
τὶ Βεβϑθοίθμι, οὔΐπ8 Οροσὰ δπΐθ μουΐθοίΐα πο Ἰατιδαπίπν,,
ὀχϑιστιθπάσιν ἰαθ θυ ποαπν εὐοοασοῖ , {0 τιϑ8 δϑὲ ἄθπ8» πὲ
ἐπα 68. ΘΧθιιθ]ασίτιν. αἰνϊπουπι ΘΧΡΥΠΏΘΥΘΕ, «ποτυτ ὈΥΙΝ
ὑμος ἔπιε Μογβοβ; Ῥθὺ ᾿ππὸ δηΐπ, 50] πιὰ ὙδΥπ8 ἀθι8 56.
0 Βοιπίηῖθτιβ ΘΟΡΠΟΒοθυθίαῦ, ππαπιΐθϑίαυϊε, πον ΡΘῪ τητιὶ
ξαοίταπ δὲ ἱπίθγυϊξασταμ,, αἀποά μ]αΥη8 ΡΠ] οβορμοσαι 8:

ὑκέν

Ἐμε" ο ἈΑΒΟΌΜΕΝΤΟΜ. 125
ἊΨ Ἐν

οπΐε (31 .--.-33}). Οπαιπόρτοιι ρυθοαπάτιν ἃ ἄθο ; πὲ οχηπῖρτι
ΠΟΡΙ5. ἐποβαστοβ ρταίίαθ,. 1. Ῥοπουτιπ ἀϑιθυπούθμι ἀρθυῖαξ, πυπᾶ-
οσθα οοπίτα οἰαπάλε (34). Ὑο]αρίαΐοιπ,, βϑυρθπίθιῆ ,. ἔθοίθ
“εχβθούδξυν ἄδαβ., «αΐϊα ἐθυμιΐποθ δηϊπαθ ἔπγραῖ, Ῥγὸ υἱγίπεῖβ
ἴθ διπουθι αἰϊθοίθπτην σα μθύδπβ : ἴα δαπᾶθια ἰγρὸ οὐ ϑοὶ
Ῥοπὲ. 98. 18.) δχβϑογαΐαν, φοάριξὶ δαΐ οὐθοα (35 εἔ 36);
᾿αππια δὲ ουηπΐτια αἰϑοΐπτηη ἀθιθυυμπβ,, ργὰθ ομλμΐθτδ᾽ Β8-
“δε 15., ἦν, 6, Αἰ θοΙΡτι8., ἀαιηπαῖαῦ (37). Θτναάϊοίιν βᾶροτ
ὡ Ῥεοοία5 οἱ Ὑ Θ πεν πὶ, «ποὰ ἦὰ μἶ8 ΘΟΥΡΟΥ5 ραγυεθτ8. δὲ
γοϊπρίαι5 δὲ ἴγαθ βθᾶθβ, ἱἷἰπ οαρίϊθ γϑυὸ γαϊοιΐθ (38. 39),
Οποπιοᾶο {Π1ὰ6 ᾿ιὰὸ βδἰπε οομιθοπᾶτο ἢρττγαῖθ ἀοορίυσ, πο Αα-
τὸπ ἀοοίρπταιη δὲ τσουϊϊαΐθιπ. ἴῃ Ῥθοίουθ βφϑυύϑυύβθ ἴπιϑϑιι8 δὲ
“0640 --- 49); 1185. οπΐπ ΘΟὨοίυσ τὰ ἃ ῥγοποϊθπίθ ἴπ υἱχέπίθ,
Ἄλτουθ, αὐταὶ βαρίθιξίβθηπο “πο]πθ, ΜοΥ86., ρϑηϊΐα8 ρϑοίοχὶ
ὀχβοϊπαϊίτιν (48 --- 46). ϑούρθης υϑπίχσθ ρυδάὶ ἱπιρθϑίασ , {ποηΐδμ
Μῖο 86 θ5. νο]τρίαϊ!5 (47): «παιμοθγθη Ὑϑηΐγαιν δὲ ρϑᾶθβ ἁστᾶ
᾿Ἰαγανὶ, ἴ, 6. γοϊτυρίαϊοιη. υἱΐατὶ ἱπθοὲ Μογβοβ (48 οἱ 49); παῖ
γϑμενβ του] θεῖο 4πιαϑὶ ἔπη ἀν θπΐθιπ δδὲ οϑίθσουται δ θοίπτι (50).
ΟΡδοηαποπάσιν ἰρίιαν ταϊϊοπῖ, πὸ ἅἃππα τσοϊπρίαϊθ ΡΟ] παΐαχ,
᾿αποᾶ οαδέγὶβ 5105 δοῦϑαϊ ἱπθθι5 (Ποαὶ. 23 12.) Μογ5865 5π8-
81}; πᾶιπ ταϊϊοπῖ ὑπό οὲ οὔ νο]πρίαίθ ἰπ ὑπαὶ 8646 ποῖ “ϑϑξ
αλρδοκπὲ ΣΧ ΜΩΝ ( 1. 59). Θπϊάᾳπϊ!ά δα λι ζαϊϊοπθ οατοῖ,
Ἰξαν Ρ5; βίοπί ἀδοῦτγπι, απ ἀᾳπιᾶ οὐ ταϊίοπο οσπ-
δα οἵππ (53). Ἀθοῖθ δἀιποάτιη 5ΘΥΡθηβ: βυδαϊ 1 οῖτγ., νο-
᾿ αρίαβ. δηΐιη ΒΘΙΠΡΘΥ τππι τα 1118 (54); τϑοίθ 4ποατθ ἐθυύσδι Ο01-
ΜΜ..:-; πᾶ γψΟΪ]ρία85 τΤΘθτι8 ΟΟΥ̓ΡΟΥΘΙΒ, ἃπητ8 σΘΟΘ] ϑεϊτι8. 46-
οἰαϊθν : οΟ. δχ πᾶππὰ οἸάτστπ, ἀπος ἄθτι8 15 γα 6 }1{158.. Ο0]]Π σὰ
τύρ ἀραϊε (δ δὲ 56), 4πὸ ἀθοϊαγαϊαν ἱπδεϊεαιο δὲ βαρίομεῖα
ἢ ἰνιπίοτ. (57), «πᾶ ππιπηπαθιθιθ,, απαπίπιη. να]θὲ, ἀπλιπσμι
ππαρποτα ἀἄδοοὶ (58). ΠΙπά πϊαππὰ απ παι τὸ8 οοοῖο ἀφο ἰεθ6
᾿ιοῖταν, «ποᾶ βαριθημὰ 1Πἃ αἰΐθοῖτβ βορίπιμῖτιν δὲ απαδὶ οοῆϑιας-

. ἴασπιν (59 ἐξ 60), τὰ δὲ ΠῚ ποῖο ποῖ Ῥᾶπο ἰαπέμμ 9 το
Οὐπὶ ὙθΡρὸ ἀθὶ γίνοσθ ἀϊοϊίαν (61). Ἠδθο βαρίοπεῖα,, 1. γοῖ-
τθααα ἄδὶ 1. ᾿πᾶππῆ.., ἃ ἄδθο ῬΘΥ δῃρ0]0ο8 ἀλέην; ουγδμὲ σι
Ἵ τ δ8τιῖ8. ψιγῖθι8 {γοὶΐ θαῖπ 8011 ἱπυθηῖτο ροβ886 μαίαπε; ἐικε δὲ
ὌΡτθμι τπα]6 [ΟΒΘρ1τ5. ΤάσΟ})0 πιιπεϊαῖ: «Ἑππιχίαια ἰ6 ἐν 4655
ΠΝ τὸ Τιαθ., τὰ δηϊῆαθ πΐθυτ. ρου, ΘΙ 488 βαρ θεὰ δ 886-
πὰρη ἐμηβι11αὶ (05 εἐ 63). Τωϊηϊοιὰ μοβλξᾶ ᾿πῖγα βουροπίθιη. οὲ
ἀιῸ ΠἸΘΥ θα ἱπητΐίτν. νο]πρἑαϊΐοιη. Βθηϑτΐ 6556. ὀρροδβίζαμι, πὲ αἷπ-
Ἰαιῖο διμϊοϊεῖαθ (64); Β6ΠΠπὰ. οπΐπ ππηηταιι Οαϑβαμ8 Θϑὶ ἰπίοχ
Ἀρροιϊέτιπ. δὲ βθηβυμ (605). Τίαᾳ. ορροβϑιὶ Αἄαιπ8 οἱ ἕνα, 6186]
δὲ Αἰηαΐθο (66). Ἡοο Ρ6]10 οτεϊον. οουξαπᾶτπι,, πὲ δὲ ΤάοοΡι5
πιοΐαϊπβ δοδὲ (607. 68); προ δηΐια ΠΟ σϑτίαπῖπθ νἱποὶ, δὲ ἅ6-
οουται ἑαπίτηπ βαρ Θὰ 6 γ6] γαιϊοηὶ βουνὶγθ (69. 70). Ὑοϊπρίαιὶ

ον ὑμ

46. 18615 ΑἸΔΈΘΟΒ, ΠΙ, 1.

βουνιθηΐθηιν ΘΟμβοαϊζιτ γ᾿ δε! αι, σιν ταυ]ου ἄθτιβ τηϊπαῖοτ, 88-
Ῥιομπίϊαθ Ἰαθελα, {πη ἄθτι8. Ιδᾶδοο ἱπγθῖπγαμ 40 1 θυ ροϑῖίο θὲ ὅ6-
ΤᾺΘ Ῥτοιεῖδῖς (7: - 77). ΜΟΊΟυ. Ἰρίτατ, ἱ, 6. 5Θη8:8. ΘουΥοΣπιο
ἴαξ 586. δα νἱτιμη, 1, 6. χπθηΐθιν ΒΩ ΠΩ) ΠΘΟΘ556 δϑδὲ .(78). Βροία
χϑι 0 Τοσαΐ νἱξαμι, πὶ σα θυμοῦ πᾶν θαι: Δ] ]Οατιῖι ΠΤ ΤΕ τιν

116 γθ5., ἀὐρβεαηδαθηδ δαιϊτι (79. 80). Οὐρ δ ομῖθτι5 ποδῖγὶβο
50115,, 4π48 ἀοποίαι Ἐβθθοι., ποῖ βϑπιηπῆ ἢ65 ἀτϊθπθπἄα., 5ϑὰ
ἄθο, δὰ δχϑιηρίθν ΑΡτγαι (81). Τθηποβ θη Π“πτηη δἰπὲν
564 ἴδοι αὐγόσαπίθβ, ἕαοἶθ ἀθεϊρίιπε 1η16]16 οἴτιμι, 4 πὶ" δὲ ΜΡ
(82. 83). ὕὍπαμι οἷτιβ βϑπδυὶβ τορταθβθηϊδὲ τιχὸσς Ῥϑίδρμταθ, οὶ
απ ρῖΈ, ΤΟΒΘΡ]τι85.: υἱγέτιβ δηΐπι.» ΟΗΪτ5. ὙΡῸ5. ῖο., ΤΘρΘΙΠ, ργαναϑ
ἀμ πὶ οΟποορεϊομδ5 (84. 85). 1|ὰ οἰΐααι Ῥ]ἶπ6 65, απὸ οδὲ Ζθ]πϑ8

εὐφμαν᾽ Ὁ κρα

Φἰῶν ἕνα.

χαρξαν “-

ἀϊνίητιβ., ἱπίουίθοιὶ ΝΙλαϊαπ ἄριη., πὴθ οοὲ παΐαστα οοου]δηβ 89 ᾿
ἴπ ἀἰγίηο ὁμότο (86). ΜΠΠΘσὶ οοπίγα, τῷ ϑαταθ, ἡπιὰθ δϑὲ Ὑίτ
ἐπδ., οβιθιπρογαπάιϊηι (87) ; παὶπ ψο]τιρίαιῖ.,, βουρθηῖὶ, 4αἱ ραγοῖν Ι
118. χπα]ϑάϊοίτι (88), ἰΐα τξ ποὺ πἶθὶ βρί μάντι, , ἢν δ. 1π8]6 714-
οἴοστση. ἈπΟΙΟΥ {πίστι δ[ξ, ὃχ ἀπῖθτι8 οταν βϑαμὶ ἀο]ογοθ, ἡτιοᾶ
εἰβιβοαῖτιν Πουθὰ ἀρυὶ δὲ βιιάοσθ,, παβοτιπίτν (89, 90). ὃ
- ῬΙ ἘΠῚ ΛαπρΜΠΕΠΟ ΣΕ ΑΡῚ Ν᾽:
Ὗ

Ν

87 ᾧ. 1. “Κὰ ἐχρύβη ὅ τε ᾿λδδμ καὶ ἤ γυνὴ αὖ-

Μιτοῦ ἀπὸ προςώπου κυρίου τοῦ ϑεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ.
ξύλου τοῦ παραδείσου. Ἂ) “όγμα εἰςηγεῖται δι.
δάσχον, ὅτι ὃ φαῦλος φυγάς ἐστιν. Ἢ γὰρ πόλις
οἰχεία τῶν σοφῶν, ῆ: ἀρετή" ταύτης ὃ μὴ δυνάμε-
ἐΨῸς μετέχειν ἀπελήλαται πόλεως , ἧς ἀδυνατεῖ μετ,
ζειν ὃ φαῦλος. “Ἵπελήλαται ἄρα καὶ πεφυγάδευται.. ᾿
μόνος ὃ φαῦλος. Ὁ δὲ ἀρετῆς φυγὰς εὐθὺς ἀποχέ ἡ
ἄρυπται ϑεοῦ. Εἰ γὰρ ἐμφανεῖς οἱ , σοφοὶ ϑεῷ ᾿ ἅτεθ!
ὄντες αὐτῷ φίλοι Ἔ δῆλον ὡς ἀποχρύπτονται καὶ χα-Ρ
ταδίονται ᾽ πάντες οἱ φαῦλοι, ὡς ἂν ἐχϑροὶ καὶ δυς- Ἵ
“μενεῖς ὄντες ὀρϑῷ λόγῳ. Ὅτι μὲν οὖν ἄπολις καὶ
ἄοικος ὃ φαῦλός ἔστι, μαρτυρεῖ ἐπὶ τοῦ δασέος καὶ
ποικίλου τὴν κακίαν Ἡσαῦ, ὅτε φησὶν, “ “Ἣν δὲ ᾿

Ψ'
,
Σ

᾿

᾿

) Ὅδη. 8, 8. ; ᾿

ΠΕΘῚΒ ΑἸ ΠΈΘΟΗ, 1, «. 3. (27

Ἡσαῦ εἰδὼς κυνηγεῖν, ἀγροῖκος. ἢ) Οὐ γὰρ πέ-
φυχεν ἧ τῶν παϑῶν ϑεραπευτικὴ καχία τὴν ἀρετῆς
πόλιν οἰκεῖν ᾿ ἀγροικίαν καὶ ἀπαιδευσίαν μετὰ πολλῆς
ἀγνωμοσύνης μεταδιώχουσα. Ὅ δέ γε σοφίας μὲ

δϑστὸς Ἰακὼβ καὶ πολίτης ἐστὶ, καὶ “οἰκίαν ," τὴν

Μιἀρετὴν » “χατοικεῖ." ὍΨ)- Φησὶν οὖν περὶ αὐτοῦ,
Ἂν Ἰακὼβ δὲ ἄπλαστος. ἄνθρωπος οἰχῶν οἰκίαν. ἢ
Παρ᾽ ὃ καὶ “αἱ μαῖαι, ἐπειδὴ ἐφοβοῦντο τὸν ϑεὸν,
ἐποίησαν ἑαυταῖς οἰκί ΩΣ γὰρ ξητητικαὶ
τῶν ἀφανῶν ϑεοῦ μυστηρίων ἢ ὅπερ. ἔστι ζωογονεῖν
τὰ ἄρσενα, ᾿οἰχοδομοῦσι τὰ ἀρετῆς πράγματα, οἷς
καὶ ἐνοικεῖν προΐρηνται. “Τὰ μὲν δὴ τούτων ἐπιδέ-
δειχται, πῶς ὃ μὲν φαῦλος ἄπολις τ ἐστι καὶ ἄοι-

τἰκὸς, φυγὰς ἀρετῆς ὧν, ὃ δὲ σπουδαῖος καὶ πόλιν
ἔχειν χαὶ οἶκον σοφίαν, κεχλήρωται.

ς ᾧ, 2, Ἴδωμεν δὲ ἑξῆς, πῶς καὶ ἀποκρύπτεσθαί
τις ϑεοῦ λέγεται. Εἰ δὲ μὴ ἀλληγορήσειέ τις, ἀδύ-
γατον παραδέξασϑαι τὸ προχείμενον. Πάντα γὰρ
᾿ πεπλήρωκεν ὃ ϑεὸς » καὶ διὰ πάντων διελήλυϑεν, καὶ
κενὸν οὐδὲν οὐδὲ ἔρημον ἀπολέλοιπεν ἑαυτοῦ. Ποῖον
ο γάρ τις τύπον ἐ ἕξει, ἐν ᾧ οὐχὶ ϑεός ἐστι; Παο-
᾿ τυρεῖ δὲ καὶ ἐν ἑτέροις λέγων Ἔν Ἴδ ϑεὸς ἐν τῷ οὐ-
᾿θανῷ ἄνω ᾽ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, καὶ οὐχ ἔστιν ἔτι
πλὴν αὑτοῦ. ἢ) Καὶ πάλιν ὧδε δ. ἢ Ἐγὼ ἕστηχα
πρὸ τοῦ σε’ ἘΛΆΚΑ) Πρὸ γὰρ τοῦ παντὸς γενητοῦ
ὃ ϑεύς ἐστι, καὶ ἔσται πανταχοῦ » ὥςτε οὐκ ἂν δύ-
᾿ ψαιτό τις ἀποκχρύπτεσϑαι. Καὶ τί θαυμάζομεν; Τῶν
γὰρ γενομένων τὰ συνεχτιχώτατα, οὐδ᾽ ἂν εἴ τι γέ.
γοιτο, ἐχφεύγειν καὶ ἀποκρύπτεσϑαι “δυνηϑείημεν, οἷον;
γῆν φυγέτω τις ἢ ὕδωρ ἢ ἀέρα ἢ οὐρανὸν ἢ τὸν σέμ-
ι΄.

2. Θ6η. 25, 27.

Ὁ Τθῖα.

ποῦς 1.21.

ἀκκν) Ὥραΐ, 4, 39.

ἜἘΉΧῚ) Ἐχοά, 17. 6.

28. 1ΑΘῚΒ ΑἸΕΘΟΆ. ΠΙ, 2} 8.

πάντα κόσμον. ᾿νάγχη γὰρ ἐν τούτοις περιέχεσϑαι,
οὐ γὰρ ἔξω γέ τις τοῦ χκύσμου φεύγειν δυνήσεται.
Εἶτα τὰ μέρη τοῦ χόσμου, μηδὲ τὸν κόσμον αὐτὸν
δυνάμενός τις ἀποκρύπτεσϑαι, τὸν ϑεὸν ἂν ἰσχύσειε
λανϑάνειν; Οὐδαμῶς. Τί οὖν τὸ “ἐχρύβησαν; ποις,
“φαῦλος δοχεῖ εἶναι τὸν ϑεὸν ἐν τόπῳ, μὴ περιέχον-
τα, ἀλλὰ περιεχόμενον... Οὗ χάριν καὶ οἴεται ἀπο--
κρύπτεσϑαι ἣ ὡς 'χατ᾽ ἐχεῖνο τὸ μέρος οὐκ ὄντος τοῦ
αἰτίου, καϑ' ὃ φωλεύειν διέγνωκεν.

ἢ ΟἼστι δὲ οὕτως ἐκδέξασϑαι. Ἔν τῷ φαύ-
λῳ ἡ ἀληϑὴς περὶ ϑεοῦ δόξα ἐπεσκίασται καὶ ἀπο-
κρύπτεται» σχότους γὰρ πλήρης ἐστὶ, μηδὲν ἔχων
ἐναύγασμα ϑεῖον, ᾧ τὰ ὄντα περισκέψεται. Ὅ δὲθ.
τοιοῦτος ᾿πεφυγάδευται ϑείου χοροῦ, χαϑάπερ ὃ λει,
πρὸς καὶ γονοῤῥυής. Ὅ μὲν ϑεὸν καὶ γένεσιν, ἄντι-
πάλους φύσεις δύο χρωμάτων. ὄντων ἀγαγὼν εἰς
ταὐτὸ ὡς αἴτια '; ἑγὸς ὄντος αἰτίου τοῦ δρῶντος. “Ὁ
δὲ γονοῤῥυὴς, ἐχ χύσμου πάντα καὶ εἰς κόσμον. ἀνά-
γων, ὑπὸ ϑεοῦ δὲ μηδὲν οἰόμενος γεγονέναι, Ἡρα- τ

Βοαλειτείου δόξης ἑταῖρος, κόρον καὶ χφησμοσύνην καὶ ὁ

Μ εν τὸ πᾶν χαὶ πάντα ἀμοιβῇ εἰςάγων. Ζ1ιό 0. ἵ
καὶ ὃ ϑεῖος λόγος, “ ᾿Εξαποστειλάτωσαν ἐχ τῆς ἁγίου
ψυχῆς πάντα, λεπρὸν, καὶ πάντα γονοῤῥυῆ, δαὶ πάντα
ὀχάϑαρτον ἐν ψυχῇ χ: ἀπὸ ἀρσενικοῦ ἕως ϑηλυχοῦ" :
χαὶ τοὺς θλαδίας, καὶ ἀποχεκχομιμένους τὰ γεννητικὰ ἢ
τῆς ψυχῆς, καὶ πόρνους δὼ ὦ τὴν ἑγὰς ἀρχὴν ἀπο- ἡ
διδράσκοντας, οἷς ἄντικρυς ἀπείρηται “ εἰς ἐχάληπ
σίαν ϑεοῦ φοιτᾶν. "ἸΘῪ ΟΣ δέ γὲ σοφοὶ λογισμοὶ, Υ̓
οὐχ οἷον ἀποκρύπτονται » ἂλλ ἐμφανεῖς εἶναι γλίχον- ᾿
ται. Οὐχ δρᾷς ῷ ὅτι ““βραὰμ ἔτι ἦν ἑστηκὼς ἐν τό-
πῷῳ κυρίου, καὶ ἐγγίσας εἶπε, «ΠΤὴ συναπολέσῃς δί- Ν
κάιον μετὰ ἀσεβοῦς, 550) τὸν ἐμφανῆ σοι καὶ γνώ-

ΠῚ
ἢ
[-
ΕΉ]
ἴω

ΐ
᾿
Ε
ἡ

τὶς:

Ὁ Νά. ὅ, 2.
Ἀγ δας, ,28.,.2,
ἜΧΕ 66η. 18, 29.

» -

ΓΕΘΙ5 ΑΙΈΘΟΗ. ΠΠ, 8. 4. 429

οθιμον, μετὰ τοῦ φεύγοντός σὲ καὶ ἀποδιδράσκοντος;
Οὗτος μὲν γὰρ ἀσεβὴς, ϑμμαιθς δὲ ὃ ἑστηκὸς ἐναν--
τίον σου καὶ μὴ φεύγων. Σὲ γὰρ, ὦ δέσποτα "τα
μᾶσϑαι δίκαιον μόνον... Οὐχ ὥςπερ δὲ ἀσεβὴς, οὕτω
καὶ εὐσεβής τις εὑρίσχεται. “4λλ ἀγαπητὸν εἶ δίκαι-
ὃς, οὗ χάριν φησὶ ᾿ “ΠΠ]ὴ συναπολέσῃς δίκαιον μετὰ
ἀσεβοῦς. ᾿Πξίως γὰρ οὐδὲ εἷς τὸν δεὸν τἧιᾷ, ἀλλὰ
δικαίως μόνον. ὋὉπότε γὰρ οὐδὲ τοῖς γονεῦσιν ἴσας
ἀποδοῦναι , χάριτας ἐνδέχεται ᾽ ἀντιγεννῆσαι γὰρ οὐχ
οἷόν τε τούτους, πῶς οὐχ ἀδύνατον ϑεὸν ἀμείψασϑαι
Ἧ: ἐπαινέσαι κατὰ τὴν ἀξίαν τὸν τὰ ὅλα συστη-
σάμεγον ἐκ μὴ ὄντων; “Πᾶσαν γὰρ ἀρετὴν πα-

ἐ γεύλε. 2) πὴ

ᾧ. 4. Τρεῖς οὖν καιροὺς, ὦ ψυχὴ, τουτέστι τὸν

τριμερῆ χρόνον ᾿ σύμπασα - ἐμφανὴς ἀεὶ γίνου ϑεῷ,
μὴ τὸ θῆλυ. αἰσϑητὸν πάϑος “ἐφελκομένη , ἀλλὰ τὸν
ἀνδρεῖον καὶ χαρτερίας ἀσκητὴν λογισμὸν ἐχϑυμιῶσα.
“Τρισὶ γὰρ καιροῖς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφϑῆναι πᾶν ἀρ-
σενιχὸν ἐναντίον χυρίου τοῦ ϑεοῦ Ἰσραὴλ᾽ τ ὁ ἱε-
ρὸς λόγος πφοςτάττει. “Πιὰ τοῦτο καὶ ἸΠωϊσοῆς, ὅταν
υϑᾷ καϑίσταται θεῷ, φεύγει τὸν διασκεδαστὴν

ρῦπον Φαραῦῶ » ὃς αὐχεῖ λέγων μὴ εἰδέναι τὸν κύ-
᾿ θιίον. “γεχώρησε γὰρ," φησὶ, “ἸΠ]Πωϑσῆς ἀπὸ προς-
ὠπου Φαραῦῶ; καὶ κατῴκησεν ἐν γῇ ἹΜαϑιὰμ, ἈΡΤὴ
τῇ κρίσει τῆς φύσεως πραγμάτων, “χαὶ ἐχάϑησεν:
ἐπὶ τοῦ φρέατος, ᾿ ἐκδεχόμενος τί ὃ ϑεὸς ἀνομβρήσει
πότιμον τῇ διψώσῃ καὶ ποϑούσῃ ψυχῇ τὸ ἀγαϑόν.
ἀναχωρεῖ μὲν δὴ ἀπὸ τῆς ἀϑέου καὶ ἡγεμονίδος τῶν
“παϑῶν δόξης, Φαραῶ, “ἀναχωρεῖ δὲ εἰς ἸηΠαδιὰμ,;"

᾿ϑοτὴν κρίσιν, ἐξετάζων πότερον ἠρεμητέον αὐτῷ ἐστιν,
Μὴ δικαστέον πάλιν πρὸς τὸν΄ φαῦλον ἐπ᾿ ὀλέϑρῳ αὐ-
τοῦ. Σχέπτεται δὲ εἰ ἐπιϑέμενος ἰσχύσει γικηφορῆ-68
; Ρ

4) Ὥραις. 8, 28. (9)
κῷ Ὅσαι. 16, 16.
Ἀπ Ἐχοᾶ. 2, 1ὅ.

180 1015 ΑἸΠΕΘΟΗ. ΠΙ, 4. ὅ.

σαι" παρ᾽ ὃ καὶ κατέχεται ὑπομένων ᾽ ὡς ἔφην, εἶ
ἀναδώσει ὃ Ο ϑεὸς τῷ βαϑεῖ. καὶ μὴ κούφῳ λογισμῷ,
πηγὴν ἱκανὴν ἐπιχλύσαι τὴν φορὰν τοῦ ᾿Αϊγυπτίων
βασιλέως, τῶν παϑῶν αὐτοῦ. -Αξιοῦται μὲν τοι «τῆς
χάριτος" στρατευσάμενος γὰρ τὴν στρατείαν τὴν ὑπὲρ
ἀρετῆς » οὐ ΣΕ πολεμῶν ᾽ πρὶν ἐπιδεῖν πρηνεῖς

καὶ ἀπρᾶχτους τὰς ἧδονάς. Οὗ χάριν οὐ φεύγει :

ἸΠωδσῆς ἀπὸ τοῦ Φαραῶ, ἀνεπιστρεπτὶ γὰρ ἂν

ἀπεδίδρασκεν , ἀλλὰ ἀναχωρεῖ, τουτέστιν ἀνακωχὴν

ποιεῖται τοῦ πολέμου, ἀϑλητοῦ τρόπον διαπνέοντος
καὶ συλλεγομένου τὸ πνεῦμα " μέχρις ἂν ἐγείρας τὴν
φρογήσεως. χαὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς συμμαχίαν ὃ διὰ
λόγων, ϑείων μετὰ δυνάμεως ἐῤῥωμενεστάτης ἐπίϑη-
τοι. Ὃ δὲ Ἰακὼβ, πτερνιστὴς γάρ ἐστι, μεϑόδοις
καὶ τέχναις τὴν ἀρετὴν οὐκ ἀκονιτὶ κτώμενος --ο δὺ
γὰρ μετωνόμαστό πω εἷς τὸν Ἰσραὴλ -- “ἀποδι-

ν

δράσκει τῶν κατὰ «“Τάβαν πραγμάτων,» με τουτέστι, :

χρωμάτων. καὶ σχημάτων, καὶ “συνόλως σωμάτων, ἃ
τὸν γοῦν διὰ τῶν αἰσϑητῶν τιτρώσκειν. πέφυκεν.
᾿Επειδὰν γὰρ αὐτὰ γιχῆσαι παρὼν κατὰ τὸ παντελὲς"
οὐκ ἠδύνατο ᾿ φεύγει " δεδιὼς τὴν πρὸς αὐτῶν ἣτ-

ταν" καὶ σφόδρα ἐπαίνων ἄξιος. «Εὐλαβεῖφ᾽ γὰξ, ᾿

φησὶ Π]ωϊοῆς, “ποιήσετε τοὺς υἱοὺς τοῦ δρῶν-
τος," εὐξς ἀλλ᾽ οὐ ϑρασεῖς, καὶ τῶν μὴ καϑ᾽ αὖ-
- τοὺς ἐρῶντας.

ᾧ, ὅ. “Καὶ ἔχρυψεν Ἰακὼβ «Ἵάβαν τὸν Σύρον,

τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι αὐτῷ ὅτι ἀποδιδράσχει. Καὶ ἀπέ-
δρα αὐτὸς καὶ τὰ αὐτοῦ πάντα » καὶ διέβη τὸν ποτ

ταμὸν, χαὶ ὥρμησεν εἷς τὸ ὄρος Γαλαάδ.» ὥυσι-

κώτατόν ἐστι τὸ κρύπτειν ᾿ ὅτι ἀποδιδράσκει, καὶ
μὴ ἀναγγέλλειν τῷ ἠρτημένῳ τῶν αἰσϑητῶν λογι- ἵ

-Ὁ ον τ ὡς ..5

σμῶν «“άβαν.,, οἷον ἐὰν κάλλος ἰδὼν αἱρεϑῇς αὐτῷ "

καὶ μέλλῃς πταίειν περὶ αὐτὸ, φεῦγε λαϑὼν ἀπὸ

Ἢ 66. 31, 20.
Δ) ΤΟΥ. 45,,91.

ΤΕΘΙΘ. ΑἸ] ΕΘΟᾺ, ΙΠ, ὅ. 6. 131

τῆς φαντασίας αὐτοῦ, χαὶ μηχέτι ἀναγγείλῃς τῷ νῷ,
τουτέστι » μὴ «ἐπιλογίσῃ πάλιν, μηδὲ μελετήσῃς. ΑἹ
γὰ συνεχεῖς ὑπομνήσεις τύπους ἐγχαράττουσαι τρα-
γοὺς, βλάπτουσι τὴν διάνοιαν, χαὶ ἄχουσαν αὐτὴν
προτρέπουσιν. Ὃ δὲ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ πάντων
τῶν καϑ' ὥντινοῦν αἴσϑησιν ὁλκῶν. Ἔν γὰρ τούτοις
σώτειρα ἥ λαϑραία φυγή. Τὸ δὲ ὑπομνήσκεσϑ'ιαι
καὶ ἀναγγέλλειν καὶ ἀναπολεῖν., κρατεῖ καὶ δουλοῦ-
ται βιαίως τὸν λογισμόν. ἸΜηδέποτ᾽ οὖν, ὦ διάνοιαι,
τὸ φανὲν αἰσϑητὸν ἢ "δὲ Αὔὐλεὰ ἁλίσχεσϑαι πρὸς αὖ--

τοῦ, αὐ νεδὴς ἑαυτῇ, μηδὲ ἀναπολήσῃς αὐτὸ, ἵναθᾷ
ας Ἀ

“μὴ ,κρατηϑεῖσα καξοδιαιμονῇς" ἀλλ᾽ ἄφετος δὅρμήσασα .
᾿ ἀπόδραϑι, ἐλευϑερίαν ἀτίϑασσον δουλείας χειροήϑους

προχρίνουσα.
. 0. “Τὰ τί δὲ νῦν ὡς ἀγνοοῦντος τοῦ Ἰακὼβ
ὅτι Σύρος ὃ «Ἱάβαν ἐστὶ, φησὶν ἘΡΩ͂Ν Ἔχρυψε δὲ Ἴα-

κὼβ «1άβαν τὸν Σύρον; Ἔχει δὲ καὶ τοῦτο οὐ
ν

ϑΙπάρεργον λόγον. Συρία γὰρ ἑρμηνεύεται. "μετέωρα.
Μ’ ο ἀσχητὴς οὖν Ἰακὼβ » νοῦς, ὅτε μὲν δρᾷ ταπεινὸν

τὸ πάϑος ᾿ περιμένει, λογιζόμενος αὐτὸ νικήσειν ἢ κατὰ
χράτος. Ὅτε δὲ μετέωρον δαὶ ὑψαυχενοῦν χαὶ ὑπέρ-

Ογχον, ᾿ἀποδιδράσχει τε ὃ γοῦς ὃ ἀσκητὴς πρῶτος,
εἶτα χαὶ τὰ αὐτοῦ πάντα μέρη τῆς ἀσχήσεως, ἄἀνα--
᾿γνώσεις, μελέται, ϑεραπεῖαι, τῶν καλῶν μνῆμαι, ἐγ-

’
κρύτεια, τῶν καϑηχόντων ἐνέργειαι » καὶ διαβαίνει
τὸν τῶν αἰσϑητῶν ποταμὸν τὸν ἐπικλύζοντα καὶ βα-

-πτίζοντα τῇ φορᾷ τῶν παϑῶν τὴν ψυχὴν » χαὶ ὁρμᾷ

διαβὰς εἰς τὸν ὑψηλὸν χαὶ μετέωρον ᾿ τὸν λόγον τῆς
τελείας “ἀρετῆς. “ Ὥρμησε γὰρ εἰς τὸ ὄρος Γαλαὰδ,»
ἑρμηνεύεται δὲ μετοικία μαρτυρίας, τοῦ ϑεοῦ μεέτοι-

; κίσαντος τὴν ψυχὴν ἀπὸ τῶν κατὰ «άβαν παϑῶν,

χαὶ μαρτυρήσαντος αὐτῇ μεταγάστασιν Σ ὅτι λυσιτε-
λὴς χαὶ σφ έρουσά, καὶ ἀπὸ τῶν ταπεινὴν καὶ ,χα-
μαίζηλον ἀ ἀπεργαζομένων. τὴν ψυχὴν κακῶν εἰς ὕψος

᾿ χαὶ μέγεϑος ἀρετῆς προάγοντος. “1ιὰ τοῦτο ὃ φίλος

τῶν αἰσϑήσεων, καὶ κατ᾽ αὐτὰς, ἀλλὰ μὴ κατὰ νοῦν

,͵

182 ΠΈΘΙΒ ΑἸΈΘΟΗ. ΠΙ, 6. 7.

ἐνεργῶν. «άβαν » ἀγανακτεῖ, καὶ διώκει . καί “φησιν,
“Ἕ Ἵνα τί κρυφῖ ἀπέδρας ᾿ ἀλλ᾽ οὐ παρέμεινας τῇ τοῦ
σώματος ἀπολαύσει » καὶ τῷ “δόγματι τῷ περὶ σῶ-
μαΐ "καὶ τὰ ἐχτὸς ἀγαϑὰ χρίνοντι; ᾿λλὰ καὶ φεύ-
γῶν ἀπὸ τῆςδε τῆς δόξης ἐσύλησάς μου καὶ τὸ φρο
νεῖν, “ἰείαν τε καὶ Ῥαχὴλ, » αὗται γὰρ ἡνίκα παρέ- ᾿
μένον τῇ ψυχῇ φρένας ἐνεποίουν ταύτῃ, μεταναστᾶ-
σαι δὲ ἀμαϑίαν καὶ ἀπαιδευσίαν αὐτῇ κατέλιπον.
“ιὸ καὶ ἐπιφέρει, ὅτι ““ἐκλοποφύρησάς με," τουτέστε
τὸ φρονεῖν ἕκλεψας. ἦ
ὅ. 7. Τί οὖν ἦν τὸ φρονεῖν, ἐξηγήσεται. Ἔπι-
φέρει γὰρ, «Καὶ ἀπήγαγες τὰς υγατέρας μου ὥς
αἰχμαλώτιδας" “καὶ εἰ ἀνήγγειλάς μοι, ἐξαπέστειλα ᾿
ἄν σε." Οὐκ ἂν ἐξαπέστειλας τὰ μαχόμενα ἀλλή- ᾿
λοις. Ἑὶ γὰρ ἐξαπέστειλας ὄντως χαὶ ἠλευϑέρους ἤ
σὴν ψυχὴν, περιεῖλες ἂν αὐτῆς τοὺς σωματικοὺς καὶ ἡ
: αἰσϑητιχοὺς ἅπαντας ἤχους. Οὕτω γὰρ ἀπολυτροῦ- 1
ται κακῶν χαὶ παϑῶν διάνοια. Νυνὶ δὲ “λέγεις ιὲν,
ὡς ἐξαποστέλλεις ἐλευϑέραν, διὰ δὲ τῶν ἔργων ὕμο-
λογεῖς » ὅτι κατέσχες ἂν ἐν δεσμωτηρίῳ" εἰ γὰρ με
τὰ μουσικῶν χαὶ τυμπάνων καὶ κιϑάρας, καὶ τῶνθῦ
χαϑ' ἑχάστην αἴσϑησιν ἡδονῶν ,“προέπεμπες » οὐκ ἂν.
ὄντως ἐξαπέστειλας. Οὐ γὰρ μόνον σὲ, ὦ σωμάτων
καὶ χρωμάτων ἑταῖρε «Ἵάβαν, ἀποδιδράσκομεν, ἀλλὰ
καὶ πάντα τὰ σὰ, ἐν οἷς καὶ αἱ τῶν αἰσϑήσεων͵
φωναὶ ταῖς τῶν παϑῶν ἐνεργείαις συνηχοῦσι. 71ε-
μελετήκαμεν γὰρ ᾿ εἴ γε ἀρετῆς ἐσμεν ἀσκηταὶ, μελέ-
τὴν ἂν αγκαίαν, ἣν καὶ Ἰακὼβ ἐμελέτησεν, ἀπολλῦ- Ἂ
θ9γαε χαὶ διαφϑείρειν τοὺς ἀλλοτρίους τῆς ψυχῆς τοὺς ἔ
ΜΙ. ϑεοὺς τοὺς χωγευτοὺς, ϑεοὺς οὺς ἀπηγόφευκε ωῦ- ἥ
σῆς δημιουργεῖν ΩΝ Οὗτοι δέ εἶσιν ἀρετῆς μὲν καὶ
«εὐπαϑείας διάλυσις, κακίας δὲ καὶ παϑῶν σύστασίς
τε καὶ πῆξις. Τὸ γὰρ χεόμενον διαλυϑὲν αὖϑις

πήγνυται.

“ἊΣ ον. 19, ἃ. Ὁ

-

ΤΕΘῚ5. ΑἸΠΙΈΕΘΟΒ. ΠΠ, 8. 138

ᾧ. 8. ““2έγει δὲ οὕτως, “Καὶ ἔδωχαν Ἰακὼβ
τοὺς ϑεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους, οὗ ἦσαν ἐν ταῖς χερσὶν

»-»"Ἢ φῇ »-Ὁ -»"ἢ᾽᾿ Ἁ
αὐτῶν, καὶ τὰ ἐνώτια τὰ ἐν τοῖς ὠσὶν αὐτῶν. Καὶ

χατέχρυψεν αὐτὰ Ἰακὼβ ὑπὸ τὴν τερέβινϑον τὴν ἐν

Σικίμοις." Ἂ) Οὗτοι δέ εἶσι τῶν φαύλων ϑεοί. Ὃ

. Ἀ

δὲ Ἰακὼβ οὐ λέγεται λαμιβάνειν, ἀλλὰ χρύπτειν καὶ
2 .γ “" , ἱ ,ὕ 3 « ϑ' Ἅ, »

᾿ἀπολλῦναι. Πάντη διηκριβωμένως. Ὃ γὰρ ἀστεῖος

» ὡς - 2
οὐδὲν λήψεται πρὸς. περιουσίαν τῶν ἀπὸ κακίας; ἂλ-

λὰ χρύψει χαὶ ἀφανιεῖ λάϑρα. Καθάπερ καὶ .4-
βραὰμ τῷ Σοδόμων βασιλεῖ τεχνάζοντι ἀλόγου φύ-

σείὺς ποιήσασϑαι ἀντίδοσιν πρὸς λογικὴν, ἵππου πρὸς

᾿ “27 Ἀ “-"ῃ “ ΧΑ ,
ἐχτενεῖν᾽ ντὴν ψυχικὴν πρᾶξιν, ὅπερ διὰ σύμ πο ον
“χεῖρα ὠνόμασε, “πρὸς τὸν ϑεὸν τὸν ὕψιστον" ὯΔ)

ἄνδρας, φησὶ, “μηδὲν λήψεσθαι τῶν ἐχείνου, ἀλλ

μὴ γὰρ λήψεσθαι ἀπὸ σπαρτίου ἕως σφαιρωτῆρος

’ -
ὑποδήματος, ἀπὸ πάντων τῶν ἐκείνου, ἵνα μὴ εἴπῃ
ἱ “᾿ - -
πλούσιον πεποιηχέναι τὸν δρῶντα, πενίαν ἀρετῆς τῆς

πλουσίας ἀντιδιδοΐς. Κρύπτεται μὲν ἀεὶ καὶ φυ-

λάττεται τὰ πάϑη ἐν Σικίμοις, ὠμίασις δὲ ἑρμηνεύε-
ται" ὃ γὰρ πονούμενος περὶ τὰς ἡδονὰς, φυλακτι-
κὸς τῶν ἡδονῶν ἐστιν. ᾿ἡπόλλυται δὲ καὶ διαφϑ εί-
θεται παρὰ τῷ σοφῷ, οὐ πρὸς βραχύν τινα χρόνον,
ἀλλ᾽ ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας, τουτέστιν ἀεί. Ὁ γὰρ
αἰὼν ἅπας τῷ σήμερον παραμετρεῖται" μέτρον γὰρ
τοῦ παντὸς χρόνου, ὃ ἡμέριος κύκλος. Διὼ καὶ
ἐξαίρετον δίδωσι τῷ Ἰωσὴφ “τὰ Σίκιμα" ὃ Ἴα-
χὼβ, Ὅ) τὰ σωματικὰ καὶ αἰσϑητικὰ, μετιόντι
τὸν ἐν τούτοις πόνον" τῷ δ᾽ ἐξομολογουμένῳ Ἰούδᾳ,

ΝΖ, ,ὔ -
οὐχὶ δύσεις, ἀλλὰ αἴνεσιν καὶ ὕμνους καὶ ϑεοπρεπεῖς
2

ὡδὰς πρὸς τῶν ἀδελφῶν. Τὰ δὲ Σίχιμα ὃ Ἰακὼβ
λαμβάνει οὐ παρὰ ϑεοῦ, ἀλλ᾽ ἐν μαχαίρᾳ καὶ τό-
“ξοις, λόγοις τμητικοῖς καὶ ἀμυντηρίοις. Ὑποτάττει

----

Ἢ Θοη. 8ὅ, 4.
Δ) ὅθη. 14, 21.
κγῶ)' ὅθη. 48, 22.

134 ΓΕΘΙΘ ΑἸΠΈΘΟΗ. ΠΙ, 8, 9,

γὰρ καὶ τὰ δεύτερα ἑαυτῷ ὃ σοφός" ὑποτάξας δὲ
οὐ φυλάττει, ἀλλὰ χαρίζεται τῷ πεφυχότι πρὸς αὖ-
θ8τά, Οὐχ δρᾷς, ὅτι καὶ τοὺς ϑεοὺς δοκῶν λαμβά-
Μιγεῖν οὐχ εἴληφεν, ἀλλὰ ἀπέκρυψε καὶ ἠφάνισε, καὶθι
διέρϑειρε τὸν ἀεὶ χρόνον ἀφ᾽ ἑαυτοῦ. Τίνι οὖν ψυ-Ἐ
χῇ ἀποχρύπτειν καὶ ἀφανίζειν κακίαν ἐγένετο » εἶ μὴ
ἥ ὃ ϑεὸς ἐνεφανίσϑη, ἣν χαὶ τῶν ἀποῤῥήτων μυ-
στηρίων ἠξίωσε; (φησὶ γὰρ, “ ἸΠὴ κρύψω ἐγὼ ἀπὸ
«Ἵβραὺμ τοῦ παιδός μου ἃ ἐγὼ ποιῶ; ἢ Εὑ σῶ-
τερ, ὅτι τὰ σεαυτοῦ ἔργα ἐπιδείχνυσαι τῇ ποϑούσῃ
τὰ καλὰ ψυχῇ, καὶ οὐδὲν αὐτὴν τῶν σῶν ἔργων
ἐπικέκρυψαι" τούτου χάριν ἰσχύει φεύγειν κακίαν,
καὶ ἐπικρύπτειν χαὶ συσκιάζειν, χαὶ ἀπολλῦναι ἀεὶ
τὸ βλαβερὸν πάϑος. :
ᾧ. 9θ. Ὃν μὲν οὖν τρόπον φυγάς τέ ἐστιν δ᾽
φαῦλος καὶ ἀποχρύπτεται θεὸν, δεδηλώκαμεν" νυνὶ
δὲ σκεψώμεθα ὅπου ἀποκρύπτεται. “Ἔν μέσῳ,"
φησὶ ; “τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου,» ἀρ. τουτέστι Ν
κατὰ μέσον τὸν νοῖν, ὃς καὶ αὐτὸς μέσος ἐστὶν,
ὡςανεὶ παραδείσου, τῆς ὕλης ψυχῆς. Ὃ γὰρ ἀπο-
διδράσκων ϑεὸν χαταφεύγει εἰς ἑαυτόν. Δυοῖν γὰρ
ὄντοιν, τοῦ τε τῶν ὅλων γοῦ, ὅς ἐστι ϑεὸς, καὶ
τοῦ ἰδίου, ὃ μὲν φεύγων ἀπὸ τοῦ καϑ' αὑτὸν χατατ
φεύγει ἐπὶ τὸν συμπάντων. Ὃ δὲ νοῦν τὸν ἴδιον
ἀπολείπων ὁμολογεῖ μηδὲν εἶναι τὰ κατὰ τὸν ἂν-
ϑοώπινον νοῦν, ἅπαντα δὲ προςάπτει ϑεῷ, Ὃ δὲ
πάλιν ἀποδιδράσχων ϑεὸν, τὸν μὲν οὐδενὸς αἴτιόν Ο
φησιν εἶναι, τῶν δὲ γινομένων ἁπάντων ἑαυτόν.
«Πέγεται γοῦν παρὰ πολλοῖς, ὅτι τὰ ἐν τῷ χόσμῳ
πάντα φέρεται χωρὶς ἡγεμόνος ἀπαυτοματίζοντα,,
τέχνας δὲ καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ νόμους καὶ ἔϑη,
καὶ πολιτικὰ καὶ ἴδια καὶ κοινὰ δίκαια πρός τε ἀνε
ϑρώπους καὶ πρὸς τὰ. ἄλογα ζῶα, ἔϑετο μόνος ὃ

᾿

Ἢ

ἥ; Α:

4) Θ6ῃ. 18, 17. “
5) θη. 8, 8.

ϑς γος γοῦς. “4λλ᾽ δρᾷς : ὦ Ψυχὴ, τῶν δοξῶν
ἄλογον. Ἡ μὲν γὰρ τὸν ἐπὶ μέρους » τὸν γεν-
Ἂχ τὸν καὶ ϑνητὸν ἀπολιποῦσα ᾽, τὸν τῶν ὅλων. χαὶ
β δ τηκον χαὶ ἄφϑαρτον ἐπιγράφεται ὄντως" ἢ δὲ
πάλιν ϑεὸν. ἀποδοκιμάζουσα, τὸν μηδ᾽ αὐτῷ βοηϑθϑῆ-
θαι ἱκανὸν νοῦν σύμμαχον ἐπισπᾶται πλημμελῶς.
ᾧ. 10. Τούτου χάριν καὶ Ἰ]ωὐοῆς φησιν, ὅτι
«ἐὰν ἐν τῷ διορύγματι. εὑρεϑῇ ὃ κλέπτης, καὶ πληγεὶς
ἀποϑάνῃ, οὐκ ἔστιν αὐτῷ φόνος" ἐὰν δὲ καὶ ὃ ἥλιος
ἀνατείλῃ ἐπ᾿ αὐτῷ, ἔνοχός ἐστιν, ἀνταποϑανεῖται." ε
Ἐὰν γάρ τις τὸν ἑστῶτα καὶ ὑγιῆ καὶ ὀρϑὸν διακό--
ψΨῃ καὶ διέλῃ λόγον ; ὃς ϑεῷ “μόνῳ τὰ πάντα δύνα-
σϑαι μαρτυρεῖ, καὶ εὑρεϑῇ ἐν τῷ διορύγματι, του-
τέστιν ἐν τῷ τετρωμένῳ καὶ διῃρημένῳ, ὃ ὃς τὸν ἴδιον
γοῦν. ἐνεργοῦντα οἶδεν » ἀλλ οὐ ϑεὸν, “κλέπτης ἐστὶ,
τὰ ἀλλότρια ἀφαιρούμενος. Θεοῦ γὰρ τὰ πάντα
κτήματα. Ὥςτε ὃ ἑαυτῷ τι προςνέμων » τὰ ἑτέρου
νοσφίζεται γ καὶ πληγὴν ἔχει παγχάλεπον καὶ δυςία--
τον, οἴησιν, πρᾶγμα ἀμαϑίας καὶ ἀπαιδευσίας συγ-ΘἼ
“γενές. Τὸν δὲ πλήττοντα παρησύχασεν " οὐ γάρ.
θλέστιν ὃ ἕτερος τοῦ πληττομένου. “4λλ᾽ ὥςπερ, ὃ τρίβων
Μ. ἑαυτὸν καὶ τρίβεται ὃ καὶ ὃ ἐκτείνων ἑαυτὸν καὶ ἐχ--
τείνεται Ἔν τήν τε γὰρ τοῦ ,δρῶντος δύναμιν, καὶ
τὸ τοῦ ὑπομένοντος πάϑος αὐτὸς ἐκδέχεται , -- οὕ-
τως δ κλέπτων τὰ ϑεοῦ καὶ ἑαυτῷ ἐπιγράφων ὑπὸ
τῆς αὑτοῦ ἀϑεότητός τε καὶ οἴήσεως αἰκίζεται. Ἄνγι,
ϑὲ μέντοι πληχϑεὶς ἀποϑάνοι ᾽ τουτέστιν ἄπρακτος
διατελέσειεν " ἧττον γὰρ ἁμαρτάνειν δόξει. Τῆς γὰρ
χακίας ἢ μὲν ἐν σχέσει » ἢ δὲ ἐν κινήσει ϑεωρεῖται.
Νεύει δὲ πρὸς τὰς τῶν ἀποτελεσμάτων ἐχπληρώσεις
ἡ ἐν τῷ κινεῖσϑαι" διὸ καὶ χείρων τῆς κατὰ σχέσιν
στίν. Ἐὰν οὖν ἡ διάνοια ἀποϑάγῃ ἧ δοξάζουσα
αὑτὴν αἰτίαν τῶν γινομένων, ἀλλὰ μὴ ϑεὸν » του-
τέστιν ἠρεμήσῃ καὶ συρελοῖν οὐκ ἔστιν αὐτῇ φόνος"

β
ΚΕΘΙΒ ΑἸΔΈΘΟΝ, ΠΙ, 9. 10... 486
β

) Ἐχοά, 22, 1 544. τς δν
ΜὯ2

16. ΈῈ6ῚΘ ΑἸΤΙΈΘΟΕ, ΠΙ, 10--- 12.

οὐχ ἀνήρηκε τελέως τὸ ἔμυψυχον, δόγμα; τῷ ϑεῷ τὰς
ἁπάσας δυνάμεις ἐπιγράφειν. Ἐὰν δὲ ἄνα ῇ ὃ
ἥλιος, τουτέστιν ὃ φαϊνόμενος λαμπρὸς νοῦς ἐν ὑμῖν,
χαὶ δόξῃ πάντα, διορᾶν καὶ πάντα βραβεύειν, καὶ
μηδὲ ἐκφεύγειν ἑαυτὸν, ἔνοχός ἐστιν. ἀνταποϑανεῖς.
τάι τοῦ ἐμψύχου δόγματος ὃ ὃ ἀνεῖλε : καϑ' ὃ μόνος
αἰτιός ἔστιν ὃ ϑεὸς, εὑρισκόμενος ἄπρακτος καὶ νε-
πρὸς ὄντως αὐτὸς ὲ ἀψύχου καὶ ϑνητοῦ καὶ πλημμε-

λοῖς δόγματος εἰςηγητὴς γεγενημένος. Ὦ

ᾧ. 11. Παρ’ ὃ καὶ καταρᾶται ὃ ἱερὸς λόγος Ἄς
ϑέντι ἐν ἀποκρύφῳ γλυπτὸν ἢ χωνευτὸν : ἔργον χει-
ρῶν τεχνίτου. ΣΡ ΟΡ γὰρ τὰς φαύλας δόξας Ἂν ΟΕ
ποιός ἐστιν ὃ ες » ὥς καὶ τὰ γλυπτὰ οὐδ ἄποιος, ᾿
ὅτι φϑαρτὸς » ὡς τὰ χωνευτὰ, ὃ ἄφϑαρτος, τα τεύ--
εἰς χαὶ ϑησαυρίζεις ζ ὦ διάνοια ᾿ ἐν σαυτῇ , ἀλλ
εἰς μέσον προφέρεις, ἵν ὑπὸ τῶν ἀσκητῶν τῆς ἀλη
ϑείας ἃ χρὴ διδαχϑῆς; Οἴξι μὲν γὰρ τεχγική τις Ἶ
εἶναι, ὅτι κατὰ τῆς ἀληϑείας ἀμούσας πιϑανότητας ἡ

μεμελέτηκας" ἄτεχνος δὲ ἀνευρίσκῃ », γόσον χαλεπὴν ᾿

ψυχῆς, ἀμαϑίαν, οὐκ ἐθέλουσα ϑεραπεύεσϑαι.
ΑΝ δὲ ἢ φαῦλος εἰς τὸν σποράδα. γοῦν ἔ

ἑαυτοῦ χαταδύεται, φεύγων τὸν ὄντα, μαρτυρεῖ "

ΠΙωῦοῆς ὃ “πατάξας τὸν «Ἵϊγύπτιον. » καὶ κρύψας ἐν
τῇ ἄμμῳ, ἢ) ὕπερ ἣν ᾿ συλλογισάμενος τὸν προ-

στατεῖν λέγοντα τοῦ σώματος, καὶ μηδὲν τὰ ψυχῆς

νομίζοντα, καὶ τέλὸς ἡγούμενον τὰς ἡδονάς, (Κατα-
γοήσας γὰρ τὸν πόνον τοῦ τὸν ϑεὸν δρῶντος, ὃν ἐπι--.
τίϑησιν αὐτῷ ὃ βασιλεὺς τῆς «ἽϊἸγύπτου, ἤ τῶν πᾶ--
ϑῶν ἡγεμονὶς καχία, δρᾷ τὸν «Ἵϊγύπτιον ἄνϑρωπον,
τὸ ἀνϑρώπειον καὶ ἐπίκαιρον πάϑος, τύπτον καὶ
αἰκιζόμενον τὸν δρῶντα. Περιβλεινάμενος δὲ τὴν
ὅλην Ψυχὴν ὧδε καὶ ἐκεῖσε, καὶ μηδένα ἰδὼν ἑστῶ-
τα, ὅτι μὴ τὸν ὄντα ϑεὸν, τὰ δ᾽ ἄλλα κλονούμενα

2

“ Ποπῖ,. 27, 15.
Ὁ) ἜΧΟα; ΦΧ 1,

β ΓΕΘῚΒ ΑΙ ΠΈΘΟΗ. ΤΠ, 12-- 14. 187

φιλήδονον ; κρύπτει ἐν, τῷ σποράδι καὶ πεφορημένῳ Ῥ.

᾽ ὃς συμφυΐας καὶ γνώσεως τῆς πρὸς τὸ χαλὸν
ἐστέρηται. Οὕτος μὲν ἀποχέκρυπται εἰς αὑτόν. Ὅ
δὲ ἐναντίος τούτῳ φεύγει μὲν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, καταφεύ-
γεὶ δ᾽ ἐπὶ τὸν τῶν ὄντων ϑεόν.

σαλευόμενα. Ν πατάξας. καὶ συλλογισάμενος. τὴνθ8

β
ᾧ. 18. Ζιὸ καί φήσιν, Ἐξήγαγέν. αὐτὸν ἔξω, καὶ
εἶπεν, ἀνάβλεψον εἷς τὸν οὐρανὸν, καὶ Κρῆς
σὸν τοὺς ἀστέρας, ἜΣ π.. οδ)α ἐβουλόμεθα μὲν πεὶ
β λαβεῖν καὶ περιαθρῆσαι, ἄπληστοι τῶν ἀρετῆς ὃν--
τες ἐρώτων, ἀδυνατοῦμεν δὲ πλοῦτον ἀναμετρῆ-
β σαι ϑεοῦ. .4λλ᾽ ὕμως χάρις τῷ φιλοδώρῳ , ὅτε
οὕτω “σπέρματα ἐν ψυχῇ βαλέσϑαι φησὶ τηλαυ--
γῆ καὶ λαμπρὰ καὶ δι᾽ ὕλων γεαρὰ, ὡς “Τοὺς ἀστέ-
β γος ἐν οὐρανῷ. Οὐ παρέργως δὲ πιρόςκειται τῷ
β ξήγαγεν, αὐτὸν, τὸ ἔξω; Τῇ. ΐς γὰρ ἔνδον ἐξάγεται;
β “ἀλλὰ μήποτε ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν" ἐξήγαγεν αὐτὸν
᾿ εἰς τὸ ἐξωτάτω χωρίον, οὐχ εἴς τι τῶν ἐκτὸς, ὃ δύ-
ἐψαται ὑπ᾽ ἄλλων περιέχεσϑααι. “Κςπερ γὰρ ἐν ταῖς
. οἰκίαις τοῦ ϑαλάμου ἐχτὸς μέν ἐστιν ὃ ἀνδρῶν, ἐν--
τὸς δὲ ὃ αὐλὼν, χαὶ ἡ αὔλειος ἐχτὸς μὲν τῦῆς αὐλῆς,
εἴσω δὲ τοῦ πυλῶνος" οὕτω καὶ ἐπὶ ψυχῆς δύναται
τὸ- ἐχτός τινος ἐντὸς εἶναι τοῦ ἑτέρου. Οὕτως οὖν
ἀκουστέον, τὸν γοῦν εἷς τὸ ἐξώτατον ἐξήγαγε. Τί
γὰρ ὄφελος ἦν καταλιπεῖν αὐτὸν τὸ σῶμα, καταφυ-
“ γεῖν δὲ ἐπ᾽ αἴσϑησιν; 71 δὲ αἰσϑήσει μὲν ἀποτάξα-
οσϑαι, λόγῳ δὲ ὑποστεῖλαι τὸ γεγονός ; Χρὴ γὰρ τὸν
"μέλλοντα, γοῦν ἐξάγεσθαι καὶ ἐν ἐλευϑερίᾳ ἀφίεσθαι,
πάντων ὑπεχστῆγαι σωματικῶν ἀναγκῶν , αἰσϑητι-
κῶν ὀργάνων, καταλόγων σοφιστικῶν, πα πρυγηζων,
τὰ τελευταῖα καὶ ἑαυτοῦ.

ᾧ. 14. Δι᾽ ὃ καὶ ἐν ἑτέροις αὐχεῖ λέγων, « Κί.-
θιος ὃ ϑεὸς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὃ ϑεὸς τῆς γῆς, ὃς

Ὺ

Ἔν Ὁ; 15, ὅ.

18. ΤΕΘῚΒ ΑΠΠΈΘΟΗ. Πί, 14. 15.

ἔλαβέ μὲ ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός μου.» Ἀ) Οὗ
γάρ ἐστι κατοικοῦντα ἐν σώματι καὶ τῷ ϑγητῷ γένει,
δυνατὸν ϑεῷ συγγενέσθαι, ἀλλὰ τὸν ἐκ τοῦ δεσμω-.
τηρίου ϑεὸς διαῤῥίεται. Οὗ ἕνεκα καὶ ἥ τῆς ψυ-
χῆς χαρὰ, Ἰσαὰκ, ὅταν ἀδολεσχῇ καὶ ἰδιάζῃ ϑεῷ,,
ξέρχεται, ἀπολείπων ἕαυτὸν καὶ τὸν ἴδιον γοῦν.
“Ἐξῆλθε γὰρ,» φησὶν, “Ἰσαὰκ ἀδολεσχῆσαι εἷς τὸ
πεδίον τὸ πρὸς δείλης." ἘΞ) Καὶ Π]ωῦσῆς δὲ ὃ
προφητικὸς λόγος φησὶν, “Ὅταν ἐξέλϑω τὴν πόλιν,»
τὴν ψυχὴν, --- πόλις γάρ ἐστι χαὶ αὕτη τοῦ ζώου,
γύμους διδοῦσα χαὶ ἔϑη, --- “ ἐχπετάσω τὰς χεῖξ᾽
ρας," ἢ) χαὶ ἀναπετάσω καὶ ἐξαπλώσω πάσας
τὰς πράξεις ϑεῷ, μάρτυρα χαλῶν καὶ ἐπίσκοπον,
θθἑκάστης, οὗ κακία κρύπτεσθαι οὐ πέφυχεν, ἐξαπλοῦ-"
Μσθϑαι δὲ καὶ φανερῶς ὁρᾶσϑαι. Ὅταν μέντοι διὰ,
πάντων ἥ ψυχὴ καὶ λόγων καὶ ἔργων ἐξαπλωθῇ καὶ
ἐχϑειασϑῇ, παύονται τῶν αἰσϑήσεων αἱ φωναὶ, καὶθί
πάντες οἱ ὀχληροὶ καὶ δυςώνυμοι ἦχοι. Φωνεῖ γὰρ
καὶ καλεῖ τὸ μὲν δρατὸν τὴν ὅρασιν ἐφ᾽ ἑαυτὸ, ἣ δὲ
φωνὴ τὴν ἀχοὴν, ὃ δὲ ἀτμὸς τὴν ὄσφρησιν, καὶ
συνόλως τὸ αἰσϑητὸν τὴν αἴσϑησιν ἐφ᾽ ἑαυτὸ προς-
καλεῖται. Ταῦτα δὲ πάντα παύεται, ὅταν ἐξελϑοῦτ.
σα τὴν ψυχῆς πόλιν ἡ διάνοια ϑεῷ τὰς ἑαυτῆς πρά-᾿
ξεις καὶ διανοήσεις ἀνάψῃ. ἽΡΕ
ᾧ. 15. “Καὶ γάρ εἰσιν αἵ χεῖρες Πϊωῦσεῖ βα-
θεῖαι. Ἔκ.) Ἐπειδὴ γὰρ αἵ τοῦ φαύλου πράξεις
ἀνεμοί τε καὶ κοῦφοι, γένοιντ᾽ ἂν αἱ τοῦ σοφοῦ βα-
θεῖαι καὶ ἀκίνητοι, οὐδ᾽ εὐσάλευτοι" παρ᾽ ὃ καὶ “στη-᾿
ρίζονται ὑπό τε ᾿αρὼν ;» τοῦ λόγου, καὶ “Ὧςρ, δ᾽
ἐστι φῶς. Οὐδὲν τῶν πραγμάτων φῶς ἐναργέστε-.
ρόν ἐστιν ἀληϑείας. Βούλεται οὖν διὰ συμβόλων σοὴ
- "
ἢ Θου, 24, 7.
ἘΔ) ΘΝ. 24, 62. :
ὅἘὴ) Ἐχοά, 9, 29. Ἵ
“Δ Εχοὰ, 17, 12. Ι

ΚΕΘῚΒ ΑἸΔΈΘΟΒ. ΠΙ, 18. 16. 139

παραστῆσαι » ὅτε αἱ τοῦ σοφοῦ πράξεις στηρίζονται

᾿ ὁπὸ τῶν ἀναγκαιοτάτων, λόγου τε καὶ ἀληϑείας.

᾿ ΖΊ71ὸ καὶ “Δαρὼν ὅταν τελευτᾷ, τουτέστιν ὅταν τε-

λειωϑῇ » εἰς Ὧρ, ὅ ἐστι φῶς, ἀνέρχεται. Ὧι", 710 γὰρ
τέλος τοῦ λόγου ἀλήϑειά ἐστιν ἢ φωτὸς τηλαυγεστέρα,
εἰς ἣν. σπουδάζει ὃ λόγος ἐλϑεῖν. Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι
καὶ τὴν παρὰ τοῦ ϑεοῦ σκηνὴν ἜΝ, "λαβὼν, τουτέστι
“σοφίαν » ἕν ἢ χατασχηνοῖ καὶ ἐνοικεῖ ὃ σοφὸς ᾿ ἔπηξε
καὶ ἐβεβαιώσατο καὶ κραταιῶς ἱδρύσατο, οὐκ ἐν τῷ
σώματι, ἀλλ᾽ ἔξω τούτου; ; Παρεμβολῇ, γὰρ αὐτὸ ἀπει--
κάζει, στρατοπέδῳ πολέμων. καὶ κακῶν ὅσα πόλεμος
ἐργάζεται πλήρει, μετουσίαν εἰρήνης οὐκ ἔχοντι.
“Καὶ ἐχλήϑη ἢ σχηνὴ μαρτυρίου," σοφία μαρτυ-
ουμένη͵ ὑπὸ ϑεοῦ. Καὶ γὰρ “ πᾶς ὃ ζητῶν κύριον
ἐξεπορεύετο, ἥ; παγκάλως. 1 “γὰρ ζητεῖς ϑεὸν, ὦ
διάνοια , ἐξελθοῦσα ἀπὸ σαυτῆς ἀναζήτει" μένουσα
δὲ ἐν τοῖς σωματικοῖς ὄγκοις ἢ ταῖς κατὰ γοῦν οἷή-
σεσιν, ἀζητήτως ἔχεις τῶν ϑείων . καὶ ἂν ἐπιμορφά-
ἕῃς ὅτι ζητῇς. Εἰ δὲ ζητοῦσα εὑρήσεις ϑεὸν, ἄδη-
λον" πολλοῖς "γὰρ οὐκ ἐγνώρισεν ἑαυτὸν, ἀλλ᾽ ἀτελῆ
σπουδὴν ἄχρι παντὸς ἔσχον. Ἔξαρκεῖ μέντοι πρὸς
μετουσίαν “ἀγαϑῶν καὶ ψιλὸν τὸ ζητεῖν μόνον" ἀεὶ
γὰρ αἱ ἐπὶ τὰ καλὰ ὁρμαὶ, καὶ ἂν τέλους ἀτυχῶσι,
τοὺς χρωμένους προευφραίγνουσιν. Οὕτως δ μὲν
αὖλος ἀρετήν γε φεύγων, καὶ ϑεὸν ἀποχρυπτόμενος,
Ὡς ἀσϑενῆ βοηϑὸν καταφεύγει τὸν ἴδιον νοῦν᾽ ὃ δὲ
σπουδαῖος ἔμπαλιν. ἑαυτὸν ἀποδιδράσκων ἀναστρέ-
Ἴφει. πρὸς “τὴν τοῦ ἑνὸς ἐπίγνωσιν, καλὸν δρόμον καὶ
ἡ ἡμὴ ἄριστον ἀγώνισμα τοῦτο νικῶν.
.Σ 10. ““Καὶ ἐκάλεσε κύριος ὃ ϑεὸς τὸν “Ἴδὰμ,
καὶ εἶπεν αὐτῷ, ποῦ εἰ δ. “]ιὰ τί μόνος καλεῖται
ὃ Ἀδὰμ » συγκεκρυμμένης αὐτῷ καὶ τῆς γυναιχός;

Νυμ. 20, 25.
“Ὁ Ἐχοά, 838, 7.
“Ὁ Θ6ι, 8, 9 544.

40 ΓΕΘῚΒ ΑἸΠΕΘΟΗ, ΠῚ, 16.17.

“εκτέον οὖν πρῶτον ὅτι χαλεῖται ὃ γοῦς ὅπου ἦν. ι
Ὅταν ἔλεγχον. λαβιβάνῃ χαὶ ἐπίσπασιν τῆς τροπῆς,
οὐ “μόνον αὐτὸς καλεῖται » ἀλλὰ χαὶ αἵ δυνάμεις αὖὐ-Ρ
τοῦ πᾶσαι" ἄνευ γὰρ τῶν δυνάμεων ὃ νοῦς καϑ
ἑαυτὸν γεμνὸς καὶ οὐδὲ ὧν εὑρίσκεται. τς δὲ τῶν
δυνάμεων. καὶ ἤ αἰσϑησις, ἥτις ἐστὶ γυνή. Συγκέ-,
κληται οὖν τῷ ᾿ἀδὸμ, τῷ νοὶ, καὶ ἢ “γυνὴ, αἴσϑη-
σις" ἰδίᾳ δ᾽ αὐτὴν οὐ καλεῖ. «Διὰ τί; Ὅτι ἄλο σι;
οὖσα ἔλεγχον ἐξ ἑαυτῆς “λαμβάνειν οὗ δέναται:. Οὐτέν
γὰρ ἢ ὅρασις οὐϑ'᾽. «ἢ ἀχοὴ οὔτε τις τῶν ἄλλων αἷ-
σϑήσεων διδακτὴ ᾿ ὥςτε οὐ δύναται κατάληψιν Ἡμδις
γμάτων ποιήσασϑαι" μόνων γὰρ σωμάτων διακριτικὴν. Ἵ
εἰργάσατο αὐτὴν ὃ ἐργασάμενος. Ὁ δὲ γοῦς ὃ δι-
δασχόμενός ἐστιν, οὗ χάριν αὐτὸν ἀλλ᾽ οὐ τὴν αἴΞ
σϑησιν προχέκληται.

7. Ὁ πὸ δὲ “ ποῦ εἶ» πολλαχῶς ἐστιν Γεμὲ.
ὀφῥν δεν ἅπαξ μὲν, οὐ τὸ πευστικὸν, ἀλλὰ τὸ ἅπο-
φαντὸν » τὸ ἴσὸν τῷ “ἐν τόπῳ ὁπάρχειρ; βαρυτο-.
γουμένου τοῦ που εἶ, "Ἐπειδὴ γὰρ φήϑης τὸν ϑεὸν
ἐν τῷ παραδείσῳ περιπατεῖν, καὶ ὑπὸ τούτου περιέ-
χεσϑαι, μάϑε ὅτι τοῦτο εὖ πέπονθας » καὶ ἄκουσον
παρὰ τοῦ ἐπισταμένου ϑεοῦ ῥῆσιν ἀληϑεστάτην,,
ὅτι ὃ μὲν ϑεὸς οὐχί που. Οὐ γὰρ περιέχεται, ἀλλὰ
περιέχει τὸ πᾶν. Τὸ δὲ “γενόμενον ἐν τόπῳ" πϑϑιέ-
χεσϑαι γὰρ αὐτὸ "ϑλλ' οὐ περιέχειν ἀναγκαῖον. Δεί-.
τέρον δὲ, τὸ λεγόμενον ἃ ἴσον ἐστὶ τούτῳ » ποῦ γέγο-
νας, ὦ ψυχή; 41;νϑ' οἵων ἀγαϑῶν οἷα ἥρησαι ΘΔ
κά; Καλέσαντός σε τοῦ ϑεοῦ πρὸς μετουσίαν ἀρε-
τῆς » κακίαν μετέρχῃ; Καὶ τὸ τῆς ζωῆς ξύλον, Ἀ1)
τἔστι σοφίας, ἢ δυνήσῃ ζῆν παρασχόντος εἰς ἀπόλαυ-.
σιν, ἀμαϑίέας χαὶ ΝΕ χάου ἐνερορήϑης, ᾿κακοδαιμο-,
γίαν τὸν ψυχῆς ϑάνατον, εὐδιωμογίας τῆς ἀληϑινῆς
ζωῆς προχρίνασα. γι θέτον ἐστὶ τὸ πευστικὸν » πρὸς

ὃ δύο γένοιντ᾽ ἂν ἀποκρίσεις. ΤΠ μὲν, πυνϑανο- Ἶ
ἡδῷ ποῦ εἶν. ἢ. Ὁ ᾿οὐδαμῶς» ᾽ Τόδπον γὰρ οὐδένα
ἔχει ἢ τοῦ φαύλου ψυχὴ, ᾧ ἐπιβήσεται, ἢ ἐφ᾽ οὗ

ΓὙΕΈΣῈ

ὙΜΕΘΙΘ ἈΑΙΠΙΈΘΟΒ. ΠΙ, 17. 18. 441

ἱδρυνϑήσεται. Παρ᾽ ὃ καὶ ἄτοπος λέγυται εἶναι ὃ
αὔλος " ἄτοπον δέ ἐστι κακὸν δύςϑετον" Τοιοῦτος ᾿
ἢ; ὃ μὴ ἀστεῖος, σαλεύων καὶ κλονούμενος ἀεὶ, καὶ
πνεύματος τρόπον ἀστάτου διαφερόμενος, βεβαίου
βτὸ παράπαν οὐδεμιᾶς γνώμης ἑταῖρος ὦν. Ἑτέρα
ὲ γένοιτ᾽ ἂν ἀπόκρισις τοιάδε οἱ ἢ χέχρηται καὶ ὃ
ἀάδὰμ, ποῦ. εἶμι ἄχουε, ὕπου οἱ τὸν ϑεὸν ἰδεῖν ἀδυ--
᾿γατοῦντες » ὅπου οἱ ϑεοῦ οὐχ ἀκούοντες Ἶ ὕπου οἱ τὸ
αἴτιον ἐπιχρυπτόμενοι ) ὅπου οἱ φεύγοντες ἀρετὴν,
ὅπου οἱ υμνοὶ σοφίας, ὅπου οἱ φοβούμενοι καὶ τρέ-
ΤΕ ὑπ᾽ ἀνανδρίας χαὶ δειλίας ψυχικῆς. Ὅταν
9 λέγῃ, “Τῆς φωνῆς σου ἤχουσα ἐν τῷ παραδείσῳ
καὶ Σ ἐφοβήθην ὃ ὅτι γυμνός εἶμι, καὶ ἐκρύβην,» πάντατί
'τὰ εἰρημένα παρίστησιν. ὡς χαὶ ἐν τοῖς προτέροις Ῥ,
“διὰ μακροτέρων λόγων ἀπεδείξαμεν.
᾿ ᾧ. 18. Καίτοι γυμνὸς οὐχ ἔστι γῦν ὃ “Αδὰμ,
“ἐ “ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα,» ὀλίγῳ πρότερον
εἴρηται" ἀλλὰ καὶ διὰ τούτου βούλεταί σε διδάξαι,
ὅτι γυμνότητα οὐ τὴν τοῦ σώματος παραλαμβάνει,
“ἀλλὰ χκαϑ' ἣν ὃ νοῦς ἄμοιρος “αὶ γυμνὸς ἀρετῆς
᾿ἀνευρίσχεται. “Ἢ γυνὴ," φησὶν, “ἣν ἔδωκας μετ᾿
ἐμοῦ. ν αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ" ξύλου, καὶ ἔφα--
Ὃν. Εὺ τὸ μὴ φάναι, ἢ γυνὴ ἣν ἔδωκας ἐμοὶ,
“ἀλλὰ μετ᾽ ἐμοῦ. Οὐ γὰρ ἐμοὶ ὡς κτῆμα τὴν αἴσϑη-
σιν ἔδωχας, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν ἀφῆκας, ἄνετον καὶ
ἐλευϑέραν » χατά τινα τρόπον οὐχ ὑπείχουσαν τοῖς
τῆς ἐμῆς διανοίας ἐπιτάγμασιν. "Ἐὰν γοῦν βουληϑῇ
“δ. νοῦς προςτάξαι τῇ ὁράσει μὴ ἰδεῖν ; οὐδὲν ἢ ἧττον
“αὕτη τὸ ὑποκείμενον ὄψεται. Καὶ ,.ἦ ἀκοὴ μέντοι
᾿προςπεσούσης φωνῆς ἀντιλήψεται. πάντως ᾽ καὶ ἂν ὃ
γοῦς φιλονεικῶν διαχελεύηται αὐτῇ μὴ ἀκούειν. “Καὶ
μὴν ἢ γε ὄσφρησις ἀτμῶν χορησάντων εἰς αὐτὴν
ὀσφρήσεται, καὶ ἂν ὃ νοῦς ἀπαγορεύῃ μὴ ἀντιλαβέ-
σϑαι. Διὰ τοῦτο ὃ ϑεὸς οὐκ ἔδωκεν αἴσϑησιν τῷ
ζώῳ, ἀλλὰ μετὰ τοῦ ζώου " τὸ δὲ τοῦτ᾽ ἔστιν, ὗ ἅπαν-
τα αἴσθησις μετὰ τοῦ ἡμετέρου νοῦ γνωρίζει, καὶ

442 ΓΈΘΙΚ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ΠΙ, 18. 19.

ἅμα" αὐτῷ. Οἷον ἢ ὅρασις ἅμα τῷ νῷ ἐπιβάλλει.
τῷ δρατῷ" εἶδέ τε γὰρ ὃ ὀφθαλμὸς. τὸ ᾿σῶμα ΐ καὶ.
εὐθὺς ὃ νοῦς ἀντελάβετο τὸ δραϑὲν, ὅτι μέλαν ἢ ἢ
λευχὸν, ἢ ὠχρὸν ἢ φοιγιχοῦν, ἢ τρίγωνον ἢ τετρά-
γῶνον ἢ στρογγύλον, ἢ τὰ ἄλλα χρώ ατά τὲ χα
σχήματα... Καὶ πάλιν ἣ ἀχοὴ ἐπλήχϑη ὑπὸ τῆς φω-.
γῆς, καὶ μετ᾽ αὐτῆς ὃ γοῦς. Τιχμήριον δὲ, ἔκρινεν.
εὐθὺς τὴν φωνὴν γστί λεπτὴ ἢ μέγεϑος ἔχουσα ᾿ ἢ
ἐμμελὴς καὶ ἔῤῥυθμος : καὶ πάλιν εἰ ἐχμελῆς τε χαὶ
οὐχ ἐναρμόνιος" καὶ ταὐτὸν ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσϑή-
σέων εὑρίσχεται. Πάνυ δὲ καλῶς καὶ τὸ προςϑεῖ-
γὰν τὸ, “Αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου. "ΠΟΥ
δὲ ξύλινον “καὶ αἰσθητὸν οἶχον τῷ νῷ οὐδεὶς δίδω-.
σιν, ὅτι μὴ αἴσϑησις. Ὑ 1 γὰρ ἔδωκε τῇ διαν
γνωρίσαι τὸ σῶμα , ἢ τὸ “λευχόν; Οὐχ ἡ ὄψις; Τίς
δὲ τὴν “φωνήν; Οὐχ ἢ ἀχοή; Ἧς δὲ τὸν δι μάνα
Οὐχ ἡ ὄσφρησις ; 7ἵς δὲ τὸν χυλόν; Οὐχ ἢ γεῦσις,

997ς δὲ τραχὺ καὶ μαλαχόν; Οὐχ ἧ ἁφή; Ὀρϑῶς.

Μοοὺν καὶ πάνυ ἀληϑῶς εἴρηται ὑπὸ τοῦ γοῦ, ὅτι τὰς ὲ
τῶν σωμάτων ἀντιλήψεις “δίδωσί μοι μόνη ἡ αἴξ
σϑησις.

ᾧ. 19. “Καὶ εἶπεν ὃ ϑεὸς τῇ γυναικὶ, πν ἢ τοῦτος
ἐποιήσας; Καὶ εἶπεν, ὃ ὄφις ἡπάτησέ μεν, καὶ ἔξ
φάγον." Ζλλο “μὲν “πυνϑάνεται τῆς αἰσϑήσεως δ᾽
ϑεὸς, ἄλλα δὲ καὶ αὐτὴ ἀποκρίνεται. Πυνϑάνεταμη
μὲν “γάρ τι περὶ τοῦ ἀνδρός. Ἡ δὲ οὐ περὶ τούτου!
φησὶν, ἀλλά τι περὶ ἑαυτῆς " λέγουσα ὅτι ἔφαγον,
οὐχ ὅτι ἔδωχα. ἹΠή ποτ᾽ οὖν ἀλληγοροῦντες λύσω να
μὲν τὸ ἀπορηϑὲν ᾽ καὶ δείξωμεν τὴν γυναῖκα εὐϑυ-
βόλως πρὸς τὸ πύσμα ἀποχρινομιέγνην ; ᾿Ανάγκη γάδῆ
ἐστιν αὐτῆς φαγούσης καὶ τὸν ἄνδρα φαγεῖν. Ὅταν.
γὰρ ἥ αἴσϑησις ἐπιβάλλ ουσα τῷ αἰσϑητῷ πληρωϑῇ,
τῆς αὐτοῦ φαντασίας; εὐθὺς χαὶ ὃ γοῦς συμβέβληχε,
καὶ ἀντελάβετο, καὶ τρόπον τινὰ τρυφῆς τῆς ἄπξν
ἐχείνου πεπλήρωται. Τοῦτ᾽ οὖν φησιν, ἄκουσα δέ-
δωχα τῷ ἀνδρί: προςβαλούσης γάρ μου τῷ ὕποκει--

ΤΕΘΙΘ. ΑἸΠΈΕΘΟΗ. ΠΙ, 19 --- 3. 443

:
μένῳ, εὐξυκίνητος ὧν αὐτὸς ἐφαντασιώϑη καὶ ἔτυ-
τς ᾧ, 20. Παρατήρει δὲ, ὅτι ὃ μὲν ἀνὴρ λέγει τὴν
γυναῖκα δεδωχέναι, ἡ δὲ γυνὴ οὐχὶ τὸν ὄφιν δεδω-
κέναι, ἀλλὰ ἡπατηχέναι. ἼἼδιον γὰρ αἰσϑήσεως μὲν
τὸ διδόναι, ἡδονῆς δὲ τῆς ποικίλης καὶ ὀφιώδους τὸ
᾿ἀπατᾶν καὶ παραχρούεσϑαι. Οἷον τὸ λευχὸν τῇ φίύ-
σει χαὶ τὸ μέλαν καὶ τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν δί-
'ἰδωσιν ἢ αἰἴσϑησις τῷ νῷ, οὐχὶ ἀπατῶσα, ἀλλὰ
'πρὸς ἀλήϑειαν. Τοιαῦτα γάρ ἐστι τὰ ὑποχείμενα,
ἄμα. καὶ ἢ ἀπ᾿ αὐτῶν προςπίπτουσα φαντασία, κατὰ
᾿'τοὺς πλείστους τῶν μὴ φυσικώτερον φυσιολογούντων.
δὲ ἡδονὴ, οὐχ οἷόν ἐστι τὸ ὑποχείμενον, τοιοῦ--
᾿ τὰ -- Ἔ “ 2 7 ᾽ὔ Ὁ ὦ
τὸν αὐτὸ γνωρίζει τῇ διανοίᾳ, ἀλλ᾽ ἐπιψεύδεται, τέ-
ἰχνῃ τὸ ἀλυσιτελὲς εἰς συμφέροντος τάξιν ἐμβιβά-
ζοῦσα. ἭὭςπερ καὶ τῶν ἑταιρῶν τὰς εἰδεχϑεῖς ἰδεῖν
ἔστι φαρματτούσας χαὶ ὑπογραφομένας τὴν ὄψιν,
ἵνα τὸ περὶ αὑτὰς αἶσχος ἐπικρύψωσι, καὶ τὸν ἀ-
κρατῆ ἐπὶ τῆς γαστρὸς γνενευχότα ἥδονήν. Οὗτος
τὸν πολὺν ἄκρατον καὶ τῶν σιτίων τὴν παρασχευὴν
ἀποδέχεται ὡς ἀγαθὸν, βλαπτόμενος καὶ τὸ σῶμα
καὶ τὴν ψυχὴν ἀπ᾽ αὐτῶν. Πάλιν τοὺς ἐρῶντας
ἐδεῖν ἐστι πολλάκις ἐπὶ γυναικῶν αἰσχίστων ὀφθῆναι
ἐπιμεμηνότας" τῆς ἡδονῆς ἀπατώσης καὶ μονονουχὶ
διεξιούσης, ὅτι εὐμορφία καὶ εὔχροια καὶ εὐσαρκία, καὶ
'τῶν μερῶν ἀναλογία περὶ τὰς πάντα τὰ ἐναντία τού--
"Ό τοις ἐχούσας ἐστί. Τὰς γοῦν πρὸς ἀλήϑειαν ἃ ιέμπτῳ
χεχρημιένας κάλλει παρορῶσιν, ἐχείνων δὲ ὧν εἶπον
κατατήχονται" Πᾶσα οὖν ἀπάτη οἰχειοτάτη ἡδονῇ,
ἐπε δὲ αἰσϑήσει. Ἢ μὲν γὰρ σοφίζεται καὶ πα-
ἄγει τὸν νοῦν, οὐχ ὑποῖα τὰ ὑποκείμενά ἐστι δη-
Π υὰ » ἀλλ᾽ ὅποῖα οὐκ ἔστιν" ἢ δὲ αἴσϑησις ἀκραι-
τ: δίδωσι τὰ σώματα οὕτως, ὡς ἔχει. φύσεως
κεῖνα, πλάσματος καὶ τέχνης ἐκτός.
ἢ, 21. “Καὶ εἶπε χύριος ὃ ϑεὸς τῷ ὄφει, ὅτι
ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν

'

112 ΓΈΟΘΙΒ ΑἸΤΈΕΘΟΗ. ΠῚ, 21.

κτηνῶν » καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ϑηρίων τῆς γῆς. Ἐπὶ:
τῷ στήϑει χαὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ, καὶ γῆν φάγεσαι ν
πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ξωῆς σου. Καὶ ἔχϑραν ϑή-
σω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς, καὶ
ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου χαὶ τοῦ σπέρματος,
αὐτῆς. «Αὐτός σου τηρήσει. τὴν κεφαλὴν » καὶ σὺ
τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν." τὰ “ιὰ τίνα αἰτίαν χω-
ρὶς. ἀπολογίας καταρᾶται τῷ ὄφει Ἁ κελεύων ἐν ἐτέ-
θοις, " ἀκουσϑῆνι αι τοὺς δύο οἷς ἐστιν ἥ ἀντίλο-.
γία, " 5) καὶ μὴ τῷ ἑτέρῳ προπιστεύειν ; Καὶ μὴν.
ὁρᾷς ὅτι τῷ ᾿δὰμ οὐ ᾿προπεπίστευχε κατὰ τῆς γυτῦ
γαικὸς, ἀλλὰ δίδωσιν αὐτῇ ἀπολογίας ἀφορμὴν, ὅταν.
πυνϑάνηται, “171 τοῦτο ἐποίησας :᾽ ἼΩΝ Ἡ δέ γε
ὅμολογεῖ πταῖσαι παρὰ τὴν τῆς ὀφιώδούς. καὶ ποι-
κίλης ἡδονῆς ἀπάτην. Τί οὖν ἐκώλυε καὶ τῆς γυ-
ναικὺς εἰπούσης » ὅτι ὃ ὄφις, ἠπάτησέ με; πυϑέσϑαι,
τοῦ ὄφεως εἰ οὕτως οὗτος ἠπότησεν, ἀλλὰ μὴ ἀκρίτως
χωρὶς ἀπολογίας καταρᾶσϑαι; «Πεκτέον οὖν, ὅτι ἢ
αἴσϑησις οὔτε τῶν φαύλων οὔτε τῶν σπουδαίων
ἐστὶν, ἀλλὰ μέσον τι αὕτη καὶ κοινὸν σοφοῦ τε καὶ
ἄφρονος. Καὶ γενομένη μὲν ἐν ἄφρονι ᾿ γίνεται.
φαύλη », ἐν ἀστείῳ δὲ, σπουδαία. Εἰκότως οὖν εὶ ἐπει--
δὴ φύσιν ἐξ. ἑαυτῆς μοχϑηρὰν οὐχ ἔχει, ἀλλ᾽ ἐπαμ-.
φοτερίζουσα γεύει πρὸς ἑχάτερα τό τε εὖ καὶ χεῖ-
ρον, οὐ καταδιχάζεται πρὶν ὁμολογῆσαι ὅτι ἠχολού-
ϑησε τῷ χείρονι. Ὁ. δὲ ὄφις, ἧ ἡδονὴ, ἐξ ἑαυτῆς.
ἥκει μοχϑηρά. “ιὰ τοῦτο ἐν μὲν σπουδαίῳ οὐχ εὖ-
ἔσχεται τὸ παράπαν, μόνος δὲ αὐτῆς δ φαῦλος
ολαύει. Κατὰ τὸ οἰκεῖον οὖν μὴ διδούσῃ ἀπολο-.
ἥω αὐτῇ καταρᾶται ὃ ϑεὸς ᾿ σπέρμα ἀρετῆς οὐχ,
ἐχούσῃ, ἀλλὰ ἀεὶ καὶ πανταχοῦ ἐπιλήπτῳ καὶ μιαρᾷ,
καϑεστώσῃ. ἀνε

,
“ὦ

“). Θ6η. 8, 14, . ἊΨ
“Ὁ Ὥρας, 19, 17. ὠμὸν»
Κγ) 66. 8, 18. δι

ΓΕΘΙΘ ΑΜΡΈΘΟΗ. 1Π,.22.23. 148

ἘΠ. 99... Διὰ: τοῦτο καὶς τὸν Εἰρ χωρὶς αἰτίας
“περιφανοῦς “πονηρὸν οἶδεν ὃ ϑεὸς᾽ ἢ) καὶ ἀποχτεί-
ΟΨει- Τὸν γὰρ δερμάτινον ὄγκον ἡμῶν, τὸ σῶμα, ----
Εἰο γὰρ δερμάτινος ἑρμηνεύεται Ὦρα πονηρόν τε καὶ;
ἐπίβουλον τῆς ψυχῆς οὐχ ἀγνοεῖ, καὶ νεκρὸν καὶ τες -
ϑυνηκχὸς ἀεί. ἸἹΠὴ γὰρ ἄλλο τι ποιήσειε ἕχαστον ἥ-
101 μῶν ποιεῖν, ἢ γεχροφορεῖν, τὸ νεκρὸν ἐξ ἑαυτοῦ
χῶμα ἐγειρούσης καὶ ἀμοχϑὶ φερούσης τῆς ψυχῆς;
Καὶ τὴν εὐτονίαν αὐτῆς, εἶ βούλει, κατανόησον. Ὁ
μὲν ἐῤῥωμενέστατος ἀϑλητὴς οὐκ ἂν ἴσχυσε τὸν
᾿ξαυτοῦ πρὸς βραχὺν χρόνον ἀνδριάντα κομίσαι, ἥ
δὲ ψυχὴ μέχρις ἑχατονταετίας ἔστιν ὅτε τὸν τοῦ ἀν--
᾿ϑρώπου φέρει, χούφως ἀνδριάντα ᾿ μὴ κάμγουσα.
Οὐ γὰρ νῦν αὐτὸν ἀπέχτεινεν, ἀλλ᾽ ἐξ ἀρχῆς ψεχρὸν
' τὸ σῶμα ἀπειργάσατο. Πονηρὸν δὲ φύσει μὲν » ὡς
εἶπον, -ἐστὶ καὶ ψυχῆς ἐπίβουλον, οὐ φαίνεται δὲ
πᾶσιν, ἀλλὰ μόνῳ τῷ ϑϑῷ; καὶ εἴ τις ϑεῶ φίλος.
μι Ἐναντίον. γὰρ, φησὶ, “χυρίου πονηρὸς Εἰρ.» Ὅ-γ4
τὰν γὰρ ὃ νοῦς μιετεωροπολῇ καὶ τὰ τοῦ κυρίου Ὁ
μυστήρια μυῆται, πονηρὸν καὶ δυςμενὲς κρίνει τὸ
σῶμα: ὅταν δὲ ἀποστῇ τῆς τῶν ϑείων ἐρεύνης, φί-
λον αὐτῷ καὶ συγγενὲς καὶ ἀδελφὸν ἡγεῖται. Κατά-
φεύγει γοῦν ἐπὶ τὰ φίλα τούτῳ. Διὰ τοῦτο ἀϑλη-
. τοῦ ψυχὴ καὶ φιλοσόφου διαφέρει. Ὁ μὲν γὰρ
᾿ἀϑλητὴς πάντα ἐπὶ τὴν τοῦ σώματος εὐεξίαν ἀνα-
φέρει, καὶ τὴν ψυχὴν αὐτὴν πρόύειτ᾽ ἂν ὑπὲρ αὐτοῦ,
ἅτε φιλοσώματος ὑπάρχων. ὋὍ δὲ φιλόσοφος, ἐρα-
Ἧ ᾿ στὴς ὧν τοῦ καλοῦ, τοῦ ζῶντος ἐν ἑαυτῷ κήδεται,
ψυχῆς, τοῦ δὲ γεκροῦ ὄντος σώματος ἀλογεῖ, μόνον
᾿ στοχαζόμενος, ἵνα μὴ ὑπὸ κακοῦ καὶ νεκροῦ συνδέ-
του πλημμελῆται τὸ ἄριστον , ἢ ψυχή.
ᾧ. 23. Ὁρᾷς ὅτι τὸν Εἰρ ἀποκχτείγει οὐχ ὃ κύ-
Ῥῶς, ἀλλ᾽ ὃ ϑεός; Οὐ γὰρ, καϑ' ὃ ἄρχει καὶ ἣγε-
᾿μονεύει δυναστείᾳ κράτους αὐτεξουσίᾳ χρώμενος,

᾿ ιν} Θθπ, 838,7.

' : Ν

140 ΤΕΘῚΘ ΑἸΤΈΘΟΗ. 1Π|,23. 24.

ἀναιρεῖ τὸ σῶμα, ἀλλὰ χαϑ' ὃ ἀγαϑότητι καὶ χρη-
στότητι Ζρῆται. Ὃ ϑεὸς γὰρ ἀγαϑότητός ἐστι τοῦ
αἰτίου ὄνομα, ἵνα εἰδῇς ὅτε χαὶ τὰ ἄψυχα οὐκ,
ἐξουσίᾳ πεποίηκεν ᾿ ἀλλ᾽ ἀγαϑότητι » ἢ καὶ τὰ ἔμψυ-
χα. Ἤδει γὰρ εἰς τὴν τῶν βελτιόνων. δήλωσιν, γένε- ᾿
σιν ὑποστῆναι καὶ τῶν χειρόνων ἢ ὑπὸ δυνάμεως τῆς ἱ
αὐτῆς ἀγαθότητος τοῦ αἰτίου, ἥτις ἐστὶν ὃ ϑεός,
Πότε ὃῦν ᾿ ὦ ψυχὴ, μάλιστα γεχροφορεῖν σαυτὴν
ὑπολήψῃ; ζρά γε οὐχ ὅταν τελειωϑῇς χαὶ βραβείων Ἵ
καὶ στεφάνων. ἀξιωϑῇ δ Ἔσῃ γὰρ τότε φιλόϑεος ,» οὐ
φιλοσώματος. Τεύξῃ δὲ τῶν ἄϑλων, ἐὰν γυνή σου
γένηται ἢ τοῦ Ἰούδα νύμφη Θάμαρ, ἥτις ἑρμηνεύε- ᾿
ται φοῖνιξ, ὕμβολον γίχης. Τεχμήριον δὲ, ὅταν.
αὐτὴν ἀγάγηται ὃ Εἴρ, εὐθὺς πονηρός τε εὑρίσχεται,, Υ
καὶ χτείνεται. “έγει γὰρ, “Καὶ ἔλ λαβὲν Ἰούδας γὰς
γαῖχα Εἴρ, τῷ πρωτοτόχῳ αὐτοῦ, ἢ ὄνομια Θάμαρ,»
χαὶ εὐθὺς λέγει, « Καὶ ἐγένετο, Εἰρ πονηρὸς ἔναντε
κυρίου, καὶ ἀπέκτεινεν αὐτὸν ὃ ϑεύς. “Ὅταν γὰρ ᾿
ὃ νοῦς τὰ ἀρετῆς ἀπενέγχκηται νικητήρια, θάνατον.
καταψηφίσεται τοῖ; νεκροῦ σώματος. Ὁρᾷς ὅτι καὶ
τὸν ὄφιν ἄνευ ἀπολογίας καταρᾶται, ἡδογὴ γάρ ἐστι, ᾿
102 χαὶ τὸν Εἴρ χωρὶς αἰτίας περιφανοῦς ἀποκτείνει, ζ
Μ ἔστι γὰρ σῶμα. Καὶ σχοπῶν "ὦ γενναῖε Ῥ εὑρήσεις ;
τὸν ϑεὸν πεποιηκότα φύσεις ἐξ ἑαυτῶν ἐπιλήπτους
τε καὶ ὑπαιτίους ἐν ψυχῇ, καὶ ἐν πᾶσι σπουδαίας, '
χαὶ ἐπαινετὰς, ὥςπερ ἔχει καὶ ἐπὶ φυτῶν καὶ ζώων».
Οὐχ ὁρᾷς, ὅτι καὶ τῶν φυτῶν τὰ μὲν ἥμερα καὶ Ἧ
ὠφέλιμα καὶ σωτήρια, κατεσχεύακεν ὃ δημιουργὸς, τὰ ἢ
δὲ ἄγρια δαὶ βλαβερὰ καὶ. νόσων καὶ φϑορᾶς αἴτια, Ἂ
καὶ ζῶα. ὁμοίως ; ὃ ,“Καϑάπερ ἀμέλει. καὶ τὸν ὄφιν περὶ
οὗ γῦν. ἐστιν ὃ λόγος" φϑοροποιὸν γὰρ τὸ ζῶον καὶ τὰ
ἀναιρετιχὸν ἐξ αὑτοῦ. Ὃ δὲ διατίϑησιν ἄνθρωπον »"
ὄφις, τοῦτο καὶ ψυχὴν ἡδονή. Παρ ὃ καὶ ἀπεικά- ἢ
σϑὴ ὄφις ἡδονῇ. Β τ
ᾧ. 24. Ὥςπερ οὖν ἡδογὴν καὶ σῶμα ἄνευ με-γῷ
μίσηκεν αἰτιῶν ὃ ϑεὸς, οἵτω καὶ φύσεις ἀστείοεια,

1615 ΑἸΜΈΘΟΒ. ΠῚ, 44. 256. 147

ΐ χωρὶς. περιφάνοῦς αἰτίας προαγήοχεν, ἔργον οὐδὲν
πρὸ τῶν ἐπαίνων αὐτῶν δμολογήσας. Εἰ γάρ τις
ἔροιτο, διὰ τί φησι “τὸν Νῶε χάριν εὑρεῖν ἐγαντίον᾽
χυρίου τοῦ ϑεοῦ," Ἔ μηδὲν πρότερον ἐργασάμε-
ψον, ὅσα γε εἰς τὴν ἡμετέραν ἐπίγνωσιν . ἀστεῖον,

Ἄ ᾿ἀποχρινούμεϑα δεόντως », ὅτι ἐπαινετῆς ἐλέγχεται, συ-
, στάσεως καὶ γενέσεως. “Ἑρμηγεύεται γὰρ, Νῶε ἀνά-
παυσις ἢ δίκαιος.- ᾿ἠνάγχκη δὲ τὸν παυόμενον. ἀδι-
κημάτων. χαὶ ἁμαρτημάτων, ἀναπαυόμενον ἐπὶ τῷ
καλῷ καὶ δικαιοσύνῃ συζῶντα ᾿ χάριν εὑρεῖν παρὰ

Σ ᾿ϑεῷ. "Τὸ δὲ χάριν εὑρεῖν οὐκ ἔστι “μόνον ς ὡς ὃνο--
μά ουσί τινες, ἴσον τῷ εὐαρεστῆσαι, ἀλλὰ καὶ τοι-

᾿ οὔτον. «Ζητῶν ὃ δίκαιος τὴν τῶν ὄντων φύσιν ἕν

ο τοῦτο εὑρίσκει ἄριστον εὕρεμα, χάριν ὄντα τοῦ ϑεοῖ
τὰ σύμπαντα. ᾿ ἦν ἑνέσεως δὲ οὐδὲν χάρισμα » ὅτι γε
οὐδὲ χτῆμα " διὸ καὶ μόνου τὴν χάριν οἰχεῖον. Τοῖς

. γοῦν ζητοῦσι, τίς ἀρχὴ γενέσεως, ὀρϑότατα ἄν τις
ἀποχρίναιτο" ὅτι ἀγαϑότης καὶ χάρις τοῦ ϑεοῦ, ἣν
ἐχαρίσατο τῷ μετ᾽ αὐτὸν γένει" δωρεὰ γὰρ καὶ εὖερ-
γεσία καὶ χάρισμα ϑεοῦ τὰ πάντα ὅσα ἐν κόσμῳ

᾿ καὶ αὐτὸς ὃ χόσμος ἐστί,

τς ἢ. 25. Καὶ Πϊελχισεδὲκ βασιλέα τε τῆς εἰρήνης,
Σαλὴμ, τοῦτο γὰρ ἑρμηνεύεται ; “ἱερέα ἑαυτοῦ πε-

Ὁ3 ποίηκεν ὃ ϑεὸς;,;" εὐ, οὐδὲν ἔργον αὐτοῦ προδια-
,τυπώσας, ἀλλὰ τοιοῦτον ἐργασάμενος βασιλέα. ᾿καὲ
εἰρηναῖον, καὶ ἱερωσύνης ἄξιον τῆς ἑαυτοῦ πρῶτον.
Καλεῖται γὰρ βασιλεὺς δίκαιος Υ βασιλεὺς δὲ ἐχϑρὸν
τυράννῳ ᾿ ὅτι ὃ μὲν νόμων » ὃ δὲ ἀνομίας ἐστὶν εἰς--
ηγητής. Ὃ μὲν οὖν τύραννος γοῦς ἐπιτόγματα ἐπι-:
τάττει τῇ τε ψυχῇ καὶ τῷ σώματι βίαια καὶ βλα-
βερὰ, καὶ σφοδρὰς λύπας ἐργαζόμενα, τὰς κατὰ
κακίαν πράξεις, καὶ τὰς τῶν παϑῶν ἀπολαύσεις. Ὧ
δὲ δεύτερος, βασιλεὺς, πρῶτον μὲν οὖν οὐκ ἐπιτάτ-"

͵

“5) 66 π. 6, 8,
“Ὦ 66η. 14, 18. κτ τὸς

148. ΤΈΘῚΘ ΑἸΤΕΘΟΗ, ΠΗ, 28 --- 27.

