Full text of "Oratores attici et quos sic vocant sophistae"

See other formats



Google 





This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


athttp://books.google.com/ 


E NES 
eecq.- 


p — - 


— 


3 2 |; , “ΟΣ — t 
RING trao Re z Ceo, 








7144 


) 
' 4 eos. 





ORATO R ES. 
ATTICI 


SOPHIS T /E 


OPERA ET STUDIO 


GULIELMI STEPHANI DOBSON A.M. 


REGIX SOCIETATIS LITERARUM SOCII 


TOMUS NONUS 


DEMOSTHENES 





C. LONDINI 


EXCUDIT J. ΕΠ DOVE 
(APUD QUEM ETIAM VENEUNT) 


A. 8. MDCCCXX VIII. 


DEMOSTHENIS ;6 
QUU EXSTANT OMNIA ^ 


INDICIBUS LOCUPLETIS8IMIS 
CONTINUA INTERPRETATIONE LATINA 
VARIETATE LECTIONIS 


SCHOLIIS TUM ULPIANEIS TUM ANONYMIS 


ANNOTATIONIBUS VARIORUM 


KL WOLFI! OBSOPCGI TAYLORI MARKLANDI JURINI MOUNTENEII STOCKII HARLESII 
F. A, WOLFII SPALDINGII AUGERI RÜDIGERI WUNDEBRLICHII BREMII 
ALIORUMQUE ET SUIS 


ILLUSTRAVIT 


GULIELMUS STEPHANUS DOBSON A.M. 


REGIE£ SOCIETATIS LITERARUM SOCIUS 


ACCEDUNT ANIMADVERSIONES 
RBISKII DOUN I WEISKII AMERSFOORDTII 
ET NUNC PRIMUM PUBLICI JURIS PACTAE 


THOME STANLEII ve. roris JACOBI DUPORTI 
NECNON ADVERSARIA 
PETRI PAULI DOBREE 


GR/ECARUM LITERARUM APUD CANTABRIGIENSES 
NUPER PROFESSORIS REGII 


—— — — — 


TOMUS QUINTUS 


ANIMADVERSIONES IN DEMOSTHENEM 








-— — — lile sdb m mas — — — — 


C. LONDINI 


PROSTANT APUD J. F. DOVE 
' A. $. MDCCCIXVIII. ' 





4 


7545, 2 /L, 


PE 
Vat «4 «ὦ f ἐν 
2 


! ἌΘΩΝ 
UG eut ( M2, OG ev. 


;, TABULA 


EORUM QU. CONTINENTUR 
IN 


TOMO NONO. 


Peg. 
Reiskii Prefatio ad sua Demosthenica  . . . 8 
Reiskii Annotata in Demosthenem . . . 12 


Hieronymi Wolfii Prolegomena in Olynthiacam L . 808 
Hieronymi Wolfii Annotationes in Olynthiacam I. . 315 
Ἱερωνύμου Βολφίου Σ χόλια εἰς τὸν A. τῶν Ολυνϑιωκῶν 344 
Dounsi (Downesii) Prelectiones in Philippicam de 

Pace . .. . . . 4361 
Weiskii Dissertatio super Oratione de Halonneso . 423 
Weiskii Annotationes in Orationem de Halonneso . 432 
Amersfoordtii Introductio ad Orationem de Symmoriis 44] 
Amersfoordtii Annotationes ad Orationem de Sym- 

moris . . . . . . . . . 447 
Stanleii, vel potius Duporti, Preectiones in Oratio- 

nes de Symmoriis et de Rhodiorum Libertate . 467. 


I. IACOBI REISKE 
ANNOTATIONES 


AD 


DEMOSTHENEM. 


YOT. "V. 


"va 
^- 


IO. IACOBI REISKE 


AD 


ANNOTATIONES | 
SUAS DEMOSTHENICAS, 


ET AP e 
SYLVAM VARIANTIUM 
IN 


LIBRIS DEMOSTHENICIS LECTIONUM, 
PRAEFATIO. 


Jus et fas utique faerat, seque lector, bis modo absolutis Wolfianis atque Tayloranis 
a me subjecta protinus, meisque ipsius annotationibus premissa faisse beo duo. 1. 
Toaurrelli ad plerasque Philippicas et ad orationes, alteram /Eschinis in Ctesiphontem, 
seu contra coronam Demostbeni deoernendam, et alteram adversariam Demosthenis 
pro Ctesiphonte et pro corona sua (cur Tourrellas orationem de mele gesta legatione 
annotationibas illominare insuper babuerit, bsud constat). 2. Wolfianam reliquiarum 
Demosthenicarum interpretationem. Verum gravissims cause volenti intercesserunt, . 
baeo primo loco, quod satisfaciendum tandem aliquasdo esset eorum, quos diatius 
sustinere, neque sequum, neque honestum, neque exousabile fuisset, nam adhuedum 
prorsus negatum fait satisfacere, flagitationibus; quorundam etiam suspicionibus 
eral occurrendum, si qui fuere, qui cessationem aique dilationem editionis annota- 
tionum mearum pro larva jactantis et imposturm habuissent. Æqui omnes ultro 
fatebuntur, si viam tenere vellem, cui ut adstringerer in programmate Anno 1768. 
edito, promiseram me cauturum, secundum Demosthenem statim reliquos oratores 
fori Attici uno tenore foisse edendos : id quod profeoto halitu oris oonfici non poterat. — 
Cam Demosthene simu] annotationes omnium measque dare, textui sobsiratae, nen 
sinebat angustia charte ; nam sic sepissime sense ad octonas pagine, omni prorsus 
vacum oratione Demosthenica intercesaiasent revolvendsm; que res molestissime 
foisset, praesertim Demosthenem legenti, cujus periodi tam extent et tam impli- 
cat nno oopspeciu perlustrari, et uno spiritu perlegi volupt. Demosthenes in 
forma tam minuta, cuncto instructus apparato, atatim textui substrato, solus octo ad 
decem volumina implesset. Alius teneri modus in oratoribus minoribus poterat, 
quorum esset alia dicendi ratio, minorque ad eos annotatorum, et sepe plane pulls 
copia, Preeterea, oum Demosthenes et minores excuderentur, sperabam fatorum, 
ut ad eum ornandum nove, unde unde, copise advenirent, mihique otii tanto plus sq- 
perfatarum mea Demosthenica expoliendi et locupletandi ; quod otium mibi preeter 
spem negatum fuit. Citius ergo, quam nuno, huc perveniri non poterat, ad facoitstem 
puta mea Demosthenica in publicum proferendi. Quse quanti sint facienda, enjusque 
est existimare, quem iis nti ad lectionem Dem. juvabit. Quam mihi cruda, impolite, 
illaborata ipsi videantur, in prefatione ad primum volumen hojus apparatus oritici 
jam conquestus sum : quo accedit in camulum malorum hoo ingens malum, quod, quo 
tempore annotationes mom mibi e vetustis sohedis expromendse, excutiende, inter 





4 I. I. REISKE PRAEFATIO 


transcribendum locupletandm, alias decurtande atque contrahendse, denique variis 
modis digerendse atque transformande et retractande essent, incideret hsec opera, 
virum gnavam et vegetum postalans, in tempus tam iniquum, ut per totam setatem 
meam iniqoius aliud nunquam attigerim. Jam oomplures annos molesta et insidiosa 
(nam pertinax et rebellis erat) tnssis vires meas labéfactérati Jam ab inennte hoo 
vere ad hoo diei ssvit, fibras pulmoneas erodit, evellit, exscreat, radices vitse mese 
convellit, et dilaniat. Qua mali diuturnitate et ssevitie tam sum fractus, et exinani- 
tus, et enervatus, ut vix in cabiculo vel lecto (nam sic.loquebantur veteres, sed ho- 
dierni, hanc Latinitatem haud capientes, in ceco usurpant, literalis exercendis conse- 
crato) reotus et constans ipambulare possim. Hoc est illud iniquissimum tempus, 
quod dico, quo oppressos annotationes hoo volumine comprebensas congoripsi, et va- 
riantes, dudum ante collectas, auxi. Habebaont in sestimanda mea opera Demosthe- 
nica sequi arbitri borum inoommodorum et humans iofirmitatis rationem. 

Jam seorsim mibi de Tourrello adhuc nonnihil est admonendum, antequam ulterius 
procedam. Magna ulique sunt meritoque celebrata Tourrelli de Demosthene merita. 
Sed, ut orator disertus magis, qui erat, quam vut subtilis criticus, Deimostbenem 
tractasse mihi visus est, et in colligenda materia annolationum historicarum majorem 
industriam, et in extrieandis nodis chronologicis atque genealagicis solertiam, quam 
in perspiciendis sententiis obscuris, aut mendis corrigendis sagacitatem atque felici- 
tatem approbasse. Sæpenumero a sententiis oratoris ita late aberravit, nt constet, 
eum, oum e conjectura vertisse, tum Greece nescisse. Homo Tayloro in sedulitate 
oratoris historicos et chronologicos scopulos tollendi simillimus, a reliquis ejus vitiis, 
putide et caliginose dictionis affectatione, vanitate et arrogantia scholastica, venatu 
et venditatu minutiarum liber, humanior atque liberalior, ut Frapcum decebat. Opera 
ejus in his nostris terris inventu rarissima multi emtorum mei operis, de quo cer- 
tissime mibi constat, summas mili gratias habituri essent, si liceret ipsis per me 
Tourrelliana hoo in volumine legere ; quorum emtorum bona pars magis annotationi- 
bus historicis, quam criticis ducitar. Et solas Toaurrelli annotationes cum summariis, 
cuique orationi premissis, sine Francica orationum versione, si edidissem, id quod 
jam parabam facere, videntur ills parum ultra alphabetum impletare fnisse: verum, 
re diligentius pensitata, visum est ab hoo proposito desistere; ne mers materie, 
cujus tantam suppeteret, in tanta spatiorum angustia, quam Wolfiana atque Taylo- 
rana míhi reliquam fecerant, locam prorsos precladerem. Deinde noram, jam dudum 
permultos desiderium mearum annotationum eegerrime ferre, quos diutius suspendere 
nefas fuisset. Porro noram, homines copiis librariis affluentes queri, si cogánlur eadem 
rursus emere, 406 jam dudum in forolis habent, divites nempe illi atquo beati, de 
aliorum penuria securi. Tum Tourrelli quicquam redditarum nusquam receperam. 
Alias pari jure etiam Lucchesini commentationes fuissent recudendz, quee Tourrelli- 
anis nil cedunt, et nescio, san quodammodo quoque preferende sint, nibiloque cre- 
briores inventu bis in terris sunt. Previdebam quoque, non posse fieri, quominus 
ecplom hoc meum deteriorem ia partem acciperet Atbanasius Augerus, V. C. Pro- 
fessor eloquentise Regius in Collegio Rothomagensi, a quo brevi post Demostbenem 
universum Francice redditum et historice criticeque illuminatum exspectamus. Cui 
ut totum Tourrellianarum reliquiarum arbitrium salvum et intactum relinquerem, jus 
et fas postulabat. - Sed ad rei caput tandem devenio. Reliquis ho» Tourrellianse ne 
dignse quidem sunt recudi. Scatent scoriis, quas eliquari par faisset: quz; res neque 
otii, neque stomachi mei est. Vix tertia earum pars ad Demosthenem proprie 
quicquam facit; reliqua miscellanea, trivialia, nescio quam vera, e Morerio, Bau- 
drando, similibus promtuariis, corrasa, et veluti scopis conversa: quamquam hoc ad 
invidiam bono viro faciendam diclum nolim, aiens, me hoc non explorata re, neque 
céria scientia fidentem, sed mera probabili suspicione ductum dicere. Inquirant, 
quorum interest hac in re ceriam veritatem deprehendere. 

Wolfianam item interpretationem Latinam Demosthenicarum reliquiarum multis de 














AD SUA DEMOSTHBENICA. $ 


eensis perquam expedisset, alquo necessarium fuisset reddi; optavique sspius me 
mihi spelia ampliora primitus statim fixisse. Verum ne ipse quidem previdere 
poteram, materiam inter manus ita quasi suocreturam esse; tum si emtores ad opus 
XV. voluminum invitasaem, ecquem non absterruissem? Porro si recadenda inter- 
pretstio W'ol&ana fuisset, non sola mera, intemerata, debuisset repreesentari, sed 
etiam annotaliones critics ei substerni, quibus lapsus ejas benigne indicarentar, et 
blande castigarentur; quemadmodom Sylborgius in Dionysio Halicarnass. Lapi at- 
qne Gelenii interpretationes recensuit. Quæ opera ut est perutilis et perneoessaria, 
ita ἃ mea persona abhorret, qua de re pluribus alio loco exposui. Annotationes ad 
Dem. meas consoribenti mibi si libuisset, aut potius licuisset, Wolfianam interpre- 
tationem inspicere, nullum dubium est, quin ea mihi largam materiam disputationum 
faisset preebitara:; verum neque allübescebat sgrotanti, neque alias jucundum erat 
preceptorem et censorem agere, otioque non abundabam (nam intra pauces heb- 
domeadas illas, quibas Wolfianarum et Tayloranarum annotationum ea pars, quae 
volumine hoo Apparatas secundo exhibetur, sub prelo sudaret, annotationes mee ad 
Philippicas, sd or. pro corona et or. de falsa legatione, oum bao prsefatione, mihi 
foerunt, animoque corporeque misere languenti, consoribende, ne opere; feriarentur); 
denique cavendum orat, ne materise aliens luxorians oopia locum domesticis meis 

Hisde omnibus ergo siveaddendis, sive excludendis videbit atque pro arbitratu suo 
videbit is, qui olim aliquando noram Demosthenis et oratorum minorum editionem 
super hujus mec fundamentis condet, ubi deficientia supplebit, et disjecta membra eol- 
Biget atque coeptabit. Meis de annotationibus quod novum boc loco, prseter illa jam 


passim locorum alibi dicta, dicam, peene nil babeo. Ab homine consocripts sunt, e va- - 


Jetadine torpente et pene ad omnia nauseante; ab homine, non ventosam multifarise 
lectionis gloriam venante, sed quem non puderet, ubi lectorum quorundam videretur 
e re fore, eliam ad minata et predagogicalia descendere ; qui contenderet, locorum ob- 
scarorum sententias, sine odio, sine obtrectatione cujusquam, simpliciter et sine amba- 
gibes, quibus posset verbis planissimis enuoleare et declarare. Quos mutavi locos, 
quosve correxi, sive mea, aive librorum auctoritate fidens, eos diligenter et religiese 
imdicavi. Auctores ubi nullos prodidi, simpliciter correzi dicens, ibi correctionum 
a2clores sunt codices, sive manu scripti, sive dudum typis excusi; quorum nomina 
in variantibus lectionibus, lector, invenies. Correctiones rursus ab ipso memet pro- 
fectas, prieterquam quod in ipso texta asteriscis insignivi, in annotationibus quoque 
momiastim quibusque locis cavi admonere, quid meum esset; et causa. motationis 
ubi minus aperta videretur, eam mutationem paucis verbis purgare atque approbare 
comtendi. Vineta mea memet oedere haud pudoit. In Wolfii et Taylori metalla 
ne imoiderem, sedulo cavi, quamquam non ubique locorum effugi imprudens cum his, 


agt cum Marklando, collisionem invitam. Locos Scholiastarum ad Hermogenem 


erebrias recitavi, non quo bonarum doctrinarum atque uovarum et ipauditarum sümmi- 
que faciendarum pleni essent, sed quo collectio bec Aldina inventu ràrissima est, 
cajas usuram Ernestius, senior, V. C. Theologus et literator nobilis, prredicatione 
mea major, mibi concessit, si quis forte literatus ad horum Soholiastarum et ad 
veterum technicoram, seu rhetoricorum, qui secundum Aldum typis nunquam reno- 
vati suot, incitaretur stadio recoquendi. Hsc ferme forma est mearum ad Dem. 
annotationum, quorum pars nuno in hoc secundo Apparatus volumine prodit, reliqua 
im tertio prodibunt, si per fata licebit, inservitura lectorum usibus, et obnoxia futura 
ceUserum æquitati ant malevolentise, iptelligentie aut imperitize et temeritati. Jam 
eaperest, ut de variantibus lectionibus dicam, quee meis ad Demosthenicam quamque 
oratiosem annotationibus subjecte sunt. 

Negotium spissum et perquam molestum, ob indiligentiam veleram, unde suas 
lectiones hausissent, dilucide et certis atque indubiis notis et nominibus designandi. 
Dabitabem itaque initio, num meliores tantam lectiones e farrsgine mearum sohe- 


6 I. I. REISKE PR/EFATIO 


darum deligerem, ap totum effanderem.  Fuleseot, qui iliud Iandassent, sed eraot 
oenira uyelte plures, qui loo malebant. Εἰ prestat utique semper in. ejusmodi re, 
atquo tutius est, liberalitate donandi, quamvis insint, quibus uti nequeas, quam per- 
eitste pecomre; querum illud fidem tuam testetur, utut lectori operam deligendi 
felinqum ; heo de diligentia judiocloque tao dubium relinquit, et arrogantiam taam 
prodit, quasi loctoribus tuis haud satis moltem segacitatis inesse credidisses, qui 
deloebuin ipels pwevipuisaes. ἘΠ᾿ profecto ante omnes primo mihi delectos bio durus 
et anceps foit, ut spo, promerem an premerem aliquam lectionem, umbigerem. 'Ten- 
fabam opus, seil pregretsus usque ad p. $4. rersus abjieiebam molestum et infractuo- 
sem ocdnàtem : et przsbeo hio quescunque olim in sehedas congessersm undecunque 
lectiorem Demosthenicarum. ΑἹ hoo nelim tamen, hanecrudam molem, sic ut nunc 
6st, vel auctam etium, per omnes, qui postinodum exaistent, editiones Dem. majores, 
peovoletari, Unsmm ab aliquo viro décte nostrate, aut in Belgio, vel Anglia, condi 
editiowem, ia qua mea heo tote, sed reformata, cum ctnota bao sylva variantiam, 
émquo etium, cum e libris bonis, tum ex editionibus aliorum veterum auctorum, aucta 
verbatim reddatur, id tintum abest ut nolim, ut potius in votis habeam. — Verum ea 
me mers recusio, seu vecentatio intra paucos annos esto, antequam mes exemplaria 
distracta sint, qua re magna calamitas rei mer familiari, et magna mibi injuria in- 
ferretur, sed reformatio et digestio multis annis agitata, industria et felicitate colli- 
gendi, acrimonia et veritate jadieli perfecta, sio tamen ut a ine scriptorum ne sylla- 
bem quidem mutet, solummodo errores ín annotatiunoulis cuique loco addendis de- 
Teenstret atque corrigat, deficientia addat, et partes operis nuno distractas copulet 
im mélioremque ordinem redigat. Post editam ejusmodi plenam omnibus numeris 
sbsoloiamque editionem, &cquiesoent postmodum Demosthenis lectores severo et 
acerbo lectissimarum lectionum delectu, ἃ viro dooto in minore quadam editione 

In mevis collectionis mes variantium huno videntur multi esse numeraturi, quod 
auétores vulgatm nusquam ediderim, sed solummodo anctores lectionum a vulgata 
diecedentium. Valgatam appello ubique Morellianam, ex Aldina expressam, nisi 
ubi Morello visum foit ab ee discedere. Fuerat id quidem profecto non inotile, sed 
infinitum in medum laborem meum et molem operis duplo exaggérasset. Ipse in 
avis hanc pono, quod lectionem Wolfianam non indicaverim, cum editionum supe- 
riorum nolla copsentientem, sed aut Felicianem vestigia prementem, (quod vellem 
ubique factum esse) aut, id quod dolet multo sepius factum, conjecturas psene omnes 
Wolfanas pro verbis Demosthenicis subjicientem. Taylorus bano lectionem Wol- 
fianam, macelosam et infldam, recoadit, neque tamen in annotationibus eam sive exa- 
minans, sive explanans, repetit, ut oum mea editio exemplum aliud repreesentet, 
lector, Wol&ana aut Taylorana carens, ignoret, quid leotionis Taylor seu defendat, 
seu impugnet. Cej malo citius occurrissem, si previdissem : sed nuno demum post 
exousas Taylori aanetationes deprehendo, Taylorum observans fatis habere loci 
cujusque a $e in annot. agitati primam quamque vocem ponere, cam addito x. 7. ^. 
quie res lectori operam tomum quemque Dem. revolvendi imponit. Molesta universe 
res est, in Taylorana annotationes non textui, sed orationis oujusque calci subjectas 
esse, unde incemmodum exsistit, ut necesse tibi sit, ad locum quemque librum revol- 
veudi horsom prorsum. "Taylorus nempe typographo primum dabat excudendam 
erationem quamque seorsim ; tum absolata cujusque impressione, cessandum erat 
eperis sd annos: mittebat orationis cujusque folia a prelo uda ad Marklandum rusti- 
cantem ; hio remittebat, ubi margines suis annotatiunculis conscripsisset, quse rus, et 
defectum librorum, et bominem in Demostheve bospitem produnt, ad gerendam vo- 
catum provinciam, quam prorsus ignoraret : tum Taylor interim ipso suas annotationes 
elaborabat : quo facto excodebantur: οἱ tom nova rursus oratio, in qua eadem volve- 
batur rota. Unde mirum noo est, illam editionem ad tot annorum diuturnitatem extra- 
etam esso. — Nobis, qui Carteretis Granvilliis caremus, sumtuum in typos et obartas 








AD SUA DEMOSTHENICA. » 


largis adiininistris, non lioet tam lentis et otlastibus libros nostros wiere, eed o mae- 
pere peowlio nostre semtus ips] erogautes nocossó habemus socelerare οἱ argéro 
eujasque velumimis exoasiopem, et chartas confesiim mro matare. Sed io viath 
sedeo. Iu tam imntani sylva lectionum facile facta fuit, nequé debet mirum eulquem 
videri, ut a ime subinde erraretur in edendis seu nominibus eodicum, quos cite, pres 
sertim iis, quos ipse nos vidi, ut e. o. Harleyanum, pro Harrisoniano, quam oulpen 
wt alienum nen presto, cuta Taylor ipse in schedis mon satis diligenter ista diatimzis- 
sst, ant ià cumerís codicqm, ut quintam pro sexto e. o. eppellem ; quss culpa profecta 
mexa care : quotus enim cst quisque, οαἱ liceat istos codices adire aique evolvere! 
Non sbique ἃ me annetatum esse, ubi ec, pro «c, ant simile quid, aut vocabula 
transpoesita repériseem, spero landem potius inventurum, quam ín vitium ipcursuram 
esse. οσοῖ enim prodesset tam infinita, tam ineluctabilis, tam potida et molesta, et 
prorsus omni esu cassa diligentia?  Ecoui enim sunt hodie aures tam teretes, tam 
sabtiles, tem uto multo subacis et acutis, ut stetim delectum verborum, constructum- 
ve hunc minus, iftum melius omn Attícióuso convenire dignoscat ! Bt st dignesost 
quoque, quid id maltam ad felicitatem nostram faciet? eumne ego dignum tenta moa 
opera judicem, quem universum flooci non facio, commentitium quendam suarem et 
ergenteum tinaitam Atticum? 

Vitie beo quoque mihi baud pauci vertent, quod lectiones anctoritatesque a Taylere 
jem relatas rursás retalerim : tam quod conjecturas Wolfi, Marklandi, Taylori, Sie 
eadem bis ter recoota reponi. Verum lectionum Taylori magna pers e Parisina sea 
Morellina editione depromta erat, quam totam bio reddere a principio statim deoreve- 
ram : quod si ergo Tayloro dedecus est lectiones, quise facile ἃ quovis illinc peli po- 
tuisseat, haad defogiam reprehensionem operse incassum ín eo navatte, quod Taylo- 
ranas lectiones cum meis oonjanxerim, quo sub uho conspectu, velat in brevi tabula, 
coram oculis haberet lector, quicquid opis ad intelligendum Demosthenis quemque 
loeum, seu librorum fides, seu doctorum virorum ingenia prestarent. Chartule 
jactura quos acrius uret, quam alios studium meum commoditatis sus delectabit, 
eque anime feram hos de me querentes. Permaltís in locis meos a Morellina dis- 
census tn annotationibus, item in variantibus, judicare seu insuper habai, seu oblitus 
fei: sed profecto tam minuta ista erant, ut ἰδία annotare tantundem faisset, atque δ} 
Vtiam auam ore suo prxdicare, testarique, quam parum scias otio sapienter uti, qao 
vereor ne winis multis videar vel sio ad ineptias abusus esse. — Aliis, si secus fecis- 
sem, precal dabio visus foissem diligentize mee acerbitatem putide jactatum isse. 

Disputstioni hei mew nil superest quod addam, preeter admonitiones quasdam 
mevas de Oodd. mstis, quibus usi sumus, Taylorus οἱ ego, quamquam de iis jam 
dedem exposrimus. Nam seoundam editam priefationem meam ad Demosthenem, 
misit ad me Askewias V. C. qui nuper in vivis agero desiit, ingentem fascem exem- 
pisrium Demosthenis, Aldins, Basileensis primæ, Besileensis secundw, seu Wolffa- 
werem omnium prime, Morelline singula, Francfurtans tria, Taylorass aliquot, 
charts mendis interstincta, quibus sut prorsus nihil esset inscriptum, aut dudum 
elim: ad Philippicas, et oamsas privatas adjumentorum parum ; de quo jam questos 
sum dudum poblice, superstite et conscio Askewio, et ed huno ipsum in literis pri- 
vatis, quem decebat mendacii me coarguere, simulac fraudis oonscius mihi faisset. 
Ut tamen nuper rem diligentius explorare cepi, deprehendi, me sobitaría inspectione 
et opisatione verosimili deceptum, a verilate discessisse. Quod nuno reprehendam, 
religiose hic indicaturus, quid in illorum ad me missorum, quos modo dixi, codicum 
uacquoque reperi, et in collectione variantium exhibebo lectiones ipsas, quas bi libri 
Tayleremi adminisirabent. In bis igitur erat primo loco Aldina, quam in V. L. libellis 
appello Aldinam Taylori, cojus margines, vetusta, non scita, sed lectu plana et expe- 
dita manus variis lectionibus, haud constabit aliquando unde petitis, conscripsit. 
Nam nusquam vestigium ullum apparet, unde constet, quo e fonte lectionis iste» ma- 
mariot, ut initio dubitarem, essentne e oodice quodam Msto depromtz, an a viro quo- 


8 I. I. REISKE PR/EFATIO 


dam docto e marginibus Parisine, ex Augustani lectionibus a Fabricio collectis, a 
Wolfio proditis, ex indicibus varientium, qui editionibus Aldi et Felioiani et Paoli 
Manutii subjecti sont, et ande farrago Wolfiana conflata est, compilats, at adeo ridi- 
eulum esset ejusmodi testem citare. Verum brevi videbam, ibi referri lectiones a 
nemine usquam locorum ad hoc diei prolatas; quarum cum alias a codicibus meis 
conlinnari cerneret, tum aliaram mentionem nullam fieri. Quo mibi certo constabat, 
illas quoque e Mato quodam esse depromtas. Jam supererat codicem illum explo- 
vare, Et statim videbam, eundem esse, quem Taylor ad or. pro corona et de falsa 
legatione Venetum appellat, nisi quod testimonio Taylori soripta in marginibus Aldi- 
mes Taylorane aut non addicunt, aut contradicunt: nam de περὶ, quod in Veueto esse 
Taylor ad p. 256, 8. ed. R. ait, Aldioa Taylori tacet. Lectiones alias eadem dat, aTay- 
loro, dubium, an ἃ volente, preteritas. Pluribus in locis ibi legitur aelsra ἐν παλαιῷ, 
Sed quod fortissimum argumeptum est, eadem manus, que reliqua omnia uno tenore 
scripsit, jn media serie versus ad clausulam argumenti orationis de Falsa Legat. hmc 
soripsit : ταῦτά εἶσι lv «“αλαιῷ τοῦ ἁγίου Μάρκου. Jam plus quam credibile est, unde 
Mæo essent petita, reliqua quoque inde petita esse. Quia tamen semel ceperam in 
Philippicis Aldipam Taylori (pro Veneto) laudare, perrexi porro, per opus quoddam 
sopererogationis, etiam ubi Taylor jam Venetum nominasset, Aldinam Taylori addere, 
fametai non nova hsec est auctoritas, sed mera Veneti. Aldina hsec, Taylorana quon- 
dam, qusc nunc penes me est, exemplum est, aut ipsius Petri Pithai, aut ex eo du- 
etum, locupletissimum et fidissimum illorum omnium excerptorum, que unquam pro- 
dierunt, sive ex editione Francfurtana, sive ex Aldina Lessingiana per me voluminis 
seoupdi a p. 191. Appendicis Scholiorum prodita: nisi quod schboliorum nihil in 
Aldina Taylori, ant perparum inveni. Ip oratione de federe cum Alexandro adseri- 
psit eadem manus ad plerasque lectiones, sed non ad omnes, Bar. hoo est Baroocianus: 
id quod dubium relinquit, num lectiones auctoritate carentes e Veneto depromtie sint, 
reliquse e Barocciano solo, an contra, omnes primitus e Veneto hauste, quse aotem 
ipsi cum Barocciano commuues essent, ad eas Bar. adscriptum sit. Illa copia Pi- 
thosana, e codice Veneto derivata, reperitur etiam in duobus aliis libris, qui procul 
dobio Taylori quoque studiis olim inservierunt, tam, ad Askewium oum transissent, 
ab hoo ad me missi sunt, qui servo. Basileensis secunde (sio appello illam wz- 
grandem in folio, quee anno 1572. cum Latina Wolfii nterpretatione multisqne aliis 
accessionibus, et Wolfianarum omnium postmodum pario typographico editarum 
iater est) hujus itaque summa in pagina illa, cui incusum est Libanii argumentum 
orationis primse Olynthiace superscripsit aliquis hec: [MS. in margine cod. Vene- 
tiani orat. Demosthen. edit. 1504. qui in Bodleyana bibliotheca jam servatur, lectio- 
nes, quse sequuntor, variantes manu egregin, forte Petri Pithai Lugam [sio] cujus 
nomen in frontispicio apparet, scripiss reperiuntur. Itaapograpbum D. Hudsoni, a 
quo ego.] Sed quis nobis dicet, qui ille ego sit. Rursus reperi easdem lectiones in 
marginibus editionis Francfortanz, seu Wechelanse, cujus in summa p. 1. illa puta, 
ubi prima Olyntbiaca incipit, hec, peene eadem cum superioribus, adscripta leguntur 
ab alia zanu. [In margine codicis orat. Dem. Venetians editionis MDIV. qui in 
] Bodleyana bibliotheca j&m reservatur, lectiones, qut sequuntur, variantes manu egre- 
gis, forte Petri Pithari, oujus nomen in frontispicio apparet, scripts reperiantar.] 

In exemplo alio seu secando editionis Francfartans reperi 1) Prolegomena ad 
Demosthenem, alia illis, quss in volumine oratorum octavo publicari; heo αἱ a 
seniore jam Tayloro, perfectiora, isla breviora et jejoniora erant, ut a juniore profeota. 
His in prolegomenis reperi inter alia indicem codicam Demosthenis Anglicanorum, 
diversum &b illo, quem in Prolegomenis posterioribus l. c. vol. i. p. xcvi. publicavi, 
neo minus ab illo, quem ipse Taylor superstes adbuo, sub exitum sug ad universum 
Demosthenem prefationis publicavit. Juvat eum, ut brevem, hio ponere. 

In Bibliotheca Bodleiana. Codd. Barocciani. Num. 45. Demosthenis Olynthia, 1. 

* 4. cum notis Ulpiani. Num.73. Demosthenis oratio contra Midiam 1. contra 


— o a ipo mS n b P" m E 





AD SUA DEMOSTHENICA. 9 


Áristocratem 48. contra Timocratem 92. contra Aristogeitonem 1. 141. 4. 162. 
eontra Nemram 168. amatoria 198. funebris 510, de federe cum Alexandro 218. 
eontra Zeaothemin $24. contra Phormionem 231. adversus Lacriti exceptionem 247. 
Epistola 1. 256. exceptio contra Nausimachum et Xenopithem 258.6. Num. 96, 
Ecloga vocum quarondam Rhetoricarum e Philippicis Demosthenis. Num. 139. De- 
sostbenis funebris oratio, fine caret. Num. 159. expositio vooum Rhetoricarum io 
Pbilippicis Demosthenis. Τὸ μέλλον 303. Codd. MSS. Laud. Num. 96. Demo- 
sthenis orationes aliquot Græce. 

Adversaria Lengbainii. 8. p. 905. Demosthenis orationum et epistolarum Cat. 

Codd. Ashmole. 780. 2. Livies of Cato Uticenis— Demostbenis. 

Io Colleg. Lincolniensi. N. 15. Oratio Demosthenis ad Alexandrum eum ad cle-. 
mentiam invitantis. ' 

Codd. MSS. 1s. Vossii. 47. Demosthenis orationes judiciales. 90. Comparatio De- 
mosthenis et /Esohinis. 115. Demosthenis orat. Olynthiacse, de Pace et contra PLi- 
lippom. 175. Demostbenis Oratio ἐρωτικές. 

Codd. MSS. Edv. Bernardi. 57. Demosthenes. 

Codd. M3S. Episc. Norvio. 102. Nicol. Carri versio quarundam Orationum De- 
mostbenis e Grseco. 4. . 

Porro reperi in illa, quam dixi, Francfurtana collationem Philippicarum quarundam 
cam codicibus Lockerano et Harleyano, et argumentorum ad has orationes e codice 
Goovillano ; quse omnia diligenter in variantibus meis retuli. 

6 * 6 


In tertio exemplorum editionis Francfurtsnee ab Askewio ad me inissorum reperi 
istc. in primo volumine varias lectiones ex Harleyano et Lookerano codd. de qui- 
bos modo dixi. in secundo et tertio tota farrago lectionum, quam Taylor in sua edi- 
tione orationum et in causa JEschinea, et in aliis causis publicis versantium exprom- 
psit. tum volumen quartum, causas privatas tenens, quod meam spem imprimis ar- 
rexerat, eam turpissime fefellit, plenum chartis, sed inanibus, in quibus ne litera 
quidem esset exarata, nisi qued δὰ orat. c. Macartatum lectiones qusdam ex Augu- 
stano essent annotatse, haud constat cur, nut quo. Superest ip subsidiis Tayloranis 
Londino ad me missis editio Parisips, in qua bsec reperi. In parte prima, que penes 
me, penesque omnes ad orat. pro corona procedit, pene nibil egerat Taylorus, quam 
ut lectiones aut conjecturas, sive Morelli, sire Lambini, Parisins in calce subjectas 
adscriberet, si quid in scboliasta notabile, seu citatum auctorem reperisset, nomen 
ejus io margine indicaret, sive vocabulum insignius enarratum, item. raro conjecturas 
suas adspersit, quas hic seorsim referam, quia sio melius spectari, h. e. judicari pos- 
suBt, quam ip tarba alienarum annotationum velati sepultec. 

. e « 


In eo volamise Wolfiane Francfurtane,, in quam lectiones Harleyani et Lockerani 
isscripserat, interspersas illis variantibus proprias Tayloro animadversiones et conje- 
ctoras reperi, quas in libellis variapntium lectionum, loco quamque suo retoli. ut e. 
e. ad p. 15. v. 26. 

Porro tenendum, lectiones has Harl. et Lock. a Tayloro bis esse illatas in exempla 
Frsnokfortanse, alterum illud, unde Moscbopoli scholia protuli ; verum ibi vix deci- 
mam partem reperi earum lectionum, quas postmodum io altero exemplo reperi multo 
pleniores, | Solebat Taylor, homo, ut videtur, in tractando certe Demostbene, ordive 
commodissimo non usos, ut mirer, qui potuerit ipse scripta in scbedis suis reperire, 
eadem vel decies in diversis chartis, passim locorum exarare, alia prorsus eadem, 
alis motatis formis. ut hio loci, lectiones has in altero exemplo plenas dedit, in al- 
tero zouliletas. Quod cur fecerit, equidem non exputo. Mihi vero molestiam lec 
ejss iadiligentia creavit haud mediocrem: nam oum ex altero decurtato oxeroplo le- 
ctiones illas jam in libellos meos variantiam intulissem, paulo post, perquam tempori, 

YOL. V. c 


10 1.1. REISKE ΡΕΖΕΕΆΤΙΟ 


com schedss jam typographo tradendee essent, incidens in alterum plenius exemplum 
necesse habui jam aotum denuo sgere. . 

Hec habui de subsidiis diceuda, ad Demosthenem illumioandum facientibus, ab 
Askewio velat ex hzreditate Taylorana, ad me ultra mare missis. De codicibus Mstis 
librisve vetustis prelo exonsis, quibus ego sum usus ad congereadam maierjam yari- 
antium lectionum, jam dixi alio loco, neque multum est, quod iis nano addere babearn : 
verum tamen paucis verbis recensebo copiolas meas, ut quicunque eas cito intoitu 
brevi in areola expositas oculis collostrare possit. 1. Aldins primes penes mo est 
codex, oui Ulpianus et Harpooration a bibliopego adjunotus est, item ab Aldo editas : 
volumen, quod magni facio, meique jaris et mancipi est. 2. Aldina posterior, sed 
eundem annum, quem prior, praeferens. Exempla ejus olitn complura usurpevi, Wei- 
maranum, Lessingianum, et illud, quod plures per annos penes me haboi e biblio- 
theca senatus Lipsiensis Amplissimi: nuno habeo penes me exemplam illad, quod in 
libellis variantium Aidinam Taylori usurpo. 

3. Basileensis primæ, in folio, mere Grsecee, e typographeo Berwagii, quod est 
Aldinse, fortasse paullo emendatius, apographum, habeo duo exempla, alterum porum, 
quod est mei juris, sere meo emtam, alterum sb Askewio Londino ad me missum : 
quod quia superius loco sno copiosius designare oblitus sum, pauca de eo dicenda 
bio repetam. In titulo, circa statuam tricipitem, quod symbolum Herwagii est, 
scriptum adhoc clare legitur Edovardus Ravenus: et perobscore, nam oultello era- 
sum est hoo nomep, ut vix agnosci possit, quod Εὔρικος Μέλανδρος suspicabar legen- 
dum esse, verum in extrema calce hujus ipsius exempli rursus circa statuam Herwa- 
gii trieipitem Latinis literis boc idem nomen reperiebam clare et perspicue exaratum, 
non erasum, sio AHenry Ailand. id est, Augustus Henricus Ailand. Qui homines 
nigri an albi fuerint, mihi non constat. Fortassis Ed. Ravenus annotata illa in mar- 
ginibus hujus exempli exaravit : heec enim ductibus literarum, quibus ib titulo nomen 
suum Ravenus exarsverat, sunt simillime exarata. Jpse Taylor in summo margine 
bojus tituli nigris literis seu atramento heec adscripserat. Black. From a Copy Bibl. 
Bodley. A. 2. 20. artic. Selden. in imo autem rubris seu rubro liquore. Red. MS. 
notes in a Copy of this Edition lent me by Dr. Barnard, Dean of Rochester. Ubi in 
variantium lectionum libellis hujus codicis mentionem facio, ibi Herwvagianam Tay- 
' leri cito, sed cum distinctione: que scripta ἃ vetusta manu recito, sic appello, ve- 
tusta manus in Herwagiana ; maluissem dicere Edvardus Ravenus in H. T. si certo 
mibi constitisset ab eo ista scripta fuisse : que» autem Taylor atramento adscripserat, 
ea appello Seiden. in Herwagiana Taylori, quia dicitur ille liber e legato Seldeni in 
Bodleyanam bibliothecam pervenisse: que autem Taylor rubrica adscripserat, ea 
appello Herwagiana Taylori e Barnardina, — Horum librorum ille Seldenianus pro- 
oul dubio est is, quem Taylorus in Prolegomenis ad Demosthenem, in volumine 
primo editis p. xovi. versu 15. designat his verbis ebsrvatiuncule ad oram ezem- 
plaris Herwagiani prioris [hoo dicit, respectu minoris in tribus voluminibus in oc- 
tavo, quee est Herwagiana posterior] in bibliotheca Bodleyana. Exemplum autem 
Herwagianum a Barnardo, Deoano Roffensi, cum Tayloro communicatum, esse vi- 
detar id, quod ibidem loci, in continenti, sic describitur a Tayloro versu 18. Bern. 
Vari:e lectiones. E . 

4, Felicianes, quam Strasburgo ad me misit e lectissima atque instructissima 80a 
bibliofheoa Brunkius, Vir illastris. Hac si citins potitus essem, aot ex ea reouden- 
dum Denm. textum operis nostris in manus dedissem, aut certe variantes ejus lectiones 
omnes quam diligentissime inde excerpsissem: quod nuno secus est factum. Interim 
tamen idem est rursus qnoque quodammodo factum : nam antehac illam Venetam, 
qos decennio psne post Felicianeam ex officina Paoli Manutii prodiit, a [o. Frid. 
Fischero, V. C, bonarum literarum apud nos Lipsienses Professore indastrio, mecum 
communicatem, diligentius excusseram; quod merum est Felicianez apograpbum, 
nisi quod innumeris mendis typographicis scatet, a cajasmodi fæoibus Feliciapea li- 


AD SUA DEMOSTHENICA. 11 


quida et defiecata est. Interim sio satis certas esse poterit lector, ubí aio in Var. Lect. 
Manutianam sic dare, in Felicianea quoque sio legi, quod exemplum Felicianes ope- 
rm Panline verbatim reoensuerunt. Adminicnla hsc omnia (nam de Wolfiana et 
Taylorasa editione cum alibi a me dictum sit, nequo es sint editiones primarie, e 
codd. Mstis expresse aut corrects, hic ἃ me non commemorabuntur) adminicula 
igitur bsec si citius omnia una ad manus babuissem eo tempore, quo uni buic rei, col- 
lectioni variantium lectionum e libris Demosthenicis manuscriptis et primis atque ve- 
tustissimis exonsis, deditus eram, multo diligentius et illas ambas Aldinas ioter se 
contalissem, quod omissam valde doleo, et Felicianea melius essem usus: quod hoo 
segrius fero, quia libris tam inventa raris pancis potiri licet. Tempore post, animo 
ad alia converso, piguit δὰ molestam illam operam reverti, qua profecto non est alia 
miserior calamitas, cam vita hominis grammatici, seu, si mavis, critici, copulata, quam 
variantes oolligere, cassas plerumque noces. ' Et vel sic tamen illam invisam et exo- 
sam operam prorsus devitare nuper non potui, sed necesse habui denuo subire, cum 
cepis Taylorans ex Anglia ad me perlatæ excutiends essent: id quod his ipsis die- 
bus, per quos nauseans et torpens ad nihil non, ab ejusmodi molesta opera magis, 
quam usquam alias, abhorrebam, faciendum mibi fait. Unirerse, si qua alia in parte 
editio mes Demosthenis defectu et labe quadam laborat, quas ei labes insidere per- 
enultas ultro confitebor, in bac parte variantium vel maxime laborat, tametsi osetero- 
quin bac ipsa in parte reliquas omnes superiores copiis rerum antecellit. Quod ultra 
hoo loco dicam, non habens, deum rogo, ut iutra breve tempus virom fortem, ado- 
lescentez navum, excitatum, ardentem, ingenii pollentem viribus, reliquis affluentem 
commoditatibus atque opportunitatibas, impellat, ut operi a me incboato feliciter co- 
ronidem imponat. Scripsi Lipsise d. 20. Jalii 1774. 





IO. IACOBI REISKII 


AD DEMOSTHENEM 
ANNOTATA. 





*,* Notandum, Annotata heo accommodari paginis et paginarum versibus Editionis 
Reiskiane. Ilias ad marginem Nostrse interiorem apponi curavimos: hos Nostra, 
paulo arctius disposita, tantum non exaote refert. 





Li 


9. 1. ᾿Αντὶ πολλῶν x, τ΄ X.) citat h. ]. 
Scholiestes 'l'hucydidis p. 26, vlt. ed. 
Ducker. Comparatio philippicarum Dem. 
cum reliquis ejasdem orationibus Plu- 
taroh. Opuscul. p. 810. 31. ed. Wechel. 
Lucianus Jovis Tragedi cap. 15. T. II. 
p. 658. scurriliter traducit initium Olyn- 
thiacre prime. | Obr» xal Δημοσϑένης μόνω 
τῷ συμφέροντι τοὺς ᾿Ολυγθιακοὺς λόγους ἐξε- 
7iuet. Scbol. in Aphthonium p. XIV. 
12. ed. Ald. Κρίσιν δὲ δικαστῶν] οἷον, ἀντὶ 
πολλῶν ἂν, ὦ ἄνδρες ᾿Αϑηναῖοι, χρημάτων ὑμᾶς 
ἐλέσϑαι νομίζω, εἰ φανερὸν γένοιτο τὸ μέλλον 
δυνοίσειν τῇ πόλει. τῷ γὰρ παρ᾿ αὑτοῦ ῥηϑή- 
σέσϑαι μέλλογτι τὴν τῶν ἀκροατῶν συμπε- 
ριέλαβε κρίσιν. — Scholiastes ad Hermoy. p. 
384. 

— 3. περὶ ὧν) id est ἐν τούτοις, περὶ ὧν. 

— ὅ. οὗ γὰρ μόνον] citat hono locam 
Hermogenes de Ideis p. 287. 1. et pro 
Jxni dat nor in optativo. editionem Crispini 
cito. 

— 9. ὥστ᾽ i£ ἁπάντον x. T. 4.] Her- 
mogenes p. 302. circa fin. βεβηκὼς γίνεται 
ῥυθμὸς, tl ἅμα τὴ ἐννοίᾳ πληρουμένη καὶ μέ 
λόγου τι μακρὲν καὶ εἷς μαχρὰν τὴν τελευταίαν 
καταλῆγον συλλαβὰν, οἷον" ὥστ᾽ ἐξ ἁπάντων 
ῥᾳδίαν τὴν τοῦ συμφέροντος ὑμῖν αἵρεσιν γε- 
γέσθαι. ,» ὦ, " 

— 10. à sup" καιρὸς 
δὲ xal ὁ Δυμοσϑένης —— — 
ὑποθεὶς τὸν καιρὲν αὐτὸς ἑαυτῶ. ἐκεῖνος μὲν οὖν 
ἐν ἀρχῆ τοῦ πρώτου τῶν ὀλυνϑιακῶν τὸν καιρὸν 
«σαρεισήγαγεν. καὶ ἐσσὶ τίλει δὲ τοῦ λόγου 
ἥρμοσεν ἂν παξεισαχϑεὶς εἰς τὸν ἀνάμνησιν τῶν 
εἰξυμένων. ὁ γὰρ παρὼν καιρὸς ταύτας ἀφιεὶς 


AD OLYNTHIACAM PRIMAM. 


ἐφάνη τὰς φωνάς. ὅτι τῶν πραγμάτων ἡμῖν 
ἐκείνων ἀντιληφ τέον ἐστίν. ὅτι ἢ τῆς σόλεως 
τύχη (ελτίων τῆς φιλίππου. ὅτι πολλὰ πρὸς 
τὸ γικᾶν ὑμῖν ἐστὶ αλεογεκτήματα. ὅτι ἀσ- 
ϑινῆ τὰ φιλίππου παντάσασιν. ὅτι ἀναιρου- 
μέναν ὀλυνϑίων, ly τῇ ὑμῶν αὐτῶν ἀμευνεῖσϑε 
τὸν ξάρβαρον. οὕτως ἀνέμγησεν ἂν διὰ τῆς 
«ροσωποποιΐας τὰ κεφαλαιωδῶς. Apsines p. 
707. cfin. ed. Ald. Ἡ προσωσοποιΐα δέ ἐστι 
«ροσώσσυ διάπλασις, ἧτοι τὴν ἀρχὴν μὴ ys- 
γομένου πώποτε, ἢ γεγομένου μὲν, οὐκ ἔτι δὲ 
ὄγτος. τοῦ μὲν [ prioris nempe generis] σα- 
ράδειγμα τὸ Δημιοσθενικέν' ὁ μὲν οὖν παρὼν 
καιρὸς, ὦ ἄνδρες ᾿Αϑυναῖοι, μονονουχὶ λύγει φωγὴγ 
ἀφιείς. οὐχ ὑφεστηκὸς γὰρ πρόσωπον, TOY και- 
qv αὐτὸν |f. λέγοντα deest] εἰσάγει. Alex- 
ander de figuris ed. Norm. p. 32. 

— 12. ἱκείνων} rerum, quie illic, spud 
Olyuthum puta, geruntur. 

— 18. αὐτῶν] correxi αὑτῶν, cum spi- 
ritu aspero, id est ὑμῶν αὐτῶν. 

— 14. ἡμεῖς 8 ἐπειδὴ λυπυρόν ἶστι τὸ 
λέγειν, εἰ δὲ μὴ, ἀπολεῖτε τὰ πράγματα, 

sat, εἴσσερ ὑπὲρ σωτηρίας αὑτῶν φρον- 

τίζετε. καὶ πάλιν παρὰ πόδας ἔνεστί γε ὧε- 
ριωλοκὴ μετὰ συλλήψεως. ἡμεῖς δί, ὑπσακού- 
ται, ἀμελοῦμεν. ἀλλὰ τοῦτο λυπηρόν loi 
τοῖς ᾿Αθηναίοις. erxic οὖν; περιέφσελεζεν. οὖκ o", 
ὅντινά μοι δοκοῦμεν ἔχειν τρόπον πρὸς αὐτά. 
Hermogenes «v. μ. 3. p. 412. Citat b. I. 
quoque Tbomas M. v. δοκῶ. p, 214. 

— ult. σρότερον] conf. p. v9. 20. sq. 

— ibid. πρεσβείαν δὲ πέμαειν] ad Olyn- 
thios puta. 

10. 1. ταῦτ᾽ leti] scil. αὑτοῖς τὰ ἔγνω- 
σμένα rap! ὑμῶν. 


AD OLYNTHIACAM PRIMAM. 


-- ibid. eaeieTa: τοῖς erekynaen) que 
ibi spud Olysthbum gerantur, et invigilet 
bello, copiisque vestris et ipsis imperato- 
ribus, atque exsecutioni comsilioram et 
mapdatornum vestrorum intersit, eamque 
wrgeat atqne guberpet. 

10. 2. uà «φαγοῦργος ὧν] locum bunc 
edm altero oratoris, qui p pos legitur, 
comparat Hermogenes de [deis tomo se- 
eaudo, capite saei ἐσσιεικείας, his verbis p. 
341. δῆλον δ᾽ dol τοῦτο lu τῶν κατὰ φιλίπ- 
Ὁ , ler μεὴ «πανοῦργος ὧν καὶ δεινὲς 


diSporsroc, πρῶτιν μὲν γὰρ πανοῦργος φησὶν, 
DX ex Διιλῶς ϑειγός. σφοδρότερον δὲ τὸ παν- 


οὔγγος ὅνομα τοῦ δεινὸς δήπουθεν. ἔπειτα οὐδὲ 
δικῶν αὐτῶ erascopyer τὸν φίλιπισον εἶγαι ἔφη, 
- ἱνεδοίασεν, ἐκεῖ, Lp. 406.] ἀλλ 
ἥνατο. ἔπειτα ovx ἐοικέναι πανούργοις, 

Mew, Pret τοὺς —— — 
ἀλλ᾽ αὐτὸν τὸν φίλια ον καὶ δεινὸν, καὶ 
πανοῦργον, οὐκοῦν ταῦτα μὲν καὶ σφοδρὰ καὶ 

ἐκεῖνα δὴ (p. 206.] ἠθικὰ καὶ ἐπιεικῆ, 
παὶ σαφῶς ὑφιέντος τὴν σφοδρότητα τοῦ ῥή 
τορος. Αὐ istam locum Hermogenis Scho- 
Jiastes ejus p. 408. cfin. istsec annotavit 
voeab. sanvgyoc declaraturus. ὁ πανοῦργος 
πυρίως μὲν ὁ auda ἔργοις ἐπιβάλλων, à δρα- 
στήριος, xal ἐνεργός. κατεχρήσαντο δὲ τῇ λέξει 
οἱ παλαιοὶ ἐπὶ τοῦ ἦν xaxoiz νοήμασι καὶ ἔργοις 
ἐπιξούλευ. 

— 6. τρέψεται sio vulgatee, sed recti- 
Us videtar, aut καταστρέψηται, aut, quod 
pretoli, δρέψοται per. delta, ἃ δρέπεσθαι. 
Sed oblitua sum, distinctionem vulgarem 
item emendare, id quod fieri decebat. 
Seilicet ita distinguendus est locus, τὰ δ᾽ 
ἡμᾶς διαξέλλων, tnm infamando nos, καὶ 
τὸν ἀπουσίαν τὸν ἡμετέραν δρέψηται, no- 
stramque absentiam veluti defloret, carpat, 
metat, vinpdemiet, h.'e. nostree a locis, qui- 
bus insidiatur, absenti: fractus aufferat. 
Sin solem καταστρέψοηται malis, manebit 
volgaris distinctio, et hæo exibit sen- 
testia, calumniis, falsis eriminationibus, 
ad amicos nostros suspectos nos reddens, 
malitioee desertionis iosimulando, quasi 
gsuderemus ipsorum malis, eosque per- 
ditos vellemus, data opera cunctantes, 
mon astem necessitate, temporisque ad- 
wersitatibus et necessitatibus constricti, 
sociorom nostrorum, aut ditionis nostrse 
nonaibi]l sab potestatem suam redigat. 

—7. τῶν Dan «πραγμάτων  Detno- 
sihenes appellat hic loci, similibusque 
aliis in locis, τὰ πράγματα, id quod nos 
spellamas das Interesse des Staates. [the 
pebie weal], id omne de quo agitur, et 
ssper quo oertatur, ut conservetur, ut 
salvum atque sospes populo alicui ma- 
seit, aut etiam amplifloetur atque in- 
Crescat, opes atque mejestas reip. sivo 


13 


sunt locorum possessiones, sive s00io- 
rum, sive numi, sive oopism militares, 
sive naves, sive arma, sive commercioram 
cnm exteris agitaliones, sive annonarism 
copise, et qusecunque bello gerendo inser- 
viuut ; quse salva esse, multum interest. 
Sio Latini quoque voc. res usorpant. ut 
apud Livium. Si ceptis successistet, se ves 
ufflictas recepturum. 25. 37. 

ibid. ἐπινικῶς} ferme, plerumque, po. 
tissimum, creberrime. Citat h. |. Her- 
togenes p. 364. ἕνγοιαι τῆς τοιαύτης δεινό. 
τητος αἱ παράξοξοι καὶ βαϑεῖαι, καὶ ὅλως αἱ 

ναί. οἷον" οὗ μὴν ἀλλ᾽ ἐπιεικῶς etc. 

— 9. τὸ yàp] malim τῷ γὰρ in dativo. 
nam «yoke manifestum est ad Pbilippom 
redire. prsestat in eo vobis atque potior 
multis partibus est, quod — er hat da. 
rinne veil vor euch voraus [he is much 
your a perirur) durum tamen hoc est, 
quod ἐναντίως ἔχει non ad Philippum re- 
dit, sed sabauditur τοῦτο αὐτῶ, hoc ei con- 
tra habet, seu adversatur. 

— 12. ip μὲν τὸ τὰ τοῦ πολέμου — 
ἰναντίως ἔχειἾ colon hoc citat Hermogenes 
P. 296. ot exemplum antistrophrze. 

— 14. epic δὲ τὰς καταλλαγὰς] citat h. 
l. Apsines p. 696. circa finem. lvlers δὲ καὶ 
μὴ θέντες ἀντίϑεσιν, τὰς λύσεις αὐτοῦ (lege 
αὐτῆς] τίθεμεν. τοῦτο δὲ γίνεται, ὅταν ἣ πάνυ 
βαρύνη μᾶς à ἀντίϑεσις ἐκ προφανοῦς τεθεῖσα, 
xal δεῖ (|. δέ] αὐτὴν «σροανελεῖν λεληθότως. 
ὡς ly τὸ a τῶν φιλιππικῶν πεποίηχεν ὁ Δη- 
μμοσθένης. τίς γὰρ ἦν ἢ πάνυ βαρίνουσα αὑτὸν 
ἀντίϑεσις ; ὅτι ἄπιστοι ἡμῖν οἱ ὀλύνϑιοι. τοῦτο 
τοίνυν μὴ θεὶς ἐκ ἀσροφανοῦς, λέλυκεν εἶπόν" 
fec δὲ τὰς καταλλαγὰς, ἃς ἐκεῖνος «ποιήσεται 
ὥσμκεενος πρὸς ὀλυγθίους, ἐναντίως ἔχει. καὶ γάρ 
ἐστι τύραννος φίλιπσος, καὶ ἐχθρὸς φύσει τοῖς 
δημοκρατουμένοις. χαὶ ὑπὶρ μεγάλων ὀλυγθίοις 
ὃ πίγδυνος, εἶ “εισθήσονται. καὶ ix. «χαραϑεί- 
γματος. καὶ ἴσασιν ἅ τ᾽ ᾿Αμφιπολιτῶν ἑφτοίη- 
σε τοὺς παραδόντας αὐτῷ τὴν πόλιν, καὶ πυ- 
δναίων τοὺς ὑποδεξαμένους. ταῦτα τίνος lei 
συστατικά ; τοῦ ἀπίστους μὲν αὐτοὺς μέγειν 
quA, ὑμῖν δὲ «ιστούς. ὁρᾷς, eric μὴ θεὶς 
“τὴν ἃ » τὰς λύσεις τέϑεικεν, 

— 16. δῆλον γάρ ἐστι x. τ. λ.7 citat h. 
|. Minucianus ed. Norm. pag. 138. τῶν 
ἐπιχειρημάτων τὰ μέν loi παραδειγματικὰ, 
τὰ Y ἰγθυμηματικά, παραδειγματικὰ μὲν, 
ὅσα ἐξ ἱστορίας καὶ ὁμοοιώσεως τῶν ἤδη ex1- 
πραγμέναν —— olor " Σ᾽ στεύουσιν 
Ὀλύνθιοι iM ww. οὗ γὰρ περὶ μ jac, 
οὐδὲ περὶ δόξης, ἀλλ᾽ ἀναστάσεως καὶ p 
ποδισμοῦ τῆς «σατρίδος, ὃ κίνδυγός ἔστιν αὖ- 
τοῖς. καὶ εἷς τοῦτο παράδειγμα. καὶ ἴσασιν & 
T ᾿Αμφισολιτῶνεῖο, Citat item, sed aliam 
ob causam, Scholiastes Hermogenis pag. 
$86. cfin. τινὲς ῥητορικὸν ἔμυμδτρον τὸν [fort. 
τινα] κωμωδίαν ἐκάλεσαν. πολλοὺς γοῦν «παρά 
τ τῷ Ἰσοκράτει καὶ μάλιστα τῶ Δημοσθένει 





14 


λαυϑάνοντας ἰάμβευς τε καὶ χωμάμβους ἐστὶν 

εὑρεῖν διὰ τὴν —— συνθήχον τῶν λέξεων. ὡς 
εἰδὺς ἐν τῷ πρότῳ τῶν ὑυκϑιακῶν. δῆλον γάρ 
ἔστι τοῖς ὀλυνϑίοις, ὅτι [est merus et plenus 
senarius] νῦν οὗ ertpl δόξας, οὐδ᾽ ὑπὲρ μέρους 
[babes segarium postremo pede matilatum] 
«ὃς χώρας κινδυνεύουσιν. οὐχ ὡς ῥπτόρων κιγδυ- 
γευσάντων καὶ ἴρεμετρα . ἀλλότριον γὰρ 
—— —*5 perii 
φυῶς tv τὰς 

— 17. ἀναστάσεως} citat h. 1. Pollux 
$. 91. ad docendum, vocabulum hoc h. 1. 
non emigrationem, sed abductionem e pa- 
trio solo in peregrinum, ἀναστάτωσιν, sig- 
nificare. verum hoo vocabulo ἀναστάτωσιν, 
«uod sane ad rem docendam peropportune 
excogitatum est, nemo utitur. 

— 20. ἄπιστον) locum huno citat Sto- 

— 21. πολιτείας) ad buno similemve 
alium locum respexit Harpocration i in v. 
«ολιτεία, his verbis: «ολιτεοία, ἰδίως εἰώθασιν 
οἱ ῥότορες τῷ ὀνόματι x pac ous lari τῆς δημο- δὲ 
— ὥσπερ Ἰσοκράτης τε ἐν τῷ πανηγυρικῶ 

ἐν τοῖς φιλιαυαικοῖς. 

— ^it ἐκπολεμῶσαι) citat Harpoora- 
tion in hoc eodem vocabulo, et Minucia- 
nus p. 162. fine, ubi pro ἐθρυλλεῖτε dat 
ἐϑρύλλευν. 

11. 1. ταῦτ' à] malim ταὐτὰ ἄν. Sub- 
audi ὑμῖν. eadem ipsis fuisset, quee vobis, 
sententia, concordes vobis iisdemque sta- 
düs dediti fuissent. 

— 5. ἐκ τῶν erp αὑτοὺς ἐγκλημάτων] id 
est ἐκ σῶν «ροσκρουμάτων Φιλίπφου, πρὸς 
ἑαυτοὺς . exosi sunt Philippum 
propter offensiones, quibus ipsi ab eo læsi 
sunt. aut, quæ ab, eo ad se profectee sunt. 
ἔγκλημα est facinus, de quo quereris, ant 
querendi oansam tibi esse autumas. 

— 10. εἰ γὰρ] citant bunc locum Her- 
— Aristides et Apsines ille de 

ormis libro 1. p. 287. τὸ x«rà συστροφὴν 
M σφόδρα ἐμπερίβολόν lori. olor εἰ γὰρ, 
09 ἥκομεν Ἐὐβοεῦσι--- Aristides de dictione 
. simplioi 4. 1$. οὗ jai» οὐδὲ «ολλὰ δεῖ mip- 
λαμβάνειν φράγματα iy τῷ ἀφελεῖ λόγῳ, ὡς ὁ 
Δημοσϑένος ἰσοίησεν [nimis ille multa uno 
complexus ambito] εἰ yàe, ὅθ᾽ ἥκομεν Bi- 
ξρεῦσι βεβαιθηκότες- ἀλλ᾽ ἐν ὀλίγοις, ὡς ἂν εὖ- 
ἢ σοι ὁ λόγος. Apsines de- 
nique p. 707. 11. dictum boc ait esse 

κατὰ συστροφὴν καὶ τίφον. Theophilus Co- 
rydaleus item in expositione rhetorica, 
edita à Fabricio B. G. T. XIII. p. 663. 
11. bunc locum proponit in documentam 
argumentationis ab exemplo, et id quidem 
secundum primam speciem, qua demon- 
stratur res prseseus, a re simili olim gesta. 
Opuscalum hoc Theophili paucis annis 
anie, una com typis epigtolicis et Aphtho- 
nio recusum fuit Hale Magdeburgiore, 


Renes p. 309. τὸ xaT 


I. I. REISKE ANNOTATA 


edente familiari quondam nostro Ám- 
brosio Peperis, bieromonacbo, in 8. 1768. 

11. 11. Test] citat h. ]. Harpocrat. v. 
Ἱέραξ. Legi malim παρῆσαν [subaudi spi 


ὑμᾶς ἰνταῦϑα] wap ᾿Αμφισολιτῶν. 
— 13. τὸν «όλιν] subaudi αὑτῶν. Am- 


phipolio puta. 

— ibid. eaewyipaSa] citat h. 1, Am- 
monius de differentiis voco. p. 108. 
Valok. v. * y. LH 

12. 3. τὸ μὲν He citat b. ermo- 
διακόπτες τὰς 


pie τὸ δ «άλαι τοῦτο 'πῇ" 
ονϑέναι, (xal à ἐπεμβολὴ) τί τοα 
ὑμῖν — βουλώμεϑα v εἶθ᾽ οὕτως ἀπέ. 
δωκε τὸ ἴσον κῶλον τῷ i ἀρχῆς τῆς α΄ τα iai 
wv εὐνοίας εὖ "^ ἂν ἔγωγε 


quem Herm. locum ita commentatur e 
Scholiastes. & μὲν παρίσωσις οὕτως ἂν 
vtro, τὸ μὲν yàp ἀστολωλεχέναι κατὰ τὸν ψό- 
Mam, τῆς Masrágac ἀμελείας ἂν τις Sin. τὸ 

πάλαι τοῦτο πεπονϑέναι, τῆς sae 
ἐκείνων εὐνοίας sisgybrujs ἂν θείη. [ Annotari 
hio velim, Soholiasten in tertia persona 
θείη efferre, non in prima, ut est in texto, 
et Demosthenis, et Hermogenis. πάρισον 
γὰρ τὸ ἀψολωλεκέναι τῶ «σεπον τὸ δὲ 
ϑείη τῷ ϑείη. ἡ δ᾽ ἐσεριβολὴ διέκοψε τὴν πα- 


— 8. ἀλλ ᾿ οἶμαι —] Sopater ad Her- 
mogen. p. 315. ἔστι κἀκεῖνο τῶν τελικῶν 
κεφαλαίων τὸ «οτὴ μὲν καϑολικοὺς 
σμοὺς τροϑέντα πρὸ τῶν προκειριίνων, 
ἐπάγειν τὰς κατὰ μέρος ἀποδείξεις, ποτὲ δὲ 
ier? ταῖς μερικαῖς κατασκευαῖς ἐπάγειν τοὺς 
ἀφορισμούς. καὶ “ολλὰ τῶν τοιούτων “ταρά τε 
τῷ Θευκχυξίδῃ καὶ τῷ Δημοσϑένει τὰ σαρα- 
δείγματα, ὦ ὡς iv τῷ πρώτῳ τῶν ᾿Ολυνϑιακῶν, 
προτάξας τὸν ἀφομσμεὸν, ἐπάγει τὰς κατα- 
σκευάς. ἀλλ᾽ οἶμαι παρόμοιόν ἔστι καὶ 
τῆς τῶν yp. κτ΄ οἷο. ubi bas ferme lectio- 
num discrepantias i — deprehendi. 
versu 14. ὡραίως, p ὥς. 16. tria istaec 
vooabula ὡς τὰ ὦ desunt exemplo 
Sopatri / Aldino. 18. legitur in eodem ὑμᾶς 
árOeersr , a. 

10. ἂν μὲν γὰρ —] citat b. 1. Her- 
mogenes p. 296. 10. 

— 26. τὸ πρῶτο] citat h. 1. Hermo- 
ὄνομα κομματικὸν, 
οἷον" ᾿Αμφίπολιν, Πύδναν, Ποτίδαιαν, Tlaya- 
σὰς, Μεϑώνηγ' καὶ αἱ συχναὶ xal δ᾽ ἐλα- 
χίστου ἰξαλλαγαὶ, οἷον" τὸ πρῶτον ᾿Αμφίπο- 
λιν λαβὼν, etc. 

— ult. τρόπον] nam τόπον. 

13. 9. «ái ῥαίσας] citat h. 1. Harpo- 
crat. v. ῥαΐσας. 

— 4. τὰς δ᾽ ber! Ἰλλυριοὺς -- citat b. l. 
Aristides i ju l. de dictione — P. πὸ 
αἱ μὲν κατ᾽ ἀρχὰς γνωται «αραλεί 
"acd —* καὶ Away. αἱ δ᾽ ivi 


AD OLYNTHIACAM PRIMAM. 


T. 
valde tamen vereor, ne desit aliquid h. I. 
ὡς ἀγαθὸν, vel ὡς φολυωφελὶς, quod illi ὡς 
ἀλυσιτελὲς e contrario respondeat, 

— 522. ivl πολλῶ) subsodi τόκῳ, vel 
διαφόρων. megno fenore. magmso intertri- 
mesto. brevis enim voluptas otii magna- 
rem opum et seciorum jactura emitur. 

— 26. τὸ μὲν οὖν ἐπιτιμᾶν) Lucianus 
L B. landat Jovis Tragoxi e. 2$. p. 668. 


, e&t Pollux 9. 138. 


14. 4. ὑποστείλασθαι περὶ ὧν συμφίύρειν 

ὑμῖν wysupac] latius et plenius ita dixis- 

set : ὑποστάλασθαι “Ἐρὶ τούτων, ἃ 
—* ὁ. ἡγοῦμαι 

— 10. —*ñz citat h. 1. Har- 
poor. in v. ᾿Ολιγωφήσετε. ἀγτὶ τοῦ ἀμελή- 
etm. Δ φιλιτυσικοῖς. 

— 11. κακῶς «ποιούντων ad ποιούντων 
ast addendum, δαὶ certe. sübaudiendum 
est μόνων, id quod iu altero opposito mem- 
bro versa 13. expressum est. 

— 18. χρεμάνων wípu] ad πόρου ad- 
dendum videtur “ὥς; subaudi γρώσκω. 
de adminiculis autem pecunim expedien- 
ἀκ, coqui vel ocquid statao? tum subji- 


cit ionem leri» — vulgatam si μὲν μεθ 
taenur, sobendiendam erit εἰ δεῖ λέγειν, si 
me disserere 


oportet. 
— 19. στιν, d 4.'A. x. τ᾿ N] citat b. l. 


Rermopenes p. 414. ult. iwi ἤϑους βε- 
Buden: ἔστιν ὑμῖν, d d. 'A. χιόματα, 
inet ὅσα οὐδενὶ τ. 

— 96. ταῦτα) μι ài ὑμεῖς λαμβάνετε, 

[id est ἀναλίσκετε) ὡς βούλεσϑε. illas lar- 

quas vos, quoquo vultis, insu- 
mitis, esse ἀρχῆθεν nal κατὰ τὸ δίον, primi- 
tas, origine temus et prout etiam par est, 
süpendia militibus debita. 

— 27. μίαν σύνταξιν) post μίαν videtar 
Tárrw» deesse. unum huno eundemque 
censum esse omnium. σύνταξις eat census, 
seu estimatio, taxatio, quantum sive de 
suo ad necessitates reip. conferre, sive ex 
mrario pro mercede opere reip. navatce 


referre eporteat. citat b. 1. Harpocr. v. 


15.1. ἔστι δὲ λοιπὸν x. τ. λ.7 citat b. 1. 
Stobeus Gesneri p. 504. 3. et Scholiasta 
Hermogenis p. 315. quem apud Scholi- 
astam lectionis bane reperi discrepantiam 
ψάντως δὲ δεῖ χεημιάτων. 


— 9. εὑτρεσῶς) απὸ lectionem alteri 


εὐωςεισῶς prætulĩ. nescio, an res 
Pup preesentes minus sint ad subitum. 


quemque casum ita parate atque instru- 


15 


cts, ut ei pares sint sustinendo. bys in 
indicativo videatur quidem melius conve- 
pire. ego tamen oonjunctivam tenebo, et 
sic aceipiam, ao si scriptum extet. fpa, μὴ 


: Φιλίσπου πράγματα οὔτ᾽ εὑτρειῶς, 


ἂν ἔχῃ, εἰ κάλλιστα ἔχη. neque pa- 

rate, nequo ita composite, αἱ babituce se 

rint, αἵ si optime atque preclarissime se 
abean 

— 15. γαῦτα γὰρ X. τ΄ À.] citat Theo- 
philus Corydaleus p. 662. 11. 

— 16. ἀεὶ] post ἀεὶ videtur ἔσται 
deesse. "Tbessali natura sunt infidi et 
semper erupt. v. Hemsterhas, ad Ari- 
stoph. Plot. p. 153. 

— 18. Παγασὰς] Iunuit bh. 1. Harpo- 
orat. v. Tlayacal. 

— 19. ἤκουον δ᾽) citat h. 1. Aristides de 
dictione eivili p. 256. ἀξιοπιστίας δὲ xal 
sl, ὅσα μὴ ἔχει ἄλλοθεν συστῆσαι, ἐξ ἀκοῆς 
ταῦτα πιστοῦται. ἤκουον δ᾽ ἔγωγε τινῶν etc. 
item Scholiastes Hermogenis p» 45. 1. τῆς 
τῶν ἀορίστων ἐξιτάσεως τρεῖς παραδέδωκε με- 
ϑόδους. 5 γὰρ κατασχευαστιχοὺς αὐτοῖς “α- 
ῥαθήσομεεν λογισμούς. ὡς Δημοσϑένης iv Φι- 
λιπαιχοῖςο ἥκουον à δ᾽ ἐγωγέ τινῶν ὡς τὰς ἀγο- 
φὰς καὶ τοὺς λιμένας οὐκ ἐπιδοῖεν [510] αὑτῷ 
καρποῦσθαι. ὃ καὶ κατασκευάζων [f. ὃ δὴ 


Ü — σαδϑρότητος [lege 
διὰ τὴν τοῦ ἃ. σαϑ a] λογισμὸν ἐπάγει. 
τὰ γὰρ κοινὰ τῶν Θετταλῶν etc. ὃ xal ἐσι- 
κρίσει οἰποίᾳ τὸ ἀόριστον συνίστησιν, ἦν ῥήτωρ 
᾿ πιστώσεται. οἷον" καὶ μὰ τὸν 
Δία οὐδὲν ἄπιστον ἴσως. ὁ δὲ πλάτων τῷ οἷ- 
κείω ἀξιώματι, οἷον" καὶ ἐγὼ “εϑομαι. ἢ 
ἐπαίνν τῶν εἰρηκότων, ὡς ὃ Δημοσθένης" ὡς δ᾽ 
ἐγὼ τῶν lr αὑτῇ τῇ χώρᾳ γεγενημένων ἥκουόν 
τίνος, ἀνδρὸς οὐδαμῶς οἵου τε ψεύδεσθαι. οὐ- 
δένων εἰσὶ βελτίους. [v.Olyntb. 2. p. 23. 5.] 
iva δείξη, ὅτι οὐ τῶν ἀκηκοότων, ἀλλ᾽ αὐτοῖς 
τοῖς ἔργοις πεπιστευκότων [sententia posta- 
lat παραγεγονότων) ὁ ἀπαγγείλας ἐστ 

16. 1. τὸ γὰρ εὖ «πράττειν] celebris hæo 
est sententia, a maltis 1 laudata. ut ab Her- 
mogene p. 181. τοῦτο δὲ μάλιστα φάσχου» 
σιν αἱ γγωμικαί, ἔστι δὴ γνωμεικὴ περίοδος 
αὕτη. a yàg εὖ πράττειν — τοῖς ἀνοήτοις 
γεται. et Aristide, de dictione civili p. 186. 
xal τὸ γνωμολογεῖν δὲ τῆς σεμνότητός ἔστιν, 
elor τὸ γὰρ εὖ we. — item ibidem. p. 310. 
περίοδος δ᾽ ἐκ aiv ἑνὸς κώλου συνίστωται, ὡς 
τό" τὸ yàp εὖ wo. — item p. 392. ubi negat 
Aristides, huic dictioni, qus civilem vel 
maxime deceat, looom in dictione sim- 
plici esse. a Stobseeo Gesneri p. 566. 20. 
ἃ Plutarcho Moral. p. 100. 7. 

— 4. δεῖ τοίνυν----Ἴ citat Theopbilus Co- 
rydal. p. 728. ὁ. 47: 

— 5. ὑμ —7] citat vetus Lexicon 
apud Montfauc. Bibl. Coislin. p. 498. 

— ibid. συνάρασθαι τὰ «πράγματα ] sub- 
audi τοῖς ἀραμένοις. belli, aut. anivcrse. 


xa. διὰ τῆς τοῦ 





16 


reip. onera portanda una cum 
iis, qui ea ultro, vel ex necessitate sua, 
vel jam ante nos, ea susceperunt, h. e. 
parte oneris eos relevare. 4 

— 8. λογιζομένους ὡς} sut delendum 
est ὡς, quod puri A aut cunt οὕτως 
est cominatanduim, aut cum ὧδὲ sic. 

— 9. τοιοῦτον καιρὸν, καὶ πόλεμος γένοι- 
7v) idem est ao si dixisset : τοιοῦτον , 
ὥστε «ἀόλεμον γενίσϑαι «πρὸς τῇ ἡμετέρᾳ 

ὥρα. 
x e 11. εἴτ᾽ cox αἱσχύνεσϑι —) citat b. 1. 
Hormogenes p. 179. pen. fer: δὲ καὶ imi- 
τιμητικὴ ersglodoc τῷ σχήματι, ὅταν λέγωμεν 
— εἴτ᾽ οὐκ αἰσχύνεσθε etc. item p. 181. 19. 
Minucianus p. 150. appellat hoc enthy- 
sema ἀπὸ τοῦ ἴσου ἃ pari. 

— 13. ἔτι τοίνυν] Syrianus ad Her. 
mogenem 316. ult. ἀπορήσειν ἄν τις, τίνι 
διαφέρει τὸ ἐχθησόμενον κεφάλαιον τῆς ἐν τῶ 
συμφέροντι ἐκβάσεως. lv 3 φαμὲν, ὅτι συμ- 
μαχησάντων μὲν ἡμῶν τάδε ἀποβήσεται, μὴ 
συμμαχησάντων δὲ, τάδι. Φαμὲν οὖν, ὅτι 
ἐν μὲν τῇ τοῦ συμφέροντος ἐκβάσει τὰ expo - 
ext ἱξετάζομεν τίλη, ἐν δὲ τῷ ἐκβαησομκεένω 
τὸν ἐκεῖ τελὰν ἐἱξεταςϑέντων τὰ τίλη διασκο- 
φοῦμεν. τὴν δὲ διαφορὰν ταύτην ἔδειξεν hav ὁ 
Δημοσϑένης ἐν Ολυγθιακῶν eres ; τὸ μὲν 
συμφέρον ἰξετάζων ἔφη, ὅτι συμφέρει ὀλυνθίοις 


(ουϑῆσαι. εἶτα à ἔκβασις. τοῦτο γὰρ ἡμῶν 
ποιησάντων, ἐν Μακεδονία ἔσται ὁ σόλεμος. 


μὴ συμμαχησάντων δὲ τοῖς ὀλυνϑίοις, ἐλθὼν 
εἷς τὴν ἐλλάδα φίλιππος πολεμήσει τὴν "AT- 
τικήν, καὶ ταῦτα μὲν τὰ προσεχῆ τῆς ἰκξά- 
σεως τέλη. τὰ δὲ τῶν τελῶν τέλη, ἅσερ εἷς τὸ 
ἐκβησόμενον ἄγομεν, ἐκεῖνα. ὅτι iy Μακεδονίᾳ 
μὲν πολεμοῦντις πλεῖστα κερδανοῦμεν. ἐν δὲ 
τῇ ᾿Αττικὴ τοῦ πολέμου συστάντος, τάδε xal 
τάδε ἡμᾶς περιστήσεται τὰ δεινά. τὴν μεὲν 
οὖν τοῦ συ ἔκβασιν ἱξετάζων τάδε 
φησίν, ἔτι τοίγυν, ὦ ᾿Αϑηναῖοι, μηδὲ τοῦϑ᾽ 
ὑμᾶς λανϑανέτω, ὅτι νῦν αἴξεσίς σις [Sic] 
ἐστὶν ὑμῖν ---- κακῶς “ποιήσετε. καὶ ἑξῆς. τὰ 
δὲ Agr) τοῦ ἐκβησομένου «ἅλιν ἐξετάζων τάδε 
φησίν, ἀλλὰ μὴν ἡλίκα γέ ἐστι τὰ διάφορα 


I. I. REISKE ANNOTATA 


[versu 25.) ἐνθάδε à ἐκεῖ πολεμεῖν, οὐ (Sic) 
λύγου αροσδεῖν ὑγοῦμαι — τῶν ἐκ 
qae χώρας γεται [Sic] καὶ ἑξῆς. καὶ 
φροτρέψαι δὲ καὶ ἀποτρέψαι ἱκαγωτάτη ἐστὶν. 
ἡ τοῦ ἐκξησομένου ἐξέτασις. διδισερ ἐπιμελῶς 
αὑτῇ χρῆσϑαι «παροσήκει. 

— 18. ταύτην] h.l. vi caret, quare αὐ- 
τῷ malim. ut sit τὴν ὑπάρχουσαν καὶ οἰκείαν 
αὐτῷ ἀδεῶς. ditionem, qose jam in ejus po- 
testate est, et ipsi per insjores velati co- 
gnatam atque domesticam, 

— 19. τίς αὑτὸν —) Syrianus ad Her- 
smog. p. 508. 22. χρήσιμον δὲ ὁ τοῦ ἀνα- 
γκαίου ἱξίτασις καὶ μάλιστα χώραν ἔχει ἐν 
ταῖς δυσκολίαις τῶν “ραγμάτων, ὅταν ἐπὶ 
πόνους, ἢ δασάνας, 8 ἄλλο τι τῶν δυσχερῶν 
παραχαλῶμιν τοὺς ἀκούοντας. ἔγθα καὶ à τοῦ 

ἡσομιένου ἐξέτασις ἀναγκαία, ὡς, εἰ μὴ 
τάδε πράξομεν, τάδε ἐμᾶς καὶ τάδε «εριστή- 
σεται τὰ δεινά, ὅπερ Δημοσθένης ἐν Ὀλυνθϑια- 
καὶ qoi κατασκευάζων, ola συμιβέσεται τοῖς 
᾿Αϑυναίοις, εἰ βιηθήσειαν [malim εἰ μὴ Bonb. ] 
ὀλυνϑίοις. καὶ γὰρ εἶπέ μοι, τίς αὑτὸν κωλύςει 
δεῦρο βαδίζοντα [Sic] — & ἄλλος τις ; 

— 25. ἀλλὰ μὴν ὀλίκα —] v. Theophil. 
Cory dal. P 729. 6. A peines in Arte rhe- 
tor. cap. de utili, p. 706. τὸ cv, κατα- 
σκευάζεται ἀπὸ "s ἐκβάσεων, κα ok 
«εισϑεῖσι. τελεία δὲ ἀπόδειξις συμφέροντος, 
ὅταν ἐπ᾿ ἄμφω ἀποδείξης, τί μὲν ἐκβήσεται 
«εἰσϑεῖσι, τί δ᾽ εἰ μὴ ὑπακούσαιεν. ὡς «σαρὰ. 
Auson Srt ἐν ὀλυνϑιαχεῖς" ἀλλὰ μὴν ἡλίκα, 
τὰ διάφορα etc. 

— 927. sl yàp —] Minucianus p. 160. 
n. 30. figuram hanc appellat eathymema 
ἀπ᾿ ἀναπλασμοῦ ἃ figmento. et pro ἔξω γε- 
γίσθαι dat, e memoria recitans, ἔξω τῆς 
φᾳόλεως στρατοκεδεύσασϑαι. 

— ult. στρατοσίδῳ) videtur cam xps- 
μένους esse conjangendum, et στρατοπόδω 
—— idem esse, alque ereacoerilevey, 

v στρατοπέδω εἶναι. ut sententia sit, καὶ 

λαμβάνειν, στατοαεδεύοντας, τῶν ἐκ τῆς 
ὥρας γιγνομένων τοσαῦτα, i ἐστὶ 

—2 στρατοπιδεύουσιν. nn 


AD OLYNTHIACAM SECUNDAM. 


18. 1. ἐπὶ πολλῶν —) Recitat bunc lo- 
cum bis Aristides in Arte. p. 166. ἔνδοξά 
ἐστι πρῶτα μὲν τὰ τῶν θεῶν, οἷον ὅταν εἷς τὰ 
ϑεῖα ἐπιανάγης τὰς lrvolac. ϑεῶν sivorav.. τύ- 
χες xt* Ta. οἷον leri πολλῶν ἄν τις ἰδεῖν 
δοκεῖ μοι — et p. 206. ubi περιβολῆς seu 
amplificationis genus ait esse, at ab infi- 
nito ad finitum transeatur. xa] τρίτον wa- 
ἐάδειγμα. Ἐσὺὶ πολλῶν μεὲν ἄν Ti; — ytre- 
μένην τῇ αύλει. εἶτα ὃ ἐπὶ τὸ ὡρισμένον ἀπα- 
γωγὴ οὐχ iuo ra δ᾽ ἐν τοῖς παροῦσι σράγμα- 
ει. Scholiastes anonymus Christianus ad 


Hermogenis |. de inventione p. 352. iv 
μέντοι τισὶ λέγοις καὶ δυσὶ καὶ τρισὶ room 
μίοις χρησόμεθα. δυσὶ μὲν, ὡς ὁ Δημοσϑένης 
--- τρισὶ δὲ, ὡς ὁ αὑτὸς iv τῷ δευτέρῳ τῶν 
ὀλυνϑιαχῶν' ὧν πρῶτον μέν' ἐπὶ πολλῶν μεὲν 
[18. 1.) δεύτερον δύ" (18. 16.] τὸ μὲν οὖν, ὦ 
&. A. τὴν Oi rores ῥώμην διεξιέναι" τρίτον δὲ 
[19. 9.] τὸ μὲν οὖν ἐπίορκον καὶ ἄπιστον κα- 
λεῖν ete. 

— 13. citat b. . Hermogenes de for- 
mis l. 2. y». 353. ἔτι ἐνδιάϑετον σχῆμα καὶ 
ἡ τοιαύτη ἐπιδιόρθωσις, ἃ αὐξήσεως ἕνεκα πα- 


AD OLYNTHIACAM SECUNDAM. 


re aper οἷον" ὀψὲ γάρ sort — ài 

λέγω; χθὲς μεὲν οὖν xal πρώνν. καὶ πάλιν 
ὡς ἔστι τὰν αἰσχρῶν, μᾶλλον δὲ τῶν αἰσχί- 
στων. 

--- 15. ὡς leri τῶν αἰσχρῶν ---Ἶ φαίνισθαι 
φγνίερεένευς) id est προέτας. 2 
substantivi locam obitaet, more Latino. ut 
amans dei, ita erpeiiqotvec καιρῶν omittens op- 
pertunitatum 
dimittente. nam seolscSa; alias accusati- 
vem adsciscit. Ceterum citat h. l. Ari- 


urac, ἀλλὰ καὶ τόδε. μοὴ μόνον πόλεων καὶ τό- 
συν [editio Aldina si τόπου] --- συμμά- 
χων τὸ καὶ καιρῶν. 
— 17. τὸ μὸν οὖν — Ἴ Citat h. 1. Hermo- 
genes p- 235. ad docendum, quod sit filam 
jns periodi multis interpolationibus di- 
stractse. de eodem admobet p. 284. etidem 
. affert exemplum, addens, id noo solum πἢ- 
** sed etjam μεστὸν esse. Lo- 
ces ipsos Hermogenis relegat, quemeun- 
qse jevat. . Scholiastes verba ad p. 235, 


μένου cxi gaarroc, τῆς ἐσσαναλήψεος, καὶ ταύ- 
οὐ μεᾶς, ἀλλ᾽ ὅδη xal δευτέρας, διὰ τὸ 
γῶν lene. εἰρηκὼς 
φαραλείψω, καὶ 


xi] post ài» δὲ videtar 


Pede: [est e * aut ἔλεγχον, aut tale 
qaid) τοῦ οὐχὶ παλῶς — deesse. nobis au- 


tem afferant oa dedecus, vel docusentam, 

Σοῦ ἃ nobis noB ease preeclare ge 

“Ἢ Citat bl D Hermo- 
í- 


— 
19.3. ὧν «js — | Citat b. 1. Hermogenes 
p. 178. ult. et 182. 1. 

— 4. ὑμῖν δὶ δίκην προσήκει λαβεῖν) non 
satis bene concordat hsec constructio com 
ssperiori. ego equidem post ὑμῖν δὲ δίκην 
mibil amplius desiderem. vobis autem 

debet Pbilippus. Aut redundant 
D queni, aot sic leg. est: ἣν ὑμᾶς νῦν 
Sap αὑτοῦ λαξεῖν. quarum itaque 
rermas causa Philippes illis quidem, qui 
conelliis oratienibosque sois caosam ejus 
penes vos ormarent atqne secundarunt, 
gmtism debet, vebis autem panas, quas 
ab eo penas suptere vos nunc decet; eas 
res commemorandi tempus nano nop video 


satis epportenum. 


, pro socorde, opportuaitates ᾿ 


17 


— 5. τούτων οὐχ ἐρῶ νῦν τὸν καιρὸν τοῦ 
λέγειν] videtur ΝΆ babere, neque opus 
esse, ut ὑπὲρ cum Moonteneyo addatur, 
quamquam auetoritate codicom complu- 
rium munitum. idem est ac si dixisset, οὐχ 
ὁρῶ νῦν καιρὸν τοῦ ταῦτα λέγειν. 

— 15. ὅσσερ καὶ ἀληϑὶς] Hermogenes 
p. 287. εἶ γε βιαχεῖαι εἶεν αἱ ἐσεμβολαὶ, 
ἀλλὰ μὲ » σεριβε- 
ἔπε xal ἀληϑ ipfe 

p ληϑὲς ὑπάρχει, φαῦλον φαίνεσθαι 4, 
ὁρᾷς, πῶς εὐκίνητος καὶ γοργὸς ὁ λόγος ἐστ 
ἐγένετο δὲ διὰ τὴν nlsi τὴν οὖσαν ἊΝ 
χεῖαν, ὅπερ καὶ ἀληϑὲς ὑπάρχει. 

— 18. παραχρουόμενος) ad hono aliam- 
ve similem locum respexit Harpocr. v. 
παρακρούεται. 

— 20. ἐγὰ μὲν yàp — ] locum bune 
citat Apsines ia Arte p. 691. 58. 

— 57. κατασχευάσα!} bene habet. eo 
quod argutis stropbis clandestinisque a- 
micorum, qoos Philippus Athenis alebat, 
molitionibus, effecit hoo, at fides habere- 
tur illi quondam celebri, vulgi crebris ser- 
monibus jaotato arcano. κατασκευάζειν est 
imposturam quasi compaginare, comma- 
obinari, οἱ αἱ vocabulum Grsecum sonat, 
convasare, b. e. comminisci, consuere. 

— —*8 λίαν] post φιλίαν videtur it⸗⸗ 

vel tale quodpiam deesse. dioas, 
e — tacite repeti oportere «veora- 
γόμενον. Ego vero dubito, num bene Greece 
dicatur φιλίαν τιγὸς wpráyte9ai, pro se. 
Tia. 

20. 1. ἀδικῆσαι!) eripuit enim nobis 
Philippus, sociis, qni tom eramus, suis, 
civitatem nostre ditionis, quo jura socie- 
tatis violavit. 

— 3. ἐκείνοις) Olynthiis pota. 

— 13. sapíe re] ex Aog. secundo pree- 
tuli volgari πάρεστι. eum ad looum deve- 
nerunt res Pbilippi. 

— 20. xal λιμένας} malim καὶ τοὺς Xi 
cum articolo, ut modo prsecessit τὰ x 
οἱ insequitur xal τὰ τοιαῦτα. 

— 97. ἀνεχαίτισε) Citat b. 1. Harpocra- 
tion hac voce. Significat hoo v. primitas 
crines vel pilos animantis retro, autror- 
sum, a tergo ad frontem resgere. hino, 
quicquid est, in adversum retorquere. 

— pen. wx ἔστιν --- a 
—e—esz ad Hermogen. p. AS. cá 

ἀμεενος ὁ τὰν κατὰ ἐυχὴν, «ρόεισι μέχρι 
τῶν ἐκτός. οἷον" «ὥς ἔχει ψυχῆς Φίλιππος; ra 
claratar hoc p. 19. Demosth.] ὅτι ἀϑυρεεῖ, 
(sic) καὶ ὅτι οὐκ στιν ἀδικοῦντα καὶ ἱπιρρκοῦν» 
τὰ καὶ ψευδόμενον δύναμιν δικαίαν κτήσασθαι. 
«ῶς τὰ ἐχτός ; ὅτι Θετταλοὶ ἄπιστοι. ὅτι 
᾿Ιλλυριὼ καὶ Παίονες ἐλευθερίας ἐσσιϑυμεῦ- 
σιν. ὅτι τῶν προσόδων ἐστέρεται καὶ στορόσε. 
γαι. ὅτι εἰς στενὸν κομιδ τὰ σῆς τρφῆς vii 
ξένοις αὐτῶ κατασείσετοι. καὶ ὅπως ἵἴχουσιν 
el Μακεδόνες, καὶ ἑξῆς. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν κοι- 
γῶν [de rebos, non uni propriis, sed qoas 
D 


18 
multi participant] τὰ ἐκτὸς μάλιστα τὴν 

ἁμῖν σαρέξεται. nina δὲ πρὸς τύραν- 
γον, à δυνάστην, ἢ ὅλως ἕνα ἄνδρα ὁ πόλεμιος 
εἶν, χώραν ἡμῖν τὰ ἀπὸ τῆς ψυχῆς παρέξεται. 
Mes drum yàp ἐπιβουλὰς, &márac, ἀδικίας, 
ὡς Δημοσθένης ἐσαησε. χρησόμεθα δὲ καὶ 
τοῖς ἔξωϑεν. οὐκ ἀν δὲ τὰ τῶν «ολέ- 
plor μόνον διι βάλλειν, ἀλλὰ δεῖ καὶ τὰ οἰκεῖα 
συστῆσαι, ὡς ὁ Θουκυδίδης ἐν τῇ Περικλέους 
δεμηγορίᾳ. 


41. 1. ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα —] Citat b. I. 
Hermogenes p. 334. cfin. λοιπὸν εἶδος τρί- 
τον ἰστὶν, ὦ xai ὁ Fyrep κέχρηται. γίνεται δὲ, 
Pra» τροπὴ τινὶ χρησάμδνοι μμὴὲ σφόδρα αὖ- 
&, μοδὴ σκληρᾷ, κατ᾽ ἀκολουθίαν ἐκδίνης 
ἑτέραν ἐπενέγκωμεν τροπὴν, σκληφοτέραν niv, 
eU μὸν δοκοῦσάν γε εἶναι τοιαύτην διὰ τοῦ 
φεροθιρημεένου. οἷον" ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα εἷς μὲν 
&eaE καὶ βραχὺν ἀντέχει, καὶ σφόδρα 
» 


αἱ οὐδὲ 
σκληρόν. τὸ δὲ καταῤῥιῖ σκληρὸν ἰσχυρῶς. οὗ 
μὲν τοιοῦτον ἐφάνη διὰ τὸ ἐξ ἀκολουθίας εἰρῆ- 
σθαι. iei γὰρ τῶν ἄνθεων τῶν μαραινομέγων 
τὸ καταῤῥεῖν σχεδὸν κυρίως λέγεται. ἤδη δὲ 
αὑτῶν [f. αὐτοῦ τὸν ἄγαν σκληρότητα καὶ τὸ 
παρακείμενον αὑτῷ ἀφεῖλε, λέγω, τό" τῷ χρό- 
ver δὲ φωρῶται. 

— ibid. εἰς μὲν ἄ σαξ] hic deesse vide- 
ter eeoywes;, vel tale quid. Semel quidem 
succedunt. Pro &ara£ exhibet Thomas M. 
καϑάπαξ h. v. p. 479. et Ammon. v. xa- 
ϑάσαξ. . 

— 5. περὶ αὑτὰ] ipsa a semet ipsis, per 
semet ipsa destruontor, et soper semet 
eorrosnt. Simile ductum a nive in semet 
contabescente. 

— ihid. ὥσπερ yàp olxíac —] Celebris 
sententia, ssepius recitata, ut a Minuciano 
p. 142. 8. Aspine p. 701. 17. «εραβολὴ 

ypua ree τούτῳ διαφέρει. ὅτι ἡ μὲν πα- 
) ἀπ᾿ ἀψύχων, ὃ ζώων ἀλόγων λαμβάνε- 
ται. ἀπὸ μὲν ἀλόγων, ὡς παρ᾿ Ὁμήρω" ὡς δ᾽ 
ὅτε τις στατὸς ἵππος. ἀπὸ δὲ ἀψύχων, ὡς 
“παρὰ Δημοσθίνε" ὥσπερ γὰρ οἰκίας οἴμεαι 
καὶ πλοίου. τὰ δὲ παραδείγματα ἐκ γεγονότων 
ἤδη αραγμάτων λαμβάνεται, ἢ “ρμοσώπων. 
Scholiastes δὰ Hermog. p. 398. [ad lo- 
oum H. p. 274. 22). scbema boc appellat 
ἐσιχείρημα ἀπὸ τοῦ ὁμοίου. conf. Schol. 
Pindari p. 5. b. ed. Oxon. 

— 11. ἀρέσκει) post ἀρέσκει μοι deesse 
videlor μάλιστα. ita inprimis mibi pro- 
batur. 

— 13. ταῦτα͵] quz modo docui, de fi- 
dei et veracilatis præstantia, fraudisque 
pestifero exitu, item de Philippi moribos. 

— 45. τὴν μεταβολὴν) suspicor tollenda 
esse, at acholium vocabuli μετάστασιν. 

22.10. πάντ᾽ ὠφελεῖ malim «rre; 
ὠφελεῖ. utique, semper, certe prodest. Si- 
gla, eircumflexo similis, ὡς significans, 
facile fieri potuit οἱ omitteretar. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


— 17. τῶτο ἐζήλωκο) Sed quidsam? 
uil praecessit. non certe τὸ ἐπιθυμεῖν δόξης. 
num ergo xai τοὺς ὁμεοίους [1d est, τοὺς ὁμοίως 
ἑαυτῶ δόξης ἐπιϑυμήσαντας} ἐζήλωκε. — Bed 
jam intelligo, quid rei sit. τοῦτο designat 
jusequens, xai σαϑεῖν τὶ κινδυνεύων. hoec 
studet, ad hoc contendit, aut nempe, si 
necesse sit, et casus sic ferat, vel corporis 
ipsios artuumve jacturam patienter per 
ferat. 

—19. τὴν τῷ haepáfacÜa: ταῦτα] Scho- 
ma boo appellat Hermogenes, locum hune 
recitans, καθ᾽ ὑπέρθεσιν ὑπέρβατο. — Scho- 
liastes aotem ad Hermog. w. ἰδεῶν hune 
eundem locom allegans, appellat ὑπέρξατον 
κατ᾽ ἀναστροφὴν, auctorem laudens Tibe- 
riam. 

— 25. iyes] sunt arva et seta omoia, 
vites, borti, qnibus oolendis vita tolere- 
tar, victus quseritar. τὰ Tha sunt propria 
cujusque domicilia, artes mangarim, quas 
exercet, et res familiaris. 

— 16. πορίσωσιν) «σορίζειν h. 1. est idem 
atque πορίζεσθαι. sibi querere, comparaze 
labore suo, ut frumenta, vina, oleam, et 
similia. negata copia ea vendendi, qus, 
quoquo potoissent modo, sibi peperis- 
sent. non sim tamen alienus a lectione 
eroefiouciy. Grseci dicunt ποιεῖν eror, Baie, 
pro manuum suarum labore parere. 

— ult. ἔχουσι] sabaudi γνώμης. 9 lera 
idem est atque «ρὸς Φίλιππον. 

23. 2. πεζέταιροι] videtar heo melior 
esse leotio, quam altera, volgari osu item 
trita, πεζαύτεροι. quse est penes Harpocra- 
tionem, quem v. et Brodseum defensorem 
nacta est Miscell, V. 34. p. 549. T. II. 
Lampadis Gruteranæ. 

— 4. ὡς δ᾽ ἰγὼ — ) citant h. I. Aristides 
de dictione civili p. 356. 6. Hermogenes 
p. 459. 13. Schol. Hermog. p. 34. 15. et 

. 45. B. et p. 380. ubi in generibus τοῦ 
lk ὑποξολῆς λέγειν numerat, bis verbis: ὃ 
[seil ἐξ ὑποβολῆς λέγειν est] ὅταν ἑάσας ἐξ 
εὐθείας «ᾳροενεγκεῖν τὸν λόγον προσώπου 
ὑποβολῇ χρήσηται, κἀπείνω sipiS8 τοὺς λό» 
γους. ὡς ἐγὼ τῶν ἐν αὐτῇ τ΄ v. 

— 7. οἷος) videtur vitiose redundare, 
atque tollendom esse, at natum ex oc po- 
steriore syllaba vocabuli αὑτοῖς, quod mo- 
do pretecessit. 

— 11. al δέ τις σώφρων — ) Locum hano 
videtur Atbenseus p. 614. E. 8. tangere. 

— 13. xoplaxiejsovc] Citat b. 1. Harpoer. 
v. κορδαχισμός. — Inter lectiones, quie δ.» 
be olim in libris faerunt, wapsbsÜas et 
φαριωρᾶσϑαι, ambigo, gtram prefersm. 

— 15. A»eràc] nullo modo huio loco 
convenit, cujus sententia postolat potios 
διπελιστὰς, id est, ϑαυμιατοινοιοὺς, mimos, 
bistriones. v. Hesych. bh. v. tangit b. 1l. 
Athenæus p. 614. E. 

— 921. γελοίων) v. Thomem M. v. γ0- 
λοῖος p. 186. 


- 





AD OLYNTHIACAM SECUNDAM. 


—27. καὶ συσπιάσαι] Citat ἢ. 
L infra p. 155. et 156. iisdem verbis re- 
oarrentem, Stobsros p. 566.22. aic dans: 
συσκιάσαι τὰς τοιαύτας ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώ- 
vuv, et in. fine sententise τότ᾽ ἀκριξῶς δια- 
ταῦτα πάντα. item Dionys. 

Halic. T. 1I. p. 190. 
34. 3. τέως] dedi pro ἕως, quod etiam 
κῆρ Stobesum est b. ]. recitantem p. δ40. 


— 6. κἂν ῥξγμια — ] locum b. citat 
Piatarchbus Opusc. p. 69. 37. 

— 12. ταύτη φεβερὸν — Ἴ Citat Hermo- 
geses p. 435. 7. nbi Herm. Aldinus dat 
wan, οἱ ἀνδρὸς pro ἀνθρώπου. 

— 17. Ἰλοίμην] ad ἑλοίμην αἱ μᾶλλον ad- 
datar, quod sententia utique postulat, ne- 
cesse nil ost, usa linguse sic ferente, ut 
swpissime ibi sabaediepdum omittatur, 
ubi requiritur. 

— 21. οὖ τὸν] contraxi in unum voca- 
belum αὐνόν. ipsam desideatem, desidia, 
segsitie torpestem aliquem, nam τινὰ sub- 

— 13. οὐ 9$ auae rv — ] Locum bonc 
Hermogenes Crispivi (nam in Aldino re- 
perire nequeo) sio exbibet : οὐ δὴ θαυμα- 
sv5, εἰ στρα ἐκεῖνος χαὶ παρὼν ἐφ᾽ 
ἄσασιν. Mese μελλέστων καὶ ῥαθυμούντων πε- 
μγϑεται. verumtamen p. 177. 13. Her- 
mog. rarsus recitatur bio idem locus vul- 
gatis ooavenienter, 

— pen. si μηδὲν ποιοῦντες — ] Citat Her- 
mog. p. 177. $25. 

$5. 4. ἀλλ᾽ Iv οἱ ἄλλοι —] Citst b. I. 
Schel, Herraog. p. 315. abi pre ἐν 'OAv- 
Óanio οὖν ταῦτά φησι leg. est h'OX. διυτόρω 
ταῦτά φ. . 

. trárrac] malim καὶ “ψάντας. 


19 


— 33. jan) malim (do in plarali. eás- 

τὰ φίφυχε —— — ἔχοντας, idem 

est ao si dixisset, πέφυκεν οὕτω φύσει τοὺς 

— δύνασϑαι πολὺ ῥᾷον φυλάττειν — 
itat b. 1. Stobeeus p. 328. 56. 

— 95. πρότερον] post τῶν πρότερον vide- 
tor ὑπαρξάντων deesse. 

26. 10. κἄν) aut κἂν eam ἂν est motan- 
dum, aut sic leg. ὑμέτερα. premia belli ve- 
stra sunt. bie desinit sententia. tum inci- 
pit nova. οἷον ὑμετέρα ᾿Αμφίπελις. E. o. 
vestra est Amphipolis, h. e. vos eam jure, ut 
vestrse civitatem ditionis reposoitis. xd» - 
ληφθῇ, atque si recuperetur, statim vos eam 

eretis. 
- 14. Σίγειον] Citat h. 1, Harpocr. hao 
in voce. 

— 18. δόντες} δόντος Aug. 8. sed junior 
vulgatam superscripsit: quim utique prse- 
ferenda est, tameisi etiam δόντος ferri et 
exponi possit, sabaudiendo τινός : cum im- 
peratorum vestrorum aliquis rationem rerum 
α s& gestarum vobis reddiderit. nam διδόναι 
λόγον potest tam ille dici, qui repetit ratio- 
nem ejusque reddende facit copiam, quam 
qui reddit postulatam. 

— 18. τὰς ἀναγκὰς olim sic erat: τὰς 
ἀνάγκας ἀκούσητε, τούτους ἀφίετε. ego cum 
distinctione lectionem mutavi. ubi neces- 
sitates illas audieritis, dimittitis reos. 

— 35. σολιτεύεσϑε] Citat h. 1. Thomas 
M. p. 724. v. πολιτεύομαι. 

— 95. e δ᾽ ἄλλοι «ιροσγενέμησϑε} Citat 
Pollax VIII. 100. Ἵ 

— ult. ταῖς μὲν] verborum ponnibil 'ín- 
solentius trajectorum hsec est aententia, 8o 
si dixisset: τοῖς μὲν ὑμῶν ἀποδώσετε μεόνον 
τὸ lerrrámrus, ὥσπερ ἔχουσιν ἐξουσίαν τυραν- 
νικήν. 


AD OLYNTHIACAM TERTIAM. 


28. 1. οὐχὶ ταὐτὰ ---- Locum hanc fe- 
eitat Scboliastes Hermogenis in prolegom. 
ad libr. σερὶ εὑρέσεως. p. 952. ἵν muri λόγοις 
καὶ δυσὶ xa] τρισὶ προοιμίοις χρεσόμεϑα. δυσὶ 

ἐν τῷ τρίτω τῶν Ὀλυΐϑια- 


κῶν. ὧγ ὦ (εἕν" οὐχὶ ταὑτὰ « «ταί 
μα -- δεύτερον S (p. 29. 5.}" ὁ «αρὼν 
καιρός. : 

— 4 τοὺς μεὲν γὰρ — Ἴ Sopaterad Her- 


mogen, p. 313. 6. δεῖ τὸν ἔμεφρονα ῥότοραι 
ϑαῤῥοῦντάς τε παρὰ τὸ δέον ——— 
prove καταπλῆξαι, φυλαιττόμενν ἐν τούτω 
τὸ εἰς ἀθυμίαν αὐτοὺς ἐμβαλεῖν. ὅπερ καὶ ὁ 
τωρ ἐν τρίτω τῶν ᾿λυνθϑιαχῶν ἐκ προοιμείων 
sue. [designat h. 1. pag. v. 4.] καὶ πάλιν 

ἴραι xal φρογήματος 
insu, φυλάττοντα [Sic] κἀνταῦθα, ὅπως 
μὰ σαραχϑῶσιν εἰς καταφρόνησιν, καὶ ῥαθυ- 
μότερα γένωνται. τοῦτο δὲ expsrro μὲν Ὅμρεν- 


ρος ἐποίησε---- Δημοσθένες δὲ καλῶς ἐζήλωσεν’ 
ἦν τε τῷ προειρημένω τρίτω τῶν ᾿Ολυνθιακῶν 
καὶ ἐναργίστερον ἐν τῷ περὶ τῆς εἰρήνης ἐκ rgo- 
eios. [p. 57. 1.1 ὁρῶ μὲν --- τὰ παρόντα 
φράγματα πολλὴν ὃ. d. etc. 

30. 8. oix ἂν ἄλλως —] videtur ita di- 
stinguendum atque leg. esse: οὐκ ἄν ἄλλεις 
ἔχοι vw jam facile non mutentur. voy $3 

Ttpec πολόμου καιρὸς ἧκε. Jam vero alia 
occurrit belli gerendi opportunitas. 

— 10. τί δὴ χρησόμεθα] videtur ita esse 
distinguendom. τί 35; quid tum? quid id 
nostra refert, quod tu jactas? Respondet. 
χρησόμεθα ---- Nempe, utemur — aut si ma- 
lumus oum aliis legere χρησώμεθα, age 
scil. utamur —. 

— 11. ἐθάῤῥει τούτους] dictio ben Grse- 
ca est θαῤῥεῖν τινὰ, pro, seourus alicujus 
causa esse, nil mali sibi ab eo metaere. 








20 


eitat b. 1. Lexicon vetus apad Montfauo. 
Bibl. Coislin. p. 497. 

— 16. imweáfapav ἡμεῖς) subaudi πρὸς 
αὑτοὺς. . 

— 18. M δυσχερὲς] id est, καὶ ταῦτα 
πάνυ Ti tic. impedimentum aliquod, 
idque inprimis durum et impeditum. 

— ibid. ipoggasi»] Citat. b. 1. Harpocrat. 
b. v. 

— 26. τῶν] uncis inclusi, ut supervaca- 
neum, quod si tamen servetur, legendum 
erit: τὸν ἀπὸ τῶν μετὰ ταῦτα. 

— ult. σὸς ταῦτα] πὰ res Pbocenses, 
et Attioas inprimis. 

32. 2. Ósie i) scil. non τὴν χάριν, sed τὸν 


τόμον. 

— 4. (spia) id est, αἰτίαν ζομίας. 

— 9. ψήφισμα οὐδενὸς] velim οὐδὲν inter- 
poni. 

— 18. τῇ᾽ τάξω] subaodi τοῦ χρόνου. 

— 20. ὑπάρχειν} correxi ὑπάρχει in in- 
dicativo. reliqua jam presto sunt, in 
promtu sunt. e 

— $3. * post νῦν suspicor deesse καὶ 
φράξετέ γε. Ticebit vobis nunc recte facere ; 
neque licebit solummodo, verum etiam fa- 
cietis, si quidem recte agatis, ant (si al- 
teram lectionem preefers) recte si wapiatis. 

— ult. συλεμήσαιεν) bene si babet, sub- 
audiendum erit αὐτοὶ πρὸς Φίλιστον. Si 
bello adversus Philippum strenuam dent 
operam. malim tamen δαὶ πολερεηθεῖαν, scil. 
be) Φιλίππου, si a Philippo armis infestis 
oppugnentur, aut cum numero codicum 
nen contemnendo πολεμήσειν ἐκεῖνος [sub- 
audi αὐτοὺς, vel ere; αὑτοὺς} si. ille, Phi- 
lippus, eos ultro bello lacessat. 

33. 8. ἐάσαντες) soil. γίγνεσθαι, καὶ οὐ 
κωλύσαγτες αὑτά. 

— 4. αὑτῷ τότε τοὺς αἰ τίους) malim sic 
istingui etlegi:avT& τότε, nos, qui nostris 
ipsi manibus Philippo taota decora et 
tanta emolumenta tam comparaverimus, 
τοὺς αἰτίους, orc εἰσι, τούτων νῦν ζητήσο- 
[4t*. eoram in causa qui faerint, et qui 
Philippum in tantam exaggerarint, nunc 
requiremus ? 

— 9. Frrwra] malim rna V ὅμως 
φάντες διὰ τοὺς φεύγοντας. universi, etiam 
qui strenue dimicassent, in fogam dati et 
olade percelsi sunt solorum culpa imbel- 
lium, qui in fugam se conjecissent. 

— 27. μέγα) subaudi πλιονέκτεημα,. 

94. 4. ἐνδέχεται) post ἐνδέχεται videtur 
tl deesse. num penes vos futurum sit, ut 
in bellum exeatis. 

— δ. € τοὶ σ ] nam οὗ γάρ τοι 
σωφρόνων. refert hunc locom Hermogenes 
p. 3530. in exemplis aspersrum irr, seu 
reprehensionum, a minoribus ad editiores 
profeotarum. 

— 6. νῶν τοῦ «eM artioulum pri- 
orem addidi. redit hoc τῶν non ad xpeé- 
vw», sed coheret cam τι. τὸν τι τοῦ πολέ- 


1.1. REISKE ANNOTATA 


μου “ραγμάτωγ. rerum aliquid ad bellum 
Jacientium. ἐλλείηγοντας δι᾿ ἔνδειαν 

— 7T. τὰ τοιαῦτα ὀγείδη} οἱ dioamini, 
propter pecaniarum penuriam bello juste 
et necessario deesse, atquo culpa vestra 
committere, οἱ socii vestri pereant. 

— 13. οὐδ᾽ ἀτυχής τις sli) neque tam 
som diis natas iratis, et astris infaustis. 
pronomen τίς addidi. 

— 15. npe τὴν τῶν — Ἴ Citat h. I. Sto- 
becus p. 147. 26. 

— 19. ἔϑει7 malim 33s. v. p. S5. 19. 

— 93. weesízorai] Citat h.l. H 
p. 197. de inventione libro 4. cap. «weg! 
Teotrii; de dictione tropica. à ῥντορικὴ ereAu- 
«ραγμονοῦσα — οὕτω χρῆται τοῖς 
— οἷον" αρονέσοται τὰ τῆς “όλϑως 
πράγματα, ἀντὶ τοῦ, προδέδοται. 

— 27. καίτοι σκέψασθε--- ) Recitat h.l. 
Dionysius Hal. Rhetor. p. 175. 

$5. 1. οὗ γὰρ ἀλλοτρίοις — 1 Aspines p. 
701. λαμβάνεται δὲ [exempla] ὃ ἐξ οἰκείων, 
ὃ ἐξ ἀλλοτρίων. τὰ μὲν οὖν ἐξ οἰκείων ἀγωνι- 
στικώτερα καὶ τροσεχέστερα — ὡς παρὰ Δη- 
μοσθένει. οὗ γὰρ ἀλλοτρίοις, ἀλλ᾽ οἰκείοις χρω- 
μένοις παραδείγμασι; εὐδαίμοσιν ὑμῖν ἔξεστι 
γενέσϑαι. 

-- ibid. ὁ ταύτην τὴν χώραν] num ὁ τοσαύ- 
τὴν χώραν. tantam, tam vastam ditiosem, 
tam spatiosam, quantam scil. ab eo teneri 
inter omncs constat. Si nempe βασιλεὺς 
b. 1. rex Persarum *8 verum Toaurellus 
de rege Macedonis accipit. 

— 17. ὅστε xlii — 04:992) Mino- 
tiapus p. 148. in locis entbymematis. áerà 
φηλικότητος, οὕτως ἱκόσμησαν cl πρόγονοι τὴν 
πόλιν, ὡς μηδεὴ τῶν ἐπιγιγνομένων μηδερμείαν 
ὑπερβολὴν λελεῖφϑαι. 

— 93. εἷς πεμουσίαν}] ad opulentiam 
inde colligendum. πρὸς τὸ χρηματίζεσθαι 
ἐξ αὑτῆς, καὶ πλούσιοι γίγνεσθαι. 

— ult. πῶς ὑμῖν — ἔχει) ὅτι δὲ καὶ ἦθος 
ποιεῖν σφοδρότητα οὐδὲν κωλύει αἱ οἱρωνεῖαι δη- 
λοῦσι «τᾶσαι. olor: «.(ὥῶς ὑμῖν ὑσὸ τῶν χρηστῶν 
τούτων τὰ 'σράγματα ἔχει. Hermog. p. 265. 

$6. 1. ὁμοίως malim ὁμοίως ὃ καὶ παρα- 
πλησίως. similiter, aut saltim quodammodo, 
propemodum. ut hoc minus sit, quam illud. 

— ibid. καὶ τὰ μὲν ἄλλα] solet xal intér- 
dus responsiones exordiri. qaomodo at- 
que & Cicerone ssepissime hoc pacto usur- 
patur. v. paulo post hac pagina versu 16. 
. et 38. 2. 

— $.ipuslac] hon obloqoar, si quis con- 
tendat, oratorem hic illam designare soli- 
tudinem, cum tu ab amicis desertus et 
desolatos in angustiis bseres. videtur ta- 
men orator potins absentiam emolorum in 
animo baboisse. quamquam nemo jam est, 
qui vobiscum de principatu Greecise con- 
tendat, sed vos eum absque coptroverala 
tenere et usurpare possitis, quem tantis 
laboribus tautoque saoguine majores vestri 
quipei vere. 


. AD OLYNTHIACAM TERTIAM. 


— 11. ix9piy Y ἐφ᾽ ἐμᾶς —] Citat h. 
. P. 198. ubi Aldinas Herm. 


sio exhibet: ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐχϑρὸν αὐτοὺς τηλι- 
ποῦτον ἀσπόκαρεον. et , ὃ παρ᾿ ὑμῶν 
αὐτῶν γέγενε Φίλιιταος. 


— 25. καὶ viv] subaudi ἔχει. quod ta- 
tite supplendum est e premisso εἶχε. 

3T. 9. ὑμεῖς δ᾽ ixymupeopirs] v. Koen. 
ad Gregor. Corinth. de Dislectis pag. 25. 
26. et ἰδὲ Valckeuaer. Hermog. p. ?43. 
wit. εἰ δ᾽ ὑπερίαϊεν ἐπὶ πλίον al Tpemal, 
σπληρότερον ποιοῦσι τὸν λόγω, ὥσπερ καὶ τὸ 
ἐκουινευγισμεένοι, καὶ τὸ eterfaxér ἑαυτὸν, καὶ 
τὸ λωποῦντεῖν τὸν ida. item p. 250. 14. 
Aristides de dictione civili p. 264. antep. 
ubi Ar. Aldisos vocabula xal περιηρημεένοι 
et γεγένησθε omittit. Verba Aristidis hsec 
sum : na) τὸ διαξάλλειν δὺ πρόσωσσα ἔνδοξα, 
ὡς ἀτόσως ἔχοντα, σφοδρότητα ποιεῖ, ὡς" 
δμεῖς δὲ ὁ δῆμος — prseclara est Lanr. Nor- 
smanni ad b. |. annotatio pag. 473. 

— 5. ἀγαπῶντες Hermogenes p. 250. 
locum baso e memoria recitans ita dat: 
dyewürrs, εἱ ϑιωρικὰ ἢ βοίδια σίμιφουσιν 
ὑρεῖν οἷς τὰς ieprác. 

— 16. γονέσϑαι) loco v. γενέσθαι dat 
Dionysius Hal. ix&e vw. ut hoc amplector, 
ita rersos illod dimittere nolim, sed arbi- 
tror ambóbas oopolatis primigeniam ora- 
toris manum roddi, ut sit constractio: usí- 
ζων Can ἐμοὶ ταῦτα εἰπόντι, h ἑκάστω τῶν 
vovmanorem ἐπεῖνα γιυόσϑαι. quam unicui- 
qee eorum, qui in caosa fuerunt, ot isteec, 

disi, ita ot dixi, evenirent. à pone 
eddendem facile potoit in concursu 

secum elidi. 
— 24. Anapáren] non displicet Lam- 


bini 
—e $5. σιτίοις} constructio paulo im- 
| daran est: ἃ ἔοικε τὸϊς σιτίοις τοῖς 
περὰ τῶν ἰαρτῶν τοῖς ἀσθενοῦσι. 
jmitstes est b. I. Philostratos p. 306. 47. 
38. 1. ev μισϑοφορὰν λέγεις] id est, δεῖν 
ἁμιᾶς, δίκην ξίνων, μισθὸν παρὰ τῆς πατρίδος 


— 2. τὴν αὑτὴν ἁπάντων σίντκξιν) scil. 


21 


quud δεῖν εἶναι. et protinus quidem, sine 
canctatione, sine ambagibus, planis verbis 
ajo, civium omnium eadem esse debere 
stipendia; seu aio fas esse cives singulos 
quosque stipendia ferre eadem. 

— 8. τὰ viv) ucil. συμᾷαίνει. tempora 
si qua incidant his similia, s? βελτίων, eris 
vir fortis, civis bonus, ὑσάρχων στρατιώτης 
αὑτὸς, eo quod miles sis, non demum oon- 
scribendus, neque exercendus, sed jam 
conscriptus dudum et exercitatus, et pa- 
ratus ad inserviendum patrise, et quidem 


αὑτὸς, in corpore tao, non alieno, quod in 


tui vicem mittas. 

— 11. ἐν ἴση τάξει] respicit ex oppo- 
sito ad premissum ἀτάκτως. Nunc acci- 
pit quisque, ait, sine certo ordine suam 
theoricum, alias plus, alias minus; aut 
alii pensiones spissiores, alii tenuiores ; 
hoc mense cum tulisset parum quid, præ- 
tereunt menses rursas complures, quibus 
prorsus nil auffort. Jam vero secundum 
eam dispensationem, cujus ego auctor 
som, unusquisque mense quoque ratam, et 
sibi semper parem aufferet pensionem ; et 
omnes pensiones fereut inler se pares, 
nemo ampliorem, quam alter. 


— 12. λαμξἝανέτω] Dionysius in vita - 


Issei p. 108. ed. Sylb. (sea nostrse p. 335. 
T. VII. oratorum Grecorum) ubi totum 
bunc locum recitat, sapaxajfláven dat, ὁ 
memoria, ni fallor, aut alias addendum sit 
ὠφελήσει. — λαμβάνων Bav. io texto, aed 
super ὠφελεῖ supersoriptum est 7e. Aag fla- 
νέτω. Unde colligo, in libris quibasdam ita 
fuisse exaratum : ὅσα οὗτος νῦν àv. 4. οὐκ 
ὠφελεῖ, ὠφελείτω ταῦτ᾽ iy T. τ. λαμβάνων. 

— 14. πλὸν μικρὸν] interponit Diony- 
sius τ. 

— 15. τὴν αὐτὴν] cobteret cum τάξιν, 
non prsemisso, sed insequente versa 17. 
Constructio est: 3yayor τὴν πόλιν alc τάξιν, 
ποιήσας [id est, διὰ τοῦ “ποιῆσαι! τὴν αὐτὴν 
γάξιν τοῦ στρατεύεσθαι, τοῦ λαμβάνειν etc. 

— 17. ἔχοι.) sebaudi «oiv. facere 
possit. 


AD PHILIPPICAM PRIMAM. 


30. 1. εἰ μὲν “παρὰ —] Citat h. 1. Her- 
mogenes p. 177. 1. ubi Aldina sic dat : d 
palo σερ κανοῦ τινὺς αγοὐτίϑετο πράγματος 
λέγε», ὦ ᾿Αθυναῖοι. οἱ Yersu 6. πολλάκις ἤδη 
erpérspes οἱράχασιν οὗτοι. item p. 277. ubi 
sic dispetat: τοῦ προοιμίου ὃ μὲν πρότασις, 
ὅτι δεῖ καὶ νεωτέρου ὄγτος, nal πρώτευ λέγον- 
TW, ἀνέχεσθαι" αἱ δὲ ταύτης κατασκευαὶ, 
ὅτι μηδὲν οἱ «τεεσβύτοροι τῶν δεόντων εἰρήκασιν 
bei πολλῶν ἐπκλησιῶν. καὶ εἶ τινες ἄλλαι. ἃς 
da κοτεσχιυὰς «ὐρούταξε τῆς «ροτάσεως. 
liem Scholisstes οὐ He nis p. 226. 
lis verbis p. 385. ed. Ald.ie9deac, τοντέ- 


— τὸν , 
“λαγιάσας δὲ --- ας δὲ, οἷον" εἰ iv περὶ 
καινοῦ τιγὸς —— — λέγειν. ὃ οὔτω" 
Κροῖσος ἦν, Λυδὸς μὲν γένος, “σαῖς δὲ ᾿Αλυάτ- 
v9, τύραννος δὲ iSvlon. συμπλέξας δὲ ---. 

--- 8. τῶν sluSéron] scil. γνώμην ἀπσοφή- 
γασθαι. 

— 18. ὁ γάρ ἔστε χείξισ τοῦ] Hermogenes 
p. 364. in capite περὶ δανότητος proponit 
bano cogitationem ip exemplis earum ἐν- 


vu», quas appellat παραδόξους, nal (αθείας, 
xal βιαίους, καὶ ert . 
— 15. τί diy ἐστὶ τοῦτο} super artificio 


22 
zhetorioo — ita disputat Aristides 


de dict. civ. p.182. ubi recitat illi cele- 
bri sententise, τὸ ἐν τοῖς φαρεληλυ. 
θέσι, τοῦτο πγὸς τὰ μέλλοντα βέλτιστον ὑπάρ- 
, subjicit istseo : καὶ ἐνταῦθα τὸ μὲν 

X διαστάσεως ἦν ἂν εὐθὺς ἐπαγαγεῖν οὐ " 
γὰς τῶν irren a «“οιούντων wp οὖν ἡ 
Me di διὰ μέσου, ἐν ὦ διαστήσας 
—— ὅτι οὐδὲν τῶν δεόν» 

λέγει — 


, 41. 4. τῇ τότε ῥώμ9} malim τῇ m τότε 


— . 8. εἰ δέ τις ópj4av —] Sopater ad Her- 
mog. p. 313. εἰ δὲ τις by τῇ τελείᾳ τοῦ ὃ υγα» 


τοῦ μὲ δύνηται χρῖσϑαι τῇ ἀντεξετά- 
σαι, ἑτέρως αὑτὸ —æ καὶ διὰ π“α- 
ραδειγμάτων τὸ δυνατὸν κατασκευάσομεν. 


&cm ὁ ῥήτωρ ἰν τῷ π(,ότῳ τῶν κατὰ Φιλίε- 
φοῦ" εἰ δὲ τις ὑμῶν — ,II » Ms- 
Sm. καὶ ἑξῆς. οἷς ἐπάγει" εἰ τοίγυν ὁ Φίλια;- 
erc τότε ταύτην ex τὴν MM 
CaTo δύναμων. 


Stobæus p. 201. 8. 


git 15. μὴ γὰρ ἐς ei —] * 
ermog. p. 315. s ouasy δεῖξαι, ὅτι 
δίκαιον ἢ συμφέρον ἐστὶ τὸ — » τοῦτο 
πατασκιυάσομεν. si δὲ μῶν ἐροῦμων, ὅτι οὐκ 
ἄδμων, ἢ οἷαι | ἀσύμεφορον. len δὲ αὑτοῦ τὸ πα- 
cipe xal sane ui T mt μὲ psi γὰρ 
eoi δύναμιν, ἐπὶ —— — 
Φιλίππου 4 iy ας 
im μὰ γὰρ ὡς ϑεῷ νομίζετε τὰ gue 
| πράγματα ἀϑάνατα. oin 
robe λυθῆναι τὴν Φιλίππου δύνιμιν ris 
χρόνω, τὴν γε deró τωος ἀρξαμένην 
43. 9, m οὖν, d &. A 3L Hermo- 
genes p. 253. κῶλα τραχία τὰ 
xal ἃ μηδὲ κῶλα, "nos δὲ Mes n. 
γον. οἷον" «ότε οὖν, ὦ á. "AD. πότε ἃ χρὴ ΄ρά- 
ien etc. item p. 415. in capite de inter- 
rogatione, à wq τοὺς ἀκούοντας «εῦσις. 
eler. wórs οὖν etc. 

— 4 ipsieSai] subaudi sl (43 ἀνάγκην. 

— 7. αὐτοῦ] assumsi ex Aog. 2. pro μὲ 
vulgari αὑτῶν. hic loci, lioc ipso in foro. 
nuno tamen poenitet facti, quod non potius 
e Felioianea αὐτῶν restituerim, cum aspe- 
yo. percontari 6 vobismet ipsis. idem est ao 
si dixisset i ὑμῶν αὑτῶν. 

— 16. τοῦτο tl τι «"ἀθοι aut τὶ est de- 
lendum, aut τοῦτο cum τούτων, quod. Pitho- 
anus dai, est mutandum. horum quicquam, 
601}. adversam valetudinem, mortemre. 

— 17. ὑπάρξει, Verso ἀεὶ δφέλτιον, ἣ ἡμεῖς 
ἀμεῶν αὑτῶν ἐσιμελώμεθα, καὶ τοῦτο ἱξεργά- 
eavro] correxi marte meo sio ὑπάρξη" (ἢ 
γὰρ — ἐπιμελουμένῃ eto.) nam que fortuna 
semper melius nobis prospicit, quam nosmet 
ipsi nobis solemus, ea etiam hoc 
facile efficiat, wt scil. Philippos sive mor- 
bo periculoso et dinturno tenetur, eive re- 
bus humanis prorsas eripiatar. 

44. 4. καινὴν] novam sppellat appara- 


1.1. REISKE ANNOTATA 


tam, requiféos novos milites atque recen- 
tes, novas naves, nova arma, vetusta, dia- 
turno usa detrita, reprobans. 

— 6. ταχὺ et Tájutpw] acoipiende sunt 
materialiter. qui jugiter vobis haec verbe 
oooeptant, Cito, cito, et hodie, hodie, fa- 
cite id, quod suadeo. 

— 8. ἀλλὰ] subaudi οὗτος ἂν μάλιστα 
λέγοι εἷς τὸ 2d 


— 9. “΄όθεν] subaudi sopor tica. 
— 14. imayyóüo£t7a]] videtar ἄλλο 
deesse. 


— ibid. ὑπέσχεσις Hermogenes p. 215. 
ad b. l. alladens. à μὲν ο οὖν ἐσις, κατ᾽ 
αὑτὸν φᾶναι τὸν ῥήτορα, οὕτω μεγάλη. übi H. 
Aldinus pro ὑπόσχεσις dat ὑπόθεσις. 

— 16. ὡς ὑμεῖς] sententia postulat ὡς εἰ 
ὑμεῖς. nam in ὁρμήσαιτε versu ultimo de- 
sinit protasis hujus periodi. 

— ὥσαερ εἰς Εὔβοιαν] subaudi αυτὲ 

— ult. ἴσως ἂν ὁρμήσαιτε) ſ. ἴσως ἂν καὶ 
ἐπ᾽ αὑτὸν ὁρμόσαιτε. οἱ vos, αἱ olim ip Eu- 
beam invasissetis, — ita io se quoquo 
fortassis, [id ost, id quod facile fieri pos- 
set] irruatis: rem eam esse baod conte- 
mnendam. 

— ibid. οὗτοι σαγτελῶς] Citat b. 1. Her- 
mogenes p. 90. 1. nbi Herm. Aldipus ἃ 
Crispiniano baud parum discrepat. sam 
τὴν Portus ibi vulgatam Demosthenicam ex- 
hibuit. Hermogenes Aldi sio refert: e 
τι «αντελῶς οὐδ᾽ si μὴ “σοιήσετε và Δία, ἄς 
ἔγωγε κρίνω, εὐκαταφρόνητον ἔσται. ἵνα 8 διὰ 
τὸν φόξον εἰδὼς εὑπρπεῖς ὑμᾶς ἀπόσχεται, ὃ 
«"αριδὼν τ. à. ^. 

45. 1. τοῦτο] τὸ ὁρμᾷν ἐπ᾽ αὑτὸν puta. 
etiam in ditionem ejus armis infestis baud 
invadatis, (quamqoam ajo vos id facere 
oportere) dummodo ad id faciendum pa- 
rati sitis, haud asperpabitur id Philippos. 

— 18. pá μοι pons] Hermogenes p- 
187. ἔστι καὶ ása fin, ὃ 
μεῖναν πνεῦμα λίγεται, οἷον ὅταν λέγη ὡς 


μοι μυξίους, μηδὲ δισιμυκίους eto. facile pa- 
tet subaodiri λέγε, aut λεγέτω τις. Super 
dictione, τὰς ἐπιστολιμαίους ταύτας δυνά- 


μέις, mirifica grammaticorum veteromque 
atque recentiorum dabitatio, nodum in 
scirpo quzrentiam ; quod equidem miror, 
et vocis natalibus et orationis serie pro- 
dente statim. vel paulo atteato caique in 
mentem venire necesse ent, significari 60- 
pias, quarom spes submittendarum impe- 
ratoribus foris agentibus fiat a S. P. Q. A. 
per literas ad eos missas, quae copise scri- 
pte qvidem sint ip membranis, ut paulo 
post sabmittends, nanquam vero renpse 
mittantur. In exemplam interpretationum 
ἃ veteribae saper hao dicUone tradilarum 
proponam looum Etymologici M. iewe- 
λιμαίους στρατιώτας ἀγελαίους alvi Δεμο- 
σϑέγης, T τὸ στόλος, τὸ στρατός. 

-- 18. ἀλλ' 4] spiritum asperum cum 





AD PHILIPPICAM PRIMAM. 


leni, οἱ artioutum cam particula motavi, 
ἀλλ᾽ 8, quod in dictione Demosthenis tan- 
fuadem est atque ἀλλὼ simplex ; aut ἀλλὰ 
μένειν. sed solummodo. 

— 18. ἕξει — ποιεῖν] oum leg. ἕξει, εἰ xal 
γλίσχρως πως ταῦτ᾽ ἐθελήσετε «σαεῖν. etiam- 
8i ἰοουΐῖος modo ista facere velitis, an sic: 
ἕξει, καὶ «“ὥς᾽ εἰ ταῦτ᾽ ἰϑελήσετε ἀκούειν, ἐγὼ 

si vultis aodire, dicam. 

— 19. ξένους] bene habet. ceperat ora- 
tor de milite meroevario docere: interim 
loegam parenthesin interponit. tum velot 
oblitus oocopti sermonis de universo ex- 
ercitu pedestri couscribendo, cajus pars 
longe maxime miles mercenarias erat, sen- 
tentiam dicit. 

46. 14. λυστεύειν) quibusdam iu codd. 
est λε γηγ. id quod suspicionem mo- 
vet, in libris quibusdam olim fuisse A»- 
ind μόνον. quod equidem baud spreve- 


— 57. eaexsjavra eM» est 
aliqua re leviter et tumultaarie defongi, 
ubi modo attigeris, protinus ab ea rursus 
refegere, veleti si qois domum prseter- 
iens, mon intreeat, sed solummodo per 
fenestram aut. jenuam semiapertam intro- 
spiciat. Sententia est: bello delibato, 
sic, wt nihil, cum peregíisseot, dictitare 
tamen possent se partibus suis salisfe- 
47. 4. iséarrac] Citat b. 1, Pollox 2. 
58. v. ἐπόσται. 

— 5. 5 ταστύσαντας} malim sim- 
plicias παραστήσαντας. 

— 9. αὑτῶν δίκα] post αὐτῶν deesse vi- 
detar ὑμεῖς ys, scil. ἐχειροτονήσαμεεν. Dia- 
logismas fictus hic est. colloqui fingitur 
extraseus aliquis com Atheniensi, quem 
extraneus interrogat : bellumne vos, an 
pecem geritis, Athenienses? Nos enim- 
vero, sit Atbeniensis, bellum gerimus. At 
qui Beri boe potest, inquit extraneus, qui 
imperatores e numero vestro nollos dele- 
geritis? Nos vero, occurrit Atheniensis, 
wtique denos prwtores copisrum pede- 
strium deiegimus, minoresque majoresque, 
et pari modo binos equestrium, utriusque 
ordisis, b. e. minores majoresque. 

— 10. φυλάρχους] Citat b. 1. Harpocrat. 
. φύλαρχος et ἵππαρχος. 

—12. ἐκ ] ratio dialogi, si con- 
timearetur, postolabat, ut diceret ixsríj- 
ζωριιν et sic porro in prima persona. ve- 
rem quia oratio bee, Atheniensi in os in- 
dita, nimis invidiosa atque fiagitiosa fuis- 
9et fatura, abrumpit orator sermocipatio- 
mem, et ipse se loquitur. Corrige 
bino Etymologicom M. v. ἰεροσνοιοὶ, locum 
hune vitiose recitantem., 

— 14. εἰς τὴν ἀγορὰν) vocabula εἰς τὴν 

a lectore tacite iteranda sant, ao si 
dd medum esset exáratum. ὥσπερ οἱ 
πλάττινστες τοὺς niNiyove στρατηγοὺς, e der- 


v 


veurty slc ἀγορὰν, quemadmodum qui sigilla 
argillacea fingunt, imperatorum figuras 
mentientia, quo ea iu forum deferant, ibi- 
que venom proponahl, οὕτως ὑμεῖς χειρο- 
τονεῖτε τοὺς στρατηγοὺς εἷς ἀγορὰν, οἷο vos 
creatis imperatores vestros, non quo in 
castra exeant, sed solummodo quo in foro 
versentur, ibique speciem imperatorum 
mentiaptar. 

— 16. οὐ γὰρ ἐχρῆν] aut pro οὗ sufficien- 
dum est καὶ, aut servato οὗ sio leg. οὗ γὰρ 
ἐχρῆν, d 4. 'A. ταξιάρχους παρ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ 
οὐδὲ ἱππάρχους παρ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ 
Wap ὑμῶν, ἄρχοντας οἰκείους εἶναι., 

— 32. ὑφ᾽ ὑμῶν) malim ἀφ᾽ ὑμῶν. non ἃ 
vobis delectum oportebat esse, sed civem 
vestrum, e numero vestro, non peregri- 
num. " 

48. 11. συμπλίων)] lecum honc citat 
Hermog. p. 347. in capite τοῦ ἀλῃ- 
ϑιροῦ λόγου, his verbis: φοασοιϑότως δ᾽ ἐρεῖς, 
ὅταν λέγης" κἀγὼ συμαλίων ἐθελοντὴς, vá- 
σχεῖν ὁτιοῦν ἔτοιμος, lay μὴ ταῦτα οὕτως ἔχη. 
Aristides de D. C. p. 252. ἀξιόπιστον 
[facit oratori fidem] xal τὸ τιμᾶσϑαι 
λαμβάνοντα καὶ ζημίαν ἐρίζειν xa9* ἑαυτοῦ, 
Molins doi an 
* iy ὁτιοῦν ἕτοιμος. 

ΟΝ eap ὑμῶν) deest aut «πορίζεσθαι, 
aut ὑπάρχειν, quod Wolfio visum est. 

— 16. à μὲν ἡμεῖς) Sunt qui novam 
hino orationem ordiantur, quos Mounte- 
neyus bene refatat. v. Schott. v. Demosth. 
p. 81. et Fabricii B. G. T. I. p. 924. 

— 18. xueertrócaTs] quamquam 
τογήσαντες κι auctoritate codicum * 
tientium ad xs 7$ reformavi, noilos 
tamen dabito, dedisse oratorem «euí7s 
Xutorerieavres ubi ea, qua vobis arrise- 

nt, suffragiis vestris rata jusseritis esse, 
curate quoque ea factis exsequi. 

49. 8. τῇ δυνάμει} hibernis, quibus hie 
exercitus otatur, Lemno lioet uti, — our 
expungi par sit heec duo vocabula, non 
item mihi liquet, atque Valkenario ad 
Herodotum Ρ. 673. vlt. 

— 4. Ὁ} meminit b. 1. Harpocr. 
v. XxíaBoc. " 

— 6. τὴν δὲ ὥραν τοῦ Vrovc] cobseret cum 
insequente ῥᾳδίως ἔσται versa 9. unde oon- 
stat deesse sive τηρεῖν vel ἐσιτηρεῖν, sive 
διαγνῶναι. facile facto vobis erit, ut tempe- 
statem anni opportanam exsequenda huic 
expeditioni observetis, vel discernatis. 

— 8. sext - - - χώρα] f. evpic αὐτῇ τὸ τῇ 

— 10. τῇ ϑυνάμει] corrige interpunotio- 
nem ad hunc modum. τῇ δυνάμει, quas ἀὰ 
res et quando uti copiis bis se deceat, 
srapà, τὸν καιρὸν ὁ τούτων — de eo decernet 
is, quem vos imperatorem iis summa cum 
potestate preefeceritis. 

— 13. wopowrs] malim ἀσορίσαρτες, et 
versu 17. ταμίαι τε καὶ σοφισταί. 





24 I. I. REISKE 


— $5. οὐχ] subaudi ez insequentibus 


snblegenda: οὗ κοϊχάσοται αἰχμαλώτους τεὺς 
δμετίέρους πολίτας, οὐδ᾽ εἰ χρήματα, 


quemadmodum antehac fecit, in posterum 
nop facturus. 

50. 9. 65x») videtur deesse. 

— 10. ἔχει] videtar ἐσιδείκνυσθαι de- 
esse. fortasse quoque pone ἑτσάντων deest 


Exe». 
— 15. » trérs] f. καὶ πότε. nam alias 
momiaativi χορογὸς et γυμνασίαρχος non 
unt constare cum τί δεῖ λαβόντα «ποιεῖν, 
sed debebat dictom esse τί weit λαβών . 
Ad χορηγὸς οἱ γυμν. subauditur τότε. 
; X 16. erui. οὐδὲν f. καὶ οὐδὲν ἀνεξέτα- 
στον, aut οὐδὲν γὰρ ., ant οὐδὲν δ᾽ án£. 
— 17. περ τοῦ πολέμου] sübaudi νόμοις. 
— ibid. καὶ τῆς τούτου sap.] malim χαὶ 
ταῖς τούτου Y. ic. volgatum si ser- 
vamus, item hio sabaudiendum erit νόμοις. 
in legibus de bello latis, item in legibus 
de apparatu bellorom. 
— 24. μετοίκους) Citat b. 1. Harpocr. v. 
μέτωκοι οἱ τοὺς χωρὶς οἰκοῦντας. multa et 
varia hoo super loco viri docti disputant. 
Mibi videntur seorsim habitantes appellati 
fuisse fratres familias, qui suas sibi res fa- 
milisres separatas & re paterna ostero- 
rumqoe fratram haberent, patribas adhac 
saperstitibus, ab iisque seorsim habitarent. 
Conf. p. 1149. 23. 1161. 15. 
. — 10. αἰσχρόν levi) Citat h. 1. Stobeeus 
P. 365. 9. 
— 23. οὐδενὸς δ᾽ ἀπολείστσϑε) non intel- 
ligo hauc dictionem. Quid enim sibi volt 
? qoid suabauditar. videtar Wolf 
existimasse, sabaudiendum esso πολερείου. 
nollum non hostem assectamibi. ubicunque 
videtis concurri, illao aocurritis. Mihi 
videtue Demosthenes, id significare si 
voloisset, aliter sententiam expressurus 
faisse. Num οὐδενὸς δ᾽ οὗ καιροῦ ἀπολείπη- 
σϑε. nusquam non sero venitis, ορροεία- 
pitatibus reram bene gerendarum dudum 
preeteriapsis. 


ANNOTATA. 


58. 7. ἐγχωρεῖ) scil. “ταῦτα «ποιεῖν καὶ ἐς 
ὕστερον. 

— pen. “λιυσνύμι94] Citst b. 1. Her- 
mog. p. 347. et Longinus p. 89. ed. Wet- 
sten. ? 

53. 10. διὰ} vulgo abest, quod visum 
fuit e duobus oodd. adseiscere, quia sio 
planissima redditar dictio Demosthenis, 
quse alias semper tamen dura manet at- 
que scabra, tametsi hyperbaton admittas, 
quod Demosthenes non repudiat, ot scili- 
cet τοὺς τοιούτους ἃ copaletar oum 
οἱ ἐχϑρὼ καταγελῶσι, interjectorum vero 
nulla babeatur ratio. qui est modus inter- 
pretandi Wolfianus, isque admodom pre- 
babilis. nam alter ille, qnem Abresohius 
sd JEschylum p. 57. et 631. proposuit, 
ab ingenio Dem. ahhorret atqae Bimis con 
tortas est. citat h. 1l. Tbomas M. v. ἀσέ- 
δ᾽ τολορ. 

— 15. γετῆται) videtur exquisita di- 


otio esse, nulloque modo sollicitanda. ' 


ἡττᾶσθαι τῶν στρατιωτῶν dicitur impera- 
tor ille, qui in potestate militam est, φαΐ 
militibus negare quicquam nequit, quam- 
vis insolens et indignum, qui facere ne- 
quit, qoominas ompes eorum injurias to- 
leret, ad omnia scelera et flagitia conniveat. 
quia non habet, unde δαὶ debita stipen- 
dia bis solvat, aut meliores conducat. 

54. 7. ἕκαστος] alii ἕκαστοι. perinde 
est. sed videtor post banc vocem deesse 
ὡς θέλει, vol ὡς ϑέλουσι, vel οὖς βούλεται, 
vel eic Οούλονται. comminisoentes quos 
quisque vult ramores. 

— 9. μεϑύειν] Citat Β. 1. Hermogenes 
p. 198. et Thomas M. v. μεϑύση. 

— 15. ἐκεῖνο] ἐκεῖνα pretuli, quia com- 
plora enumerat molesta, diligenter spe- 
ctanda et ad animum revocapda. sequitur 
etiam ταῦτα versu 21. 

— 19. εὕρηται) post εὕρηται videtur 
φράξας deesse. ea deprehendatur Philip- 
pus adversas nos omnia egisse et machbi- 
natus esse. 


AD ORATIONEM DE PACE. 


Wolf in annot. ad or. de falsa legatione 
(p. 375. 20.) suspicatur, banc de pace ora- 
tionem, quee Demostheni abjudicatur, esse 
ZEschiois, nil moratus dictionis disparita- 
tem, neque testimonium veterum, prseter 
tres illas, quse bodie prostant, orationes, 
ab ZEsohine literis consignatum quicquam 
esse, nogantium. Sed obstant bsc dao. 
1. quod orator p. 59. se legatis reliquis e 
Macedonia domum reversis oblocutam ait, 
eos malim fraudis atque erga patriam male- 
volentis et erga Philippum stodii coar- 
goisse. 2. quod orator ibidem sibi quan- 


dam arrogat εὐτυχίαν, onjus jactantiss 
as JEschiui dedit acerbissimas, 

57. 8. μηδὲν εἶναι] f. μηδὲν ἔτ᾽ εἶναι. 

— 5. κατὰ ταὐτὰ) num μὲ κατα ταὐτὰ, 
ut ista duo μὺ κατὰ ταὐτὰ, non pari pacto, 
et μηδὲ xaX iy, neque uno tenore, sint e pa- 
rallelo dicta, uat volgo asurpant. Con- 
siruetio tum erit bsc: μὴ πάντας ἐγεῖσϑαι 
τὸ συμφέρον κατὰ ταὐτὰ (soil. ἐπνόματα), 
μηδὲ καθ᾽ iy [subaudi διάγραμμα]. 

58. 18. τὰ wap ὑμῖν) slias subaodiri 
possit διάφορα, negotia, vol συμβόλαια. hio 
vero malim sobaudiri κακουγγύμιατα, ne- 


* 


| AD ORATIONEM DE PACE. 


quitias. citat h. I. Soholiastes Aristophan. 
ad Acbarn. 60. 

— 19. εἶπον] subaudi τοῦτο. indicavi 
boc, Neoptolemam esse Pbilippi emissa 
rium. 

— 23. εἰ γὰρ ἐν Διονόσου) Citat b. 1. He- 
redianus ip Philetrro pone Piersoni Mœ- 
run. p. 438. 

— vlt. ὀφειλόμενα} subaudi ἑαυτῷ. 

59. 5. ἀφανὴς οὐσία] citat b. 1. Harpocra- 
tàon v. ἀφανὸς οὐσία. 

— 8. δύο μὲν δὴ ταῦτα —] idem est ao si 
dixisset ad huno modum: δύο ταῦτα, 0m 
ἐμοῦ τοιαῦτα ἀποφανθέντα, οἷάπερ ἦν ἀληθῶς, 
ῥέαρτυρεῖ τοῖς ἐμιοῖς τότε λόγοις, ὅτι ὀρϑῶς καὶ 
δικαίως ἐγέγετο. 

— 14. κύριος] scil. τῶγ αὐραγμάτων. 

- 17. τοιαύτας ἐλαίδας καὶ φεναχισμοὺς] 
videtar hic aliquid deesse. darum enim 
est huc pertrabere e premissis ὑπισχγοῦυ- 
μεένων. nisi si aias, φενακισμὸν ὑσισχνεῖσθαι 
idem esse, atque promittere rem vanam, 
mimicam. Num ergo addendum est srpo- 
τερόγτων, aut ὑποδειχκυύντων. 

— 19. οὔτε ἴσως, οὔτε καλῶς heec lectio 
si servatur, erit ἴσως non pro fortassis, sed 
pro ex equo, fiute, salva justilia, acoipien- 
dum. quo sigoificata interdum reperitur 
Ssurpatam. visugy tamen fuit etiam b. ]. 
ἴσως volgari send&' esse accipiendum. qua- 
propter ex οὔτε postremo effeci οὐδὲ ne qui- 
dem: ei nescio, an ne honeste quidem pro- 
didistis Pbocenses. non modo cum damno 
vestro, sed ne salvo quidem pudore ve- 
stro, ne. salva quidem existimatione ve- 


— 20. eidiv — φαγήσορια!.} idem est ao si 
dixisset: οὔτ᾽ αὐτὸς λέγων ἐξηπάτησα, οὔτε 
λυγόνγτων ἄλλων ἰσίγησα, xal οὕτως εἴασα 
ὑμᾶς ἐξαπατηθῆναι. 

-- 31. ex δι᾽ ἃ às] num αὐλὴν δι᾿ ἃ νῦν 

60.7. εἰς gvrárm] id est, ἐν τρυτάνη. al- 
teratram in lancem velati trutiose. 

— ibid. φέρον] subaudi ex insequentibus 
Tb λογισμόν. bonam mentem secum auffert. 

—9. ὁ τοῦτο “αὐσας] id est, ὁ προσεγί- 
γΈας ἀργύριον «νρὸς τὸν τῶν πραγμάτων λογι" 
ejl» καὶ διαχιιρισμόν. 

— antep. eitat b. 1. Alexander rhetor de 
Égeri" sententie atque elocutionis p. 6. 
ed. Norm. 

61. 9. m9») videtur, ob praemissam 

, rectum esse, tametsi συγέ- 
πιστροτρύσοιν s ar. dnbito enim, num 
ποῖα Greeum sit, aut exemplis approbari 
possit, Ga bsrerrac . verum de hoc 
quidem oum nemine contendam. 


— καὶ σους dereX5niy ἐκ τοῦ πρὸς 
Quilaies πιλόμον, ἀλλὰ nal πρωτεῖν αὑτῶν. 


ΤΟΣ. v. 


25 


xal οὕτως αὖ sráJ οὐδὲὲς τῶν Θηβαίοις συμ- 
μαχούντων ζούλατο ἂν αὑτοὺς κρατεῖν ἡμῶν, ὡς 
βούλεται σώους τοὺς Θηβαίους πεμεῖναι. nostri 
quidem socii nos salvos superesse volunt, 
at non item victores abire. pari modo so- 
cii Thebanoram cum vita fortunisque sal- 
vis discedere bos volunt, at non item bello 
superiores. 

— 15. βούλοιντο) subaudi τοὺς ἑαυτῶν 
φίλους καὶ συμμάχους. 

— 23. ἡμῖν] ad ἡμῖν subauditur 
vel ὑπάρχουσαν. 

— ibid. ἐχθρῶς σχήσουσιν] subaudi ἡμεῖν, 
quod e proximo tacite buc quoque est 
pertrahendum. 

— 24. ἐκδέχεσθαι) citat h. 1. Harpocr. 
v. ἐκδεξάμενος, querendum siens esse, 
qoid sibi velit hoc verbum b. ]. sive, quæ 
sit ejus vis atque significatio. ἐπισκεπτέον 
δὲ, πῶς ἔχει τὸ ἐν σέμιπττω φιλιππτικῶν λεχθὲν 
ὑαὸ τοῦ ῥήτορος. τὸ δοκεῖν ἐκδέξασϑαΐί τι 
τῶν ἐκείναις [lege ἐκείνοι.) πεπραγρεένων. 
Idem nempe significat atque τοῖς ἀγαθοῖς 
ἐφεδρεύειν, αἱ paulo ante, versu 3. dixerat, 
sublegere ab altero omissa, aut abjecta, 
aut si quee ipsi imprudenti et invito exci- 
derint, sibique vindicare; vel illo defati- 
gato et despondente ex arena excedente, 
in vices ejus recentem succedere ; vel iu- 
sidiari fructui labornm ab aliis exantiato- 
rum; quem fructum cum perceptum ve- 
niat labore defunctus, tum veniat insi- 
diator eumque prseripiat, ipse nil ope- 
ralus. 

— 25. ὡς λέγουσιν) malim ὡς αὐτοὶ λέ- 
yos. δαὶ ὡς καὶ αὐτοὶ λέγουσιν. ut ipsi 
adeo palam pre se ferunt. 

62. 6. περὶ Φωκέας) soil. γέγονε, vel 
cuts. 

— 15. ἐδόκει εἶναι] videtar “΄λόον esse 
interponendum. 

— 29. ἔμελλεν) correxi ἔμελεν. minus 
huio rei stoduisse Philippum, quam ut 
Phoocidis aditus occuparet. 

— 23. τοῦ δοκεῖν —] est expositio di- 
otionis τὴν δόξαν τοῦ «“σολόμου, ab. oratore 
ipso adjuncta, quasi dixisset: ὥστε δοκεῖν 
τὸν πόλεμον δι’ αὐτὸν κρίσιν εἰληφέναι.  glo- 
riam belli, id est, ut nempe bellam hoe 
videretar per ipsum [Philippum] debel- 
latum et amputatum esse. 

— ult. xai τῶν iv Δελφοῖς πλεονεντημιά- 
των, δυοῖν κύμοι] malai sic distinguere : xal 
τῶν ἐν Δελφοῖς [subaudi δικαίων), τλδονεχτη- 
μάτων δυοῖν (id est, ἅ ἐστι δύο «υλεοινεχτή- 
ματα], κύριοι. Geminum consectabantar 
emolumentum ; allerum, communionem 
concilii Amphiotyonici ; alterum jus ludos 
Pythicos participandi. 

63. 3. sic τὰ πολλὰ] prima duo vooa- 


) 
οὖσαν, 


" bula uacis inclusi, vou quo prorsus da- 


mnem, sed quod absunt a quibusdam oodi- 
cibus, et constructio sine iis bene sibi 


coustat ; quse hæo est: προυγμένον soghotvs 
x 





-26 


σρᾶξαι “σολλὰ, ὧν οὐδὲν (Bob? ero (scil. «εἷ- 
ξαι. quod tacite potest repeti]. 

— 8. ἡμῶν αὐτῶν] post hax» αὐτῶν vi- 
detur deesse sive τῇ εἰρήνη ἐμ μένοντες, sivo 
ἃ κελεύω, “σοιοῦντες. scil. perseverantes in 
peace, neque facile eam nisi gravissimis de 
eausís moventes. Sed ecce, hzc commen- 
tens, incido in schedas Taylori, ubi ex 
Harleyano hzc est lectio annotata: ἡμῶν 
αὑτῶν sl οὐκ οὔτ᾽ ἔσται πόλεμος. tolle οὔτε, 
et babebis, ni fallor, manum oratoris. vi- 
deor mihi doouisse, neque rem nos esse 


I. I; REISKE ANNOTATÀ 


facturos nobis indignam, el ela ἔσταςι ατόλε- 
μος, 3i operam demus, at bellum sopitom 
maneat. 

— 9. δείξειν] malim δεῖξαι, in aor. 1. 
hoo videor mihi mea hac oratione docuisse, 
vel planum fecisse. 

— 10. ὑπομένειν] b. 1. est non tolerare, 
sustinere ; sed audere, subire, conari, 888. 
cipere, aggredi. 

— 18. καταλαμβάνει») smnon potius 
κατέχειν. nam jam dudum ante occupe- 
verat. 


AD PHILIPPICAM SECUNDAM. 


66. 6. αἵτιον δὲ τούτων] citat h. 1. Sto- 
hæus p. 270. 30. 

— 923. μηδ᾽ ἐπιστήσεται) f. μηδὲ περι» 
στήσεται. sibi oiroumpomat ἀπιρίεραϊ ποῖ. 
8080 quasi vallet en opum magnitadine. 

67. 26. ὅπερ συνέβη} malim Perse nal συν- 
ἔζη. id quod etiam eveuit. 

68. 2. ταὐτὰ ὑπειληφὼς} subaudi πρὶ 
αὐτῶν. nam alias leg. sit: ταὐτὰ ποιήσειν, 
TAUTÀ yiroowEv, ὑπιιληφώς. 

— 14. τούτου] prseteli τούτων. hujus 
universi generis, pata regum Macedoni- 
corum, Pbilippi, Alexandri, et reliquorum 
oogBatorum. et sic quoque dat Harpoor. 
laudans ἢ. l. v. ᾿Αλέξανδρος, abi, qui fuerit, 
docet. 

— 21. προγόνους] scil. εὑρίσκει καὶ ἀκούει. 
id quod e versu 11. buo tacite est pertra- 
bendum. comperit legens in annalibus, et 
accipit ab hominum fama. 

— 93. ἰδία τὸ λυσιτελοῦν) probarem 
magis τὸ ἰδίᾳ λυσιτ. transposito articulo. 

- pen. xal τότε] soil. »psio. 

69. 2. ἐπὶ τῇ θαλάττη] malim ἐπὶ τῆς θα- 
λάττης (in genitivo) ob iasequens τῶν lj- 

, sed video nune in appendice Franc- 
fartana hoc jam a nescio quo occupatum. 

-- 9. νῦν] postquam Lecedsemoniis im- 
peravit, ut Messepiam remittant. Citat 
heno locum Hermog. p. 310. τοῦ δ᾽ αὖ xa- 
τὰ cvs TpoQiy τὸς iv τούτω τῶ εἴδει 
παράδειγμα 7991 ὁ γὰρ Μισσήννν — et Scho- 
liastes Hermog. ad h. l. πολλὰ «iy «ασρά- 
γματα ἔχει irravSa, συνεσφιγμένα δὲ xal 
σύντομα, ὡς μιὴ δοκεῖν εἶναι πολλά. rUrSUS 
Hermog. p. 366. μάλιστα δὲ τῆς ἰδίας ταύ 
“τῆς καὶ τὸ κατὰ συστροφὴν οἰκεῖον. 
δυνάμει γὰρ μεγάλη φύσει τε 4&4, καὶ 
φαίνογαι χρώμενον. οἷον" ὁ yàp Mac. 

— 11. νομίζειν] dedi de meo γομίζων. 
Coustractio nempe hsec est: σχήψαντο 'πτὲ- 
«οιηκέναι νομίζων [id est, διὰ τὸ νορείζιιν) 
σαῦτα εἶναι δίκαια. qui prretendat se ista 
ideo fecisee, quod arbitratus esset sequa 
et justa esse. 

— 21. ἀλλὰ xal] idem est ac si dixis- 
aot: ἀλλ᾽ ἦδυ ani ξίνους--- non parat facere, 


non misator factarum — sed jam facit. 

— 96. οὐδ᾽ ἂν ἡγοῦμαι] prsetoli obw ἂν 
ἦγ. Sententia bsec est: Sive coactam et 
invitam Pbilippom illud prius ais fecisse, 
οἱ scil, Thebanis Orohomonum et Coro- 
neam condonaret, sive nonc de constantia 
et fide Tbebanorum desperare : non potest 
exputari causa ulla probabilis, cur The- 
banorum inimicos, Lacedwemonios atque 
Phocenses, odiis tam implscabilibus in- 
sectetur; id quod facit. Ergo neque olim 
coactus indulsit Thebanis, que indulsit, 
neque nono malevolo erga eos est animo, 
süspeotosve babet, Falsa ergo «unt ea, 
que nostrates de Philippi oum Thebanis 
rationibus suspicantur et jactent. 

70. 2. ὅτι] uncis inclusi, quod e postre- 
mis literis voc, θεωροίν natum esse, ultro 
paret. πραγματεύεται idem ost atque φω» 


pias « τευόμενος, νοὶ δῆλός ἐστι erpa- 
͵)μα . deprehenditur, aut coastat, 


si quis recte reputet, eam omnia me- 
ohinari, quecunque maobinatur, in fran- 
dem reip. συγτάττεν de callidis, fraudu- 
lentis macbinationibas usurpatar, simili 
ducto de opere tesselinto, vermicualato, 
musivo, ubi tesselis innumerte et multifa- 
rise multifariam sunt arte mirifica coompo- 
sitse. 

— 6. ὑφείληφεν) de meo dedi ὑσειλη- 
φώς. qnia sibi persoasit. 

— 8. ἔχει xpicSai] num ἔχων χρῶτα: 
aut ἔχει xal χρῆται. quas urbes et quoe lo- 
cos, per vim et nefas vobis oreptos, tenet, 
iisque contra vos utitur. 

— 10. wpíere] malim weerre in opta- 
tivo. 

— 14. νομίζοι] correxi νομέζει. nsn ἂν 
neque ad istud, neque ad hoo refertur, sed 
ad μισεῖν. existimat, vos, se si exosi sitis, 
meritam odésae. 

— 16. διὰ ταῦτ᾽ ἐγρήγορεν] citat b. 1. 
Minacienus «περὶ —— p. 146. 
de enthymemate á«' αἰτίας. ubi sic sit: 
σύνοιδεν ἑαυτῷ Φίλιππος σολλὰ hnnaere, καὶ 


AD PHILIPPICAM SECUNDAM. 


iysiytr, ἐφέστισεεν ἐπὶ v3 eru. Sio ille, 
Βὲ epperet, l. h. distinguebat. sed rectius 
ia làbris nostris distinotus cernitur. in ἐφά- 
στην subeaditur τοῖς ereáyjaac m, aut τοῖς 
x&TÀ τῆς πόλεως καιροῖς, δαὶ ταῖς κονὰ τῦς 
πλδως ἀφορμαῖς, aot sinile qnid. ἐπὶ τῇ 
“ὅλοι Saeasrtós:. alios colit, ambit, prome- 
retur, officiis sibi obstringit, quo reip. 
Beetrsm noceant. 

— 97. ᾿Ανϑερεοῦντα } citat h, 1, Harpo- 
orat. v. 'AsSageovc. 

71. 1. ὑμᾶς} quamquam alias de haoc, 
Que est perpetna, proneminom prime et 
seconds persowe ia pler. permutatione 
tacere soleo, quod patidum et tsedii ple- 
num foret de codem tribus quibusque ver- 
bis interjectis admonere, hie tamen faccre 
noe possum, quin admoneam, a me ἡμᾶς 
hio preriatom esse. id quod factu erat ne- 
oessariusm. non enim hic alioquitar Athe- 
mienees Domosthenes, sed Messenios, re- 
ferens in Athemensium coucione particu- 
lam alicujus orationis, quam ed Messenios 
& se ait habitam es«e.— Ad eos itaque de 
Atbeniensibes predicans, inconsentabeum 
sit τοῦ usurpare: obi res nos requirit. 

— 3. dea σμσδωιᾶν) eabaudi οἴεσϑε, e 
p. 70. $4. 

— 9. abra: λίαν) malim αἱ interponi. 
due vecabela λίαν ἐμειλίαι pro uno copulato 
per sigaum ὑφ᾽ i» dictom accipienda sunt. 

— 19. δικαδαρχίαν) alii dant, 
et nescio en analogie convementius. oi- 
tens hb. L. Harpoorstio reprehendit ora- 
tesem de memorie lapse, affumans τετραρ- 
yi esso exarapdum. Potest feri, ut ori- 
münatio bee librarios megis peroellat. 
Fioge Δαρχίων oxaratam 6566. rectissime 
legatur id . peque culpa penes 
esstorem fuit, si posteri in more veterem 
mumeros scribendi ioterpretando errarunt. 
sed rursas pre valgata dici possunt bsec. 
Thessaliam jem dudom ante Philippam in 
qesteor peiacipetus divisam faisse. Nil 
ergo Pbilippas io forma Tbessalie regun- 
ém sevavit vetustam restitaens. sod no- 
vases dicitar, et vetusta quidem multo 
imbqui formam commentns. 

— 18. δανύχεσϑε) aliis in libris est 

9». num Μὰ dedit orator ἀπεύξαισθ᾽ 
ἂν, (im eptativo) el ἐσωφρονεῖτε. si sapiatis, 


— 19. eevreiaera] citat h. 1. Stobeeus 
p. *44. 10. 

— 99. χαροπειίητα] citat Pollox 2. 121. 
V. Xmpetebrre. — Umitates est ἢ, 1. Philo- 
stretus p. 968. $6. 

— $3. ὦ δέ τι Aristides de D. C: P. 
899. σερούτωτα δὲ ἔχει, p εὐθὺς ἐπι- 

τῷ * ἀλλὰ φρολαμιβάνης 
(ραναρτάς τὸν λόγον. 


diver ἀνιστίαν' ἀλλὰ προλαβὼν τούτου τὰς 
Moiganc, καὶ — ἐναρϑρίσαι] ἡ 


27 


φἄσι μέν ἐστιν ἀγαϑὼ ---- καὶ ἄλλη ἐπανάν 
λυψις τί οὖν koi τοῦτο; εἶτα τὸ εἰσαγόμοι» 
»w. ἀπιστία. Harpocratioo in v. ἀπιστεῖν 
aum ad bh. |. respexerit, in dubio relie- 
quam. 

— pen. οὐδὲν Σεινὰν μὴ πάθητε] Stobseus 
sic recitat: οὐδὲν μὴ δεινὸν ατάϑυωτε, unde 
saspiceris leg. esso : οὗ δέος, μὴ δεινὸν π'άθη- 
71. verendum non est, ne malum accipiatis. 
verum sio potius videtur emendandom 
esse: οὐδὲν δεινὸν, (nil est verendum) μή τι 
«άϑητε. facile 7; in concursu cum s po- 
tuit excidere, id quod sepissime factam 
observavi. 

72. 1. καὶ τὰς προσηγορίας} idem est ac 
si dixisset: καὶ αὐτὰς τὰς π c. aut 
sio : οὐ μόνον τὰς γνώμας, ἀλλὰ nal τὰς προσ- 


— 6. πολλοὺς ἐτέρους] addi velim τοισύ- 
τοὺς. aliasque multas ejusmodi orationes, 
seu cohortationes. 

— 7. πρίσβεων) malim συμερίσζεων. a 
collegis bujus mes in Messeniam lega- 
tionis. Ad xal eX ὕστερον subaudi ἀφπόν- 
voc ἐμοῦ, me absente, cum rursus illinc 
discessissem. 

— 14. σεριτειχίζεσϑε} preteli “περι 
στοιχίξζεσϑε. v. p. 43. 1. vulgata videtur 
e gemina lectione, olim in libris Demo- 
Sthenicis versata, nata esse, ex altora δ" 

Ἰστοιχίζεσθε, quam probavi, οἱ altera 
ἱκιτεικίζισϑε, quam in Aug. seoundo solo 
reperi. quarum illa significat, committitis, 
ut velat indagine claadamipi ; hsec pati- 
mini vobis arces imponi, qum vos in off- 
οἷο contineant, 

—ibid. wárra ταῦϑ' ὑεσομείναντες 1 est, 
φράξαντες παρ᾿ ἃ λογισμῷ βέλτιστα ὁρᾶτε, 
aut πάντα ὅσω οἱ ἄλλοι δεινὰ ὑπέμειναν ὑπὸ 
Φιλίππου. 

— 99. Toc ἐνεγκόντας} significat lega- 
tos Atheniensium, prima legatione ad Phi- 
lippum funetos constituendse pscis ergo. 

— 927. ἑτέρους socios legationis po- 
sterioris, cui Demosthenes ipse interfuit, 
illac missse, at a Philippo jusjurandum de 
pace servanda exigeret. 

73. 13. «πρὸς τὰς ἐλπίδας) accipio pro 
«ρὸς τὸ ὰς εἶναι τὰς ἐλσίδας. nd bene 
sperandum, ut posteris quoque bone spei 
nonnihil superesset. quamquam utique 
planius foret, si sic dedisset, lronica est 
dictio. 

— 18. ipavré μὲν ἐξ ἴσου λόγον παρ᾿ 
ὑμῖν ποιήσω] quid heo verba wignificare 
possipt aliud, meditans baud reperio, quam 
hoc: Nollom aliud inde referam emola- 
mentum, quam ot mihi liceat vobiscom in 
concione libere agere; in quo nibil am- 
plum atque «splendidum adeptue fuero ; 
licet enim boc civi eoique Atheniensi per- 
inde facere. non meliore loco sio ero, 
quam infimus quisque vestrorum civium. 


— 23. τὰ yàp σράγματα ops “ροβαίνον- 


΄ 


28 I. I. REISKE 
τα pretuli τὸ yàp πρᾶγμα ὁρῶ προβαῖνον. 


nam video rem gliscere, serpere, increbre- 
scere. stodiam puta nostratium erga Phi- 
lippum, et contentionem largitiones ejas 
merendi, patriseque fortunas ei vendendi. 

74. 94. μάλιστ᾽] voo. μάλιστα malim 
pone ἀκριβῶς poni, αἱ sit, ὡς δ᾽ av ἐξετα- 


AD ORATIONEM 


76. ult. δεινὸν yàe] Citat b. 1. Aristides 
de Dict. simplici p. 422. 

77. 4. σερὶ ὧν Φίλιαπος —)] concinnias 
videtur oratio sio ordinari, si duo voca- 
bala «ερὶ τούτων in versum quintum dedu- 
cantur, ad hunc modum : περὶ ὧν Φίλιππος 
ἐνέσταλκε, διιξελϑεῖν. ὕστερον δὲ, περὶ ὧν ol 
φιίσβεις λέγουσι, καὶ ἡμεῖς περὶ τούτων M- 
— ἄρχεται] Citat b. 1. H 

— 6. itat b. ], Hermogenes. 

— 8. οὔτε τότε λαβεῖν] mediam vocem 
de meo sddidi. cselerum locus ita videtur 
reformandus esse: ὑμᾶς δ᾽ οὗ φησὶ δικαίως 
αὑτὸν ἀπαιτεῖν οὐχ ὑμετέραν οὖσαν. vos au- 
tem negat recte et ex equo facere, insulam 
a se repetentes, quie vestra nulla sit. οὗ 
γὰρ τότε λαβεῖν [subaudi δικαίως}. nam ne- 
que jure vos eam tum occupasse, cum oc- 
cuparetis, neque nonc eam tenere, sed ejus 
possessione excidisse. 

— 13. οὗ χαλεσὸν —] idem est ac si 
dixisset : οὐ χαλειτίν ἐστιν αὑτοῦ ἀφελέσϑαι 
τοῦτον τὸν λόγογ, δεικνύντα, ὡς ἐστὶν ἄδικος. 
non est difficile hano ipsi causationem eri- 
pere, docendo, injostam esse. 

— 47. τἀνταῦθα διοικήσειν) sobsudi 
ὑπὲρ αὐτοῦ πράγματα. 

—. pen. μελλόντων) uncis inclusi, ut 
molestum et superfluum, orationemque 
impediens. sublato enim eo Dil deest, 
quia διοικήσειν cohseret cum ὑπεσχημένων, 
qui receperunt Philippo, se negotiorum 
et studiorum ejus fore administros at- 
que proogratores; idque etiam reapse 
agunt. 

78.1. ὅτι δι᾿ ἀμφοτέρων] f. ὅτι νὴ AU ἀμ- 
φοτέρων. 

— 3. ἅν τε λάξητε, ἄν τ᾽ ἀπολάβητε) 
citat et paraphrasi explanat b. 1l. (et p. 
162. 16.) Eustathius ad Odyss. p. 62. 5. 
ed. Rom. 

— 12. πρῶτον μὲν yàp] desideratur, 
quod insequi atque respondere debebat, 
colum ἔπειτα 3i — aut ergo suspicandum 
est, oratorem oblitum sui supplere defi- 
cientia non meminisse, aut adsciscenda est 
e Felicianea hec lectio ἔπειτα δὲ, si ys ἡ 
δύναμεις, pro illis, que versu 15. leguntor, 
ὁπότε γὰρ ὃ μὲν δύναμις. Modo, quod de 
auctoritate hujas lectionis haud constet, 
quam in librorum meorum nullo repe- 
rerim. 


ANNOTATA 


σϑείη ἀκριβῶς, ut autem ad vivam resece- 
tur, et persentiscalur penitius, 
p γένοιτο, d 91d, o dii, ante alia omnia 
nolite committere, vel, id vero omnium 
mipime fiat. 

— ult. τῆς ζηυμίας} malim τῆς sárres 


DE HALONESO. 


79. 19. Gifaibrar3ai] post βεβαιώσα- 
σϑαι addi malim ὁμολογοῦσιν. 

— 13. ἐπεὶ ὅτι γε συμβόλων] citant b. 1l. 
Harpocr. et Thomas M. in v. σύμβολα. 

80.11. ὑποδοχὴν} id est, ὑπόληψιν. ad im- 
petrandum, ut homines opinentar vos —. 

— 13. τοὺς παρ᾽ ἑαυτοῦ] malim τοὺς eap 
ἑαυτὸν, in accusativo. exsules, qui e Thaso 
ad se perfagissent. διαχεκομικέναι compo- 
situm prsetuli simplici κεκομοικέναι, quod 
est in volgatis. veramtamen infinitivum 
bunc quo referemus ? unde aptus erit? non 
poterit aliunde, quam ex ἀξιῶν verau 5. 
unde insequentes infinitivi quoque apti 
sunt. Atqoi quse erit sententia ἀξιῶν δια» 
xsxogstxíva:? aut, sj cum Wolfio, 3íaxexopci- 
κέναι aias ex ἄδειαν versu 9. aptum esse, 
Don convenit infinitivas perfecti, sed præ- 
sentis διακομέζειν εἰ οἰκειοῦσθαι. Brevis αἱ 
sim, constructio ἢ. 1. prorsus est inextri- 
cabilis. Suspicor itaque pro infinitivo 
sulficiendum esse indicativam δι , 
et versu 14. addendum ad νήσους esse ἐλ- 
wi(w. ut bsec sit sententia, neque solom 
exsules Thasios, qui ad se perfugissent, 
per imperatores vestros domum reporta- 
vit, [h. e. reportandos curavit] sed fatu- 
rum quoque sperat, ut reliquas quoque in- 
sulas suas iu partes pertrabat, si nempe 
suorum amicorum nonnallos classi nostrae 
imponat, una cum nostris imperatoribus 
circumnavigare jussos, tanquam socios in 


tutela maris gerenda futoros. 


— 15. συμαίμποων) malim simplex 
πίμπων. 

— 19. κατασκευάζεται) Citat h. ). Tho- 
mas M. v. κατασκευάζω pag. 509. et Mi- 
nucianus p. 156. ubi sab epnthymemate 
ác ἀφορμῶν cum locam huno recitasset, 
hsec addit : ἐκ yàp τούτων τὸ ἐπιβουλεύειν τῷ 
θαλάττῃ τὸν Φίλιππον συνέστηκεν (id est, συν- 
ἐστησεν). collegit, vel argumentis demon- 
stravit, orator pata. - 

— pen. οἴκαδε λαμβάνειν] dicitur is do- 
n8, qui ab amico, foris vel peregre agente, 
missa accipit ultro delata, ex insperato, 
nallo suo promerito, et citra obligationem 
referende gratie. Sententia est: illi au- 
tumant, Philippum dona ad se Athenas 
mittentem, mittere dona in Macedonia 
nata ; at ille nibil aliad ipsis mittit, quam 
exiguam parücolam fortusarum patrie, 


AD ORATIONEM DE HALONESO. 


quss ipsi antea Philippo vendiderunt. 
Conf. p. 157. 6. 

81.1. περιφθέντες] post ertiqOfvrec aut 
deest, aut subaudiendum certe est, quod 
creberrime solet reticeri, λέγοντες. — Ad 
ἐπανερθώσασϑαι sübauditur Φίλιστον. Re- 
ete babet aoristus, neque de futuro suffi- 
ciendo cogitandum est. Vis faturi soristo 
quoqae inest, sed paulum diversa. Fu- 
turum destricte certoque futurum indicat ; 
eoristos aotem id, quod secundum om- 
mem probabilitatem eventurum videatur. 
Sententia igitor bsec est, Ad veniam quod 
attinet, a legatis Philippi nobis datam, in 
formula pacis aliquam clausulam refor- 
msndi, qui legati nobis auctores facti sunt, 
Philippi sibi videri certius clansolam a 
nobis immissam admiseurum sibique pas- 
süruüm approbsri : ut scilicet uterque no- 
strum nostra habeamus teneamus, nos 
Athenienses ea, quz ante bellom habuis- 
semos, et Philippus item, que habuisset ; 
quae est postalatio juris irrefragabilis et 
apad cunctum genus humanum confessi: 
megat jam Philippus, neque se veniam 
banc legatis suis dedisse, neque legatos 
suos lale quicquam affirmasse. 

— 7. ἐν τῶ δήμω] coram tot hominum 
millibus palam et clare dicta, quorum si 
qui dictorum sint obliti, tot tamen alios 
Superesse necesse sit eorum adhnc me- 
mores. arguit et ridet cum impudentiam 
adalatorum Philippi, tum absurditatem 
commentorum, quibus eum ductent. 

— 11. “αραχρῆμα —] in continenti, e 
vestigio, stalim secum illa a legatis Phi- 
lippi in concione dicta. 

-- 13. τὴν κατα ψευδομένην] plebiscitum, 
quod ait Philippus de legatis suis falsa 
comminisci, mendacia perhibere. 

— 18. ὅτε ἀπεχρίνασθε αὑτοῖς ἀναγιγώ- 
exer) id est, 9$ ἀπεγινώσκετε αὐτοῖς τὴν 
ὀμρτίραν ἀπύκρισιν. 

84. 9. σφόδια) post σφόδρα Morellus, 
sive Lambinus is est, addi vult ὑμῶν, quod 
libri si addant, cupidus amplectar. sic 
antem sobaudiri solummodo debet. 

— 5. σε 3i τοῦ] apodosis, seu restau- 
ratio et completio sententie hio cœptaæ 
babetur versu 17. in illis τοῦτο δὲ τὸ ἐπταν- 
ἄξϑωμα, ubi fallitur, quisquis fait, sive 
Morellos, sive Lambinus, in locum δὲ suf- 
feiens δέ. Qua particula sive μεὲν, sive δὲ 
periedos tales exordiuntar, eadem quoque 
resumaat illas longius circumductas in 
ordisem revocantes. Cojus moris sive 


20 


ignoratio, sive oblivio, enndem Lambinum 
p. 90. ult. eupdem in errorem implicuit. 

— 14. oix ἐν μέσω κεῖσϑαι] non in me- 
dio jacere, patentes omnium injuriis et insi- 
diis. particulam infitiantem de meo addidi. 

— 22. Βούχεταν) locam hunc citat Har- 
pocrat sepius, v. Βούχετα, quod ait plu- 
rale esse. v. etiam Vales. p. 38. allegan- 
tem exempla veterum, pro Elatea ᾿Ελά- 
vptiay appellantium. item v. Τανδοσία ét 
᾿Αλέξανδρος. 

85. 8. ἢ ἐστι νῦν] id est, 8 ἐστιν ἔτι νῦν. 
4685 adhuc superest. 

— 15. εὐεργετήσειν}] postremam literam 
detraxi, non item ausus, etiam οὐκ εἰδέγαι 
addere post τιμωρήσησϑε. quo addito hec 
exsistet sententia. se nescire, quantis vos 
beneficiis sit ornaturus. 

86. 5. ὃς] constructio hio labat, cui 
gemiuo modo succurri possit, sive oc bie 
loci omittendo, et pro φησὶ versu 3. φήσας 
legendo, sive servando φησὶ, et pro ὃς sic 
legendo: ψευδόμεενος. τὸν yàp Καρύστιον. 

— 10. ἃ τ᾽ ἐσσιστέλλει] possit stare, si 
sequeretur xal ἃ π,άττει, sine ὅτι δὲ, Hoo 
autem insequente, videtur potius leg. esse 
ἃ μὲν ἐπιστέλλει. 

— 15. καίτοι Χεῤῥονήσου--- ) Scholiastes 
asd Hermog. p. 401. Τιβέριός φησιν, ἔτι 
ἐνάργεια γίνεται κατὰ μὲν ἔννοιαν, ὅταν μὴ βΔό- 
yov λέγης τόπον, ἀλλὰ καὶ τὰ παρακολουθοῦντα 
τῷ τόσω σημεῖα. οἷον iy τῷ τῆς ᾿Αλονήσου" 
καίτοι τῆς Χεῤῥονήσου οἱ ὅροι εἰσὶν οὐκ ἀγορὰ, 
ἀλλὰ βωμὸς Διὸς τοῦ "Ορίου. καὶ ποῦ ὁ βωμός; 
ὅς ἐστι μεταξὺ Τιτελεοῦ καὶ Λευκῆς ἀκτῆς. 
εἶτα πάλιν ἄλλο σημαντικόν" οὗ ἡ διωρυχὴ 
Χεῤῥονήσου ἔμελλε ἔσεσθαι. ' 

— 16. Πτελιοῦ] Eastathius δὰ Home- 
rum p. 324. antep. μέμνηται δὲ Πτελεοῦ καὶ 
Δημοσθένης, καὶ ζήτει ποίου. 

87. 1. πρὸς Καρδιαγοὺς} non cohzret cum 
ἐπιστέλλει, sed cum διαδικάζεσθαι. Con- 
structio paulo intricatior ita est expcdien- 
da: ἐν τῇ γῦν πρὸς ὑμᾶς σεμφθείση ἐπιστολῇ 
ἐπιστέλλει ὑμῖν, ὅτι δεῖ ὑμᾶς διαδικάζεσθαι 
πρὸς Καρδιανούς. vobis in jure agendum 
esse cum Cardianis. tum rursus veluti 
suspirans et indignans atque fremens, ite- 
rat epic Καρδιανοὺς, cum. Cárdianis! me 
iniserum. 

— 20. οὐδ᾽ ἀναγκάσαι Καρδιανοὺς cohre- 


ret οὐδὲ, non cum ἀναγκάσαι, sed cum Καρ- 


διαγνούς. ne Cardianos quidem, civitatem 
tam debilem. 

. 88.1. κροτάφοις] Citat b. 1]. Hermogenes 
p. 250. Eustatbius ad lliad. p. 1015. 44. 


AD ORATIONEM DE REBUS CHERRHONESI. 


90. 1. ἔδει μὲν ----Ἴ Hermogenes p. 234. 
leosm hauc allegat in exemplum εὑκρινείας 
848 perspicuitatis orationis. "l'itolo ora- 


tionis adjanxi vocabula ἢ ὑπὲρ AuoersiSou,. 
— 17. ἐσίσχωσι) pretali ἐπισχοῦσι, 
subaudi ὑμῖν. aptas est bic dativus ab 


90 I. I. REISKE 


ἐγχωρεῖν. existimo licere vobis, sive jam 
nuno statim punire visum fuerit, sivo poe- 
nam paolisper inbibentibus [id est inhi- 
bueritis]. 

— 40. xal ϑδυνάμεει non ignoro vim 
usumque dativi. videtur tamen conve- 
nientius καὶ σὺν δυνάμιει, vel καὶ ἐν δυνάμει. 

91. 1. τοῖς «spl τῶν ἄλλων) malin τοῖς 
φαρὰ τῶν ἄλλων [id est, τῶν ἀντιλεγόντων 
ἐμοὶ ἀπαντῶσι) ϑορύβεις, fremitibus mihi 
occurrentihus ab aliis, ἢ. e. ab adversariis 
meis, qui mibi obloquuntur. 

— 7. ἔστι δὲ] post ἐστὶ δὲ videtur τά- 
ληθὲς οὕτως, aut tale quid deesse. verum 
res sic se habet. 

— 10. λέγειν] accipi debet pro ἀμεφισ- 
βητεῖν vel διστάζειν. aut alias sic est le- 
gendam : οὐδὲν δεῖ λέγειν ἄλλ᾽ [id est, ἄλλο], 
Dibil aliud dicendum est, quam hoc sim- 
plex, pacem osse agendam, tuendam, ὃ 
dere εἰρήνην ἀκτέον, subaudi ἐἶναι. — Sed 
preestat nibil bic moveri, et priorem inter- 
pretandi rationem praeferri. Si δεῖ plane 
tollas, cohzrebunt ista inter se, ἐσ τὶ δὲ - - - 
οὐδὲν λέγειν : et tum plana atque integre 
erit hsec oratio. , 

— 20. λαμβάνων) malim “ρολαριβάγων. 
nisi duo bec vocabula λαριβάνων καὶ malis 
indoci. Et facile λαμβάνων o proximo 
βαρβάρων exsistere potuit. 

p^ 9. ἐξελέγχονται) post ἐξελέγχονται 
videtur φλυακροῦντες vel tale quid deesse. 
in his quidem ineptientes vel nugantes ar- 
guuntur. verumtamen mercenarii modis 
infandis insolescunt, id est, verumtamen 
de hoc certe gravi de oausa queruntur, 
quod imercenarii —. 

— 11. κατάγων] Citat b. 1. Harpocr. v. 
κατάγειν τὰ «πλοῖα. 

— 16. οὕτω τὴν Φ.] malim οὕτω καὶ τὴν 
φιλία σου. 

-- 19. α a] neque «αριλθέντα, 
satis placet, quamvis ferri possit, neque 
sapórra, quod plane vitiosum est. videtur 
b. l. vetustis in libris gemina versata le- 
ctio, in aliis σσαρεαϑέντα (ἃ erapsav), et pro- 
fecto inter hoc vocabulum et σ:αρελθόντα 
quam parum discriminis est in literarum 
ductibus ; iu aliis, eodem sighificatu, wa- 
ρεθέντα (a erapiévas) transmissa, neglecta. 
qoam posterjorem lectionem reliquis equi- 
dem preferam. 

93. 4. 7àAAa] id est, πάντα. vim vo- 
caboli sic ferme sentias, si Latine nic red- 
das, reapse quod agunt, boc est, ut Philip- 
pum secundeut et amplificent. Cseterum, 
in Diopithem quz oriminantur, ee mers 
suut offuciz. fumum vobis vendunt. veram 
suam designationem aique contentionem 
liis nugis obscuratom eunt atque celatam. 

— 12. àmi Μακεδονίας) vocabula ác? Ma- 
κοδογίας xal Θεσσαλίας ita stant in bivio, ut 
tsm δὲ μεταπέμπεται sint legenda, quam 
ad παρόντες. hoc .volo. Philippus adbuc 


ANNOTATA 


plures arcessit copias e Macedonis Thes- 
saliaquc, cojus rei auctores nobis sunt, 
quicupque illinc, e Macedonia Thessalia- 
que, huo adveniunt. 

— 15. Sca] pretali ἧσπερ, id est, 
ἐφ᾽ heme νῦν εἰσίν. 

— 17. ἐγὼ μὲν οὐκ οἴομαι —] Citat h. I. 
Thomas M. p. 214. v. διάγω. 

— 18. εἰσφρήσεσθαι) Citat h. 1. Har- 
poer. v. εἰσφρήσειν. 

— 20. οὐκοῦν ἡμεῶν μὲν ----Ἴ Aristides de 
D. C. p. 234. τοῦτο μεὲν εἰς πρόσωπα 
ἐστὶ μερίσαι τὸ νόημα. ἕπερον δὲ μερισϑὲν εἰς 
φρόσωπτον καὶ τόπον. olor" οὐκοῦν ὑμῶν μὲν μὴ 
δυναρεΐγων — βεηϑείας. 

— 55. κακοδαιμονοῦσι]) Citat h. 1, Her- 
mogenes p. 306. Schol. ejusdem p. 406. 
27. hec babet. τὸ δὲ περὶ Βυζαντίων «αρά- 
δειγμα, ὃ τέθεικεν ἐν τῷ στερὶ μεαθό 
τος [looum designat, modo indicatum] δὲ- 
«σλῆν ἔχει τὴν ταχεῖαν ἀπάντησιν. πρὸς niv 
yàp τό" κακοδαιμιονοῦσι Βυζάντιοι, ὡς παρ᾽ ἐτέ- 
βου εἰρημένον, ἁστήγτησεν ὀξέως κατ᾽ ἐπίκρισιν 
alsrór" σφόδρα γε. πρὸς δὲ τό" ἀλλ᾽ ὅμως δεῖ 
σῶς αὐτοὺς εἶναι" “αρὰ τοῦ ῥότορος αὑτοῦ τε- 
Div, ἄλλη ταχεῖα ἀπάντησις γέγονεν, κατα- 
σκεναστικὴ τοῦ λεχϑέντος. συμφέρει γὰρ 78 
πόλει. Idem Scholiastes p. 404. 19. v. 
κακοδαιμονοῦσι interpretatur per ἀχάριστοί 
εἶσι. quam interpretationem nescio an pau- 
cis sit interpretaturus. 

94. 6. ἄρ᾽ ὁρᾶτε) Aristides de D. C. p. 
260. κατὰ σχῆμα γίνεται ἀξιοπιστία οὕτως" 
ὅταν o1 τοῖς ὁμολογουμένοις ἀγτὶ τῶν φοτου- 
μένων σχήμασι χρῆται. ὡς ἐκεῖ" dp ὁξᾶτε καὶ 
λογίζεσϑε ---- ὑμῶν «οιῆσαι. 

— 19. ταύτην (ασκαίνε.}] Citat b. 1. 
Thomas M. v. (ασκαίνειν. neo non vetus 
Lexicon apud Montfaucon. Bibl. Coisl. p. 
496. nec non locum p. 95. 10. 

— ult. εἶθ᾽ ἃ Φφίλισος —] Sopater ad 
Hermogep. p. 310. 25. xal σάλιν huic 
ἐροῦμεν, ὅτι κἀκείνοις [ad versaciie] δοκεῖ CéA.- 
τιστον εἶναι τοῦτο εἰ σοιήσαιμεν. ὡς Δημο- 
σθένης ἰχρόσατο εἰσσών' σκεψώμεθα δὲ, τί ἂν 
εὔξαιτο Φίλιππος τοῦτο γεγέσθαι τὸ στραψό- 
ert)o. dp οὗ διασπασθῆναι καὶ λυθῆναι; 
ἔπειτα συγαγαγὼν τὸ νόημα φησέν" εἶθ᾽ ἃ ἂν 
Φίλιπεγος εὔξαιτο τοῖς ϑεοῖς. καὶ ἑξῆς. 

95. 6. αὑτοῖς] vulgari lectioni αὐτοῖς per 
lenem, praetali aio; cum aspero. id est 
ἡμῶν αὐτοῖς. quomodo nos nobismet ipsia 
utamur, ἢ. e. consiliis, animis, corporibus, 
copiis et opibus nostris. 

— 10. σόϑιν] post πόθεν videtar de- 
siderari ἔχει. unde babeat Diopithes illas 
copias. 

— pen. xai yàg οὐδ᾽ à» ἄλλως 3.] Ari- 
stides de D. C. p. 176, xal ἑτέρωθ: δὲ 
ἐπαγγελίᾳ χρησάμενος" λέξω δὲ μετὰ «σα ῤῥη- 
σίας" καὶ γὰρ οὐδ᾽ ἂν ἄλλως δυναίμην. εἶτα 
ἁποστήσας ἐπάγει" πάντες ὅσοι ασύποτε —. 

— nlt. ἅπαντες ὅσοι α΄άποτε ---Ἶ Citat 
lh. 1. Hermog. p. 411. 





AD OR. DE REBUS CHBRRHONESI. 


96. 1. 8} 3d est, aot pliss, si mendax 
deprebendar. citat h. 1. Thomas M. eum 
sligqno assumento s00 v. τιμῶ. 

— 10. τὰ TWwavTa] et cetera, h. e. at 
mittam reliquos, si qui sunt, barum lar- 
gitionum fines stque przetextus. 

— 17. ἀγείρει) S yrianus ad Hermog. 


ἣ αὑταῖς ταῖς 


συλία, καὶ τῷ δυμοσίω ἀδικήματι, ἢ καὶ ασι- βιβλίοις 


προτέραις, ἐὰν δυνώμιυθα. ἀπολογουμένους δὲ 
συστέλλειν τὰ ὀνόματα, καὶ κλοπὴν μὲν τὴν 


ἑεροσυλίαν ὀνομάζειν, ἀδίκημα δὲ [videtar hio 
ἐδιαστικὸν deesse | τὴν δημοσίαν ὁρίζεσθαι 6λά- 


fw. οὕτω καὶ Δημοσϑίνης τῶν ἐγκλημάτων 
τὰ μέγιστε μεν δηόμιανι συνεσχίασε 
«πἰρὶ τοῦ Διοπείθους λέγων, ἢ [id est ὀγδέίῳ] 
“τῶν φιλυκαικῶν. τὸ ριὲν λησιτούειν ἀητείργειν 
[lege ἀγείροιν] ἀγοσειπὼγ, τὸ δὲ ἁρπάζει» 
Φιροσαιτοῖν παὶ δανείζεσθαι. 


— 20. Σώσιντι — σοιήσαντι --- συγκα- 
ταασραξαμείνῳ} vereor, ne isti tres dativi, 
qui non possant alio, quam ad Diopithen, 
referri, vitiosi sint, et ne in eorum locum 
siat, sut dativi plurales, aot accusativi 
plurales, ut nempe dativi referantur ad 
ássc: accusativi autem sint absoluti. 
Possit locos diversis modis constitui. sive: 
ὡς τοῦ μελλῆσαι δώσουσι (daturis] δίκην, μή 
τι ποιῆσαί [in infinitivo, ob μαλλῆσαι] γε, 
«οὶ συγκωταισράξασθαι. sive sio : ὡς τοῦ μελ- 
λῆσιις δώσουσι δίκην, μὴ ποιίόσασί γε, καὶ συγ- 


— sive deniquo: ὡς τοῦ μεελ- 
λῦσαι: δώσοντας δίκην, μὴ «οιήσαγτάς γι, καὶ 

. quasi futurum sit, ut, 
qué eontribuere quicquam Díopithi modo 
velit, et peret, hujus sue volnntatis sit 
pemas deturus, nedam, [b. e. multo ma- 
gie] sí fecerit, h. e: si stipem Biopithi 
esutalerit, ant operam: ei gnavam prasti- 
terit ic nescio quo ejus emolumento adí- 
piscendo, aut. in facinore quopiam: bellico 


— 924. veo εἰσὶν οἱ λόγοι] id est, rado 
λέγουσιν el κατήγοροι. haeo jactant Diopithis 
inimici. aut ταῦτα δύνανται αὑτοῖς ol ἐκείγωγ 
λόγω. here sibi volnnt, huc spectant et 
teadunt sermones ab illis jactati ad buno 
modum.  Vordmtamren Diopithes parat 
hoo vel illud oppidum obsidione premere ? 
Veramteumen Grircos [Asiaticos] prodit 
[regi Persaram pata] ? — Quippe bis ho- 
minibes, qui ejusmodi sermones jactant, 
care cordique sit Grecorum in Asia salus. 

est πὸ subsannantis oratorísresponsio.] 
elios quippe hi hemines de alienis, 
quam de patria, stndeunt mereri. 

— 25. μέλει] qu&mquam certus sum 

i nunqnam in mentem venisse 
tun frigide et umbratilis puerilitatis, ut 
ia vocabulis μέλλει et μέλει laderet, Her- 
smeogeses tamen docet faisse in vetustis 
teehaicis, qui sibi visi foiasent in hoo 
cemmepto acrimopiam, δριμύτητα, nescio 





31 


quam reperise. Verba suat p. 353. ^i 
καϑ' ὁριοιότητα λέξοως ipepalym τινὰ δριμού- 
qwra. οἷον" μιόλλει «πολιορκεῖν. τοὺς “Ἕλληνας 
ἐκδίδωσι. μέλει γάρ τινι τούτων τῶν τὴν Ασίαν 
οἰκούντων Ἑλλήνων ;. ἐγὼ μὲν σφόδρα εὐλαβῶς 
εἶχον θεῖναι ὡς παράδειγμά τινὸς δριμύτητος. 
ἐπεὶ δὲ τῶν σφόδρα εὐδοχιμησάντων wig κατὰ 
τοὺς Up) ἡμῶν ἀνθρώπους, καὶ νῦν δ᾽ εὐδοκι- 
μούντων ἐπὶ θεωρίᾳ λόγων, ἐν οἷς ἀπολελοίπασι 
, οὕτως τεϑεωρήκασι nal τοῦτο, καὶ 
τεϑείκασί γε ὡς παράδειγμα δριμύτητος τοιαύ- 
γῆς, εἰρήσθω xal ἡμῖν. καίτοι τάχ᾽ ἴσως οὐδ᾽ 
b τοιαύτη δριμεύτης, εἴπερ οὕτω γίνοιτο, ἐκ- 
φεύγει τὴν æ. 

— 26. τοῦτ᾽ ἐστὶν] boo volant, huc ten- 
dunt adversariorum criminationes. sub- 
moto Diopithe, suffectum eunt alium im- 
peratoren, sive ignavum et imbellem tar- 
dumque strenuo et acri, sive eadem cam 
Biopithe factitsturum, et vestigia ejos 
pressurum, Hic erit fractus tantorum 
samtuum, in novam classem expediendam 
feciundorum. Nihil bic deest. subaudi 
modo: Stultus et vanus foret ejusmodi 
conatus; eodem enim, quo illi tendunt, 
multo minore contentione pervenire licet, 

— 27. δεινὰ oí; A. καὶ κατάγει τὰ 
sea] idem est ac si dixisset: δεινὰ ποιεῖ 
κατάγων [vel iv τῷ κατάγειν) τὰ πλοῖα. 

- pen. φ«ἰνάκιον) interpretor de 
epistolaa 8. P. Q. A. ad Diopithen misse, 
qua suecessori dato decedere de imperio 
jubeatur, et in urbem redire ad osusam 
capitis dicendum. Aliter accepit Harpo- 
orat. v. srivámor, scil. de libello 4&ccusato- 
rio, quo Diopithes ad popalum de maje- 
state appellaretur. verba ejus hæo sunt: 
ἐν δὲ τοῖς pousrariit ὅταν λέγη" μικρὸν, d X. 
"A. μεικρὸν πινάκων ordvra ταῦτα [sic enin 
leg. et distinguendum est], ἐνταῦθα τυχὸν 
“τνάκιο λέγεται, εἷς ὃ ἐγγράφεται τὰ ἐγκλή- 
ματα κατὰ τῶν εἰσαγγολλομεέγων etc. 

97. 1. ταῦτα, τοὺς ἀδικοῦντας] emende 
distinctionem ad huno modum : λέγουσιν οἱ 
vij, preecipiunt leges, ταῦτα τοὺς ἀδικοῦν- 
τὰς [vocabulis oratorio more transpositis, 
pro volgari lequendi more τοὺς ταῦτα à3i^ 
κοῦντας] εἰσαγγέλλειν, deferre horum orimi- 
num reos. Verum vidit ex perte Wolfius 
quoque. 

— 20. οὐκ ἔχετε ἀντιχένει») idem est ac 
si dixisset: oix ἔχετε τούτοις ἀντιλέγειν, 
οὔτε φάσκειν, ὡς οὐκ ἔστιν ἀληθῆ. 

—. pen. φατὲ] scil. τοῦτον εἶναι τὸν αἵ» 
Twy, καὶ βούλεσθε αὑτὸν λαρεβάνειν, h. e. κο- 
λάζειν. vel φατὸ λήψεσθε, aitis vos eum ad 
paenas dandas esse retractaros, xai δούλε- 
c9, et parati estís hoc facere. 

98. 3. à vy] subaudi γίγνεται. 

— 15. εἰ λόγον ----Ἴ apodosis hujus sen- 
tentie est in illis p. 99. 7. ἂν ταῦτα X- 
γωσι, τί ἐροῦμεν; 

— 17. xal ipu" ὑμᾶς" “Ανδρες} malui 
sic exarare atque distinguere : deo" 











32 


[id est, ἔροιντο. atque vos interrogent. nam 
ὑμας facillime omittatur.] Ὑμεῖς, ἄνδρες --- 
Vos, o Athenienses —. Satius enim est, 
nominativum, cui sje innilatur, ex- 
pressum, quam repressum esse, quam- 
quam vis ejus in πέμπετε utique inest. 

— 21. xai ἅπαντα ad ποιοῦμεν yàp ταῦ- 
Ta] hec verba signis parentbeseos inclu- 
seram ; sed operarom festinatio praetervi- 
dit. Adde itaque tu, quisquis es, lector, 
ista signa sententize necessaria: orator 
enim bano sententiolam, vel potius notam 
atque reprebensionem de suo ingessit in 
orationem a se confictam Graecorum. De- 
inde post τὰ τοιαῦτα de meo addidi à. et 
reliqua talia, quee necesse est nos fateri 
vera esse, factitamus enim. 

99. 2. ἱπιτειχίσας) sudacule dictum, 
τύραννον ἐπιτειχίζειν.. verum, si metony- 
miam assumens aias tyrannum usurpatum 
esse, pro potestate tyranni, evanescit om- 
nis illa, quz videtur, durities dictionis. 
populo cuidam ad latus apponere, velut 
arcem quapdam, tyrannum, b. e. in man- 
datis ei dare, ut populum vicinum armo- 
rum suorum terrore atque aculeo reprimat, 
molitiones atque excursiones ejus obser- 
vet atque coeroeat, invitum cogat, rebel- 
lantem domet. 

— 8. ἀπελύσασϑε] malim sio legi : οὐδὲ 
ταῦτ᾽ ἀπολύσασϑαι (in infinitivo aor. 1.), 
εἰ μηδὲν ἄλλο, ἐβούλεσθε. — Senteutia hao 
est: decebat vos alia plura dedecora elu- 
isse. vos vero noloistis. soltim hec duo 
debebatis. at ne heo quidem juvit vos 
eluere. 

— 6. πρεσξεύετε) prsetoli seseBacac 9s 
in medio. legati, legatione ad exteros fun- 
gentes, dicuntur πρεσβεύειν. ἃ quibus au- 
tem civitatibus mittuntur, bse, non ipse 
ῳρμσβεύουσι, sed «ρεσβεύονται, delegant 
legatos suo nomine, quibus mandata a se 
committant. 

— 8. τί ἐροῦμεν; 8 τί φήσομεν ;] qua ora- 
tione utemur quse prsetexemus 1 

— 22. si δὲ μὴ] scil. “σιστεύουσιν ἐμοὶ 
ταῦτα φάσκοντι. vel, εἰ δὲ μὴ φασὶν ἀληθῆ 
ταῦτ᾽ εἶγαι. 

100. 3. ἥξει] soil. πρὸς ὑμᾶς. ex inse- 
quentibus. 

— ibid. Θεβιασμιένα} prætuli composi- 
tum cvwCsB. vi et necessitalis quasi coa- 
gulo invita unita, ceu torculari quodam 
compressa, aut destina ferrea connexa. 

— 10. οὐδὲ «πολλοῦ δεῖ ----Ἴ idem est ac 
si eic struxisset orationem : o) κακῶς οὐδ᾽ 
ἀργῶς ταῦτα λογιζόμενος. οὗ τοῦ “πολλοῦ δεῖ 
“τεὸς τὸ ταῦτα ὑπολαμβάνων, ἀλλὰ τοῦ παν» 
Té. non male sio autamans, neque segui- 
ter, degeneremque in inodum, quod qui de 
Philippo suspicetur, (cum so. istas ra- 
tiones malas ducere, aut motum segnitie 
et ignavia) nz is non parum, sed toto ccelo 
sit aberraturus a vero. quare non male 


I. 1. REISKE ANNOTATA 


feceris sio distinguens : οὐδὲ (σὐλλοῦ δεῖ) οὐ 
κακῶς. ubi οὐδὲ possit pro simplici οὐ ac- 
cipi, et iusequens cu pro sopervacaneo 
baberi. 

— 22. Δρογγίλον)] citat 8.1. Harpocr. 
in voco. δρογγίλον, KaBUAs, Μάστειρα. ubi 
suspicatur leg. esse Βάστειρα. 

— 23. ἐξαιρεῖ} malim in medio ἐξαιρεῖ- 
ται. 

— ult. μελινῶν} citat h.]. Harpocr. v. 
[at^ s. item. Etymol. M. eadem voce p. 
577. 49. mm . 

101. 1. βαράδϑρῳ) citat h. 1. Harpocr. 
v. BápaSpor, 

— 7. ἀξιοῦν] scil. χρήματα εἰσφέρειν. 

— ibid. στράτευμα] Diopithis copias 
designat. 

— 14. καὶ δημοσίους] rursus addidi xai. 
item p. 137. 9. ubi locos hic iteratur. 
vulgata copulam omittens, qusestores cum 
diribitoribus [juvat ita appellare, seu li- 
ctoribus, convenientiore appellatione sta- 
tim non succurrente] miscet, honoratos 
magistratu fungentes publice demandato 
cum servis publicis. citat h. 1. Harpocr. 
v. —R 06. 

— 21. εἰ δὲ 79 δοκεῖ —) Aristides de C. 
D. p. 262. ἀξιοατιστίας δὲ [scil. ἐργασνικόν : 
ἐστι] xal ὅταν τις συνδρομαῖς χρῆται [pro- 
vooationibus.ad consensum auditorum se- 
cum, aut concessione argomenti, quo ad- 
versus nes premat. ] ὡς ἐν τοῖς φιλιπυεικοῖς. 
οἷον" εἰ δέ τω δοκεῖ ταῦτα καὶ δαπάνης πολλῆς 
καὶ πραγματείας εἶναι. vv h συνδρομή [as- 
sensus oratoris ipsius]. καὶ μάλα ὀρθῶς δο- 
κεῖ. τὸ yàg xaX ἑαυτοῦ δοκοῦν τὴν πρώτιν, 
συγχωμῖ, ἵνα τὰ ὑπὲρ αὑτοῦ εἰσάγῃ. Sopa- 
ter ad Hermog. p. 312. 3. πσρῶτον μὲν, 
ἐὰν ἐγχωρῆ, τῷ μὴ χαλεπὸν εἶναι [utendum 
est argumento], ἔπσατα τῷ, εἰ καὶ χαλεπὺν 
εἶν, ἀλλ᾽ οὖν ἀγαγκαῖον, καὶ ὅτι δεῖ ὑπὲρ τῶν 
χρημάτων καὶ «σόνους καὶ κινδύνους ὑπομέ- 
γεν, καὶ ὅτι ὑσσὸρ τοῦ μὴ περῳτεσεῖν χαλεαω- 
τέροις, ἀντιληαστέον τῶν πραγμάτων. ὡς Δη- 
μοσϑένης ἐν φιλιαπικοῖς" εἰ δέ To δοκεῖ ταῦτα 
— εὑρήσει λυσιτελοῦν τὸ ἑκόντι [sic.] «ποιεῖν 
τὰ δίογτα. καὶ ἑξῆς. et Marcellinus p. 518. 
ἐδίδαξε δὲ ἡμᾶς Δημοσθένης αὑτίκα τὴν π“λα- 
τύτητα [id est, τὴν πλάτυγσιγ, amplificatio- 
nem, diduolionem argumenti] τοῦ χατὰ 
árriwapác rac, οὕτως αὐτὸ ἐργασάμενος, ὡς 
εἰ καὶ χαλεπὸν, PAX ἀγαγκαῖον, ales γάρ" εἰ 
δί τω δοκεῖ —. 

102. 5. τεθνάγαι ----Ἴ Aristides de D. C. 
p. 198. βαρύτης γίνεται καὶ ὅταν ἅτοιόν τι 
σεαυτῶ iwapácn. οἷον" τεϑνάναι μᾶλλον, ἢ . 
ταῦτ᾽ εἰρηκέναι βούλομαι. 

— 6. ταῦτ᾽ εἰρηκέναι: hojas sententise 
auctor factus esse. 

— 8. τοὐναντίον δὲ πρόϊσμεν] suspicatus 
aliquando sum leg. esse, τοὐναντίον δὲ (scil. 
δοκεῖ πᾶσι, contrarium vero ejus ab om- 
nibus probatur, Philippo poto oonceden- 
dum non esse, ut universam Grieciam sub- 





AD OR. DE REBUS$ CHERRHONESI. 33 


jeget, καὶ σγάσμεν Sertydic, ointiesqne nos 
in antecessum boe tenemus — ques fectío 
et videri possit son intoifd, neqde ora- 
tore indigna, nego tamen ideo ei obira- 
dendum esse. possint tales molli sénteri- 
tie heud inconciuns e parva Utevularum 
u'etsfiose excudi, de inreritofti£ aabtili- 
tate ingenii festantes, quas nod ideo ta- 


neg sit fidem folgatos ib &htiqui(ate 
— Itibefactare. 


samo rae ἃ 
ante recitifr cepto sio : εἶτα, 
bid, Pn, d ua 


᾿ ἐσειδὰν] idem est ac si 
dixliset. D bs rero bs ks. Sed Boc 
tóm mrodo dicii. τἀπὶ Inelpit nora seu- 
tentia. iva3à» —. 

— 457. ἐναβάλλουσί] citdàt B. 1. Har- 
póct. τ. ἀναίάλλει. et Pofldt A 135. 
«ueO6crnü. quod ést metérisliter aoci- 
plewiqdm. ciamotes vuno obstrepentes, 
véciferuifidm : Οὐδὲ uui? vobis diffe. 
reutür, dintpiburtar: dftolifor, sspieti- 
tet codutiGienda custodis —. 

— 10. sissis] num. ἀνειπεῖν. naneétipáti- 
dé, M. é. érexndo novdMi nrigiifrafom 
serit — án potias 
ρόαι , est lectió: p. 146. 
ubi focus bi ΩΝ γοιδῖέ feratur. 


— 16. ἐφ᾽ ὑμᾶς quU Dis dniverim 
Θεέ ; σεϑ Tat/ó hic depriedatus din 


sibi vindfesvit, dd poitremám vos oDruat 
19. Ate] τῶ τόνον, qaod 
- 19. P ro, dood, 
desi óllin ἔνθόν inventà riéa retufissem, 
vite uuesdt « Wolfio ja dudum id esso 
éililftuir. Infra quoque p. 146. 22. in 
ες loei iterato exemplo Tegiiar τοῦτον. 
ule fililé soUf9 dibbobus foit eniiiditre 

, qui ben. étiam. αν ὑπο 


atibordár vi (δὰ éoddpel. —— 
Sui. ot fter μὲ δον ——— 
οἱ $é1 opposito 
μᾶθα versu 19. et hoe etyeáv, P 
Foires ^ 
. Peg. 321 & 
rinm dr. di 
An 
δεν imet . 
x TP. βιῦλόται Φίλιῥδος ion de nilo 
ext, quód Afekuudér (Ὁ fiquris séententis 


VOL. v. 


Frwhir ádayoyh 
ἂρ 


Ὡν etc. Ad 


velgatini 
aod odeét. ἣν fit, αἵ nemo siat ἐδ eo ἰα- pid 


-—] Sopater ad ffer- Deci 


p. 36. t. admonet, οὗ, tanquam senteütiam 
integram, E se stantem, ad instar insa- 
lis, ad v. Φίλιππος esse addendum. verbs 
ejus hec sant : ἐσσαναλέγεται [repetuntor] 
ἐὰ ὀνόματα, —es Hoi c 'ASy- 
vaio, ἦγ τῇ qox , iw" ov yàp ὑφ᾽ 
αὑτῷ «οιήσασθαι τὴν er —— Mrd 
pip oir ov Citai b. I. flarpoe 

— peti. eeocóAoc] Citat h.l. r. 
v. πρόβολοι, Pollux H 134. 

105. 23. μὴ συνευπὶ πονθότων τῶν ψολχῶν 
'0X.] cum vulgus Olyathiorum nondom 
accepisset beneficium omnibus commane, 
eoque exsequatum esset cunr pancis, seu 
optimatibus bujus civitatis, φαΐ dudar 
antea Philippo sua studia rendidissent. 
illad σὺν (in συνευπεπ.) redit ad τοὺς àX- 
ye τῶν ᾿Ολυϊθίων, quibus οἱ πολλοὶ oppo- 
nuntur. 

106. 9, φόλξοις ἔγωγε --- Aria ides 
de D. €. p. 190. d € Nb τῷ 
καϑόχοῦ σεμνότητα ἔχουσιν" olor exec yàg 
ἔγωγε ὁ λοῦτο! ἡγοῦμαι συμμάχους, views, 
εὕνοιαν. 

“519. εὐδαίμων καὶ μέγα Aristides 1, 

xal 


τὰ διόμωτα ἔφεξῃς παρατιθέναι, σεμνύτατές 
lei. dIo* εὐδαίμων, καὶ » καὶ φοβερὸς 


* 

— 93. μῆτε γενοίμην] οὗτε γεν. Narl. 
id est, neque fia, b. e. neque verendum est 
ἠὸ Kai: sed ἰὴ. vulgata inest diversa 
sédtéutié, detestalionis puta, atqne voti, 
ze übqdam homo impurus fiat. ojrs ne- 
gat factum ; μήτε abominatur farurum. 

— ?j. xin, ϑημεύει, ἴδωσι, κατηγοροῖ,} 
miratus aliquando sum perturbationem or- 
is. nam prima loco est áccusatio, tum 
condemnatio, tom deniqne eonfisoatio, vi- 
suom quoque fuit δίδωσι supervacaneum 
post δημεύει. sed in hoo faísus fui, et or- 
dínis subtilitafem, quem scbole tradunt 
et exigunt, ab orafore ne poscito: um- 
btirh fadi rhetorici ad lucem fori ne af- 
ferto. aliod est δημεύων, aliud διδόναι. 
illud est cónfiscare, bona proscripta δι. 
rio addicere, boc idem est atque xavaxya- 
t, quo noster otitar in loco simili, 
qui hojus velut interpres est, p. 167. 18. 
amicis aliena bona condopare, quo eos 
tti de*incias, , 

. 8. τῆς wap ἡμύραν τος] pro 
diaria gratia, qum, cum [net —* —* 
didĩssima, cras, si fortona volet, concidet, 
Wuflé erit. ta vis illius grátiw in unius 
diei momento et fortdna stat caditve, 

— 9. ἀπολωλεκότες] Th. Canterus Nov. 
. 8. 2. anctor est, αἱ ἀποδεδυκότες le- 
gua qdasi voc. hoc significet, qui ven- 

nt. immemor, iu eo significata dee- 
δεδομένοι dicendum fuisse. nam vendere 
est ἀποδίδοσθαι in medio. in activo autem 
aiguificat ἀποδιδόναι debitam reddere. 

— 18. καὶ χαρίζεσϑα!:] malim καὶ κατα- 
r 


34 


χαρίζεσθαι. bona aliena proscripta, eorum- 
ve partem, amicorum, quos obstringen- 
dos mibi duco, huic illive adjudicare, con- 
donare, dilargiri, connivere rapientibus. 

107. 23. μείζους àv] post μείζους ἂν vi- 
detur ὡπνάντων, aut τῶν lx 3p» deesse. 

— 24. οὐδέ γ᾽ ἱμο δοκεῖ ---- ] locum h. 
eitat Stobæus p. 246. 18. 

108. 14. slevé μοι, (ουλεύεσ 1] Citat h. 
l. Hermogenes p. 253. et 346. ad priorem 
looum —— Pi d annotat. 
τοῦτο οὐκ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ Δημοσϑέγης, ἀλλὰ 
Τιμοθέω τῷ στρατηγῷ “«σεριτίϑησι τὴν ἐρώ- 
στησιν, διὸ καὶ ὡς παράδειγμα ληφϑὲν οὐκ 
ἔστι τραχύ. ἦν δ᾽ ἂν τραχὺ, εἰ ἐν ὑποθέσει τῇ 


I. I. REISKE ANNOTATA 


φαρούση Δημοσϑίνης 5 τις ἄλλος ἀφ᾽ ἑαυτοῦ 
τοῦτο ἔλεγεν. 

— 17. «τορεύσεσϑϑε] preferrem. utique 

ὕεσθε, quod bonse nots codices dant, 
si lidem quoque καϑέλκετε in presenti da- 
rent. citat b. l. Thomas M. v. iAxe. 

109. 1. οἷς] id est, ἐφ᾽ οἷς, vel ἐπὶ τούτας, 
ἃ — ob es, qua quis incaset ---- 

— 9. καταλύοντας) aut. καταλύειν in in- 
finitivo leg. est, aut, servato participio, 
deest aliquis ipfinitivus. nam qai secum 
constare poterunt συνέχειν τὴν δύναμιν xa- 
ταλύοντας" qui continet atque tuetur ali- 
quid, qui potest idem ille id ipsum de- 
struere ? 


AD PHILIPPICAM TERTIAM. 


110. 1. πολλῶν, d à. "A., λόγων] Hermo- 
genes p. 281. ἀλλ᾽ οὖν ὅ γε πλαγιασμὸς 
πλεῖστον ἔχει περιβολῆς. Dowsp κῶν τῶδε" 
φολλῶν, ὦ ἃ. ᾿Αθ. λόγων γινομένων eto. Idem 
p. 3510. παραδείγμιατα δ' αὑτῶν 
ἑκάστου, ἵνα καὶ σαφὴς ὃ λόγος 9. τοῦ μὲν οὖν 
τέμνοντος τὰ πράγματα λόγου, οὗ μὴν δο- 
ποῦγτος τέμνειν, “αράδειγμα. οἷον" ασολλῶν ---- 
γεῦτο μὲν οὖν lx “λαγιασ μοῦ τοιοῦτον ἐγένετο. 
Aristides de D. C. p. 184. item h. l. pro 
exemplo oblique orstionis cum propo- 
anisset, pergit : xa) ἄλλο vi σοπλαγιασμένον 
ἐπὶ τούτω" καὶ πάντων εὖ οἴ) ὅτι φεσάντων 
y ἄν. oitat etiam Dionys. Halicarn. b. 1. 
T. 1I. p. 163. et 167. 

s 8. ὑσηγμένα] Citat b. 1. Harpocr. v. 


ye. 

— 10. 7" εἰ] videtur ὅτι interponendum 
esse. 

112. 24. εἰ δ' ἕτερος τὰ δασλα] in v. ἔτε- 
ρος Aristides de D. C. p. 194. sibi visus 
est exquisiti quid et venerabilis, σεμνότη- 
Ta, reperisse. xal πάλιν ἑτέρωθι βουλόμενος 
δεῖξαι, ὅτε ebDuser& lor» ὃ τὸν πόλεμον 
“νῶν, ἀντὶ τοῦ οὕτως εἰσεῖν' εἰ δὲ Φίλισσασος 
τὰ ὅπλα i» ταῖς li» ἔχων, καὶ δύναμειν 
φολλὴν περὶ αὑτόν" Tu ἔτους εἶπεν. 

118, 4. εἰρήνην ἄγεν λέγει] Satius fuerat 
ἄγειν prorsus tolli, quod procol dubio sive 
ex oscitantia librarii, cui dictio oreber- 
rime hio usurpata εἰρήγην ἅγειν obversare- 
tur, sive e similitudine literaroam cum 
λέγει natum T! Idem est ao si dixisset : 

s loquitur [h. e. crepat, jactat] pacem, 
τὴν ἐκείνω παρ᾽ ἡμῶν dre, a er —8 
a nobis ad illam proficiscentem, b. e. 
quam observantes nos, quieti sedemus, 
oauti eum vexationibus lacessere, οὐχὶ 
Tiv hiv παρ᾽ ἐκείνου οὖσαν, non pacem a 
ejus parte erga nos. b. e. quamquam ille 
interim, pacem insuper babens, hostilia 
plurims, in nos audet. 

— 14. ὃ αὐτὸν ἐν M.] malim ἢ μηδ᾽ αὐτὸν 
b Μακεδονίᾳ. 


— 17. τοῦτο δ᾽ εἰς 0.] malim τοῦτο δὲ 
ὅτ᾽ [id est ὅτε} εἰς . oum ad Pho- 
oenses proficisceretur. 

— 20. ἤριζον] sponsione certabant. 

114. 8. «rae ἑαυτῶ] prætuli «ap ἑαυτοῦ. 
differunt isteo inter se haud parum. οἱ 
vae αὐτῶ sunt, sut milites mer- 
cenarii in castris ejus merentes, aut para- 
siti in comitatu ejus agentes. ol παρ᾿ αὑτοῦ 
μεισϑοφοροῦντες autem sunt, cives Athepien- 
ses, rem ejus in Urbe factitantes, mercede 
conducti. 

— 20. τί iedlu] sabaudi εἰ μὴ ἐπολέμει; 
aut ἄλλο ἢ ἐπολέμει. quid eliad faciebat, 
si non bellabet ? nam pace quidem poste- 
riora sunt illa eventa, ab ipso jurejurando 
sancita, qua pace ista facta omnia illegi- 
tima, pacique adversa declarantur, et ia 
facinoribus bostilibus numerantur. 

— 926. φέρε δὴ νῦν —] Nam si hoo quæ- 
reretor, num minata illa et vilia oppidula 
sint, et num vos nullam eorum habeatis 
rationem, agitaretur alia qusestio, diversa 
ab bac, quie nunc agitur. Nuno vempe 
quseritur, justa an injusta sint illa facinora 
Philippi. de nstura disputatur, seu de 
qualitate, que muno est extra controver- 
siam. Violationem hano esse jurisjuran- 
di constat; qusnta sit, nil ad rem attiuet 
quirere. Religio deorum semper violatar 
a jus juratum ipfringente, sive in re mi- 
puta, sive in magna faciat. 

115. 3. ruanils] malim in plarali Tv- 
βαγγίδας. plures enim numero tyrannos 
Eubœæ Philippus imposuerat, 

— 10. ὃ γὰρ οἷς ἂν ἐγὼ —]) celebris sen- 
tentis a multis celebrata, ut Hermogene 
p.178. et 180. item p. 987. ubi "n τὸ * 
τὰ συστροφὴν λεγόμενον σχῦμα σφόδρα ἐμ." 
φερίβολον. olov: ὁ γὰρ οἷς ii ——. Minuc. p. 
144. οἱ μὲν τὰ συμπεράσματα ἐπάψουσι, ol 
δὲ τὸ συμιητεραινόμιενον ix τῶν προτάσεων τῷ 
δικαστῆ € ἥναι καταλείπουσιν, 
οἷον" à γὰρ οἷς — ^ barayenyn λείπει εἰς τὸ τέ- 


AD PHILIPPICAM TERTIAM. 


λον συλλογισμὸν εἶναι. ἀλλὰ Φίληνπος ταῦ- 
τα αμάττει ἐξ ὧγ ἁλωσόμεθα ἡμεῖς. φίλια- 
«d dpa. ἡμῖν sroAsjasi. item Apsines p.703. 

— 14. ale οὖν 0. x. ἂν εἴ τι γέγουτο} de- 
di de meo sensu τ. οὖν ὑ. x. ἂν εἰ γίγγουτο, 
id est, εἰ Tavra γίγνοντο. qusenam igitur illa 
sunt, quoram eventus vos in discrimen 
conjictat ? 

— 16. εἶτα τὸν τοῦτο τὸ μηχάνημα] Ci- 
tat h.1. Hermogenes p. 334. Aristides P. 
192. 

— 22. ϑυνέσεσϑε)] dedi de meo sensu 
διοήσεσθαι in infinitivo, apto e praemisso 
49/4. ajo, negalum vobis tum fore, ut fa- 


116. 6. τετυφῶσθαι] Citat h. 1. Thomas 
M. v. τετυφωμένος 
des de D. C. pag. 252. 

117. 17. οὐδὲ σολλοστὸν mipmrer μέρος] 
expunxi voc. tertium, natum e varia le- 
etione, libris aliis «τολλοστὸν, aliis ejus 
loco sare exhibentibus. que ambe 
lectiones postmodum errore coaluerant. 
vel debetur scholio nescio cnjus sociti et 
sabtilis bominis, dignum babentis, de quo 
admoneret, im anoos nondum esse 
quintam partem aoporum 73. Verum hic 
nos tempornm spatia, sed injuriarum mo- 
di iater se comparantur. Potest quoque 
feri, ut sciolo illi, coi vitiosa lectio h. l. 
debetur, illa Demostheni crebro usurpata 
versaretur in memoria dictio : οὐδὲ τὸ 
ψ΄μαστον μέρος τῶν ψόφων λαβεῖν. 

— 19. Ὄλυνθον μὲν δὴ — ] Hermogenes 
p. 342. τῷ μεϑόϑω χρῆται τῇ παραλειπτικῆ, 
zal εὐδὲν ὅττον λέγει τὰ πράγματα. οἶον" ---- 


ἤολινθϑον μεὲν δὴ eto. Aristides de D. C. vi- 
ples ei» ποιοῦσιν al τοιαῦται [ποῖ], eraea- 
λείψει. iv τῷ ἀορίστω. αἱ δὲ κατ᾽ εἶδος σα» 


εἶν" Ὄλυνθον μὲν δὴ καὶ ᾿Α“-. citat 
aem Dioays. Halic. T. II. p. 195. ult. et 
Stephanus Byz. p. 119. edit. Berkel. v. 
᾿Αανλλωνία. et Strabo p. 182. 10. ἃς οὕτως 
ἀφανίσθαι Queis, ὥστε qn εἰ πώποτ᾽ dxl- 
σϑησαν, γνῶγαι dy τινα ἐπελθόντα. 

---.ὄ 25. τὰς “ὅλεις καὶ τὰς πολιτείας] nul- 
lus equidem dubito, καὶ tollendum binc 
esse. nonne civitatibus Grrecis eripuit τὰς 
«ολγτείας civilia cujusque jura formasque 
gubernationis et convictus, quibus earum 
queeque solebant antebac uti. nec male 
Dionysiws Halic. T. If. p. 194. 10. bec 
tria vocabala τὰς πόλεις xal omittit, quo 
sentestis ad solam Thessaliam restrin- 
gatur. . , 

— 26. αὑτῶν eraeipirai] Harpocrat. h. 
L citans τὰς πολιτεες αὐτῶν dqíprra: ex- 


—- ibid. χωτέστησε] prstuli e Dionysio 
. Dam persepe perfectam quo- 
que verbi καϑίστηρει reperitur pro transi- 


tive ssurpetum, b. o. ot siguificet, non 


Ld 


τῦν---Ἴ Citat h. l. Aristi- perf. 


35 


steti, quee significatio ei est propria et usi- 
tata, sed etiam collocavi, 

— peu. αἱ δ᾽ ἐν Εὐβοίᾳ —] citat h. ]. 
Aristides p. 174. 

118. 4. ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ᾿ΕἙλλήσασντον)] Alexan- 
der de figuris p. 42. ᾿Εσιτροχασμὸς --- τὰ 
φολὺ διστηχόξα συνάγει, καὶ Afwmw lac 
ἕνεκα λίγεται. ὡς ἔχε; τὸ Δημοσϑενικὸν. ἀλλ᾽ 
ἐφ᾽ "Ἑλλήσα,. — “ρώην. Aristides de D. C. 
Ρ. 190. σχῆμα δὲ xal τοῦτο τῆς σεμνότητος, 
xal τὸ ἀσύνδετα «σαρατιϑέναι τὰ νοήματα, 
ἐφεξῆς ἐπιτιθέντα ἀλλήλοις. οἷον" ἐφ᾽ "EAM. 
— χωρεῖ τοῦ ἀνθρώπου. item p. 270. Schol. 
Hermog. p. 399. τὸ ἐπιτρέχον[ν. Hermog. 
p. 283. 16.] καλεῖται xal κατ᾽ ἐκσιδρομὴν, 
ἀπ᾽ ἐννοίας μεταιτηδῶν εἷς ἔννοιαν. olor. ἀλλ᾽ 
ἐφ᾽ Ἑλλήσῳ — . 

— 13. δυνάμεϑα} nam ἐδυγάμεθα in im- 


— 18. σκοπῶν et πράττων) imo vero 
exogtiy et ercárruy. qui infinitivi apti sant 
ex ἐγνωκώς. fixo hoo penes unumquemque 
sedente, ut neque consulat, neque agat 
hoc, αἱ Greecia salva sit. 
— 19. ὃ xoa CoA] non inusitata 
quidem bonis auctoribus est verborum 
copia, ut vocabula concamulent finitime 
et pene ejusdem significationis. possit 
tamen rursus eliam fieri, ut duo illa voca- 
bola φερίοδος ἢ non oratori, sed scholiastee 
debeantur. citant b.1. Harpoorat. v. xa7a- 
βολὴ et περίοδος, item Aristides de D. C. p. 
186. cujus hsec sunt verba: ἔτι δὲ καὶ τὸ 
εἰκόσι χρῆσθαι σεμνότητα καὶ ἀξίωμα ἔχοντα 
τὸν λόγον ἐργάζεται. olov ἐπεὶ iA ὅσαις 
ertpodoc — οὐδεὶς ἀγνοεῖ. 
^o— pen. ἄξιος) dedi de meo sensu ἅξιον 
in accusativo, qui aptas est ex ὑπέλαβεν. 
nam alias constructio labat, quse heec est : 
&certe ἂν τις ὑπίθιαβεν ---- ἄξιον μὲν εἶναι τὸν 
τοιοῦτον υἱὸν μέμψεως ---- οὗ μέντοι ἐνεῖναι λέ- 
γεν, ὡς ein ἔστι , perinde quis boo 
de negotio statuat, ac si de filio familias 
— statuat, eum in hoo quidem esse repre- 
hendendum — veramtamen ideo non licere 
negare ipsum eorum esse cognatum —. 
— ult. προσήκων] subaudi, ὧν sl; τὰ xf- 
α τοιούτως ἠδίχει. t s 
— ibid. τούτων] id est, τούτων τῶν χτη- 
μάτων, περὶ ἃ ταῦτα iorolts. negare eum cog- 
natam eorum esse, quorum rem familia- 
rem ita laceret, neque heeredem esse ejus 
patrimonii, in quod ita grassetur. vulga- 
tse sic l. h. exhibent : τούτων ὧν, ταῦτα i- 
welu. ego aliter distinxi, et e participio ὧν 
effeci articulum d». quod ob diversas ra- 
tiones modo masculini generis est, modo. 
neutrius. nam qoatenas ad “τροσήκων refer- 
tor, explicari debet per περὶ οὕς, quatenus 
autem refertur ad χληρονόμεος, accipitur pro 
wig) d. qui& τούτων τῶν χρημάτων sübau- 
ditur. 
— 119. 19. ὅϑεν οὐδ᾽ ἀνδράποδον —] Ci- 
tat h. 1. Scholiastes Aphthonii p. XVIII. 





36 I. I. REISKE 


14. Scytha, Cappsdoz, Thrax, Phryx, JE- 
gyptius servus qui esset, is honeste saltim 


serviebat. nam ex bjs populis mancipia ὃ 


aua petebant Athenienses. E Macedonia 
nutem nulla exportabantur. Hoc nequius 
interpretataz Demosthenes, colligit, tam 
improbos esse natura Macedonas, ut nemo 
Alhenis illinc habere velit servum; e$ 
Macedonici generis servos omniurg ser- 
vorum esse nequissimos et teterrimag. 

— 10, τῆς ἐσχάτης ὕβρεως} Aristides P 
266. σφοϊεότητός ἔστιν, ὅταν τις ὑπεραχρ- 
VaxTU. on τόῦτῳ μὲν γὰρ PUm ἔχρν ἐστὶν ὑ- 
περξολὴν ἀκαπαρσίας. καὶ πάλιν ἀλλα y 90* τοῦ" 
Τὸ yat niu TebcyaTór ἔστι. | V. p. 1 19. ult.] 
xal mai τῆς loy irt; ὕβρεως οὗδὲν £3 sierpt, 

— 11. πόλεις] addidi 'EX251327, nan quo 
necesse id esget, num φύλεις pulle elim 
sunt, quam Græoæ civitates, legibus eon- 
stitutz aliisque humanitatis artibus ex- 
culte. Proprie barbaris σόλεις nulla aunt. 
Sed ob consensum librorum. 

120. 1. Asta] Citst b. ]. Harpoor. v. 
Δευκάς. et v. 3. vao. ᾿Εχῖνος. | 

— 4. συμμάχους oras] subandi ἑαυτοῦ. 

gamyis sopii sibj essent. In vulgatis 

o misere confusa leguntur: συμμά- 
χοὺς ὄντας ovy ὑμᾶν; quasi hoo diceret 
Orator: cum sorii essent, nonne vestri ? 
deinde là τἄλλα, ἀλλὰ Χεῤῥονήσου —. sed, 
sepositis tantisper et pro parenthetis ha- 
bitis, que sunt, verbis illia (i2 «3a3a, 

AM) ognstructio hp est: ax]. Καρδίαγ 
Xt, ὑμῶν Ug as, id est, à riea⸗ οὖσαν — 
nonne Cardjam, vestri juris oppidum, 
nono tenet, oppidorum Cherrhonesi am. 
plissimug ? nam reliquas injurias, quibus 
vos affecit, nunc silens preteriba. verum 
tamen, ut hoo uno mibi licegt exemplo uti, 
non Cardiam babet, quse vestra eat de jare! 

— 7. μαλακιζέμεϑ 4) aelebrem huno in 
scholis grammeticoram locum oitat Har- 
poor. v, μιαλακίξομεν, siens liam quoque 
in libris Dem. versari lectionem, ; 
μῶν puta. v, Vales. et Gropov. ad locum. 
citat item Aristides p. 176. 

— 9. ἀδικοῦντος] non de nihilo videtar 
esse, bonos libros in ἀδηνοῦντι consentire. 
quamquam non videp, qui locus bie osse 
possit dativo, nisi statuamus, pone áen- 
στοῦγτες deesse πιστεύοντες, diffidentes ma- 
tuo, alii aliis; at Philippo fidentes, com- 
muni omnium hoste et vexatore. 

— ibid. οἱ οὖν αἴτιον τούτων] Aristides 
P n. εἶτα ἢ — ἢ iv 

Tw» γούτων; ἱγταῦθα πρόσεχε My τῷ 
τῆς ἀποστάσεως σχήματι. σα πῶς γὰρ εἴ- 
νεχά σοι πάγτα «ρότερον ἐπεξῆλθον. εἰ ρεὴν 
συμαλέξας τὸ κατασκευαστιρὸν vinpa ἐθαύ- 
Aro ἐξενεγκεῖν, οὕτως ἂν ἐποίησεν" ὅτι ἐχεῖνοι 
μὲν τοὺς παρὰ τῶν ἄρχειν ζουλομέναν, ἢ δια- 
φϑείρειν τὴν Ελλάδα Xth(sa Ta λαμβάνπγτας 
ἅπαντες ἐμίσουν. οὗτος δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλὰ 
διακόψας τὴν συμηλυχὴν τῶν γοημάτων καὶ 


ANNOTATA 


deor Theae ἀπὸ τοῦ — e αὑτὸν αὑτῷ, δὶς 

ἀρχὸν — ν τι nid εν. ἄν- 

"AS. ἦν ταῖς τῶν σσολλλνδιαγρίαις. τί oon 
Y τοῦτο; τοὺς παρὰ τῶν ἄρχειν βουλ. ----᾿ 

— 12. ànv λόγου] post λόγου yidetor 
γε deesse. 

— 16. 9 xai τοῦ Περσῶν) Ariuides p. 
188. ]. b. cgm altero, qni est p, 71. cirpe 
finem, comparans sio sit: ὅμοιον δὲ Twy 
seni ὃ καὶ τοῦ Deer ἐκράτησε ψλούτου 
— ad q τα. καὶ ToTOUTAP σροξεξα μέ- 
γων 29 diera) τὸ Tl: ἀλλ᾽ ἐπαναλήψει χρη- 
σάμεγος γῦν εἰσάξει" τί οὖν ἦν viro ; εἶτα τὸ 
εἰσαγόμενον κα ἑαυτὸ, ὡς iui Aerea, 
οὕτας ἐνθάδε" τοὺς φαρὰ τῶν ἤἄγχῳν βεουλομέψων 
— ἅπαντες ἐμίσουν. 

171. 20. ἀλλὰ γράμματα} Cijat b, 1. 
Aristides p. 190. 

123. 4. εἰς Deoainico 7sy9»] tangit 
h.l. Aristides p. 104. ὁ Aur Sire ἐντὶ 
TOS εἰπεῖν ὁ ApSgucc ἐμολάσθῃ, ἐψεδὲὴ há- 

Tae χρώμασιν ἦν Πελοπνήσῳ" καὶ ἃ 
y γίνει εἰπσὰγ, ὅτι χρυσίον ἐκόμισε «παρὰ βαν 
eios, — εἰργάσατο. 

— ihid. cix ᾿Αϑήναζε] non in ipsa εἰϑίη 
fuerunt haoc verba exarata, sed gb oraiose, 
interpretationis gratia, et quo rej vim ad- 
deret, addita. Arthmjum, qui nen Athe: 
nienses ipsos, sed solummodo Peloponne- 
sios quosdam, hoc est extraneos, largitiev 
nihus, tam spyera animadversione prose- 
onti, Quid bos putas ip eum fuisse de- 
cretpros, alinmve similem, si quis Athe» 
nienaium ipsorum quemquam hao fraude 
aggressus easet? Nam si verhe οὐκ ᾿λθέπαζε 
partem steleo facis, exgislet criminatio A - 
theniensium, qna non alia possit exongi- 
tari invidisior, neque atraoiqr.  Dioerent 
enim sio; Aurum Persjoum non Athenas 
altulit, sed in Peloponnesgm. ideo ulei- 
scendqs est ; quod ai nobis detulisset, ho- 
noribus eum aummis fgissemus prosecu- 
turi. Quseque alia possit dioj fadior et 
impudentior qupiditas 

— 11. φήσειῃ ἀτιμία.) Citat ἢ. 1. Her- 
poor. v. ἅτιμεος p. 32. 1. ad. Gronov. 
Idem est ac ai dixisset : αὕτη M, v 
"ra ἀτιμία, οὐκ leva ἃ d «ic vol χοι- 
νῷς ὁτωαὶ λεγομένῃ ἀτιμία, 

z^ 14. ἀλλ᾽ οὐ τεῦτο λέγω] id eat, ἀλλ᾽ ἡ 
στήλη οὗ λῤγει τὸ δεῖν τὸν ᾿Αρϑμιον ὸ 
τῶν κοινῶν ᾿Δδήνρσι ἃμιᾳίων μετέχριν, ἀλλὰ 
τοὶ λέγει. hie tacite penes se leotor quis- 
que Fiera — et velut novo — 
aus sio tum perget: ἐπ τοῖς φογικοῖς e 

— 15. διδῷ] soil. à »ous9 truc. legislator, 
Draco. δίχας uncis inclusi, quoniam oum 
διηάσασθαι constare uequit, eed alterutrom 
certe tollendum est. videtur in aliis δίκας 
φόνου fuisse, sine δικάσασθαι, in aliis φόνου 
διιάσασθᾳι, sine δίκας. deinde ambes le- 
ctiones oolliquate esse. iis de homicidia, 
quorum causa, aut quoroto in gratium le- 
gislator actianes ocedis nullas dat. 





AD PHILIPPICAM TERTIAM. 


— 16. ἀλλ᾽ sieyie ἢ τὸ Aeris] eob- 
sudj 7i» τριοῦτον tum xal nop est 
φοραὶ, sed pars legis, cum formola legis 
recitata, tametsi zai b. ]. in copstrnctione 


redundat. In oontexio legis, cum inte- 
gm formnjam coram oculis habes, καὶ 
mon redundat. at hic, in particula legis 
exeerpta, redundat, | Et hoc pacto aliena 
verbe reeitare penes nnllos non, nusquam 
mop ie πρρ feit, In volgatis legitur εὐαγὲς 
ὧν, ege imperfecto sgbjunctienm spffeei, 


preesaiasam 2i. 

— 21. prr d hagSigu] suntne hæo 
due diversa, an posterins rioris scoha- 
liam est? Bi differunt, videlur prins rem 

indicare, posterius sojummodo 
teutatam et inchoatam. Sed vereor, ne 
videar quibusdam pimis subtiliter argu- 
tari. An ἦν δὰ δυοῖν est et nihil aliud si- 
gnificat, qnam largitionibus ad perfidiam 


Peirmeque proditionem corrumpere. pree- 
posterius. 


— pen. ssi gérzon] non admodum pla- 
cef snp, in quo aut σσεριφανῶς latere vide- 
tar, ant vapórza, progressum ad 
ves ip conciangm et agentem vobiscum. h. 
€. vos aperte in os objnrgare. 


— wt. σαροπλυσίος} scil. ὑμεῖν ἔχουσιν. 
i pacto sese babent reliqui quoque 


i, atquo vos habetis, 

123. 3. τίνες s vw ;] malim sio discerni. 
τας; Bed eoquod est illud salutare consi- 
lim ? us ; dicamne? irn j 

— 4. “τοῦ á γίνωσημβ 
imo vero ἀναγινώσκει, m indicativo. nam 
bic est titalus. Orator scribse si hio im- 

T formolam recitare, wil uteretar il- 
“τοῦ μραμριοτοίου, nude, οἱ de- 
si3inio dioeret ἀναγίνωσκε. Manifestum eat, 
illa iz τῶ ποίου ease partem tituli. 
«n sic est copcipiendus. ix τοῦ γραμεμα- 
«sh. de sehedio vel pittacio reocitautur 
6. ἀγαγιγάσκει. Scribe jam re- 

ciiat. recitata autem formule ipsa, pro 
wote, desst. post hac vocabn]a addunt 
velgate adbac ᾿Δνάγομαις γραμματιείου. 


queis causes, solent ab oratoribus re- 
ciignda. tradi scribis, et ab bie recitari. 


E- 
josmedé anctoritlatum ea est natura, ut ore 
slienp prolate, preterquam ejas, a quo 
γαοβείοοιοίατ, prorsus exspirent, alque 
iim eceidant. 


— 14. ὑποδιδωκέναι) decrcvisse. imo vero 
iaepeuisso, ἐπιδεδωκίγαι. quod protuli. artes 


87 


enim omnes quo diulins οἱ orebríos et di- 
ligentius exercentur, hoc propins ad fasti- 
gium perfeptionis adsoendapt. Et edver- 
aatura foret oratoris sententie vulgata, 
Hortaturus ad assiduitatem et vigilantiam 
et contentionem nervorum omniam Atbe- 
pienses, ipse sese sabverteret, atque ri- 
deretur, si sio argueret. olim difficile ma- 
joribus vestris erat cum Lacedzmoniis 
bella gerere. quie ratio bellandi, qua 
Lacedssmonii otebaptur, multo erat et cel- 
lidior, et rehus omnsibus formidoloeior, 
quam qua mano Pbilippus vos impuguat. 
Artes bellicg bodie decreverunt, in de- 
suetodinem venerunt, frigent, jacent. Imo 
vero: ratio vestusta bellandi ad novam se 
babet, ut ladicre puerorum dimicationes 
ad virorum aoria certamins, artes belli ad 
summam subtilitatis perducte sunt, qusc 
olim agrestes et prorsus cascos, ἐρχαῖκι, 
eraat. 

— 16. τὴν ὡραίαν αὐτὴν] ipsam solam 
gestivam tempestatem, qua celi clementia 
sinit homines sob dio versari. à ὡραία, 
stil. ὥρα τοῦ ἕτευς, bellissima et imaturrima 
anni tempestas, quse prefert orania ad σὴν 
ὥραν, perfectionem, pereoeta et maturata. 
Destitucbat b. l. bonum Wolfium me- 
moria. 

— 18. ὀαλίταις] sola pedestri militia, 
que, quod gravis et lenta est, late exour- 
rere, incendiaque stragesque late circum- 
ferre nequit, ideo minus est metuenda, 
quam equestris. deiade nil utebantar La- 
cedsemonii mercebariis militibus, sed solis 
civibus, quibus diu domo abesse soloque 
bostili continenter incumbere non liceret. 
prsterea tantus esse nemerus civium in 
oastris agentium esse non poterat, quan- 
tum mercesariorum contrahere potest, si 
oni nummorum satis suppetat ; presertim 
cum parti civium alteri domi remanendum 
sit, ad patriam taendam, altera in aciem 
exennte. 

124.8. iwrpsy siue Se;] Citat h. 1. E- 
tymolog. M. v. ἐκτραχηλισϑῆναι. 

— 10. eix1 συμασλακέντας ---Ἴ idem est 
a0 si plenius dixisset : οὐχὶ δεῖ συμαλακέν- 
τας ὑμᾶς Φιλίππῳ, δια σθαι αὑτῷ. ca-' 
vere oportet, atque hoe machinari, ut do- 
mi eum sum retineatis constrictum, atque 
prodire impeditum, nequaquam vero cum 
eo acie congredi, qua salutem vestram in 
discrimen sitis daturi. 

125. 9. mic δὲ τοῦ βελτίστου] subaudi 

κοινωνοί. nonnulli parte cam melioro 
facientes. Felicianea dat τινὲς δὲ ὑσσὲρ τοῦ 
ξελτίστου, subaudi μέρους μιαχόριενοι. quod 
nihilo vulgata neque melius, neque dete- 
rius est. 

146. 6. Εὐφραῖος] Citat b. 1. Harpocr. v. 
Εὐφραῖος. post ἄνθρωπος nd sensum nil de- 
est. Suspicor tamen nibilo minus, μεέτριος, 
vcl doux, vel tale quid decssc. 





98 


— 7. ἐνθάδε οἰκήσας] dicitur enim ali- 
quamdiu Platonem frequentasse. 

— 14. πρυτανευόμενοι) Citat b. 1. Har- 
poer. v. φῳρυτανεύοντα. ubi προτανευόμενοι 
interpretatur per διοικούμεενοι καὶ διατρεφό- 
μβἔνοι. nam sic ibi leg. ext, non ut vitiose 
ibi vulgo circumfertur Jiacceso. ulimentis 
aliisque vite quotidianis necessitatibus 
instructi a Philippo. 

— 18. ὠργίζετο) Citat. h. 1. Alexander 
de figuris p. 66. ubi pro verbis τοῖς μεὲν 
oix ὠργίζετο dat editio Aldina xai τοῖς μεὲν 
ὅμως ὧργ. unde suspiceris, in libris qui- 
busdam Dem. olim faisse τοῖς μὲν οὐδαρεῶς 
[vel οὐδ᾽ ὅλως] ὠργίζετο. 

127. 25. δυσωποῦμαι) Citat h. 1. Har- 
poer. v. ϑυσωποῦμεαι. interpretans per $o- 
βοῦμαι. atqui sic discriminis nil video in- 
ter ὀῤῥωδῶ et δυσωποῦμαι. sententia est : non 
metuo quidem illos, veramtamen reve- 
rentia et pudore eorum comprimor, con- 
ticesco. - 

— 97. ὑσάγουσι) Citat b. 1. Harpocr. v. 
ὑπάγειν. . 

— ibid. καίτοι μὲ γένοιτο) Aristides de 
D. C. p. 200. βαρύτητος δὲ καὶ τὸ ἀσεύχε- 
σθαι τὰ árotra. καίτοι μὴ γένοιτο --- ad sroi- 
ἦσαι Φιλίππω, sübaudi «τρὸς χάριν. 

128. 2. καλήν γ᾽ οἱ στολλοὶ —] Aristides 
de D. C. p. 200. pen. κατὰ δὲ σχῆμα οὕτω 
βαρύτης γίνεται, ὅταν τις τῷ τῆς διανοίας σιχῆ- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


ματι χρῆται. olor" ὅμοιός γε, oU γὰρ Σόλων νος 
μοθέτης xal Τιμοχράτης. καὶ πάλιν' καλήν yd 
οἱ πολλοὶ ἀπειλήφασιν ᾿Ωρειτῶν χάριν οἴο. 

— 16. νὴ τὸν Ala, ἔδει yàp — ] Citat h. 1. 
Hermogenes p. 264. et 348. ubi sic ait: 
καϑόλου τὸ χωρὶς καταστάσεως εἰς ἀρχὴ 
ἀσυνδέτως ἀνάγειν τὸν λόγον, ἐνδιάϑετον καὶ 
ἀληθινόν, οἷον" νὴ τὸν Δία, ἔδει γὰρ τὸ καὶ τὸ 
“«οιῆσαι, καὶ τὸ μὴ «οιῆσαι. εἶτα εξ ἔπεμιβο- 
λῆς, οὗ καταστήσας, ἐπήγαγεν ἀσυνδότως καὶ 
σφόδρα ἰνδιαϑέτως" πολλὰ ἂν ἔχοιεν εἰσσεῖν 
Ὀλύνθιοι" — καὶ τὸ ἐφεξῆς δὲ τοιοῦτόν ἐστιν" 
ἀλλὰ τί τούτων ὄφελος ; εἶτ᾽ ἐπήγαγεν ὁμοίως 
ἐξ ἀσυνδέτου, μὴ καταστήσας, σφόδρα ἔνδια- 
θέτως" lez ἂν σώζηται τὸ σχάφος ---- ad μά- 
ταιὸς ἡ σπουδή. Cital item Stobeus p. 
377. 48. 

129. 18. 'Hyfcirsroc] Citat. li. 1. Har- 
poocrat, v. Ἡ γήσισσ πος. 

130. 6. ἀγαπητὸν) imo vero οὐκ áyaern- 
τόν. non decet vos hoc setis babere, in 
eoque gratanter acquiescere, si lii populi 
ipsi suo Marte salvi sospitesque evadant, 


: nullis alienis opibus adjuti ; sed hoc vobis 


agendum est, hoo vestram personam de- 
cet, ut eos periculo eripiatis vestris armis 
et opibus studiisque. 

— 11. οὐδὲ μή «οθ preetali οὐ μή ercó", 
nescio, an nunquam inventorus sit eum, 
qui vices ejus obire, ejus partibus defüngi 
haud recuset. 


AD PHILIPPICAM QUARTAM. 


131. 1. xai σασουδαῖα —] Hermogenes 
p. 509. ai ταχεῖαι xal δι᾽ ἐλαχίστου συμαλο- 
xal. olor xal σπουδαῖα voulu — Aristides 
de D. C. p. 310. à δὲ κατὰ «σερίοδον [scil. 


— ἥτις ἐστὶ συντάξει κώλων καὶ κομε-. 


μάτων εἰς διάνοιαν ἀσηρτισμένγη φράσις. οἷον" 
xal σαουδαῖα νομίζων — Schol, Hermog. 
p. 384. ποιότητα πράγματος. οἷον ἐν ἐκείνω" 
καὶ σπουδαῖα v. et paulo post συμπλέξας δέ. 
οἷον" Καὶ cz. v. eto. 

132. 4. μετὰ ταῦτα] nescio, qui fit, ut 
placere nolit. num μόγα φρονῶν. an μεγα- 
λαυχῶν. an μετὰ χαρᾶς. RD μετὰ γαυρότη- 
Toc. an μετὰ τάχους. 

— 7. 7à ἔ,γα) Philippi facinora. 

— ibid. τοὺς λόγους} titulos juris a no- 
bis jactatos. 

— 11. οὐδὲν γὰρ δεῖ —] juvat enim atro- 
citati orationis temperare. quamquam gra- 
vius et vebemeotius vos increpare licebat. 

— 12. τοιγάρτοι διεστηκότων] citat ἢ, ]. 
Stobmus p. 944. 10. 

— 18. οἱ τῶν τυραννίδων xal δυναστειῶν 
ἐπιθυμοῦντες} sintne hzc verba pro epex- 
egesi seu soperenerratione ab ipso ora- 
tore addita, an e scholiis in textum irre- 
pserint, in dubio relinquam. 

133. 1. ἀλλὰ μιανδραγόραν.---Ἴ citat. h. 1. 


Hermog. p. 250. 9. referens ad τὰς τρα- 
χείας͵ ἐννοίας. et Aristides ad τοὺς ἀτόσσους 
εἰκασμοὺς, p. 266. orationem reddentes 
veliementem et concitatam. 

— 11. ἀλλ᾽ iv ὑμῶν ἕκαστος —] cita 
b. 1. Stobeeus p. 246. 26. 

— 14. τὴν αἴσθησιν) scil. τῆς ἀμελείας, 
vel potius τῆς ζημίας. 

— 16. Δορίσκον]. citat h. 1. Harpoer. v. 


Δορίσκος, et versu 26. v. ᾿Αντρᾶνας. 
134. 4. ὅτι οὗ στήσεται) non ideo, quod 


hreo rapiat, a nobis conniventibus prseter- 
visa et dissimulata, insistet, neque mo- 
dum ponet eupiditati sum, universum ge- 
nus homanum vexanti. 

— 22. οἷς γὰρ οὖσιν ὑμετέροις ----Ἴ citat 
h.l. Hermog. p. 179. 3. de ἔχει χρῆσϑαι 
suspicionem jam supra proposui ad p. 70. 
8. Jam succurrit alia planior et mollior ex - 
plicapdi ratio. potest ἔχει geo exponi : 
licet ei per vos iis uti, ἐᾶτε αὑτὸν ταῦτα 
ἔχειν, sinitis eum ista tenere. 

135. ult. τούτων] id est, τῶν ἐνθάδε, po- 
tentiz et opum reip. Athen. redit ad enu- 
merata versu 22. et 23. 

136. 4. ὅτω μὴ «σολεμήσετε λαβεῖν οὐ 
βουλομένων) expunxi ambas particulas in- 
fitiantes. nam hoc hominum foret quseren- 





Ι 





AD PHILIPPICAM QUARTAM. 39 


tium aliquem, in quem arma soa conver- 
tant. 
— 926. “«αεἴῖτε) post πειεῖτε videtur de- 
esse veuivs δὲ τί; ecquid aulem agitis, 
is! qui mores sunt vestri? tam in 
continenti respondens snbjicit: nempe 


— t. ᾿ῥστερίζετε, ἀναλίσκετε) num leg. 
est ὑστερίζετε ἀναλίσκοντες. eme magnos 
facitis sumtus, in cassum tamen effandun- 
tar et sero venitis, opportunitatibus tem- 
porum jam amissis. an transpouenda sunt 
vocabula. ἀναλίσκεκε. ὑστερίζετε. 

— pen. ζητεῖτε) quod omnino expun- 
gendum videtur, uncis inclusi. sententia 
hiec est: cuicunque remp. vestram com- 
miseritis, is vobis parum satisfacit, de eo 
querimini. 

137. 6. τὸ δ᾽. οὐχ οὕτως ἔχε] prava et 
perversa heec. est agendi ralio. subauditur 
τὸ epi τὸ πρᾶν οὕτως ἔχει, ὡς 
ὑμεῖς ὕπο —— res da non hahet, ut 
vos opinramini. 

138. oit. ἀκούμν] nescio, an pone ἐκχούειν 
desint bxo pauca μεδὶ βουλεύεσθαι. ob 

in coptinenti, 

139. 5. wwsiy τοῦτο) post ποιεῖν τοῦτο 
videtur ἐπ᾿ αὑτὸν deesse. 

— 6. Tm Tt λέγη τις] subaudi ἐσιτή- 
ue, vel χρήσιμον, vel tale quid. 

— 1T. διαφίρει) correxi διαφεύγει. ne 
nanc quidem effugit, Β. e. ne nuno quidem 
fieri negatum, neque serum est. 

'O— 21. εἷς] videtur Thracas designare. 

— ult. διοιποῦντος] num διοικήσαντος, ob 
pruemissum πράξαντος. 

140. 5. πότερος prsetoli προτέροις, sub- 
sedi ὃ αὐτῶ. prius nobis, quam sibi, regi 
Persarom. 

— 10. zai 95] przetuli à δὴ, ob consen- 
sum libroram. nam illo non obstante ma- 
lnissem dare ὁ δὲ ζάρξαρος. sic loqui solent 
stomachentes, non à δὴ B. Hsec materialiter 
accipienda sunt, conviciorum exempla, 
455 Athenienses in Philippum jactabaut. 

— 12. τινα] addidi. ubi video aliquem, 
regem Persarum reformidantem, cui sedes 
sunt tam procul a nostris dissitee. 


— 24 τοῦτο] nisi hoc obstaret. 
141. 4. sj] siad proximum φόβον redit, 


mecesse erit, αἱ ad ciJivsobaudialor κακόν. 
* | meia majus aliud malum facile non 

δὰ remp. sip autem, id quod 

probabiles multo est, οὗ ad universam 
pem, de qua agitur, refertur, scil. ad τὸ 
ἀνελεῖν τὰς (λασφημίας xal τὸν φόβον, tum 
ad οὐδὲν sobaudietor ἀγαθόν. Et poste- 
rborem interpretandi modum b. |. solum 


eistibere posse, et de priori cogitare non. 


Bcens, liquet e 
λον Du 
— 11. a aora] Citat h.]. Harpo- 
xS narra ,e eujus interpretatione 
esmetol; legisse nobiscum ἀφ᾽ ἑαυ- 


ex additis, οὐδ᾽ ὅ,τι κανῇ μᾶλ- 
τὴν σόλιν. 


τοῦ, ultro, suo marte, sed ie ἑαυτὸν, in 
semet, in partem susm venientia. 

— 17. «ροσλαμβαγνόντων) scil. τῶν τὰς 
οὐσίας ἐχόντων, quod modo prsecessit. po- 
stulat tamen solita loquendi ratio ἀλλὰ 
πάντων xal προσλαμᾷξαγόγτων. et videtur 
utique πάντων deesse. 

— 19. τούτου] scil. τοῦ U ϑεωρικοῦ - 
βίου. vel τοῦ περιόντος, νοὶ. τοῦ κέρδους, vel 
τοῦ φϑονουμι vid xal ὀνειδιζομένου κέρματος. 

— 24. οὔτ᾽ ἀξιῶ] scil. ἄλλον τινὰ αἰτιᾶ- 
eS αὑτοὺς καὶ φθονεῖν αὐτοῖς ἐπὶ τῇ γεγο- 
νυία βοηϑεία. οἱ nefas arbitror, quemquam 
esse, qui pauperes ob hoo genuy emola- 
menti incuset, iisve invideat. 

— ibid. τὸν iv] dedi me meo sensu τῶν 
iv — regitur hic genitivus ab insequente 
οὐδένα versu 26. 

149. 5. τοὺς σύμπαντας} correxi de 
meo sensu τοὺς πέγητας. comparans inter 
se rem privatam cujusque suam domesti- 
cam cur rep. seu civitale, comparat ju- 
venilem statem domuum privatarum, ot 
valentem viribus, vigentem robore, acrem, 
slrenuam, cum opaolentis civibus, qui am- 
plissimis facultatibus subnixi res ingentes 
peragere, et sumtuosis muniis fungi pos- 
sunt ; senilem contra setatem privatarum 
domuum, ut maroidam, effetam, decre- 
pitam, invalidam, δὶ amnia torpentem, ne 
minimis quidem efficiendis parem, e re 
nostra alendam, quiete et otio recrean- 
dam, comparat cum pauperibus, quibus 
quod in fortunis prorsus nihil est, ideo 
quoque nihil ab iis exigi potest. Ut lo- 
cupletes universse civitatis veluti filii fa- 
milias sunt, itn rursus pauperes civitatis 
communes quidam babendi sunt quasi 
patres familias. 

— 14. τὸ πρᾶγμα) id est, τὴν διανομὴν 
τῶν ϑεωρικῶν. Rursus, ex altera parte, 
paoperilos auctor ego fism, ut rem illam 
de medio tollant, ob quam tortunati jure 
merito distribationem pecuniarum moleste 
ferunt, atque repreheidunt, 

— 16. ὥσπερ ἄρτι] scil. δύζειν, aut égrotoyr, 

— 28. ὅταν τὸ ἀπὸ τῶν vv ἔϑος] visum 
foit vocabula ad lunc modum trajicere: 
ὅταν ἀπὸ τὸν κοινῶν τὸ ἔϑος cum consuetoa- 
dinem, pecunias publicas dirib ndi, et pro 
communibus atque ad omnes pertinentibus 
habendi, usurpandique, a publicis ad pri- 
vatas cujusque suas foriunas transferunt, 
existimantes, eas perinde juris publici 
esse, civium nemini non in eas jus esse, 
dividi eas inter omnes oportere, rapere 
eas atque discerpere nemini non licere. 

— 35. xal μέγαν μὲν óvra—] aut non 
intelligo locum huno, aut sic duco inter- 
pretandum, ut Wolfius fecit; ut hæo sit 
sententia : Paupere causam injustam ad- 
versus locupletem in foro agente, cam 
oralor palam divitis causam adjuvat, ac- 
clamante tota corona, constat tamen testa- 


40 


lis effusis et dinumeratis, divitem, ex 
invidia opum, a judicibus esse conde- 
nmatum, quamvis bona cadsa oitentem ; 
pauperem contra, utat rÉiquissima causa 
gravatum, tamen a judicii iniquitate ab- 
solutum, sorti temriori contra editiorem 
faventium. ad φανερῶς subauditur γιγνημέ- 
»eo, vel συμβαίνοντος. 

143. 10. διορθώσασθαι MJ] Etiam b. 1. 
non satis intelfigo, et saspicor, καί hiare, 
sut superesse e liluris Demosthenis. 


μα : 
Α . ᾽Ἃ. οἷ τάξεως ---- Aristides 
p. 264. σφοδρότης γίνεται, τις προσώποις 
ἐγδόξοις ἐπιτιμᾷ. οἷον" ἐξίστοτε ---. 

144. 6. ὄντων δ᾽, ὦ 1. "AS, —] Citat h.l. 
Aristides p. 184. 

— 17. βούλεται] majoris hic feci festi- 
wans &uctoritatem Áugustani, quam vul- 


ξεῖιο ; quod nunc nollem factum. qua de 


civitate insidiator liberfatis Grecs, qoi- 
cunque is identidem est, ita opinetur, ut 
persuasum habeat, eam solam suis machi- 
nationibus obstitqram esse. Ad ἔναγτιω- 
Sfha, subaudi ἑαντῶ. 


— 20. τοῖς be] suspieabar ali- 
quando, leg. esse τοῖς ὅλοις, Titern. minus. 


rebus ompibus pollet, reip. tervos eon- 
tendentibus atque formidandam ad alios 
reddentibus. nuoc vero bil caasee videtur, 
cur vulgatze controversia moveatur. 

— 21. ὑπὲρ τῆς πόλεως} aut tollendus 
est articulos, (et mallem nunc mo in au- 
etoritate Augustaui hio faisse) aüf cdm 
τοιαύτης est mutandes. 

— 924. πράγματα] post πράγματα, quo 
in vocabofo interrogstio desinit, videtur 
3i», quee est responsio, deesse. quo addito, 
bene tum convenit γάρ. 

145. 6. οἰκείως} imo vero ἀνοικείως, vel 
potius οὖκ οἰκείως. quo insequens ἥχισγα 
nielius quadret. animus el non est bene- 
volus erga cunctos Grsecos ; omníom vero 
minime est erga vos. 

— ibid. dy τὶ μὴ νῦν ἐπανορϑωσώμεϑα) 


1.1. REISKE ANNOTATA 


nom leg. est: ἄν τί quà τῶν νῦν [ seid. γιγνο- 
μένων ὑφ᾽ iai nisi non- 
bulla corri 

factifantar. 
FT 20. μεταϑεῖναι!] subaudi el dy μόνων 19 


146. 14. κωλύσειν] pretali πκωλόεν fu 

senti,e p. 103.10. ande locus huc trans- 

atus est. ad quam pagirum a uobis an- 

notutorarm huo a lectore quoque transferri 

poterit, ut ea repeti h. [. necesse vili sit. 

— pen. λέγειν οἰομένοις] fd. ext, οἰομένοις 
stitmintibus 


ds eorum, quie nunc a nobis 


δεῖν ἑαυτοὺς λέγειν. exi se οροῖ- 
tere dicere. Aliis i libris fuit X. εἶϑι- 


σμένοις. quse lectio item non est conte- 
mnenda. 

147. 4. cix ἔσεσθαι} prsetufi οὐκέτ᾽ ἔσε- 
σϑαι. non amplias in posterum, ut δας 
fuisset, copiam fore. 

— δ. τούτων] soil. τῶν οἱομένων, δεῖν 
ἑαυτοὺς τὰ βίλνιστα λέγειν ὑπὲρ ὑμῶν. v. 
penult. p. 246. amicos patrise desigtt, 
inimicos Philippi. 

— 7. ev] scil. τῶν πατηγοροίντων. 
v. versa 5. ab bis, qui illos bonos et fragt 
cives, vestri amantes, accusant et inse- 
ctantur. 

— 10. τῶν αἰτιῶν} τῶν αἰτιωμένων. cán - 
sautium, incusantium, querentiam. 

— 17. προσήκει] videri possit ὁμολογέζ, 
vel tale quid deesse. et cur hostis ipse id 
Vitro fateatur. Sed licet vulgatam siia 
quoque ratione vindicare, aiendo, proje- 
ctam et velati suspensam esse i 
tione, sine responsione, quo lector vel 
auditor quisque tacite eam subjiciat. quo 
nil est factu facilius, re ipsa caique Son 
tardiszimo subjioiente, xa) αὑτῶ ἀγνεῖσϑαι, 
vel xal αὑτὸν ταὐτὸ epouiv. 

— 19. οὐ φολεμεῖν] malin οὗ φήσει evAs- 
pti. negabit se bellare. nam at φήσει sub- 
audiatur, nego licere per naturam locí. 

— 920. ἢ .scil. ἔφη πολεμεῖν. 

150. alt. σοὶ μὸν γὰρ ἦν κλέτστη: —] Her- 


φ es 


οὗ ἥ , τῆς ἂν- 
ἔληξεν. p. 255. idem 

dictionem hanc in exemplis» 

enumerat. 


AD ORATIONEM ADVERSUS PHILIPPI 
EPISTOLAM. 


159. 9. ὀῤῥωδεῖν] Citat h. 1. Harpoer. v. 
ὁῤῥωδεῖν. ^ 

153. 7. xal γινώσκεται —] Alexander 
de figuris p. 64. συγωνυμία ἐστὶν, ὅταν τῶ 


ταὺτὸ βουλόμενοι δηλοῦν. ὡς καὶ Δημοσϑίνης" 
καὶ γινώσαέται μὲν ὑπὸ τῶν Τίρινθίων — iere- 
φ«τεύεται δὲ ὑπὸ Θηβαίων. 

— 15. ἱκπείνων] Peloponnesiorua cum 


αφακτῆρι διαφόροις ὀγόμασι, τῇ δυνάμει δὲ τὸ "Thebanis, seu quod idem ext, 'hebénoram 
—* δηλοῦσι χρώμεθα alor, iv μέντοι καὶ cum Peloponnesiis, Coastruo sio : "Ayer 





AD OR. ADVERSUS PHILIPPI EPIST. 


W [id est, διὰ τὸ ἄγοιν, vel £n ἄγοι] τὰς ln 
φταύοται bur) τῶν Θηβαίων Meme Dd em, 
—— «σαραιρούμενες 
φαρᾶσϑια ἀφαιράσθαι). qued Philip- 
pes iegatoe e Peloponneso invitat, etiam 
ex hoo fit Thebanis, quasi hoc 
agat, ut illam quoque societatem Pelopon- 
nesiacem a se abelienet. 

— 20. eS yàp τοῦτ} in Aldina et Fe- 
᾿λοίαβοα est οὐ γὰρ τοῦτο. undo equidem ef. 
fecerim eb yàp οὐδὲ dore. 2» neque enim mi- 
watum est, no hoe 

— 29. εἰσωΐ 5 in Perinthum 


puta. 
— ibid. ἐκασλιορκοϑῆναι) a nobis, Athe- 

niensibes, puta. 

— 36. τῶν TIsgei malim τὸν 

154. 14. erpic ὁ uova nal γεν οί. 
say] querro, nem wp; h. ]. vices gerat 
μετὰ, eoque idem sit sic di- 
etum, afque si diximot ρμιεϑ᾽ ὑπνψίας nal 
convenire quidem ad Pbilip- 


pem copias ejos suxiliares, at animo in- 58. v 


41 


festa, suspicienumque ples. 
26. es edit. τῷ MEm. (no^ ttét 
γῆς 

155. 25. οἱ mi πταίνει focum bueno, sed 
aliter, eitst Ssheca OCóbtrov. 94. tésté 
Sehetto Observ, Hum. p. 214. 

— 926. τοῦτα] que modo de eendesti- 
οἷα adversus Philippum sinultstibus so- 
olorum ,ipsoremqué Maceflonum, tam gre- 
geriorum militum, quam — et amieo- 
rom, neo nen qui meroenario militi pre 
essent, disputevi. v. p. 23. ult. sqq. obi 
locus hic jam preceesit, hio iteratas. 

156. 14. τῶν Φρουγένων) ex hoc apte est 
nom solum τούτου, versu 15. sed etiam wás- 
τῶν τῶν by τῇ M. (ασιλιυσάντων. ab iis, qui 
majores faerest, non bojos Philippi so- 
Ἰαπιιβοᾶο, sed universe, regum quotquot 
in Macedonia unquam foerunt, omnium. 
Nam peulo durior hec videtur constra- 
etio : rre im ἀλλὶ ἀλλὰ 
καὶ παρὰ tárre? τῶγ ἦν M. βασ 
157. 11. ξενοτροφεῖν) Citat h.l. ^Polier τὶ 

v. ξενοτροφεῖν. 


AD EPISTOLAM PHILIPPI. 


159. 2. ] eum dagsrac Sirac? 
— 3. ] vocabula ὅτι τὴν δίκην, αἱ 
ampuianda, uacis inclusi, cum quia ple- 
risque abeunt a codicibns, tum quia sen- 
tentiam intertarbant. videtur olim iis in 
Bbeis, eade. tradita nobis sunt, ita foisse 
; ἐπετιμήσατο ὅ,τι ἣν δίχαιον. non 
—— non animadvertistis, prout jus 
et fas erat. 
φούγων». illec eonfagientes, illuc receptum 


habentes. 

— 84. φαεσθαι | post φαίνεσθαι snbaudi 

ταῦτα, Qasmquem addi utique prsestet. 

160. 9. ἴσται 7 id est, γεγέσε- 
vm vel ὑπόρξιι crap! ὑμῶν καινὸν εἶδος ἀδυιίας, 
euro πρότερον ὑφ ὑμῶν κατ᾽ ἐμοῦ πεῖῖρα- 

. eeqnod exsistere possit no- 

vam isjeriarum genus, bello adeersus me 
palam e vobis declarato, quod a vobia an- 
1e& nosdom foisset exercitatum, paoem 
sublestam mala fide agentibus. 

—5. ὡς ἐμᾶς] ad me, Macedonasque 
meos, 
Nw 8, wslrerrec)] mallem cum articulo 

— 14. bnwoanaxlac] ἐσισυμμαχία ont 
&ades, par faederatorum inter sese obli- 
$225 ad f oresdam in bello matuum anxi- 
lum, οἱ εἰ e. ἃ, Perss ὁ Philippo armis 
appetereatur, necesse Atheniensibus esset 


suecerrere. et rursus, Philippo Athenien- , 


ses aggrodieute, Persse tenerentur Athe- 
βαῖνον opem ferre. Leotio Wolfianee 
τοι, v. 


editionis. τῆς ie ἐμὲ συμμαχίας. commen. 
tom est ipsius Wolfii, anctoritate nulligs 
codicum omnium subnixsm. Est otique 
faeda illins editionis maoula, quod Wol. 
fius, sive ipse, sive operse 208, 
ejus auctoritate gratiave duoli, conjectu- 
ras ejus omnes, tacite, clam, lectoribus 
ignaris, neque admonitis, in textum im- 
miserunt, veluetis probis primigeniisque 
- Lectionibus ejeotis et suppressis. Quod 
est ingens et inexpiabile facinus prorsus 
furiosee arrogantite atque intemperantis. 