τει μᾶλλον ἢ πείϑει, ἐπεὶ τὰ τοιαῦτα παραγγέλλει,
δι᾿ ὧν ὥςπερ σχάφος τὸ ζῶον εὐπλοίᾳ τῇ τοῦ βίου
χρήσεται ὲ κυβερνώμενον ὕ ὑπὸ τοῦ ἀγαϑοῦ χαὶ τεχνί-
του χαὶ κυβεργήτου » οὗτος δέ ἐστιν ὃ ὀρϑὸς λόγος. ἡ
Καλείσϑω, οὖν ὃ μὲν τύρανγος ἄρχων πολέμου,. ω δὲ
βασιλεὺς ἡγεμὼν εἰρήνης, “ΖΣαλήμ. Καὶ προςφερέτω τ
“τῇ ψυχῇ τροφὰς εὐφροσύνης καὶ “χαρᾶς πλήρεις.
“ζἥρτους γὰρ καὶ οἶνον προςφέρει;" ἅπερ ““μμανῖ-
ται καὶ Πήωαρῖται τῷ βλέποντι παρασχεῖν οὐ». ἦἠϑέ-
λησαν" οὗ χάριν “" ἐκκλησίας εἴργονται χαὶ συλλό-
γου ϑείου." ο). Σπωμανϑρδι γὰρ οἱ ἐχ τῆς μητρὸς. αἷ-- Ἧ
σϑήσεως , καὶ Π]ωαῤῖται οἱ ἐχ τοῦ πατρὸς νοῦ φύν- ἢ
τὲς, τρόποι δύο, ταῦτα τῶν ὄντων συγεχτικὰ γομέ- 6
ζογτές, γοῦν καὶ αἰσϑήσιν, ϑεοῦ δὲ μὲ "λαμβάνον-Ῥ,
τες ἔγνοιαν. “Οὐχ εἰςξελεύσονται ; φησὶ Πηωῦδσῆς, ᾿
εἰς ἐκχλησίαν κυρίου » παρὰ τὸ μὴ συναντῆσαι ᾿αὖ- "
τοὺς ὑμῖν μετ᾽ ἄρτων καὶ ὕδατος, ἐξιοῦσιντ᾽ - ἐκ ,
“τῶν παϑῶν --- “ Αἰγύπτου." Ἃ
ᾧ. 206. .4λλ ὃ ειὲν Ἡπελχισεδὲκ. ἀντὶ ὕδατος οἷ-
γον προςφερέτω ς καὶ ποτιζέτω καὶ ἀκρατιζέτω. ψυ-
χὰς, ἵνα κατάσχετοι γένωνται ϑείᾳ μέϑῃ, γηφαλεω-
τέρᾳ γήψεως αὐτῆς" : ἱερεὺς γάρ ἔστι λόγος " ἀλῆρον ᾿
ἔχων τὸν ὄντα, καὶ ὁιψηλῶς περὶ αὐτοῦ χαὶ ὑπερόγ- μ
χως καὶ μέγα). ὀπρεπίῦς «λογιζόμενος. “Θεοῦ γὰρ τοῦ "ἢ
ὑψίστου ἐστὶν ἱερεὺς, ῸῸ) οὐχ ὅτι ἐστί τις ἄλλος δ
οὐχ ὕψιστος, 0 γάρ ϑεὸς, εἷς ὧν, “ ἐν τῷ οὐρανῷ, ΤΝ
ἄνω ἐστὶ, καὶ ἐπὶ γῆς κάτω, χαὶ οὐχ ἔστιν ἔτι πλὴν
αὐτοῦ" " ὯΔ) ἀλλὰ τῷ μὴ ταπεινῶς καὶ χαμαιζξή- ἐΐ
λως, ὑπερμεγέϑως δὲ χαὶ ὑπεραύλως καὶ ὑψηλῶς
γοεῖν περὶ ϑεοῦ ἔμφασιν τοῦ ὑψίστου κιγεῖ. ᾿
ᾧ, 27. Τί δὲ εἰργάσατο ἤδη καλὸν ὃ “βραμ, ᾿
ὅτι χελεύει αὐτῷ “πατρίδος καὶ τῆς γενεᾶς ταύτης

Ἢ Ῥοιμ, 28,8. Ν ὅτ
κα) (6ῃ. 14, 18, ' Ἢ
ἘΒΔῚ Ὥρας, 4, 39. ιν.

ΤΕΘΙΘ ΑἸΤΈΕΘΟΙ. ΠῚ, 27. 28. 149.

᾿ ξενοῦσϑαι, καὶ γῆν οἰκεῖν, ἣν αὐτὸς δῷ ὃ ϑεός; ἢ

Πόλις, δέ ἐστιν ἀγαϑὴ καὶ πολλὴ καὶ σφόδρα εὐδαί-
μων" τὰ γὰρ δῶρα τοῦ ϑεοῦ μεγάλα καὶ τίμια.
, τ λλὰ καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἐγέννησε τύπον ἔχοντα
᾿ σπουδῆς ἄξιον.. “Ἐρμηγεύεται 7 γὰρ “βραμι “πατὴρ
104 μετέωρος," δι ἀμφοτέρων τῶν ὀνομάτων ἐπαινε--
ἐἠ τῷ Ὅ γὰρ νοῦς ὅταν μὴ δεσπότου τρόπον ἀπειλῇ

ῇ ψυχῇ, ἀλλ᾽ ὡς πατὴρ, ἄρχη, μὴ τὰ ἡδέα χαρι-

ἐνὸς αὐτῇ, τὼ δὲ συμφέροντα, χαὶ ἀχούσῃ διδοὺς,
᾿καὶ ἔτι πάντων ταπεινῶν καὶ ἀγόντων ἐπὶ τὰ ϑνητὰ
: ἀποστὰς, μετεωροπολῇ καὶ συνδιατρίβῃ ᾿ϑεωρή μάσι
τοῖς περὶ κόσμου καὶ τῶν μερῶν αὐτοῦ.. Καὶ ἔτι
μᾶλλον ἐπανιὼν ἐρευνᾷ τὸ ϑεῖον καὶ "τὴν τούτου

σιν, δι᾿ ἔρωτα ἐπιστήμης ἄλεχτον, μένειν ἐπὶ τῶν
ρας δογμάτων οὐ δύναται, ἀλλὰ μετοικίαν ζη-
τεῖ βελτιούμενος ἀμείνω.

ᾧ. 28. Ἔνίους δὲ ὃ ϑεὸς καὶ πρὸ τῆς γενέσεως
καλῶς 'διαπλάττει χαὶ διατίϑεται ἡ χὰ κλῆρον. ἔχειν
ἄριστον ᾿προΐρηται. Οὐχ ὁρᾷς τί περὶ τοῦ Ἰσαάχ
φησι τῷ βραὰμ οὐκ ἐλπίσαντι, ὅτι γεννήσεται

τ τοιούτου γεννήματος πατὴρ; ἀλλὰ καὶ γελάσαντι ἐπὶ
τῇ ὑποσχέσει, καὶ εἰπόντι, “Εἰ τῷ ἑκατονταετεῖ 7ε-
γήσεται, χαὶ Σάῤῥα ἐγνεγήκοντα ἐτῶν οὖσα τέξε-
εἰχῶε. ἢ ᾿ Κι) Καταφάσχει καὶ ἐπινεύει λέγων, “ Ναὶ,
Ἰδοὺ Σάῤῥα ἢ γυνή σου τέξεταί σοι υἱὸν, καὶ καλέ-
σεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰσαὰκ, καὶ στήσω τὴν διαϑή-
χὴν μου πρὸς αὐτὸν εἷς διαϑήχην αἰώνιον. Τί
οὖν ἐστι τὸ καὶ τοῦτον πρὸ τῆς γενέσεως ἐπαινεῖ-
σϑαι πεποιηκός; Ἔνια τῶν ἀγαϑῶν γενόμενα καὶ
Ἵ δ ούντα ὠφελεῖ, οἷον, ὑγίεια: ᾿ εὐαισϑησία, πλοῦτος
εἶ τύχοι, δόξα ἡ ἐνν λεγέσϑω γὰρ καὶ ταῦτα χατα-
χρηστικώτερον ἀγαϑά -- ἔνια δὲ οὐ γενόμενα μό-Ῥ.
γον, ἀλλὰ ϑεσπισϑέντα ὅτι γενήσεται, ὥςπερ ἢ χαρὰ

:

“) ὅδθμ, 12, 1.
ἢ) 66η. 17, 17 καᾳ.

150 ΓΈΟΙΒ ΑΠΠΕΘΟΗ. ΜΙ, 28. 29.

εὐπάϑεια τῆς ψυχῆς ἐστιν" ἥδε γὰρ οὐχ, ὅταν πα-
θροῦσα δραστηρίως ἐνεργῆ, μόνον εὐφραίγει, ἀλλὰ
χαὶ ὅταν ἐλπίζηται, προγανοῖ. ᾿Εξαίρετον γὰρ χαὶ
τοῦτ᾽ ἔχει. ἜΝ μὲν ἄλλα ἀγαϑὰ ἴδια ἐνεργεῖ ΐ ἢ δὲ
χαρὰ καὶ ἴδιον καὶ κοινὸν ἀγαϑόν ἐστιν" ἐπιγίνεται.
γοῦν ἅπασι. “Χαίρομεν γὰρ καὶ ἐπὶ ὑγιείᾳ » χαὶ ἐπ᾿

ἐλευϑερίᾳ, χαὶ ἐπὶ τιμῇ; , χαὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ὥςτε,
κυρίως εἰπεῖν, μηδὲν εἰναι ἀγαϑὸν, ᾧ μὴ 'πρόςεστι

χαρά. “Αλλχ οὐ μόνον ἐπὶ προγεγενημένοις ἤδη τοῖς

ἄλλοις ἀγαϑοῖς χαὶ παροῦσι χαίρομεν ὼ ἀλλὰ χαὶ ἐπὲ
μέλλουσι χαὶ π οςδοκωμένοις, οἷον, ὃτε ἐλπίζομεν
πλουτήσειν , ἢ ἄρξειν, ἢ ἐπαινεϑήσεσϑαι. Ἷ ἢ γνύσων
ἀπαλλαγὴν εὑρήσεσθαι, ἢ εὐτονίας καὶ ῥώμης κοε:
γνωγήσειν, ἢ ἐπιστήμονες ἄντ᾽ ἀνεπιστημόνων. ἔσε-
σθαι, γεγήϑαμεν οὐ μετρίως. Ἐπειδὴ τοίνυν ἣ ζῶν
ρὰ οὐ παροῦσα, μόνον . ἀλλὰ χαὶ ἐλπιζομένη ἀναχεῖ
τὲ καὶ εὐφραίνει τὴν ψυχὴν, εἰκότως τὸν Ἰσαὰκ,
πρὶν γεννηθῆναι, ὀνόματός τε καὶ ϑωρεᾶς μεγάλης
ἠξίωσε" γέλως (ὼὰρ ψυχῆς καὶ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη
διερμηγεύεται οὗτος. ᾿

ᾧ. 29. Πάλιν δὲ «τὸν Ἰακὼβ χαὶ τὸν Ἡσαῦ,
τὸν μὲν ἄρχοντα καὶ ἡγεμόνα καὶ δεσπότην ᾿ τὸν δὲ
106 Ἡσαῦ ὑπήκοον καὶ δοῦλον . ἔτι κατὰ γαστρὸς ὅν--
Μιτὰς φησὶν εἶναι. Ὃ γὰρ ζωοπλάστης ϑεὸς ἐπίστα-
ται τὰ ἑαυτοῦ καλῶς δημιουῤγήματα, καὶ πρὶν αὖ-
τὰ εἰς ἄκρον διατορεῦσαι, τάς τε δυνάμεις, αἷς αὖ-
ϑις χφήσονται ᾿ καὶ συνόλως τὰ ἔργα τούτων χαὶ
πάϑη. ᾿Επειδὴ γὰρ πορεύεται, ἧ ὑπομονητιχὴ ψυ-π
χὴ. Ῥεβέκκα πυϑέσϑαι παρὰ ϑεοῦ, ἀποχρίνεται" αὖ-
τῇ, ὅτι “4100 ἔϑνη ἐν τῇ γαστρί σού ἐστι, καὶ δύο
λαοὶ ἐχ τῆς κοιλίας σοῦ διασταλήσονται . καὶ λαὸς
λαοῦ ὑπερέξει, καὶ ὃ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσ--
᾿σογι.᾽» Ἐ) Φύσει γὰρ δοῦλον παρὰ ϑεῷ τὸ φαῦλον
καὶ ἄλογον, ἡγεμονικὸν δὲ καὶ ἐλεύϑερον » τὸ ἀστεῖον

ἢ θη. 25, 28. ᾿

Ν

Ὗ

ΓΤ, ΕΘῚΒ ΑἸΈΘΟΗ. ΠῚ, 29.306. 151

᾿ν λογικὸν καὶ ἄμεινον " χαὶ οὐχ ὅταν. ἤδη γένηται
ν τῇ ψυχῇ τέλειον ἑκάτερον, ἀλλὰ κἂν ἐνδοιάζηται.
οὐρὰς γὰρ, καὶ μικρά τις αὖρα τῆς ἀρετῆς ἀρχὴν καὶ
ἡγεμονίαν. » οὐχ ἐλευϑερίαν μόνον , ἐμφαίνει" καὶ ἔμ-
- παλιν ἤ- τυχούσης κακίας γένεσις . "δουλοῖ τὸν λο-
γισμὸν, χἂν μήπω τέλειον αὐτῆς ἐμφοιτήσῃ τὸ γέν-
- Ψημα.
ᾧ. 80. Τί δὲ παϑὼν ὃ ὃ αὐτὸς οὗτος Ἰακὼβ, , τοῦ
Ἰωσὴφ τοὺς δύο υἱοὺς προςαγαγόντος τὸν πρεσβύτερον
“ΜΙανασσῆν καὶ τὸν γεώτερον Ἔφραϊμ, ἐναλλάττει τὰς
εἶρας, καὶ τὴν μὲν “δεξιὰν ἐπιτίϑησι τῷ «νεωτέρῳ,
Ἐφραὶμ ἢ τὴν δὲ εὐώνυμον τῷ πρεσβυτέρῳ, Πανασ-
σῇ" καὶ βαρὺ τὸ πρᾶγμα ἡγησαμένου τοῦ Ἰωσὴφ καὶ
0 ηϑέντος τὸν πατέρα, ἄκοντα σφαλῆναι περὶ τὴν τῶν 8
χειρῶν ἐπίϑεσιν, φησὶν, «Οὐ διήμαρτον, ἀλλ᾽ οἶδα,,
τέκνον, οἶδα καὶ οὗτος ἔσται εἰς λαὸν ; καὶ οὗτος
ὑψωϑήσεται" ἀλλ᾽ ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὃ γεώτερος : μεί-
ζων αὐτοῦ ἔσται :᾿ ὌὋ Τί οὖν χρὴ λέγειν ᾿ ἢ τοῦτο; ς
Ὅτι δύο φύσεις ὁ ἐδημιουργήϑησαν ἐν ψυχῇ ὑπὸ ϑεοῦ
σφύδρα ἀναγκαῖαι, μγήμη τὲ «καὶ ἀνάμνησις ἀμεί-
γῶν μὲν μνήμη, χείρων δὲ ἡ ἀνάμνησις. ἝΙ μὲν
γὰρ ἐναύλους ἔχει καὶ ἐναργεῖς τὰς καταλήψεις, ὡς
μηδὲ ἀγνοίᾳ, διαμαρτεῖν. “Ἵναμνήσεως δὲ λήϑη πάν--
τῶς προηγεῖται, πηρὸν δαὶ τυφλὸν πρᾶγμα. 11ρε-
: σβύτερον. δὲ τὸ χεῖρον, ἢ ἀνάμνησις, εὑρίσκεται μινή--
πβῆς, τοῦ κρείττονος ᾿ συνεχὲς καὶ ἀδιάστατον. Οἱ
γὰρ πρῶτον εἷς τὰς τέχνας εἰςαγόμενοι : περιχρατῆ-
σαι τῶν εἷς αὐτὰς ϑεωρημάτων ἀδυνατοῦμεν εὐθύς.
ἐ «1ήϑῃ οὖν χατ᾽ ἀρχὰς χρώμενοι » πάλιν ἀναμιμνῆς
σκόμεϑα », ἕως ἐκ τοῦ πολλάκις μὲν ἐκλαϑέσϑαι ᾿
"πολλάχις δὲ ἀγαμνησϑῆναι,, βέβαιον αὖϑις μνήμη
χρατήσῃ. Πα ρ᾽ ὃ καὶ νεωτέρα, ὀψίγονος γάρ, ἐστι,
συνίσταται τῆς ἀγαμνήσεως. Συμβολικῶς οὖν ὃ μὲν
᾿Ἐφραϊμ λέγεται μνήμη. Μαρποφορία γὰρ ἑρμηνεύε-

γρ
“7 Ὅθ. 48, 1 544.

152 ΓΤΈΟΘΙΘ ΑἸΤΈΘΟΗ. ΠΙ, 80. 31.

ται τῆς τοῦ φιλομαϑοῦς ψυχῆς τὸν οἰκεῖον ἔνηνο- Ἢ
106 χυίας, δὁπότε διὰ μνήμης ἔχοι βεβαιοῦν τὰ ϑεωρή-
Μιματα. ὋὉ δὲ Π]ανασσῆς ᾿ ἀνάμνησις " μεταληφϑεὶς ἦ

γὰρ ἐκ λήϑης εἶναι λέγεται: ὋὉ δὲ λήϑην ἐκφεύγων ε
ἀγαμιμνήσκεται. πάντως. Ὀρϑύτατα οὖν ὃ πτερνε-
στὴς τῶν 'παϑῶν “αὶ ἀσχητὴς ἀρετῆς ἐπων᾿ δεξιοῦ- ε
ται τὴν καρποφόρον μνήμην, Ἐφραΐμ, δευτερείων
δὲ ἀξιοῖ τὴν ἐμαΝ ; Πήωμασοῆν. Καὶ ἡοϑοῖς Ἢ
μὲν τῶν ϑιό ὄντων. τὸ (αστὲκ τοὺς μὲν πρότερον ϑί-
σανταὰς μάλιστα ἐπαινεῖ , ὅτι διαβάντες ἀπὸ τῶν πα- ᾿
ϑῶν, «Αϊγίπτου, ἐπέμειναν. τῇ διαβάσει, καὶ οὐχ
ὥρμησαν ἔτι ἐπ᾽ αὐτά" τοὺς δὲ τὸ δεύτερον δευτε-
θείων. ἀξιοῖ, Τραπέντες γὰρ ἀνέδραμον τὴν τροπὴν,
καὶ ὥςπερ ἐπιλαϑόμενοι: τῶν πραχτέων, πάλιν ἐπὶ
τὸ πράττειν ὥρμησαν αὐτὰ, οἱ δὲ πρότεροι ἄτρεπτοι

διετέλεσαν. Ἴβοικεν οὖν τοῖς μὲν τὸ δεύτερον πάσχα ἷ

ϑίουσιν, ὃ ἐκ ,.λήϑης Ἱ͵ανασσῆς" τοῖς δὲ τὸ πρότε-:

ρον, ὃ χαρποφόρος Ἐφραΐμ. φ

ἃ Ὁ, Ὅϑεν χαὶ (Βεσελεὴλ ἀνακαλεῖ ὃ ϑεὸς ἐξ
ὀνόματος, χαί φησιν «αὐτῷ δωρήσεσθϑαι. σοφίαν καὶ
ἐπιστήμην ; καὶ δημιουργὸν αὐτὸν χαὶ ἀρχιτέκτονα
πάντων τῶν τῆς σκηνῆς, ἢ τουτέστι τῶν τῆς ψυ-
χῆς ἔργων, ἀποδείξειν, μηδὲν ἔργον ὃ χαὶ ἂν ἐπαι-
γέσειέ τις, προὐποδείξας αὐτοῦ. «“εκτέον οὖν » ὅτε
καὶ τοῦτο τὸ σχῆμα τῇ ψυχῇ ἐντετύπωχεν ὃ ϑεὸς,
νομίσματος δοκίμου τρόπον. Τίς οὖν ἐστιν ὃ ͵χάρα-

χτὴρ, εἰσόμεθα, ἐὰν τὴν ἑρμηνείαν. πρὸ τοῦ ὀγόμα- Ἢ

τος ἀκριβώσωμεν. “Ερμηνεύεται οὖν Βεσελεὴλ, ἐνῚς

σκιᾷ ὃ ϑεός. Σκιὰ ϑεοῦ δὲ ὃ λόγος αὐτοῦ ἐστιν, Ρ

ᾧ χαϑάπερ ὀργάνῳ πρηςχρησάμενος ἐκοσμοποίει.

«Αὕτη δὲ ἧ σκιὰ καὶ τὸ ὡςανγεὶ ἀπεικόνισμα ἑτέρων

ἐστὶν ἀρχέτυπον. “Ὥςπερ γὰρ δ' ϑεὸς παράδειγμα τῆς

εἰκόνος, ἣν σχιὰν νυνὶ χέκληκεν, οὕτως ἥ͵ εἰχὼν ἄλ-
λων γίνεται παράδειγμα, ὡς καὶ ἐναρχόμενος τῆς

Ἀ) Ἔχοα. 81, 2. 3

εὐπόμυ. δ δὐνεὰι

Ἶ ,
ΤΈΘΙΒ ΑΠΓΈΘΟΗ. 1Π, 32. 38. 158
γομοϑεσίας ἐδήλωσεν ᾽ εἰπὼν, « Καὶ ἐποίησεν ὃ ϑεὸς
τὸν ἄνθρωπον. χατ᾽ εἰχόνα ϑεοῦ," ω) ὡς τῆς μιὲν εἰς
οχόνος. χατὰ τὸν ϑεὸν ἀπεικογισϑείσης, τοῦ δὲ ἂν-
107 ϑρώπου κατὰ τὴν εἰχόνα, λαβοῦσαν δύναμιν πα-
Ἡ ραδείγματος.
ΑΝ ὁ, Ὥς Τίς οὖν ὃ «ἐπιγινόμενος χαρακτὴρ, ϑεα-
᾿σώμεϑα. Ἐχήτησαν οἱ πρῶτοι , πῶς ἐνοήσαμεν τὸ
δ με ἰϑ᾽ οἵ δοκοῦντες ἄριστα φιλοσοφεῖν ἔφασαν,
ὗτι ἀπὸ τοῦ χόσμου χαὶ τῶν μερῶν ἀὐτοῦ καὶ τῶν
δγοπαιχουσν τούτοις δυνάμεων. ἀντίληψιν ἐποιησά-
ϑα τοῦ αἰτέου. Ὥςπερ γὰρ εἴ τις ἴδοι δεδημιουρ-
γημένην οἰκίαν ἐπιμελῶς, προπυλαίοις . στοαῖς, ἀν-
ὥσι, γυναικωνίτισι, τοῖς ἄλλοις οἰκοδομήμασιν,
ΕΗ λήψεται τοῦ τεχνίτου ἀκὴν οὐ γὰρ ἄνευ τέ-
νης. καὶ δημιουργοῦ γομιεῖ τὴν οἰχίαν ἀποτελεσϑῆ-
γαι, τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ πόλεως, καὶ γειὺς,
“καὶ παντὸς ἐλάττονος ἢ μείζονος κατασχευάσματος"
τος οὕτω δὴ καὶ εἰςελϑών τις ὥςπερ εἷς μεγίστην οἷ--
-χέαν ἢ πόλιν τόνδε τὸν χόσμον , χαὶ ϑεασάμενός οὐ--
φανὸν ἐν χύχλῳ περιπολοῦντα,- καὶ πάντα ἐντὸς συν-
εἰληφότα, πλανήτας δὲ καὶ ἀπλανεῖς ἀστέρας κατὰ
ταὐτὰ χαὶ ὡραύτως κινουμένους ν ἐμμελῶς τε καὶ ἐν--
᾿αρμονίως, καὶ τῷ παντὶ ὠφελίμως, γῆν δὲ τὸν μιὲ-
[ τυ χῶρον λαχοῦσαν ἕ ὕδατός τε καὶ ἀέρος χύς
β σεις ἐν μεϑορίῳ τεταγμένας ᾿ ἔτε δὲ “ζῶα ϑνητά τε αὖ
καὶ ἀϑάνατα, χαὶ φυτῶν καὶ καθπῶν διαφορὰς. }λο-
μεῖται δήπου, ὅτι ταῦτα οὐχ ἄνευ τέχνης παντελοῦς
γεδημιούργηται Ἅ ἀλλὰ καὶ ἢν καὶ ἔστιν 8 τοῦδε τοῦ
παντὸς δημιουργὸς ὃ ϑεύς. Οἱ δὴ οὕτως ἐπιλογι-
δι ἡμξνοι., διὰ σχιᾶς τὸν ϑεὸν καταλαμβάνουσι ,. διὰ
τῶν ἔργων τὸν τεχνίτην κατανοοῦντες.
ᾧ. 33. Ἔστι δέ τις τελεώτερος καὶ μᾶλλον κε-
καϑαρμένος ν γοῦς, τὰ μεγάλα μυστήρια μυηϑεὶς, ὃ ὅςτις

2

οὐκ ἀπὸ τῶν γεγονότων τὰ αἴτιον γνωρίζει, ὡς ἂν

᾿

“) ὅθη. 1, 26.

,»“ὡνσα...... ὲσασπλνι

154 ΓΈΟΘΙΒ ΑἸΤΈΘΟΗ. Π, 58.

ἀπὸ σχιᾶς τὸ μένον" ἀλλ᾽ ὁπερκύψας τὸ γεννητὸν,

ἔμφασιν ἐναργῆ τοῦ ἀγεννήτου λαμβάνει, ὡς ἀπ

αὐτοῦ αὐτὸν καταλαμβάνειν, καὶ τὴν σχιὰν αὐτοῦ,

ὅπερ ἦν, τόν τε λόγον » καὶ τόνδε τὸν κόσμον. Οὗ-

τός ἐστι ΠηΠωῦσῆς, ὃ λέγων, “ Ἔμφάνισόν μοι σαυ-
τὸν, γνωστῶς ἴδω σε Ὁ) μὴ γὰρ ἐμφανισϑείης μοι

δι οὐρανοῦ ἢ γῆς ἢ ὕδατος ἢ ἀέρος ἤ τινος ἁπλῶς
τῶν ἐν γενέσει, μηδὲ κατοπτρισαίμην ἐν ἐν τινὶ
τὴν σὴν ἰδέαν, ἢ ἐν σοὶ τῷ ϑεῷ. Αἱ γὰ ἕντο
γητοῖς ἐμφάσεις διαλύονται" αἱ δὲ ἂν τῷ ἀγονήτῷ,
μόνιμοι καὶ βέβαιοι καὶ ἀΐδιοι διατελοῖεν. Ζ]ὰ τοῦτο
“«ἸΠωῦσῆν ἀνακέκληκε, καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ ὃ ϑεός. Ὡ ἥκο. ;
Καὶ Βεσελεὴλ ἀνακέκληκεν ᾿ ἂλ} οὐχ ὁμοίως ς ἀλλὰ. '
τὸν μὲν, τὴν ἔμφασιν τοῦ ϑεοῦ λαμβάνοντα ἄπ ἡ
αὐτοῦ τοῦ αἰτίου , τὸν δὲ, ὥςπερ ἀπὸ σκιᾶς τῶν γε-
γομένων Ν τὸν τεχνίτην ἐξ ἐπιλογισμοῦ χατανοοῦντα..
Διὰ τοῦϑ᾽ εὑρήσεις τὴν «σκηνὴν καὶ. τὰ σχεύη πάντα
αὐτῆς, πρότερον μὲν ὑπὸ Πωῦσέως, αὖϑις δ᾽ ὑπὸ
108 Βεσελεὴλ κατασχευαζόμενα. Ἰ]ωῦσῆς μὲν γὰρ τὰ.
»ελϑγδενην, τεχνιτεύει ᾿ Βεσελεὴλ δὲ τὰ τούτων ᾿μιμή-,
ματα. .«Χρῆται μὲν “γὰρ ΤΠωύσῆς ὑφηγητῇ τῷ θεῷ,
ὥς φησι, “ Κατὰ τὸ παράδειγμα τὸ δεδειγμένον σοι
ἐν τῷ ὄρει πάντα ποιήσεις," ὙΠ Βεσελεὴλ δὲ Π]ωῦ-.
σεῖ. Καὶ εἰκότως. Καὶ γὰρ ὅ τε ᾿Ἰαρῶν, ὃ “λόγος, ΐ
καὶ Μαριὰμ. ᾿ ἥ αἴσϑησις ᾿ ἐπανίσταται ῥητῶς τοῖς
ἀκούουσιν " ὅτι “᾿Ἐὰὴὰν γένηται “προφήτης κυρίῳ . ἔ᾽
δράματι αὐτῷ γνωσθήσεται καὶ ἐν σκιᾷ ὃ ϑεὸς, οἶκ.

ἐναργῶς. Τϊωῦσεῖ δὲ . ὅςτις πιστὸς ἐν ὅλῳ τῷ οἴ-

κῳ, στόμα κατὰ στόμα λαλύσει ἐν εἴδξι, καὶ οὐ δι
αἰνιγμάτων." Ἴκ55)

Ρ Ἴ

“) Ἐχοὰ, 88, 13. Ἢ
τὴ) Ἐχοᾶ. 35, 80, ἊΝ
ἊἈκῈ) Ἐχοά, 25, 40.
ὙΡ) Νάμ. 12, 6.

1 Ε615 ΑἸ ΈΕΘΟΆ. ΠΙ, 84. 36. 156

. 84, Ἐπειδὴ τοίνυν δύο φύσεις εὕρομεν. γενο-
“μένας, “καὶ πλαττομέγας : καὶ ἄκρως πτετορευμένας
ὑπὸ ϑεοῦ, τὴν μὲν ἐξ ἑαυτῆς βλαβερὰν. χαὶ ἐπίλη-
πτον χαὶ κατάρατον, τὴν δὲ ὠφέλιμον χαὶ ἐπαινετὴν

. καὶ ἔχουσαν τὴν μιὲν, κίβδηλον, τὴν δὲ δόκιμον: χαρα-
χτῆρα" καλὴν καὶ ἁρμόττουσαν εὐχὴν εὐξόμεϑα ξ ἣν !
καὶ Ἰωϊσῆς, τγγὶ ἡμῖν, ὃ ϑεὸς ἀγοίξῃ τὸν ἑαυτοῦ
ϑησαυρὸν" καὶ τὸν μετάρσιον καὶ ἐγκύμονα ϑείων͵
φώτων λόγον, ὃν δὴ κέκληκεν οὐρανὸν, “τοὺς δὲ
τῶν κακῶν ἐπισφίγξῃ." Εἰσὶ γὰρ ὥςπερ ,ἀγαϑῶν,
οὕτω καὶ κακῶν παρὰ τῷ ϑεῷ ϑησαυροὶ, ὡς ἐν {ες

γάλῃ φησὶν δῇ Ἄᾳ. Οὐκ ἰδοῦ ταῦτα συνῆχται παρ᾽

β ἐμοὶ, καὶ ἐσφράγισται ἐν τοῖς ϑησαυροῖς. μου, ἕν

β ἡμέρᾳ ἀχδιχήσεως, ὃ ὅταν σφαλῇ δ᾽ ποὺς αὐτῶν; "
“Ὁρᾷς ὃ ὅτι χακῶν εἰσι ϑησαυροὶ, καὶ ὃ μὲν τῶν. ᾽ἀγα-
᾿ϑῶν εἷς. Ἐπὰν γὰρ ὃ ϑεὸς εἷς, χαὶ ᾿ἀγαϑῶν ϑη-
σαυρός" πολλοὶ δὲ τῶν χαχῶν, ὅτι καὶ οἱ ἁμαρτά-
νοντες ἄπειροι τὸ πλῆϑος. ““λλὰ καὶ ἐν τούτῳ σχό-
πει τὴν τοῦ ὄντος ἀγαϑότητα" τὸν μὲν τῶν ἀγαϑῶν
ϑησαυρὸν ἀνοίγει, τοὺς δὲ τῶν κακῶν ἐπισφίγγει.
Θεοῦ γὰρ ἴδιον, τὰ μὲν ἀγαϑὰ προτείνειν καὶ φϑά-

ει» δωρούμενον ᾿ τὰ δὲ κακὰ μὴ ῥᾳδίως ἐπάγειν.
Μηωῦσῆς. ὲ καὶ ἐπιτείνων τὸ τοῦ ϑεοῦ φιλόδωρον καὶ
χαριστιχὸν , οὐ μόνον ἐν τῷ ἄλλῳ χρόνῳ φησὶ τοὺς
ϑησαῦυ οὺς τῶν κακῶν. ἐσφραγίσϑαι " ἀλλὰ καὶ ὅταν
ψυχὴ σφαλῇ κατὰ τὴν βάσιν τοῦ ὀρϑοῦ λόγου,
ὑπότε καὶ ἄξιον ἦν αὐτὴν δίκης ἀξιοῦσϑαι: “ἐν ἧ-
᾿μέρᾳ γὰρ ," φησὶν, “ ἐκδικήσεως. ἐσφραγίσϑαι τοὺς
τῶν καχῶν 9 σαυροὺς," πρρωνσος τοῦ ἱεροῦ. λόγου, :
ὅτι οὐδὲ τοῖς. ἁμαρτάνουσιν εὐθὺς ἐπέξεισιν ὃ ϑεὸς,Β 1
ἀλλὰ δίδωσι χφόνον εἷς μετάνοιαν, καὶ τὴν τοῦ σφάλ-Ῥ,
ἕατος ἴασιν καὶ ἐπανόρϑωσιν.

ᾧ. 85. “Καὶ εἶπε “κύριος ὃ ϑεὸς τῷ ὄφει, ἐπι--

χατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν, καὶ ἀπὸ

“ Ὅσαι, 82, 84 544.

. [1615 ΑἸΤΘΟΗ. ΠΙ, 36. 36.

πάντων τῶν ϑηρίων. τῆς γῆς. Ὥςπερ, ἢ χαρὰ
εὐπάϑεια οὖσα εὐχῆς ἐστιν ἐπαξία, οὕτω κατά-
ρας ἡδονὴ, τὸ πάϑος, ἧ μεταϑεῖσα τοὺς ὅρους
τῆς ψυχῆς, καὶ κατασχευάσασα αὐτὴν ἀντὶ φιλα-
109 θἕτου φιλοπαϑή. Φησὶ δὲ Π]ωὐσῆς ἐν ταῖς ἀραῖς,
Δ1.“ ἐπικατάρατον εἶγαι τὸν μετατιϑέντα τὰ ὅρια τοῦ
πλησίον," ἢ) ὅρον γὰρ ἔϑηκε καὶ νόμον ὃ ϑεὸς τὴν
ἀρετὴν τῇ ψυχῇ, τὸ τῆς ζωῆς ξύλον. Τοῦτον δὲ
μιετατέϑειχεν, πήξας ὅρον, κακίαν, ξύλον ϑανάτου.
Νὴ ᾿ἘΕπικατάρατος μέντοι καὶ ὃ πλανῶν τυφλὸν ἐν ὅ-
δῷ." Καὶ ταῦτα δὲ ἐργάζεται ἥ ἀϑεωτότη ἡδονήν.
Τυφλὸν γὰρ φύσει ἡ αἴσϑησις, ἅτε ἄλογος οὖσα,
ἐπεὶ τὸ λογικὸν ἐξομματοῦται. Παρ᾽ ὃ καὶ μόνῳ
τούτῳ τὰ πράγματα καταλαμβάνομεν δ αἰσϑήσει δὲ
οὐχέτι" μόνα γὰρ τὰ σώματα φαντασιούμεϑα δι᾿ αἰ--
σϑήσεως. Τὴν οὖν πηρὰν αἴσϑησιν τῆς τῶν πρα-
γμᾶτων ἀντιλήψεως. ἐξηπάτηκεν 9 εἴ 17Ὲ δυναμένην.
ἐπὶ νοῦν τρέπεσϑαι καὶ ἡνιοχεῖσϑαι ὑπ᾿ αὐτοῦ κεχώ-
λυχὲν, ἐπὶ τὸ ἐκτὸς αἰσϑητὸν ἀγαγοῦσα, καὶ λίχνον
αὐτὴν ἀπεργασαμένη τοῦ ἑαυτῆς ποιητικοῦ" ἵνα ἦ,
μὲν. αἴσϑησις πηρὸς οὖσα ᾿ ἀχολουϑῇ τυφλῷ ποδη-
γῷ, τῷ αἰσϑητῷ ,. ὃ δὲ νοῦς ὑπ᾽ ἀμφοτέρων ποδη-
γετούμενος οὐ βλεπόντων, ἐχτραχηλίζηται καὶ ἀκρα- ᾿
τῆς ἑαυτοῦ γίνηται. Εἰ γάρ τις ἦν τοῦ κατὰ ὕσιν
ἀκολουϑία, τῷ βλέποντι λογισμῷ τὰ πηρὰ ἐχρῆν
γλκρίμα , οὕτω γὰρ ἂν τὰ βλαβερὰ ἐπεκουφίζετο..
Νυνὶ δὲ τοσοῦτον ἔστησε μηχάνημα κατὰ τῆς ψυχῆς,
ἴκὲ ἡγεμόσιν αὐτὴν χρῆσϑαι τυφλοῖς ἠνάγκασε,
παρακρουσαμένη χαὶ ἀναπείσασα καχΐῶν ἀρετὴν ἀλ-
λάξαι, καὶ ἀντιδοῦναι πονηρῶν κακίαν.
ᾧ, 36. “Ππείρηκε: δὲ καὶ τὴν τοιαύτην ἀντιδο--
σίαν ὃ ἱερὸς λόγος, ὅταν φησὶν, «Οὐχ ἀλλάξεις κα-
λὸν πονηρῷ." Ὁ) Ἔρανθοαῖνι δὴ διὰ ταῦϑ'᾽

") Ὅραξ, 27, 17.
ΚὉ) Τὸν. 27, 88.

ΠΕ 615 ΑἸΙΙΕΘΟΒ. ΠῚ, 36---38.. 157

ἡδονή. “ δὲ καταρᾶται αὐτῇ, ἴδωμεν ὡς προςφυᾶ.
ἀπὸ πάντων," φησὶ, “τῶν ,κ»τηνῶν ἐπόρατον εἶς
ναι. Ἢ Οὐχοῦν χκτηνῶδες μέν ἐστι τὸ ἄλογον καὶ
αἰσϑητικόν. Ἕκάστη δὲ αἰσϑησις ἡδονῇ καταρᾶται,
ὡς πολεμιωτάτῃ καὶ ἐχϑίστῃ. Καὶ γάρ. ἐστι τῷ ὄντι
πολέμιος αἰσθήσει. Τεκμήριον δὲ ᾿᾽ ὅταν ἡδονῆς ἀμέ-
τρὸυ κορεσϑῶμεν, οὔϑ᾽ δρᾶν οὔτ᾽ ἀκούειν οὔτ᾽ ὀ-
σφραίνεσϑαι οὔτε γεύεσϑαι οὔϑ᾽ ἅπτεσθαι εἰλικρε-
γῶς δυγάμεϑα, ἀλλ᾽ ἀμυδρὰς χαὶ ἀσϑενεῖς ποιούμε-
οϑα τὰς προςβολάς. Καὶ τοῦτο μὲν, ὅταν ἐπίσχω-
τ μεν τὴν χφῆσιν αὐτῆς, πάσχομεν" ἐν αὐταῖς δ᾽ ὄντες
ταῖς τῆς ἡδονῆς ἀπολαύσεσι, κατὰ τὸ παντελὲς καὶ
τὴν διὰ τῶν ἐνεργουσῶν αἰσθήσεων ἀντίληψιν. ἀφαι-82
ἷ ρούμεϑα, ὡς δοκεῖν πεπηρῶσϑαι. Πῶς οὖν οὐχΡ.
ἂν εἰχότως ἀρὰς ϑεῖτο αἰσϑησις τῇ πηρούσῃ αὐτὴν
- ἡδονῇ; -
110 ᾧ. 37). “ ᾿Επικατάρατος δέ ἐστι καὶ παρὰ πάν-
τα τὰ ϑηρία, ὩΣ λέγω δὴ τὰ πάϑη τῆς ψυχῆς" τού-
τοις γὰρ γοῦς τιτρώσκεται καὶ διαφϑείρεται. “Ιιὰ
τί οὖν καὶ τῶν ἄλλων παϑῶν χείρων εἶναι δοκεῖς;
Ὅτι σχεδὸν ὑποβέβληται πᾶσιν, ὥςπερ τις ἀρχὴ καὶ
᾿ θεμέλιος. Ἥ τε γὰρ ἐπιϑυμία γέγονε δι᾽ ἔρωτος ἦδο-
γῆς, ἥ τε λύπη συνίσταται κατὰ τὴν ταύτης ἀφαίρε-
ἼΤΩ φόβος τε αὖ γεγνᾶται. δι᾽ εὐλάβειαν ἀπουσίας
αὐτῆς. Ὥςτε δῆλον εἶναι : ὅτι πάντα ἐφορμεῖ τὰ
΄πάϑη ἡδονῇ" καὶ οὐδ᾽ ἂν συνέστη τὸ “παράπαν ἴσως
ἐχεῖνα, εἰ μὴ προχατεβλήϑη τὸ οἰστικὸν αὐτῶν,
᾿ ἡδονή.
δπαν ᾧ, 88. “Ἐπὶ τῷ στήϑει καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ."
Περὶ γὰρ ταῦτα φωλεύει τὰ μέρη, τὸ πάϑος.. τὰ
Ἷ στέρνα καὶ “τὴν γαστέρα. Ὅταν μιὲν ἔχῃ τὰ ποιη-
τικὰ καὶ τὰς ὕλας ἡ ἡδονὴ, περὶ τὴν γαστέρα καὶ
τὰ μετ᾽ αὐτὴν, ὅταν δὲ ἀπορῇ» περὶ τὰ στήϑη, ὅπου
ὃ ϑυμός. Οἱ γὰρ φιλήδονοι στερόμενοι τῶν ἡδονῶν,

4“) θ6π. 8, 14.
[9]

158. 1Ε6Ὶ5 ΑἸΔΙΕΘΟΒ. 1], 38--- 40.

ὀργίζονται καὶ παραπικραίνονται. Ἔτι δὲ ἀχριβέστε-
ρὸν ἴδωμεν" τὸ δηλούμενον. Τριμερῆ συμβέβηκε τὴν
ψυχὴν ἡμῶν εἶναι, καὶ ἔχειν μέρος μὲν ἕν λογιστι-
κὸν, δεύτε ον δὲ ϑυμικὸν Σ τρίτον δὲ ἐπιϑυμητικόν.
Ἔνιοι μὲν οὖν τῶν φιλοσόφων. τὰ μέρη ταῦτα δυνάμει
μιόνον διέκριναν ἀλλήλων, τινὲς δὲ χαὶ τόποις. Εἶτα
ἔνειμαν τῷ μὲν λογικῷ τὸν περὶ κεφαλὴν χῶρον, εἶπόν-
τες, ὅπου ὅ βασιλεὺς . ἐχεῖ καὶ οἱ δορυφόροι" δορυ- ᾿
φόροι δὲ αἱ αἰσϑήσεις τοῦ νοῦ ᾿ περὶ “εφαλὴν οὖσαι,
ὥςτε καὶ ὃ βασιλεὺς εἴη ἂν ἐκεῖ, ὥςπερ, ἄκραν ἐν
πόλει λαχὼν οἰκεῖν. Τῷ δὲ ϑυμικῷ τὰ στέρνα " παρ᾽
ὃ χαὶ τὴν φύσιν ὀχυρῶσαι τὸ Μέρος πυχνότητι καὶ
χραταιότητι συνεχῶν. ὀστέων, ὥςπερ στρατιώτην ἀ-
γαϑὸν καϑοπλίσασαν ϑώρακι καὶ ἀσπίδι πρὸς τὴν
τῶν ἐναντιουμένων ἀ ἄμυναν. Τῷ δὲ ἐπιϑυμητικῷ τὸν ,
περὶ τὸ ἧπαρ καὶ τὴν κοιλίαν τόπον" ἐνταῦϑα γὰρ
κατοικεῖ ἐπιϑυμία ς ὄρεξις ἄλογος.

ᾧ. 89. Ἐὰν οὖν ποτε ζητῇς, ὦ διάνοια, τίνα
χῶρον ἡδονή κεκλήρωται ἀἰ Υδὴ σχέπτου τὸν περὶ χε
φαλὴν τόπον ᾿ ὅπου τὸ λογιστιχὸν, μὴ γὰρ εὑρήσεις. ᾿
᾿ἂἘπεὶ ᾿μάχεται ὃ λόγος τῷ πάϑει καὶ ἐν ταὐτῷ μέ-
γεὶν οὐ δέναται. Κρατοῦντος μὲν γὰρ λόγου, φροῦ-
δος ἤ ἡδονή" γικιώσης δὲ ἡδονῆς, φυγὸς ὃ λόγος. Ἷ
Ζήτει δὲ ἐν στήϑει καὶ κοιλίᾳ, ὅπου ὃ ϑυμὸς καὶ ἧς
ἐπιϑυμία, μέρη τοῦ ἀλόγου" ἐν αὐτῇ γὰρ εὑρίσκεται
καὶ ἢ κρίσις ἤῆ ἡμετέρα. καὶ τὰ -πάϑη. Οὐ κεκώλυ-
ται οὖν νοῦς, ἐχβὰς τῶν νοητῶν καὶ οἰκείων ἐπιβο-
λῶν, ἐχδοϑῆναι. τῷ χείρονι. Τοῦτο δὲ οὐ συμβαίνει,
ὅταν ὃ ψυχῆς κρατήσῃ πόλεμος" ἀνάγκη γὰρ ϑορυά 88

111 λωτὸν γίνεσϑαι τὸν μὴ μάχιμον, ἀλλ᾽ εἰρηναῖον τὸν.
Μοὲν ἡμῖν λογισμόν.
ᾧ. 40. Εἰδὼς γοῦν ὃ ἱερὸς λόγος ὅσον ἡ ἕκατέ-
ου δύναται ὃ ὁρμὴ πάϑους Ν θυμοῦ τε καὶ ἐπιϑυμίας,
ἑκάτερον ἐπιστομίζει , ἡνίοχον καὶ κυβερνήτην ἐφι-
στὰς τὸν λόγον. Καὶ ,πρότερον- περὶ τοῦ ϑυμοῦ, 9ε-
ραπεύων αὐτὸν καὶ ἰώμενος, διαλέγεται. οὕτως. “Καὶ

μὰ σά

ΓΕΘῚΒ ΑἸΤΈΘΟΗ. ΠΙ, 40. 41. 169

ἐπιϑήσεις ἐπὶ τὸ λόγιον τῶν κρίσεων ; τὴν δήλωσιν
καὶ τὴν ἀλήϑειαν . καὶ ἕσται ἐπὶ τοῦ στήϑους “4ἀ-
ὧν, ὅταν εἰξέρχηται εἰς τὸ ἅγιον ἐναντίον κυ-
ποῦ. Ὁ Ὁ) «όγιον οὖν ἐστιν ἐν ἡμῖν τὸ φωνητή--
“ριον ὄργανον, ὅπερ, ἐστὶν ὃ γεγονὸς λόγος. Οὗτος
δὲ ἢ ἀκριτόμυϑός ἐστι καὶ ἀδόκιμος, ἢ χεχριμένος
χαὶ δόκιμος. Ἡὶς ἔγγοιαν δὲ ἡμᾶς ἄγει λόγου, τοῦ
χατὰ διάχρισιν. Τὸ γὰρ λόγιόν φησιν οὐ τὸ ἄχρε-
τὸν ἢ κίβδηλον, ἀλλὰ τὸ τῶν κρίσεων » ἴσον τῷ,
᾿ διακεκριμένον καὶ ἐξητασμένον. Τούτου δὲ τοῦ δο-
κίμου λόγου δύο ἀρετάς φησιν εἶναι τὰς ἀνωτάτω,
σαφήνειαν καὶ ἀληϑότητα" καὶ πάγυ ὀρϑῶς. Ὅ γὰρ
᾿ λόγος τὸ μὲν πρῶτον παρεῖχε τὸ σαφῆ ποιῆσαι καὶ
δῆλα τὰ πράγματα τῷ πλησίον, μὴ δυνηϑέντων
ἡμῶν τὸ ἐγγινόμενον τῇ ψυχῇ πάϑος ὑπὸ τῶν ἐχτὸς
᾿ ἐπιδείξασϑαι, οὐδ᾽ οἷον ἣν παραστῆσαι.

ᾧ. 41. “Τιόπερ ἠναγκάσϑημεν, ἐλϑεῖν ἐπὶ τὰ διὰ
φωνῆς σύμβολα, ὀνόματα καὶ ῥήματα "Νὰ δεῖ πάν--
τως εἶναι γνώριμᾳ, ἵνα σαφῶς καὶ ἐκδήλως ὃ πλη-
σίον ἐκλάβηται" ἔπειτα τὸ ἀληϑῶς αὐτὰ ἀπαγγεῖλαι.
Τί γὰρ ὄφελος ᾿ὑτρανῆ μὲν καὶ σαφῆ τὴν ἑρμηνείαν
ποιεῖσϑαι, ψευδῆ δὲ ἄλλως; “Δνάγκη γὰρ οὕτως
ἐχόντων, ἀπατᾶσϑαι τὸν ἀκροατὴν καὶ μεγίστην
χαρποῦσϑαι συμφορὰν μετὰ ἀγνοίας καὶ ἀπαιδευ--
σίαν. Τί γὰρ » ἂν λέγω τῷ παιδὶ τρανῶς καὶ σα-
φῶς, δείξας τὸ ἄλφα στοιχεῖον ὅτι ἐστὶ γάμμα, "ἢ
τὸ ἢ ὅτι ἐστὶν ὥ; Ἢ ὃ μουσικὸς "λέγει τῷ ,»πρῶτα
εἰςαγομένῳ δεικνὺς τὸ ἐναρμόνιον. ὅτι χρῶμά ἐστιν,
ἢ τὸ χφωματικὸν ὅτι. διατονικὸν 2. ἢ τὴν ὑπάτην ὃ ὅτι
μέση, ἢ τὸ συνημμένον ὅτι τὸ διεζευγμένον, ἢ τὴν
ὑπερβολαίαν ὅτι “προςλαμβανόμενος; Τρανῶς μὲν
ἴσως καὶ σαφῶς ἐρεῖ, οὐκ ἀληϑῶς δὲ, ἀλλὰ ταύτῃ
κακίαν ἐργάσεται τὴν ἐν λόγῳ. Ὅταν δὲ ἀμφότερα
καὶ σαφήνειαν καὶ ἀληϑότητα ποιῆται, ὠφέλιμον

2) Ἐχοά, 28, 80 544:
Ο2

400 ΓΕΟΙΒ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ἮΙ, 41 --- 43.

παρέξει τῷ μανϑάγοντι τὸν λόγον } χρησάμενος ταῖς
δυσὶν ἀρεταῖς αὐτοῦ, ἃς καὶ μόνας σχεδὸν εἶναι
συμβέβηχέ που.

ᾧ. 42. Φησὶν οὖν ἱδρύσϑαι τὸν χεχριμένον ἡὰς
γον. ἔχοντα τὰς ἰδίας ἀρετὰς, ἐπὶ τοῦ στήϑους ἐδη-
λογότι ᾿Παρὼν Ν τουτέστιν ἐπὶ τοῦ ϑυμοῦ γὕ,. οὗτος.
ἡνιοχῆται λόγῳ τὸ πρῶτον » καὶ μὴ ὑπὸ τῆς ἑαυτοῦ
ἀλογίας βλάπτηται, εἶτα δὲ σαφηνείᾳ, οὐ πέφυχε

412 γὰρ ϑυμὸς σαφηνείας εἶναι φίλος. Τῶν “γοῦν ὁρ-84

Μιγιζομένων οὐ μόνον ἥ διάνοια, ἀλλὰ καὶ τὰ δτμὍΝΝ
- ταραχῆς καὶ συγχύσεως γέμει" οἰκεῖον οὖν ἢν τὴν
τοῦ θυμοῦ σαφήνειαν ἐπανορϑωϑῆναι σαφηνείᾳ, ἐπὶ
τούτοις ἀληϑότητι. ἹΠετὰ γὰρ τῶν ἄλλων καὶ τοῦτο
ἔχει ὁ ι "μὸς ἰδιον, τὸ «ψεύδεσθαι. Τῶν γοῦν χθω-
μένων τῷ πάϑει τούτῳ σχεδὸν οὐδεὶς ἀληϑεύει, ἅτε
μέϑῃ κεκρατημιένος "νυχῆς , τοῦ σώματος. Ταῦτα
ἀλεξιφάρμακα τοῦ ϑυμιχοῦ μέρους ἐστὶ ᾿ λόγος, σα-
φήνεια. λόγου ν ἀλήϑεια αὐτοῦ" ἕν γάρ ἐστι δυνάμει
τὰ τρία, λόγος σὺν ἀρεταῖς ὃ ἀληϑότητι χαὶ σαφη-
γνείᾳ, ϑυμὸν : νόσημα χαλεπὸν ψυχῆς ἰώμενος. '
ἣν 48. -Ἴνος. οὖν ἐστι φέρειν Ῥαῦτα; Οὐχὶ τῆς
ἐμῆς ἢ ἢ τῆς τοῦ τυχόντος διανοίας, ΕΝ τῆς ἱερω--
μένης καὶ ᾿ϑυούσης καϑαρῶς, τῆς “Ἰαρών. Καὶ οὐδὲ
ταύτης ἀεὶ, πολλάκις “γὰρ τρέπεται, ἀλλ᾽ ὅταν ἀτρέ-
πτως διάγῃ ἧ ὅταν εἰςπορεύηται εἰς τὸ ἅγιον, ὅταν
συνειςπορεύηται ὃ λογισμὸς ταῖς ἁγίαις γνώμαις, καὶ
μὴ τούτων ἀποδιδράσκῃ. ᾿“λλὰ πολλάκις συνειςἕρ--
χέται ειὲν ὃ νοῦς εἰς ἱερὰς καὶ ὁσίας καὶ κεχαϑα )-
μένας δόξας, ἀλλὰ ἀνθρωπίνους. ταύτας, οἷον τάς
περὶ τῶν καϑηχόντων, τὰς περὶ τῶν χκατορϑωμά-
των, τὰς περὶ "τῶν ϑέσει νομίμων. », τὰς περὶ τῆς
κατ᾽ ἀνϑρώπους ἀρετῆς. Οὐδ᾽ ὃ τοῦτον. διακείμενος
τὸν τρόπον ἱκανός ἐστι τὸ λόγιον ἔρειν ἐπὶ τοῦ
στήϑους ς μετὰ τῶν ἀρετῶν ᾿ ἀλλὰ μόνος. ὃ ἐναντίον
χυρίου εἰσιὼν . τουτέστιν ὃ ἕγεχα, ϑεοῦ πάντα πράτ-
τῶν, καὶ μηδὲν τῶν μετὰ ϑεὸν ὑπερτιμῶν, ἀλλὰ νέ-᾿

ΓΕΘῚΘ ΑἸ ΈΕΘΟΒ. ΠΗ, 43---46. 161

μων μὲν καὶ τούτοις τὰ κατ᾽ ἀξίαν, μὴ ἱστάμενος
μέντοι ἐπ᾿ αὐτῶν ; ἀλλ᾽ ἀνατρέχων ἐπὶ τὴν γνῶσιν
᾿ χαὶ ἐπιστήμην καὶ τιμὴν τοῦ ἑνός. Τῷ γὰρ οὕτως
διακειμένῳ ἡνιοχηϑή σεται ὃ ϑυμὸς ὑπὸ τοῦ λόγου
κεκαϑαρμένου, τὸ ἄλογον. αὐτοῦ περιαιροῦντος ,καδῳ
ὑπὸ σαφηνείας τὸ ἀσαφὲς καὶ συγχεχυμένον ϑερα-
πευούσης, καὶ ὑπὸ ἐληδύσρος τὸ “ψεῦδος ἀποχο-
πτούσης.
δὶ εἰ, 44, Ὅ μὲν οὖν “Παρὼν, δεύτερος. γάρ ἐστι
Τωῦοῆς, ἐ ἐχτέμνων τὸ στῆϑος, ὃ ὅπερ ἐστὶ τὸν ϑυμὸν,΄
οὐκ ἐᾷ αὐτὸν ἀκρίτοις ὁρμαῖς ἐχφέρεσθαι, δεδιὼς
μήποτε ἀφεϑεὶς, Ἷ ἵππου τρόπον ἀνασκιρτήσας » ὅλην
πατήσῃ τὴν ψυχήν" ἀλλὰ ϑεραπεύει καὶ ἐπιστομέζει
τὸ μὲν πρῶτον λόγῳ, ἵνα ἡνιόχῳ χφώμενος ἀρίστῳ,
“μὴ σφόδρα ἀφηνιάζῃ, ἔπειτα δὲ ταῖς ἀρεταῖς τοῦ
λόγου, σαφηνείᾳ καὶ ἀληϑείᾳ. Εἰ γὰρ παιδευϑείη
ὃ ϑυμὸς οὕτως, ὥςτε καὶ λόγῳ εἴκειν καὶ σαφηνείᾳ,
καὶ τὸ ἀψευδὲς ἀσχεῖν, ἑαυτόν τε τῆς πολλῆς χέ.
σεως “ἀπαλλάξει, τήν τε ὕλην ψυχὴν ἵλεων χατα-
σχευάσει.

ᾧ. 45. “4λλ᾽ οὗτος μὲν, ὡς ἔφην, ἔχων τὸ πά-
ϑος, ἰᾶσϑαι αὐτὸ πειρᾶται τοῖς “λεχϑεῖσι σωτηρίοις
13 φαρμάκοις. ΠΠωῦσῆς ᾿δὲ ὅλον τὸν ϑυμὸν ἐχτέμνεινϑδὅ
Τιχαὶ ἀποκόπτειν οἴεται δεῖν τῆς ψυχῆς, οὐ μετριοπά- Ἐ.
ϑειαν, ἀλλὰ συνόλως ᾿ἀπάϑειαν ἀγαπῶν. ΜΠωρτυρεῖ
δέ μου τῷ λόγῳ ὃ ἱερώτατος χρησμός. ““Ἰαβὼν
γὰρ, φησὶ, “Διωῦσῆς τὸ στηϑύγιον Ρ̓ ἀφεῖλεν αὐτὸ
ἐπίϑεμα ἐναντίον κυρίου, ἀπὸ τοῦ χριοῦ τῆς τελειώ--
σεως, καὶ ἐγένετο Τηωΐσεῖ ἐν “μερίδι. Δ. Πάνυ κα-
λῶς" τοῦ γὰρ φιλαρέτου καὶ ϑεοφιλοῖς “ἔρ) Ὃν ἦν,
τὴν ὅλην ψυχὴν ϑεασάμεγον λαβέσϑαι τοῦ στήϑους,
ὕπερ. ἐστὶ τοῦ ϑυμοῦ, καὶ ἀφελεῖν αὐτὸν καὶ ἀποχό-
ψαι, ἵγα τοῦ πολεμικοῦ μέρους ἐχτμηϑέντος ἥ εἰρή-
γὴν τὸ λοιπὸν ἄγῃ. ᾿Πφαιρεῖ δὲ οὐκ ἀπὸ τοῦ τυ-

2 ον. 8. 20.

102. ΠΈΘΙΒ ΑἸ ΕΘΟΉ. ΠῚ, 45. 46.

χόντος ζώου, ἀλλ᾽ ἀπὸ κριοῦ τῆς τελειώσεως, καί
τοι χαὶ μόσχος ἱερουργήϑη. ᾿Αλλὰ τοῦτον παρελ--
ϑῶν, ἐπὶ τὸν χριὸν ἦχϑε, διότι κρουστιχὸν φύσει
ζῶόν ἐστι χαὶ ϑυμικὸν χαὶ ὁρμητιχον, παρ᾽ ὃ καὶ
τοὶ ᾿μηχαγνοποιοὶ τὰ πολλὰ τῶν πολεμιστηρίων ὀργάνων
κριοὺς κατασχευάζουσι. Τὸ κριῶδες οὖν καὶ ὅρμη-
τιχὸν καὶ ἄκριτον ἐν ἡμῖν ἔστι τὸ ἐριστικὸν εἶδος.
Ἔρις δὲ μήτηρ ἐστὶ ϑυμοῦ" παρ᾽ ὃ καὶ οἱ φιλονει-
κότεροι, ἔν τε ταῖς συζητήσεσι χαὶ ἐν ταῖς ἄλλαις
ὁμιλίαις ῥᾷστα ὀργίζονται. Τῆς οὖν ἐριστιχκῆς καὶ
φιλονείχου ψυχῆς πλημιμελὲς γέννημα ϑυμὸν ἐχτέ-
μένει δεόντως, ἵνα στειρωθεῖσα παύσηται βλαβερὰ
τίχτουσα, καὶ γένηται μερὶς τοῦτο ἁρμόζουσα τῷ
ὔ 2 ᾿Ὶ - 2 ΘΙ͂Ρ « ΠῚ 2 Ἁ

"λαρέτῳ, οὐ τὸ στῆϑος, οὐδ᾽ ὃ ϑυμὸς, ἀλλὰ τὸ
ἀφελεῖν αὐτά. Ποῖραν γὰρ ὃ ϑεὸς ἔνειμεν. ἀρίστην.
τῷ σοφῷ τὸ ἐχτέμγειν τὰ πάϑη δύνασϑῳ. Ὁρᾷς.
πῶς ὃ. τέλειος τελείαν ἀπάθειαν δεὶ μελετᾷ, ’4λλ
ὅγε προκόπτων, δεύτερος ὧν, “Ἱαρὼν, μετριοπαϑῶς,,
ὡς ἔφην, ἀσκεῖ" ἐκτεμεῖν γὰρ ἔτι τὸ στῆϑος καὶ
τὸν ϑυμὸν ἀδυνατεῖ. Φέρει δὲ ἐπ᾿ αὐτὸν τὸν ἡνίο-.
χον σὺν ταῖς προςφυέσιν ἀρεταῖς λόγου, τὸ λόγιον,
ἐφ᾽ οὗ δήλωσίς ἐστι καὶ ἀλήϑεια. Ἢ

ὗὑ. 46. Παραστήσει δὲ σαφέστερον τὴν διαφο-
ρὰν χαὶ διὰ τοῦτο. “Τὸ γὰρ στηϑύνιον.," φησὶ,

“τοῦ ἐπιϑέματος, καὶ τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέμα-

τος εἴληφα παρὰ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἀπὸ τῶν ϑυσιῶν
τοῦ σωτηρίου ὑμῶν, χαὶ ἔδωκα αὐτὼ Παρὼν, καὶ
τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ." Ἔ Ὁρᾷς ὅτι οὐκ εἰσὶν οὗτον
ς γα ΚΥ Ὁ , ἧς 3η2 . » ς

ἔχανοὶ τὸ στῆϑος μόνον λαβεῖν, ἀλλὰ σὺν τῷ βρα-
Ζίονι ᾿ Π]οῦσῆς δὲ χωρὶς τοῦ βραχίονος. «“Πιὰ τί;
Ὅτι ὁ μὲν τέλειος ὧν βραχὺ καὶ ταπεινὸν οὐδὲν
φρονεῖ, οὐδὲ μετριοπαϑεῖν βούλεται, ἀλλ᾽ ἐκ περιου--
σίας ὅλα τὰ πάϑη δι᾽ ὅλων ἀπέκοψεν, Οἱ δὲ βρώ-,
χέως καὶ οὐ μεγάλως δρμῶσιν ἐπὶ τὸν τῶν παϑῶν.

“ Τὸν. 7, 84. ἊἊ

ΤΈΘΙΒ. ΑἸΤΈΘΟΗ. ΠΙ, 46. 47. 1608

πόλεμον τι ἀλλὰ! “καταλλάττονται καὶ σπονδὰς πρὸς
14 αὐτὰ τίϑενται : τὸν συμβατήριον λόγον προτείνον-
ἴκ ᾽ ἵν᾽ οὕτως ἡγνιοχῶν. ἐμιστομέζῃ τὴν ἐπιπλέον αὖ-
τῶν φοράν. Ἔστι δὲ καὶ σύμ λον ὃ βραχίων πό-
γου χαὶ καχοπαϑείας" τοιοῦτος ὲ ὃ ϑεραπευτὴς χαὶδ
ειτουργὸς τῶν ἁγίων. » ἀσκήσει χαὶ πόνῳ χρώμενος. Ῥ,
Ἄἤπονος δὲ ἔστιν ᾧ ὃ ϑ δὲ χαρίζεται κατὰ πολλὴν
περιουσίαν. τὰ ἀγαϑὰ τέλεια. Βραχύτερος δὲ εὗὑρί-
σχέται καὶ ἀτελέστερος. ὃ πόνῳ χτώμενος τὴν ἀρε-
τὴν, τοῦ ἀπόνως καὶ εὐμαρῶς αὐτὴν παρὰ ϑεοῦ
λαβόντος Ἰ]ωϊσέως. Καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ πονεῖν βρα--
᾿χύτερον καὶ ἔλαττόν ἐστι τοῦ ἀπόνου" οὕτω καὶ τὸ
ἀτελὲς τοῦ τελείου, καὶ τὸ μανϑάνον τοῦ αὐτομα-
᾿ϑοῦς. Διὰ τοῦτο σὺν μὲν βραχίονι λαμβάνει τὸ
στῆϑος “Μαρὼν, ἄνευ δὲ βραχίονος “Πηωῦοῆς. Τὸ
᾿ στηϑύνιον δὲ ἐπιϑέματος καλεῖ διὰ τοῦτο, ὅτι ἐπε-
κεῖσϑιαι δεῖ τῷ θυμῷ καὶ ἐφιδρύσϑαι τὸν λόγον,
ὡςανεί τινα ἡγίοχον. εὐθύνοντα σχληραύχενα καὶ ἀ-
φηνιαστὴν ἵππον" τὸν δὲ βραχίονα ᾿͵ οὐχέτι ἐπιϑέμα-
τος, ἀλλ᾽ ἀφαιρέματος, διὰ τόδε, ὅτι δεῖ τὸν ὑπὲ
'
]

ἀρετῆς πόνον μὴ ἑαυτῇ προςάγειν τὴν ψυχὴν, ἄλλ
Ι ἀφελεῖν ἀ ἀφ᾽ ἑαυτῆς χαὶ ϑεῷ «ἀνενεγχεῖν, ὁμολογοῦσαν
ὅτι οὐχ ἣ ἰσχὺς αὐτῆς οὐδὲ ἢ δύναμις περιεποίησε τὸ
καλὸν, ἀλλὰ καὶ ὃ τὸν ἔρωτα χαρισάμενος. Οὔτε
δὲ στηϑύγιον, οὔτε ὃ βραχίων λαμβάνεται, πλὴν
ἀπὸ τῆς ϑυσίας . τοῦ σωτηρίου ; κατὰ τὸ εἶκός.
“Τότε γὰρ ἥ ψυχὴ σώζεται ἡ ὅταν καὶ ὃ “ϑυμὸς. ἥνιο--
᾿ χηϑῇ ὑπὸ λόγου, καὶ ὃ πόνος κιὴ οἴησιν κἰγκατασχευ--
σῃ, ἀλλὰ παραχωρήσῃ τῷ εὐεργέτῃ ϑεΐ,

πεν ἢ, 47. Τὸ δὲ μὴ μόνον ἐπὶ τῷ στήϑει , ἀλλὰ
᾿ καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύεσϑαι τὴν ἡδονὴν, εἴπομεν ἤδη,
οἰκειότατον δηλοῦντες ἡδονῆς χωρίον, τὴν γαστέρα.
Σχεδὸν γὰρ ἀγγεῖον τῶν ἡδονῶν πασῶν αὕτη ἐστί.
᾿Πληρωϑείσης γὰρ τῆς γαστρὸς » ὀρέξεις καὶ τῶν ἄλ-
᾿λὼν ἡδονῶν γίνονται σύντονοι"- κενωϑείσης δὲ, ἦρε-
μαῖαι καὶ σταϑερώτεραι. “ιὸ καί φησιν ἑτέρωθι,

4104. ΤΈΘΙΒ ΑἸ ΈΘΟΗ. ΠῚ, 47. 48.

“Πᾶς ὃ 0 “πορευόμενος ἐπὶ κοιλίᾳ , πᾶς ὃ πορευόμε-
γος ἐπὶ τεσσάρων διαπαντὸς, ὃς πολυπληϑεῖ ποσὶν,
ἀκάϑαρτός ἐστι. ΤΠ Τοιοῦτος" δὲ ὃ φιλήδονος ἀεὶ
χωρῶν ἐπὶ γαστές χαὶ τὰς μετὰ ταῦτα ἡδονάς.
1 δὲ ἕρποντι ἐπὶ κοιλίαν τὸν ἐπὶ ,τεσσάρων βαδί-
ζοντα ἡ ἥνωκεν, εἰκότως" τέτταρα γάρ ἐστι τὰ ἐμέν
τῶν ἐν ἡδονῇ, ὡς τις κατ᾽ ἐξαίρετον. λόγος μέμνη
ται. “Ἰχάϑαρτος οὖν ὃ καὶ τῷ ἑνὶ “χρώμενος τῇ ΓΝ
δονῇ » χαὶ ὃ πᾶσιν ἐφορμῶν τοῖς τέσσαρσι. Τούτων
εἰρημένων, ἴδε διαφορὰν πάλιν" τελείου καὶ ἐλμμι.
πτοντος. “Ὥςπερ οὖν πρότερον. εὑρίσκετο ὃ μὲν τέ-
λείος ὅλον ἐχτέμνων τὸν ϑυμὸν τῆς ἐριστικῆς
χῆς » καὶ ποιῶν αὐτὴν τιϑασσὸν καὶ χειροήϑη.,
εἰρηναῖον ὃ καὶ ἵλεων πρὸς πάντα ἔργῳ τὲ καὶ λόγῳ.
115Ὁ δὲ προκόπτων, οὐ δυνάμενος μὲν ἀποκόψαι τὰ
Μ.πάϑος, φέρει γὰρ τὸ στῆϑος, παιδεύων δὲ αὐτὸ λό-
λῳ χεχριμένῳ, ἔχοντι δύο ἀρετὰς, σαφήνειαν καὶ ἀπ
λή ϑειαν, ἐ
ᾧ. 48, Οὕτω καὶ γῦν εὑρεϑήσεται ὃ μὲν σο-
φὸς τελείως ἡδονὰς ἀποῤῥιπτόμενος καὶ ἀποσειόμιε:-
νος, Π]ωϊσῆς" ὃ δὲ προκόπτων, οὐχ ἅπασαν, ἀλ-
λὰ τὴν μὲν ἀναγκαίαν χαὶ ἁπλῆν προςιέμεγνος, τὴν
δὲ περίεργον χαὶ περιττὴν κατὰ τὰς ἐπεντρώσεις σι(--
θαιτούμενος. Ἐπὶ γὰρ Πωὐσέως φησὶν οὕτως, “ Καὶ
τὴν κοιλίαν χαὶ τοὺς πόδας ἔπλυνεν ὕδατι τοῦ ὅλο-
καυτώματος"᾽ »,9Ὲ ὑχάγυ καλῶς. Ὅλην γὰρ τὴν ψυ-
χὴν ἀξίαν οὖσαν ϑεῷ προςάγεσϑαι, διὰ τὸ «ἰιηδένο
ἔχειν μήϑ'᾽ ἑχούσιον μήτ᾽ ἀχούσιον μῶμον » ὃ σοφὸν ῃ
καϑαγιάζει. “Οὕτω δὲ διακείμενος, ὅλην τὴν γαστέρα,
χαὶ τὰς αὐτῆς καὶ μετ᾽ αὐτὴν ἡδονὰς ἐχπλύνει αὶ
ἀπολούεται χαὶ ἀποῤῥύπτεται ἣ οὐχὶ μέρος τι. ΡΣ
οὕτω καταφρονητικῶς ἔσχηκεν αὐτῆς, ὥςτε οὐδὲ τὰ
ἀναγκαῖα σιτία ἢ ποτὰ προςίεται, ἡ ἐς τῶν γώ.

Ἴ [1μθυ. 11, 42,
ΚἪ) 16 υ. 9. 14.

ΤΈΘΙΒΚ ΑἸΠΕΘΌΗ. ΠΙ, 48. 49. 105

τρερόμενος. “ιὸ καὶ ἐν ἑτέροις μαρτυρεῖται. αὐτῷ,
“ Τετταράκοντα ἡμέρας ὁ ἄρτου οὐχ ἔφαγε, χαὶ ὕδωρ
οὐχ ἔπιεν," ἢ ὅτε ἐν τῷ ϑείῳ ὄρει γενόμενος χθη-:
σμῶν ΤῈΣ γομοϑετοῦντος ἤκουεν. “4λλ᾽ οὐ μόνον
τῇ γαστρὶ ἀποτάττέεται ᾽ ἀλλὰ καὶ τοὺς πόδας
7: συγαποῤῥύπτεται ᾿ τουτέστι τὰς ἐπιβάσεις τῆς
ΕΣ ἐπιβάσεις δὲ ἡδονῆς εἶσι τὰ ποιητικὰ αὐ-
19 τε γὰρ ἡονϑήτων λέγεται “τὰ ἐγχοίλια
καὶ τοὺς πόδας λούειν, 3 ἀϑϑ οὐ τὴν ὅλην χοιλίαν.
Ἱκανὸς “γὰρ οὐκ ἔστι πᾶσαν ἡδονὴν. ᾿διθςσθνὰ ᾿
ἱπητὸν δὲ, ἐὰν τὰ ἐγκοίλια αὐτῆς », τουτέστι τὰ
ἐπεντρώματα,, ἃ φασιν οἱ ἰΑνανωνον: ἐπιδύσεις. εἶναί
τιρὰς τῶν προηγουμένων ἡδονῶν, ἃ γίνεται ὀψαρ-
τυτῶν καὶ σιτοπόνων λίχνων περιεργίᾳ.
τς ᾧ, 49. Καὶ προςεπιτείνει τὴν τοῦ προςπίπτοντος
μετριοπάϑειαν » τῷ τὸν μὲν ἄνευ προςτάξεως παραι-
τεῖσϑαι ὅλην τὴν γαστρὸς ἡδογὴν, τὸν δὲ προχό-
πτονταὰ μετὰ προςτάξεως. Ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ σοφοῦ
λέγεται οὕτως, “τὴν χοιλίαν καὶ τοὺς πόδας ὕδατι
πλύνει, ἮΝ Ἀ5 5} ἀνεπικελεύστως. χατὰ τὴν ἑκούσιον
͵ γνώμην. Ἐπὶ δὲ τῶν ἱερέων οὕτως, “τὰ δὲ ἐγχοί-
λίᾳ καὶ τοὺς πόδας" οὐχὶ ἔπλυναν ; ἀλλὰ “πλυ-
Ξ δὼ» τὐε σφόδρα παρατετηρημέγως. “εἴ γὰρ
μιὲν τέλειον ἐξ ἑαυτοῦ κινεῖσθαι πρὸς τὰς κατ᾽
ἀρετὴν ἐνεργείας " τὸν δὲ ἀσχητὴν, μετὰ τοῦ ὑφη-
᾿γουμένου τὰ πρακτέα λόγου ἡ ῳ προςτάττοντι πείϊ)ε--
ἰ6σϑαι καλόν. Οὐ δεῖ δὲ ἀγνοεῖν, ὅτι ηωϊοῆς. ὅλην
τὴν χοιλίαν, τουτέστι τὴν γαστρὸς ἐκπλήρωσιν, πα-
θαιτούμενος , σχεδὸν καὶ τοῖς ἄλλοις πάϑεσιν ἀπο-
ἐται" τοῦ νομοϑέτου ἀπὸ μέ ους ἑνὸς τὸ σύμ--
πᾶν ἐναργῶς παριστάντος, καὶ ἀπὸ συνεχτικωτά-
3 5----
᾿ς ἢ) Ἐχοὰ, 84, 238.
ΕΓ ΤΟΥΣ, 9:
ΚἘπὴ 16 ν,.9, 14.
τ νος 1, 18.

'

ες 4600 ΤΈΘΙΒ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ΠΙ, 49--- 51.

τοῦ περὶ τῶν ἄλλων ἐν οἷς ἡσύχαζε, δυνόμει δι-
ἐξιόντος. ; ᾿ ἸΤ
ᾧ. ὅ0. Συνεχτικώτατον ἣ γαστρὸς ἐκπλήρωσις,
καὶ ὡςαγεὶ ϑεμέλιός τις τῶν ἄλλων παϑῶν. Οὐδὲν
γοῦν ἐχείνων δύναται συστῆναι, μὴ, ἐπερειδόμενον
γαστρὶ, ἐιρ᾽ ἣ πάντα ἐφίδρυχεν ἡ φύσις. “ιὰ τοῦ-
τὸ γενγηϑέντων τῶν ἐκ τῆς “Τείας προτέρων
ἀγαϑῶν ψυχικῶν, καὶ στάντων ἐπὶ τῆς ἐξομολογή
σείως Ἰούδα, Ἔ) μέλλων ὃ ϑεὸς δημιουργεῖν καὶ τί
σώματος προκοπὰς, Βάλλαν τὴν Ῥαχὴλ παιδίσχην
καὶ πρὸ τῆς δεσποίνης τίκτειν παρασχευάζει. Βάλλα
δέ ἐστιν ἐγκατόποσις. Ἤδει γὰρ ὅτι οὐδὲν τῶν σω-
ματικῶν ἄνευ χαταπόσεως χαὶ γαστρὸς ὑποστῆναι
δύναται, ἀλλὰ αὕτη χρατεῖ χαὶ ἡγεμονεύει παντὸς
τοῦ σώματος, καὶ τοῦ κατὰ τὸ ζῆν ψιλὸν ὄγκου,
Παρατήρει δὲ πᾶσαν τὴν λεπτολογίαν, οὐδὲν γὰρ
λεχϑὲν παρέργως εὑρήσεις. Ἰωϊσῆς μὲν τὸ “στή:
ϑύνιον ἀφαιρεῖται, τὴν δὲ κοιλίαν οὐκ ἀφαιρεῖ μὲ
“πλύνειν δέ, Ἀ5) “Ζιὰ τί; Ὅτι ὃ τέλειος σοφὸς ὅλον
πλύνει δέ ; ς σοφὸς ὃλ
μὲν τὸν ϑυμὸν ἰσχύει παραιτήσασθαι καὶ ἀποκόψαι
ὀργῆς κατεξαναστὰς, τὴν δὲ χοιλίαν ἐχτεμεῖν ἀδυ-
νατεῖ. Τοῖς γὰρ ἀναγχαίοις σιτίοις καὶ ποτοῖς ἦ
φύσις βιάζεται χρῆσϑαι, καὶ τὸν ὀλιγοδεέστατον καὶ
καταφρογητιχὸν αὐτῶν τῶν ἀναγκαίων, χαὶ ἀσιτίαν,
αὐτῶν μελετῶντα. Πλυνέτω οὖν αὐτὴν καὶ καϑαι-
θέτω ἀπὸ τῶν πὲριττῶν καὶ ἀκαϑάρτων παρατ
σχευῶν" ἵχανὴ γὰρ καὶ αὕτη παρὰ ϑεοῦ τῷ φιλα
θέτῳ δωρεά. ᾿
ἢ. 51. Διὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς ὑπονοηθείσης,
φϑάρϑαι ψυχῆς φησιν, 5) ὅτι ἂν μὲν ἀπολελοι ἴῃ
τὸν ὀρϑὺν λόγον, ὅς ἐστίν ἀνὴρ νόμιμος, εὑρεθῇ
προρχεχωρηκυῖα τῷ μιαίνοντι τὴν ψυχὴν πάϑει;

“) θη. 29, 35.
“Ὁ 1,ον. 8, 29, 9, 14, ΚΙ ΤΟΣ
“Ὁ Νία. ὅ, 27 5η4. ; "

ΤΈ6Ὶ5. ΑἸΤΙΕΘΌΗ. ΗΙ, 51. ὅ2. 1607

“πρησϑήσεται τὴν γαστέρα, :κ ὅπερ ἦν, ἀπληριύτους

καὶ ἀκορέστους ἕ ἕξει τῆς γαστρὸς ἡδονὰς χαὶ ἐπιϑυ--
μίας, καὶ οὐδέποτε ἐν Παρ ἄπληστος οὖσα δι ἀπαι-
δευσίαν » ἀλλ᾽ ἀμυϑήτων ἐπιῤῥεόντων, ἀΐδιον ἕξει τὸ
πάϑος. Οἶδα οὖν πολλοὺς οὕτω πταίοντας περὶ
τὴν τῆς γαστρὸς ἐπιϑυμίαν, ὥςτε ἔτι αὐτοῖς χρησό-
νοι πάλιν ἐ ἐπὶ τὸν ἄκρατον καὶ τὰ ἄλλα ὥρμησαν"
οὐ γὰρ ἀναλογεῖ τοῖς σωματικοῖς ὦγκοις ἧ͵ τῆς ἀκρά-
ς ψυχῆς ἐπιϑυμία. “4λλ᾽ οἵ μὲν, ἅτε ἀγγεῖα
δι μεμετρημένα » ἄμετρον οὐδὲν προςίενται, ἀλλὰ
τὸ περιττὸν ἐχβάλλουσιν" ἢ δὲ ἐπιϑυμία πληροῦται
ἐν οὐδέποτε ᾿ μένει δὲ ἐνδεὴς καὶ διψαλέα ἀεί.
ὁ Παρ’ ὃ χαὶ τὸ ἀκόλουϑον προςτίϑεται τῷ ἜΜΕΘΝΣ
σϑῆναι τὴν γαστέρα" τὸ “διαπεσεῖν τὸν μηρόν.»
“Ἱιαπίπτει γὰρ τότε τῇ ψυχῇ καὶ ὃ σπερματικὸς καὶ
γεννητιχὸς τῶν χαλῶν λόγος ὀρϑός. “Ἐὰν γοῦν,»
γν “μὴ μιανθῇ, καὶ καϑαρὰ καὶ ἀϑῶος ἔσται
σπερμάτων εἰς σπέρμα. Ἐὰν ὑπὸ πάϑους μὴ
μιανϑῇ ἢ καϑαρεύσῃ δὲ πρὸς τὸν νόμιμον ἄνδρα,
τὸν ὑγιῆ χαὶ ἡγεμόνα λόγον » γόνιμον ἕξει ψυχὴν καὶ
χαρποφύρον, φέρουσαν γέννημα. φρονήσεως καὶ δι-
κομοσίνης χαὶ τῆς συμπάσης ἀρετῆς.
1} ᾧ, 52. “4ρ᾽ οὖν ἡμᾶς ἐνδεδεμένους σώματι οἷόνδο
Ε:: σωματικαῖς ἀνάγκαις μὴ χρῆσϑαι; Καὶ πῶς ἕνε-
στινς “41λλ᾽ ὅρα. Ὁἱ ἱεροφάντης τὸν τρύπον “παραγ-
γέλλει τῷ ἀγομένῳ ὑπὸ σωματικῆς χρείας αὐτῷ μό-
ψνῳ χρῆσϑαι τῷ ἀναγκαίῳ. δ: Πρῶτον μὲν," φησὶ,
« τόπος ἔστω σοι ἔξω τῆς παρεμβολῆς, Ἂ) παρεμιβο-
λὴν καλῶν τὴν ἀρετὴν, ἐν ἜΣ ἐστρατοπέδευχεν ἣ ψυ-
χή" οὐ γὰρ δύναται τὸν αὐτὸν κρατεῖν χῶρον φρό-
ἥγας, καὶ σωματικῆς. ἀνάγκης ἀπόλαυσις. Εἶτα
Ἐξελεύσῃ,» φησὶν, “ἐχεῖ ἔξω." “ιὰ τί; Ὅτι οὐ
αται ἢ ψυχὴ καταμένουσα μετὰ φρονήσεως, καὶ;
ἐν τῷ οἴκῳ διατρίβουσα τῆς σοφίας, χρῆσϑαί τινι

Γ

Ὅοαι. 28. 12.

ΠΠ ν

ΕΙ

108 ΤΙΕΘΙῚΒ ΑἸΤΙΕΘΌΒ. ΠΙ, δὅ2. 63.

τῶν φίλων σώματος " τρέφεται γὰρ τότε ϑειοτέραις
τροφαῖς ἐν ταῖς ἐπιστήμαις, δι᾿ ἃς χαὶ τῆς σαρχὸς
ἀμελεῖ. ᾿Ἐπειδὰν γὰρ ἐξέλϑῃ τῶν ἱερῶν ἀρετῆς ὁσ-
σῶν, τηνικαῦτα ἐπὶ τὰς τὸ σῶμα πλημμελούσας καὶ
πιεζούσας ὕλας τρέπεται. Πῶς οὖν αὐταῖς χρήσο-
μαι; ““Πάσσαλος ἔστω σοι," φησὶν, “ἐπὶ τῆς ζώνης
σου, καὶ ὀρύξεις ἐν αὐτῷ," Ἔ) τουτέστι λόγος ἐπὶ
᾿Τοῦ πάϑους ἐξορύττων χαὶ ἀναστέλλων καὶ ἀπαμι-
φιενγὺς αὐτό. ᾿ἡνεζῶσϑαι γὰρ βούλεται ἡμᾶς τὰ
πάϑη, ἀλλὰ μὴ ἀνειμένα καὶ "κεχαλασμένα φορεῖν.
Ζ]ὸ καὶ ἐπὶ τῆς διαβάσεως αὐτῶν, ὃ καλεῖται πάσχα,
προςτόττει τὰς ““ὀσφῦς περιεζῶσϑαι,» ἘΔ) ἤτοι συν
ἐστάλθαι τὰς ἐπιϑυμίας. Πάσσαλος οὖν, τουτέστε
λόγος, ἑπέσϑω τῷ πάϑει, κωλύων αὐτὸ χεῖσθϑο τ
Οὕτω γὰρ αὐτοῖς μόνοις χρησόμεϑα τοῖς ἀναγκαίοις,
τῶν δὲ περιττῶν ἀφεξόμεϑα.- Ἶ
ὁ. 838, Καὶ ἂν ἐν συνουσίαις ὄντες χαὶ μέλλο!

τὲς εἰς ἀπόλαυσιν καὶ χρῆσιν τῶν παρεσκευασμένων,
ἐλθεῖν, σὺν λόγῳ παραγενώμεθϑα, ὥςπερ ὅπλῳ τιν
ἀμυντηρίω, οὔτε πέραν τοῦ μετρίου σιτίων ἐμφορης.
σϑησόμεϑα αἰϑυιῶν τρόπον, οὔτ᾽ ἀχράτῳ ἀμέτρῳ,
κορεσϑέντες μέϑῃ ληραίνειν ἀνγαγκαζούσῃ χρησόμε-
θα" ἐπιστομιεῖ γὰρ ὃ λόγος καὶ ἐγχαλινώσει τὴν ῥύ-
118 μὴν καὶ φορὰν τοῦ πάϑους. ᾿Εγὼ γοῦν αὐτὸ πολξ᾿
ΜΜ.λάκις παϑὼν οἶδα. Τὲς γὰρ ἀδιάγωγον συνουσίαν,
ἐλϑὼν καὶ πολυτελῆ. δεῖπνα, ὁπότε μὴ ἀφικοίμην,
σὺν λόγῳ, δοῦλος ἐγενόμην τῶν παρεσκευασμένων,
ἀγόμενος ὑπὸ δεσποτῶν ἀτιϑάσσων, “ϑεαμάτων
ἀκουσμάτων, καὶ τῶν ὅσα διὰ μυχτῆρος καὶ γεύσεως,
ἡδονὰς ἀπεργάζεται. Ὁπότε δὲ μετὰ τοῦ αἱροῦν! ὃς
λόχου, δεσπύτης ἀντὶ δούλου γίνομαι, καὶ ἀνακράς
τὸς νικῶ χαλὴν νίκην χαρτερίας χαὶ σωφροσύνης,
ἀντιβαίνων καὶ ἀντιφιλονεικῶν πᾶσι τοῖς ἀναῤῥῆς

[)

“Ὁ δαῖ. 923,.190. “Τ᾿. ἘΝῚ
κῷ Ἔχοά. 12, 11. ΜΉΝ, 1;

ΠΕΘῚΘ ΑἸΠΈΘΟΗ. ΠΙ, 68--ὔδ. 4169

γνῦσι τὰς ἀκράτορας ἐπιϑυμίας. με; Θωρήξῃ,᾽" γτὼν φησὶ
δ “τῷ πασσάλ ῳ,;" 3)» τουτέστιν ἣν ἕκαστον ἔχει

σιν, τὸ φαγεῖν, τὸ πιεῖν, τὸ τοῖς μετὰ γαστέρα

ρῆσϑαι » τῷ λόγῳ γυμνώσεις » καὶ διαστείλῃς » ἵνα

διακρίνας γνῷς τὸ ἀληϑές. 1ότε γὰρ εἴσῃ ὅτε ἔνθ0
πε ὑδενὶ τούτων ἐστὶ τὸ ἀγαϑὸν, ἀλλὰ τὸ ἀναγκαῖον Ῥ.
ιἰόνον καὶ χρήσιμον. “Καὶ ἐπαγαγὼν καλύψεις" τὴν
͵ χημοσύνην σου" “ἐκ πάνυ χαλῶς. “Ἄγαγε γὰρ,
υ ψυχὴ, τὸν λόγον ἐπὶ πάντα, ᾧ καλύπτεται καὶ
; υσχιάζεται καὶ συγχρύπτεται πᾶσα ἀσχημοσύνη
αρχὸς καὶ πάϑους. Τὰ γὰρ μὴ σὺν λόγῳ πάντα
"αἰσχρὰ ὸ ὥςπερ τὰ σὺν λόγῳ κόσμια. Οὐκοῦν ὃ ο μὲν
φιλήδονος ἐπὶ χοιλίαν «βαδίζει, ὃ δὲ τέλειος τὴν κοι-
“λίαν ὅλην ἐχπλύνει ἈΓΓ ΠΣ προχόπτων, τὰ ἐν κοιλίᾳ.
δὲ ἄρτι ἀρχόμενος, παιδεύεσθαι ἔξω πρόεισιν ; ὃ--
τὰν μέλλῃ τῆς γαστρὸς Ἢ τοῖς ἀναγκαίοις, ἐπιφερόμε--
γος λόγον ᾽ ἐπιστομιεῖν τὸ πάϑος, ὃς εἴρηται συμι--
βολικῶς πάσσαλος.

ᾧ. δά. Εὖ μέντοι καὶ τὸ προςϑεῖναι, «Πορεύσῃ,
ἐπὶ τῷ στήϑει χαὶ τῇ κοιλίᾳ." ἌΕΙΤν Ἡ γὰρ ἡδονὴ
οὐχ ἔστι τῶν ἠρεμούντων χαὶ ἱσταμένων, ἀλλὰ τῶν
προιβων καὶ ταραχῆς γεμόντων. “Ὥςπερ γὰρ ἧ

φλὸξ ἐν χινήσει, οὕτω φλογμοῦ τινα τρόπον τὸ πά--

ὃς ἐν ψυχῇ κινδύμενον, ἠρεμεῖν αὐτὴν οὐκ ἐᾷ. “Ζιὸ
Ἢ τοῖς "λέγουσι ᾿καταστηματικὴν εἶναι τὴν ἡδονὴν
οὐ συμφέρεται" ἠρεμία 2 γὰρ λίϑῳ μὲν καὶ ξύλῳ καὶ
γτὶ ἀψύχῳ οἰχεῖον.,. ἀλλότριον ᾿δὲ ἡδονῇ. Γαργα-
λισμοῦ γὰρ καὶ σπασμώδους ἐφίεται, καὶ ἐπ᾽ ἐνίων
οὐκ 0 ἑμίας ἀλλὰ συντόνου καὶ σφοδρᾶς αἰκίσεώς

τι χρεία.
ἴ Ἴ ὅδ. Τὸ δὲ “Γῆν φάγεσαι πάσας τὰς ἡμέρας

“ἢ Ὥραι, .28, 12.
16) Ὥρας, 28, 128.
5") Θ6π. 8, 34.

-

170 ΤΕΈΟῚΘ ΑΠΤΓΈΘΟΗ. ΠΙ, ὅδ. ὅ6.

τῆς ζωῆς σου," 3) τοῦτο προςφυῶς εἴρηται. ᾿ Τῆς,
119 γὰρ σώματος τροφῆς ἡδοναὶ γήϊναι. Καὶ ,Μήποτ᾽.
Μ:εϊχότως; 4]ύο ἐστὶν ἐξ ὧν συνέσταμεν ὃ ψυχή τε καὶ
σῶμα. Τὸ μὲν οὖν σῶμα ἐχ γῆς δεδημιούργηται, ν
ἡ δὲ ψυχὴ αἰϑέρος ἐστὶν, ἀπόσπασμα. ϑεῖον. “ἜΣΕΙ
φύσησε γὰρ εἰς τὸ πρόςωπον αὐτοῦ πγεῦμα ζωῆς ὃ Ἐς:
ϑεὸς, καὶ ἐγένετο ὃ ὃ ἄνϑρωπος εἷς ψυχὴν ζωῆς. 5).
Εὐλόγως οὖν τὸ μὲν ἐκ γῆς διαπλασϑὲν σῶμα συγ-,
γεγεῖς ἔχει τροφὰς ἃς ἀναδίδωσιν ἦ γῆ, ἢ δὲ; αἴϑε-,
ρίου φύσεως μοῖρα οὖσα ψυχὴ πάλιν αἰϑερίους καὶ,
ϑείας " ἐπιστήμαις γὰρ τρέφεται » καὶ οὐ σιτίοις ἢ
ποτοῖς, ὧν ἐπιδεές ἐστι τὸ σῶμα.
ᾧ. ὅ0. Ὅτι δὲ οὐ γήϊνοι ἀλλ᾽ οὐράνιοι αἱ ψυχῆς τρο-

φαὶ, “μαρτυρήσει διὰ πλειόνων ὃ ἱερὸς λόγος. ν: Ἰδοὺ."
ἐγὼ Ἠὼ ὑμῖν ἄρτους τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐξελεύσεται οἰ
λαὸς, χαὶ συγάξουσι τὸ τῆς ἡμέρας εἰς ἡμέραν, ὅταν
πειράσω αὐτοὺς ᾽ εἰ πορεύσονται τῷ νόμῳ μου ἢ
οὔ.» κ} Ὁρᾷς ὅτι οὐ γηΐνοις καὶ ᾿φϑαρτοῖς τρέ- Ἷ
φεται ἤ ψυχὴ ᾿ ἀλλ οἷς ἂν ὃ ϑεὸς ὀμβρήσῃ λόγοις. Ξ
ἐκ τῆς μεταρσίου χαὶ ,αϑαρᾶς φύσεως ἢ ἣν οὐρανὸν
᾿κέχληχεν; «Ἐξίτω μέντοι ὃ λεὼς, ᾿ καὶ πᾶν τὸ τῆς δ
ψυχῆς σύστημα ὐο συναγαγέτω καὶ ἀρχέσϑω τῆς
ἐπιστήμης ὌΝ ΕΣ ἀϑφύως, ἀλλὰ “τὸ τῆς ἡμέρας εἰς, Ν
ἡμέραν." ΤΙΠρῶτον μὲν γὰρ ἀϑρόον οὐ χενώσει τὸνθί
πολὺν πλοῦτον τῶν τοῦ ϑεοῦ χαρίτων » ἀλλὰ τῇϑ'
φορᾷ χειμάῤῥου τρόπον ἐπιχλ υσϑήσεται. Ἔπειτ᾽ ἦἾ
ἔστιν αὐτάρκη λαβόντας ἀγαθὰ καὶ μεμετρημένῳ
τῶν λοιπῶν ταμίαν οἴηϑῆναι ϑεύν. Ὃ δὲ πάντα
μετρῶν ἀϑρόον ᾿ δυςελπιστίαν μετὰ πολλῆς ἀνίας
κτᾶται" δύςελπις γὰρ, εἶ νῦν μόνον. ἀλλὰ καὶ μὴ
αὖϑις ἐλπίζει τὸν ϑεὸν ὀμβρήσειν α αὐτῷ πες ἄπι- ;

᾿
ἱ
:

ἢ) 66ι. 8, 4. Ὧν
εχ θη. ἃς : Ἧ
γκῚ ἘΕχοά, 106, 4. ᾿

᾿ ΟΤΕΟΙΒ ΑἸ ΕΟΌΒ. ΙΠ, 66--- ὕ8. 171
"ὰ
ϑών. χάριτας. ἀφϑόνως τοῖς ἀξίοις προςνέμεσϑαι"
υς δὲ, εἶ οἴεται τῶν συναχϑέντων ἱκανὸς. ἔσε--
ὅϑαι φύλαξ, ἄκοντος ϑεοῦ. ΠΠικρὰ γὰρ ῥοπὴ τὸν
αλῆ καὶ βεβιωότατον περιάπτοντα γοῦν ὑπὸ μιε-
(λαυχίας ἑαυτῷ, ἄκυρον χαὶ ἀβέβαιον ὧν ἐδόκει
ὑλαξ εἶναι πάντων ἐποίησε.
ἢ 57. Σύναγε οὖν, ὦ ψυχὴ, τὰ αὐτάρκη καὶ κα-

μήτε ἡλάττω πάλιν “ὡς ἐνδεῖν, ἕνα μέτροις δικαίοις
οω͵ ἕνῃ μὴ ἀδικῆς. Καὶ γὰρ διάβασίν γε μελετῶ--
ιν ἀπὸ τῶν παϑῶν καὶ τὸ πάσχω ϑύουσαν ᾿ δεῖ
ἣν προχοπὴν " ὺ πρόβατον, λαμβάνειν, “μὴ ἀμέ-
ῥως. “Ἕκαστος γὰρ, φησὶ, “τὸ ἀρκοῦν αὐτῷ
"γαριϑμήσεται εἰς πρόβατον. ὙΠ}: ,ίαὶ, ἐπὶ τοῦ
γνὰ οὖν, χαὶ ἐπὶ πάσης δωρεᾶς ἣν ὃ ϑεὸς" δω-
Ὁ θεῖται τῷ γένει ἡμῶν, καλὸν τὸ ἐνάριϑμιον, καὶ
μεμετρημένον, καὶ μὴ τὸ ὑπὲρ ἡμᾶς λαμβάνειν"
πλεονεξία γὰρ τοῦτό, γε. Τὸ τῆς ἡμέρας οὖν εἰς ἧ-
μέραν συναγαγέτω ἥ ψυχὴ, ὍΣ ἵνα μὴ ἑαυτὴν φύ-
μήν τῶν ἀγαϑῶν Ἂ ἀλλὰ τὸν φιλόδωρον ϑεὸν ἀπο-

"

ἧι 58. Καὶ διὰ τοῦτό μοι δοχεῖ τὸ προχείμενον
σϑαι. Σύμβολον φωτός ἐστιν ἣ ἡμέρα. (φῶς
Ψυχῆς ἐστι παιδεία. Πολλοὶ οὖν τὰ ἐν ψυχῇ
τα ἐχτήσαντο εἰς γύχτα καὶ ὄχότος, ἀλλ᾽ οὐχ εἷς
ἰέραν καὶ φῶς, οἷον τὰ προπαιδεύματα πάντα,
καὶ τὰ ἐγκύκλια λεγόμενα, καὶ φιλοσοφίαν αὐτὴν
Ὁ φῆς ἕνεκα ἢ ἀρχῆς τῆς πρὸς τοὺς ἡγεμόνας. ὋὉ δέ
ἀστεῖος. τὴν ἡμέραν ἕνεχα ἡμέρας, καὶ τὸ φῶς
ι ᾿ φωτὸς, χαὶ τὸ χαλὸν ἕνεκα τοῦ καλοῦ χτῦται
οὐ, οὐχ ἕγεχα ἄλλου τινός. “Τὸ καὶ ἐπιφέρει,
“Ὅπως πειράσω αὐτοὺς εἰ πορεύσονται τῷ γόμῳ

") Ἐχοᾶ, 12, ὅ.
᾿ ΚΞ) Ἐχοά, 16, 4.