— 23. b» ταῖς στήλαις] quibas insculpta 
nimirum erat formula pacis Philippo oam 
Athen. initee, quee stel, alise in confiniis 
agri Attici, alise in finibus Macedonis ὦ. 
xæ erant, quo pacis copclusse conditiones 
nemihem fogerent. 

— 26. τοῖς w. i. — id eat, 
epic τοὺς παρ ἐμοῦ πρεσβευτὰς ἰδίᾳ, οὐ κοινῇ 
xai «πρὸς τοὺς παρ᾽ . privatim erga 
meos legatos, non item publice, seu oom» 
muapiter,etiam erga 388 Atbeniensiam. 

161. 3. ὑφ᾽ ὑμῶν] prspositionem un- 
cis inolusi, verbum ἀσοδείχνυσθαι pro me- 
dio accipiens et interpretans, vos eum oi- 
vem vestrum declarare. vulgatam qui tne- 
bitur, is pro infinitivo passivi babebit. 
quamquam hoo ait orationem oonturbare, 
si tenens eandem constroctiopem, infini- 
livis activee οἱ medise forme φάσκειν, ποι- 
ἤσασϑαι, ἀναιρεῖσϑαι infinit. passivum im- 
misceas, cum consent(aneum sit, omoia illa 
potius media esse. 

6 


42 


— 6. αἱρεῖσθαι) deligere, pre- 
ferre bellum, melius hic conveniat, an ὧν- 
aupiieÓai, suscipere, quaerant alii. 

— 16. εἰ δὲ τοῖς μὲν----Ἴ Citat h.]. vetus 
Lexicon in Montfauc. Bibl. Coisl. p. 496. 

162. 8. οὐδὲν] οὐδενὶ (in detivo) malim. 
nam ἐπισκήπτισϑαί τινι usurpatar, non τίς 
queri, expostulare aliqua de re, ut de fa- 
cinore iniquo et injusto, item de testimo- 
nio falso, commentitio, exceptionem im- 
postursee obmovere.. 

— ibid. τὴν δὺ τιμωρίαν) aut deest hic 
verbum accusativum adsciscens, e. o. μέμ- 
φιεσϑε, vel erpopíptrs, exprobratis, caus- 
samibi, profertis per obtrectationem ; gut 
si nibil deest, in locam acousativi sole 
debet dajvus, τῇ δὲ τιμωρίᾳ, scil. ἐπισκή- 

ε. questi nil estis, neque soocen- 
suistis injuriis, quas a Peparethiis tuli ; 
et maltum expostulastis de ponis, quas 
ego ab illis repetii. Et peue consentanea 
bis etiam Wolf in annotationibus et in 
farragine scripta reliquit. 

— ibid. ἀκριβῶς εἰδότες" καίτα,, τὸν νῆσον] 
distinxi et correxi ad huno modam, ἀκρι- 
Bac εἰδότες, ἔτι τὴν ricor — probe tenentes, 
insulam neque iis, neque vobis a me ere- 
ptam esse. 

— $0. γνοὺς ἐγὼ] interpone copulam, 
sive δὲ, sive οὖν. 

163. 9. προβιβήκαμιεν) malim. αγοβεβή- 
κατὶ in secunda persona. nam si crimen 
hoo secum quoque commonicaret, decebat 
eum: non ipjurias solummodo ab Atbenien- 
sibus acceptas commemorare, sed etiam, 
id quod insuper habuit facere, ot rem sibi 
parum decoram, injurias ἃ se rursus Athe- 
niensibas oblatas. 

— 5. χληρούχων] Citat ἢ. 1. Harp crat. 
y. κληροῦχοι. 

— 15. et 19. διωκρίγεσθαι ---- διακριθῆναι 
Citat vetus Lexicon apud Montfauc. B. 
Coisl. p. 496. 

— 40. ἀμφισβητοῦσι) prietoli djdpurCn- 
τοῦμεεν. vocabula τὸν 7. τοῦτον, pari pa- 
eto, non ad boo v. ἀμφ. sed ad διαλύσασθαι 
adstringenda sunt. 

164. 6. ἀντιλαμιβάνειν] correxi dsl. m 
AapsB. semper aliquid lucelli ab impera- 
toribus emungere, sive reis patrocinentur, 
sive ipsi eos iniquis et ementitis crimina- 
tionibus urgeant. . 


— 9. σιηριποιῖσθε) correxi περιποιεῖσθαι, 


I. I. REISKE ANNOTATA ἅς. 


qui ipfiuitivus aptus est e φασὶ versu 3... 
volgata si probatur, aoousativus λοιδοριν- 
μένους oum nominativo foret mutandus. 
atqui sic conversa foret hæo accuvatio ad 
upiversum populum Athen. ad quem vil 
pertinet, sed ad solos oratores Philippo 
infestos. quibuscum Philippus hic non a- 
git, sed do iis ad S. P. Q. A. queritur. 

— 18. τὴν πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν) possit sen- 
teutiam satis commodam ferre, nimirum 
bano: Auctoritate meorum sere meoredi- 
mens, qua vos daoti oredatis ipsis aienti- 
bus, me vobis bene velle. Visum tamen 
fuit, nescio an non satis quidem gravi de 
causa, at non improbabili tamen, ὑμᾶς 
cam ἡμᾶς mutare, at hec exaisteret sen- 
tentia: τὴν ὑμετέραν evpic ἐμὲ εἴνοιαν. ve- 
stram erga me benevolentiam eere meo ab 
ipsis redimens. Utrum preestet io ejas- 
modi causis, neque ciocum interest, neque 
disceptari ab idoneo arbitro potest. 

165. 5. τότε μὲν] non insequente γῦν δὲ, 
prodit defectum, quem Wolfias quoque 
subodoratas videtur. Suspicor, librarium, 
e cujus calamo vulgata manavit, oculo a 
superiori v. πόλιν ad inferius idem voca- 
bulam delapso, interjecta prsetervidisse. 
videantur autem heo ferme deficere:— 
ἔχοντος ἐμοῦ τὴν πόλιν, ἐπὶ τῶ [vel, quod 
idem est, ἐφ᾽ 3] τὰ ἑαυτῶν ἑκάστους ἔχαν. 
γῦν δὲ καὶ τῇ στήλη προσεγγράψαγτες τὴν πό- 
λιν. qui non solum tum temporis, me Am- 
phipolim teoente, pacem mecun) ea lege 
contraxeritis, at, quse quisque com ma- 
xime teneret, ea sibi haberet atque serva- 
ret; sed etiam nunc nomen Ampbipoleos 
insculpseritis tabulis fœderis. ut civitatis 
mecumque vobiscumque fcderste, con- 
ditionibus iisdem, quibus reliquas. 

— 13. wpwapyórrem] subaudi ὑμῶν 


] χειρῶν ἀδίκων. His itaque samtis, vos ini- 


miciliarum ultro fecisse initium, a me nil 
provocatos, tum, hanc maxime ob causam 
impetum ín me fecisse, quod ego ultra, 
quam par esset, cavissem vos lacessere ; 
denique vos nullum ipjuriarum genos, 
quod in potestate vestra sit, reliquum vo- 
bis faciatis ad me vexandum —. 

, c7 15. κακοπκοιούντων) ad. baeo tria parti- 
cipia, * 


geüsrapyórren, οἱ ἐπιτιϑεμένων et 


᾿κακοποιούγτων, addet lector attentos tacita 


cogitationc ὑμῶν. nam ajias preedioata bec 
subjecto carerent. 


I. I. REISKII 
ANNOTATA 
AD ORATIONES CONSULTORIAS 


YEL 


SUASORIAS. 








AD ORATIONEM DE CONTRIBUTIONE. 





Titalus in editione Morellana buic ora- 
tiov! prefizus hio est: δημοσϑένους συμ- 
βευλεντουιὸς ὅτοι ὁ περὶ συντάξεως λόγος. unde 
secundum et terium vocabulum expunxi. 
non enim uoam solummodo cousultoriam, 
vel suasoriam scripsit orator, sed plures. 
neque hæo de contributione sola ex hoo 
genere superest, sed quinque insequentes 
orationes, usque ad illam pro corona, sunt 
suasoriz, vetustisque in libris Demosthe- 
Dis εἱ συμβεουλευτικοὶ appellantur. cojus de 
nomipis convenientia nunc non disputabo. 
σύσταξις universe census omnis est, seu im- 
peratas, seu condictus, sive numarius, sive 
etiam modus opera in corpore prestandee 
in functione munerum pro salute patrie 
obeundorum. Hio loci usurpatur pro pe- 
cunisria contributione, seu censu collati- 
tio, civi cuique pro modo fortunarum in- 
dicto, quw peconia militi consoripto, aut 
cogscribendo, in manus daretur, unde sibi 
vestem, arma, commeatum compararet. 

166. 1. waeórroc] non improbo, suspicor 
unen de ὄντος. de pecunia redondante, 
qus cum redisset reip. post detracta ne- 
oessaria impendia supermanet, 

— 15. τὸ δ᾽ i9« μίγα] post vocabula 
τὸ δ᾽ ἦϑος μέγα, videntur deesse hzo, διὰ τὸ 
βλάξες. at consuetudo est res gravis, ma- 
gs) momenti, serio pensitanda, propter 
noxiam cam ista consuetudine conjunctam. 

— vlt. 5 ἑορτὴ] articulum addidi. non 
enim ledi, seu dies festi, quicunqne, sed 
peculiariter Liberalis, τὰ Διούσια, desi- 
gnantur. 

167. 2. τοὺς λόγους} id est, τὰς πιαραινέ- 
σεις. pe adhortationes quidem, faciendi ea, 
qux praterea fieri par est, meris verbis 
couceptas, neque ultra verba procedentes, 
»ullamqoe vim, nullam necessitatem ad- 
moventes, auribus accipere sustinetis. 

— 4. νομίσητε] id. est, ὕστερον νομ.. post- 
τορύνη) vobis videamini. 

— 14. προσαναλίσκετε) pretuli gagavaA. 
3nsumitis in res frivolas, in nugas. 

— 15. ὑμᾶς} post ὑμᾶς, aut. φημὶ, aut 
χεῖραι, videtur deesse τούτων. 

— 16. στρατιωτικὸν) scil. ἀργύριον. velut 
in mercedem opere militaris, quam cor- 
pore quisque sno in castris praestat. 

— 17. iferac rix) proponit hoc no- 
me», ot, sj placeat, neo male conve- 

mien⸗ pecunia illi, quam auetor est dari 
civibus stipendia emeritis, quibus per 
arlstem venia est muunium castrensium, 


ὑπὲρ τοῦ ἐξετάζειν, pro opera ab ipsis na- 
vanda, ut videant εἰ quaerant, aum ju- 
niores, quorum sors est in castra exeundi, 
aut in urbe vigilias et stationes obeundi, 
fupgantur muniis competentibus; nem 
vices exeuntium in castra et illino in ur- 
bem redeuntium rite alterpent. num, quo- 
rum nomina in codicillis scripta sunt, ut 
actu militantiaum, omnes respse militent, 
an sint, qui gratia, precibus, pecunia sub- 
terfugerint molestiaslaborum oastrepsium, 
domi latitantes; num militaptes idonei 
sint arma ferre, num armis, iisque idoneis 
instructi, aliisque rebus ad agendum sub 

ellibus necessariis. Hæo enim agebant, 

so curabant, de his ad S. P. Q. refere- 
bant sic dicti ἐξετασταὶ, seu exploratores, 
revisores, 

— 90. ἀπὸ τούτων] scil. τῶν χρημάτων. 
ab hao pecunia ocollatitia, ab bao contri- 
butione, quam ut vobis ipsi imponatis, 
auctor ego vobis sum. 

— 23. worvr1]) pretuli κρίνετε, in indi- 
cativo. videtur olim ip libris foisse ad 
bunc modum ἅσσερ wb συμβαίνῃ. τί δὲ 
συμβαίνει ; eoquid autem evenit? Nempe 
(respondet ipse sibi) τοὺς στρατηγοὺς κρί- 
vtri, imperatores vestros, e castris revo- 
oatos, successoribuy ante tempus missis, 
aut expeditione finita, domum reversos, 
ad judicinm vocatis. 

— 24. ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος τὸν δεῖνα) locum 
bunc citat Thomas M. v. ὁ δεῖνα. p. 644. 

168. 6. παρουσίαν] Citat h. I. Harpoora- 
tion: sed is aut errore oculi memorimve 
deceptus “παρουσίαν cum περιουσίαν com- 
miscuit, aut alias locum secius interpre- 
tatus est. de quo jam Valesius suspicatus 
est. 

— 11. οὗτος] addidi. ἄλλος ἂν ἣν λόγος 
οὗτος nignificat boc: adversariorum oratio, 
bortantium vos, desidim indulgere, nil 
agere, otiari, esaet tum alia fatura, quam 
nuno ext. Foret tum baud cuptemoenda, 
rebus aliter sese habentibus, jam vere, 
rebus sic se habentibus, ut reapse liabent, 
oratio istrec levis et explodenda est. 

— 13. ἐποπτεύουσαν) prætuli isoarzev- 
σουσαν (in futuro) inspecturam, b. e. gu- 
bernaturam. licet quoque ἐφοδεύσουσαν pro- 
bare. partes veluti circitorum aocturas 
copias, obituras vigilias omnes. 

— 15. ἐρημίας} in solitudine, ulpote a 
vobis, qui socii eorum vuliis habori, de- 
seri, Dorville ad Chariton. p. 348. le- 


46 -. 


oljonem ὑρεμίας preefert, quee etiam in 
libris reperitur. Uti cuique suo sensu 
licet. Vulgatam 'equidem cur asperner, 
causam nullam video. 

— 19. τῆς προκιρόσεως} subaudi αὐτῶν. 
illam ipsam cb metam, ad quam princi- 
patus paucorum contendunt. 

— 929. Tiv αὐτὴν] post τὴν αὑτὴν videtur 
πάγτων deesse, id est, πάντας δεῖν κατὰ 
σύνταξιν λαμβάνειν τε τὰ προσήκοντα, καὶ 
αὖ “πάλιν ποιεῖν τὰ προσήκοντα. omues opor. 
tere, pro rata quemque, convenientia pehsa 
et mercedum aufferre, et operarum cop- 
ferre. ex condicto, seu formula, normave 
imperata, et publico consenso probata. 

— 924. xal πρότερον) Philippica prima 

uta. 

i — 25. xal εὐπορία) poue xa? videtur co- 
lon deesse ad hanc ferme sententiam: 
xal πάντα τὰ δίοντα iy καιρῶ xal μετὰ ja- 
στώγης (vel ταχέως καὶ ῥαδίως) γενήσεται. 
tum non solam agenda omnia tempori et 
per otium (oeleriter atque faciliter) agen- 
tur, sed etiam communis ad siogulos 
quosque accedet opulentis. Sic membre 
secum bene respondebunt. nam in if» 
ἐστὶ desinit protasis. docui, taxari, cen- 
seri (vulgo quotisari) si vos patiamini — 
tum non solum agenda omnia. nam ὡς 
versu 24. wquipollet τῶ ὅτι, quod, et d» 
sequipollet h. 1. τῶ ἐὰν, si. : 

168. ult. τούτων ἁπάντων] scil. stadium 
principatus et imperii, τοῦ πρωτεύειν xal 
ὁρίζειν τοῖς ἄλλοις τὰ δίκαια (v. versu 12.) 
et quse ex iis apta sunt emolumenta atque 
decora. 

169. 2. τοὺς μὲν] scil. τοὺς ϑύο ὀξολούς. 
binos illos obolos, in quos tota civitas fa- 
riosa cum contentione fertur, neque nuno 
sant plas, neque in seternum fient anquam 
plus, quam bini oboli. hoc est vile, con- 
temnendum, pudendum lucellum, de quo 
non nisi meudicissimi quique inler se 
contendant. 

— 3. τὰ i ἄλλα —] qne autem. adhuc 
alia agenda et prsestanda et providenda 
tam aiebam, cum negarem me intercedere, 
quominus sportulam binorom obolorum 
ferretis: ex iis emolumenta referetis, 
magui regis opibus equniparanda. Quæ- 
vam illa sant, que orator agi et preestari 
fagitaret? Ipse ip continenti exponit, wó- 
λιν τοσούτους etc. In vulgatis sic circum- 
fertur h.l. τὰ δ᾽ ἄλλα, ἃ μετὰ τούτων, ὧν 
εἶπον. ego vero, videns postremum arti- 
culum, d», orationem perturbare, meo usus 
arbitrio, expunxi, vel, ut, si non verius, 
minore certe cum invidia dicam, auctore 
Wolfo, qui non pauca recte vidit in De- 
" mosthene. 

— 7. τί οὖν, φαίη τις ἂν, ταῦτα νῦν λέγω; 
ὅτι φημὶ δεῖν ὑμᾶς] sie secundum anteces- 
sores meos omnes reddidi. Sed Phryx 
fui, ut ssepe sum, cujus me majorem in 


L I. REISKE ANNOTATA 


modum piget padetque. "Vix asbsolota 
prelo plagula erat, cum in mentem veni- 
ret, sic distinguendum et corrigendum 
esse : τί οὖν, φαίη τις ἂν, ταῦτα νῦν; hic de- 
sibi bypophors, scu ficta nescio cujes 
reprehensio, babitu interrogationis con- 
vestita. Subauditar λέγας. Ecquid au- 
tem tu nunc hzc orepas? (dicat, vel sio 
ocourrat mihi aliquis). respondet orator: 
hzc ille dicit pro sensu suo, et per me 
dicat licet. ἐγὼ δὲ τί; ego vero quid ? soil. 
λέγω, aio, suadeo, inculco. heec est sen- 
tentia per se. pergit: 4u4l δεῖν ὑμᾶς — aio 
nempe vos oportere, Sic fit oratio stre- 
nua, acris, contentiosa, ἐγαγώνιος. Nempe 
non satis tempori incideram in locum, qui 
hujus mes correctionis fundus est, neque 
satis ad eum altenderam, qoi pagine 
proxime 170. versu 13. legitur. 

— 13. ὡς οὕτως ἔχει] idem est ao si di- 
xisset : οὕτω yàp ἔχϑι. nam sio se res babet. 

— 14. καιρὸν) ad καιρὸν adde νῦν tacita 
oogitatione e versu 13. iterandum. nam 
si nuno obsecundetis, arbitrati, rerum ba- 
rum, quarum auetor sum, agendarum 
tempus oportunum cum maxime esse. 

— 18. «vv [enclitice] λέγων] usquam 
locorum temporumve prz se ferens. h. e. 
nescio, quo loco, aut quo tempore. 

— 23. ἐπαινέσας] pretuli bancs. nam 
alias ἐμπλήσας quoque dicendum fuisset 
atque διασύρας. 

170. 6. τὸν ὀπισϑόδομον) citat h. 1. Har- 
poer. v. ὀμισϑόδομος. 

— 15. ὥσπερ ἐκεῖνοι] scil. ἔλεγον. ut illi 
dicebant, qui hunc bominem flagellis cee- 
dendum, torquendum, nocandum clama- 
bant. nisi si ἐκεῖνοι referas ad eos, qui Opi- 
sthodomum expilaraut. quemadmodam illi 
priores digni erant, qui extremo suppli- 
cio tollerentar. subaudi ὥσπερ buie Su- 
γάτου ἅξια . 

— 90. $1] scil. iv τῇ ἐκκλησίᾳ. una si- 
tis in concione. quamquam in dubio re- 
liuquam, sitne potius fix»7t aot συγίητε leg. 
scil. sic τὴν ἐκκλησίαν. 

— 24. 9 νυὶ συμβαίνει) videtur sic leg. 
9 γυνὶ ϑρυλλεῖται, συμβαίγει, id est, τότε 
συμβαίνει τοῦτο, ὃ νῦν θρυλλεῖται. tum con- 
tingit id, quod vulgi sermonibus in triviis 
conteritur, scil. ὁ 35poc καταλύεται, liber- 
tas plebis, et forma gubernalionis popu- 
laris, majastas populi, convellitar. 

171. 1. levi κοινὰ] videtar φυλακτήρια, 
vel tale quid interponendam esse. novi, 
bec judicia jurium civilium vestrorum 
esse munimenta, propugnaoula poblica 
nulli non civium vestroruin communia. 

— 8. τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις «ποιήσει νικᾶν] 
prietuli τοῖς ἐν τοῖς ὅπλοις [subaudi στρε- 
φομεένοις] «οἰήσει [id est, προσποιύσει, era- 
qacxsvácti] τὸ γικᾶν. versantibus in armis 
non consciscet snffraginm [seu suffragan- 
di potestas, seu quicquid per plebiscita 





AD ORAT. DE CONTRIBUTIONE. 


decretum et jussum faerit] victoriam. hoo 
videbstur melius cum insequentibus ὑμοῖν 
φαορασκευάσουσι convenire. nam aiias vul- 
gata b. 1. vitio caret. 

— 10. αὐτὸ τοῦτο ὀρθῶς — 7 num leg. 
est: xa) αὑτὸς [subaudi ἐγὼ], etiam ego 
ipsemet, τοῦτο ὀρθῶς ἔχειν αὑτῷ συνδοκῶ, 
recte eum in hoc opioari, assentior. 

— 192. earrk ἑνὸς τοῦ λέγοντος) legi 
possit πάντως ivi; τοῦ ^. utique, quovis 

o, omnino debet exsuperare videri 
et dignilatem oratoris, quippe 
qui solummodo unus sit bomo privatus. 
Sed causa nil est, cur & ararróg; disceda- 
tur, cajns bsec possit esse sententia: τῶν 
λεγώτωι ixáa rov, ἅτε ἱγὸς ὄντος. dicentium 
uniuscujusque sortem. Haud dissimulabo 
tamen, mihi non displicere hanc senten- 
tiam: varric ἑνὸς, excedere debere unius- 
cwjusque bominis singularis, quisquis is 
est, xai μάλιστα τοῦ λέγοντος, et ioprimis 
oratoris sortem. 

— 15. τιμωμέγων ταύτας λέγει τὰς 

ἔσεις, ἐγὼ διέξειμι) distinxi et correxi 


meotem Wolfii : τιμιμωμένων λέγει, [scil. 
ὑμῖν, ἃ ἐγὼ vOv ὑμῖν εἴρηκα περὶ τοῦ ἀληθινοῦ 


τερίπω τοῦ καταλύεσθαι τὴν δημοκρατίαν) 
quod autem hæe nemo vos docet, que ego 
vos modo docoi, τὰς προφάσεις [subaudi 
τούτιυ) ἐγὼ διέξειμι, causas ejus rei nuno 
coram vobis exsequar. . 

— 17. xal ταύτην τὴν τάξιν] scil. de qua 
modo dicebam, τῶν ὑφ᾽ ὑμῶν τιμωμένων, 
hunc ordisem hominum penes vos hono- 
ratoram. 

— 18. iml τὸ χειροτονεῖσθαι) prsetuli de 
meo sensu, ἐπὶ τῷ x. in dativo. χάρις à 
ἐσὶ τῷ χαρ. est ea gratia activa, ea con- 
tentio alii gratificandi, studium placendi 

penes quem sit potestas tibi hono- 
ἔα, quem ambis, suffragio suo addicen- 
di. Servire huic generi gratise, est, nibil 
mon vesari et observare, nihil non agere, 
quo tw speres foturum, ut proberis iis, 
peses quos sit in comitiis Le magistratom 
eresre; ut nihil audeas neque dicere, 
neque agere, quo meínas opifices tus 
fortume atque amplitudinis offendere. 

— 33. λισιλαίων) dedi de meo ἀπολαύ- 
σιν, ut respondeat insequenti κλυρονομή- 
σειν εἰ Eso, quie tria apta sunt ex ἡγεῖται. 
sperst feturum, ut gloria orbis prsful- 
gens pominisque vestri terrore formidabi- 
his in bestium solo strages edat, sed per 
ipsorum ebsentiam, nemine obstante. 

— 25. fears, ἐστὶ] idem est ao si dixis- 
μοὶ: Done καὶ ὡς ἀληθῶς ὑπάρχει vel συμ- 


— $7, abre] correxi de meo sensn αὖ- 
τία, qued cobseret cum ἕξειν. sese habiturum. 
— ibid. οὕτω zal τοῖς ἐκ τούτων] in lo- 
3* vocabuli τοῖς suffeci τῶν. καδ- 
»ηγνεριένων ἀφολιιῶν. sperat. se par- 
tieipajurum cam aliis requalem portionem, 


47 


ut laborum, ita emolumentorum quoque 
iis e laboribus exsistentium. 

— pen. οἱ δὲ πολιτευόμενοι] opponuntur 
bi supra versu 16. dictis honorum et im- 
periorum candidatis. Alias —e Me 
illos σιερωτηγοὺς, hos ῥήτορας appellat. ῥή- 
rw] ἐγεμὼν, καὶ ὑπὸ τούτω, καὶ οἱ 

μενοι τριαχόσιοι. illi sunt magistratus, 
honoribus fungentes, hi syndici et [οἱ], et 
consiliarii senatus atque plebis in curia 
atque in concionibus. 

— ult. ὑμῖν} correxi de meo judicio 
ἡμῖν, h. e. mibi meique similibus, exiguo 
gregi oratorum vestri studiosorum, suique 
dissimilibus. 

172. 16. τὸν ἡγούμενον ἦν MagaS&m] ron 
improho. recte diclum fateor, neque sine 
exemplo. quod non longe bino occurrit, 
bac ipsa pagina, versu 23. mori loquendi 
tamen convenientius prsepositio omittitor 
in bao formula. quare eam sustuli. 

— 17. οὐκ ἴσα nou obtrectandi, neque 
detrabendi studio sio dicit, sed exagge- 
raudi, subaudi ἀλλὰ “πολλῷ qusifw. non 
dicam paria factis nostrorom imperato- 
rum, sed dicam potius multis etiam modis 
majora. 

— 46. τὴν μόραν] Citat h. Y. Harpocrat. 
V. μόρα. 

173. 1. τούτων] acil. τῶν ἀνδρῶν. 

— B. Πρδίκχαᾳ ] atqui alias Alexandrum 
appellat. : 

— 15. «άσης μείζονα εὐεργισιάς qnod 
jus civitatis Attice nullum emereri pos- 
set quantumvis magnum in remp. colla- 
tum beneficium. 

— 16. ἀνθρώπους οἰκοτρίβων οἰκότριβας, 
τιμὴν] distinxi οἱ ordinavi verba sic : ἀν- 
ϑιώπους οἰκότριξας, homines vernas civitate 
donatis Atlica, οἰκοτρίβων τιμὴν, ὥσπερ 
ἄλλου τοῦ τῶν ἀνίων, λαμβάνοντες, venden- 
tes eam ipsi ao pretio prorsus eodem, quo 
soletis in foro venales vernas emere, vel 
vendere. ita vendeotes jus civitatis ve- 
stre, quasi esset boo jus simile ulli alii 
cuipiam rei in foro vestro venali. 

174. 4. συνήγαγον] alibi maluit ἀνήγαγον 
usurpare. neutrum male, quamquam prius 
vulgatius, posterius videri possit quodam- 
modo exquisitius et convenientius, quia 
ἄγω in arcem comportabantur, 

— 13. ἀπόρους non hoo magis intelligo, 
quam ὡσνοστόλους, quod est in ed. Feli- 
ciani. our Athenienses egenas civitates 
Grecas opibus suis sublevarint, non vi- 
deo. nisi si forte rem sio concipias. oari- 
tates annonarie com sepius inciderent, 
Athenienses civitatibus pauperioribus de 
frumento prospexerunt, aut gratuito do- 
nato, aut vilissimi vendito. 

— 18. ἀλλὰ τί; δεύλεσθε ἐξετάσωμεν) 
preetall ἀλλ᾽, ὅ,τι (ούλεσθε (scil. ἐξονάφεν], 
ἐξετάσωμεν. sed age, examinemus, quam- 
cunque partem valtis. 





48 


— 19. οἰκοδορεήρεατα͵}Ὦ Aristides de D. 
C. καὶ πάλιν ἐν γένει [prsefatus de gene- 


ἣν 
κατ᾽ εἶδος" «“σρυπύλαια ταῦτα, ὁ σαρϑενὼν 
ete. 

— 90. sóAsec] h. l. significat eedifioia 
profana, sive publica, sive privata, cum 
fanis deorum et navalibus, qus» sunt extra 
urbem, opponantur. 

— $3. προπύλαια] Citat b. 1. Harpoor. 
v. σρνπύλαια ταῦτα. et Scholiastes Her- 
mog. p. 400. xarà δὲ ἄλλους xai τὰ δειπτι- 
zà σχήματα ἐναργῆ. οἷον' προπύλαια ταῦτα. 

175. 10. ὑσερηφανωτέρας] Citat h. I. 
Thomas M. v. ὑπερήφανος. 

— 19. abrd] ipsi, ultro, sponte sua, 
pro arbitratu suo. in aliis est οὔτοι. quod 
tantum abest, ut asperner, ut auctor po- 
tius sim utrumque copalandi. ut sit ovre 
αὐτοί. Αἀ μεταδιδῶσι subauditur ὑμεῖν. 

— 25. τὸν ὀργάδα] Citat ἢ. 1. Harpocrat. 


v. ὀργάς. , o 
— pen. τοὺς βουλομένους] scil. βοηθεῖν, 
vel μετέχει τῆς lac." Decreverant 


Athenienses plebiscito, Phliasiis urbe pa- 
tria expulsis succurrere, eosque domum 
reducere, aon permittere sicariis, qui oæ- 
dibus Phliuntem, patriam suam, desolas- 
sent (nam Phliasii ipsi videntur bi faisse, 
per cædes civium ad tyrannidem grass- 
antes), ut impune tantam immanitatem 
diutius exercerent, denique ad expedi- 
tionis hojus societatem Peloponnesioram 


| | 
I. I.REISKE ANNOTATA 


invitare, quotquol cam perücipare vel- 
lent. 


176. 1. τὰ ipya V de) τούτων] prastoli 
τὰ ἔργα δὲ τὰ ἀπὸ τούτων. — Licet, si jova- 
bit, ad τούτων signum interrogandi addere, 
ut ipse sese interroget orator, sibique re- 
spendeat. Ateffeotus herum? ab bis pro- 
fecta 1 scil. «εὖ ἐστι. nbi sunt? Respondet 
οὐδαμοῦ. n'asquam locorum. 

— 10. Κυθνίοις] Citat h. 1. Harpocr. v. 
Κύϑνος. Marcellinus ad Hermogenem p. 
$16. ἰστέον δὲ κἀκεῖνο arte]. τοῦ ἐνδόξου, δεὶ 
τῆς φοιίότητος μάλιστα τῆς τῶν ἃ 
ἤρτηται. διὸ xai erri μὲ «λήστιν, «τοτὲ V 
ἐλαχίστων ““αρίξεται τῷ λέγοντι χορηγίαν. οὗ 
γὰρ ὁμοίως ὁ «᾿αρ᾿ ᾿Αϑηναίοις τε καὶ Λαχεδαι- 
μινίως λέγων, καὶ “αρὰ Μεγαρεῦσι καὶ Σιψνίοις. 
ἀλλὰ παρ᾿ ᾿Αθηγαίοις μὲν xal Λακεδαιμονίοις, 
ἅτε τῆς ποιόγητος τῶν «ροσώπων στοχαζόμιε: 
γος, srAtio-TWYy τὴν x ἕξει, «αρὰ δὲ τοῖς 
ἄλλοις ὀλίγην. τὸ γὰρ Σιφνίων ἦϑες καὶ Μ6γα- 
glo» παρειλήφαμεν ἐκ τῆς ἱστορίας, εὐκλείας 
οὐδένα λόγον «τοιούμενον. 

— 12. τὸ τὴν δύναμιν] Wolf de ano de- 
dit μείζω τὴν ὃ. ad sententiam utique reote. 
sed auctoritati, nom mal illi qnidem, ue- 
quo reousandz, at minds tamen grmvi, 
deerat pondus.- num ab oratore sic profe- 
cium est : φρὸς τὸ τῆς πόλεως ὅνομειι καὶ τὴν 
δύναμιν «v. copias comparare, pares, con- 
sentaneas famre civitatis. 

— 21. e;] de meo addidi. quibus non 
lieet, ipsis, h. e. ultto, sponte sua, volen- 
tibus de rep. decedere. 


AD ORATIONEM DE CLASSIBUS νεῖ, COLLEGIIS. 


178. 1. In Bavarico repeti el μὲν οὖν 
ἑἐναινοῦντες. quod nescio an minus sit da- 
mnandam. quamquam non ideo vulgatam 
exterminandem censeo. fieri potest, ut 
hsec oratio fragmentum, et absolutio seu 
peroratio alterius oujusdam sit. quamquam 
οὖν ne integre quidem orationis principio 
parum convenit. fingi enim potest orator, 
assurgens secundum alium aliosve, sic or- 
diri : vestros itaque majores qui nt — 
unde colligatur, antecessoris, aut apteces- 
sorum orationes in laudibos mejorum ce- 
lebrandis versatas ease. — Aristides de D. 
C. p. 310. locum hunc in exemplum peri- 
odi proponit pluribus e colis compositse. 
Sed fructaosior est alter ejusdem locus p. 
264. σφοδρότοτα δὲ erotic xal ὅταν erpá- 
γματα 8 epícoca ἵνδοδα μὴ ὀκνῆς διαβάλ- 
Amr, οἷον τὸ μὲν ἐπαινεῖν τοὺς π' «,ἄ- 
γμα ἐνδοξότατον ὁ δὲ Δηριοσθέγης «ὥς εὐθὺς 
ἐν ἀρχῇ διέξαλεν ; οἱ μὲν ἐπαινοῦντες —. 

— 6. τοῦ bexsi*] miror iusolentiam di- 
ctionis τοῦ δοκεῖν δόξαν ἐκφέρονται. poterat, 
ni fallor, alterum, sive δοκεῖν, aive δόξαν 
sufficere. ap hiec est sententia, in Latinis 


quidem non intolerabilis: Hano referre 
gloriam, ot vulgas eos babeat in oratoribos 
baud contemnendis. 

— 11. παραδίξασϑαι) correxi παραϑεί- 
ξασϑαι, alii nulli exempla domestica vel 
documenta rerum splendidius atque pree- 
clarius gestarum domi suee nata, proferre, 
vel edere potuerunt. 

— 183. δύνασθαι) uncis inolusi. eonve- 
niret ejus loco melius δεόντως vel ὀρθῶς. 
quomodo mibi videmini reote et qua par 
ost instructi atque parati esse, [subaui 
ἂν οὕτω παρασκευκσϑῆτε, οἷ sio, ut prasciplo, 
instruoti fueritis]. 

— 15. οἱ μέλλοντες] cancallavi. melius 
conveniret οἱ λέγοντες. nos, qui oum plebe 
agere in ooncione solemus, si videamur 
subtiliter dicere, φανοίομεεν Svrec idem est, 
atque οὐ j4óvoy φαγείημεν εἶναι, ἀλλὰ καὶ ὡς 
ἀληϑῶς ὦμεν. neque videamur modo elo- 
quentia pollere, sed reapse quoque pol- 
leamus. Verum abest aliquid, cujus defe- 
ctom egre fero; neque tamen ills elo- 
quemlia nostra ad ouram reip. et ad ss- 
tisfaoiendum ejus necessitatibus oeefe- 








AD OR. DE CLASSIBUS VEL COLLEGIIS. 48 


vatàr; nikilo deo melius resp. vestra ha- 
bebit, 
(o 9$. wee Bari a] Citat h. 1. Ari- 
ntides de D. C. p. 254. ἀξιόπιστον δὲ 
δ τὶ ἂν ἄλλος — ἐναγτιούμενος, σὺ τοῦτο 
αὐτὸν προλαβίστα εἰπεῖν. οἷον ἐν τῷ περὶ Συμ- 
$ pai» διοικεῖτα:, ἐστὶν ὅτι δεῖ ἐναντιω- 
Sie “οἷς ζασιλεῖ mons purs mi συμβουλεύουσιν. 


p 
jut οἷν τῷ κονῷ ἐχϑρῷ καὶ βαρβάρῳ; διὰ 
τοῦτο ἀξιναίστως ue à εἶπεν ἄν τις 
Hed κατὰ βασιλίως, ταῦτ᾽ αὑτὸς 
ἐγὼ νεμείζω κοινὸν ἔχθρὼ ἁπάντων τῶν Ἑλλύνων 
βασιλία. εἶτα ἃ vov αὐτὸς εἰσηγεῖται" οὗ μὲν 
διὰ τοῦτο παραινέσαι μ᾽ ἂν τοῖς ἄλλοις πόλε- 


quo πρὸς αὐτὸν 

179. 14. ἐπισχὼν is, ὧν] particulam ad- 
didi. lectio bene si hsbet, ita est inter- 
prada: ἐπισχὼν ἑαυτὸν àarà τούτων, ἐφ᾽ 

--- 17. καὶ τοῦτον τὸν γοῦν] num leg. καὶ 
φρὸς τούτῳ [vel πρὸς τοῦτο, nam perinde 
est, dummodo neutrum sit,] τὸν γοῦν. men- 
temque habentes huic rei intentam. 

— 91. ie" ἴσης} prætoli ἀπ᾽ ἴσης, scil. 


γνόμες ὁρμωμένοις, vel σκοπουμένοις. Vobis, 


esterisque Grsecis propositas oum sit de 
bello Persico deliberatio, nos ambos video 


son ab iisdem principiis proficisci, neque 

easdem ad metas contendere, sed Græco- 

rem singolos quosque privata sua oom- 

m &eqai, nos contmupem omnium 88- 
lesa spectare. 

— 16. là] id est, ὥστ᾽ ἰᾶσαι. 

— ult. ἐν τῷ πολέμῳ γενησόμεϑα ein ἴσοι 
pratoli ἐν πολέμω γέν. οὖκ ἴσῳ. Bellum 
iaquem, πόλεμος ἴσος, h. 1. videtur non tam 
ἀπηὰ sigsificare, ubi copise ambaram par- 
ὅταν pares aint, quam, quod justitia fun- 
datum, justis do causis susceptum sit. 

180. 5. φαίνηται δὲ δίκαια φρονεῖν ἐπὶ ταύ- 
7» Fai a i prætoli δὲ δίκαια 

scil. τῇ δυνάμει καὶ παρασκευ"] 
$paniy aipuprs, acil. à σόλις. et resp. ita 
45e garst, αἱ inter omne constet, ip tantis 
ceplis, tastoqne apparato, eam tamen *- 
Se. censere, atque postalare. ἐπὶ ταύτῃ 

Sunlqest. quamvis jem conscriptas et in 
perato habeant bas copias, tamen iis nihil 
«maras, si possint sequa impelrare. algov- 
φράνῳ b. T, prr! est atque προαιρουμένη. 

e 34. Tip V ἀγῶνα σὸν ἐπ τοῦ πολίμου) 
Βοῖῖσαι est, quicquid fit, perator, geritur, 
ad juimieitias cum hoste exercendum. ut 
enm Fepinis, igui, ferro desolantar et 

—— ἀγὼν est, certa- 
δα belli, conflictus ille, à quo belli for- 
tene cerietur, b. e. decertitar, penes quem 


Sisteria ie ait, quis imposterum sit domi- 
ENS feturus et leges daturus. momentum 
Mess, -hera. pego, e, qua aut cita mors 
—— —— 


“οὔ Διὸς id est, d 
—— hoo lectorum 


καὶ proculdubio deest exl 


quisque secum. orator antem hand ande- 


bat plane Ργοίοφαί. 

— 11. οἴεσθε post οἴεσθε τοῦτο 

- a peratisne vos 
ea Griecis esse persuasuros ? 

— ibid. oix οἴομια.7 particulam infitian- 
tem de meo addidi. mihi vero non viden- 
tur vestri legati hoo effecturi, ut Grsecis 
istseo persaadeant. 

— 12. ἀλλ᾽ ciere μείζων] comminiscere 
tibi, oratorem bac brevitate, que con» 
tentioni debetur, hoc voluisse dicere, 
quod his ferme verbis dixisset, si voluisset 
latius et plenius loqui: ἐλλὰ yàp πεισάν- 
Tw? yb [id est, πεισάτωσαν) οἱ ὑμέτερα 
s ταῦτα τοὺς Ἕλληνας. — Sed fao 16» 
gatos vestros fidem penes Grsecos inve- 
nire. quid tum? ἀλλ᾽ οὕπω μείζων — at 
nondum obruit bic a rege Persarum metus 
vehementiam simultatis, qua et in vos, et 
in sese mutuo Greci exurserunt, h. e. 
semper tamen pergunt vos acrius odisse, 
juam regis Persarum insidias reformi- 


— 15. οόμεϑα ὑμεῖς πράττανε) prm- 
tali, partim de meo senso, οἰόμεδ ἡμεῖς 
(in prima persona), σράττοται (in passivo), 
hsec ubi fiant, vel eveniant, quee nuno sus- 
picamur. posterius hoe, passivum, jadis 
oium meum, prius, ἡμεῖς, codices a 
strabant. 

— 17. iemíac] post ἱππέας, eut certe 
bac in regione, deesse videtur i*áeyorrac. 

— 19. δεύσεται] δὰ δεήσεται su adi, 
vel adde potius, σωθῆναι, soil. ὑφ᾽ ὑμῶν: 
orabit, αἱ vos se velitis salvam et sospi- 
tem conservare. 

— 91. τὸ δεῖσθαι) subaudi ὑμᾶς τῶν 
EAM. vobis ope Greecorum opus esse, 
eamque vos implorare, 

— 23. δεομένους σώζειν] duo hsec adi- 
piscemini, ut et sospitatores aique vin- 
dices fiatis eorum, qui tum ad totelam 
vestram perfagient, rogantes a vobis pro» 
tegi el conservari, et ut certi sitis, hoo 
eventurum esse, ul Greci omnes, ultro, 
ipsismet auctoribus atque impulsoribgs, 
ad vos confluant, vobisque adjungi stu- 
deant. 

— 27. sipiiy] non satis placet. num 

ὑρύνειν, dilatare, diduoere? an ágé (in 
—* 2. verhi αἴρειν tollere)? sed mallem 
potius », conserere. 

182. 3. οὕτω διαχεῖσθαι τὰς γνώμας ὑμᾶς] 
locum bunc citat Dionys. HA T T. I. P» 
610. ut et paulo superiorem p. 181. 22. 

— 12. Téic διακοσίους nal χιλίους] sub- 
audi τιώτας. Negat orator se in nu- 
mero militum esse quicquam novaturum, 
revera se illi vetusto numero 1200 capi- 
tum acquiescere ; sed hoc studere et qum- 
rere, ut ille numerua plenus sit, eique ni- 
bil desit. Hucusque quidem jn ajasses 
connomeratos esse millenos dacentepos 
x 


δ0 


homines, arma gestures, quia vero illum 
in numerum incurrerint multi, qnibus, sive 
per sexum sive per setatis teneritudinem, 
sive per corporis imbecillitatem aut de- 
bilitatem (ut ocecitatem, claudicationem, 
et similia vitia,) sive per fortaparum exi- 
guitatem, sive ob absentiam ab urbo, sive 
aliis de oaosis sonticis, negatum esset ar- 
ma gerere; eo factum esse, ot numerus 
ille nunquam plenus esset, sed ut vix se- 
ptingenti, aut octingenti essent. Quo ita- 
que nameraus ille MCC. semper certissime 
plenus esset, suctorem se fert orator, ut, ὅτι 
verbotenus, in classem quamque bina mil- 
lia capitum connumerentar. Nam si ab 
bis MM. deinceps deducantur omnes illi, 
quibus cause legitime veniam militis 
dent, tamen certo certius, illis deductis, 
reliquos manere MCC. sut plures etiam. 
— 15. τῶν ἐπικλήρων} scil. cwgadrerr. 
(non παρθένων) quis ad imsequentia ad- 
jectiva omnia subaudiri debet σωμάτων. 
Sed nescio an tum satius sit etiam hoo no- 
men reliquis accommodare, h. e. ἐπικλυ- 
ρικῶν legere. pari modo ὀρφανιπκῶν pretali 
valgaue ὀρφάνων. celebris in scholis gram- 
maticoram b. 1. est. citant eam Harpocr. 
jn πληροῦχοι et κοινωγικά. (v. Vales. p. 111. 
ed. Gron.) et Pollux 8. 134. et 136. in 
ποινόνικὰ χρήματα οἱ κληρουχικὰ xta. 
cur virgines nubiles, cum patrimoniis re- 
liotes, car orbi nondum puberes facti, cur 
cives extra urbem im coloniis agentes, 
fangi in urbe maniis militaribus, et arma 
gerere corporibus suis nequeant, inter- 
prete non eget, per se planum est. at cur 
exemti sint σώματα xovamxà, non perinde 
paret. boo est fratres, pstrimonium reli- 
etum inter se commune habentes, et com- 
muniter administrantes, bsreditate non- 
dum oreta, b. e. in particulas convenientes 
eoncerpía. Causa, si satis acutam cerno, 
hec fuit. Pater adhuc superstes, uni- 
verem rei dominus, si bellica tempora in- 
oidissent, sine recusatione militiam obis- 
set. Jam vero duobns tribusve, eandem 
rem familiarem tuentibus, noe auctiorem 
fectam, quam ante fait, dubitatur, tribosne 
fratribus ona eundum in castra sit, an ani 
solunmodo.  /Equum est utique onum 
militare. Tum vero uter binorum, sut 
eequis ternorum fratrum delegetor ad o- 
peras castrenses? Sorti, aies, permitta- 
tur. Reote ais, veramtamen res molestiis 
et pesoe dixerim ioiquitete να noB caret. ) 
— pen. τῶν σρώτων ἱκατὸν (scil. vaso 
φήννε (soil. ναῦς}} Wolfias hio semet, le- 
eforesque implicuit. Noa preecipitur, ad 
vetustas trecentas naves, quindecim novas 
addi, sed aolummodo de distributione agi- 
tur, et prescipitor, sic mes distribai. De 
prima oentaria naviom suümontor prime 
quinque naves, ot attriboantur primse clas- 
si navium, quarom unaquaque classis de- 


I. I. REISKE ANNOTATA , 


nis quiais navibus cosetat, tum prime 
quinque naves secundsm oenturis attri- 
buantor secundse classi, et primse quiaqae 
waves terti centerim attribwantur tertie 
classi navium denarum quisarum. tum 
rursus, reditu ad principium facto, quar- 
fa, quinta, et sexta, navis prime centuries 
varium atiribuetur classi quarte, et sio 
porro, donec cunctm naves treoents per 
viginti olasses, quarum umequeque XV. 
navibus constat, distributes fuerint. 

"EE 5. τίμημα] Citat h. 1. Harpoor. v. 

ἑξακισχίλια —8 τίμεμα. 

184. 8. φυλὴ μία] post φυλὴ μία videtar 
Ὑμήραρχος εἷς deesse. 

— 20. μέρους} post μέρους deest bud, 

— 21. λόγον Ὁ oy μέλλω λέγειν] prsetuli de 
meo judicio λόγον μέλλων λέγειν. tantundem 
est, «o si dixisset: οἶδα, δτι μέλλω λέγεν 
λόγον παράδοξον. 

— 25. εἶναι γὰρ Φόρον] Citat h. 1. Her- 
mogenes de metbodo, capite sspl τοῦ κατὰ 
wibow σχήμωτος, in fine, p. 416. 

185. 1. ὁρῶτε —] Aristides de D. C. p. 
27 4. rs γίνεται, ὅταν τις δεικτικος 
χεῖται. οὗτος ὦ ἄνδρες, καὶ παλαιός ἐσθ᾽ d 

c, καὶ καλῶς ἔχων: καὶ πάλιν ἵν etn 
λευτριεῖς. ὁρᾶτε ταύτην τὴν “όλιν. ἐν ταύτη 
τηλικαύτη τὸ πλῆθος οὔσηο 

—5. —— preetoli I»ravS(. non hue, 
sed hic loci. 

— 8. χρησιμῳδεῖεν] dedi de meo, quam- 
quam ab aliis preeitam quodammodo ec, 
μωδοὶ, scil. φοβεῖεν ὑμᾶς. que sant e 


xpo, 
preemissis tacite iteranda. 


— ibid. οὐκ ἂν εἰσενέγκαιεν, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἂν 
δείξαιεν, οὐδ᾽ ἂν ὁμολογήσαιεν] opera, quam 
bio dedi, vereor ne moltis süpervacapea 
videatar. Soilicet ἀλλὰ a priore οὐδ᾽ à» 
avulsum, retraxi ad posterius. non viden- 
tor collaturi ; ne proferent quidem in me- 
diom (ant osteodeat ouiquam, pemiai re- 
serabunt arcam soam nummariam, nemi. 
nem ad eam adducent), at ne fstebantur 
quidem, sibi in penu esse. ant possit ἀλλὰ 
geminari, ad huno modum : oix ἂν εἶσενό- 
yxaur ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἂν δείξαιδν. Don confereat ; 
ne proferent quidem. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ à» ὁμεολογά- 
eau. quid ἴ quod ne fatebuntar quidem —. 

— 18. τοῦ μηδενὸς) id est, ὃ γέλως sh 

vel ὃ κατεγέλεν ἂν ὑμᾶς οἱ ) quem 

eridiculo sitis foturi, εἰ ὅλου μευδὲν 
συρίζεσϑε. Si prorsus nibil extanderetis. 
nam a mendico nibil exigi, risus id argu- 
mentum nullum est, sed commiserationis. 
Minus autem centenis partibas conferens, 
quam postularetur, & aut exspeotaretor, ri- 
sum ciet, quia plus dare potuisse videtar, 
sed data opera tam parum dedisse, qoo . 
exigentem ledificaretur. 

— 12. εἰσφίρειν] ad i» subanditur, 
quod ad guamplorinos fit infiniti vos, δεῖν. 

— 44. εἰσοίσει] post εἰσοίσειν videtur οὐκ» 
οὖν deesee, conf, v. 21. 


AD OR. ΡῈ GQLASSIBUS VEL COLLEGIIS. δὶ 


186. 6. ἑπωτὸν] Wesseling ad Diodor. 
fie, T. I. p. 413. b. auctor fit, nt διακοσίας 
. ojus lectionis ipse Demosthenes 
is locis factus est. Verum in ejusmodi 
leot, noo fBdes rerum gestarum severe 
ad suctoritates memoriarem eet exigenda, 
sed oratorum, quise sitidentidem, spectan- 
dea imteatio. latererat oratoris, copias 
Atbesiensium navales, que tum fuissent, 
eleveri et unmiuai, Persarum augeri. Nam 
sis comelsdit: Si Athenieusium classis, 
quam cenlom modo navibus conclusa tum 
eret, Xerxis tam numerosam classem vi- 
eit; qnanto credibilius est füturam esse, 
πὲ elassis Atheniensium, quee nuno triplo 
est anetior, claseere Persarum vincat, quse 
nanc est duplo minor, quam olim erat. 

— 15. ἂς κείνας] pretoli αἱ κρῆναι. non 
quo vulgata rationibus lingue Grece ad- 
versetur, Bam convepit et cam usu, ot 
«νύφυπον absolute οἱ impersoseliter usar- 
petur ad sigai$capdum, natara rerom ita 
oomperstum est, et tum recte sequetur 
accesstivas cum jafinitivo, ut fontes et 
petei exsrescant, vel deficiant — voram- 
temen altera lectio iibi tum, nescio qui, 
megis probabeator. 

— 18. ἀκούσετε) oorrexi ἀκούσοται. re- 
dit enim ad regem Persarum. 

187. 1. 0a] si servator, accipi debet 
pro up, vel πἔσαν. contra totam reliquam 
Grsboiam, excepta patria sua. 

— ibid. ἐλϑεῖν] scil, sive συλεριήσοντα, 
sive o3 Aliis in libris est 

. si probatur, tacite iteran- 
dum est μωσϑοφορεῖν e p. 186. 27. 

— 10. à»] de meo addidi, nam habet 
quidem Felicianea hano particulam, non 
temen boc loco, sed alieno, et importuno, 
sie dans : dua κρανάσαντες, ἐκείνου ye «τάλιν 
a» np rre ἦσαν. sententia loci est: No- 
vit se ἃ vobis victum, eoque inferiorem. 
quod εὖ erge ii vos vincerent (si 
anedo Seri bec potest, quamquam non vi- 
detszr pesse) mulio polius vereretur, ae 
meetosuerii in se impetum faciant, locu- 
plotiorem οἱ infirmiorem, et profecto jam- 


dedem eum essent adorti merceparii, si λέγων 


tentem valerent. ant ergo Persa ipsos re- 
fevenidans nil lis utetor, aut nil vobis est 
Get eos zmotuatis, qui ne eum quidem vin- 
eese pessigt, quam vos smpius vicislis. 
189. 4. μοτὸ αὐτῆς, ὄντας v. vr. κρείττους,] 
comma addidi, quod hio quia vi non 
emet, duxi de eo sd monendum, qui 


silas sd ejusmodi asinatias haud soleam de-, 


seendere. "rac appellat Tbebanos, qui 
deem ut Grecie Xerxi olim di- 
eWiar predidisse. — Hos proditores vice- 
TU, qui tom erant, corum adversarii, 
bLapdumonij, Platmenses, nos Atbenien- 
208, nobiscum et eum justo ho- 
—XX Θοἱ ergo Grieci Per- 


P 
-- 


sam tam oum Thebanis stantem vicerunt, 
eundem Persam nunc quoque vipcent, 
quibuscunque tandem sociis fretum. Ar- 
gumentam baud satis stringens. 

— 11. διαφορῶν} correxi διαφόρων. nam 
est s nominativo, non ἡ 3 diseordia, 
sed a nom. τὰ 3 ; das Interesse [the 
interests]. de. quo agitar, vel contenditar, 
quw ie sive obtinere, sive amiltere, ad 
lucrum damnumve, tua moltum interest. . 

— ibid. & à» οὐδὲ καταρώμενος] quee ne 
dintorna quidem sedwlaque meditatione 
excogitasset, si quis iis mala imprecari 
voluisset. 

— 18. ὑμᾶς ἔϑηκα ἐκεῖνον. leri] sarsi 
locam hono sic: ἡμεῖς ἐκεῖνον, ἀδίκηρι᾽ ἂν 
ἔϑυκα. in facinoribus injustis οἱ nefandis 
equidem baud bebeam, ne si vos quidem 
primi injurias ei offeratis. 

— 25. epérrven] preetali πρότταν. Dere- 
«τὸς πράττειν, id esi, ὕποιτος τοῦ πράττειν, 
vel ὅτι πρόττει. 

— 27. «εἰσογται) id est, “σεισθήσονται, 
cum non obsecundabnuat. prestali tamen 
ersicers. 


189. 7. ad 9. εὔχεσθε ad αὑτοῦ] si plena 
est, dura hæo est dictio, sio accipienda, 
tanquam si dixisset: εὔχεσθε δὲ erc: τοῖς 
θεοῖς, «ποιεῖν, ὥστε καταλαμβάγεσθαι αὑτὸν 
ὑπὸ τῆς αὑτῆς παρανοίας, ὑφ᾽ ἧς ἐποίησάν ποτὰ 
τοὺς δὺτοῦ «αρογόνους καταλαμβάγεσϑαι. 
Non enim Persa corripit amentiam, sed 
amentia corripit Persam. 

—- 12. σύνοιδε] subaudi σὺν ἅπασι τεῖς 
ἄλλοις τοῖς τοῦτο εἰδόσι. una com aliis om- 
nibus boc novit, qui idem norunt. constat 
enim inter omnes, 

— 16. ὃ ἀκουσίου] prsetali à κακουσίου, 
id est, à xai ἀκουσίου. qaem Grseci ultre 
volent atque probabunt, aut eliam, si ne- 
cesse sit, quem inviti et coacti tolera. 
bunt. 

— ult. νῦν ἁμαρτόντες] interposui de 
meo ovy. nuno enim si minus erretis, ab 
bis decepti, postmodum iisdem non suo- 
censebilis. 

— 920. μακρὰ λέγειν λίαν] μακρολογίαν 
Aug. primos, ubi S. Fabricius, seu 
potius H. Woléus, adscripsit heo, quee 
non intelligo satis, [F. δαὶ διὰ, aut ριαξρο- 
Aeyén]. videtor ille suspicatus esse, e le- 
ctione Aogustani primi, aut hano effici 
posse lectionem μὴ hà ἐνοχλῖ 
δαὶ istam μὸ μρανρολογῶν ivy Os. sed etiam 
effici poterat ad veatigia literarum pres- 
sí0s μὴ μαχρολογίᾳ λέγων ἐνοχλῶ. quod me- 
scio an a Demosthene sil profectom. non 
quidem eum dedeoet. v illud in &ne ve 
Cis μιακπρολογ. potest e iota natum csse, at 
ssepe usu venit; quod iota cum nos pun- 
clo subscripto exprimamus, ille, quod 
sepe jsm commemoro, semper δὰ latas 
appictum osteudit. 


$3 


1,1. REISKE ANNOTATA 


AD ORATIONEM DE RHODIORUM LIBERTATE. - 


191. 4. i») perspiouitatis ergo consul- 
tem faerit, post δεῖν comma poni, et ad 
$i» sabaudiri aut γίγνεσθαι, ant ποιεῖν. Eo- 
rum, quee ego arbitror fieri oportere, unum 
hoc est, χάριν [id est, τὸ χάριν] ut diis gra- 
tiam referatis —. 

— 5. ipu] premisso δεῖν conveni- 
ret utique melius ἀποδιδόναι. 

— 14. πρυτανεύσας] Citat b. 1. Harpocr. 
v. πρυτανεύοντα, et Scholiastes Aristopba- 
Bis ad Acbarn. versam 60. 

192. 1. μεμερισμεένους] id est, μόρος ὄντας 
τῆς ἐκείνου ἀρχῆς. 

— 4. εἰσεῖν] faoit id in oratione supe- 
riori de collegiis. v. versu 11. 


— 12. παρ᾿ αὐτὸν] non pravum est, at- 


iamen usitatius est sae" αὑτῶ. 

— 23. lyrrw] subaudi τοσούτω. boo mi- 
Bus. ob insequens ὅσω. quamquam additam 
utique planius foret. 

—27. τῶν ὅτων] articulum tolli 
velim. non enim diversa sunt τὼ ysysre- 
μένα et τὰ συγενενοχότα, sed eadem. in me- 
moriam vobis unam aliquid eorum revo- 
cabe, quse facta [cam gesta οἱ peracta es- 
sent, ) vobis profuerunt. 

— ult. 'Aptoflagdayn] Citat bh. 1.*Har- 
poer. v. 'Agiapdárnc. 

193. 4, Κυπροϑέμειδος] Citat b. 1. Har- 
poor. v. Κυπρόϑεμεις. 

— 5. τῷ μὶν] Ariobarzani pota. 

— 6. ual Φολεμήσας [subaudi Cypro- 
themidi] ἠλευθέρωσε] ego vero pro media 
vooe subjeci βιυϑήσας.  Samiis puta. opj- 
tulatus Samiis, eos in libertatem vindi- 
cavit. 

— B. οὐ yàp ὁμοίως —] Citat b. 1. Sto- 
bseus p. 364. 27. 

— 13. αὑτοῖς] preeferam equidem αὑτοὺς 
in accus. ἃ Stobæo traditam. ut alter ac- 
cusativus, τοὺς ἐναντιωθέντας, [subaudi iav- 
τοῖς] indicet agentem, bh. e. a quo injuria 
proveniat, alter, soil. αὐτοὺς, patientem, b. 
e. eum, cni injuria offeratur. quasi si hunc 
ad modum dixiaset : ἡγοῦγται ἑαυτοὺς οὐδὲν 
δικῆσϑαι ὑψὸ τῶγ ἱναντιωθέγτων. 

— 15. ᾿Αφρτεμισία) Citat h. 1. Harpocr. 
v. A . 

— ibid. τῆς ersec [subaudi τῆς &ue- 

] e» ἐπὶ τῶν πρα τούτων 
puta. civitate nostra rebus hisoe, Rhodiis 
nimirum, un p: P». 1 

— 18. wás9" ὅσ᾽ Bop] prietuli ὡς pro 
media vooe. rege —— in "Egypto 
res omnes ex animi sui sententia gerente. 

194. 1. βιηθήσενν) regi Persarum Rho- 
dum oppugnanti. 

— 3. γε] addidi, sers si servatur, co- 
bseret cum ὅ τι quicquid, vel ecquid tan- 
dem, Persarum rex sit. ipstitoturus, pro- 


fecto non ausim affirmare, mo id seire. 
Atticisimus hioc est, sio in planiorem Grss- 
oismum convertendus: οὐκ à» τολρεῶμε: εἰ- 
φεῖν, ὡς οἶδα, 8 τι «οτὲ «σοιήσαι ὁ 

— 7. ἂν ἀντιποιζται] soil. nostra civitas. 

— 18. πρόξενος] soil. εἶμ), o proximo ver- 
su. sed preetali verbum προξενῶ gero perso- 
nam Proxeni, seu procuratoris et advocati 
poblioi universse civitatis Rhodiorum, in 
Urbe, seu Athenis. 

— ult. ταῦτα] servitus puta, quam mi- 
litibus Persicis, vel barbaris, aroi sue in- 
cubantibus, serviunt. 

195. 10. δίκαιον) prretoli de meo seusa 
δίκαιοι, (in nomipat. plur.) quorum ponas 
vos dare negetis par esse. 

— 17. ϑυνηθέγτων) scil. ὑμῶν τε καὶ αὖ» 
"Twy. 

— pen. xal ζητοῦντες] scilicet. ἄνθρωποι. 
bomines quserentes. recte sio habebit vul- 
gata, quia tamen τοῖς insequitur, peene sus- 
picor leg. esse xal οἱ ζητοῦντες. aut alias 
τοῖς sit item tollendum. verum vereor, ne 
Dasutiores seepe nos simus, Græoos indili- 
gentie in dicendo notantes, qui melius 
nossent, quomodo se loqui deceret, quam 
nobis scire datam est. 

196. 4. τι τὴν] interponi velim xal. in 
discrimen venire nostram formam geren- 
dee reip. 

— 6. 


ἴσασι yàe) his subjice tacita cogi- 
tatione, τούτου 


; boo facto, id est, 
καταδουλωθέν. 


— 9. τούτους] alii τοῦτο. nil interest. 
nam ὅθεν, unde, tam ἀφ᾽ d», a quibus, si- 
gaificat, quam a quo, ἀφ᾽ οὗ. 

— 19. τοιοῦτό 71] subaudi καὶ ὑμῖν αὐτοῖς 
evj ais, οἷον τοῖς "Ῥοδίοις ἄρτι συμβίβιφιεν. 
ut nempe in dominatum paucorum ve- 
niatis. 

197. 13. οἱ ji») Argivi quidem, si ex- 
sales vestros Lacedsmoniis deposcenti- 
bos tradidisaent, hoo potuissent excusare. 

— 21. τὴν τε sÓu» Λακεδαιμονίων) de- 
bilitavit utique rex Persarum Lacede- 
monios assiduitate bellorum in Asie, ut 
Thebanis suocumberent. Sed preetuli le- 
ctionem Felicianesm τήν τὸ πόλιν, civitatem 
nostram, Atbenss, δὰ , per 
Lacedsemonios debilitavit, et pene ex- 
4tirpavit. id quod oratoris ratiocipio me- 
lius convenit. 

— 497. οἷς ἂν προέληται] subaudi 6 pree- 
missis ἐχϑρὸς εἶναι. Wolf de suo σολεμεῖν 
addidit, quo nil opus erat. 

198. δ. avrei] illi extranei puta, ἃ qui- 
bus vexamioi. 

— 7T. αὐτὸν οὐ δίκαια ποιοῦντα ) bene habet, 
subauditur 704, quod millies omittitur. 





AD OR.'DE RHODIORUM.EIBERTATE. 83 


— 15. Βυζαντίους ipe] yeietali Βοζάν- 
wt nemo est, qui Bysantinos dehorte- 

ut Seiymbrisnorum agrum finibns 

sgri Byzantini e ecbesdent, (fur Bold io eque 

ur Βυζάντιον, i 

*5* TRMAAE eror, τὰς 

— e ^? bua 

t". τὸ ebur beso duo τορος ia 


esse. 

— 18. οὐδὲ μευσώλου ζῶντος) non laudo 
istam breviloquentiam, tametsi Atticis osi- 
fatum, quippe neque sante rationi, neque 

mori leqwendi aliorum popaleram congrus 
etiem.  Pleuius et planius lecutus esset 
$io: s Ἡεαυσώλου ζῶντος ἦν ὁ τούτων δι- 


δέξας, 

199. 5. μιηδενὸς ἀντιλαμιβανοεμέννο sub- 
&adi ἔξγου, vel τῶν διόντων. verbis modo 
jectare, et pressosstrare, aqu e inculeare, 
item postulare, flagitare, rebus ipsis au- 
tem m) agendorum ad se putare pertinere. 
nulli rei caram ompium, quas eri oporte- 
bet, masum eperamque admovere. 

— 11. ἃς} de meo addidi. quain pacem 


lago tempore post nii contra- 


T. — 
—— imis in ie — 
eedem jare de 
sustuli co- 


— 18. τὰ δίκαια nal φοιεῖν 
palum. coustroctio δο est : ἐσειδὴ oerá,- 
xe ὑμεῖο τὸ ὑγνωκέναι «΄αὐῖν τὰ δίκαια. quán 
édoquidem vobis pon nanc demam que- 
rendum et oomparandurm, sed jam peratum 
et presto est hoc, ut decreveritis justa 
ens rre b. e. jam penes vos est promta vo- 
luntas jus et fas exsequeudi. 

— 25. lera] addidi, . quunquam uti- 
que melius sio videtur legi, si libri dent: 
οὐδὸν ἐμποδὼν αὐτοῖς «τὸς τὸ κυρίους 7. ὧν δ. 

-- 327. τοῖς ἄλλως] subaudi e pru 
missis. Suspicabar aliquando, h. 1. xoig 


— ibid. φρίσεσϑ᾽] prsetuli, quamquam 
Pkec pret interest, φρύσεϑ᾽, id est, vpoœiri. 
400. ΨΥ adc ἄν τι] δὰ ὑμᾶς addi αὑτοὺς 
esset non vi cariturum. - 
— 15. τοῦ Mur 9 ] id est, 
τιμῆς καὶ lfeoríac τοῦ σνυμβ veuc. 
— 97. καϑ' bày —8 pro tertio vo- 
eabnlo dedi 4s. indies magis magisque. 


AD ORATIONEM PRO MEGALOPOLITANIS. 


904. 1. ἀμφότεροι) Citat b. 1. Aristides 
de D. C. p. 264. hoc significat 
Atheniensium eos, quorum alii Arcadibus, 
ali Lecedeemoniis studebent. alterum vero 


ἀμφύτεροι, paolo post insequens versa 5. 
medi ad ad Arcadas ipsos, ipsosque Laceds- 


Aristides p. 854. 
ὡς χαλιὰ 


μένος. παφάδειγμα τας 
υλευτικοῖς. - bà $i ὁρῶ 
—— — và βέλτιστα λέγειν ἐστὶν 
4. - ad ὑμᾶς ἱξαποτῦσαι (versa 30.). 

-- 17. cerei Citat b. ). Tbo- 
was M. v. διαβάλλειν. 

—1$1. βκδομίροι subaudi ἐμὸὺ λέγειν 
ipi, alias admitti potest sine dubitatione 
énwen ex À supplementum. 

90$. 19. ) pretuli ἐκείνων. non 
mà ilied improbem, sed qno oopfusio evi- 

lotar oum prsemisso τούτοις, ei quo clarius 
appereret horum differentia.rere; ad The- 
imaes refertar, inciso» ad Lacediemonios, 

“- 40. καί eli κἀμοὶ, et versa 
proximo δ᾽ e ge» valgeri δέ τι. sed ποῦ 
sies hac clausula : alteris officio suo sa- 
Gahwere etudeptibas. 


-— 5, sueraperatapinec] subaudi 


ἁμῖν τότε. adversus eos, [(Lecedsmonios 
puta,] qui tum temporis nobiscum in acie 
Habanf, apud Mantineam adversus 'The- 


banos et Areadas. 
Lacedeemonii. 


— ibid. οἱ 
— 216 à 3] Thebani. 
204. 12. τοῦ μὴ ἐσιτρόσων ἡμᾶς ἀδικῶν 
] süstuli ἡἀρεῶς. initiom pro- 
hibendi Leoedsmonios ab exercitatiome 
injuriarum ; universe, non erga nos so- 
lum, sed quoscunque tandem. . 
— 25. ac] alii dant. βιοθέσαν- 
. perinde est, ob additam ἄν. designat 
Lacodsmonios, a quibus adjotum se iri 
sperabant Athenienses in reouperanda a 
Thebanis Oropo. .Morellisna sic Jocom 
exbibel : γοὺς βοηϑέσοντας ἀμῖν, ἐχϑρὸὺς de^ 
αὑτὸν γῦν κτησόμεϑα. ego vero transposui 
yocabola ed buno modum: τοὺς (ουθέσοντας 
ἂν ἡμῖν ἐπ᾽ αὑτὸν νῦν κτησόμεϑα. 
Greci diount fees τινὲ ἐσί τι, ulicui 
adjutor esse, operam navare, ad id, quod 
quserit, consequendum. — Est ergo septen- 
tia heec : si nuno offendamus eos, per quos 
speremus Oropum recuperare, nobis tum 
fore eorum societate carendam. 
205. 4. τοὺς μὲν] prstali τούτους μεέν. 
Lecedeemonios puta. 
— 40. καὶ ταῦτα πράξομεν) subaudi à 
ἐγὼ κελεύω. et διὸ si sgamus, qua ego 
fieri volo, 








p. 340. 
* a (Dojo 


Alio modo, ad 


εἰργάσατο. δοκοῦσι δέ μοι Λακεδαι- 
δεινῶν ἔγγον ἀνθρώπων ποιεῖν. εἶτα 

γεγνόβεενον ὑπ᾽ αὑτῶν. νυνὶ γὰρ φασὶν ἐκεῖνοι 
δὰ χομίσασθαι. ᾿ 


καὶ 


terpunxi, ν ἴωσιν ἐπὶ Mieter αὗὑτοὶ, 
quo, si ipsi, Lacedsemonii, adversus Mes- 
seniam suscipiant expeditionem, bi omnes 
ipsis sociam prrestent operam. adhuo enu- 
meraverat exempla opere a Lacedsmo- 
niis prestande aliis, ubi servissent, non 
susp cause, sed causis alienis. Jam οἱ 
tempus veniat, quo ipsi quoque suam pro- 
priam cansam exsecutum eant, ἢ. e. Mes- 
senise recaperationem. 

— 18. ὃ δοκῶσιν —] resolves heo in 
istam planiorem, tametsi pinguiorem,Gre- 
cilatem, perspicuitatis gratia: ἢ δεκῶσιν 
ἀχαριστεῖν i» τῷ μὴ ἀποδιδόναι τὴν ὁμεοίαν 
αὑτοῖς χάριν, μετὰ τὸ λαμβάνειν αὑτοὺς 

Lacedsmonios pata] συμψήφους ἑαυτοῖς 
τούτοις, ἃ ἕκαστοι ἔφασαν aai σφῶν αὖ. 
T. 
,— 18. ἐκείνων) redit ad Lacedmmo- 
nios. 

— 26. οὗ yàp ἂν ἡγοῦμαι -] Citat bunc 
locum, sed e memoria, nonnihil aberrante, 
Hermogenes p. 352. oujus heec sunt verba: 
pes — δὲ ἐγδιαθότου λόγου καὶ ὡς 

ὥς ἐμιψύχου. «χαράδειγμα ταύτης. 

' lp tar. οὖ Bela 23i tele. οὐδὲν 

εἰ νεῖν ἀρχόμϑνος τοῦ Abe. καὶ iv τῷ ὑπὲρ 

Μεγαλοπολιτῶν. οὖ γὰρ περὶ τούτων" (sic) 
ἀλλ᾽ ἐάσω τό γ᾽ les S εἰπεῖν μοι. 

207. 10. ταῦτα μέν ἔστι —] verba sio 
aodipienda "iode rer eee lioc 
ordine : ταῦτα t» [seil. ἀγϑρώ 
4τῶν, βουλομένων δεύτερον [id est, —ES 
φοιῦσαι τούτους συμμάχους ἑτέρων. hrec esse 
instituta bominum, conantium iterum, de- 
mue [at jam antea semel fecerant], hos 
Aroadas s societate vestra avertere, eoque 
eogere, ut alios sibi socios queerant ; The- 
banos pata. 

— 11. ea] addidi. coleret eum. $n 


I.I1.RBISKE ANNOTATA. 


versu 13. ira bio loci, mon adjostivum, 
sed adverbiale est, quatenus. 

— ult, συϑόιμην τῶν λεγόντων καὶ τοὺς 
Θηβαίους) correxi de meo sensu : συϑοίμῳ 
τῶνδ᾽ ἰγὼ τῶν καὶ 7. Θ᾿ libenter bos equi- 
dem interrogem, qui par et erga Thebanos 
et erga Lacedemonios prw se ferupt. 
facile ὁ τῶν λεγόντων elliciatur τῶνδ᾽ ἐγὼ 
τῶν, magna literarum ipteroedepnte simi- 
litadine. 

208. 9. jw] imo vero ῥῴδιον, in posi- 
tivo. 

— 11. μέχμ τούτου γε] prestuli μέχρι 
τοῦ γε. Saltim quadamtenus, saltim quo- 
dammodo, ut του sit enoliticam. 

— 16. ἁπλῶς] nescio an convenientius 
situm sit sive post srásÓ' versu 14. sive 
post ἁπάντων ca à à dona 

— ibid. τοῦτο] significat 49 μὴ 
δεῖν κωτοικίζεσθαι etc. Sententia baec eat : 
quod si megemus, oportere urbes illas 
Bœotiæ, Thebanis adeo infestas, ab iisque 
desolstas, rursus restaurari, id quod con- 
tendebant Lacedrmmonii oportere feri, 
erunt statim, qui aos criminentur impe- 
dimento esse, quo minus Thebani depri- 
mantur. Criminationem igitur bano quo 
tollamus, age, restasnranda illa oppida 
esse, assenliamur nos quoque Atheni- 
enses —, 

— 17. 7$] eorrexi τῶ. nam coheret 
cum ἐμεποδὼν εἶναι. 

— 18. τὰς μὲν Θεσνσιὰς ----Ἴ locum buno 
citat Scholiastes Thucydidis p. 7 2. ult. 

— 19. αὐτοῖς} pretuli αὐτοὶ (in nami- 
Dstivo). opponitur enim iosequenti sa 
τοὺς ἄλλους. nosmet ipsi quoque corporibus 
copiisque nostris operam naverus, alios- 
que ad idem faciendum adhortemur. 

— 93. lei τῇ σροφάσει) ob caussatio- 
nem, verendum esse, ne oppida hec Pho- 
cica sinantur in ruinis jacere et perire, si 
Lacedsemoniis obstemus, quominus Me- 
galopolin rapiant. 

- pen. sec ἐκεῖνα} ad reeiaurstionem 
oppidorum Phocidis a Thebanis everso- 
ram. 

- ibid. τούτους} hos Arcadas puta. 

209, 5. αὑτοὺς] addidi, quod item ad 
eosdem Aroadas redit. 

— 10. ὡδί πως iye) subaudi γνώμως, 
δὶ yel maxime, fidem illis babentes, per- 
soadeamus nobis, Arcadas tam simplicis 
esso naturie, tam fraudis vacuse, atque sa 
ferunt, sie tamen arbitror, alioque, sio esse 
agendum nobis, nt una, Arcadasque roge- 
mus,uot stelam tollant eam, qua perscripta 
est formula (cderis atque societalis in 
bellis ab ipsis cum Thebanis oontractes ; 
Lacedzmoniosque rogemus, ut pacatos se 
atque quietos tenere velint. 

—— 36. τούτους αὐτοὺς, μηδὲν} malim sic 
distingui οἱ exarari: τούτους, αὑτοῖς [id 
est, ἑαυτοῖς} μενδὲν ἡγεῦνναι φοδερὰν [subaudi 





AD OR. PRO MEGALOPOLITANIS. 


er εἶναι]. hoc metu sibi carere auta- 
sant, een nil esse, car ipsi propterea me- 
teet, eut hoo sibi non essc formidabile, 
4210. 8. 33») que vis h. l. particule 
ὅδε, woo satis io. Sententia postu- 
lero videtur Jensiv. verápEm δοκεῖν σωθῆναι. 
per vos exiti» e MT 

— 9. συμβεσύμενν 7. x. À.] pro 
eoejenctome xa) soffeci de meo sensa 
iu πατά. id quod exit, exsi- 

Stit e celcelo, si magnitudines discrimi- 
mum ac esloulos et oomparationes inter sae 


POvGoEtaus. 
— 10. urrwryzórrR] idem est acsi 


δῦ 


dixisset: μονωεγκόντος πὸ τῶν Aenáders (in 
quibus atramvis in partem eventura modo 
proposuimus] ἐπὶ τοὺς Θυδαίους, καὶ ἐπὶ robe 

, σποσῶμεν an]. τούνων. etiam 
ín his. 

— 17. τῶνδε, καὶ δι᾽ ἐμᾶς} dedi de meo 
τῶνδε, τῶν καὶ δι᾽ ὑμᾶς. etiam bis federi 
nostro aggregatis, quippe qui per nos ser- 
vati essent. postremis bis inest causa, cur 
Arcades ad fedus Atheniensium acoes- 
sissent. 

8. ὥστα «ravra —] loci 
bujus sententiam retulit adumbratam, non 
verba recitavit, Hermogenes p. 90. 


AD ORAT. DE FCEDERE CUM ALEXANDRO. 


Thomas M. v. ἐτυσδόχομοαι. 

219. 7. ἢ spento] Sententia videtur 
potios ὃ «à σριελόμενοι flagitare, aut, non 
peetendeates jos οἱ (as rebus ompibus an- 
teferse [sed sepe quoque emolumentum 


sequi, adm postposere], ati- 
mind jum eo) Q expedit, sine cujus- - 
qmm Ubi eoim semel 


iier omnes comstiterit, vos commodum 
honestati antebabere, nemo jam mirabitur, 
meque quereiar, vos commoda vestra se- 
- etantes, jus sequam flocci fecisse. 

— 8. ἀνεγαλήτως) sot b. 1. aut alium 
similem, ubi v. ἀνεγκλύτως occurrit, cita- 
vit Pollux 8. 69. 

— 12. ἔξεστιν ἰδεῖν 398] docebo vos bre- 
viter, ut de rebus magnis, h. 6. ea brevi- 
tae, qum locum babet in tanta argumenti 
amplitudine et ubertate, stque gravitate. 
respective breviter, etsi non per se, neque 
destriete, 


— 15. ἐκεγκάζα] post verba εἴ τις dva- 
994i ἂν ἀοεεὶ xa dubio infinitivus 


aut καταδέχεσθαι, recipere, 
sell. Pieistratidas, qui statim in coatineati 
nominentur 


— 18. ápsásarrac ἂν ὑμᾶς} subaudi e 
et (binc incipit alterum 
eskmm hojas periodi], si quis eos per vim 
αἱ violentiam reducere in arbem conetur, 
videmini mihi, raptis armis, nullum non 
disemen toleraturi. 
$0. καὶ τοσούτω μᾶλλον] soilioet 
ves id faotaros, seu nullum ροτὶοῦ- 
jam pro libertate vestra recusaturos esse. 
415, 1. οὗ δὴ Ni] correxi de meo, οὗ 
mon igitur est res atrox et in- 
dips —? 8i quis audest vos quidem ad 
las indigaitates perferendas adigere, ἢ. e. 
insie vobis tyrannum vestrum exsulom 
Veduet vestrisque cervicibus imponsnt ; 
tul ves jd mgerrime ferro; aliis autem 
enia vieta injaría, lente et equo animo 
ves id ferre, aique ignoratione dissima- 


| 


lare, — ot nonno res gravis et foda est, 
esse hio, qui cum nos ad permanendum io 
fide hortontor, tum alíis veniam pactorum 


violandorum dent. 
— T. ἐξουσίαν) Ad ταύτῳ τὰν ἐξουσίαν 
adde tacita cogitatione τοῦ τοὺς ὅρκους ἀνιὼν 


— 29. μηδὲν] videtar tollendum esse. 
apod Messeniam voro aliam osse roi na- 
teram, existimare, difficeltate eadem utrio- 
querem premente. Nefas si non fait, tyran- 
nidem in oppidó exercere, cur tyranni ex 
Antissa et Ereso ejecti sunt ab Alexandro? 
Nefas si est, civitatem Graecam a tyrannis 
opprimi, our Philiade liberi in Messe- 
niam reducti sunt? ΑἹ bi ante fedus 
conditum ibi ? occurrit. —. Num 
Antissani et Eresii minus? i 
cultas utrinque occurrit ; quee docamento 
est iniquitatis, qua Alexander ia tuenda 
pace utitur. vulgatam defendere si juvet, 
dioendum erit, μοδὲν διεφέρειν significare, 
rem esse indifferentem, non magni mo- 
menti, cuojós neque commodum neque 
damaum sit ingens, sive fat, sive omitta- 
tar, eoque repreheusionis vacuam. 

214. 5. ποτ᾽ ἰσχύων] brevius sic dictam 
est, quod plenius et planius ad huno mo- 
dum dixisset : οὕτως ἰσχύειν, tantmmn valere, 
ὥστε βιάζισϑαι ὑμᾶς, nt cogat nes, nal 
ἄνευ τοῦ δικαίου eto. 

— 6. sui V ἔτ᾽ εἰς ταὐτὸ] dedi de meo 
sensu yw] X οὗ, nunc sutem non — ἢ. e. 
mum putabitis, opportunitstis tantam vim 
boo tempore non esse, quo teinpore ia 
idem concurrunt jos et fas, et opportupi- 
tas, et utilitas nostra. 

$15. 192. ἀτόπου) non memini Griecum 
esse ávowoc μέγας, pro incredibiliter ma- 
gnua. quare μεγάλης notandum duxi, veluti 
tollendum, aut si servetur, legendum arbi- 
. Dam, si bene me- 


est, quam 


56 I.I. REISKE ANNOTATA AD OR. DE ἘΠ. &c. 


— 16. palis] malim μοδόνα μευδέν. ba- 
ctenus aio necessitatem in pactis perseve- 
randi inoulcantibus obsecandandom esse, 
quatenus eam urgentes non ecaptiose lo- 
quuptur, boc est non excludunt a cogita- 
fionibos suis eam pactorum clausulam, 
quie vetat ulli injuriam ullam offerri. 

216. 3. σεριορᾷν) subeudi προσιούσας, vel 
lensexspéroc, vel tale quid. redit enim ad 
calamitates. 

— ibid. ἐπέταξεν) pretoli ἐπέταξαν. in 
plureli. ipsi bi, predicatores —— 
pacis. 

— 33. τὰ δὲ ert rroven] poteram τὰ δὲ 
αἰροστάττουσιν emendare. nam sspissime 
in libris πράττειν reperitur, sive perperam, 
sive per compendium librariis usitatum, 
pro προστάττειν exaratum. cujus rei exem- 
pls complura posumodum nobis occurrent. 
Visom tamen b. 1l. foit ταράττουσιν exhi- 
bere, scil. pacem communem. 

— 35. οὕτως) ut ego aio, scil. bos tur- 
batores pacis esse ; has violationes paoto- 
rum, et'armis universse Grescise commu- 
vibus giciscondar 

—— scil. βεβαίαν εἶναι, 
Hoo —* Y Uct». item 
pro vulgari δοκεῖ δίκαια — * dedi δι. 
κεἴ Bbuus ταῦτα γέγν. tequumne videtur 
esse, ista fieri. 

217. 2. πρὸς τοῦτο δὲ διαμαχ.} hoo δὲ 
item addidi, non quo sine eo hiet senten- 
tia ; redundat enim, sed eleganter, et mi- 
rifice adamiatus ost Atticis hio pleonasmus, 
iterans et veluti confirmans premissum 
δὲ, et sequipollens quodammodo Latino in- 
quam. adversus hoc, inquam, dimicantes. 

— 7. μακρὰ} vim hie obtinet vocabuli 
ὀλίγαι. non enim hic de quantitate, sed de 
numero agitur. 

— 10. μηδένα τούτων] nam interponen- 
dum est μευδενός. 

— 26. τηλικοῦτον] sabaudi x 

218. 1. πράττειν] vari, strenui, acres, 
fortes esse, audere, conari. 

— δ. οὐδὲν τῶν] preetuli οὐδὲ τῶν. lui ne 
Vurium quidem urbis debitorum fructum 
percipere aodetis, nedum nt non permissa 
vobis arrogsre audeatis. Ante καὶ in five 
versus preposui ὅ. id quod etiam. 

' — 16. σὺ δίκαιον) αἱ τὸ δίκαιον, pacta con- 
vwnta, cum Macedonibus tueamur modo 
εὖ Jule, non justo, h. e. non eo, qui in 
fornola federis pressoriptas est, nt nempe 


transgredientem capita federis reliqai 
faderati prohibeant; sed alio imiquo, mi 
nempe illis liceat psota violare, nobis 
minos. 

— $21. wpwPoà;] Citst hunc locum 
Harpoor. v. σρζελάς, mam bao ille le- 
otione otitur, egoque volgari «ροσβιλὰς 
eam praetuli. voc. addidi. do- 
neo nobis liceat maris, vel solius [etiam- 
si non una continentis quoque], potiri, 
penes nos erit, preeter illas copias, que 
jam praesto nobis sunt, adhuo alia consmi- 
nisci et comparare munimenta, tuendis 
nostris possessionibus ip terra continente 
peria. 

— 27. τολικοῦτον παρέβη} placeret ma- 
gis τηλικοῦτον ὃν sapin. articulum, tam- 
etsi t&m ponderosum. 

219. 3. ἀλλ᾽ Eri] videtar ἀγανακτητίον, 
aut simile quid interponendum. non est 
beo res parvi fecienda, sed vos decet 
sucocepsere, quod —. 

— δ. καὶ ὅτι οὖκ ἢ ] Sententia 
postalat καὶ [est boo p vestra di- 
gnom iracundia] em 
τούτου μέρους τῶ 


communiter pertinentium attenderunt, pa- 
ri modo, atque aupra commemoratas per- 
tes neglexerunt. 

—- 13. 5») pretoli ποιεῖ, mallem tamen 
in imperfecto deolti. 

— 21. σθαι] correxi ναυπη- 
γέσεσϑαι (in fot. 1. medii) se navigia sau 
hio esse fabricaturos. 

— 922. τῷ σροεημίνω) videntur esse 
delenda, ot perperam e versu 6. iterata. 

— 25. sárre9ty] Citat b. ). Thomas M. 

y. werrex £n. nam bao lectione ille utis 


to. 10. τοὐναντίον] post τοὐφαψτίον est 
lacuna, quz fuit olim eo jn codice, unde 
Demosthenis exemplaria reliqua omnia 
promanarunt, sd nos delata. Quare stul- 
tum sit conjecturam lio exercere velle, 
qui locus bio sit integrandus, qui relia- 
quendus est sinistrse suse sorti. 

— 13. esie ren] refertur δὰ ἀνθρώ 

Hioc desinunt à Συμβουλευτικοί, jam in- 
cipiunt οἱ Δημόσιο, quem titolum orationi 
pro Corona p. $25. prefixi e Bavarico, 
quamqoam hic quidem poblicas non ab. 
hac or. pro Cor. suspicabatur, sed ab ora- 
tione in Androtionem. 


I. I. REISKII 
ANNOTATA 


AD 


ORATIONES PUBLICAS. 


AD ORATIONEM PRO CORONA. 





^ AOrOr] Orstionem hanc Aristides T. 


ἴσχυσεν, ὅστε καὶ ixipsract 
ΤΙ. p. 362. ed. lebb. hoc citat elogio : τὸν τοῦ φολιτείαν, (de) peni [p T. 
ὑμῖν, εἷς b 3 


ὑπὲρ «iic ἀναῤῥάσεως [subaudi τοῦ Στεφάνου 
λίγο. Photius p. b. banc ipsam ird 
κατ᾿ Αἰσχίνου laudat, qui titulus alias valgo 
oratfoni de falsa legatione tribui solet. 
bane p. 801. hanc κατ A orationem 
ab oratione de F. L. planis verbis discer- 
uit. citant hoo procemiom, quod fuit an- 
tiquitati celeberrimum, Hermogen. p. 113. 
283. et p. 344. ubi sic sit: ἅλλ᾽ lem ταῦτα 
μὲν ἁπλῶς κατ᾿ ἀφίλειαν ἠθικά. ἕτερα δὲ 
ταῦτά lerm οἶμαι τὰ «οιοῦντα οἷον 


φόβων εἴεμεν, ly Σιπελικῶ Dor ᾿Αριστοίδου εἰ- 
gu ete. porro Aristopbanis Scholiastes 

mit. p. 762. Tbomas M. v. βούλομαι. 
Aristides de D. C. p. 248. ἀξιοπιστίας δὲ 


aine xal τὸ τοῖς ὅρκοις καὶ ταῖς ἀραῖς 


SoSar dear — καὶ πάλιν' πρῶτον μὲν, ὦ 

"A. “εἷς ϑιᾶς εὔχομαι ---- Scholiastse Her- 
faogesis Aldini p. 72. ἀμέλει ἐν τῷ ὑσσὶρ 
τοῦ Στεφάνου (sio Sopater ait) τὸ μεὲν εἶδος 
δεεαυιπὲν ἰστνιν, $ δ' Ἰδίᾳ “αγεηγυμκὸὺ, lot 
“περὶ εὐνοίας ὁ ἀγών. τινὲς δὴ καὶ συριβουλευτι- 
ἐῶν τὴν ἰδέαν φασί ψ{εῦδες 96. p. 74. Gyria- 
mus ad locum Hermogenis, qui p. 54. ed. 
Crisp. versu 18. legitar, hiec affert: ἐστ 
δεμαίοιντεί [notant oum reprehensionis si- 


tjone τρὲς τῷ χωρίω, ὡς οὗ * 
d yàg πάντωι pude ai 
δι. e * 


d 


ri 
H 


1 
à 
εἶ 
i 
i 
E 


ἢ 


WV μή. Marcellinus 
1. sie dicit : ὁ κατήγορος ἐμποιεῖν 
τὸ πάϑες, ὁ δὲ φούγαν κατασέλ. 
Δηρεεσϑένης. Αἰσχίνου γὰρ διαβαλόν- 


i 
Hi 
ΤῊ 
a 

T 

1 


AIT. 

HY 
dr 

zl 


ΤΟΥ 


Ἣν lav- 
4 
il, οἷος ἐγὼ ποῦ etc. & 


t* ἐχρήσατο xaxec. 


τοῦ καϑόλου appellat. Inter - 
vui οἱ μηδὲν v. 9, velim μηδενὸς ipterponi. 

— 11. τῇ τάξει καὶ τῇ ἀσολογίᾳ] nou 
beo illa exagitata figura hebdiadyo, ne- 
que sequipollet dictioni τῇ τάξει τῆς Àwre- 
λογίας. sed param quid deest. desuot ὥσπερ 
ἐν τῇ a, οὕτω καὶ iv τῇ ἀπολογίᾳ. 
sed etiam, ut in accusatione, ita in defen- 
sione.quoque litigantium! quetnqué eo si- 
nere rerum ordine causam exsequi, quem 
pro arbitrío sno delegerit. Nam si de- 
fensionis solummodo facta hio esset men- 
tio, qui conveniret deinceps ἕκαστος τῶν 
ἀγωνιζομίνωνΣ 

— 13. “ελλὰ μὲν οὖν ---Ἴ Interpretator 
rhetoríco modo ἢ. ]. Aristides de D. C. k 
204. initio capitis περὶ πτριδολῆς, seu. de 
amplificatione. πολλὰ μὲν οὖν ἔγωγε Davr- 
τοῦμαι χατὰ sy τὸν ——— 
τοῦτο ἀόριστον. νῦν pie, ματι 
«“σροσληφϑέν. δύο n. d . "A. καὶ μεγάλα. 
εἶτα ταῦτα xaT εἶδος ἱμέρισεν. ἣν μὲν --- 
ἄχϑεσθαι. ἅπαντα γὰρ ταῦτα ποριβελῆς lel. 
ἡ σρόληψες τοῦ Δορίστου. — τὸ ἐν ἀϑροίσμωτι 
συλλαζεῖν. ---- τὸ κατ᾽ εἶδος μερίσαι ----. 

— 19. lx περιουσίας Laborasse jam ve- 
teres in hojus loci recta perceptione et in- 
terpretatione, constat ex Harpooratione, 
qui in v. prodit interpreta- 
tionem ix πολλοῦ τοῦ «τριόντος sibi magis 
probari, quam eorum, qui v. etpituctiy de 
opulentia scoipiant. Et profecto haud 
leve quoque est hsho dictionem ix σερωυ- 
σίας Latine reddere, sí presse quidem et 
concipne reddere velis, unaque significa- 
tiones, qus in ea insent, adumbre. In- 
sunt autem ei he tres prsecipue notiones, 
quas vernacule mibi liceat primum expri- 
mere, deinde latius Latinis verbis decla- 
rabo. 1.für lieber langer Weile [ for dear 


U tediousness], fallendi otii ergo, quia quod 


agat melius nil est, me vexat. 2. aus blos- 


xal sem Vebermuthe umd Muthuwillen [out of 


mere arrogance and wantosness], ex mero 


60 


fastu, insolentia, protervia, petulantia. 3. 
sed hoo in primis, weil er allemal nichts 
dabey verliehrt, der Austrag der Sache sey 
Jr ihn, wie er auch immer wolle [because 
he loses at all times nothin it, the issue 
of the thing i$ for him ὦ he sóill or 
not], quia, quicunque erit causse exitus, 
sive secundus sibi, sive adversus, res 
suse, Eschinis puta, post causam diotam 
(etiamsi amissam) nihilo meliore loco 
erunt, quam ſuerunt ante causse dictionem. 
Si nibil locretur, nihil tamen rursus mul- 
tabitar. Er «agts verlohrner Weise. ge- 
winnt er, it es desto besser, verliehrt er, so 
ist. er darum micht schlimmer dran,.als 
vorbhin [if he wins, it is the better, if he 
loses, so is he for that reuson not the worie 
off, as before]. Ingenio si natus essem eo, 
ut stadio delectarer, quod ego miserum 
dücens nunquam non refagi, sed alii quam- 
plurimi totas eeates in eo conterunt, ne- 
que satiari possunt, ut similes dictiones 
ex anctoribus in adversaria, aut in com- 
mentarios suos comportent, nullos dubito, 
multo altiorem exstitorum fuisse acer- 
vum locorum ex omni setate et ordine au- 
etorum constructum, ubi dictio ix. περιου- 
σίας occurrit. . Multo plares mibi loci 
similes oocurrerent Grsecos legenti, sed 
transmisi plerosque, cum adversaria ad 
manum non essent, pigeretque quirendo- 
Füm.ergo surgere. Annotavi tamen hos 
prncos, quos bic proponam, unde consta- 
it, hanc dictionem ita esse ἃ vetustis 
usurpatam, ut illaram trium, quas paulo 
aute enumerabam, sigoificationum vestigia 
satis Insignis in iis appareant. non tamen 
omnibus omnino loeis ille tres significa- 
tiones simul insunt, sed alii loco bsec, alii 
alia, quarum quis cuique conveniat, e loci 
oqjusque natura colligendum est. Primus 
gitur esto locus ille, omniam χορυφαιότα- 
τος, fons reliquorum, Thucydidis V. 103. 
ubi preoipit χρῆσϑαι τῇ Ieri ln 
elac. uti quidem spe, verumtamen non ut 
prsesidio palmario, sed ez supervacaneo, ex 
abundanti, velut adminiculo secundario, 
quod non tu quidem asperneris, attamen 
illi minimum omnium triboas. sic ea fidas, 
ut sine ulla fraude tua prorsus sequissimo 
anjmo careas hao ancbora, quia multo pla- 
ribus multoque firmioribus aliis niteris. ut 
si prosper exitus apei tus» respondeat, ]se- 
teris. sin te fallat, nil ideo deteriore loco 
sis. Dio Chrysostomus p. 423. 39. que- 
ritur, Tarsensium quosdam «σολιτεύεσθαι 
ἐκ περιουσίας. remp. attingere obiter, sab- 
secivis horis, fallendi otii ergo, cojus cum 
nonnibil supersit a negotiis domesticis per- 
actis, in curiam, in forum provolant, quod 
melios agant, non habentes. Philostratus 
p. 520. 22. ἐκ σεριουσίας ἐκρώτει τὸν πρε- 


σβρίαν. obtinebat legationem e supera. τὸ 


bundeuüUe, h. €. pon solummodo causam 


I. I. REISKE ANNOTATA 


vincebat, ob quam missus in Urbem fue- 
rat, sed etiam insuper multas impetrabat 
largitiones et gratias, neque rogatas, ne- 
que speratas, item p. 534. 19. Julianus 
jn Misopogone (oitatus a Valesio ad Har- 
poor. p. 46.) ἔστις ἄρχοντα ὕβρισεν, οὗτος 
“ἢ τοὺς κατεπάτησε. 08 
ipsum solummodo magistratum dehone- 
stat, sed insuper quoque leges ipsas pro- 
oulcat. Libenius T. I. p. 714. 10. οἱ ix 
τῷ πελίμῳ͵ χρώμενοι, Sunt, qi 

bella gerunt mera ex libidine et petulan- 
tia, otii fallendi causa, non quo rem suam 
faciant, sed quis uibil amittunt. : Apud 
Hermogenem p. 110. ed. Crisp. caput est 
eid τῶν ἐκ περιουσίας προοιμίων, de prolo- 
quiis uocessoriis, quse veluti mantissse looo 
adduntur, tametsi sine iis quoque oratio 


Sibi constet. 


— 20. ὃ φύσει] correxi de meo sensa ἃ 
(in neutro plorali) €. que natera (non 
i natura.) non enim oobszret ὃ cum 

τερον. aliud, quod. nequaquam. Sed ἕτεριν 
sptum est ex ἐλωττοῦμαι. alterum eorom, 
quibus inferior sum /Eschini, hoo est. tum 
enarrat illud. à in neutro plorali refertur 
ad insequens τούτων τοίνυν versu 23. quss 
natura hominibus omnibus insunt, ut — 
eorum igitur, alterum quidem — alterum 
vero —. — 

— pen. i» δ᾽ ὁ ᾿ ἃ —] Hermogen. P. 
449. à δὲ —z ἐγ τῷ exp Στεφάνου 
μέλλων ἑαυτὸν ἐπταιγεῖν καὶ τὴν ἑαυτοῦ πολι» 
τείαν, «πολλάκις χρῦται τῇ ἀνάγκῃ λέγων" ἐὰν 
δὲ ἐφ᾽ ἃ καὶ πεσσοίηκα —. ien] t 

—.10. τούτων μέγιστόν ἐστι y" , 
ὃν τῶν μεγίστων ἐστίν. . 

— 12. ὁμοίως} non cohseret cam ἀκοῦσαι, 
sed cum ὑμῶν. a vohis cunctis pariter, 
excepto nemine, nobili igoobilive, poten- 
te an infirmo, sene an juvene, peto atque 


ὡς m —— οὖκ ἔστιν οὐδὲ διάξζολος 
Ü . καὶ ἐπὶ τῆς κατηγορίας, ὡς Auja. 
ἐν τῷ περὶ Στεφάνου φοσίν' ὁρῶ γὰρ, ὅτι τὰς 


— 90. παρελθεῖν] Citat b. 1. Harpocr. v. 
iv, interpretans ἀντὶ τοῦ νικῆσαι, 
Simile ductum a oertantibus cursw seu 
equestri, seu curuli, et coptendentibus in- 
ter sese preevertere. 
— 95. μέλλων —] 

al δ᾽ ἐνδοιαστικαὶ i 
μᾶλλον y odio τῇ CagóruT οἷον" μέλλων 

δὲ τοῦτ᾽ ἷ e ds vd] Sy ] 

228. 5. æl sig —] Syrianus p. 
79. ad Hermogen. μάλιστα μὲν οὖν δεῖ περὶ 
vracOm πᾶσαν τὴν δικαιολο- 


δια, ἰ f dea τι κατενσείγει Meis στα ἀρα. 


- 


Hermogenes p. 853. 
bro τὸ 


AD ORATIONEM PRO CORONA. 


ἀνάγον, an τῶν τρῶν μϑϑόδων 2 
τάν τεχρικῶν, αἷς νδίδης αι καὶ 
ὁ Δημεσθίϑης was! αὑτοῦ [hio videtar λα- 


fiv vel tale quid deesse]. "y ἐπὶ τὰ πρά» 
ypera ἀνοίσομεν τὴν αἰτίαν, h iori τὰ πρίσ- 
“πα τὰ ἔξωθεν, 5 τὸ βιαιότερον, ele αὑτὸν 
τὸν ἀντίδικον. ἐπὶ μὲν τὰ πράγμωτα, ὡς ἐν 
τῷ «ril wapserttrÉsiac [hic error est me- 
merise, nam locus legitur i in or. pro corona 
P- 230. 24. ]' ἔστι δ᾽ ἀναγκαῖον, 8. ἀνδρὸς, καὶ 
ἴσως, ὡς κατ᾽ ἐκείνους “τοὺς 
* τὰ “ςάγματα, ὑμᾶς ἀναμνῆσαι, ἵνα 
ὑπάρχοντα καιρὸν ἕκαστα θεωρῆτε. 
ΠΝ τὰ Ἐς πρόσωπα, ὡς ir τῷ xar 
7 λαμβάνω 


stocratem legantur, insequentis certe le- 
guntar in or. pro corona p. 228. 11. ] frs 
— bpan T9; ἔξωθεν λόγοις ἡγμένες, ἀλ- 
λοτριότεραν τῶν ὑπὲρ τῆς γραφῆς ἀκούῃ 
vw [lege μευ}. ἐπὶ δὲ τὼ ἀντίδικον αὑτὸν, 
ἐν τῷ arse τοῦ Στεφάνου" ἀξιῶ δὲ, ὦ 4. Α. 
[P.: 456. 26.] καὶ δέομαι τεῦτο μεμνῆσϑαι 
ἄγῶνα, ὅτι μὴ κα αΥτὸς 
14 τῆς γραφῆς, οὐδ᾽ ἂν * 
. καὶ πάλιν" εἰ μεὲν 

"n" [p- 288. 5.] χατηγόρη. 
* περὶ αὑτοῦ τοῦ προβλή- 
menn problemata obver- 

sl. lege ἐξ βουλεύματος. 
ἐπισημαίνεσθαι 3 
nat μόνον μιᾷ χρῆσθαι τῶν 
βουλομένους τὸ «“αρὰ τὸ κρινό- 
iy, ἀλλὰ καὶ ἰνδείχνυσϑαι, ὅτι διὰ 

"ivo τὰ «αρὰ τὸ πρινόμανον, καὶ εὖ- 

79 κρινόμενον ὅξει. srayra 


iv: 
d 
x 


uir 
ni 


ἦ 


E 
B 
2 


ΠΝ 
& 
d 


— ; 15. εἰ — ἵστα ---Ἰ Aristides p. 248. 
ἀξιονεδτίας y xal ὅταν τις τὰς κρίσεις τῶν 


ταῦτα. διορίντων ἐφ᾽ οἷς ἂν λίγῃ, προσλαμβάνη, 
ὡς καὶ que! ἐκείνοις ὁμολο) τῶν πρα- 
γριότασ, — οἷον" εἰ μεὲν ἴστε με τοιοῦτον" οὗ 
γὰρ ἄλλοθί ποὺ B 


— 16. &) yàe] sentit unusquisque legen- 
tum, biare . sententiam, et saltim tacite 
post ὑτιῶτο subjicienda esse heec. (pam ut 
addantur, necesse non est. neque tam sum 
Mospes in antiquis auctoribus, ut tales 
biatss ratiociniorum mirer, at potius bene 
sibi eenstet, in Ciceronis philosophicis et 
aliis talibus, item oraloribos, 
eas . lia pene paginis occurrere, ubi 
PIDE defectus sarcire debet): 

εἶμι, ῥίδιον ὑμῖν γνῶᾶγαι, vel 
vasfe δὲ ἐμὲ, ὁ pet ur εἰδέναι. facile enim 
vobis est mme nosse, quippe qui totem seta- 
tm meam inter. vos exigerim. 


. ian ne 


61 

ἀφαιρεῖν σοαυτὸν συγγνώμης ἢ φιλανδιυπίας 

οὖς παρ τῶν δικαστῶν. ὡς Pray λέγης" μεδὲ 
φαπὴν ἀνέχεσθε ad καταψηφίσασθε 


n 9n δὴ] addidi. quod b. 1. idem est 
aique 33». a jam nunc. 

$29. 7. τοῦ δὺ παρόντος ----Ἴ refert Her- 
mogenes ἢ. l. ad esgerróruva κατὰ πλῆϑος 
Ρ. 408. übi ajo ait : «λῆϑος δὲ ἐστι «οικίλων 
ὁνομάτων ἰσοτίμων ἐπίχυσις, sic κίνησιν SSoug. 
olor τοῦ δὲ αταρόντος ἀγῶνος ἢ στ αὑτὴ 
ἐχϑροῦ μὲν ἐπήρειαν & ἔχει καὶ ep xal φτρο- 
φ«ηλακισμοὸν καὶ λοιδορίαν ὁμοῦ, καὶ φάντα dus. 
τοιαῦτα, ὅπου xal τὸ «΄λῆθος ἔδειξεν εἰπὼν 

— 8. αὕτη] prætuli αὐτή. ipsum cousi- 


xai lium propositamque, ad quod actor spe- 


ctavit et contendit oausam capessens, 20- 
positis et secretis oriminibus. : 

— 9. ὁμοῦ] damnat itaque Hermogenes 
meam, que mihi visa fuit, emendationem, 
ἐμοῦ sufficientis in locum valgate ὁμοῦ, 
eamqne pro oorruptela proscribit. refra- 
gatorem babeo quoque Augustanum. Ser- 
vandum si sit ὁμοῦ, convenientius, ad 
meum quidem sensum, stet pone. καὶ ad 
huno modum : προπηλακισμὸν, xal Quo πάν- 
τὰ τὰ ποιαῦτα, 

-- 14. οὐδ᾽ malim: ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐν ἐπυρμίας 
τάξει καὶ φϑόνου, id est, μετ "lampac καὶ 
᾿φϑόνου, vel, τρὶς i9 τῆς ἑαυτοῦ 
ἐπσερείας καὶ φϑόνου. quamquam utique par 
est atrocia scelera accusari, neminique via 
-occludenda est ad populum ea delataro, ' 
verumtamen fieri hoc debet honestis de 
cansis, studioque pestem a paíria aver- 
tendi, non autem solummodo ex mera li- 
bidine inimico insultandi et nocendi, at- 


xal que livori tuo satisfaciendi. 


—.19. τἀδικήματα χρῆσϑαι) malim τὰ- 
δικήματα ἔδει χρῆσθαι... . 

— ξ8.. 5 γὰς δήψου Κ. -] Hermogenes 
p- 296. ἡ ἑπαναστροφὴ, τὸ σχῆμα, τῶν καλ- 
MesriCorram γίνεται δὲ, 9 "iy τέλος. τοῦ 
κώλου ἑτέρου ἀρχήν τῆς ποιήσηται. olov οὗ γὰρ 
δήσου Κτησιφῶντα δύναται διώπειν δι’ 
ἐμὲ, ἐμὲ δὲ εἴπερ ἐξελέγχειν ἱνόμεζεν αὑτὸν 
οὐκ ἂν brian. Sopater ad Hermogenem: 
p.128 Δημοσθένης θεία τοὶ μεθέδῳ X/Xfi- 
μένος κἂν τούτω τὸ ἀξίωμα φυλώττει λαμ. 
etos, καὶ τ- ἐξαίμι τὸ φρώημα. ὥσπας ἐν τῷ - 

Στεφάνου τοὺς μὲν α γραφικοὺς M 
)οὺυς τῷ ἀγτιδίκῳ σινέκλεξι μαι abr» ἀσο-. 
—— διὰ τοῦτο ἐφ᾽ ὅσον ν βούλντα, χός 
ear €: ων τῷ “-αραγραφικᾷ" τος δὲ τῆς 


τοῖς «αροῦσι τὴν ἑαυτοῦ ev v 


οὐδὲν ἧττον ἱξαίραν. «ροῦταξε δὲ τὴν ἁσολο- 


γίαν τοῦ «αραγραφιποῦ rv τεχνικῶς, τοῦ 

μὴ δέξαι, ἀσϑενῶς ἔχειν περὶ τὴν ἀπολογίαν, 

ἔσειτα ἐπάγων τὸ «σαραγραφικὸν οὕτω “ως 

λέγει" ἐστὶ δὲ ταυτὶ πάντα μα ec ὑμᾶς 

293. 22.] ἅμα καὶ τοὺς. περεστηκότως 
ἀκροωμένους. bars πρός ys τοῦτεν 


φρόδηυλαι τὰ 
bodies sel iE. πὰ Ἢ t 75 μέταχειί- 





ete τιῦ σορανραφικοῦ μέθοδερ Tous m. ertpl 
δὲ τῦς τάξεως φαρεὸν, ὅτε Δημοσθένες συνιδὼν 
σὴν τοῦ κεφαλαίου Beast, καὶ σρώτεν αὐτῷ 
καὶ μέσεην χώραν ἀπίνειμε καὶ τελευταίαν, καὶ 
vávra ταῦτα ἐν τῷ asp) Στοφάγου . 


Í 

Pty 
ilit 
Han 


3 
H 


ἂν 


ὲ 


i 


e. 
3 
3 


| 
; 
ih: 
Hi 


A 
Σ 
e 
E 
1 

φις-... 


i 


d 
id 


λύει *0 οὗ φ“αρῦν. διὰ δὲ τοῦ τηλι- 
pairs ὅτι 66 μικρὰ ὃ quin διὰ δὲ τοῦ νῦν 
ἐτραγώδεις, τὸ ὅτι οὐκ e, ὃ σεσοίηκας. 
adde reliqua ad finem annotationis, quse 
nuno piget trapecribere. 

— pen. καὶ τιμωρίαι} beec duo voeabula, 
ad exponendum non profecto bic loci fa- 
cillima, omitüt Hermogenes h.]. citans 
p. 278. ad bono modum : εἰσὶ xal 


I. Il. REISKE ANNOTATA 


ciu quà καὶ unde trà ἐπιτίμια, 
Ego ordioem An ; qui 

430. 6. ὑπεκρίνοται onere agit, 
questas ei olim familiaris erat ; h.e. ai. 
enam personam induit, non bona fide, sed 
malas fraude agit. Cltesiphontem accusat, 
quem ledere nullo modo vult; sed per 
atus ejus me petit, quamquam videri vult 
pulles simultates adversus me exercere. 
Citat b. 1. Hermogenes p. 284. 

— B. πως] encliticam, quodemmodo, ex 
Aldina addidi. 

— 34, lor: δ᾽ ἀναγκαῖον ---Ἶ Hermo- 
genes p. 259. xal εἰσὶν ἔννοια: μὲν εἰπρινεῖς 
al καταστατικαὶ «dcus καὶ εἷς ἃ 


corum [nam hic ingreditor Dem. tracia- 
tionem]. Citant Hermegenes p. 281. et 
286. Alexander de figuris p. 54. his ver» 
bis: μετάστασίς ἔστιν, ἔταν piri [i 
audi iaén] μεθιστῶμεν τὴν 

ρὸν ἵξω τοῦ πράγματος ὄντα. ὡς AxporÜime 
τοῦ γὰρ Φωκικοῦ συστάντος φολύμου, οὗ δι lade 
οὗ γὰρ δὴ ἔγωγε ἐπολιτενόμεν πω τότε. Schol. 
abonym. ad Hermog. p. 380. cujus heec 
sunt verba: ἐπσεμιβιλή ἔστιν à μεταξυλιγέα, 
ὅταν μεταξὺ εἴς ἀκολουθίας ἔξωθίν τι ἔπερε» 
BáXAx. οἷον" τοῦ γὰρ Φωκικοῦ ἐντὸς «e- 


λέμου. εἶτα & ἢ 5: οὗ δι᾽ ἐμέ" οὗ yàp 
oA: * φὺ 

ipeyrre λέμου. εἶτα miel 

1. ἦν πρῶ 


ET 
psrrer μὲν ipaa διέκεισϑε. item p. 
392. à δὲ uw bw ἐνίων καλεῖται nal 
ἐσεμβολή. οἷον" ἅπας ὁ τῶν ἀνϑρώσσι βίος 
[p. 774. 5. Demosth.] χαὶ τὰ if$c. καὶ τῷ 


τά. τοῦ γὰρ Φωκριοῦ c. 9. τό γα μὴ τῆς ὑπεστρο- 


φῇς σχῆμα καὶ ὑπέρβατον λίγνται. 

451. 5. ὃ Ππελοκόνησος ἅνασα} Βυ͵α5 
dictiosis ergo citat b. |. Alexander de 
figuris p. 74. 

— 16. ἀτυχές] Citat h. 1. Phabam- 
mon p. 134. ed. Norm. 

439. 5. Tiva] num τινων. 

—1. err] addidi. redit sive ad τῶν 
ἀδικημάτων, sivo ad τῶν ἀδικησάντων. 

— 14. Εὔξαυλος] Citat 8.1. Harpocr. v. 


ἀγῶνες, σικρὰ καὶ μεγάλᾳ ἔχουσαι τὰ ἐπιτί- Εὔβουλος 


μια. qum lectio mtique est planissima. 
potest tamen, ni fallor, hoo quoque mode 
vulgate molliri durities, si legatur t 
wal τιρμεωζίας «ικρὰς (in scousativo) καὶ 
μεγάλα d i τὰ ὑπιτίμια. jadicia habent 
et supplicia acerba, vel pcenas amaras. 

est sententias judicum in causis pro- 
nantiatis consequuntur acerbi oruciatus a 
damnatĩs tolerandi ; manent item judicia, 
sen exitus et finitiones judiciorum molotse 
ingentes a legibus preseri quee mul- 
otæ sunt τὰ ἐπενίμια. Vulgatis in Kbris vo- 
£abola sie interse trajoets jacent: εἰσὶ visos 
φερὶ πάντων καὶ τιμωρίαι καὶ ἀγῶνες καὶ κρί- 


— 920. εἶτα ἃ —] celeberrimus est b. 1. 
in sobolis technicorum. Hermog. p. 179. 
«ὃ κλητικὸν σχῆμα [oratio per vocati vum 

rolata] eruca Tóc μέρος, Aures rpoqis 
—— xal καταφοράν' Sra, d τί ἂν 
εἰσσών σε eic. 

— 91. leco ὅπου — ) Alexander de fi- 
guris p. 54. tertium genus τῆς 
σεως seu translationis facit: ὅτων τὸν ἀντίδι- 
xov εἷς αἰτίαν καθιστῶμεν, ἐξ ὧν αὐτὸς ἡρεῖν 
ἐγκαλεῖ. ὡς eri Aser Sine εἶτα, τί ἂν 
elerév cí τις ϑῶς προσοίσοι, ἐστὶν ὅσου σὺ 
«πρὼν τηλικαύτην —. 

— 22. etf] ite verom est, οἱ aliud 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 68 


esllem vec. ei sufüei queat. πρῆξις, ut 
shes wweltas h. v. netiones (aceam, has 
tees habet ab h.l. on alienas, 1) cellidam, 
vétestam qeamque machinationem, qum 


amicitierum,pertractionem 
eivitatis aloojes tuas im partes, oui per- 
sumam esset, nt sponte se dederet. v.a 
ze ad Polybii p. 135. 21. dieta. 

— 36. εἰ τὸ 1093621] Citat Hermogenes 
p. 981. b. i. hoc pacto, noa param illo ἃ 
vulgeta lectione diserepente » οἱ γὰρ τὸ πῶ» 
λῦσως vip arius guarvà τοῦ none! συνοδρίου τῶν 
᾿ΒΑλέοι ιείσεσϑθαι τὴν spam lerserpáóntn 
ἐγὼ Φιλίνσω. καἰ ergo locum prorsus alium 
im mente habuit Hormogenes, aut 6 mo- 


meri» reoarit . 

239, 5. διαδάλλει) Citat- b. 1. Hermog. 
p. 449. ait. 

c 15. ἐβιυλοίεσθε) Laudatur hoo totum 
eame db Hormogene p. 486. ubi vulgata 
Metio eshsfantissime ubique retinetar. 


394. 9. ἐξελύσωτε] pretoli ἐξελύσασθο p 


ie ibedio. non belli cujusque, sed belli 

sustei, ἃ vobis gereudi, apparatum inter- 
sbrapistis.. . 

3, Térro] id, de quo dixerat p. 233. 

87. ἃς «στον τὸν μιδταξὺ χρόνον ὄγγενέ- 


—— 48. dra τεῦτο.--] lesum h. citat 
Minscianus p. 152. ult. ed. Norm. 
-— .96. δαιῖν ἀβυλοῖν Citat bh. 1, Pollux 


ἜΠΟΣ md τῷ μῶν τῶν" 
e pA ΤῸΝ . 
454: 9. κλίμμα Citat bh. 1. Hermog. 
pe 496. ec de crlicdatione vorboram eub. 
tla, umbra et otio. gràmmaticà digna, 
"PV. $1. impádw] Ciumt Harpoer. v. 
διοροάξωαν. Hormogenes p. 245. rudis τι 
[duram puta asperumque] xa) τὸ «τἰρὰ 
Angpntolbien ῥηϑίν vt ὁμοῦ, καὶ Ld 
abtdi. λίγω τό' εὐ γὰῤ 


ππα, 


9v] aptas est hio ἱπῶπὶ.᾿ 
ἔσει 


utique auctores sunt mufti οἱ boni, et in 
bis Aug. pr.: nolim tamen ideo vuljatam, 
demmare, ewjus que sit Isbes, equidem 
baud intelligo, sive ἀδυνώτων pro mascu« 
limo, sive pro neutro accipiatur. dixerat 
medo ἀξδύνωτόν τι. sunt ergo plura ἀδύνατα, 
querum de singulis quibasque jadicare, 
otique est τῶν á*wázey indicare. 
Peri modo p. 262. 23. legitar: «eoa δὴ 
σὰ ἀδύνατα συνέβαινεν. Sapt mtem τὰ ἀδύ- 
verra cause improvise, sot humane volun- 
teti non obnoxim, ocoptis suis peragendis, 
aut muniis obeandis íntereedebtes. bre- 
viter, excusationes legitimm et hónestes. 
Possit σερὶ τοῦ ἀδυνάφου etiam ἐκ genere 
masculino acceptum sio reddi : de &o, qui 
invalidus, impar gerendo muneri sit, peb 
ne sit. 8 à bui. τῶν ϑασλων com- 
merorstur, quia alius adhuc strategus erat 
ὁ ἐσὶ τῆς ϑιοιπόσοως. preetor illo oastrensis 
erat, in οδυεὶ militaribus. bio pretor 
714. ἐγμμμετὼς σῦς βωλβε] ΟἹ 

-- 14. e τῆς tat 
b. 1. Harpocr. Ye , ede 80.» 
natus nominatur, quis popalo quoque suus 
eret. ' ᾿ 

“» 91. ἐωυγγείλαθ᾽ prestuli ἐνηγγέόλλεϑ᾽ 
in imperfecto, quia tempus idem modo 
recessit. Sed αὖ τὸν leo riy servavi, 
tametsi Marklandi conjecturam αὐτὴν τὴν 
ἐπιστολὴν ab Aug..coufirmatan reperirem. 
imm vulgata bene babet. αὖ h. ]. est etiam, 
ez altera parte, contra. ut auctoritatem 
Callistbenais modo recitasti, scribe, ita 
jam Philippi qwoque literas recita. Est 
etiam αὖ pene idem atque wrrà ταῦτα. et 
ssepe ista αὖ, μϑτὰ τεῦτα, ut finitima inter 
se atque consentanes, copulantur. " 

8.59. 4. μὴ e9xiw] interposui leí. plus, 
quam par est, vel expedit. nam idem est 
atque si dixisset : lvl. enu, à προσήκει, 
vel à συμφέρει. 
; 86. ὁμοίως} Spec Marklandi blandi- 
tur quidemr prima speoie, verumtamen 
vulgata nihilomieus bene babet, et eodem 


Su; tendit. páce:mecum. coutraota, oopiis in- 


festis contre me in. sciem eduetis proce- 
dítis, et dastra mea, quoquo eunt, vestris 
e regione prosequimini, no& secius, atque 
faciebatis bella sperta mecum gerentes. 
similis est locus p. 265. 18.:ubi miror 
Merklandum non item ójewg suasisse,— Ἂ" 
— 10. ἀκούοτε, ὡς σαφῶς —] Maroelli- 
nus ad Hermog. p. $19. εἰ δὲ ul" αὔτη ὃ 
ἐξέτασις ἐμῖν συμβάλῳται, b τῆς διανοίας, 
"dii porri ; ὁ Δημιοσθέγη 
, Y A e 
—— — 7 
ἐσιστολὴν kon" ἀκούσιντε, ὦ ἄνδρος, ὧς σαφῶς 
oliolitstes anony- 
mus ad Hermog. p; 402. sarà λύξιν «roni? 
bdeytar τὰ eropyrinà τῶν διομιάτων καὶ τὰ 
σημαντικά. οἷον" δρῶτι, ὡς σαφῶς διορίζεται 


cujus: καὶ δηλοῖ, - 


, 


64 I. I. REISKE ANNOTATA 


— 16. Jxete] Dictio ὥχετο αὐτοὺς λα- 
Bà» tam crebro legitur apud Domosthe- 
nem aliosque, ut mirum sit, potuisse viros 
docios in ea errare. . Sententia ejus hec 
est: Progressus est Pbilippus ulterios. 
"Thebanos Thessalosque, velut. tarbo om- 
nia coram se agens, propellens, ruens et 
.rotans, egit, quo volait, obtorto collo, 
precipites, ococecatos, dementatos, ut ma- 
lorum sibi imminentium nil preeviderent, 
v.p. 347. 10. aot est simile ductum de 
,eo, qui subito, per vim correptum, subla- 
- tamque in bumeros auffert, quo vult, i invi- 
tum et vociferantem. 

— 26. δῆλον γὰρ, ὅτι —] Citat h. l. 
Alexander de figuris, capite de ironia 
p. 44. 

240. 4. ole αὐτέκα μᾶλλον “ἁρμόσει λέγειν 
ἴσως} pretuli huno Prdnem * ex αὑτίμα 
μάλα ἴσως ἁρμόσει λέγειν. mallem tamen 


nuno μᾶλλον ἃ me non esse repudiaiam. 


, poteram sic dare: οὖς αὐτίκα μάλα ἵσως 
μᾶλλον ^. 
— 107 ass, εὐεργέτην, σωτῆρα} Citat 


δ. 1. Alexander Rhetor p. 28. in ospite 
φερὶ ἐπιμονῆς. et Phasbatomos p. 132. qii 
- genus tautologie facit: ὃ 
συμαίνοντα τὴν αὐτὴν 
τὴν στῶσιν, ὡς TÓ φίλον, εὐεργέτην, σωτῆρα 
— 77, αἱ δὲ erbe ἐνόσουν Hermogenes 
Ῥ. 243. al. μετρίως μὲν οὖν χουσαι τροπαὶ 
τοιαῦταί εἰσιν εἰ δ᾽ ὑπερβαῖνίν τι τοῦ μετρίου, 
φραχύνουσι τὸγ λόγον, οἷον" αἱ δὲ πόλεις ἐνέσουν. 
- διὸ καὶ al ἐξηγόσιας αὐτῷ ἐδέησε, τὸ yáp τῶν 
μὲν ἐν τῶ πολιτεύεσθαι: καὶ πράττειν, δωροδο- 
καύνταν, ᾿χαὶ τὰ ἑξῆς" τοῦ ἐνόσουν ἐστὶν ἐξηγη- 


". ir 1. τῶν δ᾽ ἰδιωτῶν καὶ «ro Aat] di- 
versi sunt οἱ ἰδιῶται et οἱ “ολλοί. Magiatra- 
tus qui gesserunt, etiam multos, aut go- 

. rent, nuno tamen, cum extra functionem, 
hoo est, privati snnt, et otiantur, ἰδιῶται 
sunt, tametsi non propterea vol; «oAAsic, 
plebi, miscellapnese, inconditee multitudini, 
popello accensendi sunt. οἱ σολλοὶ autem 
numquam. sunt ἰδιῶται, neque erupt, neque 

- possunt esse, quia nullos honores gerunt, 
nullamque partem reip. attingunt, nisi in 
conoiane, ferendis suffragiis. 

— 20, ἀππιοδομένων] prsetuli COPA 
existimans, ἀποδέδομαι significare vendidi. 
quod rectumne sit, an falsus memorie 
faerim, haud licet definire. fieri possit, ot 
Grseci aoristum, secundum medium ásrsdé- 
μὴν et. ἀποδόμενος. alligarint ad significan- 
dum vendidi, et is, qui vendidit. ἀποδίδομιαι 
autem οἱ . ἐποδεδομόνος δὰ significandum 
Venditus sum, et homo venditus. — Retra- 
clans nunc longo tempore post illa mea 
auss Demoathenica, incipio nonnumquam 
vereri, ne festinatio me pasaim locorum 


preipitem egerit. 
— 34. μέχρι τούτου Aac3.] Hermo- 


ὴν διάνοιαν, ὑπὸ δὲ τὴν αὖ-. 


genes p..266. 3. citat h. 1. et p. 996.: «bi 
de discrimine τῆς σαρισώσεως οἱ τῆς ἔπσανα- 


φορᾶς loquitur, al τὸ οὖν «rapis darte καλλω- 
aro irm] v ἑλέγομεν, καὶ al κατὰ. κῶλον 
——ãeſ —ä& 


μέχρι τούτου Τιμόλαος----- Ponam bio locnm 
e scoholiasta ad Hermogenis librum. ep? 
ἰδεῶν, non quo lectores ex eo scitu digna 
discant, sed quo intelligant hoo e speci- 
mine, quam miseris et quam diff&oilibas 


mugis bonus Hermogenes oneratus sit. 


quamquam bio anouymus in bano de 
formis librum scboliastes sequioris εἴ ge- 
neris et setatis est, nulloque modo cum 
Marcellino ormterisque vetastioribus et 
melioribus commentatoribus comperan- 
dus. p. 397. ergo. oam multis, et. ultre, 
quam par esset, subtiliter dispufasset, ad 
rem: obscarandam, ad illuminandam 
accommodatius, i in illo Demostheaico (aí- 
χϑι τούτου Λασϑένης obtinere Axpsiy, com- 
positam ex ἀκμῆς κα λαμαρότεητος, 

subjicit hæo: B οὖν, ὅτι οὗ τοῦτο λέγω, 
ὅτι λαμπρότης καὶ ἀκμὴ ᾿συνελθοῦσαι ποιοῦσαι 
ἀκμήν" (ἡ γὰρ ἀκμὴ καθ᾽ αὑτὴν οὗ συνέστη- 
κεν.) ἀλλ᾽ ἐκ σφοδρότατος ze impii 
καὶ τραχύτητος σύγκειται. ὥστε οὗχ 

δεῖ λέγειν, ix λαμιπρότητος καὶ poised τὴν 
ἀκμήν συνεστᾶναι, ἀλλὰ λαμαρὸν ἐν «αὑτῷ 
καὶ ἀκμαῖον εἶναι τὸ μέχρι τούτου. Αασθένες. 
— μὲν διὰ τὴν AagAerpày ἔννοιαν; ἀκμαΐν 
δὲ διὰ τὰς τῆς σφοδρότοτος καὶ τραχότυτος 
ἐννοίας, καὶ τῆς λαμιπτρότητος τὴν rei 
λίαν. ip ἦν ἢ ἀκμὴ τὰ γὰς ἁπλῇ 
ἐπαναφορὰ κάλλος «τοιεῖ τῷ λόγω [puloritu- 
dinem orationi per se conciliat epana- 
pliora, etiamsi aliad nibil ad eam asoces- 
sisset; est autem epanaphora, particula 
μέχρι, ler iterata], πολλῶ hend 
κατὰ συζυγίαν γινομένη [quanto. majorem 
addet pulcritudinem duplicata per syzy- 
giam, seu conjagationem, hsec epanaphora; 
hoc est μέχρ toties cum ἕως copulatam]. 
τὸ yàp μέχικ καὶ μέχρι, καὶ ἕως καὶ ἕως 
κατὰ Are τὸν ἐπαγαφορὰν ἔχει. ejus- 
modi disputationes, tenebris seculorem 
sobolasticorum digne, captum meum —*. 
perant. Alexander Rhetor p. 62. σεποίηκε 

δὲ Δημεοσϑένες * διπλῆν isa 

τί τῶν WW, μένων ey τὸ 

λαμβάνων, xal ber τῶν —* ἐς 
τούτου οἷο. τῶν μὲν γὰρ 

τὸ MEXPI ἄρχει μόρων; τῶν ὃ — * τὸ 
EQ. 

— 21. Εὔδικος Citat bh. 1. Harpooret. 
v. Εὔδικος οἱ Σιμὸς et. Περίλλος. (v. p. 242. 
2.) nam sic exaratum ibi legitur. 

| 949. 7. τούτων] prsetoli τούτους. per, 
vel propter hos, quos per contemtum “«οὺς 
«σολλοὺς, plebem, appellitatis, salvi estis, 
per plebem Attioam, et per nos, oratores, 
vestris machinationibus obstantes. 

— 13. ἑωλοκρασίανἾ Citat b. 1. Harpo- 


crat. v. ἑωλοκρασία. 


. -—hÀ a fms e Remum Hn 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 


- 18. 7s] prrtuli ys. citat b.1. Ale- 
xander Rhetor p. 36. in cap. erspl iarasa- 


λήψοως, bis verbis: «ολλάχις δὲ καὶ ταὐτὰ T 


eadem vocabala] καὶ πολλάχις ἐπαναλαμ- 
ἔνεται. ὡς Δημοσθένης" καίτα φιλίαν τε καὶ 
fena» — ad λαβόντι; 

— 90. ἐγώ σοι ran) Hermogenes p. 
547. θαυμασμοῦ δὲ παράδειγμα. οἷον" ἐγώ 
σοι ξείαν ᾿Αλεξάνδρου xal τὰ ἑξῆς. 

— 43. sl μεὴ xal τοὺς ϑερισ τὰς} Rursus 
Hermogenes p. 319. 1. μέϑοδός τις αὕτη 
ἀφελείας τὸ v t» τοῖς κατὰ μέρος ἐπεξ- 
ἐὄνψας. ἐασεὶ καὶ τὸ, εἰ μὴ καὶ τοὺς ϑεριστὰς 
riae ppt fal —— sl 

τις τὸ à jud quodcunque], 
ἐπιμεῖναι δὲ τοῖς κατὰ μέρος, ἀφελῆ “σοιήσει 
τὸν λόγον. οἷον, εἰ οὕτω Ayo εἰ μὴ καὶ τοὺς 
ἃς, καὶ τοὺς σκαιτανίας, καὶ τοὺς ἀμαλ- 

(rac, xal τοὺς «ποιμένας, καὶ τοὺς νομέας. 
εἰ γὰρ εὕτως ἐπιμείναι τις τοῖς χατὰ μέρος, 
sráry ἂν ἐργάσαιτο ἀφελῆ τὸν λόγον. 

— 26. μισϑυτὸν) in Aug. primo voca- 
bulum boc hio loci accentu prorsus care- 
bat, quod videtur de consilio deliberato 
factum. versa 1. autem p. 243. superscri- 
ptas erat secunds literse, τῷ :, ut reddidi. 

— pes. εἰ δ᾽ 4m ric] Aristides de C. 
D. ἔμφασιν δέ σοι καὶ ἐρωτήσεις «τοιήσουσιν. 
ὡς ἦν τῷ «πρὶ Στεφάνου" εἰ δ᾽ ἀπιστεῖς, ἰρώ- 
Tore? αὑτοὺς etc. ad 8 ξένος εἶναι ᾿Αλεξάνδρου. 

243. 6. δίκαιος εἶναι] Construenda sant 
γοοαδοΐα sio, ac si hoo modo starent: 
δίκαιός εἶμι τυγχάνειν καὶ τούτων τῶν δωρεῶν, 
τῶν προβεβουλευμένων, καὶ ἄλλων, ἔτι μειζό- 
νων, 3 αὗται: εἰσίν. 

— 10. Χαιρώνδου] Cliron nomen est 
motum, minus notum Cheron. at foit ta- 
sen. ergo, ut a Chbarone Charonides pro- 
fectum est nomen, quod, syncope Dorica 
wtentes, Charondas pronunciaropt, ita a 
Charrone quoque Chæronidem, et porro 
Chsereadam effecerunt. 

— 17. καινοῖς} subaudi εἰς τὴν cxsr» 

— 23. Je] quee Ctesiphon de laudi- 
bes Demostbenis predicarat. Syrisnue 
ad Hermoges. p. 79. 29. xà δὲ τοὺς μετὰ 
πἔχτνες ἐργάζεσθαι τοὺς λόγους ᾿πειχειροῦντας 
ταῖς ἀποδείξεσι συμπλίχεινν τὰς ἐπιφορὰς, 
ἀλλὰ quà ἔξω τοῦ «τρεχειμένου δικάζειν. [num 
ἀλυσκάξειν, errare, vagari.) εἴπερ μὴ μέλ- 
λοιμῶν τὸ τοῦ Αἰσχίνου σαϑεῖν, xa9 ἑαυτῶν, 
[ut est in proverbio], ἁλώμενοι κόνιν. 

, congerentes, coacervan- 
Αἰσχίνης i» τῶ κατὰ Κτησι- 


VOL. v. 


65 


falt hoc, num Ctesiphontis auctoritas jori 
civili repugnet], ϑᾶττον ἂν εἶλε amase lire 
ἐ 


— 25. γραφὰς] vocabulum boc in sen- 
su, minus quidem usitato, verum ad ori- 
ginem et natoram verbi γράφειν propius 
accedente, aocipiendum est, pro scripto 
quocunque, cujuscunque generis, vel ar- 
gumenti, pon eo sensu, quo peene solo vo- 
oabulum boo in oratoribus Atticis usor- 
patum eocurrit, quasialium ullum sensum 
capere nequiret, soil. pro accusatione. 
— ibid. Syrianus ad Hermogen. p. 
302. τὸ νόμιιμεον «λατύνεται τῇ τὰ γνώμη 
τοῦ νομοθέτου, καὶ τοῖς περιστατικοῖς μορίοις, 
καὶ ἑτέροις νόμοις. ὥσπερ καὶ Δημοσϑένης ἐν 
τῷ περὶ Σ τὸ νόμιμον διὰ νόμεων ἐτί- 
ἔων ἐπλάτυνεν. ἔθηκε δὲ τὸ νόμιμον ἐξ ἀρχῆς, 
[in prinoipio.] οὐ γὰρ, ὡς 4 φασι, ἐν 
μέσῳ τοῦ λόγου. ἀφ᾽ οὗ γὰρ τὴν πολιτείαν 
τὴν ἑαυτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν δῆροον εὔνοιαν 
ἐξετάζει, οὐδὲν ἄλλο «ποιεῖ, ἢ τὸ νόμειμιον κα- 
τασκευάζει. τοῦ γὰρ Αἰσχίνου τὸ Κτησιφᾶν- 
τος ψήφισμα παρὰ τρεῖς γεγράφϑαι λέγοντος 
€, πρῶτον μὲν, vi γέγραφε «σερὶ 
Δυμοσϑένους γράμματα, γράψας, ὅτι εὕνουξ. 
νόμος δ᾽ ἐστὶν ὁ κωλύων ψευδῆ εἰσφέρειν ypáqa- 
ματα. δεύτερον δὲ, μὴ ἐξεῖναι στεφαγοῦσϑαι 
ἐν ϑεάτρο, ἀλλ᾽ ἐν Πνυκί, τρίτον, τὸν ὑπεύ- 
Swor μὴ στεφανοῦσθαι, πρῶτον ἐξετάζει Δη- 
μοσϑίνης περὶ τοῦ μὴ ψευδῆ γράφειν νόμεον, 
καὶ δείχγυσι διὰ τῆς ἑαυτοῦ «ολιτοίας, τήν τ᾽ 
εὔνοιαν, καὶ ὡς οὗ ψευδῆ γίγραφε Κτησιφῶν, 
ἀλλ᾽ ὅτι μάλιστα ἀληθῆ. ἀφ᾽ οὗ γοῦν τῆς 
ἑαυτοῦ πολιτείας ἄρχεται τόπου, καὶ τῆς εὖ- 
γοίας ἀπ᾽ ἐκείνου τὴν ἐξέτασιν ποιοῖται" ἐπι» 
δείχνυσι γὰρ, ὡς οὗ παράνομον τὸ ψήφισμα τοῦ 
Κτησιφῶντος, μὴ περιέχον ψευδῆ γράμματα 
περ Δημοσθένους, ὡς εὔνους (scil. levi] τῇ 
bur ἀλλ᾽ ἀληϑῆ. ζηλώσωμεν οὖν τὸν Δη- 


328 


τω καὶ 


ἕνην τὸ γύμιμον «λατύγοντες, 
ἐκεῖνος ἐν τῷ περὶ Στεφάνου, καὶ ἐν 
᾿Αξριστοχράτους, καὶ πρὸς Asarrivm. 

— 46. τειχοποιὸς] Citat b. 1, Pollux 1. 
161. v. τειχοσοιός. 

— pen. ὅτι δὲ] adde e prsemissis tacita 
cogitatione οὐκ ἐώντων τῶν νόμεων. 

244.1. τραγωδῶν τῇ καινῇ] soil. ἐπιδείξει, 
vel ἀγωνίᾳ, aut εἰσόδω εἷς τὴν σπινὴν, aut 
εἰσαγωγῇ, aut διδασκαλία. In Aug. pr. est 
τραγωδῶν καινῶν. ubi ἐσιδειχγυμένων, aut 
ἀγωνιζομένων subauditur. alii dant τραγω- 
Soit καινοῖς, quod idem est, atque cum ge- 
nitivo. nam dativus quoque Grsecis in usu 
perinde, atque Latinis, ablativus, conse- 
quentise, vel absolutos dictus. 

«-- jbid. ἀλλ᾽, ἐὰν μὲν] id. est, ἀλλὰ κε- 
λευόντων τῶν ἐὰν . 

— 3. ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ] in concione, plebe 
congressa. Non possunt hec tria vooa- 
bula omitti. non enim sufficit a lege locam 
oorobpationis indicari; neoesse quoque 
erat, at tempus definiretar. nom in foro 
vacuo bominibus? nequaquam, sed tum, 
κ 








66 


cum forum refertisaimum est, ut res pro- 
mulganda ad notitiam quam plurimorum 
perveniat. 

— 11. τοῦ μὲν οὖν] constructio bsec cum 
genitivo plana via et inoffenso pede ad 
metam periodi decurrit, eoque servanda 
videtur. qui codices autem τὸ (in nomi- 
nativo) dant, hi necesse faciunt, ut suspi- 
cemur, vetustis in libris pone ἐπὶ τούτοις, 
adhuc exhibuisse hec duo vocabula, qui- 
bus libri nostri carent, ὁποῖόν doi. quale 
sit. 

— 15. shal μοι νομίζω} subaudi sil 
τούτων. 

— 20. καὶ τοῦτο] malim καὶ κατὰ τοῦτο. 
etiam hactenus. idem esse mihi commini- 
scor, 80 si dixisset : ἡγοῦμαι xal κατὰ τοῦτο 
κοινωνεῖν τρῖς πεισολιτευμένοις τὰν ἐξέτασιν, 
εἶτε ἄξιός εἶμι τοῦ στεφάνου, εἴτε καὶ (af. 
cuu discussione vites ἃ me in republica 
gestm auiumo etiam hac ex parte conne- 
xam esse inquisitionem, dignus corona 
sim, nec ne. Planius utique dixisset: 
Qusestionem, dignus, an indignus corona 
sim, si exhaurire et penitus definire veli- 
uus, necesse autumo esse, ut hac quoque 
ex parte vita mea publice acta spectetur. 

— 22. ἐν τούτοις] in concione. οὗτοι De- 
mostheni smpe aunt plebeii, popolares. 
honore ia horum congressu, in Pnyce, 
plena concione, in me conferendo. ma- 
gnum erat in oculis aniverse civitatis 
Atben. honorari. Hoc tam parvi faceret 
Demostbenes, οἱ preteriret ? 

— 28. ivi μέντοι καὶ — ] Hermogenes 
Ῥ. 430. ὅταν δὲ τοὺς νόμους κλέσστη [veras, 
ab adversario oppositas, judicibus et co- 
rong ereptum it, falsas autem, commen- 
titias subjectum], ἁσλότητα φροσφοιεῖται, 
λέγων οὕτως" ὅτι μέντοι καὶ τοὺς νόμους δει- 
ærioy εἴναί μοι δοκεῖ. ὡς παρέργου μνημονεύων 
«οὔ ἰσχυροῦ τῷ ἀντιδίκω. 

— 46. βαδιοῦμαι Y ie! αὑτὰ] Alexander 
Rhetor p. £0. προδιόρϑωσίς ἔστιν, ὅταν μείλ- 
λωμέν τι τοιοῦτον λέγειν, ὃ δεῖταί τινος Stpa- 
4«είας, ὥστε μὴ χαλεπῶς αὐτὸ προσδέξασθαι 
τὸν ἀκροατὴν, καὶ πσροϑεραπεύομεν αὐτὸν, ὡς 
ἔχει τὸ Δημοσϑενικόγ' βαδιοῦμαι δ᾽ ἐπ᾿ αὐτὰ 
— δὰ xai λόγους ἐμπέσω. 

245. 4. τῇ γραφὴ] id est, τῇ ἐξετάσει 
xal ἐξελέγξει τῆς σῆς γραφῆς. κ5 

— 5. εἶτα καὶ πολλῶν —] interpretem 
bujus loci velut aget initium epistole 
tertise. 

— 8. à μὲν οὖν —] Citat b. l. Diovys, 
Helic. p. 172. Hermogenes p. 283. ini 
ἐφέλκονται νούματα καὶ οἷ μερισ κοί. οἷον" ἃ 
μὲν οὖν πρὸ τοῦ φολιτεύεσϑαι — δηκωλύϑη, 
ταῦτα ἐρῶ. 

— 18. μέγα ὑπῆρξε) Hermogenes p. 
260. τοιοῦτόν ἐστι [splendidum quidem, at 
fracti tamen et interrupti splendoris] καὶ 
τό" TIMovkerujan, ὦ ἃ, "A. μέγα ὑπῆρξε Φι» 
Margo παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, οὗ τισὶν, ἀλλὰ 


- 


I, I. REISKE ANNOTATA 


w&én. διέκοψε yàp nal οὐκ εἴασε φανῆναι τοῦ 
λόγου τὸ ἄγαν λαμηρὸν, τῇ Quas καὶ ὑπὸο- 
στροφῆ. Aristides de D. C. p. 190. κατὰ 
δὲ ἀπαγγελίαν γίνεται σεμνότης, ὅταν τις 
ὀνοματυιαῖς χρῆται ταῖς λέξεσιν ἀντὶ jejsa- 
τικῶν. oiov" «“λεονίκτημα, ὦ ἄνδρες ᾿Αϑυραῖοι, 
μέγα ὑπῆρξε Φιλίππω. Scholiastes ad Her- 
mogeuis superiorem locum : Φαρὰ γὰρ τοῦ 


*EXAucis, τὸ οὗ τισὶν, ἐστὶ διακοπὴ, τὸ δὲ ἀλλὰ 


φᾶσιν ἐστὶν ὑποστροφή. σημείωσαι δὲ, ὅτι 
πάντα τὰ ἀξίωμα ἔχοντα πράγματα, ἱκανὰ 
μέντοι ἀνθρώπῳ πραχϑῆναι, ἣ xar ἀναίρ- 
σιν εἰσαγόμενα, h xaT. ἀποστάσεις, ἣ ἀσυνδέ- 
Toc, καὶ μὴ διακοπτόμενα, ἀλλὰ καθόλου διὰ 
μακρῶν προφερόμενα κώλων, τὴν λαμευρότητα 
μάλιστα d. ται. 

246. 1. αὐτερον ixpis —) Hermogenes 
p. 256. διὸ xai τὰ τοιαῦτα σχήματα ieri 
τῶν κ ἐπιδεχομένων ἀντίῤῥησιν raga Napa Bá- 
verai. οἷον" ἀλλὰ τί ἰχρῆν, Αἰσχίνη, τὴν πόλιν 
“ποιεῖν, ἀρχὴν καὶ τυραννίδα τῶν Ἑλλήγων ὁρῶ- 
σαν ἑαυτῷ κατασκευαζόμενον Φίλιατπον. evé- 
τέρογ ἐχρῆν αὑτὴν, Αἰσχίνη, τὸ φρόνημα ἀφεῖ- 
σαν --- Δολόπων τάξει. καὶ và ἑξῆς. Cos- 
stat, Hermogenem, e memoria recitan- 
tem, duos diversos locos consarcinasse, 
hunc puta, cam eo, qoi hujus paginee in 
fine legitur. Item p. 267. κατὰ δ᾽ αὖ 
δρότητα αἱ ἀστοστεοφαὶ xor: καὶ οἱ ἔλεγ- 
χοι «ποιοῖεν ἂν τὴν ἀκμήν. οἷον" πότερον ἐχρᾶν 
avri, Αἰσχίνη, τὸ φρόνημα ἀφεῖσαν eto. 

— 91. χατὰ τῶν oix. ἐναντιωθέντων] ad- 
didi particolam infitiantem. quamquam 
non miror, eam ἃ vulgata multisque co- 
dicum abesse. Nam e vulgata quoque 
sententia exsistit, tametsi minus bona, 
tolerabilis tamen, prsesertim si ὅρρως omit- 
tatur, quod codíces nonnulli omittunt, aut 
si sic distinguatur, ut est in Bavarico di- 
slinctum : λυπήσας ὅμως" ἦν àv. unde su- 
spicor, quibusdam in libris ὅμως faisse 
exaratum, quod sine οὐκ esse nequit, in 
aliis ὅλως, quo admisso, facile cix abesse 
potest. . Qui codices ὅλως, prorsus, omni- 
no, dsrent, bi videntur sic interpuoxisse: 
λυπήσας ὅλως, ἦν ἄν. unde heo exit sen- 
tentia : Si Philippus, semel victor factus, 
Greecornm prorsus neminem posthac ]seeis- 
set, justa fuisset eos reprehendendi cause, 
qui ei adversati essent, eumque armis infe- 
stis insectali, virum tam bonum, tam juris 
sequi pacisque amantem, cujos facinora 
superiora omnia soli glorise atque prinoi- 
patus stadio deberentur. Sed facile pa- 
ret, bano sententiam, a qua οὐκ abest, 
multum cedere alteri, quse eux babet; et 
hanc posteriorem ita cum oratoris mente 
convenire, ut illa prior abhorret. Qoanto 
planior hzc est sententia: Etiamsi Phi- 
lippus postmodom paci justitiseque ser- 
visset, tamen culpa ideo non vacarent, 
qui ambitioni et oupiditati ejas haud ob- 


:sutissent. 


447. 1. Bv] Sopater ad Hermogen. p. 








AD ORATIONEM PRO CORONA. 


410. seil. , en- 
tem —A— d ie cb tandi] 
e 


ἐφ᾽ ὧν ὑκέμειαν, καὶ ἃ θαυμιά- 
ζωσι, καὶ δι᾿ ἃ «πολλοὺς ὑφίστανται, 


μὲ τῇ πόλει συμβουλεύειν χιγδύνων ertpurTás- 
vw*; καὶ τοῦτο κατασχθυάζων, ἐκ τοῦ Φι- 
λίσπι τὰς € ἕλαξεν, εἰπών’ ἑώρων δὲ 
τὸν Φίλιππον [ v. versa 9]. 

— 3. ἀφ᾽ ᾿ς) & qua die cepi in huno 
suggestum adscepdere. ἐφ᾽ 5c, quod Taylor 
peeefert, banc subjiceret notionem : qua die 
ju suggestem adscendi, ad quem nuwquare 

ii. 

— 11. xA?) locus celeberrimus et ci- 
tationibas contritus, κλεῖν b. |. usurpasse 
Demosthenem, non κλεῖδα, admonet He- 
rodianus post Phrynicbum Pauwii p. 204. 
et post Morin Piersoni p. 467. Plutarch. 
Moral. p. 733.19. 

— 14. τῷ ^««m 5] id est, ἐν τῷ λοιαγῶ, 
ant μϑοτὰ τοῦ λοιποῦ σώματος. in oorpore, 
quod reliquum sibi esset ab illorum mem- 
brorum jactura. 

— 920. τοῦτο] redit ad τὸ ἄρχειν Ἑλλήνων. 

— 97. δικαίως} opponit hoo v. ἀδικῶν, 

. τοῦτ᾽ ἐσσοιεῖ τε} malim καὶ τοῦτ᾽ 
ἐποιδῖτα. et hoo faciebatis vos quidem. 

448. 3. τὰ ἄλλα ἀφες} bis citat h. l. 
Alexander Rhetor, semel p. 44. in capite 
eti waeaAsi|ewc, de ficta vel simulata 


omissione. tum p. 72. in cap. de asyndeto. 
— 5. Tiewacó3oy] Citat b. I. Harpoor. v. 
Tirvá 


— 7. εἷς ix9pay] Philippi pnta, quod 
nemen segre videlur posse omitti. 
— 8. τουτουσὶ} hos, cives Athenienses, 


— 19. ἀλλ᾽ ὁ τὴν Rüfoiay] Hermogenes 
p.184. ταῦτα μεὲν οὖν κῶλα ἐστίν" ἀλλ᾽ ὁ 
τὴν Εὔβωαν ἱκεῖνος σφετεριζόμενος, καὶ κατα- 
σκευάζων ἐπιτείχισμα ἐπὶ τὴν Αττικήν. εἶτα 

a. xai ἄγων ᾿Ὡ ρβὸν, 
zal κατασχάπτων Τιορθ μόν. εἶτα διαδέχεται 
πῶλον áp xal καϑιστὰς ἐν μὲν ᾿Ωρεῶ Φι- 
λιστίδην τύραννον. εἶτα χόμμα «πάλιν ἐν δ᾽ 
Ἐρετρίᾳ Κλείταρχον. ἢ κῶλον ἐπωδῶ icor xal 
καθόλου τὸ πνεῦμα τούτοις συνέχεται. Idem 
p. 266. ἀπορήσειε δ᾽ ἅν τις ἐκ τούτων εἶκό- 
τως, «ποῖόν bci — T) ἀλλ᾽ ὁ τὴν Ἐὔβοιαν 
ἐκεῖνος σφοτεριφόμενος ---- καὶ ὅσα τοιαῦτα, 
πότερον áxpacTixÀ, ἢ λαμπρά ἔστιν, 5 τὸ 

. 9 καὶ μᾶλλον, Denique p. 
$09. “εριβολὴ δὲ μᾶλλον γενήσεται, ἢ yopyó- 
Tw. οἷον" ἀλλ᾽ ὁ τὴν Εὔβοιαν ---- Alexander 
Rhetor p. 28. cueste ἐστι συναγωγὴ 
τῶν σεπραγρμένων, ἢ αραχϑῆναι δυναμένων, 
Vs ἵν κεφάλαιον. ὥς φυσι Δημοσθένης" ἀλλ᾽ ὁ 
vis Εὔξοιαν ---- ad ἔλυε τὴν εἰρήνην, ἢ 60; Scho- 
Mgstes Hermogenis p. 404. ἰνταῦϑα γένος 
μῶ ἃ ἀδικία, εἶδε δὲ ταύτης, ἢ παρασπόνδη- 
σὰς 344 λύσις τῆς . Mal ὅλον μὲν ἡ Εὖ 
fene, nien δὲ à "gei, ὁ Προρθμός. καὶ ἀόρι- 


67 


στον μὲν αἱ 'Ἑλλενίδες αύλεις, ὡρισμένον δὲ Ro- 
ζάντιον, ᾿Ωρεὸς, Ἐροτρία. ἐστὶ δὲ καὶ ἄλλα 
φεριβλητοιὰ ἑαυτῶ, οἱ δύο μερισμοὶ, χαὶ ἡ 
διὰ μακρῶν ἀπόδοσις. 

— 15. ἐπιτείχισμα] Citat h. 1. Harpocr. 
v. Ἐπιτείχισμα. 

— 24. ξώντων᾽ Αϑυναίων xal ὄγτων) tametsi 
non solum in vivis adbuc supersint Athe- 
nienses, sed etiam adbuo ii sint, qui sunt. 
potest quis adhuo vivere, qui tamen libi 
guocurrere, aut suas ipsius injurias ulci- 
sci nequeat, seu quod procul abest, seu 
quod nexus vinculis, aliisve necessitatibus 
constrictus et impeditus est. ' 

— 25. περιείγγασμας —] Aristides de 
D. C. p. 196. βαρύτης γίνεται οὕτως, ὅταν 
ἢ κατηγορεῖν τις προάγηται αὐτὸς ἑαυτοῦ, 
ὃ τῶν οἰκείων τινὸς, ἢ φίλων (βαρὺ γὰρ τὸ 
τοιοῦτον ἂν εἴη, ἐξὸν ἐσσαινεῖν). ἢ ὅλως τού- 
τῶν, ὑπὲρ ὧν λέγει, ἢ «ὃς οὗς λέγει. ὡς Δη- 
μοσϑένης" σεριείφγασμαι μὲν ἐγὼ —. 

249. 4. ταῦτα] scil. τὰ ἡμέτερα who ma, 
mal δίκαια, καὶ ara, lec nostra 
bona, copias, possessiones, jura, deoora. 
Ut Demosthenes v. ταῦτα cuncias opes, 
totam remp., universum imperium Atbhe- 
niensium, ita Tollios quoque vocabulo 
hec rem omnem Romanam ocoroplectitur. 

— 12. συγκλήτου] Citat. b. |. Harpocr. 
v. σύγκλητος ἐκκλησία. 

— 18. Κύπρος) sine controversia re- 
ctum, et immerita censura conjeoturisque 
supervacaneis vexatur. Apod Isseum 
X enocles Cyprius, p. 38.7. et p. 54. 29. 
Cleonymus Cretensis  commemerantor, 
qui procul dubio cives Athenienses, Athe- 
nis nati et educati, et cives erant, quo 
quis optimo jure, sed ideo sio vulgo dicti, 
quod ajter in Cypro, alter in Creta, pla- 
rimum setatis egissent. 

— 17. sic Ἑλλήσποντον] noo cum áee- 
σταλίντα copulanda sunt, sed pm τὴν τοῦ 
σίτου παραπομητήν. naves bellicas, cum 
Leodamante missas, quo naves onerarias, 
frumenta vehentes, tuto e Ponto per Hel- 
lespontum in mare Ægeum deducerent. 
Classi Atheniensiom frumentarim, quee 
quotannis in Pontum mitti solebat, peri- 
cali summa erat in trajectu per Propon- 
tidem et Hellespontum, b. e. preter Thra- 
ciam et"Macedoniam, Non in Hellesponto 
erant emporia frumentaria, sed in Ponto 
et ad paludem Mseotidem. 

— 20. ὅπως h CoA cviax Sii] si nullus 
alius bio subesset scrupalus, momentum 
mon dubitassem συναχϑῇ suülicere, non 
quo nesciam, cum singularibus substanti- 
vorum, multitadinem significantibus, et li- 
cere, et solereplurales verborum componi ; 
verum deest aliquid. leg. nempe sic vide- 
tur: ὅπως ἡ CovA xai ὁ δῆμος συιαχθᾶρι. pry- 
tanes in curiam cegebant senatores, stra- 
tegi antem plebem in Pnycen, aut in thea- 
trum, in concionem. Cer alias strategi hic 


68 . LI.REISKE ANNOTATA 


looi commemorarentur. et a quo legendi lium gerere non potersnt. Hunc nodam 
erant legati? asenata, an a plebe? a plebe non resolvo. . 

utique. ergo plebs quoque concienda erat. — — 17. τρυτανείᾳ] id est, ἐπράχϑη ταῦτα 
v. p. 250. 10. πρυτάνεις καὶ στρωτηγοὶ ἔχρη- ἦν τῇ πρυτανεία. 

μάτισαν [δοῖδ in concione, quibus ipsi in- — 18. ᾿Αριστοφῶν Κολυττεὺς «ρόεδρος sl- 
terfaissent, ad senatum, qui in ouria re- σεν] non videntar heec bene inter se con- 
mansisset, retulerunt] τὰ ἐκ τῆς ixxAncíac venire. In tribu Hippothoontide, non Co- 
àvimyxérrsc, ὅτι ἔδοξε τῷ δήμω [populo, non. lyttos est, sed Azania. Error ergo est in 
senatui] πρέσξεις ἑλέσθαι πρὸς Φίλιππον. νἱ- Κολυττεὺς, quod cum 'Afantix est mutan- 
sum faisse popolo, nt legati ad Philip- dum nam profecto prohedro tribus alicu- 
pom mittendi deligerentur (a senatu puta, jus non licebat e demo esse, ab illa tribu 
anctoritate ipsi a populo delegata]. prorsus alieno. 

— 24. ὅτι] id est, ἐροῦσιν, Pri — cer- — — ibid. aTwiv] post εἶπεν addit Aug. 1. 
tiores faciant Philippum, populum Ath. ψήφισμα pro titulo. reote vero, ni fallor. 
nil esse incusaturum, si errore bseo sint designatur illud ψήφισμα, quo popalus 
admissa. v. Krebsii V. C. Decreta Flavia- senatui de se potestatem delegabat, seu 
na Romanorum pro Judsis. facgltatem dabat, legatos ad Philippum 

. — 26. εἰ δέ m πλημμελοῦντα] idem est. mittendos deligendi mandatisque necessa- 
atque si plene sio dixisset: εἰ δὲ ᾿Αμύντας riis instruendi. 
ταῦτα σεποίηκε τὸν Λεωδάμαντα AafónerAng- — 251.4. φαύνεσϑε —] malim: φαίγεσϑε 
μελοῦντά τι eto, ἐροῦσι τῷ Φιλίππω, ὅτι ἐπι- μεγάλη εὐηϑεία συνέχεσθαι, καὶ ἐνέχεσθαι. 
exs]. —. — 5. εἶτ᾽ οἴεσθε) correxi εἰ οἴεσθε. quan- 

450. 1. καὶ τοῦτο γράψαι λέγε) plana. quam maluissem mibi licere edere εἴ γ᾽ 
bzo et sana sont, modo teneatur, apta οἴεσθε.  Particulam μὲν in fine versus ad- 
esse ex ἔδοξε τῷ δήμω, visum fait plebi, didi. respondet huio (4iv insequens δὲ 
λέγειν, αἱ aut ipsa, δαὶ ex ipsius delega- γοῦνα 8. 
tione senatus, legatis profecturis inter “--- 8. βοηϑήσοντα δὲ] post βοηϑήσογτα δὲ 
alia mandata etiam boo mandaret, xa] wgre fero igyw abesse, conveniens prs- 
τοῦτο γράψαι, ut legati, quemadmodum misso πρόφασιν μέν. 
aliis de rebus, ita inprimis de hac quo- — — 16. συντετάχθαι) protuli συντετελέ- 
que S, P. Q. A. per literas e Macedonia σθαι e Bavarico. poleram quoque cvwrs- 
oertiorem facerent. λεῖσϑαι e Felicianes prieferre, E vulgata 

— δ. 'Age repay — εἶτ᾽ "Apr Tops» πά- lectione συτετάχθαε colligo, in vetastorum 
Δ] scil. alter erat Azaniensis, alter Colyt- librorum quibusdam exaratam fuisse σὺν- 
tonais. v. ad vs. 18. | - πετεῦχϑαι, a verbo συντεύχειν, condere, 

— 7. ψήφισμα] multa cum sint, que construere, commachinari. Similitado, 
vocabuli ψήφισμα h. ]. tueantur auctorita- que in Mstis Grsecis inter a et sv est, 
tem, non immorabor iis proferendis, ne- creberrimos errores linjusmodi peperit. 
que enim hoc nuno ago, ut Taylori japsus — — ibid. ἢ τοῖς] id est, à τὸ τοῖς Zw^. 
notem (erunt post me non pauci, qui invi- (οηϑῆσαι, subaudi δαυτοὺς, aut ὑμεᾶς. 
diam hujos opere baud reformident, et — 17. xai ὑπολαμμιδάνουσιν] cohzerems et 
cum cernant eos, tam reprehendani),aut, pari secum filo decurrens oratio postula- 
ubi fecero, velut padibundus, tribus ver- bat ὑπολαρεβανόντων. quare suspicor, γὰρ 
bis, obiter, viri nomen celans, faciam: deesse. xai yàp ὑπολ. etenim autumant. 
hoo unam attingam, βούλευμα nunquam eo. — 20. πρὸς ἡμᾶς] oorrexi πρὸς ὑμιᾶς. δὰ 
sensu in curia Attica fuisse usurpatum, me, Philippnm, meosque amicos, et por- 
quem sensum Taylor ipsi affingit, scil. ut. tusetc. erant enim ab Amynta in Macedo- 
Bil deoretum senatus, factum secundum niam deducta. 
rogatam oonoionem plebis ejusque col- Ωὠ ὠ 252.19. ταῦϑ' ὑπάρχε»] malim ταῦτά 
lecta saffragia, ad exsequendum id, quod 9' ὑπάρχειν. 
populus voluisset atque jassisset. — 922. ἐξετάζειν πανταχοῦ, οὐδεὶς ἀγνοεῖ] 

— 10. βουλῆς γνώμη] id est, σὺν τῇ γνώ- malim sic exarari atque toterpungi : ἐξε- 
μ᾽" τῆς βουλῆς. cum venia et pace senatus, τάζειν, τῶν πανταχοῦ οὐδεὶς ἀγνοεῖ. homi- 
assentiente et volente senatu. num, quotquot usquam terrarum sunt, 

— 12. ἔδοξε τῷ δήμω πρίσβεις ἑλίσϑαι!) nemo ignorat. ' 

id est, ἔδοξε τῷ δήμω, ἐπυιτρέπειν τῇ βολὴ ---- 24. παρὰ σοὶ κατέλυον] Hermogenes 
τὸ πρέσβεις ἐλίσϑαι, καὶ τὸ δοῦναι αὐτοῖς ἐγ. p. 256. σχῆμα σφοδρὸν τὸ κατὰ ἀπεστροφήν. 
TOMÁS, οἷον" παρὰ σοὶ κατέλυον, Αἰσχίνη, xal σὺ 

— 14. τὰ ἐκ τῆς ἔκχκλ. ψηφίσματα] scil. προὐξένεις αὑτῶν. item p. S06. ubi qusrit, 
ἀγνεγηνεγμένα. sed quorsum addi legatis illa sitne ἀποστροφὴ methodus, an schema. 
volunt plebiscita, si in illis neque ipsi le- quodcunque est, ait, τῶν ποιούντων ioi 
gati nuncupati erant, neque mandata ad αὐτὴ γοργὸν τὸν λόγον, xai μάλιστα, εἰ - 
Philippum referenda continebantur. qua- χῶς γένοιτο. ἡ yàg μετάβασις, ἡ νῦν μὲν ἐπὶ 
propter etia: vices literarum credentia- τοὺς δικαστὰς, νῦν δ᾽ ἐπὶ τὸν ἀντίδικον, ὃ ὀντιν- 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 60 


οὖν, ποῖ ctc xal γοργὸν παεῖ τὸν λόγω. Ob 
vocabulum sree£eréi» citat h. 1. Thomas M. 

- pen. eo τοίνυν — ] idem est, ac αἱ di-. 
Xissel: οὗ τοίνυν τούτων [τῶν τοῖς τυράγνοις 
πετρεγματευριίνων) ἐπράχθη οὐδὲν, corum 
omuoijom nihil confiebat, οὐ διὰ σ᾽ non 
quo tu obstitisses, ἀλλὰ δι᾽ iji, sed quod 
ego obstiti, “τὶ οὗ σὺ ὀλασφεμῶν λέγεις, 
ὅτι —. 


253. 1. ἀλλ᾽ οὗ σύ γε] scil. σιωασᾷς λα- 
Bé», βοας δ᾽ ἀναλώσας. quomodo tu mo ais 


— 5. τόμερον} περὶ τὸ βῆμα [quod ne- 
κεὶ Teylorus se intelligere], quod codex 


anus, Deque is optime notze, ad τήμερον 
addit, dubium est, oratoris, an scholiaste 
sit. Cujuscunque est, voluit is, qui scri- 
psit, ita dare: τήμερον, περιῦλακτοῦντα τὸ 
βῆμα. quie sint verba Demosthene utique 
nou indigna fatura. nisi bi judices te, in- 
famia potatum, bodie cogant [id est, cogant 
a jam nunc imposterom], omittere quæ- 
stum, quem adhuc factitasti, scil. sugge- 
stum oratorium circumlatrandi. 

— 4. ἐπὶ τούτοις] quod ego Clitarcbi et 
Philistidse fraudes elusissem, irritas fe- 
ciseem. v. versu 19. 

,— 7. τούτου] procol dubio ad prgoo- 
niam hoc, de quo nunc certatur, Ctesi- 
pbosteum referendum. Quia jam antea 
semel, auctore Aristonico facto, populus 
coronam aoream mibi decretam in theatro 
per prseconem promulgandam curavit, ex 
eo ft, αἱ bec Ctesiphontea anctoritas 
mühi przconiam alterum, cum altera co- 

pepererit. 

354. 2. αἰσχύνην] Marcellinus ad Her- 


p559elc, 3 καὶ Δυμοσϑένης ἰχρήσατο. dvya- 
γνοὺς γὰρ ἐν τῷ σερὶ Στεφάγου τὸ γραφὶν αὐτῷ 


X&TÀ τοὺς ἔμιασροσθεν χρόνους «περὶ τοῦ Στεφά- 
X ψήφισμα, ἐπειδὴ φανερῶς οὐκ εἶχεν ἀσσο- 
Bia, ὅτι καὶ δέξαν τινὰ τῇ πόλει περιασι- 
“οίηχεν, ἐπὶ τὸ ἕτερον μετῆλθεν. τίς οὖν ὑμῶν 
οἶδεν γέλωτα 8 χλευασμὸν διὰ τοῦτο συμξάν- 

, 7, 9,10. χρόνων} licet vocabulum χρόνος, 
bie bis iteratam, si volumus, gemino modo 
accipere, ut nempe versa 9. mensuram 
spetiorum designet, quee humana setas, per 
dies, menses, annos procedens emetitur. 
versa 10.autem fortaparam vicissitodines, 
secundarum adversarumque. 

,— 20. ἐρῶν δὲ] sententia postulat ὁρῶν 
7". Bam interceptio erat alter modus ur- 
bem Athen. velot apposito quodam ad la- 
tus castello compescendi et in officio con- 
tisendi. 


, 955. 8. ἀπαλλοτριωϑῆναι) scil. τῆς, ὑμε» 
Tit καὶ τῆς τῶν ἄλλων ᾿Ἑλλήνων IO TMA e 


— ane cien vl 
— 18. i» τούτων] secundum, post, vel 
ob hsec ingentia vestra de ipsis merita. 

— 19. ΨΗΦΙΣΜΑ ΒΥΖΑΝΤΊΩΝ] decre- 
tum hoo Byzantiorum a tot viris doctis, 
tanta cum diligentia tractatum est, ut spi- 
cilegium exiguum mihi relinquerent; Va- 
lesias, Van Dalen, vir doctus Britannus, 
qui sab siglis T. R. latere voluit in Mi- 
scellaneis Amstelodam. Vol. II. a p. 354. 
ad 357. Dorvillios, et Taylorus. nam 
Dorvillii nomen, non Burmanni, litera B. 
indicatur in illis Miscellaneis. Burman- 
nus senior additamenta sua litera Α. di- 
stinxit. Preterea suocorrebant qnoque 
codices Msti Demosth. ut satis facile es- 
set, maculas, que» in Lutetiapna sont mul- 
tee ſœdæquo, eluere. 

— 20. ἐντεαλία] correxi iv τᾷ ἁλίᾳ in 
concione. áAía est congregatio multitadi- 
nis, multitudo congregata, et locus atque 
tempus congregationis, Multa sunt, quss 
ab ἁλὴς confertus, densos, derivantur. ἅλις, 
ἁλίζειν, et alia talia. — Error scribarum sio 
natus est. In illis vetustioribus libris, 
qui literis exarati erant ancialibus dictis, 
omnia verba inter se oontinue soripta 
erant, ut peritia et uso multo ei opus os» 
set, qui legere vellet. deinde literam iota, 
quum additur ad indicandum dativum, 
quam nos bodie in libris nostris non ad- 
scribimus, sed subscribimus punoto assi- 
mulatam, ad latus illi adscribebant; qui 
mos usque ad secula recentiora perdura- 
vit. In codice Demosthenis Augustano 
primo, illo bono, semper : erat adscri- 
ptum, αἱ τῶι ἀνθρώπωι. pro quo nos bodie 
scribimus τῷ ἀνθρώσω.  Dativum ergo 
Dorioom expressuri scribebant τά pro τῷ; 
Tria ergo illa vocabula iv τᾷ ἁλία in con- 
cione scribebant sic ENTAIAAIAL jam qui 
nescirent, qoid hoo vocabuli esset, opi- 
nabantur, TAI etiam posse soribi TE. quia 
di et 8 penes librarios Grecos prorsus pro- 
miscue habentur. Scribebaot ergo ivrsa- 
Aa. Sic nata est lectio vulgata. Que 
Doribus ἁλία erat, ea erat Atheniensibus 
ἡ ἡλιαία, non a sale, sed ab ἁλεῖσθαι, ἀλί- 
ζεσθαι, coeundo, sic dicta. ἐν a ἁλίᾳ corre- 
xit etiam b. l. Scipio Maffeus in Mussro 
Veronensi p. CCCX X XI. Citat b. l. Har- 
pocration v. 'Ispoteyhgaersc. 

— $21. ix τᾶς βωλᾶς λαβὼν pérpas] 
posteaquam a senatu veniam bac de re 
cam populo agendi: accepisset. ῥήτραν b. L. 
est τὴν ἐξουσίαν τοῦ sisrtiv. non male inter- 
pretatur soholiastes Meermannianus hoo 
vocabulum per γνώμην ἐνδόσιμον, sententiam 
concessivum. εν . 

— 93. καὶ τοῖς συμμάχοις] subaudi αὐτῶν. 

256. 5. δεδόχϑω] pretuli δεδόχϑαι. qui 
infinitivus aptus erit ex ἔλεξεν initio de- 
ereti. Damasget. in concione aactor ſa- 


70 
otus .est, διδόχϑαι, ut ἰαγατοῦ populum 
Byz. decernere. 

— T. ἐπ τᾶς γᾶς καὶ οἰκαίαν) correxi 

γᾶς καὶ οἰκιῶν, jus ernendi et posei- 
dendi villas et agros domosque in urbe 
ipsorem, Byzantio puta. 

— ibid. erspl τοῖς erapà τὰ ἱερὰ] correxi 
ad mentem Valesii, item T. R. Brittaani, 
σράτοις [quod Dorice idem est atque erps- 
T4() μετὰ τὰ ἱερά. post facta sacra, vel 
auspicia, in senatu, aut iu concione, pri- 
mis liceto ante omnes alios populos Athe- 
niensibus ad senatum acoedere, aut cum 
populo agere. 

— 10. ]ᾶσαν πρὸς τὰν λειτουργίαν] facile 
erat difficaltatem looi mollire we?» omit- 
tendo, quod sunt codices, qui omittant: 
sed videbatur aliquid abstrasius et exqui- 
sitius in illo «ρὸς τὰν latere, quod medita- 
tionem intendens tandem visus eum mibi 
invenisse. Noa invidiosum solummodo 
ipsis Atheniensibus, neque incivilo factum 
senatos Byzantini erga cives suos, sed 
etiam plase noxiam, et illicitum, omnique 

negatum, Athenienses, ut Byzan- 
tium habitatem commigrent, hac oondi- 
fione proposita illicere, αἱ liberi sint ab 
omni contributione, quo ab onere reliquo- 
rum Byzantinorum nollus esset exemtus. 
Neoesse ergo est, novos Byzantii cives, 
Athenis oriundos, non ab omni genere 
oontribationum civilium, sed ab uno certo 
quodam solummodo relevatos fuisse ; 
nempe a liturgiis, seu functionibus, vel 
preestationibus imperatis, b. e. non ordi- 
mariis, encyoliis, ritu vetusto et patrio 
dudum sancitis, quse nulli non dudom os- 
sent notse, sed extraordinariis, quarum si 
meeessitates inciderent, per qusestorem 
eccemeumve ouique de eo siguificandum 
identidem esset. Erant orgo λειτουγγίαι 
geminre : alise rawral, rate stats, quarum 
veniam leges civium nulli, quocunque pe- 
eto, facerent ; alim ergorraxral, δαὶ τρόσ- 
*7&ATO, 4010 extra ordinem pro re nata 
indicerentur. 

— 14. Borerolye] in obscuritate rei 
et disseusu codicum reliqui nomen hoc, 
quale inveneram. 

—14. δωρεὰς] conspicitur quidem bodie 
δωρεὰς in Bavarico, sed erasa vetusta pri- 
migenia lectione, cajus cum nihil przeter 
tres primas literas supersit, non constat, 
quis olim fuerit exitus vocabuli. inepta 
ila et flagitiosa manus, quie allinendis 
calamo perquam pingui et atrameulo di- 
luto, et ductibus insciis et inamcenis, 
Moschopuli absurdis scholiis codicem 
howc puloherrimum nquinavit, ultimas 
tres literas sàc adscripsit. Ego de meo 
jedicio ϑεωρίας suffeci. preterea quoque, 
ut nomine 8. P. Q. Byzantinoram legati 
sacri, Jwpd dicti, mittantur ad ludos sa- 
«r08, qui —. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


τοῦδε, quibus popalus Atheniensis, ooro- 
natus est. 

— 23. ᾿Αλωπεκόνγησον) Citat h. 1. Har- 
pocr. v. dÀeartxómuaroc. 

— 46. ὅτι πάντων μέγιστον ἀγαθῶν παράν- 
Tw» yíyot] correxi de meo senso, ὅτι 
φάντων μεγίστου ἀγαθῶν arapabrtoc γέγον. 
[quamquam adhuc rectius foret ὅτε τοῦ 
srávrer oum articulo.] quod Cherrhonesitis 
bonum, bonorum omnium summum, oon- 
scivisset, vel peperisset, libertatem puta. 
E lectione quorundam oodicum, epérrem 
αὕτιος γέγονεν, offeci πιιραύτιος γέγονεν. Hec 
est formula titularis, seu in ejusmodi titu- 
lis et decretis usitata. Ne longe eamus, 
inspioe modo inscriptionem Agrigentipam, 
6 Gruteri Corpore a Taylori Apparatus 
eritici volumine secundo p. 76. iteratam. 
ubi beo leguntur: Δημήτριον «γολλὰς xal 
μεγάλας χρείας παρισχῆσθαι τῷ ἁμιῷ [id est, 
ἡμετέρω) δάμω καὶ μεγάλων ἀγαθῶν erasai- 
τις ἐν (id est, γεγονένα!}. item p. 77. 
aliam e Gruteri p. CCCC. repetitam: ὑπάρ- 
χὼν τοῖς τε δημοσίας ἡμῶν πράγμασι καὶ dvi 
ἐκάστω τῶν πολιτῶν παραίτιος ἀγαθοῦ «ολ- 
λάκι γογένηται. et infinitum numerum simi- 
lium locorum aliunde comportet, si quem 
ea opera delectet. 

— pen. ix τῆς Φιλίππου) scil. χειρὸς, 
quod vocabulum solet omitti. δουλείας et 

ὃς eliam convesirent. veram bec 
ad subaudiendum non solent omitti. 

257.2. ἐλλείψα εὐχαριστῶν xal erem, 
ὃ τι ἂν δύγηται ἀγαθὸν) cum de δήμω τῶν 
Χεῤῥονησιτῶν nulla mestio praecesserit, ne- 
cesse foret, hos singulares numeros omnes 
pluralibus motare, id quod Lambinus quo- 
que jam ausus est, si hzc verba de Cher- 
rbonesitis essent accipienda. Quod nego. 
Redeupt ad δῆριον τῶν ᾿Αϑηναίων. idemque 
est, ao si sic dixisset: et certa quoque 
fiducia freti sunt iucolee Cherrhonemsi, fore, 
wt populus imposterum quoque mentem 
hasc. erga se servet, memor honoris sibi 
oblati, neque finem unquam faciat, quoad 
possit, de Cherrhonesitis bene merendi. 
Reote igitar babent h. 1. nameri singulares. 

— 15. τοὺς ἀδικουμένους) malim τοὺς àbi- 
xovrrac ἀδικουμένουςκ vos non prodidisse 
bosti vestro, a quo lederemini, quamvis 
& vobis injurias accepissent. 

— pen. χρύσασϑαι) malim abesse. 

258. 4. ὑμεῖς τοίνυν —] Citat b. l. Her- 
mogenes p. 173. 174. οἱ psene toto illo 
capite super eo disputat, our ἁπλώσει ma- 
luerit orator, quam στρυγγυλώσει uti, et de 
arte, qua hano simplificationem ocoulta- 
verit, et de ordine narratiosis, et de im- 
mistione enthymematum, qui ibi legat, si 
quem ista juvabaunt. 








AD ORATIONEM PRO CORONA. 71 


— 17. 4AX' bep οὐδιξίας —] locam 
haso citat Stobeeus p. 90. 5. 

— 19. σύρας μὲν yàp —] celeber locus 
commenis, tus Hermogeni p. $40. 
pes. et Aristidi de D. C. p. 168. cajus 
hec gant verba: καὶ rà τοιαῦτα σερινότη- 


τὸς μετέχει, ὅταν περὶ βίου καὶ ϑανάτου διεξ- pavé 


ἔγχϑ οἷν πέρας μὲν γὰς ---- 
— $23. « ] rursus citat b. 


(οβαλλομόένους, et. Her- 
—— vui eb Me ruat do 


sistie Thebanis, funditus exterminare La- 
cedaxmonios conantibus. 

— pes. Asireuc] Citat h. ]. Harpo- 
erat. v. Δεῖκτια. 

459. 2. erverexzérew] subandi ὑμᾶς. 
qgamquem utique planius erat hoc addi. 
quibes pro homiibus, quam infesta et 
quem neíanda in vosmet ausis, caput sitis 


ebjecturi periculis. . 
— 10. Θερείσωνος locum b. citat Har- 


pecrat v. Θερεσων. 
— 18. ἐν εἷς ἐπιστεύθητε) quo tempore, 


τείας} tria ergo sunt, sed scire velim, 
quam diversa. qui differunt al ἔξοδοι, egres- 
i5, ἃ presliis navalibus, et a terrestribus 
expeditionibus? procul dubio male in vul- 
gale imterpenctum est. distinxi sio: ναῦ- 
μοχίας, bella maritima, ἐξόδους «“σιζὰς, 
expeditiones terrestres, denique, ut omnia 
ano verbo complectar, στρωτείες, militias, 
sive illas antiquas, sive has recentissimas. 

— 16. συμβολῆς] correxi συμ(ευλῆς. 
ipsius reipablice nostree salus in delibe- 
raiomem cum veniret. 

460. 1. xal τίς ein ἂν ἀπέκτεινε —] Citat 
b. ]. Piatarcbus in Moral. p. 542. 3. 

— 9. ὁρῶν yàp, ὦ à. ' A. — ] Citat h. 1. et 

icimm ejas rhetoricam more suo de- 
monstrat Hermogenes p. 276. 277. Mar- 
ecllinus ad Hermog. p. 343. ἔστι δὲ xal 


ἕτερος τρόπος [τῆς συγκρίσεως, res inter se. 


compersadi] ἀπὸ τῶν χυρωσάντων [ 501}. τὸν 
τόμον) ὡς ὁ Δ * ὡς οἱ «παρόγονοι ἦϑεν- 
?» — καὶ ἀπὸ τῆς αἰτίας, δι᾿ Ἦν ἐτέθη. ὡς σαρὰ 
τῷ Δεριοσθένει εὑρίσκομεν" (p. 643. 24.] λο- 
γεζίρινώ το, ὅτι μπητίρα ᾿Ορίστης ἀπεχτονὸς, 
δυῶν ὅκαστῶν τυχὼν, ἄγϑι, καὶ «άλιν" 
[p. 360. 9.] ἐρῶν γὰρ ἐγὼ τὸ ναυτικὸν ὑμῶν 
πυγναλυόμενεν. Horum inter so nexum ego 
equidem nos intelligo. 

— 17. νασυτιεὶς} addidi. constabat qui- 


dem setis per se, quod genus apperataum 
hic designaretur. non ideo tamen coate- 
mnendum visum fuit additamentum codiois 
Bararici. 

— 18. eic] addidi. reus factos, in hoo 
quidem certamine, vel pro hoc cert., «ra- 
(sor, seu late legis vetustis legibus 
repugnantis, Quo enim sciretur, cujus 
generis esset objectum crimen, super quo 
judicandum esset, adscribi ad formulam. 
&ocusationis necesse erat, quo titulo reus 
citaretur, num φόνου, an ἀσεβείας, an wapa- 
γόμων etc. Actor in bao causa fuit Pa- 
trocles. v. p. 261.18. 

261. 1. τοῦ ἐμοῦ νόμου] sabaudi τοῦ λό- 
yorroc, vel τοῦ κελεύοντος. secundum meam 
vero legem, quse lex precipit, unumquem- 
que pro modo facultatam contribuere. 

— 2. καὶ δυοῖν} scil. τριήρεων. vel dua- 
rum. ad duas haod rero triremes. ie wol 
gar sween Schiffe zu beschicken, nicht nur 
ein. ganztes [yes even to send ttco ships at 
a time, not only one]. 

— 4. τμηράρχους 7—3 prsetuli 
7f. ἔτ᾽ ἀνόμιαζον. non jam se trierarchos, 
ut olim fecerant, appellitabant, sed oon- 
tributores. eitat b. 1. Harpocrat. v. ovrrs- 


Aste. 

— 6. οὐκ ἰδίδοσαν)] Markland ἂν inter- 
gerit, quod ferri possit, ai certum sit, 
significare non dedissent. sed διδόναι ssepe- 
numero Dibilo plns significat, quam of- 
ferre. nibil ergo cause est, cur à» hio 
intrudatur. qua iu:particula Marklandus 
eornicum ocnlos configere voluisse vide- 
tur. quantas eris summas non obtulerunt, 
Si sio accipias, à» locam non habebit. 

— 16. xa9' ?] correxi παϑ' 9, et in 
σριηραγχῶν mutavi accentum. potest utique 
illad proberi, ut & nominativo singulari 
τριπράρχες, primese deolinationis, duetum ; 
verumtamen quia τριήξαρχος, e secunda 
declinatione, Demostheni multo est usi- 
tatius, ideo conformavi accentuationem 
genitivi pluralis buio modulo seconds 
declin. et scripsi 7pi»pápyory, penacute. 

— 19. τὸ μέρος] interposui quidem 
«ίματον, ut satis munitam auctoritetibus 
librorum, inclusi temen idem uncis, ad in- 
dicandum, a libris excusis plerisque id 
abesse, et abesse salva sententia posse. 
nam ^9 μέρος sio nude positum tantundem 
valet, atque τὸ τακτὸν μέροφξ. — Dorvillias 
quoque ad Chbariton. p. 488. eríaurrow pro 
scholio proseribit. 

2692. 9. τοὺς τριηράρχους —] Sententia 
heec est: Triremi cuique instruendse atque 
sustentandsz in unam estivam expeditio- 
nem maritimam decem talenta impotantur. 
Cai ergo decem talenta in bonis sunt, sic 
censo in tabulis publicis, illi sna navis in- 
struenda et sustentanda soli est. Viginti 
talenta si cui sunt, ei par triremiam curan- 
dam est. 'Triginta si cuj suut, ei ebtingunt 





12 ; 


treg triremes, Sed ultra tres non prooe- 
ditur, tametsi quis quinquaginta centumve 
talenta possideat. Ergo aio, inquit auctor 
legis, trierarchos ad liunc modum deligi. 
Verum est alius minus locuples. hic cum 
alio, aliisve copuletar, ut contribuant, ad 
eum modum, ut primi el secundi, aot 
primi oum secundo tertioque bona sum- 
mam decem talentorum conficiant. Hi 
bini, ternive singulas triremes habento 
sibi curandas. Ad aiptizSai, uti ad xa- 
λεῖσϑαι, sübauditur δεῖ, vel κελεύω. 

— 7. ἴστω] scil. à λειτουργία. 

— 10. ὑμῖν] pretuli ὑμῶν. parti ve- 
strnm.egentiori. flagitiosum enim fuisset, 
neque ferendum, et judices profecto can- 
oti consurrexissent, atque in os oratoris 
inspuissent, si jadices suos omnes pau- 
peres, vel mendicos, appellasset. id quod 
ip vulgata facit. 

— ibid. τοῦ] id est, χάριν τοῦ, ὑπὲρ τοῦ, 
Inxa τοῦ. illas particulas eleganter omitti 
solere ante infinilivos, vel tirones norunt : 
quanquam, ut verom fatear, si ὑσσὲῤ ToU 
b. I. reperirem, multo minore cum offen- 
sione eum sim lecturus. 

— 414. πεῖραν) periculum, documentum, 
subaudi τούτου. hujus rei, quod ego nempe 
legem hano e re vestra poblica tulissem. 
ἔργῳ idem est atque ἐν ἔργω, διὰ τῶν ἔργων. 
«vávra idem est atque “παρὰ «ἄντα, non 
xarà qárra. quod xarà schedee Scrimgeri 
importune hic jugerunt. . ' 

— 19. χκαταλειφϑεῖσα} pretuli xaca- 
ληφϑεῖσα. deprebensa ab hostibus (quo- 
niam celeritate pari reliquam classem as- 
sequi non potuit] periit, diu cum dubi- 
tassem, εἰ reliaquerem, an ἡ ei safficerem, 
delegi tandem posterius (quamquam diffi- 
cile in permagna momentoram paritate 
decernere, utram in partem propendeas), 
hao potissimum de ceusa, quod, ni me- 
moria fallit, non χαταλοίπεσθαι, sed áoroA. 
ant ὑπολ. usarpatar de nave retromanente. 

— 22, τὸ λειτουργεῖν] correxi τῷ ^. id 
est, ἐν τῶ. ^. aut διὰ τὸ 5. 

263. 8. συμφερόντων) adde tacita cogi- 


tatione, quorum ego mercedem a nemine. 


referebam, sed illa opera gratuita defun- 
geber. 


— 18. «ap ἑκάστου] prsetuli erap. ἐκά-- 


cT. penes quemcunque sepositam veluti 
atque reservatam jacere oopscientiam ejus 
a me gestarum in rep. rerom, baud minus 
certam et usibus futuris paratam, atque 
penes me jacet; quemqane illas perinde 
nosse, atque me. ' 
— pen. ἐπαγγειλάμενος) Hermogenes 
huno locum p. 430. citans, omissó ixay- 
, dat ἐσέδωχα. amplector hoc 
ἐπίδωμια, aut ἐπιδίδωκα. nam est in bao re 
propriam. cum quis sponte sua se offert 
ad contributionem gratoitam reip. facien- 
dam, hoc nou 3i, sed ἐσιδιδέναι dicitur. 
LÀ 


. 11 1. REISKE ANNOTATA 


verum ἐπαγγειλάμενος nullo pacto patiar 
eripi. sponte mea pollicitus. 

— ult. dxoisc, Αἰσχίνη, —) Sententia 
subjioit, ut-potius sic legatur: (ἀχούεις, 
Αἰσχίνη) οὐδὲ σοὶ, οὐδὲ ἄλλω o09tvi — audis, 
JEschine, harum rerum rationes neque tibi 
debeo, neque alii coiquam, quicunque is 
est, etiamsi unus de numero 1X. Archon- 
tum ait. 

264. 2. τίς γάρ ἔστι νόμος ----Ἶ Syrianus 
ad Hermogen. p. 211. ὁ Δημοσθένης ἀσσο- 
ρῶν νόμου, “πρὸς τὰς εὐλόγους μεταξαίνει, καὶ 
φησί τίς γὰρ νόμος τοσαύτης ἀδικίας καὶ 
μισανθρωπίας μεστὸς, καὶ τὰ ἑξῆς. καὶ πάλιν" 
[p. 967. 5.] τὸ λαξεῖν οὖν τὰ διδόμενα ἔννομον 
εἶναι ὁμολογῶν, τὸ χάριν τούτων ἀποδοῦναι γτα- 
φανόμιων γράφη ; Idem Syrianus p. 212. ad 
ilia Hermogenis p. 74. 22. verba à γνώμη 
etc. xal ἅμα T€ ῥητῶ xal τὴν διάγοιαν ἐξετά- 
στι τοῦ νομοθέτου. ἐὰν δὲ μὴ συμβάληται ἡμῖν 
τὸ ῥητὸν [wenn uns der Buchstabe des Ge- 
setzes nicht beystimt—Twhen the letter of. the 
law does not coincide with us] σιωπόσαντες 
τὸ ῥητὸν, ταῖς διανοίαις χρησόμεθα. ὡς xal 
Δυμοσϑένης ἐποίησεν ἐν τῷ περὶ Στοφάνου. 
γόμιου γὰρ ὄντος, τὸν ὑτσεύϑυνον μὴ στεφανοῦν, 
καὶ ἑτέρου νόμου, μὴ ἐν τῷ ϑεάτρω σιτεφαγοῦ- 
σθαι τὸν ὑπὸ τοῦ δήμου ὕμεενον, ἀλλ᾽ ἐν 
τῇ Πνυκὶ, ὁ μὲν Αἰσχίνης καὶ τὸ ῥητὸν καὶ τὴν 
γνώμην [intentionem] καὶ τὴν διάνοιαν [58]- 
gnificationem verborum]ifirazs. Tra, φησὶ, 
p ψευδῆ φιλοτιμίαν κτᾶται Dar τοῦ δήμου 
στεφαγούμενος, τούτου χάριν ἐκώλυσεν ἐν τῶ 
ϑεάτρῳ, φησὶν, ὃ νομοϑέτης τὴν ἀνάῤῥησιν. 6 
μέντοι Δημοσθένης τὴν γνώμην ἔϑηχε, λέγων, 

Oy αὑτὸν ζῆλον ἔχει ὁ στεφανούμενος, δου 
ἂν ἀγαῤῥηθῇ, τοῦ δὲ τῶν στεφανούντων συμ- 
φέροντος ἕνεκα ἐν τῶ θεάτρω γίνεται τὸ κή- 
ῥυγμα. «ερὶ δὲ τοῦ μὴ στεφανοῦσθαι “τὸν 
ὑπεύθυνον, ὁ μεὲν Αἰσχίνης τὸ ῥητὸν “σροσήνε- 
γκεν, ὁ δὲ Δημοσθένης τὸ μὲν ῥητὸν ἰσιώπυσα 
Φφαντελᾶς, τῇ δὲ τοῦ ῥητοῦ διανοίᾳ κέχρηται, 
φάσκων [p. 263. 25.], οὐ «ερὶ ὧν ἔπσέδωχα; 
ὑπεύθυνος εἰμὶ, ἀλλὰ περὶ ὧν ipa. καὶ orteroM- 
τευμαι, Wávra τὸν βίον" «περὶ δὲ ὧν ἐπέδωκα, 
οὐδὲ μίαν. Locum hunc Marcellinas, multo 
ille, mea quidem sententia, elegantior 
atque literatior Hermogenis interpres, 
quam reliqni esse videntur, copiosius at- 
que dilncidius p. 213. tota, et parte magna 
p. 214. que necesse ut cuique legere vo- 
lenti ipsi permittam. 

— 11. ἐπύνεσεν] huc pertinet totam ca- 
put XIV. libelli Maximi Sophiste de in- 
solnbilibus objectionibus (apud Fabric. 
T. IX. Bibl. Græoæ p. 582), cujus capitis 
initium hic referre sstis habebo. ὄνομα δὲ 
ἀντ᾽ ὀνόματος μεταϑεὶς, τὴν ἄλυτον μεϑοδεῦ- 
σεις ἀντίθεσιν. ὡς ὁ Δημοσθένης ἦν τῶ περὶ 
Στοφάγου φειοίηκεν. o0 δυνάμενος γὰρ ἀντι- 
στῆναι eric τὸ, ὅτι οὗχ ὑπεύϑυνον ὄντα αὑτὸν 
ὁ Κτησιφῶν , ὅσερ ἄντικρυς καὶ 
διαῤῥίδον à γόμος ἀπαγορεύει — ὀνόματος με- 
T7 τὴν μέϑεδον σαρίσχετο, ἀντὶ τοῦ 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 


ἀπιγέξευσεν, larisursy εἰ τών" οἱ δὲ νόμοι οὗ κω- 
Mero ἑπανῶσϑαι, ἀλλ᾽ ἀναγοζεύεαθαι. re- 
ὅφπα ipse quisque legito, qui volet, 1. c. 

6. εὐθυνῶν} malim εὐθυντῶν, & no- 
. εὐβυντής. 


— 19. iK] Cteai 


: 


tesipho puta. 
— 20. eb μεόνον ἐν τοῖς 

ues ad Hermog. p. 213. clin. “ὥς οὖν, καί- 

erte ἐξετάζοντες τὴν γνώμαν τοῦ νομοϑέτω τὸ 

τοῦτο διαφουξόμιεϑα ; [αἱ nempe videamur 

"erisque legis mentique repugnare. ] ὅταν 


ὑμῖν τὴν τααύτεν — — 


γὰρ τὸ TÀ? ywiaxy sententiam 
legis erit, a —e en) “τρὸς 
47e ἑαντεῦ » φεύγων “τὴν αἱ ταύ- 
τῷ [quus legis s sententiam ad rem suam 
deprevaret, aique 


gatespretatiosem, vel correctionem legis]. 
ὅτι δὲ οὕτως ταῦτα οὗ μόνον ipic μα Ἢ 
e» μοῦνον ἐκ τοῦ 

ἀλλὰ χαὶ 


Morcellissm οὐ Sopatrum, res put τεδοις 
inum et , res ipsa jubet. 
— 35. nal eram ΧαρίδημοςἾ scil. τὰς 
ἐσέδωκε. nam sio vorsu 24. leg. 

ito. 


est, in eo 

— ibid. ἐστοφμανοῦτο pretuli ἐστεφα- 
τοῦνγο in plurali. nam Diotimus et Charide- 
mes desigsepntur. v. p. 265. circa finem 
decreti, quo bis duobus nna, ogrontm aures 


decerauntar, ob preeclarute meritum una 


pertum. 

165. 3. τούτοις] Nausicli, Cbaridemo, 
Diotimo. uum deoretum, in honorem Neo- 
p*olemi conscriptam, hio non comparet. 

— 11. φιάλωνος] correxi Φίλωνος. deinde 
malim legi τοῦ ἐπὶ τὴν διοίκησιν χεχ. Stra- 
tegi nuper delecti, sed ad curam ærarii, 


táe, et ὁ ἐπὶ τῦς διοικήσεως 

— 13. ἔδωκε] scil. τὸν μεισϑόν. quod vo- 
cabulem latet in v. μισϑοδοτύήσαι. 

— 14. ἀναγορεῦσαι) sptus est hio infi- 
witives Uca, 8 v. δοκεῖ versu 7. 

— 17. Καλλίας} Calliss auctor factus 
est sesientim, frelus auncloritate Pryta- 
wum, ipsi confirmantium, senatus hano 
esse volustatem. 

— 20. τῶ σοταμοῦ] Fluvius Salamina, 
eppidum Cypri, preterluens, hio dei- 
gaiar. coof. Diodor. Sic. T. II. p. 114. 
39. hsec diversa est ab alis pugna, 
eodmn somipe a Noslro appellata, liac 

ipsa in oratione pro coropa, p. 309, 16. 
γον V. 


, pr*etor ccono- 


] Mareelli- ἀντι 


* 
7 


73 


diligenterque sunt ambae discernendz. bic 
diota in Cypro accidit, ibi, in Bosotia, cir- 
ca Cephissum. qua de re suo loco subti- 
lius dicetur. 
266. 89. ἀλλ᾽ ἀδίκως ipa] Hermogenes 
ροτάσεως εὑρίσκομεν [scil. τὴν ὑποφορὰν 
xal τὴν λύσιν] “παρὰ τοῖς ἀρχαίοις. οἷον" ἀλλ᾽ 
ἀδίκως, φησὶν, ὅρξα. ὃ ὑποφορὰ χωρὶς προτά- 
σεως. εἶτα srapéro, ὅτε με εἰσῆγον οἱ λογισταὶ, 
διὰ τί οὗ κατηγόρεις ; ὃ λύσις χωρὶς προτάσεως. 
— 9. οἱ λογισταὶ --- ἴη Parislna sio 
vulgatum est: οἱ Aoyurral* διὰ τί οὐ κατι- 
γόρεις ; ompiai διὰ τί, quia rotandius, εἰ 
fortius, atque Attioismo convenientius vi- 
debstur εἶτα — o) κατηγόρεις. οἱ nihilomi- 
nüs tamen non accusabes, tametsi coram 
adesses et interesses actis. διὰ τέ videtur 
scholium esso a nescio quo particulas s?ra 
pupertoriptans, ] sobandi ἐξ 
— 13. τούτοις] su i ἐξελεγχόμενος. 
quas enim partes prooonsulti, boo est au- 
ctoritatis senatus, non accusasti, per eas 
ipsas constabit, te in reliquis partibus, 
qoas vellicasti et carpaisti, Sycopbantam, 


ἦγ" quadruplatorem egisse. 


— $3. τοῖς ϑεωρικοῖς} utrius generis 
est, masculini, an neutrius? Masculini si 
est, non video, qui alii possint esse οἱ θεω- 
(xe, quam praefecti pecunie et discipline 
sceniem, illias colligende atque dispen- 
sands, hajus tuendss. nam bi ϑεωρικοὶ, si 
qui fuerunt, iidem fuerunt cum τοῖς ἐπὶ τοῦ 
SueputeU κατασταϑεῖσι, quorum, cum aliis, 
hse quoque foisse partes videntur, ot alio- 
rum pepulorum legatos, ad ludos suos 
speotandom missos, Ssewsic dictos bospi- 
tiis et laatiis exciperent. Sin autem ϑεω- 
Μμκαῖς b. 1. generis neutrius est, quod magis 
verosimile est, sententia hec est. ad uni- 
versam pecuniee scenicse summam, ex uni- 
versis tribubus redactam, adjeci centum 
minas gratuitas. 

267. 3. οὐκοῦν, ἃ μεὲν —] Citat h. 1. 
Hermogenes p. 364. fin. in exemplis τῶν 
; acute, solerter, subtiliter di- 
ctorum, ex alio hino citato loco subjicit: 
Φάνυ γὰρ περιγενοημίγως διόλου τῷ λόγω κέ- 
χίοται. Misucianus p. 144. ait, h.l. a 
ταῦτ᾽ ἐστὶν δὰ σαρανόμων γράφη, n quibusdam 
δὰ enthymemata referri, sed dubitans iis 
accedere. item Apsines p. 703. circa fin. 
rursus citat Hermogenes p. 294. ταῖς μέν- 
To καϑ' ὅλον κῶλιν παρισώσεσι καὶ «ψάνν 
χρῆται ὁ Δημοσθένης. τὰ γὰρ τοιαῦτα τοῦ ᾿ 
πόλλους οὖκ ἀπηλλαγμένα, τὸ γοργὸν οὐδὲν 
ὅττον ἔχει, καὶ ἀληθές. olor τὸ λαβεῖν οὖν τὰ 
διδόμενα ὁμολογῶν ἔννομον εἶναι, τὸ χάριν τού- 
τῶν ἀπσοδοῦναι παρανόμοιν γράφη. τρισὶ γὰρ 
κώλοις, καὶ δι᾿ ὅλων ἴσοις, κομμάτιον ἣν ἰσσή» 
γαγε, τὸ «ταρανόμων γράφῃ. καὶ πεποίηκε κάλ- 
Aoc δαιμόνιον ὁμιοῦ τῶ γοργῶ καὶ σφοδρῶ κατὰ 
τὴν ἀποστροφήν. citat item Thomas M. v. 
παραγόμοιν. 

1 








74 I. I. REISKE 


— 9. εἶ] de meo addidi. vulgo sic 
usurpatus πγαρμιπύνηρος modis omnibus ne- 
quam ecqualis erit, si non talis erit. wie 
soll er denn sonst aussehen, wenn er nicht so 
aussicht, der Erzschelm? (how shall he ap- 
pear, when he does not appear so, that arrant 
knave?] 

— 10, τὸ μὲν μυριάκις —] Citat h.l. 
Maximus Sophista de insolabilibus cap. 
15. p. 583. 

— 24. ixác ow] scil. τῶν στεφανούντων, 
sive τῶν στεφανουμένων. nam perinde est. 
sive coronant aliqui, sive coronaptur, eos 
operam dare oportere, οἱ coropnantes, qua 
e tribu sunt, ona cum coronando, ea quo- 
que in tribu ooronationem hanc renontient, 
seu promulgent. : 

268. 1. ψοφίσηται] citant b. 1, Alexan- 
der de figuris p. 38. et Hermogenes p. 
255. pro στεφανώσηται dedi ψηφίσηται, 
scil. στεφανάν. videtor in quibusdam codd. 
otrumque fuisse σηεφανοῦν ψοφίσηται. Ad 
ἀναγορευίτω subaudi ἡ βουλὴ, aut ὁ δῆμος. 
nam ut ὁ κήρυξ etiam bic subandiatur, nt 
alius ad ἀγαγνώσεται ojsTrsabauditar ὁ γραμ- 
ματεὺς, haud convenit. 

— 4. λαβεῖν 7 hse duo voca- 
bolo addidi. bene vidit Simon Fabricius, 
sed ille potius Wolfius fait, qui observa- 
tiunculas collationi codicis Aogustani a 
Wolfio prodit interspersit, ab illa acces- 
siunonla tamen orationem baud integrari. 
quare soppletum ivit σπουδάζων. mibi vi- 
detur potius, post ἀδικήματος οὐδενὸς ad- 
dendum esse οὗ χρῇ, vel οὗ χρῆν. Inviden- 
tite certamen in forum inducens, non ullius 
criminis, oujus repetere panas jus et fas 
est. llla dictio φϑόνου δίκην hoc volt di- 
cere; causam in forum inducis, in qoa 
certamen est invideptire cum simplicitate 
et probitate, quo certamine decidendum 
est, probitas et innoceptia vincat inviden- 
tiam, an ei soccumbat. 

— 11. λόγω] [ ὡς λόγω, Puto aliquid 
deesse. I. Tour. | subaudi μόνῳ. aut quasi 
solis verbis, non autem factis, nosoitentur 
viri civiles. sunt ἢ. l. accusativi absoluti. 

— 13. ἁμάξης} Citat hb. 1. Scholiastes 
ad Aristophanis Équit. versum 544. So- 
xtus Empiricus p. 229. 6. 

, ; 14. τῶτο] aut post τοῦτο, δαὶ post 
᾿Αθηναῖοι, deest exoariivt, aut simile quid. 

— 18. κατὰ τὴν αὑτῶν φύσι»"] prout cui- 
que paturalis indoles obtigit, seu lenis, 
mitis, sedata, seu atrox, vehemens, cita, 
impetuosa, sseva, ita probra sunt, quse ad- 
versario ingerit, sive molliora, remissiora, 
minus acria, minus virulenta, sive intole- 
rabilem in modom intemperantia, acerba, 
cruenta. 

— ?1. εἷς Tavra de) τῶν ἰδίων, κακῶς 
τὰ ἀπόῤῥητα ^.] correxi et distinxi sic, εἰς 
7T&U/T&4, Ul, posteaquam ad illa tribunalia 
v03, o judices, contraxissemus (eurasse- 


ANNOTATA 


mus vos coire, in caussa fuissemus, ot 
coiretis), ad sedendum et judicandum in 
caosis nostris, tum ἀπὸ τῶν ἰδίων κακῶν τὰ 
ἀφ. A. ἀλλ. vobis coram, nos litigantes 
alternis probra nobismet mutuo ingerere- 
mus infanda, sumta e domesticis cujusque 
malis, publice propalantes ocoulta cujus- 
que dedecora, quse inprimis clam manere 
vellet. 

269. 1. ὑπὲρ τούτων] pro his civibus 
Atheniensibus, boo judicium circumstan- 
tibus, quo jura eorum salva tuereris. 

— 9. ἀδίκου] soil. αὑτούς. si qua in re 
eos, hano coronam, ieesissem. 

— 4. τῷ χρόνω] tollendum videtur, ut 
scholium vocabuli 75 πρυθεσμίᾳ.  Senten- 
tia bec est: vexas me ejusmodi causam 
forensem mihi ciens, cojus omni prorsus 
ex parte sum insons; verom existimatio, 
dignitas, fama reip. ab ea in disorimen 
venit. quia quseritur, rectene factum in eo 
sit, quod civitas mo jusserit coronandum. 
qua questione discussa si patescit, indi- 
gnum eo bonore me fuisse, uoa civitas 
ipsa quoque in pudorem datur, et coargai- 
tor judicium prsecipitasse, et indignos 
preferre. Ἐπὶ ergo beo causa ejusmodi, 
ut me prorsus non tangat, civitas autem 
effogere nequeat, quominus existimatio- 
nem de me vel soper me actorum, utram- 
vis in em plus minusve participet, 
apud alios benignius, et rursus apud alios 
iniquius judicantes. Ergo inimicus es ci- 
vitatis; magis, quam meus. 

— 9. ἐμοὶ] correxi ἐμός. sed. velim 
εἶναι quoque adesse, sine quo oratio manca 
est. ἐμὸς δ᾽ εἶναι ὦ y. 

— 10. δέδεισται) hio procul dubio deest 
φρὸς ἐμοῦ οὖσα. planum jam cum factum 
sit omnibus, sententism hujus causse veram 
et justam a parte mea stare, ἢ. e. postea- 
quam docoi, judices, si veritati atque ja- 
stitise, sumque religioni servire velint, non 
aliter, quam secundum me, dare senteu- 
tism posse. 

— 11. δεῖ δέ με} non potest hoo δὲ ne- 
que omitti, neque com xal commutari, ob 
prsemissum versu 10. 4i» cnirespondet. sed 
protasis finitur in istis versu 14. εἰσσεῖν wrap? 
αὐτοῦ, et tum incipit spodosis xal 9à βού- 
λομαι δεῖξαι. nam sic mibi legendum vide- 
tor. quia me decet dedecorum ejus vel 
ipsa sola capitalia, quee sine nequeam, di- 
cere: fraude mes preterire silentio age 
ergo, decrevi docere, vel propterea pro- 
posui mihi nunc docere, qui com ipse 
esset, et e quibus natus — sic nodus reso- 
latus cst, quem nexoit Hermogenes pag. 
348. et psene tot. $49. et tota ejus dispa- 
tatio concidit, ἃ entis Demosthenem ab 
impetu iracundise abreptum, in scstu de- 
bacchationis, oœptam orationis telam de- 
texere oblita esse. Locus Hermogenia 


hic eat : ἔστι δὲ eapà τὰς προειρημένας ἐτέ- 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 


οὐδαμεοῦ yàp 
τι τὸ ἀκόλουθον, ἀλλ᾽ lari- 
ον. [lege, aut iei πολὺ, 
aat ἐπὶ πολὺ διατείνει, aut ἐπιπολάζα.] Idem 
Ὁ. 245. verba 3s δέ qae, ὡς ἔοικεν, etc. ob 
hoo ὡς ἔοικεν ad orationis genus ἐνδοιαστικὸν 
retalit. 

— 13. ψευδῶν) qus scil. de me crimi- 
natus est. 

— 14. xal hif«] dixi modo hoo de 
loco sententiam meam. 

, 77 15. λόγους] scil. ἐμούς. mesque ora- 
tiones, quas ille traducit, quales aint, quam 
sanc, quam pudics, quam lonestz. 

. 77 47. d γὰρ Αἰακὸς] sententia eat: nam 
si bowo fregi, vir bonus et honestos foret 

quem se simulat esse, similem 

ZEaco alicai, aut Minoi, tum a te certe 
nos profecta essent tam immabia probra, 
4515 i» me conjecisü. Ergo noo es ille 
sanctus εἰ severus, qui esse vis, sed impu- 
rus rabala, qui cam sis, mirum nón est te 
tam iampudentor probra jactare. 

— 19. σπερμολόγος) Citat b. 1. Hermo- 
genes p. 255. Phabammon p. 100. ubi 
tropicm dictionis exempla hæo Demostho- 
mica proponit : ὑποσκελίζειν ἀντὶ τοῦ ἀνωτρέ- 
ψ, καὶ τὸ σπερμολόγος ἀγτὶ τοῦ εὑτελὴς, 
καὶ 43 εδα᾽ μεσώπους λόγους ἀντὶ τοῦ πιϑανούς. 

— 121. aca) de suo expromsisse. 
T quapdo ποιήσασϑαι. Koenias 
is ptsef. ad Gregor. Corinth. de dialectis 
demoostratam dedit, malto ssmpissimo in 
Metis Grecis 9 οἱ « inter so permutari, 
unde errores nati sint quamplurimi. et » 
aíqne « promiscue item ab imperitis libra- 

zie haberi, notissimum est. sed rem in 


— alt. ἧς τῶν μὲν ὡς ὥς ---ἾἼ locom 
hanc citat Stobseos p. 189. 17. sed non- 
malla metans et proposito sua accommo- 
dans. Bed deest editioni Trincavelli. 

470, 1. τοιοῦτον οὐδὲν] qualia nempe 
Alachines de se prsdicavit ipse ore suo. 
sed etiam si alius quisquam talia de ipso 
Qüpsret, offenderetar et erubesceret ob im- 
pedestiam adulatoris in os ve laudantis. 

— 4 Pra» λέγωσιν) scil. ἑαυτοὺς εὐπσαι- 


διύτιος καὶ ὺς εἶναι. 
— ibid. 
Myers 


τοιούτοις εἶνα!ἢ scil. οἵους ἑαυτοὺς 


— 5. οἷκ ἀπορῶν δ᾽ —] Syrisnus ad 
flermeg. p. 43. τὰ σύστασιν ἐροῦμεν, 
«ὦ βλόπτωτα — ὡς καὶ Δεμοσϑέ- 
s wipl Στρφάγου πωκοίηκε. Γίλωνα 

τὸν σρὺς αὑτοῦ «ἄπαον, ὡς φυγά- 
Bn, nj aoi τοῦ Mqac ϑανάτω καταγνωσϑέν- 
2, hi rie »'Nu τοῦ ἐν Πόντω, 
sus! vip μιυτί μα, ὡς Σκυθίδα τὸ γένος, ἃ δὴ πάν- 


75 


τὰ Αἰσχίνης i» τῷ κατὰ Κτησιφῶντος παρέ- 
θεκε, σιωπήσας leri τὴν αὑτοῦ ἀνατροφὰν ὡς 
χρεστὸν οὖσαν ἐχώρησεν. ἦν μέντοι τοῖς κατ᾽ 
Αἰσχίνου [in ea parte orationis pro corona, 
quee pars peculiariter ZEsobinem insecta- 
tar] πρὸ “αντὸς ἄλλου ὑπὶ τοὺς προγόνους 
[subaudi αὐτοῦ] ἐχώρησεν, ὡς ἀδόξους. φά- 
exon" οὖκ ἀπορῶν δ᾽, ὃ τι χρὴ περὶ σοῦ καὶ 
τὰν σῶν εἰπεῖν eto. — εἰ δέ τι ix τῆς 

γωγῆς εἶχε, καὶ τῆς περὶ λόγους ἀσκήσεως, 
mapas Mer " 

— 1. TPunc] Maroellinus ad Hermog. 
p. 141. ὥσαιερ δὲ ἐγκωμιάζομεν ἀπὸ γένους, 
οὕτω καὶ διαβοῦμεν [εἰς Aldina, sed Fabri- 
cius, Hamburgeusis, ibi adscripsit διαξάλ- 
Aejatr, nam Fabricii olim fait exemplum, 
quo utor, et posimodum in potestatem 
Ernestii nostri pervenit, cojus indulgentia 
mihi usuram ejus conoessit]. ὡς Δημοσϑό- 
γης" )rbrtga, ὡς ὁ πατήρ σου Tpéjanc ἐδούλευσε 

* "pA τασκπευάζων, ὅτι εἰκὸς τὸν 
ἐκ τοιούτων γεγονότα «προδοῦναι καὶ ἀπὸ ἀγω- 
γῆς [educatione puerili] διόέβαλε, τὸ μέλαν 
τρίβων, καὶ τὰ CáSea σαογγίζων, καὶ τὸ παι- 
δαγωγεῖον κορῶν. — Vere si nomen patri JE- 
scbini foit Ὑρόμης, non per tau, sed per 
delta id melius exaretur, quia a et 
Seijsoc repetendum est, non ἃ τρΤρίμιειν. ἃ 
currendo, non a tremendo, vel trepidando. 

— 8. Θησοίῳ) Citat h. 1. Harpocr. v. 
Θυσεῖν. 

|— 9. ξύλον] est oollare ligneum, in 
medio perforatum, in quod servi nequam 
puniendi cervices immittebant, ut ne ma- 
nus ori admoverent. cilat b. 1. Hermo- 
genes p. 317. μεϑημεμινοὶ γάμοι sant coi- 
tus, qui do die funt. qui sunt inprimis 
flagitiosi. nam qui pudoris sai non omnem 
prorsus curam abjecerupt, bi sparcitiem 
suam noctis tenebris occultare conantur, 
non radiis solis exponunt. v. Gesneri 
Thes. L. L. v. Nonaria. χρῆσϑαι atÜngaspe- 
γοῖς γάμοις est de die in fornice prostare. 
v. ad b. 1. Wesseling ad Petiti Leges Atti- 
oas p. 575. et Pierson. ad Morin p. 299. 

— 11. ὀιδριάντα) Citat ἃ. 1, Hermog. 
p. 265. 

— 12. ἀλλὰ ““άντες] malim γὰρ inter- 
poni. nam ipse sese objurgat, quod res 
tam in volgoam notas proferat. Dabitat 
orator secum, quee dedecora /Esobinies, et 
quse primo loco enumeret.  Haeccine? at 
nota »ont omnibus. Num ista -—? Ego 
vero, ita me dii ament —. 
φροηρῆσθαι λόγους} hio videtur 
λέγειν deesse. 

— 19. οὐδὲ yàg ὧν ἔτυχεν ἦν] id est, οὐκ 
ἂν εἷς τις τῶν τυχόντων. non enim est JR- 
schines de genere hominum triviali, vul- 
gari, sed unus illorum inventu raroram 
homingm, quos populus per preconem 
publice devovet, ἢ. e. parricida et prodi- 
tor patrise, eoque dignus, cujus in mores 
et cursum oniverwe vits itiqniratnr. Her- 


— . 18. 


I. I. REISKE 


438. τούτοις δὲ πᾶσι 


mogenes p. 
pai near iv τῷ “ερὶ Στοφάνιν. 
λοῦται, ὅτι κωμωδεῖν ἐνίσταται. τῇ μὲν bi 


—— 


76 


— à γάρ 


οὖν καὶ πρώεν. 
94. eapite ei) τῆς εἐσιτιμόσεως, ἣν καὶ 
ὑπαλλαγήν τες καλοῦσιν. τοῦτο τὸ σχῆμα 
γίνεται καὶ αὐτὸ 7 al ὑπιτιξύς 
σωντῆς πῇ φρώτη Min i Á 
LÀ yép στε — HÀ λέγω; χϑὲς μὲν ri 
nal σρώεν. itetn Phosbemmon p. 132. Ari- 
stides de D. C. ἀξιοανιστίας δὲ καὶ τὸ im- 
καταψεύδεσθαι, οἷον ἐν τῷ ὑπσὲὶρ τοῦ Ἐτοεφάνου, 
ἐν οἷς m τὸν Αἰσχίνην Him ytyen- 
μένον 44 ποτε —. vero aut Bon 
intelligo δας vocaboli ὀψὲ, aut aon perspi- 
cio acumen dictionis. sero factos est Athe- 
niensis, et rhetor. me miserum, qui sero 
dicum! debebam dicere heri, et nupor ad- 
modwm. Qui beo inter se concinunt! 

I[ntelligerem, si dixisset dodum ante, olim, 
moltis annis apte. Nequaquam. Nuper 
admodum. 

. — $9. καὶ δύο — Teóporroc melior uti- 
que foret ordo, planiorque dictio, si sic 
legeretur : xa) vir μὲν erwríon δύο cvAAa Cac 
wpeo uic ἀντὶ Τρύμεστος. nam ot auno jacent 
verba, colligas ex iis, /Esohinem ad no- 
men palrisque duas syllabas apposuisse, 
ad matrisque totidem, quod seous est. 
Matris nomini nihil filios addidit, sed pror- 
sus id cum alio bonestiore commotavit. 
Bt nescio profecto, an orator sio dederít, 

— pes. ἄλλοθεν] post ἄλλοϑω videtur 
inserendum esse, quod olim suspicor in 
libris ia hao regione lectum esse, sed ori- 
tici exterminaront, Hermogene teste, ca- 
jn hseo sont za dir ἐκεῖνα ae hà τὸ 


)a* — 
——— —— 
(ιῦσα, Σ δ lim * bo da est] 
κατὰ «σῶν ἐπλανῶγο. καὶ τὰ i 
fabas coctas prcalamene circitabat per to- 
tam urbem tota sstate. id est, vociferans 
se circumferre ollas plenas fabis coctis ; si 
quem juvet emere, at is veniat atque sumat. 

271. 15. ἄγνοιαν ἦν οὗ δέοντι) inscitiam, 
ignorantiam nostram, aut, si sio reddere 
mavis, errorem, lapsum, in looo vel tem- 
pore nop opportuae factum. potest enim 
aliquis aliquid ignorare, ἐν δέοντι, vel er- 
rare, labi, cam expedit nobis nos id igso- 
rare, aut eum scientes dissimulamus et 
eonnivemus, aut cum error noster nobis 
fortaito casa sit salatsris, 


ANNOTATA 
— $5. ἀροείλεσϑε] jussa. εἰ decreto 


vestro delegitis huno senatum eique rem 
vestro nomine deputastis. quasi dixisset: 
εἴλισϑε αὐτὴν πρὸ ὑμῶν αὑτῶν. fidem sa- 
pientiarhque ejus vestromet jadicio pre- 
tulistis. gos Dal τινα πρός Tiva, est, de- 
ligere, creare, nuncupare, delegare ad 
honorem quendam, aut fanctionem quan- 
dam. Est ergo h. l. deputastis eam buic 
negotio cum plena potestate. 

— pen. "reigboy δὲ λίγειν σροσέταξο) 
possit accusativus ferri. prestat tamen 
dativus, quem prretuli. orationis Hyperi- 
dem in hac causa Deliaca fragmenta duó 
vel tria. supersunt adhuc conservata a 
Scholiastis Hermogenis. 

474. 4. beris ἁπάντων) scil. τῶν ἄλλων 

ἐκ τοῦ ᾿Αμοίου “ἄγου. Bx universo 
senatu Áreopsgitico delecti hi quatuot 
pro se pro saisque collegis reliquis omni- 
bus heo testati sunt. 

— 11. τούτου λέγειν, ἀπήλασεν 
αὑτὸν ἢ βουλὴ] cur non brevius οἱ simpli- 
cius τοῦτον wra λέγειν ἀπήλασεν ἡ βουλὴ 
dixit? ratio reddi nulla potest, nisi forte 
nomeri gratie, aut fortnito. nam utraque 
dicendi ratio est probate. 

— 12. εἶναι καὶ naxiris ὑμῖν 
Sopater ad Hermog. p. 166. ἀλλ᾽ οὗ erás- 
vw ὁ τοιοῦτος [reprobatus et exclusus ab 
ejusmodi fonetione] xal προδότης, e) yàp 

.. [comverti propositio nequit. 
omnis proditor reprobatur. ergo reproba- 
tus omnis proditor est.] οὗ uv πᾶς ὁ áers- 
λαυνόμνος διὰ ν (scil. lon ἀπελαυ- 
νέμινος ἐστὶ γὰρ καὶ ^ ἄλλην αἰτίαν àse- 

— 13. ἐν μὲν mir —] Hermogeoes Ῥ- 
388. καὶ αἱ συμαληρώσεις ταῖς ἐννοίαις καὶ 
tait μεθόδοις εὐκρινὴ ποιοῦσι τὸ λέγον, τὰ μὲν 
ἀραπαύοσαι τὰ ἀσαρελθόγτα, τῶν δὶ jobors- 
μένων πάντως ἔχουσαι «ταρασπευάς τας 
ὧν alc á ὁ λόγος ἀνάγεται. οἶον. ἣν 
vélo τοῦτο τοιοῦτον τοῦ νεανίου 
79rov, ἕτερον ϑὲ à 
χὴν ἔλαβεν ὁ λόγος. 

— 94. ὁμολογεῖν] “ἀν Philippam jus 
violasse, injariarum dandarum auctor et 
princeps factus sit. 

273. 16. 1] recte. vidit Marklan- 
des, neque da i de eo potest, ἔτι τυύ- 
ren δεῖξαι legi oportere. nam sime 
comperstivo tali, δεινότερα, aut αἰσχίω, καὶ 
simili, non habes quo ἔνι τούτων referas. 
verom etiam pro οὖν leg. videtor δι᾽ d». 

— 1. ὑποσχελίξειν] Phobammon p. 
100. ad b. I. respicit, verbam 'ὑποσκπελίζειν 
commemorans in numero tropicorem, pro 
dva 

474. . οὐκέτι i» ἀμφι 
sustoli xd». cui si locus sit dandus, mu- 
tandum sit cum xal, et boo xal ante elem 
collocandum. at sit puero, καὶ eub ὃν 


dto. 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 


—- 7, Ἰεμβαυγράφος l *5* 
φάγος. quam vun —— 


vocabulis, significare volentes m. * wés, 


e "Hime tractat, eaeque exsalieri ne- 
quit. Hermogenes pag. 350. λέξις δὲ w&- 
σα μὲν ὦ τρμεχίζα καὶ σφολτὰ καὶ sumectuat- 


p. 256. Scholiastes Bermogen. ypepfan- 
“ακόφων οἱονεὶ γοτάριος" καὶ γὰρ fos 


bc Uv τοῦ » 79 δὲ ᾿διρεβιοφάγος 
* — ——— 


L0 Mui ajrb ag Sérww] sub. 
— 14 ἀξ ὧν οὐδ᾽ ἔλεγον] foret utique 
dicto plsnier, si sio dixisset: εὖν, 
derer, οὐδὸν ἔγραφεν, ἡνίχα ai τὶ 
ὡρεᾶς ἔδω παλὸὴν καὶ οὕτω καὶ πάλιν 


i συριφέριν, 

oci» ἔλεγον, ἀλλ᾽ ἐσιώπησεν, ipsa ἔδοι ἐργά» 
σασϑαΐ τι sany καὶ ἀσύμφορον ὑμᾶς. Nom, 
quemadmodum seatentise nullius scripte 
sector facias est, tum, cum benestam rem 
aéque salutarem essetis suscopturi; ita 
rarsas quoque tacsit, com agitarentur 
turpia et damnosa ? Et heo fnit utique 
memtentis oretoris. verum nimiom ejus 
studiem brevitatis aique concinaitatis im- 
plicuit et ia contrarium plane igvertit 
oretionem. 


— 24 ws ὃ ἐκωτίο Aristides de D. 
C. p. ?46. ἀξιοπιστίας τὸ τοῖς Prose 
xmi ταῖς ἀραῖς χρῆσθαι. οἷον καλῶ δ᾽ ἐναντίῳ 
— rt p- 319. 
τε καὶ jade κατ καὶ αὖ 
—2— eeu δὰ τὸ 
—— κα sax Deis — lon 


Ῥ. 345. 
$75. 14. &] prietahi ὃ καί. nam non bel- 
lam issense Graecos pessumdedit ; 
eed boc, quod Grseci Philippam fu conci- 
lism Ampbictyonicum admiserunt, eique 
belli sacri summum imperimm permise- 
eunt. 
ep ewrpiar 7 ad vestauratio- 
X im meolioree stalam, retractionem in 
eaivem. Dobiterem, utra loelio sit præ- 
fereoda, nisi ὧν orani folcireat illu pag. 


Maid mw pint ard 


Marie μα us φολετιας 


176. 6, αὑτῷ ab ἐδεῖτο intetjecte com- 


«τῶν dispescui, quia probomen non eum 
verbo boo, sed cum ἐξήγετο et sieiyero 
beret. quia ipsi neque exportabator, 


zursos ad ejus emporia advehebatur eo- 


77 


rum quioquam, qnibus pee opes inberet. 
-— $1. τοῦτον) scil. «i» ᾿Αμφικηυννικὸν 


um. 
$77. 1. epe nÓiic] Citat b. 1. Harpo- 
orat v. ware. qui Harpocr. ex 
hoo Dem. loco est emendandus. ' 
(o 4. dole καὶ πειριδὸν] Citat h. 1. Her- 
mogenoe P: 275. 

xal λόγους — ) Citat Poabeumou 
P 100. 


16. ἀτὸ ποίας ἀρχῆς] correxi del v. 
à. quo Árchonte? hoo est, quo asso? 

— 23. αὐτῶν) ubi soli et meri essent 
Amphietyenes, nulli intermixti Macedo- 
nes, ergo tam Philippus aberat. 

—- $6. ἦγον) sd Philippum ducebant, b. 
e. ablegabunt, clamantes ad eum esse re- 
deundum. ad eum confugerent. eur ὧδε. 
peratorem belli sibi deligereat. 

278. 18. ltpíex] pro ἱδβρόως videter aot 
Ἰέρωνος, aut Ἱεροπλίους esso ampleotendam, 

— 20. καὶ τῷ κονῷ τῶν "Ajdpivreiven] 
bwo verba addidi. Βιιαδὲ ergo tres ow- 
diues. οἱ ΠπΠυλαγόραι, magistratws quasi, 
οἱ δδδοεξεῦται, quasi cousilierii Py- 
lagoraram, δαὶ senatores, nollo menere 
fungentes. denique τὸ κοινὸν plebs. New. 
tri soli per se sine alteris quioqeam vale- 
bent, aeque optimales sine plebe, oeque 
plebs sine illie. 

v 23. τοὺς Btmow cotvexi «we 
videtar olim im is b.1. Poma ens 
versata lectio, ὅρους et üpyevt. quas quaa- 
quem et ipsa vitiose, vitiosiorem ex se 
peperit. Suat jeye series satorum, as- 
berum, vitium. 

279. 3. Gorxhpara ipsos) possit ferai 
eabaoáiendu iv αὐτῇ. Setias tamen visum 
ext conformare fe. l. seperiori p. 278. 68. 

— 6. καὶ τὸν σεμυτηγὸν} verum hio vi- 
derat Welfios, iadiguas iniqua οἱ tems- 
veria reprehensiene, que faoile possit in 
objurgatorem reterqueri. modo locam 
tam diligenter, etque Wolt fecerat, inspe- 
xissét, senteatiamque W eli melius per- 
cipere stoduisset, wen erat dubitatuems, 
quid Wolfio is sentem vehissot, σαὶ vera 
et reota bso in mentem vensraat; χαὶ si . 
i servetur, sententiam looi esse hane: Cot- 

typhum ipsum in vulneretis foisse. sim 
autem deleatar, istam : Cott mandae- 
fem esso legationem ad Philippam. Prius 
si malamos, tum legatorme aulins eit 
nominatim zppelletus, sed universe de- 
claratam, esse decretum, ut legati ad 
Phil mittantur, sine momise cuiusquam 
sigillutim. Quid si sio legatur? τετρῶν- 
ματίκασι a) χατηκιντίκασι, | nennolios 
valmerwront, alios plane jaculis pereme- 
ruat, Κύττυφον — deo decretum eet, at 
Couyphos legationem ad Philippum 


— ett o. iuc] wen bese convenit ὅπως 
cum Ba. plauias utique fuisset εἰς, dictu- 


78 


rus: ἦα ConDio n τῷ τε ᾿Ααίλλωη καὶ τοῖς 
Αμφικτυύσι «παντὶ τρόπῳ, καὶ μὴ «εριίδν»--. 

280.14. τοῖς δὲ μὴ συναντήσασι — ad 
ἐπιζομίοις) loonm huno prorsus despera- 
tam, quem sanare cam non possem, reli- 
qui, qualem inveni. 

481. 19. ταύτην τήν φιλίαν] Athenien- 
sium oum Thebanis. 

— pen. τὴν] malim διὰ τήν. nescio quo- 
que, an ἡμετέραν addendum sit, ut sit hà 
τὴν γμετέραν πρὸς τοὺς Θηβαίους ἔχϑραν. nam 
alias pendent hi accusativi, quoniam συμ» 
en ad πόλεμον refertur. 

— ult. συνέδη τὸν 9.] f. συνέβη ἂν τὸν Φί- 
λιπσασον. evenisset, vel videtur eventurum 
foisse, αἱ Philippus, ob nostrum erga 
Tbebanos odium, in agrum nostrum inva- 
deret. ᾿ 

489. 4. τὸ αρᾶγμα) omittunt aliqui. sed 
tum αγοάγειν b. 1. non siguificabit produ- 
cere, promovere, sed procedere, progredi. 

— 10. βουλῆς xai στρατηγῶν γνώμη) 
subaud. ἀνηνέχϑη erp τὸν δῆμον. durum 
aliqoando mihi visum fuit et abhorrens, 
sic dici: ex auctoritate senatus — relatum 
est ad plebem, aut rogatio facta est — ut 
placeret senatui atque popolo jubere — 
quapropter suspicabar, duo vocabula Csu- 
λῆς καὶ delenda esse, ut esset solummodo 
ex auctoritate strategorum. verumtamen 
re melius pensitata censeo, non incommo- 
dam banc esse sententiam : ancloritate se- 
. patus et stralegorum rogationem esse la- 
tam ad populum qua populus rogaretur, 
αἱ vellet atque juberet, exarari plebisci- 
tum in hanc formalam : Placuisse senatai 
atque populo—. 

$89. 6. οὐ κέκρικε (οηϑεῖν ἐν οὐδενὶ τῶν 
μετρίων] ad verbum sonat. P. A. deorevit 
mon sucourrere, 18 re id quidem nulla de 
tolerabilibas. βοηϑεῖν est Demostheni, oo- 
pias aliquo mittere hosti obstituras. . Est 
ergo sontentia: decrevisse P. A. adhac 
quidem, quicquid agat instituatque Pbi- 
lippus, quod quidem tolerabile sit, in eo 
non adversari, neque id, missis copiis, 
disturbare. vel potest quoque sic accipi : 
decrevisse P. A. nullum capere consilium, 
quo su: saluti tuteleque finium suorum 
provideat, dummodo tolerabiles sint, quas 
Pbilippus ferat, conditiones. 


—9. ix τοῦ δήμου] Solus a parte plebis . 


pro legato missus fuit preco. qui, sena- 
torii ordinis cum non esset, n 
plebeii erat. 

— 10. ἀποκρίσεις] sio vulgata dat hic, 
et versu 26. in titulo. sed utroque loco 
correxi ἐπάκρισις in singulari. Sunt enim 
ambo responsa regis, alterum legatis Atbe- 
nieasium additum, alterum Thebanorum. 

— 19. κήρυκας} detraxi postremam li- 
teram. mam unus tantum preeo missus 
faerat. v. p. 289. 17. et 285. 8. 


484. 17. οὐδ᾽ ἂν εἴ τι γένοιτο) nunquam, 


LI.REISKE ANNOTATA ^ 


sullo tempore, nullo pacto, quicquid ta- 
meu novam et insperatum incideret, fore, 
ut vos rursus cum Thebanis conspiretis, 
et eausam communem faciatis. Certus 
ergo fidei Thebanorum erga se securos 
ibat ad Elateam oocopandum, bene gsa- 
rus, nullum fore casam fortune, nullam 
superbiam et injuriam erga Thebanos 
soam, quamvis duriter et serviliter eos 
tractaret, quse posset eorum animos a se 
abalienare, atque ad Athenienses refle- 
etere. es mochte nun » wie es auch 
immer wollte [it may come just as it 


— 34. τὰ γέῤῥα] tabernse erant in foro 
ailæ, in quibus sedentes opifices sellularii 
sorota et sopellectilem d 8 se 
domi fabricatam vendebant. he σκηναὶ 
appellabantur. constrocte hes erant, seu 
tribus e lateribus et desuper teolte 
cratibus vimineis, quie γέῤῥα appellan- 
tur. q«oniam igitur ille taberne com 
suis quieque craticulis tam oito aufferri 
Don poterat, hecesse tamen erat, ut pro- 
tinus populus in foro conveniret, utpote 
illa nocte ibi in armis excobaturus, impe- 
rarunt prytanes, ut tabernis ignes injioe- 
rentur, qui taberpas momen;o citius absa- 
merent, et laborem crates aufferendi ba- 
julis compendifacerent. 

285. 3. εἰσῆλθεν] alii simpliciter ὅλθων. 
perinde est. subauditur e curia in con- 
cionem. 

— 9. καλούσης δὲ τῆς κοινῆς τὸς πατρίδος 
φωνῆς} preetuli x. 3. τῇ nemi τ᾿ €. φ.: καλού- 
σὴς coheret cum τῦς earpiloc. patria vo- 
cante dictarom. idem est ac si dixisset : 
καλούσης τὸν ἐροῦντα τῆς πατρίδος τῇ xoc9n 
ἑαυτῆς φωνῆς. per oam vocem, que patrise 

— 10. bvip σωτυρίαςἾ malim. ὑπὲρ τῆς 
corr. citat ἢ. 1. Alexander Rbetor p. 60. : 

— 13. wapr Sii»] acil. sic τὸ μόσον expéc 
τὸ slersiy. 

— 90. ἐκεῖνος ὁ καιρὸς] Citat b. 1. Her- 
mogenes p. 422. 

286. 1 ἵν᾽ malim ἦν, pir ubi. 

— 21. ἴς Φοιῆσαι saec] in- 
verti sic: lese: καὶ Og. v. quia ἐκαίρειν 
debilius, alterum. foitius est, οἱ ipfirmiora 
preeumitti, robustora aubmitti solent. 

287. 1. αὐτῶ] malim αὐτόν. quia weec-- 
δεξαμένων magis αὐτὸν additum flagitat, 
quam ἀνθεστηκότων flagitat αὐτῶ. 

— 5. σκοπεῖν) adde tacite ex insequen- 
tibus, περὶ ὧν ἂν λίγω. ἃ me disputata 
consideretis, 

— 31. βαδίζειν] quando legatos illuc 
oporteat proficisci. 

— 92. ἐξόδωυ) de tempore modoque ex- 
peditionis, quando, et quantas namero co- 
pias exire oporteat in castra versas The- 
2e, Moscbopalos etiam reddidit inerea- 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 79 


— 23. χιράσεσϑε) cortexi ασϑαι. 
quomodo tractare negotium rie 

D 24. τούτω ασάνν μοι «ὐροσέχοτε τὸν 
wv) noo redundat μοι, neque solummodo, 
ut alias siepe, velim, queso, significat, sed 
boo : τούτῳ τῶ μέρει τοῦ ἐμοῦ λόγου. huio 
paru mes disputationis attendite. 

, 288.2. xara yy sis] cst speratis et quse- 
sitis potiri, videtur tamen lectio χατὰ τύ- 
2C9*, nexio quo casu fortuito, prestare. 

. — T. eiu εἶπον ji» —) celebrem ἢ. 1. 
citat Alexander Rhetor, p. 68. Phosbam- 
mon p. 132. 

— 17. ei δὲ μηδ᾽ Scu] Citet b. 1. Her- 
mogeo. p. 339. 

— 21. xer' ἐκεῖνον τὸν xai] hrec ver- 
ba, tanquam scholiam adverbii τότε, ci- 
tans b. ]. omittit Hermogenes p. 356. 

— 94. σμσῆκε] ad πρισῆκε adde πράτ- 
σεν, 9b insequentem accusativum, quod 

ente dalivo necesse non foret. 
— ult. jeu —] Est auacoluthum. 


— igeipit p. 289. 25. a verbis διὸ 


. 289. 19. καὶ ἰδίας} quid sibi velint op- 
pida propria, non intelligo. cai propria ? 
mom cerle Philippo. cur evim raperet 
ipse sua? suspicstus aliquando foi, leg. 
esse xa) οὗ φιλίας. oppida barbarorum 
populorum, nobiscum societate nulla co- 
pelata, aut za] οὐκ lMae neque proprias 
Athssiensimm, in jure atque potestate 
eorum sit. die nicht ihre Unterthanen sind 
[they sohich are not your subjects]. 

— 20. ἔλαττον) sobsudi τοῦ ἐγκαλεῖν xal 


4. 
290. 21. συγγενείᾳ) bene habet. neque 
cognationem, neque quatenus ejus- 
matjonis ambo populi sunt. Germani 
emaes, quatenus Germani sont, ὁμόφυλοι 
sunt, consortes ejusdem nationis, at non 
Jem συγγεμῖς, inter se cognati. Verom 
"Thebeni dioustur h. |. cum Atheniensibus 
nee modo ἐμέφυλοι, id quod.inter omnes 
constat, ambo erim Grecs stirpis erant, 


sed etiam sepguine inter se cognati esse ; . 


de quo muhi non constat; forlasse my- 
!hologicis in lubyrinthis versati certiora 
sos de Thebanorum cum Atheniensibus 
per heroas mythicos cognatione docobant. 

— 25. κατήγαγον malim χατηγάγομῆν, 
ob insequens ἱπεβεξαμεδα, 

— $1. οἰδέπουν] CEdipum Athenienses 
lanti fecerumt, ut pxene in numero numi- 
sum, cere heroum, vel Semonum habe- 
rent. et Thebani, ossa ejus ab Atheniensi- 
hus repetentes, testati sunt, non tum parvi 
(Edipum a se fieri, neque tam abhorreri, 
aque Walf voluit persaadere. 

291. 14. ἢ μὲν πτοίνυν —] Marcellinus ad 
Hermog. p. 205. ἐδίδαξε δὲ xal ὁ ῥητῶν rav 
τοῦ jg ifa: Tem». παθόλοι γὰρ οὐχ ἦν Boe 

mr, dAA' ἐν πῶσε τοῖς ἀμφισβητησίμοις ἐξ 
iam τέραν ἐζίξεται πρὸς τε τὸ ἱαυτὸν ευστῆσαι 


καὶ τὸν ἀντίδικον essa de b xA epi 
Στεφάνου. δριζόμενος γὰρ, τίς τε ὃ σύμβουλος 
καὶ τίς ὁ alias e τίνι διαφέρουσιν 
ἀλλήλων, τὰς si; ἑκάτερον παρασκευὰς ἐκ 
τῶν ανπραγμένων ἐπήγαγεν, ἀποδεικγὺς ἐξ 
αὑτῶν, ἑαυτὸν μὲν εἶναι τὸν ἄριστον σύμβου- 
λον, Αἰσχίνην δὲ συκοφάντην, ἐν οἷς φησίν ἣν 
μὲν οὖν τοῦτο τοῦ δικαίου πολίτου —. : 

— 42. i» μὲν οὖν, ὅπερ εἶπον —] idem 
Marcell. p. 265. τούτω μάλιστα Δημοσθένης 
ἐκράτησεν Αἰσχίνου, ἐξ οὐ καὶ εἰς ἀξίωμα μί- 
γίστον ὃ λόγος [pro corona puta] προῦλϑε, 
τῷ λέγειν μὴ παρελθεῖν τι αὐτὸν τῶν ὀφειλόν- 
τῶν wrpay irai, καὶ οὗ τότε μόνον, ἀλλ᾽ οὐδὲ 
νῦν εἰπεῖν ἐστί τι τῶν συμβουλευϑέντων ἂν 
ἄμεινον. ἦν μὲν οὖν, ὅσσερ εἶπον, ἐκεῖνος ὁ και- 
pix — ad ἢ καιρὸς συμφίρων παρ᾿ ἐμοῦ παρε- 
λείφθη τῇ πόλει. παραλαμεξάνομεν δὲ τὸ ἀξίω- 
μα τοῦτο ἐν ταῖς συμξφουλαῖς, οὗ πάντοτε 
ἁπλῶς, ἀλλὰ τότε χρησόμεϑα, ὅταν ἀκριβῶς 
— dpt pene ἕτερον δύνασϑαι 
φαραλελειρεμεένον τὶ δεῖξαι τῶν «ρα- 
χθῆναι. ὥσπερ ὁ ἰότως πεποίηκε. ἃ 

292. 7. ἐπειδὴ Y οὗ τότε} subaudi ἔδειξας. 

— B. λόγος] h. 1. est ratio, via, modus 
agendi, institutum, acri et subtili medita- 
tione excogitatum. 

— 47. καὶ τότ᾽ ὃδη κατηγόρει paw] et 
tum demum roe acouss. posteaquam scil. 
ea demoopstraveris, quse abs te mihi po- 
tulo demonstrari. 

—— pep. ὁ συμβὰς σκηπτὸς, 9 χειμὼν] duo 
postrema vocabula videntar aut scholium 


, Y. σκηπτὸς, aut ejus variaps lectio esse. 


293. 15. αλυσίον] addidi. potest tamen 
eliam vulgata defendi et bene reddi: us- 
quam locorum in hac nostra regione. 

— 16. aeg οἴεσθε ὅτι νῦν μὲν στῆναι} cor- 
rexi de meo, de" οἴεσθε ἔτι yv ἂν στῆναι. 
quamquam nuno mallem συστῆναι & me 
prselatum foisse. Sed tum nondum noram, 
Marcellinum hujus lectionis auctorem es- 
se. putatisne adhuo futurum, aot licitom 
vel datum vobis a diis esse, nt unis locis 
consistatis, quomodo nuno adhuo facitis. 
— 19. τότε δὲ οὐκ ἄξιον) preetuli de meo, 
τότε δέ. interrogatio bsec est mirabundi et 
suspensi. tuno autem —/! scil. dio mihi, 
quid füturum fuisset, quid evenisset. Est 
aposiopesis, Ipse oralor se comprimit, 
dicens ἀλλ᾽ οὐκ ἄξιον, verum piget pudetque 
eacommemorare, quorum ne gustu quidem 
nos imbuit numinis benevolentia. Nam 
pro ἅ γε μηδὲ πεῖραν dedi rursus de meo 
& ys μηδ᾽ εἰς «εἴραγ. ne periculi vel expe- 
rimenti quidem ergo, ne gustaudi quidem 
atque delibandi. Poterat item μηδ᾽ leri 

(in dativo) corrigi, et facile est in- 
tellecta, ἐσσὶ potuisse elidi in medio situm 
inter μηδὲ et πείρᾳ. quippe cujus prime 
litera s cum postrema in μηδὲ et reliquae 
duss «i cum initio v. «spa essent esedem. 
Potest quoque cum Aag. quarto legi: ὧν γε 
μηδὲ πεῖραν. 


80 I. I. REISKE ANNOTATA 


— $9. ἔστι δὲ ταυτὶ --- Citat b. 1. So- audl χάριν vel ἕνεκα), aut σῶν ἀνδρῶν ἐκείνων 
pater ad Hermog. P. 128. ubi τὰ Φολλὰ τὸν ágvr)v, ant τὰς . 


emittit, ut e memoria recitans, sed vi sua 
non caret. idem est ao si dixisset : ταῦτα 
πάντα, καίτοι πολλὰ ὄντα, wp; ὑμᾶς ἐστί 
μοι εἰφημένα. hao. omnis, tum. verboss, ad 
vos pertinant. hsec tola, quamvis tam co- 
píosa, oratio ad vos directa eat. 

— alt: Tere soil. "AR da τὰ μέλ- 
Mere id τοῦτο τῆς ὑρξρϑῦς ὁδοῦ ἀφαμαρ- 
vica lv τῷ συμβουλεύειν. 

294. 6. τούτοις] id est, ταῖς ἐμαῖς συμ.» 


«e. 

— 10. xal ἅμα 'Aplrrpe roc) Minutianus 
p» 156. σὴ φιῦ ἄμια. argumentum ab eo, 
quod simul est. zal ἅμα ᾿Αρίστρατος ἦν 
Νάξω — κατηγορεῖ. τεπριήριον γάρ lors τοῦ 


καὶ τοῦτον ἔχϑρὼ [acil. Atheniensium) εἶναι, καὶ 


τὸ ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ τὰ αὐτὰ τοῖς ἀμολογη» 
μένοις ἐχθροῖς πράττειν [subaudi etiam huno 
A&schinem]. 

— 19. πράττεταί 71—] Citat h. 1. Her- 
mogen. p. 296. et Alexander de figuris p. 


. 64. ubi affert pro exemplo ἀντιστροφῆς. 


— 26. H γὰρ v sac; —] Marcellinus 
P. 316. iri δὲ καὶ κατὰ βίαν εἰσήγαγε τὸ iv- 


δοξον ἐν τῷ αὑτῷ τόπω" εἰ γὰρ ἦν ἅπασι τρό- ἑκόντα 
- ya τὰ μέλλιντα ἔσεσθαι —-. 


295. 1. τούτων] quorum ego tum patrie 
sum agctor factus, à δόξης ὃ egoyóu bene 
si habet, accipi sic debet: sive gloriam 
petrim, qus nunc est (oiviom, qui nunc 
sunt), sive gloriam majorum — ullo in loco 
habebas. - 

— 7. OrTIYQUY V prestuli Í Ü . 
nullum est Fia quod majores * 
libenter subissent. 

— 20. σαρὰ τοῦ Πισῶν βασιλέας] prse- 
tuli eap" αὐτεῦ τοῦ II. β. gradatim procedit 
8 Thehanis vi pollentibus, ad Lacedsemo- 


pios multo potentiores. ab bis ad ipsum 


regem Persarum multo potentissimum at- 
que ferocissimum. 

— 41. iow τῇ erf] dura atique et 
incoosentanea est sententia: datum hoc 
citaviti fuisset in gratise et beneficii loco, 
wtregi Persarum, aut cuicunque alii ser- 
viret. Serviendi necessitas profecto nulla 
est gratia, neque indulgetur roganti. ne- 
mo enim eam rogat. Sed sio debuisset 
dictum esse : Civitas si volnisset imperata 
facere, aliique prinoipatum Grecis per- 
mittere, licuisset ei, datumque et conous- 
sum fuisset, ut non modo sua pristina 
bona salva retineret, sed insuper etiam 
nova, qusecunque modo vellet, ad deleotum 
suam, adipisceretur.. Verum illa partici- 
plorum oconsectatió Grescos haud raro in 
mabifestias et ridiculas absurditates im- 
plicat imprudentes. 

— 27. πράττουσι] malim προστάττευσι. 

296. 5. τῶν ἀγδρᾶῶν — τῆς ἀμτῆς] vix vi- 
detur heo dictio Greca esse. nam aut 
«οὺς ἄνδρας ἐκείνους τῆς ἀρετῆς leg. est (sub- 


— 7. ταῦτ] emigrationem puta e solo 
patrio, exsilium ultroneum. 

— 10. οὗ μεόνον αὑτὸν] Sententia posta- 
lat, ut οὐ μεόγον αὑτοὶ [scil, ὑμεῖς] αὐτὸν le- 
gatur. non vos ipsi solum eum, sed etiam 
melieres vestre uxorem ejos lapidibus 
obrutam confecerunt. 

— 17. διαφέρει δὲ τί; ὅτι ὁ μὲν] omisi 
ὅτι. videbetur oratio ita fortior atque ner- 
vosior ſutura. 

— 18. τὸν τῆς εἴμεαρμ.} malim τὸν ἀπὸ 
τῆς εἱμαρμένης. mortem cuique o fatali 
quadam mecessitale, οἱ vulpere, morbo, 
submersione in undis, a fuliminis ictu, et 
qus cunque alia fatalia sant, obveoientem. 
τὸν αὐτόματον. οἱ moriem eam, ques 
sponte sua, necessario tandem aliquando 
senio exinanitis venit, per leges naturse, 
tametsi neque morbus, nequo ulia alia vis 
externa accedat. 

— 93. τοῦ θανάτου] duo bwc vocabula 
addidi. ipsa morte horribiliores. 

— pen. τῆς μέντοι ὃ 


ἔχει χατὰ τοῦ ἐχϑροῦ σφιδρὰ, ταῦτα ἑκόντα 
μειοῦν, καὶ μὰ λέγειν σφοδρῶς. καὶ và μὲν 


Stra nal ise deer μὰ 
συπξεύλευσα καὶ ἐγὼ ὅσον δὲ τεῦ 


497. 5. εἰ yàg, ὡς o) τὰ βίλτιστα͵ dedi 
auctius de meo sensu: εἰ γὰρ οὐχ, ὡς οὗ σὰ ὁ 
B. nam εἰ hano condemnare omittetis, idee 
quod consili mea nou videantur vobis 
fuisse auspicalissima. 

— 7. iaaprun. δόξετε] post ὁμαρτηκέναι 
δόξετε. videtur deesse τῇ γνώμη, volontate, 
intelligentia, prudentia, aut inferenda sen- 
tentia quasi judiciali, in decornendo ef 
deligendo. 

— 11. oi μὰ τοὺς ly MapaS&án —] cele- 
ἔπε pado agone na τὸ τὰ il hie 
τι λαμπρᾶς καὶ τὸ τὰ ἔνδοξα ive 
—* λέγειν. ὥσπερ ἐκεῖνος rd οὗ μὰ ἀν ἐν 
Μαραθῶνι. τοῦτο * γμαμ w. 
olor ὀρθῶς οὖν —æe συνεβούλευσα 
ὑπὲρ ἐλευθερίας κινδυνεύειν. οὕτω γὰρ ἐποίουν 
xal οἱ iv Μαραϑῶνι φροκινδυγεύσαντες. ὁ δὲ εἰς 
por αὑτὸ ἀναγαγὼν, ἐνδοξότερον αὑτὸ ierolurt 
καὶ λαμπρόν. οὐχ ἥμαρτον ταῦτα συμβευλεύ- 
σας, οὐ μὰ φὼς ty Map. Eadem hoc de loce 
Aristides quoque p. 170. observat. oilat 
item Clemens Alex. p. 748. ed. Politeri, 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 


Ploterebus Moral. p. 350. et rursus Her- 


mog. p. 424. Schol. Apollonii Rhodii p. 
169. edit. Hoelzlin. 


—- 14. ᾿λρτεμισίω} Citat Harpocr. v. 
Apri 


— 16. ex ἅπαντας —] Scholiastes Her- 
wog. p. 392. ἀποστροφή ἔστιν, ὅταν ἀπὸ voy 
δικαστῶν τὸν ἀντίδικον ἀποστρίφη τις 
«τὸν λόγον. οἷον" μευδὲν οὖν φιλονείχει, Atarrím, 


παραδειγμάτων τοὺς ἀκούοντας, 
2* xai τὸν ἀντίδικον κέχληκε. [num xs- 
κίσῳιε. 

— $2. γραμεματοκύφαν Sobol. Hermog. 

μμιατοκύφων, οἱονεὶ Ῥοτάριος. καὶ 
γὰρ Alexi )γαμματεὺς ἦν τοῦ δημοσίου. 

— 96. ἐμὲ δ᾽, ὦ Τριταγωνιστὰ ---] Ate- 
xander de Bguris p- 50. αύσμα lei, πρὸς 

ὃ διεξοδικῶς ἀπαντῆσαι $i xal διὰ «σλειένων" 
ὡς 28 T) τοιοῦτον ἐμὲ δὲ, ὦ τριταγωνιστὰ 

τούτοις συμβουλεύειν ἔδει; ἰνταῦϑα γὰρ 

ὧν ὥστ. ἐποκρίνασθαι ναὶ ἣ οὗ, ἀλλὰ διὰ 

wrdi dráyzs ἀπαντᾶν τῷ τοιαῦτα ἔρω- 
Te. 

— ult. ἔπειτ᾽ οὐδ᾽ ὑμᾶς malim aut cum 
Marklasdo ἐπεὶ οὐδ᾽ ὑμᾶς, ant ἐσσεί γε οὐδ᾽ 
ὑμᾶς. me non decebat, remp. gerentem, 
abjecte de ea seutire. nam ne vos quidem 
pari cum animo causas privatas atque 
peblicas dijüdicatis: illas quidem civili- 
ter, las autem cum sensu nobilis et excel- 
si aximi, quem fama majestasque majorum 
hand 

5398. 5. τὰ μὲν T9) — σκοσοῦντας] nego-. 
tis vitm civilis quotidians spectatis ad nor- 
mam privati juris vestri civilis, et ex ra- 
tione ceeptorum, morum, aolorum actoris 
enjesque ; ut aiatis negetisve factum ali- 

emm jure vestro civili consentire, 
aot actorem defensoremve videri virum 
bonum et hosestum esse. ; 

— 14. κοτελαμβάνομεν in prsesenti. 
probarem, si etiam. ἀφιχνούμεϑα prieces- 
siaset. sed priemisso ἀφιχόμεϑα, videbatur 
melius imperfectam χατελαριβ. convenire. 
qezre boc præluli. 

299.3. —* Thebani primos adduce- 
bant ad concionem, cum eaque agendi ve- 
oiam primis dabant, Philippi legatis, so- 
ciorumque. 

— 9. avroic] pretuli αὐτούς. nam ad 
ἀποδιῦναι facile e nexu sententie snbaudi- 

tur sbw. um censebant, eos, Theba- 
nos puts, gratiam [Philippo] reddere. 

— 10. αὐτοὺς} ipsos, Macedonas puta, 

, oieterosque Philippi satellites. 

p. 164. ὁ δὲ ὕστερος τοῦ πρά- 

ueste — locus ab iis rebus, quæ po- 
stes pi sot creatore sont. ὡς ὁ 
Αηρεεν ϑένης" [rem refert, non verba reme- 
Ster] ix μὲν ὧν οἱ «σρὰ Φιλίππου πεί- 
σβκς ἔλεγον, ἰδάλουν τὰ ix. τῆς ᾿Αττικῆς εἰς 
Ti» Weirrías πομισϑησόμινα. ἐκ δὲ ὧν ἡμᾶς 


VOI. V. 


81 


ἐρεῖν ἔφασαν, τὰ ἐκ τῆς Βοιωτίας διαρεσασϑη- 
σόμενα. δηλοῦται yàg ἐκ τῶν ἐπιγινησομένων, 
ὅτι οἱ παρὰ Φιλίσσου πρέσβεις ἀπεδείκγυσαν 

—E εἶναι OnCaloic, Φιλίππω βοηθέν, 

ἣ ᾿Αϑηναίοις 

pen. οὕτως οἰκείως ὑμᾶς ἐδέχοντο] sen- 
tentia hec est : ut Thebani locum vobis fa- 
cerent, hospitioque liberali vos excipe- 
rent, ablegabant copias suas ounoctas, pe- 
destresque atque equestres, extra monia, 
in castra, ubi ipsis sub dio metandum eral, 
cum vos interim in tectis requiesceretis, 
in commoditale et otio, lautia et hilaria 
agenles. Thebani vos suis civibus præ- 
habebant. 

S00. 8. xal τὰ erap' αὐτοῖς, xal τὰ eraeà 
vci δὲ b «Δ. $.] fortasse præstiterat 
huno ordinem relinquere, quem trapspo- 
nendo 3i turbavi. sed posterius 7à ne- 
cessario delendum cst. Illud δὲ, in παρὰ 
πᾶσι δὲ, siguificat quid? quod apud omnes. 
ino potius, ut rectius dicam, apud omnes. 
ad φυλακῇ subauditur ὅντα, vel εἰωθότα 
εἶναι. 

— 12. κατά n ὑμᾶς} correxi de meo 
sensu xavá γε ὑμῶν. de vobis judicarunt. 
xarà cum genitivo nop semper est adver- 
sus, in fraudem alicujus. sed etiam uni- 
verse, de aliquo, etiam asd laudem, ut h.]. 

— 13. τοῦ c7eaTomílo] subaudi τοῦ 
ὑμετέρου, copiaram vestrarum, quas The- 
banis auxilio miseratis. 

— 14. οὐδὲ ἀδίκως] ne per nefas qui- 
dem, ne (alsa quidem orimipatione, ne- 
dum rera. 

— 16. τὸν ἐπὶ] interposui τ΄, Pugna ad 
Potamum (nam sic est reddendum, quia 
nomen tracíus est proprium, non ad flu-, 
vium) accidit apud Cephissum. unde etiam 
totus ille tractus circa Elateam et Chæro- 
neam appellata fait ἡ παρασυοταμία, teste 
Strabone p. 649. cujus heo sunt verba 
expositioni de Elatea protinus subjecta : 
παραποτάμειοι δέ εἶσι κατοικία τις ἐπὶ Κη- 
quos ἱδρυμένη πλησίον Φαγοτεῦσι, καὶ Χαι- 
ρωγεῦσι καὶ Ἐλατεία. v. ibi annot. Holsten. 
Altera pugna cur hyberna, vel procellosa 
potius appellata fuerit, tanti non est quæ- 
rere. Quod soiri nequit, de eo ne quæ- 
so- rendum quidem est. Multa sunt in ve- 
tustis auctoribus obscura, quse nolla vis 
ingenii, nalla investigandi industria, nul- 
lus casus, nulla dies unquam aperiet. In 
his i ingenioque tao quiescendo, lectorisque 
patientire tacendo reote feceris otium. Et 
cur tandem e longinquo arcessemus in pe- 
dibus posita? Quid naturam reram conve- 
nientius, quam pugnam eam »spupa, 
procellosam, tempestuosam appellare, quæ 
& procella esset interpellata et diremta ? 

— 22. ἐπράττετο} prsetuli ἐπράττοτε. haeo 
cum gereretis, his in rebus cum versare- 
mini. tam secundis snccessibus cum gau- 
deretis.- 

M 





82 I. I. REISKE 


— 93. (buy — ] Citat b. 1. Tbomas M. 
v. ξυλῶ. it 
ὡς οὖκ ἄριστα vuv ὑμᾶς ἀξιοῖ 
ψηφίσασθαι!) Pro ἄριστα malui ἄξια (sub- 
&udi λόγου) dare, quia luculentior est op- 
positio inter τὰ ἄριστα ot τὰ οὐκ ἄξια λόγου. 
Dictio ψκυφίζεσθαί τὶ εἰ bene Graeca est, 
significabit, prenupciare esse sio vel ali- 
ter. postulat nano vos de iis rebus gestis 
pronunoiare, flooci non esse faciendas. 
Alias consueta loquendi ratio ferebat, ut 
sic diceret: τούτων ὡς eon. ἀξίων νῶν ὑμᾶς 
ái καταψεηφίσασθαι. Denique νῦν movet 
suspicionem, τότο im superiori colo de- 
esse. ὧν ὡς ἀρίστων ὄντων αὑτὸς τότε τοὺς 
ϑεοὺς l. μι. 

301. 9. οὗτοι] miseia vobis δὰ ferendum 
Thebanis auxiliam. 


— pen. epóreas] prsetali de meo aensa 
φρονοίας, in genitivo. idem est ao si dixis- 
set: οὐδὲ τῇ προνοίᾳ τῆς ἰδίας ἀσφαλείας δι- 
δίναι χώραν. ne providentise quidem salutis 
proprie locum dare; nedum salatis ipsios. 
tempus ejusmodi erat, ot privato nemipi 
concederet, non modo tuto et securo esse, 
sed ne saluti quidem suse prospicere. 

302. 17. τούτου οὐδὲ] δὲ addidi. ab hoo, 
JEschine vero, ne inousata quidem, ne- 
dum ut me reum peregerit. 

- - $7. ὃ τόνδε) Ctesiphontem puta. 

303. 5. s iv) idem est atque 494- 
ww. evenire, quod deinceps in fraudem 


tuam interpretetur alter. 
. — 11. ἐπ᾽ αὐτῆς ἀληϑείας ἐγγὺς οὔσης, 
TY in bjssw] Addidi τῆς 


et detraxi οὅσης, et locum sic discorevi : ie" 
αὐτῆς τῆς ἀληϑείας, coram veritate ipsa, 
ἐγγὺς τῶν ἔργων, prope eventa, ἔτι j«sjcve- 
μένων ὑμῶν (acil. αὐτῶν] vobis ea adhno 
recenti memoria coutineatibus. 

304. 1. τῆς ὑπαρχούσης} subaudi ὑμεῖν, 
aut παρ᾽ ὑμῖν. 

— 2. σερὶ ἑκατέρου] scil. ἡρεῶν. 

— ὅ. πραγμάτων] taebor. rerum gesta- 
rum rationes ita subduci non solent. οὗτος 
λογισμὸς, bio modus calealandi, qui t per 
dispositionem caloulorum, de quo nunc 


— 10. p ἡμῶν 
i . in οδακα foit, 


at Thebani, vobiseum in acie stantes, eum 
prohiberetis, id nempe facere, quod eum 
facturum cemo non opinabetur, ut soil. iu 
fines vestros irrumperet. 

— 18. iew»em] addidi, non quo ne- 
cessariam esset id verbi, quod sufficere 
poterat semel jam versu11. positum, sed 
perspicuitatis ergo. 

— 19. ἀντανελεῖν] proprie locum in cal- 
culis habet, oum rationes acoepti et ex- 


ANNOTATA 


pensi iater se ooostant. tem asurpater, 
cum damna et clades queestibus et vioto- 
riis, delicta benefactis compensaniar. Eet 
itaque sententia: Existimasoe, res bes 
preeclare a me gestas ex bominum wenmo- 
riis tolli debere, propter ingentes elades, 
qoas pessi sumus, mea nempe, id quod ta 
ais, oglpa, quia decore, οἱ Qum Gries 
opera mea parta sant, ibus compen- 
sentur et obraantur, imperitia et infeliei- 
tale mea contractis. 

— 22. i» εἷς] idem ost atque ἔνθα, vel 
ὅπου. δὶ. quam ibi cernere est, ubi quo- 
rundam potitas est Philippus. ἢ. e. quam 
Pb. exercuit tum, quum potitas est quo- 
rundam. vel quam, ut cernere est, ip eo- 
rum quibusdam exercuit, quos in poteste- 
tem suam redegit. 

— 84. τὰ λοιχὰ τ. wt. περιβαλλόμινκ ἢ 
reliqua, seu Thracism, scu Grsecis, non- 
dum a se subacta, eonans ad se rapere, 
sibique veluti amienlum circumjicere. 
Melios Harpocrationem percepit Valesius, 
quam Tayloros, et sedem interpretationis 
MT. masia] νὰ κεκήμισϑι des. 
(—27. 
dum videtor δι᾽ ide mibi debetis, quod 
fractus hnmanitatis Pbilippi istis, 
in quo laudandi estis, egoque vobis id 


congratulor. 

305. 4. πάνυ yàp κατὰ —] Alexand 
Rhetor p. 54. ia capite περὶ U. xal 
ὡς Δημοσϑένος πρὸς αὑτὰ 


est, sed ejus loco vacuum spatiolum. Pro 
«rapà τοῦτο dat ille, e memoria reoitame, 
xaTÀ τοῦτο, quod ad sententiam perinde ost. 
nam παρὰ τοῦτο est ob hoo, vel hactenus. Sí 
hoc foisset, evenisset etiam alterum. vo- 
rum quia prius desideratum est, σαρὰ σοῦ- 
τὸ ideo eventus quoque speratus inseom- 
tos non est, οὐχ ἐρᾷς nos vides! est for- 
mula excitandi ad atte , δὲ ad see 
vultam adversarii contorquendi. en. vides. 
huo specta. 

— 8. εἰσίοιἾ correxi εἰσήειν. cum iagre- 
derer in res, b. e. cum ad rempublicam 
tractandam aecederem. , 

— 11. Ἰδείκνυες et ἐσυκοφάντεις] oorrexi 
ἐδείκνυεν οἱ ἐσυκοφάντει in tertia persose. 
redit enim ad ὁ Go ipe ἐξετάζειν τὸν ῥή- 
T4, versu penult. p. 304. 

— 18. προεξηλεγμένα} correxi φροεξει- 
Atyje. nou enim est ἃ προεξολέγχριν, sed ἃ 
Syon bti». jaimdadum ante exacta. et col- 
Jecta, antequam bellum oum Philippo sus- 
ciperemus, aut ego ad remp. accederem. 

306. 18. συμμάχους ριὸν ὑμῖν ἐποίησα 
Schol. Hermog. p. 139. οὕτω παὶ Δυῤοο- 
φϑίένης, ζητουριόνου, εἰ εὕνοος ἐστὶ τί «σόλει, 








AD ORATIONEM PRO CORONA. 


avt, üfekac, ᾿Αχαιοὺς συμριάχους ἰσοίοσα 
73 «din. fortasse hunc locum designans. 

— ult. wvàc — χάριτας] κεναὶ χάριτες 
sant offleis, stadia vana, incassum navata, 
sive illo, cai navaptor, baud desiderante, 
et vel asperaante etiam, sive quod sero 
vesiuat, sive quod rem malam et corru- 
ptana band corrigunt. 

3Qg. 2. ὧν ἐν τῇ eiu) agens, babens in 


— ibid. «αρὼν] scil τοῖς γεγνομένας. 
prseens rebus illis, cum gerereptar, in iis 
mediis versans. 

— 4. οὐχ ὅσα ἂν ζευλώμεθα] prietuli oy 
ὅσα “ preterea verba. ἐξῆν αἱρεῖ- 
αϑαι, amt similia, eddenda videntur. noa 
ea licebat optare, qua vellemus, sed ea 
Becesse erat acceptare, que res et tempo- 
ra 

— B. τεῖς σεπραγμένοις] malim οὕτω aat 
αὕτως εὖ interponi. 

— 9. τί ἂν esos] Citat h. 1. aliosque ὁ 
visinin Apsines VPE ] 8o 

— 21. φινυρὰν, *A. -— peter ad 
Hesmmog. p.37. δεῖ δὲ τὸν μελετῶντα τὰ 
αζχίς τι, ὃ διεβεβλημένα, καϑολικοῖς χρᾶσθαι 
—— ὡς καὶ ὁ ς΄ πονηρὸν, 
9'A3. srempip ὁ . v. etiam Schol. 
Aristoph. ad Nubes verso (47. 


— $5. αὐτονράγιιος 
lefter tvagischer Affe [o 
)- beo 


— 6. αὐτὰ] addidi. non supervacaneom 
est hos vocab. cladem ipsam. volt dicere: 
éelieta imperatorum ot militum, quee cla- 
dem bheac conscivorunt, in semet spectata 
«t a meia politicis institutis secreta, mihi 
per mon est impatari. 

— Ait. à σσελιτιχὰ} correxi de meo ἃ 

qom vitia civitatibus omnibus 
esgnats sunt, cum ipsis natas, durantqae, 


ipse permanent. 

309. 3, φιλίαν) malit Taylor ad φιλίαν 
addi , nom animadvertens, eo facto 
etium issequentia sic debere corrigi: xal 
εἰς vip τοῦ τὰ 2, : 

— 9. sel τῷ διαφϑείρειν] delevi articu- 

B. BO» emim nisi das sunt, machine, 
quibus Philippos omnis peroutit. 1. Ex- 


j- inousatur, leges 


88 


ercitus, et 9. τὸ διδίμα: xa) διαφθείρειν, id 
est, διὰ τῶν δωρεῶν διαφθείρειν. corruptelss 
largitionibus effectse. 

C. p. 240. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι συμασληρώσεις 


— ὅμα τε τὸ συμεληροῦσαι χαὶ 
δπαρτίζουσιι, καὶ μονάβασο αὶ τὸ ἑξῆς εἱσ»» 


παφέχευσαι, ὡς ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ Στο- 
φάνου" ἃ μὲν τοίνυν ἐγὼ «σαρεσχόμιην —. 

— 19. τουτονὶ] bunc Ctesipbontem. 

— 91.ἴστο] ergo illa superiora noa per- 
inde morant, eoque demonstrapda ipsis 
faerant. 

— 44. ὼς] dubium est, quo re- 
feratur, num ad δᾶμος, an ad ἐγώ.  Inse- 
quentia tamen sio satis certo definiunt, 
atque restrinpgunt ad δῆμος. mirum noa 
faisset, si populus, utpote in ipsos ingres- 
sus deterrimos turbarum bellicarum hor- 
rores, iisque septus et pene dementatus, 
inclementius aliquid in me statuisset. 

310. 10. Μελάνου] nomen Greecum nul- 
lum est Μέλανος, Μελάνους In libris est 
Μελάντου. Sed Μέλαντος quoque perinde 
extra usum est, quare ex eo effeci Mt. 
γίου, Β nom. 


mea esse ompium optima et saluberrima, 
et quas agerem, ea me agere fide integer- 
rima sanctissimaque erga remp. pietate. 

— ibid. γραφὰς} actiones, quibus reos 
noxias petris, 
ejusque vetustse copstitutioni et juri ci- 
vili adversentes. 


— Φ eU Citat h.l. Hermog. P. 
pen. Κεφάλου] Ης 


P. . 
— nlt. καὶ νὴ Δία γε} non id modo con- 


oedo, quod ta postulas, esse, 
sed insnper boo quoque largior, beatum 


ous8e. « 

811. 5. οὐδεὶς ἐγράψατο" videntur [20 
duse dictiones, οὐδεὶς ἐγράψατό με πῴποτε, 
οἱ οὐδοὶς ἐδίωξε γραφὸν, nil inter so differre, 
sed idem significare. difforunt tamen. 
Deferebant multi alios criminum, sed li- 
tem coeptam haud prosequebantur. De- 
mosthenes hio ab /Eschine dicamque sibi 
scriptam negat nnqueam fuisse, neque se- 
mel in forum delatam ab eodem esse con- 
stapter peractam. Nunquam mo aecusa- 
vit ZEschimes, ait, nunqnam Jitem iodi- 
olam porseontus est. 


84 


— 7. πολλαχόθεν μὲν ---Ἶ Citat h. 1. Ari- 
, Slides p. 204. ubi sententiam hanc in 
exemplum «εριβολῆς proponit. 

— 11. παντελῶς) V. Stobei Serm. cxi. 
p. 583. 

-— 13. μέχρι καὶ τῆς ἑσπέρας} addidi xal, 
cujus est non exigua vis. non tantum us- 
que ad finem anni, sed vel ad finem pre- 
sentis diei modo. 