,
ήχοντα, χαὶ μῆτε πλείω τῶν ἱκανῶν ως ὑπερβόλλειν,,

-

ΤῊΣ τς ΤΗΝ
192. 11615 ΑἸΤΠΕΘΟΒ. ΠΕ, ὅ8. 69.

μου. ἢ οὔ. δ) Νόμος γὰρ ϑεῖος οὗτος, τὴν ἀρετὴν
εἶ ἑαυτὴν τιμᾶν. Τοὺς. οὖν ἀσκητὰς ὥςπερ γόμ -
σμα δοκιμάζει ὃ ὀρϑὸς λόγος, πότερα κεχηλίδωνται εἶ
ἐπί τὶ τῶν. ἐχτὸς ἀναφέροντες τὸ τῆς ψυχῆς ἀγαϑὸν,
ἢ ὡς δόκιμον διαστέλλουσιν, ἐν. διανοίᾳ μόνῃ δια-
φυλάττοντες τοῦτο. Τούτοις συμβέβηκε μὴ. τοῖς
γηΐνοις,. ἀλλὰ ᾿ ἐν ανὸ ἔβενμα ἐπιυφήίοιςι τρέ-
φεσϑαι.
δ. ὅ9. “ηλοῖ. "δὲ χαὶ δι᾽ ἑτέρων, ὕταν φησὶ,
“Τὸ πρωὶ ἐγένετο καταπαυομένης τῆς δρόσου. ὑ-
κλῳ τῆς παρεμβολῆς », καὶ ἰδοὺ ἐπὶ πρόςωπον τῆς
ρήμου λεπτὸν ὡςεὶ χόριον, λευκὸν, ὡςεὶ πάγος ἐπὶ
τῆς γῆς. δόντες δὲ αὐτὸ εἶπον ἕτερος. τῷ ἑτέρῳ,
τί ἐστι τοῦτο; Οὐ γὰρ. ἤδεισαν. τί ἦν... Εἶπε δὲ αὐὖ-
τοῖς. Π]ωῦσῆς, οὗτος ὃ ἄρτος ὃν δέδωκεν ἡμῖν χύ
θιος τοῦ φαγεῖν, τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ 'συνέταξε -
οέρς 5.5) Ὁρᾷς τῆς ψυχῆς͵ τροφὴν οἵᾳ ἐστί: .416-
γος ϑεοῦ συγεχὴς », ἐοικὼς ,δρόσῳ ᾽ κύχλῳ πᾶσαν πε-
ριειληφὼς, κἀὶ μηδὲν μέρος ἀμέτοχον. αὑτοῦ ἐῶν.
Φαένεται δὲ οὐ πανταχοῦ ὃ λόγος. οὗτος, ἀλλ᾽ ἐπ᾿
ἐρήμου παϑῶν καὶ κακιῶν, καὶ ἔστι λεπτὸς νοῇ-
σαί τε καὶ γνοηϑῆναι, καὶ σφόδρα. διαυγὴς χαὶ χα-
ϑαρὸς ὁραϑῆναι, καὶ ἔστιν ΄ ὡςεὶ" κόριογ.. Φα-
σὶ δὲ οἱ γεηπόνοι τὸ σπέρμα τοῦ κορίου διαιρεϑὲ
εἰς ἄπειρα καὶ τμηϑὲν, χαϑ' ἕχαστον τῶν μεθ Π1
χαὶ, τμημάτων σπαρὲν βλαστάνειν οὕτως, ὡς καὶ τί
ὅλον ἠδύνατο. Τοιοῦτος καὶ ὃ ϑεοῦ λόγος, καὶ δι᾽
ὅλων ὠφελητιρὸς, χαὶ διὰ παντὸς μέρους χαὶ το
τυχόντος. Π]ήποτε δὲ ὁμοιοῦται χαὶ τῇ χατὰ τὸ
ὀφθαλμὸν κόρῃ; Ὡς γὰρ αὑτὴ βραχύτατον. οὐσα
μέρος, τὰς τῶν ὄντων δρᾷ ζώνας ὅλας, καὶ ϑάλατει
121 ταν ἄπειρον; καὶ ἀέρος μέγεϑος ,. καὶ Δοῦ παντός
᾿Μιούρανοῦ ὅσον ἀνατέλλων καὶ ἀρλέφειυ" ὃ ἥλιος δρί-

Ἂ Ἐχοά, 16, 4,
ἢ Ἐχοᾶ, 16, 18 544.

ο΄ ἹΕΘΙΒ ΑἸΈΘΟΗ, ΠῚ, ὅ9---61. 478

"οὕτω. χαὶ ὃ ϑεῖος λόγος ὀξυδερκέστατύς ε ἐστιν, ὡς
ἅντα ἐφορᾶν εἰναι ἱκανὸς, ῷ τὰ ϑέας ἄξια κα-
ονται, παρ᾽ ὃ καὶ λευκόν ἐστι. 1 γὰρ ἂν εἴη
Εν; ἢ τηλαυγέστερον ϑείου “λόγου, οὗ κατὰ
ουσίαν. καὶ τὰ ἄλλα τὴν ἀχλὺν καὶ τὸν ζό-
ΠΗ ᾿ἀπελαύνει, φωτὸς ἀρ ῖεν ψυχικοῦ γλι-

ἀν ᾧ, “ὃ. Ἴδιον δὲ περὶ τοῦτον τὸν «λόγον συμβαί-
γεὶ πάϑος.. Ὅταν γὰρ χαλέσῃ. πρὸς ἑαυτὸν τὴν ψυ-
» πῆξιν ἀνεγείρει τῷ γεώδει καὶ σωματικῷ καὶ
σϑητικῷ παντί. “Τὸ λέγεται, τὸ “ ὡςεὶ πάγος ἐπὶ
γῆς. » ἡὴ Καὶ γὰρ ἡνίκα ὃ τὸν ϑεὸν δρῶν φυ-
ν τὴν ἀπὸ τῶν παϑῶν μελετῷ,. ΄ ᾿πήγνυνται τὰ
τα," τουτέστιν ἢ ορὰ καὶ αὔξησις καὶ τὸ με-
λαυχον αὐτῶν." “ ἐπάγη γὰρ τὰ κύματα. ἐν μέσῳ
ς ϑαλάσσης,᾽ Ἀπ) ὅγα, διαβῇ, τὸ πάϑος ὃ βλέπων
τὸν ὄντα. “Ἅ“ Ποενϑάνονται οὖν ἀλλήλων, αἵ. ψυ-
δ ΒΕ, δὲ πεπογϑυῖαι μὲν ἤδη τὸν λόγον, οὐχ
ΝΣ δὲ εἰπεῖν τὸ ἐρχΐ ἐστι.᾽ Καὶ γὰρ.) γλυκαν-
ἔντες. πολλάκις , τὸν χεχινηκότα χυμὸν ἀγνοοῦμεν,
καὶ ἡδέων ἀτμῶν εὐσφραινόμενοι τίνες εἰσὶν οὐχ
μεν. Οὕτως οὖν ἢ ψυχὴ γαγωϑεῖσα πολλάκις εἷἴ-
πεῖν οὐκ, «ἔχει, τί τὸ γανῶσαν αὐτήν ἐστι" διδάσχε-
ε δὲ ὑπὸ τοῦ ἱεροφάντον καὶ προφήτου Π]ωΐσέως,
ἐρεῖ, “Οὗτός ἔστιν ὃ ἄρτος, ἡ τροφὴ ἣν ἔδωχεν
ϑεὸς τῇ ψυχῇ, Ἂν κα ἐφὶ προςενέγχασθαι. τὸ ἑαυτοῖ
μα, καὶ τὸν ἑαυτοῦ λόγον" οὗτος γὰρ ὃ ἄρτος ὃν
ἔδωχεν ἡμῖν φαγεῖν, τοῦτο τὸ ῥῆμα.
τς, 61. «1ἔγει δὲ χαὶ ἐν Ἰευτερονομίῳ.,,, ὁ Καὶρ8
ἄκωσέ σε, καὶ ἐλιμα) χόνησέ σε, καὶ ἐψώμισέ σεν.
᾿ μιάγνα, ὃ οὐχ ἤδεισαν οἱ πατέρες σοῦ, ἵνα ἀγνοαγ-

Ὁ) Ἑχοὰ, 10, 14.
52) Ἐχοᾶ, 15, 8.

ἜΚ) Ἐχοά, 16, 165,

πὰς 2} Τρϊά,

᾿

114 ΤΕΘῚΒ ΑΒΒΕΘΟΆ, ἫΠΙ, 64. 6... ἷ
γείλῃ σοι, ὅτι οὐκ ἐπὶ «ἄρτῳ. μόνῳ ζήσεται ὠνθυμὰ
πος; δλλ- δ νρνν “ῥήματι ἐχπορευομένῳ διὰ στό-
ματος ϑεοῦ. Ἢ κάκωσις αὕτη ἱλασμός ἐστι" χαὶ
γὰρ τῇ δεκάτῃ χαχῶν ἡμῶν τὰς ψυχὰς ἱλάσκεται-
Ὅταν γὰρ τὰ ἡδέα περισυλᾶται, δοχοῦμεν, καχοῦ:
σϑαι, τόδ᾽ ἔστι πρὸς ἀλήϑειαν » ἵλεω τὸν ϑεὸν
ἔχειν. “Περιποιεῖ δὲ ἡμῖν καὶ λιμὸν, οὐκ. "ἀρετῆς,
ἀλλὰ τὸν ἐκ πάϑους χαὶ κακίας συνιστάμενον. 1 ε-
χμήριον δὲ, διατρέφει γὰρ. "ἡμᾶς τῷ γενιχωτάτ
αὑτοῦ λόγῳ. Τὺ γὰρ μάνγα ἑρμηνεύεται 1, “τοῦτί
ἐστι τὸ γενικώτατον τῶν ὄντων. Καὶ ὃ χόγος α ᾿
τοῦ ϑεοῦ ὑπεράνω παντός ἐστι τοῦ κόσμου μ᾿ Ἢ
πρεσβύτατος χαὶ γενικώτατος. τῶν ὅσα γέγονε. Τοῦ-
τον τὸν λόγον οὐχ ἤδεισαν "οἱ πατέρες, ὁὐχ οἵ πρὸ
ἀλήϑειαν, ἀλλ᾽ οἱ χρόνῳ πολιοὶ, οἱ λέγοντες, «272:
μὲν ἀρχηγὸν, καὶ ἀποστρέψωμμεν" Ἧ εἷς τὸ αἰθὰ
«Ἵϊγύπτου. ᾿ἡναγγελλέτω οὖν ὁ ϑεὸς τῇ ψυχῇ, ὅτι “
122 ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὃ ἄνθρωπος, ᾿ χατ᾽ εἶχό
Μ.“ἀλλ᾽ ἐπὶ παντὶ ῥήματι τῷ ἐκπορευομένῳ διὰ στόμα
τος ϑεοῦ, Ὁ Ν τουτέστι, καὶ διὰ παντὸς τοῦ λόγο
τραφήσεται, καὶ διὰ μέρους αὐτοῦ. 7ὺ μὲν γὰρ στόμ!
σύμβολον τοῦ λόγου, τὸ δὲ ῥῆμα μέρος αὐτοῦ. 1 ρἕ-
φεῖαι δὲ τῶν μὲν τελειοτέρων. ἢ ψυχὴ ὅλῳ, τῷ λύγῳ"
᾿ἀγαπήσαιμεν δ᾽ ἂν ἡμεῖς, εἴ χαὶ μέρει τραφείη μεν. αὖτο
ᾧ. 602. χ41λλ᾽ οὗτοι, ἐιὲν εὔχονται ϑεοῦ λόγῳ Ὁ
φῆναι, ὃ δὲ Ἰαχὼβ καὶ τὸν λόγον ὑπερχύψας, ὑπ

᾿ς αὑτοῦ φησι τρέφεοϑαι τοῦ ϑεοῦ. «1έγει δὲ οὕτω
(ὯὩΔοϑεὸς,. ᾧ εὐηρέστη σαν οἱ πατέρες. μου, “βραύ (
χαὶ Ἰσαὰκ, ὃ ϑεὸς ὃ τρέφων. με ἐκ νεύτητος ἕως τῆ,
ἡμέρας, ταύτης, ὃ ἄγγελος. ὃ ῥυύμενός με ἐχ
των τῶν κακῶν, εὐλογήσαι τὰ παιδία ταῦτα. Ἐἢ ᾿
Ὡραῖος οὗτος ὃ τρόπος, τροφέα τὸν βγΑρί τῳ οὐχο ἣΣ

ἀμ

Ἢ Νιυμ. 14, 4,
Ὁ) Ῥοαι. 8, 8. ΟΞ Οὐ, ᾿
ΤῊ) 6ι. 48, 15. : ΚΟΥ ΨΗ 1

615 ΑἸΔΙΕΘΟΒ. ΠΙ, 65. 685. 175

ΜΑΙ ὃ ἡγεῖται" τὸν δὲ ἄγγελον. , ὃς ἐστι λόγος, ὥςπερ
ατρὸν χαχῶν, φυσιχώτατα. ἡΠρέσχει γὰρ αὐτῷ τὰ
Ν προηγούμενα, ἀγαϑὰ ν᾿ αὐτοπροςξώπως αὐτὸν τὸν
ὄντα διδόναι , τὰ δεύτερα δὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ λό-
γοῦυς αὐτοῦ. “ΤΠεύτερα, δέ ἐστιν ὅσα «περιέχει κακῶν
ἀπαλλαγήν. “ιὰ τοῦτ᾽ οἶμαι καὶ ὑγείαν μὲν τὴν
ἁπλῆν, ἧς οὐ προηγεῖται νόσος ἐν τοῖς σώμασιν,
ϑεὸς χαρίζεται. δι ἑαυτοῦ μόνου, τὴν δὲ γινομένην
κατὰ γόσου φυγὴν, καὶ διὰ τέχνης καὶ διὰ ἢ ἰατρικῆς"
Ἢ γράφω. καὶ ἐπιστήμῃ καὶ τεχνίτῃ. τῷ δοχεῖν ἢ ἴᾶ-
σϑαι, πρὸς ἀλήϑειαν αὐτὸς καὶ διὰ τούτων καὶ ἄνευ
ύτων ἰώμενος. Τοῦτον δὴ τὸν τρόπον καὶ ἐπὶ
“ψυχῆς ἔχει. Τὰ μὲν ἀγαϑὰ γ γὰξ τροφὰς ᾿ αὐτὸς
χαρίζεται. δι᾿ ἑαυτοῦ, διὰ δὲ ἀγγέλων καὶ λόγων, ὅσαθ4
ἀπαλλαγὴν περιέχει χακῶν.
ΕΥ 603. Ταῦτα δὲ ηὔξατο αἰτιώμενος τὸν πολι-
τιχὸν Ἰωσὴφ. ᾿ ὃς ἐτό) μησεν εἰπεῖν ὅτι “ ἐχϑρέψω σε
ἐχεῖ." αὐ ὁ μ Σπεύσαντες γὰρ,» φησὶν , “ἀνάβητε πρὸς
τὸν “πατέρα μου, καὶ εἴπατε αὐτῷ, τάδε λέγει," χαὶ
᾿ τὰ ἑξῆς" εἶτα, “ Κατάβηϑι πρὸς μιὲ καὶ μὴ μείνῃς "
᾿ ἐπὶ πᾶσι, καὶ ἐκϑρέψω σε ἐκεῖ, ἔτη γὰρ πέντε λι-
"ΠΝός.᾽ ᾿Επιμεμφόμενος οὖν ἅμα, καὶ διδάσκων τὸν
᾿δοκησίσοφον λέγει" ὧ οὗτος, ἴσϑι τὰς ψυχῆς τρο-
φὰς ἐπιστήμας ὑπαρχούσας, ἃς οὐχ ὃ αἰσϑητὸς λό--
. 70ς, ἀλλ᾽ ὃ ϑεὸς δωρεῖται, ὃ τρέφων ἐχ γεότητος
καὶ πρώτης ἀκμῆς μέχρι τελείου φωτὸς, » αὐτὸς ἐμ-
“πλήσει. Ἔπαϑεν οὖν ταὐτὸν ὃ ὃ Ἰωσὴφ τῇ μητρὶ ἀὐ-
τοῦ Ῥάχήλ. Καὶ γὰρ αὐτὴ ἐνόμισε δύνασϑαί τι τὸ
γεννητόν. “1ιὸ λέγει, “246ὁς μοι τέκνα." “4Ζλλ ὃ γὲ
ἑργιστὴς ἑαυτὸν μιμησάμενος ἐρεῖ. ““Πλάνον πε-
; πλάνησαι πολύν. Οὐ γὰρ ἀντὶ ϑεοῦ ἐγώ εἶμει, τοῦ
“μόγου δυναμένου τὰς ψυχῶν͵ ἐήτρας ἀνοιγνῦ-
γαι, ῬὉ χαὶ σπείρειν ἐν αὐταῖς ἀρετὰς, καὶ ποὶεῖν

ἘΠ Ὁ) 6 θη. 465, 11.
“Ὁ Θθ6π, 80, 1 54ᾳ.

170 ΤΈΟΘΙΘ ΑἸΤΙΈΘΟΗ. ΠΗ, 68. 64.

ἐγκύμονας καὶ τιχτούσας τὰ καλά. Κατάμαϑε͵ ἐ-
τοι τὴν ἀδελφήν σου «Τείαν » καὶ εὑρήσεις ἐξ οὖδεν ς
γεγγητοῦ λαμβάνουσαν τὴν σπορὰν καὶ τὴν γονὴν,
ἀλλ᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ ϑεοῦ. “ Ἰδὼν “γὰρ κύριος ὅτι
μισεῖται «Ζεία, ἤνοιξε τὴν μήτραν αὐτῆς. “Ῥαχὴλ δὲς
ἦν στείρα." Ὁ) ΔἽλλ᾽ ὅρα πάλιν τὴν ἐν τούτῳ λε-
πτουργίαν τῆς ἀρετῆς. Ὃ ϑεὸς τὰς μήτρας ἀνοίγ ,
σπείρων ἐν αὐταῖς τὰς καλὰς πράξεις. Ἡ δὲ μήτρα
παραδεξαμένη τὴν ἀρετὴν ὑπὸ ϑεοῦ ᾿ οὐ τίκτει τῷ
ϑεῷ, -τ Ζθεῖος γὰρ οὐδενός ἐστιν δι ὧν, -- - ἀλλ᾽
ἐμοὶ τῷ Ἰακὼβ᾽ υἱούς. Ἐμοῦ γὰρ ἕνεκα ἔσπειρεν δ
ϑεὸς ἐν τῇ ἀρετῇ τάχα, οὐχ ἑαυτοῦ. Οὐκοῦν ἄλλος.
“μὲν ἀνὴρ τῆς «Ἵείας ὃ 0 ᾿ἡσυχαζύμενος εὑρίσχεται ᾿ ἄλ
λος δὲ πατὴρ τῶν ἐχ “είας τέκνων. “νὴ μὲν γὰ σ᾽
ὃ τὴν μήτραν ἀνοίγων, πατὴρ δὲ τῶν τέχνων,.
ταῦτα τίκτειν λέγεται. ---- ,

δ, θά. “Καὶ ἔχϑραν ϑήσω. ἀνὰ μέσον σοῦ χι
ιἀνὰ μέσον τῆς γυναικός. απ έρὸ Ὄντως ἐστὶν ἤδο
ἐχϑρὸν αἰσϑήσει ΤΟΔΝ. τοι δοχοῦν ἐνίοις μάλιστα εἶ ᾿
ψαι φίλον. “1λλ᾽ ὥςπερ τὸν κόλακα οὐχ ἄν τις ἑταῖ- ἔ
ορΟΡ. εἴποι, νόσος γὰρ φιλίας ἢ κολακεία, οὐδὲ τὴν,
ἑταίραν εὔνουν ἐραστῇ, τοῖς γὰρ διδομένοις, οὐκ
αὐτῷ ᾿; προςπέπογϑεν" οὕτω χαὶ τὴν ἡδονὴν ἐξετά-.
ζων εὑρήσεις γόϑον οἰχειότητα ὁποδυομένην πρὸς
αἴσϑησιν.. Ὅταν. γέ τοι κορεσϑῶμεν ἡδονῆς, ἐχπί-.
πτει τῶν τόνων ἡμῶν τὰ αἰσθητήρια. Ἢ τοὺς οἷ:
νων ἔρωτι μιεϑύοντας οὐ χαταλαμβάνεις, ὅτι ὁρῶν ἐς τ
οὐχ ὁρῶσι, καὶ ἀκούοντες οὐχ ἀχούΐουσι, καὶ τῶν .
ἄλλων αἰσϑήσειον ἀφήρηνται τὰς ἀκριβεῖς ἐνεργείας :
“Ἔστι. δὲ ὃ ὅτε καὶ διὰ πλῆϑος ἄμετρον τροφῆς ἅπο
τὲς οἱ τόνοι τῶν αἰσϑήσεων ὑφείϑησαν ὕπνου κατ
λαμβάνοντος » ὃς καὶ τὸ; ὄνομα ἔσχεν ὑπὸ τῆς ὃ ἱ

εσέως αὐτῶν, Χαλᾶται γὰρ τότε τὸ αἰσϑητιχὸν ὄρ-

Ὁ) θα. 29, 31. ἀμ τὰν Τὴν ἫΝ
μὉ) Θ6η: 8, 15. ᾿ εὐ ΟῚ

ἽΕΟΘΙΒ, ΑἸ ΈΘΟΗ. ΜΙ, 64-- - 66, 177

᾿γανον», ὥςπερ ἐν ταῖς ἐγρηγόρσεσιν ἐπιτείνεται.. μη--
κέτι χωφὰς τὰς ἀπὸ τοῦ ἐχτὸς πλήξεις, δεχόμενον,
. ἀλλὰ γεγωνυίας καὶ ἐναργεῖς, τήν τε ἠχὴν ἄχρι τοῦ
᾿ γοῦ διαδιδούσας. “1εἴ γὰρ αὐτὸν πληχϑέντα γνωρί-
σαι. τὸ ἐχτὸς, καὶ λαβεῖν αὐτοῦ τύπον ἐναργῆν. τ---
ΕΝ ὁύ. Τήρει. δὲ, ὅτι οὐκ εἶπέν, “ἔχϑραν ϑήσω
᾿ σοὶ καὶ τῇ γυναικὶ ,᾽. ἀλλὰ “ ἀνὰ μέσον. σοῦ. καὶ τῆς
᾿χυχιχός.". “]ιὰ τέ δέ; Ὅτι περὶ τὸ μέσον, καὶ ὡς
ἂν ἐν μιεϑορίῳ κείμενον ἡδονῆς. καὶ αἰσϑήσεως,. γέ-
124 γεται τούτων ὃ πόλεμος. Τὸ δὲ μέσον ἀμφοῖν ἐστι
Μιτὸ. πότιμον ὁ τὸ ἐδώδιμον . τὸ εὐτρεπὲς πρὸς τὰ τοι--
αὖτα πάντα, ὧν ἕχαστον αἰσϑητόν τέ ἐστι καὶ ποιη-
τικὸν ἡδονῆς." Ὅταν οὖν ἀπλήστως ἐμφορηϑήσεται
τούτων ἢ ἡδονὴ ἵ βλάβην εὐθὺς εἰργάζετο αἰσϑήσει.
Ε δὲ ἀνὰ μέσον". τοῦ σπέρματός σου καὶ τοῦ σπέρ-
᾿ ματος αὐτῆς; «εἴρηται πάλιν: φυσιχῶς. Σπέρμα. γὰρ
᾿ πᾶν. ἐστι. γεγέσεως ἀρχή: «“Πρχὴ δὲ ἡδονῆς μὲν ὀὐ
τὸ πάϑος, ἀλλ᾽ ἄλογος δρμὴ αἰσϑήσεως διὰ νοῦ.
“πὸ. γὰρ τοὐτου καϑάπερ τινὸς πηγῆς, αἱ αἰσϑῆήτι-
χαὶ τείγονται δυγάμεις, μάλιστα κατὰ τὸν ἱερώτατον.
᾿ ΜΙωῦσῆν, ὃς ἐχ τοῦ “δὰμ πεπλάσϑαι φησὶ. τὴν. γυ-
ψαῖχα,,, τὴν αἴσϑησιν. ἐκ, τοῦ "νοῦ.. Ὅπερ. οὖν ἡδονὴ
πρὸς αἴσϑησιν », τοῦτο πάϑος “πρὸς. γοῦν. 'Ὥςτε
ἢ ἐπειδὴ ἐκεῖνα ἐχϑοὰ, καὶ ταῦτ᾽ ἂν εἴη πολέμια.
πον δ. 80... Καὶ περιφαγής ἐστιν. ὃ. τῶνδε: πόλεμος.
᾿ Κατὰ γοῦν. τὰς ἐπικρατείας τοῦ νοῦ; ὅτε τοῖς. «γοη-
“τοῖς χαὶ ἀσωμάτοις παραβάλλει, φυγαδεύεται τὸ πά-
ϑος. «Καὶ “ἔμπαλιν ὅταν τοῦτο νικήσῃ γίκην κακὴν,
εἴκει. ὃ γοῦς, κωλυόμενος προςἔχειν ἑαυτῷ. ᾿καὶ τρθϑ
ἑαυτοῦ πᾶσιν" "ἔργοις. (Φησὶ γοῦν. ἐν. ἑτέῤ’--; ὅτι
τὍὐαν μὲν ἐπῇρε τὰς χεῖρας ΠΙωῦὺσζ;; ἌΘΚΨΕΝ
Ἰσραὴλ, ὅταν δὲ καθῆκε, κατίσγοο" “ἡμαλήκ. Ἢ
“Τοῦτο παριστῶν᾽, ὅτε. ὃ νοῦς ὀπειλὴν μὲν ἐξάρῃ αὺ-
τὸν ἀπὸ τῶν ϑνητῶ»; καὶ »“«τεωρισϑῇ, ῥώγνυται

5) Ἐχοᾶ, 17, 11. )

Ἣ ΨΜΝ ᾿Ξ ἑἙ ἝἜ- ν΄

18 ΤΕΘῚΘ ΑΙΜΈΘΟΆ. Π| 66.--- 68. ε

τῷ δρᾶν τὸν ϑεὸν, ὅπερ ἐστὶν Ἰσραήλ... Ἐμεδὸνϑδο
καϑῇ. τοὺς᾿ ἰδίους τόνους, χαὶ ἐξασϑενήσῃ , αὐτίχα ᾿
τὸ πάϑος ἰσχύσει ὃ μαλὴκ, ὃς. ἑρμηνεύεται λαὸς Ἷ
ἐχλείχων. Ὄντως. γὰρ διεσϑίει "τὴν. ὅλην ψυχὴν καὶ
ἐκλιχμᾶται, μηδὲν ἐν αὐτῇ σπέρμα ἢ ζώπυρον ᾿ἄρες-. ᾿
τῆς ὑπολείπων. ΤΠ αρ᾽ ὃ καὶ λέγεται, “ἀρχὴ ἐϑνῶν τ᾽
μαλὴκ,» ὅτι τῶν “μιγάδων. καὶ. συγκλύδων, καὶ πε
φυρμένων. ἀβουλὶ τὸ πάϑος ἄρχει καὶ κυρὶεύει. “ιὰ {-
τούτου πᾶς ὃ ψυχῆς ἀναῤῥιπίζεται πόλεμος. υἷς
γοῦν χαρίζεται διανοίαις ὃ ϑεὸς εἰρήνην, ταύταις, ἅ
ὁμολογεῖ ἀπαλείψειν τὸ Ὑνυγηλρ “μαλὴκ ἐχὶ τῆς
ὑπ᾿ οὐρανόν. ---: ΣῈ
ᾧ. 67. Τὸ δὲ ᾿εγλότός σου τηρήσει. κεφαλὴν, καὶ
σὺ τηϑήσεις αὐτοῦ. πτέρναν Ἀ) τῇ μὲν “φωνῇ βαρει ἥ
βαρίσιιός: ἐστι, τῷ δὲ ΄σημαινομένῳ. χατόρϑωμα. Τίρᾳ
γάρ; Ὀφείλεται περὶ τῆς γυναιχὸς, ἧ δὲ γύνὴ -““ αὐΞῬ,
τὸς" οὐχ ἔστιν ἀλλ᾽ “αὐτή. » οὖν λεκτέον: ἀπὸ
τοῦ περὶ τῆς «γογαιχὸς λόγου μετελήλυϑεν ἐπὶ τὸ
σπέρμα, καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῆς. ἀρχὴ δὲ ἦν αἰσϑή- ἢ
120 σεώς ὃ ψοῦς. Οὗτος δὲ ἄῤῥην, ἐφ οὗ χρὴ λέγειν, ;
Μοαϊτὸς χαὶ αὐτοῦ ᾿ υκαὶ: τὰ τοιαῦτα. “Ὀρϑῶς οὖν τῇ
ἡδονῇ λέγεται; ὅτι ὃ νοῦς σοὺ τηρήσει τὸ κεφάλαιον,
χαὶ “ἡγεμονικὸν δόγμα" καὶ σὺ, τηρήσεις αὐτοῦ τοῦ
γοῦ τὰς. ἐπιβάσεις. "καὶ ἐφιδρύσεις ᾿ τῶν. ἀριοκ ΥΘἿΝΝ
αἷξ' αἵ πτέρναι κατὰ λόγον εἰκάσϑησαν. 1Ὲ} εἰ
τον. ῖ68. Τὸ δὲ “τηρήσει δύο δηλοῖ" ἕν μὲν τὸ οἷον 7
διαφυλάξει, καὶ διασώσει, ἕτερον δὲ τὸ ἴσον τῷ ἕπι-
τηρήσει πρὸς ἀναίρεσιν. ᾿“νάγκη. δὲ τὸν νοῦν ἢ φαῦς.
δον ἢ σπουδαῖον, εἶναι. Ὃ μὲν οὖν ἄφρων. φύλαξ καὶ
ταμίος ἂν γένοιτο. τῆς ἡδονῆς, χαίρει γὰρ αὐτῇ, δ᾽ δὲ
σπουδαῖος ᾿νϑρὸς,, καραδοκῶν. ὅτε ἐπιϑέμενος ἰοχύξ:
σει καϑελεῖν ὐτὴν εἰςάπαν. Καὶ μὴν: ἔμπαλιν ἢ
ἡδονὴ τοῦ μὲν ἄφηργος διατηρεῖ τὴν ἐπίθασιν-" τοῦ Γ
δὲ σοφοῦ λύειν καὶ δωκρεῖν ἐπιχειρεῖ τὴν ὥσυάοον

Ἢ 66η, 8, 10.

ΠἼΟΙΘ ΑἸΠΙΕΘΟΝ. [Π| 68.696. 7ὃ

“-

ἡγουμένη τὸν μὲν κατάλυσιν αὐτῆς ΠΕ ΡΕ Ἢ τὸν δὲ
“ἄφρονα, ἧς δι’ ὧν μάλιστα σωϑήσεται. ΛΝ δμ(ὸς
᾿πτερνίζειν, δοκοῦσα, καὶ ἀπατᾶν τὸν ἀστεῖον. αὑτὴ
πτερνισϑήσεται πρὸς, τοῦ πάλην ἠσκηκότος Ἰαχὼῤ,
ἜΣΙΣῚ πάλην δὲ οὐ τὴν τοῦ σώματος » ἀλλ᾽ ἣν παλαίει
Ἶ ψυχὴ πρὸς τοὺς ἀνταγωνιστὰς τρόπους αὐτῆς, πᾶ-
Ἐ ϑέσι καὶ καχίαις μαχομένους, --- καὶ οὐ πρύτερον ἀνή-
“σεν πτέργαν τοῦ ἀνταγωγιστοῦ πἰάϑους ᾿ πρὶν. ἀπει-
πεῖν αὐτὸ, χαὶ δμολογῆσαϊ ὅτι ἐπτέῤνισται καὶ νενέ-
χηται δὶς, ἔν τε τοῖς πρωτοτοχίοις, χαὶ ἐν τῷ ἐὐλο-
᾿ γιστεῖν. ““Ζ7Πικαίως γὰρ, φησὶν, ὰ ἐχλήϑη τὸ ὄνομα
Ϊ. αὐτοῦ Ἰαχώβ. Ἔπτέργικέ μὲ γὰρ ἤδη δεύτερον. “Τύτε
᾿ Τὰ πρωτοτύχιά μου εἴληφε, καὶ νῦν εἴληφε τὴν εὖλο--
ἀν μου. Ὃ Πρεσβύτερα. δὲ ὃ μὲν φαῦλόξ᾽ ἡγεῖται
᾿ τὰ σώματος, ὃ δὲ ἀστεῖος τὰ ἱψυχῆς, ἃ καὶ πρὸς ἀλή-
ϑειάν ἐστίν, οὗ χφόνῳ," ἀλλὰ δυνάμει καὶ ἀξιώματι
β

τ

,
]
ἢ
᾿

πρεσβύτερα χαὶ πρῶτα ὄντως , ὡς καὶ ἄρχων ἐν πό-
λει᾿ ἡγεμονὶς δὲ τοῦ συγκρίματος. ἥ ψυχῇ.

: ᾧ. 09. Εἴληφεν οὖν τὰ πρῶτα ὃ πρῶτος κατ᾽
Γυνν; ἃ καὶ ἐπέθαλεν αὐτῷ" εἴληφε γὰρ καὶ εὖ--
Λλογιστεῖν σὺν εὐχαῖς τελείαις. ἹΠάταιος δὲ καὶ οἷη-
᾿ σίσοφος. ὃ λέγων, “τὰς ἐμὰς εὐλογίας καὶ τὰ ἐμὰ
[ πρωτοτόκια εἴληφεν.» ἐνὶ, Οὐ γὰρ τὰ σὰ, ὦ οὗτος,
᾿ λαμβάνει . ἀλλὰ τοῖς σοῖς τὸ ἐναντία. Τὰ μὲν γὰρ
σὰ δουλείας, τὰ δὲ ἐχείνου δεσποτείας ἠξίωται. Καὶ
'

εἶ ἀγαπήσεις δοῦλος γενέσϑαι τοῦ σοφοῦ, νουϑεσίας
καὶ σωφρονισμοῦ κοινωνήσεις, ἀμαϑίαν καὶ ἀπαιδευ-
σίαν κῆρας ψυχῆς ἀποβαλών. Ἐϊχόμενος. γὰρ ὃ πα-
ρῇ σοί φησιν, ὅτι “τῷ ἀδελφῷ σου δουλεύσεις, ),
ὦ ᾿ οὐχὶ γῦν, -- οὐ γὰρ ἀνέξεταί σε ἀφηνιάζοντα,
ες ἀλλ ὅταν. ἐκλύσῃς τὸν ζυγὸν ἀπὸ τοῦ τραχὶ ἡλου}
σοῦ, τὸ αὔχημα καὶ φούσγμα ἀποβαλὼν ὃ ἐκτήσω, Ῥ,

Ἔ

; "Νὰ 66. 27, 860."
ἢ 70) τοῖα,
ΚἈΞ) 66. 27, 40,

188 ΓΕΘῚΒ ΑἸΤΈΘΟΒ. ΠῚ, 69. 70.

126 νὐπρξεύξας ἑαυτὸν ὀχήματι παϑῶν ἢ ἡνιοχούσης ἡ
Μιὰ "ἀφροσύνης. Νυνὶ ειὲν δοῦλος εἶ χαλεπῶν καὶ ἀφο- ἠ
ρήτων τῶν ἐν ἑαυτῷ δεσποτῶν, οἷς γόμος ἐστὶ, μήτ
δένα ,"ἐλεύϑερον ποιεῖν. Ἐὰν «δὲ τούτους. δρασμῷ
χρησάμενος καταλίπῃς », ὑὉποδέξεταί σε φιλύδου-.
λος᾿ δεσπότης ἐπ᾽ ἐλπίσι χρησταῖς ἐλευθερίας, καὶ
οὐκ ἐχδώσει ἔτι τοῖς προτέροις δεσπόταις, μαϑὼν
παρὰ Π]ωϑσέως δίδαγμα καὶ δόγμα ἀναγκαῖον, “μὴ. μα
παραδιδόχαι, παῖδα τῷ κυρίῳ ὃς “προςτέϑειται αὐτῷ ὶ
παρὰ τοῦ κυρίου" μετὰ γὰρ αὐτοῦ κατοικήσει ἐν
παντὶ τόπῳ, ᾧ ἂν ἀρέσκῃ αὐτῷ.
ᾧ, 70. Ψ4λλ᾽ ἕως οὐχ ἀποδέδρακας, ἔτι δ᾽ υμοΝ
χαλίνωσαι ταῖς ἐχείνων τῶν δεσποτῶν ἡγνίαις, ἀνα-᾿
δίαις δουλεύειν 'σοφῷ., τεχμήριον μιέγιστον. ἤϑους
ἀγελευϑέρου καὶ "δουλοπρεποῦς παρέχεις, ὅταν λέ.
γῃς; “τὰ ἐμὰ; πρωτοτόκια χαὶ τὰς ἐμὰς ΟΝ
γίας. ὯΔ), Εἰς ἄμετρον γὰρ ἀμαϑίαν κεχωρηκότων.
αἵδε αὗ φωναὶ, ἐπειδὴ μόνῳ ἁρμόττει θεῷ λέ-
7γειν τὸ ἐμόν" αὐτοῦ. γὰρ ὄντως κτήματα μόνου τὰ
πάντα. Διὸ χαὶ μαρτυρήσει ὃ ὅταν φῇ, “ἸΤὰ δῶρά
μου, δόματά μου, καρπώματά μου.» Πλ “Πατη-. :
θήσεις ὅτε δῶρα δομάτων διαφέρουσι. Τὰ μὲν γὰρ, ;
ἔμφασιν μεγέϑους τελείων ἀγαϑῶν δηλοῦσιν, ἃ
τοῖς τελείοις χαρίζεται ὃ ϑεὸς, τὰ δὲ εἰς βραχύτατον.
ἔσταλται » ὧν μετέχουσιν οἱ εὐφυεῖς ἀσχηταὶ οἵ προ-
κόπτοντες. Οἱ χάριν χαὶ “βραὰμ ἀχολουϑῶν τῷ :
ϑεοῦ ϑελήματι γἱ τὰ μὲν ὑπάρχοντα ἅπερ, ἦν αὐτῷ͵ ΄-
ἐχ ϑεοῦ, κατέχει, “ ἀποπέμπεται δὲ τὴν ἵππον τοῦ
βασιλέως Σοδόμων, Ἐ.) ὡς χαὶ τὰ “παρχτὰ τῶν
παλλακῶν. Καὶ Πωῦδοῆς. μέντοι τὰ μέγιστα δικαιο-
γομεῖν ἀξιοῖ, καὶ περὶ τῶν μεγίστων" τὰ δὲ βραχέα

᾿

3“) Ῥοαε, 23, 16. , ῬΈΝ ΕΟ.
531) 665. 27, 86.

ὅ53) Νίμα, 28, 2. "
Ἔχ) 6ρῃ. 14, 21. ΕΣ:

τ ὙΠ6ΙΒ ΑἸΠΕΘΟΗ. ΠΙ, 70. 71. 184

τῶν κριμάτων ᾿ἐπιτρέπει τοῖς δευτερεύουσι σκοπεῖν.
Ὅστις δὲ τολμᾷ λέγειν ἑαυτοῦ τι εἶναι, δοῦλος τὸν
ο πάντας αἰῶνα γεγράψεται" ὥςπερ ; ὃ λέγων, 4: Ἠγάπηκα
τὸν κύριόν μου, καὶ τὴν γυναῖκά μου, καὶ τὰ παι--
δία μου" οὐκ ἀποτρέχω ἐλ εύϑερος. ν᾿ ᾿ὰ Εὐγε: τὸ ἑαυτῷ
ὁμολογῆσαι δουλείαν. Τῶς γὰρ ὃ λέγων Ν οὐ δοῦλος,
ἐμὸς. ὃ κύριος γοῦς ἐστι, κύριος ἑαυτοῦ χαὶ αὐτο-
χκράτωρ᾽ ἐμὴ καὶ ἢ αἴσϑησις ἕ αὔταρκες τῶν σωμά-
τῶν χριτήριον" ἐμὰ καὶ τὰ τούτων ἔκγονα; τοῦ μὲν
γοῦ. τὰ νοητὰ, τῆς δὲ αἰσϑήσεως τὰ αἰσϑητά" ἐπ᾿
ἐμοὶ γὰρ τὸ νοεῖν, τὸ αἰσϑάγεσϑαι. “4. λὰ μὴ μόνον
ἑαυτοῦ καταμαρτυρείτω, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ χα-
ταδικασϑεὶς, αἰωνίαν καὶ βεβαιοτάτην ὑπομενέτω
δουλείαν κελεύοντος" τό τε οὖς τρυπάσϑω : γα μὴ
παραδέξηται "λόγους ἀρετῆς, καὶ δουλεύῃ τὸν αἰῶνα
τῷ νῷ καὶ τῇ αἰσϑήσει, καχοῖς καὶ ἀνηλεέσι δεσπό-
ταις. --
ᾧ. 71. “Καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε, πληϑύνων πληϑυ-98
γῶ τὰς λύπας σου χαὶ τὸν στεναγμόν σου. ἔρον Τῆς.
᾿ γυναικὸς, ἥτις αἴσϑησις ἦν, ἰδιόν ἐστιν ἀλγηδὼν. πά--
127ϑος, ἢ λύπη χαλεῖται. Περὶ ὃ γὰρ. γίνεται τὸ ἥ-
Μδεσϑαι, περὶ τοῦτο καὶ τὸ ἀλγεῖν. Ἡδόμεϑα δὲ διὰ
τῶν ᾿αἰσϑήσεων ᾿ ὥςτε ἐξ ἀνάγκης καὶ ἀλγοῦμεν δι
αὐτῶν. .4λλ᾽ ὃ μὲν σπουδαῖος καὶ κεχαϑαρμένος
γοῦς͵ ἐλάχιστα ἀλγεῖ": ἥκιστα γὰρ ἐπιτίϑενται αὐτῷ
αἱ αἰσϑήσεις. Τῷ δὲ ἄφρονι περιττεύει τὸ πάϑος,
οὐδὲν ἔχοντι ἀλεξιφάρμακον ἐν τῇ ψυχῇ, ᾧ τὰς ἀπὸ
τῶν αἰσϑήσεων καὶ αἰσϑητῶν κῆρας ἀμυνεῖται.
δ πὸ 9 γὰρ ἑτέρως τύπτεται ὃ ἀϑλητὴς, καὶ ὃ δοῦ-
ος., --- ὃ μὲν χαϑ' ὑπόπτωσιν ἐνδιδοὺς πρὸς τὰς
᾿ αἰχίας καὶ ὑπείκων, ὃ δὲ ἀϑλητὴς ἀντέχων καὶ ἀν-
τιστατῶν, χαὶ τὰς ἐπιφερομένας ἀποσειόμενος . καὶ
χείρεις ἑτέρως μὲν ἄνθρωπον, ἑτέρως δὲ τὸ κώδιον,

ὅ) 6οη. 21, ὅ.
ἘΠῚ 66ῃ, 8, 16.

18) ΤΕΘΙ5 ΑἸΠΕΘΟΝ: ΠΙ, γι... Ὁ

τὸ μὲν γὰῤ ἐν τῷ πάσχειν μόνον ἐξετάζεται; ὑϑῶν

ἄνϑῥωπος καὶ ἀντιδρῇ Σ καὶ ὥςπερ ἀντιπέπονϑε,
σχηματίζων ἑαυτὸν πρὸς τὸ κείρεσϑαι. ,».- ὀὕτως δ.
μὲν ἀλόγιστος, ἀνδραπόδων δίκην, ἑτέρῳ ᾿ ὑπείκει,
καὶ ὑποπΐἴπτει ταῖς ἀλγηδόσιν. ὡς ἀφορήτοις δεσποί-. Ἢ
ναις, ἀντιβλέψαι πρὸς αὐτὰς - ἀδυνατῶν, ἄῤῥενας.
καὶ ἐλευϑέροὺς σπᾶν μὴ δυγάμενος λογισμούς. Παρὸ
δὴ καὶ πλῆϑος ἄπειρον διὰ τῶν αἰσϑήσεων αὐτῷ
"τῶν ὀδυνηριῶν ἐπαγντλεῖται. Ὃ δὲ , ἐπιστήμων. ἀϑλη-.
τοῦ τρόπον μετὰ δυνάμεως καὶ ῥώμης καρτερῶς δ
τιβὸς »'πρὸς τὰ ἀλγεινὰ “πάντα ἀντιπγεῖ, ὡς μὴ τι- ᾿
τοώσχεσϑαι πρὸς αὐτῶν, ἀλλ᾽ ἔξω διαφορεῖν ὃ ἕχα- ἣ
στον. Καί μοι δοκεῖ γεαγιευσάμενος ἂν ἐπα
τὸ τὐαγιζὸν πρὸς τὴν ἀλγηδόνα οὕτως"
Πίμπρα κάταιϑε σάρκας, ἐμπλήσϑητί μου
ΤΙ ουσὰ χέλαινον αἷτα" πρόσϑε γὰρ χάτω ὁ
Γῆς εἶσιν ἄστρα, γῆ δ᾽ ἄνω εἰς αἰϑέρα,. ΤΥ ΗΝ
ἸΤΙρὶν ἔξ ἐμοῦ σοι ϑῶπ᾽ ἀπαντῆσαι. λόγον. ὦ ;
δ. 172, “Ὡςπερ δὲ τῇ αἰσϑήσει τὰ ἀλγεινὰ πάντα ἰ
παραυξήσας τέϑεικεν ὁ ϑεὸς, οὕτω τῇ δπουδαίᾳ
ψυχῇ πλῆϑος ἄφϑονον ἀγαϑῶν δεδώρηται. Φησὶ
γοῦν ἐπὶ τοῦ τελείου “βραὰμ, τὸν τρόπον τοῦτον;
“Κατ' ἐμαυτοῦ" ὥμοσα, λέγει. χύριος, οὗ ὃ ἕνεκα ἐποίη-- ᾿
ἡ

. φυχερνκνόφκ,,» ὟΣ

σας τὸ ῥῆμα, τοῦτο, καὶ οὐχ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ
ἀγαπητοῦ δι ἐμὲ, ἢ μὴν “εὐλογῶν εὐλογήσω σε, καὶ
πληϑύνων πλ ηϑυνῶ τὸ σπέρμα σου, ὡς τοὺς ἀστέρας
τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος
τῆς ϑαλάσσης.᾽" Αὐτὸ Εὐ καὶ τῷ ὅρκῳ βεβαιώσας τὴν.
ὑπόσχεσιν ᾿ καὶ ὅρχῳ ϑεοπρεπεῖ. Ὁρῇς γὰρ ὅτε οὗ
χαϑ'΄ ἑτέρου ὀμιγύει ϑεὸς, οὐδὲν γὰρ αὐτοῦ κρεῖττον, ᾿
ἀλλὰ χαϑ' ἑάυτοῦ ᾿ ὅς ἐστι ᾿πάντων ἄριστος. Ἔφα-
σαν δέ τινες ὡς ἀνοίκειον ἦν ὀμνύναι. Ὅ ὅρκος

)

ἂν

ᾳ
ἣν"

ἢ ΨοΥρὰ 5υπέ Ἠεδδο ἢ ἵπ Ἐπ 5. 5160; τυἱάθ μιῖτα
Ῥ.- ὅ87, 8609. ὅ80. οἀ. Ῥᾶτ, -

2) αομ, 22, 16.

Στὸ

Το οὶ ΑἸ άΌΗ. ΠΙ, 75. 78. 4188

)8 γὰρ πίστεως ἕγεκα παραλαμβάνεταϊ" πιστὸς δὲ μό-
γος. ὁ ϑεὸς, κχαὶ εἴ τις ϑεῷ φίλος, καϑάπερ Πωῦ-
σῆς λέγεται “πιστὸς ἐν παντὶ τῷ οἴκῳ γεγενῆσθαι: ᾿ Ὁ
ὡς τὲ χαὶ οἱ λόγοι τοῦ ᾿ϑεοῦ εἰσιν ὅρκοι χαὶθ9
1 οι τοῦ ϑεοῦ καὶ ϑεσμοὶ ἱεροπρέστατοι. Τεχμή-Ῥ.
δὲ Τῆς ἰσχυρότητὸς αὐτοῦ, ὃ ἂν εἰπῇ γίνεται,
ὕπερ. ἦν. οἰκειότατον" δῤχῳ.. Ὥξτε ἀκόλουθον ἂν εἴη

», ὅτι πάντες οἱ τοῦ ϑεοῦ λόγοι εἰσὶν ὅρχοι
ἘΠ ύμϑο ἔργων ἀποτελέσμασι.

δ: ᾧ, 78. Φασί γε μὴν, ὅρχον εἶναι μαρτυρίαν
᾿ϑεοῦ, περὶ πράγματὸς ἀμφισβ᾽ϊουμένου" εἶ δὲ ὄμνυ--
διν δ᾽ ϑεὸς, ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον"
ἕτερον γὰρ δεῖ εἶναι τὸν ποιούμενον τὴν μαρτυρίαν
καὶ τὸν" ὑπὲρ οὗ γίνεται. Τί οὖν λεκτέον; Πρῶτον
τ ὡς οὐκ ἔστιν ὑπαίτιον ἑαυτῷ μαρτυρεῖν. τὸν

γεόν." Τίς γὰρ: ἂν ἄλλος" ᾿γένοιτο ἱχαγνὸς αὐτῷ. μάρ-
τυρῆσαι; ᾿Ἐπειτὰ ᾿ πάντ᾽ ἔστιν. αὐτὸς ἑαυτῷ τὰ τι-
μιώτατα, συγγενὴς, οἰχεῖος, φίλος, ἀρετὴ ᾽ εὐδάιμο-
“γία, μακαριότης, ἐπιστήμη » σύνεσις, ἀρχὴ, τέλος,
ὅλον, πᾶν, δικαστὴς, γνώμη; βουλὴ, γόμος, πρᾶξις,
Ἡρυνία. , λλὼς τὲ ἂν τὸ “ζατ᾽ ἐμαυτοῦ ὦμοσοω
χρὴ τρόπον ,ἐκδεξώμεϑα, παυσόμεθα, τῆς ἄγαν σο--
πυρί" ΤηΠήποτ᾽ οὖν ἐστι τοιοῦτον, οὐδὲν τῶν
δυναμένων πιστεύειν δύναται, παγίως. περὶ ϑεοῦ πι-
στεῦσαι" οὐδενὶ γὰρ “ἔδειξεν αἰτοῦ τὴν φύσιν » ἀλλ᾽
ἀόρατον αὐτὴν παντὶ τῷ γένει παρεσχεύασεν. Τίς
ἂν ἰσχύσῃ ἢ ὅτι σῶμᾷἃ", ἢ ὅτι ἀσώματον, ἢ ὅτε
ποιὸν, ἢ ὅτι ἄποιον, τὸ αἴτιον εἰπεῖν, ἢ συνόλως
'πέῤὶ οὐσίας, ἢ, Χοιότητος,᾿ ἢ σχέσεως, ἢ κινήσεως
αὐτοῦ, βεβαίως ἀποφήνασϑαι; ᾿ἤλλὰ περί γε ἑαυ-
τοῦ ᾿μόνου. ἰσχυριεῖται, ἐπεὶ καὶ μόνος “ἀψευδῶς τὴν
ἑαυτοῦ φύσιν ἠκρίϑωσε. Βεβαιότης οὖν εὐχάριστος
ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον, ἔπειτα καὶ τῶν ἔργων. αὑτοῦ μό-
γος ὃ ϑεὸς, ὥςτε εἰκότως ὥμνυε καϑ' ἑαυτοῦ, πι-

β
β

5" Νύπι. 12, 7.

92

184. ΤΕ6Ι5. ΑΠΠΕΘΟΠΙ, ΠΙ, 78..4. ἊΝ

στούμενος ἑαυτὸν, ὃ μὴ δονατὴν ἦν ἄλλῳ. Διὸ, ἀκα
ἀσεβεῖς ἂν" γομισϑεῖεν οἱ φάσχοντες ὀμνέναι κατὰ
ϑεοῦ. Εἰκότως γὰρ οὐδεὶς ὄμνυσὶ χαϑ'' ἑαυτοῦ, ὅτι
γέ οὐ περὶ τῆς φίσεως αὐτοῦ διαγνῶναι δύναται,.
ἄλλ᾽ ᾿ἀγαπητὸν ». ἐὰν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ δυνηϑῶ-
μιὲν Ὁ. ὅπερ ἦν. τοῦ. ἑρμηνέως. λόγου, Οὗτος γὰρ. ;
ἡμῶν τῶν ἀτελῶν ἂν εἴη, ϑεὸς,. τῶν δὲ σοφῶν. κα
τελείων, ὃ πρῶτος. Καὶ Ἰηωϑοῆς μέντοι τὴν ὑπερ-.
βολὴν θαυμάσας τοῦ ἀγεννήτου. φησὶν, “ Καὶ τῷ ΐ
᾿
ἢ

ὀνόματι αὐτοῦ ὁμῇ," ἢ οὐχὶ᾽ αὐτῷ. ᾿Ιχανὸν γὰρ
τῷ γεννητῷ . πιστοῦῖσϑαι " καὶ μαρτυρεῖσϑαι λόγῳ
ϑείῳ. Ὃ δὲ ϑεὸς αὑτοῦ πίστις ἔστω καὶ μαρτυρία.

129 βεβαιοτάτη.

Μ.. ἡ. 74, Τὸ δὲ “ δ εἵνεχα ἐποίησας τὸ ῥῆμα;
τοῦτο᾽᾽ "Ὁ σύμβολόν ἐστιν εὐσεβείας. 1ὺ γὰρ, ἕνεκα, ἧ
ϑεοῦ. μύγου. πάντα «πράττειν ᾽ ᾿εὐϑές.. ᾿Παρ᾽ ὃ καὶ
ἀφειδοῦμεν τοῦ" ἀγαπητοῦ τέχνου τῆς ἀρετῆς, τοῦ
εὐδαιμονῆσαι τ παραχωροῦντες αὐτῷ τῷ δημιουργῷ,
ἄξιον τὸ γέννημα, χρίνοντες κτῆμα, ᾿ϑεοῦ ρομίεσθνα ᾿
ἀλλὰ μὴ γεννητοῦ τιγὸς. Εὖ. δὲ τὸ φάναι, “Εὐ-
λογῶν. εὐλογήσω." Πολλὰ γὰρ εὐλό όγιστα δρῶσί κων
ἀλλ᾽ οὐκ. ἐπ᾽ εὐλογίαις. Ἐπεὶ καὶ ὃ φαῦλος. ἔνια, ΐ
δρᾷ τῶν καϑηκόγτων, οὐκ ἀφ' ἕξεως καϑηκούσης " ᾿
καὶ ὃ μεθύων μέντοι καὶ μεμηνὼς ἔστιν: ὅτε γῃφάλια,
φϑέγγεταί. τε καὶ ποιεῖ, ἀλλ᾽ οὐχ, ἀπὸ γηφούσης. δια-
γοίας᾽ χαὶ οἱ ἔτι κομιδῇ γήπιοι παῖδες οὐχ ἀπὸ λο-
γικῆς ἕξεως, οὔπω γὰρ αὐτοὺς. ἥ φύσις λογικοὺς. πε-"
παίδευχε, πολλὰ πράττουσι χαὶ λέγουσιν. ὧν οἱ λοὺψ
γικοί. Βούλεται δὲ ὃ γομοϑέτης τὸν σοφὸν μὴ σχε- Ἵ
τιχῶς, καὶ εὐαλώτως καὶ ὡς ἂν ἐκ τύχης, εὐλόγιστον ᾿
δοχεῖν εἶναι, ἀλλ᾽ ἀπὸ ἕξεως καὶ διαϑέσεως. εὖλῃ-
γίοτου. μνς

ΠῚ

- Ὥρπε, 6, 18.
55) ὅθ, 22, 16 Ξαᾳ.

ΕΟ
:

1615 ΑἸΙΕΘΟΗ. ΠΙ, γ6. 76. 185

δ 75. Οὐκ ἐξήρκεσεν οὖν τῇ βαρυδαίμονι αἷ-
ἰσϑήσι χφῆσϑαι πλουσίως ταῖς λύπαις, ἀλλὰ καὶ
“τῷ στεναγμῷ. " Ἔστι δὲ στεναγμὸς σφοδρὰ καὶ
ἐπιτεταμένη "λύπη. Πολλάκις γὰρ ἀλγοῦμεν οὐχὶ
τένοντες " ὅταν δὲ στένωμεν, ἀνιαρῶς καὶ πάνυ
ἐβρηρῶς χϑώμεϑα, ταῖς λύπαις. Ἴὴὸ δὲ στέγειν ἐστὶ
Ἱττόν " ἕν μὲν, ὃ ὃ γίνεται περὶ τοὺς ἐπιϑυμοῦντας. καὶ
ἐγομένους τῶν ἀδικιῶν καὶ μὴ τυγχάνοντας ᾿ ὃ δὴ
"καὶ φαῦλόν ἐστιν" ἕτερον δὲ, ὃ ὃ γίνεται περὶ τοὺς μὲ:
πο οὐντας χαὶ ἀχϑομένους ἐπὶ τῇ πάλαι τροπῇ, χαὶ
οντας, κακοδαίμονες ἡμεῖς, ὅσον ἄρα. χϑόνον ἐλη-

δ λεμὲν γοσοῦντες ἀφροσύνης νόσον, καὶ ἀνοίας κα
ἀδικίας ἐπιτηδευμάτων ; Τοῦτο δὲ οὐ γίνεται » ἐὰν
μὴ τελευτήσῃ καὶ ἀποϑάνῃ ἐχ τῆς ψυχῆς δ βασι-
λεὺς τῆς. «ϊγύπτου ἯΣΤΑ ἄϑεος χαὶ φιλήδονος τρόπος,
“μετὰ γὰρ τὰς ἡμέρας τὰς πολλὰς ἐκείνας ἐτελεύ--
τησεν ὃ βασιλεὺς τῆς «Ἵϊγύπτου." ἢ). Εἰτ᾽ εὐθὺς
᾿ἀποϑανούσης κακίας στενάξει ὃ ὁρῶν τὸν ϑεὸν, καὶ

ς
“τὴν ἑαυτοῦ τροπὴν, “κατεστέναξαν. γὰρ οἱ υἱοὶ.

Ἰσραὴλ ἀπὸ τῶν σωματικῶν χαὶ «Ἵϊγυπτιακῶν ἔρ-
΄γων. Ὄς ᾿Επεὶ ζῶν γε ὃ βασιλεὺς χαὶ φιλήδονος τρό-
πος ἐν ἡμῖν, γεγηϑέναι τὴν ψυχὴν ἀναπείϑει, ἐφ᾿
οἷς ἁμαρτάνει" ὅταν δὲ τελευτήσῃ, στένει" “1ιὸ καὶ
ἐχβοᾷ πρὸς τὸν δεσπότην ἱχετεύουσα μηκέτι τραπῆ-
γαι, μηδὲ ἀτελῆ τὴν τελείωσιν λαβεῖν. Πολλοῖς “γὰρ
“ψυχαῖς μετανοίᾳ, χρῆσθαι βουληϑείσαις οὐχ “ἐπέτρε-
ψεν ὃ ϑεὸς, ἀλλ᾽ ὥςπερ ὑπὸ παλιῤῥοίας εἰς τὸ ξμισα--
80 λὲν ἀνεχώρησαν" τρόπον τινὰ τῆς «“1ὼτ ἼΩ γυναι-
[κὸς “τῆς λιϑουμένης διὰ τὸ “Σοδόμων ἐρᾶν, καὶ εἰς
τὰς. νιν ευβάρέκας ὑπὸ τοῦ ϑεοῦ φύσεις ἀνα-
τρέχειν.

ᾧ,. 70. πρὸ μη, γε φησὶν, ὅτι εἰ ἀνέβη ἡ βοὴ

2) Ἐχοά. 2, 23.
“Ὁ Εχοα, 19, 26.

΄

486. ΓΕΟῚΒ ΑἸ ΕΘΟΗ. ΠΙ, 76. 77. ὶ

αὐτῶν πρὸς τὸν ϑεὸν .") μαρτυρῶν τῇ τοῦ ὄντος.
χάριτι. Εἰ γὰρ μὴ δυνατῶς πρὸς ἑαυτὸν ἐχάλεσε,
τὸν ἱκέτην λόγον ,, οὐκ ἂν ἀνέβη" τουτέστιν οὐχ ἂν.
ἀνεβιβάσϑη καὶ ,“ηὐξήϑη, χαὶ μιετεωθεῖν ἤρξατο, φυ-,
γὼν τὴν ταπεινότητα τῶν γηΐνων. Ζ]ιὸ καὶ ἐν τοῖς.
ἑξῆς φησιν, “Ἰδοῦ κραυγὴ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἥκει 10
πρός με. Ἐπ μὺ “Πάνυ καλῶς τὸ φϑάσαι μέχρι ϑὲ
τὴν ἱκεσίαν" οὐκ ἂν δὲ ἔφϑασεν, εἰ μὴ ὃ καλῶν,
χρηστὸς ἦν. ᾿Ἐνίαις δὲ ψυχαῖς προαπαντᾷ, «ἬἭΣΩ,
πρὸς σε χαὶ εὐλογήσω σε." Ὁρᾷς ὅση τοῦ αἰτίου ἢ ἦ

χάρις, φϑάνοντος τὴν ἡμετέραν έλλησιν καὶ προῦ-
παντῶντος εἰς εὐεργεσίαν παντελῆ τῆς ψυχῆς. Κα
χρησμός ἐστι δογματικὸς τὸ λεγόμενον" ἐὰν γὰρ ἔλ-
ΘΉ εἰς τὴν διάνοιαν ἐ ἕνγοια ϑεοῦ, εὐλογιστεῖ τε εὖτ
ϑὺς, χαὶ πάσας τὰς νόσους αὑτῆς ἰᾶται. Ἢ δέ γε,
αἴσϑησις ἀεὶ λυπεῖται χαὶ στένει καὶ τίκτει μετὴ
ὀδύνης καὶ ἀλγηδόνων ἀνηκέστων τὸ μα ΤΩ
ὡς χαὶ αὐτός φησιν, “ Ἔν λύπαις τέξῃ τέκνα." 710
χτει δὲ ἢ μὲν ὅρασις τὸ ὁρᾶν, ἢ δὲ ἀκοὴ τὸ ἀκού "-
ξιν, ἤ δὲ γεῦσις τὸ γεύεσθαι, καὶ συνόλως ἢ οἷ
σϑησις τὸ αἰσθάνεσθαι, ἀλλ᾽ οὐκ ἄνευ χαλεπῆς
ἀνίας τῷ ἄφρονι ἕκαστον τούτων ποιεῖται. ᾿πιλύ-.
πως γὰρ οὗτος χαὶ ὁρᾷ, χαὶ ἀχούει, καὶ γεύεταϊ,,
καὶ ὀσφραίνεται, καὶ κοινῶς αἰσϑάνεται. Ἧ᾿
ᾧ. 77. Ἔμπαλιν δὲ τὴν ἀρετὴν εὑρήσεις π
χαρᾶς ὑπερβαλλούσης καὶ χκυοφοροῦσαν, καὶ τὸ σπο
δαῖον σὺν γέλωτι καὶ εὐθυμίᾳ Φεννῶσαν, καὶ τὸ ὸ
γέννημα ἀμφοῖν αὐτὸ γέλως δ). ΟὟ Σ μὲν οὖν δ᾽ σο-,
φὸς χαίρων ἀλλ᾽ οὐ λυπούμενος γενγίί, μαρτυρήσει,
λέγων οὕτως ὃ ϑεῖος λόγος τ “Καὶ εἶπεν ὃ ϑεὸς τῷ.
ϑραὰμ, Ζάρα ἔ γυνή σου οὐ χληϑήσεται Σάρα,
ἀλλὰ Σάῤῥὰ αὐτῆς ἔσται τὸ ὄνομα. Εὐλογήσω. αὖτ

“ὦ

- ἕ ἜΡ

----- -

ἡ) Ἑχοά, 2, 23.
“Ὁ Ἐχοά, 8, 9.

ΤΙ ΘΙΒ ΑἸΥΤΙΕΘΟΉ. ΠΙ, 77. 78. 187

τὴν, χαὶ δώσω σὸς ἐξ αὐτῆς τέκνον. ἀδο νκν ΣΉ ἐπι-
7 “Κι »"; -
εἰ, “ Καὶ ἔπεσεν βϑραὰμι ἐπὶ πρόςωπον, καὶ ἐγέ
λάσε χαὶ εἶπεν, εἶ" τῷ ἑκατονταετεῖ γενήσεται υἱὸς,
Ὁ « «ς
οχαὶ ἡ Σάῤῥα ἐννεγήχοντα ἐτῶν οὖσα τέξεται ;" ᾿ Οὗ-

Ν
“.2-.. ν

τὸς μὲν δὴ φαίνεται γεγηϑὺς καὶ γελᾶν, ὅτι μέλλει :
᾿ γεννᾶν τὸ εὐδαιμονεῖν τὸν Ἰσαὰκ, γελᾷ δὲ χαὶ ἢ
ἀρετὴ Σάῤῥα. ἹΠαρτυρήσει δὲ ὃ αὐτὸς. λέγων ὧδε,
τΕξέλιπε Σάῤῥα γίνεσθαι τὰ γυναικεῖα, καὶ ἐγέλασε
τῇ διανοίᾳ, καὶ εἶπέν, οὔπω μοι γέγονε τὸ εὐδαιμο-
Τὰν"; ἕως τοῦ νῦν" ὃ δὲ κύριός μου, ϑεῖος λόγος,
᾿ἀπρεσβύτερός ἐστιν," ᾧ προςεῖναι τοῦτο ἀνάγκη,
-παὶ πιστεύειν χαλὸν ᾿ὁπισχνου ᾿μένῳ. Καὶ τὸ γέννημα
δέ ἐστι γέλως καὶ χαρά" τοῦτο γὰρ χαὶ Ἰσαὰκ ἐρ-
181 μηνεύεται. «“Πυπείσϑω τοιγαροῦν αἴσϑησις, ἀρετὴ
“δὲ ἀεὶ χαιρέτω. Καὶ γὰρ γεννηθέντος τοῦ εὐδαϊι-
᾿βονεῖν, φησὶ “σεμγυγομένη, εὐ Γέλωτα ἐποίησέ μοι ὃ
χύριος" ὃς γὰρ ἂν ἀκοΐσῃ, συγχαρεῖταί μοι." Ἂ5)
᾿ἡναπετάσαντες οὖν ὦτα, οἵ μύσται, παραδέξασϑε
τελετὰς ἱερωτάτας. Ὃ γέλως ἐστὶν ἥ χαρὰ, τὸ δὲ
εἰν" ἐποίησεν᾽" ᾿ ἴσον τῷ ἐγέννησεν. ὥςτε εἶναι. τὸ λεγόμε-
τον τοιοῦτον ; Ἰσαὰκ ἐγέννηδεν ὃ κύριος" αὐτὸς γὰρ
ἡ πατήρ ἐστι τῆς. τελ κείας" φύσεως, σπείρων ἐν ταῖς ὙΥΣ
ἰγαῖς χαὶ γεννῶν τὸ εὐδαιμονεῖν. -
ο΄ ᾧ, 78. “ Καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σοῦ, ᾿ φησὶν, “7,102
ἀποστρουί σου." γ"5) “4ύο αἰσϑήσεων ἄνδρες εἰσὶν, Ῥ.
ὃ μὲν γύμιμος, ὃ δὲ φϑορείς. “νδρὸς μὲν γὰρ ;
᾿τρύπον τὸ μὲν δρατὸν κενεῖ τὴν. ὅρασιν, ἢ δὲ φωνὴ.
τὴν ἀχοὴν, ὃ δὲ χυλὸς, τὴν γεῦσιν, καὶ τῶν ἄλλων
ἕχαστον. Ταῦτα δ᾽ , ἀποστρέψει χαὶ χαλεῖ τὴν ἄλο-
. 7ὸν αἴσθησιν πρὸς ἑαυτὴν, καὶ καταχρατεῖ χαὶ κυ-
οἰείει.. Τὸ τε γὰρ κάλλος τὴν δρασὶν ἐδουλώσατο,
δ᾽ τε ἡδὺς χυλὸς τὴν γεῦσιν» χαὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον

το

᾿
᾿

ἌΛΕΣΣ

᾿) ὅθη. 17, 15 444. ϊ
]

ἘΔ) 6θη. 21, 7.
Ο Θεῃ. 8, 10.

185 ΤῈ6ΟῚΒ ΑἸΤΙΈΘΟΒ. ΠΙ, 78 ---80.

αἰσϑητῶν τὴν κατ᾽ αὐτὸ αἰἴσϑησιν. 1δὲ δέ τοι τὸν
λίχνον, ὡς δουλεύει ταῖς παρασκευαῖς τῶν ὅσα ὄψαρ-
τυταὶ καὶ σιτοπόγοι τεχγιτεύουσι" καὶ σὸν σεσοβη-"
μένον περὶ, μέλος, πῶς ἐπικρατεῖται ὑπὸ κιϑάρας,, ;
ἢ αὐλοῦ, ἢ «καὶ ἄδειν ἐπισταμένου. Τῇ δέ γε πρὸς ὰ
τὸν νόμιμον ἄνδρα, τὸν γοῦν, ἀκοαξυ ΗΜῊ μεχίπν
στη ἐστὶν ὠφέλειδι αἰσϑήσει.
ὁ. 7.9, Ἴδωμεν οὖν ἑξῆς τίνα καὶ περὶ τοῦ νοῦ
διεξέρχεται παρὰ; τὸν ὀρϑὸν λόγον κιγουμέγου. Τῷ δὲ
““δὰμ εἶπεν ὃ ϑεὸς, ἐλ, Ὁτι ἢ ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυ-
γαιχός σου, καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου οὔ ἐνετειλάμην:
σοι μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ῃ γῆ
ἐν τοῖς ἔργοις σου. ἘΔ “ἡλυσιτελέστατόν ἐστιν ἀκούειν.
αἰσϑήσεως γοῦν , ἀλλὰ μὴ αἴσϑησιν νοῦ. ᾿4εὶ γὰρ
τὸ χρεῖττον ἄρχειν, τὸ δὲ χεῖρον ἄρχεσθαι. δεῖς
Νοῖς δὲ χρείττων αἰσϑήσεως. “Ὥςπερ οὖν. ἄρχοντο ς΄,
μιὲν ἡνιόχου. καὶ ταῖς ἡνίαϊς τὰ ζῶα ἄγοντος ἢ βού:
λεται ὁ ἄγεται τὸ. ἅρμα, ἀφηνιασάντων δὲ ἐχείνων καὶ
κρατησάντων ὅ τὲ ἡνίοχος. κατεσύρη πολλάκις, τά τε
ζῶα ἐστιν ὅτε τῇ ῥύμῃ τῆς φορᾶς εἰς βόϑφον κατη-
γέχϑη, πλημμελῶς τε πάντα φέρεται, καὶ γναῖς εὖτ
ϑυδρομεῖ μὲν, ἡνίκα τῶν οἰάκων λαβόμενος 0. κυ-ὸ
βερνήτης ἀκολούϑως πηδαλιουχεῖ, περιτρέπεται δὲ,
ὅτε σενείύ ματος ἐγαντίου περιπγεύσαντος τῇ θαλάττῃ
ὃ κλύδων ἐνῴκησεν" οὕτως, ἐπειδὰν (ιὲν ὃ τῆς ΩΝ
132 χῆς ἡγίοχος ἢ κυβερνήτης ὃ νοῦς ἄρχῃ τοῦ ζῴου
ὅλου, καϑάπερ ἡγεμὼν πόλεως, εὐθύγεται ὃ βίος.
Ὅταν δὲ ἢ ἄλογος αἰσϑησις φέρηται τὰ πρωτεῖως
σύγχυσις καταλαμβάνει δεινὴ ᾽ οἷᾳ δούλων δεσπόταις,
ἐπιτεϑειμέγων. τε γὰρ ᾿ εἰ δεῖ τὸ ᾿ἀληϑὲς εἰπεῖν,
ἐμπίμπραται φλεγόμενος. ὃ νοῦς, τῶν αἰσϑήσεων,. ἰ
τὴν φλόγα ἐχειρουσῶν,, τὰ αἰσϑητὰ ὑποβεβλημένων.. β
ᾧ. δ0. Καὶ ἐν τὼ μέντοι δηλοῖ πὲρὶ τῆς τοι-
αὐτῆς ἐμπρήσεως, ἣ γίνεται ἐὰ, τῶν αἰσϑήσεων,

“ 6Θοῃ. 8, 17.

ΠῚ ΕΘΝ ΑἸΠΕΘΟΗ. ΤΙ, 80. 81. 4189

ποῦ νοῦ, ὅταν λέγῃ, “ Καὶ αἱ γυναῖκες ἔτι προςεξέ-

τκαῦσαν πῦρ ἐν “ΠΙωάβ τ ἑρμηνεύεται γὰρ ἐκ κῆρ

δἰν ἕο ὅτι “ὃ πατὴρ διῶν ὃ νοῦς ἐστι. ““71ότε γὰρ,»
ἣν, “ἐροῦσιν οἱ αἰνιγματισταὶ », ἔλϑετε εἰς ᾿Εσε-

. ἕν᾽ οἰκοδομηθῇ χαὶ κατασχευασϑῇ πόλις Σηών;

) πῦρ ἐξῆλϑεν ἐξ Ἐσεβὼν »φλὸξ ἐκ πόλεως Ση--

ὄν: καὶ κατέφαγεν ἕως ἹΠωὰβ, καὶ κατέπαυσε 108

᾿ ἤλας “ἠρνῶν. Οὐαί σοι Ἰωὰβ, ἀπόλωλε Χαμώς. Ρ.

δόϑησαν υἱοὶ αὐτῶν σώζεσθαι, καὶ αἵ ϑυγοτές

τ οἀῳρρν αἰχμάλωτοι τῷ βασιλεῖ ᾿ἡμοῤῥαίων Σηών" ΐ

καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν ἀπολεῖται, Ἐσεβὼν ἕως “]εθών.

Ζαὶ γυναῖκες ἔτι προςεξέχαυσαν πῦρ ἐπὶ Π]ωάβ. 5

Ἐσεβὼν. “ἑρμηνεύεται λογισμοὶ ᾿ οὗτοι δ᾽ εἰσὶν αἷνί-

γματα ἀσαφείας γέμοντα. δὲ λογισμὸν ἰατροῦ, κε-

γώσω τὸν κάμνοντα, ϑρέψω, φαρμάκοις ἰάσομαι
αἱ διαίτῃ »τεμῶ, καύσω. ᾿ἡλλὰ πολλάκις ἥ φύσις
καὶ ἄνευ τούτων ἰάσατο, καὶ μετὰ τούτων ἀπώλε-
σεν, ὥὡς᾿ τοὺς ἰατροῦ πάντως ἐπιλογισμοὺς ἐνύπνια
εὑρεϑῆναι ᾧ ἀσαφείας καὶ ἀινιγμάτων πλήρη. Πάλιν

ὃ γεηπόγος φησὶ, σπέρματα βαλοῦμαι, φυτεύσω,

αὐξήσει τὰ φυτὰ ᾿ καρποὺς ταῦτα οἴσει ᾿ οἱ οὐ μό-

ἐνον εἰς ἀπόλαυσιν ἔσονται χρήσμιοι τὴν ἀναγκαίαν,
ἀλλὰ χαὶ πρὸς περιουσίαν ἀρκήσουσιν: Εἰτ᾿ ἐξαί-
᾿φνῆς φλὸξ ᾿ ἢ ζάλη, ἢ ἐπομβρίαι συνεχεῖς διέφϑει-

ρὰν πάντα. Ἔστι δὲ ὅτε τὰ μὲν ἐτελεσιούργησεν, ὃ

δὲ ταῦτα λογισάμενος οὐκ ὥνατο, ἀλλὰ προαπέϑανε,

χαὶ ἐπὶ τοῖς τῶν πονηϑέντων καρποῖς μάτην ἀπό-
λαυσιν ἐμαντεύσατο.

ΤΡ ς, 81. Ἴήριστον οὖν τῷ ϑεῷ πεπιστευκέναι, καὶ
“μὴ τοῖς ἀσαφέσι λογισμοῖς, καὶ ταῖς ἀβεβαίοις εἶκα-
σίαις." “βραάμ γέ τοι ἐπίστευσε τῷ ϑεῷ » "καὶ δί-

“καιος ἐνομίσϑη. ἐλχνυν Πα τον ΙΜωῦσῦς ἄρχει μαάρτυ-

5) Νύμι. 21, 27 544.
“Ὁ θη. 16, 6.

10 1615 ΑἸΠΙΕΘΟΗ: ΤΠ, 81. 85.

ρούμενος ὅτι ἐστὶ “πιστὸς ὅλῳ τῷ οἴκῳ" “ἢ ἐὰν.
δὲ ἀποπιστεύσωμεν τοῖς ἰδίοις λογισμοῖς, χατασχευά-"
σομεν καὶ οἰχοδομήσομεν τὴν πόλιν τοῦ διαφϑείρον-
τος τὴν ἀλήϑειαν γοῦ. Σηὼν γὰρ ἑρμηνεύεται. 'δια-
φϑείρων. Ταρ᾽ ὃ καὶ ἀναστὰς Σ παρ᾽ ᾧ ἦν ἐνύπνια," ᾿
133 εὗρεν, ὅτι αἱ κινήσεις ἅπασαι χαὶ αἵ διαστάσεις τοῦ
ΝΜ ἄφρονός εἰσιν ἐνύπνια ἀληϑείας ἀμέτοχα ,-- αὐτὸς
γὰρ ὃ γοῦς ἐνύπνιον εὑρέϑη, --- ὅτι ἀληϑὲς μιέν ἐστ
δόγμα τὸ πιστεύειν ϑεῷ, ψεῦδος δὲ τὸ πιστεύειν τοῖς
κενοῖς “λογισμοῖς. Ἄἤλογος δὲ ὁρμὴ ἐξέρχεται. καὶ φοι- "
τῷ ἐφ᾽ ἑκάτερά τε; τῶν λογισμῶν καὶ τοῦ νοῦ τοῦ
διαφϑείροντος τὴν ἀλήϑειαν. “1ὸ καί τγῦθον ὅτε
“πῦρ ἐξῆλϑεν ἐξ Ἐσεβὼν, φλὸξ ἐ ἐκ πόλεως Σηών." ἢ)
Οὕτω γὰρ ἄλογον τὸ πιστεύειν ἢ λογισμοῖς πιϑανοῖς,,
ἢ νῷ διαφϑείροντι τὸ ἀληϑές. ᾿
ἧ. 82. “ Κατεσϑίει γέ τοι καὶ ἕως Μωὰβ," τον
τέστιν ἕως τοῦ νοῦ. Τἴνα γὰρ ἄλλον ἢ τὸν ἄϑλιον.
γοῦν ἣ ψευδὴς δόξα, ἀπατᾷ; Κατεσϑίέει χαὶ βιβρώσχει,,
καὶ μέντοι καὶ καταπίνει τὰς ἐν αὐτῷ στήλας, τουτέστι,
- τὰ κατὰ μέρος ἐνθυμήματα γε χαϑάπερ ἐν στήλῃ,
τετύπωται καὶ ἐγκεχάρακται. “ἠρνῶν δ᾽ εἰσὶν αἱ στῆ-
λαι ; ὅπερ ἑρμηνεύεται φῶς αὐτῶν, ἐπεὶ τῶν πρα-᾿
γμάτωνγ ἕκαστον ἐν λογισμῷ σαφηγίζεται. ρχεται,
μὲν οὖν θρηνεῖν τὸν αὐϑάδη καὶ ᾿φίλαυτὸν γοῦν 10
οὕτως, “ Οὐαί σοι Πῆωὸβ πόλις." 1 ,γὰρ αἰ-Ἰ
γίγμασι προςέχεις τοῖς χατὰ τὴν τῶν εἰχότων ἐπι-
βολὴν, ἀπολώλεκας ἀλήϑειαν. ““Ἰαὸς Χαμὼς,"
τουτέστιν ὃ λαός σου χαὶ ἢ δύναμις εὕρηται πηφὸς
καὶ τετυφλωμένος. “Χαμὼς ὰρ ἑρμηγεύεται ᾿ς ὡς
ψηλάφημα. Ἴδιον δὲ τοῦ μὴ ὁρῶντος τὸ ἔργον τοῦτ
το. Τούτοις οἱ μὲν υἱοὶ κατὰ μέρος λογισμοὶ, φυ-
γάδες; αἱ. δὲ γνῶμαι ϑυγατέρων ἔχουσαι δύναμιν, αἰ-
χμάλωτοι τῷ βασιλεῖ τῶν ᾿“μοῤῥαίων, τουτέστι τῷ

Ὁ Νυμπ, 12, 7.
Ὦ Νιυῃ. 21, 7 544.

Ε ἂ ἀκμῇ
ἫΝ } ᾿
ΓΤΕΟΘΙΒ ΑΓ ΕΘΟΉ. ΠῚ, 89 -- 84. 191
σοφιστῇ λαλούντων. Οἱ γὰρ ζμοῤῥαῖοι ἑρμηνεύον-
ται, λαλοῦντες ᾿, τοῦ γεγονότος λαοῦ σύμβολον ὄντες.
ὋὉ δὲ τούτων ἡγεμὼν ὃ σοφιστής ἐστι καὶ δεινὸς λό-
γων «ἀνερευνᾶν τέχνας, ἔφ᾽ οὗ κατασοφίζονται οἱ
τὸν ὃ ὅρον τῆς ἀληϑείας ὑπερβαίνοντες. Ἶ
ἙΣῈΕ 88. Σηὼν οὖν ὃ διαφϑείρων τὸν ὑγιῆ κανόνα
᾿ἀληϑείας, χαὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἀπολεῖται » καὶ
ὧν τὰ αἰνίγματα τὰ σοφιστικὰ ἕως “]εβὼν ; ὃ
καλεῖται δικασμός" πάνυ προςφυῶς. Τὰ γὰρ εἰχότα
καὶ πιϑανὰ οὐχ ἔχει περὶ ἀληϑείας ἐπιστήμην, ἀλλὰ
δίκην καὶ ἀμφισβή τησιν, καὶ ἐριστικὴν ἅμιλλαν καὶ φι-:
οὐμᾷ ᾿ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα. .41λλ οὐκ ἐξήρκεσε
ῦ νῷ τὰς ἰδίας καὶ νοητὰς ἔχειν κῆρας, ἀλλ᾽ ἔτι
αἱ γυναῖκες ᾿προρέχαυσαν πῦρ, αἱ αἰσϑήσεις πυρ--
ἰὰν πολλὴν ἐπ᾿ αὐτόν. Ἴδε μέντοι τὸ λεγόμενον
ἐστι. Πολλάκις νύχτωρ οὐδεμιᾷ τῶν αἰσϑήσεων
ἐγεργοῖντες ᾿ ἀτόπους περὶ" πολλῶν καὶ διαφερόντων-.
4 λαμβάνομεν ἐννοίας » τῆς ψυχῆς ἀεικινήτου ὑπαρ-
᾿ ὀύσης ω καὶ μυρίας τροπὰς ἐνδεχομένης. Ἦν οὖν
ἱκανὰ πρὸς διαφϑορὰν αὐτῇ, ὅσα αὐτὴ ἐξ ἑαυτῆς
γγησε. Νυνὶ δὲ καὶ ὃ τῶν αἰσϑήσεων ὄχλος ἐ ἐπεις--
. ἡ Πθ αὐτῇ χηρῶν ἀμήχανον πλῆϑος, τοῦτο μὲν
ἐκ τῶν ὁρατῶν ,. τοῦτο δὲ ἐχ τῶν φωνῶν, εἶτα χυ--
λῶν, καὶ ᾿ἀτμῶν τῶν κατὰ τὴν ὀσμήν. Καὶ σχεδὸν
ἢ ἀπ᾽ αὐτῶν φλὸξ χαλεπώτερον τὴν ψυχὴν διατί-
σι τῆς ἐγγινομένῆς ὑπ᾽ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἄνευ
, Ῥιπαραλήψεως. αἰσϑητηρίων.

ᾧ. 84. Τούτων μία τῶν γυναικῶν ἐστιν ἢ Πεν-
ἘῸΝ τοῦ Φαραὼ “ἀρχιμαγείρου. ἢ) Ὅπως δὲ ἔχει
γυναῖχα εὐνοῦχος ὧν ἐπισκεπτέον" τοῖς γὰρ τὰ ῥή-
{ τὰ τοῦ γύμου μὴ πραγματευομένοις πρὸς ἀλληγο-
αν, ἀκολουϑήσει τὸ δοκοῦν ἀπορεῖσϑαι. Ὁ γὰρ
ἐὐγοῦχος καὶ ἀρχιμάγειρος ὄντως γοῦς, μὴ ταῖς
πλαῖς ς μόνον ἀλλὰ καὶ ταῖς περιτταῖς χρώμενος ἤδο-

ἕ,:

5 ὅθι, 39, 15ς44ᾳ.

12. 1ῈΠ6ῚΝ ΑἸΙΠΕΘΟΗ. ΠῚ, 84. 8ὅ.

γαῖς, εὐνοῦχος κέκληται καὶ ἄγονος σοφίας. » ὧν εὖ-
γοῦχος οὐχ ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ σχεδαστοῦ τῶν καλῶν.
Φαραώ. Ἔπεί τοὶ χατ᾽ ἄλλον τὸν λόγον. ἄριστον ἂν
εἴη τὸ εὐνοῦχον γενέσϑαι, εἰ δυνήσεται ἡ ἡμῶν ἢ ψυ-
χὴ κακίαν ἐκφυγοῦσα ἀπομαϑεῖν τὸ πάϑος. ΔΊιδ'
καὶ Ἰωσὴφ ὃ ἐγκρατὴς τρύπος τῇ λεγούσῃ ἡδονῇ,
δ, χοιμήϑητι μετ᾽ ἐμοῦ, καὶ ἄνϑρωπος ὧν, ἀνϑρω- 1
ποπάϑησον καὶ ἀπόλαυσον τῶν χατὰ τὸν βίον ἐν
πνῶν, » ἐναντιοῦται φάσχων, “«Ἡμαρτήσομαι εἷς τὸν
ϑεὸν τὸν φιλάρετον, εἰ γενοίμην φιλήδονος" πογή- ᾿
ρὸν γὰρ τοῦτ᾽ ἔργον.; ;
. 85. Καὶ γῦν μὲν ἀχροβολίζεται, ἤδη δὲ χαὶ
καρτερῶς ἀπομάχεται » ὅταν εἰς τὸν ἑαυτῆς εἰςέλϑ ῃ
οἶχον ἢ ψυχὴ Ὁ σρρὶ ἀναδραμοῦσα ἐπὶ τοὺς ἑαυτῆς
τόνους ἀποτάξηται τοῖς χατὰ τὸ σῶμα, καὶ τὰ ἴδια
ὡς ψυχῆς ἔργα ἐργάσηται, οὔτ᾽ εἰς τὸν οἶχον Ἴω-
σὴφ., οὔτε Πεγντεφρῆ, ἀλλ᾽ εἷς τὴν οἴχίαν. Καὶ οὗ
προςτίϑησι τὴν τίζος, ἵνα σκεπτικῶς ἀλληγορῇ
“ποριεῖν τὰ ἔργα αὑτοῦ." Ἢ μὲν οὖν οἰκία ἐστὶν.
ψυχὴ ἡ. εἰς ἣν ἀνατρέχει καταλιπὼν τὰ ἐχτὸς,
τὸ λεγόμενον ἔνϑεν αὐτῷ γένηται. Τὰ δὲ τοῦ ἐγ-
κρατοῖς ἔρ) ᾳ μήποτε ϑεοῦ βουλήματί ἐστι; Καὶ
γὰρ οὐδεὶς ἦν ἀλλότριος λογισμὸς τῶν εἰωϑότων ἐν
τῇ ψυχῇ κατοικεῖν εἴσω. Πλὴν οὐχ ἀφίσταται ζυΞ
ΡΣ ΨΑΥΝ ἡ ἤ ἡδονὴ, ἀλλὰ τῶν ἱματίων λαβομέν :
φησὶ, ν ““κοιμήϑητι μετ᾽ ἐμοῦ. Φιεπάσματα δὲ ὦ
πὲρ σώματος τὰ ἐσθήματά ἐστιν, οὕτω τοῦ ἢ υ
σιτία χαὶ ποτά. Τοῦτο δέ φησι, “7117 παραιτῇ τὴ
ἡδονὴν ν, ἧς ἄνευ οὐ δύνασαι ζῆν; Ἰδοὺ ἐχλαμβάνο-
μαι τῶν ποιητικῶν αὐτῆς, καί φημί σε μὴ ἂν δυνή:
θῆναι. ὑποστῆναι ᾽ εἰ μή τινι τῶν ποιητικῶν χρή
ἐν Τί οὖν ὃ ἐγκρατής; “Εἰ μέλλω, τ φῆσ'
ὁ «δρολεύειν πάϑει διὰ τὴν ποιητικὴν ὕλην, καὶ ἔξει.
Μλιάσομαι ἀπὸ. τοῦ πάϑους ἔξω.᾽ Καταλιπὼν γὰρ,
τὰ ἱμάτια ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς, ἔφυγε καὶ ἐξῆλε
ϑὲεν ἔξω.

53

ΜΕΘῚΝ ΑἸ ΕΟΘΘΗ. ΤῈ, 86.87. 1:3
- ὦ, 80. Τίς δὲ ἔνδον, φαίη τις ἂν, ἐξέρχεται;

Οὐ πολλοί; ἪΙ οὐ φυγόντες τινὲς τὸ ἐν συ κεν ἐξ
ἰδιωτικῆς. “ἔκλεψαν οἰχίας, καὶ οὐχ ὑντες πατροτύ-
πται ἀλλότριον ὕβρισαν; Οὗτοι ἐξέρχονται μιὲν ἀπὸ
ὧν ἁμαρτημάτων, εἰς ἕτερα δὲ εἰξέρχονται. 1ὺν
τελείως ἐγκρατῆ δεῖ πάντα φεύγειν τὰ ἁμαρτής
ματα, καὶ. τὰ «ιείξ τῷ χαὶ τὰ ἐλάττω, χαὶ ἐν μηδενὶ
τἐξετάζεσϑαι τὸ παράπαν. 241λλ᾽ ὃ “μὲν Ἰωσὴφ, γέος
γάρ ἐστι,. χαὶ τῷ αἰγυπτίῳ σώματι οὐκ ἴσχυσεν
νίσασϑαι αὶ Υ ταν τὴν ἡδονὴν ᾿ ᾿ἀποδιδράσπει.

ὑ φυγῇ τὴν ἰδίαν σωτηρίαν πεπόρισται, ἀλλὰ τὰν
: σειρομάστην ῃ ἣν τουτέστι τὸν. δηλ ὠτιχὸν λόγον λα-
-βὼν, οὐχ ἀποστήσεται, πρὶν ἢ “ἐκκεντῆσαι τὴν ΠΠα-
διανῖτιν, » τὴν ἐγκεκρυμμένην ϑείῳ χσρῷ φύσιν, “διὰ
τῆς μήτρας, αὐτῆς, Ὧ) ἵνα, μηδέποτε ἰσχύσῃ φυτὸν
«ἢ σπέρμα κακίας ἀνατεῖλαι.

ὑ. 87. Οὗ χάριν ἐχκοπείσης ἀφροσύ γης ἄϑλον
“καὶ κλῆρον ἢ ψυχὴ λαμβάνει διττὸν, εἰρήνην καὶ
“ἱερωσύνην, συγγενεῖς καὶ ἀδελφὰς ἀφετάς.. Τοιαύ--
τῆς μὲν. οὖν γυγαιχὺς οὐχ ἀκουστέον, αἰσϑήσειως, μο-
χϑὴ ρᾶς λέγω; ἐγιεὶ καὶ “τὰς μαίᾳς εὖ ἐποίει ὃ
, ϑ» ἡ ὅτι τῶν προςτάξεων τοῦ σχεδαστοῦ 2) «- Ἰ06
μὴ ἡ ᾿ἠλόγουν «τὰ ἄῤῥενα τῆς «ψυχῆς ζωογονοῦσαι, Ρ,
ἃ ἐκεῖνος ἤϑελε διαφϑείρειν, τῆς ϑηλείας δλ ἧς ἐρα-
τὴς ὧν, τὸ δ᾽ αἴτιον ἀγνοῶν, καὶ λέγων ὃ ὅτι “οὐκ
δα. αὐτόν." Ἑτέρᾳ δὲ πειστέον γυναικὶ, οἵαν συμ--
χε Σάῤῥαν εἶναι, τὴν ἄρχουσαν ἀρετήν. Καὶ
εἰϑεταί γε ὃ σοφὸς ᾿ἡβραὰμ αὐ τῇ παραινούίσῃ ἃ
ἘΠ. Ἀπ Πρύτερον μὲν γὰρ ὅτε οἴπιὦ τέλειος ἐγε-
᾿γένητο τ κάλλ νξκι πρὶν μετονομασϑῆναι, τὰ μετέωρα
ἐμδορόμει: ἐπισταμένη ὅτι οὐκ ἂν δέναιτο γεννᾶν

ἐν

-----.-..
ὦ Ναπι, 25, 7.
ὙΓΩΣ Ἐχοά, 1, 20.
δ 21; 12.
ΒΕ ΝΝ

194. 1615 ΑἸΤΈΘΟΗΒ. ΠΙ, 87. 88.
Ξ ἀρετῆς 'τελείας, συμιβουλεύει ἐχ τῆς "παιδίσκης, ὃς
τουτέστι παιδείας τῆς ἐγκυχλίου, παιδοποιεῖσϑαι, τῆς
γαρ, Ἂ) ὃ λέγεται παροίκησις. Ὅ γὰρ μελετῶν ἐν
ἀρετῇ. "τελείᾳ κατοικεῖν, πρὶν ἐγγραφῆναι. τῇ πόλει
αὐτῆς, τοῖς ἐγκυκλίοις μαϑήμασι παροιχεῖ, γα δὲς
' τούτων πρὸς τελείαν ἀρετὴν ἀφέτως δρμήσῃ. Ἔπει-
τά ὅταν ἴδῃ τετελειωμένον αὑτὸν, καὶ ἤδη δυγάμ -
γον σπείρειν, καὶ ἂν ἐκεῖνος εὐχάριστος ὧν πρὺς τὰ
παιδεύματα τὰ δι᾿ ὧν ἀρετῇ συνεστάϑη ὸ χαλεπὸ γ
ἡγῆται παραιτήσασϑαι αὐτὰ, χϑησμῷ πραῦνϑήδετο
ϑεοῦ τῷ χελεύοντι, ΡΣ ΕΣ. ἂν ὅσα εἴποι Σάῤῥα,
ἄκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς." ἡ Νόμος ἡμῶν ἔστω
136 ἑχάστῳ Ἢ τὸ δοκοῦν ἀρετῇ. Εἰ γὰρ, “πάντων ὅσα
Ἡ παραινεῖ ἢ ἀρετὴ βουλόμεθα ἀκούειν, εὐδαιμονή ἢ--
σομεν. ----
ὅδ, 88, . Τὸ δὲ, “ Καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου,
ἐνετειλά ᾿άμην σοι ῥοϑϑοη μόνου μὴ φαγεῖν, ᾽Ά ἐν κοι ἴσο
ἐστὶ τῷ, συγχατέϑου κακίᾳ, ἣν χρή σε ἀνὰ κράτος
ἀπείργειν" διὰ τοῦτο - «ἐπικατάρατος σὺ,᾽ οὐχὶ ἡ
« ἐγ τοῖς ἔρ) νοις σοῦ." Τίς οὖν ἥ αἰτίᾳ τούτων;
ὄφις ἦν, ἧ ἡδονὴ ἔπαρσις ἄλογος ψυχῆς. «ἄτη κα
τάρατος ἐξ ἑαυτῆς, μόνῳ γέ τοι τῷ φαύλῳ προςγίν. -
ται, σπουδαίῳ δὲ οὐδενί. Ὁ ᾿ηδὰμ δὲ ὃ μέσος. ἐστὶ
γοῦς, ὃς τοτὲ μιὲν ἀμείνων τοτὲ δὲ χείρων ἐξετάζεται!
ἧ γὰρ γοῦς ἐστιν, οὔτε φαῦλος οὔτε σπουδαῖος εἶναε
πέφυχεν, ἀρετῇ δὲ καὶ χακίᾳ πρός τε τὸ εὖ καὶ πρὸς
τὸ χεῖρον εἴωϑε μεταβάλλειν. Εἰκότως οὖν οὐκ ἔστιν.
ἐπικατάρατος ἐξ ἑαυτοῦ, ὡς οὔτε κακία ὧν οὔτε. κ
τὰ χαχίαν πρᾶξις, ἄλλ᾽ ἐν τοῖς ἔργοις αὐτοῦ ἢ
κατάρατος. Αἱ γὰρ πράξεις αἱ διὰ τῆς ὅλης ψυχῆς,
ἣν χέχληχε γῆν, ἐν Πρ σοὶ χαὶ ὑπαίτιοι κατὰ χα
χίαν ἕχαστα δρῶντός εἶσι. Πα ρ᾽ ὃ καὶ πμκριως

δω

ἢ) 668. 16, 2.
γεν, σθαι, 41. 11 Ἵ
κγτὺ 66. ὅ, 17 544. , γ

ΓΕΘῚ5. ΑἸΕΘΟΒ. ΠΙ, 88 ---90. 19θὅ

τἐξν λύπῃ φάγεσαι αὐτὴν, ᾽ ὅπερ ἐστὶν ἴσον τῷ, ἀπο-

λαύσῃ τῆς ψυχῆς ἐπιλύπως. Ἐἐπωδύνως γὰρ ὃ φαῦ--
λος. πάντα τὸν βίον χρῆται τῇ ἑαυτοῖ ψυχῇ, μηδὲν
ἔχων χαρᾶς αἴτιον, ὃ πέφυχε γεννᾶν ᾿ δικαιοσύνη καὶ
φρόνησις, καὶ αἱ σύνϑρονοι ταύτης ἀρεταί. ---
“ες ς,.- 89. “ ᾿Ἵκάνϑας οὖν χαὶ τριβόλους ἀνατελεῖ
σοι." ᾿Δλλὰ τί φύεται χαὶ βλαστάνει ἐν ἄφρονος
Ψυχῆ, πλὴν τὰ χεντοῦντα χαὶ τιτρώσχοντα αὐτὴν
πάθη; Ἵ διὰ συμβόλων ἀχάνϑας κέκληκεν ἡνοῖς ἢ 1017
, ἄλογος δρμὴ πρὸς τὸν τρόπον πρώτοις ἐντυγχάνει, Ὁ,
᾿μεϑ' ὧν ταχϑεῖσα πάντα τὰ αὐτῆς καταφλέγει καὶ
διαφϑείρει. «Δέγει γ γὰρ οὕτως, “΄Εὰν δὲ ἐξελϑὸν πῦρ
εὕρῃ ἀχάνϑας,, χαὶ προςεμπρήσῃ. ἅλωνα ἢ στάχυας
“ἢ πεδίον, ἀποτίσει ὃ πὸ πῦρ ἐκκαύσας. Ὄ ἀν Ὁρᾷς
ὅτι τὸ πῦρ ἐξελϑὸν, ἧ ἄλογος δρμὴ, οὐκ ἐμπίπρησι
τὰς ἀχάνϑας, ἀλλὰ εὑρίσκει; Ζ' [ητητικὴ γὰρ τῶν πα-
ϑῶν οὖσα ἃ ἐπόϑει λαβεῖν εὗρεν. Ὅταν δὲ εὕρῃ,
καταφλέγει τρία ταῦτα " ἀρετὴν τελείαν, προχοπὴν,
"εὐφυΐαν. “Πρετὴν μὲν οὖν παραβ ϑέθληκε τῇ “ “ ἅλῳ"»
συγκεχόμισται γὰρ ὡς ἐνταῦθα δ καρπὸς. οὕτω καὶ
ἐν τῇ τοῦ σοφοῦ ᾿νυχῇ τὰ καλά. Στειάχυσι δὲ τὴν
'“προχοπὴν,, ἐπεὶ καὶ ἑκάτερον ἀτελὲς ῖ ἐφιέμενον τοῦ
τέλους. Πεδίῳ δὲ τὴν εὐφυΐαν, ὅτι εὐπαράδεκτος
37 σπερμάτων ἀρετῆς ἐστιν. Ἕκαστον δὲ τῶν παϑῶν

ιβόλια εἴρηκεν" ἐπειδὴ τριττά ἐστιν, αὐτό τε, καὶ
τ ποιητικὸν, χαὶ τὸ ἐκ τούτων ἀποτέλεσμα, οἷον
ἡδονὴ, ἡδὺ, ἥδεσθαι" ἐπιϑυμία, ἐπιϑυμητὸν, ἐπι--
ϑυμεῖν" λύπη, λυπηρὸν, λυπεῖσθαι" φόβος, φοβερὸν,
εὐ ἡ δὰ

ὃ. 00. “Καὶ ,Φάγεσαι τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, ἐν
ἡμῶν τοῦ προςώπου σου φάγεσαι τὸν ἄρτον σου."
᾿Χύρτον χαὶ ἄρτον χαλεῖ συνωνύμως, πρᾶγμα -ταῦ-
τόν. Χόρτος ἀλόγου τροφή ἐστιν" ἄλογον δὲ φαῦ-
λος ἐχτετμημένος τὸν ὀρϑὸν λόγον. ᾿ἥλογοι δὲ καὶ

“) Ἐχοά. 22, 6. ἦ
ὲ Ὦ.2

100 1615 ΑἸ ΠΕΘΟΝ. ΜΙ, 90.

αἱ αἰσϑήσεις τῆς ψυχῆς οὖσαι βιέρος- ὃ δὲ »οὖς
ἐφιέμενος τῶν αἰσϑητῶν » διὰ τῶν. ἀλόγων αἰσϑής
ὄεων, οὐχ ἄνευ πονὸυ καὶ ἱδρῶτος ἐφίεται. Σφό-
ὅρα γὰρ ὀδυγηρὸς καὶ ἐπαχϑὴς ὃ τοῦ ἄφρονος βίοι
μετιόντος καὶ ἐπιλιχνεύοντος τὰ ποιητικὰ τῶν ἣδο-
γῶν, χαὶ τῶν ὅσα χαχία ἀπεργάζεσθαι. φιλεῖ. Καὶ
μέχρι. τίνος; ᾿ ἡΠ]έχρι ᾿ φησὶν, “ἀποστρέψεις εἰς τὴν
γῆν ἐξ ἧς ἐλήφϑης." Νὺῦν γὰρ οὐχ ἐν τοῖς γεώδεσε
χαὶ ἀσυστάτοις ἐξετάζεται, τὴν οὐράνιον συ ίαν. χαπ
ταλιπιήν ; Πῆ οὖν ἔτι ἀποστρέφεται Ὶ σχεπτέον. ᾿.-
λὰ μήποτε ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν, ὃτε ὃ ἄφρων
νοῦς, “ἀπέστραπται ἐιὲν ἀεὶ τὸν ὀρϑὸν λόγον, εἴλη--
πται "δὲ οὐχ ἀπὸ τῆς ᾿μεταρσίου φύσεως, ἀλλ᾽ ἀπὸ
τῆς γεωδεστέρας ὕλης. Καὶ , μένων δὲ χαὶ κινούμε-
γος ὃ. αὐτὸς ἔστιν, ἐφιέμενός τε τῶν αὐτῶν.
καὶ ἐπιφέρει, ὅτε “γῆ εἶ, καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ,"
ὃτιὲρ ἴσον ἐστὶ τῷ πφοειρημένῳ. ,“1ηλοῖ δὲ καὶ τοῦ-
το, ἢ ἀρχή σου καὶ τὸ τέλος ἕν χαὶ ταῦτόν ἐστι
Ἤρξω τὲ γὰρ ἀπὸ τῶν ᾿φϑειρομένων γῆς σωμάτι ;
τελευτήσεις. δὲ πάλιν εἰς ἐκεῖνα, τὴν μεταξὺ τοῦ ῥι ᾿
τρίψας ὁ ὁδὸν, οὐ λειυόφον, ἀλλὰ τραχεῖαν, βάτω!
Καὶ τριβύλων χεγτεῖν τὲ καὶ τιτριύσκειν πεφυκότων
᾿μέθήμν

“
Ἢ

ΠΕΡῚ ΤΩΝ
ΡΟΥΘ Ν

ΚΑΙ ΤΗ͂Σ

“"

ΠΦΦΟΓΙΝΗ͂Σ ῬΟΜΦΑΙΑΣ

ἀεύς. ΚΑῚ ΤΟΥ͂ ΚΤΙΣΘΕΝΤῸΣ
ΠΡΏΤΟΥ ΕΞ ΑΝΘΡΩΠΟῪ
ΧΟ ΒΥ Ν.

ΑΒΘΟΌΜΕΝΤΟΜ ΠΙΒΕΙ

5Ε

ΟΕ ΒΟ ΒΟΥΙΌἋἝ

ἘῚ
ΕΠΑΜΜΕΟ ΘΟΙΑΌΙΟ

ἘΤ ΡῈ
᾿ ΟΑΙΝ

ΟΟὕΙ ΡΒΙΜΌΚ ἘΧ ἨΟΜΙΝῈ ῬΡΒΟΟΒΕΛΤΟΡΝ ἘΒΤ.

᾿
“4

(ΟΕ, Θου. 8, 24. 4, 1.)

Ἄν... οἰϊοῖειν ραγλἶδο, ἱ. 6. 16] δ οῖ5. ππρυπάριία σουγαρθεπ5
τἰγίαΐνν τοσίοηθ Ῥγο δ πισ, Πτὰ οὐ Ασαῦ, {πὸ ὁδὲ ταδί!
ΘποΣΟ θα... δὲ ᾿βηνλο}, αὐἱ βἰρηβοιξ ἀὐίο. βορ] δεῖς απ, ΘΧΡΟ
Ἰ τσ (ι.---2). ΕἸαμποσδ ο] 5. οἱ ΟἸνδσαθιι. ΟΠ] ο μίαν κα

198. ῬΗΠ, 00.1.18. )Ὲ ΟὈΠΕΒΌΒ. ξ. 1. ὃ

Ῥαγδαϊδτιν, ἷ, 6, δπμπηᾶμπι 6556 “πῆϑὶ ρομπθηἄδμι οοταμι ἄθο,
τῷ πῦπο υἱᾶθνο βιπᾶμπιϑ, πίγαιπ 1Π1ὰ ὙῚ ΘΧΡΘΥΒ. δῖ: πϑοῦδ᾽
(ς.-- 6). Π|ὰ νϑγο βιπὲ ὑ86] οὐδ δοϑ]θϑίθϑ βιθ]] στὰ ἤχαγτισῆ,
οἱ ΟΥΤΔΙΙοασαμι,,;, Ὑ6] Ῥομὶϊα5. οἱ μοϊθυεία (ΟΠ οΥτλ.) οὶ, ἀιᾶπ
τη ΘΟΠΟΙ]αΐου 1. τηοάϊαίου δϑδὲ σαι ἀϊνῖπα (α]ααϊπ5 ΠἸ αιιιιθτι5}»
οὐ δὲ τι Βοιἤθ6. ταὶ 0 οδίουαβ ἀμ Τα] α1 65. σα] ουπα (7 - 11).
Δίοηβ Τροσπ ἄς γοδαϊία ἃ ἄδο μΡαχὶξ 'χϑοῖθ ἐῶ; πον ἄθο 4πὲ-
ἄμ.) 564. ποιιπινι5. Πος βοιηιθνάμπια ἄθ σολει ΑΡγδμὶ ΟΜΝ
Βατᾶ, ἄπηθ δϑὶ ρυϊμοῦρβ οἵ ἄπκχ, ᾿βᾶλοὶ οἵππ Βονθοσα,, σαὰδ᾽ δὲς
ὁομπϑίαμεϊα π᾿ ΠΟΠΘΒ15. οἷο. ϑθᾷ τηϑθῃ8.,), “ῶ8 δπθ ἃθὺ βίβιθυθ᾽
ὙΠ, γασὶε Οαΐπτν,, ἱ, 6. ροββοϑδίοπον πὸὰ ροϑδι πα, {πᾶ
ε Ἰπἀϊοδίαν ἀγτοραμιϊα,, οπποία ἤν ἀοὶ 568 Ποιπίπτ 6556 ρυΐαηδ
(12 -- 15). Ἠοιιῖθ δηΐπ αλέπτδ βθηδα ΡΟ] δοῖτ8 οἰππΐᾶ ἡ 4πᾶθὺ
᾿ΟΧίγα 86. ρογοῖρὶξ, 56. Β0Ίπιιν ροϑϑιθυθ ογθᾶϊε, ποῖ ἰπτὰπ (16 -ατ΄
90). ἘΙαΙσηΪπ Ἰοῖίπτ, ποά Τ,αϊναπ,, 4πὶ πα] Εοτιδ ἐπ μῶρις
(ποιοτήτων ἠρτημένος) αἰχιῖ; Β]Π1ὰ6 πθὰθ δὲ δ ππϑοὶ δὲ ρϑθοοτα
θὰ: πᾶ οἱ Π|]ὰ6., πᾶ δύιὲ αγίθ8 βοϊθπαθαια διϊιηδ8 5 εε,
δῆς αὖτ δαπὶ μαχιϊου]ατθθ συαϊλο οἰ ο 65 ἀπ 8.7}. δὲ ρϑοοζᾶς.,
«πᾶθ. δῦμξβ δοηβοβ... τ. ἃ} ΠΟΙ 8 ᾿γθοθϑϑοσμμῖ), 864 ἃ ἄθο,.
ἀπαιμοθύθιη. Πα τι8. δε. πὸὰ Πιοιίητιαν (21). Πθτ5 ϑμΐν 5 τε
οὐπΐα ΐᾳ οἱ Ἰιομεὶμῖ8 πχθιΐθων τορὶῖ, οἱ ουθαῖὶ 586 τϑοὶ μαι ἀοθοπες
μϑὰ 61 οὐπηΐα (90 ---ο 4), Ἐξηΐοὶ ἰσιίαῦ μὰ βῆθ5. οϑδί ᾿οἤοτομάκς
ον Θὰ «υϊᾶθιιν,, “πῶ Οταθοὶ οἱ βαυρατὶ ἀϊοριβ 7}68118. ΘΧΣ τὶ
Ῥθπὲ (25). 568 {πὸ Βάργβραϊο α [πἄαδοὶβ οο]ῖας (26). ΠΙΟιτμμς
δα Τοδία τοΡρπ8β ἄθο ᾿ιᾶϊρυ δ ῬΟΙΠπυπ ασ (27 εἰ 28); βοαμς
οηλι θο ἄϊσητιαι τα ξος πα οϑὲ τθὴ8 υἷα βροπᾶοτθ υἱτιπέπαμς
οὐποΐα, πολ ἴθ ἤι Ἰαρἄθαι δίο, (29 δὲ 30). ΠΙὰ 5ο]ὰ ὌΝ
ΟΥμτι}} 4 Οχἶπ8, ἃ ΟΡ 15..,. πα ὉΠ] 15 οἰνίτα!18. ἀρ, τθοῖθ ΟΝ ταν. 4
(81 -- 36).

᾿

τ Ν

-

138 δ. 1. «Κὰ ἐξέβαλε τὸν ᾿4δὰμι, καὶ κατῴκισεν 1
Μ ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς. Καὶ ἔταξε!
τὰ “Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴ Ἢ
στρεφομένην, φυλάσσειν τὴν δδὸν τοῦ ξύλου τῆς,
ζϑῆς}.5) ;
Νῦν μὲν “ ἐξέβαλε; φησὶ, πρότερον δ᾽ εἶπεν.

“ξξαᾳ πέστειλεν,᾽" οὐ παρέργως τὰ ὀνόματα τιϑεὶς, ἀλλ

Ἴ ὅθι. 8, 24,

ΡῬΗ͂Π, Τ0. 118. ὈῈ (ἬΒΕΓΒ. {. 1.2. 199

39 εἰδὼς ἐφ᾽ ὧν κυρίως καὶ εὐθυβόλως πραγμάτων
Αὐτὰ τάττει. Ὃ μὲν οὖν ἀποστελλόμενος ἐπανόδου
χεῖν οὐ. κεκώλυται ,ν ὁ δὲ ἐχβλ ηϑεὶς ὑπὸ ϑεοῦ τὴν
ἀΐδιον. υγὴν ὑπομένει. Τῷ μὲν γὰρ μήπω χρα-
ταἀιῶς ὑπὸ. κακίας καταληφϑέντι δέδοται μετανοή-
σαντι», καϑιάσιερ εἰς πατρίδα τὴν ἀρετὴν, ἀφ᾽
ἐξέπεσεν, ἀνελϑεῖν" τὸν δὲ πιεσϑέντα καὶ ὑπο-
)λημένον σφοδρᾷ καὶ ἀνιάτῳ νόσῳ ; φέρειν
ἀνάγκη τὰ δεινὰ, μέχρι τοῦ παντὸς αἰῶνος ἀ-
ϑάνατα σχορακισϑέντα εἰς ἀσεβῶν χῶρον, ἵνώ
ἄχρατον «καὶ συνεχῆ βαρυδαιμονίαν ὑπομένῃ. ἢ
᾿Επεὶ καὶ τὴν μέσην παιδείαν τὴν τοῖς ἐλαμ να
χορεύουσαν ὁρῶμεν. .Ἄχαρ, δ δὶς. μὲν ἐξιοῦσαν ἀπὸ
τῆς ἀρχούσης ἀρετῆς, Σάῤῥας, ἅπαξ δὲ τὴν προ-
ἔραν ὁδὸν ὑποστρέφουσαν" ἣ τοτὲ μιὲν ἀποδρᾶσα,
οὐ φυγαδευϑεῖσα, κατάγεται, ὑπαντήσαντος ἀγγέ-
λὸυ, ὅς ἐστι ϑεῖος λόγος, εἷς τὸν δεσποτιχὸν οἶκον,
π 'δὲ χατὰ τὸ παντελὲς ἀνέπακτος ἐχβάλλεται.
δον Τὰς δὲ αἰτίας καὶ τοῦ προτέρου δρασμοῦ,
ἕ τῆς αὖϑις ἀϊδίου φυγῆς ᾿ “λεκτέον. Ἰ]έχρι μὲν
ἱ

οὕπω μετωγομάσϑησαν, ὅπερ ἣν» μιετεχαράχϑησαν
τοὺς ψυχῆς πρὸς τὸ ἄμεινον βελτιούμενοι. χαραχτῆ-
θας, ἀλλ᾽ ἔτι ἣν ὃ μὲν βραμ πατὴρ μετέωρος, τὴν
᾿μετάρσιον τῶν κατὰ τὸν ἀέρα συμβαινόντων, καὶ
“τὴν μετέωρον τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν ὑπαρχόντων
φιλοσοφίαν μετιὼν, ---- ἣν φυσιολογίας τὸ κράτιστον
εἶδος ἀποτέτμηται μαϑηματικὴ, --- Σάρα δὲ σύμ-- 109
λον ἀρχῆς ἐμῆς, - χαλεῖται γὰρ ἀρχή μου, --Ρ,
νικὴ μὲν οὐκ ἔρϑη μεταβαλοῦσα ἀρετὴ γενέσϑαι,
πο γένος δὲ πᾶν κἤἄφϑαρτον, - ταῖς δὲ ἐν μέρει καὶ
ψ' εἶδος ἐξητάζετο, ατ δὴ ἀδέψε, φρόνησίς τε ἢ
ἐν ἐμοὶ καὶ σωφροσύνη καὶ ἀνδρία καὶ δικαιοσύνη
τὸν αὐτὸν ἐρόπον, τς φϑαρταὶ δὲ αὗται, ὅτι καὶ
τὸ δεξάμενον αὐτὰς χωρίον ἐγὼ φϑαρτός" --- Ἴγαρ

Ἴ) Θ6π. 16, 9. --- "5 ὅθ, 21, 14. 564.

᾿
β β

200. ΡΗΠ, 100.1.18.}Ὲ ΟΠΈΒΌΒ, τ. 2.3.

ἡ μέση, χαὶ ἐγχύκλιος παιδείᾳ, καὶ ἂν τὸν αὐστηρὸν,
καὶ σχυϑ' θωπὸν τῶν φιλαρέτων ἀποδρᾶναι βίον σπου-
,δάσῃ ᾿ πάλιν ὑποστρέψει πρὸς τὸν αὐτὸν, μήπω τὰς"
"εν ἱκὰς χαὶ ἀφϑάρτους ἀκρότητιὶς ἔχειν. δυνάμενον,"
ἄλλ. τι τῶν ἐν μέρει καὶ᾽ κατ᾽ εἴδοὶ᾽ ἐφαπτόμενον,
ἐν οἷς πρὸ τῶν ἄκρων τὰ μέσα αἱρετά. “Ὅταν δὲ
ἤδη ὃ 0 μὲν ἥβραμ ἀντὶ φυσιολογικοῦ, γένηται σοχὸς
χαὶ φιλόϑεος : μετογομασϑεὶς “Ἵβραὰμ, ὃς ἑῤμιηνεύε-.
140 ται πατὴρ ἐχλεχτὸς ἤχου, ---- ἠχεῖ μὲν γὰρ ᾿γεγωνὸς.
Μ λόγος ἢ πατὴρ δὲ τούτου ὃ γοῦς Ἶ ἐπειλημμένος τοῦ
ἀπούδαιου, ἣν" Σάρα δὲ ἀντὶ τῆς ἀρχῆς Ἅοῦ γένη"
ται Σάῤῥα ἷ ἧς ἐστιν. ἤ κλῆσις" ἄρχουσα ,᾿--- ὕπερ,
ἐστὶν ἴσον τῷ, ἀντὶ εἴδικῆς καὶ φϑαρτῆς ἀρετῆς γε-:.
γικὴν χαὶ ἄφϑαρτον γενέσθαι, --- ἐπιλάμψῃ, δὲ καὶ
τὸ εὐδαιμονίας γέ ἕγος, ὃ Ἰσαὰκ, ἐχλιπόντων τὰ γυ5.
γαϊκεῖα,, καὶ ἀποϑαγόντων τὰ ᾿πάϑη χαρᾶς καὶ εὖ.
φροσύνης, καὶ παιδιὰς ᾿οὐ τὰς παίδιων, ἀλλὰ τὰς
θείας, οὐκ ἄνευ σπουδῆς μεταδιώχων" ἐκβληϑήσει
ται μὲν τὰ ἐπώνυμα τῆς Ἄγαρ προπαιδεύματα, ἐχ-- ᾿
βληϑήσεται δὲ καὶ ὃ σοφιστὴς αὐτῶν υἱὸς, ἐπέκλητ'
σιν Ἰσμαήλ. ἯΙ
ᾧ, 8. Εὐδυδο δὲ τὴν φυγὴν. ἀΐδιον, βεβων"
οὔντος τοῦ ϑεοῦ τὴν ἕλασιν αὐ τοῖς, ὅταν "κελεύῃ, τη
σοφῷ “ ὑπακοΐειν τῶν λεγομένων ὑπὸ Σάῤῥας. ἀδν,
“1ζγει δὲ ἄγτιχρυς “ ἐχβαλεῖν τὴν παιδίσκην καὶ τὸν
εἴόν." “Ἵρετῇ δὲ πείϑεσθϑαι καλὸν, καὶ μάλιστα
τοιοῦτον εἰςηγουμέγῃ δύγμα,, ὅτι αἱ τελειόξαται" ᾿φύς,
σεις. τῶν μέσων ἕξεων πάμπολυ. διεστᾶσι, καὶ ὃτ
σοφία σοφιστείας ἀλλότριον. Ἢ μὲν “γὰρ τὰ πιϑᾶ-
νὰ ἐπὶ χατασζευῇ ψευδοῦς δύξης , ἥτις λυμαίνεται
χὴν, ἐκπεπόνηκε" σοφία δὲ διὰ μελέτης τῶν ἀλη
τ, ϑῶν, τὸ μετὰ διανοίας ὄφελος ἐπιστήμῃ ὀρϑοῦ λό--
)οῦὺ πεπόρισται. 11 οὖν θαυμάζομεν, εἶ καὶ τὸν
ἐγδδϊε, τὸν νοῦν, ἀφροσύνην, ἀνίατον νόσον, ἜΓΤΗΝ

τοῦ

αὖ, ΗΝ 21, 10 κα. . ἐϑεν ον δὲ μνῶν

ῬΗΠ. 10}. 1.18. )Ὲ (ἨΒΈΒ. ες. 8 --- ὅ. 201

᾿ σάμενον, ᾿ἐκβέθληκεν εἰςάπαν ὃ ϑεὸς ἐκ τοῦ τῶν.
πρετῶν χωρίου » μὴ ἐπιτρέψας. ἔτι χατελϑ' εἴν αὐ τῷ;
ὅτε καὶ πάντα σοφιστὴν καὶ μητέρα αὐτοῦ, τὴν
᾿ τῶν. προπαιδευμάτων διδασκαλίαν, ἐλαύνει χαὶ φυ-
αδεύει ἀπὸ σοφίας καὶ σοφοῦ, ὧν ὃν μῶν βραύμ
τε καὶ “Σάῤῥαν καλεῖ;
ε ᾧ, 4, 71ὅτε καὶ ἐ ἣ φλογίνη ῥομφαία καὶ τὰ
τ Χερουβὴμ ἀντικρὺ τοῦ παραδείσου τὴ » οἴκησιν
ἴσχει,» «Τἔγεται, δὲ “ ἀντικρὺ, » τὸ μὲν ὡς ἐχϑρὸν
ἀγτιστατοῦν, τὸ δὲ ἁρμόττον εἰς ἐπίκρισιν, ὡς δι10
᾿πρινόμενος τῷ δικαστῇ . τὸ δὲ ὡς φίλον, τοῦ κατα-Ἐ,
γοηϑῆναι χάριν, καὶ ἐκ “τῆς ἀκριβεστέρας προςόψεως
μᾶλλον οἰχειυϑῆναι, ὡς γραφαί τε χαὶ ἀνδριάντες
ἀρχέτυποι γραφεῦσι χαὶ πλάσταις. Τοῦ μὲν οὖν ἀν-
; τιτεταγμένου παράδειγμα τὸ ἐπὶ τοῦ Κάϊν εἰρημένον,
ὅτι “ ἐξῆλθεν ἀπὸ προςιύπου τοῦ ϑεοῦ, καὶ ᾧκησεν
ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ." Ὁ, Ἑρμηνεύεται δὲ
Ναὶϊὸ μὲν σάλος, Ἐδὲμ δὲ τρυφή. Τὺ μὲν κακίας
141 χκλονού σῆς ψυχὴν σύ ἴμβολον, τὸ δὲ ἀρετῆς εὐ πά-
«ϑειαν αὐτῇ περιποιούσης καὶ τρυφὴν; οὐχὶ τὴν δι᾿
ΠΝ τ μίλοὺς ἡδονῆς ϑρύψιν, ἀλλὰ τὴν μετὰ πολ-
ἧς εὐμαρείας ἄπονον χαρὰν καὶ ἀταλαίπωρον.
᾿Ἡνάγκη δὲ ὃ ὅταν ἀπὸ τῆς τοῦ ϑεοῦ φαντασίας ἐξέλ-
ϑῃ. διάνοια, ἦ καλὸν χαὶ συμφέρον ἦν ᾿ἐπηρεῖσϑιαι,
᾿ν γεὼς αὐτίκα ϑαλαττευούσης τρύπον, ἀντιστατούν--
τῶν βιαίως πνξυ ὑμάτων, ὧδε χαὶ ἐχεῖσε φέρεσϑαι,
πατρίδα καὶ οἰχίαν λαχοῦσαν κλόνον, ὅπερ ἐναντιώ-
᾿ πατά ἐστι βεβαιότητι ψυχῆς, ἣν περιποιεῖ χαρὰ συν-
ἡ οἸνήα Ἔδέι.
ὦ ὅ. Τοῦ δὲ εἰς ἐπίχοισιν ἐναντίου παράδειγμα
τῆς ζηλοτυπουμένης μεμοιχεῦσϑαι. “Στήσεν" γὰρ,
π᾿ “ὃ ἱερεὺς τὴν γυναῖκα ἐναντίον ἜΒΕΡ: χαὶ
οχαλύψει τὴν κεηαλὴν αὐτῆς." “ἢ ἐρλὸ βού-
λεται διὰ τούτου παριστάνειν, ἀρευνήδωμδν Τὸ

ἢ Θθη. 4, 16. --- Ὁ Νιΐι, ὅ,. 18.

---- --΄ο’ο.- ----

902. ΡΗΠῚ ΤΌ}. 118. ΠΕ ΘΕΈ Β. ἐ. .

δέον πολλάκις δεόντως οὐκ ἐνεργεῖται, καὶ τὸ μηῳ
χαϑῆκχον ἔστιν ὅτε νδδρᾶται καϑηχόντως.. Οἷον "ἢ
μὲν τῆς παρακαταϑήκης ἀπόδοσις ὃ ὅταν μὴ ἀπὸ γνώ-
μης ὑγιόῦς γένηται . ἀλλ᾽ ἢ ἐπὶ βλάβῃ τοῦ λαμβά- Ι
γοντὸς, ἢ ἐπ᾽ ἐνέδρᾳ τῆς περὶ μείζονα πίστιν ἀρνή-
σεως, χαϑῆκον. ἔργον οὐ δεόντως ἐπιτελεῖται. Τὸ δὲ
τῷ κάμνοντι μὴ ἀληϑεῦσαι. τὸν ἰατρὸν, κενοῦν ἢ τέ-
μγειν ἢ καΐειν διεγνωκότα ἐπὶ ὠφελείᾳ τοῦ νοσοῦντος,
ἕνα μὴ προλαβὼν τὰ δεινὰ φύγῃ τὴν ϑεραπείαν ᾿ ἢν
ἐξασϑενήσας ἀπείπῃ πρὸς αὐτὴν, ἢ πρὸς τοὺς πο-
λεμέους τὸν σοφὸν ψεύσασϑαι ἐπὶ τῇ τῆς πατρίδος
σωτηρίᾳ 5, δείσαντα, μὴ ἐκ τοῦ ἀληϑεῦσαι ῥωσθϑῇ τὰ
τῶν ἀντιπάλων " οὐ χαϑῆκον ἔργον δεόντως ἐνεργεῖς-.. ;
ται. Παρ᾿ ὃ καί φησι Μηιωῦδοῆς, ἐ δικαίως τὸ ὁξ :
χαιον διώκειν, 3λ μος ὡς καὶ ἀδίκως, ἐνὸν, ὅταν μὴ ἀπὸ
γνώμης ὑγιοῦς ὃ δικάζων προςἔχῃ. Ἐπειδὴ τοίνυν :
τὸ μὲν λεγόμενον ἢ. πραττόμενον φανερῶς γνώριμον. ἰ
πᾶσιν, ἡ δὲ. διάνοια οὐ γνώριμος, ἀφ᾽ ἧς καὶ τὰ
λεγόμενα “λέγεται, καὶ, τὰ πραττόμενα πράττεται, ἀλλ᾽.
ἄδηλον εἴτε ὑγιαίνει καὶ χαϑαρεύει, εἴτε νοσεῖ μιά:
σμασι κεχρωσμένη πολλοῖς, -- γεννητὸς δὲ οὐδεὶς ἱ ἱκά- ᾿
γὸς γνώμης ἀφανοῦς χατιδεῖν ἐνθύμημα, μόνος δὲ δ᾽
ϑεός" παρ᾽ ὃ καὶ λέγει Π]ωῦσῆς, “Ὅτι τὰ κρυπτὰ
κυρίῳ τῷ ϑεῷ, τὰ δὲ φανερὰ γενέσει γνώριμα"" -- 11 ;
'

᾿
᾿

4
᾿

5

᾿
᾿
Σ
᾿
ῃ

προςτέταχται τῷ ἱερεῖ καὶ ᾿προφήτῃ » λόγῳ, τὴν Ψυ-
χὴν “ ἐναντίον τοῦ ϑεδῦ στῆσαι, ᾿ἀποκαλέφῳ τῇ κε-
φαλῇ,᾽ ἀκ τουτέστι τὸ κεφάλαιον δόγμα γυμνω-,
ϑεῖσαν, καὶ τὴν γνώμην ἢ κέχρηται ἀπαμφιασϑεῖ-.
σαν, ἵνα ὄψεσι ταῖς ἀχριβεστάταις ἐπικριϑεῖσα τοῦ
142 ἀδεκάστου ϑεοῦ, ἢ τὴν ὑποτυφομένην εδἰρωνεέαν,,
Μ. κίβδηλον νόμισμα, διελεγχϑῇ, ; ἢ πάσης οὖσα κακίας,
ἀμέτοχος, ἐκνίψηται τὰς χκαϑ' αὑτῆς διαβολὰς » “μάρ-
᾿ τῦρι χοησαμένη τῷ μόνῳ γυμνὴν ψυχὴν ἰδεῖν δυνατ᾽,
μέγῳ. ᾿

ἢ Ὥραι. 16,20, --- Ὁ Νυμ, ὅ, 14 “44.

ῬΗΠ, 10}. 118. })Ὲ ΟὈΠΕΒΌΒ. ες. 6.70. 208

, ὃ 9. Τὸ μὲν οὖν εἷς ἐπίκρισιν ἐναντίον, τοιοῦ--
"τόν ἐστι" τὸ δ᾽ εἰς οἰχείωσιν » ὃ ἐπὶ τοῖ πανσόφου
«λέλεκται “βϑραάμ. “Ἔτι γὰρ, φησὶν, “ἦν ἑστη-
κὼς ἐναντίον κυρίου.» τῇ Ἢ Καὶ τεκμήριον τῆς οἱ-
χειώσεως τὸ ἐπιλεγόμενον ἀκδὲε ἐ ἐγγίσας εἶπεν." .4λ-

- λοτριουμένῳ γὰρ 5 ἀφίστασϑαι, χαὶ διαζεύγνυσϑαι,
- οἰκειουμένῳ δὲ συνεγγίζειν ἁρμόττει. 1ὺ ὃ δὲ στῆναι
« καὶ ἄτρεπτον χκτήσασϑαι διάνοιαν ᾿ ἐγγὺς ἐπιβαίνει
“ ϑεοῦ ϑυγάμεως, ἐπειδὴ τὸ μὲν ϑεῖον ἄτρεπτον, τὸ
δὲ. γενόμενον φύσει μεταβλητόν. εἴ τις οὖν τὴν γὲ-
᾿ψέσεως οἰχείαν φορὰν ἔρωτι ἐπιστήμης ἐγχαελινωσά-
μένος, ἐβιάσατο στῆναι ποιῆσαι ἐκ λανϑανέτω
ϑείας “εὐδαιμονίας ἐγγὺς ὦν. Τοῖς δὲ «Χερουβὶμ χαὶ
τῇ φλογίνῃ ῥομφαίᾳ τὴν ἀντικρὺ τοῦ παραδείσου
πόλιν οἰκείως δίδωσιν, οὐχ ὡς ἐχϑροῖς μέλλουσιν ἀν-
τιστατεῖν "καὶ διαμάχεσϑαι, ἀλλ᾽ ὡς οἰκειοτάτοις καὶ
φιλτάτοις » ἵνα ἐκ τῆς προςόψεως καὶ συνεχοῦς πε-
ριαϑρήσεις : πύϑον αἱ δυνάμεις ἴσχωσιν ἀλλήλων,
καταπνέξοντος εἰς αὐτὰς τὸν πτηνὸν ἔρωτα καὶ οὐρά-
γίον τοῦ φιλοδώρου͵ ϑεοῦ.,
ἀν ἀν 75,1 να δέ ἐστιν ἃ διὰ τῶν «Χερουβὶμ χαὶ
τῆς στρεφομένης δομφαίας φλογίνης αἰνίττεται ι» γῦν
᾿ἐπισχεπτέον. ἹΠήποτε οὖν Ζὴν τοῦ παντὸς οὐρανοῖ,
᾿ππεριφορὰν δι ὑπονοιῶν εἰςάγει; : Κίνησιν γὰρ αἱ κατ᾽
οὐρανὸν σφαῖραι τὴν ἐναντίαν ἔλαχον ἀλλήλαις, ἧ
μὲν τὴν ἀπλανῆ αὐτοῦ κατὰ δεξιὰ, ἡ δὲ τὴν πεπλα- :
νημένην. θατέρου κατὰ εὐώνυμα. γ:4 μὲν οὖν ἐξω-
ο τάτω τῶν λεγομένων ἀπλανῶν, μία, ἢ καὶ τὴν ἀπὸ
τῶν. ἑῴων ἐπὶ τὰ ἑσπέρια εἰλεῖται περίοδον. «ἄϊ δὲ
ἐντὸς ἕ ἑπτὰ, τῶν πλανήτων, ἐϑελούσιόν τὲ καὶ βεβια-
᾿ σμέγην., ὑπεναντίους ἅμα. καὶ διττὰς ἴσχουσι κινή--
σεις. Καί ἐστιν αὐταῖς ἥ μὲν ἀκούσιος, ὁμοία τῇ
τῶν ἀπλανῶν" φαίνονται γὰρ καϑ' ἑκάστην ἡμέραν
ἀπ᾿ ἀνατολῆς ἐπὶ δύσιν ἰοῦσαι. Ἥ δὲ οἰχεία ἀπὸ

") Θ6η. 18, 22,

204. ΡΗΠῚ. 109. 118. )Ὲ (ΠΕΒΌΒ. τ.7. 8.

τῶν ἑσπερίων ἐπὶ τὰ ἑῷα, χαϑ'᾽ ἣν συμβέθηχε τὰς
περιόδους. τῶν ἑπτὰ, ἀστέρων, ΠΣ ΣΝ μήκη χυόνων
προφειληιρέναι, », τὰς . μὲν ἰσοδρύμους ἴσα," ἡλίου καὶ
ἑωςφόρου καὶ στίλβοντος ἐπίκλησιν Τρεῖς γὰρ τῶν

143 πιλαγήτων ἰσοταχεῖς οὗτοι. Τὰς δὲ ἀνισοδρόμους,

λει ἄνισα μὲν, ἀγαλογίαν δ᾽ ἔχοντα πρός τε ἀλλήλας 11’
καὶ τὰς τρεῖς ἐκείνας. Γίνεται οὖν τὸ μὲν ἕτερον
τῶν Χερουβὴμ ἡ ἢ ἐ Ξωτάτω τοῦ παντὸς οὐρανοῦ ἐσχά-
τὴ ἁψὶς Ἂ ἐν ἢ τὴν χατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ὡραύτως ;
ἔχουσαν οἱ ἀπλανεῖς ϑείαν ὡς ἀληθῶς χορείαν χο-
θεύουσι, τάξιν. οὕ "λείποντες ἣν ὃ γεννήσας" αὐτοὺς
πατὴρ ἔταξεν ἐν κόσμῳ. Θάτερον δὲ ἡ ἐντὸς πὲριε-
Ζ7ομένη σφαῖρα, ἣν ἐξ ἀρχῆς σχίσας, ἑπτὰ κύχλους
ἀγαλογοῦντας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ,εἰργάξετο ; τῶν πλαγήτων
ἕχαστον εἰς αὐτοὺς ἁρμοσάμενος " καὶ καϑάπερ ἐ ἔπο-
χὸν ἐν ὀχήματι ἀστέρα ἐν οἰχείῳ χύχλῳ ϑεὶς, τὰς
ἡνίας ἐπίστευσε τῶν ἐπόχων οὐδενὶ, πλημιμελῆ δεί-
σας" ἐπίστασι», ἁπάσας δ᾽ ἐξήρτηδεν ἑαυτοῦ, νομίσας
ἐναρμόνιον τῆς "κινήσεως μάλιστα οὕτω. τάξιν γενήξ
σέσϑαι. Τὸ γὰρ σὺν ϑεῷ πᾶν ἐπαινετὸν," τὸ ἐν ἄνευ
ϑεοῦ ψεχτόν.

ὁ. 8. Τὰ “μὲν δὴ Χερουβὴν χαϑ' ἕνα τρόπον
οὕτως ἁλληγορεῖται. Ῥομφαίαν δὲ φλι ογίνην καὶ στρε-
φομένην ᾿ τὴν κίνησιν αὐτῶν καὶ τοῦ παντὸς οὐραωῦν,
γοῦ τὴν ἀΐδιον “ορὰν ὑποτοπητέον᾽ λέγεσθαι. Π9}-
ποτὲ δὲ καϑ' ἑτέραν ἐκδοχὴν τὰ μὲν “Χερουβὶμ. Ἷ
δηλοῖ τῶν ἡμισφαιρίων ἑκάτερον; Καὶ γὰρ ἀντιπιρός- ;
ὠπιά φάσιν εἶναι ᾿ γεύοντα πρὸς τὸ ἱλαστήριον, ἕ ἕτέ-
θοις" ἐπειδὴ χαὶ ταῦτα ἀντικρὺ μέν ἐστιν ἀλλήλων, Ἴ
γένευκε δ᾽ ἐπὶ γῆν, τὸ μέσον τοῦ παντὸς » ὦ χαὶ δια--
κρένεται. Ἡ δὲ ειόγη τῶν τοῦ κόσμου μερῶν ἑστῶσα ᾿
παγίως, Ἕστία πρὸς τῶν παλαιῶν εὐθυβόλως ὠνό- "
“μάσται ,ϑὰ περί τι βεβαίως ἱδρυμένον ἡ ἡ ἑκατέρων
τῶν ἡμισφαιρίων ἐμμελεστάτη γίνηται περμιόλησις..
“ἢ δὲ φλογίνη ἢ ῥομφαία σύμβολον ἡλίου" φλογὸς γὰρ
ὧν πίλημα πολλῆς, ὠκυδρομώτατος γέγονε τῶν ὃν-:

ον. τορι ν α

ΠΡΗΠ, 100. 1.18. }Π ΒΕΒΟΒ. κα. 9.10. 208
τῶν, ὡς ἡμέρᾳ μιᾷ τὸν σύμπαντα περιδινεῖσϑιαι κό-
ἥν. πον τς ἀν ΘΕΝ
τ ᾧ, 9. Ἤκουσα δέ ποτὲ καὶ σπουδαιοτέρου λό-
γοὺ παρὰ ψυχῆς ἐμῆς εἰωθυίας τὰ πολλὰ ϑεὸδληπτεῖς-
σϑαι, καὶ περὶ ὧν οὐχ οἷδε μαντείεσθαι" ὃν ἐὰν
δύνωμαι ἀπομνημονεύσας ἐρῶ. Ἔλεγε δέ μοι, κατὰ
τὸν ἕνα ὄντως ὕντα ϑεὸν ὁΐο τὰς ἀνωτάτω εἶναι καὶ

44 πρώτας δυνόμεις, ἀγαϑότητα καὶ ἐξουσίαν. ΪΚαὶ
1.ἀγαϑότητι μὲν τὸ πᾶν γεγεννηχέναι, ἐξουσίᾳ δὲ τοῦ
γενγηϑέντος ἄρχειν. Ἵρίτον δὲ συναγῳγὸν ἀμφοῖν
μέσον εἶναι λόγον" λόγῳ γὰρ καὶ ἄρχοντα καὶ ἀγα-
ϑὸν εἶγαι τὸν ϑεόν. Ἡρχῆς μὲν οὖν καὶ ἀγαϑότη-
τὸς, τῶν δυεῖν δυνάμεων, τὰ Χερουβὶμ εἶναι σύμ-
βόλα, λόγου δὲ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν. Ὀξυχινη-
τότατον γὰρ χαὶ ϑερμὸν λόγος, καὶ μάλιστα ὃ τοῦ
αἰτίου, ὅτι καὶ αὐτὸ πάντα φϑάσαν παρημείψατο,
καὶ πρὸ πάντων νοούμενον, χαὶ ἐπὶ πάντων φαι- 118
γόμενον. “Ἐχατέρου δὴ τῶν Χερουβὶμ, ὦ διάνοια,Ῥ,
δέξαι τύπον ἀκιβδήλευτον, ἵνὰ "περί τὲ ἀρχῆς τοῦ
αἰτίου καὶ ἀγαθότητος ἐναργῶς ἀναδιδαχϑεῖσα καρ-
πιόσῃ κλῆρον εὐδαίμονα. Γνώσῃ γὰρ εὐθὺς καὶ
τὴν τῶν ἀχηράτων δυνάμεων σύνοδόν τε καὶ χρᾶσιν,
ἐν οἷς ἀγαϑὸς μὲν ὃ ϑεὸς, ἐμφαινομένου τοῦ ἀπὸ
τῆς ἀρχῆς ἀξιώματος, ἐν ᾧ δὲ ἄρχων, ἐμφαινομένης
τῆς ἀγαθότητος" ἵνα τὰς ἐκ τούτων ἀπογεννωμένας.
ἀρετὰς, φιλοφροσύνην καὶ εὐλάβειαν ϑεοῦ κτήσῃ,
μήτε ἐν οἷς εὖ πάσχεις ὑψηγοῤοῦσα, διὰ τὸ τῆς ἦγε-
μονίας τοῦ βασιλέως μέγεθος, μήτε ἐν οἷς ὑπομένεις
τι τῶν ἀβουλήτων, ἀπογινιώσκουσι τὰς ἀμείνους ἐλ-.
πίδας, διὰ ἡμερότητα τοῦ μεγάλου χαὶ φιλοδώρου
ϑεοῦ. Ολογίνη δὲ δομφαίᾳ, διότι χρὴ τούτοις πα-
βαχολουθϑεῖν τὸν μετὰ τῶν πραγμάτων ἔνϑερμον χαὶ
πυρώδη λόγον, ὃς οὐδέποτε λήγει κινούμενος σπουδῇ
πάσῃ, πρὸς αἵρεσιν μὲν τῶν καλῶν, φυγὴν δὲ τῶν
γαντίων.
ᾧ. 10. Οὐχ δρᾷς ὅτι καὶ βραὰμι ὃ σοφὸς, ἡνί-

: 5

206 ΡΗΠ 10}. 118. }ὈῈ ΘΗΕΒΌΒ. ξ. 10.114.

Σ ΦΜ Ἁ Α “- ὔ ᾿
κα' ἤρξατο κατὰ ϑεὸν - μετρεῖν πάντα, καὶ μηδὲν
ἀπολείπειν. τῷ γεννητῷ, λαμβάνει τῆς φλογίνης ῥομς
φαίας μίμημα, “ πῦρ. καὶ μάχαιραν,» Ἢ διελεῖν καὶ
καταφλέξαι 'τὸ ϑνητὸν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ γλιχόμενος, ἵνα
γυμνῇ τῇ διανοίᾳ," μετάρσιος πρὸς τὸν. ϑεὸν ἀναπτῇ;
Τὸν δέ γε Βαλαὰμ, μάταιον λαὸν ὄντα, ἐξωπλισμέ-.
γον εἰςάγει Π]ωῦσῆς ἀστράτευτον καὶ λειποτάκτην,
εἰδὼς πόλεμον ὃν ἁρμόζει ψυχῇ περὶ ἐπιστήμης ποι--
εἶσϑαι. «“Ἰἔγει γὰρ ὄνῳ, τῇ ἀλόγῳ προαιρέσει τοῦ.
βίου, ἢ πᾶς ἄφρων ἐπιβέϑηκεν, ὅτι “εἰ μάχαιραν
; ἤδη. ἂν ἐξεκέντησά σε." ἘΔ) Καὶ μεγίστη χάρι
εἶχον, ἤδη. ἂν ἐξεκέντησά σε μεγίστη χάρις
τῷ τεχνίτῃ, ὅτι τὴν ἀφροσύνης λύτταν εἰδὼς, οὐκ
ἐνέδωκεν αὐτῇ, καϑάπερ ξίφος μεμηνότι, δύναμιν,
λόγων 2 ἵνα μὴ. πολλὴν χαὶ ἄδικον ἅπασι τοῖς ἐν--

146 τυγχάνουσιν ἐνεργάσηται φϑοράν. “1 δὲ Βαλαὰμ,
Μιταῦτ᾽ ἕχαστος τῶν μὴ ᾿χεκαϑαρμένων ἀεὶ ματαιά--
ζων αἰτιᾶταί πως, ἐμπορικὸν, ἢ γεωργικὸν, ἤ τιν᾽
ἄλλον τῶν ποριστικῶν ἐπιτηδεύσας ῥίον: ἕως μὲν.
αἴσια πάντα τὰ ἀφ᾽ ἑκάστου, γεγηθὼς ἐπιβέβηκε,
καὶ ἐποχεῖται, καὶ ἐνειλημμένος ἀπρὶξ ἔχεται, μεϑέ-.
σϑαι τὸ παράπάν οὐ δικαιῶν. ᾿4λλὰ χαὶ τοῖς ἀφίε,
στασϑαι λέγουσι" καὶ μέτρα τῆς ἐπιϑυμίας περιϑεῖ-
ναι, διὰ τὸ τοῦ μέλλοντος ἀτέχμαρτον, βασκανίαν.
ὀνειδίζει καὶ φϑόνον, οὐχ ἀπ᾽ εὐνοίας εἰςηγεῖσϑαι,
ταῦτα φάσκων. ᾿Ἐπειδὰν δὲ ἀβούλητος. κακοπραγία,
συμβῇ, τοὺς μὲν ὡς ἀγαθοὺς μάντεις ἀποδέχεται,
καὶ προφυλάξασϑαι δυνατωτάτους τὰ μέλλοντα" τὰ
δ᾽ οὐδενὸς. αἰτιὰ κακοῦ τὸ παράπαν αἰτιᾶται, τὴν
γεωργίαν, τὴν. ἐμπορίαν, τὰς ἄλλας ἐπιτηδεύσεις, αἷς
πρὸς ἀργυρισμὸν ἠξίου χρῆσϑαι. ΝΌΣΩΝ
ᾧ. 11. ,Ἵἱ δὲ, χαίτοι φωνητηρίων ὀργάνων.
ἀμοιροῦσαι, τὴν δι᾽ αὐτῶν τῶν πραγμάτων ῥήξουσι τ:
φωνὴν ἐναργεστέραν, οὖσαν τῆς διὰ γλακτὴξ, “ρ4Ὁ
γε, ὦ συκοφάντα, οὐχ ἡμεῖς ἐσμεν ἐχεῖναι,» λέγου-

Τπ

θὰ, 22, 0. --- ἢ Νά, 92, 290,

[Ὁ

,

ῬΗΠΤ,. ΠΠῸ. 118. )Ὲ ΘΗΕΆΌΒ, τ. 11... 307

σαι, “ αἷς, καϑάπερ ὑποζυγίοις ὑψαυχενῶν. ἐπεβεβή-
εὶς ; Τὴ χαϑ' ὑπεροψίαν ἄλλως εἰργάσμεϑά σοι
“κακοπραγίαν; Ἴδε τὸν ἀνϑεστῶτα ἐξ. ἐναντίας ϑεοῦ
ΤΣ ἐνωπλισμένον, παρ᾽ ὃν τό τε εὖ καὶ τὸ μὴ
"μιβέβηκε τελειοῦσϑαι. Οὐχ ὁρᾷς; ΤΊ. οὖν γῦν

ἃς. αἰτιᾷ ᾽ πρότερον ὗ ὅτε εὐιύδει σοι τὰ πράγματα,
οὐχὶ μεμψάμενος; ᾿ῬἘσμὲν γὰρ αἱ αὐταὶ μηδὲν τῆς
ἑαυτῶν φύσεως μεταβαλοῦσαι, τὸ παράπαν στιγμήν"
σὺ δὲ κριτηρίοις χρώμενος οὐχ ὑγιέσιν, ἀλόγως σφα-
δάζεις. Εἰ γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἔμαϑες, ὅτι οὐχ ἅττ᾽ ἂν
ἐπιτηδεύῃς, ἀγαϑῶν μετουσίας ἢ κακῶν ἐστιν αἰτία,
ἀλλ ὃ πηδαλιοῦχος καὶ κυβερνήτης τοῦ παντὸς λό-
γος ϑεῖος ᾿ ῥᾷον ἂν ἔφερες τὰ “συμπίπτοντα, ὴ παυσά-
μένος τοῦ συκοφαντεῖν χαὶ ἐπιγράφειν. ἡμῖν ἃ μὴ
δυνάμεθα. ᾿Εὰν οὖν πάλιν χαϑελὼν ἐκεῖνος τὸν πό-
λέμβον, χαὶ τὰς ἐπ᾿ αὐτῷ ἐννοίας καὶ κατηφείας
σχεδάσας, εἰρήνην ἐπικηρυκεύσηται βίου, φαιδρὸς
καὶ ,γεγηθὼς τὴν δεξιὰν ἐμβαλεῖ γ᾽ ἡμῖν ταῖς ἐν
ὁμοίῳ μενούσαις. Ἡμεῖς δ᾽ οὔτ᾽ εὐμενείᾳ τῇ σῇ φυ-
σιώμεϑα, οὔτ᾽ ἐὰν δυομεναίνῃς, ἐπιστρεφόμεϑα.
Ἴσμεν γὰρ ἑαυτὰς μήτ᾽ ἀγαϑῶν μήτε κακῶν αἰτίας
οὔσας, καὶ ἂν σὺ περὶ ἡμῶν τοιαῦτα δοξάζῃς " εἰ
μὴ καὶ τὴν ϑάλατταν εὐπλοίας. ἢ τῶν συμβαινόν-
των “γαυσγίων », ἀλλ᾽ οὐχὶ τὰς τῶν πγευμάτων δια-
φορὰς, τοτὲ μὲν ἐπιεικῶς, τοτὲ δὲ μετὰ βιαιοτάτου
συρμιοῦ καταπγεόντων Ξ αἰτιατέον. Ούσει γὰρ παν-
40 τὸς ὕδατος ἠρεμίαν ἐξ αὑτοῦ λαχόντος , ὅταν μὲν
{γεῦμα οὔριον κατ᾽ οἰάκων ἐπιγένηται, παντὸς καὶ
ἀνασεισϑέντος κάλου, πλησίστιοι μέχρι λιμένων αἵ
γῆες κατάγουσιν. Ὅταν δὲ αἰφνίδιον κατὰ πρώρας
ἐξ ἐ ἐναντίας κατασκήψῃ, πολὺν σάλον χαὶ κλόνον ἐγεί--
ρει, καὶ μἀνατρέπει. Καὶ τοῦ συμβαίνοντος ἧ μηδὲν
αἰτία ϑάλασσα τὴν πρόφασιν ἴσχει». φανερῶς ταῖς
ἀνέσεσι καὶ σφοδρύτησι τῶν ἀνέμων ἢ γαληνιάζουσα
ἢ κυμαίνουσα. “ιὰ τούτων οὖν ἁπάντων ἱκανῶς
"ἢ δεδηλῶσϑαι, ὅτι λόγον ἡ φύσις δυνατώτατον
]
Ϊ

5:2

14

208 ΡΗΠῚ 0}. 18. Κ ΟΗΠΕΆΓΒ. {, 12..18.

σί "ἠϑαδον ἂν ϑρώπῳ δημιουργήσασα » τὸν μὲν αὐτῷ
χρῆσθαι, δυνάμενον ὀρϑῶς ἀπέδειξεν εὐδαίμονα. χαὶ
λογικὸν ὄντως, τὸν δὲ μὴ ϑύμάμρεννι ἄλογόν τε τὸ,
κακοδαίμονα. ---

ᾧ. 12. “δὰμ δὲ ἔ ἔγγω τὴν γυναῖχα. αὑτοῦ. Καὶ
συνέλαβε καὶ ἔτεχε᾽ τὸν Κάϊν. Καὶ εἶπεν, ἐκτησά-
μην ἄνθρωπον διὰ τοῦ ϑεοῦ. Καὶ προςέϑηχε, τεκεῖν
τὸν ἀφρὲλ τὸν ἀδελφὸν. αὐτοῦ." Ἔ) Οἷς ἀρετὴν μεέ-
μαρτύρηκεν ὃ ,ομοϑέτης, τούτους γνωρίζοντας γυ-
γαῖχας οὐκ εἰςάγει, τὸν “βραὺδμ, τὸν Ἰσαὰκ, τὸν (
Ἰακὼβ Ρ τὸν Τηωΐ σῆν; χά εἴ τις αὐτοῖς ὁμόζηλος.

ἐπειδὴ γάρ φάμεν εἶναι γυναῖκα τροπικῶς αἰσϑησιν,
ἀλλοτριώσει δὲ αἰσϑήσειυς: καὶ σώματος. ἐπιστήμιη
συνίσταται, τοὺς σοφίας ἐραστὰς αἴσϑησιν ἀποδο-
χιιάζοντας μᾶλλον ἢ αἱρουμένους ἐπιδείξεται. Καὶ
μήποτ᾽ εἰκότως. «Αἱ γὰρ τούτοις συνοιχοῦσαι, λό-
γῳ μέν εἶσι, γυγαῖχες, ἔργῳ δὲ ἀρεταί. Σάῤῥα μὲν
ἄρχουσα καὶ ἡγεμονίς. “Ῥεβέκκα δὲ ἐπιμονὴ τῶν κα--
λῶν. «Τεία δὲ ἁ ἀνανευομένη καὶ. κοπιῶσα ἐπὶ τῇ συνεχείᾳ
τῆς ἀσχήσεως, » ἣν» ἐκνένευκε καὶ ἀποστρέφεται πᾶς
ἄφρων. ἀρνούμενος. Σεπφώρα δὲ ἡ ἸΠωϊσέως , ἀπὸ
γῆς εἰς οὐρανὸν ᾿ἀνατρέχουσα, χαὶ τὰς ἐκεῖ ϑείας
καὶ εὐδαίμονας φύσεις κατανοοῦσα" χαλεῖται δὲ ὁ ὀρνί-
ϑιον. Ἵνα δὲ τὴν ἀρετῶν κύησιν καὶ ὠδῖνα εἴπω--
μὲν, ἀκοὰς ἐπιφραξάτωσαν δεισιδαίμονες τὰς ἑαυ-
τῶν 1: μεταστήτωσαν. Ζελετὰς γὰρ ἀναδιδάσκομεν
ϑείας τοὺς τελετῶν ἀξίους τῶν ἱερωτάτων μύστας
Οὗτοι δ᾽ εἰσὶν οἱ τὴν ἀληϑῆ χαὶ οὖσαν ὄντως ἀκαλ-
λώπιστον εὐσέβειαν μετὰ ἀτυφίας ἀσχοῦ ἡγτες. Ἐκεῖ.
γοις δὲ οὐχ ἱεροφαγτήσομεν κατεσχημένοις ἀνιάτῳ,
κακῷ, τύφῳ ὁη μθξων; καὶ ὀνομάτων γλισχφότητι,
καὶ τερϑρείαις ἐθῶν, ἄλλῳ δὲ οὐδενὶ τὸ εὐαγὲς χαΝ,
7 ὅσιον παραμετροῦσιν. ᾿.

θη Ἐν

ο ΡῬΠΉ Υ. Π1Β. ΒῈ ΟΠΕΈΤΒ. :..13.14.. 209
τ ᾧ, 18. ᾿ἠρχτέον οὖν τῆς τελετῆς ὧδε. νὴ μὲν
ἐκὶ, ἄνϑρωπος δ᾽ ἄῤῥην ἀνθρώπῳ ϑηλείᾳ τὰς
ΠΝ παίδων δμιλίας ; . ἐπακολουϑῶν τῇ φύσει,
ἔρχεται ποιησύμενος. ἀρεταῖς ' δὲ πολλὰ χαὶ τές
λεῖα τικτούσαις. ϑέμις οὐχ ἔστιν ἀνδρὸς ἐπιλαχεῖν
οὔ! 1Πὴ δεξάμεναι δὲ πάρά τινος ἑτέρου. ἐπε-
ήσαν "ἐξ ἑαυτῶν μὲν᾽ ᾿μόνων᾽ οὐδέποτε κυήσουσι.
οὖν ὃ σπείρων ἐν αὐταῖς τὰ χαλὰ, πλὴ ἣν. ὃ τῶν
Ὁ πατὴρ, ὃ ἀγέννητος ϑεὸς, καὶ τὰ. σύμπαντι.
γῶν; Σπείρει μὲν οὖν οὗτος, τὸ δὲ γέννημα τὸ
"δὲ ἔσπειρε, δωρεῖται. Γεννᾷ "γὰρ ὃ ϑεὸς οὐδὲν.
ῳ ἢ, χρεῖος ἅτε ὧν οὐδενὸς ; ᾿ πάντα, δὲ τῷ; λαβεῖν"
εὐνῇ γῳ. Ἱαρέξ ω δὲ τῶν λεγομεένων ἐγγυητὴν ἀξιό--
ὧν" τὸν ἱερώτατον. “ηωῦδσῆν. Ὄ Τὴν γὰρ Σάῤῥαν
ςζάγει τότε" κύουσαν, ὅτε ὃ 'ϑεὺς αὐτὴν μονωϑεῖσαν
ἐπισχοπεῖ" τίχτουσαν δ᾽ οὐχέτι τῷ τὴν ἐπίσκεψιν. πε-:
ποιημένῳ ἀλλὰ τῷ σοφίας τυχεῖν. γλιχομένῳ,, οὗτος
δὲ Ἰϑραὰμ ὀνομάζεται. Ἔ Γνωριμώτερον δ᾽ ἐπὶ τῆς
“Ἰείας ἐκδιδάσκει, "λέγων, ὅτε "τὴν μήτραν. ἀνέῳξεν.
ἀὐτῆς ὁ ὁ ϑεός.» Ἀὴ ᾿Ανοιγνύναι. δὲ μήτραν, ἀνδρὸς
ἴδιον. Ἡ δὲ συλλαβοῦσα. τἔτεχεν., οὐ θεῷ, -- ἵχα-
ς γὰρ, μόνος καὶ αὐταρκέστατος ἑαυτῷ, --- ἀλλὰ
τῷ; κάματον ἀγαδεχομένῳ᾽ ὑπὲρ τοῦ καλοῦ, Ἰακὼβ,
τε τὴν ἀρετὴν δέχεσϑαι μὲν παρὰ τοῦ αἰτίου τὰ
λεῖα. σπέρματα, τίχτειν δέ τινι τῶν ἑαυτῆς ἐραστῶν,
ὃς ἂν τῶν μνηστήρων ἁπάντων προχριϑῇ. ΤΡ 116
᾿ γῇ Ἰσυὰκ τοῦ πανσόζου. ϑεὸν ἱκετεύδαντος, ἐχ Ρ,
ἱκετευϑέντος ὁ ἔγκτος ἣ ἐπιμονὴ “Ῥεβέκκα. γίνεται, ':
ωρὶς δὲ ἱκετείας" χαὶ! : δεήσειος τὴν 'πτηνὴν καὶ με-
σιὸν ἀρετὴν Σεπφιραν Ἐεθεν, η]ωϊσῆς λαβὼν,
οίσχει χίουσαν ἐξ “οὐδενὺς ϑνητοῦ. ὲ
. 14, “Ταῦτα, ὦ μύσται, κεκαϑαρμένοι. τὰ ὦτα,
ἰλερὰ ὄντως μυστήρια ψυχαῖς ταῖς ἑαυτῶν παρά--

ἯΡ-.

ἜΘΗ ΣΙ, 1... 49) σους 29,.19:.-- ἿῊ οοίν 25,21."
πεν Ἐχοάς 2, 21 54. ᾿Ὴ ; ι

210“. πα ϑοὰ ΠῚ. 118. ΠῈ ΟΒΕΒΌΒ. ς. 414.

δέχεσϑε, » καὶ μηδενὶ τῶν ἀμυήτων ἐχλαλήσατε, τας
μιευσάμενοι δὲ πάρ᾽ ἑαυτοῖς φυλάττετε ϑησαυρὸ
οὐχ ἐν ᾧ χρυσὸς καὶ ἄργυρος » οὐσίαι φϑαρταὶ, κ μ᾿
τάχεινται ; ἀλλὰ. τῶν ὄντων. κτημάτων. τὸ. καλλι-.
στεῖον, ἧ “περὶ "τοῦ αἰτίου καὶ ἀρετῆς, καὶ τρίτου,
τοῦ γεννήματος ἀμφοῖν., ἐπιστήμη. ᾿Εὰν δέ. τινι τῶν,
τετελεσμένων ἐντυγχάνητε, λιπαρῶς ἐγκείμενοι. περι-
ἔχεσϑε » μή τινα ἄρα. καινοτέραν εἰδὼς τελετὴν ἐπε-
κρύτιτηται ᾿ μέχρις. ἂν. αὐτὴν σαφῶς. βαρρηδο, ες
Καὶ γὰρ ἐγὼ παρὰ Ἡ]ωῦσεῖ. τῷ ϑεοφιλεῖ μυηϑεὶς.
τὸ μεγάλα μυστήρια, ὅμως αὖϑις Ἱερεμίαν. τὴ

148 προφήτην ἐδὼν,. καὶ γνοὺς ὅτι οὐ. μόνον. μύστης.

Μἐστὶν, ἀλλὰ καὶ. ἱεροφάντης ἱκανὸς, οὐκ ὥὦχνησο
φοιτῆσαι πρὸς αὐτόν. ὋὉ δὲ ν ἅτε τὰ πολλὰ ἐνθϑοῦς
σιῶν, χρηαριόν τινα ἐξεῖπεν ἐκ, πρθοςώπου. τοῦ ϑεοῦ
λέγοντα, πρὸς τὴν εἰρηνικωτάτην ἀρετὴν ταῦτα,
Οὐχ ὡς οἶχόν με ἐκάλεσας, χαὶ πατέρα, καὶ ἄν-,
δρα τῆς παρϑενίας σοῦ; ἴω ᾿Εμφαντικώτατα πάρες,
στὰς . ὅτι ὃ ϑεὸς καὶ οἰκός ἐστὶν, “ἀσωμάτων ἰδεῶν,
ἀσώματας: χώρα" καὶ τῶν συμπάντων πατὴρ; ἅτε,
γεγεννηρκὸς αὐτά" καὶ σοφίας. ἀνὴρ, σπέρμα τῷ ὃν
τῷ γένει "καταβαλλόμενος εὐδαιμονίας εἰς ἀγαϑῚ
χαὶ; παρϑέν ον γῆν. “ἡμιάντῳ γὰρ καὶ ἀψαύστῳ καὶ
καϑαρᾷ φύσει, τῇ πρὸς ἀλ ἤϑειαν «πταρϑένῳ, διαλὲ
7εσϑαι πρεπῶδες ϑεὸν, ἐναντίως ἡμῖν. ἀνϑρώπ
μὲν γὰρ ΡΠ ΕΧΝ, γεννήσει τέκνων σύνοδος τὰς παρϑὲς
γους. γυναῖκας ἀποφαίνει" ὅταν δὲ, ὁμιλεῖν. ἄρξηται
ψυχῇ «ϑεὺς,, πρότερον. οὖσαν γυναῖχα παρϑένον ὑπ
ϑις ἀποδείκνυσιν. Ἐπειδὴ τὰς ἀγενγεῖς καὶ ἀνάν-
δροὺς ἐπιϑυμίας αἷς ᾿ἰϑηλύνετο ᾿ ἐκποδὼν ἀνελὼν,
ΑΝ «αὐϑιγενεῖς χαὶ ἀκηράτους ἀρετὰς ἀγτειςάγεις,
Σάῤῥᾳ γοῦν οὐ διαλέξ ξέται;, πρὶν “ἐχλιπεῖν. ἐκείνην Ἢ
γυναικεῖα πάντα, » ἈΠ) χαὶ ἀναδραμεῖν εἰς ἁγνευούσης,
παρϑένου τάξιν.

: Ἕ

ὅ Τὸν, 8, 4. - 5) Θοπ. 18, 11.

Φ φῶ

ἦν

Νι

ο ΡΗΠ.ΙΌ8.118. )Ὲ ΟΠΕΒΌΒ. ξ. 16. 16. 9411
πᾷ (15, “4λλ᾽ ἐνδέχεται τάχα ποὺ καὶ παρϑένον
υ γ πάϑεσιν ἀκολάστοις μιαγνϑεῖσαν αἰσχυνϑῆναι.
7, 5: ὃ χρησμὸς πεφύλακται ϑεὸν ἄνδρα εἰπὼν,
γῦ παρϑένου, ---- τρεπτὴ γὰρ ἣδε καὶ ᾿ϑνητή, --
λλὰ ἡ παρϑενίας, ὰ Ὁ τῆς ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὸ χαὶ
αὐτως ἐχούσης ἰδέας. Γένεσιν γὰρ καὶ. φϑορὰν.
μένων. φύσει τῶν ποιῶν, ἄφϑαρτον αἱ τυποῦσαι
εἰς. τὸν ἐν μέρει κλῆρον. μη ἀν τάν Τὸν οὖν

ΤΠ ΧΗΣ σχῆμα. ἐἰρραῳ μα ᾿ δἰ μρῃ 1
οὖν, ὦ ψυχὴ, δέον ἐν οἴκῳ ϑεοῦ παρϑενεύεσθϑαι;:
καὶ ἐπιστήμης περιέχεσϑαι, τούτων μιὲν᾽ ἀποστατεῖς,
αἴσϑησιν δὲ ἀσπάζῃ τὴν ἐκϑηλύνουσάν σε. καὶ μεαί-
'ουσαν; ΤΙ οιγάρτοι γέννημω. πάμφυρτον καὶ πανώ-.
ἐϑρον ἀποτέξῃ τὸν ἀδελφοκτόνον καὶ ἐπάρατον.
ἀϊν, κτῆσιν οὐ χκτητήν. “Ἰέγεται γὰρ ὃ Κάϊν
ῆσις.

,δ' 10. Θαυμάσαι δ᾽ ἄν τις τὸν τῆς ἑρμηνείας
τρόπον 5 ᾧ πολλάκις ἐπὶ πολλῶν ὃ νομοϑέτης χρῆ-
θ ται, τὸ σύνηϑες ἐξαλλάττων. Μετὰ γὰρ τοὺς
ἔφυντας ἐχ γῆς; ἀρχόμενος δηλοῦν τὸν γεννηϑέντα,
πρῶτον ἐξ ἀνθρώπων, περὶ ἐξ τὸ παράπαν οὐδὲν

Ἐπ ὡς ἤδη πολλάκις τὸ ὄνομα αὐτοῦ εροειπεὸν,
λὰ μὴ νῦν αὐτὸ κατατάττων εἰς τὴν ἐν λόγῳ χρῆ-.
σιν, φησὶν ὅτι ἔτεκε τὸν Κάϊν. Ποῖον, ὦ τεχνῖτα,
περὶ οὗ τί μικρὸν, ἢ μέγα πάλαι δεδήλωχας; Καὶ
ἣν οὐχ ἀγνοεῖς τὴν οἰχείαν ϑέσιν τῶν ὀνομάτων.
"δὴ γοῦν προελϑὼν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ δηλώσεις προς-

- φάσκων, ὅτι "ἔγνω “δὰμ Εὔαν τὴν γυναῖ-
'χα αὑτοῦ" χαὶ συλλαβοῖ' σα ἔτεκεν. υἱὸν, καὶ ἐπωνό-
'μᾶσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σήϑ. ἠδ Οὐκοῦν πολὺ μᾶλ-
λον ἐχρῆν ἐπὶ τοῦ. πρωτοτόκου, ὃς ἦν ἀρχὴ τῆς ἐξ
ἀλλήλων γενέσεως ἀνϑρώποις, Ρ, Ὧν τε φύσιν τοῦ.

ἃ

Ι
Ϊ

“Ὁ. Τὸν, 8, 4. --- 49) 66π. ἀἁ, 26...

᾿

912 ῬΠῚΤ, 10}: .8. )Ὲ (ΉΕΒΌΒ. {.16---18.

ἀποκυηϑέντος δηλῶσαι, πρῶτον ὅτι ἄῤῥεν, εἶτα τὸ
οἰκεῖον ὄνομα ϑέσϑαι, Κάϊν εἶ ᾿ τύχοι; Ἐπειδὴ τοίνυν
οὐχ ἀπειρίᾳ τρόπων, χαϑ᾽ οὗς ὀνόματα δεῖ τίϑε-
σϑαι, “φαίνεται τὴν ,συνίϑη “χφῆσιν ἐπὶ τῶν περ
Κάϊν ἀνελὼν, σχεσπτέον ἂν εἰ τίγος αἰτίας. ἕνεχα.
οὕτως ἐχάλεσε τοὺς ἐκ τῶν πρώτων, παραδιηγήσξο ς
μᾶλλον ἢ ϑέσεως ὀνομάτων τύπῳ χφησώμενος. Ἴστε
δὲ, ὡς ἔμοιγε στόχαζομένῳ φαίνεται, ἢ αἰτία ἥδε, ἢ
, "δ 17. Ὁ μὲν ἄλλος ἅπας ἀνθρώπων ὅμιλο
ὀνόματα τίϑεται πράγμασι διαφέροντα τῶν πραγ
των, ὡς ἕτερα μὲν εἰναι τὰ τυγχάνοντα, ἑτέρας )
κλήσεις. τὰς ἐπ᾽ αὐτοῖς. Παρὰ ἸΠωῦσεῖ δὲ αἱ τῶν
ὀνομάτων ϑέσεις ἐνάργειαι πραγμάτων. εἰσὶν. ἐμρα --
τικώταται, ὡς αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἐξ ἀνάγχης εὐϑὺν
εἶναι τὸ ὄνομα, καὶ καϑ' οὗ τίϑεται διαφέρειν μῇ
δέν." ᾿]άϑοις δ᾽ ἂν σαφέστερον καὶ ἐκ τοῦ προτε-
ϑέντος ὃ λέγω. Ὅταν ὃ ἐν ἡμῖν νοῦς --- χεχλήσ
δὲ “Αδὰμ -- ἐγτυχὼν αἰσϑήσει, παρ᾽ ἣν ξῆν δοχ
τὰ ἔμψυχα, --- καλεῖται δὲ Εὔα --- συνουσίας. ὀρε-.
χϑεὶς πλησιάσῃ, ἥδε συλλαμβ άγνει καϑάπερ δικεύαν
καὶ ϑηρεύει φυσικῶς τὸ ἐχτὸς αἰσϑητὸν, --- διὸ
μὲν ὀφθαλμῶν τὸ χρῶμα,, διὰ δὲ ὥτων φωνὴν, διὸ
δὲ μυχτήρων ἀτμὸν, χυμόν γε μὴν διὰ τῶν γεύσεως
ἀργάνων, καὶ διὰ τῶν ἁφῆς ἅπαν σῶμα, --- συλ-,
λαβὼν ἐγκύμων τε γίνεται, καὶ εὐϑὺς ὠδίνει καὶ τίξ
κτει χαχῶν ψυχῆς τὸ μέγιστον. : οἴησιν. Ἰιήϑιη γὰρ
αὐτοῦ πάντ᾽ εἰναι χτήματα, ὅσα εἶδεν," ὧν ἤκουσεν
ὧν. ἐγεύσατο, ὧν. ᾿ὠσφρήσατο » ὧν ἥπιμάτο » καὶ πάν-
φῶων ὑπέλαβεν εὑρέτην καὶ τεχνίτην ἑαυτόν.
ᾧ. 18. Ἴπαϑε δὲ τοῦτο οὐκ ἀλόγως. ἮΙΪν γ
ποτὲ χρόνος, ὅτε νοῦς οὐ διελέγετο. αἰσϑήσει, οὐδ᾽ εἰχ
αἴσϑησιν, πάμπολυ διεστὼς, τῶν συννόμων χαὶ ἀγ,
«ὐολαίων, ἐοικὼς τοῖς “μονοτρύποις χαὶ μογωτικοῖς ζ
Δή,οις. 10τε δὴ καϑ' ἑαυτὸν ἐξεταζόμενος, σώματι
οὐχ ἐφήπτετο ; ἄϑρουν ἔχων ὄργανον περὶ ἑαυτὸ
ᾧ ϑηρεύσει τὸ ἐκτὸς, ἀλλ᾽ ἦν τυφλὸς καὶ ἀὐδόνοιθαις,

τι

ῬΗ͂Ι, 10.118 ΒΒ ΟΠΈΆΌΒ. .18.19.. 348

ἦχ ὃν οἱ πολλοὶ λέγουσιν, ὅταν πηφωϑέντα τὰς
ὄψεις ϑεάσωνται" μίαν γὰρ οὗτος αἴοϑ' σιν. ἀφαιρε-
ϑεὶς, τῶν “ἄλλων ἄγει πολλὴν περιουσίαν. Ἐκεῖνος
πάσας τὰς αἰσϑητικὰς δυνάμεις περιχεκομμιένος,
ἀδύνατος ὄντως, ἥμισυ ψυχῆς τελείας, ἐγδέων δυ-
ψάμεως, ἤ καταλαμβάνεσθαι. σώματα πέζευχε, τμῆμα

). ἑαυτὸν. στερύμενον τοῦ συ Ἡφυοῦς οὐχ εὐτυχὲς,
ἔνευ βάκτρων τῶν αἰσϑητικῶν ὀργάνων τυγχάνει,
ἱκανὸς ἦν σκηρίπτεσϑαι κραδαινόμενος. Παρ᾿.
αἰτίαν καὶ πολὺ σχότος πιάντων κατεκέχυτο τῶν
σωμάτων » οὐδενὸς φανῆναι δυ υνγαμένου" ᾳ γὰρ γνω-

ἐζεσϑαι ἔμελλεν, αἰσϑ ησις οὐκ ἦν. Πουληϑ εἰς οὖν

ϑεὸς- μὴ μόνον τιν ἀσωμάτων, ἀλλὰ καὶ στερεῶν
σωμάτων κατάληψιν αὐτῷ - παρασχεῖν, ἐξεαλήρου.
τὴν. ὅλην ψυχὴν, τὸ ἕτερον τῷ Ζι 00 ξι0" κασμένῳ τμῆ-
μα συγυκαέγων . ὃ χέχληκε “προςηγοφικίῶς εἱὲν γυ-
γαῖχα, ὀνομαστιχῶς δὲ 1ἴαν, αἰνιττύμενος αἷ--
π ννν-

ᾧ. 19. Ἡ δὲ εὐ ὑϑὲς γενομένη, δι᾿ ἑκάστου τῶν
μερῶν αὐτῆς ὥςπερ διὰ τινῶν ὀπῶν, ἄϑροον φῶς
εἰς, τὸν γοῦν ἐπειςέχεεν, καὶ τὴν, ἀχλὲγ ἀποσχεδ-
σα, τηλαυγιῶς καὶ. σφόδρα ἐκδήλως τὰς φύσεις

σωμάτων, ἰδεῖν, καθάπερ δεσπότην ᾽ παρεσχεία-
ΤΥΥ͂ΘΕ δὲ ὥςπερ ἐχ γι ὑκτὸς ἡλιαχῷ φέγγει καταῦυ-
γασϑεὶς. ἀπαστράπτοντι, ἢ ἐκ βαϑέος ὕπνου περιά--
γαστὸς, ἢ οἷα τυφλὸς ἐξαίφνης ἀναβλέψας, ἐνετίγ-
αγε, πᾶσιν ἀϑρύόως ὧν ,γένεσίς ἔστιν, οὐ φαγνῷ, γ}»
ἀπε, ἀέρι, φυτοῖς, ζώοις κ σχέσεσιν αὐτῶν, ποιύ-
(9, δυνάμεσιν, ἕξεσι, κινῆσεσιν, ἐνεργείαις, σιρά--
ξεσι, μεταβολαῖς, φϑοραῖς ἢ χαὶ τὰ μὲν ἑώρα, τῶν
ἐ ἤχουνε, τῶν δὲ ἐγεύετο » τῶν δὲ ὠσφραίνετο, τῶν
δὲ ἕπτετο" -χαὶ πρὺς. ἃ μὲν. ἐπικλενιῶς. εἶχεν ἡδονὰς
ἐργαζόμενα, τῶν δὲ ἀπεστρέφετο. ἐμποιοί γῶν ἀλγης
δόγας, Περι λεψάμενος οἷν θὲ χαὶ ἐκεῖσε, καὶ πε--
θιαϑρήσας ἑαυτόν. τε χαὶ τὰς δυγόμεις, ἐτόλμησε
ταὐτὸν αὔχημα αὐχῆσαι τῷ, βασιλεῖ Π]ακεδόνων ᾿λε-

214 ΡΗΠῚ, 109, 1.18. 9Ὲ σΠΕΒΌΠ. ς. 19---.91.
ξάνδρῳ. Καὶ γὰρ ἜΤᾺ φασιν, ἡνίκα Εὐρώπης

καὶ “σίας ἔδοξεν ἀνάψασϑαι τὸ κράτος , ἐν ἐπιχκὰ
ρῳ ΧΟθΤα στάντα χαὶ πάντα περιαϑρήσαντα εἰπεῖν, '
ὅτι “ἐχαὶ τὰ τῇδε χαὶ τὰ τῇδε ἐμὰ,» “μειρακιώδ ;
καὶ νηπίας καὶ ἰδιωτικῆς τῷ ὄντι ψυχῆς οὐ βασι
κῆς ἐπιδειξάμενον κουφότητα. Πρότερος, δὲ ὃ ν
"τὴν αἰσϑητιχὴν δύναμιν ἐξαψάμενος καὶ δι᾿ αὖτ
πᾶσαν ἰδέαν ϑηρείσας σώματος, ὑποπλησϑεὶς ἀλό
101 γου φρονήματος, ἐφυσήϑη, ὡς τὰ πάντα ἑαυτοῦ.
Μιμίσαι κτήματα, καὶ μηδενὸς ἄλλου τὸ παράπαν μὴ

ἐν

᾿
δι 20. «Οὗτός ἐστιν ὃν χαρακτηρίσας ὭΜ,
τρύπον ἐν ἡμῖν, ἐπεφήμισε Κάϊν, ἑρμηνευόμεν!
χτῆσιν ᾿ εὐηϑείας ὶ “μᾶλλον δὲ ἀσεβείας μεστὸν. ὄντ
᾿ντὶ γὰρ τοῦ νομίσαι. ϑεοῦ πάντα χτήματα, ὑπέλᾶ-
θεν ἑαυτοῦ, μήϑ᾽ αὑτὸν ἔχειν βεβαίως δυνάμενος,
ἀλλὰ μήϑ'᾽ ὅςτις ἐστὶ τὴν οὐσίαν εἰδώς. χλλ᾽ ὃμ
ἐμιπεπείστευχε ταῖς αἰσϑήσεσιν φτΣ ἱκαναῖς ϑηρεῦσ
τὸ ἐχτὸς αἰσϑητόν. Εἰπάτω, πῶς παρορᾶν ; ἢ πα-
ραχούειν, ἢ χατά τινὰ ἄλλην αἴσϑησιν μὴ ἁμιαρτ
νειν ἔτι δυνήσεται. Καὶ μὴν τοὺς ὀλήσθους ἀνάγ
τούτους περὶ ἕχαστον ἡμῶν ἀεὶ συμβαίνειν, καὶ
τὰ μάλισϑ'᾽ ἡμεῖς ἠκριβωμένοις τοῖς ὀργάνοις χρώμ
γι τυγχάνωμεν. Ἵὰς γὰρ φυσικὰς χῆρας καὶ
ἀχούσιον πλάγον εἰς ἅπαν ἐχδῦναι, χαλεπὸν, μᾶλλον
δ᾽ ᾿ ἀμήχανον ; ἀπείρων ὅσων ψευδοῦς δύξης ποιητι-
κῶν ἕν τὲ ἡμῖν χαὶ περὶ ἡμᾶς καὶ ἐχτὸς ἡμῶν,
ἅπαντι τῷ θνητῷ γένει ὑπαρχόντων. Οὐκὰ ἄρα γι
χτήμαϑ᾽ ἑαυτοῦ ὑπέλαβε τὰ πάντα, καὶ ἂν φρῦϊ
δόΝενοξ ὑψαυχενῇ. ν

ΟΣ 21. Γέλωτά μοι τλιϑρδὸν καὶ «Ἱάβαν ὃ
ποιοτήτων ἠρτημιένος ἐδύκει παρασχεῖν. Ἰακὼβ, Ἵ
πρὸ τούτων τὴν ἄποιον φύσιν δρῶντι, ἡνίκα, ἐτόλμι
πρὸς αὐτὸν λέγειν, ὅτι “αἱ ϑυγατέρες μου καὶ υἱοί
μου καὶ τὰ χτήνη μου καὶ πάνϑ᾽ ὅσα σὺ ὁρᾷς,

ΡΗΠ, τὺ. 118. ΘῈ ΟΘΗΈΒΌΒ. ἔξ. 21.29.. 215

τ καὶ τῶν ϑυγατέρων᾽ μου. ἢ Ἐφ᾽ ἑχάστου γὰρ
τὸς τὸ Ἐμὸν προςτιϑεὶς, περὶ ἀὑτοῦ "λέγων ἅμα
καὶ σεμνομυϑῶν οὐ παΐεται. Τὰς ϑυγατέρας » εἰπέ
μοι, -- τέχναι δέ εἰσι καὶ ἐπιστῆμαι “ψυχῆς, -- ϑυ-
γατέρας σαυτοῦ λέγεις εἶναι; Τίνα τρόπον; Οὐ πρῶ-
τον μὲν παρὰ τοῦ διδάξαντος αὐτὰς γοῦ παραλα-
βὼν ἔ ἔχεις; Εἶτα καὶ πέφυκας ἀποβάλλειν ὥςπερ ἄλλ
ττὰ καὶ ταῦτα, ἢ διὰ μέγεθος ἑτέρων φροντίδων
ἐιλαϑύμενος, ἢ διὸ χαλεπὰς χαὶ μηκίστας ἀῤῥω-
στίας σώματος ἐκ) διὰ τὴν ὡρισμένην τοῖς πρεσβύ-
ταις ἀϑεράπευτον γόσον, γῆρας Ἂ ἢ δὲ ἄλλα μυρία,
ὧν ἀριϑμὸν ἄπορον εὑρεῖν. 1ἰ δὲ, τοὺς υἱοὺς ---
οἷοὶ δέ εἰσιν οἱ κατὰ μέρος τῆς ψυχῆς λογισμοὶ -:--
φάσχων᾽ εἶναι σαυτοῦ, σωφρονεῖς, ἢ βέμηνας τοιαῦτα
δοξάζων; (Αἱ γὰρ βελαγχολίαι χαὶ παράνοιαι καὶ
φρενῶν ἐκστάσεις καὶ εἴχασίαι ἀβέβαιοι , χκαὶ φαν-
τασίαι πραγμάτων “ψευδεῖς » χαὶ κενοί τινὲς “φρονῆ-
μάτων ὀνείροις ἐοικότες. ἑλκυσμοὶ ΣΕ δ σπασμοὺς ἐν-
διδόντες ἐξ ἑαυτῶν, καὶ ἢ σύντροφος ψυχῆς γόσος, 420
λήϑη, καὶ ἄλλα τῶν εἰρημένων πλείω, τὸ ἐχυρόν .
υ τῆς ,δεσποτείας ἀφαιρεῖται, καὶ ἐπιδείχνυται
τα ἑτέρου τινὸς ᾿ οὐχὶ σὰ χτήματα. ᾿ Πῶς δὲ
τι ἀτήνη --- χτήνη δέ εἰσιν αἱ αἰσϑήσεις, ἄλογον
2 γὰρ χαὶ χτηνῶδες αἴσϑησις -- σαυτοῦ λέγειν" εἰγαα
τολμᾷς ; Παρορῶν εἶπέ μοι, παρακούων. ἀεὶ, τοὺς
γλυκεῖς χυλοὺς ἁλμυροὺς ἔστιν ὅτε, καὶ ἔμπαλιν τοὺς
πιχροὺς γλυκεῖς ἡγούμενος, καὶ κατὰ πᾶσαν αἴσϑη-
σιν πλείω τῶν κατορϑουμένων εἰωϑὼς διαμαρτάνειν,
οὐχ ἐρυϑριᾷς ; ; “Ἵλλ᾽ “ὥςπερ ἀπταΐσταις κεχρημένος
ταῖς περὶ ψυχὴν ἁπάσαις. δυνάμεσι τε καὶ ἐνεργείαις
δε χαὶ περύσησαι; - ;
Ὁ 22: 232.λ᾽ ἐὰν μεταβάλῃς : καὶ ὧν χρὴ φρε-
γῶν μοιραϑῇς, ἐρεῖς πᾶντα τοῦ ϑεοῦ χτήματα ᾽ οὐχὶ
. εἰ τῆρῇ τὰς διαγοήσεις, τὰς ἐπιστήμας, τὰς τέχνας,

"π΄ Ν Αι

. Θοη. 81, 43.

946 ΡΗῚΠ, 50.1.18. }Ὲ ΟΗΕΒΌΒ. ὑ. 33.33.6

τὰ. “ϑεωρήματα,. ἣ τοὺς. ἐν, μέρει λογισμοὺς, τὰς.
σϑήσεις,, τὰς διὰ; τούτων καὶ ἄνευ αὐτῶν ψι
ἐνεργείας. ᾿πὰν δὲ μέχρι παντὺς ἀπαιδαγώγητον
ἀδίδακτον ἐάσῃς σεαυτὸν, δουλείσεις τὸν αἰῶνα χ
. λεπαῖς δεσποίναις, “οἰΐσεσιγ, ἐπιϑυμίαις,. ἴον.
ἀδικίαις, ἀφροσύναις, ψευδέσι δόξαις. ὑπ Εἰ 1 ᾿
“φὴ ησὶν,, “ ᾿ἀποκριϑεὶς εἴποι ὁ παῖς, ἢ) ἰγάπηχα. τὸν κ΄
ριόγ μου, καὶ τὴν. γεναῖχά μου; καὶ τὰ πιμδίᾳ, γὺ
ἐξελεύσομαι ἐλεύϑερος " ἀχϑεὶς πρὸς τὸ κριτήριον Γ
ϑεοῦ, Ὁ χαὶ διχαστοῦ τυχὼν αὐτοῦ ᾽ εβέβιμον. σχήσ ;
ὃ ἠιήσατο, “πρότερον τρυπηϑεὶς τὸ οἷς, Ὃ ἵγα αἱ
δέηται ϑείαν νας ὑπὲρ μήριδνας ψυχῆς. βχκέχρ -

σεμνολογεῖν. ἐπὶ τῷ τὸν γοῦν ἐγπταμ κὰν 'χαὶ τὸ!
“ψοῦν γομέζε εἰν ἑαυτοῦ χύ θίιον εἶναι κὰὶ εὐεργέτην, χε
ἐπὶ τῷ τὴν αἰσί)ηησιν σφόδρα στέργειν, καὶ χεῖρ
ἴδιον αὐτὴν χαὶ ἀγαϑῶν τὸ μέ) στον ἡγεῖσϑαι,. ι
τὰ τούτων ἀμεοῖν παιδία, τοῦ μὲν τὸ γοεῖν, τὸ.
γίξεσϑαι, τὸ διανοεῖσθαι, τὸ βουλεύεσϑαι, τὸ στο-
χάξεσϑαι" τῆς. δὲ τὸ ὁρᾶν, τὸ ἀχούειν, τὸ γεύεσϑιῳ
τὸ ὀσφραίνεσθαι, τὸ ἅπτεσϑαι » χοινῶς τὸ αἰσϑ
γέσϑαι.
ιν ἡϑϑς νάγκῃ μέντοι. τὸν τούτοις, εἰκυοίμη

αὶ ἀλλοτριύσει ἱμετιιοιούμεϑα ἀδείας, Ἄλλο ος ἃ δὲ
τις πρὸς τῷ φιλαύτῳ, χαὶ τὸ μανιῶδες, ἐπιδεικνί ;
νος, φησὶν, ὅτι καὶ ἂν ἀφαιρῆταί τις, ὡς περὶ ὁ
"καίων, «ἀγωνισάμενος, οἴσομαι τὸ ράτος. “ “Πιὦ "δ
«γὰρ» ᾿, φησὶν, “χαταλ ἤμγόμαι », μεριῶ σκῦλα, ἐ ἐμπλῆ;
σω ψυχὴν μου" καὶ ἀνελῶ τῇ “μαχαίρᾳ ψου,. χυρε
“εύσει ἣ χείρ, μοι. οἶθαι “Ιρὸς ἃ ὃν εἴποιμι ἂν " λέληϑε
σε, ὦ μωρὲ, ὅτι “πᾶς Ὁ δοκῶν ἐν γενέαει, διώᾳ
διώχζεται: Νόσοι γὰρ καὶ γῆρας καὶ ϑάγνατος μέῖι

Ὁ Ἔχοδ. 21; δ. --- τὴ Ἐχοά, 16, 9. εν ΡΣ

ῬΉΠ, 100.1.18.08 ΟΗΕΒΌΒ. τ. 23.324. 247

ἄλλης τῶν ἑκουσίων καὶ ἀκουσίων πληϑύος,
δ" ἡμῶν͵ ἐλαύνουσι καὶ στροβοῦσι. καὶ διώ-
χουσι. Καὶ ὃ νομίζων καταλαμβάνειν ἢ κρατεῖν 121
καταλαμβάνεται καὶ κρατεῖται. Ἰαί τις λαφυραγω- Ρ.
ψήσειν ἐλπίσας, καὶ μοίρας λείας διατιϑεὶς, ἥττης
ϑεὶς ὑπὸ κεχρατηκχόσιν ἐχθροῖς. ἐγένετο, χένωσιν
Τιἀντὶ πλησμονῆς μτοδὲ δουλείαν ἀντὶ δεσποτείας. ψυχῇ
«δεξάμενος τῇ ἑαυτοῦ, χαὶ ἀντὶ τοῦ ἀνελεῖν ἀναιρε-
ϑεὶς, χαὶ πάνϑ᾽ ὅσα δράσειν ἐνενόησε, παϑὼν ἀνὰ
κράτος. Ἦν μὲν γὰρ, ὡς ἀληϑῶς ἐχϑρὸς οὗτος αἵ-:
ὕντος λόγου καὶ φύσεως αὐτῆς, τὰ ἐν τῷ ποιεῖν
ἔχη περιάπτων αὑτῷ ᾿ καὶ μηδενὸς τῶν ἐν τῷ
πάσχειν ἔτι μεμνημένος » ὡς τὰς ἀφ᾽ ἑκάστου κῆρας
οόας ἐχδεδυκώς. "
ὃ, 24, πε γὰρ, φησὶν, δ ἐχϑρὸς, “διώξας
καταλήψομαι." Τίς οὖν ἂν γένοιτο δυςμενέστερος
ψυχῇ πολέμιος τοῦ διὰ μεγαλαυχίας τὸ ἰδίον ϑεοῦ
᾿προςχληροῦντος ἑαυτῷ; ᾿Ιδιὸν μὲν δὴ ϑεοῦ τὸ ποι-
εἴν, ὃ οὐ ϑέμις ἐπιγράψασϑαι γεννητῷ, ἴδιον δὲ γεν-
γητοῦ τὸ πάσχειν" Ὅπερ προλαβὼν μέν τις ὡς οἰ--
ἐχεῖον χαὶ ἀναγκαῖόν ἐστι, ῥᾳδίως οἴσει τὰ 'προςπί-
' ἢ καὶ ἂν ἢ βαῤύξαγαι Νορμάσοις δὲ ἀλλότριον
γάι, ἀνηνύτῳ πιεζόμενος ἄχϑει, Σισύφειον" τιμω--
θίαν. ἀναδέξεται, μηδ᾽ ὅσον ἀγακῦψαι δυνάμενος,
ἀλλὰ πᾶσι τοῖς ἐπιτρέχουσι χαὶ τραχηλίζουσι δεινοῖς
᾿ὑποβεβλημένος, καὶ προςτιϑεὶς ἑχάστῳ τὸ ὑπεῖκον
πὲ εὐένδοτον ᾧ ἀγεννοῦς καὶ ἀνάνδρου “ψυχῆς πάϑη.
᾿Ἵλῆναι γὰρ ἔδει χαὶ ,ἀντιτάξασϑαι καὶ ἀντερείσα--
σϑίιι,, γνώμην ἐχυρωσάμενον καὶ ἀναφραξάμενον. τῇ
ἑαυτοῦ καρτερίᾳ καὶ ὑπομονῇ; δυνατωτάταις “ἀρε-
νον ΜΔ ςΠερ γὰρ τὸ κείρεσϑιαι διττὸν, τὸ μιὲν. ὡς
ἀντιπιεπονϑὸς κατὰ ἀντέρεισιν, τὸ δὲ "ὡς ὑπεῖκον
ιχαϑ ὑπόπτωσιν, --- πρόβατον μὲν γὰρ ἢ δέρμα ἢ
τὸ λεγόμενον κώδιον ᾿ οὐδὲν ἐνεργοῦν ἐξ αὐτοῦ, πά-
οσχοὸν δὲ μόνον ὑφ᾽ ἕτέρου χείρεται » ὃ δ᾽ ἄνθρωπος.
συνδρῶν καὶ σχηραδίνων καὶ ἐπιτήδειον παρέχων "

Ἔ

Μ.ἐχλύσεως ψυχικῶν δυνάμεων ἐξασϑενῶμεν ἐλλς

948 ΡΗΠῚΤΌΘ. [18.})Ὲ ΟΠΈΒΟΒ. {. 24.526.

ἑαυτὸν ἧ ἀνακιρνὰς. τῷ πάσχειν τὸ ποιεῖν" --α οὕτω,
χαὶ τὸ τύπτεσϑαι ᾿" τὸ μὲν συμβέβηκε πληγῶν ἄξια.
ἠδικηκότι οἰχέτῃ, ἢ ἐλευϑέρῳ διὰ ῥᾳδιουργίαν ἐπὶ
τροχοῦ νἀτατεινοβένῳ ͵ ἤ τινι τῶν ἀψύχων. ύπ
πτονται γὰρ λίϑοι καὶ ξύλα, καὶ χφυσὸς καὶ ἄργι
ρος, καὶ ὅσαι ἐν χαλκοτυπείῳ ἐλαυνόμεναι ὗλαι ἢ
διαιρούμεναι. Τὸ δὲ συμβέβηκεν ἀϑλητῇ πυγμὴν.
παγκράτιον περὶ νίκης καὶ στεφάνων άγωνι ομένι
Οὕτος μὲν οὖν τὰς ἐπιφερομένας πληγὰς ἑκατέρ
τῶν χειρῶν ἀποσείεται » χαὶ τὸν αὐχένα περιάγ'
ὧδε χαὶ ἐκεῖσε, τὸ μὴ τυφϑῆναι φυλάσσεται. Πο
λάκις δὲ καὶ δακτύλοις ποδῶν ἄκροις “ἐπιβεβηκὼ
πρὸς ὕψος αὑτὸν ἐξάρας . ἢ στείλας καὶ συναγαγί
ἔμπαλιν.» κατὰ χενοῦ φέρειν τὰς χεῖρας" τὸν ἀντίπα-
λον ἠνάγκασε ῥ ᾿σκιαμαχίᾳ τινὶ παραπλήσιον δρῶντ,
Ὃ δὲ οἰκέτης ἢ ὦ χαλκὸς μηδὲν. ἀντιδρῶν,. ὑπέῤῥ
πται πάντα πεισύμεγος ᾿ ὅσα ἂν ὃ διατιϑεὶς ἐργάσα-
σϑαι διανοῆται" τοῦτο μὲν οὖν τὸ πάϑος μήτε.
σώματι μήτε πολὺ μᾶλλον ψυχῇ δεξώμεϑά ποτ
τὸ δ᾽ ιἀντιπεπονϑὸς ἐχεῖνο, ἐπειδὴ πάσχειν ἄνάγ;
τὸ; ϑνητόν" ἵνα μὴ ,χαϑάπερ οἱ ϑηλυδρίαι κεκλ.
1504 σμένοι καὶ παρειμένοι καὶ προαναπίπτοντες με

“ῥωμένοι τοῖς τῆς διανοίας τόνοις, ἐπελαφρίζειν ᾿
ἐπικουφίζειν ἰσχύωμεν τὴν φορὰν τῶν ἐπαρτωμένω
δεινῶν. Ἐπειδὴ τοίνυν ϑνητὸς οὐδεὶς οὐδενὸς τί
δέδεικται παγίως καὶ βεβαίως κύριος, -- οἵ δὲ λι
γόμενοι δεχαόξοι δόξῃ μόνον, οὐ πρὸς ἀλήϑειαν,
ὀνομάζονται ,.- ἀνάγκη δὲ ὡς ὑπήκοον καὶ δοῦλο
οὕτως ἡγεμόνα ἐν τῷ παντὶ εἶναι καὶ κύριον"
'ψοιτ᾽ "ἂν ὃ τῷ ὄντι ἄρχων καὶ , ἡγεμὼν εἷς δ'ϑεὸς,
λέγειν. ἦν πρεπῶδες, “Ὅτι πάντα αὐτοῦ κτήματ
ᾧ, 25, ἐΚαὶ ὡς μεγαλοπρεπῶς ἅμα καὶ ϑεοπ
πῶς διεξέρχεται περὶ τούτων, καταγοήσωμεν, τὸ,
“Ὅλα μου,» φησὶν ΤΥ ὑκὰ Ὅλα δ᾽ ἔστιν,
φησι “δῶρα χαὶ δόματα καὶ καρπώματα, ἃ δια

τ΄ ΡΗΠᾺΙΌ). 18. θῈ ΘΠΈΒΆΏ. ἐ. 90.368. 219

ὕντες προοεοίσετε ἐν ταῖς ἐμαῖς ἑ ἑορταῖς. ἐμοὶ, 3) νὴ
μὸν ἐκδήλως παριστὰς » ὅτε τῶν ὄντων τὰ μὲν χά--
θιτος μέσης ἠξίωται , ἢ καλεῖται δόσις, τὰ δὲ ἀμεί-
γόνος, ἧς ὄνομα οἰχεῖον δωρεά. Τὰ δὲ τοιαῦτα ΤΑ
ογὲν ὡς μὴ μόνον δύνασϑαι καρποφορεῖν ἀρετὰς,
᾿ ᾿χαὶ δι ὅλων ἤδη πεφυχέναι καρπὸς ἐδώδιμος,
᾿ μόνῳ ψυχὴ τοῦ φιλοϑεάμονος “τρέφεται. ὋὉ δὲ
ταῦτα, διδαχϑεὶς, καὶ διατηρεῖν καὶ διαφυλάττειν ἐν
διανοίᾳ, δυνάμενος, ἄμωμον καὶ κάλλιστον ἑερεῖον
ΩΝ ϑεῷ,, πίστιν », ἐν οὐ ϑνητῶν ἑορταῖς. “Ἑαυτῷ
γὰρ καὶ τὰς ἑορτὰς προςχεχλήρωχε » δόγμα τιϑεὶς
αἰότατον τοῖς φιλοσο ίας ϑιασώταις. Τὸ δὲ
γμα τοῦτ᾽ ἔστι: μόνος ὃ ϑεὸς ἀψευδῶς ἑορτάζει.
Καὶ γὰρ μόνος “γήϑει, χαὶ μόνος χαΐρει, καὶ μόνος
εὐφραίνεται Σ καὶ μόνῳ τὴν ἀμιγῆ πολέμου συμβέβη-
κεν εἰρήνην ἄγειν. ᾿“λυπός ἐστι καὶ ἄφοβος, καὶ
ἀκοινώνητος καχῶν, ἀνένδοτος ,. ἀνώδυγος ᾿ ἀχμὴς,
εὖ αἰμονίας ἀκράτου μεστός. Τελειοτάτη ἥ τούτου
φύσις. ᾿ Τηᾶλλον δὲ αὐτὸς ἄκρα χαὶ τέλος καὶ ὅρος
εὐδαιμονίας ὃ ϑεὸς . μετέχων μὲν οὐδενὸς ἑτέρου
γᾷ "βελτίωσιν, ᾿ τὸ δὲ ἴδιον μεταδεδωκὼς ἅπασι τοῖς
᾿ μέρει τῆς τοῦ καλοῦ πηγῆς » ἑαυτοῦ. Τὰ γὰρ ἐν
ῳ᾽ ὐκιλώ οὔποτ᾽ ἂν ἐγένοντο τοιαῦτα, “μὴ πρὸς "
Φ ρυαν τὸ πρὸς ἀλήϑειαν. καλὸν, τὸ ἀγέννητον
καὶ μακάριον χαὶ ἄφϑαρτον ἀπεικονισϑέντα.
89} . 20. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὸ “ Σάββατον,» ἕρ-
εύεται δ᾽ ἀνάπαυσις » “ϑεοῦ"» φησιν. εἶναι ἸΠωῦ-
σῆς," πολλαχοῦ τῆς νομοϑεσίας : οὐχὶ ἀνθρώπων,
ὄμενος φυσιολογίας ἀναγκαίας. 1ὺ γὰρ ἐν τοῖς
ὅ οὖσιν ἀναπαυόμενον; εἰ δεῖ τὸ ἀληϑὲς εἰπεῖν » ἕν
ἐστιν ὃ ὃ ϑεύς. ““νάπαυλαν δὲ οὐ τὴν ἀπραξίαν κα-
ὥ, ---- ἐπειδὴ; φύσει δραστήριον τὸ: τῶν ὅλων αἴ-- 1523
ἸΟΡ, οὐδέ τὲ ἴσχον τοῦ ποιεῖν τὰ κάλλιστα, --- ἀλὲν,
ὰ τὴν ἄνευ κακοπαϑείας μετὰ πολλῆς εὐμαρείας

Ὃ Νυα, 28, 2. --- Ὁ Τιον. 23, 2 544.
ἜΝ

ἵ
ν ᾿
᾿

330. ΡΗ͂ΠῚ. ΤΌ}. 118. Ὲ ΘΗΕΕΥΒ. [. 36.57.6

ἀπονωτότην ἐνέργειαν. Ἥλιον μὲν γὰρ, καὶ σελήν;
καὶ τὸν σύμπαντα οὐρανόν. τε καὶ κόσμον, ἅτε, "
οὐκ ὄντα αὐτεξούσια » καὶ κινούμενα. καὶ φερόμε
συνεχῶς, ϑέμις εἰπεῖν κακοπαϑεῖν" καὶ τοῦ καμιάτι
μαρτύριον ἐναργέστατον ὃ αἱ ἐτήσιοι. ὧραι. Τά, τὸ
γὰρ συνεχτιχώτατα τῶν ἐν. οὐρανῷ, ᾿ “τὰς κινήσεις
ἐναλλάττει, τοτὲ μὲν βορείους, τοτὲ δὲ γνοτείους, ' ΟΤ'
δ᾽ ἀλλοίας ποιούμενα “τὰς περιφοράς. Ὅ τε
ἀλεαινόμενος καὶ ψυχόμενος, καὶ πάσας τρεπό
τροπὰς, ἐχ τῶν ἰδίων παϑημάτων ἐλέγχεται κάμνῃ
ἐπεὶ τὸ συνεχτικώτατον μεταβολῆς αἴτιον, κάματο
Εὔηϑες δ᾽ ἔστι “περὶ τῶν χερσαίων, ἢ καϑ' ὕδατο
μακρηγορεῖν, ᾿ τὰς καϑόλου καὶ κατὰ μέρη τροπὰ
αὐτῶν ἐπὶ μήκιστον διεξιόντα. ᾿ Ταῦτα γὰρ
πλείω τῶν μεταρσίων κατὰ τὸ εἰχὸς ἀσϑένειαν ὁ
δέχεται, ἅτε πλεῖστον μετέχοντα τῆς ὑστάτης :
γεώδους οὐσίας. Ἐπειδὴ τοίνυν τὰ μὲν" τρεπόμε ἐγώ
καμάτῳ πέφυχε μεταβάλλειν, ἄτρεπτος δὲ καὶ ἀμε-
τάβλητος ὃ ϑεὸς, ἀχμὴς ἂν εἴη φύσει τρπὰ υδ',
γείας ἀμέτοχον, καὶ ἂν πάντα ποιῇ, δι αἰῶνος.
παυύμεγον οὔποτε λήξει. Ὄναν. οἰκειότατον μόνῳ
τὸ ἀναπαΐεσϑαι.
ᾧ, 27. ᾿Εδείχϑη δὲ καὶ τὸ ἑορτάξειν ἐπιβά δ
ν αὐτῷ. ἸΗόνου ἄρα χαὶ ἕβδομαι χαὶ ἑορταὶ τοῦ
τίου, ἀνθρώπων δὲ συνόλως. οὐδενός. 19. γὰρ,"
ϑέλεις, συνεπισχέψαι τὰς ἀοιδίμους πανηγύρεις
Ὅσαι μὲν δὴ κατ᾽ ἔϑνη βαρβαρικά τὲ χαὶ ἑλληνι
ἐκ μυϑικῶν πλασμάτων συνέστησαν, ἄλλαι “παρ᾽
ἄλλοις κενὸν τῦφον. ἔχουσαι τὸ τέλος, ἀφείσϑε αν,
Καὶ γὰρ οὐδ᾽ δ σύμπας ἀνϑρώπων βίος, ἐξαρκέσει,
᾿ πρὸς τὸ τὰς ἐνυπαρχούσας ἀτοπίας ἑχάστοις ἀκρί--
᾿βῶσαι" ἃς δ᾽ ἀντὶ πολλῶν εἴποι τις ἐφ᾽ ἁπάσας, ὀλίγα
στοχαζόμένος τοῦ χαιροῦ, λεχτέον. Πάσης. ἕορτ ς
τὲ καὶ πανηγύρεως τῶν παρ᾽ ἡμῖν τὰ ϑαυμαστὰ, ;
περιμάχητα ἔργα ταῦτα " ἄδεια, ἄνεσις, ἐχχέχει
μέϑη, παροινία, κῶμοι, χλιδὴ, ϑρόιᾷ » ϑυραυλιὶ

ΡΗΠ, ΤΌ}. 118. )Ὲ ὉΗΠΕΈΙΜΒ. {. 27.328. 291

παννυχίδες,, ἀπρεπεῖς ἡδοναὶ, μεϑημερινοὶ γάμοι,
βιαιόταται ὕβρεις, ἀσχήσεις ἀχρασίας, ἀφροσύνης
μελέται, ἐπιτηδεύσεις αἰσχρῶν, ὃ φϑορὰ παντελὴς τοῦ
θ᾽ χαλοῦ, Φυχτεγερσίαι πρὸς ἀπλήστους ἐπιϑυμίας,
ος ἐν ἡμέρᾳ. , ὅπότε καιρὸς ἐγρηγόρσεως, φύσεως
γῶν ᾿ἐναλλαγή. Τότε ἀρετὴ μὲν, ὡς βλαβερὸν γε-
ται, κακία δὲ ὡς ὠφέλιμον ἁρπάζεται. Τότε
ὰ μὲν πραχτέα, ἄτιμα, τὰ δὲ μὴ πρακτέα ἐπίτιμα.
Τύτε μουσικὴ μὲν καὶ φιλοσοφία καὶ πᾶσα παίδευ-- 124
σις, τὰ.τῆς ϑείας, ψυχῆς ϑεῖα ὡς ἀληϑῶς μοῦ οὐ ὐχῆν
ἀφωνίαν. ἴσχει ; αἵ δὲ μαστροπεύουσαι. καὶ προξενοῦ-
σαι τὰς ἡδονὰς γαστρὶ καὶ τοῖς μετὰ γαστέρα ῥη-
γεύουσι.
ἊΝ ὃ, 38. Τοιαῦται τῶν λεγομένων εὐδαιμόνων αἵ
ἑορταί. Καὶ μέχρι μὲν «οἰκίαις ἢ χωρίοις βεβήλοις:
ἐνασχημονοῦσι 9. ἧττον ἁμαρτάνειν μοι δοκοῦσιν.
Ἐπειδὰν δὲ ὥςπερ χειμάῤῥου φορὰ πάντη νεμηϑεῖσα
καὶ ἱερῶν τοῖς ἁγιωτάτοις προςπελάσασα βιάσηται,
Τὰ ἐν τούτοις εὐαγῆ πάντα εὐθὺς ἔῤῥαψεν, ὡς ἀπερ-
γάσασϑαι ϑυσίας ἀνιέρους, ἱερεῖα ἄϑυτα,, εὐχὰς
ἀτελεῖς, Σ ἀμυήτους μυήσεις, ἀνοργιάστους τελετὰς,
ον εὐσέβειαν, κεκιβδηλευμένην ὁσιότητα, ἁγνείαν
ἄναγνον, κατεψευσμένην ἀλήϑειαν ᾿ βωμολόχον 9ὲ-
απείαν ϑεοῦ. Καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὸ μὲν σώματα
λουτροῖς καὶ-καϑαρσίοις ἀποῤῥύπτονται. υὐφπὰ δὲ ψυ-:
χῆς ἐχνέψασϑαι πάϑη, οἷς χαταῤῥυπαίνεται ὃ βίος,
οὔτε᾽ βούλονται ο οὔτε ἐπιτηδεύουσι. Καὶ λευχέμμο-
γοῦντες μὲν εἰς τὰ ἱερὰ βαδίζειν σπουδάζουσιν, ἀκη-
“" ἐσϑῆτας ἀμπεχόμενοι; διάνοιαν δὲ χεκηλι-
ἡένην ἄχρι τῶν ἀδύτων εἰςάγοντες, οὐχ αἰδοῦνται.
ἂν μέν τε τῶν ϑρεμμάτων μὴ παντελὲς καὶ
δλόχληρον εὑρίσχηται, ἔξω περιῤῥαντηρίων ἀπελαύ-
γέται, βωμοῖς οὐχ ἐώμενον - προςαχϑῆναι, χαὶ ἂν
“τοιαύταις σωματιχαῖς λώβαις ἁπάσαις ἀχουσίοις χε-
χρθημένον. ατατετρωμένοι δὲ “τὰς ψυχὰς ἐχ φι0σ1..
μάτων. ἀνε μώ » ἃ χαχκίας ἀμήχανος δύναμις προέ-

φδο

222 ΡΗΠῚ, 100.1.18. )Ὲ ΟὈΗΕΒΒ. (: 28. 29.