— 18. τούτου] h. 1. idem est atque ὃ οὗ- 
τος. multo verius, equius et humanius de 
forte fortona disseram, quam hio fecit. 

312. 16. εἴ m] malim εἴ τινί τις. 

— pen. ἐπειδὴ δὲ πρὸς τὰ κοινὰ προσδλθον, 
ἔδοξέ μοι τοιαῦτα πολιτεύματα ἑλέσϑαι] ma- 
lim sic exarare atque distinguere : ἐπειδὺ 
δὲ σρὸς τὰ κοινὰ προσελθεῖν ἔδοξέ μοι, ut au- 
tem visom mihi fuit ad remp. accedere, 
τοιαῦτα πολιτεύματα ἑλέσθαι, scil, ὑπῆρχέ 
ἴδοι. quod e premissis tacite est repeten- 
dum. licuit mihi vias eas inire, et institata 
sequi ea —. 

313. 3. τοὺς ἐχϑροὺς ὑμᾶς} te, 7Escbi- 
nem, com tuis sodalibus, qui omnes mei 
estis inimici. suspicatus tamen aliquando 
sum, orationem non ad globum JEsohinis, 
sed ad judices coronamque circumstantem 
esse directum. quod si est, leg. erit: τοὺς 
lxSpeic πρὸς ὑμᾶς. neque hostes vestros, o 
cives, unquam vobis objectasse, instituta 
1868 turpia fuisse. 

— 8. δια χ τύων — ] Citat li. 1. Alexander 
Rhetor p. 16. 

—— 17. ἀσομάττων) scil. τοὺς τελουμέ- 
vx. detergens initiatos argilla. Loti fri- 
cabantur creta, ochra, argilla, et farfuri- 
bus, quie sunt res abstergendis sordibus 
oleosis, sudori, sqaalori, seo squamis cu- 
tis, perquam accommodate. Saponem illi 
roteros ignorabant, aut rarius co uteban- 

r. 

— 18. ἀναστὰς} correxi ἀγιστάς. perfe- 
cta lustratione, jubebas lustratos surgere, 
bumo sellave. Quse modo enumeravit 
orator, omnia supt σπευωρήματα JEschini 
Oum matre communia, in quibus eam ad- 
juvit. ut τὸ νεβροίζειν, quod est initiandos 
pelle maculosa hinnuli induere: nam de- 
ponendsm ipsis erant suem vestes, quo nadi 
baptizarentur. τὸ χρατηρίζειν fuit aut im- 
mersio initiandi in labrum aqua plenum, 
aut effusio labri super caput ejas stantis, 
δαὶ in genubos sedentis, Ritas bic ali- 
quem per ejusmodiimmersionem in aquam, 
perfasionemve in collegium suum adsci- 
scendi, penes multos adhuo obtinet opi- 
fices, qui hoc rito tirones, tirocinio posi- 
to, jam coetui suo adscribi declarant. Su- 
periori seculo albo academico adscribendi 
quoque hujasmodi ineptiis a Depositori- 
bus sic dictis vexabantur. ᾿ Perquam ve- 
tustus hic mos fuit, novos advenas scho- 
larum poblicarum baptizandi, id quod e 
Libanii Vita paret, hac de vexa, etiam 
sibi Athenis oblata, querentis. Mitto re- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


liqua σπευωρή persequi, quod voca- 
bulum sigoifleat minutas et laboriosas, 
cum sedulitate, trepidatione atque discur- 
satione conjunctas, sed contemnendas, v&- 
nas, aniles et ridicalas molitiones. 

-— 90. xal iyerys νομίζω] nallus dubito 
leg. esse : xal δικαίως, ὡς νομίζω. et 
id recte quidem, ut ego equidem opinor, 
facit, se jactans scilicet hoc inprimis, 
quod tam clargm, acutum et sonorutn àAs- 

Xu», nou ulolare, sed jubilare potius, 
valeat. Quid sit ὁλολύζειν, dixi δὰ Calli- 
machum, quamquam res nota est. 

— pen. κιστοφόρος xal λικνοφόρος]} sic 
correxi pro vulgari vitioso κιττοφόρος καὶ 
λιχνοφόρος. Veritas emendationis confirma- 
tur a MStis, tametsi nullis Demosthenicis. 
e. o. Photii lexico rhetorico inedito, item 
ἃ consensu virorum doctorum, ut Valesii, 
et Spanhemius ad Callimach. Hymn. in 
Cererem versu 127. provocat ad oodices 
vetustos Demosthenicos. Quos autem 
ille codices viderit, me fugit. nam neque 
Taylorus in ullo suoram πιστῷ. reperit, 
peque ego in ullo meoram reperi. Confir- 
matar item & Scholiasta codicis Bararici, 
qui, quamquam io texto exarata est iuT- 
70$. tamen eam vocem sic exponit ὁ φέρων 
τὰς κοίτας. — Atqui xoirn et κίστη iderm si- 
gnificat, In texto Meermanniani codicis 
tametsi χλινοφόρος est pro λικνοφόῤος, tamen 
scholiastes ejus hoo posterius interpreta- 
tur his verbis : κόσκινον λίκνον λέγοται. Pho- 
tius in lexico sic ait : λίκνον nóciuyes, ἤτοι 
; ὁ φέρων τὸν λίκνον (sic). 
καὶ γὰρ μυστικόν τι σημεῖον τῆς Δημητρίου 
τροφῆς ἐσετίϑετο ἐπὶ τῶν λίκνωγ. 
addit verba Harpooraltionis. Quod εεηΐ- 
gma Taylor ex Ulpiano b. l. refert, requi- 
rens et quasi provocans interpretem, fa- 
cile est CEdipum hic agere. Nodum epo- 
davit mihi codex Bavaricus, in quo verba 
portentosa ὁ «χαρὰ φύλαξι τιμώμενος δὰ v. 

Αττὴς Bdsoripla sunt. onde peret, pro 
φύλαξι leg. esse Φρυξὶ. apud Phrygas. 
Valgata apud Aristidem est p. 442. 

314. 1. ἔνϑρυττα —] imiltatos est ἢ. I. 
Julianus Aug. epist. 24. p. 393. 11. 

— 2. εὐδαιμονήσει] correxi εἰ . 
nam non est ab εὐδαιμονεῖν, beatos esse, 
sed ab εὐδαιμονίζειν, beatam praedicare. 

— 11. ἀλλὰ μισϑώσας ---ἼἹ Harpocrat. 
b. l. v. Σιμύλος citans omittit v. isixaAeu- 
μένοις, me quidem non mgre ferente. 

— 12. ἐπωρώνης] Citat Athensus p. 653. 
E. et Pbrynichus p. 88. v. ὁ . Pro 
vulgari ἐλαίας dedi ἐλάας. nam ἐλάα est 
fructos oles, oliva. ἐλαία vero est olea, 
arbor, fructum ferens. ad ὀμσωρώνης addidi 
ἑκεῖνος. ille, proverbio, aut e fabula sce- 
nica vulgo notos. 

— 15. ὑμεῖς) vos, judices, et circam- 
stans corona. 

— 17. «πρὸς τοὺς θεατὰς] articulom ad- 
didi. contra a proximo ὑφ᾽ ὧν τὰ πολλὰ 











AD ORATIONEM PRO CORONA. 


arteslum amovi. non enim videbatur τὰ 
hio megmem vim babere. illa multa vul- 
vera, quee nemo non povit. 

— 36. à ἀλλα] preter ZEschinem, re- 
liqui emnes cives Atbenienses. iidemque 
sust, qui versu proximo ἄσσαντος appel- 


315. 7. ἐδίδασκες γράμματα] locum 
bunc ad ἐπιαναφορὰν refert Alexander Rhe- 
tor. p. 62. et p. 84. ad ἀντίθεσιν. ᾿ 

— 93. xan' ἀγγελεῖν] contraxi sponte 
mes is ungm vocabolum, καχαγγελεῖν, & 
πκακαγγελέω. quod formatur a substantivo 
πακάγγελος. quod est idem atque κακὸς 
ἄγγελος. ad formam εὐάγγελος. 

— 94. κακὸ ----Ἴ ridicalum iu modum 
€omminiscitar par senariorüum. parum 
enim e metro discedunt : 

κακὸν χακῶς σὲ μάλιστα μὲν οἱ Sol, 
ἕψσειτα δ᾽ εἶτοι «σψάντες ἀπολέσειαν. 


quorum versuum prior perfectus et vitio 
carems ost semarius, posteriori autem ad 
plenitadipem vihil deest, preterquam in 
ealoe unica syllaba. 

$16. 5. οὐδὲν] scil. εἴποιμι e versa 2. 

— 8. αὐτῶν] addidi. quod redit aat ad 
sobaudiendum τῶν ysymmAtvev, oblivisci- 
tar id, quod. evenit, quod actam est, aut 
τῶν εἰεργεσιῶν, quod possit in εὖ παϑόντα 
οἱ sd ποιόσιιντα videri latere. Sed satius 
faerat pro αὐτῶν exhibere αὐτόν. ipse be- 
mefaetor debet oblivisci, non item benefi- 
cio ormatas. 

— 14. ἀρκεῖ μοι] scil. à ἐμὴ ὑπόληψις. 
stetust quisque hoc de meo sensu, prout 
vult. probet eom damnetve per me licet. 
Sint modo me sensu meo frui. Sufficit 
saihi me εἰς sentire, cojus me noD panitet, 
meque pemitebit. Satis ex eo fructaum 
sd trssquilitatem et oblectationem animi 
ποεῖ 

— 41. σέντων] scil. τούτων τῶν κακῶν. 

— pem. παρὰ τουτουσὶ «σολιτευόμεγον] 

, οοεταχΐ eaa τουτοισὶ πϑασολιτευμένον. qui 
totum meam siatem in tractalione reip. 
peractum, apod hos, inter hos, coram bis, 
musquam alibi peregerim. desigmat, pro 
mero, jadices civesque Athen. 

317. 16. égyà] scil. ἐστὶ τεταγμέγη. 

— 49. eb pv] post οὐ μόνον videtur 
ὃ λόγος deesse, ratio, ne desit, quod τῇ φύ- 
en oppesater. 

— $3. νομίμοις prsetuli νόμεοις. non 
enim νόμιμα usurpatur. Sed οἱ à- 
ygoqet νέρμιοι, qui sunt τὸ γόμιμα, instituta 
«vilia sine legura prsecepto sancita tacito 
emniwm consenso. deinde pro ἤϑεσι, hoc 
versa malim ἔθεσι. 

— 94. διώρικεν) dedi de meo διωρικέναι. 
facile potuit a;, postrema litera, in con- 
cursa cum Αἰσχίνης elidi. aptus est bio in- 
fiaitivas a φατήσεται. Si quieretur, con- 


stabit, noa rationem solum, sed naturam 


85 


quoque — sic distinxisse res atque dister- 
minasse. 

318. 4. οὕτως ixorra] dedecora pute, 
quee ipso in accusante insupt, esse penes 
accusatum, oui ille ea attribuit, vel affingit 
potius. 

— 14. eárrk] num πάντως. omnino, 
plene. 

— 16. οὐ μόνον] scil. εὑγάσετε iferudo- 
μένην. ——— iv de meo —8 
quam fateor non prorsus esse necessariam, 
sed subaudiri potuisse. verum tamen ad- 
dita planiorem reddebat orationem. “ 

— 17. εἴ τις ἐλύπησε] Sententia est: In 
causis privatis, si lmsus a quopiam fuit, 
aut mulcta ictus, iracundiam suam et male- 
volentiam in hos, cives, coronam circum- 
stantem, effundit. 

— 18. αὐτῇ] scil. τῇ δεινότητι, vel τῇ 
τοῦ λέγειν ἐμπειρία. - 

— 22. ὑπὲρ τούτων) bujus rei causa, 
quo ipse id consequatur, b. e. ut ipsius 
ambitioni, cupiditati, simultati, libidmi 
satisfiat. ut judices privatis suis erga ini- 
micos odiis exsequendis inserviant. 

— $3. ταῦτα hos animi morbos. 

— 34. διακείμενον) correxi διακοίμενα, 
id est, Ixvra. — Sin autem tamen prorsus 
necesse sit, ot tu ista vitia in tna indole 
babeas, si fatale tibi sit istis gravari, con- 
venit tamen, ut habeas lenta, remissa, 
placida, mediocria, non immania, non 
atrocia. 

— 27. lem m) scil. πρᾶγμα, vel ἔγκλη- 
paa. et si qua est populo causa, vel que- 
rela, expostulstio cum adversariis suis. 

319. 5. ἰδίας ἔχθρας, καὶ φϑόνου] correxi 
de meo ἰδίας ἔχθρας ἕνεκα. meram ob priva- 
tam simoltatem, non studio, neque amore 
reip. φϑόνου — ea vero nota est invidentise, 
minutique animi. 

— 7. τόνδε] bunc Ctesiphbontem, ag- 
gredi. na] eücav, id vero prorsus omnem 
improbitatem in se complectitur. καὶ hoo, 
quod vulgatis deest, addidi. ante ec aot 
redundat, aut, ut hio, intendit et confirmat 
dictionem. 

— 19. ἀλλ᾽ ὁρᾶς ἐγὼ] vocem mediam 
signis pareutbescos inclusi. at ego, scil. 
eadem nitor ancora cum patria. Spes mihi 
cum reliquis civibus communes sunt ee- 
dem. me vide. saut num vides, ZEschine, 
quam fidente cum vultu ct voce secura 
bsec pronubtiem ἡ 

— 91. ἴδιον] subaudi cv, . 

— 93. τῶν] subaudi συμβασῶν. 

390. 5. ἔχειν] id est, κατέχειν. putasne, 
tantum veternom, tantam rerom oblivio- 
nem omnium omnes constrictos tenere. 

— 92. “ολλὰ] hic videtur oratio hiare. 
transitus nimis abroptus est, vinonlum 
laxius. quare vereor, ne quid desit. 

. 821. δ. áp] luculentius, studiosius, 
oertius. 


86 


— 5. avrd] pretoli οὗτοι. bi, cives 
Athen. dlloui- 
— 7. ἡμετέραν] correxi 
tur Zscbinom jusque —— eret do 
librorum vel optimse notse, εὐθενούντων, per 
s in secunda syllaba, exhibentium, et τῷ 
scoritas εἰγηιοϊοχὶδθ, grammaticis de ori- 
gine verbi incerta omnia tradentibus, de- 
duxit me a persaasione, qua olim tene- 
ber, in secunda syllaba « obtinere. qua- 
propter reliqui e b. ]. immotum, tametsi 
Dr id expulit v. Alberti ad Hesych. 


— 10. ὧν ἰφρόνουν] brevius utique, 


quam par erat, et imperfectius expressit 


cogitata. ἄδεια ὧν φρονεῖ τις, est, facultas j 


internos animi sensus libere et sine metu 
verbis factisve aperiendi. verum satis noa 
est, te cepisse ejusmodi facoltatem, hoc 
ager, quomodo ea utaris. nam ergo deest 

. 908, qui oblata 
opportunitubo libere dicendi agendique, 
quie vellent, abusi essent. 

— 15. s») rarior dictio. 
existimabant, oraterem oportere esse, noa 
eum, qui factus aliquando esset, h. e. qui 
aliquando faisset cum hostibus defuncto- 
rum sub eodem teoto versatus; ueque 
eum, qui cun jisdem hostibus aliquando τί 
ex eadem patera libasset., 

— 16. παιανίζειν) nam per a, an per ew 
exarandum sit, quserit Alberti ad Hesyoh. 
φαίων et eyaimoaác. 

— 18. τιμᾶσϑαι, καὶ μκδὲ] delevi co- 
polam. non enim hsec est sententia : et ne 
vooe quidem tenus simulare plorabtem. 
sed heec : neque oportere dictaram solum- 
modo voce  ploratos simulare. 

— 24. τότε αἱρεθέντες) delevi adver- 
bium. coatra malim articalum el preeponi. 
οἱ αἱρεθέντες. qui ad fünera curanda deleoti 
fuissent. 

322. 3. αὑτῷ] Ascbini puta, ne nesoiat, 
sed at argumentum ejus ipsum angat et 


eruoiet. 
— 10. μαρνάμφοι δ᾽ ἀρετῆς καὶ δείμια τος] 
subaudi ἕνεκα. 


— 17. ἔπερεν)] correxi de meo sensu 
repo. Constructio hsec ost : οὐκ ἔστι, id 
en, ox. ifaomi, -- ἐνδέχεται, non licet, 

atum non est, τι φυγεῖν τὸν . 
ut aliud quid Mid fatalem —— — 
tem. 

323. 1. λαρυγγίζων) meminit hujus loci 
Pollax 2, 207. ν. AaevyyiQux. 

— 13. 7eravTa] post τοσαῦτα videtur 
ἔτη deesse, tot annos. 

— $7. ἀναφετροφότες] adumbravit h. 1. 
Aristides de D. C. p . 166. pon. 

325. 4. εἶτά je perc] Marcellinus 
105. 1. — à κατ᾽ ἐρώτησιν, ἣν καὶ da, 

ὁ —8 ——ſeù ù '—— ἐν τῷ ὑπὲρ Στεφάνου. 
je πάντα iy κεφαλαίῳ διεξελθεῖν 
τὰ rii ἐγκώμια, tau) 9 ἱπαχθὲς ἦν τοῦτο 


I. I. REISKE ANNOTATA 


τοῖς ἀπούουσι, τὸν τῆς 
διν, na" ἣν ὥ 


ἔσεισεν. 
— 15. τὰ «Φ΄άντα)] articulum addidi. 
verba heo τὰ erárra μοι φέπρακται cum 
haad diffitear facile et sine damno septen- 
tiæ abesse posse, tum cur damnem, cause 
nil video. 


yàp λίθοις —] nobilis sentem- 
tia, multorum laudibus, quas meretar, 
celebrata. Hermog. . 458. ὅλως τὸ leri 
τοῖς διαπμπίσι τῶν fy, καὶ le εἷς ἱστὲ 
ξύνεσθαι ὡς ἀληθῶς — lel τούτοις lori» 


τὸ rayo d 
τὸ itla xal b λαμπρότης. Αἱ Arist 
D. C. p. 186. xa] τὸ τὰ ἧττον 
μένα προβάλλοντα καὶ Ü 
γειν τὰ μᾶλλον προτεν 
hin, ἱρῶν — pde rer 8 

ς ἀλλ᾽ ἐὰν TÜXC, 

Anc μαθεῖν" yUv τὰ μᾶλλον σροτετιμημένα» 
εὐζάσεις ἔπλα, καὶ σόλεις eto, 

— 27. ἀμυνομένους ] oorrexi ἀριυνουμένους 
in futuro. τούτων procul dubio ἢ. 1. gene- 
pis neutrius est, non masculini. Ego 
certe cum Wolfio hio malo stare, quam 
cum Tsyloro et Marklando. 

826. 17. Εὔβοιαν] eet. prava soriptio v. 
“Αθυδον. quod facile perspiciet is, qui re- 
cogitet, « et sv in Greecis MStis ita corai 
inter se similiter scripta, ut persmepe ne- 
gatum prorsus sit ea discernere. tum « et 
v & librariis Grescis promiscue baberi, de- 
nique A et A pariter prono errore secum 
permutari. 

— 22. βεβουλευμίναἹ coheret cum ὀρθῶς 
ip versu proximo. 

— 27. [ὃ τύχος τινὸς }] tolle uncos, per» 
peram a me festinante ingestos. diversa 
sunl numen et sors, verum ad 
δὲ addendum videtur φϑόνος, ant ** 


Em. 2. εἰ δ᾽, οἷος ἶν —] Citat b. l. Ale- 
xander Rh. p. 44. Marcellinus ad Her- 
Inog. P. 173. 

— 6. οὔτε τῶν εἴσω) locum b. citat Tho« 
mas M. v. εἴσω. 

— 13. λαβὼν] malupt ali AáCe, hic οἱ 
P. 363. 10. credo, quia λέγε καὶ ἀνάγνωθι, 





AD ORATIONEM PRO CORONA. 87 


dic et recita, concoquere nequeunt. Uti- 
que recitatio sine pronupciatione fleri ne- 
qait. verum non omne, quod pronanciatur, 
id idem quoque reoitatur, sed multa pos- 
sunt memoriter dici. quare bene ipter se 
coDstare possunt λέγε xa) ἀνάγνωθι, dum- 
modosioc accipias atque interpreteris : pro- 
muscis istmc de scripto recitanda. 

— 18. ÀJ γῆ xal 9s) exclamatio non sa- 
pervacanesa, quse visa fait Obsopaso esse, 
sed imprimis gravis οἱ affectuosa. Sic 
exclamat dolens et quiritans et indignans, 
tam egregia coppia tam sinistrum exitam 
sortita esse, optansque, aliter evenisse, 
atque evenit. 

— 25. τῶν τῆς πατρίδος] cum ant versu 
superioci 24. ὑσὲρ esset delendum, δαὶ 
idem δία loci addendum, preetoli poste- 
rius, codieibus ita preecipientilas, tametsi 
utroque loco prsepositio recte abesse 


$28. 10. ἐφάνη} correxi ἀγεφάνη. Toup prej 


quoque Emendat. sd Suidam T. III. p. 
305. sic corrigit. 

— 34. i» οἷς] scil. ἀνδράσι καλοῖς xdyu- 
θεῖς. id quod e proximo ἀνδρὶ καλῷ 71 κα 
9a» tacite excipiendum. 

— 26. εὕκουν yt xal à πατρὶς sifá- 
we] correxi οὕπουν imí ys οἷς à er. ni. 
Salm nos illis in rebos, ubi salus et de- 
eus patrix amplificabatar. quamquam ubi 
res agebaniaz, nnde potentia hostium pa- 
irm eresceret, ibi primus semper et in 
primis wisus es negotiosus et clamosus. 
eitat b. l. Tbomas M. v. αὐξειν, 

— 17. τί; yàg συμμαχία] citans h. l. 
Alexander Rhetor p. 78. 16. lectionem 
hamc, mon malum profecto, dat, et quam 
quod prius non compereriim, et in textum 
reéceperimm, me nunc piget teedetque : Tí; 
δὲ EXDuadacR σῆς εὐνοίας καὶ δόξης; eo- 
Quse eopim sociorum civitati suocurre- 
runt, ductm tua sive gratia, sive gloria? 
idem p. 329, 1. ἐνδεξοτέρα, el τί τῶν EAAn- 
vox, $ τῶν εἰχείων, Am Asc ἐπηνώγϑωται διά 
σὰ, versu d. τειχῶν, ἢ ποῖον ἱππικόν, ὃ τῶν 
δ ατάνταν τί wohmuas. ἢ τοῖς ἀπόρως πολι- 
Tubi siu, ἢ χρημάτων εὐπορία, Sic AI- 
diss. num Normannus, hanc leetjonem e 
vulgsta interpolans, neutram exbibuit, 
neque Aldinam, neque volgatam, sed mi- 
ximm nescio quam de sno commentus. 
quemadmodum Porius quoque sspe lo- 
corum in Hermogene fecit, malo et me- 
taeodo exemplo. 

319. 6, τίς τοῖς ἀπῦροις] lege imposte- 

rem ex Alexandro, pudetque me nuno, 
aen jam dudum sensisse, verba τοῖς sUsré- 
pr) merum esse viliosam scriptionem 
"emm lectionis τοῖς ἄπόρις. Extermina 
[ im mlerum illa imporlona, 

- 1 3 a αὖτε οὔτε παρῆλθες] delevi 


posterius οὔτι, ne tot negativs tedium 
erearent. nollem nuno factum, non 
ea erat sat gravis causa. ne tum quidem, 
neque prodisti, neque largitus es quio- 


quam. 

— 15. πλειόνων ἢ srírrs ταλάντων] vitio- 
sam hanc esse lectionem peret. δαὶ soaioy 
ἢ erfvre ταλάντων leg. ost, plus quum 5. 
talentorum, aut duo vocabula Un T^ 
λάντων in unum sunt contrahenda etvreTa- 
λάντων. quod tum erit adjectivum. xpé- 
ματα «τσεντετάλανντα sunt facultates, va- 
lore quiuque talentis æquiparandæ. at sta- 
tim in continenti legitur διτάλαντον ἔρανον. 

— $3. b τίσιν οὖν cb —] locum huno 
eitat Herodianus p. 438. in calce Meridis 
ἃ Piersono editi. 

— 25. λαμπροφωγότατος) Citat Pollux 
8, 111. v. MuUAS 7T 06. 

--- ult. spes ] detraxi c, abusum 
callide in rem suam, vestro quodam velot 
judicio. 

330. 4. τῶς ϑὲ τεθνεῦτας —] Citat b. 1. 
Stobeeus p. 603. 32. cujus vitiosa leotio 
οὐδεὶς ἀτιμιόσει e nostris libris Demosth. 
est corrigenda. T , : 

— 7. κρίνομαι καὶ θεωροῦμια:} praetali in 
conjanctivo χρίνωμαι na) ϑεωρῶμαι. egono 
committam, ut explorer, ot specter? 

— 15. μετ᾽ 42 Citat b. 1. Aristides 
Opp. T. II. p. 267. 14. 

— 22. οἵ διασύμντες τοὺς ὄντας τότε, 
τοὺς δὲ y»m ἐσήνουν i 
heec lectio ferri, dummodo δὲ tollatur. ve- 
rum preetuli lectionem Angustani. 

— 45. σὺ δ᾽ ὅμοιος] Citat h. 1. referens 
inter σφοδρῶς dicta Hermogenes p. 265. 


ἐξετάζων. 
351. 1. ἀγωνισταὶ) Citat b. 1. Pollux 3, 
141. v. ἀγωνισταὶ, οἱ Harpoor. v. Φιλάμ- 


nc 8. οὐδενὶ ἐξίσταμα!ι] fortius utique et 
nervosius est sipe γὰρ, asyodetos. mollio- 
ἀνε γερὰ reddas orationem legens : οὐδενὶ 
Dom $4. τοῦ γενναίου) id est, τῆς γενναιό- 


T7T"7096. 

— 45. laco irri] malim. δεῖ διαφυ- 
λάνχειν. nam si δεῖ omittatur, boo est, sf 
sententia iv μὲν ταῖς ἐξουσίαις cum pree- 
missis ἔχειν δεῖ oopuletur, neque ab ἐν μεὲν 
nova sententia inchoetur, supervacaneum 
queque erit atque tollendum διαφυλάττειν, 
cum ἔχειν sofficere possit. 

— 27. ἑτέρᾳ} pretuli ἕτερα, in neutro 
plurali. alia sunt, quse potentiam et vim 
tribuant. ταύτην redit ad «προαίρεσιν. 

339.1. ἀπαγγελλομένων] correxi suy. 
me ad supplicium deposcentibus. 

— 6. αὔξει] Citat Thomas M, v. αὕξειν. 


L| 


88 I. I. REISKE 


ANNOTATA 


AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 


541. 1. fen μὲν---Ἴ Citat hoo initium 
Clemens Alexandrinus p. 748. 24. Quod 
ad titulum Taylor admonet, in Augustano 
sic exaratum esse, περὶ ταρα πρεσβείας κατ᾽ 
Αἰσχίνου, id sic se babet, Tituli orationum 
in illo codice et prrescripti sunt orationi- 
bus ordientibus et subscripti exeuntibus. 
Estitaque huic orationi prrescriptum aliud 
nihil, preterquam ersp! τῆς erapaerpscCaiac 
λόγος ic, In fine autem hoo cst schema : 
primum, ipso illo in versu postremo, ubi 

Ἑλλησιν exit, ab eadem manu adscriptum 
est KATAIZXINOT : tum interjecto versu 
uno, obsito nugis ornamentorum, quas 
membranis suis illinere solent librarii, le- 


gitur, ut initio, σαρὰ τῆς erapaerpec alae. . 
Est autem παραπρεσβεία, cum legationem spec 


snam legatus mala fide peragit, ut prosit 
hostibus, obsit amicis. v. Harpeor. v. 
παραφρυκτωρεῖν. 'laylor banc orationem 
scholiis et quisquiliis (ut ejas vocabulum 
referam) scatere contendit, ultra modum 
et praeter rem ei infestus. 

— 9. ἐνθυμούμενος) correxi ἐνθυμουμέ- 
γους, soil. ὑμᾶς. aptus est hio accusativus 
ex infinitivo ποιεῖσθαι versu 7. | 

— 15. τὴν ἀειλογίαν] locum ἢ. citat Ap- 
sines p. 704. 34. 

— 16. τούτων] post τούτων egre desi- 
dero «σοιοῦντα. 

— 18. τὸν μὲν ἀνήρηκε ---Ἴ Aristides de 
D. C. p. 256. ἀξιοπιστίας δὲ καὶ ἐπκιψεύδε- 
σθαι. οἷον ---- ἰν τῷ κατ᾽ Αἰσχίνῳ, τὸ μὲν ἀλη- 
Sác καὶ τὸν μὲν ἀνήρηχδ τῶν ἐπὶ τὰς εὐθύνας 
ἰλϑόννων. τὸ δὲ ἑξῆς κατεψεύσατο' τοῖς Y 
amu. Scholiastes Hermogenis p. 114. 


nem ar P e Tw δῆλον ἔχ Tt τῶν ἰστορι- 
κῶν, καὶ ἐξ ὧν Δημοσθένης φησί" τὸν μὲν ἀνή- 
enxs τῶν ἐλθόντων ἐπὶ τὰς εὐθύνας. 

— 20. ἀσυμφορώτατον) speruendam in 
se non sit vocab. βαρυσυμφορώτατον, sed 
est tragico, quam oratore, diguius. 

342. 2. τὸ μὲν οὖν ἐλίγχειν) Citat Ari- 
stides p. 250. 

— B8. τῶν καιρῶν, ἢ τῶν πραγμάτων εἶναι 
scil, ἐν κράτει Δ vel eio —— 
Wap ὑμῖν, οὐ μόνον τὰ πτάγματα, ἀλλὰ καὶ 
οἱ . vos non hoo speciatis modo, 
qua sit causa, quse natura, et quee rationes 
rei geste, sed non minus quoque tempora, 
quando quidque actum sit. 

— 11. xir] correxi δοκεῖτ᾽ in indi- 
eativo. imposuit librariis et editoribus ad- 
ditum dy. sed hoc non ad δοκεῖτε pertinet, 
sed ad γνῶγαι et δικάσαι. diotio ἐκ τούτων 
significat in tanta iniquitate loci vestri, 
oausreque tam & parte mea, accusatoris, 
quam ἃ parte rei, et circumstantiarum, 
quo pertinet diuturnitas temporis inter 


rem gestam et accusationem elapsi. Nuno 
aperiam vobis, quomodo mibi videamini, 
rebus sio se habentibus (bh. e. tametsi 
soletis vetustate obliterata oblivisci, δαὶ 
& crebritate et assuetudine flagitiorum ad 
torporem quendam remitti], nibilominus 
tamen et veritatem hujas cause perspe- 
cluri qsse, et sequam veramque dicturi 
sententiam. 

— 13. τίνων «ροσήκει---Ἶ locum ἢ. citat 
Hermog. p. 132. et 230. ibi in capite περὶ 
«προκατασκευῆς, bio in oap. ese εὐκρινείας. 
item Aristides p. 228. cajus hzc sunt ver- 
ba: σεριβολῆς Ἢ ἥμα καὶ τὸ κατ᾽ ἁπαρί- 
Sani, παράδειγμα δὲ τούτου ly τῷ τῆς “α- 
ἐαφπρεσβείας, ὅπου λέγει" τίνα οὖν χρὴ παρὰ 
ευτοῦ λόγον λαβεῖν etc. 

— 15. erparror μὲν---Ἴ forte sit, oui ele- 
gantius videatur dictum in genitivo plu- 
rali, πρώτων et δευτέρων et τρίτων. ego vero 
vulgatam haud reprehendo. Soholiastes 
Hermog. p. 588. 6. ad ista Herm. καὶ 
ἀναστρέφει τὴν τάξιν brec babet: ἔδει 
εἰπεῖν, πρῶτον μὲν ὧν τυροσετάξατε, εἶτα ὧν 
ἔπεισεν, εἶτα ὧν ἁσήγγειλεν. ἀλλ᾽ ἐπειδὴ 
τοῦτο μέγιστον eroui as τοῦ ἐγκλήματος ση- 
μεῖον, τὸ τὰ ψευδῆ ἀ παγγεῖλαι τοῖς ᾿Αϑηναίας, 
m σωθήσονται Φωκεῖς, — δὲ Θι- 

ἴοι, διὰ τοῦτο, τοῦ σίμεου Evtxtv, «᾿ροΐ- 
Ta[f αὑτὸ, καὶ τῇ etta τάξει doe es 

. — 19. ἑκάστου addidi. subaudi προσόκει 
λόγον ὑμᾶς λαφεῖν. ' 

— 44. ἐπίμφϑησαν) correxi ἐξεπέμφϑ. 
malim tamen, id quod sententia postulat, 
ὡς ἀκριξίστερον [vel σαφέστερον) εἰδότων 
[subaudi τούτους} πρὸς οὖς ἐξεπέμφϑησαν. 
suditis disputantes, rati, melius eos ha- 
bere perspectos populos istos, ad quos 
essent ablegati. caeterum haod placet in 
boc loco nimis argutari. nam alias nimis 
multa essent supplenda, de causis, cur 
necesse sit, horum capitum uniuscujusque 
seorsim rationem a legato repetere. non 
constat, num voluerit Demosthenes ista 
subtilitate academica disputare. et orator 
aliter difidit, aliterque demoustrat, quam 
philosopbus, populari quodam modo. nam 
plebi subtilitas et morosa diligentia in ac- 
commodandis scito cnique suis demon- 
strationibus, non placet, neque ad captum 
ejus est. prreterea tradunt veteres, hano 
orationem ab oratore illaboratam et affe- 
ctam esse relictam. quo minus est miran- 
dum, malta inesse hiulca et male tornata. 
si insunt, quod equidem affirmare baud 
ausim. 

— $6. συμξεβουλευκὼς} civibusne, an 
hostibus ? . 

en. ἐψηφίσασϑε] in. mandatis ve- 


stris legato facienda disertis verbis in-^ 








AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 89 


jenzeratis. deinde legi velim, sententia id 
postulante, ὅτι ἐποίησε, προσήκει δεικνύναι. 
oportet docere, ista omnia se esse exse- 
catum. 

343. 5. ὑπέρ γε τοῦ προῖκα 5 μὴ] ad ver- 
bum, de gratuito, aut mercenpario. h. e. 
quod attinet ad caput hoo —.  Plene di- 
xisset: ὑενέρ γε τοῦ ereoixa πρεσβεῦσαι τὸν 
«ρεσξευτὴν, 8 μὴ, εἰ δεῖ λέγει ---- si quaeritur, 
si agitur hoc, num par sit legatum operam 
grataitam navare, an vendere, nemo non 
novit —. 

— 13. ἐξελέγξω] Citat b.1. Hermogenes 
p. 418. iu cap. σιρὶ τῶν ἴσων σχημάτων. 

— 39. ἂν δὲ μεὴ δείξω ταῦτα ἢ μὴ πάντα] 
ubi noo hec omnia demonstrata dedero, 
ast saltim non omnia. quero, num ταῦτα 
non idem sit cum sáyru. mera hzo est in- 
fantia loquendi. Homo humane loqui do- 
ctus sic diceret : εἰ μὸ ταῦτα δείξω, ὃ, εἰ μὴ 
wárra, τά γε «λεῖστα κεφαλαιότατα. 
nisi haeo omnia plana reddidero, aut, si 
minus omnia liceat, pleraque certe et pal- 
maria — quie 5 μὴ uncis inclusi. 

— 27. τοὺς πολλοὺς} detraxi articulum. 
num alias τοὺς πλείστους dicendum fuisset. 
Vestrum plerosque. 

$44. 4. ἔστι τοίνυν οὗτος ---Ἴ Citat h. 1. 
Hermog. p. 287. et Minucianus p. 164. 

— 7. καὶ ἔχων "Irxardpa —] Aristides 
de D. C. p. 249. xal τὸ π'λαγιάζειν τὰ vof- 
ματα μάλιστα περιβολῆς ἐστίν. ὥστε xal iy 


μεσθέγης ἦν τῷ κατ᾿ Αἱ 
"Wxarbpey τὸν Νεοπτολέμου δευτεραγωνισ τὴν, 
οἷα ἄφρθωσεν εἰπών προσύει Tu CAT ἀλλὰ 
erdur ἰσλαγίασε' xal προσιὼν μὲν τῇ βουλῇ, 
προσιὼν δὲ τῷ Maas περὶ τούτωτ' καὶ ἄλλο 
πυπβλαγιασμένον" xa) σσείτας ὑμᾶς πανταχοῦ 
πρίσξεις ἐπὶ τούτων πέμπειν, eic. ubi Nor- 


mass. nulla de causa correctum it περὶ 

720Ta$ quod pro scliolio possit haberi. 
—11. za] quod uncis inclusi, delen- 

dum videtur, id quod patet e constru- 


ctione : οὗτός ἔστιν ὁ πρῶτος αἰσθόμενος ---- καὶ 
[£5 iz7a i] πείσας ὑμᾶς πείσξεις πέμ- 
ΜΠ, hà Té προσιέναι τῇ βουλὴ καὶ τῷ δήμω 
μετὰ τοῦ Toy aries. hic est ille, qui pri- 
Tuus Philippum Graecis insidiari aensit — 
hic est, qui auctor vobis legationum qua- 
cunque mittendarum faclus, co quod, upa 
eum Ischandro, bac de re cum senatuque et 
eum plebe egit. postmodum, ex Arcadia 
Tévérsus, oraliones renunciavit, ἃ se in 
Decem mille viris habitas —. 
- 15. ἔφη] nemo enim nostrum om- 
mum interfait auditor; ut facillimam ei 
uit nobis imponere. 

— 19, δεῖγμα] non movebo controver- 
siam dictioni δεῖγμκα Ti ἔαυτοῖ ἐκφέρειν, 
eum huyus &svroo sufficere possit, alias- 
que, ni fallor, soleat. Interim cam περὶ 
süafim recurraf, anctor sim, Loc prius 

TOL, V, 


e: cum à mutandi, atque legendi 
δεῖγμα Ἰδών ον τοὶ wap ἑαυτοῦ. 

— 24. τῶν ἀποδοσομένων} Hermog. p. 
286. τό τε οὖν κατ᾽ ἄρσιν καὶ ϑέσιν περιβάλ- 
Ai, τέλϑιον ποιοῦν τὸν λόγον. olov" οὐχ ὡς τῶν 
ἀποδωσομένων τὰ ὑμέτερα. εἶτα ἡ θέσις. ἀλλ᾽ 
ὡς τῶν φυλαξόντων τοὺς ἄλλους. Aristides 
de D. C. p. 216. περιβολὴν δὲ «ποιεῖ καὶ ὅταν 
τις μὴ τἀκόλουϑδα ἐξετάζη μόνον, ἀλλὰ καὶ 
τἀναγτία προσλαμιβάνη. ὡς iv τῶ τῆς παρα- 
«ρισβείας. τὸ μὲν ἁπλοῦν ἦν καὶ τὸ ἀκόλουθον 
οὕτως" ἐπεὶ γὰρ ἐχειροτονήσατε τοῦτον erps- 
σβευτὴν, ὡς φυλάξοντα τοὺς ἄλλους, ἐνταῦθα 
τὸ ἰγαντίον προλαβὼν, οὕτως ἐπάγει τὸ ἀκό- 
λουϑον" ἐχβιροτογήσατε τοῦτον, πρότερον τὸ τί 
μὴ «ποιήσοντα, εἶτα τὸ τί ποιήσοντα (sio lo- 
cus bic emendaüius legetur). οὐχ ὡς τῶν 
ἀποδωσομένων τὰ ὑμέτερα, οὐδ᾽ ὡς τῶν ert- 
ri⸗ ev τῷ Φιλίππου. εἶτα νῦν τὸ ἀκόλου- 
So. ἀλλὰ ὡς φυλάξοντα τοὺς ἄλλους. ἴῃ, 
editione Upsaliensi opere verba τὸ τί μὴ 
φοιήσοντα omiserant, quee sunt quodam- 
modo in Aldins, et illinc restitoi. Quo- 
dammodo dico, quia μὴ exemplo Aldino 
deest. Sed sententia docet eo careri non 
posse. Ex illo errore, cum Aldiparum 
operarum, tum Upsaliensium, nata labes, 
quo Lasting Normanni interpretatiohi ad- 
heesit. Sententia bseo est: hunc ZEschinem 
legatum oreastis — secundum hago verba 
universalia, εἶπε, significavit orator, quid 
facturum, quid non. et primum quidem, 
quid non facturum. non quo venderet 
booa vestra mercede Philippo. non quo 
videretur vobis Pbilippo fidere. jam sab- 
jicit, quid facturum. Sed quo reliquos 
legatos, fraudulentism et proditionis suspe- 
ctos, observaret. 

345. 5. σπεπρακὸς ἑαυτὸν) Hermogenes 
p. 243. olt. dictionem πππτρακὼς ἑαυτὸν in 
duris et asperis numerat. est nempe grave 
prabrum. repetit idem p. 291. 

— 11. iexómu Φιλοκράτης) locus hic 
bene habet, planus et apertus est, Jurinus 
veram ejus vidit sententiam, quse haeo est : 
Philocrates si dudum meditatus esset, 
quonam pacto hano pscem, cujus ipse 
auctor vobis est, impediret atque repel- 
leret, non videtur mihi aliter citins atque 
certius hoo fuisse consecuturus, quam si 
eas scriberet pacis conditiones, quas sori- 
psit. tam enim dursz sunt alque inique 
condiliones, et denique inhonestm, le 
conditiones ab eo scripts, ut nullo modo 
vos ad eas sitis descensuri. 

— 17. τῇ eportenía] supra τῇ experta 
dixerat. utrumque recie fecit. à προτέρω 
ἐκχλησία et ἡ ὑστέρα sunt concio prior et 
posterior; quas duas conciones complures 
rt Po ent intercedere. verum ἡ «ppo- 
Tieala i roxime contingit et prsece- 
dii cp ἀρ ἐώ ὁμέραν, αἴ nullus. alius 
dies intercedat. 

346. 10. ἀλλ᾽ ἐπειδὴ πάλιν —] Hermo-. 
N 





(υυλῇ. 
— 15. καὶ τούτων T. a. αὖ wr. καὶ wap —] 
ἀαὶ prius videtur prorsus tollendam, et 
posterius aliam in sedem, convenientio- 
rem Mam qaidem transferendum, at slo 
l lecus: isenwruakvoi, τούτων ἕτερ᾽ 
ab σεπραχότων wap αὑτὸ τὸ φέφισμα 
(adversus diserta et clara verba decreti 
legatis additi, in legationem proficiscen- 
tibus, cojus prwsoriptum sequereotar] 
καὶ σεπκρισβευκότων. Sed nescio, quomodo 
nal «εισρεσ βευκότων post. wrwoax Don 
placet. ut ptene suspicer etiam beo doo 
vocabula esse tollenda, quorum posterius 
we facile potuit varians lectio 
jn quibusdam codicibus foisse. pro esepa- 
χύτων, aut ut in aliis est, . 
— 95. περὶ τῶν varo olere] subaudi λέ- 


γῶν. 

— 26. μὰ προσϑαι] ταῦτα subaudi. hec 
loca, Phocenses et Pylas. 

— ibid. ταῦτα pretnli ταὐτά. sed tum 
ddloest ἃ πρότερον, scil. ἐπσάθετε. neque rur- 
&us in idem malum iucidere, in quod antea 
incideratis, ut scil. sineretis Philippum 
multos sooíos vestros, multaque loca vo- 
bis amice, aut vestri ditionis, rapere. 

— 27. xal etr») nescio, an i£ 
ὑποσχίσεων addendum sit. aliis ex aliis 


promissis. 
— alt. ἐπειδὴ δὲ xo] Aristides de D. 


ταῦτα; πρῶτον τοῦ μὲν ἀπαγγέλλειν τι σερὶ 
τῶν σεωρεσξευμένων, ὃ, περὶ τῶν ἦν τῇ βουλὴ 
ἐπθέντων, εἰ dps ἡμφισζήτει μὴ τἀληθῆ M- 
γειν lp, μνησϑῆναι, πάμιαληϑες à s. 
εἶτα νῦν κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἃ ἔσσοίει καὶ ἐϑη- 
μηγόρει. καὶ τοιούτους εἶπε λόγους. 

347. 8. τὰ] posterius addidi. τὰ prius 
est nominativus, posterius accusativus. 
In Aldina legitur τὰ yàp πράγμωτα πάντα. 
que lectio etiam non mala est. obi τὰ 
coheret eam λυμηνάμενα, qui sunt nomi- 
nativi. σράγματα srárra autem sunt acou- 
sativi. 

— 5. ταῦτ᾽ ἐστὶν ἤδη] scil, ἃ νῦν ἐρῶ. 

— 10. ὑμᾶς λαδὼν dysro] vos, id est 
wrentes vostra», delusas ἃ 56 atque occc- 


I. I. REIBKE ANNOTATA 


catas, secutn abstulit, quasi vobis ereptas, 
et secum Nluo rzpait, quo voluit. 

— 15. à 7 esloulam subduce- 
bat, enamerabat e digitis, futurum, ex ils 
certe, qua sibi cum Philippo convenis- 
sent, ut intra bidunm triduumve.  Ne- 
cesse est, dicebat, ex iis, quse cam Phi- 
lippo mihi constituta sunt, ut Philippus, 
si mentem non mutavit, sed verbis fidem 
rebus fecit, jam hodie Thebas oppugnare 

t. Jam cum bidoi triduive itinere 
Thobe Athenis absint, intra breve tempus 
istreo audietis. 

— 17. μῖγοντας οἶκοι] sine. ullo vestre 
labore. videtur esse proverbialis locutio. 

$48. 5. er] quodammodo, aut procal 
omni dubio. ὑπηνίττετο perinde atque «x 
ἐδήλου pertinet ad ᾿Ωρωπόν, orator si di- 
cere voluisset, verbis longe circumdootis 
et obscuris eminus me sobindicabat, non 
μου dixisset, quod lingus Grecos ratio 
non fert, sed με in acctsativo. 

— 10. oix ἔφην εἰδέναι) bene Greca 
est, negabam me scire. solecismum foret 
committere atque μὲ addere. 

— 15. καὶ οὐδ᾽ ἀκούειν] πὸ audire qui- 
dem vocem meam volebatis, nedum as- 
sentiri. 

— 17. ἔμοιγ᾽ ours] malo ἔμοιγε ἢν» 
κεῖτε. rem memoria et mente repetenti 
mihi videmini nno, consentanee tuno et 
more humano egisse, prout ab hominibas 
in ejusmodi loco comstilutis exspectari 
poterat. 

— 29. ὑπυχειμεένων] prorsus idem est, 
atque weoxsijs. propositarom. quse profer- 
tur lectio, , tametsi aperte 
prava est, sententia tamen tolerabili non 
caret, scil. assimulatarum, ementitarum. 

— $3. bow ἄλλως καὶ βασκανία xavt- 
φαίνετο) nodus perquam durus. Sunt qai 
x4 in plurali sabjiciant. Sed 
Dorvillius ad Cbharitonem p. 595. volga- 
tam tuetur, negans oausam esse, car ab 
ea discedatur, et afferens exempla verbi 
in singoleri positi, cum plaralis exspe- 
ctaretur, secundum pluralem substantivi. 
ut illad Herodoteom αἱ Θῆβαι Αἴγυπτος 
ἐκαλέετο, pro ἐκαλοῦντο. Ego vero aütno- 
dum vereor, ne Demostheoes ejusmodi 
archaismos, ut suo nitore indignos, dili- 
genter devitarit. Equidem nullus dubito 
ad ὃς ἄλλως non debere κατεφαδϑετο 
referri, sed illud per se stare, et subaodiri 
ἃ callido lectore debere ἦσαν, qnod híc 
idem valet atque ἐδόκουν, vel ἐλ et 
cseteroquin ergBt, b. e. audiebant, appel- 
labantur, declarabantur obloquentes esse, 
popellus, et prseterea quoque ipsorum 
invidentia atque simultas apperebet, b. e. 
plebs clamabat, et prseterea quoque ipso- 
rum invidentiam elucescere. Hoc si ad- 
mittas, quod dare facillimam sit, quoties 
enim verbum sabstaptivum subaudiendu m 





AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 91 


opittitur, et porro si detur, quod item 
fegilune dari potost, articolum preefigen- 
Qum esse vocabalo βασκανία, ut sit καὶ à 
βασκανία πατοφαίνοτο, plans et expedita 
suat h. 1. omnia. Sententia atque hæo 
erit : explodebat eos obloqui conantes oon- 
cio, dictitans audientia nos indignos esse, 
cum quod oeterequin vilis et oontemnpen- 
dus popellus essemus, tum quod, quse op- 
poseremas omnia, meros easeat livor, 
quom nimis quam perspicoum esse. 

— 24. ταῦτα δὲ} ab ZEschine cum cou- 
sortibes acta et rele )H 

— 25. τοῦ xáq δὴ —) Hermogenes p. 
"αἱ μεῖον αἱ ἐπαναλέόψες 


ὃ 


HhUHEB 
| i Winnr 


zal μεστώσας 
τῇ ἐπαναλήψοι κέχρηται, ἵνα διυκρει- 
φρώτου μεὲν οὖν τούτου [p. 349. 11. $ 
sal ριάλιστα, οὗπερ εἴπιν, εἵνεκα ταῦτα δμξ- 
δευτέρου δὲ τίνος ; item p. 380. et 
de D. C. p. 228. 

— 36. were νῦν] eorum, quee ad vos 
Bene eomumemorsbo, prima hee ordine 
feci, et enamerandi initiam illino feci. 

349. E δρινὸν et F —— T) 
πρᾶγμα, ὃ ἀκούει παρ᾿ ἐμοῦ. vel τὸ πεπρᾶ- 
χϑαι ταῦτα, ὧν ἰγὼ κατεγορῶ. vol siguificat 
75 ἐμὲ νῦν κατυγερεῖν τότε σινπήσαντα. 

---8. εἴτα —] hec est oratio assimu- 
Jata jodicis ant auditoris de coronas, sto- 
seachentis his verbis : sra —. Et tu tamen 

vel Itane vero tamen), scelerate, rem tam 

, tam exitiosam, tam immanem 
asus es silentio dissimulare? Constru- 
&tjo heso est : foa. μηδεὶς ὑμῶν — ϑαυμάξῃ 
(subaedi λέγων) εἶτα τότε cn ἔλεγες. Ver- 
bum ϑαυμάζων h. ]. significat, cum admi- 
mene, stomachabuodam exolamare. 
boue λόγου án] malim 


cautione, 


senuatistionem ejas, id est, quse de suo- 


et εἰδῦτε coleret cum Pn, teneatis hos, 
quod —), sed aptus est e jasjermpaltos preo- 
misso, tenentes in memoria renuptiatio- 
nem ejus. 

— 11. οὗσερ εἴπ.) propter illam preeci- 
pue causam, quam dixi, bene babet, vitio- 
que caret ; aliudque nibil si oogitarunt 
atque voluerunt, quam αἱ hoo significaret 
ὅπερ, quod auggerunt in locum οὗπερ, 1gno- 
tus, qui codicem Italicum in Wolfii gra- 
tiam contulit, ejusque suffragator Taylor, 
utique errarunt. Sin autem significare 
voluerunt alterum sententiam, qus etiam 
in ὅπερ εἶπον inesse potest, hano puta, id 


μάλα quod modo dicebam, sententia heo bone 


est, noque admodum sunt reprehendendi, 
tametsi nil ideo nos movebit, ata vulgata 
discedamus. 

— 1€. δευτέρου δέ τινος καὶ οὐδὲν Ddvrero- 
voc] distinxi sio, ut dialogismus melius 
appareat: δευτέρου δὲ 74; ecquodnam 
vero est alterum illod, ob quod hæo vobis 
δὰ animum revooo? respoadet zal οὐδὲν 
ἐλάττονος. est hoo nempe, et id quidem 
mulla in re minus aot levins, quam fuit 
prius. Nescio, an ad elegantiam accedat, 
si ad lAárror addatur ye, profecto, certe. 

— 15. προδαλλομένους] reote loogm 
buno interpretatur Harpoorat. v. 


βαλλο cnjus beo sunt verba: A»- 
μοσ ἐν τῷ xaT Αἰσχίνου «àv erpal- 
(σιν τῆς πολιτείας προβι καὶ ἅσιν 


eT slem, ἀντὶ τοῦ εὐλαβῶς ἔχουσαν καὶ 
φυλαττομένῳ. nam ita leg. est, ita. dat 
non modo codex Mediceus, sed etiam 
editio Aldina. & qua ut bie discederet 
Maussaous, profecto nibil eum impulit, 
quam subitanea quasdam et fortaita ver- 
tigo, aique momentanea omeitas mentis, 
8 qua labe nostrum nemo vatis tatus est. 
Gronovius, qui vitiosam lectionem ἐλα-- 

sc in texto servavit, in annotatione pœ- 
nitentiam contestatut, quod veterem pro- 
bam lectionem εὐλαβῶς non revocasset. 
Est ergo σροβοϊλημένην cautam et circam- 
spectam ; ex effecto, vel oonsequentis. 
nam proprie προθαῦλη nen est cantas, 
sed is, qni sese undique manit et vellat, 
projecta ante se babet propugnacula, seu- 
tum, lastam, aggeres, moppia, elis instro- 
menta hostis arcendi. Sed hoo non facit 
nisi oautus et provides. Ergo per con- 
sequens significat w oantum 
quoque. ἄπιστος ἢ. l. est activa sumen- 
dum, qui mon fidit, non autem passive, 
quo sensu frequentius solet usurpari, is- 


sess legationis soe ad vos resuntiavit. fidus, cui non βάξιν, Sim autem pro 


bao non ——— primum, 
amd de promi ibus re&boessit, 
«demque viljose orator esset iteratarus. 
f9es, quod pemerus pluralis reqnireretar, 
Sen ene sola re promissa, sed i 
Jme. Acenentives bio aptus est, non ex 
Ἀδᾶτε (nam. Atticiemo hio won est locus, 


ἄσιστος malis ἄσπεισστε i quod 
mibi visum aliquapdo fait preestare (auno 
enim difidess ipse mibimet in medio po- 
nam), tom vocabolo προθεβλομένεν alin 
tribuere potes significationem, — hano 
nempe, odio flagrans. quasi fariosa et 
desperata onm audacia et pertinasia altre 


| .99 


ruens in hostem, protensa et porrecta 
adversus Philippum, procurrens extra 
aciem quasi, atque solum se ei objiciens, 
ut antesignanus, aut ut anteres parieti 
objectus, aut ut moles ponti objects, ad 
undarum vim frangendam. 

— 19. εἶχε] cum alii darent ἔχει, cepi 
de ἔχειν suspicari, idque de meo sensu 
pretoli. Constructio hiec est: Quis JE- 
schines ad vos renunciavit, si omnia ab 
eventa confirmata sunt, νομίσητε, arbitra- 
mini, aut velim, vos pro certis babere hsec 
duo, καὶ ἔχειν καλῶς τὰ πεπραγμένα, et res 
gestas bene habere [id est acta ab eo in 
legatione, et postmodum ad vos renun- 
tiata] quia a veritate eventas comprobeta 
sunt, xai τὸσυμφ., et in his actis atque even- 
tis reip. commoda et decora aucta esse. 

$50. 2. τὰς alvlac] majora, atrociora, 
enormiora crimina, quam ut eorum suspi- 
cionem capiat vir (vel quam quse cadant 
in virum, quam quse sperentur proficisci 
potoisse ab eo viro,) qui tam sit, atque 
JEsch. est, ignobilis atque contemtus. 
Marcellinus ad Hermog. p. 140. 37. ài 
δ᾽ ἀεὶ exoartiv, μὴ μεῖζόν ἔστι τοῦ προσώπου 
τὸ ἐπυιφερόμενον ἔγκλημα, ἵνα μὴ ἀπίϑανές ὁ 
λόγος γένηται. διὰ τοῦτο Δημοσϑένος 
συνε » ὅτι τὸ κατὰ τοὺς Φωχίας ἔγκλη- 
μα μεῖζον ἦν Αἰσχίνου, προσέθηκεν [350. 16.] 
οὐχ ὡς ὅδε Φωκίας ἀπώλεσεν ἂν καθ᾽ ἑαυτὸν, 

ηϑεὶς γὰρ τοῦ ἐγκλήματος τὸ ἀπίθανον, 
συνέζευξε τὸ ἀξίωμα τῆς πόλεως. ϑΒῖο cor- 
rexi de meo sensa postrema bojus loci, 
quee in Aldina mendosa leguntur. 

— δ. εἴθ᾽ οὗτος sies] Haud equidem 
repagnem contendentibus εἴπερ tollendum 
esse. fecerit, qui volet, per me licebit. 
Sat gravem tamen causam nullam cerno. 
caussantor s! preecessisse. Sic hoo super- 
vacaneum fieri, quasi non Tullius quoque 
pari modo si iteraret. — Eodem in gradu si 
Quem vos collocaveritis — is animum si indu- 
ferit —. Ecquis est, qui hano Latinitatem 
eulpet? cujus exempla sexoentena penes 
Tullium prostant ; quamquam planius uti- 
que sic dicatur: Eodem in gradu a vobis 
collocatus — si quis animum induxerit. 
οὗτος primum ad illum commentitium, 
bypotheticum hominem refertur, posterius 
ad /Kecbinem. Verumtamen ne quid dis- 
simulem, durum utique, ut auribus insuave 
sonans sisse οὗτος, bosse οὗτος, ita menti 
accidit hoo ambiguem et fallax, αἱ οὗτος 
in tanta. propinquitate de aliis atque aliis 
usurpetur. Soavius utique sonaret, mol- 
liusque procederet oratio sic: s70' οὗτος 
Kev An. omissis illis tribus sopervacaneis 
vocabulis εἴπερ, ὥσπερ οὗτος. 

— 8. οὗ γὰρ, εἰ φαύλοις —] Eastath. ad 
Homer. p. 1356. τὸ φαῦλον οὐ uvm τὸ 
κακύηϑες, ὡς παρὸ Δημοσϑένν" οὗ γὰρ, εἰ φαύ- 
Aec ὑμεῖς χρῆσθε τοῖς συμμάχοιφ" (sic) 
ἀλλὰ καὶ τὸ ὠγαϑὺν, ὡς Εὐρννίδης. — Locus 


1.1. REISKE ANNOTATA 


bic ex Hermogene, si bene memini, sed 
sine jndicio, transcriptus est. Apud De- 
mosthenem non συμμάχοις, sed συμβούλως 
legitur, p. 350. 8. ad quem locum procel 
dubio respexit quicunque hujus observa- 
tionis auctor est, neque verissimse, noque 
sapientissimae, 

— 11. οὐδὲ πολλοῦ δεῖ subaudi ἀλλὰ τοῦ 
«ψαντός. 

— 14. sl, ὅσα ---Ἴ pro εἰ imitio bujos 
versus malim ὡς, at respondeat i enti 
οὗχ ὡς versu 16. deinde si Philippus, 
horum usus opera, Phocenses perdidit, 
oportet hoo spectare, corrupta et abjecta 
ab δὲν ea omnia esse, quee ad Phocensiam 
salutem conferre legati, qua legati, pota- 
issent, sed istud, huno ZEschinem Pbo- 
oenses perdidisse. Qui enim is faceret hoc? 

— 17. προβεύλευμα] Citat h. 1, Harpo- 
erat. v. φροβούλευμα. 

— 18. ἐπαγγελίαν] correxi rursus 4- 
φαγγελίαν. renuntiationem meam de lega- 
tione. 

— 920. ἐγὼ μὲν οὐδὲ τότε σιγήσας, οὐδὲ 
νῦν ἀφίσταμαι) restitui lectionem Augu- 
$íani. Jurini conjectura mepti oratoris 
repugnat. que lisec est: me, qui tum ἰ8- 
cuissem, nuno capot e laqueo extrahere, 
atque negare, mihi com istis rebus com- 
mune quioquam esee ( vel negare, res illas 
ad me pertinere). vel non me, tum qui- 
dem tacnisse, cum loqui debuissem, ut- 
pote versus in mediis rebus gerendis, jam 
vero dedicere et ejurare omuem rei hujas 
participationem, cum videam neqoitiam 
proditam, et rem secius evenisse, qnam 
sperassem. Jurinus autem bano ei im- 
putat sententiam alienissimam : me neque 
tanc tacuisse, neque nano renunciare bolo 
negotio. 

$51. 1. μαρτυρία] testium puta. con&r- 
mantium, Demostbenem in caria de lega- 
tione renunciantem placide et oum assenea 
auditum atque laudatum esse, quod visus 
esset vera retulisse, diversa ZEscbini cse- 
terisque legatis referens. 

— 7. vãon] post πᾶσιν uddeadum vi- 
detur à» ὅν. nam omnes pariter nefanda 
perpetrassent, 

— 17. τῷ δὲ μηδὲν αὑτῷ —] vulgaris 
lectio hujus looi hsc est: τῷ δὲ μυδὸὲν αὐνῶ 
συνειδότι δεινὸν, εἰ σιγωώη, πονηρῶν καὶ δωνῶν 
ἔργων δέξα κοινωνεῖν τῶ σιωπῆσαι. quee pote- 
rat probari, dummodo exigua mutatione 
δόξα in δέξαι infinitivum aor. primi muta- 
retur. mibi placuit aliam viam ire. E 
σεγώη optativo effeoi ey participium, et 
e Mfa effeoi δόξει. viro autem bono et 
honesto, qui nollias mali sibi sit conscios, 
utique grave sit et acerbum, si tacendo 
sibi suspicionem comrioubionis contraxerit 
fodorum atque scelestorum facisorum. 
Hoo unum, fateor, meam premit rationem, 
quamqeam ef vulgatam perinde premit, 








AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 93 


qued post. σιγῶν (vel si mavis εἰ exyde), 
semper redundabit 79 σιωπῆσαι ut vitiosa 


tastelogie. δεινὸν non coheret cam cvri- 
δέτι, 4 illud vocabulum utique 
ad hoo sobeudiri potest (vel etiam κακὸν), 
sed stat per se, δεινὸν, scil. ἐστί. viro, nul- 

lius facinoris sibi couscio, est grave. 
— $4. τούτοις, καὶ δίον] correxi de meo 
sensu τούτους) δέσν. cohsret τούτους cum 
* bos, Æsohinem reliquosque 
proditores, duxisse Philippum velot in 
rem presentem, monstrasse ei predam 
paratam ejusque copiam ei fecisse, eum 
in capite rerum constituisse. Ab ἦν ad 

qerroevc Signis perentheseos inolusi. 

— 26. ἅμα ἀκούειν) συνέβη addidi. ad 
ἀπούειν subaudi e praemissis ers]. Φιλίου 
$9» i» πύλαις. eveniebat uns, et 


vos audire famam de adventu Philippi ad. 


Pylas jam facto, et illum reapse adesse. 
vam interdum rumores falsi sparguntur. 

$52. 8. epecrípeuc γενέσθαι τινὸς] dese- 
ruat nos b. 1. oum codicibns conjeotorse 
virorum doctorum. neque ego commiui- 
scor conveniens, quod in locum τινὸς sof- 
Sciam. Num ἀρνὸς, agno placidiores. An 
non satis intelligo popularem Atticismnm, 
eujas color necesse est ut insit in τινὸς, si 
recte babeat. ——— ut nos usurpamus 
valgo, geschmeidiger, als was, als irgend 

sn. das sich sur Vergleichung schickte 

[mild beyond tke bounds rJ comparison]. 

— 19. ἁμαρτήματά ἐστιν) num οὗτος 
interposendum est, hic, non ZEschines, ^ 
ecd Philippus. 


— 24. μικρὸν] subaudi γράμμα ἔνεστι 


γεγραμμένον. 

HS. ἐνδέχεται) oorrexi. ἐκδέχεται ὁ 
libris, sine quibus ἀναδέχεται maluissem. 

353. 9. τοῖς sap ἐκείνου τούτων ὄντων) 
eotrexi τῶν wap. ἐκείνου τούτων ἐνόντων, ut- 
pote quse musquam insipt soripta, neque 
in ulis qusdam Philippi epistola scriptove 
alio, dictove per ejus legatos. τούτων redit 
ad τὰ & ψευδῶς ὑπ᾿ A m 
τῶν autem aptom est e μεηδαρεοῦ, et κα 
ditur » ἢ λεχϑίντων. aut εἰ τὶ 
servatur, subauditar wap. ἐκείνου γεαφεῖσιν, 
ὃ λεχθώσι. Nam locom utique tueri po- 
texit Tur fe ob i quens HT "rTAU. 

— 47. &abpT]eorrexi ἃ αὐτός, Ante 
ὑπέσχετυ deest procu| dubio y:4dLwv. ne 
illa ἐπ quidem, quae se vobis per literas 
significsturum recipiebat, Post ὑπέσχετο 
subagndiendam videtur esse {ψευδόμενος 

— ult. ἀλλὰ jew] adde tacite ἵνα εἰδῆτε. 

— ibid. οὗτος correxi οὕτως, sic nempe, 
σὲ ego refero, teslorque eum ita sori- 
psisse, 

3o4. 9. αὐτὸ τοῦ vTa] scil. τὸ pipe. banc 
ipsun solam epistola: particolam, nil aliud. 
Hine incipe recitare. preemonstrat orator 
seibe, qaid eum prelegere oporteat, et 
nnde ordiri. 


— 8. eros] scil. φεσίν. 

— 9. ie ταύτας τὰς τρφάσεις κατα- 
φεύγων, ἵνα — ἀναχώρησιν ἑαυτῶ καταλείνη] 
ad ejusmodi preetextus confogiens, quo — 
sibi reoeptum relinquat. Foret utique 
planius : sic τοιαύτας π' ie χαταφεύγων, 


' xal τοιαύτας ἀναχωρήσεις ἰἱαυτῶ καταλείπων. 


ad ejusmodi preetextus perfugiens, et ejus- 
modi | receptus sibi relinquens. Aot sio 
— φέρει, εἰς τοιαύτας wpopáctic xaT&QUyW, 
xi» dpa — ἀγαχώ ἑαυτῶ xeTalieren. 
Bene babent verba κὰν ἄρα slormrá τι. et 
tum, si quid vos cives, nominatim indi- 
cetis, quod cupiatis, atque ab ejusmodi 
illecebris verborum impellamini ad po- 
stulandum aliquid. 

— 11. ἐπαγγείλασθαι] locum hunc citat 
Harpoor. v. ἐπαγγελία. 

— 13. ἐνῆν] scil. ἐμοὶ, licebat mihi. 

— 15. lev] subaudi ὑμᾶς. neque com- 
mittere, nt vos hoo tantum negotium, in 
quo tota vestra salus libraretur, perire 
sineretis. quibus codicibus εἶ proximum 
deest, bi pro ἐᾶν procul dubio dabant là», 
et καὶ post διδάσκειν ὑμοᾶς ornittebant. quos 
non probo. 

— ibid. εἰ μὴ eseerial] Citat bh. l. Ari- 
sudes T. P. 192. 

— 40. si μὲν γαρ —] Hermogenes p. 
280. ἐφέλκεται — τὰ —— 
σχήματα, καὶ μάλιστα εἰ μετὰ μερισμοῦ 
ὑποτιθοῦτο. οἷον" εἰ uiv γὰρ ἐνταῦϑ᾽ ἦν ἤδη τὰ 

“ρέγματα, Αἴ ὥστε μηδ᾽ αἰσϑανο- 

ς τοῖς — φλίον εἶναι μεηδὲν, τί οὗ 
A ind d ἐξ ἀνάγκης ἐπηκολούθησε τό" al 
δὲ «παρὰ τὸ «ροαισϑίσϑαι κεκώλυται, τίς ὁ 
ἐκλαλήσας : οὐχ οὗτος. 

— 23. ἔμελλεν] preetoli ἔμελλον in plu- 

rali, scil. οἱ Θηξαῖοι παρὰ τὸ προαισθέσθαι ταῦ» 
τὰ κωλύειν. neque fatorum erat, αἱ Thebani 
malum imminens, presensu ejus incitati, 
averterent. mallem tamen nunc vulgatam 
a me servatam esse: ἔμελλα ταῦτα κωλυ- 
ϑῆναι παρὰ τὸ erpoaicSácS ai. futurum non 
— ut malum hoo, si revera Thebanis 
tam prope incubuisset, ab iis averteretur 
οἱ repelleretor, propterea quod id tempori 
adbuc preesensissent ; hoo anum me male 
habebat, quod ἔμελλεν, in singulari, ad 
ταῦτα τὰ πράγματα rediret, ἠβουλήϑη au- 
tem οἱ ἤλαισεν ad. /Eschinem, neque vole- 
δαὶ ZEschines id evenire, neque sperabat 
eventurum. 

— 26. λόγοις τούτοις interponant oodi- 
ces aliquot bonz notse καί. qui sitne oa- 
lami lapsus, an defectus indicium, dubito. 
8i | quid deest, suspiceris λήροις deesse: 
τοῖς λόγοις xal λήροις τούτοις. 

— ult. ἐσταθᾶτο) effotiebantur bio te- 
mere, sine reputatiope metuque reram . 
faturarum. quiequid preeipitanter, oum 
socordia, pingui, ut aiunt, . Minerva, laxe, 
crude, ruditer, sine arte, sine meta fraudis 
postmodum detegendse, ad brevis tempo- 








94 


ris usuram contexeretar, aat οουβοτοί, id 
σᾳαθᾶσθαι dicebatur. fecile sit bsc ad 
commentum quodque leve, tenue, rarum, 
per qnod lux veritatis undique dilucescat, 
ad presentis modo temporis prooasum, 
diutarnitatem οἱ severitatem examinis 
haud ferens, accommodare. 

355. 1. ἀκούων} cohseret cum ἐπειρώμην 
versu 11. 

— 8. καὶ Sn] soil. τοῦτ᾽ οἶδα. 

— 6. ὅ] malum οὕς. quos Phooenses 
plane prseterire tacitos. 

— 14. Tavra] que nempe ZEsobines 
blaterat. 

— 16. xai δισως] id est, καὶ ipse, ὅπως--- 
etiam, videlo queso, inquam, cives, et 

date, ut — 

— 19. τι τῶν ivarrien] soil. γίγνηται. 

— 921. μὴ νῦν ἀφίστασο] Sententia. est : 
haud equidem veto, te Demosthene nunc 
dedioere et ejurare communionem et con» 
scientiam harum rerom. Sed rursus no- 
lim tunc te tibi earum participationeu 
arrogare, cum exitum sortita erunt. quasi 
si sic dixisset : μὴ, vov jadv ἀφίστασο, 
δὲ σροσσοιοῦ. quod idem est, atque : νῦν μὸν 
ἀφίστασο, τότε δ᾽ αὖ μὴ προσηοιοῦ. 

— 24. d ἄνδρες ᾿Αϑεναῖοι, μμἡ ταῦτα ἐρμιὰ 
καὶ Δημοσϑένει δοκεῖν} Ut ταῦτα cum ταὐτὰ 
mutaretur, prorsus necessarium factu erat. 
ut bona et proba constructio accusativi 
com ipfnitivo mutaretur, nulla gravior 
mihi fuit causa, quam auctoritas probati 
codicis, unde dedi si μεὴ οἱ δοκεῖ, 

— 27. δίδω} scil. τῷἢ γραμματεῖ «ρὸς 
τὸ δημισίᾳ ἀναγοώσκειν. soribee in manus 
dat, δὰ recitandum in concione, rogatio- 
nem a se conscriptam. 

356. 7. — quibas nempe Philip- 
pus a nobis extollitur. 

— ib. καὶ τὸν slew] id est, ὁρῶτε ὅτι τὸ 
ψήφισμα λίγω τὴν — videtis, cives, 
etiam boc, Philooratis rogationem sancire, 
nt quam pacem Philippus vobiscum cop- 


traxerit, eadem nepotibus quoque, cum. 


vestris, tam ipaius, rata stabilisque sit. 
Rursus ad proximum ἐπαινέσαι sabaudien- 
dum est hoo λέγει, vel φεσὶ τὸ ψήφισμα. 
etiam istnd videtis, preeoipi ab illa roga- 
tione, ut vos Philippum laudetis. 

— 21. xal προυσθημένων) hoc est, sive, 
quamvis presenmsiment, sive, quoniam præ- 
sensissent. sed sunt in libris qui dent, καὶ 
ob «ροησθημ. neutra lectio specie caret. 
verumtamen orator ipse priori, particu- 
Jam infiGantem omittenti, calcoalum addit 
ipse suum infra p. 565. 12. ubi disertis ver- 
bis ait: ἐπειδὴ δὲ ἧκεν εἰς Ιύλας, οἱ δὲ Δακε- 
δαιμεόνιοι, αἰσθόμενοι τὸν ἐνέδραν, ὑεσεχώρησαν. 

— 238. εὐφυμότατ᾽ ἀνθρώπων] bene ha- 
bet. sententia est: tam honesta, tam pre- 
clara, tam fucata et ad fallendum scite 
probabiliterque composita, ut alius homi- 
num omnium pullus comminisci possit 


I. I. REISKE ANNOTATA 


orationem ínagis omni ex perte repreben- 
sionis vacpam, magia comitatis et. hone- 
statis plesam; quamquam reapse mera 
foit impostura, nitore verborum scelus 
oocultans deterrimum. 

— 26. i!v] addidi. Philocratis regatio 
nullam imponebat necessitatem convo- 
candi Ámphictyonas, vel potius, interdi- 
cebat ea providentia, vetabat illam cau- 
tionem. ut cix ἔδει idem sit atque οὐκ ἐξῆν, 
qui ἔδει omittunt, hi e preemissis γύγροφθ 
repetunt. Philoorsetes in rogatione ssa 
nullam fecit mentionem oconrvecalionis 
Ampbictyonum. 

— ult. καίτοι καὶ — ad καλούσῶς üudc] 
Est hypophora, ficta oppositio. Atqui 
vos tamen Philippus binis literis evo- 
cavit? ocomrrit orator οὐχ δ᾽ iiem 
— atqui non eo profecto scriptis, 480 
vos exiretis. Nequaquam. non enim vos 
hoc temporis artioulo vocasset, nisi jam 
dudam ante vobis prseripuisset opporta- 
nitates exeundi. h. e. nisi nosset, in pe- 
testate vestra mon esse, in castra exire, 
cum ipse vobis potestatem ejua rei tam 
eripuisset, com pestiferas illas (reudes 
oum legatis vestris composuisset. opponit 
inter se τότε et σινικαῦτα, tum temporis, 
omm vobis adhuc lioeret exire, et nunc, 
cum negatum id vobis est. 

357. 9. οὗ γὰρ dy eov τὼς ἂἀν:- 
λὼ»] refinxi δὰ mentem meam: e) γὰρ ἂν 
σότο T. x. ci. ἀνελών. partionlam infitian- 
tem addi necessarium erat, quia alia sen- 
tentia exsisteret inconsentanes et sibi re- 
poguans. 

— 6. «ροσέταττο) subaudi, οἱ bosa 
fide vos ad se invitasset, aut expeditionem 
eastrensem bortatos esset. Sed merus 
bio erat mimus, merce. preestigise, sabsan- 
patio vestri. 

— 7..ἀλλ᾽ be] id est, imo vero binas illas 
mimicas literas Philippos eo ad vos mi- 
sit, quo —. 

— 9. τῇ de meo addidi. ἐπί τι, subaodi 
μόρος vel μῆκος τοῦ χρόνου. aliquatepas, ali- 
quantisper. ἐπανόχων ἐλπίσιν. commorari 
in spe sua, nec ab ea discedere, sod ia ea 
velut smstuare, fluctuare, ut navis intra 
breve spatium loci iisdem in undis disour- 
silans, neque multem proficiens, aut ad 
ancoram siens et secandum vontum, aliad- 
ve aliquid exspeotans. . 

— 11. ἅπαντες} confirmatur p. S60. 11. 

— 15. τούτοις] JEschipi, Philocrati, et 
consortibus. 

— ibid. τούτον] soil. scriptorum his in 
literis. 

— 16. ἐπεξέλϑοιτε) primam syllabam 
detraxi. exiretis ia castra. nam ἐσεξέρχε- 
σϑαι est injuriam oblatam, scelus uloisci, 


persequi. 
. — 18. γράφειν] decobat eos rogationem 
8 86 conscriptam ad vos ferre, qua Pre- 








AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 96 


xemus juberetur Phocensibos saceur- 
rere. 

— 23. καὶ φὺ ψέφισμα] interposui τε. 

— pen. οὗτοι] stat in bivio, ut antrorsum 
fetrersmm que vergat. tu finge tibi, lector, 
sic esso exeratum : καὶ νεῦν οὗτοι, et 
hi quidem sapientes, οὗται ἀειστούοιν ὑπή- 
wÓers, bi ad oredemdum adduoebsator. 
non idee tumens auctor sim literis expressis 
idem vocabolum exarandi. 

$58. 4. Dal pw] malim cum articalo τὸν 


— 7. ὑπόργχεοιν αὑτοῖς] sabaudi εὔνουν vel 
qhæo, ne adde, sufficit enim meram ver- 
bem. reddidi boc eos molles et torpidos, 
tá persoasum ipsis esset, Philippum 

essicem et itium eese. 

— 10. ἀλλὰ] est objectio, quie in con- 
tinen vemovetur in istis : τούνοις ὅτι --- at- 
qui tamen erant penes Phoconses, quibos 
videretur fetnrum, ot ponitentia vestre 
impredemithe vos aliquasdo incesseret. 
slim itaqoe in fatero. 

— 13. 7 alii, quicunque id fe- 
ceruat, quod istis essent sapientiores. non 
momisstar qui fecerit. 23 ] Arstid 

«πρὸ ἴα —] Aristides 
de D. C. — Be Y hn redi ea 
γίνεται, διανῖέν τί leni τὸ διὰ μίσου ἐμβα- 
Mi? epa sio τούματα, ἐκεῖνο σαφέστατον “αρά- 
hopa ὧν τῷ τῆς παραπρισβιίας. τὸ γὰρ 
Órerér- f» νμα ix αρισώσου. 
διὰ καιρούς TOac ἰσχύοντα, yp 


epáyjaa τὸ γινόμενον. τὸ 
V iw αὐτῶ, καὶ οὕπω ἀπήρτισται, ἀλλ᾽ ἔσσιμ- 


p- 581. 23. quare suspicor, post ἐπεριβάλ- 
λα deesse vi» τὸ σίρας. πῶς οὐχὶ «πάνδεινον. 
ἴδει seqeitur novum exemplum: καὶ 
vix —. 

— 17. γρέφοντας] suspicatus aliquando 
sum leg. esse γφάφυττος Εἰ ρῆτην ἀθάνατον, 
condeples pacem seternam, nunquam desi- 
taram, ἀθένατον συνθέσθαι immortale oivi- 
tati dedecas condere. 

— 19. τῶν παρὰ τῶν ἄλλων] beneficiis 
et ornamentis, ab aliis, diis hominibus- 
que, in eum collatis. sic dant vulgates. 
pretuli tum τῶν i3. omissis duobus vo- 
eabulis intermediis, nunc nou faclargs. 
nam vulgata vitio carebat. in hac nova 

Jeetwme subaudiri debet zx» vel xAsém. 
laudrbos, decoribus. 

— $25. ὕστερον] postmodum, temporibus 
imseeutia; post e&os Phocidis csterseque 
Graecum ex»ns, qui post condilnm et si- 
patum a Philocrate pacem evenerunt. 

359. 5. τούτων] designat /Eschinis so- 
dalitium. 

— 1$, ἐπηγγέλλετο] num ἀπηγγέλλετο. 
nunciabaptur. 

— 9*7, τῇ τυτρᾶϑι φθίνοντος ἐκκλησιάξετε 


μὲν ὑμκεῖς τότ᾽ b» Tipus] Sic distinctus 
prostat bio locus in vulgatis. quam di- 
slinctionem qui sequentur, ii utique recte 
τότε omittunt. ego vero post φϑίνοντος 
ponctum posui. subaudi τοῦτο δῆλον. e die 
XXVII. mensis nempe hoc constat. tum 
τότε servavi, sed yàp de meo addidi. tunc 
enim oonciooem habebatis ip Pirzeeo. 

360. 5. αὐτὸ] malim τοῦτ᾽ αὑτό. id 
ipsum, quod aio. congruit oum 
dicto Proxeni, diem huno X XVIII. esse 
quintam ab — Attica diotio. τοῦτ᾽ αὐτὸ, 
scil. lcg τὸ σρᾶγμα, Surso ἔλεγες. — Iust so. 
E sU. puppes 36. da haben wir es. 

dllt, es trift pünctlich auf den fünften 

Tag (just s0. rightly so. ce ἡ there 
ve have it. it falls, it happens punctuallg 
en the fih day]. 

— 6. ec] utrumque non eet masculini ge- 
neris, neque cobsret cum χρόνοις, sed noa- 
trius, idemque valet atque τούτοις, ἃ —. 


— 19. la "ASwalen καὶ Φωκέων 
doo — bis ut non admodum x 
cessaria, uncis ixclesi. Satis enim e sa- 
perioribus constat, societatem belli desi- 
gnari Phocensibus cam Athenionsibus ini- 
tam. "Verum Taylor omissionem horam 
verborum ᾿Αθυναίων καὶ i factum 
appellat, bomo son raro subcerebrosos et 
preter rationem calidas. Ergo factum 
íd quoque inbonestum est, cwm orator 
ipse peulo ante, versa 15, τὴν συμμαχίαν 
τῶν Φωκίων dixit. Ergo perinde inhone- 
stum erit factum versu 16. τὰ δόγματα 
sic nude appellari, sine σῶν ᾿Αμιφικτυόνων. 
verbum xaSe^m redit ad Philippum. de- 
ereta Ampbictyonum, per qesm, vel vi 
qeorum, Philippus meenia dejecit. 

— ult. φυσὶ] scil. ἡ ὁμολογία, illa for- 
mala pacti conventi. 

361. 3. «ἀντ᾽ ἐπίστευον) pretoli eávre; 
ἐπ. crebro Demosthenes hoo urget, Pho- 
oenses omnes pessüm isse, ad conflandam 
crimini hoo majorem invidiam.  Consta- 
bat nempe resp. Phocensium compluribus 
minutis civitatibus, quas complectens 
orator omnes appellat. 

— 4. nal πρὸς τοῦτον er&rv' lonéerevo, πρὸς 
τοῦτον ἑασοιοῦντο] pleraque borum uncis 
inclusi, ut amputanda, cura manifesto con- 
stet ἐσκόπουν ex. ἑποίουν perperam esse ef&- 
etum. Arbitror itaque locum sic esse 


continuo tracta legendum : várrs ἐπίστευον 


nal «ρὸς τοῦτον σάντος ἐποιοῦντο τὴν sip uv. 

— 6. σκοσεῖτε τί “΄τστεύσαντες] pre- 
Auli cxoer. οἷα mw. spectate, secundum 
quantam fiduciam [id est, e quanta fiducin] 
Phooenses quanta in mala inciderint. b. e. 
quantas ib clades eos conjeocerit nimia 
ipsorum et incasta fiducia. ex melius, 
quam τί, cum ὅμοια et “΄δραυλήσια con- 
cordat. 

— 19. θέαμα δεινὸν] Hermogenes p. 129. 
ἐνδιάσπουον δ᾽ ἐκεῖνο τὸ μέρος τῆς διπγήσεως ἐν 


96 


τῷ τῆς * “αρὼ τῷ Δημ- 
— θέαμα pecus eu xal ἐλεεινόν. et 
p. 437. τὰ σμιχρὰ καὶ φαῦλα τῇ περιβολῇ 
«ὧν λόγων μέγεθος προσλαμιβάνι. ταῦτα 
“οιδῖ Δημοσθέγης καὶ οὕτω τραγωδεῖ τὴν Φω- 
δίων ἅλωσιν, ἔθνους ὅλου ἐν ὀλίγοις ῥήμασι 
λέγων. y ἰδεῖν οἰκίας κατεσκαμμένας ---- μο- 
νονφυχὶ «ὐἀρέφρασε τὸ "Opin (Tliad. 1.) 
Citat item h. |. Alexander Rhetor p. 50. 
οἱ Arístides de D. C. p. 274. cojus heo 
eunt verba: ἔμφασιν δὲ “σοιεῖ xal τὸ igwrs- 
μαίνεσθαι ταῖς ποιότησιν. — Si qualitates re- 
raum nota quadam, presertim digplicen- 
tm atque reprebensionis, insignias. ὅπου 
λέγει" ὃ durq;. καὶ ἐγάλιν' νόσημα δεινὸν 
nal x, , καὶ φυλακῆς πολλῆς — δεόμε- 
vov. Citat item Scholiastes ad Aristotelis 
Rhetorica, edita Parisiis apud Conradum 
Noobarium, Parisiis 1539. iu folio minori, 
p. 14. a. 38. Apsines p. 796. «ἦθος ποιοῦσι 
καὶ οἱ ἀναδμελασμισιοί" Θῆβαι δὲ, Θῆβαι. xal 
αἱ δεινώσεις" θέαμα δεινόν. «΄άθος eroi καὶ τὰ 
ἀνακλητικά" θέαμια δεινὸν, ὦ γῆ καὶ θεοί. ἐν 
“τοῖς πάθεσιν οὐ πολὺν δὲ εἶναι δεῖ τὸν κόσμον, 
οὐδ᾽ ἐπεμβάλλεσθαι τὰς ἑννοίας, ἀλλὰ xeja- 
(aeu, τὰ «λείω. ἐὰν μὲν Θουληθῆς συνέ- 
uar σοιῆσαι ἦν τῷ σάϑει, κατὰ τὸ ἀσύνδε- 
“ον εἰσάξεις" οἰκίας κατισκαμ μένας, τείχη 
φεριηρεριίνα, eto. 

— 20. viv] id est, ἔναγχος. nuper in no- 
vissima legatione nostra ad Delphos, com 
dignitate theororum a vobis illuc publice 
anissorum. ᾿ 

— ult. τίνα ἂν οὖν οἴεσϑε —] Aristides 
de D. C. p. *00. καὶ ὅταν εἰς κρίσιν ἀνάγης 
[οἱ], τὸ erue] τεθνηκότων ἐνδόξων, βαρὺ 

P τὸ τοιοῦτον εἶναι. olov" καίτοι πηλίκον ἂν 
στινάξειαν οἱ τρρόγονοι. καὶ «σάλιν' καίτοι τίνα 
ser οἴεσθε, elc. 

362. 1. ψῆφιν à γνώμην θίσϑαι) Ari- 
stides T. p. 200. sic recitat: ὀργὴν 5 ψῆς 

θέσθαι κατὰ τῶν αἰτίων τούτων τοῦ ὁλέ- 
. f. τούτοις voluit, abt τοῦ τούτων ὀλέϑρου. 

-- 4. καθαροὺς) subaudi ἑαυτούς. se 
(mejorea nostros miraoulo divinitus πὶ 
vitam revocatos), esse a scelere homicidii 
puros et intactos, etiamsi suis ipsimet 
manibus imbre saxeo ejusmodi proditores 
contumalassent. 

— 5. μᾶλλον δὲ, εἴ mc ἐστὶν ber 
«WTov] subaudi τοῦτο λεκτέον, eoquid sit 
turpius, aot si quod vocabolum adhuc 

vins et atrocius sil, quam v. turpe, 
(acil. hoc graviori vocabulo rem appella- 
bimus). formula hsec est Demosthenica. 

— 19. τοῦτο] correxi de meo sensu 
“ούτου, Sübaudi ἕγεκα. Constructio bac 
est: ἑνὸς τούτου χάριν μάλιστα ἐξ ἁπάντων 
εὐδαιμονίσειεν dv τις Φίλιππον. nam non res 
εὐδαιμονίζεται, sed homo re gaudens. hanc 
unam omnium imprimis ob causam beatum 
quis Philippum prædioet. 

— 15. τὸ μὲν yàp πόλεις —) locum hunc, 
hino ad versum 22, refert, veram noo ver- 


I. 1. REISKE ANNOTATA 


batim, sed ὁ memoria, et per compen- 
dium, atque more auo, Minucianus p. 148. 

— 19. ἐκεῖνό y'] addidi γε. verum pe- 
nitet nunc, quod non eadem opera ixsbw 
(in dativo) restituerim, pro volgari ἐκεῖνο. 
illi vero, Pbilippo puta, propria est feli- 
citas, quse oui contigerit alii quoque, di- 
οἷα facile non est. non modo res ipsa illuc 
duoebat, sed etiam Minuoisnus. verum 
tum temporis, quum oratio Demosthenics 
typis Lipsiensibus recuderetor,tecbnicum 
huno nondom tractaveram. prseterea in 
tanta festinatione, qua tuno ferebar incita- 
tus, in hand paucis hallucinatus eum, teme- 
rans sana, et intacta prietermittens vitiosa ; 
quorum de utroque genere nonnulla mihi 
nuno, secundis curis editionem meam 
retractanti, sponte se ingerunt. 

— 23. siys] alii libri dant οἵγε, postmo- 
dum versu 27. οὗτοι omittentes. non mala 
est ista lectio. 

— ibid. ἃ ὑπὲρ ὧν αὐτὸς Φίλιστος) cor- 
rexi: ἃ ὑπὲρ αὑτοῦ Φίλ. quee mentiri Pbilip- 
pus emolumenti sui causa non audebat, 
tametsi tantum ejas interesset. h. e. pro- 
positis tot et tantis emolumentis, que 
parere sibi mendacio potuisset — δὰ ea 
vobis fraudulentor persuadenda oum illi 
mercede auam operam elocassent, vos cir- 
oum venerunt. 

— 25, ψεύσασθαι, οὔτ᾽ εἷς lori Too γρά» 
Jes οὐδεμίαν] lectio heec volgata probabilis 
est. Verumtamen Augustanus dubitatio- 
nis nonoibil injiciebat, in quo sío legitur : 
οὔτε γράψαι, οὔτ᾽ εἷς ἐσιστ. unde poste- 
rius οὔτε in αὐτὸς mutavi de meo sensu. 
non inconcinpa utique antithesis inter 
ipsum dominum, et legatum ejus. verum 
ipsi mibi nunc displicet iste pruritus ubi- 
que scitas, argutas, subtiles septentias in- 
gereudi. possunt atique auctores ab δοῦ- 
mine conjecturse haud paulo concinniores 
atque comtiores fieri, qnam sunt.  Ve- 
roümtamen sio facile inducimur, ut inscii 
et nolentes longius procedamus, quam par 
est, et ut sive aliena, quse illis nunquam in 
mentem venerunt, subjiciamos, sive etiam 
palam ipsorum sententiis repognantia. 

363. 10. λέγε] [prsetulerim λάβε codd. 
preestantiorum, propter ἀνάγνωθι, quod est 
tantundem. Sed sequitur etiam λαβών. 
Quis hæo expediet? TAvron.] Facile 
nemo non faciat, qui discrimen inter λέγειν 
et ἀγαγινώσκειν teneat, illud est pronuntiare, 
hoo de scripto recitare. multa pronuntien- 
tur, que de scripto non ideo recitentur. 

— 11. τὴν ἐκ τοῦ νόμου] scil. τεταγμένην. 

$64. 5. oU 'Hyucisrerou, 5 ὡς ere. οὐχ ὑπιδ. 
ἢ ὡς ἀσεβεῖς εἰσὶν, à ὡς ὅ,τι ἂν —] illud ter 
iteratum 3 sustuli, ut spiritum orationis 
reprimens et sofflaminans. 

— 6. ὡς] conveniret huic particulas 
adjungi illam virgulam transversam, quam 
nostrates einen Gedankenstrich [a mark of 





—— eppellant, indicentem àposio- 
» 808 auctorem plara cogitasse, quam 
prolecotum esse, eosque snos sensus le- 
cori vestigandos atque supplendos reli- 
quisse. In usum hojus virgule Britanni, 
(eas acris, etaie nostra ita furiose exar- 
sit, ut loco verborum exousorum totas 
sepe paginas ip enrem libris videas his 
virgolie obsltas. quibus profunditatem et 
ebertatem cogitationum ementiebtes, je- 
junitatem et paupertatem ingenii produnt. 
— 9. ὥς τις φυσὶν Αἰσχίνης αὐτὸς] sio di- 
stimctnm est in velgátis b. l.; ego jacentem 
veatestiam  erexi interponendo signo in- 
terrogationis. ὡς τίς φασίν ; αἱ dieit — 
eoquisnam ? respondet ipse sibi. ZEscbi- 
mes ipse. verum haud diíflitebor figursm 
hane, slias fortem et efficacem, hio loco 
— mibi videri usurpatam esse, cum 
affecfalione quadam puerili. ut suspicer 
oratorem dedisse: ὥς ὅσον φησὶν Αἰσχίνης — 
' ut loco nescio quo, usqsam, dioit ipse 


— 10. εἰ à διὰ Αακεδαιμονίους) Constroes 
orationem banc boo modo, etque deficien- 


tis tacitns addes: o ἀπήγγειλεν οὕτω 
φότῃ, scil. Zschines, ὡς ἰσώϑασαν ἂν οἱ Φω- 
ze, εἰ μιὸ διὰ Λαποδαιροονίους τοῦτο ἀδύνατον 
is, ant. ino iura σώζεσθαι, aut. τοῦτο οὐκ 
non enim tam renunciavit, futurum 
faisse, ut Phooenses servarentor, visi ob 
Lacedsesmosios hoo negatum, aut arduum 
facta faisset, aut nisi Lacedeemonii rem 
merati essent. et sic in reliquis qnoque. 
— 11. ey, ὑπεδέξαντο] id est, ἀπέίσεμ- 
Je» à —* pisi Proxenum rejecissent, 
ipsum soso iis offereotein 
— 16. τὰ vtéyuaTa]. id est, τὰ ἐκεῖ 
statam ompem Baotise vestram 
ad amicitism addncere. at universe prin- 
eipttem Gracie d 
ΣΩ͂Ν γὰρ σαν Aen. —] Maximus 
cvi δὲ πά- 


Kafsiac, ἐλλ᾽ ὅτι συνέφερε τοῦτο τῇ 
365. 6. τῷ] iino vero ὑπὲρ τοῦ. quo pe- 
stis Phocensibus conscisceretor. 
— 9. sérrs τὰ πράγματα ἐκείνοις ὑπο- 
exta «φάξων} subaudi sive xarà νοῦν, 
exa xal ὑανήκοα. diclio erret 
* — significet, efficere, ut cui- 
€9qse res tecum sint oommunes, is .tibi 
Si! propitius atque dedítas. v. versu 14. 
-- 21. ἂν rs ἀντὶ Φωπέων —] Hermo- 
geses p. 151. in aliis modis, τῆς τῶν πιφα- 
Aun λύσεως κατὰ βίαιον ὅρμον etiam hunc 
refert. $ var Irarría ϑείξη (orator) ποιοῦντα 


AD ORATIONEM DE'FALSA LEGATIONE. 97 


τὸν ἀντίδικον ὧν οοὶν ἀργάσθωι, ἐς Iu ἐμαί. 


yn, μὴ ἀποδίξησθε — καὶ yàp ἐκεῖ πεχρημέ- 
γος 75 ἐγστάσει φανερῶς, ὅτι μὴ διὰ Φωχίας , 
Χεῤῥώωσος σώζεται ἡ erp) τεσσάρων μηνῶν σω- 
(wen, μέτεισιν ἐπὶ τὸ βίαιον, δεικνὺς τὸ bas- 
vio, eb φασὶν ὁ ἀντίδοιος, ὅτι μὴ μόνον αὑτὴν 
ein ἔσωσε διὰ Φωκίας, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ κιγδυνεύειν 
αὑτὴν ἑποίησο- διὰ Φωκέας ἀπολωλέτας. εἶτα 
καὶ τῦν ἐν μείζονι κενδύνω τὴν Xi 

σετε & τότο, οἰο. "'ractat h. |. Maximus * 
Sopbiata quoque de insolubilibus p. 575. 
sqq. $. 7. 

— $92. X: ] in nominativo. qud 5 E 
in hac lectione oulparem »il habens, ta- 
men preeloli accusativum, ut magis Atti- 
cum. 

— $7. ὑπεξαιρούμενοι)] | depeciscentes 
vobis et reservantes in conditionibus pa- 
cis cum Philippo, exoipientes id, at sal- 
vum vobis Atque intactum relinquat. 

366. 2. ὕστερον] iterat ὕστερα, quod su- 
pervacaneum videri queat, consulto, se- 
dulo inculcatarus, qua pace Cherrhonesus 
Atheniensibus & Pbüippo, velut peca- 
lium ipsorum, remissa aique reservata, 
eam pecem exitio Phocensium sliquot 
mensibus esse vetustiorem. verom, si i quid 
eerno, argumeptum boc, coi tantum trj 
buit Demosthenes, parum aot mil valet. 
ecquis enim non videt in areanis Philippo 
oum Atheniensibus oondictis, quee noo 
fuerunt publicata, hoo fuisse, ut Athe- 
nienses pro Cberrhoneso Phocidem Phi- 
lippo permitterent. Et renuntiatio lega- 
tionis falsa ab JEschine ad populum Ath. 
potaerupt esse merm prrestigie, ad ocnlos 
Greecise occercandos, et invidiam ab Athe- 
piensibus avertendam commissem erga so- 
cios proditionis, tales. mimi aguntur in- 
ter optimates. quæ intra siparium fiunt, 
moltum ab iis diversa sunt, quss foris. 

. — 6. τούτων] Pylas et Phocenses desi- . 
gnat. antequam Philippus horum quic- 
quam preeriperet, quee sant vicina nobis, 
et velut in Grsecis visceribus. 

— 8. τίς οὖν ἢ ταύτης “περιουσία id est, 
τί posi ἡμᾶς, quid prodest nobis, τὸ «et- 

τὴν Χυῤῥδνησον ὑμῖν, Cherrhonesam 
* superesset? 

— 9. τῶν] posterius uncis inclusi, vt at 
toHendum. constructio enim heo ei 
φόβων καὶ τῶν κινδύνων ἐφαιφεϑέντων dei "i 
βουληϑέντος ἂν αὐτὴν ἀδικῦσαι. metu atque 
perionlis ab eo detraotis, si quis eseet, 
quem juvaret illam insulam vexare. 

— 142. Φωκέων Y οὐδεὶς} Sopeter ad Her- 
mog. p. 133. τοὺς δὲ πολίτας «νάλιν ἔξετα- 
crée | in wetimatione testium . iri «ἔν». 


TS γὰρ Αἰσχίνου παρινεγκόντος μάρτυρας 


ο 


^i 








- 


98 I. 1. REISKE ANNOTATA 


79€ OGotáit, ἐς οὐκ αὐτὸς she ὃ io οἰλο αὖ 


φάντα "ποιοῦντες. εἰ δὲ 
“λούσιοι, πάλρ οὗτοι ὃ τινηροὶ, ἢ ἐπιεικεῖς. 


' 
is 
: 
] 
ἱ 





quem locum, tametsi paulo longiorem, 
haud pigebit adscribere, qui promiserim, 
demonstrationum me rationem esse babi- 
tarum earam, quibus veteres teobnici ora- 
torum vetustorum ansas velati palestri- 
684, Dexusque atque conversiones tradi- 
dissent. quamquam spissum id est nego- tatis 


tium. juvit tamen insecuturis exemplom 
ejus rei ptoponere. Sunt igitur heo Ma- 


ay οὐδενὶ οὐδὲν, ὥστε μοί “αριστάντας ἔνγναυ- d 


5s Bis da eríduen, ὁ γὰρ 552 
σε" ? * ν 
Αὐτῷ τὸν dsSuwedepis, *53 — annt 


| ἀργυρίου 
ees] prauali οἱ δ᾽ ὀνιοῦν ἂν ἀργυρίου “αὖ 


autem atque impari, ad sce» τῶν 


lera quicupque venales. ἐργιρίου taotun- 


e “- 33. αὑτοῖς] codicibus inter αὐτοῖς οἱ 
αὐτὰ ambigentibus, atramque copulapdem 


—— nt 

«τοῖς, res adversm quibus suat : 

Ci, ipsee per so clamant. 
— 24. ἔστι T κα οῖν iná- 


est, Phocensimn nemo aogitat (i menta 


sibi venire non patitur 
εἰς τὰς 'AB. 9B. in jadicii 
Use 


sev ξένους) muta hoe eccasativos dativis. 
serviendum Thebanis atque Philippi mer 
eenariis, quos alere coguntur. hi datiei 
cohsrent cum δινλαύνν : et verba xa) 49- 
Swisa: τῷ φόξῳ per parenthesin interjéeta 
sapt ad judicendam superbiam et iamma» 
uitatem imperiorum, et doritiem servi. 


— 27. eX] detrabe rursus uncos, qui- 
bos οὃς inclusi. quod vocabulum nou mo- 
do nen superfivum, sod τοὶ imprimis we- 
oessarium est, at sine co neque oratio, ue« 
«ue sententia constet. — Error hio me eis- 
oum venerat, nen recogitantem, tametsi 
recte dicantur Phooenses cogi 

meroenarios alere, tamen non item reote 
dici posse, Phoceasibus necosse esse 'T'he- 
banes quoque alere. Et hoc ipso quoque 
transmisso, tamen oratio non setis beno 


UL ibid, καὶ ὡς οὐχ ὑπίῤχοτο] velim 
— ibid. U τ 
detrahi, jubete eu μένων δας, 
lippam promisisse, E: 

tum iri. 


ἀσφάλειαν. hio 
addü Aristides jedicium suam. ἐπιφορικῶρ 
ὡς ἐν συμ i quod posterius 








AD ORATIOMMI DE FALSA LEGATIONE. 99 


videtar esso, ab insolita 
hostium tata et manita per exercitationem 
auneszm assidgam contractam bello diu- 
turno, quo illa regio exercita foit. Ὁ 
— θυ συμιμείχων ἀνδρῶν, καὶ χώρᾳ πολλῇ] 
osmrexi de meo sensu συμ. ἀγδρῶν χώραν 
τιλλία. ingentom, amplissimam regionem 
wirerwm societete belli vobis conjuncto- 
Tum, ĩitam armis, id est javentute ar- 
mate, et assiduitate armorum tractapdo- 
zwes pusita, et oppidis multis. vel si mavis 
συριμιέχων ad πόλεσι 


* bano dev pdt 

— astari es 

9 passi sequo 

qoe. queeanqee 'Thebani voluissent, ap-'- 
369. €. οὐχὲ βουλομένους} imo vero τουτὶ 

ved ψαυτὶ J 


vel οὕτω βουλερε. oum, 


seuundlendo eoetraria omnie, effecisset, dati 


ut vos palum declararetis vos hsec velle, 
anà ves slo velie fieri. 

'— 86. My. τὸ ψάφισμα malim λίγο τὰ 

aam sunt duo numero. primum 

a alterum a Cellisthene, socri- 
ptem de Homcliis io urbe ageadie. 

— 15. ΨΗΦΙΣΜΑΊ est lmtam illod at- 

gleriosam urbi, Diopbanteum. sed 18. 

d Callisibenicam, triste, luoteesum οἱ 


'— 99. αὐτὶ} correxi αὐτῷ, scil. τῇ 


Wisin το δὶ nico diei 

stt 2 bale purs, ὡς ἐθερυβεῖσθο, nal 
ἀπούοντος. 

8. ella ποίνυν —] locum b. citat οἱ 

explícat Maximus Sophista de insolobili- 

15}. 56. 





correxi αὑτοῦ. noa male id 
quiden ; at prestabat tamen, et subjice- 
WE, ὰ σισοιῖ, αὐτῶν. /ecbines defagiet 
pego eriminum porum. hio ipia 
etiaias eppennatur alienis, ad quse JEsobi- 


arcis supt — — sunt 


Wb, quernm, si ita fert, tu partem nollem 
Babes communem, qus te inscio et ab- 






auife sust vel Gant. erszosy mí» sunt res. precedunt enim mera prsesentia. ἐγκαλεῖ 


ei io gestis, quss tu partici 

— B. ἦἶστι δὲ nai ταῦτα πάντα noTvy. 
senili megis arridet lectio Maximi : len 
ποιὸ οἰμὸ καῦτα saTwyechtuara. 

— 11. s»«;] dicere, indicere, sigui&- 


15. καὶ σεμέσται} kwmo duo voce- 
V ah oratoro AEschinis orationi, boni 
sniisis gratia interjecta, parenthescos si. 
Bb experavi. et velim quoque, diique 
west es bone vobis semper superesse, 
P" esse perspetus, speroque ita fu- 


— 16. ἐκεῖνο} nen. molum, et plurimo- 
stub eodíeam aucteritate munitum. quare 


Φ 


noD debebat unins incerta fides, in quo 
mendosum ἐκεῖνος erat, me eroe. ut ixsi- 
vwc pro eo nerem. ne hoc ui- 
dem male, at preler necessitatem (amen . 

— 21. σρογμότων πατασηδυὴ) sppera- 
tus, copite rerum ad priocipatum obtinen- 
dum idonesrum. nam σρόχματα sunt De- 
mostheni facultatoe, potentia, principatus, 
imperium. 

— ult. ταῦτα vectigalia, prosperita- 
tem negotiationis per mere, affloentium 
rerum ip foro venalium. 

— ibid. ὧν] iis, quse bi Philippe 
vendiderunt, scil. sociis nostris. 

370. 1. ταῦτα copis ennoparic et si- 
miles opes atque fortune. Kem accessio 
Cberrhonesi 


— ibid. ἀντ᾽ ἐκείνων) pro istis, sociis 
pute, quibus molotati samus atque denu- 

— 5. s] μὴ hà τούτους) soil. ἐκωλύϑε 
sportiva: v. p. 364. 10. 

— 8. σῶσαι τουτονὶ] sübaadi αἴτιον ὄντι. 

— 10. τοιαῦνα] scil. ὀργῆς ἄξια. sed 
proxima baud parum impedita sent. offen- 
dit Marklandum quoque insolentia et du- 
rities dicionum ποιῖσθαι χάριν, ποιεῖσθαι 
égyiw. etiam codioes dissestiost, alii “ε- 
φομριὼς omittentes, alii pro σοιοεῖσϑε in im- 
perativo ereuicÓa: dantes in inm6uitivo. 
qui modus etiam profeoto reqwiritar, si 
referimus ad premissum οὐ δὴ δίκαιον. Sin 
anterm ποιρῖσθαι assumas, necosse quoque 
erit, ut in aeousaltivo, scil. 
ὑμᾶς, legatur. at brevis sim, dicam pan- 
cis, qua mihi videatur optima ratione lo- 
eus hio reformari posse. hac nimirum, si 
legatur: σκεψαμένους, καὶ χάμν, ἂν ταύτης 
ἄξιος 3, ἀσσοδιδίναι, καὶ τοὐναντίον δι᾿ ὀργῆς, 
ἂν τοιαῦτα φαίνηται σεχοιπκὼς, ποιεῖσθαι, 
sabeudi αὐτίν. dictio ποιρῖσ θαὐ mm δι᾽ ὀργῆς 
est nota, οἱ erebro usitata. gratiam retri- 
buere, si meruerit, et rersus eum punire, 
si constiterit eem talía patrasse. 

— 94. μεονὰ ταῦτα sign] Citat h.l. 
Aristides p. 484. in exefiplum orstioniw 

— 27. φήσει] correxi φησὶ de meo sensu. 


τις Αἰσχίνη; βούλεταί τις τούτου κατηγορεῖν, 
prd al τις Alexis; 
$71. 4. ὅθεν] id est, ἐντεῦϑεν, ὅπου, iine, 


— 8. ἐπὶ τοὺς fpxowc] id est, be) τὴν wee- 
efüpins νὸν ie vebe Bpxouc. 
τὸν πρώτη} est bona et 
usa cohtrita dictio, similis alteri contraria 
τὸ ἔσχατον τέλος. primum exordium, et ex- 
tremus finis, quis neget Letinum esse? ct 
alies quoque nali; non lingoee talia ferunt. 
quare iscassem in talibus Jaborater. 

— 17. hu] correxi ἦχον. Ctesiphon 
puta et Aristodemus. non enim τὰ πρά- 
γματα sunt nominativi, sed accusativi. 


v 


100 I. I. RBISKE 


DOR, ut ΟΡ" τοὶ ad. exsecutionem, sed, 
ut hi homines, quos dicebam, ad exsecutie- 
nem fraudum suarum devmmniebant. 

372. 1. lei σολλῷ] soil. τόκῳ. Veteres 
Soboliastse ad b. 1. admonebaat oportere 
κακῷ subaudiri. ad sententiam non male. 
In Augustani primi margino adscriptum 
legitur λείσει κακῷ. id quod falsum est. 
non id posuit orator, et ne voluit quidem 
q cam id subaudire. Hodie tamen 
nomini velitum est in mente s0& pro me- 
taphorioa vooe τόκῳ bano simpliciorem et 

κανῷ subjicere. 
1. spysv. οὖν —] Aristides de D. C. 
p. 268. καὶ σχῆμα δὲ οὕτω γίνεται σφοδρό- 


φης, «εἰς ἢ ic χρᾶται τοῖς σχήμα-ἢ 
eis. οἷον" ἐἴργετα οὖν, —* αὑτὸν b a» 
«ic εἰρήνης λόγων. 


- 15. ἀλλ᾽ à , δ᾽ Alexim ἡ διαβέ- 
βληται) austali — mtorion ad exemplum 
sliarem editionum. Sed vera leo non 
erat emendandi ratio. debueram sio cor- 
rigere : ἀλλ᾽ ὁ εἰρήνη δι᾿ Αἰσχίνην εἰ διαβέβλη- 
«αι. hoc agitur, hoo cortatur, istam pacer 
num JEschinis flagitium in invidiam ad- 
duxerit. 

— 31. πολλῶν ἄλλων] δαὶ xal est inter- 
ponendum, autsio legendum : νῦν δ᾽, οἴμεα:, 
καὶ ἄλλων σολλῶν ἐστὶ x. 

— 36. ὃ ὑμᾶς ἀξιοῦν] scil. προσάγειν, νοὶ 
τοῦτο «οιδῖν, 

$23. 5. ἀνϑρώσιων) uncis inclusi, non 
quo vitiosum sit, quod nescio quid 
absurdioscalum sonet. ἀνθρώπων — φιλαν- 


ϑρόπων. 
— 6. φϑονπρῶς} suspicabar aliquando 
post φϑονρῶς deesse verbam desAaivert, 


abigitis, repellitis modo invidentiam pro- 
dente. id quod nunc in medio positam 
relibquo. 

— 7. τὰ ὑμέτερα αὑτῶν) est bona dictio 
et oratoribus adamata. verumtamen pa» 
nitet nupo a me tum non esse prselatum 
αὑτῷ in dativo singulari, quo nullo modo 
hic careri poteat. res vestras ei datis in 
manus, ejusque fidei oommittitis. 

— 23. μεϑ' ijasv] rarior, et nescio an 
minus probanda dictio, pro valgatiore ἐφ᾽ 
ὑμῶν αὑτῶν, vobucum, plane ut Latini, pe- 
Des vos, tacite, secreto. 
bi, 26. δυοῖν θάτερον] id est, δι᾽ ἕτερον ἐκ 

374. 2. χωρὶς] subaudi εἰπεῖν. non. lice 
JEschini borum unnm, otrümvis, seorsim 
affirmare. Ante οὐκ [nei deesse suspi- 
cor ἀλλά. αἱ : ἀλλ᾽ οὖκ ἔνεστι τούτων —. 
Sed ratiocinium oratoris mihi non satis est 
perspicuum. Philippus si aperto menda- 
cio Jschini imposuit, gravissima utique 
huic erat oansa illum acerbissimo odio pro- 
sequendi. Sinautem Philippus talequic- 
quam ad /Eschinem preedicavit, odium de. 
bebat in Æeohinem solum recidore. hunc 
decebat simplicitatem atque tarditatem 


ANNGbATA 


soam odisse 5 ὁ inecseres βου Philip- 
pum, colpa bac quidem in causa vacantem, 

— 4. erposáxt ) malim προσῆκε, decebat, 
vel decaisset. 

— 6. δικαίως) potest utique vulgata de- 
fendi et explicari: existimatur jure merito |, 
perire, si pereat. nam sobauditur ἐὰν ἀσό- 
ληται. Sed. præfero Wolfi preclaram 
conjecturam 3 der. xp. nisi si nuspica- 
bier oratorem sic dedisse: ἀδοξεῖ δικαίως, 
merita laborat infamia ; δίκαιος ὡπολωλέγαι 
κρίνεται, dignus exitio censetur. 

— 12. ww] necesse est at h. I. non 
ad ZJEschinem, sed ad Philippum refers- 
tur. ecquis unquam vidit audivitve JEschi- 
nem, cum argueret mendacii et imposta- 


ip re Philippum, aut probrorum qoicquam 


in eum eonjiceret? sls?» τὶ εἷς τινα est 
obtreotare alicui, probris eom .insectari. 
subauditur κακὸν, vel ἐπογοίδισ τον, vel tale 
qoid. 

— 91. τούτων οὐδίνα ἀκούω] Scbholiastm 
Hermogenis p. 148. 8. ὁ μέντοι Διυρεοσθί» 
vw xal và i» λόγοις κατὰ τὰς ἀντιϑετιπὲς 
ἔλυσεν, ὡς ἦν τῷ κατ᾽ Αἰσχίνου λύγων" ὅτι 
Φωκεῖς αἴτιοι τοῦ ἀπολέσθαι. ἔσερ ἐστὶν ἀντι- 
γηληματικόν. καὶ Λαχεδαιμόνιοι. ὅπερ ἐστὶ 

ταστατικόν. καὶ Χεῤῥόνοσος σώζεται, ὅπερ 

στὶν ἀντιστατικόν. καὶ ἐξηπκατήθεν.. 

ἐστὶ συγγνωμεονικόν. et p. 163. 11. Porphy- 
rius. A» e ἐν τῷ aras , M- 
γοντος Αἰσχίνου περὶ Φωκίων, ὅτι διτατήϑην. 
ὅρα, πῶς ἐκβελὴν ἑποιόσατο τοῦ χρώμεειτος. 
ἔδει τοίνυν μισεῖν τὸν ἀσσατήσαντα. ἀλλὰ μὴν 
οὗ μεισεῖς. οὐκ ἄρα hevarrkÜnc. — καὶ ὁ Δημο- 
e Oir ἐξ ἀναιρύσεως" τούτων οὐδένα ἀκούων τῶν 
λόγων, οὐδὲ ὑμεῖς. 

— 27. καὶ τρὶς] copula ".}. non est xal, 
sed respondet Latino vel. vel ter, si feri 


possit. 

— ult. ἀλλ᾽ ae] est affectatio brevita-. 
tis in dicendo nescio an parum probanda. 
bene si babet, est pro eo, quod plene aio 
dictum foret: ἀλλὰ xal b τωνδὶ, non ex 
illis solum, sed etiam ex"his, 5x etc. 
Venerat idem Lambino jam dudum in 
mentem ; neque merebatur bonas Lambi- 
nus ideo sanoam Taylori. 

375. 5. τὰ ἐναντία] pum in soperlativo 
τὰ ἱναντιώτατο. 

— 8. ὑμῖν] ferri potest. vestram in gra- 
tiam, quo vobis gratificelur. sed vereor, 
ne redondet, et tollendum sit, ot e prozi- Ἔ 
mo assito (Cer natam. 

— 15. καὶ οὐχὶ τοῦτό ere δεινὸν, τηλικαῦ- 
vo» ὃν] prster bano lectionem adhao alia 
versata fait olim in libris, xai οὐχὶ τοῦτό 
we δεινὸν, καίπερ ὃν δεινόν. non. placet, id 
quod Wolfio placuit, ambas lectiones oo- 
pulari, sed alterutra sola obtineto. 

— 26. xli ἦν ὥστε ἰδεῖν ἅπαντας} ferri 
potest, et debet, ut omnia dura οἱ coacta. 
verumtamon videtur omnino aliquid pa- 
rdm deesse. e. c. μεηδ᾽ ἦν ἡ jur Saquia. οὕτω. 


"n 





AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 10r 


Teteres vel slo : t 
A Ma οὕτω qantpic, 
ὅσαντας. , : 
— pen. ὡμολόγει!) se aurum Msoedoni- 
cum babere. 
— ult. iisixsuy] boo aurum ostentarit. 
376.1. ewoesreAa»] Minucianus p. 164. 
ei Φιλοκράτης φέφενε πυραολῶν, ξυλλέγων 
(sio), τὸ χρυσίεν karl τῶν τραπεζῶν καταλ- 
λαντήμινος, καὶ τούτων κανωνῶν τῶν πρα- 
γμάταν Αἰσχίνες, εὔδηλον, ὅτι καὶ οὗτος δὲ- 
ἵπακεν. deri τοῦ μέρους iwi τὸ ὅλον. 
Constat, technicum e memoria recitantem, 
rem referre, non verbe. 
— 3. καταλλαττόμενος) Toop. ad Sui- 
dam T.I. p. 45. ans oausa malit 


— 4. auTw] redit ad Pbilocratem. 

— 92. μοδιριοῦ γὰρ ἂν erii] insquam 
oonspiel, nusquam sui copiam dare, est 
otiari, nil agere, domi sedere, a rep. abs- 
tinere, ab acta rerum se continere. Sen- 
lentia esf: Pbiloerates si & consortibus 
prorsus desertus fuisset, pedem manumve 
nen faisse motnrom, non ausurum tanto 
sephere oommittendo se luci publioces fa- 
meque exponere, sed in tenebris ignobi- 
lis otii latitatarum. 

377. 6. ἐκεῖ) ibi, in. Macedonia puta. 
ἱεᾶδες, quod certatim probant, ego nullo 
medo. probo. at recte Taylor de Phry- 
8086, secero Philippi, interpretatur. vira- 

— 10. ὅμ4} ne verbum quidem. 
nee — est ac. si dixisset: 

— 18. éysc yt, τοῦτό γ᾽ αὐτὸ φυγεῖν) 
certexi. et lectiouem et ioterpanotionem 
55: ipüuys τοῦτό y αὑτός. quemadmo- 
dnm fajeter ipse, banc certe partem suo- 
T μένα, ὃ χαριζόμενά 

- φυκεσμένα, ὃ χαριζόμενά, τῳ 
(coslitioo) ἐστὶ τοιαῦτα͵ statum. Grsecis 
talem esse, qualis nuoo est, sive ideo, 
qeod Græoorum aliis orationc 
blanda qut jdonois argumentis esset. per- 
δε, ut vetustam aententiam auam mu- 
terent, et pro libertate Philippi susoipe- 
rent imperimm, sive quod alii hoo gratui- 
lo, wesaio cnjns ducti gratia fecissent, sed 
«o sent ia. leco, in quem toa proditio ea 


periaxit. 
378. 4, denpías] infantiam, inf συνύχετο 
diam eiie is ore diced! eteremdi, 


—5 οὗ φήσεις ἔχων) Atticum est, pro 
few oia ἔχων. negabis tibi esse, que 


1109. bxeyseerónrro] delectus jam fue- 
Fl, vel passus faerat se deligi, nil recu- 
SR". quominse deligeretar. Senior 
eniudlsshines erat oratore nostro. . 

-οσὐὔδισύλλογοι nal λόγοι] σύλλογοι πολ- 
Ml καὶ λόγοι citat Alexander p. 83, (qu 
Vetbespa structura reis quidem auribus 


accidit suaviot. Sed bene tenendum, ita - 
legi in Ald. nop in Upsal. quam Normaon. 
ad vulgatam composuit) in exemplum wa- 
ξοομασίας, ob alliterationem, end . 
in vicino positam, inter σύλλογοι: οἴ. .- 

— 37. ἡ φίσησθε) pritoli ἐστε ψεφίσαι- 
σϑε, optativo precedente εἰ insequente. 
eodem ducit quoque ψοφίσεσθε, quod est 
jn Aug. iei ia hao coimpositione significat - 
insuper. δὰ priora illius ejusdem concio- 
nis decreta novum adbuo aliud addatis. 

379. 3. ὑρμιῶν} brad an αὐτῶν prwstet, 
ipsemet ambigo. 

— ibid. μεεῖναί τι Guerre] potest bsec 
lectio ferri. manere quicquam certam et: 
firmum τῶν πεπραγμένων, gestorum, pera- 
olorum, vel τῶν συντεταγμένων, oómposito- . 
rum oum JZEsobine. sed prsetuli ὅτε. ne- 
gatum erat Philippo, dietius ín Phbocide 
manere. nam 9i € cobsret mon com 
μεῖναι, sed. cum ἐνῆν. - 

—.6. bui] oiros Macedoniam et Thra- 
ciam, δαὶ in sinu Pylaico. : 

— 8. μὴ οὗ χρόνω] non benoficio tempo- 
ris. h. e. alis quadam via 'conanti, mon . 
diuturnitate temporis, neque obsidione. 

— 16. ἀδελφὸς] Eunomus. qui etiam in : 
cantisenli versa 18. v. αὐτὸς desiguatur. . 
v..Sobott. Vit. compar. p. 89. 
;; p mh τοιαύτη ἦν) preetoli ἐσ. 
ταῦ γ᾽ . limo 


indicavi. 

380. 14. Mp m καὶ c8 ] 
delevi tria posteriora vocabula, qus» sont 
Scholium primi. pro ὥστε “ἄντα τὰ ἄλλα 
ἀνελὼν, dedi ὥσθ᾽ ἄπαντα ταῦτα ἀνλών. 
hec, modo dicta pnta. 

— 29. dori vo] Scholiaste Hermoge- 
nis p. 144. οὕτω καὶ Δημοσϑένης ἐχρήσωτο 
iv τῷ «αραπρισβείας. τίς ὁ ἀδικήσας; Al- 


irme... 
Siena. εἶτα ὁ τόπος. ποῦ; ἐν Μακεδογίᾳ. ὁ 


ἐλϑών. οὗ γὰρ ἄτοπον πρεσβευτὴν ὄντα — 
σθαι παρ᾿ à τρισβεύει. ἀλλ᾽ ἡ «ροσϑή 
ψτοποίηκεν ἔγκλημα, ὅτι μετὰ Φωκίων ἅλω- 


σιν συνειστιῶτο τῷ ταῦτα ποιήσαντι. ἔχει δὲ 
καὶ τὸν τρόπον [f. deest ἐγκαλεῖν] ὅτι xad 
Pere καὶ συνοπαιώνιζε Φιλίππω. 
$01. 3. ἄντιχρυς] b. 1. significat sigilla- 
tim, peculiariter hoo uno de titulo, scil. 
ejarationis. de probabilitate ejurationum, 
quee sint legitimse, quse reprobandse, et de 
pœnis in delinquentes. et hoo plebiscitum 
rursus versu 7. designatur. le! 
— 9. γράμματα] liters ἃ sociorum le- 
gationis Án a hao, sive ad: Demo- - 
sthenem, sive ad alios amicos, e castris 
Philippi ad Thebas scripte,.de intempe- 
rantia et insolentia gaudii, qno /Eschines 


ubi evenerant, quse modo . 


wes 


m 


102 . L Y ων ἢ ANNOTATA. 


scriptas 
tes. vel etiam iidem. socii legationis, jam 
iHinc in urbem reversi, et a so tum literis 
eonsigoata verbis seis pro testimonio con- 
fmnantes. 


ore spiret, e ais snpervecaneum 
ease ἐν —— malto magis idem i» θα- 
λάγτη erit supervacaneum, si optetur, ubi 
enim κῦμα est alias, quam in mari? 
—7T. loose ἐν ϑαλάττη) Aristides de D. 


mesthenem, sljoul stedvre, füctum velie, 


 etadiis et commodis ejus inservire. post 


διχῇ videtur τρόπον deesse. 

— 10. eae ὑμῖν} non solummodo cum 
ad vos e legatione redisset, sed etiam, 
die dieta, in. judicio vestro, jussu et sen- 
tentia vestra, morti esse datum. v. p. 596. 
$0. ὑπτορκοῦντας ἐξελέγξω rap! ὑμῖν φαν- 
p9*. perjurii manifesti coram vobis (is 


adio] | i . et 397. 
μάγων. ju "d vestro) eos er i παῖ J 


vestro condemnati mortis supplicium to- 
lerarevt. Conf. p. 410. pen. 

— 20. τοῦ ζῆν ὄντα κόμον ἑαυτῶ βιβαιῶ- 
ew] pro τοῦ in libris est τό. copalavi 
uirumque, τοῦ τὸ ζῆν. ut heo sit constro- 
otio : sin ὄντα κύριον τοῦ βεβαιῶσαι * 
ἑαυνῷ, id est, οὐ δυνάριενον οὐδὲ τὴν ζῶν 
δαυτῷ βυβαοιῶσαι. 

— 34. δούλην] soil. ἑαυτῷ. sobjogavit, 
sibi arrogevit, presidiis suis occupavit, 


- wem Grecem, et paulo ante ab semetipso 


liberam declaratam vobisque addicta, in 
paos cam Antaloida factam. 


Metus] distinxi aliter. ^ xal “πόσαι; in 
optativo. quid faceret? ζητοίη πιϑλὰ ἀνα- 
. Bum oontenderet. multa. impen- 


. dere! 7 p. 384. 8. pro Gw- 


λήσεται dedi presertim jase- 


quente μῥειαίνοντο. 

304. 3. sro] subeundi abrk, ipso 
sponte sua, ultro. 

— 9. σολλὰ. οὐκ ἐϑέξαννο} interposui de 
meo ὡς j'— quod astem discrimen sit 
inter δέχεσθαι et λαμιβάνοιν, baud dixerim. 

— 11. na) δείπνῳ] si feremus, erit rod- 
dendum in convivio, sacrificium publicam 
iusceuto, Omnia sacrificia exibant in cop- 
viviam et competatienem : nom autem 
omnia convivia precedebat sacrificium. 

— 19. αἰχμάλωτα] seil. σόμεωτα, quxm- 
quam otique prrestet hoo voc, addi, quie 
dubito, num asquam lecorum 
sie nude, pro reperiatur. 

— 17. λόγον, delevi articalum, 
ut dfi, non neutrius, sed mascalini ge- 
neris sit. 

— 18. ὁρῶν] non improbo. quia tamea 
Philo, non suo solius, sed collegarum quo- 
qve nomine loquitur, malim ὁρῶντος ia plu- 


— 36. ἡμὴ] addidi. quod addi oper- 


—— neat indir tdm 
—— ϑαλάττν «γεῦμα Pain ὃς reli. 
ἂν τό κιφούμεενον, : 

— 9. οὐδὲ 7 loeum hanc 


oitans Alegander p. ?9. observat hio 
deosse οὐδεὶς, quod sit sabandiendum. 

— 11. ὡς ἂν αὑτῷ Qu] videtur quidem 
iif αὐτῶ ter intra brevissimum spatiam 
jterato aliquid insuavitatis inesse. verum 
nuljom est illorum triam αὐτῶ, quo carere 
possit oratio. σρόντοιν 79 est penes De- 


tuisse, dooet p. 305. 12. ἀντιϑῶμεν δὸ —. 

885. 18. οὗτοι] JEschines puta, oem so- 
dalibus. 

— 85. nal uaMoca)] nisi infitiationme re- 
om est. PI vobis ——— ut jam 
velletis Philippi quoque os jh con- 
cionem invitare, quo. ipsis declereretin, 
vos deerevisse. socios quoque vestros hac 





ὦ, 


AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 408 


peeis formula complecti, neque peseuros 
esse, ut ab ea arocantar. 
— 16. buqeira;] scil. aut 
“ράγμα 
386. 3. ὅσα ἱωράκατε ὑμεῖς] soil. ἐνναῦ- 
SAFE. Mer — hio, in 


ὑμᾶς, aul τὸ 


— 4. ἀλλ᾽ ἃ ἐν τῇ} expunxi articulum. 
sobeseditar τί συμβέβηκεν, δαὶ προσγόγονεν 
αὑταῖς. : 

- 33. ede ταῦτα — ——— 


“τοῦτο abs Qai ἀντικατεγεφῶν, δῶρα 
-ἕ 25. τι] addidi. a qua οἱ Philippum 
aiat belle derictum esso, et oni esse. bonos 


ismperateres aiat. 

$87. 10. αὑτῶν] matavi spiritum, lenem 
cum aépero. potest lenis quoque probari, 
sed proat v. ἐσειλήάφεσαν accipitur. Sen- 
iesta simirum si beo est: Phooesses 
pariem capl&rum Thebanarum (at αὑτῶν 
ad Thebanos redeat) apud Neonas inter- 
ceperant, absciderant, circumvallaverant ? 
reete habet lenis. Sin autem bro obtinet 
sententia, qua h. l. videlur obtinere de- 
bere: Pbhocenses juvenes snos recupera 
verant, quos Thebani apud Neonas inter- 
ceperani: praestat asper. quod porro ait, 
dacenias sepiaaginta viros a Phacensi bas 
cmsos pue, gponte sua paret viros The- 
banos in . 

— Ξόπκαιον εἰστήκει] subaudi αὐτοῖς 
κατὰ τῶν Εἰκβείων, "Tropmum a Phocen- 
sibus erectum de Thebsnis, siabat ad- 
hucdum salsum, neque couciderat, neque 
ἃ Thebanis revynlsuin fuerat. 

— 13. urs γένοιτο] sufleci in locum 

οὔτε visis. nam conveniebat il- 
lad h. 1, melius. cum in modo indicativo 
lognantar Grseci, infitiantes aliqnid, ne- 

les faetum esse, tum εὖτε usurpant, 
volentes autem aliquid vetare, votis avere 
tere, deprecari, detestari, tum pit usur- 
peat, ni inperaliro ita proprium et con- 
secratum, quemadmodum οὔτε indicativo 
est. 


— 17. ἔτι] tametsi perquam probabile 
esi, τὶ correctius esse, tamen vel ipsum 
4quegae specie non caret. tum temporis 
ullae ἄδειαν ἔγετε, licebat vobis. 

— M. Tw») non eohwret cum πὸ- 
As, Sed sla per se, velut adverbiale, 
τὺ κενὰ τεσοῦτον, 3deo, tantopere. 


-- ἥν, ἀπολωλεκέναι) malim ἀπόλωλιν. ἢ 


mm profecto ἐγγέγουεν, datum fuit, licuit, 


Te 


quod dug nisi. de re ista. ot. fanste οἱ 

bili dioi potest, non oenvemit oum 
——— qui sentential lieuit.peip. 
bona sua amittere. quasi ea que gna. sit fe- 
lieitas. nequ . imo vero. sententia 
beo est: Atheniensibus autem-per. paces 
velea quoque bona perierunt, queo in ipso 
bello salva conservaverant. 


φήσει 

aententia, objectio-satis valida. sam ebje- 
etionem ZEschisnis hano eese, peeter ipsam 
rem, etiam formule νὴ Alei t. cobesret 
quoque apte oum praemiesie, Ego vere 
nego, aiet, me socios eb Atheniensibus 

ienasse. ipsi sponte sua desciverunt, 
quia belli molestiis et sumtibus exinahiti, 
dietius soaietatem sustinere non poterant. 
ideo ei renmacisrent. μβούυβιο recte om« 
Bie. verwm non refetater:heo objectio. 
iseequentia mon ad eam respiciunt. aat 
ergo ipse orator looum hunc inchoatum ia 
lituris reliquit, aut refatatio hujas eocur- 
sionis e libris nestris nescio quo casa exoi- 
dit; aut si usquam exatet, avulsa est hy- 
pophora ab ejos respoosione. Interim wu 
leetorem saltim de labe commonefacerem, 
heo verbe encis inclasi. HBtiam in mar- 


id est, socios vestros ab ZEscbine et Pbi- 
Jocrate eem reliquis conspiratis Philippo 
proditos et venditos euse, id, prester jam 
Pe mm spec e NOx. is 4i- 


— 27. à εἰρήνη τήλου εἶχε] negotium con- 
dende pacis Athenis oum legatis Philippi 
illuc missis, et conaditio- 
num, et, brevis ot sim, qumcanquae Athenis 
condici et peragi hoo in negotio potersat, 
omnia peracta et finita cum essent, at πὲ" 
hil restaret, prseter ipeius Philippi testifi- 
cationem sui ascensus, seu ratihabitionem, 
et legati Philippi eum:ab urbe jam pro- 
footi essent, cum exemplo formelas pacis, 
8 nobis — fide stque religione nostra 
— τοὺς ὅρκους λαδννες. scil. auo" 


388. 5. ὑμᾶς] prmtuli ἡροῖς. pródebam 


ad vos verbis, me equam censere, ut nos, 


legati, quam primum per mare proficisce- 
mur in Macedoniam, et bos quoque, ZE- 


rent inter se, non ἠξίουν ἡμᾶς, sed ins 
enaiv. id est, ἔλεγον ἐγὼ, φιίνεσϑαι 


cum μηδέν, creberrime asurpatar bec di- 
otio μηδέν τι, pro ἁπλῶς μηδέν, per tmesin 
solummodo ista h.l. a se avolsa sunt. 

— 10, τοῖς djubécwriy] pretuli: τοῖς 
μυλλήσασι. lis si qui ounotati essent, Θοη69 





παν, 
-᾿ 


Ww » 


4 


104 


-Batie festinassent tabalas federis οδεῖ- 
goandas et religione. jurisjurandi confir- 
mandas eurare. 

— 12. ἐγχαταλειφθίντων]) correxi ἐγκα- 
732540. quse, interea dum de pace agitur, 
et pax ooalescit, oocupantur sb altera 

cobtrahentium. 

— 17. ἀσοδώσειν} subaudi αὐτὸν, Phi- 
"lippum. * 

— 18. τούτου] prstuli ἐκείνου. quod 
idem ad Philippum redit. 

— 23. φροήσεσϑαι) h. l. accipi debet 
pro ἤσειν. subauditur ant τοὺς χαιροὺς, 
aut τὰ ὑμέτερα συμφέροντα. 

(open. sl γὰρ ἦσαν] malim εἶ γὰρ νῦν ἦσαν. 
pam oppositam adverbium insequens τότε 
postulat. 

339. 4. ὑμεῖς δὲ] scil. ἐμέλλετε, quod e 
proximo ἔμελλον est tacite iterandum. 
.o— 6. by πολιορκίᾳ} reirifica dictio, et 
nescio an alii nemini usurpata, verumta- 
men nil ideo minus elegantis, ni fallor, 
exquisite. dicitur ille in obsidionem re- 
ram suaram adductus, eaque sepius esse, 
cui neque foras prodire, neque emittere 
quicquam, neque ad se admittere licet ; 
nt e. c. imperator ab hoste ita ciroumses- 
sus, ut neque progredi, neque se in pri- 
orem sedem tatam recipere, neque novas 
contrahere copias, neque submissa auxilis 
castris recipere, neque paratas copias sos 
explicare, neque hostiles perrampere et 
dissipare possit. Sed necesse habeat de- 
ses et mortous jacere, repentinumque for- 
tons cujesdam insperal intorrentum, 
quz se aggustiis illis extrahat, opperiri. 
qui sors eadem est civitatis obsidione 
cincta. 

— 13. προκατακερχρῆσθαι) bene si ha- 
bet, neatram enim in-partem decernam, re 
non liquida, significabit: propteres quod 
omnia huc facientia peraota et ubsolota 
essent. quee εἰ est verbi sententia, et εἰ 
acriptara menda caret, tantandem valebit, 
alque «e ματίσϑαι. Hermoge- 
nes. p. 283. ἐφέλχεται νοήματα καὶ τὸ lori- 
τεῖχον σχῆμα ἐκ τοῦ πρσυνισστικοῦ. οἷον" 
ἐσειδὴ γὰρ ἐκκλησία μεὲν οὐκάτ᾽ ἦν ὑπύλοιπος 
οὐδεμία —. 

— 23. οὕτως] hoo pacto, hoo agendi 
modo, per boo decretum, invitos illos 
bino, ex urbe, extraxi, coegi exire. quod 
autem invitissimi se in iter dederint, id 
perspione ex iis, qnse postmodum insati- 
tuerunt, intelligetis. hæo est sententia loci 
planissimi. 

390. 3. Θράκην, τὰ beri. τῶν τειχῶν] su- 
spicari si licet in re perobscura et nobis 
ignorata, malim legi Θράκης τὰ lel τῶν 7. 
(in genitivo et commate sublato). Thra- 
cite partem eam, 400 τὰ ἐπὶ τῶν τειχῶν, 
regio versus castella, appellatar. foisse 
trsetum Thraciss τὰ τείχη dictum (αἱ in 
Belgio sunt les Barrieres), e p. 297. pen. 


LT.REISKE ANNOTATA 


copstát. 

— 6. τὸ μὲν «πρῶτον --“Ἴ initio quidewr, 
ut si quis looum communem sic projiciat, 
in mediam proferat, at qui velit, eum ar- 
ripiat, sibi accommodet, sibi dictam putet, 
si cui ad se pertinere videatur. 

— 15. ἀναγκασϑέντι] sententia est: nos 
hodie stare coram eo judicio, quod eorum 
neminem bonum ét honestum habeat ideo, 
quod coactus probum so gesserit ; sed emm, 
qui ultro, ab animo suo impulsus, honeste 
se gesserit, et flagitiorum atquo nequiti- 
arum exsortem se conservarit. 

— 24. ἀλλης] addidi, sed et adliuc ad- 
dendum aliqeid, quo deficiopta hiat oratio. 
soil. plena hgo erit: ὅσα ἄλλοι φρά- 
σβεις erap οὐδεμιᾶς ἄλλης ἔλαβον. 
tam luculentum viaticum, quam alia nulla 
civitas suis legatis addidit. JEstimare 
hinc licet divitias, quse tum fuere, Gre- 
oie, et pretia rerum, et magnitudinem 
sumtuam in victum quotdispum facien- 
dorum. "Tam splendidum fait viatioum, 
ut exemplo careret, atque liberale viati- 
eum ab Athen. legatis suis additum; qui- 
bus, nutnero decem viris, ipsorumque oo- 
mitatui, in itam reditumque, et absentiam 
trimestrem, oniverse mille drachmas de- 
derant; ad seris noslri rationem circiter 
150. thaleros, et ne hos quidem totos. 

— 26. ἀλλ᾽ b τῷ πανδοκείω} Citat h.1. 
Hermogenes p. 276. et Theodoretus ca- 


τρά ὡς 
ἐπείνω" καὶ corevdaia νομίζων, d ἄνδρες " AD. 


᾿Αϑυναῖοι, καὶ ἀναξίως ὑμῶν. 

391. 17. κὑτοὺς} preteli φυύτους. hos 
legatos vestros. 

— 18. ἐνδεικνύμενοι) ostentantes sese 
jactantesque Philippo, venditantes ei, ot 
Tollias loquitur, sua studia, b. e. vernili 
quadmm stque adulatoria sedulitaete nou 
solum grati&cantes ei, sed etiam officia 
hseo sua ipsi velot imputantes, et ingeren- 
tes, nt qui in oculos corum, a quibus spe- 
ctari, et quibus placere volunt, sese in- 


t. 

— 25. τούτοις] bene habet, cobserens 
cum sex ine: veran 98. 

— 27. ὑμῖν) correxi ἡμῖν. decretam, 
quo preescriptas nobis legatis modus es- 
sei, secundum quem ippam jareja- 
rando adigeremus. 

— pen. τὸ τοῦ Φιλοκράτους} in quo lege- 
batur formula: πλὴν τῶν ᾿Αλίω καὶ Φιρ- 
xáay. v. supra verso 5. ᾿ 

— ult. τὸ τοῦ δήμου} in quo co 
sio erat, 'A9maleu; xai τοὺς ᾿Αθηναίων À- 
μόχους. v. verso 7. 


δὲ 








i 
x 
F 
[ 





AD ORATIONEM. DE FALSA LEGATIONE. 


$98, 5. «τὼς ἐκεῖ epirra] homines do 
comitata nostro, qui nobiscum illuc ierunt, 
síque redierunt. vel etiam mercatores, qui 
tum temporis in Macedonia agebant. 

— 14. τὴν προτέραν] imo vero ier 
γᾶν «rp. 

— 16. ὑμῖν) correxi ἡμῖν. qui nobis, 
legatis vestris, ad Philippum preficiscen- 
titus, ineris securitatem adeundiqoe ve- 
niam, sb eo depecisceretur. 

— 18. ὧδ᾽ ἐποίησαν a» χρόνον] sostoli 
srtienjem. Ergo noa contempeoda, neque 
fas novi cemmatis est dictio, ποιεῖν χρόνον, 
eosmorari, conterere tempus, tametsi in 
K. T. εἰ scriptoribus sequioris Grrecitatis 
XXIT 


-— 19. εἰς τοῦτον) scil. τὸν "AX. ergo 
pobthat, arbe a Pármenione obsessa, a 
parie meris. 

—27. ivi] Ald. leor. Videtar in 
alite Ἰλιεῖς h. L fuisse let, in atiis i£t- 
sun. orumitum fuit visus. unde soper- 
sant iaim cerruptee reliquie. 

$98. 8. οὐ (αξίζειν] pratuli οὐδὲ βαδίζειν. 
8s legio ηνἰάφαι et composito gradu in- 
codero, medum currere; sed plane desi- 
dera et qniesoere. 

,o-— 13. Cen] Citat b. I. Pollax 3. 59. 
9h wee... 

rv 34. τούτους) malim τούτων in geni- 
je, je ha menüs. für diese Auslósung 
Ue redempiions]. nam aocusativus 
ps st latelügitur. λύσασϑαι significat, ro- 
wien Philippum veniam redimendi sere 

— ibid. αὑτὸς} eortexi οὗτος. hio A- 


— 16. h3r«] pone διδόναι videtor ἐν 
φριόλεξε. vol àfíev, vcl talo quid deesse. 
&idop. tero id erat, qnod Maohines 
σε φὸὦρ desit? scilicet contesdobst, 
καὶ Pbilippuim, ot xenia, non vi- 
τέ, 9d waiverso collegio nostro in uos 
TA, μὲ τοῖχο usurpant, daret. 

SOM. , itác rot τρόσον τινὰ προσ- 
Tuuer| atrexi verba sio: ἅπαντας Teomoy 
255, σρισαι. D0S omnes tintinnaboli 

φεϑοΐ, ut ita dicem [boo esim, ni 

τῶι dictio τρόνον 10a), exploravit. 
sede ueps διαχοιδωτίζειν, quod in ejus- 
ἔφ alquo erajione insolentius, judi- 
tddeodo τρόσσον τινὰ, duritiem, no- 
vilsigp οἰ molestiam oerte dictiopis mol- 
esee. veluti, quasi, quodammodo, 
alf est iio loqui. 

36 πρρεδηνείμαντο) malim πρὸς iav- 

ianipeerre. iater sese clanculum diri- 


nit, οὐδ᾽ sigsi»] erratum utique hic 
NL, faerat vetasia. bona leotio 
Amis. 


«τ΄ ibid. ὄκουσ!] scil. τὸ σὲν μέρος. 
—— καὶ τὰς μαρτυμας ταύτας 
À verbe sio, καὶ ταύτας τὰς μεμρτυρίας. 
*oL. v. 


105 


protalerat eaim jam alia testimonia. 

— 46. τί δήποτε) referam huo locum 
Aristidis, uhi totius bujus loci Demosthe- 
Bioi artifioiam oratorium velot enucleat, 
p. 280. et seqq. δεινότης δ᾽ ἐστὶ καὶ τὸ «τὸν 
θεῖναι, ἀνελεῖν τι στέῤῥωθον ἀντισίπτον αὑτῶ. 
φῶς οὖν, ἐκ τοῦ συνειασεῖν με Φιλοκράτει, ἠσθη- 
μένος με δῶρα εἰληφότα, ἐπὶ τὴν ἡμετέραν 
«σρισβείαν uy tigororopsivoc, σὺν ἡμῖν ὑπέμει- 
μας πρεσβεύειν, καὶ οὐκ ἐξωμόσω ; πρὸς τοῦτο 
ἀντιϑεὶς ἄνου προτάστως τὴν ἀντίθεσιν, ταύτην 
τότε τὴν λύσῷ ἐπήνεγκεν. ὡμολογήκει» yàe 
τοῖς αἰχμαλώτοις λύτρα nopautiv. καὶ διὰ τοῦ- 
τὸ τὲ δεύ ἐπρίσζευσα, ἵνα αὐτοὺς λύσω- 
μαι καὶ σώσω εἰς δύναμιν. δεινὸν οὖν ψεύσα- 
σθαι xal «ροόσϑαι ἀνϑρώσους ἀτυχοῦντας 
«ολίτας. πρόφασις ἂν ἔδοξεν εἶναι, καὶ σλάφ- 
φισϑκι arpic τὸ συμδὰν μετατιϑει μένος. νῦν 
δὲ αεὶν θεῖναι τὴν πρότασιν, “προλαβὼν luxe 
τὸ κατὰ τοὺς αἰχμαλώτους τῇ ἀντιξετάστι 
τῶν χρόνων, ἐν d ———— ἐν Μακεδονίᾳ, τί 
ἑκάτερος προείλετο evpác tw ; ἐγὼ μὲν τοίνυν 
τοὺς αἰχμαλώτους ἀνασώζειν καὶ dvadwrsi» καὶ 
Sae! ἐμοῦ χρήμετα ἀναλίσκειν. οὗτος δὲ αὖ- 
εἰκα ἀκούσεσθε τί «ποιὰν διετέλεσε. τοῦτον τὸν 
τρόπον προδιοικησάμενος τὰ περὶ τοὺς αἰχμα- 
λώτευς, τῶν «προάγει καὶ αὑτὸν τὴν πρότασιν 
ἐπὶ «προδιωχαμένη τῇ λύσει. ὅταν δὲ εὗτος αὖ- 
rixa δὴ λέγη ereoc ὑμᾶς" τί δήσοτε, ὡς φὴς, 
ὦ Δημόσθενες, ἀπὸ τοῦ συνειπεῖν μὲ Φιλοκρά- 
TE, γνοὺς οὐδὲν ὑγιὲς «σξεώττοντας μᾶς, τὸν 
τὰ τρῦτα πρισβείαν, τὴν ἐσσὶ τοὺς ὅρκους, 
συγεπρέσβευσας πάλιν xai οὐκ ἱξωμόσω ; ταῦ- 
τα μέμνησθε, ὅτι τούτοις ὡμολογήκειν, οὃς αὖ» 
πὸς ἐλυσάμην, ἥξειν xal κομιεῖν λύτρα καὶ σώ- 
cy εἷς δύναρμεικ. δεινὸν οὖν ἦν ψεύσασϑαι καὶ 
ergole Sat οὔντας ἀγϑρώπους πολίτας. 

$95. 4. ἰδίᾳ] uon caberet cum ἐξοροο- 
σάμενον, sed oum ἐκεῖσε σλανᾶσθαι, illus 
evagari, ad incertum exitam, velut home 
privatus, nulla dignitate publica munitos, 

— 6. εἰ μὴ] subaudi ἐπείσθην μετὰ τού- 
τῶν τρισβεύειν. nisi hoo me impaulisset, ut 
legationem una cum bis collegis meis obi- 
rem; quod vellem lios, miseros caplivos, 
de quibus preedico, redimere, nanquam id 
fecissem. oitat b. 1. Hermog. p. 345. 

— 11. zal παρὰ TavTw τὴν ἀποδημίαν) 
pum xal παρ᾿ αὑτὴν ταύτην τὴν ἀποδημίαν. 
et per bano ipsam quoque totam peregri- 
nationom. significat ean, quom suscepta 
fuit secundse legationis ergo obeundsm, qua 
Philippus sd pacem jurejurando sancien- 
d&m adactus est. 

— 15. ἀκολούθως ἂν τούτοις] scil. οἷς ἐγὼ 
ἔλεγχον καὶ ἔπραττον. 

— 41. ταῦτ᾽ οὖκ ἠβουλόμην γίγνεσθαι 
ista egone noluissem lieri 1 mirabnndus et 
stomacbsns ita loquitur. Sed deflexil a 
recla dicendi ratione, quse postelabat οὐ 
βούλεσθαι. quia ex ὥστε versu 17. aptum 
est, verum contentiosam orationem ejas- 
modi subitae conversiones ad commutatam 
dicendi formam decent. Et pru'terea lene 
» 


106 I. I. REISKE 


jam eonvenit xa? σφόδρα ys, scil. afeuAMqum. 

— 33. παρὰ ταῦτα Κ cohteret cum Ssá- 
σασϑε, spectate alque comparate meis 
bisce cam moribus mores ZEscbinis atque 
Philocretis. 

. o— 34. παράλληλα γὰρ] scil. τεϑεαρένα 
τά τ᾽ ἐμιοὶ καὶ τὰ τούτοις πει ξαγμένα. 

— 26. xal eati τὸ ψάφισμα καὶ παρὰ 
τὰ «πρὸς ὑμᾶς εἰρημένα] prius καὶ οἱ poste- 
rius παρὰ detraxi. quamquam utromque 
sibe necessitate, et nollem nunc factum. 
ψήφισμα significatur illud, quo P. A. sci- 
verat, bac pace socios quoque suos omnes, 
nallo excepto, esse complectendos. v. ini- 
tium p. 391. ad παρὰ τὰ πρὸς ὑμᾶς εἰρομέναε 
sabeuditor, παρὸ τῶν τοῦ Φιλίπι σου πρέσξεων. 
ea contra, que legati Philippi, cam penes 
vos Athenis essent, nomine regis, rece- 
perant prsstanda, vobis auctores oam 
fierent, etiam socios vestros pacem esse 
participaturos, nemine excluso. 

— ult. ἀνέγραψαν} pretuli ἐνέγραψαν. 
inscripserunt in tabulas pacis. 

396. 8. οὐδοτιοῦν]} scil. ρεέρος τοῦ χρόνου, 
est h. l. adverbiale. nanquam non cum 
Philippo erat. 

— 19. ἐσαγγέλλει.»] correxi ἀπαγγέλ- 
λει». mihi renunciare. 

— ibid. αὑτὸν] redit ad τὸν σαῖδα. man- 
dabat puero meo, non solum ut auno mihi 
factum hoc referret, sed ipse quoque, 
puer, meminisset, quo tes'ari de eo pos- 
set, si fiat aliquando, ut testimonium ipsi 
hac de ze dicendum sit. 

— 26. σνλλογίσασϑαι ---Ἴ Citant h. ]. 
Hermogenes p. 68. et 417. Syrianus ad 
Hermogenem p. 169. 13. “πράδειγμα δὲ 
τοῦ προτέρου [scil. τὴν δευτερολογίαν inter- 
dum esse brevem antedictorum recapituln- 
tionem] Δημοσθένης ἐν τῷ ex. erapasre. iv ὦ 
φησί" συλλογίσασϑαι à βούλομαι τὰ κατηγο- 
ρομένα ἐξ ἀρχῆς. ἐπέδειξα οὐδὲν ἀληϑὶς ἀπηγ- 
γελχότα, ἀλλὰ φεναχίσαντα ὑμᾶς. ἕως οὐχοῦν 
ταῦτα ὑπεσχόμην by ἀρχῇ [397. 12.] ταῦτα 
ἀπέδειξα. Marcellinus p. 174. διάφοροι δὲ αἱ 
τῶν ἀνακεφαλαιώσιων μέθοδιι «“αρὰ τοῖς ἀρ- 
χαίοις. καὶ yàp à ἀπὸ π“λάσμωτος κέχρηνται, 
ὡς ᾿τσερίδης --- ἢ ἀσὸ τῆς αἰτίας, ὡς «vapà 
Πλάτωνι ἐν Φαίδρω — ἢ ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας, 
ὡς πρότερον ἐπαγγειλάμενοι ἐν κεφαλαίω τὰ 
ἐπαγγελϑέντα πληροῦν ἐθέλομεν, e xam 
ἐν τῷ παραπρσζείας" συλλογίσασθαι δὲ βού- 
λομᾶι τὰ κατηγορηθέντα ἐξ ἀρχῆς" ἵνα ὅσα 
ὑπεσχόμην ἀρχόμενος τοῦ λόγου, δείξω σεπίοιη- 
κὼς, elo. Scholiastes ad Aristotelis Rhe- 
torica p. 3. 8 versu 39. Apsines p. 706. 
fin. ζυτεῖται δὲ, εἰ ἐπὶ τέλους τῷ ἀγακεφα- 
λαιώσει δεῖ χρῆσθαι τῶν λόγων, ἢ χώρφραν οὐκ 
ἔχει μίαν, ἀλλὰ πολλαχῶς ἢ χρῆσις αὑτῆς γί- 
νεται" ἔνιοι μὲν οὖν εἰσὶν ἐπὶ τέλους αὐτῇ κε- 
χριμίνοι, ὡς καὶ iy τῇ κατηγορίᾳ 73 Δημάδου 
Ὑσερίδης, καὶ Δημοσθένης, ὡς ἐν τῷ xaT 
Αριστεκράτους καὶ Τιμοκράτους. imos δὴ καὶ 
κατὰ μέσον ποῦ τοῦ λόγου ἐχρήσαντο τῇ ἔπει. 


ΑΝΝΟΤΑΤΑ 


ναμνήσει, τουτέστι τῷ à Mt. ὡς 
ἀμέλει καὶ αὑτὸς Δημεσθέγος ἐν τῶ παρανρ. 
ete. 


397. pen. μυρία] correxi μωρία de meo 
sensu. Supervacageom sit eoque majorem 
in modum stultum, contendere in eo ver- 
bis operose docendo, quod nemo omniem 
ignorat, et quod nemo in dubium vecat. 

— ult. x«j] coberet, non oum «pin 
ἂν εἴη λέγειν, sed cum insequentibus οὐ χα- 
Merov δεῖξαι, preterea quoque difficile non 
est docere, quot legatorum vestrorum ob 
similia crimina aut capite aot ere luerint, 

398. 9. 3i] ter iteratum magnam habet et 
vim et elegantiam. verba lc, ot loci e 
psephismatibus excerpti, materialiter ao- 
cipienda sunt, h. e. nap αἱ oratoris ipsius 
oratio, sed tamquam εὖ ipso assimulatione 
repetita ex ore plebis ita stomachantis, at- 
que frementis. ἀποδοῦναι δὲ --- pi μεετέχειν 
δὲ --- ἐπανορϑώσασϑαι δὲ — vos vero, legati 
(vobis dicimus, attendite), ut Philippus 
Kersoblepten rursas societati nostrse ad- 
scribat, et ad jurisjurandi communiopem 
admittast, vos vero cavete, ut Philippus 
a rebus Amphiotyonicis excludatar. vos 
vero cavete, ut formula pacis corrigatur. 
mirifice locum hano et usum partiouls δὲ 
illustrat alter adhuc clarior, atque festivior 
adeo p. 582. 1. οὐκ ἂν εὐθέως s'erouv; τὸν δὲ 
βάσκανον! τὸν δὲ ὄλεθρον ! τοῦτον δὲ ὑβρίζειν; 
ἀναωνεῖν δέ ; 

— 14. νῦν δ᾽ ἃ μὲν ἦν «“λεύσασι ----Ἴ Her- 
mogenes p. 180. γίνεται δὲ [ὃ καὶ 
ἐκ συμπλοκῆς δύο ἀδικημάτων. οἷον" vov δὲ, ἃ 
μὲν πλεύσασιν ἦν σώζειν, βαδίζειν κελεύων 
ἀπολώλεκεν οὗτος. ἃ δ᾽ εἰποῦσι τάληϑϑ, 460» 
δόμοενος. 

— 16. ἀγαναγτήσει τοίνυν —] idem p. 
139. λείπει δὲ πολλάκις à πρότασις οὐδὲν 
Θλάπτουσα τὴν ὑποφοράν. κόσμος γάρ ἐστι 
τοῦ λόγου, καὶ arbor οὐδὲν, αολλάκις. ἔσ 9᾽ ὅτε 
γὰρ καὶ θεωρίας ἐνδείγματα καλλίστης ἐμεφα- 
γίζουσιν 8 τε πρότασις καὶ à ἀντιπρότασις, εἰ 
τῆς ἑρμενείας τοῖς ὀνόμασι προσέχοιμεν, ἐξ ὧν 
«τὸ εἶδος τῆς ὑποφορᾶς ὅπως διασύρεται καὶ δεί- 
κιυται θεωροῦμεν. οἷον' ἀγανακτήσει τοίγυν αὖ- 
τίχα δὴ μάλα, ὡς ἰγὼ πυνϑάνομιαι, εἱ μεόνος 
τῶν ἐν τῷ δήμῳ λεγόντων [in Aldina legitor 
τῶν ἐγταῦθα «τολιτευομένων} λόγων εὐθύνας 
ὑφέξει. εἰ μὲν γὰρ ἔλεγε" πυνϑάνομαι γοίνυν 
αὐτὸν, περιάγοντα κατὰ «τὴν ἀγορὰν, λέγειν ἃ 
xai γῦν ἴσως πρὸς ὑμᾶς ἐρεῖ ἀγανακτῶν, εἰ μεό- 
γος τῶν ἐν τῷ δήμῳ λύγωγ εὐθύνας 
ὑφέξει, μετὰ προτάσεως ἔχειτο. iv οἷς γὰρ λό- 
γοις ἐλπίζεται à ὑτσοφορὰ, τοῦτό ἔστιν ἢ ασρό- 
racic. τὸ δὲ λέγειν, ὅτι ἀγαγαιντήσει γῦν, εἶ 
μόνος τῶν ἐν τῷ δόμῳ λεγόντων λόγων εὐθύνας 
ὑφέξει, τοῦτό ἐστιν à ** 

| — 18. ἐγὼ δ᾽ ὅτι —] Scholiastes Her- 
mogenis p. 154. 39. τεχνικὸν δὲ τὸ eug- 
er^ £t καὶ συγεισάγειν τὸ ἔγκλημα vil μετα- 
λήψει. ὡς καὶ ὁ Δηριάσθένης ἐν τῷ srapaerpa- 
σβείας πεποίηκε, τοῦ γὰρ Αἰσχίνου λέγοντος" 








AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 


erm Ayer, ἃ δεύλοταί τις, καὶ ὡς ob δεῖ 
λέγων εὐϑένας ὁωέχειν' ἐπάγοι τὴν μετάληψιν 
ὁ τωρ ἐγὼ δὲ, ὅτι “΄“άντες ἂν εἰκότως, ὧν λέ- 
γεσεν, ὑπέχοιν εὐϑύνας, simo ἐπ᾿ ἀργυρίῳ τι 


», 

— 91. áxp&ohuyórurS:] bonum et pro- 
bum daco, alterum, ἀκριβῶς λογίσασϑε, 
schelymm istius. Sepissime oratores Attici 
cosjenctivim pro imperativo usurpent, 
ambosque modos inter se alternis usur- 


peat. 

— 24. μεδ᾽ ἀνέσχεσϑε) non addendum, 
sed solummodo subaodiendum est λέγοντος. 
v. indicem. . 

899. 5. εἷς γάρ ἔστιν ἐν λόγοις] Hermo- 
genes p. 144. nai γὰς Apoc Sirac ἐν τῷ σερὶ 

* ἐνεύθυνός ἐστιν ὁ πρεσβευτὴς, 
«riv (recitavi verba, ut emendanda mihi 
videatar), lari λόγοις, ἀλλ᾽ οὐκ ἀνεύϑυνος, καὶ 
πρῶτον (aeiL. ἐγχείρορια, 


eperitwar ὅτι καὶ ἰότωρ ἀνεύϑυνος ἐπὶ λόγοις 
oiu ἂν εἷς, ἔχαστος γὰρ ὧν ἐστὶ xópuc, τούτων 
sic Sina δίδωσιν. εἶτα ἀπὸ τοῦ τόπου" ὅτι 
ma) b» δοριοπρατίᾳ οὐδεὶς ἀνεύϑυνος ἐν λόγοις. 
de γάρ ἔστι» ἦν λόγοις ἡ πολιτεία, πῶς, ἂν 
τα μὴ doc ἀληθεῖς, ἀσφαλῶς ἐστὶ πολι- 
sepa; xal καϑάκαξ, ὡς ἔφαμεν, πάντα 
τὰ κοφάλαια. οὕτω καὶ ἀνασπευασϑήσεται καὶ 
asrerksvac Dóceva. ; 


— 8. χινδυνούσετε) preetoli κινδυγεύσεται. aeree 


ssi, à πελιτεία, quod prsscessit. non in 
disetimen adducetar? non in periculo ver- 
sabites? 
— 12. iuis] aic nudum et merum ferri 
stiqgne atque deſendi potest. malim tamen 
" ipii» δὲ, apud vos vero. 
— ὅταν ἢ κήρυξι ----Ἴ sententia est : 
tum doctum, cam tabola páblice fixa ante 
deptusiatum. foerit, eam concionem esse 
hahemieu ia:gratiam sivo fecialinm, sive 
legnteram, ed vos aliunde de pace couci- 
lagde. aut do rebus repetandis missorum. 
— 8S. τῆς ας παρ᾽ ἐμῖν ἐστὶ πολιτείας] 
sotrexi τῦς, eia (in nominativo) erap ὑμῖν 
deed, πελετείας. articulus τῆς non oobæret 
9B Xgirevc, sod cum ἀναιρῶν. qui ejusmodi 
, quslis nostra est, tempora eripit 
' πόκλος [quid κύκλος sibi velit (in- 
"Iaglorus), nescio. * Tantundem intel- 
eum Wolfius annotavit, id esse scho- 
lus.) quod in quibusdam codicibus reper- 
ἐπι δοῖ, non admodum arduum est expla- 


ἦ 


107 


τὸ δίκαιον, ματάληψις----οἱ alia ejusmodi cen- 
tena, Ut neque dubito, in Paris. pr. quo- 
que sepius idem fuisse in margine anno- 
tatam. uat mirer, cur hic demum id coosu- 
erit Lambinus annotendum. Ejusmodi 
notula est quoque κύκλος. hic est circulus. 
*o—- 26. οἱ ταράττοντες ---- οἱ διακωλύοντες 
hao materialiter sunt accipienda ; sunt 
ebim verba ipsa adversariorum et male- 
volorum, sic vociferantium, relata. 

400. 1. τὸ ψυχρὸν τοῦτο ὄγομια] Everge- 
f& puts, benefactoris, quo aut. ZEschines 
Philippum, aut Philippus ipse semet in 
suis ad S. P. Q. A. epistolis ornaverat mul- 
toties. 

— 2. παρελήλυθεν] preteriu, de aoriga, 
aut de telo, ultra metam' evectis. id est, 
debilitavit, eo aut AZischines Pbilippum, 
aut Philippus sese, reddidit indignum. 
prest nempe v. ἐχεῖνος ad huno illumve 
trahis. v. p. 401. 3. et ibi ad versum 7. a 
nobis scripta. 

— 4. οὕτω ποίγυν αἰσχρὰ} Sententia looi 
bsc est: Quamquam itaque /Eschines le- 
gatione sua res peregit, 1. turpes, easque 
tam turpes, atque demonstravi, 2. numero 
permultas, 3. earumque nullam, qus e re 
vestra essot, sed cunctas in fraudem ve- 
&tram ; tamen diotilat. citat h. 1, Apsines 
p. 700. ad finem. ἐνίοτε xal cuticáyorra 
ταῖς ἀντιϑίσεσιν al λύσεις. οἷον ἐγ τῷ τῆς πα- 
. οὕτω τοίνυν πολλὰ καὶ δεινὰ [nota 
ordioem verborum] xai πάντα καθ᾽ ὑμῶν 
φεπρισξευχὼς, περιϊὼν λέγοι" τί δ᾽ ἂν εἴποις 
φερὶ Δυμοσϑένους, ὃς. τῶν συμιυρίσβεων xa- 
τηγορεῖς τῶν συμπρίσβεων. ναί. πολλὰ γὰρ 
καὶ δεινὰ ἱφπρίσβευσαν. Sio edidit Aldus. 
Sine dubio aut invenit Apsines in suo De- 
mosthenis codice hunc lectiopem, aut ὁ 
memoria recitans, ei de sao largitus est, 


non ibficetam illam quidem, neque cujus 


Demostbenem pudere debeat. ὃς τῶν συμ- 
«ρίσβεων κατηγορεῖ ; hio desinit bypophora 
seu objectio adversarii. de Demosthene 
autem, quid ststuas, amice, qui collegas 
legationis accusat? Jam κατηγορεῖς τῶν 
συμπρίσβεων ; hrec cst prosopopesia ejus, 
ad quem ista interrogatio, respondentis, 
sed orationem dirigentis, non sd /Esclhi- 
nem, aliumve Demosthenis inimicum, sed 
δὰ Demosthenem ipsum. Quid audio? 
quid ais, Demosthene 1 tane tuos collegas 
accusas. ναί, accuso enimvero, respondet 
Demosthenes, et id merito quidein. mul- 
tis enim et gravibus criminibus legationem 
anam corruperünt. 

— 11. ἐγὼ δ᾽ οὐδὺ συμαεπρεσβευκέναι] 
Η ermogenes : xal «σάλιν, ὃ δὴ xal - ien 
διαφερόντως ἐν τῷ «σερὶ τῆς wapaaqtoB. olor 
ἐγὼ Sy συμπεαρεσβευκέναι φεμί σοι. πρε- 
σβεύειν μέντοι, σὲ μὲν «“ολλὰ καὶ δεινὰ, ὁμιαυ- 
τὸν δὲ rig τούτων τὰ βέλτιστα. quod si par 
ceusebimos esse, ut cola inter se paris 
sint, et sententim utrinque plene atqae 





108 I. I. REISKE 


seotm oesgreenios, pos( «ολλὰ xa) δεινὰ 
juseri debent ant ὑπὲρ τῶν ἐχϑρῶν, aut κατὰ 
τούτων. Contra hos Athenienses. 

— 18. τούτων} selis puta communis 
^ wensmque convivalis, h. e. jarium convi- 
cetus mutui. 

- $4. τὰ avrà ταῦτα] subaudi εἴωϑε 
«οιεῖν. 

— 25. συπιστιάϑη, σποιδῶν ἱερῶν inomi- 
γησαν} in plurali. distinxi posi σασνδῶν 
commate poneado, et ἐκοινώνησεν in singu- 
leri dedi. redit enim ad βουλή. σπονδῶν, 
ἱερῶν est asyndelum, pro cerea καὶ ἱερῶν. 

— 26. d στ Ana «ῃσαι) ad 
hos nominativos subaudienca ennt a sunt pre- 


missa omnia. συνδειπνοῦσι. συνῇς 
στιῶντῳι. κοινωνοῦσι σπονδῶν καὶ ἱερῶν. 
401. 7. σπονδὰς} subaudi « yoUCi, 


migrant sacra, b. e. vim et validitatem eo- 

rum frangunt, eorum communione semet- 

ipsi excludunt, jure fructam eorum perci- 
piendi se defraudant. v. 400. 2. “σαρελή» 


— 10. καὶ srárron] idem est atque ἅπαξ 
ἁπάντων. omnino omnium, qoi unqoam 
Philippum venere, sive publice, sive pri- 
vatim. 

— 18. ᾽ολύμαια] non sont b. L illi ce- 
leberrimi Pisse in Elide in honorem Jovis 
Olympii agitati ludi, sed alii Macedonici 
apud Pellam. 

402. 3. οἵαν μοι δώσεις δωρεὰν} quam mi- 
hi caram faturam, et quanti 6 me facien- 
dam, et quem ed usum conrersuro. con- 
jectabam aliquando οἵαν οἵω μεοι ὃ. δ. mihi 
quanto viro, quam probo, et pio et sancto, 
nou sordido, non illiberali, nos scelerato, 
qui non eas in lopenari prostituet, sed ho- 
nesto dotatas diguis matrimoniis. 

— 4. ἀφ᾽ |] in aliis libris est ἐφ᾽ ἧς. 
unde oolligo, prster vulgatam in libris 
vetastis olim fuisse bsno quoque leotio- 
nem ἐφ᾽ 3 (io dativo). 

.— 13. τούτου συμπόσιον} malui τοῦτο v. 
nam opponilar koc convivium alii ab Δ» 
sohine agitato. 

— ibid. τὸ τούτων ἐν Μακεδ. γ.} pro se- 
cunda yooo malim τούτω, huio ZEschini, 
sut τούτοις bis, JEsohini et ejus frater- 
culis. 

— 21. μοι δακεῖν} post μοι δοκεῖν videtur 
deospo ἔτι , vel tale quid. 1. 
quo sit, quod insequenti, ὡς δὲ ὃ — 
7o opponator. 2. qoia alias, sine tali sup- 
plemento, illa diotio (4a δοκεῖν, ut mibi vi- 
debatur, frigida et sensu cassa sit fatara, 
ut nescias, quid illuc, in medium projecta, 
sibi velit. 

— 41. ᾿ἰχϑιῶν τε καὶ ἀλυτορίων} pretuli 
ἐχϑρῶν, τῶν ἀλιτηρ. tanquam fortius et ar- 
dentius atque cum istorum iracundia et 
stomacho convepientius. 

— pen. κάλει vaida: xal- ἱμάντα τις ee 
géro] scil, bus voces tum resonabent, voca 


ANNOTATA 


tu tortorem, clamabat alles, alios, scati- 
cam sfferto quis. μιρεοτικᾶῶς bero prouun 
ciantar. 
* 4083. 1. εἰκούσες τι —] Sententia est : 
cum mulier bao fortasse nonnyila liberine 
dixisset, quam ferre possent, quos, ut te- 
mulentos, minima quseque res, vel ioso-^ 
centissima, tamen exacerberet, serrumque 
8 se repulisset, qui vim afferret, vestom 
dostringeret, sedi] Frestuli: — 

—2 ácn;] prsetuli Naxecordeuc. 
nisi quod bec i uno offendor, quod Greecí, 
quoad memini, malsnt bujus verbi mo- 
dium, quam activum usurpare. 
utique mágis διακρουσαιμεένος. 

— 5. ὑπὸ τοῦ πρήγματα] ] cotrexi ὑπὸ 
τοῦ τραύματος, 6 valneratione, saociatione, 
oruüentatione sui corporis. 

— 7. ἀφείλετο, ἁπώλετ᾽ ἃν] prestali 
ἀφείλετο αὑτὴν, καὶ ἀπώλον᾽ ἄν. addidi αὖ" 
T», non quo sine eo non oosstaret oratio, 
quod facile subaudiatar, sed quod sio ple- 
nior atque planior fit. καὶ autem e Felicia» 
mea addidi, non quo copula esset, quem 
esset importana, sed quo signidoet. velt vel, 
adeo, et sigolficationem intenderet. 
eam Tatrocles eripuisset, vel perisset, * 
perisset utique. b. e, non solem contame- 
lias illas corpore tolerasset, verom etium 
animam ipsam quoque emisisset. 

— 13. καὶ τοιαῦτα συνειδὸς ---ἸἼ Citat 
b. 1. Hermog. p » 346. 

-— 17. o —— Citat Minncianus 
p. 164. 

— 18. τὰς βίβλους} in quibus formules 
perscriptm essent ipitiationum, íacanta- 
tionum, exorcismorem, quibus valeta- 
diues e corporibus segrorum expellerem- 
tur. 
ditur ὁρᾶτε. et τὸ τᾶς 5* (sail. ἔργα) 
idem est atque γὴν ἐξιυσίαν. idem ost 
si dixisset: ἀλλὰ γὰρ ὁρᾶνε καὶ Sesedirre 
τὴν ἱξουσίαν τἀνθρώπου. sed spectate atque 
miramini mecum arrogantiam et  conüden- 
liam bominis, Timsrchum pro impore et 
flagitioso accusaptis, quasi fiduciam banc 
conscientia vitse honeste sancteque actes 
64 In; Meeiien:) ti 

404. 4. nimis abrepta et 
hinlea hsec ibi idee, oratio. new) sie 
leg. est : in, εἰ —aquibes eequod 
unum malum, vel probrum inest, si iosunt 
jstseo, munerum helluo, edulstor eto. 

— 5. πάντα ἴνεστι τὰ λεγόμενα} postre- 
mo vocabulo, is» mendo cabsoti, saffeci v. 
δινότατα. Interim e prava seriptione eol- 
ligo, loci bujas geminam lectionem olim 
in libris ciroumambulasse, alteram τὸ 3a- 
Hiph alteram «à Jeyigeva, quecunque vi- 


ne aA 16. ert Bain, ePrs—] Sententia 
est: smqua et legitima defensio ista non 
est; verum tamen ost artificium, judices 








AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 109 


' sMqusntisper Isdendi atque morandi, cam 
rees actoris personam sibi induit, b. e. 
erimina in se iotorta in accusatorem re- 


— 18. σὰ δὲ ewpdypaTa] soil. τὰ ὑπὸ 
τούτου nisi malis legere, τὰ δὲ 


«αὐτο πράγμωτα, aut τὰ σὰ δὲ πράγματα. 
tme vero caasa nil eo fit melior. 

— 921. ἀπιλογία] pullus cum dubitarem 

t λιαυλογία e premissis tacite repeti, 
Lou κακοὶ debere ἐπιδεῖξαι, ideo φεύξε- 
Tus uscis iuclosi. idem est ac οἱ dixisset : 
ἔπεδιῖξαι, ὅτις lori b δικαία ὁδὸς τῆς ἀπολο- 
ψίας. et docere, que sit vera atque legi- 
tiana καὶ purgandi ratie. 

— 25. eura] id est, δεῖξαι. gemina 
feit olim in libris ἢ. 1. lectio, altera ποι ἢ» 
c'e, altere εἷστίν. 

405. 10. ἐφ᾽ ὑμῖν] recte babet. in fraa- 
dem, ia pestem vestram. víde indicem. 

— 14. ὑμῶν arcte cobseret cum ἄλλον. 
dem est, &o si dixisset : οὐδέγα ἄλλον ἐπ 
“Τοῦ φλήθυος. nemo alium quem- 
péem vestrum, id est, e vestro numero, 
appellet, — Philocratem, ne si erret 
quidem, aliud agens, aliud cogitans, lingua 
smentem precarrente hono appellet, volens 
alum sppellare. h. e. nemo unquam alium 
preter Philocratem edet, neque volet 


quei ab hoo loco est aliena, siguificans 
podewtem ot religiosem, sanctumque vi- 
sum, qei ad jerandum raro, et cunctabun- 
dius, et invites, neque nisi a summa neces- 
estate ooactas, sccedat, meta ne vel im- 
predens — Improbi autem et au- 
daces, ud jerandum, pue mercede ducti, 
vel Jevitute impulsi, temere procurrupt, 
pensi nom facientes, etiamsi capat suum 
atrociasiuis diris innectant. 

—— 21. στερὶ τούτων] sive his de rebus, 
site potias, his de hominibus, 

— 96. 34] de meo addidi, vel potius 
sdscitum, ad vulgatam ap- 
pliewi. non os modo non diduxit, sed ne 
prodiit quidém in conspectum, ne obtulit 
quidem se vobis, 

406. δ. Nero xai περόνην] aut delendum 
est καὶ͵ quod plurimi codices omittant, 
aut mddendum est αὐτοὶ, vosmet ipsi no- 
stis, perinde at ego. 

— 9. μακρῶν καὶ wikAay iy&wwy] οἱ gaa- 
xed xal eA ἅγῶγες καὶ λόγοι respiciunt 
ad eppositum ei nique contrarium, tria 
verba, quz: heri. emtum de catusta manci- 
pism Thracicum, Grsce loqui nondum 
doctum, facile pronuucict. 


— 15. ἢ μενειληφὼς] dup vocabula ὃ 
μετειληφὼς ut tellenda uncis inclusi. ὃ 
statim indicat sive Variam Lectionem, sive 
seholium. Varie scriptum olim foit ín 
vetustis libris, ip aliis simplex εἰληφὼς, in 
aliis μετειληφώς. alii significabunt, solu 
Demosthenem largitione corruptum esse, 
de /Eschine tacentes. alii cam illo huno 
quoque corruptele communionem feten- 
tem inducebant. illi, Demosthenes accepit 
manera, non ego. bi, accepi ego equidem 
munera, at non solus, sed iste quoque 
mecum una. 

—- 16. siTe] non preedicabat de se pla- 
nis disertis verbis. ἐφθέγξατο, neque mus- 
sabat. | 

— 18. δοῦλος ἦν τῶν ῥημάτων σούτων] 
servus erat horum verborum, vel probro- 
rum et criminum. χρύματα εἴληφας. αὐροδό- 
τῆς 1l. bsec verba ei, velut dominus impe- 
ritabant, ssvas et immitis, cui obloqui 
non licet. His verbis occurrere, auda- 
eter responsare, confütare, conscius sui 
flegitii ZEschines reformidabat, nt servus 
asperum herum devitat, quem a se læsum 
novit. : 

— 20. αὐτῆς} soll. τῆς διανοίας. repre- 
hendebat, castigsbat, compescebat ani- 
mum obloqui gestientem, neque hisceré 
sinebat consclentia culpe contracte. 

— 24. τὰ δίιαι4} potest b. 1. adverbia- 
liter acéipl, pro ὃ vel xarà và δίκαια, 
prout jus et fas est. quamquam epim recte 
dicitur, τὰ δίκαια evptrftóuy, pro legatione 
recte sancteque defangi, tamen non item 
dici potest, λόγον τῆς πρεσβείας διδόναι τὰ 
δίκαια, sed dicendum est δικαίως. me ge- 
stiente, ut bis legationem obieram optima 
cum $de, ita bis quoqae legationum ista- 
rum rationem, qua par erat, reddere. 

. 407. 13. μάρτυρεςἿ subaudi non εἶσέρ- 
xornu, neque μαρτυροῦσι, quod paulo post 
fiet, bujus pag. versu postremo ; sed so- 
lummodo εἰσκαλοῦνται. citantur. interea 
dum arcessuntur et conveniant, orator pro 
more suo quedam interfator, a re non 
aliena. Solebant enim illi oratores, inter- 
ea dum lex reeitanda quereretur, testesve 
citareptur, ne oratio insisteret neque ipse 
conticesceret, et nil ageret, pauca quæ- 
dam interfari, que viderentur a re pre- 
sente non aliena esse, quamquam inter- 
dum deprehenduntur cum reliquis non 
optime coherere. 

— 17. μετὰ ταῦτα] postea quam ZEsobi- 
nes causam suam dixerit. 

408. 9. ὁμολογῶν ἀδικεῖν] Sopater ad 
Hermogen. 91. fin. ivi τις ἂν τῶ 
Ἑρμογένει, ὅτι τὸν ἠδικηκότα ὁμολογεῖν λέγει 
ἀδριεῖν [refert locum Hermogenis, qui p. 
57. 9$. edit. Crisp: epar οὐδεὶς γὰρ ed- 
ποτε, ὡς φησὶ Δημοσθένης, ὁμολογῶν ἀδικεῖν 
ἑάλω, ἀλλ᾽ ἂν σιν, ἀρνοῦνται — δῆ- 
λον γὰρ, ὡς, ἰὰν ὁμολογῇ ὃ φεύγων ἠδικηκέναι, 


110 I. I. REISKE 
Mg Ue roten 


— 15. προσέχειν) malim. «ροσύχοντας, 
quod participium aptum erit e κρίνα: 
versu 14. 

— 21. ὑπὲρ] h. 1. accipio pro ἀπό. nam 
constructio heo est: ἀπώσασθαι τὸν al- 
exorm τὴν vxápyouray ὑπὲρ propler, id est, 
ἀσὸ] τῶν σραχμάτων. 

409. 9. «x σεσθε} videtur olim 
alis in libris volgata w, eS, in 
aliis “οσήσησϑε faisse. ad vos admittatis, 
si per grammaticos licet προσησάμην pro- 
bare, quod alies son est nisi σσροσηκνάμην. 

—- ult. Alexirp] detrahendo iota snbecri- 
pto, e dativo vocativum effeci, in constru- 
ctione collooandum pone φής. tum ista τί 
οὖν ἐφοβοῦ usque ad σωτηρίαν, sunt assimu- 
lata ZEschinis ad Demosthenem inerepa- 
tio. cur itaque, o Demostheno, metuebas 
eoque meta impulsus ad hanc velut aram 
salutis confagiebas, ut alios aocuseres? 
cum nihil subesset formidabile, quamquam 
ta quidem, ZEschine,id ais. Obscuritatis 
nonnibil olfundit mixtura personarum lo- 
quentiom, modo ZEsch. modo Demosth. 

410. 1. j4nMeric ἔγτος δεινοῦ, μηδὲ ἀδική- 
ματος, ὡς σὺ Qix] scil. εἶναι δεινὸν καὶ ἀδί- 


κημα. 

— 2. εἰ ἐφ᾽ οἷς ὃ μεδονιοῦν —] difücultas 
omnis evamesci, si commaiuiscaria 118 
scriptum esse : εἰ lqefioljavy ἐγὼ, μὰ deré- 
λωμαι διὰ τούτους, ἐπὶ τούτοις, ὧν μιδὲν ἠδί- 
xev. si ego metaebam, ne per hos peri- 
rem, ob es, quorum nihil cum bis commu- 
Diler peocaveram. 

— 5. οὗ διὰ ταῦτα] scil. accuso ego te 
tuosque consortes, ZEschine. 

— 14. ix τῶν ἰδίων] subeudi. χτημάτων. 
ex ipsius mejs propriis bonis, pro tanta 
seris sümma. 

— 40. xal «Moy ἕξειν τῶν πολλῶν xarà 
τοῦτο} verba heo, qui multis libris de- 
sunt, desint an absint, ad sententiam pa- 
rum interest, et videri possint a p. 373. 8. 
repetita esse. 

411. ᾿ τότε] subaudi ὅτε κολάσετε τού- 
τους, αισπάσεσθε πρὸς τι . 

T 5. παϑεῖν ——— id est, 
ἀγαμένων τὸ «παϑεῖν, vel τὴν τοῦ τὰ δεινὰ 
“παθεῖν ἀνάγκην. opperiri tolerationem ma- 
loram ipsam, vel necessitatem mala tole- 
randi. 

— 6. οὖ φυλάττεσθε, οὐδὲ φροντίζετε] 
prætuli οὐ φυλάττεσθαι, οὐδὲ φροντίζειν. qui 
infinitivi apti sunt e δοχεῖτε versu 4. vel 
potius cix οἴεσθε δεινὸν εἶναι versu 8. prius 
εἰ volumus, figendum erit pone ἀδικουμεένης 
versu 7. pnnctum et ad insequentia οὐχ 
οἴεσθε δεινὸν εἶγαι snbaudiendum τοῦτο, ὃ 
νῦν ἐρῶ, de Pythoocle nempe. non hoc, quod 
nuno statim dicam de Pythocle, grave vo- 
bis infandumque videtur ? 

— 19. oc ἀκριβῆ —] subobsourior di- 


ANNOTATA 


otio, τούτοις ὑπάρχοι ἀκριβὴς wrap" ἐκοίφιω ai- 
σϑησις πρὸς ἑκάτερα, illis, amicis Philippi 
puts, inest sensus ab eo, Philippo, tam 
acer et subtilis, ad utrumque, odiam et 
amicitiam; videtur hoo eignificare : injecit 
illis (ut e. c. ZEschini) sensom tam acrem 
affectaum cojasque civium Atbeniensium, 
ut e. c. Philoolis, αἱ statim a ooxcis qei- 
busdam notis, quas in fronte quasi cojus- 
que scriptas leguat, dignoscant, qui Phi- 
lippo iofestus, qui ejus studiosus sit. quo 
aut illum vitept, aut huno consectentur. 
aut hoo : ita reverentur Pbilippur, ut per- 
saasum sibi habeant, eam, absentem quam- 
vis, perinde atque in urbe prosentem, co- 
ram cernere, si quis sibi clam malevolos, 
sive bona fide sibi deditus sit, animoram- 
que cujusque sensus veluli rimari. 

412. 1. μηδὲν] przetuli jax3év' cum apo- 
stropho, pro μηδένα. quamquam valgaia 
quoque vitio caret. aut potest utramqao 
copuleri 423v. [scil. ὑμῶν] μηδὲν Ax S. 

— 5. πρῶτον μὲν] non iosequitut, quod 
exspectabas, ἔπειτα, vel δεύτερον δέ. quare 
uncis ἰδία inclusi, saltim admonendi lecto- 
ris ergo de vitio volgate. aut oblitus soi 
orator complere sententiam intermisit, aut 
illud colon nescio quo casu intercidit, 
quod isti «ρῶτον μὲν olim respondcbal. vi- 
detur autem deficiens illud colon post 
κακὰς posterius verso 7. inserendum esse, 
sententiaque ejus heo ferme fuisse : ἔπειτα 
οὗ τὸ δίκαιον σκοπεῖ, καὶ τἀληϑὲς zal τὸ τῇ 
«όλει συμφέρον. deinde non justam speotat, 
neque verum, neque id, quod e rep. est, 
sed sunt alia —. . 

— 11. ταοῦτον)] probum et cordatom 
civem, qualis ego sum, et qualem modo 
descripsi, amantem, non sui, non amico- 
rum, sed patriam, eamque rebus omnibos 
prebabentem, existimantem prospera et 
adversa patim ad se quoque pertinere, 
spectantem verum et justum, et pauis 
decus atque salutem, non privatas affectio- 
nes. Sententia universa hzxo est: Et- 
iamsi ta omnes reliquas in rep., quae mul- 
tw atque multifaris suot, offensiones sa- 
pereh devitesve, non tamen effogies ma- 
evolum, insidiosum, pestilens hominom, 
vel viperaram potius genus, quos gre 
habet esse homines soi dissimiles, patrise 
amantes. 

— 17. ᾿Αϑήνηθιεν) est faceta colloquii in- 
ter par peregrinorum assimulatio. quorum 
alter, quem Chreietem appellare javat, 
bino infit'AÓmi9n. alter, Simon is esto, τί 
οὖν versu 19. Chremes verso 20. à pi» 
respondet. Simon pag. 413. versu 5. in- 
terrogat τί οὖν μετὰ ταῦτα ; scil. γέγονε. 
Chremes respondet eodem ver. ᾿Αϑηναῖοι 
λαβόντες (ἥδεσαν yàp —). interpellat Simon 
versu 6. τί δαί; cui Chremes satisfacit 
eodem ver. τοὺς μεὲν τὰ AaCorrac. 
rursus interrogat Chremes versu 10. «ov 








AD ORATIONEM. DE FALSA LEGATIONE. 


δὲ οἴ, omi Chremes gtoma- 
—— —— aomodo 


4 
Latine reddendum sit, docere hejus loei οἷον" 


sweetest. res per se haud ardua. Huno lo- 
om adumbravit Sopater ad Hermogenem 
p. 120. (aut εἰ alium quempiam locam reta- 
li, ejos. loci mibi nresc in mentem non ve- 
ait) τῷ V ἰοδέξ argumento a fona et gloria 
et opisione peblica desumta atitur Demo- 
stbenes, οὕτως, ὡς ἐν τῷ παρα ς εἰσ. 
Livius b ἧ πεποίηκε λογιζορεένσυς τοὺς 
Ἕλληνας, Φιλοκράτει, Αἰσ'χίνην, καὶ ἑαυτόν. τί 
μὲν Αἰσχύνως καὶ Φιλοκρώτεης ; ἐπρίσξευσαν. τί 


. Sic omnia. Egregium 
—— qua arte et intelligentia, qua 
fide alque diligentia Scholiastse veterum 
ancinrum,. at e. c, Lyricoram. fragmenta 
referast, et qnam niserandi sint illi cri- 
tici, qui in.ilis tam dileniatis, tam i 
rite, tam sepiae, tam corropte relatis fra- 
gmeatis, veluii ossium quorundam, restaa- 
randis iageniam rumpant incassum, nulla- 
quo cna gvatia. 
— 1. ταῦτα) designat ista, quse statim 
omint, λύοσ Du et περιορᾶν. 
— pen. μευδένα] hic est asyndeton. 
ae 1. ] pretuli αἰχμαλώ.- 
». . exterminandum | erit 
. * si servetur, legendus sit 
loons sie: Jex ἐπ τῶν ὑπαρχόντων τινὰ τῶν 
εἰχμαλήταθ, nam vocabulum koe articulo 
esrete nequit. ὑπαρχόντων potest perperam 
δ ywsx proximo 3. a supino iteratum 


«e. . 
— 9. εὐϑυναῖσθα!) videtar hic «οιεῖν vel 
supe: doasse. Athenienses opiosban- 
tur, Philecratem, Aschinemque cum con- 
—2* βόφεκο, urbemque opulentam εἰ 
παρ reddidisse, aurum Macedonicum 
Αἴσαδε traseferendo. 
τ $8 τὰ δὲ χανεγορούατα [scil. τούτων 
dii sb sebesdi χόγουσιν. do istorum eiie. 
ene Athenienses] quid 
— respondet ἐμιβεβροντῆσθαι [scil. 
Moss αὐτὼ} carlitas objecta menti oce- 
wiétte cbsiapafactum, dementatum esse, 
if. :6s5e mOrcos civium degeneres, iuimi- 
"5.5408 crnamtiam, bene de se meritos 


416. 1. eu τῆς ian&stoc) de illo argu- 
δία, quo JEschines me oppugnabit, 

$6 una com Philocrate, legatis- 

gne publicis epulis in Prytaneo 

«N6-1006pinm, ilem iu deoreto, quod de 

laguesam Pbilippi hespitio scripsissem, 
"e ]andatos esse. 

ssi δι gun - Mw] correxi μ᾽ ἔδει. παρῆλθον, 

ina est tertia persona pluralis, sed prima 

pene preterissem id, quod 

Waeo.ad vos efferre me decuisset. 

Anis'tliques hojas loci rectaet vera oum 

dM, sast'planissima, ut mirer Wolfium 

δα geptaetese hio omnia susque deque 


111 


vertere, — Aristides de D, C. p. 258. Afe- 
“ὁ τίας δὲ xa τὸ ὡς ἀναμινησϑίντα᾽ τι εἰπεῖν. 
" μειρῦ γε, ὃ ὃ ὃ μάλιστω μέλλει []. μ᾽ Bu] 
φρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν, " 

— δ. ταῖς —— idem est, nihilo- 
que deterius, quam quod in aliis est, ἐν 
ταῖς lXX^. 

“πο 7. οὔτο λόγου —] idem est ao sí dixis- 
set : οὔτε λόγου ἀδίκου, οὔτε ἔργου. 

— 8. τὸν νόμον Bec we] quid ex his 
efficiam, baad reperio, preterquam hoc, 
quod i ipsi mihi baud satisfucit, 2 ἔθος νό- 
μόν «moi. morem oconnianem usurpans 
pro lege, legis vinr et potentíam ei tribu- 
eus eo, quod istum morem, veluti legiti- 
mum οἱ ab omnibas probatarí exercerem. 
vult dieere: tametsi lege prieceptom non 
est, ut eorum, quibuseum agimus, nisi 
aperti inimioi sint, auribus aliqaid demus, 
laudemus eos, quatenus. pet veritatem 
lieet, Joco atque tempore ita suadente ; 
tamen ita Pbilippi legatos ea comitate 
accepi, utpoto qui pacis. cendiliande ergo 
venissent, ut si ista comitas et officfositas, 
non ἃ more modo, quíe tsóita est, non 
seripta lex nature, sed- lex civilis, literis 
consiguata.  Simultates itaqne quod mihi 
oum ZEschine et factione tum nulle es- 
sent, quippe quos nondam apertos patrie 
inimicos noscitassem, ideo seeutus'com« 
munem civilitatis 1norem, tanquam ab 
omnibus agnitam atque prebatam, in de- 
creto meo honorifleam eórum mentioneni 
feci. Lectionem, seu conjecturam mavis, 
τὸ κοινὸν ἦϑος «voi, sequens morem com. 
munem, ideo non audeo probare, quia 
ἔϑος ποιεῖν hoc significatu minás Grseecum 
esse videtur. Grseci tum usurpare malant, 
τῷ ἔθει ἀκολουθεῖν, τοῦ ἔϑους ἔχεσθαι, Lo- 
cüm hunc, aliurone Demosthenis in mente 
habuerit Scholiastes Hermogenis p. 98. 
22. haud liquet, bis verbis atens: evAAÁ- 
suc el ῥήτερες τὸ ἔϑος ἀντὶ νεμίμϑυ παραλᾶμ- 
βάνουσιν, ὡς Δημοσϑένης. 

— 14. πρᾶτος} malim otique πρώτοις. 
jn his ipsis primis, hoo est, in nulla alia 
re citius, quam in hac, lantitia epularum 
puta, deliciis et raritate et prodigalitate 
dapum atque vinorum. ᾿ 

— 15. “αρίξεται) non improbo, quod 
bonam reddit sententiam, neque loco in- 
congruam. proponet in medio, proferet. 
est tamen non nihil languidum. quare ma- 
lim ταράξει. quo ducit etiam lectio multo- 
rum librorum πράξει. Heo igitur [incon- 
dita et indigesta pota] certo certius com- 
miscebit. aut si malis, ταῦτα 3» à» ταράξη 
γῦν οὗτος, (perinde est, sive ταῦτα oum 
ταράξει, vel ταράξη, in. constractione co- 
pules, sive cam λέγαν.) et profecto mi- 
scebat ZEsolines tempora, τὸ τότε, ut mox, 
orator ait, οὐ ψροσδιορίζων. Addi ἂν et τα- 
ράξη in conjanctivo praeferri malim jdeo, 
quod diductior beec periodus per ambages, 








112 


veren 23. dergum in vestigia gua se reci- 
piat istis verhis ἂν δὺ ταῦτα λίγυ. Zachi- 
nos heo si blaterans misoeat — tom post 
plora interjeota restauratur oratio iste 
exordio: heo igitar si dioet JEechines. 

— 16. αὐτὸς] iteratum αὐτὸς redit ad 
Demosthenem. 

. —ibid. ἡμᾶς] nos sodales, me, JEschi- 
nem, et Philoorstem, ometorosque. vitium 

phioum, qsmibus vitiis pars Lote- 
tianee — οἱ lambino area scatet, 
ἔνύνεσαν, iu plarsli, correxi per immer, 
in singulari. Demosthenes pota. 

— 17. αὑτοὺς} correxi αὐτός. nnm etiam 
uoriaci leg. αἱ cum ἐπήνεσιν ἡμᾶς conci- 
Dat? an ista oonformitas necessaria non est! 

415. 8. ὑπωιρινόμενον) malim equidem 

, 96i]. ὑμᾶς. mam non ἐμὲ 
subeuditur, sed vos, judices. vos decet, 
procul habita dissimulatione, cnm JEsobine 
ejusque necessariis libere agere ad hunc 
modum: Novimus vos fratres, et te qui- 
dem, — sed vide meliora in anpotatione 


proxima, 

— 4. ἴσμεν) procnl. omni dubio tollen- 
Qum est. nam σὲ (4à» cum reliquis aocusa- 
tivis reguntur, non ab ἴσμεν, sed ab ἀξιώ- 
σαμῖγ, verau 8. 

— ibid. σὲ μὲν] redit σὲ ad 
alterum vero, τούτους δὲ, v. 5. ad bi- 
pem et Aphobetum. | 

— 6. οὐδεμιᾶς κακίας ταῦτα) hoo est, 
non ideo meretur improbitatis nota inuri. 
tanti pon est, at ideo quis κακὸς appelletor, 
ant babeator. ; u 

— 16. συγγνώμην] prietnli cvyyréqan, in 
nominativo, scil. ὀφείλεται, vol Sora, ve- 


niam debetur fratri, alteri fratri suocur- 
renti. est dictio vel argumentum in foro 
ia tritum, αἱ in proverbium exceeserit. 

— 20. αὐτὸ} num αὐτοῦ, hic loci. ut sit 
adverbium loei, 

-— 921. τοῦν] subaudi ordinis vestri, 
e ice] ΟΕ δεδέηντ 

— 49. “ότερα)] su i δεδέηνγαι ὑμιῶ 
σώζειν αὑτόγ. Ὡ ut 

— $3. κἂν ἀδικῶν} placebat aliquando 
καν (riiv ἀδικῶν, soil. φαίνηται. vernm ne- 
cessarium oerte nullo paota eat. 

—- ibid. εἰ μὲν yàp μὺ ἀδμιῶν] oorrexi, 
partim de meo, εἰ (4i» γὰρ [subaudi δεδέην»- 
qus ὑμῶν σώζειν αὐτὴν] ἂν μεηδὴν ἀδιμιῶν [sub- 
and — κἀγὼ φημὶ δεῖν [scil. σώζειν 
. 25. κρύβδι»)] Citat b. 1, Thomas M. 
Υ, χρύφε. 

— 26. ἀλλὰ καὶ τοῦτο xal Crée ἂρι- 
στα} primgm καὶ sustuli. Sed hoo homi- 
nup omnium vel optime novit is, qui le- 
gem tabellariam tulit, Sed eoquid is no- 
yit? hoo nempe, judices in ferenda per 
tabellas sententia mala fraude abntentes 


ad sbsolvendum sonles deprehensos et 
confessos, baud fallere deos. 


LJ 


I: I. REISKE ANNOTATA 


— pen». δὼ τ dele isia inepta, orstio- 
nem oontu , et saspioiopem defe- 
ctus, sed illam inanem, moventia. videtar 


strum exstitit. Alterutram ergo, utram 
vis, illarem meliorum lectionnm restitue, 

— ibid. τούτον] quos, tametsi sontes, 
preter jes et fas, saucia oonscieulis, 
seientes absolveritis. ad hes eosdes ne- - 
quiter absolutos etiam φτούτως versu 4. p. 
416. redit. aru abend 

416. €. i "]s i ὑμῶν, aut. τῶν 
Sutac ren j 


257 recetas] d 

— 15. τῶν videtur κα- 
κῶς vel αἰσχρῶς σοι interponend 

— 16. κατυγορῶι, : 
correxi de meo, κατηγορῶν ἐχδίνευ 
satione . ejua, Timarohi puta, 
las projecit, quee nuuc ia eum insurgeont, 
et tanquam arma inversa 8} retorta ipsum 
ferient. 

— 18. δίκαιαι] soll. κανὰ Τιμάρχαεν. 

. 24. πῶς, τί, τοὺς διιεστὰς} cominata 
signis interrogandi mutavi. σὥς ; queasodo 
existimatis! αὥς οἴεσθε; τί, scil. ἐποΐωσα; 
quid feci? hoc est, nostisae, quid egerim? 
ant aio : τί, seil. γεώτερον γόέγωε ; quid novi 
evenit? tenetisne hoo ἡ dicam vobis. jadi- 
ces eiroumveni. 

— 25. 090^ ] in ὑφελόμιωνος desinit 
assimnlata oratio Demosthenis ad saos so- 
dajles. jam rursus orditor ZEschiais ad 
Dem. oratio, ex ejus oratione, nescio que, 
δυο translate. 

— 26. μὴ σύγε] seil. ὑφελοῦ τῶν ϑδμὼι» 
στῶν τὸ φράγμα eripe et extorque judici- 
bus occcecatis: verum. 

— 27.76 δ᾽, inína — ) non video, que 
tolerabilis sententSe sulgatse tribni possit, 
nt percipiendo sit. Commipisoamnr in- 
ferim oralorem sio reliquisse : τότε δὲ, 
ἡγίκα ἐμιὲ κρινεῖς, ἱξίσται σοι κατηγερεῖν καὶ 
λέγειν ὅτι Οούλη, tum temporis vero, obi 
me in judicium vocabis, tum licebit tibi 
quascunque voles orimimstiones in me 
conferre. 

— ult. ἔχων] cobreret cum ἀγαρασιχέσθαι 
sersu 1. p.417. idem est atque οἱ dixis- 
sel : οὐδίνα μάρτυρα τούτων, ἐφ᾽ eic ἔκρινε σὸν 
ἄνϑρωσον, δυνάμενος ἰσϑαι. 

417. B. θεώρξησον, ὡς ἔχει τὸ σγᾶγμα] ea- 
tius utique fuisset eratorem sic plene lo- 
cntum osse: ν ὡς τοσούτω σοι «ὁ 
mir “ρᾶγμα (vel ἔγαλεμα) κάκων xal ἐσι- 
σφα χει. 

— 12. ὡς, slew] oorrexi ὥστ᾽ seruo. 
quapropter si alias semper vera eet fa- 
m8, nanquam fallit, etiam in vobis vera 
est. 

— 14. δεῖ} post δεῖ videtar ὑσολμμιβά- 





AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONEM. 


τ vel simile quid deesse. quam fidam et 
veracom videri vobis oportere —. 
' — 15. d ταῦτα eraózac] consulto hsec 
vocabala orator ipse addidit, metuens, ue 
entittens eg, auditorum lectorumve quis- 
piam, non de Hesiodo, qui nunquam sio 
iete ὁ aronrràc &udit, sed de Homero 
acciperet, coi proprium boo est elogium. 

— 16. ξδέπιυ) potest fieri, ut vim parti- 
cule mius percipiam. verumtamen abest a 
maltis bons notse libris. quare aut prorsus 
sublatum, δαὶ in hujus versus initium re- 
festum malim, atque ante διωρίσω collo- 
catum.  Adscriptnm bio erat in margine 
Bav. γνώμη Εὐριπίδου ἐκ Φοινίσσης. — Vole- 
bat aot debebat certe dare Φοίνικος. v. 
Valcken. V. C: Diatrib. in Eorip. Fragg. 
p. 570. wbi. exempla ejusdem erroris e 
Theodoreto et Stobeo affert. . 

— 10. τκοῦτός ἐστιν come ἥδεται ξυνὼν] 
quum ἀϊοϊϊσακαι merito damnes, ea tameu 
mullo paeto est. sollicitanda. est profecto 
sa3e8, Deque in. auctore prosaico ferenda. 
Verum tragico scens multa cruda sunt 
cosdonaada, quee dudum jus altro arroga- 
tem Ἐλχὰ spargendi usurpavit. quid mi- 
wes durs est altera illa hujus ipsias gno- 
wm dictio, e) τ ὠποτ᾽ ἡρώτησα, γινώσκων ὅτι 
— ἡ est, οὐ πὠποτ᾽ ἠρώτησα, ὁποῖός τις 
ἐντὶ νὸν τεύπιν, διότι ἔγνων ----- Ita isteec qno- 

de qua nuno agitur, sic est explican- 
“ομνῦτός ἔστιν, οὗτοί εἶσιν, οἷς ἥδεται 
sw. vocabulum ἔχαστος ad versum ex- 
pedum addidi, quamquam alias param 

— $6. οὐ πώποτ᾽ ρώτησα — ] Citat bi. l. 
Hermogenes in exemplum parodis p. 434. 
in ob πώποτ᾽. ἀρώτησα sobaudi, εἰ ἀργύριον 
sinet. pro σαὶ ταὐτὰ initio hojus versus, 
qui imvolgatis est, dedi καὶ ταῦτα, et id 


* 418.1. mre] scil. τοῖς σχώμμασι, vel 
— scil. τῷ εἶναι λον 
?9vtódee mal. σοφιστής. colligit sic: solet 
AZsekises alios subsannare, si qui ora. 
teres, id quod ego facio, locos auctorum 
lestieres, salesquc ex antiquitate erudita, 
ineinis poetica, suis orationibus adsper- 
ἴδε; iudrmagistros eos appellitans, jeju- 
Besque atque famelicos, mercedula vicli- 
tantes, ex orationibus collecta, quas alie- 
Sls ἐπ 'eausis & se conscriptas rogantibus 

; inmemor nempe, οὔρια hujus, 

8) wes dat, ipsummet se consortem esse. 
Élaegist oram enim si est, auctorum 
Vlunisorom, quos pueris interpretantur, 
luus snis. commentationibus intexere, la- 
est ipse quoque ZEschines, qui 

fk Beripidis Phoenice locum jndicibus 


fetlécit, fabeja iia parum popolari, ut vix 


oaique nominetenus nota sit. 

lom cum e scenica quadam audi- 

δι hauserit, necesse est, ut ele- 

οὔριον fabuin ilius, vetustate obsoletr, et 
TOT. V. ' 


118 


ex hominum memoria sublaue, venatus sit. 
v. p. 490. 4. 

,— 10. παρέλισσεν] scholiumne sit hujus 
lectionis altera lectio ὑπερέβη, an solumn- 
modo varians lectio, haud dixerim; neque 
tenti est. 

— 13. τδιτοὺς τυράνγους — εἰσιέναι] vide- 
tur dictio scenioa fuisse, εἰσιέναι τύραννον, 
ἔμπορον, μαστροπὸν etc. pro in scenam 
prodire, personam gerens tyranni, merca- 
toris, lenonis. alias ita dara sit futura, ut 
ferri nequeat, sed ut necesse sit ad ἔχον- 
τας 8ddi ὑποχρινομιένους. ut constructio 
hæo sit : τὸ εἰσιέναι ὑποκριγομκένους τοὺς τυράν- 
γους καὶ τοὺς τὰ σκῆπτρα ἔχοντας. verum 
recte habere vulgatam, eamque sibi pro- 
bari, testatus est Libanius eo, quod ali- 
quoties imitatus est, ut in oratione pro 
templis p. 18. 7. ed. Gothofr. etin or. pro. 
saltatoribus adversus Aristidem, T. 1I. 
p. 497. 30. ed, Morell. 

— 14. ταῦτα] sunt iambi Sophoclei 
mox recitandi. Idem est ac si dixisset: 
σκέψασθε τοίνυν οἷα ἱστὶ ταῦτα. cogitate 
quie sit heec sententia, 40:8 ἃ poeta Creon- 
tem reprsesentanti ZEschini in os inditur. 

419. 5. χθονὸς] subaudi τῆςδε. at Atti- 
ci solum Atlicum, patriam, sio nude τὴν 
«χώραν sppellant. 

— 13. σοφῷ Σοφοκλεῖ Hermogenes p. 
418. pen. h. l. citat ad exemplum τῶν srag- 
ἰσων. Sunt enim πάρισα ista, copy et 
Σοφοκλεῖ. addens : Ὅμηρος δὲ καὶ Δημοσϑέ- 
γης καὶ τὰ τοιαῦτα lerancay ἀγωνιστικά. 

— 14. ὁμοῦ] scil. ἑαυτῶ. ut ZEschines, e 
Macedonia in Urbem rediens procedebat, 
ita Philippus cum copiis ad Phocidem 
succedebat, ZEschine probe conscio. 

— 15. προεξήγγειλεν) προεξαγγέλλειν dici- 
tur is, qui sive missu alieno, sive sponte 
sua, e osstris nuntium in urbem perfert, 
de'adventu hostis e. c. priusquam hostis 
veniat, ut civitas sibi cavere possit. 

— 20. τοσούτους] quo major est libero- 
rumy, numerus, hoc difficilius atque egrius 
& parentibus pauperibus aluntur. quatuor 
mares, cum filiabus aliquot, necesse erat 
nt gravarent parentes quzstas genere tam 
vili, tam parum lucroso, victitantes, at- 
que Atrometus cum uxore, prsesertim ad 
setatem adultam nutriendi, et docendi, et 
elocandi. 

— 32. Ἥρωος] Heros medicus est Toxa- 
ris. id quod e loco Luciani constat, alle- 
gato ἃ Corsinio in Fast. Attic. IT. p. 572. 
in v. Tofapihua. qui festus erat dies Athe- 
nis celebrari solitus quotannis in honorem 
Herois medici peregrini. 

— 93. ἐν ταύτη yi] scil. τῇ “όλει, vel 
τῇ πατρίδι. 

— 97. ἐκ ταύτης αὑτῆς scil. τῆς θόλου. 

430. 8. λογογράφος] qui δὰ calamam di- 
ctata calamo excipit, non video, cur ei 


appellatio λογογράφου denegetur. quod si 
Q 





}14 I. I. REISKE 


tamen vitium ei vocabulo insit, ut ad cor- 
rectionem confugere necesse ait, auctor 
sim, ut λογοστρόφος legatur. quia ejasmodi 
scribe multa partim errore, partim roala 
fraude atque consulte, falsa subjicere ve- 
ris solebant. Simile dactum de restioni- 
bus funem eontorquentibus, eique quis- 
quilias nescio quas intexentibus, ut ocnlos 
effugiant. 

— ibid. καὶ θεοῖς ἐχθ, 
y ἰχϑεὸς, vel xal Sof 
precessit καὶ arzmó: γᾶ, 

-- 10. ἀναβεβλημένον] id est, hpapuoquk- 
»» τῇ ἀγα βολῆ, qui est amioctas corporis 
exterior, qui reliquis restimentis soperin- 
jicitur. est igitur hacc sententia: amictus 
hoc habita, manus intus habet sub pallio, 
verum. 

— 14. τετταράκοντα] Corsinins 14. ma- 
lit. verum diligentissimi in tradenda nu- 
merorum veritate non supt veteres, sed 
rotandos edere nomeros, tametsi paulo 
largius atque liberalius amant, pratereae 
que oratores tam arcti atque pugilli ani- 
mis non sint, quo minus religioni sibi da- 
cant, si quid expediat exaggerari, id sci- 
entes dataque opera exaggerare. 

— 18. τοῦτο] hoo itaque, forsitan igno- 
tain judicibus, de statua Solonis, enarra- 


9c] malim xai διοῖς 
pin yt. ut modo 


-— 


ANNOTATA 


— 15. tri zal ὁ 35)e9] detraxi artien- 
lum. Significat, otiam Solon oderat, aon 
ego solas odi. 

— 16. οὐ λέχειν εἴσω] Citat b. 1. Hegmo- 
genes p. 465, 

— 18. προτείνας] σοτεῖνα; τὸν χεῖρα di- 
citer is, qui manum soam planam οἱ explo- 
sam versus largiiorem porrigit, eoque ge- 
stu munus quasi provocat atque proritat, 
urea xti autem dicitur, qui manui datoris 
sibi oconrrenti sgpm mannm sapponit, 

quo dandum munus excipiat. 

— 22. sé) etiamsi, correxi às, si. Ob- 
scari looi sententiam si satis percipio, vi- 
detur hzc esae: nullas te poenas daturum 
speras, ai ciroulos et cosus operto capile 
perreptaus me oalumajetis, quo, quie sie 
in me probra in vulguin spargis, ea agotore 
careant, ad primumque eorum auciorem 
nullo paoto pervegiri ponit. αἰλίδιον esttale 
quid, atque ein, Pohinücher Iudenhut mit 
herabgelasunen Krempen. oder eine Winter- 
rundherum, dia horab- 


oder ins Brandeweinboutikgen, ginge [a Po- 
ἐμὴ, Jeso's hat with the flapa lat down. or, ἃ 
vinter-oap with the fins hanging down, se 
as to prevent a. pevson 


vit babitum, manus sub pallio abscopditse, just as sohen a maa ^ character goes te a 


gestu demonstravit. 

— 21. ταύτην οὐκ ἐμιμήσατο] malim ταύ-. 
Tw? oix εἶδεν, οὐδ᾽ ἐμιμήσατο. quia modo 
dixerat, τὴν Σόλωτος ψυχὴν i». 

— ult, ἐξέδωκε] simile ductum de filia, 
aut sorore, consobrinave, aj quam pater 
impius, aut fraier sceleratus, mercede ij- 
lectus, aut quo bonis ejua ipse potiatur, 
bomini malo peregrino, pro pellice habi- 
turo, lenonive in lapanari exposituro, elo- 
cet, ca lege, ut proonl a patria abductam 
in servitute habent, ut adhuo hodje ex 
Anglia multa libera corpora plagio surre- 
pta in Americam transportantor, ibique 
vitam miseram in mancipatu finiunt. 

421.S. ἐκεῖσε] ἴα Macedoniam, — 

— 4. ἐπρίσβευσε) prsetuli imperfectam, 
ἐπρέσβευε, — Regio, pro qua mandatum ei 
faerat ut verba faceret, atque deprecare- 
tut, est Amphipolis, 

— 6. ὅτι) redandat b. I. at ubique looo- 
rum, ubi to alterius orationem referre or- 
dirig,  JEschinis oratio proprie incipit a 
wspl δ᾽ ᾿Αμφιπύλεως. 

— 8. παμελϑὼρ) progressna ad concio- 
nem bano vestram, cum a lagatone do- 
mum redissemus. 

— 9. τούτων] correxi τοῦτον, negabam 
huno, Jschinem, ad exsequendum ora- 
tione mihi reliquisse quicquam eorum, de. 
quibus ipse cum Philippo agere consti- 
tuisset. 

— 11. μεταδεῦναί mw] soil ἔφον αὖ- 


whore, or the brandg-bottle). v. interpretes. 
Petronii, ad, illud, operte oepitt, in οὖ,» 
modi minutiis operosos, 

— ult. μεγάλῳ] malim μεγάλης (ju da- 
tivo plor.) pro μεγάλαις, at 3d 4qesdisein 
referatur. — — 

422. 6. 4 9 —] versus — 
ad sie. multis a libria abeat, rectene aA 
secus, baud disooptabo. ego eqaidem ista. 
omissione nil offendar, neque probo, quod 
multi tales lacunas areis vacuis relinquea- 
dis designarant, quse opera erat superva- 
canea, quapropter laudo factum Taylos, 
qui. vacus. illa spatia complendo, biatos, 
obliteravit, hoo eat, bexametros hexame- 
tri&, pentametros pentametris qopulavit. 
η ad; obtatam nibil. deesse appsreal. Se- 
lebant enim veteres non solum versns in- 
choajos, et ad dimidium. perdsotos, de- 
stituere, sed otiam, hexametroa, pentemae- 
trosve gemjnare, ipanper habita alterne- 
tione, aul, pro re nata, syllabas contra. 
naturam usnmye, producere. auf oorri- 
pere. id quod ipsis vitio non dabatur. 
Exeropla talis licentise, ab illis agurpatas. 
complura apud Stobeum, Diogenemque 
Leertium prostant. Hno pertinent ilia 
apud Julianum Aug. p. 199. et 213. ubi in 
Cratetia elegiaco carmine bini pentametri 
sese protinus insequentes leganiur. 

— 13. ταῦτ᾽ ὅδη] idem est atque si di- 
xisaet : hà ταῦτα δά, ob heec ipsa igitar. 

— 18. τρύχεται —] male interpunctum 
esse si oui minns videatnr, is, per me li- 





AD ORATIÓNEM DER FALSA LEGATIONE. i15 


δ; &uniah rétràliat àd. dyfÉXerwi. metri 
cansa mocesse habuit oónatruotionébi, séd 
oisala mutare. hài fréctàm rationem te- 


nere si voluisset, dicendum fuerat : τῶν dh- lin 


των "be b τωῖς συνόδοις. qui ge- 
' alfives ind atat cüth [x —* Jum 
véro, οὐσίαν a motro, dixit ^ic ἀδικοῦσι, 
qui dstivhs tarturderh valet, atque. δή 
ἴ ἀδικούντων. — Injarias tnoltifarias dare 
elves difibas in fantiliatibus cofigreskibus 
possunt, inprimis vero rixas, terbeta- 
tienes, ciedet. qui&. ibt Injariarüm átro- 


cissims. 

—129. i ν᾽ pus i Wolfii ad b. 1. 
aspotatiónedi y Ae inspéxissem, 
cokjectttiza δ᾽ ἔτ᾽ Dyis fà tettum recepis- 
dénà éjus bóna et proba 
Exi B. 1. tantundem valet, atqde 
cóutihere, retinere. Sed spe 

imo eviénit, ut Wolfüdm consuleté 
eiiiviicetr, aut tederet, ob molé- 
stan editlotfis Hasilcensis, et mi- 
nati typos, quibus anhotationes 
Wolfeue excakte suit. id quod mihi baud 
raro fiesjdi fait. 


mui eerie] phstuli «υάγνως. omni 
| 


qe, qui aure ad — auscul- 
teet , qoi lines cum lega- 
t elam ageret. 








ὦ. $9. διαλραυέμθνς} rhalim. διακρουσά- 

, tue, ᾿ 

IS. & slots }ὲώ.-"-1 celébetritird οἱ 

a aulis citatus Rand E, 1 Demetrio Pha- 

ped dps ᾷ 296. Horitiogese p. 263. 

dir D. C. p. 1925. 

45 1. IM τὰ κύμα] sóbtudl τἴλη. οὐὰϊ- 
nes, βξιδα quos somma rerum est. 

T9. δ] quot reliqdos cites, et ina- 

^ ht hos proditores fa- 


ettére. 

“ὦ HOS y Seiten est : 

 qiéden e usinodo 

pin Dfeirit iint , libettàtd tamen 

22 Kacdébant. Jam vero étíanr 
e 


ει. 
——— —XX 


—28 ác] tantomdem valet tí. 1. atque 
fà&, tel 

«ἂς , dpi] in arbeit novtein? 

mocas vérbi recte inpet, et infi. 

pitticipio, sf ὡς eo séfisa, 

qub UH, ef qus ereberrimé usurpatur, 


t ay m —] Citat li. T. Hernio- 


] 


I 





t 









I 


 Lutetiane margo 


446. 7. ἰατιδὴ nid lüterposoi δέ, 
num presstet in continenti eoa legi in 
áélivo, pro vulguri προόγετο, Ín medio re- 
quam. 

— 11. τῶν φολιτῶν] subaudi τῶν jerri- 
fer. civium nostrorum Atheniensiam. 

— 15. φίλισσος οὐκ ἔτ᾽ εἶχεν] Sententiá 
est: non jatn sufficiebat Philippns prodí- 
toribus, tam dense crebriterque sese itige- 
rentibus atque eut ad se vocantibus, ut, 
δὺϊ primo satisfaceret, nesciret, neque tatu 
cito áccatrere atque occupare oblata pos- 
set, e illi ora fads ἐμόν 

. 10. ταῦτα δι ét] subaud . 
ἴδ᾽, quidem aliüd MM b. e. hosti 
prodit, pretet illum copiarum et opum 

ticalam, cui prsfectus est. veruni ta- 
men bil idáu mirus odio et aborinatione 
digous e&t, quam si tutam remp. prodidis- 
$et. nati quet prodere partem haud pu- 
det, ἐδ tutom certo certius prodet, ai 
possit. 

— 21. i» leu 4a) quo quis temporis 
Spstio tale oonsulendo remp. perdat, 
eodetn tecte suadehdo setvet. bonis et 
salutaribus ihveniendis consililà nihilo 
plus tempórls bpéf£tvé opus est, quam 
pestiferis excogitidis. 

428. 1. γράμματα ἐκλογῆς] in. locum 
lüjus tituli soffeci iattim στήλη. videntar 
hic vatiæ in libris versatee fuisselectiones. 
e. c. Xlyà ?dUTa τὰ γράμματα. recita has 
tabulas. jam titulus. ἐκ στήλης. aut is- 
Ub6 : λίγε ταῦτα dà γράμματα ἐκ στήλης. 
Στήλή. 

—-B. μηδ᾽ ἄλλος] Id est, qui civis vester, 
dài Gréecus non sit. 

— 12. νὴ A, ἀλλ᾽ ὅπας ἔτυχε —] Ci- 
t&nt ἢ. T. Hermopgen. p. 272. Minucianus 

. 150. 
— ibid. ἴοτηκεν] post ἔστηχεν addit ed. 
μὰ Δία. sapplementun 
bon ihetile, ποαάθ neoessarium tamen. 
Sine ilo gerrosiot est oratio, Cum illo 
iMollior atque planior. 

— 17. 4à χρήματά ταῦτα } 4es, quanti 
vernibant ὧδ, «ode stataa Minerve facta, 
aurum, argentum, ebur, gemmæ, reliquuà 
intudus, opera artificis. 

— 91. διμαρφίαι] id- est, tabula tenens 
Bteri$ cofisignatas minas ponarumque 
denuntíatiopes adversus sceleratorum boe 
genus. 
— ibid. vy δὲ γῆἥλος, ἄδεια, αἰσχύνη, εἶ 
ΜΙ] sic volgate. correxi de meo sic 
yoy δὲ γέλως, jam véro res risu digna est, 
Cow ἄδεια Αἰσχίνη, quantam licentiam fer- 
gitiones accipiendi et corradendi bona- 
qdé vestra vendendi et intervertendi 
vos JEschini dederitis. id esf, vos Geri- 
dewdi ésfiv ob laico tantam, tam turpem 
socordism. 

— 927. ταύτην] mulfir τὸν ταύτην. 

449. 19. κτησαριένην) idem est ac si 








116 


dixisset : ὅλαισαν κπτήσασϑαι, διδοῦσαν, 
φαρασκευάζουσαν. 

430. 15. leti παρὰ τὰ γράμματα ---Ἰ 
Marcellinus ad Hermogenem p. 175. 34. 
SUgs δὲ xal ἄλλην καινοτέραν Δημοσθένης ἀνα- 
κεφαλαίωσιν, τοῖς πρίσβεσιν [illis vetustis- 
simis] ἀντιτάξας τοὺς πρέσβεις [hos novis- 
simos |, καὶ γράμμασι γράμματα [formulam 
Callie cum formula pacis ab 7Eschine et 
Philocrate Philippo mercede condonatze]. 
ἐσειδὴ παρὰ τὰ γράμματα, φεησὶν, ἐπρίέσβευ- 
σαν. οὗτοι δὲ οὐ παρὰ τὰ γράμματα [soil. 
φεπρεσξεύκασι] ; 

— ibid. φησὶν] formula condemnationis 
adversus Epicratem et complices pronan- 
tiae, quam ad formulam etiam φησὶ p. 
431. 1. redit. 

— 16. xal τὸ ψήφισμα) prorsus delenda 
lant. pam τὸ J4Qurjsa et τὰ γράμματα, ni 
fallor, eandem rem designant, mandata 
legatis ab urbe discedentibus addita, quid 
eos in legatione peragere atque exsequi 
oporteret. nisi malis affirmare τὰ γράμε- 
ματα esse. die Verhaltu hle [secret 
instructions], id quod modo dixi, τὸ ψήφι- 
σμα vero tabulas patentes publice exbhi- 
bendas, quibus S. P. Q. A. testaretur, se 
hos, nominatos, legatos suos ad Pbilip- 

um nuboupasse, lisque negotia bec vel 
ila exsequenda suo nomine delegasse. 
verum bano interprclationem palam ever- 
tunt insequentia, quse doceot γράμματα et 
ψήφισμα prorsus idem esse. 

— 25. xal ἠλέγχϑησαν τίγες αὑτῶν οὐ τὰ- 
ληθῆ ἐν τῇ βουλῇ ἀπαγγέλλοντες] haeo verba 
materialiter sunt, ut sumta e formula illa, 
qoa mortis sententia dicta fuit in Epicra- 
tem ejusque consortes. 

431. 8. ἐκείνων τῶν ἀγδρῶν ὄντες] scil. υἱοί. 
filii qui estis illoram virorum, qui Epiora- 
tem, a quo e Pirseeorursug in urbem essent 
reducti, condemnarunt. 

— 12. Θρασύβουλον ἐκεῖνον, τὸν Θρασυβού- 
Aov] pretali de meo Θρασύβουλον, Thrasy- 
bulum juniorem atque ignobiliorem, ἐκεί- 
veu τοῦ Θρασυβούλου, illius senioris atqne no- 
bilioris Thrasybuli filium. nam ἐκεῖνος ferme 
soli celebratiori convenit. 

— 15. τῶν ἀφ᾽ ᾿Αρμοδίου] correxi σὸν 
ἀφ᾽ 'A. nam designat certum aliquem, a 
Thrasybulo diversum, cujus nomen seu 
reverentia reticet, seu quod nemini non 
vel sic notum esset. 

— 22. ἔλεον) post Duo videtur εὑρέσϑαι, 
invenisse, deesse. nam μεήτε συγγνώμην pte" 
ἕλεον μηδὲν αὑτοὺς ὠφεληχέγαι, videtur darum 
οἱ ἀποσποίπηπηι, et piene sententia vacuum 
esse, 
ieu 26. λαβόντες] ad 3aCórrtc subauditur 

a&vTOpalps. 
— ult. ποῖος γὰς ἵππος] soil. ἐτράφη erai- 
vera παρὰ τούτων. éCquis unquam equus 
bellator et certator, palmas merere dootus, 
ab his unquam altus fuit. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


« —ibid. sea τριήρης] acil. “αρεσκευάσϑη 
καὶ ἐχορυγήϑη ὑπὸ τούτων. 
— ibid. wea στρατεία scil. ἐστρά- 


TIUTA. 

439. 1. ποία χορηγία} scil. γέγονα. non 
idem est χορὸς et χορηγία. — Chorus est so- 
lummodo puerorum saltantium atque ca- 
nentium in Liberalibus. χορηγεῖν vero po- 
test aliquis etiam in gymnasia, item in 
classem. ad τίς χερὸς subauditur siotx3», 
inductus foit in scenam. 

— ibid. τίς λειτουργία] soil. λελειτούρ- 


ya. 

— 2. τίς εἰσφορὰ} scil. εἰσεγίνεκται. 

— ibid. — scil. ἐπεδείχϑη. 

— ibid. «οἷος κίνδυνος] seil. ἀνῇ «τας. 

— ibid. τί τούτων ἁπάντων] correxi τί 
τῶν ἀᾳ. ecquid omnium, quiconque supt 
modi, quibus cives patriam orpare pos- 
sunt. τούτων sola contineret ea genera of- 
ficiorum, quae orator modo commemo- 
raverat. τῶν adbuc alia plura prseterea 
oomplectitor. . 

— 11. φαραγγελία] advocatio, b. e. 
multitudo advocatorum undique corroga- 
torum, qui in judicium adducti precibus 
et gratia judices flectant, potentia minis- 
que terreant, reum quibuscunque modis 
eripiant. 

— 17. ἀδικοῦντα ) miserat enim Machi- 
nes arma ad Philippum, idque depre- 
henderat Timarchus. v. p. 433.4. 

— 23. τοὺς ὀμωμοκότας καὶ δικάζοντας 
tolle hoc inutile καὶ, ut sententia sit: qui 
esse debet, qui non prius, quam dicto jure- 
Jorando, ad ferendam sententiam proce- 

itis. 

— 27. ἵνα δὴ] apodosis senteutise est 
in istis p. 433. 11. λέγε δή. 

453. 1. xal νῦν σώφρονες] subaudi ὥσπερ 
xal se) τοῦ σαν. 

— 4. byea lev] Timarchus puta. 

— 21. ὃς ἐν ταῖς σεμκαῖς —] citant b. 
l. Hermogenes p. 317. Athensus 242. 
D. 8. 

— 22. ἄγευ τοῦ προσωκσείου)] oorrexi a. 
T. πρσώπχου, non ideo solum, quod ita scri- 
ptum in Aug. iouvenirem, sed etiam ob ad- 
ditam in margine ejusdem codicis annota- 
tionem, juniores προσωπεῖον usurpare ma- 
luisse, veteres eeécemo, et boc in veto- 
stis Demosthenis libris h. L sic repertum 
esse. 

— 23. τί ταῦτα] scil. λέγω. quid ego 
hsec minuta commemoro, cui ad graviora 
properandum sit? 

— ibid. ὁρῶν] scil. κατηγέρει Τιμάζχευ 
Αἰσχίνης xal d ταῦτα. 8l enimvero fi- 
denter poterat /Eschines Timarchum ac- 
cusare, ad fratrem suum Apbobetum, ho- 
minem castissimum atque sanctissimum 
respiciens. est peramara subsannatio fra- 
trum. tune Timarchum audebas accusare 
impuritatis, immemor fratris, tanta famosi 











AD ORATIONEM DE FALSA LEGATIONE. 117 


impuritate, αἱ prs Aphobeti flagitiis Ti- . 


marcbea evanescant ? 

— 925. πάντες ὅσοι οἱ περὶ «.Ἷ aliis a li- 
bris ὅσοι abest, ab aliis οἱ, neutram cum 
damno sententim. ὅσοι si servas, subaudi- 
endum est ἃ communi ἐῤῥύησαν. quasi sic 
dixisset : πάντες οἱ λόγοι «περὶ πορνείας, ὅσοι 
ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρα, Y τίριαρχος ἰκρίνετο, ἐῤῥύη- 
σαν, ἄγω τῶν ποταμῶν ἐῤῥύησαν. id est, dice- 
bantar invita et repugnante veritate atque 
natura rerum, et erat ista oratio prorsus 
portenlosa. 

— 26. τούτου] prtetuli τούτων horum, 


de quibus modo locutus fuerat, /Eschinis — 


puta fratrumque. 

— ult. τί σαρ᾽ ὑμῖν] τί non ingsitatum 
est pro Z,7;. num vero Demosthenes quo- 
que sic eo sit usas, in dubio relinquam. 
equidem malim 3 τὶ mae ὑμῖν ἐψήφιστο, 
decretum esset, in plusquam perfecto. aut 
ἐψεφίσοται, in paulo post faturo, a vobis 
decernendum sit. 

434. 7. οὐδὲ φοβεῖ pa] hio videtur de- 
esso ὑγιαίνων vel ἐῤῥωμένος. . 


— 24. διξάμενος] correxi. δεδιξάρεενος. 


terrore his ZEschini et complicibus injecto. 
δὲ nominativi δεδιξάμενος et φήσας cohee- 
rent cum διήλλαξαι p. 455. 1. ubi est apo- 
dosis hujos distracts periodi. 

— ult. ἐπειδὴ] sunt qui, omittant. pil 
refort. si servatur, est iteratio preemissi 
versa 23. et resumtio quasi fili sepositi, 
in commodam lectoris. 

435. 3. δούλησϑε) correxi βούλεσθαι. 
te velle, ut Philippus, si fieri possit, 


pereat. " 

— 6. Μυροκλία]} correxi Μοιροκλέα, nam 
ejusmodi nomina in κλῆς exeuntia prene 
solummodo formantur 3 nominibus deo- 
rum, ut Διωκλῆς, Ἡξακλῆς, δα quoque Moi- 
ρραλῆς, ἃ deabus Μοίραις, Parcis. 

— 9. τρισὶν] triduo post illum diem, 
quo perselrere ex scripto vel condicto 
debuerant. non diutius triduo proerasti- 
Baverant perloitionem, sed tertio die post 
diem peremtoriam deposuerant in mensa 
argeataria, h. e. dependerant. 

— 10. τοὺς δὲ ἔχοντας ---Ἴ idem est ac 
si dixisset: τοὺς δ᾽ ἔχοντας τὸν pac Sy τῆς 
προδοσίας, καὶ οὐ μιόνον αὐτοὺς ὁμολογοῦντας 
ἔχειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτω ἐξελεγχομένους. 

— 12. τούτους οὐ κρίνεις ----Ἴ idem est ao 
si dixisset : τούτους oU μόνον oU κρίνεις, ἀλλὰ 
καὶ σώζειν κελεύεις. . 

— 17. τούτων] cohieret com ὅστις. unus 
quisquam horum furum. 

— 24. οὐδὰ sic] scil. τούτων τῶν xovà 

an 


— 45. Norm] subaodi ela νῦν ἐκεῖ 


436. 3. Πτοιόδωρος] rectius per οἱ, quam 


. Bet v, exaratur, quia ductum est a nomine 


i Ilio vel πτώου, terrifici, ter- 
rotem isjicientis. 


- 5.ὁ δ᾽ bw) Ptoiodorus intus in urbe 
clam, tecte conturbatis in negotiis rerum ' 
suarom satagebat, ad lubitum suum omnia 
conformabat. veluti si quis lac pinsendo 
butyrum inde efficiat. est utique comica 
et trivialis locutio, foro tamen nop ideo 
indigua. 

— ibid. τοιαῦτα et qui sunt alia talia 
exempla complura. , 

— 10. τούτω] non redit ad ZEschinem, 
sed δὰ illum infinite adumbratum in ὃν 
versu 9. quicunque is est — hunc afficite 
poena convenjente. 

— 18. ἐάσετε) scil. prspollere legibus 
et sanctitati atque severitati et majestati 
judiciorum et religioni jurisjarandi. 

— 20. μαντείαν) recte babet, quam- 
quam e versu 22, 23. leg. videatur μαν- 
τείας. non aunt isl μαντεῖαι ν. 23. dictse 
nisi unum oraculum. ' 

- 25. si μὲν τοίνυν —] Schol. Hermo- 
genis p. 110. 12. τούτοις δὲ «αραφσλήσιον 
καὶ τὸ παρὰ Δημοσθένει iv τῷ περὶ srapasrp. 
ἐν οἷς, τοῦ ϑεοῦ χρήσαντος τοὺς ἡγεμόνας φυ- 
λάττεσθαι, κατασκευάζει ὁ ῥήτωρ ἀπὸ τοῦ 

U, ὅτι τοὺς ῥήτορας λέγει [scil. ὁ θεὸς, 
Apollo Pythius]. ἐν εἰρήνη γὰρ ἔχρησεν, cin 
ἐν καιρῷ “σολέμου. 

— ult. οὗτοι γὰρ ἡγοῦνται) Hermogen. 
P. 299. xarà μέντοι κόμμα εἰ γένοιτο, “λέον 

χει τὸ γοργὸν, οὗ μεὴν οὐδ᾽ οὕτως ἀπήλλακται 

τοῦ κάλλους. οἷον' οὗτοι γὰρ ἡγοῦνται. τούτοις 
πείϑεσϑε. ὑασὺ τούτων δέος lori μὴ παρακρου- 
σϑῆτε. citat quoque Alexander Rhetor 
l. 2. cap. περὶ πολυπτώτου. 

437. 2. δεῖν) abest a multis libris, et 
potest abesse sine damno sententim. si 
omittatur, saltim due prime ejus literse 
servandse erunt, vel potius servandum 
δεῖν, sed primæ duse ejus litere sunt ite- 
randæ ad buno modum : xal τὴν πόλιν δὲ δεῖν 
συνέχειν φησὶν à μαντεία. 

— T. ἀεὶ δεῖν] manifestum cum sit ág 
pravam esse scriptionem iosequenlis v. 
δεῖν, tolli velim hoo vitium. 

— 10. Aim] omnia h. 1. recte babent. 
ne litera quidem est temerands. Cante- 
rusque Lambinusque frostra conati sunt. 
ἔξωϑεν οἱ ἐπιδουλεύοντες, ἔνδοϑεν δὲ οἱ συμ» 
πράττοντις, suut particula oraculi. Parti- 
culas ejusmodi oraculorum intexere sus 
orationi solet orator, atque suis interpre- 
tationibus prosequi. 

— 14. ἰκσώζειν] e discriminibas judi- 
ciorum eripere, xd» ἀπ᾿ ἀνθρωπίνου λογισμοῦ 
reote habet, vel mera meditatione atque 
contentione bumanse rationis, etiamsi divi- 
nitus id haud docearis. 

— 22. ἐπαίρειν τούτους] correxi de meo 
seusu. ἐπαίρειν. hic finitar prior sententia. 
jam init nova, ono vocabulo τούτοις cir- 
cumscripta. his. his, inquam, rebus Phi- 
lippus dominatum adeptus est. 

438. 3. μεθ᾽ ὧν ἣ καλῶς] malim μεϑ᾽ d», 


118 
ἢ dto ὧν (vol & χαγὸς d») ande ἢ κακῶς. 
quibus suffultus quisque bene rom geret, 
destitutus autem mele. 

— 13. vorstsél sr wi] cónvasere, eom. 
pilare, in ssamticam Ínlercire, tanquam 
fares soleat, furta raptita sufferre festi- 
mantes. Sententia est: alia Peloponnesi 
oppida ex aliis sibi devinoire, et in servi- 
tatem pertrahere. 

— 15. τοὺς πολλυιὺς] tolle rutsus uncos, 
quibus vooabsla xa) δνλλιὺς oirotifsepel, 
existimans weJu)e aut scholium, aut Va- 
riantem Lectionem v. 4680. in quo 
etravi. vehementer ista inter ee differunt. 
wed λόγοι sunt otstiones spe, crebro 
habite, μακροὶ longe, copiose, illad mul« 
titsdinem uaivorsarum, hoo longitadinem 
oujasque indicat, 

439. $0. ἤρώ γε Goto]. soil. ἐδηριηγόροι, 
quod e communi e versu 17. tacite et 
hie est iterandum, et ad ἀλλὰ versu 


. possitne fieri, ut qui iste supe- 
rius relata, dodam ante dixerit, Buno 
istmo, illis prorsus contraria, dicat, sisi 
corruptas largitionibus iuterim fuisset. 

“-- 45. καὶ τῶν brien] scil. rectipe- 
randtm aliquando libertatis. 

— 27. bxmm) repete tasíte e versu 18. 
ἐνθυμεῖσθε. — Ad ἔχετε subaudi 7 
cogitate vos nuso in potestate vestra ha- 
bere hominem impurum, eomsceleratam, 
sed versipellem, cujus orationi credere, 
ab ojesque lacrymis, creeodilitis nempe 
IWis, δὰ misericordiam flecti, nefas sit. 

441. 6. by ἀρχῇ] designat loeum p. 438. 
16. 19q. 

“Ὁ 14 dro eade ἢ ἀνάκονς} preteli 
οὕτω σφόδρα σκαιὸς nal dvbnos, eoquiá tenti 
sem vus, tardus, crudus, stipes est, omnis- 
que liberalis discipline expers. nani ad 
HÁT pest ue est, γῆς —— yam 

, δαὶ τῆς γῆς ἡμετέρας 4 . 

— 16. ὅστις] adde necessario φήστην 
ἂν, sine quo sententis ruet, «αὶ id, quod 
interrogetar, affirmet, 1ssensuque suó vo- 
rum ἰὰ esse aiat. 

422. 5. συλέσας καὶ διασύρας τῇ Moe] 


transperei vocabula de meo sensu δια- 
σύρας καὶ συλήσας τῷ λιγω. quis, 1. διασύ- 


per simpliciter dicitur, sime τῇ λόγω. quod 
pet 26 ad διασύρον sabasditur ab audiente 
queque. vermn. 2. συλῶν νὰ τῶν προγόνων 
ἕγγω, est dura, audax, inusitats, rmaudita 
dictio, ubi necesse esset quoque 
spelietionis declaseri, son manibus spo- 
lieve, sed verbis. 

— 6. εἶτα) ideoque oratores. quare nil 
mirendem est te late arare. 

— 7. καὶ γὰρ αὖ τοῦτο} sci. τὸ καινὸν 

"AUS COPIE. 


I. 1. RRIBXR ANNOTATA 


aO. xupetenbihai] Soll. αμμωμὸς 


TW voe 
Bub p. 152. 

- 19. In] tolle rorsas anos. 

- τὸ. ivvX9v] eotrexi lvasti oni», re- 
petere, recapitulaté, recàpessere a príh- 


cipio. 

433, 6. ὃν δ᾽ οὐδὲν κ..} cobstructio vet. 
borum heo est: ἂν Y οὐδ᾽ οὕρως, οὐδὲν bà 
τοῦτο μᾶλλόν, αὑτῷ δυνατὸν, leyor τι μέγα 
καϑ' ὑμῶν πρᾶξαι. erat autem οἱ, Philippo, 
ne sio quider$, etiam hoo effecto, et nil 
ideo magis, datum atquo lieitum, contra 
vos magnum quid patre:e, h. e. gravi σὲ 
insigni clade vos debilitare. οὐδ᾽ σὕτως post 
οὐδὲν μᾶλλον non est süpertvatcabeum. n&hi 
idem est atque διὰ 7f. jam commini- 
ecere, sine οὐδ᾽ οὔτως, dio um esse: eb- 
δὲν διὰ τοῦτο μᾶλλον, nil ideo thagis, et ex- 
sístet eadeth prorsus sententia. 

— 11. ia] hoo posteriüs immerfto 
accusatur, et elimitietar, ideo quod idem 
vocabulum modo ptiscessisset. quasi sat 
grívis heo causa foret, fetrem, si ἐἶναι 
utroque loco idem sigaificaret, sed pror- 
sus aliad isto, aliad hoc loco significat ; 
illo, datum esse, licere sibi, brace. hoo 
autem simplieiter esse. mil sllud d»áyww» 
εἶναι, necessó esse. 

— 18. συγκαταστήσ 0} óóminani et 
coujencta cum Thessalis opera efficere, ét 
his, Thessalis, locus iter Attiphictyotias, 
quó &übuo ouruerant, In locam extermína- 
terum Phocensium, daretur. 

— 26. ἡγούμενον xal c Tea vwyoUrra] duo 
bhteo idem non significent. otis 2 
detui, sew in rebts civilibus, posterius 
prineipem forís, hoc est in castris, intpe- 
ratorem rei δε ον dii 

444. 7. ce ἂν tief τοῖς Ov oe, δυ- 
voor: εἰ μή τις rione] stimri et οογέόχξ, 
partit» marte meo, sed ad ductum codi. 
cat, sio : οὐδ᾽, ἂν ἐπιχειρῆ, τοῖς ὅπλοις δογῆ.- 
σεγμ γέ αἱρήσειν, εἰ μή mic τ. etiamsi cone- 
tar, temen ne sio quidem licitum sibi fore, 
non armis quidem profecto, capere et sub- 
jegare. num γ᾽ αἱρήσειν videbantur todiceg 
dare voluisse, alii χωιρήσειν, alii y! αἵρῦ.. 
δῶν daatos. ) 

— 19. εὕροντο) eorrexi sfoevo. Phffi 
puta inveniet impetrabat. Ppee 
-— 296, ewtütore) καυκαάϊ περαιτέρω. 

— pen. eti ταύτης] scil. γῆς βιαϑείας. 
deitide ni! deett. nam vulgata idem dicit, 
atque si orator dixisset: 5 τέχνῃ τοῦ τοὺς 

— ult. à»ayórrac] est aut idem, quod 
ἐπαγαγόνγας τὸ στράτευμα, aut eo modo 
usurpatum etiam hic est, quo sspe occur- 
rit usurpatam, ut videsfur, et dicatur 
quoque & grammaticis, eleganter redun- 
dare, veram profecto mon redundat, sed 
vebomentiam impetus, isoitationem ia 














AD ORATIQNEM DE FAL8A LEGATIONE. 119 


eum, contentione, festumtionem, de- 


saguat- 

445. 5. uris sho] pretnli a«raxye- 
λυϑὸς, qui nominativus aptus est e qaíre- 
pus veran 2, constat me fuisse impeditum, 
prohibitum oum navigio discedere. vulgata 
si servetur, etiam. οὐχὶ δυνηθεὶς stare non 
possit, sed cum eiz ἐδυνόϑην sit permutan- 

um 


— 6. iabsses] preetoli bera. Pbilip- 
po sese spobte sus dedere, 

— 10. ἀπαγγελθήσετια!}Ώ soil αὐτοῖς, 
Phecensibas. 


— 11. τούτοις πιστεύσας] malim γε in- 
terponi. his saltim, his quidem, his oerte, 
procnl dubio. legatis Atheniensium, 

— 16. xmÜlcorra;] scil. Athenienses. 

— ult, πγοκοτεσχευάζετο) correxi «weee- 

. prseter illa, quee jam ibi 

smpt, adhac ajis nova comparat, condit, 
446. 5. ἐν τῷ ἱερῷ} Apollinia Delpbici 
quod ngmen etiam versn 6. v. τῷ 
M desigsatur. jura ritnsque patrios in 
templa Apollinis Delphioi reote peragi et 
egnservari in sno statu atque conditione 
primigemia. possit quoque eodem sensa 

x27ur Tim: legi. 


- 20. ] pretuli διδωροδό- 
gurras ip plurali, quia, εἰ vulgata, b, e. uin- 
gularis namerus, servetur, simplex δεδαιρο- 
δίαοται stare non possit, sed leg. sit x«7«- 
διδωροδέπηται. pro largitionibus heo om- 
aia prodita, vendita, Rrojecta esse, deco- 
ra et praesidia reip. ; lectionis autem a me 
sabjectss sententia sec est : los furciferos 
iste omuia mercede prodegisse. rursus ta- 
men, recte pensiculateque si rem meditor, 
26 Grmeum quidem videtur esse διυροδοκοῖν 
*:, ln oo, quem dixi, sensa, pro largitioni- 
bes aliquid prodere, vendere, sed dicen- 
dem ctiam tam erit, καναδιυροδοκεῖν, ergo 

quoquo te vertas, verbum compositum hio 
videtar requiri, loco simplicis. 

— 94, c9ilpa]) subaudi δηλονότι, σφόδρα. 
— nam bsco expositio ejus, si quid ambi- 
gul possit m v. ereócw. nc contra quam 
volo eflieiam, hoo est, ne vobis incommo- 
dem. ista, jamdudum scientibus, nimia di- 
ligentia demonstrare atque enucleare con- 
tendene, 

442. 1. hà 4l] post διὰ τί adde tacita 
cogitatione (id quod item in aliis infinitis 
nemerp locis similibus a lectore quoque 
non tardissimo fleri debet, ut aptos atque 
melles transitus, veluti pontes interster- 
aat) hujusmodi quandam copulam : οὔτι δι᾽ 
ἀχαριστίαν, οὔτε δι᾿ ἀδικίαν, οὔτε διὰ κακίαν. 
οὗ tam bene cobszrebit, velut conglatina- 


tame, οὔτε ἀχάριστοι. 

-- 10. peni subaudi, id quod res 
spen subjicit, ἀληϑῶς καὶ ἐλευθέρως xal δι- 
sube pehjs αὑτὸν ασρεσβεύσαντας. 

— aubaudi ἀπενῶς καὶ ὠμῶς, 
— $4. Tir" τὸν τρόπιν} quo Xenocli- 


dem, quo Hegesippum ejusque socios ac- 
2 


— pen. ἐγὼ γὰρ Alexira —] Masoslli- 
uus sd Herm Β. 123. 12. αὐτὰ δὲ 
ὀριζόμαϑα ἐφ᾽ οἷς τὴν κατηγορίαν 
ὡς ix ea xam Αἰσχθου διροοσϑέγης. Αἰσχί- 
o γὰρ ἄγοντες ἐπὶ τὸν Χάρεσνι τὴν αἰτίων τῶν 
οὐδὲν ἔφε (Dos (henos) —— n 

emosthe Ισϑαι, 
καὶ ὅτι λιληθόσως ὦ 


—X 
πάκν' ἀφίημι. εἶπα διορισμρός" τί 
καὶ πόϑεν. xATwyepli?; καὶ τὼ ἑξῆς. 

448. 13. ] vi 
designare. "TERR epis, a 

— 26. οὐδὲν τῇ φυγχωφηθὲν, οὐ 
“εἰσϑίννωγ ὑμῶν. ἔχω, euam] correxi 
locum partim e libris, partun marte meo, 
sic: οὐδ᾽ ἐν νῇ εἰρύνη (sio est in làbrie) 
χαυρηϑὲν οὐδὲν (hoo meum eet b. d, 
$. neque habet Philippus quicquam a vo- 
lentibus vobis in pace conqesaum. 

— ult. 495m] φεύχειν esta loge quedam 
tractando, ut. caplioso, et diacriminase, & 
crimine purgando, quod. agre saias dilai 
posse, refogere. ad erárra subauditur ὅλ- 
Aa, sive à ταῦτα, quam hec. 

449. 8. ὡς eb σὺ συναίτιος εἴ] detraxi de 
voce penultima primam syllabam, h. e. 
pro composito συναίτιος suffeci simplex 
αὕτιος. non enim qumrebator, essetne aliis, 
culpse consors, sed hoo, essetne cul 
reus. Convenientius utique legeretur to- 
tus locus sic: μὴ λέγε, εἶ τις συναίτιός ἔστι 
καὶ ἄλλος τοῦ φωκέων ὀλίϑρου, ἀλλ᾽, ὡς οὗ σὺ 
αὕτιος εἶ, δεῖξον.  Transponenda modo fu- 
erant ista vocabula. ἘΠ nuno demum vi- 


. deo idem Marklando quoque dudum ante 


me in mentem venisse. 

— 4. τί οὖν, εἴ τι ---7 qui de transpo- 
sitione versus hajus Taylor comminiscitur, 
nemo facile probet. Sunt enim nou ve- 
lidiora, quam quse Wolf attingit, unde ool- 
ligo, faisse, quibus in mentem veniret, in 
locom Demosthenis momen Cliaretis esse 
sufficiendum. id: quod res statim refotat. 
Cbhares enim, legatione non functus, nal- 
lam qnoque legationis rationem reddidit, 
sed Demosthenes suse reddidit, Locus 
recte babet; tenendum modo, non bano 
Demosthenis ipsius esse orationem, sed 
judicum, ZEschinem objurgantium, eique 
occurrentium. Formulas orator hic judi- 
oibus administrat, tanquam tela, quibus 
ZEschinem confodiant; aat sobsidia, qui- 
bus perfagia ejus, frigidarumque excusa- 
tionum latebras iotercipiant et prsecludant, 
Hie formule procedubt usque ad ἐπαινεῖς 
hujus pagine versu 12. Ἢ 


120 I. I. REISKE 


— 9. ἐπονείδιστον) suffeci. femininum 
ἐονείδιστος. redit enim ad εἰρήνη. pax pu- 
denda, probrose, ignominiosa. 

— 10. σάντα] post πάντα deesse vide- 
ter διὰ σέ. 

— 11. καὶ] subaudi xal τοῦτο λέγετε 
σ᾿ 8 δίκασταί. etiam boc ipsi oc- 
currite. Eocur autem tantorum malorum, 
tentarumqoe ihjuriarum auctorem pergis 
laudare? Philippum puta. 

— 12. φυλάττητε) acribus oculis mo- 
tus et conversiones ejus omnes obser- 
vetis, flexusque palewstricos, quibus co- 
netur nodos vestros eludere atque effa- 
gere. 

— 14. ἔσται] post ἔσται deest φανερός. 
eonstabit, aut phino et indabitato docu- 
mento testatum dederit /Eschines, se non 
boo egisse, ut bona fide se purgaret, sed 
boc solummodo, ut declamando specimen 
sonorse vocis ederet. 

— 16, καϑυποχρινούμενον ὑμᾶς} se bi- 
slrionicà voce atque gesticulatione. sua 
vos circumventurum, et tanquam prsesti- 
giis quibulidam occccaturum atque de- 
mentatarum. 

— 18. τῶν lw] Τροία} scil. πολεμησάν- 
τῶν, aut πεσόντων. alii dant ἐπὶ Τροίαν. ut 
οἱ ierrà iei Θήβας. ubi στρατευσάντων vel 
simile quid sabaoditur. 


ANNOTATA 


— pep. δίκαιον) non jam σκοπεῖν, que- 
rere, noscitare, circumspicere, sed δοκιμεά- 
ζειν, deligere, probare. alias utique malim 
cum Augustano legi εὔφωνον, in accusativo, 
et sine sl. nam si dicere licet exomsi wpt- 
σβευτὴν δίκαιον, explorare, num quis joeti 
et recti tenax sit legatus ; nil video, cur 
minus liceat dicere, σκοπεῖν κήξυκα εὔφωνον, 
num prseco quis vocalis sit. 

450. 1. ϑαυμάσας] quod magni vos fa- 

cere, in salute vestra magnum esse situm 
momentum, ideo vos redemi atque ser- 
vavi, qui Philippum nihili facerem. Re- 
spondet ex opposito versu $. ὑμῶν 3i 
ὑπερεώρα. 
— 14. ἱπιεικῶς εἰσὶν αὑτάρκεις] sic satis, 
ant sepissime, plerumque, ipse sibi καθ» 
ciunt ad usum fructumque sui, ut alieno 
suffragio nil indigeant. 

— 90. εἷς ἀνάγκην T&v —] malim εἷς 
ἀνάγκην ToU τῶν δικαίων τι ποιεῖν. ᾿ 

— 24. τὰ λοιπὰ “σοιεῖν] reliqua facere. 
que reliqua? sententia heo cassa sunt. 
legi malim : τοῦ λοιποῦ τὰ δίκαια ποιεῖν βου» 
λήσεται. volet Philippus in posterum jus et 
fas sequi. . 

451. 4. ἀφορμὴν] titulum juris hospi- 
talis cum Philippo contracti, fundum 
quæstus esse, sortem lucrosam, matricam 
divitiaram. 


AD ORATIONEM ADVERSUS LEPTINEM. 


Hoo loco bumanissime monendi sunt 
Lectores, huc usque curam b. Reiskii in 
examinandis et recognoscendis animad- 
versionibus suis progressem esse. Qaic- 
quid enim notarum hactenus impressum 
est, eas omnes limavit ipse, et tetraotatos 
passim diligentissime prelo paravit. Sed 
que sequuntur, ez manserunt integre, 
quales fuerant a. 1769. scriptse, cum mor- 
bus, qui medium huno cursum interrapit, 
vires b. Viri ita debilitaverit, ut retractan- 
do impar esset. Qoare ut in schedis ejus 
singula reperta sunt, ita nuno bona fide 
Lectoribus exbibentur. 

ΠΡΟΣ AEIITINHN] De setate bujus ora- 
tionis aliisque v. Photii Bibl. p. 802. Li- 
matam hujus orationis dictionem laudat 
Hermog. p. $01. initio. De gallica hujus 
orationis interpretatione per Le Cointe ja- 
dicium Valckenarii v. ad Herodot. p. 398. 

ΠΡῸΣ AEITITINHN] Sopster ad Hermo- 
genem p. 74.29. Δικανκὸς ὁ περὶ Στεφά- 
γου. καὶ γὰρ ζητεῖται καὶ ἀμφισβητεῖται εἶ 
ἄξιος Στεφάνου ὁ Δημοσθένης, ἢ μή. ἀλλὰ καὶ 
οἱ Φιλιαπικοὶ, συμξουλευτιχοὶ ὄντες, εἰ χρὴ 
Φίλιππον ᾿Αμφικτύονα ποιῆσαι “παγηγυρικῶς 
μελετᾶται [sic]. καὶ γὰρ πολύς ἰστιν ἐγταῦθα 
Δημοσϑένης χατὰ Φιλίππου δημηγορῶν. ἀλλὰ 
xal ὁ πρὸς Λεπτίνην, δικανικὸς ὧν τῷ εἴδει, 


μικτῶς μελετᾶται. συμξβουλευτιχᾶς φαμὶ καὶ 
πανηγυριχῶς. 

457. 1. ἄνδρες δικασταὶ —] Initium ora- 
tionis citat Hermog. p. 105. it. p. 980. 

— 12. εἴρηται] scil. hao est oratoris 
secunda aclio hujus cause. Phormio eam 
jam ante Ctesippum egerat. ut e p. 472. 
12. constat. 

— 18. ἐξεῖναι δοῦναι ὑμᾶς, τὸ δοῦναι ὑμεῖν 
ἐξεῖναι] correxi distinctionem, comma col- 
locando post primum ἐξεῖναι, et delevi pri- 
mum Jovi. nam constructio hec est: 
ἀφείλετο ὑμᾶς, τὸ ἐξεῖναι ὑμεῖν δοῦναι. abstu- 
lit vobis potestatem largiendi. manifeste 
inter se opponuntur, τοὺς μὲν ἔχοντας ἀφεί- 
AsTo — --ὑμᾶς δὲ ἀφείλετο ----. Ad primum 
ἐξεῖναι subaudiendum est e superioribus 
ἀτελῆ εἶναι. — Sententia igitor bmc est: eo 
autem quod. adscripsit μηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι 
(neque in posterum liceto coiquam immu- 
ni esse), abstulit vobis facultatem largiendi, 
sc. hanc immunitatem. 

— ibid. ὑμῖν] verum est. tiv, quod 
Aug. dat, tametsi blanditur, est. tamen 
παραδιόρϑωσις. 

— 20. νομίζων] in aliis est ἐνόμεεξεν. 
unde saspicor quibusdam libris olim à Φεί- 
At70 plane abfuisse; eamque lectionem 
probo, sio ut sic legatur: ὄνπερ τοὺς ἔχον- 





oto 


AD ORATIONEM ADVERSUS LEPTINEM. 121 


νας ἔχοιν τὴν δωρεὰν ἀναξίους ἐνόμιζεν, οὔτοι 
διαὶ 7. ὃ, quemadmodum immonitate gau- 
dentes indignos judicavit, qui ea gaude- 
rent, ita vos quoque indignos judicarit, 
qui eam daretis. 

— pen. omittunt aliqui τὰ ἑαυτῶν. hi τὴν 
ἀτέλειαν relinquunt sübaudiendum. 

459. 7. τούτου) Leptinis puta. alii dant 
τούτων. quod perinde est. — Leptinis et so- 
celorum ejos. 

— 14. &] scil. ἀτελείας vel δωρεᾶς. 

— 16. αὑτοῖς) oorrexi αὐτοὶ, nos ipsimet. 


Sive id ad «ριστεθείκαμεν referatur, sive 
ad basSa 


— 19. 4440M5] potest quodammodo de- 
feodi, scil. μεέτρα xal νομίσματα καὶ βάρη 
δεῖ ἔχειν sexus, vel tale quid subaudien- 
do. verumtamen prefero ἀψευδεῖν, scil. 
δι, Constractio est: νόμεον [hoo est, ἐν 
τοῖς νίμοις] γεγράφθαι τὸ ἀψευδεῖν. abstinen- 
tiam e mendacio et. fraude in legibus esse 
etque ἃ em. et sio quoque Valesius 
ad Harpocr. p. 105. Possit quoque ἀψεύ- 
ἂμ, in unperativo verbi ἀψευδεῖν legi. ab- 
stine te a fraude et mendacio, in foro, h. e. 
in rebus ad emotiopes alque venditiones, 
eoatractas et sponsiones, pertinentibus. 

— 25. ἀπόλλυται] correxi ἀςσόλλυτι. 
eb sequentem aocusativum δόξαν χρηστήν. 
q«i vominativo esset matandus, si χρήμα- 
vs heberetur pro nominativo, et áeóAAv- 
7 servaretur. 

460. 1. οὐδένα] aut deest οὗ μόνον ante 
boc vesabulum, aut oerte sübaudiendum 
est. omitti οὐ óvw solere, alio qaodam 
joco exemplis demonstravi. no» solum dis- 
crimen uullum defugerunt, sed. etiam fa- 
Cultates ipsi suas i nt. 

— T. ἔτι τοίνυν οὐδ᾽ ἐσ-τὶν ὅλως} locum 
bmc e memoria sic recitat Aristides p. 

958. be τοίνυν γνῶτε, ὡς οὐδέ ἔστι τοῦ τῆς 
«ὅλεως ἤθους κύριον ποιῆσαι τοιοῦτον νόμον. 

— 11. χέγοντα! ) Citat 1.. ]. Aristides 
Ἔχε. P. 184. et p. 121. 

— 18. τῶτο] id nempe quod statim 
versu 19. commemoratar, pecuniam in 
cemmuuc conferre, quo nomen contractum 

ur, 

— 19. Ta] sustuli comma post 
xev ἄμα ἡ κω distinxi, addidi- 
«4ne καὶ, at hzc sit sententia: eos decre- 
visse pecunia collatitia debitum es diluere, 
4t centulise quoque re vera. 

461. 9. ἀλλά τι] correxi mutato tantum 
aeoenta ἑλλὰ [σποποῦν scilicet] 7? (id est, 
Krí]- sd hoc queque considerans, quidnam 
Bit mctu gesiuque honestum. πρᾶῖξαι est 
idem stique ὥστε πρᾶξαι, ad agendum. Est 
dem ac si dixisset: ἀλλὰ xal τοῦτο σκο- 
eio, εἶ m, vel ὅ,τι χαλὺν πρὸς τὸ σρᾶξαι. 

“-- Na — οὐδὲ σύνοιδα} prius δὰ fa- 
qu, posterius ad conscientiam pertinet. 
suglta quis οἶδεν ἂν de aliquo, fama δὰ se 
gevists, de quibus dubitet, aul non audeat 

τοι. v. 


pronunoiare, certa sint et vera, an falsa, 
quee ipse quidem illi haud σύνοιδεν, Ve- 
rum ille σύνοιδεν alicui, conscius ei est, eo- 
rum, quas certo novit, et testis oculatas 
sit, eum ista perpetrasse, tametsi eoram 
nihil per fauu&n compererit. οἶδε qui au- 
divit. σύνοιδε qui vidit. D 

— δ. exotr&v] scil. τὸ ἦθος τοῦ Αι τίνου. 

— ibid. τούτου] scilicet τοῦ ἤϑους τῆς 
πόλεως. 

— 7. ϑέσθαι, xal] correxi θέσθαι δοχεῖν, 
καὶ --- coutra versu 10. sustuli δοκεῖν post 
γενέσϑαι, secatus auctoritatem Auguatapi, 
et hoo maxime, quod τὸ δοκεῖν melius cum 
κάλλιον, quam cum λυσιτελέστερον cOnve- 
niat. decus et honestas continetur τῷ 3e- 
4i», opinione hominum. verum τὸ JveiTt- 
λὲς, emolumentam hominum, magis. te, 
quam opinione. Sententia est heo. Pre- 
clarius aio esse, ad famam, si (vel ut) vi- 
deatur Leptines vobis putius in. lege abro- 
Banda obsecutus este, quam ut vos videa- 
mini ei in roganda et accipienda obtecuti 
esté ; vobisque pariter atque illi is aio 
conducere, ut civitas Lepiinem adducat, ad 
mores civilatis imitandum, quam ut Le- 
ptines mores civitatis ad suos transformet. 

— 19. τιμᾷν] Markland vault nxav. ego 
vero valgatam servo, Segtentia est: ne- 
mo potest magis aliquem ornare, quam 
tyranni et optimates, usum solum et fru- 
ctum si spectes, quem percipiunt hi, qui 
ab iis orpaptar. τιμᾷν, est, aliquem ornare 
quoounque honoris, benefioii, muneris, of- 
ficii genere. Aflirmat orator penes re- 
gulos plura esse et splendidiora munera, 
quibus eos, quos velint, ornept, quam pe- 
nes liberas civitates, cujusmodi sunt pe- 
cunis, et quicquid pecuniarum affatim et 
repente affert, predia, munera in rep. 
fructuosa; quos autem civitates conferant 
honores, cujusmodi sunt statum, et bs 
pane sole, honorificos quidem ait illos 
esse, sed steriles, speciem glorie baben- 
tes, siue veritate emolumentorum. 

— 21. τιμῇ] significationem grati ani- 
mi memorisque si spectes, qoi, quem ho- 
noris signo aliquo externo affioiat, eum 
velit & se ornari, οἱ inter omnes constare 
de suo erga eum studio. 

— 27. ἐκείνοις] intellige apud capientes 
munera a tyrannis ; vel et apud tyrannos 
ipsos. 

469. 6. αὑτῶν] redit ad v. 5. τῶν xaSa- 
στώγτων. non mediocrem illi detrahit custo- 
diam atque presidium, præsenti puta con- 
stitationi reip. 

— 91. ἐκείνας] eas puta contributiones, 
quibus inquilini civesque tenentor impe- 
ratis, iu orbem redeuntibus, preter illas, 
quibus reip. salas continetur, quarum ve- 
nia prorsus nemini datur. 

— 24. ἀφήσει] scil. ἀτελεῖς. 

— 95. τὴν ἀναγκαίαν ἀτελείαν) necesia- 
5 


122 


L I. RBEISEE ANNOTATA 


riam immunitaten appella cam, qua fra-. relinquant, ἔχων «wá. Séd plasior cet 


wabür pauperes, qui cum nihil hebeant, 
mihil poesust sd onera reip. soblevanda 
eesferre. nequo potest quiequam ab iis 
vel vi redigi. quare connivetar iis neces- 
serio, Marklandus temere hic argutator. 
463. 9. ὃ τοσούτους) malim ἣ δὶς τοσού- 
σουρ. bís quinque sunt decem. et hoo rece- 

pi de meo arbitrio. 
— 5. σκεψώμεθα —] Citat b. 1. Aristi- 
des 79x». p. 253. 
τί τοῦτ᾽ ἴσται τῇ «ύλει!) scil. 


με! 7. δεῖ] malim δεῖν. Plena iba 
foret: φανόσοται γὰρ τὸ κέρδος ein ἄξιον 

al "i οὐδὲ ee δεῖν 
[id est, οὐχ ὥστε πολλοῦ δεῖν), ἀλλὰ τεῦ 
φαντός. Comsetabit enim sic, lucrum inde 
proventurum com turpitudine inde ad nos 
reditura non esse oomparandum, non, ali- 
qua, quamvis parva, ratione, sed plane 
molla, Nos dicturi simus pro nostra, quse 
hodie dominatur in scholis, Latinitate. 


emolomeptum eum dedeoore prorsus pnal- - 


lem proportionem babet. illad cum hoc 
plane compersri nequit. contentioni inter 
duo locus plane nullus est. 

— 16. τριάκεντα ἄνθρωποι, ἢ πλείους] 
malim et comma et ἢ tolli ; ut hec exsi- 
stat sententia : ut itaque in posterum sem- 
per homines triginta conferant. numero 
plures, quam nunc conferunt. sio soripse- 
ram, antequam membranas Aogustanas 
inspicerem, à quibus et distinctio (pun- 
ctem pata, nam commas illis membranis 
ignotum eet) et à abest, quare sustuli 
atrumque. 

τ 18. ἐμῖν] malim 5 νῦν, scil. Mireug- 
pee. 

— pen. AwTwry?»] necessariam puto 
emendationem ín margine propositam, 
enjuscunque aut undeoanque depromta 
est, οὗ Ἀειτουῤγῆ. non conferat. ea nempe 
lege, ut σούτων et αὑτοῖς ad eosdem re- 
deat. δίδωσι redit ad legem Leptinis. So- 
iummodo id tempus cuique liberum relinquit 
les. Loptinis, quo vacat a collatione, vel 
fametione oneris. palest tamen vulgata, a 
qua Begatio abest, defendi, si τυύτων et 
αὑτοῖς non ad eosdem, sed ad diversos re- 
feras, et τούτων quidem, ad eos, qui, cum 
antea immones a contributione per aliquod 
privilegium essent, nuno a lege Leptinea 
oogentar contribuere; αὑτοῖς autem ad 
608, qui nunquam immunitate gavisi sunt, 
sed necesse habuerunt contri- 
buere. Hæo olim. Bene habet vulgata. 
ἀνάσαυσιν redit ad τῶν τριηραρχιῶν. quo 
quisque anno λειτουργεῖ, eo liber est a 
trierarchia. Sed anno τῆς λειτουργίας per- 
acto, redit ad solennia munia τῆς τρίιη- 


pet. 
. 464. 15. κειτῆσϑαι) qui codices omit- 
1nt, illi subaudiendum e superioribus 


velgata. 

— $0. σλρύτου) non repugost hio lo- 
ous illi superiori, aegamti pecuniam im 
srario esse, nam tametsi fisome pauper 
est, possunt tamen privalj homines opibos 
abundare. γι δέν ἔχον 

τ 38. in] idem est atque n , 


— 27. ἀναπαυομένυς] subaudi derà 34 
ἀτελείας. 

— pen. sie μέσον γιγνομένας) est, in 
commune pari et quseri conferrique. 
tentia est: Emolumepte, quse bi osores 
immunitatis aiunt ex aliquorum ab oneri- 
bus contributionis relevatione ad rem eo- 
rum familiarem accessura, bono publico 
cedere, omnium salutem confirmare, om- 


niam opes augere. 

— ult. Xen, En) correxi δήανυ τοῦϑ᾽, 
ἔτι. v. p. 466. 21. 

465. 7. vei; ϑεωμένοις ἡμῶν} nam non 
omnes spectatum ibept. 

— 9. ἐνθάδε] scil. ἐν ταῖς χορηγίαις. 

— 10. bui] soil. iv ταῖς τραραρχίαις. 
quod ses necesse non habeot divites choris 
impendere, idem sees conferent ad remp. 
in obeundis trierarchatibus. 

— 16. τοῦτον] dedi de meo τοῦτο, scil. 
τὸ μέρος τοῦ νόμου. hano particalam legis, 
quam orator scribe digito demonstrabat 
prelegeodam. 

— 32. ἔχειν] post ἔχει» suspicor desi- 


derari δοκεῖν. quam «t , Censean- 
twr, possidere tantum, «ut. trisrarchatus 
gerere debeant. 

— 26. τίνα οὖν —] videtar hzc 


esse sententia: Non video, quomodo taa 
lex, Leptine, τοὺς sv, maltitedinem 
popelli, sublevet, augendo numero lados 
facientium, saocessione perquam exigua. 
nam ab ista tua severitate non plures quot- 
annis, quam quini, sammurm deni, contri- 
butione ad ludos facienda relevantur, qui- 
bus nonc illud onus incumbit, illorum loco, 
quibus resp. immonitstem concessit. 

466. 8. eaeà τοῖσδε] in hoo judicio, vel 
opnventa, coram his jadicibus, et ab 

is. 

— 7. $eJai] correxi & a 
verbo Mery non esset —— 


— 20. καὶ ταῦτα ὧν) potest exponi, za? 


"ravra ix [vel ἀπὸ} τούτων, ὧν. sed quia 


hoc paulo durius est, malim xa) ταῦτ᾽ ἀφ᾽ 
ὧν, id est, ἀσὸ τούτων, dv — idque eo ge- 
mere rerum, quo nostra civitas inprimis 
indiget. 

— ult. τὸν ἀτέλειαν, &eraci δίϑωκεν ὑμεῖν] 
desidero hio aliquid. planius utique di- 
cturus erat sic : dixe yàp ἐχοῖνος ual τοῖς 
φαισὶ τὴν ἀτέλειαν τὴν wap ὑμῖν, καὶ αὐτὸς 
τὴν wap. ἑαυτῷ ἀτέλειαν ἅπασι δέδωκεν ὑμῖν. 
nam cum & vobis iiamunitatem vextrem ade- 





AD ORATIONEM ADVERSUS LEPTINEM. 123 


467. 7. τρσχιλίους] ter millo et quod 
exogrrit. ergo ubiverse decies et ter mille 
medimnos, cam excessu. 

— 9. “«γικατασκευάσας ---- Θευδασίαν] se- 
eutus hio Tayl. correxi eporxoraen. 
Gtolesías. Quod Pbil. Melanchthon festur 
hoc de nomine in sermone familiari, aut 
im scholis ed corowam tironum ejecisse, 
lusus ille est ingenii. θευδ. polest cum 
Teud, h. e. Theolisoo, et o; cam Haus 
eonlerri ; sed per jocum. neqae dignum 
id erat, quod in dedecus summi viri ad 


posteros traderetur. Sententia est: eum dom 


Leuco, preter Bosporum, antiquum em- 
poriwm, quod et jum dudum in faucibus 
Ponti , Dovum aliquod apud Theo- 
dosiem coudidisset. 

— 16. ἀλλὰ τοσοῦτον) f. ἀλλὰ xal τοσοῦ- 
vw. et sio oonjeotavit quoque Markl. co- 
piam frumenti misit vobis, non modo suffi- 
cientem, sed. tantam quoque, ut ex eo, quod 
pest apletas vestras — redundaret, 
vendito redigerentur XV. talenta. 