βαλε, μᾶλλον δὲ , ἠκρωτηριασμένοι καὶ ἐχτετμημένοι
τὰ χάλλιστα ᾿ φρόνησιν ω καρτερίαν, δικαιοσύνην τε,
εὐσέβειαν, τὰς ἄλλας ὅσας τὸ ἀνϑρώπειον γένος χω-
ρεῖν πέφυκεν. ἀρετὰς, καὶ καϑ' ἑχούσιον γνώμην ἐκ-
δεδεγμένοι τὰς λέμας, ὃ ὅμως ἱερουργεῖν. τολμῶσι, γο-
μίζοντες τὸν τοῦ ϑεοῦ ὀφϑαλμιὸν τὰ ἐχτὸς μόνα ὅ-
θϑᾶν ἡλίου συνεργοῦντος ἀλλ᾽ οὐχὶ πρὸ τῶν ἐμφανῶν
τὰ ἀφανῆ καταϑεᾶσϑαι, φωτὶ “χρώμενον ἑαυτῷ.
γὰρ τοῦ ὄντος ὀφϑαλμὸς φωτὸς ἑτέρου πρὸς κατά-
ληψιν οὐ δεῖται, αὐτὸς δὲ ὧν ἀρχέτυπος αὐγὴ μυ-
ρίας. ἀκτῖνας. ἐκβάλλει , ὧν οὐδεμίᾳ ἐστὶν αἰσϑητὴ
γοηταὶ δὲ αἱ ἅπασαι. Παρ᾽ ὃ καὶ μόνος δ. γοητὸ
ϑεὸς αὐταῖς χρῆται, τῶν δὲ γενέσεως μεμοιραμένων,
οὐδείς. «Πἰσϑητὸν γὰρ τὸ γενόμενον, αἰσϑήσει δὲ
ἀκατάληπτον ἥ γοητὴ φύσις. ἐν
.151 ᾧ. 29. [Ἐπειδὴ τοίνυν ἀοράτως τόδε τῆς ψυχῆ Ἵ
ΝΜ “χωρίον͵ εἰςδύεται 5 παρασκευάζωμεν τὸν. τύπον ἐχεῖπ
γον, ὡς ἔνεστι κάλλιστον, ἀξιόχρεων ἐνδιαίτημα,
ϑεοῦ γενησόμενον" εἶ δὲ μὴ. λήσεται μεταναστὰς
εἰς ἕτερον οἶχον ὃν ἂν ἄμεινον αὑτῷ δοχῇ δεδημι-,
-ουργῆσϑαι. Εἰ γὰρ βασιλεῖς ὑποδέχεσϑαι “μέλλοντες,
λαμπροτέρας χατασχευάζομεν. τὰς ἰδίας. οἴκέας ομῆπὶ
δενὸς τῶν εἰς κόσμον ὀλιγωροῦντες, ἀλλὰ πᾶσιν.
ἀδεῶς χαὶ ἀφϑύνως χρώμεϑα, τοῦ τὴν καταγ
γὴν ἡδίστην ἅμα καὶ μετὰ τοῦ πρέποντος ᾿ἀξιώμα-,
τος αὐτοῖς γεγέσϑαι στοχαζόμενοι" τῷ βασιλ Ὁ.
βασιλεῖ" χαὶ τῶν συμπάντων ἡγεμόνι ϑεῷ δι ἡμερό-
τητὰ καὶ φιλανϑρωπίαν “ἀξιώσαντι τὸ γενητὸν. ἐ ᾿
σκέψεως » καὶ ἀπ᾿ οὐρανοῦ περάτων μέχρι γῆς ἐσχά-,
των ἐπ᾿ , εὐεργεσίᾳ τοῦ “γένους ἡμῶν χατελϑόντι, πὸ-
ταπὸν οἶχον ἄρα χρὴ κατασκευάζεσθαι; -«“Πϑων μὲν,
ἢ ξυλίνης ὕλης; “ήπαγε, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ εἰπεῖν εὐαγές. Οὐδὲ
ἫΝ » εἰ πᾶσα γῆ χρυσὸς ἤ τι χφυσοῦ ἀμνῷ μοι....ς
μεταβαλοῦσα ἐξαίφνης γένοιτο 9. καὶ ἔπειτα δημιοῦ
γῶν τέχναις στοὰς καὶ προπύλαια καὶ ἀνδρῶνας κ
προτεμενίσματα καὶ νεὼς κατασχευαζόντων ἀναλω-,

ΡΗΠ, 10}.1.8. ΒΕΘΒΕΙΌΕ: ὁ. 29. 80. 223

᾿ϑείη, γένοιτ᾽ ἂν βάσις αὐτοῦ τοῖς ποσίν. ᾿“Ξιόχρεως
Ἄστοι γε οἶχος ψυχὴ ἐπιτήδειος.

-, 80, Οἰχκον “οὖν ἐπίγειον τὴν ἀόρατον ψυχὴν
: τ πὴ» ϑεοῦ λέγοντες, ἐνδίκως καὶ χατὰ νό-
φήσομεν. Ἵνα δὲ βέβαιος καὶ περικαλλέστατος
ὃ᾽ οἶχος, ϑεμέλιοι μὲν ὑποβεβλήσϑωσαν εὐφυΐα
ἡ διδασχαλία" ἀρεταὶ δὲ μετὰ καλῶν πράξεων ἐποι--
κοδομείσϑωσαν. αὐτῷ. Τὰ δὲ προχοσμήματα ἔστω
ἧ ἀνάληψις τῶν ἐγκυκλίων “προπαιδευμάτων. Ἔκ
μὲν γὰρ εὐφυΐας, εὐθιξία," ἐπιμονὴ, μνήμη" ἐκ δὲ
διδασκαλίας,, εὐμάϑεια ᾿ προςοχὴ, καϑάπερ τινὸς ὁί-
᾿ζαι δένδρου μέλλοντος ἡμέρους καρποὺς ἀποκυΐσκειν,
᾿ συνίστανται, ὧν ἄνευ τελεσιουργηθῆναι διάνοιαν ἀμή-
᾿ χάνον. Ἔχ δὲ ἀρετῶν καὶ τῶν κατ᾽ αὐτὰς πράξεων
τὸ ἐχυρὸν χαὶ βέβαιον τῆς ἀσφαλοῦς ἱδρύσεως πε--
θιγίνεται » τοῦ διαστῆσαι καὶ φυγαδεῦσαι καὶ μετα-

..- -- «-- -αὧα

γάστιν ᾿ἀπεργάσασϑαι τοῦ καλοῦ ψυχὴν ἐγνωκότος,
πρὸς οὕτω καρτερὰν ἰσχὺν ἐξασϑενοῦντος. Ἔχ δὲ
τῆς ἐγκυκλίου τῶν προπαιδευμάτων μελέτης τὰ πρὸς
κόσμον τῆς ψυχῆς ἤρτηται. Καϑάπερ γὰρ κονιό--
ἕατα καὶ γραφαὶ καὶ πινάκια καὶ λίϑων πολυτελῶν
δ8 διαϑέσεις, αἷς οὐ μόνον τοίχους, ἀλλὰ καὶ τὰ
[ἐδάφη ποικέλλουσι, καὶ ὅσα ἄλλα τοιαῦτα, πρὸς μὲν
ἰσχὺν οὐ συμβάλλεται, τέρψιν δὲ περιποιεῖ μόνον.
τοῖς ἐνοικοῦσιν." οὕτως ἢ τῶν ἐγκυχλίων ἐπιστήμη
τὸν ψυχικὸν οἶχον ἅπαντα “διακοσμεῖ ᾽ γραμματικὴ
μὲν. ποιητικὴν ἐρευνῶσα, καὶ παλαιῶν πράξεων ἱστο--
γ᾽ μεταδιώκουσα, γεωμετρία δὲ τὴν κατ᾽ ἀναλο-
γίαν ἰσότητα περιποιοῦσα, τὸ δὲ ἐν ἡμῖν ἄῤῥυθμον
καὶ ὁ ἄμετρον καὶ ἐκμελὲς ῥυθμῷ καὶ μέτρῳ καὶ μέ-
λει διὰ μουσικῆς ἀστείου ϑεραπείουσα, ῥητορικὴ δὲ
τάς τε ἐν ἑκάστοις δεινότητας ἐξετάζουσα,, καὶ πᾶ-
σαν τὴν πρέπουσαν ἑρμηνείαν ἐφαρμόζουσα, τογώ--
σεις καὶ περιπαϑήσεις, χαὶ ἔμπαλιν ἀνέσεις χαὶ ἥδο- 126
ψὰς, μετὰ στωμυλίας καὶ τῆς περὶ γλῶτταν καὶ τὰ Ρ.
φωνητήρια ὄργανα εὐπραγίας, περιποιοῦσα.

294.Ἅ ῬΗΠ, 100. 118. ΒΕ (ΠΕΒΌΒ. {.3.Ὁὁ Ὁ

σὗ; 81. Τοιούτου κατασχευασϑέντος οἴκου παρὰ"
τῷ ϑνητῷ γένει, χρηστῶν ἐλπίδων τὰ ἐπίγεια πάντα
ἀναπλησϑήσεται ᾿ κάϑοδον δυνάμεων ϑεοῦ προςδο-, :
κήσαντα. «Αἱ δὲ νόμους ἀπ᾽ οὐρανοῦ χαὶ δεσμοὺ Ἶ
ἐπιφερόμεναι τοῦ καϑαγιάσαι καὶ καϑιερῶσαι χάρ
ἀφίξονται » κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς αὑτῶν ἐπικχέλευσιν,
ΓΝ ὁμοδίαιτοι καὶ ὁμοτράπεζοι ταῖς φιλαρέτοις. ,
γόμεναι ψυχαῖς, σπείρουσιν ἐν. αὐταῖς γένος τὸ εὔνϑῃ
δαῖμον" καϑὰ καὶ “Ἰβραὰμ τῷ σοφῷ τῆς, παρ᾽ αὖ-
τῷ καταγωγῆς, τὸν Ἰσαὰκ, τελειοτάτην χάριν δεδώ-
φήνται. “Χαίρει δ᾽ ἐπ᾽ οὐδενὶ μᾶλλον ἡ κέκαϑα μένη
διάνοια, ἢ τῷ δεσπότην ἐ ἔχειν τὸν ἡγεμόνα πάντων.
ὁμολογεῖν. Τὸ γὰρ δουλεύειν ϑεῷ μέγιστον αὔχημα,
χαὶ οὐ μόνον ἐλ ευϑερίας ᾽ ἀλλὰ καὶ πλούτου καὶ ἃ
χῆς », καὴ πάντων ὅσα τὸ ,ϑνητὸν γένος ἀσπάζεται,
τιμιώτερον. Τῆς δὲ τοῦ͵ ὄντος ἡγεμονίας ὃ χρησμὸς
ἀληϑὴς μάρτυς, λέγων ὧδε, "“ Καὶ ἡ γῆ οὐ πραϑή-.
σεται εἰς βεβαίωσιν" ἐμὴ γάρ. ἐστι πᾶσα ἡ γῆ, διότε,
προςήλυτοι χαὶ “πάροικοι ὑμεῖς ἐστὲ ἐ ἐναντίον ἐμοῦ"» Ἢ
“4ρ᾽ οὐκ ἐναργέστατα παρίστησιν ᾿ ὅτι “κτήσει μὲν τὰ
πάντα ϑεοῦ, χρήσει δὲ μόνον γενέσεως ἔστε; Βεβαίως Σ
γὰρ ᾿ “φησὶν » οὐδὲν οὐδενὶ πεπράσεται τῶν ἐν γενέσει,,
ὡς ἂν ἑνὸς ὄντος, οὗ κυρίως βεβαία ἣ τῶν ὅλων
᾿109 χτῆσις. Κέχρηκε γὰρ ὃ ϑεὸς τὰ γενητὰ πάντα πᾶ-
Μσιν, οὐδὲν τῶν χατὰ μέρος τέλειον ἐργασάμενος, ὃ
(ἢ πάντως χρεῖον ἄλλου" ἵν᾿ οὗ δεῖται τυχεῖν γλιχότ᾽
μίεγον, ἐξ ἀνάγκης τῷ παρασχεῖν δυναμένῳ πλησιά-
ζοι, καὶ ἐκεῖνο τούτῳ, καὶ ἀμφότερα ἀλλήλοις. οὗν
τῶς γὰρ ἐπαλλάττοντα χαὶ ἐπιμιγνύμενα, λύρας τρύό-
πον ἐξ ἀνομοίων ἡρμοσμένης φϑόγγων, εἷς κοινωνίαν.
καὶ συμφωνίαν ἐλϑόντα, συνηχήσειν ἔμελλεν, ἀντίδο--
- σίν τινα καὶ ἀντέχτισιν πάντα διὰ πάντων ὑπομένον--
τὰ, πρὸς τὴν τοῦ κόσμου παντὸς ἐχπλήρωσιν. Ταύτῃ
καὶ ἄψυχα ἀμ ϑϑνν καὶ ἄλογα λογικῶν, καὶ δένδρα

Ὁ

Ἢ Τὸν. 25, 28. ΠΕ

ΡΗΠ 100..1.18. )ΕἉ ΟΗΕΆΤΠ. ὃ. 81. 82. 225

ἀνθρώπων, καὶ ἄνθρωποι φυτῶν ἣ καὶ ἡμέρων ἀτί-
ϑασσα, καὶ ἀγρίων χειροήϑη; καὶ ἄῤῥεν ϑήλεος, καὶ
ϑῆλυ ὁ ἄῤ φόενος, καὶ συνελόντι φράσαι, χερσαῖα ἐνύδρων,
᾿ χαὶ ἔνυδρα ἀεροπόρων, καὶ πτηνὰ τῶν προειρημένων"
“καὶ. πρὸς τούτοις ἔτι, γῆ μὲν᾽ οὐρανοῦ, οὐρανὸς δὲ
γῆς» ἀὴρ δὲ ὕδατος, ὕδωρ δὲ πνεύματος" καὶ πάλιν
αἱ μεταξὺ φύσεις ἀλλήλων τε χαὶ τῶν ἄχρων 5 χαὶ
αἱ ἄκραι. τῶν μέσων καὶ ἑαυτῶν ἐρῶσι. Χειμών γε
μὴν ϑέρους, καὶ ϑέρος χειμῶνος, καὶ ἔαρ ἀμφοῖν,
καὶ μετόπωρον ἔαρος ᾽ καὶ ἕχαστον ἑκάστου, χαὶ ὡς
ἔπος εἰπεῖν, πάντῷ πάντων ἐπιδεᾶ τε καὶ χρεῖαι" ἵνα 12
τὸ ὅλον οὗ μέρη ταῦτα, παντελὲς ἔργον ἄξιόν τε εἴη Ῥ.
τοῦ δημιουργοῦ » ὃδε ὃ κόσμος...

. 82, Οὕτως οὖν αὐτὰ συνϑεὶς, τὸ μιὲν' κρά-
τος ἁπάντων ἀνῆψεν ἑαυτῷ Ἶ τὴν δὲ χφῆσιν καὶ ἀπό-
λαυσιν ἔνειμε τοῖς ὑπηκόοις ἑαυτῶν τε χαὶ ἀλλήλων.
Καὶ γὰρ ἑαυτοὺς καὶ ὅσα περὶ ἡμᾶς. χρῆσιν ἔχομεν"
ἔγωγ᾽ οὖν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συνεστὼς , γοῦν,
λύγον , αἴσϑησιν. ἔχειν δοχῶν, οὐδὲν αὐτῶν ἴδιον εὑ-
ρίσκω. Ποῦ γάρ μου τὸ σῶμα πρὸ γενέσεως. ἦν;
Τοῦ δὲ καὶ χωρήσει, μεταστάντος;; Ποῦ δὲ, καὶ τοῦ
δοκοῦντος ὑφεστάναι τῶν ἡλικιῶν αἱ διαφοραί; ΤΙοῦ
τὸ βρέφος, » ποῦ ὃ παῖς, ποῦ ὃ ἀντίπαις, ποῦ ὃ ἄρτι

ὧν, ποῦ τὸ Μειράκιον, ὃ πρωτογένειος », ὃ νεανίας,
ὃ “τέλειος ,ἀνήρ; Πόϑεν ἦλϑεν ἡ ψυχὴ, ποῖ δὲ χω--
φήσει, πόσον δὲ χφόνον ἡμῖν ὁμοδίαιτος ἔσται; Εἰς
δὲ ἔστι τὴν οὐσίαν ἔχομεν. εἰπεῖν; Πότε δὲ καὶ ἐχτη-
σάμεϑα αὐτήν; Πρὸ γενέσεως ; ΡΌθς οὐχ ὑπήρχομεν.
Μετὰ τὸν ϑάνατον; ᾿4λλ᾽ οὐχ ἐσόμεθα, οἱ μετὰ σω-
μάτων σύγκριτοι, ποῖοι, ἀλλ᾽ εἰς παλιγγενεσίαν᾽ δρμή-
σομεν., οὗ μετὰ ἀσωμάτων σύγκριτοι. ᾿Αλλὰ νῦν ὅτε
᾿. ζῶμεν κρατούμεϑα μᾶλλον ἢ ἄρχομεν, καὶ γνωρι-
Ε΄ “πὸ μᾶλλον ἢ νωρίξομεν. Οἰδὲ γὰρ ἡμᾶς οὗ
γνωριζομένη πρὸς ἡμῶν, καὶ ἐπιτάγματα ἐπιτάττει,
οἷς ἐξ ἀνάγκης, ὑπηρετοῦμεν, ὡς οἰχέται δεσποίνῃ"
οἰὐπόλειψίν τε ὅταν ἐθέλῃ πρὸς τὸν ἄρχοντα χρημα-

220 ΡΗΠῚ 10}. 118. 9)Ὲ ΟὈΗΕΆΙΠ. ᾿. 832.33. Ὶ

τίσουσα, μεταναστήσεται, ἔρημον καταλιποῦσα ζωῆς.
τὸν ἡμέτερον οἶκον" καὶ ἂν ἐπιμένειν βιαζώμεϑα, δια--
λύσεται. -Τεπτομερὴς γὰρ ἣ φύσις αὐτῆς, ὡς μηδεὶς
μίαν ἐμπαρέχειν λαβὴν σώματι. δΑ "

ᾧ, 833, Ὁ δὲ γοῦς ἐμόν ἐστιν ἐνδιαίτημα; " Ὅ
ψευδῶν εἰκαστιχὸς »ἰδὶ πλάνης οἴητικὸς, ὃ παρανρῶδΝ
ὃ μωραίνων, ὃ “εὑρισκόμενος ἄνους ἐν ἐχστάσει » καὶ.
μελαγχολίᾳ ᾿ καὶ “μακρῷ γήρᾳ; .4λλ᾽ ὃ λόγος κτῆμα
ἐμὸν, ἢ τὰ φωνῆς ὄργανα; ἡηκρὰ νόσου πρόφασις
οὐ τὴν γλῶτταν ἐπήρωσεν ; Οὐ τὸ στόμα καὶ τῶν
πάνυ λογίων ἀπέῤῥαψεν ; Οὐχὶ δεινοῦ προςδοκία και
ταπλήξασα » μυρίους ἀχαγεῖς ἐποίησε; Καὶ μὴν οὐδὲ
τῆς αἰσϑήσεως ἡγεμὼν εὑρίσκομαι ) τάχα δή που καὶ

ἐκ
᾿
ἐν
;
ἤ

ΕΣ
ὰ;

δοῦλος ᾽ ἀκολουϑῶν ἢ ἀνάγει; πρὸς χρώματα, πρὸς ᾿
σχήματα ; πρὸς φωνὰς, πρὸς ὀσμὰς, πρὸς χυλοὺς,

ἕ

πρὸς τὰ ἄλλα͵ σώματα. “1. ὧν ἁπάντων δεδηλῶσϑαι,
νομίζω , ὅτι τοῖς ἀλλοτρίοις κτήμασι χρώμεϑα, χαὶ
οὔτε δόξαν », οὔτε πλοῦτον , οὔτε τιμὰς, οὔτε ἀρχὰς,,
οὔϑ᾽᾽ ὅσα περὶ σῶμα ἢ ψυχὴν, ἴδια κεκτήμεθα, ἀλλ᾽. ᾿
οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ ζῆν. «Χρῆσιν δὲ ἔχοντες : ;» ἐὰν. “μὲν εὖτ
γνωμονῶμεν, , ἐπιμελησόμεϑα ὡς ϑεοῦ κτημάτων,
προλαβόντες ὅτε τῷ δεσπότῃ νόμος ἢ ὅταν ϑέλῃ, τὰ
ἑαυτοῦ κομίζεσϑαι. ᾿Οὕτω γὰρ τὰς ἐπὶ ταῖς ἀφαιρέ- 1 β
σεσιν ἀνίας ἐπικουφιοῦμεν. Νυνὶ δὲ οἱ πολλοὶ γομξΡ,
ζοντὲς ἕ ἑαυτῶν πάντα. χτήματα, κατὰ τήν τινος ἄπου-
σίαν καὶ ἔνδειαν, εὐϑὺς περιπαϑοῦσι. Γίνεται: οὗν.
οὐ μόνον ἀληϑὲς ἢ ἀλλὰ καὶ τῶν μάλιστα γράῤν άννοο
τῶν εἷς παρηγορίαν, τὸ τὸν κόσμον καὶ τὰ ἐν ΝΟ
τοῦ γεννήσαντος ἔργα τε εἶναι καὶ χτήματα. π
ἔργον τὸ ἴδιον ὃ “χεχτημένος δεδώρηται ᾿; ὅτι ᾿ούδον
δεῖται. Ὁ δὲ χρώμενος οὐχὶ κέχτηται » ὅτι κύριος,
᾿ εἷς ἁπάντων͵ χαὶ δεσπότης" ἐστὶν ἢ. Ἂς ὀρϑότατα ἐρεῖ, ι
“Ἐμὴ πᾶσά στιν ἥ γῆ, ἴσον τῷ, τὸ γεννητὸν
ἅπαν ἐμὸν, “ἡμεῖς δὲ προςύλυτοι καὶ πάροικοι ἔναγ-
τίον τίον ἐμοῦ. ἀν, ' δ᾽
τάς, 25; δῴης, δ΄ κὸ

ΡΗ͂ΙΠ, 00. 118. )Ὲ ΟΠΕΒΌΒ. {.34. 227

. ΐ , ΤῊ
οᾧ. 84. Πρὸς μὲν γὰρ ἀλλήλους οἵ γενόμενοι πᾶν-
Ψ, " ν ὦ Ὗ
τες αὐτοχϑύόνων καὶ εὐπατριδῶν ἔχουσι λύγον, πάν-

.

ὸ Ν Α
τὲς ἰσοτιμίαν καὶ ἰσοτέλειαν καρπούμενοι, πρὸς δὲ.

ἐτν , ΔΝ ΝΣ
ϑεὸν, ἐπηλύτων χαὶ παροίχων. Ἕκαστος γάρ ἡμῶν,

νὰ. ἢ -" λ
[61 ὥςπερ “εἰς καινὴν πόλιν ἀφῖχται τόνδε τὸν χόσμον,
Ὰ ξ ,
“ἧς πρὸ γενέσεως οὐ μετεῖχε, καὶ ἀφιχόμενος πάροι-
", “« » ,ὕ
χεῖ, μέχρις ἂν τὸν ἀπονεμηϑέντα τοῦ βίου χρόνον

διαντλήσῃ. Ὡμια μέντοι καὶ δόγμα εἰςηγεῖται πάνσο-
φον, ὅτι μόνὲς κύριος ὃ ϑεὸς πολίτης ἐστὶ, πάροι-
χὸν δὲ χαὶ ἐπήλυτον τὸ γενητὸν ἅπάν. Οἱ δὲ λεγό-
μένοι πολῖται, καταχρήσει μᾶλλον ὀνόματος πῇ ἀλη-
ϑείᾳ προςαγορείονται. “ωρεὰ δὲ ἀποχρῶσα σοφοῖς
᾿ἀγδράσι πρὸς τὸν μόνον πολίτην ϑεὸν ἀντεξετασϑ εἴ-
σιν, ἐπηλύτων καὶ παροίκων λαβεῖν τάξιν. ᾿Ἐπὶ δὴ
τῶν ἀφρόνων ἔπηλυς μὲν ἢ πάροικος ἁπλῶς οὐδεὶς
ἐν τῇ τοῦ ϑεοῦ πόλει γίνεται, φυγὰς δὲ πάντως
ἀνευρίσκεται. Οἷον δὴ καὶ προςανεφϑέγξατο ὡς δο-
γματικώτατον, “ Πράσει," φησὶν, «οὐ πραϑήσεται
ἢ γῆ. Καὶ ὑπὸ τίνος ἡσύχασεν, ἵν᾽ ἐκ τοῦ παρα-
στωπηϑέντος ὃ μὴ φυσιολογίας ἀμύητος εἷς ἐπιστή-

Ἡ{1 » - ἀν
“μὴν ὠφελῆται. Εὑρήσεις τοίνυν σκοπῶν ἅπαντας

χαὶ τοὺς λεγομένους χαρίζεσϑαι, πιπράσκοντας μᾶλ--
λὸν ἢ δωρουμένους, καὶ οὃς οἰόμεθα λαμβάνειν χά-
'ριτας, πρὸς ἀλήϑειαν ὠνουμένους. Οἱ μὲν γὰρ δὲ-
δόντες, ἀμοιβὴν ᾿ ἔπαινον ἢ τιμὴν ϑηρώμενοι, ζη-
τοῦντες χάριτος ἀντίδοσιν, εὐπρεπεῖ δωρεᾶς ὀνόματι
χυρίως πρᾶσιν ἐρχάζονται" ἐπεὶ καὶ τοῖς πωλοῦσιν
ἄνϑ᾽ ὧν ἂν παράσχωσιν ἔϑος λαμβάνειν ἐστίν. Οἱ
δὲ προςιέμενοι τὰς διυρεὰς, μελετῶντες ἀποδοῦναι,
καὶ ἐπὶ καιρῶν ἀποδιδόντες, ἔργον ὠνουμένων δρῶσι.
ζΚαὶ γὰρ ἐχεῖνοι ὥςπερ λαβεῖν ἴσασι καὶ ἀποδοῦναι.
Ὁ δὲ ϑεὸς οὐ πωλητὴρ ἐπευωνίζων τὰ ἑαυτοῦ κτῆ-
ματα, δωρητιχὸς δὲ τῶν ἁπάντων, ἀεννάους χαρί-
τῶν πηγὰς ἀναχέων, ἀμοιβῆς οὐκ ἐφιέμενος. Οὔτε
γὰρ. ἐπιδεὴς αὐτὸς, οὔτε τις τῶν γεγονότων ἱκανὸς

2 »
ἀντιδοῦναι δωρεάν. "...4.29

Ε

Ῥ»

225 ΡΗΠ, ΙΌ.118.}Ὲ ΘΗΕΕΒ. (. 86.

ᾧ. 85. Πάντων οὖν ἀνωμολογημένων ϑεοῦ χτη-
μάτων λόγοις τὲ ἀληϑέσι καὶ μαρτυρίαις, ἃς οὐ ϑέ-
μις ψευδομαρτυριῶν ἁλῶναι, 3: χφησμοὶ γὰρ οὺς
ἐν ἱεραῖς βίβλοις Ἰ]ωῦοῆς ἀνέγραψεν, οἱ μαρτυροῦν-
τές εἰσι. “πα “παραιτητέον τὸν νοῦν, ὃς. τὸ γεννηθὲν.
χατὰ τὴν πρὸς αἴσϑησιν σύνοδαν, κτῆμα ἴδιον φήϑη.
τε, καὶ ἐκάλεσε τὸν Κάϊν, καὶ εἶπεν, ἐἘχτησάμην
ἄνϑρωπον διὰ τοῦ ϑεοῦ ἢ χαὶ κατὰ τοῦτο διαμαρ-
τών. 1{ἰ δή ποτὲ; Ὅτι ὃ ϑεὸς αἴτιονϑες οὐκ ὄργανον"
τὸ δὲ γινόμενον, δι᾿ ὀργάνου, μὲν, ὑπὸ δὲ αἰτίου
πάντως γίνεται. Πρὸς γὰρ τήν τινὸς γένεσιν πολλὰ

162 δεῖ συνελϑεῖν., τὸ ὑφ᾽ οὗ, τὸ ἐξ οὗ, τὸ δι᾿ οὗ,
Μοτὸ δι᾿ ὅ. Καὶ ἔστι εἰμὲν τὸ ὑφ᾽ οὗ, τὸ αἴτιον" ἐξ
οὗ δὲ, ἢ ὕλη; δι᾽ οὗ δὲ, τὸ ἐργαλεῖον" δι᾽ ὃ δὲ, ἥ
αἰτία. Φέρε γὰρ, εἴ τις ἂν ἔροιτο, οἰκία καὶ πόλις
πᾶσα ἵνα κατασκευασϑῇ, τίνα συνειςελϑεῖν. δεῖ; 40)
οὐ δημιδυργὸν, χαὶ λίϑους, καὶ ξύλα, καὶ ὄργανα ;
Τί οὖν ἐστι δημιουργὸς, πλὴν τὸ αἴτιον ὑφ οὔ; Τί
δὲ λίϑοι καὶ ξύλα; πλὴν ἣ ὕλη, ἐξ ἧς ἡ ἥ κατα-
σκευή; Τί δὲ τὰ ὄργανα, πλὴν τὰ δι᾽ ὧν; 1 νος δὲ
ἕνεχα, πλὴν σχέπης. καὶ ἀσφαλείας, δι᾿ ὃ τοῦτό ἐστι;
ἸἨετελϑὼν οὖν ἀπὸ τῶν ἐν μέρει καταδκχευῶν, ἴδε
τὴν μεγίστην οἰκίαν ἢ πόλιν ᾿ τόνδε τὸν κόσμον. Εὐ-
ρήσεις γὰρ, αἴτιον μὲν αὐτοῦ τὸν ϑεὸν, ὑφ᾽ οὗ γέ-
ἔ γονεν" ὕλην δὲ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, εἐξ ὧν συνε-
χράϑη" ὄργανον δὲ λόγον ϑεοῦ, δι οὗ κατεσκευά-
σϑη" τῆς δὲ κατασχευῆς αἰτίαν τὴν ἀγἀάθϑότητα τοῦ
δημιουργοῦ. «Θιλαληϑῶν ἥδε διάκρισις ἐπιστήμης
ἀληϑοῦς καὶ ὑγιοῦς ἐφιεμένων" οἱ δὲ φάσκοντες διὰ
τοῦ ϑεοῦ κεχτῆσϑαί τι; τὸ μὲν αἴτιον ὄργανον; , τὸν
δημιουργὸν , τὸ δὲ ὃ ὄργανον αἴτιον, τὸν ᾿ἀνϑρώπινον
γοῦν, ὑπολαμβάνουσιν. «Αϊτιάσαιτο δ᾽ ἂν ἅπας ὀ -
᾿ϑὸς λόγος χαὶ Ἰωσὴφ εἰπόντα, “διὰ τοῦ ϑεοῦ τὴν
σαφήνειαν εὑρεϑήσεσθαι τῶν ἐνυπνίων." Ἐχρῆν

........

ἢ) 66, 40, 8.

ΡΗΙΙ, 100. 1.18. ὈῈ ΟΗΕΒΥΒ. (.35. 229

γὰρ εἰπεῖν, ὑπ᾽ αὐτοῦ ὡς αἰτίου τὴν τῶν ἀφανῶν

᾿ ἀνάπτυξίν τὲ καὶ ἀκρίβειαν ὄντως. ἔσεσϑαι" ὄργανα
γὰρ ἡμεῖς δι’ ὧν αἵ κατὰ μέρος. ἐνέργειαι, ἐπιτεινό-
μενα. καὶ ἀνιέμενα " τεχνίτης δὲ ὃ τὴν πλῆξιν ἐργα-
[γος τῶν. σώματός. τε καὶ ψυχῆς δυνάμεων. ὑφ᾽
οὗ πάντα κινεῖται. Τοὺς μὲν, σὺν «πραγμάτων δια--
᾿ φορὺς ἀδυνατοῦντας διαστέλλειν, ὥς ἀμαϑεῖς, ἄνα-
διδακτέον " τοὺς δὲ ὑπὸ φιλονεικίας τὰς τῶν σημαε-
γομένων τάξεις ἐναλλάττοντας ᾿ ὡς ἐριστικοὺς ; φευ-
χτέον" τοὺς δὲ μετὰ τῆς τῶν ἐμφερομένων ἀκριβοῦς
ἐρεύνης, ἑχάστῳ τῶν εὑρεϑέντων τὴν οἰχείαν χώραν
προςνέμοντας , ὡς ἀψευδῆ φιλοσοφίαν μετιόντας;
ἐπαινετέον, ἸΠωῦύσῆς γοῦν τοῖς δεδιόσι μήποτε πρὸς

, τοῦ φαύλου πανστρατιᾷ διώκοντος ἀπόλωνται: ἢ φησὶ,
“ Στῆτε καὶ ὁρᾶτε, τὴν σωτηρίαν τὴν παρὰ τοῦ χυ- 1350.
ρίου, ἣν ποιήσει ὑμῖν, Ἂ ἐχδιδάσκων, ὅτι οὐ διὰ τοῦ Ῥ.
ϑεοῦ, ἀλλὰ παρ᾽ αὐτοῦ ὡς αἰτίου τὸ σώζεσθαι.

168. "ΠΕΡῚ ὯΝ
Μ

ἹΠΡΟΥΡΓΟΥ͂ΣΙΝ.

ΑΒΕΜ4 ΤΕ ΚΑῚ ΚΑΊΝ.
ΕΥ

ΑΒΑαΌΜΕΝΤΟΌΜ ΠΙΒΕῚ Ν

ΝΑΟΒΙΕΙΟΙΙΝ
ΑΒΕΠΙΒ ἘΤ ΟΑἸΝΙ.

,

(ΟΕ, αοπ. 4, 2. 8.)

Οὐῶν δὲ ΑΕ], αποβ8 ἔγα ρορουῖϊξ, ϑβϑγιροῖα δαπὲ ἅπε-
γαμὶ ΟΡΙΠΙΟ μη, “παστιι ΑἸΐοσα, Οαἴπ, χποπὶϊ, απ πιᾶπι ΟἸππιπ
ΔιιΟἰ ΟΥ̓, Οχπηΐα {γιθτῖξ, αἸίοτα, ΑῬδ], οὐποίᾳα μὶθ χϑίουε δὰ
ἄδθια (1). [τὰ δὲ βϑινίηὶ Τοῖτιθ, ἡπὸ8 Βθθθοοα ἵπ πίθσο βοϑϑὶξ,
ΒΥΜΆΒΟΪ]α δππξ σοσταοππιπ ῬοΟπᾶσθιπ δὲ ππαϊασθπιπ,, απᾶ8 δππὲ
δΕραγαπάδε, Μα]α σοῖο ορίπὶο θχϑιϊηστίτον δἀάτιἃ θοπᾶ ; «παι
ΟΡ σϑὰὶ Αἴ. 61] Οαἴμιο ἀρροβίϊτι5 {π1886. ἀϊοίϊτιν (0). ἸΜουϊατὶ,, οὐσὰ
Ῥομὶ ἤπουϊηξ, ῬΟΥΙΤῸ 1π8]185 πὸπ ἀἀαπηίαν,, 568 ρϑῖ σϑύριιι οὶ
δὰ πτηθιι ΘΙ ΡΤΘιπτμ ΟΥ̓ ηΡ,, ἱπ αποᾶ, πὶ ρϑυίθου 551λτη»
ἌΘΠΤΒ ϑ γδοιϊο οδαϊξ, πόατθ ἀρροβιο (3). ΑΡΒΘΙῚ νἱΐδθ χἂ-

Ὧο μτὶπιβ ἃ Μογϑβϑθ Θχρομιίασ,, σπαπ Οαϊπὶ ; Ὑἱγῖπ5 Θηΐ 1 8]1-

δηιίαιὶ Ῥταθοθᾶαε ὩΘΟθ586 εδὲ. Πδπο ΟΡ τοῖη ἃ» Ἐδδα θυμπποροθαῖ-
ἴπτα ἐγαηβ]αΐα ἴπ Ἰδοορταπ χοΐουϊασ (). δὲ ἅπὰθ ἄχουθδ, νο-
Ἰπρίαβ δὲ υἱτγίτιβ, πορίβουιπ Ππαρίϊασθ ἀϊουηΐτν, ααάγτμι αἸΐοτα
ἀπίροπάα,, αἸΐοστα ξπρίθπᾶα (5). -- ὙΙτπ8. δι θη.) 4πιὰθ πορὶς
ΡΥὰΘ οϑίθσὶβ Ῥαχᾶπαη, ποῖ αὶ ἸΆΡΟΥΘ δοστν τ, ΤᾺΣ ἔπιε ϊο ἀτιῖ-
ἄριυ ποθ δϑὲ ἰηϊθβῖμβ, δοπθδπδίπαϊηθ ὑθγὸὺ οὔχιϑ χϑααϊιτις
(6 εὲ 7). Πίος οϑὲ, ᾳποιᾷ οἰπ8 ἤδθυὶ ρμοΐοβδὲ, δάδιπδπαᾶτϑ; πᾶχῃ
ἄρτι βδοῖος υἱγεαίθιιν βίγθητιο ἸάροσΘ βϑοίαπίθρ θϑαΐοβ υϑάαϊ (8);

ΘΕ ΒΛΟΒΙΕ, ΔΒ. ἘΤ ΟΑἸΝῚ. 5.1. 281

πη ΟἹ τὶ ἸΆΡοΥ ἀηΐιπο ἰᾶθμι, «πιοὰ οἰθτ5 νἱϊαθ (9). ΑΒΕὶ
᾿Ῥάθοθπϑ Ῥϑοονα. 5ΥΑ] 1166 ἄοοφε αἴδοίτπιβ. θγπίοβ σοιπρθϑοθηάοϑ
8588 (ο - 1). -- 81 ΠΩΣ Ῥοπσμν ΟΡτι5 Ῥδυρθίγαγθ στ], 19
ἃ Ταοϊαξι ᾿πόὴ οαποιὰἠΐον,. ἀξ απ ,, σαὶ Ῥόϑὲ «Ἰταος ἀϊοβ. ἀ6-
᾿χῆταιν {τάδεις ἀδό' ΟΡ ία] 1. βοᾷ οἷο (13. δὲ 14); ᾽ξ Αὐγαπιαδο
αἰ ϑαγδμι ἔπ. δουμποίθπαῖθ. σα θοπουὶο 18. Γθβιϊπανθ ἀτιϑδὶς (1.- 17}.
ΟΝ οαπι χπαχιδ Δπξαπάτι8.. Ζπὶ. ποῖ οὐποίαπίοι,, 864 Υ̓ 6 Ὸ.
ἢ 6. ᾿οΘΙθυχπθ, οὐθάνιξ πηϊνούϑαιη (18). ΜΑ]6 ἱρίξασ αοὶὲ ῬΙα-
χαο, «πὶ οτὰ8 ἀοιθπη Μογβόπ. ρύθοθβ ἐγχτς Δ τὴ (19).
᾿Μα]6 δρῖε Οαἴη φαοααθ, ᾳποὰ ἀ6 ἔγποϊθτιβ, πὸ ὅθ ΡΥ Ὶ 8
Μκασεῖθας, ἀ,. 6. ποι ῬΑ 5., Ρέας ἄθὸ (50), ᾳυδταπ ορει-
πᾶ6. δὲ οορ δ 68 Ρίαθ., πράτ ἰδιθα ΤᾺ] 586. δὲ 8τ|ρ6.-
ϑΕποβαθ., τρὰ; χαθοιθ βᾶπα Ὑθοθη8. ἔοξιπαίλθ (921 -- 93) δοοῦς-
ταΐθ ϑχαιηϊπαίαθ (94), δἀιποάπιπ οοποίππαθ (25) οἵ δοοοιμιπος-
ἄλεθ. ἱπνϑηΐδθ (26); ποὺ ἀοοοῖαν. ταΐοπθ, 4πᾶ ἈΡ6] ΡΥΠΗΣ 8
ἄθο οἹρευ] 1586. ἀϊοϊίιν. (27). Μογβοβ, Πα ἵπιναῖπ θη ἕο 1πὸ
ἰοχροβίιο ῬΙΟλβ1556. 8586 ΒΟΠΟδ.. ῬΥΜΜΔ 1ἃ8 οἴεσθπίθβ ῬΥᾷθ οδίβθ-
τὶς ἀἰΠ]οοἴμπντα. 6856) ἀἴοίε (98), τὲ βοϊαγθίμπσ βοἧτιβ Ἰχοπεΐλτιαν
ἡἐπῆχιπαια., οπὶ βμηρῖθχ νευριθῆ ἀθὶ οἠηπῖπο ποὶ βαΠιοῖί (29).
ἴῃ οἴου ϊβ ρυππ 118 τηϊἐοπ τι, «πιά φαϊα οϑὲ σϑπϊξαιπ δὲ τποῦ-
ἴα16., 568 Δα] θη α 5τίιπὶ ἑαπέπι ᾿πιποτία!α (30), Ησοο ἱππτῖ-
ἴπτ 60.) 4ποᾶ Ἰοχ ἀϊνίπα ὙἼγ11685 Ῥαγέμβ 860 'βϑδοσοβ 6586 νι] (31}}
σἱν θπΐππ δυο αι Βοπὶ δὲ σϑοῖὶ (39); δὲ Πριβ ποὰ σαπαᾶθὲ Ὡἶδὲ
115.) 4πᾶ6΄ ϑι:πὲ Ὑ6Ὶ6 Βομὰ δὲ ρμουϊθοίᾳᾷ (33). ΤΆΡοΥ ἴπ ἄχει
ἀποαπθ ἀἰβοθπαϊβ οἱ" θχϑυοθηιθ βτιβιϊπϑηᾶτβ, τὶ ἱπ 15 ὑτοῖο-
Οἴπθ άοϊαιπτίϑ; 408 δῖ 105 ποῃ ζθοῖβ86. Βθηϑθυλ 5, ἀοβίϑἔθα-
ἄσπι Ῥοίΐι8. ἃ Ἰδρυχει πᾶν ἀαγτ δἀγευβαγὶ παΐυτας (34 οἱ 35),
δὲ ϑυβιοιξ Ἰάθοτθ νοσῦθ Ῥοπὰᾶ Ῥάγαγθ σψο]υῖθθθ (36). Ῥχαρίθυθα
ΟἸδεἷ5. δαρίοπβ τροάθιηρὲοτ δϑὲ δίυ]ιϊ, 1, 6. Προγασθ, {Ζαᾶπς-
ἴπιπ βευὶ 1οθῖ, παπο βἰπᾶθε ἃ βίθ!ειεῖα.,, ἀθατθ' πὸ Ἰηράϊοι8. 86-
δτοίτηπ. ἃ ποῦρὸ (37); ἰἰθιῖ Ὑἱν Βοπτι5 Υϑαθιηρίου 1π4}1, Ἠϊπο
ΡαΪσὶ. ραϊγία ρυοΐπσίαπε δ Τιόνϊξαβ, ἃ, 6, ἱπάοοι δἀοοοτὶ αρίπαξ
μ ἀοοι5 (38 -- 40).

“ν- κἡ

-

ἀφ...

δρι δος Καὶ προςἔϑηκχε τεχεῖν τὸν ἀδελφὸν αὖ-
οὔ. Ὃ Ἢ τινος πρόςϑεσις ἀφαίρεσίς ἐστιν ἑτέρου,
τῇ πἰρἰϑρηεροῖς μορίων, καὶ ψυχῆς γί ἐν κα ᾿ δὲ

Ἦ ὅθῃ, 4; 2.

252 ὉΠ ΘΒ ΆΘΒΙΣ, ΑΒ, ἘΤ ΟΑΙΝΙ. 2.1..2.

τὸν 7418ελ προςτίϑεσϑαι φατέον, Κάϊν ἀφαιρεῖσϑαι
γομιστέον. Ἵνα δὲ μὴ τὸ τῶν ὀνομάτων ἀσύνηϑες
ἐπισχοτῇ. πολλοῖς, τὴν, ἐμφαινομέγην, φιλοσοφίαν ἀ-
κριβοῦν, ὡς ἂν οἷόν τε ἢ, πειρασόμεθα, ἽΖΙύο τοί-
γυν δόξας εἶναι συμβέβηκεν ἐναντίας. 'χαὶ. μαχομένας
ἀλλήλαις, τὴν μὲν τῷ νῷ πάντα᾿ ἐπιτρέπουσαν ; ὡς
ἡγεμόνι τῶν ἐν τῷ λογίξεσϑαι " ἢ αἰσϑάνεσϑαι, ἢ ῆ.
κινεῖσθαι, ἢ ἢ ἴσχεσθαι" «τὴν δὲ τῷ. ϑεῷ ἑπομένην δη-
μιουργίαν. οὖσαν αὐτοῦ. Τῆς μὲν οὖν προτέρας ἐχ-
τύπωσίς ἐστι Κάϊν ἐπικαλούμενος κτῆσις, παρὸ τὸ
τὰ πάντα κεχτῆσϑαι δοχεῖν " τῆς δὲ ἑτέρας ὃ 23βελ"
164 ἑ ἑρμηγεύεται γὰρ ἀναφέρων ἐπὶ ϑεόγ, “Ἱμφοτέρας.
μὲν. οῦν τὰς δόξας ὠδίνει μία ψυχή. ᾿Ανάγκη δὲ
αὐτὰς ὅταν ἀποκυηϑῶσι διακριϑῆναι ᾿ συνοικεῖν γὰρ'
πολεμίοις ἄχρι παντὸς ἀμήχανον. Ἕως μὲν οὖν οὐχ,
ἔτεκεν ἢ ψυχὴ τὸ φιλόϑεον δόγμα τὸν ᾿Ἴβελ, ἐνδιῃ-
τᾶτο ὃ φίλαυτος Κάϊν αὐτῇ. Ὁπότε δὲ τὴν πρὸς
τὸ αἴτιον ὁμολογίαν ἐγέννησε, ΤῊΝ πρὸς τὸν δοχη-
σίσοφον νοῦν ἐξέλιπε.
ἐπ 4 “1ηλώσει δὲ ἐναργέ τερον ταῦτα καὶ τὸ
τῇ ὑπομονῇ χρησμωδηϑὲν Ῥεβέκκα. Ἂ Καὶ γὰρ τὰς.
μαχομένας δύο φύσεις ἀγαϑοῦ καὶ κακοῦ συλλαβοῦ--
σα, καὶ ἑκατέραν ᾿ἄκρως φαντασιωϑεῖσα κατὰ τὴν
τῆς φρονήσεως ἐπικέλευσιν ᾿ ἀγασκιρτώσας αὐτὰς
ἰδοῦσα, χκαί τινὰ τοῦ μέλλοντος πολέμου δι᾿ ἀχρο-
βολισμῶν προαγῶνα ποιουμένας » ἱκετεύει τὸν ϑεὸν,
τί τέ ἐστι τὸ πάϑος αὐτῇ παραστῆσαι, καὶ τίς ἂν
ἴασις αὐτοῦ γένοιτο. Ὁ δὲ πυνϑανομένῃ φησὶ, 13
“221ύὑ0 ἔϑνη ἐν τῇ γαστέρι, σοῦ ἐστι,᾽ τὸ μὲν πάϑοςϑ
τοῦτο " ἀγαϑοῦ καὶ χαχοῦ γένεσις. “«““λλὰ καὶ δύο
λαοὶ ἐκ τῆς "κοιλίας. σοῦ διασταλήσονται.᾽» Ἴασις ἥδε,
διασταλῆναι, καὶ “χωρισϑῆναι ταῦτ᾽ ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ
μηκέτι τὸν αὐτὸν χῶρον οἰκῆσαι. Τροςϑεὶς οὖν ὃ.
ϑεὸς τῇ ψυχῇ καλὸν δόγμα, τὸν Ἵβελ, ἀφεῖλεν αὖ-

Ἢ θοη. 26, 21. ; :

ἐν

ΡῈ 5ΑΘΟΒΙΚ, ΑΒ, ἘΤ ΟΑΙΝΙ. {.. 3. 238

τῆς δόξαν ἄτοπον, τὸν Κάϊν. Καὶ γὰρ ᾿βραὰμ
ἐκλιπὼν τὰ ϑνητὰ “προςτίϑεται τῷ ϑεοῦ λαῷ,᾽ “}
καρπούμενος ἀφϑαρσίαν, ἴσος ἀγγέλοις γεγονώς" ἄγ-
γέλοι γὰρ᾽ στρατός εἰσι ϑεοῦ, ἀσώματοι καὶ εὐδαί-
μονες ψυχαί. Ὅ τε ἀσκητὴς τὸν αὐτὸν τρύπον Ἴα-
κὼβ᾽ προςτίϑεται τῷ βελτίονι, τὰν ὅτε ἐξέλιπε τὸ
χε ἴῖρον. Ὃ δὲ αὐτομαϑοῦς ἐπιστήμης ἀξιωϑεὶς Ἴσασκ
ἐχλείπει μὲν καὶ αὐτὸς, ὅσον σωματοειδὲς αὐτοῦ τῇ
ψυχῇ δυνύφαστο, προςτίϑεται δὲ χαὶ προςκληφοῦται,
οὐχέϑ᾽ ὡς οἱ πρότεροι. λαῷ, “γένει" δὲ, καϑάπερ
“φησὶ Π]ωϊοῆς. ἄν), Γένος μὲν γὰρ ἕν τὸ ἀνωτάτω,
λαὸς δὲ ὄνομα πλειόνων. Ὅσοι μὲν οὖν μαϑήσεε
καὶ διδασκαλίᾳ προχόψαντες ἐτελειώϑησαν, προζαλη-
οῦνται πλείοσιν" οὐδὲ γὰρ ὀλίγος ἐστὶν ἀριϑμὸς τῶν
ἀκοῆς καὶ ὑφηγήσεως μιανϑανόντων ᾿ οὺς λαὸν
ὠνόμασεν. Οἱ δὲ ἀνθρώπων μὲν ὑφηγήσεις ἀπολε-
λοιπότες, μαϑηταὶ δὲ ϑεοῦ εὐφυεῖς, γεγονότες, τὴν
ἄπονον ἐπιστήμην ἀνειληφότες, εἰς τὸ ἄφϑαρτον καὶ
᾿τελειώτατον γένος μετανίστανται » κλῆρον ἀμείνω
θὕ προτέρων τῶν ἐν γενέσει βίων ἐνδεδεγμένοι, ὧν ὃ
Ισαὰκ ϑιασώτης ἀνωμολόγηται.
δ τ Ὁ 8..3: “ηλοῖ δὲ καὶ ἕτερον τοιοῦτον, νοῦν ἀϑά-
“γλατον. Εἰσὶ δὲ οὺς ἀνωτέρω προάγων εἴδη μὲν καὶ
γένη πάντα ὑπερπτῆναι παρεσχεύασεν, ἱδρύσας πλης-
“σίον ἑαυτοῦ, καϑὰ καὶ Πωϊσῇ φησι, “Σὺ δὲ αὐτοῦ
στῆϑι μετ᾽ ἀνοδ! ἐδξω νος τῷ ΜΝ ΣΙΝ γοῦν τελευτᾶν ,ἔμελ»-
λὲν οὐχ ἐκλείπων προςτίϑεται ἢ ὥςπερ, οἵ πρότεροι,
μήτε “πρόςϑεσιν᾽ μήτε αν ἀφαίρεσιν." κεχωρηκεὴς,
ἀλλὰ ““διὰ ῥήματος τοῦ αἰτίου" ᾿ μεταγίσταται, 1) δι᾿
οὗ καὶ ὃ σύμπας κόσμος ἐδημιουργεῖτο" ἵγνᾳ μάϑῃς
ὅτι τὸν σοφὸν ἰσότιμον κύσμῳ ὃ ϑεὸς ἤγαγε Ἶ τῷ
αὐτῷ λόγῳ καὶ τὸ πᾶν ἐργαζόμενος, καὶ τὸν τέλειον
"ἀπὸ τῶν περιγείων ἀνάγων ὡς ἑαυτόν. Θὺ μὴν οὐ-

ἢ Θ6η. 295, ὃ. --, ὅὉ ἀδη. 49, 33, --- κ55) Θοπ. 86, 29.
τ δηλ) Ὥρα, ὅ, 81. --- [ὺ Ὅραι. 84, ὅ.

234. ΒΕ ΒΑΘΕΙΕ, ΑΒ. ἘΥ ΟΑΙΝΙῚ, ἐ. 8. 4,

δὲ, ὅτε τοῖς περιγείοις χφήσας αὐτὸν εἴασεν ἔνομι-
λεῖν, ἄρχοντος ἢ βασιλέως κοιγήν. τινὰ ἀρετὴν ἀνῆ-.
πτὲν αὐτῷ, καϑ'' ἣν ἀνὰ χράτος ἡγεμονεύσει τῶν τῆς
ψυχῆς: παϑῶν, ἀλλ᾽ εἰς ϑεὸν αὐτὸν ἐχειροτόνει ῷ πᾶς--
σαν τὴν περὶ τὸ σῶμα χώραν καὶ τὸν ἡγεμόνα αὖ--
τῆς γοῦν ὑπήκοα καὶ δοῦλα ἀποφήνας. “ Δίδῶωμε
γάρ σε," φησὶ, “ ϑεὸν Φαραώ. ἀδο Σγ)λν ...:- "δὲ ἔλ--
λειψιν ἢ πρόςϑεσιν οὐχ ἀνέχεται ᾿ πλήρης καὶ ἰσαί-
τατος ὧν ἑαυτῷ. Παρ’ ὃ καὶ “τὴν ταφὴν λέγεται.
μηδὲ εἷς εἰδέναι" τούτου. τρίυ. Ὁ. Τίς γὰρ ἂν γένοιτο 132
ἱχανὸς τὴν πρὸς τὸν ὄντα μετανάστασιν ψυχῆς τεῬ
λείας κατανοῆσαι; Οὐδὲ αὐτὴν οἶμαι τὴν τοῦτο
ὑπομένουσαν εἰδέναι τὴν βελτίωσιν αὐτῆς, ἅτε κατ᾽ ;
ἐχεῖνον τὸν χρόνον. ἐπιϑειάζουσαν. “Τῷ γὰρ εὖ πά-
σχοντι συμβούλῳ ὃ ϑεὸς περὶ ὧν μέλλει χαρίζεσϑαι
οὐ χρῆται » μὴ προλαβόντι δὲ τὰς εὐεργεσίας εἴωϑεν
ἀφϑόνους ὀρέγειν. Τοιοῦτόν ἐστι τὸ προςϑεῖνιαι ϑεὸν
γένεσιν ἀγαϑοῦ τελείᾳ διανοίᾳ" τὸ δὲ ἔγαϑϑᾷ ὅσιό--
τῆς ἐστὶν, ἧς ὄνομα, Ἄβελ. -ς

ᾧ. 4, “ Καὶ ἐγένετο Ἤβελ “ποιμὴν προβάτων, ἣ
Κάϊν δὲ ἦν ἐργαζόμενος τὴν γῆν." Τί δή ποτε Ἷ
πρεσβύτερον εἰςαγαγὼν τοῦ Ἄβελ τὸν Καϊν νῦν τῇ
τάξει μετατέϑεικεν » ὡς τοῦ γευτέρου μεμγῆσϑανς,
πρότερον χατὰ τὴν τῶν βίων αἵρεσιν; Εἰχὸς γὰρ ἦν.
τὸν μὲν. πρεσβύτερον πρότερον εἰς γεωργίαν «ἐλϑεῖν,
τὸν δὲ γεώτερον αὖϑις ἐπὶ τὴν τῶν ϑρεμμάτων ἐπι
μέλειαν. ““λλὰ γὰρ οὐ τὰ εἰχότα καὶ πιϑανὰ ἸΠωῦ-
σῆς ἀσπάζεται » τὴν δὲ ἀλήϑειαν “ἀχραιφνῆ μεταδιώς ἡ
χει. Καὶ ὅταν γὲ μόνος ἰδίᾳ τῷ ϑεῷ προςέρχηται,,
μετὰ παῤῥησίας φησὶ “μὴ εἶναι ᾿εὔλογος, » ἴσον τῷ;
μὴ τῶν εὐλόγων καὶ πιϑανῶν ἐφίεσθαι, πεπονθέναι
δὲ τοῦτο “πρὸ τῆς γχγϑὲς ἢ τρίτης, ἀφ᾽ οὐ δὲν ϑεὸν
᾿ ἄρξασϑαι διαλέγεσϑαι, ὡς ϑεράποντι, αὐτῷ.» ἘΒ.).
οῖς μὲν γὰρ᾽ εἰς τὸν τοῦ βίου σάλον καὶ κλύδωνα πα-

ἣν

"

“) Ἐχοὰ, 7, 1. --- "5 Ὅσαις, 84, 6. --- κ᾽) Εχοῦν 4, 10.

ΡῈ ΒΑΘΈΙΕ. ΑΒ. ἘΤ ΟΑΙΝΙ. ᾿. 4. 286

ρεληλυϑύόσιν, ἐπινηχομένοις ἀνάγχη φορεῖσϑαι, μηδε-
γὸς ὀχυροῦ τῶν ἐντὸς ἐπιστήμης ἐνειλημμένοις, εἶἴς--
χύότων δὲ καὶ πιϑανῶν ἠρτημένοις. Τῷ δὲ ϑεοῦ ϑὲε-
ρθαπευτῇ. πρεπιῦδες ἀληϑείας περιέχεσθαι , τὴν τῶν
εὐλόγων εἰχαστικὴν καὶ ἀβέβαιον μυϑοποιίαν χαίρειν
᾿ἐῶντι. 1 οὖν καὶ τὸ ἐν τούτοις ἀληϑές; Κακίαν
ἀρετῆς. χρόνῳ μὲν εἶναι πρεσβυτέραν, δυνάμει δὲ καὶ
ἀξιώματι γεωτέραν. Ὅταν μὲν οὖν ἧ γένεσις ἀμ--
ἀρι εἰςάγηται, προεκτρεχέτω ὃ Κάϊν: ὅταν δὲ ἐπιτη-
ὕσεων σύγκρισις ἐξετάζηται, φϑανέτω ὃ .Ἄβελ. Γε-
γομένῳ γὰρ τῷ ξώῳ συμβέβηκεν. εὐϑὺς ἔτ᾽ ἐκ σπαρ-
γάνων, ἄχρις. ἂν ἢ νεωτεροποιὸς ἀκμῆς ἡλικία τὸν
ξέοντα 'φλογμὸν. τῶν παϑῶν σβέσειε, συντρύφους
ἔχειν. ἀφροσύνην, ἀκολασίαν, ἀδικίαν, φόβον, δει-
λίαν, τὰς ἄλλας. συγγενεῖς κῆρας, ὧν ἕ ἑκάστην ἀνα-
τρέφουσι χαὶ συναυξάνουσι τιτϑοὶ καὶ παιδαγωγοὶ,
δι ἐθῶν καὶ νομίμων εὐσέβειαν μιὲν ἐλαυνόντων,
δεισιδαιμονίαν δὲ, ,πρᾶγμα ἀδελφὸν ἀσεβείᾳ, κατα--
μα ἢ εἰςηγήσεσιν. Ὅταν δὲ ἤδη παρηβήσῃ,
ἢ τῶν παϑῶν παλμώδης νόσος χαλάσῃ, καϑά-
περ »ηγεμίας ἐπιγενομένης, ἄρχεταί τις. γαλήνην ἄγειν,
ὀψὲ χαὶ μόλις βεβαιότητι ἀρετῆς ἱδρυνϑεὶς ».ἣ τὸν
ἐπάλληλον. καὶ συνεχῆ σεισμὸν ᾿ βαρύτατον καχὸν
ψυχῆς. ἐπράδνεν. Οὕτω μὲν δὴ τὰ χφόνου͵ πρέ-- 183
΄σβεῖα οἴσεται κακία" τὰ δὲ ἀξιώματος καὶ τιϊῆς καὶ Ρ᾿
εὐκλείας ἢ “ἀρετή. Πιστὸς δὲ τούτου μάρτυς ὃ νομο--
ϑέτης αὐτός. Τὸν γὰρ ἀφροσύνης ἐπώνυμον. Ἡσαῦ
εἰςαγαγωὼν χρόνῳ πρεσβύτερον, τῷ γενέσει. μὲν νεω-:
τέρῳ, ἐπωνύμῳ δὲ ἀσκήσειως τῶν ᾿καλῶν Ἰακὼβ χα-
ρίζετάι τὰ πρεσβεῖα. Ὅ δὲ οὐ πρότερον αὐτὰ φέρε-
θ7 σϑαι διαγνώσεται , ἢ χαϑάπερ ἐν ἀγῶνι τὸν ἀντί-
ἰπάλον ἀπειπιεῖν, χεῖρας ὕστε ἀσϑενείας καταϑέντα,
χαὶ τὰ βραβεῖα καὶ τὸν στέφανον παραχωρῆσαι τῷ
πόλεμον ἄσπονδον καὶ ἀκήρ ὑχτον πρὸς τὰ πάϑη πε-
ποιημένῳ. “ἀἠπέδοτο" γὰρ, φησὶ, “τὰ ὁ σεῤιοραξόνονι

2380 ΠΕ ΒΑΘΕΙΕ, ΑΒ, ΕΤ ΟΑἸΝῚ. ὁ. 4.6.

τῷ Ἰακὼβ. Ἂ ὁμολογήσας ἄντικρυς, ὅτι τὰ δυνάμει
πρῶτα, καὶ χατ᾽ ἀρετὴν τίμια, ᾿ φαύλου μὲν οὐδενὸς.
μόνου δὲ τοῦ σοφίας ἐραστοῦ, καϑάπερ αὐλὸς καὶ
λύρα. καὶ τὰ ἄλλα μουσιχῆς βυγάνοη μόνου τοῦ ΤΟΝ
σιχοῦ. ἢ
ᾧ, ὕ. Περὶ δὲ τοῦ: δόγματος τούτου χαὶ νόμον.
ἄνα γράφει, πάνυ καλῶς καὶ συμφερόντως, τιϑείς..
Ἔχα δὲ ὧδε. 9 ᾿Εὰν δὲ γένωνται τῷ ἀνϑρώπῳ δύο
γυναῖχες, ἢ “Μία αὐτῶν ἠγαπημένη, καὶ ἡ μία μι-
σουμένη, χαὶ τέχωσιν αὐτῷ ἢ ἠγαπημένη καὶ ἢ με:
'σθυμέγη,, καὶ ,7γένηται ὃ υἱὸς τῆς μισουμένης πρω-
τότοχος" καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἢ ἂν χληροδοτῇ τὰ
ὑπάρχοντα τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, οὐ ϑυνήσεται πρωτοτοχεῦ--
σαι τῷ υἱῷ τῆς ἠγαπημένης, ὑπεριδὼν. τὸν υἱὸν τῆς
μισουμένης δὴν πρωτότοχον Ἶ ἀλλὰ τὸν υἱὸν τῆς μι-
σουμένης τὸν πρωτότοχον ἐπιγνώσεται; δοῦναι αὐτῷ
διπλᾷ, ᾿ἀπὸ πάντων ὧν ἂν εὐρεϑῇ αὐτῷ, ὅτι οὗτός
ἐστιν ἀρχὴ τέχνων αὐτοῦ, καὶ τούτῳ καϑήχει τὰ
πρωτοτόκια.» 5). Ἐπί γνωϑι, ὦ ψυχὴν καὶ γνώρισον"
τίς ἐστιν ἦ μισουμένη » καὶ τίς ὃ τῆς μισουμένης.
υἱὸς, καὶ ,εὐϑὺς αἰσϑήσῃ, ὅτι ἄλλῳ μὲν οὐδενὶ, μό- :
νῳ δὲ τούτῳ χκαϑήκει τὰ πρεσβεῖα. «ύο. "γὰρ ἡμῶν
ἑκάστῳ συγοιχοῖσι γυναῖκες, ἐχϑραὶ καὶ δυςμενεῖς ἀλ-.
[ λήλαις », τῶν ζηλοτυπίας τὸν ψυχικὸν οἶκον. ἀνάπιμε--.
πλᾶσαι ᾿φιλονεικιῶν. “Τούτων τὴν μὲν ἑτέραν ἀγα-
πῶμεν, χειροήϑη καὶ τιϑασσὸν, καὶ φιλτάτην καὶ
οἰκειοτάτην αὑτοῖς νομίζοντες, καλεῖται δὲ ἡδονήν
Τὴν δὲ ἑτέραν ἐχϑραίνομεν , ἀτίϑασσον, ἀνήμερον,
ἐξηγ0 μωμένην, πολεμιωτάτην ἡγούμενοι: ν ὄνομα δὲ
χαὶ ἀπ ρίκυς ἐστὶν ἀρετή. Τῆς μὲν οὖν περικαλλοῦς
καὶ “περιμαχήτου ἡδονῆς τὰ μεγάλα μυστήρια. τίς.
ἀγνοεῖ τῶν βροτῶν; Τῶν δὲ παρὰ τῇ ἀρετῇ ϑησαυ-,
. φιζομένιυν ἀγαθῶν τὸ πλῆϑος 7 ἢ μέγεϑος τίς: ἂν ἀξίως

εἰπεῖν ὀδνηϑθείη;; Ἴσασιν οἱ κεχοιγωγηκότες ἤδη, καὶ:
:

᾿

Ὁ Θ0η. 35, 38. -- 12) ὕθαι, 21, 15-.-417.

ὍΕ ΒΑΘΒΙΕ. ΑΒ. ἘΤ ΟΑΙΝΙ. ξ.6.6.. 387

οἷς ἥ φύσις ἵλεως πάλιν «γνώσονται ᾿ ἜΝ εἷς
μετουσίαν ϑοίνης, οὐκ ἐξ ἧς αἱ γαστρὸς ἡδοναὶ πιμι-
᾿πλαμένης “τὸ σῶμὰ πιαϊνουδιν ᾽ ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἧς. διάνοια
᾿ἐντρεφομένη καὶ ἐγχορεύουσα ἀρεταῖς γηϑεῖ τε καὶ
εὐφραίνεται.
ᾧ. 6. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα, καὶ τὸ πάλαι λεχϑὲν, 184
᾿ ὅτι πέφυκεν ἐξ αὑτῶν φωνὴν ἀφιέναι »᾿ καὶ ἂν ἦσυ- Ὁ,
᾿χάζηται ᾽ τὰ ὅσιά τε ὄντως ἀγαϑὰ, τόν τὲ περὶ αὖ-
(68 τῶν. λόγον ἐῶ. Οὔτε γὰρ ἥλιος, οὔτε σελήνη χρή
γ ζουσιν ὃ ἑρμηνέως, ὅτε τὸν σύμπαντα χόσμον » ὃ μὲν
ἡμέρας, ἡ δὲ “νυχτὸς » ἀνίσχοντες φωτὸς ἐμπιπλᾶσιν"
ἀλλ᾽ ἔστιν αὐτοῖς ἥ ἐπίλαμψις ἀμάρτυρος πίστις,
ὀφϑαλμοῖς ὦτων ἐναρ) ἐστέρῳ κριτηρίῳ βεβαιουμένη.
Τὺ 'δὲ δοκοῦν τῶν παρ᾽ αὐτῇ “μάλιστα δυςχολίαν
ἔχειν καὶ χαλεπότητα ᾿ μετὰ παῤῥησίας “λέξω. ἸΚαὶ
γὰρ τοῦτο που φαντασίᾳ μὲν, κατὰ τὴν πρόχειρον
ἔντευξιν, ἀργαλέον εἶναι δοκεῖ, μελέτῃ δὲ ἥδιστον,
᾿ καὶ ἐξ ἐπιλογισμοῦ “συμφέρον. Ἔστι δὲ ὃ ὁᾳστώνης
᾿ἐχϑρὸς πόνος 9 πρῶτον χαὶ μέγιστον ἀγαϑὸν »προς-.
φερύμενος τὸν ἀκήρυκτον πρὸς ἡδονὴν πόλεμον. “4ρ-.
χὴν γὰρ, εἶ δεῖ. τὸ ἀληϑὲς εἰπεῖν, παντὸς ἀγαϑοῦ καὶ
ἀρετῆς πάσης ὃ ϑεὸς ἀνέδειξεν ἀνθρώποις πόνον, οὗ
χωρὶς τῶν καλῶν παρὰ τῷ ϑγητῷ γένει συνιστάμε-
γὸν οὐδὲν εὑρήσεις. Καϑάπερ. γὰρ φωτὸς ἄνευ ἀμή--
χάνον ἰδεῖν, εἰήτε χρωμάτων, μήτε ὀμμάτων ἱκανῶν
ὄντων. πρὸς τὴν δι᾿ ὄψεως ἀντίληψιν, -- δεσμὸν
γὰρ ἀμφοῖν προῦπειργάσατο τὸ φῶς ἡ φύσις, ᾧ συν-
᾿ ἄγεται καὶ ἁρμόξεται πρὸς χρῶμα. ὀφθαλμός" ἐπὶ
σχότους γὰρ ἢ δύναμις ἀνωφελὴς ἑκατέρου ,-ο τὸν
αὐτὸν ᾿τρύπον καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα, τῶν κατ᾽
ἀρετὴν πράξεων δτιοῦν ἀντιλαμβάνεσθαι ἀδυνατεῖ,
μὴ προςχρησάμενον » ὥςπερ φωτὶ, συνεργῷ τῷ πό-
νι. ἸΠέσος γὰρ διανοίας ἱδρυνϑεὶς, καὶ οὗ διάνοια
ὀρέγεται καλοῦ τὸ μὲν ἔνϑεν, τὴν δὲ ἔνϑεν ἐπισπα-
σάμενος, ἑκατέρᾳ χειρὶ φιλίαν καὶ συμφωνίαν αὐτὸς,
᾿ἀγαϑὰ τέλεια, ἀνα

Ἂ ὈῈ ΒΑΘΒΙΚ. ΑΒ. ΕΤ᾽ ΟΔΙΤΙ. ς.7. 8.

δοοδο Ὁ ποῖον γὰρ. ἂν ἐθέλῃς ἑλοῦ τῶν ἀγαϑῶν,
καὶ τοῦϑ'᾽ εὑρήσεις. πόνῳ περιγινόμενόν τε χαὶ βε-.
βαιούμενον.. Ἐὐσέϑεια δὲ χἂὶ ὁσιότης ἀγαϑὰ, ἀλλ᾽
οὐκ ἄνευ ϑεραπείας ϑεοῦ τυχεῖν αὐτῶν δυνάμεθα"
θεραπεία δὲ ταῖς ἐν πόνοις φιλ ᾿οτιμίαις συνέζευχται.
ὠρόνησις καὶ ἀνδρία καὶ -δικοιοσύγη καλαὶ πᾶσαι
καὶ τέλεια ἀγαϑὰ, ἀλλ᾽ οὐ τῇ βφστώνῃ ταῦτα ληπτὰ,,
ἀγαπητὸν δὲ εἰ συνεχέσι ταῖς ἐπιμελείαις ἐξεύμενε-,
σϑήσονται. Τὴν πρὸς ϑεὸν χαὶ ἀρετὴν “ἀρεσκείαν,. ὥς-
περ τινὰ σύντονον καὶ σφοδρὰν ἁρμονίαν, οὐ δυνηϑὲν,
᾿ τὸ πάσης ψυχῆς ὄργανον ἐνεγκεῖν, ἀγείϑη καὶ ἐχα-
λάσϑη πολλάκις » ὡς ἀπὸ τῶν ἄκρων ἐπὶ τὰς μέσας.
καταβῆναι τέχνας" ἀλλ᾽ ὕμως καὶ ἐν ταῖς μέσαις πο-
-λὺς ὃ χάματος. Ἴδε τοὺς τῶν ἐγκυ λίων χαὶ τῶν λε-
γομένων προπαιδευμάτων ἀσχητὰς ἅπαντας" ἴδε τοὺς
γεηπόνους, καὶ ὅσοι τὸν βίον ἔκ «τινων ἐπιτηδευμά-
των πορίζουσιν ἊΙ οὗτοι τῶν φροντίδων οὐ μεϑ᾽ ἡμέ-
ραν οὐ νύκτωρ ἀφίσταν ται, ἀλλ᾽ ἀεὶ καὶ πανταχοῦ, 13
169 τὸ λεγόμενον δὴ τοῦτο, χειρὶ καὶ ποδὶ χαὶ πάσῃ!
Μ.δυνάμει χαχοπαϑοῦντες οὐ παύονται, ὡς καὶ ϑάνα--
τον ἀντικαταλλάττεσϑαι πολ λάκις.
εϑι, ζ4λλ᾽ ὥςπερ. τοῖς ψυχὴν τὴν ἑαυτῶν ἵλεω,
σπουδάζουσι λαβεῖν ϑεραπευτέον ἐξ ἀνάγκης τὰς τῆς
ψυχῆς ἀρετὰς, οὕτω καὶ τοῖς ἵλεων τὸ. σῶμα ἔχειν.
προαιρουμένοις ϑεραπευτέον ὑγείαν. καὶ τὰς συγγενεῖς,
αὐτῇ δυνάμεις » ἃς δῆτα ϑεραπεύουσι μετ᾽ ἀνηνύτων.
καὶ ἀπαύστων πόνων ἐς οἷς “φροντὶς εἰςέρχεται τῶν ἐν
αὐτοῖς δυνάμεων. ἐξ ὧν συνεκρίϑησαν. Πάντα οὖν
δρᾷς τὰ ἀγαϑὰ ἐχ πόνου καϑάπερ ἐκ μιᾶς ῥίζης ἐ ἐχ-
περυχότα χαὶ βλαστάνοντα, ὃ ον μήποτε ὑπομείνῃς με-
ϑέσϑαι. “1ἤση γὰρ: ἅμ᾽ αὐτῷ καὶ σωρὸν ἀϑρύον.
ἀγαϑῶν μεϑέμενος.. Ὃ μὲν γὰρ τοῦ. σύμπαντος ἥγε-.
μὼν οὐρανοῦ. τε χαὶ κόσμου καὶ ἔχει καὶ παρέχει οἰ Ὁ
ἂν ἐθέλῃ » τὰ ἀγαϑὰ μετὰ πάσης εὐμαρείας. ᾿Επεὶ
καὶ τὸν τοσοῦτον κόσμον ἄνευ πόνων πάλαι μὲν εἶρ-
γάζετο, νυνὶ δὲ καὶ εἰςαεὶ συνέχων οὐδέποτε λήγει.

ΡῈ 5ΛΟΒΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝΙ. {.8.---Ἰ0. 289

Θεῷ δὲ τὸ ἀκάματον ἁρμοδιώτατον, ϑνϑητῷ δὲ οὐ-
᾿δενὶ κτῆσιν ἀγαϑῶν δίχα πόνων ἤ φύσις δεδώρηται,
α καὶ ἂν ταύτῃ τὸ μακάριον ἐν τοῖς οὖσι μόνος ὃ.
οϑεὸς εὐδαιμονίζηται.
ο΄ -ᾧ. 9. “οχεῖ γάρ μοὲ πόνος τὴν αὐτὴν προςφέ-
τρεσϑαι δύναμιν τροφῇ. Καϑάπερ οὖν αὕτη τὸ ζῆν
ἐξήρτηκεν ἑαυτῆς, συναρτήσασα καὶ τὰ ἐν τῷ ζῆν
ἅπαντα ἔργα καὶ πάϑη, οὕτω καὶ πόνος ἐκχεχρέμα--
χὲν ἑαυτοῦ τὰ ἀγαθά. Ὥςπερ οὖν τοῖς γλιχομένοις
'τοῦ ζῆν τροφῆς οὐκ ἀμελητέον, οὕτω τοῖς ἀγαϑῶν
χτήσεως ἐφιεμένοις πόνου προνοητέον" ὃ᾽ γὰρ πρὸς
τὸ ζῆν τροφὴ, τοῦτο πρὸς τὸ καλὸν ὃ πόνος. “Ἑνὸς
οὖν ὄντος αὐτοῦ μηδέποτε ὀλιγωρήσῃς, ἵνα πάντα
"τὰ ἀγαθὰ ἀϑρόα χκαρπώσῃ. Οὕτω καὶ γενέσει νεώ-
τερος ὧν, πρεσβύτερος ὀνομασϑήσῃ, καὶ τῶν πρε-
σβείων ἀξιωϑήση. ᾿Εὰν δὲ βελτιούμενος ἀεὶ πρὸς. τὸ
τέχος ἀφίκῃ, οὐ μόνον σοι τὰ πρεσβεῖα ὃ πατὴρ ἀλ-
λὰ καὶ τὰ πατρῷα. χαριεῖται πάντα, καϑάπερ καὶ
τῷ τὰς ἕδρας τοῦ πάϑους καὶ βάσεις πτερνίζοντι
Ἰακὼβ, ὃς ὡμολόγησεν ὃ ἔπαϑεν, εἰπὼν, “ὅτι ἠλέ-
“ησέ μὲ ὃ ϑεὸς, καί ἐστί μοι πάντα" Ὦ) δογματι-
'χῶς ἅμα χαὶ παιδευτικῶς. Ἔν γὰρ τῷ τοῦ ϑεοῦ
ἐλέῳ τὰ πάντα δρμεῖ.
τ ᾧ. 10. Πήηειάϑηκε δὲ ταῦτα παρὰ τῷ πάππῳ
τῆς ἑαυτοῦ παιδείας βραὰμ, ὃς τῷ πανσόφῳ
“Ἰσαὰκ δίδωσι τὰ ὑπάρχοντα πάντα,᾽ ὍΔ) οὐδὲν
ὑπολειπόμενος. τῶν ὑπαρχόντων “τοῖς νόϑοις᾽" καὶ
πλαγίοις τῶν παλλακῶν λογισμοῖς, ἀλλὰ “ μικρὰ
“χαρίζεται καὶ μικροῖς ἐχείνοις. Τὰ μὲν γὰρ ὕπαρ-
. χτὰ, αἱ τέλειοι ἀρεταὶ, μόνου τοῦ τελείου χαὶ γνη-
σίου χτήματα" τὰ δὲ μέσα τῶν καϑηκόντων ἐφαρ- 136
70 μόττει. καὶ τοῖς ἀτελέσι, τοῖς μέχρι τῶν ἐγκυκλίων Ρ.
Ἱ προπαιδευμάτων ἐλθοῦσιν, ὧν “Ἵγαρ καὶ Χετοῦρα

γ᾿ Σ

Ὁ) οι. 88, 11. .--- “Ὁ θη. 260, ὅ "ἃ,

240 ΠΕ ΒΑΘΒΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΝΙ. ξ.10..11.

μετέχουσιν, ἢ μὲν Ἄγαρ παροίχησις, ἣ δὲ Χετοῦρα
ϑυμιῶσα. Ὃ γὰρ τοῖς ἐγκυκλίοις μόνοις ἐπανέχων
παροικεῖ σοφίᾳ, οὐ κατοικεῖ, καϑάπερ τινὰ ὀδμὴν
ἡδεῖαν ἐκ τῆς περὶ τὴν ϑεωρίαν γλαφυρότητος ἐπι-
πέμπων τῇ ψυχῇ. Τροφῶν δὲ οὗτος, οὐκ ὀσμῶν,
᾿ δεῖται πρὸς τὸ ὑγιαίνειν. Ὄσφρησιν δὲ ὑπηρέτιν γεύ-
σεως, καϑάπερ βασιλίδος προγευστρίδα ὑπήκοον, λέ-
γεται ἣ φύσις εὐμηχάνως δημιουργῆσαι" τὰς δὲ ἣγε-
μονίδας πρὸ τῶν ἀρχομένων ἀεὶ ϑεραπευτέον, καὶ
τὰς αὐτόχϑονας πρὸ τῶν παροίχων ἐπιστήμας. Ταῦτα
ἀχοῦσας ὁ νοῦς, ἀποστρέφεται μὲν ἡδονὴν, ἁρμόζεται
δὲ ἀρετῇ, τὸ κάλλος ἄπλαστον καὶ γνήσιον καὶ ἱερο-:-
πρεπέστατον αὐτῆς κατανοήσας. Τότε καὶ “γίνεται
ποιμὴν προβάτων, τῶν κατὰ ψυχὴν ἀλόγων δυνά-
μιεων ἡνίοχος τὲ χαὶ κυβερνήτης, “οὐκ ἐῶν αὐτὰς
ἀτάχτως φέρεσϑαι καὶ πλημμελῶς, δίχα ἐπιστάτου
καὶ ἡγεμόνος,» Ὦ ἵνα μὴ καϑάπερ “τινὰ ἀπροστα-
σίαστον καὶ ἀνεπιτρόπευτον ὀρφανίαν ὑποστάντες
ἐρημίᾳ συμμάχων, οἱ ἀφηνιασταὶ τρόποι προςαπόλ-
λωνταῖι. '

ᾧ. 11. Οἰκειότατον γοῦν ὃ ἀσκητὴς ὑπολαβὼν
ἀρετῇ τὸ ἔργον ὑπομένει “ ποιμαίνειν τὰ πρόβατα
«άβαν,᾽ 5) τοῦ χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ συνός
λως ἀψύχοις σώμασιν ἐγκειμένου, καὶ οὐχ ἅπαντα,
ἀλλὰ τὰ ὑπολειρϑέντα. Τί δὲ τοῦτ᾽ ἔστι; “Πιττὸν
εἶναι πέφυκε τὸ ἄλογον, τὸ μὲν παρὰ τὸν αἱροῦντα
λόγον, ὃν ἄφρονά φασί τινες, τὸ δὲ κατ᾽ ἐχτομὴν
λόγου, ὡς τῶν ζώων τὰ μὴ λογικά, Τὰς μὲν Ἀν
ἀλόγους αὐτοῦ φορὰς, λέγω δὲ τὰς παρὰ τὸν αἷ-
ρθοῦντα λόγον δυνάμεις, οἱ υἱοὶ “άβαν “ τριῶν ἥμε-
ρῶν ὁδὸν ἀποστάντες ἘἈ). τημελοῦσι, συμβολικῶς
ἅπαντα χωρισϑέντες τὸν αἰῶνα. τοῦ σπουδαίου. 1ρι-
μερὴς γὰρ ὁ χρόνος, ἐκ παρεληλυϑότος καὶ ἐνεστῶ-,
τὸς καὶ μέλλοντος συνεστώς. Τὰς δὲ χκαϑ᾽ ἑτέραν

Μ ν

᾿
!

᾿

-----.-..-.

4“) Νάχι, 27, 17. -- “Ὁ ὅθι. 80, 36, --- “.Ὁ) Ιρϊά,

πο ν-

ῬῈ ΘΆΘΒΙΕ, ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΙΝΙ, {.11. 13. 341

3

ἐκδοχὴν ἀλόγους, οὐχ αἷ παρὰ τὸν ὀρϑὸν λόγον. εἶ--
ταδλλι- ὅσαι μὴ λογικαὶ, ὧν χαὶ τὰ ἄλογα ζῶα
κοινωνεῖ. ὙΠ ἀσχητὴς ἐπιμελείας. ἀξιώσει, τὰ σφάλ--
᾿ματ᾽ αὐταῖς οὐκ ἀπὸ χαλχίας πανούργου εἰᾶλλον. τ ἢ
ἡδπὸ ἀμαϑίέας “ἀναγώγου προςγεγενῆσϑ'αι γομίζων.
αϑία, μὲν. οὖν ἀκούσιον ὃν καὶ κοῦφον πάϑος,
ράπεϊαν οὐ δύςεργον ἐ ἔχει, διδασκαλίαν" πανουργία
δὲ ἢ ἑκούσιον. ψυχῆς ἀῤῥώστημα, χαλεπὴν δὴ καὶ
πάντως ἀνίατον ἐργάζεται τὴν ἀποτροπήν. “ἅτε οὖν
γιπαρὰ παγσόφῳ πατρὶ παιδευϑέντες οἱ τοῦδε υἱεῖς,
αἱ ἂν εἷς τὸ «Αϊγύπτιον φιλοπαϑὲς σῶμα χαταβῶσι,
᾿χκαὶ τῷ διασχεδαστῇ τῶν καλῶν ἐντύχωσι ,“Ῥαραὼ, 18
ὃς βασιλεὺς εἶναι δοκεῖ τοῦ συγκριτικοῦ ζώου, "μηδὲν
“καταπλαγέντες τῆς ἀφϑόνου παφασκευῆς » ὁμολογοῦ--
σιν ὅτι “ποιμένες προβάτων εἰσὶν, οὐ μόνον αὐτοὶ,
ἀλλὰ χαὶ οἱ πατέρες αὐτῶν. Ὦχ.
᾿Ἶ ἡ. 12. Καίτοι .7ὲ οὐκ ἄν τις ἐπ᾽ ἀρχῇ καὶ δυνα-
στείᾳ τοσοῦτον «αὔχημα αὐχήσαι ποτὲ, ὅσον ἐπὶ τῷ
ποιμένες εἶναι οἱ ἄνδρες οὗτοι. Τοῖ οἷς μέντοι δυγαμές
γοις λογίζεσθαι σεμνότερον. βασιλείας. ἐστὶ τὸ ἔργον
ἰσχῦσαι ᾿ χκαϑάπερ πόλεως ἢ χώρας, σώματός τὲ καὶ
᾿αἰσϑήσεων χαὶ γαστρὸς νετδουκὴ ἡδονῶν. τῶν μετὰ γα-
᾿στέρα, καὶ παϑῶν τῶν ἄλλων, χαὶ γλώττης » καὶ συν-
ς ἅπαντος τοῦ συγκρίματος, εὐτόνως. καὶ σφό-
δρα ἐῤῥωμένως, καὶ πάλιν ἐπιεικῶς ἀφηγήσασθαι:
ἢ μὲν γὰρ ὑπανιέναι δεῖ καϑάπερ ἡνίοχον τοῖς
᾿ὑπεζευγμένοις ταῖς ἡνίαις, πῆ δὲ ἀντισπᾶν καὶ ἄνα-
χαιτίζειν ὃ ὅπως “μὴ πλείων ἢ πρὸς τὰ ἐκτὸς ὁρμὴ καὶ
ρὰ σὺν ἀφηνιασμῷ γίγνοιτο. Ἄγαμαι δὲ χαὶ τοῦ
τ λρόλεκος: ἸΠωὐσέως τ ν μέγα «καὶ λαμπρὸν
γούμενος τὸ ποιμαίνειν ᾿ περιῆψεν ἑαυτῷ τὸ ἔργον.
“Τῶν γὰρ περὶ τὸν Ἰοϑὸρ ἐπιστατεῖ καὶ ἀφηγεῖται
δῖ ᾿ ἄγων αὐτὰ ἀπὸ τῶν ὀχλικῶν τῆς πολι--
τείας σπουδασμάτων εἰς ἐρημίαν τοῦ μὴ ἀδικεῖν.

Ἶ) 66". 47, 8.
Χ

242 )Ὲ ΒΑΘΒΙΠ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΤΙ. ξ.14.13.

ῳ Ἦγε γὰρ τὰ πρόβατα ὑπὸ τὴν ἔρημον, εἶ παρ᾽

ὃ καὶ ἀκολουθεῖ “ βδέλυγμα «Αἰγυπτίων εἶναι πάντα,
προβάτων ποιμένα. Ἐ πη χα πὸν γὰρ κυβερνήτην. χαὶ
ὑφηγητὴν τῶν καλῶν ὀρϑὸν λόγον βδελύττεται.
πᾶς φιλοπαϑὴς ; καϑάπερ οἱ τῶν παίδων ἀφρονέ- |
στατοι τοὺς διδασκάλους καὶ παιδαγωγοὺς, χαὶ πάντα.
γνουϑετητὴν καὶ σωφρονιστὴν ἀγαϑόν. ἹΠωῦσῆς δὲ
“τὰ βδελύγματα «4ϊγύπτου ϑύσειν τῷ ϑεῷ," ἢ),
φησὶ, τὰς ἀρετὰς ; ἄμωμα καὶ πρεπωδέστατα ἈΈΡΩΝ
ἃ βδελύσσεται πᾶς “ἄφρων. Ὥςτε εἰκότως ὃ τὰ ἄρι--
στα ἐπὶ τὸν ϑεὸν ἀναφέρων Ἄβῥελ ποιμὴν κέκληται,,
ὃ δὲ ἐφ᾽ ἑαυτὸν καὶ τὸν ἴδιον νοῦν γῆς ἐργάτης δ᾽
Κάϊν. Τί δέ ἐστι τὸ “ τὴν γῆν ἐργάζεσθαι, ἜΡἈΝ
διὰ τῶν προτέρων ῥβίβῥλ ων ἐδηλώσαμεν.

δ 18. Χαὶ ἐγένετο μιεϑ᾽ “ἡμέρας ᾿ ἤνεγκε Κάϊν,
ἀπὸ τοῦ χαρποῦ τῆς γῆς δῶρον τῷ κυρίῳ. ἌΞΝ
4700 ἐγκλήματα τοῦ φιλαύτου. Ἕν μιὲν τὸ μεϑ
ἡμέρας, ἀλλ᾽ οὐκ εὐϑὺς εὐχαριστῆσαι τῷ ϑεῷ" ἕτε- Υ
ρον δὲ, τὸ ἀπὸ τῶν καρπῶν, ἀλλὰ μὴ ἀπὸ τῶν,

1172 πρώτων χαρπῶν, ὧν σύνθετον ὄνομα πρωτογεννή-

Μιμάτα. ᾿χατέραν δὲ τῶν αἰτιῶν ἐρευνήσωμεν, χαὶ
πρότερόν γε, τὴν προτέραν. τῇ τάξει. Φϑάνοντας.

- χαὶ προεχτρέχοντας δεῖ πράττειν τὰ καλὰ τῶν ἔρ-
γων., βραδυτῆτα καὶ ἔλλησιν ἐχποδῶν ποιουμένους.
Ἔργον δὲ “ἄριστον ᾿ ἤ πρὸς τὸ πρῶτον χαλὸν ἄνυτ᾽ '
πέρϑετος ἀρεσκεία. Ζιὸ καὶ πιροςτέταχται, ἣν Ἐὰν
εὔξῃ εὐχὴν Ἧ οὐ χφονίσεις ἀποδοῦναι αὐτήν. 1:1) 13,
Εὐχὴ μὲν οὖν ἐστιν αἴτησις ἀγαϑῶν πάρα τοῦ ϑεοῦ"
ἡ δὲ πρόςταξις, ἐπιτυχόντα τῶν ἐλπισϑέντων στεφα-
γῶσαι ϑεὸν, μὴ ἑαυτὸν καὶ, εἶ οἷόν τὲ; ἀχρόνως καὶ
ἀμελλητὶ στεφανῶσαι. Τῶν δὲ μὴ ᾿κατορϑούντων ἐν.
τούτῳ οἱ μὲν διὰ λήϑην, ὧν εὖ πεπόνϑασι, μεγά-
λου καὶ χαλοῦ χτήματος εὐχάῤξλστίος ἐσφάλησαν, οἷ᾽

.) Ἐχοΐ. 3, 1. .-- ἢ 6οπ. 46, 88, --- κ᾿ἢ Ἐχοᾶ, 8, 26.
ππλὴὴ Ο9ῃ, 4, 2. -α ἢ ὅθι. 4, 8. -- ΤῊ Ὅσας. 28,21.

ΠῈ ΘΑΟΒΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝῚ. {. 13.14.. 243

δ ὑπὸ σφοδρᾶς οἴήσεως ἑαυτοὺς τῶν συμβεβηκότων
᾿ἀγαϑῶν αἰτίους ἐνόμισαν »᾿ ἀλλ᾽ οὐ τὸ ὄντως αἴτιον.
“Τρίτοι δέ εἰσιν, οἵ τούτων μὲν κουφότερον ἁμάρτη-
μα, τῶν δὲ προτέρων βαρύτερον δρῶσιν. “Ἵναγρά-
ἤϑντες γὰρ αἴτιον τῶν καλῶν τὸν ἡγεμόνα . φασὶν
χότως τυχεῖν αὐτῶν" εἶναι γὰρ φρόνιμοι καὶ ἂν--
δρεῖοι, καὶ σώφρονες καὶ διχαῖοι, ὥςτε ἄξιοι διὰ
ταῦτα χαὶ παρὰ ϑεῷ χά των. νομισϑῆναι.
π΄ -.κΚ.14. Πρὸς ὃ ἕκαστον οὖν ὃ ἱερὸς λόγος ἀντιταχϑεὶς,
᾿ Φησὶ τῷ πρώτῳ μνήμην μὲν ἀνῃρηκότι, λήϑην δὲ ζω--
πυροῦντι, “Πὴ φαγὼν, ὦ οὗτος, καὶ ἐμπλησϑεὶς, καὶ
οἰκίας καλὰς οἰκοδομήσας καὶ κατοιχήσας ᾽ καὶ τῶν
ἢ νὼ; σου καὶ βοῶν αὐξηϑέντων » καὶ ἀργυρίου
χαὶ χρυσίου, καὶ πάντων ὅσα σοί ἐστι πληϑυνϑέν--
"ἤων, ὑψωθῆῇς τῇ καρδίᾳ ᾿ καὶ ἐπιλάϑῃ κυρίου τοῦ
ϑεοῦ σου. 3) Πότε οὖν οὐκ ἐπιλήσῃ ϑεοῦ; Ὅταν
“μὴ ἐπιλάϑῃ σεαυτοῦ. ΠΠεμνημένος. γὰρ τῆς ἰδίας
Πεμινήσῃ χαὶ τῆς τοῦ ϑεοῦ
περὶ πάντα ὑπερβολῆς. 1ὺν δὲ ἑαυτὸν νομίζοντα
τῶν συμβαινόντων ἀγαϑῶν αἴτιον σωφρονίζει τὸν
τ τοῦτον. “ἸΠὴ εἴπῃς, » φησὶν, “ἢ ἡ ἰσχύς
ἢ τὸ κράτος τῆς χειρός μου ἐποίησέ μοι πᾶσαν
τὴν δύναμιν ταύτην" ἀλλὰ μνείᾳ μνησϑήσῃ κυρίου
τοῦ ϑεοῦ σου, τοῦ διδόντος σοι ἰσχὺν ποιῆσαι δύ-
ψαμιν. Ὃ δὲ ἀξιόχρεων ἑαυτὸν ὑπολαμβάνων κτή--
σεως χαὶ ἀπολαύσεως ἀγαϑῶν, χοησμῷ μεταδιδα-
χϑήτω λέ οντι," “ Οὐχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σοῦ,
οὐδὲ τὴν δσιότητα τῆς καρδίας σου, εἰφέρχῃ εἰς τὴν
ἣν κληρονομῆσαι αὐτήν". ἀλλὰ πρῶτον μὲν διὰ τὴν
; μίαν τῶν ἐθνῶν τούτων, ὄλεϑρον κακίας ἐπάγον--
τὸς τοῦ ϑεοῦ" ἔπειτα. ἵνα στήσῃ τὴν διαϑήκην ἡ ἣν
ὥμοσε τοῖς πατράσιν ἡμῶν. τ ἀμ. “Ι΄ιαϑήκη δέ ἐστι
ϑεοῦ “συμβολικῶς αἱ χάριτες αὐτοῦ, --- ϑέμις δὲ
οὐδὲν ἀτελὲς αὐτῷ χαρίζεσθαι, ---- ὥςϑ᾽ δλόκληροι

᾿ Ὁ) Ἰϑαὲ, 8, 12 54ᾳ. -- “Ὁ Ὥραις, 8, 17. --- κ"ὸὦ Ὁ θαε, 9, ὅ.
Χ2

244 ὈὨῈ ΒΑΘΕΙ͂, ΑΒ. ἘΤ ΟΑἸΙΝΙ. ἢ. 14. 15.