— 19. γεγενεμεῖνον) post γεγενημένον ant 
sabasdiendmm est, aut potius addendum 
φοσειν. quid eum existimatis faeturum. 

— 91. καὶ μηδ᾽ ἃν] idem est, ac si di- 
xisset: καὶ ψηφισαμεέγους μὴ ἐξεῖναι δοῦναι, 
pu ἂν arra tn worí. , 
omittunt aliqui codices, 
illi puta, qui de e superiori qevti- 
795 Y. 15. subaadiendum relinquunt. 

— $2. ἀφύρεσθε) malim ἀφηρήμεθα ob 


gt. 

— 13. ewrs] quid tandem. malim tamen 
“τε, tunc temporis, si id fiat. ψόφισμα hio 
loci est responsum Leuconi dandum. ὑπὲρ 

qais, loco et nomine nostro. 

469. 4. ἀντιδώσει] non video, quomodo 
quis defegiat, si Leaco jure ἀντιδόσεως utl 
velit, quo minus facultates cum Leucone 


permatet, 

— 9. ἐστὶ δὲ τοῦτο οὗ τῆς δαπάνης] cor- 
rexi ἐστὶ δ᾽ ob τὸ τῆς δαπάνης. non impendio 
mezime angitur, non dolet atque irascitur 
waxime ob sumtus, qui ei tum erunt fa- 
ciendi. 

— 11. οὖ τογυν, d — ) Citat b. 1. Aristi- 
des 7f». p. 208. 

- 15. λαβεῖν τότε] Argutatur hio, ut 
alias quoque beud raro, Marklandus prse- 
ferrem. Sententia est: cui nünc perop- 
pertum aecidat, se olim impetrasse immu- 
SÍMttm. quo qnid esse potest planius. 

— 16. 4ec) alii Κυρηναῖος. Sed 
velgatem prefero. 1 uentior enim usus 
Aibeniensibus erat cum Corcyrzis, quam 
«i Cyrennis, utpote qui Spartanse essent 


- 94. γαδύτη] tapta esiamitate, quan- 
im scil. εἰ vos nostis, et nemo est qui 


— 27. br τῷ αολίμω τῷ erp) τῶν τριό»- 
ϑεντα. βειχρὸν} — — ἄν νῷ delen- 
dam esse. ἐπ bello, paullo ante XX .Xiy- 
rannos, à πόλεμος, bellum, κατ᾽ ἐξοχὴν, per 
eminentiam, videri queat tum diotum esee 
bellum Peloponnesiacem. 

470. 7. xa) παρ᾿ οἷς iy] erat enim Bpi- 
kerdes tam in Sicilia. 

— 9. σώσοι] correxi σώσει. non quo 
vulgata male habeat, sed quod ἔξει ee- 
quatur, 
0. μηδὲν] mavult Marklandus Ma- 
δείς, Sed vulgata bene babet : ae qua pers 
vestri, quod in se quidem estet, defectu quo- 
premeretur. 

— 16. ὑμῖν. οὗ] post ὑμῖν videtur exoi- 
disse ὑμᾶς. Sed ipsimet vebis detrabetis 
fidem erga vos aliorum, fiduciam publi- 
cam, in fide et constantia vestra nitentem. 

— 938. ψηφίσματα) correxi 

est enim unam tantummodo decretum, de 
danda Epikerdi immunitate. de altero 
beneficio, quo Epikerdes popolum pro- 
merdit, largiendo talento, nil deoretum 
foit. nullus ei alios honos habitos est, 
preeterquam immenitatis. Ille vero honos 
ei jam ob illas centum minas fuerat datus. 
Aut si ψηφίσματα servamus, cui quantum 
sit in sequentibus ix τῶν Tw pr:- 
sidium, me non fugit, legendum sit paule 
ante: τὰ τοίνυν ψηφίσματα αὑτὰ ὑμῖν ἀναγνώ- 
σεται τὰ τότε ψηφισϑέντα τῷ ἀγδρί. Optet 
quod qoisque volet. Pluralem ai prsefe- 
rimus, altero decreto data foit Epikerdi 
immonitas, altero gratie ei de talento do- 
nato actes. 
- 471. 8. τῷ φοιεῖν ὑμᾶς εὖ] delevi vooem 
penultimam. Sententia enim est ad uni» 
versos pertinens homines, non ad solos 
Athenienses. quicunque bene de aliquo 
merentur, hoo suo beneficio id merentur, 
ut ornati illo beneficio rursus ei gratiam 
reddant. 

— 11. ἀλλ᾽ αὑτὸ δὴ τοῦτο καὶ τὸ δεινόν 
ἐστι} bene babet. hoc vel ipsum est inpri- 
mis et atroz. Si quid aliud in hae 
re ost grave et atrox, hoo est omnium 
pessimum, quod nos, qui auferamus ho- 
nores datos, differamus ab iis, qui dede- 
runt. 

— 192. εἰδέντες] correxi εἰδότες. (sine v) 
qui norunt, Epikerden pota. αγαϑέντος 
quoque servo, subauditur εὖ. 

— ibid. τούτων] redit ad immonitatem, 
et si qui faerant alii honores Epikerdi ἃ 
popolo Atbeniensi collati. et ip τ άσχειν 
subaaditur ἑαυτούς. Sententia est: Quod 


si. illi, qui. nossent. Epikerden, et 


suspicor adhuc aliam in libris versatam 
esse lectionem, sojl. τοῦταν. quam reperi 





124 I. I. REISKE 


in libro Weimar. neque illam oonte- 

- znendam. — Qood si illi, qui τοῦτον, bunc 
Bpikerden, nottent et ejus liberalitate essent 
ornati, eristimarunt, eum non nisi meritis 
quesita suis ferre premia a se, qui eum rur- 
sus —ãñe— honoribus. 

— 15. αὑτὸ} bene habet, idemque est 
atque ὁ avré. Sio Attici smpissime. 

— 23. εὐχίσϑω] post εὐχέσθω videtur 
deesse βίβαια μεέγειν. 

474. 1. ὑπέῤῥει] hic loci est active aoci- 
piendam, Sepe ῥέω, ut Latinum fluere et 
ruere, idem est alque effundere, pervertere. 
Sententia est: nisi rerum harum omnium 
contemtus atque neglectus florentissimas 
respublicas clam et sine sensu carpendis 
et labefactandis eorum fundamentis sab- 
ruerent. 

— 9. οὐ τοίνυν prov — ) Citat ἢ. 1. Ari- 
stides Ttx». p. 236. . 

— $1. ἃ παρ᾽ ὑμῶν ---Ἴ Citat b. l. Arist. 
T. p. 256. 

— 26. τοὺς στρατιώτας] suos soil. Co- 
ripthios vestrosque. 

473. 13. πρῶτον] cum ἔπειτα non inse- 
quatur, videtur aliquid deesse, aot πρῶτον 
non primum hic loci significat, sed statim, 
confestim. 

— 21, ἰδὼν] correxi εἰδώς. — Si quis, ista 
ui nosset tempora, sive eo quod ipse inter- 
uisset rebus tum gestis, sive quod. audisset 

er alio earum gnaro, cum is eas enarraret. 

— 22. ἀκούσας, ἀκοῦσαι) displicet ista 
iteratio, et recte abest ab Aug. posterins 
vocabulum. quapropier etiam uncis in- 
clusi, mutata solummodo interpunctione. 

474. 11. ἰχάστου) id est, ἑαυτοῦ. quo- 
modo legendum esse, foi aliquando opina- 
(05; nunc tamen ab illa opinione discessi. 

— 14. σώζη) post esf» subauditur εἰ 
ἄξιόν leni τοῦτον ἀντιτιμᾶν καὶ árrsverouis, 
et vereor profecto, ne tale quid desidere- 
tur. privati considerant, nam quis dignus 
sit, gener, ut hoc otar, aut suus, aut alius 
cujusquam, aut ejusmodi quid fieri. Ci- 
vitas autem, dignus nom quis sit, spe- 
ctaüs, hoc spectat, num quis, a quo sit 
ornata et e periculo servats, dignus sit, 
quem honoribus et premiis remuneretur. 
vel subauditur potias. τοῦτον ἄξιον ἑαυτῆς 
xpivt. hunc se dignum cepset; b. e. di- 
gnum, qui suus Erergeta, sospitator ap- 
pelletur. 

— 15. κρινόμενον) inolusi uncis. satius 
fuisset plane tolli. dictio ἰδεῖν τὶ ἔργω, οὗ 
γόμεοις xal δόξη, significat, spectare quid, h. 
e. dijudicare, sestimate, ex ipsa re et facto, 
son € legibus, neque ex opinione hominum. 

— 20. ποιοῦμεαι τὸν λόγον] correxi Toc- 
οὔτον λόγον. Pronomen οὗτοι redit ad 
supra dictos, Leuconem, Epikerden, Co- 
rinthbios exsules, vel ad hos, quos modo 
dixi postremos, tantum, * 

475. 10. sitpyseias] margo Lutet. sine 


ANNOTATA- 


auctore dat ἐπιγαμίαν. quam lectionem 
neque ego in meorum librorum ullo repers, 
neque Taylorus in suorum. quapropter es 
lectio mihi valde est suspecta. 

non solebat singalaribus hominibus, sed 
tantaminodo totis popolis tribui. Siegu- 
lares si qui cives fierent Athenienses, cum 
cieitatis jure jas quoque cives Atticas in 
matrimonium docendi impetrabeant, at pil 
opus esset illis hoo jus disertis verbis im- 
pertire. Toti autem populi si jure civi- 
tatis Attioem donarentur, de jure ultro ei- 
troque communicandorum matrimoniorum 
disertis verbis commemorabatur in de- 
creto; et id merito quidem. Servamas 
itaque, invito quamvis Tayloro, εὐεργεσίαν, 
vulgatam lectionem, qw significat, Ar- 
chebio et Heraclide, Byzaatinis, ana oum 
aliis honoribus, honc quoque decretum 
esse, ut siepyíra,, benefactores populi 
Atheniensis, appellarentar. qui honor olim 
non mediocris erat, neque mediocri con- 
tentione et ambitione quserebatnr. 

— 12. τὰ kS rra] cum pro verbis τὰ 
δοθέντα liber Augustanus exhibeat ταῦσα, 
veni in suspicionem aliquando, im libris 
quibusdam antiquis fuisse : τὰ 
δοθέντα, καὶ ταῦτα μηδὲν — quod in medio 
relinquo. 

— ult. ἀκούσεσϑε] malim ἀκούσαισθε. 

476. 17. izy) post ἐᾷν aut χρόνον deesae 
videtur εἶναι. 

— 19. τοῦ τῆς πόλεως ἤϑευς] locum hunc 
citat Thomas Meg. v. 23x. 

— 27.xal δὴ] jam dudum, jam pridem. 
lectio vulgata prestat illi, quam margo dat. 

477. 6. ὅτι πολλοὺς εὐεργέτας} oorrexi 
ὅτι πολλοὺς ξένους εὐεργέτας. terlia vox im- 
ouri& operarum Parisiensium exciderat. 
verumtamen etiam ab ed. P. Menmutii 
abest. paulo ante, hoc ipso versn, pro δὶ- 
xauy malim δικαίως. aegerrime sim laturus, 
8i hoc solum legis Leptinee possim jure me- 
rito reprehendere, quod miltos peregrinos 
bene de rep. meritos immunitate privet. 

— 8. ἄξιον] sabaudi ταύτης τῆς τιμῆς. 

— ult. «pé; ὑμᾶς αὐτοὺς] id est, solos. 
oppouontur bi soli Atbenienses toti Grae- 
corum populorum universitati. 

478. 4. ὥσπερ ᾿Αρμοδίου καὶ ᾿Αριστογαῖτο- 
νος ἔστησαν φ«εώτου]) alii μεστὰ ᾿Αρμόδιον καὶ 
᾿Αριστογείτονα ἔστησαν πρώτον. forte ambae 
lectiones in huno modum sunt copolandes, 
ὥσπερ ᾿Αρμοδίου xal ᾿"Αριστογείτονος ἔστησαν 
μετὰ τούτους πρώτω. ut referatur δὰ prssce- 
dens αὑτῷ, erexerunt ei statuam, primo 
post Harmodium et Aríistogitonem, ad 
exemplom eorum. h. e. quasi paribus ille 
factis pares quoque honores meritus esset. 
Sed nijl opus est mutatione, modo inter- 
pungatur, ut feci, ᾿Αριστογείτονος, ἔστοσαν 
πρώτου [subaudi αὐτοῦ, vel τοῦ Κόνωνος]. 

— 11. οὐ ταύγυν ὑφ᾽ ὑμῶν ----Ἴ Citat h. 1. 
Aristides p. 238. 


AD ORATIONEM ADVERSUS LEPTINEM. 


— 16. τοῦτο] partem illam deslgoat de- 
c9eti, qua coucessa Cononi fuisset imma- 
nitas a contribationibus. Nam reliquos ho- 
neres iatactos relinquebat lex Cononis. V. 
v. 43. p. 479. 11. ult. 482. 16. 

479. 15. ὑμᾶς} quod ab Ang. abest, fa- 
cile patiar sbesse. tangit hunc locom Athe- 
neus p. 166. observante Cassubono. 

— 91. levs μὲν οὖν] Citat b. 1. Aristides 
T. p. 960. 

— 94. ὑμᾶς ἔχων] quomodo vos ha- 
bentes, quomodo comperatos, in quanta 
reram omnium inopia, quanta infirmitate, 
et animorum dejectione. 

480. 7. τούτων] bene habet. harum, de 

commemoro, et quas vos omnes 

tee memet Cypram. paulo 
ante JEgmem et . 

-— pua. καὶ γριδραις] malim καὶ τοσαύτας 


481. 3, ἄλεγον εἴ" μίαν] videtur bic ali- 
quid deese; et sic δἰδίαϊ! Marklandus. 
sed comtra est. mil deest. Similes locos 
bend ad Lysiam annotavi. v. etiam 
infra ad p. 742. 12. 

— 10. τυνικαῦτα δὲ] volunt 35. noli au- 
dire. verum est δέ. mos ille est Homeri, 
Heredoti, optimi cujusque scriptoris, 
pest δὲ pramissum, idem δὲ repetere, 
ewm respondet Latino itaque. posteaquam 
ttre — ἐσιιδὴ δὲ — tunc ergo — τηνι» 
δαῦτα δέ, 

— 48. sw] correxi καρᾶν. oppo- 
sentur enim inter se veteresque noveque 


483. 7. τούτω] scil. τῶ ἔθει. hoo more 
eno, cente j, utebatar, ant τῷ ἀσφα- 
Asf. qued idem est. 

2-8 τὸ καθ᾽ αὐτὸν] subaudi ἴδιον μεέρος. 

— p. οὐτὸς} ipse solus, nello cum 


stides 478, 


Ρ. 

— θ 18. αὐτῶς) vestris Evergetis, bene- 

mon ipsorum amicis. 

— 14. THOIZMATA] videtar ψήφισμα 
τῶν Xafyes πιμιῶν leg. esse, quo ducit 
leetio Axgustami ψηφίσματα Χαβρίου. in 
tensisliope τὰ latet sine dubio τῶν. et 
sie ewjecit quoque Markland, atque con- 
7 — 8 Bav. quare sio correxi. v. p. 


21. 

— iid. εἷς ἀκιυιδατε] imo vero el; οὐκ 
ἀκριίοτο, preter alios multos, de quibus me 
"ü ewdieitis commemorantem, δαὶ alias 
—— lectio codicis Augustani: 

eme ἄλλοις, οὕς ἀκηχόκτο, slo. 

ῬΕΙ͂Ν elioe multos [a me tacitos przteri- 

πρὶ eme ik, audivistis. spernit hanc 
Teybe, sed immerito. 

488,15. abr»] malim αὐτός. et hoc re- 
iculo, ob sequens λύων, quod 
potius, quam ad 7/23, refe- 


125 


— ibid. ὃν ἂν 707] F. ὃν dvrrriS3. quam 
opponat ei legi, cui et. 

— 923. ἐνομοθέτουν] malim ἐνομεοϑετοῦντο. 
donec operam dabant, ut ad hunc modum 
leges sibi ferrentur. verum tunc etiam v. 
44, ἐτίϑεντο sit leg. 

485. 2. ψηφισμάτων δ᾽ οὐδοτιοῦν ----Ἴ Sen- 
tentia est : tam crebras ferri leges, rogari 
et rursus ebrogari, aliasque aliis debili- 
tari, ut earum legum non major sit, quam 
plebisoitorum, auctoritas. valebant autem 
plebiscita ad annum ferme, nisi inter le- 
ges reciperentur; leges autem vim perpe- 
tuam habebant. mon video, cur optima 
sententia joguletur. 

— 7T. ol πρότερον νομοθέται] malim αἱ 
* rationes antique legum 
ferendarum. aut καθ᾽ ὃν ἐγομοϑέτησαν οἱ erpi- 
ripo νομοϑέται. et hoo recepi de meo. 

— 16, ταῦτ᾽ ἀγαγνῶναι!} malim ταὐτὰ 
ἀναγνῶναι. eadem legere. presertim cum ip 
Aug. pr. sit ταῦτα integre sine apostropho. 
et sic correxi. 

— 7. τούτου ) malim τοῦ τούτου 
quam lex est hujus inis. et recepi τοῦ 
meo periculo. et sic quoque p. 486. 1. 

486. 18. 7] scil. nova lez. 

— 23. ἕδωχε] scil. τὸ εἶναι ἀτελεῖς. 

— 34. fii] Ctesippus, ni fallor, actor 
hujus causse contra Leptipem, aot aliquis 
ejus advocatus, aut Apbepsion. v. p. 501. 
Non idem, sed multi eandem, presertim 
si qua esset paulo longior, orationem re- 
citabant. alio decedente, respirandi ergo, 
alias suocedebat, dioendi partes susci- 
piens, donec hoc defatigato, vel, qui prior 
dixisset, ad dicendum rediret, vel alius 
aliquis ejusdem cause socius, actionem 
continusret. Sententia est : in bac autem 
lege, qua Ctesippus, vel alius, quisquis 
est, Leptinis legi obrogat, nihil inest ve- 
tustis legibus contrarium. 

487.9. ὑμᾶς] f. nal ὑμᾶς. vos quoque, 
eadem ad vos quoque commemorans. 

— 10. «αραγεγράφϑαι] promulgatam, 

ublico in loco propositam, et fixam, et 
in tabula perscriptam esse, ut ad cogni- 
tionem omnium veniret. 

— 11. τοῦτον] hano nostram legem, qua 
legi Leptinis obrogamus. Αἱ versu 16. 
τούτου redit ad legem Leptinis. 

— 15. ὑμῖν “αρίγρ.] ὑμῖν an. ἡμῖν lega- 
tur, perinde est. illod est, vobis, in vestram 

iam, ut videretis atque judicaretis. 
Oc, T"osiram i atiam, nostro rogatw. 
φαραγράφειν est, t: modo dixi, publieo in 
loco, ia tabula publice proposita, aliquid 
scribere, ut possint omnes legere. Sen- 
tentia est: cujus legis ex prescripto The- 
smothetse novam nostram legem ad Epo- 
nymos fixeront, et spectandam omnibus 
judicandamque proposverunt. 

— bid. M μὴ —] videntur hæc inter 

se pugnare. dixerat inodo claris et disertis 


126 


verbis legem hoc pronunciare. jam, ego 
vero boc, ait, omittam, ne quis super eo 
mecum contendat. qui poterat oentendere, 
si lex claris verbis prononcians controver- 
siam omnem ampataret. 

— 19. «ὥς] sententia postulat εἰ, vel 
«σαὐτερον. futurumpe sit, ut ea lex rogetur. 

— dre pàÀ βεύληται) soil. ϑεῖναι τὸν 
νόμον. codex Augustanus omittit af. potest 
et hoo probari, sed hactenus, ot àveyná- 
ζΖειν subaudiatur. sed priestat volgata. 
haud constat, quis 
ille ἐγὼ fuerit, neo multum id ad nos igno- 
remus neo ne. Augustanus distinctione 
bic caret. erit ergo Phormio is idem, qui 
se i ;ppellat ego Phormio. 

23. ἄλλω] quotquot vidi libros, 
etiam editio Wolfeans, quam Teylor re- 
cudi curavit, sio dant omnes. quare mirer, 
qui Anglicana det ἄλλων. bene babet vul- 
fs mà ῥα ac si dixisset : xal ἄλλος, εἰ 

λλον τιγὰ βούλψσθε ἐγγυᾶσθαι, τὰν νόμον 06- 


LL 26. ἐγγυώμεθα, ὑασισχνούμεϑ.} scil. 


488. 19. “οἰοῦσιν] post “οιοῦσι»ν videtur 
αὑτὸν deesse. 

— 22, ἀκούη] subaudi κακῶς. 

— 24. φάσκων) post φάσκων deesse vi- 
detur κατηγορῶν, aut ejusmodi quod parli- 
cipium, vitio ipsis dass ea, vel incusans eos 
«eorum, quorum nihil in ipeos cadit. sa τηγο- 
z dv, est idem aque, κατηγορῶν ταῦτα, 


y ——» 


suspicatus, quam ab Aogustano id abesse 


reperirem. hujusitaque codicis auotoritate illi 
fretus, et re ipsa sio exigente, delevi. ptr que 


Sententia est: apud Lacedaemonios id fa- 
cere non lioet, quod hi facient, cum bac 
oratione uteatur. scil. non licet Atbenien- 
sium instilota apod Lacedsmmonios lau- 
dare, sut quoruncumque tandem. Mark- 
landus hic, ut ssepe alias, nimium argu- 


tatur. 
— 12. ἀλλ᾽ ἃ suspicor Demosthenem 
sio reliquisse : T3 «rap ἐκοίγοις ero)u- 


συμφίρα ταῦτ᾽ ἐπαινεῖν, ἃ ἀνάγκη καὶ 
“οιεῖν, sed ὦ τοορία apud eos forme 
nationis civilis convenit, ut ea 
Fi fe perm nsu t, eiu ino 


— 14. σοιούγων ἐθῶν] quibus nos scil. 
utimur in ornandis viris bene de rep. me- 
ritis, A codioe Aug. abest ἐθῶν. neque 
hoo male. Sabauditur tum τιμῶν 6 pro- 
ximo. 

— 16. ἅπαξ] bene habet. ne semel qui- 
dem. nullo unquam tempore 

e- 23. ἀρχαὶ] correxi i ἀραὶ, nil territus 


I. I. REISKE ANNOTATA 


ab illis veluti diris, quibus Simos Febri- 
oius (aut Wolfius) et Tayloras hano leotio- 
nem quasi devoverunt ; quorum hie in- 
scite, ille apege inscripsit. ego vero Bene 
veneris adacribam. Demosthenes áp), di- 
re, dedit. ἀρχαὶ inepti et tardi grammali- 
castri, mentem oratoris non aseequentes. 
Quavis in oonoieme diris devovebantus 
insidiatores libertatis popalaris. 

— ibid. xal quaai]. id est, magistra- 
tus, quibus injuncium esset, ut videant, 
me quid detrimenti libertas civilis ca- 
peret. 

490. 23. “αρὰ πάντα] aut polest eese, 
tacitis, preteritis, omissis bis omnibus, 
etiamsi ills omnia taceantur. aut, ad bsec 
omnia, ip his omnibus. ut sit sententia : 
Si me oportet, quid his in rebus omnibus ju- 
sium εἰ equum esse eentsam, , prolaqui. ma- 
lim tamen «' φόντα ταῦτα. in ᾿ 
copjecturam Wolfii me ad h. 1. aon coo- 
temnenda induxit apnotatio. [ec nal 

— 27. μεγάλοι τῆς aye gy δεσαν- 
σείας} bene babet, tametsi a. Lambine et 
Teyloro improbatum. idem est atque 
κατὰ τὴν ὃ αν καὶ δυναστείαν.  Sub- 
auditur aliqua sea prsepositio, seu alia 
vox, genitivum regens, e. οἱ lei, magni in 
principatu suo. vel λόγῳ, vel κατὰ Meyer, 
per que magni illi sunt ratiene 
— id est, quas per artes illorum potentia 
orescit atque oonfirmatur. Latini pariter 
magnis dominationis, Sententia lueo eat: 
neque item hoc equum cento, ut, cum ess, 
ἐς hac parte, vel occidere eum nil sitis dubi- 
taturi, si quis apud vos eorum. quid peret 


pun imperium ἢ 


eftorescit. 
491. 5. τοιούτου] qualia nempe virtatis 
premia hodie usurpentor, ut igmunitates, 
status, οἷο. , ] dubi 

— 5. ie γαμμα] non to insori- 
ptionem desi illam, quem ZEsohines 
p. 80, attalit, qui locus nostri hojus velut 
interpres est. ἀναγνώσεται redit δὰ Lapti- 
nem. Marklasdi ad h. l|. conjecturam 
baud probo. 

— B. xubuisov;) scil. τοὺς ἐπὶ τῶν προγό- 
ven. illos fortes viros, qui majorum memo- 
ri& bene de rep. meriti sant. 

— 10. μυδεὶς] seil. ἄξιός ἐστι. demon- 
strare volt mentiri Lepüinem, eos afür- 
mantem nallo dignos honore a rep. babi- 
tos esse, Concludit sio: aut digni bonore 
faerunt illi veteres viri fortes, aat indi- 
gui. Siipdigni, nemo unqusm penes mos 
fuit honore dignes. neges enim tu pee: 
illos qaidem honore fuiase 
nuper essent honorati. sed infelix et wi- 
sera est resp. 4085 caret viris bosore di- 








"Ww'ày ἘΠ. "5 v τ 





AD ORATIONEM ADVERSUS LEPTINEM. 


qais. sestra autom rosp. est, ipso te teste, 
boats. necesse igitar est, ut ea viris ho- 
mes digais heud carnerit Sed 
benorom, qui meritis eorum deberetur, ἃ 
rep. babitum 6666. fuit ergo resp. imme- 
zacy et ingrate. Sed nefas cst. tanta con- 
twnelia remp. adspergere. fuit ergo me- 
mor et greia, et graliam retulit bene de se 
waeritis, parem quidem illam ad mores 
illorum tesmperam, tametsi mediocrem ad 
nostres. 

— 14. μηδενὸς} scil. ἀγαθοῦ x xal καλοῦ, 
nel φγασήμουσαν 


ptem 
Bei op pex] i uis literas suas, 
suem dicendi, facultatemque 
ed γ fraudosque eonferat, necesse 
est wt esaclasiuncele ejus abaormes 
siat, a «quibas auresque οἱ mentes re- 


— alt. za) τούτων] probo Wol&i conje- 
eturam na] «te τούτων. t&motsi in volgata 
libri med omnes consentiant. 

499. 16. οὐδὲν] adsit, absit, nil refert. 
Sesteatia, otramvis optabis, manet ea- 
dem. Si servatur, redundabit Attioe, 
pest negetionem, et reddendum erit per 
4s, Sid enim Peceant, qui negant 


i tametsi haod infitier, oratio- 
nen reddo fore lucalentiorem, si vocabu- 
iteretur, ad hunc modum, τό 


— ibid. τὸ νίμω] subaudi τῷ ἑαυτοῦ. 
— sit. zal) subaudi repetitem a oem- 


. et vos heo oon- 


que juditaturos, ubi Ἄνα taceant. erat enim 
lupo. jurisjerandi formula, qua adstringe- 
bantur jedices, antequam ad judicandum 
eduiiterentur. 


403. 1. πρόνειν] preetali ν ob prsemis- 
(δι beícer. ds post μὰ infünitivum, 


tive pemeentis, sive faturi temporis, pun- 
αἶδαο ὁδοῦ 1 quod feci, ad exem- 
editionis P. Manutii. Est enim 
Amtbris ὑυίπρισις. — Reoote quidem id 
& velis factum. recte enimvero vos in 
beso formulam jurastis. v. p. 496. et 506. 
—* a ὧν Kuaior), pro οὖν dat. Aagu- 
eb, non male, non sic famen, πὶ 


127 


ideo vulgatam matari meoesse sit. Sen- 
tentia erit illa lectione aslmissa : nesatime 
vo equum ese, ut benefactores nostros hono- 
remus? Nos vtro equum et justum. aimus 
esté. miror tamen, cur non idem codex 
ante δίκαιον v. 4. hano inficiandi particu- 
lam pariter iterarit; quod utique oopsen- 
taneum erat fieri. Bed vulgata bene 
habet. 

— 7. φαραδώγματα) soil. τοῦ διδάσκον 
vel tale quid. exempla, argumenta, unde 
constet. 

Hw 18. eXis τούτου] scil. τοῦ διδόναι τὴν 


λειαν. 

— 19. ὧν ἐδώκατε) non culpabo vulga- 
tam. hoe tantum monebo, s», quod «b 
Aldina abest, si omittatur, necesse fore, 
ut post σι v. 20. addatu» εἶ vel εἶτα. 

— $2.4 τῆς σιτήσεως, ἢ] ὃ bis hoe versu 
iteratam non idem videtur siguificare, sed 
primo quidem loco aut, altero vere quam. 
propterea etiam τὸ primum, auctore oo- 
dioe Augustano, delevi, tametsi ipsemet 
ultre suspicatas apte essem, delendum. 
Statum honos, aut, οἱ mavultis, ille, qui 
jos epulandi j» prytaneo impertit, vide- 
turne is vobis certior, atque stabilior, 
quam honos immunitatis! existimatisue 
vos illi magis, quam huio, posse confi- 
dere? Si (pam pro *»legi malin ἣν, id 
est, là») Bi itaque constiterit, vos imma- 
nitatem, quam antea dedissetis, deinde 
rursus eripuisse? Post Mors; v. $93. sub- 
audiendum erit αὐτὴν, si scil. ἣν pro ἣν ad- 
mittstor. 

— 45. buio] post ἐκεῖνο addi velim γε. 
vel potius iur lecam et rd dei * 
ptem. si f μηδ ἔμελλον vel “τού- 

ἔσεσθαι δυσχορὶς, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐκεῖνό γε 


— 1. airie] malum jw οὐδενὶ 

eo * facile cuiquam. est, 

epe magnis — 753. promereri. non 

tamen ideo vulgatam qulpsbo, in quo ei 

debet tacite addi, et soc e superiori- 
bus repeti. 

—— 5. τὰς τιμὰς] post τὰς videtar deesse 


- καθηκούσας vel tale quid. 


— ibid. »a)] etiam honores et prwniia 
dividi, et alia aliis dari, pre magnitudine 
meritorum debent, proat merita aliu aliis 
pariter majora et minora sunt. 

— 8. ὧν ys] id est, εἰ χρὴ Abyss 
ὑπὲρ τούτου, ὅταν qeu. quod ad illum lo- 
cum attinet, eique οἱ occurrendum est, eum 
dicet —. 

— 10. τῶν αὐτῶν] Sententia est : -fao 
aliquem magno dus beneficio patriam 
Ornasse ; prexniumque illius triplex abstu- 
lisse, tametsi unum modo et simplex es- 
set beneficium. Ille jam er cequüum 
esse partem aliquam Getrahi illi tripliei 
preemio, qnod velot sequale et par simpliei 
bene&cio redhostimentum a rep. abstulis- 


7 


128 I. I. REISKE 


set; ininuique premium, beneficio nil 
minuto, sed eodem manente. 

495. 1. yuamwiapxla]] Immunes qui 
essent, triplici illi onere erant relevati, 
eonferendarum scilicet pecuniarum ad 
-ohoros publicos, tum ad gymnasia, deni- 
que ad epolas solennes. videtur itaque 
post voc. yujraciapyias deeuse al ἐστιατο- 
q«i, vel tale quid. Duo tantum genera 
contribulionum non videntur satis im- 
plere amplitodinem vocabuli ἅπαντα ταῦ- 
τὰ. quare tertium adhuc accedat velim. 

— 3. sai τούτων) malim xal τούτων, 
eliam horum, sacrorum puta. 

— 13. lei τὸ τῶν ἱερῶν] videtor hic 
τέλος deesse, traducupt λειτουργιῶν nomen 
δὰ pensiones vel contributiones, quee sa- 
crorum causa fiunt. v. 496. 5. piani] 

— 15. γράφων γὰρ ἀρχὴν τοῦ vi- 
detur articulus τὴν deesse. γράφων γὰρ τὴν 
ἀρχὴν το v. v. v. 48. et ult. quare ausus 
sam eum sponte 1268 addere. 

— 19. τέ τοῦτο μαϑὼν] pro τί μαϑὸν, 
τοῦτο προσίγραψε. qua motus re bano ad- 
scripsit clausulam, qua mente, quo consi- 
lio. vitiosa hæo est trajectio. 

496. 5. τέλος ἐστὶ] post τέλος videtur 
“λεῖν deesse, Si ἱ sacri CORSE- 
cratam pendere, tantundem est a λα- 
“ουργεῖν. τέλος est preestatio seris debiti, 
prescripta et sancita, qua prsestatione 
redimitur jus et fas rei alicujus aut tenen- 
dee et possidendw, aut faciendse, aut fra- 
endm atque participande. — Est itaque τὸ 
«ὧν ἱερῶν τέλος illa pensio eris, qua acqui- 
ritur jus et potestas cum aliis consortibus 
sacra participandi. Sed locus bio mibi, 
ut verum fatear, obscurus et vexatus est. 

— 8. ἔγωγε Airrim] cum Wol- 
fius suo jure usus vocativam hio substi- 
tuisset aconsativo, quod factum laudo, 
necesse judicavi, me ulterius procedere, 
atque perficere, quod ille inchoatum reli- 
I Itaque ἔγωγέ σ᾽ leen, m. 
libenter equi. te, Leptine, interrogem. 

— 13. ἔχουσιν] post ἔχουσιν vidotur ἀτέ- 

deesse 


— 20. ἀπ᾽ ἐκείνων) ἀπ᾿ ἐκείνου dat Augu- 
stanos, qui etiam espe ab illa formula τῶν 
ἀφ᾽ ᾿Αρμοδίου xal ᾿Αριστογείτονος postremum 
nomen aroet. ideo fortasse quia Aristogi- 
ton improles decessit. ideoque ἀπ᾽ ixeiyou 
dedit, ab Harmodio puta, qui solus poste- 
ros reliquit. 

— 21. ck] colseret cum ἐναντία, post 
quod vocabulum additum malim οὗτος. 

— 23. ἐσισύροντες) bene habet, ἑτσισύ- 
qur, est, festinanter, temere, tamultaarie 
aliquid egere ant dicere, sive prse igno- 
ratione veri, sive dissimulatione, quo au- 
ditores urgendo excladas a sedata rei 
consideratione. Qui sio loquitur, et ipse 
super re proposita, non inoedit, sed quasi 
volutatur, οἱ ooronem ciroomstantem in- 


ANNOTATA 


sistere disputationi nom patitur, sed agit 
ruitque, quo errorem injiciat. 

— 94. εἶναι φάσκοντες) subaudi αὐτοί. 
ipsi affirmantes, neque inficiantes, se Mega- 
renses εἰ Messenios essc. exapectabam tassen 
Μεσσήνιοί τινὲς ὄντες, πολῖται ὑμέτεροι aPodu 
φάσκοντες. quidam, qui, cum sint Megaremsm 
et Mesmenii, tamen e pro civibus Athenien- 
)" n: ἐξαλεγμένοι ab. ix 

— 27. ἐξειλεγ si - 
λέγω repetitur, amies eril. Αὐπέδας 
pro accusativo plurali accipere, ideoque 
etiam Aiusiov; in eedem casu legere, que 
pacto erit sententia : esertionis 
su& comprobande ergo delegerint Lycidas 
quosdam et Dionysioe et alies ejusdem fari- 
πᾶ. Nam potest utique participium boo 
perfecti passivi vim activi obtipere, qued 
frustra negatur. Quod si autem 
ab igi , tum erunt Lycidas et Diony- 
sius nominativi singulares, et preterea 
τοιοῦτοί τες leg. bao sententia: et alii quei- 
dam servi, iique mastigie, ut Lcidas, et 
Dionysius, et alii quidam, qui essent comvicti 
ez eodem , ex eadem fece plebis, esse. 
ἐξεληλεγμένοι ὅτι εἰσὶ τοιοῦτοι, δοῦλαι OuAes- 
ὅτι καὶ μαστιγίαι. " 

1 me did οἷς ἀτελεῖς εἰσὶν οὗτοι] scil. 
ψηφισ vel γογεγημένοι vel γεγραμμένα. 
sed malim boo additam. 

497. 8. γράφοντας, ἑτοίμως wp]. di- 
stinxi aliter. comma a prima voce ablatum 
pone secundam posui. propter eo, qwi 
profnte alacriterque talia decreta pro mer- 
cede scribunt. 

— 10. Φολλῶν ἀγαθῶν αἰτίους] malim 
SE ἀγαθῶν ὑμῖν αἰτίους. 

— 14. ἱξαρκέσειε] δὲ licuerit, εἰ datum 
ipsis fuerit, εἰ potuerint ἐξαρκεῖν 
non solum signifcat sv , «ed etiam 
satis magnum valere ad consequendam, 
perficiendum aliquid. quare Wolfio utique 
vitio dandum est, quod eliminavit. 

— 19. ἀτελὴς} post ὠτελὴς videntur 
heo pauca verba excidisse: οὐδεὶς γὰρ 
dre e 


— 91. οὐχὶ καλῶς ποιάσουσι] est formula 
creberrimi usus apsd oratores, ideoque 
non damnanda, neque frigoris alicujus ac- 
cusanda. lenis et civilis est inorepatio, in 
qua vis inest eadem atque in illa acer- 
biore, fem improbe, flagitium teter- 
rimum 

— 96. οὐδ᾽ ἂν εἴ τι γένοιτο} recte. senten- 
tiam hujus dictionis exponit Markland. 
quod autem emendare conatur, in eo ope- 
ram ludit. 

— ult. ποιόσαντας]) post “αόσαγτας addi 
velim ὑμᾶς. 

498. 12. τὸ μιὴ ταῦτα «οι id est, ψερὶ 
τὸ μὴ ϑεῖν ταῦτα «σοιεῖν. super eo, quod non 
deceat ea facere. 

— «1. εὕρετο, ἔχει»] malim εὕρετο ἐκείνων, 
il. σὴν Supsár, 











AD ORATIONEM ADVERSUS.LEPTINEM. 149 


« 96, ϑόνντων αὐνῶν} sil codices dant 
Sérrac αὑτούς. perinde est. scoasativi τὸν 
dibunt ad κελεύετε 


gu esset? quo ἃ collegio qui abesset, 
eue legem ferre non licebat? 


— 6. ταῦτα͵ hos puta mores, quorum 
u-dbr est. Leptines, aafferentes bonores 
seti dutos. 

— 9. σκοπῶ δὲ xal τοῦτο) quodnam? 
Bec eifarvero reticetar. apparet bic loci 
Er subesse. deest momentum id, 
quod sibi orstor ait in mentem venisse, et 
par esee, cajos ratio babeatur. cujas culpa 
perierit, si periit, haud constat. an ipse 
erster oblitos est addere, loco ἴῃ com- 
mentariis vacao relicto, quem per otium, 
vacwes alüs curis, suppleret. Sio sole- 
mas COmTaentantes cum festinatione. Aut 
duvsique delenda est utravis formola, aot 
iis σενεῶ δὲ χαὶ τοῦτο, ant heto καὶ (jr 
οὖν bafev γε Δωυστατίον τοῦ XÓysv. nam 

jdem dicit. Postremo venit in 
ssegtess, situe sic legendum: cxow& δ᾽ εἰ 
mal τούτου, scil. τοῦ Λειστίου ἀξίως ἔχει. 
dubtio queque sintne hi mores ipso. Leptine 
duet quse forte sit emendandi mollissima 


--— ML τοῦ] vos puta maluní ab bis, 
quos decreils honoribus privatum eunt, 
posteaquam premiis a vobis 

t 


[ 


-— 15. * feram e margine Lutet. 
Wi. ——* quod si autem hoc 
" [consulto sio dico, asseve- 
* Fuljunt, pon antem, planum facient; nam 
Bec quidem non poteront], respondebo 
sio : ebat hos criminosos statim, 
revente ndhnc crímine, castigari. 
— T1. gurrámaci πογηρᾶς φύσεως e dis- 
lectionum, quse hic loci maga 
«st, colligo faisse olim in libris has tres 
locilectiones versatas. primam, xar- 
φύει! xaxíuc σημεῖον. dicitur illa 
néebtis pravitas, quee homini scelersto vel- 
V6. toguata insidet, φύσει κακία. secun- 
dam, carrbemo: φύσεως κακῆς σημεῖον. 
temp denique hunc, παντάπασι πονηρᾶς 
φέντως xa! κακίας συγγενοῦς σομεζον. optet 
quisque, qoam $pse velit. ᾿ 


VOL. v. 


— per maugna quidem prebabilitatis 
cies Lambini cowjectaram, desiderari hio 
ἐν τῶ weáégas, commendet. Veram tamen 
existimem facile valgatam defendi posso. 
ita nimirum, ut δημοσία, ceu posifum in 
bivio, ε ad σελιυτήσασι referatur, quam 
ad *a93c σονῖσϑε. Tametsi non memine- 
rim uspiam legisse dictionem τελευτᾶν 3w- 
Moria, pro mori pro patría, sil tamea vi- 
deo, esr ea nequeat id significare. In M⸗- 
σίᾳ est publice, b. e. jussu et auctoritate, 
ausplciisque relpobl.: mori erge publios, 
est mortem obire im causa honesta hortatu 
et missu pstrie. nam de more solummodo 
honeuta hic agf, tota looi series monstrat, 
et insequons γϑῶν ἀνδρῶν. — Swpenumero 
ejesmodi veeabula semel posite, sed a 
lectore taeite iterenda, et tm ad proxima 


' superiora, quum ad inferiora referenda 


eocurrüpt. 

— eM. “τηἶνϑε] ali aeniire. male, nam 
tametsi ferri possit ταφὰς “οὗν jo settyo, 
tamen von item λόγους seii» potest popa. 
lus dici, sed ποιεῖσθαι, hoe. est eurarc hà- 
benda». ipse orator, orationis sactor, λόγον 
sas fosítassean dicatur; tametsi baud 
scio, an ne hoo quidem satis Grescum sit, 
Greci, quod sciam, «roasicSa:i λόγον solum- 
modo in medio usurpent, nunquam in ac- 
fivo. is autem, qui mereede oratorem 
condscit, dici nullo paeto potest λόγον 
“σοιεῖν, sed solummodo ποεῖσθαι. 

— ibid. κοσιμεῖτε) quia orstor nomine 
et jussu populi defanotos pro patria ora- 
fione ornabat, ideo dicitur bh. i. populus 
ipse eos ernare. possít aliss quoque xc- 
σμεῖταωι in passivo legi. ornantur preclara 


500. 21. 7 cerrexi 
γαί, ex Augustano. Subit hio mirari, 
quod idem sepe ad alios quoque locos 
mirari sabit, cur Hieron. Wolfes, coi 
semper pateret ad membranes Augustanas 
aditus, eas tanta segnitie atque socordia 
1ractaret, ut nil curuyet eus fa loose dobiis 
inspicere. [πο δὴ ipse queque in veram 
b. 1. emendandi rationem, sed dubitans. a 
quo dubio eum liberare sew membrane 
peterant, si diligentius hec oraculum con- 
suluisset. Sed urgebatur nempe moltitw- 
dine laborum, et hujas operis spiesitudine, 
quod cito profligare- festinsbat ; homo 
alioquin non severissimee etque religtesis- 
simae Critice litare solitus. 

501. 9. δ] redit ad Bathipperm. pre 
αὑτὸν malim σαυτὸν, temet, ὁ Le 

— 19. τούτω} Leptini puta. dicuntar 
etim bic ed judices, docendi cansa. 

— 17. εἰρηκέναι) subaudi σε. 

— 99. Berra; —]. Citat b. 1. Aristides 
«ἔχνη p. 910. 

— pen. ὅνρολν] b. I. est decretum, quo 
Chabrie defati sont honores.. Locus híc 
vitio caret, recteque a Wolfio est expesi- 


130 I. I. REISGKE 


tus. Ne umbrem quidem cause video, 
eur 'Taylor tot verba ejectum eat. t 

5092. 17. Γελάρχω] nomen suspectum. 
Telarchum novi, et Agelarchum. 

— 19. τοῖς ἐν Πειραιεῖ τοῦ δόμου] recte 
addit τοῦ δήμου. molti enim in Pirseo po- 
terant habitare, qui non essent τοῦ δήροου, 
b. e. factioni non addicti illi, que pro li- 
bertate civili certaret. quare non video, 
our Teylorus illa duo verba expunctum 
eat. Accipe de civibus illis Atbeniensibus, 
qui, sseviente in urbe X X Xvirorum ty- 
raspide, aut confugerant ad Pirsceum, aut 
illac a Thrasybulo reduoti ab exsilio fue- 
rant. molti alii in isto Athenarum portu 
habitabant, qui non essent cives, ut inqui- 
lini, aut peregrini, aut etiam cives, sed 
tyrannidis. stodiosi. quos par erat his vo- 
cabolis τοῦ δόμου ab aliis discerni. 

503. 14. τισὶ πράγμασι σύνδικος] variant 
bic libri. alii dant τὶ πράγμασι. alii τισὶ 
φαραδείγμασι. neutra lectio satisfacit. vi- 
detor aliud aliquid abstrusius latere. nom 
vil παρανομοῦσι leg. est! 

— 15. ieri δὲ xai μάλα) videtur e re 
ipsa, ete v. 25. leg. ἐστὶ δὲ παλαιὸς καὶ μάλ᾽. 
1x18. χρφοτονηθέντα ] sipe pegalione 
bene habet. Sententia est : nemini liceto, 
bis advocatum sese legis ferendm gerere, 
tametsi ἃ populo ei rei delegatur. Sed 
vol ejusmodi studio popalari repugnan- 
dum est. 

— $5. ἐγὼ Y ἔτι μικρὰ —] locum huno 
citat Arist. τέχυ. p. 274. 

504. 14. evagavolac] preetuli lectionem 
marginis παραγομίας, violationis legum. In- 
sequentia hoc postulant demonstrantia in- 
joriam hanc esse leges de poenis criminum 
latas violantem. tametsi lectionem bano 
in nallo meurum reperi. 

— 17. λέγει ὡς χρὴ μυδὲν τίμημα ὑπάρ- 
xt]. neque auctoritate codicum uititur 
bsec lectio, neque loci volnus sanat. vi- 
dentar heo verba legis fuisse : Μεηδ᾽, ὡς 
dp 4, τίμημα ὑπάρχειν, scil. δεῖ. neque 
oportet a judicibus pœnam irrogari, ut- 
ounqne res est. quecunque naíura est rei, 
de qua pronunoiandum sit. 

— 19. ὁπότερον) accipi potest pro σότε- 
pe. utrum. patiendi corpore, an. ere luendi 
sententiam judices pronunciaverint. malim 
tamen ὁποτέρου, utrius horuin duum. poense 
oorpore tolerandz, an mulcue rerarim, Di- 
citur enim ia» Tw] τινὸς, scil. soir. 
metimare alicui litem ἀξίαν τοὺς, dignam 
aut t supplicio, aut mulcta. 

ἐάν τις ὀφείλων) videtor in lege 
faisse : ἐὰν Y ὀφείλων, et illad τις e scholio 
unm δέ μσίοικεν ὁ γρά- 

505. 4. τοιούτοις δέ τισὶ α΄ 
φων χρῆσθαι] sententia horum verborum 
esse nequit alia, quam bmo: Hojasmodi 
quibusdam vitils obnoxius esse videtur 
legis auctor. Sed conveniret melius: Hn- 


ANNOTATA 


jusmodi vitia deceant personam Leptinis. 
que sententia possitoe o verbis: Greeie, 


ut jacent, erui, dubito. 

— 18. ifsa;] soil. ἐβούλετο, vel διμάρε-- 
civ, € vorso — eodd 

— pen. Διοφάντου] Δυριοφώντου ὁ . 
Mistis prefert Valkeoser. ad. Herodot. p. 
398. 

506. 2. 'Apicroysiron] post ᾿Αριστογαίτονι 
deesse videtur δεδώκατε. 

— 9. τοιοῦτοί τινες) quales nempe fae- 
runt Harmodius et Aristogiton. 

— ibid. εἰ τὰ erp) τοῦ κατεμέμφου, τέ ; 
μὴ καὶ τὰ μέλλοντα ἥδεις ;] patet vitium lo- 
oi, quod tolli triplici modo potest, aut 
omittendo τι, cam Augustano, eut sio le- 
geodo : εἰ τῶν πρὸ τοῦ κατεμέμφιυ τι, μὴ καὶ 
τὰ μι. ἥ. quod εἰ vetustiorum illorum 
quam incutabes, wum futura tenebas? amt 
denique, transponendo τι post pi, at sit -. 
εἰ τὰ wp) τοῦ κα » μή τι καὶ τὰ 
[Ao i ἥδ. priorum εἰ te t, num quid. 
etiam futura previdebas? ubi τι, plane at 
in Ladais i, ope 

—10. in n —] Sententia 
est: l ais nos * ab illa luctuosa 
spe, ore ut exsistant. aliqui Harmodio si- 
miles, qui nos a tyrannis liberent. Simus 
enmiero —. 

— 14. 4} Citat h. 1. lexicon 
apod Montfaucon. Bibl. Coislib. p. 497. 


— 15. πάντα δ᾽ ἀνθρώπινα ἡγεῖ «i Sen- 
tentia est: sortem quamcunque non ali 


ab eo, qui homo sit, existimare. Potest resp. 
nostra in ejusmodi tempora incidere, ubi 
opus sit viris egregie de se merentibus, 
eoque munera eximia postulantibus. 

| —— 17. τοιαῦτα πράγματα) subaudi, qui- 
bus uunc herent impliciti. 

— 91. ὃς ὑπηρέτης $] verba ὃς ὑσηρότης 
[ἢ videntar e scholio irrepsisse, eoque de- 
lenda esse. voluerat lector aliquis sigaifi- 
care, quam contemti olim soribse faissept ; 
ideo adscripserat, scribas in numero ser- 
vorum poblicorum foisse. Nam iwwebruc 
est servus publicus h.l. Nemo eorum, qui 
Demostbenem orantem audirent, hooi igno- 
rabat; sed ignorabant multi eorom, qoi 
maltis sscolis post eum legerent; ; qui do- 
cendi videbantur ei, quisquis id scripsit. 
Qoare nullus dubitavi heo verba uocis 
includere. 

507. 15. ἀδιιήσονται correxi ἀδικηθόσον., 
ται. quod melius, tametsi baud ignorem 
illad quoque defendi posse multis simili- 
bus exemplis mediorum pro passivis usur- 
patorum. 

— 25. Atsrrirac sek ὑμᾶς ἀγωνίζεται] 
non putem πρὸς ὑμᾶς, sed. πρὸς usc. veo 
cerlamen est, pon cum Judicibus, sed cum 
actore, et rursus actori oum reo, 

— pen. πρὸς τὰ πονηρὰ) correxi αηὸς τὰ. 
som nam alias scribendum esset 
saltim ereoc πάντα τὰ wompá. 


131 


AD ORATIONEM IN MIDIAM. 


Fere, qui negantes hanc orationem a 
Demosthene perfectam, affirmarent in ad- 
wersarüs relictam esse. v. Photii Bibl. 
p. 800. 

515. 8. và τοὺς ϑεοὺς] ante νὴ τοὺς θεοὺς 
deesse. videtur αἰσχρὰ, aut simile quod- 
dam vocabolum. 

— 10. ὧν] resolvendum sic videtor 
esse : τούτων, ἦν ol; αὑτὸν ἐτεϑέαντο θρασὺν 
ὄντα bul. ἄλλων. eorum facinorum, quibus 
ælios vidissent ab eo, pro ipsius audacia et 
impuritate atque immanitate violatos. 

— 1$. οὖν] omittunt quidam codioes. 
reete vero, vitiosom enim est, et delevis- 
sem, nisi crederem in eo voc. ii» latere, 
quod hic loci prorsus est necessarium. un- 
cis inclosi 


— 18. ὑπόλοιπα. ὅσω γὰρ πλείοσιν —] 
locam honc sanari meliori interpunotione 
tam scil. commete motavi) et de- 
lendo conjunctione γάρ. nam alias deest 
aliquid. et fait, cam sic leg. e«se existi- 
merem: ὑπόλοισσα θαῤῥῶν. ὅσω yàp πλείοσιν 
— verum nil opus est illo supplemento, 
ἰδ! deest, et constructio hec est: à δὲ 
ὧν ὑμῖν ἐμοὶ μετὰ ταῦτά ἔστιν ὑπόλοιπα, 
quod autem ad spes. illas attinet, que mihi 
adhac supersunt in vobis reposite — ὅσω — 
quanto plures sunt, quos ille vexavit, atque 
sellicitationibus ad partes suas. pertruhere 
conatus ex, — tanto magis spero me jus 
sum epud vos esse obtenturum. 
516. 9. καὶ sasarrticÓa:) id est, οὗ μόνον 
Ti» κατήγορον, ἀλλὰ xal παρα!» 
«εἴσθαι. οι solum refatare accusatorem, 
sed etiam judices veniam rogare. 
— $8. τότε] tum temporis, cam chore- 
gu» egerem, istamque tantam ab eo in- 
secipere 


m. 

— 8. τεύτοἢ post ταύτην deest βεβαι»- 
cé, vel tale quid. quandoquidem ín 
Judicium ideo veni, quo consequerer hoc, ut, 
quo populus Midiem perculisset prajudicio, 
iil daretur, ratumque fieret. 

— 16. ἐμοὶ] post καὶ ἐμοὶ videtar de- 
esae καὶ τοῖς νόμοις. V. v. 14. 

— ibid. xa! γὰρ οὕτω «ec ἔχει) Citat h. 
L Aristides T. p. 182. 


.—17. à : ] b 
iat e edi. d um mt 


— $5. Tere] correxi τοιοῦτόν τι, quod 
emim veritas est Fabricins, ea admissa 
leetione deleri oportere μηδὲν, id. vero ni- 
hit est. Ecquis esim offenderetar ver- 
borum bac constructiore, μηδέν ex τοιοῦτο. 

— ibid. ὡς ὑπὲρ κοινοῦ} malim, ὡς ὑπὲρ 
σεῖ πανοῦ. non enim ad ᾿πεοασοηδ'τοῦ πρά- 
γύροτες referendum est κοινοῦ, sed stat per 
δ, «ὃ κοινὸν eat vcsp. ὑπὶρ τοῦ κοινοῦ est pro 
rep. Sententia itaque est: utpote cum hec 


cauia ad remp. pertineut, eique ant prosit, 
aut obsit, prout recte minusve judioetur. 

517. 3. τῇ ὑστεραίᾳ ἐν Τιανδίον) loous 
ipsa rei obscuritate et lectionis varietato 
vexatus. Si ea vere sit lectio, quam ex 
Aldina reddiderunt Parisine opers, et 
quem reperi etjam in Bav. facile sit ἐν 
Nardieri reformare ad ix Πανδίων 1, id est, 
δεκάτῃ lx τῶν Τιανδίων, quod idem est atque, 
δεκάτη μετὰ τὰ ΤΠάνδια. ad τῇ ὑστεραίᾳ sab- 
audiri existimo ἐκκλησίᾳ. altera concione, 
post Pandia decimo die. viderint Atticarum 
antiquitatam peritiores, quid bao de con- 
jeotura sit statuendum. . 

— 27. soe) correxi συμαὴ, at eit 
nominativus pro dativo. Sed adhuo de- 
sant articuli. articulum do meo addidi. nt 
Sil ἡ sropcarà, καὶ τοῖς ἐπὶ Αὐναίω & πομπὴ, 
scil. ὅταν 4 e superioribus. cum est pompe 
in Dionysiis ἐπὶ Amalo. Num ἐπὶ Δηναίων. 
in. Leneis? 

518. 1. ἑτέρου] post ἑτύρου videtur «uiv 
deesse, quod facile potuit excidere ob in- 
sequens ji. ut nemo quicquam à. quo- 
quam, neque pignoris loco, neque vi, auffe- 
vat, per illos dies, ne ab illis quidem, qut ad. 
diem non solverint. 

— 4. abro] non displicet conjectura 
Wolfii κατ᾽ αὐτοῦ. V. v. 7. 

— 5. esl τῶν ἄλλων τῶν ἀδικούντων} 
malim, περὶ τῶν ἄλλο τι ἀδικούντων. de illis, 
qui aliis quibuscunque in rebus delinquusni.. 

— 8. οὔσης] si bene habet, usurpatam 
est pro ταχϑείσης. 

— 11. wo] h. 1. usurpatam est pro 


519. 14. ὅσα μὲν cby —] Citat h. 1. Ari- 
stides τέχν. p. 230. 

— 014. ἐγαντιούμενος ὑμῖν ἀφεθῆναι τῇ 
χορείας) e magna codicum, quse hio looi 
est, discrepantia, colligo in aliis olim pro 
postrema voce fuisse στρατείας. ut alii sio 
darent : ἐναντιούμενος δριῖν ἀξιοῦσιν ἀφεθῆναι 
τῆς στρατείας. nobis adversans, postulanti- 
bus, ut sequum atque debitam, eos a mili- 
tie muniis per id tempus liberos haberi, vel 
absolvi. alii sic: ἐναγτιούμενος ὑμῖν ἀξιοῦσε 
μὴ ἀφεθῆναι τῆς χορείας. adversans nobis, 
urgentibus atque flagitantibus, ne a fun- 
ctione saltationis solennis absolveretur, ipse 
Midias pota. Hermogenes Aldi (p. 410. 
ult. ed. Crispini) sio recitat huno locom : 
(Nam Portas lectionem Aldinam ad vul- 

tam refinxit) τοὺς χορευτὰς κωλύων ἀφε- 
* τῆς στρατείας. quie vera est leotio, οἱ 
debebat a me reprsesentari, fecissemque, 
si citius ea mihi innotuisset. vel etiam: 

Y ἡμῖν, ἕνεκα τοῦ ἀφεθῆναι τῆς 
στρατείας. quo militie vacationem impe- 
traret. B . 


192 


-- $0. ἀλλ᾽ bris] Sententia postulat : 
ἄλλω ὁτιοῦν. eandem. ρου i 
——æ— culpiam infukia quecunque, 


, Ccommovisset. 

-— 94. i ] Sententia uc. est: 
τῦν μοτὰ ταῦτα συμβέοτα inti, À νῦν με» 
διω λόγι, bap. erárva λόγον. post fa- 
ctorum ea, qum huno comaeniorabo, so- 
atico omaem nodum, δαὶ orationis, ent 


530. 3. pas] potest etiqpe, qnamvis 
deriter et eeacte, reforri ad τὴν lecàe ἐσθ. cansa 
y» καὶ σοὺς . malim tuen ast tor 
49i, δὰς λάϑρα peu, pari modo v. 8. prise 
rem pe: dativam. 

— δι καΐτοι τοῦτον οὐδεὶς} oorrezi sal- 
«nt vowré γ᾽ οὐδείς. nem alias deesset 7: aat 
οὐδὲν ad τοιοῦτο, si id servetur. 

— 9. Τολοφάνε.} Citat h.l Harpoer. v. 


— 15. αὐτῷ ww] scil. vic ὅβρεως. tan- 
tum insolenti& supererat, tem exoberabat 
ei modumque excodebat lentia. 

— 16. σὰ —— Citat b. 
l. Harpocrat. v. 

26. eroduagidjac] 1 enlius dabitavi 
Wolfii eonjectorme, qus mibi qaoque in 
mentom venerat, adsciscere, soil. epoka- 
φθείρας, otnieso sibilo initio vocis. cm ju- 
dieses. prius corr am ad dicendam 
irent sententiam. ut «σρὸ hio loci preefere- 
ter alteri preepositioni epic, necesse etiam 
est ob insequens leríóuss v. pen. τοὺς πρὶ» 
τὰς «ὦ ἀγῶνι τῶν ἀνδρῶν, est brevius diotam, 
pro integre, τοὺς κριτὰς τοὺς σῷ ἀγῶνι τῶν 
ἀφδρῶν ἐπντοταγμεένεους, vel προστοταγροένους, 
Judions certamini virorum præpoeito, b. e. 
constitutos, nt de victoria ín oertamiae 
virorem probpenorent, 

521. 27. ἔχων] malim ἔχω, habeo, in indi- 
cativo. et sio dudem correxit Well. quem 
secutus sum. In nomine ἔσπρχος adhue 
beereo, nomen tribus videtur in eo latere, 
Io codice Bav. erst quidem idem vooaba- 
lom, veramtamen nera qemdem manos 
super e xigiam illum appiaxerat, qam sp 0- 
let iudicare ». oogitent acatiores. Suspi- 
catus aliquando sum Tlispyuesby, ἃ tribu 
n 

522. 19. lieu) teneo taeorque, tam 
etsi Tayl. κωλύσων malit. 

—* bio ria * eiat 
our ἂ aoristam presenti 
ferat, et οἱ “ηβαλίσο a; malit. t 
— 10. ἐκ τοῦ viov] siguifiont τὸν ἰερὸν 
νόμον. P de Dionysiis in specie latam. 
v.p . 

— 18. ] velim ivre. differre ista 
deo ister so videntur. 


— ibid. τοῦ 43 δοῦναι} delevi μή. quod 


1.1. REISKE ANNOTATA 


videtur natam o lectione vetasti cujuedam 
Jibri,jp quo suspicor fuisse : τρόπον τοῦ λα» 
βεῖν ἣ δοῦναι δίκην. 


— 40. τοῦτο] si bene babet, est pro hà 
TT, malim temen beo, eut TR/res δὰ est, 
irexa τούτου. timet men ignorém ied 
qaoque loco bojes wsurperi. aut peesit 
quoque pro αὐτὸν ies. in genitivo, eÓvsv. 

, 884 1. ius] invidiosmm enim, b. c. 

erat Demostheni, eamque 

ia odium populi addueebat, si diceretur ia 

cansa fuisse, ut insons Midies damnaere- 

tor. videalar ixmen imssequeotia nmgis 
suadere, ut ὑμῖν legatar. woidíam vebis 


Σ᾿ 4. eil yàe, ἐσειδὸν] verem üt fatear, 
tota hmc posterior sententía plane idem 
dicit stque superior, οἱ pesteriora sunt 
explicatio priorum. 

— 14. Δηριοσθίσυς - - pir] oratio 
est Midis, rem extenuantis et ad contem- 
ptum tradecestis. quid magsom deliqui, 

Demosthene contemeliose tractando ? bo- 
mino tam vili et contemaendo. 

το 3Υ. ταὺτὸ τοῦτο] id est, πατὰ τὸ abel 
«οῦτο. prorsus simili et esdem piane modo, 
eonstractió est heo : aa) eius γε τὸ οὖνὸ 
γοῦτο, ἐάν τις τὸν πατάξη, ἐστοφανω- 
μένον μὲν ἐὰν “ατάξη .-- v. Markl. ad φ. 
δ86. penult. oihil igitur hic opes est sap 
plemento Lamb. 

525. 1. ταῦτα] statuta puta, legesque de 


— 6. πάνθ᾽ ὅσα] id est, κατὰ erra vel 
φαῤὰ srárra. tametsi malim edditem. 

— 9. καίτοι ταύται(Ἶ malin xa) ewe" 
αὐταῖς. et id quidem illis ipsis diebus. 

526. 3. big) videtar delendum esso, 

et inelusi unois ὑπὸρ, at ex εἶπερ proximo 
mele iteratem. δεῖ μεόλειν est idem atque 
μελήσει. δαὶ potest sic reddi: si Quidam 
tueri vultis famam hane, ut dicemini salu - 
tem publicam curare. 
—— 10. Δ’ ἐκεῖνα} quee Midias dieet alias 
i» alios contumeliosa patrasse. Deoet ves 
Midiam, woe modo propter soe erimina, 
sed etiam propter illa aliens, punire. 

— ibid. 3) scil. ταῦτα và τῶν ἄλλων, 
— λλδκέμωτα. quasto plura sint numero illa 
flagitia ab aliis commissa, quibus allegan- 
dis Midias sna dedeoora velare οἱ eseu- 
sare conabitur. 


— 18. éq9urw] correxi ἔσκισεν. — Sen- 
tentia est: v vit ravit Polyseles probe- 
dram, ἀμιαρτὼν per , aon 


agnoscens 
digsitatem ejas, ) sed aliom sham aliquem existi- 
mans es»0, 4v λυγισμὸν, prevenicms 
meditationem, h. e. facto deliberatiosesa 





AD ORATIONEM IN MIDIAM. 


olbun | 
26. ἰδίᾳ, πεισθεὶς, ἐπόσῳ δή so0$, ἀρ- 
", καϑυφεὶς τὸν ἀγῶνα} Sio distinguen- 


φενίσεται καθυφεὶς τὸ ἀγῶνα, constabit enm 


eansam fecisse missam, et ab actione de- 
stitisae, σεισθεὶς ἐργυρίω, ideo quod esset 
MA icu δήποτε, quan- 


3. ἐκείν»»] siguificat illos, qui, cum 


— 20. τῷ μὸ jane" ips] Wolf à tolli 
—— — Placet tamen 
ralio magis. 


δάκεν, et à uncis in- 
—— 


Im 
f 


ν & qua maltum abest, 
etiam dolo alo, multum diuque agi- 
$ate ei premediteto, contamelias iatu- 


599. 18. οὐκ ievnen] correxi eui 
beserm. in. gusmodi camis non jam am- 
plius les copiam facit, at in aliis causis, 


: mulcte 


188 


γραφὰς ἰδίας] forte leg. γραφὰς 
ὃ Mec ih ἰδίας. —— — Ῥυϊυαίανε. — 

— 36. τιμηθῇ τῆς ὕβρεως] id θεῖ, ἕνεκα 

vel ἀντὶ τῆς Si quis ob insolentiam 

pecuniarie git condemnatus. malim 
tamen ἡ τῆς ὕβρεως, scil. δίκη vel γραφή. δὲ 
crimini insolentie irrogata fuerit mulcta pe- 
cuniaria. malim igitur φιμηθὴ à τῆς ὕξρεως, 
scil. δίχη vel potius γραφῇ. erat enim ea 
causa publica. facile potuit articolos 5 ex- 
oidere ob preecedens ἢ in τεμηθῆ. — Sine 
oausa wsiuant ἢ. 1. viri dooli. locus aut 
vacat vito, aut si quid ejus est, quod pa- 
rum est, potest id eo quo dixi modo, à ad- 
dendo, sanari. 

— $7. δεδέσθω) scil. condemoatus, si 
nempe bomioem liberum contumeliose 
tractaverit, donec dependerit mulctam ; 
quo significetur, carceris ponam tom esse 
remissam, si servus fuisset injuriose ba 
bitus, locus hio bene babet, cave aocem 
oorruptoribus prsebeas. 

631. 11. «-άσαις ἰδίας δεξιὰς) facile 
patiar ἰδίας aut cum Τα]. deleri, aut oam 
Wolfio in ὁσίας mutari. possit tamep, me 
jedioe, si mecesse sit, vulgata paulum 
emendala servari, sio scilicet ut legatur: 
xai «ἐσαισι, δίας δεξιάς. ubi δίας idem erit 
atque ὁσίας, vel ἀγνάς. Possit quoque legi 
καὶ πάσαις, κοινῇ καὶ ἰδίᾳ δεξιάς. tam omni- 


veum actione vi prosequendi, que actie bus diis deabusque sunu! cum tota oen- 
E est. cione, quam quibusque sigillatim et pri- 
— 18. etr Tquay ] vatim pro se. Et hoo quidem, pro sensa 


—17. 7«) malim τε 
— 19. ἔσον ex ἂν τῷ ἰδιώτῃ] addidi ἅν. 
Sed totem banc sententiam baad intelligo, 
que piens esaet, si bsec quinque verba 
abessent Sepicor bic aliquid desiderari, 
500.3. reupo s] equitatis puta et hu- 


— 7. ὃς δοῦλον} malim ὲ 


— 30. εἱ δὲ μὴ] acil. τοῦτο γίγνεται. sin 
assen id minas contingat, αἱ slice il 


— ibid. ἔτω δ᾽ ἂν καταγγῶτε, ἡ ᾿Ηλιαία 
ἕδοίο oum lis, qui, eomimete 

xvray»e in tertia persona 
singalaria. εἰ quem autem Heliea conde- 
9I, séatim οἱ panam defniat. 


meo, 

— 14. —** ἀνίσχωνας malunt, 
non video our. neminativus oum ἰοδοϊίϊνο, 
vim imperativi habente, bene constat, et 
ex mare Græeo. subeuditur enim asarü- 
σϑωσαν. 

— 14. ἐτέρα] abest a multis et poteat 
abesse. nam versns totus 15. videtur esee 
titolus oraculi insequentis. ande oolligi- 
tar, collato p. 530. 27. eraculum superius 
e Delphis fuisse redditum, dao insequeo- 
tia e Dodona. malim quoque sic distingsi 
et legi: ἕτεραι ἐκ Δωδώνης μαντεῖαι. ut hio 
sit titulus. tum orditur ipsum oraculum, 


pn τῷ δόμῳ τῶν ᾿Αθεναίων ὁ τοῦ Διὸς σεμαίνει. 


uncis inclusi vocabalum ἑτέρα. 

— 16. ὁ τοῦ Διὸς} scil. erpepree. — Sa- 
cerdos Jovis heo signifoat. quoniam tem- 
, Pus statutum sacrificii offerendi et lega- 
tionis saorte mittendse sivistis preeterlabi, 
ideo κελεύει, precipit [Jupiter puta], mitti 
legatos delectos. 

— 18. xal τούτους τοὺς διὼ ταχέων] de- 
levi τούς. et illos quidem celeriter. Sed tam 
deest verbam, v , oblaturos, aut 
simile quoddam. bein, quod abest a 
quibusdam codd. facile patiar abesse. ne- 
que videtor inam. Dam odi prieces- 
sisset ἐν Δωδώνης μαντεῖαι, facile intelleetu 
erat, quis Ju piter bic desigsaretur, etiamsi 
nemen loci retioerelur, presertim cum ὁ 


134 I. I. REISKE 


τεῦ Διὸς bine Δωδινοίευ precessisset. Bar. 
idem deest, sed pro τῷ secundo est τῶν. 
latet utique vitiom. desidero numerum 
taurorum offerendorum. novwmne ? quot 
erant legati. quam in suspicioaem jam ante 
me dadum Wolfius incidit, natura rei υἱ- 
tro quemque illuc ducente, ut sit hsec loci 
Jectio : τῷ Ait ἐννέα ἀροτρεῖς βιεῦς. oblaturos 
Jovi novem tauros aratores. 

— 19. δύο βιόσεις} io. Bav. est δύο βοιή- 
σεις. in sliis alia. mihi videtur leg. δύο 
βᾶς ἴσας. binas vaccas equalis tauris etatis 
atque roboris, vel decorus Jovi atque conve- 
wientes. vel Cóie ἐΐσας dictione Homerios. 
ssepe δαῖτες ἐΐσαι occurrunt pro opiparse 
dapes, lauiæ, splendidsm. sio vacose ἐΐσαι 
sant bene pastse, succi plenee, vogetæ. 

— 21. χαλκῆν, xal erp, τὸ ἀνάθημα ---Ἰ 
malim καὶ et comma deleri, ut sit senten- 
tía: tabulamque eneam [scil. oblaturos] 
pertinentem ad illud donarium, quod jam 
dudum dediosesset popalas Atheniensis. 
νμάπεζα est tabula, cui inscribitor inscri- 
ptio declarans, cujus sit illud donarium 
et qua de causa datom. 

— $4. ὁ τοῦ Διὸς σήμαιν᾽ [vel ut in aliis 
est. σημαίν᾽ ἐν Δωδώνη Διονύσω δημιοτελεῖ 
pro voce postrema voloit Lambinus, cu 
Teylor assentitur, 5» iy. ego vero 
vulgatam b. l. taeor. non enim δημοτελέω 
usurpatur ita at δημοτελὴς, quod erat cog- 
»omen Baoohi. In σημαιν iv facile con- 
sentiunt omnes leg. esse σηριαίνει. pre 
Δωδώνη malim . at totius loci heeo sit 
lectio: ὁ τοῦ Διὸς σημαίνει. δόμεν Διούσω 
Δημοτελεῖ ἰόρειον τέλειον. Sacerdos Jovis ju- 
bet, Dionysio Demoteli vfferri victimam in- 
tegre et florentis etatis. uut alias post is- 

iw τέλειον deest ϑῦσαι. Δυμοτελὴς videtur 
llle Bacchus esse appellatus, cui non pri- 
vatim ἃ qooque, sed publice ab omnibus 
sacra fierent. 

— 47. Dasiv. θύειν ulus ἡμέραν Ait Kon- 
elo (οὖν λευκὸν] Post ἡμέραν posüi punctum, 
et doo prima verba, interjecto puncto sab- 
lato, in unum verbum contraxi ἐλινύειν, 
auctore codice Bevarico, cujus in corpore 
cum sit volgata, margo dat yp. buie. 
Sententia itaque est hsec : coronas ab inge- 
nuis servisque etie gestandas, ut. per unum 
diem ab opere feriandum. Porro sacrifican- 
dum esse taurum candidum Jovi Ctesio. In 
Att facile e proximo superiori versu sab- 
auditur θῦσαι. 

5392. 1. ἐν τῇ πόλει] malim prsepositio- 
wem abesse. Sunt (non in civitate, sed) 
civitati multa preclara oracula. et jam 
video ab Augustano iv abesse. ideoque 
delevi. 

— 5. ἁσάσαις ταῖς ἀφικνουμέναις) cor- 
rexi derásai; ἀεὶ ταῖς ἀφικν. quod idem 
est ao si dixisset: ἁσάσαις ταῖς ἀεὶ ἀφι- 


κουμ. 
— 6. οἱ γοίνυν χοροὶ Φάντες οἱ γιγνόμενοι 


ANNOTATA 


— Wow ὅτι τὰς μὲν ὑμέας] apparet loeum 
esse corruptum. volt enim coopficere, oho- 


regos esse inviolabiles, quia sint sacri. 
sacros autem csse, quia siat priscipes 
obororum, qui saori item sint. nam a diis 
eos prseoipi. quod si ergo choregum quis 
violet, eum sacra violare. Sed in vulgata 
labat argumentatio. quam facile confirmes 
et planam facias sic legendo : el τοίνυν ἐδροὶ 
χοροὶ πάντες οἱ γιγνόμενοι, quod si ergo saevi 
&unt chori omnes, quotquot. instituunteer, 
καὶ d δηλονότι, sponte sua. peret, 
pac — jam per dies quidem illos, quibus — 

— 9. περὶ αὑτῶν) «τὶ an ὑπὲρ legas, 
bil interest. etiam ἡμῶν addas, an omittas 
cum vulgata, nil refert. nam αὑτῶν idem 
potest significare, atque ἡμεῶν αὐτῶν. Per 
illos quidem dies, quibos ad ludos cele- 
brandos coimus, quicunque nostrum ooro- 
nam gerit, i5 eam suimet ipeies csmea 
gerit, — postremo autem die, quo prwznia 
dantur victoribus, soli victores coronas 
gerunt, et victor quisque suimet oausa et 
sut victoris suse significandm ergo, gorit 
saam coronam.  Conoludit sic: Chori 
agendi et oorons gestande ip omnibas 
oraculis preecipiontur. Sant ergo res sa- 
cra. Sanctimonia igitar illis quoque inest, 
qui choris presant, ideoque coronas ge- 
runt, doneo defunoti sint suo monere. Sed 
prefui choro, et gessi coronam, ideo sa- 
crosanctus foi, donec, vietorise adjudica- 
tione, ludi ipirentar. ) 

— 34. οὐδ᾽ ὁ «᾿ἰμσκαλέσαςἢ imo vero ὁ 
χορηγὸς «τοσκαλέσας. noo modo alius qui- 
cunque pons reus est, sed ipse choregus 
quoque, tametsi vel maxime jus illi oom- 
petere deberet hoc faciendi. Concludit 
sio: Si choregosipse molctatur, saltatorem 
δὲ se, spectandi modo causa, advocans, 
quanto magis illum par est privatam mol- 
ctari, qui choregum ipsom ip maneris edi- 
tione pulsat. Opponit inter se compe- 
randi ergoeboregom saltatori, vocationeny, 
quse inspiciendi ergo fiat, verberibus, sal- 
tationi denique muneris editionem, per- 
sonam privatam publioe, m«lte majora 
minoribus. 

— 25. κατὰ τὸν vise) κατὰ an erapà 
legatur nil refert, nisi hoo, quod κατὰ τὸν 
γόμιον cohxrebit cnm ἔσται ἀζήμιος, sacà 
τὸν νόβιον autem cum προσκαλίσας. Senten- 
tia erit altero modo: Vi legis πατὰ «ὃν νό- 
Mor, πὸ ille quidem a pana liber, εἰ quis, cum 
Choregus sit, seltatorem ad se vocet. altero 
heec : Si quis choregus facit hoe, quod per 
leges haud licet, sagà τὸν νόμον, ut aliquem 
saltatorem ad se vocet, immunis mulcte ne is 
quidem est. 

533. 18. ἴδα συγκεχωρηκὸς} correxi ἴδοι 
τὸ συγκεχ. Construotio hao est: ἴδοι τις ἂν 
τὸ τῆς ly ἑκάστω ὑμῶν οὔσης εὐσεβείας συγ- 
κιχμηεκὸς τοσοῦτεν ὅν, videat quis facili- 





AD. ΟΒΑΤΙΟΝΕΝ ΙΝ MIDIAM. 


tatem οἱ indelgentium pietatis, qus» ve- 
strum anicmique inest, tantam. τὸ evyxs- 


, est ea animi placabilitas, et le-. 


alias, quie sopita ira, aut crudelitate, fe- 
Tocitaie, acerbitate, concessit alteri, de 
apritie sue τον, atque relaxata »- 
— 20. τοσοῦτ᾽ ἀσέχει τῶν χορηγῶν m 
A4darSai] variant hic A dices. alii τοσοῦτ᾽ 
ἀνέχει τοῦ χιρηγῶν τοὺς S. Augostanus 
plane sic, pisi quod χορηγὸν in accusativo 
sipguleri dat. Sententiam reddit utraque 
lectio per se bonam, sed ab hoc loco ab- 
herrentem ; cai anice convenit, ut pro 71- 
πὸ legatur τις in nominativo. Εἰ sio cor- 
rexi meo jodicio. Sapnio choros docet, et 
me privatorum quidem inimicorum quis- 
quum eum i» ea re impedit, nedum ot 
choregus quisquam eom vi et manu infe- 
sia tangat, b. e. violet. sabeuditur αὐτοῦ. 

534. 6. ταὺτὸν} parum abífait, quin de- 
lerem, ed exemplam multorum codicum, 
a quibas abest, inutile sane et noxium ad- 

i , uncis tamen inclusi. verum- 
tamen repressit me beo suspicio, latere in 
iste vocabulo τὸν αὑτῶν χορόν. corum cho- 
regorem, qui sperent, chorum suum cum 
viotoria esse di rum, pisi ille, vel 
ille adversarius obstei, qui de medio prias 
sittellendus. Pari modo Jorinus suspi- 
esins est ia ταὐτὴν latere ἑαυτούς. quod 
eedem redit. dictionis παρὰ τοῦτο hec vis 

. est: Si hoo velillud feceris, victor abibis, 
sim omiseris, victus. potest illad τοῦτο, 
pro re nata, mulia et perquam varia signi- 
Écsre. ut, o. c. nisi choregas mibi inimi- 
eus heo eeset chori magistro usos, vicis- 
sem. aet: si ego illam chori magistrum 
semmevero, δαὶ ad chorum meam tran- 
tmm ego vincam. et similia. 

— 14. ἔτι τῶ) posterius vocabulom 
feci enclitioum, to —— sed 
restat. gravjas vitium. pro ὅτι v» Pre leg. 
videtar, x εἴ τω cui, aut si cui (sic). 

535. 8. ταύτην] correxi ταύτη. digaum 
sus porsoma censebat, se pali, ut civitas 
talia faceret; scil. τὸ στεφανοῦν τοὺς ἑαυτοῦ 
ἐχϑροὺς ἕντας, inimicos sibi (Tphicrati) ho- 
miaes ormeret coronis sliisque honoribus. 
in τὰ τααῦτα suübauditar δρώση, vel ἐσιτη» 

» vel im, vel 3» , 
— à —B eevuin 

— 9. Κολαγῆθο] videtur Harpoorat. h.l. 
eitare v. wes) 

— 11. xeap] vox bec mibi vebemen- 
ter de scholio suspecta est. nil tamen au- 

are. 

-— 19. zal] uncis inclusi. delendum 
enim videtur, item v. 13. xa] secundum. 
ὅδε, erit bsec. sententia, ao si scripsisset 
sie: ἴσμεν γὰρ, ὅτι Φιλόστρατος, ὃς, κατη- 

Χοβρίιν 


135 


'— 20. cl3a] si beno habet, usurpatum 
eat pro υὖ οἶδα, certus stum. 

— ibid. «gértpors, τῶν] malim transpo- 
sitis vocabulis τῶν eeóvsee. — Copstructio 
hsec est: οἶδα, vel εὖ οἶδα, ὅτι οὐδεὶς ὑμῶν 
ἐκεῖνο τῶν πρότερον μνημονεύει. certus sam 
vestrum neminem hoc meminisse facinus 
onjusquam veterum: quodnam? hoo scil. 
quemquam veterum, qui ioter se simul- 
tates exercuissent, adstitisse judicibus. 

— 923. ἐξορκοῦντα) bic est, verba, in 
quae jurarent, preeeuptem. vel etiam potest 
accipi pro reseorantem, protestationibus 
et oblocutionibus suis jusjurandum ab el- 
tero prsestitum pro irrito, haud dicto, nil 
vinciente declarantem. 

536. 8. ϑρασὺς] malim οὕτω θρασύς. ita 
audaz, ut Midias. 

— 94. οὐδὲ τότε] ne tunc quidem, lica- 
isset ei tapta importupilate ip me ssevire, 
etiamsi honesta illa civilique ratione me- 
cum oontendisset, quam devitavit. 

—— pen. μανίαν — φιλοτιμίαν] in Anga- 
siano eat μανίᾳ, φιλοτιμεία. perinde est, 
utro modo legas. ad: aocusativum subau- 
ditur τοῦτο. ad dativum, ὑποστῆναι ἐμὲ 
χορηγόν. pretuli tamen lectionem Augu- 
stani. Totam huno locum a versu 25. νῦν 
δὲ ad p. 537. S. citat Dionys. Halic. T. II. 
p. 168. 

537. 5. à ὡς οὗ δέον αὐτὲν TtSvárii]. po- 
test hio locas gemino modo iraotari, ita ut 
οὗ ant servetur, aat omittatur, pront nempe 
ἢ accipis ant pro quam, δαὶ pro sive. Si 
omittitur ev, lam erit heec sententia : quod 
δὲ vestrum quis aliter expeditam paratamque 
ín Midiam habet animadversionem, quam «t 
quum cens9at, eum morte mulctari. hoo 
est, si quis vestrum, o judices, Midiam le- 
niori poena, quam extremo sapplicio, cen- 
set afficienduim. inclasi tamen uncis οὗ. Sin 
autem servatur οὐ, erit ἄλλως σῶς aoci- 
piendum pro ἄλλως ὃ προσήκει, ὀπιώτερον ὃ 
φροσύκϑι, aliter quam oportet, lenius quam 
par est. quod si quis vestrum secius de pena 
Midie statuit, sive, at aliis verbis eloquar, 
δὶ Midiam statuit mortis penam haud me- 
ruisse. v. p. 502. 4. abi ἄλλως sec estidem 
atque vrspv τοῦ δέοντος. Sed et ad- 
huc deest aliquid septentise, nam alias in- 
sequentia oum superioribns male colhs- 
rent, et laxum flaxumque est ratiocinium. 
deest nempe, δι᾽ ὅτι αὑτὸν οὐκ εὐθὺς ἀρευγά- 
(μην. δὲ quis vestrum ideo Midiam leniore, 
quam snortis, pena putat afficiendum, quod 
ego statim ultus non sim [unde colligi 
queat, ipsummet me injuriam illam levius- 
oule accepisse, et pro summa non habu- 
isse], vehementer is errat. 

— 10. iwi τοῦ βοηθεῖν] idem est atque 
ἐν τῶ (οηϑεῖν, vel ἐν τῇ βιοϑεία. Ῥεῖ χάξιν 
significatur illa Demostbenis erga remp. 
officiositas, qua nolait, precipienda vindi- 
cta, jas civitatis in turbatores pacis pa- 


196 


bficse animad'vertendi inituere.. Sententia 
est: Convenit vos in perna a Midia repe- 
tenda, et in ope mihi ferenda, gratium mi- 
bi referre pro men illa erga vos voluntate 
atque reverentia vestre majestatis, qui in- 
tegrum de hoste meo jodicium, plenamque 
ejus ulciscendi potestatem vobis fecerim 
atque reservaverim, neque privata, sed 
publica eum actione sim insectatus. 

— 14. Εὔϑυνον] nomen Gricum non est, 
sed Εὔϑυμον. Euthymum, quem bie nomi- 
nat orator, non magis novi, quam Sophi- 
Ium. sed hoc novi Euthymum esse, non 
Euthynum. tametsi ab errore Meursii, 
quem Taylor meritum castigavit, multam 
absum. 

--- 15. xal] sustuli de meo jodieio. nam 
alias obscura est oratio et hiulca, ut ne- 
scias, quis quem occiderit, Eethymas So- 
philum, an hic illum. Sed Eathbymus So- 
philum peremit. 

— 18. οὕτως ἰδίᾳ] bene habet οὕτως, de 
quo sine causas fuit dubitatum. ín cœtu, 
vel conventu quodam mere privato, cojus- 
modi multos ἃ multis haberi solere inter 
notos et familiares, nemo nescit. mirifica 
est vis leposque particule οὕτως apud At. 
* ticos, pro sic plane, mere, prorsus, omnino, 
nihil aliud, quam—. Concludit sic: Brrapt, 
qui contumeliam in loco publico per me- 
ram proterviam alicui adspersam, αἱ mibi 
foit, pro re levi et inolto transmittenda 
babent. potest enimvero ea magnas per- 
turbationes et diras calamitates consci- 
scere. Injuria in caetu amicorum accepta, 
cui ceetoi, przeter amicos familiares, nemo 
intersit, videri poterat tolerabilis, et venia 
atque oblivione digna. Sopbilum tamen 
ea sic commorit, ut crede ageressoris eam 
ulcisceretur. Quanto itaque majora mala 
par est consequi injuriam in loco publico 
et in eœtu frequentissimo datam acceptam 

dae. 

— 21. Βοκοτὸν} non videtur ἢ. 1. nomen 


proprium esse (nam ex ipso Demosthene 4 


constat, Athenienses nomnallos Bœotos, 
nomine proprio esse appellatos), sed com- 
mune gentis. hominem aliquem, gente 
Bootum. sed possit tumen res contra esse. 

538. 14. xal ταῦτ᾽ εἰς οἰκίαν i. Sày] ad- 
dit Augustanus ἔσσαθεν post vocem secoon- 
dam. quod equidem haud putem neoessa- 
rium. Conf. p. 545. 20. Multo gravior ext 
injoria domi sum aliquem violare, quam 
alio i loco. qoo majus erat Bueoto jus, 
Eræonem verberandi, qui ad se domi sume 
sedentem et cum amicís potantem irrupis. 
set haud vocatos, pacemque suam turbas- 
set. Midis autem jus nollum erst Demo- 
sthenem verberandi. Demostbenes enim 
eum non violaverat, neque foris, neque 
domi. 

— 15. xa) πᾶσιν, εἶ τις abro CtBohÓnniv] 
idem est ac «i dixisset: καὶ wow, οἵτινες 


I. I. REISKE ANNOTATA 


ἑπυτοῖς Θιζουθέκασιν, δ᾽ nec τοῦτοι γὃπ- 
σι. perinde est y Jeguiur, ov 
ἀνιμαζέμονος. preefero tamen dative. 

— 94. δοκοῦσι δέ s — er dl) scilicet 
veniam Evseoni doàlase. 

599. 4. τῷ γε τὸ σῶμα] non improbet 
bene sio Grsece dieitur. malnm tamer τῷ 
y k τὸ σῶμα. v. p. 572. t1. abi Welf 
velgatam emendat, Tayles defendit. 

— 10. οἷοι αὐτὸν] Marklandas velt οὐχ 
αὑτὸν, quod Greeeem non est. 

— 11. μετὰ τῆς ἐργῆς} malim pro puri, 


perro», plenum iracundic. 

— 15. πρὸς ἀλλήλους post πρὸς ἀλλί- 
Ἅσυς suspicor deesse πόϑιν unde et- 
stiterit. 


— 16. νομίζειν yà^] sebandi e premis- 
sis ὑμᾶς οἶμας. videmini onim riii v ita 
eristimare 


— 96. ὡς περ correxi ἁσσερὶ 
«πτάρτην, Dil curans Ta m oboque- 
tem. exempla enim affert alienissims. 

— ult. ἐκεῖνος] Thrasylochus puts ; quod 
nomen siatim ipee addit ormtor, erroris 
precavendi ergo. fruxtra Taylor heic vo- 
eabulo b. 1. movet coutroversism. Midias 
non est ἐκεῖνος, sed. οὗτος. 

540. 1. iwi τούτου] facile patier ὑσὶ 
otaitti, quod suasit Vie iuc] videtar bee 

— 2. κατίσχισαν τὰς 05 ur 
dicere: detrahebent signa a foribus, quibas 
signis veteres loco serarum utebanter. 

— 9. κακὰ ἐξεῖπον] corrupta sum, tam- 
etsi non video, qnomodo emepdande.,cot- 
sueta dicendi ratio ferebat jerà xal 
ῥοτα ἔλεγον (sine κακά). bene notavit W. 
dietionis insolentiam. . 

— 11. ἠφίεσαν] minabantor seseremis 
suros. 

" 12. ἔμως δέ mec] malim ὅριως ὃ᾽ ἔτι 
τράς. 

- 16. τῶν παρὰ τοῖς ἐπιηγόπεκ] τοῦ. 
ὅνγων qao 


μάτων. 
— ibid. ady ὅσα ἐϑυνίθην} fort. οὐχ, ren 
γήϑην ἀνακομίσασθαι, προσδοκῶν εἰσαγάξεν, 


— 91. τῆς κακηγορίας malim artieclam 
abesse, ut statim post " 94, λαχὼν ite 
Anc. 

— 33. πώποτε] dedi erv simplex. sow 
dum, tum temporis non tangebam, tumelsi 
jus mihi esset. non munguam, sed twm 
nondum. . 

— 26. εὐλαβῶς} post εὐλαξῶς videtur 
ἀκολούθως excidisse. ut sic oratio: 
εὐλαβῶς, ἀκολούϑως τοῖς νόμοις, τῇ δίκη ἔπ ατ- 
“τα *p.À. BHgo tam caute οἱ οἰτοπυιδρεοῖθ, 
convenienter legibus, omnia mihi 
per jus et fas censeo. 

— pev. ἀσελγῶς, οὗ μόνον] sic distin- 
guendum et leg..videtne: ἀσελγῶς (10. 
ἅπαντα πράττειν ἀξιοῖ). o0 yàp μόνον —. 

541. 6. Zorro] cótrexi Σφύττις. Θὲν" 


AD ORATIONEM ΙΝ MIDIAM. 


8958, iumque et 
Valesium, a Tayloro laudatos, vidit etiam 
Berkelius ad Stepbaa. Bysant. v. Θορικός. 

— 13. κακὸ} omittit Angustanus κακόν. 
quo confirmor in suspicione mee, pro ssp 
leg. esse πέρας. ut redeat wísac ad δ. quem 

Axuem fecerit Midias litis hujus. 

— 25. ἐδεῖτο) redit ad Stratonem. 

549. 4. τὶν δεδωκότα) in dubium 
vocatar bec dictio a Tayloro, sine causa. 
22m vulgata bene babet. Letiai quoque 
dare judicium, condemnationem, usurpant. 
διλναι κατά τορος σὴν ἐρήμεν, acil. κρίσιν, oat 
dare in aliquem sententiam seg judicium 
desertam, ooi nullas adversarius obloqua- 

tur, quod aullus adsit. v. p. 544.25. 

— 6. eli; τ᾿ Ἦν) Midias. 

— * αὑτὸν] Stratonem. codd 

— 4. pro derepalrts Φ 
quidam dant 2 non male. soil. 

«εἰς τοὺς ἄρχοντας. οἱ pretuli boc. v. in- 


sequeatia, | 

— 12. ἀντιλαχὼν] post ἀντιλαχὼν vide- 
tar aut deesse, aot saltim sübaudiendum 
4060 à οὖσαν. v. p. 543. 14. 

— 16. Σκιροφορεῶνος) videntur verba 5 
τοῦ Σκιροφοριῶνος o scholio in textum immi- 
grasse. Htiam quid γιγνομένην v. 17. sibi 
,velit band intelligo. 

— $0. ὧν ipso] imo vero evr- 
yip, nudum et desertum ab adyocatis, Stra- 
ionem Eorum, que ant Wolf aut 


atandum 
Hee eut wines οαὶ Θυμαεὺς m 


pata. 
Taylor ad b. |. attalere, nil probo. οὐδενὸς faci 


«apórrec aeque scholium, neque saperva- 
emmea sont, sed idem et aliquanto plus, 
sique proximum, dicunt. modo dixerat 
Stetoni sdvocatam affuisse nollam. jam 
dieit, prorsus neminem eorum aífuisse 
omnium, quos adosse par fuerat, non sub- 
scriptores actori, non advocatos reo. 

— $1. τὸν harrerin] invidioso dictum. 
oradlele est et impiam, lectum a se arbi- 
trum infamia notare, quod noo multo mi- 
nes faeiserosum est, ao si patrem perdas 
et iaterimas. 

— 95. ἀδικηθίντα] si ἀδικηϑέντα ad Stre- 
$enem redit, nt credibile est, et specie 
prime videtur, tam necesso eat, ut Μειδίᾳ 
9l γῷ Mais transponatur post οὐδ᾽ Dax. 
ut sententia besc sit : tutum haud est Stra- 
teni, litem ei iutendere, si quis injuria so 
leneseiverit, neque arbitrium dicere, ne- 

€t videtar, eandem cum Midia viam 
mibi tamen probabilius videtur ad 
AhsxSirrs subendire τινὰ ὑπὸ Μοιδέυ, ut 
Jyno sit sententia: Nemini jam videtur tu- 


— ult. quie] enalim ὡμῶς ut referatur 
sd bexiehaves )nsir δίκαν. 


197 


wachinatus es.  Videtsr in aliis libris 
fuisse hme jectio οὕτως ὡμοὸν ἐπεβούλευσε 
(sino τηλικαύτιν), in aliis fuisse cwunesva 
sine οὕτως ὡμήν. tum ambes illas leotiones 
in anam confasas vulgarem vitiosam pepe- 
risse. alterotram tollendum est me judice. 
solo tamen fore, qui verba οὕτως ὠμὸν re- 
ferent ad praemissa τί lei», et nibil aliad 
alant, quam, more Attico trajeotla eseo 
vocabala, qui judicio suo per me lioet 
froantur. 

543. 6. μεγάλην νὴ Δί Est hio prose- 
popœia mimioa et ironiea amici excusan- 
tis Midiam cuim inimico eum accusante 
loquentis. Amicus Midim sio: μεγάλην 
và AU ἦφλε δίκην. occurrit inimicas Midiss : 
ἀλλὰ χρλίων. rursus amicus : σάνυ γε. ἀλλὰ 
δάκνει καὶ τοῦτο —. respondet inimicus v. 
10. ἀλλ᾽ αὐδήμορον. μέρ] , bene 

— 9. συνέβη δὲ i “] vulgata 
babet. idem est uo ai dixiasot : οὐκ ἥσϑετο 
γεγενημιέγος » Don sensit debitum 
& se slato tempore non solutum, διότι σύν- 
edi» αὑτῷ οὖκ ἀδυιήσαγτι, ἀλλὰ μᾶλλον ἀδι- 
uxS rri. quia conscius aibi erat, se nemini 
injuriam fecisse, sed potius accepisse. 

— 12. τὸν ἄνθρωπον) Stratonem puta. v. 
v. 26. 

— 13. ἀλλὰ uáse τοῦτο] recte Wolf 
banc dictionem interpretatus est, quem 
immerito notat Marklasdos, ipse dece- 
ptus. sed momdum de hoc, soil. disam. 
paullo post plaribos exsequar. id quod 
it v. 92. 


— 19. δεῖ] f. ἔδει. 
544. 8. ὃν ve] Sentemüa est 
hec: Midias artibus callidis suis effecit, 


ut judices Stratonem condemnarent in jus 
non citatum. 

— 18. Φανίας) Citat b. 1. Harpoer. v. 
e" 19. & ula esi Νμ2} bes bet. 
19. à «eU νό 
potest ix sobendiri i, addi nil opus est, dia 
e legibna prescripto, prefata arbitris 

-— 84. αὑτῷ in Qus gretiam; 
dudum admonuit Markland. 

545. 7. ἐπειδὰν βούλωνται) imo vero isv.- 
δὲν δ᾽ ἵλωνται. postesquam vero delegerint 
de communi oonsilio arbitrum quempiam. 
EXCITET 

» quod recepi. [ eg. sit 
ξασθαί τι καὶ * Sau. 

546. 6. νόμου] si bone babet, redit ad 
legem de Liberalibus. alii dant νόμων. du- 
bito, alri melias. 

p « «οόνοιαν eroi ripe? ὅπως 
M αὐτὰ Sx, v e quid. ac- 
casativus hio redit τὸ λεζόντας . 

ropter signuminte iei . 
d εσϑαι genitivum.adsciaeit. 

— 14. w air] est idem, atque 
σχεδὸν μόνον αἴτιον, aut σχρδὸν αἱγιώτωτῳ. 

— 16. à σῶσαι διὰ ταύτιῳ post σῶσαι 
aut subaudi, aut adde τοῦτον. 

T . 


4 


19B LI. REÍSKE ANNOTATA | 


—- 25. ταῦτα edil. τὰ ϑδοιδδο train. 
2 ibid. τὸ 75] liberos pata Btra- 


— ibid. erarpóc] Stratopis. 

547. 8. ταῦτα emi] b. e. ὑδρίφει. 

—— 9. φίρειν ἀξιοῦν] éeubaudi πάντας. 
Cowstructio bec est: ἱγεῦμαι ὅτι πάντες 
ἄνθρωποι ἀξιῶσι, τοὺς ἄλλους «ἄντας φέροιν 
αὑτοῖς εἰς 'ιεὺν βίων ἔρανον wrap" noté, eto. exi- 
simo homines omnes postulare, ceu vem 
équam et sibi debitam, αἰ collatio quedam 
ed vitam communem agendam sibi conferatur 
6 reliquis omnibus hominibus. vel potest ad 
ἀξιοῦν sabaadiri lui vel ἐμαυτόν. nt bio 
sit sententia: videor ehim mihi recte ét 
jere merito postulare, at ómaes homines 
sibimet ipsi de sto pem eolfationem aü 
vitam copferant. Sed melusi ἀξιοῦν ancis, 
quoniam p. 574. 11. abest, abi locus hio 
idem iisdem verbis recurrit. 

— 18. τοιούτου] qualem puta tnodo ex- 
posai. Sed τοῦ delevi. ejusmodi, qualetn 
omnes de te norunt. 

— 26. ἔπι μὲν δὺ λεσοταξίου) Citat ἢ. 1. 
Aristides tty». p. 330. 

e— 97. riy τοῦτο “τοιήσοντα Ἶ aperta qui- 
dem sententia, durius tamen dictum. illud 
facturum. quidaam? scil, τὸ γράψασϑαί 


— ult. τὸν ] Cashubonus ad 
Athenæi p. 4£1. arbitratur buno Iruminem 
ides hoo &omine eontumelioso notatum 
esse, quod esset sordidus et squalidus, ita 
enim dictos olim féisse illavie tetros. 
Conf. com bis Tayl. νὰ b. 1. 

548. 1. ἀνεκρίνετο} sübibat τὴν ἀνάχρισιν, 
qued examen erat, quo prietor jus ἀϊοία- 
rus acousatorem seorsim, et tam reom, 
audiebat, totamque ὁδυνδὴν cognoscebat 
ante, quam ejus in forum deferenéte ve- 


wie daret; quo cettlor fiebat, quibos 


quseque pare preesidiis catam δύνε nitere- 
ter. t. p. 546. 9. et Vales. ud Harpoer. p. 
1 ) 

— 10. κοινὸν] sabaudi narà πάντων ὑμῶν. 
Βανοηύνης ἔμοιγε coheret cam. δοκεῖ, ut 
Vrv cobteret cam sreieplicas. 


- 16. ὡς dier, εἴ τις —-] Citat h. 1. Ari- 
sides T. p. $90. 

549. 8. vor δὲ Eres e ieríp) vftioda 
wtjerdio, pro feine δὲ, οἷς ἰῳ 4] v» 
Wrtio. visi pouus ey. est : νῦν δὲ τόθτοις, οἷς 
nova "eoe ird. 9. p.314. 

— τὸ. Darf c] post Dealer deesse vi- 
deter ὀφορῆσϑαι, qai infinitivus pendebit 
e νρμίζων. 5. aut ἐοιβιλεθναι, e proximo 
si γὰρ, ὧν ἐπυβεύλευσε. 


— 18. διὰ 56; v ΨΩ} vidétut bio wil- 
quid deesye. rati euim lobet, Βὸ- 
ἀπέ &opériorà insequentibos satis bbáe 
retpoüdent. quid enit sibi vult illa iatet- 
togetio διὰ ^0 cur? nil prvecessit, ad quod 
illud ewr referatur. neque magis heb 
yàe, quo referatur. Num deest bà ei 
φολιτευόμεϑα, δαὶ μένομεν ἐν τῇ rbi. n- 
quid Manemus in urbe? 

— 94. stp] correxi lesbónpay de 
meo. cteteram bere habot tà "Apirragyh. 
bustiloa: tà. perinde atqtie «vi avotpatet, 
quasi sit ἐξιέναι Del ee. 

850. 10, *eiteu] seal ἐπὶ ndr. t. 
V. 6. 

— 19. δ καὶ *h&] foit olim ta Tforis 
aliis ἢ τίνα, in alils ica] τίνα. ambe deinde 
in unam vulgatam coeluere. Sed deleri 
8. post τίνα subsudiendum dox ailes. 
quet lium ibajórem exbemuta vel exeel- 
ον ὟΝ εὐδιεμόνιί]. .córtetd ub 

“- 19. .córte 
εὐδαιμονιεῖ, a verbo εὐδαιμονίζω. fphe ας 
beafufth predicet, ipse sibimet plaosst 
plaudatqoe de sais divitiis. 

551. 4. « ] ergoszixs Son dat οϑᾶνχ 
Par. «. non male, qüioquid- est, debet 
δίκην, si non additur, sabauditi. 

— 11. σοῖς “ολλέῖς Ag] illi perti po- 
poli nostri, que nomite τῶν πολλῶν, md- 
titudinis, venit. *. p. 561. et Tuylor ad p. 
485. 

— 920. Bewt ὑρξάρι.ν} soil. abvie Ἀέγιν. 

—. $4. hà] correxi ἰδία de rea oonjb- 
ctura, quam postmodum a codíieé quodei 
Italico, teste Tayloro, vidi eonfirmaten. 
fn damnum populi wniversi, ἢ xal la τοῖς 
τῶν αολιτῶν, aut. etiam. privatim civis aB- 


cujus. 

— ult. $ τὰ τοιαῦτα 1 primum voobh 
correxi ἢ, ut sit a verbo sip. cerum sil, 
un mendacium, in. amicum, pube 
eut (mitto reliqua, sunt. kujetmodi), 
—— facien, "ien wlibi admocel, 
formulam τὰ τοιαῦτα Demostheoi ideih 
significare, atque nobis et cetera. 

559. 14, δι᾽ ipi) sola vera est lectio. 
propter e. Qoia mihi infestus erat. 

— 90. 44 ἀνοκτένεϊ τε} erat. quidc 
ordo mituralis, ot hiec verbà stkfte'bi poit 
συλλόψεσϑε. Sed quis in affecta loquendi 
ordinem severum observat? nisi malemtis 
Aere rtriirs reddere, oot ΕἾ non ἐδε δὴ 
wofti, sed, eur dubitutis e$ mors δεν - 
tiam dicere. 

— 9A. ταῦτ᾽ Puy ὁ pusph cud ditlik 
sepu) Scholiastes Aristophanis ad À- 
oharn. 985. citat ra? ἔλεγος, papà 19 


φαλή. 
c. 94. erp) Tyre] tuin sh τῶ. Sh 
corte solent Attici. «at/hac, Yempore supe 
— 85. bisbiv] Arfsfitrcho "pute, Seer 
Midiwa redit. 


. i 


AD'QRATIONEM IN MIDIAM. 


- "m 9i. χρὴ palo eV ebrw] seil. erui». 
. M3, 4, τῶτα 26] bene babet. bomini 
' eati, vp eni, tam .qmnia bomani- 


tgtin experti, atque est Midias. huic ani 
asm Midim venia detur, ai alii nulli dari 


— 5. Man] ig Aug. est αλῶν sino δο- 
φησίν. ip quo ἁλῶν nOscilo. ergone dedit 
Qj aor ἀλὰν [id est, τραπέζος) μὲν κοινωνὸς, 

i Qquegépur. v. p. 254. et sic ausus sum 
da m9«o sensa oor. igere. 

— 9. 73 Sperifaie ) interposui qi» inter 
am bas voces. ante ὅτα nullus dubito ὃ ex- 
eidiese, quod Taylor quoque animadrer- 
tit. die ante, quam in senatu. dicgret. 
peidio ejos digi, quo verbs illa in senatu 
fegisaet, 


, v7 30, piri iS] acil, ad Aristar- 


. το 19. beabic οὑτωσὶ] tam prope, nt 
walgo solent maxime familiares sibi easi- 
per ilem, Aristaschum. 

v 929. Μά ] deletum velim vos. 
Mágru*. upeis quidem inolusi. nam hi 
tgston demum 554. 6. producpptur. vidit 
hag ijdem jam dudom Taylor, 

QTTO 25. epu] sübaugdi τινί. 


meli. 
, 954. 93. ὡς ἐμθρβλκχκότα) eut delendnm 
Οἱ ἀς, 10! deest aliquid, q. c. ὡς sew, ut 
emanesü, pro more suo. au ὡς φίλτατῳν, 


ginicigsiqum, 

w- pen. ἐξ γὰς & φίλου} correxi ἐῶ yà, 
φίλου, tametsi volgata possit defendi 
esqdammodo et exponi sio: i4 yàp ζυτεῖν 
& φίλων ἐδίκεηκεν. sed hoo perdurum est, οἱ 
vel sio temen addi deberot ζητεῖ, 

555, 4 Ὁ} vianm mihi quoque aliquan- 
Qo fait, φρο Marklando, τοῦ esse legen- 
qnum. Sed bene babet τό. et est hio ex- 
Nieatio sppssiorom τὴ j9« καὶ τὸ κατα- 


i 


f 


: 


4 


dgpgt aliquie iuGnitjros, e. o. εἰσαγγέλλειν, 
τὲ γεόφμεθῳ, vel suae Qu, vel tale 
qd- sume práQu» signiboat, si. qnis po- 
nf € 16 in flagitio deprehenenm accu. 
8868 imioetur, eum prius fanditus perdere, 
que (δὲν το criminosgmn δὰ judicii se- 


! — 

3. $, roger — δαιμίνιον) verba 2, 0 

ἡστὶ τὸ σεμνὸν καὶ τὸ ϑαιβεόυμν, non 

loeso suo posita, que εἰ omittan- 

ter, temep incus erit integer. miror pre 
iljgd $, τι δύαντε, quod oaurpsat, 

ast qui rem jggorant, ent in dnhiyui δ» 





139 


ducunt, ag elevant et extenuant. qnorum 
nihil buio loco cc nisi si Demo- 
es, extennatione soi muneris invi- 
diam mipuere et avertere volvit, quam 
ipsi contrahere poterat vocabulum paula, 
arrogantius ὁσίας et σεμνόν. venerabile 
illud sanplimomi, qneennque tandem 
illa (ait, qum mibi tup inberebat, cbore- 
gus qui esem, oujos persooa e lagibus 
saorosgneta eaf. | 
8357, 1, σί οὖν; φὺ Marta]. correai 
perioulo et marte meo τί οὖν ; οὐ δεινόταρα 
— ergone, cum [boo est, licet] aotrbiora, 


guam reliquorum civium unusquisque a Mi- 
dia patus noy sis, tomen indignaru? le- 


nigrem bano duxi medicipam illa, qua 
Taylorus esi usus, quj post ey auctoritate 
898 μὴ addidit. Pronomen σὺ si servator, 
possit etiam sio legi : τί οὖν ; οὐδὲν σὺ δὲ.» 


πο 6. wp τὸ λεμπὸν sip) snbaudi 939 
be aet: αἱ τὸ wed dpgeriter iin ΩΝ 
«o 99t: δ᾽ τῷ ve ἕων ὑμῶν ὕδωρ, 
TÉ T beu , xa] τὸ τούτου —28 
φροστεθὲν πρὸς τὸ λοιιτὸν ητᾶν τοῦ λόγου. δὲ 
aqua »tobis qmbobus definita, tibique puta 
illique, in wnom confusa matziam, illi, que 
adhuc reliqua superest, orationis mee posti 
addatur, tamen haud suffecer. 

e 13. beri δὶ ταῦτα SarrolavA] vide- 
tax orator dedisse: jov; δὲ ταῦτ᾽ ἀδιπήμη» 
τῷ Sarrsdemá. 

— 30, xa] «và ἕτερα empate] 
panum, καὶ φιλλὰ Y ἔτορα sui. v. qe 

558. 18. ὃν wperius] malim P bue 
φρορῆκε, 

— 22. auae] post ὅλαυνες sobaadienda 
ad soperiprem ipierrogationen responsio 
ab oratore seppreasa, sed ab audiente ant 
legente quaque facile gupplenda. ἀλλ᾽ ej 
διιί᾽ς yt τρῦτος non (y ul jure, quidem. 
Interrogatio ost miyantis, ipfitiationem 
qnoqne compleoteus. Et nibilomigug iq 
tamen eos agitabas — el in eo recle facere 
tibi videbare? Nollo modo. 

— $6. κατρσκεύαξζοων) bene liabet. usur- 


' patur, ut aJiquoties jn hac ipsa Midiaua 


factum est, de iis, qui in«idias fraudesque 
clandestines perapi, consilia inter se con- 
ferunt, et mendacia comminiscantur, atque. 
veln$ tela quedam proeudunt, quibus ini- 
mioqs innocentes oonfirant, egque per 
&ubornatoaros emissarios olam per cirpulos 
spargunt. ' 
D39.135. «à τοιαῦτα] hmo verba, que 
signifcan!, e«t cetera, mitto reliqua lioc de 
genere, a priorjbus commalte inlerjecío 
diremi, ad exemplum Wol&i et Taylori. 
— 92. ὁξῶντας} tamebi ferri potest, ne- 
qae. eaim a more loqueudi Demostbe- 
mico, neque a loci abhorret ssnientis, 
mjass tamen bio plaoet ideo, qnod. modo 
v. $1. prmoeseent ép. quare cuj in 


146 1.1. REISKE ANNOTATA 


Augustano sit 9vhérac, suspicor olim in 
li foisse ὀῤῥωδοῦεας, ia cujus locum 
soholium δεδίϑτας, et vitiosa lectio ὁρῶντας 
sucoessit. Video nuno Tayloro quoque 
eadem in mentem venisse. Reliqui tamen 
vulgatam. 

560. 14. τῶν ἄλλων mr). τούτων, συλλε- 

] distinctione motanda locum sanavi 
et illaminavi. comma scilicet ad vocem 
tertiam revocavi. QConstruotio est: γί- 
ymeS9s xptivTeu; ἑκάστου τούτων. horum 
[conspiratorum in vestram pestem) unum- 

que is atque dometis. 

561.13. δ] malim à, ot omnia prtemis- 
88, γένος, πλοῦτος, δύναμες, complectatur. 

— ibid. ἂν ὕβρις 7 malim aut ἂν iplo» 
(uno vocabulo) aut ἂν ὕβρις προσῇ, quorum 
hoo a libris confirmatur, et maluit quoque 
Taylorus, aut ἂν ὕβρει συνῇ. 

— 17. στασιάζοντας} restitui pro vaul- 
Kato στασιάσαντας. ideo sappellebantur 
Alemæonidæ a Pisistratidis, quod ἐστα- 
eíafoy, adhuo dum factionem agitarent 
atque tamaltaarentur, non quod ἑστασία- 
ea», olim aliquando id fecissent. ᾿ 

— 20. xai ταύτης δὴ τῆς einlac, ὃς ὑπάρ- 
xoci] addidi δὴ, quod deest volgate. Sed 
nondum sic locus est complanatus. nam 
adbuc deest δὲ, et delendam est $c. ut sio 
habeat : καὶ ταύτης δὲ δὴ τῆς οἰκίας ὑπάρχου" 
σι. atqui hujus quoque domus, aut, sed vel 
hujus quoque domus. non possum diseimu- 
lare lectionem, quam in margine codicis 
Bavarici reperi, quee videri possit vera, et 
elegans adeo, nisi elegantior esset, quam 
pro spiritu Demosthenico. accedit enim 
ad tragicam audentiloquentiam. Est hec: 
xal ταύτης τῆς οἰκίας συγγενεῖς ὑπάρχουσι. 
laudarem et tollerem in poeta dictionem : 
huic genti cognata sunt. multa εἰ magna 
beneficia, quibus ea. gens populum ornavit. 
volunt Demosthenem hic in geminum im- 
pegisse scopulum; alterum, quod pater- 
pum ejus genas ab Alemseonidis repeti- 
erit, alterum, quod maternum ab Hipponi- 
€o. Possit utcunque altera certe liberari 
reprehensione. Clinias enim, pater Alci- 


. biadis, per matrem erat ah Alomseopidis 


us. 

— 23. ϑέμενος τὰ ὅπλα] Citat h. 1. Har- 
poor. hao voce. 

— ult. τὸν ] hsec duo verba uncis 
inclusi. el ἐκεῖνον [scilicet γεγονότες 
ἀμέτεροι φρόγονοι. nostri majores, istius 
siequales. 

562. 1. οὐδενὸς τούτων] subaudi ἀντὶ, vel 
χάριν. nibil bio deest. perquam usitata hsec 
est ellipsis. v. p. 566. 20. 

— 8. Ταυρέων] Citat h. 1. Harpocr. v. 
Ταυρίας, et ἐπὶ κόῤῥης. 
^o— 12. ᾿Αγάθαρχον] Citat Harpocr. v. 
᾿Αγάϑαρχος. In Augustano est ᾿Αγάθαργον 
(per y) nescio an recte. αἱ bonorum ope- 
zum auctorem significet hoo nomen pro- 


prium. aeyo pro lgyer veteres in compo- 
sitis asurpasse, colligo e vocabulo Lt ne 

— 13. λαβὼν δέ m πλημμελοῦντα) 
eludit sic: Btiamsi concederem piacalum 
Midis minws esse Alcibisdeo, tamen es- 
dem ille pena esset afficiendus, qus foit 
Alcibiades affectus, exsilio pata. quie 
scelera, quibus inajestas deorum violatur, 
omnia pari poena digna habentur. Veram 
neo minus est. qui enim minus ille pec- 
care queat, qui totam vestem seoram oor- 
rumpat, quam qui signum aliquod parte 
quadam mutilet ! ] ρὸν 

— 18. τοῦτο www] scil. ἀφανίζων 
le05ra. 

— 19. τίσι ταῦτ᾽ ἰνδεικγόμενος) Sentea- 
tia est: colligamus et spectemus e com- 
paratione, qais ipse sit, qui talia ia vos 
ausus est, et quinam silis vos, ad quos 
ille suam jactat superbiam, potentiam, pe- 
tulantiamque. ἐγδείκσυται om, qui ad 
alteram sese seu verhis contameliosis et 
arroyantibus, sea factis insolentise atque 
impotentise plenis jactat, insultandi ergo, 
et quo magoitudinem nobilitatis géneris, 
opum snarum orterzeque suse excellentis 
ei ostendat. Patet hinc verbum boc & 
Lambino immerito esse notatam. Quis 
est ad vos? qui vos estis ad eum. Vos - 
orti estis δ majoribus, qui animis essent 
prsediti tam excelsis, οἱ injariam accipere 
nollent ab homine nobilissimo, ditissimo, 
facundissimo, fortissimo, de rep. iosigai- 
ter merito. Hio e sterquilinio exstitit, 
spurius, sapposititius, barbarus, natu ser- 
vus, qui patremque matremque verum 
nesciat nominare, dicendi infans, nollis 
rebus gestis clarus, omni dedecore oo- 
opertus, omni flagitio nobilitetus. 

— ibid. μὴ τοίνυν ὑμεῖῖν «νρὸς τὸ μὴ καλὴ 
transposui ὑμῖν post καλὸν, et pro τὲ sef- 
feci τῶ. Vos itaque non hoo solum oo- 
gitate, haud decere vos, sed etiam hoo 
tametsi ignominiam ferre nil recusetis, 
tamen nefas quidem esse, at Midise ve- 
Diam faciatis. εἶναι post καλὸν ὑμῖν cegre 
desidero; sed bonum Wolfum, qai non 
nisi bona, vera, recta, sed idonea quam- 
quam paucis verbis notasset, tam indiguis 
modis a Tayloro acceptum, pene dixeram 
tam furiose laceratum, segrius fero. 

— 926. οὗτός γε οὐδενὸς} mediam vocem 
addidi. γε ne ad οὗτος, sed ad στρατιώτης 
refer. non imperator, sed οὐδὲ στρατιώτης 
γε, ne miles quidem gregarius. cum quoquam 
— 27. lv οἷς κοινῇ μὲν οὐδὲν] sectentia 
insequentium ἰδίᾳ πάντας , poste- 
Jet, at hio legatur, ἐν οἷς ποινῇ μὲν οὐδένα 
οὐδέν, de nemine quicquam boni prediost, 
omnes autem infamat. opponit inter se ne- 
minem et omnes, — Vulgatam si tneris, erit 
hmo sententia: nullias unquam consilii 
publice salutaris auctor fuit. 





AD ORATIONEM IN MIDIAM. 141 


- 569. 3. οἴνωι) non redundat. cui adsunt, 
ἤιε ite. fortuna, due res natura intor 
æ ida pugnantes, ut nil magis. Suet nempe 
«i sei duse matres, altera, quse vera est, 
sapientissima, altera, que eum sibi sup- 


. posait, omniam stoltissima. 


— 8. hà Teo] hec verba cohsrent 
won tam com γεγονὼς πύριος, tametsi illuc 
quoqae referri possunt, quam potius oom 

— 12. τὸ τῆς φύσεως] dubiam, sitne 
mominativus, an accusativus, Si nomina- 
tivus est, sio accipi debet: barbarica re 
416 et dis invitis nata indoles Midis, 
trahit, agit, rapit eum invitom, obtorto 
collo, et ostendit eum sic utentem pre- 
aentibes opibus, uL aliene, qus etiam 
Susi Sin est accusativos, mutandus est 
spiritus lenis ip v. αὐτὸν v. 15. aspero, et 
snbasdiepdum αὐτός. αὑτὸς Dui τὸ τῆς 

[id est, τὴν ἑαυτοῦ φύσιν] καὶ αὐτὸς 
ἰευσὰν ποιοῖ φανερὸν χρώμεγον [id est, φαν- 
gh. ὅτε χρῆται), ipse sus natare feritatem 
et dis isimicis eatam indolem raptat 
[b. e. « tenebris, quibos ipsa latitare vult, 
it invitam] et vim ei reloctanti 
ipeeque se prodit, et monstrat sese 
vteptem sai» pro alienis. 
.o— 93. ἀπήντων) post ἀπήντων deesse 
videtur τίθει δὴ, fac, finge, Midiam eue ju- 
dieio convictum et condemnatum. 

564. 9. οὑτοσὶ] correxi οὑτωσὶ, quod 
reete defendit et expovit Taylor. Sic de- 
mam eliquando, tum demum, quia non 
peius, εἰ ea de causa, quia non. potuit alia 
sic, desinet insolescere. 

— 9. ἐσμὲν] abesse malim. 

565. 5. αὐλπταὶς áfipázi] distingui he 
malus inlerjeclo commale. tilicinibus in 
certamine virorum saltando inter se canten- 

dentium. 

— Y. derisza] tangit h.l. Harpoerat. 
v. ἐστιάτως, 

— 14. € às) ὑπαρχούτης οὐσίας} bene 
sic, male qui 72; addunt, et addi volunt, 
mon ἃ peenlio jam prasmnte atque parato, 
aulequam ego ad ejus administrationem ce- 
rem, 

— uli. jerà] meminit hojus loci Har- 
pócr. hac voce. 

566. 9. ἀλλ᾽, ὃς av] id est, ἀλλὰ διῖ ὑμᾶς 
τιμᾶν καὶ δατιμάειν τοῦτον, € versu 6. 

- 1. ἀλλὰ » Δία τριῆρη, ἣν ἐπέδωκε] 
deleri $y — sine dubio fuit in libris olim 
gemima hojus loci versata leclio. aliera, 
qaam e codice Auguslano restitui. altera, 
gum i» mergine Bav. inveni: ἀλλὰ μὴν 

ὦ phy, ἣν ἐπέδωκε. atqui lamen. propter 
Iziremem. [5cil. debetis eum magni fucert], 
quem uliro donavit. Potest euam tertia, 
a41 fuisse olim, aut mune confingi: ἀλλὰ, 
P Ala, hà τριήρη [scil. δεῖ ὑμᾶς τιμᾷν xal 

Zu» αὐτὸν], ἣν Larilaia. ego vero le- 


etionem Aogastani przfero. 


— 13. οὑτωσὶ δὴ «οιόσιι τ] videntur hsec 
nimis abrupta. planius et mollius sic pro» 
cederet oratio; ταῦτα δὲ ἐὰν λέξει, οὑτωσὲ 
δὴ ποιήσατε. que cum dicet, sic. facite. 

— 13. πρῶται} malim αἱ erp&ra, cam 
articulo, et v. pen. al ἐπιδόσεις. 

— ibid. τούτων] scil. xecwvic, vel talo 

vid. . 
: 567. 1. οὐκ ἐπεδίδου τότε] scil. ὅτε ἐγί. 
γνοντο αἱ ἐσιδόσεις. malim tamen οὐκ ἐπε. 
δίδου οὐδὲ τότε. nil dabat, we tunc. quidem. 

— 19. xavtlnero σοφιζόμενος Senten- 
tia heec videtur esse : Midias refurmidabet 
bellum, quo factum, ot modis ompibus 
stoderet necessitatem in castris agendi 
eludere. "Verumtamen, tametsi callide 
rem commentus esset, nibil tamen ei pro- 
derat ista versutia, sed potias ea, tanquam 
decipula quadam, captus tenebatur. boo 
est imponebatur ei inevitabilis necessitas 
in castra eundi. videtur Midias prefectus 
alæ equestris fuisse, quse, quod olim alí- 
quando Árgurs preesedisset, ex eo post- 
modum nomen invenit, ut οἱ i£ 'Asye 
ierit ——— Fuerant δὶ equites 
ἃ Phociotle in arbem remissi, ot otio re- 
orearentour. nono iidem ab eodem impe- 
ralore rnrsus in Rubeam revocabantar, 
ut vices susciperent alias alee, in orbem 
redeuntis, quo a molestiis castrensibos 
requiesceret. 

— 925. ἅπαις} ambigo inter eai; et 
ἅπαις. babet utrumque, quo commendetur, 

568. 7. Temas) correxi τελωνίαν. Sen- 

tentia est: navem, quam reip. dedit, ba- 
buit pro pecunia, qua publicanus aliquis 
aliquod vectigal redimit; qua pecunia 
soluta jus accipit censum aliquem stata- 
ium ab iuvehentibus e. c. merces quas- 
dam, aut exportantibus exigendi. Sio 
Midias existimabat post navem a se reip. 
donatam, immunem jam se a legibus esse, 
et licere sibi ita grassari in quemque, ot 
eise: solent in obvios quosque. vel 
icere sibi ex illa navi queestum facere 
ingentem, αἱ publicani triplam, vel deca- 
plam rorsos exigunt a civibus eam pecu- 
niam, qua vectigal redemerunt. eitat h. l. 
Harpocrat. v. πεντηχοσ τή. 

— 12. ἱπ“ικῆς τινὰ πεντηκοστὴν} cen- 
sum, nt ita dicam, aliquem, quo solvendo 
redimeret otiam vel vacationem militias 
equestris, nam, αἱ qui quinquagesimam 
dependunt, eo licentiam consequuntur, eo, 
quod important, seu quicquid id est, ca- 
jos causa quisquagesimam dependunt, 
otendi, fruendi libere, sio Midias sibi 
persuadebat danda πανὶ, veluti quadam 
quinquagesima, se vacationem a militia 
equestri impetravisse. Aut appellat sio 
tribuoatus equestris novum quendam re- 
ditum, quia cum navi sua, qua ipse veho- 
batur, tametsi ea militise esset consecrata, 
mercaluram velut exercebat, et ligua con- 


142 


veotahat, quibus utatur demi; quam- 

gam ipai, ut prefecto ale equestris, mi« 
ΡΝ esset fupgendum pedestri, noque li- 
ceret trierarchuim ayere. 

— 14. ἀπιπλεῖτε) veram est, et servo. 
cum revehereigini, cum rediretis domnm 
enm clase. ἐσψιπλεῖν de hoste potest dici, 
ad urbem cum armis infestis adnavigante, 
sed ἀποπλεῖ, qui aliunde domum renavi- 
gat. v. v. 25. 

— 16. xágaxac)] Citat Herpoerat. v. 


Pto 6. 
— ibid. ϑυρώματα ὡς αὑτὰ) asseres ad. veri, 


eontabulationes domi avss, 

— 17. ξύλα] tigna, snblicas iugentes, 
«onibus uteretur in argeatifodinis suis, ad 
effulclendam bumum in euniculis, ne ho: 
mus perfossa subiabstur. 

r— 33. Πάμφιλας) aut post Πάόμφιλω 
derat nomen tribus, ande ille Pamphilus 
easet oriundus, aut nominetivas Nun 
cnm ganilivo Νικηράτου est mutanda. 

569. 8. ἅπερ] malim οἷά wp. ob inse- 
quens τοιαῦτα v. 10. et 11. et sie correxi 
de meo arhitrio. quamquam me non fagit 
post raro interdum sequi ἧς fro οἷος, at 

870. 
d — 10. ual τὰ Ages. ] καὶ ont b. l. etiam, 
vel quoque. si, prout dioit, revera quoque 


essant. 

— 14. ὧν ipi ὕδρικεν] mediam vocem 
wpcis ipclusi, nop enim aolas Midise in- 
jerias in se, Demosthenem, commissas 


signifioare vult orator, sad nniverse in. 


omnes. 

— 15. οὐ κατὰ τὰς Μειδίου Aureplac) 
subaudi ἀλλὰ πρλὴ λαμιπροτέρος. οοοσίεξ 
que supra diximus ad dictionem, οὐδὲ 
qeu0 ys δεῖ, subaudi ἀλλὰ τοῦ “αντός. 

— 17. καλὰ ὑσὲρ τῆς σόλεως} in aliis 
codd. fnit καλὰ τῇ πόλει, decora et honori- 
fica civitati. quod non est soholjum, sed 
ipsa lectio codicis Áugustani. imposuit, 
nt epe factum eat, Simon Fahrieias Tay- 
loro. nil interest inter aptbas lectiones. 

— 22. τούτοις yàp] refertur hoo γὰρ ad 
subaudiendam sententiam. merito hos da- 
05 exempli-cansa nominavi, Nam his—-. 

— 925. τὰς à] praeter etatuam illam 
pota, inscriptione inaignitam. 

re pes. e) μόνον ou) malim οὖχ ὧν pro 
vesbie οὐ μιόγον ὧν. 

— ult. s« t) malim addi ἃν ad τις. 
μμρὰ yàg ara yl τις ἂν ἦν. οἱ tnm xal 
deleri. 

620. 5. ὀρχεῖσθαι] correa exti 
hi, scil. equo. 

— 7. Baud] correxi βοώνην, non quo 
Stern damnem, quod idem est cum vul- 
gata, sed consiantise erge, quia in reliqnis 
Demosthepis locia, ubi boo vocabulum 
ooeurrit, jot& abest ; deinde quis plerique 
et optimi codices in Coirw consentiunt. 

— 18. σύμβολα) literas, tabulas publi- 


.. θές 


"LLREISKB ANNQTATA ' 


05, aeís publise, ui Verres fecit ia 38). 
lig, vel οἱ contractus, pacta inter ambas 
eivitates, Atheniensem etCysicenam, inita. 

— ibid. τὴν πόλι] urbem. nostram, A- 
thenas. 

— ibid. τῇ πόλει) inaolis Cyaici. 

— 44. δώ τῆς πόλεως} post primam 
vocem aliquid deesse, dubio penes me 
faoat. e. o, ἐκ τῶν vào πόλεως, ez erar 
publico, aut e bonis teip., sut ὑνὸ τὸς ta 
Jussus a civitate, gt illud ὑπὸ oum τοχϑιὶς 
jengatur, aot. ἀντὶ, vel, ut Wolf volsit, 
L vie sé tor. 

“τ peB. puse] malim a3 (acc. poster 
unam, h, e. peoultimua com navi ana v6 
njebat ; ceeterse naves omnea navem ejes 
preveniebant. multo majus hoe est dede- 
cus, qnam quod vulgata Midis exprobrat, 
que eum cum navi aua seeundum » prigo 
venisse ait. 

521. 1. ἀλλ᾽ Üorerey οὖκ ἐτόλμεσῳ vett 
bulum secundum oum in Anguatano tide 
wem iterastum quidem, sed a recentiow 
manu linea transversa gemina, altere sopet 
yoce, altera iníra ducta, expunotum, faciie 
egomet qnoque pro lapeu aberrantis 
babebam. sed postea inspiciens Davari- 
cum, jn eoque videns pariter idem voct- 
bulum iteraism, eoppi suspicari nea de 
nibilo, neque casu fortuito id facium ese. 
quare etiam ego voeabulom eee iterari 
equum, equi inquam, haud sustinuil, qui 
sibi proprius esset, emere. . 

— 8. «às σομαὰς} non memisi Graecis 
nsurpari ἡγεῖσθαί τι 1n aceusativo, sed sal 
Tie, aut 7i), quare aut τοῖς sema Bir 
lim, aut com Wol&o τς srejeréc. 

-— 9. 3») Sentebtia est: ees omnet 


' commemorare, si quos vos, o judices, eee 


dempassetis, posteaquam pepulos eee jum 
antea suo perculisset præjodioio, fraudem 
ab iis circa ludos egse commissam. 

— 18. κἀκεῖνος scil. lex de.violatoribus 
sacrorum Eleusiniorum. νούτου (vel τοῦδε, 
αἱ est in Aug.) significat legem de viola" 
toribus Liberaliom. v, v. 17. Sepe in hee 
oratione οὗτος ὁ νόμος δαὶ simpliciter ὁ "» 
μος, est lex modo dicta de Liberalibas. 

572. 9. ἄνθρωπος} distinguant alii ente 
ἄνθρωπος. sed Aug. Bav. aliique boue tier 
te libri sie, ut in Pariaipa factum est, di- 
stinguant. Taylorus sutem fallitar arti- 
calum addens. simplex idem est 
atque ὁ ἄνθρωπιφ, deesso quidem aliquid 
hio swspicor, onp autem articulum, sed 
Káe. ut wit πρὸς ὑμᾶς ἄνθρωπος Κάρ. exad- 
gerptionis ergo addit boo de pereyjrinitate- 
homo peregribus, neque peregrinus δηΐου, 
sed eliam de gente ea, qua poregrinsrom 
omnium geniium Atbenis una esset vilit- 
sima atque contemiissima. κα 


— 15. καὶ καὶ μὴ] omittont quidem 
malim οἱ abesse. . 
— 16. τοῖς κηρύγμασιν quibus peregrini 





AD ORATIONEM IN MIDIAM. 


vettlàniur vele ctviein tà titàtro oceans 


pera 

s» Q1. τὸ σῶμα Üuaew] tumetsi scio 
velgstem — defendi. pesse, Tsylorumnqoe 
Wol&em isguram h.l. ream «gere, nihil. 
emiags iamen Bodeo com Wolfro fecere, 
et καὶ slc τὸ σῶμα prsefetre, aut eerte ἐκά- 
even, vel ἱλάσεων, v. p.539. 4. . 

573. 1. τὴν ἐπὶ τῆς αυμπῆς καὶ τοῦ qae- 
She ἀσρδρασιν λαβὼν potesi accipi pro 


by τῇ σομπῇ sul τῇ μέϑυ. ned quid eat ἡ ἐν 
*9 wen cil ? telerabillor hic loci 


ego vero sellus dubito oratorem dedisset 
vip ἔς vf σομνοῦς καὶ τοῦ pain. ταυσα- 
tienem ὦ ludis eta crapula repetitum. 

- B. bevürrwr —— τυότον] plana et recta 
dicendi ratio ferebat, ut diceret : τῶν tel« 
"νον ὅσαι τούτις ψευγαγμίένων. 

t ibid. ὧν ὁ μὸν, εἶχεν) oorrexi dv ὁ puit, 
ἂν αν. quorum eiterum constat αὖ illo jure 
dattitium, quod a veo οὐδέ debitus priori 76. 
diei» eviserat. 

— 18. Zxrem] nomen boo Grown 
με πο ewe, haud memiri. nam Σαΐίρτωνι. 


In Διηδοὶ —— Cepiake epigr: 
778. (d Ieteiusn ulieotiub est v. 1£7.) 
(9 Sokrtes aliquis histrio, 


*— 26. Niyua] specifaen worma vestre- 
IIb, e qeo universusuniuorueh vestrorum 


* twnetii woo, ut bio valgetum 
vat, sepra quoque p. 547. wed iti 
poslo aliter est, noa. eui», sed οὖ «οὖν 

65. 6. Qumuebewra] sc. τὸν ανιρόντα 
abiens, J 


leen. 
€96. 16. εὑτὼ] reli αὐτῶν. per ^n 
Viris, rbetorus pata. 


eiat Aristides τοχν. p. 858. et $60. ad 
eíoya vulvos wal τοῦτα ἐρεῖ 
ὡς ἐσπεμμίνα wárra λέγο 90» ἐγώ. ἐγὼ δὲ γ᾽ 

. wede i μὴν bs. lys 
oorrexi Aéyw Ὁ) bai. ἐγὼ 


148 


«4 $4 ανιθν] correxi wu. won, quod 
me fugiat vis dictionis lp.) 6 “μῶν. bene 
mevi ehm significare, ὁμολογῶ ὅτι eroi. 
sed, quod, partiotpio servato, xal esset 
tolleudam. 

— €T. ἐπ] correxi defe, in mente 

577.$. ial] correxi ipiv ex Angastano, 
proet conjecerat Taylor. Sententia est: 
nwHus debito, eum, qaés tuno dixisset 
ewder namo quoque nil vetecuodaturum 
esse dioete, seil. conctonem illam, qus 
priejudicium cohtra se tulisset, constitisae 
solumtnode e fece plebis, ex illis, qui 
cuin debaiseent in castra exire, domi man. 
siteebt, aut prtesidia vucas reliquissent, 
ia qaibus patrie prsesidere. debuissent, 
quapropter illi priejadicio eenclonis teu 
abjectue et flagitioste rrallum esse auctorí- 
fate. 

—- 9. βλένων] anto. five deesse vi- 
detur ὀξὺ vel δριμεύ. 

— 48. wy bo ἀγχὴν, μᾶλλον 
δὲ tíxve] Taylor vocabeta duo dpylo et 
φέχνεν wabsponi vult. Bon eine quadhni 
veri specie. quod sí tamen diligentios reni 
pensites, vetastum reperies ordinem baed 
movendum. proverbiali locutione diceba- 
tur fle, qui megrum et spíssem inspera- 
teteque bonemm reperisset, pryám ἀρχὴν 
bbyenéva;, imperiam isgens, ^. e. provin. 
ciam ópimem, magistratum cum emplissi- 
ma et quaesteostssima potestate, reperisse. 
Quo proverbio Demosthbebes oam vtitar, 
tum statim ipse semtit, rei prteseati haud 
satis id convetíre. qnare pee semet repre. 
hendit quasi et revocet, hund ad modem: 
maptrem reperisies inperiem. ino vero, ma- 
gram quandam urtem. quod enim tu effi. 
cetes, si posses, hoe wainos vi et imperío 
et potestate est impetrabile, quam arte, 
inperfo, cilliditate. 

2 95. KE ὅν —) Sententia est: 
οἱ i» illa teoram impertenitate mortem, 
qua ievidiam et odia omníem tibl consci- 
wol, hoo consequi possis fnpostaris οἱ 
gueestigila ταῖς, αἱ temen tibl jedices ipte. 
voabt ; que dem tos, odium et commise- 
vetio, intét se batafa quám sexime po- 


goent. 

— 16. Hurisat] otium ex hoo. verbo 
petet, oratorem v. 72. primo foco ἀρχὴν, 
posteriore *íxv» posuisse,'quia «is et im- 
perium cogit, arb ihuobfnis et fraudibus 
rem gerit. 

009. 4. ἐλθὸν] eum »b Olynthe tmo 
Afhemas rediisset, scbusabat  ignavlse 
equites, qui setam interfoissent ílli expe- 
difioni, adversus eos» cives, qui ab iHa 
expeditiono abfuissent et feterea domi 
muiusissent. Opponit haio ἐλθὼν statim 
ek μιεῖνας. cutn mansisset Nridias domi, ao» 
ewavit et infemavit en poptfi partem 
σε secum domi mamsisset, neque án -Earm- 


144 


pee exisset, ad cos, qai ab expeditione 
15 Eubosam modo redissent. 

— 6. My] Augustanas post δόμου 
pebotó, pro more sao, hoo est com- 
mate pro more nostro distinguit. falso. 
τοῦ δήμου non coheret cum ἐξεληλυθϑό- 
τας, Sed cum xa δῆμος est illa 
pars populi, qum ab urbe non discedit, 
sed in ea manet, eam obtinet. quod si 
placeat τοὺς ἐξεληλυθότας cum τοῦ δήμου 
copulare, tum necesse sit ὑμῶν addere. 
ὑμῶν κατιηγορήσει «“ρὸς τοὺς ἐξεληλυθότας τοῦ 
Saee. vos accusabit ad. partem populi, que 
in castra exiit. quod minos probo, existi- 
maps vulgatam h. ]. bene habere. 

— 38. ἔτι τούτω] delevi. Videntur bsec 
verba nata esso ἃ varia lectione ad v. 
26. referenda, ubi leguntur hzc ἐπ᾿ αὐτῶ 
σπούτω. quorum loco in aliis codicibus fa- 
isse suspicor ἐπὶ τούτω simplicius, quod 
nescio an δυο e margine per errorem 
irrepserit. 

— $4. κατὰ irroc] correxi xa- 
τὰ ἕν. eat hio nominativus absola- 
tus, οἱ δέον, ἐξὸν, wapov, ot talia. posteaquam 
populus eum sublatis in. concione manibus 
damnaverit, et quidem impietatis erga deos. 

— $5. le] post hoo verbum addi 
vult Lambinus illa duo verba ἔτι τούτω 6 
versu $4. exturbata. non absurde ille qui- 
dem. Verumtamen non valde illis opus 
est, et dixerim supervacanea esse. 
alii post ier» solommodo ὅτι ad- 
dunt. quod tolerabile est. 

— pen. εἰ καὶ μὴ crárra] malim articu- 
lom inseri, sl xa) (4à τὸν σάγτα. 

. 579, 1. στονεῖταί τις} enclitioe, an 
jnterrogantis modo legatur, perinde est. 
Si quis deligitur suffragiis populi ad. hono- 
rem aliquem gere . sive quismam deli- 
? Statim audias hoo responderi. 
idias πριδέδληται. Sed quid hoo sibi 
vult? triplex inest verbo vis. Sive enim 
significare potest, Midias oooptatur, eli- 
gitar, desigoatur. ant sese. opponit, alte- 
rius puta oujusque deaominationi, pisi 
ipse denominetur. aat denique Midias 
ultro se offert, ingerit, ambit honorem. v. 
p. 519. postremam rationem omnium ma- 


xime probem. Hsc olim. Postmodum 
placuit sic interpangi : χειροτονεῖται. τίς; 


Μειδίας ᾿Αναγυράσιος. «σροδέβληται ΤΙλουτάρ- 
. φροξενεῖ. est ficta collocutio. incipit 
ter narrare ἴται --- interpellat 
alter interro ὁ τίς, quisnam ? respondet 
iste : Midias. tuetur Plutarchum. proxenus 
est (et istius Plutarchi et aliorum multo- 
rum) Verbum προβέβληται h. l. accipio 
pro ὑπιρασαίζει. Sed primam herum tri- 
um rationum veriorem esse, judicio est 
Aristidis lectio p. 190. 15. ubi verba illa 
IDovrápxcv ereebersi desunt exemplo Aldi. 
eujas utique potior esse debet auctoritas, 
quam exempli ἃ Normanno interpolati, 


I. I. REISKE ANNOTATA 


qui ex editis libris ista deo vocabole in- 
terposuit. Veleres itaque ista deo Ms: 
δίας et s, inter se copelabest, 
Et ad illum modum Normanpus queque 
reote, aut salüim sio satis tolerabiliter 
reti: in campo petitor volitat Midias, Ph 


procurator est. 

— S. σρξενῖ] Citat b. 1. Aristides v. 
P. 190. 

— 6. οὐδὲ δέδοικα] oorrexi eb δέδακε, 
verba sunt assimulata Midis. uad 

— 10. « ost seeráxu addidi 
verbe ἐγὼ e AA convenienter mori 
Demosthenis, preemissis in oai 
bojusmodi pronunciata responsionum loco 
sabjiciendi. 

— 11. μεγαλόφρων) Citat, Aristides 7. 
p. 270. . 

— 15. xal iv τοῖς καιροῖς} apparet vt 
tium, presertim oum in aliis libris sit καὶ 
ἐν οἷς καιροῖς. mihi videtar leg. esse: h 
τοῖς μεγίστοις καιρεῖς. idque tmporibà 
grovusimis atque acerbisimis, summus 

— ult. τοιαῦϑ᾽] alia jus i5, 

ed eene 


atque, κατὰ τῶν φολλῶν ἐξ ὑμᾶν 
ὑμετέρου πλήϑους. in multitadinem, see 
plebem vestram, partom i 

contemtiorem atque egentiorem, sed Bü- 
mero superantem. , & Tayloro temere 
sollicitatum, bene 
φεριέρχοται. quam. occultam in plebem 9c 
SsTGN gerensque circumit per urbes, 
per forum, opporttnitate oblata proferens in 

ium. 


— 11. σὲ δὴ οὐ σαύσεσϑαι) correxi σὺ 
δὲ οὐδὲ οὕτω «παύσεσθαι. te autem πὸ sic qui- 
dem ad meliorem frugem rediturum, οἱ οὗ 
audacia tua destiturum esse. - 

— ibid. καὶ βοηθήσουσιν] transitos pesle 
abruptior et intemperantior ad illum le- 
cum, 480 jam aget cum advocatis Midis. 
visus mibi boo aum in Grsecis oratoribes 
observasse, paulo insolentius et mines 
probabile, vetastamque simplicitalem, 98 
cruditatem referens, ut ab aliis argeimes- 
tis ad alia, non pedetentim et commede, 
non vie, sed salta, eoque ssepe prsecipit, 
transferantor. 

— 19. d λόγοντες} sunt Eubulasojusque 
similes et sodales, at e sequentibus 

— 14. οὗτος] Est idem Kubolus. 

— 15. βιάζεται τοῦτο οὐκ ὀρθῶς} sut 
omittendum est prrenomen, ox aactoritate 
Auguxtani, aut ej addendam est y. ptf 
vim obtinere conatur. εἰ contendit, in. hoe 

dem minus ille recte agens. - 
quee 18. “επονθὼς κακῶς] subaudi ὑπ᾽ «v 
τοῦ, ab eo, Eubulo puta. , 

581. 11. ἐκείνως) κοὶ!. λαρεβάνων m 
ἐμοῦ δίκην κατὰ τοὺς νόμους. . ) 





AD ORATIONEM IN MIDIAM. 


e- T3. ἔχεις] thelim by». 

(o 16; ἐξαφρεήσεσθα! καὶ λιπαρῆσεν woo 
ὑμιῶν abris, αὑτοῖς ἀξιοῦντας} correxi ἐξώ:- 
τόσεσθαι τοῦτον, καὶ ληκαρήσειν παρ᾿ ὑμῶν 
αὑτοῖς ἀξ. deprecando eum vobis esse ereptu- 
fw, "eque finem importune flagitationi 
facturos, ut vos hawc sibi gratiam indul- 
gealis. λικαρήσειν non potest ante ἐξαιτή- 
σεσθαι popi. cohzret enim cum ἀξιοῦντας, 
δὲ est idem' alque λιπαρήσειν ἐν τῷ ἀξιοῦν, 
constantes, ixfatigabiles fore in orando, vel 
purrà Yitragsreoc ἀξιώσειν. 

— pen. χαρίσαιντο. οὐδὲ yàp δενθέντι] 

wr9. ev γάρ; ὃ δεηθέντι. videnturne 
illi eniquam gratiam facturi? (aut ín gra- 
Ham olicujus de severitate quicquam remis- 
4) quidni faciant? aut deprecunti cui- 
quam de popello mentem adversuri? 

582. 9. ὑβρίζειν] subaudi ἐάσομεν, aut 

ϑμεεν, mut δεήσει, aut tale quid. in 

Àsewwi» idem subauditur. differt hoc pau- 

Tum a ζῆν. 5 servas, non ἀγαπνεῖ. quod 

o libero convenit. libere respi- 

rere, est in sermone oratorum, libere loqui 
ime elis. 

— 4. ἄλλως aree ἔχετε] subaudi ἢ Care 
epehng wap ὑμῶν, xal ὑμᾶς «σροσήκει 
rr v. p. 537. 6. vel etiam 5 αὐτὸς ὁ Mri- 
" . « ^ 


τς $6. ^) malim οὗτοι. v. p. 581. 20. 
8 Ài orabust, quos p. 581. 14. et 15. no- 
idi 


583. 3. earovláctrar] non memini σσου- 
Mw Sw: in medio dici, sed in activo, at 
ststhn versa 4. σπουδάσατε. quare malim 
Φαιϑδᾶσει. et sio dedi de meo ad hunc 
medum: σπουδάσει, οὕτω καὶ ὑμεῖς. 

— 8. γεγενησθαι} nullos dubito post γε- 
γνῖσθαι deesse ὕβριν aot ὕβρει. injuriam 
vue τεἰλὶ esset. illata, non esse contumelie 
ego ἐξ ες petulantia, atque protervitate il- 
latem. v. v. $5. 

—716. κ ἀφεῖναι) Midiam puta. remit- 
ἴον aliquem. inimicum, est, ei simultatem 
az Femitteré, cum eo in gratiam re- 

“- 18. ὡς τοῦτ᾽ buiv] bene babet, et 
— guntis — — ὡς — 

μοῦ, ὃ ὑμεῖς εἶσϑε xal 
eia ἐβούλεσθε, τουτίστι, — ἀργύριον. 
quati illud ipsum, quod vos metueretis atque 
welletis, sim facturus, hoc est, pecuniam ac- 
wpüwus  Usurpatur dictio τοῦτ᾽ αὐτὸ, 
eum volumi siemfieare, illad ipsam, de 
quo agitar, de quo quis aut loquitur, δαὶ 
|SuSpicalur, But exspectat, aul metuit. 

— 91. φεύγοντα buo PAxcrTa t] sc- 
dpi sic debet ac si dixisset orator : ἐν τῷ 
φεύγειν dud ἀπ᾽ buio ἕλκοντος ἐμὲ ἐκ τοῦ 
luaris. cum fugere vellem eum, qui me re- 
trüoheret ἐσ veste apprehensum. . 

— 23. ἔπεξεη] correxi ἐπέξει, est se- 
emma persona singularis prizsentis activi 
a rerbo ἐπέξειμι, persequor in jnre, preesens 

vOL. V. 





145 


tempus verbi εἶμει et ab eo dactorum usur- 
$t Attici pro ſaturo. v; Kuster ad Ari- 
"ophab. : É 

— 94. τοιαῦτα͵] et alia in hunc modum. 
xal addi nil opas est. omitti potius ia ejus- 
modi locis solet. 

5814. 14. 'Apirvopay] post ᾿Αριστοφῶν 
videtur ὃς desiderari. Constructio enim 
bsec est: οὗ γὰρ Μειδίας κρίνεται ἐκ πολιτικῆς 
αἰτίας, οὐδὲ, ὥσπερ ᾿Αριστοφᾶν ἐκρίνετν, ὃς 
ἔλυσε τὴν «σροβολὴν διὰ τοῦ ἀφοδιδόναι τοὺς 
στεφάνους.  Videtor hic Aristophon alicui 
tribui per fraudulentas machipationes co- 
ronam et victoriam ludorum eripuisse. 
Cojus fraudis cum reus ageretar pestmo- 
dum a tribu sic læsa, satisfecit ei, resti- 
tmendà corons, unaque victorhe laude, 
cujus victori sigtrum est corone. Sub- 
lata sic fuit atque composita tribus illius 
in Aristophontem suscepta actio. Non 
sio Midias cum Demosthene, aut. cam 
tribu Pandionide. 

— 18. εὐθὺς} córrexi αὖθις, in posterum, 
olim aliquando. tametsi Simoni Fabricio, 
an Hieronymo Wolfio, lectio hec Augd* 
stani displicuit. quod hio αὖϑις, id p. 585. 
21. τότε appellat. 

— 19. “ἀντ malim ταῦτ᾽. 

5B5. S. μισεῖ Μειδίας ἴσως ἐμὲ] Citat b. 1l. 
Aristides 71x». p. 180. 

— 5. ἕκαστος] malin ἕκαστον, in. acou- 
salivo. et sic dedi de meo. idem est ao si 
dixisset : ὅστις ἐστὶν ὃ μεισῶν ἔχαστον ὑμῶν. 

isquis ille est, qui vestrum quemque odit. 
ya ἐφ᾽ ἣν ftus] aut ἐφ᾽ ἧς ἀδείας est 
leg. aut ἐφ᾽ 3 ἀδείᾳ, quomodo de meo 
dedi, in qua securitate, &ut sub pacto cujus 
securitatis. 

— 18. σεριεῖναι —] disorepant in hoc 
versu codices. quod suspicionem vitii 
mihi movit. brevibus dicam, quid de eo 
mihi videatur. f. leg. est: σεριεῖναι ταῦτα 
σαϑόντα, ζῆν εἰ orspib-[ sot τοῦτον νῦν ὑμεῖς 
ἀτιμώρητον. qua jam mente potero his, quas 
perpessus sum, injuriis supervivere, si ves 
hunc sinetis inultum in vivis manere. 

— 91. là» 3i] scil. ὑξρισϑῶ. quod si 
tamen injuria contumeliosa. afficiar? vorne 
tunc animadvertetis, posteaquam nunc. ab- 
solveritis? 

— 23. τοῖς νόμοις] correxi. Τοὺς νόμεφυς. 
tametsi auctorem hujus emendationis ha- 
beo nemibem preter marginem Lutetiane, 
qui tamen ne ipse quidem auctorein suum 
edidit, at nesciam, sitne ea Morelli Lam- 
binive conjectura, an lectio in antiquo li- 
bro quodam reperta. 

586. 6. 3óraiv" àv] correxi δύναιντ᾽ dy. 
redit enim, non ad γράμματα, sed ad 
γόμεοι. 

— 11. τὰ τῶν νόμων ἀδικήματα) idem 
est, atque τὰ κατὰ τῶν νόμων à3. ἱπ᾽ ατίμο 
legum, quse in leges committantür, quibus 
leges violautur. 

υ 








146 


δῶν deesse. neque 


— 4. bracTai] πρισεξήτασται, an 


I. I. REISKE ANNOTATA 
— 183. μηδεμιίαν} post μεηδερείαν vidoturt  eoetPerae Ta: praestet, 


» ut inveniatur. que lectio, quo se commeodet. 


dubito. habet atra- 
preatali 


tamen posterius. 


AD ORATIONEM CONTRA ANDROTIONEM. 


Stat hsec oratio in Bavarico primo loco 
inter τοὺς δημοσίους, acto or. pro corona. 
eujas ordinis causam dicit Dionys. Hali- 
carn, apud Fabric. B. G. p. 919. 

593. 8. γε] ssepe idem significat, quod 
γάρ. quare nil b. l. mutavi. nil refert, utram 
lectionem optes. παῤ ὑμῶν an rag" ὑμῖν 
legatur v. 11. recurrit ἢ. l. p. 702. 3. ci- 
tat quoque Aristides 7$xv. p. 250. 

— 13. τὸν ϑεῖον] Euctemonem puta. 

594. 1. λαβεῖν] correxi μεταλαβεῖν. τού- 
Tue, quod est io Áug. defendi possit, modo 
τοῦτον ne omittatar. αἱ hic bis [suis aocu- 
sationibus mei nominis] ne quintam qui- 
dem partem suffragiorum posset adipisci. 
ereóreg redibit sio ad ταῦτα p. 593. pen. 
Ego vero nullus duhitavi lectionem Ald. 
τούτους Fevocare, Androtionem pula cam 
ejus subscriptoribus et patronis. Oppo- 
ποίους enim quodaminodo sibi τούτους et 
proximum τουτονὶ, quod ad solum Andro- 
tionem refertar. 

— 10. erigi αὑτῆς] malim περὶ αὐτῶν. et 
sic dedi de meo. redit enim ad ssi ὧν φεύ- 
yt. de illis, queorum accusatus est. 

— 13. xai πσαράγων] possunt hsec verba 
pro insertis per parenthesin eccipi, at sit 
constructio heec : πλάττων πρὸς ἕκαστα τού- 
τῶν κακούργους λόγους, καὶ τούτοις “᾿αράγων 
ὑμᾶς. comminiscens ad singula horum que- 
qué causationes nequam, iisque vos decipiens 
et a recta via deducens. eat εἰ durior bsec 
videator trajeatio, cui tamen exempla re- 
perisse apud Demosthenem similie memi- 
Di, possit erapáyev accipi pro in medium 


erent. 

— 16. ἰσχόλακεν iy τούτω] malim ἐσχό- 
Aaxty ἐνὶ τούτω. huic uni rei vacavit. soil. 
τῷ λέγοιν ἱντίχνως vel τεχνικῶς. et sio dedi 
de meo. 

— 1:5. ταῦτα scilicet, eane senatus 
egerit, quse digna sint corona. 

595. 2. μὴ κεῖνται! Sententia postulat 
ἀπαγορεύουσιν aut eux ξῶσιν οἱ νόμοι. que ptr 
leges vetita, interdicta sunt. Concladit sic: 

Senatus consulta fiuct solummodo de iis 
rebus, quas leges permittant; de iis mi- 
nus, quee per leges sunt vetita. — Sed se- 
naiqm defosetám coronari, qui triremes 
petfentas dare neglexerit, leges vetant. 
pullum itaque senutas cousaltum de coro- 
m&nde hoo senato, qui partibus ip bae re 
suis defuit, fieri potuit. 

— 45. δοῦναι δὲ οὐδαμοῦ φησὶ κωλύει» 
correxi δοῦναι δέ γε οὐδαμοῦ, φησὶ, κωλύει 


quod haud asperner. 


[soil. à νόμος] τὸν δῆμον. nusquam autem, sie 
ait. Androtion, vetat lex populum domare. 
— 26. ἐγὼ δ᾽, εἰ μὲν í “κ᾿ πὶ Sententia : 
si auctor vobis fui in meo scito, nt sens- 
tai donum roganti daretis, fateor me soi- 
visse rem legibus adversantem. 
596. 4. ἐπσιψοφίζων) Citat buno locam 


Harpocr. v. Siaxtiporwia, item v. ἐπιψεφί- 


ζων, ahi tamen male interpretatur. 

—- 8. Μειδίου κατηγοροῦντος] idem videtur 
esse, 80 si dixisset : τοῦ τε Μειδίου καὶ &A- 
λων τινῶν μετ᾽ αὑτοῦ κατηγορούντων τῆς βευ- 
λῆς. cum Midius, aliique ana cum co, se- 
natum acousaret. nam possit etiam aliter 
accipi, boc nempe modo, quum Midias se- 
natam aliosque prsmterea accuosaret. quas 
prava foret interpretatio, 

— 15. μὴ ποιησαμένοις] correxi quà srose- 
σαμένη, scil. τῇ βουλῇ. 

— 90. γένοιτο bri τῶ δόμω) bene habet. 
ne populus, etiamsi velit, possit, neque le- 
nociniis persuasionum impelli, neque impo- 
aturis eo induci. 

— 98. εὑρεῖν] imo vero αἰτεῖν, Sed quod 
rogari equum, idemque salutare reip. esset, 
id lege concludi, et definiri ezistimavit opor- 
tere. nam impetrare, si bene memini, noa 
εὑρεῖν, sed εὑρίσκεσθαι dicitor. 

597. 1. τοῦτο τὸ ἰσχυρὸν] subaudi ἐσύῤ- 
fusa, vel simile quid. boc validam, tenax 
et minax, ingentibus poenis preemunitum, 
inexpugnabile interdictom, e rep. vel ad 
reip. commoduam sic esse latum. 

— ulL σαρέστησαν] snbaudi οἱ τότε 'ABa- 
vaio. qui tum erapt Átbenienses prios ad 
ordinem redacti pon sunt, prius cogi noa 
potuerant, nt parerent. gapeáse est ipter 
alia equum domare et invitum cogere, ut 
adstet ad latas domini, vel ibi, ubi jabea- 
lur consistere, neque de loco suo pedem 
promoveat. 

598. 1. αὑτῶν] codex Venet. dat αὐτῆς. 
Eo admisso legi 
queat erapíc ro, scil, & “όλις. neque mala 
ea est lectio. 

— 4. ὀρόβους ὠνίους] ciceres venales vi- 
dentur symbolum fuisse summse caritatis 
annonardm, et civitatis ad extremam mi- 
serjam redactse. nam in abundantia et vili- 
tate aliaram speoierum annonariarum ne- 
mo bonestior facile ciceres requirat. 

— 10. τότ᾽ ἐξαρχῆς] malim τότε τ᾽ ἐξαρ- 
χῆς. et tunc statim a principio. et sio dedi 
quoque de meo arbitrio. 

— pen. ἔπειτα) ad ἔπειτα addit Aug, 





AD ORATIONEM CONTRA ANDROTIONEM. 147 


vedex δὲ, quod probat Taylorus. ego vero 
eheervavi δὲ post ἔπειτα omitti solere. v. 
dicta ad Aristidem. 
599. 40. οὐδεὶς ἀνθρώπων) subaudi, Xy 
τῆς βουλῆς αὑτῆς. neminem alium, preter 
semadtum, in cauta. fuiste, cur — 


v. 598. 21. 

πόστον ἰχριφοτόνησεν αὑτῇ} secutus sum in 
hoe loco exhibendo, qui locas vel ipsis 
voteribus desperatus et vexatissimus visus 
est, auctoritatem codicis Augostani, qui 
sic dedit : ἀνελοῦσα yàp à βουλὴ τὸν νόμεον 
τοῦτον, senatus enim cum legem hanc [ve- 
testam] sustulisset, ἐχειροτόνησεν αὑτὴν, ipei 
sibi ium de aofferendo preemio bene 
gestum administrationis "tulit, ipse semet 
priemio illo dignum declaravit. Fui ipse- 
met quoque, vel antequam Tayloro idem 
in mentem veniese coguossem, in ea opi- 
miose, at suspicarer locum hanc esse ex 
illis, quos Demosthenes inchoatos modo 
feliquerit et impolitos. Quse suspicio tam- 
αἰεὶ ne nunc qoidem displicet, possit ta- 
ten locus, ad eam modum, quo ἃ me con- 
—— et expositus est, sio satis bene 
erri. 


600. 9. τοῖς] correxi τούτων. vobis, qui 
Bo8 sitis horum oriminom judices. 

— B. ὁμοῦ) Scio ἐμοῦ posse ad οἷς v. 7. 
referri, ut sententia sit: ὅταν τις δείξη xai 
οὐ ἀληθὲς ὁμοῦ τούτοις [id est, ὁμοῦ σὺν τού- 
486] ἃ χέγη. malim tamen προσὺν addi. ὁρεοῦ 
Mis πρισόν. locom bunc ἃ Demosthene 
δϑαϊοῦ samtom tractavit etiam Cicero in 
ent. pro Celio. 

- 15. ταῦτα] aut delendum est ταῦτα, 
δαὶ, qnod malim, verba ταῦτ᾽ ἐπιδείχνυμεν 
sunt in versum superiorem 
ptosimom et collocanda post v. 7sxjndion. 
Bisi velumus lectionem sequi Barocc. co- 
dicis, ia qao videtur fuisse ἀνδρὸς (non &»- 
ese, εἴ vitiose dedit Tayloros) παρισχη- 
δότες. 60, qaod exhibuimus tabalas exara- 
fs mam viri, qui se ipse obnoxium judi- 
οὖσ peeneque praestitit. Aut si ἄνδρα wrap- 
servamns, deerit παράγοντες. 

ἄνδρα παράγοντες rapeo xnxora. 

--Αἰ6.. δίκην) hene babet, a quo vel ma- 
Xime penas injuriarum repetere queat ; 
I facere nequit ab indiciis, aut a pro- 

Sbes argumentationibus. 

— 20. δ Y τος sroai] cum nos scilicet 
mendaeii et falsse criminalionis arguit, nil 
isl verissima incosantes. 

— 11. ταν δὲ] subaudi φῆ e v. 19. 

— 24. σερὶ τοῦ νόμου] illa de lege, quie 
Witat senatai defoncto coronam dare, nisi 
Iites 2ovas fieri curaverit. 

601. 3. enpl τούτου τοῦ νόμου] illa de 
lego, quie vetat homines concionari vitse 
fbgiiiese acte turpitudine infames. 

— 5. τοὺς νόμιους τούτους] has ambes, 
quis modo commemoravi, leges. 


—,6. οὐδὲν ὅμοιος) subaudi, sed omni 
modo major etque excellentior. 

— 18. eie» τῆς κλοινῆς] malim οἷον τὸ 5€ 
κλοπῆς. vel imi, aut περὶ, vel tale quid 
deest. genitivus enim noo liabet, quo ni- 
tatur, vetat enim interjectum ἔῤῥωσαι xal 
σαυτῷ σιστεύεις, quominus cum dtayt co- 
bsreat. An οἷο legendum est : οἷον, τῆς χλο- 
«ῆς, εἰ ἔῤῥωσαι nal σαυτῷ φιστεύεις, ἄπαγε. 
e. c. furti (subaudi in crimine), si corpore 
vales, et ipse temet fidis, abduc furem ad 
undecimviros. 

— 20. ἐφηγοῦ. τοῦτο ποιήσουσι] omitti 
malim mediam vocem, ut perperam e fine 
prioris et initio posterioris vocabuli coali- 
tam, et legi: ἐφηγοῦ. τὸ σὸν eraiicovciy ἐχεῖ- 
yu. illi pertibus tuis defongentur. vices 
tuas suscipient. 

— 925. γράφου — ἐφηγοῦ) Incidimus in 
looum salebrosam, unde me expedire ne- 
queo. Fui quondam in eadem cum Tay- 
loro sententia, vel antequam de hujus con- 


senso mihi constaret, totum bunc locum e 


soperioribus perperam esse iteratum, eo- 
que delendum. deinde probabilius vide- 
batur aliquid excidisse, de novo aliquo 
crimine, in quo erguendo suaserit orator 
τῇ γραφῇ οἱ τῇ ἐφηγήσει uti. sestus. bic post- 
modnm ad alia detalit, in. quibus non 
magis acquievi. quare dubium hoo diei aut 
ingenio feliciori permissum esto. nam apud 
τοὺς διαιτητὰς locum babuisse τὴν γραφὴν et 
τὴν ἐφήγησιν, id quod plane abhorret, res 
essel plans atque confecta. 

604. 4. πρὸς διαιτητὴν} mavult Taylor 
φᾳρὸς διειτητῆ. Sed sio deberet etiam pari 
ratione p. 601. 23. ita legi, et 27. «pc 
Εὑμιολπίδαις. recepi tamen πρὸς διαιτητῇ in 
dativo, quia videtur λαχεῖν quidem cum 
«ρὸς et accusativo posse componi, non au- 
tem φεύγειν, sed debere φεύγειν πρός τινι in 
dativo dici. 

—- ibid. φεύγοι7 post φεύγοι videtur λέγοι 
excidisse, quod facile fieri potait, ob soni 
similitodinem in utroque vocabulo. 

— 6. περὶ τὸν apóarov ὄντινα χρὴ] dictio 
ἃ Grsecitate bona abhorrens. lege: «erspl 
τοῦ, τρόσσον ὅντινα χρή. de eo, quanam ra- 
tione —. 

— 15. ὧν παραλείπομεν ἐκείνων) idem 
est ao si dixisset: τούτων τῶν τρόπων, οὗς 
παραλείπομεν ἐκ τοῦ ἐκείνων τῶν τρόπσων 
Api μοῦ, 

— 20. «περὶ τούτου] potest exponi «sa 
TOU προνοεῖσθαι τῆς πολιτείας. ego vero ma- 
him περὶ ταύτης, ut ad πολιτείας redeat. 

— 25. τοῦτό γε] scil. τὸ μὴ λέγειν. 

— 926. κολάζειν ἐβούλετο τούτους, XaóM- 
«ώτερα θεῖναιἾ correxi, mutata distinctione, 
κολάζειν ἐβούλετο, τούτου (in genitivo sin- 
gulari) χαλεσώτερα ϑεῖναι. multas habebat 
in promtu penas, hac pena graviores, quas 
poterat sancire, si punire voluisset. 

— pen. ταῦτα ἀπεῖπεν) bis ioterdixit 





148 I. I. REISKE 


frequentatione fori et concionis, et venia 
verba ad populum faciendi, ant legas fe- 
rendi. 

603. 20. ἔχοι] correxi ἔχοιτε habeatis. 
nam, que sequuniur, verba sunt, que 
Demosthenes populo prescribit et velat 
jn os dat, quibus ocourrat Androtioni., 
Hanc a se causam depellere si volet Au- 
drotio, et vos jubere, actione potius ἐγδεί- 
ξεως contra se ut agatis, tum vos ita ei oc- 
currite, Nos vero postmodam hoc, quod 
tu vis, faciemus. 

— 21. τοῦτο] uncis iuclusi. possit quo- 
que ejus loco τότε iterari. moz enim, mox 
faciemus. : 

— 924. xal νῦν di σε] correxi xal vov δέ 
γ᾽, ex conjectura mea. nunc autem planum 
facimus, legem tibi facultatem eripere atque 
denegare, vel eas iptas rogationes ferendi, 
quas ferre aliis liceat. 

604. 13. μυρίους] melim δισμυρίους. vi- 
ginti enim millibus hominum censebatur 
civitas Atheniensis. 

— 21. ἀλλὰ τοῦ γράφοντος] offendit, et 
me, et legentem, ni fallor, quemque, eum 
certe, qui margini conjecturam suam ad- 
scripsit (nam ea vix videtur lectio codicis 
esse), quod orator haud sibi constat, sed 
ad genitivum a dativo transsilit. rarus, 
fateor, dicendi modus, et a constantia ab. 
horrens. ecquis autem ei vitio id vertat, 
quod licebat. forsitan illi sio suavius so- 
nebat et concinnias. ὄνειδος perinde potest 
cum genitivo atque cum dativo construi. 
preterea quis novit, integer an mutilatus 
bic sit locus. fieri potest, ut perierit ver- 
bum genitivom regens. 

— 23. hà yàp τούτους} imo vero τοῦτον. 
redit enim ad solam Androtionem. nisi 
socios ejus una designari volumus. 

— pen. ἰδιῶται} sant privati, nullo ma- 
gistratu nuno fungentes, tametsi alias ges- 
serint honores, aut iis pares sint, aut fa- 
cundia, potentiave excellant. 

605. S. ἐϑάδων] bene habet. ἐθάδες sunt 
familiares inter se, longa consuetudine, 
communione negotiorum, et paritate stu- 
diorum conjuncti. συνεστηκότες sunt satel- 
litium, sodalitium conspirantium et velot 
ecta. facto consistentium uno loco, pro 
causaque communi contendentium et unita 
opera nitentiam. 

— 9. ἀντιγραφεὺς] tangit h. 1. Harpo- 
orat. v. ἀγτιγραφεύς. 

— 10. ἐκεῖ] ἢ. 1. pro τότε. tonc tempo- 
ris, anno superiori pata, cum Androtion in 
curia regnaret, et senatus ille obtineret, 
cui coronam dandam esse hac oratione ne- 
gatur. 

— ult. κατηγόρηται] correxi κατηγορεῖται. 
nam presens passivi habet vim, quod bio 
loci convenit, perfectum activi. 

606. 5. ὑπὲρ τῆς τὰ GE Tia] malim sic: 
ὑπὲρ τῆς τότε τὰ βέλτιστα. 


ANNOTATA 


— 10. αὐτὸν] scil, Androtianem. 

— pen. ἀπὸ Ναυσινίχου] mibi ἐπὶ quoque. 
post Taylorum in mentem venit. 

607. 24. καὶ spero) locus bio ad p. 610. 
totus infra p. 750. 9. ad 759, verbom 
iisdem iteratar. 

608. 4. τὰ πομπεῖα] Citat h. I. Harpo- 
crat. v. φορμπείας. p. 150. 2. 

— 24. τῶν ἄλλων Trtxa ] id est, τῶν ἐκ 
ὀφειλόντων, ut equidem interpretor. nam 
dictio paulo est obscurior. 

609. 2. πότε wogrori] nescio, our di- 
ctioni bone πότε πώποτε controversia 
moveatur. quandonam unquam, ullo tem- 
pore? Si quid sit mutandum, suaserim 
sóTt τῶν «ψώσοτε ---- quod idem esset, ac & 
dixisset: τσότε γόγονε τὰ δενότατα τῶν αὖ- 
σσοτε bv τῇ πόλει δεινῶν γεγονότων. quandooam 
acciderunt in urbe ea, quse reram omnium, 
quotquot unquam in urbe atroces evese- 
runt, sunt atrocissimge, , 

— B. τοσαύτην ὑπερβολὴν ἐποιήσατο ἰκω- 
van τῆς ἑαυτοῦ βδελυρίας] confirmat banc le- 
ctionem p. 751. 18. ego tamen bon « 
magis possum duritiem et insolentiam ba- 
jus dictionis ooncoquere. Senteutia plana; 
sed verba insolito et intolerabili modo 
constructa. Exspectabam : τοσαύτεν ὑπὴ- 
βολὴν τῆς ἐκείνων βδιλυμας τῇ lave) (sil. 
βδελυρίᾳ) ἐποιήσατο. 

— t3. καίτοιγε] addidi γε. et sio 480" 
que 610. 19. ] 

610 1. τοῖς αὑτοῦ ] correxi τοῖς 
σαυτοῦ κόχρησαι. tametsi non nosciam, 
itum transitum ἃ secunda persona ad tet- 
tiam, et ἃ reo, quem modo allocuti essent, 
ad judices conversiones repentinas ort- 
toribus in esu esse. 

— 8. τί δοῦλον —] locum huoc Thomas 
M. v. τἱ διαφέρει citat, sed e Phrynichi p. 
174. sumsit. 

— 13. μῆτε xeS rra] apparet ex hoc 
loco, patrem Audrotionis, ex actione 488» 
dam, quieconque fait, ἐνδείξεως, on áways- 
γῆς (v. p. 746. 1.) wrario reum factom, sb 
undeociimviris, vel ἃ senatu, vel a thesmo- 
thetis, tantisper custodise mandatum esst, 
donec ejus causa ad populum referretur, 
ab eoque judicaretur. 

— 17. Zoeserm] citavit ἢ, 1. Harpocrat. 
v. Σιγώφη. et v. Φαγοστράτη. . 

611. 20. καθ᾽ acre | non damno. malim 
tamen καϑεκάστων, uno vocabulo, in geni- 
tivo plorali. 

— 25. τελεστοῦ] ergo est nomen, non 
proprium, sed appellativum, initiatorü. in 
Augustano est τελέστου, ἃ nominativo τῆν 
λέστης, tanquam nomen proprium sit. ego 
prius malin, nam τελέστης mihi pro pro- 
prio nomine notum non est; sed solum- 
modo τελεσίας. possis ergo Τελεσίου legere. 
Sed puto τελεστοῦ bene habere. fieri potest, 
ut oratori nomen patriaque filiique lato- 
erit, ut necesse haberet, hunc ab etate, 








AD ORATIONEM CONTRA ANDROTIONEM. 149 


illam ab arte, quam exerceret, indicare. 
Initietorum ars vel quisestaus erat Athenis 
sat oreber, ut colligitur ex adversariis 
Demosthenis et /JEscb. cujus Æuchinis 
maler eral ivitiatrix, τελέστρια, ilem. ex 
oratione contra Nesram.  Profitebantur 
hi bomines facultatem morbos incanta- 
tionibus expellendi. sed tam τὸν τοῦ τελε- 
ere erit leg. 

612. 5. τὼ δὲ τὸν «σατέρα] correxi τοῦ δὲ 
τὸν “«αἀτ΄ faleor quidem plamiorem foisse 
sibique constantiorem dicendi rationem 
hase: τὸν δὲ [scil. jaurtiy τὸν ᾿Ανδροτίωνα ] 
ὅτι ensidac αὐτῷ ἐκ πόρνης ἔφη x τὸν δὲ, 

«ατέρα ὑταιρηκέναι, τὸν δὲ, ὅτι τὸν 
«επορνεῦσθαι, τὸν δὲ, ὅτι ἀπογράφειν 
ὅσα ὑφείλετο ἐξ ἀρχῆς. Verum 
tamen sip soripsisse oratorem, quomodo 
debnerat, si ordinem sequi, quo cepisset, 
voluisset, haud ausim . anst 
eaim commntatam diceadi rationem,  Ci- 
tat bono locam Thomas M. v. ἑταίρα, 
tamquam ex oratione pro Corona. quem 
memorie lapsum viri dooti ibi jun aopo- 
teruat. 
— 6. 4ecypáquy] malim. ἀπογράψειν in 


faturo. et sic dedi de meo. est idem ac 
εἰ dixisset : ἀπσσεγράψειν δὲ ὅσα ὁ δεῖνα ὑφεί- 
Mv». 


— 7. i£ ἐςχῆς] subaudi 5c, ex honora 


nescio quo. 
pe lbid. δὴν δὲ τόδ᾽ iTi] correxi τὸν δὲ 
οὐ δεῖνα. alium alio nescio quo turpi protci- 
dit dicterio. aliquem slersi» τὸ δεῖνα est, di- 
cere tu es ille, vel ille, (ar, scortator, mœ- 
ches, οἰδαρύ ον, etc. 

— ibid. τὸν 4] malim τὸν δὲ τὸ, alium 
aliud, brevibus ot dicam, omnes omiino, 
neuwige excepto, insectatus est probris quot- 
quét snnt omnibus, fuudisque nefandisque. 

— V. κοτεσκπεύαζις) beue babet. com- 
mentus εἰ, confinzisti. nescio qus vertigo 
Tayl. μὲ eircumegerit. 

613. 19. τὰ τῶν ἐϑελησάντων} bene ha- 
bet. ot sio quoque est p. 753. 93, Lam- 
παρ sddi vult megantem particulam. 
Sed fallitur. Sententia est: hos fures 
meariü pablici compilasse et exipaniisse 
visesza reip. qua» constent e contributio- 
πέδαι sociorum, et ex iia pecuniis, quas 
eives. altro, ποῦ exspeotata vi cogente, 
cenfernnL. nam qui potuere ex eorum opi- 
bus crescere, qui noluerint conferre, eot 
nen castalerint. 

— ult. ἐξυτάσθης) Citat b. 1. Harpo- 
e«t, v. ἐξνυτέσϑες et ἐξετάζεσθαι. 

614. 4. τεύτων] potest masculinom esse. 

quidam, sodalium puta Androtio- 
Bip. molim tamen neutrum esse, αἱ cobo- 
sent euta d» (id est, 3) ἀδικοῦσιν ὑμᾶς. ha- 
"WP. geceniarum, quas cobis suffurantur 
quidem. fallitor Jurinus, neque nominati- 
vus híe deest, qui est 710t;, neque redan- 
dat τούτον. 


— 12.9 ἐγὼ] dedi οὗ ᾿γὼ [οὗ ᾽γὼ, mi 
Reiski], quod 1. idem, sed Aot 

— 15. ὡμολογεῖτο) correxi ὡμολογεῖτε. 
in quod olim cum conjecture me detulis- 
set, video id nuno ab Auygustsuo confir- 
matum, eliamsi vos ipsimet fateremini, vos 
esse civitatem mancipiorum, non autem eo- 
rum, qui soliti essent aliis imperare. 

— 20. βελτιόνων] post βελτιόνων videtar 
Órrac deesse. 

— 24. ἄλλα δὲ, ὅσα] f. ἀλλὰ γὰρ, ὅσα. 

615. 14. ἀντιγραφεὺς) Citat bh. l. Har- 
pocr. v. à x. nibil bic vitiosum est. 
modo teneatur, ὧν ad εἰσφορὰς redire. 
quarum contributionum notator, vel consi- 
gnator, ipse collator quisque est. 


constat, te, qui legem ipse tibi sanxisses 
hanc, «t resp. in contributionum. exactiene 
tibi ne fideret, ἐπ administratione alius ali- 
Cujus Tei, in vasis sacris pula mutandis — 
eandem. cautiouem illi decreto, quo tibi 
vasurum Sacrorum veslauratio demandata 
est, adscribi nil curasse, quam adscribi illi 
decreto tamen curati, quo tibi exactio reli- 
quarum contributionum demandata — est: 
sonne planum est. 

— 47. σκπέψεσϑε) correxi σκέψασϑε. 
Verba xai κατὰ «ναντὸς τοῦ χρόνου, nen s0- 
lem ob reliqua, sed etiam ratione babita 
reliqui totius temporis, quo resp. nostra ad 
omnem posterorum memoriam perstabit. 

616. 1. ὁξᾷν) et vidisse nnper in sub- 
latis, et adhuc videre in superstitibus, 

— 4. 8 κατὰ erac] aut eundo per civi- 
tates singulas. 

— 18. et 26. αὐτοῖς} Androtioni et Ti- 
moorati, et sociis eorum. 

— 421. ὄντος] donec adhuc supererant. 

— 27.6 μὲν} Androtio. 

— ibid. δι΄ ἐκεῖνον] Timocratem. id 
quod Jurinus quoque e Timocratea ob- 
servavit. 

— ibid. à δὲ] Timocrates. 

617. 4. πλήθει] addi velim xal , 

— ibid. σροσετρίψατο] Citat b. 1. Tho- 
mas M. v. προστρίξερμεαι. 

— δ. μιιροῖς) addi velim καὶ ὀλίγοις» 

— 18. προπύλαια ταῦτα͵] Citat Har- 
poor. v. προπύλαια ταῦτα. 

— 50. χρυσίδες) looum b. citat Har- 
pocr. b. v. 

— 45. οἵοις τε] oorrexi οἷσπερ, pree- 
eunte codice Bodleyano. Constructio est 
οὐδὲ χρώμενοι συμβούλοις οἷόσητερ εἶ σύ. neque 
utentes ejusmodi consiliariis, cujusmodi tw 
es unus aliquis. pam alias 6 vulgata exsi- 
stit haec absurda sententia: seque utentes 
contiliariis, aualibus tu uteris. 





150 


— 27. farre] post εὔξαντο videtur 
deesse ποιοῦντες vel πράττοντες. δὲ utentes 
quacunque fortuna, quam quis 

modo sibi optet recte sapiens. 
618. 5. ἔλαττόν τινος ἡγεῖσθε] correxi de 
meo ἔλαττον τίνος ἡγεῖσϑε cum interroga- 
tione. quonam alio scelere minus existi- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


enatis hoo scelus? estae aliquod aliad, di. 
gnum, quod hoo scelere minus bebester? 

— 7. χερνίβων) locum huno citat Scho- 
liastes Aristophanis ad Aves v. 851. et 
Harpocrat. v. χερνίξων. 


— 9. προειρημένων) dedi wpoupsuion de 
meo judicio. v. ed p. 758. 19. 


2 AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 


621. 5. ἐπὶ τούτω] prepositio videtar 
redundare. nam posthac, post id factum, hic 
loci languet, et supervsoeneum est ; sed 
boo vel maxime desideratur, cujus sibi 
simultatem consciscat. memet ipsum of- 
ferre, eggerere ejus. (Aristooratis pata) 
simultati. iei. uncis inclasi. F. dedit ora- 
tor οὑτωσὶ τούτω. . 

629. 9. τῶν ἀδικημάτων) malim τῶν ertpl 
ταῦτα ἀδικ. injuriarum, que vobis bi in 

ere fiunt. aut τῶν μεγίστων ἀδικομάτων. 
uini 4. ὑπίδοισθέ τι] malim ὑπνίδοισ S" ἔτι. 
fon jam amplius suspicemini. 

— 8. δικαίαν) cur suspectum babeat 
Taylorus, non video. potius proximum 
correxisset vitium : φυλακὴν, Χεῤῥόνησον, τῆς 
«σόλεως. sublatis commatibus accusativum 
genitivo mutavi. vere justam et equam sta- 
bilemque rationem. servandi atque custo- 
diendi Cherrhonesum reip. eripuit. 

— 9. εἰκότως δ᾽ ἂν —] Citat b. l. Ari- 
atides Tíy». p. 210. 

— 14. σεπραγμένον] accipio hic pro 
ertarpay uat tupaevov, μεμοχαγημένον. 

— 15. τοῦτό τε σώσετε] redit τοῦτο ad 
premissum τηλικοῦτον πρᾶγμα. rem. tan- 
tam, tam periculosam. Sententia est: 
non modo negotium boo, ab Aristoocrate 
jam inchoatum et velut in precipitium 
datum, inhibebitis atque reprehendetis, 
salutemque vestram labantem confirmabi- 
tis, atque in integrum restitoetis, ut Wolf 
recte reddidit. 

— 23. τὴν γραφὴν) post τὴν γραφὴν ad- 
dunt Aug. et Arisjides ταύτην, quod ne- 
cessarium factu tametsi jadicet Taylorus, 
ego non video. v. p. 621. 11. quamvis 
baud inftiar, additum non obesse. veram 
pro ἐφενεγκεῖν correxi ἀσενεγκεῖν, iisdem 
inotoribes, improbante nequicquam Tay- 
oro. 

— 36. «eportpy δ᾽, ὅτ᾽ ἔπλουσα] pene 
colligas ex b. 1. actorem esse Apollodo- 
rum Pasiopis. 

— pen. ἡγούμην) post ἡγούμην sententia 
monstrat deesse σολὺ ἐλάττω xaxovgyoUrron), 
vel tale quid. qui tamen multo minora et 
leviora peccarent. 

623. 4 «ολὺ] malim erárra. 

— 5. ὑπειληρεμεένον] ἄνθρωσσον ἀγερὶ οὗ 
ὑπολαμβάνεται πᾶν τοὐναντίον, ἢ ὡς ἀλη- 
θῶς ἰστί. de quo vulgaris obtinet opi- 


nio, oontraria modis omnibos rei veri- 
tati. 

— 10. ταῦτα bene habet. ea, que seil, 
nunc dicturus sum, aot expositum en. 

— 11. πολλοῦ δεῖν ἄξιον ὄντα τυχεῖν] idem 
est ao si dixisset : πολὺ ἐνδεῖν τοῦ ἄξων εἶνει 
τυχεῖν. multum abeste ab eo, ut sit diguu, 
qui nancischtur. 

— 14. ἀνάγκη δ᾽ ἐστὶ —] locum base 
citat Aristides ty». p. 278. 

— 19. Κότυος] locum hunc citat Harpe- 
crat. v. KserofA c et Κότυς. 

— 97. κεχωρισμένον) tametsi libenter 
servassem, necesse tamen haboi corrigere 
et matare cum κεχωρισμένοι. quod ni fecis- 
sem, foüisset «περαίνοντες cum. etai 180. 
tandum. illios autem eraot auctores 00» 
dices quidam, bujus nulli. 

624. 5. ᾿Αθηνόδωρος} Citat b. 1. Harpocr. 
v. . 

— 6. ὁ pi] Athenodorvus. 

— ibid. οἱ δὲ] Simon et Bianor. 

— 9. οὗτοι] bi tres modo dicti. 

— ibid. ἐκείνων] liberis puta Berisadi. 
— 11. καταστρίψαιτο] post καταστρί" 
ψαῖτο deesse aliquid, dubio vacat. Sed, 
quod msrgo Lutet, dat τρόπος δὲ ἦν pro 
supplemento, haud placet. quod si a bo- 
nis libris sit acceptam, amplexandum est 
utique. sin minus, malim οὗτος δὲ [scil. ὁ 
τρόπος] ἦν. preecessit: circumspiciebant τα" 
tionem. uequitur : illa vero erat ratio. Pos- 
sit quoqae suppleri: τοῦτο δὲ γιόσεσθει 
φροσεδόχων. hoc autem sperabant futurum, δὲ 
— vel πῶς δὲ τοῦτο; 

— 16. ἐσπουδακότες} margo Latet. das- 
lem dat icewov)axórs, quem si amplexe- 
mur, erit etiam γεγενημεόνω prseferendom. 

— 18. οὐδὲ βουλεύσεσθαι, οὐδὲ τὴν —] 
corruptum habet bono locum Tayl. et de- 
letum mallet οὐδὲ posterius, ana cum oom- 
mate. non sine ulla veri specie. ut sentea- 
tia sit: ne in mentem quidem sibi venire pat- 
surum esse, ut criminationi e violato plebi- 
scito exstiture sese reddat obnoxium. ego (8- 
men re diligentius pensitata arbitror vul- 
gatam bene ἢ. 1. babere, modo ad fwAn- 
σεσϑαι tacite e premissis repetatur τὸ 
ὅπλα ἐναντία τῷ ὑμετέρω στρατηγῷ θησεσθαι. 
né in mentem quidem sibi unquam venie 
pasiurum, μὲ armis cum infestis vestre im- 
peratori occurrant. 








AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 


— 19. ἐκείνους} omnes illos sapra nomi- 
matos Simonem, Bisporem, Atbenodo- 
yum: tametsi, boni si qui codices ἐκεῖνον 
dent, quod Taylor mavult, haad sim repu- 
disturus. 

— 21. βοιϑῶν) pro scholio habet Tay- 
lorus, onios codicis Viodoboneosis, qui 
omisit, auctoritale -fretus. fateor abesse 

id vocabulum. Sed auctoribus non 
licebit modo ἐλλειπτικῶς, modo plene ean- 
dem dictiooem efferre 

— $3. dere] post dore videtur ἔσε- 
σϑαι, vel γενήσεσθαι, vel συμξήσεσθαι, vol 
tale quid deesse. 

625. 9. χαρίσασϑαι] correxi κομίσασθαι. 

, Testituere. 

— 10. el μὲν ἐκπεσοῦνται τῶν βασιλέων 
Jerinus malebat τῶν βασιλειῶν. baud ab- 
surde, venerat idem mihi quoque in men- 
tem. Sed vulgata bene habet, neque mu- 
tari eam fas est. obstat enim insequens 
εἷς, unus, quod perspicue ad βασιλέων redit. 
Ad 


ἐπυισεῦνται subaodiendum esse τῆς de- 


y* »emo facile est tam tardus quin 
ipse altro intelligat ; ut ad ἐκβαλεῖν p. 
634. 43. 


—13. φόβον συκοφαντίας καὶ εὐλάβειαν 
οοτεχὶ qv xal συκοφαντίας —8* 
nalla elia de causa, quam οἱ de ἦν tauto 
mipus esset cur dubitetur, quo sit refe- 
rendam. scil. non ad εὐλάβεμιν, sed ad συ- 


zegarríac. 

— 16. «5 V ivi πράττιντι τὴν ἀρχὴν] co- 
beret τῷ cum πράττοντι, non cum ἐγί. est 
idem ao si dixissot: τούτω δὲ, ὃς 79 ἐν 
σιόττει τὴν ἀρχὴν, vel ὃς πράττει Ümoc σε- 
eros τὸν ἀγχὲν τῶ ἑνί. illi vero, scil. Clia- 
ndemo, qui imperium uni, Kersoblepti 
peta, eeinparare conatur. non video, cor 
"Tayloro diligentia Wolfii, laudabilis et 
beae collocata, atque fructuosa, vapulet. 
ὟΝ οἷδε» quidem beue locum huno expo- 
sait, planeque, et per eum non stetit, quo 
mines Taylorus intelligeret. 

— 25. 944] post εὐθὺς videlur ty 

&besse. 


626. 7. τὸ πράττειν] Constructio hec 
est: τὸ ἐπισχεῖν ἐκεῖνον ἐγχειροῦντα πράττειν 
δαπιαντία ὑμῖν. 


— 9. fa κυρώσεμν) snbaudi αὑτά. item 
ad κωλῦσαι v. 11. 

— 16. ὧν γέγραπται) correxi 8 γέγρα» 
Vus, id esl, οὗτος, ὦ γίγρασται. indignum 
89 Gum, cujus honoris ergo ista. scripta 
Sunt. v, p. 627. 9. malim temen, ut verum 
fatear, τιύτον, scil. τοῦ ψηφίσματος, ut p. 
633. 11. 

— vlL σποπείσϑω imo vero cxcertig21. 

a sllequitar per parenthesin judices. qua- 

prepter bsec verba xal axomtio9g ὡς δίκαια 

δ ἐρῶ parentbeseos signis inclusi. ( con- 

aderaió modó, judices, &quitatem eorum, 
que dicem. 

BStT. 13. ewictrs] Augustanus. evritzt. 


161 


quod prsefero. videtur enim, quod in ver- 
bis ab s/ju, eo, compositis usu venit, ot. 
presens pro futuro usurpetor, id idem 
etiam verbis ab f»u; compositis, quibus- 
dam saltem, obtinere. ut συνίετε sit idem 
atque συγήσετε, intelligetis. Dubito, num 
futurum hujus verbi ab Atticix hoo qui- 
dem sigpificatu usurpetur in activo. nam, 
de medio nullum est dubium. 

— 18. τούτων] Áristocratis, Cbaridemi, 
et qui com illis faciupt. alias legi possit 
τούτω, Áristocrati. prima hæo orationis 
pars, quee de legibus agit, procedit usque 
ad p. 653. 25. 

— 24. τοῦ ψηφίσματος) Aristoorateum 
designat, quod hac oratioue tota impugna- 


] turetin ipso orationis exordio fuerat a 


scribs pro more recitatum. id 
Taylorus observavit. 

6538. 10. γέγραπται yàp v μὲν τῷ νόμῳ] 
Immerito μὲν à Marklando sollicitatur. 
Insequitur δὲ ei respondens, tametsi lon- 
giuscule, p. 629. 5. 

— 13. προσειπὼν] correxi σροειπὼν, 
omisso sigmate. προριποῖν et προαγορδύειν 
est legislatoris aliquid denuntiapüs, sive 
jubentis, sive vetantis, cum ipterminatione. 
v. Harpocr. v. ἐπενεγκεῖν, et locos Ini, 
quem e Polluce citet Valesius ad Har- 
poor. p. 66. item v. ἐφορία, abi ereoaydotu- 
eic est promulgatio, denuntiatio ; it. infra 
p. 1068. pen. 

— 14. πεποίηκεν ὅμως malim hec duo 
in unum contrahi vocabulum, resectis inu- 
tilibus, eresromxox. ut sit hsec. constructio : 
gignxs τί χρὴ πάσχειν τὸν δεδρακότα, ἐπειδὴ 
sresroluxs χρίσιν, «τροϑιασὼν (vol μεἐ τὰ τὸ erpo- 
“πεῖν) ἐὰν ἀποκτείγη. 

629. 13. φανερὸν} post φανερὸν videtar 
γενόμενον deesse. 

, 777 16. à κάτωθεν νόμος] significat idem 

atque mox ὁ μετὰ ταῦτα νόμος v. 18. re- 
cita legem huic prosimam inferiorem, in 
illo fasciculo lezum, e codice aniverso 
excerptarum, quo leges huio causs ser- 
vientes complexus sum, isti superiori jam 
rocitalæ et enarrate suppositam, que 
istam priorem, nolla alia intercedente, - 
excipit. mirum dictu, quantos molus exci- 
tarit, quee dubia orearit dictio tam plans, 
quam ipse orator, veluti prsvidens et 
meluens bella grammaticorum ob eam 
oritora, interpretatus esset. qus bella 
Taylorus enarravit, a ratione mea inter- 
pretandi hano locum, si bene mentem ejus 
percipio, baud aliénus. 

— 21."Afm] Citat b. !. Harpocr. γε 
"Afote. nisi quod ibi dat εἴρηται pro ἀγο- 


quod jam 


f. 

— ibid. 4yepsón] scil. legislator. 

— 93. ὅσον] aut ὅσου in genitivo malim, 
ant à ὅσον. 

— ibid. εἰσφέρειν] scil. τὴν τοῦ ἀπσαχθέν- 
τος δίκην. αἱ Thesmothetee homicide ejas- 





152 


modi, ud se adducti, causam ad Helisam 
addooant, in eam inferant. 

— 44. ὧν ἵκαστοι) scil. δικῶν φονικῶν. 
prout causa quieque homicidii ad hoc vel 
Miud tribunal pertinet. nam alias csdes 
slii judicabaot; voluntarias et insidiosas 
'Thesmothets, involantarias et fortuitas 
Ephetæ. v. p. 632. 3. 

— ibid. τῶ Θουλομένω] scil. τὴν ἑαυτοῦ 
δίκην φονικὴν ὑπ᾽ αὑτῶν εἰς τὴν Ἡλιαίαν εἰσφέ- 


bo 

630. 15. τὸν] videtar hoo esse reli- 
quum e nomine hominis proprio, quod 
periit, Νικόστρατον, aut Φιλόστρατον, δαὶ 
tale quodpiam. 

— 16. ὑπ᾽ ἐκείνων ἀσσαχϑέντα ] a thesmo- 
fhetis e concione abductum, quo traderent 
uudecim viris. alii malunt ἐπ᾽ ἐκείνους. Sed 
videtar locus bene babere. 

— 95. γνώριμον οἶδ᾽ ὅτι πᾶσι, μὴ μαστι- 
γοῦν) manifestum est vitium bujus loci. 
&ut enim lys in fine sententise est delen- 
dum, aot ὅτε post saew est. iterandum, 
quod valde durum est, et aures offendit, 
δαὶ denique, qood equidem prreferam, sio 
leg. γνώριμον οἶμαι ΄ιτᾶσιν ὅτι μὴ γοῦν 
«-α λέγει. dedi de meo : γνώριμον da. ἴσο 
(subaudi εἶναι) ὅτι μή. . 

— pen. τὰ γὰρ ἄσοινα χρήματα ὠνόμαζον 
οἱ «aXail] imo vero inverso verborum 
ordine: τὰ γὰρ χρήματα deoa, ὡνόμιαζον οἱ 
φαλαιοί, veteres enim, ques nos hodie χρή- 
μάταια usarparus, ἄποινα asoürpabant. — Sic 
dadum ante e conjectura mea correxeram, 
quam e Tayloro intelligerem apud Theo- 
nem sio exstare. 

631. 1. διώρισεν) imo vero διορίσας. alias 
constractio sibi non cobstat. nam xal po- 
asterias v. 3S. non per et, sed per etiam est 
reddendum. lez enim cust sic definiat, quo- 
modo puniendus sit ὁ ἀνδροφόνος, id est, reus 
convictus sceleris commissi atque condemna- 
tus, et ubi sit puniendus, eo, quod patriam 
peremti appellasit : simul quoque disertis ver- 
bis pronunciavit reum talem non alio, quam 
isto a se prescripto, modo, neque alibi, quam 
ibi, esse puniendum. csmtera sanus videtor 
hic locus, nisi quod τὸν, quod abest a co- 
dice regio a, facile passurus sim omitti. 

— 9. τὴν τοῦ πεπονϑότος] dedi de meo 
sio: τὴν yàp τοῦ «επονθύτος. Eo enim, 
quod patriam injuria lssi, prsefatus est, 
diserte quoque prouunciavit, neque alio 
modo, quam hoc, neque alibi, quam bio, 
(scilicet puniendum esse Aw eideta 

— 3. σερὶ τοῦ] post eriel τοῦ videtur de- 
Siderari —* 1 

— 5. i] de ratione dictionis πολλοῦ γε 
xal δεῖ διώρισεν, cujus hanc vim esse con- 
stat, multum abest, ot definierit Wolfius, 
tnibi satis nondum liquet, benene habeat, 
au secus. qnod si quid corrigendum sit, 
malim h.1. infinitivum δεῖν. ut sit idem at- 
que ὥστε exe). δεῖν. sed tutius est in re 


I. I. REISKE ANNOTATA 


dubia vulgatam loco suo relinquere. pallg 
$unt dicendi rationes Atticis proprie, a 
more loquendi vulgari mirum quantum 
dissidentes. Possit quoque ϑιω ρικνα, in 
infinitivo perfecti, legi; quse est ralio 
usitata. . 

— 11. οὐδ᾽ ἐν τῇ ἡμεδα ἢ] atqoi leges id 
fieri permittebant. v. p. 655. 1. num ergo 
leg. οὐδ᾽ ἐν τῇ dX3odaern. ne in aliena quidem 
ditione, ubi tamen legibus nostris nolla est 
auctoritas. 

— 15. κακοῦν) videtur aot varietas le- 
etionis pro λυμαίνεσθαι, aut potius soho- 
lium esse ejusdem verbi. nisi volumos 
xaxovy de maceratione corporis in carcere 
diuturno accipere. 

— 17. ἣ τοῦτον] malim à σὺ mre τὰ 
τρόπον, soil. ἡλέγχϑης. quam tu convictul 
es hoc modo. ob sequens o; — Dag. — 

— 91. Werne] in ea parte legis 
tuse, qua illum appellas et definis, quem s 
tua lego puniri vis. 

— pen. 3 αἴτιος 3 φόνου] id est, τοῦ 4 
γεύεσθαι αὑτόν. si quis homicidam aut ips 
munu sua peremerit, aut ejus perimendi alii 

fuerit auctor, qui homicida se abstinuerit — 
Sine caasa tricantur bio loci. ἀγορὰ est 18 
üno quodam loco mercium, quas secom 
quique attalere, vendendarum ergo, aut 
permotandarum. ἐφορία est tractus duabus 
finitimis regionibus interjectus et ees 18- 
terventu suo velut copulans. potest pro 
adjeetivo baberi. malãm tamen ego quidem 
pro substantivo baberi. quía adjectivum 
duarum modo terminationum, ὁ et ὁ ief- 
poc, solet usurpari. adeoque recte puto 
comma inter ἀγορᾶς et. ἐφορίας interseri, et 
infra p. 639. 7. et 26. hec dao vocabula 
per καὶ copulari. tametsi contra p. 633. 2. 
néo ἐφορίαν ἀγορὰν improbem pro forum 
limitaneum. 

632. 1. ὥσπιρἾ bene babet. οἷσπερ si vo- 
luisset orator, debuisset ἐν olere; dicere. 
τὸν cohzeret cam κτείναντα, non cum proxi- 
mo ᾿Αϑηναῖον, est idem ac si dixisset : rwTW 
ὅστις ἔκτεινεν ᾿Αϑηναῖόν τινα. ut si quis occt- 
distet aliquem Atheniensem. 

— $. τοὺς ἐφέτας] Citat h. 1. Harpocr. 


0i. 
— 15. τοὺς ἑτέρωσε) wobaudi & com- 
muni . 

— 17. abra καὶ λοιπὴ} inclusi uncis vo- 
cem mediam, ab aliquibus codicibus excle- 
sam, sine dabio hio loci importapam et 
vitiose redundantem, tameisi a multis bo- 
ne note codd. sustentetor. Si servari 
debeat, transponatur, ad hano modom: 1 
καὶ μόνη λοιατή. ante μόνος et πᾶς solet καὶ 
eleganter redundare. 

— 19. μεταστάντα] correxi μεταστάν- 
τας. quia preecessit τοῖς ἀτυχοῦσι mos. οἱ 
sic dudum conjeceram ante, quam nossem 
in Barocc. sio legi. vulgatam si qui tae 
atur, ei necesse sit τινα subaudire. 


Y. 








AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 153 


- 21. τῶν ἀτυχυμάτων] non sollicitas- 
sem, misi auetoritss meliorum codicum 
imperasset, οἱ ἀδικημάτων corrigerem. hoc 
cedes voluntarias, illud involuntarias desi- 

— $$. τί τοῦτο λέγων] idem est ac si 
dixisset : τέ λέγων τοῦτο λέγων, vel τί λέ- 
γῶν ti τῷ τοῦτο λέγων. 

633. 10. ὃ ἄλλοθί που] verba 5 ἄλλοθί 


wv delenda videntur, ut scholium v. ἔξω 


7wTw*, hisi volumus legere ἢ ἄλλο τι δρᾷ. 
δὲ quis— occidit, aut alio quo mode tractat. 
— 11. τὸν yàp φυγάδα} Sententia est : 
ezsulem [expulsum e. c. Athenis, aot qui 
ilisq discessit, sive condemnatus, sive 
meto condemnationis] lez ton eppellat ex 
somine ciritatis [b. e. non appellat Athe- 
mienaem], sed ez eo facinore, cujus ipse se 
reum fecit, h. e. homicidam. Markl. existi- 
mavit 7i» φυγάδα idem esso ac si dixisset 
δατὰ τὸν φυγάδα. quod opinatur posse si- 
goicare, quod attinet ad exsulem. sed 
bene habet. Grseca dictio αροσειπεῖν τινά 
7: sigaifcat aliquem aliqua appellatione 
efficere, alique modo appellare. Sed movet 
. pr. mends huic loco insidentis su- 
spiciogem, qui gportesiy dat. qno admisso 
leg. erit : τῷ yàp φυγάδα — seorsimiy —et 
erra xal διὰ τοῦτο v. 14. erunt omit- 


.— 14. ἄν τις —] est pentameter for- 
taito effasus. 

— 126. ἀπόκειται!) δαὶ ante ἀπόκειται, 

ast pene hoo verbum, deesse videtar ἀτυ- 


Ew. exi fatale sit, ut infortunio utatur. 
—— puta non voluntario). 

634. 2, ἔνοχος δὲ σὺ] f. ἔνοχος δὲ καὶ σύ. 
τοῦ e£ tu quoque reus es, et sic dedi mea 


spento. 
— 22. τῶν yàp ix προνοίας} scil. ἀνδρο- 


— 153. nj μὲν δὴ τῶν ἑκουσίων} imo 
vero dumie, sic ipsa rei natura jubente, 
et amctoritate Augustani, suadentibus et- 
iam Lambino et Tayloro, preter edd. eb eo 
lendatas, nobiscum facientes. 

635. 12. προσῆκε γράψαι] correxi προσ- 
ἧκε ereeryeé 4.a;. Constructionem verborum 
et seuteatiam loci bene monstravit Mark- 
imndns. quee htec est: tii cum scriberes, ἐάν 
**c ders, s1 Quis OCCIDERIT CHARI- 
DENMOUX: oportebat te quoque hec adscri- 
bere, tum deliberato consilio, an preter vo- 
inntaten. 


— 17. τὸ γράμματι) imo vero τῷ spá- 
Tert rei kuic, negotio buio, nempe cse- 
Sic conjecoram, antequam in Bav. 
RArgise banc ipsam lectionem reperirem 
* aluetaiam. quare nil dubitavi eam reci- 
pete. 


— $3. Cía] cobssret cam ἄξει. mgre 
tunes fero tam Jonge illud ab hoo distra- 
vm». 


686. 1. οὐ ταὐτὸν] soil. ὅν. tametsi ma- 
VOL. v. 


lim hoc addi. 

—— 3. βεβαιοῦσαν] inveniemus in omni re 
geste, causam consiliumque rei, ut certum 
de ea judicium ferri posit, efficere. 

— 9). só^sdc που. xal —] distinctionem 
bic emendavi ad hanc modum. post “ό- 
λεως posui punctum. perfecta enim est sen- 
tentia. deinde ποῦ, xai σφόδρα σαφῶς, τοῦτο 
δηλοῖ ; ubinam hoc declarat lez, et quidem 
plane atque perspicue 3 

— penu. οὐδεὶς xal κωλύει νόμος. λέγε τὸν 
γόμιον} correxi οὐδεὶς κωλύει νόμος. λέγε ἄλ- 
λον νόμιον. antequam nossem e libris Mstis, 
ita leg. esse, incideram in easdem plane 
conjecturas, in quas Marklandus. id quod 
nil est mirandum, rei patura illuc ducente. 

657. 9. ἐν ὁδῶ καθελὼν) verbum boo 
καϑελὼν utrique commune est, tam ἐν ὁδῶ, 
quam ἐν πολέμῳ, αἱ ἀγνοήσας item est. ut 
lseo sit sententia : Si qui dejecit quem, 
h. e. peremit, nescius qui esset, seu per 
errorem ignorantis, sive in via puhlica, 
sive in dimicatione pugnas. Pro nugis ha- 
beo, quse grammatici de rariori nescio qua 
significatione v. ὑδὸς hic obtipente commi- 
nisountur, quasi ínsidias significet, λόχον. 
et bano vim hio loci reqniri, quia alias la- 
trones ju via publica cedes rapioasque 
exercentes hac lege licentiam scelerum 
acciperent. Sed licet hanc argutiam in 
ipsos anctceres retorquere. Latrones ergo, 
insidiis qui preetereuntes excipiupt, ab 
hac lege absolventur?  Ergone media in 
via publics, sive in urbe, sive rure, nulia 
potest oriri inter duos contentio, et inde 
pugna cedesque ; sive ea ampla et lata est 
via, sive calles angustus, sive aliis de 
causis, sive eo de ipso, ut alter alterum 
sibi decedere postulet de via, alter reca- 
set ; CEdipi Laiique exemplum quem fa- 
git. Ista vis insolentior si vocabalo ὁδὸς 
h. J. juesset, censesne Demosth. faisse si- 
lentio prseteriturum, illom in enucleandis 
veteribus glossis adeo diligentem? 

— 5. παλλακῆ, à 9r] delevi et hio et 
v. 25. mediam vocem. exponit legislator, 
quam mulierem vocabulo παλλακὴ desi- 
gnet; eam nimirum, qoam quis habeat 
secum domi, iar! παίδων ἐλευθέρων θεραπείᾳ 
xal «αιδεία, quo liberos, quos jam habet 
ex uxore legitima susceptos, seu matre 
orbatos, seu matre adhuo superstite, eda- 
oet atque erudiat. non hic de suscipienda 
vel que renda prole e pellice, sed de libe- 
ris jam ex uxore susceptis agitur, a pel- 
lice educandis. 

— 10. ἐφ᾽ οἷς ἐξεῖναι κτεῖναι] tametsi 
codices nil variant, et infra quoque p. 659. 
7. et 644. ult. eadem formola recurrit, 

Ὁ tamen pihilominus existimo leg. esse : 
ibn. slias leg. esset: ἐφ᾽ οἷς ἐξεῖναι 9έ- 
λει [scil. ὁ νομοϑύτης} χτεῖναι. quibus. in 
cuusis velit licitam esse cedem. 

— 921. xal τοῦτον Siu] subaudi καὶ 
x 





154 I. I. REISKE 


ἡγάσατο e v. 19. aut polius ὥρισεν e versu 
14. 

— 46. τινὰ] correxi τινὶ, propter horum 
aliquid. 

638. 2. ἔδωκεν] pro ἔδωχεν melius oon- 
veniat ἐξίου vel δίκαιον ἐνόμιζεν. 

--- 3. ἐπειδὴ yàg ---Ἴ Citat h. 1. Aristides 
σεχν. p. 168. sed pro φίλον dans φιλίων, 
quod recepi. 

— 13. vavv  iwiymon] correxi ταῦτ᾽ 
ἐπιχειρῶν. redit illud ταῦτα ad modo pre- 
missum τὰ à ὑπὸ τῶν νόμων. 

— 14. αὐτὸν] redit ad omissum, tacite- 
que subaudiendum τινά. quam ut. aliquis 
sinat. Charidemum sibi illudere. 

— 17. τουτοῦῦ] scil. Timocratis. 

— 93. ἴσισθαι) post ἔσεσθαι videtor 
ἄϑηλον abesse. obscuritas et incertitudo fu- 
turi eventus. 

— ibid. πρὸς δὲ τούτῳ] correxi e conje- 
etura meg, quam postmodum ab Augusta- 
no conürmatam vidi πρὸς δὲ τοῦτο. et ad 
hoc [incertum foturi temporis) seu conve- 
nienter itaque huic futurorum eventuum in- 
certitudini, supponamus more humano spes, 
seu exspectaliones. 

639. 15. xd» δικαίως, κἀν ὡς el νόμοι δι- 
δόασιν] Taylor pro secunda voce malit 
ἀδίκως, ideo quod juste, et ad prescriptum 
legum vel ez concessione legum sit idem. 
in quo fallitur. leges scripte, a non scri- 
ptis differant, etiam ubi cum illis conve- 
niunt; sed sepe ill cum his discrepant. 
paulo post v. 24. leges civiles a jure na- 
tur distinguit. Secundum boo ssepe ju- 
stum est, quod lege civili hujus vel illius 
civitatis est vetitum. quare volgata h. l. 
bene habet. 

— 21. αἰτοῦντες] malim μενδ᾽ αἰτοῦντες. 
80 rogantes quidem, sed vel ingratiis, ab 
invitis aufferunt. 

640. 4. καὶ τὰ ἐκοίνου] mirum videri 
queat, bona proscripti, fisco addicta, ap- 
pellari ὥτιμα. Sed id moris Athenis fuisse 
cum ex hoo loco apparet, tum ex alio col- 
ligitur, p. 634. 13. ubi bona homicide, 
qui ob ceedem involuptariam ratem 
urbe excesserit, appellantar ἐπίτιμα, eo, 
quod non essent publicata. τῶν γὰρ ix προ" 

γοίας ἀγδροφόνων, addit, τὰ χρήματα δεδή- 


μευται. 
— 22. ὃ μαρτυρεῖν] videtar hic deesse 
“οὺς . non enim testantor liti- 


gantes ; καλοῦγται Omnes, tam testes, 
quam aoctor cum reo. μαρτυροῦσιν οἱ μάρτυ- 
etc, aut οἱ συνειδότες, at v. 3. ait, et διόμενυν- 
ται οἱ ἀγωνιζόμενοι. 

— 45. οὐ κλῆσις, οὐ κρίσις] postrema 
dus voces mihi videntar delende, at per- 
peram e prioribus itefate. quapropter 
eas uncis inclusi. nulle lilere magis a 
librariis Grecis inter se permutantur, 
quam A et p, ilem s et «. patet ex eo, 


quod ἡ χρίσις sequatur τὴν μεαρτυρίαν, non 


ANNOTATA 


preoedat; tum ez eo, quod paulo aate 

nulla facta sit mentio τοῦ πρίνεσθαι v. 38. 

sed statim ἃ χαλεῖσϑαι ad μαρτυρεῖν traps- 

itus fiat. 

— 641. 2. εὑρημένα) verbum in bac re 
proprium v. p. 642. 3. 

5. τούτων] non cobsret cum pre- 
ximo τῶν πάντων, sed idem est ac si dixis- 
sot : πάντων τῶν δικαστηρίων ὅσα ἐστὶν, οὐδὲν 
φανήσεται σεμνότερον τούτων τῶν Alium. 

— 18. καλὰ παραδεδομένα] bene babet, 
idemque est, Atque si dixisset een τὰ 

iy «χαραδεδομένα καὶ μευθώδη, τὰ δὲ ὧν ἡμεῖς 
pni μάφτυρες ἱσμέν. facit duo genora de- 
ooram, alia fabularia et a majoribus ad 
posteros tradita, alia, quorum ipsi essent 

"testes. 

— 992, τὰ παλαιὰ] id est, κατὰ τὰ ere- 
λαιὰ, temporibus antiquis. . 

649. 5. οὐδεὶς πώποτε] negavit hoc po- 
stremis suis temporibus ipse Demosthenes, 
cum ab Areopagitico senata acoeptm ab 
Harpalo pecunis damparetur. 

— 16. τὸν τυχὺν τά τιν ὅρκον τοῦτο wo 
σε!) correxi τὸν τυχόντα τιν᾽ Guo τοῦτον 
φᾳοιήσει. cmtera e libris editis εἰ Mstis, 
τοῦτον eX conjectara mea, quam posimo- 
dum a Bav. vidi confirmatem. ὅρκον «wii 
est idem atque ὀμνύναι. Est idem ac ei di- 
xisset: ἐὰν ὀμόσει τοῦτον τὸν exor, οὐκ ipt- 
σει" δέκον τινὰ τὸν τυχόντα, ἀλλὰ τὸν qu£tpe- 
τάτον καὶ δεινότατον. 

— 24. ἰσενεγκάμενος) "Taylor. mavult 
ἀπενιγκάμ. non video, qua de caus. 
utraque lectio loco buio convenit ; illa si- 
gnificat superinducens, hseo secum domum 
e judicio referens. 

643. 10. οὐκ ἐπέϑεντο τοῖς ἀτυχήμασπ) 
non insidiabantur infortuniis, non acribus 
oculis venabantur oedes, si qui ant com- 
milterentur a volentibus, aut accideresl 
ab invitis (quod utrumque genas semper 
in infortuniis nomeratur), quo suam sap- 
pliciorum atque sanguinum sitim setia- 
rent. 2 
— 17. παρὰ τοὺς γεγραμεμένους τούτου 
Piper] addidi τούτου de meo penu, rei na- 
tura id postulante, et simili looo, 645. 13. 
comprobante. preter vel contra leges sori- 
ptas Areopagitico senatui usitatas. Ex 
Aogustani codicis lectione Nurs bao 
posse effici : πρῶτον μὲν wrap ἑνὸς τούτου τῶν 
δικαστηρίου τοὺς γεγραμεμιένους νόμους. prt- 
terea δὰ ἄγραφα v. 18. malim articulum 
addi, ut sit δαὶ xa] τὰ ἄγραφα, aut καὶ τὸ» 
γρῥαφα. scripsi quoque ad, 

— 20. Παλλαδίω] locum huuc citat Har- 
pocr. v. ἐπὶ lor. 

— 21. “χαρὰ τούτων νόμους] triplex ρ8» 
tebat corrigendi vis, aut ersel τούτων νόμευςι 
que mea mihi conjectura prs cseteris 
placebat, non quod mea esset, sed quod 
rei natura huc demonstraret (scil. περὶ τῶϑ 
ἀκουσίων. et περὶ aique παρὰ inter se a li- 


— 








AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 


breriie penmutari ex Aldina Demostheois 
et e Lexioo Grssco Bibliothecse Bavariom 


iasemeris exemplis mihi constitit), δαὶ sic 


παρὰ τούτου, quod dat Demosthenes Ba- 
varicue, soil. τοῦ γενομεισ μεένους, 
ant denique παρὰ τούτω, ubi rursus vme- 
μωσμέμυς debet subaudiri. delegi postre- 
mam ratiogem, ab Augustano sabministra- 
tam, et a vestigiis volgates minimum re- 
; in quam ipse quoque olim coo- 
jeetura imcideram. 
— pen. τὸν ἁλόντα] Citat b. 1. Harpocr. 
v. ὅτι el ἁλίστες ἐπ᾿ ἀκουσίω ve 
644. 1. αἰδέσεταί τινα] bene habet 7:95, 
alücSai τοῦ dicebant Attici, in sermone 
ferensi, pro placare aliquem, at de actione 
888, aat jure sno aliquem persequendi δαὶ 
patria arocedi, desisteret 
— 2. τρόπον, ovy, ἣν ἂν aix», ἀλ- 
Aà] videtur οἷο leg. esto : ἴστο ὦ ds τύχν 
; modons quocunque tandem? oix. 
ἀλλὰ — aut sic: dew οὖν τρό- 


* L4 


vw, ὃν ἂν τύχῃ; οὐκ, ἀλλὰ — ant sic de- 


nem vitiose dat Aogust. « ὄντι. da- 
tive locus hic nallus est ; seil acousativus 
requiritur. posteaquam lez dederit abeundi 
e patria srcuritatem, sic tandem, vel tum 
demum imperare exsilium. 

— 9. ἐσιοῦν καὶ xaSalpcS«;] vulgata 
eum easet vitioss, οἱ duplex pateret omen- 
dandi ratio, aot. ὁσιοῦσϑαι καὶ καθαίρεσθαι, 
δαὶ ἑσιοῦν καὶ καθαίρειν, preetuli priorem, 
qued aliqua saltim munita esset auctoritate 
mergisis Latet. qusecanqoe illa est au- 
eisritas. qno enim e codice ductum sit 
ἐσιῶσϑει me fagit. 

— 1T. ἁγιώτατα τούτων] malim «σερὶ 
τούτων. his de rebus. causis puta osedia, 
bp Δελφινίῳ] Citat b. Ι. Harpocr. v. 

— 14. Vyiléquiyn 1—] Citat b. 1. Ari- 
stides τέχν. p. 172. Norm. sed pro ὁμολο- 
γᾶν, v. 25. dat εὑμενῶν. nescio an melius. 
aut possit atraemque copulari ad huno mo- 
dum: ὀπεκτονὼς, ὁμολογῶν, εὑμεενῶν ϑεῶν 

“- Wit. ἀλλ οὐχ οὗτος, οὐδὲν ἀφεῖλεν] de- 

9t bie aliquid, aut $; ante οὐδὲν, δαὶ yàp 
est eandem vocem. 

645. 1. φυσὶ] uneis inclusi, quo facile 
Grem, et careat optimi codices, non ta- 
"een plano otiosom. potest enim hic idem 

i quod alias ssepe ificat, ut ip- 
doqhus verbis utar, vel ads — reddo. 

— T. arias] deletum volant, non vi- 
deo qua sat. gravi do causs. αἰτία est ap- 

tio, oom aliquid aliqua de 
iaenamos, bonum an malum, bone- 
Sims t turpe, perinde est. Convenien- 
tius dicitur b » ὃ διμεία αἰτία, quam 


155 


— 10. προσέθηκας, τοῦγον ἦν τις de- 
aTsvw] mutavi distinctionem et correxi 

: weoriSunac τούτων, scil. τῶν αἰτιῶν, 
vel, si mavis, τῶν προσϑυηκῶν, neutram ha- 
rum appellationum, seu conditiotum ad- 

Junzisti, eo quod simpliciter. scripsisti: si 

quis eccideri. πῶ 

— 14. Citat b. l. H . V. 
ini m »] arpoer 

— 17. sli] sciat. alii ἴδη, videat. ambi- 
go, utrum prseferam. 

— 18. λαγχάνεται] datur judicium. alii 
λαγχάνει, dat, acil. lex, aut legislator. per- 
iede est, utro modo legas. Possit quo- 
que Aayo&rers legi. vos, Athenienses, datis 

Judices sorte ductos. 

— 23. τῇ τύχη] volunt expungere, quo- 
niam ἐὰν τύχη prsecessit. Sed bene con- 
stare illa duo secum, si quid video, pos- 
sunt. multo magis erit impium atque sce- 
lestom, iudiota causa, tameo rapiendi 
facultatem rei dare, qui fortassean, si ita 
fors ferat, insons sit, aut fac sobtem esse, 


. bomo tamen certe est, commonique no- 


biscum humane naturse sorte usas est per 


"] id est, erapacyxérra, fortunam. Potest hoo per fortunam τῇ 


τύχη significare, nut nascendi sorte, aut 
per illad facinos, infortapiumve. Huma- 
num enim est bominem oocidere, homi- 
nesque alios ab aliis tolli, seo fraude, seu 
fortuito, videmus quotidie. 

— 46. 9ptarToi ] Citat h. l. Harpocr. v. 
ἐν Φροαττοῖ. 

646. 8. ὁ ταῦτα ἕκαστα δήπου τάξας] 
vocem δήπου anois inclusi. quee ai servau- 
da sit, ita fere possit legi : ὁ ταῦτα ἕκαστα 
ὡδί που διωτάξας. à 

— 14. qo sic Harpocr. quoque dat, 
alii dent δίκην. 

— 16. ler] aut deest, aut subaudiri de- 
bet ἀτιμεώρητον. 

— 17. ἀναίτιον] malunt alii ἐναύτον, com, 
qui est ἐν τῇ αἰτίᾳ, qui accusatione premi- 
tur, insimulatum sceleris. non male illi 
quidem. veruntamen posse videtur etiam 
vulgata teneri et defendi. perspicua enim 
est oppositio inter τὸν ἀδικοῦντα sontem, et 
τὸν ἀγαίτιον insontem. Sententia est: ut 
scelos est, sceleratum abire sinere sal- 
vum, indicta cansa, quee si cognita fuisset, 
meritas ille ponas supplicio luisset; ita 
rursus non minus est scelus, insontem ad 
poenam tradere, causa non cognita, que» si 
discussa fuisset, abiaset ille absolutos. 

— 17. περὶ τῶν ἃ τῶν iy κακρι- 
μένων) delevi secundum articulum. est 
Mem ao ei dixipset: wis τούτων 

κέκριται ὅτι εἰσὶν ἀνδροφόνοι. 

647. 11. ὅλη ἡ πόλις] delevi articalum 
e conjeotura mea et oodd. civitas ques- 
cupque Greca prseter Athenas designator, 
quee urbs per excellentiam ὑ ς usür- 


patur. ate 
— 90, δεῖξον οὑτοσὶ] distibxi bsec inter- 


1δ8 I. I. REISKE 


et studii, neque odii, veram opportunitatem 
legitimumque modum migrando. 

661. 4. δώσετι] soil. ταῦτα. 

— B. τοῖς μὲν] scil. ψηφιούμεϑα ταῦτα, 
e. v. 6. 

— 90. τῷ . τῷ μεδὶν $3] malim τῷ μεκδένα 
μηδὲν ἠδικηκότι 

— 41. ἔπειθ᾽ à ὡς ἀληθῶς ὅστις] transpo- 
sui meo pericolo verba sic: ἔπειθ᾽ ὅστις 
ὡς ἀληθῶς ἅπασιν ἀνϑρώποις. quem homines 
omnes vere perspicueque cernent, ideo esse 
hoc privilegium adeptum, quo ne quid mali 
patiatur. 

662. 10. Πύθων] apparet ex boc loco, 
Pytbonem illum Byzantium, cujus vim 
eloquentiee Demosthenes ipse videtur baud 
infitiari, Atheniensibus approbatam, cum 
Philippi ad eos legatum ageret, eundem 
cum hoc /Enio Pythone fuisse.  Byzan- 
tius est dictus ideo, quod extremam seta- 
tem Byxantii degeret. 

— 18. τοῦτον] oorrexi τούτον. quod 
cohsret cum περιεῖναι et cum κατηγορεῖν. 
quisquis recte sapit, hos homines cavendo 
vincere debet, non fraudis eos aocusare, 
posteaquam damno suo cognoverit a se fidem 
ipsis habitam temere, nondum usu probatis. 

663. 1. αὐτὸν] bio loci est pro τοῦτον. 
Constroctio est. hsec ; λογιζόμενος εὑρίσκω 
“τοῦτον οὐκ ἀξιόσσιστον, --- ὑπὲρ οὗ ---- ἀξιόπι- 
στον εἰ αὑτὸν δὰ Kersoblepten, ἐκείνω ad 
Charidemum, redeunt. *. p. 664. 7. 

--- 3. σκοπῶ Κότυν ὅτι κηδεστὴς ἣν Ἰφικρά- 
78i τὸν αὑτὸν τρόπον, ὄνπερ Χαρίδημος Κερσο- 
Cera] Constat Iphicraten filiam Cotyis, 
Tarsen, in matrimonio habuisse. Conse- 
quitur ex bis, si vera Demostbenes per- 
bibet, neque causa est, cur, mentiri exi- 
stimetur, Kersoblepten Charidemi gene- 
rum fuisse. id qnod etiam selas satis in- 
dicat. major enim natu Charidemus erat, 
qoam Kersobleptes, ut magis sit consen- 
taneum, Cbaridemum Kersobleptis soce- 
rum, quam hono illius foisse. quare vul- 
gatam tueor, tametsi ab aliis impagnetur, 
et ipsi mibi olim visam sit leg. esse Xa- 
εἰδόμω Κερσοβλέπτης, quomodo etiam in 
Herwagiana exstare suspicor, io Felicia- 
nea, Paulina est et Bav. quid si antem 
κεδεστὴς non gener, sed maritus sororis sii? 
Habueri( tum lphicrates in. matrimonio 
sororem Cotyis, et Charidemus sororem 
Kersobleptis. Posait aic priorum libro- 
ram vulgata stare. 

— Ξ1.«μαὶ] malim οὐδέ. 

— 36. λαβὼν] addidi αὑτὸς post λαζών. 
Qood si minus est necessarium, inutile 
tamen non est respectu Charidemi, de quo 
statim post oommemorat v, pen. 

664. 2. 'Arnecas] Citat Harpoor. v. 
“Αντισσα. 

- ibjd. Apr] Citat Herpoor. v. Ave. 

— 6. ἑαυτοῦ] sue, Ipbicratis puta. v. 
p. 665. 4. 


ANNOTATA 


— 9. καὶ κοῦ} malim xe] πον, etiem 
contra vos cunctos, vel unicersos. composil 
sunultates Kersobleptis cum Charidemo, 
cum ejusdem simaultatibus erga cunotam 
Atheniensiom remp. privatum odium cam 
publioo. 

— 10. ἐξάρκει T0 —] Seutentia est; 
prodestne vobis, posteaquam Charidemus de- 
ceptus fuerit, vosmet ipsos Thracem in ce 
armasté aique roborasse ? 

— 11. αὑτοὺς) non coheret oum ἐφ᾽ 
ὑμᾶς ptoximo, sed idem est ao si dixisset: 
ὑμᾶς αὐτοὺς, vVOsTDel ipsos, altro, manibas 
renim κατεσχευαχένει τὸν Κερσοβλέπτῳ 

— 18. ὑπὲρ aire] spiritum asperum 
posteriori voci appinxi. redit ad eam, qui 
providet, atque impedit, quominus oon- 
silia capiantur, sibique, et alteri, oujus 
causa capiantur, noxia fatara. nam ifae- 
κεῖ idem sepe significat, atque ὠφελεῖ, ez- 
pedit, pr 

— 40. po" tam illis, qui aroentar. 
ual σφίσιν αὐτοῖς, n illis ipsis, qui istes 
amant. 

665. 5. οὐκ nil curabat. αἱ 
paulo ante 664. ult. οὐδεν ἐφρόντισα. alii 
codices dant οὐκ desc rpáqu, passus mon est 
a consilio suo per ea se deduci. periude est, 
utram lectionem optes. utraque bona est. 

— 6. τίνος ἂν xal λόγον σχοίᾳ μά τινος 
Χαρίδημεον ἀποστερήση] mabifestum est, no- 
que fogit Taylorum, posterius τος, en- 
olitioum illud, redusdare et amputandum 
est, in quo ipsemet ei assentior bacteaus, 
ut ejus loco τούτου saüffeotum velim. cu- 

J'usnam rei rationem habeat , 9*6 
ea τὰ Charidemum privet ? 

— 13. ἀσλῶς] est, nude, absolote, sipe 
restrictione et exceptione. quod huic looo 
Don convenit. quare malim ὡσλοϊκῶς. 
more hominum simplicium, imperitorum, 
imprudentium, stultorum. Verumtamen 
altero, etiam hoc sensu Noster ssepe usar- 
pat, ut p. 725. 25. οὐδὲ ταῦτα ἁπλῶς, e 
ἀδόλως φανήσεται 

— 17. οὐδὲν} hic est pro Ti, AOCONUMG- 
dator enim prsemisso οὐδὲ, et noto Atti- 
cismo plane redundat. 

, 7 23. Θρραὶ δ᾽ ἀνθρεύσσω βασιλεῖ) om- 
nia hsec ad Kersoblepten redeont. Cha- 
ridemus dicitor imperatoris operam pree- 
stare homini Thraci, eidemque regi. 

666. 3. ἐπιβινλεύσοντος correxi ἐσιδευ- 
λεύσαντος, quod est tempus in&aitum. qui, 
si «ta — ut insidiaturus. 

3. kno ism] bene habet, tametai 
etiam ἐψηφισμεένοις, quomodo Teylorus 
vult legi, non spernendum sit, si codices 
consentiant, 

— 9. ἰκδοῦναι xal] καὶ deletam malim ; 
ut vitiose redundans. pisi si volumus bano 
esse sententiam, Earoperos quoque Greecos. 
ut Leoedzmonii Grecos Asiatices regi 





AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 159 


Persarum prodiderumt, ita. Atbeaienses 
Kersoblepti Grecos quoque Europesos. ut 
ambo Grseci, tam Asiatici, quam etiam Eu- 

, barbaris sint traditi pro mancipiis. 

— $4. ἀδικῶν) aot ἀδίκως est leg. aut 
plane delendum est ἀδικῶν. nam iced 
tam ad exile, quam δ γυναῖκας pertinet. 
tametsi non video, quomodo possit aliquis 
ἀδίκως ἀβείζων dici, quasi sit etiam δικαίως 
ὑβείξειν. quare satius erit plane tolli. 

— peo. Ἐξήκεστος] Citat b. 1. Harpoor. ri» 
v. 

667.17. κωτεψαφίζεσθε] Codices quidam 
dant ἐψαφισμένοι. quam varietatem lectio- 
uis cam non improbem, non video tamen, 
eur alteri vulgatam preferatar. 

— ibid. ἐκ’ ἐκείνου] in co, Philisco puta. 
Marklasdus ἐπ᾽ ixsivev malebat, sd. Har- 
modium et Aristogitonem referens, in 
quo humanum quid passus est. ego equi- 
dem, quid sibi velit, baud capio. Sed 
nen satis ad sententiam oratoris attende- 
bat, neque eam peroipiebat ; el aniverse, 
doctissimi et acutissimi critici notulm ad 
Demostbenem adspersse non satis sunt 
mmetaratss. . 

— 19. ἐπὶ τούτου] in hoc, Charidemo. 

— ἐιβούλομαι τοίγυν----Ἶ 'absoluta parte 
erationis inedia, qua demonstratum dedit, 
Áristocrateam rogatione reip. pestiferam 
esse, transit nunc orator ad postremam, 
qva planum faciet, honoribus tantis indi- 
prem esse Cbheridemum. 

— $5. i»] sio nude positum paulo, mihi 
quidem, est obscurius. intelligerem ali- 
quanto melios, si aut pro isto spiritu 
aspero lesis esaet exaratus, aut μέγα ad- 
dime. Si illud prias, foret idem ac si 
düxiaeu : ὧν δὲ τούτεις, in his autem, vel in- 
ter hec, quse vos docebo, alia, etiam hoc 

wes docebe. hoc autem | posteriore pacto 
legendam sit: ὅν δὲ ὑμεῖν ἐκεῖνο μέγα ὑπι- 

Ups... οἵ sic accipiendum : queecunque 

est sors hejus mer, quam nuno ingredior, 

$onis, illud quidem semper, li- 

est onam modo, sed magnum idem alque 

splendidum, vobis dabo demonstratom. 

quoque sum Demositbenem re- 

lquiese, οὐχ i». aon unum modo simplex 

demonstrabo boc, quod promisi, Cbaride- 

mem puta indigeum esse, cui tantus ho- 

uer 2 babeatur, sed illad quoque 

addam, cum ponas scelerum gravissimas 

merwiase.  Jadicent periti bis de oonjo- 
eiaris, quod ipsi volent. 

668. 12. τοὺς ix τῶν ἀργυρείων) subaudi 


— 13. οὐδὲν) volunt οὐδένα. propter au- 
elevitatem marginis Lutetiani. ques aucto- 
sies dobia, eoquo haud gravis est. au- 
eiave. enim tacito, certo pon constat, sitne 
«a Jeatio codicis probati, an Lambini oon- 

teneamus ergo vulgalam et ad 
(v. 11.) referamus. 


— 20. fers; σεπαόκασι] malia ἔπερ xal 


Tec. 2. ὅϑιν ἀρξάμενος — κακῶς ὑμᾶς 
ἐποίει] idem est ac si dixisset: ὅθεν ἤρξατο 
ὑμᾶς κακῶς «οιεῖν. 

— 41. ἐκεῖ} i iv Thracia, apad Cotyn. 

— 47. οὐκ ἀποδεδώκει) vobis puta, qui- 
bus debuerat obsides tradere. 

670. 10. τὸν ἐπιστολήν. Ἔ“τστολή.] malim 
«ἃς ἐπιστολάς. vel potius illa duo vocabola 

τὴν ῥπιστολὴν deleri. quare unois inclusi. 
Ἐσιστολαί. Sont enim doe epistole, al- 
tera Iphioratis, altera Timothei. et sio de- 
di arbitrio meo, transposoi quoqae voca- 
bula sio: ψήφισμα. ᾿Ε΄ιστολαί. Μαρτυζία. 

— 18. ἐκ τῆς ἐπιστολῆς} Timothei puta 
ad 8. P. Q. Atben. is enim bellum ad Ám- 
phipolin gesserat. v. 669. 7. 

— 94. ὑπ᾽ abre] malim ὑφ᾽ αὑτοῦ. ὦ 
semet, Charidemo. nam αὑτοῦ rediret δὰ 
Cepbisodotum. 9«] 

671. 1. ἀπόμισϑος] Citat h. 1, Harpocr. 
v. ἀπόμισθος. H 

— 6. κηδεσταῖς} Artabazi generis, Me- 
mponi et Mentori. v. 672. 5. 

— 9. Σκῆψιν] laudat h. ). Harpocr. v. 
κίβρενα et Σκῆψις. 

— 11. hyrines] pecoasset, prsetervidis- 
sel, lapsus esset errore, per imprudentiam 
in fraudem incidisset. v. p. 1463. 1€. 
1473. pen. et alibi. 

672. 20, Κριθωτὴν)] Citat b. l. Harpoor. 
v. Kt 

— 22. τἀναντία] deletum vult Taylor, 
cui cave obsecopdes, fallitar enim. voca- 
bulum est senteptise prorsus i necpesarium. 
Constractio heo est: ὅτε ταῦτα 
ὑμᾶς, ἐγνωκὼς τἀναντία evouiv τούτοις, καὶ 
ὀνίκα ἔτι ἦν ἐν ᾿Ασίᾳ, xal τὴν ἐπιστολὲν πρὸς 

ὑμᾶς ἴσεμσεε. E transitu ejus oognoscetis, 
illum, heo jactantem, vel his ineptiis, vo- 
bis imposuisse, et verba vobis dedisse, 
tametsi jam tum, quum adhuo in Asia 
esset, illasque ad vos literas daret, secum 
decrevisset, alia omnia facere, quam quse 
vobis recepisset facturum. 

673. 9. ἐπιστολαὶ) His epistolis non 
continetur epistola Cbharidemi ad S. P. 
Q. A. vel potius ad Cephisodotam, quippe 
que v. demum 18. recitatur, sed epi- 
stole hio sunt archontum Atticorum, qui 
tom urbibus Cherrhonesi, si quse Atbeni- 
ensibus superstites mansissent, cam im- 
perio preessent. v. p. 672. 20. et bae 
ipsa pagina, v. 27. 

— 16. ἐπαινῶν xal τὰ] malim lerabes, 
τὰ (sine copula), nt sit genitivos ploralis 
παν ipyer] pro bis verbi 

— 44. pro bis verbis in 
codd. aliis est ἐπιστολὴ, quod. prseferam. 
epistola significatur praefecti Crithotss, e 
qua ipsa ejos verba v..7. afferunter. 

— ult. ἐπιδείξας) bene habet. Sententia 
est : recita ta, o soriba, aliarum partioolas 


- 


160 


epistolarum. Sed prias eas mihi mon- 
stra, ut videam, quse sint, tibique locos a 
te recitandos demonstrem. [In Var. Lect. 
6 contra voc. ἐπιδείξας deletum ivit ; et 
lect. Cod. Bavar. suspicatus est natam ex 
boc: ἐπιδείξαντος ἐπιστολὴν λέγει ἐξ bríeac. 
Cum scriba ostendisset ep , jubet orator 
ez alia recitari.) 

674. 10. τὰ λοιπὰ] ea Cherrbonesi op- 
pida locaque, quee vobis adbuc ejus saper- 


barsit£aro] malim oix ἃ πεδέ- 
ξατο, scil. αὐτὸν, vel τὸν ᾿Αλέξανδρον, id est, 
τὰ ὑπὸ τῶν ᾿Αλεξάνδρου spo turi δεδομένα. 
se repodiasse ocopditiones ab Alexandri 
legatis oblatas. In aliis codd. est οὗ erpoc- 
Sifare, quam lectionem Taylor prefert 
valgatæ. videtur in vetastis libris duplex 
foisse lectio,bsec modo allata,etista e conje- 
otura nostra prolata. nam in volgata vitium 
utique videtor inesse; nam ὑποδέχοσθαί 
7» est, aliquem hospitio excipere, que 
sententia ab hoc loco est aliena; ἀποδύ- 
χῆσϑαι autem est, accedere alterius sen- 
tentis, eamque comprobare. 

— 16. οὐ τοίνυν elo. ] alii aliter hoc de 
loco stataere, quorum scita referre nil 
jurat mihi sio videtar leg. esse: οὗ τοίνυν 

τούτων μόνον [vel μόνων] δῆλον i09", οὕτω 
σαφῶς δήλων ὄντων, ὡς οὐδὲν ----. 

675. 9. οὐχ ὃν ἐκεῖνος ἔφησεν αὑτῷ φθονεῖν] 


peratorum numero, quos ille sibi invidos 
atque infestos esse causatus esset, 

— 19. ὑμᾶς ses] baud me fugit 
boc verbum cum aocusativo solere com- 
poni; malim tamen, ut usitatius, quod 
margo Lut. cam aliis libris dat, ἡμῖν. Ve- 
rum nunc video, ἡμᾶς non oum πολεμῶν, 
sed oum διήγαγεν coberere, ductitavit, ez- 
traxit nos bellando. quare bene babet b. 1. 

— 19. κατί{ῥαξι] melius oredunt κατήῤ- 
fett. Sed fallontar. nihilo est. perinde 
est, sive ἃ xaT — ἀράσσω repetas, sive a 
καταῤῥάσσω ( h. e. & κατὰ et ῥάσσω). 

— 22. τοῦτ᾽ ἂν εἶποι τις] dedi τοῦτό γ᾽ 
ἂν εἴποι τις. νὴ Δί᾽, ἀμυνόμενος — ficta beo 
objectio adversarii, Charidemum tuentis, 
incipiens a verbis νὴ Δία etsic desinens ia 
w. κακὸν, v. 24. sanavi locum bopa di- 
stinctione. 

676. 6. ὑπὸ τούτου] a Cephisodoto. 

— 7. φράξειν] correxi πρᾶξαι. cobseret 
eaim cum ἐσείσθη. Sententia hec est: 
Cbaridemus Cepbisodotum, a se obsessum, 
hac admota necessitate, prius coegit, ποῦ 
optime reip. vestre consulere, quam pa- 
teretur a Cephisodoto sibi persoaderi, αἱ 
earum oonditionum, quibus subsoripsisset, 
et satisfacturum recepisset, vel uni satis- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


faceret, 

— 11. eríbvrs ταλάντοις V —— — 7— 
malim sívrs ταλάντοις ζημιώσαντες. ni 
pro πέντε malumus ἀσεντήκοντα. Qoioqua- 
ginta enim talenta erant solenais mulets, 
qua eos malctabant, si quos a rep. admi- 
nistranda plane sabmovere vellent. v. p. 
668. pen. 

— ibid. μόνοι ψῆφοι διηνέγκαντο puà9. 7.] 
correxi μεσαι (et sic dedi de meo in genere 
feminino) ψῆφοι διήνεγκαν (in activo) τὸ μὲ 
ὃ. στ. trie sola suffragia distulerunt [Β. e. 
impediverunt] hoc, ut vos ne morte esm 
mulctaretis. intercesserunt pœnæ capitali. 

— pen. Σρμεικυϑίωνος] Citat b. |. Harpocr. 
v. Σ . 

677. 10. «pk τούτους] facto federe 
cum illis, acil. Berisade et Amadooo. 

— lbid. πολεμεῖν} scil. com. Kerse- 
blepte et Coeridemo. " νερά 

— 22. i£ apte ἔξαρνος sabsudien- 
dum est —— additum malim. 
formala γίγνεσθαι ἔξαρνός τι tantesdem 
valet atque γίγνεσθαι ὅ τι ἐξαριούμενκ. 
fieri is, qui aliquid neget. 

678. 10. τὰ πράγματα ἤδη, τριβέντων 
τούτων] sio distinxi. com bi, Kersobleptes 
et Charidemus, tempora rei bonesgerende 
omitterent, aut absolutionem legatiosis 
protrahberent. . 

— 12. ny] scil. Athenas ex Ásis, ubi 
Artabazo adversus regem Persarum ope- 
ram navaverat. v. Simson Chbronic. A. M. 


ἑαυτῷ 5649. p. 883. ἔχων an. &yw legater, in- 


teresso bil pato. 

— 14. γράφει] Charidemus pats. 

— 17. καιροφυλαχαῖ) analogis magis 
convenire videtur καιροφυλακτεῖ. 

— 19. ix σμισαγωγῆς] oorrexi lx σρω- 
γωγῆς, auctore Harpocratione. elegsnter 
dicitar h. 1. Charidemas Atbeniensium 
amicus ἐκ weoayerysic 6 lenocinio, phrasi, ui 
fallor, Socratioa. amorem erga aliquem 
qui simulat ed tempus, necessitatis ergo, 
nello duclus amore, sepe quoque odio 
ejas ardens, sed dissimalato, ille dicitur 
eum ἐκ προαγωγῆς, ot meretriz, per leno- 
cipium couciliata, amare. Meretrices enim 
erga eos, ad quos a lenis atque lenonibos 
adducuntur, amorem simulant, ποῦ veram, 
sed temporarium ; cum ssepe fiat, ut eos, 
quibus substernantur, ante turpem illam 
consuetodinem, ne oculis quidem onqnam 
viderint, neque rursus visurse sint. Leoo 
φροαγωγεὺς dicitar, non wpocayerysuc. v. Ut- 
men ad p. 750. 21. . 

679. 14. 2w9 xai.) desiguatillad fadus, 
de quo p. 677. 12. 

— 15. γράψας] Charidemus pota. Tri- 
buit Charidemo fadus, quod modo iniisse 
dixerat Kersoblepten. recte vero. ambo 
enim eandem causam agebant, et Chari- 
demus erat Kersobleptis insperator, et le- 
gatas. 





AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 


— 19. Συνϑῆκαι.) designat illad fedus, 
de quo p. 677. 24. commeinoraverat. 


— 24. ἀξίου) sc. Kersobleptes in tabulis 


bejus cum Cbabria paoti ſœderis. 

— pen. πρὸς τὸν ᾿Αθενόδωρον)] jungendum 
pon cam iosequente σαραδώσειν, sed onm 
precedente àjaogt. juraverat Kersobleptes 
ἐπ manus Athenodori : vel ei fidem jureju- 
ado fecerat, sese velle filius, Iphiade tra- 


— ult. οὐδ᾽ ὑπισχνεῖται non modo non 
tradit, sed ne recipit quidem traditurum. 

680. 8. Yáquo 442. ] siguificat illud decre- 
tum Glauconis, de quo p. 678. 2. comme- 


morat. 

— 8. Ἑκιστολή.] epistola Kersobleptis. 
v. Y. 74. p. 678. 

— 9. βασιλέων) sunt Amadocus, et Be- 
risades. 


— 10. ὑμῖν] cobseret cum δοκοῦσιν, non 
cum ἐγκαλεῖν. num vobis videantur nil queri, 
de Kersoblepte puta et Charidemo. - 

— 13. ὡς ἄνω καὶ κάτωΪ puncto inter- 
jecto a reliquis discrevi. quam sursum de- 
eri — scil. στρέίφοται αὕτη ἢ αονηρία, hec 
nequis agitetur atque volutetur. 

681. 11. αὑτοῖς] non cum «eocsat», sed 
oem καταιλιηγεῖν cobsret, 

— $0. ἢ] potest, aut com εἶδεν, δαὶ 
CN a εἶν constroi v. 22. quam qui 
etit, quem teneat locum vel situm est notus 
At(cismms, pro, qui novit, quo loco ea sita 
sit «rbs. tenendum enim est τόσσον. nequo 
inepism Lambini rpéeroy admittendum. vel 
etiam qoam ne vos capiatis. 

— $3. w] scil. xaigév. 

— 23. κωλῦσαι!) sabaadi e proximo 
ὅπως μὴ γούσεται. que opportunitas ne con- 
defe wos oportet pro virili vestra impe- 


. τ 15. sajis] ferri nequit. δαὶ enim po- 
Qe ecl, esse conjanctivum ; quo po- 
$jlo, necesse est, αἱ map exaretur, for- 
IBa!Rr enim, quasi ἃ παριέω. aut εἰ opta- 
Urwm méslumus, exarandum est παριείη, 
qAi est optativus temporis prsesenlis, aut 
wap, qui est optativus aoristi secundi. 
dant boc codices, ego vero sraeuí» malim. 
682. 1. ὑμᾶς] alii dant ὑμῖν. quod qui 
preeferant, illis nendum est hoc 
vecabulum, ut sit: ἐν éco ὑμῖν πολεμεῖν 


683. 17. ἐφαίνετο] correxi εὑρίσκετο. in- 
vesiebat, b. e. adipisoebatur, impetrabat. 

— 90 spmaAdic3'] dedi de meo «pei- 
δρλεῖσθ᾽ ἔτι τι τῶ es nam ἀφίετε per- 
ipe potest imperfectam esse, alque est 
prsmons ; tametsi ἠφίετο usitatiae est. 

— git. Td δύο τοὺς βασιλέας} tertius 
eem, Kersobleptos, inimicos erat Athepi- 
emibes. 


084. 2. καὶ νομείζω malim νομίζων omis- 
48, copia, co quod existimem. 
17 6. ἐφ᾽ εἷς) idem est. ac si. dixisset: 
τοί v. 


161 


lel τούτοις, i» οἷς, vel bai, ὅπου. tum? 
Cum —. 

— 31. ταύτην] bene habet, servarique 
debet. illud, auxilium puta. ταῦτα con- 
structio non fert. quomodo enim consi- 
slent secum τοῦτον γὸν λόγον versu 18. et 
nünc rursus ταῦτα, cüm eodem verbo 
ἔλεγον composita! quis eum ferat, qui, 
cum orsus esset : hanc orationein, — tum 
pergat: hec si dicereut. 

— Ibid. si δὲ} scil. ἔλεγον, quod modo 
precessit. quod si autem dicerent. potest 
hoc modo vulgata defendi. non intercedam 
tamen, quominus, si qoi velint versa 94. 
post στρατηγοὺς verbum ἐροῦσι addere, per 
me liceat. addidi ἐροῦσι. 

— 23. μείζω] scil. ἐκεῖνον, Kersoblepten 
puta. 

685. 4. xai et δεῖ] deletum eunt. po- 
sterius tolli haud iniquus patiar. priuseripi 
mibi haud patiar. quod tantum abest, at 
langueat, ut potius vis in eo insit. 

— 14. θεάσασθε, ὡς ἔχω] id est, θεά» 
σασθε, ὡς γνώμης ἔχω. videte, quomodo sim 
animatus. 

— 18. «rgoráxsy] correxi Φροσήκϑι. po- 
terat quoque προσῆκεν admitti. 

— 19. s'va;] volunt eliminare; car ve- 
lint, causte nil video. 

. 686. 3. χεωμένους] plane abesta Bavar. 
verum non modo non otiosum est, sed 
etiam vel eo servato tamen deesse adhuo 
aliquid videtor. ego quidem τῶ πράγματι 
deesse arbitror. Si nil desit, sobaudiri 
debet ταῖς τιμαῖς καὶ ταῖς δωροκῖς e supe- 
rioribus. 

— 4. ἰφ᾽ ὑμῖν ἔσται τὸ πράττειν] etiam 
bic aliquid desidero. forte sio dedit: ἐφ᾽ 
ὑμῖν ἔσται κατὰ τὸ δοκοῦν πράττειν. 

— Ibid. σρῶτον μὲν] locom buno bis 
ipsis pene verbis jam p. 172. 14. sqq. 
tractavit orator. 

— 16. πρώτους] correxi πρῶτον, volga- 
tam ideo non damsans. Sed hoc est ele- 
gantius. Subauditur ἕκαστόν τινα. 

— ult. ἐκεῖνοι Μένων.) malim ἐκεῖνοι μὲν 
Μένωνι. p. 687. 15. insequitur δὲ, huic μεὲν 
respondens. 

687. 1. 'Hión] Citat b. 1. Harpocr. v. 


"His». 

16. «λείω οὗ κακὰ] delevi negatio- 
nem, qus» videtur ex eo naia, quod in 
quibusdam codicibus esset «sío μεόνον οὐ 
κακά. tantum non plura mala. peene plura 
et majora mala. 

— 935. ἀπὸ τῶν αὑτῶν λημμάτων) modo 
quis ipsis det constitutum semel fixumque 
pretium (taxam vulgo appellant) vendunt 
emtori cuique, quioqoid vult. 

— 26. τῶν τελευταίων) videatur orator 
sibi contraria loqui ; insequituf enim p. 
688.7 . τὸ τελευταῖον. Sed bene sibi constat, 
modo teneatur, vocabulum hoc priori leco 
vim obtinere paulo ampliorem, posteriori 
Y 


162 


restrictierem. illo tuper acta, boo novis- 
sime, vel nuperrime, utroque, ea, quee De- 
mosthenis setate evenissent, et in recenti 
adbuc judicum memoria essent. 

— pen. τρεῖς ὄντας} dubium est, num 
Ariobarzanes illo trium numero sit con- 
olusas, an exclusus ; hoo est liberi ejus 
duo, an tres faerint. ntrumque fert looi 
ratio. 

688. 3. «τὸς τὸ] correxi erp τῶ. pre- 
terquam ' 

— ape ἃ μέγιστα 3) ad b. ]. re- 
ferendum est scholium, sed futile illud, 
imperitiam auctoris arguens, quod in 
W eimar. legitur: slxóvac, στεφάνους, πολι- 
ralav. Timotheus enim nop poterat civitate 
donari, qui civis natus est. 

— 8. στρὶ τούτων] circa hec, quie Ker- 
soblepli essent contribuenda, num we 
τοῦτον ἢ Kersoblepten puta. et sic correxi, 
el sic reperio quoque nuno Taylorum in 
codd. soorum nonbullis reperisse.  ' 

— 20. τοῦτο] scil. τὸ ἐθέλειν δίκην λαρι- 
βάνειν. 


" εἰπεῖν) tam planam 
et apertam sententiam negat tamen Tay- 
lorus à se intelligi. Jurinus prsefert le- 
ctionem marginis. ego vero volgatam te- 
neo, cajus bseo est sententia ; oratio enim 
est cavillatoria : Sed fortassis habetis di- 
cere, ai bis rebus. vestris concedatis ma- 
joribus, vos tamen non minus, atque illi 
feoerunt, imperii Attici pomœria protu- 
lisse, patrimoniumque vetostam novis ac- 
cessionibus locupletasse et amplificasse. 
fortassis licet vobis hæo de vobis prædi- 
care, vos posteris vesiris multas provin- 
cias relinquete vestris armis perta com 
magna gloria rerum a vobis gestarum. 
Debebat jam refatatio hujus praedicationis 
insequi. "Verum, qnod ea non posset 
igsominia civium carere, ideo eam silen- 
tio transmittit, civium suoque pudori par- 
oens, Satis tamen ex illo silentio vis in- 
fitiationis elucescit. 

— ult. εἰκότως} merito suo majores ve- 
stri tot amplissimas provincias armis euis 
partas et tantem rerum gestarum glorixm 
reliquerunt, cum artes exercerent tam bo- 
nestas, atque videre eet in Aristide. 

690. 4. ὁπόσου χρόνου] refer huc e pro- 
ximo, in communi et medio positum, ἔχων 
τες μισϑόν. quanti. temporis mercedem 
bentes in. castra. exire decreto imperassetis, 
fanti temporis mercedem habentes quoque 
Teapes exiretis. 

— 6. εἰσὶν] uncis inclusi. nam alter- 
utro looo 
proximo inferiore, Sed illo codices omit- 


*. 


updat, aut hoo versu, aut. 


I. I. REISKE ANNOTATA ες 


— 8. οὐδεριι 9} in dao voeabula- οὐδὲ 
μιᾶς dispescui. ne «nius quidem diei. 
. — 10. ἔχετε] post ἔχετε si non adden- 
dum, saltim subaudiendam est εἰκότως. 
— 13. ἀνθρώπους} post ἀνθρώπους videtur 
μιαροὺς, vel αἰσχροὺς, vel tale quod voca- 
bulum ignominiosum deesse. 


ὥν. | 

— 28. ἀλλ᾽ ob τοῦτ᾽ leri τὸ δεινὰ} Citat 
b. l. Aristides T. p. 202. 

— 45. ἀλλ᾽ δ»: suspectum ὅτι post 
premissum εἶ. mahm itaque-42A' ei καὶ 
«ψάντων. . 

691. 12. οἰκούντων) correxi οἰκοῦντας. 
apti'sant hi accusativi, ' buirew — 
οἰκοῦντας ex illo αἰσχρὸν p. 690. 26. 
turpe non. sit — hos rita, habitantes — 
jam sequi debebat ἠξιωκέναι, Charidemum 
dignatos non esse — verom de hoo statim 
ad versum 17. plura dicemus. 

— 15. τὸ ἥμισυ τοῦ γένους οἱ τοῦ ὁμί- 
etc] idem est ao αἱ dixisset: τὸ ἕτερον 
ἥμισυ et τοῦ ἑτέρου ἡμίσεως. 

—— 16. αὐτῶ συμβαλλομιένου) ferri bec 
nequeunt. oratio sibi haud oonstat. Coa- 
structio lat αὑτὸν , ὧν» 
sum conferentem. b. e. tametsi ipse ο08- 
ferret dimidiam generis partem, parte ta- 
men altera cendopsnda dignatos non esse. 
dedi de meo συμιδαλόμενοι. tametsi ipsi 
cobferant dimidiam partem generis. (in 
aoristo secundo). 

— 17. οὐκ ] imo vero six 
ἀξιωκέναι. ot Marklandas conjecit. vulgs- 
tum ἠξιώκασιν si tueri volumus, necesse 
est, ut v. 11. post'Qesizac lxsírvc supplea- 
tar ὁρῶτε, vel ϑυάσασϑε, vel tale quid. nisi 
volumus anacolothum Loc esse, orstore 
per tot ambages ciroumvagato a recta 
orationis semita aberrante, quam suspi- 
cionem etiam insequens ἐκεῖ συντελοῖ con- 
firmat. nam alias, si pergere orator in sas- 
coepta oonstructiose voluisset, decebat 
eum sio dicere : ἀλλ᾽ tlc τοὺς véSeoc ἐῶν σιο- 
TOi», aut debebat oratiosem οἷο copfor- 


mare : καὶ 'Ὡρεῖγαι ἐκεῖ ὕταρτον Ἐδ- 
—ã— rade Pct 


νόϑιυς ἐκεῖ συντελεῖ. mei quidem juris si 
esset, orationem ad hano modum refiage- 
rem. τορος est oodicibus: 

— 18. Citat b. . Harpo- 
crat. v. Κυγόσαργες οἱ v. νέϑοι. 

— $1. £n τῇ ideo quod quid —? sub- 
audi ἐποίησε, vel εἰργάσατο ; — fecit? 
quampam ob rem preelaram ab eo per- 
actam? quod est magnum ejus faoinos, 
cujus causa tantos ei bonores babeatis ? 
aut ob quod metuendum ei sit, ne a ve- 
atris bostibus interimatur. 

— 25. τίνας ἐχϑροὺς τοὺς αὐτοὺς ὑμῖν 
Spere] quinam sunt hostes, quos vobis- 
oum eosdem habuerit ὁ suscepitne simul- 
tales cum quoquam, qui vobis inimicas 





AD ORATIONEM IN ARISTOCRATEM. 


ent, et ideo, quod is vobis infestes 
esset ! 


ἐπγκίντι. 
nam ὁ ἐνεγκὼν τὴν αἰτίαν est, reus criminis, 
qui facinoris insimulater, arguiter. id 
ἃ loci hojus sententia est alienum. 

est, accosator. 
22 15. ejiis ὑπεικὼν} nulla usus exoe- 


ptioae, 

— 19. ὅν abri; ἀξίοι)] αὐτὸς delevi. 
Sententia verborum, οὔὗτ᾽ αὐτὸς εἰπὼν, οὖτα 
sup" ὧν ἀξιοῖ λαβεῖν αἰτήσεις, plana est et 
perspicua, beec puta: tametsi neque men- 
tionem babendi judicii fecisset in lege soa, 
meque eos pominasset, a quibas dignum 


163 


eripitur, nominatur, iste alter, qui rapitor, 
reticetur, quia facile paret, quis designe- 
tur, e prsemisso ὁ δράσας. Integrum foret: 
ἐὰν δέ τις ἀφέληται τὸν ἄγοντα τ' αντα, 
Si quis ei, qui peremtorem Charidemi ab- 
duest vi, peremtorem eripiat. 

— Ult. κύριον — ἀναιρῶν] malim aut atç- 
inde aut ἀναιροῦν. dedi de meo ἀναιροῦν, 
ut ad ψόφισμα redeat. 

693. 3. αὑτοῖς] Aristoorati puta ejus- 
que adrocatis. " 

— 4. γέγραφε) scil. Aristoerates. 

— 8. Mara) scil. Ty φόνον. si ϑ6.- 
zistet in. lege sua de eo habendum judicium, 

aritne reus cedem, nec ne. 


— 10. ina αὑτὸ γράψας} pro postre- 


ma voce dedi 


ὑπεγράψας. cum. prescri- 


eenseat reuin primum vepeti, etsio demum  peisiet, vel premisisset. qui oodices hoc ex- 


impetrari vel aufferri. , m 
— 40. - TIS ἀφαιρᾶται scil. ἅγον- 
e» τὸν ἀκα ϑίντα. etiam εἰ quis conetur 
ebduceati m eripere. 
- 34. vis ἄγοντα] subaudi τὸν ἑπχθίν- 
te aL modo dixi ad v. 20. ut, quod Tay- 
vult, νὸν ὥγοντα expellatur, ejusque in 
lecum suffeiatur τὸν dy S frra, opus nil est. 
nam ἴσϑαί τινά τι usurpatur. elicui 
aliqual eripere, — Hicrille solammodo, cui 


bibent, ii mediam vocem fere omittunt, 

uam servandam existimo. merum, nudum 

inoris nomen, nulla addita restrictione, 
aat conditione. 

— 15. ὑπερβὰς] videtur aut bio, aot v. 
11. delendum, nisi volumus vim quandam 
et orationis contentionem in hoo verbo 
iterato inesse. quod equidem facile patiar, 
si sint qui affirment. 


AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 


Scripta est ejusdem Diodori nomine, 

ejas est Androtiana. v. p. 721. 10. 
. 300. 11. οὖκ ἀποτρέψομαι] noil. τοῦ λέ- 
9». head patiar me abdaci, vel absterreri, 
quomiues id eloquar. alii codices dant οὐκ 
émneb epa. quam lectionem tametsi pree- 
fert Ieylor, οἱ usitatior quidem est, haud 
esim.isbinsbor, nibilo tamen est vulgata, 
neqae deterior, ueque melior. 

— 15 sui] ποιεῖται mavult Jorinus. 
Bes vag car. erusora: est pro οοῦ- 
jeutsesda. sod arusi est reddit contemnen- 
dam. id quod vult orator. 

— pen. eb πρόνερον) scil. $ aue! αὐτῶν 
iine τὸ dpyóewr, non prius, quam ab illis 
peceniam impetravit. 

$01.23. erpá y parre; ] Citat b. 1. Harpoor. 
*, be) ποῦ σράγμωντος. sod errore memo- 
fite, quo sspe lapsi sunt veteres gramina- 
tici, Androtiangm pro Timocratea laudans. 

— ihid. ἐγὼ ya) nibil bio deest, quod 
Wel&as sespicatos est, non attendens ille 
δὲ meum pertiouue γὰς, qui hio obtinet. 


Be, ecilicet , nunirum. 
| 908.3. akaeápme “γάρ jus —] v. p. 


$93. 11. ubi locus hiolegitur pese iisdem 
verbis 


— 15. παὶ] wncis inclusi. v. p. 703. 14. 


Bponymis sacras, quie ambes sont urbie, 
eoque serarii publici proprise. 

— 43. ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς} non otiosa est 
postrema vox. super his ipsis rebus, h. 6. 
unis, solis. 

708. 3. τοῦ δι ] bene habere 
puto, tametsi paulo ante p. 703. 94. di- 
xisset δυοῖν . quamvis enim He- 
lies, e viris uno et mille coaota, 6 duobus 
judiciis coaluisset, quorum aaumquodque 
6 quingentis constaret, onum tamen erat 
judicium. οἱ sie quoque si 6 mille quin- 
gentis ooiret Heliea, hoc est o tribus ju- 
diclis, pro uno tamen jadicio habebatur. 

— 13. σοὺς τούτους] hos puta ζητητὰς, 
qussitores furtorum. videtar Wolf hos 
exarasse, noa vos, quod Jorinus taxat, 
operis id potios typographicis triboem- 
dum, Seilioet digua hec erant, neque alia 
digniora, quee annotarentur. 

— 14. ᾿Αρχάβιον) Villoisonus ad Apol- 
loni Lexicon Homericum p. 2. Prolego- 
menorum ooptendit, vitiosam bano esee 
scriptionem, meliorem ἡ w. 

— 8. ἄνθρωποι) videtur addondum esse 


— 24. i ] eorrexi àwex. 
sermo enim est de condemnatione. — Est 


Mrwque emm ills peowsim publiom, seu actem d«extpereniy wntentiom contra ali- 
οὐδὲ, erant, Senteniia est: aulas μα. quem dare. 


iem posnsias,. (4m Minesvw, quam 


ao 95. τότ᾽ ἀνέμνοσεν ὑμᾶς τοὺς τόμους, 








164 Β1. REISKE 


οὗς ἀνογνάπατε) οοττοχὶ τότ᾽ ἀνέμγησεν ὑμᾶς, 
τοὺς νόμους ἀνέγνω. tametsi vel sic corru- 
ptam adhac primam vocem judico, et leg. 
ταῦτ᾽ ἀνέμνεησον. hec omnia vobis ad men- 
tem, vel memoriam revocavit, recitavit leges, 
quarum ez auctoritate, rebus ita gestis, con- 
fucantur opes. nam in πραχθέντων subaudi- 
tür τῶν ὦ ταν. 

— 27. ἐδόκει] redit ad Enctemonem. 

704. 3. ἔχειν - - ἠξίουν] distinxi sio [nil 
minus] : ἔχειν ὡμολόγουν, παρ᾽ ἑαυτοῖς ξητεῖν 
ἀξίουν. fatebantur sec pecunias habere, postu- 
labant ut vos eas penes se requireretis. 

— 26. ἐκεῖνοι) nomivati v. 2. 

— 27. οὐδὴὲ eraptrutvac utro] post οὐδὲ 
videtur aliquid deesse, e. c. ὄναρ, aut καθ᾽ 
i», aut μικρὸν, vel tale quid. 

— ult. εἰσὶν] inclusi oncis. 
bum post ἔτοιμεος omitti. 

705. 6. «λείους τοὺς verápxerrac] post 
«λείους videtur ὄντας deesse. unaque sua 

leges veteres, quc. dudum ante eam in 
wt ferunt, tametsi sunt numero plures, 
debilitarunt.  Sigoifioat autem leges περὶ 
τῶν παρανόμων, vel ertel τῆς νομιοϑεσίας. ma- 
lim quoque καὶ λείους, complures. καὶ s0- 
let eleganter addi redundans. 

706. 9. ἐπιχειροτονίαν erouiv] subaudi 
διῖ τοὺς πρυτάνεις. danto anes concioni 
facultatem leges veteres suffragio suo con- 

i. 

— 14. εἶτα τῶν oiv] hic necessarium 
puto ψερὶ addi, v. 12. minus. idem est ao 
si dixisset : εἶτα περὶ τῶν κοινῶν ἔστω ἢ ἔπι- 
χειροτονία ἢ προτέρα ὅτω δοκοῦσιν ἀρκεῖν etc. 

— 18. à ἐπιχδιροτονία} mavult Tayl. à 

εἰροτονία, cujas lectionis profecto sunt 
auctores haud contemnendi. sed volgata 
bene habet. Sententia est: qui prytanes 
concionem super legibus confirmandis in 
suffragia mittunt, iidem legibus, si quse 
sint abrogandee, diem constituunto, con- 
cionem illius prytanie postremam.  Ad- 
huo dum sermo est de prima apni oojas- 
que ineuntis concione stata, in qua dao 
8:90 agebantur: ot veteres coufirmarentur 
leges ; tum ot, si visum esset quibnsdam, 
velut leges, ut parum sufficientes, novis 
quibusdam augere, aut veterum quasdam 
tollere, dies certa ei mutationi suscipien- 
dee indiceretur. 

— 31. τούτη τῇ ἐκχλησίᾳ] postrema 
scilicet primse prytanise. 

43. καθότι καϑεδοῦνται͵ quam in for- 
mulam, h. e. quo tempore, et ad quantum 
usque tempus, quo loco, quibus super 
causis, sessuri sint, h. e. jadicaturi. 

707. 1. τετταράκοντα δραχιιὰς} nescio 
au τῇ μνᾶς. quse enim proportio 
deter 40. drachmas et 10. minas. pryta- 
wum si unusquisque molctandus dicitar 
mille drachmis, qui multo plures erant 
pumero, et dignitate inferiores, quanto est 
convenientius existimare, prohedris, qai 


Solet ver- 


ANNOTATA 


pauci essent, et grada eminerent multo 
majorem mulctam, quadroplam istius, esso 
imperatam 

— 7. ὁ βουλόμενος ᾿Αϑεναίων νομοϑετεῖν) 
postremam vocem uncis inclusi. subasdi- 
tur τοῦτο σγοιδῖν. 

᾽--- 25. διαχειροτογίαν} Citat b. 1. Harpo- 
orat. v. διαχειροτογία. 

708. 1. —— — improbet bandie- 
ctionem Tayl. et solam χαθιεἴτε probat, αἱ 
devenientem a fotoro 1. verbi καθίζω, 
quod huic loco uoice conveniat. mon cogi- 
tans ille x«Se38 perinde faterum esse 
posse a verbo καθέζω, quod idem significat; 
atque καϑίζω. quare nil opus esse judicavi 
bic quicquam mutari. babet utraque lectio 
$008 auctores, eosque idoneos. 

— 9. τούτω] malim τούτων. interea dum 

ista fiunt. 
— 29. πρώτης} scil. ἐν τούτω τῷ ἔτει (vel 
τότε) φρυτανευούσης.. in prytania tribus 
Pandionidis, quee tribas tum temporis, 
vel isto anno prima prytaneatum agebat, 
et quidem undecimo die, numerando ab 
initio istios prytanie. Videntar tribus 
quotannis sortitse fuisse, quo ordime pry- 
taneatum agerent. 

— 35. Τιμοκράτες) correxi Ἐπεικράτες. 
Epicrates ergo soripsit decretum, quod 
legi Timooratis (altero die post latae) adi- 
tam munivit. v. p. 719. 18. 

— ibid. ϑύηται h l. est, non mediam, 
sed passivam. o sacra diis fiawt. 

- pen. ἐνθυμήθητι malim ivsSv, 
observastis. animadvertistis interea dam 
psephisma boc recitaretar. nam alias im- 
perativus non quadraret. qui poseit attea- 
tio judicibus imperari ad legem, non ad- 
huc recitandam, sed jam recitatam. itaque 
sic de meo dedi. Preterea quoque insi- 
nuatio hæo est in gratiam auditorum, qoa 
preoccupatos eorum animos nobis conci- 
liamus, cum oorum attentionem et soller- 
tiam, in momentis eauss ultro observandi, 
etiamsi a nobis admoniti minas sint, laa- 
damas. 

709. 3. αὐτὸς] ultro, sponte sua, j'tre suo, 
8 nulla alia re, quam a libidine sua, du- 
ctus. 

— 7. αὑτοῖς} sibi cseterisque sodalibos 
flagitii, quorum intererat hano legem ra- 
tam fieri. 

— 10. xal] uncis inclusi. cajus looo ma- 
lim aut τῆς legi, sut utrumque omitti. 

— 23. οὐκ ἰῶνθ᾽ ἕτερον vípser] postremam 
vocem addidi, non quasi omnino necessa- 
riam, poterat enim facile a leotore paulo 
attentiore e superioribus tacite repeti, sed 
quo planior et apertior esset oratio, et 
quo facilius error oaveretur. idem est at- 
que si dixinset : tametsi sciret Timoorates, 
ὅτι νόμος ἐστὶν ἕτερος, οὐκ ἐῶν ψήφισμα κυ- 
ειώτερον εἶναι νόμου. legem esse aliam adhuc, 
vetantem, ne quod decretum. eset. validiua 








AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 


esso v. 24. Tayloro assentior, tametsi libri 


— pen. τοῦ μή τι] mediam vocem uncis 

inclast. securitatem quidquam molestum 
patiendi, b. e. fidem fore, αἱ nil quicquam 
molesti patistur. : 

— alt. κωέσασαν] recte habet, tametsi 
Tayloro displicet. Septentia est : indignum 
est, remp. uBicnique hoo tempore secari- 
tatem injuriarum spopondisse, quippe 
quas resp. fecerit i. y. Est autem ítgo- 
puma justitium, seu publica cessatio ab 
exefcilio armorum et simultatum ; tempus, 
quo μέδομεν τὼ ἱερὰ, sacra manemus, iis 
solis vacuus, omissis tantisper. et sopitis 
rebos aliis omnibus, a religione festi diei 
«lenis. quo tempore severe interdictum 
erat odioram | quacunque : exercitatione. 
mavalt Taylorus ποιύσασιν, exclamans pre 
ſendio soper inventi sui preestantia, vide, 
quium praestet! ego vero nil video. 
quid qoed deterior est bsec lectio valgata, 
€t place nequit, neque intelligi, neque 
€um coustructione conciliari. quorsum 
esim referas hano dativum pluralem? de- 
lade erui» ἱδρορεσνίαν longe est aliud, atque 
&ym. utentes jastitio, dicuntur id ἄγειν, 
«ere, obire, eo fungi ; respubl. veroid san- 
cens, indicens, imperans, dicitar itporan- 
παν erutiy. 