καὶ παντελεῖς αἱ τοῦ ἀγεννήτου δωρεαὶ «πᾶσαι" δλό-.
κλήρον δὲ ἐν Τοῖς οὔσιν ἀρετὴ », καὶ ἡ κατ᾽ αὐτὴν.
πρᾶξις. ᾿Ἐὰν οὖν. λήϑην καὶ ἀχαριστίαν καὶ φιλαυτίαν͵
καὶ τὴν γεννητικὴν τούτων κακίαν ἀνέλωμεν οἴησιν,
οὐχέτι διαμέλλοντες ὑστεριοῦμεν γνησίου ᾿ϑεραπείας,,
ἀλλ᾽ ὑπερτροχάζοντες καὶ ὑπερπηδῶντες τὰ ἐν γενέσει.
πρὶν ἀσπάσασϑαί τι τῶν ϑνητῶν, ἐντευξόμεϑα τῷ.
δεσπότῃ, παρεσκευακότες ἑαυτοὺς ἑτοίμους τὰ χελευ-,
ὄμενα ποιεῖν. 13

ᾧ. 15. Καὶ γὰρ ᾿Δβραὰμ μετὰ σπουδῆς καὶ τά-]
χους χαὶ προϑημίακς πάσης ἐλϑὼν ᾿ παρακελεύεται.
τῇ ἀρετῇ, Σάρᾳ, “σπεῦσαι καὶ φυρᾶσαι τρία μέτρα,
σεμιδάλεως, καὶ ποιῆσαι ἐγκρυφίας, » Ἀ) ἡνίκα. δ᾽
ϑεὸς δορυφορούμενος ὑπὸ δυεῖν τῶν ἀνωτάτω ϑυνά-
μέων, ἀρχῆς τε αὖ καὶ ἀγαϑότητος ; εἷς ὧν ὃ μές.
σος, τριττὰς φαντασίας ἐνειργάζετο τῇ ὁρατιχῇ ψυ-
χῇ, ὧν ἕ ἑκάστη μεμέτρηται μὲν οὐδαμῶς, τς ἀπερίγρα-.
φος γὰρ ὃ ϑεος ᾧ ἀπερίγραφοι χαὶ αἱ δυνάμεις αὖ-
τοῦ, -- μεμέτρηκε δὲ τὰ ὅλα. Ἡ μὲν οὖν ἀγαϑύ-.
τῆς αὐτοῦ μέτρον ἀγαϑῶν ἐστιν, ἦ, δὲ ἐξουσία μέ-
τρον ὑπηκόων ; ὃ δὲ ἡγεμὼν αὐτὸς ἁπάντων
σωμάτων χαὶ ἀσωμάτων. Ζιὸ χαὶ αἱ δυνάμεις χαπὶ
γόνων καὶ παραγγελμάτων λαβοῖσαι λύγον ᾽ τὰ μετὰ
ταύτας ἐσταϑμήσαντο. Τὰ μὲν δὴ τρία μέτρ
ταῦτα καλὸν ἐν ψυχῇ ὥςπερ φυραϑῆναί μὰ καὶ συγ-
ἐνεγχϑῆναι, ἵγα πεισϑεῖσα τὸν ἀνωτάτω εἶναι θεὸν,
ὃς ὑπερχέκυφε τὰς δυγόμεις αὐτοῦ, καὶ χωρὶς αὖτ
τῶν ὁρώμενος χαὶ ἐν ταύταις ἐμιφαινόμενος. Ν δέξηται ᾿
χαραχτῆρας ἐξουσίας τὲ καὶ εὐεργεσίας αὐτοῦ, καὶ
τῶν τελείων μύστις γενομένη τελετῶν » μηδενὶ προ-
χείρως ἐκλαλῇ τὰ ϑεῖα μυστήρια, ταμιευομένη Π ἢ
αὐτὰ καὶ ἐχεμυϑοῦσα ἐν ἀποῤῥήτῳ φυλάττῃ. δῦ,

᾿ μὰ 4γραπται γὰρ “ἐγκρυφίας ποιεῖν, ὅτι κεκρύφϑαι ὃ

Ὁ Θθμ, 18, 6. ἮΣ

δὰ Ὑ

ο΄ ΘΕΘΒΆΟΘΕΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΝΙ. ξ. 10 --- 17. 245

τὸν ἱ ἱερὸν περὶ τοῦ ἀγεννήτου καὶ τῶν δυνάμεων αὖ-
χοῦ μύστην λόγον , ἐπεὶ ϑείων παρακαταϑήκην ὁ9-
"ν οὐ παντός ἐστι φυλάξαι.

ᾧ. 10. Τὸ γὰρ τῆς ἀχράτορος ψυχῆς νᾶμα ἕξω
ἡέον διὰ στόματός τε καὶ γλώττης, πάσαις ἀχοαῖς
Οὐδ ς Ὧν αἱ μὲν εὐρυχώρους δεξαμενὰς ἔχου-
σαι, τὸ ἐπιχεόμενον φυλάττουσιν" ἀρεσχείᾳ" αἱ δὲ
διὰ στενότητα πόρων ἀδυνατοῦσιν ἄρδεσϑαι. Τὺ δὲ
ἶ τά μα ἀκατασχέτως ἐχχεύμενον σχίδναται πάντη,
ὡς ἐπαναπλεῖν καὶ ἐπινήχεσϑαι τὰ κεκρυμμένα, χαὶ
᾿φορυτοῦ τρύπον εἴκαίου, τὰ πάσης ἄξια σπουδῆς
μετὰ συρμοῦ καταφέρεσθαι. Παρ᾿ ὃ μοι δοχοῦσιν
ὀρϑῶς βεβουλεῦσϑαι » οἱ πρὸ τῶν μεγάλων τούτων
τὰ μικρὰ “μυστήρια μυηϑέντες. γῇ ᾿Ἔπεψαν γὰρ τὸ
σταῖς αὑτῶν, ὃ ἐξήνεγκαν ἀπ᾽ Αἰγύπτου, ἐγκρυφίας
3 οἰπηρῦμς ἐμ εν, τουτέστι, τὸ ἀτίϑασσον χαὶ ὠμὸν πάϑος
κατειργάσαντο, ὥςπερ τροφὴν λόγῳ πεπαίνοντες.
Καὶ τὸν τρόπον τῆς πεπάγσεως χαὶ βελτιώσεως ἔχ
τινος ϑείας χαταχωχῆς γεγεννημένον οὐκ ἐξελάλησαν,
᾿ ἀλλ᾽ ἐν ἀποχρύφοις αὑτῶν ἐθησαύρισαν, οὐκ ἐπαρ-
ϑέντες τῇ τελετῇ, ὑπενδόντες δὲ καὶ ταπεινωϑέντες
τὸ αὔχημα.

ᾧ. 17. Πρὸς οὖν εὐχαριστίαν χαὶ τιμὴν τοῦ
παντοκράτορος εὔζωνοι καὶ εὐτρεπεῖς γινώμεϑα, μέλ--
᾿λῆσιν παραιτούμενοι. Καὶ γὰρ τὸ πάσχα τοῖς ἐκ

παϑῶν εἰς ἄσκησιν. ἀρετῆς διαβᾶσι προςτέτακται 140
ἢ ποιεῖσϑαι τὰς ὀσφῦς περιεξωσμένους ἔ ἑτοίμως πρὸς Ἐ.
Ἷ ὑπηρεσίαν ἔχοντας " χαὶ τὸν σάρκινον ὄγκον, τὰ
ὑποδήματα λόγῳ περιειληφότας » ““ἀχλινῶς καὶ πα-
Υ ὐαμ ἑστῶσι τοῖς ποσὶ,᾽ καὶ τὴν παιδείαν «διὰ χει--
ορὸς ἔχοντας ῥάβδον, ΧΡ, πρὸς τὴν τῶν ἐν τῷ βίῳ
πραγμάτων πάντων ἄπταιστον χκατόρϑωσιν, καὶ τὸ
τελευταῖον “μετὰ σπουδῆς ἐντραφῆναι,᾽ διάβασις

ἡ: Ἐχοά, 12, 84, αϑς 49) Ἐχοᾶ, 12, 11.

946 ΒΕ 5ΔΟΈΕΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝῚ. (. 17.18..ϑΘὃ ὩῺ5ς.

γὰρ ἐπὶ ϑεὸν τοῦ γεννητοῦ καὶ φϑαρτοῦ τὸ πάσχα,
εἴρηται. Καὶ «σφόδρα προςηκόντως " οὐδὲν γὰρ ἔστε,
τῶν καλῶν, ὃ μὴ ϑεοῦ τὲ καὶ ϑεῖον. Ταχέως οὖν, ξ
αὐτὸ ἀναζήτησον ν»ὦ ψυχὴ ἢ χαϑάπερ καὶ “ὃ ἀσχήτηξι
Ἰακὼβ ᾿ ὃς πυϑομένου τοῦ πατρὸς --- “{Π| τοῦτο ὃ
ταχὺ εὔρες, ὦ τέκνον ;᾽᾽ Ὦ) -- δογματικῶς ἀποκρί-.
γεταὶ,͵ Ὁ “παρέδωκε κύριος ὃ ϑεὸς ἐναντίον μου."
110 Πολλῶν γὰρ ἔμπειρος πραγμάτων γεγονὼς ἠπίστα-
Μετο, ὅτι ἃ μὲν ἂν διδῷ γένεσις ψυχῇ, χφόνῳ μακρῷ
βεβαιοῦται, ὥςπερ οἵ τὰς τέχνας χαὶ τὰ τῶν τεχνῶν
παραγγέλματα τοῖς μανϑάνουσι παραδιδόντες. Οὐ
γὰρ εὐθὺς, ὥςπερ οἱ προχέοντες εἰς, ἄγγος, ἰσχύου-.
σιν ἀποπληρῶσαι τὴν τῶν εἰςαγομένων διάνοιαν.
᾿Επειδὰν δὲ ἥ πηγὴ τῆς σοφίας, ὃ ϑεὸς, παραδιδῷ
τὰς ἐπιστήμας τῷ ϑνητῷ γένει, παραδίδωσιν ἀχρό-
γως " οἱ δὲ, ἅτε τοῦ μόνου σοφοῦ γεγονότες μιαϑη-
"ταὶ, εὐφυεῖς ταχέως τὰς εὑρέσεις ὧν ἐζήτησαν :
“ ἔλαβον.
ὁ. 18. Πρώτη δὲ τῶν εἰςαγομένων ἀρετὴ, τὸ
διδάσκαλον τέλειον, ὡς ἔνεστι τέλειον ἀτελεῖς » μι
μεῖσϑαι γλίχεσϑαι. Ὅ δὲ “διδάσκαλος φϑάνει χαὶ
. τὸν χφόνον ἣ οὐδ᾽ ὅτε τὸ πᾶν ἐγέννα συνεργήσαντα,,
ἐπειδὴ καὶ ὃ “Χρόνος δηλονότι αὐτὸς γινομένῳ τῷ
κόσμῳ πδσυύσρονν, Ὅ γὰρ ϑεὸς. "λέγων ἅμα ἐποίει, Ἶ
μηδὲν μεταξὺ ἀμιφοῖν τιϑείς " εἶ δὲ "χρὴ δόγμα κινεῖν
ἀληϑέστερον, ὃ λόγος ἔργον αὐτοῦ. “Πόγου δὲ εὖ-
κινητότερον. οὐδὲν καὶ παρὰ τῷ ϑνητῷ γένει" παρα-᾿ Ϊ
μείβεται γὰρ τῇ ῥύμῃ τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων,
τὴν ἐπ᾽ αὐτοὺς φϑάνουσαν κατάληψιν. Ὥςπερ οὖν
τὰ διὰ χκρουγῶν ἐκχεόμενα ἀένναα νάματα ἄληκτον
ἔχει τὴν φορὰν } ἐπικαταλαμβάνοντος. ἀεὶ τὴν λῆξιν.
τοῦ ἐπιόντος ῥεύματος: οὕτως ἥ τοῦ λόγου πλήμ-.
μύρα, ὅταν ἄρξηται φέρεσϑαι, τῶν ἐν ἡμῖν τῇ ὀξυ-
᾿κιγνητοτάτῳ διανοίᾳ, ἣ καὶ τὰς πτηνὰς παραμείβε-..

μ

Ἔ) 66πῃ, 27, 20.

ΡῈ ΞΑΘΒΙΕ, ΑΒ. ἘΤ ΘΑΙΤΙ. {. 18.19. 347

ται φύσεις, συντρέχει. Καϑάπερ οὖν ὃ ἀγέννητος
φϑάνει πᾶσαν γένεσιν ᾽ οὕτω καὶ ὃ. τοῦ ἀγεννήτου
λόγος παραϑεῖ τὸν γενέσεως, καὶ ὀξύτατα ἐπὶ νεφρῶν
χαταφέρεται, διὸ χαὶ παῤῥησιάζεται φάσχων, ( Ἤδη
ὄγει , ἐπεὶ καταλήψεταί σε ὃ λόγος ᾿ μου, 3) ὡς
πάντα ἐφϑθακότος χαὶ κατειληφότος τοῦ ϑείου λόγου.
᾿ Τὶ δὲ ὃ λόγος ἔφϑαχε,' » πολλῷ μᾶλλον ὃ λέγων. αὖ-
τὸς καϑάπερ ἐν ἑτέροις μαρτυρεῖ λέγων, ““ Ὁδὲ ἐ ἐγὼ 141
ἕστηκα ἐκεῖ πρὸ τοῦ σέ. Ὁ58} “1ηλοῖ γὰρ᾽ ὅτι πρὸ Ρ,
παντὸς ὑφέστηχε τοῦ γενομένου, καὶ ὃ ἐνθάδε ὧν
καὶ ἐχεῖ, καὶ ἀλλαχόϑε. καὶ πανταχοῦ, πεπληρωκὼς,
πάντα διὰ πάντων » χαὶ οὐδὲν ἔρημον ἑαυτοῦ χατα-᾿
᾿λελοιπὼς ὑπάρχει. Οὐ “γάρ φησιν, “ ὧδε ἐγὼ ἕστηκα,
καὶ ἐκεῖϑι, ἀλλὰ χαὶ νῦν ὅτε πάρειμι, ἕ ἕστηκα καὶ ἐκεῖ
170 κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον" οὐ μεταβατικῶς κινούμε--
δῖ νος », ὡς τὸν μὲν ἐπιλαμβάνειν, τὸν δὲ ἀπολείπειν
τόπον ) ἀλλὰ τονικῇ χρώμενος τῇ κιγήσει. “]εόντως
οὖν μιμούμενοι τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν οἵ ὑπήκοοι
παῖδες, ἀμελλητὶ μετὰ πάσης σπουδῆς τὰ καλὰ
δρῶσιν, μὧν ἔργον ἐστὶ κάλλιστον ἥ ἀνυπέρϑετος
ϑεοῦ τιμή.
Ἶ δ. 19. Φαραὼ δὲ σχεδαστὴς, τῶν" ἀχρόνων δυ-
Ἶ νάμεων φαντασίαν οὐχ οἷός τε ὧν δέξασϑαι, τὰ “τῆς
᾿ ψυχῆς ὄμματα πεπηρωμένος, οἷς μόνοις αἱ ἀσώμα-
τοι καταλαμβάνονται φύσεις ᾿ οὐδὲ ὠφεληϑῆναι δι᾿
ἀχρόνων ὑ ὑπέμεινεν" ἀλλὰ ταῖς ἀψύχοις δόξαις, λέγω
δὲ “ βατράχοις; πιεσϑεὶς » ἦχον καὶ ψόφον ἔρημον
καὶ χενὸν πραγμάτων ἀποτελοῦσιν Ἢ εἰπόντος ἹΠωῦὺ-
σέως, “ Τάξαι πρός μέ ποτὲ ἵνα εἴξομαι περὶ σοῦ
καὶ τῶν ϑεραπόντων σου ἀφανίσαι τοὺς βατρά-
ζους, Ὥ Ὑ δέον ἐν ἀνάγχαις σφοδραῖς ὄντα εἰπεῖν,
εὐθὺς εὔχου" ὃ δὲ ὑπερτίϑεται λέγων, “Ἐἰς αὔριον,"
ἵνα διὰ παντὸς τὴν ἁπαλότητα τῆς ἀϑεότητος δια-
φυλάξῃ. Τοῦτο σχεδὸν ἅπασι παραχολουϑεῖ τοῖς.

4“) Ναχα, 11, 28. -- "5) Εχοὰ, 47,6, --- ""5) Ἐχοὰ. 8, 9.

248 Ὲ ΒΑΌΒΙΕ. ΑΒ. ἘΤ ΟΑΙΝΙ. ᾧ.19.90.

ἐπαμφοτερισταῖς » καὶ ἂν μὴ διὰ τῶν ὀνομάτων καὶ

- ῥημάτων ὁμολογῶσιν. ᾿Επειδὰν γὰρ "συμβῇ τι τῶν
ἀβουλήτων, ἅτε μὴ πεπιστευκότες παγίως τῷ σωτῆρι
ϑεῷ χαὶ πρότερον, καταφεύγουσιν ἐπὶ τὰς ἐν γενέ-
σει βοηϑείας » ἰατροὺς, βοτάνας δ φαρμάκων συνϑέ-
σεις, δίαιταν ἠχριβωμένην, πάνϑ'᾽ ὅσα παρὰ τῷ
ϑνητῷ γένει βοηϑήματα. Καὶ ἂν ἄρα εἴπῃ τις χα-
ταφεύγετε ᾽ ὦ μιογεροὶ » ἐπὶ τὸν μόνον ἰατρὸν ψυχῆς
ἀῤῥωστημάτων, -ἐιεϑέμενοι τὴν ἀπὸ γενέσεως τῆς πα-
ϑητῆς ψευδώνυμον ὠφέλειαν" γελῶσι χαὶ «λλευάζου-
σιν ἐπιφωνοῦντες, ταῦτα “εἰς αὔριον, ἠλιν ]Ν οὐδ᾽ ἂν
εἶ τι γένοιτο, » περὶ τῆς τῶν παρόντων χαχῶν ἀπο-
τροπῆς ἱκετεύσοντες τὸ ϑεῖον. “4λλ᾽ ὅταν γε τῶν ἀν-
ϑρώπων μηδὲν ἀρχῇ » πάντα δὲ εὑρίσκηται καὶ τὰ
παιώνια βλαβερὰ, τηνικαῦτα ἐξ ἀμηχανίας πολλῆς
τὴν ἀπὸ τῶν “ἄλλ ων ὠφέλειαν ἀπογνόντες " ἄκοντες ἡ
οἱ δείλαιοι καταφεύγουσιν ὑψὲ καὶ μόλις ἐπὶ τὸν μό-
γον σωτῆρα ϑεύν. Ὁ δὲ, ἅτε εἰδὼς. τὰ ἐν ἀνάγκαις
ἄχυρα » οὐχ ἐπὶ πάντων χρῆται τῷ νόμῳ, ἀλλ᾽ ἐφ᾽
ὧν καλὸν καὶ συμφέρον χρῆσϑαι: “Πᾶς οὖν λογι-
σμὸς χτήματα αὑτοῦ τὰ “πάντα ἡγούμενος, καὶ αὖ-
τὸν προτιμῶν ϑεοῦ, --- τὸ γὰρ “ μέϑ᾽ ἡμέρας ϑύειν᾽ 142
τοιοῦτον ὑποβάλλει γοῦν; -- ἔνοχος ὧν ἀσεβείας ἴστω ἢ
γραφῇ. ---

ᾧ. 20. Καὶ τὸ μὲν πρότερον ἔγκλημα. ταῦ. Κάϊν
ἀποχρώντως ἐπεξήλϑομεν. Τὸ δὲ δεύτερον τοιοῦτον
ἦν. ὙΤί δή ποτὲ ἀπὸ τῶν καρπῶν ᾿ ἀλλ᾽ οὐχ ἀπὸ

171 τῶν πρώτων καρπῶν φέρει τὴν ἀπαρχήν; ]Πήποτε

Μ.διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ἵνα τὰ μὲν πρεσβεῖα γενέσει
δῷ, τοῖς δὲ δευτερείοις ἀμεέψηται τὸ ϑεῖον; “Ὥςπερ
γὰρ εἰσί τινὲς οἱ ψυχῆς προκρίνουσι σῶμα » τῆς δε-
σποίνης τὸ δοῦλον δ οὕτως εἰσὶν οἱ γένεσιν μᾶλλον
ϑεοῦ προτετιμήκασι, πρόςταγμα τεϑεικότος τοῦ γ0--
μοϑέτου, ἵγαι “ἐ τὰς ἀπαρχὰς τῶν πρωτογεννημάτων,
τῆς γῆς ; εἰςφέροιμεν εἷς τὸν οἶχον τοῦ ϑεοῦ," Ἢ ἀλλὰ

} Ἐχοά. 28, 19.

,

ἔ

ΡῈ ΒΑΘΉΙΕ. ἈΒ. ΕΤ ΟἍΙΝΙ. ᾧ.30.21. 949

μὴ ἑαυτοῖς ἐπιγράφωμεν. Καὶ ιὐδρ δίκαιον, τῶν τῆς
᾿ ψυχῆς κινημάτων ὅσα πρῶτα ἢ τάξει ἢ δυνάμει ϑεῷ
δμολογεῖν. Τὰ μὲν οὖν τῇ. τάξει πρῶτα τοιαῦτά
ἐστιν , ὧν κατὰ τὴν πρώτην, γένεσιν εὐϑὺς ἐχοινω--
γήσαμεν, τροφὴ, αὔξησις, ὅρασις ᾿ ἀκοὴ, γεῦσις,
ὄσφρησις, ἁφὴν λόγος, γοῦς, μέρη ψυχῆς, μέρη
Ν σώματος, αἱ τούτων ἐνέργειαι Σ συγύλως κιγήσεις καὶ
σχέσεις αἵ “χατὰ φύσιν. ἃὰ δ᾽ ἀξιώματι καὶ δυνά-
{ει τὰ κατορϑώματα, αἱ ἀρεταὶ, αἱ κατ᾽ ἀρετὰς
Ἃ πράξεις. “ΙΠκαιον οὖν ἀπὸ τούτων ἀπάρχεσϑαι. Αἱ
“δὲ ἀπαρχαὶ λόγος ἐστὶν ἐχ διανοίας ἀληϑοῦς ἀνα-
᾿ πεμπύμενος εὐχαριστιχός. , Τέμνει δὲ αὐτὸν κατὰ
τὰς οἰχείας τομὰς, ὅνπερ τρόπον ἡ λύρα καὶ τὰ ἄλλα
᾿μουσικῆφ ὄργανα τέτμηται. Τῶν γὰρ ἐν αὐτοῖς
. φϑόγγων καὶ καϑ' ἕαυτὸν ἕκαστος ἥρμοσται » καὶ
πρὸς τὴν ἑτέραν συμφωνίαν μάλιστα φκείωται » κα-
ϑάπερ καὶ τῶν ἐν γθαμματιχῇ στοιχείων. τὰ λεγόμενα
ὠγήεντα », ἃ καὶ χαϑ' ἑαυτὰ ἐχφωνεῖται, χαὶ σὺν
: ἑτέροις ὁλόκληρον ἀποτελεῖ φωγήν. Πολλὰς δὲ δυ-
γάμεις αἰσϑητικάς τὲ χαὶ λογικὰς γοητικὰς ἐν ἡμῖν
αὐτοῖς ἡ φύσις δημιουργήσασα, χαὶ πρός τι τῶν οἰ-
᾿χείων ἑκάστην τείνασα ἔργων " καὶ πάλιν πάσας ἅρ-
᾿μοσαμένη δι᾿ ἀναλογίας κοινωνίᾳ καὶ συμφωνίᾳ τῇ
πρὸς. ἀλλήλας, ὀρϑότατα ἂν καὶ ἐφ᾽ ἑκάστῃ καὶ ἐπὶ"
πάσαις εὐδαιμονίζοιτο.
᾿ᾧ. 21. “Πιόπερ “ἐὰν προςφέρῃς ϑυσίαν πρῶτο--
᾿γονημάτων ν᾽ οὕτω διαέρει ᾿ ὡς ὑφηγεῖται ὃ ἱερὸς
λύγος, “Ῥέα τὸ πρῶτον, εἶτα “πεφρυγμένα, τὴ ἔπειτα
«χίδρα; Ἧ καὶ ἐπὶ πᾶσιν “ ἐρεικτά." “Νέα" μὲν οὖν,
"διὰ τόδε" τοὺς τὸν παλαιὸν καὶ γηραιὸν καὶ μυϑώ-
δὴ “χρόνον ἄσπαϊ ζομεένους ταχεῖαν δὲ καὶ ἄχρονον
οϑεοῦ δύναμιν μὴ συγεωρακότας ἐχδιδάσκει; γέα καὶ
ἐπακμάζοντα καὶ ἡβῶντα προτρέπων ἐγθύμια λαμ-
8 βάνειν, ἵνα μὴ παλαιαῖς ἐντρεόμενοι μυϑοποίΐαις,
1ὃἃς ὃ μαχρὸς αἰὼν ἐπὶ ἀπάτῃ τῶν ϑνητῶν παραδέ-
δωχε; ψευδοδοξῶσιν " ἀλλὰ παρὰ τοῦ ἀεὶ ἀγήρω καὶ

250 θῈ ΒΑΘΒΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΧΙ. ς. 321-423.

ἀφϑονίας λαμβάγοντες ; ἐχδιδάσκωνται μηδὲν ἡγεῖ-
σϑαι παρ᾽ αὐτῷ. παλαιὸν ᾿ ἢ; συνόλως παρ νυ ΩΝ
᾿ ἀλλὰ γινόμενον. ἀχρόνως καὶ ὑφεστηχός.

ᾧ., 22... Οὗ χάριν καὶ δι ἑτέρων φησὶν, ΑἼπὸ
προςώπου πολιοῦ ἀναστήσῃ, καὶ τιμήσεις πρόςωπον '
πρεσβυτέρου ,᾿" ἢ ὡς παμμεγέϑους διαφορᾶς οὔσης... ;
“Πολιὸς μὲν γὰρ ὃ μηδὲν ἐ ἐνεργῶν ἐστι χρόνος, ἀφ᾽
οὗ μιετανίστασϑαι καὶ ἀποδιδράσχειν δεῖ, τὴν μυ-
θίους ἀπατῶσαν ἐχχλίνοντας ὑπόληψιν, ὡς «ἄρα τὰν
ποιεῖν οὗτος πέφυκε" “ πρεσβύτερος ᾽" δὲ, ὃ τιμῆς,

καὶ γέρως καὶ πρεσβείων ἐπάξιος ὧν, ὃν ἡπωῦσεῖ τι τῷ
Ἶ ϑεοφιλεῖ δοκιμάζειν , ἐπιτέτραπται. { ὗς γὰῤ
οἶδας," φησὶν, «οὗτοι πρεσβύτεροί εἶσιν , καὶ ᾿Ἀ) 1
μηδεμέαν ᾿ἀποδεχομένου νεωτεροποιίαν, ἀλλὰ πρεσβυ-
τέρων καὶ τῆς ἀνωτάτω τιμῆς ἀξίων δογμάτων εἰω--
ϑότος ἐρᾶν. Ὠφέλιμον. μιὲν οὖν, εἰ χαὶ μὴ πρὸς
᾿ ἀρετῆς χτῆσιν τελείας . ἀλλά τοι πρὸς πολιτείαν, καὶ
τὸ παλαιαῖς καὶ ὠγυγίοις ἐντρέφεσϑαι δόξαϊς, καὶ
ἀρχαίαν ἀχοὴν ἔργων καλῶν μεταδιώκειν, ἅπερ ἵστο--

ἐχοὶ καὶ σύμπαν. τὸ ποιητικὸν γένος, τοῖς τε χαϑ'
ἑαυτοὺς καὶ τοῖς ἔπειτα μνήμῃ παραδεδώκασιν. “4λ.
ὅταν γε μὴ προειδομέγοις μηδὲ ἐλπίσασι φέγγος ἀφνί-
διον ἐπιλάμψηται. αὐτομαϑοῦς “σοφίας, ἢ δὴ τὸ με-
; μυκὸς, ὄμμα ψυχῆς διοίξασα, ἀντὶ ἀκροατῶν ϑεατὰς
ἐπιστήμης ἐργάζεται, τὴν ὠκυδρομωτάτην αἰσϑή--:

σεως ὄψιν πρὸ τῆς βραδυτέρας ἀχοῆς ἐν διανοίᾳ
᾿ϑεῖσα, μάταιόν ἐστι διὰ λόγων ὦτα γυμνάζειν. ς

ᾧ. 23, Διὸ καὶ λέγεται τς Φάγεσϑε παλαιὰ χαὶ
παλαιὰ παλαιῶν, ἀλλὰ καὶ παλαιὰ ἐκ προςώπου γέων
ἐξοίσετε." ἀνα Ὥς δέον παλαιὸν μὲν μάϑημα χρό-
γῳ μηδὲν ἀρνεῖσϑαι, πειρωμένους καὶ γράμμασι σο-
φῶν ἀνδρῶν ἐνευγχάκεννς , καὶ γνώμαις καὶ διηγήσε-

Ἷ
γέου ϑεοῦ τὰ νέα καὶ καινὰ ἀγαϑὰ μετὰ πάσης Η
ὠ

ἢ) 1ονῖτ, 19, 832. --- 5) Νάπι, 11, 16. -- “2 Του,
26. 10.

ΒΕ ΒΔΟΒΙΕ, ΑΒ. ἘΤ ΟΔΙΝΙ. ξ.. 23 -- 26. 251

σιν ἀρχαιολογούντων παρεῖναι , καὶ φιλοπευστεῖν ἀεὶ
περὶ τῶν προτέρων καὶ ἀνθρώπων͵ καὶ πραγμάτων,
᾿ σοῦ μηδὲν ἀγνοεῖν ὄντος ἡδίστου. Νέας δὲ ὅταν
ἀνατείλῃ βλάστας αὐτοδιδάχκτου σοφίας ὃ ϑεὸς ἐν
«υχῇ, τὰ ἐκ διδασκαλίας εὐθὺς περιγράφει» καὶ πε-
φισύρειν, ὑπονοστοῦντα καὶ ὑποῤῥέοντα ἐξ ἑαυτῶν.
Τὸν γὰρ ϑεοῦ φοιτητὴν,, ἢ γνώριμον “ ἢ μαϑητὴν,
ἢ ὃ τί ποτὲ χρὴ ϑεμένους ὄνομα καλεῖν αὕτον,
ἀμήχανόν ἐστι θνητῶν. ὑφηγήσεων. ἀνασχέσϑαι."
24, Ἔστω δὲ ἢ νέας ψυχῆς ἀκμὴ “πεφρῦ-
119 γμένη,» τουτέστιν ὡς πυρὶ χρυσὸς, λόγῳ δυνατῷ
ΝΜ, βεβασανισμένη " τοῦ δὲ βεβασανίσϑαι χαὶ δεδοκιμά-
σϑαι σημεῖον τὸ πεπηγέναι. Καϑάπερ γὰρ' ὃ τῶν
τεϑιηλότων ἀσταχίων καρπὸς, ἵνα μηκέτι πλαδᾷ,
φρύγεται ψ τοῦτο δ᾽ οὐχ ἄνευ πυρὸς πέφυχε συμβαί-
γεν" οὕτω τὴν νέαν πρὸς ἀρετῆς ἀχμὴν ἀνάληψιν 144
δυνατῷ καὶ ἀκινήτῳ λόγῳ χρὴ πάγιον χαὶ σταϑερω- Ἐ.
τάτην ἀπεργάζεσϑάι. Πέφυκε δὲ ὃ λόγος οὐ μόνον
πέπτειν ἐν ψυχῇ τὰ ϑεωρήματα, διαῤῥεῖν αὐτὰ κω-
λέων, ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ ἀλό ἰόγου πάϑους δρμὴν εὐτό-
νως ἐκλύειν. Ἴδε γέ τοι τὸν ἀσκητὴν Ἰακὼβ ἕψοντα
αὐτὴν, πότε χαὶ “σαῦ ἐχλείπων᾽ ἢ εὐθὺς εὗρί-
σχέται. Θεμέλιος γὰρ τῶν φιλαύτων χακχία καὶ πά--.
ϑος, οἷς ἐπερηρεισμένος, ὃ ὅταν ἐξηττημένα καὶ παρει-
μένα ὑπὸ τοῦ αἴροντος αὐτὰ λόγου ϑεάσηται ᾿ κατὰ
τὸ εἰκὸς χαὶ ἐχλέεται τοὺς ἰσχύος δεσμούς. Ἔστω
δὲ ὃ λόγος μὴ συγκεχυμένος, ἀλλ᾽ εἰς οἰκείας τεὲ-
μνέσϑω τομάς. Τὸ “ χίδρα ποιῆσαι τοιοῦτόν ἐστιν"
ἐν ἅπαντι μὲν γὰρ ἀταξίας ἀμείνων ἡ τάξις , μάλι-
στα δ᾽ ἐν ὀξύτατα δεούσῃ φύσει τῷ λόγῳ.

ᾧ, 25. “Π΄αιρετέον οὖν αὐτὸν εἷς κεφάλαια προη-
᾿γούμενα " τὰ λεγόμενα ἐμπίπτοντα » καὶ ἐφαρμοστέον
ἑχάστῳ τὰς οἰχείας κατασκευάς" μιμουμένους τοὺς
ἀγαϑοὺς τῶν τοξοτῶν, οἱ σχοπόν τινὰ προθέμενοι,

ἢ Θοη. 265, 29."

202. ΝΕ ΒΑΘΗΙΕ, ΑΒ. ἘΤ ΟΑἸΝΙ. ᾧ. 25.26. -

τὰ βέλη πάντα ἐπ᾽ αὐτὸν ἀφιέναι πειρῶνται. ἼΣχο-
πῷ μὲν γὰρ τὸ “χεφάλαιον, βέλεσι δὲ ἔοικεν Ὁ χκατα-
σχευή " οὕτω τὸ πάντων ἄριστον μαϑημάτων ὃ λό-
γος ἁρμονίως συγυφαίνεται. Καὶ γὰρ πέταλα χου--
σίου. κατατέμγει ὃ γομοϑέτης. εἰς τρίχας ᾿ ὥςτε συγυ--
φᾶναι τὰ οἴχεῖα ἐπιμόνως " οὕτως ὁ τιμιώτερος χρυ-
δίου λόγος ἐκ ποικιλμάτων καὶ μυρίων ἰδεῶν ἐπαινε--
τῶς τελεσιουργεῖται, ὅταν ἄχρι τῶν λεπτοτάτων κχε--
φαλ αίων τιιηϑεὶς, τρόπον τινὰ νήματος, δέξηται κα-
ϑάπερ »χθόκην ἀποδείξεις ἐναρμονίους. Προςτέτα-.
κται μέντοι καὶ “ἐχὴ ᾿ὁλοχαύτωμα δείραντας εἰς μέλη
διανέμειν, » ὑπὲρ τοῦ πρῶτον μὲν γυμνὴν ἄνευ σχε--
πασμάτων ἮΑ ὅσα περιποιοῦσιν. αἱ «κεναὶ χαὶ ψευδεῖς
ὑπολήψεις, τὴν ψυχὴν φανῆναι" εἶτα δέξασϑαι διαι-
θέσεις ἐμμελεῖς. Τὸ γὰρ ὅλον καὶ ἕν ἔστιν ἥ ἀρετὴ,
ἢ κατὰ ,εἴδη τὰ προςεχῆ τέμνεται ὃ φρόνησιν καὶ σω-

180 φροσύνην, δικαιοσύνην καὶ ἀνδρίαν, ἵνα τὰς καϑ'

Μιἕχαστον εἰδότες. “διαφορὰς, ᾽ ἑκούσιον ὑπομιένωμεν λα--
τθείαν καὶ καϑ' ὅλα. καὶ κατὰ μέρη. Σχοπῶμεν δὲ
ὕπως τὴν ψυχὴν γυμνάσομεν, “μὴ, ὁλοσχερέσι καὶ
ἀτυπώτοις φαντασίαις ὑπὸ συγχύσεως ἀπατᾶσϑαι »
τομὰς δὲ χαὶ διαιρέσεις ποιουμένην τῶν πραγμάτων
διακύπτειν εἷς ἕκαστον. καὶ ἐρευνᾶν μετὰ πάσης
ἀχριβείας ᾽ ληψομένην τόν τε λόγον, ὃς οὐχ ἀτάχτῳ
᾿ῥύμῃ φερόμενος : ἀσάφειαν ἐργάσεται, τμηϑεὶς δὲ εἷς,
τὰ οἴχεῖα κεφἄλαια , καὶ τὰς εἷς ἕκαστον ἀποδείξεις,
ὥςπερ ζῶον, ἐκ τἐλείων μερῶν. συμπαγεὶς, ἁρμοσϑή-
σεται. Χρὴ δὲ εἰ μέλλει ταῦτα παρ᾽ ἡμῖν αὐτοῖς
βεβαιοῦσϑαι, μελέτην καὶ ἄσκησιν αὐτῶν ποιεῖσϑαι 14
συνεχῆ " ὡς τό γε ᾿ἁψαμένους ἐπιστήμης μὴ ἐπιμεῖ-
ναι, δμοιόν ἐστι τῷ γεύσασϑαι σιτίων καὶ ποτῶν, εἷς
κόρον δὲ κωλυϑῆναι᾽ τραφῆναι.

.26. ΠΠ]ετὰ τὰ χίδρα οὖν ἁρμόττει ποιεῖν “' ἐρει-
'κτὸ, τουτέστι μετὰ τὴν διαίρεσιν ἐνδιατρίβειν καὶ
ἐνσχολάζειν τοῖς ἐπινοηϑεῖσι" συνεχὴς γὰρ ἄσκησις
ἐπιστήμην πάγιον ἐργάζεται, ὡς ἀμαϑίαν ἀμελητησία.

τ ΡῈ ΒΑΘΒΙΕ; ΑΒ. ἘΤ (ΑΙΝΙ. {. 26.327. 258

᾿Ἵυρίοι οὖν ἀϑλήσεως ἐ ὄχνῳ καὶ τὴν ἐχ φύσεως ἰσχὺν
ἐξέλεσαν, οὺς οὐχ ἐμιμήσαντο οἱ προφητείᾳ τὴν
ψυχὴν τραφέντες » τῷ λεγομένῳ μάν να. “Οὕτοι γὰρ
λοῦν καὶ ἔτριβον αὐτὸ ποιοῦντες ἐγκρυφίας, ἢ)
"τὸν οὐράνιον ἀρετῆς λόγον ἀνατρίβειν καὶ ἐπιλεαίνειν
ἕχαστος, ἕνεκα τοῦ τυπῶσαι βεβαιοτέραν διάνοιαν,
᾿ἐγνωχότες. Ὅταν οὖν “νέα, τὴν ἀκμὴν, χαὶ ““πε-
φρυγμένα, ἐλ τὸν πεπυρωμένον χαὶ ἀγίκητον λόγον,
καὶ τ χίδρα," ᾿" τὴν τομὴν καὶ διαίρεσιν τῶν πραγμά--
των... καὶ ὲ ἐρεικτὰ, " "τὴν τριβὴν καὶ μελέτην τῶν
᾿ἐπινοηϑέντων, διιολογῇς χατὰ ϑεὸν, πρωτογεγνημά-
τῶν οἴσεις ϑυσίαν;, ὧν πρῶτον καὶ ἄριστον ἐγέννη--
σεν ἡ ψυχή. Καὶ ὁ ἂν ἡμεῖς μέντοι βραδύνωμεν, αὖ-
τὸς γ» «ϑραδύνει τοὺς ἐπιτηδείους πρὸς «ϑεραπείαν
ὰ λαβεῖν ἕ ἑαυτῷ. “Αἠψομαι" γὰρ, φησὶν, “ὑμᾶς ἐμαυ--
τῷ λαὸν, καὶ ἔσομαι ὑμῶν ϑεὸς, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ
οι λαός" ἐγώ εἶμι κύριος.

ᾧ. 27. Τὰ μὲν δὴ τοῦ Κάϊν μεϑ' ἡμέρας φέ-
θοντος τὴν ϑυσίαν ἐγκλήματα τοιαῦτα ἦν. .Ἅβελ δὲ
ἤνεγκεν οὐ τὰ αὐτὰ, οὐδὲ τὸν αὐτὸν τρόπον . ἀλλὰ
ἀντὶ ἀψύχων ἔμψυχα » ἀντὶ δὲ νεωτέρων χαὶ δευτε--
᾿ρείων πρεσβύτερα καὶ πρῶτα, ἀντὶ δὲ ἠσϑενηκότων
ἐῤῥωμένα καὶ πιότερα. “““πὸ γὰρ τῶν πρωτοτόχων τῶν
προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων. αὐτῶν φῆσι τὴν
ϑυσίαν ποιεῖσθαι," 3) κατὰ τὸ ἱερώτατον διάταγμα.

181 Ἔστι δὲ τοιόνδε. “: Καὶ ἔσται; φησὶν, “ὡς ἂν
Ἱ εἰςαγάγῃ. σε ὃ ϑεὸς εἰς τὴν γῆν τῶν «Χαναναίων, ὃν
τρόπον ὦμοσε τοῖς πατράσι σου, καὶ δώσω σοὶ αὐὖ-
τὴν, καὶ ἀφελεῖς πᾶν διανοῖγον μήτραν ἐχ τῶν ᾿βου-
κολέων ἐν τοῖς ,κτήνεσιν ὅσα ἂν γένηταί σοι; τὰ ἀρ-
σενικὰ τῷ κυρίῳ. Πᾶν διανοῖγον μήτραν ὄνου, ἀλ-
λάξεις προβάτου" ἐὰν δὲ μὴ ἀλλόξῃς, λυτρώσῃ αὖ--
τό. ᾿ 5). Τὸ γὰρ διανοῖγον μήτραν, τὸ βελ δῶ-
ρόν ἐστι, τὸ πρωτότοχον, ὃ πότε καὶ πῶς δεῖ φέ-
") Νάμι, 11, 8. -- “Ὁ Ὅθπ. 4, 3. -- "Ὁ Ἐχοὰ, 18, 11.
ἢ

δά Ὲ ΘΑΘΕΙΞ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝΧΙ. {. 47.---29.

θειν ἐρεύνησον. Καιρὸς μὲν δὴ ἐπιτηδειότατος, ὅ ὅταν

εἰςάγῃ σὲ ὃ ϑεὸς εἰς τὸν σαλεύοντα λόγον ; τὴν τῶν

“Χαναναίων γῆν, οὐχ ὃν τύχοι τρόπον, ἀλλ᾽ ὃν ὦμο-

σεν αὐτός" οὐχ ἵνα “σάλον καὶ τροπὴν καὶ κλύδωνα

ὧδε χαὶ ἐχεῖσε φορούμενος ἀστάτως ὑπομένῃς, ἀλλ

ἵγα τοῦ σάλου παυσάμενος αἰϑρίαν χαὶ γαλήνην

ἄγῃς, καὶ ὥςπερ εἰς ὑπόδρομον ἢ ὕφορμον ἢ ναῦ-

λοχώτατον λιμένα τὴν ἀρετὴν ἀφικόμενος βεβαίως

ἱδρυνϑῆς.
δ ὁ8, Ὅταν δὲ λέγῃ τὸν ϑεὸν ὀμνύναι,. σχε-

πτέον εἶ πρὸς ἀλήϑειαν ὡς ἐπιβάλλον αὐτῷ τοῦτο 146
ἀποφαίνεται, ἐπεὶ μυρίοις ἔδοξεν ἀγοίχειον εἶναι. Ὅ»ρ-Ῥ,

κου γὰρ ἔννοιά ἐστι μαρτυρία ϑεοῦ περὶ πράγματος
ἀμφισβητουμένου. Θεῷ δὲ οὐδὲν ἄδηλον » οὐδὲ ἀμ--
φισβητούμενον, ὃς καὶ τοῖς ἄλλοις τὰ γνωρίσματα
τῆς ἀληϑείας ἐναργῶς ἐπιδέδειχε. ΠΠάρτυρός γὲ μὴν
οὐδενὸς δεῖται, οὐδὲ γὰρ ἔστιν ἄλλος ϑεὸς ἰσότιμος
αὐτῷ. Ἐῶ λέγειν ὅτι ὃ μαρτυρῶν, παρόσον μαρ-
τυρεῖ; κρείττων ἐστὶ τοῦ μαρτυρουμένου. Ὅ μὲν γὰρ
δεῖται, ὃ δὲ ὠφελεῖ" τὸ δὲ ὠφελοῦν ἀξιοπιστότερόν
ἐστι τοῦ δεομένου. “ἄμεινον δὲ οὐδὲν ἐπινοῆσαι ϑέ-
μις "τοῦ αἰτίου, ὅπότε οὐδὲ ἴσον, ἀλλ᾽ οὐδὲ ὀλίγῳ
καταδεέστερον, ἀλλ᾽ ὅλῳ γένει καταβεβηκὸς ἅπαν
τὸ μετὰ ϑεὸν εὑρίσχεται. Τοῦ τε μὴν πιστευϑῆναι
χάριν ἀπιστούμενοι καταφεύγουσιν ἐφ᾽ ὅρκον. ἄνϑρω-
ποι" ὃ δὲ ϑεὸς χαὶ λέγων πιστύς ἐστιν, ὥςτε καὶ
τοὺς λόγους αὐτοῦ βεβαιότητος ἕνεκα μηδὲν ὅρκων
διαφέρειν. Καὶ «συμβέβηκε τὴν μὲν ἡμετέραν γνώμην
ὅρκῳ, τὸν δὲ ὅρκον αὐτὸν ϑεῷ πεπιστῶσϑαι. Οὐ
γὰρ δι᾿ ὅρκον πιστὸς ὃ ϑεὸς, ἀλλὰ δι αὐτὸν καὶ ὃ
ὅρχος βέβαιος.

ᾧ. 99. Τί οὖν ἔδοξε τῷ οἱεροφάντῃ παρειςαγα--:
γεῖν αὐτὸν ὀμνύντα; Ἵνα τὴν ἀσϑένειαν διελέγξῃ
τοῦ γεννητοῦ, καὶ διελέγξας ἅμα παρηγορήσῃ. Οὐ
γὰρ δυνάμεϑα διηνεκῶς τὸ ἄξιον τοῦ αἰτίου χεφά-
λαιον ἐν ψυχῇ ταμιεῦσαι τῇ ἑαυτῶν, τὸ “οὐχ ὡς

ᾷ

ν᾽

ὨΠ ΒΆΑΘΒΙΕ, ΑΒ. ΕΤ ΟΔΊΙΧΙ. {. 29. 30. 355

ἄνθρωπος ὃ ϑεὸς,» ἢ ἵνα ἅπαντα τὰ ἀνϑρωπολο--
γούμενα ὑπερκύψωμεν" ἀλλὰ πλεῖστον μετέχοντες τοῦ
δ: ϑγητοῦ, χαὶ χωρὶς αὑτῶν ἐπινοῆσαι μηδὲν δυνά-
Ἴ μένοι, μήτε ἐχβῆναι τὰς ἰδίας κῆρας ἰσχύοντες, ἀλλ᾽
εἷς τὸ ϑνητὸν εἰςδυόμενοι χαϑάπερ οἱ κοχλίαι " καὶ
περὶ αὑτοὺς ὥςπερ ἐχῖνοι σφαιρηδὸν εἱλούμενοι, καὶ
"περὶ τοῦ μακαρίου καὶ ἀφϑάρτου͵ καὶ περὶ αὑτῶν δο--
Ἐφζομεν᾽, τὴν μὲν ἀτοπίαν τοῦ λόγου, ὅτι ἀνϑρωπό-
μόρον ἱρὸ ϑεῖον, ἀποδιδράσκοντες, τὴν δὲ ἐν τοῖς
ἔργοις ἀσέβειαν ὙΔΑΙ ΣΤ ἀνϑρωποπαϑὲς , ἐπανορϑού-
μενοι" διὰ τοῦτο χεῖρας, πόδας, εἰςύδους, ἐξόδους,
ἔχϑρας Ἐ ἀποστροφὸς ϊ ἀλλοτριώσεις , ὀργὰς προφάνα-
πλάττομεν, ἀνοίχεια μέρη καὶ πάϑη τοῦ αἰτίου, ὧν
ἐστι χαὶ ὃ ὅρκος τῆς ἡμετέρας ἀσϑενείας ἐπίκουρος.
“Ἐὰν δώσῃ σοι ὃ ϑεὸς ἃ ϑέλεις ,᾿ Η ᾿ λέγει Ἰπωῦσῆς
δριζόμενος: μὴ δόντος γὰρ οὐχ ἕξεις, ἐπεὶ πάντα.
αὐτοῦ χτήματα καὶ τὰ ἐκτὸς, καὶ τὸ σῶμα χαὶ ἥ
αἴσϑησις, καὶ ὃ λόγος καὶ ὃ νοῦς, καὶ αἱ πάντων
ἐνέργειαι καὶ οὐσίαι" καὶ οὐ σὺ μόνος, ἀλλὰ καὶ ὃδε
ὃ κόσμος, καὶ ὃ τι ἂν ἀποτέμνῃ χαὶ διαιρῇ, τοῦτο
ἀλλότριον εὑρήσεις. Καὶ γὰρ γῆν καὶ ὕδωρ καὶ πνεῦ-
μα, χαὶ οὐρανὸν χαὶ ἀστέρας, καὶ ζώων καὶ φυτῶν
' ἀφϑάρτων 1ε καὶ , φϑαρτῶν ἰδέας ἁπάσας οὐχ ἴδια 14
κέχτηται , ὥςτε, ὃ τι ἂν αὐτῶν ἱερείου τρόπον πρὸς- Ἐ.
ἄγῃ, τὸ ϑεοῦ προςάξῃ χτῆμια, οὐ τὸ ἑαυτοῦ.

ὑ. 39. ΠΠαρατήρει δὲ, ὡς πάγυ εὐαγῶς ἀπὸ τῶν
δοθέντων ἀφελεῖν διείρηται ᾿ οὐχ ὅλα προςύγειν τὰ
δοϑέντα. Π]υρία γὰρ ἡμῖν φύσις ἐπιβάλλοντα ἀν-
ϑρώπων γένει δεδώρηται ἣ ὧν ἀμέτοχος ὁ ἁπάντων ἐστὶν
αὕτη" γέννησιν ᾿ ἀγέννητος οὖσα" προφὴν, τροφῆς οὗ
δεομένη" αὔξησιν, ἐν ὃ δμοίῳ μένουσα" τὰς χατὰ χρό-
γῸν ἡλικίας Ν ἀφαίρεσιν ἢ ἢ πρόςϑεσιν οὐχ ἐπιδεχομένη"
σῶμα ὀργανικὸν, Ὁ λαβεῖν οὐ δύναται" προελϑεῖν,
ἰδεῖν, ἀκοῦσαι, προςενέγκασϑαι τροφὴν, τὴν ἔξε-

ὌὮ Νυχ, 28, 19. ;
γὴη

250 Ὲ ΒΑΟΘΒΙΕ, ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΝῚ. ἐ. 80. 31.

κμασϑεῖσαν ἀποπέμψασϑαι πάλιν, ἀτμῶν ἐπικρῖναι
διαφορὰς Σ λόγῳ χρήσασθαι ἢ γέλωτα. Πολλὰ καὶ
ἄλλα τῶν εἷς ἀναγκαίας ἅμα χαὶ ὠφελίμους ὕπηρε-
σίας ἔνεστιν" ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀδιάφορα ἄν τις εἴς.
ποι, τὰ δὲ ὁμολογούμενα, ἀγαθὰ δεῖν ἀνῆφϑαι τὴν
᾿ φύσιν. (έρε δ᾽ οὖν ἐξετάσωμεν καὶ τῶν πρὸς ἀλης
ϑειαν ἀγαϑῶν τὰ μάλιστα παρ᾽ ἡμῖν ϑαυμαζόμενα,
ὧν ἁπάντων μὲν τυχεῖν κατὰ καιροὺς τοὺς ἀρμό-
ζοντὰς εὐχόμεθα, τυχόντες δὲ εὐδαιμονέστατοι γομιι-,
ζύμεϑα. 11ἴς οὖν ἀγνοεῖ ὃτι εὐγηρία χαὶ εὐϑανασία,
μέγιστα τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαϑῶν ἐστιν; Ὧν οὐϑε-
τέρου χοινωνὸς ἢ φύσις, ἀγήρως τε καὶ ἀϑάνατος.
488 οὖσα. [Καὶ τί παράδοξον, εἰ τὸ ἀγέννητον γεέννη-
Ν. τῶν ἀγαϑοῖς οὐχ ἀξιοῖ προςχρῆσθϑαι ν ὅπότε χαὶ τὸ
γενόμενον αὐτὸ κατὰ τὰς τῶν ἰδεῶν εἰς ἃς τέμνεται
διαφορὰς, ἀνομοίων μεταποιεῖται ἀρετῶν; ᾿ἥνδρες.
"γοῦν οὐ γυναιξὶν ᾧ οὐδὲ γυναῖκες ἀνδράσιν᾽ ἁμιλλή-,
σαιντ᾽ ἂν, περὶ ὧν μιόνοις τοῖς ἑτέροις ἁρμόττει
προςεῖναι" ἀλλ᾽ αἱ μὲν γυνάνδρων εἶ ζηλώσαιεν τὰ
ἀνδρῶν, οἱ δὲ ἀγδρογύνων, εἰ τοῖς γυναικῶν ἐπί-
ϑοιντο ἐπιτηδεύμασι ᾿ δύςκλειαν οἴσονται. ᾿Ενίας δὲ
ἀρετὰς οὐχ ἢ φύσις οὕτω διαχέκρικεν, ὡς μηδὲ ἐξ
ἐπιτηδεύσεως εἰς χοιγωνίαν ἀχϑῆναι δύνασϑαι; Τὸ
γοῦν σπείρειν χαὶ γεννᾶν κατὰ ἀρετὴν ἀνδρῶν ἴδιον,
οὐχ ἂν εὕροι τοῦτό γε γυνή" καὶ μὴν ἀγαϑὸν οὔσαν
γυναικῶν εὐτοχίαν ἀνδρῶν οὐ δέχεται φύσις. Ὥςτε,
οὐδὲ τὰ ὕσα ἀνθρώποις ἐπὶ ϑεοῦ κυριολογεῖται, δας
: τάχρησις δὲ ὀγομάτων ἐστὶ παρηγοροῦσα τὴν ἥμε-.
τέραν. ἀσθένειαν. Αφελεῖς οὖν, ὦ ψυχὴ, πᾶν γε...
νητὸν : ϑνητὸν, μεταβλητὸν, βέθηλον, ἀπὸ ἐννοίας
τῆς περὶ ϑεοῦ ποῦ- ἀγεννήτου. καὶ ἀφϑάρτου », καὶ
ἀτρέπτου, καὶ ἁγίου, καὶ μόνου μακαρίου.
ᾧ. 81. Τὸ δὲ “παντὸς διανοίγοντος μήτραν
τὰ ἀρσενικὰ τῷ κυρίῳ Ὦ φυσικώτατον ϑύειν, Ὥς.--

5“) Ἐχοᾶ, 18, 1254.

Ὲ ΒΑΟΉΙΕ. 5. ἘΤ ΟΑΙΝΙ. {:.31..32. 257

περ. γὰρ ταῖς γυναιξὶ πρὸς ζώων γένεσιν οἰκειότατον
μέρος ἢ φύσις ἔδωκε μήτραν, οὕτω πρὸς γέγεσιν
“πραγμάτων ὥρισεν ἐν ψυχῇ δύναμιν, δι᾿ ἧς κυοφο- 148
θεῖ χαὶ ὠδίνει καὶ ἀποτίκτει πολλὰ διάνοια. Τῶν δὲ.
ἀποκυομένων γοημάτων τὰ μὲν ἄῤῥενα τὰ δὲ ϑήλ ᾿ξοι,
χαϑάπερ ἐπὶ ζώων, εἰναι συμβέβηκε. Θῆλυ μὲν οὖν
ἔγγονον ψυχῆς ἐστι κακία καὶ πάϑος, οἷς καϑ' ἕχα-
στον τῶν ἐπιτηδευμάτων ἀκϑηλυνόμεϑα" ἄῤῥεν δὲ
εὐπάϑεια χαὶ ἀρετὴ, ὕφ᾽ ὧν ἐγειρόμεϑια καὶ ῥωννύ--
μεϑα. Τούτων δὲ τὴν μὲν ἀνδρωνῖτιν ἅπασαν ἀνιε-
θωτέον ϑεῷ, τὴν δὲ γυναικωνῖτιν ἀπονεμητέον ἑαυ-
τοῖς. Διὸ χαὶ προςτέτακται, «Πᾶν διανοῖγον μή:
το αν, τὰ ἀρσενικὰ τῷ κυρίῳ."

“δ ἡ 82. ᾿“λλὰ χαὶ “ Παντὸς,» φησὶ, “ διανθίγον-
τος μήτραν ἐχ τῶν βουκολίων ἐν τοῖς χτήνεσιν ὅσα
ἂν γένηταί σοι τὰ ἀρσενικὰ τῷ κχυῤίῳ.᾽" Ἀ) Εἰπὼν
“περὶ τῶν τοῦ ἡγεμονικοῦ γεννημάτων, ἄρχεται διδά-
σχεῖν χαὶ περὶ τῶν τοῦ ἀλόγου, ὅπερ αϊ αἰσϑήσεις
᾿κεκλήρωνται, ἃς κτήνεσιν ἀπειχάζει ϑρεμμάτων, ὅσα.
{ἐν βουκολίοις ἀνατρέφεται, τιϑασσὰ καὶ χειροήϑη,
ἅτε ὑπὸ ἐπιστάτου φροντίδος ἀγόμενα ᾽ βουκόλου.
ὙΠ ὰν" μὲν γὰρ ἄφετα χαὶ ἀπελευϑεριάζοντα ἐρεμίῳ
ποῦ πραΐναντος ἐξαγριαίνεται" ὧν δὲ ἡγεμόνες », αἷ-
ἰπόλοι, βουχόλοι » γομεῖς, τῶν καϑ' ἕχαστον εἶδος
πον ζάτοι ζώων, ταῦτ᾽ ἐξ ἀνάγκης ἡμεροῦται. Πέ.
84 φυχεν. οὖν καὶ τὸ αἰσθήσεων γένος τῇ μὲν ἀτίϑασ-
ἴσον, τῇ δὲ εἶναι ἱειρόηϑες. ᾿ἀτίϑασσον μὲν οὗν,
ὅταν ἀφηνιάσαν ὥςπερ βουχόλου τοῦ νοῦ, φέρηται
᾿πρὸς τὰ . ἐχτὸς ἀλόγως αἰσϑητά" ἥμερον δὲ, ὅταν
ὑπεῖξαν πειϑηνίως τῷ τοῦ συγχρίματος ἡγεμόνι λογι-
σμῷ, ,χυβερνᾶταί τε καὶ ἡγιοχῆται πρὸς αὐτοῦ. Ὅσα
μὲν οὖν ἂν ἴδῃ ἢ ἀκούσῃ, ἢ συνόλως αἴσϑηται κατὰ
"τὴν ἐπικέλευσιν τοῦ νοῦ, πάντα ἐσεὶν ἄῤῥενα » χαὶ
“τέλεια » προςγέίνεται γὰρ ἑχάστῳ τὸ εὖ" ὅσα δὲ χω-

Ἴ Εχοά. 18, 12 54.

2585. ΠΕ ΒΑΘΠΙΕ, ΑΒ. ἘΤ ΟΑἸΝΙ. ἢ. 52. 53... Ὶ
θὶς ἡγεμόνος, ὑπὸ ἀναρχίας ᾽ ὥςπερ πόλιν, τὸ σῶμα,
ἡμῶν. διόλλυσι. ΤΠ]ὰλιν οὖν χαὶ τῶν αἰσϑήσεων τὰς
μὲν ἑπομένας τῷ νῷ κινήσεις » αἵπερ ἐξ ἀνάγκης.
“ἀμείνους εἰσὶ, λογιστέον κατὰ ϑεὸν συμβαίνειν" τὰς
δὲ ἀφηνιαζού σας να ϑέεέον αὑτοῖς, ἀλόγως ὑπὸ τῆς.
τῶν ἐχτὸς αἰσϑήσεων φορᾶς ἀγομένοις.

ᾧ. 38. “Αλλ᾽ οὐ μόνον ἀπὸ τούτων, ἀλλὰ καὶ ἀπὰδ
τοῦ φυράμοδος ὅλου προςτέταχεν ἀφαιρεῖν. ἯἩ δὲ
πρόςταξίς ἐστι τοιάδε, “Καὶ ἔσται ὅταν ἐσϑέητε ἀπὸ
τῶν χαυπῶν τῆς γῆς ; ἀφελεῖτε ἀφαίρεμα ἀφόρισμα,
κυρίῳ" ἀπαρχὴν φυράματος ὑμῶν ἄρτον, ἀφαίρεμα,
ἀφελεῖτε. αὐτό" ὡς ἀφαίρεμα ἀπὸ ἅλωνος, οὕτως
ἀφελεῖτε αὐτό." ᾧ Τὸ τοίνυν φύραμα χυρίως, εἶ χρὴ
τὸ “ἀληϑὲς λέγεινη μεῖς ἐσμεν αὐτοὶ, συμπεφορημένων.
χαὶ συγχεχριμένων πλείστων οὐσιῶν » ἵνα ἀποτελε-
σϑῶμεν. Ῥυχρὸν γὰρ ϑερμῷ; χαὶ ξηρὸν ἐγρῷ, δυ-.
νάμεις ἐναντίας, μίξας καὶ ἀνακερασάμενος ὃ ζωο-,
πλάστης » ἕν ἐκ πασῶν ἕχαστον ἡμῶν ἀπειργάσατο,
συμφόρημα, ἀφ᾽ οὗ χαὶ φύραμα εἴρηται. 1 ούτου 1
τοῦ συμφορήματος, ὃ ψυχὴ καὶ σῶμα, δύο τὰ ἄνω-
τάτω τμήματα, κεκλήρωται » ὧν τὰς ἀπαρχὰς ἄνιε-
θωτέον. , ““παρχαὶ δέ εἶσιν, ὅγιαι χινήσεις αἵ κατ
ἀρετὴν ἑκατέρου, διὸ καὶ ἅλῳ παραβέβληται, Κα-
ϑάπερ οὖν ἐν τῇ ἅλῳ εἰσὶ πυροὶ χαὶ χριϑαὶ » καὶ
ὅσα τοιαῦτα χκαϑ'᾽ ἑαυτὰ χωρίζεται ; ἀϑέρες δὲ χαὶ
ἄχυρα, καὶ εἰ τις ἄλλος φορυτὸς ἑτέρωσε σκίδγαται"
οὕτω καὶ παρ᾽ ἡμῖν τὰ μέν ἐστιν ἄριστα χαὶ ὠφές:
λα καὶ τὰς ἀληϑεῖς τροφὰς παρέχοντα, δι᾽ ὧν ὃ
ὀρϑὸς ἀποτελεῖται βίος, ἅπερ ἀγαϑετέον ϑεῷ:" τὰ
δ᾽ ἄλλα ὅσα μὴ ϑεῖα ὑπολειπτέον, ὥςπερ σκύβαλα,
γένει τῷ ϑνητῷ. “πὸ ειὲν οὖν τῶν τοιούτων ἀφαι-
θετέον" εἰσὶ δὲ δυνάμεις ἀμιγεῖς κακίας ὅλαι δι᾿ ὅλων»
ἃς οὐ ϑέμις ἀκρωτηριάξ ζειν διαροῦντας, ἐοικυῖαι ταῖς
ἀμερίστοις θυσίαις, ἐλοναιυμδέναιοσίων ὧν ἐναργὲς πα-

238

ΝαυΩ., 1ὅ, 19,

γν ᾿
Ὲ ΒΆΘΕΙΕ, ΑΒ. ΕἸ ΟΑἸΝῚ. ᾧ, 38.384. 259

ράδειγμα Ἰσαὰκ, ὃν ἱερείου τρόπον ἀνάγειν προςτέ-
8ῦ ταχται, μηδενὸς πάϑους φϑοροποιοῦ μὲμοιθασμέ-
ἴνγον. “ἔχεται δὲ καὶ δι᾿ ἑτέρων, “ Τὰ δόματά μου,
δῶρά. ὑέος χκαρπώματά μου διατηρήσετε προςφέρειν
ἐμοὶ ἐν ταῖς ἑορταῖς μου.,᾽ οὐκ ἀφαιροῦντας, οὔδὲ
διανέμοντας, ἀλλ᾽ ἔμπλεα καὶ ὁλόκληρα χαὶ τέλεια ;
προςάγοντας. “Ἑορτὴ γὰρ ψυχῆς ἥ. ἐν ἀρεταῖς εὖ-
θοσύνη τελείαις " τέλειαι δὲ αἱ κηλίδων ἀμέτοχοι
ἴσας τὸ ἀνθρώπινον γένος χωρεῖ. ἸΠόνος δὲ ἑορτά-
ζει τὴν τοιαύτην ἑορτὴν ὃ σοφὸς, τῶν δ᾽ ἄλλων
οὐδείς" ἄγευστον. γὰρ παϑῶν ἢ κακιῶν ψυχὴν εὑρεῖν
σπανιώτατον.
δ᾽. ἧς 34. ᾿ποδοὺς οὖν τὸν περὶ τῶν μερῶν τῆς
ψυχῆς ἡγεμονικοῦ τε καὶ ὑπηκόου λόγον ᾿; χαὶ τέ
ἐστιν ἐν ἑκατέρῳ ἄῤῥεν ἢ δ λὼ , μετὰ ταῦτα περὶ
σώματος ἀκολούδϑως "4 Ὑξεβῳ Σαφῶς γὰρ εἰδὼς,
ὅτι δίχα πόνου καὶ ἐπιμελείας οὐχ οἷόν τε γενεᾶς
τῆς ἄῤῥενος ἐπιλαχεῖν, φησὶν ἑξῆς» “Πᾶν διανοῖγον
μήτραν ὄνου, ἀλλάξεις προβάτῳ," Ἂ) ἴσον τῷ, πάντα
πόνον ἀντικαταλλάττου προχοπῆς. Πόνου᾽ μὲν γὰρ
ὄνος, τλητικὸν γὰρ τὸ ζῶον , προκοπῆς δὲ, πρόβα-
"τὸν » ὡς καὶ αὐτὸ δηλοῖ τὸ ὄνομα, σύμβολόν τι ὃν
ἐπὶ τῆς τῶν τεχνῶν καὶ ἐπιτηδευμάτων καὶ τῶν ἄλ-
λων ὅσα διδαχκτὰ μελέτης, μὴ ὀλιγώρως μηδὲ ῥᾳϑύ-
μως, ἀλλὰ μετὰ φροντίδος τῆς πάσης παρεσκευα--
κότα τὴν σαυτοῦ διάνοιαν ὑποστῆναι καρτερῶς πάν-
Ἔα κάματον, χαὶ σπουδάσαι μὴ ὑπὸ. ἀμελοῦς χκατα-
σχεθῆναι πόνου » προχοπὴν δὲ καὶ βελτίωσιν ἐπὶ τὸ
εὐχλεέστατον ἄγοντα τέλος εὑρέσϑαι" προχοπῆς γὰρ
χάριν οἰστὸς ὃ πόνος. Ἐὰν δὲ ἄρα σὺ μὲν ἀναδέχῃ
᾿φὸν ἐχ τοῦ πογεῖν κάματον, ἢ δὲ φύσις μηδὲν ἐπι- 150
διδῷ πρὸς τὸ ἄμεινον, ἐναντιουμένη ταῖς ἐκ προχο-Ῥ,
πῆς βελτιώσεσι, μετατρεπόμενος ἠρέμει" χαλεπὸν γὰρ
ἐναντιοῦσϑαι φύσει. “1΄:ὸ καὶ προςτίϑησιν, ““Εὰν δὲ,"

4“) Εχοα. 18, 13.

200 9ΕῈ ΒΑΟΒΤΙΕ, ΑΒ. Ε΄ ΟΑἸΝΙ. ᾧ, 84 -- 86.

φησὶ, “μὴ ἀλλάξῃς, λυτρώσῃ αὐτό. ἢ Ὅπερ ἐστὶν,
ἐὰν δὲ “μὴ δύνῃ πφοχοπὴν ἀλλάξασϑαι τοῦ πονεῖν,
μιέϑες καὶ τὸν πόνον" τὸ γὰρ λυτρώσασϑαι τοιοῦτον
ὑποβάλλει γοῦν, ἐλευϑερῶσαι τὴν “ψυχὴν ἀνηνύτου.
καὶ ἀτελοῦς φροντίδος.

ᾧ. 88. -“Πέγω δὲ ταῦτα οὐ περὶ τῶν ἀρετῶν, ἀλ-
λὰ περὶ τῶν μέσων τεχνῶν χαὶ τῶν ἄλλων ἀναγκαί-,
ων» περί τε σώματος ἐπιμέλειαν καὶ τὴν τῶν ἐχτὸς
περιουσίαν ὅσα πραγματεύονται. Ἐπεὶ δὲ ὅ ὃ γε περὶ

186 ἀγαϑῶν χαὶ καλῶν τελείων πόνος, καὶ ἂν ὑστερίζῃ
Δ τοῦ τέλους, ἱκανὸς ἐξ αὑτοῦ προωφελῆσαι τοὺς χρω-
μένους, τὰ δὲ ὅσα ἐκτὸς ἀρετῆς, ἐὰν μὴ προςγένηται
τὸ πέρας Ἷ ἀνωφελῆ πάντα. “Ὥςπερ ἐπὶ ζώων, ἐὰν
“ἀφέλῃς κεφαλὴν, οἰχέται. τὰ πάντα" κεφαλὴ δὲ πρα-
γμάτιωον ἐστὶ τὸ τέλος αὐτῶν, ὃ ζῆ μὲν τρύπον τινὰ
ἐφαρμοζομένου, ϑνήσχει δὲ, ἐὰν ἐκτεμεῖν καὶ ἀκρω-
τηριάζειν ἐθελήσῃς. Ὥςτε καὶ ἀϑληταὶ μὴ δυνάμε-
γοι νικηφορεῖν, ἀεὶ δὲ ἡττώμενοι, χαταλυέτωσαν "
χαὶ εἴ τις ἔμπορος ἢ ναύχληρος ϑαλαττεύων ἐπαλλή-
λοις κακοπραγίαις χρῆται, μετατρεπόμενος ἠρεμείτω.
Ὅσοι τε τὰς μέσας ἐπιτηδεύσαντες τέχνας. μηδὲν.
ἠδυνήϑησαν διὰ σαληρότητα φύσεως μάϑημα πάρα-
δέξασϑαι, ἐ ἐπαινετοὶ καταλύοντες" οὗ γὰρ ἕγεκα ἀσκή--
σεως ἀσκεῖται τὰ τοιαῦτα, ἀλλὰ τοῦ πρὸς ὃν ἄνα-
“φέρεται σκοποῦ. , Ἐὰν οὖν ἐμποδοστατῇ πρὸς ἀμεί-
΄“ψους ἐπιδόσεις ἡ φύσις, μὴ ἀνόνητα ἀντιτείνωμεν,
συμπραττούσης ᾿" ἀπαρχαῖς καὶ τιμαῖς γεραίρωμεν
τὸ ϑεῖον ᾿ αἱ λύτρα τῆς ἡμετέρας ψυχῆς εἶσι » δεσπο-
τῶν ἀνημέρων αὐτὴν ἀπαλλάττουσαι, καὶ εἷς ἐλευϑε-.
ρίαν δυόνερυνῶν
80. Καὶ γὰρ τοὺς ,“Πευΐτας ὁμολογεῖ Ἰωῦ-
σῆς τοὺς ἀντὶ τῶν πρωτοτόκων γενομένους ϑεράπευ-,
"τὰς τοῦ “μόνου ἀξίου ϑεραπεύεσϑαι, “λύτρα τῶν ἄλ-
λων ἁπάντων εἶναι. “ Καὶ ἐγὼ γὰρ, φησὶν, “ἰδοὺ

δ
Ν

ΟΕ χοί, 18, 18.

ΠῈ Κ5.ΔΟΒΙΕ, ΑΒ. ἜΤ ΟΑἸΝΙ. (. 86. 837. 201

ΝΟ

ἔληφα τοὺς ““Ἰευΐτας. ἐκ μέσου υἱῶν Ἰσραὴλ, ἀντὶ
παντὸς πρωτοτόχου διανοίγοντος μήτραν παρὰ τῶν
υἱῶν Ἰσραὴλ λύτρα αὐτῶν ἔσονται, καὶ ἔσονται. ἐμοὶ ͵
οὗ «Δευΐϊται" ἐμοὶ γὰρ πᾶν πρωτότοκον, ἐν ἡμέρῳ ἤ
ἐπάταξα πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ «Αϊγύπτῳ ἷ ἡγίασα
“ἐμοὶ πᾶν πρωτότοχον Ἰσραήλ. Ὡ Ὄ Ὃ πεφευγὼς ἐπὶ
τὸν ϑεὸν καὶ ἱχέτης αὐτοῦ γεγονὼς λόγος, ὀνομάξε-
ται «Τευΐτης ,᾿ », τοῦτον ἐχ τοῦ μεσαιτάτου χαὶ ἤγεμο-
γικωτάτου τῆς ψυχῆς λαβὼν ᾽ τουτέστι προςλαβό-
“μένος καὶ “προςκληρώσας ἑαυτῷ, τῆς τῶν πρεσβείων
ἠξίωσε μερίδος" ὥςτε ἐγϑένδε δῆλον εἶναι, ὅτι ὃ
μὲν Ῥουβὶν τοῦ Ἰακὼβ, ὃ δὲ “1ευὶ τοῦ Ἰσραὴλ πρω-
τότοχός ἐστιν, ὃ μὲν τὰ χρόνου » ὃ δὲ τὰ ἀξιώ- 101.
ματος χαὶ “δυνάμεως φερύμενος πρεσβεῖα. ΠόνουΡῬ.
μὲν γὰρ καὶ προχοπῆς ὧν Ἰακὼβ σύμβολον, τοῦ εὑ--
'φυοῦς ἀρχὴ » καϑ' ὃ ὃ Ῥουβὶν γοεῖται" ϑεωρίας δὲ
τῆς τοῦ μόνου σοφοῦ, χαϑ'᾽ ἣν "Ἰσραὴλ τέταχτάι, πη-
γὴ, τὸ ϑεραπευτικῶς ἔχειν αὐτοῦ" ϑεραπείας δὲ ὃ
«“ευΐτης ἐστὶ σημεῖον. Καϑάπερ, οὖν τῶν Ἡσαῦ
81 πρωτοτοκίων κληρονόμος Ἰακὼρ' ἀνευρίσκεται : τῆς
Ἵν περὶ κακίας σπουδῆς ἡττωμένης πρὸς τοῦ καλοῦ πό-
“γου" οὕτω καὶ τὰ ’Ρουβὶν πρεσβεῖα, τοῦ εὐφυοῦς,
ὗ κεχρημένος ἀρετῇ τελείᾳ “Ζευὶ οἴσεται. Τῆς δὲ
᾿ φελειότητος δεῖγμα ἐναργέστερον ᾽ πρόςφυγα γενέ-
σϑαι ϑεοῦ, καταλιπόντα τὴν τῶν ἐν γενέσει πρα-
᾿ γματείαν.

ᾧ, 57. Ταῦτά ἐστι τὰ, κυρίως εἰπεῖν, ψυχῆς
ἐλευϑερίας ἐφιεμένης σῶστρα καὶ λύτρα. Π]ήποτε
᾿ δὲ καὶ δόγμα εἰςηγεῖται σφόδρα ἀναγκαῖον; Ὅτι πᾶς

σοφὸς λύτρον ἐστὶ τοῦ φαύλου, μηδ᾽ ἂν πρὸς ὀλί-
γον χφόνον ἐξαρχέσαντος, εἶ “μὴ ἐλέῳ καὶ προμηϑείᾳ
χρώμενος ἐκεῖνος “προενόύει τῆς διαμονῆς, αὐτοῦ. Κα-
Ἷ 'ϑάπερ ἰατροὺς τοῦ “νοσοῦντος ἀντιτεταγμένος τοῖς ἀῤ-

Ν᾽}

Τ᾿ ωστήμασι » καὶ ἢ πραύτερα κατασκευάζων αὐτὰ, ῆ

5 Του. 8, 12.

202 Ὲ ΘΑΘΕΙΚ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑἸΤΙ. ξ. 37.

συνόλως ἀναιρῶν, εἶ μήπου μετὰ φορᾶς ἀνεπισχέτου
βιασαμένης, χαὶ τὴν τῆς ϑεραπείας ὑπερβάλλοι
φροντίδα. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ Σόδομα φϑείρεται,
μηδενὸς οἷα ἐπὶ πλάστιγγος ἀμυϑήτῳ πλήϑει κακῶν
᾿ἀντιῤῥέψαι δυνηϑέντος ἀγαθοῦ" ὡς εἴ γε ὃ πεντη-
χοστὸς λόγος εὑρέϑῃ, καϑ'᾽ ὃν ἄφεσις ψυχικῆς δου-
“λείας καὶ παντελὴς ἐλευϑερία προχηρύττεται, ἤ τις
τῶν μετ᾽ αὐτὸν ἀριϑμῶν, οὺς ὃ σοφὸς βραὰμ κα-
ταλέγει, μέχρι τῆς κατὰ παιδείαν δρίζων δεκάδος
«τὴν ὕφεσιν, οὐκ ἂν οὕτως ἀκλεῶς ὃ νοῦς ἐφθάρη.
Πειρᾶσθϑαι μέντοι γε δεῖ καὶ τοὺς μὴ πάντως ὑπὸ
τῆς ἐν αὐτοῖς διαφϑαρησομένους κακίας, ὡς οἷόν τε
διασώζειν μιμουμένους τοὺς ἀγαϑοὲς τῶν ἰατρῶν,
οἱ καὶ ἂν ὁρῶσιν ἀδύνατον τοῖς κάμνουσι τὸ σώζε-
σϑαι, προςφέρουσι τὴν ϑεραπείαν ὅμως ἄσμενοι,.
τοῦ μὴ τῇ παρ᾽ αὐτοὺς ὀλιγωρίᾳ δοκεῖν συμβῆναί
τι τῶν παρὰ γνώμην. Ἐΐ δέ τι καὶ μικρὸν ὅσον
ὑγείας σπέρμα ἐμφαίνοιτο, τοῦτο ὥςπερ ἐμπύρευμα
πάσαις ἐπιμελείαις ζωπυρητέον" ἐλπὶς γὰρ μηχυν-
ϑέντος καὶ αὐξηϑέντος, ἀμείνονι καὶ ἀπταιστοτέρῷ
χθήσασθϑαι βίῳ. Ἔγωγ᾽ οὖν ὅταν τινὰ τῶν σπου-
δαίων διαιτώμενον χατ᾽ οἰκίαν, ἢ κατὰ πόλιν ϑεά-
σώμαι, τὴν οἰχίαν ἢ τὴν πόλιν ἐκείνην, εὐδαιμονίζω,
χαὶ οἴομαι τήν τε τῶν παρόντων ἀγαϑῶν ἄπόλαυ-
σιν βέβαιον, χαὶ τὴν ἀπόντων προςδοκίαν τελεςζφο--
θουμένην σχήσειν, τοῦ; ϑεοῦ τὸν ἀπεριόριστον καὶ
ἀπερίγραφον πλοῦτον αὑτοῦ διὰ τοὺς ἀξίους καὶ τοῖς
ἀναξίοις δωρουμένου. Καὶ εὔχομαι ὡς πολυχρονιω- 15:
τάτους αὐτοὺς, ἐπειδὴ ἀγήρως οὐκ ἔστι, γενέσϑαι, Ῥ
γομίζων ἐπὶ τοσοῦτον παραμένειν ἀνθρώποις τὰ ἀ-
188 γαθϑὰ, ἐφ᾽ ὅσον ἂν οὗτοι χρόνον ζῆν δυγηϑῶσι τὰ
Μικαλά. Ὅταν οὖν ἴδω ἢ ἀκούσω τινὰ αὐτῶν τεϑνεῶς-
τὰ, σφόδρα χατηφῶ καὶ ἄχϑομαι, χαὶ οὐ μᾶλλον
αὐτοὺς, ἢ τοὺς ζῶντας ὀλοφύρομαι. Τοῖς μὲν γὰρ
ἀκολουϑέᾳ φύσεως τὸ ἀναγκαῖον ἀποβῆναι τέλος,
, .] ,ὔ 2 -Ὁ ᾿] Γ᾿ "Ὶ
βίον μὲν εὐδαίμονα, εὐκλεᾶ δὲ ϑάνατον ἐνδειξαμέ-

ὨῈ 5ΔΟΒΙΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝΙ. {. 37. 38. 263

᾿

᾿ψοις" τοὺς δὲ ἐρήμους μεγάλης καὶ δυνατῆς χειρὸς

δι ἣν ἐσώζοντο, ἀπολειφϑέντας, ταχὺ δὴ μάλα τῶν
ἰδίων αἰσθήσεσθαι κακῶν, εἰ μὴ πάλιν ἀντὶ τῶν
θοτέρων ἡ φύσις, ὥςπερ δένδρῳ τοὺς ἤδη πεπαν-
ἕγτας καρποὺς ἀποβαλόντι, νέους ἑτέρους ἀναβλα-
στῆσαι παρασχευάσει, πρὸς τροφὴν καὶ ἀπόλαυσιν
τῶν χρῆσϑαι δυναμένων. Ὥςπερ οὖν τῶν πόλεων
τὸ ὀχυρώτατον εὶς διαμονὴν ἄνδρες εἰσὶν ἀγαϑοὶ,
οὕτω καὶ τῆς περὶ ἕχαστον ἡμῶν πόλεως, ἣ συνέ-
στηχὲεν ἐχ ψυγῆς καὶ σώματος, τὸ βεβαιότατον εἰς
ἵδρυσιν ἔλαχον οἱ φρονήσεως καὶ “ἐπιστήμης ἐρασταὶ
λόγοι" οὗς ὃ νομοϑέτης μεταφορᾷ χρώμενος, λύτρα
καὶ πρωτοτόχους καλεῖ, δι᾿ ἃς εἶπον αἰτίας ἤδη.
-Ταίΐτῃ καὶ τὰς πόλεις τῶν ““ευϊτῶν λυτρωτὸς διὰ
παντὸς εἶναί φησιν, ὅτι ὃ ϑεοῦ ϑεραπευτὴς αἰώνιον
᾿ἐλευϑερίαν κεχάρπωται, κατὰ τὰς συνεχεῖς τροπὰς
τῆς ἀεικινήτου ψυχῆς, ἰάσεις δεχόμενος ἐπαλλήλους.
Τὸ γὰρ λυτρωτὰς μὴ ἅπαξ, ἀλλὰ διὰ παντὸς, ὥς
᾿φήσι » γενέσϑαι, τοιοῦτον ὑποβάλλει νοῦν" ἀεὶ μὲν
᾿τρέπεσϑαι, ἀεὶ δὲ ἐλευϑεροῦσϑαι" τῆς μὲν τροπῆς
διὰ τὸ φύσει ϑνητὸν ἐγγινομένης, τῆς δὲ ἐλευϑερίας
ὰ τὴν τοῦ ϑεοῦ ϑεραπείαν ἐπιγινομένης.

ᾧ. 88. “ξιον δὲ μὴ παρέργως σκέψασθαι, τί
ἥ ποτὲ τὰς πόλεις τῶν «Τευϊτῶν ἀνῆκε τοῖς φυγάσι,
τοῖς ἱερωτάτοις καὶ τοὺς ἀνιέρους εἶναι δοκοῦντας
συνοιχεῖν ἀξιώσας. Οὗτοι δ᾽ εἰσὶν οἱ τὸν ἀκούσιον
φόνον δράσαντες. ““Ἰεχτέον οὖν πρῶτον μὲν τὸ ἀχό-
λουϑὸν τῷ πάλαι ῥηθέντι, ὅτι σπουδαῖος τοῦ φαύ-
λου λύτρον" ὥςτε εἰχότως πρὸς τοὺς ἱερωμένους οἱ
διαμαρτόντες ἀφίξονται, τοῦ χαϑαρϑῆναι χάριν.
᾿Ἔπειϑ᾽ ὅτι φυγάδας οἱ “«Τευῖται προςίενται, καὶ αὖ-
"τοὶ δυνάμει φυγάδες ὄντες. (ὃς γὰρ ἐχεῖνοι τῶν πα-
τρίδων ἐλαύνονται, οὕτω καὶ οὗτοι καταλελοίπασι
τέκνα, γονεῖς, ἀδελφοὺς, τὰ οἰχειότατα καὶ φίλτατα,
ἵν᾽ ἀντὲ ϑνητοῦ τὸν ἀϑάνατον χλῆρον εὕρωνται,
“Ζιαφέρουσι δὲ, ὅτι ἐκείνοις μὲν ἀβούλητος ἢ φυγὴ

Ψ

904 ΠΕ ΘΔ 6 ΒΕ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙ͂Ι. (. 38.39.

δι᾿ ἔργον ἀχούσιον, τούτοις δὲ ὃ δρασμὸς ἑκούσιος
δι᾿ ἔρωτα τῶν ἀρίστων. Καὶ ὅτι τοῖς μὲν οἱ ἱ «Ἴευϊ-
ται καταφυγὴ » τοῖς δὲ «Τευΐταις ὃ πάντων ἡγεμών.
189 ἐστιν, ἐγ οἱ μιὲν ἀτελ εἴς “γόμον ἔχωσι τὸν ἱερὸν λό- τὸ
Ἅ1.γον, οὗτοι δὲ τὸν ᾧ ἱεροῦνται ϑεόν. Ἔτι γε, μὴν οἱ
τὸν ἀχούσιον φόνον ὁράσάντες τὰς αὐτὰς τοῖς «“1ευΐ-
ταις πόλεις ἔλαχον οἰχεῖν; ὅτε καὶ οὗτοι διὰ φόνον,
ὅσιον προνομίας ἠξιώϑησαν. Ὅτε γοῦν ἢ ψυχὴ τρα-᾿
πεῖσα τὸν «Ἵϊγύπτιον ϑεὸν, τὸ σῶμα, ὡς χρυσὸν
ἐξετίμησε ᾿ τόϑ᾽ οἱ ἱεροὶ λόγοι πάντες αὐτοχέλευστοι
μεϑ'᾽ ὅπλων ὁρμήσαντες ἀμυντηρίων, τῶν κατ᾽ ἐπι-
στήμην ἀποδείξεων, ἡγεμόνα προστησάμενοι καὶ στρα-
τηγὸν τὸν ἀρχιερέα καὶ προφήτην χαὶ φίλον τοῖ ϑεοῦ.
Ἰηωῦσῆν, πόλεμον͵ ἀκήρυχτον ὑπὲρ εὐσεβείας πολε- :
μοῦσι, καὶ οὐ πρότερον ἀπηλλάγησαν, ἢ πάντα τὰ
τῶν ἐναντιουμένων δόγματα καταλῦσαι" ὥςτε εἰκό-
τως σύνοιχοι γεγόνασιν οἱ τὰς ὁμοίας καὶ μὴ τὰς αὖ-
τὰς πράξεις ἐργασάμενοι.

ψ αὐ» τος “ὦ ΥΨ

ἢ, 539. “᾿δεται δέ τις καὶ τοιοῦτος ὡς ἔν ἀποῤ-
ῥήτοις λόγος, ὃν ἀκοαῖς πρεσβυτέρων παραχατατίς
ϑεσϑαι χρὴ Γ νεωτέρων ὦτα ᾿ἐπιφράξαντας. Τῶν ὰρ
περὶ τὸν ϑεὸν δυνάμεων ἀρίστων πασῶν μία οὖσα
ταῖς ἄλλαις δμότιμος ὦ ἥ “γομοϑετική - ἜΞΕΕ γομοϑέτης
γὰρ χαὶ πηγὴ νόμων αὐτὸς, δῳ. οὗ πάντες οἱ κατὸ
μέρος νομοϑέται --- διχῆ πέφυκε τέμνεσθαι, τῇ μὲν
εἷς εὐεργεσίαν κατορϑούντων, τῇ δὲ εἰς κόλασιν ἀμαρ-
τανόντων. Τοῦ μὲν οὖν προτέρου τμήματος ὑπη-
θέτης ὃ «Τευΐτης ἐστί" τὰς γὰρ λειτουργίας ἁπάσας
ἀναδέχεται, ὅσαι πρὸς ἱερωσύνην ἀναφέρονται τε-
λείαν, καϑ' ἣν διανίσταται καὶ γνωρίζεται τὸ ϑνη-
τὸν ϑεῦ, ἢ δι ὁλοκαυτωμάτων; ἢ διὰ σωτηρίων,
ἢ διὰ μετανοίας ἁμαρτημάτων. Τοῦ δὲ ἑτέρου καὶ
κολαστηρίου τμήματος οἱ τὸν ἀκούσιον φόνον δρῶν-
τὲς ὑπηρέται γεγόνασι. Καὶ μαρτυρεῖ Ἱμωϑοῆς. φά-
σχων, “ὋὉ δὲ οὐχ ἑκὼν, ἀλλ᾽ ὃ ϑεὸς παρέδωκεν αὖ-

" ΕῈ ΒΑΘΈΙΕ, ΑΒ, ΕΤ ΟΑΙΝΙ. ἐ. 39. 40. 20

τὸν εἷς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, » Ὁ) ὥςτε τὰς μὲὰ τούτου
Ε χεῖρας ὀργάνων τρόπον παραλαμβάνεσθαι᾽ τὸν δὲ
᾿. διὰ τούτων. ἀοράτως ἐνεργοῦντα » ἕτερον εἶναι τὸν
᾿ ἀόρατον. “Συνοιχείτωσαν οὖν δίύο ϑεράποντες τῶν
νομοθετικῆς ὑπηρέται δύο εἰδῶν" τοῦ μὲν πρὸς εὐ-
εργεσίαν. ὃ κΤευΐτης, τοῦ δὲ πρὸς κόλασιν ὁ ἄχκου-
σίως. ιἀγελών, ἀν ἢ δὲ, " φηδὶν, “ἡμέρᾳ ἐπάταξα
πᾶν. πρωτότοκον ἐν. γῇ “Τἰγύπτῳ, ἡγίασά «ἴοι πᾶν
πρωτότοκον Ἰσραήλ. ἡδηεφ' Οὐχ ἵνα τοῦθ᾽ “ὡποτοπή-
ο σώμεν,, ὅτι χατ᾽ ἐχεῖνον τὸν χφόνον καϑ᾽ ὃν ἐπλήγη
οι τὴν μεγάλ ν πληγὴν φϑορᾷ τῶν πρωτοτόκων “Ἵϊγυ-
στος, οἱ Ἰσραὴλ ᾿πρωτότοκοι ἐγένοντο ἅγιοι" ἀλλ᾽
ὅτι καὶ πάλαι καὶ νῦν καὶ αὖϑις καὶ ἀεὶ τοῦτο συμι--
βαίνειν ἐπὶ. ψυχῆς πέρυκεν, ὅταν τὰ τοῦ τυφλοῦ
πάϑους ἢ) μονικώτατα, διαφϑαρῇ, τηνικαῦτα τὰ τοῦ
190 ϑεοῦ ὀξυδερκῶς ὁρῶντος πρεσβύτερα καὶ τίμια
ΜΕ ἕχγονα γίνεται ἅγια. ᾿Κακίας γ ὼὰρ ἔξοδος ἀρετῆς εἰς--
οδον ἐργάξεται, ὡς καὶ τὸ ΠΑ δία ὑπεκστάντος 154
ἀγαθοῦ, τὸ ἐφεδρεῦον χκαχὸν ἐπειςέῤχεται., Ὅδον 76".
Ἡ οὐδέπω γοῦν ἐξῆλϑεν ᾿Ιακὼβ, ὌΝ ἢ χαὶ πάρεστιν ἐπὶ
τὴν πανδεχῆ διάνοιαν Ἡσαῦ, ἀντὶ τῶν ἀρετῆς τύ-
πῶν ἐνσφραγιούμεγος χαχίας, ἣν δύνηται, χαρα-
χτῆρας" ἀλλ᾽ οὐχ ἂν ἴσχυσε τοῦτ᾽ ἐργάσασϑαι. ἧπτερ-
γισϑεὶς γὰρ χαὶ χλιϑεὶς ὑπὸ τοῦ σοφοῦ λήσεται, .
φϑάσαντος πρὶν ἢ 1 παϑεῖν ἀμύνασϑαι.

ᾧ. 49. Τροςάγει δ᾽ οὐ μόνον ἀπὸ τῶν πρωτο-
᾿ τόκων τὰς ἀπαρχὰς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων,
" ἐμφαίνων, ὅτι τὰ τῆς “νυχῆς : "γεγηθότα καὶ πίονα
χαὶ φυλ ακτικὰ χαρτὰ πάντα, τῷ ϑεῷ παραχωρ γιέον.
Ὁρῶ δ᾽ ἔγωγε καὶ ἐν ταῖς τῶν ϑυσιῶν διατάξεσι
τρία προςτεταγμένα. ἀγαφέρειν ἀπὸ τῶν ἱερεί υν τὰ
πρῶτα, στέαρ, καὶ νεφροὺς, καὶ λοβὸν ἥ, πᾶτος,
ἥ περὶ ὧν κατ᾽ ἰδίαν λέξομεν" οὐδαμοῦ δὲ ἐγχέταλον
" ἢ χαρδίαν, ἅπερ εἰχὸς ἦν πρὸ τῶν ἄλλων παϑαγνγί-
ἢ Ἐχοά. 21,18, --- "Ὁ Εχοά, 19, 16. -- “ΠΣ αθα. 27, 1 “44.
4

τ ΝΣ ωγν ς τὰ

206 ΡῈ ΒΛΘΒΙΠ. ΑΒ. ΕΤ ΟΑΙΝΙ. ς. 40.

ξεσϑαι 5 εἴ γε καὶ κατὸ τὸν γομοϑέτην ἐν τῷ ἑτέρῳ
τούτων τὸ ἡγεμονικὸν ἀνωμολόγηται. ζλλὰ μύποτε
ὁσίως πάνυ καὶ ἐκ περισκέψεως ἀκριβοῦς εἰς τὸν. πι--
στὸν τοῦ ϑεοῦ βωμὸν οὐχ ἀνήνεγχεν ; Ὅτι τὸ ἦγε-
μονικὸν κατὰ ἀμερὲς χοόνου διάστημα, πρὸς ἑχά-
τερον τό τὲ εὖ καὶ χεῖρον τροπὰς λαμβάνον, ἀλλάτ-
τοντας ἀεὶ τύπους δέχεται" τοτὲ μὲν καϑαροῦ καὶ
δοχίμου, τοτὲ δὲ παραχεχομμένου καὶ κιβδήλου γο-
μίσματος, Τὴν δεδεγμένην οὖν χώραν ἄμφω. τὰ μα-
χόμενα, καλόν τε καὶ αἰσχρὸν » καὶ πρὸς ἑκάτερον
φχειωμένην καὶ τὴν ἴσην τιμὴν. ἀμφοτέροις. ἀπονέ-
μουσαν, οὐχ ἧττον ἄναγνον ἢ εὐαγῆ κρίνας ὃ γομο-
ϑέτης, , ἀπὸ τοῦ ϑείου βωμοῦ κατεβίβασε" τὸ γὰρ
αἰσχρὸν βέβηλον » τὸ δὲ βέβηλον πάντως ἀνίερον.
Τοῦτο δὲ τὸ ἡγεμονικὸν διακεχώριχεν" εἰ δ᾽ ἐπίχρι-
σιν πάσχοι, τηνικαῦτα πάντων τῶν μερῶν καϑαρ-
μένων ᾿ ἀκηλίδωτον ἄχραντον δλοκαυτωϑήσεται. Νό-
μος γὰρ ὁλοκαυτωμάτων. οὗτος, μηδὲν ἕξω τροφῆς
σχυβάλων. καὶ δέρματος ἃ ἃ σωματικῆς ἀσϑενείας δεί-

αταὰ οὗ κακίας ἐστὶν, ὑπολείπεσθαι τῷ γεννητῷ"»
τὰ δ᾽ ἄλλα ὅσα ψυχὴν ὁλόκληρον κατὰ πάντα τὰ
μέλη πεν αῖς ὁλοκαυτοῦν ϑεῷ.

ΠΕΡῚ ΤΟΥ͂
ΤΟ ΧΕΙ͂ΡΟΝ

ἈΚ ΡΕΤΤΤ ΟΝ
ΦΙΖΕΙ͂Ν ἘΠΙΤΙΘΕΣΘ ΑΙ.

ΑΒΟΑΌΜΕΝΤΌΜ Τ1ΙΒῈῚ1
ΠΕ ΕΟ,

Οοὔορ ΡΕΤΕΒΙΌΝ ΡΟΤΙΟΒΙ
ἸΝΒΘΙΘΙΑΒῚΙ 5ΟΙΠΕΔΛΈΤ.

(ΕΕ, 6Θρη. 4, ϑ.--- 16.)

(ἔαρος, ἴπ αποιὰ Οαἰπτβ ΑΒοΙππι Ὑϑηΐτα Βογίαϊαν,, οϑὲ
βἰσητιπ οοπίθηιίοιτπα ΒΟΗΪ δὲ υηαῖὶ (1 δὲ 5), 4πᾶ6 διίπὲ οοιη-.
γῬεβοθπᾶδθ, τὶ εὲ ἔγαϊγεβ ἸΟβθρὴὶ συθθοθβ σοσϑηΐθβ ράβοππε (3),
οἱ πομπϑβία ροϊϊπβ ἀϊβοθπᾶάη εἰ οχογοοπᾶσα, “ποχππ ΤῸ Π58 65 12 608
υἰχέμ! 9 αἰπᾶπδ. Ἡπῖο δοριϊαιϊομοβ βαῦτὰθ αἰνίηϊξιι5. ἱππιπτἐςιπίτν
(16 δἰ 5)» ἀπιπιποᾶο, τὸ Τοβϑρίιιθ, γοσθᾶϊὶ 6 γᾺ}16 ἰοπόργοβδα δ61-
5π|1}) “παὶπ 5ἰρπϊβοαι ΟἸΘρτοπ (6). ΠΠ1ὰ ἕαιποι ἀτέθ βαπε οᾶϊ-
᾿κροπᾶα, πὸ ἰπβοϊθηίου δὲ οδίξου ἰγαοίαπᾶα: δἸΠ 6. ΘΥΓΆΡΠπτιβ᾽. αἵ
᾿ἸΟβερμπβ. τθοία «ποι δᾶ νυἱγίπέοιη σία ἀθοϊπαπέ, φαΐ ἴῃ σϑθτις
Ἴ ταπίταμ ἀϑοθίϊοῖβ υἰσίτίθηιν ᾿ρϑᾶιι δὲ μἱθίαΐοιη «πδόττιπξ (7). Τ 165.
δυυλνξ οοϊογεηνιϊ, πὸ βάπδιι σαϊϊοπθιη δοαπαπέιγ, Ι5ὲ} ὑθγῸ δἰϊαιπ
Πα οοπβοϊοηίία Ἱποπθηΐαῦ,, π ἴπ 14]845 ορίπίοποβ, ἀθ] αθαμίττ (8
᾿ φὲ 9). Οοπίοπεο ΑΒΘΙΔ δὲ Οαϊηὶ οδὲ ραρπα οὁρὶπίοπηιι οοπένα-
᾿ χίαχπαι, 4 παντίια. Ἰθτα, Ρἷα. οτιποία τοίοσε δὰ ἄθτιιπ, δ]ΐθγα,
οἀπρῖα,, οὐππΐα τϑροϑιϊξ ἃ βοιπθὲ ἴρβα (10). ϑεᾷ γἱϊ πῖ8]6 ἀστιηῖ,
«τ οὕμη πη Ρ 118.) «ποττιη Ὀ]Θ τ πι6 ΒΌχπημδ δϑὲ ΟΠ] 8, οθπ-

"48.

208 ΟὔΟΏ. ΘΕΤ. ΡΟΤΊΟΒΙ ΙΝΘ10. ὃ. 1.

ἴοπᾶθτθ οοπαπέττ, ἡ τιᾶι ΟὉ τϑιη Δο865 δέϊαια Αθουρίϊοθ 1108 50--
Ῥ ἰδία Β'01 Ὀοποουίαϊουθϑ ἄαυ] γϑοσβαυ (11 δὲ 10): ἃ οπῖππ 8011
Ρΐο αἰββθχϑηάὶ Τα ου]αΐθ θθπθ θχϑγοίζαιο Ἰϊοθὲ, νϑῖτὲ Ααγοιπὶ (13)}»
ἈΠΟ πΐῃ ρἷπ8. τϑοῖϊτιβ αϑὶξ, δὶ ἰαοθῖ , δὲ τὶ Τάοορτιβ Ἰοοὸ οϑάϊε,
ἄοπθο αἄνθυβαυι γὰρ ]θ5 τϑιμϊϑοσὶ (14). Νὰ οἰβὶ Ῥίπιϑ, ΑΜ],

ἋΡ ἰρῖο.,, Οαἷπο, τπεθν οὶ 8586 Ῥαδίπς., γίνου. ἴδμιθη ἷπ ἄθο,, δὲ
ἐπέου!ϑοῖοῦ Οαΐπ ποι αἴΐθυταμ,, 56 Ἰρδτμι 56᾽ ΠΤ ΤΠ] Ῥαϊδι-
ἀπ8 οδὲ, 4«υίαὰ ἃ [60 Ῥυορίθυ τπᾶ]6 Ταοίτιμη Ραπίξαν (1. 16).

να ριῖθβ, ἰδ. ἄθιων οϑίατο ρό586., «παὸ 5015 Ὑ6] ΠὰΡ 65, υὧἱ
Οαΐπτι5: ἄδθπβ ϑηΐη οἀποία νἱᾶθε (17. 18); 5ϑύνασθ οομπίτα ἀθοθὲ,
{π|ῶ6 δχϑγοϊζαϊϊοιθ ἀοααϊβίνμητϑ,, 14 «πιο ροϑυΐθοίπβ σαΐϊδαπθ [ὰ-
οἷϊ; «πᾶν ΟΡ τϑῖν τσϑοῖθ (αῖπτιϑ “πόατθ ἴθ οἱβ8 θὲ, 81 ΑἸϑῖταν ἱς σὶν-
{πίθον οπδίοαἰνβϑοὲ (19). Ῥοεροαιι ἰσίίαν ροιϊίουὶ ΑἸοσ Οαΐπαβ
ἀθιθυῖοῦ ἱπϑιάϊαβ «βϑίχυιχίες ὑσᾶπο ἀπιοάτιθ ]Α ΡΟΥΘ 1ά. φαλ]οὲ οἷπδ
ϑλ1}118. ἔχοι (20) παᾶῖὶ ἄθτι5. πιὰ]6 ἕαοία ἴθ Βοπϑάϊοιοι θα. οοαὶ -
νου (41). Απμμᾶ, ἀπᾶδ ράγ8. δϑὲ ππιμιη 8 Βα ργθαιΐ (90 -- 94},
οἹ]απιαπὲθ δα ἄδπμι, δ] θυ δῖϊο, ππϑηςῖ8 δὰ οοσποβοθηαβ δὲ ϑαϊοθη-
ἀὰ5. τ αϊνίπιαβ ἱπητῖτατ, (95): 564. δὲ ἄθπιπ Οαἶπο 7΄ ἀπέθαταιπ
οποδ διὰ ναΐγαντε, ΕΣ ΔῈ μτι5.. ἀοοδιπας, οοστξαίιοι 65.
διϊαπι πθηξϊ8 ὑγαναβ ροθπᾶθ γϑᾶ8. 6888 (56). ᾿Ὅὀδίδοιδα 1σῖττιτ
διπξ οὐὰ βθηδαμμ, π6 τὸ'͵ ἰουτὰ βαπρτίπθια Α]}611' 5πδοϊρίαπε (97);
1ᾷ σαὶ ποὰ ἤαοὶε ἰδεγὰθ, πὸ Οαΐπιβ, ορθυδίαν,, ἵν 6. βο]αγται
Τδυταν ἐθυσθβισίθιι οὑστῶμι ΒαΡοὲ (98 -- 31)» 4086 Ροθηῃϊδπίϊαιπ
οἱ ἐμμούειὰ ρΡοθπᾶθ. οἤιοῖξ, Θοπίτα απὶ δοῖρυπα παῖ, τὶ ΑΠ6],
ΒΡρθι ἀπηθο ΟΟποὶρὶξ, σπᾶθ δϑὲ αἰπιμθηξπι. ἀμ ππαγτια, ὙἸγε 18
δι απεϊιιῃ (82), {πᾶ 6 ἴδυγα ἴῃ οοϑῖαμν 10] τσ, πὶ σατο ἃ6-
ΠΤ) τϑΡ θιτιν (33 ---- 38). δ σνοότὸ δὴ οἰ δέφενης 5101 601--
ξοῖτδ οϑὲ, ῥεθοθίαν ἄδθαμι, πῇ μαβίδξδνς 1} 6} 1τ|8 Θμπ ΠΟΘ; ἐνήντα
τπὰ]αθ. οοπβοϊδηϊαθ οὐαί δέ θτι8. ΟΥποχίτι 6556 (39. 40); δἰτβ-
πο αϊ δημὰ Βοιλΐ ἴα 6] 1οἰβϑίμιο πτιϑτιᾶτη ἸΟΟΌ5 ραΐθέ, {π0 τὸ ατιῖ8--
ΒΟΘΥΘ ροβδὶ[ », οὔτι ποήτθ δχ μᾶο ἔθυσα δϊουϑυμν π08 ΘΟΠἕΘΥΥΘ.
πθάᾷπθ ἄθπιη ἴπροτθ (41 θὲ 40), πϑάπθ βιπαππμι ἱπάϊοθιη. ἰνυ θΥ9

Ἰοθαῖ ; Οἰππθ8. θη, Θἰϊδαπ Β0]ΠΕ ΘΟΥΡΟΥΘ ἰθυῦγθηο. ἴπ θὲ οοι-

βρθοΐπιι νϑπίθιητιβ (43 - 45). παι ΟΡ σθαι βϑϑρίθμι ἰσυδειοι]ϊα
(40); 4τπ|ὲθ ἵπϑτιπξε ἀπΐπᾶθ ποδίγαθ,, χσαίοπθ. ἅποθ ᾿τισα ΒΟΧΎΘμιτιβ

(47)» δὲ γμοϊϊπ8., «πᾶμπᾷο, πιο8. δχοϊξαπε δα ππα]ὰ Ταοϊοπᾶα,, 'θχ-
βοϊηάδιητιβ, πθ. πὸ8 ἃ τϑοίὰ απὰθ ἀποῖξ δὰ τἰγιπέθαι σἱὰ ἄθάαὰ-
οὐπὶ (48). ν : ᾿

:

191. Ὁ 4τ| Ἰὼ εἶπε Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν 10.
Μιαύτοῦ, διέλθωμεν ἐπὶ τὸ πεδίον" καὶ ἐγένετο ἐν τῶ

"

᾿
᾿
ἢ
Ἕ
ἢ

ἷ

)

ΟὕῸΡ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΕΙ ΙΝ510. {. 1.2: 269

εἶναι αὑτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ » ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ βελ
τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, καὶ ἀπέχτεινεν αὐτόν." ἢ) Ὃ
βούλεται Κάϊν τοιοῦτόν ἐστιν » ἐκ προκλήσεως τὸν
Ἰβελ εἰς συζήτησιν ἀγαγὼν, εἰκόσι καὶ πιϑανοῖς σο-
φίσμασιν ἑλεῖν ἀνὰ κράτος. Τὸ γὰρ πεδίον εἰς ὃ
προτρέπεται παραγενέσϑαι, σημεῖον ἁμίλλης καὶ δια-
μάχης εἴναί φάμεν, ἀπὸ τῶν προφανῶν τέχμαιρό--
μενοι περὶ τῶν ἀδήλων. Ὁρῶμεν γὰρ τοὺς πλεί-
Ὅτους τῶν ἀγώνων κατά τε πόλεμον καὶ κατὸ εἰρή-

γὴν ἐν πεδίοις συνισταμένους... Ἔν εἰρήνῃ μὲν οὖν,
ὅσοι τοὺς γυμνικοὺς ἄϑλους διαϑλοῦσι ξ στάδια χαὶ
λεωφόρα πεδία μεταδιώκουσι . κατὰ δὲ τὸν πόλεμον
τὰς πεζομαχίᾳς καὶ ἱππομαχίας οὐχ ἐν γεωλόφοις
ἔϑος ἐστὶ ποιεῖσϑεαι. Τλείους γὰρ ἐκ τῆς ᾿ἀνεπιτη;-
δειότητος τῶν χωρῶν αἱ βλάβαι » ὧν ἀντεπιφέρουσιν
ἀλλήλοις οἱ ἐχϑροὶ, γένοιντ᾽ ἄν.

"δ 2. Σημεῖον. δὲ μέγιστον, ὃ ἀσκητὴς τῆς ἐπι--
στήμης τὴν ἐναντίαν. διάϑεσιν᾽ πολεμῶν ἀμαϑίέαν,
ὅταν τὰς ἐν" ψυχῇ δυνάμεις. ἀλόγους. τρύπον τινὰ
ποιμαίνῃ γουϑετῶν χαὶ 'σωφρονίζων, ἐν. πεδίῳ ϑεώ-

"εῖται. "““ποστείλας γὰρ Ἰακὼβ ἐχάλεσε «Τείαν καὶ

Ῥαχὴλ εἰς τὸ πεδίον, οὗ τὰ ποίμνια," Ὁ55. παριστὰς,

192 ἐγαργῶς, ὅτι φιλονεικίας σημεῖον τὸ ἰβλήθω) ἐστί.
᾿. Καλεῖ δὲ αὐτὰς, Ὃ Ὁρῶ τὸ πρόςωπον. τοῦ πατρὸς

ὑμῶν, ᾽"ἔρη; ὅτε οὐκ ἔστι πρὸς ἐμὲ ὡς χϑὲς Σ᾿ καὶ

-ὡς τρίτην ἡμέραν. μον Ὁ δὲ ϑεὸς τοῦ πατρύς εἰου

ἣν μετ᾽ ἐμοῦ." Ζιὰ τοῦτο γὰρ εἴποιμ᾽ ἂν, ὃ .“19ἃ-

3 οὐκ ἔστι πρὸς σοῦ, ὅτι μετὰ σοῦ ὃ ϑειὸς. Ἔν

ἢ μὲν γὰρ ψυχῇ τὸ ἐκτὸς αἰσϑητὸν ὡς Μέγιστον
ἀγαϑὸν τετίμηται, ἐν ταύτῃ λόγος ἀστεῖος οὐχ εὑρί-
σχεέται" ἢ δ᾽ ἐμπεριπατεῖ ὃ ϑεὸς, τὸ ἐκτὸς αἰσϑητὸν͵
ὡς μέγιστον ἀγαϑὸν οὐχ ὑπείληπται, καϑ' ὃ νενόη--

Ὁ ἀοε; 4. 8... νει δ 81,.4,, Ὁ 5) ρων 51, δ.

70 ΟὐΟΘὉ ὈΕΊ. ΡΟΤΙΟΒῚΙ ΙΝ]. ἐ. 2. 8.

ται καὶ προςηγόρευται «“άβαν. Καὶ ὅσοι δ᾽ ἐν μέ-
θξι λόγου τοῦ προχύπτοντος κατὰ τὸν πατέρα κυ- 10)
. σμοῦνται, τὰς ψυχῆς ἀλόγους φορὰς μεταδιδάσχου- Β
σιν, ἐκλεξάμενοι ἐπιτήδειον τόπον τὸ πεδίον. «1ζγε-
ται γὰρ τῷ Ἰωσὴφ, “ Οὐχ οἱ ἀδελφοί σου ποιμαί-
γουσιν ἐν Συχέμ; “]εἴρο ἀποστείλω σε πρὸς αὐτούς.
Ὃ δὲ εἴχεν, Ἰδοὺ ἐγώ. Εἰπε δὲ αὐτῷ, πορευϑεὶς
ἴδε ᾿ εἰ ὑγιαίνουσιν οἱ ἀδελφοί σου καὶ τὰ πρύβατα,
καὶ ἀνάγγειλόν μοι. Καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν ἐκ τῆς
κοιλάδος τῆς “Χεβρὼν, καὶ ἦλϑεν εἰς Συχέμ" καὶ
εὗρεν αὐτὸν. ἄνϑρωπος πλαγιύμενον ἐν τῷ πεδίῳ.
Ἠρώτησε δὲ αὐτὸν ὃ ἄνθρωπος, τί ζητεῖς; Ὁ δὲ εἴς
πε, τοὺς ἀδελφούς μου ζητῶ" ἀνάγγειλόν μοι ποῦ
βόσχουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὃ ἄνθρωπος, ἀπήρκασιν
ἐντεῦϑεν- ἔχουσα γὰρ αὐτῶν λεγόντων, πορευϑῶς-
μεν εἷς σίωθαείμ." ἢ)

ᾧ, 8. Ὅτι μὲν οὖν ἐν πεδίῳ τῶν ἐν αὐτοῖς ἀλόγων
δυνάμεων ποιοῦνται τὴν ἐπιστασίαν ἣ δῆλόν ἐστιν ἐκ
τῶν εἰρημένων. Ὁ δὲ Ἰωσὴφ πέμπεται πρὸς αὐτοὺς,
ἐπεὶ τὴν τοῦ πατρὸς ἐπιστήμην. αὐστηροτέραν οὖσαν
ἀδυνατεῖ φέρειν, ἵγα μάϑῃ παρὰ τιϑασσοτέροις ὕφη-
γηταῖς τὰ πρακτέα καὶ συνοίσοντα. Κέχρηται γὰρ
δόγματι ἐκ διαφερόντων συγυφασμένῳ, πάνυ ποιχίλῳ
καὶ πολυπλόχκῳ " παρ᾽ ὃ καὶ “ χιτῶνα χατεσχευάσϑαι
ποικίλον ἈἈ). φησὶν ὃ νομοϑέτης αὐτῷ δηλονότι λα--
βυρινϑώδους καὶ δυςεκλύτου δόξης ἐστὶν εἰςηγητής.
Πρὸς γὰρ πολιτείαν μᾶλλον ἢ πρὸς ἀλήϑειαν φιλο-
σοφῶν, τὰ τρία γένη τῶν ἀγαϑῶν ; τά τε ἐχτὸς,
καὶ περὶ σῶμα, καὶ ψυχὴν ᾿ ὅλαις φύσεσιν ἀλλήλων
διηρτημένα ; εἰς τὸ αὐτὸ ἄγει καὶ συνείρει, ---- χθεῖον
ἕχαστον ἑκάστου καὶ πάντα πάντων ἀποφαίνειν ἀξι--
ὥν, ---- καὶ τὸ ἐξ ἀϑρόων συντεθὲν ἄρτιον γαὶ πλῆ-

) σοη. 837, 12 56. ψ- δ ΓΝ 57, 8.

ΟὔΟὨ ΠΕΤ. ΡΟΤΊΙΟΗῚ ΙΝΞΤ. ἐ. 8.4. 271

θὲς ὄντως ἀγαϑὸν, τὰ δὲ, ἔξ ὧν τοῦτο ἐπάγη, μέρη
1938 μὲν ἢ στοιχεῖα ἀγαϑῶν, ἀγαϑὰ δὲ οὐχ εἶναι τέλεια.
Μ'Καϑάπερ γὰρ μήτε πῦρ, μήτε γῆν, “μήτε τι τῶν τετ-
; τάρων, ἐξ ὧν ἐδημιουρ) ἤϑη τὸ πᾶν, κύαμον εἶναι,
τὴν δὲ τῶν στοιχείων εἰς ταὐτὸν αὐνοδόν τε καὶ
κρᾶσιν" τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ εὔδαιμον, μήτε ἐν
τοῖς ἐκτὸς ἰδίᾳ, μήτε ἐν τοῖς περὶ σῶμα, μήτε ἐν
᾿ τοῖς περὶ ψυχὴν. χαϑ' αὑτὰ ἐξετάζεσϑαι , -- τῶν
γὰρ εἰρημένων ἕχαστον “μερῶν τινώ καὶ στοιχείων
λόγον ἔχει, ---- ἀλλὰ κατὰ τὸ ἐκ πάντων ἄϑροισμα.

ᾧ. 4. Ταύτην οὖν τὴν δόξαν πέμπεται μεταδι-
δαχϑησόμενος πρὸς ἄνδρας μόνον. τὸ χαλὸν ἀγαϑὸν
νομίζοντας, ὃ ψυχῆς ὡς ψυχῆς ἐστιν ἴδιον " τὰ δ᾽
ἐχτὸς. περὶ σῶμα᾽ λεγόμενα Ω πλεονεκτήματα μόνον,
“οὐ πρὸς ἀλήϑειαν ὄντα ἀγαθὰ, πεπιστευχότας.
“Ἰδοὺ γὰρ,» φησὶν, “ οἱ ἀδελφοί σου ποιμαίνουσι," 10
χαὶ ἄρχουσι παντὸς. ἀλόγου μέρους τῶν ἐν αὐτοῖς, Ῥ.
“ἐν Συχέμ" Ἐἢ} ὥμος δὲ ἑρμηνεύεται, τλητικοῦ
σημεῖον πόνου. Βαστάζουσι γὰρ ἄχϑος μέγιστον οἵ
φιλάρετοι, τὴν ᾿πρὸς σῶμα. καὶ τὴν σώματος ἦδο-

Ἶ γὴν» καὶ πάλιν αὖ τὴν πρὸς τὰ ἐκτὸς καὶ τὰς ἀπ᾽
αὐτῶν γινομένας τέρψεις. ἀντιπαράταξιν. ““Ζεῦρο
οὖν, ἀποστείλω σε πρὸς αὐτοὺς, αὐ ν, τουτέστι, μετα
κλήϑητι καὶ πρόςελϑε τῇ διανοίᾳ λαβὼν ὃ δρμὴν ἑχού-
σιον εἰς τὸ τὰ ἀμείνω μαϑεῖν. ᾿4λλ᾽ ἄχρι γε τοῦ

- πὰρόντος ἐπιμορφάζεις ὡς παιδείαν δεξάμενος τὴν

᾿ἀληϑῆ. Ἰπήπω γὰρ παρὰ σαυτῷ τοῦτο ὡμολογη-
'χὼς ἕτοιμος εἶναι λέγεις ἀναδιδάσχεσϑαι , ὅταν φῇς,
᾿εεδοὺ ἐγώ.» ἐξ οὔ μοι δοκεῖς εἰκαιότητα καὶ εὐ--.
Ζέρειαν ἀπελέγχειν σεαυτοῦ μᾶλλον, ἢ πρὸς τὸ μα-.

- ϑεῖν ἑτοιμότητα μηγύειν. Τεκμήριον δὲ, “ Εὑρήσει

ΕΓ σε μικρὸν ὕστερον ὃ ἀληϑὴς ἄνθρωπος πλανώμενον
ἐν τῇ ὁδῷ,» ὮΡΕ) οὐκ. ἂν πλανηϑέντα, εἰ ἀπὰ γνώ-

“)θθα. 87, 12, --- κ') Θ θη. 87, 13. --ο “Ὁ 66π. 37,16.

272 ΟὔΟΘ ΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΙ ἸΝΘΙ. {. 4.5.

μης ὑγιοῦς ἐπὶ τὴν ἄσκησιν ἦλϑες. Καὶ μὴν ὃ γε
προτρεπτικὺς λύγος τοῦ πατρὸς ἀνάγκην ἐπιτίϑησιν
οὐδεμίαν » ἵνὰ ἐϑελουργὸς καὶ ᾿αὐτοκέλευστος ἐπιτή--"
δεύῃς τὰ βελτίω. «Φησὶ γὰρ, “ἸΠορευϑεὶς ἴδε," ϑέα:
σαι; χαταγόησον, καὶ πιάνυ ἀκριβῶς περίσκειμψαι τὸ
πρᾶγμα. Εἰδέναι γάρ σε δεῖ περὶ ὃ μέλλειξ᾽ πονεῖ:
σϑαι πρότερον : εἶτ᾽ αὖϑιξ ἐπὶ τὴν ἐπιμέλειαν. χωρεῖν
αὐτοῦ. Ὅταν μέντοι γε διακύψῃς. χαὶ. περιαγαγὼν
ὄμμα ὅλον δι’ ὅλων χαταϑεάσῃ, προςεξέτασον. καὶ
τοὺς ἐπιϑεμένους ἤδη, καὶ ἀσκητὰς αὐτοῦ γεγονότας,
εἶ τοῦτο δρῶντες ὁ “ὁ γιαίνουσιν,» ἀλλὰ. μὴ μεμήνασι,
καϑάπερ. οἱ φιλήδογοι διασύροντες καὶ -ἐπιχλευάζογ-
τὲς νομίζουσι. 21ητε δὲ τὴν ϑέαν τοῦ “πράγματος,
μήτε τὴν περὶ τοῦ ὑγιαίνειν τοὺς. ἀσκητὰς: διάγνωσιν
“βεβαιώσῃ παρὰ σεαυτῷ, πρὶν, “ ἀναγγεῖλαι καὶ ἄνε-
γεγκεῖν τῷ πατρί. ἐν γῶμαι γὰρ αἱ μὲν τῶν ἄρτι
μανϑάν εἰν ἀρχομένων ἄστατοι καὶ ἀγίδρυτοι" πάγιοι
194 δὲ τῶν προκεχοφότων, ὑφ᾽ ὧν τὸ ἀκλινὲς πρήψυς
Μιλαμβάνειν ἀναγκαῖον. εἰς ὲ
ᾧ. 5. Τοῦτόν, ὦ διίδμοὐαι ἢ τὸν τρόπον δὰνο ἔρις
γᾷς τοὺς ἱεροφαντηϑέντας λογισμοὺς μὲν ϑεοῦ »“Ψό:-
μοὺς δὲ ἀνϑρώπων ϑεοφιλῶν », οὐδὲν ταπεινὸν. οὐδ
ἀνάξιον τοῦ μιεγέϑους αὐτῶν ἀναγκασϑήσῃ παφαδέχε-
σϑαι. «Αὐτὸ γὰρ τοῦτο περὶ οὗ νῦν. ὃ λόγος ἐστὶ, πῶς
ἄν τις τῶν εὖ φρονούντων παραδέξαιτο; ρα τοσαύ--
τὴν σπάνιν οἰκετῶν ἢ ὑπηρετῶν εἰκὸς. εἶναι τῷ 'βασι-
λέως ἔχοντι περιουσίαν Ἰακὼβ ᾿ ὡς υἱὸν ἐπὶ τὴν, ξένην
ἐχπέμπειν ᾿ διαγγελοῦντα περὶ τῶν ἄλλων παίδων, ἀιεῖ
ὑγιαίνουσι καὶ προςέτι τῶν ϑφεμμάτων:; Ὅ πάππος
αὐτοῦ χωρὶς τοῦ πλήϑους τῶν αἰχμαλώτων, οὺς, ἐν-
νέα βασιλεῖς χαϑελὼν, ἀπήγαγεν μ ὑπὲρ τριακοσίους
ἔσχεν οἰχότριβας" μεμείωται δὲ τῆς οἰχίας οὐδὲν, 108
. ἀλλὰ χρόνου προϊόντος πάντα διὰ πάντων ἔλαβεν, αἴο
ξησιν. Οὐχ ὁ ἂν οὖν ἀφϑόνου ϑεραπείας ὑπαρχούσης
υἱὸν ἠξίου πέμπειν, οὗ μάλιστα ἐκήδετο, ἐπὶ πρᾶξιν,
ἣν καὶ τῶν εὐτελεσξάτων ἄν τις δᾳδίως κατώρϑωσεν ;

τι

ἐγ οἷς γεγόνασιν ἐξελόντας, ἑτέρους ἀντιτιϑέναι,

οὔοῦ 9ΕῚ. ΒΟΥΒΗΝΣ ΝΘ. ᾧ.6.7. 278

. 6. χ4λλ: ὁρᾷς, ὅτι καὶ τὸ χωρίον ὅϑεν αὐτὸν
ἐκπέμπιει περιττῶς ἀναγράφει, μόνον οὐχ ἐναργῶς
προτρέπων ἀφίστασθαι τοῦ ῥητοῦ. “Ἔχ γὰρ τῆς
κοιλάδος τῆς Χεβρὼν" Ἂ) συζυγὴ δὲ καὶ συνεταιρὶς

καλεῖται Χεβρὼν ,. συμβολικῶς ἡμῶν. τὸ σῶμα, ὅτι

συγέζευχται, καὶ ὥςπερ ἑταιρίαν. χαὶ φιλίαν πρὸς

«ψυχὴν τέϑειται. Κοιλάδας δὲ ἔχει. τὰ αἰσϑητή-

ρια, μεγάλας δεξαμενὰς ἁπάντων ὅσα ἐχτὸς αἷ-
σϑητά. ἃ τὰς παμπληϑεῖς ποιότητας ἐπαντλοῦντα,
καὶ διὰ τῶν δεξαμενῶν ἐπειςχέοντα τῇ διανοίᾳ, κα-
τακλύζει χαὶ βέϑιον. αὐτὴν ἀπεργάζεται. “ιὰ τοῦτο τῷ
γόμῳ τῆς λέπρας, ὃ ὅταν “ἐν ᾿οἰπίς κοιλάδες χλωρίζου-
σαι ἢ πυῤῥίζουσιι φανῶσι,᾽ ᾿ διείρηται "τοὺς λίϑους
22 "Ἢ
τουτέστιν, ὅταν διαφέρουσαι ποιότητες, ἃς ἐδημιούρ-
γῆησαν ἡδοναὶ χαὶ ἐπιϑυμίαι καὶ τὰ ἀδελφὰ τούτων
πάϑη, βαρίνασαι χαὶ πιέσασαι τὴν ὅλην ψυχὴν, χοι-
λοτέραν καὶ ταπεινγοτέραν αὐτὴν ἑαυτῆς ἐργάσωνται,
τοὺς τῆς ἀσϑενείας αἰτίους λόγους ἀνελεῖν, ὑγιεινοὺς
δὲ δι ἀγωγῆς γομίμου, ἢ καὶ παιδεύσεως. ὀρϑῆς ἀν-
τειςαγαγεῖν.
δ ΧΟ ὺν Ἰωσὴφ οὖν ὅλον εἷς τὰς τοῦ σώμα-

τος χαὶ τῶν αἰσϑήσεων κοιλότητας εἰςδεδυκότα ὃ ὁρῶν,
προκαλεῖται τῶν φωλεῶν ἔξω προελϑόντα » ἐλευϑέ-
,

τον σπᾶσαι τοῦ καρτερίας πνεύματος, ΨΟΥΡ ΤΟΥΣ κα

πρὸς αὐτοὺς πάλαι μὲν ἀσκητὰς γυνὶ δὲ διδασκάλους

αὐτῆς. Ὁ δὲ πιροεληλυϑέναι δόξας, πλανώμενος. εὗ--
θίσχεται. “ Εὗρε γὰρ ν᾿ φησὶν, “ἄνϑρωπος αὐτὸν

190 πλανώμενον ἐν τῷ πεδίῳ," Ἰήμὴ δηλῶν ὅτι οὐχ
Μὸ πόνος καϑ' αἱτὸν, ἄλλ ὃ μετὰ τέχνης ἀγα-

ϑόν. Ὥςπερ γὰρ οὔτε μουσικὴν ἀμούσως Ν οὔτε
γραμματικὴν ἀγραμμάτως, οὐδὲ; συνόλως φράσαι,
τέχνην ἀτέχνως ἢ κακοτέχνως, ἀλλὰ τεχνικῶς ἑκάστην

) 66κ. 37, 14. --- Ὁ Τὸν. 14, 3654. --- "Ὁ 66. 857,15.

͵΄

"274. ΟὔΟΌ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΗῚ ΙΝΘ10. ξ. 7. 8.

ἐπιτηδεύειν προςῆκεν" οὕτως οὐδὲ φρόνησιν πανούρ-
γως, οὐδὲ σωφροσύνην φειδωλῶς καὶ ἀγελευϑέρως, :
οὐδὲ ϑρασέως ἀνδρίαν, οὐδὲ δεισιδαιμόνως. εὐσέβειαν, 3
οὐδ᾽ ἄλλην τινὰ κατ᾽ ἀρετὴν ἐπιστήμην ἀγνεπιστημό-
ψως. “Ἵνοδία γὰρ ὅὁμολ ᾿ογουμένως πάντα ταῦτα " παρ᾿
ὃ καὶ νόμος χεῖται “" δικαίως τὸ δίκαιον διώκειν,» 5)
ἵγα δικαιοσύνην καὶ πᾶσαν ἀρετὴν τοῖς συγγενέσιν
ἔργοις αὐτῆς, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἐναντίοις μετερχώμεϑα.
᾿ῬἘὰν οὖν τινα ϑεάσῃ σῖτα χαὶ ποτὰ μὴ ἐν καιρῷ
προςιέμενον ν ἢ λουτρὰ χαὶ ἀλείμματα παραιτούμε- 109
γον, ἢ τῶν περὶ σῶμα σχεπασμάτων ἀμελοῦντα ,,ἢΡ,
χαμευνίαις καὶ δυςαυλίαις χρώμενον, εἶτ᾽ ἐκ τούτων
ἐπιμορφάζοντα ἐγκράτειαν » οἶχτον λαβὼν τῆς περὶ
αὐτὸν πλάνης » τὴν ἀληϑῆ τῆς ἐγκρατείας δὴν δεῖς
ξον. γὰρ ᾿βεετήδευσεν ᾿ ἀνήνυτοι καὶ ἄτρυτοι πό--
γοι, λιμῷ καὶ ταῖς ἄλλαις καχώσεσι ψυχὴν χαὶ σῶμα
ἐχτραχηλίζι ζοντές. ΠΠ]ηδ᾽ εἴ τις περιῤῥαντηρίοις ἢ χα-
ϑαρσίοις χρώμενος, διάνοιαν μὲν ῥυπταίνει τὴν
ἑαυτοῦ, τὸ δὲ σῶμα φαιδρίύνει " μηδ᾽ εἶ πάλιν ὑπὸ
περιουσίας νεὼν ἱδρύεται λαμπροτάταις χορηγίαις χαὶ
δαπάναις χρώμενος, ἢ ἑκατόμβας ἀγάγει χαὶ βουϑυ-
τῶν οὐ παύεται, ἢ πολυτελέσιν. ἀναϑήμασι κοσμεῖ
τὸ ἱερὸν, ἀφϑόνους μὲν ὕλας, τέχνας δὲ παντὸς ἀρ--
γύρου χαὶ χρυσοῦ τιμιωτέρας εἰςάγων, μετ᾽ εὐσεβῶν
ἀγαγεγράφϑω. Πεπλάνηται γὰρ καὶ οὗτος τῆς πρὸς
εὐσέβειαν ὁδοῦ, θρησκείαν ἀντὶ ὁσιότητος ἡγούμε-
μένος, καὶ δῶρα τῷ ἀδεκάστῳ διδοὺς, οὐδέ ποτε
ληψομένῳ τὰ τοιαῦτα, χαὶ κολαχεύων τὸν ἀκολάκευ-
τον, ὃς γνησίους μὲν ϑεραπείας ἀσπάζεται » -- γνή-
σιοι δὲ εἰσὶν αἱ ψυχῆς ψιλὴν καὶ μόνην ϑυσίαν φε-
ρούσης ἀλήϑειαν, -- τὰς δὲ νόϑους ἀποστρέφε-
ται" γόϑοι δὲ ὅσαι διὰ τῶν ἐχτὸς ἀφϑονιῶν ἐπι-
δείξεις.
ες ᾧς, 8. Τοῦ δὲ “ εὑρόντος ἐν τῷ πεδίῳ πλανώμε-

ἢ Ὅοπε, 16, 20.

ΟὔῸ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΙΝΞΙ. ἐ. 8.9. 275

γὸν αὐτὸν ἀνθρώπου" Ἂ) τὸ κύριον ὄνομα οὔ φασί
τινὲς δεδηλῶσϑαι . χαὶ αὐτοὶ τρόπον τινὰ πεπλαγη--
μένοι, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι τὴν ὀρϑὴν ὁδὸν τῶν
πραγμάτων ἐναργῶς δρᾶν. Εἰ γὰρ μὴ τὸ ψυχῆς
ὄμμα ἐπεπήρωντο δ “ἔγνωσαν ἂν, ὅτι τοῦ πρὸς ἀλή--
ϑειαν, ἀνθρώπου τὸ ἰδιαίτατον καὶ εὐθυβολώτατον
ὄνομά ἐστιν αὐτὸ τοῦτο ἄνϑρωπος, ἠρϑρωμένης καὶ
λογικῆς διανοίας οἰχειοτάτη πρύςρησις. Οὗτος ὃ ὃ ἄν-
196 ϑρωπος ἐν ἑκάστου τῇ ψυχῇ κατοιχῶν., τοτὲ μὲν
Μιἄρχων καὶ βασιλεὺς εὑρίσκεται, τοτὲ δὲ δικαστὴς
χαὶ “βραβευτὴς τῶν κατὰ τὸν βίον ἀγώνων. Ἔστι
δὲ ὃ ὅτε μάρτυρος καὶ κατηγόρου λαβὼν τάξιν, ἀφα-
γῶς ἡμᾶς. ἔνδοϑεν ἐλέγχει, μηδὲ διᾶραι τὸ στόμα
ἐῶν, ἀναλαμβανόμενος δὲ καὶ ἐπιστομίζων ταῖς τοῦ
συνειδότος ἡνίαις τὸν αὐθάδη, χαὶ «μετὰ ἀφηνιασμοῦ
δρόμον γλώττης ἐπέσχεν. Οὗτος ὃ ἔλεγχος ἐπύϑετο
τῆς ψηζῆς, ἢ; ἡνίκα τὴν πλάνην εἶδεν αὐτῆς ᾽ “ἰ ζη-
τεῖς ; “ρά γε φρόνησιν; Τί οὖν ἐπὶ πανουρ-
γίας βαίνεις; ““λλὰ σωφροσύνην; Χ4λλ᾽ ἐπὶ φειδω--
λίαν ἡ ἤ τρίβος ἄγει. “ἀλλὰ ἀνδρίαν; Θρασύτης προς-
ἔρχεται ταύτῃ. “4λλ᾽ εὐσέβειαν μετέρχῃ; “Ἰεισιδαι-
Ἴ μονίας ἡ ὁδὸς. Ἐὰν δὲ φάσχῃ ζητεῖν τοὺς ἐπιστή:--
μης. λόγους »οκαὶ ποϑεῖν ὡς τοὺς ἐγγυτάτω “γένους
ἀδελφοὺς, μὴ πάνυ πιστεύωμεν αὐτῇ᾽ οὐ “γὰρ ἄνεπυν--
ϑάνετο ποῦ βύσκουσιν, ἀλλὰ ποῦ ποιμαίνουσιν. Θὲ 160
μὲν γὰρ βόσκοντες, τροφὰς, τὰ αἰσϑητὰ πάντα, Ῥ.
παρέχουσι τῷ τῶν αἰσϑήσεων ἀλόχῳ: χαὶ ἀπλήστῳ
ϑρίμματι, δι᾽ ἃς ἀκράτορες ἑαυτῶν γενόμενοι καὶ
χαχοδαιμονοῦμεν. Οἱ δὲ ποιμαίνοντες Α ἀρχόντων
χαὶ ἡγεμόνων ἔχοντες δύναμεν " τὰ ἐξηγρεωμένα ἤκε-
φοῦσι,. στέλλοντες τὸ τῶν ἐπιϑυμιῶν μιέγεϑος. Εἴπερ
᾿ οὖν ἐζήτει. τοὺς ἀρετῆς πρὸς ἀλήϑειαν ἀσκητὰς,
ἐσκχέπτετ᾽ ἂν αὐτοὺς ἐν. βασιλεῦσιν, οὐκ ἐν οἰνοχόοις,
ἢ σιξοῖεοιοῖς » ἢ ΡΡΥΘΕΘΗΝ Οὔτοι μὲν γὰρ τὰ πρὸς

“) ὅθκ. 37, 15. --- "ἢ Τοϊ4.

70 ΟὕΟ ΒΕΤ.ΡΡΟΤΙΟΒῚΙ ἘΝΘΙ0. (. 8. 9.

᾿ τὰς ἡδονὰς εὐτρεπίζουσιν, ἐκεῖνοι δὲ ἡδονῶν ἄρ-
χοῦσι.

. 9, Ζι δ᾽ καὶ ἀποκρίγετοὶ ἀμ ὃ τὴν ἀπάτην
ἰδὼν. ἄνθρωπος, “ “Ἡπίρκασιν ἐντεῦϑεν. "ἢ γῈ, “εἴ-
κγῦσι δὲ τὸν σωματικὸν ὄγκον, δηλῶν ὅτι “πάντες οἷς
ὑπὲρ κτήσεως ἀρετῆς πόνος διαϑλεῖται, τὸν περίγειον
καταλελοιπότες χῶρον; ᾿μετεωροπολεῖν ἐγνώκασιν, οὐ-
δεμίαν τῶν σωματικῶν ἐφελχόμενοι. χηρῶν. Καὶ
γὰρ λεγόντων ἀκηκοέναι" φησὶν αὐτῶν, ἘΤΩ͂Ν ΣΤ
ϑαεὶμ πορευϑῶμεν ἢ) - ἑρμηνεύεται δὲ ἔκλειψις. ,
ἱκανή --- παριστάγτων, ὅτι οὗ έδως, ἀλλ᾽ ἄχρως
ἀπόλειψιν χαὶ ἔκλειψψὴν τῶν ἃ μὴ πρὸς ἀρετὴν συνὲρ-
γεῖ ἐιεμελετήχασι » χαϑὼς καὶ “ Σάῤῥα ἐ ἔτι γίγνεσϑαι
τὰ γυναικεῖα ἐξέλιπε,» Δ) ϑήλεα δὲ φύσει τὰ πά-.
ϑη, ὧν ἔκλεωψιν ἐπιτηδευτέον, παρὰ τοὺς ἄῤῥδενας
τῶν εὐπαϑειῶν χαραχτῆρας. Οὐκοῦν, “ἐν πεδίῳ,
τουτέστιν ἐν ἁμίλλῃ λόγων, εὑρίσκεται. χαὶ ὃ. ποικί-
λου δόγιίατος ἰςηγητὴς, πρὸς πολιτείας᾽ μᾶλλον ἢ
πρὸς ἀληϑείας τύπον χρησίμου, πλανώμενος Ἰωσήφ.
Εἰσὶ δέ τινες τῶν ἀνταγωνιστῶν , οἱ διὰ σώματος
εὐεξίαν. ᾿ ἀπειπόντων τῶν ἀντιπάλων, ἐστεφανώϑησαν
ἀμαχεὶ, μηδ᾽ αὐτὸ μόνον κογισάμενοι, ἀσυγκφίτου
197 ῥώμης ἀράμενοι τὰ πρωτεῖα. Τοιαύτῃ δυνάμει
Μ φησάμενγος περὶ τὸ ϑειότατὸν τῶν ἐν ἡμῖν, τὴν

τ διάγοιαν᾽, Ἰσαὰκ “ἐξέρχεται μὲν “εἰς τὸ πεδίον; Ὁ)
ἁμιλλησόμενος δὲ οὐδενὶ, πάντων κατεπτηχότων τῶν
ἀγωνιστῶν τὸ μεγαλεῖον καὶ ὑπερβάλλον ᾿ ἐν ἅπασι
τῆς φύσεως αὐτοῦ" μόνον δὲ ἰδιάσαι βουλόμενος χαὶ
τδθλο ογήσασϑαι τῷ δυνοδοιπόρῳ καὶ ἡγεμόνι τῆς τε
ὁδοῦ χαὶ τῆς ψυχῆς; ϑεῷ. Τεκμήριον δὲ ᾿ἐνάργέστα-
τον τοῦ μηδένα προξὸμ!λοῦγτα τῷ Ἰσαὰκ ϑυητὸν εἴ-
ναι. Ῥεβέκκα δὴ ὑπὸμογὴ , 'πεύσεται τοῦ παιδὺς,
, ἕνα δρῶσα καὶ ἑγὸς μόνου λαμβάγουδα φαντασίαν,
Ἢ Θοη. 37, 17. -- "Ἢ 164, -- "Ὁ Θ6η. 18,. 11.
ὁ) Οοῦ. 24. 68. ' ἱ

᾿

ΟὔῸΡ ΒΕΥ. ΡΟΤΙΟΈΓΊΝΘΙΡ. 9.10. 377

-" Τίς ὃ 0 ἄνϑρωπος οἱ τὸς ὃ πορευύμενος εἷς συνάντη-
"διν ἡμῖν; διὰ Ἡ γὰρ ἐπὶλϊένουσα τοῖς χαλοῖς ψυχὴ
ἱκανὴ κιέν ἔστι" τὴν αὐ τοι αϑῆ σοφίαν καταλαμβάνειν,
; “ἐπίκλησιν Ἰσὰάκ" οὔπι δὲ δυνατὴ τὸν τῆς σοφίας
: ᾿ἥγεμόνα ϑεὸν ἰδεῖν. Παρ ὃ καὶ ὃ σαῖς ἐπισφρᾶγι-
ζόμενος τὸ μὴ δύνασθαι καταλαβεῖν τὸν «ἀειδῆ χαὶ
προ ομιλοῦντα ἀοράτως, φησὶν, ν Οὗτος ὃ κύριός 161
ἐΐου;, ψαν ἢ τὴν δέϊξιν “φέρων ἐπὶ τὸν. Ἰσαὰκ μόνον. Ρ.
“δὴ γὰῤ εἰχὸς προφὰνγέ ἐγτὼν δυοῖν ἕνα δεικνύναι, ἀλ-
λὰ τὸν ἄδειχτον οὐχ εἶδε," πᾶσι τοῖς μέσοις ἀόρατον
ντά. --- ἘΣ ΝΣ
..10. Ὡς μὲν τοίνυν τὸ πεδίον εἷς Ὁ προχαλεῖ-
ται τὸν Ὧβελ ὃ Κάϊν ἐλϑεῖν, δέμβολον ἁμίλλης καὶ
διαμάχης ἐστὶν, ἱκανῶς δεδηλῶσϑαι νομίζω. Ζ΄ια--
πορητέον δὲ ἑξῆς, πὲρὶ τίνων ποιοῦνται τὰς ζητήσεις.
προελϑόντες. ΕΣ δῆλον, ὅτι περὶ ἐναντίων καὶ μα--
χομένων δοξῶν. Ὁ ἐιὲν ᾿ γὰῤ 18ελ ἀναφέρων ἐπὶ
ϑεὸν πάντα, ψιλόϑεον 'δύγμα" δ δὲ Κάϊν ἐφ᾽ ἕαῦ-"
"τὸν, “κτῆσις γὰρ ἑρμηγεύ ἑταὶ, «φίλαυτον. Φίλαυτοι
“δὲ, ὅταν τοῖς ἀρετὴν τιμῶσιν, ἐπαποδυσάμενοι κονίς-.
σώωνίαι, χαὶ παγκρατιάζοντες οὐ παύονται, πρὶν ἢ
ἀπειπεῖν βιάσασθαι, ἢ παντελῶς διαφϑεῖραι. Πάν-
τὰ γὰρ, τὸ τοῦ. λόγου. δὴ τοῦτο, κινοῦσι λίϑον, φά-
σχοῦτες, οὐχ οἴχία ψυχῆς" τὸ σῶμα τ" Διὰ τί οὖν
οἰκίας, ὡξ μὴ γένοιτο ἐρείπιος ἘΔ ΘΣ ἐπιμελησόμεϑιι; :
Ὅὐχ᾽ ὀφθαλμὸς χαὶ" ὦτα χαὶ ὃ τῶν ἄλλων χορὸς αϊ--
᾿σϑήσεων ψυχῆς ὥςπερ τινὲς. δορυφόροι καὶ φίλοι;
“Συμμάχους οὖν Καὶ φίλους οὐχ ἐν ἴσῳ τιμητέον ἑαυ-
᾿ ἼΟΙΟ; Ἡδονὰς δὲ χαὶ ἀπολαύσεις καὶ τὰς παρὰ
1985 πᾶντὰ τὸν βίον τέλψεις, τοῖς τεϑνυεῶσιν ἢ τοῖς μη--
ΔΓδὲ" γενομένοις. τὸ πᾶράπαν, ἀλλ᾽ ᾿ οὐχὶ τοῖς ζῶσιν
ἢ φύσις, ἐδημιούργεί ᾿ Πλοῦτον δὲ καὶ δύξαν, χαὶ
τιμὰς καὶ ἀρχὰς, : χαὶ τὰ ἄλλα ὅσα, τοιαῦτα, τί πα-
ϑόντὲς οὐ ἐμ ϑολερννθο: ἐξ ὧν οὗ μιόνον τὸ ἀσφαλῶς,

᾿
;
Ὶ

Ὄτέονα..-
γρ θη. 24 3 θὅ. ΥΨΡΌΥ, κι) Τρ14.
ι : Αἃ

278 ΟὔΟΡ ὈΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΙῚ ΝΘ]. ξ.10---12. -

ἀλλὰ καὶ εὐδαιμόνως ζῆν. περιγίνεται; ; ἸΠάρτυς δὲ ὃ

8

βίος τούτων. Οἱ μὲν “γὰρ λεγόμενοι φιλάρετοι ἄδο--

ξοι σχεδὸν ἅπαντες, εὐκαταφρόνητοι Ἢ ταπεινοὶ » τῶν
ἀναγκαίων ἐνδεεῖς, ὑπηχύων. μᾶλλον δὲ χαὶ δού-

λων ἀτιμότεροι. ; ῥυπῶντες » ὠχροὶ κατεσχελετευμέγοι,

λιμὸν ὑπ᾿ ἀσιτίας ἐμβλέποντες, γοσερώτατοι, μεὲλε-
τῶντες ἀποϑνήσκειν. οἱ δὲ αὑτῶν ἐδιμελόμένος ἐ ἔγν--
»

δοξοι “πλούσιοι ἢγε ὄνες ἐπαινού ἰἔνοι, τιμώμενοι".
᾽ φ 0 δ β ;
πάλιν ὑγιειγοὶ, πίονες ν ἐῤῥωμένοι, ἁβροδίαιτοι, ϑρυ-

πτόμενοι, πόνον οὐκ εἰδότες, ἡδοναῖς συζῶντες δια
πασῶν τῶν αἰσϑήσεων ἐπὶ τὴν πανδεχῆ Ψυχὴν τα
ἡδέα φερούσαις.

ἃ. φο ἢ οιοῦτόν τινα δόλιχον ἀπομηκύναντες
λόγῳ, νικᾶν τοὺς οὐκ εἰωϑότας σοφιστεύειν ἔδοξαν.
«ἀἰτία δὲ τῆς γίκης οὐχ ἢ τῶν περιγεγενημένων ἰσχὺς,
ἀλλ᾽ ἢ περὶ ταῦτα τῶν ἀντιπάλων ἀσϑένεια. Τῶν
γὰρ ἐπιτηδευόντων ἀρετὴν οἱ μὲν ἐν ψυχῇ μένῃ τὸ
χαλὸν ἐλρρρλβ φώλ Ἶ πράξεων ἐπαινετῶν ἀσκηταὶ
γενόμενοι, τερϑρείας, λόγων ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ, ἐπῃσϑη-

᾿

μένοι. Οἷς δὲ ἀμφότερα ἐξεγένετο, τὴν μὲν διά- 16
γοιαν εὐβουλίᾳ καὶ ἀγαϑοῖς ἔργοις, τοὺς δὲ λόγους

ταῖς περὶ αὐτοὺς τέχναις μάλιστα ὀχυρώσασϑαι, τού-
τοις μὲν οὖν πρὸς τὰς ἐριστικὰς ἐνίων ἁμίλλας ἀ ἅπαν-
τῶν ἐμπρεπὲς, οἷς τοὺς ἐναντίους ἀμύνονται » πεπο--
θισμένοις ἐξ ἑτοίμου. Τοῖς δὲ προτέροις οὐδεμία
ἀσφάλεια. 71 Ὁμνοὶ γὰρ πρὸς ὡπλισμένους τίνες ἂν
ἰσοχρατῶς ἀπομάχεσϑαι δυνηϑεῖεν " ὅπότε καὶ παρε-
σκευασμένοις. ἀγὼν ἄνισος; Ὃ τοίνυν βελ. τέχνας
μὲν λόγων οὐχ ἔμιαϑε ὲ διανοίᾳ δὲ μόνῃ τὸ καλὰν οἷ-
δὲν". οὗ χάριν τὴν εἰς τὸ πεδίον ἄφιξιν ἐχρῆν παραι-

τήσασϑαι, καὶ τῆς τοῦ δυςμενοῦς. προχλήσεως ἀλο-

“᾿

»
᾿

γῆσαι.. Ἥττης γὰρ πᾶς ὄκνος ἀμείνων. Τὸν δὲ Ὶ

ὕκνον τοῦτον οἱ μὲν ἐχϑοοὶ δειλίαν, ἀσφάλειαν. δὲ οἱ

᾿ φίλοι προφαγορεύουσι" φίλοις δὲ πρὸ δυςμενῶν, ἅτε
ἀψευδοῦσι, πιστευτέον.

ᾧ, 12, Οὗ χάριν δρᾷς, ὅτι ἸΠωῦσῆς, τοὺς. ἐν

ΟὔῸΡ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΗῚ ΝΠ), (. 12,13. 279

«Αϊγύπτῳ τῷ σώματι σοφιστὰς, οὺς φαρμαχέας ὄνο--
μάζξει, παραιτεῖται " "σοφισμάτων γὰρ τέχναις χαὶ
ἀπάταις ἤϑη χρηστὰ τρύπων φαρμακεύεται καὶ δια--
99 φϑείρεται, φάσκων τὸ “ μὴ εἶναι εὔλογος" } ἴσον

τῷ, μήτε πεφυχέναι πρὸς τὴν τῶν λόγων χαὶ πιϑα--
γῶν εἰκαστικὴν θητορείαν » ἔπειϑ᾽ ἑξῆς διαβεβαιούμε-
γος, ὅτι οὐ “μόνον οὐκ εὔλογος, ἀλλὰ χαὶ παντελῶς
“ἄλογός; πὲ ἐστιν" ἄλογος δὲ . οὐχ ὡς φαμεν τὰ μὴ
λογιχὰ τῶν ζώων » ἄλλ᾽ ὃ. ἡ δικαιῶν τῷ διὰ τοῦ
φωνγητηρίου. ὀργάνου λόγῳ χοῆσϑαι, μόνῃ 'δὲ σημει--
οὕμενος καὶ ἐνσφραγιζόμενος διανοίᾳ τὰ τῆς ἀλη-
ϑοῦς σοφίας ,. ἥτις ἀγτίϑετός ἐστι ψευδεῖ σοφιστείᾳ,
ϑεωρήματα. Καὶ οὐ βαδιεῖται πρότερον εἰς “ἴγυ--
πτον, οὐδ᾽ εἰς ἅμιλλαν ἀφίξεται τοῖς αὐτῆς σοφε-
σταῖς, πρὶν ἢ τὸν προφ ορικὸν ἄχρως ἀσκηϑῆναι λόγον"
τὰς πρὸς ἑρμηνείαν ἁπάσας ἰδέας ἀναδείξαντος χαὶ τε-
λειώσαντος ϑεοῦ, διὰ τῆς “Ἱαρὼν «χειροτονίας, ὃν ἀδελ-
φὸν Π]Πωῦσέως ὄντα, στόμα. καὶ ἑρμηνέα καὶ“ προφή-
τη» δ᾽) εἴωϑε καλεῖν. Πάντα γὰρ ταῦτα τῷ λό-
γῳ συμβέβηκεν »Ῥῷ ἀδελφός, ἐστι διανοίας. ἹΠηγὴ
γὰρ λόγων διάνοια οοὐχοαὲ στόμιον αὐτῆς λόγος, ὅτι
τὰ “ἐνθυμήματα πάντα διὰ τούτου καϑάπερ γάματα
ἀπὸ γῆς εἰς τὸ ἐμφανὲς ἐπιῤῥέοντα » ἀναχεῖται. Καὶ
ἑρμηνεὺς ἐστιν » ὧν ἐν τῷ ἑαυτῆς βουλευτηρίῳ βε-
βούλευχεν" ἔτι μέντοι καὶ προφήτης χαὶ ϑεοπρό-
πος, ὧν ἐξ ἀδύτων καὶ ἀοράτων χρησμωδοῦσα οὐ
παΐεται.

ᾧ. 13. Τοῦτον μὲν. οὖν τὸν τρόπον ἐναντιοῦσθαι
τοῖς περὶ τὰ δόγματα ἐριστικοῖς χρήσιμον. Τ' Ἔγυμνα-
᾿σμένοι γὰρ περὶ τὰς τῶν λόγων ἰδέας, οὐκ ἔτ᾽ ἐπ᾿ 163
ἀπειρίᾳ σοφιστικῶν παλαισμάτων ὀκλάσομεν. Ἔξα-Ῥ,
ναστάντες δὲ καὶ διερεισάμενοι, τὰς ἐντέχνους αὐτῶν
περιπλοκὲς εὐμαρῶς ἐκδυσόμεϑα. Οἱ δὲ ἅπαξ εὕρε-
ϑέντες σκιαμάχων, ἀλλ᾽ οὐκ ἀγωνιστῶν ἐπιδείκνυσθαι

Ὁ) Ἐχοὰ, 4, 10. --- ῬῺ Ἐχοὰᾶ, 6, 12. --- 5") Ἐχοὰ, 7, 1.
Δα ἃ

980 ΟὔῸΡ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚ ΠΥ510. {.13..14,.

δόξουσι δύναμιν. Καὶ γὰρ ἐχεῖνοι χαϑ' ἑαυτοὺς μὲν. :
χειρονομοῦντες εὐδοκιμοῦ σι, πρὸς δὲ ἅμιλλαν. ἐλϑόν-
τὲς οὐ μετρίως ἀδοξοῦσιν. Εἰ δέ τις τὴν μὲν ψψυ-.
χὴν ἀρεταῖς ἁπάσαις κεχόσμηται, τέχνας δὲ λόγων,
οὐχ ἐμελέτησεν, ἡσυχίᾳ χρώμενος ἀσφάλειαν γέρας.
ἀκίνδυνον ἕῦ ἐρήσεται. “Παρελϑὼν δὲ, ὡς Ἄβελ, εἰς
σοφιστικὸν ἀγῶνα, πρὶν διερείσασϑ'ιαι πεσεῖται. Κα-
ϑάπερ γὰρ ἐν ἰατρικῇ τινὲς μὲν. ϑεραπεύειν εἰδότες
πάντα σχεδὸν πάϑη χαὶ “νοσήματα καὶ ἀῤῥωστήματα,
λόγον οὐδενὸς αὐτῶν οὔτ᾽ ἀληϑῆ, οὔτ᾽ εἰκότα ἄπο--:
δοῦναι δύνανται. Οἱ δὲ ἔμπαλιν τὰ μὲν περὶ λόγους
εἰσὶ δεινοὶ, σημείων καὶ αἰτιῶν καὶ “ϑεραπείας, ἐξὸ
ὧν ἢ τέχγη συνέστηχεν, ἑρμηνεῖς ἄριστοι" τὰ δὲ
πρὸς καμγύντων ἐπιμέλειαν σωμάτων φαυλότατοι,,

200 τῶν εἷς ἴασιν ἀλλ᾽ οὐ ὑδὲ τὸ ἐιχρότατον παρασχεῖν

Με ἱκαγοί. Τὸν αὐτὸν τρόπον οἵ μὲν τῆς δι᾽ ἔργων
ἀσκηταὶ σοφίας πολλάκις λόγων ἠμέλησαν, οἵ δὲ τὰς
ἐν λόγῳ τέχνας ἀναδιδαχϑέντες οὐδὲν ἐν ψυχῇ κα-᾿
λὸν παΐδευμια ἐθησαυρίσαντο. Τούτους μὲν οὖν
ἀχαλίνῳ χεχρημένους γλώττῃ μετ᾽ αὐϑαδείας ϑρα-
σύγνεσϑαι, παράδοξον οὐδὲν, ἀπόνοιαν -ἣν ἐξ ἀρχῆς
ἐμελέτησαν ἐπιδεικνύντας. ᾿Ἐχείνοις δὲ ὥςπερ ἰατροῖς
τὸ ὑγιάζον τὰς ψυχῆς “γόσους τὲ χαὶ κῆρας ἀναδι-
δαχϑεῖσι “ιέρος ἐπέχειν ἀναγκαῖον, μιέχρις ἂν ὃ ϑεὸ τὸ
χαὶ τὸν ἑρμηνέα ἄριστον χκατασχευάσῃ, τάς τοῦ λέ-
“κω πηγὰς ἀνομβρήσας Χαὶ ἀναδείξας αὐτῷ.

“ὃς 14. Σόμφορον οὖν ἦν εὐλαβείᾳ, σωτηρίῳ
ἀρετῇ ; χρησάμενον τὸν Ζ3βελ οἶχοι καταμεῖναι, τῆς
εἷς ᾿τὸν ἐριστιχὸν καὶ φιλόνειχον ἀγῶνα προκλήσεως
ἀλογήσαντα, μιμησάμενον “Ῥεβέκκαν »"τὴν ὑπομονὴν,
ἥτις, ἀπειλοῦντος Ἡσαῦ τοῦ χαχίας ϑιασώτου, τὸν
ἀρετῆς ἀσχητὴν Ἰακὼβ ᾿ἀναχωρῆσαι τῷ μέλλοντι
ἐπιβουλεύεσϑαι παραγγέλλει, “μέχρις ἂν ἐχεῖνος τῆς
ἐπ᾿ αὐτῷ σχετλίου λύττης ἀνῇ ἢ: Καὶ γὰρ ἀφόρητὸν
τινα ἀπειλὴν ἐπανατείνεται ,᾿ φάσκων, “ ᾿Εγγισάτωσαν
᾿αἵ ἡμέραι τοῦ πένϑους τοῦ πατρός μου, ἵνα ἀπὸο-

͵ ΣΣῸΝ ᾿
ΟὔΟΡ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΉΙ ἼΝΞΤΓΌ. ξ. 14.105. 281

κτείνω Ἰακιὸβ' τὸν ἀδελφόν μου. Ἐπ αὶ ὕχεται γὰ
μόνον. τὸ ἀπαϑὲς εἶδος ἐν γενέσεέ; τὸν ᾿Ισαὰκ, ᾧ
χρησμός ἐστι “μὴ χαταβῆναι εἷς ἴγυπτον; ῳ Ἦν ἀλόγῳ
πάϑει χρῆσϑαι: ὃ ΩΣ δοχῶ, ἡδονῆς ἢ Νύπης "ἢ τινος
ἄλλου πάϑους κέντροις. τρωϑήσηται" δηλῶν ὡς ὃ
᾿ ἀτελέστερος χαὶ ἐπιπόνῳ προκοπῇ χρώμενος οὐ τραῦμα ἡ
μόνον, ἀλλὰ χαὶ ᾿παντελῆ φϑορὰν δέξεται: 13. μέν-164
τοι χρηστὸς. ᾿ϑεὸς οὔτε ἁλωτὸν πάϑει τὸ ἀτριύτου Ρ.
γένους εἶδος ἐργάσεται; οὔτε τὴν ἀρετῆς ἄσκησιν ἐπ᾽.
ὀλέϑρῳ ἱφονῶντι καὶ δαιμονῶντι ἐχδώσει. ΧΩ ὃ. καὶ
τὸ πἰκιρεδίαψησνν “᾿βνέστη Ἰάϊν" ἐπὶ 9ελ. τὸν ἄδελ-
φὸν αὑτοῦ, “οἱ ἀπέχτεινεν αὐτὸν,» ἰάνάν κατὰ μὲν
4ὴν πρόὕχειρον. αν τασίαν ὑποβάλλει» ὅτι Ἰβε) ἀνήα
Ὅηται". κατὰ δὲ τὴν ἀκριβεστάτην. "ἐξέτασιν, ὕτι αὐ--
τὸς ὃ Κάϊν ὑφ᾽ ᾿ἑαυτοῦ. Ὥςϑ'᾽ οὕτως ἀναγνωστέον,
“ἀνέστη Κάϊν καὶ ἀπέκτεινεν ἑαυτὸν,» ἀλλ᾽ οὐχὶ ἕτε-
γ' εἰχότως δὲ τοῦτο ἕπαϑεν. Ἡ γὰρ ἐξ αὑτῆς
᾿ἀνελοῖσα ψυχὴ τὸ φιλάρετον καὶ φιλόϑεον δόγμα,
τὸν τῆς ᾿ἀρετῆς τέϑνηκχε βίον; ὥς θ᾽" ὃ Ἴβελ, τὸ" πα-
θαδοξύτατον, "ἀνήρηταί τὲ καὶ" ἑῇ. “νῇρ ηταὶ μὲν
ἐκ τῆς τοῦ ἄφρονος διανοίας, ζῇ δὲ τὴν ἐν ϑεῷ ζω-
τὴν εὐδαίμονα. Π]ὰρτυρήσει δὲ τὸ χρησϑὲν λόγιον,
ἐν ᾧ φωνῇ χρώμενος, καὶ "βοῶν 1) ὃ πέπονϑεν
ὑπὸ καχοῦ συνϑέτου τηλαυγῶς εὑρίσχεται. Πῶς γὰρ
ὃ ὐαϑν ὧν διαλέγεσθαι δυ γατός;
Ἐ τᾷ, 5... μὲν" δὴ συφὴς τεϑνηχέναι δοχῶν τὸν
Ο1. ὡβαρεὸν βίο, ζῇ τὸν ἄφϑαρτον; δ᾽ δὲ φαῦ λὸς ζῶν
τὸν ἐν χαχίᾳ', τέϑνηπε τὸν εὐδαίκονα. Ἐπὶ "μὲν
γὰρ τῶν διεστηκότων ζώων: τὲ χαὶ κοινῶν σωμάτων
ἥὅτερα μὲν τὰ ποιοῦντα, ἕτερα. δὲ εἶναι τὰ; πάσχοντα
᾿δυγατὸν καὶ ῥάδιον. Ὁπότε γὰρ πατὴρ υἱὸν τύπτει
σωφφονίζων», ἢ διδάσκαλος γυκόριμον, ἕτερος ὃ τύ-
πτωῶν, καὶ ἕτερος ὃ τυπτόμενός ἐστιν" ἐπὶ δὲ τῶν

Οὐ ΒΘ εη. 22, 41. - ον δὴ; 26; 2, ᾿-- τ) Θοπν 4, 8.
1) Θοι. 4, 10,

282 ΟΟ. ὉΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΙ ΊΝΘΙΘ. (. 16.16.

ἡνωμένων περὶ ὃ τὸ ποιεῖν καὶ τὸ “πάσχειν εὑρίσκε- ᾿
ται, καὶ οὔτε ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ, οὔτε ἕτερον » ἀλλὰ
κατὰ, τὸν αὐτὸν, καὶ τὸ αὐτό. ᾿Επειδὰν γοῦν ἀϑλη-
τὴς ἑαυτὸν τοῦ γυμνάσασϑαι χάριν ἀνατρίβῃ » πάν-
τως τρίϑεται. » καὶ εἴ τις μέντοι παίει ἑαυτὸν, παίε-
ται καὶ τιτριύσκεται ᾿: χαὶ ,γὰρ ὃ πηρῶν καὶ κτείνων
ἑαυτὸν ᾽ πηροῦται καὶ χτείνεται. Πρὸς τί δὴ ταῦτ᾽
εἶπον; Ὅτι τὴν ψυχὴν οὐ τῶν διεστηκότων » ἀλλὰ
- τῶν ἡνωμένων οὖσαν, ἀνάγκη πάσχειν ὃ ποιεῖν δὸ-
κεῖ, χκαϑάπερ ἀμέλει χαὶ γῦν" δόξασα γὰρ ἀνελεῖν.
τὸ ϑεοφιλέστατον. δόγμα : “ἑαυτὴν ἀνήρηκε. άρ-
τυς δὲ «Ἱάμεχ, ὃ τῆς Κάϊν ἀσεβείας ἔκγονος, ὃς
φησι γυναιξὶ ταῖς. ἑαυτοῦ, δυσὶ γνώμωις ἀγγώμοσιν,
“Ἄνδρα ἀπέκχτεινα εἷς τραῦμα ἐμοὶ ᾿ καὶ νεανίσχον.
εἰς μώλωπα ἐμοί, ἢ 4Ζῆλον γὰρ, ὅτι εἴ“ τις τὸν
ἀνδρίας λόγον χτείνει ἷ ἑαυτὸν ἐναντίῳ νόσῳ τιτρώ-
σχει δειλίας " καὶ εἴ τις τὴν ἀνηβῶσαν. ἰσχὺν. ἐν
ἀσκήσει τῶν χαλῶν ἀναιρεῖ, πληγὰς καὶ μεγάλας αἴ--
κίας μετ᾽ οὐ μετρίας αἰσχύνης ἐπιφέρει. ἑαυτῷ. «1ε-
γει μέντοι καὶ ἢ ὑπομονὴ, ᾿ἦ) ὃ ὅτι ἐὰν ἄσκησις ἄναι-
φεϑῇ χαὶ προχοπὴ » οὐχ ἕν μόνον ἔχγονον, ἀλλὰ καὶ
τὰ ἄλλα ἀποβάλλει, “ ἀτεχνίαν᾽" ἐνδειξαμένη, παν--
τελῆ.-

ᾧ. 10. “ὩὭςπερ δὲ ὃ βλάπτων τὸν ἀστεῖον ἐπι-
δέδεικται ζημιῶν ὃ ἑαυτὸν " οὕτω χαὶ ὃ προνομίας τοὺς
ἀμείνους ἀξιῶν λόγῳ μὲν «ἐχείνοις, ἔργῳ, δὲ αὖ- 16
τῷ περιποιεῖται ἀγαϑόν. ,Παρτυρεῖ δέ μου τῷ λόγῳ

ἢ φέσις, καὶ τὰ ἀχολούϑως αὐτῇ γομοϑετηϑέντα.,
Διείρηται γὰρ ἄντικρυς χαὶ σαφῶς οὕτω, “Τίμα τὸν
πατέρα χαὶ τὴν μητέρα, ἵνα εὖ σοι γένηται, ἐπυλνν,
οὐχὶ τοῖς τιμωμένοις, φησὶν; ἀλλὰ σοί. Ἐάν τὲ γὰρ,
τὸν νοῦν ὡς πατέρα τοῦ. 'συγχρίματος,. ἐάν τε τὴν
αἴσϑησιν ὡς μητέρα διὰ τιμῆς ἔχωμεν, εὖ πρὸς ἐκεί-

4“) 66. 4, 38. --- “Ὁ 1. ο. ἈΘθϑοοα, α6π. 327; 45. --- "1 Ἐχοὰ,

20, 12. ΕΝ

Οὔ ὨΕΊΤ. ΡΟΤΙΟΒΙ ΊΝΞΙ.. (. 16.17. 288

ψῶὼν αὐτοὶ πεισόμεϑα. Τιμὴ δὲ τοῦ μὲν νοῦ διὰ
τῶν συμφερόντων, ἀλλὰ μὴ διὰ τῶν ἡδέων ϑερα-
πεύεσϑαι" πάντα δὲ τὰ ἀπ᾽ ἀρετῆς συμφέροντα. Τῆς
δὲ αἰσϑήσεως, τὸ μὴ ἀφεϑῆναι ῥύμῃ μιᾷ φέρεσϑαι
πρὸς τὰ ἐκτὸς «αἰσϑητὰ, ἐγχαλινωϑῆναι δὲ ὑπὸ γοῦ,
κυβερνᾶν χαὶ ἡνιοχεῖν, τὰς ἀλόγους ἐν ἡμῖν δυνάμεις
ἐπισταμένου. "Ἐὰν μὲν οὖν ἧς εἶπον ἑκάτερον λάχῃ
τιμῆς, αἰσϑησίς τε καὶ νοῦς, ἀνάγκη τὸν χεχρημέ-
γον ἀμφοτέροις ἐμὲ εὐεργετεῖσϑιαι" ἐὰν δὲ πόῤῥω τὸν
λόγον ἀπὸ ,οῦ χαὶ αἰσϑήσεως ἀπαγαγὼν πατέρα μὲν
02 τὸν γεννήσαντα κόσμον, μητέρα δὲ τὴν σοφίαν, δι᾿
1τἧς ἀπετελέσϑη τὸ πᾶν, τιμῆς ἀξιώσῃς, αὐτὸς εὖ
πείσῃ. “Τεἴται γὰρ οὐδενὸς, οὔτε. ὃ πλήρης. ϑεὸς;
οὔτε ἢ ἄκρα καὶ παντελὴς ἐπιστήμη ὥςτε τὸν ὃε-
ραπευτικὸν τούτων μὴ τοὺς ϑεραπευομένους ἀνενδε--
εἴς ὄντας, ἀλλ᾽ ἑαυτὸν μάλιστα ὠφελεῖν. Ἱππικὴ
μὲν «γὰρ καὶ σχυλαχευτικὴ ἐπιστήμη ἢ ϑεραπεία ἥ
μὲν ἵππων ἢ δὲ “σκυλάκων οὖσα, πορίζει τοῖς ζώοις.
"τὰ ὠφέλιμα, ὧν ἐχεῖνα δεῖται" μὴ πορίζουσα δὲ
ἀμελεῖν. ἂν δοκοίη. Τὴν δὲ εὐσέβειαν, ϑεοῦ ϑεῤα-
ϑείαν ὑπάρχουσαν, οὐ ϑέμς ποριστικὴν εἰπεῖν τῶν
-ὠφελησόντων τὸ ϑεῖον. ᾿Ὡφελεῖται ἐιὲν γὰρ ὑπ᾽ οὐ-
δεγὸς ὁ ἅτε μήτε ἐνδεὲς ὦ ὃν; “μήτε τινὸς τὸ ἐν ἅπασιν
αὐτοῦ κρεῖττον πεφυχότος ὀνῆσαι" τὸ ἐναντίον δὲ τὰ
σύμπαντα συνεχῶς καὶ ἀπαύστως ὠφελεῖς Ὥςτε ὅ ὅταν
τὴν εὐσέϑειαν λέγωμεν εἶναι ϑεοῦ ϑεραπείαν, ὑπηρε--
σίαν τινὰ τοιαύτην εἶναί φαμεν, δποίαν δοῦλοι, δε-
σπύταις, τὸ χελευόμενον ἀόκνως, ποιεῖν ἐγνωκότες,
ὑπηρετοῦσι. “Πιοίσει δὲ πάλιν, ὅτι οἱ μὲν δεσπόται
ὑπηφεσίας ἐνδεεῖς, ὃ δὲ ϑεὸς οὐ χρεῖος" ὥςτε ἐχεί-
οις μὲν τὰ ὠφελήσοντα αὐτοὺς ὑπηρετοῦσι, τῷ δὲ
οὐδὲν ἔξω φιλοδεσπύτου γγώμης παρέξουσι. Ἠει-
τιῶσαι μὲν “γὰρ οὐδὲν εὑρήσουσι, τῶν δεσποτικῶν
πάντων ἐξ ἀρχῆς ὄντων ἀρίστων" μεγάλα δὲ αὑτοὺς
πα, γνωρισϑῆναι ϑεῷ προμηϑού ἱεγοι. ----
ἧ. 17. Ταῦτα μὲν οἷν ἱκανῶς εἰρῆσϑαι νομίζω

νΆ 5 - τοὐδι χα

28 ΟὔῸ ΡΕΤ. ΡΟΤΙΟΕΙ ἸΝΒ19. ἐ. 17..
πρὸς τοὺς εὖ ἢ χακῶς ἑτέρους ποιεῖν δοκοῦντας " εὗ--
, ᾿ ς Ν ΙΑ 9 - λ ν “Ὁ
ρέϑησαν γὰρ ἑαυτοὺς ἑκάτερον δρῶντες. Τὰ δὲ ἑξῆς
ἐρευνήσωμεν. Ἔστι δὲ πεῦσις τοιαύτη, “Ποῦ .βελ 6.
δ᾽ ἀδελφός σου; Ὁ Πρὸς ἣν ἀποκρίνεται, “Οὐ γι-Ῥ
νώσκω, μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου εἰμὶ ἐγώ; Οὐχ-
οὖν ἄξιον διαπορῆσαι εἰ κυρίως ἐνδέχεται πυνϑάνε-
σϑάι ϑεόν. ὋὉ γὰρ ἐρωτῶν ἢ πυνθανόμενος περὶ
ὧν ἀγνοεῖ ἐρωτᾷ τὲ καὶ πυνϑάνεται, ζητῶν ἀπόκρι-᾿
σιν ἐξ ἧς ὃ μὴ οἶδεν εἴσεται" πάντα δὲ ϑεῷ γνώριμα,
οὐ τὰ παρόντα μόνον καὶ παρεληλυϑότα, ἀλλὰ καὶ
τὰ μέλλοντα. Τί οὖν καὶ ἀποκρίσεως ὄφελος μὴ μελ--
λούσης τινὰ περιποιεῖν τῷ πυνϑανομένῳ κατάληψιν;
ἡπλχὰ ῥητέον, ὅτι" τοιαῦτα οὐ πέφυκεν ὑπὸ τοῦ αἰ-
τίου χυρίιολογεῖσθαι, ἀλλ᾽ ὥςπερ ψεῖδος λέγειν ἐστὶ
ἰὴ ψευδόμενον, οὕτω καὶ ἐρώτημα καὶ πύσμα προ-
φέρεσθαι μήτε ἐρωτῶντα, μήτε πονϑανόμενον. Τ-
γος οὖν ἕγεκα, φήσει τις ἴσως, λέγεται τοιαῦτα; Ἵνα
ἡ μέλλουσα τὰς ἀποχρίσεις ποιεῖσϑαι ψυχὴ δι ἑαυ-
τῆς ἐλέγχῃ τὰ περὺ ὧν εὖ ἢ κακῶς ἀποφαίνεται,
μήτε χανϑηγόρῳ ν μήτε συναγωνιστῇ χοωμένη ἑτέρῳ.

208 Ἐπεὶ χαὶ τὸν σοφὸν ὅπότε ἀνερωτῷ, “Ποῦ ἐστί

ἐ ᾿Ξ ΄. Ν
Μ σοι ἡ ἀρετή; 5 -- ἧ τὸν βῥαὺμ λέγω περὶ “Σάῤ--
ὁὰς.-- οὐκ ἀγγοῶν ἐρωτᾷς ἀλλὰ, δεῖν οἰόμενος αὖ--

ν 2 , ( τ -» ᾿ » κι γ 2
τὸν ἀποχοίνεσϑαι, ἕνεκα τοῦ τὸν ἔπαίνον τὸν ἐξ αὖ--
τοῦ τοῦ λέγοντός φησι παραστῆσαι. Φησὶ γοῦν,
. κα ϑ, ἐς 1. Χ "Ὶ - 3 9ι , - -φ- Ὁ
ὅ7ε εἶπεν, Ἰδοῦ ἐν τῇ σκην, ᾿ τουτέστι, τῇ ψυχῇ.
Ὑἱ οὖν τὸ ἐκ τῆς ἀποκρίσεως ἐπαινετῶν; Ιδοὺ τὴν.
3 δὲν Ὁ ἐὰν Ὡ 2.) “- «ἃ ω
ἀρετὴν, ἱφησινν ἐχοΣ πὰρ ἐμαυτῷ, καϑάπερ. τι χξι
ἐἤλιον, καὶ διὰ τοῦτ᾽ εὐϑὺς εὐδαιμιονῶ. "Χρῆδις
Ν " ΕΣ ,ὔ ᾿ 2 - Ἁ γ 7 ᾿Ὶ
γὰρ χαὶ ἀπόλαυσις ἀρετῆς, τὸ εὔδαιμον, οὐ ψιλή,
- » νὰν ν Χ
μόνον χτῆσις:. Χρῆσϑαι δ᾽ οὐχ ἂν δυναίμην, εἰ μὴ
ν “- - ᾿
σὺ καϑεὶς ἐξ οὐρανοῦ τὰ σπέρματα ἀπεργάσαιο αὖ-
τὸς ἐγχέμονα, ἣ δὲ τὸ εὐδαιμονίας γένος ἀποτέκοι,
νι Ν, 2 «ἡ ΤΥ , Ὁ Ἃ - ΡῚ - .Ὰ ᾧ
τὸν Ἰσαάκ: Εὐδαιμονίαν δὲ χρῆσιν ἀρετῆς τελείας

Ὁ Ὅδαι. 4, 9. --- “Ὁ ὅοπ. 18, 9.

᾿ΟὔῸΒ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΆΠΙΝΒΤΟ. ἡ. 17---αϑ. 38ὅ

ἐν βίῳ τελείῳ, γνενόηχα.. Παρ᾽ ὃ. καὶ τῆς προαιρέ-

σεως ἀγάμενος αὐτὸν, ὁμολογεῖ τελεςφορήσειν χαι-

ρίως ἃ ἠτήσατο.

. 18, Τούτῳ μὲν οὖν ἧ ἀπόκρισις ἔπαινον ἤ-
γέγχεὲν., ὁμολογοῦντι μηδὲ τὴν ἀρετὴν, “ἄνευ ϑείας
ἐπιφροσύνης ; ἱκανὴν ἐξ ἑαυτῆς ὠφελεῖν εἶναι" τῷ δὲ
Κάϊν ἀκολούϑως Ψύόγον, φάσκοντι μὴ εἰδέναι, ποῦ
ὃ δολοφονηϑείς, ἐστι παρ᾽ αὐτοῦ. “ὄξει. γὰρ τὸν
ἀκούοντα ἀπατῆσαι, ὡς. οὐ πάντα διορῶντα, καὶ
τὴν ἀπάτην ἢ μέλλει χοῆσϑαι οὐ προκατειληφότα.
Ἔχϑεσμος δὲ καὶ ἔχφυλος. πᾶς ὃ τὸν τοῦ ϑεοῦ
ὀφθαλμὸν οἱόμιενός τι παρορᾶν. ὋὉ δέ γε καὶ ἐπι-
γεαγιεύξται φάσχων, Ζ Ἰ]ὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μου
εἰμὶ ἐγώ; εὐ Πάνυ γὰρ εἴποιμεν. ἀϑλίως ἔμελλε
βιώσεσϑαι, εἰ΄ σὲ ιφρουρὸν χαὶ φύλακα ἥ φύσις ἀγα-
ϑοῦ τοσούτου κατέστησεν. Ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅτι τὴν τῶν
ἁγίων διατήρησίν τε χαὶ φυλακὴν οὐ τοῖς ἐπιτυ-
χοῦσιν ὃ γομοϑέτης. , ἀλλὰ τοῖς τὰς γγώμας ἱερωτά-
τοις «Τευΐταις ἐ ἐπιτρέπει; Ὧν ἀ ἀγάξιος κλῆρος γῆ καὶ 1601
ὕδωρ καὶ ἀὴρ, ἕτε δὲ οὐρανὸς χαὶ πᾶς ὃ χύσμος.
ἐνομίσϑη" μόγος δὲ ἀξιόχρεως ὃ “δημιουργὸς , ᾧ προς-.
πειρεύγασιν », ἱχέται γνήσιοι καὶ θεράποντες ἑαυτοῦ
γινόμενοι, τὸ φιλοδέσποτον διὰ τῆς συνεχοῦς ὑπηρε-
σίας καὶ τῆς τῶν ἐπιτραπέντων ἀρανοτάτης ἐπιδει-
χνύμενοι φυλακῆς.

ᾧ. 19. Καὶ οὐδ᾽ ἅπασιν ἐξεγένετο τοῖς ἱχέταις
γεγέσϑαι φύλαξιν. ἱερῶν, ἀλλ᾽ οἵτινες ἀριϑμὸν πιεγτη-
χκοστὸν ἔλαχον, ἄφεσιν καὶ ἐλευθερίαν παντελῆ καὶ
ἐπάνοδον εἰς τὰς ἀρχαίας λήξεις. προκηρύττοντα.
“« Τοῦτο γὰρ, τ φησὶν, “ἐστὶ τὸ περὶ τῶν «“Ἰευϊτῶν.

4 “““πὸ πέντε καὶ εἴχοσιν ἐτῶν εἰςελεύσεται ἐνερ--
γεῖν ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἀπὸ πεῖ τήκοντα
ἐτῶν. ἀποστήσεται τῆς λειτουργίας, καὶ οὐκ ἐργάσεται
ἔτι, λατουργήδες δὲ ἀδελφὸς ἃ αὐτὸῦ " δ᾽ δὲ. φυλάξει

“2 6οη. 4, 9. ἷ “

386 ΟΥΟΡ ΒΕΤ. ΡΟΤΊΟΕΒΙ ΙΝ 510. ἐ. 19..

φυλακὰς ᾿ ἔργα δὲ οὐκ ἐργάσεται. ὑὴ Ἴ Οὐκοῦν τῷ
μὲν ἡμίσει τὴν τελειότητα -- τέλειος γὰρ ὃ πεντῆχο--
στὸς λόγος, ὃ δὲ τῶν πέντε καὶ εἴχοσιν ἥμισυ μέρος
--Ξ ἐνεργεῖν ἐπιτρέπει » καὶ δρᾶν τὰ ἅγια τὴν δι᾿ ἕρ-
γων ἀρεσκείαν ἐπιδεικνυμένῳ »,-- ἀρχὴ δὲ, ὡς ἔφη
τις τῶν πάλαι, τοῦ παντὸς ἥμισυ μέρος, --- τῷ δὲ
τελείῳ μηκέτι. πονεῖν, τὰ δὲ ὅσα ἐχ μελέτης καὶ πό-
γου περιεποιήσατο φυλάττειν. ἹΠὴ “γὰρ γενοίμην
ἀσχητὴς ὧν μὴ φύλαξ αὖϑις. Ἡ μὲν οὖν ἄσκησις
μέσον, οὐ τέλειον" γίνεται γὰρ ἐν οὐ τελείαις μὲν,
ἀκρότητος δὲ ἐφιεβέναις ψυχαῖς. Ἢ δὲ φυλακὴ παν-
τελὲς μνήμῃ τὰ ἀσκητὰ παραδοῦναι ϑεωρήματα τῶν
ἁγίων, , ἐπιστήμης καλὴν παυαχαταϑήκην φύλακι σιε-
στῇ, ἣ μόνη, τῶν λήϑης πολυμηχάνων δικτύων ἀλο-
γεῖ, Ὥςτε τὸν μνήμονα ὧν εἴμαϑεν, ὑγιῶς καὶ εὖ-
ϑυβόλ ως καλεῖ φύλαχα. Οὗτος δὲ πρότερον ἢ ἐγυ-
μνάζετο : μαϑητὴς ἢ ἢν, διδάσκοντος ἑτέρου" ὅπότε δὲ
ἱκανὸς φυλάττειν ἐγένετο : διδασχάλου δύναμιν χαὶ
τάξιν ἔλαχε, τὸν ἀδελφὸν εἰς. τὰς ὑπηρεσίας τῆς δια
δασκαλίας χειροτονήσας τὸν ἑαυτοῦ προφορικὸν λό-
70». «“Ζ]ἔγεται γὰρ, ὅτι νὴ λειτουργήσει ὃ 0 ἀδελφὸς αὖ-
τοῦ. Ὥςτε ὃ μὲν τοῦ ἀστείου νοῦς φύλαξ καὶ
ταμίας τῶν ἀρετῆς ἔσται δογμάτων. ὋὧὋ δὲ ἀδελφὸς
αὐτοῦ “λόγος λειτουργήσει, τοῖς παιδείαν μετιοῦσι τὺ
ἐὼν τῆς σοφίας δόγματά τε καὶ ϑευρήματα. 41
χαὶ ὃ Πωὐσῆς ἐν ταῖς εὐλογίαις «““εοΐ, πολλὰ χαὶ
ϑαυμάσια προειπὼν, ἐπιφέρει, ““Ἐφύλαξε τὰ ες τ
σου, καὶ τὴν διαϑήκην σου διετήρησεν" ἐφρε τι
ἑξῆς, ὉΣ ἈΥΘΙΘΤ τὰ δικαιώματά σου Ἰακὼβ : μ᾽
τὸν γόμον σου Ἰσραήλ. Ἔ Οὐχοῦν ὃ ὅτι καὶ λόγων καὶ
διαϑήκης ϑεοῦ φύλαξ ὃ ὃ ἀστεῖός ἐστιν ἐναργῶς παρί-.
στήσι. Καὶ μὴν ὅτι δικαιωμάτων καὶ νόμων ἕρμη-,
γεὺς καὶ ὑφηγητὴς ἄριστος πάλιν δεδήλωχε » τῆς μὲν
ἑρμηνείας διὰ συγγενιχοῦ ὀργάνου, τοῦ φωνητηφίου,

5") Νμη. 8,24 544. --- “") Νύπα, 8, 25. -- κ"2 θαι, 38,9. 1ο.

ΟὔΌ ΙΝ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΘΗῚ ΠΥ͂Θ10. {.19--.24.. 387

.

δήπου ᾽ συγισταμένης, τῆς δὲ φυλακῆς περὶ τὸν 168
γοῦν ἐξεταζομένης, ὃς μέγα ταμεῖον ὑπὸ φύσεως δη-Ὀ,
μμιουργηϑεὶς, , τὰς ἁπάντων καὶ σωμάτων καὶ πρᾶ-:
γμάτων͵ ἐννοίας εὐμαρῶς κεχώρηκεν. Ἐλυσιτέλει 'δὴ
τῷ φιλαύτῳ Κάϊν φυλάξαι τὸν Ἄβελ. Εἰ γὰρ διετή.-
ρῆσεν. αὐτὸν, κεχριμένου καὶ μέσου βίου μετεποιή"
σατ᾽ ἂν, ἀλλ᾽ οὐκ ἀμιγοῦς καὶ ἀκράτου κακίας ἐνε-"
φορήϑη. ---

)ὅ ᾧ. 20. Καὶ εἶπεν ὃ ϑεὸς, “Τί ἐποίησας ; Φωνὴ
ματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός μὲ ἐκ γῆς." Ἧς.
Τὸ ἐΆν τὰ ἐποίησας ᾿ καὶ ἀγανάκτησιν ἐμφαίνει ἐπὶ
οὐκ εὐαγεῖ πράξει, καὶ χλευασμὸν ἐπὶ τῷ “δολοφονῆ-
σαι δοκοῦντι. Ἡ μιὲν οὖν ἀγᾳνάκτησις. ἐπὶ τοῦ δε--
δρακότος γνώμῃ ,γίνεται ) ὅτι τὸ καλὸν ἀνελεῖν ἐβού--
λευσεν" ἢ δὲ χλεύη διὰ τὸ οἴεσθαι μὲν ἐπιβεβουλευ--
κέναι τῷ κρείττονι, ἐπιβεβουλευκέναι δὲ οὐχ ἐκείνῳ
μᾶλλον «ἢ ἑαυτῷ. Ζῇ μὲν γὰρ, ὡς καὶ πρότερον
ἔφην, ὃ τεϑγάναι δοκῶν » εἴ γε καὶ ἱκέτης ὧν ϑεοῦ
χαὶ φωνῇ χρώμενος εὑρίσχεται. Τέϑνηκε δὲ ὃ περι-
εἶναι νομιζόμενος. τὸν ψυχικὸν ϑάνατον, ἀρετῆς, χαϑ'
ἣν ἄξιος μόνην ἐστὶ ζῆν, ἀποχοινισϑείς. Ὥςτε καὶ
τὰ ΤῊΣ ἐποίησας ᾽ ἴσον εἶναι τῷ “οὐδὲν ἐποίησας,»
οὐδὲν ἤνυσας. Οὐδὲ γὰρ ὃ σοφιστὴς Βαλαὰμ, μά-
ταιος ὧν ὄχλος ἐναντίων καὶ μαχομένων δοξῶν, βου-
ληϑεὶς ἀρὰς τίϑεσϑαι χαὶ βλάπτειν τὸν ἀστεῖον,
ἴσχυσε, ““τοῦ ϑεοῦ τὰς κατάρας εἰς εὐλογίαν τρέ-
ποντος .᾽ ἐμϑρ ὃ ἵνα καὶ τῆς πανουργίας ἀπελέγξῃ τὸν.
ἄδικον, καὶ ἑαυτοῦ τὸ φιλάρετον παραστήσῃ.

ὑ, 21. “Πεφύκασι δὲ οἱ σοφισταὶ πολεμίοις χρῆς
σϑαι ταῖς ἐν αὑτοῖς δυνάμεσι Ἷ καὶ λόγων ἐνθυμή-
μασι, καὶ βουλευμάτων λόγοις ἀντιστατούντων καὶ
μηδαμῆ μηδαμῶς συνᾳδόντων. “Ἵποκναίουσι γοῦν

μῶν, τὰ ὦτα, τὴν δικαιοσύνην κοινωνικὸν » τὴν σω-
φροσύνην συμφέρον, τὴν ἐγχράτειαν ἀστεῖον, τὴν
ἀἀβτοιν,

9 Θο6πη. 4, 10. πρῦ ὌΠ Νυα, 28, 8.

ΟὔῸΡ ΒΕΤ. ῬΟΤΙΟΒῚ ΠΥΘΤΡ. ᾧ. 21... 388

εὐσέβειαν ὠφελιμώτατον, τὴν ἄλλην ἀρετὴν ὑγιές
γύτατόν τε χαὶ σωτήφιον ἀποφαίνοντες" καὶ πάλιν
τὴν ἀδικίαν ἄσπονδον, τὴν ἀκολασίαν νοσερὸν, τὴν
ἀσέθειαν ἔχϑεσμιον, τὴν ἄλλην καχίαν βλαβερώτατον
διεξιόντες. “Καὶ. ὅμως τὰ ἐναντία τοῖς λεγομένοις
φρονοῦντες. οὐ παίονται., “4λλ᾽ ὅταν όνησιν͵ καὶ
σωφροσύγην χαὶ δικαιοσύνην, χαὶ ΠΝ Υπέρος ὑμνῶσι,
τότε μάλιστα ἀφραίνοντες, ᾿ἀκολασταίνοντες, ἀδι-
κοῦντες, ἀσεβοῦντες, πάνϑ᾽ ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀνϑοώ-
πειὰ καὶ ϑεῖα συγχέοντἔς τε καὶ ἀγατρέπογτες εὐρί-
σχονται. Πρὸς. οὕς ἂν εἴποι τις ὀρϑῶς,. ὅπερ καὶ
ὃ χρησμὸς ἔφη. τῷ. Κάϊν" “17ἰ ἐποιήσατε; τί εἶρ--
γάσασϑε αὑτοὺς ἀγαθόν; : 7, οἱ τοσοῦτοι περὶ ἀρε-
τῆς. λόγοι τὴν ὑμετέραν ψυχὴν ὠφέλησαν ; ἫΝ τοῖ
βίου μικρὸν ἢ μέγα μέρος ἱπηνορϑώσασϑε; Τί δέ;
Οὐχὶ τὰ ἐναγτία διαβολὰς χαϑ ἑαυτῶν ἀληϑεῖς ἥ
ἠρανίσατε, ὅτι «συνϑέντες τὰ χαλὰ χαὶ τῷ λόγῳ. ψι-
λοσοφοῦντες. ἑριογεῖς μὲν ἄριστοι γεγόνατε, τὰ δ᾽
αἰθχίσξμ καὶ φρονοῦντες χαὶ ἐπιτηδεύον τες ἀεὶ ἁλί-
σχέσϑε Οὐ μὴν ἔτι. γε: ἕν. ταῖς ὑμετέραις Ψυχαῖς
τέϑγηχε τὰ καλὰ, τρπυ η. ἐΥσμὴν, κακῶν ε διὰ τοῦτο
ἕχαστος. ὑμῶν οὐ. περίεστιν. Ὥςπερ. γὰρ “μουσικοῦ
ἠθθτινος. ἢ γραμματικοῦ τὲ λευτήσαντος, ἢ μὲν. ἐν τοῖς
ΔΙ, ἀνδράσι μουσικὴ καὶ γρ ἀμματικὴ συγέφϑαρται ΝΑΙ
δὲ τούτων ἰδέαι μένουσι καὶ τρόπον τινὰ βιοῖσιν
ἰσοχοόγιοι. τῷ χύσμῳ, χκαϑ' ἃς οἵ τε ὄντες καὶ οἵἱ
μέλλο »τὲς διαδοχαῖς ταῖς ἐς ἀεὶ “μουσικοί τε καὶ γραμ-
μιατικοὶ γενήσονται" οὕτω χαὶ τὸ ἕν τίνι φρόνιμον
ἼῈ σῶφρον ἢ ἀνδρεῖον ἢ δίκαιον ἢ συνόλως σοφὸν
ἂν ἀναιρεϑῇ, οὐ δὲν ἧττον ἐν τῇ τοῦ παντὸς ἀϑα-
γάτου φύσει φρόνησις ἀϑάνατος Η καὶ ἀρετὴ σί Ἡπά-
σα ἄφϑαρτος ἐστηλίτευται, καϑ' ἣν χαὶ γῦν εἰσὶν
ἀστεῖοί τιν ἐς, καὶ αὖϑις γεν, σονται. Εἰ μὴ καὶ ἀν-
ϑρώπου τιγὸς τῶν “ἐν μέρει ϑάνατον. ,»φϑορὰν. ἐργά-
σασϑαι φήσομεν ἀνθϑρωπότητι » ἣν εἴτε “γένος, εἰτὶ
ἰδέαν, εἴτε ἐννόημια,, εἴθ᾽ ὅ τι. ποτὲ χρὴ χαλεῖν, ο'

ζητητικοὶ . τῶν. χυρίων ᾿ὀνομάτων εἴσονται. Ἱίαᾳ.
δφοαγὶς πολλάκις μυρίας ὅσας ἀπείρους οὐσίας τυ-
πώσασα ᾿ ᾿ πάντων "ἔστιν ὅτε τῶν τύπων , ἐξιτήλων
αὐταῖς οὐσίαις “γινομένων, ἐν τῇ! ἑαυτῆς φύσει μηδὲν
βλαβεῖσα 'χατὰ χώραν. ἔμεινεν. ἶτ᾽, οὐκ οἰόμεθα
τὰς ἀρετὰς, καὶ ἂν πάντες οἱ χαρακτῆρες οὃς ἐση-
μήναντο ταῖς τῶν προςεληλυϑότων ψυχαῖς, ὑπὸ μό-,
χϑηρᾶς διαίτης ἢ ἢ τινος ἑτέρας ἐξ αἰτίας ἐξίτηλοι γέ-
γωντᾶι, τὴν ἀρ νιον ἑαυτῶν. καὶ ἄφϑαρτον φύσιν
εἰςαεὶ σχήσειν ; Οὐκ εἰδότες οὖν οἱ παιδείας ἀ ἀμύητοι
διαφορὰς. οὔϑ᾽ “ὅλων πρὸς μέρη, οὔτε γενῶν πρὸς
εἴδη, οὔτε, τὰς ἐν τούτοις δμωνυμίας, πάντα διὰ πάνγ--
τῶν συγχέουσι καὶ φύρουσι.. “Τὸ πᾶς φίλαυτος,
- ἐπίκλησιν Κάϊν, διδαχϑήτω ὅτε τὸ ὅμώνυμον τοῦ
ΕΣ ἀνήρηχε, τὸ εἶδος. τὸ μέρος, τὸν ἀπεικονι-
σϑέντα τύπον, οὐ τὸ ἀρχέτυπον. » οὐ τὸ γένος, οὐ
τὴν ἰδέαν, ἅπερ. οἴεται μετὰ ζώων ἄφϑαρτα ὄντα
συνεφρϑαρκέναι. .«“εγέτω δή τις κατακερτομῶν αὖ-
τῷ καὶ ἐπιχλευάζων }9 ΜῈ πεπηίηκας,, ὠ κακόδαιμον;
Οὐχ ἣν μεὲν' δοκεῖς ἀγῃρηκέναι φιλόϑεον δόξαν, ζῇ
παρὰ, ϑεῷ; “Σαυτοῦ δὲ γέγονας αὐϑέντης »ᾧ μόνῳ
βιοῦν ἀνυπαιτίως ἠδύνασο, ἐξ ἐνέδρας. ἀνελών. -

ᾧ. 22. Πάνυ δὲ πεφώνηται, καὶ “πρὸς χάλλος
ἑρμηνείας καὶ πρὸς γοημάτων εὕρεσιν τὰ ἐπιλεγόμενα.
ταῦτα, “ Φωνὴ ματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός

μὲ ἐκ τῆς γῆς." 9 Ἡ μὲν οὖν κατὰ τὴν φράσιν
ὑψηγορία πᾶσι τοῖς μὴ λόγων. ἀμυήτοις γνώριμος.
Τὰ δὲ ἐμφαινόμενα νοήματα, ὡς ἂν οἷοί τε ὠμεξν,170
ἐπισκεψώμεθα" καὶ πρύτερόν γὲ περὶ τοῦ. αἵματος Ῥ.
Πολλαχοῦ μὲν γὰρ τῆς γνομοϑεσίας οὐσίαν τῆς ψυ-
"χῆς ἀποφαίνεται τὸ αἷμα, λέγων ἄντικρυς, «Ἡ γὰρ
ψυχὴ “πάσης σαρκὸς αἷμά ἐστεν. ὑ Ὁπότε δὲ
πρῶτον μετὰ τὴν. οὐρανοῦ ᾿καὶ γῆς καὶ τῶν μεταξὼ
γ7 γένεσιν ἐδημιούργει ἄνθρωπον. ὃ ζωοπλάστης » φη-

ΟὔῸΠ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚΙ ἸΝΘΤ0. (. 31.322, 389
β
β

“ Θθπ, 4; 10. .- Του, 17, 11.
Ἴ ΒΡ

200 ΟΥΟΌ ὈΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚΙ ΙΝ5[0. (. 22. 43.

σὶν ὅτι “ ἜἘνεφύσησεν. εἷς τὸ πρύςωπον αὐτοῦ πνεῦμα
ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὃ ἄνϑρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν, "ἢ
πάλαι διὰ τούτου παριστὰς » ὅτι πγεῦμά. ἐστιν ἢ
ψυχῆς. οὐσία. Καὶ μὴν τῶν ἐξ ἀρχῆς ὑποϑέσεων
ἄκρως εἴωθε διαμεμνῆσϑαι ν᾿ τὰ ἀχόλουϑα καὶ ὃμο-
λογούμενα τοῖς προτέροις δικαιῶν ἐφαρμόττειν. Οὐκ
ἂν οὖν πνεῦμα ψυχῆς οὐσίαν προειπὼν αἷμα διαφέ-
ρον σώματι αὖϑις ἔλεγεν, εἰ μὴ πρός τι τῶν ἀναγ-
καιοτάτων. καὶ συνεχτικωτάτων͵ τὴν ἀναφορὰν ἐποι--:
εἴτο. Τί οὖν λεκτέον ; Ἕκαστον ἢ ἡμῶν κατὰ "τὰς προς-
ἐχεῖς τιμὰς ἀριϑμῶν » δύο εἶναι συμβέβηκε ᾿ ζῶόν τε
καὶ ἄνϑρωπον. ἝἙκατέρῳ δὲ τούτων συγγενὴς δύνα-
μις τῶν κατὰ ψυχὴν ἀποκεκλήρωται" τῷ μὲν ἧ ζω--
τικὴ Σ καϑ' ἣν ζῶμεν, τῷ δὲ ἢ λογικὴ, ᾿χαϑ' ἣν λο--
γικοὶ γεγόναμεν. Τῆς μὲν οὖν ζωτικῆς μετέχει προ:
τὰ ἄλογα » τῆς δὲ λογικῆς οὐ “μετέχει μιὲν » ἄρχει δὲ
ὃ ϑεὸς, ἢ τοῦ πρεσβυτάτου λόγου πηγή. 4
ὁ. 285. Ἢ μὲν οὖν κοιγὴ πρὸς τὰ ἄλογα δύνα-
μις οὐσίαν ἔλαχεν αἷμα. Ἡ δὲ ἐκ τῆς λογικῆς ἀποῤ-
ὀυεῖσα πηγῆς, τὸ πνεῦμα, οὐκ ἀέρα κινούμενον, ἀλ-
λὰ τύπον τινὰ χαὶ χαρακτῆρα ϑείας. δυνάμεως Υ ἣν
ὀνόματι κυρίῳ ἸΠωῦσῆς εἰχόνα καλεῖ, δηλῶν ὃ ὅτι ἀρ-
χέτυπον μὲν φύσεως λογικῆς ὃ ϑεός. ἐστι, μίμημα
δὲ καὶ ἀπεικόνισμα ἄνϑρωπος" οὐ τὸ διφυὲς ζῶον,
ἀλλὰ τὸ τῆς ψυχῆς ἄριστον εἶδος, ὁ ὃ νοῦς χαὶ λόγος
χέχληται. Ζιὰ τοῦτο σαφχὸς μὲν “ψυχήν φησι τὸ
αἷμα, Ὧ5) εἰδὼς ὅτι ἢ σαρχῶν φύσις γοῦ μὲν οὐ με-
μοίραται ; ζωῆς δὲ, καϑάπερ καὶ ὅλον ἡμῶν τὸ σῶ-
μα, μετέχει. νϑρώπου δὲ ψυχὴν ὀνομάζει πγεῦμα,.
ἄνθρωπον οὐ τὸ σύγκριμα καλῶν, ὡς ἔφην, ἀλλὰ
τὸ ϑεοειδὲς ἐχεῖνο δημιούργημα , ᾧ "λογιζόμεϑα, οὐ Ἂ
τὰς ῥίζας εἷς οὐρανὸν ἔτεινε, χαὶ τῆς ὑστάτης τῶν
λεγομένων ἀπλανῶν ἁψῖδος ἐξῆψε. ἹΠόνον γὰρ δὴ
τῶν ἐπὶ γῆς φυτὸν οὐράνιον ὃ ϑεὸς ἄνθρωπον εἶρ-"

ἢ 6θ5. 2, 7. --ο "") Ὅοαν 2, 23.