710. 4. αὑτῆς] scil. τῆς πόλεως. 

— 11. végaeic] pro νόμεοις malitn νόρεον ex 
Al, aut utrumque copulari τοῖς σῦσε νόμοις 


às. 14. ἐναντίον) subauditur e v. 11. τοῖς 


— 19. ἕτερόν τι τιϑέντι] mediam vocem 
dde, οἱ perperam e proximi vocabuli 
initio esatem. ἕτερον non est b. 1. neutrum, 
sed maseslimum, soil. νόμοον.᾿ 

Tn POR. asqaíve τω} post ^w encliticum 
videtur deesse μὴ λύσας τοῦτον. Duse bio 
prepesantur conditiolBés, quie potestatem 
Gant litis in aliquem instituendse ex titulo 
τῶν παρανέμων. altera, si quis novam le- 
gt ferat, sed eam noxiam, tametsi ve- 
iaitierem legem ei contrari&m sustalerit. 
altera, si quis legem ferat, utilem quidem 
ilem reipnbl. ; verumtamen prseterhabita 

; legem vetastiorem nove legi re- 
pegaantem tollendi. Utrum horum quis 
peeesrit, in eum dat heec lex actioném ex 
Utulo illias legis, qute punit eos, si qui le- 
gem tulerint civitati baud sccommodatam. 

Til. 10. ἀξιοῖ] neque hoo damnem, 
sjeoté ny quidem. Sed codices con- 
tesliunt in ἐξιοίν, ut magis Attioum. qua- 
ἵμερον hoc 8 
-— 19. ζομένους] scil. ὑμᾶς. alii 
dent Jae ostro, scil. ὑμῖν. nil interest, 
Ecl ΟΜΝ 
.77 14. à γνῶσις] post ἡ γνῶσις deesse 
Villetar ἄδικος [vel ἀσεβὺς} οὖσα. per alte- 


165. 


fü extim legem fit; ut sententia oetvra sit 
iniqua et perjurio affinis. , 
— 15. «πρὸς τούτοις]. correxi “ρὸς obra. 
presessit enim v. 14. τοῦτό τ᾽ οὖν — de 
una re, non de ploribus. . 
— 18. διακρούσασθαι ἢ. post us 
videtur οἷον, vel simile quid, in hoo loco 
deesse ; ut, post τοὺφ, yáe. 
— 10. ὡς τάχ᾽ ἂν —] locus perquam 
difficilis et perobscurus. quod vel ipsa 
discrepantia codioum in v. ἀναγνοῖεν iudi- 
cat, pro quo multi codices dant dyvoeoity, 
utram lectionem optes, et quoquo te vere 
ses, sententiam tamen ne probabilem qui- 
dem expedias. hoo video quidem salis 
clare, ex illis, εἰ (43 προαίσϑοιντο, negatio- 
nem esse tollendam ; οἱ hso sententia 
exsistat : Legislator jussit, ut nove feren- 
dæ leges in publico legend$ omnibus pro- 
ponerentur, quia, sin minus id. fiat, facile 
contingat, ut, quid rei agatur, eos fugiat, 
qui, si preesensissent, oblocutori fuissent. 
Sed alterum membrum, οἱ δ᾽ οὐδὲν προσέχον» 
τες ἀναγνοῖεν [vel ἀγνοοῖεν) a», non extrico. 
quid si μὴ illud e sede, quam importu- 
nam occupavit, huc transferamus, ut sit: 
el δ᾽ οὐδὲν προσέχωτες ἂν, μὴ ἀγνοοῖεν ds. 
contra vero, qui nil curent, feratur illa lez, 
nec ne, saltim ne nesciant, quid agatur. 
Sed viderint alii acutiores. Possit quo- 
que v. 23. vulgata ἀναγνοῖεν sio accipi: 
Alii autem, tametsi nil sint curatori, utrum 
feratur lex quæpiam, neo ne, tamen eam 
in tabula publice proposita legant, et ut 
ft in populo, per causam sermonis fami- 
laris, ea de lege ad illos.superiores, acu- 
tiores illos, patrirque amanptiores, refe- 
rant ; quo fatarum, αἱ hi, cordatiores, ab 
illis, segnioribus, admoniti, celeriter ao- 
currant, pestemque irrumpentem depel- 
lant. Quicquid hujus rei est, oratie ost 
vitiose concisa et abrupta, que ectorem 
meditando torquest. Post bsc scripta, 
venerunt mihi rem diligentius pensitauti 
alia in mentem, qute illis ipse preferam, 
ut menti oratoris convenientiora. Valt 
enim orator demonstrare, per hanc anam 
legem, de lege nulla ferenda alii vetustiori 
legi repughante, cautum esse seouritati 
legum omnium. nam tametsi lex nova pro- 
ponatur publice, fieri tamen vel sic posse, 
ut lex noxia feratur. facile enim posse 
evenire, ut prudentiores de ea nil præ- 
sciant, et ut ea lex solummodo legatur. a 
tardis et incuriis salotia pablicse, Verum 
sic non quadrat ὡς, sed ejus in locum ἀλ- 
λὰ erit suffidiendum. quo admisso erit 
vulgata in reliquis eic satis tolerabilis, et 
heec sententia : ἀλλὰ τάχ᾽ à»—atqui facile, 
si sic fors ferat, eos, si qui obrogatüri sint, 
fugiat, hane legem ferri, simempe nihil, ejua 
presenserint ; alii autem supini t qui- 
dem illam legem, verumtamen. ei haud. in- 
tercedaut. Αἱ vel sio tamen, bac admiasa 


a “ 





it. “ὐρωθείς, 
Grece . calientes. 
Veto, sie deerit, huio ohjeotioni conve- 
οἶδας depáleio. .Quionoid eat, quoque mo 
verto, exitum nullum reperio.  Peneameo 
fainen aertnin est, oretarem sic ferme re- 
ago: «φὺς (aiv éávrtMtÓFsa c ἂν, d epe 

, εἰσφερόμανος, εἰ qun πρικίσθοιντο, λά- 
— οὐδὲν προσόχαυτές, οὐδ᾽ ἀναγνοῖον ἄν. 
quin facile 6st, si fertana adversa sio ve- 
lit, virgas si prsoscissent, foissent ob- 
, nescis et non sentientibas lex 


jaterpretatiene, poat. λόθω deerit 
q agnosoent 


prepositas ad legendum. 
— 94. ad»veu2"] - post xdrraii. addidi 
ἂν, quod accipiendum est pro ἐὰν, si. sia 
minus, h. e. si ἂν solito modo pro potea- 
tiali accipitur, legosdam erit mox : à δὲ 
stéue Ego dedi sio de meo; 
AM»à κἀνταῦθα, ἂν ἀπαλλάξαι —— omlera . 
ει Sóc, bày ἀπαλ- 

7 TK — — est, νὲν batur τά» 
Ane. tametsi nescio, an illad pro hoo usits- 
tem faerit]. verum et kie quoque circum» 
sénifur resp., si guis bpistalam Ἢ α cüra xeip 
in hoc negotio fraude 

So 25. ἡ πόλι] sententia postulat ὁ δὲ 
Suc. Anto xd» si non plane necessarium 
£st ἀλλὰ ρεωροιὲὶ, &rit temen satius. ἀλλὰ 
njr ἐνταῦϑα. illud ἐλλὰ, ut objectiones, ita 
zefatationes illasam objeolionum orditur. 
rriv ἐνστάντα appellat inimicum et exagita- 
torem nove legia, qui ejus rogatori acri- 
fer ipsistat, eum graviter premat. aique 
-egeal, P sinat quiescere. 

. 712. 1. . JiadSslenc] subaudi αχάντας 

— 6. boánetr, ἐξήλειψεν, ὅσον —] dat 
:Alds eleganter, vi fallor, eopiose; fortiter, 
it oratorem depebat. et restitui 
. -— 8.:Ésacw] loco hujus voc. est in 
dug. ὁπαίσων. portentosa leolio, quem ex- 
eogilare facile non ait, quomodo huc pe- 
Aem intulerit. elegantem dicerem et a a 
eaptn volgi librariorum remotiorem, si 
insequentia locam ei darent. Sed loci 

series ratioqae demonstrat vulgatam pro- 
bem et tenendum esse. aut otramque co- 
pulandam heo modo ἀπαίσιον, ἔπιασεν. ἕναν- 
«iov. quomodo feci. 

—— 9. eapayroic] corroxi σαραναγνούς. v. 
dicta ad Polybium p. $58. 

— 17. iei τῆς Πανδιονίδος —] v. p. 723. 
-9. ubi formula heo iteratar, sed exemplo 
mounibil ab hoo discrepante. 

-- 36. τῷ δὲ καταστήσαντι] alii dant 
ole δὲ κωτασγήσανζα. nil i interesse arbitror, 
,wiram leotjonem optes, in utraque spbeu- 
ditur lere, vel ἱδίστωρ vel etiam εἶναι e 
^r. 29. ut sit hee constructio: Τιμοκρώτης 
εἶσιν, εἶναι τῷ καταστήσαστι ---- τὸ ἀφεῖσθαι 
δεσμοῦ, satio. quidem plana igitur est ora- 


4I. REISKE ANNOTATA 


tio, sed stolüitism :ejus satis mirari eon 
poesum. patet enim per se, et nltro ixtelli- 
gitur, erariom, prsesertim qui.nexus soe 
fnisset, depeaso sere debito e custedia li- 
berum esse. Planius et concinnius εἰ lo- 
ani scisset, sic erat dieterus, et usque ad 
nonam prytaniam manento et ipse debitor 
οἱ ejus vades, ἃ vinculis immunes. quod 
si.agtem tuno temporis nomen expoactam 


κις PW di] somni V δ, μα. ὡς 
718. 1. ἐξεγγνεθέντα) Citat b. 1. Ehr- 


poor. v. ἐξεχγύησις, sed ille per memoris 
errorem Aristoorateam laudans, quem er 


zorem. Auiesins botavit. 
— 4. μισϑώμωντα)] obsecutus quidem 
Teyloro sum, existimanti μισθώσιμα 
. verumtemen nil - * 
gatam, ab Harpocratioae v. der μισθω- 
μάτων confirmatam. 


— 7. iàr 3i] totam hano elassulem 
Taylor patat inducendam. scire velim, qu 
de causs..quid sequius, quam, qui amoo 
"exeunte serarji facti essent, sou ccepissent 
Teip. debere, quo tempore debita exigi, 
.et dependi, et rationes confici, atque re- 
-oognitoribus ad examinandum et probe- 
dam exhiberi solebant, ut iis pecunism eo- 
gendm otium annuum concederetur. Quod 
Petitas banc elgusulám prieteriit, quid id 
Ad nos? .quid ad rem presentem ? que in 
80 auotorites? ah clausula minus in «so 
fuit, quam tota lex, quie nanquam valeit? 

— 14, ὅλας} correxi δλὸς. tota lez. 

— 16. ταῦτα γνώσεσθε ἀκούοντος mem 
ταῦτα, to(a quidem lex adoersatur legibus 
omnibus, sed imprimis luec, wn modo dixi 
pota. τνώσασϑε δ᾽ ἀπσύοντες. Inteliigetis eu- 
tem, cum audistis leges ipsas. significat le- 
68, non.cunctas, sed tantam de sereriis 
et de debitorum exactione scriptas. et sic 
correxi ex auctorilate Aug. pr. meam con- 
jectarsm conGrmantis. 

-- 55. v] id ied ὅν. v. p. 714. 4. 
alii dant ἀφ᾽ οὗ. rinde est. A πῆρ ie 
dubio hic significat i 
lium auctoritatis sea validitatis capos 

— ibid. ἐπιγράψαι! scil. eas jam rates 
et usu receptas esse. — Sententia clausulis 
hvjus eet : soribam, intra diem a 
lata bac Dioclis lege trigesimum, adsori- 
bere legi owique jam valide, eam legem 
jam obtinere, sive ea esset Boclide veta- 
stior, sive recentior. 

714. 9. διώρισε distinzit, b. e. singulss 
quasque leges suis terminis temporum cir- 
cumscripsit, et aliam ab alis dissepsit. 
foit cám διηώνισε conjicerem, reddidit eter- 
nas. quod nuno nolim. cuiquam venditare. 

— 5. τούτω] h. e. τούτω δὲ τῶ τοιούτω 
yi a legi. sic j, in qua cantie lupo 








AD ORATIONEM IN ΤΌΘΒΑΤΕΜ. 167 


— ibid. σὺν yeypeppihws] soil. χρϑδυὴ 
wespicium valoris et auctoritatis faceré 


psa legis ext. Ora- 
ter id si veluisset siguifieare, qnod Juri- 
aus ei affingit, sio erat dicturus : τὸν dy 
τῶν vípuam εὐθὺς εἶναι κύριον, τὸν δὲ ἀπὸ τοῦ. 


Sed vulgste hsec est sententia: i 
Diocles legum antiquarum permultis hanc 
vero 


clausulam : le, 
kenc » vult legislator] ínire [seu ex- 
eroeri ] ab Archonte, qui proximus estet fu- 


turus successor hujus Archontis, sab quo 
κα iid. del V] seil. ᾿σομένου 

— ibid. TU . 

— 8. ὕστερον δὲ γράφων ἐπὶ τούτοις] idem 
est so si dixisset: μφϑφρὰ τούτους 9) τοὺς 
εἰρπρείνους, τοὺς ὑπάρχοντας νόμους. qui le 
banc ferebat, Diocles puta, ferens legem 
hence smam modo reoitatam, post illas 
medo 5117 atas P. ner ds 

— 10. τοὺς αὑτοὺς τῶν ἀναγεγραμ- 
μένευς, ὕστερον, ὃ ἐτέθησαν, χυρίους εἶναι sen- 
testía est : eas leges, quibüs adscribi clau- 
sulem benc, ut tempor? aliquanto tardiore, 
quam late essent, inciperent demum vdlere 
eique effectui dari, latores ipsi curassent. 
quasi si sic digisaet : τῶν νόμων Grm αὑτοὶ 
«εῷ ἑαυτῶν t καὶ προαγορεύουσω; 
in ἄρχουσιν ὕστερον, B ἐτέϑησαν. 
qun lees ipse sibi quasi legem 
permacripsissent et indixissent initium sus 
ascteritetis se velle serius aliquanto ca- 
peto, quam, quo die lat; essent. 

— 12. καὶ à πρότερον) recte abest μεὴ 
Sb editione nostras. Sententia est: Dio- 
eles equam haad jadicavit esse, legibus 


^ 


Alis antiqeis initium auctoritatis a se 
coumntiiel, quum ipsi toluissent eárum la- 
teres. . 


— 16. 44 &] idem est atque b 3. 
udi τῶν ] potest defendi, sab- 
dy. ἐξ nec quidem 
τοῦθ ἔμσω, ut ad τὸ ἀ'ακρελελυθότα red- 
eat. 


— $0. às] bene vidit àotavitque Tayl. 
abeurditatem hujus lectionis. oorreni pf. 
et vel sio tamen nondum satís plene per- 

locutus est orator, nisi, mente 


saltim tacita, addas ie" ἐνιαυτούς τιγας ἄνω. 


ed enses vefro, boo certe voluit 
erater subjicere, tametsi oniisit, confidens 
leatorie eujosque solertizw et sajacitati. 
ntm sias, si vulgatam sic nude aeclpis, 


«4 eaviliari vis, absurda et inconsentapea 


losuims est. tempos enim, quod legem ΤΊ» 
mewatis éntecessit, sine dubio amplius 
ett lle tempore, quod judicum cujusque 
matslem antecessit. Sed orator, id quod 
«x tete bujas loci habitu constat, brevias 
val Νιοῦ hoo tempore facere. 
quare necesse est id, quod dixi, subaudiri. 


— μὲ «Ἰρ τῶν ἀτίμιν) subaudi 
oratione, seu. lege populo suadere, ut iis, εἰ 
qui sint itfasmis notati, jura honoresque re- 
φαΐ 


715. 2. τάξεως} sestaatur io. constitu- 
enda hujas vocabuli significatione. certum 
est, Wolfiam male reddidisse, qui pro 
snilitfa habait. Sed et de Taylori nova 
interpretatione, mihi quidem, nondum cer: 
to liquet; qui genus fllud decisioris, vel 
peotlonis, vel, ut ipseappellat cum vulgo, 
compositionis autumat esse, quo creditori 
cam debitore bac lege convenit, ut credi- 
tori, debili partem quotam remittenti, de- 
bitor spondeat oertis diebüs certus debiti 
portiones depensurum.: Verum, cüm con- 
stet, hic loci, noo de sere alieno privato; 
sed de poblico agi, tum non constat, fu- 
eritae populus Atheniensis ita cum debi- 
toribus suis decidere. quare, donec bac 
de re certo constet, liceto mibi vocabalam 
τάξις bh. 1. volgari significatione accipere, 
atque tributum interpretari, quod civibus 
universisa rep. imperatur, et quod civium 
quisque dudum ante novit, certo die a se 
dependendum. Vetat itaqoe hsec lex ogm 
populo agi de remittendw cuiquam seu 
nralctá, seu tributo. τάξις est, quod debe- 
tur mrario nomine tribati, reip. susten- 
tandte ergo. ὄφλημα est debitum e mulcta 
non persolota contractum. 

— S$. τὴν ἄδειαν) sc. τοῦ λέγει», bao do. 
re eum popolo agendi. v. v. 9. et 14. 

— 8. ὃ τάξεως] si τάξις id est, quod 
opinatus est Tayl. recte abest articulos a 
voo. τάξεως. sin autem id est, quod dixi 
mihi placere, necesse est, nt τῆς addatur. 

— 95. «ρόσοδον γράψασϑαι) impetrare, 
ut ad Senatum adeundi et cum eo agendi 
venia, soríipto consignata, et nomine se- 
natus a scriba publico tibi exbibita, im- 
pertiatur ; postquam senatui brevi libello, 
qua de re cum agere vellés, exposuisses. 
Quo facto Senatus, si causam dignam ha- 
beret, de qua ad populum referretur, ve- 
niam dabat petenti, cum populo agendi, 
delegabatque prohedros, qui eam causam 
populo propomerent. 

716. 6. Ó»a;] bene babet. Sententia: 
est: eo quod legem tuam non modis bo- 
nestis legitimisque palam tulisti, sed sub- 
jecisti, b. e. ip veteres probas leges tuam 
spuriam, ementitam, illegitimam inges- 

so, introsisse, furtim immisissé. Ja- 


: rinus malebat ἐκθεῖναι. cul nemo facile ac- 


cedet. 

— 44. ἀνέγνω) soil. scriba pablicas. 
malim tamen ἀνέγνων. qnod cum more lo- 
quendi Demosthenis magis convenit, 


717. 8. ef] pro εὖ e. sio sepe 
Noster. 
— 15. esi τούτων] abest ab Aug. pos- 


sit defendi loco simili, qui est bac ipsa 


168 


pegina v. 26. obi περὸ τούτων, quod abest, 
tamen subaudiri debet. ego vero hoo 15. 
v. vulgatam probo tueorque. 

718. 13. ὃ δίκη] id est, à ὀπύση δίκη. 
deinde ἰδία et δυμοοσία pro nomipativis 
habeo. 

719. 5. ψηφισαμένων] Petitas LL. At- 
tic. p. 188. ἐὰν μὴ ψηφ. suadet. obloquun- 
tar Wesselingius et Taylorus. ego tamen 
nibilominus arbitror Petitum ad sententise 
quidem veritatem accessisse, tametsi le- 
niori motu res peragi potest, scil. præpo- 
nendo ἢ, at sit τιθῇ, ἢ ψοφισ. patet, qui 
potuerit ea vocula bio excidere. Sentea- 
tia legis beo est: Ne liceto in gratiam 
privati legem ferre, a cujus fructa reliqui 
cives excludantur; aut liceto quidem, sed 
hac conditione, si sex millia civium in 
ejus legis lationem consenserint. cur 
enim alias adderet illam de sex millibus 
clausulam, quse supervacua et importuna 
est, si negas exceptionem hic fieri. ad à 
subauditur ἐξέστω. tametsi ferretur lex, 
non ideo statim perlata erat. Sed hac 


exceptione solummodo copia datur legis. 


novse ferendse, b. e. populo proponendss, 
penes quem tamen semper adhuc erat, 
eam legem, si vellet, improbare. 

— 6. δόξη} servo et tueor, scil, ἐξεῖναι 
ϑεῖναι τὸν νόμων. quibus videatur copia nove, 
legis ad. populum ferende auctori legis ne- 
ganda non este. 

— 10. ἴσου] correxi ἴσον, fide Bav. 
idem et in edit. Taylori reperio, nescio 
qua auctoritate. incideram in easdem cam 
Wolfio conjecturas. ἴσον bio looi est ad- 
verbiale, pro i£ ἴσου, aut κατὰ τὸ ἴσον, 

— 14. πλὴν περὶ τῶν τελωνῶν] idem est 
atque, πλὴν ἐπὶ τοῖς τελώγαις. 

— 15. xplicSai) subaudi i«i τοῖς ἄλλοις. 
ín causis aliorum omnium legis hujus usus 
esto; duntaxat in causis publicanorum ne 
esto. 


720. 4. ἐξωσϑήσομιαι) malin ἐξωσθήσο-. 


pau TOU «σερὶ τοῦ μηδ᾽ — ut primum τοῦ 
referatur ad εἰπεῖν, secanduin ad εἶγαι. 
| — 5. ὁμοίως] perinde ac si omnibus ad- 
versaretur. 
— 6. τῇ ytaqi) puta τῇ ἐμῇ τῶν παρα- 


— 23. τοῖς θεσμοθέταιςἾ οοπιπιεπᾶδοι 
Heraldus et Taylor τοὺς ϑεσμοϑέτας. ego 
valgatam teneo, cujus heo est sententia : 
Solebat Athenis fieri, ut quidam ad Se- 
natum denunoiati de sceleribus, quorum 
iosimularentur, & Senatu tantisper co- 
stodie, hoo est curse undeocimvirorum, 
committerentur, donec de iis concio roga- 
retur quid statueret. Sed rarsus fleri so- 
lebst, ut bi custodie mandati menses mul- 
tos in carcere lisererent, antequam eorum 
causa ad populum referretur, atque ab eo 
eognosceretor. Suadet itaque hmc lex 
Tjmocratea, ut placeat Thesmothetis, un- 


, 1. I REISKE ANNOTATA 


decimviros in Helisam indagere, in ejas- 
modi osusis, si qui jussu Senatus in car- 
cerem dati, neque ad jodicium vocaretar 
eorum causa, neque sententia veniret, 
que illos morti condemnaret, idque pi 
feret intra trigesimum diem, ex quo missi 
essent in carcerem. — Conditiones itaque, 
sub quibus Timocrates hxo Theamotbetis 
suadet, sunt tres. 1. Si nexus ex aucto- 
ritate Senatus ultra mensem in vincolis 
hsreat. 2. Si interea temporis ejus causa 
ἃ senatu ad populum non refertur. 3. Si 
condemnatoria sententia, ex auctoritate 
populi perscripta, Thesmotbetisintra men-- 
sem a captura inde non exhibetur a scriba 
prytanise. Tum auctor est Timocrates 
Thesmothetis, at undecimviros in Heliæ- 
am indocant, una cum reis, quippe qui siee 
undecimviris nanquam in publicum prod- 
ibant, doneo aut absol verentur, aut morte 
mauletareutur. b. e. ut quaestio saper nexis 
agitaretur, neque digturnitate carceris ma- 
cerarentur. 

721. 9. δεῖν] b. ]. idem est atque κελεύει 
δεθῆναι, Jubere ut vinciantur. quemsdmo- 
dum modo dixerat καθιστάναι pro κελεύει» 
vel iav χαϑιστάναι, jubere vel potestatem 
facere constituendi, 

— 14. οὐδὲ τοῖς ἄλλοις] id est, οὐδὲ τῶς 
τῶν ἄλλων νόμοις. 

— 15. ἕνεκ᾽ ἀναιδείας prz» audacia qoi- 
dem, si satis sit ad eam rem, audacem 
esse ; si omnia sita sint in audacia, neque 
preterea potentia, gratia, aliis rebus opus 
sit, tum tanta est bujos hominis andacia, 
ut ad nibil non quamvis atrox mibi videa- 


. tur paratus esse. 


—- 19. τοῦτον] correxi τούτου. coberret 
enim cgm xaTa ασϑαι. Si τοῦτον ser- 
vamus, quod fieri potest, subaudiendo 
κολάζειν e premissis, tam addendum erit 
καὶ post verb. sara. 

— 23. θατίρω] correxi θάτερον. Sed eo 
adinisso, quod « dant codices plerique et 
optimi, necesse est, ut nonnolla hic loci 
desint, 4d hanc sententiam : ϑάτερον, con- 
fitetur alterum e duobus, ὃ τῶ προτέρω 
γόμω ἱναττίον τόνδε τιθεὶς, à τῶδε τὸν πρότερον, 
ἀδικεῖν, aut in eo se injuste egisse, vel inja- 
riam reip. fecisse, quod hanc legem tulisset, 
illi priori legi su& adversantem, aut. in eo, 
quod priorem huic posteriori adversam. 

— 24. τούτους τοὺς νόμους] aut leg. est 
τοῦτον τὸν vYÓov, nam de uba Timocratis 
lege sermo est, aut hanc legem appeliat 
γόμους, quia constitationes numero plures 
complectitur, gut possit etiam legi «τὸν 
τούτου νόμον. v. p. 724. 3. 725. 17. Sed 
satius est vulgatam servare. pari modo p. 


͵ 734. 28. τοὺς νόμους appellat, tametsi unica 


modo lex esset. 

— pen. σερὶ τούτων) de bis, sd hsc, 
que jpsi exprobravi, et quorum coni- 
plexum statim subjicit. 





ter π΄ 





AD ORATIONEM IN, TIMOCRATEM. 


- ult. ἰδιώτην abris ὄντα τοῦτ᾽ ἦλαϑε] 
vocabulum secundum et quartum uncis 
inelusi. τοῦτο redit eo, scil. ὅτι ὁ νόμος 
«s ἐναντίος leri πᾶσι τοῖς ἄλλοις. ι 

724. 4. γράφων xal νόμους εἶσφ 
ὄνται) videntar verba tranaponenda eue : 
xal γρώφων νόμους, καὶ εἰσφέρων. aut οἷο: 
na] καὶ εἰσφέρων νόμους. nisi malis 
γεόφων pro nude sio, per so, po- 
sito, et cum νέμεους baud cohrerente, ita ot 
δίκας subeadiatur. qui dudum se gesserit 
eum, qui pro meroede aliis orationes scri- 
bat, quas conducentes in judiciis recitent ; 
iiem qai pro mercede leges in concionem 
iaferat, quas alii inferre metuant. 

— T. οὐδὲ — οὐδ᾽ — οὐδ᾽] multo fortius 
striagent heec. ἀσύνδετα, quam per. μὲν et 
δὲ ast au) dissolnta et fracta. sie] 

— $2. «ic; τούτοις προσεξεταζέτω) si 
bene habet τούτοις, erit non cum τίσι, sed 
cem σρισεξεταζέτω copulandum. preter 
isla etiam hoe. consideret, quibusnam velit 
leges esie mites. possit quoque ταύτους legi, 
et ad νήμευς referri. 

— 26. τοῖς δὲ οὐδὲ λόγοις} ante τοῖς δὲ 
sententiam deesse dudum videram, ante- 
quam mihi liceret codices Deimnostbenicos 
mana exaratos inspicere; et sio supple- 
ben locum : τοῖς μεὲν γὰρ ὑπάρχει ἀμφισ- 
βέτησις, ὁπεῖοί τινες φαγήσονται ὄντες. Sed 
pestmodom reperi in libris bec, quse sunt 
incuria Parisinarum opererum, vel potius 

omissa. nam exemplar Aldi- 
num hio loci seontus est editor Parisinus. 
b γὰρ τοῖς ἄδηλον εἴ τις lo. ἀδίκως δια- 


733. 5. ταύτῳ»] oausse nil video, car ταύ- 
σὰν b. l. posthabeatur alteri lectioni αὐτήν. 
— 1. τῶν weoideey] videtur 5»éq«n do- 
€380. Cum stnia et consensu prohedrorum. . 
734. 4. πμστοτιμεμένου) correxi weoc- 
in nominatjvo absolato, cum 
esest üs lis carcere aestimata, aut cum esent 
custodia mulctati. est enim in Augustano 
wperemycuabes, Sepe oet ein codicibus 
ier sv permutantur. . 
— 6. τὸ 3uy yino] Citat huno. locum 
Ὁ Y. 2 

- 17. σὺ θεῆκι] correxi τῶ θεῖναι. quam 
etres facinus commiserit, aot, atro- 
em tulerit legem, lege ea ferenda, que ves 
Vida preteritas «ludum complecteretur. 
periade enim est, δεινὸν v. 16. pro neutro 
habens, sabaudiens ἔργον, ant pro masco- 
Tuo, ei oum véqsor copules. aeui τὸν νόμον 
lel est reddere suam legem ssevam, ef- 
Ste ut lex a se lata ava sit. 

* 18. νόμος] non displicet Wolfii con- 
Ieers μος. designavit quidem orator 
les. defendi tamen satis bene potest vol- 
ma lez per metonymiam aut aynec- 

accipiatur pro civitate legibus 
Tante, oligarchim et monarcbise 
legibus nil utenti, quod voluntas preva- 

YOL. v. 


169 


lentis summa lex et pro lege sit. eoque 
magis servauda est vulgata, quod ipsi 
veteres existimarunt, insolentiam hojus 
usurpationis sibi annotandam esse, id 
quod ex Aristidis Scholiasta, quem Taylor 
citavit, constat, Possit tamen etiam fieri, 
ut orator reliquerit ᾧ πολιτεία ἔγνομεος. Lo- 
cus ille, quem Taylor ex Aristidis Scho- 
liasta inedito ad Panethenaicam citat, non 
est in Scholiis ad eam orationem, sed in 
Sopatri prolegomenorum hiatu magno, 
quem e Bavarico codice sarsi, p. V. ed. 
Jebbiang. 

725. 9. διατεϑέντα] imo vero διαϑέντα in 
part. aor. 2. activi. ut προλαβόντα. non 
tum demum dare jus vadium sistendorum, 
postquam damnatum reddidisset inimicum 
vobis. Verumtamen bene potest volgata 
defendi. non tum demum imperare con- 
stitationem predam, postquam prsecepis- 
set hino vos, sententiam carceris in con- 
demnatum effatos, illinc damnatum inimi- 
cum vobis redditum. Sic ad Greca ad- 
striote, quas Latine sio efferas ferme: de- 
cebat eum sio sancire, ut fas sit srerio 
predes edere, nulla prseemissa carceris 
poena, qua neoesse est ut damnati erga 
vos animos infestus fiat, 

— 15. τὰς ὑπὸ τῶν] preepositionem un- 
cis inclusi. Si servatur, subauditur ys- 
vejsvac aut γεγονυίας. 

726. 7. παραδώσει] scil. undecimviris. 

— 8. παραλήψεται] scil. à thesmotheta. 

;— 34. ἑπόσων) recte habet. idem est 
alque τοσούτων, ὁπόσα. Wolfii ὁπόσον ne 
Griecum quidem est. non. omnes mulctee 
publica duplicabantur. reote ergo dioit, 
earum omnium mulctarum, que gemine 
irrogantur. irrogantur autem germine, 
quie ἃ reis damni simplicis duplum ejos, 
quod injuria esset ablatum, exigunt. 

727.1. 3mm, τὰ δὲ καὶ διαλᾶ] aut καὶ 
delendum est, aut transponenda sunt vo- 
cabula, xa9' οὖς τὰ μὲν διεσλᾶ, τὰ δὲ xal 
δικαπλᾶ γίγνεται τῶν ὀφλημάτων. vi quartum 
legum alie mulcte duple, aliev ero etiam 
decuple irrogantur. 

— 8. τὸ vv] 58, cojus essent 


rei facti. v. v. 6. ubi λῆξιν et γράμματα 


appellat. 

— 12. παρὰ «άντα τὸν vjue] veram 
existimo et alteri leotioni «aga πάντας 
τοὺς νόμους praeferendum. per totam legem 
suam. 

— 17. ἀπαλλάξωνται] correxi. ἀπαλλά- 
ξεται. ut ad reum redeat. liber erit atque 
discedet absolutus. 

728. 10. λαβεῖν] uncis inclusi, et plane 
delevissem, nisi in meutem venisset, ut 
dicitar umbram pene caplare, sic etiam 
recte dici posse, nomen pane, quod ejus 
est umbra, captare. reliquit vobis, pro pewa, 
pene nomen capere. prseterea etiam λαζεῖν 
potest et psene debet ad ἀφείλετο repeti : 
2 





170 


eripuit vobis rem pane sumere. h. o. ipsam 
ponam sumere. eripuit vobis facultatem 
ipsam pœnam ropetendi. quare satius esse 
dexi verbum hoo relinquere, sed cam ad- 
monitione, a multis id omitti. 

— 18. byywràc] post iyyveràc deesse 
videtur εἰπὼν vel λέγων. eo, quod. dictione 
τῷ καταστήσαντι τοὺς lyyveràg usus est, 
vel utitur, significat omnes. nam ἅπαντας 
in numero plurali prestat alteri lectioni, 

avr5, in singulari, quam Wolf ex Au- 
gnstano adscivit. 


— 22. ] post χρόνον videtur cxo- 
“εἴτε vel 8. tale quid deesse. Uni- 
verse hio locus asper et hiulcus 


mibi vi- 
detur, ut suspicer aut ab auctore minus 
elaboratum esse relictum, aut aliud quid 
labis. hic looi libris Demosthenicis inse- 
disse, a sinistra fortuna illatam. 

— 93. τῷ καταστήσαντι τοὺς ἐγγυπτὰς 
Ay] subaudi καὶ μόνῳ τούτῳ, ἀλλὰ μὴ τῷ 
μηδένα καταστήσαντι ἐγγυητῆν. 

— ult. ἀνάγκιν] scil. τοῦ καθιστάναι by- 
γνητὰς, h δεδέσθαι. necessitatem aut consti- 
tuendi vades, aut in carcerem migrandi. 

729. 4. i9' ὑμῶν] oorrexi ὑφ᾽ ὑμῶν. a 
vobis, aut ἃ decessoribus vestris. oratores 
enim Grieci de conventu judicum ut de 
corpore quodam immortali loqui solent. 
Si quid superiores judicarint, id idem 
etiam prsesentes ceusere et ratam habere 
existimantor, 

— 7. ἄκυρα τὰ «ροστιμήματα ποιεῖ] elu- 
dendo exsecutionem sententiarum, quas 
judices tulerint, earumque vim suis ex- 
ceoptionibus et clausulis frangens. 

— 10. τιμῶντας} b. 1. idem est atque 
spo Ti srrac. mulctam M er 

730. 14. ϑήσετε] malim 9s jn me- 
dio, si patiemini leges vobis ferri, easque 
vatas habebitis. Populus enim, ποῦ ipse 
- leges ἐτίϑει, sed solummodo ἐτίθετο. et 
video nunc Wolflum eic edidisse, ut so- 
spicatus sum esse edendam. 

— 15. δυνήσεσθαι] aptum est ex. οἴεσθε 
v. 11. 

— 18. ταῖς ὀξύτησι —-] potest volgata 
defendi, aut sio, ut trajecto stataatur, pro 
volgari plana verborum constructione bao : 
ταῖς ὀξύτησι xal τοῖς καιροῖς τοῦ “«ολέμου, at 
τοῦ πολέμου perinde ad ταῖς ὀξύτησι refe- 
ratur, atque δὰ τοῖς καιροῖς refertor; aut 
sic, ut fy διὰ δυοῖν statuatur, pro ταῖς ὀξύ- 
701 τῶγ τοῦ πολέμου καιρῶν. malim tamen 
legi: ταῖς τῶν πραγμάτων ὀξύτησι. 

— ult. διοικεῖται τὰ κοινὰ] postrema hzeo 
duo verba absunta codd. quibusdam. quse 
verba si omittuntur, necesse est legi διοι- 
κεῖσθε. nisi malumus ἡ διοίκησις subaudire. 

731. 8. προσευπορεῖσθϑαι) correxi eeotu- 
“«ορεῖσϑαι, prius comparari, quam scilicet 
eorum usus sit, e conjectura, quam post- 
modam ab Augustano confirmatam vidi. 
009. ἐνδεεῖς πολλῶν] sine dubio prestat 


I. I. REISKE ANNOTATA 


ἐνδεεῖς wes. et sic dodi de meo. illud» 
natum esse potest e iota olim adserit 
solito. Sic dudum censui, antequam Tay- 
lori ad h. l. animadversionem nspicerem, 
qui idem censuit. posait quoque legi bib 
«ολλῶ, vel πολλά. quo ducit lectio Bev. 
ἐγδεξ πολλῶν. 

— ib. ἀλλ᾽ 8] malim ἄλλως 8. εἰ κε lec 
quidem aliter, quam —. 

— 11. τοὺς μὸ τιϑέντας κυμα 3 à βοιλὴ, 
(anti τὰ δικαστήρια δῆσαι non calpo hasc 
lectionem, quse sexcentis possit exemplis 
approbari. Solent Grseci, prorsus αἱ no- 
stri Gallofranoi, primum μηδὲ omittere, 
insequente uno alterove μηδέ. et hospes 
in Griecis sit is, quem hoc fugiat, Decesto 
est. quoniam temen oodioes h.l. discen- 
tiunt, visum est lectionem Augustani ad- 
sciscere, quse hsec est: τοὺς μὴ 
μὴ ἦ κυρία δεῖν ὃ βουλὴ, μηδὲ τὰ διπαστόμα 
(sine δῆσαι). 

— 49. χρῆν γὰρ ---- Ἴ constructio h.l. 
impeditior limo χρῶν yàp “προσγράψαι σι 
εἶναι καὶ κατὰ τούτων τὰς πράξεις [b. e. éis- 
«ράξεις] κοτὰ τοὺς ὑπάρχοντας νόμους, ὅσῃ 
ἐσοίις [id est, bomo προσέγραψας] κατὰ 
τῶν τελωνῶν. oportebat enim te, quem 
clausulam contra publicanos adscripseras 
tuse legi, eandem adscribere etiam contra 
hos (Androtiouem, Glaucetam, Melano- 
pum, iisque similes), scil. exactiones ὅδ. 
bitorum ab iis legibus jam obtineptibes 
accommodatas esse. - 

— 34. xal τῶν ἐγγυητῶν] malim καὶ τῶν 
τούτων ἰγγνητῶν, id est, κατὰ τῶν ἐγγυπτῶν, 
οὃς ἂν οὗτοι καταστήσωσι. et contra vades, 
εἰ quos hi poblioani exbibuerint. Recte 

rro, meo judicio, suadet Wolf sd πρό“ 
εἰς addi εἶναι. quod mihi quoque in men- 
tem venit. 

— 27. ἃς esp] malim hac duo voc 
bula in unum Xewsp contrahi. aut 5c παρέ. 
nam παρά Troc εἰσεράττειν usurpatur. ab 
aliquo redigere. 

732. 19. heu] Taylor volt δεσμοῦ. 
Sed bene babet volgata. Dobito, satisne 
tuto colligi possit, ex eo, quod 27e προσ- 
τετίμηται δεσμοῦ dicitur, dici etiam recte 

sse, aut diotum esse προστιμᾶν αὐτῷ 

σμοῦ. nam in illa ipsa dictione wyert- 
τίμηται αὑτῷ δισμοῦ tamen subeuditar 
τιμή. et, recte εἰ dioatar ἂν τοὶ 
δεσμοῦ, tamen subaudiendum asit τιριήν. 

— Φ1. ἔφλη] scil. φηρείαν, vel καταδίχεν, 
vel τιμωρίαν, vel tale quid. in aliis est 
ἁλῶ. nil refert. est varians lectio. 

733. 4. ὅ,τι là») idem est atque 7,7: ἄν. 
quodcusque tandem. 

— ibid. αὐτὸ λάβη} ecil. τὸ χλέμμα ὁ 
ἀπολωλεκώς, si, qui perdidit aliqoid furto, 

ipsam illam rem furto ablatam reperit 
apud furem. 

— 5. τὴν διπλασίαν καταδικάξζει] seil. 
δεῖ τοὺς δικαστὰς τῷ φωρὸς ζημία. daplum 





AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 171 


pretii irroganto judices furi pro maleta. 
Si» minus, h.e. si non repererit, tum judi- 
aes decuplum irroganto πρὸς τοῖς ἐπαιτίοις, 
prster illam rem, de qua contenditur. ut 
si Davus Simmim ovem averterit, tum 
Davus Simmiee aut duplum ovis pretium 
cum ipsa ove, aul, si ovie ipsa jam ma- 
olata etdevorata aot alio vendita sit, decu- 
plum ovis pretium et aliam praeterea ovem 
aversm similem luito. 

— 7. là» προστιμήσῃ ἢ Ἡλιαία] Si nempe 
Helima dignum judicaverit reum, cui, 
prseter restitationem aut compensationem 
modo dictam, qua est poena rata, con- 
staos, & legibus dicta, nulli remittenda, 
adbuc poenam carceris atbitrariam irroget. 

— 8. “τοστιμᾶσθαι.) προστιμᾶσϑαι di- 
eitur ille, qui judices rogat, ut reum ρω- 
ὯΔ quadam, aut supplicio, pro ipsorum 
arbitrio afficiant, quod rogare poterat seu 
actor, sea quicunqae alius, cul per leges 
βοοτεῖ. wperTu4a autem judex. 

— 9. ὅταν περὶ τοῦ τιμήματος 3] scil. 
ἃ ξέτησις. tum scil. cum de sestimatione 
litis agetur, in causa ejusmodi, ubi locum 
babet mulota in sere, non pona capitalis. 
— ibid. ἀπαχθη] scil. πρὸς τὴν Ἡλιαίαν, 
ant «τὸς τοὺς ϑισμοϑέτας, ex. actioue τῆς 


] οοττεχὶ προϑιρηρεή- 
v. quod est atque ὄντος προειρηρμεένου 
ael ἀπιυγορουβιένου. cum. emet. ipsi ínterdi- 
ctum. 


— 11. τῶν νόμον] correxi ὑπὸ τῶν νόμων. 
emotore fretus solo margine Latet. edi- 
tienis, cujus auctor qui fuerit, prseter 
Wel&aom alius, nescio. nam preepositio- 
mem ie nallo meorum librorum, neque 
menu scripto, neque typis exarato, reperi. 
Sed in lóco aperte mendoso, cum esset 
inter Wol&i conjecturam, et Salmasii, qui 
σῶν πμίμων, sine vs), suadet, optandum, 
malui cum Wolfio facere, cujus conjectura 
plenior, simplicior, et probabiliorest. Re. 
cepi 5e. in illo εἴργεσθαι subauditur τῶν 
γίσων, οὗ μὰ x pà εἰσιέναι, e proximo. Idem 
&st ac si dixisset: εἶ mc dsax 05 διὰ τοῦτο, 
ὅτι εἰσῆλθεν, ὅποι μὴ χρὴ εἰσέρχεσθαι (καύτοι 

ἦγ αὐτῷ ὑπὸ τῶν ,δύγγεσθαι 
“εύτων τῶν τόπων) διότι ἥλωχε κακώσεως yo- 


ὃ ἀστρατείας. 
— 16. ζμαός γε---Ἴ Citat h. 1. Aristides 
p. 1202. 
— 18. γοὺς ὄντας βελτίους ποιεῖ] malim 


“«εὺὑς ὗντας παμροὺς βελτίους ὦ. 
— 25. $c τὰ μὲν ἄλλα ἐῶ] malim τὰ γὰρ 


— 10. s, 


la la. aot τὰ μὲν yàp ἄλλα ἐῶ. nam μεὲν 
Supe redundat i 


— 16. βιηϑεὺς] νόμευς addi vult Taylor 
past Cm3aX. non intercedam, tametsi ne- 
36b», an pari jare pro soholio id haberi 
quest. potius videtor epithetum ad τοὺς 
9tevoniens desiderari, ut ἀρίστους aut βε- 

. ut sit τοὺς dela rove καὶ ζεθαιο» 


τάτους τῷ γήρᾳ βοιϑούς. qui sunt leges. 

734. 6. à ai] magna veri spe- 
cie commendator ἀπολογήσασθαι, inven- 
tum, ni fallor, Wolfii, tum Lambini, nisi 
hic ab illo mutuo sumsit. a verbo àsoAo- 
γίζομαι, enumero, recenseo, rationem reddo. 

— 20. ποιῆσαι) post «οιῆσαι videtur 
deesse γράψαι, vel sor. esse: τούτου ἄδειαν, 
«οιῆσαι. 

' — 44. ἀδικεῖν] correxi ἀδικεῖ in indica- 
tivo, tametsi Wolfii ἀδικῶν haud displicet. 

— pen. τὸ, ἡνίκα} preeter rem improbat 
Wolf. τὸ, quod bonum probumque est. in 
vel ez gus audacia hoo maxime miror, τὸ 
— pari medo importunus est Lainbin. p. 
735. 1. ubi dictionem bene Atticam ávu- 
eum εἰσφέροντι [id est, ἐν τῷ εἰσφέρειν, vel 

τοῦ ] Wolf bene enuclearit. 

735. 6. οὕτωἿ sio nude positum ferri 
queat. malim tamen aut οὕτω σκαιῶς, aut 
οὕτω ὡμῶς, aut tale quid aliad. 

— 11. κατὰ νόμους] correxi xarà δή. 
μους, quam lectionem Valokenaerius quo- 
je pretulit ad Ammon. p. 139. et ad 

erodotum p. 210. Nescio quoque, an 
probari possit heo suspicio τοὺς δήμους 
opponi τῷ ϑδήμω v. 16. concludit enim 
orator a minori ad majus. si judices. pet 
demos siogolos a sorte constituti severe 
puniuntur, quanto minus ferri potest eos 
pena liberari, si qui pecoent, qui populi 
universi voluntate functioni ouidam prse- 
ficiantur. magistratas per sortem obtin- 
gentes erant iis, qni delecta et optione 
deferrentur, multo ignobiliores, in causis 
versabantur levioribus, et emolumenta 
afferebant multo minora. 

— 19. πολλῶν] post πολλῶν videtur 
φραγμάτων abesse. 

— 14. εἶναι] post. εἶναι videtur κυρίαν, 
ratam, deesse. 

— 95. ἀξίαν) post ἀξίαν videtur pun- 
ctam esse ponendum, et post xa] adden- 

um γάρ. 

736. 3. εἰ Co/Aorro] soil. ὁ λαβὼν ἐπ᾿ αὖ- 
τοφώρα αἱ δικαζόμδος. . 

—.1ibid. τῷ δ᾽ ἁλόντι---Ἴ eorum convioto, 
ob qum data et concessa est a legibus 
abduotio. locum hunc legis, a Solone la- 
te, Demosthenes interpolationibus qui- 
busdam suis variavit. 

— 12. αὐτῷ] αὑτὸ malim cam Hav. 

— ult. dj δεῖν —] constructio heo 
est: dp * νομοθετοῦντα περὶ τῶν μελλέν- 
τῶν ἔσεσϑαι δεῖν νομοϑετεῖν περὶ τούτων, soil. 
οἷα δεῖ etc. 

737. 90. μέγα] scil. εἴ τις ἀδίκεηκεν, 

ὥντο ὀργῇ μεγάλῃ. et rursus μικρὸν οἷ τις 
—— καὶ μικρᾷ τῇ ὀξγὰ ἐχρῶντο. Mi- 
nucianus p. 148. oum locum huno reci- 
tasset, interpretandi gratia subjicit: elps- 
ται δὲ ὁ λόγος περὶ τῆς ἐπὶ τοῖς ἀδικήμασιν 
ὀργῆς. significat hac dictione, modum pana 
eujusque modo delicti cujusque respondisse. 





172 I. I. REISKE 


— ἥ 91. ὅταν γὰρ ἢ ὅτι χρὴ —] correxi 
ὅταν γὰρ ἦ τὸ τί χρὴ, subaadi 
ἐν τοῖς νόμοις. ubi enim in legibus occurrit 
hio formula, τί χρὴ παϑεῖν 5 ἀποτίσαι, ibi 
leges pone mulcteve irrogandse facol- 
tatem judicibus facit. 

738. 1. ig] Timocrates puta. quam- 
quam nescio an melius sit ἐρεῖς in secunda 
persons. 

— 8. αὐτῶν] istorum, Androtiouis puta 
sociorumque. 

— 9, τῶν ἄλλων] malim τῆς τῶν ἄλλων, 
soil. ἱεροσυλίας. tanto atrocius est horum 
bominum sacrilegium, quam asacrilegia 
aliorum. quamquam me non fugit posse 
Ἰεροσυλιῶν snbeudiri. 

— 15. abrd αὑτοῖς) qui codices αὐτοὶ 
iv αὐτοῖς dant, videatur illi voluisse αὐτοὶ 
ἑαυτοῖς dare. 

— 97. áqi^s] offendit Wolfium copu- 
latio verbi ἀφαιρεῖν oom dativo. negans 
Greecum esse ἀφαιρεῖν ivl. τὸν δεσμεὸν, valt 
Latinam morem imitari. ego, cum haud 
desperem eam defendi posse similibas lo- 
cis auctorum probatoram, quod in medio 
relinquam, tum, si constet indignam nitore 
Demosthenico osse,'molliorem iniri posse 
viam hujus loci sanandi, autumo, legendo 
áquixs. 

" pen. τούτους] Androtionem cum so- 
ciis. 

— ibid. ἐκείνων] quam publicani delin- 
quunt. 

739. 1. ἐκεῖνα τὰἀδικόριατα) Androtionis 
puta, sociorumque. ad quos etiam τούτοις 
v. 8 

— 8. κωλύετε) correxi λύετε, detracta 
prima syllsba. sobaodi τοὺς κειρεένους 9ó- 
μους. non abrogatis ideo leges dudum la- 
tas, a quibus.ponee irrogantur, si qui ejus- 
modi quid patrent. 

— 11. αὑτοῖς} uncis incluej, non ne- 
seins vulgatam sio posse defendi, ut diea- 
tur, tametsi singularis prwcesserit o τού- 
τῶν τι ποιῶν. recte tamen pluralem nome- 
rum potuisse subjici, quia plores sint 
ejusmodi facinora audeptes, et rem ad τὸ 
γοούμεεγον referri. 

— 12. οὗτοι δὲ] scil. τιθέασι (non τίθε»» 
T0) νόμους. hi autem leges ferunt, ut —. 

— $23. ἕκαστος] correxi ἑκάστοις. 

nori, que dedecora unusquisque 
eorum [viatorum puta] tum potrarit, quum 
adhuc pauper esset atque miserabilis et con- 
temnendus. videtur enim pro δεινότητι leg. 
esse ἐλεεινότητι, in ista eorum egestate atque 
vilitate. οἱ sic dedi de meo. boni aliquot 
codices dant καὶ τῇ νεότητι. quam leotio- 
mero vulgaie saltim prseferam, si vera 
minus sit. qua de re haud decernam. ado- 
lesoentes, rerum rudes, levitate ingenii, 
imprudentia et temeritate dacli, multa 
stulte, atrocia, nefanda audent, quorum 
veniam statis vitium impetrat. Copfirmat 


ANNOTATA 


etiam p. 740. 4. Imno lectionem τὰ b τῷ 
ἡλικίᾳ.  Acquiescam tamen in volgata àe- 
vérwri, cam duhium adbuc sit, apnon ore- 
tor vocem δεινότης hio usurpaverit sense, 
perum quidem illo ositato, quem tamea 
ratio lingase Greece toleret, pro sniseris, 
vita molesta et serumnosa, ubi cum iuopis 
rerum omnium sit conflictandum. Demos- 
strari quidem certis et evidentibus arge- 
mentis nequit, vocabulum illud hoo seas 
a Greecis Demostheni sequalibus nop faisse 
usurpatom. Silentium enim scriptorum, 
qui nobis hodie supersunt, nou satis valde 
it. 
740. 8. ἀλλὰ] subeudi e preemissis οὐ 
᾿Ανδροτίωνα δεδίσϑαι. 

— 8. ἀλλὰ καὶ M.] καὶ delevi, cejos 
loco malim γε, ut eit ἀλλὰ Man y 
—s— yàp, ut sit ἀλλὰ γὰρ Μέλανι»» 
«ὃς ὃ. 

detur τὸν nri Rand xytyeóra, vel 
simile quid. quod ni addendum cst, tacite 
quidem esse subaudiendum ineequentis 
docent. 

— 17. δικαπλάσιον] correxi. δεπαπλω» 
ela», scil. ζημίαν. 

— 20. ὅν] malunt aliqui ὁστίν. bsed 
respicientes illi ad initium periedi hajes, 
neque ad ἔδει proximam. 

741. 5. ἴλαβεν) scil. ἡ σύλις. 

— 9. ἀλλὰ τἄλλα οὐ βίαιος ὡς οὐθεὶς ἀν- 
Sesmov;] distingue sio: ἀλλὰ τἄλλα οὗ 
βίαιος ; est objectio, hypophora, quam ipse 
orator sibi opponit, sed, ut statim amo- 
veat. atqui tamen, aiet aliquis, in oeteris 
certe violentus et injuriesus non est Giau- 
cetes? respoudet orator. — Est snimoero, ut 
nemo alius magis. ὡς οὐδοίς γ᾽ ἀνθρώπων. 


LI 


— 13. τιμωρήσασθαι!) correxi addita 
negatione, μὴ TuAmeko: aisi ipsequee- 


tia partioulam infitiantem hio exigereot, 
posset vulgata ferri, et sio accipi : an po- 
tius decet cum punire, qui conetur hos ser- 
vare. ' 


velut digito demonstrari posset. v. p. 742. 
21. et 743. 3. 

— 93. διακρουσϑῆναι τῆς τιμωρίας} argu- 
tis strophis a vocari, arceri et depelli a se- 
menda popa. 

742. 12. Κολυττία] Hemsterhusias ad 
Aristophanis Plutonem p. 166. de seri- 
plione hujus nominis disputat, οἱ KeAAn- 
Ti, quod in manuscriptis codicibus et 
saxis Sponianis reperiatur, ait probum 


aA. 25. loin] subaudi μέγα ἐν τῇ 
πόλωι. cum plurimam in τόρ. valeret. pari 








AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 


mede i» φρονεῖν subanditur sspenumero 
pbys, eum abest. 

. 74$. 17. KobaDwaia] correxi Κυδαϑη- 
mde. peterat quoque Kojaweus (quod ex 
ille contractam est) e margine adscisci. 

— 1. ἀννετιμιωμένου) subeudi árr] τοῦ 
ϑειάτω. pro mortis poena, qua maltis vi- 
debator dignus esse. oum ipso sibi magni 
eris mulotam irrogasset, qua poenam mor- 
tis redimeret, capite [b. 6. jure civili, et 
potestate in foro verseudi) minuistis, sap" 
ὀλίγας φόφους intercedentibus perpaucis 
seffregiis, infaminm ei sancientibus, et nu- 
mero, sed. exiguo, vinoentibus ea suffra- 
gis, qom mortem ipsi decerneret. . 

— 24. ὑπὸ τοῦ αὑτοῦ, οἱ οὗτος —] idem 
est ec si dixisset: ὑπὸ τούτου, οἱ d αὑτὸς --- 
quid pessuri faissetis ab boo homine, Ti- 
meerste, si idem, qui tam nefandas leges 
telit, preterea quoque in pumero legato- 
θαι vestrorum fuisset. dedi tamen ὑπὸ 
τούτιν αὐτοῦ. 
uii dest βουλέσεις) vereor, ne b. 1. 

iqui it. quare suspicor, τὰς τῶν 
Tie, ant τὰς τῶν πογηρῶν θουλήσεις dn 
«se. pre libidine oratorum, aut scelera- 


irm et subterfugia. 
— 14. παρέσχεν] subaudi τοῦτον τὸν 


— ibid. xal οὗ χρημάτων τιμήσεως οὐδε- 
μιᾶς} potest ferri iet subaudiri οὔσης ex 
irm; versu superiori. malim tamen xal 
εὗσος χρημε. τ. οὐδ. cum nulla penes eos in 
Ἐπε euet, sat in legibas scripta, estimatio 
wat litio iujuriss in ere. 

7 85. νομοϑετεῖν τὰ ἑαυτῶν συμφέροντα ) 
sea suolumenta legibus sancire. ferri queat. 
melles tamen dobito Demosthenem de- 
dimo: πριουϑοτεῖν eroic và i. c. leges ferre, 
proui iges expediat, ad suas wtilitates. 

- pes. τὸ αὑτὸ δίκαιον) jus idem, ot 
qaoque patiantur in custodiam se dari. 
745. 4. eim ἂν φθένα] non facile pre- 
vesiat, b. e. effugiat multitudo, quo minus 

— 27. iir ὑμῖν] si legis ea eeset sen- 
tentia, qaam Timocrates ei impotat. Con- 
eiadit eic: Timoerates negat vobis licere 
€x heo lege, quemquam oustodim dare. 
Qued verum minus est. Nam si eseet, 
peti modo quoque vobis haud liceret ullam 
pemem ewiquam irrogasre. Sed licet hoo 
vebis. ergo etiam pcena carceris ia poto- 
sae vestra est. 

— ult. vuasex;] post σιμῆσαι punctum 
posui, et à cum ὃ mutavi, Sententia est: 


legibus illis adscripta nom eeset bsc for- 
mnia, τὸ V ἰνδειχϑέντα ἢ ἀπαχθέντα Pw 
εἰ ἕνδεκα, que leges contra reos τὴν 
eat τὸν der permittant. aut, 

reos actionem. ex bis titulis leges 


173 


dent, noa esset Be! ista, quam dixi, 
formula adscripta. ium T 

746. 7. kv] si scil. Timooratis intes- 
pretatio valeret. 

— 992. λίγη) scil. χαταλύδιν σὺν δῆρενν, 
auctor sit oratione, ut gubernatio civilis 


cum tyrannica mutetur. vel ex insequen- 
tibus huc trahendam σ πρὸ ταῦτα. 


ἡμέρα, S κυαρμϑύονται ol ἐννέα ἄρχοντες. 

i κήρυκος] scil. ἀρχὲν ob κατα» 
στήσω. etiam ad Ceryeis δαὶ presoonis 
honorem neminem — sdmovebo, sive ille 
sit prsco legationis, sivo prseoo Synhe- 
drorum. prsecones alias erant homines 
viles; nedum ut magistrato aot honore 
aliquo fuagerentur. [lli autem preecones 
honorati erant, et quodammodo magistratu 
fungebantur ; primum, qui legatis adde- 
rentur nomine reip. si qui aut Athenis alio 
emitterentur, eut, si qui aliunde missi le- 
gati Athenas venirent, utoum 8. P. Q. A. 
agerent. quod posterius genus bio sigai- 
ficari vocabolo sweesfsíac mihi videtur. 
deinde illi legati, qui publice, b. e. no- 
mine reip. mitterentur in consessum sea 
collegium τῶν συνέδρων. quomodo appella- 
bantur legati popolorum Greeeorum, qui 
socii Atheniensium eusent. Hi Pope le- 
gatos quique saos habebaat Athenis per- 
petuo residentes, quorum unusquisque ne- 
gotia et commode populi sui ageret, de 
rebus singulis, quse Atbenis gorerentor, ad 
suos referret, et mandata suorum rursus 
ad Athenienses. [d quod ex /Eschine satis 
notum est. 

— 8. οὔτ᾽ ἄλλοι] correxi de meo οὔτ᾽ 
ἄλλη, neque alia. nom uxor mea, non filia, 
nOn sOror, non mater, non cogBats, non 
pellex, non ancilla, loco meo, et in utili- 
talem meam. nem aliae esset oratio tauto- 
loga. nam in οὔτ᾽ ἄλλος insunt brec omnis, 
non filius, non frater, non pater, nou eog- 
natus, non servus, non amicus. 

— ibid. ἐπαρᾶται] aliis ἐσαρῶσϑαι, scil. 
δεῖ. debet qui hsec ait, post bseo dicta diras 
in semet ipse dicere. correxi tamen ἐπα. 
té4ai, propterea quod boni codices ip «w«- 

t consentirent, quod prsetali pre 
v. 14, Censoit quoque sio scri- 
bendum Dorville ad Chesritosem p. 403. 


καϑόδευ. 

. post δεροτάτων vide- ᾿ 
tur νομοθετεῖν desiderari, aut κακουργεῖν, 
aut simile quid. vias aperit ferendi leges, 
aut ad scelus committendum. 

— 8. €apav5puerr πρῶτον γραφῶν namaue 
ϑεισῶν) id est, hà τοῦ καταλυθῆναι πρίγτον 
τὸς τ γραφάς. tollendo primum 
actiones ex titulo παρανόμων. 

— ibid. wagevipun] malim τῶν wagari- 


174 


μῶν — sed sic, ut articulus non δὰ proxi- 
, Sed ad remotius γραφὰν 


mum s 
referatur. 


— 14. μήπο bene habere videtur. 
tondum, non tum statim, cum lex primum 


fertur. 


— 29. τοῦτο wo] scil. καταλύων τοὺς 


γόμους xal τὸν δημοαρατία 


Ve 


— 923. παδν] omittunt nonnnlli. locus 


mihi est dubius, et vitii suspeotus. 
« ταύτην] malim «άντων. 


749, 7. καὶ τοῦτ᾽ αὐτὸ πράττοντες) hoo 
ipsum studentes, agentes, contendentes, 


quo vos ledant et fraudent. 


— 921. τούτου κἀκείνου] ille est Timo- 
orales, bio Androtioo, dedi τούτου τὸ n4- 


κείνου. 
— 44. τούτο 
tionis puta, Melanopi et Glaucetse. 
— ibid. ivióu] Timocrates. 
— 26. ἐκείνω] Androtioni. 


— ult. μεισοῖτο} correxi μισοῖτα. σὲ ob 
que Timocratem non. minus, quam Andro- 
tiouem, Jure merito exotum vobis habeatis 


atque ini. 


750. 2. πρῶτον] pertinet bsec tractatio 
ad ρ..754. 10. ubi locum alterum de frau- 
dulento hujus rogationis consilio ingredi- 
tur. jam adfuit hio locus iisdem peene 
verbis p. 607.24. ut ibi jum ad monuimus. 


— 4. avrov] Androtionis puta. 

— ibid. covrov] "Timocrates est. 

— 10. xal—,4«] verba xal τοῦτον ad 
συνδιοικᾷ μοι desant supra L. c. 


— 11. δ . 
11. hyamyoplac] supra δεαμηγορίαν 


— 21. πμσαγωγεῖ] lenons, 
peconiarum, eleganter diotom. Sed, si 
bene memini, τροαγαγεοὺς ille dicitur, sine 
c in prima syllaba, qua do re jam supra 
ad p. 678. 19. diximus. 

— 24. xal — ὑπηρύταξ] 
ἀποδέκτας καὶ τοὺς ὑπηρέτας desunt supra. 


751. 2. τῶν ἄλλων ἕνεκα} potest hoo δαὶ 


a mascolino ἄλλοι, aut ἃ neutro ὅλλα re- 
peti. si prius, tum erit hsc sententia : 
propter seu reliquos Grsecos, seu reliquos 
Gives vestros, non serarios, qui offendun- 
tur et adversus remp. magistratusque 
exacerbaptur hac exactionum, qua isti usi 
sunt, severitate vel crudelitate potius. Sin 
posterius, acoipi possit sic : propter in- 
commoda breve hoc et mediocre emo- 


lumentam olim consecutura. 
— 4. πίντε ταλάντων] τοσούτων 
χρημάτων. ubi etiam alia aliter prostant, 


que diligenter congerere et inter se com- 
psrare neque juvat, neque vacat.  Feoit 
etiam ex parte jam Taylor. 

— 16. κατηγοροῦμεν} correxi xaTwyo- 
ροῦσι. narrat epim bsc, ut audita et ac- 
cepta a majoribus. incusant, scil. illi, qui 
Dobis hsec retulerunt. 

, 7— 23. πόλλ᾽ ἀνηλωκὼς} correxi πολλὰ 
V ἀνελωκώς. οἱ sopra, ubi beo multo aliter 


correxi τούτων. Ándro- 


verba καὶ τοὺς 


I. I. REISKE ANNOTATA 


leguntur et exquisitius dits, et aetonme- 
datias ad commniserationem moveadam. 

— pen. τὰ φισραγμίνα] v. p» 580. 17. 
τὰ witipaypcisa, süpt, aut. res ab eo geste, 
aut fortunse ejus, res, quz ipsi, nulla ejus 
culpa, acciderunt, ut fuga patris, adbee- 
dam ierarii, cujas non depensa mulcta soa 
licebat filio in forum venire. τὰ βιβιωμίνα 
sunt mores ejus consilio suscepi, vit 
turpis et probrosa. 

752. 19. ἐπὶ χρήμασιν] subaudi sunk. 
propter ees publicam reip. debitum, sivo 
ex mulcta litis cujusdam, qua oeoidisset, 
sive ex peculatu, opponit ses publi 
privato. multo est gravius aliene nolle 
reddere, quam nolle de suis privatis μὲ 
debitum reddere. multo turpius ob pece- 
latum neoti, quam propter nomen pnvet 
tim contractum duci, quod per angustis 
rei familiaris diluere pequess. 

759. 15. μὲ ϑελόσαντες) correxi μεδὶ 
θελήσαντες. ne audientia quidem dignati. 

— 17. ἀφίεισαν} correxi ἀφίεσαν. pole- 
rat quoque ἀφιείησαν corrigi, aut, quod 
Wolf dedit, ἀφείοσαν. 

— 43. τῶν ἐθελησάντων) male ioseruat 
μὴ post cà». vulgata bene habet, fsces 
enim constat peonniis ultro collatis. qui 
nibildum oontulerint, sed adbuo sisi m 
reliquiis, eorum nihil est in erario. quo ft, 
ut nihil, quod eorum sit, illino aufferi 


vertatur oratio. 
— 14. καὶ κατὰ ] correxi καὶ τὸ 
μικρὰ, εἰ v. 15. καὶ τὰ μεγάλα. 6 p. 614. 8. 


nam κατὰ μικρὰ est, minotatim, per parvas 
particulas, sed τὰ μικρὰ, parvis in rebes. 
possit quoque legi xa? uxeà, et καὶ μεγάλα. 
modo xarà absit. malim quoque v. 14. τος 
φολλοῖς cum articulo. item v. 9. presíeram 
lectionem marginis, quse nescio sitne 
Wolfii, an Lambini conjectura. , 
— 20. 40 ἱκείναυ] subaudi τοῦ xj, 
ὅτε ἥμαρτε, vel ὀδίκϑι ὑμεᾶς. 
— 41.. ταῦτα] scil. ἃ λέγω, aut ἃ κατε» 
ὕσιν ἄλλοι αὑτῶν. 
— ibid. νῦν] in hao causa Timocrats, 
in qua agitar, lex ab eo lata sitne perferea- 
da, ao repudianda. . 
— 29. τότε] in osusa  Booctemenis, i2 
408 Androtio sacrilegii, peculatosque se 
interversarum .saorarom  publiceromque 
peouniarum condemnatus est. [{Π|4 con- 
demnpatio est ὀργὴ n nostro hio commemo- 
rata. idem ad v. 24. tenendum. 


AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 


— ibid. κωτεγνωκίναι τὰ xpi ra τού- 
vw] sententia lata pronencijasse, penes 
eos videri pecunias sacrasque et publicas 
esse, et ipsos restitutionis earum teneri. 

955. 1. μήτε τούτων, μήτ᾽ ἐκείνων] cor- 


rexi μήτε τιύτου, Timocratis puta, μήτ᾽. 


— 11. ἀσεξιἰ47 quse quibus in. rebus 
cernatur, αν e p. 756. — 

— 19. or] correxi Wy, 
scil, διῦλεν, vel γραμματέα, 

— 35. σαντῷ mo rióuy)] malim aut cav- 
“ὦ μὲ σιστεύεν, tibi non credere, te non fi- 
dere, aut ὁμεοίως o sede sua transferri et 
ante αιστεύειν collocari. si jussisses, flagi- 
tasses, ieqnam censuisees, ut resp. tibi in 
ennihos rebus, quas tu ei præstares atque 
perageres, eandem fidem haberet, quam 
tibi hac in causa voluisti ab ea haberi, (h. 
€. pallam] —. 

— 26. &] nunquam esses, αἱ nuno 
es, ia furto deprehensus, quia caruisses 

occasione furendi. 

156. 9. προγρα ψάμενος} correxi προσγραψ. 
vesarecrio —— oxior aio oxplica- 

War : νῦν δὲ ὁπότε φαίνη μὸ προσγραψάβεεγος, 
ἄλλο τι σράττων καὶ xvin (hb. e. ἐν τῷ πρότ- 
τὰν ἄλλο τι καὶ ἐν τῷ κινεῖν] ὀρίσας [id est, 
μετὰ τὸ iir], jam insequitur apodosis 
ela δὴ δῆλον. Jam vero, cum te ita geseeris, 
ut conttet iuter omnts, te nil curassetue au- 
ctoritati adscribi clausulam hanc eandem — 


tes, in redigendis debitis tamen id, quod par 


175 
757. 8. τῷ δοκεῖν] correxi τὸ Bondi», iis, 
qui ea donaverant, dedicaverant, eripuerunt 


que existimatio non parum e«t gloríoss. 

— 6. ἢ μὲν] 'Timoorates. 5 

— 7. δὲ ἐκεῖνον] Androtionem, ad quem 
ipsum etiam ὁ δὲ redit, 

' — 10. ἐστὶν] Androtio puta, 

758. 16. xai ὅλωττόν τινος] oorrexi de- 
leta copula, ἔλαττον τίνος. cum addito si- 
gno interrogationis. quodnam id est sacri- 
legium, quo hoo sacrilegiurd Apndrotionis 
minus et levius putetis? idem est ac ai di- 


xisset; γί ἐστιν ἀσέβεμα, οὗ ἔλαττον ἡγεῖσϑε 
εἶναι Tow i τὸ ἀσέβ 
9. «ροιρημίνων τακτὸν ἡμερῶν ἀρι- 


θμὸν] etium supra p. 618. 9. est eotieniaé- 
ww (cum w) ego vero nihilominus otroque 
loco arbitror leg. esse sreeuipnjsbvov (in &c- 
ousativo singulari) ut ad ἀριθμὸν roferator. 
et sic dedi ex Paul. ^ uncis inclusi, 
ut scholium vocabuli προειρημεένον. 


— 91. ἐπιτηδευριετὰ} vitium est typo- 
graphicum, quod mutavi cum ἐπιτηδευμά- 
Tw 


— ibid. βεβίωται) in hoc verbo desinit 
locus ille ex Androtiana in hano Timo- 
erateam translatus, unaque ipsa illa tota 
oratio. 

— 22. à δὲ Τιμοκράτει συγερεῖ, πολλὰ λέ» 
yt» ἔχων ἔτι πρὸς τούτοις ««αὐδομαι} malim 


ἃ δὲ τι τῆς ᾽Α συνερεῖ, «πολλὰ 
λέγειν ὕχων Fri, “σρὸς ταῦτα εἰπὼν «αὐσοβιαι. 


tametsi multa, que dicem, supersunt, tamen, 


liqust — vocabulo euctorítas hic designo Posteaquam adversus ea, que Timocrotes 
dacretum magistratus populive, quo man- pro /ndrotione, ejus purgendi et tuendi 


datar aliquid alicui publice curandum, 


cansa, proferet, disputavero, dicendi finem 


fanetio quedam defertur, committitur, οἱ faciam,  Paret enim ex αὐτὸν v. 28; ex 


ema, ad quos ea res pertinet, ei parere 
jabentar. sos valgo Commissionem appella- 
Ines. . 

— δ. sa) ποτὰ sravró; -—] verba xal κα- 
*À sagre τοῦ χρόνου Tayl. volt in v. 6. 
trassferri οἱ post ζηλωτὰ poni. elegans 
ΡῬεοίοοίο ea est et ingeniosa conjectura. 
videtur tamen vulgatus ordo verborum 
werrari posse, si verba xa] κατὰ παντὸς τοῦ 

ezkjac9s signis parentheseos inclu- 

. ut hæo sib sententia: ego vero, 
Athenienses (sed velim a vobis, non hujus 
peeseatis solummodo temporis, sed etiam 
tWReti postmodum foturi rationem ha- 
beri)—. 

—— 14. τὸν δῆμον. ἐπεγέγραπτό που σάλιν,} 

aelim sic distingoi : τὸν δθριον, 
*'*6 Sw. quod oobteret cum ὃ κατὰ πόλεις 
out oppidatim, (pro numero civitatom, 
εὖ volumus donaria civitatum singularum 
spectare et recensere), inscripta erant us- 
pum: 1...... POPULUM CORONA- 
WURT: πάλιν rursus (b. e. alii cuipiam 
*osario erat inscriptum), coxox etc. 


αὐτὸς v. ult. ex τούτω p. 759. 3. item q6- 
σεις οἱ ὁμολογεῖς v. 4. et 5. quie omnia ad 
Timooratem redeunt, et ex toto hujus loci 
habitu, Demostbenem hic puguare adver- 
sus Timocratem, Androtioni patrocinan- 
tem, non adversus Androtionem caosam 
Timooratis tuentem. 

759. 25. δὲ] malim 36. 

— 97. ὅταν μὲν yàp λέγη] deest hio ali- 
quid, et videtur locos ad hunc ferme mo- 
dum integrari posse : ὅταν aiv yàp τὸν νόμον 
τεθεικέναι λέγη, Rut προνοηθῆναι λέγη. quod si 
enim Jactet, s& legem ideo tulisse (aut sc 
providisste), quo — sed potius verba τὸν 

τεϑεικέναι, quam προνοηθῆναι, deesse, 
patet e verbis v. ult. τοῦτ᾽ i9wuy. quie 
verba pariter corrupta et sic legenda vi- 
dentur : οὐ γὰρ τούτου ἕγεχα τοῦτον [ τὸν νέμιον 
pota] ἔθηκεν. non enim hujus τοὶ causa le- 
gem hanc tulit. 

760. 8. ἄδυιον] correxi ἀνάδικον. irritam, 
nullam, que denuo judicari, in. jus vocari 


queat. 
— ibid, καϑίστησι] aot καθιστῇ leg. vi- 


detur, ext καταστση. 
) idem 


— 4 τῶν in τῶ 
ee ec i dicinsets de vip Des eias ἐ- 


pérren. 

761. 1. μνεμιενείετε} oorrexi ριγημεονού- 
crt, nam indicativus plane huc non qua- 
dret, et imperativus foret quoque paulo 
durior in hao constrootione, tametsi sea- 
tentia eum facile ferret. | Nil offenderer, 
si verba sic essent struela : χοφάλαιον δ᾽ 
ὑμοῖν ἐρῶ, ὃ μνεμοεύοτε. summam vobis di- 
COR ; quam memoria tenete. 


ὁποιονοῦν mataFi. que finem, qualemcunque 
—— faeit, aut oum ὃ woes. id 
secto acit, aut si ; ΕΥ̓ 8.- 
—— — τὴν ἐν ἐς Ἂ 
ὃ es τοῦτο «τοιδῖν. et que prius exitum αν εία 
Sunt, quam tw hoc. faceres, ut soil. de his 
lege constiteeres, 
— 14. οὐδ᾽ ὀλίγου δεῖ, τοῦτον] oorrexi οὐδ᾽ 
ὀλίγου δὲ τῶτον. non. gratis (qui enim id 


Jat? ), pro 
tulisti. à idem est atque ἀντὶ ὀλίγου 
μισϑεῦ vel ἀργυρίου. 


— 90. τὰ τούτων] χράματα puta. opes, 
quse borum sunt, judicum puta, coram 
quibus beo causa agitur, unaque totins 
populi, quorum personam judices in He- 
liseam congressi repreesentabent. Andro- 
tion enim cum sociis peculatus reus age- 
batur. 

—121. σολλοστῷ χρίνω] longissimo tem- 
pore post, quam oc perunt debere, et mul- 
oit$ condemnati sunt. πολλοστὸς bio non 
minsit, sed auget. tempore multis modis 
majore, quam id est, quo eos oportebat 
pecuniam dependere, ut si intra duodeci- 
mum mensem qui debuissent, ii vix duo- 
decimo anno post dependerent. vid. p. 
" 1304. 9. 

— 26. τῶν ἄλλων διάφορος ov] melius 
quidem editio Wolfii dat διωφόρως, quod 


idem etiam margo Loutet. voluit dare. - 


possitque id pro διαφερόντως aocipi, et 
μᾶλλον pro vehementer, majorem in modum. 
haud dissimulabo tamen mihi videri, sab. 
lato vocabulo διάφορος, seu διαφόρως, ut 
nato, seu e scholio, seu e varia lectione, 
leg. esae : τῶν ἄλλων AY μᾶλλον, ἐλεεῖς αὑτούς. 
mt wpsoc καὶ φιλάνθρωπος cum μᾶλλον aint 
jungenda, idemque sit ac si dixisset : (3A- 


λον πρᾷος xal μᾶλλον φιλάνϑ᾽ ὧν, ἐλεεῖς 
αὐτούς. Interim dedi e. 


—- ult. τωτωνὶ δὲ τοσούτων ὄντων͵ horum 
jadicum, et tant judicium ciroumstantis 
multitudisis, et reliquorum oiviom, qui 
domi manserunt. 

762. 4. εἶ τις ἐχρῆτο) videtur μόνη de- 
esse. quod tametsi inest in numero sipgu- 
lari, fortius tamen est additum. ancillam, 
δὲ quis forsitam unica uteretur (rel, quam- 
vis non ei esset alia, prseter illam uoam, 
qua carere non posset), tamen vel illam 


I. I. REISKE ANNOTATA 


Mihi λιώτορον ἐσάσχεθ᾽ ὑμεῖς] pri- 
mum ὀεζαν im bac dictione singularis 


pro plurali, qui numerus melius hio coe 
venirel, quem etiam suffeci e Bavarioo, 
deinde subitus ille transsultus a judicibes 
et plebe judicium circumstaste ad Timo- 
cratem. quare malim sio legi: πολλῷ. γὰῤ 
Méwrou ταῦτα σχοτλιώτερα, ὧν ἐσάσχιϑ' 
ὑμεῖς. nem multo heo sunt acerbiors εἰ 
miserabiliora, quam ea sunt, que vobis, 
tibi, Timocrate, tuisque amicis ovenerest. 
Hio olim, que nunc ipsi mihi displicere 
incipiunt, repatenti mirifice varios repes- 
tinosque oratoris a personis aliis ad aliss 
transitus. 

— 8. e ὁτιοῦν εἰσφέραντες φαύινται) 
scil. εἰσφέροντες, vel τοῦ εἰσφέρων, αὐδοίδι5. 
vis etiam contriboan!, tamea finem oos- 


' ferendi faciunt nullum ; seu qui perpetuis 


contributionibus exipaniuntur. 
— 13. ὄντων) nescio an redundet e 


vili mercede legem hanc: clausula proximi vocaboli male iterstom. 


— 15. προῖκα yàp —] acerba brc est 
ironia, qua Timocratem ridet, desineas 18 
v. λανϑόγει». . 

e 17. ὃν]. correxi δ. id πὲ 90i qui- 
dem fugere arbitror, scil. Timocratem le- 


ges duas tulisse ipter se alim 
— peu. “τοῦτο “ὃ É malim, nioi 

plora dewint, τονῦτον . qui di 

$ua persona censet. lucrari ejusmodi, b. e. 

tam infame lucrnm, tempus puta illud.te- 

tum, quo pater adhuc sibi in vivis euperest. 
— ibid. τίνος] scil. erormpsusa Tec. 
763.7. κατὰ τοῦτο ἄξιος] malim κατά ye 

τοῦτο καὶ bros ἄξιος... . .. 


— 9. τὴν π(λιν] h. o. summam rerum 


apud Core yes potestatem. 

— 12. ) soror Timoorstis puta. 

— 15. κολαχεύει 33) post κολακεύει δὲ vi- 
detur ᾿Ανδροτίωνα. vel tale quod nomen de 
esse. 
— 34. πρῶτον μὲν ὡς Aw) malim 
φρᾶστον μεὲν μόνον ὡς ἀληθῶς. nam in illo μόν» 
γον tota vis ationis oontisetur, 
illad ὡς ἀληθῶς labat, et rodundat. Sel«m 
illum, si verum tolumus, injuria afficit, in 
quem forte fortuna incidit. opponit orator 
duo diversa genera patientium injurias, 
privatos quosdam et publice omnes. Le- 
tro οἱ manticularius si Imdit; lex 
improbe, omnes. ille privatum huno vel il- 
lum, io quem mala fors eom defert, hsc 
totam civitatem. Voce «voy st hio carere 
possumos, poterimos item v. 27. cs ca- 
rere. inntilis ea si hic est, erit etiam ibi. 
Sed si ibi orator eam necessariam jodice- 
vit, videtar non commissurus foisse, ut 
hic desideraretur. "ou 

764. 11. πρῶτον derárreny, pm *5 
μους πρότερον νόμω ---- ταύτην ὑπέχοντες 
δίκην] correxi ἔλυσαν εἰξκτῆς [quod vocaba- 
lam de meo addidi] τοὺς πρότερον νόμῳ --- 


τ πε — τα a Reo 


AD ORATIONEM IN TIMOCRATEM. 177 


ταύταν ὑπέχεντας [in aconsativo] p" δίκην. 


.videtar hio 1n libris vetustis aliqaid turba- 


tem esse. alii voc. νόμους omittunt, alii 
pro eo dant ὅρκους. unde suspicor variam 
bio foisse in libris vetustissimis lectionem, 
aliis δισμοῦ, aliis εἰρκτῆς exhibentibus. 

— 14: μέλλων] qui neque is sit, qui snis 
viribes opibusque propriis solis fretus 
remp: evertat, neque facile cuiquam is vi- 
deatur esse. 

. — 48. οὐδεὶς οὔτε νέος οὔτε γέρων οὔτ᾽ ὀλί- 
yep οὕτως} delevi postremum οὔτε. vide- 
tor in codicibus vetustis etiam hic duplex 
fuisse lectio, altera hsec, qum superest in 
Angustano : οὐδεὶς οὔτε γέρων, οὔτ᾽ ὀλίγωρος 
εὕτως. sjtera, cojus auctor est codex Ba- 
varias, quem secutus sum : οὐδεὶς οὔτε γέος, 
ent γέρων, ὀλίγωφος οὕτως. utraque leotio dal 
sensum commodum. . 

| — ult. νόμον τόθεικ] malim νόμεον τεθει- 
xik. habetis eus, qui hoc perpetravit — co 
quod — legem tulit. 


765. 10. τῆς «ὅλεως} b.1. non est Athe- 
narum, sed civitatis cujusque. a 

766. 1. ἐπειδὴ] sabaudi λέγεται e supe- 
rioribus. . ' : tt 

— 10. καὶ φανερῶς malim xai μάλα φα- 
Yt. multe civitates, eeque nobiles. ᾿ 

— 25. 5.xaxóv τι —] verba à καλόν τι 
«ράτφ., abesse malim, ut scholiam voc. xa- 
xoupytiv, et ideo uncis iuclasi. , 

767. 10. εἰσὶν] Taylor [Jurinos, mi 
Reiski] malit ἄκυροι εἰσίν. quo fit oratio 
tolerabilior. Possit etiam pro ἄχυροι sub- 
stitüi φροῦδαι. Sed nescio, an potius sic 
sit scribendum : ἐπιχειροῦσιν ὑμᾶς «οιεῖν, 
τούτους ἀνελὼν, δι᾿ ὧν τοῖς ἀδικεῖν ἐπιχειροῦσιν 
εἰσὶν αἱ τιμωρίαι. — Hic Timocrates in. hac 
sua lege ita se gessit, «tt constet. omnibus, 
eum conatum 6134 fraude quadam vos cir- 
cumvenire, eo, quod sustulit leges illas, per 
quas pue constitute sunt illis, si qui co- 
nentur vos ledere. 


AD ORATIONEM PRIMAM CONTRA 
ARISTOGITONEM. 


Demostheoi tribuendam judicat Pho- 
os Biblioth. p. 800. edens rationes ju- 
didi swi. Orationem hano non Demo- 
ihenis, sed Hyperidis esse auctores sunt 
Harpocration, et Ulpianus ad. Olyntbia- 
ewm secundam, item Suidas v. ἀπεψηφί- 
eur» (sed ille quidem, Harpocrationis 
eompilator cum ait, auctoritate caret), et 
preterea ἦϑος quoque, quale Dio Chr. 
erat 19, Hyperidis fuisse prsedicat, lo- 
enlenter hac in oratione expressum est, ut 
pese.megis bae de re, quam grammatici 
veleres, testetur. — Fieri potest, ut Demo- 
sibenis eontra. Aristogitonem oratio olim 
soperfaerit, sed ea quidem hodie periit. 

770. 11. ἀκροάσεως) videtur hoo voo. 
b. 1. illam significare oblectationem, quee 
masoitar ex audientia dicentis, et specta- 
emo agentis; unde duotus quoque est 
Aus Latinis vocis acroama, quo specta- 
esum omne designat, unde animis obleo- 
tio sen. per oculos, seu per aures quie- 
ἤει. locum hune oitat Aristides 7t». 
pag. 250. 

T71. 8. τὰ τῶν νόμων δίκαια ἰσχυρὰ] po- 
stseimam vocem uncis inclusi. quse videtur 
e varia lectione irrepsisse, cum aliis in li- 
leis esset, τὸ τᾶν δίκαια, iu aliis τὰ 
τῶν νέμων ἰσχυρά. utramque bene, sed se- 
«ts3tm quodque. : 

— 4 τὰ δὲ τουτουὶ —] locum citat Ari- 
slides l landato. “ΝΕ T 

— T. nal] abesse.malim. | Ceustruclio 
bes esi: εἰδότες τοῦτον λίγιν (olx. ἐξὸν αὖ- 
95) καὶ ἐφείλεγτα τῷ δυμοσίῳ καὶ ἐγγεγραμ- 
μένω ἐν τῇ ἀπρογόλει. gnari, Aritogitonem 


VOL. V. 


huno oratorem agere, quem agere haud 
ipsi liceat, quippe qui et erario debeat, 
et inter eerarios in arce pendeat. 

— 9. xal τὸ π,ἄγμα] scil. εἰδέναι. 

— 14. ἀδικῶν) subeudi τὴν w$Aw. ob 
qus quis etiam nullo de crimine publico 
aconsatus tamen metuat, ne in judioiám 
vocatus damnetur. bene locum buno expo- 
suit Taylor. : 

— 96. βουλόμενον] scil. παιδοτριβεῖσϑαι, 
vel eaidsito Sai. 

772. 5. προῆγε] correxi προῦχε. in pre- 
terito. quam formam Demosthenes amat. 

— 7. ὧν τὰ μὲν ἄλλα ἰάσω] pro prima 
voce dedi xal, non quo damnarem vulga- 
tam, sed offendebat ὧν in brevissimo in- 
tervallo bis iteratom. 

— 18. ἐδῶ βαδίζειν, xal iav δεῖ] videtor 
comma una oum καὶ tollendum esse. et 
uncis inclasi xal. oportet vos sinere ista suam 
viam ire. b. e. nil impedire, quotninus in- 
teo improbitas in itinere suo inoffenso 
pede procedat. - a 

— 19. προειρημένα] correxi erpotiabva. a 
verbo ἱέναι. que vos nimis late serpere et 
nimis diu inulta invalescere sivistis. 

— 91. πάντα τὰ τοιαῦτα ἔθη crapdérrac] 
hzc verba ab ordine suo aberrasse exi- 
alimaps Jurinus, in versum17. translatam 
ivit, pone ποιοῦσιν. sed bene habet, neque 
in delecta verborum, neque in collocatione 
peccatum hic est. Senteptia est heo : 
necessa est, «it preterhabitis (vel postpositis) 
malis illis consuetudinibus [b. e. eas noa 
imitantes] recte et severe judicetis. notat 
illam quorundam importunam et vitiosam 
24 


178 


lenitatem connivendi οἱ dissimolandi, si 
1 ΓῚ eerarius, ante persolutam reip. «s 
bitum, ip foro versaretur etcausas age- 
ret, id quod per leges non licebat, sed 
itop hujus criminis reus agitur. 
—- $3. Wi] ancis inclusi. potest énim. 
facile e v. 18. memoria tacite repeti. 
— 26. καταδείξας] verbum in bae re 
roprium, ut ad Arisüdem meum, non 
δεῖξαι, prout e inemoria locum huno re- 
citans dat Theodoretus in curatione Gre- 
carum aífectiopum, p. 7. 18. ed. Syl- 


burgii. 

— ult. κιμίσαγτα às βλέπειν, οὕτω δὴ ψη- 
φίζισϑα!) duas particulas à» et δὴ addidi. 
malim tamen pro à» βλέπων, uno verbo 

, post δὴ de meo δεῖ addidi, 

773. 4. φυλάττων mirifice hio, sed prse- 
ter rem, sestuant. ne litera quidem hic 
male habet. Sententia est: E onjus dese 
Δίκης seu Justitise nomine appellator, qui- 
cunque forte ductus judicat, φυλάττων, 
custodiens, b. e. si modo custodiat, dum 
servet, lao lege si servet, decora, et jura 
et emolumenta hujus civitalis, εἰληφὼς, 
quippe quse servanda alque tuenda acce- 
perit, pro deposito, vel fidecommisso, 
sub religione jurisjorandi. Prseterea paulo 


aate ταύτη uncis ioclusi, citat b. 1. Phry- 


nicbus p. 138. ed.Pauw. Ego tamen de 
meo dedi οὗ φυλάττων. ne fedet et dede- 
coret, — eo, quod non custodiat jura, 
quee eo die aocepit —. 

— 12. μηδὲν μᾶλλον ὑμεῖς] mediam vo- 
oem addidi, neque süpervacanea est, tam- 
etsi jam preoensisset. — Sententia est: 
Si, quo magis nos demonstraverimus i impro- 
bitatem rei, vos nil eo magis pensi ís. 

— 14. τούτων ἱκανὰ} malim τούτων ταῦτα 
[vel τοσαῦτα] ἱκανά. 

— 19. οὐκ ἰδουλόμιῃν] scil. ὑμᾶς ἐμὲ κι- 
ταζάντειν καὶ ww, (uS. vel brevius 
τοῦτα. 

— 20. σοιόσας τι τοιοῦτον 9fap. ἡμῖν) qui 
apud nos ssepe hoc actitat, οἱ aceuset puta. 
notum e Ciceronis Bruto accusatore, quam 
odiosum olim fuerit accusatorem agere. 

—— 21. καὶ παϑὸν] subaudi a commoni 
σε. iHe etiam abit cum damno aliqu 

— $3. γνωθήσεναι) scil. παϑών τι τι, εἴα- 
tim intelligent omnes, eum damus mole- 
stiasque sibi contraxisse. Sio satis bene 
potest vulgata exponi. non displicet ta- 
men lectio margiais Lutet. γνώσεται, paulo 
post ipee intelliget. et praetuli hauo. 

— 45. καὶ ver νόμων δίκαια] malim καὶ 
«τὰ τῶν 9», 2. nam τὰ περὶ τῆς ἐ 
γινόμενα, sont τοῦ ad τὴν ἔνδειξιν pertinentes. 
et paulo durius τὸ περὶ τῶν νόμων δίκαια. 
nemo sic loquitur, sed 7à τῶν vxor δίκαια, 

jare legum, es, quee leges sanciount et im- 
poosnt. 

— 27. τούτω] redit πὰ Aristogitowem. 
τοῦτον autem ad Lycargum. 


I. 1. REISKE ANNOTATA 


i£twc, scil.: 


— ult. xal vépsev] malim xal τῶν νέμωνε 

774, 10. κανὸν} scil. 71 χρᾶμα. 

— 19. βουλεύεται) bene babet. respoa- 
det Latinum designat. 

— $8. ἀμφοτέροις τούτοις] el patrationi 
sceleram, puta, et punitioni. 

775. 1. τούτους] correxi τούτοις, mutata 
insuper rava distinctione ad huno modum c 
ἐπὶ δ᾽ οἷς oix. ἐμριένει τούτοις. νῦν — ideo 
vero quod no non manet in bis muletis, nanc 
ad vestram pausitionem eddaocitur. h. e 
quod non paret legum pose, eique non 
satisfacit, neque patitar eam in se vali- 
dam et ratam fieri, atque effectui dari ; 
ideo ad vestrum pertrahitur judicium, quo 
eum de pervicacia et audacia ejus pu- 
niatis. 

— δ. ἀπόλλυται] correxi ἀπολεῖται. pree- 
terea recte vidit Wolf, ἐγὼ cum ἐάσω v. 
16. oohserere. quod tenere, neque ab co 
discedere debuerat. ratio enim ejus poste- 
rior perversa est. 

— 14. ἀφίετε] scil. τὰ ὀφλήματα. bene 
babet b. 1. 

-- 25. πληροῦσϑεαι) dat bonam senten- 
tiam, fateor, malim tamen πλεροῦσθαι, sor- 
tito committi. 

776. 7. snperal] Citat h. 1. Harpocr. 
v. πληρυτής. qui ἐρανέρχην seu magistrum 
erani appellat. 

— 17. κιγκλίδος] citat Harpocr. v. azy- 
xXMe. idem huno locum iu mente habuit 
ad v. ἀπόῤῥητα. 

— 24. μετάστητε ἔξω] scil. οἱ μὴ λ4- 


χίντες. 

— ibid. τῶν νόμεων κρατεῖν) bene habet, 
compotes sunt legum, hoc est, peses. eos 
est vis et majestas legum, vis imperandi, 
et vetandi ex preescripto legum, et edicte 
legum exercendi, atque in effeotam du- 
cendi, criminosos panieadi, refractarios 
cogendi. 

— ibid. ἐφ᾽ οἷς} quarum legum tuenda 
rum et exercendacum eausa, et sab ea le- 
ge, conditione et. stipulatione, ut eas ex- 
erceretis. 

774. 4. τολμηρὸν} memorabilis est, et 
nescio an vera lectio oodieis Augustani 
τομόν. et sic dedi. digna certe est baro 
dictio et hoc loco, et ingenio Hyperidis, 
onjus hsee oratio, quod jam Taylor anno- 
tavit, dictionibns masculis et efficacibus, 
et ab usu commaoni abhorreéntibus, quas, ut 
diversi sant sensus hominum, alii 
ront vitii, alii, cum quibus ipsemet faoio, 
in Juminibus oratiopis habuerunt. τοροὸν, 


est, acre, sevnm, penetrans et perrumpens 
omnia obstacula, cum vi quadam, et fer- 
vore atque rapiditate. 


— τοὺς νόμους aiv δεῖ τερεῖν idem est 


80 si dixisset : προσήκει τοῖς «Ori τηρεῖν 
τοὺς νόμους καὶ ἰσιχυροὺς αὑτοὺς ποιεῖν. 


— 9. ἀγέωκται) aperiuntur, et profauan- - 
tur ea, quee clausa, sacra, augusta esse: 





AD ORATIONEM IN ARISTOGITONEM I. .179 


oportebat. 

— 11. si] dedi εἰ εἷς Ixac Toc. heo con- 
jemctio resumitar, absolvendi et restau- 
randi sermonis ergo, v. 17. εἰ ταῦτα, item 
v, 23. 

— 25. τοὺς — s»; ] Taylor tolli vult 
verba τοὺς νόριους χυρίους εἶνα,. sed frostra. 
utitur hoc argumento, probabili illo qui- 
dem, quid conclusione conficiatur, id a 
propositione eique eb assuratione exeludi 
oportere. reete vero. Sed male concludit, 
existimans oratorem sic ratiocinari : leges 
domiperi par est. ergo leges dominari par 
est. multam aberat Hyperides ab iata in- 
sciti. 8:10 colligit; civitas bene consti- 
fata legibus carere nequit. sed civitas, in 
quà hajusmodi mores dominantur, con- 
atero »equit. ergo neque leges in ea va- 
lete, quas taznen nemo est qui dubitet ne- 
cessarias esse. vel sio: legum edicta ex- 
sequenda sunt. sed leges pcenas illis indi- 
quat, qui sant Aristogitoni similes, et eos 
ἃ foro excludunt. ergo Aristogitoni quo- 
que actione eausaram interdicendum est. 

778, 8. διπάζεσθ᾽ ἡμῖν») correxi δικάζεθ᾽ 
ἁμῖν in activo. vos nobis jus dicitis. δικάζει 
judex, jus sequnm pronuntiat. δικάζονται 
—— litigantes, jas potunt, jure experi- 


— 4 ἀπνεκλχρώθητε) verbam deoa 
LP x respondet Latino subsortiri. v. p. 

— 8. οὐδεὶς ὑμεῶν χολὴν οὐδὲ ὀργὴν ἔχων 
φαιήσετα!] οἰἐδὲ δ. M Aristides e P. 
102. cave, quod mihi aliquando acoidit, 
verba οὐδὲ egy pro scholio vocaboli χολὴν 
babes, quem in errorem facile est inci- 
dere, aed χολὴ est celer, subitus irse sestus, 
in ipeo sensu injurise, tam cum vis infer- 
tar, efferyescens. sed ὀργὴ est recordatio 
illate injsrim, et animadversio, punitio, 
qus est lenta, et tempori opportuno reser- 
vatur, οἱ ipsa panilio atque ultio. 

— 18. τὸ 599495] correxi ἐγγραφῆ, 
omitdho articulo. —— teneris, ait, 
9. Áristogiton, inscriptione thesmotheta- 
Tam tam exsctorum. themosthete nimi- 
Tum in tabulas inferebant nomen hominis 
Wra, quod scil. judices eum mulete 
damnassemt. Tum exactores, nisi mul- 
ciem ab hemine serario tulissent exigentes, 
Nisdem tabulis inscribebant, eam, eum a 56 


postaleretar, reousasse dependere. 

— 19. τῇ τῆς βευλήσεως — γρα φ} cor- 
mOi τῷ τῆς ν — ἢ. Erst 
empe γραφὴ βουλεύσεως actionis id genus, 


€ homo, pro serario tabulis inscriptus, 
€ isjeria inscriptum quereretnr, ab eo, 
qi bene nosset, 16 reip. nil debere. Coo- 
stringeris, ait, illa ipsa actione βουλεύσεως, 
qu uirersas Aristonem adhuodum to ipse 
485, ὃ que centondis nomen tuum injuria 


esse. 
: 25. οὐτίκα δὴ μάλα] ne longe abeam, 


ut exemplo uter obvio, omnibus noto, 
quod statim memorim succurrit. 

— 27. ric μιερῶν} servo τινός, constru- 
otio est: ix μέρους τινὸς τῶν ταούτων μερῶν. 
neque tamen damno τι, quod est in libris 
quibusdam. 

779. 1. ὃ, τι] scil. μεόρος. ; 

— 8. πρόσεστι] dubito sitne servandum, 

an cum πρόσετε mutaadum, quse mea est 
conjectura. sed recepi banc. 
. — 18. παύσασθαι) bene babet wwá- 
σασθαι. nt civitas rerum preclararam quic- 
quam sibi peragi et comparari ab Aristo- 
gitone velit, eique id curandum et effici- 
endum mandet. 

780. 9. αὐτῶ] correxi αὐτῇ et ἂν rorsus 
addidi, ut sit : μηδ᾽ ἂν ἄκων αὐτῇ sevi περι- 
sríen. 

— 15. πάντα τὰ τῶν ἀνθρώπων io] imo 
vero 7à πάντων ἀνθρώπων ἔϑῃ. intpieile in 
mores hominum omnium. 

— 25. καινοὶ ] non culpabo. malim tamen 
κοινῆς. aræ publice eo constitute, quo ab om- 
ttibus colerentur. 

781. 4. τί γὰρ — πάντων} malim τί 
οὖκ ἐξελήλεγκται τούτῳ [Aristogitoni puts 
τῶν «΄ἄγτων. viarum enim emnium evadendi 
et eladendi judicium ecquse una via illi 
relicta est non tentata nollo cum eue- 
cessu? 

— ibid. ἐπὶ πάντων] in conspectu. om- 
nium. 

— 8. ἀδράστειαγ) versum huno eitat 
Harpocr. v. ἀδράστεια. 

— 14. περί Tov] correxi sp! τοῦ; qua» 
tiam de re. 

— 17. τοιούτοις] correxi τούτοις. in his 
duobus annis. 

782. 7. τί] correxi τίς. Sed ut veram 
fatear, non salis bene inter se cohmrent 
omnia. malim sio: τί o»; οὐχ οὗτός ἐστι 
κύων νὴ Ala (φασί τινες) τοῦ δήμου. quid 
ium ? interrogant quidam. monne hic est 
canis populi. At qualis? ego contra inter- 
rogo. 
— 18. οὗτος] malim οὕτως. dedi de meo 
ἀλλ᾽ οὑτωσὶ πρᾶγμ. sed deditus est studio 
(vel negotio) tam spurco, atque tam infami, 
bene habet ἑώραχϑ v. 19. quod mavult 
Taylorus εἴρηκε, ne Grsecum quidem eese 
videtor. potius εἴρηται dixisset. εἰρίσαθε 
quis, qux in via reperit. εὑρίσκεται: qua 
sibi excogitat, vel arte, studio, conten- 
tione parit. Sed ὁρᾷν τι Grsecis significat, 
operam rei navare, deditus ei eese,  La- 
tini pariter spectare usurpant hoe modo. 

— 21. ὧν] est pro à, ob sequens 7w- 
von SÍxxy. satisfactionem, talionem sumit, 
pro eo, si quid [εἰ quapiam in re] vos of- 
fenderit his suis moribas, ut vos eom mul- 
elaretis. σαῤακρούσηται ὑμᾶς Decesse est 
ut significet, si bene habet, si quo dicto 
vel facto suo vos ibi (in concione pata) 
exacerbaverit, Sed dubito, num waga- 


180 I. I. REISKE 


προύεσϑαι ita usurpetor. num προσαρούσυται. 
verom nom magis πρισαρούεσθαί ^ τινα diei- 
tur sed T 


— 29. καταβὰς] domum reversus e con- 
cione. Atbenienses enim in foram, vel 
theatrum, ubi concio habebetur, ἀνέβαινον, 
illino domum redeuntes κατέξαινον. . 

-— ibid. παρ᾿ ἑκάστου] hs duo verba 
unois inclusi, quee videntur scholium esse 
dictionis καθ᾽ iva. 24. post λέγοντας addidi 
οὐ. quie una syllaba sententiam per se ab- 
solvit. 

— $5. συνδιαβαπτίζεσϑαι prepositio- 
nem av? addidi. Significat hoo verbum, 
e balneis ductum, maledicum, couviciato- 
rem, durem litigatorem, pari probrorum 
virolentia atque torpitudine ulcisci. nota 
est balpeorum petulantia atque licentia, 
qua alii alios cadis aqua seu frigida, seu 
calida etiam, plenis perfundere certant, 
risus ciendi ergo. Cum ejusmodi hydria 
aqua plena, quee alteri aut in os ingeritur, 
sut super capite effanditur, conviciorum 
atque contameliaram, quibas quis adsper- 
gitur, foditas comparatur. Utrumque 
enim 401 patiantur, illi de se risum faci- 
unt, pudefiunt, et dolore crociantur. 

—— pen. χρίνειν] id. est, πρὸς τὸ κρίνειν, ad 
accusandum et litibus implicandum. 

783. 6. γέγονεν) correxi γεγονὸς, soil, 
εἶδεν ἃ communi. 

— 15. διὰ ταῦτα}, h. e. διὰ τὸ φιλολοίδορον 

ὑτοῦ καὶ συκοφαντ 

— 23. οὐδ᾽ x] c να αὶ οὐχ ὡς. tangit 
h.]. Morris p. 285. ed. Piersoni. 

— ibid. κατυγορεῖν} offendor diotione 
ἐπὶ τινὸς κατηγορεῖν. Solet in bao formula 
iei omitti. Sed satis babeo scrupulum 
indicasse. 

— pen. ἀνάγκη] scil. ἐστίν. possit tamen 
etiam lectio Augustani ἀνάγκῃ (in dativo) 
τὴν φύσιν εἶναι δεῖ τὸν áp —. 

784. 6. οὐδὲν ἃν} subaudi κακὸν ἣ φαῦλον. 
mali nihil reip. videtur exstitarum, quod 
tu Philocratem servare contendas. 

— 7. sl δὲ κάπηλος] celeber locus, ot 
molti alii hujus orationis sunt, in scholis 
grammaticorum citatus ab Aristide ex». 
p. 272. 

— 10. ἀκοᾷι armas, sabornas, insti- 
gas in tuos inimicos, iisque immittis, velot 
securim, quam eorum cruribus impingas. 
id est, cur operam perdis in hoc bomine 
tuis nequam artibus imbuendo et adversus 
hostes tuos armando, qui bomo, tanquam 
ensis male ousus ad primum statim ictum 
retunditar et incurvatar atque muorone 
hebetatur; non quod bebes et tardus, sed 
qnod nequam est et prevaricator, teque 
perinde atque alios decipit. Grave ver- 
bum et exquisitum, cujusmodi multa sant 
bujus orationis, ad que nauseant magi- 
stelli illi belluli et delicatuli, plus quam 
par est sapientes. melius sapiebant ve- 


ANNOTATA . 


teres. 

— 18. τὸν , ἐλαιοπώλην) εἰς distiaguo: τὸν 
ἐλαιοιεώλην ᾿Α (ταυτὶ γὰρ Sod) 
[subaodi γέγονε vel 5 d potius sic 
est construendum: Corde scil. * 
βλοῦν τὸν ᾿Αγάϑωνα — ὡς à 
ille accusativus ᾿Αγάϑωνα cam solers. 
tentia est : obmutescebat Aristogiton tem, 
cum vos Agathonem absolveretis (oem- 
memorabo enim rem recentem). ille ideam 
Aristogiton, qui clamitabet, iosaniens, et 
omnia susque deque versans, oportere 
Agathonem tormentis subjici, obmatait 
autem ideo, quod lucelli nescio quid ac- 
cepisset. 

— 22. ἀνασείσας} Citat b. 1. Harpocr. v. 
ἀνασείειν. male tamen ille interpretans 
ἀπειλησάμενος. imo vero cum illam osa- 
sam succussisset, ἢ. e. movisset. Simile 
ductum de stragalis, quee succatiuntur, 
agitantur. 

— 25. σώζων) correxi σώσων. csetera 
bojus loci bene habent. ' Sententis est : 
eoquis jam erit, qui hanc talem servatum 
velit, sive ille malus est civis, sive frugi. 
nam utrique perinde inatilis et noxius est. 
Aut car servatam eat? 

— 26. à διὰ τῇ post & διὰ τί taeita 

mente a lectore addi debet οὐδεὶς, quam- 
quam ipsum verbum addi nil necesse ait. 
Obtinet hoo in omnibus lingais, ot inter- 
rogatio carens responsione relinquatur. 
. — ult. ὥσπερ] oorrexi ὡσιρανί. Sed 
γεωργὸς reliqui, tametsi γεωργοῖς malin. 
Integra dictio hæo foret : ὡσπεραγεί τις cfa- 
ται δεῖν τοῖς γεωργοῖς ὑπάρχειν σπέρμα καὶ 
Mia». αἱ si quis necessarium existimet 
superesse rusliois, e superiori anno, ef 
antequam proximi anni culturam capes- 
sant, semen et radicem rei cujuscunque 
seu serendee, seu plantandæ. 

785. 6. δὲ] malim γάρ. 

-- 7. ὄ εἶναι] non redundat, sed idem 
significat, 80 si dixisset : ἐσὶ τοιούτοις éh- 
κήμασιν, ἃ ὁμολογεῖται ὅτι lovi» ἀδικήματα. 

— 18. σπαράττον) prsestat alteri, quod 
ἃ Tayl. commendatur ταράττων. ductam 
id ἃ canicula, carunculam vellicante, et 
ejus aliquid morsu revellere conante, 
egregie convenit syoophantee esurienti et 
rabioso, iu. obvios quosque temere incur- 
renti. quemadmodum Verres quoque suos 
comites, Sicilie illos preedones, caves ap- 
pellitabat, tribunal suum lambentes. 

— 23. ὁμοῦ δισμύριοι πάντες malim 
ὁμοῦ τι δισμύριοι οἱ «ἄντες. quod discrimen 
inter ὁμοῦ οἱ μάλιστα statuit Taylorus, id 
oullam est. 

— 25. ira] malim 5 τὶ usa lilera mi- 
nus. 

— $7. τὸν βίον] correxi meo marte τῶν 
βίων. cuinam vitse generi sit deditus. nam 
tametsi vitse genus eum aliquod sectari 
haud infitier, genas tamen illad vite, 





AD ORATIONEM IN ARISTOGITONEM 1. 


qeod is sectatur, neque tolerabile est, 
neque honestam. 

— ult. διατρέξει] conterit mentem. ut 
Plinius ssepe b. v. conteror usurpet. 

786. 4. ἐρκὼς τὸ κέντρον) admirabilis 
elegantis comparatio sycopbante ira et 
edio universi generis bamani et seva bile 
targentis, a qua oum uratur, anxius et 
trepidus circumcursilat, querens, in quem 
aut venenatum dentem imprimat, aut vi- 
rulentam candam copjiciat. Nobilis enim- 
vero et exquisita imago. Næ, orationem 
hano qui contemnunt, et pro cbria lodima- 
gistri alicujus, obscuritati suso lamen clari 
mominis fraude literaria circumfandere 
Jaborantis, traducunt, quod factum a viris 
doctis indignor et tegerrime fero, δαὶ im- 
znemores illi sunt sui, occoque impeta 
Sndicii aufferuntur, rox, ubi resipuerit, 
se revooátori, aut eloquentia, Grseca in- 
primis, qum sit produnt se ignorare. Sed 
e Di p. 106. 31. patet has orationes 


Lyourgi esse. Insunt huio vissimee 
orajomi Hyperidis (est enim Hyperidis, 


de quo nollus dubilo, gratulorque ejus 
seemorism, ad nos monumentum unum hu- 
jus tanti ingenii, magnique id faciendum, 
iaj temporum evicisse) insunt igitur 
illi nervi fortes, insunt animi nobiles, in- 
sunt acres igsiculi, inest color virilis ro- 
boris, unde Hyperidea agnosci testator 
Dio Chrysostomus, huno oratorem prse 
ipso Demosthene homini civili impensios 
commendans. in quo ille recte et ex animi 
mei sententia judicat. Erat profecto Hy- 
perides, si totus hodie prostaret, cætera- 
que ejus bis reliquiis germana fuerint, 
hand parum luminibus Demosthenis ob- 
stracturas, Nam vt sabtilior sit Demo- 
Sthenes, atque limatior, argumentorumque 
spicula fortioribus lacertis intorqueat, ea- 
que crebiora et spissiora spargat; sepe 
tamés illi ipsi mucrones, in acumen plus 
quam par est tenue extracti retundunt, et 
obscarantur illi ignes, exspirantque in sy- 
eophantica quadam vanitate et livore per- 
spicso. onde argumenta ejus quoque sse- 
penumero molesta, odiosa, importuna fiunt. 
Dictio illi minus est morata, et minos ad 
mores emendandos composita; nimis contra 
est exasciata, ut eo ssepe unicolor et in- 
firma fat, nimio stadio sordes popularita- 
tis vitandi. Hyperidis autem oratio ma- 
scala quadam viget eloquentis, cojus cum 
seat argumenta valida et evidentia, tum 
sust popularia et sobpinguiora. gravitate 
Sententiarum e pena philosophis repeti- 
tarum et opportane interpositarum mirifice 
delectat, sed et popularitate atque varie- 
tate imaginum et dictionum capit ; quo de 
genere est aculeum exserens scorpius et 
ssblstam cam minis circomferens ; item 

ἐσϑαι et ety et τεταρι- 


χιομένος, isque his similia, quz qui $ep- 


181 


σικὰ alunt, parum abest, quin ego eos. 
siam desipere, et eloquentis nataram 
ignorare, pastos in ambra grammatico- 
rum, qui cum per omnem etatem nibil 
non minutum neque jejunum cogitarint, 
flagitare audent, ut nostrum et de oratione 
et de dictione jodicium sordibus eorum 
accommodemus. Sed hec bactenus, et 
obiter. Citat h. 1. H r. V. ἀργᾶς. 

— 10. ἀνίδρουτος} Citat idem v. ἀνίδρυτος, 
sed male exponit. Est, cui nulle sunt 
certse fortunarum sedes. 

— 19. ὡς] correxi ὥσπερ. Sed vel sic 
taroen affectus adhuo manet locus. Sen- 
tentia postulat, à ὅσωνπερ τοὺς εὐεργέτας. 
majoribus etiam affectum honoribus, quam 
qutbus dignos habuistis vestros benefactores. 

— 26. ἐχόντων) imo vero cix ἐχόντων. 
atrocia cwm sint ejus facinora, imo vero, u 
rectius dicam, tanta, ut atrociora excogi- 
tari nequeant. 

787. 14. Βωξίαν] correxi Ζωβίαν, quod 
tametsi aliquo modo, minus tamen, atque 
illad, a forma Græoorum nominum abhor- 
ret. et sic infra quoque p. 788. 5. appel- 
latar. Ceteroquin nil movrerem nomen 


barbaricum, quod originem mulierculse. 


videri possit indicare. 

— 27. ἐξ μετοικίου) vitium hoc est ty- 
pograpbicum, quod correxi τοῦ μεϑτοικίου. 
de vooe πινλητήριον dubito, quid significet, 
pum locum, ubi venibant servi omnes, 
catasta, an loons, ubi inquilini venibant, 
qui ss neglexissent dependere, qua venia 
Atbenis babitandi ab iis, qui cives non 
essent, redimebetor. an denique, quod 
nescio an sit verissimum, locus, ubi veoti- 
gs inquilipatus plos licentibus addicebe- 
tur. ad χείμενον subauditur παρὰ τῷ γρα» 
qii, vel ἀποδέχτη, αὖ ezactore in tabulas ac- 


cepti relatum. 
γραφὴν) correxi τὸν ταφὴν, 
τα 


788. 1. τὴν 
mercedem . 

— $22. νιάλης] Citat h. 1. Harpocr. v. 
ytáAuc. 

— 26. φερὶ τὴν. γεγονυῖαν} sobaudi ἑαυτῶ. 

— pen. ἐρευνᾶν ἢ ζητεῖν] verba duo po- 
strema abesse malim, quse scholium verbi 
ipswa» esse videntur. et uncis inclusi. 

789. S. sore] Citat h. L Ammonios v. 
φοτὺς tanquam ex orat. in Androtionem. 

— 6. ἐσθίων} malim ἀπεσθίων. v. p. 788. 
25. et sic dedi de meo. . 

— 10. ix τοῦ — στόματος) non cobseret 
τοῦ cum στόματος, sed idem est ac si di- 
xisset: ἐκ στόματος τοῦ «εποιηκότος τοι- 
avra. ez ore hominis, qui talia patravit. 

— 19. καταστήσετε) possit ferri ob 
premissum καταστῆσαι v. 17. sed prsetuli 
καταμίξετι. 

— 29. καίτοι οὗτος ὧν] oorrexi καὶ τοι- 
οὗτος ἄν. 

— 27. ὡς ἀληθῶς] post ὡς ἀλυηυϑῶς vide- 
tur φίλτρου desiderari. nam alias ijla verba 


182 


sunt seperracenoa. postulatar vocabulum 
insigno οἱ grave, quod rem animo altius 
infigat. ἃ quonam philtro, hoo est, a qua- 
mam seu potione, seu alia quapiam ma- 
cbipa mentem pervertente, et amorem non 
eliciente, sed extorquente, illa ejus erga 

vos volontas exstiterit. nam profeoto vim 
aliquam in hac tam incredibili et aubitanea 
animi propensione versari solitum natare 
modum excedente, par est existimari. 

. 790. 2. deer Taciev) non sat graves can- 
sas video, cur ἀσροστασίου prsferamus, 
anctorihus Valokenaerio ad Ammon. p. 19. 
et Wesseliag. ad Petiti Leges Atticas p. 


— 11. ] malim 3 in dativo, ut hæo sit 
constructio : ὁδέως ἂν εἰδείην, τίς ἔστι» ὁ 
ἴγαι — 
ἴται idem est more Attico 
dictum atque ταύτη, ?» — aut si ἣν servatur, 
tum erit v. 12. ταύτη πιστεύων legendum. 


UT 41. ἐπὶ τῷ συνυρότατον] malim ἐπὶ τῶ 


(o 832. τῶν ὑπαρχόντων) idem est ac si 
dixisset: τῶν * νόμων (κενόντων, 
nal τῆς ὑπαρχούσης 9 μενούσης. 

—- 23. ἀσσαλλαγὴ] correxi ἀπαλλαγῆναι. 
pam si sabstantivum hic voluisset usur- 
pare, fuiaset ei ἰστὶ dicendum, non ín. 

— 925. φυσὶν) μὲ ipsis ejus verbis utar. 
male sollicitatur h. l. hoe verbam. 

— ibid. ἐστὶν] oncis inclusi. non enim 
ἐστὶ subauditur, sed εἰμί. propterea quod 
ego sum impudens. 

791. 11. à σανὶς] serariorum nomina an- 
tiquitus lignes, postmodam senea in ta- 
bula insculpebantur, in sede Minervse tan- 
tisper, donooc luissent, deponenda. 

— 14. μένη] correxi μενεῖ. Sed adhue 
io tra; bszereo. videtur ejas loco leg. esse 
ἔστε vel ἴς τε, donec. et ejus scholium esse 
ἕως στρ. et totns locus ab eratore sic con- 
ceptus esse: εἰ δ' ὅτι iori, nal, ἔς τε ἂν 
ἐκτίση, sal μενεῖ. ubi postremum καὶ est 
etiam. et sic dedi de meo. 

— 17. à κρίσις, οὐδ᾽ ὁ λόγος} istud est ju- 


- dieum, boc oratorum, 


— 24. lv ἀσογραφῷ}} Citat b. 1. Harpocr. 
Y. . 
793. 19. αὑτῷ we] correxi meo arbi- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


esse videtur λίγες, aut διμηγομάν, aut ero- 
λιτεύεσθαι, vel talis quispiam infmitivus. 

— 34. ἔξεστιν, lx] ταύτοις, quod margo 
Lutet. dat, edderem, si idoneus esset δὲ.» 
olor. verum vel abaque eo tamen. oratio 
sibi facile constet alque siti 

— ibid. i£) post i£» videtur aliquis ĩn- 
finitivus desiderari, γράφειν v. c. leges δὲ 
plebiseita ferre, vel ferendis adesse, aat 
λέγειν, pro eomoione dioere, aut isvrijsesc 
εἶναι, salvo jure civili et iategro frui, vel 
φολιτείεσθαι, vel tale quid. 

793. 16. φάσεις] malim ἀλλὰ φάσεις. 

— 21. ἀδελφός τις τος αὐτῶ ὁ ^ 
xal Axe] malim verbe sio disti et 
strüi: ἀδελφός, est ipsi frater. τίς οὗτας ; 
quis vel cujas ille? responsio ὁ ταρὼν αὑτῷ, 
qui nunc ei advecatus presto est, ὁ nad λα» 
x9» [oam ni articulum addis, eiiam καὶ 
erit inutile atque delendum ), idem ille, qui 
etiam olim ali diem εἰ dizit. 

794. 12. καὶ] delevi. Lambimes, qui 
accusativos hos mutatos nominalivis mel- 
let, noo animadvertit praecessisse ἔχων. 

— 432. ταῦτα γοωργεῖ) malim καὶ γὼρ 
ταῦτα γενργεῖ. aut ταῦτα γὰρ γεωργεῖ. hie 
onim εἰ est fundus, quem escolit, hec nego- 
tiatio, qua exercenda questum facit. 

— $3. σαμηπόνηρο.)] beme habet bie 
loous, tametsi acriter oppognatus. Sen- 
tentia hzo est: homo, qui vulgo ὁ παρὸν 
φᾳύγηρος appellator, modis omnibus ne- 
quam, ὁ τρισχατάρατος, ler diris devetus, 
dignusque qui diris ter deveveatur, ho- 
stis, vulgo sic dictus, publicus, eui est 
animos erga omnes malevolus, acerbus, 
infestus ; cui omnes nolunt terram, neque 
fructus et annonas superstiti proferre, 
neque locum sepulture defupoto dare; 
qualem illum esse, hoc est, quibus moribas 
preditum, vobis, Atheniepses, par esse 
videtur, quo nomina ista tam prseclera 
jare mereat? Nonne vobis videtur ille 
hsec nomina merere, qui huio moribus sit 
similis. 

795. S. τούτους ὑμῶν) Sententia postulat 
post τούτους addi μέν. nescio, am etiara 
post ἐφ᾽ οἷς. v. 2. addi debeat τοίνυν, 

— 8. παρῆν] scil. τοῖς δικαστηρίοις, ver- 
sabatur in judiciis, spectandamque se da- 


trata αὐτὴν ποιεῖ, οἱ αὑτὴν ad τὴν πόλι!» re- bat. 


ferator. qus [scil. mala] Aristogiton ei 
[reip. puta] affert, que» valnera ipsi im- 
it. 


T" 19. τούτων γιγνομένων} scabra heo 
est oratio. nisi quedam desunt, qus vi- 
deutor, suspicor bwo duo verba e varia 
. lectione reliqua mansisse nostris in libris. 
Fuit nempe, ni fallor, in aliis libris a3" 
ὁρῶν, in aliis τούτων γιγνομένων. coaluerant 
tem ambee lectiones, et alters locum in- 
vasit minus opportunum. quicquid est, se- 
tius sit hec duo τούτων γιγνομένων eleri 


d . 
— 35. pà livers] post. μὸ ἔξεστιν de- 


— 41.. παντὶ] malim τῷ παντί, 
— 97. icri] nou damno. melius tamen 


conveniat . enim vos estis erarüi, 
(absit) neque mihi vos este videmini. οἱ hee 
dedi de meo. 


— ult. ἐν τούτοις] in hac judicium ciroum- 
stante turba. ore manuque orator eos de- 
monsirabat hsec verba pronuncians, vel 
potius inter hes, nulla sus culpe, sed ex 
mera humapitate et benevolentia, serarios 
factos. 
— ibid. ὑπὲρ τούτου} hnjes sui amioi, 


aut necessarii causa, vel gratis. 








AD ORATIONEM IN ARISTOGITONEM I. 


— ibid. τοῦτο] bonc Aristogitonem. 
ὡς bic loci idera atque ὅτι significat. 

707. 4. ὥσπερ) oorrexi ὥστε, τὸ τῆς πα» 
μειμίας. ut, quomodo vulgari proverbio dici- 
tur, videntes nil videant, et audientes nil 
dii 6. ὥστ᾽ m φανεροὶ καὶ φολαττόμενοι, 

αἰσχυνόμενοι} primum καὶ addidi. u£ 
soribus suis prodant, $$ cum capere, tum 
pudere. cavere, ne deprehoodantur in ali- 
qva re, qose vitio ipsis vertatur; pudere, 
cam deprehensi fuerint, 

— 14. οὐ σρύτανις, o) xi videntur 
bee membra transponenda, οὐ κήρυξ, eb 
vpérum. ascendit enim eb inferioribus di- 
guitate ad superiores. 8 precono transit 
ad senatorem, ab hoc ad principem sena- 
tas, postremo loco cunctam collegium se- 
matorium complectitur. 

— 17. τουτονὶ δὲ ταῦτα, ποιεῖν εἴπη] se- 
cundam vocem addidi. verba illa τουτονὶ δὲ 
«upra «xy sunt materialiter accipienda, 
pro fictitia oratione civis alicujus Atbepi- 
ensis antiquis moribus, . jndigoaptis, Ari- 
siegltonem ita in remp. grassari, οἱ sic 
séemechantis: Itane vero? utumne ictæc 
designare? subaudi ἐάσομεν, sinemus ? aat 
ἀκωννίν ἐστε, tolerandum est? ant. ἐξέσται, 
lefbit? aat εὖκ ἀνάξιόν ἔστι, won indignum 
est? ant tale quid. oui alias aliquis, bomo 
paalo improbior, flagitiis Aristogitoni si- 
milis, et calpa cogsmatns, occurrit. quid 
ἐμ tibi vis, mi homo? non iste et iste itom 
erakius est? quibas cum verbis una no- 
minat huno vel illam, inimicum sibi, sta- 
die, sed illo paulo incantiore, de amicis 
et meeeeseriis bene merendi serarium fa- 


ctum. 

— 19. φυσιν, 5s. ] recte habet φησὶν, 
im esssirucione cam iere copalts dam. 
'Teyloras loci hujus sententiam non est 
ceusceatus, εἰ tamen in bonum Wolfium 
invehitur. quod eum profecto non decebat, 
qui mhilo meliora, quam is, quem repre- 
bvendit, et vel pojora etiam afferret. Mihi 
quidém Wol&i memoria sascta est, et es- 
se debet emnibus, quotquot amant Demo- 
stbeusm, de quo ille est immortaliter me- 
sétes. tametsi omteroquin Taylori merita 
de nestro, nescio an Wolfianis multo in- 

feriora, oum agnosco, qua par est, tam 
διεῖπε lis utor. Reddam bpjus loci sen- 
teotiam peulo liberins : si contingat, ut ve- 
atrum aliquis ab insolentia et andacia Ari- 
stegitenis commotus in ejusmodi orationem 
Stemachi eroampat: Itane vero, nos 
petiumar bupc tanta facinora perpetrare? 
fam eocerret alius atque alius ci sic: Non 
δέω iste.et iste debet ezario? et tum no- 
minat enusquisque eorum, qui bac eratione 


183 


utuntor, aliquem sibi inimicum. 

— ibid. εἰπὼν] correxi ówsurdn, quod hio 
loci significat, addens jam dictis. 

— 94. παράδειγμα} bene babet. ezem- 
plum, documentum, unde cognoscatur, quo- 
modo im causa quaque dubia et centro- 
versa deoernemdem, pronuacisadom, a- 
gendum sit, et quod poenarum genus in 
sontes stataendum. 

— 25. kx τῶν νόμον] scil. repetitum. 

798. 7. τάς 78 συμφορὰς} correxi τάς ys 

. quod γε foret necessarium ta- 
men, etiamsi verbe παὶ τὰς τιμωρίας o mar- 
gine addantur. 

— 13. αἰτιᾶσθαι, λέγειν, διαβάλλειν, 
ἄγων, βλασφερεεῖν) minus sana hec videna- 
tar. quid enim sibi volunt λέγειν et dye» 
in boc flagitiorem oonsortio? Sespioor 
ἄγειν natum e λέγειν, et fuisse in codd. qui- 
busdam, non αἰτιᾶσθαι, quod est in no- 
stris, sed αἰτίας λέγειν. deleantur itaque 
ista duo vocabulo per me licet. et ἅγειν 
quidem jam uncis inclusi. 

— 921. ἀνίατω, ὦ ἄνδρες} correxi ἀνίατον, 
ἀνίατον, ἄνδρες — acrem ei vebementem 
gravemque reddit orationem, oum iteratio 
ejasdem verbi gravissimi, tum omisso ex- 
olamationis d. 

— 94. ἀπβριαυσαν) malim ὀπίκαυσαν. 
nam de ambostione artuum, quee fit ἃ me- 
diois, non derexait» usurpatur, quod me- 
minerim, sed ἐπ καίειν. 

799. 43. ποίοις eresedisreic, ὃ loi ὀφθαλ- 
μοῖς}] tria postrema verbe videntur, aut e 
varia lectione, δαὶ e scholio irrepsisse. 

800. 1. sifers] malim s . nam id 
postolat premissum ἀναβαίνοντος. 

— 9. ἀλλ᾽ οὐκ αὐτὸς καταψηφίσασϑαι] 
correxi postremam vooem, et pro ea ἐπῸ- 

αἱ substitui. vulgata si servetur, 
necesse foret legi : ἀλλ᾽ ei. αὐτὸς qíowr 
ἀκταψηφίσασϑαι. eoquis non multo megis 
esset affirmaturus, Aristogi(onem a se esse 
condemsatum. Sed præsetat id, quod re- 
posui ; sed [scil. φήσετε, id quod e superi- 
oribus tacite debet repeti] dicetis singuli 
quique vos, a vobis eum non esse abso- 
lutum. unusquisque vestrum seorsim et 
viritim interrogatus negabit Aristogitonem 
& 80 esse absolstum. Possit quoque va- 
rians leotio e margine codiois Bav. ad- 
scisci ye. Inac re; φήσει à acSat, 

— 10. καταρᾶσθαι hoc si servetar, ne- 
cesso sit ἀνάγκη addi. οὐκοῦν ἀνάγκη κατα» 
εὥσϑαι. ergo neceue vobis erit. diras im eos 
pronumciore, si qui Aristogitonem abtolve- 
rint. Sed correxi καταράσεσϑε, quod ad 
sententiam idem est. 

— 12. οὗτος] scil. ὁ ἀποψηφισάμενες. δὲ 
non 656 eum, qui Aristogitonnm abwoloerit. 


184 


AD ORATIONEM SECUNDAM CONTRA 
| ARISTOGITONEM. 


801. 4. xa) βλάπτεσθαι) Tayl. malit xai 
βλάπτεσθαι. quod facile ferrem, 
et reciperem etiam, si codices darent; 
omnino tamen neoesssrium non potem 
esse. 
— T. ὑπὲρ] malim abesse. 
— 9. ὑπὲρ τῶν κοινῶν] subsud. συμφε- 


— 10. τῆς τούτων κακίας] vorba haec ab- 
sunt & multis codicibus, et facile possunt. 
Sed subsudiendum tum sit τούτου. tus 
hujus rei [noxie puta iadulgentise] meces- 
sario ferant omnes hac civitate fruentes. 

— 14. ἤνεγκεν] perinde est, sive τοῦτο 
subaudiatur, redeunte ad prsemissum τὶ 

' oratione, sive οὗτος subaudiatur, ὁ ναύτυς. 

— 29. τοῖς iiv — Ἴ immerito locus bíc 
nescio cujus λογίας fuit accusatus, et 
pro mendoso traductus et exagitatus. Sen- 
tentia hsec est:  Existimabat enim Solon 
temporis moram pil officere, quo minus 
judices, etiam aliquanto tempore post, 
factas privatis injurias exsequerentar, et 
vim passis jus sequum redderent. nallo 
autem modo fieri posse, ut judices otium 
facerent illis, si qui majestatem popali 
lsesissent, λαμιβάγει τῷ ἀδικουμένῳ τὸ δίκαιον 
jadex injuriam vindicaps. 

— 24. τοῖς Y] correxi meo pericalo 
ποὺς 9" — in accusativo. quod idem est ac 
si dixisset: οὐκ εἶναι δὲ τὸ v τούτους. 
non esse, vel negatum esse, ut judices hos 
opperiantur. Dicunt Greci de judicibus, 
608 “τεριμέγειν τοὺς ἀδικοῦντας, subaudi Pe 

δίκην δῶσι, oum criminosis moram indul. 
gent, neque cita animadversione eos in- 
sectantur. 

— ibid. τὸ ἐκδικούμενον] uncis inolusi. vi- 
detar in libris quibusdam Demosth. fuisse 
sio: ---ἰπεριμεῖναι. τὸ γὰρ ἐκδικούμενον οὐχ 
ὑπέσται ---- ἴῃ aliis :--ατεριμεῖναι, τὸ γὰρ τι- 
μμωρησόμινον οὐχ ὑπίσται. — Bene habet οὐχ 
j ai, Sæpe solent oratores ab obliqua 
oratione ad rectam transire, presertim in 
ejusmodi structora, atque heo est. oy 
ὑπέσται pro οὖχ ὑπίσεσϑαι. ubi subauditur. 
Sic cogitabat Solon secum. alii codices ali- 
ter, sed non melius, dant, e varia, ni fallor, 
lectione. 

802. 2. τούτοις] idem est atque coro. 
huic vei, scil. τῇ ὑμετέρᾳ καταγνώσει, ve- 
stre condemnatieni. immanentes. τούτοις, 
quod pene oblitus eram admonere, cor- 
rectius dedi, pro vulgato vitioso τούτους, 

— 8. ἐμμένοντες) uncis inclusi. bene 
Greece dicitur eígyty owl, in aliqua ve 
acquiescere, eam boni et sequi babere. 

— 16. μετατεϑέντα] correxi μέταστα- 
θέντα. quod etiam Valkenaer. ad Herodot. 


p. 637. vulgatee prefert. 

— 20. 9] id est, δι᾿ ὃ, quapropter. Sic 
passim occurrit ὃ usurpatum.  Verumta- 
men pon video, que sit ejus vis bio loci. 
melios conveniret 5 vel 3. . 

— 22. δωρεᾶς] Vo ἢ. 801. 7. et 806..11. 

803. 7. τὸ δύνασθαι} reperio in libris 
meis. malim tamen aut τῷ ὃ, quod WoK 
dedit, sua, ni fallor, auctoritate, aut ἐς τὸ 
δύνασθαι. tametsi non ignoro in vulgata 
posse xarà vel ic subaudiri, et valgatam 
optimo jure et facillimo modo defendi. 

— 192. αὐτῶν] malim αὑτὴν, semetiysam. 

—14 ἐφ᾽ dd illis in causis, in quibus 
lex statait, ut ei, qui causa ceciderit, ns 
quintam quidem suffragiorum partem ade- 
ptos, in posterum ne liceat actione publics 
aliquem insectari. 

805. 5. ὑπὲρ] abesse malim. 

804. 15. τούτων] alii dant τοῦτον. nil re- 
ferre arbitror. αἱρεῖν τινὰ τινὸς, subaudi 
ἕνεκα, vel δίκη, vel γραφῇ, est, actione cri- 
minis aliquem capere, id est condemnare, 
iu causa esse judicibus, ut eum oonde- 
mnent.. ecquem enim, a 86 accusatum, per- 
egit, in judicium productum, h. e. coram ju- 

icibus, eorum criminum, quorum ipsum in- 
cusabat? 

— 17. καὶ γὰρ ταῦθ᾽ οὕτω σκαιὸς ---- ] in 
aliis est καὶ γὰρ παρὰ ταῦθ᾽ οὕτω on. sine 
dubio leg. καὶ γὰρ περὶ ταῦθ᾽ οὕτω eu. Sm 
pissime παρὰ οἱ περὶ in libris inter se per- 
mutantur ; id quod ex eo fit, quod ambes 
prepositiones eadem si exarantur. 
quod admonere necesse nobis iterum jam 
&tque iterum fuit. 

— 91. τοῖς καιροῖς ἰναντιοῦται} subaudi 
τοῖς τῇ ασόλει σὺ » ἑτοίμοις ὑπάρχευ- 
σιν. presentibus opportunitatibus bene de 
vobis merendi. 

— 25. ἀκολουθεῖν) minus probo codices 
illos, qui ἀκολουθεῖν omittunt. differre vi- 
dentur ἀκολουθεῖν et ἐπακολουθεῖν. hoo est 
servi, illud amici. servus poue insequitur 
e vestigio, ἐπακολουθεῖ, nil agit, nisi quod 
cernit. herum velle, inservit ejus libidini. 
sed amicus ἀκολουθεῖ, euntem amicum pro- 
sequitur, consilio regit. 

— ult. ταῦτα correxi ταὐτὰ, eadem. 
Sed ante ποιεῖν p. 806. 1. deesse videtar 
ὑμᾶς. dictio ἐλέγχει τὰ ἀπόῤῥητα τῆς πολι- 
τείας significat, nudum reip. latus aperit, 
denudat ejus vulnera, cogilque eam, mor- 
bos clandestinos, quos illa adhucdum de- 
center sapienterque celaverat, prodere. 
Est autem in morbis reip. vel gravissimis 
inconstantia decretorum. 

806. 2. διασινσθαι] alii dant διαβοῖσθαι. 
quid si ex his doabus lectionibus usas 





———À — ΗΝ €—RR— Ἐς μαννα. πε΄ ------ 


AD ORATIONEM IN ARISTOGITONEM Il. 


emfenos, hacede9u: Coiora. rumpi cle- 

mando. dictio τὰ —R v. 8. potest ge- 

miso modo accipi, ant, ut vulgari proverbio 

dici toli, quamquam, hoo si voluisset ora- 

ter, dicinrus potius videtar fuisse τὸ λε- 

γέμον, im singulari) ant, quod malim, si 
saledicen 


wrs de Ari. tia narrant. 
— T. εἰ W οὖν τις jain] correxi εἰ δ᾽ οὖν 
ταῦτά τισι ὑμῶν DT uod εἰ cutem. heo 


qui dus api Aristogiton, furiosa ejas libido 
calumpiandi omnes et in omnes debao- 


807. 5. φασὶν ἔνιοί mc] poterat alteru- 
Uum sufoere. neque solet orator ambo 
conjangere. et inclusi τες uncis. 

— 9. τούτων] dedi τούτους. tametsi vul- 
gari quoque probari possit, hoo sensa : ez 


185 


lorum wumero illot, qui oos a as amori aiunt- 
Sed preestat nostra lectio. 

— 12. πολλῶν] malim σολλώ, et sia dedi 
de meo. prsesertim eorum nemini, qui vi- 
deri volunt, multum in rep. scribendis de- 
cretis et babendis concionibus valere. qui 
speojiem magnam ingentis in rep. auctori- 
tatis et exquisite prudentie civilis pre 
se ferant. τῶν bene habet, quod Lamb. 
, ejiciendum videbatur. sptam quippe e v. 
μηδενὶ v. 11. 

808. 1. τοὺς δὲ ὄντας εἰς] correxi τιὸς δὲ 
σοὺς ὄγτας νόμους εἰς — primum. “τοὺς refe- 
rendum est ad ἄγοντας, posterius ad νό- 


(^o 
— 6. tà τῆς παρανομίας] videtur aut 
διὰ τὸν παρανομίαν, δαὶ ἐκ τῆς παρανομίας 
leg. esse. 


VOL. V. 25 





I. I. REISKII 
ANNOTATA 


AD 


ORATIONES TUTELARES. 


AD ORATIONEM PRIMAM CONTRA APHOBUM. 





81$. 8. ἐπιτρέπειν] Citat b. 1. Harpocrat. 
v. 


— 12. « Sa;] sine causa 
displicsit Lambino. (Demostbenem scil. 
et Graecos oratores ille non triverat) ver- 
bam hec hoic loco, si quod maxime, con- 
vebit, et eo significatu, quo hic loci, ab 
oratoribus Atticis imprimis, frequentatur. 
dicitur nimirum ille παρεσκευάσθαι, qui 
pecunia, precibus, gratia prssidium et 
opes adversus jura civilia, amicis, advo- 
catis conscribendis, judicibus corrumpen- 
Bis, comparavit, quibus munitus et fretus 
δὰ cansam suam dicendam fidens atque 
securus accedat. 

— 17. παρ᾿ ὑμῖν] apud vos, in judicio 
vestro, alii dant sae" ὑμῶν, α vobis. nil re- 
ferre existimo, 

814. 1. διενεγκεῖν) volunt ἐνεγκεῖν sim- 
plex priestare, mibi secus videtur. omnes 
omnium judiciorum judices διήνεγκον τὰς 
ἡέφους, differebant suffragia, alii in alias 
pertes, hi in absolventem capsam conpji- 
cientes, alii in condemnpantem. 

— 18. κἀκείνα) redit ad proximum, 
Tierippidem. 

— 93. αὑτῷ δὲ τούτω] huic Aphobo, iri 
quem actio tota invebitur. ad τὴν μητέρα 
sddidi τὴν ὁμιετέραν. o qua nos nati sumus, 
ego et soror. 

— 24. γὴν οἰκίαν) correxi meo arbitratu 
τῇ εἰκίᾳ, scil. » quod statim sequi- 
tur. dedit ei hoc, ut domo mea et supellectili 
domestica uteretur. aliud est διδό- 
ναι τοὶ οἰκίαν, domum alicui donare, in quo 
jas proprietatis ad alium transfertur, aliud 
διδόναι τοὶ χρῆσθαι οἰκίᾳ, alicui usum domus 
solummodo concedere. nunquam Demostbe- 
ses pater Áphobo domum donavit, sed iu- 
dalsit tantammodo usum fructom, et paulo 
post dicitar quoque Aphobus domum De- 
mostbeni lio, puberi facto, reddidisse. 

815. 3. τὴν οἰκίαν δὲ καὶ ἀνδράποδα τέτ- 
Tt καὶ δίχα] domum et 14 mancipia non 
esee nisi 40 minis eestimata, per est incre- 
dibile. Ipse Demosthenes p. 819. 6. 
domum triginta minis scstimat, et servile 
q9odque capat, tametsi vilissimum, ternis 
ninis. p. 820. 24. unde summa 49. mi- 
Mrem exsistit. adde triginta minas parati 
rie, οἱ alias triginta minas, pretium 

Sunt mina centum et dux. non 
espio bas rationes. quamquam novi De- 

m solere causam et pretia re- 
"UM, pront expedit, et causo inservit, 
tl attollere, aut deprimere. 

— 7. τῶτ' ἐστὶν] quod scilicet beredi- 


tatem 14 talentorum, qus decennio, rite 
administrata, et feenori collocata, potuerat 
duplo augeri, interverteribt, neque de 
tantis opibus reddiderint, nisi unum talen- 
tum, cum decem minis. . 

— 10. συμμορίαν} Citat h. 1, Harpocr. 

v. συ . 
— 18. τιμητὰ] correxi τιμήμωτα. vol- 
gatum enim usitatum non est, tametsi ce- 
teroquin facile locum hic tueatar et oon- 
veniat. Sunt etim τὰ τιμητὰ, 68, que 
censentur, quorum causa certus quidam 
census dependitur, ut agri, ville, domus. 
Sed idem quoque significat voc. τίμυμα. 
tametsi etiam censum seu pecuniam sig»i- 
ficat eam, quse pro illis rebus serario de- 
penditur. 

— 17. οὐδίνες ad οὐδᾶνες malim τὰ οὐδέν 
νῶν addi. neminem fuisse omnium, quotquot 
unquam tutores quorumcunque tandem fu- 
ere, qui ejus bona, cui esset tutor datus, tur- 
pius diripuerit, quam hi homines nostra bona 
diripuerunt. 

. — pen. καὶ ἐκ τούτων] subaudi xa) jsóverv, 
ex his vel solis. etiamsi alia argumenta de- 
ficerent. 

816. 1. τίμημα] Citat h. 1, Harpocr. v. 
τίμημα. in vicenas quinas quasque minas 
dabant ópulentisstmi quique (paoperiores 
enim videntor minolis sestimati fnisse) 
drachmas quingentenas ; seu, quod idem 
est, de drachmis quibusque 2500 depen- 
debant drachmas 500. seu quintum num- 
mum, ut nos usurpamos, de quinis quibas- 
que talentis talenta singula. 

— 6. τρεῖς, ἀνὰ} correxi τρεῖς, τοὺς μὲν 
ἀνὰ — Sententie est: officine, in qua 
gladii caderentur, operas omnino fuisse 
triginta duos aut tres; et horum alios 
quinis senisve minis veniisse, alios ternis. 
Sed neminem minus; quam ternis. 

— 12. διδαγεισ μένου] correxi δεδανμεισμέ- 
νον. duo vocabula εἰς τάλαντον, ferme talen- 
tum, pro uno quasi vocabulo babentur. 
Sententia est : reliquit pater parate pecu- 
nize talentum, propemodum (vel circiter), 
sed id fanori elocatum its, ut de singulis 
minis dracbmse singule. in mensem de- 
penderentur, mirifice locam huno expo- 
suit Palmerius Exercitat. p. 636. 

— 16. πιντακισχίλια] correxi wtvraxic - 
χίλιαι, Scil. δραχμαί, hoc est talentum 
minus decem mibis. 

— 18. δε] correxi ὅν. quod (ebur puta) 
consumebant in elaborando. nostri verarbei- 
ten (lo manufacture] dicunt. . 

— ibid. κυκίδα} Citat h. 1. Harp. v. 





190 


κῆκες. eircumflexum enim in penultima 
editiones hajus Lexici exhibent. 

— 24. ] Lalamantius, teste Wolf. 
suspioabatur leg. esse χιλίας. Sed bene 
babet vulgata. Coi credibile sit, tam 
copiosam supellectilem, vestem, mundum, 
vasa trioliniaria, domus perlocupletis, non 
foisse majoris, quam sexta talenti parte 
estimata. Sola vestis mulieris, cui for- 
tunm perquam modicss essent, deoem mi- 
nis, seu mille dracbmis, estimator in ora- 
tione in Spudiam. Preterea si mille 
drachmas pro decies mille; seu minas de- 
cem, pro centum mibis, poneres, summa 
quindecim talentorum non coalesceret, 
quorum censum Demosthenes ait tria ta- 
lenta dependisse, seu quintam totius sum- 
me partem. Ponamus summas singulas 
et oomputemus. 


4 talenta, 50 mipse ἄρχαξου κεφαλαίου. 


(v. 15.) 
50 minse annoi reditus. Ibid. 
11alent. 20 mine ebur, ferrum, ligna in 
lectos. 
1 talent. 10 mise galla et ses. 
$30 minsee domus. 

1 talent. 40 mine supellez domestica, 
vasa, vestis, mundus mu- 
liebris. 

1 talent. 90 mins argenti presentis. 

1 talent. 10 mins argenti fonore nau- 
tico orediti. ] 


$4 minc in mensa Pasionis. 
6 mine in mensa Pyladis. 
16 mine apud Demomelem. . 
1 talentum conflatum e summis minutis 
diversis mutuo datis. 
Summa conficit 14 talenta cum 36 minis. 
Ecquis probet denique, solam gallam et 
es septem drachmarum millibus sestimari, 
tabt&m copiam vestis, supellectilis, vasa 
tot aurea et argentea, mundum denique 
matronee divitis, non nisi mille drachmis? 
Abhhorret hoc. Ipse Demosthenes p. 817. 
23. vasa argentea sola cum mundo matris 
eestimat 5000 drachmis. ergo reliqua tan- 
tidem fuisse minus oredemus ? 
— 26. ἔκδοσιν] Citat b. l. Harpocr. v. 


ἔχδοσις. 
817. 2. διακεχρημένον) Citat b. ]. Har- 
poorat. v. Jiaxs . . 
— $. ὀκτὼ TáAarra] octo talenta cum 
dimidio. caloolus non bene subductus. 
Confiunt enim e superioribus summis ἃ 
talenta ot 56 minse, h. e. novem talenta, 
minus quatnor minis, demtis scil. duobus 
articulis, qui primi sunt in tabula superius 
posita. ergone pro τριάκοντα leg. est «τεν- 
γήκοντα ὃ 


— 4. συμπάντων] subaudi τὸ κεφάλαιον, 
e prseemissis. 

— 14 xai ἐγὼ οἶδα] Augustanus dat 
xal iyey οἶδα. melins conveniret xal ἐγὼ 
V εἴλα. dedi tamen illud, quia codicis boni 


I. I. REISKE ANNOTATA 


auctoritate nititur. 

— 18. καὶ σερὶ τῶν ἄλλων] subaudi a 
communi ἐπιδείξω. Sed an etiam bene 
Grece dicitar ἐπιδεικνύναι sapi coc? an 
deest potius διάξειμι ἡ videtar hoo probs- 
bilius. nisi volumos «σοιήσομαι τοὺς λύγουι 
e v. 15. repetere, sed hoc longinscule ar- 
cessitum. 

818. 19. ἀπογράψας paulo ante p. 817. 
pen. ἀπεγράψατο dixerat. ego vero nil in- 
teresse h. ]. quidem existimo. v. p. 828. 


15. 

819. 2. τὸ ἀρχαῖον] appellat dotem m- 
tris, 80 minas. 

— ibid. τὸ τῶν δώδεκα ἐτῶν} correxi τὸ 
ἔργον τῶν δώδεκα ἐτῶν. codex Aag. dat 
δίκα, sed vitiose, id quod ex compato ap- 
paret. octoginta mins dant in mensem, εἰ 
usura est drachmalis, 80 drachmas. De. 
mostbenes enim drachmalem solummodo 
ponit. Hæo ootoginta drachmæ doode- 
cies iterats» dant in annum 960 
Hiec 960 drachmse rursus duodecies ite- 
rati efficiunt usuram duodecennem, 11520 
drachmaram, hoo est unum talentum, 55 
minas, cam 20 drachmis. quie addes sem- 
mee superiori, uni talento cum 20 αἰεὶ. 
habebis 3 talenta, cum 15 minis, et 20 
drachmis. Sed decenni usura non 
oeret nisi 2 talenta, 40 minas, 35 dra- 
chmas, Attamen Aphobus non plus, quam 
decennio, tutelam gessit, et p. 820. 6. duo 
tantum, et v. 20. octo annos nomerat. qui 
confioiapt decem. Biennio, postquam de- 
functi tutores tutela essent, dixit iis or&- 
tor diem. Sed illius quoque bienoii use- 
ras ei debebant, quod nihil ei reddidissent 
eorum omnium, qua» ipsorum fidei com- 
missa fuerant. 

— 6. τοῦ ἐργαστηρίου) fabrorum pata 
gladios cudentium. v. p. 826. 5. 

— 9. ἁπάντων) correxi ἀπ᾿ αὐτῶν. exspe- 
ctes ἀπ᾽ αὐτοῦ. nam de una tantum offi- 
cina loquitur. Sed accommodavit orator 
orationem «px; τὸ γοούμενον, rei, quam 
mente agilabat, scil. τῶν ἀνδραπόδων τῶν iv 
τῷ ἐργαστηρίω ἐργαζομένων. v. ad v. 6. 

— ibid. τούτων] redit ad tutores Demo- 
stbenis. 

— 18. τούτων} c&m preemisisset lpya- 
στήριον, tamen τούτων subjicit. Soilicet 
ἐξγαστήριον est grex operarum in officina 
quadam rei cuidam parandge operaptium. 
ergo recte τούτων usurpat, scil. τῶν ipy«- 
τῶν. 

— 19. αὐτὰ] scil. τὰ ἀνδράψοδα καὶ τὰ 
αὑτῶν ἔργα. 


— 22. ἀργὸν φῇ γενέσϑαι] scil. τὸ ἐργα- 
eTheioy 


eo. 
— ult. ἐκείνω) Therippidi puta. 
890. 3. ἔργα] hoc versu, item v. 7. sunt 
res ab illis operis olaboratæ, ut cultri, 
gladii. ᾿ 





AD ORATIONEM 


— 17, αὐτὰς} correxi αὑτοῖς, illis, judi- 
oibus 


pata, 

— 21. ὄλλας ὁμοῦ τριάκοντα μνᾶς) tri- 
guía miosrom usura bmalis annua 
conficit 360 drachmas. Hsec octiesiterata 
conoit 3040 drachmas, seu triginta minas 
omm exoessu. 40 drachmarum. unde con- 
stal ὁμιῦ significare circiter, preterpropter, 
eum psesculo quodam aut defectu, aut 
E100. aon semper oxacte summam po- 
situm equat, neque semper infra eam sab- 
sidit, qaod sunt qui opinati sint, sed etiam 
altrs summam datam assurgit. 

— 13. τέτταρα τάλαντα imo vero 4 ta- 
lesta, cam 16 minis. Ponamas calculos. 

Summa superius computata. 3 talenta, 

15 minse, 20 drachm. annuus reditos 

oficinee per biennium perceptus, SO 

miae, 40 dr. usura octennis harum tri- 
pista minaram 30 mine, 40 drachm. 
Covfiapt 4 talenta, 16 mins. 

— 34. σὺν τοῖς ἀρχαίοις vult dicere, 
uus cam capite; ut dotem matris com 
ueris; item triginta minas reditus annui 
in elicina percepti, cum asuris per octen- 


821. 6. ἕνδεκα ἔτεσι») correxi ἐν δέκα 
hw». tribus vocabulis. planius tamen 
dizhset ἐν τοῖς δέκα (7100, αἱ p. 825. ult. 


— 11. wamérarw) oorrexi κενώτατον, 
-- 19, ὁ ὑποθεὶς] Moeriades est. v. p. 
026. 2 


— 13. ἐράνους] oollationes multas omi- 
sit depeudere, ex eo genere collationam, 
«ws publioo rario copferebantur neces- 
wwio ἃ civibus singulis ad sublevanda 
onera reip. ut e. c. ad alendos exercitus. 


Aie, operis puta, seu mancipiis. 
ἐν οὐδὲν πτροσήχδι φροντίζειν) cor- 
κοχὶ ἧς ὠδὲν προσῆκε de. prius quidem, ἧς 
pels, e libris, boc vero, προσῆχϑ, ex inge- 
mio meo. cujus [neqaitim puta, πονηρίας] 
. veliosem nullam, seu quam improbitatem 
heminis flocci non facere eos oportebat. 
Sed et vulgata sensum dat haud absur- 
dum. elevat auctoritatem testium, quos 
Begst quicquam curasse, quid testati fue- 
tia, veram an falsum, quia tam viles et 
et leves faissent, ut poenarum 
ipsis esset de falso testimonio perhi- 
Vite timendum 


— 12. avra] si bene babet, significat : 
δι erant preetermissuri eorum omoium, 
que In ejusmodi causis a tutoribus fidis 
€ eordatis fieri solent. Sed vercor, ne 
hue sententia verbis minus inesse queat. 
ὅπ leg, εὐδὲν ἃ» τῶν δρόντων saei auerov. 
tisi volumus οὐδέν᾽ cum apostropho exara- 
9. dorum, qui servos abduxissent, ant ab- 
decere. voluissent, neminem reliquissent, 


IN APHOBUM I. 191 


quem non essen jure persecuti. "Venit 
id in mentem Wolfio quoque. 

823. 2. τοῦτο) correxi τοῦτον meo marte. 
redit enim ad σίδορον et ἐλέφαντα, quse 
sunt masculina. poterat quoque e libris 
adsoisoi ταῦτα. . 

— 11. τὸ δέ μαχαιροποιῶν]) correxi τὸ δὲ 
μαχαιροπτοιεῖον. nam vulgata δὶ servetur, 
saltim esset τὸ δὲ τῶν μαχαιροποιῶν. 

— 21. ἀπεδίδοτο] correxi ἀπεδίδωχο, in 
plurali. pater meus, dum adhuc superesset, 
harum mercium haud param vendebat, 
Demophon item, et hic Aphobus, post 
patris excessum. 

824. 5. ἔργον] dubium est, quid hio si- 
guificet, queatummue usurarium, an opera 
ex ebore elaborata. 

— 8. ἐκ τῶν ἐμῶν ἔχοντας) novum init 
computum, quiestus illius, quem tres ta- 
tores ex officinis et nummis prsesentibus 
Demostheni a patre relictis per deoen- 
nium fecerant, non, ut superior coinputus, 
ex calculo Demosthenis, sed ex ipsorum 
tutoram laterculo, quem judicibus exbi- 
buerant, confectum. 

— 10. xepc τούτων] boo τούτων non 
cum proximo insequente «riw, sed 
eum proximo superiori χωρὶς est copalan- 
dum. Sententia est: Aio ex ipsorum 
tutorum rationibus constare, illos mihi 
plus, qnam octo talenta, debere, etiam 
post deduotos, quos in me alendum feee- 
runt, sumtus, quos sumtus ego majoris 
etiam, atque illi ipsi, estimo, et deduotis 
item illis, quee mihi reddiderunt. 

— 18. τοῦτο] correxi τούτου, scil. 


ToU 


.o— 22. ὀκτὼ τάλαντα ---- καὶ χιλίας] non 
congruunt rationes mee Demosthenicis. 
ponit tutores tuliese 

talenta quinque cum daodecim minis, 
tum 

quatàor talenta cum pauco defectu, 
detrahamus daodecim illas minas, quo 
quatuor bec talenta integrentur. erunt er- 
go novem integra talents. Adde borum 
quatuor talentorum usuras decennes. 
Quatuor talenta usuram feruot annaam 58 
minas, cum 80 drachmis. per decennium 
988 minas, et 800 drachmis. hoc est 4 
talenta, 56 minas. erit ergo summa 13 
telentorum et 56 minarum. 

— ibid. wpieSwra;] correxi προσϑῆτε. 
δὲ apponatis. 

— 94. τροφὴν] alimenta Demostheni, et 
sorori, et matri preebita. 

— 57. εἷς ταῦτα͵ boc titolo, boc nomine. 

— pen. τοῦτο] scil. τὸ ἀργύριον. 

825. 2. n] scil. τῷ ἀργυρίῳ. hoo 
sere, hac summe, plus largior illis, quam 
ipsi in rationes intoleront. septem minis 

ula. . 
i — 5. προστεθέντος] correxi προσόντος. et 


excessu decem minarum. 





192 
— 10. ἀφέληται) correxi ἀφέλητε, in 


activo. v. p. 894. $9. 

— 26. τρία τάλαντα καὶ χιλίας} usura 
heo est sesquidreohmalis. sed vel sic 
quoque non satis constat ratio. Nam 108 
minso faciunt ad usuram novenorum obo- 
lorum, 162 drachmas per mensem, et 
1944 per annum. ergo per decennium 
19440. hoc est talepta tria, 14 minas, et 
40 drachmas. Ergo quatuor minas, cum 
40 dracbmis plas, quam Demosthenes 
posuit. Sed videtur orator ssepenumero 
excessuum et defectaum non diligentissi- 
mam habuisse rationem, sed summas ro- 
tandas posuisse. 

826. 5. κλέπτουσι] κλέατει aliquis, que 
ipsi sibi servat ; κακουργεῖ, quee sinit alium 
furari. | 

— 11. μισϑώσοιντο)] correxi meo arbi- 
trata, μισϑώσουσι, elocarent. v. v. 27. po- 
teram τὸ ad insequens νῦν referre, ut esset 
«ὸ νῦν δέ. malui tamen τὸ plane tollere, 
quia Demosthenes mavult in ejusmodi lo- 
cis vi» simplex, quam τὸ vU», usurpare. 

— 17. eux ἐξ αὐτοῦ T. π.} parti- 
ewlam infitiantem addidi e libris, quos 
antequam inspicerem, ratiocinii nexus me 
docuerat eam ipsam addendam esse, sed 
non sine à, ut sit &rwt, οὐκ ἂν αὑτοῦ v. . 

— 18. μαρτυρίας ὡς ἀπεκρίναντο] correxi 
μαρτυρίας entendi τούτων], e ἐναντίον 
ἀφεκρίναντο. testimonia eorum, coram quibus 
Ài [tutores] interrogati . 

— 21. οὐτος] Therippides puta. 

— ult. μαρτυρίαν] correxi ἀπόκρισιν. 
Quamquam enim hseo ἀπόχρισις wequivale- 
bat testimonio, et statim quoque 
appellatur, tamen erat, si verum volumus, 
responsio ad interrogata à Demosthene 
coram testibus. 

827. 9. οὗτος] Aphobos puta. 

— 4. ἐκεῖνς] Therippides. 

— 6. οὐχ ὁμολογῆσαι δ᾽ αὐτὸς} bene vi- 
detur babere, et hec esse sententia : 
scripta quidem illa in tabalis esse fatetur 
Apbhobus, se autem negat illis assensum 
esse. h. e. non recepisse hsereditatem adi- 
torum illis scriptis conditionibus. v. p. 
840. 3. ' 

— 9. τὸ μισθοῦν} id est, τὴν πρόσταξιν 
τοῦ μισϑοῦν. recusat declarare, aut in lo- 
cem proferre, scriptam in tabulis testa- 
mentum tnandatum de domo elocanda. 

— 19. ix τῶν διαϑηκῶν) Sententia est : ex 
lis testimoniis, quse tatorum ipsorum alii 

de aliis perhibent, satis constat ejus, quod 
aio, veritas, mibi scil. tantam a patre re- 
lictam esse hereditatem. 

828. 4. τὰ αὐτοῦ πράγντειν) se ait rerum 
suarum sategisse, neque otium sibi faisse 
res alienas, h. e. meas, curandi. 

— 5. xai] post διδασκ. expunxi. ne ma- 
gisiria quidem debitam doctrine mercedem 
dependit. 


. I. I. REISKE ANNOTATA 


— 14. im malim συνοπιτν πους. 
— 15 —— post ἀπογράνψαντα 


vereor ne desit τὴν δὲ μη οὔτε yüay- 
τα, οὔτε σῖτον δίντα, vel e eed. 

— 19. παρὰ τὸν λόγον) per illam ipit 
rationem, vel per illum computum, quem 
Aphobus ipse judicibus exhibuit. 

829. 1. ἀπέφινεν)] dedi de meo ἀξαπέφε- 
γεν. constitit e tabulis, cujusmodi tabulas 
negotiatores omnes babent, diligenter oos- 
scriptas, ubi sunt raljones aoceptoram et 
expensorum, seucreditorum et debitorum. 

— 3. τὸν ἀριδ μὸν} aut τὸν αὑτὸν ἀριθμὸν, 
ant τοσοῦτον ἀριθμὸν malim. 

— 4. αὑτὸς ipse solus tulisset. 

— 9. οὗτος] correxi οὕτως. ad hunc 
modum, οἱ tutor pupilli rem familiarem 
non e vectigalibus tueretur, sed ipsa sorte 
absumenda. 

— ibid. τοῦτον τὸν λόγον] scil. quo ete- 
batur Aphobus, prse se ferens consumta a 
se esse opum capita, τὰ ἀρχαῖα. malim ta- 
men τοιοῦτον λόγον, ejusmodi rationem 
se tutele, qualem exhiboisset Apbobus. 

— 17. κατοεδιήτησφ]) scil. ὁ διαιτητῆς. id 
enim si fecisset Áphobus, arbiter contra eum 
non dedisset arbitrium. 

— 19. ἔχειν js] me babere ἃ se tradita 
illa decem talenta. , 

— 43. διπλασίας] sabaudi μεέρεσιν. alii 
dant he acl. ταν τὰς est. 

830. 4. ψεύσασϑαι) videtur onte ant 
post b. v. deesse ψεῦδος. 

— 6. κατορωρυγμένα) clausa. sub. seris, 
ín arca defossa, ut etiam Latini usurpant. 

— 14. ὑπ᾽ ἐκείνων] in. aliis est ὑπ᾽ ixsí- 
νου, ut ad λόγου referatur, quemadmodum 
ἐκείνων δὰ ταῦτα referri posait. Sed in 
pronomine quidem difficultatis nihil est. 
verum ὑπὸ est vitiosum,.et ei sufüciendum 
áeró, sive ἀπ᾽ ἐκείνων, sive ἀπ᾽ ixsivov legas, 
sive denique ἐπ᾽ ἐκείνω, scil. τῷ λόγω. Ὁ, 

— 17. ὅταν δὲ βούληται, «λούσιον͵ si 
bene habet vulgata, sie est accipienda, 
so si dixisset: ὅταν δὲ βούληται ““λούσων 
ἐμὲ φοιεῖν, eoi «ὐλούσιον. Sed videtar 
potius aliquid deesse. e. o. ὅταν δὲ ἀπν- 
φεύγειν βούληται. sin autem judicio absolvi 
velit. aut ὅταν δὲ λαθεῖν κλέπτων βεόλυται, 
sin autem sua. latere velit furta. aut ὅταν 
δ᾽ ἐμὲ οὐκ ἰλεηϑῆναι βούληται. sin autem 
vobis mei miseratiorem eripere velit, tum me 
locupletem vult oratione reddere. 

— 93. καταλιασὼν] malim xaTaAsicram 
in presenti, sic relinquens, ita naumerntam 
et paratam in arca jacentem tantam peea- 
niam, ita obviam et facilem atque paten- 
tem ouique involare volenti. 

831. 8. ἔγημε] post ἔγημε videtnr haeo 
sententia. deesse, xal ταύτην μὲν [filiam 
Philonidis] ἐπ᾽ 53cinerra μναῖς ἔγημεν. et 
bano quidem cum dote 80 minarum do- 
mum duxit, illam vero noluit ([tnatreu 
meam], cujus dotem, item minarem toti. 





AD ORATIONEM 


dem, in menibas jam baberet, et penes 
qqeam prseterea essent quataor talenta, ter 
tantundem. 

— 10. καὶ ἐπιδραμεῖν} oorrexi uds ἔπιδρ. 
208 videtur vobis ille cursa involaturus, 
velis et equis, at ait Cicero, concitatis 
soeursorus ad lianc priedam aufferendam 


— pen. ᾿Αγτιδώρω]) fort. Αἰαντιδώρω. no- 
im propria in δωρὸος exeuntia, a 
weminibous deorum ant heroum ducta sunt, 
hee ab Ajace, unde etiam tribui fait Athe- 
mio momen datum. 

839. 18. aiT3] correxi αὐτῆς.  Con- 
structío est: παὶ τῆς οὐσίας ὕσης enm- 
*ísmrra μνᾶς, πρίσοδον τρίτου μέρους αὑτῆς. 
οἱ cem sabstantia ferret quinquaginta mi- 
D&5, 4626 erant reditus annuus terties is 
bajas subetantis. put 

— 19. verre τοῖς ἀπληστοτάτοιςἢ de- 
levi articnlum, ut male e proximo itera- 
fem, meo arbitratu. illis, etiamsi essent 

— 121. ἐῶντας} sobaudi τὸν οἶκον. 

833. 5. ) malim διαλαβόντες. 
emm discerpsissent, alius aliam partem 
sibi samsisset. et sic dedi de meo. 

— 9. τὰ λὲ κεφάλαια φαγερὰ darsduxvós- 
45} Sententia. videtur hzc esse: faculta- 
tes quidem meas indicarunt aerario, et pro 
iis collationem depepderant ; ut domum, 
«t ambes officinas. nallos autem reditos 
ex iis mibi redegerent. φανερὰν ἀποδεικνύ- 
ἈΝ τὴν οὐσίαν est censum edere apud que- 
som erarü. 


— 16. «ὥς oix. ἄξιον ἀγανακτεῖν) senten- 
tia : erac οὐκ ἄξιον ἅπαντα προσδο- 


κᾷν (vel διδιόνκ.)) qui πον sit conveniens (vel 
nexus) nihil non miserise metuise, vel ex- 


subaudi ταύτην- 
, mut τὸν οὐσίαν κλέπτοντες καὶ 
w*9*c. quasi nemo animadversurus 
aM, aut observaturus, eos intervertisse 
iuiamentem cum fortanis. 


IN APHOBUM I. 193 
— 3. ἐκ τῶν ἐπυικρσιῶν} e vectigalibus 


mese suübstantiss. 

— 8. ἀφοίλοσθε]) soletis adimere. et sio 
quoqee ὑπελοήνετε, soletis . 

— 19. εἰ μὴ ἤδεισαν, οὐδ᾽ ἐλίησαν] ver- 
bum testium et quartum expunxi. mani- 
festo enim apparet, ἤδωσαν, aut, ot in aliis 
est, ἥδησαν, item. ἔδεισαν et ἔδοσαν, corra- 

tam esse lectionem verbi ἡλίησαν, aat 
Maca, Si servandee sint bie reliquie, ne- 
cesse sio legi: εἰ μεὴ ἠδέσαντο [ab αἰδεῖσθαι] 
οὐδ᾽ ἠλέησαν. quod neque reveriti, neque mi- 

— 94. ἐπωβελίαν ὀφλήέσω μνᾶς ἑκατὸν} 
postulabat nempe Demosthenem decem 
talentorum. quie equivalent sexcentis mí- 
nis. herum sexta pers sunt centum minse, 

— 926. τιμητὸν, καὶ οὐκ] copulam addi- 
di. In τιμητὸν subaouditur le, νοΐ]. 74 
τῆς καταψηφίσεως. res condemnationis ei est 
estimabilis. h. e. eondemnatio constat ei 
solummodo restimatione litis, seu jndices 
ei mulctam arbitrariam irrogent ; qua in 
re, perquam incerta, polest reus aut pre- 
mi, aut sublevari, prout gratia jodicom 
valet, aut minus. Quod si ergo Aphobus 
gratiosus est, et multos habet sui studio- 
sos in numero judicum, potest mulcta qua- 
dam tralatitia et facile ferenda muletatos, 
ad speciem solammodo, dicis causa irro- 
gata, auffagere. mihi vero hec res est ἀτί- 
perros, b. e. mulcta mihi luenda non est 
arbitrio et gratie odiove judicam permis- 
88, sed a legibus constitata, quam ut non 
augere, ita neque minuere licet jodicibus. 
Integre dixisset sio: καὶ τούτω pv ἔστι 
τὸ πρᾶγμα τιμητὸν, ἐὰν καταψηφίσησθε ab- 
τοῦ 


— 27. παύσετε) corresi ποιήσεται. al- 
tera ratio, cur Aphobus condemnationem 
sequiore possit animo ferre, quam Demo- 
sthenes. quis scil, Aphobos mulotam, 
quzcunque irrogabitur, non de suis, sed 
de meis facoltatibus luet. 

835. 4. ἡμῖν] mihi et sorori matrique. 
potest tamen, more Latino, numero plurali 
solum semet designare. HErgone matres 
quoque et sorores pro filis et sororibus 
debebant? Patris oerte infamia ad filias 
quoque, et per eas ad generos transibat, 
ut constat e p. 836. 18. 

— 14. lex] post ἔδωκεν videtur ὑσὲρ 
τοῦ καλῶς ἐμοῦ προστῆναι, vel similis sen- 
tentia deesse. quo melius rem meam tue- 
rentur. 


AD ORATIONEM SECUNDAM IN APHOBUM. 


035. 4. ἄφοιλε τῷ ϑημοσίω] qui debebant 
Gris, illorum bona fisco addicta erant ; 


pupria ipseram itaque illa bons non ersnt ; 


VOL. Y. 


quapropter etiam illa φανερὰ seTraeTíca 
pon poterant, b. e. eorum valorem apud 
questorem seraríi edere, οἱ sic eensum 
£c 


194 I. I, REISKE 
eonvenleatem. dependere. 
«36. S. ἐκεῖνος} pater Demosthenis, era- 


.- 4. dq, ἀνεβάλετο) correxi ὥφοιλεν, 
ἔνεβ. soil. μαγτυμαν. differant ὀφείλειν οἱ ὅ- 
φλειν. illud de debitis namariis asurpatur, 
que solvenda sont ; hoc de rebus acerbis, 
quee toleraadse ; quamquam illa ipsa tole- 
raptis poeoarum estqueedam quasi luitio de- 
bitorum, qus quis ooptraxit sois moribos. 

— T. ἐξ αὑτῆς] visum aliquando fuit, 
aut i£ ἀρχῆς leg. esso, aut ἐξαῦτις. esdem 
sententia, rursus, deuuo. Sed nunc arbi- 
tror tenendam esse vulgatam, et αὑτῆς ad 
μαρτυρίαν veforendum. ex illo testimonio: 
v. similem locum p. 857. 6. ubi v. dicta. 

— 11. 9 καὶ ἡμεῖς ἀμφισξητοῦμεν) locus 
bio mibi suspectus. ego equidem baud 
intelligo. videntur nonnulla deesse. 

— ibid. τότε] in prima actione. 

— 12. {ξεγένετο} si nobis. licuisset, scil. 
testes producere, neque foissemus ab an- 
gustiis temporis exclusi per insidiosam 
ealliditatem Aphobi, qui bano partem ac- 
cusationis ad extremuin diem reser vaverat, 
«o0 nobis otium ne superesset producen- 
dis testibus hano calumniam refutandi. 

— 14. αὑτῶ] patri meo. 

— 15. ὥφειλεν) pater meus, tum, cgm 
diem suum supremum obiret. 

— 16. φανερὰ — τὰ ὄντα ἢ ὃ φανερὰ οὐσία 
est, quam nemo non cernat oculis, αἱ prse- 
dia, domus, metalli fodins, et bona fere 
illa, que immobilia vulgo appellantur. et 
qus in censam publicum relata, vectiga- 
lia stata eraro dependit. b κρύφιος, vel 
ἀφανὴς, quse noo patet cujusque adspectui, 
ut pecupia in arca defossa, aut mutuo 
data, ant in vasis pretiosis mundove col- 
loeata. 

— 18. ἀδελφὴν — ] apparet ex hoo loco, 
generos haereditate quasi accepisse soce- 
rorum infamiam, si capite minuti deces- 
sissent. ZEE . 

837. 45. τῇ eu) post τῇ πόλει videtar 
ἀλλ᾽ οὗ δῆτα τῇ σόλει, aut ἐμοὶ μέντοι, ἀλλ᾽ 
οὐχὶ τῇ Φόλει deesse. Est hsc oratoris 
reprebensio et revocalio suimet. primum 
dubitat, mihine, au urbi, fecistis bona 
mea inconspíicua ? b. e. eripuistis, e medio 
sustulistis, ut oculis cerni nasquam pos- 
sint. Tum, reprehendens ipse semet, ne- 
gat se dubitare, sed cetto scire ait, tutores 
operam dedisse, nt ipse quidem, pupillus, 
nesciret, quo abiissent sibi sua bona, urbs 
autem, ut bene nossent, 40:0 et quanta 
ipsi bona essent. 

— pen. μιμησάμενι!) correxi τιμησά- 
patro, no illa quidem ipsa traditis mihi in 
manus, quoram cum testimstionem curas- 
setis a censoribus, quiestoribusve fieri, 
tum censum eorum, meo vomine, reip. 
dopendistis, et in erarium intnlistis. 

838. . . gapa3i3era;] dedi sagiders. tra- 


ANNOTATA 


dideritis. ^ 

— 14. ] culpam male gesís 
administrationis alii in alios oonferiis, 
dicentes quique, non ego, sed ille vel ille 
banc partem coaravit. 

839. 7. rà» μίσϑωσιν] caram. elocandi, 
et locaria redigendi. 

— 11. ὡς αὑτὸς] oorrexi ὡς abri», ad 
semet. cum treduota in domum sum illa 
manpoipia pro suis propriis baberet. i 

— 922. χωρὶς —] videtur locus sic esee 
eonstituendus : χωρὶς τῶν ἄλλων, ὧν τῷ 
μὲν ἀρχαίον «πέντε τάλαντα οὗτος εἴληφε. 
Sine &, quod e proximo videtar adbzaiase. 

840. $. ὁμολογῆσαι) bene habet. v. dicta 
ad p. 825. ult. subaudi ἃ communi er 
T μοταπεμι 4m. venisse quidom ia 
Demosthenis patris moribundi domsm 
aiebat Apbohus, sed negabat ad eum st- 
cessisse, negabat item de preescriptis ta- 
telis gerendz conditionibus ad eum qaic- 
quau condixisse. 

— 4. ἐκεῖνος] pater meas. post διέϑειν 
videlur aliquid desiderari, ad banc ferme 
sententiam : ἐξ ὧν δ᾽ ἐγὼ ὑμῖν, ὦ ἄνδρες M- 
κασταὶ, ἱπιδείξω, φανόσεται οὗτος na) ἀτερὼν 
τῷ ««“ατρὶ ὃ », καὶ ὦ . 
ez iis autem, que rad vobis, judices, dewen- 
strabo, constabit, hunc A et iuter- 

fuisie, cum pater ultimum testaretus, et ad. 
eum introiste prius, quam Demophon et 
Therippides intervenirent. Alii oodices 
dant πρισεισεληλυθώς. quod etiam ferri 
potest, Sed tum exsistet hec sententia: 
postremum venisse Aphobum, et reliquis 
jam. congressis accessisse. , 

— 8. ἀποφευξόμενος) correxi ἀπσοφευξούν,. 
μένος. Sio enim usurpant Attioi v. φεύγειν 
in futoro. Colligitur ex ἢ. 1. Demopem, 
fratrem Demosthenis senioris, jam af- 
foisse, antequam illi tres tutores adve- 
nirent vocati. . , 

— 10. ἡμῶν] me puta, sororem et ma- 
trem. 

— 20. λόγον ἑαυτῷ δίδωκε] verbata me- 
dium de meo addidi. dicitar is λόγον ἑαυ- 
«τῷ διδόναι, rationem ipse sibi dare, qui rem 
ad animum suum revocat, eamque agitat, 
et veluti calonlos subducit, rectene an 
secus agat, vel egerit. ον 

— 35. τούτοις] machinsbatur, ut vel 

boo pavzillam, quod ne septoaginta mi- 
nas quidem valeret, interverteret, et mihi 


eriperet. . 
841. 3. Θρῥασύλοχος] Thrasyloehus hio, 
erat frater Midis. quorum de fratram ne- 


quitia hao in re demonstrata multis noster 
questus est in oratione contra Midiam. 
— 5. ÀcixAtia δὲ, ὡς διαδμιασίας «τεῦὺ- 
ium] Sententia est: excepi et reser- 
vavi mihi jus agendi in tutores titnlo pe- 
cuniaram defraudatarum (διαδικασία enim 


. erat actio de pecuniis controversis), nil, 


desperans, fore, ut Thrasylochus hoc jus 








* δϑδιαο, ques nano jactat. 
Φαραπρούσεταί 


AD ORATIONEM 


se denegaret. 

— 9. ἐνθεῖναι) correxi εἰσελθεῖν. vide- 
tervelgate c denbas variantibus ooslnisse, 
cum esset in aliis libris vetastis εἰσελθεῖν, 
vel et λϑεῖν simplex, in aliis εἰστέναι. Ne- 
scie etiam, an fuerit in quibusdam ἀνεῖναι, 
aen a verbo ilu, sed ἃ verbo ἵπρει. 

d ibid. οὖν] correxi οὗ. num videor 
imjarias aocepisse mon mageas, le- 
ves, coatemnendas. 

— 11. »») referendum est ad βλάστο- 
μαι, non ad ζητῶ. propterea transposai 
eg aneteritate Augustani, et post λαβεῖν 


eollessvi, mutata quoque distinctione ad «i2. 


imo modum: ζητῶ λαβεῖν, τὺν ὑπ᾽ αὑτῶν 
"" it enim τὰ 
iara ταῖς ros PMduq. net 


IN APHOBUM 1L 195 
— 13. wp τῇ οὐσίᾳ τὴ φαροδυϑοίσῃ. 


πλεῖον ὃ δέκα ταλάντων Tiv ἐμὴν τοσαύτη 
οὖσαν προσγεγενημιόνην) videtur orator sie 
reliquisse : πρὸς τῇ Uh τῇ παρῷ τοῦ 
T(X αὐτῷ παραδοθάση, esie ὃ διιοταλάντῳ 
(in dativo, et uno vocabolo), τὸν ἐμὴν, 
elo. qui videat ad hujus Aphobi patrime- 
nium, a patre adhuc superstite ipsi trudi- 
tum, quod majus est deoem talentis, hano 
meam substantiom, que tanta est, accessisse. 
— 18. εἶ τι à» ἄλλο] addidi dy. In ἄλ- 
Ae, quod respondet Latino secius, sabaudi- 
tur à προσήκει, aot ὃ ἡμεῖς ἐθέλομεν καὶ ἐλ- 
μεν. 
848. 5. σώσατίέ με, Dakemrá js] prono- 


men μὲ ütremque delevi. quo fortior et 
miserabilior fit oratio. 


AD ORATIONEM CONTRA APHOBUM TERTIAM. 


In talo bujus orationis addidi verba 
vere eds.  Phanus enim est ille, cujus 
osusam orator hao oratione agit. Causa 
lmeest. Phanus erat testatas, Aphobum 
vetbis declerasso, Milyam esse bominem 
lbwram. Hejus testimonii causa Phanum 
Apbebus falsi dicti testimonii reum ege- 
Wt. 'Defendit ergo Phanum Demosthenes 
he oiatione. v. p. 851. 21. et 861. 26. 

' Fewtitne nomen Atticum Phanus, an nul- 
Tes; (5 medie inp mri quidem 
est faspiceri, pro Φάνου leg. cese Στεφάγου. 
Sel bec admisso cavendum, no Stephanus 
his; quem Demosthenes hao oratione de- 
Δι ΔΉ, pro eodem Stephano babeator, cu- 
jus uequitias orationibus duabus p. 1100. 

* 86qq. et in oratione contra Noeram exa- 
gii. Ego vero putem Φάνου bene babere. 
Num si Φανὼ nomen fceminipum fuit, quid- 
πὲ Φύνος sit inascalinam? 

' 844.2. συνύδη} est Attico dictum, pro 


ewidty de idiotismo admonuit Soho- 
Mastes Áristophanis ad Plotum. συνίδειν 


idem est alque συγήδειν ἐμαυτῶ, 
ἔτι ἐξόλεγξε. nisi conscius mibi essem, me 
γα wtebac Apbobum conricisse menda- 


7o 8. τιύνου] correxi τούτων. multo ma- 
: jare et atrociorum meudaciorum, quam 


- 6. 98 eol ἕκαστα ὑμῶν 
ahis] Loous correptus, quem neque Si- 
Tenis — aut Hieronymi Wolfii, 
r. persanasse, neque nostra 

tli wtisfacit, Fabricius ὁ vestigiis le- 
θεία, quam ia codice Aogustano profi- 
"raw (quamquam parum 
, Bülikur enm  repriesentavit), colligebat 
T 'αορεκπροίεσϑθαι εἰ ἀπωτᾷν copularet ? 
air tliqusndo in: rsentem venit, δεῖξαι, 


᾿ΑΣ ταίαιμόσεται, ἐφ᾽ ἕκαστα ὑμᾶς ἄγων. 
(lictio, si ex Græca est, quamquam 


non memini alibi legere, ἄγειν «và ieri τι, 
significare pene idem atque Latina, in rem 
presentem ducere. Sed meliora et certiora 
requiro. Venit alio tempore iu mentem 
suspicari, leg. esse: «πρὸς ἕκαστα ὑπαντῶν, 
aut εὐθὺς ἀπαντῶν. ad singula queque oc- 
currens. quod prseferam, donec meliora et 
certiora reperta sint. aut ἑκάστους ὑμοῶν 
παράγων. 

— 14. περ ὑμῶν] Sine dabio presstat 
lectio marginis Lutet. περὶ μᾶς. Sed 
quia de illins auctoritate mihi nondum 
constat, ideo non ausus sum eam recipere. 

— 17. exl τῶ] idem est ao si dixisset 


peulo inornatius, sed planius: e»yi ww 
στεύων τῷ ἐξελίγξειν τινὰ, ὅτι τὰ αὖὺ- 


τοῦ καταμεμαρτύρηκεν. . 
845. 14. οἰκίαι ali συνοικίαν. ambigo, 
utrum præstet. dobitatur etiam de nomine 
proprio ᾿Αφύδω, quod probumne sit, au 
pravom, parum mihi liquet. Apbobi certe 
hujus, contra quem actio est, filius aon 
videtar fuisse ; tametsi non extra morem 
esset Athenis, ut filius patris nomen go- 
reret; quod in ipso Demosthene constat. 
Nam infra p. 860. 3. Demosthenes sit 
josjaerandum a se esse Aphobo delatam 
κατὰ τῆς ϑυγατρός. cur filia sola comme- 
moraretor, si filius ei fuisset? videtur ita- 
que hic alter Aphobus (si hoo ei nomen 
fait) Aphobi, fraudibus tutele nobilitati, 
faisse ex fratre nepos. Onetor fuit filias 
Phbilonidis Melitensis, et affinis Aphobi. 
Nam soror Onetoris erat uxor Aphohi. v. 
p.831. 8. Num Alei» leg. v. p. 849. 3. 
— 15. ἐκείνου) correxi ἐκείνους. sigoificat 
Aphobum illum obscurum et Onetorem. 
— 19. Μεγάραδ᾽ iEdusss] Apbobaum Me- 
gsram bebitatum concessisse, nil miror. 
Sed hoo miror, qui potuerit is oontra 
Phanum et simul contra Demosthenem ia 
foro Attico jure agere, qui voluntarium 
ipse sibi exsilium indixisset, eoque fere 


196 


Attico exoessisset. 

— 34. ἂν ἐπιείκειαν} contraxi in unum 
vocabulum dreswisinsiav, incivilitatem, inole- 
“μανίαις. 


846. 20. τοῖς δικάζουσι» id est, τοῖς eívs 


OUO'ty, 

— $4. πλίον à πάνυ πολλῶν] verba duo 
prima a libris quibusdam abesse, annota- 
tum est in margine Latet. cujus si sat 
magus penes me esset auctoritas (non 
enim constat, ande iliss lectiones sumte 
siut, que in parte & Lamb. curate margi- 
ni sunt illitee, dubiumque superest, sintne 
conjectures aut Wol&i aut Lambini, an e 
oodioe bones notm repelitie) delevissem. 

— $5. » τῶν μὲν —] non 
damno bano lectionem, verum tamen ex 
Aug. dedi auctius quid, ἀναγνωσϑεισῶν ἐσὶ 
73 5 δίκῃ, καὶ τούτων, τῶν 

pen. παρά cov] correxi φαρὰ τούτου, 
ab "hos Áp Aphobo. 

847. 1. ἀλλὰ ταύτην 


oorrexi ἀλλ᾽ ὃ 
ταύταν, ", qned est 


magis . ticum. 
τοσοῦτον. οὗ γὰρ —] vi- 
detar δεῖ deesse, ut sit; — ἰλογιζόρεην. Ter - 
οὔτον δεῖ. οὗ γὰρ — tantum abest. h. e. ne 
in mentem quidem mihi venit hoo facere. 


pseram. 

— 18. στρ ἑκάστου) id est, περὶ τοῦ ἐν 
ἑκάστη τῶν μαρτυριῶν μεμαρταραημένου. 
-- 17. ἀποκρίσει — ἐπισκηψάμιεγος} b. e 
si utereretur exceptione, quse pro sua re- 
spomsione coram arbitro edita venditare- 
tur & me meisque advocatis, eam non 
suam responsionem, sed fictitiam et fal- 
sam esse. Aphobus nempe, id quod ex 
prima barum copira eum dictarum oratio- 
Dum constat, coram arbitro & Demosthene 
de nonnullis gravissimis oontroversis 08. 
pitibus seu articulis interrogatus, respon- 


derat, puero Demosthenis soribe partes frater, 


sgente, et ab Aphobo dicta quseque oala- 
mo exoipiente, Sed Apbobus lianc re- 
aponsionem infirmatum ibat hao exousa- 
tione, scribam neque recte audivisse ἃ se 
diota, neque fideliter in literas retalisse. 

— 26. yeapspiamilo] tabella publice 
proposita, ut ἃ judicibus, et quotquot ju- 
dicio interessent, spectari posset, in qua 
scripta esset summa controversie, de qua 
jadicibus esset decernendam. 


— 97. eni τούτου] imo vero «σερὶ ταύ- 
γῆς. redit enim ad . nisi si post 
ἀγῶνα addas m ἀληθές b, το tale quid. 


oum taincu μαρτυρία ᾳ βάσανος preecesse- 
ria, auinbo ſœminina. S ubauditat ibi πρᾶ- 


I. I. RBISKE ANNOTATA 


phobus ista Demostbeni interrogaati re- 
sponderet, vereque illa esso atque $de- 
liter ἃ ootimentarionsi excepta et literis 


— 6. γιὰ ἁπλᾶς] scil. γράφειν, ἃ ὅποιε, 
aed videtur verbum παρῆν desiderari, οἱ 
sit tit XA. de i φαρν, sed ea do.causa sola, 
vel ideo solaommodo, commentariensis ille 
aderat, vel intererat isti δοιαὶ, quo —. 
— ibid. ὑπὲρ τοῦ] suspectum. smelim 
prorsus abesse. ant aliud quid latet. 
— 12. ὑπὸ μάλης] Citat h. 1, Suidas v. 


— $5. ἐμολογούμενον ὡς Seu] correxi 
δοῦλον. nata ext volgata e 
oolliquatione duaram variantinm, quee 


fuere i in libris, in aliis ἐμλογεύμενο διῦλον, 


ἐμοῦ. Sed et vulgata potest constere., 
Prætali tamen lectionem Aogustanl. v. p. 
850. 19. et 21. Leg. oonseo : ἐπδιδίστος ipai, 
eix ἐϑέλειν τοῦτον € 

pen. ὡς αὑτὸς correxi ὧν αὐτός. de 
illis 4 stlammodo —* oerto per tormenia 
constare, de quibus constare, et quee ceste 


e. atque rata esse, ille ipse vult, et ejus in- 


terest. 

— ult. «sj δὲ αὖ τινῶν οὗ σαφὰς] de qui- 
bus nil constare, et quee dubia atqne eon- 
troversa manere ille vult, et que ejus 
interest supprimi, de his certum quid non 
constare. 


849. 1. ταύτην τὴν ] quod 
Phanus edidit, et t Apbobus arguit ei- 
qoe oppugnat, idem testimonium Aphobi 


ZEsius, edidit. 

— 7. ἰγραψα) oorrexi. ἐνέγρα ψα. μὰ 
soripsissem nomen ejos 18 sumero reli- 
quorum testium, quoram nomina sabscri- 
pta sunt tabolis illis, nal consignata 
erant responsiones Ap interroga- 
tiones Demostbenis. v. v. 19. 

— 10. ἑαυτοῦ} ipsum semet designat 
orator. Repugoat enim, ait, quemquam 
[h. e. me] scribere suuro (h. 6. meum] 
adversariam, et bujus [Apbobi, mei ad- 
versarii] fratrem, in teslibus illis, qui 
testarentur, vera esse illa, que Apbobus 
graverent ; si vere dicta et seripta illa, de 
quibue quis testaretur, noa fuisseat, 

— 11. καὶ τούτου ἀδελφὸν) pro καὶ τούτου 
ἀδελφὸν malim καὶ τοῦ τωνύτου ἀδελφὸν, et 
frawem bominis talis, sc. dp. δισφόρου, 





AD ORATIONEM IN APHOBUM III. 


ge 
mili istentasset, si in causa fuissem, ot 
Aphobus in se, ZEsium, ot falsum testem, 


MI. cui ἀτιμία Lambinas meval 
as 


eum agitar ἀτιμίας, certator, utrum 

«s sabeunda sit, an jus civile et status in 

τὸν qaod Latini caput appellant, retinea- 
. Lambinum sequi si malimus, saltim ρμεριαρτυρεκότες 

exi sic ierra, de cepite, servando puta, 

sit , non sine articulo. 

-- $T. dubiam esse 


negabant, Demosthenem 
um ipsum puerum oxploratio- 
Bi per tormenta, et ipsos noluisse puerum οἷο 
δὲ tormenta admittere, 
oorrexi cum ad 


aut 


— 5 dSíasras] correxi soil. 
& —18.5 μεμαρτύμεται scil. ὡμολογωι- 
94 Tersbalam τὸν J v. 11. redit 
ad Milyen, ques cum in τῇ ἀνα- 


Aud * ni falior, boc, Demoaem mentitum 


3t 


197 
candem, admoneo, in τούτων subesdiri ἃ 
—T. τυλιιαῦνα τούον ὡς δίκαια delovi- 


ὡς, forte natam o compendio, que in libris 
Demosthenicis mano exaratis indieari so- 


i lent bse voces, ant d dyipec ᾿Αϑιναῖω, amt 
i ὦ ἄνδρες δικασταί. jt 


iu 25. ἐπαιρριίννν]) Citat h.l, Harpocr. 


v. à 

— ὃ καὶ δι᾽ ἐταιρεία"} delevi nat. 
propter amicitiam, ejas puta, cui testimo- 
nium prestaut, 


— Ibid. ὃ καὶ δὲ bere] ejus pota, ad- 


versus quem testantur 
— 17. μὲ 1 subaudi οἱ ἐμοὶ 
nescio tamen, an 
uf rd simi vel aimile quid, post εἶεν interierit, 
— ibid. breugiau] correxi ὑταιξαίᾳ, moo 
arbitrato. vulgata ex antiquo more sori- 
; bendi nata est. veteres eniro dativum sin- 
arem in bujusmodi vocabulis pari me- 
—— tivum pluralem soribe- 
est, iota ad latus 

uod nos hodie 


neqae enim ideo testati mihi 
suDt, quod essent mei sodales. possit que- 
que leotio codicis Aug. . ἀπειρία (in aomi- 
nativo) probari. seque enim hi mei testog 


; suat sodalitium, oalerva 


conspiratorum, 

cui leotioni inprimis favent insequentia, 

— 10. ] rursus correxi meo jodi- 
ix9p« non est contemnenda lectio 

— 91. Φάνος] olim legebatur "ie Στέ- 
φανος. quem Teylorus in Sobedis p. 745. 
babuit pro illo Stephano, poeta comico, 
quema Demosthene civitate donatum esee, 
aiat Auctor anonymus vitse A 
Locos a Tayloro desiguatus p. XII. b. ed. 
Kusteri prostat. quem. si diligentius ia- 
spicies, videbis, dos Tero eStepbase 
perperam accepit, de Aptipbane esse ao- 
oipienda. Multum bio a vero abest bo- 
nus Britannus. 

— 94. Σὲ dmwpias de τις φήσιμ] soil 
i χούτους ἐμοὶ 

— peu. μότριοι δ᾽ ὄντες iS pevn] 1d idem 
est ac si dixisset: ἀλλὰ ὡς 
ὄντες μένρ. ἃ. vel ὅτι εἰσὶ με. 4. 

852. 6. εἰπεῖν) subaudi ἑαστόν. non mo- 
do negat se ista dixisse, quse testeg mo 
eum dixisse aiunt. 


— 7. slpaóra] subeudi ἢ οὕτως, ὡς ἐγὼ 


S088, qui con&rmasset, so scire, Milyam. Deyfa τοῦτον 


499 s)rvem. patet boo e p. 861. 4. 

47 21. εἰ wai] correxi «l μαϑὸν, 
quod ost magis Atticam. quo motus? qua- 
Tam € te 


-—. —] F. ἦσαν 
E En 


ies] emendata distioctione, 
que» vilioza est in volgata, sam comma 
Ueaderendum est et pone ἐν ὑμεῖν oollo- 


— 13. S. τότε cohsret cum desire, 
quem meminerunt tunc emitmum in liberta- 
tem. quia varise Athenis erant ἀφέσεις (6. 
o. creditor aut actor d dicebatur debitosem, 


aut reum, ἀσαλλόττερ, Qum 
—* Sit ape meorum 
€ » 
—— addit addit ἐλεύθερον εἶναι. 


— 96. τοῦ μάρτυρος] Phanas desigeator. 


198 * 


Sententia cst hæo: Aphobus, oalumniando 
me, et judicum superius contra se datum, 
illoque criminando, et iniquitatis insimu- 
Jando, movendaque mibi ex eo invidia, 
videtor sibl vos adduoturus, ut testem 
meum, Phanum, falsi dicti testimonii con- 
demnetis. 
,' 853.8. τὸν δίκην] scil. illam, quse super 
gesta tutela agitata fuit. 

|—9.891 οἵδε ἐμαρτύρησαν] et 
hi testes [ Phanus, JEsius, alii | testati es- 
sent, Aphobum in qusesitione [τῷ ἀναχρί- 
du] fassum esse, Milyam esse liberum 
hominem, et pro eo a se haberi. 

- 40. Ixac ro] scil. xeroc. 

— jbid. λαθὼν] videtur bic aliquid de- 
esse, pendet enim bio nominativus. forsi- 
tan οὗτος ἐνοσφίσατο, vel ἀπεστέρησε. cum 

in indice mearum postulationum singula 
dieque nomina potuissem seorsim, et unde 
illa sumta  interverteret hic. Aphobus, et 
quantum numero, et a quo. 

* — 25. ἐχόμενα) vocabulum suspectum, 
obscurum certe. Si significat, insequentia, 
infra scripta, saltim debebat τὰ ἐχόμενα 
cttn articulo dictam esse. 

-— ibid. ἣν δ᾽ ἔλαβε προῖκα] delevi ad- 
versativam. idem est ac si dixisset: seei- 
24, ἣν ἔλαβε. octoginta minas, dotis nomine, 

am dotem tulit. 
854. T. τῆς ἐμῆς} correxi τῆς ἑαυτοῦ, 
redit hoo δὰ τινα ἀνθρώπων. num quis ho- 
. minum ex his cerbis planum facere. potsit, 
sue matris dotem este. penes Aphobum. de- 
inde mutavi distinctionem, et punctam 
post καὶ τί λέγων posui. et quibus tandem 
argumentis hoc planum faciat ? Tum nova 
iucipit sententia. ὦ πρὸς Διὸς — (sio enim 
sine articulo τοῦ malui dare) rogo per Jv- 
vem O. M. fac te confiteri, :fingam id tan- 
tuper, Milyam esse hominem liberum, ideone 
fnagis habeo dotem? 

' — 9. eit] sabrudi μᾶλλον, sed offen- 
dit δόξειεν. Sententia postulat δόξαιμι. ni- 
ilo magis propterea [propter istam con- 
fessionem] habere dotem videar. possit 
quoque οὐδενὶ legi, nemini videar. Dices 
forsitan illad δόξειεν ad illa superiora v. S. 
rédire εἴ τις ἂν ὑμῖν ἢ ῥήτωρ — δοκεῖ, sed 
tum collocoanda hzc verba, οὐδὲν ἂν δήσσου 
διὰ τοῦτό γε δόξειν, essent pone καὶ τί λέ- 
jin v. T. et vel sic tamen esset οὐδενὶ le- 
gendum. nemini vestrum quisquam videatur 
tam callidus prestigiator orationis este, qui 
ex illis verbis istec exterqueat. — Veni ali- 
quando in suspicionem fuisse in libris qui- 
busdam locum bunc sic cogceptum : καίτοι 
λίγω πρὸς Διὸς, οὐχ ὡμολόγησεν εἶναι Μιλύαν 
ἐλεύθερον, καὶ τί μᾶλλον οὐκ ἔχει τὴν προῖκα; 
οὐδενὶ ἂν δήσσου à τοῦτό γε δόξειν. Sed 
dicam tantisper, ita me Deus amet, nun- 
quam fassus est Apbobus Milyam esse li- 
berum. ideone minus habet Aphobaus do- 
tem? [aut potestne ex eo eflici et evinci, 


l. I. REISKE ANNOTATA 


Apbobum dotem non babere ὃ] nemo pro- 
fecto est, qui ex isto quidem argumento 
hoc colligat. Et profecto nescio, aa hec 
lectio vulgatm sit praferends. — Powit 
quoque sio : καὶ τί μᾶλλον ἔχων τὴν πμῖ 
δόξει. ideone videbitur Aph Mohr « 
promere dotem? — Nil profecto ideo mag 
videatur. 

— 19. ταύτας] post ταύτας videtur dr, 
vel iu, vel νῦν, vel tale quid deesse. 

— 21. ἔφλειν] scil. τὴν καταξδίχην. C 

— 24. τετολμηκὼς} et a se impetrert 
€um non potuerit, »u post. condemnatio- 
vem, ut ablata restitueret ; tamen — 

855. 5. τί τῷ νόμῳ καὶ τῇ βασάνωυ] sub- 
audi χοινόν. quid opus est quemquam ad ter- 
menta deposcere, ubi lez planis verbis crimi- 
fis convicti penas sancit? 

— 11. τουτουσὶ] hos judices. 

— 14. ὧν] correxi 5. poteram quoque 
S. nam perinde est. pata est volgata e 
duplicitate lectionis, quse h. 1. ia libris 
Demosthenicis fuit ; aliis exhibentibos ᾧ, 
aliis 2». 

— 15. al cd. ποιήσουσιν οἱ μάρτυρι 
quid tibi hac in causa. proderunt, aut obe- 
runt testes? to ipse te condemousati. 

— 18. ἐν τῷ λόγω] in — 
te tutele, qua ἴα judicibus exhibaisti. 
bid. γέγραφας σὺ, κατεμαρτύμσεν 
—] correxi γέγραφας σὺ, συγκατεμαρτυβι 
σαν. Aphobos enim per illa, que in ists 
ratione de se scripserat, ipse oontra se 
fuerat testatus. reliqui ergo testes coatra 
eam producti, non simpliciter z«rtuagte- 
μουν αὑτοῦ, contra ipsum testabantur, sed 
συγκα . una cum Apbobo eontra 
Aphobum testabantur. 

— 124. δοῦναι} correxi ἐκδοῦναι . ausus 
som semel, quod rarissime et periuvitos 
facio, marginem Latet. a reliquis codict- 
bus destitotum, sequi. quod ejus &des 
penes me sublesta est. Sed firmant is- 
sequentia nostram emendationem. Ses- 
tentia est : quum ergo dicet Aphobus, me 
recusasse servum illam (Milyam desi- 
gnat), qui omnia nosset, ad tormenta trs- 
dere, reliquos autem servos, qui nil not- 
sent, tradere baud defugisse: tum consta- 
bit multo magis eum deouisse, servos a 
me tormentis oblatos accipere. : 

856. 25. 9;] non redit ad proximum τῷ 
ἄνθρωπον, sed ad remotius σὺ v. 23. 

857. 4. μισθώσουσι) dedi h.l. μισϑώσο- 
σι, quod hic melius convenire videbatur. 
nam alias jew perinde cum indicativo, 
atque vu conjunoctivo i] correxi it εἰ. 

— 6. ἐξ Apysic. ὁμολογεῖ] correxi 
«fie (scil. τῦς διαϑήκης]. ὡμολόγει. 

.858. 8. περὶ δὲ τοῦ καταλειφθῆναι me- 
lius hoc, quam quod Aug. dat τοῦ 
μὴ καταλειφθῆναι. quamquam et boo de- 
fendi quodammodo potest. 


— 9. ψευδόμεγον) post ψευδόμενον deotse 











AD ORATIONEM IN APHOBUM III. 
videtar αὐτὸν, aut τιῦτον. quod facile in- jersndom super eorom 


terire potnit ex concarsu cum eadem voce 
proxime iusequente. 

— 10. «và ἃ σέφηνεν] delevi articu- 
jum. melius convenire videbatar hsc 
Bar. lectio, quam seà ἀπέφηνεν Aug. 

reduxissem, si illa caruissem. 

— 12. «προσῆκον ἡμῖν] utram sit. ἡρεῖν 
servandam, an ὑμῖν preeferendum, dubium 
esse póssit. nam utrumque cum sententia 
coaveut. 

— 19. bi τῶν ἐπιτρόπων τούτων] correxi 
postremam vocem τούτω, id quod est 
expositio verborum ixi τῶν iervreieren, uni 
tuterum, huic, Aphobo puta. 

— 22. χά κεῖνον] oorrexi κακείνων, scil. 
Ty χμμάτων. v. p. 851. 3. ubi locus hic 
ipee totidem verbis legitur. 

— pen. sap ἐκείνου] a Philonide puta. 

859. 8. αὐτὸν] oorrexi αὐτῶν de meo, 
seil. qaatoor talentorum. 

— 14. τῷ μεάρτυρι) Phano pota. 

— $7. σερὶ μὲν —] constractio h»o 
esi : ψαραδώσαν σοι τὸν ἔχοντα τὰ ἀντίγραφα, 
ὡς σύ μὲ arpolotaA cu «περὶ τούτου. 

860. 2. χαπὰ τῆς θυγατρὸς} ergo filius 
Aphobo nullus erat. 

— 17. κάκεῖιοι] testes mei. 

-- 19. κατ᾽ ἐκείνων) liberos testium de- 


-- ibid. οὔτ᾽ αὐτοῖς neque testibos 
meis, qui liberos suos offerebant ad de- 


199 


e c 
— ibid. οὔτ᾽ niin ii liberis pa- ⸗· 
trum pro Demostbehe testantium. videtur 
tamen οὔτ᾽ αὑτοῖς redandare. abest qui- 
dem ab Aug. quapropter uncis indlusi, 
Possit quoque videri: Demosthenes de- 
disse οὔτ᾽ αὐτὸς ἀπομόσαι, neque. ipse qu- 
rare. ' 


— 96. καὶ κατάμὲ γημίτον τἀληθ8} 
vitium loci prodit et ps ipsa, et dis- 


crepautia codicum. ut brevis sim, vide- 
tur Jeg. essó : xal καταμεριαρτυγημένον 
τοῦτον τἀληϑῆ. ut est in margine Lotet. et 
huuc Apbobum testimoniis testium, vera 
testantium, victum. | 

861. 9. οὐδὲν avrov “τάντ᾽ εἰδότων] cor- 
rexi οὐδένα, τῶν srárr' εἰδότων. hunc Apho- 
bum noluiss? ad tormenta traditum a tae 
accipere quemquam servorum omuium reli- 
quvrum, quamquam hi servi melius omnia 
nossent, quam Milyas. 

— 10. ἢ Μιλύας] Aug. dat ὃ Μιλύαν. 
perinde est, boc tamen elegantius. 

— 14. «ἰστιν ἐσιϑεῖναι] subaudi κατὰ 
rũc θυγατρός. v. p. 860. 2. 

— 23. προεγνωσ μένος] malim. «arpotaS- - 


μένος. 

"ses. 7, σίντε καὶ δέκα ταλάντων] malim 

uno vocabolo πεντεχαιδεχαταλάντου. 
— 11. σέντε μνᾶς} subaudi κατὰ τὰς 

εἴκοσι “«ἔγτε μνᾶς. 


AD ORATIONEM. CONTRA ONETOREM PRIMAM. 


864, 4. κηδεστὴν] Soror enim Onetoris 
penes Aphobum erat. 

— 3. τὸν μὲν γὰρ] redit ad Apbobum. 
πὶ insequens τοῦτον v. 10. ad Onetorem. 

— 1$. $y]. alii ὃς. perinde est, hoo ta- 
mes " y stie smum magis accedit. 

— 16. irai] correxi cvramor Tt- 
(71 dgobos vocabulis. hausi ex parte ex 

, in quo vitiose est συναποστε- 
(ταί ju. πιοϊανΐ ται in 7t, quod a cvia- 
σιστιμῖ separavi, et praterea distinctio- 
A, im vulgata depravata est, sio 
matári, ut hsec exsisteret sententia ; quop- 
imm igitur Onetor, ona cum suc sororis 
marito Aphobo, me facultatibus meis pri- 
vit, fretusque suo apparatu ad vos, jo- 
dices, prodiit, periculum vestri judicii 
subiturue. παρασκευαὶ actoris, aut rei, sunt 
tlvocati amici, testes emti ant subornati, 
powmis, gratis, quibus judicum suffragia 
eigantur, οἱ emontur, acute sollerterque 
excepiiais causstiones, versutic et ca- 
villtienes fori. 

—— 18. ὑισόλοιπόν ἔστιν ὑμῖν) correxi 
teferrie ἔστιν b» ὑμῖν. in judicio vestro. 
elit aped vos judices sedentes. 

. B6, 15. reve) Onetorem puta.- 


— 95. Τιμομράτης] Timoocrates baboit 
prior sororem Onetoris secum, antequam - 
ea ad Aphobum transiret. 

866. 2. χρημάτων àmóries] correxi 
χρήματα ἀποτίμημα. existimans tuto- 
rum pupillis quasi oppignerata esse, 

— δ. —* puta Aphobo, non 
Onetori. v. v. 18. 19. 

— 45. ὀφείλειν εἵλοντο! volebat Timo- 
orates ipse debere Aphobo, et. volebat 
Onetor, ut Timoorates eidem deberet do- 
tem, vel, sive dotem ferret Aphobus a 
Timoorate, sive ab Onetore, malebant 
ambo, non dotem, sed asuram ei dari. 

867. 12. [au] ἀποδοῦναι] idem est ac si 
dixisset: xal οὐκ ἀποδοῦναι. 

— 14. εἴτε μὴ} malim εἶτε καὶ μή. 

— 25. ἐλίγχω, ὡς δ᾽ ὕστερον] correxi 
ἐλέγχων, ὡς οὐδ᾽ ὕστερον. posteaquam, id 
quod modo feci, istmo ita plana feoi, ut 
inter omnes constet, οἱ dábium nullum 
sopersit, dotem Aphobo statim a nuptiis 
datam non fuisse, fscile ilem hoc demon- 
strabo, non magis illam postmodum ei 
datam esse. 

— 24. κἂν εἰ μὴ ἐσὶ ταύτας) etiamsi 
dotem retiduissent, nou Οὗ eum, quem 


e 





4200 


dixi (v. p. 866. 1. οἱ Φ4.), motum, sed 68 
sola de causa, quod certo decrevissent 
dotem Aphobo paulo post nuptias eon- 
tractas dare, tamen non faissent unquam 
daturi. 

— $7. εἶχον] id est, κατεῖχον cap lav- 


» fetinuiseo penes se. 

868. 4. ἐνεκάλουν] querebar privatim 
inter amicos, et, jos squom 
Apbobum, antequam causem in forum de- 
ferrem. 

— 12. τοῦτ correxi τότ΄. qui jam tum 
diffidit, quum uxor Aphobo danda esset. 

— 20. τοῦτον τὸν ἄρχοντα] in testimonio 
nominatum, Polyselom puts. de rationi- 
bus chronologicis hujus loci v. Palmer. 1. 
€. et Corsin. Fast. Att. T. IV. p.12—14. 
Olymp. 103. 

869. 26. ὑπὸρ ὧν τὰς ἀσφαλείας με. exo- 
spujuty) Lambinus maluit ὑπὲρ ὧν τῆς ἀσφ. 
non cogitans, non dici, ὑπσέρ τινος σποιγεῖν, 
sed τι σκοπεῖν. mallem atique (nam vulgata 
non satis placet) ὧν τὴν ἀσφάλειαν ps. cx. 

870. 4. ] distipoxi in duo 
. idem est ac si 
dixisset : 129" ἑαυτοῦ ὡς ὀφείλοντες. 

--- 17. ἀπλοῖ] simplicis enim et cendidi 
est sine teste et oautione peoaniam cre- 
dere, alisqne magni momenti. 

— 19. ὑπὲρ τῶν διαφορόντων) qui, in 
cansais, ubi agitur de lucro faciendo, δαὶ 
demno accipiendo, ne minimum quidem 
quicquam candide, et simpliciter, antiquo 
. gmOr6, agunt. 

— pen. μάρτυρας δὲ τῶν μὲν ὑμῖν παρί- 

T est idem ἐν si dixisset : ἐγὼ δὲ σῶν 
μάρτυρας ὑμῖν 


lis αὐτὸ, scil. τὸ 
quitur ὡς lips» ἔσο , videtur otique 
servatus pluralis, verumtamen acocnsati- 


vum im, mun αὐτὰ, ubi subeuditur τὰ 
τῷ ᾿Αφόβῳ iv τῷ xopin ber 

878. 16. ἐποιήσατο) dubium, δὰ mulie- 
rem, an ad fratrém ejus referatur. Si po- 


sterius est, reddi debet, finzerit, aot cu- 
vaverit ad archontem deferri,et ab eo ratam 


873. 1. τούτων] oorrexi τούτου. redit 
enim sd ταλάντου. v, p. 878. 29. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


— 8. cvnítu] scil. bre ἡ yu, quod 

statim sequitur. ᾿ 

— 18. αὕτη τ6} correxi αὑτό τί ia 
γαύτῳ subauditar, quam vos ipsi pops, 
aut videtis. 

— 19. diu mori] alii dast às 
viv elem». perinde est. potest et veritas et 
fides esse gemina. veritas vera, et faim, 
vel simolata, ficta, verbis modo proditz. 
fides item potest esse vers, et alis (slm, 
erronea, decepta. ἀλήθεια στστὴ est τοί» 
tas certa, qua fidi possit. πίστις és, 
fides certa, veritate nixa.  Lambibos su» 
lebat οὐδὲ πίστιν. 

— 23. ἐπὶ τούτου τοῦ ἄρχοντος] Nicephe- 
mam desigost, δαὶ Molonem. 

874. 1. αὐτῷ] non Onetori, sed Aphobe. 

— 3$. συνοριοῦσάν τι sabewdi αὐτῷ, 
quod addi necesse non vet, tametsi Lam- 
bino secus videtar. 
τοῦ (43 συγοικεῖν. quod est reddendum : quo 
constaret, mulierem pones maritum aoa 
esse, non babere cum eo rem oommupem. 
perinde est, atram lectionem optes. 

— 14. αὐτῷ] dedi αὐτῷ. stcum (b. 6. 
cum Onetore) colloqui.  , 

— 20. πασῶν) scil. Cacáses. vocabulun 
βάσανος primum universe omne gesus ez 
plorationis veri significat, tum peculisri- 
ter illud genus explorandi veo, quum 
P tormenta confessio veri exprimitur. 

tentis igitur hseo est: Vos et prire- 
tim et publice modum illum extorqueade 
confessionis et inveniendss veritatis, qe 
tormestis péragitur, pro certissimo reli- 
orum ompium modorum bhebetis. 

— 24. ζοτεῦῖτε τὴν dnas tiet] sta- 
detis, conamini, veritatem invenire. alias 
possit οὐρεῖν redundans οἱ amputasdum 


videri. 


875. 8. τὸν μὲν] Timocratem. 

— ibid. τὸν δὲ] Apbobum. 

— 7.. ἀληθείᾳ correxi , Ow 
tor enim com de multis rebos aflirmaret, 


volebat unumquodque sus affrmstiosis 
caput pro re vera baberi. mulie ergo 
erant, quas ills venditabat, ἀλήθειαι, quas 
negat orator veritatibus similes esse, ne- 
dum ut veritates ipse sipt ; vel, que neque 
vera, neque vero similia orator ait esse. 


AD ORATIONEM CONTRA ONETOREM 
SECUNDAM. 


876. 8. τούτους] Timocratem et One- 


torem. 

— 8. κωτατίϑησιν ρους, ἀλλ᾽ ἐπὶ] cor- 
Texi na] τίϑησιν ὅρους ἐπὶ — sed neque 
beec sincera est leotio, tametsi tolerabilior 
est, quum vu , sed videtur orator sio 
re 


liquisse : καὶ οὐ «voc αὐτοὺς ἐτίϑη, οἷς νῦν optandum erat 


τίθησιν, ὅρους, ἀλλ᾽ ἐπὶ — meque Ῥοκοδαὶ 
eosdem, quos nunc ponit, ὅρους, sed — ep- 
pellabant, id quod notum est, Attici ipt 
ea tigna cum affixis elogiis, eas domos, 
eesve fandos oppiguermtos esse. Mos 
hic apad nos quoque si obtineret, quest 

, quun multos 














AD ORATIONEM IN ONETOREM Il. 


fe vett videre ! 


er Apbobo 
2* ἰδὼν] aut, ut alii, εἰδὼς, quod 


aec an ait melius, redit ad Osetorem. 


— 20. ἀποτετιμ, } οἷ]. duet. 
Meta aflizos. ] τοὺς ἔρος puta domni 


— wit. xal τούτους] affixos predio 


877. 5. zal vov] operam se dedisse, ut 
sii oppigneratom ip tabulis publicis prae- 
ditm Apbobi, et ante fuisset, et nunc ad- 
leodum esset, pro talento. 

—1. — correxi σ᾽ 
Sexentia est: se curasse, αἱ anctoritate 
Pe prseter illos ὅρους, qui essent pree- 


ὧο Apbobi af&xi, alii quoque ejus 

donei afigerentor, quibus sibi, Onetori, 

de pecunia sua Apbobo data, reonperanda 
caveretur. 


— 9. τὴν μαρτυρίαγ) subaudi ταυτινὶ, 
vil τὴν stel τούτων. 1 esent 
-- 15. τῶς i£ 


φιέντος, TevrÍe 
χλίων δραχμῶν. domus. valebit talentam, 
ptam aatem excessum talenti, viginti 


mises pota. 

S9. 12. in ἀμελέγοσί τι. καὶ 
yw —) correxi ὅτι Sport. τί γὰῤ 
yes. conttat eum fuisse juraturum. —* 
—— ΤΥ t 


jureturum — 

—$1.&] correxi ὡς. propter iasequen- 

iem infaitivum «v, . nam alias 

perse besum est ὅς. Sed deberet sequi 
φρυσεγγυώῶτο. V. P 903. 18. 

879. 4, sore] poet τοῦτον videtor de- 


λέ: 


τοι. v. 


201 
mui ri qr 
ds illo (Aphobo) velle i dependene emet) 


— 13. νῦν, slys ἀληϑῇ λέγεις] correxi 
transponendis primis vocabulis, e! ys νῦν 
ἀληθῆ A. Sententia est: ta, Onetor, ne- 

gas ὅρους fixisse prius, quam Apbobus es- 
tet condemnatus. Recte ais, sed bec 
condemnatio, non de condemnatione ille, 
quie a judicibus in Aphobgm, sed de ea, 
que ἃ te in eundem profecta est, accipi 
debet, si veram est id, quod tu nunc ais, 
cum negas a to fixos esse ante condemna- 
tionem Aphobi jw. Planius bso sio 
dicerentur: Si verum est, quod tu ais, 
necesse est Aphobum a te prius esse con- 
demnatum, quam a judicibus. 

— 91. σῶς lori δίκαιον eto.] constat af- 
fectum hono esse mutilatumque locum. 
testatur satís et sententia hians, et oodi- 
cum discrepantia. unde colligitur, veteres 
Demosthenis editiones bic mirifice inter 
se discordasse. E lectione vulgata oolli- 
go, sio fuisse in libris quibusdam: ἐὰν iv 

bes ἐλασὶς, τότ᾽ αἰτεῖν σὰ 
6 «λεῖον, ἐὰν δ᾽ ἐλάττονος [scil. χύρδους ἐλαὶς 
beri] ἔλαττον [scil. σε αἰτεῖν]. Si majoris 
lucri epes affulgeat, tum te plus petere, sin 
minoris, minus. 

— 925. τούτου] malim τούτῳ σοῦ. cum tu, 
Onetor, huic, Aphobo, dotem non 
et hoo propterea, quod σὺ στῆσαι sequitar 
(duobus vocabulis, non, αἱ volgo legitur, 
- συστῆσαι, 30, qued vitium oorrexi), item 
σὺν εἶναι τ 
su. Sententia postulat: ἑσσοὶ εἰς τἀμὰ 
ἔδοτε. quoniam in mea dabatis. h. e. quo- 
piam, cam Aphobo daretis dotem, oura- 
batis, ab eo vobis oppignerari ea bona, 
qos» non ejus essent, sed mea. 








1.1. REISKII 
ANNOTATA 


AD 


EXCEPTIONES. 





AD ORATIONEM ADVERSUS ZENOTHEMIN. 


Oratio bec scripta est nomine Demonis, 
qui patreus erst Demosthenis, ut constat 
€ ipo orationis, p. 090, 27. dam 

882. pea. σγοσέχετε) non no. oon- 
veairet tamen melius —8 vel προσ- 
ἔσχετε. animum si unquam ulli cause ad- 

ati 


883. 1. σιλλάκις suspectum est, et vi- 
detur locum in alienum inyasisse. 

— 18. siséruc) εἰκότως ἐς à malim, id 
est, εἰς ταῦτα, ἃ ἮΝ 

884, 18, ὁ νεύκληρος] Hegestratus, nisi 
ille potius Hegesistratus est. 

885. 5. σρισβιυτὴν ἐκ βουλῆς τινὰ] loous 
mibi obscurus. in Augustapo est eps 
vw. verba ἐξ βιυλῆς τικὰ Lambin. depre- 
besdij « quibusdam suorum codicum ab- 
tue. credibile non est, bominem senato- 
rium eo ooptemtus decidisse, ut a merca- 
loribes se pateretor pro procuratore aut 
&clüre negotiorum suorum in ipsulam al, 
legeretur. Nisi additum esset τινὰ, posait 
lt βκλβς aliquo modo accip! pro commu- 
sicatis inler se cogsiliis. Sed et hoo ipsum 
feret languidum et redundans. Alias es- 
tri est agens in rebus, ut si collegiom 
Bereslorum e, c. aut mercalóres am 
pintin aliquem causidicum aliquo mit- 


componendorum causa suorum nego- 
imm. qualis etiam bio designatur v. p. 


, 7 Bid. errwci) sic, qualicunque tralati- 
US aotiis, αἱ solent homines ioter se not 
dao familiaritato, neque neoessita- 


cesiuncti. 

— 6. τοῦτες] improbus, nequam, ve- 
Wralor, qualis est, et qualem usu et da- 
RO hostro cogpovimus. 

- ibid, οὐδὲν ἔλαττον] amplector οὐδενὸς 
€ Áug. pr. quo ad sic erit leg. 
δοὺς οἷν τ' εἰπεῖν, ἀτυχίσαντες, 


— 7, 3] 
tmism, statim a principio in malos bo- 


isbere, qui nunquam de se speciem pro- 
Wtatis dederint, sed. statim & principio, 
Kio statim experimento sui, se improbe 
fuerint, nt Zenothemis et Hegesistratus, 
sunt se ecdlerosos. 
: [Ay οὖγ ἰιούομεδν yea 
εἶδε; εὑτὸν καὶ ξατεπογγέλϑαι royret] pri- 
VM q9atéor verba perentheseos signis in. 


ἀρχῆς πινυροῖς ἀνδρώποις συμ. 2uros 


κατεσαγγέλλεσθαι ἑαυνόν vm. est. αἰϊοαΐ 
operam suam addicere, condioere, dedere 
atque copseorare semet. ταῦτα redit ad ne- 

otium Aristophontis cam Myoalione, quo 

e negotio nobis hodie nil eonstat. Son- 
tentia itaque heo est : Aristophon linguam 
suam in questum contulit, et huio Zeno- 
themidi sese addizit atqua vendidit. 

— 19. ἐξ Apysc] dedi τὸ i£ Apy Se. Woe- 
neratores, el δανειστταδ, suat homines Syra- 
cusani, qui Zenothemidi te fenebre de- 
derant. 

— 20. ἀλλ᾽ οὐδ' lel ἔχοντες) correxi 
ἄλλο δ᾽ οὐδὲν, Drtac ἔχοντες. foeneratores, 
eum viderent, se aliad nibil habere, quam 
malum debitorem, quicum agerent, freti 
spe, fore, ut, εἰ vos, judices, pateremimi 
hoc veteratore vos circumveniri, suos summos 
e nostris bonis , 

886. 3. ὅϑιν — xeramuiv)- hme est for- 
mula judicii a Cephalensibus judicibus lati. 

— 5. ὃ ἐγορακὼς] Protus, de quo statim 


plura. 

— 14. καὶ σοὶ «o3 λέγοντα] correxi 
partim ex ingenio meo καίτοι σολλάκες λί- 
yorrac, quamquam, a quibus Hegestratus, 
Gut tu pro eo pecuniam mutuam corrogares, 
sepe auditi sint, cum ent, quicun- 
que Hegestrato credidisient, eos omnes ab eo 
emunctum iri, σὲ pecunias suas esie amis- 


— 15. σὺ ὧν] tu ergo, o Zenethemi. 

— 16. iq«] inquit Protos. 

— 94. βιβλίο») Citat b. 1. Harpocr. Mo- 
ris Atticista v. GWA6Alu. p. 95. ed. Piersoni, 
quem ibi vide. post βιβλίον videtur ἔχον 
dee 


sae. 

— 26. ay] malim αὖ. opposita enim si- 

bi sunt πίστις et τὰ βίξαια. qui credit, 
cautiones ille nollas requirit. — 

— pen. λέγῃ] dedi λέγοι. quid opus est 


897. 1. αὐτὸν] non τὸν σῖτον, sed τὸν Za- 
γέθεμιν. conabatur. Protas Zeuothemin e 
navi, h. e. e possessione frumenti, expel- 


206 


lere, Zenothemis autem recusabat expelli. 

— 7. ἱκεῖνος] Protus. 

— 8. τιμὰς] mercedes naucleri et nau- 
taram, veotaram. 

- ibid. τοῦτο] Zenothemin. 

— 9. τὰ δάφορα] iptertrimentum. h. e. 
reluitionem im » qute Zenothemi- 
di fuissent faciendse, et damnorum, que 


mora aliisve de oausis passus esset. Ma- i» 


gna enim damna fuissent Zenothemidi ao- 
cipienda, si oblatam voluisset recipere 
conditionem, h. e. cum parvi et frumento, 
et Proto adyersario, S renavi- 
gare, et ibi jure experiri. 

— 10. xal τάλαντον eper^afiiy] verba 
heo absunt ab Augustano, nescio, an re- 
ote. nam talentum pro dono gratuito vide- 
tor modum equitatis excedere. Verum- 
(amen solet impetus animi homines et 
pertinaoia, et fiducia oauss obtinendæ 
ultra terminos modestism abripere et ad 
vanitatem aliquam impellere. 

—11. ἐκείνου] Protas designatur. de- 
inde malim v. 12. καὶ Asyóvren nal bpiy, 

. 8cil. ταὺτά. 

— 15. ἐξάγειν βεδαιοῦν) pro posteriori 
vocabulo videtur sententia βεβαιούντων 
Aj postulare. Si nos sibi sponsores 
fiamus, nos velle Zenothemin educere. 
quod cum fiebet, tam actio litis adversus 
Zenothemiu a Proto, primo actore, ad 
Demonem ejusque, socios yijaeforebatar, 
possit quoque οὐκ ἑώμεδνος legi 

— 16. εἰ δ᾽ αὖ Obere] oorrexi εἰ δὲ 
ταῦτ᾽ ἰϑέλοντος. Sin autem, t | ipse 
(Protus. puta) sese ad hec offerret, nos ta- 
men Zenothemidi tum permitteremus. 

— 19. ἃ seoixaMiTo) valde vereor, ne 
“προκαλεῖσθαι in passivo non usurpetar, 
sed solummodo in inedio. quod si sic est, 
necesse est ὁ πρῶτος deesse. ad que Protus 
eum invitabat. Sin autem vulgata bene 
babet, debet passire acoipi, ad que invi- 
tabatur. 

— 92. ἤϑελον) correxi ἤϑελεν. in singu- 
lari. Zenothemis puta. 

— 24. προειδὼς] norat Zenothemis, He- 
gestratom velle navem ponto imergere, 
priusquam hio id institueret. 

888. 8. ἔμελλον) malim ἐμέλλομεν, nam 
paulo ante dixerat οὐδεὶς ἡμιῶν ὑπσελάμ- 
Bartv 


— 26. συντεταχότος] alii συντεϑεικότος. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


nescio, strom melius. 
889. 4. ἐλθόντα] scil. ᾿Αθόναζε. 
— ibid. σαήσει»] scil. ἑαυτῶ. 
— 14. asc ἐπὶ τὸν σῖτον) prscpositionem 


: tametsi vitiosam reliqui, quia meliorem 


non reperi. Wolf dedit e» Salm 
φαρὼ dedisset, quod melius conveniret. 
78 ἔφλειν δὲ} subaudi τὸν Zwibtun 


— 91. ἐκεῖνος] Protus. 

— 22. wosew] Zenothemis et Ari 
stophon. : 

— ibid. ὡμολογήκασιν snbeudi εὖ ἔχῃ, 
vel tale qoid. | 

— 24. slc τὸ ἔγκλημα] libellum accus- 
tionis, quem Zenotbemis adversus Pro- 
tum judicibus exhibuerat. 

— pen. iwaríeyti] Thomas Magister v. 
ἀγέωγεν h, 1. citat. 1 Νὰ 

— ult. αὐτοὶ πρὸς ἑαυτοὺς] primam vo- 
cem addidi. alloquitur Zenotbemin, οἱ 
Protum, sed hunc absentem, Protus eaim 
auffagerat. 

890. 1. πρόσαγε] tu, Zenothemi., 

— S3. δίκην] Protus enim oontumacie 
fuerat dampatos, et lis contra eum Zeno- 
themidi adjudicata. 

— 5. νὴ Δία] est objectio, desinone is 
* &ySpesroc hoo versu. oui occurritur ver- 

8 διά ys ὑμᾶς. attamen, aitis, homo, Pro- 
tus, abiit, evasit. vero, inquam, at 
non nostra, sed vestra culpa. 

— 8. διέ’ ὑμῶν] malim | ὑμᾶς. 

— 14. ἔνδειαν) correxi ἔχδειαγ. partim 
debiti nondum depensam. 

— 22. γνώριμον] scil, ἐμοί. ἐκεῖνον redit 
ad Demostbenem. 

— pen. δεινὸν 154] subaudi εἰ uà eneá- 


σαιμι. 
- ult. ἐμοὶ cvjsBifuxty] malim ἐμοὶ γὰρ 
συμβ. 
891. 3. τὰ τοιαῦτα non intelligo, qaid 
sibi velit, non potuit causas publicas ad 
privatos homines pertinentes designasse, 
ut majestatis, pecolatus, legam vitiosa- 
rum, etc. quibas detractis, ecquid quæso 
remanet causis publicis. Ipse Demostbe- 
nes, non suo quidem, sed alieno bomine 
scripsit ejusmodi orationes, scripsit ta- 
men; ut mentiretor, si ab iis se abfuisse 
affürmaret. Sed erst hio locus, ni fallor, 
apertior futurus, si totus exstsret, sed 
apparet clausulam deesse. 


AD ORATIONEM ADVERSUS APATURIUM. 


— 7. ὁ μὲν οὖν) designat Aristoclem. 

— 8. μετὰ τούτων] correxi τούτου. cum 
hoc Apaturio. 

— 27, vwrra;) correxi meo periculo 
τούτων. in his, inter hos. 


- 898. 1. cire) des 


894. 7. ἀδικοῦντες) dedi ἀπαιτοῦντες. 
vulgata videtur notas alius cojusdain ve- 
tasti lectionis, quse etiam in libris versa- 
ta foerit, referre, quam suspicor fuisse 
ἐκδικοῦντες. Lambinus volebat ἀντιδικοῦντες. 
profecto jam supra p. 040. pen. oxem- 


"n 





AD ORATIONEM 


yiem occurrit verbi ἀδικεῖν oum ἀντιδικεῖν 
| verum ab hoo quidem loco ver- 
bem ἐντιδιπεῖν est alienum. nam creditores 
fii Don ἀντιδίκουναὐτῶ, sed ἐξεδίκουν αὖ» 
202 cum eo, ut rel cum actore agebant, 
sed εἰ creditores oum debitore lento. illo- 
rum est ἐντιδικεῖν, causam suam defendere 
eoram judicio, horum ἐχδικεέῖν, in foro res 
808 repetere, δὲ ope judicis exigere at- 
486 exiorquere invito. - 
cum ità eomparassem, ut Apaturius illas 
qsadrsginta minas profiteretur sibi a me 
mulso datas esso, reciperetque mibi red- 
dijmrem; et cum ego rursus illi spopon- 
issem, me navem illi restitoturam, si 
quadraginta illas minas mihi redderet. nos 
i: einen Wiederkauff [a redemp- 
tion 
895. 5. ἀνασπευασϑείσης) Citat ἃ. 1. 


Harpocrat. v. ἀνπεσκευάσατο. 
— 29. bius] Válesiüs ad Harpocr. p. 
54. mavult ixàua.— Verum nequo codices 


eomsentiupnt, et vooabulum alienum hb. ]. . 


est, nam ixjua est reliqua pars debiti 
scadum Verum Apaturius ni- 
hi plane dependerat; et de reliquiis lu- 
endis hie plane non agitur. Sed si navis 
miagris venderetur, quam quadraginta 
niuis, upde reliqua luitio fieret? id, quod 
deesset summe isti integrandse. heo est 
bius, non Íx3ua. 

$97. 8. αὐτῶν] foit igitur pipsturius 
queque B jus, perinde ut Parmeno. 

— 9. μὲν (Apatarius) ἐκείνω (Par- 


menonü ). 

— 25. ἦλθεν ἐπὶ τῷ ἀμφισβητεῖν] correxi 
Vp ἑσὶ τὸ δαμφισβητεῖν. Fuit etiam 
sliquando, cam suspicarer dao vocabula 
αὑτῷ harryric v. 26. in anum αὐτοδιαιτη» 


IN APATURIUM. 





207 


glone, deesse videtur aliquid, e. c. ἕνα 
pon 


abre Sar mmy εἶναι. v.p 902. 15. 


aut ἀποφαίνεσθαι τὴν δίαιταν. 
, 899.1. ᾿οφρυνίῳ] Citat b. 1. Harpocr. v. 


— T. xa9' αὑτοῦ] foret hoo. contra se, 
Parmenontem. Verom sententia postalat 
xaX. αὑτόν. per se, pro se, snamet ipsius au- 
ctoritate, et redit ad Aristoolem. v. p. 
902. 21. 903. 15. 

— 9. ἀπεφήναντο] correxi ἀπεφήνατο. in 
singulari, Solus Aristocles sententiam 
pronunciavit in Parmenontem. 

— 23. ὥσᾳερ) anto corp, aut in hao re- 
gione, deesse videtur βουλόμενος, aut Sí- 
Aer, aut ἀξιῶν, aut tale quid. 

900. 4. ἔρεμεηνο!] maliro Iugenvos, semestres. 
causm nanticsee seu mercatorie aguntur in 
foro Attico per sex menses hibernos. 
Sententia exsisteret e vulgata hæo: illas 
quocunque mense sgitatas esse, et non 
ultra mensem protractas, sed intra men- 
sem absolutas. id quod a vero abhorret. 
— 7. μὲν] huio respondet δὲ v. 21. in 
illis εἰ δ' ἅμ ἐμποδών τι----. 

Mus 14. bel τὴν τράσεζαν) subaudi ὀφει- 
μένον. 
σροπίρυσιν, ἀλλ᾽ ἐν τῷ ἢ To (ia 
est, erípori). v, p. 901. 3. 5 πέρυσιν, ὃ 
pae PR "" 
- 901. 10. μαρτύρομαι τὸν εἶναι 
otio heo si servatur, tolli debet i 
reoepi e libris bonse note μεάρτυρά 
pl φημι τὸν vópon lau. 

— 16. Bat] correxi συγίβαλλεν. 
quee Parmeno cum Ápaturio contraxerat. 
ad quem ipsum Parmenontem etiam dse- 
λεῖ redit, item ixsíre v. 20. 


— 21. τὴν εἰς τὸν τράσεζαν] subaudi 
τὰς eue contrahendum. — Solus arbüer. γεγενημεέγην. 
quod ia inedio relinquo. — 96. τὴν lyyow) post τὴν ἐγγύεν vide- 
800. 19. Amo.onaxbva:] post áeroXeAsxé- tur xal κελεύοντι deesse. 


vus, vel potius ἀπολωλέναι, at est in Au- 


gustaso, periisse τὸ γραμριατεῖον, vel talo 
; baud improbebiliter suspicatus est 


—— 18. ἀξιῶν) post ἀξιῶν, aut in bac re- 


904. 7. ὑπὸ τούτων] Apaturio et Ari- 
stocle. 

903. 91. τούτω] correxi τούτου. quam 
Apaturius. possit quoque τούτων conve- 
nire. quam Apaturius atque Aristocles. 


AD ORATIONEM ADVERSUS PHORMIONEM. 


Seripta hmc est oratio nomine Cbrysip- 
W- v. 911. 18. quo fit, ut io Augustano 


- Aliisque codicibas inscripta sit à υ- 
ew eric —— παρα pon 


cam Harpocr. quoque laudat v. 
ἑορτάς. alter, qui p. 918. . 
Jequendi vices suscipit, videtur Chrysippi 


«890. 
907. 5. συμέῤλλωντες] correxi συμξαλόν- 
18. qui causam banc agunt, videri possint, 
Bii cives Athenionses esso, sed mercato- 


res peregrini, quippe qui se aiant ssepius 
in portam. Atticum venire. Verumtamen 
non videlur hoc argumentum rem confi- 
cere. potest enim heec dictio, frequentare 
portum Atticum, etiam de civibus Athe- 
niensibus usurpari, navioulariam Athenis 
exercentibus, tametsi alibi locorum sedes 
fortunarum certas habeant Óxas. Vel 
etiam potest illa diotio boc sigvificare, 
jem a longo tempore fratres illos, Chrysip- 
pum pots, alterumque fratrem, cujus no- 





208 
pen ignoratur, oonsueyisse ex urbe in 
Pirseum descendere. miror tamen pihilo- 
minus insolentiam dictionis, quse vix alias 
soleat, nisi de peregrinis, usurpari. v. p. 
924. 5. 

— 9. ὑπὸ τῆς νεὸς] ὑπὸ serves, an ἐπὶ 
sufficias, multum interesse vix putem. 

— 13. τῶν ἱμπαόρων τῶν ἐπιδημησάνγων 

Φορμίων.) correxi τῶν ἐν Bortrópo 
ἐπιδημ. — mazime illi, qui tum in. Bosporo 
versati. essent, quum Phormio ibidem ver- 
saretur. 

— 15. τὰ χρήματα ἦν τῇ vil] aut delen- 
da est preepositio ἐν, id quod malim, aot 
iterandus est artioulns, ut sit τὰ χρήματα 
τὰ ἦν τῇ mi, aut denique trausponenda 
sunt vosabula, tà b τῇ vni χρήβιατα. 

908. 1. οἱ μεὲν͵ οὖν νόμιοι] correxi οἱ μέντοι 
νόμοι. leges autem. Potest tamen volgata 
bene defendi, si dicas huie (4iy respon 
dere οὗ μὰν ἀλλὰ v. 8. quod vices gerere 


τοῦ 9j. 

— 4. σαραγράψασϑαι dedi sagaypáqe- 
σθαι. in cotsis natis super. cóntractibus iis, 
qui neque Athenis sint ihiti, neque caveant, 
ut fnerces ione fo convectentur, concedunt 
leges exceptione fori tuti. 

pil 14. φησῇ correxi φάσί, comprehen- 
duptar nümeró plórali, cum Phormiono, 
. yeo, ejus àdrocati οἱ tostes, quibuscum 
caufa communicatur. 

— 17. ἀλλ᾽ ὡς] malim ἀλλὰ xal, ὡς —. 


-—  — 21. ἐπὶ ἑτέρᾳ γ᾽ ὑποϑήκη] pertiotlaxh 


γε addidi. magne inest diffionltas v. ἑτέρᾳ, 
. quam dudum: sensit Valesius Emend. 
4, 8. Bed satis perspicue non esplicavit. 
Suspicor tamen bano esse vocabuli vim : 
Chrysippum Pbormioni fenebrem pecu- 
miam elocasse iy] ἑτέρα τοσαύτη ὑποθήχη, 
apposito pignore, quod esset valore par 
et σαῖς pecunise mutuo credits. non 
enim sólebant fceneratores mercatori ore- 
dere, nisi oontra pignus, Ambæ illse sor- 
fes, altera creditoris, altera debitoris pro- 
pria collocari debebant in mercibus mer- 
caturm periculo committendis, et hte mer- 
ces illa daarum sortium commissiohe 
comparati erant iv jure creditoris, ut δαὶ 
nummis ex earum venditione redactis sos 
debitam & mercatore domum reverso di- 
lueretur; aut alias in potestate creditoris 
merces a debitore adgects essent. inter- 
dum quoque debitores fundos immobiles, 
ἐγγείουςρ ὑποθήκας, opponebant pignor!. 
Olim hsc scripseram. postmodum coepi 
suspicari, vocabulo ἑτέρα tantundem si- 

ificari, atque si dixisset : ὁποία δή aw, οὖν, 

yov oon ἰϑέλω ὀνομάζειν. pignore nescio 
quo. nil enim pano neque juvat, neque re- 
fert ἃ me id commemorari. Índuxit me 
in bano suspiolonem p. 1236. 23. ubi le- 
guntor heo verba : ἐφ᾽ ἑτέρᾳ ἀποδημεῶν ἐμ.- 
“τορία. peregre agens, extra Atticam puta, 
ftescio quo in itinere. 


I. I, REISKE ANNOTATA 


— pen. χιλίας δέαχμὰδςε]) delevi poetze- 

mam vocem. prior euim per se.rei desi- 
sufficit, et modo 

χμὰς, ut errare lector nullo modo posset. 

909, 1. τοῖς δανιισταῖς ποιεῖν) dedi τὰς 

μισταῖς «σι sort. Sed cur dieat, 
Phormionem debuisse pro 75 minis, quas 
mutuo aurhserat, rherces exportare e por- 
ta Attico, valentes 115 minas, si voluis- 
set pactis satisfacere, id vero mon satis 
lntelligo, si vera sunt es, quæ paulo ante 
de pignoratitiis bonis disputabesa. de- 
buissét enim tum merces havi irpofese, 
valedtés 150 minem Sed feri potest, et 
aliis cwm creditoribus aliter, non csth 
bmnibus eadem fóftiula pepigerit, non- 
nullis dé jare severo parmiü qaid remit- 
tentibus. vel ortus est error lectiosis ex 
errore librarfi, qui AT id est, δέχα séevt, 
dedit, pro |a] ψεὐτάκις δίκα, id δεῖ, ψωτά- 
κοντα. przeterea diol non solet δέκα srt, 
Bed πέντε καὶ δέκα, vél uno focabulo es» 
τεχαίδεκα 


— 4. ἰβδομιἠκοντα] 55 mias οἱ 75 mine 
noB conficiant, nisi 130 mims. est igitur 
error ip numeris marifestus, et leg. inerá- 
nebr& καὶ «ἰντέ, 95. . 

— 18. ἐξἑακολουθε:}} dedi er 
tametsi refert, Sententia est, in 
utraque lectiohe, heic: qoi scrütatenter 
et vestigarent, venderethe Phormio mef- 
ces in Pontum importatas, dbi, ooi, quán- 
ti? et nut aliti ineroes bnieret ná&mibts ex 
illarum priorum inerciuni venditione re- 
dactis, qua illino Athenas referret, at 
cautum erat in tabulis, fideliterne et probe 
administrareí pecuhias a Cht$sippo cre- 
ditas, verbo, qti capta et gesta ejus acri- 
ter speoularéntur. v. p. 915. 18. 

— 25. imipe na] consentit hio quidem 
Augustanus vulgate, veramtamen, quod 
ille plerumque vocabula hswo adjectiva 
ἀρμεφοταρόπλους εἴ irepóst^éuc, oxbibeüt sine 
t, eaque formandi ratio magis cobvenire 
videatur analogie, ideo etiam bio iv9- 
(ὄπλοα, sine iota, dedi, et in siipilibus 
aliis locis, 

910. 1. ἄπρατον γὰρ εἶναι τὸν ἄνϑρωνον) 
dedi pro postrema vooe (ése, οὐδοοαί 8 
Valesio, qui p. 4. Emendat. meodosum 
huno locum felici solertia sanavit. Causa 
ipsa salva est; sed argumentum, quo vir 
doctissimus utitur, vereor ne parum fr- 
mum sit. Grammaticos ait testari, De- 
mosthenicum esse vocabulum . Juh 
in toto Demosthene, qui ad nos pervene- 
rit, ndllam memini esse alíam locum, 
preter homo, cui vocabulum conveniat. 
Potest fieri. Sed quota pars Detiosthe- 
nis reliqua nobis facta est, et À 
sepe locos e deperditis libris afferemt. 
creterum vocabulum fastidil et contemtus 
atque contuntelis plenum sio satis decet 
stomachum mercatoris, a frigore mercistm 





AD ORATIONEM IN PHORMIONEM. 


saarem offensi. v. Phot. Lex. v. i .- 
μιν. et Morus V. C. ad Longini sect. 8. 
eemmate 4. p. 19. ubi necessario ῥωπικὸν 
est leg. pro pomi» vulgato. 

— 8. τοῦ ἐμπορίου) subaudi i£ οὗ ἀνή- 
xs, illo Pontico, unde fuerat evectus. 

— 13. πλίον ἢ τριακόσια σώματα ἐλεύ- 
ϑερα χωρὶς τῶν ἄλλων] addidi ἐλεύϑερα. 
quod si probalur, referelur τῶν ἄλλων ud 
σωμάτων, tacite sabaudiendum, sin minus, 
Decesse eril, nom σωμάτων, sed qopriev 
sübsadiri. etiam in numero corporum va- 
ratur, alii διακόσια dant, alii τριάκοντα. 
cwm quibus facio. nam iporedibile est, 
lereentos, vel et dacentos modo, liberos 
homioes, in una nave mercatoria conolusos 
faisae. Qui si tot fuere, consentaneum, 
dsplo ant triplo plura fuisse manoipia. 
Requæ autem navis mercatoria tot bomi- 
Bes capiat ; com maxime queque naves 
bellioge non legsntur ultra centum viginti 
bemines cepisse. Manoipia e Ponto ma- 
ξπο mumero quotannis exportata et qua- 
qua rersum divendita olim foisse, quod 
idem bodie quoque fit, potum et pervol- 
pium est. 

— 29. φασὶν] correxi φωυσίν. Phormio 
teles desigaatur. 

—— 25. ὑπὲρ τούτου] de hoc Phormione, 
de rebas ejus. malui tamen cum Augustano 
dato ὑπὲρ τούτων. 

— 27. i» τῷ Βισᾳόρω τότε] articulum 
addidi, sed τότε uncis inclusi, quod hoc 
jeeo alienum est, et aut locum babere 
nulium potest, aut, si quem, ante ναυαγίας 
v. 94. babere debet ; aut v. alt. inter τῶν 
αἱ παραγενομένων. 

Φ11. 19. ἀλλὰ μὲν] dedi ἀλλὰ μὲ —. 
idem esl ac si dixisset : οὐ μεόνον οὐκ ἐφϑέγ- 


fev. 

919.2. ἔλαχον] sic etiam Aug. hio loci. 
nam paulo post v. 9. discedit a vulgata. 
Que si bese babet, accipi debet pro xa9* 
ὃ Day iam. Sed malim, si codices an- 
otures fant, ἔγραφον. 

— $, οὐδεπώποτ᾽] malim ee» τέτ᾽ 

. tum temporis noudum — nam postmodum 
aseveravit. 

— 15. παραγραφὴν διδόντες «ἔρυσι»} cor- 
rexi empaypapis δόντες τῆς —— "m. 
Girysippus nempe de viginti illis minis, 
quas Phormioni credidisset, bunc judicio 
pestelaverat. Phormio contra exoeptione 
«mf asus, nescio qua. Dondum enim tam 
δεδδι nomen id esse dilutum. 

— 92. ἐδέοντο ἡμῶν} rogabant nos, me, 
Obrysippum pota, et fratrem meum, et 

causm, quotquot essemus, socios, 
Pyernio, Lampis, aliique istius advocati. 

913. 17. τοῦτον] Chrysippum pnta. nunc 
euim socius, et frater forsitan Chrysippi, 
loquitur. ad huno eondem p. 914. 4. quo- 
qu οὗτος, et v. pen. τούτα referenda 
sut. 

vOL. v. 


209 


— 18. οὐκ ἐντὸς ὧν αὑτοῦ εἶπεν] est di- 
cere id, quod dícas, per oblivionem, quid 
dicas, cam alia dicas, quam que velis 
dicere, supinitate quadam et alienatione 
mentix, que impediat, quominus ad es, 
quie agas, aut dicas, non satis attendas. 

— pen. οὗτος] est Phormio. 

914. 5. ἐδάνεισεν ---Ἴ  foenns itaque se 
babebat ad caput, ot 6. ad 90. viginti 
enim minas dederat Chrysippus solventi 
e porta Pbormioni, pro quibas a Pbhormi- 
one domum ex itinere reverso easdem 
viginti minas, cum usura sex minarum 
recuperabat. Erant autem ejusmodi itinera 
maritima meroatorum plerumque seme- 
stria, aut breviora etiam ; pulla sex men- 
sibas diuturniora. 

— 10. ἔφεκτοι] citat hunc locum Phry- 
Dichas p. 130. et Harp. v. ἔφεχτοι. conf. 
item Interpp. ad Thomau M. v. ev. 
δανεισάμενος ἐγγείων τόκων. idem est ao si 
dixisset, 3. ἀντὶ ἐγγείων τόκων. cum ses 
muotoum sumsisset sub pacto dependeodi 
feenoris terrestris, ἢ. e. quod de fundis in 
terra continente sitis dependi solet. Illi 
τόκοι sunt ἔφεκτοι, cum de talento sexta 
pars, b. e. de 60. minis dense penduntur 
in fenus. Verum non concordat hoo cum 
superioribus, ubi dicebat Phormionem 
pro viginti minis debuisse 6. minas, ergo 
pro 60. minis debuisset 18 minas. cre- 
derem tantnm fuisse fenus nauticum. 
Sed plane hic dicit Phormionem sumsisse 
nummos mutuos fenore terrestri. quod 
miror. mercatorex enim mutuo sumebant 
pecuniam fœnore nautico, non terrestri. 

— 1$. τῶν μὲν yàp ἑκατὸν —] Neque 
hic rursus conveniunt mese rationes cam 
Demostbenicis, — Demosthenes ait 190 
stateras Cyzicenos mequivalere $360. dra- 
ohmis Atticis. nam staterem illom sequi- 
valuisse 28 drachmis Atticis. Sed sic 
efficitur summa 3362. drachmarum, seu 
$3. miparum et 62. drachmarum. 

— 17. τὸ δὲ ξύμπαν κεφάλαιον) tota 
summa, quam Pbormio Athenas reversus 
debnisset Chrysippo. erat 2660. dr. seu 
26. minaram et 60 drachmarum. 

— 9291. τριακοσίας} post τριακοσίας ad- 
didi xal iffxorra. Sed rursus rationes 
non copveniant. supra dixerat Pbormio- 
nem Lampidi dedisse io Ponto 120. sta- 
teras Cyzicenos, qni faciant 3S minas et 
62 drachmas. Jam dicit eum Lampidi 
dedisse 59 minas cum 20 draebmis. 

915. 1. ἐπιτίμια] videntur esse pœnæ, 
aut mulcte in tabolis contractis scriptee 
iis, qui leges et pacta feederis violassent. 

— ibid. οὐδεμιᾶς ἀνάγκης nondum enim 
violaverat pacta, si vera dicebat, ideoque 
pœnis nollis tenebatur. 

— 4. ὡς φασὶν] videntur heo verba 
redundare, ideoque ancis inclusi. quse si 
bene habent, referenda erunt ad Chrysip- 
?z 


210 


pom οἱ ejus consartes, qui Phormioni 
ejiam pecunias crediderant. 

— 14. ewiuworn) possit ferri. testis 
enim nomo in causa ipse sua probatur. 
Sed Lampis cum Phormione causam com- 
mupicaverat. malui tamen συναδικοῦντι 
dare. v. p. 920. $5. 

— 17. ámiénat uy] oorrexi ἐπεθήκαμεν. 
v. Harpoor. v. ἀντεικιτίϑησιν. et v. leriSé- 
τοὺς. ubi locum hunc ipsum allegat pro- 
bandi ergo, veteres usurpasse iem 
ἐπιστολὴν pro φαραδιδόναι. aliis. preterea 
exemplis banc formulam oonfürmeri in 
animadversiopibus ad Herodotum. 

— 18. eX] pro iv τούτοις, &. 

. vc open. ἀσεδίδωσι) oorrexi ἀσοδιδῶσι. 
in Bavar. est ἀπολύσωσι. quse lectio babet, 
nescio quid exquisiti et elegantis, ὠπολύειν 
et διαλύειν debitor dicitur, cum nomen fa- 
ctum diluit. v. p. 919, 10. 

916. 11. οὐδ᾽ ἐμοὶ} correxit obw djs. 
videtur bic Curysippos iterum loqui. 

— 19. vagazaMi»] dedi παραλαβεῖν. 
quamquam volgats satis preesidii sit in 
v. 25. preec. paginse. 

— 20. οἷδε] quinam bi sunt 1 si verum 
esl, quod ad v. 11. dixi me suspicari, 
Chrysippum rursus incepisse agere, ne- 
quit hic hoo looo signifioari. Sin secus 
sit, hoc est, si alius bsec pronuntiet, si- 
gaificatur Chrysippus, cum reliquis credi- 
toribus Phormionis. 

7 24. λίγει δὲ ὡς ἡ συγγραφὴ σωθείσης) 
distinxi et correxi hio meo periculo sio : 
λέγει δὲ «ὥς à συγγραφῇ ; at quomodo edi- 
cunt tabule contractus? respondet. sic 
nempe. σωθείσης —. 

— peu. οὐ Aag stc] correxi eb sapa- 
λαμβάνεις, nom astumis, non adhibes ad 
suentem. non revocas ad animum tuum. 

— ult. εὐθὺς καὶ τὰ χρήματα 
ordinavi sio: οὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, καὶ τὰ xf^- 


δ. 
917. 7. ταύτην Ti» 


—11. ὑπὸ τῶν ἐν τῶ vocem 
tertiam et quartam addidi. entem 
cum sio simpliciter nominatur, est Pi- 
T960H8. 

— 15. κελεύε.»] subaudi αὐτὸ, scil. τὸ 
ἀποδοῦναι τῷ Λάμπιδι τὸ χρυσίον. 

— 34. κίρυγμα) dedi κηρύγματα. non 
enim uno solummodo in looo preconia 
hsec promulgabat Parieades. 


918. 5. wporrs9unéres] correxi ereere- — bari 


I. 1. RBISKE ANNOTATA 


θειβκότων. ot est in edit. Wolfans sols, 
nescio ande. nam ceteri libri mel in ταὶ» 
gata consentiunt. προτιθέασιν εἱ νόμοι, pro- 
ponunt, denunciant, pcenas leges violssti- 
bus, sed judices et magistratus, qui pests 
exsequuntor a legibus denunoiatas. gyr- 
TS lacis. 

— 94. τῆς καθεατηκυίας euatic] pto 80» 
lito pretio frumenti, quanti venire 
frumentum, quum est vilissimum, soll. 
quinque drachmis, seu medioori et æquo, 
stante medio inter vilissimum et onorme. 

919. 19. iisxru] post ἐδείκνυε, δαὶ pott 
Φορμίων, deesse videtur τἀναγτία, aat ἢ» 
mile quig. 


— 23. καὶ οὐ μόνο) pro xal postulare 
videtur sententia . nam inseques- 
tia nil aliud sant, quantuni equidem cermo, 
quam interpretatio verborum legis. —— 

920. 14. sic τὴν παραγραφὴν] satis qu- 
dem mibi videor sententiam percipere, 
sed offendor vocabolo παῤαγραφάν. Se 
tentia hzo est: si "'heodotus sententiam 
pronunciasset  deoretoriam et peremio- 
riam, contra Phormionem, secundem 14, 
miror, quid tunc facturus fuisset Phormio. 
Nempe appellasset vos, provocasset ἃ 
judice pedaneo ad vestrum superius jadi- 
cium. Quo facto, ultro aguovissel ο68- 
s&m suam esse εἷἰσαγώ , et pose 
optimo jure δὰ vos deferri, Sed prove- 
catio non est arapayeaon, sed ἔφεσις, 


921. 14. τὸ χρυσίον] post verbe τὸ xtv 
cio, addidi beo verba νῦν và bern 


μαρτυρεῖ. Sententia hmo esse videtor: 
Phormio nititar uno teste, Lemnpide, sod 
eo tam inconstante, ut modo aiat, wode 
neget idem, quamquam ille anus omnium 
optime novit rei veritatem. Vos autem 
si pronunciaveritis Lampin a Phormione 


] peouniam tulisse, facietis quidem opss 


testiom, tametsi rei geste sitis omnem 
iguorantissimi, testium tamen persons 
non item geretis. non enim potero in vos 
ex titulo falsi testimonii dictl agere. - 
lim tamen pro γνόντες, γνοίτε, et pro se 

ὄντες. vos auiem pronupoietis Lanpis 
accepisse pecuniam, oum tamen vos testes 
rei geste haad sitis, vel, cum tamen vot 
rei, dum goreretor, baud interesset. 

— 18. ἐν τεχρμηρίω) delevi priepot! 
nem. pam ea servata dioondum emet b 

τάξει. 

922. 10. αἱ iurypia;] v. Vales. Emen- 
dat. p. 106. ἐμπορίαι servandam, an ocm 
Awgustano leg. sit εὐπορίαι, mihi quidem 
baud liquet. potest utraque lectio pro- 











211 


AD ORATIONEM ADVERSUS LACRITUM. 


Seript& est nomine Androoclis Sphettii 
et Nausicratis Carystii. v. p. 925. 27. et 
pen. et alibi. 

994. 1. ἀποδεδωκέναι) correxi dweXe- 
Ἀεκέναι. potest quis ἐκ τῶν ἰδίων τι ἀπολλύ- 
ψαι, do suis aliquid perdere, non autem de 
suo δανδίνει, reddere, qui suum dat, non 
Σαυδίδωσι, reddit, sed δίδωσι, dat. quicup- 
que sutom ἀποδίδωσι, debitum reddit, ille 
men suum reddit, sed alienum mutuo 
datum. 

— 10. τούτου] Lecriti pnta. 

— 17. καὶ κλπρονόμιω]) καὶ uncis inclusi. 
ut sit sententia: qui possidet omnia ab 
Ariemone relicta, utpote ejus hæres. 

945. 9. ἐπιτήδειοι] post ἐπιτήδειοι vide- 
tut yàp deesse, et hzo verba usque ad 
οὗτοι v. 4. parenthesi esse includenda. 
— 5. Seen] correxi δήποθεν, Inter 
ἐγνωρισ μένοι οἱ ἐγνωσ μένοι ambigo. quam- 
quem hoc malim. priori tamen favet p. 
994. ok. 7. Apollodorus erat item frater 
Lecriti et Artemonis. 

— 12. ὑπισχνεῖτο] correxi ὑπισχνοῦντο. 
sd. Artemon et Apollodorus. 

— 16. τοῦ ἀδειλφῶ αὐτοῦ] Melanopus 


est. 

— 18. μετὰ ξένου τινὸς ἦμ. Καρυστίου) 
designat Nancratem, aut Nausicratem. 

“- pen. Ναυκράτης) dedi Ναυσικπράτης. 
maa Naucratis est nomen oppidi in Æ- 
gypto- , . 

956. 1. Mb] citat b. l. Harpoor. v. 
Mísis. 

— 9$. τῆς ἐπ᾽ ἀμστερὰ] subaudi πλευρᾶς 
«5 τιωώφτου. εἰ volent. sinistrum Ponti litus 
legere, liceo ipsis usque ad. Borysthenem 
geecedere.  Simistrum litus ost id, quod 
ingressis Pontum e Bosporo ad sinistram 
est. 


— 4, μετ᾽ ᾿Αμκτῶρον) scil. δυόμενον, vel 
Moya. post occasum Arcturi. 
— δ. ἐφ᾽ ἱερὸν} est postmodom diota 


— 6. τὰς τρισχιλίας) correxi τὰς χι» 
Mac. milleuse drachm:e paulo ante depactee 
eraat Kenore 225 drachmis. jam vero, si 
agpellerent ad Chalcedonem post Arcturi 
eocassm, cavebatur io usuram, tercentene 
érschmee in millenas. ergo periculosa erat 
Hle savigatio. Sed nullo non apni tem- 
pore importoosum erat litas Chalcedo- 
sense, molto autem magis sub aotamni 


— ibid. iue] colligitur ex hoc 
jeeo, vini Mendsri testam valuisse binas 
drachmas. fcneratores enim pecuniam 
eredere solebant, in bypothecam, que 
dsplam valeret nummoruim creditorum. 


— 26. κατὰ] in altero exemplo p. 936. 
23. est παρά. ambigo, utrum prseferam. 
fortasse tamen παφὰ prrestare quibusdam 
videatur. 

— 27. καὶ ix τῶν] xal deletam malim. 

997. 9. εἰσβάλωσ!ι scil. slc τὸν Πόντον. 

— 3. μείναντες scil. ἐν τῷ ᾿Ελλησατόντῳ. 

— ibid. ἐπὶ mi] oorrexi τὴν ἐπὶ xwi, 
scil. δυομιένω ὥραν. quod si autem non iu- 
vehaptur in Pontum, sed maneant in 
Hellesponto, etiam decem dies ibi mane- 
ant, post occasum canicule, tamen plos 
ne dauto fcnoris, quam scriptum est in 
tabulis anno superiori exaratis, ἢ. e. du- 
centenas vicenas quibas drachmas, in 
minas denas. annus enim Atleniensium 
inibat mense Julio. Tabule ergo con- 
tractus ineunte navigatione, bh. e. mense 
Aprili, scriplse, revertente mercatore e 
navigatione domum sub initium Octobris, 
erant scriptee anpo superiori. 

- 8. σ᾽ ἔστω] salva sunto debi- 
toribus bona, quse debitoribus oppignera- 
verint, et eoram sunto, neque creditores 
eorum quicquam attingunto. 408: autem e 
naufragio reliqua facta sint, ea creditorum 
sunto communia, 

— 13. Βοιώτιος suspectum vocabulum. 
non enim memini Athenis tribum Bootiam 
fuisse. sum Βοιωτοῦ. Baotus erat nomen 
virile Atbeniensibus baud ignotum, ex 
ipso notam Demosthene. verumtamen re- 
currit v. 23. 

— 15. μαρτυρίαι) imo vero 
bic enim non nisi dus Archenomides te- 
statur. 

9928. 3. σεμηναμένου] correxi cvrenan- 
ναμένου. non solus Lacritus obsignaverst 
eas tabulas, sed ana cum ambobus fratri- 
bus, Artemone et Apollodoro. 

— 10. ᾿Αϑήναζε] correxi ᾿Αθήνησι, sese 
moraturum este Athenis. 

929. 1. ἐν τῇ εἰκοσόρω} prima duo voca- 
bula addidi. N 

— δ. Sew «προσήκει correxi ὅσον 
eor tins. 

— 7. ὅσον ἰδόκει) correxi ὅ,τι ἐδόκει. αἱ 


΄ 


.Ῥ. 928. 16. legitur, videtur ὅσον e varia 


lectione ἐς ὃ ἂν ἐδόκει natum esse. 

— 8. ἐμέλησαν) correxi. ἐμέλλησαν. ἃ 
v. μέλλω, non ἃ μέλει. nunguam futurum 
fuit, neque ab ipsis sperandum, ut tot cados 
vini navigio imponerent, nequc in mentem 
ejus rei ipsis venit. 

— 95. ἹἸστιαιόθεν) taetur bano lectionem 
Corsinas Fast. Attic. dissert. 5. p. 215. 
sqq. Valesius ad Harpocr. p. 98. volt 
᾿ἱσεαιόϑεν. mihi nop liquet, neque amo no- 
dos ejusmodi enodare. 





212 1.1. REISKE 


930. 9. νεανίσκου] vocabulo νεανίσκου 
designatar Aratus Halicarnassensis. v. v. 
19. 

— 16. ἰδανείσαντο τὰ χρήματα] articu- 
lam uncis inclusi. qui si. servatur, idem 
erit ac. si dixisset: τὰ τοῦ 'Agárou χρή- 
pana. 

— 90. ἀργυρίου] additur hoo, at signi- 
ficetur, non in mercibas, sed in prsesentibus 
nummis id oreditum foisse. 

931.7. ἐνταῦθα καὶ ἐπιδείξαντο μάλιστα 
duo postrema vocabula transposui de meo 
consilio, pro tertio dedi auctoribus codi- 
cibus, ἐπεδείξαντο. at sit ἐνταῦθα xal μιά- 
λιστα ἐπεδείξαντο, hic inprimis aperuerunt, 
denudarunt, ostentarunt et jactarunt suam 
superbiam, εἰ insolentiam, impudentiamque. 

— 23. ev] Citat ἢ. 1. Harpocr. v. 
σῦλαι. 

932.5. προσήκει} malim. προσήκειν. pu- 
tant omnes homines oportere uti —. 

— 26. πεντηκοστεύονται] citat h. 1. Har- 
pocr. v. wsyrnxoc Th. 

933. 17. αὑτὰ] pro αὐτὰ dedi de meo 
αὑτοὶ, ipsi. fratres puta Lacriti. 

— 22. δεδανεικὼςἾ Hyblesio puta. v. p. 
934. 9. et nescio, an nomen boc hic sit 
addendum. 

— 26. γεωργίαν) correxi γεωργῷ. pote- 
rat quoquc εἷς γεωργίαν corrigi. ad. usum 
villaticum. 

— ult. οὐδὲν yàp] subaudi τούτων, à 
“αροφασίζονται, προσήκει τῷ ἡμετέρω αφά- 
γ ματι. 

934. 4. τῶ Ἱππίου] correxi xal τὴν 1π- 
sriov. non enim est Erssicles filios Hip- 
pim, sed duo producuntur testimonia, 
onum Erasiclis, alterom Hippir. illias 
testimonium incipit p. 9S4. 15. bujus 
ibid. 21. 

— 6. ia] correxi íat. sont 
enim tria testimonia, Apollonidre, Erasi- 
clis, Hippise. 

— 15. κυβερνῶντι)] correxi. κυβερνᾶν. 
Hyblesius enim erat nauclerus dua» una 
agens naves in Pontom, Erasicles erat 
gubernator alterias navis, vigiuti remo- 
rum (v. p. 926.), in qua merces Artemonis 
et Apollodori erant, quse navis salva e 
Ponto Athenas rediit. io altera Hyblesius 
ipse vehebatur, oum mercibus tam alievis, 
quam suis, io quas ei Antipater ses fasne- 


bre crediderat, et cum mercibus Apollo- ' 


nidm bic testantis. heo navis in Ponto 
periit. bee dus naves συνέπλεον, una iter 
agebant. 

— ult. Θυμαιτάδης} videtar Θυμοιτάϑης 
leg.esse. Thymostas nomen Griecum novi, 
per «, non Thymsetas, per αἰ. 

937. 26. ἀνθρώπους καταφρηοῦντας] aot 
leg. videtar ἀνθρώπων καταφρονοῦντας, ho- 
mines aliorum contemnentes, superbos, 
saperciliosos, ( vel, quod eodem redit, ἀν- 
ϑρύπους ἄλλων, vel πάντων χαταφρωοῦντας) 


ANNOTATA 


aut, quod equidem malim, ἀνθρώπους κακὰ 
φρονοῦντας. homines salitiosss, nequam, con- 
silia perniciosa agitantes. 

938. 3. ἑαυτοῖς} sibi, suisque fratribus. 

— 7. ἐπαγγέλλεται xal δεινὸς] aut de- 
lendum est καὶ, aut transponendum aste 
verbum isayy. num harum quoque rerum 
peritiam et artem profitetur. 

— 15. τούτων] uncis inolusi. possit 
alias slo legi: à αὐτῶν τῶν τὰ τοιαῦτα 
“αιδευομέγων. 
“σορικῶν δικάζοντας} 'Thesmothetas eos fe- 
isse patet e p. 920. 90. alias suspicarer 
curatores portus esse. v. p. 892. 6. 

939. 2. τῷ τούτω] correxi τῷ τοῦτιν, 
hojus fratri, scil. Artemoni. 

— 3. dp ἂν els S1] mediam vocem ad. 
didi. à» cobsret cum λέγειν v. 5. 

940. 9, τοὺς ἐπὶ ϑανάτω) subaodi δεϑέ» 
τας. 

— 15. οὐκοῦν ὑπόλοιπόν ἔστιν οἱ στρατε 
γ0}} Lamb. vult οὐκοῦν ὑπόλοιπτί εἰσιν d 
στρατηγοί. est quidem ea ratio planissima, 
malim tamen sic : οὐκοῦν ὑπόλοιπόν levi — 
est heo species quedam aposiopeseos. 
orator enim hæo pronunci&ns vocem pe- 
rumper sustinet. tum sabjicit brevem in- 
terrogationem τί, quidnam ? cai stalim 
respondet ipse subjiciens, ol στρατηγοί. 

— 17. οὗτοι εἰσάγοντες εἷς τὸ Jixae riw] 
uncis inclusi, videtur natum esse e v&- 
riapte insequentium lectione, οὔ τοι ssá- 
ψγουσὶν εἷς τὸ δικ. 

— 19. ἑνὸς τῶν ἐμπόρων, καὶ τοῦ λαβό- 
τὸς] non alienus sim a lectioie eoram 
codicum, qui, omisso ἑνὸς, sic dant τοῦ 
ἐμπόρου τοῦ λαβόντος. volgata si servatar, 
malim xal post τοῦ collocari, ut. sit. ἑνὸς 
τῶν ἐμιπόρων, τοῦ καὶ λαβόντος. 

941. 1. ἡ πρὸς τούτους] scil. ἐμεοὶ γρα- 
φεῖσα, ἢ κειμένῃ. 

— 11. μυδινὶ, μηδὲ ὧν οὗτοι] secundem 
vocem addidi, seque cuiquam, qui ἐπ ixo- 
rum potestate sit. ut servo, vel azenti in 
rebus, aat filio familias, aut papillo. 

— 12. καὶ τἄλλα τὰ ytyzajupa ims «περὶ 
ἑκάστου αὑτῶν] non videntur ipsa legis 
verba, sed oratoris breritati studentis, et 
longum indicem merciom in lege enume- 
ratarum compendifacientis. tom rersus 
pergit lex ἐὰν δέ τις ἐκδῶ, 

— 16. κατὰ ταῦτα] malim χατὰ ταὺτά. 

942. 10. τὰ χρήματα] post ταὶ χράματι 
deesse videtur «σιράσομαι wet, vel 
simile quid. 

— 15. εἰς Χίον 3 διαπεσταλκὼς} im aliis 
est ἀπεσταλχὼς simplex. placuit ex inge- 
nio dare εἰς Χίον νὴ Δία φαίνηται ἁπεσταλ- 
κῶς. in Chium, per deum immortalem, de- 

prehendatur oblegaswe. illad νὺ Δία est 
admiraotis cum indignatione atque mise- 
ratione. bona, quse Atbenis debebant mitti, 
Cbiam ablegantur. res indigna, resacerba. 





213 


AD ORATIONEM PRO PHORMIONE. 


944. 1. Phormio hio diversus est illi, 
eontra quem oratio pro Chrysippo p. 907. 
sqq. agebat. 

945. 1. σεποικκὼς) August. dat πεπεοίη- 
x& quo vulous hujus loci non sanatur. 
paret aliquid deesse. οὑτοσὶ enim com in- 
seqeeatibus redeunt ad Phormionem, 
verbum autem cwoparrii ad Apollodorum. 
quie sibi nos constant. 

— 6. τοῦτο͵] Phormionem. 

— ibid. o3; τε ἐστὶν] Apollodorus, ad 
quem ipsum etiam τούτου v. 11. redit 

946. 9. «ροϊέμενος] malim. ereotifatvoc. 
in preterito. quibus nummos credidisset. 

— $2. ἐπετρόπευεν) dedi ἐσσετρόπευσεν. 
σὺν παῖδα designat Pasiclem, quem De- 
mosthenes alibi filium ipsius Phormionis 
appellat, furtivo concubitu cum hera, Pa- 
siosis axore, procreatam. 

— pen. ἐξελόντας ἀντιμορεῖ) correxi 

τὰς ἀντιριοιφῥίας. Appellant Grseci 
ἀντιμοιρίας partes bsereditatis pares valore 
sis oontra positis partibus. Sententia 
Maque est: si oporteret ipsos, tatores 
Pasiclis, seponere detractas toti hæreodi- 
tsti totidem partes equales aliis totidem 
partibus, quas Apollodorus sibi arrogaret, 
aique postalaret, eoque facto tum demum 
bereditatem partiri, nil fore reliquum. 

947. 5. μισϑώσεωςἾ sübeudi ἔγκλημα, 
ent ἴκεκα. malim τῦς μισθώσφως 


— T. ἰαιγιγνομένας] correxi imytro- : 
μένας. locaria i 


posteriora. 

— 10. ἀφήκατε] alloquitur Apollodo- 
Tm εἰ ejus advocatos, ut Diniam soce- 
rum, et alios. aut potest ad fratres referri. 
ta, Apollodore, et frater tuus, Pasicles. 


— 14. scil. ὅδε, hic 
Piera; eprépqaim] 


— 13. οὗτος] Apellodorus. 
da. 14. ἀφῆκαν) Apollodorus et Pasi- 


— 16. ἴδιον] correxi fiho, quod Simon 
Fahriejos, seu Hieron. Wolfius, e lectione 
Aagestani 33uo feliciter erait. sabauditur 
b, καὶ εἵλετο. neque enim τὸ κτῆμα pecu- 
liwm, (sic appellat officinam scutariam) 
erat gratius, acceptius, quam mensa usa- 
Paria. aut — peque onim optasset liben- 
tias officinam, quam mensem. mensa fc- 
veratoria nop erat κτῆμα. quia, quicquid 
πιῆμα, id juris nostri est. Sed aliene 
possim, quae a mensa feneratoria exer- 
«eater, juris nostri non sunt, sed creden- 
Uum. ergo ueque κτῆμα. Sapienter itaque 
malebat Apollodorus officinam, quam men- 
ΒΝ; qeia onm illa, non cum hso, ei 
Keebet pro arbitrio agere, et quia mensa 
mnltis essibus adversis est obnoxie. 


— 97. sl προσῆν] bene babet.  Lembi- 
Dus εἰ μὴ «ροσῆν. infeliciter. Sio enim 
evertit totam sententiam, et contraria co- 
git auctorem sibi loqui, et cum re baud 
consistentia. 

948. 2. ἐργασία] post ἐργασία videtur 
οὗ deesse. mensa autem feneratoria non 
est res a periculis libera, quippe qui ac- 
cessiones babeat discriminosas. aut deost 
ἐσικίνδυνος. 

--- 14. ἀποστεροῖτο) correxi ἀπεστερεῖτο. 
saübaadi ταύτην. δια οποίος a Pbor- 
miope spoliatus esset eo capite pecunia- 
rum, quam ipsi pater reliquisset, necesse 
esset existimare, Apollodorum tantundem 
de suo unde unde expedivisse, quod 
novis conduotoribus elocaret. Sed hoc 
faclum nob esse constat. Ergo Pasio 
proprios nuinmos in mensa nullos babuit. 

— ibid. προσῆχεν ἐκείνοις ἄλλοθεν] me- 
diam vocem addidi. Inm boo loco imale 
id me habet, quod Apollodorus dicatur 
mensam pro eadem mercede Euphrwo 
caeterisque sociis ejus elocasse, qua Phor- 
mio eam tenuisset. cui contradicit pag. 
956. 5. 

— 29. μαφψτυρία] malim μαρτυρίαι. oam 
sunt duo de duabos rebus diversis testi- 
monia. 

— 23. ἱμίσϑωσαν -— “αρίδωκαν)] Apol- 
lodoras et amici ejus, vel potius frater, 
Pasioles. 

949. 6. wave] Dinie, socero Apollo- 
dori. ᾿ 

— jbid. συγκηδεστῆ} Nicis, qui alto- 
ram Dinise filiam in matrimonio habebat. 
V. v. 242. ᾿ 

— 9. ἐχθρὸν] addit post ἐχϑρὶν Aug. 
pr. αὐτόν. amplector. sed deest adhuc 
aliud quid. videtur orator dedisse ἐχϑρὸν 
αὐτὸν ἑαυτῶ ἀναγκάζειν εἶναι. quam eum co- 
gere, αἱ sibi sit inimicus. 

— 11. ἐγκλημάτων) deleo comma post 
ἐγκλημάτων et pono post τὸ δεύτερον. cum 
eum secundo absolvisset, vel iterum, denuo, 
absolvisset. Secandus bio Apollodori cum 
Phormione reditus in gratiam (nam de 
primo p. 947. ult. commemoraverat) ag- 
geratur a looo, ubi oonciliatus ille fuit, 
sanctimonia perjurio violata. nam in sede 
Minerve in arce Apollodorus Phormio- 
nem absolvit. 

— 13. ἐγκλήματα) post ἐγκλήματα, 
aut in bao regione, videtor συλλέξας de- 
esse, tametsi haud ignorem posso huo 
quoque revocari συμπλάσας. 

950. 16. τούτω et v. 17. διὰ τούτου] red- 
eunt ad Pasiclem. 


9351. 6. ww] scil. Apolledorum. 


214 I. I. REISKE 


idem est ac si dixisset: ὅτι Φορμείων οὐδὲν 
ἀδικεῖ 'A τουτονί. 

- 12. ci 9i] subaudi a communi ἠδίκει. 

— 16. τούτου] Pasiclis. 

959. 5. τά τε ἄλλα xal ὧν ἂν γένηται 
δίκα τούτων μὴ εἶναι δίκας] tatis iouti- 
libus sio dedi: τά τε DA, ὧν μὴ εἶναι δεῖ 
δίκας. in quo secutus sum exemplar Au- 
gastapum, pisi quod δεῖ de meo admensus 
sum. quod idem versu 15. quoque feci. 
Sententia hsec est: Auditis vorba legis et 
alias conditiones indicantis, sub quibes 
jure experiri baud lioet, et inter illas hæo 
quoque exoipientis: ὅσα τις ἀφῆκεν, à 
ἀπήλλαξεν, quoties quis alterum absolvit, 
seu jus omne sibi competens in eum agendi 
ipei remisit, et sibi cum eo nil commune 
affirmavit esse. 

— 15. ὧν μὴ εἶναι δίκας nal dea m] 
correxi ὧν μὴ εἶναι δεῖ δίκας, ὅσα τις. ο0- 
polam omittens, ex aactoritate codicum, 

i addens de meo. v. p. 986, 8. Sententia 
est: propterea, qui legem bané tulit, inter 
ea, quo a judiciorum disceptatione remo- 
vet, primo loco posuit causarum illud ge- 
nus, cum aoctor reum ipse absolvit et li- 
berum onciavit. Citat h. ]. aut simi- 
lem ex hao regione Harpocr. v. ἀφεὶς xal 
ἀπαλλάξας. 

— 17. μομιαρτύρεται!) post μεμαρτύρηται 
velim μὲν addi. 

— 19. σρϑισμίας) Citat h. 1. Har- 


ὁ V» προθεσμίας νόμος. 
"t 21. —5 subaudi ἐν ὦ δεῖ δικά- 
ζεσϑαι. quo jus petere licet. 

— pen. ὑμᾶς) id est, populum Atbhe- 
niensem. judices enim de plebe sume- 
bantur. 

953. 9. τὸν χρόνον] subaudi τὸν σινταετῆ. 
Sententia loci subobecurioris hsec videtur 
esse : judicavit legislator, spatium quip- 
'queonii satis longum esse ad mendaces 
perspicui mendacii arguendum. qui si 
quid oomminiscantur, quo suos inimioos 
innocentes vexent, de eientita nescio qua 
injuria, quam sibi ante quinquennium illa- 
tam mentiantur, possit iis ita occurri: ta 
nunc demum quereris? post quinquen- 
mium, rebus jum oblivione obliteratis? 
toto illo interjecto tempore tuenisti? non 
te commosti ? credibile non est te id com- 
missorum foisse, si vere tibi fuisset ea, de 
qua quereris, injuria oblata. mentiris ergo 
et calamniaris. 

— 4. τὸν νόμον ἀντὶ τούτων] legem τῆς 
φῳιροϑεσμίας dictam posait in looo testium, 
ut illa lex reis loco testium testaretor, 
eosque absolveret. cautum enün erat illa 
lege, ut, quaram injuriarum actiones intra 
quiaqueanium non essent susceptie, nedue 
pœnæ ,repetites, ese actiones plene nega- 
rentur, et memoria omnis injuriarum, tan- 
quam nullaruim, aboleretur. 

— 5. τοῖς. εἰξημένοις) correxi τοῖς ἐρή- 


ANNOTATA 


Mæic. illis, qui testibus carerent, desertis ei 
*udis ab omni io. 

— 13. àwa^haysi,] nam servos mon 
poterat contubernalem suam, ip quam ipsi 
jus nullum esset, sed hero, alii naptum 
collocare. ü 

— 6. ἐξ ἀρχῆς] voonbola ἐξ ἀρχῆς co- 
bserent cum d * 

— €T. χρηματίζεσθαι!) dedi χρεματί- 
σασϑαι. Sententia est: qui bocbeneficiom, 
jus civitatis puta, sen a vobis, seu ab aliis 
quibuscunque [in alia quapiam civitate], 
gratuito adepti sunt. et secundi fortape 
sue hoo debent, ut, quod facaltates sibi 
comparassept, et majores eas, quam alii, 
digni baberentur,quibas sui generis primis 
hoo honori$ deferretur, illis. nocesesario 
servandse sunt pecapise artesque per fœ- 
nerationes eas augendi, quas artes cives 
Athenienses nati dedignabaptur. nam ταῦ- 
τὰ Yersu pen. ad χρόματα redit, ut αὑτῶν 
σούτων redit ad honorem et jus civitatis, 
quo quis docatur. 

954. 7. áral m) Citat b. 1. Harpocr. v. 


at. 

— ibid. xsjerri»] vocabulum est δὰ» 

plissimse significationis, et. necessariem 

pene quemcunque designat. alias socerum, 

alias generum, alias maritum soreris, seu 

tae, seu uxoris tugs. bic loci raro modo 
vitricum significat. 


bur 12. ὅτε τοῦτον] subaodi e soperiori- 
us . 
— $5. ; τὸ τέταρτον μεέρος 


λαβεῖν] loeus dubius, quem ideo reliqui, 
qualem invesi, quod cum codices mei wi- 
hil opis sfferreut, tum utram sequerer 
emendandi rationem ambigerem. nam set 


ῥτύρεκα τῷ τὸ τέτας- 


μαῤ 
βεῖν. testatum factum cst eo, quod hic qnar- 
tum partem sumsit. sed dedi de meo j«- 
μαρτύρηκας τῷ τὸ TÉT. μι. poterat quoque 
dari — σοι τῶ τὸ T. 
955. 18. τούτοις Apollodoro et Pasicli. 
— 19. ἐμίσϑωσε τούτοις, τῶ δ᾽ εἰπεῖν) 
correxi ἐμίσθωσεν ἐκείνοις (Xenoni pate, 
Buphræo, et reliquis mense sociis]. 7&3 


A 

956. 7. ταῦτα] id est, à ὅλη μείσϑωσες. 
habuit ergo Apollodorus pro parte soa 5 
talenta, 20 mibas. nem altera 5 telenta, 
20 mius cedebant fratri ejus. 

—9.i ὕσιν το} oorrexi ἐμιίσϑωσαν. 
Apolledorus puta et Pasioles. 

— 11. ἐκ τῶν οἴκων τῆς ἐξ ἀρχῆς v.) oor- 
τοχὶ ἐτῶν ἴσως εἴκοσι; τῆς ἐξ ἀρχῆς v. reditus 
portionis hrereditarim statim ἃ ρμεϊποϊρῖο, 
quuin primum -bheereditas cerneretur, ipsi 
contribule, per vigiati prseterpropter an- 
vos pereapi. " 

937. 3. ΠΡΟΚΛΗ͂ΣΙΣ.] initio hujas vor- 





.»-— δα η,ρ»"" 


AD ORATIONEM PRO PHORMIONE. 


306 adscriptum velim Βιβλίον. — Schedule, 
qua consignata crant emolamenta omnia, 
qwe Apollodorus, aut e paterna heredi- 
tate accepiaset, aut per viginti annos pro- 
pemodum in uso et fructu habuisset. 

— 9. καὶ τοσαῦτ᾽ ἀνηλοικὼς} Constractio 


postulat sio : xal τοσούτων ἀνηλωκὼς, ὅσων 


ὑμεῖς AxuadaTt. 
— 1$. οἶμαι μεὲν τοίνυν] correxi οἶμαι 
femen. ^ 


. puto 

— 15. τόνδε μὲν] Phormionem. 

— ibid. τούτω] Apollodoro. 

— 16. δόντας] subeudi ὑμᾶς. 

— ibid. à τούτου) imo vero τὰ τοῦδε. 
Phormionis. nem ὅδε bio loci est Phor- 

mio, οὗτος Apollodorus. Sententia hsc 
est: honestius est et sequius, vos jubere 
stique pati, ut hio Phormio e auis propriis 
bomis onera vestre: reip. soblevet, quam 
at Apollodoro eondonetis suffragio vestro 
Phormionis bone, qnorum perquam minu- 
tam partem ab Apollodoro feratis meroe- 
die nosnine, quo fiat, nt necesse habeatis 
Phormionem quidem ad incitss redactum 
videre, qui sobries et pudeos est, Apollo. 
dorum antem insolescentem et bona sua 
modis sibi solitis prodigentem. 

— 97. χεέμασιν) id est, διὰ χρημάτων. 
iuter homines nummis in fanore collocandis 

facientes, 

— ibid. φιλεργὸν} malim τὸ φιλεργόν. 

959. 4. wá»] malim τὸ «wá», cum arti- 
eule, 

— 18. xai τὴν μὲν λέλυσαι, τὴν δ᾽ ἔδωκας 
irae] locus perdifficilis, et moltifariis 
dubiis atque interpretandi rstiopibos ex- 
positus, variisque modis in libris re 
seotatos. alii enim ἔδωκας dant, alii - 
Vena, quod prsetuli. alii ἑτέρα, alii ἑτέραν, 
abii tralos, alii ἑταίραν. quod adscivi e Bav. 
quum videretur sententiam reddere pla- 
Biesimsm; quz hæo est: τὴν μὲν λέλυσαι, 
(soo χλανίδα, sed ἑταίραν) aliam meretzi- 
com alenone redimis, et tibi habes, τὴν δ᾽ 

, aliam, qua jam abusos et satia- 
tus es, aii naptum elocas addita bonesta 
dete, tmo, qno dubium ne sit, 400 refe- 
ratur τὴν μεὲν et τὴν δὲ, addit, explicationis 
ergo, ἑταίραν, ne quis forsitan errore id ad 

referat. Conf. cl. Stocberum ad 

Meg. p. 375. 

— 16. αἰσθάνεσθαι.) fuit, cum αἰσχύνε. 
σᾷει suspicarer leg. esse. Sed potest vul- 
gata ferri. ipsi peregrini, qui te prorsus 
ipporant, videntes comitatus incessusque 
tuimormnque rasolentiam et turpitudinem, 
Obstupefacti media in via iosistupt, sta- 
Ümque sentiant te nepotem esse. preetuli 
tunes oui. 

des] infitiantem per- 

ille (Antimachus 
pete) sen videt Phormionem. h. 6. atqui 
timen ille Pbormiopem bene novit. 

«- 10, ἐκείνων) Archestrati et Antima- 


215 


thi, qui filius illins erat. 

— ibid. ἐκείνω προσήκει] post ἐκδίνω de- 
esse videtur τῶν σῶν, aut τὰ cé. illi, An- 
—— potius est jus im bona (ua, quam 
tibi. 

— 24. αὑτὸς ereuic ἀνόγκην sias καὶ M- 
yu») correxi αὐτὸς ποιεῖς σὲ ἀνάγκπεν εἶναι 
λέγειν — addito cs et omisso καί, quod si 
servetur, necesse sit se: addi. xal erdcsi, 
omnibus omnino. 

— 26. προπηλαχίζεις δὲ τὴν σύλι»] ma- 
ἴω oum copula, egosvAaxiduc δὲ καὶ σὴν 

λιν. ᾿ 
— 927. τούτων) horum, civium puta 
Atheniensium, quorum personam gerunt 
hi sedentes judices. 

959. 4. 'ASmaicr] potest ferri. sed prre- 
tuli ex Aogustano 'ASwraio. quod hi, qui 
sint Athenienses, h. e. omnium hominum 
nobilissimi, te, qui tulis, h. e. tam turpis 
et improbus, sis, suum fecerint, pro cive, 
et psene filio suo adoptarint. nam boc est 
«οιῖσθαι | 


— 6. den áyn] scil. τῆς eapà τῷ o3 
φιιτρὶ δουλείας, posteaquam mano emissus 
est a too patre, suique juris factos. 

— 13. ἀπηλλάγη) subaudi ἀπὸ τῶν ἑαυ- 

τοῦ . - 
— 49. εἰς μὲν γὰρ τὰ ὄντα —] Senten- 
tia luec videtur : Fortgnas tuas, quee nuno 
sunt splendide, si diligenter inspicies, 
Uon luas eas esse, sed alienas, deprehen- 
des, fide Phormionis nixas. quem si tibi 
licentiam spoliandi dabunt judices ex eo 
titulo, quod Phormio servas tui patris 
aliquando foerit, dabunt iidem aliis quo- 
que licentiam te spolispdi, ex eodem ti- 
tulo, quod pater tuus aliquando servus 
eorum faisset. Suut opes onjusque ejus, 
penes quem tempore quoque sunt; non 
ejus, penes quem aliquando faerunt. 

960. 9. ex ἄ σαντα] id est, ἐν ἄσασι, 
rebus in. omnibus multo, quam, tu, melius 


sapiens. 

— δ. τῶν ἡμίσεων) correxi τῶν μισϑώ- 
cw, quomodo leg. esse insequeptia do- 
cent. 
— 7. ϑῶντα αὐτὸν ἐτίμα] correxi (lis 
αὑτὸν ὑτίμα. videtar illud ζῶντα natum e 
varia lectione, que» nescio an in libris 
quibusdam olim fuerit, ζῶν τὰ μάλιστα αὖ- 
Τὸν ἐτίμα. 

— 192. wouic] correxi «oui, quod est 
Attice dictum idem, atque eo», sec. pers. 
sing. prses. indio. medii. 

— 14. ὑπὸ τοῦ πατρὸς] malim ὑπὸ τοῦ 
σοῦ «ψατρός. 

961. 1. οὐκ Αὐτφιλέους] forte bene habet, 
potuitque in orationibus Demostbeníis de- 
perditis una foisse in Autoclem pro Apol- 
lodoro scripta, pro quo scripte permultss 
auperaunt. Sed fleri rursus quoque potest, 
üt aut o) Πολυκλέους, δαὶ οὗ KaXXixAMove 
dederit orator. v. p. 1206. et 1272. 


216 


— 9. ci Amo beer ὄντα] acaleatum et 
amarum dictum. te, qui sis Apollodorus. 
b. e. homo dissolatus et stolidus, reip. 
neque deditus, neque studiosus, neque 
peritus rerum civiliam, helluo turpis et 
cupidus, tuarum fortunarum prodigus, 
alienarum appetens, turpissimis quibus- 
que modis quaerens, non quod serves, et 
bene colloces, sed quod ventri des gu- 
læquo. 

— 6. οὐκ ἠϑδικοῦ] post οὐκ ἡδικοῦ suspicor 
excidisse τότε, ob sequens oppositum νῦν. 
non tunc patiebaris injuriam, cum tu deci- 
deres cum Pbormione, eamque absol- 
veres ; sed περ calumniaris. 

— 9. τὸν yàp συκοφαντοῦντα dal τι, νομί- 
(uy χρὴ ποιεῖν vi] bene quidem vidit 
Lembinus sententiam. nibil tamen prezeter 
spiritus et distinctionem hic loci videtar 
esse mutandum ; quomodo feci. sustuli 
enim comma, el pro ásí τι dedi ἀεὶ τί. quid 
enim [subaudi ἄλλο, aliud, quam hoc ip- 
sum] oportet existimare illum agere nunc, 
qui semper questum e calumniis exercuit? 
facile sabandiatur à τοῦτο, aut εἰ μεὸ τοῦτο. 

— 19. τρόπον] post v. vpiwov videtur 


I. I. REISKE ANNOTATA 


λίγε deesse. 

— $0. μαρτυμα.} non video, qeare bi 
testes producantur, qua de re testaturi. 
non enim de Apollodori testantur impro- 
bitate. nam de ea testantur testimonis, 
quæ v. 22. jubentor recitari. neque de 
probitate Phormionis, cujus demonstran- 
de ergo v. 23. testimonia proferuntur. 
Atqui preeter heec duo nil aliud promiserat 
orator testimoniis patefacturum. 

— ibid. ἴσϑι 3à] correxi ἴϑι δὴ, ab εἶμι, 
nonab ἴσημι. . 

962. 18. τούτω] Apollodoro. 

-- ibid. τούτω] Phormiooi. 

— 92. λόγον καὶ συκοφαντίας] aut cam 
Augustano tollendum est καὶ, aut leg. M- 
γους xal συκοφαντίας. id quod malim. 

— 96. ἁπάντων) post derárrey videtur 
deesse à ὡς οὐκ ἱνέμεσε Φορμείων ἅσασω, 
aut te non absolvisse Phormionem ab omni 
bus criminibus seu  incusationibus, aut 
Phormionem recessisse a. pactis, que socer 
Apollodori censuit equa ense, et ipse Apolle- 
dorus rata habuit. 

— 28. τῶν] id est, ὑπὲρ τῶν, aut. «yi 
τῶν. sed vereor, ue quid borum exciderit, 


AD ORATIONEM ADVERSUS PANT/ENETUM. 


! 


966. 4. μοι] Scripta liec est oratio no- 
mine Nicobali. v. p. 973. 

— 6. ἀφεῖσθαι) desistere ab boc jure, 
jas boc omittere, neque usurpare. 

— 8. ἀπηλλαγμοένον]) malim ἀπηλλαχότα. 

— 13. τὸν νόμον] legem illam designat, 
ad quem versu 1. et 2. statim provocavit. 

— 17. ἐμμένων) Citat h. 1. Harpocr. v. 
ἔμμενος. 

— 18. ἡμῶν) me, Nicobulo pots, et 
socio meo, Evergo. 

967. 9. κατορθῶσι} mulotatus enim 
Evergus fuerat duobus talentis. v. p. 968. 
23. et 980. 6. 

— 17. Μαφωνείᾳ] Citat h. 1. Harpocr. v. 

atia. 

— 94. τούτω] huic, Pantseneto puta. 

— pen. λύσις] δὰ λύσις addidi τούτω. 
λύσις est cautio facultatis oppignerata in- 
tra certum tempus redimendi reddito sere 
alieno. 

968. 6. οὗτός γε] Pantenetus. 

— 10. bui] Evergus. 

— 19. ἰλθὼν] potest baberi pro vocula, 
more Attico eleganter redundante, cum vi 
tamen aliqua occulta. libenter, cupide. ma- 
lim tamen ejus loco legi ἑκὼν παρ᾽ ἑκόντος. 
ambabus partibus in hanc rem consen- 
tientibus. 

— 15. oix ἐπεξελθεῖν] illis creditoribus 
Panteneti, qui aibi jus esse in res a Pan- 
tseneto oppigneratas dicerent, sese, Erer- 


gum, non occurrisse, neque adversalom 
esse. 

— 920. ἧς ἐτιμήσατο] correxi οἷς irips- 
σατο. quod idem est ac si dixisset : ἦν τοῦ 
τοις, ἃ ἐτιμήσατο. Satisfactum sibi babet 
por eam malctam, quam Evergo a judici- 
bus scribi et irrogari curavit ipse, Pan- 
teenetus puta. 

— 41. τῶν αὑτῶν] scil. ἐγκλημάτων. 

— 94. ἱκεῖνος)] Evergus. 

969. 4. ἀπεδήμουν] correxi ἐπεδήμουν, 

— B. ἡμῖν] si bene habet, de solo Ni- 
cobulo socipi debet. malim tamen ἐμοὶ, ne 
error interveniat, qui facile possit, de 
ambobus, Niocobulo et Evergo, hioc agi. 

— B. τοῦτον μὲν ἀφεστηκότα] Pantsene- 
tum destitisse ab exercenda officina me- 
tallica. 

— 10. θαυμαστῶς ὡς ἰλυσσήθην) correxi 
ϑαυμαστὸν ὡς ἐλ. quod sio in edit. Manat. 
et Felic.reperirem. poterat alias ὡς omitti, 
aut com πως enclitico mutari. 

— 90. κατεγέλα] explodebat eos riso, 
negabatque mihi ab illis molestim quid- 
quam exstiturum esse. 

— ult, δεβαιοῦντος àv]. scil. τὴν ὠνήν. 
evictionem nobis prestante. 

970. 2. παρ᾿ αὐτῶν] Sententia est: «t 
aut nos, Nicobulos ,et Rrergas, αὖ ipeis, 
simulatis illis et sobornatis creditoribus, 
qui se nummos in officinam metallicam 
Panimneto credidisse mentirenutur, quo 








AD ORATIONEM IN PANT/ENETUM. 


Niesbejem emungereat, auffoerremus om- 
nem pecuniem, qaum Pantenetas nobis 
debeset, eoque facto abiremus, et missos 
seque, Pantsenetumque faceremus, aut ip- 


sis relueremus pecuniam, quam ipsi Pantre- 
credidissent. 


nete 

— 4 ἔχω) post ἔχειν aut deest, aut 
ceste subaudiri debet ἀπαιτεῖν. so habere, 
que» a Pantseneto reposcaat, multo majoris 
valeris. 


-— 25. ἀκ] cotrexi ᾧ φίλος ἦν τὰ μάλι- 
eT5, τῷ Ἐῤίργυ. addito asticulo τῶ. Ever- 
£0» quem summi faciebat. ] 

— 27. ἐμοὶ “σάλιν ξυσπολαίνοννα ] parti- 
enlaan addidi. rursus, ἐπ contrariam par- 


tem. 

9T$. 1. iie τῶν τούτου γινόμενος] in 
Amgustano τινῶν additam est post 7wiv, 
edntre abest ab eode τῶν, conjutnxi 
utrumque, dt sil owip τῶν τούτου τινῶν γεν. 
super quibusdem rebus. de iubetontid Pan- 
Lemtti, non enim totam ejes substantiam, 
sed tentoaennodo serves, seg operas io me- 
tsllifodinis laborantes vondebant, ot 6 p. 
972, 41. apperet. 

— 36. “αρόντων] tollo comma post πὰ» 
prre, quod sentesitiam farbet. (quam- 
quam bao tem minuta alías sen soleo an- 
uetare.) ut sit sententià hec: nam δὲ am- 
bes pariter nos, mo et Everguss, eosque 
ambes in urbs pripsentes et odremm versan- 
(οὐ, secusasset iisdem de criminibus, non 
utique nuum erripuisset, omittens alterum, 
sed axabos fuisset jure perseonius, ad e«- 
το subenditur ἡμῶν ἦν τὴ ei^s, adeo- 
que idera est, aique ἐσυιδοροούντων. vie δὲ- 
gumebti ín hoo verbo inest. iàfirms enim 
ennt argueseniatio, si quo tempere Pan- 
teestae Ervergum irsectatne esset, Nico- 
Velug usbo abfuisaet. 


ide nen — —* pniecessit 
ein e αγοσήποι. no posset repeti, 
sedi debeget εὖ omitti, vnlgata bene habét. 
idem est ao si dixisset: ριάλιστε δὲ οὗ αἴοσ- 
ien. διράζεσθαι τούτων. nam οὖχ Vurra 


uqelpeliet τῷ μάλιστα. , 

— 19. καὶ σιρὶ τῶν ἄλλων] locum huse 
emnmunem attigerat jam supra p. 958. 25. 

— 1T, — sempleetiter dausa- 
fidus émnes, ob quas quie litem instituit, 
ὦ quib orafor modo commemoraverat, illa 
ums exsepté, cum actor denso Ntem re- 
cistist, poslquam réo vemisisset. 


— de sciet i divisi in 4*0 vo- 
VOL, v. 


217 
cabula à» ἀλισκάμοιον. pne, del siae detíe 
faissess caust casurus, si selammodo ip- 
sies eaustm natara spectaretur, et οἱ [υὐ 
equum redderetur, Sed pro τοῖς sl τῶν 
weuypsárem v. $5. log. videtur τοῖς παρὰ 
τῶν Ve. juribus ez ipsa rerum natura ex- 


 sistentibus. 


973. 19. ἀτιμῶσαι] ad ἀνιμῶσαι, et pa- 
riter δὰ ejafa; v. 90. subauditar αὐτόν. 

— 28. ^l οὖν loi τοῦτο] quid hoc ita- 
que aibl vult facinus? quid eo queritur ? 
quid designatur ? 

— pen. τὸ iei Θρασίλλου] eorrexi τὸ lat 
Θρασύλλον. citat h. 1. Harpoor. v. bei Gra- 
σύλλω. mam sio ille non modo exhibuit, 
sed etiam ita exarandum precepit, affir- 
mans eum Attieorartà esse morem, ut ἐπὶ 
Θρασύλλῳ in dativo dicant, pro ἐπὶ «4 
Θρασύλλου μινήμωτι. quod leoo suo posi- 
tum relinquam. mihi valgsta bene videtur 
babere, et στὸ bw) Θρασύλλου idem esse 
brevius dictum, atque plenius τὸ ἐργαστή- 
qot τὸ kel Θρασύλλου ὄρει. Bolent ejusmodi 
montes metallis foi e nomine primi ou- 
jusque possessoris, aut si quis primus ex- 
ercuit, appelleri. ut Clausihal, vallis Ni- 
oolai, et Jochimsthal, et aKa talia. 

974. 10. ὡς αὐτὸ} idem est ec si di- 
xisesí: ὡς εἰ αὐτὸν κατέστησε φυλάττειν, 
aut: ὡς εἰ αὐτὸς ἐφύλωντεν. ac εἰ ipee cu- 
stediret. 

- 16. κεγχρεῶνα ] Citat b. 1. Harpocr. 


. Kryyetes. 

c 18. πρκαλεῖσθαι vere] ex eo, quod 
invitaseem Pantsnetum, ut servos illos 
ad quseitionem per tormeala traderet, 
invitavi, sed ille noluit tradere. 


— 20. iruSw) seil. καθέζεσθαι alc τὸν 


— 22. ὃ wríeucSa:] unois inclasi, Sut 
enim aut scholium, aut varians lectio ver- 
borum ἣ ἔχειν. 

— 238. εἰλόμιε ποριίσασϑαι.} sabaudi e 
proximo và ἐμαυτοῦ. recuperare nummos, 
quos Panteneto credidissem. wil copus ost 


Yvx 


de- ista verba addi, quod fieri Lembinus pre- 


— 924. ὁμοίως] 1. ὅμως. dixerst paulfo 
ante, constare ex omsaibus esos$ adjun- 
οἷδε, Pantienetum mentiri ; eoque nil opos: 
esse, ut formule provoeationis de servis 
tradendis recitetar. At nihilominus tumon 
to, δι, scriba, reoita istsin formulam. 

— 28. ἀργγυβτι Citat h.l. Harpeer. v. 


* 


ἀγγνρῖτις. videntur diotiones ἐργάζεσθαι 
ἀργνρῖτιν [amt ἀργόριον, δαὶ μέταλλον, siank- 
liu) et noorihil ixter se dif- 


ferre, sic. nempe, ut simplex ἐργάζεσθαι 
sit glebegi argenteam, vel metallicam 
quamquo e terrse visceribus eruere, a sor- 
dibus terrestribus et anxeis pargate, iu 
minuta fragmina contendere, conflare, ver- 
bo orassies elaborare. κπωτεργάζεσϑαι au- 
tem ljquare, diligentius repargare, et ox- 
2r 


218 I. I. REISKE 


tremam manum impoaere, eumque ad lo- 
cum perducere, ut aurifabro aliisque arti- 
ficibus ad signa, vasa conficienda, aut ad 
nummos cudendos tradi possit. 

975. 3. τὸ ἔγκλημα ἐφεξῆς} Bavaricus 
dat simplex ἑξῆς pro postrema voce, quod 
melius puto, Significat enim hæo lectio 
id, quod sebtentia secum fert: recita ja- 
dicibus insequentia de libello accusatio- 
nis. vulgata autem, ni fallor, sententiam 
fert alienam, hano puta : recita totum li- 
bellum accusationis a capite ad calcem. 
verum id non vult Nicobalos, sed istud, 
quod .modo dioebam, ut soriba recitando 
pergeret, et que adhuc recitanda super- 
essent, exsequeretur. 

— 11. xal ἄλλο οὐδὲν] soil. ἐποιήσαμεν 
τότε. locabamus tibi officinam metallicam, 
quie nostra erat (emeramus enim a Mne- 
sicle), eo pacto, ut tu nobis locar daros, 
quod mos et leges ferunt. aliud nihil tecum 
depeociscebamur. 

— 15. íi] te uon jam solum jubente, 
ut ante feceras, sed etiam, quod ante non 
feceras, supplicante, ut faceremus. 

— 17. ἐνταῦθα] quid bic loci, hoc tem- 
pore, sibi volunt ille pacti tabulzee? quid 
ad eas provooas ? cur eas commemorai? 

— ibid. τοῦτο] soil. τὸ ers! τῶν συνθηκῶν. 

— 242. ἰωνήμεϑα} Augustanus pro hao 
voce dat ἀπεδόρεεθα. videtur utrumque sen- 
tenti necessarium esse. quare sio malim 
legi: ἃ yàg ἡμεῖς ἑκατὸν καὶ πέντε μνῶν ἐωγή- 
μεϑα. καὶ ἀπεδόμεθα, ταῦθ᾽ ὕστερον ---- nam 
que centum et quinque minis et emeramus, 
et rursus vendideramus tantidem, ea post. 
modumtu —.  . 

— 924. ατατῆρας ἔχων] correxi periculo 
meo (sed Wolfinm oocupavit), τρατῆρά σ᾽ 
[id est, cs] ἔχων. Sententia hæo est: ma- 
ximi vendidisti officinam nobis auctoribus 
et sponsoribus venditionis. quam officinam 
si tu ipse vendidisses, auctorem et spon- 
sorem prseter te habens nemiuem, pe te- 
rancio quidem eam extudisses. tua enim 
nulla est — neque fides. 

— pen. ἔχον ---- τιμιὴν] verba heo mihi 
obscura esse fatoor. en] 

976. 7. Cialo»] valde suspectum. possit 
quidem quodammodo excusari et defendi, 
αἷο interpretando, xai τὰ βιαίων ἀδικήματα. 
ut voc. ἀδικήματα 6 proximo huc quoque 
referatur. incusat me injuriarum, quse s0- 
lent ab homibibus audacibus, violetis, 
latronibus, sicariis, peragi. Sed ea ratio 
mibi coacta et & Graecitate abhorrens vi- 
detur. quare malim βίαν. versu autem 10. 
βιαίων bene liabet. 

— 9. τῶν αὐτῶν} subaudi ἀγωνίζονται. 
reos horam omnium criminum non etedem 
manent poens, neque certant rei super eo, 
ot easdem a se pcenas depellant. 

— 10. xal τὰ φεὴ τῶν βιαίων) prsepo- 
sitionem addidi. ad τὰ sabauditur ἐγνλή- 


ANNOTATA 


ματα. ad τῶν (ἰαίων antem, ἐδηκιριέτων, 
ἀδικήματα Claus appellabantar es isjnrim, 
quse alicai cum aperta vi ct oppressiope 
imponerentar. 

— ibid. «ρὸς τοὺς τεγταράκοντα͵ sal. 
δικαστὰς εἰσάγονται. citat bh..l. Harpocr. v. 
"κατὰ δήμους. Conf. Vales. ad Harpocr. p. 
104. 

— 16. τοῦτο] hoc excusavi, quod beo lex 
precipit. malim tamen τοῦτον. ut ad νέμην 
referatur. obtesdi banc legem, que me 
liberaret necessitate, saper hoc crimiso 
me defendendi. J 

— 23. δυνήσεται] scil. τοῦτο, lioc, quod 
articulus hio ab accusationis libello abest, 
vobis non poterit eripere facultatem oog« 
noscendi, οἱ intelligendi jus et squum. 
aot, Panuenetus non poterit vobis eripere. 

977.7. à» ὑφάψη Tic) in August, estón 
τυφῆ τις. forto . volnit τύψη dare. aut in. 
aliis libris fuit ἂν ὑπετύφη τις. quae lectio 
vulgate prestare videtur. Si quis sufe- 
miget, h. e. si quis in cuniculis fumum ex- 
citet, qui vioinos operantes expellat, aut 
&uffocet. quod ipsum debet etiam vulgata 
significare. - 

— 9. σλὴν si μὴ τοὺς κομεφομένευς ραῖ- 
ticulam 445 addidi. h. e. selo exoepto hee. 
sub hac sola conditione et restrictione, si 
tu non putas. 

— 19. ἂν ὅλως ἄλλο τι] subaudi dhursi, 
iv ταῖς μεταλλικαῖς δίκαις δικάσεται.. δὲ 
quam aliam injuriam accipiat, sum ideo 

Jure metallico experietur ? 

— 21. τοῖς ὅτε εἷς τὰ τῶν 
πλησίον} postrema verba εἷς τὰ τῶν πλησίου 
videntur scholium esse vocaboli ἕτερον. 
dictio metallica ἕτερον cvrrerpaiveiy signi&- 
cat τὸ ἑαυτοῦ ἔργον, vel μέταλλον συντιτραί- 
v» [id est, δι᾽ —* XA 
εἰς τὰ τοῦ πλησίον ἔργαι, vel μιόταλλα. cunt 
culos. suos facto forsmine perducere im 


cuniculos alienos. . . . . 
νόμῳ τι Srucoeu) 
ἀπεγοραυμεέναν 


— 23. τοῖς τῶν bv τῷ 
videtar post 7: vocabulum 
desiderari. per v. νόμιω desigoatur lex. me- 
tallica, seu jus metallicum. 

— $5. περὶ] correxi παρά. In sabe 
subauditar οἴμαι e v. 20. existimo, ad eum, 
qui Pantseneto pecuniam credidisset, eam- 
que ab illo lente, per minutas particulas, 
et vix tapdem recuperasset, vooabulo 
juris metallioi ne minimum.quidem uten- 
dum esse. 

978. 9. δικαζόμενος] post δικαξόρεενος «“ἷ- 
detur ἐκ τῶνδε φανόσεται, vel simile quid 
deesse. — Constobit ez iis, que jam dicam, 
non modo nil equum et legitimum super 
criminibus, quorum me incusat, kabera Pan- 
tenetum, quod proferat, sed etiam super iie, 
———— sorrexi ἔστι 

— 5. ἐκ correx? ἔσινεχλη- 
ἐωμιένων. cum jam judices tribunali cuique. 
sui sortito essent ducti. 





AD ORATIONEM IN PANT/ENETUM. 


— 9. ταῦτα] subeadi à αὐτός quc. 

— 10. αὐτὸ] correxi αὐτῶ. δὲ e servi 
tormentis suljecti responsione constiterit 
vere. esse, qu& ipse, Pantenetus, aiat, tum 
we debere ipsi mulctam a legibus constitu- 
tem, quam lenire judicibus tion liceat. 

— 18. xai μετὰ ταῦτα] καὶ more ad 
Hebrzam locationem accedepte hic redun- 
dat. »am illa omnia οὐχ ὡς δίκαιον ὃν v. 14. 
ad συπχώρουν per parentbesin interjecta 
sunt. pari modo verba v. 24. διὰ γὰρ τὸν 
Olpufes ad ἐποιησάμην τοιοῦτον v. pen. signis 
parentheseos ναυσὶ inclodenda.- 

— ibid. σροκαλεῖταί (as τὴν δίκην} cor- 
rexi προσκαλεῖται μεέν με τὴν δίκην. — Sed 
pe sio quidem persanatos est locus. addi 
aübsc debet àrqoc, ut sit προσκαλεῖται ub 
μὲ se τὴν δίκην, advocat quidem me ad 
Judieinm. buic μὲν respondet 3i v. 21. 

— 90. παρακαταβολὰς] Citat huno lo- 
oum Harpocrat. bao voce. 

— 14. Kai] scil. nobis, mibi puta, et 
ipsi Pantmeneto, et imprimis magistro 
quesitiunis, Mnesicli. 

— $5. 1$»] hujus loco malim μεέν. 

— jbid. τοιοῦτον ἦν} sic leg. arbitror. 
οὐδὲν τοιοῦτον ἦν. et statim post v. 27. οὐδὲ 
εὖτ᾽ ἐντίγραφον. 1616 quicquam nihil tam 
Bebet, quee ex ritu juris in ejusmodi tem- 
pore soliti fieri fas est, non audiebantur 
ilie selennes formule πγοκαλοῦμιαί σε eto. 
etiam pro ἐπσοιυσάμην malim ἐποιήσαροεν. 

' — ult. οὕτως, ὥσπερ λέγω] scil. v. 26. 
dixerat. 

979. 4. «λοονέχτημα xaTamtm xai] 
sddidi τὸ ex Augustano ante postremam 
vecem, Sed satis hoo non est. debet 


sdbue, id quod etiam Wolf sensit, οὗ aat. 


μὲ addi, οἱ sit πλεονίχτηεμα τὸ μὴ xaraqrt- 
φλῆχϑαι. quanta sit prerogativa, καὶ quan- 
twm preset, quam ezpediat, non perculsum 
te et. boe est, non exercere queestum pu- 
dendum, izfamem et invidiosum, (fonera- 
teres esna, cojastodi videtur bio Nico- 
bulus faisse, genus erant Athenis cootem- 
t, exosi, exsecrabiles) non prodere in 
moribus timiditatem et pudorem iptem- 
pustivom notam conscientise interioris do 
»hie oliquo sut macula sibi adhserescente. 
qeetusd modam bomines obscuro loco nati, 
δαὶ bomilem quapdam: artem exercentes, 
est alicojus dedecoris sibi conscii solent 
es9e animi dejecti, pudibundi, meliculosi. 
*— 5. τὸν βίον] malim διὰ τὸν βίον. propter 
site, quod sequaris, genus. et sic dedi de 
Mes. ᾿ . 


—10. 7 imo vero οὗ παρεδίδουν. 

— ibid. λέγε τὴν πρόκλησιν} malim λέγε 
τὰν ἄντοαρόμλησιν. ᾿Αγτυπρύχλησις. Quo con- 
18, τοῦ coactum ab iis, que juri contraria 
petabam esie, provocationi Panteneti aliam 
prevecationem meam opponere, et. servum 
wwe cet recu RISUS tormentis tradere, eaque 
9 omnis vera afirmare, recita tu, scriba, 


219 


contraprovocationtm, seu contyYasponsionem. 
Contrasponsio. Nioobulus videns, Pantee- 
netum sese ingerere et obtrudere quessi- 
tioni servi per tormenta, contra quam pa- 
ctum antea fuisset, οἱ nempe Mnesicles 
quesitioni preeesset, manum puero iüji- 
ciebat, eumque ἃ tormentis vindicabat. 

— 1?. ταῦτα] conditiones, quas ego in 
mea contrasponsione obtolissem. 

— 15. φυσὶ καὶ τὰ δεινὰ] aut delendum 
est xal, sut eo servato, necesse est post 
φησὶ aliquid deesse. e. c. πτοισεπηλακίσθαι. 

— 18. ἐγκαλεῖ] post ἐγκαλεῖ videtur ἐμοὶ 
γοῦτό γε, ant saltim ipso deesse. 

— 23. τὰς αὐτὰς ἀπολογίας οὗσας} mibi 
bao iu mea causa easdem esse excusa- 
tiones, quas Evergus tum in sua causa 
pro se potuit allegare. 

Ἢ — ult. πρὸς τὸ δικαστήριον) sobaudi τους 
τὶ τὸ μεταλλικὸν, coram quo nuno ho 
causa agitur. οἱ sic quoque p. 980. 6. iv 
δὲ τῶ δικαστηρίω, scil. τῷ μεταλλχικῷ. 

980. 8. “ροειδότα  κουδυὰΐ τὸν Εὐεργόν. 

— 11. οὐδὲν ἤλαιζεν) correxi οὐδ᾽ ἂν ἤλ- 
“πισες. idem est ao si dixisset: χαλεπὸν ἣν 
παραχρῆμα ἀπολύσασθαι τὴν διαβολὴν «πρὶ 
τούτων, ἃ οὐδὲ ἤλπισε κατηγορηθήσεσθαι ἂν 
αὑτοῦ. difficile erat statim e vestigio purgare 
et diluere atque a se depellere calumniam 
super crimine, cujus se insimulatum iri, aut 


fore quemquam, qui se ejus reum ageret, ne 


suspicatus quidem fuerat. 

— 15. τὴν ψῆφον εἶχον) potest ferri, si 
hsec sit sententia : ira et indignatio judi- 
com ab hujus calumniis deceptorom con- 
demnabat Evergum in ea causa, in qua 
pronunciandi jus et auctoritas penes eos 
erat, tametsi peccasset ille, non in illo ge- 
nere rerum, super quibos pronunciare 
jussi et constituti essent, sed in alio quo- 
piam genere, super quo cognoscendi nul- 
]um ipsis» jus esset. malim tamen omnino, 
τὴν ψῆφον οὖκ εἶχον. idem est ao si dixis- 
set : οἱ δὲ δικασταὶ κατεψηφίσαντο αὐτοῦ, 
ὀςγισϑέντες ἐπὶ πράγματι, ἐφ᾽ ὦ τὴν ψῆφον 
οὐκ εἶχον. et sio dedi de meo. judices Ever- 
gum condempabant, propterea quod indi- 
gnarentur et egerrime ferrent sudientes 
ab Rvergo facinus commissum, grave qui- 
dem illad et atrox, saper quo tamen judi- 
candi potestate ipsi carerent. 

— ibid. κατε avre] correxi xact- 
ψυφίσατο in singulari, e conjectura mes, 
postmodum ab Aug. confirmata. redit hic 
singularis ad 5 δὲ ὀργὴ v. 13. 

— 19. τοῖς συνεστῶσι μεϑ᾽ ἑαυτοῦ μεάρ- 
τυσι] Augustanus dat τοῖς συνιστῶσι τού- 
τοῖς μαίρτυσι. quam lectionem ita probat 
Simon Fabricius, seu Hier. Wolfius, ut 
utrumque copuletar et legatur τοῖς συνε- 
στῶσι τούτοις μεϑ᾽ ἑαυτοῦ μάρτυσι. mibi 
contra visum est. recepi τούτοις, sed ju 
ἑαυτοῦ unoĩs inclusi. potest τούτοις planis- 
sima ratione aocipi, pro, bis eonspiretis, 


220 I. I. REISKE 


quos vos, jadices, bene nostis, qui sibi 
teateitur. vel etium ratione paulo compli- 
oatioro, ut ait pro οὗ συνεστήκασι, vel συνί- 
e Tavra) τούτοις, testibus, qui assistant bis, 
Paptesneto ejusque similibus. verum prior 
ratio magis mibi probetur. 

981. 3. ὁ evi dini] est is Evergus. 

— 10. τάλαντα ὑπό του. ταῦτα 
ὑπὸ —) distinotionum correxi et καὶ dele- 
vi ad hano modum. τάλαντα, ὑπὸ τοῦ ταῦ- 
σα ; quatuor ais defraudatus ese. talenta. 
A quonam ista ? 

— 19. σελίτος] post σελίτης videtur à» 
dessse. ecquis, qui civis sit, sibi patiatur 
bona sua ἃ servo alieno eripi aut retineri? 
tuae, Pantsenete, qui civis os Atheniensis, 
peterere bona tua tibi a servo meo negari, 
ant vi extorqueri ? 

«— 13. εἴρηκεν αὑτὸς} correxi 3px» οὗτος. 
quorum hic [Pantmnetus] Evtrgum, caum 
ad judices delata, condemnavit, ut. Latini 
dicunt, b. e. impetravit, ut ἃ jndioibus 
seondemparetur. 

— 15. abriv] dedi αὑτὸν com spiritu 
leni. redit enim, ut αὐτὸς οὗτος ad Paptee- 
petow, sio abris, eum, ad servum Nioo- 

— 16. Afyes] quse servus meus deli- 

it. 


— alt. μὲν οὐδένα] post μὲν videtur ὑμᾶς 
deesse. non videmini mihi, judices, fame- 
rantium quemquam ledere ; quosdam eorum 
famen ferito su0 odisse. 

982. 3. μηδ᾽ ἄλλου μηδενός εἶσιν, ἀλλ᾽ ὃ 
«οὔ «λοίονος] id est, μηδενὸς ἄλλου ἐπττηδευ" 
era) uni δοῦλοι, à τοῦ «ὐλεονεκτεῖν. noli Lam- 
binum bie audire. 

— 9. καὶ χαρίσασϑαι ----Ἴ duas allegat 
eeasas, cur nummulos duro labore colle- 
etos fœnore exerceret, unam, ut rogapti- 
bus gratificaretur, alteram, ne pecuniola, 
segre colleota, nullo cum fruotu et sine 
seusu sibi per minutas expensas dilabe- 
retur, et veluti nix tabescens deliquesce- 
ret, nummatim eam cerpenti, et in rem do- 
snesticam, in frivola et nugas impendenti. 

— 22. iuavré] sententia postalat iau- 
Wt. et sio dedi de meo, non sum unus 
eorum, quorum mores ipsis exyediunt et qua- 
stum faciunt. quo iu numero sunt blandi, 
gratiosi, adulatores, scurras. 

— 925. ἂν τῷ δεῖνι δανείσω] voc. Bein un- 
cis inclusi, existimans cum Aag. leg. esse 
ἂν τῷ τι δαγείσω. ubi τῷ (sine accentu) 
encliticum δεῖ, si cui quid pecunie in 
ururam dem. 

— ibid, «ροσόφλεν} subaudi Jie. sed 
melius videtar προσοφείλειν, omisso δίκην. 
ideone me oportebit, non solum creditam pe- 
euniam non recuperare, sad etiam preterea 
debitori pecuniam debere. — 

--- pen. ταῦϑ'] in reliquis autem rebus, 
his puta, de quibus nuno agitur, incessu, 
voce, vulta. 


ANNOTATA 
1. bywra) id est, τοσαύτῃ, du 


bref ἔχει. 
— ibid. simepév] Post eiu εὗτνρόν levy vi- 
detar deesse οὐδ᾽ ἴσως συριφέρεν. vel sümilis 


sententia. nam alias hiat ratiociniem. qued 
hoo esse videtur: naturam, vel indolem, 
qua qaisque præditua sit, expellere et 
abjioere, facile non est, peque scio, ta 
minus expediat, naxi alis nemo »ostrum 
unus ab altero differret, peque presstaret 
alteri, sed essent inter se similes owner. 
id quod obstaret vitse civilis ossi, (facile 
enim tum non foret alterum ab altere dig- 
noscere, upde esseüt plorimi erreres et 
plurima dubia profeotura) et offceret la- 
mioibus virtotis, que in similitudiae mo- 
rum, ingeniorum et studiorum per omnes 
bomines pervagata proferre sese noo pes- 
set. 

— 2. γνῶναι] mihl vel maximo suspe- 
ctum est hoc verbum vitii, aut certe de- 
fectas alicujus. mei quidem oodiees bie 
aient ei ἐμὼ 

--- 5. ἀλλὰ τί τούτων ὡς σὶ, Tio» 
ταίγετε) Etiam beso vereor ne miaas sana 
sint. ego equidem baud intelligo. videtar 
senteatia bmo fere postulare : ἀλλὰ τί ταῦ» 
va epic τὰ vov ljedl [scil. ovra) πρὸς σὴ, Τα» 
ταίνετε. quid autem kac faciunt ad isa, 
qua miki nunc tecum controperss sunt, Pan- 
tenete? beo, vox puta mea, iucesus, 
status, habitus meus. 

— 5. δίκην.Ἶ post δίκον possi punctem. 
est enim hsro alteroatio ficta Nicuboli cam 
Penteneto. Ta te quereris, Pantienete, 
gravia et infanda passum, — Esto.  Satis- 
factum tibi eat. Sed negas tibi a ime sa- 
tisfactum esse. Recte vero. neque enim 
ego te injuria affeoi. nem si te lassissem, 
ta profecto non eras commissarus, ut me 
inultum transmitleres, nomenquo mesm 
ad judioos deferre nil ourares, cum Ever. 

m acousares. 

— 15. ἀκούσιοι) bene habet. non onim 
solummodo p. 990. pen. ubi locus hie 
iteratur, ita legitur, sed etiam res ipsa id 
exigit. nemo facile, nisi levia et imperus, 
bomicidse voluntario, viotus preoibna, aut 
lucello, ignoscat. osedi agtem fortuite, s 
qea consilium abíaerit, quanto quisqse 
est humanior, tanto facilius ignoscit, onm 
aliis de oansis, tam eom o sertis 
humanss. 

— 19. ἀκουείου) peo malim ἐχουσίων. 
Bio enim fortias stringet argaomepntum. Si 
quis, qui aliam osedis, non modo involun- 
tarim, sed vel voluntarim adeo, peregerit, 
tamen ei postnodum ignoverit, tum jem 
non potest actor regm expellere. Et pre- 
feoto p. 991. 3. perspicue exaratum lago 
i» Bavarico ixeveí. ubi eam id rw. 
stitui. 

— 48. ἐκπίστειν nal φεύγειν ἂν ἁλίσιμων- 
ται, καὶ τοθνῶδν.} non ita verbosus esse bo- 





AD ORATIONEM IN PANTAZENETUM. 221 


ket Demosthenes, εἰ ἐκαίσρτων καὶ φαύγειν 
pro oopia orationis babeem. quod si (8. 
men est, oe erit differentia borum verbo- aoto 
ram pene synonymorum, ut. ἐκπίντων 
sigaifoet, e patria emigrare, φεύγειν antem 
versari im solo peregrino, procol] patria. 
possit tamen Q«yuretiam signi&care, οδα- 
sam, ut reus, coram judicio agere. que 
vis si haio loco inest, tum erit leg. ἐκπί- ces 
τῶν, Za) φεύγειν, ἂν δ᾽ ἁλίσκωνται, καὶ τὸν 
ϑνένσι. εἰ interposoi δ᾽ demeo. quos leges 
Jubent solum vertere patrium, ilem, causam 
capitis dicere, et, convicti si fuerint, eztre- 


mum m peti — 
CILE. indien 
vem tea 
rursus in forum — ΩΝ 
— 3. κοταλυθήσενα!) dedi καταλύσετε. 
alias ignoraretar, quisam abolerent huac 
Jaudabilem worem . Sed valet boc δὰ eaa- 
sam, et grave in hoo momeatem, si judi- 
ces ipsi dicantur eum abolere. id quod est 
τὸς. padendum dedecus, aat leg. es201: κατα - 
AvSierras ὑφ᾽ ὑμῶν l9 ἡμῶν. id quod in- 
suavius sonaret, preesertim in oratio» 
nis. prsestat aque χκαταλύσϑτε. 


AD ORATIONEM ADVERSUS NAUSIMACHUM, &c. 


Causa hac orstione agitat heo est: 
Nansimechus et Xenopitbes (junior), fra- 
tres, filii Nausicratis, a filiis Aristsechmi 
vita dadam defuncti, qoi tator ipsis olim 
fuisset, actione bsereditatis imminutie, δαὶ 
æris alieni, pupillis debiti, a debitoribus 
redacti, ἃ tatoribus autem pupillis 
men persoluti, 'repetebant ab enoquoque 
florum Aristmchmi, qui quataor erant, 
quaterna talenta, οἱ prseterea singula tot- 
idem, b. e. quatuor, semitalenta, Pote- 
beat itaque filii Nausicratis a filiis Aristee- 
cimi universe octodecim talenta. Nam 
qustuor talenta sibi aiebant deberi, at ses 
Sed singulares hoo eodem 
de sere alieno actiones in singulos illos 
quatuor fratres instituebept, et litem uni- 
semitalento sestimabant. 


enique 
9685. 10. δίκας ἡμῖν τῶν 
ἁπάσας τρισχιλίων ἱκάστιν MA nter. 


, ut sepissime alias, d l. eor- 

rezi sd honc modum: iav, τῶν αὑτῶν 
ὡσάσας, [id est, ig τῶν αὖτ. 

“ ἃ. emnes illas quatoor actiones soper 
eodem sre alieno, quatuor pula talentis, 
— — [Jd est, ἑκάστην ἐσὶ τι- 
— vp dan pax sé, unamquamque 
quatuor actiongm sub sestimatione 

itio ed sd 30, minas, quas, quionnque, oausa 
φοδοτοὶ, jadicibus dependeret,] ὀλάβης 

[κεἰ — ex titulo aooepũ 8 nobis 


—1n. φρὸς τμάκοντα μνῶν ἐπί am 
ierdg τοσεύτων χρομάτων εἷς ἀγῶνα 
pat» ) Sententia est : conjecti sumas in v dis 
erismen non modo tantam sris sommem 
emáüttendi, 16. talenta puts, sed etiam 
pewsterea dao talenta, titolo impeosorum 
et sporiularom forensium, cum actores 
perienlam mon adeant majus, quam si 
cpues ceciderint, ad summum duo talenta 
agaitteadi, 


996. 3. ὧν iners] correxi. àv ἕν ἐστιν. 
quorum unum 631, non minus, atque reliqua 
munt, firmum et ratum, usuque fori vigens. 


— 10. yeypapqeirn] soil. «v saris 


ἡμῶν ὑπὲρ τῖς ler 
male gestes totels 
reumque egerunt. 

— 12. καὶ impie sabaudi -s- 
τελευτηχότων. 

— 15. καὶ xal πάντων τῶν 
«λείστων, ὡς εἰ σεν) μήν verba tra- 
jecta. esse io buno modum restituenda : 

τῶν αλείστων, ὃ καὶ πάντων, ὡς 
εἰπεῖν. cum vivis excessiseent testium pluri- 
smi, aut etiam, εἰ fas est dicere, cum testium 
nemo adhuc superesset. οἱ sic Wolf quo- 
que. QContentus tamea fui, tantammodo 
interpunctione mutanda sententiam cla- 
riorem reddere, ad buno modum: xa 
πάντων, τῶν apio Te? — nut septentia sit: 
mortuis omnibus, nostram rerum, ut ita αἱ» 
cam, plerarumque ignorantiam. — Erit ita- 
que cosstroctio bao: τὸν ἡρεδτέῤαν τῶν 
«λείστων ἀπειμαν. Est tamen, neque enim 
inftiabor, heo ratio ooactior atque oon- 
tortior. 

— 24. Emowsión;] Xenopithes hio est 
senior, patruus actorum, (rater Naasiora- 
tis, qui pater actorum erat. 

— pen. οἱ ὑπίτροποι] dubiom, qui ta- 
tores designentur, Nausimschine et Xe- 
nopithis, actorum, sn reorum, filiorum 
Aristmchmi. Sed actorum tutores desi- 
gnari, et solum Aristechmum eorom tu- 
torem non foisse, oredibilius est. 

987. 2. ὅλην min ἐσιτρυπὴν) snbaudi τῶ 
ἐμῷ πατρί. 

— 4. ταῦτα πάντα] scil. τὰ ἐγκλήματα, 
ἃ γῦν ἐγκαλοῦσιν iai 

— ibid. rn] 2 Nansimachos el X eno- 
pitbes. 

— 6. ἐκεῖν] Arisuechmus, pater no- 
sler, et reliqui consortes tutele. Senten- 
tia est: illi totores pecunüs istis, quas 
popillis sois persolverunt, redimebant, 
non nomen tutelse, sed crimipationes. h. e. 
dabant sois pupillis illas pecunias, quo 
liberarentur, non nomine tutele, sed liti- 
bus, et accusationibus ex administratione 
tutelae exsistentibus. 


» ex quo palrem 
t ad judicem 





222 


(— 14. τῶτο γὰρ .“σλάττουσιν οὗτοι καὶ 
vaekymsvew] idem est ac εἰ dixisset : τοῦ- 
τὸ yàp πλάττοντες οὗτοι βούλονται ὑμᾶς erap- 
ἄγειν. hoc enim commento volunt vos judices 
decipere et a recta juris equi via deducere. 
Est astem illud τοῦτο commentum, hoc, 
patrem nostram ipsis, popillis, non persol- 
visse sera a debitoribus ipsorom redae:ta. 
10 κομιδὴν v. 13. subauditur τῶν χροῦν era- 
(à τῶν ὀφειλόντων ὑπὸ τοῦ ὁρεδτέρου πατρός. 

— 19. λαβεῖν) illud χρέος, «s alienum 
popiliis debitum, ab aliquo Hermonaote, 
ia Bosporo degente, centum stateram. v. 
v. $6. 


988. 5. οὗ yàp τίς ys ταῦτα κατετίθει] 
correxi : οὗ γε TavTà κατετίθει. non 


enim profecto idem &s alienum bis solvisset, 
aut existimandus est. solvisse. 

— 7. B τοὺς κυρίους ---- ] vim hujus ar- 
gumentationis non perspicio. poterat uti- 
que aliquis debitor, qui pupillos (nam hi 
suut h. l. οἱ xopie) dia contemsisset, lh. e. 
pecuniam ipsis debitam retinuisset, illis 
virilem eetatem ingressis, ἃ literis com- 
mobitoriis tutoris τοῦ 43 κυρίου, ut nosler 
hic loci sit, ita percelli et perterrefieri, 
ut nil canctaretor nomen lentum diluere. 
non hoc modo probabile est, sed ft quo- 
quo quotidie. Consequeretar ex argu- 
mentatione oratoris boo, pupillos, dum 
adhno minores annis essent, scepius Her- 
monactem de diluendo nomine, sed fra- 
stra, appellasse. quod factum esse credi- 
bile non est. et, fae quoquo eos id fecisse, 
seinper non ipsi fecissent, sed tutor pupil- 
lorum nomine. Sant Demosthenis argu- 
raeptationes paulo nonnunquam subtiliores 
et impeditiores, et nopbisticse calliditati 
atque rixositati confines. 

— 13. ἐκεῖνος Demaretus. 

— 18. οὔτ᾽ ἂν ἔπλευσεν] non videtur na- 
vigationem illuc suscepturus fuisse. ma- 
lim tamen legi: οὔτ᾽ αὖ ἔπλευσεγ. 

— ibid. οὔτ ἂν ἀφίκετο) subaudi εἰ xal 
ἐβούλετο ἐκεῖσε eai. 

989. 2. καὶ τοῦτ᾽ ἐγκαλοῦντες) dedi καὶ 
τοῦτό y ἰγκαλ. Sed vel sio quoque non- 
dum persanatus videtur hic locos, sed 
sic integrandas: ὡς yàp οὐκ ἀποδόντα λό- 
yv γεγραμμένοι, [ant ὡς οὐκ ἀποδόντι λόγον 
λαγχάνγοντες] καὶ τοῦτό .y' ἐγκαλοῦντες φαί- 
γνται. constat enim eos diem patri nostro 
ideo dixisse, quod rationem gestse tutelae 
nullam ipsis exhiberet, et boo nominatim 
ipsi incusasse. 
εὐ πα 6. ὡς σαρέδωκεν)] subaodi, ὡς ὀφειλό- 
μβῆνον ὑμεῖν τὸ τοῦ Ἕρμώνακτος χρέος. 

— B. παραδόντος] subaudi ἐν τῷ τῆς ἐπτ- 
τροπῆς λόγω τὰ ὑμῖν ὀφειλόμενα χρέα. 

- 11. τρίτον] nescio, quodnam hoc sit 
tertium, neque comminisoi possum. 

- — 18. πέντε ἔτη παρέλϑη] scil. ex eo 
tempore, quo popilliad pubertatem suam- 
que ipsorum tatelam pervenerint. 


I. L REÍSKE ANNOTATA - 


c— τῶν μὲν ἱξαρχῆς ἀδικημάτωνϊἶ ἀδιά. 
ματα ἐξ ἀρχῆς Ὁ. |. sunt injarise, aat que- 
relse super injuriis acceptis, quse primom, 
prima vice, in jus vocantur, et ad judicum 
disceptationem revocantur: eoque oppo- 
nuntur illis causis, quse, cum jam semel 
discusue fuissent, denuo ad forum retra- 
hentur. 

— pen. οὐδὲ κατὰ τῶν] primam vocem 
addidi. ne contra illos quidem tutores, quis 
pupillis non fuissent pro libetis ab omni ec- 
cusatione declarati. 

— ult. τοὺς ἐξ ἐκοίνων] acil. φύγεες, vel 
γεγονότας. δὲ contra mos, qui sumus ex illis, 
vestris puta tutoribus, nati, litem instituere- 
tis, anno vigesimo post, quam patrem πὸ- 
ptrum liberum ab omni forensi pertcutions 
declaravissetis, et litem quidem super iislem 
criminationibus, a. quibus vosmet ipsi patrem 
nostrum absolvissetis. Sed rationes tempo- 
rum non conveniunt. Hio viginti annos ait 
effluxisse a tempore absolutionis inde, 
paulo ante autem p. 986. 8. quatuordecim 
tantummodo dixerat. Sed oratores minos 
veritatem rei, quam amplificationem, spe- 
otant. 

990. 6. τούτω] eorrexi τούτου. ex Àa- 
gustano. alias licuisset eliam τούτων cor- 
rigere, quod malaissem. 

— 11. λεχθεισῶν] correxi ληχϑεισῶν, 
& v. λαγχάνω. de sententia Wolf. et Lam- 
bin. poterat quoque oorrigi τῶν τότε T 
λεσϑεισῶν. v. v. 2. οἱ 999. 25. et 1006. 8. 

— 12. οὐδὲ } correxi οὐδέν. tos recte age- 
re, 8i eos plane non audiatis, neque ferstis, 
de gesta tutela commemorantes, spero me 
planum vobis facturum. οὐδὲν est idem εἰ- 
que κατ᾽ οὐδὲν, οὐδαμῶς, nullo modo feratis. 
Sed post περὶ τῆς ἐπιτροπῆς videtur λεγέν- 
τῶν, vel tale quid deesse. 

: — 9$. evrai] correxi οἷόν τε. etiam si 
quis largiatur, eos modis, quam fieri potest, 
mazimis esse lesos, 

— 25. ἐκεῖνό γ᾽ — καταλυϑήσεται] locus 
hio usque ad p. 991. 11. iisdem peene 
verbis legitur in exitu orationis wuperio- 
ris adversus Pantsenetum. 

991. 3. ἀκουσίου φόνου] dedi h.l. ἑκου- 
σίου $. ex auctoritate Bav. codicis. v. ad 
p. 983. 19. diota. ᾿ 

— 4. αἰδέσηταιἾ locum hanc citat Har- 
pocr. v. αἰδέσασϑαι. 

— 10. τοῦτ᾽ ἔστι δεινότατον] malim cam 
Bavarico δεινὸν, aut saltim nop sine arti- 
otlo, τὸ δεινότατον. et idem statuo de p. 
984. 1. ubi hoc annotare oblitos sum. 

— 13. φίπαντος] cum Nicidax patrunm 
vestram, Xenopithem, seniorem puta, eo 
nomine apud jadicem detulisset, quod 
domui vestram elocare nil curarct. 

— 15. σολλὰ διήρπασαν vun] correxi: 
φολλὰ δ᾽ ἥρπασαν ἡμῶν. nam heec est ficta 
querela pupillorum ipsornm. 

— 106. ἦν ἐπείσϑυτέ γε} scil. ἔχειν, vel 





AD ORATIONEM IN NAUSIMACHUM. 225 


—18. slvai τι ταῦτα scil. ἃ ὑμεεῖς wret- 
8". esee non do aibilo es, qus vos nuno 
sjiüt. actionem hujus causse vestram non 
«t plane conteumnendam, oeque vanam, 
it de nibilo natam. 

— 19. πρὸς τοὺς πράξαντας] sc. τὰ πρὸς 
ὑμᾶς ἀδικάματα. potteaquam transegeritis 
€ deideritis cum auctoribus injuriarum. 
συν, quas aitis vosaccepisse, de illis queri, 
qi rtruum gettarum p rorsus sint ignari. 

— 42. τὰ δικαια Tavra] quibus vos ni- 
Birtn tantopere fiditis. : 

— 144. περαίνετε scil. τὴν Alf, aut τὴν 
law xa" ye τὸ 9, 

—ibid. d» δὲ τοῦ μὲ καταγορῆσα!] idem 
wt ac sj dixisset: ἕνεκα τοῦ μὸ χατηγορῆ- 
(4 ἃ — que auttm quominus accusaretis, 
Male: pecu mias exegistis, ea tacere vos par esi, 
ἀνε illas pecunias reddideritis ; neutiquam 
wro par est, vos εἰ acciuare ea, que ut tace- 
reis, ws redimi passi estis, et simul tamen 
urcedem silentii retinere. 

— 16. καὶ μὴ κατηγορεῖν] transposui de 
906 $0280, (43 x xarwy. vos decet tacere, 
n tatem eosdem et accusare nos, et tria 
illa tamen talenta quoque retinere. 

99$. 1. rà σιλλὰ] post τὰ σολλὰ vide- 


deesse. forte quoque pro 
leg. ἀποδηδιιότος. cum obli- 


— 7. τοῦ πράγματος] 20: τοῦ λειτουργεῖν. 

— 11. τὴν βλασ. ] invidiam et ex- 
probrationem, quod opes suas in adjuvan- 
da et sustentanda rep. collationibus civi- 
tati preestandis exhausissent, 

— ibid. ἀντὶ τῦς ] jam enis noa 
possunt amplius, de suis facultatibus reip. 
conferre, sed sant cives inutiles. 

993. 9. δικαίως τὸ λα ἔτι δίκαιον] 
correxi : δίκαι, à ὡς εἰκοστῷ λαγχάνειν ἔτει 
δίκαιον, aut ese jus, causam in forum denuo 

erendi, super quibus jam dudum reos ab- 

veritis, aut equum 6188 anno 
acceptas injurias queri. e lectiono Augu- 
stani Er d feci rie e p. 990. 1. 

— 8. τρεῖς} ante v. τρεῖς videtur τοῖς 
᾿ Aloiev] i 

— 11. post nomen proprium 
Αἰσίου videtur nomen actionis, e. c. αἰκίας, 
aut ὕβρεως, ant βλάζες, δαὶ tale quid 
deesse. 

— 13. b ὠφελείᾳ] dedi ler ὠφελείᾳ. que 
vestre quoque facultates sunt, cum sint sub 
vel cum spe majoris emolumenti, si penes nos 
vobis serventur. 


ns 
à 


gurissent. 


Il. I. REISKII 
ANNOTATA 


AD 


ORATIONES PRIVATAS. 








AD ORATIONEM CONTRA B(EOTUM SUPER 
NOMINE. 


——— 


Cawnm bano nona vicisse Mantitheum 
esterem, sed Bootum, ut scil. ipse qno- 
«que Mentitheus appellaretur, apparet e 
1013. ult. Ali hanc orationem Lysise 
tribuunt. v. Maossac. ad Harpocr. p. 40. 

995. 10. Ni»w) Ninus sacerdos, Mene- 
elis uxor, damnata foit. Corsinos Fast. 
Att. IV. p. $1. Rxpendantur hæo verba. 
Diomysías Halicar. t. II. p. 117. 7. ὁ 

len Μινεκλῆς ὁ τὸν ἱέρειαν Νίνου 

sie) [in matrimonio babens, noo 

1, ὁ ϑὲ κατηγορῶν, υἱὸς τῆς Νίνου. ved abi 

ὯΝ πίνω in &ccosativo est leg. ita non ἔχων, 
sed ἑλὼν, ot apud Demosthenem. 

--- 15. ela. ὑπὸ πολιτευομένου] dodi οἷον 
εἰκὸς, bud ereX. quamquam nil ínterest. ut- 
pote, quemadmodum facile est. judicatu, a 
patre meo, ut in rep. versante, læsus in 
οἷδε qnibesdam causis, divorsis ab hao 
esuge. malim nempe sic locam interpretari, 
quam sic: ut ab eo, qui vitam egerit alibi. 

e p. 1019. 11. sqq. colligi pos- 
eit, Mantiam vitse magnam partem Mity- 
lenis e. 

— $9. jii» ἔτι ἔσεσθαι αὑτοῖς) sibi, 
Phangeni, atque Mantis, nil jam fore com- 
mune in potterum. nam κοινὸν subauditar. 
— $8. τας ᾿Αφατουρίοις] Citat bh. 1. v. 


996. 9. i 


arpoor. 

μεμεένειν τοῖς δικαίοις, καὶ dya- 
Ὑπαίως] οοετοχὶ ἐμεμένειν τοισδὶ, [id est τού- 
τοις, τοὶ τοῖσδ] δικαίως καὶ ἀναγκ. partim 
ex Augustano, partim e conjectura mea. 
mem e τοῖς δικαίοις feci τοισδὶ, δικαίως. vi- 
debatar enim syllaba δὶ ob concursum cum 
eadem syllaba initio vocabnli proximi ip- 
fereidisse. quamquam etiam τοῖς plane 
peterat expungi, sententia nil immihota. 
wem ἐμμένειν οἷο nude poterat dici, pro 
δμιμεέροι» τούτοις, tametsi hoc utique planius 
est. Poterat locus etiam sio constitui : 
ἐμιμιένειν τόςς δικαίοις, δικαίως xa) ἀναγκαίως. 

— 16. μεταθέσϑαι scil. τὰ ipaa, αἱ 
ego, qui »aac audio Mantitheus, imposte- 
rem appellarer Bootos, ipse vero, qui 
esc Bootus audit, imposterum Manti- 
theus appellaretur. 

— 19. τὰ κορὰ} primumrecenset incom- 
woda i» rep. ex hac nominum paritate ex- 
eistentia. deinde p. 998. 9. transit ad mo- 
lestías ab eadem paritate ad rem privatam 
seam proficiscentes. 

— $1. $a] post φυλέται δαὶ in hao 
regienes deesse videtur ἡριᾶς. 

— 924. ἱστιάτορα)] Citat δ. 1. Harpocr. 


— ibid. τῶν ἄλλων) id. est, τῶν σάντωγ. 
nam alias mirifica esset οἱ abhorrens di- 
ctio ὅ τι ἄλλο τῶν ἄλλων. ferrem magis $m 
τῶν ἄλλων. et nescio, δῷ bec lectio confla- 
ta sit e duabos variantibus, cum aliis in 
libris esset 3 τι 23 (sine τῶν ἄλλων) in 
aliis 3 τι τῶν ἄλλων (sine dA3o). 

— 95. σὺ μὲν yàg qhot« ἐμὲ, ἐγὼ δὲ ei] 
erant enim illa munia onerosa et sumtuosa. 

997. 4. τί δὲ ἂν ἄλλη τις ἀρχὴ nari] 
subaudi ἡμᾶς, aut τὸν d ὅμμᾶν. Se 
tota bec sententia utque δὰ πότερον καθι- 
στᾶσι videtur redundare. nam idem dicit, 
atque p. 996. 25. quamquam paulo ube- 
rius. nisi malumos voc. ἄρχων expungere. 

— 5. οἱ ἀϑλοϑέται] quinam bic sit ma- 
gistratus, adbucdum quero. mirorque eos 
post Arcbontem et Basileum nominari. vi- 
detur eorum fuisse, in Liberalibus jadicere, 
quinam chorus, ut qui artifex scenicus 
vicisset, viotoribusque premia distri- 
buere. 

—14. ie! scil. ὃ κήρυξ. 

— 18. χαλκείῳ] malin χαλκίω per iota 

simplex. nam χαλκεῖον per dipithongum 
est officina seraria. x b. 1. est tabel- 
ja senes cum inscripto nomine, aut sigao 
tribunalis, ad quod judicum quisque, qni 
tabellam ístam acciperet, ablegaretur ad 
ibi sedendum atque judicandum. 
97. χοιγὰς} correxi καινὰς, novas, meo 
jadicio, cum in Bav. reperirem κενάς. 
quamquam καινὸς leg. esse dudum ante 
videram, quam oodiois Bav. copia mihi 
fieret. nam ipsa res monstrat. nonne, aif, 
melius atque sapientius agamus, et pro- 
biores honestioresque babeamur, si d 
namus veteres, qnas nuno exercemus, i 
micitias, quam si novus, quas nondum 481» 
dem exercemus, non tamen polerimus 
evitare, ex hao nominum paritate oxsti- 
turas, suscipiamus. 

998. 4. τί ἄλλο loris] subaudi $ τοῦτο, 
vel εἰ μὸ τοῦτο. Sententia heec est: fao 
casu quodam fortuito evenire, αἱ nos duo, 
tu, Boote, et ego, Mantithens, 8 sorte 
vocemur ad judicandum in eodem triba- 
nali. fac porro inter nos oopvenisse in 
ejusmodi evento, ut aut ego tibl testolam 
meam dem, aot tu mibi des taam. Possit 
sic fleri, nt anus idemque homo eadem in 
eausa duo suffragis in cadum immittat. 
atqui capitali peena sancitum boc est; et 
nequit alio, quam hoo, quem dixi, modo 


v 


228 


fieri. nam singulis jadicibus οἰκο modo 
testalsae dabantur. 

—r 6. eráry ya] recte mones. sio loquitar, 
qui, cum alterius argumentationem haud 
inficietur, eam tamen causse suse negat 
quicquam derogare. deinde subauditur, 
ἀλλ᾽ οὐδὲν δέος, μὴ τοῦτο γίγνηται. sed veren- 
dum nil est, ne id fiat. nos enim id non fa- 
ciemus. 

— 13. ἔζη) 'Menecles puta. et sane Mi- 
νεχλῆς dant libri. Dionysii Halic. t. IT. p. 
117. 11. ed. Sylb. ubi locus hic, sed vi- 
tiose, citatur. 

— 15. τοαῦτα) subaudi οἷα ἐκεῖνος ἰζή- 

— 96. ἐγγεγραμμένοι] h. e. debitores. 
noh enim ipsa nomina liberorum, quocum 
pater decessisset, in tabulas eerariorum in- 
scribebantur, sed manebat nomen patris 
mon expunctum, pro quo laere liberi te- 
nebantur, aut a jure civili excludebantur. 
nam si inscripta foissent nomina liberorum 
B«oti, pro patris nomine, ut debentium, 
vullum poterat nasci dubium, nisi fingimus, 
id quod prorsus abhorret, totidem filios 
Bootto, quot Mantitbeo, fuisse, et omni- 
bus eadem nomina. ut, si e. c. filias Man- 
tithei natu major appelletur Mantias, Bœ- 
oti quoque filius natu major idem Mantise 
nomen gesserit. 

999. 1. ἐγγεγράφθαι] dedi de meo ἐγγε- 
γράφη in conjunctivo perfecti activi. locus 
perdifficilis. consentiunt cum vulgata, 
quse viliosa est, reliqui mei libri. Au- 
gustanus hic me deserit, hio loci deficiens. 
optarem lectionem marginis, si de auctore 
mihi constaret. optime enim cum senten- 
tia loci convenit ἐγγράψαι, qui est optati- 
vus, non infinitivus. Sententia csieteroquin 
satis plana est, bc nempe: fac esse ali- 
quem, qni contra bunc Bœotum actionem 
ἐξούλης institaat, neget ille quidem initio, 
sibi mecum esse negotium. verum tamen 
impedire nil] poterit idem, quominus ego 
pro Booto plectar. Impetraverit enim a 
jedicibus, ut actionem suam legitimam, 
causamque probam pronuncient. Bœo- 
ins nil curet mulctam dependere.  [nscri- 
batur itaque. sed qui? non Bœotus, sed 
Mantitheus, affectat enim nomen meum. 
Postulabor itaque ego de debito. Nuno 
aperiam snspicionem meam, onde natum 
sit, quod hodie libri circumferunt, ἐγγε- 
γράφϑαι. videtar h. 1. duplex fuisse in li- 
bris antiquis Demosthenicis lectio. altera 
«σοιησάμενος ἐγγράψαι, altera. “σοιησάμεγος 
ἐᾷ ἐγγεγράφϑαι. dictio ποιεῖσθαι κυρίαν est 
efficere et impetrare a judicibus, αἱ acti- 
onem aliquam declarent justam et legiti- 
mam, reoque mulotam diotent. Meliora 
nunc non saccurrunt ; det, qui norit.. A- 
ctio ἐξούλης erat, cum aotor queritur, se a 
reo ad possessionem et usam bonorum 
suorum non admitti, aut ab iis vi el manu 


: ebtinere. 


I: I. REISKE ANNOTATA 


dejectum esse ; aut denique jadicatum noa 
solvi. postrema significatio h. ]. videtar 


— 95. περὶ] malim παρὰ, ob momen. 

'— ibid. à λῆξις] absunt δὰ editione Fe- 
lic. et Pauli Manutii, et ad ejus exem- 
plum, ab editione Wolfii quoque, nescio, 
casune, an cobsilio. sed poterat pari, et 
haud scio, an etiam majori jure, ὃ ab- 
esse, et hoo pro scbolio illius haberi. nem 
omnes δίκα: sunt etiam λήξεις, quesquam 
non item contra, omnes λήξεις sunt δίκαι, 
sensu striotiore sio dictse. causse private 
sunt δίκαι, publice γραφαὶ, ambse nontine 
communi λήξεων comprehenduntur. possit 
ad huno modam lectio vulgata defendi, ut 
λῆξις dicatur usurpatum pro γραφέό. 

— 9. τοὺς Xéac] Citat b. 1. Harpocr. v. 
Xó&. loco huic est in Midiana similis alius. 

— 13. πατρόϑεν)] contra eum, qui me- 
oum nomen idem eandemque patrem ha- 
bere seso ferret. alias multi nomina. ge- 
rebant eadem, sed patrum nomina differe- 
bant. 

— 17. προκληθείν} correxi weecaoxSuis, 
subaudi πρὸς τὸν σολίμεαρχον. cujus in jure 
erant causse peregrinitatis. 

— 439. γεγονὼς] scil. υἱὸς τοῦ ἐμοῦ «ιατρός. 

— 283. λέγε] subaudi οὐ φάσκων ἑαυτοῦ 
υἱὸν εἶναι. 

— 94, ἐρανίζε.] citat bh. 1. Harpocr. v. 
ἐρανίζοντες. qui hio designatmr ἔρανος, est 
opera in falso testimonio pro amico di- 
cendo navata, Contributio bsec est, quam 
Mantitheus ait Boeotum sodalibus suorum 
scelerum conferre solitam esse. 

1000. 9. ?»] pro ἦν malim εἶναι. ut sit 
constructio : el συνέξαιγεν ἡμῖν μοιδὲν ἀοδὶς 
lx τούτων, μηδὲ ἀδύνατον εἶναι. 

— 17. τὴν iyytaqiy] malim τὴν ἐμὴν &y- 
γραφὴν. patrem curasse, ut sub eo, quod te- 
stes ediderunt, nomine, Mantithei pula, eibe 
phratorum inscriberer. — 

— 27. τούτου] id est, ὑπὲρ, vel ἕνεχα 
τούτου. hujus rei causa, quod is, qasem 
Bœntos pro patre suo nolentem et negan- 
tem senditaret, Baotum pro filio agno- 
scere, atque sic in demotas inferre re- 
cusaret. 

1001. 1. ὦ γῆ] quasi homines terrarum 
et gentium omniunr convocaret ad conte- 
standum hujus impudentie enormitatem. 

U τοῦτο] hoo, super quo 
contenditar, Mantithei puta. 

— 6. μάρτυρας] nominat hos testes p. 
1017. 1. 

— 19. εἰς Ἰπ-σοθοωγτίδα ἐφοίτα φυλὴν] 
—* ad ludimagistrum tribus Hippotho- 
ontidis. 

— 25. ὁμοίως} sabaudi ἐμοί. perinde at- 
que ego ludimagistrum tribus Acamantidis 
Krequentabam. minns enim commode vide- 
tar sübaudiri, perinde atque tu. ludimagi- 
strum tribus Hippothoontidis frequen 








AD ORATIONEM IN .BCEOTUM DE NOM. 9929 


— 96. 79 θέσει τοῦ διόματος] ergo no- 
mena Mantitbeus erat proprium tribui Aca- 
mentidi, seu in ea tribu solummodo usur- 
pabatur; et rursus Boroti nomen ad solam 
tribum Hippothoontida erat adstrictum. 
, 1008. S. εὐήϑειαν aravéóc, τετυχηχὼς ἀν" 
Ti 'lermv3.] correxi vitiosam interpunotio- 
nte, e qua nats sunt lectiones marginis, 
que mibi quidem non probantur; addidi 
quoque xa ad hano modam. εὐήθειαν, πα- 
τρὺς τετυχιοιὼς, καὶ ἀντὶ 'Ierar. nactus patrem 
(v. p. 1004. $4.), et locum in tribu Aca- 
memntide, postquam antea in. Hippothoontide 
census esset, videtur ex ἢ. ]. posse colligi, 
tribui Hippothoontidi minorem fuisse di- 
guitstem, atque Acamantidi. Sed cur? 
qui id factum ? 

— 6. ἀργυρίου] id est, ὑπὲρ ἀργυρίου. cau- 
925, quibas me pecuniam petebat, quaui 
sibi & me deberi ex hereditate paterna 
ajebat. v. p. 1009. 1. 

— 8. τίς] Si bene babet, idem valet, 
atque óseóc τις. quam attentus ad rem aa- 
gesdam, qnam peritus artium amplifican- 
dis rei domesticss pater faerit; quam pa- 
ram ergo existimandus sit opes suas in 
scorto prodegisse. 

— 22. οὑτωσὶ] comma ante oru! traps- 
fero pone eandem vocem. coheret enim 
cum ὁρῶν. ὁρᾶν τινὰ οὑτωσὶ est intneri ali- 
qaem simpliciter, obiter, animo sequo, 
qeem nil, referat, videss, necne, lente et 
süpine, ut eos intaemur, quos nosse, aot 
meminisse nil curamus. 1! 

— 93. συχνῶς) correxi συχνῶ, scil. 
perpe, vel χρένω, Ν μέρει τοῦ χρόνου. vidi 
eum me janiorem, et multo quidem, quan- 
tam ex adspectu solo licebat sstimare. 

— 24. καὶ γὰρ εὔπθες) est enim stultum 
meam me conjecturam pro certo argumen- 
to prepoaere. miror in ætato Bœoti de- 
fraienda ita esse laboratum. hodie quidem 
illa moltis modis cognosci potest. 

1003. 1. τῆς ἐμῆς] post τῆς ἐμῆς vide- 
tor eiJi» deesse. 

— 2. τὸν μὲν τῶν ἑτῶν ἀριθμὸν] subaudi 
τῶν ἡμετέρων. nisi potius id addendum est. 

— sie τοὺς δημότας} prius in album 
phraloram liberi ipscribebantur, quam in 
demotarum. et erat hec posterior in- 
scriptio veluti confirmatio et obsignatio 
prioris, et prior posteriore carens parum 
valebat, 


— 9. e) τῷ χρόνω μόνον, ἀλλὰ xal τῷ i- 
zale] sespicatus est Wolfios, ordinem 
verborum χρόνω et δικαίο, esse ioverten- 
dem. Sed bene babet vulgata. Demon- 
strst Maatitheas se causam vincere, cum 
lempore, tam jore. pater enim me, ait, 
meto ante in demotas intulit, quam te, 
Boote, in phratoras. vinco itaque tem- 
pore. sed vinoo quoque jure. pater enim 
te solummodo in phratoras intulit, me vero 
et in hos primam, et deinde in demotas. 
quos iater deferre, est demum adoptatio- 


nem confirmare. deinde pater me volens 
pro suo habuit, te invitus, coactus, cir- 
cumventus. 

— 11. εἰ δὲ σ᾽ ἴροιτο} Citat b. 1. Ari- 
stides 72x». p. 274. 

— 12. ᾿Ακαμαντίδι Citat huno locum 
(καὶ p. 1002. 4.) Harpocr. v. ᾿Αχαμαντίς. 

1004. 7. Πάμφιλον] post Πάμφιλον vide- 
tur εἰκότως deesse. nam alias iwi non satis 
fortiter concludit. 

— 9. δυοῖν) post δυοῖν addi malim ὄντοιν 
e p. 1007. 2. quamquam et ibi abest a qui- 
busdam libris. 

— 13. τὸν erporfuorra] videtur leg. esse: 
τὸν «σοιοῦντα τὰ προσήκοντα, won. fuisti is, 
quem ese oporteat illum, qui, que erga 

tes observanda sint, observet. tametsi 

ud ignoro, τὸν «vpocfxevra reddi posse 

eum, qui aliquem necessitudine sanguinis 
contingat. v. v. alt. 

— 15. cix iemesádou δικαίως ἂν, ἀλλ᾽ 
ἀσολώλει() est idem ao si dixisset: οὗ 
μόνον δυιαίως ἂν ἐπηρεάζου, ἀλλὰ καὶ δικαίως 
ἂν deron dA tic. 

1005. 1. ὄντα σαυτοῦ] correxi ὅντα σὲ 
αὑτοῦ. e Bavarico et Augustano. nam δὲ 
mei res arbitrii fuisset, dedissem : οἱ τὰ 

Ara ὃ «ατὴρ ὑμᾶς, ὄντας αὑτοῦ, μὲ 

«οιεῖτο. etiamsi pater vos τοὶ maxime, cum 
essetis ee eo nati, tamen mon adoptasset.. ob 
insequentes plurales τίνος εἰσὶν υἱεῖς ἱπείνου, 
οἱ τίνας --- ἀδελφούς. 

— 17. λίγειν μᾶλλον ἀξιῶ] correxi : λέγω 
μᾶλλον, ἀξιῶν. multo magis pro te verba fa- 
cio, quam pro me ipso, cum equum censeo et 
Gio esse, ut idem nomen nos ambo ne ha- 
beamus. . 

— 19. σότερον] scil. λέγεις Μαντίθειν. 

1006. 5. καταδιαιτήσασϑαι) videtur hoo 
uatam et conflatum e gemina lectione li- 
broram, quorum in aliis fuerit, quod etiam 
reperi in Augustano et margine Lutet. xa- 
ταδιαιτῆσαι (sübaudi τὸν διαιτητὴν), in aliis 
καταδιαιτᾶσθαι in passivo. vel etiam c«- 
σθαι vatum est e σχέψασθϑε, quod iidem, 
quos dixi, libri, Augustanus meus, et ille, 
unde desumia est lectio marginis Lutet. 
dant post χκαταδιαιτῆσαι. neque dubitavi 
sio emendare. 

— 10. c1] correxi meo judicio δέ. non 
autem postmodum. 

— 16. ἀντίληξις Βαοιὶ adversus Man- 
tithei ἔγκλημα, seu λῆξις. nam perinde est. 
v. v. 1. invertit ergo temporum ordinem. 
prior est socusatio Mantithei adversos 
Bootum. posterior ἀντίληξις Boeoti adver- 
sus Mantitheum, quo negabat hic aocu- 
aauonom Mantithei ad se quicquam per- 
tinere. 

— 26. ὧν γ᾽ ἂν μὴ νόμῳ, ἀλλὰ yréps] 
correxi ὧν γ᾽ à» μὴ ὥσι νόμοι, [ἀλλὰ] γνώ- 
[41 — conjanctione ἀλλὰ uncis inclusa. 
quamquam nescio, an satius sit eam plane 
induci. 

— 27. δικάσειν] sabaudi περ τούτων. 








290 


I. I. REISKE ANNOTATA 


AD ORATIONEM ADVERSUS BCEOTUM SUPER 
| DOTE MATRIS. 


1009. 5. iy ἔνϑεκα ἔτεσιν] lectionem co- 
dicis Bav. ἐν δέκα ἔτεσιν, toto decennio, re- 
darguit p. 1013. ult. 1021. 11. 

— 6. ἀλλὰ νῦν] post ἀλλὰ νῦν videtur 

μαι deesse. verum nune Jus 
equum mili, dudum debitum  cousequar, 
posteaquam ad vos confugi. 

1010. 26. μεθ᾽ 3r] bet hoo et labe- 
faotat constructionem, ot necesse sit, ant 
aliquid deesse, quamquam non video, ne- 
que conjectura consequor, quid deesse 
possit, aut vitium in hoo μεϑ᾽ ὧν et in δὲ 
vw. pen. insit. quibus sanatís omnia bene 
inter se constant. Εἰ Augustanus quidem 
δὲ illud recte omittit, cojus auctoritate 
fretus id ejeci. μεθ᾽ ὧν autem copebitur 
ingenium qualecunque nostrum emendare. 
videbatar quidem haud improbabile, 4450" 
ὧν natum esse e prostrema litera v. Niro 
et ex ἑλών. videbatur quoque οὗτος super- 
vacancum, quia jam precessit v. 23. ve- 
rumtamen rursus videbatur orator, pre- 
videns dubitationem atque errorem nasci 

osse, si οὗτος omitteret, cavisse voluisse 
ilo iterando, quod mentem lectoris ad 
Baotom revocaret et velut adstringeret, 
ne quis ἐδικάζετο ad. Meneclem referret. 
quapropter οὗτος sapienter repetitum, ser- 
vandum videbatur, sed ei addendam ver- 
bum oonveniens, epitbeton B«oti feroci- 
talem et farorem exprimens, ne oratio ni- 
mis esset abrupta, si statim post ἑλὼν, 
quodad Meneclem redit, sequeretur οὗτος, 
quod pertinet ad Bæotom. qoid ergo! 
[a9 ὧν mutavi meo periculo cum μεϑύων. 
lites cum patre meo forenses suscipiehat hic 
Bæœotus, qua est temeritate et mentis impo- 
tentia, veluti temulentus furore. amat De- 
mostbenes hoc verbum μεθύειν pro insanire, 
temere, furiose, audacter, superbe agere. 

1011.13. evyxepSirror δὲ τούτων, τί 
ἂν ὑμῖν μακρολογοίην ; ὡς γὰρ Sreix τὸν δια!» 
“ητὴν] videtur d (pons Μὰ esse conati- 
taendas: συγχ! ὧν δὲ τούτων, (τί 
ἂν ἐν ὑμῖν μακρολογοίην ;) ὡς erpc ΩΝ —* 
autem concessis εἰ condictis ( cur enim ego 
coram vobis longa eratione minutias omnes 
altercationum et — qu& tum temporis liti- 
gantes intercesserunt , exsequar? ), ut ventum 
est ad arbitrum. possit quoque brevius et 
minori motu sic conslitui : συγχωροηθέντων 
δὲ τούτων — hic est aposiopesis. videba- 
tur enim orstor in spatiosum campam 
marrationum de litigantium spomsionibus 
et responsionibus excursurus. Sed repen- 
te sese reprimit, τί δ᾽ ἂν ἐν ὑμῖν μακρολο- 
olm ; ego vero cur tandem apud. vos longa 
oratione utar? ὡς yàp πρὸς τὸν ὃ. ut itaque 


P apud arbitrum convenit. 


— 17. δελφροίῳ] Citat b. L Harpoor. v. 
Δελφίνιον. 

— 19. ὁ «ρᾶξις] articalum sddidi, 
spa; potest esse factum, vel facinas 
quodcunque, sed ἢ. l. imprimis est ealli- 
dum, vafrum, nequam facinus, dolosa zae- 
obinatio, 

1012. 1. xal οὗτοι] copalam addidi. ses 
tolum ante has litium molestias, sed. etiam 
ez quo, preter alias senii molestias, etiam hi 
homines, P et filii ejus, eum vexabat. 

. 1013. 16. &qius] correxi ἐφῆκαν. me- 
lim quoque οὔτε τότ᾽ ἐφῆκεν. quia mex se- 
quitur οὔτε viv —. 

— 18. λύσιν] Aug. λύσεν. ambigo, atram 
prseferam. est quidem lectio Augustas 
planier, possit tamen vulgata rursus ele- 
gantior οἱ exquisitior videri. Si servatar, 
erit εἶναι subsudiendum. 

— 21. κατεδιήτησεν) suübaadi ὁ διαιτι» 
τής. minus enim placet boo verbum ad 
Beotum referri. Sic enim leg. esset: 
αὑτὸς αὑτοῦ, deinde potius dixisset: κατ’. 
διπτήσατο αὑτὸς αὑτοῦ. nam χαταδιαιτᾷ ar- 
biter, pronuncians contra aliquem. xers- 
διαιτᾶται autem, qui in causa est, cur ant 
ipse, δαὶ aliquis alius ob ipsum, oeade- 
mnetur ab arbitro. 

1014. 8. ἀπέφυγον avrov; τὰς δίκας} ad 
hoo subataptivurm agbaudi κατά. aut idem 
erit ao si dixisset: dwiQuyem αὑτοὺς, àme- 
φυγὼν τὰς δίκας. — Eadem phrasis, soa 
constrüctio, reourrit p. 1021. 9. 

— 18. ἰδίᾳ) privatis in congressibas, 
pro τὰς αὑτοῦ συμφορὰς v. 17. correzi τὸς 
αὑτῶν συμφ. cludes domus tue, necessasi- 
orom a parte matris. avi matersi pata, et 
avunoulorum et matris ipsins, 

— 20. ix τοῦ (ουλεντηρίου) cl. Valoke- 
uaer(teate Piersono ad Mosrin p. 314)per- 
quam probebiliter emepdat . 

— 125. συμβεβλημένος] correxi ἐμβεβὰλ. 
subaudi εἰς τὸν ἐχῖνον. 

1016. 1. τῷ Χαβρίου κηδεστῇ] cojus Ery- 
ximaohi soror erat uxor —** 

LM. σροσϑέντας) idem est ac ai. di- 
xisset, quod volvit dicere, quamquam me- 
lius fuerat plenius et plamiws dioere: 
eprSirrac ἂν ix τῶν ἰδίων, εἰ e) αὐτὸ 


1017. 6. οὗτοι] Timoorates οἱ Proesa- 
chus. 

— ibid. ὥσπερ ελυτῖρος] nam duo erant 
solummodo testes. Verum is ejusmodi 
cansis plores corrogeri solebant testes. 
aotori autem reum citanti duo selumanodoe 
κλητῆρες, subsoriptores aderamt. Hos igi- 





AD ORATIONEM INBÆOTUM DE DOTE MAT. 231 


ter -dees testes ait potius subecriptores 
qeui esso, adversus Mantiam, quam ei 
testes ad(uisse, 

— 11. πολὺ yàg] locum huno comma- 
nem ἰδ} supra p. 1001. 13. verbis tisdem 
tractavit. 

— 12. d» ἂν iavroi;] dedi ὧν ἂν iviav- 
466, tametsi altera quoque lectio ferri 
queat, et ap. 1001. 13. confirmetur. 

— ibid. ὀποδιαιτηθεὶς} imo vero xava3;- 
arsi. Sepissime ἀπὸ et κατὰ in libris 
calamo exaratis inter se permutantur, 
quod eo fit, quia hse dus» voculse similli- 
mis compendiis exarantur. hoo solo dis- 
erimine, qnod sigla κατὰ exprimit, initio 
eorun arrectum habeat, velut malum. 

1019. 14. τῶν φίλων τῆς πόλεως] desi- 
ξϑδι partem i)jlam civium Mitylonensium, 


qui, partibus Atheniensium stoderent. v. 
v. 


1028. 14. oix ἴσα) sabandi ἀλλὰ en? 
«λείῳ. non tantum absumebat Plango ex 
patris mei substantia (id quod facile est 
judicatu), quantum ego absomebam, non e 
bonis patris, sed ex usuris dotis maternam. 
— 17. ὑπὸ τούτων «ρὸς τοῖς ἄλλοις, ὃς 
εἴκοσι μεὲν μνᾶς. videtur in aliis libris sio fa- 
isse, ut oorrexi ; in aliis sio: ὑπὸ τούτων, 
—— — ] copulam addidi 
— S poiua le. 
etiam dotem. 

1025. pon. eredi] malim abesse. 

1026. 24. ὅτι πολὺ καὶ δικαιότερον] copu- 
lam addidi. multo etiam esse æquius. 


AD ORATIONEM CONTRA SPUDIAM. 


1038. 12. κινδυνεύω μὲν] codioesquidam 

dant eno vocabulo κινδυνεύομεν. baad im- 

iter. Sed hoo admisso, necesse 

est τγῳ post ὁρεοίως omitti. videmur nos 

anle, ego et Spudias, non pari todo ad 

otriamen esse comparati. 

— 14. brav9a] videtur redundare, 
sai anb est € codd. adsciscendum. 

1049. 13. ] notabile anaco- 


— 17. Maxexcorpoxti] scil. ix τῆς οὐσίας. 
exoesaipset o substantia Polyeucti, quss 
LIecersti, at filio adoptato, ἃ patre, codem- 
que socero, Polytacto, fnerat addiota. 

— 97. ow] citat b. 1, Harpoor. v. ὅρος. 
SeateMin est: morientem Polyeuctam 
testamento cavisse, ut pittacia palis infixa 
collecerentur ostium domus, quibus 
pitiaeiis testatum fieret, mille drachmas 
ἃ 20 mibi, actori, deberi, earamque causa 
demum ἃ se vivo adbuo mibi esse oppi- 


puratam. . 
1030. 4. slc ἅ τις ] quia τις 
est quasi nomen multitadinis, complectens 
emnes eos, ad quos prsedicatum pertinet, 
ideo enbjungit αὐτοῖς, subandi τοῖς ἀσοτι- 
párers,— Sententia est : lex diserte edicit 
ime: Si quis alteri fnodum domumve jure 
obstringalt, ita ut quret ia ta- 
publicas referri, so debere illi peca- 
sem, et pro securitate illius pecunise re- 
domum vel fandum istum o 
ut, anteqoam satisfactum huic 
sit, nemini alii quocunque titulo 
jas In eppigneratam rem esse ullam possit; 
fum 3en Hcere, neque ipsis illis, qui palos 
Bios cum pittacíis fixerint, neque hsredi- 
les ülorum litem soper re oppignerata 
«16, a0quo judicium dari, 


, 


τούτω 

— 8. μὲν] oüm hoo ji» cobeeret, eique 
respondet δὲ v. 13. 

— 13. ὀκτακοσίας δὲ nal xac] scil, 
ἐμαρτύρεσεν " Agurroyéric ἐγκαλεῖν 
cxeTa IeAótuwToy cum reliquis, quas v. 9, 
leguntur. 

1031. 10. cxwi» δὲ ἣν ἔχουσ!) constra- 
ctio hæo paulo est conturbatior. possit 
ἐγκαλῶ e v. 6. subaudiri. quamquam hoo 
durius est. aut possit γὰρ proximum omit- 
ti. vel potius dicamus, hoc γὰρ elegantex 
redupdare. citat b. 1. Harpocr. v. exeá. 

— 13. νεμίσια] Ego nullas dubitoleg. 
esse Νεχύσια, Copf. Lexic. Rhetor. citatum 
& Ruhnkenio in auctario emend. ad He- 
sych. ad v. Γυνέσια. videntur inferise fuisse, 
Nemesi factm, ne manes defancti sgecen- 
serent superstitibus, si forte per impru- 
dentiam aliquid justorum omisisseut, aut 
& testamenti sententia descissept, sets. 
λίσπειν est nummos pro alio erogare, qui 
nuno aut polit, ant non possit samtum fa- 
cere, quos nummos hio eroganti suo tem- 
pore, oum commodum faerit, reddat. nos 
vorschiesten appellamos, Gallofranci avan- 
eer, convenit cum «pot quodammo- 
do, nisi quod hoc solummodo de tribatis 
a rep. imperatis usurpatur. nostrum δὰ» 
tem verbum de impeudiis in re privata. 

— 15. à] hic accipe pro vá. et sont 
quoque oodices, qui 4AAÀ τὸ μὲν lxv dent, 
perinde est. Te add 

— 16. φανερῶς qanpsc ant adden- 
dum, aut certe subaudiendum est ἐφείλοαν. 

— 13. ἕτερα se3À] cum ia Augusteno 
reperirem ἕτερ᾽ ἄλλα «ολλὼ, offeci, meo 
pericalo, ἕτες fere πολλὰ, alis multa, 


sescio qua. 
— alt, φανερῶς ἐξελίγχενα!} soll, ἀδικῶν. 


— 7. Vrsoo Y] scil. ἐστὶν ὧν ἐγκαλῶ 








292 


1034. 8. οὐχ οἷς τ᾽ ἦν ἐμμένειν] a se ἐπι» 
petrare non poterat, ut maneret in decretis. 

— 19. τῶγ' ποινῶν (οις xal φίλων 
órrev] copulam addidi. quam fili, qui non 
solummodo communes ambobus essent, 
ita, αἱ neutri magis, quam alteri, stude- 
rent, animis in utramque partem sequis, 
sed etiam ambobus amici essent. 

— 18. τότο Y ὁ ] F. τότε δ᾽ οὐδ᾽ 
ὁμόσαντας. tuno autem aliud quid fuisse 
proouncisturos, obi ue jurisjurandi qui- 
dem religione fuissent obstringendi. et 
sio dedi de meo. 

— 19. $jiv] malim ὑμῖν, quia alias ὑμεῖν 
esset post χαλεπὸν addendum. subauditur 

μένα. etiamsi vos bis de rebus non 
essetis ante a ine facti oertiores, οἱ præ- 
moniti, (antequam silicet ad sententiam 
ferendam aooederetis, aut, antequam ea 
dicerem, quse nuno sam dicturus) tamen 
ne sio quidem difficile vobis esset futurum, 
intelligere atque decernere, penes quam 
partem jus et verum sit. 

— 96. τοὺς ἀκούοντας ὁμιολογοῦντος ὀφεί- 
λειν ἐμοὶ, συστήσαντος) Wolf. editio post 
ἐμοὶ addit καί. ego vero non solam boc ex- 
clausi, αἱ Græco ooustructioni minus oon- 
sentaneum, (qui enim post ὁμολογοῦντος 
poterat συστήσαντος aubjiei) sed etiam οοπι- 
ma sustuli, quia ἐμοὶ tam δὰ συστήσαντος, 
quam ad ὀφείλων referendum est, et its 
stat in bivio, ut ad utrumque equaliter 
pertineat, aut ad ἀποδοῦναι. συνιστάγειν hio 
loci est mandare, injungere, prsecipere ali- 
cti, ut alteri, qui ooram ostenditur, ali- 
quid faciat, preestet, ees debitum v. c. sol- 
vat. Sententia heo est: qui audiveront 
Polyeuctam prwoipientem, ut mihi ses 
debitam redderetur, quo tempore ipse 
fateretur, se mihi es illud debere. 

1033. 1. Tis ψευδομαρτυμία»} malim τὴν 

» 86i 

— Ibid. μηδὲν τῶν γενομένων μαρτυροῖεν 
id est, εἶ τὰ μὴ γενόμενει ang, vel εἶ τι τῶν 
μηϑέαντε γεγεγη (μαξτυροῖεν 

— 8. ἔσθ γὰρ ὅπως τουτουσὶ διδάξης] 
margo Lotet. dat ἀκριβῶς γὰρ ἐμελέτησας 
beer --- quisquis auctor est hujus seu le- 
olionis, sed conjecturse, exietimabet sine 
dubio aliquid deesse. Sed nil deest. be- 
ne habet locus. subauditur modo ὅρα, vel 
μέμνησο. nam vide queso, vel. memento, ut 
hec satis diligenter doceas hos judices. 

— 7. ἀπήγγειλεν] vel, ut in aliis libris 
est, ἀνήγγ. scil. «πρὸς τὸν ἄνδρα. renuntiavit 
ad maritum, Spudiam. 

— Ibid. ἄλλως τ᾽ εἰ καὶ μηδὲν} idem 
est ac si consueto modo dixisset: ὅλλως 
τε xal εἰ μηδέν. presertim. cum non eque 
portiones ipsi cum sorore constituerentur. in 
Bavarico est εἶχον οἱ ἡλαττοῦντο, scil. filia 
jenior Pol 'euoti, et maritus ejus, Spudias. 
eodem redit. 


— 18. ἀπαγγείλαντος δ᾽ 'Aperoytrowc] 


I. I. REISKE ANNOTATA 


delevi adversativam. quid superest? mo- 
mentorum pula a me commemorandorum. 
boo nempe. Cum Aristogenes renuncias- 
set — 

— f. οὔτ᾽ ἀντεῖπεν οὐδὲν, οὐδ᾽ à] perti- 
culse οὔτε et οὐδὲ videntur ioter se perms- 
tandse esse sic: οὔτ᾽ ὑγανάντησεν εἰσελθὼν 
οὐδ᾽ (per delta) ἀντεῖψσεν οὐδέν᾽ οὔϑ᾽ (per 
theta, pro οὗτε) ἡ yvrà — opponuntur iater 
se vir et mulier. neque vir saccensoit, aut 
oblocutus est, neque axor. ergo οὔτε, quod 
in impresso secandum est loco, cuim οὐδὲ 
mutandum est, et quod ibi est οὐδὲ, cem 
οὔτε, requirit hoc ratio particulerum ista 
rum. et sic dedi de meo. 

— 19. ὑμεῖς αὐτοὶ] tu, Spudia, et uxor 
tua. 

— pen. ὡς δικαίως καὶ προσοφιιλομίνα) 
videtur leg. esse : ὡς δικαίως xal προσηκέντως 
ὀφειλομένων 

1034. 5. ἀσετιμήϑη) scil. à οἰκία ἐμέ, 
Si jure mihi assignata est domum, tum vo- 
bis non licet, judices, hac saltim de Ca0sa 
Spudiam absolvere, si quidem legum si- 
tis memores atque tenaces. 

— 11. οὐδὲν τεκμόριον} dubius locus. 
Cogitavi aliquando leg. esse: οὐδὲν μέγα 
τεχμήριον, non esl. magnum 
adversarium actoris causam oretiont 
adjuvare. Tum suspicatus sum leg. esse: 
οὐδὲν ἢ τεκμήριον, nihil aliud est, preter- 
quam probabile argumentum, non autem 
evidens dei onstratio. Venit quoque ia 
mentem τεκρεήριον, né argumentum 
dem oc eit, aut οὐδ᾽ ἐν τεκρεπρίοις, rid 

numero habetur. quam- 
quam boo re rei veritati videtur repugosre. 
deinde dubito quoque, qus sit verborum 
sententia ὥσπερ vov ἀντιδικῶν. num bsec: 
quemadmodum nuno est adversarius meos, 
non rebus, nam his quidem vincitur, sed 
verbis solummodo. Sed tum dicturus erst 
ἀντίδικος, non ἀντιδικῶν. an potius hmc: 
quemadmodum nunc est mihi testis, temet- 
si contra me ut μάρτυς μοι ἔσται repe- 
tatur, et ἀντιδικῶν accipiatur pro καΐτοι as- 
γιδικῶν ἐμοί. Sed tuno verba sententia 
carent. non epim de i Spa- 
dias testis actoris in verbis solommodo 


fnisse. 
— 43. καὶ οὗ τοῦτο μόνον ὁ Ἰμολύευκτος 
αὑτὰ ἀποθνήσκων ἐγκεκλύκει postrema sio 


correxi: αὑτῷ deroSvécsnen ἐγκέκληκεν. pet- 
fectum plusquamperfecto substitai ex aa- 
ctoritate codicum, αὑτά de meo dedi. satis 
declarat lectionum discrepantia, locmm 
bubo jam vetustis criticis de vitio sospe- 
ctum fuisse. τοῦτο bene babet. sobauditar 
τὸ χρέος. non hoc solummodo debitum postu- 
lavit a Spudia ra euctus. 

— 25. ἐνῆσαν 3 ai] malim ἐνῆσαν δὲ καὶ 
ai y. 

x 27. «i δή wor" εὐδὲν οὐκ εὐθὺς] delevi 
οὐδὲν, in quo si quid inest veri, latel oo», 


AD ORATIONEM IN SPUDIAM. 


— vult. ixerra] dant alii ὅντα, Qobium, 
mtrum verius. j 

1035. 4. ὑπ᾽ αὑτῶν τούτων] a Spudia et 
ejes uxore. 

7. εἰώϑα μεν] malim εἰώθασιν. quia sequi- 
tar ἀγτιδιπκῶσιν et δοχοῦστ». 

— 14. σονειδότες] subaudi τινί, 

— 17. ὡμολόγει τότε τὰ συμεῖα} cor- 
yexi ὠριολογεῖτό τε τότε τὰ σημεῖα. In 
Angustano erat ὡρειολογεῖτό τε. ut dudum 
ante correxeram, quam illum codicem 
viderem. Sed ei τότε servandum duxi ob 
insequens νῦν. 

— ult. wárra Tavra) quee Spudias ait, 
zit se decem minis miaus in dote acce- 
pisse, quam meo. 

1036. 8. ἐξέδοτο] Spudias puts. quibus 
sub pactis Spodĩas passns sit flliam Poly- 
eucti a patre sibi in matrimonium elocari. 
pro τούταν libri quidam dant τούτω. quod 
si probetar, necesse est ἐξεδίδοτο legi, in 
imperf. paseiv. quibus sub. conditionibus 
Spadie it uxor «jus elocata. 

10, ἔχειν) correxi ἔχει, scil. Spudias. 
qui ergo, dicet aliquis, Spudias non minus 
tulit, quam tu? 

— 18. ἐμππετιμῶτο) correxi ἐνετιμᾶτο. 
Sie eaim exbibet Harpocr. h. v. sig legi 
jebet Valesias ad Harpocr. et sio est in 
Asgustano v. 29. item in margine Latet. 
S Spudias siveril sibi in. acceptis imputari 
2215 aurea, pro valore decem minoaruw, ui 


293 
dotis partem. 

— 17. speoaerbrios] variant ia b. v. 
oodices. ego vulgatam servo, cojus hso 
est sententia: pro quibus vasis sureis et 
mundo reliquo muliebri Polyeuctus Leo- 
orati persolvit decem minas, preter alis, 
quee tum ei sol rebat, damni luepndi nomine, 


cam filiam suam s Leoorate aafferret, quo 
Spudiæ eandem daret. 


— 18. ἐγὼ 3à — 7 verba paulo insolen-,, 


tias trajecta ad hano modum in constru- 
olione ordinentur : ἐὰν δέ τις 095, ὅσα ἐγὼ 
ἔχω, πέμψαντος Τιολυεύχτου, χωρὶς τῆς προι- 
κὸς, «ὃς τὰ τούτω δοϑέγτα χωρὶς τῆς «ροικὸς, 
εὑρόσει ἐκεῖνα μόνον “αραπλήσια τούτοις. ubi 
μόνον illad subjicit bano sententiam : μεόνον 
παραπλήσια, ἀλλ’ ob πολὺ «πλείω, ὥσπερ 
φησὶ Σφπουδίας. eorum, quss habeo a Poly- 
eucto mibi preter dotem missa, quicquid 
est, si quis id cam rebus Spudis preter 
dotem & socero donatis comparet, inve- 
niat illis his solummodo similia, non au- 
tem ampliora, quamquam' Spudias contra 
esse conteudit. . 

— 90. χωρὶς τῶν εἷς τὰς χιλίας ἀπονιμη- 
θέντων] 8 ab utraque illis, quse de- 
nis minis sestiroata et ntrique in expensis 
impatata fuerant, actori pula domus de- 
cem minas valens, et Spudie mundus mu- 
liebris tantidem. 

— 27. εἰδῶσιν] judicós puta. 

— ibid. ἔχει] Spodias. 


AD ORATIONEM ADVERSUS PH/ENIPPUM. 


1039. 2. ἀπόφασιν) dedi ἀπόφανσιν. 
tametsi non ignoro, hsec duo vocabula ss- 
pissime inter se permutari, ot dubiam sit, 
utrum preeferri debest. illud est a v. φημὶ, 
boo à v. $aim. veruratamen a verbo φαίνω 

| etiam v. φέσις derivatum est. et utrum- 

: qve, tam , quam , venit & com- 

| muni fosit pin. δ“ 

| -—- 5. μῳὸς} post ome videtur φθένον-. 

| τὰς deesse, v. p. 1042. 14. nemo enim sio 

| aede dicit ἔπτη μηνὸς, sed aot. ἱσταμένου 
addit, aat φθίνοντος. quod bic fieri oportet. 
nan sexta dies mensis ineuntis multum 
distat a sexto die mensis exspirantis. 

— 13. zal τἄλλα] subaudi isroiscty. 

— 18. τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐργαζομένοις iv 
τὰς subaudi τοῖς μεταλλικοῖς. verbá 
wit ἐξγαζομένοις sunt expositio preemissi 
τᾶς ἄλλας. alias potuerat quoque dicere 

τὴν irystoi. 

—19. τὰ δίκαια μεγάλαις correxi ταὶ 
Y Wis μεγάλαις. poterat quoque τὰ δ᾽ ἴδια 

- Mf» eorrigi. nam τὰ μὲν premissum fla- 
Bare videbatur, nt non τά τε, quod est 
' W Asagustano, sed τὸ δὲ sequatur, ut meo 
perioelo restitui. fuit cum suspicarer in 
^s anis latere τοῖς Δεχελεικοῖς. notresant 
tor. v. 


vel e bello Peloponnesiaco Decelicse offi- 
cins.  Probabile quidem est nómen pro- 
prium hic desiderari. 

1040. 5. διαμένειν) malim. «παραμένειν, 
quia vulgatum cum διευτυχεῖν non satis 
bene convenire videtur. 

— 13. ἐσχατιὰν] Citat b. 1. Harpocr. 
v. ἐσχατιά. 

— 14. αὑτοῦ] uncis inclusi, quia ab 
Augustano aberat; correxi tamen αὐτοὺς 
meo pericolo, quomode si legatur, servari 
poterit. cum cireumduzissem illos, necessa- 
ríos puta meos amioosque. 

— 93. i^e] videtur leg. esse ἅλω in 
nominativo plarali. quo etiam lectio mar- 
ginis Lutet. ἅλοι ducit, qui est nomisat. 
plur. seoundse declinat. vulgaris, ἅλω au- 
tem idem est, sed formalionis Attice. bt 
ἅλω dedi de meo. - 

— 24. μικροῦ] pent. subauditur ài, vel 
ϑίον. 

— 27. ἀπειασὸν κωλύσας] correxi deru- 
φὼν καὶ κωλύσας, ex Augustano. cum non 
verbis solummodo vetuissem, sed etiam re. 
bus ipsis impedivissem, ne qoid lignorum 
ab agasonibus asinorum exportaretur. illa 
enim verba μὴ ἐξάγειν τὴν ὕλην communiter 
2 u 


- 


ante- 
quun de leotione i mild consta- 
ret, suspicnhar Tog. esse : ἐπιὼν κωλῦσυν. 
quum illi custodi, quem eonstituisiem, inzu- 
red verbis injunzisem, «ut impediret, 
ne 

libris quibusdam foerit, Suspicabar item 
dnas diversas lebtionos in unam conflatas 
esse, alteram desean τοῖς ἐνηλάταις, alte- 
ram πμωλύσας τοὺς OM Tec. 

1041. 3. «M δραχμὰς] correxi πλέον 
ὃ δώδεκα ὃ . merebant ergo asini sin- 
iw] jerisjaramdi ergo, 
quo tradens alteri sug bona aflirmaret, a 
ee bona ei omnia fdeliter tradi. v. p. 
1042. 2. , 

— 9. sácac τὰς ἀληθοίως] Lambinus 
valt eráruc vic ἀληθείας. Sed bone habet 
vulgata. etiam alibi Demostbenes plare- 
lem hujus voosboli ἀλήθεια usurpat. 

. 0— 13. ϑεδωχότος]) scil. ἐξουσίαν τοῦ ewe» 
δὴν «wo, . 
—16. U 


que legi rey, Soil. τῶν ἀνϑρόπων. 
Sed dedi de meo in accus. plur. 
«ac, subandi ἀνθρώπους. qui est accusati- 
vus ebsolatus. quasi homimes seleren 
signa detrahere. 
— 19. ὠφείλετο ἐπὶ τῇ leyanik] ob sc- 
ὠφείλετο 


quens νῦν malim di, sic: 


1042. 2. 
ἀποφανεῖν. Citat h. 1. Harpoor. v. ἀπόφα- 
σις. 

— 5. Kewloc] Citat h. 1. Hartpoor. v. 


— 6. καὶ τερεντίου] Rowmenum hoo ao- 

men est, 20a Atticum. quare correxi za) 
TINI 

— 10. τὰ wpáypra] haud eaim sibi 
latere raeas res eo esse in looo, ut longam 
moram non ferant. 

— 12. ἐσείσθην) coleret cam ὁμιολογῆ- 
est v. 15. pati ihi persuaderi, «t pro- 


nis exeuntis ootavum. 


1043. 13. βιβλίον] post βιβλίον videtar | 


neTrarteuaacakvey doonse. 

— ibid. οὐδὲν ἄλλ᾽ ὃ ] id est, 
δὶ οὐδὲν ἄλλα, ὃ διὰ σὺ βούλοσ vel οὐδὲν 
ἄλλ᾽ ὃ sequipollet vocabulo μόνον. solum- 
ψιοάρ solent. lectio August. οὐδὲν ἄλλο βου- 
λόμενος, 5 δοκεῖν, planior est illa quidem, 
veruntemen sapit cum, aut 
echoliastam 


— 15. ἐν aimi] Angustanes dat ἐν αὐτῇ. 
potest ntrumque verum cese, et αὐτῷ 
ad βιβλίον, αὐτῇ antem ad ἀπόφανσις τὸ» 


I. I. REISKE ANNOTATA 


— $3. nel vip ἐμοτίραν τούτῳ τὸ sie τὶ 
δμιασιγήρι.}} pro tertia voce dat Avg. ipt 
φέραν, recte, ni fallor, δὲ sic correxi, Sed 
tum deest σύνοδον. et. hunc vestrum ed tri- 
δωπαὶ c. 

— pen. ἀσυγραφὰν} Citat arpoe. 
v. à ubi ait, ὠπογραφὴν idem ese 


atque ἀσόφασι. 
1044. 18. νόμοι] titulum Miser deleri, 
et imsequmentia can prmmissis copshri. 
ipsa wondum recitatur, sed 
hoo fit demum p. 1046. 6. interea prmh- 
tur, vel interfatur aotor qusedam dicte se- 
cessaria. 


] seil. σαντὸν, te, vel τὸ 
ἀνάγνωσιν τοῦ νόμου, recitationem lega pte 
lisper inhibe, suspende. 
. φροσεκαλισάμι 

λεσόμεον. detuli ἐρεῖ sponsionem, 
que statim declaratur, et peulo pest p. 
1046. 3. quoque commemoratar. 

— 91. λδωρολν] ultro, sponte mes, mh 
lege cogeute. 

1045. 8. τὰφ κριθὰς} medimsum iv 
menti 


— 4. σὸν οἶνον] metrotam visi. Pie 
nippo itaque si annus eveniret prospet 
ferax, fuerunt annui reditas, in frumcate 
quidem 1800 drachm. is viso scie 


t 9600. boc ost quatuor talenta, cem * 


minis. adde reditum e liguis (1$ ἀγα. 
in diem, h. e. post detractos dies festos, 
quibas exportare et vendere ligna sos li- 
cebat) ferme 4000 drachmas, sea 40. B 
Das. ubiverse 5 talenta, 16 τοῖο. 
— 16. τουτοισὶ} his jodicibos et ον 
cumstanti multitudini civium 
siam. 


— ibid. σεποίρκας] scil, χροστόν τι μὲ 


— 20. ποτίρεςῦ erant eaim Pheaipp 
duo petres, verus, et adoptives. 

1046. 8. σὴν ) v. p. 1044. 90. 
'— 12. ἀπὸ τῶν ἴσπων) allodit ad pr 
verbium, er equo in asinem trawiiit. f 
cete et false ridet Phasnippum de mollitie 


et ignavia. , 
— 23. ἀσσολαύειν] correxi deed. ffi 
sibi videntur amittero, pordore; si eid δ 
P 257 eeroras] de Tepida Phesippi 
— 97. ἴα ταῦτα] interpellat aeter stri- 
bem recitantem — ,vd 
ἀνύφανσιν, e jubet nonnallos cjus l 


preetermitti, 

1047. 3. λέγε ἐντεῦθεν εἶ beri τούτες ch 
ὀφείλω] distinzi et correxi sie: ἀλλ᾽ irt 
θενί [soil. ἄρχου ἀναγινώσκει} sed ab ilii 
dicis verbis incipe tu, seriba, recitare, 486 
sic δοκαπὶ: ἘΠῚ ΤΟΎΤΟΙΣ ΤΆΔΕ OEIAD. 
SUPER HIS CAPITIBUS MEE SUBSTAN- 
TIE DEBEO, ego Phenippus, HEC... 

— 8. 5e d vau κύριον τοῦτον eweori] 





AD ORATIONEM IN PHJENIPPUM. 


h. e. eum mater tua degat eibue etatem in 
deme tma, vidus, neque transierit Ín ma- 
mum domumque akeries'viri. quo 6t, at 


enim pars formula ὀρθῶς καὶ δικαίως ἀσε- 


— pen. eMe) ἢ τρῶν ταλάντων) sed 
minas reperietur, non plus. matri talen- 
tem.  Pampbilo et Philoleo taleatum. 


235 


Acantides 40 minas. Arístomeni 14 minas, 
Faciunt duo talenta cum 54 minis. hoe 
est tria talenta, minus 6 minis. 

1049. S. δραπσετούοντα ] soil, τὸ ^srreope 
γεῖν. 

— Φ. καὶ νῦν] bene habet. etiam nune, 
rebus κἷο se habentibus, at nuno habent, 
eum sim, non dosis sed civis vester. 

— δ. τὰ τάλανθ᾽ ὑμῖν, ἃ ὥφλω 
pronomen ὑμῖν addidi. pestesquam * 
illa trie talenta dependero, ad que conde- 
swnatus (um. 


AD ORATIONEM ADVERSUS MACARTATUM.. 


Videtar in bao causa versari ἴδιο quo- 
«uo apatio, eorum ultime, qus ejus adhuc 
bodie supersunt. Sed nesoio, an ea can- 
δῖα hano moa multum illuminet, Soripta 
hae qst oratio nomine Sesithei, qui, pater, 


pro filio Eabulide causam agit. Cajus erge 
tanto melius cognoscende, tabulam gene- 
ris proponam, nescio, diversamne, an ean- 
dem oum ea, quam Palmerii Exercita- 
tiones p. 641. dant, 


Buselus. 
1 πάχει. 2 Eubulides 3 Stratius 4 Habro 5 Cleo- 
fene τὶ ; filia. critus. 
Philoma- — —— — filis, e qua Cal- 
]  ehe—Philager Eucte- - Charidemus Phanostrata listrstus (n. 3.) 
mon stratus fibam* suscepit, 


-- — — — 
Embulides Menestheus filia (v. n. 4.) Theopom- Stra- 


Phil κακοῖο uxor Sosithel actoris 
ῃ 
REanbolides. 


1051. 4. τουτουὶ γὰρ τοῦ $43] Eabu- 
dis. 


— itid. à μήτηρ] Philomache secanda, 
filia Eubufidis senioris. 

— 19. ámrrerro] est padlo quid 
alid, quam ἀπήλλαττον. hoo esset, dis- 
cedebeni, Had est ablegabantur, dimüte- 
bentur, amandabantur 


Lj . 
— 41. ἀμφισβητεῖν] Citat Β. J. Har- 
poer. v. καὶ erapaxw Taf áA- 
λιν», 


1058. 6. παρὰ μοηδείω) in Aug. est vapa 
. pum $5Asle. at nomen bominis 


faerit Fleus, ab Elide. ut Λάκων, Θεσσαλὲς, 
Bewrie, ἴος, et alia talia nomina 
Athenis tom erant crebra. Sed magoi non 
refert, quomodo faerit appellatus. 


— 11. * correxi « 
μακαλίσαντο) gortxa- 


quamquam nullus dubito, fore mul- 
tes, qui servandam fuisse volgatam. et 
bes echoliam arcendum existiment. vide- 


que Sosia Sosi- 
theum peperit a- 


pus. tocles — ctorem, qui o 
Philomacha (n. 
! Macartatus 3.) suscepit 


— — - --- - 
͵ Éosiam. Eubulidem. Menestheum. Cellistratum. 


bitur enim, certe solo, multis scholium 
esse, ego vero dedi, quod codex bone 
note dabat, et sententiam reddebat pla- 
niorem, et confirmatur a p. 1060. 14. 

— 19. τετραπλάσιον) n&m una tantum 
quinta pars reo, Sositheo, aut ejus uxori, 
infandebatur, quatuor quinte partes acto- 
ribus totidem. Singuli illorum quinque 
litigantium accipiebant singulas amphoras 
pro prima actione, et ternos ohoas, pro 
posteriore. 

1055. 9. ἐπιβουλευσάντων 
mi. ob sequens συγαγωνιζ' . 

— 3. xal δίσκων] contraxi in anum vo- 
eabulum καδίσκων, et sio quoque v. 8. pro 
δίσκω oorrexi καδίσπω. reliqui, 

uia codioes servabant, quamquam delen- 
um arbitror. non enim nisi duo cedisci 
ponebantur, alter, pro Theopompo, peti- 
tore, alter pro muliere, unde petebatur. 


malim cwe- 


] nisi sio volumus vulgatam interpretando 


tueri, at aiamus, in priore actione duos 
esse positos cadiscos, et rursus totidem 
in posteriore. Petitus ad Leges Atticas 
p. 423. et Valesius 1, c. volunt zaWeney 


* Sed haic genealogiz adversatur p. 1063. 12. 


H 


236 
πίννε τυϑένταν, sed nullo modo sunt au- 
diendi. 


᾿ς T7426. ἑαυτὸν] editio Wolfii dat iaerev. 
paulo id quidem melius, quam quod vul- 
gata dat. prsestat tamen, quod e meliori- 
bus libris dedi, ἑαυτῶν, suam, Eubolidis, 
domus et Hagnie. 

1054. 7. ζωμοῦ] post βωμοῦ deest ali- 

nid, e. c. ὃ ἔδει ποιεῖν, quod oportebat eur 

acere (h. e. oportuisset autem Theopom- 
pum ab ara abducere victimam), aut οὐκ ἂν 
“οιήσοντα, quod ille non erat facturus (b. e. 
verum ille non reousasset victimam abdu- 
cere) si certo noviset hunc puerum preter 
fas in phratoras induci. 

— 17. κύριον ἐπιγραψάμενος τὸν ἀδελφὸν 
τὸν ἑαυτοῦ} beo non intelligo. Exierat Eu- 
bulides j junior e potestate patris in pote- 
statem avi materni, Eubulidis senioris, 
qui tum adboc in vivis supererat. Qoare 
itaque non avum, seu patrem adoptivum, 
sibi curatorem adsciscebat? cur fratrem 
Sosiam sibi caratorem adscivit, nescio an 
s8dhoc minorem annis, et in alia domo re- 
lictam, et cui prseterea nihil potestatis in 
fratrem minorem esset, utroque patre ad- 
huo superstite. 

— 27. ἐπιδεδικασμένου] sabsudi 706. 

— ibid. ἀμφισβητῇ subaudi τις. 

— ibid. τοῦ κλήρου] subaudi «ερὶ τοῦ 
^. si cui adjudicata fuerit ſ hæreditas, seu 
virgo nubilis hæres], et alius aliquis expe- 
riri cum illo velit jure super illa seu, here- 
ditate, seu virgine, hereditatis domina, hic 
illum in jus ad archontem vocato. - 

— uit. εἶναι] subaudi δεῖ. debet conten- 
dens deponere sacramentum. 

᾿ 1055. 4. τὸν δ᾽ ἀμφισβήτησιν εἶναι τῷ 
ἄρχοντι καϑότι ἐπεδικάσατο οὗ ἂν ἔχῃ m 
χρήματα) posui totum locum, qui eum 
universe subobscurus est, tum laborare 
quoque vitio uno et altero videtar. Pri- 
mum παρὰ τῷ ἄρχοντι leg. esse suspicor, 
quam in suspicionem venisse Wolf. quo- 
que, postmodum reperi. deinde assentior 
Petito, ὃ ὃς " corrigenti pro οὗ. Possit tamen 
οὗ defendi, si iu ἐπεδικάσατο subaudiatur 
me, et οὗ ἂν ἔχη, τὰ χρήματα oum inter- 
jecto commate scribatar. i. e. e. καθότι ἐσεδι- 
χκάσατό τις τὰ χρήματα τούτου, οὗ τὰ χρό- 
ματα ἂν ἔχη. quo titulo Juris aliquis sibi 
curaverit adjudicari bona ejus, cujus bona 
sibi adjudicari impetraverit. Sed quid est 
καθ᾽ Pr? num, ut interpretantur, eadem 
formula juris, qua, qui adhuo habuit et 
habet bona, effecit, ut ea sibi adjudicaren- 
tur. an, quo titulo juris. 

— 19. ἀπολείπεσθαι] scil. τοῦ ὁρᾷν. 

— 21. πειρασόμεθα δὲ xal ἡμεῖς) beo 
nou jam actor, sed ejus advocati pronun- 
ciant, vel interpellant. 

1056. 15. οὐδενὸς τῶν Ayo] e p. 1065. 
25. suspicor post οὐδενὸς τῶν oM deesse 
Ἀλυηρογομεῖν, item e pag. 1066. 27 


I. I. REISKE ANNOTATA 


- 19. ἐστὶ] malim lera. 
—8 s οἰκειότατα} correxi εἰκειύτερον, 
aim post: —* addi καὶ σμεί- 
—* e p. n e p. 1056. videtur tamen v. pes. 
buio conjecturs repugnare. . 

— 18. πολέμωνος] post Πολίμωνος sd- 
dunt quidam libri alique, qure, tanquam 
iteratio et diligeatior incolcatio jam di- 
ctorum, ferri possant, vil tamen illi est 
valde opus. 

1058. 7. Εὐξουλῖδυυ) post εὐβωλίω 
45ubauditur e premissis qood s 
fiat, nibil est, quod in vulgata h.l. 'enlpes. 
alii codices idem dicunt, sed verbis peale 
aliter collocatis. 


est τοῦ Θεοῖς, in Bav. τῷ 
φόρμπου. exhibui lectionem Aogustsni. vi- 

detur tamen in lectione Bavarici neseie 

quid abstrustus. latere, et in libris quibes · 

dam foisse τῷ τείτω υἱεῖ τῶν [swbewii 

υἱέων} Θεοπόμπου, tertio filio in liberis Thee 

pompi. . 

— 11. τῷ μὲν παιδὶ ---Ἴ Sententia est: 
Puero huic, Eubalidi tertio, copvenit ali- 
quod nomen, illoram nominam, que com- 
memorantur ab illa lege, quse sancit, qsi- 
nam jure in heereditatem aliquam vacuatam 
el controversam succedant. . Est emim 
ἀνεψιοῦ φαῖς ad illum Heaguiam, auper ct- 
jus bsereditate controversia nunc agitatar. 
Atqui vais; ἀνεψιῶν ἃ lego numerantor ia 
legitimis heredibus. Est ergo hio Eebe- 
lides heres Hagnie. Macartatus eoim 
non est Hagnise ἀνεψιοῦ «αἷς. 

— 44. 4] id est, ὁ λέγων. - Koc enim 
obtentn, quod scil. asscveraret, quss 
quam falso, Theopompus, meom filium eb 
à Hagnia longius distare, et non in eadem 
domo esse cum Hagois—. 

— 36. οἱ] articulus bic vitiose redur- 
dare videtur, ut natus e fine proximi vo- 
cabuli λοιασοί. 

1059. 1. oix ὧν τοῦ οἴκου] malim οὐκ ὧν 
ἐκ τοῦ οἴκου. vid. p. 1058. 2. nam epit" 
sime occurrit illa dictio i£ οἴκου τινὸς et ἐξ 
οἴκου ἑτέρου εἶναι. repugoat tamen v. 7. 

— 11. xal δ᾽ ierra] correxi καὶ δὲ 
ἅπαντα, ideoque omnia. 

1061. pen. τὴν ἑαυτοῦ] malim σὸν iev- 
τῶν. Suam matrem sibi cum fratribos et 
sororibus suis communem. τὴν αὐτῶν qui- 
dem y. ult. e libris reposui pro vulgato 
τὴν αὖ 

1062. 1. «ρὸς αὑτοὺς] ad se, testem, et 
ad fratros sororesque, item ad maritum. 

— 8. σερὶ τῶν ὁμολογουμεέγων) nemo 
enim testes producit saper rebus haud 
controversis, de quibus nemo dubitat. 

— 14. κα ] hoo abatebentar, 
hoo dictitabant et jactabant mendacium, 
et tertio quoque verbo ingerebant atque 
inculcabent. subaudilur τούτω τῷ λόγω. 

1068. 11. ἀδελφοὶ — υἱὸς] Versus 16, 





AD ORATIONEM IN MACARTATUM. 


17, 18, et 19. in ed. Latet. plane expun- 
xi meque ab ipso Demosthene profectum 
est hoc stemma genealogicam, neque sci- 
tissime eet confectum, sed parum illostrat 
obsouritatem rei, et abest ab optimis co- 
dicibas, et alieno loco est positum. 

— 17. Σωσιθέου] videtur leg. Σωσίου. 
Peter enim Sosithei Sosias appellabatur. 
v. p. 1075. pen.  Ceeterum video, looam 
bunc adversari stemmati superius a nobió 
proposito, αἱ conciliari cam eo nequeat. 

1064. 1. προσπλαίουσ )] e vestigiis li- 
terarum colligas leg. esse «ἰὸς Κλέωνα, de 
vausa vero bac Eubulidis adversus Cleó- 
nem nibil mihi constat. 

1065. 4. ἀρεφισβιητήσαντος δὲ τοῦ" Ayvlov] 

τήσαντος δὲ Eb- 


βουλίδιο τεῦ κλήρου τοῦ ᾿Αγνίου. . 
1066. pen. οἷς] lectio valgata v. ult. 


subaediatur νόμοις. ut sit seatentia : quibus 
legibus legislator jus et nomen ἀγχιστείας et 
cus eo hereditatem tribuit, cuicunque illa 
tribuit, e«s leges scriba vobis preleget. ma- 
lina tamen ad οἷς subeudiri ἀνθρώποις, et v. 
wit. pro τούτους legi τούτων. ut sit 
sententia : quibus hominibus legislator pro- 
rimum ionis locum et jus hereditotis 
adennde dat, super illis ipsa legis verba 

ab intestato, 


1067. 1. μὴ διαϑέμενος] 
qui potaisset Lamen testamentum condere 
propteres, quod prole masdula careret. 
paler enim nollus, cui filii essent, testa- 
mentam cosdebat. inutile enim id fuisset, 
fiiis vel sine testamento, ipso jure civili, 
in hsereditatem suocedentibos. 
Slisbus aatem pulla erat pars brreditatis 
peierue, quippe dotem sdeptis pro por- 

jome sua, nisi si fratribus carerent. et 
pater testamento sua bona non denasset 
alii euipism. nam id licebat facere. 

— ἥ 2. σὺν ταυτησὶ) scil. δεῖ tei 
τοὺς SiweweusUrrac. una cum illis debent 
heredes hereditatem. adire. h. e. si nemo 
potest alicajus bsreditatem adire, sine 
prole mascala et sine testamento defancti, 
nisi ant fliam filiasve ejus in matrimonio 
jem laheat, habeanteo, aut eam easve ma- 
trimoaio decat ducantve. filie enim sols 
per se bereditatem neque adire, nequo 
tenere poterant, sed mariti eorum adibent 
Bewmise uxorum tenebantque, tanquam 
earum κύριοι, b. 6. tatores et prsesides. 

— $. τούςδὲ} quos statim deinde no- 
minat lex. . 

— 4. ly δ᾽ ἀδελφο)}] malim adversati- 
vam deleri. Sed ejus loco posui μὲν de 
mee, 

— ibid. dew ὁμοκότορες) nescio, an 
desit aa) «. verum esto hoc quí- 
dem, utcuaqae vult, subsoditur, δεῖ αὑτοὺς 
Ti» di 490 μοῖραν λαγχάνειν. Si defuncto 
une liberis et ab intestato $uut fratres, δὶ 


2317 


cernunt partem fratris. h. e. si anus est 
frater, is adit totam hereditatem. 38i 
plares suat, pro rata quisque eorum. 

— 5. τὴν τοῦ σα ἴραν λαγχάνειν} 
universi hi filii ejas, qui defonoti ab inte- 
eiato patruus faerit, accipiunt tantum, 
quantum tulisset eorum pater pro parto 
eua, si tum adhuo super(qisset. 

— 6. ὃ ἀδελφῶν «αἴδες ἐξ αὑτῶν, κατὰ 
ταῦτα λαγχάνι}] correxi de meo sensu, ὃ 
ἀδελφῶν παῖδες, οἱ ἐξ αὐτῶν κωτὰ TavrÀ- 
Aayx. ut sit bec sententia: fratres si nulli 
supersint, eot filii fratrum, tum ex: bis 
fratrum filiis nati pari modo hsereditatem 
oernunto ; ut scil. omnes illi fratris ne- 
potes ratam portionem ferant, tantam, 
quantam avos eorum esset laturus, si ad- 
buo superesset. in λαγχάνειν subsuditue 
sgorázousi, ol ἐξ αὑτῶν γεγονότες προσήχευσι 
λαγχάνειν, idem est ac si dixisset : προσ- 
ἤχει τοὺς ἐξ αὑτῶν λαγχάνειν. 

— 8. ἐὰν ἐκ τῶν αὑτῶν dei] h. e. si sint 
ex eodem patre et ex eadem matre. quo 
excluduntur fratres e diversis matribas. 

— 6. yiri ἀσσωτέρω) appellat γένος ar- 
ticulum seu gradum generis in linea de- 
scendente. ut, jo causa hac nostra Eubu- 
lides tertias ratione γένους, seu ordine na- 
scendi duobus distabat gradibus ab Ha- 
gnia, Macariatus autem uno tantum grado. 
quo fiebat, ut Macartatus γένει esset ἐγγυ- 
τέρω, Eubulides autem ἀσσωτέρω. 

— 10, σαΐδων] uncis inclusi, meo ja- 
dicio, quod videtur e varia lectione na- 
tum, aliis libris dantibus μέχρις ἀνεψιάδων, 
aliis, quod idem est, μέχρις ἀνεψιῶν raider 
(quomodo etiam Wesseling. ad Petit. L. 
L. Attic. p. 584. vult corrigi). μέχρι in- 
eludit, non exoludit. ' 

— 11. ἀνδρὸς] defancti puta, ab inte- 
stato, super cujas hsereditate contenditur. 

— 13. μὴ ἀγχιστείαν εἶναι μήτε ἱερῶν, 
μόϑ᾽ ὁσίων, ἀπ᾽ Εὐκλείδου ἄρχοντος} reote 
animadvertit Petitue, postrema verba dw" 
Εὐκλείδου ἄρχοντος partem legis non esse, 
sed a soriba post exactos triginta tyrannos 
addita esse, quo constaret, ex quo tempore 
lex illa valida inciperet esse. v. p. 713, 
19. 742, 11. quspropter hano temporis 
notam ab ipsa lege interjecto puncto dis- 
orevi. Sitne bsec lex Solonis, quod voluit 
Petitas, an recentior, possit ex hac appen- 
dice chronologica dubitari. preterea su- 
spicatur idem Petitus, verba rs ἱερῶν 
459" ὁσίων ab ipso Solone non esse profe- 
cta, sed serias addita. Si lex ipsa a So- 
lone est, de quo nou constat, nil impedit, 
quominus ipse Solon etiam bso adscri- 
pserit. Sed hoo est apertius, vooabulum 
zetverra» deesse. néque spurio, neque spurie, 
convenit ἀγχιστεία, neque communio sacro- 
rum civiliumve jurium. 

(^o— 11. ἀλλὰ τίνι xal δίδωσι] addidi καί. 
quod hic loci respondet Latino tandem, vel 





298 I. I. REISKE 
nam. e£ quibumam tandem dat lex, si illis 
negat? , 


— 20. τῶ ᾿Αγνίου ἐμοίνου) abest vox me- 
dia a libris quibusdem. videtur ab aliis 
postrema abfoisse, et sio ex utraque v&- 
rietale heo nostra lectio conflata esse. 
nam utramvis vocem omittas, sententie 
nil decedet. 

— 93. αολλὰ tám b» τῷ νήμῳ ἃ δεῖ 
erouiy τοὺς 9 ἐπάναγκες] deleri, 
ut inutilia, Sequitur enim sententia plane 
eadem iisdem pene verbis: ἀλλὰ erám 
«γολλὰ —. Faceltiam illa a me meo jadi- 
οἷο deleta partem esse hypophore, sea 
fict». objectiosis. verumtamen vel sio le- 
gendum esset: wporbrafs xal οὗ «“σλλὰ 
«τάγυ — αἱ esset oratio preterea puerilis 
et affectata. 

— 27. Swrv] Citat b. l. Harpoor. v. 
Sire. - 

— pen. ἔχειν] suübeudi τινά. 

— ibid. ἐκδιδότω] subaudi αὐτήν, 

1068. 2. «πρὸς οἷς αὐτοῖς} correxi poe 
οἷς αὑτῆς, id est, πρὸς τούτοις ἃ αὐτῆς ἐστί, 
ad, vel preter ea, que ea. femina jam per 


se . 
— ibid. là» δὲ μὴ] bene habet με, ne- 
que debebat expelli, ad exemplum Basi- 
leensiom, qui anctore Wolfio id omiserunt. 
Patet e proximo opposito, ἐὰν δὲ ersiowg 
dei. Sententia legis heo est: Si plures 
una ἐπικλήρῳ non sint ip una familia Swri- 
«ἢ, tnm oportet siagulos quosque illi fa- 
milise adscriptos partem saam conferre ad 
bujos puellm elocationem ; et tum non 
tenetur proximus genere eam aut elocare 
de suo, aut ipse matrimonio ducere. ve- 
rum si plures sint ejosmodi puellse, tum 
contra res habet. qui proximue est ge- 
nere, ducito ipse, aut de suo elocato ; ut 
conferant gentiles, nil opus est, nisi ad 
unius virginis elocatiopem. 

— 7. MÀ ἔχη] scil. γυναῖκα, si 
tonio ducere nolit. 

— 17. γένει ὧν ἐγγυτάτω] non video, 
qui Sositheus genere fuerit. Hagniee pro- 
pior, qnam Macertatos, nisi forte, quia 
erat a patre matris oriundns ab Eubulide 
primo, qni erat Hagnise primi frater pro- 
ximus, seu fratrum quinque nascendi or- 
dine secundus, cum Stratius, a quo deve- 
niebet Macartatus, esset frator tertius. 
preterea Callistratus, avus Sositbei, fra- 
ter erai Polemonis, penes quem Philo- 
mache, amita Hagnism eb intestato defan- 
cli, erat. 

— 18. πρισῆλϑε} soil. τῇ Φιλομάχυ, 


, ^ 


Ἱκασίᾳ περὶ αὑτῆς. 


» alias, vel reliquas leges, di- 
cendum faerat, ant τοὺς ἄλλους νόμους, aut 


ANNOTATA 
ἑτέρους νόμους simpliciter eine articolo. sed 
est alierum scil, legislatorum) 


quoque 
leges, non ab eo profectas, undo seat su- 
periores. quarum si anctor fait Solos, neu 
profecto proximam imsequentem legem 
idem talit, sed Draco. Est onim illa dx 
τῶν φινικῶν, quas faisse Draconis constat. 

- pen. sores» τῷ κτείραντι] correxi 
epotwti. subaudi δίκην δεῖ, oportet, vel 
convenit diem denunciare peremtori, quo in 
Judicio compareat." Auctor hujus correctio- 
nis est Hier. Wolf. subscripsit ei Valke- 
naerius ad Herodot. p. ?27. a. 

— ibid. ἐντὸς ἀνεψιότιγτος) qui proprius 
attingunt occisum, quam sobrini [ut pater, 
frater, filius, patruas]. 

— ult. καὶ ἀνεψιοῦ) verba bsec delenda 
videntur. nam ἐνγὸς figit extremum termi- 
num, quousque aliquid pertingat. Ergo &x- 
sic inest etiam τῇ 4 « Sententia 
legis est: qui proprius attingant perem- 
tum, quam sobrini, liceto illis diem perem- 
tori dicere. qui autem longius distant, ut 
soceri, mariti sororum, sobrini et sobri- 
Dorem liberi, fas illis esto caussm subsczi- 

et accusationem participare. 

1069. 2. καὶ ἀνεψιαδεῦς] etiam hoo re- 
daodare videtur. non enim video, qui 
φαῖϑες ἀγεψιῶν ab ἀνεψιαδοῖς differant. Nisi 
volumus hanc legi sententiam tribuere : 
Peremtori diem diognto, qui sunt citra 
copsobrinitatem, et consobrini ipsi. (Sed 
tam erit p. 1068. ult. leg. noo dys-J «ev, sed 
ju &oousativo plurali, ἀνεψιούς.) Partici- 
panto autem causam etiam liberi consobri- 
norum, et mariti sororum, vel mariti £lia- 
rum oocisi, el. eorum consobrini, item 
soceri occisi, et eorum oonsobrini me- 
potes, et pbratores occisi. Quicquid est, 
locus est obscurus et dubius, quem peri- 
tiores illuminent. . 

— 9. πάντας] so. δεῖ αἰδίσασθαι. omnes 
eni oportet contentire in gratia cum homi- 
— 4, μηδεὶς d] subaudi ἐν τοῖς ζῶσσ, ὃ 
παροῦσι, παρῇ, ὑπάρχῃ. Si nemo horum 
πον ΟΝ τ 

— D. καὶ εἴση, οἱ ἐφύται] correxi meo ju- 
dicio: xal εἷς, $ οἱ dicas. Sant enim iidem 
οἱ πεντήκοντα xal εἷς, et οἱ ἐφέται. — Poste- 
riora hmo addita suat interpretationis erge 
legi, sive ab ipso Demosthene, sive a 
scholiasta quodam. nam in lege ipsa verba 
hac soholium redolentia à οἱ ἐφέται primi- 
tas non faerunt. 

— 6. ἐσίσθων)] correxi meo periculo 
αἰδισάσθων. Si quinquaginta et upus viri, 
boc est, Ephetee, pronuntiaverint, homiei- 
dam cidem peregisse involuntariam, tum, 
si nemo cognatorum supersit, ignoscunto 
homicide, veniamque ectedis ei fsciunto, 
αἱ volent, phratores [peremüi puta], na- 
mero decem. 

“-- 7. τούτοις] oorrexi, rursus de meo 











, duse mulieres. 


AD ORATIONEM IN MACARTATUM. 


jedicio, τούτους ip aconsetivo. bos vero 
desse eliganto illi LI. viri, ex 
jbus phratrim. vidit b. 1. etiam 

-— B. πὶ ] subaudi ὃ τόνδε σὸν νόμιον 
φεϑῆνα;, ante legem latam. nam alias 
solent leges in tempora fotera, noo in 

erri. 

— 10. ὀσογινομένους] non peremtos mo- 
doe, sed etiam morte repentina exstinctos, 
ba via publica jacentes. existimabant enim 
veteres ἃ cadavere projeoto semitas et 
vias pablicas polloj. Locum hunc inter- 
pretatur Valkenaer. ad Herodot. p. 270. 
et Petiti errerem casti 


mnreham redeat, conducito tam parvi, quam 
conducere omit et sic quoque Wolf. red- 
mi μισθ T Poet  δά ας deesse 
— ὥσως} post 
videtar ταύτας za) τάς. nam alias non vi- 
deo, quid 'illa de locatione fanorum Mi- 
serve pc rin et hereum 
epenymorum hio loci sibi velint. 
— pen. καὶ αὑτοὺς] addidi καὶ γένος. 
1070. 23. vv] dedi simplex νῦν. vi- 
detgr ip aliis libris fuisse περὶ τούτου τοῦν, 
unde vitiosum τοίνυν est natam, 
— 25. καὶ ἐπ τοῦδε τοῦ νόμου] etiam ex 
hac loge, quam statim recitabo. 
1071. 9. βιόληται!) subaudi τις, aut Ixa- 


στις. οἱ quia hæo sunt nomina multitadi- i 


nis, ideo statim subjicit προϑῶνται. 

— $. Ὁ] correxi 3. idem est ac s di. 
xissot : «3 ὑστεραίᾳ ταύτης τῆς ἡμέρας, loi 
ἂν πριδῶφται. postridie, quam spectandum 
morhrm proposuerint. Verum Taylor ad 
Lysism, Lect. Lys. cap. 1. P. 294. ed. 
mese vult à 3 ἂν erp. et exemplis confirmat 
ita leg. esee. 

— 12. ob τὸν Μακαρτάτου μητέρα, οὐδὲ 
τὸ φεῦ γυναῖκα} verba sio compo- 
sita innt ment, diversas esse has 
Sed eadem est foemina, 

i uxor et mater Macartati. Ve- 
rum sententia hsec ; jus illi fosminse nullom 
est, nequo quatenus est mater Macartati. 

1072. 19. ᾿Αμφιόνεσ σι} mittere ad. ora- 
culum. Amphionum consulendi ergo. vel 
—— appellabantur Amphion et 

— $5. ici) vos Athenienses, xwrà φυ- 
Am. anaquqoo tribus ex heroe, auctore 
et priseipe suo, appellabatur, 

—- ibid. διυγοτελεῖν, na] τὰ «σάγνρια τοῖς 


299 


— τὰ ἁγηριίνα] posui totem 


looum, ut vitiose circumfertur in libris, 
reliqua emendavi, praeter postreme, que 
nondum expedire potui. δωροτελέν καττὰ 
wáTpis τοῖς ἀπφοφϑιμένοις iv ἱκνουμένα ἀριξρᾳ. 
hsctenus bene procedit emendatio e libris, 
et ingenio cum nostro, tum aliorum viro- 
rum doctorum ; in his, quse 
posui, nihil est e libris non ductum. ss- 
erificare et munera vota persolvere Manibus 
defunctis in die cuique competente. deinde 
velim : τελεῖν δὲ τοὺς ereDüxorrac, munera illa 


vero debent ti, xarà τὰ dys- 
μένα — Velkenser. sd Herodotum p. 467. 
locit : τολοῖν τοὺς σοθήμοντας καττὰ 


qua de conjectura statuat, quod 
quisque volet. mihi videtur aliad aliquid 
e vetusta lingua latere. "Vulgata si bene 
habet, erit dyujaéva idem atque ἡγημένα, id 
est, γενομισμένα δίκαια nal ὅσια, ἃ οἱ ἄνθρω- 
σοι ἡγοῦνται δίκαια καὶ vi, σφισῖν εἶναι. 
videtur tamen ἐγμένε melius convenire, 
ab ἄγον. secundum publicam ἀγωγὴν, in- 
stitationem morum, disciplinam (ut nos 
loquimur) eoclesiasticam. 

1073.1. σοῖς κατοιχομένοι() post τοῖς 
κατοιχομένοις, καὶ post ποιεῖν, deesse vide- 
tur 7à γενομισμένα. 

— 8. ensie] id est, wár «ολὺν, vel 
pro esie, ὃ προσῆκεν. 

— 9. μὴ ὑμῖν] n&m si pernos stetisset, 
istam beereditatem nunquam adisset, sed 
statim ab adjudicatione eun ipsi rursus 
eripuissemus. , ' 

— 11. swl] nune demum. 

— ibid. ἀγωνίζεσϑα. subaudi δεῖν, vel 
dvayxádto Su. 


atque intentos. 

— 47. drohen «λεῖον. citat b. Ἰ. 
Harpoer. v. i£er, w. 

1074. 90. δυμόσιον ἣ δημοτικὸν 3, ἑαυτῶ 
κεῖσϑαι correxi distinctionem, et ἢ cum 
mutavi, ad huno modum : δημόσιον, ἢ 3u- 
μοτικὸν, ὃ ἑαυτῷ χρῆσϑαι. fanum δὴ 
est publicum totius populi. δημοτικὸν, est 
peculiare δέμω alicui. Sententia est: nisi 
si oleee csedantur ad usum templi alicujas 
seu publiol, seu vicani, seu denique ad 
usum privati cujasque ceedentis domesti- 
com. à ἑαυτῶ areas est idem dictum, 
atque ὃ πρὸς τὸ χρῆσθαι ἑαυτῷ. observan- 
dum qoo — My qum cal | 
est: ἐὰν δέῃ χρόσασθα, &) εἷς ἱερὸν Α 
valor dnd, ) 8 εἷς ἱερὸν δημοτικὸν, c) 
ἢ «ρὸς τὴν bavToU χρῆσιν i καὶ ταὖὐ- 
ac μὲν μέχει δυεῖν ἐλαίαιν μόνον τοῦ Iniav- 
τοῦ —8 d) ὃ ἐπὶ ἀποθανόντα. Kat 
igitur sententia baec : si quis oleas exscin- 


240 I. I. REISKE 


det, igat pro singulis quibusque oleis cen- 
tenas drachmas, nisi si adhibeat ad con- 
denda templa, a) omnium Atheniensiam 
publica, b) ad templa demis propria, c) 
ad usum cujusque domesticum, sed has 
quidem nonnisi binas annuas, d) ad mor- 
taum cremandum. 

— 93. τῦς ἐλαίας id est, ἀντὶ τῆς ἐλ, 

— 44. τούτου] subaudi τοῦ ἀργυῤίου, aut 
“χοῦ ὀφλήματος. 

— 47. «ὃς τοὺς ἄρχοντας, ὧν ἵκαστοί εἶ- 
σι δικασταὶ) ot si quis eradicasset oleam, 
qui noa civis, sed inquilinus esset, causam 
ejus jadicalat Polemarchus. Si quis 
oleam eradicasset ex agro oconptroverso, 
pottinebat ea causa ad Archontem Epony- 
mum. Si quis e luco, alicui deo conse- 
erato, deferenda erat ea causa ad Basi- 
leum, seu regem sacrorum. 

— pen. τοῦ αὑτοῦ μέρους] id est, barig 
ἑαυτοῦ, vel ὑπὲρ τοῦ μέρους τοῦ εἷς αὐτὸν xa- 
Sánrr«. 

1075. 2. γίνεται] post γύεται paret ali- 
quid abesse, quod etiam Wolf, vidit. e. c. 
ἃ δὲ τῇ θεῶ γίνεται. δαὶ simile quid. que 
aujem mulcte nomine Dee Minerve deben- 
tur, archontes inscribunto. questoribus 
dee, exigendi ergo. 

— 45. τούτου] hujus filii mei, Eubuli- 
dis minoris, cojus nomine ego hano oau- 
sam ago. v. p. 1076. $. 

— pen. ἀχύδωκα) velut debitum ali. 
quod. majori eoim nata filio debebator, 
wt generis copservatori et propagatori, 
nomen avi. - 

1076. 7. ἀδελφιδῶ) Augustanus ἀδελ- 
φῶ. utrum melius? 

— 18. ὑβρίζειν] post ὑβρίζειν addidi hsec 
verba: περὶ τούτους. ἐὰν δέ τις ὑβρίζη, à 
aros [sie correxi] τὶ παράνομον, κύριος ἔστω 


ANNOTATA 


ἐσιξάλλειν’ [scil. eulos] κατὰ τὸ TK. 
dubium eat, quid síbi velit κατὰ τὸ τέλος, 
mihi videtar hoc velle. Erant magistra- 
tibus et jedicibus minoribus permisue 
pone arbitraris et mulotae, oltra quas 
noo lioebat iis adscendere. Si msjorem 
ponam mulctamve rei meruisse videren- 
tur, debebat res ad concionem, sut sd 
majus judicium referri. Sed has mulcis 
arbitrarias infligebant archontes κατὰ τί- 
λος, ut maxima eorum esset muleta, qvi 
ex ordine τῶν σπεντακοσιομεδίμνων essent, 
media τῶν ig σέων, minima τῶν ζυγιτᾶι. 
Aliter acoepit Petitus p. 594. 

— 920. “ροκαλεσάμενος) correxi eperxax. 
citat h. |. Harpocr. v. epíersgserra, male 
quidem ille vocabulum interpretans. Si 
guificat enim πρὸ πέντε ἡμερῶν, δαὶ πρὸ τῖς 
«ἔμαπτης ἡμέρας. die quinto ante quam M- 
betur iptum judicium. 

1077.13. Προσσαλτίου] correxi Tipr- 
φαλγυίους. tota enim bmo gens appellabe- 
tar Προσπάλτιω, et qui inde esset, dice- 
batur προσεσαλτόϑεν 6866. 

— 19. πῶς ἂν χίνοιντο) malim «ὥς ὧν 
οὖγ γένοιντο, ut P. 1076. 94. 

— 91. e) ταῦτα μόνον] subaudi erwet- , 
κπασιν, Rut ἡδικήχασιν, aut ἠλλωτριώκασῃ 
ἑαυτοῦ ἀπὸ τοῦ γέγους τοῦ ᾿Αγνίου. 

1078. 4. δοκοῦσι," aute. δοκοῦσιν vides- 
tar bsec pauca deesse : τί οὖν; quid itaque? 
videnturne vobis —. dedi de meo dpa δι» 
κοῦσιν. 

— 11. ταῖς τούτου] correxi ταῖς τούτων. 
Mascartati, et amicorum ejas, et dudom 
ante Tbeopompi, patris Macartati. 

— 91. ἀναγαγεῖν — ποιόσας} wm 
ἀπαγαγὼν — «σοιῆσαι. 

— pen. αὐτοὺς] Hagniam, Eubulidem, 
reliquos cognatos dudum defunctos. 


AD ORATIONEM ADVERSUS LEOCHAREM. 


Tabula generis. 


Lysippus Crioensis 


| 1 


"Eathymacbus Otrynenis. 


2 3 4 
Mnesimache-Midylides Arebip-Archiades. Archidice-Leostratus Eleesinios 
| us.  supereg- δ 
Clitomache-Aristoteles Palle- jus hse- filiam 
nensis. reditate 
—— —— —- — certatur. Leoorates 
Aristodemus. Habronychus, Midylides . Leostratns 
— — 
Aristoteles, actor in Leocharem. Leochares Leocrates. 


1081. 19. xal καταστασιασϑέντα] καὶ de- 
levi. nolite pati, nos homines pauperes et 
inopes [h. e. prsesidiis amicorum poten- 
tium denudatos], a factione improba ini- 
micorum potentium. opprimi. περιϊδεῖν τινὰ 


παταστασιασϑέντα, est, ἀμελεῖν καὶ lay na- 


ταστασιάζισθϑαι αὐτόν, 


— 15. τῶν γόμων τυγϑράνει.ν] id est, τῶν 
δικαίων τῶν ln τῶν νόμων π' . δὲ 
quis nos sinat ea adipitci, que nobis jure 


AD ORATIONEM IN LEOCHAREM. 


debentur pev leges. recurrit hec cadem 
dictio p. 1089. 19. 

— $1. ὡς} recepi ἧς de meo. quam pau- 
pertatem vos omnes nostis. 

— 24. ἀνθρενπίνης)] que res, humana 

cum sit, et accidere vel honestissimo cui- 

joe possit, dedecori esse meo patri non 
ebet. 

— 95. ἀνάγχη γὰρ ἡμερεύειν) in Augusta- 
n0 est ἐνάγκη yàp xal ἡμερεύειγ. unde possit 
effci ἀνάγκη yàp καθημερεύειν. δαὶ διυμ- 
gei. quod posterias etiam Simoni Fabri- 
eio ip mentem venit. Sed differunt heo 
duo verba. διημερεύειν est totum diem per- 
egere, in foro e.c.; xau setti autem omnes 
dies, quotquot sunt, agere, xa9' ἡμέραν. 

1082, 1. τῶν τοιούτων) cnjusmodi sunt 
Leochares bic, et ejus pater et gentiles 
amicique. xa) insequens cobzeret oum σα- 
φέστερα. magis etiam dilucide, adhuc pla- 
nius. 


— 4. TÉ ] correxi τῆς δια- 

. Causaenim, quse bao oratione 

egitur, est super δ Leocbaris, 
qui Leochares, per exhibitam arohonti 
, seu per interpositionem te- 


stimonii sni, quo copfirmabat so verum et. 


solum hseredem bonorum Arobiadis esse, 
impeditum ibat, ne Aristodemous illa bona 
possessum iret, atque aibi adjudicari cu- 
raret. : 


— 8. τὸ διαμεμαρτυρημένα) 66, quee 

in soa ana ]a in suo 

libello intércessionis, affirmavit, non con- 

veniant cum his, 4019 nuno in judicio di- 
cunt. 

— 14. o) μὴ rapanpour i71) ἰὰ est, οὐ- 

δὲν δίος, vel οὐδὲν φοξεῦμιαι, μὴ παραχρ. 

— 44. καὶ ὅμως] id est, καὶ οὕτως. etiam 

δὶς concedimus, tametsi lege εἰ Jare mtri- 
oto cogi non possemus ad id faciendum. 
Palmerius Exercit. p. 643. aliena b. I. 
commipiscitur. 

— 26. τούτω] scil. τῶ εἶναι ἐγγύτατα 
πατὰ τὸ γόνος. . . 

1088. 8. ἐκδιδόασι] scil. fratres modo 
mominati. v. p. 1085. pen. 

— 14. τῶ ἀδελφῷ] scil. Árobiadi. 

— 20. ἐξ αὐτοῦ] «best ἐξ ab Augustano. 
quod si omittis, necesse est αὐτῶ legi, si 
servatur, &ecesso ost ἐξ αὐτῶν legi. ex bis 
duobus, Aristotele et Clitomacha. et sic 
dedi de meo. 

1084. 1. ποιήσει) idem est atque sic- 
Tur. 


— 5. τοῦτο] post τοῦτο videtur νῦν, aut 
φῶτα, deesse, aut , ant νῦν ἤδη. 

— 6. κλυρονόμεων oil video our deterius 
sit, qoam, quod Lambinus commendat! 


πλιρουμιῶν, tameisi hoo etiam in August. 


9t. valgatam si servas, significat MewTSi?, 

itinere causam, vincere jure. Sin alteram 

lectionem prsefors, significat possidere, te- 

seré hereditates. protuli tamen lectionem 
YOL, v. 


241 


Augustani. 

— 19. οἱ αὑτοὶ obra] id est, καὶ ἡμεῖς οἱ 
αὑτοὶ ἐσμὲν ἐγγυτάτω, 

— 21. Δεωχράτου] scio sic formari, eo- 
que defendi posse. Verumtamen correxi 
Λεωκράτους constantise ergo, qnia aic alibi 
semper exaratom reperio. 

— €T7. γίγεσι) iis, qui genus ab aliquo 
ecdptum recte progeniei mascule linea 
continuant. 

1085. 10. νοροίμεων} videtur melius h. l. 
convenire νόμεων. 

— 11. hv] reciperem. e margine Lut. 
ταύτην, si satis probata esset illius maryi- 
nis auctoritas. ἣν quidem vitiosum est, et 
in eo δαὶ ταύτην latet, sut vvv. quod sab- 
jeci- 

— 12. παιδὸς] id est, adhuc puero, non- 
dum adulto. idem quod βεύπαιδος, id quod 
subjicit eum improlem decessisse. alias 
posset ὅπαιδος conjici. v. p. 1988. 1. 

— 19. αὐτῆς] malim ταύτης. 

1086. 7. cero] Aristodemi, patris 
mei. nam filius, Aristoteles dictas, ni 
fallor, pro patre, dicendi baud sueto, cau- 
sam agit. 

1087. 4. τοῖς yàp μετὰ ταῦτα ad δι- 
xacTal] sunt in parenthesi posita. qua- 
propter γὰρ versu 5. malim abesse. Sed 
erunt, quibos id ibi eleganter redandare 
videatur. 

— 10.. τῶν πραγμάτων περὶ τ΄ x3.] ma- 
lim τῶν πραγριάτων τῶν περὶ τὸν κλῆρον. ad- 
didi τῶν de meo, subaudi γεγεγημένων, auf. 
πεαραγ μένων. 

5. γνήσιον) addidi εἰσπταητόν. quo- 
niam in Augustano reperiebam, cui con- 
tra γνήσιογ deerat. Consebam utrumque 
copulari commode posse, tametsi alterum 
sufficeret. . 

— 42. ἱμηπεδοτροφούμενοι) correxi ἐμ- 
waorp. Seniores in hac domo οἱ ex ea 
quiestum facientes, juniores autem in en 
alti et ad pabertatem educati. 

— 94. κἀκείνην) redit ad proximum, 
loco posterius, paternam domum, ταύτην 
autem ad remotius, Archiadis beredita- 
tem. paullo quidem alienius a more vol- 
gari, neqne tamen sine exemplis alibi 
prostantibus, 

1088. 4. υἱὸν εἰσποιῖν} so. Leocharem, 

-— 7. 9ív] malim ?órs.' diversa enim 
sunt, in sermone fori Attici quidem, γένος 
εἰ γόνος. v. p. 1090. 25, aliisque innumeris 
in locis. , 

— 44. τῆς γὰρ οὐσίας ἕνεκα τὴν οἰκδιότητα 


, σῶν ἀνδρῶν] dedi ex Augustano τῆς γὰρ 


οὐσίας τὴν οἰκειότητα, οὗ τῶν ἀνδρῶν ---- qua 
lectio quin sit elegans et exquisita, et 
acuminis plena, nemo erit, qui infitietur. 
conservasti necessitudinem. substantie, non 
ipsorum hominum. . 

1089. 3. τί σοὶ ἐλαττοῖ] mediam vocem 
correxi σύ. quid tu decurtaris? quid Ubi 
2 1 


MA 


b49 


decedit! quod detrimentum acoipis! pam 
barr& h. 1. bon est tertia persona singul. 
prses. indicativi activi, sed secunda pas- 
si vl, non ab ἐλαττόω, sed ab ἐλαττοῦμαι. 
Lamb. h.l. nihil vidit, Wolfios verum 
vidit. 7 

— 8. διοικεῖται 7] versutis stropbis ma- 
chinatur perficere, .calliditate, corruptio- 
fibus, gratia, aliisque nequam actibus 
rem gerit. v. p. 1091. 8. p. 1092. 5. 

2 


D 


et 22. 
— 10. οἶμαι xai ὑμᾶς} correxi vija: 
ὑμᾶς. existimo, vos —. 

1090. 11. ἐχώλυσεν)] Augustanos dat ὡς 
ἐχώλυσεν, et contra ὡς versa 12. omittit. le- 
otio non contemnanda, si ὡς accipistut pro 
ὅτι positum. quod Leostratus intercessit, 

ominus nos ejus filio justorum quicquam 

aceremus, noh caret id quidem ratione. ve- 
rum etiam vulgata bene babet, ín qoa si 
quid est mutandum, mslim pro ὡς v. 19. 
legi, ὅμως. nihilominus tumen consentaneum 
est, εἰ ratione. factum. vel potius ὡς xai 
ἔχει ^. ut dedi de meo. 

1091. 6. οἷδε τ᾽ ἦν] omittit Aagustanus, 
et pro ἐγγράφειν dat ἐγγράφει. potest ferri, 
si ἐγγράφει pro mero conatu sine effectu 
accipitur.  Frequentissime Greci rem 
narrant actam, cum volant indicare, so- 
lummodo tentatam. et susceptam fuisse. 
Verum boc si b. 1, admittitur, etam v. 
9. pro μετόχειν est leg. μετέχει, studuit 
participare. Sed bene habet volg&ta, οἷός 
7 ἦν ἐγγράφειν — et μετέχειν significat, ea 
ejus erat audacia, ut se non duceret indí- 
gnum, seíinetipsam intscribere in codicem 
concionalem, — atque partem ferre r&tath 
pecuniarum largitionallum — sed id δο- 
Waretur utrumque efficere. Codex con- 
. eionalis suus cuique demo proprias erat, 
in quo scripta erant nomima tribulium seu 
demotarum omnium, quorum ea esset δαὶ 
setas, aut. dignitas, ut iis liceret per leges 
concionibus interesse. . Pari rhodo detto 
caique suum erat ypateja mitos ληξιαρχικὸν, 
in quo scripta nomina demotaram emtíüm 
idoneorum λαγχάνειν ἀρχὴν, magistratum 
sortiendi, seu sortito oapesnendi. Apparet 


I. I. RBISKE ANNOTATA 


elit. de qae donec melius mihi eenstite- 
rit, suspicabor intérim leg. esse: xai epp 
ἡμᾶς. actionem contra nos, a. quibus accu- 
satus esset, instituebat, et. accusationem in 
nos retorquebat, asseverans, 86 Otryneuem 
esse. 

— 12. ἐπὶ τούτων σάντων ámtroyy arm) 
ferri pótest. in his omnibus irritum labera- 
bat. quia tamen ie? ab Aug. abest, et fs- 
eile eo careatur, delevi. 

— 14. οὗτος] correxi οὕτως. sic, vel tam 
demum, posteaquam scil. copias eamiee- 
rum sibi comparasset. 

— 941. ὁ 81] correxi ὃ δέ. quod autem. 
articulus est postpositivus generis nea- 
trius. 

— 97. ἐνεγράφη] seil. elg τοὺς φράτερες. 
v. p. 1093. 20. 

1093. 7. ἀκ] uncis inclusi. δεαρεδριαρτύ- 

υἱὸς ὧν idem est atque διε ριδρεαρτύραν 
ἔπι υἱὸς ἐστιν. 

— 15. ἡμῖν] Aogustanue ὑμοᾶς. proba- 
rem ἡριᾶς ἡμοῖν εἰσποιεῖν, nos nobismet à 
evrogare &t adoptare filium Archiadi, pre 
arbitrio nostro. 

— 16. καταλιπὼν) malim bara set. 
bem sic constanter in hao formula lo- 
quitur. 

1094. 11. erailem γνησίων καὶ κυρίας] co- 
pulsm addidi. v. p. 1095. 2. differum 
enim παῖς γνήσιος et παῖς κυρίως. ille ea 
filius 6 natora, lic per leges factus. 

1095. 3. ἀλλὰ μὸν γνησίων —] colligit 
sic: Liberi cui bant γνήσιοι, is ees ex 
wxore sua suscepit natos. Sed Arehisdi 
nulli fuerunt ex ipso nati, nunquam eaim 
uxore usus est. falsam igitur ait conte- 
statio, affirmans Arcbiadem liberos jw 
σίους reliquisse. Sed et hoc alterum noa 
minus falsum est, quód ibidem affemeter, 
Archisdem "liberos reliquisse κυρίως xavà 
θεσμόν. qui enim filius est κυρίως, ia ent 
per adoptionem. | Sed adoptatus, sea x»- 
γίως factus, filius esàe γήσεὺς, sen ab ipso 
natus patre, nequit. Ergo tota [ἢ δι.» 
μαρτυβα ementita est. 

mo er] sebeadi rie — Si quis, de 
quo vocabulnin yrécie; usurpetor, sit γι- 


ex hoo loco, prius illatos fuisse in codi- ye yór 


cem concionalem, tum etiam in &lteram, 
ünde magistratus sortirentur. 

— 9. μετέχειν τῶν κανῶν] distributio- 
nui nainmarisram, aut si qute alise essent 
largitiones, ut carnium, olei, viti. vel 
etiam munium, aut functionurm, sí quee 
essent publico nomine fangendec. 

(00 16. epe τῷ πίνακι καὶ b» τῇ τῶν 
ἀρχόντων ἀγορᾷ} 81 verum Ὦ. ἢ, video, εἷ- 
ghificat iam e codice oondionali, ix τοῦ ἐκ- 
πλησιαστικοῦ ἐσίνακος, quam e Lexiarchioo. 
ἢ τῶν ἀρχόντων ἀγορὰ videntar esse comitia 
deligeundis novis magistratibus. 

1092. 10. xal ἡμᾶς ἀντεγράψατο ᾿Οτρυνεὺς 
εἶναι] non intelligo, doit. Die dietio «ibi 


op. 

— 10. beta xal κύριος} oopalam eddi- 
4i. si guis, qui decederet mprolos, et estet 
demimá rerum μάτων, benes quem sit de 
iis pro lubitu statuere. 

— 12. διαριημαρτύῤεται δὲ γνησίων ὄντων) 
postrema duo verba materialiter suat ae- 
oipienda. ouravit in swa ὃ a poni 
illa verba γνησίων ὄντων. nisi volumus δια- 


ὅσωι in activo legi. ipse posait in 


ΒΒ contestatione bmc duo verba 9». órvew. 


— 13. τῷ πράγματι] rei geste veritati. 
tet «qui polest ille liberos γνησίους ex se 
legititne Datos relinquere, qui semper in 
oœlibute vixit ? P 

— 14. σνιητὸς δ᾽ —] sem ille demum 








AD OBATIONEM 


appellebatur κυρίως ewrric υἱὸς, qui ab ἢ.» 
le cajas se Blium ferret, ipso adbuo su- 
pesstite, et libere agente, esset filius 
adoptates. 

— 19. e) X δίκαιο») malim ἀλλ᾽ οὐχὶ 
Kpase. 


— 21. ἐπὶ μὲν τοῦ λόγου —] fait olim 
adhue alia lectio in libris φα ας vestigia 
qusedam servavit Augustenus, scil. beeo : 
9 berl mir τοῦ λύγεν [id est, τῇ ὑσὲρ ἑαυτοῦ 
ἀπολογίᾳ} αὐτίκα δὴ μάλα φήσει srenrrio 81- 
Wu, i τῷ Τοῦτο μὴ ἐπτόλ- 
pur? ἔθου τολμήσει, αἱ retulit Aug.) ye 
je. et tane v. 24. quoque initio pro εἶναι 
erit leri» leg. 

- 36. πᾶς οὐχὶ ὃ τὸν λόγον} bano leclio- 
aem eonflari e variotale lectionum, quam 
codices dabant. qui potest feri, ut necesie non 
8f, aut ea, que ipei in sua defensione verbis 
pro 1e proferent sui purgaudi causa, aut ea, 
que in contestatione seripserunt, falis esie. 

— ult. σρισεκγράψανο) correxi wpocí- 
396-0. pater puta, Leostratus, et filius, 
leechares 


1096. 7. irte] Leocbarem. 

— 9. ὁμῶν) correxi meo jndicio ὑμᾶς. 
9bm ja Augustano ὑμῶν, et in Bav. hoo 
idem reperirem, sed super ὦ scriptum «. 
quo libraries indicare voluit, inaliis codd. 
epee Uwe. quod verum est. alloquitur 
episs judices. tametsi possit etiam ὑμῶν 
ferri. - éssime enim orator noster a 
judicibus orationem ad adversarios, ot ab 
his rursus ad illos repente convertit. 
quod si ergo ὑμῶν preferatur, erit senten- 
tia: ad utrius vestrum, o tu, Leostrate, et 
tu, Leochares, orationem oportebit hos ju- 
dices attendere? Sed prsestat, quod posui: 
ad utrum horum duorum, ad patremne, an 
ad Glam, magis, oportet υος animum au- 
eesque esstras, o judices, accommodare? et 


φερὶ τοῦ αὑτοῦ ποδαϊίεδίο vitiosum 
esse. prseoessit enim modo. aut ergo de- 
lendum est, aat corrigendum, quomodo 
feci: σερὶ τοῦ αὑτοῦ σρόγμιατος μὴ τὸ αὖ- 
9i» eyic τοὺς αὐτοὺς ἀμφισξ, nen eundem 


esriog 

— 13. ἔ, τε οἶμαι —] quoquo me 
wertam, locum hanno non extrico. Satis 
epparet ex. ipsa lectionum discrepantis, 
mendosum et hinloum huno locom in ve- 
tastis libris oircumambalasse. quare in eo 
cerrigende eperam perdere baud juvat. 
sed jeceto, αἱ jscet, et jacuit adhue in 
senio, quis medicina idonea preesto nulla 


— 93. λύγοντος] correxi τοῦ λέγονγος, 
emn artienlo, at bec sit sententia : nihilo- 
mimi tamen distet de eo, qui fuinet in 
«Mem «iate, qua θεὲ dicens, Subauditur 


IN LEOCHAREM. 4 


enim γεγψότας, et designatur. Areliades. 
malim tamea : sie τῶν κατὰ τὴν ἡλικίαν τοῦ 
λύγοννος [οἷ]. γογῳότον]. dixisset de rebus, 
que avenisunt etate dicentis. 

1097. 2. ὁ δέ ys vópaec] agitat, vel vexat 
potius, pro more suo Petitus h.l. ia Le- 
gibus Atticis p. 446. Sed merito ab eo 

issen it Wesselingius. beue babent omnia 
hso, quorwm heo est senteptia: ὁ νόμος 
κωλύοι σε, ζῶντος ἔτι τοῦ πασρὸς, δμιμαρτυ- 
piv τὰ ὑπ᾽ ἐκδίνον πραχϑέννα, ὡς εἴ τις a- 
μαρτυρήσειαν ἀκοὴν τετελευτηκότων. ἴι Ye- 
staris te ex petre tuoaudivisse, qui δὐδαα 
ih vivis superest, et in urbe adest. atqui 
lex vetat, de patris adhuo auperstitis re- 
bus gestis testari dneiv, hoc est modo au- 
ditionis oblate et aoceptse, quse ratio te- 
standi solummodo admittitur et probetur 
in mortuis, qui ipsi coram im judicie 
adesse et de se testari nequeunt. Qaoi 
vero supersunt adhuc, et coram adsunt, 
et adesse in foro possant, ex eorum ore 
relata narratio repudiatur, et in testimo- 
piis legitimis non liabetut. 

— ἃ. xdxsiw] subaudi σχοπεῖτε, vel 
i τί ἔστι, ent Θουλαίμη εἰδέναι, vel tale 
quid. 
— 5. τοῦτον] Leocharem. 

— 6. ἐνεγράψατο) correxi ἐπεγράψατο. 
preescribi curavit libello διαμαρτυρίας, seu 
contestationis, non suum, Leostrati, sed 
hujus, filii sni, Leocharis, nomen. v. v. 


13. abi Lambinus male snflicit. 
post τῇ διαμαρτυρίᾳ subauditur, ὃ ἔδει αὐτὸν 
«οιῆσαι. id tamen eum oportebat fa- 
cere. 


— 8. yàp] uncis inclusi, qnia cam ὅτι 
non bene constat. Duplex videtur hujus 
loci vetustis in libris fuisse lectio, altera 
cum ὅτι, sine yàp. altera oum γὰρ, sine ὅτι. 
he due deinde in vulgata coaluerunt. 

— 16. μὴ] coheret cum ἑπούειν. ο΄] απὸ 
est vos rejicere ab auribus vestriset exclu- 
dere orationem Leostrati, cun, id qu 
statim faciet, de rebus iis disputabit, que 
ausus non suit libello sue oontestationis 
committere. 

— 25. —— post διαμαρτυρεῖν 
videtar ἦν deesse, ut et paulo ante codem 
versa post ἴσως, ἄν, ut sit: ἴσως à» ἀναγκαῖον 
πὸ διαμαρτυρεῖν Ty. 

1098, 4. iwi] inclusi ἐπὶ uwois. nom - 
male conveniret κατὰ, quod est in mar- 
gine Lutot. sed, quod ssepe queror, mar- 
ginis illius auctoritas est dubia. conve- 
niret quoque ic. et profecto p. 1100. 13. 
quoque ἐς est in August. ubi volgatur ἐπί. ' 
Sed vulgata bene posse defendi videtar, 
si acoipitar pro ὅσον ἥκει ἐπὶ τὸ μεόρες. 

— 6. ἵκαστα) uncis inclusi. servandam 
si quodammodo sit, melius, cum ἑκάστου 
mutatum, collocetur, aut pone χατά γε 


σὴν, aut pone Jie UrTec. 
— 14. —— num πεπραγμένων. 


244 1.1. REISKE 


— 18. καὶ i» τοῖς ἐν ἀρχῆ εἰγυμένοις 
malim καὶ ἐκ τῶν ἐν ἀρχῇ ——e 

— 21. ὄντες] dir 
ἡμεῖς ex ἀξιοῦμεν v. 25. malim tamen addi. 

— 102. ποιήσεως} ant post ποιήσφως, aut 

otius post ἦν [vel ἧς, ut Aug. dat] ἐκεῖνος 
—— deesse videtur ἀφανισθείσης, 
aut ἐχλελοιπυίας, aut tale quippiam. 

-— $3. ἐκεῖνος] Archiades puta. 

— 95. τούτων δ᾽ οὕτως ἐχόντων) illad δὲ 
b. 1. non est adversativum, sed 2quipol- 
let τῷ igitur, itaque. τοῦς itaque sic se 
habentibus postulamus. malim tamen aut 
plane abesse, aut cam δὺ mutari. 

— pen. ἡμετέρας] post ? ac videtur 
ἐξεληλύθασινν. dpi il iin aut tale 
quid deesse. ez hareditate autem, que αὖ 
Archiade relicta, nunc per leges ad. nos 
transiit, excesserunt, καὶ nil. ejus partici- 
pant, aut ἡλλωτρίωνναι, ab ea sunt abalienati 
et. exclusi. 

1099. 5. τοῦτ᾽ ἐπιλίη} scil. τὸ ἐγκατα- 
May υἱοὺς γιγνομένους. τὸ relinquere in 
aliqua hereditate filios ez se natos, ubi de- 
— 7. ὑμῶν) Lambini ἡμῶν haud placet. 
multo major inest vis argomento, si ja- 
dices ipsi magnitudine periculi etiam 
ipsis imminentis terrentur, et metus oum 
ipsis quuque communicatur. Vulgetam 
confirmat quoque insequens ὁρᾶτε γάρ. 

— 14. δυθήσονται malim ἀποδοθήσονται. 
— 15. ποιητὸν υἱὸν μὴ τοοιεῖσϑαι) nescio, 


ad ὄντες subaudiri debet 


* 


* 


* 


ANNOTATA : 


an primum vocabulum sit ejteiendum. nou 
enim vetat lex, ut ne quis, qui ipse esset 
adoptatus, alium, item adoptatum, sdo- 
ptet, sed ut adoptatus plane neminem 
adoptet, sed filios quidem ex se natos ín 
hrereditate felinquat, illis antem deBcion- 
tibus bzereditatem necessarits reddat. - 

1100. 5. τῶν μὴ φεποιημέγων} molim 
τῶ μὴ πεποιημένω. et io dedi de meo. a 
nobis repetendum esse, non ab his, filium e 
subrosandum, qui decessit prius, quam ipe 
sibi filium adoptaret. 

— 7.. ἀτυχίας} bene habot, et cobseret, 
mon oum «οιεῖσθαι, sed cum «προσέταττε, 
potest tamen etiam lectio marginis, xau 
δὰς, si auctore nitatur idoneo, probari. 
κομιδὰς τῶν οἰκείων erouig Sai, ost, necessa- 
rios calamitate quadam oppressos curare, 
ornare, relevare, necessitatibus eorum 
prospicere aut succurrere. "D 

—/12. ὅταν] malim ὅτω ἅν. in quamcu 
que domum adoptatus, vel adrogutus fuerit. 

— 18. ἐξὸν] malim e margine ifs5e. 
potest'tamen volgata ferri, si sio interpre- 
teris ; ὁ Σόλων οὐ φησὶν εἶναί τι ἐξὸν [id est, 
ἀνειμεέγον xal ἐλεύϑερον]. contra vero negat 
Solon adoptetis esse rem licilam et liberam, 
ut pro lubitu suo de hereditate, per adoptio- 
nem acquisita, testamento disponant. 

— pen. τελευτήσαντος) scil. τοῦ εἶσαι. 
4“τοιημιένου ἣ ἐγκαταλειφθέντος. post exces- 
sum filii adoptati δαὶ arrogati, ant in 
aliena heereditate derelicti. 


'AD ORATIONEM PRIMAM CONTRA 
STEPHANUM. 


Soriptse sunt ambee nomine Apollodori, 
filii Pasionis, cujus Apollodori nomine 
permolte' alis insequentiom orationum 
soriplee sunt. In bis duabus orationibus 

: Augustanus, quod eegre fero, nos desti- 
tuit, sapiens plerumque consultor et sua- 
sor. Natandum itaque nobis erit nostro 
cortice. nam in Bav. parum prszesidii. 

1102. 10. ἀποδηριοῦντος] sic distinguo : 
ἀποδημοῦντος ἐμοῦ δημοσίᾳ, cum publice, in 
osusa publica, abessem peregre, τριηραρ- 
χοῦντος — quippe qui jussu vestroet pro re 
vesira trierarchum agerem. 

— 11. ὃν δὲ τρόφεον] soil. γήμαντος. hio 
simolat Apollodorus bumanitatem, ma- 
trisque reverentiam et pietatem. aliis vero 
jn locis indicat satis planis verbis, ma- 
trem, superstite adhua patre, a Phormione 
fuisse corruptam; et ex eo peperisse Pa- 
siclem, qui habitus quidem fuisset Pasio- 
nis filius, revera autem s Phormione pro- 
creatus. 

— 15. οὗ yàp $ca» —] ergone bello 
durante cessabant cause private ! — Satis 
quidem bene video, bellum exeroitationi 


juris omni frigoris nonnibil adspergere; 
sed et publiois item, αἱ privalis. our ergo 
sole private tum foerunt sepositsee, pa- 
blicse contra agitatee ? et quodnam erat id 
bellum?! Euboeense, ni fallor. Sed illod 
breve fuit. Hio autem de bello satis die- 
turno commenorstour. 

— 27. τότε] cum mihi sopplicaret. 

1103. 2. wap) ὑμᾶς) oorrexi de meo 
sensu περὶ ἡμᾶς. ingratus erga patrem, dt, 
qui vivo uxorem corrupisset, mortuo du- 
xisset in ejus dedecus, moe, filium sui quoa- 
dam domini et benefactoris, bonis ex hæ- 
reditate mihi debitis fraudaret, liberee 
meos ad incitas redigeret. nam hi omnes 
voc. ἡμᾶς comprehenduntur. 

— 11. εὐθδυδικίᾳ} εὐθυδικία est, cum ac- 
cusator prior loquitur, reus respondet. 

— 12. ὡς} malim & (id est, ὅσα]. 

— 25. πρὸς ἐκείνους scil. τοὺς Tala μεθ- 
penprogunérac xac ἐμοῦ. . 

— 28. ἐπιδεικνύω) id puta, quod velo 
demonstrare, Stephanum nempe falsswm 
in me testimoniam dixisse. conf. 1108. 








AD ORATIONEM IN STEPHANUM I. 


1104. 4. ὅ μόν quer] correxi meo pe- 
fioulo εἰ 45 φυσῖν — et hic et p..1109. 5. 
et 11. cum Phermio sponsionem. Apollodore 
deferret, hanc. si neget. Apollodorus, quem 
tedicillum Phormio curasset echino includi, 
eum tenere exemplum testamenti a. Pasione 
relicti, ut tum Apollodorus aperiret testa- 
seentum ipsum. coberent inler se φρροῦκα - 
λεῖχο et ἀνοίγεν.  Coofirmatar heo mea 
conjectars a codice Bav. non hoo quidem 
loco, at p. 1109. 5. tamen, ubi vide. 

— 7. σαρυίχετο) non damno. est tamen 
activum in ejasmodi re usitatius... Dedi 

de meo. v. p. 1105. 3. et 8. et 
alibi. 

— 8. ᾿Αμφίων]) In nomine proprio ambi- 
gitur. Amphias appellatur v. 21. e$ 1106. 


18. rarsus Amphion p. 1130, 12. ut bic - 
loei. 


— 10. ἀντίγραφα] v. ἀντίγραφα a lectore 
tacite est iterandum. esse autem exemplum 
iud, echino imclusum, exemplum testa- 
snenti. 

— 14. τὴν μὲν ápyiy —) initium testi- 
mosi! confirmare de veritate modoque 
spoasionis, inem aatem de veritate testa- 


— 16. τῶν μεμαρτυρημένων écmud xs- 
φάλαιον} posteaquam ostendero, ejusmodi 
nullam unquam fuisse, neque 
mihi oblatam, multo minus e me recusa- 
tam ; id quod hac in causa est primariam. 
illod exemplum testamenti, quod esse ἃ 
Phormioae ecbino inclosum et ad arbi- 
trum Tisiam allatum, ipei, Stephanus pu- 
t& et Skythes, testentur, 
— 45, ἐκείκων) scil. τῶν δια- 
ren ἃς ὁ “ωτὸὴρ ὄντως κατέλιασεν. 

— ibid. εἴθ᾽ à Σιοαϑέκν γόγραασται) ergo 
festamesigm a patre Pasiome, conditum 
est aliquod, et quidem illud, quod esset 
penses Amphiam. Ego rero, inquit Apol- 

pego a paire meo testamentum 
enquam foisse conditam. 

— 25. ev ww λίγω) negabat enim 
Apollodorus hæo duo precipoa. 1. spon- 
sienem sibi fuisse talem oblatam. 8. pa- 
trem testamentum reliquisse. 

1105. 4. si μὲν Tin — quod si ergo 
tum, quum testoreniur de facta sponsione, 
Vn ilem testati eseent de facto teitamento, 
et testassenti illius primigenium atque au- 
thenticum exemplum oblatum esee ad i intpi- 
ciendum —. 

— 5. ἀκιυσαμένων) subaudi ἄν. et cum 
Judices temen audituri esent. recitari testa- 
mentum, vellem, an nollem, neque impedire 


possem, quominus illi audireat—. 


— 8. λόγῳ —] Si solummodo obiter per. perhibiti 


odum sermonis mentionem testamenti. fe- 
cite. 

- 9. τις αὑτοῖς ime vero τις αὐτῶν. εἰ 
quis eorum exhibuimet testamentum [mihi 


t διαθήκας) . 


245 


pata]. 

— 14. ὡς «wi) id est, ὅτι 
—— αὐτοί. etiam de reliquis, 
quod scil. ea versutiis commaobinentar. 
malim tamen ὧν κατασκ. 

— ibid. ταῦτ᾽ ἐνῆν) correxi de meo ταὐσ- 
«τὰ iv. sin autem eadem ipta veperiren- 
tur in testamento scripta, que illi ibi scri- 
pta esse asseverarent. 

— 135. σὺν empacxérra] scil. τὴν δια. 


— ibid. αὐτὸν μαρτυρεῖν μαρτυρεῖν] ipsum solum, 
880 Domine.suoque periculo jussissem te- 
etari, verum hoo et genuinum esse Pasio- 
nis testamentum. 

— 16. ἐθελύσαντος} pro ἐθελήσαντα. no- 
to schemate. si quidem ille nil recasasset, 
— 18. ἐκείνως) illo priore modo. si nem- 
pe is, qui exhiberet testamentum, aflir- 
maret atque testaretur, id Pasionis testa- 
mentum esse. 

— 19. ἕνα] est enim multo facilius at- 
que expeditius cum ano aliquo osussm 
agitare, quam cum multis. “ 

— 21. ταῦθ' εἵλετο] hoc, contendere 
scil. cum maltis, maluisset, quam illud, 
contendere cum uno! 

— 24. τῶν τραττομένι» cobseret τῶν 

non cum ὀργὴ, sed cum ὅσοι. 
quibuscunque negotiis intervenit iracundia, 

1106. 8. «όκλησιν) Citat b. 1. Harpocr. 
v. spénAscig. Ὁ. 

— 10. ife ero τῆς χώρας] exemplum 
bujus rei dat ipse Demosthenes oratiemse 
adv. Zenothemin p. 887. 4. . 

— 12. xal τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων] scil. 
ὅσα μὴ ϑυνατόν ἔστι πρὸς ὑμᾶς ἀγαγεῖν, “0- 
κλήσεις εὑρέθησαν. e. v. 8. 

— 43. isi τούτων εἶα} correxi meo ja- 


'dicio isl τοῦτον ἦα. in eum iswm, b. e. me 


couvertissem, cum eo oxpissem jure expe- 
riri. ἦα est prima persoaa perfecti medii a 
v. ἰέναι. — Wolf idem conjecit. in notis, 


quamquam in Latina interpretatione aliad ᾿ 


e 

— ult οἱ δὲ τῇ porri frustra hic, 
laborat Lambinus. nibil b. |. corruptam, 
est, solummodo trapslocandum comma, 
ut factam est in ed. Wolfii. provocatione 
usi pro pretestu. 

1107. 8. τοῦ λόγου τυχεῖν] τοῦ cobeeret, 
non cum λόγου, sed cum τυχεῖν. 

— 4. οὗτοι δὲ ferai) margo dat οὗτοι 
δὲ οὗ φωραϑεῖεν. probabiliter δὰ primam 
quidem s , et probarem ipse, nisi 
insequentia interoederent. Sed hsec BOB 
patiuntar : xa/re τό γ᾽ ἐναντίον devo τούτον, 
soil. γενάσεσθαι. illi testati sunt de testa- 
mento, —- quo falsitas testimonii ab ipeis 

ibiti detegeretur, tametsi. futurum illi 
sperabant, ut lateret. fatebor itaque, huno 
loeum mibi invium esse. videtur utique 
particula infitians hic esse necessaria, sed 
verba xalre τό γ᾽ ἐναντίον corre τούνου 0X 


240 


alieno loce δ huo irrepsisse 
— 19. lei ——— post ἐπὶ σῆς 


διοθήάκης videtur vocabulum διαθήκη desi- 
derari. 

— 26. πατρὸς] post wevpée videtor ὡς 
deesas. 


1108. 3. eek ἐκεῖνόν lever] esbaudi i λό- 
y*. malum tamen ast heo addi, eut, quod 
affert Wolfius, οὐδέν. 

— 10. ἐξορχβε ὡς *7 est-idem ac 
si dixisset : dii sa f ἀρχῆς γγραφω 
nm τῇ y neque affrmore 
facila τ habeant ὦ interfuiue, cum. tabula 
testamenti eowdarentur, περι —. 

— 13. ταῦτα] exemplum testamenti a 
Phormione exhibitum. 

— ibid, ixves] illius exempli, quod 


1.1. REISKE. AN NOTATA 


ἐν ἢ redit ad ταύτιν, non ad. ἄλλιν. toile 
ista οὐκ ἄλλην ro, et semper iptégra erit 
oratio. videtor senteatia esse : illam i ipsam, 
non aljam, non fictam, sed eam ipsam, ia 
qua —. Sed dedi de meo sensu οὗ καλήν 
vuo. 

— $1. ἔστι δὲ καῦτα τοαῦτα] ἰοίθο hoe 
sibi veluat. istorum omaium hec ratio, 
hoo est consilium. Spcotant et maobi- 
pantur illi per istaa artes hesc. 

— $5. λαθεῖν) snbaudi κλίατοννα, aut 
ὑφαιρούμενεν. post οὐκ e subeudi a comme- 
hi, τούτων κύριον ἑαντὸν i peceniarem 
antem in menea pesitarüm, quas emnes 
norant, et facile non erat clam furari, do 
minum et compotem 60 so fecit Phormio, 
qnod patrem meum soriberet eas sibi de- 


apud Auphionem, Cephisophontis gene- bere. 


rem, depositam, pro genuino venditebá- 


ter. 

— 16. ἀνιξετάσας] in duo vocabula di- 
vidi, ἂν ἐξετάσας. — Constraetio bsec. est: 
, γί ἄν mio, ἐξετάσας, ὅσως γέγραπται ὁ 


PE pes. uiv] correxi hiec, ro itn 
exigente, tametsi auctores habeo nescio 
an non satis idoneos, editionem 'Wolá&i, 
marginem Latet. et indioem Lambini. qui 
canes tres testes fleri facilo posait, ut re- 
apse nom sint ni&i unus Hier. Wollus. 
Significat ἐκείνως ilem testandi modum, 

ui, bic promissus, p. 1109. 18. demum 

omoaatratur, uf justus et legitimus, non, 
ut isti testati fuerant, τῶν bhka3u- 
κῶν, sed διαϑυχῶν, ἧς φεσι Φορμίων Πασίωνα 
κποταλεσεῖν, 

1109. 34. χυρίῳ] assentior Lambino 
κύριον emendanti. 

1110. 1. ἣν οὗτοι ep) Tc κλήσεως} f. 
leg. ἣν avro μετὰ [aut διὰ] τῆς “φωιλόσεως 
fetis. v. p. 1111. 4. 

— 8. ἃ λέγω] scil. ejusmodi testamen- 
tum noa potuisse a patre profectam esse 
saleti fortunisque liberorum prospiciente, 
sed necesse esse, ut subjectam sita servo 
raliones excogitante, quibus furta sua te- 
qu. eorumque poenas effugiat. 

6. τὸ ἐκ riserag^?ov] assiguetum in 
villam, ques Pasioni in i 
erat. 

— T. τὸ αὐτόθεν] talentam assignatum 
in villam Pasionis aliquem io ipso Auico 
solo sitam, heud proeal Athenis. 

— 15. δεῖξαι} correxi δεῖξζν ὁ Bevarioe. 
God et xa) addi malim, ut sit : δείξω καὶ σὸν 


.0— 18. 5m «λάσμα ὅλον Tio ἡ διαθά- 
»] idem eatao si dixisset : ὅσι ἡ ὅλη δια- 
Gin» ἐστίν. 

—- 20. οὐκ duy 734] mon astis ompio 
vim verhorum οὐκ dXXm τινὰ, 4005 semper 
videcl possunt swpervacamea, estendam 
vobis losationem hauc, non aliam, ia qua — 
quis in his non aliam desidorel? — nam 


insula Peparetho 


— 27. κεκομίσθαι] nomine dotis, et ae- 
mine debiti. 


— 5. gom λείπεται) sobaudi τῶν σὰ 

ἁστείων καὶ vrowa: 

— 4. διὰ προκλήσεως b. e. ἐπὶ epetácn 
«ροιλήσεως. quam pari modo [atque tabales 
testamenti commentitii] obtinuerunt por 

i speciem spensionis et sub ejus pretextu, vo- 
lumini illi inseri, in quod documenta eeuse 
ventanda ei judicibus ostendenda conjisis- 
bentur, 

— 10. δωκήσεως) que hio commeme- 
retur διοίκησις, ambigo. eene, qua rem fa- 
miliarem, in Arohippen, in Pasiclem eeset 
erogaada 1 an, quod verosimilius est, 
sumtus im tabormam $enebrem facisudi, 
qui multi sunt stique multiplices ; ut, le- 
oarium annuum reip. de pro 
venia menam uswrarie exercendo, et pro 
sede ejus in foro, deinde merces servo- 
rum taberuse incervientiurm, item. cenceidi- 
corgm, qui centractibus inter credentes 
sre debentesque oondendis intersunt, aut 
eausas gerunt adversus deros et lentes 
debitores, a quibus see alienum 808 potest 
nisi minis et vi jaris extorqueri. 

— pen. — καὶ διοικοῦνται lel ex 
τραπέζι} novi καϑῆσϑαι ἐπὶ τὸ 
quid sit. Sed διοικεῖν beri τὴ μὴ minus vi- 
deer omnino leg. καθήμονον καὶ διοικοῦντα 
γὰ ἐσὶ v» p. quare addidi τὰ de meo. 

1112. 17. παρ' ἐμῶν) eae ὁμιῶ ὑμῶν. dese 
ab Atheniensibus Phormioni dafs datum, 
jas civitatis. 

— 18. τοὐναντίον] post τοὐναντίον videtar 
deesse ἦσερ ἐδίδου ἂν, quomodo daturus esse, 
οἱ unquam. daret. 

— 10. οὐτὸ τοῦτο} hoo solum, (acolpere 
puta in matrimoniom viduam civis Attici, 
vel sine ulla dote) fuisset pro magua et 
insperata felloitate amplexandum. 

— 21. ἀξιωθῆναι] subaudi καὶ ἄνου tron- 


— alt. imiwog] Niocolem et Ῥαδίείοαι, 





e 


AD ORATIONEM IN 8TEPHANUM I. 


^ 1113. 1. efc] Stepbenum et ejus oe- 
bre PU scil, Sana i 

— $. xix ἐπετγό- 
φυσᾶν. ] 


— 5. εἰδείη} post ein addidi e Bav. 
sententiam necessariam: xal ὁ 


Oi. κατὰ διαϑόκας μαρτυρῶν, δηλονότι καθ᾽ 


ὁποίας ἂν εἰδείη. et qui testatur, tutorem 
Sutin tulriam ex pretcripte testamenti ges- 


sisse, liquet Cm ftoste, eujuenam testamenti 


ὃ: prescripto tutelam ille seserit. 

— 6. φέσορσι"] Nicocles et Pasioles. 

— 9. d μὲν ἐκεῖνα) iidem, Nieooles et 
—— ista testati Bunt, quz» sunt te- 
— ibid. οἱ δὴ ταῦν4] bi vero, Stepba- 
wes et ejus tonsortes, heo testati sunt, 
quis acil. edixermt pro testimonio. 

— 19. «M i ; κατὰ διαθήκην 


“εἶ! ὀγεῖΐτο δεινὸν μεαιρτορείν, ὁ τοῦτο μαγτυ- 


papropsiy] vi-· 
Δεῖαι leg. ἀφαιρῶν ἑκάτερος τὸ — 


em. 
— 13. ὀφαερῶν ἑκάτερος τῷ 


witerque subtrahens et supetvabaneam red- 
dens dictionem testinonii de veritate scri- 
pterass in testamento. Etiam Wolf. iná- 
7)ec conjecit. ego τὸ de meo dedi. 

— 14. εὖϑὲ καταλιπεῖν] t. e. οὐδὲ ϑοινὸν 
δγεῖτο τὸ μιαρτυρεῖν ὁ μαρτυρῶν ᾿ντάλι- 


- 247 


-— 85. ἐκείνῳ) Phormini. quamquim 
malim ἐκείνοις, Phormiosi et Stepbano. 

1114. 3. τούτω δὲ] Stephano pete. 

— wirt] in. Bav. est “σιστούσετε. 
unde censtat leg. esse πιστεύσαιτε ip opta- 
tivo aor. 1. act. etiamsi crederetis. et sio 
correxi. GSespissime ia libris vetustis s 
et ai promiscue habeatur. 

— 16. ἐκ δὲ τούτου τοῦ rpéerov] correxi 
ex mente mea: ix δὲ τοῦ τούτον Tpbwrie, δα 
hujus Phormionis mori 

— 115. αὐτὸ] correxi αὐτός. postnlat heó 
oppositio, que est ioter αὐτὸς, «mod ad 
Stephanum redi, οἱ inter isivet, quod ad 
Phorméenem. 

— pen. βέλτιστον] Lambinus vult βόλτι- 
ov, usitatius quidem hoo Demosthebi, val- 
gsta tameu videtar ferti posse. 

1115. 19. ὃν Ce erai] correni ὧν βούλε- 
ται, id est, λόγον τούτων δώσει, ὧν Ager δι- 
δόγαι βεύλετωι. 

— 9€. Στέφανος Μενεκλεὺς] Pelmerite 
Exereit. p. 643. velt Zzeqéew Μενοκλόονς. 
de seeundo eossentio, de prime mines. 
quid enim &et, si Σσεφάνω legatér, verbis | 
τάληθη ipaprórera cam seqq. v. 88. sed 
bene habet vulgate, et ex ea apparet, our 
hoo genus libelli ferensis appellatam sit 

dus γραφαὶ sou scriptiones in- 


wei ---. ter se coostrarie, altera e regione alterius 
— 16. υὸὲ τὰ τοιαῦτα} soil. δεινὰ soribebantur. quasi celumnetim ad banc 
θγάϑντο ρικρτορεῖν οἱ μαιρτυρῶντες. * eodum t 
"AseAslegoc Τιασίωνος ᾿Αχαρνοὺς Στεφάνῳ Στέφανος Μενεκλέους ᾿Αχαρνεὺς, τἀληθῆ ἔμαρ- — 
δθινεκλιίευς ᾿Αχαρήϊ μῶν [scil. δί- φτύρυσα ας τὰ ἐν τῷ γραμματείῳ γε- 
ἀισνοριαρτύξεσε Στέφανος μαῤτυρήσως τὼ 
ve , 


1116. B. τοὺς ἐξ derárne γῦν λόγους] cor- 
ξοχὲ vesc dar iQumáen vor λόγους, scil. 2eye- 
«τείνας. Eoo bane lectionem c lectibae 
.Sevariei, ἴα quo reperi τοὺς lfamát». 

— 15. ἢ subaudi Stepbanes. 

— 17. ἀλλ᾽ $] id at, ἀλλὰ τοῦτο μᾶλ- 
Ju» ψάσιμε Jinaeor εἶναι, ὃ ἐγὼ vé». αὐοκαλοῦ- 
qeu [δὰ et, Gi) eemiv. 

e $1. ὡς εἰσὶν] ente ὡς videtar ταύτας 
deume. aut certe subasdiendom id cet. 

— $96. aw] designat candem actionem 
demni ilieti contra Phormionem, quam v. 
. 6. jen commemera verset. 

1117. 6. 8] b. e. vibilominus 
tenen aliesa bec 19co et tempore profe- 
τοι. 

—4. ] sd est, διὰ νεῖ κ“τὰ 
, est hec illa ipsa pro Phor- 
Tiene oretie exeeptoria, quse supra legi- 
*ut p. 944. sqq. ' 

1118. 1. σοὺς busivec καὶ τοὺς ὀρεοὺς} se- 
eundam vocem meo jadicio cum ἐκείνου 
Wüeri, «t ad Bteplianom redeat oratio. 
Ii «idto weno, Wolfiem qaoque ip eadem 
faisse spatentié, potest qaidem vulgata 


x 


ferri, quia ἐκείνης ad uxorem Appollodori 
potest referri. — Sed premunt hane le- 
ctionem πόρου} difficultates. primum sic 
adstrictior erit oratio, si vulgatam serves, 
quie de solis Apollodori liberis lequitur. 
est tamen par, pi fallor, ut Stepbani quo- 
486 liberi in censum veniant, qui cum li- 
beris Apollodori erant coneobrinorum li- 
beri. demde volgatum ἐκείνης si serves, 
inatile erit tolleadumque secundum τοὺς, 
et leg. τοὺς ἐκείνης xal ἐμούς. nam secup- 
darà τοὺς mentem legentis necessario ab 
aliis ad alios transfert. ant aic strui debe- 
ret oratio : τὼς ἐκείνης, τοὺς xal ljsovc. libe- 
ves tjus, uxoris mes puta, qui iidem mei 
sunt. Eocquis antem sic loquitur? 
em per se intelligitur, seque opus est 
, admoneri suos cujusque liberos esse, quob 
ei. uxor pepererit. . 

“-- 8. ποιούσας] Significat, si contingat, 
et filie sus ἃ paupertate cegantur ancil- 
lari, aut quaestum corpore meretricum 
more facere. 

— ibid. $e, redit, non ad prsemissurm, 
sed sd insequens, h. e. non sabesditur 


248 


«và ποιεῖν αἰσχρόν τι &' ἔνδιμαν, nam sio leg. 
esset, nou πολλοὶ, sed «πολλαὶ ἰὰ genere 
feminino; sed redit ad τὸ ἐκδοῦναι τὰς 
συγγενεῖς k wap ἑαυτοῦ. 
— 10. διεινίου] Dinias hic erat socer 


Apollodori. 

— 11. Θιομνήτου) suspicabar aliquando 
Θεομενήστου leg. esse. Veram qoia iu 
Bavarico Θεοδμήτου reperiebam, satius 
duxi hoc recipere. 

— 18. διὰ τὸν συγγένειαν] cum Stepha- 
"9 puta, quia Stephanus esset sororis 
suse filius. 

—- ibid. οὐδὲ τὰλυϑ5} id nempe, quod 
Apollodorus affirmabat, Stephanum fal- 
sum dixisse testimonium, asseverantem 
inter Apollodorum et Phormionem inter- 
cessisse ἄφεσιν τῶν ἐγκλημάτων καὶ ἁνάλ.- 
Χαξιν, remissionem et absolotionem om- 
nium querelarum. 

— 20. Στόφανος] post Στέφανος videtur ὃ ὃς 
desiderari. non autem hic ; 8cil. 
reonsal propter coosanguinitatem . vera 
testari. Conoluditsic: Etiamsi vernm fais- 
set, quod ait Phormio, b. e. ipsum esse a 
me absolutam, et me cum ipso decidisse 
atque transegisse, tamen oportebat Ste- 
pbanam hoc non testari, quia mihi damno- 
sum erat, qui essem ejas affinis, in eoque 
Dinie humanitatem imitari. Verum nou 
sio Stephamus, qui mil cunctatus est. in 
damnum nostrum, non dicam vera, sed vel 
falsa adeo testari. 

— 921. οὐδ᾽ εἰς] correxi οὐδ᾽ εἰ μηδένα. 
videtur εἷς natam esse ex εἰ xal. nam καὶ 
ssepissime in libris mstis exarator sigla c 
referente. eaque lectio mibi visa fuit præ- 
stare. quare sic dedi reo periculo. neque 
. dubitavit aliquod facinus committere, cu- 
jus feditas non pateretar ipsum matris 
oculos ferre. Fieri quod consequens est, 
id feci v. 22. at γε post τὴν αὑτοῦ adderem 
meo item periculo. 

— 92, τοῖς às ἐκείνης οἰκείοις] scil. ἑαυ- 
τοῦ. illis, qui per matrem sibi facti essent 
consanguinei. alias legi possit : τοῖς ἐκείνης 
olæiloic (sine 

1119. 4. τὴν ἀρχὴν] nil dubitavi meo 
periculo corrigere τὴν ᾿Αρχίππην. matrem 
meam Arcbippen,mulierem mibi inimicam, 
me exosam, οἱ. Phormioni suo deditia- 
simam. multo hoo et probabilios, et causm 
convenientius, minusque aodax οἱ temera- 
rium, minusque invidiosum, quam calpam 
furti in totam judicum consessum, aot in 
judicii prsesidem conferre, quod facit vul- 
gata. muliebri dignum est ingenio furtam 
ejusmodi, si unquam commissuin est, ne- 
que potíos est sycophantia Apollodori. 
deinde verosimile est mollerem corroptori 
suo deditam, que in multis aliis filium 
gravissime lesisset, nil dubitasse bacfrau- 
de suam rem facere, fllium perdere. deni- 
que mortua nil poterat obloqui. Sed ja- 
dioes, aut prseter, quibus vulgata hanc in- 


1.1. REISKE ANNOTATA 


vidiam 'adspergit, poterant oontradieere, 
invidiam a se avertere, et jure in. Apollo- 
dorum ut calumniatorem egere. 

— 13. ὁμοίως) ἐλ μοιείπαν, n pariter, at- 
que si testes jurati affirmassent, Stepha- 
num farem esse. 

— 15. κακῶν ἀλλοτρίων κλέπτης] ποῖ δ. 
cam hujus dictionis elegantiam si Lembi- 
nus peroepisset, non temerasset.  Sem- 
tentia hæo est: qui se ab alio ad petras- 
das nequitias suborpari patitur, eique 

se prebet instrumentum scelerum, quæ 
ille designat, exsequendorum, sed clam 
exsequendorum, ut nemo animad vertat ; 
ecquid eum putatis, o jadices, in cansis 
ipeum sois patratarum? Fur alienorum 
malorum est Grecis ille, qui smala, fraa- 
des, scelera, clam, in occulto exsequitar 
et perficit, non sponte sua, sed jussu ali- 
eno, ad quse ab alio instigatus, impulsus, 
instructus et subornatus foit. 

77 16. τοῦτον ἄλλο Tw] corroxi e Bara- 
rioo : τοῦτον ὑπὲρ αὑτοῦ Ὁ. quid eum existimatis 
eue facturum sponte sua, suimet ipsius cau» 
“αἴ videtur ἄλλο τοῦ reliquum esse ex alia 
lectiene, quam credibile est in aliis libris 
vetustis olim esse vergatam, hano puta : 
el. ὑπὲρ αὑτοῦ; ἀλλὰ σὺ λέγε τὴν μιας- 
τυβαν 

— 41. ὅτε ἦν ἀπόφανσις τῆς διαίτης ᾿Α΄'ελ- 

λοδώρῳ «ρὸς Φορμέωγα) illo dis εἰ ἐπ illo con- 
ventu, quo àrbiter delectus in causa Apello- 
dori adve?sus Phormionem erat sententiam 
pronuntiaturus. 
-— 24. 8 μαρτυρεῖτε, ὃ ἐξομόφασϑθεο) se- 
paranda sunt interjecto puncto a reliqua 
formula prescripti testimonii, qnod Apol- 
lodorus evocatis testibus, sed illis testari 
recusantibus, prwibat per scribam. 

1190. t1. ἴσα βαίνων ἐξάδιζεν Dwroereerro- 
κὼς ἐκείνω} pugoaot hsosecum. qui ἴσια a- 
» βαίνει, pari passu cum aliquo ambulet, πο- 
quit is dici eidem Cal(t» ὑπνυνεπτακὼς, 
ambulare passu uno p « quare mul- 
lus dubitavi post de meo judieio 
ὑμῖν addere. idem Stepbanus, qui nil ve- 
retur vobiscum, qui estis jodices, pari 
passu ambalare, eoque se parem vobis 
ferre, tamen, quoties Aristolooho oosnes 
iret, pone illum, ut inferior dignitate, ibat, 
ano passu minor. Opponit ioter se Jusi- 
ces et feneratorem. Judices omnium, 
quotquot in rep. versarentar, erant princi- 
pes. Rradt hi cepet reip., sümma peees 
eos erat majestas, quippe qui personam 
populi, penes quem solum majostas esset, 
gererent. Contra nollum erat. Athenis ge^ ge- 
nus hominom contemtias atque detesta- 
bilius feeneratoribus. citat h.l. Harpoor. 
v. ἴσα βαίνων. v. Herald. ad Arnobium 


p. 20. 

— 27. ᾿Ανόληξις) εἷς τῶν ἡ συγγραφέων, 
ὧν κωλιωδεῖ ὁ τιλάτων. — Harpoer. bh. 1. αὖ- 
taus, ubi v. Valesius, qui etiam hoe de 
Solone qusedam affert. 


AD ORATIONEM ΙΝ STEPHANUM I. 249 


1HH. 1. σγισϑιευτὴς} agens in vebus. v. 
dicta ad p. 885. 5. 

— 15. ἐπὶ τῷ τὴν αόλιν φεύγειν] quo. ne 
trahatur ad necessitatem peécuniasad reip. 
necessitudines sablevandas, contribuendi 
boporesque onerosos gerendi.  Simulat 
se pasperem, et pro eo publice vult babe- 
ri, we necesse babeat aliquam peoulii par- 
tem inusus reip. erogare. Interpretantor 
v ie insequentia xa) τὸ ὄντα ἀποκρύπτε- 


— 17. — d Citer pecuniarios, 

— 34. ἰξετάζεσϑαι) Citat b. 1. Harpocr. 
v. — gi 

1199. 2. λογιζομένοις.) videtur hie ali- 
quid deesse, e. c. τὰ “ράγματα, vel τὰ 
apirra, καὶ τὴν ἔνδειαν. quamquam me non 
fegit, e proximis superioribus tacite re- 
peti a legente quoque posse τὴν τῆς χρείας 
á&sbyem. egestatis. necessitatem, vel. invitos 
egentem. 

— 7. ἀλλὰ τὸν] interposoi τὸ de meo. 


— 9. κολάζεται] correxi κολάζητε, si 
— 15. τῶν ἀναγκαίων] scil. πρὸς τὸν Cloy 


— 19. δεηθείη} scil. αὑτῶν. 
— ibid. ἀσαγγείλειον) scil. αὐτοῖς. nun- 
tis illis aliquid. nondisplicet tamen Wolfii 
i. ipsis aliquid. jure ve- 
Jut suo, at homo familiaris ab altero fami- 
ieri, pro su& eum eo consuetudine, brevi- 
Wes verbis, libere, aperte, cam fiducia 
postalet. rtm cum οὐδὲν ὀκνῶν ad- 
ditm sit. quere nullas dobitavi sic re- 
seribere ] 


— *1. σγῶτον] hio est pro τὴν ἀρχὸν, 
v . 

— ibid. «pigAxua] velum, tutamen, 

, quicquid servit celando, 
muaieudo, defendendo, ne res, cui præ- 
tesditar, deprehendatur, aut impugnetor. 

— ult. Δἴ] videtur idem esse oum illo 
Nicis, qui p. 949. 99. gener Dinisc esse 
dieitur, Etant ergo Dini» dus filim, 
quarum altera erat penes Apollodorum, 
altera penes Niciam. Sed hio Nicias, si 
idem foit τ Diniwe et θεῖος Stepbani, 
fait frater uxoris Dini. erititaque ϑεῖος 
hie looi reddendum, non patruus, sed 
avunculus. 

1123, 2. ἀοίκητον vehementer mihi qui- 
dem est saspectum. . : 

— 3. waida] si bene habet, reddi dehet 
τος. ἀαΐχητον, carentem domicilio. Sed si 
velperi notione h. l. quoque osurpatum 
sit illud vocabulum dox»ro, ut scil, si- 
guilicet non habitatum, aut non habitabilem, 
subetitut pto παῖδα debet οἶκον. 

— 4. οὐδ᾽ ὑπερῆμερον} post οὐδ᾽ videtur 
ἁμῶς, sut simile quod adverbium deesse. 

— 13. τοῦτον] sic reete dat Bav. viti- 
ese τοῦτο dant edd. Ald. Pao. Manut. et 
Herwaj. minor. umde sumsit, qnisquis 

VOL. V. 


fuit, τούτω, qui inargine Lotet. id.allevit. 
quod tametsi paulo est isto correctius, 
sanum tamen nou est. Constructio sic est 
facienda : εἰ συνέδη ὥστε μάγειφον --- «πρία- 
σϑαι τοῦτον. εἰ evenisset casu. fortuito, ut 
lanius, aut alius alicujus artis scllularie 
artifez, hunc Pkormionem emisset. 

— 19. κύριον] non dominum, sed admini- 
siratorem, díspensatoremn. multarum pecuni- 
arum, eui magne pecunie essent com- 
missæ, quas administraret. 

— 24. ὑγεμόνα] correxi, meo periculo, 

Pasion enim, cui etiam Apol- 
lodorus se, utpote filius, adjungit et in 
glorie commanionem ingerit, faerunt 
Phormioni ἡγεμόνες duces felicitatis ejus, 
ad quam Phormio postmodum, industria 
0505, pervenit, eoque viam illi monstra- 
rant, et in eam viam illum induxerant. 
Sabauditar αὑτῶ ας. 

— υἱὲ χαταχύσματα] Citant b. 1. Har- 
poerat. v. καταχύσματα, et Ammonius p. 
78. in eadem voce. 

1124. 4. τί yàp — ] Scaber est et biul- 
ous hio lodus. neque dubito nonnihil de- 
esse. Sententia quidem hsec postulat, quee 
dedi de meo: E γάρ; μάτιν αὐτὸν οἶεσϑε 
— ETIAM RELIQUA, QUZ INTUS [b. e. 
in domo rad θεν οὐδ AÁRCHIPPXE DONO. 

— 6. ὅσα ἐστὶν] correxi meo periculo : 
ὅσα ἔνδον ἐστί. res certa est e. p. 1110. 9. 
et 13. 

— 8. «rtpiopi ) bene habet. aptum enim 
est e δεινὸν, el p. 1193. 21. 

— 18. οὐδέπω καὶ τήμερον — 1 conclo- 
dit sio: Rationem eorum, quse mihi de- 
bet, ut mibi reddat, ad huno diem adduci 
se nondum passus est ; et idem tamen me 
quasi ad rationem opum mearum, quas 
nemini debeo, vocat, et sibi arrogat ra- 
tionem, quomodo eas administrem, à me 
repetere. quse perversitas! 

— 94. ix τούτων] id est, ἐκ τοῦ ἐξοτάσαι 
ἐμὲ, vel ix τῶν λόγων, οὃς ποιεῖται περὶ τῆς 
μῆς ἀσωτίας. 

1195. 8. σα) videtur delendum, et in 
eo latere vestigia voois δυμοσία; ut olim 
sio fuerit in quibusdam libris: τὰ δ᾽. slc τὴν 
φ«όλιν δημοσία, xal εἷς ὑμᾶς, ὡς δύναμπκι 
λαμπρότατα (ὡς καὶ ὑμεῖς cives), «ποιῶ. 


bon καὶ ὡς ὑμεῖς σύνιστε, ut vulgstum est. 
correxi hoe posterius ile meo imenio. 

— 11. nfii25:] correxi item sponie 
mea ἠξιώθην. ΤΙ prima persona. quo ipsemet 
dignus essem habitus. 

— 14. οὗτος] Phormio. ne quis de Ste- 
pbano cogitel. creberrime enim  oràátor 
noster a secunda persona ad tertinm se 
jactu quasi repentimo iransfert, et. cüm 


allocutus esset niodo reum, suübilo ae 
ad judices, εἰ rursus ab his ad illum con- 
fert. 
^ — 15. minc Tm δεσυτοίνη ἢ imo 
vero πλησίον τὸν cuo δεσπθτυυ, cab (Ar- 
2x 


200 


ohippre) mowumemtum hie [ Phormio) coa- 
didit prope x menumentum heri ( Pasionjs]. 

— 18. X] dedi de meo ᾧ xa) — qua 
à queque, non me, filium, solum- 
m 

— 25. ᾿Ανακείου) Citat h. 1. Harpocrat. 
v. ᾿Αγάκειον et ᾿Αγαγκεῖον. unde oolligo At- 
tioos atrumque vocabulum usurpasse pro 
ergastulo eastigandis servis mali moris. 
vid. comceriationes Maussaoi et Valesii 
super isto Harp. looo. . 

1126. G. βάρβαρος yàp ἐωνάϑης.} cum 
alia Phormionis ΤΟΝ designat, tam 
imprimis illad, quod p. 1125. 9. attigerat. 
capitale enim erat servo, qui civem Athe- 
niensem stuprasset. Lewsio onim heo erat 
majestatis populo. Voromtamen non satis 
iatelligo, quinam iata sint soelera, per 
que . quis spiritus veniam impetret, oum 
meruisset poenam mortis publiose. 


Pn 16. οἴμιαι] scil. προσήκειν ἐμοὶ φρο- 


* — 21. τῶν αὑτῶν] subaudi ἃ ἐγὼ τούτῳ 

AB. 

-—— 24. sk ro] . quippe, vel utpote. 

εἶν v. 24. ponendum est com- 
ma. inextsicabilis est construotio, ni hsec 
faciat que sie habet : 
kd καὶ οὗ σιωπήσομαι ταῦτα, ἃ τίως ἐδόκουν 
οὐδὲ τῶν ἄλλων λεγόννων ἀπούειν δέν, “αρα!- 
τυσάμδνες καὶ δεηθεὶς ὑμῶν συγγνώμαν ἔχων, 
εἰ οὗ δύναμαι κατασχεῖν ταῦτα [aut potius 
ἐμαυτὸν } πρηληλνθὼς e εἰς τοῦτον, ὥστε ὑπὸ 
τῶν ἱμαυτοῦ δούλαν ὑβεισθείς. 
servare si velis, quod Geri posse 
fiüabor, erit τοῦνο eseipi pro, delatus in 
huno locum, seu orationis, seu uecessita- 
tis, ut me nequeam oonlinere, aut, ot liso 
nequeam sepprimere. 

1127. 2. παρα ποστωκὼ} id. est, staga- 
φρινᾶν. pro ea, qua est itia atque insa- 
nia. malim tamen ósowew rese, P. ioni 
sso submittens et. suljiciens, moremque illi 
rehus in omnibus gerens, Recentiores qui- 
dem Grseci σαραπίπτεν sió usurpant, sod 
alias Atticl boe sensu qapam Tale dicunt. 
num dedit orator wapaeserainok. 
(€ iu perfecto potius ferraixa dicere 

ament, quam uam wíeraixa, ÀnbwowterTondc? 

ἀσαίδας} eolenne erat hoo mu- 

πε, s, sed tanto dignius Passione, quod is 

—— habebat, in qua scuta fabrefie- 
t. 


€ 


1.1. REISKE ANNOTATA 


— ibid. καὶ φολλὰ] malim καὶ Axa 
eM. 


— 15. ἐνρημάξχυσε vqospapylac) videtor 
hio numerus trierarobatuum, quos gessit 
Pasio, deesse. quid si —— [| imtotic 
x»et [id est, rive] 7. 
quisque navis erat trierar "Pp e. eju, 
quam suis sumtibus condidisse atque in- 
straxissel. Quinque triremes autem hio 
dicitar Pasio reip. contulisse. fait ergo 
quinquies trierarchus. quot enim quisque 
triremes, seu jussus, seu sponte sus, sr- 
maaret, toties fiebat trierarehus; non uno 
anno, sed aliis atque aliis consequontibes. 

— $5. ὃ τις] malim ὃ ὅστις ἕκαστας ἐκεί- 
των [scil. ὀνομάζεται]. Sententia est beo: 
nibil enim ad rem facit, alicui vestrum 
esse servum, qui Syrus, alii esee servam, 
qui Manes, aliis alios, qui aliter quocus- 
que tandem nomine appellaatur ; nostro 
autem servo nomen esse Phormioni, F»- 
oinus idem semper est, quodcunque sit ei 
nomen, qui perpetrarit. Uude patet, 
post verba, οὗτος δὲ Φορμίων, deesse διαφέρει 

1148.1. τὸν ἀφηρεμένον) scil. ἐμὲ τὸ λε- 
δεῖν δίκην “ταρὰ τούτου. punite eum, qui mihi 
eripuit facultatem husc Phormionem cesti- 
ους gandi. eignifiont Stephanum. 

—T. τί οὖν] h. 1. aooipio non cre quid 
igitur? M pro cur igitur — Cur igitur 
scriptwn est in formula tui testimonii id, de 

tu testari recusas? 

— 8. ἀπειλήφου) correxi ἀπολαίφον. ἃ 
verbo àeraMie. cur itaque locum, illam 
expungi et obliterari nil curasti? 

— ibid. τίς €» —] subaudi lc. hoe. 
est, τί Aa quid itaque sibi eult —? quid 


ait —? 

— 9. là» μεμιαρτυναόναι addidi δὲ 
de meo, ut sit ἐὰν δὲ —— enira — 
soil. — in autem dicent. vw. v. 6. 

— 10. ἐσιτροανεύσι"] corroxi ἐπ ετροντῶι 
σαι. Pasicles enim jam pervenera$ ad tu- 
telam suam. v. p. 1099. 92. 

— 11. σὸν δ᾽ ban) scil. Τὰς 
—8si diomt illum ([Amphioneto] abere 
penes se testamenti tabulas — τότε ἀ σαντῶτι 
αὑτοῖς, tum occurrite ipsis his verbis: Ques- 
nam tabulas. 

— 12. οὗτοι] Pasicles, Nicocles, ejus 
tator, et Phormio. 


— 13. ἐκείνων) Stephanus ejusque con- 
sortes, Cephisophon, Amphion. 


AD ORATIONEM SECUNDAM IN STEPHANUM. 


Est hic ὁ δούτερος vel ὁ ὕστερος λόγος in 


eadem causa, οἱ oconrrunt in hac oratione 
argumenta aon paaos, multo graviora iis, 
quse ὁ «ρότερος λόγος attulerat. 


1139. ὃ. ἰδίαι] statim ἃ primo prin- 
oipio machiuationis. 


1130. pen. ἐκμαρτυρίαν Citat ἢ. 1. 

Harpocr. v. —EM 
— olt. ἐκισκέψεως correxi ἐσισεόψερις, 
peri Jure licere excipere contra extesti- 
moniam ( ) atque ipsum testi- 
iusaevugiag 


monium, et convictum falsae 





AD ORATIONEM IN STEPHANUM II. 


teas! pais perinde aique eonvietum 
&lsa uaervelac. 

11$1. 4. οἱ ἐκμαρτυράσαντες} correxi οἱ 
peprwérasrt; (sino prespositione, verbum 
siaplex) de meo sensu. nam presentes 
μαρτυροῦσι, absentes Uri. Sentea- 
tia est hiec : ὁ ἥσας, absens ille, 
esjes nomine judicibus exhibitum fait 
aliqued testimonium, si euo agnoscit 
boc testimonigm, tum Ib. - 
adversus eum iatendetur. Sin antem ille 
megal hoo testimonium suum esse, tum 
ebnexii liti JevJusaeropé» erant illi, qui 
prusentes in. judicio testati sunt, illum 
sbeestem misisse hoo testimonium, atque 
sus id somine juseisse exhiberi. 

— 8.das»] ad voc. ἀκοὴν meo judicio 
addidi ζῶντος. gemini oriminis incusatur 
Stephenas; quorum unum est, quod áxoie 
ζῶντο; ἱμαγτύρησε, quod est contra le 
vetant enim leges quemquam in judicio 
testari, so audivisse aliquid ex aliquo, qui 
adbec in vivis supersit. alterum est, quod 
falsa teststus est Stephanus ea ipsa, quie 
testatus est so andivisse ab illo superstite ; 
qui est Phormio, 

1132. 2. μαρτυρεῖ] bene habet. subaa- 


ditur enim τις. 

- —— κατὰ ταῦτα] cor- 
mi (in aor. 2.) κατὰ ταὐτὼ, 
meo judicio. quia prsecessit ὁ μωρφτυρύσας, 
en) μαρτυρῶν. In κατὰ ταὐτὰ subaudi- 
tar ὅτι αγοὐβάλοτο wacà. τὸν viam. v. p. 
1139, 10. abi expono, qui sit à προδαλό- 


pum. - 
—10. eiu3wy] post οἴκοθεν videtur ἐπι» 


» town. afferentes, deesse. 
—1f.-) ἢ γγρα μένους Ἷ cor- 
rti b μάλθῃ γεγραρορεύνην, sine xal. atrom- 
meo judicio. Sed γεγραρεμένην etiam 
. esürmat. subeudi μαρτυρεῖν προσή- 
κει. citat b. 1, Harpoor. v. μάλθη. 


— 25. Dew] correxi ἄλλοις in dativo. 
forte utraque lectio copulanda est, ut sit: 
24) οἷα ἄλλους ἄλλοις, e$ non alios legibus 

1133. 4. ὃ deoS'asórra —) malim: à dwe- 
Sexen διὰ διαθηκῶν, ἃς καταλιασεῖν οὗ κύφος 
ἦν 


— T. ὥστε μήτε ἀπεισεῖν, μήτε ἔπιδι- 
πάσασθαι!) videntur, non in lege fuisse, 
sed ab ipse addita oratore, interpretatio- 
meerge, Sententia ost: Quiounque ado- 
P'ati nop suat (seu a patro familias in fa- 
miliam, cea ἃ populo, patre coromuni, in 
«ves, magnam ilem civium omnium fa- 
milizm] qua adoptatione, vel arrogatione 
müserant jus exelodendi, quos velint, sua 

δαὶ bereditatem virginenrve 
heredem jure petendi; illorum coique 
keste de bonis suis pro arbitrio teslamento 
cessitmere. Ju ὥστε μήτε ἀπειπεῖν, μότε 
ἐσιλαάσασθαι sabeuditur, δαὶ ἐξεῖναι, aot 
Veeln. Apparet ex hec loco, τεὺς won- 


201 


τοὺς, vel εἰσαωντοὺς, h. e. seu cives, non 
natos, sed factos, seu filios adoptatos, 
oaruisse jure primum τοῦ derum i, exclu- 
dendi aliquem hereditate sna, deinde τοῦ 
ἐπιδικάζεσθαι. 

— 9. τὰ ἑαυτοῦ] cum isset ὅσοι 
(43 ἐπεποίηντο, tamen sabjungit τὰ ἑαυτοῦ, 
quia subauditur τούτων ἑκάστῳ ἔξεστι τὰ 
ἑαυτοῦ διαθέσθαι. 

— 10. μανιῶν] dubium, sitne nomine- 
tivus singularis partioipii pres, a verbo 
μανιῶν, an, quod malim, genitivus plaralis 
& μανία, dicantor μανίαι insultus tempora- 
rii, per certa intervalla redeuntes, faroris, 
aut morbi comitialis, & vl quadam occulta 
lunes corpora corrumpentis, prout veteres 
rebentur. Et hnio posteriori interpreta- 
tioni vim addit v. 97. ubi est ὑπὺ μεαγιῶν. 

— ibid. γέρως] num fait verbum in usu 
γυρώσσεινδ delirare pre unie. videtur. 
Ergone γυρώσσων legendum? Hand li- 
quet. 

— 11. À φημ ἢ γόσου ἕνεκεν} eab- 
asdi πωλυϑῇ ϑαι. possit tamen quo- 
que φαρμακῶν, legi, ut sit particip. a ver- 
bo φαρμακπᾷν, furere 6 philtro. citat b. ]. 
Harpocr. v. . adbseresoo ad- 
buo ad v. φαρμάκων. probabile fit ex in- 
sequentibus, Solenem dedisse, nop eae á- 
κων, quod easet genitivas plural. a φάρμα- 
xev Sübstantivo ; sed φαρμαχῶν, quód erit 
nominativus singularis participi presentis 
ἃ verbo φαρμακᾷν. quod si verum esse 
censemus, eront vorba xic ordinanda : ὃ 
γόρως, ὃ νόσου ἕνεκεν, ἢ ὧν. nisi δὲ quis 
a condendo testamento impediatur, et exclu- 
detur, sive ides, quod sit lunaticus, sive pre 
senio, sive per morbi impotentiam, sive quod 
per et carmina a stat« mentis dejectus 
sit, sive quod sit in. potestate uxoris, sius ab 
αἰία alia quapiam re legibus adversa constri- 
ctus teneatur. Sed de hoo quidem postre- 
mo articolo vide que statim dicentar. 

— ibid. ὃ γυναικὶ πειθόμενος ὑπὸ τούτων 
τοῦ «᾿σαρανόμιων) correxi : ἢ 
νος, ὃ ὑπὸ τῶν του (enelitice) “σ΄ αρανόμων, ex 
ingenio meo. quamquam, si satis tutum 
et liojtum existimaesem, pro postrema 
voce ἀταρανόμων foissem παρὰ γνώμην da 
turus, ut hoo esset sententia: Sive qua- 
cunque alia eewstric(us. teneatur. causa, 
quominus sibi ΕΣ enimi sui sententia consti- 
tuere liccat. Sed esto de παρανέμων, an 
φαρὰ γνώμην, ut cuique verum videbitur. 
de reliquis videamus. à addendum eise 
ante ὑτνὸ, nemini, opinor, dubium accidet, 
Sed in ὑπὸ τούτων τοῦ optanda erat alter- 
utra ex duahas leotionibus, aut ὑπό τοῦ τῶν 
“παρανόμων, aut. ὑπὸ τῶν τοῦ παφζαν. Optavi 
posteriorem lectionem, quia solent Grzci 
in ejusmodi constructione encliticum ev 
[id est τινος] erticulo postponere. Ce- 
terum ambo lectiones ad sententiam idem 
valent. 


252 


— 16. παρεγίνετο) tametsi omues: mei 
libri in hanc lectionem consentiant, nullas 
tamen dubitavi ex editione H. Woláüi re- 
cipere παρεγένοντο ro ita exigente. Si ad- 
esset ἕκαστος αὑτῶν, recte. baberet vul- 
gata. 

1134. 1. διαδήκας] reliqui, quia repe- 
riobam in omnibus meis libris, et constru- 
otio fert, qua» sic est facienda: σκοπεῖτε 
τὰς διαθήκας, Ác φασιν οὗτοι fuaDisSai- τὸν 
«ατέρα, εἰ δοκοῦσιν αὗται εἶναι ἀνδρὸς φρονοῦ 
τος. Hrat tamen plenius διαθῆκαι in nomi- 
nativo, quod margo Latet. dat nescio quo 
auctore. 

— 8$. ἀκόλουθον) id est, εἰκὸς, ἀνάλογον, 
συμβαῖνον. videaturne vobis esse conseuta- 
neum, ut is uxorem suam ei det, cui nega- 
verit veniam questus fenebris una nobiscum 
eodem loco atque tempore exercendi. 

— 10. οὐδὲν ἰδόκουν] correxi e Bavarioo 
οὐδὲ ἐδόκουν, quod utique valgato priestat, 

uamqoam adhuc melius esse puto οὐδ᾽ ἂν 


— 18. τὰς ἐγγύας} mulierum puta ma- 
trimonio despondendarum. quintam illi 
sint, a quibus adolescens uxorem ambiens 
legitime sibi curet amatam puellam de- 
sponderi atque in manus dari. ᾿ 

— 16. iei δικαίοις subaudi τοῖς νερομει- 
σμένοις. quamcumque mulierem viro despon- 
derit atque in manum dederit, ea lege, ut 
illa mulier justis honoribusque et juribus 
omnibus fruatur, quibus frui uxores legitime 
desponsaset matres familias, δάμιαρτας Attice 
dictas, in. Attico jure sancitum et usu rece- 
ptum est, sive pater —. 

— 20. τὸν κύριον ἔχειν) id. est, δεῖ τὸν 
πύριον τῆς ἐπικλήρου ἔχειν αὐτὴν γυναῖκα. δὲ 
qua molier (seu virgo, seu vidna) est ἐπί- 
Νληρος beeres bonorum (scu a patre, seu ἃ 
priore marito relictorum), tum babeto eam 
uxorem is, qui est κύριος, b. e. sanguine 
proximus a defuncto, qui esset per leges 
fututus bonorum hæres, si nolla esset ἐσί- 
ἄληρος. ἐὰν δὲ μὴ 3, pergit lex (non ἐπί- 
xAwgoc, sed χύριος). Sin autem nullus sit 
κύριος, ἃ legibus constitutus bonorum he- 
res, tum is esto χύριος mulieris, seu mulier 
esto 1n ejus manu atque potestate, coi illa 
sese ipsa permiserit. Hæo osse mibi vi- 
detor legis bujus sententia, quam, meo 
quidem jadioio, multo melius perspexit 
Petitas LL. AA. p. 534. seqq. quam Sal- 
masius, qui toto coelo a mente legislatoris 
&berravit, quantum quidem oolligere est 
ex iis, quee Wesselingius δὰ illam Petiti 
locum e Salmasio attalit. 

— 27. ἕνικα χρημάτων) Sententia est : 
8i quis posset largitionibus addaci et cor- 
rumpi, οἱ se patrem, aut avum, aut fra- 
trem alicujos fœminæ ferret, atque judi- 
cibuy venditaret, putatisne, judices, Phor- 
inlonem, et Archippen, capterosque frao- 
dum et macbipationum, quibus illi -usl 


I. I. REISKE ANNOTATA 


suiit, anctores et -adiministros, ullis feisse 
parsuros pecaniariis largitionibus, quibus 
aliquem ejusmodi commentitiom patrem 
fratremve Arcbippes sibi coropararent at- 
que süborparent? Sed nemo est tam a- 
dax, qui vel maximis largitionibus addsoi 
se patiatur, ut tantum judicii discrimen 
adeat. 

1135. 4. xal ἅμα} transposui de meo, 
simulac. ἅμα καὶ ἡβέση. 

— ibid. ἐπὶ δίοτες] Citat b. 1. Harpoet. 
v, ἐπὶ δίετες. 

— 16. ὅτε ἠξίου] δαὶ ὅτε cum καὶ eit 
mutandum, aut ἰδία duo verba ὅτε iw 
plene sunt tollenda, ut varia lectio ver- 
borum ὅτε «ροὐκαλεῖτο. item 'Aerdadlat 
Φορμίωνα v. 17. eliam σαμιδοῦναι leg. exi- 
stimo loco verbi ἀσοδοῦναι. v. v. 22. εἰ 
1151. 11. οἱ alibi, ut brevis aim, videtar 
totus locus, amputatis imuUlibus, ila este 
contiunandus : ὅτε προὐκαλεῖτο ᾿Απολλύδω- 


qoc Φορμίωνα παραδοῦναι τὰς θεζαπαβας ἐς 
CAcuvow. . 

— 19. ep s] ia est, wei» [sea sy] 
τούτου “τοῦ , 8. 


— 25. πολιτῶν) malim serie. ἃ 80" 
minativo πολίτις, «σολέξιδος. aut τῶν ἐκ αν" 
λιτῶν, et τῶν ἐκ μετοίκων. 

1136. 1. κληροῦν 3d τὸν κλῆρον καὶ ἐσιαλή- 
ῥων}] correxi meo jodicio, πληροῦν δὲ τῶν 
κλήρων καὶ ieu pen. $ees oportet ju 
dicia ds hereditatibus; εἰ de mulieribus 
havedibus, sortiri quotquot menses. Integra 
dictio τοὺς δικαστὰς, aut τοὺς ἄρχοντας, ἐκ 
δίκας χληροῦν περὶ τῶν κλήρων καὶ sl τὰν 
ἐπικλήρων, 

— 3. ἐπίδικον] correxi de meo rursus 
ἀνεπίδικον. in quo Petitam p. 540. et Wal- 
fiu babeo mihi consentientes, nefas eti? 
hereditatem controversam teneri ab eo, ei 
sententia pretoris eam von. adjudicautre, 
aut qui super ea jure non contenderit. 

— 6. ὑπὲν αὐτῆς] oorrexi ὑπὲρ àev& 
ex edit. Wolfii. non alienus etiam sum 8 
Lambini conjectura εἰ δὲ ὡς ὑπὲρ ξίνες. 

— 96. συνιστάμενς} id. est, συκστοῖ 
σὺν σοὶ καὶ φπεριϊστὰς “ερ σὶ σύστασιν καὶ 
$ “ν᾽ ὧν καὶ πονηρῶν. CONCI 
lians tibi sodalitium caluimniatorum et sot 
leratorum, qui tecum stent, te circumsient, 
in judioiis, te comitentar et assectentur 
atque protegant, toaque jnssa exsequsatar. 

1137. 1. συνίστηται) sibi .amicisque 
suis conscribet atque corroget gratus, 
precibus, donis, promissionibus, miais, 
cogat manam improborum in Heliram 
congredientium. 

— S. διδοῦσαν 3 ] oorrexi 34v 
ὃ δεχόμανος. e libris, Bav. et Ald. editiose, 
in quibus ambobus est διδούσῃ . 
unde facile exsculpsit, quisquis margini 
Lutet. adscripsit id, quod dedi. Valgats 
videtur e varia lectione nata, quss nescio 
an in libris quibusdam vetusstis bic fuerit, 





AD ORATIONEM JN STEPHANUM II. 


hie ὃ ἀἐναδεχόριινες. hao sententia: Si 
quis æenatum quingentorum, aut Heliseeum 
cotrumpat nummis, quos, aut ipse 300 no- 
mine pfsesentes det atque didat, ant alios 
nomine recipiat post rem judicatam ab eo 
oerte persolvendos, si secundum eum lis 
data faerit. quse lectio nescio an isti, quam 
ex auctoritate librorum reposuimus, et 


. quem Petitos quoque l. c. exhibuit, etiam 
sit . ) 


— 5. λαριβάνει) correxi Aag ám. Re- 
ete porro τὰ ματα cum articulo, ait, 
BOB χρήματα simplex. illas pecunias, de- 
stinatas judicibus corrumpendis, quo eas 
inter illos diribat. 

— 10. νομοϑετεῖ] post νομοϑετεῖ vide- 
tor deesse χατὰ “τοὺς τῆς πόλεως ἐρεῖτε. vel 
simile quid. 

— ibid. τούτους cohseret cum dpsqoré- 
pex et redit ad Phormionem et Stepha- 


253 


pum. αὐτοὺς aulem v. 11. refero ad τοὺς 
νόμεους. 

— 15. τοῦ ἐργαστηρίου) significat offici- 
nam scutis fabrificandis, τὸ ἀσεσιδοπήγιον, 
cujus crebra sit mentio in oratione pro 
Phormione. 

— 18. διαϑόκας) correxi διαθηκῶν e 
margine Lutet. quamquam de auctore le- 
ctionis hujus mihi non constat. Verumta- 
men ipse Demosthenes satis idoneus ei 
auotor est, v. 90. . 

—- 19. ἕνα si33oi] scil. οἱ cuj aA óc 
γὰς συγνϑήκας, vel τὰς συγγραφάς. 

— 921. ἕνεχα χαταλείφουσιν) post ἕνεκα 
videtar deesse χατασισημασμένας, scil. τὰς 
διαθήκας. ideo enim testamentorum. condi- 
tores ea. relinquunt obsignata, quo eorum 
argumentum ignoretur. 

— ?2. ὑμεῖς] tu, Phormio, et to, Ste- 
phane. 


AD. ORATIONEM IN EVERGUM ET 
MNESIBULUM. 


Harpoerstion v. ἐχαλίστρουν auctor est, 
faisse, qui orationem banc Demostheni 
abjedicarent, et ipsi sibi videri ait eam 
potius Dinarchi esse. 


1139. 3. τῶν ψευδοριαρτυριῶν) malim cw. , 


13. redit enim ad ἀγῶνα. quod causis fo- 
rewsibus reliquam, veluti subsessorem 
quendam, jasserunt esse certamen de falso 
testimonio, Seu quod formidinem hujus 
jadicũ sebeandi injecerant iis, qui falso 
testimezio dicendo malam causam suble- 
vant, - 

— 10. τὸν σροβαλόμενον) eum, qui fal- 
805 testes redemerit, sabornarit, instru- 
xerit, et ad jodioes produxerit, per eos- 
que jodicibus imposuerit. v, p. 1132. 5. 

1140. 1. ἀκεοάσασθαι] aut post v. ἀχροά- 
σασϑαι δαὶ post v. ^m δὼ deesse videlur 
δυγωμένου, aut διεξιόντος. . 

—7. εἰ μὰ] malim cum margine Latet. 
€ μὴ, quod. etiam Wolf. in editiope sua 
exhibuit. 

— 16. enmaMeoaeSa: — π 
ἔτωμιν thai] si bene babet bsec lectio, ne- 
ctsse est, at idem signifioot atque si ἐν 
XNael: Θεόφημον ἐν spo nct. φῆσαι, 
ἕταμίς lo: παραδιδόναι — Theophemum in 
iposione affirmatte, «6 paratum esse ancil- 
len tradere. fuit tamen cum suspicarer 
leg. esse σροκαλεσάμονον. de quo judioent 
periieres. vel etiam καὶ ἕτοιμον, εἶναι, ut 
P. 1144. 9. . 

1121. 1. παρὸν] dedi de meo sapo». 
BUB σῶμα Cobteret cum insequente sraga- 
Viper 


“- 9. τούτους τοὺς μάρτυρας] waliin aut 


τοιούτους μάρτυρας, δαὶ τοὺς τοιούτους μάρτ. 
ejusmodi testes. 

.O— 13. xal τὴν μὲν μαρτυρίαν ipys] ma- 
Jim καίτοι τὴν μὲν μιαρτυρίαν ἔδει ἔργω. 

-— 135. σαραδόντος}" possit defendi, et 
ad 'l'heophemum referri. malim tamen 
cum Wolfio eragadorva. 

1142. 2. τὸν ἀδελφὸν] Evergum. 

— ibid. xal τὸν κηδεστὴν} sororis suo 
maritum, Mnesibulum. 

— 9. ἐξέτεινον) sio veteres exarabant, 
etiam tum, cum vellent id daro, qnod nos 
hodie ἐξέτινον. verumtamen boc prictuli, 
ne confonderetar cum ἐκτείνειν, extendere. 

— 420. δηλώσω ὑμῖν] subaudi ravra τὰ 
τεχμήρια. 

— 94. καὶ παραδιδόναι] aut delendum 
est καί. v. p. 1149. 47. et alibi. aut deest 
ἐδουλήθησαν, vel ἠθέλησαν, aut post sapati- 
δόναι, aut post τῆς ἀνθρώπου. 

— 96. Οἰνηΐδα καὶ ᾿Βρεχθηΐδα} ad alte-* 
ram harum tribunm referendi videntur 
actor, cojus nomen latet (nescio tamen, an 
sit Apollodorus, Pasionis filius), et Theo- 
phemus. Pythodorus certe, arbiter ab illis 
deleotus, fuit in Κυδῶν. v. p. 1140. 17. 
Κηδαὶ autem erat demus Erechtheidis. et 
videntur bi adversarii arbitrum o sua tri- 
bu delegisse. 

— pen. «οίστανται) Palmerius Exerc. 
p. 644. mavult «παρίστανται. est id quidem 
sententism bh. l. convenientius, item προσί- 
σταγται. Sed obstat utrique conjecturas 
genilivus premissus, τῶν τοιούτων προκλή- 
σέων, qui constare cum «αρξίσταγται, aut 
προσίστανται nequit. quare vulgata videtur 








254 


servanda osse. 

1143. 4. κελεύοι] soil. ἀναβάλλεσθμε. 

— 16. περὶ τοῦ δικαίου} malim «spl ai- 
ας. et sic dedi de ineo. ant περὶ τῆς al- 
κίας. presertim in eausa αἰκίας. 

1144. 17. κατεδμιάσατο τοὺς δικαστὰς, 
ἀλλὰ καὶ ἐξαποτήσας τῆς βουλῆς ἅμα } mul- 
to sagacius hio verom vidit Wol&us, quam 
Pelmerius. sunt aliquot bajus orationis 
loci lnxati, et a trajeciione verborum oor- 
rupti. ut ex insequentibus constabit. ln 
«quibus et hio est. Wol&i emendationem 
planissime eonGrmat codex Bev. Correxi 


ἅμα — 

quod iden est ao si dixisset : οὗ μεόνον ἐμοοῦ 
πκατοδμιάσωτο διὰ uae ri, οὗρ ab- 
«ὃς ἐξηπάτησεν, ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν πονταχο- 
σίων βουλῆς ἅμα πωτεδικάσατο. e- 
mus co, quod circumvenit jadices suis 
mendaciis, non solummodo boc perfecit, 
ut judices illi ab ipso deoepti me oon- 
demnarent, sed etiam hoo, ut una mecum 
iidem condemnarent etiam senatum, ἢ. e. 
quingentos viros. 

— pen. ψηφισμάτων δὶ ὑμετύρων δήμου 
καὶ βευλῖς} idem est ao si dixisset : ler: 


qaLárron δὲ τῶν 78 τοῦ ὑμετέρου δήμου ψη- 


φισμάτων, καὶ τῶν τῆς ὑμετ βουλῆς. 
1145. 3. καὶ βεοήϑεια) et universe 
totus hio versus beno babet. Sententia 


hseo est : contigil forte fortuna, ut neoesse 
esset reip. βούϑθειαν quoque, nescio quo, 
mittere, eo tempore, quo olassis domo 
aberat. βοήϑεια est, Demostheni pars co- 
piarum militariom, que seu sociis, seu 
ipsi exercitui Attico, ob subitam quandam, 

ex iiproviso obortam neoessitudinem, 
mittitur, seu submittitor. — Significatur 
bio auxilium, non terrestre, sed navale. 

— 4. ταῖς κοιυσὶν] navibus onerariis, seu 
mercatoriis, quae in portu Atheniensi tum 
aderant, triremibus, seu navibus bellicis, 
absentibus. necesse enim erat, absente 
classe, navibus mercatoriis, que nd ma- 
num essent, imponi subitarium illud auxi- 
Mum, aut sociis mittendum, aat olassi 
soübmittendum. 

— 19. ἐπεκλύρωσε) scil τοῖς εἰσπράξου- 
σι τοὺς . eorum, qnos magistra- 
tus constituisset. exactores armamento- 
rum, unicuique per sortem attribuit magi- 
stratus eos debitores,a quibus exactorum 
quisque debita ariamenta exigeret. 

— ibid. καὶ wapíbwns] exactori onique 
tradita ip schbedala soripta eorum nomina, 
& quibus ouique ea exigenda essent. 

14. τοῖς ἱκπλίουσι] imo vero. τοῖς 
ein | inar bnori. e$ sic dedi de meo. trierar- 
Chorum illis, qui non abessent ab urbe cum 
classe, sed domi mansissent. 

— 16. ὁ ϑὲ νόμος ----Ἴ videtur et bic lo- 
ons in luxatis bujus orationis locis esec. 
Foret utique multo ad intelligentiam pla- 


11. REISKE ANNOTATA 


mior, ei verba sie essent styaota : à δὲ b 


eapalatsv. Lexae 
tem Periandri, seoapdum quam constieie 
sunt al συμιμορίαι sio dictm, seu clases, 
preecipisbat, cogebatque adeo exactorum 
quemque, ut armamonta a debentibus e 
peteret, vel invitos. erat enim illa erme- 
mentorum publicorum a debeutibus exs- 
etio molestissima feuctio, odii atqae is- 
vidise plenissima, quam nemo spoate sus 
capesseret, sed omnes defagerent. 

— 19. ἐναγκῴόζετο) distinxi in duo vo- 
cabola ἀνάγκαζε à — aliad decretum pe- 
peli cogebat sonatum, ut nobis [trierer- 
ohis] traderet, exigendi ergo, nomina de- 
bentium armamenta, unicuique sostrem 

quandam rotam debestium. 

— ult. « Ἴ uon τοὺς iul 
τας, Sed. τὰ σκεύη (abTÁ. quod patet ez 
jnsequenübas me, — et sic quoque p. 
1146. 6. 

1146. 8. « ] correxi ep 
δρκεύασμαι, quia Bav. sic prescribebet, 
quamquam maloissem «w [um d 
plusquamperfecto. etiam verba ὁπότε ln 
malim post ἵνα Υ. 4. poni. 


michi σαν] scil. τοὺς 
Ἑρμῆς} Citat h.l. Harper. v r. 
"Bei ere rd TAIN 


1147. 19. ὃ] dedi εἰ rseo jadioie. aliam 
viam monstrat margo Lotet. Sententia 
est: quod oportebat eum fucere, si alivm 
aliquem affirmaret habere armamenta,.. 

— 923. ἐκποδὼν] scil. τοῦ δικαστορίεν καὶ 
τῶν ἐκεῖ πραγμάτων. vel etiam, idque po- 
tius, ἐκποδὼν ἐμοὶ γερόριδνος. a se liberatus 
et occursum meum modo devitans. 

— ibid. μὲν] respondet δὲ p. 1148. 1; 
peccat Lamb. hoo δὲ post ἕως v. 24. inge- 
rens, 

— 25. σκεύη] post σκούν malim ταῦτα 
addi, quod agnosco qaidem nos esse 
prorsos wecossariom, postslat tamea id 
mos Demosthenees loquendi. 

1148. 9. ἔμελλέ, φησιν, ἀποδιδωαίνει) 
eorrexi ἔμελλε φήστιν dad. fuisset αβέγαιε- 
turus, 8626 isse —. 

— 4. ὡς οὐκ Su] ante ὡς videtar 
xa) deesse, et addidi x«i de meo. item hec, 
me neque stulium, neque etiam ipsi amicum 
este, aut unquam fuisse, ulla causes conci- 
Hatum, cujus amicitie ergo ipsi moram 
eoncessissem. 

— δ. τί in] melim τί γὰρ ἂν sevo παὶ 
βουλόμενος, quanam enim tandem de cause. 
et sio dedi de meo. 

— 19. εἰς xaeriper] malim com arti- 
culo εἷς τὸ δικαστήριον, εἰ v. 20. cum a», 
ἐξόλεγχεν ἂν αὐτόν. coarguisset, convioit- 
set eum, Aphareus Theophemum, quod 
Theophomnus sibi, Apbareo, pro ipsis av- 
mementis pretiem eorum impatasset, et ἃ 








1 
x1 








AD ORAT. IN EVERGUM ET MNESIBULUM. 955 


phares, (o i tien queque t m τὰς 


1149, 2. καὶ ἀκούων —) idem est ac si 
dixissel: καὶ ἀκούων “αρὸὼ τῶν COSTA 
πόνων τῷ Θιοφήμω, οἷος εἴη σερὶ τὰ διάφερα. 
et eudiens ex 9s, qui 
wei essent, quo is animo ettet in causis, unde 
— e. n . «ut damnum acci- 

esset. 

— $7. posing qus nobis fores 


1150. 5. —— mos loqueadi pe- 
stelat 


amt 

iatelligo. Estne schedula manu soripia 
magistzi slicojus rei navalis, qua is testa- 
retur, sibi esso a Theophemo Tepreesen- 
iata armamenta reip. ab eo debita. nes 
Quittung, aut angsohein appellames. 
aat este potius inder, , quo eon- 
sigoate sunt res, nt b. l. debite, οἱ exhi- 
besde.  Hatno itaque ἀποδιδόναι τὸ διά- 


ὀφείλοντας 
sastuli comma et xal, ejusque looe τοὺς 
secnadnm substitei ex editione Wolfii. 
qui, senatores, traderent exactoribus no- 


TW μά Ài testes 

1151. 1. μαρνυρία} post μαρνυίᾳ deest 
φιστούων, Y 

1152. 6. ἰδίᾳ fmm) malim weo 


'sigaidcat diversitatem 


seonndem 

jedicio, et postmodum in ed. Wolf. que- 
reperi. Frefero banc viam illi, quam 

addit ἔμεν. 


wt mpellectilem domi mee deprehonderent, 


] bac oratione —8 


Dem ia κοταλή μισϑαι 


tacite npn uin est Δ communi serre 

1156. 3. αὑτὴ] rediit ultro, spente sua. 

— 4. ἰνδεεῖς ὄντας} possit ferri, nisi se- 
quentia obstarent. ipsam ejus ad 
usquam egexatem redectos. Sed vix patijur boc 
constructio. quare malhe cum ἪΝ οἶβο 
ἐνδεῆ οὖσαν, vel. ἐνδείᾳ συνοῦσαν. post andi 
videtur infinitivus aliquis deesse, e. c. 
ἀνάξια ἐμοῦ πάσχουσαν. necesse itaque mihi 

"on committere, wt ea. careret. necesea- 
riis, mihique ipsi sua egestate dedecus oon- 
scioseret, mes nutriz et ductriz mee 
pueritia accipio emim παιδωγωγὸν 
pro fœminino. Bim antem id maseulinum 
est, tum ἐνδοιῖς ὄντας bene habebit, δὲ οἷ» 
hilomipus tamen post («3i addendam erit 
μεδὲ ἀνάξια ἐμεῦ mácyorrac. et tum erit 
sententia: necesse mihi erat cavere, ne 
ea mulier, que mibi late prssbuisset in- 
fanti, et ĩs, qui pueritise mem gressus mo- 
resque rexisset, ab egestato premerentar, 
et indigas me patereutur. 

— 10. ἴσαν} pro hoc verbo subetitaen- 
sum suspicatoar Valesius ad Harposr. P. 

56. ἐκαλίστρουν, quia. Harpocr. b. v. ex 
Bed H 
memoria lapeas est, volens aliam quandam 
orationem laudare. 

— 12. εἰσῆλθον) Theophemus et Ever- 
gus. 

— 10. σεριμεοίγητε] soll. αὐτὸν ἐπανιόντα. 

si voletis manere, donec maritus seus de- 
mum rvedoot. 
; -— 31. αὑτῶν] correxi αὐτὸν, scil. σὺν 
sr 13. "Ayséenun] Hegoopbilus. hic 
videtar istius vici magister faisse, cujus- 
modi magistratus vicanas posteriori sevo 
fait Iremarcha dietus. ἑτέραν v. 12. b. l. 
vet proximam semitmm finitimam illi se- 
mitee, M qua sitse erant sedes actoris. 


$25. Μαρτυρία. malim μιαρτυρίαι in 


1158. 11. εὐθὺς] id est, Tu9w, atatím 
oriente die. aut, quamprimum ego ad 
Theophbemom adissem. 

— "2. τὰ ὑπόλοισσα] ant ante τὰ beré- 
eura deest ἐπὶ, aut verba τὰ σπεύη v. 17. 
redundabap,, nescio vitiose, an el 


. addidi ἐπὶ de meo. posterius si statuimus, 


revecat orator iteratione ejusdom voca- 
bali mentem lectoris ad rem prsesentem. 
— 19. τὴν BÍxw] id est, τὴν κωταδίκην. 
v. p. 1159. 5. δ. et 17. et alibi. 
— 21. xal 4p] scii. dracbosas. 
115. 9. τὸ πλησίον) malim ἐν τῷ πλιυ- 


— 13. ἐλόφοσαν —] videtur et hio 
loous rursue joae laboraro, » 


256 


ἂν — οἱ transposoi meo arbitratu, sed 
paulo aliter. 
— 15. ἐπηγγέλκειν αὐτοῖς] scil. κομίσα- 
σϑαι, aut ἀπολαβεῖν τὸ ἀργύριον παρ᾽ ἐμοῦ. 
— 22. αὑτὸς] aut αὑτοῖς leg. ob sequens 


ἐφρόντιζον, aut ἐφρόντιζεν in singnlari. pre-- 


tali hoc de meo. 
— pen. τούτοις] Theophemo et Evergo. 
1160. 4. ἐξηγητὰς] Citat b. 1. Harpocr. 
LO ἐξηγηταί. 
— 12. ἀμφότερα] malim ὅτι ἀριφότερα, 
δοὶϊ.. βούλομαι αὑτούς μοι «σοιεῖν. 
— 14. ἐπενεγκεῖν) Citat h. l. Harpocr. 
V. ἐπενεγκεῖν δόρυ. quid erponyoptótiy sit, di- 
cit Pollux apud Valesium ad illam Harp. 
.locum. sc. interdicere cedis auctori, ne ad 


peremtum 
attingat. 
— 17. τάδε συμβουλεύομεν) malim τὰ 
[pro ταῦτα] δὲ eut. 


— 29. οὐ ydp lc riy —] Idem est no si 
dixisset : αὕτη à γυνὴ oix ἔστιν ἐν τῷ ἀριθμῶ 


τούτων, ὧν ct κύμον ὃ νόμος πεποίηκεν, ὥστε. 


ὑπὲρ αὑτῶν δικείζεσθαι. 

— 24. τούτων] subaudi ἕνεκα, vel owip, 
vel περί, horum causa licere domino, vel 
tutori, contra quem litem capessere. 

— 26. αὑτοῖς] malim αὑτοῖς oum spiritu 
aspero, id est, ἑαυτοῖς, vel ii» αὑτοῖς καὶ 
τῇ ὑμετίμα 

— pen. ἀποφύγης] correxi de meo sensu 
ἀσοφύγη c [id est, c1]. si adversarius 
tuus te effugiat, b. e. si. jadicio eum vin- 

" gere et condemnare minus possis. nam 
alias ἀποφύγης, si tu effugias, οἱ Inc, si tu. 
judicio vincas, non esset inter se oppo- 
sita, quse debent esse, sed ad idem reci- 
derent, idemqne dicerent. 

ο 1161. 6. οἰκίας] v. p. 1160. ult. 

— 8. ἡσυχίαν εἶχον) sabaudi isi τούτοις, 
vel àoò τούτων. ᾿ 

— 10. ἐν τῷ ὅρκω] videlur eam jurisju- 
randi formulam designare, qua judices 
Areopsgitici aliique de cædibus cogno- 
scentes obstringebantur. 

— ibid. ὅτι] correxi 2,7: duobus voca- 
bulis de meo sensu. Disputationes viro- 
rum dootorum super h. l. v. apud Petit. 
LL. AA. p. 624. et Interpr. Pollncis 
VIII. 118. Sententia: judex de oxde 
cognoscere jussus, in jurejurando, quod, 
antequam ad judicandam admittitor, prse- 
stat, conceptis verbis testatur, sese ad 
causam, testimoniumve dicendum admis- 
sarum esse, quicunque ocoiso sit προσήκων, 
etiamsi servus sit. Bene babet «rgorixor 
in genere neutro. ὅ,τι προσῆκον idem est 
atque πάντες ὁπόσοι οὖν προσήκοντες, Ceedis 
actiones in peremtorem a necessariis pet- 
emti gestse dicebantar ἐπισκήψεις, id. est, 
mandata, ideo, ni fallor, quia plerumque 
actores ejusmodi se aiebant interfaisse 


I. I. REISKE ANNOTATA 


osedi, et audivisse ex exspirante, emm is 
ocoisorem suum bpominaret, amicisque 
presentibus mandaret atque iujaougeret, 
αἱ sanguinem auum ulciscerentur. 

— 17. γυναῖκα) post γυναῖκα, δαὶ in hac 
regione, videtur π ί deesse. 
quod solam vi eppellat, cam p. 1155. 
26. μετὰ τῶν Φαίδων dixisset, videtor 
indicare, unum actori filiam solummodo 
faisse, reliquam prolem feemellam. Quod 
si est, nequit Apollodorus Pasionis actor 
faisse hujus fabulie, quod supra sospice- 
bar. nam ei proles mascula nulla fuit. 

— 18. αἱρήσομαι] hoc sensu non meni- 
ni usurpari, sed activum αἱφήσω. nam 
ergo boo priferendum, aut in optatiro 
alghzaqa. . 

» ἐμὲ] malim abesse. Insequiter 
enim statim v. 96. nisi malis ibi tollere. 
quod perinde est. alteratro oerte loco 
redundat. et posterius inclusi uncis. 

1162. 8. λόψεσϑαι) post λήψεσθκι sub- 
audi μεόγα, vel μόγον. v. p. 1155. 19. 

— 9. ὡς οὗ διὰ rax bw] addidi nega- 
tionem. ac si non tam cito nummos ipsi es- 
sem expediturus. aut, quasi nequirerm iptra 


— ⸗ 


breve tempus pecuniam conficere. v, v. 


19. et 1159. 15. 

— 14. ἀπολαξεῖν] subaudi τὴν δίκην (v. 

v. 1$.) quod h. 1. idem est atque Ti» xe- 
, mulctam, cui damnatus eram. 

— 24. κύρια] Lamb. vult κύριον. planius 
id quidem est et vulgari loquendi modo 
convenientius. nego tamen vulgatam vi- 
tiosum esse. 0,7; cum multa complects- 
tur, tametsi singulare est, ideo facile pot- 
est.cum plurali componi. v. ad p. 1179. 
8. et 1183. 13. 24. 

— ult. καὶ ὡς à ναῦς} cur hoc de πανὶ 
imperatoria afferatur, haud cerno, Forte 
sio cohmeret ratiocinium : Alcimacbi im- 
peratoris navem, quod rimas egisset, in- 
babilem esse factam wevigationi. que 
dum repararetur, Alcimacbus mea nari 
usus est, quo factum, αἱ ego in Urbe esse, 
et ad diem pristo esse ad satisfaciendum 
Theophemo de mulcta non pótaerim. 