ΟὔῸΡ ΡΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΓΙΝΘΙΌ. ξ. 28. 24. 291

γάσατο , τῶν μὲν ἄλλων τὰς κεφαλὰς πηξάμενος ἐν
χέρσῳ ,- κατωχάρα γὰρ πάντα, - ἀνθρώπου δὲ
εἰς τὸ ἄνω προαγαγὼν » ἵνα. τὰς τροφὰς ὀλυμπίους
χαὶ ἀφϑάρτους, ἀλλὰ μὴ γεώδεις καὶ φϑαρτὰς ἔχῃ:
Παρ᾽ ὃ χαὶ τοῦ σώματος ἡμῶν, τὸ μὲν ὅσον ἄἀναι-
σϑητότατον πλεῖστον ἀποστήσας λογισμοῦ, τὰς βά-
ἡαίνν γῇ προςεῤῥίζου" τὰς δὲ γοῦ »ϑορυφόρους αἰσϑή-
σεις. καὶ αὐτὸν ἐκεῖνον, “ποῤῥωτάτω. μὲν τῶν περὶ 174

208 γῆν ἐὶ ξῴχισε, ταῖς δὲ ἀέρος καὶ ἸΔΉΝΗ περιόδοις, .

᾿“Μιἀφϑάρτοις οὔσαις ᾽ ἐγεδήσατο.

β . 34, Μηχέτ᾽ οὖν ἀπορῶμεν, πῶς ἔγγοιαν ἔλα-
βεν ἄνθρωπος. ᾿ϑεοῦ τοῦ ἀειδοῦς » οἱ Π]ωύσέως γνώ- Ἷ
θιμοι" τὴν γὰρ αἰτίαν χρησμῷ μαϑὼν αὐτὸς ἡμῖν
ὑφηγήσατο. Ἔλεγε 'δὲ ὧδε. ἱῬυχὴν «οὐδεμίαν τῷ
σώματι ὃ ποιῶν εἰργάζετο ἱκανὴν ἐξ ἑαυτῆς τὸν
ποιητὴν ἰδεῖν. “Ἰογισάμενος δὲ μεγάλα ὀνήσειν τὸ
δημιούργημα, εἶ λάβοι τοῦ δημιουργήσαντος ἔγγοιαν
τ- εὐδαιμονίας γὰρ καὶ μακαριύτητὸς ὅρος οὗτος --
ἄνωϑεν ἐγέπνει τῆς ἰδίου ϑειότητος. Ἡ δὲ ἀοράτως
ἀοράτῳ ψυχῇ τοὺς ἑαυτῆς τύπους ἐνεσφραγίζετο, ὕ ἵν

μηδ᾽ ο περίγειος χῶρος. εἰχόνος ἀμοιρήσῃ ϑεοῦ. Τὸ
δ᾽ ἀρχέτυπον οὕτως ἦν ἄρα ἀειδὲς, ὥςτε καὶ ἧ εἰκὼν
οὐχ “ὁρατὴ », τυπωϑεῖσα μέντοι κατὸ τὸ παράδειγμα,
οὐκέτι ϑνητὰς ἀλλ᾽ ἀϑανάτους ἐννοίας ἐδέχετο. Πῶς
γὰρ ἂν ϑνητὴ φύσις μένειν ἅμα. χαὶ ἀποδημεῖν ἠδύ-
γάτο, ἢ τὰ ἐνταῦϑα καὶ τὰ ἑτέρωϑι καϑορᾶν, ἢ
ϑάλατταν μὲν περιπλεῖν ἅπασαν, γῆν δὲ ἄχρι περά-
τῶν ἐπέρχεσϑαι , ἢ νόμων καὶ ἐψφῶν, ἢ συνόλως
πραγμάτων καὶ σωμάτων ἐφάπτεσϑαι; Ἢ δίχα τῶν
ἐπιγείων καὶ τὰ μετάρσια καταλαμβάνειν ᾽ ἀέρα χαὺ
τροπὰς αὐτοῦ, καὶ καιρῶν ἰδιότητας, καὶ ὅσα ταῖς
ἐτησίοις ὥραις καινουργούμενά τὲ καὶ ἐξ ἔϑους “ἀπο-
τελεῖται; Ἢ πάλιν δι ἀέρος εἰς οὐρανὸν ἀπὸ γῆς
ἀνίπτασϑαι ᾿ καὶ τὰς ἐν οὐρανῷ φύσεις ἐξετάζειν,
ὡς ἔχουσιν, ὡς κινοῦνται, τίνες ὅροι τῆς κινήσεις
ἀρχῆς χαὶ τέλους αὐταῖς, πῶς ἀλλήλαις τε χαὶ τῷ
Β δὲ}

202 Οὔ ΘΕΤ.. ΡΟΤΙΟΆΙ ΙΝ 510. ᾿. 44. οὕ.

παντὶ κατά τι συγγενείας, δίκαιον ἁρμόζονται; Τέχνας
τε χαὶ ἐπιστήμας ἐπινοῆσαι , ὅσαι τά τε ἐκτὸς ϑδημι-
ουργοῦσι, καὶ τὰ περὶ σῶμα καὶ ψυχὴν , ὡς ἔχάτε--:
θον βελτιωϑήσεται, “πραγματεύονται, καὶ μυρία ἄλλα
ὧν. οὔτε κἀριϑμὸν οὔτε φύσιν λόγῳ περιλαβεῖν εὔπο--
θοὸν; ἹΠόνον γὰρ αὐτὰ τῶν παρ᾽ ἡμῖν ὃ ὃ νοῦς, ἅτε
πάντων ὠκυδρομώτατος͵ » χαὶ τὸν χρόνον ἐν ᾧ γίνε-
σϑαι δοχεῖ φϑάνει καὶ παραμείβεται ᾿ κατὰ τὰς ἀο--
φάτους δυνάμεις ἀχρόνως τοῦ τὲ παντὸς καὶ μερῶν,
χαὶ τῶν τούτων αἰτίων ἐπεψαύων. Ἤδη δὲ οὐ μό-
γον ἄχρι τῶγ γῆς καὶ ϑαλάττης, ἀλλὰ καὶ ἀέρος
χαὶ οὐρανοῦ περάτων ἐλϑὼν, οὐδ᾽ ἐνταῦϑα ἔστη,
βραχὺν ὅρον τοῦ συγεχοῦς καὶ ἀπαύστου δρόμου γο0--
μίσας τὸν κόσμον εἶναι. ,“Προσωτέρω δὲ χωρῆσαι
γλιχόμενος, καὶ τὴν ἀκατάληπτον ϑεοῦ φύσιν, ὅτε
μὴ πρὸς τὸ εἰναι μόνον, καταλαβεῖν ἂν δύνηται.
Πῶς δῦν εἰχὸς, βραχὺν οὕτως ὄντα τὸν ἀνθρώπινον
γοῦν μήνιγγι ἢ καρδίῳ, βραχέσιν ὔγχοις, ἐγκατει-
209 λημι μένον ἐς μέγεϑος οὐρανοῦ καὶ κόσμου χωρῆσαι 17:
Ματοσοῦτον ». δὲ μὴ τῆς ϑείας χαὶ εὐδαίμονος ψυχῆς Ῥ
ἐχείνης ἀπόσπασμα ἤν οὐ διαιρετόν ; Τέμνεται γὰρ
οὐδὲν τοῦ ϑείου κατ᾽ ,ἀπάρτησιν, , ἀλλὰ μόνον ἐχτεί-
͵εται. Ζ]ιὸ μεμοιραμένος τῆς ἐν τῷ παντὶ τελειότη-
τος, ὅταν ἐγνοῇ χύσμον, τοῖς πέρασι τοῦ παντὸς
συνευρύνεται, θῆξιν οὗ λαμβάνων. Ὁλκὸς γὰρ ἧ
δύναμις αὐτοῦ. ---

ΕΣ 20, Ταῦτα μὲν οὖν ὡς ἐν βραχέσιν. εἰρήσθω
περὶ οὐσίας ψυχῆς. Τὸ δὲ “ φωνὴν αἵματος βοᾶν" θὰ
κατ᾽ ἀκόλουθον. οὕτως “ἀποδώσομεν. Τῆς ἡμετέρας
ψυχῆς τὸ “μὲν ἄφωνόν ἐστι, τὸ δὲ φωνῆεν. Τὸ μὲν
ἄλογον ,ἄφωνγον, φωνῆεν δὲ ὅσον λογικὸν, ὃ ,δὴ
“μόνον. ἔννοιαν εἴληφε ϑεοῦ. Τοῖς γὰρ ἄλλοις μέρε--
σιν, οὔτε ϑεὸν οὔτε τι νοητὸν καταλαβεῖν δυνάμεθα.
Τῆς οὖν ζωτικῆς δυνάμεως, ἧς τὸ οὐσιῶδες αἷμα,

Ὁ σοα. 4, 10,

ΟὔῸΡ ΡΈΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΙΝΘ1). {. 26. 398

μοῖρά τις ἐξαίρετον ἔσχε γέρας,. φωνὴν καὶ λόγον,
οὐ τὸ διὰ στύματος καὶ γλώττης ῥέον γᾷἅμα, ἀλλὰ
τὴν πηγὴν. ἀφ᾽ ἧς αἱ τοῦ προφορικοῦ δεξαμενᾳὶ
πληροῦσθαι. πειρύχασιν. Ἡ δὲ πηγὴ γοῦς ἐστι, δι᾿
οὗ τὰς πρὸς τὸν ὄντα ἐντεύξεις καὶ ἐκβοήσεις, τῇ
μὲν ἑχόντες., τῇ δὲ καὶ ἄκοντες ἀναφϑεγγόμεϑα " 0
δὲ ἅτε ἀγαϑὸς͵ ὧν καὶ ὕλείς , τοὺς ἱχέτας οὐχ ἀπο-
στρέφεται, χαὶ μάλισϑ᾽ ὅταν ἐπὶ τοῖς «Τἰγυπτίοις
ο ἔργοις καὶ πάϑεσι στενάζοντες ἀψευδῶς καὶ ἀπλά-
Ν στως ἐκβοῶσι. 70τε “γὰρ “ἀναβαίνειν μον ωὖΞ
σῆς τοὺς λόγους αὐτῶν πρὸς τὸν ϑεὸν, ἢ). τὸν δὲ
ὑπακούσαντα ῥύσασϑαι τῶν παρεστώτων, καχῶν.
Ταῦτα δὲ πάντα γίνεσθαι , ὅταν ὃ βασιλεὲς. ΑἹγύ-
πτοῦ τελευτήσῃ, τὸ παραδοξότατον. Εἰχὸς. γὰῤ ἣν
ἀποϑανόντος τυράννου χαίρειν καὶ γεγηϑέναι τοὺς
τυραννουμένους, ἀλλὰ τότε λέγονται στενάζειν. “77:-
τὰ γὰρ τὰς ἡμέρας τὰς πολλὰς ἐκείνας. ἐτελεύτησεν.
δ᾽ βασιλεὺς «“ἰγύπτου, καὶ ,κατεστέναξαν οἱ υἱοὶ
Ἰσραήλ. ν τ Πρὸς μὲν τὸ ῥητὸν ἢ λέξις τὸ εὖλο--
70» οὐ περιέχει, πρὸς δὲ τὰς ἐν ψυχαῖς δυνάμεις,
τὸ κατ᾽ αὐτὴν ἀχύλουϑὸν εὑρίσκεται. Ὃ γὰρ. ἀνα-
σχιδνῶν καὶ ἀποῤῥίπτων τὰς περὶ τῶν χαλῶν δόξας,
ὅταν ἐν ἡμῖν ζωοπυρῆται Φαραὼ καὶ ὑγιαίνειν δο-
κῇ, εἶ δή τινα τῶν φαύλων ὑγιαίνειν λεχτέον ἣ τὴν
δονὴν ἀποδεχόμεθα " ἐγκράτειαν πέραν ὅρων ἐλαύ-
Ἵ γοντες" ὅταν δὲ ᾿ἀπόχρατος γένηται καὶ τρύπον τινὰ
τελευτήσῃ ὃ τοῦ βδελυρῶς χαὶ ἀσελγῶς ζῆν αἴτιος,
τὸν σώφφονα ἐναυγασϑέντες βίον, μετακλαίομεν: καὶ
μεταστένομεν τῆς παλαιᾶς διαίτης ἑαυτοὺς, ὅτι ἢδο--
γὴν ἀρετῆς προτιμήσαντες, ϑνητὸν βίον ἀϑανάτῳ
ὑπεζεύξαμεν. «αβὼν δὲ οἶκτον τῆς συνεχοῦς ἡμῶν
210 ὀλοφύρσεως ὃ νόμος, εὐμενῶς προςίεται ψυχὰς
Μεἱκέτιδάς, τὸν δὲ ἐπισεισϑέντα τῶν παϑῶν κἰχόαψων
ἰσχηπτὸν ῥᾳδίως ἀπωϑεῖται. τος

᾿ ΠῚ
ἢ ὺ

Ἀπ κοά; 2, 28.: -- Φ Μὴδι

204 οὔῸ} ΒΠΕΤ. ΡΟΤΙΟΗΙ ΝΞ. ᾧ. 26. 427.

Ἶ 20. Τῷ δὲ μὴ δεχομένῳ μετάνοιαν Κάϊν δι᾿
ὑπερβολὴν ἅγους ἀδελφοχτονίας, οἰκειοτάτας ἀρὰς 113
τίϑεται. Τιρῶτον μὲν γάρ φῆσιν αὐτῷ, “ Καὶ νῦν
ἐπικατάρατος σὺ ἐπὶ τῆς γῆς; ἐμὸ δηλῶν πρῶτον ὅτι
οὐχὶ γῦν ὅτε ἐδολοφόνησεν, ἐναγὴς χαὶ ἐπάρατός
ἐστιν, ἀλλὰ καὶ πρότερον ὅτε ἐβούλευσε τὸν φόνον,
τῆς γνώμης ἴσον τῷ τελείῳ δυναμένης. Ἕως μὲν
γὰρ τὰ αἰσχρὰ μόνον ἐνγνοοῖ, μὲν Ὁ κατὰ ψιλὴν τοῦ νοῦ
φαγτασίαν, τύτε τῆς διανοίας ἐσμὲν ὕποχοι" δύγα-
τῶι γὰρ χαὶ ἀκουσίως ἢ ψυχὴ τρέπεσϑαι. Ὅταν
δὲ προςγένηται τοῖς βουλευϑεῖσιν. ἤ πρᾶξις, ὑπαίτιον
γἱν ἐται καὶ τὸ , βουλεύσασϑαι. Τὸ γὰρ ἑκουσίως δια-
μαρτάνειν ταύτῃ μάλιστα διαγνωρίζεται. Κατάρα-
τον δέ φησι τὸν νοῦν, οὐκ ἀπ᾽ ἄλλου τινὸς, ἢ ἀπὸ
τῆς γῆς ἔσεσϑαι. Τῶν γὰρ χαλεπωτάτων αὐτοῦ
συμφορῶν τὸ περὶ ἕχαστον. ἡμῶν γεῶδες αἴτιον εὗ-

ίσκεται. Τὸ γοῦν σῶμα, ἢ νόσῳ χφησάμενγον ὁ πὰς
ἀφ᾽ ἑαυτοῦ προςβαλὸν κῆρας, ἄσης καὶ ἀδημονίας
ἑαυτὸν ἐνέπλησεν ᾽ ἢ πιαγϑὲν ἀμέτρως. ἀπολαύσει
ἡδονῶν ἀμβλυτέρας τὰς εἰς τὸ καταλαμβάνειν ὀχμὲς
ἀπειργάσατο. Καὶ μὲν δὴ ἑχέ στη τῶν αἰσϑήσεων
δεχτικὴ βλάβης ἐστίν. Ἢ γὰρ κάλλος ἰδὼν ἐ ἔρωτος
ἐτρώϑη » δεινοῦ πάϑους, βέλεσιν" ἢ ϑάνατον ἀκού--
σας γένει προςήχοντός τινος ὑπὸ λύπης ἐκάμφϑη.
᾿ Πολλάκις δὲ χαὶ γεῦσις αὐτὸν κατέβαλεν » ἀηδέσι
χυλοῖς αἰχισαμένη, ἢ πλήϑει ἡδέων βαρύνασα. Τῶν
μὲν γὰρ πρὸς συνουσίαν οἴστρων τί δεῖ μεμνῆσϑαι;
Πόλεις ὅλας καὶ χώρας καὶ κλίματα μεγάλα γῆς ὁδ-
τοι διέφϑειραν, ὧν μάρτυς ἢ ποιητῶν καὶ συγγρα--
᾿φέων πληϑὲς σχεδὸν ἅπασα.

,δ- 37. Τὸν δὲ τρόπον καϑ' ὃν ἐπὶ τῆς γῆς
κατάρατος ὃ νοῦς γίνεται ᾿ προςυπογράφει λέγων,
“ΜΗ ἔχανε τὸ στύμα' αὑτῆς ᾿ “δέξασϑαι τὸ αἷμα τοῦ
ἀδελφοῦ σου. 3) “Χαλεπὸν γὰρ διοιχϑῆναί τε καὶ

Ἢ ὅ6η. 4, 11. -- "5)} 1οἱά.

᾿ΟὕΟΡ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚ ΙΝ510. ἢ. 37. 395.

ἀγευρυνϑῆναι τὰ τῶν αἰσθήσεων στομέα ὡς ἀχα-
'γέσιν. αὐτοῖς τὴν τῶν αἰσϑητῶν φορὰν “ποταμοῦ
πλημμύροντος. δίκην, ἐπιχεῖσϑαι, μηδενὸς τὴν βίαιον
ὁρμὴν ἀνωθοῦντος. Τότε «γὰρ ἐγκαταποϑεὶς ὃ γοῦς
τοσούτῳ κλύδωνι βύϑιος εὑρίσκεται » μηδ᾽ ὅσον ἀνα-
γήξασϑαι καὶ ὑπὲρκῦψαι δυνάμενος. «“λλὰ χρὴ τού-
των ἑκάστῳ καταχρῆσϑαι »μὴ πρὸς ἃ δύναται μᾶλ-
λον, ἢ πρὸς τὰ βέλτιστα. “Ιὔναται μὲν γὰρ πάνϑ'᾽
θᾶν χρώματα καὶ σχήματα ἥ ὕψις" ἀλλὰ δράτω
τὰ φωτὸς μὴ σεότους ἄξια. “ύναται δὲ καὶ τὸ οὖς
πασῶν ἀντιλαμιβάνεσϑαι φωνῶν: ἀλλ᾽ ἐνίων παρα-
κουέτω. υρία γὰρ τῶν λεγομένων αἰσχρά. ἹΜηδ'
211 ὅτι γεύσειός σοι" μετέδωκεν ἢ φύσις, ) τετυφωμένε;
Μιτρύπον. αἰϑύης πάντων ἀπλήστως ἐμφοροῦ. Πολλὰ
γὰρ τῶν οὐ τοοφίμων μόνον, ἀλλὰ καὶ περιττῶν
γόσους Μετὰ χαλεπῆς ὠδῖνος ἔτεκε. "ηηδ᾽. ὅτι με- 174
ρῶν τῶν “πρὸς γονὰς ἠξιώϑης ἕνεχα τῆς διαμονῆς Ρ.
τοῦ" παντὸς; φϑορὰς χαὶ μοιχείας χαὶ τὰς. ἄλλας
οὐχ εὐὰγεῖς μίξεις βετέρχου" ἀλλ᾽ ὅσαι μετὰ νόμου τὸ
ἀνθρώπων ᾿σλείρουσί τε καὶ φυτεύουσι γένος. ΠΠηδ᾽
ὅτὲὶ γλώττης καὶ στόματος καὶ φωνητηθίων ὀργάνων
μεμοίρασαι, πάντ᾽ ἐκλάλει καὶ τὰ ἄῤῥητα. Τὸ γὰρ
ἐχεμυϑεῖν ἔστιν ὕπου χρήσιμον. Καί μοι δοκοῦσιν
οἱ μαϑόντες λέγειν μεμαϑηκχέναι καὶ ἡσυχάζειν, τῆς
αὐτῆς δυνάμειος περιποιούσης ἑκάτερον. Οἱ δὲ ὅσα
μὴ προςῆχε διεξιόντες οὐ δύραμιν λόγων, ἀλλ᾽ ἤσυ-
χίᾳν ἀσϑενῆ ἐπιδείκνυνται. ΖΙιὸ σπουδάζομεν. ἕχα-
στοῦ τῶν εἰρημένων στομίων, καταδεῖν τοῖς ἀῤῥή-
χτοῖὶς ἐγκρατείας. δεσμοῖς. “ Ὅσα γὰρ οὐχὶ δεσμῷ
χαταδεῖται," φησὶ Π]ωσῆς ἐν ἑτέροις Ἂ) ἀάχκάϑαρτα
εἶγαι," ὡς ἂν τοῦ κεχαλάσϑαι χαὶ χεχηνέναι καὶ λε-
λρόϑὰρ ϑὰ τῆς ψυχῆς μέρη, καχοδαϊμογίας - αἰτίου"
τὸῦ δὲ συνῆχϑαι καὶ συνεσιίγχϑαι χαὶ ὀρϑὸν. "βίον
" Χαὶ λόγον ἐργαζομένου. Τὸν ἄϑεον οὖν καὶ ἀσεβῆ

Ὃ Ναμι, 19, 15.

296 ΟὕΟὮ ὨΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚ ΝΆ]. ΣΧ 38.

Κάϊν ΣὙ ΛΑΝΕΙ χαταρᾶται, ὅτι τοὺς φωλεοὺς τοῦ συγ-

κρίματος διοίξας ἐπικέχηνε πᾶσι τοῖς «ἐκτὸς, εὐχόμε-
τος δι᾿ ἀπληστίαν δέξασθαί τε αὐτὰ καὶ χωρῆσαι,
ἐπ᾿ ὀλέϑρῳ τοῦ «φιλοθέου δόγματος, ᾿Ηβελ..

ᾧ. 28, «Ἐργάσεται., διὰ τοῦτο τὴν. γῆν," Ἔλ, οὐ
γεωργήσει" γεωργὸς μὲν γὰρ πᾶς τεχνίτης, ὅτι τέχνη
καὶ ῆ γεωργική. “Πολλοὶ δὲ τῶν ἰδιωτῶν γεωπόνοι;
τὴν ἄνευ. ἐμπειρίας ἕνεκα. τῶν. ἀναγκαίων μετιόντες
ὑπηρεσίαν, Οὗτοι μὲν οὖν, ἐν οἷς δρῶσι, πολλὰ
βλάπτουσιν, ἐπιστάτου μὴ. τυχόντες" ἃ δ᾽ ἂν καὶ εὖ
ἐργάσωνται, ;χατὰ τύχην οὐ σὺν λόγῳ κατορϑοῦσι.
Τῶν δὲ γεωργῶν τὰ μετ ἐπιστήμης. “ἐγεργοΐμενα,
πάντ᾽ ἔστιν ἐξ ᾿ἀγάγκης ὠφέλιμα. Τούτου χάριν '
ὅ νομοϑέτης τῷ δικαίῳ Νῶε τὴν γεωργικὴν, ἀνῆ-
ψψε τέχνην Πρ υδ᾽ ᾿ἐκδιδάσκων. ὅτι ᾿ καϑάπερ γεωργὸς
ἀγαϑὺς, ὃ σπουδαῖος τῆς τε ἀγρίας. ὕλης τὰ μὲν
ὅσα βλαβερὰ ἔργή πρὸς παϑῶν 1 ἢ κακιῶν φυτευϑέντα
ἐκχύπτει, τὰ δὲ ὅσα μὴ χκαρποτόκα μὲν, δύναται. δὲ
ἀντὶ τείχους, 'φραγμὸς εἶναι ψυχῆς ὀχυρώτατος,. ἐλᾷ.
Καὶ πάλιν αὖ τῆς ἡμέρου. πάσης κατὰ. ᾿διαφέρονταις
καὶ οὐχὶ τοὺς αὐτοὺς τρόπους ἐπιμελεῖται », τῶν ἐξ
ἀφαιρῶν ᾽ τοῖς δὲ προςτιϑεὶς, καὶ μὲν εἰς μέγεϑης αὖ--
ἕξων, τὰ δὲ εἰς βραχύτητα συντέμνων. Ἤδη δὲ καὶ
ἄμπελον ἰδὼν εὐϑηνοῦσαν {- τὰς κληματίδας ἐκχλένει
κατὰ γῆς, τάφρους ὀρυξάμενος » καὶ. τὸν χοῦν αὖϑις

2192 ἐπενεγκών" αἵ δ᾽ ἀντὶ μερῶν. ὅλαι » καὶ ἀντὶ ϑυγα-

Μιτέρων μητέρες οὐχ εἰς μακρὰν ἐγένοντο 5 ἕτι χαὶ τῆς
φέσει μητρὸς ἀποδύσασαι τὸ γῆρας. --. αὐυσαμένῃ
γὰρ τοῦ διανέμειν καὶ κατακερματίζειν τὴν τροφὴν 170
πολλοῖς ἐγγόνοις ᾿; ἅτε ἱκανοῖς γεγονόσιν. ἐξ ἑαυτῶν.
τρέφεσϑαι, παρ᾽ ἣν αἰτίαν λιμωττουσά ἠσϑένει » μό-
λις" διακορὴς ἐγένετο, ὡς πιανϑεῖσαν πάλιν ἀνηβῆσαι.
τερον δὲ ἐθεασάμην, ὃς, τῶν ἡμέρων. “δένδρων οὐκ
εὐγενὲς. ὃ μὲν ὑπερεῖχε. τῆς γῆς ἕργος ἔτεμε » μικρὸν

κ) θμῃ. 4, ἐν ον γα ας 1 6δοπ. 9, 20.

ΠΟὕΟΡ ΡΕΤ. ΡΟΤΙΟΗῚ ΙΝΞ10. {.48.29. 297

δὲ ὅσον πρὸς αὐταῖς ῥίζαις ἀνέχον. εἴασε. «Ταβὼν
δ᾽ ἀπ᾽ εὐγενοῦς ἑτέρου χλάδον. εὐφυᾷ, τὸν μὲν ἄχρι
τῆς ἐντεριώνης καϑ' ἕν μέρος ἀπέξεσε, τὸ δὲ πρὸς
ταῖς ῥίζαις οὐ χατὰ πολλοῦ βάϑους ἐκτεμὼν, ἀλλ᾽
ὥςτε διαστῆσαι μόνον τὴν ἕνωσιν, τὸ ἀπεξεσμένον
ὑπενεγκὼν ἐνηρμόσατο τῷ διαστήματι. ἜΣ ὧν ἀμ-
φοτέρων μία δένδρου φύσις ἡνωμένη γίνεται, ἑκατέ-
ρου μέρους ἀντίδοσιν τῆς ὠφελείας ϑατέρῳ ποιουμέ-
γου. «41: μὲν γὰρ ῥίζαι τὸν ἐφαρμοσϑέντα τρέφουσι
καὶ κωλύουσιν ἀφαυαίγεσϑαι κλάδον, ὃ δὲ εὐχαρ-
- πίας ἀμοιβὴν τροφεῖα ἀντειχαρίζεται. ταύταις. Ἔστι
οχαὶ ἄλλα μυρία ἔργα τεχνικὰ τῶν κατὰ γεωργίαν,
ὧν περιττὸν ἐν τῷ παρόντι μεμνῆσϑαι" τοῦ γὰρ
διαφορὰν ἐνδείξασθαι, μόνον ἐργίτου γῆς καὶ γεωρ--
᾿ γοῦ χάριν ταῦτ᾽ ἐμηκύναμεν.

ὁ, 29, Ὁ μὲν δὴ φαῦλος τὸ γεῶδες σῶμα χαὶ
- τὰς συγγενεῖς αἰσϑήσεις αὐτῷ ὰ καὶ ὅσα᾽ ἐκτὸς. αἰσϑη-
τὰ “ἐργαζόμενος. ἀτέχνως οὗ πῳύεται: καὶ βλάπτει
οἰμὲν τὴν πὰναϑλίαν ψυχὴν ἑαυτοῦ, βλάπτοι δὲ καὶ ὃ
δοχεῖ μάλιστα ὠφελεῖν, τὸ ἴδιον σῶμα... Τῷ δὲ
“σπουδαίῳ ἠδῥ τέχνης γὰρ ἔμπειρος γειυῤγιχς ἐστιν ----

ὕλη πᾶσα τεχνικῶς καὶ. σὺν λόγῳ μεϑοδεύεται.
Ὅταν μέν γε. αἱ αἰσϑήσεις. ἐξυβρίσωσι, πρὸς τὰ ἐκ-
"τὸς αἰσϑητὰ μετὰ ἀκαταχέτου ῥύμης ἐκφερόμεναι,
“μηχανῇ τινι ὧν ἥ τέχνη κατεσχευάσατο ᾿ ῥᾳδίως. συ-
στέλλονται" ὅταν δὲ παλμῶδες ἐν ψυχῇ “πάϑος, ὠμὸν
γένηται, κνησμοὺς ἢ γαργαλισμοὺς ἐξ ἡδονῆς ἢ ἢ ἐπι:--
ϑυμίας, ἢ, πάλιν «δηγμούς τε χαὶ πτοίας ἐκ φόβου
; καὶ λύπης ἐμποιοῦν ὶ προευτρεπισϑέντι σωτηρίῳ σιξ-
᾿παίνεται φαρμάκῳ. Καὶ μὴν εἰ τις ἐπινεμομένη χα-
᾿κία μηκύνεται » τῆς ἐν σώματι ἑρπηνώδους ἀδελφὴ
γόσου : λόγῳ τομεῖ τῷ κατ ᾿ ἐπιστήμην τέμνεται. Τὸν
“μὲν δὴ τρόπον τοῦτον τὰ τῆς ἀγρίας ὕλης. τιϑασς-
᾿σεύεται" Τῶν δὲ ἡμέρων καὶ καρποτύκων ἀρετῶν τὰ
φυτὰ πάντα ᾿ βλαστὰ μιὲν ἔχει τὰ ἐπιτηδεύματα,
καρπὸν δὲ τὸς καλὰς πράξεις. Ὧν ὃ ἕκαστον ἥ γεωρ--

ι

298 ΟὕΟὉ ΕΊΤ. ΡΟΤΙΘῈΙ ΙΝΘ10. ἐ. 29--31.

"κὴ ψυχῆς τέχνη συναΐξει » καὶ τό γε ἐφ᾽ ἑαυτὴν
ἧκον μέρος ἀπαϑανατίζεται ταῖς ἐπιμελείαις.

ΒΥ 80. ᾿Εναργῶς οὖν ἐπιδέδεικται γεωργὸς μὲν
ὃ ἀστεῖος, γεωπόνος δὲ ὃ φαῦλος" χαὶ εἴϑε μέντοι
γεωπονοῦντι αὐτῷ προςετίϑει τὴν᾽ ἰσχὺν τὸ περὶ αὖ--
418 τὸν γεῶδες, ἀλλὰ μὴ καὶ τῆς οὔσης ὑφήρει. δυνά-
Μ μεως. .«“έγεται γὰρ, ὅτι “οὐ προςϑήσει τὴν ἰσχὺν 1’
αὐτῆς δοῦναί σοι." ψιὶ ὍὉποϊός τις οὖν γένοιτο ἄν--
ϑρωπος Ρ ἐσϑίων μὲν ἢ πίνων ἀεὶ, ἐμπιπλάμενος. δὲ
μηδέποτε" ἢ ταῖς μετὰ γαστέρα χρώμενος ἐπαλλή--
λοις ἡδοναῖς, χαὶ ἐπὶ ταῖς “πρὸς συνουσίαν ὁρέ-
ξεσιν ἀκμάζων; ΕΟΕΕ μὲν γὰρ ἔνδεια, ἀσϑένειαν ς
“ἰσχὺν δὲ ἥ. πλήρωσις ἀπεργάζεται" τὸ δὲ ἀκόρε-
στον ὃ μετ᾽ ἀφϑονίας" τῶν ἐπιτηδείων σὺν ἀχρα-
σίᾳ δεινῇ λιμός ἐστιν. ᾿Ἄϑλιοι δὲ ὧν μεστοὶ μὲν
οἱ ὄγκοι, χεγαὶ δὲ ἐπιϑυμίαι χαὶ ἔτι διψῶσαι. 24λ--
λὰ τοὺς ἐραστὰς ἐπιστήμης ἐν ᾧδῇ μεγάλῃ. φησὶν,
οτι “ ἀνεβίβασεν ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς, καὶ ἐψώμιδε
γεννήματα ἀγρῶν. ἈΞ .“Ζηλογότι ὃ μὲν ἄϑεος ἀτυ-
χεῖ τοῦ τέλους " ἵγα μᾶλλον. ὀδυνᾶται, μὴ, προςτιϑε-
μένης ἰσχύος οἷς ἐνεργεῖ, τὸ ἐναντίον δὲ ὑφαιρουμέ-
γης. Οἱ δὲ μετιόντες ἀρετὴν, ὑπεράνω τῶν ὅσα
γεώδη καὶ ϑνητὰ ἱστάμενοι ». τοῦ χράτους αὐτῶν
κατὰ πολλὴν περιουσίαν ἀλογοῦσιν, ἅτε ἡγεμόνι χρη-
σάμενοι τῆς ἀνὄδου ϑεῷ, ὃς καὶ τὰ γεννήματα τῶν
᾿ἀγρῶν εἰς ἀπόλαυσιν καὶ χϑῆσιν ὠφελιμωτάτην, αὖ-
τοῖς ὀρέγει, τὰς ἐιὲν ἀρετὰς ἀγροῖς, δ δὲ ἀποχύουσι
γεννήμασι παρὰ τὴν γένεσιν ἀπεικάξων. Γίνεται μὖ
γὰρ ἐκ φρονήσεως τὸ φρονεῖν," ἐχ δὲ σωφροσύνης
τὸ ,»σωφφθονεῖν, ἐκ δὲ εὐσεβείας τὸ εὐσεβεῖν, καὶ ἀφ᾽
ἑχάστης τῶν ἄλλων τὸ κατ᾽ αὐτὴν ἐνέργημα.
91. Ταῦτα δὲ ψυχῆς τροφαὶ κυρίως εἰσὶ,
τῆς ϑηλάζειν ἱκανῆς, ὡς ὃ γομοϑέτης πηαὶ ᾿ αὶ

Ὁ Ἐχοά, 2, 12 (7). -΄ ἢ) Ὅσαις, 82,.18,

.Ν

ΟὔΟἢ ὉΕΤ. ΡΟΤΙΟΗῚ ΙΝἯΒ10. ᾿. 81.832. 299

ἐχ πέτρας καὶ ἔλαιον ἐχ στερεᾶς ᾿πέτρας"" ἢ πέ-
τρᾶν τὴν στεῤῥὰν καὶ ἀδιάχοπον ἐμφαίνων σοφίαν
ϑεοῦ, τὴν τροφὸν χαὶ τιϑηνοκόμον καὶ κουροτρό-
φον τῶν ἀφϑάρτου διαίτης ἐφιεμένων. «ἍὍστη γὰρ,
οἷα μήτηρ τῶν ἐν χόσμῳ γενομένη, τὰς τροφὰς ἐξ
ἑαυτῆς εὐθὺς ἤνεγκε τοῖς ἀποκυηϑεῖσιν" ἀλλ᾽ οὐχ
ἅπαντα τροφῆς ϑείας ἠξιώϑη, τὰ δὲ ὅσα τῶν ἐχ-
γόνων ᾽ ἐπάξια τῶν γεννησάντων εὑρίσχετο " πολλὰ,
γὰρ ἔσϑ᾽ ἃ λιμὸς ἀρετῆς, ὃ τοῦ περὶ τὰ σιτία καὶ
ποτὰ σχετλιώτερος, διέφϑειρε.. Φέρεται. δὲ ἡ τῆς
ϑείας σοφίας πηγὴ. τοτὲ μὲν ἠρεμαιοτέρῳ χαὶ πρᾳ-
Ὁτέρῳ ῥεύματι » τοτὲ δὲ αὖ μετ᾽ «ὀξυτέρου τοῦ τά-
χους καὶ πλείονος φορᾶς τε καὶ ῥύμης. Ὅταν ειὲν
οὖν ἠρέμα κατέρχηται ὶ μέλιτος γλυκαίνει τὸν τρό-
πον" ὅταν δὲ μετ᾽ ὠκύτητος ἀϑρόα ὕλη καϑάπερ
ἔλαιον ψυχικοῦ γίνεται φωτός. Τὴν πέτραν ταύτην
ἑτέρωϑι συγωνυμίᾳ χρώμενος χαλεῖ ηάννα, τὸν πρε-
4 σβύτατον τῶν ὄντων λόγον ϑεῖον, ὃς ὀνομάζεται τὸ
γενικώτατόν δες ᾿ ἀφ᾽ οὗ δύο ἐγχρίδες, ἢ μὲν ἐχ μέ-
λιτὸς ᾿ ἧ δ᾽ ἐξ ἐλαίου, γίνονται" τουτέστιν ἀγωγαὶ
δύο σφοῦρα ἀδιάκριτοι, καὶ σπουδῆς ἄξιαι, κατ᾽ ἀρ-
γὰς μὲν γλυχύτητα ἐμποιοῦσαι τῶν ἐπιστήμης ϑεω-
θημάτων, αὖϑις δὲ καὶ «φῶς τηλαυγέστατον ἀἅπα- 17]
τράπτουσαί, τοῖς μὴ ἁψιχόρως, κραταιῶς δὲ καὶ.
σγίως, ἐξ ἀδιαστάτου καὶ συνεχοῦς ἐπιμονῆς ἐλλα--
ομένοις ὧν ἐρῶσιν. Οὗτοι μὲν οὖν, ὡς ἔφην, ἐπὶ
τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς ἀναβιβάζονται "")

ᾧ. 32, Τῷ δὲ ἀϑέῳ Κάϊν οὐδὲ ἢ γῆ τῶν εἰς
ὑτονίαν προςτίϑησι, καίτοι μηδὲν ἔξω τῶν περὶ
ιὑτῆς πραγματευομένῳ. “1 “1ιὸ καὶ κατ᾽ ἀκόλουθον “στέ-
ων καὶ τρέμων ἐ ἐπὶ τῆς γῆς εὑρίσκεται, μι 58} του-
στι λύπῃ καὶ φύβῳ χρώμενος. Τοιοῦτος δὲ ὃ φαῦ-
ς χακοδαίμονος βίος, τῶν τεσσάρων παϑῶν τὰ ὀδυ-

----

5) Ὅοαι, 23, 18, --- κ Ιὐϊὰ, .-- Ὁ) σον 4, 12...

800 Οὔ 0 ΒΗ͂Τ. ΡΟΤΙΟΕῚ ΙΝΘΤ. [.32..38:

γηρότερα ἀποκχεκλήρ φωμένος, φόβον τε χαὶ λύπην,
τὴν μὲν τοῦ στένειν, τὸν δὲ τοῦ “τρέμειν συνώνυμον.
ὑχοβηδωη γὰρ, ἢ παρεῖναί τι καχὸν » ἢ μέλλειν. γε τῷ
τοιούτῳ" τοῦ μὲν οὖν μέλλοντος ἥ προςδοκίᾳ φόβον,
τοῦ δὲ παρόντος ἧ χθῆσις. λύπην ἐγέννησεν. Χ4λλ᾽
ὃ γε μετιὼν ἀρετὴν ἐγ εὐπαϑείαις ἀγαλογούσαις ἐξε-
τὐεάμ ὙΠ γὰρ περιπεποίηται τὸ ἀγαϑὸν, ἢ περιποιή-
σεται. 1ὺ μὲν οὖν ἔχειν ᾽ ἀποτελεῖ χαρὰν, κτημάτων
τὸ κάλλιστον " τὸ δὲ σχήσειν προςδοχᾶν » τὴν τρο-
φὴν φιλαρέτων ψυχῶν ᾿ ἐλπίδα ὡ Ὁ ἣν ὄκνον. μεϑιέ-
μενοι. σὺν αὐτοκελεύστῳ ἑτοιμότητι πρὸς τὰ καλὰ
τῶν ἔργων ἀπαντῶμεν. ἯΙι μὲν οὖν ἀποχεκύηχε δι-
καιοσύγη ψυχῇ γενεὰν ἄῤῥενα, τὸν δίκαιον λογισμὸν,
ταύτῃ τὰ λυπηρὰ πάντα ἐξῴκισται. ἸΠαρτυρήσει. δὲ ἢ
Νῶε γένεσις, ὃ ἑρμηνεύεται. δίκαιος, ἐφ ᾿ οὗ. λέγεται,
ει Οὗτος διαναπαύσει ἡμᾶς ἀπὸ τῶν ἔργων ἡμῶν, καὶ
ἀπὸ τῶν λυπῶν τῶν χειρῶν ἡμῶν » χαὶ ἀπὸ τῆς γῆς
ἧς κατηράσατο. κύριος ὃ ϑεός."» ὼ)) Πέφυχε, γὰρ ἦ
δικαιοσύνη πρῶτον μὲν ἀνάπαυλαν ποιεῖν ἀντὶ καμά--
του, τὰ μεϑόρια κακίας καὶ ἀρετῆς ἐξαδιαφοροῦσα,
πλοῦτον καὶ δόξαν, καὶ ἀρχὰς καὶ ταιὰς, καὶ ὅσᾶ
τούτων ἀδελφὰ, περὶ ἃ πραγματεύεται. τὸ πλεῖστον
ἀνϑρώπων γένος" ἔπειτα λύπας ἀναιρεῖν... αἱ συνί-
στάνται κατὰ τὰς ἐξ ἡμῶν αὐτῶν. ἐνεργείας. Οὐ γὰρ,
ὡς ἔνιοι τῶν ἀσεβῶν, τὸν ϑεὸν αἴτιον χακῶν φησι
ΠΠωῦοῆς » ἀλλὰ τὰς ἡμετέρας χεῖρας δ συμβολικῶς τὰ
ἡμέτερα παριστὰς. ἐγχειρήματα, καὶ τὰς ἑκουσίους τῆς
διανοίας πρὸς τὸ βάρου ἜΘΟΣ |
ὗ. 33. Ἐπὶ. πᾶσι μέντοε “ἀπὸ τῆς γῆς ἧς Ν
τηράσατο κύριος ὃ θεὸς επανθόνλμς ὅθεν, δύνα
, 130 ἐστι κακία, ἣ ταῖς τῶν ἀφρόνων ἐνίδρυται ψυχαῖς,
Ν.ἧς καϑάπερ᾽ νύσου βαρείας ἀποτροπὴ ὃ δίκαιος εὗρίς
σχέται, πανακείας τυχὼν δικαιοσύνης. “Ὅταν "μέντοι
͵ ᾿

") Θρηὶ 5; 29... 55) 1614.

1

ἢ

Οὔ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΉΙ ΤΝ510. (. 33.834, 801.

δῃώσηται τὰ κακὰ » χαρᾶς ἀναπίμπλαται, ὥςπερ ἢ
Σάῤῥα. Φησὶ γὰρ, “Γέλωτά μοι ἐποίησε κύριος,"
καὶ προςτίϑησιν, “ὃς γὰρ ἂν ἀκούσῃ, συγχαρεῖταί
μοι." ᾽ “]ημιουργὸς γὰρ ὁ ϑεὸς σπουδαίου γέλω-- 178
τος καὶ χαρᾶς ἐστιν» ὥςτε οὐ γενέσεως πλάσμα τὸν Ρ.
Ἰσαὰκ, ἔργον δὲ τοῦ ἀγεννήτου γομιστέον. Εἰ γὰ
γέλως μὲν Ἰσαὰκ : ἑρμηνεύεται » γέλωτος δὲ ποιητὴς Ὃ
ϑεὸς κατὰ τὴν Σάῤῥας ἀψευδῆ μαρτυρίαν, χαὶ τοῦ
Ἰσαὰκ ὀρϑότατα λέγοιτ᾽ ἂν εἶναι πατήρ. ΠΠεταδί-
δωσι δὲ καὶ τῷ σοφῷ τῆς ἰδίου κλήσεως. ᾿Ἵβραὰμ, ᾧ
καὶ τὸ χαίρειν ἐἀπρόννυμα σοφίας ἐχτειιὼν λύπην δὲ-
δώρηται. ΕἸ τις οὖν ἱκανός ἐστιν ἀκοῦσαι τῆς ϑεοῦ
ποιητικῆς, γέγηϑε μὲν ἐξ' ἀνάγκης αὐτὸς, συγχαίρει
δὲ καὶ τοῖς ἀκροατιχῶς. πρότερον ἐσχηκόσιν. Ἔν δὲ
τῇ τοῦ ϑεοῦ ποιητικῇ μύϑου μὲν πλάσμα οὐδὲν εὖ--
ρήσεις, τοὺς δὲ ἀληϑείας ἀσινεῖς κανόνας ἅπαντας
ἐστηλιτευμένους " οὐδ᾽ αὐτὰ φωνῆς μέτρα καὶ ῥυ-
ϑμοὺς, καὶ μέλη ἀκοὰς διὰ μουσικῆς ψυχαγωγοῦντα,
τὰ δὲ φύσεως αὐτῆς τελειότατα ἔργα, «τὴν. ἴδιον εὖ--
᾿αἀρμοστίαν κεχληρωμένα. Καϑάπερ δὲ ὃ γοῦς ἀκροα-
τικῶς ἔχων τῶν τοῦ ϑεοῦ ποιημάτων χαίρει » οὕτω
καὶ ὃ λόγος, συνῳδὸς. ὧν τοῖς διανοίας ἐνθυμήμασι
καὶ τρόπον τινὰ προςέχων αὐτοῖς ἐξ ἀνάγκης γέ-
γηϑε.

ᾧ, 84. “2]ηλώσει. δὲ ὃ τῷ πανσόφῳ Πωῦσεῖ δο-
ϑεὶς Ζρησμὸς, ἐν ᾧ περιέχεται ταῦτα, “Οὐκ ἰδοὺ
᾿Δαρὼν ὃ ἀδελφός σου, ὃ «Τευΐτης; “Ἐπίσταμαι ὅτι
λαλήσει αὐτός σοι" καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἐξελεύσεται εἷς
συνάντησίν σοι, καὶ ἰδών σε χαρήσεται ἐν ἑαυτῷ. 7 6)
"Τὸν γὰρ προφορικὸν λόγον διανοίας. ἀδελφὸν ὄντα
ἐπίστασϑαί φησιν ὃ δημιουργὸς ὅτι λαλεῖ" πεποίηκε
γὰρ αὐτὸν ὥςπερ, ὄργανον τοῦ συγχρίματος ἡμῶν παν-
τὸς, ἔναρϑρον ἡ ἠχήν. Οὗτος ὃ λόγος ἐμοί τε καὶ σοὶ καὶ
πᾶσιν ἀνθρώποις φωνεῖ τε καὶ λαλεῖ καὶ ἑρμηνεύει

. Θοπ. 21, 6. --- “Ὁ Ἐχοᾶ, 4, 14,

8302 Οὔ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΙΝΘ10. ἐ. 84. 36.

τὰ ἐνθυμήματα, καὶ προςεξέρχεταί γε ὑπαντησόμε-
γος, οἷς ἧ διάνοια λελόγισται. ᾿Ἐπειδὰν γὰρ ὃ οῦς
ἐξαναστὰς πρύς τι τῶν οἰκείων δρμὴν λάβη, ἢ κι:
γνηϑεὶς ἔνδοϑεν ἐξ ἑαυτοῦ, ἢ δεξάμενος ἀπὸ τῶν
ἐχτὸς τύπους διαφέροντας, χυοφοφεῖ τε καὶ ὠδίνει.
τὰ νοήματα " καὶ βουλόμενος ἀποτεχεῖν ἀδυνατεῖ,
μέχρις ὁ ἂν ἢ διὰ γλώττης καὶ τῶν ἄλλων ᾿φωνητηρίων
ὀργάνων ἠχὴ δεξαμένη, μαίας τρύπον, εἰς φῶς προα-

216 γάγῃ τὰ νοήματα. Φωνὴ δὲ τηλαυγεστάτη γοη-

Μιμάτων ἐστὶν αὕτη. Καϑάπερ γὰρ τὰ ἀποχείμενα ἐν
σχότῳ “κέκρυπται, ἕως ἂν ἐπιλάμψαν φῶς αὐτὰ δεί-
ἕξη τὸν αὐτὸν τρόπον τὰ ἐνθυμήματα ἐν ἀοράτῳ.
χωρίῳ » διανοίᾳ, ταμιεύεται ᾿ μέχρις ἂν οἷα φῶς ἐν--
αὐυγάσασα ἢ φωνὴ πάντα ἐχχαλύψῃ.

ᾧ. 85. Παγκάλως οὖν ὡς εἴρηται ᾿ ὅτι ἐξέρχεται
ὃ λόγος τοῖς νοήμασιν ὑπαντησόμενος » καὶ ἐπιτρέχει
᾿σπουδάξζων καταλαβεῖν αὐτὰ, διὰ τὸν τοῦ μηνῦσαι,
πόϑον. Ἑχάστῳ γὰρ τὸ ἴδιον ἔργον ποϑεινότατον"
ἴδιον δὲ λόγου τὸ λέγειν, πρὸς ὃ οἰκειώσει φυσικῇ 17
τινι σπεύδει. Γέγηϑε δὲ καὶ χαίρει, ὅταν, ὥςπερ Β
ἐναυγασϑεὶς, ἴδῃ καὶ καταλάβῃ τὸν γοῦν τοῦ ἊΣ
λουμένου πράγματος ὁ ἄκρως. 10τε γὰρ περιδραξά-
μενος ἄριστος ἑρμηνεὺς γίνεται. Τοὺς γοῦν μὴ πάνυ
τῶν νοημάτων ἐν ταῖς τοῦ λέγειν διεξόδοις περιχρα-
- τοῦντας ἀδολέσχους χαὶ ἀπεραντολύγους ὄντας πα-
θαιτούμεϑα, κενὰς καὶ μαχρὰς ἔτι δὲ ἀψύχους, κυ-
ρίως εἰπεῖν ὖ ῥήσεις συνείροντας. “᾿σχημονῶν. οὖν ὃ
τῶν τοιούτων λόγος δικαίως ἂν στένοι" ὥςτε ἔμπα- '
λιν χαίρειν ἀναγχαῖον. τὸν ἐκ περισκέψεως. τῶν ἐνϑυ--
μημάτων, ἱκανῶς ἐπὶ τὴν ὧν εἶδε καὶ ὧν δυνατῶς
κατέλαβε μήνυσιν ἐλθόντα. Γ γνωρίζεται δὲ τοῦτο
σχεδὸν ἅπασιν ἐκ τῆς καϑ' ἑκάστην ἡμέραν πείρας"
ὅταν μὲν γὰρ ἄκρως εἰδῶμεν ὃ ὃ λέγομεν ᾿ χαίρων. καὶ
γεγηθὼς ὃ λόγος, ἐμφαντιχωτάτων καὶ χυρίων. ὄνο-
μότων πλουτεῖ, οἷς κατὰ πολλὴν περιουσίαν εὐτρό--

'
ὲ
᾿
ΕῚ

Οὔ ΘΕΤ. ΡΟΤΙΟΉΙ ΊΝΒΙΌ. ᾿ξ. 8ὅ---87: 808

χως καὶ ἀπταίστως » ἔτι δὲ ἐναργῶς καὶ ᾿ ἀγυσίμως -
τὸ δηλούμενον παρίστησιν. Ὅταν δὲ τοῦ γοήματος
ἐπαμφοτερίζῃ κατάληψις, ὑπὸ δεινῆς ἀπορίας προς-
εχῶν καὶ εὐϑυβύλων ὀγομάτων παραπαίων ἀχυρολο-
γεῖς. “Πιόπερ αὐτός τε ἐν ἀηδίᾳ, καὶ ἄσῃ περιφῥέεταί
τε χαὶ πλανώμενος γίνεται . τούς τε ἀκούοντας ἀντὶ
τοῦ πείϑειν τὰ ὦτα ἀλγεῖν ἀναγκάζει.

ᾧ, 80. “Μήτε δὲ ὃ. πᾶς λόγος ὑπαντάτω, μήτε
πᾶσι τοῖς ἐνθυμήμασιν, ἀλλ ὃ τέλειος “Παρὼν τοῖς
τοῦ τελειοτάτου Π]ωὐδσέως. ᾿Επεὶ τίνος ἕγεχα τῷ
“Ἰδοὺ ᾿Μαρὼν ὃ ἀδελφός σου " προςέϑηκεν «ὃ “ευΐς-
της ἮΝ εἶ μὴ τοῦ διδάξαι χάριν, ὃ ὅτε μόνῳ τῷ «“Τευΐτῃ
καὶ ἱερεῖ καὶ σπουδαίῳ λόγῳ προςήκει μηνύειν τὰ ἐν-
ϑυμήματα, ψυχῆς τελείας ὄντα βλαστήματα; : ὴ γάρ

- ποτὲ φαύλου } ύγος ἑρμηνεὺς γέν οἰτὸ δογμάτων ϑ εί-
ων», -- τὸ γὰρ αὐλλ ος αὐτῶν οἰχείοις μιάσμασιν αἷ-
σχύνει, -- μηδ᾽ ἔμπαλιν σπουδαίου προφορᾷ. τὰ «ἀκό-
λαστα καὶ αἰσχρὰ μηνύοιτο, ἀλλ᾽ ἀεὶ τὴν τῶν ἁγίων
διήγησιν ἱεροὶ καὶ ἅγιοι ποιείσϑωσαν λόγοι. Ἔν τινι

17 τῶν εὐνομωτάτων πόλεων ἔϑος εἶναί φασι τοιοῦτον.
Ἐπειδάν τις ἢ βουλῇ 1 ἢ δήμῳ τῶν μὴ βεβιωκότων ὁρ-
ϑῶς ἐπιχειρῇ γνώμην εἰςηγεῖσϑιαι. ὦ κωλύεται μὲν αὖ-
τὸς δι᾽ ἑαυτοῦ τοῦτο πράττειν, ἀναγκάζεται. δὲ πρὸς
τῶν ἀρχόντων ἀνενεγκεῖν τὴν γνώμην ἑνὶ τῶν καλῶν
καὶ ἀγαϑῶν. ἀνδρῶν. Εἰτ᾽ ἐχεῖνος ἀναστὰς ἃ ἤχουσε
διηγεῖται, ἀπεῤῥαμμένον τὸ στόμα τοῦ διδάξαντος,

ὃ, ἐξ ὑπογυίου. μαϑητὴς ἀναφανεὶς, χαὶ ἀλλοτρίας
εὑρέσεις ἐπιδείκνυται, οὐδ᾽ ἀκροατοῦ τάξιν ἢ ϑεατοῦ
τὸν ἐπινενοηχότα λαχεῖν ἀξιώσας. Οὕτως οὐδὲ ὠφε-
ληϑῆναί τινὲς πρὸς ἀδίκων. ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ τῆς γενησο--
μένης ὠφελείας μεῖζον τὸ ἐκ παραχολουϑούσης 8λα-180
βερὸν αἰσχύνης νομίζουσι. Ῥ͵

. 37. Τοῦτο δίδαγμα Ἰηωῦσῆς ὃ ὃ ἱεριύώτατος ἔοι-
χὲν ἀγαδιδάξαι τοιοῦτον γάρ ἑὰς τὸ ᾿Ἰαρὼν τὸν

804. ΟὔΌ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΕΙ ἸΝΘΤ0. {. 37. 38.

“Τευϊτην ὑπαντᾶν τῷ ἀδελφῷ Ἰηωῦσεϊῖ, χαὶ ““Ἰδόντα
χαίρειν ἐν ἑαυτῷ. Ψ᾿ Τὺ δὲ ἐν ἑαυτῷ χαίρειν ἐ ἐμι--
φαίνει δίχω. τοῦ λεχϑέντος ἤδη καὶ -πολιτικώτερον. δό-

γμα, δηλοῦντος τοῦ γομοϑέτου τὴν γνήσιον καὶ οἷ--

κειοτάτην ἀνϑρώπων χαράν. Κυρίως γὰρ οὔτε ἐπὶ

χρημάτων ἢ κτημάτων περιουσίᾳ ; ἢ δόξης λαμπρό- :

τητι, οὐδὲ συνόλως ἐπί τινι τῶν ἐχτὸς ἀψύχων τε ὃν--

των καὶ ἀβεβαίων ᾿ καὶ ἐξ αὑτῶν τὰς φϑορὰς δεχο-

μένων. χαίρειν ἔνεστι" καὶ μὴν οὐδὲ ἐπὶ ϑώμῃ καὶ
«

εὐτονίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις σώματος πλεογεχτήμασιν; ὃ

χαὶ τῶν φαυλοτάτων ἐστὶ" κοινὰ, καὶ τοῖς ἔχουσι πολ-
λάχις ὄλεϑρον. ἀπαραίτητον ἤνεγκεν. Ἐπεὶ οὖν ἐν
τοῖς τῆς ψυχῆς μόνοις ἀγαϑοῖς ἤ ἀγόϑευτος χαρὰ
καὶ ἀκιβδήλευτος εὑρίσχεται, ἕν ἑαυτῷ δὴ πᾶς σοφὸς
χαίρει, οὐκ ἐν τοῖς περὶ αὑτόν. Τὸ μὲν γὰρ, ἐν ἑαυ--
τῷ διανοίας εἰσὶν ἀρεταὶ, ἐφ᾽ αἷς ἄξιον σεμνύνεσθαι"
τὰ δὲ περὶ αὑτὸν , ἢ ἣ εὐπάϑεια σώματος, ἢ ἢ τῶν
ἐχτὸς ἀφϑονία, ἐφ᾽ οἷς οὐ μεγα αὐυχητέον.

ᾧ. 38. ᾿Επιδεδειχότες οὖν, ὡς ἐνῆν, διὰ μάρτυ-
ρος ἀψευδεστάτου ἸΠωὐσέως ἢ ὅτι σοφοῦ τὸ χαίρειν
ἴδιον, αὖϑις ἐπιδείξομεν ὅτι χαὶ τὸ ἐλπίζειν, οὐχ
ἑτέρῳ χρώμενοι «μάρτυρι. Τὸν γὰρ τοῦ ᾽, Σὴϑ' υἱὸν

418 ὄνομα, Ἐνὼς, ἑρμηνεύεται δὲ ἐλπίς. “Οὗτος ἤλπισε Ἴ

ΜΟπρῶτον,;» φησὶν, “ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομια χυρίου τοῦ

ϑεοῦ, ἜὉ) “λέγων. ὑγιῶς. ᾿ἠνϑρώπῳ γὰρ τῷ γε πρὸς

ἀλήϑειαν τί ἂν γένοιτο οἰκειότερον ἐλπίδος χαὶ προς-
δοχίας κτήσεως ἀγαθῶν παρὰ τοῦ μόνου φιλοδώρου
ϑεοῦ; Τοῦτό ἐστιν, εἰ δεῖ τὸ «ἀληϑὲς εἰπεῖν, ἢ μόνη
κυρίως γένεσις ἀνϑρώπων ; ὡς τῶν μὴ ἐλπιζόντων
ἐπὶ ϑεὸν λογικῆς φύσεως οὐ μεμοιραμένων. Ζιὸ καὶ
. προειπὼν ἐπὶ τοῦ ᾿Ενὼς γ διῶ" οὗτος. ἤλπισεν ἐπικα-
λεῖσϑαι τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ ϑεοῦ,᾽ ῥητῶς ἐπιφέ-

ν»

ν Ὁ Ἐχοᾶ. 4. 14, Φς δὴ Θου. ή, 20.

ΟΥΟΘ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΙ ΝΞ. ᾧ. 38. 89. 306

ρει, “Αὕτη βίβλος γενέσεως ἀνθρώπων," ἢ σπου-
δαιολογῶν. Ἐγγράφεται γὰρ τῇ ϑεοῦ βίλῳ, ὅτι
μόνος εὔελπις ἄνθρωπος" ὥςτε κατὰ τὰ ἐναντία ὃ
δύςελπις οὐκ ἄγϑρωπος. Ὅρος οὖν τοῦ μιὲν συγκρί-
ματος ἡμῶν ζῶον λογικὸν ϑνητόν ἐστι" τοῦ δὲ κατὰ
ἹΠωὐσῆν ἀνθρώπου,, διάϑεσις ψυχῆς ἐπὶ τὸν ὄντως
ὄντα ϑεὸν ἐλπίζουσα. ᾿ἡστεῖοι μὲν. οὖν χαρὰν καὶ
ἐλπίδα κλῆρον λαχόντες εὐδαίμονα ἢ ἐχέτωσαν ἢ
προςδοχάτωσαν πάντως ἀγαϑά" φαῦλοι δὲ, ὧν Κάϊν
ἐστὶ ϑιασώτης, ἐν λύπαις. καὶ φόβοις. ὄντες, ἢ με:
τουσίαν ἢ προςδοκίαν κακῶν, ἀργαλεωτάτην μερίδα,
καρπούσϑωσαν, ἐπὶ μὲν τοῖς ἐν χερσὶν ὀδυγηροῖς
στένοντες, ἐπὶ 'δὲ τοῖς προςδοχω)ιένοις φοβεροῖς τρέ- 181
μοντές τε καὶ φρίττοντες. Ὅ5) -- τ ἔ Ῥ'

ᾧ. 80. ᾿4Ἴλλὰ ταῦτα μὲν ἀρχούντως λελέχϑω" τὸ
δὲ ἑξῆς ἐξερευνήσωμεν. “Καὶ εἶπε, φησὶ, “Κάϊν
πρὸς κύριον, μείζων ἢ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναι." ἘΞ)
1 οῦϑ᾽ οἷόν ἐστιν ἀπὸ τῶν ὁμοίων φανεῖται. Εἰ ϑε;-
λαττεύουσαν ναῦν ἀπολείποι κυβερνήτης, ἄρ᾽ οὐχ
ἀνάγκη τὰ περὶ πλοῦν τῇ νηὶ διὰμαρτάνεσθαι; ΤΥ
δέ; Εἰ τέϑριππον ἡνίοχος ἐν ἱπποδρομίας ἀγῶνι, οὐκ
ἀναγκαῖον ἄτακτον καὶ πλημμελῆ τὸν δρόμον γένε-
σϑαι τῷ τεϑρίππῳ; Τί δέ; Ὅταν ἀπολειφϑῇ πόλις “
πρὸς ἀρχόντων ἢ νόμον ---- ἐν ἄρχουσι δὲ γράφονται
δήπου καὶ νόμοι --- οὐκ ἀναρχίᾳ καὶ ἀνομίᾳ, κακοῖς
μεγίστοις, ἥ πόλις ἐχείνη διαφϑείρεται ;͵ Καὶ μὴν
σῶμα μὲν ἀπουσίᾳ ψυχῆς. ψυχὴ δὲ ἀπουσίᾳ λον)
σμοῦ, λογισμὸς δὲ ἐνδείᾳ ἀρετῆς πέφυκε παραπολέ
σϑαι. Εἰ δὲ ἕχαστον ὧν εἶπον ζημία τοῖς ἀπολει-:
φϑεῖσι γίνεται παρ᾽ αὐτῶν, πόσῃ τῆδλι χρήσεσθαι
κακοπραγίᾳ τοὺς ὑπὸ ϑεοῦ καταλειφϑέντας γνωρίζο-.
μεν ; Οὺὃς ἀποστραφεὶς, καϑάπερ᾽ λειποτάκτας, ἱερῳ-

5) Θοῃ. ὅ, 1. -- "Ὁ) 66π, 4, 14, .-- 90) ὅδη, 4, 13.
ἷ ος

806 ΟὔΟΏ. ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ἸΝΒΙΡ. ᾧ. 89..40.

τάτων ϑεσμῶν ἐξώρισεν, ἀναξίους ἐπιστασίας χαὶ
ἀρχῆς τῆς ἑαυτοῦ δοκιμάσας. Συνόλως γὰρ εἰδέγαι
χρὴ Ἶ ὅτι ὃ πρὸς τοῦ κρείττονος καὶ ὠφελοῦντος ἀφε-
ϑεὶς, ἐν αἰτίαις καὶ ἐγκλήμασι μεγίστοις" γίνεται.
Πότε γὰρ εἴποις ᾿ ἂν τὸν ἄτεχνον μιάλιστα βλάπτε-
’σϑαι; ᾿Αρ᾽ οὐχ ὅταν πρὸς ἐπιστήμης χατὰ τὸ παν-
τελὲς ἐαϑῇ; Σ Πότε δὲ. τὸν ἀμαϑῆ καὶ λέαν ἀπαίδευ-
τον; Οὐχ. ὅταν ἀπόλειψιν τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ “χθηματίσῃ
219 διδασχαλία καὶ μάϑησις; Πότε δὲ τοὺς ἄφρονας
Μιχακοδαιμονίζομεν μᾶλλον; Οὐχ ὅταν φρόνησις αὖ--
τοὺς εἷς ἅπαν ἀπώσηται; Πότε. δὲ τοὺς ἀκολάστους
ἢ, ἀδίκους ; Οὐκ. ἐπειδὰν σωφροσύνη καὶ δικαιο-
σύνη φυγ ὴν. ἀΐδιον κατ᾿ αὐτῶν ψηφίσωνται; Πότε δὲ
τοὺς ἀσεβεῖς ; Οὐχ ὅταν εὐσέβεια. τῶν ἰδίων ὀργίων
ἀποσχοινίσῃ ; Ζιό μοι δοκοῦσιν οἱ μὴ τελείως δυςχά-
ϑάρτοι εὔξασϑαι ἂν κολασϑῆναι μᾶλλον ἢ ἀφεϑῆναι.
Ἡ. μὲν γὰρ ἄφεσις αὐτοὺς, ὥςπερ ἀνερμάτιστα καὶ
ἀχυβέρνητα πλοῖα, ῥᾷστα ἀνατρέψει" ἢ δὲ κόλασις
ἐπανορϑῴσεται.. Ἢ. οὐκ ἀμείνους μὲν τῶν ἀπαιδα-
γωγήτων οἱ ὑπὸ, παιδαγωγῶν ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν
ἐπιπληττόμενοι ᾿Αμείνους δὲ τῶν ἀνεπιτιμήτων, οἱ
ὑπὸ διδασχάλων ἐν οἷς περὶ τὰς τέχνας οὐ κατορ-
ϑοῦσιν ὀνειδιζόμενοι ; Εὐτυχέστεροι δὲ καὶ κρείττους
τῶν ἀνεπιτροπεύτων, γέων, οἵ μάλιστα μὲν ἀπιστα-
σίας καὶ ἀρχῆς ἀξιωθέντες φυσικῆς, ἣν οἱ “γεννή-
σαντες ἐπὶ τέκνοις κεχλήρωνται ; » Εἰ δὲ μὴ » δευ-
τέρων γοῦν. ἡγεμόνων ἐπιλαχόντες, οὺς ὀρφανίας
ἔλεος ἐπιτρόπους εἴωϑε χειροτονεῖν, τὴν γονέων ἐν
ἅπασι τοῖς μρερονψι τάξιν ἀκελήσόνμα
ΝῊ 40. Ἱκετεύωμεν οὖν τὸν ϑελν, οἵ συνειδήσει 168:
τῶν οἰκείων ἀδικημάτων ἐλεγχόμενοι } κολάσαι. μᾶλ-:
. λον ἡμᾶς » ἢ παρεῖναι. “ Παρεὶς μὲν γὰρ οὐκέτι τοῦ
ἵλεω δούλους ἕ ἑαυτοῦ, γενέσεως δὲ τῆς ἀνηλεοῦς ἀπερ--.
γάσεται. -«Κολάζων δὲ ἐπιεικῶς τε καὶ πρῴως ἅτε
χρηστὸς ὧν ἐπανορϑώσεται τὰ ἁμαρτήματα, τὸν σω-

ων δ “ἀλλα

Οὔ ΕΤ. ΡΟΤΙΟΕΙ ΙΝ510. ᾧ. 40. 41. 807

φρονιστὴν ἔλεγχον, τὸν ἑαυτοῦ λόγον » εἰς τὴν διά-
γοιαν ἐχπέμιψας, δὲ οὗ δυςωπήσας καὶ ὀνειδίσας περὶ
ὧν ἐπλημμέλησεν, αὐτὴν ἰάσεται. Διὰ τοῦτο “ πάνϑ'
ὅσα ἂν εὔξηται χήρα καὶ ἐχβεβλημένη κατὰ τῆς ψυ-
χῆς αὑτῆς’ φησιν ὃ γομοϑέτης “ μενεῖν αὐτῇ. ὌῚ
Τὸν μὲν γὰρ ϑεὸν ἄνδρα καὶ πατέρα τῶν ὅλων,
σπορὰν καὶ γένεσιν ἁπάντων παρεχόμενον ἐνδίκως
φήσομεν" διάνοιαν δὲ ᾿ἐχβεβλῆσϑαι τὴν χήραν ϑεοῦ,
ἥτις ἢ γονὰς ϑείας οὐ παρεδέξατο, ἢ παραδεξαμένη
ἑκουσίως. αὐϑις ἐξήμιβλωσε. Τοιχαῤδῦν “ὅσα ἂν
δρίσηται, καϑ' “ἑαυτῆς δριεῖται, » νῷν καὶ ταῦτα με-
νεῖ πάντως ἀνίατα. Πῶς γὰρ οὐ χαχὸν ἄπευκτον,
ὁρίζεσθαι: τι χαὶ παγίως ἀποφαίνεσϑαι “περὶ αὑτῆς
γένεσιν τὴν ἄστατον πάντη χαὶ φορητὴν, εἰπιγρά-
ουσαν αὑτῇ τὰς τοῦ ποιοῦντος ἀρετάς; Ὧν μία
ἐστὶ καϑ'᾽ ἣν ἀνενδοιάστως καὶ ἀκλινίς ἕκαστα δρί-
ζεται. Τοιγαροῦν οὐ χηρεύ 'σεὶ μόνον ἐπιστήμης, ἀλλὰ
καὶ ἐκβεβλήσεται. Τοῦτο δέ ἐστι τοιοῦτον" ἢ χη-
θεύουσα μὲν, μήπω δὲ ἐκβεβλημένη τοῦ καλοῦ ψυ-
χὴ; δύναταί πως ,ἐγκαρτερήσασα τὰς πρὸς τὸν ὁρ-
ϑὸν λόγον τὸν γόμιμον συμβάσεις καὶ καταλλαγὰς
16 εὑρεῖν " ἡ δὲ ἅπαξ διαζευχϑεῖσα χαὶ διοικισϑεῖσα,
Ἱ ὡς ἄσπονδος μέχρι τοῦ παντὸς αἰῶνος ἐχτετόξευται,
εἷς τὸν ἀρχαῖον οἶχον ἐπανελϑεῖν ἀδυνατοῦσα.

ᾧ, 44. Περὶ μὲν. οὖν τοῦ “ μείζων, ἣ αἰτία μου
τοῦ ἀφεθῆναι" τοσαῦτα εἴρήσϑω. ᾿ Τὰ , ἀκόλουθα
σχεψώμεϑα, ΚΣ ἐκβαλεῖς με, Φησὶ, “σήμερον ἀπὸ
τοῦ πιροςιύπου τῆς γῆς, καὶ ἀπὸ τοῦ προςζωποῦ σοῦ,
κρυβήσομαι.» σὰς, Τί λέγεις, ᾿ὦ γενναῖε; Ἐὰν ἐκ-
βλ ηϑῇς ἐξ ἁπάσης τῆς γῆς ἔτι χρυβήσῃ; Τίνα τρό-
πον; Ζῆν γὰρ δύγαιο ἄν; Ἢ τοῦτ᾽ ἠγνόησας, ὅτι

Ἢ Νάπι, 80, 10. --- 55) Νά, 80, 18, --- ὅ5) ὅ6π.
ος

3805 ΟΥΟῺ. ΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚΙ ΙΝ5Γ19. ἢ. 41.42.

τοῖς ζώοις ἥ φύσις διαφέροντας καὶ οὐχὶ τοὺς αὐὖ- -
τοὺς τόπους πρὸς διαμονὴν ἐδωρήσατο; ᾿Θάλατταν
μὲν ἰχϑύσι. καὶ παντὶ τῷ ἐνύδρῳ γένει ᾿ γῆν δὲ ἅπασι
τοῖς χερσαίοις ; Χερσαῖον δὲ, κατὰ γοῦν τὰς σώμα-
τος συγκρίσεις, ζῶον καὶ ἄνϑρωπός ἐστι. Διὰ τοῦτο
ἀμείψαντα τὰς οἰχείας χώρας ἕχαστα, χαὶ ὥςπερ εἷς
ἀλλοδαπὴν ἐλθόντα, ῥᾳδίως τελευτᾷ" τὰ μὲν χερ-
σαῖα χαϑ᾽ ὕδατος δύντα » τὰ δ᾽ ἔνυδρα ἐπὶ χέρσον
ἀναπλεύσαντα. Εἴπερ, οὖν ἐχβληϑείης ἀπὸ γῆς - -ἄν-
ϑρωπος ὧν, ποῖ τετράψῃ; Νήξῃ καϑ' ὕδατος, τὴν
τῶν ἐνύδρων ἀπομιμούμενος φύσιν; .. 4λλ᾽ ὑποβρύ-
χιος αὐτίκα τεϑνήξῃ. “λλὰ πτερώσας καὶ μετεωρί-
σας σαυτὸν δ ἀεροβατεῖν ἐθελήσεις, τὸ χερσαῖον εἰς 183
πτηγοῦ γένος μεταβαλών; “4λλ᾽ εἶ δύνασαι » μετά-Ῥ
πλαττε καὶ μεταχάραττε τὸ ϑεῖον γύμισμα. “4λλ᾽
οὐ δυνήσῃ. Ὅσῳ γὰρ ἂν ᾿Μετεωρότερον σεαυτὸν
ἐξάρῃς, τοσούτῳ ϑᾶττον ἀφ᾽ ὑψηλοτέρου μετὰ
πλείονος φορᾶς ᾿ἐπὶ γῆν, τὸ οἰκεῖον χωρίον, ἐνε-
χϑήσῃ.

ᾧ. 49, νϑρωπος δ᾽ ἂν, ἢ τι τῶν γενομένων
χρύπτεσϑαι δυνηϑείη ϑεόν; Ποῦ; Τὸν ἐφϑακότα
πάντη ἢ τὸν ἄχρι περάτων ἀποβλέποντα, τὸν πετίλη-
θωχότα τὸ πᾶν » οὗ τῶν ὄντων οὐδὲ τὸ βραχύτατον
ἔρημον; Καὶ τί παράδοξον, εἰ μιηδενὶ τῶν γενομέ-
νων ἐφικτὸν κρύπτεσϑαι τὸ ὃν, ὁπότε οὐδὲ τὰς ὑλι-"
κὰς ἀρχὰς ἔνεστι διεκδῦναι, ἀλλ᾽ ἀνάγκη τῷ μν
διαφυγόντι εἷς ἑτέραν μεταβῆναι; Εἰ γοῦν καϑ'
τέχνην ἐποίεε τὰ ἀμφίβια, κατὰ ταύτην καὶ ἐῶν
πανταχοῦ βιωσόμενον ἐβουλήϑη καινουργῆσαι »γ τοῦτο
τὸ ζῶον, εἶ μὲν τὰ βάρος ἔχοντα ἀπεδίδρασκε γῆν
καὶ ὕδωρ » πρὸς τὰ τῇ φύσει κοῦφα ἀέρα καὶ πῦρ
ἧκεν ἄν... Ἔμπαλιν δὲ ἐνομιλῆσαν τοῖς μεταρσίοις,
εἶ μεταγνάστασιν ἐζήτει τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν, τὸν ΜΌΝΗ
ἤμειψεν ἂν χῶρον. Ἔδει γὰρ αὐτὸ πάντως καϑ'
τοῦ κόσμου μέρος προφαίνεσθαι, ἐπειδὴ παντὸς ἔξω

-

ΟὔῸΡ ῬΕΤ. ΡΟΤΙΟΕῚ ΙΝΘΙΌ. ἐξ. 42. 43. 809

δραμεῖν ἦν ἀδύνατον" πρὸς τῷ μηδὲ ἐκτὸς ὑπολε;-
φϑῆναί τι, τοῦ δημιουργοῦ ὅλας δι᾿ ὅλου τὰς τέτ-
ταρᾶς ἀρχὰς εἰς τὴν τοῦ χύσμου σύστασιν ἀναλώ-

201 σαντος, ἵνα ἐχ μερῶν τελείων τελειότατον ἀπερ-

Μ,γάσηται τὸ πᾶν. ὋὉπότ᾽ οὖν ὅλον ἐκφυγεῖν τὸ τοῦ
ϑεοῦ ἔργον ἀμήχανον, πῶς οὔκ ἀδύνατον μειᾶλλον
ἀποδρᾶναι τὸν ποιητὴν καὶ" ἡγεμόνα τούτου; ΠἩ]η-
δεὶς οὖν τὴν πρύχειρον ἐχδοχὴν τοῦ “λόγου παραδε-
χόμενος ἀνεξεεάστως » τῷ γόμῳ τὴν ἰδίαν εὐήθειαν
προςαρτάτω᾽ περισκεψάμενος δὲ ὅπερ. αἰνίττεται δι᾽
ὑπονοιῶν, τὸ σαϊρὲς διαγνώτω.

ᾧ. 48. Π]ήποτ᾽ οὖν ὅπερ' ἐμφαίνεται. διὰ. τοῦ
“Εἰ ἐκβαλεῖς μὲ σήμερον; ἀπὸ τοῦ προφώπου τῆς
γῆς, καὶ ἀπὸ τοῦ προςώπου σου; κρυϑήσομαν᾽" τοῦτο
ἔστιν. εἰ μὴ παρέχεις μοι νὰ τῆς γῆς ἀγαϑὰ ᾽ οὐδὲ
τὰ οὐρανοῦ δέχομαι" καὶ εἶ μή τις ἐστὶ χρῆσις καὶ
ἀπόλαυσις ἡδονῆς, καὶ ἀρετὴν παραιτοῦμαι" καὶ εἰ
τῶν ἀνθρωπίνων μὴ μεταδίδως ἀγαθῶν, ἔχε καὶ τὰ
ϑεῖα. Τὰ γὰρ παρ᾽ ἡμῖν ἀναγκαῖα καὶ τίμια καὶ
γνήσια ὡς ἀληϑῶς ἀγαϑὰ, ταῦτα" φαγεῖν, πιεῖν,
περιβαλέσϑαι ποικίλαις χρωμάτων ἰδέαις δι᾽ ὄψε-
ως ἡδέως ἡσθῆναι, μιελῳδίαις παντοδαπῶν ἤχων
δι᾿ ἀχοῆς τερῳϑῆναι, ἀτμῶν ἀποφοραῖς εὐώδεσι διὰ
μυχτήρων γανωθῆναι, ταῖς γαστρὸς «(αἱ μετὰ γα-
στέρα ἡδοναῖς ἁπάσαις εἰς κόρον χρήσασϑαι, τῆς
ἀργύρου καὶ χρυσοῦ χτήσεως μὴ ἀμελῆσαι Ἷ τιμὰς
χαὶ ἀρχὰς καὶ ὅσα ἄλλα συντείνοντα πρὸς δόξαν 184
περιβαλέσϑαι" φρόνησιν δὲ ἢ καρτερίαν. ἢ δικαιοσύ- .
νης αὐστηρᾶς διαϑέσεις, ἐπίπονον παρασχευαζούσας
βίον, ἐῶμεν. ΕἸ δ᾽ ἄρα καὶ χρηστέον αὐταῖς, οὐχ
ὡς ἀγαθοῖς, τελείοις χρηστέον, ἀλλὰ ὡς ποιητικοῖς
ἀγαϑοῦ. Σὺ μὲν; οὖν, ὦ καταγέλαστε, φὴς; ὅτι
τῶν σωματικῶν καὶ τῶν ἐκτὸς ἀφαιρεϑεὶς πλεονεκτη;--
μάτων ᾧ εἰς ὄψιν οὐκ ἀφίξῃ ϑεοῦ; ᾿Εγὼ δέ σοι λέγω,
ὅτι ἐὰν ἀφαιρεϑῇς, πάντως ἀφίξῃ “᾿:υϑεὶς γὰρ τῶν

840 ΟὔῸΠ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΙΝΘ10. ᾧ. 48. 44.

ἀῤῥήτων. σώματος καὶ περὶ σῶμα δεσμῶν, φαντα-
σιώσῃ τὸν ἀγέννητον.

ᾧ, 44. “βραὸμ οὐχ. δρᾷς, : ὅτι “γῆν καὶ συγγέ-
νειαν καὶ πατρὸς οἶχον,; δ τὸ σῶμα, τὴν αἴσϑησιν,
τὸν λόγον, “ καταλιπὼν," ἄρχεται ταῖς τοῦ ὄντος
ἐντυγχάνειν δυνάμεσιν; ἣ Ὅταν γὰρ ὑπεξέλϑῃ πᾶσαν
τὴν οἴχίαν.. λέγει ὃ “νόμος ὅτι “ ὥφϑη ὃ ϑεὸς αὐ--
τῷ,» οἰ, δηλῶν ὅ ὅτι ἐναργῶς φαίνεται τῷ τὰ ϑνητὰ
ὑποϊδύναι » καὶ εἰς ἀσώματον τοῦδε τοῦ σώματος
ψυχὴν ἀγαδραμόντι. “1:ιὸ καὶ ἸΠωῦσῆς λαβὼν τὴν
αὑτοῦ σχηνὴν “ἔξῳ πήττει τῆς παρεμβολῆς, ἐξρσκοι,
καὶ μακρὰν. διοικίζει τοῦ σωματικοῦ στρατοπέδου,
μόνως γὰρ ἂν οὕτως ἐλπίσας ἱκέτης καὶ ϑεραπευτὴς
ἔσεσθαι. τέλειος ϑεοῦ. Τὴν δὲ σκηνὴν ταύτην κε-
χλῆσϑαί φησι μαρτυρίου, σφόδρα παρατετηρημένως,

4221 ἵν᾽ ἧ τοῦ ὄντος ὑπάρχῃ, μὴ καλῆται μόνον. Τῶν
Μ. γὰρ ἀρετῶν ἢ μὲν ϑεοῦ πρὸς ἀλήϑειάν ἐστι, χατὰ
τὸ εἶναι συνεστῶσα᾽ ἐπεὶ καὶ ὃ ϑεὸς μόνος ἐν τῷ
εἶγαι ὑφέστηχεν ᾿ οὗ χάριν ἀναγκαίως ἐρεῖ περὶ αὖ-
“τοῦ, “ Ἐγώ εἶμι ὃ ὧν, ἐ) ὡς τῶν μετ᾿ αὐτὸν
οὐκ ὄντων κατὰ τὸ εἶναι, δόξη δὲ μόγον ὑφεστάναι
νομιζομένων. ἯΙ. δὲ Π]ωῦσέως σχηνὴ, συμβολικῶς
οὖσα ἀνθρώπου ἀρετὴ, κλήσειος., οὐχ ὑπάρξεως
ἀξιωϑήσεται, μίμημα καὶ ἀπεικόνισμα τῆς ϑείας
ἐκείνης ὑπάρχουσα. Τούτοις ὃ ἕπεται καὶ τὸ ἸΠωῦσῆν,
ὑπότε “χειροτονεῖται ϑεὸς τοῦ Φαραὼ,» μὴ πρὸς ἀλή--
ϑειαν γεγενῆσθαι μ δόξῃ δὲ μόνον ὑπολαμβάνεσϑαι.
Θεὸν γὰρ διδόντα μὲν οἶδα καὶ χαριζόμενον, διδό--
μένον δὲ οὐ δύναμαι νοῆσαι. «“Ἵέγεται δὲ ἐν. ἱεραῖς
βίβλοις, ““ΖΠἰδωμί σὲ ϑεὸν Φαραὼ,᾽ 3, τρῷ διδομένου
πάσχοντος οὐ δρῶντος. “Ιραστήρίον δὲ τὸ ὄντως

") 'Θ6π. 12, 1. 5) θα, 12, 7. -- ""5) Εχοὰ, 88, 7.
Ὁ) ἙἘκοά. 3) 14,

ΟὔΟΌ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΝΘ}. ᾧ. 44. 456. 8311

ὃν, οὐ πάσχον ἀναγκαίως εἶναι. Τί οὖν δὴ τούτων
συνάγεται; » ὅτε ὃ σοφὸς λέγεται μὲν ϑεὸς τοῦ ἄφρο-
γος Ὃ πρὸς ἀλήϑειαν δὲ οὐκ ἔστι ϑεὸς, ὥςπερ οὐδὲ
τὸ ἀδόκιμον. τεεράδραχμιόν ἐστι τετράδραχμον. “4λλ᾽
ὅταν μὲν τῷ ὄντι παραβάλληται, ἄνϑρωπος εὑρεϑή-
σεται ϑεοῦ" ὅταν δὲ ἄφρονι ἀνθρώπῳ, ϑεὸς πρὸς
φαντασίαν καὶ δόκησιν, οὐ πρὸς ἀλήϑειαν καὶ τὸ
εἶναι νοούμενος.

ᾧ. 45. Τί οὖν μάταιαζεις λέγων, «ἘΕὔ μὲ κβα-
λεῖς ἀπὸ τῆς γῆς, χαὶ σοῦ κρυβήσομαι; Ἢ} Τὸ
ἐναντίον γὰρ » εἴ΄ σε τοῦ γεώδους ἀπελάσω, τὴν εἰ- 18ὅ
᾿κόνα ἐμφανῶς δείξω τὴν ἑαυτοῦ. Τεχμήριον δὲ, σὺ Ρ,
μὲν ἐκ προςώπου τοῦ ϑεοῦ͵ μεταστήσῃ; μεταναστὰς
δὲ τὸ γήϊνον σῶμα οὐδὲν ἧττον οἰκήσεις. «Ἵξγει γὰρ
αὖϑις, τ Ἐξῆλϑε δὲ Κάϊν ἀπὸ προςώπου τοῦ ϑεοῦ
καὶ ᾧκησεν ἐν γῇ," πες ὥςτε οὐκ ἐκβληϑεὶς ἀπὸ γῆς
ἀποκέχκρυψαι τὸν ὄντα » ἀλλ ἐκτραπεὶς αὐτὸν, εἰς
γῆν καταπέφευγας Ν 38 ϑνητὸν χωρίον. Καὶ μὴν
οὐδὲ πᾶς ὃ εὑρίσκων σε ἀποκτενεῖ ὗ καϑάπερ σοφι-
ζόμενος διεξήεις. Τὸ γὰρ εὑρισκόμενον ᾿ ὑπὸ δυοῖν,
ἢ ὁμοίου, ἢ ἀνομοίου, πάντως εὑρίσχεται" ὑπὸ μὲν
οὖν τοῦ ὁμοίου καὶ “συγγενοῦς, τὴν ἐν ἅπασιν οἷ-
κειότητα καὶ κοινωνίαν" ὑπὸ δὲ τοῦ ἀνομοίου, τὴν
ἀντίπαλον ἀλλοτριότητα. Τὸ μὲν οὖν δμιοιόν ἐστι
μα φιλακτιχὸν τοῦ παραπλησίου, τὸ δ᾽ ἀνόμοιον
καὶ ϑαρτικὸν τοῦ διαλλάττοντος. Ἴστωσαν δὴ καὶ
ὃ Κὶν, καὶ εἴ τις ἕτερος πανοῦργος, ὅτι οὐχ ὑπὸ
παντὸς τοῦ ἐντυγχάνοντος ἀναιρεϑήσεται" ἀλλὰ ῥᾳ-
διουργοὶ μὲν ἀδελφὰς καὶ συγγενεῖς κακίας ἐζηλωχό-
τὲς, φρουροὶ καὶ φύλακες αὐτοῦ γενήσονται" φρόνη-
σιν δὲ ὅσοι καὶ ἄλλην ἀρετὴν ἐξεπόνησαν, ὡς ἄσπον-
δὸν ἐχϑρὸν, ἢν δύνωνται, καϑελοῦσι. Πάντα γὰρ,

4. Θφοι. ἀ, 13, χῃρῳ τένρ᾽ θ6πῃ. ἀ, 160. ᾿

8312 ΟὕΟ ΒΕΤ. ΡΟΤΙΟΒῚ ΙΝΘ10. (. 46. 46.

223 ὡς ἔπος εἰπεῖν , χαὶ σώματα καὶ πράγματα πρὸς
Μιμὲν οἰχείων χαὶ φίλων σώζεται, πρὸς ἀλλοτρίων δὲ
καὶ δυςμενῶν ᾿διαφϑείρεται. Διὰ τοῦτο καὶ ὃ χρη-
σμὴς ἀντιμαρτυρῶν τῇ προςποιήτῳ (εὐηϑείᾳ τοῦ
Κάϊν φησὶν, “ Οὐχ οὕτω φρονεῖς ὡς λέγεις." .)
-«ΤΠἔγεις μὲν γὰρ ὅτι πᾶς ὃ τὰ παλαίσματά σου τῆς
τέχνης εὑρὼν ἀνελεῖ. Οἶδας δὲ, ὅτι οὐχὶ πᾶς, μυ-
θίων ἐν τῇ σῇ τεταγμένων συμμαχίᾳ" ἀλλὰ μόνος

ὃ ΘΝ μὲν φίλος, σοὶ δὲ ἐχϑρὸς πε σον

ᾧ. 46. “(Ὁ δὲ ἀποκτείνας," φησὶ, ῳ Κάϊν. ἑπτὰ
ἐχδικούμενα παραλύσει.» Καὶ τοῦτο τίνᾳ ἔχει. λό-
γον: πρὸς τὰς ῥητὰς διερμηνεύ σεις οὐκ οἶδα, ἑπτὰ
ἐχδιχούμενα παραλύσει. Οἵτε γὰρ τίνα ἐστὶ τὰ ἑπτὰ
οὔτε πῶς ἐκδιχούμενα », οὔτε ὃν τρόπον παρίεται
καὶ ἐκλύεται, δεδήλωκεν. “Ὥξτε τροπικώτερον καὶ
δι᾿ ὑπονοιῶν ἀνάγκη πάντα τὰ τοιαῦτα λέγε-
σϑαι νομίζειν. ἹΠήποτ' οὖν ὃ βούλεται παριστά-
γεῖιν ἐστὶ τοιόνδε. Τὸ ἄλογον τῆς ψυχῆς εἰς ἑπτὰ
διαγέμεται μοίρας, ὅρασιν, ὄσφρησιν, ἀκοὴν, γεῦσιν,
ἁφὴν, λόγον, γόνιμον. Εἰ δή τις τὸν ὄγδοον ἀνέ-
λοι, γοῖν, τὸν ἡγεμόνα τούτων Κάϊν, παραλύσει χαὶ
τὰ ἑπτά" ῥθώμῃ μὲν γὰρ τῆς διανοίας κραταιᾷ, πάντα
συῤῥώννυται », ἀσϑενείᾳ δὲ συγκάμνει ᾿ φϑορῷ δὲ ἣν
ἐπάγει καχία παντελὴς, πάρεσίν τε χαὶ ἔκλυσιν λαμ-
βάνει “παντελῆ. Τὰ δὲ ἑπτὰ ταῦτα ἐν “μὲν σοφοῦ
ψυχῇ ἀμίαντα καὶ καϑαρὰ, ταύτῃ καὶ τιμῆς ἐπά-
δια εὐρίσχεται" ἐν δὲ ἄφρονος, ἀκάϑαρτα καὶ με-
μιασμένα » καὶ ὅπερ εἶπον, ἐκδικούμενα, ἴσον τῷ δί-
κῆης ἐπάξια καὶ τιμωρίας. Ὁπότε γοῦν τὴν γῆν τ 18
δατι καϑαίρειν ὃ δημιουργὸς διενοήθη » καὶ τὴν ψυ-
χὴν τῶν ἀμυϑήτων ἀδικημάτων κάϑαρσιν λαβεῖν,

ν᾽

"
ἐ
᾿

3) 66η. 41, ὅ.

ΐ

᾿

ΟὔΟὨ ὉΕΎΥ. ΡΟΤΙΟΒῚ ἸΥ̓́ΘΤ. ὃ. 46. 47. 8318

ἐκνειψαμένην καὶ ἀπολουσαμένην τὰ μιάσματα τρό-
πον ἁγνείας ἱερᾶς » παραινεῖ τῷ φανέντι δικαίῳ, ὃς
οὐ παρεσύρῃ τῇ κατακλυσμοῦ. φορᾷ εἰςαγαγεῖν εἰς
τὴν κιβωτὸν », ὕπερ ἦν τὸ τῆς ψυχῆς ἀγγεῖον »᾿ τὸ
σῶμα, ἀπὸ “τῶν κτηνῶν τῶν χαϑαρῶν ἑπτὰ, ἄῤ-
θεν καὶ ϑῆλυ,᾽" 5) δικαιώσας τὸν ἀστεῖον 'λυγι-
σμὸν χρῆσϑαι μέρεσι τοῖς τοῦ ἀλόγου πᾶσι κα-
ϑαροῖς.

,δ' 47. Καὶ τοῦϑ᾽ ὕπερ ὥρισεν ὃ νομοϑέτης, ἐξ
ἀνάγκης παρακολουϑεῖ πᾶσι τοῖς φόφοϊς. Ἔχουσι
γὰρ κεχαϑαρμένην τὴν ὅρασιν, καὶ “ξητασμένην
ἀχοὴν, καὶ πᾶσαν αἴσϑησιν " ἔχουσι μέντοι καὶ λό--
γον ἀκηλίδωτον, καὶ τὰς πρὸς συνουσίας οὐχ, ἐχνό-
μους ὅρμάς" ἕκαστον δὲ τῶν ἑπτὰ τῇ μὲν ἄῤῥεν γί-
γεται, τῇ δὲ καὶ ϑῆλυ. Ἐπειδὴ γὰρ ἢ, ἴσχεται ἢ
κινεῖται, ἴσχεται μὲν χατὰ τοὺς ὕπνους ἠρεμοῦντα,
κινεῖται δὲ ἐν ταῖς ἐγρηγόρσεσιν ἤδη. ἐνεργοῦντα,
τὸ μὲν καϑ' ἕξιν καὶ ἠρεμίαν, ἅτε πρὸς τὸ παϑεῖν

224 ὑποβεβλημένον, καλεῖται ϑῆλυ" τὸ δὲ κατὰ κένησίν
Μ.τε καὶ ἐνέργειαν, ἅτε ἐν τῷ ὑὸν ἐπινοού μενον, ἄῤῥεν
ὀνομάζεται. Οὕτω μὲν ἐν τῷ σοφῷ τὰ ἑπτὰ φαίνε-
ται χαϑαρὰ, κατὰ δὲ τὰ ἐναντία ἐν τῷ φαύλῳ πάν-
τα ἐκδικούμενα. “Πόσην γὰρ ὑπολαμβάνομεν πλη-
ϑὺν χαϑ' ἑκάστην ἧ ἡμέραν ὑπ᾽ ὀφϑαλμῶν προδίδο -
σϑαι, πρὸς τὰ χρώματα καὶ σχήματα ᾿ καὶ ἃ μὴ
ϑέμις ὁρᾶν, αὐτομολούντων; Πόσην δὲ ὑπὸ ὦτων
ἁπάσαις φωναῖς ὑπαχολουϑούντων ; Πόσην δὲ πρὸς
τῶν ὀσφρήσεως καὶ γεύσεως ὀργάνων. ὑπὸ τε ἀτμῶν
καὶ τῶν ἄλλων ἀπλέτοις ποικιλίαις ἀγομένων; Ἔτι
τοίνυν σοι λέγω τὸ πλῆϑος, ὧν ἀχαλίνου γλώττης
ῥεῦμα ἀνεπίσχετον ,διέφϑειρεν, ἢ ὃ περὶ τὰς μίξεις
ὃ μετ᾽ ἐπιϑυμίας ἀκρατοῦς ἀνίατος οἶστρος; Πεσταὶ

Ὦ 66. 7, 2. -

8414 Οὔὐ0} ὉΕΤ. ΡΟΤΙΟΒΕΊΝΒΤΙΟ. ὁ, 47.48.

μὲν αἱ «πόλεις,. μεστὴ δὲ ἀπὸ περάτων͵ ἐπὶ πέρατα ,
πᾶσα ἡ γῆ τῶν κακῶν τούτων, ἐξ ὧν ὃ συνεχὴς.
καὶ ἄπαυστος καὶ μέγιστος πολέμων ὃ κατ᾽ εἰρήνην
ἀνθρώπων γένει χαὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ φύεται.

ᾧ. 48. “1ἰπερ ἐἑλέσϑαι ἄν μοι δοχοῦσιν οἱ μὴ
τελείως ἀπαίδευτοι. πεπηρῶσϑαι μᾶλλον, ἢ τὰ μὴ
προφήκονϑ᾽ ὁρᾶν" κεκωφῶσϑαι μᾶλλον, ἢ βλαβερῶν
ἀχούειν λόγων" καὶ ἐχτετμῆσϑαι γλῶτταν, ὑπὲρ τοῦ
μηδὲν τῶν ἀῤῥήτων ἐχλαλῆσαι. Φασὶ γοῦν ἤδη͵ τι-

᾿νὰς τῶν σοφῶν τροχιξομένους ὑπὲρ τοῦ τὰ ἄῤῥητα
μηνῦσαι, γλῶτταν ἀποτραγόντας τὴν ἑαυτῶν,. ἀρ--
γαλειυτέραν. χατὰ τῶν βασανιστῶν ἀντιτεχνήσασϑαι
βάσανον, οἱ δυνηϑέντων ὃ ἃ ἐπόϑουν ἐπιγνῶναι. Ἔξευ- Ἷ
γουχισϑῆναί γε μὴν ἄμεινον, ἢ “πρὸς συνουσίας ἐχ-
γόμους λυττᾶν. Ἅπαντα δὴ ταῦτα συμφοραῖς ἀνης-.
κέστοις βαπτίζοντα τὴν ψυχὴν, δίκης καὶ τιρμώρίορ
εἰκότως ἂν τῆς ἀνωτάτω᾽ τυγχάνοι. «1ξγει δὲ ἕ ξῆς,
ὅτι, ΦἬἜϑετο κύριος ὃ ϑεὸς σημεῖον τῷ Κάϊνν, τοῦ 181
μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα.» ἈῚ ΚαὶΡ,
τί τὸ σημεῖόν ἐστιν » οὐ δεδήλωκε, καίτοι γε εἰωθὼς
τὴν ἑχάστου φύσιν διὰ σημείου δεικνύναι" ὥςπερ
ἐπὶ τῶν ἐν «Αἰγύπτῳ τὴν ῥάβδον μεταβαλὼν εἰς
ὕφιν, χαὶ τὴν χεῖρα ἡπωθσζως εἰς χιόνος ἰδέαν, καὶ
τὸν »ποταμὸν εἰς αἷμα. Μηήποτ᾽ οὖν αὐτὸ τοῦτο σή-
μεῖόν ἐστι τῷ ΙΚάϊν τοῦ μὴ φονευϑῆνωι, τὸ μηδέ-
ποτὲ ἀναιρεθῆναι; Οὐδὲ γὰρ ϑάνατον αὐτοῦ διὰ πά-
σης τῆς γομοϑεσίας δεδήλωκεν" αἰνιττόμενος ὅτι;
ὥςπερ ἥ μεμυϑευμένη Σκύλλα, καχὸν ἀϑάνατόν

220 ἐστιν ἀφροσύνη, τὴν. μὲν χατὰ τὸ ᾿τεϑνάναι τελευ--

Μτὴν οὐχ ὑπομένουσα, τὴν δὲ κατὰ τὸ ἀποϑνήσκειν

᾿

ἢ 66, ἅ, 15. 3

ΜΝ υύννδ. ὁ, υδονονννυι,...

ΟὔΌΠ ΒΈΤ. ΡΟΤΙΟῈΙ ΙΝΘ510. (. 48. 315

πάντα ἐνδεχομένη τὸν αἰῶνα. Εἴϑε μέντοι συμβαί-
γοι τὰ ἐναντία, ὡς ἐχποδὼν τὰ φαῦλα ἀναιρεῖσ αι,
παντελῆ φϑορὰν ὑπομένοντα " γῦν δ᾽ ἀεὶ ζωπυρού-
μεν, τὴν. ἀϑάνατον ἐγκατασκχήπιττει νόσον τοῖς ἅπαξ
πρὸς αὐτῶν ἁλοῦσιν.

ΚΡ ΚΙ ἃ κ᾿
ἘΧ ΟΕΕΙΟΙΝΑ ΗΙΒΒΟΒΕΝΙΌΙΙ-

ΩΣ
τῇ
'ῷ
τῇ
-Ἴ

τ

-

Φ

αὐ

Ὄ

Ὡ

.-:

[9

64

"“

βω

β.

'

ῬΟΣ , -

Ορθσα οπῆΐε; [6ἅ. ἘΥ Εἱομέορυ].

βου ΚΝ κα 4

᾿ ᾿ς Ὑοξα ἕως: Ἐολων ποτ ες

ἹΝΝΒΒΒΙΠΥ ΟΝ ΜΌΝΟ

ΠΡΒΛΗΥ͂

.ο ποῖ
ΓΟπΊονο
{ῃ6 ςατγὰ

ἔγοπῇ {Π15

ΡοοΚει.

Ασα Εἰδγαγν ὕαγά Ῥοσκεί Ι
ὕπάεν Ραΐ. “ εξ. [πᾶθχ Ε16.} |
Μαᾶθ ὉγΥ ΠΙΒΒΑΒῪ ΒυΒΕΛΌ ἢ

τρτάτιν

ἘΑσι:
ΤΈΣ ΟΣ

ἀρ ρλσξοςς τ ΡΩΤΣ ο
Ἔν ας τ μετ ξτα μές

δε

τρθν, ὁ «αγῶα, ἢ

«πὰρ

Ὡπν τἈ ΣΝ, »-

ρα σς

ξνν ΤᾺ