1163. 5. ἐκτίνει"ν] videtur bio deesse 
ἕτοιμεος ἦν, aut. ἐξουλόμην, — Nam ἐκτίνων, 
«quod Bav. dat, tametsi vulgato prestat, 
minus tamen genuinum videtár. ᾿ 

— T. ὡς οὐκ ἤθελε] delevi οὐκ. quam- 

uam ih eo videntur vestigia vocabali 
οὔτος latere, quo Theophemos desigvatur. 
et sio ausus sum resoribere. Sed sic jam 
ὟΝ olfias conjecerat, ut nupt demum video, 
quare landem hojos inventi illi transcri- 
bamus. QConf. p. 1181. 26. 

1164. 6. 3i — 3i] indicat hiulca ocoa- 
structio, circa bunc locum aliquid deesse. 

— B. καὶ εἰσελθόντες καὶ malim abesse 


.et inclosi uncis. Si servetur, ὅμως erit 
. addendam. 











AD ORATIONEM IN OLYMPIODORUM. 


1165. 21. πλείονας ἔχει») Fort. enaiw 
ἴσως ἔχειν. 

1168. 18. δινάντων) non cum ἡμῶν co- 
bseret, sed cum inseqnente ὧν προσῆχε, 
soil. Sai. 

1169. 7T. ἀσηλάγεημεν)] sc. ταύτης τῆς 
beaes aac τῆς στρὶ τὴν τοῦ Kóvorroc ταφήν. 

— 92. τῶν ἐμῶν «᾿αίδων) constat 6 p. 
1182. 13. actori non fuisse nisi filiam 
omicam. mos nempe oratorum Atticorum 
est, ut causam dicentibus plures liberos 
tribusat, tumetsi modo singularis proles 
3is sit, exagperande rei ergo, aut moven- 
dise tanto megís commiserationis. vel etiam 
futarem prolem, qu» adhoc speraretar, 
oum presente complectebantur, 

1170. 4. à ἐμὸς ἀδελφὸς] scil. εἰ ἐβούλετο 
ἀμφισβυτεῖν. ex insequeotibug. 

— 6. nsn iuy] subaudi τούτους. 

1171. 7. οἰκίαν) Paulus Leopardus 
Emeedat. ?, 3. t. 111. Lamp. Critios 
Sruter Ὁ. 25. apnotat. δὰ Pollucem οἶκί- 
σκην. inde forsitan repetiit m Lutet. 
subaadi I» 3 dxovy vel διέτριθον οἱ φαρμα- 
οιρῶαι. Possit alias legi: xal τὸν τού- 
Twy οἰχίαν, δαὶ καὶ τὴν μίαν énlav. οἷα 
Tæ aat τὰν οἰχίαν cà» ἱτέραν. Sed 

vulgata bene habere. 

— 17. τὸ ἀργύριον] malim τοῦ ἀργυρίου. 
et sic ὃφδϊ de ineo, non enim ompem pe- 
casiam Couoni Moschion surripuerat, sed 

solummodo. 

117€. 17. εἰλοφέναι, Κόνωνος ὑφελόμενος 
correxi ὠλυφόνα, ὑπὸ Κόνωνος, ὑφελόμενος. 
eonfitebatur ae septuagiota minas dono 
accepisse & Conone, quod mentiebatur. 
nam ferto dam ei surripuerat. 

— 12. δῳφυλίδωχε) malim. ἀπεδεδώκει in 

plesquasparfecto. 

— 24. sbris ὕῶτο γνώσεσθαι) Olym- 
plodoram fpsum sponte sua sensurum et 


9i æquam laturum, par esse, 
«t ——— hoc reddant. 
1174. 7, σρόφασις καὶ αὕτη ἐγίνετο] ad- 


didi καί. etiam bmres acpedebat ad reli. 
quas ejus causatiopes. 

— 16. τοῦ κλήρου ὅλου] postremam vo- 
cem uncis inclusi. nam per se intelligi- 
tur, cum duorum hominum dicatar uoos 
de hereditate experiri velle, alter de di- 
midiata, istum de tota hæreditate conten- 
dere. verumtamen confirmat volgatam p. 
1175. 12. 

— 30, αἱ ἀμφισβητήσεις) cause et ti- 
tali juris, quibus niteretor contendentium 
quisque. 

1174. 8. ὑπομοθέντος δὲ τούτου] dubium 
est, sitne masculinom, an neutrum τούτου. 
Si prius, est hsec sententia : cum Olym- 
piodori nomine exhibita emet pretori hec 
excusatio jurjurando confirmata, δα 
posterius, est sententia: cum hec essent, 
interposito jurejurando, excusata. citat 
b. 1. Harpocr. v. ἀνθυπ' . 

—— 13. Πυθόδωρος} Corsinus Fast. Attic. 
t. IV. p. 34, r1 scrib. esse statuit, 
cui etiam Bavaricus codex sofira . 

— 17. ἐπεδίκασεν) Citat h. 1. Harpocr. 
v. ἐσεδίκασεν et les:inácamo. 

- 1175. 28. ἀνέκρινε] scil. ers) τῶν ixé- 
δικαίων 


στου . 

1176.5. ἠδουλήϑυμιν) malim ἀβευλήϑη. 
Olympiodorus puta. ' 

1178. 5. ταῦτα δὲ πάνθ᾽ ὑπόνοια} boo δὲ, 
quod addidi, eleganter redundat, et est 
iteratio preemiasi δὲ v. 4. 

— $7. Bíxri vov] malim βέλτιον. 

1179. 7. κατεχρήσατο erp τοὺς 
cac] subaudi τούτω τῶ . 

1183. 22. scat] non olfenderer, nisi 
imsequeptia cogerent σεῖσαί corrigere, 
quomodo correxi de meo sensu. nam alias 
constructio labat, et deberet xà v. 23. 
ante ὑμεᾶς inseri.  Admisso autem πεῖσαι, 
omnis bene secom Map et —— 
est bao: ἱκετεύομεν ὑμᾶς μάλιστα 
«εἶσαι —lày Y ἄρα μὸ — μεμνομένους — 
ψοφίζεσθαι. 


AD ORATIONEM ADVERSUS TIMOTHEUM. 


Feerantoe doe Demosthenics in Ti- 
metbeum? Fuisse necesse est, si bone 
babet locus Athens! p. 486. C. ubi, post- 
qu commesmorssset orationem Ti- 
pw ὕβρεως, panlo pest, velut aliam, lau- 
dst, simpliciter epic Τιριόϑοιν appellans, 
que est hodie superstes. Item ia oratione 
Y legi; qued οοσθα est.  Dalecempius 
primam hajas.orationis meatiobem in Le- 


" VOL. v, 


tinis preeteriit. Procul dubio contorbavit 
hic Athenseus, a memoria deceptus. 

Titulum hojus orationis Harpocr. v. 
κακοτεχγιῶν ita refert. iv τῷ κατὰ Τιμοθέου 
τίσεως. forte volait ὑπὲρ χρέως (ut ent in 
Augustano) pro χρέους. aot polius ἀπαι- 
TÁctec. que erat postulatio "e matoo 
dati sine syngrapha, ant pacto 8 con- 
signato. aut ὁποτίσενς, de postalata debiti 
luitione. aot αἰτήσεως simpliciter, super 
2r 


2658  - I. I. REISKE 


aliqua re motnum rogata. nam αἴτησις est 
res mutuo rogata et accepta. v. p. 1191. 
1. nbi αἰτήσασθαι, mutao samere, quod 
ipsom reddas, sine fenore, opponitur τῷ 
δανείσασθαι, pecuniam fcenebrem sumere. 
nisi potius ἐκτίσεως leg. est. subaudi δίκη 
berí,. additibidem : εἰ γνήσιος. nullam video 
causam, our Demostheni abjudicetor beeo 
oratio, nisi volumus ei omnes illas eripere 
orationes, quas numero multas pro Apol- 
lodoro Pasionis exaravit, in quarum bec 
namero, et facile princeps est. 

- 1185. 17. à Τιμοϑέω] interposui οὐ. de 
quo v. dicenda ad p. 1198. 14. 

— 23. «X —8 idem est atque 
«αρὰ vel διὰ Τιμοϑίου. videtur tamen po- 
tius πρᾶξαι vitiosa leolio esse ex allera 
votastiore, olim in libris quibosdam ver- 
sata, ὑπάρξαι, relicta. videntur enim, com 
alii libri darent xouutioSa: et ὑπάρξειν, alii 
dedisse κομίσασθαι ot ὑπάρξαι. quare hoo 
*. σρᾶξαι unois inclusi. 

1186. 4. κατεχρήσατο] dedi ἐχρέσατο. 
mutuo accepit, rogati 
alia ratio est loci p. 1197. 14. 

— 8. xal εἷς ὅ,τι] Hino emendari pot- 
est locus Hyperidis apud Alexandrum 
de figuris sententise p. 52. ed. Normanni, 
ubi pro vulyato καὶ εἰ ἐχρήσω leg. οεἱ καὶ est καὶ 
εἰς τὶ τὶ xe. quo impenderis, insumieris 


eri —* ληφθέντα καὶ τὰ τεϑέντα] 
alii codices pro tertía voce dant ἀναλω- 
Sírra. utrumque bene, sed diverso modo. 
τὰ ληφθέντα sunt illi nummi, quos debitores 


wufferunt ἃ credentibus. et τὰ 7s9ívra nem. 


eum illo compositum significat pignora 
pro cautione opposita. Verum dra 

sunt nummi e mensa argentaria erogali, 
expensi,tum autem τὰ τοθέντα suut nummi 
ab aliis mense crediti, fenoris exercendi 
ergo. λαμιβάναν est. tollere pecuniam, et 
usorpatur de eo, qui ses alienum mutaum 
aocipit atque debet. v. v. pen. et 1196.7. 
25. 

— 10. epic τοὺς λογισμοὺς} rationum 
ergo, ut rationes bene habeant, et inter 
86 constent, usurarum puta, εἰ pecunia- 
ram, cum a debitoribus reddantur. 

— ibid. Σωκρατίδου] v. Corsini Fast. 
Au. t. IV. δ ων 2. Olymp. ΟἹ. anno $.- 

— 1. ὕστερον bier] respicit hoc 
ad prierem ejus ἔκπλουν, qui incidit in an- 
nam Olymp. CI. 4 quo Timotheus Lace- 
deemonios ad Leucada prelio navali vicit. 
v. Simson ad A. M. 36929. 

— 14. αὑτὸν} ut is, Pasio puta. malim 
tamen αὑτῶ, sibi, Timotbeo puta. ut etiam 
in margine Lot. est annotatum. 

— 90. καὶ κελεύσας] malim ὁ xal κελ. 
quippe qui etiam mandavit. 

— 24. ἐγράψατο) Pater meus Pasio ca- 
ravit in eommentarios suos inscribi nomen 
Timothei. 


it sibi mutuo dari. fe 


ANNOTATA 


— ult. καὶ πεντήκοντα zal pav] malim 
posterias xa! abesse, at v. 15. v. ad p. 
1197. 15. var. lect. 

1187. 17. ὧν] cohtret hoo à» cam 3«- 
νείζεται p. 1188. 18. cetera omnia sont 
interjecta. 

— 10. i» Πεδίω] videtor πεδίον appellata 
fuisse regio quedam agri Attici. 

— 21. τῷ παιδὶ τῷ Εὐμηλίδου] secundum 
articulum addidi. utra autem lectio præ- 
stet, heec, an quee in | Augustano aliisque 
libris est, τῶ sare τῷ Εὐδουλίδου, quis no- 
strum hodie disceptet. 

1188. 7. ἐν Καλαυρία] Calauria hsec illa 
insula prope Trezenem est, morte Deso- 
sthenis nobilitata. 

— 91. σεριμένωσιν] correxi de aeo, πα΄ sa- 
ραμένωσιν. v. v. 96. οἱ pep. 


est aliquem opperiri. «ταραμένειν τινὶ est apud 
aliquem manere, perseverare 

1190. 1. με [Vcn oorrexi μὲ 
ip B. idem ea ac si dixisset: παρεκρούσατό 
με, ὥστε μὴ ἐμβαλίσϑαι. decepit sue, quo 
actum est, ut nil curarem inseri —. 

— 9$. προκλη ell ad acb φιρισκλυθείς. 
Cum arcesseretur ad arbitrum) dome, 
"on euim redibat in publicum, neque sui 
in publico conveniendi dabat copiam. 

— 18. δανεῖσαι} scil. patrem meum Ps- 
sionem. 

— 19. αὑτὸν] quisnam? Timotheus, aa 
nsvarohus Bœotius? putem equidem Ti- 
molheus. ] sell 

1191. 17. στρώματα ἡ τόσατε. 

— 20. βασιλέα] Artaxerxem Maemo- 


— ibid. διαπραξάμενος ἐκπλεῦσαι idem 
est ao εἰ dixisset : διαπραξ 
ἑαυτοῦ πολιτῶν τὸ ἐξεῖναι αὑτῷ bri νᾶμα 

— 24. ἰνϑάδε] uncis inclusi. quamvis 
enim commode dici potuerit à epa 
τυγία, qua distingueretor ab illa ἐν τῇ Ai- 
γύπτω στρατηγίᾳ, quam Timotheus auspi- 
ciis regis Persarum gerebat, displicet ta- 
men hoo idem vocabulum ἐνθάδε bis bre- 
vissimo intervallo iteratum, quare tolleo- 
dum arbitror posteriori loco, quia codices 
sio prsessoribunt, tametsi, si mei res sit 
arbitrii, malim priori tolli, posteriori re- 
linqui. 

— 425. τὸ ] si bene habet, vi- 
detur fuisse statio τῆς waeáhov, triremis 
imper&atorise sic dictse. 

— 16. ἐδεῖτο αὑτοῦ) cobseret boo cum τὸ 
ναῦλον τῶν ξύλων . 1199. 3. 

1192. 4. xai ἐᾶσαι —] et ut pateretur 
meus pater fieri, αἱ Phi , aut servi 
Timothei, illa tigna asportarent in suam, 
Timothei pata, domum. 

— 5. αὑτοῦ) sua enim illa esse tigoa, 
Timothei puta. 

— 15. 4] coberet non cum συνέστοσον 
proximo, sed cam sagas ti» v. 17. cave 
aurem prebeas leotioni in margine Lat. 








AD ORATIONEM 


ancelsim. συνστάνοι» aliud nihil hio est, 
quam rogare, injongere, demandare alicoi 
aliquid agendum.  Constroctio itaque liso 
΄ 
οὗτος 


est: à εἶν τὸ ναῦλον τὸν ἐμὸν vra- 
τίμα, εὖ —— m, id est, ἐκέλευσεν. cui 
(radere et wecnerare mercedem vecture meum 
patrem, ipse Timotheus rogaverat. 

— 12. χαὶ eyertDérrec] addidi copulum, 
qui necessaria est. nam si omittator, re- 
diret orstio ad Timotheum, ad quem ἀπο- 
διρμοωῶντος τούτου redit. verum hoo non 


petitur sententia, quse liquido demonstrat, . 
ad Φιλώνδιυ 


redire. Sententia 

bec est: Philopdas com e .Maoedosia, 

rude ipsa afferebat, redisset per Timo- 

nüam, ad patremque meum ac- 
cessisset, T 


— 25. τὸν Φελώνδαν) correxi πρὸς Φιλ. 
Philendam, h. e. coram Philonde. 

vel constituit, condixit oom Philonda. 
Vulgatam si qui taeatur, illis necesse est, 
Wt comma tranaferant a Φιλώνδαν ad συνέ- 
ererp, b.e. at sic ioterpungant : καὶ συνέ- 
eTert, τὸν Φιλώνϑαν wrporayaydy. ut accusa- 


1198. 2. xa] τούτου i» —] dietinxi et 
eorrexi sio: xa) τούτου ἦν' (et hujus quo- 
f, Tumothei pota, tigma erant) 

finer] iom ahy τὸ χρείαν, 


Wuivum ἐπεὶ sumtum, tum nomen qus, qui 
NEAN. iras est id, quod ad erti- 
eslsm priscipalem, ut in tabulis mensario- 


TUM, M, ut in grammalica, ad regolem, - 


is, vel exeeptioais ergo, minus- 

ealis psa adscribitur. pro ἀσεγράψατο 

— δ. ᾿λλεισϑένους ἄρχοντος] dedi ex Ao- 

gustaso ᾿Αλχσϑένης ἄρχων. nam sio pre- 

in capite peginse cujus tabu- 

lerum messariarum : ip nominativo, noa 
je genitivo, 

—1. AlysaAsuc] sio, δ Αἰγιαλιοὺς exa- 

A sit, quserit Vales. ad Harpocr. 

P 


"n * ἀσεδηρι.} ambigo inter volga- 
ε . 

— 9. δαὶ κοινωνὸς} memorabilis est lectio 
Mapusiui — quee nescio δὴ vera 
at. Fortassis Coson erat trapezita, et 
idem ille, cajus crebra mentio fit'in ora- 
Uese proxima superiori in Olympiodo- 
TU. v. p. 1168. 12. Nisi doo diversi 

hio fuissent appellati, aut, si 

ius Phormio faisset appellatus, eur re- 
801 nomen Pbormionis, «t non salis 
αὑτῷ dicere versu 10? 

— H. λυπουγγεῖς} correxi. Aviueveytic. 





IN TIMOTHEUM. 259 


celeber bio locus ost in scriptis gramme-- 
ticorum veterum et recentiorum. v. Athe- 
weum p. 486. o. Harpocr. v. λυκιουγεῖς. 
Leopard. Emend. 1I, 18. p. 488. t. III. 


Lamp. Crit. Gruter. Valkenaer. ad Hero- 


— ?1. ὅσω soil. ἀργύριον. 9 

. l ὀφοίλοντα. curabat 
Timotheum inscribi in tabulis, at deben- 
tem id seris, quod esset Ti pro 
phialis repensum. v. p. 1203. 6. . 

1195. 20. τολμόσει] post τολμήσει vi- 
detur deesse λέγειν. 

— ali. xerbuem — ἑαυτοῦ — quei] 
dedi κατέλισες — σαυτοῦ — φὰς in secunda 
persona. Si negas Pbilondam a te ad 
patrem esee adductum, eique monstratum 
atque commendatam. . 

1196. 84. τοῦ ἀδελφιῦ} sed Pasioles vix 
quadrimus erat, cum Pasio moreretar. 

— 27. καὶ γίνεται ἐμὸν τὸ μέρος] addidi 
Tí. idem est ac si dixisset : καὶ γένεται 
γεῦτο τὸ ἀργύριον ἐμὸν, et quod factor illad 
es meum, seu mihi obvenerit, κατὰ 
ἐμὸν μέρος, propterea quod in portionem 
hereditatis meam collatum esset. 

1197. 4. τῷδε Φρασικρίδ.} correxi ἐγὼ δὲ 
Φρασ. hoc δὲ ποῦ est quidem necessariam, 
et facile poterat eo carere oratio, neque 
tamen est tollendum, sed redundat cum 
elegantia, et est iteratio et quasi echo 
preemissi δὲ v. 1. sentontire series heo est 
— et quod, cum Timotheus mihi sponsionem 
apud arbitrum — ego Phrasicride 
codices rationum prolatos in sanus dederim, 
querendi ergo — harum rerum omnium 
tw ecriba recita hoc testimonium. Ceteram 
—e— ie melioreinquam. 

, iu medio aam. 

— 13. xal εἰς ἔ,τι ἔλαβε τὸ ἀργύρια) 
uncis inclesi, pam ab Auguetano abeunt, 
F preterea idem diount cum insequeati- 

xal εἷς ἃ κατεχρήσατο. 

1198, 10. —*—— ὄντος αὐτῷ Καλλι» 
στράτου] pendent bi genitivi et natant, ut 
liquido constet aliquid deesse. neque enim 
iuvenio facile in superioribus, quod hic 
tacite repetatur. quare nullus dubitari le- 
ctiosem marginis Latet. ἐπιτήδειον ivre. 
αὐτῶ T9 sdoptare, tametsi de 
anctore bujus lectionis mibi non constat. 
Sio plana eet oratio, quss ad lors refertur 
v. 7. 

— 11. ὥστε ul ἱναντιοῦνθαι) pro me- 
dia voce dedi μηδὲν e libris. Sed vel sic 
nondum sanatus videtar locus esse, sed 
sic leg. ὥστο μηδ᾽ ἐκεῖνον μηδὲν ἐναντιοῦσθαι. 
adeo, μὲ ne ille quidem, Callistratus puta, 

uicquam ei fuisset adversaturus. 
1 — 14. e ὃ οὐκ] οὐκ videtar delen- 
dum. nisi volumus hano Atticismam esse, 
et accipimus dictionem 42330 à οὗ pro xal 
eb μᾶλλον. qua de cansa voluisset pater Ti- 
motheum nobis creditorem incertum velin- 


260 I. I. REISKE 


quere, Εἰ cur non. potius voluisiét æs debi- 
jum es Antimachi subetantia  confiscats 
ferre? Facit hano suspicionem probabilem 
loous similis p. 1200. 12. ubi item μεᾶλλον 
ὃ οὐ reddendum est, et non potius es iliud 
oppignerare Philippo. Unde incipio sd- 
spicari non spernendam esse lectionem 
codicis Bavarici initio orstionis hujas in 
Timotheam p. 1185. 17. μᾶλλον ὃ eb TwAo- 
ϑίῳ ὑπιροτῆσαι. quamvis wagnas opes tanti 
non fecisset, ut non. potius voluiset Timo- 
iheo inservire etqus gratificari roganti. 
item p. 1296. 23. 

— 15. ἐπισκηψάμενος) Citat ἢ. 1. aut v. 
5. similemve ex liac vicinia Harpocr. v. 


1199. 6. αὐτὸν] correxi αὑτῶν e libris, 
sed v. 16. de judicio meo. vereSésSa: αὖ- 
τῶν χαλκὸν, ibi est, patrem meum esse 
sum, «t pro illis mille drachmis sibi eppi- 
gnerarttur a5. 

— 94. ἀποστησάμενον) Citat ἢ. 1, Har- 
poor. V. ἀποστησ Ω : 

— 26. ἔμελλεν οὔϑ᾽ ὁ ὑποτιϑεὶς τὸν χαλ- 
mv παραδώσειν) apparet alterum membrum 
deesse, quod ex parte dant codices, οὔϑ᾽ 
ὃ ὑποτιδέμενος. verum non plas illi daot, 
quam boo, quod satis non est. deest adbuc 
παφαλήψεσθαι. quod de meo addidi, ut 
loous ita sese totos habeat: οὐ γὰρ δήπου 
ἄνευ γε σταθμοῦ ἔμελλεν οὔϑ᾽ ὁ ὑποτιθέμενος 
παραλήψεσθαι, οὔϑ᾽ ὁ ὑποτιϑεὶς παραδώσειν. 


ANNOTATA 


aon enim eet oredibile commisserum us- 
qusní foisse, aut eum, qui pignas ceperet, 
ut ses acciperet sibi non appensum libre, 
&ut eum, qui pigoas daret, at sic tra- 
deret. 


1401. 5. αὐτῷ] scil. Αἰσχρίωνι. 

— 7. ἄν] Citat b. ]. Harpoerat 
v. κακοτεχνιῶν, bari τόνδε v. 6. redit ad Ti- 
motheum. 


: sl esgl τῷ μμά 
st. μάρτυρας «αρασχίσϑαι τοὺς μαρτυρά- 
vA qae, Τιμόϑεος αὑτὰ οὐκ εἴληφε. 

— 97. iy γεγραμμένος) dodi ἦν ἐγγε- 
Y9eA^. potest tamen vulgata defendi e p. 
1208. pen. 

1202. $. τὰ ἀπὸ τῆς τραπέζης] dedi τὸ 
ἐνὶ τῆς 7p. scil. ποίμωνα, νοὶ τετηρημένε. 


pas- quamquam etiam vulgata probari quot, 


sio, ut sabaudiatur ^ , rem 
profecta. Sepe ἀπὸ in hujusmodi 
da redundat, et τὰ de) τῆς τρανίζα 

sunt idem atque τὼ τῆς Tte- 
sríénc. ut etiam ip valgari Latinitato σαν 
de curia, pro komo curie, 

1203. 1. τέως} δὲ τέως accipiter pre 
quoad, quatenus, deest post ὁ sara, ali- 
quid, e. o. ἐπέσχεν, aut. ἡσύχασεν. donec 
sperabet pater — cohibuit se, aot quievit. 

— 13. Ὁ] subaudi ὠργύρων, ὃ — Lem- 
binus mallet ὃ, quia τιμὴν precessit. Sed 
bene habet valgata. v. ad p. 1195. 24. 


AD ORATIONEM ADVERSUS POLYCLEM. 


1406. Idem est bujas cause actor, qui 
superioris, Apollodorus, Pasionis. 

— 1. mal] aot καὶ est delendam, δαὶ 
leotio margisis Lutet. optanda, ant deni- 
que leg. ὑμᾶς καὶ πάντας τοὺς διαγμωσοριό- 
"e. tos oportet, o 7ωάϊοεε, et quicunque 
post vos sunt cognituri. 

— 9. ἐμός γ᾽ ἂν or) addidi γ᾽, tametsi τ᾽ 
mallem. 

- 17. ὡς) b. l. est, fiam, quoniam, 
quippe. 

1207. 6. αὐτοῦ] hic, Athenis, in Urbe. 
..— ibid. ἀκοῦσαι} quamquam discrepat 
hoc a superioribus, . et φρώ- 
fee, quibus si convenienter dicere γος 

uisset orator, dixisset ἀκούσατε, quómodo 
in margine Lutet. annotatum est, nescio 
unde. Sed bene babet volgata. placuit 
oratori constroctionem variare. δίομαι, 
ut potest oum imperativo oopulari, sic 
item potest, et solet etiam magis, cam 
infinitivo copulari. δέομαι ὑμῶν ἀκοῦσαί 
μου. vel si nolumus hao δέομκα: revocare, 
licet infinitivum absolute positam pro im- 
perativo babere; qui mos loquendi, at 
soil. infinitivus pro imperativo usurpetor, 
Grædis est perquam familiaris. et tam 
sabauditur δεῖ, xe», μέμγησθϑε, vel simile 


quid pro ro pata. 
— 8. sg à»] bene babet. — Constractio 
beo: καὶ bel τούτων ΄ 


bus offerendi, " 
—5. 19. eremtuou & C 


sede sua aberrasse et ad p. 1908. 1. de- 
ducenda atque pose αὐτοῖς esae eollocen- 
da. et sio feci. " . ] 1 
— ult. αὐτῶν καὶ συναγορευόντων} correxi: 
«brad» τὰ λογόγτων, Wal τῶν 
αὐτοῖς λεγόντων. qus com aadiretis τοῦ, 
tam e Prooonnesiis, οἱ Miltokydis legatis, 
ista in concione orsntibus, quam ex eorum 
advocatis, eivibus vestris, istoram orati- 
onem 800 tostimini copfirmaptibus. n" 
1208. 18. κόσριῳ] in Augoastano est 
σιν. unde effici possit κείκόσμουν [id est, 
καὶ ], σὲ ornadam. Sod primum 
xa2éetnca [pro καὶ ἐκόσμησα] potius di- 
xisset ia aor. 1. qaía it κατε» 
σκεύασα. deinde placet πόσμω. — Sed eo 
servato, ut servandam pato, leg. est: καλ- 





. — 


^ 


λίστῳω καὶ διωπηεπεσ Tto, scil. κατοσκεύασα 
σὴν ναῦν. et ornatu navem instruzi pulcher- 
timo etque decentissimo. 

— 80. ὑπηρεσίαν) Sant coqui, pistores, 
fabri, famuli trierarcborom, aliique opi- 
foes, navi necessarii in mari agenti, qui 
ei necessaria suppeditent, ut ἐπιβάται (v. 
p. 1209. 11.) sunt milites clussiarii. in 
navibes mercatoriis sunt ἐπιβάται, sgontes 
in rebas, commissarii mercatorum. v. p. 
1286. 6. 

1409. 9. οὐδὲ) malim οὗτε. et sic dedi de 
meo, quia id jam premcessit. aot alias 
etiam οὔτε v. 1. cam οὐδὲ erit mutandum. 

— ibid. τοῖς ἐπιβάταις] Citat h. 1. Har- 
pocr. v. ἐσίβατης et σιτηρύσιον. 

— 245. μεταξὺ] tenente adhuc trierar- 
cbatg, eo nondam fnito, et expeditione 
classica adhue durante. 

1210. 3. ixrà μηνῶν] subaudi ἔνδον. in- 
tra mensem octavum, posteaquam classis 
e Pirseeo ss risset. " , 

— 40. ὧν προσετάξατο xaT οοῦ- 
vexi ὧν σροσέταξε τὸ κατ᾽ ipi. d ehe 
mhi pro mea virili parte injunzerat. 

— 926. δλθομεν)] ego cam Menone Stra- 
tego meisque militibus et nautis. 

1211. 13. ensiere] melius conveniret 
meo judicéo “λείων, quia prescessit ἄμεδινον, 
quanto melius — tanto major — Si prsoes- 
aissit πάλλιστα, recte se haberet ψλείστη 
— ut pulcherrime omnium navem instru- 
zeram meam, ita omnium mazima fiebat ἃ 

— 25. ἐφ᾽ "Isgiv] Citat h. 1. Harpoor. v. 


1212. 1. ἐπὶ τόκον] malim ἐγγείου τέκου, 
aut ἐγγείων τύπων, vou drachoam de mina 
ia mensem. 

— ibid. ὃς ἔτυχεν ὧν ἐν Σηστῶ iméyhr] 
retracts ia versum superiorem posai pone 
v. ἐπὶ τόμον. redit enim ὃς non ad Nicip- 
pons, sed ad v. τόκος. Solebant Naxii, 
men jquro, ut Albenis, sed molto gra- 
viori fœnore, ἐπόγδοον, pecunias fanebres 


— 9. ἐπ᾽ $ylon] rursus in unum vocab. 
δαύγδοιν coptraxi. oitat h. 1, Herpocr. v. 
ἐπύγδωον. est autem illod fenus, quum de 
miss quaque in mensem ootoni oboli, seu 


drachma, cam una tertia drachmem parte € 


dantur. v. p. 1250. 20. 

— 4. αὐτῶ) correxi αὐτό. iptum argen- 
tum cum fenore. 

— B. αὐτὸν] malim αὐτοῦ, ibijapud 
Lamps. v. p. 1214. 25. 

— 11. ἐπειδὴ] quautam habebam, da- 
bem, sed parum id erat, quia tempus mei 
trierarchatus exibat ; ut copiolas quoque 
mess meoosse esset minui. aot potius, 
qued mos esset decedentibus de trierar- 

suis claseiariis congiarium aliquod 
, ut e p. 1214. pep. colligitur, 
— ult, Mapevseron] meminit hujus loci 


AD ORATIONEM IN POLYCLEM. 


261 


"Harpocr. v. Mapéttha. miror, qui potoeriat 
Maronitie, inimici Athebieusium, a Timo- 
macbo tantum beneficium petere. 

1213. 6. αὐτὸς] id est, ὑπὲν ἐμαυτοῦ, 
meo ipsíus nomine. 

— 19. ἀφικόμενος) videtur delendum. 
dicit enim idem atqae premissum μετὰ 
γὴν ἄφιξιν, ideo uncis inclusi. 

— 14. ΣτρύμιοἹ Citat h. 1. Harpocrat. 
v. Στρύμη. 

— 15. αὐτὸς] num αὐτοῖς, pro illis, Tha- 
siis puta, eoram nomine et causa, aut 
cum illis, per illos, peltastas puta. 

— 16. ταῖς ναυσὶν] idem est atque quod 
Bavaricos dat ἐν ταῖς ναυσὶν, quod vide- 
tur e scholio esse. navibus, id est, per 
naves, classe navali. 

— 56. ἐπεὶ δὲ] quamquam me non fe- 
git, ἐπεὶ interdum pro ἔπειτα usarpari, 
Pubsoribo tamen hio Wolfio emendanfi 
ἔτι di. 

— 97. 8p ἔτους] tion bic, quod alias, 
significat estate, sed auno jam provecto 
et vergente ad exitum, autumno jani 
adulto. 

1914. 6. οὔτε τὴν l9" ἡμέραν] correxi 
οὐδὲ τὸ ἐφ᾽ ἡμέραν. imperator enim ipsis ne 
diaria quidem dabat. τροφὴ τὸ ἐφ᾽ ἡμέραν 
ent cibus in diem. τὸ ἐφ᾽ ἡμέραν adverbia- 
liter ponitur. 

— 18. ἐν τῷ Δείγματι] Citat h. 1. Har- 
poor. v. Δεΐγμα. 

1215. 1. πεντηκονταφχοῦντος]) Citat. B. 1. 
Harpocr. v. πεντηκόνταρχος. 

— 10. deri μῦς---] Sententia est: vo- 
lait Apollodorus et contendit omni studio 
jus Attice civitatis adipisci. adeptus est. 
babet. jam intelligit, quantis cum tsedlis et 
molestiis conjunctum sit hoc tantum bo- 
num. mansisset inquilinus, liber a tot acer- 
bitatibus et jacturis atque damnis rei fa- 


.miliaris. hoc ipse sibi sao jumento malum 


arcessivit. 

— 90. ἵνα μὰ] correxi ἵνα μοι. ante quse 
verba subsudiendum est ἃ ἔλεγον, vel καὶ 
γαῦτα ἔλεγυν. ᾿ ᾿ 

1216. 17. ὅ,τι ποιεύντων) quid eoruni 
quisque, qqos tere meo conduxissem, age- 
tet, essethe remex et panta, an τῆς Ufre- 
qerías, an. deniquo miles classiarius, ieri- 
áTuc. 

— ibid. xal ἡ τιμὴ, xai ὁπόσου τις ἦν 
sustuli comma et duo ista vocabala 
ὁπόσου. videtur in aliis libris fuisse : καὶ à 
τιμὴ τίς ἦν. i quisque conductus esiet, 
ut dedi. in aliis: καὶ ἡ 7,43 δὲ ὁπόσου [acid ; 
ἀργυρίου) vic ἦν. in illa leotione τις babet 
accentum, et significat quemam. in liao est 
encliticum et significat ali 

— 18. ποδαπὸν) dedi ὁποδαπύν. voea- 
bulum nescio an nusquam, preter huno 
locom, in libris editis occurrens, sed idem 
cum vulgato significans. 

— ibid. ix αόσου b καταλλαγὴ] dubito, 


202 


quid hoc sibi velit. num: la sríeeu διαφέρου 
sls ἢ καταλλαγὴ τοῦ Αντικοῦ νομιίσμαιτος 
ἀντὶ τοῦ Θασίου ὃ ἄλλου του. quanto inter- 
trimepto pecunia Attica cum Tbasia, δαὶ 
alius oujuscunque looi esset permutata. 
an potius : ix τόκου εἴη τὸ συμβόλαιον. 
quantum fanus esset de unaquaque sum- 
ma seris alieni mibi dependendum. ix πόσου, 
quanti, est, uL ἐξ ἐλαχίστου, vilissimo pretio, 
p. 1230. 5. an est ἐκ “ὅσου . ex quo- 
nam tempore ocperim ss quodque alie- 
num debere. 

— pen. ἐκέλευεν] scil. Timomacbus. Au- 
gostanus dat ἐκέλευον. quod possit ferri, 
imperabant illi duo, Timomocbus pota et 
Polycles. Sed preestat volgata. 

1917. 17. ὅστε αὐτὴ μὴ παρίχειν) vide- 
tur μιὰ delendum esse. an nesciret resp. 
esse quosdam civium, qui possent arma- 
menta de auo dare; qua ex ignoratione 
fleret, ut ipsa daret? h. e. ideone resp. 
daret ármamenta, quod nesciret esse in 
civibus suis aliquos, qui possent ipsi 
dare? 

— 29. διεφθαρμένον ante 3049 


deest aut παρεχομένου, aut saltim xal. post 
idem —— — addidi μεὲν, oai 
respondet δὲ v. 25. 


1218. 7. αὑτὸς] oorrexi αὑτούς. quod 
autem ad. nautas et milites — attinet, si tu 
eot ais a me corruptos este. wie] respondet 
Latino de, quod etiam hoo modo usur- 
patur. 

1219. 19. Πραξικλεῖ] num Τραξιτέλει. 
notius quidem hoo nomen est, quam illad. 
' 1220. 12. ματι] scil. τῷ ἐμῷ, 
et sic quoque τοῖς ἐπιβάταις, militibus, qui- 
bus ego essem usus. — Est autem τριηράφ- 
χῆμα, supellex triremis, armamenta omne 


1.1, REISKE ANNOTATA 


, 


genus. citat h. . Harpoor. v. 

gibilominus tamen antiquam boc esse vi- 
lium suspicor, et leg. esse πληρώματι, nau 
tis. v. p. 1217. 20. et peo. 

1223. 4. τὸν ὑσοδεχόμενον τοὺς qeiyera] 
aubaudi οἷς ἐνόχεσθϑαι τοὺς φεύγεντας aite 
πελεύουσιν οἱ νόμοι. 

— $6. ——* post Καλλίαπωυ, ast 
post μισθῶσαι, nullos dubito deeme «wa- 
μαδόντα, ant simile quid. 

— 927. mipiáyoi) circumduceret per op- 
pids Greece illius ore. Sed videtur po- 
tius e superioribus leg. esse sw , ed- 
duceret, e Macedonia ad se in Thasum. 

12253. 8. λήψεται) non motassem, visi 
oodices λήψεσθαι prsescripsissent, sic p 
1290. 14. οὐδεὶς yàp αὑτᾷ παραμένει, pre 
οὐδένα γὰρ αὐτῷ «αραμενῖν. 

— pen. citat h. 1, Harpocr. v. 
ἀκαρεὶ, ubi valgatm ed. trajectione labo- 
rant. Leg. enim est: ἀκαρεὶ ἀντὶ τοῦ 
ὃ οὐδέν. Wap ᾿Αντιφῶντι καὶ Δυμεσθένει i ἐν τῷ 
πρὺς Πολυκλέα. [non Κάλλιο.) T "Ans. 
φόλις αὕτη ἐν Φοινιχίᾳ, ἣν Νικάνωρ. 

1494, 9. ἀνέγνωμο) correxi ὀνέγνωκεν, 
scil. soribe. 

1925. 16. ὧν ἀκούοντά με nal wrapà "rio —] 
malim ὧν ἀκούοντα τὰ μὲν παρὰ τῶν — pam 
μ8 statim post loco suo insequitur. 

1296. 13. τὸν Yésv] eandem legem, de 
qea jam p. 1224. 11. commemoraverat. 

— 16. ὅπου] dedi de meo ἔσει. quorsum 
au 

— 17. Ath] post χρόνω videtar titalus 

deesse, et titulus à 

— $23. ἢ ὑπὲρ] dedi à οὐχ ὑπέρ. v. dicta 
ad p. 1198. 14. 

— pen. ἀπιέναι] scil. ἀπγοφασίστους, nil 


canctantes. 


AD ORATIONEM PRO CORONA TRIERARCHALI. 


Videtur in gratiam ejusdem Apollodori, 

Pasionis filii, esse scripta, pro quo agant 
due» superiores. 
. 1298.1. εἰ μὲν οὖν ὅτω) dat Augustani 
alterum exemplum; quod si verum est, 
necesse est nonnulla pracessisse, quibos 
hodie careamus. 

— 9. παρεσκεύασαν) subaudi ἑαυτοῖς. 
alias prsestaret in medio π' &cavTo. 

1229. 9. τοῦτο] δὰ remotius, ἐκεῖνο ad 
propios redit (v. p. 1233. 17.), contra 
morem consuetum. 

— ibid. τοῦτο] "oi τὸ ἐπιδεικνύναι iav- 

τοὺς ἀξίους τοῦ 

T 4. ἐκεῖνο] scil. "di κακῶς λίγειν. 

— 8. πιριορμήσῃ} correxi ποριορμείσῃ 


[ab ὀρμείζειν), tametsi malim waeopitiorn, et 
sic quoque deinceps. ut v. 9. 


— 10. οὐ καϑοίλκυσιν] correxi οὐδὲ κα- 


ϑείλκυσαν. ne de tabulato quidem, ubi fa- 
bricata est, detraxerunt, uedum, ut ad 
stationem in portu condictam addaxerint. 

— 16. ἀνήλωσα] subaudi tl; ταῦτα τὰ 


— 19. ἂν ἐπειρῶντο.) contraxi in unum 
vocabulum ártsrtporre, v. v. $92. est a verbo 
dvyaernipacÓa:, quod est, preelodium exerci- 
tiorum facere, sea in nave agenda, sea in 
fidibos polsandis, seu in qu&comque re, 
cujas fit. pericalum, et speoimen expe- 
titur. 

1230. ?. ligue RM rnm 
malim τούτοις τῶν τοῦ στεφάνου 

— 10. καλῶς} post καλῶς s; videtur iod. 
aut ὑπ᾽ ἐριοῦ deesse. que autem ego vobis 
decenter preclareque. inservii atque minj- 
rael, eorum gratiam postulare sibi a vobis 

beri. 





AD ORAT. PRO CORONA TRIERARCHALI. 465 


— 15. ᾿Αλέξανδρον) Alexandrum Phe- 
rem desigoat. 

1231. 7. σιπρὸν εἶναι νομίσας poterat 
esim insolens, acerbum et arrogans videri, 
bominem privatum, qui coronam a populo 
peteret, cum. vebementia orationis Judi- 
magistrum decente populum in ipsam in- 
vehi, ejusque mores reprehendere. 

— 8. αὐτὸ] malim αὐτοῦ, ut ad τὸν σι» 
πρὸ Mywredeat. Est autem ἔργον (subje- 
etam, at volgo usurpant) acerbse orationis, 
facivus illad, ip quo notando versatur ve- 
bemens ot acerba oratio. 

— 9. τοῦτ᾽ jen] hoo exsistit, quod 
scil. oretio mea sseva et amara videatur. 
Sin antem τοιοῦτός ἔστι prefertur ex Aa- 
gustano, redit ad. λόγος. ὁ ἐμὸς λόγος loi 
τοιοῦτος 


— 11. iyu] scil. «σρόδοσιν. manuopre- 
tiom, militi, cum conscribitar, in manos 
quo non modo fiat alacrior, par- 
emque suarum atudiosior, sed etiam ne- 
oessaria quasdam ad cultum victumque et 
ad commoditates militie sibi comparet. 

— 13. εἰς leierovr] malim εἰς ἔκεσλουν, 
ad eusrigandum e portu. 

— 11. τὸ τρίτον μέρες] v. Petit. LL. 
AA. p. 469. 'Tertis pars corporis infamia 
Botsbatur tum, cum lingoa, b. e. facultes 
iore et in coneione dicendi, interdice- 


— 36. προδικάζαν] correxi σροδιδάσκων. 
Volgata videtar nata e varia lectione, que 
akis io libris, ni fallor, versata quondam 
hii, σμδεκάζων, donis et gratia corrumpere, 
at —— aliquid Rx ] dedi auct 

—127. ἐσειδέπερ παρῆλϑον i anctius 
τούτους τοὺς λόγους παρῆλθον. 


1834, 5. σὐλας) Citat h. 1. Harpocr. v. 
sw. Literas commentities, ab ipsis 
sabjeotus, qaibus illi muniti, tanquam a 
rep. sibi additis, piralieam, in quoscunque 
volest, exeroent. falsche Freybricfe [ for- 
e licenses]. vel potius, propterea quod 

lseinoribus snis efficiant, ot ubique lo- 
corum in Athenienses exerceantar ἀνδρ.- 
ληζίω; e αὔλαι. Arreste auf Menschen und 
Weermn [seisures of men and wares). 
1$. τὰ τῶν αὑτῶν τ μα- 
Ta] sou displieet H. ὙΥ οὐδὲ conjectura τὰ 
Φερὰ τὸν αὑτῶν τείασον Apa pr. — et reoopi. 
errores enim labesque rei suse, quie cuique 
est, femilieres, ex ipsorum enatas mori- 
bus sua contracias, emendant 
dadibas reip. Mibi venit aliquando in 
mentem: và iT ων 


τοιουτοτρόην ΤῊ 
ptoeata enim hominum his σὲ similibus mori- 


bue preditorum. 

— 17. yíyoi] post γέγονε videtur ali- 
quid in bano sententiam deesse: ὑμῖν δ᾽ 
αἰσχρόν ἐστι κακοδοξεῖν. aut : ὑμῖν δ᾽ οὐ πρόπει 
τῆς ὑμοτίρας δόξης ἀμελεῖν. ᾿ 

— 21. ejl τῶν ] subeudi 
τοῖς ἡμετέροις ἀνταγωνισταῖς. v. p. 1218.4. 

— 24. ποτε] correxi τότε. muper in 
oausa simili. v. v. pen. 

1233. 4. wpociixov] in Aug. est wpeesium. 
Suspicor sic, aut. propemodum reliquisse 
Demosthenem : ἀλλ᾽ ov, νὴ Ala, τῶν βελτιό- 
γων τοῖς ὑπηρετοῦσιν ἃ δεῖ scil. ὑπηρετεῖ"), 
χαρίζεσθαι (εουλομένων [vel πελευόντων}) ἃ 
«ροσῆκεν [scil. χαρίζεσθαι ὑμᾶς, aut αὑτοὺς 
κελεύειν ὑμᾶς χαρίζεσθαι). quasi per ejes- 
modi sermones relatum irent gratiam iis, 
qui secordia sus rem vestram publicam 
peesumdant, non sutem, ita me deus amet, 
vellent gratificari, qua par est, illi parti 
civium vestrorum meliori, qui morem ve- 
stris imperiis geréntes, quss oportet, vobis 
administrant, vestrisque studiis imser- 
viant. 

—- 14. iyasic) bene habet. meque, illos- 

e un& meos sdversarios, corona 488» 

m Dobis ambobus communi. 

|— 17. 090 — ixtiV) rursus τοῦτο redit 
ad remotius, ἐκεῖνο ad propius, ut p. 1929. 
2. neque enim ístud unquam ἃ mo impe- 
trabo, ut fieri patiar, quod illi postelant 
[ut scil. meum in corone communionem 
veniant], neque hoc feci, ut scil. meum 
trierarcbatum alii elocaverim. 

— 920. ποιῆσαι προσῆκον] locum hono 
item non intelligo. dedi de meo sio: 
poi 
digna sint mercede, sed 
snodo pro auctoritate sua pronuntiere. 
- 94. ari] quasi partes has in oon- 
ciono dicendi et auotores sententiss po- 
pulo se ferendi, velut aliquod saoerdo- - 
tium tenerent jure bsereditario. 

— 95. δεινὰ «ἀσχουσι] Ki est, uvera- 
θοῦσιν, vociferantur, miserantur, lamentean- 
tur, velot insignem et enormem passi in- 
juriam. 

— 26. τῶν ἅπκξ ] correxi τὸν 
διασκξ εἰρηκότα. videtar vulgata e varia le- 
otione in libris quibusdam versata exsti- 
tisse : τῶν τιν ἅπαξ εἰρηκότων. 

1234. 1. οὗ πάντ᾽ ἀπόλωλε) negativam 
addidi. non omnia prorsus pereunt. resp. 
non prorsus tota concidit. 

— 9. αὑτοῖς) post αὐτοῖς videtar Ali- 
quid deesse, ut e. o. ἀφιέναι, ἀπαλλάγηο 


4. σϑαι, vel simile quid, tametsi Jargior, vul- 


gatam ferri posse. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


AD ORATIONEM IN CALLIPPUM. 


Videtur hio Callippus idem esse Callip- 
pus Peveniensis orator, cujus meminit p. 
B7. 9. αὶ qno se victum fatetur in causa 
φαρανόμων. Actor rursus est idem Apol- 

Qrus. 

1235. 2, ἄνθρωπος) signibcator Callip- 


pos. 

1236. 19. οὗτας ὃν καὶ αὐτὸς} tranapo- 
sui meo periculo primum vooabolum sio : 
ὧν καὶ οὗτος αὐτός. non tamen video, ques 
yis insit in ee, ut Callippus eodem de Ly- 
cose agat, de 489 aoctor. 

— 14. Ass] detraxi uem 2. erat 
quidem forma bujus ethnici regularis As- 
φολεμύς. Sed usitalaum fait Δικελεύς. v. 
interpr. ad Herodot. 9. 73. 

— 16. Aen wpii) Citat b. 1. Harpocr. v. 
Aaqeitresóc, nam sic ibi est exaratum, et 
sunt, qui hano scriptionem preseferant. 

— pen. ἰδιώτης} beae babet, sigaificat- 
qne hominem ignobilem, obscarum, v. p. 
1243. 22. ubi ab ἰδιωταία, dbecuritate Co, 
phisiadis ad claritatem et potentiam Cal- 
lippi argwmentatar. 

1137. 9. ἐκπαλέντα. αὐτὸν] anacoluthon, 
recta oratio postalsbat ine? sóvrvc αὐτοῦ. 

— 14. vwrei] erat emim Phormio 
preeto Apolledoro in judicie. 

— 13. évoinawagekvoo κ. τ. 2. ] dispguo 
pereones sio : Phormio respondet Callip- 
pe,se esterosque menses socios Lyconem 
bene nosse, ipterrogal ad bsec Cellippas, 
ἄρα καὶ ἔχρῦτο ὑμῖν. an mensa vestra ate- 


batar Lyoo, b. e. an peeunias suas per vos. 


oxercebal? ἦφι, ajebat, h. o. afürmabat, 
Phermio. Sed, sádebat idem, cur to, 
Callippe, heo interrogas ? quare ego ivter- 
regem ? inqoit Callippus, si scire vie, tibi 


dicem. - 

— £1. εὐθίως eres ] bene babet. 
copia dioendi est. Solen heo duo ssepis- 
sime ioter se πρὶ, oum summa cele- 
ritas indicanda est. Statim in ille ipso 
negetio, h. e. inter illam ipsam sermoci- 
natieper. 

- στ 38. Aden ᾿Ηρακλιεώτης) bene habet. 


v, v. 19. 


. 4238. 42. kecsypapqebor) malim γε- T 
M. rid cu, Ma) malim οἶσθα σοί. Phoca 


vw, dn. 

1239. ἢ. «ρίξινω] videtur horem ver- 
berum bec sententia osse : Bi quid Cepbi- 
siades mihi velit eripere, sciat, me proxe- 
num esse Heracleotarum, coi difficile sit 
aliquid vi extorqueri. 

τ; 107 εἰ 3] scil. βουλοίμεην σοι χαρί- 

εσθαι. 
J — 18. erw«] est Callippus, ἐκεῖνος est 


Pusio, peter actoris. 

— 21. εἴ σις] oorrexi ἕτις. Sed et 
ταύτην videtar post srievi; esse οοἶοοιν» 

em. 

— 2*2. ἐγὼ) malim ἐμέ. 

— 27. οὐδ᾽ ie εἷς λέγω} corraptus leogs. 
manifesto qusedam desast. o varietate le 
ctionis nil colligitar, quo vitium sanetzr, 
Kst in ea οὐδὲν αὑτοῖς λέγει. et hoo recepi, 

, 1240. 4, emt! aiv) spud eem, P» 
sionem. 

— ibid. ἄναυ αὑτοῦ] sine se, Callippo. 

— δ. λαχὼν 3i —] Sententia est: Com 
Callippus jam exbhibuitset arbitro libelium 
aoousationis cealre patrem actoris, Pssio- 
nem, penituisse ipsam, Callippus, faeti, 
ideoque repetiisse illom libellnas ab arbi- 
tro, et totam litem sustalisso, contra oes · 
ditienem Pesioni proposeisse, si vellet, 
ut negstium amioe communi permittere- 
tur. 

. — 18. ϑίλων) malim ϑέλοντος. et hoc 

de meo dedi, nt sit seatentia : sperant s», 

vobis persuasuyos, ot credatis, Lysithidea 

nom faisse comrmisegroum, et dameeret 

patrem, oum [vel 61] pater nollet ipse sibi 

IMes féri, h. e. ultrà désistere ab injest 
ite, et satis Callippo facere. 

— 38. ἐξούλης) prepter. detentam εἰ 
denegatam Callippo pecubiam, qus ipei 
judicio arbitri esset adjadicata. 

— 43 Apyvpev) von entem seris debiti, 
de quo nopdam. cognorit arbiter, ent je- 
dex, de beaarne, bs pe. 

— 41. ἔτι μ “π(καλισαμένου] dedi 
de meo judício Lir μὲν ὧν οὐ wie ardt 
'ος. Quod itaquo Cellippus, nebc, patre 
vivis exemto, in dedecus ejus mentiatur, 
a se deletum ipei josjnrandum faiser, 
quod non fuit. 

1441. 8. ὑπὸ τοῦ Alxertc- καὶ Φορμίων 
post δύμωνος adjeci comma, et postrene 
voci duas postremas literas detraxi. cedit 


— 10. et 11. abre] utrumque rodit ad 
ionem, 
— 14. 5 τῇ correxi εἶ τι. si. quid, eet 


num quid, 
— 30. ἀριφυτύρας} tam eorum, qui mi- 
bi, actori, testantor, quam $omt 


— ibid. τὸν νόμων] significat legem il- 
Jam, quse p. hajus v. 4. fait commemo- 
rata. 

— 26. pin] 
p. 211. emendat 


Velesius ad Harpocr. 
Axm, quoniam Harpoer. 





AD ORATIONEM IN CALLIPPUM. 


ex hee oratione in Callippam oitat "Axs, 
meque in teta: bac oratione loous reperia- 
tur, cai nomea hoc urbis Phbonisss conve- 
niat, prseter bunc. - Sed forsitan deceptos 
Ule fait vitiosis, quibus otebatar, libris. 
1249. 9. οὑτωσὶ ji] pro μεὲν malim 
φαίνεται, sententia id postulante. nam alias 


bula 4 οὗὐ.. hoc-unum solum: ausi noa 
sunt Callippi familiares testimonio suo con- 


— 15. dn] si bene habet, est pro sij- 
Sie, statim. malim tamen ῥάδιος. facilis. 
— 20. οἰκείως) subaudi αὑτῶ, vel. πρὸς 


1243. 15. οὐδὲν ἂν ψευσαμένω] qui: non 


facile sit mentiturus. addidi ἂν de meo. 
— 16. ἀπαλείφοντος bene babet, usur- 


pentar. ἐπαλείφειν et ὕτειν [scil. ἁὸ 
χρεμάτων 1058 | de lacellis fartivis, cum de 


magno acecvo clam parum quid avertunt, - 
veluti detergentes, aat deradentes. aut, . 


ut si quis jusonlum cernis adipe, aut lac 
eresnore denudet. 

— 19. ὠφλάχει] scil. δίκην. non debuis- 
set stalim mulctam Callippo? non conde- 
maestus staum fnisset a judicibus mulcte 
Callippo luendse ? 

— 130. ᾿Αρχεβιάδαης} post nomen Arche- 
biadis videtur δὲ deesse. 


265 


1244. 11. « dams) correxi 
φρικαλεσάμεγος. Sed superest aliad adhuc 
altius et pertipacius ulous. pendent enim 
isti nomimativi λαχὼν et προκαλεσάμενος, 
ut dubium nullam sit, quin verbum ali- 
quod, a quo illi nominativi falciantor, de- 
sideretur. non énim possum in animam 
inducere, hos nominativos positos esse 
looo genitivorom λαχόντος et wptaXsca- 
μένου, scil. τούτου. redit enim oratio ad 
Callippom. D 

— 17. αὐταὴ] redit sd Callippum. 

— 24. ἴδιον] subaudi συμφέρον. 

— pen. διεσράττισθαι) subaudi ὅ,τι 
βούλεται. 

1245. 1. δίομαι δὲ ὑμῶν) {Ππἃ δέομαι 
boo versu, demum v. 9. repetitur post 
multas interjecta, et oratio ioterpellata re- 
stauratur atque absolvitor. . 

— 4. τούτω] cohmret oum ἐξὸν v. 5. 
idem est ac si dixisset : xai ἐπιδείκνυμε, 
ὅτι ἐξὸν τούτω, εἴπερ τι. 

— 7T. καὶ ταῦτα] melim καὶ τούτων. 
— 8. AaCirra] redit sd Cepbisiadem. 
et qui a nobis abstulerit certa documenta 
hujus rei fidem. facientia. μηδὲν tror hoo 
sibi vult. quamquam pecuniam a nobis 
abstulit, tamen nibilominus ei fidem literis 
consiguatam, et testibas confirmatam ipsi 
dedimus, ipsi legatam eam fuisse: a Ly- 
cone pecuniam, et nos boo contra litiga- 
torem quemcunque testari paratos essb. 


AD ORATIONEM ADVERSUS NICOSTRATUM. 


Actor est rarsas Apollodorus, Pasiopis 
flies. 

1946. 8. τὴν ἀσυγραφὴν ἑποιησάμιην) 
actionem institui titulo injustse detentionis 
earum rermp, quse reip. essent, non ejus, 
481 eas prsster jus et fas detineret. 

— 4. τὰ μέγεϑες τὸς ἀπογραφῆς] magni- 
tado mualctse mihi Ἰαοοίδοο, si causa cadam. 
certabet enim actor periculo decem mina- 
rum ipei, si vipoeretur, laeadarum, cum 
ipse res, de qua certabat, quertam solum- 
modo mulete. partem valeret, duas seil. 
mima cum dümidis. 


— 5. ἀσεγμεγψάμην}) dedi ἀπέγραψα, ut. - 


estia marg. Lat. et fio quoque versu 7. 
malin ἐπέγραψε . 

— 12. fna ri Citat b. 1. Har- 

ὦν, ἀσυγραφό. 

μὲ 15. τοῦτο) abest ab Augustano 
xale. wutsbat Lambinus cum τούτου. 
hasd prorsus absurde. ego vero servo ; 
sed. sic, ut aut τι tollatur, aut ei prsepo- 
Datur te αἱ sit μέγα τι τοῦτο τεκρεήριον, 
€t αἱ hoc sit his hominibus [Nicostrato, et 
ejas fratri, Arethesio] magnum aliquod 
docummtum, unde oempe intelligatur, me 
ipeis isimicosm non esse. nam si essem, 

YOL. Y. 


ipse detulissem eos titulo detentarom et 
usurpataram rerem, qui sint in potestate 
reip. non autem alius id fecisset. 

— 16. we ὑμᾶς) cobseret nou cum 
τὴν ἔχθραν, sed cum λέγοιμι. si ego ad vos 
commemorarem de mea cum his hominibus 
simultate.. 

1247. 1. τὰ τρία μέρη] subaudi ix τῶν 
qtTTÁPen, tres partes, e quatuor partibus, 
seu norem de daoodecim. nam quarta 
maloüe psrs senrper in ejusmodi causis 
reip. fisco adjudicabetar. v. ad p. 1379. 
19. dicenda. ᾿ 
— 9. τούτου] id est, τοῦ ἐγχεομένου. 
- $6. epic] delevi. eportebat me lega- 
tos vestros ín Siciliam proficisci jussos 
illac nave mea transportare. 

1948. 5. «χαρὰ τούτου] e familia, non 
mea, sed hujus, Nicostrati. aobit hio mi- 
rari, cur veleres, servorum fogilivorum 
causa, e faga retrabendorum, quorum sin- 
guli singulis fere minis venibant, tam 108 - 
ginqua, tam diatarna, tem molesta, tám 
sumtuosa itinera peragerent, tam denique 
periculosa, com tapto rei sure familiaris 
dispendio, qui possent alios servos ubique 
locoruur vel decima parte iHius seris 
2» 


266 I. I. REISKE 


emere, quod illis ia itinere ists insugsen- 
dum esset. 

— 18. ὡς ἐμὲ, πρῶτον μὲν ἰσπάζετο) 
sustuli ji» et sio interpunsi : ὡς ἐμὲ πρῶν 
Tw, ἡσπάζετο. cum rediisset. Nicostratus 
domum, omniumque amicorum me. primum 
convenisset, amplectebatur sme. 

— 19. xal bietre] dedi καὶ διωδύρενο. 
verbum compositam, sed invente rarius. 
paulo quid plas valet, quam simplex. 

1249. 8. αὑτῷ Φ 1] correxi τῷ 
Φορμ, in. ἔχειν subauditur ἐμέ, quia. mihi 
tum male cum Phormione couveniebat. 

— 142. ὄντα) malim erepfvra. reli 

facta, reliquis, quse a pstre relicta habais- 
sem, in remp. insumtis. 

— 19. τὸ ix γειτέψνων) correxi τὸ ἐγ γῶ» 
τόνων, quod exsoulpsi e lectione codicum 
τὸ ἐγγειτόγων, quod tametsi probo, verebar 
tamen, ne insolentia offenderet quosdam. 
i» cum genitivo compooi, tam insolens 
non est, atque multis primo adapeetu vi- 
debitur ; ot ia Commentariis ad Constan- 
tini Ceremonisle oompluribas exemplis 
demonstratum dedi. 

— 36. ᾧ τὰ correxi 5, τε. et id argen- 


tum, quod jam dependi. 
— 27. dno ere] dedi ἀπόλωνται. redit 
enim ad τὰς χιλίας . dera est, fa» 


teor, oonstruetio, sed 
gata son minus dura. 

1950. 11. χριροότον) dedi “«τημότων 
opponebat enim, Apollodoras pignori pro 
Niocostrato non τῶν χρημάτων aliquid, sed 
τῶν κτημάτων. domum, quod est κτῦμεα. 
sopellectilia autem domestica sent χρή- 


ttica est, et val» 


ματα. 

— 12. ὅσον ἐνδεῖ} deerant οϑάδοίπι mi- 
nz. neam vigioti sex minis redemtus e 
servitute faerat Nicostratus, eique pecus 
nim conficiende ergo decem minas ei 
Apollodorus jam donaverat. 

— 15. qc) so. es werhcor, 

— 19. Παμβωτάδη] Citat h.]. Harpoer. 
v. Παμβωτάδῃς. . 

— $5. τοῖς πράγμασι) cobmrei cam 
$1 χρησαίμην. quod. ego quid agerem in 
hac re tam ardua dubius, et perplezus, ut- 
pete qui essem juvenis. malim temen verba 
γέος àv pone dersigoc πραγμάτων v. 26. col- 
locari. vel potius pone ἐγὼ oollocavi de 
meo sensu, . — 

— ult. μετὰ τῶν ἀντιδίκων) significat 
Phormionem ejusque advocates. 

1251. 3. ἀσῥιληβον) correxi ἀπρόσπλη- 
τῶν, οἱ paulo poat μόδα versus ὑσιβολὴν 
[pro ἐσιδουλήν]. Sententia looi perobseuri 
videtur buec esae : Nieostratus inseribit 
me debitorem serario, b. e. perficit atque 
impetret, ut rarius soriberer a quæstore, 
**el aoriha publico, nomine mulotse [ἐπιύον 
Ai] sex minarum et decem draebmerom, 
cui mulcte eseem condemnatus in lite 
ἐφρσαλήτῳ, ad quam obeundam ab actore 


ANNOTATA 


ejesque subscriptoribus nen feissoa cite. 
tus, agentibus contra me ex eb titulo, ἐξ 
ἐμφανῶν καταστάσεως, quod eciurem ret 
alienas, aut reip. aat etiam pepillis debi- 
ta»; quas deberem coram sietero atque 
exhibere. 

— δ. τὸν Mon] id est, τὸν xeralium, 
oum pet Lyoidam, cognomite Meolitorem 
dictum, effecisset, ut illa mibi maelota ir- 
rogeretur. videtur hio Lycidas arbiter, 
sea judex pedaneus, illius cause faisse. 

— 9. vé» εἰκιίων) sunt iidems, atqeo 
paulo ante commemorati, Phormio, Pssi- 
les, et eorum consortes. 

— 10, ἐνδεικούνα.} ἔνδειξις enim ent io 
908, qui causas agerent, com nondam sra- 
rio satisfecissent ; qui si convincereatsr 
hojus criminis rei, oustodies dabentor. 

— 12. δίκα δραχμῶν) nimis minuta vi- 
detur bse 6890 summa, et viz digos, ob 
qu&m quis oondemnetur ut srraríus. quan 
malim δέκα usi». presertim cum stam 
pest dicat, ea supellectilia, ques Arethe- 
sius ὁ dorso sas, Apollodori pate, vi ex: 
portasset, plas viginti minis valuisse, b. 6. 
duplo plos. nam inter decem dracimes et 
vigiati minas abaormis, et plane nulls est 
proportio, 

— 14. κλητῆρας] pest κλυνῆῦρας deesse 


videtar ie. 

— 19. τὸν videtar emm 
alter subscriptorum στὴν λῆσιν inBtiates 
esse, seu negasse, adfuisse, com Aretha- 
sias Apollodoram in jus vocaret, id quod 
factum esse Apollodorus 

2— $0. τόνδ᾽ ᾿Αρεϑούδιο}} sententia po- 
stulat τῶδ᾽ (huic, aut, si mavis, articelum 
79) ᾿Δρεϑνυσίω. sut, sj bene babet ralge- 


te, deest 


versus subsoriptorem, et ipsum adeo Are 
thusium, b. c, jure eos prosequeber. 
bwexa. acoasans eum false sebecriptiosis, 
eique propterea litem denubciens, erst 
autem φσυδοκληνεία, eum quis libello se- 
ousationis sauw dgomen 40 
professusque esset, reum, qni in jus voes- 
tws nen esset, a se uua oum actoré voca- 
tem farsse. Quo flebat, ut reus, cam it 
judicio non com δὰ diem dictam, 
φαΐρρο qui nesciret, ditm sibl dictem 
fuisse, contomaocise damnarettim. 

— 21. ἰλθὸν]) scil, Arethurius. 

— ibid. εἰς τὸ xw] in predium, 
meum puta. v. p. 1247. 16. 

—- 9€. ymwia] cortexi vermes. citat 


b. l|. Harpoor. v. jum et Basteth. 
ad Hom. Odyss. A. p. 1405. 


— 13. πιμσνοίχων) Citat h. 1. Harpocr. 
v. σερίστουχοι. olet eiploresn, vel circa 


quas cveye, mures, eséet dactus, vel 





AD ORATIONEM IN NICOSTRATUM. 


sbpés. hi» videntur ideo slo diéte folase, 
quod essent ant in orbem horti, uat ad 
erem erearum oobste, qoibus in areis 
elera, feresve, alitevo arbores fragiforpe 
exsLarent , ita et extremus earem arearum 
ambitus esset oleis consitas. 
— 99. jelenàs] Citat Harp. v. ῥοδωνιά. 
1959. 5. i τῆς yp.] dens 
est ao mi dixineet: tip νῦξ JavirDarralac 
ypaqis, τὴν ὑπ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ αὐτοῦ λυχϑεῖσαν. 
— T. ἀπσιίντα͵] oorrezi ánérra, bam e 
Pirseo in Urbem euntes ἀνέξαινον, adsset 
dabas, ex Urbe ia Pireeutu, πατέβαινον, 
descenslebant. 


— paesi anal) Ckat b. 1. Har- 
poer. v. Biauauttos . Migeificat, 
πὲ fallor, boc A riledered, sibi pon li- 
cuisse multis verbie caus suem agere, 
qaiá dies illa judicialis, 466 ista acta fuis- 
set dansa, per meltas alías causas, etam 
eadem die disceptaudas, faisset divisa et 
descripta. Brevi igiter illa oratione sua 
eum tames Arethasiam reum peretgisset, 
tacite insinuat, ita perspicuam fuisse oau- 
aee som bonitatem, nt judices sine enncta- 
tione secundum se, adversus Arethasiem 
litem dedissent. | 
.c— 17. M' dass] dedi δι’ dad de meo. 
propter se, meam in gratiam. 

— 18. abro] Wicostratus et Aretho- 


13253. 5. eiMrac] reote arbitrar ab 
Axmg. 1. abesse. quo admisso τοὺς rhutan- 
dum erit in τούτους. hos ipsos producem ad 
ves, testes, penes. duos epera corpore danda 
ers meruit, Cerdo, et quibus satis dedit 
Arethusius, anat quos jure persecutus eet, 

Cerdone. 


pro . 

— 6. τὰ δὲ Márw] sunt abseleti acen- 
sali*i, cujusmodi acowsativos usurpare 
Demosthesem exemplis aliquot jam sa- 
pra oeénstilit. quod autem ad. Manem αἱ» 
tinst. alias deesset ὅπως ἐκτήσατο, ἐρῶ, 
Menetem uutem. quomodo naetes sit, nunc 
dicem. 


— 8. avri] correxi abre. οἱ, Arothu- 
sio puta. 
“- 9. deyato] post deyale pono com- 


267 


406. totum illad, lain caput vel sortem, 
quem usures, reddiderit in hoo puero, 
tantident estímato, atque utramque efficie- 
bat, sory com asaris computata. 

— 15. 8 θέρος μεισθοῖντο (σαι idem 
eet ao sí dixisset : 8 εἰ μεισϑοῖντο τὸ ἐκϑερί- 
σαι θέρος τι. δαὶ δἰ veniam metende ali- 
ogsjus segetis certa pacta mercede rede- 
missent. solebant nempe hi rustici servi 
ἃ fendorum domibis notas segetes sut 
fruotus hortorum, vinearum, olivetoraumve 
certa xgorcede redimere, ea lege, ut fro- 
ctus demesei ipsorum essent, ipsisque 
liceret pro arbitrio spo vendere. 

— 35. ἀνάγνωσις reliqui valgatam 
existimans ínter utramque lectionem nil 
interesse. Colligitor ex hoc loco, plures 
eonsmevisse interrogationes partium liti- 
gaütium institui, antequam dies forensis 
ipsis constitaeretur. 

1254. 6. eis γὰρ] correxi οὐδὲ γὰρ mea 
ponte. etenim dominus et arbiter quesitio- 
nis per tormenta non eram. et verba haeo 
οὐδὲ τῆς φασάφου κύριος SY parentheseos si- 
guis inolasi. 

—— 7. οὔτε καλῶς ἔχρι"Ἷ subaudi ἃ com- 
muni ἀγούμαν. 1 

— ibid, 44 λεγόμενον) dedi τὰ λεγόμενα. 
post iwà τῶν ἀνθρόσων v. 8. addidi ἐαὶ 


— 8. ὑγεύμιν μὴ οὐ τὴν ἄλλην] correxi 
ὑγούρμιεν δὲ δεύν «σὴν ἀρχήν. sed. existimabam, 
illum  archontem, ad. cujus tribunal hec 
cause pertineret, aut delectos a senatu. 


— 9. γράφεσθαι] literis a scriba publico 
consignari et in acta publiea referri curare 


— pen, τῶν ὑμιτέρων) mancipia enim 
Árethuali erant eonfiscata, sed judices 

puli personam gerebant. 

1955. 9. à ἀδελφὴ] alii οἱ ἀδελφοί. da- 
bium, atrum rectius. 

— 11. τὰ τούτων αὐτῶν] ea bono, que 
tpsorum ia, non Arethusii, essent. vi- 
dentur ex hoo loco fratres Arethusii, Ni- 
costratus et Dinon, edvocati Arethosii 
fuisse, 608, contra quos hio Apellodoros 


poguat. 


AD ORATIONEM IN CONONEM, 


Actor hajus causm est Aristo. v. p. 1266. 
$4. Cum hsc eratione incipiunt in Codice 
Asgustano Demosthenis orationes de 
eaeris privatis. Superscriptam enim ibi 
die. vat c ἰδιινεικοί, ποτὰ Κόνωνος. Prseterea, 
eunprivate Demosthenis causs rarissime 
a veteribus rhetoribus laudentur, bhese, ut 
im wmteris, seu, comparative, αἱ valgo 
usurpant, leadatec croberrime. 

1266. 1, ὑβμσθεὶς---Ἶ Citat hb. I. Ari- 


etides Tex». p. 126. 

— 9, τῆς ὕδρεως γραφαῖς} Citat h. I. 
Harpoor. v. γραφή. neoesse quoque est, 
ut idem h. l. in mente babaerit ie v. 
dways, nisi memoria eum fefellerit, ut 
banc orationem pro alis citaret. — 

— 11. ὑπὲρ τὴν ϑλικίαν, ἣν ἔχων ἐπεπόν- 
Suv) probo lectionem Augustam, qui sic 
exhibet : ὑπὲρ τὴν ἡλικίαν [subaudi τὴν 
ἐμὸν, aut τὸν Wv ἐμοὶ «“σρρῶσαν]) ὧν (id est, 


268 


ὑφὶρ τούτων, ἃ] ietwhSus. nolui tamen 
"vulgatam movere, quod suspicerer in aliis 
olim libris fuisse hanc ]ectionem : ὑπὲρ τὴν 
iDuxiay, *y ἔχω, ὧν ἐπεισόνθειν, et οἷο dedi 
de meo. 

— 13. ἰδίαν ἴλαχον δίκην} Citat b. l. 
Harpocr. v. δίκη. . 

— 17. ὃ μετὰ ταῦτ᾽ ἀσέλγεια} v. p. 
1265. 4. | 

1257. 4. Πάνακτον) Citat. b, l. Harpoor. 
hac voce. 

— 7. φροσκρούμρτα) dedi experagei- 
σματα. offense. nam κροῦμα non fere ali- 
ter, quam de modis musicis usnrpatar. 

— 8. συνίβη, ἐξ ὧν ἀκούσεσϑε) distinxi 
et correxi sio; συνέβη. bic absolota est 
jsec septentia, tum incipit nova, ἐξ ὧν 
δ᾽, ἀκούσεσθε. hinc (id est, ab illa expedi- 
tione] simultas nobis exstitit. Quibus autem 
e rebus ea exstiterit, jum ex me audietis. 

— 18. προσεούρουν] Citat h. ]. Eusta- 
thius ad llomerum, cujus verba refert 
Casaubonus ad Atben. p. 42. conf. ad 
Marin Atticistam Pierson. p. 217. 

— 20. ἀπεσιμψάῤεϑα] malim ierepag- 
ψάμεθα, εὖ ἐπιμέμφομαι. leniter eos repre- 
hendebamus, amice cum iis querebamur. 
W olfius-vulgatam interpretatur transmisi- 
sus, dissimulavimus, verum, primum qui- 
dem, non hoc est ἀποχέμαεσθαι, sed. wa- 
gamin mtv. deinde, non transmiaisse si- 
lentio atque dissimulatione actorem ejus- 
que amicos islas injurias, sed vel maxime 
questos esse, constat ex addito ὡς δ᾽ 
ἐχλεύαζον ἡμᾶς --- ut vero nos subsannabant, 
et ne sic quidem finem faciebant injuriarum. 
Subsannabat nempe Conon cum filiis Ari- 
stonem, cum amicis, modeste querentes ; 
el quamvis clemeuter objurgati, tamen ne 
sic quidem abstinebent. 

— 21. xal οὐκ ἐπαύοντο] dedi ex Aug. 
καὶ οὐδ᾽ ἐπαύσαντο. verumtamen ne sic qui- 
dem , persanatus est locus. nullos enim 
dubito leg. esse: xal οὐδ᾽ ὡς ἐπαύσαντο. 
quod modo sum interpretstus. 

. — ult. ταύτη τῇ icsríga] qua scil. Im- 
perator eos inorepaveral. — 

1258. 1. τελευτῶντες δὲ —) Citat b. l. 
Aristides τέχν. p. 126. et 128. 

— 17. πρότερος dubitavi, utrum in lo- 
cüm v. πρότερος sufficerem πρὸς τούτοις, 


quod Dionysius dat. preter illa priora. . 


sed potest volgata locum tueri, primus et 
princeps, auctor exempli. 
— 25, Δεωκόριν) Citat h. ]. Harpocr. 


. Διεωκόριον. 
— 27. μὴ μαϑεῖν) subaudi δύγασϑαι 
ἡμᾶς, aut τινά. 

— ρου. Μελίτι»] Cilat h. ]. Harpocr. 
v. Μελίτη. 

— ibid. ἔσινον. δ᾽ ἄρ᾽ ivravSa] pro δ᾽ 
&p' dedi, γάρ. nam si dubie locutus esset, 
αἱ probabilitatem solam secutus, non ad- 
.didisset ταῦτα yàp ὕστερον i e. 


V 


1.1, REISKE ANNOTATA 


. 1259.19. οὕτω διίθακαν —]  Cital b. ], 
Aristides 72x». p. 128. 

— 1$. συγαλεῖσᾳ.} tantum enim casi 
ejos oculis ingessernpt, et pognis os ila 
contnderupt, et tomor voltas non petere- 
tur oculos aperiri. . 

..-- 19. σαμεῖον) post συμεῖον videtar μί- 
deesse. 

— 24. γυμνὸς} pallio enim spolaime 
fnerat, v.v, 11. . 

— 97, βαλανεῖον) non domestioum, sed 
poblicam. 2 

. 1260. 8. «τούτου]) redit ad Eaxitheum. 
Sed si hoo j44rà τούτου sorvatur, necease 
est ἀπιόντας cum ἀπιόντα mutari, pluralem 
cum singulari, alias omittendum esset μὲ. 
τὰ “τούτου. vel polus ordo verborem 
optandus est, qui est in Aog. οἱ οἷο feoi. 

— 4. τῆς οἰκίας} subaudi τξς τοῦ Mules. 
ut colligitur ex insequentibus. v. v. 8. 

— 6. ἄγουσι) dativus est h. 1. pluralis 
perücip. prws. affuisse, vel interfuime, 
cum. adducerent ii medicum, qui arces 
vissent. 

— pen. ὡς οὖν καὶ ταῦτ΄ ἀληθ5] addidi 
xai. refertur ad v. pen. p. 1459. 

1261. 2. τούτου] dedi τούτων.  Conene, 

Ctesia ejus filio, et Theogene, Abdrome- 
pis filio. v. p. 1259. 10. 
2o 4. οὗ μετρίας] post οὐ μετρίας addidi 
“οάς. Etiam Toup. Emend. sd Said. t. 
III. p. 277. fin. τινὰς e Suida addendum 
censet, citat .h. ]. Aristides 75v. p. 238. 
et Suidas v. φαῦλον. 

— 5. εἰς vay] addunt quidam libri xa- 
κόν. non male illi quidem, sed polest 
etiam sine illo integra esse oratio. v. si 
placet, quse ad Dionem Cassium scripsi- 
mus, p. 90, 3€. item, quibus addi posset 
bi loci Aristidis t. I. p. 246. 4. t. II. p. 
155. 12. ubi ad τῶν sobsuditar φόβου καὶ 
ἀπορίας. it p. 297. 9. item P. 64. 8.. ubi 
sobauditur ἄχαρι, aut. βλαβερόν. ut antem 
TÀ κακόφαμα, omittontar, ita ruraus que- 
que τὰ si$"a. sio ab Aristide t. IJ. p. 
196. ult.. omissum est. àyaDir, vel ζφελες. 
Sed bsec non sunt hujus loci. 

— 17.1 ] Ithyphallos illi-sese 
appellitabant de impudentia et sudacia 
setatem, sexam, ordinem violanto. abre 
xvSew; antem de aimplicitate vitse et fre- 
galitate, quee pedisseques nallos deside- 
raret, oleariam gestantes ampullam, neque 
splendorem in viotu et oultu affectaret, 
sed ipsamet sibi serviret necessariaque 
administraret, cojuxmodi est gestatio am- 
pulls oleariss ad balaenm, ant in: iünere, 
seu quia servo quis caret, sen. quia mole- 
tias et fastidia vitse pompatiose abhorret. 
citat b. ].. Harpoor. v. ἰϑύφαλλοι et abeo, 
λήκυθοι. 

— 92. κατοσκευόπασι») correxi zeta- 
σκευάσω. et nescio, an pari modo etiam v. 


AS. πειράσεται legendum. sit, pro peni: 








AD ORATIONEM: IN.CONONEM.. 


eOu;, tametsi: non nesciam, illàm infiniti- 


de meo ad. xazacxeváen. nos ae(ém, quot- 
, quot sumus fratres, Conon oratione faciet, 
b. e. proponet, prsedicabit, inget; mentie 
tur, aen lascivientes quidem et. petulantes 
per temalentiam, et contumelioges, oujus- 
aendi sent ipsius liberi, verwntamen stul- 
tos, tmorosos, ssevos et acerbos. 

-- 32. levi] non demno. videri tamen 
possit | premissam δόξει potius ἧσται po- 


19262. 14. παρ᾽ ὑμῖν] coheeret cum diam 
e» δώσει v. 15. 

- — 19. τοῦτον] est in Aug. pr. unde col- 
ligo Desaosthenem dedisse : τοῦτον τὸν 
ew yiyatr. Ego de meo dedi: διὰ τί οὕτω 


1963. 10. ἐνίκα εἱλκόμην ---Ἴ Citat h.l. 
Aristides P. 270. 

— 11. vyric) bene habet. cum. domo exis- 
sem sanus et bene valens, eo réportatrer sub- 
limis inter manus gestantium. nugatur ad 
b. 1. Pulmerius p. 647. Exerc. 

— alt. ἀλλ᾽ si) subaudi «vo. 

1364. 1. ὅπερ νυνὶ] scil. φαίνεται πεποιη- 


as. sed. addidi οὗτος ex Augustano. qué τοὺς χρόνους 


ſeciue kic, Conon puta, nunc deprehen- 
ditur. 

— 9. τούτοις] correxi τούτους. idem est 
ac si dixiuset : xal αὑτὸς ἠξίου τούτους τι- 
pst nal -ϑεδιέναι ἑαυτόν. postulasset, ut. hi 
12* patrem, in honore et teverenfia 


— 22. αὐτὸν). uncis inclusi. quod si 
servatur, neoesse erit, ut 7ór — «σατέρα v. 
20..accipiatur pro accusativo abeolato, 
qued ettinet ad patrem. v. p. 1258. 6 

1265..5. τῶν τε παρόντων) malim τῶν δὲ 


— ibid. ebvrori] oorrexi οὑτωσὶ in-ad- 
vetbio. sc temere, insubide, in cassum. 

— 6. sp τὸν (ωμὸν] Harpocration et, 
«ni ex eo pro more sno exscripsit, Sui- 
das, v. λίϑος, dant πρὸς τὸν λίθον. quod viri 
docti, Meursius, Valesias et Kusterus 
praeferunt. iidem boo versu pro ἐξορκίξοντες 
probeat ἐξερποῦντες, Sententia est: 
rixsado, jooando, prestigiis et nugis . 
eausa alienis rem usque oltra mediam no- 
otem extraxiste: 


— 14. τοὺς d fou] distinxi commate 
Égendo post i , quod comma post 
ἐθέλειν expanxi. Sponsionem offerebant, 


sese velle tradere servos ad tormenta. 
cehsret enim ἐθέλειν éum π᾿ 
— 9t. μὲν] respondet δὲ 


1466. 1 . 
— ult. σας eee ἂν ἦν à Na] fuissent 


zeei necessarii eos apud Areopegitas de 
eæde accasatari., 

1966. 2. τοῦτο τὸ δίκαιον ἔχων] sin autem 
ignerevit, auctorem vulnerum 86 a me dicti- 


tari, εἰ kac. ignorantia ses& purgare atque 


269 


gnorasset, —* 

mall a mé in se conferri, —e haud 
præparaue. 

— 3. dne rune xs cum jam lecto re- 


surrexissem, morbo liberatus et pristinse 
bon: valetudiri redditus. 
| o— 4. πρσεκαλεσάμην} béne habet. cave 
Lam bino hio ne eredas. Sabsuditur πρὸς 
τὸν ἄρχοντα. pon enim actor, in hac qui- 
dem causa, sponsioné «reoxA 4c, certabat, 
sed reus ; actor aotem reum πὐοσεχαλεῖφο, 
ad judicem adesse jubebat. 
— 10: ὧν inx'] ante ὧν expunxi xal, 
quod si servetur, tum etiam sit xa] τοὺς 
legéndum. . Ttia commendat actor 


Tp- judicibus punota, quse illos volt: memori 


mente'habere. 1.tempus oblates spon- 


'sionis, inediam pata noctem. 2. cagsám 


oblatse sponsionis, scil. ludificandi er 

et rem extrahepdi. 3. temporis preeteriti 
&cta, quod Conon multa omiserit, quss du- 
dum illi fuissent agenda, sí causam suam 
voluisset in toto collocare. Sunt heo tria 
ἀσύνδετα. aut si xal in capite secundi pun- 
cti^ ferimus, non poteriinus facere, quin 
xal etiam tertio puncto, quod s verbis 

ὺ incipit, preefigatar. 

— 12. αὐτὸ] correxi αὐτῷ. tempora su- 
periora, quibus nuüquam ila se gessit, ut 
constare ' possit eum voluisse justo hoo 
excusationis et defensionis titulo, τῇ προ- 
κλήσει, poliri. Magnum enim alias dabat 
pondus cans rei, si posset probare, se 
sponsionem actori obtulisse de servis suis 
qusestioni per tormenta dedendis. Quem 
titulum excusationis, qoo atebatur Conon, 
ínodis omnibus laborat actor infringere 
atque debililare. 

— 14. ἀξιώσας} scil. αὑτῷ γενέσθαι, 
qeod priecessit. 

— 15. &enp παρ᾿ ὑμῖν] scil. ἐλέγχεται 
γῦν ὑπ᾽ ἐμοῦ. quoniam apud arbitrüm per- 
inde arguebatur, atque nuno a me apud 
vos, judices; arguitur, in his omnibüs re- 
bus deliquisse. dedi ἅπερ xal yv παρ᾽ ὑμῖν. 

— 16. “ἄσι»] subaudi ἀνθρώσσοις. non 
enim oohreret cum τοῖς ἐγκεκλυημένοις. 

— 20. Χαιφήτιος] videtur natam e le- 
etione ' quorundam librorum Χαίριπεπος. 


'eorrexi lamen" Χαιρέτιμοος et. hio, el p. 


1967. 20. quia meliores libri id exhibe- 
bant. 

— 94. Κόνωνα, καὶ 'Aglrresa] sustuli 
commas et καί. Couonem verbera. Aristoni 
haud inflizisse. 

1467. 6. εἰσιέναι] subaadi εἰς τὸ δικαστή- 

ww. 
— ibid. τί yàp ἂν ἢ hà τῇ scil. ma- 
luissem judicio contendere. Sed quid in- 
terest inter τί et διὰ τί. nibil, quod sciam, 
inter utrumque interest. 

—7.« ) dedi πρότου. causs cardo 
ip eo vertebatur, quis primus verberasset, 


270 


quis esedendi feoísset initium. 

— 17. ὄφελος] soil. ἔσται, mallem sio 
enuaciatum foisse : τοιῦγον, ὥστ᾽ ἐὰν Aera 
— οὐδὲν εἶναι τῆς ἀληθείας ὄφελος. 

- 29. dne] Oitat h. 1. Harpoer. v. 
4e. c 


ive] scil. «mà ὑπό σου. 


wueifeur: xa3* ἡμῶν. 

1269. $. ἀποβλέποντας] subaadi τινὰς, 

aut τοὺς dvDoserow. in August. est ἀπο. 
in singulari, nempe 74. per- 
inde est. 

— ibid. σιστεύεν] id est, τότο πιστεύειν. 
tum demum, weque citius, oredere, si res 
et mores cum verbis oongruant. possit 
tamen quoque legi οὐ «ἰστεύων. eportet 
diffidere, si scil. orstiopi mores et facte 
minus respendeant. et hano rationem vi« 
deter Wolf quoque secutas esso in Le- 
tini 


nis. 
-— δ. weg " idem est atque quod 
margo dat, eras! ὑμεῶν. auctoritate vestra, 
jussu vestro, judicio a vobis morte da- 
matus. 

— 8. μαράχια)] ante μεδιρΡ. malim. «al 
addi, et pro ἔχειν legi ἔχοντας. et [audio, 
puta] hos, cum adhuc essent adolescentes, et 
cognomen Triballorum gererent (a semet 
sibi inditus], Hecetea devoratee. — 

— 10. κατακαίων] vitiosum esse liquet, 
non item, quomodo emendandum. codioes 
aliqui dant xerecSiuy, ad sententiam bene. 
quod resepi. videtur tamen Demosthenes 
potius xavauiu;y dedisse. aut, quod pre- 
fero, xa*' iryvihe, per semitas, uut per compi^ 
t&. Locem hubo egregie exposuit Hem- 
sterlusias ad Locisni t. I. p. 330. Le- 
ctionem, quse mibi inprimis probator, κατ᾿ 
ἀγυιὰς, εἰ sequimur, cobserebit ea cum 
συλλέγοντας συνδειπνεῖν. eos solitos fuiste, 
cum per eompito eollegusent Hecatea, et te- 
sticules » 7 42 ejusmodi dapibus 
collectitiis epulas parare. 

— ibid. aal 4eb4 ὄρχεις --- feliciter 
bunc locum sanavit laudatus modo Hem- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


sterhusius ibidem loci, ad hano medm: 
καὶ τοὺς Üpy tic τοὺς ἐπ τῶν χοίρων, οἷς χοδοί- 
μυσὶν acil. οἱ πρσνάγει(]. testieulos porco 
quibus Prytanos eoncionsm perpe, 
vel februant, i publicam prejeste. εἰ 
eorrexi ad mentem V. C. b. i. nemo i» 
noctas et paulo religiosior ojusmodi dixe 
ingebat, quippe quss piscalares esuat, 
sed solummodo aat pauperes eas Wie 
bant, sut cynioi, aut nemo. 


— 16. μηδὲν μελήσας correxi gae! ὦ 
μελλήσας. Sed ille vir est fide dignus, 


qui ne sanctum quidem et legitime 
quoddem jwsjsrendam unquam dixerit, 


βιε. per capita liberorum autem ot dejerartt 


me per somnium quidem in animo i» 
duxerit, quod jurisjurandi genus moribw 
et institotis vestris interdictum oet, ed 
omnia prius tolerarit, qnam id fecerit: 
&ut, si prorsus facere nequcat, quin, oo 
gente necessitate, jaret, ita jeret, ut jes ) 
fas est [quibus verbis ipse semet desiguat]; 
ille in digoior est, cai fides blibester 
& vobis, quam is, qui —. 

-—1T.* ] soil. quam, ut eo mode 
juret. Wolfius iu hoc loco interpretaade 
homanj quid passus est, existimans seb- 
sudiri ἢ «τστὸς εἶναι. ques ratio seasam 
suppleadi prorsus abhorret. oede nil mi- 
rum, quod ipse, incommoditetem bujus 
interpretationis , 8dmoaitionen 
aubjecerit, looum buno suspicione menda 
Don vacare. 

— 22. καὶ brex»] καὶ significat b. ]. noa 
copulam, sed quodcunque tendem. 

—— $24. bp ob κα 
otum mihi quidem hoe est. d 


conjectura occurrit, aut t ὡς σὺ [sdil. 
ἠθέλησας ὀμνύναι] κα οἱ τὸ vu 
y^. non, ut tw, spe atque contentione hanc 


et preterea quoque pati, ut infurias et eet 
tumelias ab iis aogipiamus, qui, sicut tw, 
σαπᾶραν oinoere. vel perjurii adminiculo wil 
dwubitabunt. et hoc dedi de meo. 

— pes. beu] malim bevríw. cevem 


1970. 3. xal εἰ μὲν εὐορκῶ —] Citat h.l 
Aristides γέχν. p. 248. 


1271. 1. οὐδὲν οὔϑ᾽ cbror] mediam vocen 
addidi, soll. χρήσιμοι ὑμῖν yryltani. 





271 


AD ORATIONEM IN CALLICLEM. 


1972. 17. à warp) Tisias, ut patet ep. 
1223. 7. ) 
scil. τὸ dAx3ie τῶν πάλαι 
ὄντων eril τὸ χοιρίον. 

1273. 1. ἐμέτερον) vis videtur ia boo 
τοο. inesse, preedium nostrum, quod ja- 
ris nostri cum sit, nemini licel nos impe- 
dire, pro labitu wostro in eo molientes 
quid et struentes. 


— 8. ἀποικοδεμεῖς} Citat 5.1. Harpoor. 


ἐποικοδομεῖς. 
— 12. εἶχες] malim εἴχετε. t& et pater 
tuus. ᾿ 

— 17. ὅσαερ ἐμοῦ vi] malim trasspopi 
— ὥσατρ τοὶ, ἐμοῦ, ant ἐμοῦ, ὥσπερ 


— 19. pru scil. ὁ διαιτητής. 

—- 91. ῥεδίως͵ pro ῥαδίκος alii dapt εὖχα- 
eux, alii μισθοῦ. posterius facile admise- 
rim, sed non sipe altero, seu ῥφδίως, «eu 
εὐχερῶς. τούτεις redit ad Calliolem et Cal- 
lieretem et s00ios eoram. 

1274. 10. ἀλλ᾽ οὐχ οὗτοι] scil, voluerunt 
arbitris sequis rem permittere, quamquam 
nuno quidem dicent se voluisse. 

---16. τοῖς χωρίαις} noa eura πεμόέχαετος 
coheeret, nam id aocusativum sibi jeagi 
pestolat, sed cum avia. — Aat cohe- 


"v. 


rebit hic dativus oum xarapMée, αἰ ὕδως. 


τοῖς χωρίοις παταῤῥέον idem sit, atque ὕδως 
ἐς τὰ χωρία xwrajóéo. 

— 20. τοιαῦτα τοῦτ᾽] scil. τὸ ὕδωρ. 
Sospicatus tamen aliq sum leg. esse 
τότ᾽ loco pronominis. «wnxaüTa& τότε est 

us Atticus. 

1275. 13. συμβέβηκε) subaudi τοῦ ὅμ- 
τίρω χωρίω. quod nescio an addendum sit. 

1276. 9. ἀλλ᾽ οὐκ às Toisarrie] correxi 
" e αὐτὸ γοὐναγτίαν. et annon potius, 
prorsus contrario modo, solemus nos omnes? 

1977. 9. ὥσαιρ ἂν θάτερ] pro media 
vooe correxi ἀνά. per reliqua queque pre- 
dia, in reliquis quoque predi, que- 


caque 

—- 10. 8} id est, διὰ, quapropter. ego ta- 
men sic malim legi: ὃ δὲ καὶ πόντων levi 
διιότατον, Καλλριλῆς μέν (sino εἰ). 

— 13. τοῦ χωρίου] scil. τοῦ ἐμετέρεν, ant 
Tj ἑαυτοῦ ἰδίου. 

— 34. yà,] correxi δέ. respondet enim 
puezxmisso 440 v. 22. οὗνοι sant. Callicles, 


οἱ Callierates, et reliqui eesum socii, 
buo: sant vicini actoris. tametsi, ait, noa 
desint, quibus vicini mei me offendant, et 
causam mibi preebeant cam ipsis querendi, 
hao tamen ip parte nil pectast, neque me 
inousant ideo, quod ego in. ipsoram fua- 
dos aqusm e predio meo immiltam. εἰ x«l 
κατὰ audi ὅλλο ead αὐτῶν ἐστὶ λόγειν, 9 


xe. 

1978. 1. ὦ} «lii dant $c, &tramqee te- 
cte. ὃς cohsrebit onm aps, ὅν asiem 
cum sirazSa v. 7. Censtruotio est: e εἷ- 
ear 0t σαφέστερον ὅτι aero, noto Atticismo, 
pro artes, ὅτι αὐτὸς enero. 


lis. 16. ἐκείν »e] redit ad malrem Calli- 
c 18. 

— 27. τειχίον} ent id, qnod nos Germa- 
ni appellamus einen Schuppen, aut Selop- 
pen (a shed, cart-hous], unde nomen sea- 
binorum exstitit, es in villis area vacua, 
teoto superne muaita, carrbis ibi reposen- 
dis. perticum dixeris. 

— ibid. παλαιὸν] ruinosum, male ful- 
tum, Ugnis cariesis et exilibus. 

— pen. 7 macer ville 
sus viam publicam contipgentis. 

1279. 11. βεθλαμριένωε} subaudi τούναν. 

— 42. τὰ παράπαν ἅπαντα!) ulterutrum 
horum redandare videtur. 

1280. 7. áeewséasSÓere] scil τοῦ, 
ὕδιντος. aqua edificiis, vel manibus oppeti- 
tis exclusa. ant etiam τοῦ χωρίου. villa hu- 
Jus Cellielis adversus. impsium aque com- 
suumita. 


— 920. τοιαύτεν ἀτέραν δίκην] qualis acil, 
prior illa foit, aet etiam, qualis hæo est, 
que nupo agitatur. 

- ibid. is ) ita maebinatus, 
at in libelli aocosatorii a se in ista caasa 
petteri exhibiti fronte, nob. meum, sed 
Cellari nomen, servi mei, soriburetor a 
scriba publico. Sed quss de cause Cal- 
lari narrat, inus intelligo. 

— 41. τῶν ἐμιῶν δούλων) correxi τὸ 
ἐροὺν διῦλον ex ingenio meo. non tamea tuo 
fegit, posse vulgatam defendi, si «và δον» 
aodiater. ᾿ 


1481. 20. χαλρφικὸν w] id est, καίτοι χα- 
λοπόν ἐστι ζυρμοῦσϑαι. 


AD ORATIONEM IN DIONYSODORUM. 


1282. 1. κοιρωνός εἶμι] imtelligitur boc e 
p.1284. 96. — 
1283. 4. γίαμματίδιον et 


— 8. τὸ βέβαιον] si τὸ βίβαιον coheret 
cum «ρροϊέμεθα, et pecapiam significat, 


βιβλίδιον quomodo differant? videtor alte- quam quis in mauibas habet, tum staro 
rum ipsa mernbrana foisse, in qua tabolse quidem potest vulgata distinctio, sed pro 
CODtaetus exararemtur, alterum involu- λαβόντες leg. erit μαϑόντες. qua de causa, 


272 


quo moti e manibss certum dimittimus 
pro incerto? nammos prisesentes pro spe 
dubia. sin autem προζέμεθα per se stat, et 
sic nude usurpatum est pro φργοζέμεϑα τὸ 
; ἀργύριον, tum mutanda erit. di- 
stinctio ad huno modam : τί λαβόντες τὸ 
βέξαιον, quodnam genus securitatis vel 
cantionis adepti, προϊέμιεθα, dimittimus no- 
stros nummos? 

— 920. &ps] bene babet. Appellant sio 
Greci eam anni partem, qua fruges et 
poma uvteque matorescont et colliguntoar. 

1284. 1. ζημιώσων}] molotandus enim 
proou! dubio secandum leges erat actor, 
si Dionysodorus potuisset evincére, acto- 
rem contra sententjam copiractos egisse, 
qui contractus creditori jus adimebat de- 
bitorem de solatione pecuniarum oredita- 
rum posiulandi, si navis perisset. sed 
aiebat Dionysodorus uavim perisse, nega- 
bat actor. 

— 10. ἡμῖν] mihi et socio meo Pam- 
philo. 

— ibid. Μεταγειτνιῶνος)] Ergo Metagi- 
tnion erat mensis vernus, quia contractns 
mercatorum vel navicalariorum plerum- 
que semestres erant a mari aperto ad 
mare clausum. I 

— 11. loi τῇ νὴ] subaudi τῇ ἑαυτῶν. 

— 19. Ao] Citat h. ]. Har- 

poor. v. dgeqrepósAovr. 


1285. 3. deferw] correxi ἄρξαντος... 
Hoc de Cleomene nibil comperi. constat γον 


tamen ex hoo loco, magnam ejus in /£- 
gypto potestatem Alexandro M. saperstite 
fuisse. 

— 6. συνιστὰς} imperans, edicens, sta- 
tuens, pro arbitrio suo, et mandans suis 
procuratoribus per literas, quanti identi- 
dem velit framenta sua vendi. 

— 9. ταῖς ἐμπορίαις) correxi ταῖς ἐμεπο- 
fia Kuster ad Suid. v. συνετιμήϑη t. 

II. p. 403. qui locum honc ibi, sed longe 
aliter, affert, vult τοῖς ἐμεατορίοις, naves ad 
emporia appellebant. pronuncians, tam le- 
otionem valgstam ταῖς ἐρυπορίαις, quam le- 
olionem a Suida prolatam τοῖς igeeóeoic 
perinde vitiosam esse. Ego vero ut in hoc 
Knstero assentior, ita conjectoram ejus 
probare nequeo. Sententia est: alii iti- 
nera maritima faciebant, iisdem in navi- 
bus, in quas impositse essent meroes a 
Cleomene ex /Egypto quaquaversum di- 
missz, iisque mercibus ut custodes præ- 
erant, videntes, at tuto in portus quæquo 
suos deveberentur, in manusque eorum 
traderentur, quos Cleomenes in portu 
quoque constiloisset, qui imerces eas ven- 
derent. 

— 21. à Σικελικὸς κατάπλους} cam Athe- 
nas venisset classis frumentaria cum fru- 
mentis e Sicilia adveotis. " 

— 23. οὗτος] Dionysodorus. 

— 36. πέρας οὖν λαβὼν ὃ Παρμενίσκος) 


I. I. REISKE ANNOTATA 


dedi πέρας V οὖν, λαβὼν γὰρ ὁ Παρμυίσκι. 
ut breviter dicam, cum Parmeniscus acct- 
: 1286. 1. ἀφοδίδοται] Ego de meo dedi 
ἀποδίδονται, quo in plurali omnis difcul- 
tas tollitur. vendant, Parmeniscus pata 
ejusque sooii. . 
— 2. avric] desitne bic loci 
aliquid, nec ne, in dubio relinquam. plt- 
ralis certe numerus est tuepdus. redit 
enim ad utrumque, Dionysodorum et 
Parmeniscom. si quid deest, videtar irit 
φαίνονται deesse. quo constat tos contem- 
sine. 
--- 14. δανεισάγτων) subaudi ἡμῶν. 

— 17. αὑτοὶ δὲ οὐδὲν μᾶλλον ---Ἰ Sentem 
tie est : illos nihilo propterea magis hoc 
cam navo sus appellere, tametsi diseri- 
men videant, in quod nos fraude soa cor- 
jecissent. 

— 21. ἀλλὰ} hie non est adversatirs, 
sed significat, saltim, minimum, si nibil 
alind, hoo tamen. 

— jbid. τοὺς τόκους — τοὺς if ἀρχῆς 
ἁμολογηϑένταςἾ poterat enim actor, si siri- 
cto jore vellet oti, duplum postulare, 
quia . conditionibus oontraoctas noo faerit 
satisffetum. . 

— 26. τὸ “ρὸς μέρος] omittunt aliqui Ὁ 
prepositionem. ego vero teneo, exisi- 
mans idem esse, atque si dictum esset: ' 
τὸ συμβαῖνον μέρος τοῦ τόχου πρὸς τὸ ἀνάλεν 

τοῦ πλοῦ. 

1287, 6. οὐδὲν μεᾶλλον] non ideo magit 
quod sic prse se ferret, in animo babens 
oblatam pecuniam dare. seque parom !* 
animo babebat id facere, quod aiebet, 
quam si nil dixisset. 

— 15. τὸ ἐκ τῆς συγγραφῆς Sia] quo 
poteramus daplam postulsre. 

— 19. àvaigsijasÜa ] correxi ἀναιρώμεδε. 
facetus est dielogismos sotoris oum Dio- 
nysodoro. Tollite, ait Dionysodorus, !- 
bulas contractas. Nos tollamas?! respon- 
det actor. tane serio vis, at tollamus! id 
nunquam fiet. . t, 

— 30. οὐδέν ys μᾶλλον] scil. τοῦτο πα" 
Coat», ἣ ὁτιοῦν, scil. ἄλλο τῶν ἀδυνάτων, κεῖ 
τῶν αἰσχρῶν καὶ δεινῶν. noa magis boc fa- 
oiemus, quam aliud quicquam eoram, 
que fieri nequeunt, aut sunt. tarpia et tt- 
fanda. 

— 24. ἢ τί τὸ ἰσχυρὸν] possit bic art- 
eulus videri supervacaneus. verum tamen 
locus similis, qui est initio hojus oratio- 
nis p. 1283. 8. possit ei succurrere. 
malim tamen ἢ τί ποτ᾽ ἰσχυρίν. 

1488. 4. χριϑῆνα!} ita positum est 1^ 
bivio, at à legente debeat tacite itersri. 
idem est ao si dixisset: ἀξιούντων ias 
Διονυσόδωρον χριϑῆναι [id est, lay xpidiita], 
ὡς i ἡμῶν ὄνταν κριθῆναι, 

1289, 21. συγκεχωξακέναι] id est, ἀφει- 
xíra;, remisisse asuram argenti, qua 1psis 




















AD ORATIONEM IN DIONYSODORUM. 272 


ex priesoripto contractus Rbodo Athenas 
erat solvenda. — Nomen enim erat Ale- 
xasdrim contractam ea lege, ut Athenis 
per»olveretar. — Verum ſœneratores | illi 
csm Rhodum venissent, satis habebant, 
pecabiam recaperare cum ea uxurg parte, 
qua esset ab Alexándria inde ad Rhodum 
solvenda; alteram pertem usurm, 4088 
faisset Rhodo Athenas solrends, remitte- 
bant. 

— ibid. τοὺς sl; "Pólo] via scil. wsti- 
1aí3, non ab Alexandria sd Rhodum, sed 
ab Atbenis ad Rhodum. 

1:90. 8. «“λόζμεον] vocabulum boc, quod 
aliquoties pet hano orationem recarrit, 
ποίησε per a» exeravi. 

— 14. ὧν μέντοι αὐτοὶ ἦσαν κύριοι αὐτοὶ 
δὲ οὐ τεῦτ᾽ ἃ “σ«ἰστελλον] correxi : ὧν μέντοι 
avra loas κύριοι οὗτοι, οὐδὲ ταῦτ᾽ ἀπέστελλον. 
)rum neta quidem omnia hi, Dionysodorus 
et Parmeniscus, que in potestate sua habe- 
bent, huc mittebant. codices primum αὐτοὶ 
omittant, egro servavi, sed contra secun- 
dam eum ore mutavi, meo arbitratu. 

— 16. ἐπλεγόμενοι τίνων] idem est ao si 
dixisset: ἐκ λεγόμενοι ἔνια, ὧν τιμαί. 

— $5. ἀλλὰ τοῦ συριφέροντος ὑμῖν] foro 
vulgatam, οἱ septentia est : ἀλλὰ τοῦ ἦχε- 
σϑει ὑμᾶς τοῦ συμφέροντος ὑμῖν. sed docu- 
mento est, vos lucro vestro servire. sed ne- 
scio, an orator sic reliquerit. 

1291. 1. οὐδὲν ἀδικεῖται ὁ πεισθεὶς, ὃ ὁ 


YOL. Y. 


silzac] correxi: οὐδὲν ἀδικεῖται οὔϑ᾽ ὁ δοὺς, 
οὔϑ᾽ ὁ erug Sas. vid. vulg. nata esse e varia 
lectione quorundam librorum, quse foit 
heec, ni fallor: οὐδὲν ἀδικεῖται ὁ πεισθεὶς, 
οὐδ᾽ ἀδικεῖ ὁ «σείσας. 

— 4. κοῦ] correxi eroi, quo? quorsum. 

— 21. xai τὸ «χαρὰ τὴν ἄφεσιν) τὸ abest 
ab Aug. pr. quod si admittatur, quamquam 
ego equidem baud auctor sim, significa- 
bit σερὶ τὴν ἄφεσιν, quod. attinet ad. remis- 
sionem. 

1292. 13. τοῦτο] scil. τὸ ered τὴν συγ» 

ἣν καὶ τὰ ταύτης δίκαια. 

1293. 16. Tavra] malim ταὐτὰ, aut καὶ 
ταὐτὰ, propter sequens ἡ αὐτὴ πρᾶξις. an- 
de facilo patiar abesse κορὰὲ, quod a Bav. 
abest. 

1294. 51. xal γὰρ τοῦτο — θάσασϑε τὴν 
ὑπερβολὴν] aut τούτου leg. videtur, uut xal 

1295. 9. ὑπὸ τῶν δικαστῶν) tuo enim 
coDsilio id factum est. tu noluisti eam 
buo dirigere. cojos malitis si dignes 
dares panas, morte dares ab bis judicibus 
condemnatus. 

— 21. σύριπτωμα] Pbrynichus p. 104. 
v. σύμιωτωμα hoc. üupo loco ait a Demo- 
sibene usurpatum. 

— 96. xal τοὺς τόχους] non autem du- 
plum, ut in tabulis cautam erat, 

1296. 26. ἔπεισαν hà: scil. λαμεβάνρι. 

1297. 10. xpivers] malim xpmie. 


274 


{{. REISKE ANNOTATA 


AD APPELLATIONEM IN EUBULIDEM. : 





Genus actoris. Nescio quis generis pater. 
A————M 





— — — 
Theocritides. Lysarete. 


— —ï—— — 
Thoocritus. Theocritides. Cbharisiades. 


Euxitbeus, actor. 


1299. 11. wáen;] correxi πλείονος. vul- 
gata si servatur, μᾶλλον erit ante à τούτου 
addendum. 

— 17. παροξύνεσθαι) oorrexi παρωξύνθαι. 
citat b.1. Harpocr. v. àsroL^quoic. 

— 921. τὸ καϑ᾽ αὑτὸν] scil. πρᾶγμα, vel 
φᾳάϑος, vel ὄνειδος, vel ἔγκλημα. 

— ult. ἃ νομέζω — σρῶτον — δίκαια] f. 
ὃ γόμιζω — πρῶτον --- δίκαιον. | 

1300. 10. τὴν τοῦ πράγματος opyiv] id est, 
τὴν ὑπὲρ, vel κατὰ τοῦ wp. indignationem 
vestram ob illad facinus, et animad ver- 
sionem ip ejus reos. Significat clande- 
stinam violentamque moltorum in jura 
civitatis ipvasionem. 

1301. 4. ἔφεσιν] Citat h. 1. Harpocr. v. 

σις. 

— 21. ἐνεκάλει] oorrexi ἀνεκάλει. sole- 
bat (aut Rubulides, aut potius scriba pu- 
blicus) nomina popularium recitare, si qui 
essent i. 

1302. 27. παρὰ τούτον) dedi παρὰ τού- 
του. ab Eubulide. potest tamen vulgata 
ferri, si δὰ Eubulidis complices nequitiae 
refertur. - 

1805. 3. ἐν ἅπασι) delevi prepositio- 
nem. vulgata si servator, erit exponenda, 
in toto conventu popularium omniam. 

— 15. ἡμῖν] correxi ὑμῖν ex mente 
Wolfii. jusserat enim senatus in peregri- 
nos jura civitatis preeter jus usurpantes 
inquiri. 

— ibid. πλείους ἣ εἴκοσιν] non convenit 
cum superioribus p. 1301. 27. ubi ait in 
demotarum, qui cuncti eraot 73, numero 
80 fuisse ferme sexagesimum. Supererant 
ergo tredecim, non plus viginti. sed ora- 
tores cause serviunt, eandem rem, prout 
expedit, modo amplificantes, inodo exte- 
nuantes. 

1304. 7. Δεκχελικὸν] correxi δεκελεικόν. 
conf. Valckenaer ad Ammon. p. 100. v. 

εγίζειν. 

1305. 10. xal] post εἶναι delevi, quod 
servari potest, si lectionem margiois Lu- 
tet. sequaris. 

1306. 1. xal νῦν ἐγὼ χέγω] bene habet 
hsec lecto, solummodo a me erat distin- 
ctione adjevanda et illaminanda. posui 


*- 


Charisius. 








MA 
Lysanias. 


Niciadex. 
Nicostratus. 


comma post ἐγὼ, ubi ζῶ subauditar. λίγω 
bic looi, ut sepissime apud Demostbenem, 
et ejus imitatorem Aristidem, valet idem 
atque δηλονότι, scilicet. 

— 5. «ex; δυνατὸν] videlur speciem 
scholii,aut variantis lectionis babere. idem 
enim est cum ἕνεστι. 

— 7. ὑποψίαν τιν᾽ ἔχειν) boo τοὰ noa 
cum ὑποψίαν cohseret, sed per se stat, εἰ 
est masculinum, non femininum. et sabes- 
ditar ἄνθρωπον. hominem aliquem haber 
hanc suspicionem, i. e. suspicari. 

— 8. παρίσχετο) post eei vide- 
tur deesse φάσκοντας εἶναι, aut. opsduywr- 
τας εἶναι. sb prestitit εἰ in. sedium pre- 
duxit cognatos, qui, cum affirmarent, aut 

faterentur, s& cognatos qjus esse, tum üden 
quoque bonorum suorum participem ewa 
redderent. 

— 17. ἐκεῖνον τὸν ξένον] addidi articalem 
ex Aug. sine quo si esset, probarem 
Wolfii sententiam, ad ζένον addentis ὄντα. 

1307. 4. κατ᾽ ἐκεῖνον) ἃ parte patris. 

— 12. τοὺς μηδὲν ἐν γέγει τεθέ 
potest hac leotio ferri, hactenus, αἱ ad 
ἑάσαι, qui est optativus, subaudiatur 7w7* 
“ποιεῖν, et ad τιθέντας subaudiatur τινές, qui 
sinat quosdam, neque probibeet, oom cor- 
pora hominum non cognatorum in most- 
mentis gentilium tamulant. preetali tamea 
e codicibus τοὺς μηδὲν ἐν γέγει sposi 
τιθέναι ἰάσαι. Preepositionem L si qois 
delere malit, haud intercedam. 

— 94. εἰ xal κατὰ θάτερα] scil. pán τῷ 
γένους. etiamsi a parte patris solummodo, 
aut a parte matris, civis fuisset, geaites 
8 patre, qui esset civis, et matre, qui »oa 
esset, aut ἃ matre natus cive, 8 patre pere- 
grino, tamen fuisset inter cives babeadus, 
quippe qui natus esset ante archoatem 
Eaclidem, sub quo lex lata, αἱ postmodum, 
hoc est post illum annum, quo archon esset 
Euclides, quicunque liberos suscepisset e 
foemina non cive, ut illi liberi nothi es- 
sent. 

1308. 1. esp) τὴν ἀγορὰν] dedi de meo 
sripl τῆς ἀγορᾶς. preter decreta, que agust 
de foro et negotiis, quse in foro exercentur, 
ut mercatas est rerum venalium. 





AD APPELLATIONEM IN EUBULIDEM. 278 


— ibid. ἐχεῖνος) Solon puta. 

ὥστε {ψηφίσασθαι σάλιν ἀναγεώ- 
σασθαι} correxi ὥστ᾽ ἐψηφίσασθε πάλιν τὸν 
αὐτὸν (scil. νόμον] ἀνανεώσασθαι. ut decer- 
eretis, ut novus aliquis hujus legis lator, 
vel vestaerator. ezsisteret. qui fuit Aristo- 
pho. Sed quid opus erst legis a Solone 
latse restauratione, cujus leges nunquam 
non in rep. viguerunt? 

1309. 3. αὑτοὺς} correxi αὐτήν. Est 
idem atque si paulo latius dixisset : προσ- 
ὅκα; μαρτυρεῖν [aut ἥκειν] ἐσσιδεικνύντας, ὅτι 
lim ἦν, τελοῦσα τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ τελούμενα 


ξενικὰ τέλη, xal ὅτι ἐκ Tas Tuc ἣ ἐκείνης χώ- 
tec ἦν, Δυδία, à Θρῆσσα, μετὰ τὸ ἐξετάσαι, 


«υδατὴ I», καὶ εἰ τὰ ξινικὰ τέλη ἐτέλει. 


Demostratus Melitensis suscepit 








— 11. οὐδέν τι] correxi οὐδὲν ὅ,τι οὗ. 
nihil non, quicquid in buccam venit. 

1310. 1. ἐὰν] correxi à οὗτος. si de- 
monstro vobis, et. iu conspectum vestrum 
produco, matris cognatos, homines liberos, 
quales oportet esse, negantes, interposito ju- 
rgurando, ea vera esie,.que Eubulides de 
ea calumniose affirmat. ταύτας τὰς διαβολὰς 
per appositionem diclum est, et exponit 
superiora, ἃ καταιτιᾶται. 

— 4. καὶ] post εἶναι delevi. possit καὶ 
servari, si ὁσίαν, vel ἀληθῆ addatur, san- 
ctum, vel verum et justum suffragium. 

— ibid. θέσϑε} cobseret cam ἀκούσαντες 
v.pen. p. 1309.  Juvat hio genus actoris 
a parte matris proponere, quo res magis 
declaretur. 


altera Chserestrata dicta 


ex uxore prima ex uxore 
— — —— — —— — — 
1 Amytheonem — 2 filiam, qui e Diodoro 1 Timooratem 2 Nicaretam, 
— Alæensi peperit Euxiiheus — que e Tbeocrito 
Dermostra- Callistra- Dexi- — Ctesibium. Halimusio pepe- 
tos. — tus. — tbeus. — —— rit Euxitbeum a- 
) N. N. N.  oltorem. 


: — 16. μαρτυβσεται] idem est atque 

et hsec monumenta publica bac 
de re testabuntur. nam in illis publicis 
mosomentis stabant stelm, vel cippi, no- 
minibus ibi sepaltorum inscripti. 

— 17. 'AAau(] videtur h. ]. in animo 
habuisse Harpocr. v. 'AAaitic. 

— $9. πλωϑεὺς] Citat h. 1. Harpocr. v. 
πλωθεύς. utra sit verior soriptio, hsec, an 
IDaS ws, an utraque bona et osu com. 
probata, queerant alii. v. Vales. ad dictum 
Merpoer. locum. 

1311. 8. deri») ante ἀστὴν videtor αὐ- 
Tiv deesse. 

— 13. συνώκησε) convenerit in. manus, 
et in thorum concesserit. 

- -α 14. αἰτιᾶται] scil. Eubulides. 

'— 16. διηγήσομαι) scil. paulo post. pla- 
oat sie et suspendit impatientiam jodicum 
audiendi de causis, cur mater actoris no- 
tricem egisset ; ut paterentur antea aliud 
quid magis necessarium exponi. 

— 99. τῶν τε θείων] copalativam ad- 
didi. ambo Tbeocriti patrui erant, Lysa- 
aiss et Charisius. ; 

— 16. Θρασυϊζούλου) de hac Thrasybuli 
ia Lesbum expeditione v. Simson Chron. 
ad A. M. 3615. et 3615. 

'— $7. αὔτη} correxi αὑτή. 

— pen. Κλιδίκου] correxi Κλειδίκου, id 
est, Κλεοδίπου. 

1312. 7. waiJac] bene habet, tametsi 
blandiri possit lectio Augustani «aida, 
cwm Protemachus e Nioareta non pisi 
wrenfliem susceperit. nam παῖδας ereui- 
σθαι nihil aliod est, quam «ναιδουνοιεῖσθαι, 
et de amni prole usurpalur, sive ea sin- 


gularis est, sive pluralis. at etiam Latini 
voc. liberi usorpant, etiam de uno tantum 
infante. Forte voluit Aug. saomemcá- 
μεῆνος uno vocabulo. Sed quid opus est, 
aies, his argutationibus? p. 1514. 10. filii 
Protomachi testes producuntur. Respon- 
deo: non e Nicareta eos suscepit Proto- 
maohus, sed ex altera uxore, quam domom 
duxit post dimissam Nicaretam, quias est 
illa —*8 , si verum est, quod p. 1511. 
11. dixit, Nicaretam Protomacho nil prse- 
ter filiam peperisse. 

— 8. $c] qui Protomacbus. 

— 9. ἀστὴν aórw καὶ «σολῖτι»] qoi dif- 


ferunt ἀστὸς et eroi rue? 


— 15. τοῦ TI xw) nam e 
domo Protomachi adbuc superstitis in do- 


mum Theocriti concesserat Nicareta. Pro- 


tomachas autem aliam duxerat uxorem, 
χὴν ἐπίκληρον. et ea liberos illos, qui v. 10. 


testes producuntur, sustulerat. Postmo- 
dam filiam, e Nicareta susceptam, vivus 
adbuc despondebat adultam Eunico Cho- 


largensi. 

— $1. ψηφίσαιντο] correxi ψηφίσαιτο in 
singulari. redit enim ad si μηδείς. quoram 
illod in fine v. 18. hoc v. 20. legitor. Si 
quis peregrinum me censeat ese, quamvis, 
in tanto numero testium me secundantium, 
nemini eorum controversiam de staiu civili 


moveat. 

— ult. d μὴ πολῖται] subeudi ὄντες, 
ἡμᾶς αὐτοὺς πολίτας ἀπεφαινόμεθα. εἰ mos, 
qui ciues non esiemus, tamem pro civibus nos 


getiesemus. 
1313. 18. ἐπιδιίξω] post ἐπιδείξω vide- 


tur σεπομμιὼς, aut deesse, quod idem 


276 
est ao si dixisset, ἐσιδιίξω, ὅτι vas, vel 


1.1. REISKE ANNOTATA 


— 17. 5] correxi, J. qua re, que aut 


σεπείηκα. planum faciam, me facere, eut. tuto. 


fecisse à que mw facere par erat, 
ippe qui ucam testes. 
— 44. προικρίθην] scil. κλυροῦσθαι. 

— 915, τούτων] pro Eubolide, et ejus 
sodalibus. 

— ibid. τοῦτο] ipsum Eubaolidem, qui, 
at demarohus, necessario, de more, sacris 
omnibus demotiois intererat. 

1314. 6. τὸν καιρὸν — ὃν οὐδεὶς} cum ci- 
vitas decerneret inquisitionem in inquili- 
nos jura civilatis falso usurpantes ; quod 
fempes nemo tum norat onquam ven- 
tarum. 

— 12. buire μιὲν ὁ καιρὸς} illud prius 

"tempus, quum demotse me dignum babe- 
rent, quem admitterent ad sortiendai 20- 
sacro Hercolano faciendo. 

— 17. sl] post áx9ec3» delevi. cohse- 
rent verba inter se sio : ἐγὼ ὑπείληφα ἐμαυ- 
σὸν ᾿Αθηναῖον. csetera καί μοι usque ad ἐ- 
χϑεσϑὴ parenthesis includenda sunt signis. 


— 91. ἱξελεγχομένεις — ἀποκρυπτοβεένοις 
— ——— idem est ao si dixisset: 
ἐξελεγχορεένοις, ὅτε τούτους μὲν ἀποκρύ- 
erverras, ὧν εἰσὶ, προσποιοῦνται δὲ τούτων εἴ- 
vat, ὧν οὐκ εἰσί. 

— 27. ἀλλ᾽ εἰ τοιοῦτον συνήδε:»] scil. αὖ- 
«οἷς, ϑηλονόσι, αὐτοὺς εἶναι ξένους. 

— ibid. ἐζήτησα) dedi ἐζήτησ᾽ [cum 
apostropho] ἄν. quesivissem parentes alios, 
quibus ipse memet oratione arrogarem, si 
conscius meis parentibus fuisse, eos ese 
peregrinos. seu de meis si mihi certo con- 
stilisset, eos esae peregrinos, aut condi- 
tionis servilis. 

1315. 2. ὀφελουριέγους) correxi iqtA. a 
we quditos, ornatos, beneficiis cumulatos. et 
sio quoque sine dubio Wolfius exaraverat. 

— 16. ᾿Ασύλλωνος) Citat b. 1. Harpocr. 
V. ᾿Απόλλων πατρῶος. 

— “5. σοῦ τί ποιήσας] videtar bic ad- 
dendum esse φαίνομεα:. ubinam deprehen- 
dor feciste aliquid, et quodnam est. illud, 
qued deprehendor feciste, corum, que —. 

— $7. ὁ ἱμὸς «ατὸὴρ] malim ante vocem 
postremam addito commate et articulo sio 
legi, ὁ ipic [sabaodi erámmec], ὁ σατήρ. 
uli patris mei avus, ubi patris pater, ubi 
pater ipee. ot tres sint, non duo, quemad- 
modam in vulgata, commemorati actoris 
majores. et sio nullus dubitavi meo peri- 
onlo emendare. 

1316. 4. μαρτυροῦντας, ὀμνύοντας} sus- 
tuli comma, et o posterius e vooe secunda. 
εἰ testantur jurati se ese co 


cognatos, q 
— 8. ᾿Αλιμουσίων) Citat h. 1. Harpoor. 


v. 
— 10. — ὑμῶν} dedi eap. ὑμῖν. 
--18. οὐδὲν} exaravi oum apostropho 

οὐδέν᾽, ut esset pro οὐδέγα. neminem a vobis 

fuitte esciutumot, αὖ accusando, 


———— 


— 18. βεωυλεύοντας ἐξελίγχοτε] correxi 
ἐν ιζουλεύοντας ἐξελέγχετε, in. imperíecte, 
ob premissum ἐπεστερεῖτε, ex auctoritate 
Auguslani. aut si. ἐξελέγχετο bene bibet, 
tum àeerteti ve item, in prssseali, erit ex 
Auy. adsciscendum. 

" 22. παρ᾽ ἐμῖν] id. ext, ἐν τῷ ἐμετίῳ 
μω, τῷ τῶν ᾿Αλιμουείαν. 

- $5. ἀνθρώπων] scil. εἰσὶν ἀπεήεῃν 
σμένοι. expulerunt e demo suo πονκείίαι 
grandes natu. 

1317. 6. δραχμὰς imo vero μνᾶς, quis- 
que drachme suia sunt eris υἱαὶς mi- 
nuila. decem drachmas, si inter 73. de- 
motas dividas, singuli vix obolos singeles 
&ccipiaat, . 

— pen. τῷ τοῦτο δῆλον; Whwi 
est distinguendum : τῷ τοῦτο; [id est, isi 
tín τοῦτο ἑπτοίησ 4] cur sic? quid ita? re 
spondet: δῆλον, ὅτι — ideo nempe, ul er 
stat, quod —. 

— ibid. ἁπάσαις] subaudi J4pec. ce 
culis omnium demotarum. 

— ult. πατέρων] de meo patre, et à 
patre Bobulidis. . 

1318. 6. τούτων] redit ad Eubaliiem 
ejusque socios. et coleret com iere 

— 10. ὅτι) correxi 97s. cum. 

— ibid. διστάσεως sine discordis. mali 
tamen συστάσεως, sine factione, collunom, 
conspiratione, ut est in Bevarico, εἰ re 
preesenti convenientios. 

— 13. δοκιμασθέντας] hanc, οί similem 
hojus orationis locem in mente bebe 

. Y. δικιρεασϑείς. 

— 27. τὰ Uta) acuta, non erme. 

1319. 6. f»axev) vel, ut Aug. dài, bn 
non placet. Sententia postulat ὅνταν, ett 
εὐποροῦντα, aut simile quid. cum siat té 
argumenta, aut. cum abundem tot enge 
mentis cause dsl y . 

— 8. ἀφανίζειν Aug. est ád$enisen. 
malim ὠὀφανίσαι. ob premissum less 
ξασϑαι. 204 

— 10. ὁ ἀτυχία] expunctio met som» 
nis ex albo demotarum. 

— 15. καλοῦμων] scil. μιάγτυμας, 

— ibid. ἔχων —2 ἄλλα] addidi καί, αἰεὶ 
b. 1. Aristides τέχν. p. 138. 

— 24. ὑμῖν] dedi de meo ἐν ὑμῖν. ut 6 
audiatis vel loco vestro, δαὶ ἐν ὑμιῖν, eoram 


— 24. τέτταρες ἀνεφιὼ] Theooritidet, 
Charisiades, Nioiades. quartam sdbec 


ἐνεψιαδοῦς] Nicostratas. 
αὑτῶν) «d τῶν οἰκείων, γι $3. 
duserunt 


p. potest etiem boc & 
de —— nl. 














AD APPELLATIONEM IN EUBULIDEM. 277 


τὸ lus κοτρί. 

- 1. δομότα! t δεμόται videntor 
leo deesso : sag. oic συνέβη, demote, apud 
(in codigit patri sepius probari. 

— pes. xai αὐτοὶ διόψηφισ μένοι φαίνονται 
mlin: xai αὐτοὶ δὲ οὗτοι ἐψηφισμένοι φαί- 
γοτει, scil. ὅτι ὁ ἐμὸς arie πολίτης ἦν. et 
pere Sunc, bos ipsos Enbulidem ejusque 
Weis sexlentiis suis confirmaste, meum. pa- 
irem eiren esse. 

1310. 4. οἰκεῖοι] post οἰκεῖοι videtur εἶναι 
deesi. v. p. 1319. 93. 

— 5. σρῶτον μὲν ἀδελφοῦ δύο υἱοὶ, εἶτα 
φῦ ἱτίμν ἀδελφιδοῦ δύο υἱοὶ) Sic integravi 
hune locum ex Aaogustano. quamquem ne 
i» b» quidem lectione aoqniesco. nam 
he additum demonstrat, aut. ἀδελφοῦ 
po dod) leg. esse, aut pro hoc illad. 


Si utroque loco ἀδελφοῦ adoptamus, alte- 
rius fratris liberi erunt liberi Amytbeonis, 
e quibus solus Demoatratus sopererat., 
alterius, liberi Timocratis. Verum Timo- 
crati non fuit nisi onus Roxitheus, Er- 
gone ntroque loco ἀδελφιδοὺ est leg. Sed 
tom Demostrati, ex Amytbeone nati, auMi 
liberi in superioribus »unt commemorati. 
Qnare nescio, ap satius sit leclienem mar- 
ginis Lotetisni adoptare. Num est leg. 
Μρῶτον μὲν ἀδελφιδοῦς [is est Euxitheos], 
εἶτα τοῦ ἑτέρου ἀδελφοῦ [is est Amytheon] 
υἱοὶ δύο. verum p. 1310. dixerat, filiorem 
Amytibeonis solum Demostratum super- 
esse. Quicquid ago, non expedio b, I. 

— 20. διὰ τοῦτον vi» ἀγῶνα} malim: διὰ 
γούτου τοῦ ἀγῶνος. 





278 


AD DELATIONEM 


I. I. REISKE ANNOTATA 


IN THEOCRINEM. 


——— ——Ü 


1399. 1. ὁμῶν]) erat enim actori frater, 
Aristoorates, cujus facit mentionem p. 
1343. 4. 

— $. epic τὴν πόλιν] b. e. in cansa pu- 
blica. tolerat enim pater actoris, qui actor 
est Epichares, legem, vetustis legibus ad- 
versentem, quo facto mejestas populi vio- 
labatur. V. P. 1396. 9. 

— 3. 8X0) quia mulota illa non fue- 
rat stato tempore soluta. 

— 6. ὑπολογισάμανος Tayl. vnlt ὑπο- 
λογισάμενον. Sed vulgata bene babet. In- 
finitivos etiam cum nominativo amat co- 
polari. vel referri potest nominativus ad 


: teet. 
suum. nam alias vocabulum hoo solet ora- 
tor aliter usurpare. 

— 14. νόμος. 9ácw.] Φάσις expunxi. 
recte enim p. 1324. 7. demum suo loco 
legitur. nondum illa Φάσις recitatur (nam 
id p. 1324. demum fit), sed lex solum- 


0, 

— 18. ἔστι δὲ] correxi ὅτι δὲ judicio 
meo. lez hec ista denuntiat. 
eubenditur enim προλέγει ὁ νόμος e v. 16. 

— $0. ὦ Gengim] bro tibi dicta velim 
et scripta existimes. 


— $3. κατὰ ταύτην τὴν ἔνϑειξι»] secun 
dum hanc, quam jussu patris oontra te 
exhibui prsetori, acousationem, titulo ἐν- 
hec. 
— 24. φήναντι] correxi φήναντα ex edi- 
tione et 55 Wolfii. Constructio 
hæo est: aio Theocrinem teneri τῷ [culpa 
oU μὲ ἐπεξελϑεῖν, quod non persecutus est 
litem, φήραστα, posteaquam, φάσιν exhibuisset 
Micionem. φήναντα non coheret 
eum cum Mixlere ita, ut ad eum referatur, sed 


—— ^ , et est idem ao si 
ixisset: leu ὁ Θεοκρίνης τὸν Μι- 
κίωγα. 

1324. 4. καὶ μοδὲ ἑῶτε λόγους λίγειν, εὗὑ- 


μεθέσοται τἀληθὲς} correxi: * pà ἐᾶτε λό- 
yox αὐτοὺς λίγειν [b. e. μὴ ab- 
«τοῖς λόγους λίγεν]), ἀμ γὴν inve- 
mistis verum, εἰ non sinetis eos nugas agere, 
et mendaciis vos circumvenire. 

1395. 4. hrs τοὺς ἄλλους] id est, τοὺς 
μὰ ἀδιιεῦντας τῶν ἱμιπίρων. dissimiles illis 
mercatoribus, improbis, b. e. probos et 
honestos 


— 8. τῶν malim cvwo- 
φαγτῶν in nominativo sin , et sine ar- 
*iculo, tametsi sequitur αὐτῶν, nam τῖς 


complectitur iultitedinem, et αὑτῶν idem 
est, atque τῶγ τοιούτων. Sed potias dedi 
de meo sensu sreii τὰ τῶν συκοφαντούντων. 
— 13. εἰ μέν m πεποιπκότα τοι! αι εἰ 
μὲν τι εἰδὼς πειυοιηκότα. nam sine dubio 
deest b. l. δαὶ εἰδὼς, aot simile quid, tam- 
etsi Dorville ad Cbariton. p. 642. Tey- 
loro sabscribit, existimant πεποιηκότα esse 
accusativum absolutum. Non me fugit, 
ἃ Graecis ejusmodi accusativos absolutos 
usurpari. Sed hio locus illis nollus est, 
et poterant ei rei exempla accommoda- 
tiora proferri. Construotio est: εἰ καθν- 
φῆκε Θεοκρίνης τὸ πρᾶγμα, εἰδὼς (cum sciret, 
quamquam nosset ) τὸν Μικίωνα πεσοιχκότα 
n τούτον, ἃ πεποιηκέναι τὸν Mudo ἔγραψεν 


ó 

— 21. καὶ οὗ μόνον «τὸν πρότερον, 
ἀλλὰ καὶ τὸν "ea sensit Jurinas lodi 
vitium, et quodammodo indicavit, sed nos 
persanavit. Solummodo καὶ sastalit. Sed 
tam οὗ μόνον stare nequit. videtar orator 
dedisse : οὗ μεὲν τὸν «πρότερον, ἀλλά γε τὸ 
quidem illam l»- 
gem violavit, verum tamen hanc certe po- 
steriorem violavit. dedi de meo: sl xai 43 τὸν 
mperuer, ἀλλά γα τὸν ἀρτίως. 

--ἕ 25. « 4] subeudi ἑαυτόν. nil 
erat, cur Wolfius bio obheresceret, quam- 
quam ejos πράττων, si libri dent, non sim 
repadiaturus. utrumque perinde bonum 
est. Sententia est: justis et homestis 
- agendi modis indipisci partem bonaorum 
ratam, h. e. dimidiam, ut e versa pen. 
constat. 

1326. 7. φανήσεται!) anto φαγόσεται vi- 
detur deesse καὶ γὰρ κατὰ τοῦτον. nam et ΕΣ 
hac lege constabit eum. evarium esse. nisi 
brevius malumus 9 (scil. νόμεω] φανήσεται, 
quo ducit Bavar. dans ὃ φανόσεται. facile 
potuit v excidere in confinio cum eadem 
litera in fine vocis proximse. et dedi ὦ de 
meo. 

— 15. ὀλίγῳ} correxi ὀλίγων. nam ea 
vera est lectio veterum editionum, pre 
qua neque Lambinos, ab inepto scholiasta 
deceptus, intrudere vitiosam, neque de- 
fendere factum hoo Taylorus, debuerat. 
opponuntur hioc inter se pauci homines, qui 
sunt mercatores et navicularii, cam mul- 
tis, qui sunt tota tribus Attica, decima 
pars populi ; tum homines plerumque, pet 
maximam vitse partem, domo absentes, cam 
lis, qui nunquam domo abeunt. 

— 16. ὥσπερ ὁ Μικίων) scil. «λεῖ, vel 
erotf, ὅστις non δὰ Mioionem redit, sed 
ad Theocrinem. 

— 40. εἰδὼς — (ἰοζόμενος) cum. sciret, 
vel quamvis teneret leges — tamen per vim 











AD DELATIONEM 


εἰ oiolentiam sese in forum ingerens. 

— 91. βιαζόριενος] nil opas est, eddi 
γούτευ;, 8Cil. τοὺς . quamvis Taylor 
contendat id fieri oportere. 

" — 36. ὡς ἐκεῖνός (avus pota) ἔστιν] scil. 
ὁ ἰγγεγραρμι μένος, serarius, in. tabulis pa- 
bicis serarioram scriptus. 

1397, 9. ἐγγράφεται) dedi simplex γρά- 
φεται. videtur, cum in aliis libris hoc sim- 
plex esse, tum in aliis fuisse εἶτα γράφεται. 
stikilominus tamen publicas agitat accusa- 
tiones. indequo nata esse vulgata leotio 

itioga.: 

— 4. εἶν] Sententim melius conveniat 

; Wrumtamen. 

— δ. τοῦτ᾽ εἶναι.) correxi τούτου εἶναι. 
verumtamen ipsum confiteri Theocrinem, il- 
lud es debitum, non avi, sed suum, ipsius 
Theocrinis hujus, esse. nam τούτου redit ad 
reum, contra quem actor agit cansam, 

— ibid. χατετάξατο] deciderit cum tri- 
bulibus, de summa seris a se loendi, et cer- 
tam sibi diem praefiniri curaverit, intra 
quam laeret. 

— 8. J5qurja ] cujus auctor fuit Sciro- 
sides, ant, ut Augustanus perhibet, Crito- 
nides, cajus hsec fuisse videtur sententia: 
ut, si qui triboles serarii essent, magistro 
tribos jus et potestas esset eos de red- 
dendo mre debito admonere, et a recu- 
sastibus vel vi exigere. 

-- 15. ψήφισμα] videtur potius μεαρ- 
wi, vel ὁμολογίω τῶν φυλετῶν COD venire, 

— 17. à τοῦτον] quam hano Tbeocrinem 
luere debitum recusantem. nihil hio deest, 
Toi visum fuit "Tayloro. si quid tamen 

esit, videntur hasc desiderari: sgorjai- 
xara τὴν ἀνάγκην. quod. luitionem extraxe- 
rit, donec vis sibi ad moveretur. 

— 91. προσῶφλιεν] non Theocrines, sed 
ejus pater. 

— 23. δικασαμεένου)] correxi. διοικησά- 
px. qui genitivus aptus est e v. ἐχτετι- 

TW warpx. cum Pater Theocrinis 
decidisset cum Ctesicle, qui patronus erat 
cause adversariorum, qui Ctesicles hic 
prevaricationis insimulator. διοικδῖσθαι 

τον est, cum aliquo colladere, se- 
eteto depecisci, decidere, constituere, ot 
res amice δαὶ tolerabilibus oonditionibus 
traasigatur, v. p. 1828. 4. 

— ei» μὲν Vrro] δαὶ tollendum est 
μὲν, aut cum μέντοι mutandum. quas tamen 
Tleocrines nihilominus debet, etiamsi pater 
ejus com Ctesicle causam banc transegit. 


. 1328.19. ὀφείλειν ὑμῖν] transposui verba, 


utsententia sit: non enim est exspeetandum, 
nem vobis, hoc est, ad vos, esse con- 
faturum, se erario debere. 
— 22. οἷσειν) si bene habet, accipi de- 
bet pro εἰσοίσειν, vel προσοίσειν, prolaturum 
ene, 


(24. τοῖς ἐν αὑτοῖς τοῖς πράγμασι] ser- 
vanda hio est prepositio ἐν, bene Griecum 


IN THEOCRINEM. 279 


est ἐλέγχεσθαι ἐν τοῖς πράγμασι pro διὰ τῶν 
φραγμάτων, et solitum Demostheni sic 
loqui, quod index noster docebit, et præ- 
terea conveniebat, parietem quasi quen- 
dam intergerinum esse, qui primum τοῖς 
ab altero dispesceret. , 
1399. 4. ὑπὸ λόγον] contraxi in unum 
vocabulum ὑασόλογον, id est, λόγου τινὸς καὶ 
μνήμης ἀξιωθεῖσαν, à ὑπὸ τὸν λόγον hy aru. 
— ὃ. προσέχειν —] distinxi sic: weos- 
ἔχειν [subaudi ὑμᾶς], νῦν πρῶτον ἀκούσαγ- 
τας. ut par sit vos ejusmodi cuidam causa- 
tioni animum advertere, utpote qui nuno 


— 21. ἐρωτῶντας non plene defendi 
nequit. referri enim potest ad δίκαιον v. 
18. prsetuli tamen, quod meliores codices 
dabant, ἐρωτῶντες in nominativo, quod red- 
it ad δόξετε. 

— 95. ἡμῖν] non culpo, malim tamen 
lv iiv, coram nobis. facile potuit iv exci- 
dere propter proximum μέν. 

— 27. τούτοις] actori et ejas advocatis. 

— vlt. eaeà τούτου] ἃ Theocrine. 

— ibid. πεποιηχυίας τῆς μαρτυρίας] cor- 
re xi: πεποιηκότος καὶ τούτου διὰ τῆς 
pac. redit τούτου ad scribam Eutbyphe- 
mum, et revocatur auditor atque lector 
ad p. 1324. 15. 

1330. 7. ἀλλ᾽ οὐ δίκαιον] scil. ὑμᾶς rasa 
τοὺς νόμους διὰ τος πούτον λόγους ψαφίξι- 
σϑαι, v. p. 1329, 24. 

— 14. μὲν] buic particule respondet 

δὲ p. 1331. 15. et v. prec. 14. μὲν itera- 
tur in gratiam lectoris ad soperiora revo- 
candi. 
— 18. ἐποίησε) videri queat subaudiri 
posse ἀποχειροτογηθῆναι. Sed multo est 
probabilius post v. ἅπασαν deesse àc7$- 
φάνωτον. in causa fuit, ut senatus, vel col- 
legium Tbesmothetarum, corona privare- 
tur. 

— 19. αὐτῶν) scil. τῶν à e. 

1331. 6. ἐκεῖνος) post ἐκεῖνος addidi 
οὗτος. quorum illod ad fratrem Theoori- 
nis, hoc ad ipsum Theocrinem redit. 

— 8. προκαλεῖσθαι) correxi προσκαλεῖ- 
σθαι. in jus vocare. 

— 9. ἐστὶ, xal xpiív.] post ἐστὶ addidi 
duo vocabnla xa)? “τιστός. pro infido enim 
fratre babebatnr is, qui fratris caedem non 
in peremtore jadioio aut manu armata 
exsequeretor, sed cum homicida depe- 
cisceretur. fidus contra, qui pretiam sau- 
guinis omne recusaret, sed bomicidam 
aut exsilio molctsret, aut manu sua talio- , 
nis ergo interficeret. 

— 10. τοσούτων] scil. ὅσων δεῖται Θιο- 
κρίνης. ) 
— 12. πάντων] significat gulam, ven- 
trem, vestem, familiam, domiciliem, ge- 
stationes, balnea, sedificia, alia, io quibus 
luxos cernitur. 

— 13. &' ὧν] per vontrem et gulam. 











280 


seelies tamen * 4. Ln ἐμονέρου 
— 18. σα seil. τοῦ . 
— 43. λέγων) et v. 26. ψευδόμενος, 
. quod est dictum ἦν διὰ δυοῖν, pro ψευδῶς 
λέγων͵ ad Theocrinem redit. Causa heo 
Cbaridemi plane nobis est obscura. 
133?. 13. δίδωσι erpd τὴν λῆξιν] Wolfius 
edidit ἴδωσι πρώτην λῆξιν. quod cum da- 
mneret Taylorus, tamen in editione sua 
reddidit. in Ald. et Bavar. est πρός. du- 
bius eram, num plane delerem, auctoritate 
fretus Augastani, a quo plane abest, an 
servarem wp. placuit tandem servari, 
sed sic, ut uncis incladerem. videtur do- 
plex in libris antiquis olim versata esse 
b. l. leotio. altera hsee: δίδωσι προσιὼν τὴν 
Wifi. altera, quee vooe ista. προστὼν care- 
ret 


1333. 6. τοὺς Φαράνομα] mos loquendi 
postulat τοὺς τὰ ἀσαράνομα. 

-— 14. μαρτυρίαι} malim. μαρτυρία in 
singulari. nam uaias Aristomachi testi- 
monium recitater. et sic reperio quoque 
nuno ia Aug. exaratum. quare aic restitui. 

—- 17. λαβεῖν) a quibus nemo telit pe- 
ewniam accipere, et ne in mentem quidem 
sibi venire »pem ferendi ab iis alicujus 
emelementi, qnod inter omnes coustet, 
eos non dare pecuniam, sed exigere. 

— 22. θουκυδίδη) adde tacite, in mente, 
oum legis, μὴ πιστεύετε. nolite credere. 

1334. 1. wpépaci; leri τῆς ἐνδείξοως ἡ 
pq] Sententia videtur esse hmc: 
Theocrinem non alia de causa majestatis 
accnsasse Demosthenem, quam ut hoc 
obteniu sos» adversos eum simultatis, et 
jactanda sd populum sua vigilantia et 
ecerbitate erga omnes, qui majestatem 
popeli deminutom irent, averteret a se 
discrimen hoo τῆς ἐνδείξεως. 

— 3. ψέφισμα] correxi. ψηφίσματα 
meo judicio. sunt enim dao psepbismata, 
Thucydidis unum, alterum Demosthenis. 
v. p. 1333. 920. οἷ v. 3. et tetidem quoque 
Theocrinis erant γραφαὶ, una contra Thu- 
eydidem, altera contra Demosthenem. 

— T. οὔτε) aut οὐδὲν est leg. aut illo 
servato, statim post pro τοῦτο δὲ hoo ipso 
versu leg. est τοῦτό τε. sed prius malo. 
Pro bo maloit Wolf Tibe, Taylor 
autem cnm majori probabilitate Αἰνίους, 
AEníos, incolas Eni, urbis in Thracia. 
Etiam hic locus, αἱ alii qaidam loci hojus 
orationis, est perobscurus, propter igno- 
rationem causm.  Nescimus enim, quid 
"Thacydides suo psephismste, quid De. 
mosthenes sao decreverit, quid Theocri- 
mes contra aoousaverit. Haud scio, an 
Βιοο loquendi obscuritas ponderis aliquid 
eorum semtentise addat, qui orationem 
hanc Demosthenis esse ne 


—e— —— v. 


1.1. REISKE ANNOTATA 


— 16. σαραδιξάμενον) id. ett, ὑσυσχύ- 
μεῖνον, ut Latigum recepisse, b. e. spopon- 
disse. rarior bsec verbi significatio. 

— 17. ταῦτα) malim ταὐτά. v. p. 
1335. 4. partes tueri, studia eedem sgi- 
fare. 

1335. 7. ἐνδεκάζοντας] difficile cem sit 
de scriptione et significatione bujas τὸ- 
eabuli prononoiare, acquiescendum est 
gremmaticoram de eo traditis, videter 
bisxádt» idem esse atqae συδεκέζισ. 
ista dure preepositiones ἐν et σὺν snpe ia 
compositis verbis inter se alternas, erit 
ergo significatio hujas verbi, «m oem 
alio eandem decuriam, bh. e. sosietatem, 
sodalitium, oollegium, frequentare. ia 
istiusmodi verbis et dictis proverbislibes 
son solet analogia gramueliea εἰσί 
sime observari ; secandum quam uique 
συνδεκατίζειν melius conveniebat. 

— 10. τούτους] eorrexi ταύταις, sell. 
ταῖς φροφάσ σι, 

— 17. τοὺς αὑτοὺς ὑμῖν τούτο Ut 
ται] dedi. easdem ipeas . 
— d τῶν Proc ἔτυχε λεγόντων] den 
ea ri si dixisset: ὃ ὅταν τινὸς Myers 

Ὡς s. 

N — ibl. ἀλλὰ τοὺς nins ed, ἐλλὲ 
P νορείξων ὁμᾶς, τοὺς νόμους εἰναι Te Εν» 
nr id nini ὑμῖν saei ai ὦ 
τοῖς ὀνόμασι συμπλέξας, ἐάν τὸ λίγη brc 
8. 
X 91. Teisayrios ἐστὶ] contrarium Qui 
verum est, quod hic a t, affirmat st- 
tem Theoorinés, se a sodalitio quedas 
inimicorum superari, sed oontra est. »9 
ille, sed ego ab istiosmodi collegio isim- 
corum contra me conspiratorom efie 
sum. . 
. — 45. ἐκεῖνος δ᾽ οὐ, δῆλος] oorrexi ἐξ 
vec, δῆλον, caeteris omissis. hoc mode, € 
hec narratione, censtabit vobis. 

1396. 4. τοῦτω] Demostbesen. 

— 12. ἀνθυπωμέσωτο) Citad b. 1. Βα; 

το v. ἀνθυπωμόσατε. 
d ibid. ἐπήγγελπαν} nun scien 
nisi οἱ ἐσαγγέλλειν est, diem dicere, n Je 
dicium vocare. 

— 1$. αὐτῷ) Demosthoni. — — , 

—. 99. οὗτοι) advocati Theoormo, δ΄ 
reultates cam Demosthene sireelastes. 

1337. 18. κωλύειν νὰ epaypen] 88] plane 
delenda eunt hsec verba, sut ai loous ipse 
suus relinquendue tamen est, malim «ek 
melvwrae 9) αρᾶγμα. iem i 


esu, vel simile quid. 
eonstruetio. peadeat isti 


— 8. συκεφαντούμενοι ξεν οἱ ἀξιοῦν 
10. scil. nii, οἱ τοῦτο ev, ἔπορ ἀνα. “--- 9T. ὀγνεήφαντρ.) conseni djedoers 
»tal ἕν αὑνοῖς, v. 17. inter se cobeerent.— in faturo. quasi ves ignqvetis, ast atu igo⸗ 








AD ORATIONEM 


vaturi. 

— ult. ὀφείλη) oorrexi et bic, et p. 
1338. 6. et 14. 592». differant hee duo 
verba inter se. ὀφεΐλειν est debere, αἱ ves 
alienum, quocunque modo, quod nendum 
' sit persolutum. ὄφλειν est condemnari mul- 
cte, ineipere ses debitam reip. vel srario 
debere. 

1398. 3. τοῦ νόρεον δῆλον] muttiim τοῦ 9- 
prov οὖ ban. quasi hoo ΕΣ ipsa lese tton con- 
staret. est cavillantis. 

— pes. oix ἔξεστι] correxi οἷς ἔξεστι. 
quod est planius, temetsi me haud fegit, 
poss vulgatum fetri, εἱ οὖς accipiemus 
pro καθ᾿ ox. 

— za9' dy] cortfexi καθ᾽ o», scil. 

— ibid. εἰσελῆλνθα} correxi εἰσολήλυ- 
Sec, secandam personam primse sufficiens. 
quamqeam, zi recte rem suppetas, non 
videtur inter primam et secundam perso- 
sam differentia bic loci esse posse. cum 

tam de áccasatore, quam de 
ἴοο, aserpetur. 

— ibid. ἀπολογήσασθαι) correxi ἐπν- 
Aw. nata videtur valgata e varietate, 
qom nescio an in vetustis libris faerit ad 
besc modum : ἀλλ᾽ οὐ τολμᾷς καθ᾽ ὃν εἶσε- 
"—— [aut εἰσελήλυϑας) τρόπεν ἀπολογά- 
gas. 


1339. 12. διαφυγόντες] post διαφυγόντες 


sádidi πλοῖον, e ὟΝ οἰ δὲ conjectura, quod 
eonvenientius videbatur, quam πλοῦν, quod 
plurimi libri dant. vix bene dici potest 
διοφεύγοιν aiv, lengam navigationem effu- 
gere; sed bene dicitur μακρὸν πλοῖον, longum 
sepgium, b. e. piraticum, effugere. Non 
; , nisi 68, quae nos persequon- 
tar. sed navis piratica quidem perseqaitur 
merostoriam, non autem longa navigatio. 
à διαφέρον τι bene habet; idem est ao si 
dixisset : à εἰ διαφέροι τι. aut quasi 
diferst, vel intersit quidquam (ad εἰυ- 
digm pats, qusestumve, aot ad salutem 
mereatorum), posteaquam navem pirati- 
cun effagisseot, tandem tamen in Theo- 
crinem, tenqnam in soopulum aliquem 
ecoum in portu latentem, incurrere, eo- 
486 sic in ipso portu naofrsgium facere. 
sab bee forma considerata oratio lectio- 
sem eo» reddit paulo tamen probabilem. 
— pen. ὑμάς} oorrexi ὑμεῖς. alloquitur 
Meroclem, oeeterosque Theocrinis advo- 
catos. 


— ult. τουτουσὶ] bos judices, coram 
quibas nano stamus. — Ego vero arbitratu 
Meo transposui vocabula sic: κατὰ τοὺ- 
τισὶ τοὺς νόμους. secundum has leges. 

1340. 1. ἐᾶσαι] correxi ἐάσετε. vos ne 
20lfegere sinetis et intactos illsesos trans- 
mittetis hos sceleratos, a quibus ut digna 
repetaatar pones, nil aliud requiritur, 
quam ut hi judices e suis subselliis sen- 
tentiam condemnatoriam pronuncient. ταὶ- 

VOL. Y. 


IN THEOCRINEM. 281 


gata ἐᾶσαι videtur nata ex alia librorum 
Demosthenicorum lectione ἀξιοῦτε laem..— 

— ibid. οὐκ d» γ᾽ ἐσωφρονεῖτε) correxi: 
οὐκ dv γε σωφρονῆτε. non profecto facietis 
hoc, si sapiatis. 

— 17. ὃν, τεῦτ᾽ εἶναι] sio malim distio- 
goi atque legi: ὃν ταὐτὸ, εἶγαι vr. faeien- 
dum mihi esse id, quod pater jusserit, pre- 
ærtim cum idem quoque sit justum. sed 
bene habet vulgata. 

— 19. μετέχων δ᾽ αὑτὸς τυγχάνω} ma- 
lim negationem addi, sut in istum modum : 
μὴ μετέχων δ᾽ αὐτὸς τυγχάνω. satin brane: 
ματέχων Y αὑτὸς οὗ τυγχ. doneo enim pa- 
ter ἀτιμία notatus in vivis supererat, filius 
istius ignominiw et calamitatis erat ex- 
sors, defanctoque patre demam incipiebat 
eam participare. 

— 26. τῶν εἰπόντων) eorum, qui operam 
&d vocationis condixerant. ter ali 

— pes. τῆς παῤῥισίας) suspicabar ali- 
quapdo τῆς ἀπαῤῥισίας. tant vincitur 

πε et. fas α timiditate, libertatem. loquendi 
suffocante. Sententia est: tacent, quia 
molant loquendo discrimen adire cause 
ejusmodi perdends, qua si cadant, simul 
etiam jus cam populo agendi, aut coram 
judicio standi amittant. Haboit Wolfiam 
quoque hso dictio male, quod ex ejus 
conjecturis apparet. Nuno tamen videtur 
vulgata stare posse, et ejus hæo sententia 
esse: Facultas oum aliis libere congre- 
diendi et colloquendi [qui libertas salva 
est οἱ conservator oavendo, ne cum iis, 
cum quibus libere agere velis, simultates 
suscipias, neve eos aocuses], majoris 8 
quibusdam fit, quam stadium sequum et 
justum tuendi. 

1341. 1. ἐν οὐκ ὀλίγω χρόνω] non incom- 
modam reddit, fateor, hsec leolio senten- 
tiam. blandiebatur tamen magis sententia 
e lectione Augustani exsistens, a quo (Ux 
abest. quare id uncis inclusi. magnam 
vim habet, actorem queri, multas sibi ἃ 
reo factas esse per longum tempus inja- 
rias. sed non minus, opinor, valet, acto- 
rem queri, multis se modis a reo intra 
tempus brevissimum esse ltsum. 

— 8. οὗτος] meus pater. 

— 16. σαφῶς] clara, sonora voce. ma- 
lim tamen σοφῶς. argute, scite, docte, sub- 
tiliter. 

— 19. hà τοῦτο] scil. τὸ ἐπιλείπειν ὑμᾶς 
τοὺς τοιούτους ῥήτορας, etiamsi quoque ora- 
tores hujusmodi vos destituant, iisque 
carendum sit vobis. 

— 94. οὐδὲν] distraxi, meo judicio, in 
duo vocabula οὐδ᾽ ἐν. atqui ne pro concione 

uidem verba faciunt. poterat tamen etiam 
lectio quorondam librorum οὐδὲν ἐν τῷ δή- 
pat ^. probari. nihil pro concione dicunt. 

— ibid. τοὺς ἐκεῖθεν] bomines pleheios, 
ἐκ τοῦ δήμου. 

-- 45. 3] id est, &' E 
20 


282 


1842. 10. ἐκεῖνοι] scil. οἱ ἀδικοῦντες τὴν 
φόλιν. 


— 16. τοὺς μὲν τῶν οἶκοι) post τοὺς μεὲν 
videtur deesse ἐξιόντας, domo discedentes, 
aut ἀποδημοῦντας, peregre proficiscentes. 

— 17. σώζειν) paulo dictum insolen- 
tius σώζειν τοὺς κακούργους, potest tamen 
utramque defendi ; prorsus ut Latinom de- 
fendero non modo est, tueri, sed etiam 
arcere. σώζειν hi. 1. est, ut v. 19. διασώσα- 
σϑαι, arcere, abigere, depellere. 

— 19. διασώσασθαι) accipio h. 1. pro 

. διώσασθαι, a sese depellere. Sententia bsec 
est : bona sua ab insidiis sceleratorum tu- 
tari et conservare salva licet. si cui domo 
de die sit exeundum, aut peregre profici- 
scendum, constituat custodes interim bo- 
norum domi relictorum. Domi manere 
ai oui licet per noctem, mali nil patietur, 
quia ipse adest. Quocunque inodo, ali- 
quo certe, datuin est insidias improborum 
profligare, et salvum ex jis evadere. 
Haud infitiabor tamen, locam honc non 
esse in tornatissimis. foit aliquando, cum 
διώσασϑαι in mentem veniret, et húo præ- 


I. 1. REISKE ANNOTATA 


tali. 

— 91. ew χρὴ πορευϑέντας videtur 
etiam hic aliquid deesse. nou me fsgit 
pos«e accusativos illos τοὺς δὲ τοιύτως 
συκοφαντοῦντας pro accusativis abes 
baberi. quod attinet ad hos homine. pla- 
nior tameu utique foret oratio, si ἐς le- 
geremua. soi xe φορευθέντας διαφείγιω 
καὶ τῆς παρὰ τούτων ἀδείας τυχεῖν. qui ὧν 
unudum erit, ut hos Syecphaias efogu- 
mus, ut tuti ab iis simus? 

— 927. ἀναμνησθέντες) inchoata bic ort- 
tio, per multas ambages posteaqum est 
circumduota, et per mseandros quie irre- 
meabiles distracta, tandem tamen p.1543. 
24. in v. βουϑήσατε renovatur atque sb- 


1343. 11. τοιούτους κινδύνους] discrimi- 
88, qualia nuno vo adimus. 

— 13. δι᾽ ὃν] correxi δι᾿ οὖς. reditesis 
ad plures, ad Epicharem et ad Aristoot- 
tein. 

— 15. τῶν λεγορεένων) scil. ὑφ᾽ ἡμῶν " 
τῇ κα a, xal ὑπὸ τούτου b» vi ἐν 


volvitur. 





AD ORATIONEM IN NEJERAM. 





De Nesra v. Atbenzeom p. 593, 594. 

Nihil video cause, cur hsec oratio De- 
mOostbeni abjodicetur, neque reperio in 
teta bae eratione quicquam oratore nostro 
indigoam, cui eam omni modo ereptam it 

d meras ille nogas agens. 

Áctor cagxP osque ad p. 1350. 9. est 
Tbeomnestes, Dinise filius, gener Apollo- 
dori, inde antem Apollodorus ipse. 

1315. 5. κηδεστὴς} scil. ὁ ἐμός, qui est 
Apollodorus, filios Pasionis. 

— 15. περί τε τῆς πατρίδος] soil. Carex 
μὴ ἱκπίσωμεν αὑτῆς. 
— ibid. καὶ φιρὶ ἀτιμίας] scil. ὅπως μὴ 


πμεισωμῆν avr». 
— 17. πατὴρ] 80}. ὁ ἱμός. qui fuit 
Disias, ᾿ 

— pet. érrac] malim τοὺς ὄντας. 

1946. 3. δικιμασθεὶς et ὀμόσας} cohse- 
reat hi nominativi cum ἔγραψε v. 14. 

— 34. ᾿Αθηναίων) post ᾿Αϑπναίων videtur 
risen, aat. tale quid. deesse. ut jurato 
confrmavit, se optima consilia reip. datu- 
rum, ita re quoque verbis suis fidem fecit. 

— 48, ἀντίχει)ὐ Wolfas lectionem 
marginis Lutet. adeo probavit, ut editioni 
888 quoque inferret. mihi nihil motan- 
dem videtar preter id verbum, quod mo- 
do proposui, pro quo suspicor aot dvrí- 
Myn, aut. ἀντεῖπεν esse leg. Colligas 
ferme ex b. }, orationem. eni. συντάξεων, 
408 soadet pecanias thbeatrales in milites 
eroxari, non ab ipso Demosthene, sed ab 
hoc Apollodoro esse recitatam, cojus no- 
mise Demosthenes alias quoque moltas 
erüliones serjpsit, eamque suasionem a 

9 non probatam, sed repudiatam, 
Micforemque talento mulctatum esse. 

1347. 1. ἱξαπατήσαντι) Stepbanus is 
tfl, qui bac tota oratione impugnatur. 

— 17. iuis «ἄἅσιν] post ἡμῖν πᾶσιν vi- 
detur τος dense, hic Stephanus. 

1548.1. αὐτὸν] Apollodorum. 

— 3. τὸν αὐτὸν ἔρανον] subaudi ὅνπερ εἶσ- 
Ifi ἡμῖν. quare instituimus sequissima 

* tais petere artibus iisdemque modis 
Vici, quibus nos perditum ivit. v. p. 
149.10. Proprius pene dixerim, De- 
Bortheai, in deliciis certe est usus v. ipa- 
X αἵ ad alia majoris momenti argumen- 
'& quibns conficiatur orationem hanc a 

hene profectam esse, etiam bic 
t. 

τ δ ὡς τῷ »] Jurini su- 
spitio verba ὡς ὦφλε τῶ δημοσίω delenda 
ene, αἱ sententiam interturbantia, οἱ ex 
lio leco huc, in jocum alienissimnm im- 
portuns trausiata, mihi videtur perquam 


probabilis. 

— 8. ἀφικόμενος) redit δὰ Apollodo- 
rüm, “σαραχελευσάμενος autem. v. 10. ad 
Stephanum. 
| — 10. λευσάριενος) com gratia 
et illecebris verboram adduxinset nescio 
quos, servilis conditionis homines, ut 
mercatores sese Cyrenseosn ferrent. 

— 11. wpotisriv αὑτῷ τὸν Παλλάδιον φό- 
ww») correxi: προεῖπεν αὐτῶ iei Πα . 
φόνου [scil. ἕνεκα). usus est Stephanus erga 
Apollodoram ea juris actione, quse «reon- 
“εἴν, vel προαγορεύειν appellabetor, in illo 
jedicio, quod ἐπὶ Παλλαδίῳ usurpatur, ti- 
tulo csmdis. Est autem «ροειπεῖν, cum 
actor reo, ut homioidee, denuntiat, ut foro 
et civilibus omnibus causis sese abstineat, 
item sacris communibus, et ad causam 
csedis dicendam certa die in foro adsit. 

— 12. ἔλεγε] Taylori ἔλαχε non displi- 
cet quidem, quia tamen sequitur, & οὔτε 

— que manifesto probant, Demo- 
sthenem hio ἔλεγε, non. ἔλαχε usurpasse, 
ideo, servans ἔλεγε, malim τὴν δίκην deleri, 
aut sio legi: ὅλιγε λαχὼν τὴν δίκην, vel 
ἔλεγε παρὰ τὴν δίκην. 

— 14. ἀρφώμεονος) videtur hoo delendam, 
sequitar enim statim ἐπαρασάμενος. quod 
snflicit. dedi de meo ἐπαρώμενος. 

— 9292. ἀνδρῶν] alii δραχμῶν. manifeste 
hoo quidem vitiosum, sed et vulgatum 
videlnr redaudare atque delendum, ot e 
scholio natum. 

— ibid. ix πεντακοσίων] scil. ψόφων. 

— 95. xal τῇ ἀδελφῇ) soil. τῆς ἐμῆς 
TP F1. sprire] o el συντάξ 

— 27. * illo περὶ συντάξεως. 

— pen. τῷ ὑστέρῳ) illo de muliere 
Aphbidnis interemta. 

— ult. «“αραχαλούντων —] malim sic 
distingai et legi: παρακαλούντων δή με 
ἁπάντων, ἰδίᾳ προσιόντων ἐμοὶ, ἐπὶ τιμωρίαν 
— cum itaque me omnes, in privatis et sin- 
gularibus congressibus hortarentur, animum 
ad ultionem advertere. 

1349. 4. κηδεστῶν) possit bene habere 
videri, nixi prsecessit ἀδελφῆς, nam xshi- 
eralsant sooer et socrus. Sed socrus 
aotor erat ipsius soror. et hsec soror mo- 
do commemorata foit sigillatim. qoare 
malim κηδεστοῦ, ut ad solom Apollodo- 
rom redeat. 

— 10. xai ] leg. esse: καὶ δὴ, 
&cvt — et sio dedi de meo. hic incipit 
apodosis — com multi me hortati sint — 
καὶ δὴ — tum ego itaque ad vos venio —. 

— 15. τὰς τῶν ἑτέρων θυγατέρας] ant 
tollendum erit τῶν. aliorum hominum ἢ- 


284 


Jias, non ex se natas. aut, quod malim, 
cum Wolfio leg. τὰς τῶν ἑταιρῶν S. merc- 
tricum filias. 

— 17. τῶν αὑτοῦ) sc. ἀγαθῶν, vel δώ- 

qur, vel δικαίων. " 
΄ — pen. κελεῦσαι!) videtur delendum, 
ut vitiosa lectio proximi καλέσαι. 

— ibid. σῷ χαλέσαι ἀγῶνι) verba er- 
rore operarum transposita in ordigem ve- 
rum reduxi καλέσαι τῷ ἀγῶνι. 

1350. 19. ᾿Αθηναῖον) correxi ᾿Αθηναίων. 
jus enim civitatis erat munus P. A. quod 
illi jus ereptam ibat fraus Stepbani. 

1351. 4. Nixapérn —] offendor bio eo, 
quod et Nicareta nomen ancilla sit, et 
Hippias servi, oum otrumque nomen sit 
hominum liberse conditionis. 

— 5. ἐκείνου) Cbarisii Elei pute, cujus 
coquus erat Hippias. 

— 6. xai δυναμένη] possint bao verba 
pro superfluis, et e soholio natis baberi. 

ublatis quidem illis, neque sententie 
decedit quicquam, et elegantis acoedit. 

— ibid. φύσιν συνιδεῖν εὐπρεπῆ) potest, 


si necesse est, ferri. malim tamen : φύσιν 


conii, si τινα εὐπρεπῆ, cil. ψαιδία iv, vel 
o. 

— 12. ἑκαρπώσατο) scil. Nicareta. 

— 14. Στρατόλαν) nomen virile est 
Στρατολᾶς, pro Στρατόλᾳος, si modo nomen 
est, non certe foemininum. quare suspicor 
leg. esse Στρατόκλειαν. 

— 16. ἣν μὲν οὖν [xac voc αὑτῶν] imo 
vero ὅστις μὲν οὖν ἑκάστην αὑτῶν. 

— 20. εἰργάζετο ---Ἴ nescio, qui» mens 
Lambino esset spurcam et flagitiosam sen- 
tentiam in locom sanum ingerenti, et ne- 
scio au pro invento soo venditanti, cum 
, 80 Hermogene mutuo sumsisset, quem 
cavit nominatim appellare. 

— 23. ἐσσανελθεῖν) est oratione exsequi 
ad principium rei redeunte: si dictio 
bene habet. 

— 26. μνῆσαι] correxi μυῆσαι. et sio 
quoque p. 1352. 2. uvs3n correxi pre 


μνηθῆ. — Ceterum qu de Lysia sopbista ὑπερ 


hic raduntur, guamquam Taylorus io vita 
Lysie negat ad oratorem illum celebrem 
pertinere, non video tamen, qui magnus 
error in vulgari sit sententia, et que 
inagpa vis ejus insit mentis. 

1352. 12. τὴν 1 ἡλικία videtar 
b. l. justam corporis staturam et proce- 
ritatem significare. 

— 25. αὖται] aut αὐτὴ leg. eat in no- 
minat. ab αὐτός. ipsa quoque Nicareta co- 
"itabatur. aut in dativo αὐτῇ, comes ei 
[Neeers pota] ibat Nicareta quogue. et hoc 
dedi de meo. 

1353. 15. "Imwapyec] Citat b. 1. Har- 
poor. v. Ἴσαρχος. 

— ibid. μεμισϑοιμένοι]), bene. habet, 
idemque est atque μισθωσάμεγοι. eum eam 

Nemram] ere suo, ut. sibi poteret, con- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


duzissent. 

— 19. ὅτε γὰρ Δακεδαιμεονίους —] v. 
Sirason Chron. Cathol. ad A. M. 3636. 

— 93. xal οὔσης) Taylorus sospicatur 
leg. esse xal οὐκ οὔσης. Sed (fallitur, 
quamquam ipsemet fatetur, locam hune 
sibi esse obscurum. Bene habet loeus 
et tam planus est, ut velim alios quoedem 
Demosthenicos pariter planos esee. Com- 
memorantur bio tres causse, sat graves 
probabilesque, our Xenoclides existimarit 
ab hac expeditione eibi cessandum esse. 
1) quod illi expeditioni, cum adhoc deli- 
beratione agitaretar, adversetas esset, 
eamque dissuasisset. 2) quod per ma- 
neris sui negotia ne mensem quidem 
Urbe abesse posset ; quippe qui veotigal 
frumenti redemisset, quod frumentum e 
Ponto, Sicilia et Egypto in portam At- 
ticum invehebatur. debebat autem boc 
vectigal meustruis ferme portionibus pur 
prytanias, b. e. nera quaque prytania 
ineunte, dependi.' 3) quod leges redem- 
tori hujns vectigalis vacationem s militia 
darent. Propter bas tres oansas itaque 
X enoclides domi manserat ; et nibilomi- 
nus tamep,a Stephano accusatas, malcta- 
tos est. 

1354. 8, αὐτὸν) solnm, sine Xenoclide. 

— 11. Τιμανορίδον] dedi Τιμανορίδας. et 
sio qnoque p. 1355. 7. et 25. Τιρεικνερῶα. 
mem ea terminalio Dorica homioem Co- 
rinthium, origine Dorem, magis deoet. 

— 13. “ολυτελὴς —] meretrix ea ers- 
λυτολὴς τοῖς ἐπιτάγμασιν appellatur, ques 
amatoribus molta οἱ sumiuosa im 
eosque cogit ingentes sumtus im se 
assiduitate flagitaijonum. 

— 16. αὑτοῖς] correxi αὑτῆς. est idem 
ao si dixisset: κατατιθέασι τριάκονναι μεῖς 
τιμὴ TOU σώματος αὐτῆς. dependunt leom, 
Nicaretse, triginta minas pretium oorperis 
ipsius, Nemrs. quo ipsi soli eam habe- 
reot. vel potest τῶ σώματος baberi pro 
seorsim posito, quod idem significet, atque 


τοῦ σώματος. 

1355. 2. etiara ] Pbrynien bie oogua- 
tus erat Demosthenis. unde tanto ft pro- 
babilius, a Demosthene conscriptam esse, 
presertim cum Apollodorus idem et idem 
Stephanus partes hic suas agunt, quoram 
pro illo tot alie exstant Demosthenis ora- 
tiones, et contra honc duz, quas orationes 
nemo onquam in dubium vocavit, quin 
sint nostri oratoris. 

— 12. avri] id est, ὑπὲς αὑτῆς. v. v. 
14. et 16, 

— 20. τὸν faga yr] malim τῶν παὶ - 
μαγενομένων. anum illum e magno nomero 
alioram, qui isti negotio inLerfueraat. 

1856. 10. d διάκωνι} Sententia est: 
Chabrig servos, εἰ reliquorum conviva- 
rum, cum domini cubitum issent, incepis- 
sc etiam ipsos epalari, jussisse mepsas et 





n 
E 
1 
x 
8 
" 
za 
-: 
" 
5 
R 
v- 








AD ORATIONEM IN NE/ERAM. 285 


fercala inferri, et reliquias dapum devo- 
rasse, et inter eos Neeram volutatam esse. 

— 13. Ξυπεταιῶνα] aut ix Ξυπετέων vi- 
detur leg. aut Svertrausís ἃ nominativo 
in &x exeunte. qnod idem ad v. 15. eliam 
accomimnodabifur. 

— 95. καὶ οὗχ ὡς tro] malim : καὶ οὐχ, 
ὡς ἄξιον [vel δεῖν] dero, ἠγαπᾶτο. negue itu, 
wt operters existimabat, amaretur. quam- 
quam vulgata quoque defendi potest, si 
palos subaudiatur. ut futurus nutuma- 
terat. 

1857. 4. ev ὕ φολέμον] posterius 
bellum dicit respecta prioris, ilius magni 
atque diuturni Peloponnesiaci. v. Simson 
Chrosa. δὰ A. M. 3631. et Corsini Fast. 
Att. ad Olymp. CI. p. 4. Tomi IV. 

— 8. σιλυτελὴς δ᾽ iy) potest bio δὲ δο- 
cipi, sive in consueto significatu, autem, 
sive pro γὰρ, enim, ut προ, quamquam ta- 
xen hoc malim b. !. 

— 14. Τιμανονίδου] correxi Τιμανορίδου. 

— 17. à μάχε ὃ ἐν Αεύκτροις] v. Simson 
ad A. M. $634. 

— 41. ἐσιδοῦσα) non ab ἰδεῖν, sed ab 
ἑπδώπαι, vol ἐασιδιδόφαι est repetendum. 
cum obtulisset Neera Stephano bona sua 
fidei et tutele ejus committenda. convesiret 
tamen senteatis melius ἐπιδεικνῦσα, otten- 
dens, demonstrans. 

— 27. qurícac) non abhorret ἃ senten- 
tia, alioque in loco ipse amplecterer. ma- 
lim tamon b. 1. φήσας. cum asneveranet. 


᾿Αότην, ut nomine proprio virili Attico 
vehementer dubito. 

1359. 19. μεμαϑυηκυῖα) si servatar, 
aptum est ἂν ἔχουσα (Sw. v. 10. alias 
mos displicet conjectura Lamb. (4ej4a2v- 
xsia», quod referetur ad δίοι abri» v. 9. 

— 15. ᾧ γάρ σὼ i» ῥότωρ) colligas ex 
beo loco, rbetoras seu oratores a rep. con- 

ductos certa meroede ígisse. Sed oni 
rei? quid soturos? quo tempore, quibas 
fb causis pro concione dicturos ! 

— 317. μισθιῦ) designat eos, qui se pate- 
ventar, pro meroedols, logis aut soiti aliou- 
jus, quod alius auctor latum vellet, auctores 

ecribi, et prascribi: erant eomm, qui, onm 
suadere popalo aliqoid vellent, discrimen 
tamen muletm aut infamie subeundum, si 
lex soa improbaretur, reformidarent ; qna- 
alios, quibos opesque nulle, et 
sans nolla cura esset, obsouros et 
peuperes quosdam homines sabornabent, 
qui paterentur se in ejusmodi legis, aut 
scili fronte pro aactoribas scribi. 
— 93. eix ἐλάττω] id est, οὐ μόνον eix 
ἰλέτοω 


— alt. Tue] redit ad Tbeemnestem 
sctorem, cujas advocatus (συνήγοῥος) s0- 
ismmodo ezat Apollodorus. effecit, ut hic 


Tbeomnestus et ipsum (Stephanum puta) 


et hanc Nesram in judicium vocaret. 

1360.7. αὑτοῖς] soll. τοῖς ἐπιτηδείας, sibi, 
amicis. 

— 19. b τῷ ἱερῷ} Metroo forsitan, id 
est, de Matris Deum, ubi arbitri sede- 
bant, quia prope Curiam erat. 

— ibid. ἀμφοτέρων) Phrynion et Ste- 
phanus designantur. 

1361. 5. διήλλαξαν) post hoo verbum 
addunt aliqui αὐτοὺς non male, neque ta- 
men necessario. 

— 11. ie] τῇ διαίτῃ καὶ τοῖς πράγμασι) 
oum discessissent ij, qui otrique, tam 
Stephano, quam Phrynioni, advocati in 
arbitrato, et in toto illo contentioso nego- 
tio fuissent, Fuit iamen aliquando, cum 
suspicarer leg. esse: τοῖς πράγμασι 
κατέστησαν, scil. Stephaaus οἱ Ph:yaio, 
oum oonteationes eorum copquievisseat, 
et ad liquidum rediissept. 
dta 14. ὁπότε} malim ὁπότερα. uter tan- 

sorum, sive Stepbanus, sive 'niop, 
haberet secum Neeram. Phy 

1362. 6. Στρυβήλη») malim Στρυθήλιν, 
quod etiam p. 1386. 11. margo Lutet. 
dat, aut Στροδύλην, ἃ στρέφεσθαι, — Strobilus 
et Strobila sont Romina servilia, ut Dromo. 
servorum est et encillarem, ot sint ej- 
στρεφεῖς, agiles, versatilee, 

— 8. Αἰγιλιῖ) v. Vales. ad Harpocr. p. 4. 

— 10. &q τὸν Ger συνειλεγριύνον] 
qui sobstantiole «quicquid esset, misera 
com diligentia et parsimonia collegisset, 
quod vix taendæ vite soffioist, ut recrea- 
tioni et elegantis deliciiaque mihil 28. 
po δ. Mri correxi Keen, querat 

— 12$. correxi b ’ 
desiderabat , sectabatur. 

— 17. τὸ μὲν πρῶνον ἐξοα τέθη] sine 
dubio parum quid hic deest sententim. 6.6. 
τὸ μὲν «ρᾶτον ἑαστῷ ἐμέμφονν, ὅτε ἐξεπο- 


aocepiuet 

— 19. «ic «rpenic] hac duo verba de- 
levi, ex mente Salassii. Præter auetores 
ad h. ]. citatos a Tayloro, v. Leopard. 
Emendat. XI. 17. t. III. Lasapadis Cri- 
ticse Gruter. p. $7. 

1363. 1$. καὶ ταῖς ἐσχάταις Ünpla 
σερισεσεῖν) ant xa) est delendum, aut we- 
guricti in tertia. persona sing. fatnri indi- 
oativi, legendum. prins malim. 

1364. 14. iswr' »)»] eorrexi de mee 
sensa ἐσείθοτ᾽ [id est, ἐαγείϑεν.} ὅυ. po- 
terat quoque ἐπείσϑη δὴ dari. 

— 18. σάλι» λαβεῖν] nibil aliud bie loci 
φᾳάλιν significat, atque ἀνὰ in. dmn Cal», v. 
23. Phrastor pserum seonm habuerat an- 
tea Dünqoam. nen peteret ergo proprie 
dici πάλιν Aa Cán. sed wá» non temper 
reversionem ad lecum peiorem eiquiáicet, 


286 


sed etiam interdum, ot hio, translationem 
ἃ parte hac in partem aliam. Fuerat puer 
ante id tempus penes matrem, jam pater 
eum ψάλιν ad se, h. e. in partem aliam, 
transferebat, οἱ adaciscebat. 

— 99. τετελευτηχένα!) post τετελευτηκχέ- 
ψαι deesse aliquid is, quicunque fuit, qui 
jectionem in margine Lutet. annotatam 
commentus est, bene vidit. 

1365. 7. ὡς τὸν ἐκ —] post ὡς videtur 
ἑαυτοῦ ὄντα deesse. tanquam ex se natum. et 
addidi ἑαυτοῦ de meo. alias pro ὡς saffi- 
ciendum est ὧν, quod dant aliqui codices 
& Tayloro laudati. 

1366. 13. γήμαντά γε] bene habet. tam- 
etsi. ritibus legitimis eam matrimonio du- 


risset. 

— 14. ἐπειδή τε ἐσείσθη] particalam co- 
pnlantem τε e Bav. addidi. alias maluis- 
sem iei δὲ ἐπείσθη. 

1367. 47. ἀποπεφασμένως) Citat h. 1. 
Harpocr. b. v. Sententia est: Epsenetns 
disertis, districlis verbis aiebat Stepbani 
domum lopanar esse. 

— ult. αὐτοὺς] Stephanum, Neewram, 
Pbanonem. 

1368. 2. xal τὴν γραφὴν] malim : τοῦ xal 

γὴν γραφήν. facile potuit τοῦ in collisione 
cum Ἐπαινέτου interire. 
. — 6. αὑτὸν ἀφεῖσθαι) non Epsnetus 
absolveudus eral a vadimonio, sed præ- 
des, Aristomacbus et Nausiphilus ; quare 
autumo leg. esse: αὐτοὺς ἀφεῖσϑαι. 

— 94. ἐγγυητὰς] post ἐγγυητὰς malim 
τοὺς addi, predes, qui etiam iidem reconci- 
liatores gratie fuerunt. 

— vlt. αὐτοῦ͵ post αὑτοῦ videtor αὐτὸν 
deesse. quod est ad Epsenetum referen- 
dum. nam alias, illo omisso, exsisteret 
per leges constructionis hmc absurdissi- 
ma sententia, Nausiphilom et Aristoma- 
chom γραφὴν contra Stephanum ad judicem 
detaliase. Sed hmc est sententia : αὐτὸν, 
eum, Epsenetam puta, id fecisse. 

1369. 19. οὗτος ob ἐτόλμησε) negativam 
auctoritate mea addidi. non enim audebat 
Stephanus coram judiee contendere, et 
jare evincere, Epeenetum esse moechom. 
Valgata si servetur, non possit orator id 
efficere, quod valt. "Vnit autem efficere, 
Phanonem civem Atticam non esse, sed 
peregrinam. et ipsum Stepbanum hoo fa. 
teri. Sed in civibus solummodo locum 
babet τὸ λαβεῖν μοιχόν. — Duobus argu- 
mentis conficit Apollodorus Phanonem 
peregrinam esse. 1. omnes homines no- 
runt eam esse, et constitit id inter omnes 
ex indiciis notissimis, et haud dubiis. 
9. ipse Stephanus fatetur. qui? non ande- 
bat in Epseenetum jure agere titulo q«i- 
χείας, stapri filise «use illati. 

— 15. αὐτὴν] redundat, sed non vitiose, 
positum in gratiam lectoris et aaditoris, 
ut ad flum orationis revocetur. Con- 


I. I. REISKE ANNOTATA 


structio periodi trajectse btec est : εἷς τὸσ- 
οὔτον ἀναιδείας ἦλθε Στέφανος — ὅστε μὲ 
ἀγαπᾶν, εἰ μιόνον ἔφασκεν ἀστὴν εἶναι τὴν τι- 
ρμιφανῶς ἐγνωσ μένην ξένεν εἶναι. 

— ibid. κατιδόντες) est nominalivus 
absolotus, per sese stans, cum vidissent, 
vel animadvertissent Stepbanus et Neen 
et Phano. 

— 19. εἰσήει) non Stepbanus, sed Theo- 
genes. 

— 90. xal τὴν ἀρχὴν] non τὴν τοῦ βασι. 

λίως τῶν ἱερῶν, nam ea Theogenis erst, 
sed τῆς παρεδρίας, dignitatem assessoris is 
concilio, vel collegio regis sacrorum. τ. 
p. 1372. 24. 
- 1370. 3. ἀκοῦσαι] post. ἀκοῦσαι addidi 
sáci, quamquam melius adhoc existimo 
sic legi: ἃ δὲ μηδ᾽ ἐπαχοῦσκι πᾶσιν ὑμῖν οὖν 
7 lev. 

— 90. ἔϑετο) dedi ἔϑεντο, scil. d τότι 
᾿Αθηναῖοι. 

— ult, ?»] malim ταύτην. non pendest 
sine faloro hi nominativi πτοιούμενος ὁ δὲ: 
μος, sed redennt ad γράψαντες ἔστησεν. 
cum P$» sit nomen multitudinis, irqai- 
pollet plurali. aut alias deest post ewe 
μενος, voc. ἔχει, aut. παρέχεται, δαὶ rti, 
aut simile quid. 

1371. 2. τήν γέ σοι δοϑησομίνε sine 
dubio fait olim, ut Tayl. conjecit, τῷ γε 
Διονύσω 30. videtor ultima ayllsba v. Au- 
voco in σοι superesse. aut alias leg. τὴ τῷ 
ζασιλεῖ δοθησομι. et recepi Tayloriconjectu- 
ram Διογύσω. 

— 5. ἵνα μὴ πολλοὶ] mirum videster, 
quod ab omnibus sanctissime atque reli- 
giosissime observandum statuatur, id di- 
ligentissime celari. Sed veteres, quo quid 
vulgatius esset, tanto id profanius habe- 
bant; quapropter quo quid augustius et 
sanctius vellent baberi, tanto curiosius id 
occultabant. unde sacra arcana. 

— 19. ἄξιον τιμωρήσασθαι cum modo 
precesserit ἄξιον, malim. ἀξίως mus. di- 
gnis modis animadvertere. vel potios 3$ 
ἄξιον, qua par est. ot dedi de meo. 

— 18. iv κανοῖς] apud, vel ante canistra. 
xav& sant illae scaphz, in quibos erat mola 
salsa, quse capiti victime inspergebatur 
una com cultro. 

— 19. τῶν λεγομένων] malim τῶν γ)»» 
μένων. eorum, quee inter ista sacra fiant. 

— 54. G1óyra] sic etiam est in Bar. 
ced Θεοίνια contendit leg. esse Taylorus. 
non tamen, penes me qnidem, caret omni 
probnahilitate vulgata, nam Θεόγνια possont 
esse quasi Θέογόνια. natales Dei. Conf. 
Robnken. in Auct. emend. ad Hesych. i. l. 
p. 999. 

1872. 1. xai ὅτι οὐδ᾽ αὑταῖς) f. καὶ ὅτι 
οἴϑεν, ἃ οὐδ᾽ αὑταῖς. et eam scire ea, quæ ne 
ipsis quidem licet illis. 

— 3. ταῖς ὁρώσαις] malim ταῖς δρώσαις. 
peragentibus ista sacra feminis. ἃ δρᾶν. 





AD ORATIONEM IN NEJERAM. 


— 5. ἐπιδείξω) dedi de meo ἐπιδείξου- 
ez», ut ad » redeat. testimonium, 
quod semetipsum demonstret per res ge- 
sias ipsas palam factum et publice pro- 


— 6. xa) οὐκ ἀληθ5] delevi negativam. 
quam expungi oportere margo Lutel. quo- 
que annotavit, et Wolf ab edit. sua quo- 
quo arouit: Servari ai debet, leg. erit: 
xal οὗχ Saura ἀληϑ8. 

— 10. σερὶ] malim πρός. 

— 12. ἐζωμίου) — ei muolctam, 
quam tamen, ot ex insequentibus constat, 
damnato postmodum remisit. 

15? 4. 3. εἷς ὃ] fero, malim tamen εἰς &. 
in que, fana puta. 

— 6. ἐφ᾽ 3] margo Lut. dat ἐφ᾽ αἷς. non 
malum id quidem, ei codices dent. bene 
tamen defendi potest vulgala, si accipias 
materialiter (verbe enim legisipsa sant)et 
subandiatur πᾶσαν ταύτην. 

— 9. irit αὑτῶν] redit noo ad mulieres, 
sed ad τὰ γιγνόμενα ὑπὸ τῶν τοιούτων γυναι» 
zin, ut si qua infamis in templum publi- 
com ingressa fuerit. 

— 11. abri] correxi meo jadicio αὖ- 
Th. vel polius servato αὐτὴν leg. ὑθρι- 
σθεῖσαν. v. 10. et sic dedi de meo. sub- 
auditor τινα. 

— 14. διδάσκων) correxi rursus meo 
jedicio διδάσκαλον. ut redeat ad φόβον, qui 
metus appelletur magister τοῦ c i», 
καὶ μηδὲν ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ δικαίως —8 

— 15. ἄν τι ἁμάρτη) subaudi γυγή τις. 

— 24. ἰδν δ᾽ εἶ] correxi e Bav. là» Y 
ἴσασι. alias probassem magis ἐὰν δ᾽ εἰσίῃ, 
ant simpliciter ἐὰν δὲ μεὴ ----- sin minus, h. e. 
sin antem hoc minos fiat, quod hac lege 
precipitur. sin autem in bano legem pec- 
eatur. 

1375. 5. βούλωνται) id est, δούληται. 
Gam (aoc est collectivum. — Constructio 
est: καϑ᾽ cic ποιεῖσθαι δεῖ «πολίτην, ἐάν τιγα 
βεύλωνται [scil. οἱ ᾿Αϑηναῖοι] ἀνοιεῖσϑαι πο- 
Mrw. quarum legum e formula vel pre- 
scripto civem oportet creare, si quem creare 
velint. citat h. |. Harpocr. v. δημοποίητος. 

— 7. fpc] malim ὑμεῖς. si beue babet 

tum, significat aliquid deesse. E. c. 
obe [acil. νόμους] ἴστε μὲν καὶ αὐτοὶ ὁμοίως 
quas leges vos quoque noitis, perinde 
alque ego. 
— 8. ὁ δῆμος] hic loci est Helissa, po- 
pulum reprsesentans. 

— 19. τὰ γέρα ἀναιρεῖν) mediam vocem 
correxi γέῤῥα, cum geminato rho. et dedi 
de meo , barytone, a verbo non 
oeuiracto αἴρω, tollo. in altum aitollere, b. e. 
exstruere tabernas, Solebant nupdinatores 
ecruterum Atbenis in foro reram venalium 
tabersss e cratibus compaetiles, quotidie 
eonstruendas et rursas demoliendas atque 
seportandas, exstruere, sob quibus seden- 
1se tut ab imbribus merces suas vende- 


287 


rent. has tabernas Greci appella- 
bant, nos Buden iure tun 

1376. 3. “πολλοὺς xal παλαιοὺς] prima 
duo vocabula uncis inclusi, quse mibi vi- 
dentur e varia lectione, sed ea vitiosa, 
irrepsisse. 

— 8. ὥστε ἀγνοεῖν ὑμᾶς] potuisset quo- 
que ὥστε oix. ἀγνοεῖν ὑμᾶς, ntrumque pari- 
ter bene, sed diversa ratione. volgata hoo 
dicit : ezempla hec ita vetusta non sunt, ut 
necesse sit ea a vobis ignorari. addita autem 
negativa hseo exsistit sententia: exempla 
hec vetusta non sunt, quo fit, ut vos ea 
nequealis ignorare. 

— 24. xal πρὸς οἷς — vrac] idem est 
ac si dixisset: xa) ὡς ἀγαϑοὶ ἄνδρες ἐγένον- 
τὸ οὗτοι, πρὸς οὖς διωρίσϑη. et quam fortes 
viri fuerint hi, quorum in gratiam peculi- 
ariter hec lez sancita est. 

Ed 7. 6. χώραν] subaudi ταύτην τὴν 'AT- 
Tun. 


— 10. τὰς κύνας] correxi τὰς κυνᾶς, id 
est, κυγίας. hac sant tegmioa capitum 
pellicea, sio dicta, quod primitus fierent e 
canum pellibus. Mutzen nos appullamas. 
medio &vo camelaucia appellabant, quod 
vocabulum est e Latinocapillicia detortam. 

— 13$. ἡμετέρας] malim ὑμετέρας. ot cio 
quoque v. 17. non enim decet novitlium 
civem Atheniensem tam arroganter sd 
judices loqui. . 

— 19. τελευταίαν] post τελευταίαν ma- 
lim δὲ addi. 

— 26. xal 5 πόλις] καὶ videtur delen- 
dum. 
— ult. φϑονηθῶσι»)] pro q9ors9s. pre- 
cessit enim ἡ “ύλις ἡγεῖτο. verum quia à 
«όλις h.l. cives Athenienses significat, 

ideo pluralem bic usurpat. 

1378. 4. ναυμαχήσαντες] malim συγναυ» 
"xe 8. τοῦ ἔργου] dedi de meo τοῦ τέ 
ἔργου. significatur victoria de Persis re- 
portata. εἰ sio quoque v. 14. 

— 19. ἰκκόψαντας] alii. ἐχκολάψαντας. 
nullo ad sententiam disorimine, sed for- 
sitan hoo est exquisitius. 

— 15. xal ἐκ τοῦ γένους] malim καὶ τῶν 
ἐκ τοῦ γένους. eorumque, qui regii generis 
essent Sparte. 

— 27. xal aire] post καὶ abro deesse 
videtur καὶ αἱ γυναῖκες. 

— ult. ἀλλὰ] post ἀλλὰ aut deest, δαὶ 
suübaudiendum est μόνον, vel ρεόνους. 

1379. 2. μέγα] correxi μέγας. v. Dor- 
vill. ad Chariton. p. 637. 

— 11. οἱ ᾿Αϑηναῖοι) personam hoc de- 
cebat historici, non oratoris ad Atbenien- 
ses loquentis. quare malim ol τότε ᾿Αϑη- 
ya10l. 

— 19. τὰ δύο μέρ4] duas partes, sed 
quotas? de tribus? an de quatuor? aut 
de quot tandem? incommoda ratio lo- 
quendi, sil definiens, et dabitationem re- 


V 


288 


linquens. Sed sie solest Grieci ; et vi- 
deor e looo swperiori p. 1247. 1. ubi 
&otor dieitur, qni reum ἀσυγραφῆς pere- 
gerit, τὸ τρία μεέφη proseriptoram rei bo- 
norum aeoepisse, colligere, semper ín ta- 
libus totum illi numero, qui indicatus est, 
proximam designeri, ata binario numeros 
est proximus terwmrius, et ternario proxi- 
mees est quatermarios. cam ergo τὰ δύο 
poles appelinster, subeoditur de tribus, et 
onm νὰ τρία μέρη, sabauditur de quatoor. 
1380. 1. δίπα ἔτη} imo vero δύο ἔτη. 
béenuiom solummodo. res noia est e Ttra- 
cydide. et error hic Demosthenis, si ejas 
, €t, οἱ non potios librariorum, jam a viris 
doctis notetus est. Bi Demosthenis hsc 
OrMtio non est, eut eam magno comsensa 
omnesabjudicurt, quamquam naliam plane 
causam video, car faciant, ego equidem 
suus dubito ejus esse, eujos in operibus 
circamfertur; verumtamen si ejus non 
est, possit ex hao tam prolixa de sorte 
Pletmensjum emarratione, tametsi cum 
ewasa presenti vel maxime est conjuncta, 
Lyeurgem videri anctorem prodere, quem 
digredi ἐπ vetustas historias amasse docet 
ejus uva adheo superstes ἴῃ Leocratem 


— 6. vara) videtur ἀσέληνον deesse. 
tectem illunem. 

— 19. ὁ νόμος] Solonis puta, de cau- 
tionibus et pectis observandis in. gdopta- 
tione novi civis. Sententia est: consta- 
bit e decreto, statím recitando, quod Hip- 
poorate auctore ratom habuistis, qaanta 
ves ipsi religtone Solonis iffam legem so- 
lestis observare. v. p. 1361. 17. 

— 97. ix yir] subaudi τούτων μὴ 
μετεῖναι αὐτοῖς. 

— ibid. μηδὶ τῶν ind. ἀρχόντων) sab- 
audi τῆς ἀρχῆς. sed videtur potius deesse 
ytéeDa: (v. p. 1976. 17.) eut λαχεῖν (v. 
p. 1381. 20. 

1581. 6. πρῶτον ρεὲν δοκιμασϑῆναι —) 
videtar hic locus arguere p. 1380. pen. 
pest verbe τοὺς Y ἐκ τούτων aliqua deside- 
rari. nam quee hio ex illo decreto repe- 
teatar, ea ibi non legantur. 

— 17. Ty To ἦν τῶ 
σματι πρὸς αὐτοὺς εὐθέως] statim in ipso 
jem adhuc illo psephismate accommoda- 
vit ad eos, Platseenses puta, exceptionem 
et ciroumscriptionem (vel definitionem) 
legis a Solone latw, pewlo ente comme- 
moratee, de ratione novos cives adoptandi 
inter cives. disertis verbis etiam in causa 
Platwensium iterwrit cautionem illam ve- 
tustsm legis, quse cantio vetat cives facti- 
tios ad ullum magistratum sacerdotiumvo 
admitti, et liberis eoram solummodo jos 
honores petendi tribuit. Cum Platæen- 
sibus illis ib ipso statim suo psepbismate 
sio decídit, et pactus est, eamque oondi- 
Gonem ab ipsi exegit, αἱ illa prseoipua 


I. I. REISKE,ANNOTATA 


ne auderent unquam petere. 

— £3. ὁμολογουμένους ἀρίστους τῶν Ἐλ- 
λήνων γεγεγημήνους] idem. est ao si dixis- 
set: τοὺς ὁριολογουμεἕνους [ vel πρὶ ὧν ὁμι- 
Aeyfivai], ὅτι ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων γεγίνασι, 
vide similem deer aie] τὰ P. ed t 
ἐγνωσ μένην — εἰ id est, 
«“ἄάντες —— ὅτι vods γῆς πιβε- 
δον, quam dictionem cnr viri docti, oodam 
in seirpo querentes, et nescio qui ári- 
στατα comminíscentes, reprehendant, sos 
video. 

— “4. καλῶς b. 1. accipio pro σαφῶς, 

— $5. διορίσασθαι) si bene hoo babet, 
meoesse est, at v. alt. legatar ἐάσαι. sis 
autem ibi servatur ἐάσετε. necesse ei, 
at v. 25. διωρίσασθε legatur. posterius si 
probamus, tum semicolon erit post ea» 
δεινὸν v. 22. figendum, et tum nons it 
cipit sententia. Grave foret: adwrtu 
civitatem quidem finitimam, de qua οὐκὶ 
inter omnes, eam omnium Grecorum optim 
de vobis fuiste meritam, curasutis tans 
equitate, et prudentia atque circumstctióM 
agi, ut de singulis quibusque defirttur 
atque ezciperetur, que ipsis conse eu 
negata voluinetis: hanc vero sisetis impu 
civitati vestre. toti illudere feminam, qu£ 
tam palam, tam certe et liquide, ut duba- 
tioni locus nullus supersit, per totam Gre- 
ciam questum corpore fecerit, v. ad p. 
481. 4. diota. 

— 46. καὶ xoc] verba καὶ dx, 
quse ut perperam e superiori versa ilerau 
volant esse, ideoque expungi, quapropur 
etiam, ut dubia, uncis inclusi, si volum 
servari, accipi debent, pro certe, plaut, 
sine controversia. quasi sipt pose 
ἐν Ade, per totam profecto Greciem, υἱ 
constat, ita ut negari mequeat. — Alissme- 
Hus conveniret φανερῶς xal deraqanai 
"rec. . 

1383. 2. οὗ γὰρ} verba limo doo sions 
parentheseos inolusi. nom enim! exwm 
sic dicetis? sio perit quicquid visum feit 
doctis viris obscuritatis, qu pulla ux- 
quam in b. l. fuit. 

— 13. δαιδιίκνυνται] dedi ἐπιδείκυντι 
ταύταις ποιεῖν. exemplum jpsib demos 
stratis faciendi, quicquid ipsis modo all 
bescat. Si ἐπιδιίχνυνγται servetur, sense, 

Jactant, efferuu se, exsultant, non. possil 
φοιεῖν sequi, sed requiratar ποιοῦσαι, ἐσ. 
δείκνυτε sumsi e Bav. ταύταις quodammo- 
do de meo dedi, partim vero etiam e Ber. 
repetii, in quo est ταύτας. 

— 18. γενόμενον] non me fugit, recte 
posse dioi ἀγῶνα ἀποψοφίζεσθαι, pro cav- 
sam aliquam absolvere, h. e. ut a foro 400 
alienam repudiare, ad tribunal suom nog 
admíttere, item secundum reum im es 
causa jus dare. verumtamen hio melios 
convenire videtur γενομένου. in genitivo. 
poteaquam semel illa causa ín forum delata 





"4 


debi- 


peter enim filiam ἐκϑεὺς, elocans in matri- 
mooiam, ἐπιδίδωσιν, addit ei dotem. 

— pes. ἐποφυγούσης ταύτης] idem cst 
ao si dixisset: ὃ γενήσεται, là» αὔτη WW 
ὑμᾶς [ant “ἀρ ὑμῖν] ἀπυφύγη. 

1984. 1. σσλιτίδων] malim φολιτᾶν. cot 
enim matres solummodo, non item patres 
commemorentor, quoram mejus in ejus- 
modi re momentum est? 

— 4. ἐξεΐήναι αὑταῖς} videri possint red- 
undsre 


— 9. τῷ μλ) subaudi iwi, vel χάριν. 
videtar tamen potius ἀντεχόμενος, vel tale 
quid deesse. 

— 14. μετὰ ανλλῶν]} qui sint οἱ «σολλοὶ 
veésrer brad intelligens, dubito, sitne le- 
geedam potias μετὰ φολλῶν καὶ ἀσελγῶν 
διθρύσων, in torba bominom et multorum 
δὲ petafsotium, an potius μετ᾽ ἀλολάστων, 
δαϊ μεστὰ φαύλων, καὶ ἀσελγᾶν Tchat. an 
denique voc. τρόπων πόδ mores hic loci, 
sed σχύματα φοργικὰ, posituras et gestí- 

turpes atque infames meretri- 
cam, significet. quid postremum si probe- 
für, stare possit volgata. 

—— 99. καὶ τί παραβιβήκασιν] videtur 
orsior dedisse : xal τί ἀπειλοῦσι τοῖς πα» 
e xia: et quid penarum leges commi- 
ventur üs, si quí precepta legum viola- 
verbit. ' 


— 25. τὸν τι 9|] malim τὸν δὲ EL. 

— ult. decas] scil. mortis poena. 

1385. 1. καὶ ἄλλα] malim καὶ γὰρ ἄλ- 
2$ 8. od 

— Φ. ul] correxi αὐλῇ. quod super 
foco, qui esset. in aola donus illios, ubi 
Nemra Eleusioe habitasset, Archias victi- 
δον hamolasset, cum fas non esset, ea 
die vicium animantem, sed fruges so- 
Toumodo, immolare ; et praterea fis que- 
486 son esset, uj sacerdos mas illa die 
Suora faceret, sed ut sacerdos femina. 

— 4. ixsiryo] correxi ἐκείνου. redit enim 
ad Arcbiam. 

— 1$. τιῦτο] correxi τοῦτον, Significa- 
tur Bipoches, cojus numen Archias pariter 
εἴσου Neera offenderant. hæo quidem eo, 
qeod Mam regi sacrorum nuptum dedis- 


spobderetuar pro uxore; ille vero, quod 
Saora fas ea die fecisset, quse Bac- 
Gho communiter cum Cerere aacra esset. 

— 19. αὑτοῦ Stephani pota. 

— 97. ὡς οὐ γυναῖκα ἔχει αὐτὴν, ἀλλ᾽ 
ἑταίραν) objectio bsc est diversa illi sa- 
períiori v. 19. oum qua convenire videtur. 
nam ibi Stephanus fingitur hao utens 
etodsatióbe, so Netram non pro «rore, 
sed pro pellicé, “αλλακῇ, ubere. hic autem 
faducittr Stepbanus in hano latebram se 
recipiens, Negram sibi non pro ezore, sed 
pro ἑταίρα, socia, esse. Demohbstratur ita- 
que discrimen, quod inter uxorem legiti- 
mam, et sic dictam παλλακὴν, et taudem 
intet ἑταίραν seu meretricem, ittercedit. 

1386. 1. αὐτοῦ τοῦ λόγου] id est, excusi 
tionis, qua ipse, Stephanus puta, wutiteur, 
potest itaque ferri. malim tamen τούτου 
τοῦ λόγου, pro τὺν αὑτοῦ ἀναίδοιαν τοῦ λόγου, 
id est, ἐν τῷ λόγω. 

- 3. ἀπολογίας} post ἀπολογίας videtar 
τούτου τε deesse. . 

— 11. Στευβήλιη vid. ad' p. 1362. 6. 
dicta. 

— 16. καὶ μὴ εἰσιέναι τὴν γραφὴν ταύ- 
τον) videtar leg. esse : καὶ μὴ lav εἰσιέναι 
τὴν yp. T. aut: xal μὴ εἰσιέναι (soil. αὑτὸς 
ἐγὼ εἷς τὸ δικαστήριον} γραψάμενος τὴν ye. 
7. aut landem : καὶ μὴ εἰσάγειν τὴν yp. 7. 

1387. 5. AlyaAgX] libri mei in hao 
lectiotié consentiant, sed leg. est Αἰγιλιεύς. 
v. Taylor. 

— 18. παρὰ Στοφάνω] superior locus p. 
1586. 8. addebat οὖσα. potest abesse. mal- 
lem tumen etiam hio adesse. 

— 20. Un ix Στεφάνου εἰσὶ} negativam 
μὴ addit in editione saa Wolflus, preci- 
pitantia consilii actus. bene babet volgata. 
nop enim negabat Apollodorus illos Ste- 
phani liberos esse, sed negabat eos Ste- 
phanum e feemins, quse civis Atheniensis 
esset, suscepísse ; verum aiebat eos e 
Nesra queesitos esse, et Nesmram illos 
jam peperisse tum, cum Stephanus eam 
Athenas traduceret. 

— ult. ἀσονίνειν ὅτι βλαβείησαν] malim 
ἀποτίνειν καϑ' 9, τι βλαβ. 

1388. 2. ἠθέλησαν] potest ferri. Ste- 
pbanus pota, et Negra, et consortes dia- 
criminis. preeferam ismen ἠθέλησε, quod 


eet, qao factam, ut illa filia Baccho de- margo Lotet. dat. v. p. 1387. 8. 
— 
vOL. Y. ?2» 


I. I. REISKE ANNOTATA 


AD ORATIONEM FUNEBREM. 


* 


Conf. Taylori Lectiones Lysiacas c. 3. 
p. 234. editionis Lips. 

1389. 3. ὦ] subaudi τοῦτο, scil. τὸ εἰ- 
ψεῖν ἀξίως τῶν τοτελευτῳιότων. 

— 8. ὅμως μέντα] aut adsciscendom 
est e margine ὁμοίως, ant servato ὅμως, 
addendum post μέντοι erit i£ ἴσου, vel si- 
mile quid, sed reoepi ὁμοίως. 

— 9. εἶναι) [Anne hoo tolerandom : 
Seu? μοι εἶναι διαλεχθῆνα:" F. ἐνθάδε δεῖν 
ipd δικεῖ. Tavron.| id est, ἐνεῖναι, datum 
esse, in potestate moa esse. 

— 1B. λόγων} vocabuli hujus h.l. ea- 
dem esL vis, atque Latini artium. ήϑησαν 
defendi potest. collectivum enim est πόλις. 
et possant el σολῖται sobaudiri. malim ta- 
men εἰήθη oum Wolfio. : 

.— 29. ἀσελλαττόμῳ) post ἀπυλλαττό- 
μὸν videtor μόνην desiderari. 

— 27. ἀρχῆς} suspioabar aliquando ápe- 

τῆς. Sed bene habet vulgata. a stirpe, seu 
origine generis. 
1390. 6. εἰς τὰς ἐσήλυδας) [Anne hoc 
antiquitatem sapiat. Vid. Hesych. in ἐπή- 
λυδας. TavroR.] videtur bio aliquid de- 
esse. fortasse leg. tic τὰς ἄλλων lento vda.. 
posteaquam aliorum in civitates venissent 
ianquam adventitii, inquilini. 

— 22. ixs) num ἐχείνοις. sed malui καὶ 
proximum insequens uncis includere. 

1391. 2. inire] bSérrse Aug. pr. R. 
«quod nescio an melius vulgate sit. primo 
statim impetu, vel aggressu. vulgata signifi- 
cat, qui subito ingruisset. 

— 17. vé ἱ ] ἕμμετροι ποιη- 
qal sant οἱ ἐν ν, τουτέστιν ἔσει, γρά- 

, qui carmina versibus justse magni- 
fudinis condiderunt, verbo epici, qui op- 
ponuntur τοῖς τῶν ἀδομένων (scil. (ata) 
«ποιηταῖς, hoo est, lyricis. 

1392. 15. ταῦτα và wtaxSirra] vide- 
tur hic aliquid deesse. f. sráA«, aut ἑτέροις. 
hec olm, aut ab aliis gesta. 

— 18. δίδωσιν] addidi αὐτὴ, ipsa sela 


per æ. 

— ibid. jdhe μὲν] aut tollendum est 
μὲν, δαὶ oum μοι matandum, aut cum ox. 
que facile non sit oratione exsequi. 

— 25. &pqeritoc] post. ἀμφοτίροις vi- 
detur ἀρμόττοεντα deesse. 

1393. 1. συμβουλομένοι ] [Quid? Anne 


consentientes? Hereo de Hellenismo. 
TAYLOR. 

— 15. ἐνέγκαι] dedi ἔνεγκε et ergocsrodti. 
solet offerre 


loriam. 
— 16. «ἦν ὑπερξάλη) subaadi τις, δαὶ 


— 19. ἔργοις] bh. e. in aditu sum ipsius 


operis, quod mihi nuno agendam est. 

— jbid. σροστάμενα} defendi ponit. 
Coram me stantis. possint et alia sabjici 
baud aliens, at πιροσιστάμεεναι, ad. latus mi 
&antia, item Φαριστάμενα, in mentem mii 
venientia, et σεριϊστάμεναι, νι Cir Cu mstantis. 
quorum quodnam ab oratoris manu wit 
profectum, eoquis dixerit. 

1394. 6. τῇ δὲ σώζεται] f. leg. τῇ δὲ τὰ 
ὅγτα σώζεται. altera autem fortusu cuique 
su£ conservantur. 

— ibid. i» wore) post ἐν τούτοις pon 
video quid magnopere necesse sit, ut oe 
pula addatar. quod si tamen necesse sit, 
cum non omnino improbem οὖν margiais 
Latet. prseferam tamen Y. ἐν τούτας δ᾽ ἀρι» 


-— 9. εἰς σωτνορίαν} malim εἰς τὸν ewr- 


ρίαν. . 

— 12. ταῦτα] scil. τὰ νῦν παρόντα πρό- 
γματα φαύλως διακείμενα. 

— 13. “;ροορώσης) redit ad ἀγιίες. εἷ- 

iva; autem ad xaxíac. bsec esim εἰἷ- 
ξωνεύεται, simulat stapiditatem, sot igoo- 
rantiam, non autem ignorantia ipsa. quare 
malim προορῶσιν et ívoc, utrumque 
in dativo plurali, ut referatur ad premis- 
sum Ἕλλησι. 

— ibid. ὑπήκουσαν) Grwci, stupidite- 
tem seu simulantes, sen veram rebus pro- 
dentes. 

— 14. ἐμνησικάκοσαν] Athenienses hoc 
bello defancti, quorum laudes hac oratiose 
predicaptur. 

— 22. ἀμφοτέροις] dedi ἀρμιφότεροι. vi- 
detur aliis in libris —8 in aliis sap ἐμ 
φοτέροις faisse. unde nata illa scriptionis 
aberratio. 

— 96. s —] Reote distirgasat 
Wolf et Lambinus sic : ἔσχε, τῇ τύχε s- 
so3s —. 

— ult. μὺ le: me;) satis ex his arbi- 
tror conflare, orationem hano, si anquam 
dicta fuit, in cæsos in pugna ad Chere- 
neam esse dictam, sed ab bomine metn εἰ 
desperatione perculso, cui spiritus essest 
dejecti, et plane exstinoti. 

1395. 3. bui] ibi ad Chæronean, in 
illa, quam dixi, pugna. 

— 16. xaMtT TU ssit χαλεπὴ 
τύχε accipi pro ἢ pon matabili, 
et amboy alternis premente atqae extol- 
lente. videtur tamen aliquid deesse, 6. c. 
φροϊδεῖν, προορᾷν, σταϑμᾶσϑαι, vel simile 


. quid. ſortona dobia, ancipiti, quie utram 


in partem sit inclinatora, facile non sit 
providere. videntur etiam verba melius 
ita atque ordinatius collocari, αἱ arbitrate 


AD ORATIONEM FUNEBREM. 


vro» —. 

— 45. ἐπὶ rere] h. ]. est idem atque 
s3' ἑαυτοῦ, contra st. in castris sibi oppo- 
sitis. pari modo accipitur v. 26. 

— $4. ἐπαίνων) eorum pata, qui in ca- 
etris Philippi militarunt. 

1396. 3. leri τούτων] malim ἐστὶ περὶ 
τούτων. de licet cuique his de rebus 
pro sensu. suo arbitrari. 


— 5. ὅ. tne] subeoditor τοῦτό ἐστι. 
malim ἀσχημο- 
νίσῃ, εἷς —* δ μικρὸν . aut nulli, aut. 


id sibi cesnrrum esse. 


preclara jura 
habent civitates, et in his hoc, quod nihil est, 
quod dicendi licmtiem veritate nisam aver- 
tet atque prohibeat a veri pronuntiatione. 

— 16. τὸν ἐσώγυμο) beo e casibus 
beroum eponymoram ducta ad virtutem 
scaesdam momenta, soplisticum et Ly- 
*eargeam sapiant ingenium. Demostbenes 
fortibus et virilibus atitar armis, non bis 
«mbraticis. 

— 18. "TaxvÓdac] [Valesius ad Har- 
poer. v. Ὑακωϑίδες. TavLon.] 

— 27. πκρὰ τοῖς EXAoci) sententia po- 
stulat wagà τὴν ἑαυτῶν δειλίαν, propter suam 


1398. 5. ὑφ᾽ οἷς] dedi ἐφ᾽ οἷς — id est, 
ri τούτοις, δ elc, vel & d», super illis con- 
(fumetiis, quibus fœdari Greciam viderent. 

— 11. στεῖλαι] sabaudi, aut ἑαυτὸν, 
quod vocabulum sspissime omittitur sub- 
sediendum, aot τὸν στόλον. ot idem bio 
sigaifieet atque eTsAacÓa. alias supple- 
mestam Lessingiapi Θησία post"O ad- 
dentis sit adsciscendum. — Locus Homeri 
mihi meque succurrit, neque investiganti 
eecerrit. nescio, ap Atheniensium libri 
beo in loco Homeri ad Athenas pertinente 
a lectione librorum, quibus nos hodie uti- 
aer, hand parum discreparerint. 

— 13. τοὺς οἴκοι σύμαναντας} dedi. Le- 
ctio eodd. al. si optetur, tam leg. erit : 
“ὃς οἴκοι σύμπαντας οἰκείους καὶ γονέας. 

— 16. υἱὸν ὅντα] malim abesse, ut e 
socholio nata. in Σεμέλη et τῆς δὲ subendi- 
tur a commonbi, οἱ aiunt, e proximis inse- 
quentibus vocabulum yy, et ἐκδῖγος. 
Semelem esie natam e Cadmo, e Semele au- 
tem natum ese illum, quem fas non est —. 

— 93. αὐτοῦ] dedi αὐτὸν de meo pro 
vnigato αὐτοῦ, quod nibilominus tamen 
sabaudiri debet ad σύνεσιν et ἀλκήν. deir 
sypientia eum. homini similem reddi 
fertitudo autem draconi. 


291 


peo. ὧν) coleret, non oum proximo 
τὸ seio, cum remotiori τὸ σαφές. 

1399. 6. αὑτῶν] semetipsis, ut a tanto 
beroe prognetis, indignum. fuit, cum au- 
spicarer αὑτοῦ leg. esse. eo, Ajace puta, 
suo eponymo. 

— 8. τῶν ) debito ntrum a 
τὰ ὑπάρχοντα repetam, an ab el ber . 
si illod, dignes fortunis illis, quee sibi aut 
sascentibus ab ipsa generis nobilitate ad- 
ditse, ant majorum virtute et gloria perte 
fuissent. Sin boo, digne conditoribos sal 
generis. ὑασάρχειν τὸ γένος est ordiri stirpem, 
condere genus. 

— 12. eMe] post videtar 

s^don ὁρῶν» 


79 

— 14. xal τὸν ἅπαντα malim ne? (422^ 
λιν τὸν ἅπαντα. longum per tempus, vel pe- 
tius per omnem etatem. 

1400. 2. οὐδὲ esp ἐκείνων} post οὐδὲ vi- 
detar aliquid excidisse. e. c. ὠφικόβεδνος 
ἐκεῖϑεν. ut sio distinctus et sartus legater 
et reddatur Latine — hio * 


Medis —— noh udicamus vos, qui 
supersumus. 

— 4. τούτοις] τούτους dedi. hos opinione 
atque predicatione nostra divinantes [h. e. 
non oerto cognita atque explorata afür- 
mantes, sed coojectantes solummodo], 
censemus eosdem adipisci honores etiam ibn, 
jn beatorum insulis, quos illi vetosti he- 
roes dicuntar et existimantur adepti esse. 
xaTa τινὸς est, aliquid de ali- 
quo pre»dicare, non ex certa scientia, sed 
ex opinione e probabili copjectura duota. 
cohbseret hoo τούτους cum Tvyxáven. 

— 5. αὑτοὺς] dedi αὑτοῖς, quod redit 
ad modo dictos τοὺς ἄνω, deos superos. 
eosdem honores, i habentur illis diis pata 
saperis. αἱ αὐτῶν αὐτοῖς τιμαὶ sunt αἱ αὖ» 
ταὶ ra, ἀνα μόλοι οἱ ἄγω δὴ» 
Φιοότι. 

— 8. ὡς τοὺς τοιούτους — ἐτέρι] Esset 
etique oonrenientior orationis structura 
bhseo : ὡς τοὺς αὐγούς τε τοιούτους γεγονότας, 
zai πεφυκότας ἐκ τοιούτων ὁτέρων. eot, qui 
et ipsi sint tales, et wati sint e talibus aliis. 
Aut, nisi hoo admitti velis, adsciscenda 
lectio marginis γεγεννηκότας. 000, qui et go- 
sruissent tales viros, et ez aliis ipsi 
quoquà nati sint. sed —— do mee 
sensu yocabula sio: γεγονότας αὑτοὺς, καὶ 


— 20. sie) dedi παισίν. grave ex li- 
beris infantibus. 


I. I. REISKE ANNOTATA 


AD AMATORIUM. 


qum 


Weeseling ad Herodotam p. 13. a pen. 
suetorem facit Androlionem, dactas oq- 
: Sis, quas apad ipsam vide. 

1401. 13. ὁ μὲν οὖν} ὃ dedi, in neatro 
artionli postpositivi, pro masealino pres 

itivi. quod habeas maxime amatoriom 

jus opusoeli (jd est, id, quod habeas 
precipue pro natura et extremo hojes 
amoterim disputationis), boo est, τὸ pen 
xà» est id, quo et amantis erga amatam 
emer maxime declaratur, et amati res, 
tiacns, salus maxime orsator aique aisbi- 
itor 

- 18. ὃς eic] dedi & τις. Videtur 
auctor, quisquis fait, ita dedisse : φάντα 
δὲ τοῦτον τὸν τρόπον, ὅν τις — 
omnia autem ad hunc scripta sunt modum. 

- 19. ὠδλίω] ost libellus pogillacis, 
in quem suabitarias cogitatioses conjici- 
mas, verbis spoote suocurrentibus, noa 
meditalis. et iu quo lucabrationum rudi, 
senta delinoamos. v. p. 1283. 4. cf λεκτι- 
xe và» λόγων sunt commentationes sim- 
plici, illaborata, facili, populari dictione 
conscriptse, qua solemus ἐν 79 λέγειν ix τοῦ 
erapeyei aa, in fortaitis aot familiaribus 
copgressibos, uti. 

—- 90. ὁμιοίως οἷς —) idem est ao si di- 
xisset: ὁρεοίως πούτεις τοῖς λόγοις, elg ἂν 
εἴποι τις ἐκ τοῦ Ψαρα 

— 23. τοὺς μὸν] illos prioris generis, 

79e λεοτεκούς. τοὺς δὲ, hosoe posterioris, 
in in loegias tempus doraturos. 

— pen. ἐπυδακτικοὺς) dedi Leriusri- 
διούς. ottensionales, e genere orationum de- 
sonstratiyo vulgo sic dicto ; quod nomen 
cer illi generi «it impesitam, dixi pluribus 
ad Anthologium Constantini Cephale. 
Vim ejus non videtur peroepiase ille, 
quisquis foit, qui in margine Latet. appo- 
«ait τοῦ βίου. 

1409. 10. δυσκόλως] aut adsciscende 
est lectio marginis, aut leg. διακεῖσθαι, 
«quod equidem malim. aut φαίνεσϑα; vel 
3* διακειμένους, quod de meo prm- 

i. 

— 14. ἀπονοίᾳ) possit ferri. haod dis- 
plioet tamen ἀσυνείᾳ marginis. trueulentie, 
see vitati. 


— 91. 5 μόνον ἴδιον ἔθος] fort. leg. ὃ μιόνεν 
νὸ AU ἣν ἔϑνος οὐχ ἅπασι. que une, per Jo- 
ven, sola natio (amaptium peta) non omani- 
bus — saltim ἔθνος de meo sensu dedi. 

— uK. xvfs9weay] cumulate ornateque 
sint peract&. v. p. 1406. 6. 

1403. 11. καὶ Ti» σὴν] xal videtur de- 
fectum prodere. malim abesse, aut aliod 
quid qum χαλεπὸν ad sententiam con- 


veniens. fort. ἐπικίνδυνον, 

— 14. ivwobwérsye] pos ἐπικοδιοότε 
μον addi velim τῷ. τῷ τὸν 
qaare. propteres qued. ille, qui consilixm 
dare vult. 

— 13. ὑπεύϑυνω) non modo eveste; 
dali eonvilii a consaltore preatandus est, 
acd etiam vitm ratio, moresque, me pre- 
ceptis repsgnent. 

1404. 9. revra δολώσω) malim τοῦτο 
Yo Sca, aune, propter eppositum, me- 
do prsemiesum, ὕστερον. 

--- 18. xal Tere τὸ χρῶμα] malim ae 
TWTO τὸ χρῶμα. 

— 18. σῶμα] post σῶμα videtar κελὰ 
deesse, 

— 90. φύσιν] dedi φύσρως. videtar in 
libris olim bh. ]. duplex versata esse leotia, 

' ἀνθρώπω φύσεως ἦχρι, altera la^ dsieé- 
«ey φύσιν ἕλκει. it divinam "pete, 
tem ad humenam naturam. 

— 22. ἀνυπονόητον) nemo sospicelur, 
illam eolorem pigmentis quessitem eese, 
seu factitium. 


— 18. τοσαύτας ὑπεναντιώσις fert. 
leg. τὰ τοσαύτας ἔχωτα ὑτιναντιώσεις σγὸς 
ἄλλεηλα. fortuna ves has ποίᾳ, tot iuter s 
hebentes adversitates, vol repugnantias. 

— 20. εὐχὴν] quasi sigonm aligned 
perüciens e voto dedicandum. aat, ac εἰ 
siguum aliquod perfecisset, quod ille sibi 
ἃ fortuna per&oi et eJaborari votis conoe- 
ptis llagitasset. 

— 91. ἰστᾶσα] Wolfi συνιστᾶσα eun 
probem, ausus tamen aoa sum recipere, 

— 25. ἐσσεινοῦντες] post ἐπαινοῦντες, set 
ciroa, deesse videtar τι, nut τοῦτο μόναι. 
Mane solam tuarum laudum. 

— ult. (meGáAe] non oerel epeole veuu- 
βέλοι marginis, ob jnseqnens ὑσῳτάναι. 
retigeo tamon vulgatam. 

1406. 1. ἧς pP] malim ἥν. oam oem 
acousalivo constenitnr, si beae cemrmenmi- 


ni, verbum reram i iu sensa superan, 


loudibus, hoc argumentum depono, ad aliud 
transiturus. 

— 10. σοι) id est, ἐν σοὶ, νοὶ lai ew. τοὶ 
τὴν σὴν, scil. δλικίων, vel ὃ σή. 

— 11. ἐξαμκαρνάνει οἱ v. 13, πραίγεται, 
tneor et servo. redit enim ad tue etes. 

— ult. τοσοῦτο τούτων] malim τοσοῦτον 
ly τούτω. 

1407. 9. σεριγεγωῦσϑαι} sabasdi eX 





AD AMATORIUM. 


μόρμμως καὶ ἐφιαλάξιως. ut sevorum st 
morotorum omnium. criminationes atque re- 
uaria aique viceris, eo quod, 

— 7. τῶν eraig Tw] scil. ἱραστῶν. 

- ibid. 29] seil. 

— 9. ἀρέσκειν] subaudi σε. Conatructio 
hne est: evaíenxs σοι τὸ ἀρέσκειν σὰ πᾶσι. 
evenit tbi, ut omnibus arrideres. 

— 10. agAx post καλὸν videtur τυγχά- 


*» 

— 15. ἐρῶντι] leer; dedi, cum e Bav. 
tum oomjectera mea. dudum enim anie, 
quam mibi liceret bunc codicem usurpare, 
in hasc emendationem incideram ; cujus 
rei mihi lestis osto mea iaterpretatio ger- 
mamic, spte perfecta et ad librarium 

missa, quam codex Bav. ad me 
Monachio deferretor. elegantissima sen- 
tentia, quamquam paulo floridior, et poe- 
tee megniloquentise similior. cujusmodi 
ferme fius Cupidini deo e Virtute deu 
avreiur, si nasceretur nnquam, laodibus 
airimsque parentis omnibus ornatus et oq- 
maletas. o qoam amabile corpus exsistere 
Ptgesae ost e sopngressione tot laudum et 
decorum, quot sopt Copidiai et Virtati 
propria. fingi animo vix queat aliquid per- 

amabilius. 

*o— 25. τὸν τοίνυν ἀνδρίαν] iuchoata bio 
saptentis mon direote absolvitur, sed in- 
Wsrepte ab juterjectie quibusdam, qus 
sigaie parentheseos secrevi, rursus p. 
1408. 3. reso mitar ip istis σοῦ δ᾽ ἐπὶ πολ- 
Mt, 


1408. 4. ἀσκάσεως) designat exercita- 
opem onm p.estrem, seu eam, quee. fiebat 
is eampo, ubi juventus docebstur srma 
truetare, rotare, jaoulari, pyrrhichias a- 
gut 9t quie sunt alia bujos generis. 

— 19. ἀποβαίνειν) Wolf. conjecturam 
ad b. ]. refutat, vulgatamque tuetar Har- 

poet. v. ἐσοβάτης. 

— pes. τιθεμένοις) post τιθεμένοις addi 

αὐτό. preter enim premia victoribus 
exercitatio, a magistris adhi- 


— 21. ταῦτα) dedi eárrac, nempe ἀγῶ- 
νας, 6 conjectura Wolfii, quo ducit leotio 
Paulinse πάντα. 

— 23. ἀφαμιϑίντων) dedi ἀφεϑέννωι. Si- 
guificat, Epicratis currum neque inter pri- 
mos, neque inler postremos, sed in media 
isse turba, et vel sic tamen palmam abs- 
tulisse. 

1410. 3. ὁρῶν αὐτῶν] ὀρήστων malim, ut 
ad ἁπάνταν redeat, αὐτῶν autem, quod 
redil ad ese, servatam velim. quippe qui 
viderent, horum equorum nonnullos —. 

— 5. τῇ τοῦ Q. ὁρμᾷ κρείττων] fors. καὶ 
τῆς τοῦ ζεύγους δῥμῆς κρεύττων. ipsam vim et 
impetus bigarum illarum (de quibus mo- 
do commemoraverat) vicisti. Loquitur de 
bigis adveruarii, non de Epioratis. nam 
de bis si loqueretur, videtur potius ῥώμῳ 
dicturus fuisse. 

— 7. Vuvrvyssérac) eos, qui a princi- 
pio eertaminis secunda foriona usi fois- 
sent, ot certam jam manibus tenere vioto- 
riam sperarent, quam tu eis extorsisti. 

1411. 2. σαυτὸν] dedi σαντοῦ. quod non 
cum τὐροκρίνας, sed cam ἀξίους cohserebit. 
«προκρίνας idem est atque xpvac πρὸ ἄλλαγ. 
quos cum ἕω pre aliis te dignes judicasss, 


etn. preter illos, tibi ἃ fortans conociliatos 
emicos, necessarios, adhue tibé commen- 
davit. 

— 6. μόνους ὁρϑῶς γιγν.} f. μόνους σ᾽ ὀρ- 
Sie γιγνώσκοντας. en eos appellem, qui soli 
te recte cognitum alque perspectum habeant. 

— 11. εὐδαιμουίσα!}] ambigo inter εὐδαι- 
μονίσαι εἰ εὐδαιμονῆσαι. habet utraque le- 
ctio rationem suam. volgata sio possit 
reddi : Sed ad virtatem, cujus ea sit ralio, 
ot possit mereaturqub beatus prsedicarj, 
qui ea gaudet. altera sio: virtntem ac- 
commodatam vitse beatse perfruendse. non 
displicet lectio i, verumtamen 
vulgata idem quoque valet. Sed prsetuli 
ἐνεξαασατηθῆναι (do moo) v. 10. et ἐνευδαι- 


proposita, ipsa 
bita (hoc est, τὸ γυμινασθῆνα!), et a tironibus μιονῆσαι. 


percepta muito studio diuturnaque conten- 
tione (boc est, τὸ μελετῆσαι). Lambini sup- 
plemento uil opus est. τὰ τιϑέμενα, scil. 
sabt prsemia victoribuy ab athlothe- 
tie proposita. Subeuditur ὑπὸ τῶν ἀϑλοϑε- 
789. οἱ addator, necesse nil est. 
1409. 3. τοσαύτης malim atramque 
lectionem conjungi : μετὰ τοιαύτης καὶ Tor - 


αὕτης ψαρασκευῆς. 

— 8. νομίζων) dedi e Wolfii conjectara, scil 
penctum v. 12. commate mutari, et οὖν 
delevi, cujas si vestigia sipt relinquenda, 
malim ci», cujus sunt satis perspicuse no- 
Ue io sy. verum σὺν tametii pon est su- 
pervseaneom, latet tamen in participio 
verbi medii ἐπιδειξάμενος. nam ἐσιδειξάμε- 
τὸς q0etrenar tantundem est, atque ἐσιδεί» 


ξας τὶν σὴν φιλοινονίαν. 


— 17. τούτων] scil. τῶν λόγων, malim 
tamen διὰ τούτωγ. laudibus, que per hos 
(τὼς λόγους puta) fiunt. 

1412. 6. οἱ δὲ τῆς τῶν ἐπιτηδευμάτων--- 
Sententia est : qui aliis quidem in partibus 

trinarum, aot a vero aberraroot, aot 
justum modum oonsecoti non sunt, sive 
aua, sive magistrorum culpe. 

— 14. ἐφ᾽ ἑκατέρων] malim ἐφ᾽ indrteov, 

il. μέρος. in utramque partem. 
— $1. ἐπιπολῆς) Too imadi φραττόμινα, 


aut ἐπιτηδευόμενα. 
— 47, εἴωθε) dedi de meo eus sies, 


fortuita enim menti et proposito haud 
parent. 

1413. vlt. μάλιστα) ἃ subeudi a com- 
muni βελτίους γίγνονται αὗται αἱ φύσεις πα- 
(ὰ τὴν «ιαιδείαν. 


204 I.I. REISKE ANNOTATA AD AMATORTIUM. 


1414. 6. ἔχουσαν] scil. si quis ἐν τῇ «sl- 


| —8. δ' εὖ φρεγμάγτον) volgata 
bene habeat, an leg. sit: b εὐτυχίαν φύ- 
σεως ἦν μεταχειρίσει πραγμάτων, in. medio 
relinquam. 

1415. 1. ὑπερακράτως) pretuli ὑσιρά- 
πρως. in rebus, quas susciperet. ageretque, 
omnibus modum excedens. 

— 11. καταστήσαντα dedi χαταστάντα. 
Sed et xa) sec. v. 10. abesse malim. qui, 
posteaquam civitate Tarentinorum potitus 
est, ita preclare humaniterque eam admini- 
stravit. Si καὶ servetur, etiam καταστή- 
σαντα servandom sit, eique addendum 
ἑαυτόν. 

1416. 14. ἦττον) post ἦττον videtar ὃν 
desiderari. 

— 15. ἐγὼ μὲν οὖν οὔτ᾽ αὑτὸς ---Ἴ seo- 
tentia est: non aliter sentio, quam verbis 
pre we fero. Philosopbism non tacite 
mecum contemno, quam oratione extollo, 
sed, ut eam tibi commendo, velut instru- 
mentum omnibos remp. gesturis necessa- 
rium, ità memet ipse qnoque ea indigere 
mibi inculco. 

— 30. ἐὰν] videtur hic aliquid deesse. 

— 924. ἡγοῦ κράτιστον ---Ἴ videtur ven- 
tentia postulare: ἡγοῦ xaXov μεὲν εἶναι τὸ 
«σρυτεύειν ἐν ἅπασι, κράτιστον δὲ τὸ ἦν ἀρετῇ. 

1418. 8. ἀλλ᾽ οὖς} idem est ac si dixis- 
set: ἀλλὰ τοιούτων, οἵους ἄν τις. 

— 9. vic Boro] post τις videtur deesse 
ἄριστα βεβουλευμένος. optimo et sapientissimo 
usus consilio. 

— ibid. τῶν ἡλικιωτῶν] post τῶν ἡλικιω- 
τῶν videtur τοὺς βελτίστους deesse. 

Cojus svi hoc sit opusculum, cnjasve 
βοοϊοτίδ, haud constat. Nam Demosthe- 

: nis non esse, propemodom liquet. Sæpe 


animus ad sospicionem propenudit, depri- 
mendum id esse ad etatem Sopbistsrem, 
hoo est, ad ssecula, quibus Aristides, Dio 
Chrysostomus, Philostrati, Lacianus, et 
similes exstitere, qui adumbrare imite- 
tione vetustioram aoctorum ingenia et 
scripta laborabant. Sin autem genumu 
est sseculi Demosthenici faetus, malim id 
Lycorgo, aut Hyperidi, aot Tbeophraste 
Eresio tribuere. Sspe factum est, ut, 
cum e vetasto qnodam oodioe auctoris 
alicnjus opera exscriberentur, qoem ia 
codicem alia quoque aliorum opascols 
compacta essept, omnia, etiamsi aliens, 
eidem primario anctori adscribereater. 
Quod, ut demonstravi nuper in Theoerito 
evenisse, idem Demostheni nostro 
videtur in epitaphio, et erotico, et nescio, 
an in aliis quoque, evenisse. Erotici qsi- 
dem et argumentom, et totus babitus ors- 
tionis ab ingenio Demosthenico abborret, 
Sophistam magis decens, quam oratorem. 
Haud scio, sn commendstio Sopbistioes 
p. 1414. baud parum in hac re valeat, 
Ceterum oratio hujas libelli composits, 
gravis, morata, sspiens, virtatem i 

rans atque commendans, band tamen pro 
more Demosthenis. Verum nimis est 1α- 
bricum et fallax argumentom a dissimili-" 
tudine styli ductam. dicendi 8 in eo- 
dem homine miris modis discrepare potest 
pro setatum, et fortonarum, studiorumque 
diversitate, lidem enim non semper 
iisdem delectamur, non iidem manemous. 
nimis denique multa Demosthenis peri- 
erunt, quam ut speremus, nos ompem De- 
mosthenicse orationis colorem tenere, pos- 
simusve toto ei hoc opusculum abjudicare. 

quare osusa bsc in medio relinquonda 
est. 





L I. REISKII 
ANNOTATA 


AD 


PROCEMIRA. 





rerum ? : 

1451. alt. 3) maslim «e, scil. πάϑαιτε. 
vel & v. v. 24. 

1425. 16. oarré τις] aat τις delendum, 
δαὶ oam τῷ matandam videtar. Sed dedi 
de meo ὁστισοῦν ionis, 9,7: διδάξαι (in 
eptatito). oratione ad id quoque addacere, 
qud demoestrari 


ι. 

1424. 11. ὥσερ 4] dedi de meo $ παρ᾽ à, 
sem3 aique ego sesatio saleberrimem 
tee. 

, 1485. 4. εἰ παραχρῆμα λέγοι x. ] malim: 
ὦ λίγα τὸ π΄ "Ἴ ἦρεν. 

- 18. κὶ Σὲ —— f εἰ δὲ σκοιτεῖν 
δεῖ, τί καὶ βούλεσθε, ὡς ἐκ τῶν ἧ. εὐδοκιμῆσαι, 
οὐ ln, οὐκ ὀρθῶς. Sin antem explorare 
oportet, quid velitis dici, ut orator ex 
oratione soa laodem consequatur (id quod 
basd decet, recte non habet). 

1427.15. &c ers, ix γένους] f. ὥσπερ ἱερω- 
evo ix 

— $7. τῶν ἄλλων] post τῶν ἄλλων vide- 
tar ἁμαρτήματα deesse, 

— peu. οὗ χαριεῖται) f. οὐχ ὁρῶται, δαὶ 
quii? — εὖχ αἱρεῖται. 

1429. 17. τὰ] non cohseret cum proxi- 
80 σράγματα, sed cum remotiori At)ua- 


1430. 9. τοῦ] dedi de meo à τοῦ. non 
minas vestrum est, quam ejus, qui auolor 
ferit, 3 


1434. 5. χαὶ--- μέχρι] lacuna hic looi est. 
. τ ἢ. vwaex ieri] post ὑπ , aut 
ia hec regione, deesse videtur δηλοῦν, aot 


simile quid. addidi ex indioe Lembini ' 
My. | 


1436. pen. verres) pest τούτων addidi 
«us. illes ipees, ia res gestas iavehontes 


ensqeo repreboadenies. 
— wit. καὶ amc) seil. ἰδίαι, ant leg. 


j est wasic, scil. edes. 


1437. 10. δινοϑῶσο] scil. εἱ ἀντιλέγωτορ. 
eodem otiam redit ieu». 
1438. 32. οἱ ui) soil. ἐροῦσι ex. iase- 


v. 3. 

1441. 11. τοῦ λόγου) malim aat «ww λέ- 
je, aut τῶν λόγων. 

— 22. ἀνσαπεκώλυκεν) malim dermuad- 
λυκαν. 


— pes. ὁρῶν ὁγουμένουι) dedi d 
ὁρῶν Senfus v. eret v. —— 


1442. pen. τὸν χρόνον) molim τοσοῦτῳ 


1443. 4. ila] »on damnabo. sed 
insolentior est Ἢ l. ἀϊοιὶο. malius oeave- 
hirel μετουσία, δαὶ πομουσία. 

— 4. ἰδεῖν) primum ὑποὶδ inclusi. prer- 
sus delevisso prssetiteret. 

— 18. ὅτι οἱ vérs) hoo ὅτι iteratum eat 
epexegeseos gratia, at premissum ὅτι 
per boo alterum ei subjectam deolararetur. 
periade nobis erit, ac si Orator dixisset: 
Tovrie to ἔτι οἱ τότε. 

— 18. ποιήσετε) sabaudi καὶ νῦν. 

— 14. τοῖς τότε δίέξασιν)] qua nano im- 
probatis οἱ exegitatis. unde patet, proal- 
mum συνοιτοῖν bene habere, immerilo a 
W'olfo vexstum. 

— 15. ταῦτα) post ταῦτα videtar λοβὲν, 
vel simile quid, deesse. 

— 16. τούτων] es scil. qum vos hao ia 
concione decernetis. 
quidem a vobis decreta. 

— 921. εἴητε δ᾽ ὥσπερ) bio desunt qum 
dam. nisi bso sit sententia: quo flat, ut 
sitis in potestate eorum, i primi dixe- 
rint, perinde atqoe sedilia in thoatro 
eorum sunt, qui primi ocouparere. . 

1444. 9. εἰδότας] post εἰδότας aut deest 
ὑμᾶς, δαὶ eerte subaudiendum eat. 








296 I.I. REISKE ANNOTATA AD PROCEMIA. 


— 21. βεβουλευμένων] ài ajo manet sine 
articulo τῶν, erit masculinum, et subaudi- 
elur ὑμῶν. accusare vos, qui consilia ce- 
peritis atque decreveritis. sin autem τῶν 
preponatur, tam erit neutrius generis, «t 
significat ob decreta. 

1446. 2. iyw) post ἔχειν videtar εἰσεῖν 
deesse. 

— T. ἀκούοντας] post ἀκούοντας videtur 
δελεάσῃ, vel simile quid, deesse. 

— 10. ἐγνωκὼς} id est, ἑαυτὸν πρῶτον 
φεπεικὼς περὶ ὧν λίγει, ὡς ἀληθῆ καὶ Staus 
καὶ συμφέροντα ὑμῖν λέγει. Dona fide, serio, 
, €x certa persuasione. 

— 21. ἐκ πλείονος bene habet hic locus, 
ἃ Lambino minus intellectus. 

1447. 23. ὄντας) subaudi τοιούτους. 

1449. 13. μεδίνα} coheret cum τῶν 
συμβευλευόντων. 

— 91. ὑπ᾽ ἄλλου τινὸς —] verba, more 
oratorum paulo durius trajecta, in constru- 
etione sio sunt ordinanda, aoc si sio sta- 
rent: ὑπ᾽ ἄλλου τινὸς ἐλέγχου — μετὰ τοῦ 
ἢ Ms λυσιτελοῦντος, 

1450. 1. ἅμα κρίνετε} est. intereu dum 

ieatis 


— 91. ἀναμένειν] post ἀναμένειν viden- 
tür haec verba excidisse: ὅσα βλάξη φέγει 
οὐδέ. οἱ sit hieo verborum construotio : 
δοκεῖτέ μοι οὐδὲ παθόντες αἰσθέσθαι, ὅσα 
βλάβη φέρει τὸ ἀναμένειν ταῦτα δημοσίᾳ. 


— pen. πλησίον ὄντας τῶν ἀμ.} recemde qa 


üdhue memoria ἰαρδαυα suorum. post 
ἀμαῤτημάτων deedse videntor hmo: τὸ 
μεμνῆσθαι ἀφ᾽ ὁτῶν (aio ehim leg. videtur 
pro ὅταν). 

1451. 6. οὔτε ὀλιγωροῦσιν ἀπροσδόκητον 
aS] crt ὀλιγωροῦσιν οὕτως ἀπροσϑόκη- 
τὸν, ὥστε μηδὲν ἀπ᾽ αὐτοῦ παϑεῖν. ut caven- 
tibus nihil accidit it& grave atque formi- 
dolosum, ut ei non jam dudum ante obviam 
ferit et prwstruxerint, ita raraus yocordi- 
bus nihil accidit ex improviso quamvis 


leve, unde non damnum, saltim aliquod, 


sentiant. 
— 12. σωφρονεῖν] f. φρονεῖν. 


— 19. οὔτ᾽ ἃν] post προαιρεῖσθαι delevi 
meo arbitrato, intertarbans sententiam. 


eorrectio est pravi ὅταν in v. 20. 

- 20. &rey 3] dedi de meo οὔτ᾽, ἂν ἦν, 
id est, οὔτε sapnASoy, ἂν (id est, ἐὰν) ἦν 
τοὐναντίον. neque ad dicendum, si 
contrarium esset, b. e. si omnes eadem 
quidem, sed prava et noxia scisceretis. 
ἦν imperfectum hic requirebator. 

— 45. τούτων] redit ad remotims : cum 
illis, qui mecum consentiunt. 

— ult. d» «x δοκώμον λέγειν] malim : ἂν τι 
δοκῶ ὑμῖν λέγειν, 

1452. 9. ἐπὶ οἷς) ἐπὶ delevi. οἷς idem est 
atque ταῦτα, δι᾽ à, vel ip οἷς. si cuusse, vel 
arguments, momenta, quibus ducti cen- 


semus vos labi, nollius esse ponderis ar- 
guantur. 

1453. 25. οὕτως} post οὕτως deesse vi- 
detar ἐλαφρῶς, aut κούφως, aot drsfauinen, 
aut tale quid. 

— ibid. οἶμαι] post οἶμαι delevi μά. 
dedecora ab objurgantibus admonitionis 
ergo objecta, cum ipsis inaunt, ita ferre 
sequo animo audientes. 

1454. 8. προσῆχϑαι) si bene babet, 
idem est atque εἰδισϑαι, φροδιδιδάχϑαι, 
perductos, pellectos, doctos et assuefactos vos 
esie. sed tum τῶ proximum, quod nunc 
abte hoc verbum legitur, pone illud erit 
locandum, ut cokbereat com φιλουξιπεῖν. φε- 
λονεικεῖν ἐπαινέσαι est idem atque φιλονεικία 
ἕν τῷ (vel σερὶ τὸ) ἐπαινεῖν, certate ín lou- 
dando. Meliusne sic legatur: xai uà “}9- 
αοῦχθαι. neque prius indectum, invecium 
ene in concionem morem 49 τοὺς Mysoc — 
ubi ille articulus τὸ coherebit cam qOuvm- 
sti», certandi in laudando. 

—- 18. ταὐτὰ] subaudi ἐμεοί. esdem me- 
cum sciscit. 

— 25. κοινότερον] f. ἐς . val 
dictio slc κοινὸν βουλεύεσθαι. et ἐς facile 
potuit a fine proximi vocabuli absorberi. 

1457. 15. πολέμου] malim πτολεμεῶν. 

— pen. avrà) post αὐτὰ videtur τυσού- 
ré μᾶλλον deease. 

. 1. abro). φανερὸν) f. αὐτοὶ δαυτιὸς 


— 6. αὑτοὺς] non cum ἡμᾶς oobseret, 
sed com τούς. idem est ao si dixisset: αὖ- 
τοὺς τοὺς intra anóvac haic, illos ipsos, qui 
ποῖ de nt. 

1459. 4. λοιδορία. post λοιδορίαε videntur 
qusedam deesse, lr οὐκ ἐπὶ τούτω γέγνο»» 
ται ὅπως, aut tale quid. 

— 5. ἐξιλίγξωσι»] post ἐξελέγξωσιν de- 
est ἀλλ᾽, non eo pettinere, ut dedecora 
διὰ mutoa denudept, sed vos faciunt mul- 
ctam dependere. 

— 25. οὐδὲν ἂν βούλοιντο] malim aut οὐδ᾽ 
ἂν βεύλοιντο, aut οὐδὲν οὐδ᾽ ἂν βούλ. 

1460. 26. αὑτοῦ) sut ὁμοῦ malim, sut 
ταὐτό. idem et preclarum, et conduoens 
reip. ent qued eodem redit, ἐν ταὐτῷ. 

— ult. συνεχεῖς} bene habet, sed 
οἴϑε videtur ἔφοροι deesse. proxima ibee- 
quentia non intelligo. 

1461.8. πολλὰ] scil. ἀρχάς. honoros 
mirifice froctuosos. 

— ibid. sisi]. dedi espihrra, circum- 
eatis. 

— 13. ὄντας] subsudi a commeoi, bei 
τῶν πράξεων ἐᾷν. 

cum ipsi sint initiati sacris. Deer 
Stultitie. tum desunt qusedam. 

1462.12. τις ἂν αὐτοὺς sl σεῖν ἔχοι] f. τες 

ἂν αὑτὸς τοὺς αὐτοὺς εἰπεῖν ἐθέλοι. 


, 





I. I. REISKII 
ANNOTATA ᾿ 


EPISTOLA S. 


462. Titilum 
scriptam ab initio 
et pose verbam 

— 3. δὲ] dedi δή. ' 

1463. 4. keriníac] ambigo inter ἐπινοίας 
velgatum, οἱ ἐπιπνοίας, inspirationis. 

— 15. lgyo] subaudi ὑμῖν. difficile vo- 
lis est acquiescere consilio vobis per epi- 
stolam dato, illadque sequi. 

- 11. zal — εἰ σθαι] bene habent ver- 
Ve nal σὺν θεοῖς signo Sai, subaudi μοι ταῦτα 
βώλεμαι, pro volo, quod sant, interjecta. 
sele oc, quod dicam, diis yropitiis mihi di- 
ttum esee, præferrem tamen utique εἰρύσθω, 
$i codices id darent. . ; 

1464. 10. μηδὲν μηδ᾽ dedi μηδὲ dv μιηδ᾽, 
aem Ren idem omnes agere, neque, si quid 
epitis, id bona fide, sina dolo malo, agere. 

— 17. nir τῶν τῶν —] set probanda 
est WolBi conjectura : μήτε r&v iv ἑκάστη 
τῶν πόλεων συνηγωνισμένων τοῖς καθεστηκόσι 
pabm. aat mioore molu pro τῶν priore 
leg. est τω enclitice, ἢ. e. 7:9, alicui, et 
b ἱκάστη cum Wolfio, et tum συνηγωνισμέ- 
9» in dativo, cum illo altero dativo 7o co- 
Inereate.. Pro καϑεστηκόσι malim συνέστη. 
κόσι. ja fenere masculino. neque cuiquam, 
qi in ὅπ quaque civitate presentem rerum 
stetum fuitus 8t —. 

— 10. τοὺς συνειδότας —] videtar vul- 
giis lectio, ant bona euse, aut saltim de- 
fedi posse, ad hanc sententiam : illos, qui 
cracii sibi sunt, quod manifestum habeant 
priculum, ut necesiarii consyiratorum. Sio 
ιὸ verbum : τοὺς συγτωδότας αὑτοῖς ἔχουσι 
εὐδνναν (ubi ἔχουσι est dativus ploralis 
participii prsesentis) idem est atque τοὺς 
riaiérac αὑτοῖς, ὅτε ἔχουσι xw» (ubi 
ἔχουσι est tertia. pluralis indicativi præ- 
seatis) ὡς ᾿ἀναγκαῖοι τῶν συνεστηκότων. Ap- 
pellat autem τὰ χαϑεστήκοτα statuam Gree- 
cir, qui tum erat, sab Alexandri M. et 
Astipatri Macedonumqoe reliquorum do- 
minatu, libertatem Grecis servitute op- 
pressma tenentium.— Jam: exstincto Ale- 
xamdro, aot sob extrema ejus tempora, 
Greci libertatem rufsos affectabant. qui- 
bas anctor et Demostbenes, at in neminem, 

VOL. V. 


epistole prime præ- 
ad p. 1463. 5. deduxi, 
collocari. 


qui Macedonum stodiosus fuisset, ideo 
animo sing infesto. , Hos amicos Macedo- 
num appellat τοὺς συνιστεηκότας. et ol 
ἀναγκαῖοι τῶν συνιστηχότων sunt ji, qui 
cum amicis Macedonum causam fecissent 
commanem, cum illisque jtmoti foissent 
vinculis necessitodinis indissolubilibus. 
Sententia igitur erit hmo: auctor vobis 


. Sim, ut enimo erga neminem sitís acerbo 


eorum, si qui cüm Macedonibus fecerint. 
Qoi eniin conscii sibi sint, se, ut necessa- 
rios et familisres scelerati sodalitii, ma- 
nifestum in discrimen incursuros, 608 
metus ille ad conjunctionem animorum 
adiget tanto 'arctiorem, stodiumque illis 
addet atque contentionem tanto alacriorem 
partes suas modis omnibus tuendi. 

1465. 6. νομίζειν) post νομίζειν videtur 
ὅτι deesse. " - 

— 15. αἰτίους] addidi quidem τοὺς e 
Bav. ante αἰτίους, veram ne sio qoidem 
persanatus est bio locus, quem sic videtar 
Demosthenes reliquisse : ὃ κομιδὴ oA 
τιὰς ἂν αὑτοὺς τοὺς αἰτίους καταλειφθῆναι. 
aut oppido paucos quosdam relictum iri cri- 
minationi obnozios. 

— 17. xal τῶν ἰδίων μέμνησθε) malim : 
xa] τῶν ἰδίων οὐ (vel μὴ) μέμνησθε. et. pri- 
vate si que su& cuique oblate fuerint inju- 
rie, eas oblivioni date. 

— 25. πρῶτον) dedi αρῶτος. videtur in 
libris daplex fuisse lectio, in aliis hæo, 
πρῶτος puta, in nominativo, in aliis ἐμὲ 
φρῶτον, in accasativo, unde istieo nobis est 
reliqua facta, dum perisset iji necessa- 
rium. 

1466. 11. ἐκείνου] post ἐκείνου videtar 
ὅτε, vel siinile quid, deesse. Nunc igitur, 
eo sublato, cum fortuna quarat, quibuscum 
in posterum etct ( quos vos esse oportet ), dw- 
cesque constituite. — . 

1467. 6. καταψηφιζομεένους) distinzi πιο. 
lius aio, ut post xara ψηφιζομένους comma 
ponerem, positum post ásárrev delerem, 
ubi ín illo prioré sabauditar ἐμοῦ, in hoo 
posteriore τῶν ὑμετίρων καλῶν xal δικαίων. 
vos vestris juribus atque decoribus vosmet 
épsos. ezsuere, eaque. rapientibus concedere, 
20 


298 I. I. REISKE 


«on minus, quam mà illis denudari simul, 
omnibusque meis reliquis fortunis. 

— 14. κρίνετε] —æe* servandum 
(fingi enim potest, illa judicia de farti 
Harpalici sociis adhucdum, quum Demo- 
stbenes has literas mitterct, agitate esse), 
&n ἐκρίνετε, vel ixcivavs legendum propter 
circumstaptia preterita, in dubio id relin- 
quam. 

1468. 13. προσδεκᾶσϑαι) dura dictio et 
insolens ἐλνίδα αὐροσδικᾶσϑαι. alius dixis- 
set παρίστασθαι, aut προδείκνυσϑαι. 

1469. 12. ἐγὼ φολιτεγέμενονῚ post ἐγὼ 
videtur δικαίως, vel ὡς χρὴ, vel tale quid, 
deesse. 

1470. 91. τῶν τε γραφίντων) sant geni- 
tivi ploralea generis masculini, non neu- 


LI 


trius. idem est ac si dixisset : xal ix σσάν- per 


qe, ὅσοι bypáqurar τῶν " Acsra Nou τῶν 
με κέναι, μόνος ἐγὼ διὰ τῶν ἐμοὶ πεπρα- 
γμέγων ἐποίησα τὴν πόλιν ἀνέγκλητον. 

— vlt. εἰπεῖν] hio loci valet ἐγκαλεῖν, 
aivi&r Sar. criminari. 

1471. 11. ἀνεγκλήτου)] ἀνελέγκτου dedi 
e Bav. malim (amen ἀνεξελέγκτου, vulga- 
tam si tueri velimus, erit ἀνέγκλητος αἰτία, 
criminatio, quam fas non sit ad judicem in 
forum deferri, illegitima causa, incom- 
petens. ! 

1472. 4, τῇ id est, ἐσὶ τῇ, ob errorem 
circa me, vel iu me commissum. v. ep. 3. 
p. 1374. 8. 

— 16. ἐμαυτῷ} subaudi παροῦσαν. 

— 292. ics] redit ad superiora μήτε 
ἀνάξιον ὑμῶν μηδέν μοι συμβῆ. necesse enim 
erat, si Demosthenes violentas ipse sibi 
manus inferret, inde ad Athenienses invi- 
diam redire. 

— 25. αὖ) malim ic. 

1473. 1. πούτῳ] dedi τοῦτο, id est, τοῦ- 
τὸν τὸν τρόεσον, Βαὶ πρὸς τοῦτο, χρήσησθε, 
scil. ἐμοί, ᾿ 

— 18. ἀλλ᾽ Δ] dedi uno vocabulo ἀλλά. 
non temen ideo satis hoo urbitror ad emen- 
dandum bunc locum. videtur orator de- 
disse : ἀλλὰ yàp τοῖς π'αροῦσιν. verum dele» 
ctatur quisque fruiturque crebra commemo- 
ratione verum earum, quibus identidem 
utitur, 

1474. 2. iiri] subaudi ἐμέ. idem est 
8o si dixisset: ἐὰν ἐμὲ ἐῶσιν ἐν εἰρήνη, ὥσπερ 
iei σοῖς ἄλλοις «ποιοῦσιν, οὕς τε ὑμεῖς. 
si, ut reliquos omittunt, ἃ vobis absolutos, 
ita me quoque sinant tranquillum, neque 
pergunt exagitare, sed patiuntur in urbe 
5586. 

— Epistola tertia. v. 5. μὴ «αριδεῖν] 
subagdi ταῦτα. | 
-0— 10. buie ζῶντι] respondet καὶ ὑμῖν 

. 1175. 17. ubi ta bio oratio, post 
ongiorem interpellationem resumitnr. 

1476. 1. οὐ γὰρ à»—] idem eat ao si 
dixisset: οὐ γὰρ ἂν ἐποιεῖτε τοῦτο, εἰ μὴ καὶ 
ὑμῖν αὐτοῖς ἐδόκει τὸ evpüyjan. τοιοῦτον εἶγαι, 


1 


ANNOTATA 


οἷον ἀπεφαίνετο Λυκοῦργος. diotio Danos si- 
mili» est illi ἐξὸν, erapv, ἐνὸν eto. videtar 
tamen sententia potius besc convepire looo 
atque requiri. o) γὰρ ἂν [scil. ἐσοιεῖτε] si 
μὴ xal Λυκοῦργος ὑμεῖν τοιοῦτος [se ique], 
ἐδόκει εἶναι. 

— 13. οὐδενὸς yàg] yàg est nempe, sci- 
licet. 

— 95. εἷς τοὺς παῖδας} id est, εἰς τοὺς 
αὐτοῦ παῖδας, καὶ τὴν ὑμετέραν αὑτῶν εὖδε- 


iav. 

1477.5. εἶναι" 8) integravi locam e Bav. 
paululum a me emendatam — εἶναι. τίμη- 
μα 3 ὁρῶν ὀκγοῦντας ἀφεῖναι. in quibus Y 
ὁρῶν effeci 6 vitioso, quod ibi est Sacer 
mulctam autem remiltere vos cunctanies at- 
que recusantes cgo videns, que muleta illis 
calumniam solummodo et per. invidiam. 
est irrogata, won habeo, statuam. rus 
μια λόγῳ γεγονὸς est, mulota non criminibus 
merita, sed ex criminationibus adversano- 
rum contracta. 

— 16. erpar110] post σσράττων videtar 
μάλιστα deesse. 

— 18. δηλῶσαι ---- iQrrácac] possit bene 
babere, idemque osse, atque Ju ea, iac- 
τὸν ὅτι ἐξήτασε. ausus non est prodere, semet 
indagavisse, cujutes et unde orti sunt. quia 
tamen hec seotentia ab hoe loco aliena 
est, malim σχυλεῦσαι. jacentes spoliare 
ausus non est, posteaquam cogporvit, ca- 
jates essent. 

1478. 93. προσήκει} dedi de meo eoc- 
Bxs*. πὲ concimnari quidem ipsi (ut aerario) 
licebat, secundum leges quidem, quae vetant 
debitorem fisc] cum popalo agere. 

1479. 5, Wr: ζῶντος] probo Wol£i 
conjecturam 3 περὶ ζῶντος, id est, ταύτε, 
ἣν περὶ Q. possit queque 3 ἦν περὶ C. legi. 
post ἔχειν videtar νῦν deesse. ant certe 
subaudiri debet. E 

— 6. παρόντων] si bene habet, loco 
est vocabuli in hao re usitatioris eoe 
qon. 

— 10. τῶν ἄλλον —] videtur sententia, 
bio loci mutilata, bee ferme postalare et 
sequm ferre, at post τῶν ἄλλων addatur iis, 
et post. ἑτέρων ἀπομγημονεύσαντας ixyá 
pam ἀπόγονος vix usurpatur. ego qei τ» 
derim, quot liberis patrum bene de vobis 
meritorum gratias paternorum meritorum 
retulistis. velim aliorum quoque nepotibes 
yos pares referre gratias. 

— 13. τοιαῦτα] scil. τὸ ἀαομνεμονούο 
κοῖς παισὶ τὰς πατριχὰς SU Mysslas, 

— 14. τώτον] (ut εἰ ταῦτα v. 11.)redit 
ad exempla grati memorisque animi a P. 
A. erga liberos patrum bene de se mer: 
torum demoasstrati. 

— 19, χρήσιμοι) scil. τῷ eiu. 

— $1. ὑπολαμβάνεται quse non cerio 
scimus, nt ea, qus videmus ipsi prsesentes, 
eum coram geruntur, sed ea, qux 6de 
aliena novimns. 








r 


AD EPISTOLAS. 


— ibid. ἐωράκενε) post ἑωράκατε deesse 
- Ἅειν. 


ter sorti. vestrum hoo, qued vos topo, 
feri, et soil. Lycurgi beris τοῦ σὰ pa- 
ier dependebdt weécensilalom remit. 


—XX 


1401. 4. γαῦνω} dedi ταὐνψά, adem 
cum popolo tentíat, yopeli vtudlosis sit. 

— 19. τῶν δὲ τοῖς θωῖς der3.) malim: 
fy Y ἐν τοῖς θεοῖς ἀμοδοδειγμιίένων. ille ay- 
Im, Grati,e puta, tnter deos simt relate. 

148, μιέχει τῆς edi) donec accedat 
δὲ resip,, donec eanciseeretur facaltatem 
remp. gerendi. . 

— 47. Susiat] wravedat θυσία, viden- 
Wr h.l. ilte esu. ques Atheuienses quet- 
emis Àpollini Patroa, aumioi sto, Del- 
fs per legationem offerebant. 

1404. 9. ἐροοίους] [ἃ est, ὑμιοίως hits vD- 
πος plc ὕμξι. is autom. etttnatis esse 
wis adhuc aliquos, vestri pariter, atque 
τὲ fanus, chediocos, haud (nvidibo illorum 
felisiati. dedi ἐμευίως. 


1485, &. ἐν elt, «I “᾿ς ---Ἴ idem est uo sí 
dixisset : ἐν οἷς βουλοίμην ἂν ἐκεῖνον γινέσθει, 
lom lab ai twavta, δι᾽ ἃ dwé- 
Ma. quandoquifem (bi loci mot mae ves 
mene, αἱ ἡδύ im osse voli bmnes, Ni qui com- 
SUM in me t£. enentitas criminationes, 


P'pier quus perif. 
1494. 1. fva οἷός τὸ ὦ] delli de meo ἵνα, 

8 dk νε d, ut, εἴ possim. 

, 77 10. χρόνον τὴν ix7.] Wolfii editio dat 
εἰς τὴν ἔκτισιν. planior sio quidem facta est 
vràtio. verum ne vulgata quidem est into- 
lerabilis, τὴν Doris διδέναι est, alicui smo- 
Τα luemdi debitá facere. Scoversp χρόνον 
idem est atque εἰς ὅσονιτερ . 

. 7716, τούτους Da. μὴ ----Ἶ micamus bic 
is lenebris. verumtamen, qui oertse nibil 
opis possimus promittore, projiciamus te- 

Were conjectarams, aqaa eausa Dibile Bet 

ior. post τούτους hoc versu adden- 
dem esse ὑφ᾽ d» suspicor. csetera omnia 
ἱπαβοία servo, nisi quod punctum commate 

Wulo, quo admisso erit li;eo sententia : τούς 
τις, ὑφ᾽ ὧν, ἵνα μὰ 9. propter hos, ἃ quibus, 
Εἰ, que seripta non poterant dependere, 
ne dapla ea dependerent, persuaderi mihi 
Pe4505 som, ut apod senatam [forte Areo- 
pegiticum ] subscriptione mes manus ca- 
Yereis sponderemque de certis quibusdam 
αν νν priestandis. 

— 20. ἐνακομισαίμην) nescio, an 
Met ἂν χομισαίμην 1 dd 


— 93. συτέξομκι] potest accipi pro 

toast, — Continebor velut carcere. 

ꝛeteio lamen, ao praestet συγίσομαι. est 
bor quidem usitatius. 


299 
1485. 4. «πρὸς Ῥούτοις] id est, erii ταῦ- 


τα. ἦν τῇ τούτων παρασκευῆ. loous hic bene 


habet. in tee re comparanda, et peragen- 


da, collectione malctie pata. 

—— 6. tügparit] malim τἀδρανὲς, id. ext, 
τὸ ἀδρανές. marcidam, languidam, exole- 
tum, irebeciliem majéstatem senatus. 

— T. ἢ rh "Apms wráyor| videntar acho- 
freti, ideoqne delenda esse. vulgatum τά- 
φανὶς v. 6. teeri 951 velis, interpretendum 
erit jadieium in ocoufto habitum, clande- 
stinum, caust indiota peractum, tabella- 
tium.. 

— 14.' ἄξιος] scil. εἰμὶ ἐγὼ ἀφυλωλέναι. 
post χείρων v. 15. aut addendum, aut sub- 
intelligendum est, aut "Api roysbrorxc, aat 
οὐδενὸς, δαὶ denique ἐμοῦ. deterior nunc 
non sum, quam ólim fuf. 

e— 18. πρὸς c. T.] Arístogitoném pota. 

& est accus. in singulari. ) 

1486. 9. ἡ γὰρ by τοῖς τοιούγοις δτταἾ 
looum Bote, laudato Demosthenis notuine, 
recitat Aristides t. I. p. 536. S. 

Ad epistolam quartam. B. "τῶν "τοιούτων 
precepta sepientie designat, cufasmodi 
est sententia v. 6. proposita, 

48}. 15. »] id est, δυστυ- 


«lav, ὃν ἐμοὶ πριῶν ὃ 'Θυραμένης προ» 


1488. 17. ἕτερον] καυὰυάΐ κακὸν, οἷον và 
ϑυυλεύειν, ὃ συνέξζη τοῖς ᾿Ασχάσι. ὃ 

1489, 5. τοῦ πατρός ἔστι κρείτ αν} non 
patitur se a pietate erga patrem vinci, ne- 
que ab ejus miseria se commoveri ad fpsi 
gaecurrendum. 

“Ὁ €. oli] td est, ἐφ᾽ οἷς, vel δι᾿ 3, ob que. 

— 15. ϑυσχερᾶναι ταῦτα —) wulim sic 
distingui et emendari : δυσχεράναι. ταῦτα 
[scil. ἐμοὶ νῦν ἀρκείτω εἶρα ἀπὸ “τοσού- 
τῶν, hec mihi nunc dicta satis sunto de tanto 
numero criminum atque dedecorum, ὧν μνη- 
σϑεὶς, que, quicunque sibi ad animum revo- 
cat, is novit Therameni insidere, et multa 
numero, et feda atque nefanda. 

— Ad epistolam quibtam. 9. ἔχω] scil. 
διαγινώσκειν, discernere, aut &mepírae Sas, 
pronuneiare. 

4.-- 4. ἀγωνίζεσθαι) fort. ἀνταγωνίζεσθαι. 

1490. 12. τῆς ἀπὸ τῆς ITA.) τῆς pr. loco, 
quod uncis inclusi, dedi τὴν adoptatum ex 
edit. Wolfii. videtor in aliis libris fuisse, 
καὶ ταῦτα ἀπὸ τῆς ΠᾺ. ὃ. id quod etiam 
margo Lutet. subjicit, in aliis καὶ ταύτην 
ἀπὸ τῆς ITA. δ. vestigia utriusque lectionis 
cum remansissent, corropta sunt conglu- 
tinata. ] ἀοὰ 

— 19. ὡρμηκὼς ἐμαυτὸν i e mar- . 
gine Lutet. ὡρμηκὼς κατ᾽ ἐμαυτόν. qui ul- 
tro, sponte mea, ferar in caritatem tui. 
possit tamen vulgata defendi. qui ipse me 
impulerim atque incitaverim, auctorque mi- 
himet fuerim tui amandi. 

— 90. à δὴ ὑπολαμβ.} dedi de meo: 
W à δὴ ὑπολαμβάνω. propter ea, in quibus 


300 I.I. REISKE ANNOTATA AD EPISTOLAS. 


sihi videor abs te contemtus aique delusus 
esse. 
— 22. οὕτως ἵξειν] scil. ὡς ἐγώ φημι. ita 


rem eventuram, ot aio, scil. animum abs 
te meum abaliepstusm iri, etiamai baud 
id pre me feram. 

— 26. τὸ μὲν yàp εὖ βούλεσϑαι) malim : 
τὸ μὲν yàp εὐδικιμεῖν (ούλεσθαι. non enim 
mobis deest. voluntas gloriam adipiseendi. 
aut alias εὖ plane est delendum. haud enim 
deest voluntas similis tui evadendi. 

1491. €. τῶν εὖ φρονούντων χεῖρον] dedi 
τῶν σοῦ φρονοῦντων χεῖρον. deterius, quam tu, 
sentientium. 

— pen. ἐσίστελλε] ἐπιστέλλειν hio loci 
signiicat maudare verbis, nuntio, quod is 
verbis item ei reddat, ad quem mittitur, 
siue epistola. In γράψας sübaudilar τοῦ- 
79 τὸν Sententia est: hoc tempas 
ta mihi aul per literas significa, aut etiam, 
si mavis familiarius, ut cam homine amioo, 
agere, solummodo per nuntium, mandata 
verbis referentem. 

— Ad epistolam sextam, 1. 5o] seil. 
e Thessalia e castris nostrorum δὰ Lemi- 
am. 

— 3. συνέδρους) qui videntar Delphis, 
aut ad Pylas, in conventu Amphiotyonico 
sedisse. unde has quoque literas Demo- 
sthenes videtur dedisse. 

— ibid. ἀγαθὰ] nobis puta, parti no- 
strsee, Macedonibus adversanti, οἱ libertati 
Griecorum assereude studenti, 

— 5. ἀπολείπουσα] id est, φπαρέχϑυσα. 

— 7. πρὸς Διείναρχον) Dinarobus enim, 
Macedonibus addictos, tam Corinthi, apde 
erat oriundos, exsulabat. 


— 9. cl ---Ἴ quales rumores ia capat 
eorum detorqueant dii, i. e. faciant di, pt 
tam dira, atque illi de nobié rumore dif- 
ferunt, de i ipsis preedieentur invicem. 

—:10. ἀφικομένου] reverso e pastris ad 
Lamiam, huc ad nos, in Pylis egentes. 

— ibid. ἥκοντος} scil. «ρὺς ὑμᾶς μετὰ 
τοῦ ταύτην τὴν παρ' ἐμοῦ ἐπιστολὴν 
Juvat perspicuitatis gratia illum, qui De- 
mosthenis literas ad S. P. Q. A. pertali 
Athenas, Apollodorum, comitem ejus Die- 
dorum, appellare. Diodorum itaque « ce- 
stris ad. Lamiam cum Polememstas (aet 


.Ptolemieus potius) ad fratrem-Elpinieom, 


in P ylis agentem, ubi Demostheses item 
tom agebat, misisset, Elpinicas Diodorum 


:ad Demosthenem addoxit, eique literas 


fratris osteadit, ip quibus cum spes dere- 
tur Atheniensibus sio satis probsbüis vi- 
ctorim, judicavit Demosthenes e re este, 
illum Diodorum una cum Apollodore À- 
thenas a se mitti, quorum bio quidem lw 
Demostbepis literas ad 8. P. 0. A. pe 
ferret, ille vero de prelio Lariaco se 
moriter in concione exponeret, testis ecs- 
latus. 

1492. 1. κἀκείνου redit ad Elpisicum. 

— 3. ἀγαγόντος scil. τοῦτον τὸν σμ- 
φϑέντα πρὸς ἑαυτὸν σαπρὰ τοῦ ἀδελφῶν μετὰ 


γραμμάτων 

— mid. ἃ ἔλεγεν] ille a Ptolemzro δά 
fratrem Elpinicem missus. 

— 4. στρατοπίδω soil. τῷ 4r Λαμίαν, 

— pen. τῶν ie. leri malim: 
τῶν ϑεῶν ϑελόντων, 3 βούλεσθε, ἕξειν. perma- 
dete vobis, cetera quoque, diis propitiis, iis 
habitura in posterum, ut ipsi ulta. 


REISKII 


ANNOTATORUM AD DEMOSTHENEM 
FINIS. 





HIERONYMI WOLFII 
IN 1. OLYNTHIACAM 


ANNOTATIONES. 








J 


᾿ς 
κὰκ 


HIERONYMI WOLFII 
AD ANNOTATIONES 


IN I. OLYNTHIACAM 


τ PROLEGOMENA. 


— 


ΔΟΙῸΣ] verbale nomen, orationem si- 
gnifical, et fontem orationis rationem: cujus 
verbi significatio latissime patet, usnmque 
aped Ciceronem et alios Latinos babet 
maliiplicem, ut illud apud Grecos: defi- 
nitionem item et eausam, aliasque plura, 
qux persequi nostri jnstituti non est, 
ἢ δὰ tamen studiosos tepere velim, ut, si 
compendio ad Græcæ lioguse cogaitionem 

rwesire capiunt, primas origines ver- 
borgm studiose inquirant: primitivis de- 
rivata (libet enim artia vocabulis ati) 
composita simplicibus subjiciant, et ab 
lis ad illa respioiant.  Ornino enim sta- 
tuendum est, vocabolorum alia esse prima, 
neo aliunde oriri, Alia vero a primis illis 
quisi fontibus derivari: ut a vi, primi- 
uro, fieri videtur vigeo, vita, et vir, eo 
quod viribus prsestet mulieri, quam quasi 
mollem aerem dioi volunt. — 
eliam majore cum venia malieres volu- 
pati et nugis operam dare possupt. Quod 
5i verum est (αἰ per me quidem verum 
ent, peo enim his de rebus magnopere 
laboro) Grecis eodem modo erit ἀνὰρ, ὁ 
ἄνω d, id est, or aer, non aquis ter- 
reque, ot moliebris, sed igni et oselo 
vicinos, — Est igitar viri, despectis rebus 
terrenis, alte tare, et originis suse 
meminisse: ot aif revera ἄνθρωπος, hoo eat, 
v τόπων dra. qnam Platonis etymolo- 
giam et disputationem de usa ocoloram, 
Ovidius eleganter exposcit bis versibus: 


*Pronaque cam specteat animalia oste- 


T8 terram, 
Os homini sablime dedit, ccelomque 
videre - 
Jossit, et ereetos ad sidera tollere 
voltas." 


Altera nominis ἀνθρώπευ, ratio, quam 
affert Plato, ὅτι ἀνγαϑρεῖ ἃ ὅσωπε, philoso- 
phandum esse monet, οἱ ea considersnda 
que videris. A viro descendit virtus, tum 
quod in viro potisyimnm reperiatur, tum 
quod virum: mazime deceat: id quod et 


-diderim, vel a « 


Virg. innuere videtur, bis verbia : 


'** Multa viri virtus animo, multasque 
recursat ᾿ 
Gentis honos. —" 
Sic παῖς primitivum este (ueque enim, 
tametsi pueri, mali presertim, verberibus 
cum primis egeant, vel a vals formari cre- 
ade, etsi ludis et nugis 
gaodent pueri: magis placet παῖδα dicit 
quasi (αιόν: neque Greci et Latini, sive 
recte, sivo arrogapter, linguam suam He- 
brseis aoceptam referunt). Àb eoderivatar 
verbum Φαιδεύω, ἃ quo «αιδεία, παἰδεύμα, 
παίδευσις, φαιδευτὴς, παιδευτήριον, τ: αιδευτὸς, 
φαιδευτιπός : item παιδίων, φᾳσαιδάριον, «᾿αιδα- 
ριώδης, παιδίσκη, παιδιὰ, παιδικὸν, παίζω: 
atque alia composita εἰ derivata complura, . 
que recensere nihil attiuet. Equidem 
superstitionem non probo, et de multis 
dubitari, primane sint an derivata: in 
multis, etsi derivata esse appareat, ea- 
rem tamen origioem non ostendi posse 
video: quid tamen vetat intaeri verba, 
et scrutari naturam eorum anbtilios et 
accuratius? prwserüm qoum diligenti, 
neo prorsus hebeti, et Grsscse linguse noa 
ignaro grammatico, tales eiymologiee ul- 
tro sese offerant. Nam derivata ne 
primas saltem syllabas primorum retinent, 
et ipsa cum terminatione tum maltito- 
dine syllabarum sese fere produnt. Sylva, 
sus, fagus, mus, a Grsecis, ὕλη, Uc, φηγὴς, 
μῦς, veniunt : militoa milite: miles autem 
fortassis a mille. nec enim pauci consti- 
tueat justum exercitum. qussi 
levipes: cura, eo quod cor urat. Jupiter, 
Juvans pater. Luna, a lucendo. Sol, a 1o- 
litudine (alii audacius, quod saper omnia 
Igoesat, dictum volunt). Mavors, quod ma- 
a vortat. Gradivus, quasi grasiafor divus. 
& δίος, unde Statii Dapaneus: Pri- 
mus, inquit, in orbe deus fecit timor. 
Neque sane dii veterum, benefaciendo 
magis quam nocepndo vim suam gdeolara- 
pant: quod utinam hominum nemo imi- 


⸗ 


304 


tetur, nisi quis a ϑεοὸς formari putet, quod 
vel ἐσὺ τοῦ 98309, vl ἀπὸ τοῦ ϑεῖν: αἱ 
et αἰϑέρα, non «rapà τὸ αἴϑειν, sed παρὰ τὸ 
ἀεὶ θεῖν, dici putant. Hæo et bujus gene- 
ris alis, si quis sopervacanes diligentise 
esse putat, cam eo ego pon magnopere 
contendam: sed idem tamen meminerit 
velim, Platonem et Aristotelem, philoso- 
phorum principes: Euripidem et Sopho- 
clem, sapientissimos poetas: Varronem 
et Cioeronem Romanorum alterum doctis- 
simum, alterum eloquentissimum (ne alios 
commemorem) : ab hac ratiooe adeo non 
abborraisse, ut eam laudi sibi ducerent, 
et in gravibus operibus ostentarent. Nam 
Hebrewi, quidem, quorum vetustissima 
esse lingua creditur, nallum pene verbum 
habent, cujus rationem reddere non so- 
leant. Qood si cui tanti viri alicubi fri- 
gere videntur: is primum. videat, ne suam 
opinionem illorum judioio arroganter an- 
teponat. Deinde, aut calidius ipee ali- 
quid proferat, aut nos lusu hoo nec iua- 
mceoo, nec inutili, frui patiatur. Denique 
perstare potet, invitari pueros ad medi- 
tationis diligentiam, quam ad socordia 
licentiam, ad quam alioqui sumus pro- 
pensiores. Ille certe grammaticorum 
peroeptiones de speciebus et figuris, 
mequaquam sine reprehensione possunt 
negligi. Nermo, qui periculum non fecit, 
credit, quantum hec res, in speciem levis 
ao puerilis, et iptelligentiam veram, et 
memoriam, et copiam verborum juvet. 
Que tametsi tironi initio paulo difficilior 
videbitur : ipso tamen usu facillima fiet : 
presertim si grammatiea precepta per- 
didicerit: qas cum alii complures, tam 
vero Nicolaus Clenardus (cum quo Ioan- 
nis Varennii syntaxio conjangi velim), 
maguo ingenio breviter accurateque tradi- 


derunt. Subsidio item sunt Greco-Latiua: 


Lexica, ettota Grseca, at Hesycbii, Suidse, 
Pbarorini, Etymologicon magnum, alia- 
qoe commentaria Grecorum : quieotinam 
&b homine docto et diligenti in unum 
Opus ordine alpbabetico (qui, etsi non 
eruditissimus, expeditissimus tamen est) 
conflarentar, ut et tenuitati et commodis 
studiosorum consuleretur. Quod si non 
singula verba duntaxat, sed loquendi 
etiam modi pecnliares, aut obscuriores, 
propriis atque elegantibus verbis Latine 
(quastum nllo modo fieri posset) redde- 
rentur, atque ila unum volumen, quod 
qoatuor fortasse justis partibus constaret 
(quum nunc Lexicorum et dictionariorum, 
et observationum tanta moles fit, ut plau- 
stro vix vehi queant) totam et Latinam et 
Griecem linguam complecteretar : is de- 
mum verus esset utriusque lingue The- 
saurns, boc Cornucopis suo nomini re- 
spondens: et tale Opus, quo nihil un- 
qoam videretur editum vel perfectius, vel 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


utilias, vel posteritatis memoria dignius, 
in hoc grammatico genere stadiorum, a 
quo oetera pendent, ac oriantur omaia : 
quamvis pareatí ac notrioj sum gramama- 
tios, reliquarüm .artiaum magistri et do- 
ctores, vulgo parum sequi aut grati sipt. 
Tele opus si quisquam bis temporibus 
ingeniose, fideliter, erudite, addam etiam 
celeriter, conficere posset, Ioannes Opo- 


.rinus posset: atque idem vellet, nisi ei 


rei familiaris toendes necessitas, otium et 
tempus, quibus in primis ad tantum ne- 
gotium opus est, invideret. Ac princi- 
pam profecto esset, ao rerumpoblicarum, 
tales viros, qui ornandse rei literarie, et 
barbariei (pestis omoium deterrims) pro- 
pulsandse, tam voluntatem, quam etiam 
facaltatem babent, liberalitate sua juvare: 
in qdos non modo sine detrimento Reipa- 
blicie, sed magna etiam et immortali cam 
gloria pecunis nonnihil conferre possent, 
qure in res süpervacaneas longe sspe de- 
terius profanditur. Sed ut ad iostitutom 
redeam :' studiosus adolescens cognitione 
grammaticarum prseceptionum instructes, 
et cum eorom quos dixi, Lexicis, tum 
vero Pollucis etiam et Bodæi en- 
tariis, et optimi cujusque auctoris fideli 
conversione adjotus, Greece linguse cog- 
nitionem, sine qua manca est omnis eru- 
ditio, favile assequetur : si prsesertim eam, 
de qua diximus, compositionis et deriva- 
tionis rationem observarit. quam cojas- 
modi esse velim, quo rectius intelligatur, 
adscribam nonnulla propter rudiores, qus 
ipse olim in meum usum anootavi. Ver- 
ba igitur, at dixi, alia prima sunt, alia 
derivala: qusdam simplicis, composita 
quadam. Cum autem simplicia et pri- 
mitiva non ita multa sint: facile possont 
mandari memorim: et iis probe intelle- 
ctis, infinita pene multitodo derivatorum 
et conrpositorum cognosci. taque Le- 
Xici tam copiosi «ix decima pars necessaria 
erit homini stadioso, et banc rationem 
observanti, Sed t&men illnd im primis 
prestandum est,'ut primarum vooum 
φ«ολυσημίαι percognite sint: qua ple- 
rümque etiam in derívatis et compositis 
remanent, ul γράφω et scribo et pingo 
signiflcat: leryeáqe vel inscribo vel τς 
pingo: μετεπιγράφω vel.muto ixcriptio- 
nem, vel renovo picturam. | Et quidem in 
his, que ex plaribus vocibus constant, 
sspe vera significatio verbi est ex coa- 
texta orationis ἃ. Intoerdom 
etiam derivata, propter licentiam loquea- 
di, longiuscule a significatione originis 
sum reoedunt, ot jur)p, quod fit à Ka, 
id est libero, non —* liberatorem, sed 
lorum καὶ flagellum. στέμμα ἃ στέφομαι, 
non coronam tantum, sed etiam seriem 
generis apod Latinos : unde Germanicam, 
Gtammen, In talibus igitar, ques no» 








' PROLEGOMENA. 


adeo melts suat, ut et in loquendi modis 
mimus pervulgatis, sd Lexios recurrere 
meoeseo ost: καΐτοι συκίθην πολλάχις ἔπι. 
κουρίαν ὄντα. Derivatorum autem species 
(quanquam vel plures vel pauciores pos- 
sent) septem ἃ Grammaticis plerisque 
aumerantur: comparativa, soperlativa, 
petronymica, diminotivs, possessiva, de- ue 
mominativa, verbalis: in quarum postre- 
ὅδδ, cum maxima sit utilitas, de ea, 
owiesis oteris (quanquam. earam 480- 
que terminationes, formationes et signifi- 
eationes diligentius collectas et indicatas 
esse vellem a Grsecis Grammaticis) obi 
pauca dixerimus, et compositionis ratio- 
mem breviter attigerimus, ad ibstitotas 
Annotationes revertemur, Verbalia igi- 
tar pleraque formaoter, ut spad Letinos 
a sepinis, sio apod Grecos a passivis 
peseteritis, iis. quos παρακειμένους χρόνους 
vocant (nam π΄ ἀροσχηρεύνος generale est, et 
sub se complectitor sagara Tus, sapaxti- 
pavor, ὑπερσυντελικὸν, ἀόριστον erpsrroy καὶ 
—— qui non siguificatione variant, sed 
terminatione). Atque i in bis a singalaris 
»umeri persona prima, secunda et tertia. 
Deinde ἃ σαρακειμένοις mediis. Sed pri- 
wsquem ad formalionem aecedimus: ob- 
servationes quasdam tradamus. 


ANNOTATIO T. 


i. Rtei preterita pessiva et media 
omnia fecundissima sunt, diligentissime- 
que excatienda: tamen etiam α reliquis 
temporibes quedam deduci videntur, ut a 
verbis in. sóo verbalia in sís penacota, ot 
φαιδούω, σαιδιία, στρατεύω, στρατοία. À 
verbis in ἕω edjectiva in ὃς et à» et sob- 
stantiva in (a per i, ot seo, Tuyorosín, 
bine Bt ὁ καὶ à τειχοποιὸς καὶ τὸ τειχοποιὸν, 
et ἡ τειχοποιΐκ ; ἃ λέχεμαι λεχὼ, a fo δὲ 
δίξα, ab αὔξω, abEn, ab prem. θήκη, unde 
ewééx», διαθήκη, cour San : a μνάω ὃ μνέω 
LE ; à μνεία, unde uvela» “οι- 
ss: a Meo, δώσων, »cognómestom 
Antigoni vans pollicentis : a δύναμαι, δύνα» 
pec, ando ἀδυναρεία, ἱνδυναριίω, οἱ alia for- 
tasse, quse saapte quisque industria ob- 
servabit. 


$. Non omnia verba gignant de ee tet 
verbalie, qus quidem a bonis auwctoribas 
weurpestar, quet. wunalogia termipationes 
suppeditat: ip causa est uses: ''Quem 
penes arbitrium est, et jus δὲ norma 10- 


3. Verbelia qundem exstant, quorum 
ὧν som ururponlur, ut 

γόθεριαι non dicatur, etiam, 

de q quibus dubites, ipsane a verbis, aif ab 

eis verba flant: at φωνὴ, quiu, "Bea, 

βιάλοριοι: in. quivus fortesee dialectice- 

rem ἡ nbuw N« locum bebest. Sed 


ver. v. 


306 


perum refert: et Priscianum libro hae de 
re octavo consulas licet. Participia et 
ipsa verbalia nomine sunt, cum sigoifiea- 
tione temperis. 

4. Derivata, ut modó attigi, interdum 
a significatione primitivorum degenersnt, 
ut , 8 ῥύοεμαι : nisi quis wagà τὸ ἐρύο- 

τὸ ἵλκομαι factam velit: quod et pro- 
bebilios est. 

5. In exercitatione grammatica perla- 
strande sunt omoes verbalium termi- 
nationes, atque una videndum, que re- 
ceptie jn unoquoqune verbo, qus» repudiatee 
sint: etsi in hoo genere Grsci malto 
liberiores sint; quam Latini: et analogiam 
in plerisque audacter sequuntur. 

6. Derivata ipsa gignuot ssepe de se 
alia derivala, nt τύπτω τύπος, "vwd, 
τυπώϑδης, τυπίω, τύπωμα, τύπωσις, τυπω- 
ὡς τὸς, pp ; TUR , TUTW- 

: ut σώζω σωσαι, σωτὴρ, σωτήριος, 
σωτηριώδης, δα 
φορὰν νεκροῦ διδόμενον, Hesychio auctore. 

7. Interdum simplicium verborum de- 
fivata ποῦ usurpantar, sed compositorum, 
at στῆμα, non dicitur, ot opinor, sed Sie ub. 
στημα, σύστεμα, παράστημα. ab 
ἵσταται Bt στατὸς et. στάτης, ende στα- 
“ἕω ἃ , sed ἀποστατέω, « 
[vporTáTTe aliod est], item eperráree, 
* €, ἐπιστάτης, εὔχρηστα καὶ, 
Α iure βι θετὸς — Sed ϑέτυς 
ot —— — ψο e, & e 


εὔχρεστα. À (έβαται Bit 
*2 βωτιιὸς, 323 Sed βάτης, CaTh- 
Carwe, βατίω ἃ 


wf στα" ἑαιθάτης, 
βατήριος, ἐμβατεύω, ἀμφισξητέω, εὖὗ- 


χρῆστα. . . 

8. E contrario etiam composita qus 
dam repodiantor, quorum simplicia asi- 
tata sont: ut στήμων dicitur, sed κπατα- 
στήμων δαὶ aapac The non item. 

9. In derivationibus et compositioni- 
bus fiont (id quod exempla ostendent] 
corebre detraetiones, additiones, immata- 
tiones et transpositiones literarum, syn- 
cepe item et 

10. Verba composita si usitata sunt, 
sos accentus et terminationes retinent 
etiem in verbalibus, ut κατασλήττω, κα- 

χανυϑαλητικὸς 


Bon dieitar. et sie de similibus. 


ANNOTATIO I. 


Fonniniva verbelia in 4 scatam, itam 
que denominativa qumdam ia ἐς et ἔς, οἱ 
weecalinis et faminivis eubetantivis jungi 
solent, at stpoperitic repbísm, —XX 
"p: porta praetoria, "PAuwiler eibusg, λ9- 


306 H. WOLFII IN I. 
στρῖδις ναῦς, Ἑλλάδα γῆν, T 


posu. γυναῖκες. 
Hsec igitur et id genus alia, in exercita- 
tione: Grammatica nibil babent periculi. 
Nam et plurimi casus nominum, et tem-, 
pora certa verborum complurium, que 
Grammatici non excipiunt, in nollo videas 
esse usu, Equidem «΄αρακοίμδνον impera- 
tivi activi, cum omnes Graecos codices, 
quos nancisci licuit, evoluerim, nullum 
usquam me legisse memini extra gram- 
maticos libellos. Quare is cui Grmoe 
loqui et scribere propositum est, non ni- 
mis fretus esso debebit analogia, Lexicis 
item et collectaneis Grammaticis, absque 
optimorum scriptorum auctoritate. Ut 
autem ad id, de quo copi, redeam : λόγος 
fit a verbi λέγω, prseterito medio, λέλογα, 
syllabico incremento λε abjecto, et a ip e 
converso. Sed omn jum persooarum ter- 
minationes, et quasi propagines ordine 
videamus. 

1. Prima persona preteriti perfecti 
passivi in μαι desinens, gignit termina- 
tionem μή acatam, ut στιγμή ab ἔστιγμαι. 

$2. μὲ penacutem, ut γνώμη, φάμεν, μεγή- 
ps, ab ἔγνωσμαι, πέφεμαι B πέφαμαι, μέ- 

μαι. Hino etiam fiunt βαρύτονα in 
Saec, αἱ 


μέομαι. 
8. 


αἱ,. 4 στίγμα, στιγματίας, στιγματνικὸς, 
στιγματίζω, ὅχο. & φρόνημα, φρονηματώδος, 
φρονηματίας, unde φρονηματίζομαι : ab οἵη- 
μα, οηματίᾳς, ab. ἔσωαρμαι, σπερματίας, 
σαπματίζω, σαιρματικός : ἃ αρᾶγμα, 
“αγματεὺς, σρμιγματώϑης, σραγματεύο- 
μαι, αραγματεία, πραγματικός. Haec ter- 
minatio et diminotiva in ον gigoit, ut 
σπέρμα, σπαιρμάτιον, sopa, ποιημάτιον, 
διάμα, δραμάτιον, » γραμμάτιον. 
Ab hao voce funt etiam γραμματεὺς, 


tutari, | γραμματικὸς, γραμματι- 


4. μός acatam, ut ἑρισμός, ἐαπτισμός : 
et quidem bojes generis multa οἱ in μα et 
ju μὸς desinunt, Dicitur enim et σχισμὸς 
et σχίσμα, et (άπτισμα: et αἱ μιασμιὸς, 
jt& οἱ μίασμα. Α βίζαμαι ὃ ξέξημαι fit 
non modo βῆμα, (ηματίζω, unde βηριατι- 
evi, sed οἱ (αϑρεὸς et (αθμείς. ab ἔῤῥυ- 
σμαι, jo μὲς, εὔρυθμος, εὐρυϑμμία, [AF 

μείζω, ῥυθμικός. ab ἔσταμαι, ὃ ἴστημαι, 

ἕστασμαι [fingenda enim sunt qusedam 
inusitata nuno themata, sed olim, ot pro- 
bebile est, usitata : id quod derivata in- 
dicant] fit στῆμα, σύστημα, παράστημα, 
στήμων, στήμη, nnde ἐφιστήμων, ἐπιστή- 
μη, ἐπ , Βανασιστήμων, AYER 
στημοσύνη. στασμὸς οἱ κατ᾽ ἀντιστοιχίαν 
eap, ἐπίσταϑμος, στάθμὴ, σταϑμίω, 
σταϑμίζω, ἀστάθμντος. 


OLYNTHIACAM 


. 5. pum - penacgtam, quie quidem ad- 
jectiva eunt, εἰ in compositione maxime 
usitata, ut a πέσρεγμαι fit preter ea, que 
paulo ante recensui, etiam πρῤάγμων, 68- 
jus composita sust, ἀπράγμων, φιλο. 
γμων, πολυπράγμων. Sio ab ἐρέω, sivo 
ῥέω, ut aliis placet, fit jua, Fr 
μωτίζομαι, ande. ἐπιῤῥυματίζεσϑει, Grum- 
maticorum verbum, quasi dicas adrerbie- 
scere, id est, ip adverbium degenerue, 
et ῥήμων: unde μεγαλοῤῥήμων, εὐθυῤῥήμαν. 
Ab bis fiunt substantiva in σύγε desinen- 
tia, ut ἀπσρωγμοσύνη, οἱ i0 we, αἱ umpl- 
cvy, et adjectiea in xàc, at svmpeyur- 
Wxóc, γνωμονικὸς, μνημονικὸς, et verba inis, 
Ut πολυπραγμονέω, μεγαλοῤῥημφίω, tiyw- 
μεονέω, et in εὐω, ut ἡγεμιονεύω. 

1. Secunda persona in £a: et σαι desinens, 
gignitterminationem ic et σις, n ME, στόν 
σις, λέλεξαι, ἴστασαι. ἃ στάσις Bt στάσιμα, 
et compositam ἰσοστάσιος et crane, 
στασιάζω, unde alia plura eodem ordis, 
Ut στασιασμὸς, στασιαστὴς, ἀστασίαστις, 
&o. A φρόνησις, δόκησις, ὠφέλυσις, feat 
φρονήσιμος, δοκήσιμος, ὠφελήσιμος, et nari 

» φρόνιμμος, δόκιμος, ὠφέλιμος, À 
βιᾶσις, «όσις, βρώσιμος, πόσιμες, pro quo 
αότιμος, κατ᾽ ἀντιστοιχίαν dicitur. dupr- 
βήτησις, ἀμφισβητήαιμιες. γνῶσις, yore 
pec et * CAciuoc. ἃ ritum 

“πέφησαι fit ie. bioc πρόφασις et e 
φασίζεμαι. Ab ἴστασαι À Terorai, Bt στό’ 
σις εἰ στῆσις. unde στηρίζω, κατ᾽ ἐντιστα" 

», et στήριγμα, ἀστήρυιτος, δίαιμος oom 
—* habet εὐδάκιμως, εὐδοκιμέω, saptéte- 
κιμέω, ἀδόκιμος, οἱ derivatam δικιμάζν, 
unde ἀσοδοκιμάζω. Sed pro dprénus, 
φέλιμος, dicitar ἄφρων, ἀνωφελὴς, 
neo ἀδοκιμέω, sed ἀδοξέω dicitur. 

5. Secunda termipatio est ís, in oo 
posilis frequentior. Sed tamen et am 
plicia qusedam in (a desinunt, ot δαί 
paca, ὃ , γεγύμνασαι, 2 , 
et γυμνάσιον neutro genere, dimissesdi 
forms, αἱ κύσις, πόσιον, συμπόσιον. Com 
plara utramque terminationem babet, at 
θέρμανσις, θερμασία," ἴσχνανσις, ἰσχνενίο, 
ὕγρανσις, ὑγρασία, φλίγμαισις, Quypans: 
quorum terminatio in «, τὸν abjieiL. Co 
posita, ut dixi, plerumque in (s desinat, 


ut στάσις, κατάστασις, ἀκαταστασία, λύσις, 


εὐλυσία, ὅρασις, δορασία, αγάξις. εὑπμξίε, 
δυσπραξία, ἀπ ἴα, «λῆξις, —RXꝛ 
tametsi οἱ ἀ ξις, quis et ἀσνηλεττν 
dicitur. 


4. Fiont a verbalibus in « desiseali- 
bus propria masculina ip ας, st , 
σωσίας, κτησίας, ἃ σίσωσαι cori, xii 
κτῆσις, λέλυσαι- λύσις, οἱ sidjectira in w, 
ut κάϑαρσις καϑάρσιος, κτῆσις ain 


λύσις AUi. Sio ἄφεσις οἱ ἀρόσιμι dl 


ἐν» 
sicat 


“ἁμσως.. ἀπὰς compositum apud Soidsm 


προηζοσία, τὰ πρὸ τῆς ἀρόσνως θύματα, Mi" 
«ρουρραίαι ϑυσίαι. a ϑέσις, ὀνδέσιμων. : 


1 


L 


PROLEGOMENA. 


4. Fiunt ab eadem termipatione dimi- 


wativa ino, at πεκώμασαι, κώμασις, κω- ὁ 


μάσιον. unde φιλοιωμάσων, πόσις συμιτό- 
ew, φρόνησις φρονήσιον, στάσις στάσιον, οἱ 
κατ᾿ ἀντιστοιχίαν, στάδιον, unde σταδιεὺς, 
σταδιαῖος, σταδιοδρόμος, στάδην. unde ἡ 
συστάδην μάχη, et παρασταδόν. Sio multa 
fient adverbia in δὴν desinentia, ut συλ- 
λόβϑην, xp ws, Cábrs, ἀνέδην, & συλλαμ- 
βάνω, κρύστω, βαίνω, ἀνίημι. 

1. A tertia persona verbalia fiunt in 
τῆς penaculum, ut ὀνηλάτης, ἀποστάτης, 
ὑφάντης, συκοφάντης, συμπότης, ἀφέτης, 
dsaspéruc : in τῆς acutum, οἱ καθαρτής, ἐξη- 
γοτάς:: in τίρ acotam, ut σωτέρ, χαρακτήρ, 
διριντήρ͵, Duavráe : in τωρ penacotum, αἱ ῥή- 
Twp, κτήτωρ, ἀντιλήπτωρ, πανδαμάτωρ, 

: in τρον, αἱ δίδαντρον, μεάνυ- 
τρον, φίλτρον, pro φίλυτρον κατὰ συγκοπήν: 
in 79a peoacatum, ut φλογίστρα et εὕστρα 
et in feiec et ápev antepenacu- 
, ἀλιτήριος, 
ἑλωτόριον, «σοτίριον, δισμωτήριον, ἐργαστή- 

In ύς per v acutum, quse famini- 


jecit. 
norum Ionica formatio est, ut κιθαριστύς, 
ὀργιστύς. Sed ὁ χιϑαριστὴς et à κιϑαρι- 
στρὶς ἣ κιϑαρίστρια, et ὁ ὀρχηστὴς et ἡ ὁρ- 
«€ commubia sunt, id est, non perti- 
meat ad Ionicam'dialectum. à ὀρχόστρα 
autem non saltatricem, sed locum, in quo 
saltatur, et scenam significat. 

4. τὸς, τὺ, τὸν, est adjectivorum, pas- 
sive significantium, ut αἱρετὸς, αἱρετὴ, αἷ- 
en Sean Tóc, SreauT), αραχτὸν, 10 wric, 3, 

» σχιστὸς, 3, 6. Hec aliquando per ver- 
balia ín ilis vertaotur, ut τρητὸς sectilis, 
σχιστὸς füsilis, ἀνεμδιήγητος (quod ob com- 

itionem accentum matst) iuenarrabi- 
lis, inezplicabilis. Horum nominum ea 
vis est, ut aliquid posse fieri et confici 
ostendant: et alias per participium δυνά- 
patrc ἢ οἷἧς τὸ ὧν, et infinitivum activse 
vocis, etai rarius, explicantur, nt ea6»- 
σὸς, ὁ δυνάμενος 8 οἷός τε ὧν erácyuv. — Sio 
εἰ ϑυητός. passiva voco ssepius, et qoidem 
plerumque, ot διδακτὸς, εὑροτὸς, ὁ δυνάμενος 
ν 8 di, τὸ γγωστὸν τοῦ 
Θεοῦ, τὸ γιγνώσκεσθαι δυνάμενον «σερὶ τοῦ 
Ses.  Annotatio 1. Interdum hzc usur- 
pestur pro participiis passivis, ut in 
Evaogelio, ἐν τοῖς yt roi; τῶν γυναικῶν, 
pro, ἐν τοῖς γεγενημένοις ἐκ γυναικῶν. Et 
apod D. Paulum, τὸ ἔργον τοῦ νόμου ypa- 
«τὸν ἐν ταῖς καρδίαις ἔχοντες, pro yeyquja- 
μένον. 9. Hsec admittunt in compositione 
perticulas a, ἐν, Ju, frequenter. sicut et 
terminatio in i, ut χρατὸς, ἄκρατος, εὔκρα- 
«τος, Sor mea Toc: sie et κρᾶσις, ἀκρασία, εὑ- 
πρασία, δυσκρασία, ἑωλοκρασία.. 

2. ἱπός aculum, ut “σοιγτικός, συστατι- 
κός, , $, ὅν. heec. activo signifi- 
eant, et explicantur participio δυνάμενος, 

" ὧν, πεφυκὼς, εἰωθὼς, et aimilibus, 


307 


com infinitivo activre vocis ; ut σοιντινός, 
: wosiy. Veteres hæo verterunt 
per adjectiva in ivus aut orius, ut ἐσιδει- 
xTixiy εἶδος, genus demonstrativum, παρα- 
πλητικὸς λόγος, hortatoria oratio, puropxai 
λέξεις, oratoria verba. Sed Cicero his 
terminationibus raro utitur, ac potius aut 
iu participia in ns, aut verbalia in tor et 
trix notat, ut τὸ ποιητικὸν αἴτιον, causa con- 
Jficiens vel effectrix. ἀπόφανσις καταφατικὴ 
ὃ ἀποφατικὴ, propositio aiens vel negans. à 
φιλοσοφία ἐξοριστικὴ κακίας, philosophia ez- 
pultriz vitiorum. ἀνὴρ ῥητορικὸς, homo ora- 
tor. Τιαπύριος ὁ δρομεικὸς, Papyrius cursor : 
aut cirouitione aliqua exprimit, ut ἀθλη- 
τικοὶ, qui viribus ad luctandum, δρομικοὶ, 
qui velocitale ad cursum, valent. — Annota- 
tio 1. Sive imperitia recentium scrípto- 
rum, sive librariorum colpa, terminationes 
Tk et κὸς supe confunduptar, ut epeaips- 
τὸς, rposiparixóc, et similia, cam plurimum 
intersit, at ἡ διλαιοσύνῃ qr, len, ju- 
stitia potest eligi, est in potestate hominis. 
ὁ δίκαιος προαιρετικός ἐστι τῶν δικαίων, vir 
bonus amplectitur res justas, vel, est justi- 
tie studiosus. 2. Fiunt et denominativa 
in (xà; eadem cum verbalibus significa- 
tione, ut » qui celeritate ad cursum 
valet. γορμεικὸς, leyumperitus. 

4. ον penacutom, qus adverbia ϑετικὰ 
Grammatici vocant, respondentia Gerun- 
diis in dum, et verborum suorum casus 
adsciscentia, secus quam apud Latinos fit, 
ut, γρααστέον μοὶ ἑασιστολήν. quo modo et 
veteres locuti fuerunt, scribendum mihi est 
epistolam. 

5. doe, ía, bor, αἱ ποιντέος, ía, íov. Htec 
respondent participiis in dus, faciendus, 
da, dum, ut γραπτία aet. ἔστιν ἑαιστολή. 
Sed tamen adverbia in ie frequentius a 
veteribus Grecis usurpantur. 

6. A imasculinis terim persons fiunt 
ſœminina vel in « vel in «c, ut ceràp, σώ- 
Tüipa, δοτὴρ, δότειρα, ποιητὴς, ποιήτρια, κι» 
βαριστὴς, κιθαριστρὶς ἢ κιθαρίστρια, ληστὴς, 
ληστρίς, unde ληστρικὸς adjectivum, λη- 
στήριον, ληστεύω, ληστεία. 

7. lnterdum idem verbom, diversm 
lerminationis verbalia giguit, nt a δίδοται 
Bt δώτης, κατ᾽ ἀν-ιστοιχίαν ἢ ἔκτασιν. He- 
siodus : δώτη μέν τις ἔδωκεν, ἀδώτη δ᾽ οὔ τις 
ἔδωκεν. οἱ δύτης, unde «πλουτοδόται apud 
eandem. Apud Homerum : ϑεοὶ δωντῆι 
ἐάων. et δοτὴρ, Hesiodus : δῶς ἀγαθὴ ἅρπαξ 
δὲ κακὴ, θανάτοιο δότειφα. δώτωρ apud Ho- 
merum: Ἑρμϑία, Διὸς υἱὲ, διάκτορϑ, e 
ἐάων. ἃ δώτης fit etium δωτίνη, idem qa 
δῶσις, Mei, δῶς, quod a δώω ἢ Xe fit. a 
πίπρακται, πραχτὴρ et Iopice esuxrip, εἰσ- 
wpáxree. Ab ἕσταται fit et στάτης ot 
ἀποστάτης, εἰ στατέω ut «φψοστατίω, et 
στατεύω, torrco a sistendo succo, Bt opinor, 
quod et per 9 soribitor, et στατὸς, et 
στατικὸς, et , δὲ εὐσταθὲς, εὑστά» 


408 


θεια, εὑσταϑθέω, mutato in 0: οἱ ἄστωτος, 
ἁστατίω, ἀστατία, nbi τ retinetur, Unde 
ἀκωτάφτωτοες ἀκαταστασία. 


De Terminationibus Verbalium, que fiunt 
& verbo Madio. 


acutum, ot (ολή, συριβολή. 

«us antepenacotum, ut συμβόλαιον, τρό- 
wai, quod et τροκαῖν dicitur. 

ei« penanflexum, ut πυγμαῖες, ag 
TW συγμήν. 

«ἰὸς antepenacatum, ut σροστρόσαως, 
ἀποτιόπαιος. 

e f Nntepenaontam, αἱ “αράβελος, veríe- 


oacutum, ut καλλιγράφος, ταχυγρά- 
en ὠγράφοςς Hino fiunt feminina in (a 
penaootum, ut , et Mae in ἕω, 
ut ζαγραφέω, ὀρθοτο et alia adjectiva 
in ικὸς, ot — Neutra in ον vel 
penacotum vel aptepenacotom, ut σύμεβο- 
λων, unde συμβολικός. in we, αἱ συμβούλων, 
φαζὰ τὴν συμβευλὶῳ καὶ τὸ βίβουλα. 
Substantiva in sic acutam, ut γραφεύς, 
ὁ ζωγράφος, συγγραφεύς. εἴον penanflexum, 
αἱ γραφεῖον. οἱ diminotiva ip (Ij antepe- 
enacutum, ut γραφίδιν. Εἰ hse termina- 
tiones verbaliam nunc occurrerunt, quam- 
vis multo plures ease putem, sed rariores, 
qnas studrosi privata industria observa- 
bunt oblates: iidemque exempla trede- 
eim conjoagationum ordine persequentar 
ad hano modam : ut si sumant verba γρά- 
» λέγω, φεάζω, πρόττω, eite, ἀκούω, 
ἄν, ἀγαπάω, ἀργυρίω, ἴημι, ἴστημι, 
Qoarta ip. μι, oum tempora mutaetur a 
primitivis, nulla de se gigbit verbalia: 
nam ζεύγνυμι ἃ ζεύγω, facit ζεῦγμα, ζεῦξις, 
- » ζευκτικὰς, ζευκ » ζευκτέος. item 
εὔγος, ψεύγλη, ζυγὸς, ζυγὰ, CAE, ζύγιος, &c. 
Atque etiam uberior faerit hsec exercitatio, 
et fructaosior, sj omnes omnium conjuga- 
tionum ug cninafiones excutiantar, ut io 
prima λείβω, γράφω, σίμασω, ῥάπτω, et sio 
ib reliquis. Sed quia ip optalissimis di- 
sceudi occasionibus detestanda est ignavia 
plurimorum : et nonaulli discendi cupidi, 
occasiones discendi non magnas babent: 
et hano viam imperitis quasi digito de- 
moostremos. Neque vero profiteor, me 
eomplecti omnia (id enim baud facile 
fuerit, nisi pellectis ombibus Lexicis, tan- 
tam varietatem diligentissime et quidem 
acri judicio adhibito observaris) sed quss 
memoria minus firma et ampla quam vel- 
lem, diligenter cogitanti snggessit, bono 
studio, quocunque eventa, in studiosorum 
gratiam annotavi: eo prmsertim, quod 
grammatici (quos ego quidem viderim) io 
len: parte videntor non satie faisse acou- 


H. WOLFII IN I. 


δίδωμι. λέγμων 


OLYNTHIACAM 


Prime Conjugationis terminatione. flo, 
πω, στω, $0. 


, reli ut el 
MitrTc, Miser [unde Loa) iiia 
erro], &xqerva ὡς oljaai, λειττικὸς, 
ἐκλαπτικὸς, λει Ausrrísc. 


ἅμαι. sad à morie, τυστίω 


δ. T. dues, Duqapa, ἄλειψις, ἀλοία της 
ἀλείπτρα, ἄλειπτρον, ἄλειητος, Auer rati, 
ἀλειστήμον, dairrio, ἀλειπτέος, ἔα, ó. 

«. Ab dep. C. ἔλιβον, fortasse δὲ λιβδε, 
uude ἀλίβας, τὸ fec. & παρ. medio λοιβὲ, 
λοιβᾶσϑαι, λοιβάσιων. 

B. A futuro 1. λείψω, λείψανον. arapes. 
medio àosréc, à, à v, ἐψίλοισες, —R 


: que propter osdi- 
nem doctrine hojus puerilia repeto. 

δ. Ab ἀλείφω fit d Qa ὃ ἄλειφαρ. unde 
ἐλειφατίτης ἄρτος, οἱ ἀλειφέω: unde ἀλεί» 
φωσὶς. ἃ παρα. medio ἀλοιφή. 


II. λίγω, πλίκω, βέχμ, λέχω, Tia τω. 
λίλεγμαι, λέγμα, Ate Mr») 
a. μαι 


lisdem verbis, Marc, λέκτιῳ, ἄχρηστα 
* οἶμαι, λεκτὸς, λεκτικὸς, λεκτέφ, λεκτάες, 


κτὸς, Cota rinde, βρεκτίον, 

, nomen Pf, eo idem 
quod à ὄνη, sed verbale eomposi- 
tum habet à. διάβροχες. 

ἃ. λέχω, λέλεγμαι (coincidit Φαΐπι for- 
matio cdm verbo Abyss), Bihil fit, nizi forte 
λέκτρον, λίχτωρ, undo dMiarop, golius gal- 

» sine lecto et exigai somni: qoi 
treu de Eri αἱ, quad ridet 
wt novum αἱ p feetaium Ariatepbums, De- 
wrtonwa, λίκτρες, σύλλρετρις. A λίλιχα, 





PROLEGOMENA. 


Asp), et λέχαι γυπαῖκες αἱ ὀρεγόμι- 
ναι, οἱ λίχες, λεχαῖος, λεχεποιος, λόχος, λο- 
eue, λόχιος, λοχμύω, λοχεία, λοχεύτρω, 
na] «à λοινά. 

s. τίωτω nibil de se giguit, sed a τίκω 
fortasse fit τέχνον, τόκγιον, ἄτεκνος, δύστε- 
39€£, εὕτεινος, QIAÓTENSOC, τεκνόω τὸ τακνοῦσοι- 

Teri: à σναιδοποιΐα. Δ τέτε- 
γμαι, τέγμα, τίξις, τεχτὺς, τεντὸς, τεκτιιὸς, 
χεντέον, «εκτίος, ἄχρεστα ἴσως. À τέτοχα, 
γέκος, τοκδτὸς, τοκεὺς, τοχὰς, τοκίζω, φὧὐ. 
σμὸὲς, τακισ τὰς, καὶ τὰ λοιτά. 


ΠΙ. dle, eu, ἀνύτω. 


Με Ab —— bir ἀσμάτων' ἄσις, 
» ἀστὸς Xp Ta ὡς οἴμαι. 
drrios, ἀστέος. Ab 33a fit xav ᾿ἀντιστοιχίαν, 
Βοὺ ἀδὸς, sed ὠξὸς, ὠδὴ, οὐδεῖον, οἰδικός, ἀοιδὸς 
vero, ἀοιϑὴ, ἀοίδιμος, ab δείδω. 

B. A σλάϑω Git «λῆϑος, unde παμαλυ- 
Sie, et à σα“ ληθὺς ἰαστὶ, unde π“ληϑύω xal 
ῳληϑόνω. A «ὕπλησμαι, «λῆσμα, Aca, 
Φλεσμεύνη, πρλῆσις, αλησίγναθες, «λησιφαής" 
νὸς videlur οἱ Ψλήρης κατ᾽ ἀντιστοιχίαν 
feri, ande π ληρόω, πλήρωμα, καὶ τὰ Aosrá* 
eor, ἄχρηστον, πληστὸς, unde ἄσλης“ 
στος, ἀαλησ'τία, ἀσληστεύομαι, ““ληστικὸς, 

)* ὃς. 

y. Ab ἤνυσμαι, ἄγυσμα ἵσως ἄχρηστον, 
bru, ἀνύσεμεος, (ἀνυστὴῆς,) ἀγνυστὸς καὶ 
ἀνοτὺς, ὅθεν ἀγήνυτος, ἀνυστικὸς καὶ ἄνυτι- 
si, ἀνυστίον, ἀνυστίος. 


IV. (tto, σευρίξω, 
«ράσσω ἣ 


«. À φράζω, πίφρασμαι, (φράσμα, φρα- 
σμὸς,) φράσμων, Sed κατ᾽ ἀντιστοιχίαν, i 
ipe dicitor : unde συμφράδμων, φραδμο- 


virent 5 φράττω, 


Miri: 

B. στηρίζω, pori στήριγμα, (στο- 
toss eripi σταρικτὸς, )σταριντὸ ς, ἀστή- 
(uror, (στηρικτμεὸς,) στηρωιτίον, — 

y. φράσσω 9 φράττω, «ίφραγμαι, φρά- otii 
γμα, φραγμὸς, φραγμίτης, (φιάξις, Φρα» 
ar,) φρακτὴρ, φρακτὸς, εὔφρακτος, κατ 
eram, φρακτικὸς, φρακτίον, φρακτίος. 

δ, σιάσσω ἣ πράττω, τὸ πωλῶ (etsi σι- 

, ἑαίπρασχον, in. hao significatione 

potius usurpantur), πίπραμιαι, (σρέμα,) 

πιᾶσις, ἀπ » πρατὴρ, «φάτης, πρατίας, 

6, πρατὸς, ἄπρατος, [0rpsrrinic, ) πρα- 
πρατίον, epa río. 


V. σφάλλω, γίμω, κρίνω, σπείρω, τέμιω. 


ᾳ. 4 ἔσφαλμαι, ; [σφάλ- 
fi σφάλτες, σφαλτὺς, roa Ἵ ἴσφαλα, 





808 
Tou 


B. νίμω, νίμος, γεγέμημαι, πρια, 
γίμεσις : onde νέμεσις, Su ori 

γημιεσίζω, &o. [νεμεητὰς, πρευτὸς,} νεμητικὰς, 
γεμοτίύον, νεμετέες. νένομαι, v0j4À, νομαῖος, νῤ- 
μος, ἄνομος, ἀνομίω, ἀνωμία, «αράνομος, )ra- 
ξανομέω, εὔνομλες, εἰνομία, εὑνομέο- 
μαι, νερμὺς, p" νομίζω. 

γ. κρίνον, είκριμαι, nia, κρίσις, ἀκριφίᾳ, 
Ἀρίσιμος, κριτὴς, κριτὸς, κριτικὸς, Xevrüpun, 
πριτίον, κριτίος. κέχρινα, εὑκρινὴς, εὐκρίνεια. 

δ, σπείρω, σπείρα, ἴσααρμαι, σπέρμα, 


σα μάτιο, σπερματώδες, σαιξμαύω, σισερ- 
μόω, σπερματίᾳς, τριὸς, σπιρματί- 
ζω. ἴσπορα, σᾳόρος, σπόριος, σπορὰ, σαορὰς, 


σφορεὺς, —— σαοροτὸς, σαύριμος, 
“πάν. 

s. τίμνω, τέτμημαι, τμᾶμα, TUE, 
τμητὴρ, τμητὸς, ——— τρήδην, τμυτίον, 
τμητίος. τέτομα, τομὴ, τόμα, τομαῖος, το- 
μάω, ταμαῖων, φομιχὸς,. πομίας, τομὰς, τόμος, 


σύντομος, συντομία, ἀπύτομος, ἁποτομία. 


VI. «lo, δύω, ido, valo, Bann σείω, 
ἱπαεύν, οἵω, προύω, δπυίῳ. 


s. τίω [τίμα 9") τιμάω, τιμὴ, φίσις, τισίας, 
[τιτὺς] M ἅτιτος, παλίντντος, ἀτιτέω, τιν 
“ρκὸς, τιτέον, τιτέος. 

B. δύω, δύη, δέδυμαι, δῦμα, ἔνδυμα, δύσις, 
᾿ δύτης, δυτὸς, δυτρὸς, δυτικὸς, δυτόον, δυτόος. 

y. jw [pro quo ῥωννύω καὶ ῥώνιυμι], ij- 
» ῥώμη, ῥνμαλίος, ῥωμαῖος, ῥωμαϊκὸς, 
ἑωμαϊσετὶ, ἑᾶσις, "ωστὶς, ῥωστέριον, ῥωσττὸς, 

,ἀξδίωστος, ἀῤῥωστίω, ἀῤῥέστημα, 
ῥωστωιὸς, jor Ties, ῥωσ΄τόος. 

δ. «alo. Quod hinc formetur, nihil oo- 
currit [A «aie quidem fit παῖγμα, «αί- 
γμων, unde φιλαπαίγμων, παιγνία, παίγνιον, 
παιγνιώδες, ὁ ὁ sasyrion ], nisi forte sraià» καὶ 

puer xal nes indo formater 

6. ψαύω, ἔψαυμαι μα, ἐς, [4ev- 
e7i,] ψαυστὸς, ἄψαυστος, ψαυστικὸς, ψαυ- 
eTío, ἡαυστίρς. 


€. σείω, σέσεισμαι, σεῖσις, eu- 
στὰς] σε σειστὸς, ἄσειστος [ 7 σεισφέων, 


— —— ἰσαεὺς, ἱπΨεία, ἵππευμαι, ἴᾳ- 


euepk, 


o Φ“ευμα, ἵππευσις, ἱππευτὴς, ἱᾳα πευτὸς, ler- 


φιευτικὸς,} ἱπσευτέω, ἱπατευτέος. 

s. ἐν τὸ im ὅκαν, tru ἔσται, ἀκοὰς, 
ἀπ »ἀνύποιστος, οἰστέον, κῴλατισ τέον. 
κρούω, κίκρουμαι, κροῦμα, κρουματινιὸς, 
κροῦσις, ne προυστὸς, κρουστωιὸς, χρουστέαν, κρου- 


eio. 
i. δᾳαυίω, quod bino fiet, nihil scio. dyes 
γὰρ τὸ ῥῆμα παρ᾿ ὑμῖν ys τοῖς ἀγάμεεις. 


λπλάνυ, τελίῳ, «οἴω, ὁμέω, χένσρω 
A^ yn, γεγίλασμῳι, [γίλασμα,] »9s- 





910 


σις, γελάσιος, γελασῖνος, γελασινὸς, γελαστὴς, 
9t , Κατα , γελαστικὸς, γελα- 
ec. 


ουργὸς, τελεστὴς, τελεσιτὸς, ἀτέλεστος, τελδτὺ, 
τολεστίον, 
y. «va, ore, ποιΐα, ὀψοποιὸς, ὀφοποιία" 
φεποίημαι, ποίομα, roam, ποίησις, ποι 
aT», ποιήτρια, φοιητὸς, ἀποίατος, “σοιητικὸς, 


ὃ. ὁ ὁμόω [pro quo ἐμνώω καὶ ὄμνυμι in 
usu est], ὀμώμοσμαι, [ὅμοσμα,]" — 
ἄντω , διωμοσία, curo, , 
συνωμότης, ὡμοτὸς, ἀσσώμοτος, [ὠμοτικὸς.] 


E aperi, κεχρύσωμιαι, 


ceri, [χρυσωτὸς, kprei aprendo] 


0 ἔαμι, ἴστημι, γνῶμι, κορέννυμι. 
&. Tapa, εἶμαι, ἵμα, inus, ἕσις, ἄφεσις, 


σύνεσις, ἕτης, ἀφέτης, i τὸς, ἄφετος, pa, 
ἑτικὸς, ἀφετικὸς, ἑτέον, ἀφετέον, ἀφετίος, 

B. ἴστημι. hujus. derivata supra expo- 
sita sunt. 

y. γνῶμι Kpro quo γινώσκω dicitur), 1»- 
ean γνώμηι, γνωμενὸς, γνώμων, ystttaon- 
κὸς, ἀγνώμων, ἀγνωμοσύνη, ἀγνωμονέω, γνῶ- 
σις, γνωρίζα, γνώριμος, γνωστὴς, γνωστὸς, 
ἄγνωστος, γνωστικὸς, y» , yvrec-ríoc. 

δ. matus asso ut [κόρεσιμα, κόρεσις, 
κορεστὺς,] κορεστὸς, ἀκόρεστος, ἱκογεστικὸς,] 


y κορεστίος. 

Sed quia πλυσμονὴ ἁπάντων, ipsam hoc μόνος 
satiandi verbum uos admonet, manam de 
tabula: ne iis, quoruni studiis consultum 
volumus, molesti simus. Studiosos autem 
rogatos volo, τὸ τοῦ ᾿Αριστοτέλους, ἀντὶ μεὲν 
τῶν ἀναγεγραμμένων χάριν" àyri δὲ τῶν «΄α- 
ξαλελειμ μένων, συγγνώμην. Otium enim et 
diligentius oolligendi, et accuratius dige- 
rendi, mibi defuit. Interpretationem au- 
tem Latinam de industria pretermisi, oum 
vitande prelixitatis causa, tum ne ignavis 
omnia in os ingerereutur. Qui enim para- 
tissima Lexica consulere gravabitur: ne 
nostra quidem annotata magbifaciet. Sed 
tamen propter stadiosos addamus unius 
verbi progeniem, in speciem parum ſœ- 
cundi: ut videant, quantam hsc investi- 
gatio et observatio, verborum copiam gi- 
goat: quantoque compendio ad Graece lin- 
gom cognitionem perducat. μνάω ἢ μνέω, 
τὸ ὑπομιεμνήσκω, in memoriam redigo, com- 
monefucio, ut. A. "IA. τῶν νῦν μὲν μνήσασα, 
παρίζιο, his in memoriam ei revocatis, assi- 
deto. μνάομαι, ambio, μέμνημαι, memini, 

μνῆμα, ὑπόμνημα, μνημεῖον, μνήμων, 
μαγημοσύνη,. ᾿μεγημιόσυνον, : Θεοδέκτου 
τὰ συμαοτικὰ, μενημεογικὸς, [AY A008000, μενη- 
μόνευμα, ἀπομνημιόνευμεαι, μνομιόνευξις, jas 


H. WOLFII IN I. 


- 


OLYNTHIACAM 


Amoinaula, μενησικακέω, μνῆστις, à 
μεγεσιτὴρ, μνηστὴς, μινήστων, μινῆστρον, ὃ μενη- 
στὴς, προμνήστρια ὃ 5 προμνεστρὶς, pronuba, 
pne óc, , μινηστεύω, μενηστεία, 
μινηστευτὸς, μνήστευμα, μνήστευσις, μνη- 
στεύν, μενηστίος. 

Vepiamus ad figuras, in quibus oonsi- 
deratur, utrum vocabulum seipso coptea- 
tam sit ἴσος, ἄγω: δὰ aliud, sive unum 
sive plura adsciscat, ut φίλιαι πος, ἀντησά- 
ye. Crebras autem fieri, ut ἰὴ speciebus, sic 
in figuris etiam, literarum mutationes, ad- 
ditiones, detractiones: item multa esse 
composita, quorum simplicia non utraque 
sint in usu: et a simplicibus adjectivis, 
sspe composita sabstantiva, et contra e 
substantivis adjectiva nasci, et quse aunt 
ejus generis alia, facile docebit observa- 
tionis diligentia. Nos quia Grammatici 
in ea re minus accurati, et pueri [qoorem 
hic rationem potissimum babemos) nisi 
admoneantur et excitentur, negligentiores 
plerumque sunt: videamus qua partes 
orationis inter so jungi soleant. 

1. Reperiemus gor nomen com 
cum nomine, ut ἀκριξοδίκαιον. Atque hio 
observanda sunt adjeotiva compositioni- 
bus apta: ut πολὺς, ὀλίγος, μέγας, μικρὸς, 
blexis, Toren μακρὸς, βραχὺς, ταχὺς, 
ib καλὸς, κακὸς, φίλος, 1, ἕτερος, 
ὀξὺς, ἀμβλὺς, παχὺς, — ἄξιστος, ἱκίδιος. 

μόνος, «σρῶτος, ὕστερος. οἱ substaptiva : ut 
εἶδες, κλέος, «άϑος, μῖσος, σθένος, κράτος, 
ὕψος, κάλλος, αὐλῆϑος, δίος, νῆσος, Stk, &c. 

?. Nomen cum verbo, aut nomine ver- 
bali ut ταχυπειθὴς, μεγαλοῤῥημεοονῶ, μεενέ- 
Aaec, tT ὃς ἀδελφός. 

3. Cum adve:biis ip, βου, dpi, v, να, ῥα, 
ts, δὺς, εὖ, à, ἂν vel ἀμ, pro ἄνευ, ἄνω, 
κάτω : quanquam hseo tria postrema inter 
prepositiones numerati possunt: at ἔρι- 
γάστωρ, GCouxéqaAMo, ἀρίζηλος, vhpiÜgaoc, vi- 
πόδες, (oua, δάφανος, eia ovre δυσδαί- 
μων, δυδαίμων, ἀτυχὴς, τεὸς 
καταχθόνιος ἀνάϑημα x Aelio 

4. Cum participio : αἱ διομεέδων. 

5. Cum articulis, et prominine: . et 
ἅτερος, id. est, ὁ ἕτερος, θάτερον, id. est, τὸ 
ἕτερον, αὐτοδίδακτος, αὑτοκράτως, φίλαυτος. 

6. Cum conjunctionibus: ut καλεσχᾷ- 
γαϑὺς, et καλοκάγαθία. 

7. Sed latissimum campum prseposi- 
tiones obtinent, tam in nominum et verbo- 
rum, quam in reliquarum partium, compo- 
sitionibus : ut ἐνδύω, ips Ju, ἐμ(αίνω, ale- 
odoc, εἰσέρχομαι, ἰκλιβω, ἐξαίρω, & ἔκτασις, 
ἔξοδος, προβαίνω, epereomi, προσεύ 
«ρόσοδος, συντρέχω, συγγρώφῳ, σύ 

ἐναγράφω, καταγράφω, i 


ἀσις, 


ἐγρόφω, ἐντοπι- 








PROLEGOMENA. . 


δὼ » διαιγράφω, 
ytéqe, ἀντιγράφω ὑπεργράφω. 


stat in bis ordinem alphabeticum sequi: 
ut ἀμφίβολος, ἀναφέρω, àvrierpvrrw, ἀπο- 
ex, διαστίλλω, εἰσβάλλω, ἐκϑλίβω, ἑξαίρω, 
ἰατάν, ἐμπεριέχω, ἱπισσεύδω, καταβάλ- 
λω, μετα τυρέπω, ξυμιπαίζω, σσαραλαμεξάγω, 
σιμέρχομαι, προσημαίγω, πτροσαναγκάξω, συν- 
Buy, συμπήγνυμε, ὑπολογίζομιαι, ὑπερα- 
σιλιγοῦμαι. Hs prmposiliones, si vis 
earum diligenter sit cognita, et spa sip- 
gulis compositis derivata sobjiciantur, 
immensam vocabolorum copiam sine ullo 
negotio suppeditant. Neque tamen om- 
mes cum omnibus aut verbis aut nomibi- 
bas componi possunt : nt, in nostro the- 
mate λέγω, dioere licet. «προλύγω, ἐκλέγω, 
ψυλλίγω, ἀναλέγω, Im dye, καταλέγω, δια- 
λίγομαι, ἀπολέγω, ἀντιλέγω" Dye antem, 
οἱ ψαραλίγν [ande tamen extant ἑλλόγι- 
μὲς εἱ σιράλογος}, προσλέγω, περιλέγω, dgo- 
φιλέγω [ande ἀροφίλεκτος ἔρις, nisi malis 
Domen esse compositom], ὑπολέγω, ὑπεῤρ- 
λίγω, &ot in nallo, aut minus frequenti 
"»0.snnt. .Jagm ut a λέγω simplici no- 
mina derivantur, sic etiam a compositis : 
üt, a συλλέγω fit σύλλεξις, συλλεκτὸς, συλ- 
λικτικὺς, συχλιρετίος, συλλογὴ, σύλλογος, 
συλλογίζομαι, συλλογισμὸς, συλλογιστικὸς, 
εἰ sio in cieteris, quse quisque, Gramma- 
tice non imperátus, ipse per se facile et 
intelliget, et. oalliget: atque uno mentis 
obtata, post nom longam exercitationem, 
oblato primitivo: et simplici vocabulo, de- 
rivata et composita: percurret, atque ab 
bis ad primam statim originem recurret. 
Quod otipam quam ego fructuosum esse 
expertos sum, tam moltis: imitari libeat. 
Sed hao de re satis ac nimium potius. 
Sunt enim heec adolescentibus in exerci- 
tetione grammatica el demonstranda et 
iecaleanda, ut et pbraseologia: de qua 
peuea ex annotationibus in Evagoram 
Isocratis [quando earum differtur editio] 
adscribamus. 
Grammatica verborum et rerum expli- 
estio, facit δὰ intelligendam sententiam 
et dictionem auctoris. Restat, ut eadem 
ad loquendi scribendique usum accom- 
modentur. Quse res partim in iis ipsis 
quoque posita est, que modo annotavi- 
mus: sed maxime pendet a phraseologia, 
et colligendis loquendi formis. Ejus porro 
collectionis ratio maxime triplex est : una, 


δὲ omnem varietatem constructionis et si- 


goificationis ejasdem verbi conquiras, ca- 
jesmodi est: τιμεᾶν τινὰ, honorare aliquem ; 
τἀληθὲς, id est; ἀληθεύειν, non dissimulare 
veritatem ; θεοῖς, id est, καϑιρῶσαι, conse- 
Chart; τινὶ τοσούτου, tanti estimare ali- 
qutm; τὶ à τινὰ πλιίστου, maximi facere 
aliquid vel aliquem ; τῆς ἀξίας, tanti quan- 
ti. e&t ;: ἀντὶ. erárrem, anteponere- omnibus ; 


3ll ^ 


πρὸ «ολλῶν χρημάτον, magna ie an- 
teferre,. quod Demosthenes dixit, .ávg- 
φῳολλῶν χρημάτων ἑλέσθαι τὸ μεόλλογ συνοίσειν 
τῇ πόλει. τιμᾷν πρὸ παντὸς χειρώσασθαί roa, 
nihil malle rerum omnium, quam subigere 
aliquem. Apud Homerum east, vio 3i μὲν 
ἐν Καρὸς αἴση, id est, non pluris eum facio 
quam mercenarium  militem,. τιμὴ enim, 
unde τιμάω, fit ἃ lo, quod et ulcisci et 
aliquando idem signifcat qued τιμῶν. 
Τιμᾶν ἢ τιμᾶσθαί τινι ἐλάττονος, minorem. 
alicui muletom irrogare, minoris estimare 
litem. τιμεὰν ὃ,τι χρὴ Ψαϑεῖν ἣ ἀποτῖσαί τινα, ὦ 
pronunciare quid alieui vel corpore luen- 


dum, vel quanta pecunia solvenda sit. Hseo. 


ab homine studioso e Lexicis colligere, 
non est difficile modo illis ubique tuto 
fidere liceret. 

II. Altera ratio est eruditior et diffici- 
lior, cum loquendi modi ad certa queedam 
rerum capita ita revocantoar, ut eadem de 
re dicendi varietas et copia maxima sup- 
petat, optimi cujusque scriptoris auctori- 
tate comprobata: sine qua, qui copiam 
affectant, siepe flaunt [ot Horatii verbis 
otar] lutulenti. —Laetissime patet hsc 
ratio, et nou modo acre judicium, sed et 
variam lectionem et singularem observa- 
tionis diligentiam postulat.. Conatus eam 
sequi hono quidem studio quidam est: 
sed defuit illi et judicium in colligendo, 
et eruditio in intelligendo, et facultas in 
convertendo. Nos unum locum sumas 
mus, qui studium, curam, diligentiam si- 
gnificat, Graece σαυουδάζειν, φροντίζειν, ἔτι» 
μελεῖσϑαι. σπουδάζειν μᾶλλον orte; τῆς δόξης 
$ τοῦ βίου, pluris facere gloriam, quam 
vitam ; περὶ τὴν erorslay οὐχ ἧττον 8 
τὴν σωτηρίαν ὅλης τῆς πόλεως" ertel τινα ἄγ. 
Seorsros, studiosum esse alicujus ; ὑπέρ τος, 
olicui rei aut homini studere ; wafcacSa . 
σιανουδὴν μεγάλην περί τι, magno studio in- 
cumbere in aliquam rem ; τὶ μάλιστα 
ovroudũc ἄξιον εἶναί mm, aliquid alicujus 
multum interesse, permagnam rem alicujus 
agi: ποιήσασϑαι σπουδὸν περί τι δοκοῦς ὠφέ- 
λιμιον εἶναί τινι, vel πᾶσαν παεῖσϑαι τὴν - 
σαουδὴν περὶ, &c. omni studio ín id incum- 
bere, quod e re alicujus fore videatur. ἔχειν 
σπουδὴν ἐκλέξασθαι κριτὴν τὸν ἄριστον, sin- 
gulari diligentia judicem deligere quam 
optimum. Eodem pertinel φροντέζειν panis, 
ἢ ὀλίγον τινὸς ἀνθρώπου ἣ πτάγματες, οἷον τῶν 
σωμάτων τῆς σωτηρίας, διο. μέλειν τῷ βα- 
σιλεῖ τοῦ «λήθους. μέλειν τοὶ οὐδὲν τῆς ἀλη- 
ϑείας. ἀπορῶ πότερον ὑπολάβω μηδὲν μέλειν 
ἡμεῖν τῶν κοινῶν πραγ uy 
μὲν αὐτῶν, scilicet, ἡμᾶς, — Notentur hio 
verba diversse constructionis duriuscole 
conjuncta. τοῖς αὑτοῦ er, “τὸν γοῦγ" δ. 
διέναι καὶ προσέχειν τὸν νοῦν τοῖς πράγμασι. 
79» βασιλέα κήδεσθαι τῶν οἴκων τῶν ἰδμογῶν" 
τοὺς κήδεσθαι τῶν οἴκων τῶν με- 
γάλων, ὥσπερ τῶν σφετέρων αὐτῶν. πρόνοιαν. 


312 


δες ὄντες ἐμελέτησαν ἀντὶ τοῦ, τούτοις ἃ ἐμε- 
λέτησαν" άττειν τι ταῖς μελέταις. erat- 


εἶσϑαι λύγον τινὸς ἀνθρώπου ἣ πράγματος, 
vutionem habere. εὑρίσκειν τέχνας id 
Ünpla. περὶ παντὸς ποιεῖσϑαι ποεχαρισμένως 
ἄρχειν τοῖς ὑποτεταγμένοις. τοὺς νέους τυγ- 

νειν ἐπιμελείας πολλῆς, adolescentiam 
Ailigenter curari. SuvreiByv περὶ τὴν τῶν 
Ἰδὼν ἰπιμέλειαν: ἐσιμεληθῆναι — τὶ 
φολλῆς ἐπιμελείας δεῖσθαι" τοὺς Θεοὺς ἔχειν 
ἐπιμέλειαν τῆς τῶν τέκνων ἀρετῆς" ἔσιμε- 
λεῖσθαι τῆς σωτηρίας" ἐπιμελεῖσθαι τῶν κοι- 
γῶν ὥσισερ τῶν οἰκειοτάτων" τῆς ὑγιείας πλεί- 
erm ἐπιμέλειαν ἔχειν, diligentissime cu- 
rare valetudinem : ἐπιμελεῖσθαι τῶν miel 
τὸν βίον ἁπάντων, curam. suscipere rerum 
Que ad vitam degendam pertinent omnium : 
ereticSal τινος τὴν die φοιῖσϑαι 
ἐπιμέλειαν περὶ πράγματός τινος. Hw for- 
mw ex uno lsocrate sunt deprompte, 
quibus ex aliis bonis auctoribus complures 
alise possunt adjungi. 

Observatio 1. Casus personam desi- 
guantes non ubique necesse est prepo- 
nere verbis, nisi vel historiam aliquam, 
vel preceptum vits coptineant: histo- 
riam, ut, ó'Apra£ÉoEnc ἀπέκτεινε τὸν Εὐαγό- 
"m monus atque officiom, aat contra, ut, 

βασιλεὺς ἐπιμελεῖται τῆς σωτηρίας τοῦ 
wow : contrarium, οἱ ῥήτορες λοιδοροῦνται 
wipl μεσεγγυημάτων σφίσιν αὑτοῖς, καὶ διχό- 
βὲν καρποῦνται τὴν πόλιν. Nam ad buno 
modum et bistorire, et utilia prsecepta, et 
exempla tam sequenda, quam fugienda, 
memorie mandantur.  Stultitiss. autem 
fuerit, simplicem laboris toj capere fro- 
etum, oum multiplicem possis. In aliis 
vero, ubi nella talis eausa sobest, satis 
faerit, psrticolas τὶς et τὶ adhibere, ut 
τινὰ φροντίζειν τινὸς, aliquem curare aliquid 
vel aliquem. Etsi τὸ τινὰ personam αἷς 
gnificans, cum antecedit verbum, nibil at- 
tinet adjangere. Nominativi autem aut 
accusativi rem significantes, nunquam 
suut omittendi, quod plerunque pecalia- 
rem observationem postolant, neque sunt 
seque liberi, ao casus personam sigoifi- 
cantes, ut ὃ πλοῦτος ἀδίκως εἷς rhy «buy 
εἰσελθὼν, προσαιτώλεσε καὶ τὸν δικαίως ὑπάρ- 
ξαγτα. 

Observatio 4. Nibil vetat, alicabi eog- 
Data vocabula et contraria (ubl scilicet 
locus aliquis minos late patet) conjon- 
gere, eodemque capite complecti: ne ob- 
servatio hsec in infinitum vagala, grande 
volomen desideret. exempli gratia: pri- 
mium bnojus orationlà verbum est, ὁρῶ, 


dio licet adjungere syaonyma, βλέπων, 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


ἰδεῖν, ϑέρκειν (otei boc est), et si 
qua sant alia, quia τὸ ὁρᾶν sensum 


significat, lioet adjangere omtera queque 
— 23 ἀκούειν, ἐσφραίγεσθαι, 

, Et quia sensos cor- 
poris ad animum, animi sensus ad corpes 
transferantur, nihil vetat bis adjangere, 
τὸ κατανοοῖν, τὸ καταλαμβάνειν, τὸ αἰσϑάγε. 
σθαι, τὸ μεμνῆσθαι. Sed tamen, si qua ex 


τὰ his fecundiora sunt, magnamque forma- 


larom varietatem soppeditapt, peculiaris 
eis locus est assignandus ; quo sit inten- 
tio expeditior. 

Observatio 8. Non tantum casos. puri 
verbis jungendi suut, sed et sabstantivis 
adjectiva sua, et itiones cam seis 
casibus, et adverbia cohsrentia verbe 
συγκατηγορήματα, denique omnis, qute ed 
sententie persplcuitatem, et formolsm ἐπὰ- 
tegritatem requirantar. 

III. Tertia ratio ost tam ad inveslen- 
dum, quam ad utendem expeditior, com 


insigni alicui nomini substantivo et ad- 


jeotiva, et certa verba oum suis casibes 
et adverbiis et prepositionibus, subfici- 
untor, cujus rei exemplum sit hoc : χάρες 
«ολλὴ, πλείων, πλείστη, μεγάλε, μείζων, με- 
γίστη, τοσαύνε, ἀξία. 


ὁμολογεῖν 

ὀφείλειν ὑπέρ 
ágiy Iyur 27 "ic, TU, 
Xen) oneris mà ) 7. τίνος. 


Hsec ratio facilius incarrit in oculos, et 
magis excitàt memoriam, quam eum no- 
men in magna turba quarendum est. 
Quis enim non facilius reperiat, gratiam 
babere, quam habere gratiam, cam ei 
verbo nomina pene sexcenta jenguntur? 
Etsi ejus quoque incommodi remediom 
hoc fuerit, ut casus ordine alpbabetioo et 
majusculis scripti literis, subjicianter 
verbis. Harum trium rationem deligat 
eam quisque quam sibi aptissimam pott- 
verit. Ego omnes conjungendas existimo 
ei, qui puritati et οορία Grteci Latinique 
sermonis studet. Potest et quarta hh 
adjici, omnia quidem illa facillima, et rc. 
dibus accommodatissima : sed ita demam 
utilis, si annotatiopes aut memoriie man- 
dentur, aut ordine alpbabetioo digerantur, 
aut indice adjaventur, aut tandem ad all- 
quam trium superiorum rationem revo- 
centur. Sumamos exempli causa, primam 
Evagorm periodom : ies» τινὰ τιρεῶντά τι. 
Licet et generale terbum subjicere, ὁρᾶν 
TOÀ φοιοῦντά ἢ πράττοντά τι. Est οὐ 
hsec Grammatica copstroctio ejusmodi, et 
peculiarem observationem, ques pbre- 
seon maxime propria est, non devideret. 
Si libet τὸ εἰδικὸν, quod est ia auctore, po- 
nere, nibil vetat. ut ὁ bdpane τὸν 


| PROLEGOMENA. 


Juseida τιμῶντα τὸν τάφον τοῦ πατρὸς (hio 
cas0s specialis est, τὸ 7l vero e). 
Adhærent participio τιμῶντα non tantom 
socusativus τάφον, sed etiam dativi com- 
plares, modum gerendis rei significantes, 
qsorum nonnulli adjonctos habent geni- 
tivos, ol, τῷ πλήθει xal τῷ κάλλει τῶν ἐπ τ" 
φερομένων, καὶ χοροῖς, xal μευσυιῆ, καὶ γυ- 
μνικοῖς ἀγῶσιν, ἴσ σῶν τε καὶ τριηρῶν ἀμείλ- 
λαις. Prolixa hsc sunt, sed γενικῶς pau- 
eis oomprebendi possunt: τινὰ τιριᾷν τι, 
i τοά Tm, aliquem aliquid, vel uliquem ali- 
qua re honorere. Tertium verbum est ἐπι. 
φέρω hio ἐλλειπ τικῶς positum, ut supra di- 
ximus. Quoarium γυρνικοὶ ἀγῶνες : nam 
substaptivis quoque non quavis adjectiva 
recte jungantur, nihilo magis quam omnes 
acopsativi verbis activis aut qusevis ad- 
verbia quibusvis verbis, 5. Terme τε xal 
THU, . Nam et genitivi jun- 
gesdi sabetantivis, aliquando postulant 
observationem et deleclum. 6. τινὰ λείπειν 
Tie πράγματος οὐδεμίαν ὑπερβολὸν, aliquem 
in utramque partem eum se prebere, ut ab 
elüs nihil addi possit : αἱ ad magnitadinem 
ei amplitudinem facti aut rei alicujus 
mibi] possit accedere. 7. τινὰ ἡγεῖσϑαι. 
B. τρὰ ἀποδέχεσθα τι. et conjunctim, τινὰ 
ἡγεῖσθαι, τοὰ ἀποδέχεσθαί τι. 9. τινὰ ἀπο- 

i τι εὑμενώς. 10. τινὰ χαίρειν ὁρῶντά 
το 11. ὁ ἐσιμέλειά τινος “σερί —— πον. 
18. τοὰ πολὺ ἔτι “λείων χάριν ἔχειν τινὶ b 
τς ἄλλοις ἅπασιν. 18. τινὰ δι- 
DA 14. τοὰ διελθεῖν περί τινος παράγμα- 
το; aec τῶν πεσραγμόένων τινί, 15. τὰ 
ἐσιτηδιύματά τινος καὶ οἱ χίνδυνο. — Viden- 
dum enim est, quse nomina οἱ que verba 
δουρὶ soleant. Sio paulo ante tria 
oobærent, ἀποδέχεσθαι, χάριν ἔχαν, qus 
omoia ad eandem personam et rem perti- 
uest,. 16. εἶναί τινι αἷσϑησίν τιγα «τρί τιγος 
αμέγματος, ἀντὶ τοῦ, τινὰ αἰσθάγεσθαί τινος. 
17. τὶ γίγνεσθαι ἐνθάδε, ἢ, ἕν τινι métro. 
18. Observetur ot particula, εἰ, s? εἰς ἐστιν 
αἴσθησις, εἴ τις ϑυνηθείη. 19. ol τετελευτη- 
artc, δηλονότι τὸν Giov, qui οἱ νεκροὶ et κα- 
Ἀμῳιότις εἰ θανόγτες dicuntur. 


Admonitio de Grammatica repetitione 
Cm disereudi et dicendj arte conjungenda: 
ἐς annotationibus Wolfii in. Grecam Cle- 
Serdi Grammaticom. 


I. Ut patura, ita et ars, nature imita- 
trix ab imis et minimis ad summa et ma- 
ima queque progrediior. Ea igitar 
ratione in arte Graromatica, primum Or- 
üograpbis, inde Prosodia, post hano Ety- 

, perfecte explicanda esset, ao ita 
um ad Syntaxio pervehiendum. 

ll. Sed captus auditorum, ipsiusque 
doctrinss ratio, bunc ordinei mutat oti- 
liter, ut Etymologia, et in bac ipsa, infle- 

ΤΟΙ. v. 


318 


ziones mominum et verborum, in primis 
traduntur, summeque studio inculcentur, 
quod relique tres Grammatice partes, 
quamvix ab artis preceptis non abhor- 
reant: usu tamen atque exercitatione et 
imitatione facilius propemodam discantur 
et certius. : 

: ALI. Sed tamen Etymologia coguita, et 
exercitatione percepts, justus artis ordo 
prosequendus, nec Antesignani tantom 
soholia percurrenda sunt: sed et alia, 
que in utriusque liogoe Grammatica 
minus accurate tradita videntnr, conqui- 
rere et addere profuerit. Exercitatio 
Grammatioa complectitar Orthograpbiam, 
Prosodiam, Etymologiam, Syntaxin : quas 
quatuor partes in ano quolibet vocabolo 
considerandse sunt, si cum aliis junctum 
perfectam sententiam declarat. 

Hojus exercitatienis exemplum Loo 
esto: σοφία μόνη. τῶν κτημάτων ἀϑάνατον. 
Hic Orthographia me dooet, scribendum 
esse co non cw, $i D0D f», (sic) « non w. De- 
inde Prosodia me docet, co esse breve, 4x 
eodem modo, a esse longum, et accentum 
et acutam in syllaba φί collocapdum. 
Ktrmologia ran quee vim vocabuli 
declarans, σοφίαν interpretatur sapientiam, 
doctrinam, solertiam. | Ostendit nomen 
esse appellativum, substantivum, ergo 
Deque moveri neque comparari, generis 
esse fominini, numeri sipgolaris, figures 
simplicis, speciei derivatives. Fieri enim 
ἃ σοφὸς, quod & σαφὸς dedacupt. Adje- 
otiva autem in ος substantiva seo abstracta 
gignunt in la, ὅτης, σύγε, ut σοφία, δεινότης, 
δικαιοσύνη.  Derivatio heo nibil οδυίδὶ, 
quo minus alia inde deriventur, ut, σοφῶς, 
σοφίζω, σοφιστεύω. Sio, quia ante dixi, 
figurte simplicis esse nomen, addere lioet 
ἄσοφος, Φάνσοφος, χειρίσοφος, δοξόσοφος. 
Casus esse nominativi, declinationis se- 
canda simplicium, et hoo infiecti modo, 

» σοφίας, &c. — Cur vero non σοφίης, 
ut μούσης) Hic canones in promptu ubi- 
que esse oportet, cam non una et sim- 
plex alicujus acoidentis est ratio. Hao- 
tenus Ortbographim, Prosodise, Etymo- 
logis satisfactum, cujus postremse pro- 
prium munus est, omnia cujusque partis 
oratiopis vocabula singulatim explicare 
atque inflectere. Transeamus ad Syntaxip, 
quee in upa voce speotari non potest, sed 
minimum duabus ploribusue inter se jun- 
ctis. Cohsrent autem in bac sententia 
inter sese, σοφία μόνη" μόνη κτυμιάτων" τῶν 
κτημάτων" κτημάτων, SCilicet. ἀνθρωπένων" 
σοφία scilicet ἐστὶν ἀϑάνατον' σοφία ἀθάνα- 
τον ἀθάνατον, scilicet vel χρῆμα. 

Heo regulis defendenda sunt. Neque 
enim τὸ ὅτι satis est, sed otiam τὸ διότι 
aocedere oportet. Nolla enim ars, quse 
preeceptis et regulis constat, in Pythago- 
reo isto αὐτὸς ἔφα, acquiescit, sed αἰτιο- 
4.5 





314 


Aeyias pestolai, ques scientem ab ignorante 
distinguunt. Jam Grammatiom satisfa- 
ctum est, omnibus;ejus legibus observatis. 
Transeatur ergo proxime ad Dialecticam : 
et quia in verbis error nallus est, sed 
summe potios elegantis: consideretur jam 
res ipsa, et sententia veritas, cujus inda- 
gatio, inventio, explicatio, confirmatio, 
eum mendacii refutatione, proposita est 
Dialectice. Qusereodam igitur impri- 
mis copia, quse κατηγορία est, id est, quod 
summum genus babet σοφία ; Respondeo, 
qualites est. Qus vox seu predicabile? 
species seu forma ὑπάλλυηλος. Quod est 
ejus propinquum genus? Notitia, cogni- 
tio, scientia, Qus species infima σοφία 
ϑεοῦ (loquor enim nunc profano more, non 
Christiano), ἀγγέλων, δαιμόνων, ἀνθρώσων ; 
ζώων, si tamen sapientia animalibus tribui 
potest: in quo sermonis usus observandus 
est. Neque enim, dum sermonis genus 
controversum fuerit, de reipsa onquam 
constmbit. Quse individua : σοφία τοῦ 
᾿Ασύλλωνος, Θάλιγτος, Σωκράτους. Qoo dif- 
ferentia est σοφίας; Diflert ab opinione, 
quia ceri& notitia est: a prudentia, quia 
in contemplatione rerum seternarum ver- 
satur (sunt enim bio definitiones necessa: 
rim) : differt a demonstratione, ut effectus 
a causa, &c. Quod proprium? Si credi- 
mus Isoocrati, esse immortalem. Quz ac- 
cidentia ? esse perpauoorum, anteferri 
opibus et voluptatibus, iisdemve postpo- 
-mi, ornari preemiis ant negligi, aut etiam 
male tractari. Unde sapiens queritur, ὅτι 
ὃ σοφία τοῦ σένητος ὑστὶν ἐξουϑενωμόνε, et 
vulgare est, plerisque audaciam esse pro 
sapientia. 

Observatio 1. Iterum hoo loco repe- 
tendum est, non satis esse τὸ ὅτι attalisse, 
nisi qusestiones singulse ex artis preceptis 
eonfrmate faerint. ài yàe τὸν λίϑον τῇ 
σταϑμῆ προσάγειν, 

Observatio 92. Pleraque hactenus ex 
priedicabilibus et preedicamentis allata, in 
methode simplicium queestionum repeton- 
tar. [taque illa omitti potoissent, nisi mo- 
nendi fuissent tyrones de usu simplicium 

vooum. 


Questiewum simplicium methedus. 


Estne aliqua sapientia Hoc constet 
inter omnes, qui sed stulti seu sapientes 
habentor. Hoo enim nomipe nihil magis 
tritum, aped utrosque : quod his quidem 
magnum ost et.venerabile; illis vero con- 
temptum et deridieulum. Quod si quis 
hoo ceu dabium ponat, quod et Socrates 
et Pyrrhonii fecisse videntur: rationes 
excogitandsm erunt, quibus sapientiam aot 
esse, aut non esse demoostres. Unde au- 
tem eas ratienes sumes? Loci quidem 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


Dialeotioi te monebunt, quid qumresdas 
sit, et qua via, quoque ordine. psa sa- 
tem argumonta, aut ex fonte ingenii tui, sat 
aliorum rivulis, hoc est, scriptis erudito- 
rum baurientnr: quod ita deprehendes, εἰ 
duobus pari Dialectioss cognitione instre- 
otis, quorum alter neque ingenio, neque 
doctrina valeet, alter utraque excellat, 
aliquod thema tractandum propopas. Qeid 
ibi fiet? hebes ille et inops dialecticus, 
aut obmutescet, aut per pauca qusedam et 
mutilata afferet. Ille vero alter e divite 
pena preestantis ingenii reconditeqee 
dootrips, magnam copiam argumentorum 
depromet, eaque optimo ordine et forma 
conveniente, ex artis Dialectice praeceptis 
disponet, aIque communiet. Sant sapi- 
entes ergo et sapientia. Est stoltitia ergo 
et sapientia, Est cognitio rerum hurmae- 
narum et divinarum, ergo et sapientia. 

II. Rtymologis, hec in Grammatica 
examinatione tractaia est, αἱ sopervaces 
fatura sit repetitio. Illud tamen hoc loco 
denuoincolcandum, nunquam fore probum 
dialecticum, qui non fuerit Grammatices, 
boc est, nisi vim omnem et multiplicem 
eorum verborum usum, quse in qusestione 
versantar, ex optimis auctoribus percepe- 
rit. Hi igitur consulendi erunt, viden- 
dumque quot et quibus rebus, et quomodo 
vox quseque tribui soleat. Unde colligi 
potest, dispotaturo de rehas, sot malta 
ectione, firmissimaque memoria, ant ao- 
curatis probatisque lexicis fore opus. Nam 
et verborum et rerum vis atque explice- 
iio non s oojusvis libidine, diatortore 
ingenio, sed a prudentia atque auctori- 
tate veterum magna ex parte pendet. De 
verbi quidem germano et legitimo usa aisi 
constiterit : de re ipsa nunquam consta- 
bit. A sapio, ut palatum inter amars et 
dulcia, et subjectas bis qualitates discer- 
nit: sio sapientia inter mala et bone. 
weisen instruere et demonstrare viam 
rerum gerendarum. 

III. Sepientie definitionem tradit Ci- 
cero 2. de Officiis his verbis: *'Sapies- 
tia (inquit) ut a veteribus definitur, rerum 
est divinaram et bumanarum, causaram- 
que quibus hs res continentur, scientia. 
Ioformatrix recti judicii de iis rebus, quse 
et quatenus in homibum notitiam veniunt." 
Annotatio. Ipuæ definitiones ssepe vocam- 


. tor in conlroversiam, unde Rhetores τοῖς 


δρισμοῖς ἀντιτιθέασεν ἀνθορισμοὺς, ut judici 
etiam atque etiam videndum sit, Reuszne 
an accusator, rem verius circumscripse- 
rit? Judicium autem hoo tantam ingenii 
vim, tantam dootrinse copiam postulat at- 
que flagitat, preter Dialecticorum formu- 
las: ut, qui unam rei obscurs et cobtro- 
verse veram perspiesamque definitionem 
suo Msrte protulerit, itaque defenderit, ut 
nibil oontra dioi possit: is in doctissimo- 





ῬΌΔ aWeNCTO reconseri posse videatur. 
Fecile qaidem est in definiendo efferre 
aliquid, quod generis et differentim loco 
ease velis. IIIud vero difficillim&m, verum 
genes, legitimamqae differentiam attolis- 
se. Iidem hoo de cfteris questionibus 
etiam intelligatar, 

1V. Causs bemane sapientie (nam de 
hao loquitur Isocrates) numerari possunt, 
saxea φύσεως, liberalis institutio, ma- 
gnus rerum usus, et consuetudo sapieb- 
tum, continentia et temperantia in victu, 
diligens et asaidua meditatio: ac potius 
(nt propiores et magis proprias causas 
attingamus) ut demonstratio in rebus Βα» 
manis, eic patefactio in divinis vera sa- 
pieotiee cansa staluetur. Felix siderum 
positos in hominis orta. parentum εὐπρα- 
σία σώματος καὶ ψυχᾶς. eraid , con- 
— — Cognitio Theologie 
et i osop ise, pairs, «σαῤατήῤησις y Μα- 
πριβιότες, Sala ἐπίπγοια ἐξ ἐπιιλήσεως. Sa- 
pientia est in mente humana, totias mundi 
machinam coptemplante. al "e. 
Qais? instructus expositis vocibus. Ubi? 
iater eraditos et sapientes, in aere salubri 
et tenui, ut Athenis. Co Boeotia, Quando? 
vel in senectute. 

V. Fornmse seu species seu partes sunt 
(neque enim hmc, Cicerone auctore freti, 
aecurete distinguimus) sapientia divina, 
diabolica, bumana, et (si videbitur) etiam 
bestiarum. | Possunt et ab objectis varie 
sumi species, ut sit alia militaris, alia po- 
litioa: elia in doctrine stodiis, alia in 
aliarosm artium operibus versetor. Nam 
bis etiam, eisi fertasso minus exquisite, 
sapientiam communis loquendi usus tri- 
bait, at est ab Aristotele observatum. 

VI. Officia sapientie esse slatuo, coun- 
templari veritatem, constantem atque per- 
petoaem : mentem illustrare, hominem a 
terris ad celum revocare, et ad qualem- 
cunque Dei similitodinem perducere : quse 
in bac vita, utcopque inchoata, ip altera, 
ipsius Dei consuetudine perficiator. 

VII. Cognata sunt, recta opinio, pru- 
dentia, ingenium, dootrina, pbilosophia, 
eujus finis est sapientia forma ille excel- 
lens in Deo: temuis et obscura in homi- 
me. Contemplatio nature, doctrina mo- 
rem, expolitio sermonis, vitre necessitas 
et ootamoditas, omnes bone artes, in pri- 
mis εὐβουλία. 

VIII. Contraria. Stoltitia, falsa opi- 
sio, inscitia, inertia, fraus. 

IX. Exempla. Períecta sapientia est 





315 


in Deo, Dei filio, beatis geniis. Celebrün- 
septem illi, Pythagoras, Ana- 
xagoras, Socratés, Aristoteles, Cato, Lee- 
lius, Cicero, Seneca, &c. Sapientia Tha- 
letis, Platonis, D. Pauli, &c. Heec omnia 
(at diotom est) quanquam variis agitari 
questionibus et controversiis impliceri 
possunt, aliis alia repreliendentibus sive ut 
falsa, sive ut metbodo male accom 

(ἃ : nos tamen ea fingamas esse certa, ro- 
oteque exposita, jamque & simplici voce 
ad qusestionem compositam, sed proposi- 
tionem transeamus. 


Que est propositio ista? 
Ostegorioa. Quanta?  Indefinita. 
Qualis? — Verane an falsa? 


Dubitari potest de veritate. Primum 
sitne x7:j42, oum eub adspectum oculorum 
non cadat? sitne immortalis, cum et bo- 
mines moriantur, et ex sapientibus mom- 
nalli stulti fiant? Sitne sola immortalis? 
a&c non potius immortalitatem, sive natura 
ejas, sivo fama et mermoria posteri 
spectetur, id bonum cum virtute, imo 
etiam oam stultitia, et vitio commune ha- 
beat? Celebratur enim non minus stultitia 
Corcbi, quam sapientia Salomonis. Plura 
discrimina propositionis persequi, non est 
instituti nostri, quod monendi causa tun- 
tum suscopimos. 

Observatio. Hojusmodi θέσεις, θέματα, 
φᾳροβλήμωτα, ζητήματα, «, seu 
quocunque alio nomine appellare libet, 
gignunt ἃ «εροχαταλήψεις, hoo 
est, ἀγτιθέσεις xal λύσεις, sive ἀνασκευάς τε 
καὶ κατασκιυός. Ee jam probata, firma- 
que materia comparata: Rhetorica, dissi- 
mulatis οἱ Grammatioz et Dialecticse mu: 
neribus, sibique vendicatis tanquam pro- 
priis, orpandam suscipit sapientiam ex 
suis locis, partes orationis oratoris, et 
verborum sententiarumque figuris adbi- 
beodo. Hino apparet, Grammaticam o- 
ptimorum verborum sylvam conperere : 
eandem a Dialectica in suas classes dige- 
ri: Rhetoricam elegantem inde domum 
et variis signis pioturisqne illustrem ex- 
struere. Id quod fieri nullo modo potest 
(s*pius enim tam necestaria admonitio 
repetenda est), nisi et copia verborum a 
Grammatica, et solida, cognitio rerum a 
multiplici doctrina, judiciam et censura 
veri a Dialectica suppeditetnr. Sed heo 
bactenus (us γὰρ σχεδὸν τὰ πάρεργα 
τῶν ἔργων), qui bono stadio i» medium at- 
tuli, Nuno ad institutum est redeundat». 


ANNOTATIONES IN LIBANII ARGUMENTUM. - 


P.7. 1. AIBANIOT] ὃ λιβανωτὸς, vel τὸ 
AfÉawrriy (utroque onim genere dicitur), 


thus, λίβανος, arbor thuris est, et Arabjse 


mons, qui cum Antilibano κοίλην Συρίαν, id 
est, cavam Syriam includit. Hinc Λιβάνιος, 
sive a monte Libano, sive ἃ thure nomen 


316 H. WOLFII IN LIBANII ARGUMENTUM 


habet : quem Latine fortasse (quod.tamon 
in propriis nominibus, quse suse linguse re- 
liuquenda sant, fieri non debet] Thurinum 
appellare possis.. Fait autem Antioche- 
mus patria, sophistes celeberrimus : flo- 
ruit temporibus Juliani imperatoris. Ejus 
orationes, declamationes, et ecpbrases per- 
elegantes oxstant: quasaliquando Germa- 
nis etiam communicabit, ot spero, noster 
Oporinus: eoque magis, quod Augustana 
respublica anno 1564. manuscriptum co- 
dicem triplo majorem illo qui editus est, 
comparavit, baud gravatim typographo 
diligenti ejus usum communioatura. Vi- 
tam suam copiose et ornate, ut omnia, 
ipse desoripsit. Quare nos hio non erl- 
mus longiores. 

᾿ς — ibid. ὙΠΟΘΕΣΙΣ] Alias ϑέσει, hoc 
est, consultationi, proposito, seu infinite 
questioni opponitur, ao Ciceroni causa et 
controversia dicitur: alias fundamentum, 
et quoddam quasi fulcrum: alias princi- 
pium, institutum. hic sepoxiv, id est, ma- 
teriam, argumentum, summam 

megotii expositionem significat. .Hoc loco 
monitos studiosos velim : primum, varias 
eorundem vooabulorum significationes, di- 
ligenter esse colligendas, et exemplis 
probatissimorum anotorum illustrandas. 
Deinde, vix pesse fieri, ut vocabula ple- 
Faque per se, quid proprie sigbificent, 
ipntelligaptar, nisi et pbrasis et tota sen- 
tentia consideretar. "Tradunt igitur verba 
et sententie matuas operas: et uat ex 
verbis sententis, sio e sententiis verba 
spe supt intelligenda. Postremo, iu 
«onjunctis verbis ad Letini sermonis con- 
suetadinem esse respiciendum, qui Græ- 
cum non per omnia sequitur, sed quedam 
autatetinvertit, qusedam detrabit, quedam 
edjicit, ut alibi commodius ostendemus. 

— ibid. ΤΟΥ] De usu et oolloocatione 
articulorum, iis magis laborandum est, ut 
et de ratiopo aocepntuoum, qui scribere 
$psi, quam qui legere Grseca instituerunt : 
*t in promptn sunt preecepta grammatico- 
rum, quanquam in hac parte usus tam est 
varius, ut haud sciam an secertis adstringi 
legibus patiatur. 

— ibid. OATNGIAKOY] Undecim De- 
mosthenis orationes in Philippum, Mace- 
doptm regem, Grecorum libertatem op- 
pressurum, una in ejas filium et suooes- 
sorem Alexandrum, exstant: quanquam 
una atque altera falso tribni Demostheni 
putantur. Hie igitur appellationibus di- 
stinguuntur: ao nopnulle indicant, non 
in quem, sed qua de re sint babitse : αἱ 
Olynthiace, pro defensione Olyntbioram: 
Chersonesitana de tuenda Chersoneso, et 
Diópithis exercitu retinendo: alia de 
Halonneso, alia de servanda pace, alia de 
Philippi literis, alia de Alexandreo fcedere 
violato. Quare non miraberis, quum qua- 


toor duntaxat orationes, volgo Philippice 
inscribaptur, ab Ulpiano mentionem ali- 
quando fieri Philippicee sextre, aut nene, 

— ibid. OATNeIAKOT] Ab Olyntho 
fiunt ᾿Ολυνθιακὸς et Ὀλύγϑιος, adjectiva : 
sed illad fere rebus, hoc personis accom- 
modatur: ut, Εὐθυκράτης καὶ Λασϑένης Ὁ- 
λύνθια, τῆς “ατείδος προδόται" λόγος, ὃ σόλε- 
(49€ ᾿Ολυνϑιαχός. Observandum igitur, qum 
adjeoliva personis, quse rebus adjupgi so- 
lcant, quie utrisque. 

— ibid. rrPoTOT.] Tres esse Olys- 
thiacas, nemo iguor&t : an vero baeo pri 
sit Demosthenica concio, nostra vel nibil, 
vel parum interesse censeo. 

— ibid. rIPOTOT.] wp), πρότερος, πρό- 
τάτος, elisa τ litera, πρόατος, et per κρᾶσω o 
et a vocabulum, πρῶτος. Ao superlativa 
de pluribus, de binis usitatius compare- 
tiva dici, notum est. 

- ibid. AIBANIOT TTIOGEXIX AOrOT] 
Nibil vetat binos genitivos hoo modo coe- 
jongi, ut apud Ciceronem: ** L. Sylleo, et 
C. Cesaris translatio pecuniarum a justis 
dominis ad alienos." Significat enim prior 
auctorem, hoc est, personam, seu rem 
agentem: posterior personam, seg rem 
patientem. Quod ita deprehendes, si no- 
men verbo oommutes, hoo modo: * L. 
Sylla transtulit pecunias a jostis domiais 
ad alienos. Vel, *a L. Sylla peoenin 
translate sunt a justis dominis ed aliesos.' 
Posset etiam tertius accedere, Aifaxav 
ὑπόϑεσις Δημοσϑένους λόγου : sed apod ἔ,.- 
tinos durios videretur, Libanii argumen- 
tum Demosthenis Olynthiace orationis pri- 
mé. Quare Δημοσθένους in. adjectivum 
convertas licet, δηρμοοσϑθιείου, Demosthe- 
niom, hoo modo: Libanii 
Demosthenice prime orationis Olynthiace. 
Sed quia bic quoque tria concarrunt ad- 
jeotiva, non magna cum suavitate, κου» 
tivus λόγου mutari potest in accusativum, 
εἷς λόγον, sic fiet oratio dilucidior : Argu- 
mentum. Libanii in primam i 

Olynthiacam oratiotem. Possunt emim 
sepe. juogi nominibus in utraque . lingua 
preepositiones, sive κατ᾽ ἔλλειψιν, aive alia 
quepiam ratione, qus» verbis eorandem 
nominum jungi non possunt. ut apud Le- 
Unos, amor in te meus recte, dicitur: ame 
in te, pro amo te, non dicitar. sio aped 
Grecos, τὸ τῶν Ἑλλήνων sic τοὺς βαρβάρους 
μῖσος, dicere licet. οἱ Ἕλλκνες μεισοῦσεν εἰς 
τοὺς βαρβάρους, non item, sed μεισοῦσι τοὺς 
βαρβάρους dicendum est. Similia per se 
quisque observabit, que multa sane sant, 
in quibus a curiosis alioqui Grammaticis 
majorem diligentiam requiras. 

— 3. Ὅλυνϑος] Grosi sunt Latinis, 
ficus, ut alii volunt, immaturse : αἱ alii, 
non maluresoebtes. Pausanias, qui prm- 
olara monimenta et bistorias totius Grae- 
cim descripsit, eaque continet plurjma 











ANNOTATIONES. 


450 apud oullam alium scriptorem repe- 
riantgr—is igitar Pausanias in Messe- 
niacis sic soribit: τὸ δὲ δένδρον τὸν leri» 
φολλοὶ τῶν ᾿Ελλήφων ὄλυνϑον, αὐτοὶ δὲ οἱ Μεσ- 
σήνιοι τράγον καλοῦσι: hoo est, Caprificum 
erborem multi Grecorum olynthum, ipsi 
autem. Messenii tragum, hoo est, caprum, 
vocant. 

—.ibid. 2»] Observandum, une voce 
tria tempora comprehendi : imperfectum, 
perfectom, plusquamperfectum, ne sem- 
per interpreteris, eram: sed aliquando 
etiam, fui, οἱ fueram : ul bic ἦν, fuit. Est 
enim Olynthus (αἱ Diodorus lib. 12. tra- 
dit) condita Olympiade 86. Περδίκκας, 
inquit, Μακεδὼν Χαλκιδέας “Ολυνθὸν 
συνοικίζειν : ab Euthycrate et Lasthene ci- 
vibus, prodita, capta a Pbilippo, et equata 
solo: quam ejas victoriam cum quidam 
celebraret, quod præolaram urbem uno 
die evertisset, alius respondit, * Atqui 
talem arbem nondam condidit, signifi- 
cans, exstruere preeoclarius esse, quam de- 
struere. Reote sane. 

— ibid. ier) Gpdxsc] id est, ἐν τῇ Θράκη, 
ín Thracia. non est ex incndum, ad Thra- 
ciam: tum enim Grecum esset, πρὸς τῇ 
Gpdxs. sed hic nibil vetat dicere, Olyn- 
thus fuit urbs Thracie.  Amplior enim et 
frequentior est. Grecis prrepositionam 
usws, quam Latinis. Diligenter igitar 
Observandum, quando in genitivos aut 
ablativos, quando in adjectiva nomines, 
quando in alios casus, sint convertendm. 

— ibid. Θράκης] Θρᾷξ pro Θράϊξ, Ionice 
Opuf. Θιρᾶσσα vel Θρᾷττα et Ophicea, 
Tbracia mulier. Θράκη, Thracia regio. 
Θρέκεος et Θρηΐκιος, adjectivum. Horatius: 
*' Otium bello furiosa Tbrace," pro Thra- 
eia, Graeca terminatione dixit. Est autem 
Earopi: regio amplissima, finitima Mace- 
donis.  Descriptiones petendse sunt e 
Strabone, Mela, Plinio, Ptolemmo : situs, 
e tabulis Geograpbicis. Supervacaneum 
enim est, in singulis locis auctorum totas 
artes et historias explicare, quse rectius 
e suis quseque scriptoribus sumuntur. 
Breviter admonere lectorem, est satis. 
Quare nos in hoo genere, nisi postulare 
necessitas videatur, nusquam erimus lon- 

jores. 

ibid. ᾿Ελληγνικὸν) Ἕλληνα quidam Deu- 
ealionis, alii Phthii Thessali, Jovis alii 
' flium faciunt, atque ab eo Ἕλληνας et 
Ἑλλάδα nomen accepisse dicunt: quom 
prios siogoli populi suis quibusdam ap- 
pellationibus, ut Boeoti, Thessali, Attici, 
Argivi, &c. vel rpaixoà (quod vocabulum 
: et Latini retinuerunt) nomiparentur. Ab 
Ἕλλην fit adjectivum ᾿Ελληνικὸς, 5, óy. Sed 
τὸ "Ἑλληνικὸν, et τὰ ᾿Ελληνικὰ, (quod et in 
aliis plerisque fit adjectivis) substantive 
ἀντὶ τοῦ ᾿Ελλήγων, pro ipsis Grecis, aut re- 
bus Græcorum gestis ponuntur. 


317 


— ibid. 3i] Vero, autem, sed, ac, at, 
atque. Quse particula quum Grsecis fre- 
queutissima sit, et toties sine molestia 
repeti nop possit: alias omittenda, alias 
plures clausule uno ambitu compreben- 
dendse videntur. Sed de hao plura dixi- 
mus in parznesi Isocratica. 

— ibid. ταύτη τῶν ἐνοικούγτων} Pro τῶν 
οἰκούντων ἐν ταύτη. Verbo composito re- 
soluto, et praepositione suo casui juncta. 
Sic propter conoinniorem sonum naturalis 
ordo constructionis, ssepe nonnibil immu- 
tatur: quse res minus in bonis scriptori- 
bos versatos aliquando perturbat, ταύτη 
dativus ab οὗτος, αὕτη, τοῦτο, s'cpe adver- 
biascit, et significat, boc loco, hac de cau- 
$a, in hac parte. 

— ibid. γένος] Genus, gens, ab inusitato 
verbo γένω. Sed Grseci sspe dicunt εἶδος, 
ubi Latini genus: at, πολλὰ εἴδη τῶν συν- 
αλλαγμάτων, multa genera contractuum. 

—ibid. ἀπὸ Χαλκίδος] A Chalcide, soili- 
cet ἐληλυθὸς, ὡρμημεένον, Chalcidicum, Chal- 
cide profectum. χαλκὸς, 45, χαλκίδες igitor 
plures urbes dicte sunt, a fodinis metal- 
licis, quse apnd Germanos a montibus aot 
vallibus pleranque nomeo habent, addito 
divi alicojus nomine: ot D. Aons: mons, 
Joachimi vallis. Sic nostra lingua dicun- 
tur Hals (quod & Grseco ἄλς fit) oppida 
salinarum: ut Hala Suevios, Saxonica, 
in Gini vallibus. 

— 3. τῆς iv Εὐβοίᾳ] Scilicet οὔσης, vel 
γενομένης, ejus que est, vel fuit, in Eubœu, 
Euboice. ἙΕὑξοίδος (quod et Εὐβοῖδος, ut 
apud Sophooleim, Eioi3a χώραν), Εὐβοϊκῶς. 
Eois dici videtur ἃ bonitate boum, ut et 
Italiam volunt (habet et Βοιωτία nomen 
á«à τῆς βοὸς), lnsojam eam esse maris 
JEgsi, Attice, Boeotirque vicinam, no- 
tum est: hodie Nigropontum vocant : cum 
olim Maxpic diceretur, quod porrecta esset 
ip longitudinem. 

— ibid. ᾿Αθηναίων] ᾿Αϑήνη et 'AÓmáa, 
contracte ᾿Αϑηνᾶ, quse alio nomine Παλλὰς, 
ἃ vibranda hasta, at Letine Minerva a mi- 
nando, in contentione cum, Neptuno vi- 
etrix, urbi olim et belli et sapientise gloria 
florentissime a Mahumete "Turcico ty- 
ranno ante annos fere centam funditus 
delete, nomen fecisse perbibetar. Unde 
Plato 1. de Legibos: & ξίνε ᾿Αθηναῖε" οὐ 
γάρ σε ᾿Αττικὸν ἐϑύλοιμ᾽ ἂν erporayoptótir" 
δοκεῖς γάρ μοι τῆς θεοῦ ἐπωνυμίας ἄξιος εἴ- 
vai μᾶλλον ἑπονομάζισθαι. hoc est: O 
hospes Atheniensis: neque vero te Atticum 
appellare velim, quum dee (id est, Miner- 
yae) sis cognomento dignior. Vere igitar 
poeta : 

** Conveniunt (ibquit) fatis nomina sspe 
suis." 

— ibid. ἄποικος] Colona: adjective, ὁ 
xal à ἄποικος, καὶ τὸ ἄσσοικον. ltem sub- 
stantive, oi ἄπσοικοι, coloni. Unde verbum 


318 H. WOLFII IN LIBANH ARGUMENTUM 


- ἀποικίζειν, mittere in colonias: ἄἀφοικεῖν, ire 
in is: ἀποικία, colonia. oui à μεητρό- 
soc opponitur. 

— ibid. xa) befe] Scilicet εἰσὶ, vel 
γεγόνασι. Multa vero bella Olynthi, et ce- 
lebria sunt, vel fuerunt. Verbum spi 
ssepissime a Grrecis omittitar. 

— ibid. τῆς ᾿Ολύνθου] Olynthi, τῶν Ὀ- 
λυνϑίων κατὰ συνεκδοχὴν, id quod continet, 
pro eo quod continetur, est positum. Ao- 
oommodata captui rudiorum docendi ratio 
est, Greca totidem verbis, iisdemque ca- 
sibus et temporibus (tametsi nec senten- 
tia, neo constructio sibi constet) expri- 
mere. Sed si id selum fiat, nibil esse 
queat ineptias, Progrediendum igitur pau- 
latim est, ac primum constructio, post 
etiam pbrasis corrigenda, denique etiam 
elegantite et concinnitatis habenda ratio. 
Hic igitur iterum in convertendo, com- 
pendio sum usus, ne bellum gerere, se- 
pius esset repetendum : et rei loco per- 


sonam posui, quo planior, et minus molesta 


esset oratio. Nam boc licere debet ἴῃς 
terpreti, si sententite neo accedat nec de- 
cedat quicquam, ut suo arbitratu verba 
queedam omittat, queedum addat, alia mu- 
tet, alia transponat. Magis tamen (si fieri 
nequeat, quin in alteram partem peccetur) 
probanda est superstitio, quam licentia, 
quio raro caret erroribus, id quod multis 
exemplis non obscurormm interpretom 
possem planum facere. 

— 4. Αθηναίοις 7t] Hæo αἰτιολογία rofer- 
tur ad ἔνδοξοι. Nam Atheniensium et La- 
cedwemoniorum semper somma fuit inter 
Grwcos auctoritas, usque ad Alexandri 
Magni tempora. Possunt etiam. ἔνδοξοι 
φόλεμεοι intelligi de victoriis. πολλοὶ au- 
tem, quia plura fortasse gesserunt bella, 
quse nos, amissis veteribus historicis, 
igooramus. Qoanquam fieri potest, ut 
ssepius cum iisdem Atheniensibus et La- 
oediemoniis sit belligeratam, ut post an- 
notabimus. Diodorus lib. 12. «ρροσβοη- 
θησάντων τοῖς Βοττιαίοις ᾿Ολυγϑίων, ἡττήθη- 
σαν ὑπὸ τούτων μάχη οἱ τῶν ᾿Αθηναίων στρα» 
wyel. et : Ὀλύνθιοι στρατεύσαντες lori «όλιν 
Μικύβερναν, φρουρουμένην ὑπ᾽ ᾿Αϑυναίων, τὴν 
ply φρουρὰν ἐξέδαλον, αὑτοὶ δὲ τὴν πόλιν κα- 
rioxev. Itroorates Panegyrico : Λακεέδαιμό- 
9*4 Ὀλυγθίρις καὶ Φλιασίοις νῦν πυλεμοῦσι, 

— ibid. ἄρχουσι] ὁ ἄρχων sübstantive, 
princeps. sed hio accipio pro participio, 
οἵ mnc ἦρχον, qui imperarunt: vel ὅγε 3,- 
xm, cum imperarent. 

— ibid. τὸ σαλαιὸ] κατὰ τὸ παλαιὸν, 
hoo est, πάλαι. refertur boo adjectivum, 
adverbii vice positum, mea quidem sen- 
tentia, rectius ad ἄρχουσι participium, 
δι ad verbum —* Nam setate 

ibanii parebant tam Athenæ, tum reliqua 
Griecia, ut et Africe, et Europre, et Asise 
maguee partes, Romsnis : qui nanc preeter 


imperii nomen, nihil fere babent imperii, 
nisi quod' civili administrationi regnorum 
successit religionis aucteritas: qus mee 
Europam totam ampleetitur, et ab Asiseis 
jam olim est repudiata. Memioit bujus 
belli Demosthenes Olynthiaca eecunda. 

— ibid. xa) αὖθις Αακεδαιμονίοις] Seili- 
oet ἄρχουσι τῶν Ἑλλήνων ἐπολέμησε. ζεῦγμα 
enim esse puto. Nam post devictam 
Xerxem imperarmt Lacedsmonii: a 
quibus propter Paussnie Spartanorum 
duois libidines et violentiam, dominatus 
ad Athenienses translatas, tandem iisdem 
fere de causis Lacedsemoniis restitutus 
est: quos cum Thebani ad Leuctra supe- 
rassent, imperium Griecise Philippo Mace- 
doni et Alexandro, atque successoribus 
eorom cessit, doneo, Perseo devicto, ad 
Romanos fatorum serie devolatum est: 
Belli & Lacedsemoniis dum Grsecis impe- 
rarent, illati Olynthiis, meminit Ysocrates 
in Panegyrico. Looum buno declerant 
Demosthenes atque Ulpianus, in oratioae 
φερὶ παραπρισβείας, quorum verba super- 
vaocaneum esse duxi buo adscribere. Ve- 
lim enim studiosos iu legendis bonis 88- 
etoribus ipsos sibi copficere commentarios, 
eodem auctore a capite usque ad calcem 
diligenter evolvendo, et cam verbis, tem 
sententiis inter se conferendis. Quam 
rationem qui fogit, indignus est cui seri- 
bantur commentarii. Quod de iis etiam 
intelligendum est, qui easdem voces, sen- 
tentias, bistorias, iu prioribus orationibes 
expositaes, quoties recurrent, iterum de 
integro explicari sibi volant. Sed et ho- 
rum pigritis succorrunt indices alpba- 
betici. 

— 5. χρόνω] σὺν τῷ χρόνω, cum tempore, 
progressu temporis, tandem,  Detivi sspe 
degenerant in adverbia. 

— ibid. εἰς δύναμιν προῆλθε μεγάλε) 
Loquendi modos quisque per se facile 
observabit: ut, προελθεῖν εἰς δύναμιν, πο- 
λεμεῖν τινί. facilo item videbit, a Latinorom 
consuetudine quormodo differant, nec enim 
nos dicimus, belligero tibi, sed bellum pero 
tecum, bellum gero contra te. — Sio, errbs in 
potentiam progressa est ma ; Dolim ego 
dicere: sed, pervenire ad potentiam, cre- 
scere, augeri potentiam alicujus, adipisci 
potentiam. Neque vero perinde facile 
est, quie intelligas, commode interpretari. 
Summopere igitur necessarium est, ma- 
gnam Latini sermonis copiam io promptu 
esse Grecs linguss interpreti, qum sine 
assidua optimi cejusqae ^tctoris lectione 
neque parari, neque retineri potest. Qeare 
hoo negotium non tsbtum eraditionem et 
diligentiam, sed legendi etiam otium re- 
quirit. Quod quia mibi defuit, ssepe mi- 
nus expolita dictione uti sum coactus. 
Sed si vita superfaerit, operam dabo, vt 
in hac quoque re lectoribus sequis satis- 





ANNOTATIONES. 


faciam. 
— ibid. ὑπερεῖχεν) Eminuit, excelluit, 
sicat Virgilius de Roma, 


* Verum hsec tantam alias inter caput 
extulit urbes, 
Quantum lenta solent inter viburna 
cupressi." 


— 6. «ολύ τι γένος) Multum quoddam 
gtxus, hoc est, non parra multitudo, ma- 
gous nameros. Ulpianos docet 32. Gree- 
eas urbes Chaleidici generis fuisse in 
Thracia. 

— ibid. Φιλίππῳ δὲ] Quia δὲ toties apud 
Latinos sine molestia repeti non potest, 
ego pro autem, posui post. Philippus 
autem motior est, quam üt quicquam de 
eo sit seribendum. Atque hic Lectorem 
Demosthenis monitom velim, Justinum, 
Diodorum Siculum, ÆEmylium Probum, 
Plutarohum, Pausaniam, seepe esse con- 
salendos. Quod si Theopompum et E- 
phorum haberemus, multa loca Grooorum 
seripterum nobis essenL planiors. Sed 
quam testimoniis bistoricorum destitoi- 
mur, ipsis auctoribus credamus licet (quod 
idem et in Cioeronis leotione faciendum 
est) ant boni consalamus nostram igno- 


rantiam, prsesertim cum res ospitis non. ἔχειν 


agatur. 

— ibid. συμρεαχίαν) Ab una pugnando 
ét nomen, et tam inferendi quam pro- 

lsandi belli societatem complectitar. 

ía, propulsandi duptaxat, ut ap- 
paret, ex Thucydide. 

— TT. eoncápasya dier] Pro «pic 

, €o nimirum, ne Macedonem ho- 
slem habere ntur, et ut ceteris 
hostibus facilius resisterent. Sunt enim 
eoacim sepe magis, quam voluptarise, so- 
cieiates et amicilise. 

— ibid. φολορεοῦντες μιδτ᾽ αὐτοῦ] συμι- 
μαχοῦντες αὑτῶ, id est, conjunctis cum eo 
sirius, adjuvantes eum in bello. Nam 
gerere cum aliquo bellum, est πολεμεῖν τινὶ, 
vel πρός τινα. 

— ibid. erpàc 'AS9walow] Contra. ut Ci- 
otro: ** Upus furiosus gladiator, cum te- 
terrimerum latronum manu contra pa- 
trism, &c. gerit bellum." 

— ibid. τὸ ποτ᾽ àpyàc] Capitur adver- 

ialiter, pro ἐν τῇ ἀρχῇ, πρῶτον. — Articu- 
lus τὸ, elegantise causa ex supervacaneo 
accedit, Qusedam exemplaria uno verbo 
€t accentu, τοχαταῤχάς: id quod in multis 
aceidit, ut vel ὑφὸν vel διαιρότως legantur. 

— ibid. xa) τοῦτο jai» — τοῦτο δὲ] Par- 
tin, tum, alias, modo, nunc, et, atque alise 
particalm geminari solite, quas suspensi- 
vas Grammatici vocant, his articulis re- 


8. ᾿Ανϑεμοῦντα) ᾿Ανϑεμόεις, boríig 
- » A Y) , 
ἀμαθέεις, τραπεζόοις, (éuc in ovc contrabi- 


319. 


tur) masculina termimatio est, Ovidios 
tamen fosminino genere dixit. 


** — Gravidamque Amathunta metallis." 


Strabo lib.14. Samam insulam ᾿Ανθεμοῦν- 
τὰ foisse dictam ait: sed hoc, de quo 
nuno agitur, oppidum, sicut et Potidseam, 
in Macedonis récenset Plinius lib. 4. oap. 
10. 

— ibid. εἰλοφότες) Accepta, cum acce-: 
pissent: vol, τῶ εἰληφέναι, διὰ τὸ εἰληφέναι, 
ob acceptam, eo quod acceperant. Nam 
ssepe causam significant participia. 

— ibid. ἀμιφισβητήσιμον) ἧς ἑκάτεροι ἀν- 
τεποιοῦντο. de qua inter. eos contentio erat, 
coniroveritam, quam wtrique sibi vendioa- 
bant. Socrates philosophiam suam ἀμ.» 
φισξφηγνήσιμον ὅγαρ nominabat : hoo est, am- 
biguum somnium. 

— 9. Ποτίδαιαν] Vide Olynthiacam se- 
oundam. 

— ibid. ἐχόντων] ὅτε εἶχον. 

— ibid. ᾿Ολυνϑίοις παρέδωκεν] Sio le- 
gendum est, non ᾿Αϑηναίοις. παρέδωκεν δὺ- 
tem, ἀντὶ τοῦ, ἐδωρήσατο. In prima Olyn- 
thiaca παραδοῦναι deditionem signifioat, ut 
ex Pbilippi epistola colligitar. 

— 10. ὑποπτεύειν} ὑπότστως «pc αὑτὸν 


— ibid. πολλὴν τὴν αὔξησιν] Nos non 
multum incrementum, sed vel multum in- 
crementi, vel magna incrementa dicimus. 

— 11. ob πιστὴν δὲ νῦν γνώμην) Perfidia 
Philippi exagitatur secunda Olynthiaca. 
Secutus est Philippus (id quod usitatam 
est hominibus bellioosis) Eteoclis Ruripi- 
dei sententiam : εὗπερ γὰρ ἀδικεῖν χρὴ, τυραν. 
γίδος πόρι κάλλισγον ἀδικεῖν, τἄλλα Y εὐσεβεῖν 
Χρέων. Quos versas Officiorum 1. con- 
vertit Cicero. “ Nam. si violandum est 
jus, regnandi gratia violandum est, aliis 
rebus pietatem colas." Ceteram ob. 
servandum est diligenter, quse adjectiva 
qoibus substantivis jungi soleant : ut γνώ- 
pas ἀγαϑὴ, κακὴ, πιστή. et forma loquendi, 
κατὰ γνώμην, παρὰ γγώμιην. 

— ibid. ἀποδυροοῦντα Ὁ Cum observassent 
absentem, | peregre profectum; id. est, 
observata ejus absentia, dilato consilio 
suo donec peregre abiisset. —Cogitare 
debebant, eum qui abesset, redire posse: 
longas item esso regum manus, et multos 
oculos, atque aures. 

— ibid. φέρεψαντες πρέσβεις] Recte 
Pausanias: οὐδεὶς «σόρος ἐστὶν ἀνϑρώπυ, 
saga iras τὸ καθῆκον ἐκ τοῦ θεοῦ. Frustra 
igitur suspicantur, frustra fidem frangunt, 
frustra bellum parant infelices Olynthii, 
quum venisset, ut Virgilius ait, 


** —Summa dies et ineluctabile fatum." 


Sic Herodotus de Candaule : ἔδει ἄρα κα- 


320 


κῶς γενέσθαι τῷ 

— 12. 2 Pro ἐποίουν δέ. 

— ibid. τὰς «eX Φίλιππον] Scilicet srs- 
womairac, Nam articuli juncti prseposi- 
tionibus, participia srepe includunt : sicut 
paulo ante, τὴν epi αὑτοὺς πόλεμον. ubi 
γενόμενον, aut tale quippiam sabintelligitur. 

— 13. συνετέϑειντο) Pepigerant. Possit 
etiam legi συνετέϑειτο impersonaliter, 
convenerat inter eos. 

— 14 σπείσασϑαι, ἰσπεισμένοις, λαζὼν, 
ἐπήνεγκεν, σεπόμιφασι, "εραβιβικίσο] Α 
verbis σπένδω, λαμβάνω, ἐπσιφέρω, πέμπω, 
«αραξαίγω. 

— ibid. δεόμεεγος] προφάσεως δέεται μεόνον 
& eerneía. Quse sententia copiosius in 
oratione Megalopolitana declaratur. Si- 
gni&cat autem πρόφασις, Ein fürinort, 
prétextum, interdum causam, occasionem, 
unde verbum προφασίζεσθαι. δεῖσθαι autem 
hio idem est quod ζητεῖν, εὔχεσθαι. 

— pen. τοὺς ἑαυτοῦ) Scilicet αὐτοῦ τοῦ 
Φιλίχαου. In Latino, «i dicas, suis, am- 
biguam est: sed sententia tamen docet, 
ad Philippum, non ad Olyuthios esse re- 
ferendum. 

— ult. ἐσίνεγκι} Recte igitur divina- 
rünt Olyntbii, sed non recte consulue- 
runt: primum, qui cum tyranno belli so- 
cielateim coierint (quanquam ignoscendum 
est vel necessitate coactis, vel fraude cir- 
cumventis). Deinde, qui nimio rerum fu- 
turarum meta pacta et conventa violarint. 
Ponas igitur dederunt et staltitiss et per- 
fidiee sas», non modo victi, sed et deleti 
a Philippo: ut in oratione πρὶ srapasret- 
σξείας etiam Dentosthenes indicat, 

— ibid. οἱ δὲ σεσόμφασι] Obiter etiam 
hic obserrabis, hujus narrationis seriem. 
Orditur a sita Olynthi, et primis condito- 
ribus. Deinde res gestas, incrementa, 
periculum, defectionem, legationem, ac 
denique causam, et summam orationis 
explicat, inserta eliam theatralis pecunie 
ratione. 

— ibid. περὶ GemSwlac] Id est, βοήθειαν 
αἰτίσοντας. Sciebant enim Olynthii, Pbi- 
lippum sibi non magis esse formidabilem, 
quam Atheniensibus. 

P. 8. 1. βοηϑεῖν κελεύων) Hec. est ρτο- οὗ 
positio: Defendendos esse Olynthios, 
olim hostes Atheniensium, nunc labricee 
fidei socios Philippi, μᾶλλον δὲ ἀποστάτας. 
Quare adversarii Demosthenis plausibi- 
Jiorem causam defendisse videntur. 

— ibid. καί φησι τὴν] Confirmatio ab 
ulili: quod unum a Grecis civitatibus 
spectari, non sine insigni criminatione sure 
gentis, io Philippica testatur Isocrates: 
neo multo aliter Demosthenes in Megalo- 
politana et Rhodiaca. 

— 3. erotic Da; τὸν αόλεμον)] Id. est, τοῦ 
φολερεεῖν. 
est. 


Facere bellum, Latinis aliud βολὴ 


H. WOLFII IN LIBANII ARGUMENTUM 


— 4. ὑσὺ Φιλίππῳ γένηται] ἐὰν ὁ Φίλια - 
ec καταστρέψεηται τὴν Ὄλυνθον, καὶ αὑτῆς 
ἐγκρατὴς γένηται. 

— ibid. ἀνεῖσθα. παρακ. infinitus, ab 
ἀνίημει, ἀνέεμεαι : remisiam, laxatam, aper- 
tum esse viam, pro ἀνεῶχθαι. — Uulitas 
oontrario illustratur. 

— 5. φησὶ δὲ] Occupatio, pertinens ad 
locum facultatis, qui copiosius in secunda 
quam in prima Olyothiaca tractatur. 

— ibid. ὡς ὑπείληπται] Sic legen- 
dum, non A Sed in caduplar quo- 
dem, sive Romano, sive Florentino (est 
enim ἀνώνυμον), paucaram Demosthenis 
orationum, legitur : φησὶ δὲ μὴ δυσμάχα- 
τὸν εἶναι τὸν Φίλιπειον οὕτως, ὡς ὑπείλνπται. 
Quibus in verbis, tametsi οὕτως abesse 
potest, ferri tamen idem etiam potest, ut 
sententia sit: Ese quidem potentem Phi- 
lippum, sed won invictum. 

— ibid. ὑπείληπται) Scilicet à Φίλιππος, 
quam exisimetur: ab ὑπολαρεξά . ut 
io Basiride Isooratis: οἱ μεειζόνως ἢ κατὰ 
τὴν ἀξίαν ὑπολαμιβανόμενοι, quorum snajor 
est existimatio, quam snerentur. Potest et- 
iam ieshx»erra: capi impersomeliter, ut 
λέγεται, &o. 

— ibid. θαρσύνων] ἵνα θαρσύνη, τοῦ Üapsv- 


yas. 

— 7. διείλεκται} A διαλέγομαι, obeervan- 
dum, «παρακειμένοις et ἀορίστοις sepe uti 
Grecos, ubi Latini prsesentibus magis de- 
lectantur. Heo pars in tertia Olynthiaca 
tractatur maxime. Sic vides banc hypo- 
thesin non δὰ primam duntaxat, sed in 
universum ad omnes pertinere Ol ynthiacas. 

— ibid. στρατιωτικὰ ἀντὶ ϑεωρικῶν) Mi- 
litares pro theatralibus, id est, quum nonc 
siut theatrales, efficiendum vot siot mili- 
tares. θεωρία spectaculum est, in festis deo- 
rum potissimom (alias , qum 
τῇ epátu opponitur), unde Stapol, οἱ τὸ 
θεωρικὸν «σλοῖον apud Platonem. 
culares dicere non licet: abutamur igitar 
theatralibus, quo verbo et Cicero est usus. 

-— 8. καὶ τὸ iS9«] Verba sio ordines 
licet: xal ἀνάγκη σαφονίσαι τὸ ἦθος, ὧν 
ἐχρῶντο, οὐ πρόδηλον ὅν : morem, qui non ita 
Onus est, Potest etiam οὐ αὐρέδολον ὃν, pro 

io ὄντος τοῦ ἔθους, capi. οὐ σμῆνλν, 


— 9. m ix λίϑων κατισκευασμείνου. 

— 10. xai sev] ἀντὶ τοῦ, ἐστὶν ὅπου, à 
ἐστὶν ὅτε, hio poni videtur. 

— 11. d προεστῶτες] κατὰ συγκοιτήν τε 
καὶ κρᾶσιν, οἱ προιστηκότες, ἃ verbo προῖς- 
στημι, presum. 

— 12. καταξαλόντα) καταβάλλεν, non 
tamen dgicere εἰ prosterrure, sed etiam 
numerare et solvere debitam niam: sio- 
ut nostra lingua dioimus, bag Gelt et- 
legtn. Unde ἡ πρώτη, δευτέρα, τρίτη κατα- 
, prima, secunda, tertia pensio (quem 
volgo terminum vocant), frigt, sil, 








ANNOTATIONES. 


a jelusg. 


— ibid. θέαν ἔχειν) Speciaculum habere, 
pro, τοῦ θεᾶσϑαι τόπον καὶ ἐξουσίαν, spe- 
etendi locum et facultatem. 

— 13. ὀξολοὺς) Hoo nomioe nostrate 
laguna abotimur, pro vilissino nummulo: 
cem obalus Atticis faerit sexta drachme 
pars, quarum octonee aureum Rhenensem 
eonficiunt, dense Gallicam coronatum. 

(— 14. οἷαι sic τοῦτο} Alia exemplaria 
habent εἰς τόπους, sed nihil refert. 

— pes. sl τὰς] Circa expeditiones, in 
espeditionibus, vel ad erpeditiones obeundas. 
«quanquam dubito, an pro περὶ, legendum 
sit ieri, vel «πρός. 

— ult. κατέστησαν) κατέστην et χατα- 
evisai, καταστὰς, ἀόρ. B. verbi activi xa- 
Sierwa, passive pro κατεστάθην, κατα- 
σταθῆναι, κατασταθεὶς, crebro usurpantor. 
Sed enumeremus tam activa quam abao- 
luta seu passiva. Activa igitur fere sunt 
ἴστεμι, love, ἵστακα, ἱστάχειν, ἔστησα, 
eTéce.  Absoluia seu passiva: ἕστηκα, 
εἰστήκαν, ἶστεν. Eadem est et participio- 
rum, quie binc descendunt, ratio. 

—- ibid. στρατευόμενοι] ὅτε ἐστρατούοντο, 
vel διὰ τὸ στρατεύεσθαι. addito articulo, 
d στρατευόμενοι, interpretari opporteret, 
ἐδ qui militant, vel militabaut. Raro enim 
participia presentia eo modo usurpent 
Letini, quo Greci.  Activis quidem pre- 
teritis Graecorum respondent deponentia 
prseterita Latinorum : ut ἀποδημήσας, lor- 
ανελθὰν, δειπνήσας, ἀριστήσας, profectus, 
reversus, CXnatus, pransus. Quod si de- 
ponentia defuerint, circnitionibus est u- 
tendum: ut, εἰληφὼς μεισϑὸν συνεμάχησε, 
stipendium accepit, eumque in bello juvit, 
yel quum accepisset stipendium, vel accepto 
stipendio. Sed hio persona agens non 
exprimitur: at si dicas, tyrannus hospi- 
fem male mulctatum interfecit, ambiguum 
est, ipsene tyrannus hospitem male mul- 
otarit, an alias. sed in Greco est certum, 


σὺν ξένον ὁ τύραννες ἀφειδῶς χρησάμενος ἀπί- 
πτερῶν. 
. — ibid. μισθὼ] Mercedem, id. est, sti- 


pendium, pecupiam qus pnumerabator mi- 
litibus. nam cibaria etiam data esse mili- 
tibus, que» σιτηρέσιον appellarentur, e Phi- 
lippicis, et oratione Ie ux3a videtur 
posse. coliigi, at alio loco indicabimus. 
FEet et apud Ceesarem frequens, metiri fru- 
semtum. militibus. 


321 


p. 9. 1. μένοντες} οὗ eTjaTt An. Po- 
test participium boo omitti, aut in verbum 
metari: manebant domi, et partiebantur. 

— ibid. διενέμοντο) διιδίδευν, διδρεέριζον : 
formatio media est, significatio hoc looo 
activa. Differunt tamen (nop semper, sed 
aliquando) sic ab activis media, ut illa, 
euim «ui ipse facit aliquid ; bsec, eum qui 

faciendum curat, signifioent. ut, à βουλὴ 
ἐποιήσατο τὰς "péptic, senatus curatit. fa- 
ciendas triremes ; ὁ τέκτων ἐποίησε, faber fe- 
cit ; à καταψευδομαρτυρήσας, qui falso testi- 
monio oppressit ; ὁ κατα 
γος, qui falsos testes subornavit ; καταδικά- 
σαι, judicis, καταδικάσασθαι, nocusatoris, 
est. Germani pro ποήσασϑαι, machen 
lassen: interdum simpliciter machen 
κατα ὡς dicunt: curatori id tribu- 
entes, quod fit ab artifice. 

—9. Adv] ἔξω τῆς χώρας à πόλεως 
στρατεύεσθαι. , 

— ibid. νόμεον iStvro]. ϑεῖναι νόμον, est 
legem ferre, rogare, ϑέσθαι νόμον, jubere, 
sancire, comprobare. hoo populus fecit, il- 
lod legislstor Eubalus. τώ ϑέσθαι, con- 
trarium ost τὸ λῦσαι καὶ καταψηφίσασθαι, 
alrogare, improbare, repudiare, legem. 

— 3. ϑάνωτον ἀπειλοῦντα) Brevius di- 
cere licuisset: capite sanzerunt, "€ quis, 
&oc. sed oum Griocsa phrasis retineri po- 
tuerit, nulla mutandi causa fait. 

— ibid. τάξιν] τοῦ στρα λαρι- 

ἄγοιν . 

— ibid. xai ytrízSai] ἐσεξήγεσις. 

— 5. ὅτι σὺ γράφεις] ὅτι et ὡς et yàg 
sepe abundant in Latino sermone. Neo 
enim, quod tu, sed, Tune? tu igitur? di- 
cendum est. 

— ibid. ἐσιφέρε!] Infert, suljicit: ou- 
jusmodi figura est subjectio. 

— 6. τοσαῦτα μὲν] Alia exemplaria, 
ταῦτα μὲν, subintelligitor εἰρήσθω : atque 
hec de theatrali pecunia scilicet dicta sint. 

—77. πολιτικῆς) 2* δύναμις oppo- 
nitur τοῖς ξένοις, aut ξενικοῖς στρατεύμασι. 

— 8. mn] Pro εἰώθεισαν, ab ἔθω, 
εἴωθα, sloSuv. 

— ibid. τοῦτο yàp] τὸ μὴ αὐτοὺς στρα- 
τεύεσθαι. 


— ibid. τὰ “τάγματα Scilicet τὴν $yt- 


uæiav. Apud Xenophontem, ἔῤῥει τὰ xa- 
^à, perierunt bona, id est, res nostrse sunt 
afflictum, mutata est fortuna reipublice. | 


ANNOTATIONES IN PRIMAM OLYNTHIACAM. 


Ἰιολιρεικτικαὶ erasaTurhoue εἷς τὸν á τῶν 
"“Ολονθικκῶν. 
«΄.. m, status, propositio. 
β΄. Capita et 
stum , etile, facile, necessarium. . 
vOL. V. “ 


loci argamentorum, hone- 


y. Suasionis partes, exordium, oon. 
firmatio, peroratio. 

V. ὁ χαρακτὴρ μύσος. 2L 

Argumentam ab Ulpiano et Libanio co- 
piose est expositum. — Cause genus esse 
2T 


222 H. WOLFII IN I. 


ewasorimn, nemo von intelligit. Propo- 
sitio est: opem esse ferendam Olyntinis. 
Confirmatio sumitur ab utilitate Athenien- 
sium ; illostrator contrariis, similitudini- 
bos, exemplis: aspersas hebet adhorta- 
tiones et reprehensiones. Qus emnia 
pertinent ad. voluntatem excitandam : id 
quod fieri non potest, nisi etjam facultas 
adesse demonstretur: in qua sunt et ho- 
stium, et nostrse viresconsiderands. De- 
mosthenes igitur Philippi potentiam exte- 
nuet, pecaniain non deesse Atbeniensibus 
(nam de ea potissimum laboratur)et quan- 
to priesidio fatari sint Olynthii, ostendit. 
Ho aatem eapite utilitatis et facultatis 
varie implicantur, et ssepe repetuntar: 
quo magis ipsa res infigatur auditorum 
animis. Exordium ad henerolentis ca- 
ptationem minus, magis ad attentionem 
est accommodatum. — Nam auditor jam 
antea docilis est, quum que res agatur, 
Bon igmoret; eam tamen (ut socors est 
vnlgi ingenium) minus curet. Proposi- 
tionem confirmatio sequitur, in qua sant et 
narratiancule, et occupationes, et confa- 
tationes nonnulle.  Peroratio non enu- 
meratione argoümentoram, aut affectuum 
commotione, sed distributione, censtat, 
qua officii sui tria genera civium, adole- 
scentes, divites, oratores admonet, ao voto 
brevi orationem concladit, Etsi enim 
Ulpíanus in premfatione sb bis verbis, δεῖ 


χοίνυν ὑμᾶς, ὦ d. ᾽Α. τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐχείνου, 
&o. Demosthenem ὅσγτεσθαι τῶν ἔσι- 


λόγων sit, ego tamen eidem magis assen- 
tior (si tamen idem auctor est) cum in 
eparratione dicit, eum «rAnpocavra τὴν 
ἐξέτασιν τοῦ δυνατοῦ εἰς προτροπὴν μετελθεῖν. 
Jilam igitar μέρους μόνου, huno. πάντα δὴ 
ταῦτα δεῖ συνιδέντας, ὅλου τοῦ λόγου ἐπίλο- 
yv esse ceuseo. Sed de hoo, sao quisque 
arbitrata statuat. Nam in hoe artificii 
genere οἱ λύγοι καταπαλαίουσι τοὺς λόγους. 
Genus item dicendi quod sit, difficile est 
jadicinm. | Fere nullam puto esse oratio. 
nem, quae lota vel gravi, vel attenuata, 
vel intermedia constet figura: sed sunt 
alise partes aliis tenuiores, aut grandiores. 
In hao tamen servari videtur maxima ex 
parte mediocritas ; sic tamen, at (id quod 
canes magnitudo postulabat) nonnonquam 
assurgat altius, — Ceetera suis quseque lo- 


cis brevius et commodius explicabuntar. . 


p. 9. 1. ἀντὶ πολλῶν] περίοδος τρίκωλος, 
, ἰσοσχελὴς, wies M 
—.ibid. οὐδὲν τῶν δέοντων ἐλλείποντες. ᾿Αμ.- 
φιπολιτῶν) Fit partitio inter Pydnsos et 
Amphbipolitas, non inter Pydnzos et Py- 
dnseos. (Quid aibi velit V. D. in bac et 
tribus subsequentibus notis, param intel- 
ligo.) 
—ibid. ὑστάτους, τοὺς μάλισϑ᾽ ὑπὸ χεῖ- 
μι, τπροσεδρεύσει] [m res gerendas incumbet. 
€, ratio accipiendi. 


OLYNTHIACAM 


— ibid. ἄνευ παραγμάτων) wi 
weiy τὰ δέοντα. ἀδοξίαν] ὌΝ, μα 
maculam torpitedinis elasmus ξάλλι- 
στα, optimo statu, ἐπιὸν, actis cabicalis, 
per insidias subiens. ἀντέχει, si respab. 
Olyethiorem Philippuro sustipoerit, τὼ 
ὑπάρχευσαν ditiosem illius, quam in pote- 
stato sua nonc habet. ἐλλ᾽ ὦ τὰν, At, bose 
vir, nolet hoo facere Pbilippus Olynthis 
excidium minatus postulata sua repadian- 
tibus. 

— ibid. πεισθέντες] Hino oratorum «- 
Sayà, argumenta ad persuadendum 66. 
eommodata. ἐκφέρει, ostendere. Commo 
tio, ἀνακεφαλαίωσις, πάθος. quia melum 
periouli cum spe victorite permiscel, qts 
maxime in bac parte angentar. Rhetores 
ingenium ad conjuncta referunt: in qui- 
bus latent attribata personarem, Cicero. 
preclara sunt, in quibus utilitatis speeics 
prius boneatate contemnitor. Vicisis ple- 
ranque male convenit. κατὰ σύγαρισιν onte 
dit, quod xa9' αὑτὸ demonstrare noa pe 
tuit, Estne objorgatio verborum mafi 
an rerum? Aocedendo ad singals, ín 
gentur universa, αραγματικὸν, ad causem 
accommodatum. 

p.9. 1. ἀντὶ 0189] Verbum verbo, 
Pro multarum, o viri Athenienses, pecunis- 
rwr, to& elegisse existimo, δὲ perepicusm 
factum sit. futurum profore urbi, de qui 
nunc speculumini. Quis hrec non derideat! 
sunt enim mauifeste absurda. — Sed spe 
occurrunt non multo aptiora. que medio- 
criter literati, boni consulunt. cojusmodi 
sit, si πολλὰ χρήμεωτα multas pecunias ine 
terpreteris, aut multum pecunie. Qe» tan- 
etsi non reprehendo, malo tamen dicere, 
magnam pecuniam. Talia lingosrom di- 
sorimina diligenter consideranda suat is- 
terpreti, ne modos, numeros, personss, 
tempora, partes orationis, vocabals, le- 
quendi modos, collocationem verbonrmm, 
et si qua sunt hujus generis alia, ubique 
superstiliose consectanda sibi patet: sed 
ut perpetuo meminerit, quomodo proba- 
tissimi quique auctores loqoi soleant. 

— ibid. ἀντὶ πολλῶν] Sumitar exordiqm 
a re, quam innuit esse magnam. Adei- 
scelur et Atheniensium. persona, ὑμᾶς, et 
oratoris, νομίζω: quse ad beuevolentie 
captationem pertinent. Ut enifa odii vita- 
peratio, sio amieitis landatio priscipimm 
est. Argumentum ex adjusctis. ᾿ 

— ibid. ἀντὶ πολλῶν] Hoc exordium 
enthymemate constat, hoc modo: De re 
ardua et obscura deliberatis, ergo capide 
audiendi sunt suasores. Major proposi- 
tio: In rebns arduis et obscuris consilia 
sunt a(tente audienda: com per se tota 
sit satis, dissimulatur. Sed considerasde 
sunt singulorum verborum poaders. Ne- 
486. enun quioquam est in Demosthene 
oliosum. 





ANNOTATIONER. 


— ibid. d ἄνδρος ᾿Αϑηναῖοι:) o viri. Athe- 
wixss. Nas particulas non esse otiosas, 
ia Gsomologia ostendimus. Sed tamen, 
quum Cicero ubique fere dicat, Quirites, 
Jedices, C. Aqeni, Patres conscripti, 
Pontifoes : et ego particulas, o viri, omit- 
to, ot ant Latinis minus usilatas, δαὶ 
στοῦ linguse peculiares. Quanquam in 
antiquis exemplaribus, οἷ ᾿Αθηναῖοι tantum 
reperiri, affirmat Obsopasus. Nomen d»- 
Mec etam. 7Eschines fere omittit, 

— Rid. χρυμάτον] χρόματα, pecunia, 
pewnie. Singulari mumero χρῆμα rem 
sigaificat, ut μόγα xeügsn, magna Tes. μέγα 
m χιῆμα ϑηρίου, pro μέγα Swplo, clegans 
eloquendi modus, quee Cicero penultima 
ad Appium epistola his verbis videtur 
imitatus: * Non horum (inquit) tempo- 
FU, Bon horum bominum atque morum 
Megoligm." οὐ τούτων τῶν καιρῶν χρῆμα, 
σὺ levis, οὗτοι οἱ καιροί. 

— ibid. xev&rev] Athenienses in bac 
re utile consilium magnes pecunis ante- 
ferrent, ergo ardua est deliberatio. 

— ibid, σολλῶν ἂν, ὦ ἄν. 'A. χρημάτων) 
Ἰοιεν adjectivum οἱ substantivum hic 
verba quataor interponuntur. Sic post, 
iater articalum et nomen: τὴν τοῦ συμ- 
φόρτος ὑμῖε alpsciy.  Elegantes he tra- 
jectiones verborum, sonorse item circum- 
ductionum clausulse, ut συμβουλεύειν, ys- 
Webs, sunt observande, atque in loco 


— 3. ὑμᾶς] ἐμ φατικῶς accipiendum es- 
89, docet Ulpiana. 

— ibid. à» ἑλέσθαι.) ἅν, quam δυγοτικὸν 
pipe appellant Grseci, potentialem, seu 
poteatalivum, ut vocant, complecti mo- 
dum (imperativo duntaxat excepto) modis 
tt participiis etiam jangi, notum est. Si- 
guest autem, posse, velle, debere, prout 
senteniia postulat: αἱ hic, ἂν ἑλέσθαι, pro 

(un ἰλίσϑαι. Latini per omnia subjun- 
ctiti tempora hoc genus locutionis pro- 
nanliant, Lipacro auctore. à» etiam pro 
là pouiter, ut ἂν θοὸς ἐθέλοι. xdv, xd», sive, 
εἶνε, xdv, tametsi, saltem, interdum et κὰν 
pro liés. ne», καὶ ἐν. ἑλίσθαι, a verbo αἱροῦ- 


pa. 
“- ibid. ἑλέσθαι) Noema: Publica uti- 
un aMtepopenda est magnis privatis opi- 
— ibid. νομίζω] Cur! quia estis ma- 
punimi, quia reipub. amantes. Sic Athe- 
wessibus id tribuit, quod etsi in eis mon 
erat fortasse, tamen debebat esse, majus 
pablicm quam privatse rei studium. 


— ibid. νομίζω) Temeritatis est, affir- 


mare libi perspectum esse auditoris ani- 
mem. interdum tamen id callide fingunt 
oratores. 
— ibid. εἰ φαναρὸν yivwro] Ergo dubitant 
αἱ igaerant auditores, quid sit e republica. 
— ibid. γέρατο τὸ] Vides Demosthe- 


329 


nom menti servire magis quam euribus? 
mox,cyomiiTs ὅτε. ltem, προσήκει ergobi- - 
iens. paulo post, ἐθέλειν ἀκούειν. atque ite- 
rum, ἐσελθεῖν, εἰπεῖν. Item, εἶπες ὑπέρ. 
Atque adeo non molto post, quasi gustata 
Hesiodi laura, poeta repente nobis exsi- 
slit, τἀγαθὰ (si δὺ interpopas, versus erit 
integer) τοῦ κτήσασϑαι χαλεπώτερον εἶναι. 
Hojus generis apud Demosthenem et Ci- 
ceronem permolta reperiuntnr. JEquom 
igitur foerit, eos etiam nobis interdum 
ignoscere, aut pntare nos quoque dissimu- 
landi artificii causa fecisse, quorum tantam 
est aurium fastidium. 

— ibid. ἐλέσϑαι νομίζω, εἰ φανερὸν yé- 
γοι10}] Prelaturos arbitror, εἰ perspicuum 
fiat, ἐλέσϑαι ἀντὶ τοῦ αἱρήσεσθαι" κατ᾽ ἐναλ- 
λαγὴν χρόνου. Deinde ἑλέσθαι εἰ γένωτο: 
particula εἰ cum optativo, sepe loco ae- 
cusativi, aut alterius oasus quem verbum 
exigit, ponitar: quod et in lsocrate no- 
favimus. Nam τὸ ἐλέσϑαι certe accu- 
sativum, aut, qui idem valeat, infinitivam 
postolat, ut hie: ὑμᾶς iM Sas τὸ 

τῇ πόλει, φανερὸν ytume, hoo 
esl, τὸ συνοῖσον, τὴν ὠφέλειαν τῆς φόλμως. 
Quoniam igitur verba auctoris Greece, to- 
tidem Latinis reddita, duriuscule colse- 
reBt, ego interpretatus sum: rationem, 
que perspicuum fiat: aut (quod tantandem 
est) declaretur, explicetur. Nam, ot nihil 
facilius, sic neo puerilios quicquam est, 
et ineptius, quam verbum verbo annume- 
rare: si quam ea res vel dictionis absar- 
ditatem, vel sententiarum obscuritatem 
pariat. Alioquin optarim me ombia toti- 
dem syllabis, atque adeo literis posse red- 
dere. Modos loquendi insigniores per se 
quisque observabit: quod genus et hic 
est, τὶ ἀντὶ πολλῶν ἑλέσθαι χρεμάτων, ali- 
quid magwue pecunie anteferre. In eodem 
sensu interdum et ροῦμαι ponitur, et 
Clem. pedag. 8. ri» drüber κακοτεχνίαν 
"πρὸ τῆς θείας αἱρεῖσϑαι δημιουργίας. 

— ibid. τὸ μέλλον] Ergo non prsesentis 
duntaxat temporis habenda ratio, sed in 
longitudinem consulendam, neglectis illis 
bipis obolis. 

— ibid. τὸ μέλλον συνοίσει») Nota cir- 
cuitio foturi per verbum μέλλω, cum in- 
finitivis, non abhorrens ἃ pleonasmo : pro, 
τὸ συνοῖσον, ἃ verbo συμφέρει. Similis est 
et Germanorum loquendi ratio, μέλλω τοῦ- 
τὸ ποιεῖν, ((Ὁ werot eg tüun. οὐ μέλλω 
ὑσοίσειν, ich werdt eg nicht leiden 
werden. 

— ibid. συνοίσειν τῇ ws] Vide quam 
callide pre se ferat, Reipub. eausam agi 
potius, quam Olynthiorom, quibus patro- 
cinatur. 

— 8. eii ὧν) Ergo recta est, repudia- 
tis aliis eogitauonibus, in bongm publi- 
cum intuendum. 

— ibid. σερ ὧν] Utram ἀνθρώπων, à eqa- 


924 H. WOLFII IN I. 


yis&ren ; tem considerandum ὧν plorele, 
'an pro οὗ singulari sit positum, καθ᾽ iríee- 
ei» numeri, μὰν τὺ 5 —E 

— ibid. «epi ὧν νων à, vel, 
ἐκείνων, mid ἀν. bicitor enim utramque 
e»esi τοῦτο, οἱ cow περὶ τούτου. Est 
aut ἑτέρωσις numeri, ant ἔλλειψις anteos- 
dentis, ἐν τούτοις περὶ dv. Sed si legas 
sip) ob, scilicet τοῦ συνοίσοντος τῇ 9028, 
nihil opus est argutias querere. Senten- 
tia est: deliberari nuno quid sit futarum 
e republica ; cui privata Incella siut post- 
ponenda. Ad constructionem quod atti- 
net: antecedens in hujusmodi loquendi 
modis omittitur; et in ejos casu, qui ca- 
sus ad antecedens verbum pertinet, rela- 
tivum ponitur, etiamsi verbum sequens 
aliam casum postulet: at χρῶμαι οἷς ἐκτι» 
σάμην βιβλίοις, pro χρῶμαι τούτοις βιθλίοις 
ἃ ἐκτησάμην. Nam χρῶμαι dativum, κτῶ- 
μαι accusativum, postulat. 

— ibid. περὶ ὧν νυνὶ σκοπεῖτε] De quibus 
nunc deliberatis. Est et hoo propter bre- 
vitatem obscurius. Ego igitur converti: 
In hoc negotio, de quo deliberatis. — Ejus 
enim superstitionis legibus, ut Latina 
Greecis commatibas et colis verborum, at- 
486 adeo syllabarom numero et mensura 
respondeant, me solutum esso volo.  Ne- 
que enim Ciceroni probatur, nimis ma- 
guum stodium multamque operam in res 
obscuras atque difficiles conferre, easdem- 
que non necessarias. Reprehendit et Dio- 
nysius Halicarnasseos in Isocrate, ὅτι 
δουλεύει ὃ διάνοια σολλάκις τῶ ῥυθμῷ τῆς 
λέξεως, καὶ τοῦ κομψοῦ λείσσεται τὸ ἀληθινόν. 
Quare nos dimensiones istas syllabarum 

iis relinquemus, qui abundant otio: sen- 
tentias bona fide appendisse atque anpu- 
merasse contenti. 

— ibid. $1] Adverbium temporis, 
quum, quando: coi nonnunquam respondet 
τότε, fum. — Hic, pro ἐπειδὴ, ut etiam La- 
tina illa ssepe videtur capi. Sequitur enim 
τοῦϑ᾽, quod sententiam non generalem ant 
ὑποϑετικὴν esse sinit, sed affirmativam fa- 
cit, et ad prmsens negotinm adstringit. 

— ibid. δτε οὕτως ἔχει] Supra dubitan- 
ter proposuit, verbo νομίζω: nunc asse- 

' veranter concludit, et arduam esse deli- 
berationem, et attente consilia esse au- 
diemda. Sic in progressa fit animosior 

: oratio. 

— 4 σμσήκε!) Officii vestri est, ergo 
faciendum. 

— ibid. προϑύμως} Ergo non adversan- 
dum snasori, non oscitanter andiendom. 

— ibid. ἐθέλειν] Ex animo igitur, noa 
defangendi gratia faciendum. 

— ibid. ἀκούειν τῶν βουλομένων} Verba 
aensaum jongi genitivis, notam est, in- 
terdum etiam accosativis ᾿Αττικῶς. 

— ibid. τῶν βιωυλομένων) Ergo etiam vo- 
luntes boni copsulenda est, et nemo exclu- 


OLYNTHIACAM 


dendus. 

— ult. συμβουλεύειν] Sacra res est coer- 
silium, et cum religione quadam tem dae- 
dum, tum accipiendum. 

— ibid. συμβουλεύειν) Absolute lnc po- 
nitur. alías jungitur dativo, accusativo, 
infinitivo: at συμιβουλούω σοὶ Tero, vel 
συμβουλεύω σοὶ ποιῆσαι τοῦτο. 

— ibid. οὐ γὰρ μόνον] αἰτιολογία, Cer 
omnes audiendi sint, Argameatan ex 
fine, quod tractatur distributione pertiusm. 
Sed in oratoribus uon tam spectandum est 
quid, quam our qnicque dicent. 

— ibid. οὐ μεόνον ---- ἀλλὰ καὶ] Distribe- 
tio bipertita consiliorum, immeditata οἱ 
subita. 

— ibid. 4: χρήσιμον ἐσκερι μένος) Semet- 
ipsum innait, qui diligentior quam rege- 
uiosior hahebatur. et verecunde ostendit, 
se utile consilium afferre, magna diligea- 
tia quresitum. sed jadiciwum ποῦ soam, 
sed populi esse profitetur: et aliis etiem 
dicendi potestatem dat. Sic neque alios 
oratores alienat, et populum simn! et 
conciliat, et attentum facit. Notabis bic 
obiter, meditationis finem esse utile coe- 
silium: quod, tametsi non semper ssse- 
quimer (multis enim sspe rebus bosesti 
conatus impediantur) plus tamen est coe- 
stantise rationis tribuendum, quem forta- 
næ temeritati. 

— ibid. lexsapnivoc] a exéarreaa:. Aen- 
demicorum, qui exte ix&l dicebantur, ver- 
bum, ἐπέχω περὶ τούτου, καὶ διασκέπτεμαε: 
id eat, nondum hac de re pronuntio, sed 
amplius deliberandum esse censeo. 

— ibid. fs] Dubitari potest, an legen- 
dum sit xo. per οἱ, aut fias, per s. Qean- 
quem enim ssepe indicalivis utuntur Gree- 
ci subjunctivorum loco, aut optativorem, 
ea res tamen non raro librariis accepte 
referri potest. Quid enim facilius (indo- 
clis presertim, aut param attentis, atqoe 
petulantibos) quam vocales, dipbthosgee, 
accentus, distinctiones inter se permisce- 
re, orucemque figere (ut Virgilies dicere 
solebat) grammaticis! 

p. 10. 1. τοῦτο ἃν] Fortasse, τοῦτ᾽ d». 
Sepe enim oscifsntes aat scioli librarii, 
vocales pro apostrophis, et contre, scri- 
bunt : id quod in carminibos facile depre- 
henditur. 

—. ibid. τοῦτ᾽ ἂν ἀκούσαντες λάβοιτε) Ἀά- 
Bor: ἂν τοῦτο, ἀκούσαντες. Nam partici- 
piam hic, pro ἐπειδὰν ἀκούσητε, scilicet τοῦ 

σκεμιμένου χρέσιμόν τι ἥκοντος, id accipere 

licebit, ubi eum audieritis: absolute pomi- 
tur, aut ἐλλειιπτικῶς. — Potest et τοῦτον ad 
oirumque referri verbum, oui ers ver», 
ἀκούσαντες τοῦτο: quam figuram Greci 
Grammatici deri ποινοῦ vocant, Latini ζεῦ- 
γμα, Græoo verbo et ipsi. 

— ibid. ἀκούσαντες λάξοιτε] ἐκούσιωιτι 
καὶ λάξοιτε, audiaris et amplectamini: vel, 








ANNOTATIONES. 


δυάδα re accipiatis, auditum sequamini. 

— ibid. ἀκούσαντος λάβοιτε} Οὐδεὶ di- 
eat : Nullus est sudiendi labor, quum ma- 
qua esse possit utilitas. 

— ibid. τῆς ὑμετέρας τύχης] Fortunati 
9wst Athenienses, ergo neque supplices 
deserere, neque hostem metuere, et-cum 
spe optima esse debent. Sic miscet affe- 
etus iater so contrarios, injicit solicitudi- 
nem, et postea consolatur. 

—i «τῆς . ⸗ 

ὃ ἔθος εἶναι, id est, τὴν ὑ 

TWavTW», ὑμᾶς οὕτως εὐτυχεῖν.  De- 
,mosthenes sspe testatur, in Philippicis 
presertim, el oratione de Coronas, fortu- 


Scilicet 


matos esse Athenienses: multisque in lo- . 


es eorum οἱ ignaviam et temeritatem 
hasd obscare reprehendit. ἡ τῶν ᾿Αθηναίων 
δυσβουλία olim proverbio exagitata, con- 
traque à εὐτυχία, celebrata fuit, nootux 
Palladie beneficio. Potuit igitur et illa 
respoblioa dicere: ϑέλω τύχυς cTaAa- 
yp, à wi9w φρενῶν, ὃς μὸ σαρούσης δυστυ- 
χῶσι αἱ . 

— 35. ὑπολαρεξάνω) Iterum fogit affr- 
mandi temeritatem. 

— ibid. αολλὰ τῶν δοόντων) Vide ut non 
plus tribuat ingeniis oratorum, quam ur- 
bis felicitati. - 

— ibid. seAAà τῶν δεόντων] Pro, πολλὰ 
τὰ δίστα. participium δέον fit ab imperso- 
nali δι, decet, debet, oportet, opus ett, op- 
petunum est, requiritur, ad rem facit. 
Usde etiam participii significalio nola est, 
quod tamen sepe absolute capitur, pro 
quum oporteat, oporteret: ut, δίον carev- 
lu, τὰ παιδάρια παίζει, cum serie res 
egende esent, pueri ludunt. — Pericles 
quam in bello Peloponnesiaco magistra- 
tes Lacedeemoniorum corrupisset, 
awra TíAayTa εἷς δέον ἀγηλωχέγαι ἔφη, hoc 
ett, «t quinquaginta impendiste talenta di- 
rit, que fuisset opus. 

— 8. híc]. Ut Demadi, qui excellen- 
fissimo et promptissimo fuisse ingenio 
perbibetar. 

— ibid. ix τοῦ παραχρῆμα ) Scilicet χρό- 
v, ἘΣ 60 tempore, quod. juxta rem est, id 
est, extempore, subito, imprsemeditato. 

— ibid. ἐπελθεῖν] subiisse, succurrisse, 
id est, ἐπὶ vovv ἐλθεῖν, in. mentem venisse, 
venire, venturum 66. Licet enim non 
raro. praeterita Greecorum, prsesentibos, 
aat etiam futuris reddere: et contra, præ- 
sentia preeteritis aut futuris: proot sen- 
teatia postulat, cai perpetuo serviendum 
est, et à nimia servitute verborum rece- 
dendum. 

— ibid. ἐπελθεῖν, εἰπεῖν] Suocurriste, 
dixisse, id est, dicturis in. mentem venisse, 
tl, que dicant. Ego dictu opportuna 
coaverti, non quod δέοντα sierii» colserere 
mecessario putarem: sed quia sic oppor- 
tusius verba collocari, et sententise nibil 


926 


decedere videbatar. me now 
fagit, Cioeronem in Academiois eodem 
modo locatum esse: “Πα autem (in- 
qnit) mibi ante hoo tempus nunquam in 
mentem venit a te'requirere," id est, 
ἐκεῖνο δ᾽ οὐ τώποτ᾽ ἐμοὶ πρότερον ἐπῆλθε παρά 
σου ἀφαιτεῖν ἢ ἐκζητεῖν. 

— ibid. ἐξ ἁπάντων] Soilicet, τῶν »s- 
χϑέντων, τῶν συμβεξουλευμένων. 

- ibid. ὥστ᾽ ἐξ] Enthymena est inver- 
sum, antecedens posteriore loco positam 


τύχην habens, quod sio recto proferss ordine : 


licet: Ex multorum sententiis facilis est 
optimi consilii delectas, Ergo sunt omnes 
audiendi. 

— ibid. ὥστ᾽ ἐξ ἁσσάντων) Tam iis qum 
premeditsti, tum iis que ingeniosi ex 
tempore afferunt. Mn iei 

— ibid. jetay Mti 3 3 unde e, 
ἑᾷστος, Ionice ῥείϑιος, ῥᾳθυμεῖν, ῥᾳδιουργεῖν, 
em 


— ibid. jaMar] Pertinet et hoo ad con- 
solandum simul, et excitandum asdito- 
rem. 

— 4. τῶ συμφέροντος] conferentis, utilis, 
utilitatis, ejus quod expedit. 

— jbid. ὑμῖν] ἐμιφατικῶς, Grseooram 
prudentissimis, Nam Pausanias Demo- 
oratiam Atheniensium ideo diotissime du- 
rasse dicit, quod et prudentia et obser- 
vantia legum reliquis prsestiterint, 

— ibid. alpci] Est igitur oratoris ὁ 
εὕρεσις, auditoris ἡ αἴξεσις. sed utraque re- 
quirit ingenium, fortanam, animi atten- 
tionem. à. «f 9 à . 

— ibid. alperiv] Sicot dicimus, αἱροῦ» 
μαι AC ἁπάντων τὸ συμφέρον: sio, αἴρεσις 
τοῦ συμφέροντος ἐξ ἁπάντων. Ῥοείοδ con- 
junges, γενέσϑαι ὑμῖν ῥᾳδίαν non, τοῦ συμ» 

€ ὑμεῖν. quanquam hoc quoque tam 
sententia quam construclio patitur. 

— 5. d μὲν οὖν «αρὼν] Exordio apte an- 
neotit propositionem, neque eam nudam, 
sed ornatam et instructam, ac poetica 
ferme licentia traotatam, sic tamen, ut 
oratoria verecundia servetur. Est autem 
propositio generalis: Greecise principatus 
est recuperandus vestra industria. additar 
oireumstaptia temporis opportanissimi : 
ut non Demosthenes, aut quisquam alius 
orator, sed ipsa occasio consilium dare 
videatur. bano si quis προκατάστασιν ap- 
pellare mavult, non impedio. Sequitur 
enim hujus argumenti propria, bis verbis: 
ἔστι δὴ τάγ᾽ ἐμὲ δοκοῦντα. 

— ibid. ὁ μὲν οὖν] Sequitur in redditio- 
ne, ἡμεῖς δέ. 

— ibid. ὁ μὲν οὖν παρὼν nau) χρόνος, 
tempus et mora: καιρὸς, pars εἰ qualitas est 
χοῦ χρόνου, &c ssepe pro temporibus et qua- 
litate negotiorum, seu circumstantiis, inter- 
dum etiam pro modo δὲ mensura capitur: 
οἱ καιρὸς δ᾽ ἐπὶ τάσιν ἄριστος, modus ex 
pulcherrima virtus. ltem μηδὲν ἄγαν, και- 


326 


— ἱκάστου πράγμιστος nalpm καὶ 
«ρεσιμώτωτον, id. est, opportunitatem, εἰ 
commodissimum cujusque rei gerende tem- 


put: quod noa alind est quam εὐκαιρία, sperand 


eccasis, sed οἱ τὴν ἀκαιρίαν complectitur, 
τῇ εὐκαιρίᾳ contrariam, ao simpliciter sic 
usurpetur varie, ut Latinis tempus. Quare 
quam Cicero in Officiis nominat inscitiam 
temporis, Greece foerit ἄγνοια τοῦ καιροῦ: 
quanquam et ἀπτιροκαλία dioi queat : Pot- 
est igitur ὁ “παρὼν καιρὸς exponi, hec oc- 
ostio, ut referatur ad Olyntbiorom auxilii 
petitionem. — Potest etiam intelligi de 
conditione presentium rerum omniam, ut 
reapioiat non modo Atheniensem rempub. 
sed ad totias στο statum, et ad Phi- 
lippi grassationes tque insidias: id quod 
mihi magis placet. Neque tamen eum qui 
occasionem interpretetur, reprehendendum 
puto. Nam quum neo in sensu quicquam 
absurditatis est, et natura vocabuli multi- 
plicem explicatiomem patitur: liberum 
suum ouique judicium esse debet. Is 
tamen maxime probandos erit, qui et 
Greci seriptoris sententiam acutissime 
perspiciet, et verbis maxime propriis at- 
qoe ornatis eloqnetur. In qno tanta est 
difficultas, ut ἃ paucissimis (ne nullis di- 
cam) utrumque videam prsestari : et me 
cum venia, et citra notam ignominiosam, 
inter omteros posse interpretes tolerari 
existimem. 

— ibid. μονονουχὶ] Hoo additur, ne poe- 
tam potius quam oratorem agere videatur. 
Cieero 10. Epist. ** Et postquam de meo 
edrsu Reipublicse sum voce revocatus, 
nunquam per M. Antonium quietus fai." 

— 6. οὐχὶ] Dicimus, οὗ, on, εχ, οὐχὶ, 
prout consonans, aut vocalis, eaque vel 
tenuis, vel aspirata sequitur. Nam in 
hujusmodi vocabulis, quee pluribus scri- 
buntur modis, non tam discrimen siguifi- 
oationis, quam compositionis elegantia 
consideratur. 

— ibid. λέγει φωγὴν ἀφιεὶς] Occasione 
ipsa clamante, quis cunctetur? quis ora- 
torum perplexis disputationibus potius 
moreatar? 


— ibid. ἀφιεὶς} presens, ἀφεὶς, àóp. B. 


ab ἀφίημι. 

— jbid. ὅτι} quod, quia, eo quod: sed 
plerumque Latine per infinitivum reddi- 
tur. Apud philosophos, τὸ ὅτε, nuda præ- 
cepta, τὸ διότε causas prseceptorum, signi- 
ficat: et si dubito an pro eo dicendum 
sit, διὰ τί, quod neo Petro Cortomeo, viro 
doctissimo, et principi poetarum, qui no- 
stra vwetate versus Griecos scripserunt, dis- 
plioet. 

— ibid. τῶν πραγμάτων ὑμῖν ἐκείνων] 
Quarum? τῆς τῶν Ὁλεγϑίων συμμαχίας, 
τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆς. Si buber ad 
Ol yothios refertur, respicit non sd præ- 


H. WOLFII IN I. 


ἢ bis verbis : οὐδέν 


OLYNTHIACAM 


sentem deliberationem, sed ad situm ur 
bis: alioqui τούτων dicendam fuisset, 

— ibid. ὑμῖν avréic] Quasi dicat : Noa 
sunt ists oocasiones negligende ; nes 
um csetera nitro recte babitura, 

— ibid. ἐμῖν ἐκείνων αὑτοῖς] Quasi dicat: 
Non est quod speretia deos dormientibes 
vobis omnia confecturos. 

«“-- 7. ἀντιληπτίον Ab ἀντιλαμεβάνεσθαι, 
defendere, suspicere, juvare, bie. gacteu 
angreifken. 

— ibid. εἴπερ ὑπὴ] Gravissima appes- 
dix, sive ut Ulpianus, κατασκευὴ καὶ εἰσίο- 
λὴ τοῦ συμφέροντος. Non igitur, ut vides, 
res Olynthiorum sed selus Atheniensiem 
agitur. quis hic non vigilet? quis i» se 
quicquam desiderari patiafur? Proposi- 
tio: Res strenue gerenda. Ratio: quie 
non poteritis alioqui esse incolumes. 

— ibid. ὑπὲρ σωτορίας αὑτῶν] αὐτῶν, εἰ 
tenui spiritu legatur, sobintelligi polest 
πραγμάτων, οἱ referatur sive δὰ conser- 


 vetionem principatus Greecire, sive ad de- 


fensionem Olynthiorum, ut sit sententia: 
Si vei bene € occasionem non vultü 
amittere. sed malo αὑτῶν, com aspiratiose, 
ut de ipsis Atheniensibus iatelligatar, se 
pro ὑριῶν αὐτῶν accipiatur. 

— 8. ἡμεῖς δ᾽ οὐκ o1] Modesta socer- 
dim reprehensio, mitigata primom sum 
persones admistione: deinde dubitatione, 
seu dissimalatione, quam ὑποσιδκυσιν vo- 
cat Ulpianus. Germanus orator fortesee 
dixisset: Sed flagitiosa est vestra soeor- 
dis. Sententia certe e«t: Et selos ne- 
stra et prssens negotiom parem mobis 
curs est: securi sumus, et negligentes: 
non exaudimus vocem excitantis nos ocea- 
sionis. 

— ibid. οὖκ 19 Vos autem scitis me- 
lins: vos non ignoratis, otium et privata 
lacella vobis esse majori corse, qoam rei- 
pub. dignitatem et salutem. Observe or 

inem, primum exponit, quid oporteat 
fieri. Deinde reprabendit "offici negle- 
ctum. "Vulgo inter verba et res meltem 
interesse dicitor: idque verom est. Ple- 
rique enim aliud pre ee feront verbis, 
quam animo clausum gerunt. 112 etiam, 
$i per omnes humaose vitse aotiopes va- 
geris, ea minime fieri deprehesdes, que 
fieri pow oportebat: et contra. 

— ibid. ὅν τινα «pier ἔλλοιιγτι 
κῶς pro xa9' ὅν τινα —2 «rix, quo 
pacto, quomodo, aot. active, ἔχειν «pése, 
prebere æe. Nescio quales nos prebeamus, 
qmod simus animati, affecti erga negotia 

. Ex his verbis apparet, cansam O- 
lyntbiorum Atheniensibas non admodum 
fuisse cordi. Qood hioc tecte ac dissime- 
lanter, id in 4. Philippica libere eloquitar, 
ἔστι, d d. 'A., τῶν πάντων 
δυσκολώτατον εἰς τὸ παρὸν, ὃ ὅτι ταῖς γνώ- 
μαις ὑμεῖς ἀφεστήκατε τῶν πρεγγεάτων, &c. 





ANNOTATIONES. 


ibid. ἔχιν) habere, scilicet nos. Seo- 

idem valet quod εἶναι, τοῦθ᾽ οὕτως ἔχει, 

iia kabet, id est, res ita est. προθύμως 

, prompte habeo, id est, sum promptaa. 

tentia esL: Nescio qui fiat, ut simus 
aegligentiores quam par est. 

— 9. ἐστὶ 35] Propositio, quam Ulp. 

ἀπό vocat. 

— ibid. τάγ᾽ ἐμοὶ δοκούντα] Magna ve- 
secundia orationis, qu&si dicat: Si quis 
aliquid habet melius, facile patior. 

— ibid. à δοκοῦντα] τὰ ἀεξέσκοντά (40. 
abr rem die] —* 

— ibid. σ᾽ Pro, ψηφιστῆον 
εἶναι, ὅτι δεῖ —— — 

— ibid. ψωφίσασϑει) Quatuor pertes 
prepositio complectitur: decretam, in- 
sireetionemque celerem, et civium expe- 
ditienem (est aulem in paucis verbis ma- 
gua vis, 539» τὴν 7 ; ἐγθέγδε" quibus 

subjicit, ab ipsorum Athenien- 
siam exemplo) denique legationem, eam- 
que et disertame et atrenuam.  Admirabi- 
lis est oratio DDemostbenica, et paucissi- 
mis verbis ingentem vim sententiarum 


—— dy ταύτη τῇ ἰκκλυσίᾳ μηδὲν 
- — 10. ed 
ἐναξαλλομίγους, ὃ — — 

— ibid. καὶ “αρεσπκευάσθαι) Scilicet τὴν 
βώϑνιαν, compar-ande esse auxilia, vel ἡμᾶς, 
9e instrui opor£ere ad bellum, ut sit, aga- 
σκινεσϑέναι εἷς «σόλεμον. — Sententia plana 
€t: sed ego baec inquiro et tracto scru- 
pelotias, tum ut ap ἃ me in conrer- 
sioe praestantissimi auctoris noo obiter 
Mec temere versatam esse, sed siugula 
pene verba ad libellam surificoam expen- 
disse : tum ut studiosos ad similem dili- 
gestiam incilem. — Etsi enim justum mibi 
tempas defait ad. Demosihenem conver- 
feadum: tamen ipsa assiduitas, et perpe- 
tem lecabrationes, idem mihi prestite- 
FEM, quod aliis prestare solet otium, 
meditasd] videlicet, et expeodendi sin- 
qus faeoltatem. — Genus ipsum quidem 
erMionis limare simul haad licuit: sed 
tenbit ut spero, aliquando, et quidem 

i 

— ibid. τὴν ταχίστιν] xarà τὴν ταχί- 
στο i. Quasi dicat, —— οἷα, Mo 
exim expopuot Grammatici. Utcunque 
sit, idem ext quod ὡς τάχιστα, quam pri- 
Stum, primo quoque tempore. Observabis 
eam bio particulas, ἤδη, et τὴν ταχίστην: 
quarum prior ad decretum, posterior ad 
spparetum belli refertar. pradepter omni- 
πο. Rebus enim ab omni perte satis cog- 
sitis, deoermere proclive est: sed in 
Atbeniensi republica multe mors inter- 
vwebent, quo minus ea quse decreta 
wat (ot ex oratiose ensi Στεφάνου καὶ 
mer ᾿Αγδρωτίωνος intelligitur, atque ex 
His pleribus) metere abeolvereatur. 
Quare alt, σαξασινυάσασθαι τὴν Taxlero, 


327 


non fihv. 

-—— 11. bébh] i£. abris τἴς eam: 
bino mittendis civibus, non alibi meroe- 
mario milite oosscribendo. 

— ibid. CemS5swrq] CehÜnav σύμψετε, 
ἥγουν πολιτικὴν δύναμιν, ἀλλ᾽ οὗ ξένους. Mie 
serunt tandem Athenienses Olyntbiis au 
xilio, ut in oratione Falso legationis au- 
οἷος est Deraosthenes, decies mille eon- 
ductitios, quater mille cives, quinquaginta 
triremes: quae tamen eis omnia, prodito- 
rum scelere, nihi) profoerunt. 

— ibid. x«l μὴ πάθητε) et non patiami- 
"i, id est, admittatis, vobis accidat, eve- 
niat. 

— ibid. xa] μὴ πάθητε] Vaticiuatar 
Demostheses. Accidit enim, οἱ exclasis 
byeme Atheniensium navibos, Olyntbus 
caperetur: que si vebissent maturius, 
servari potuisset. Usque adeo nihil pro- 
ficiunt optimi et prudentissimi viri apud 
degenerem populum, estalrwuMc la, sumpta 
ab exemplo superiorum temporum. 

— 19. fersp καὶ πρότερον) Infra verbum 
repetit: forse £u πολλάχις πεπόνθατε. 

— ibid. epérspor] Fortasse quum amiesa 
est Amphipolis, Pydna, Potidea, Me- 
thone, Pagasm: quie loca pzule post ipse 
recensebit. 

— ibid. πρεσβείαν δὲ πἔμπεο] et lega- 
tionem mittendam. — Nihil vetat, pro lega- 
tione dicere legatos. — Licel nomim rerum 
et personarum sepe Inter se commutare, 

— ibid. 8$ τις ταῦτ᾽ ἐρεῖ) Scilicet, de- 
ereta esse auxilia, delectus haberi Athe- 
nis, apparari bellam. 

— pen. xal φαρίσται τοῖς "ikypaet) 
Quibus? deliberationibus Ol ynthiorum de 
propolsando Philippo, ut consilio juvent 
Olynthios. 

— ibid. ὡς ἔστι μάλιστα) Declsrat id 
quod supra dixit brevius, καὶ μὴ πάθητε: 
remque eo deducit, ot ipnuat, societatem 
Olynthiorum magis ambiendam esse Athe- 
piensibus, qnam Olyuthiis Atheniensium : 
qui, si non juventur, facilem reeeptem 
babeant in Philippi gratiam et societatem. 
Callida emim ratio est excitandi canctan- 
tes et tergiversantes, apponere semulum, 
ut si ipsi cessent, alium prerepturum esse 
intelligant. 

— ibid. τοῦτο δέος] Pro τοῦτο φοβητέον : 
hie metus, pro, hoc mazime tuendum. 

— ult. πανοῦργος) ὁ πᾶν ἔργον τολμῶν o 
καὶ μηχαγώμενος, qui nihil non audet atque 
experitur, callidus, improbus, veteratov,— 

— ibid. μὴ πανοῦγρος ἄν] Non Olyn- 
tbiorum levitatem, sed Philippi callidita- 
tem adducit. Argumentum ab ingenio et 
moribus sumptum, referri potest ad cag- 
sam efficientem, aut ad conjunets, in qei- 
bus latent attribata personarum. ᾿ 

— ibid. ὃν] ἐπειδὴ ἔστι, quum sit. ezsi- 
stere nop est i/»ui, sed ἀνατόλλειν, φαίνεσθαι, 


' λιψψος εἰκὼν, ἢ 


328. 


ἄρχισθαι. Quare ὧν inepte redditur, ezsi- 
stens, est et ens nihllo melius. sed hoc 
participium, ut et alia, Latini spe dis- 
simulant: aliquando circuitu verborum 
exprimunt. ot, ἐμοῦ ὑπατεύοντος, quum ego 
etiem consul, in consulatu meo: ἐμοῦ ὑπά- 
qtu ὄντος, me consule. 

— ibid. δεινὸς πράγμασι χρῆσϑαι) Peri- 
tus utendi rebus, qui scit ati foro, qui nul- 
Jas amittit occasiones. Verba sonant: pe- 
ritus utendi rebus. 

P. 11. 1. εἴκων) τῶ εἴκειν, cedens, id est, 
«edendo, Nam participia Grsecis etiam 
gerundi, ut vocant, modum continent: 
stepe etiam per verba conjonctionibus, 
sat relstivis, qui, quæ, quod, additis, red- 
dantar commodius. quod quando et quo- 
modo fieri debeat, usu discetur melius 
quam preceptis. 

— ibid. τὰ μὲν εἴκων] Distributio, tres 
rei gerends modos significans. 

— ibid. ἡνίκα à» τύχη] quando accide- 


rit, alicubi fortasse, ubi ves ita tulerit. Vi- 


* impersonaliter capi, pro ina ἂν 
cw». In oratione Rhodia: ἔργω, inquit, 
—— καὶ διδαχϑέντες, ὅτι AER καὶ 
κῶν ὁ ἄνοια “ολλοῖς αἰτία γίγνεται τάχ᾽ ἂν εἰ 
τύχοιεν (scilicet οἱ ᾿ Ῥόδιοι personaliter) c«- 
φρονίέστεροι πρὸς τὸ λοιπὸν τοῦ χρόνου γένοιντο. 
Potest et hoo personaliter exponi : ὁ Φί- 
ἂν τύχη, cedendo ubi et 
quando ei visum fuerit ; ubi putarit, se id 
sine suo detrimento facturum. est ἀόρ. C. 
sabjunctivi, a τυγχάνω. 

— 2. ἀξιόπιστος Valet hæc parenthesis 
ad conflandum Philippo odium, et incu- 
tiendum terrorem Atheniensibus. 

— ibid. ἀξιόπιστος) Scilicet. ἀπειλῶν, 
minitanti ei fides haberi potest. quasi dioat : 
satis perspecta es! Philippi in malefacion- 
do benignitas. 

— ibid. εἰκότως} ix τῶν εἰκότων, neque 
mirum, merito, haud injuria, non ab re, 
probabile est. A Demosthene ssepe in fine 
circumduotionis collocatur, εἰκότως abso- 
lute, et significat, neque id injuria, idque 
merito. 

— ibid. ἡμᾶς διαξάλλων] nos criminan- 
do, non quidem vt insidiantes aliorum li- 
bertati (nam id crimen in ipso Philippo 
hærebat magis), sed ant ut parom potentes, 
aut (quod magis probo) ut ignavos, neg- 
ligentes, parom fidos et acres societatis 
atque amicitise cultores. 

— ibid. ἡμᾶς — xal τὴν ἀπουσίαν) De- 
elarat τὸ, διαβάλλων ἡμᾶς, atque adeo va- 
ticinatur. Nam ἡ τῶν 'A ἀπουσία 
nonnulla ex parte et ipsa in causa foit, ut 
Olynthus exscinderetar: quum eorum 
quadraginta triremes venissent serius, et 
csetera auxilia parum firma essent, ot in 
Midiana refert Ulpisnus. 

— 5. τρέψοται) In Ulpiano legitur 7pí- 
v», activa, non media voce; quod si re- 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


ctam esset, legendum putarem, vel ja τί 
xal παρασπάση τί. Sed parum refert, et 
Sacac Wácurt sonum habet ampliorem. 

—.ibid. τρέψηται] Scilicet, i, vel τὰς 
γνώμας τῶν ᾿Ολυγνϑίων: vertat ac mutet eli- 
quid, avertat animos Olynthiorum a nora 
tocietate. 

— 4. wapaz srácwrat) revellat, convelat, 
surripiat. - 

— ibid. σι τῶν ὅλων πραγμάτων) τὰ Da 
φράγματα, tote res, summa rerum. — For- 
tasse Grsecis principatum inpeit, aat alio- 
qui rem maximi momenti. -Sententia est: 
Ne Olynthios a nobis alienatos ad suum 
pelliciat amioitiam, atque ad nos oppt- 
gnandos firmior veniat, Maxima sobü- 
litas est hujus orationis, et nonnolla etium 
ex brevitate obsouritas, Sed Atheniemi- 
bus reram illarum gnaris omnia declarare 
copiosius opus non fuit. J 

— B. οὗ μὴν ἀλλ᾽ Terrorĩ conSolebo 
nem miscet, ac Philippi calliditali prt- 
dentiam Olyntbiorum opponit, atque illts 
rationes eis affingit, quas fortasse nes 
considerarunt, sed considerare deberes. 

— ibid. ἐπιεικῶς} Alioquin est, equ 
valde, commode: hic tantundem valet, ac 
si dicas, bene cecidit, bene habet. 

— 6. δυσμαχώτατον) expugnate dif- 
cillimum, in gerendis cum eo bellis nobi ts- 
commodissimum, id quo tutissimus est, qu 
marime nititur. Sic ejus poteoliam calli- 
dissime extenuat. ) 

— ibid. δυσμαχύτατον — καὶ βίλτν 
eror) ΠΙαραδόξου, sive ἀπροσϑοκότου specie 
habet: sed nibil vetat, eandem rem ἐν 
versa ratione et commodare et incommo- 
dare. Sio ingravescens setas et prodes- 
tíam effert, et corporis debilitatem. Ado- 
lescentia, cum vigore animorum et corpe- 
rum alacritate valeat: affectibus rapitur 
non ratione ducitur. Unde Poets, id est: 


ἄφρονες αἱ ξανϑαὶ, al πολι' ἀδρανίες. 


Pauca juventa sapit, pauca stucis 
valet. 


Et Horstias: 


** Omnis commoditas sua fert incomme- 
da secum." 


Item: 


«« Multa ferunt anni venientes comnods 
secum: ; 
Multa recedentes adimunt —. 


Id est, οἱ ἐπερχόμενοι, οἱ . 808, 
ὅτε —— at bio obiter videss, ms 
jorem esse Grsecorum proprietatem pro- 
pter articulum, vel adjectum, vel omissts. 
— ibid. δυσμαχώτατον) Extenvatio pe- 
tentis Philippi, quasi dicat: Hoo *9 
potens est Philippus, quod unus rerum 
potitur. Qoenquam hic respoadere * 
lippus possit illo versionlo: τύλλ 











ANNOTATIONES. 


ἀλώσεξ, ἀλλ᾽ ἐχῖνος i» μιέγα. Recte enim 
Pisdarus: ἄλλοι be ἄλλοις ρμεεγάλοι τόδ᾽ 
ἔσχατον κορυφοῦνται βασιλεῦσιν. Et apud 
JEsopum, cani de fecunditate glorianti, 
lena se unum inquit parere, sed leonem. 

— ibid. τῶν Φιλίππου “ραγμάτων])] Qua- 
si dicat: quod ad csetera attinet, perte- 
pues sunt ejus opes. 

— ibid. καὶ βίλτιστον)] Scilicet lei», 
eliam optimum est nobis. τοῦτο xal idem 
est. Nota xal sepe redundare, sepe per 
etiam aut vel interpretandum. 

— 7. τὸ μὲν yàp] Prioris partis αἰτιολο- 
is, distributione sive enumeralione con- 
stans. Nam qoum duerum partium pro- 
positio sit, duplici etiam ratione, seu po- 
tius expositione declaratur. Monsrcbiam 
eamm bellis gerendis opportunam esse, pro 
confesso sumit. 

— ibid. ἐκεῖνον, ἕνα ovra]. illum, qui est 
unus: eum unum, quod is unus. Sententia 
est: Unius imperium ad res gerendas op- 
portepum, liberis civilatibus suspectam 
esse. Plato Thesteto: Μέλισσον μεὲν οὖν 
zal τοὺς ἄλλους, οἵ ἣν ἑστὼς λέγουσι τὸ «Ἄν, 
αἰσχυνόμενος μὴ φορτικῶς σκώπτωμεν, ἦττον 
αἰσχύνορεαι, 8 ἕνα ὄντα Τιαρμεενίδην. 

— pen. καὶ mr&»] ἱπτὰ xa) ἀπόῤῥητα, 
sent dicenda et tacenda, aperia et arcana. 
Neque reprehendendum putem: si quis fas 
æ nefas, fanda. et nefanda, interpretetur. 


Quia honesta vulgari, flagitiosa celari so-. 


lent. 

— ibid. καὶ àsejfrroy) Facilius tacentur 
et latent ea qute. unus novit, quam qus 
plares. Quanti autem intersit, imperato- 
Tum ignorari copsilis, declaravit Csecilios 
Metellos, cum diceret, Se tunicam in 
ignem counjectorum, si sciret arcanorum 
esse consciam. 

— ibid. στρατηγὸν καὶ δεσπότην] Atbe- 
Biensium duces non erant δισαόται 
αὐτιπρότερες, non licebat eis suo arbitratu 
quidvis agere, ut dictatoribus: sed me- 
tuere irem populi cogebantur, qui decem 
aliquando duces, ut et ante illos virum de 
republica preclare meritum Miltiadem 
Cimonis patrem, nte Socrate, capi- 
tis coedemnavit. Sio fiebat, ut aliquando 
facerent, ποῦ quse esse optima, sed quem 
facillime probari posse populo credebant. 

— vk. ταμίαν] quéestorem, qui ipse 
claves babet erarii, neo exspectare cogi- 
tur, dum tributa extorqueantur, ut vestri 
daees. vel, ταμίαν appellat administrato- 
rem, eum qui negotiis preest, ut Homerus: 

Ξοὺς ἴστ᾽ ἀνθρώποις ταμίης “σολίμαο τί» 

τῦπται. 

Juspiter et belli εἰ pacis mortalibus auctor. 
Quam sententiam etsi Platarohus suo quo- 
dam copsiio reprebendit: tamen poeta 
sapientissimus, bella non exsistere tantum 
censilio numinis, mortalium scelera pu- 

YOL. v, 


329 


nientis, sed eorum eventus etiam regi di- 
vinitus significat, Sio Philippus excita- 
tus est ad puniends flagitia, socordiam et 
arrogantiam Grecorum, ac in primis Athe- 
niensium, qui oracala Socratis, Platonis, 
Isocratis, Demosthenis, et aliorum (omnes 
enim viri sapientes vaticinari malta, non 
minus quam Delphicus Apollo quondam, 
et possunt et solent) contempserunt. neo 
stati nostre exempla desunt, Sed bsc 
ἔξω τῆς ὑποϑίσεως. 

P. 12. 1. ταχὺ καὶ κατὰ χαιρὸν] Uno ju- 
bente, omnes in officio sunt, non interce- 
dunt prolixe disputationes: non exspe- 
etanda est aliorum, eorumque non raro 
dissentientiom, et malorum civium aucto- 
ritas. Monarchie commoda, Democra- 
tig incommoda, vide copiosius in Isoora- 
tis συμβευλεντικῶ, et in oratione περὶ Στε- 
φάνου, ubi Demosthenes acta sua et copias, 
cum actis et copiis Philippi, eleganti con- 
tentione comparat. 

— ibid. καὶ κατὰ xapw] In tempore, 
mature. Nam celeritas iu bellis plari- 
mum velet. unde Lucani Cesar: 


* "Tolle moras semper nocuit differre 
peratis." 

Demosthenes autem sepe queritur, Athe- 

nienses apparandi tempus in deliberando 


consumere, atque actum agere. 
— 2. πολλῶ προέχει] Multum excellit : 


sicut dicunt μικρῷ μείζων, paulo major. τῇ 


κεφαλῇ , capite longior, desas 
kopffg, oder umbpeu kopff lenger. 

— ibid, πρὸς δὲ τὰς} Alterius partis de- 
olaratio. 

— ibid. τὰς καταλλαγὰς] διαλλαγὰς, 
quod magis est proprium, sed illud sopan- 
tius : καὶ το οὗ τὰ νομίσματα μόνον, ἀλλὰ 
καὶ αἱ φιλίαι καὶ αἱ ἔχϑραι καταλλάττονται. 


καὶ reconciliationem, pacificatienem. Nam Phi- 


lippum Olyutbiis intulisse bellum, docet 
Libanius. 
— 3. ἃς ἂν buy] Videtur erae! le70- 


μίαν εἶναι, confictum ad terrendos Atbeni- , 


enses: si ipsi repudient Olynthios, præ- 
sto eis fore Philippum, intercipiendz δο- 
cietatis cupidum. 

— ibid. ἃς ἂν — ἄσμενος] Cupidus, li- 
bens: nomen ex participio videtur a verbo 
$3», placeo, venire. unde ἡσμένος, et spiri- 
tu accentuque mutato, ἄσμενος, às A 
ἀσμενέστερον, ἀσμενίστωτα, ἀσμενίζω ἐσθίων, 
ἀγτὶ τοῦ, ἄσμενος ἐσθίω. . 

— ibid. σοιόσεται Philippica tertia, 
᾿ολυνϑίοις τετταράκοντ ἀπέχων τῆς esee 
στάδια εἴσσεν, ὅτι δεῖ δυοῖν ϑάτερον, ὃ ἐκείνους 
ἐν Ὀλύνθω μὴ οἰκεῖν, ἢ αὐτὸν ἐν Μακεδονίᾳ, 
Videtur igitur hio Demosthenes non histo- 
rim veritati, sed causm servire: nisi for- 
tasse post banc orationem babitam, de- 
mum ea dixerit, cum illi postuleta ejus 
repudiassent. 
2v 


, 





990 


εκ 4. ἐναντίας ἔχει] οὗ μόνον οὗ πολλῷ προ- 
ἔχει, ἀλλὰ καὶ ἐμποδών ἐστι. Quia tyrannis 
cum liberis civitatibus diu convenire non 
potest; cum illi dominari omnibus, hee ser- 
vire bemini velint, In tanta autem diver- 
sitate studiorum et voluntatum, constans 
esse societas nulla potest, et simulatio pa- 
cis atque amicilie multis exitio fnit. 

— ibid. δῆλον yàe]. ἐπαγωγὴ τῆς αἰτίας. 
Confirmatio alterius partis, Philippum esse 
wonarchbam vobis prodest. Cur? Quia 
Olyntbhii cum eo non redibunt in gratiam. 
Quamobrem? Quod neo deditionem, nec re- 
conciliationem sibi bene cessuram previ- 
dent, partim exemplis edoeti, partim diver- 
sa imperii popularis et regni ratione admo- 
niti. Sunt autem infirmi per se, et in summo 
discrimine versantur. Ex his concluditur, 
fore ut constanter societatem colant Athe- 
niensium, et Philippum prohibeant, quo 
minus invadat Atlicam : id quod vehemen- 
ter sit expetendum Atheniensibus. 

—.ibid. ὅτι νῦν οὐ] Exaggeratio periculi 
per negutionem, seu collationem. 

— pen. ἀναστάσεως] Alias resurrectio, 
hic excidium: ande πόλις ἀνάστατος γενομεέ- 
yn, urbis eversa, e qua cives pelluntur. 

— ibid. ἀνδρασοδισμοῦ)] Quum cives 
sub corona veneunt, atque in servitutem 
abducuntur. ἴα oratione Chersouesitana 
utrumque uno verbo complectitur : ὡς οὖν, 
inquit, ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ὄντος τοῦ ἀγῶνος, 
οὕτω προσήκει γινώσκειν, Illud etiam hic 
monendum est, nihil interesse, tametsi 
pro excidio et servitute salutem et liber- 
tatem dicas, nisi quod illa vocabula quo- 
dammodo ad terrorem augendum atrociora 
sunt. 

— ibid. καὶ ἴσασιν] Unde? Ex Philippi 
minis, et ejus iogenii crudelitate, in aliis 
declarata. 

— ult. ᾿Αμφιπολιτῶν τοὺς παῤαδόντας] 
Pro, ᾿Αμφιπολιτὰς τοὺς παραδόντας. ut 
postes, Πυδναίων τοὺς ὑτσοδεξαμένους, pro, 
Nudvalouc: ut Plinius, Nigræ lanarum," 

. ** canum degeneres," pro, nigræ lans, ca- 
nes degeneres. Non enim puto certos ali- 


quos deditionis et receptionis auctores,sed - 


totam civitatem sigoificari : ut partitio fiat, 
non inter ipsos Amphipolitas εἰ ipsos Py- 
dnieos, quasi per seditionem aut proditio- 
mem res acti sint: sed inter Amphipolitas 
et Pydnæos, et inter τὸ παραδοῦναι; xal τὸ 
ὑποδίξασθαι. Quomodo Pydntos tracta- 
rit, ex bistoria mibi non constat: sed op- 
pidum vel direptam esse, vel in servitutem 
redactum, facile hine colligitur. Amphi- 
politanos clementer & Philippo habitos, 
ejectis tamen adversariis scribit Diodorus. 

— ibid. τοὺς wapaSÓrrac] παραδοῦναι τὴν 
πόλιν, dedere urbem, deditionem facere, 
Nam Philippus in suis ad Athenienses li- 
teris scriBit, ἐχπολιορκήσας VAaGev τὸ χωρίον. 
Post, Amphipolitas in fidem et cliente. 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


lam Atheniensium committere se voluisse 
dicit: κελεύοντες ὑμᾶς ἐκπλεῖν, καὶ σεβε- 
λαμβάνειν τὴν πόλιν. 

P. 13. 1. τοὺς ὑποδεξαμένους] Qui oppi- 
do tanquam amicum receperunt. — Historia 
de Pydna, quod ego sciam, nop exstat: sed 
satis apparet, Philippum hospitem pre 
hoste se gessisse. sicut apud Ovidiom 
Tarquinius: ** Hospes ut hostis init pese- 
tralia Coliatini." Et patrum memorit 
magnus quidam princeps urbis non parre 
proceres monuit, ne in posterum ques- 
quam cum exercitu ipsis fortiore istr 
moenia, quamvis amicum, reciperent. 

. —ibid. καὶ ὅλως] denique, ad sumqun, 
in universum. 

— ibid. xal ὅλως] Haeo sententia pro- 
prie ad illad, πρὸς τὰς καταλλαγὰς ἐναντίως 
ἔχει, confirmandum pertinet. sed interse- 
ruit periculi magnitudinem, eamque exeg- 
plis approbavit, quo firmior esset illa pro- 
positio. 

— ibid. ἄπιστον) Scilicet χρῦμαι. utVir- 
gilius : ** Varium et mutabile semper Fe- 
mina." et, ** Dulce satis humor." ]iem, 
** 'l'riste lopus stabulis, ""— 

— ibid. ἄπιστον) Id est, οἱ τύραννοι ám 
στοί εἶσιν ταῖς πολιτείαις, id est, tyrexwi 
non sunt fideles, non servant fidem rebuspe- 
blicis. Sed malo passive interpretari: 
Respublice tyrannis fidem habere non dr- 
bent, won tute sunt. — Heo sententia. se- 
canda Philippica declarator his verbis : οἷα 
ἀσφαλεῖς ταῖς πολιτείαις αἱ «σρὸς τοὺς τῦ- 
βάννους αὗται λίαν ὁμιλίαι. 

— 2. κἂν — ἔχωσι] Si etiam habesnt, 
ἐὰν ἔχωσι καὶ, 

— ibid. ὅμορον] Sio Plotarchos de The- 

banis et Atheniensibus loquens: xa] μά» 
Aie Ta, inquit, ταῖς διὰ τὴν γειτνίασιν à jue 
χίαις, ἀναξαινομένων ἑκάστοτε τῶν ereapa- 
κῶν πρὸς ἀλλήλας διαφορῶν ταῖς πόλεσι. εἰ 
Ulpianus: αὐτὸ, inquit, τὸ avido τῶ 
τόπου, ὥσπερ εἴωθεν τὰ ἐγκλήματα τίατα!. 
Interpret&tionem eo non adsoribo, quod 
utramque locum rudis Lector ex mes 
conversione potest petere. 
— 5. ἔχωσιν] Scilicet αἱ φυλιτεῖκι. Nun 
ἡ τυραγνὶς singularis numeri oet : sed see- 
tentia eodem recidit. Nam si ager Olya- 
thiorum vicinus est Philippi, ergo et Phi- 
lippi ager Olynthiis. τὸ yàp ὅμορον τῶν 
«ρός τι ἰστί. 

— 4. ταῦτ᾽ οὖν ἐγνωκότας] Conclusio pro- 
positionis, ipsorum auditorum  assensa 
firmata, atque amplificata copia verborum, 
et repetitione. 

— ibid. ἐγνωκότας] Quasi dicat: Tpsi 
intelligitis vera esse quse dico. 

— ibid. ταῦτ᾽ ἐγνωκότας ὑμᾶς φημὶ fiis] 
Id est, ἐσειδὺ ἐγνώκατε ταῦτα, φεμὶ i3 
ὑμᾶς: si Latine conversum velis, ' 

— 5. τᾶλλ᾽ ἃ προσήκει) Scilicet. ὑμῖν. 
Quse pam illa sunt? Gloria majorum, Gre- 








ANNOTATIONES. 331 


cie principatus, oppressis opitulundĩ con- 
suetudo, grassationes et injurize Philippi, 
periculi magnitudo, nisi ei reaistalur. 

— ibid. ἐνθυμουμένους) Tribuit eis pru- 
dentiam, quod est εὐνοίας παρασχευσαστικόν. 
Recte enim Cicero benevolentiam, atten- 
tonem, docilitatem, etsi maxime in exor- 
diis, non in solis tamen illis, sed per to- 
tam orationem, captandam esse monet. 

— ibid. φημὶ] dico, affirmo, censeo. 

— ibid. ἐθελῆσαι) Scilicet, αὑτοὺς ἀντι- 
λαμξάνισϑαι τῶν ᾿Ολυνθιακῶν πραγμάτων, 
καὶ βοιϑεῖν τοῖς Ολυνθίοις. 

— ibid. ἐθελῆσαι xal σ“αροξυνϑῆναι} Incre- 
mentam, 

— 6. παροξυνϑῆνα:] Scilicet κατὰ Φιλίπ- 
«€, ezacui, excitari contra Philippum, 
sive ad iracundiam, sive ad rem strenue 
gerendam. Nam utroque modo, verbum 
koc exponi potest. 

— ibid. τῶ πολέμω φροσέχειν] Scilicet 
«τὸν γοῦν, bello i animum, toto animo 
incumbere in bellum: sic et Latini dicunt, 
vel advertere, vel animum advertere. 

— ibid. εἶπέρ sror1)] Quasi dicat: Nul- 
lum unquam fuit magis necessarium ge- 
rendi belli tempus. 

— ibid. alsíp eros xal vov]. si unquam, 
ti nune, id est, si ullum unquam fuit ne- 
eessariom geremdi belli tempus, nuno 
certe est, Sio enim rectius distingui puto, 
quam si, siaríe eroTS xal νῦν χρήματα εἰσ- 

, conjungatur. 

— T7. χρήματα εἰσφέροντας Pecunim 
suat nervi bellorum, non minus quam dif- 
Édegtia sapientizte : quam tegre aatem, et 
minime προθύμως Atbenienses tributa con- 

eriat, ex multis nostri auctoris oratio- 
nibus apparet, Androtioniana prsesertim. 

— ibid. sic ac] conferendo, ezeun- 
do, omittendo. terree] conf 

— ibid. εἰσφέροντας} Distributio, mo- 
dem gerenda rei declarans. 

— 8. xal μηδὲν ἐλλείποντας) Sio com- 
plectitar etiam ea qua non enumerat. 
Hac igitur, ut dixi, est propositionis re- 
petitio, specie conclusionis, 

— ibid. οὐδὲ yàp) Ratio a turpi, seu 
Deceseario, Nam et turpe est, ea que 
exoptaris negligere: et cavere turpitudi- 
Dem, necessarium. 

—ibid. οὐδὲ yàp λόγος] Videtur λόγος 
teram causam, rationem, defensionem, excu- 
selionem, σχῆψις, pretexium, commentitiam 
atque inanem et simulatam, siguificare. 
Quod discrimen, si cui displicet, συνωνυ- 
μίαν et verba idem significantia esse dicat. 

—9. i3' ὑμῖν] ἔτι ὑμῖν, κατ᾽ ἀπόστροφον. 

— 10. ἐκπολεμῶσαι) πολεμίους ποιῆσαι, 


lotes reddendos, ad. bellum Philippo infe- 


rttdum concitandos. ἐκπολεμέω per 1, expu- 
gno: ἐκπολεμόω per o aliud est. Hac eo 
annoto, quod compertam babeo, magnos, 
ut babentur, doctores, in bujusmodi mi- 


nutis rebns, ex fiducia ingeniorum, do- 
ctrineque persuasione minus diligentes, 
hallucinari. Ego vero censeo, ei qui do- 
cere velit, aocarate intuenda esse omnia, 
nec 800 duntaxat fidendum ingenio, sed 
consulendos omnes omnium eorum qui 
haberi possunt commentarios atque in- 
terpretationes. Alioqui se modo turpiter 
dabit, modo minus preclare suo fungetur 
officio. Scio quid, et car dicam, εἷς ἀνὴρ 
οὗ «άνϑ᾽ ὁρᾷ. | 

--ἴ1, αὑτόματον]) ὁ καὶ h αὐτόματος, xal τὸ 
αὑτόματον, id quod ultro et sponte fit. ἢ τύχη, 
xal τὸ αὐτόματον, quorum hoo casum, illud 
fortunam interpretantar, prolixas in Physi- 
cis Aristoteli disputationes pepererunt. 

— ibid. xal ταῦτα ὡς ἃν] Amplificatio a 
modo. : 

— ibid. xal Tavra] ἄλλως τε, presertim, 
idque, amplificandi particula ex aliqua cir- 
cumstantia. at Cicero: ** Quanquam te 
M. F. annum jam aadientem Cratippum, 
idque Athenis, &o.“ 

— pen. εἰ μὲν γὰρ] Declaratio amplifica- 
tionis, illustrata contrario. 

— ibid. ὑφ᾽ ὑμῶν] Ratiocipatur a causa 
efficiente, seu impellente. Perauasio in- 
firma, odium et metus, constans causa est 
inimicitiarum. Id igitur quod supra dixit, 
de constantia Olyntbiorum, bio repetit. 
Nam ad tria illa incommoda, qne in prz- 
fatione recenset Ulpianus, bellum esse 
alienum, deesse pecuniam, potentem esse 
Philippum: quartum etiam hoc, suspicio 
de inconstantia Olynthiorum, videtur ad- 
jungi posse (neque enim alioqui et primo 
loco posuisset, et repetiisset) nisi quis 
pertinere ,malit ad tacite amplificanduin 
Olynthiorum periculum, quibus eversis, in 
metu futuri sint Athenienses. 

— ibid. πεισϑέντες] A πείθομαι, persuasi 
(quod participium in Rhetoricis ad He- 
rennium ssepius usarpator), adducti, im- 
pulsi, consilio et impulsu nostro. Hinc ora- 
torum argumenta dicuntur eiSasà, id est, 
ad persuadendum accommodata. 

— ibid. ἀνείλοντο} Ab ἀναιρεῖσθαι. Sed 
observandum, quse tempora verborum, in 
qua notione sint usitatiora, Deinde con- 
siderapdum, an istrryxsiy (ut Libanius) et 
ἐξενεγκεῖν (ut Demosthenes postea) τὸν πό- 
As4o, idem sil quod ἀνελέσθαι. an vero 
hoo, propulsare bellum, mec reformidare: 
illa, inferre significent? An vero ibter 
ἐκφέρειν καὶ ἐπιφέρειν tale discrimen sit, 
quale illud Livianum est: ** Neo ostende- 
runt (inqnit) bellum prius quam intule- 
runt." ]n secunda quidem  Philippica, 
τὴν μὲν Vy Spas τὴν argic ὑμᾶς αὑτὸς ἀνήριγτο. 
quum ait, ἔχϑραν ἀναιρεῖσθαι πρός τινα, est 
suscipere alicujus, vel cum aliquo (nam 
utrumque dicitur) isímicitias. Dubitatio- 
nes hujusrhodi nolla ratione melias expli- 
cari possont, quam si omnes ejusdem verbi 


322 


loquendi modi ex optimis quibusque ao- 
etoribus congererentar. Quale opus ἃ me 
annos abhipo duodecim institutum atque 
inchoatum, crebrse migrationes et ocoupa- 
tiones interraperant, ᾿ 
. —— ult, καὶ μέχρι vov]. Pro, μέχρι τινὸς 
χρόνου, ad tempus, οὗ Caluc, non constan- 
ter. Sub finem bujus orationis, εἰς &erav- 
τα τὸν πρὸ τοῦ πόλεμον. ibi τοῦ non pro τινὸς, 
sed pro τούτου penitur. Qoanquam dubi. 
tari potest, an πρὸ τούτου πρότερον, vel erpa- 
T9 WOMyAo potius sit legendum. Nam ἡ 
καὶ ἀγνωσία, multas nobis parit 
(si diis placet) elegantias, et observa- 
tiones. 

P. 14. 1. ταῦτ᾽ ἂν ἐγνωχότες] hec sen- 
tirent, in. hac sententia manerent, ταῦτα, 
hec : ταὐτὰ, pro τὰ αὑτὰ, eadem, et rai. 

— ibid. ix τῶν αρὸς αὑτοὺς ἐγκλημάτων) 
οὗ crimina illata sibi a Philippo, qui eos 
ut perfidos et fedifragos criminatur, ob 
paoom pobiscum factam. Si non πρὸς αὖ- 
τοὺς, Sed πρὸς αὑτὸν legeretur, sententia 
esset, propter injurias, quibus se ab «o affe- 
ctos esse queruntur. 

— €. μισοῦσι (τὸν Gur) ἔχειν] ἀντὶ 
T9, ἕξειν. 

— 3. ὑσσὶρ ὧν] ἐκείνων ἃ. ques sant illa? 
ἡ ἀνάστασις καὶ ἀνδραποδισμὸς τῆς πατρίδος. 
Eooe iterum vaticinatus est Demosthenes. 
Evenerunt enim esa, qum timere dixit 
Ol yntbios. 

— ibid. xa) weséüaco] A πάσχω, vel 
antiquo verbo wh63».  Colligitur ex hoo 
looo, non inani suspicione impulsos Ol ya- 
thios, pacem fecisse cum Atheniensibus: 
sed ex aliquibus sibi factis injuriis per- 
spexisse Pbilippi mentem, gravjora cogi- 
tantis. 

— ibid. οὗ δεῖ δὴ} Conclusio, cui statim 
subjicit sstiologiam, a perniciosse cessatio- 
Bis, et salutaris industrie exemplis. 

— 4. σαρασεστωκότα)} A σαρασίωτω, 
easu oblatam. 

— 5. ταὑτὸν ὅπερ] Cicero, ** Non eadem 
est collatio accusatoris et rei." 

— 6. εἰ yàg 9 Collatio contrariorom, 
quid fieri debuisset. 

— ibid. 59 ὅτε, quando: non, 

-— ibid. fixo βεξοηυϑηκότες) veniremus 
auziliati, scilicet, pulsis Thebanis. Vide 
in oratione Chersonesitans concionem Ti- 
mothei. Nisi forte intelligendum est de 
Macedonibus, auctore Demosthene, pol- 
sis. eujus rei Plotarchos meminit in vila 
Bostri auctoris. 

— 7. waglicay] aderant. Possit etiam 
legi «aplicar, prodiissnt. Est enim «ra- 
μέναι verbam de iis usurpari solitam, qni 
surgupt, ac in medium prodeunt, ad haben- 

concionem, τουτὶ pro τοῦτο, at snpra 
ταὐτὸν pro ταὺτό, Non ignorari puto, il- 
ud esse Atticum: in hoo v , 
wt vocant, accedere, ad vitandam τὴν vra- 


H. WOLFII IN I. 


Spi, quod, «σόλε 


OLYNTHIACAM 


λιν τῶν φομέντων ϑίσιν, ut Dicaysus 
alicarnasecus loqoitur. 

— ibid. ᾿Αμφικολιτῶν) Scilicet eisfa, 

— ult, εἱ — saetyípsSa] Si exkibebe- 
eus, pro, exhibuissemus, ἐναλλαγὴ Grecis 
et necessaria et frequens. et mox sequi- 
tur, εἴχετ᾽ ἄν, haberetis, habuissetis. Careat 
enim optativi et subjanctivi imperfeetis et 
plusquamperfectis: eaque supplest im- 
perfectis indicativi, alias addito ἂν, alis 
omisso, Sio etiam “παρακειμένοις καὶ v 
συνταλίκοις xal ἀομίστοις uiuntar: es e 
φεποίηχκιν, iersoroiónunu, ἐποίησε, 

P. 15. 3. τότε] Quasi dicat, statim: sine 
ullo sumpto et labore, misso tentam i 
structo adbuc et victore exercita. 

— ibid. τῶν μοτὰ ταῦτα) Scilicet, je» 
μένων, ἀκολουθηκχότων. 

— prison ΜΡ ἀσαλλάττεμαι. 

— ibid. “ραγμάτων OMM, ληκῶ, 
δαπανῶν, * Ac pbi gelten be- 
lum constitisse Atheniensibus mille de- 
centis talentis, docet Ulpianas, plas sexls 
parte sestimationis agri Attici, quse fail, 
ut in oratione περὶ Συμεμεριῶν legimus, ἰξό- 
κις χιλίων ταλάντων. — Yllod igitur vere fut 
hamo aureo piscari, quod et nostra tale 
factum meminimas. Demosthenes Olye- 
thbiaca secunda 1500. ταλάντων menmisil, 
τῶν μάτην ἀνηλωμένων. — Bellam aotem i- 
lud faisse tam Philippo quam Athesiesn- 
bus grave, tum ex Demosthene coss, 
tum ex Isooratis etiam nostri Philippica. 

— ibid. ἡνίκα — sl τότε] Observsada 
supt tales partioulæ. 

ibid. Πύδνα] Ampbipolis inter Mece- 
doniam et Thraciam: Pydna Macedosi, 
Potidæa Thracie, Methone Achse, Pa- 
gasm Thessali oppidum, sicut et Phere, 
et Magnesia. . 
guls, 4. καθίκαστα) κατὰ ἕκαστα, ptr Vt 

— δ. σολιορκούμενα ἀπηγγέλλετο] Atti- 
cum, pro ἀσηγγέλλιντο. ἑτέρωσις nomen, 
quanquam optimus quisque acriptor pef- 
petuo sic loqui solet, ac neutris plarali- 
bus verba jungere singularia. . 

ibid. τούτων iX] Soilicet τῶν χωρίων, τῶν 

wv. 
— 6. ὡς προσῆκεν) Mature, 80 justis co- 
piis, nisi quis ita malit intelligere, ὡς eje 
ὅκεν Οεηϑεῖν, ut significet, ex officio de- 
buisse Athenienses illis ferre opem. 

— 7. αὑτὸ] hà «ολιτῶν, καὶ μὲ δὰ 
ξένων ποιούμενοι τὰς βοιϑείας. 

ibid. Kew] Effectus, sive eventus 9 
dustrise. . 

— 8. νῦν δὲ) Quid non fierí debuisse. 

— 9. αὐτόματα] αὐτομάτως, ἀφγουντῶν 
ὑμῶν, καὶ διονυσιαζόγτων, by saT- 
ζόντων, καὶ χοροῖς" ἐῤῥιμμένων πρὸς τὸν δια. 
qj, καὶ τὸ τριώβολον, αἱ Lucianus ait. 

ibid. υὐξόσαμεν)] Effectus, εἶνε even 
tas cessalionis. 


ANNOTATIONES. 


— ult. νυνὶ δὲ καιρὸς] Consolatio. Ite- 
rem isoulcat occasionem, atque amplificat 
felicitatem Atheniensium, quse eo perti- 
net, at ostendat vires eis non deesse, si 
volantas gon desit: neque preesentia so- 
lem, sed superiora etiam tempora laudat. 

— ibid. νυνὶ δὲ καιρὸς nei, τίς ; οὗτος ὁ] 
Alii sio distinguunt, ἥκει, τὶς οὗτος, ὁ. Alii, 
xs; τὶς, rec δ. qute haud. soio δα rectissima 
sit. Nescio enim quomodo hic interrogatio 
mihi asperior videtur. τὸ τὶς idem quod 

P. 16. 1. abróperx] Quasi dicat: 
Quanquam stoltum atque improbum est 
volam vestrum, tamen idipsum factum est 
quod exspectastis. αὐτόματα σχήσειν xa- 
Mit, et, καιρὸς ἥκει αὐτόματος, 56 IDUtuo re- 
spicient. . 

— ibid. τῶν «ρρότερον)] Etiam sopra 
monui, articolos cum  adverbiis dege- 
perare in nomina adjectiva. Est igitur 
ὁ ὁ τὸ πρότερον, idem quod ὁ erperipoc, ἡ 
1 , τὸ . Ào τῶν πρότερον, 'EA- 
λιϑικώτιρουν aiv: τῶν προτύρων δὲ, συμφανό- 


TWe. 

— 3. καὶ ἔμαγε δοκεῖ] Verecunde pro- 
ponit, deorum benignitati babendam esse 

tiam. 

—jbid. ἔμοιγε δοκεῖ] Sequitur verbum 
iyu, non sabintelligitur ὡς. 

—ibid. δίκαιος] Ergo iniqui sunt, qui 
divisa beneficia non agnoscunt, qui for- 
iapsm accusant. 

—4. Aw ric] Ergo non vivendum 
more pecadom : non minus accurate, vel 
megis potius ineunda ratio divinorum 
erga nos benefioiorum, quam pecuniz. 

— ibid. ὑπηργμόνων) Ab ὑπάρχω, cu- 
Jes multi sunt et elegantes loquendi modi. 
ξοτεστὸς, pro κατασταθεὶς, γενόμενος. 

— 5. καίσερ ἐχόντων) Προκατάληψις. 
Oeearri enim ei potuisset: Quid? Tu 
diis haberi gratiam jubes? to urbis f..i- 
eitatem predicas, post tot acceptas ola- 
des! in tanta perturbatione reipublicze? 

-—6. à» ἔχειν αὐτοῖς χάριν, sixérex ] 
bus εἰκότως conjungi possunt. Sed si 
ante εἰκότως interpungatur, eaque vox ab- 
3olule capjetur, Δημοσθενικώτερον ἂν εἶναι 


—ibid. τὸ aiv γὰρ] JEtiologia, constans 
atione. removet enim culpam a diis, 
et confert in Atheniensiamn negligentiam. 
QUU dbid. τὸ — ἀπολωλεκέναι) Perdidisse, 
id est, quod perdidimus. Siccommutata 
est Grecis et Latinis infinitivi ratio. 
Nam quod hi per infnitivum efferant, illi 
per ὅτι, et contra, non semper, sed ssepe. 
Ab ἀπόλλυμι, vel ἀπολέω, ἀπωλολέναι, 
perite: boo passivso, illud activse signi- 
cation; 


— ibid. πολλὰ] Ut Amphlipolim, Poti- 
zem, Halonnesum, Psparethum, Cer- 
diam (oujus quidem jactara gravissima 


333 


est: τῆς γὰρ καρδίας geo vac οὐδέν ἐστιν 
ὄφελος, καὶ τὰ ῥώμης), atquo alia. 

— 7. τῆς ὑμετέρας ἀμελείας θείη] νομέ- 
σειν εἶναι. Verbum. ϑεῖναι respicit nomen 
λογιστής. quasi dicat,in bacratione ineun- 
da calculos ponet ad socordiam nostram, 
ad divinam bereficentiam, &c. 

— 8. μήτε σσάλα!] Ergo incoommodo- 
rum dilatio est in bonis numeranda. Sic 
pius ille Hierosolymorum rex Exzechias, 
quum e vate cognovisset posteritatis ex- 
cidium, quo haud dubie graviter angeba- 
tur: Sit pax, inquit, in diebas nostris: 
de osetero fiat, quod sequam et bonum 
Domino videbitur. 

— ibid. πεφηνένα!) Α φαίνομαι, prm- 
teritum medium. formandi rationem pete 
ἃ Grammaticis, 

— 9. τούτων] Soilicet, ὧν ἀφολωλέχα- 
μεῖν καὶ πεπόνθαμεν. 

— ibid. ἀντίῤῥοπον] depultricem horum, 
exequantem hac, qué sit paris ponderis et 
momenti, translatio a trutinis sumta. 

— 10. τῆς παρ᾿ ἐκείγων} Id. est, ἐκείνων. 
supra wagà τῶν Saa», id est, ϑεόθεν, di- 
vinitus. 

—11. ἀλλ᾽ οἶμαι] Iterum, postquam 
dixit quid fieri debeat, subjicit collatio- 
nem, quid non fiat, aut non recte fiat. 
Om»nino amplissimus hio est locus, et 
nunquam non dicendi copiam suppeditat. 
Nam et semper officium facere debeba- 
mus, et nanquam fere facimus. 

— ibid. e/4a;] Hoc verbum, ut et 
δοκεῖ, φαίνεται, ὡς εἰκὸς, apod Grecos 
suum habet usum et elegantiam: utet 5$, 
δὲ δὴ, et, alia hujus generis. sed apud 
Latinos aliquando sine sententie detri- 
mento, ut 'Ελληνιχοὶ ἰδιωτισμοὶ, negligi, 
aliquando alia forma orationis posse inse- 
ri videntur. 

— ibid. παρόμοοιόν ἐστι} Apta. simili- 
tudo. Nam et pecunia facillime consu- 
mitur, et rei bene gerendse oocasio paulo 
momento elabitur. Vide ul non sit sim. 
plex et quotidiana Demosthenis oratio, 
sed suis ornamentis in magna etiam bre- 
vitate el specie simplicitatis constet: ut . 
collationibus contrariorum, ocoapationi- 
bus, similitudinibus, sententiis, exemplis 
illustreter. Potuisset enim sic dicere: 
Nos, cum ageudsm essent Deo gratis, 
beneficiorum ejus sumus immemores. 

— ibid. παρόμοιον δασερ, καὶ περὶ iiy 
φᾳραγμάτων οὕτως) Observanda est hie 
&eridoric. post τὸν αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ. 

— 19. χτήσεως Non tam possessionem 
significat, quam acquisitionem. . 

pan ibid. fra λάβη καὶ σώση] nal, etiam. 
Si quam acceperit, eam etiam conservarit. 

PS. ἀναλώσας λάθη] Ab ἀναλίσκω, 
vel ἀναλόω, οἱ λανθάνω. λανϑάνω ἀναλίσκων, 
vel ἀναλίσχω λανθάνων, imprudens consumo 
won gnimadeerto' me consumere, id quod 





994 


philosophis facillime accidit, tum quod 
pecunis non multam eis dari solet: tum 
quod idipsum quod datur, minus curant: 
tum quod fortunam non tam propitiam 
habent, quam animum liberalem. Sio 
λαθὲ βιώσας, vel βίωϑι λανϑάνων. 

— 14. συνανάλωσε) Una absumpsit, pro 
absumit, ut in Isocrate annotavimus. 

— ibid. τὸ μεμνῆσϑαι τῇ τύχη τὴν χάριν] 
memoriam accepti a fortuna benejicii. 

— 15. μὴ χρησάμενοι ὀρϑὼς} Id quod 
fit vel socordia, vel stultitia. Unde etiam 
Germani dicunt, Maltos a Deo salutari 
qui eum resalatare nesciant : id quod non 
aliud est, quam τοῖς καιροῖς xal τοῖς παρὰ 
τῶν θεῶν ὑπηργμένοις μὴ χρῆσθαι ὀρθῶς. 

— ult. πρὸς γὰρ τὸ] Γνώμη: que non 
quid debeat fieri, sed quid valgo fiat, in- 
dicat. ἔστι γὰρ τῆς γνώμης, τὸ μὲν ἐκ προλή- 
“ως, τὸ δὲ ἐκ παρατηρήσεως. Sio Cicero: 
** Vulgus ex veritate pauca, ex opinione 
multa, judicat." 

— ibid. τὸ ἐκβὰν] Ab ἐκβαίνει evenit. 
Sic Cicero: **Id consilium ita nobis pro- 
babatur, ut de eo homines ex eventu ju- 
dicaturos videremus." 

— ibid. ἕκαστον τῶν] Pro ἕχαστα τὰ 
φροῦπάρξαντα, id est, καιροὶ, εὐκαιρίαι. 

P. 17. 1. ὡς τὰ πολλὰ] plerumque, 

fert, ὡς iori τὸ πολὺ, τὸ πλεῖστον. 

— ibid. χρίνεται] Scilicet, ἃ vulgo. 
Nam eruditi in causas rerum intaentur. 

— ibid. διὸ xa] σφόδρα} Conclusio in 
hano sententiam : Quo saperiori tempore 
neglgentiores fuimus, eo nos nuno ala- 
oriores esse convenit. 

— ibid. διὸ καὶ σφόδρα} xal hio est imi- 
φάσεως, ut cum dicunt xai 

— 9. δα ταῦτ JEtiologia : Tum ut 
rem in integrum restitaamu»s, tum ut infa- 
mi&m aboleamus. 

— ibid. ταῦτ᾽ τὰ ἡμελυμένα, correctis 
iis quæ nepleximus. nisi quis malit ταῦτα 
referre ad τὰ λοιπὰ, et ἐπανορθώσασθαι in- 
terpretari pro κατορθοῦν, rite administrare: 
in quo et ipso nibil sane est inoommodi. 

— 3. τὸν ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις ἀδοξίαν] 
Scilicet γενομένην. apud Latinos certe, nisi 
dicas, susceptum ob rem male gestam dede- 
cus, horridius fuerit. 

— 4. εἰ δὲ πρρησόμεθα] Tterum confert 
officii cultum et neglectum, atque otrius- 
que eventus: et in ipsam causce arcem 
(ut Cicero loquitar) invadit : ostendendo, 
non tam Olynthiorum quam Atheniensium 
salutem agi. 

τς —ibid. προησόμεϑα} projiciemus (nam 

hoo verhoet Cesar utitur),deseremus, amit- 
femus, destituemus, negligemus, a προΐεμαι. 

— ibid. «υρουσόμεϑα — καταστρέψε. 
ται] Non improbo banc lectionem, sed 
malim subjanotivo per e et», προησώμεθα, 
καταστρέψηται. Suspecta enim mihi est 
inscitia et. oscitaptia librariorum, qui τὰ 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


xapex modorem nos 
observant, o e & οὐ indicativi, οι ai optt- 
tivi, e » sabjanctivi: qui certe modos 
hic requiritur, ὑποθετιχῶς λεγομένων Tor, 
ἀλλὰ μὴ ἀποφαντικῶς. Neque necesee est 
ad χρόνων ἐναλλαγὸν confugere. 

6. τί τὸ κωλύον ἔσται] ᾿Ἐμφατικότμα, 
quam si dixisset, τί χωλύσει ; τὸ Xam 
βαδίζειν, prohibens, quod prohibeat ire, qu 
minus eat. 

— 7. ὅποι βούλετα.] quo vult. xev ἐν 
φημισμὸν, ne male ominetar, si dicat, 
eum etiam in Atticam ire et velleel posse. 

— 8. dpá γε λογίζεταί a1] Narntio 
historica rerum Philippi gestarum, qua 
credibile facere studet, ventorum esie 
Philippum in Atticam. id quod socordes 
Athenienses noa prius credere potuerat, 
quam ad Charoneam victi sunt. non ti 
men id aperte dicit, sed ad diligentism et 
negligentiam eam accommodat: quia noa 
tam perterrefacere, quam expergefacere 
cives suos conatar, eorumque offensionem 
cavet. 

— ibid. τίς ὑμῶν] Quasi dicat: Iu 
securi estis, ut nemo vestrum id conside 
rare videatar; alioqui faturi essetis dili- 
gentiores et caotiores. 

— 10. τὸ κατ᾽ àpyác] Διαιφέτως. M 
ὑφὲν scribunt τοχαταρχὰς, ut et érwrh- 
SoTt, παραγνώμην, ὑγτιγοῦγ, δηλονότι, τοῦτε" 
στι, παραχρῆμα, comparo, ἱξυπαιχῆς. 
Alii singulis vocalis suos spiritus atque 
accentus tribnont. 

— ibid. λαζὼν, &c. εἶτα ἐπέβι] cum 
cepisset, &o. demum ingressus est in Ter 
saliam. . 

—12. Θετταλίας] Quasi dicat : Oppt- 
dis captis potentissimam nationem est 
aggressus, ut Isocrates» in oratione de 
Pace his yerbis declarat : Θετταλοὶ μὲν 
στους «πλούτους παραλαβόντες, καὶ Mesps 
μεγίστην καὶ πλείστην ἔχοντες. Εἰ paulo 
post: ovre», inquit, αὐτοῖς «“λέον à ray 
λίων ἱππίων, καὶ πελταστῶν ἀναριϑμότιν. 

— pen. sá9'] Soilicet, τἄλλα, ve, 
ταῦτα πάντα. 

— ult. ἐκβαλὼν] Ut Terem et Cersoble- 
ptem, ut apparet ex Philippi literis. — 

— ibid. καταστήσας} Fuerunt etiam 
alii duo, ut ex Áristocratea orstione appé- 
ret, ᾿Αμάδοκος καὶ Βηρισάδης : quibus, au 
vero aliis, regna confirmarit, ego afiir 
mare, propter historiæ iguorationem, noe 
possum. Sitelci tamen regnum cosír- 
masse videtur. . 

P. 18. 1. ἠσϑένησε] ἐνόσησε. Με" 
nit et in Pbilippicis: íSyvnxev ὁ Φιλισ αι; 
oU μὰ Δί᾽, ἀλλ᾽ ἀσθενεῖ. τί δ᾽ ὑμῖν διαφέρειν 
τὸ ἀσϑενιῖν, ἀντὶ τοῦ, ὁττηϑῆναι τῷ μάχν τῇ 
φρὸς ᾿Ονόμαρχον: videtur et verbo et see 
tentise alienam. Est et ῥαΐσαι aliud, qoam 
ἅπασαν τὶν δύναμιν ἀναλαβεῖν, id est, omnei 
suas copias educere. 





ANNOTATIONES. 


' —jbid. AMidac] ubi cepit habere me- 
lius, levato morbo, ῥαΐζω trisyllabum fit 
a jam. ῥαίζω dissyllabum, lacero. λυκοῤῥαι- 
σταὶ κύνες, in Euripidis epitaphio. 

— 2. ἰαϑυμεῖν) ῥᾳθυμία, quasi ῥάδιος θυ- 
μὲς, facilitas animi, omissior animus, non 
satis acer et intentus, atque ad volapiatem 
pronior. 

. — ibid. ἐπεχείρησε) manus attulit, ag- 

et 


— ult. Ἰλλυριοὺς] Illyris Italiam, Ger- 
mariam, et Macedoniam attingit. 

— ibid. Tlaíom;] Ptonia: Justino 
Macedonis pars est. non multum abludit 
ἃ Panconise nomine. Zonaras, οἱ Πανγό- 
»«&, inquit, ríovra: μὲν eec τῇ Aa^- 
paria, i αὐτὸν δὲ τὸν Ἴστρον, ἀτσὸ Νω- 

μέχρι τῆς ἔν Εὐρώπη Μυσίας, etc. rele 
δὲ τῇ 'Ῥοδόπη καὶ erpic αὑτῇ τῇ Μακεδονίᾳ ες 
τὸν Γαιόγων ἔθνος ἐστί. 

--οἰἸ νἀ. 'AgijaGay] ΑΙ ᾿Αγύββαν, ut Pau- 
aanias, non per 44, sed per duo BB. Scri- 
babt nonnalli a, ot parum ἃ με distet. foit 
patruus, Suc «wp; πατρὸς Olympiadis, 
uxoris Philippi, Epiri princeps.  Plotar- 
chus 'AgXay uno € soribit, eique tribuit 
filium Aaciden, nepotem Pyrrhum, Fra- 
ter Arymbee foit Neoptolemus Olympiadis 


pater. 

P. 19, 1. ὅπη τίς ἂν sTarn] Quo quis dicat, 
id est, Et quo non? 

— ibid. τί οὖν τις ἂν εἴποι] ᾿Ανϑυποφορά. 
Concilist autem heec interrogatio, et ora- 
tioni varietatem, quse ad cavendum audi- 
toris fastidium aptissima est, et setiologim 
aditam prebet commodiorem. 

— 3. γνῶτε ---- ὡς ἀλυσιτελὲς, καὶ τὴν φι- 
λονραγμοσύνην)] Ejusdem verbi diversa 
constructio, φιλοπραγριοσύνη, animus ala- 
etr, inquietus, strenuus, qui delectatur ge- 
rendis rebus. πολυπραγμοσύνη, tametsi mul- 
[25 occupationes significare videatur, ta- 
menia vitio pleramque ponitur, ut Latinis 
Curioiitas et importunitas. 

— 5 ὁ ev5] Cum qua vivit, id est, 
que individua ejus comes est, in qua 
ombe süum stndium et setatem consum- 


pit. συμβιῶγαι idem valet quod συζῆν,. 


W i» oratione de Corona: ἐγὼ 4» δὴ 
Twavrs συμιζίωχκα τύχη. 

— ibid. ὑφ᾽ 5c] Argumentum a natura 
Philippi, naturam autem ejus ex actioni- 
bus conjicit: ac statim e natura et actio- 
nibus tam Philippi quam Atheniensium, 
colligiteventam: ao vaticinatur id, quod, 
quanquam sero, tandem tamen accidit sab 
Astipatro, Alexandri Magni successore. 

— ibid. ὑφ᾽ ἧς —] Pre qua non δὲ, ut 
contentus. rebus gestis, otium ugat, id est, 
qu£ eum quiescere non patietur, àyaeray 
καὶ críoyty cum dativo, acquiescere, equi 

ique facere: alias amore significant. 

—7.exhen] Ab ἔχω, vel σχέω. 

— ibid, τῶν ὑπαρχόντων) τῶν ἥδε πε- 


935 


φραγμένων, τῆς δύξης τε καὶ δυνάμδως. 

— vlt. ἐῤῥωμένως] Ut ἀνειμένως, ἔντε- 
ταμένως, adverbium e participio: quod 
comparator, ἐῤῥωμένος, ἐῤῥωμεενόστερος, ἐῤ- 
ῥωμενέστατος. unde formatio adverbii non 
obscura est. 

— ibid. σκοπεῖτε] "Emvreosá, Primum 
auditoribus jadicium permittit: post ipse 
pronanciat aperte, id quod hactenus recte 
dixit. 

— ibid. σκοπεῖσθε εἰς τί ποτ᾽ ἐλπὶς (sci- 
licet ἐστὶ, vel εἴη) ταῦτα τελευτῆσαι] ἐπ 
quid tandem hac finitura esse, spes sit. 
Verbum τελευτῷ &bsolote ponitur, ut et 
apud Plutarchum in Conviviis, διαγωγή 
ἔστιν ἦν olivo τὸ συμπόσιον, εἰς φιλίαν ὑπὸ χά» 
poc τελευτῶσα. ldem in Theseo: τῆς 
μὲν Ἑλένης ἁρπαγὴν, πολέμου μὲν ἔπιρε- 
λῆσαι τὴν ᾿Αττικὴν, αὑτῷ δ᾽ εἰς φυγὴν καὶ ὅλε- 
θρον τελευτῆσαι. 

P. 20. 2. τὸν ἐκεῖθεν) bellum illic ge- 
stum. ἐκεῖθεν, illinc, ὁ ἐκεῖθεν πόλεμος. Nos 
nallum tale adjectivum possumus fingere. 
ἥξοντα, pro ἥξειν. Sepe Græci accusativis 
participiorum utuntur, ubi Latini ipfiniti- 
vis: in iis maxime verbis, qum Moscho- 
pulus, τὰ γνωριστικὰ, xai τὰ ἐπὶ τῆς ὄψεοις 
appellat, ut, οἶδα, εὑρίσκω, ὁρῶ, etc. 

— 8. ἀλλὰ μὲν εἰ τοῦτο] Ostendit, 
Philippum Olyntho capta invasurum At- 
ticam : nuno eam calamitatem, verecunde 
tamen, cauteque amplificat. 

— 4. μὴ τὸν αὐτόν] Similitado. ' 

— ibid. τὸν αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ) Possit 
etiam legi ὅνπερ. 

— ibid, οἱ δανειζόμενοι) qui mutuum 
sumunt: ol δανείζοντες, qui dant mutuum. 

— pen. iwl τόκοις μεγάλοις] Varia 
fuisse usurarum genera, ex forensibus 
Demosthenis orationibus apparet, de qui- 
bus ibi agetur commodins. 

— ult. τῶν ἀρχαίων ἀπέστησαν) domo 
profugiunt. Suidas, ἀρχαῖα τὰ κεφάλαια 
τῶν τόκωγ, interpretatar. Sed Ulpianus 
τῶν ágxalov exponit τῶν ἐνεχύρων, pignori- 
bus cedunt. quod genus sunt sedes, pree- ᾿ 
dia, vestes, etc. pro ἀσέστεησαν alibi usur- 
pat, ἐξέστησαν. οἱ δ᾽, inquit, ἐπειδὰν διαλύειν 
ἐδέησαν οἷς ὥφειλον, ἐξέστησαν ἁπσσάντων τῶν 
ὄντων. Item Aristophanes γεφέλαις. ἰὼ 
κλαίετ᾽ ὦ δολοστάται αὐτοί τὸ καὶ τἀρχαῖα 
καὶ τόκοι τόκων' οὐδὲν γὰρ ἄν με φλαῦρον ἐρ- 
γάσαισϑ᾽ bri, Budeüs τἀρχαῖα τὰ πατρῶα 
exponit. 

P. 21. 1. ἐπὶ πολλῷ] Scilicet, τόκω, 
βλάβει. 

— ibid. καὶ áearm] Elegans anti- 
theton. 

— 4$. πολλὰ xal χαλεσὰ)] Multa difR- 
cilia. τὸ et ποῦ incommode omittitur. Quse 
autem «unt illa? tributum conferre, opem 
ferre periclitantibus, ipsos militare, exca- 
bias agere, stare ip acie, vel vincere vel 
occumbere, in perpetuo esse metu de pa- 


996 


trise servitute et excidio. 
— ibid. ὧν οὐκ ἠβευλόμεϑ.] ἐκείνων ἅ. 
itivus partitive positus. ἠβουλόρενθα pro 
——æS ATTASC. Verba sio ordinan- 
da sunt: δέδοικα, eto. μὴ ἔλθωμεν ὕστερον 
εἷς ἀνάγκην ποιεῖν sex, καὶ χαλεπὰ ὧν oix 
ἠξφιυλόμεϑα. | 
— ibid. ὀζουλόμι494} Scilicet, μέχρι 
ὅδε, que hactenus facere noluimus. non 
est, ὧν oix à» βουλοίμεθα, que nollemus, 
quanquam eodem fere sententia recidit. 

— 4 ἐν αὑτῇ 73 xire] Id est, τῇ 'A7- 
qu, τῶν, Scilicet, ὄντων, vel κτημάτων, 
est ἐπεζήγησις. Quasi dicat, de aris et 
focis. 

— 4. τὸ μὲν οὖν] Προκατάληψις, sum- 
pta ὁ discrimine reprehensionis, et pro- 
prio consilii. 

— 7. ἰγὸ 
captat benevolentiam auditorum, cum 
modesta reprehensione iniquitatis eorum, 
seu conquestione potius, et sui ergo rem- 
publicam studii commendatione. 

— 9. αἰτίους — ὑστάτους ὑστάτους, in 
Aldino codice oscitantia librarii omissum 
puto. Nam sententie non incommodat, 
et in. φροοιμείοις Snjwmyogixoi; eodem modo 
asurpatur. Csesar in Catilinaria: ** Pleri- 
que morlales (inquit) postrema memi- 
nere," Vulgus proxima queque meminit, 
emtera obliviscitar: cujus ingenium in 
oratione False Legationis egregie descri- 
bitur. In hanc sententiam etiam secunda 
Philippica: ὁρῶ γὰρ, inquit, ὡς τὰ πολλὰ 
ἐνίους, b. εἷς τοὺς ris ἀλλ᾽ εἷς τοὺς ὑσὸ 

y λιότα Tin ὀργὴν ἀφιέντας. 

v ibid. εἰπόντας ἦν is wosicÓs] Id 
est, τοῖς εἰποῦσιν ὀεγίζεσϑε. 

— 10. κατὰ ywipom] ἐξ sententia, ita 
πὲ volebatis. sobintelligitar, τὴν ὑμετέραν. 
contrarium hujus, erapà γνώμην. 

— 11. ἰδίαν] propriam, id est, suam, 
vel meam potius, τὴν ijavrov. Sequitur 
enim primsee persone verbum ἡγοῦμαι: 
privatam, private securitatis ratione habita, 
privati periculi metu. Sic etiam οἰκεῖος 
ssepe usurpatur. 

— ibid. ὑποστοίλασθαι] dissimulare. 
μηδὲν ὑποστωλάμενον εἰπεῖν, aperte dicere, 
ab ὑποστίλλομαι. 

— 13. φημὶ δὴ διχῇ] Repetitio pro- 
positionis, et declaratio. Sopra enim in 


hoo loco, ἔστι δὴ Táy' ἐμοὶ δοκοῦντα, cen- 


suit opem ferendam esse Olynthiis : nuno, 
quo pacto id fieri debeat, ostendit, xal 
qo» τρόπον τῆς Θοηθείας εἰσηγεῖται, ἐστὶ Y 
οὗτος τοῦ δυνατοῦ κεφαλαίου. 

— ibid. διχῇ] Ulpianus putat, Demo- 
sthenem iniquum postulare, ut æquum 
ferat. et fortasse accommodat se ambitioni 
Atheniepsium, τῶν ἐν τοῖς ψηφίσμασι τὰ 
μίγιστα αἱρουμένων, ut in Philip. ait. Sed 
vostra nibil interest divinare, nec incerta 
pro certis habenda sunt. 


H. WOLFII IN I. 


δὲ] Novo quasi exordio tion 


OLYNTHIACAM 


— ibid. διχῇ ὀοηθητόον ἐἦναι τῶς ej 
γμασιν ὑμῖν] Gemini dativi eidem addi 
adverbio, βοηϑυτέον ὑμῖν τοῖς σράγμαου, 
id est, ὑμᾶς δεῖν. βοηθεῖν τοῖς πράγμασι. 

— ibid. διχῇ] ἐν δυοῖν τόπτοιν. 

— 18. τὰς eux) δύω καὶ opis 
τοῦ Χαλκιδικοῦ γέγους. 

— 15. κακῶς ποιεῖν τὴν χώραν] me 
facere regioni, infestare, vasteri, populari, 

— antep. ὑ ivac Tovro] Qnis vere 
rex ita sit immanis, ut alieps ditionis ct- 
piditate, vastari suem pateretur? Perice 
tamen auctore hoc fecerunt Athenienses, 
ut Atticam ab Archidamo vastari pateree- 
tur, et ipsi interim classe missa Pelopos- 
nesom infestarent, itaque Lacedimouio 
domum revocarent. "Thocydides lib. 2. 


- pen. sagaevhowra:] coget ad. dedi- 


em. 
— ibid. οἰκείαν] Scilicet, χώραν, id et, 
Μακεδονίαν. i] 

P. 42. 1. «ροκαθεδεῖται] Fotorum se- 


eundum mediam, a προσκαθέζομαι, in r8 


gerendas incumbet. 

— 2. τοῖς πράγμασι) τῇ πολιεραία 26 
τῷ πολέμω, ducet bellom, Do his eaim 
rebus loquitgr. 

— ibid. τῶν πολιορκουμένων] Ἐμφατικῶς, 
obsidionis mora intolerabilis. Troja de- 
cimo, Numantia tertio demum et decino 
anno,expugnataest. Sed rara bec sont 
exempla, nostro prsesertim secolo, quo 
mcenia magis ad ostentationem, quim 
defensionem comparata esse videri por- 
sunt. 

— 3. δεῖ 53] Conclusio. . 

— ibid. πολλὴν xal hys] Biferiem, id 
est, διπλῆν, vel διττὴν, gemina et αὐ. 

— 4. καὶ περὶ μὲν] Hactenus tractala 
est voluntas, our Athenienses strenue jt- 
vare debeant Olynthios: nuno transit sd 
alteram partem, —— gig 5 

— 5. δὲ Twy p 
cunie sete commeatu. Sio ettam Cieero 
siepe loquitur, id est, quod attinet ad pt- 
rapde pecunim ratione. 

— ibid. lei ὦ ἄνδρες] Cum assevert- 
tione et amplificatiohe proponit, Satis ett 
peounic. 

— ibid. ἔστιν — ἔστιν) Ἐμφατικὴ repe 
titio. 
— 6. οὐδενὶ τὼν ἄλλαν] Ὑπερβολό. Nes 
plus quam Philippo, non plus quam reg 
Persarum. — Sed respexit ad Grseoos 480 
rum opes faerant tenues. 

— T. οὔχως ὡς Ceo 91] "rerom. 

θενρίαις καὶ 


Nolnit enim dicere, ἐν ταῖς 
ταῖς foeraic. " xi Mna 
— ibid. s] μὲν οὖν] "revo , 
— B. ταῦτ' ἀποδώσετε) τὰ Sind, 
&cerie χρίος ὀφειλόμενον. 
— ibid. ἀποδώσετε] Pecunia reddenda 
est, ergo non est vestra. 


— 9. οὐδενὸς — wp] Jd est, δεῖ er 





ANNOTATIONES. 


wit θεωρυμῖς avTépns beri τὰ πτροσοϑησό 
ned pbi Oorrectio et 
Malo antem δὲ avri le- 
idi tois at et supra, dero- 
quam ἀνταν 


je icon. 
-- pe. ; ἄν τις εἴποι] ᾿Ανθυπκοφορὰ, 
eni τουροινδοὶ distinctione vd porum, »é- 
φω εἰ ἡγῶμαι δεῖν. 

— ibid. γ͵ οὖν] Sio ordina verbu: εἶντοι 
tic io, τί ὧν; σὺ γῥάφεις ταῦτ᾽ εἶναι στρι- 
nti: Sicut dicit Cieero, ** Quid? Qoid 
érgo 


decernere, decretum facere, ferre legem. 

— ult. da ἔγωγε) Seilicet γράφω, ἀλλ᾽ 
ἡγῶμαι, Artgutia sententie sita est in 
vebis γράφειν, quód. capiíeie erat: et 
ἡγεῖσθαι. quod etsi odiosum, pericoli ta- 
wes expers, Mec enim cogitationis pœna 
eran ut jariscomulti dicunt, patienda 


P. 25. 1. ταῦτ' εἶναι] Stighar jm ante 
soot militaptium, quid opus ext novo de- 
ctelé? sed hoc vegabat plebs Atlteniensis. 
Potest etiam repeti verbu δεῖν, αἱ sit sen- 
lepfut: bibo δεῖν ταῦτ᾽ εἶναι στραγνιωτικά. 
, 77 2. καὶ μίαν — εἴα.) Hæo sententi 
in tertia Olyntbiaca repetitur, et clarius 
expliestat : τὴν αὐτὴν τοῦ AuCtiy, τοῦ στρα- 
vierPat, etc. τάξιν ποιήσας. Exstat bujas 
argumenti lota oratio περὶ συντάξεως, obi 
de boo vocabolo plárz diciuri sumus. 

— ibid. σύντωξιν din, etc. ὑμεῖς 3i] 
Herm copfert, τὸ δέον καὶ τὸ γινόμενον. 

“Ὁ 8ι re πῶς ἅγιυ πραγμάτων) drtv 
^ eredi? τὰ Sierra. μηδὲν “ποιοῦντες τῶν 
δίωντων, otiosi, nihil adtinistrantes et ge- 
rente: Quis istuo tollet? sic oerte fy 

— 4. ἔστι δὴ λοιπὸν} Eventam ignavis 
ottewlit? et tseite monet, ut afienam pe- 
es Son &ctiperé, φακαὶ vuam amittere, 


—- δι ἀλλ) Scifioet χρημάτων. Re- 
edüet —— — dictam : ὅτι ὅ 
θέμις τεγωνμιόνα οὗ σετεῖται. bellum de- 
99b nen μαχεῖ. εἰ Thacydides: ὅτι ὁ ὦ δ» 
Miet Verre ioi * «ροχοιρεῖ, id. est, 
Metrlos esse eventas, vel, at 
bivite loquitur, ** eventos nusquam minus 
—Q deem it bellts." 

— n μάτων] τυώμη ddroqQas- 
Tài, σαὶ qui nd. non Rn κατα 
ΚΡ rerom vzenefiuri εἶπα pecunia: imo 
itewriam etim, οἱ ecclesiam. 

— ibid. M, δὲ χρημάτων) Scilicet, εἰς 
ἮΝ sitet, q à in pzce etiam. 
Bret eutem pecunia frogalissimus quisque 
fite, loxuriosissimos maxime. 
fiat ff; at chuit Ovidius: 

*" Querere ot abéumant, absumpta requi- 
rete certant, | 


δ Tpsee vitite suntafiuteuta vices." 
ΟὟ. 


Ha ὡς 


497 


Memo taten, ot nuno vivitur, siné pecu 
bi& commode potest vitéte. 

— T. τῶν δεόντων) Scilicet, τῷ σολέμα. 
Refeteudite sunt enim plerssque sentettise 
ad id negotium, cui adhibentur. 

— ibid. Χέγουσι δὴ καὶ Dow] His 
verbis et arrogantiam vitat, et Athenien 
slum facultatem auget. - 

— 8. καὶ ἕως ἐστὶ] Iterum admonet 
occasionis. "-— ] Osten 

— 10. ἄξιον μηθῆναι} Ostendit, pe- 
ouniant n: deesse Atheniensibus. Sed id 
notidam satis est ad animos eorom corffir- 
mandos, quos potentia Macedonis solici- 
tat. Eam igitur et ipsam nunc convellere 
et labefactare conatur: idque iis tationi- 
bus, quas ordine videbimus. 

— ibid. ἄξιο} dignum, id est, ope: 
ree prettíam. ἐνθυμητίον, ἐνθυμεῖσθαι χρή. 

— ibid. ἐνθυμηθῆναι] cogitutionem sus- 
cipere. 

— ibid. τὰ φράγματα] Sic ordhnabis: 
ἐν ὦ (scilicet τόπῳ) τὰ πράγματα τὰ Φι- 
Ais'trov, καθέστηκε νυνί. quo ix loco. sint res 
Philippi, qui sit status ejus. 

— pen. οὔτε γὰρ ὡς δυκεῖ } Primum ἴθ. 
ciatione proponit, Philippum non e«se re- 
vera potentem, aut hoo tempore fortuna- 
tum, sed falso putari talem ab imperitis. 
Deinde remotione partium idipsum com- 


probat. 
- — ibid. οὐδὲ yàg] Verba sic ordinabis: 
τὰ πράγματα αὑτοῦ οὐκ εὐπρεπῶς (scilicet 
ἔχει) (ὡς δοκεῖ, καὶ φήσει ic My, μὴ σκοπῶν 
ἀκριβῶς) οὐδὲ (οὕτως, scilicet ἔχει.) ὡς ἂν 
ἔχοι κάλλιστα, T63 (jus non decenter (ut 
etur, et dieere queat is qui nn accurate 
inspezerit ) neque tta se habent, αἱ haberent, 
si essent prec wm. Potuisset brevius 
dicere: τὰ πράγματα abr) οὔτ᾽ sierpi- 
trc, οὔτε κάλλιστ ἔχει, ἃς δοκεῖ, ete. sta- 
tus rerum ejus non est pulcherrimus: ἀΐ 
Cicero dicit, **In senata palcherrithe cum 
staremus.^ 


- P. 24. 1. eis! de ltiwyxn] 1. Olyu. - 


thioram rebellio iropinata. 

— ibid. ἐξένεγκο) ab ἰκφέρω. 

«-- 5. τοῦ τον] τὸν Ολενϑιακόν. 

“- ibid. πολεμεῖν αὐτὸν] Scificet τὸν 
φόχλεμον. notus Atticiemus. ᾿ 

— ibid. d49»] ab ὀἴομαι. 

— 3. ὡς imi] tanquam vel. statis 
aggressus, id est, Tam etum bellum sosci- 
peret, sperubat se primo impeta confe- 
ctarum ésse omnia: qu&l spés eum fe- 
felfit. Hoc igitur quia preetet spém eve- 
tit, eto. Possunt etiam (quanquam ali- 
quanto coactius) verba alo ordinari : ἀλλ᾽ 
Wendt ἀναιρήσεσθαι q'árra τὰ πράγματα, 
», ἐπιών. sperabat omhia se negotia. 
confecturum esse, dit tunc. (seilicet, quum 
Amphipolim, Pydnam, Potidemm, eto. 
cepit), primo impetu : velum prinium 
ἐπ , speravit fore ut Olynthii statim 
2 


X 


— 





938 


sese dederent.. Quod Lucianus in lauda- 
tione Demosthenis sub Antipatri persona 
dicit, κώλυμά τι xal πρόβολες δμεῖν ὁ dry- 
θρωπός ἰστι, μὴ πάντ᾽ ἔχειν ἐξ ἐπιδρομῆς : 
idem est. 

— 4. κατα] xai εἶτα. διέψευσται, & δια- 
ψεύδομαι. 

— 5. παρὰ γνώμην) preter exspectationem, 
aliter quam toluit. Supra xarà γνωμν, 
est bujus contrarium. 

— 6. τα τὰ τῶν OtrraA Xv] II. Per- 
fidia Thessalorum. Diodorus lib. 11. fol. 
283. de pugna ad Tanagram, τῶν μεὲν 
Θετταλῶν μεταβαλόγτων bv τῇ μάχη «pos, 
τοὺς Λακεδαιμονίους. εἰ 

— ibid. τὰ τῶν Θετταλῶν) Ulpianus 
bio argulias quarit. sed ut dicimus, τὰ 
τῆς δικαιοσύνης, pro justitia: sic etiam τὰ 
τῶν Θεσσαλῶν, dici puto pro Thessalis. 

— ibid. ταῦτα γὰρ] Id est, οὗτοι οἱ Θεσ- 
σαλοί. 

— 9. εἰσὶν ἐψηφισμένοι] Id. est, ἐψηφί- 
σαντο. | 

— 10. τειχίζειν] ὀχυρῶσαι, φρουρίον. ἐνοι- 
κοδορφεῖν. 
— ibid. τοὺς λιμένας] τὰς προσόδους τῶν 
λιμένων. ᾿ 

— pen. τὰς ἀγορὰς] τὰ τέλη τῶν ἐμ- 
φορίων. 

— ibid. τὰ xoà] τὸ κοινὸν, Respublica, 
quanquatn et Cicero commune hoc modo. 
dixit, ut et τὸ κωμικὸν καὶ τὸ τραγικὸν, 
Comnicum οἱ "l'ragicum, dare satis. 

— ult. δέοι] Latinis hic utendum esset 
infipitivo δεῖν. 

—Xibid. διοικεῖν] administrare, sustentare. 

P. 25. 2. εἰς στενὸν κομιδὴ καταστήσεται 
αὐτῷ} in admodum arctum redigentur. 
Siout Comicus ; ** Nanc inee in arctum 
cogunlur copie." . , 

— ibid. và τῆς σροφῆς τῶν ξένων} ld 
est, ἡ τροφὴ τῶν ξένων. | ᾿ 

— 4. τούτους ἅπαντας) Seilicet τοὺς 
ὑπὸ Qi areroy ὄντας καὶ δεδουλωμένους. 

.- ibid. αὐτονόμους} Sio ordina; ἥδιον 
ἂν εἶναι αὐτονόμους καὶ ἐλευθέρους. — Neque 
euim puto moltum ínter αὐτονομίαν xai 
ἐλευϑερίαν interesse. Paeonibus imperabat 
Philippus, Nom igitur ii suis, sed regis 
legibus vivebant. Erant enim ejus man- 
: data leges, sicut vere dicit Isocrates : 
pag. 11. v. 50. ἰσχυρότατον εἶναι νόμον τὸν 
τρόπον τῶν GaciMos. Jam si ab alienis 
mandatis pendebant, non erant liberi (ba- 
bebant enim dominum) si non liberi, ergo 
servi: quod verbum statim scquitur. Sic 
ὁ μὴ αὐτόνομος ὧν, oux ἔστιν ἐλεύθερος" ὁ 
μὴ ἐλεύθερος δοῦλος. quod de iis duntaxat 
intelligendum est, qui non legi, sed regi 
sive tyranno parent. Alioqui veniemus 
in Euripideam disputationem, et Stoice 
concludemus, neminem prorsus esse libe- 
rum, cui ullus vel humo vel affectos do- 
mineur, Quoqd egoidem.parum abest 


é 


H. WOLFII IN I. 


OLYNTHIACAM 


quin verum esse eonfitear. : 

— 6. ἀήθεις] Ut homines bellisesi, δ 
bostes vincero soliti. Magis aatem do- 
lent insueta mala: et, ut Vugilius ait, 
* Quondam etiam viclis redit ia precor. 
dia virtus." Sed ii qui virtote ouenl, 
rectissime faciunt, si aquis animis ferant 
servitute, Sic qnoniam leve fit, quod 
bene fertur onus. 

— ibid. καταλούει») ᾿Ἔμφατικῶς. quasi 
dicat, πάνθ᾽ ὑπηρετεῖν καὶ τὰ δίκαια, καὶ τὰ 
ἐναντία. morem οἱ gevere in rebus omai- 
bus, sive justis, sive injustis. Id quod 
Creon apud Soplioclem vuparuxik a cisi- 


. bus postulat. 


— ibid. ἄνθρανπος) Id est, ὁ φίλισακ 
ἐστὶν ὑβριστής. sic malo, quam ὁ 6iussx 
ἐστιν áv9pesroc ὕβριστος. articulus ὁ el ver- 
vum ἐστὶν omissa, turbant rudiutet.. 

— ibid. ὑβριστὰς] ὑπερήφανον dux, 
τύραννος. cujus quatilena est: 

** Sic volo sic jubeo, sit pro ratione ve- 
lantas." 

— 7. ὥς φασι] Cautus est Demostbe 
nes, ac vauitatis opinionem cavet, in vits 
perando Philippo z cui laos humanitas, 
sive vera, sive pro re nata simulate, tri- 
buebatar. 

— ibid. xai μὰ AC] Προκατάληψις. 

— ibid. οὐδὲν] P'ro οὐκ. sed illad maje- 
rem habet ἔριφασιν. . 

— ibid. τὸ yàp εὖ πράττει] Refattio 
ejus quod objici poterat, Pbilippam esse 
humanum, et jusium: sumitur ab adjus- 
clis. Comitatur enim felicitatem ipust- 
tatam plerumque iusolentia, inroleæliam 
odium, odium defcctio novaremque re- 
tum stadium sequitur. 

— ibid. τὸ εὖ πράττειν] à εὐπραξία, ἡ 
εἰτυχία: : ᾿ . . 

.— 8. παρὰ τὴν ἀξίαν] Αξιες, 6, “, ὧν 
gius, a, um, à ἀξία, substantive, diguitat, 
pretium, meritum. xáz' ἀξίαν, id est, ἀδξίαϊν 
pro dignitate, ὑπὲρ τὴν ἀξίαν, supra digu- 
tatem, παρ᾽ ἀξίαν, coutra dignitatem. Siga- 
ficat igitur, Philippuin ob improbitatem 
indignum ease tantis successibus laf. 
ὌὈλυνϑ. ol raga τὸν ἀξίαν αὐτῶν δεδουλωμθα 
Θεσσαλοί. Quos, cum hic perfidos νοοεΐ, 
ibi tamen Philippo anteponit. Atque hæs 
vulgaris expositio vocabuli est : sed mibi 
nescio quomodo interdum non tam digni- 
tatem, quam aliquid, quod modum et con- 
süetudinem excedit, significare videtur. 
üt, τὸ εὖ πράττειν παρὰ τὸν ἀξίαν, si iem 
dica et inusitata felicitas, srag&Xeye ἐυτυ- 
xia, quam ipse etam Philippus aped 
Lucianum sibi uibuit, bis verbis : 71 " 
ρμαδόξω ῥοπῇ τῆς τύχης τῇ πολλὰ σολλάκι 
ἡμεῖν —— M e Paurania 
item in Messeniacis: διὰ δὲ τὸν κουφησητα 
οὐ χαλεπῶς ἀποφευγόντων τῶν Μεσσίμδ, 
ἀπορία τοῖς Λαχεδαιμόκως, καὶ ἀπ᾿ ἀντὺς ih 





ANNOTATIONES. 


aal lgyà γίνεται, πεφύκασι δέ πως ol ἄνθρωποι 
" ἔχειν ἀκρατῶς πρὸς τὰ παρ᾽ rhy 
90 est (at ego quidem interpretor: qui 
volet, transferat aliter), eum autem Mes- 
seii, ut. homines ezpediti, haud difficulter 
vtfugerent: cstuare Lacedemonii, atque ex 
eo jam etiem irasci ceperunt. Natura enim 
sta fert, ut ea marime commoveant homines, 
ab usitate ratione recedunt. Indignum 
scilicet facinas judicabant Lacones, se a 
fogitivis Messeniis it& vexari, ut Anto- 
nius e Parthis: quos in stataria pugna fa- 
ile confecissent. 

— ibid. ἀφορμὴ} occasio, initium, ansa. 
μυταφορικῶς. interdum. ἐγθήκη, id est, sors 
senta ar fm. 

— ibid. τοῦ κακῶς φρονεῖν] desipiendi. 
τὸ εὖ (v, supere. Num φρονεῖν verbum 
est medis significatienis, declarans quam- 
cunque mentis et voluntatis affoctioners. 


wnde μεέγα φρονεῖν, Fuperbire, fretum. esoe 
aliqua 


ve. 
— jbid. τοῖς dwerros] incogitantibus, se94. 


minus attentis. Nam οἱ μωροὶ perpetuo 
Raxuc φρονοῦσι. Potest aotem. interdam 
etiam vir pradens vel ex incogitantia, vel 
perturbatione animi aliqna preepeditus, 


xaxa φρονέϊν, prsesertim in rebus secundis, ᾿ 


Unde poeta : “ Difficile est (inquit) equa 
commoda mente pati." Declaratur autem 
hee sententia in Areopagitici Isocratis 


ezordio: et Cicero primo de officiis sapi- . 


ester preecipit, pro«pera fortuna quo pacto 
sit ferenda, —Éosebius ἐν τῷ coXApyar ὁ 
ὄἄφϑονος π“Λοῦτος ἐμαόδιον πρὸς τὸ καλῶς 
ἣν ὑπσάρχει. et ZEschylus: 3 βαρὺ φό- 
pus. ἄνθρωσσος εὐτυχῶν ἄφρων. 
— 9. διόπερ πολλάκις] Conclusio. Erge 
verisimile est, Philippum non tam facile 


fOéleritarum esse potentiam, qeem paravit: . 


sed aut deceptus est, eot decepit Demo- 
. Süheves. Aut enim mauserant bi omnes, 
aut vi certe retenti sunt in fide, atque in 
officio. 

— ibid. διόπερ πολλάκι] — His verbis 
innuit, Philippum socios amissurum esse. 
45 φυλάξαι τοῦ rhrac Sai, pro τὸ φυλάττειν 
«τοῦ κτᾶσϑαι. ἀόριστοι loco ἐγεστώτων. In 
oratione «rtl συμρεοριῶν" τὸν ἀγῶνα τὸν ἐκ 
τοῦ πολέμου ῥάδιον ἂν συμβάντα, pro συμ- 
ζυσόμενον ponit, οἱ infra ζημιωθῆναι pro 
Φημειωθήσισϑαι. 

— 10. δεῖ τοίνυν ὑμᾶς} Loco facultatis 
&bsolato, in quo et Atheniensibus belli 
wervos pecuniam non deesse, et Philippi 
res non in optimo esse loce, probare con- 
4endit : ad exbortationem accedit, id quod 
«sitate fit. Ut enim in edificando, funda- 
«enta primum jaciuntur, ac tum demum 
parietes, tectum et oraatus addontor : sic 
etiam in suadendo primum docenda res, et 
confirmanda est, post ad exhortationem 
venienduttt. 

'e— pen. τὴν ἀκαιρίαν, τὴν ἐκείνου) τοῦ 


339 


Φιλίου. Quee. autem est. illa. dxaipn? 
Bellum Olynthiorom, Thessalorum per- 
fidia, Berbari studentes novis rebus, quo- 
rum fidem lobricam etiam Alexander initio 
regni est expertus. Vide Arrianum li- 
bro 1. 
— ibid. καιρὸν ὑμέτερον νομίσαντας} Sic 
Plancos ad Ciceronem: ** interim maxi- 
mem hic solicitudinem curamque sustineo: 
ne, inter aliena vitia, bs gentes (Gallia 
citerior et nlterior) nostra mala suam pq- 
tent occasionem." ) 
— ult. συνάρασϑαι] Iterum distribu- 
tione utitur. ] 
— ibid. δυνάρασϑαι) A συναίρομαι, ad- 
Jute. ' Proposito σὺν fere perpetuo etiam 
in compositione dativum postulat, cui stepe 
accedit aocusalivus: ot συμβουλεύω σὰ 
τὰ δέοντα. Potest igitur hic etiam dativus 
τῷ καιρῶ, vel τῇ τύχη (αἱ Ulpianus monet), 
vel τοῖς ᾿Ολυνϑίοις, subintelligi. 
P. 26. 1. τρεσβευομένους) τῶ πρεσξεύ- 


— ibid. ἐφ᾽ 4] Seilicet χωρίά, pro, ἐφ᾽ 


οὖς τῶν Ἑλλήνων δεῖ. | 
— 9. xai παροξύνοντας] τῶ “ταροξύγειν. 7 


— ibid. λογιζομένους} xai λογίζεσθαι. 

— ibid. λογιφομένους) Ab exemplo ho- 
atis Philippi, quo et terrorem eis incutit, 
et odium in eum atque indigpationem in- 
flammat. 

— 4. τῇ xépa] τῇ ᾿Αττικῆ, τῇ ὑμετέρα, 

si vester aser béllo infestaretur. — Est 
declaratio ejos qmod prsecessit. Qas 
optattor Philippo dari contra Athenienses 
possit occasio ἡ Si, ut ile tuno in Mace- 
donis vicina '"Fhracía Olynthiaco bello 
vexabitur: sio in Attjore finibus bostilis 
esset exercitus. 
— ibid. λογιζομένους — “ὥς ἂν vlte 9a] 
Heo mele coherent. Dicendum euim 
faissét, λογιζομένους eric ἂν ἑτοίμως ἐφ᾽ ἡμᾶς 
ἔλθοι. sed Demosthenes αὐτὸν οἴεσθε ex αἴο 
fecta interposuit. Affeclus autem leges 
grammatice non minus negligunt, quam 
reipub. 

— 5. εἶτα] postea, deinde, demum. 
sspe et ut Virgil : “ Et dubitamus adhuc 
factis acquirere famam? εἶτ᾽ ὀκνοῦμεν ἔτι 
διὰ χαλῶν ἔργων δόξαν κτήσασθαι; 

— ibid. à νάϑοιτε ταῦτα] Usitate apud 
Grecos, nec, apud Ciceronem raro, prias 
relativum antecedente ponitur, nt in Epi- 
stola ad Curionem : ** Exspectationem tu 
una re facillime vinces, si hoc statueris; 
quarum laudum gloriam adamaris, quibus 
artibus em landes comparantur, in iis esse 
elaborandum." Naturalis enim ordo talis 
esset: In iis artibus esse elaborandum, 
quibus ez laudes paranter, quarum glo- 
riam adamaris. : 

— 6. vo a fctrt] Quia priecessit αἰσχύ- 
νσϑαι, ntramque indicativi modi. Sed 
quia πάϑατε supra scriptum est possit 


940 H. WOLFII IN I. 
et hio τολμήσαιτε καὶ αἰσχύγησθε legi. 


— 8. ἔτι φοίνυν)] Amplificatio per ool- 7i» 


lationem. Primum autem affirmat, omnino 
esse bellam eum Philippo gerendum; 
idque sic probat, quod Philippus et oupiat 
impressionem facere in Atticam, et eum 
nemo, nisi ipsi Athenienses, prohihere 
&ut possit, aut velit. Deinde ostendit, 
quanto praestabilius sit, foris quam domi 
bellom gerere. 

— 10. ἐὰν τὰ τῶν ᾿Ολυνθίων ἀντέχη] ἐὰν 
οἱ ᾿Ολύνθιοι μὸ χττηϑῶσι, μὴ ἐκαολιορπκηθῶσι 

— 11. τὸν ἐκείνου ---- τὴν ὑπάρχουσαν] 
Id est, σατρώαν χώραν, τὸν Μακεδονίαν, ἣν νῦν 
ἔχει. quasi dicat: Adeo pon licebit Phi- 
lippo Atticam invadere, ut de Macedonia 
jpsa, regno patrio, sit ventarus in perion- 
lum. ὑνάφχρυσα xoa Philippi, est Mace- 
donis, csetergque quas subegerat: μόλ- 
λιυσαι, Olyntbus et Athens, si rem .bene 
gessisset. 

— 12. xal viv οἰκείαν καρπούμενοι] etiam 
fruentes. alioqui si xal, et exponat, oon- 
stractio postolabi DOD XapXOUjAUN, 

deic9ai. Quare si qui τὴν ὑπάφχονσαν 
e ed eixslay ταύσεν cobjangunt, et ad 
Athenienses referunt, nibil delinquant. 
quanquam prior illa expositio mihi magis 
placeret, ai conjanctio xal abesset, ac tota 
periodus sio distingueretur : καὶ «iv ἐκείμου 
καχῶς ποιήσετε τὴν ὑπάρχουσαν' καὶ τὸν οἷ- 
κείαν ταύτην͵ oto. Sed hoo si displicet, 
sic dislingue: καχῶς ποιήσετε' τὴν ὑπάρ- 
χουσαν καὶ τὴν οἰκείαν acres eto. 

- 13. ἂν Y ἐκεῖνα] Scilicet, τὰ iwi 
Θράκης, τὴν Ὄλυγθεν. 

. ibid. τίς αὐτὸν) Remotione partium 
probat, nibil Philippo obstare posse. 

— pen. δεῦρο] Supra dixit, ὅσοι βού» 
M24, Sio audacius etapertjus in progressu 
loquitur. 

— ibid. Cadidur] Leue verbum est. 
sequitur declaratio satis gravis, καὶ φυν- 
εἰσβαλοῦσα. Est enim εἰσβάλλειν, hostiliter 
—— a M] eie : T 

— ibid. μὴ λίαν] vr. sni, «ool 
βωσις, sive v, πεία. 

— ibid. μὴ 5] ne sit, ne videatur. petit 
veniam libertau orationis. Qoi μὴ 3 ex- 
ponunt, ἐὰν μὲ ἢ λίαν πικρὸν εἰεῖν, ' 
ἂν ὅτι xal συνεισβαλοῦσιν : de auo verba 
Demostbeni largiuntur. 

— ult. καὶ συνεισβαλοῦσιν)] Inversio. 

-— ibid. ἀλλὰ Φωκεῖς) Scilicet κωλύ- 
eovci αὑτὸν δεῦρο Calf ty. Iu Pbooide 
fuerunt viginti dug urbes, et inter ceeterae 
etiam Delphi. Est autem Phoocis Bootim 
finitima. 

— ibid. d τὸν οἰκείαν] Argumentum a 
minori ad majus, et ab abaurdo. 

— ibid. οὗ τὴν] Brevitate utitur. Sen- 
tentia clara est, sed verba sio absolvi 
possunt: πῶς à» τὴν ᾿Αττικὴν φυλάζωσι; 
Atticam quo pasto tuebuntur ἢ 


OLYNTHIACAM 
P. f). 1. τὸν disi] Sellicnt gh 


— ibid. οἷοί τε vr c] Id est, haine 
οἷος, qualis, cum partionla «i et εἰμὶ sigui- 
ficat δύναμαι: et declinatur per ompe 
oasusa, numeros, et geaera, more alierem 
adjectivorum, in seounda Olynthiaca, i- 
dede οὐδαμιῶς οἷον τὸ -JaUiar Sas, participem 
ὄντος est omissum: et ipsom elo τέ, 08 
tam pro διγα μένου quam βουλομένου vel d- 
βισμένου videtar poni. Quis emm e, 
qui mentiri non possit? quum pstoissmi 
sint, qui, commodi presertim sui aus, 
mentiri non et velint et soleant, Num 
acite mentiri, qupd ejus ease dieit Pisis, 
qui rectissime vora possit dioere, εἰοὲ 
est. 

— ibid. BesDéew-rs] Boilieet amic. — 

— 8. à ἄλλος τίς] Thesselos taces, 
quia eos a Philippo eese alienos oslendit 
Quare propeosiores ip Atheniensium αἱ: 
citiam videri poterant. Hactepss igitw 
ostendit, Pbilippo nom defore faeelisten, 


sed Olyntho oapta, in Atticam iaradesd 


Nono egm etam velle, probandum es. 
Voluntas enim et facultas, et js ami 
genere actionom humanarum, sio ia 608. 


jectaris etiam et oonsiliis domisanter. 


ibid. ἀλλ᾽ ὦ rar] XX Fo- 
tasse nolet, etsi posait. 
socie, heus tw. — Vocativas irregulatis ab 
Ivuc, socius, civis, amicus, m 
rius. ἀλλ᾽ ὦ σὰν, at sero, at : 

— 8. τῶν ἀτισσνάτο) Rofatalio παν 
pta a signo. Ait se facturum: erpe val 
sed multa dicuntur alias vanitas quedan 
ingenii, alias certo consilio, εἰ terroris 
oausa. Quare hoo argumentum noa per 
petuo verum est, ei in Pbilippies cw 
tiores conjecturas affert Demostbeost, 
— ibid. τῶν jromeráres] Id esi, ew 
UA M. uir] μὲ 

— ibid. γτοι. 

— ibid. ἃ νῦν dwwas] Argementum 1 
minori ad majus. Jaotat se factorem, 
quum'non polest. Quanto megis 
quum poterit? Incidit et absurdem: Jt 
ctare te factarum, que molis, »oa c9 
venit. 

— ibid. ἄνοιαν ὀφλισκάνι] iacepuÉiem 
tiam debens : id est, cum —— 
prebensione, eb qnam jaotantism 
prudene babetur, parem consider. 
Pertinet hoe etiam ad oopsolaloae 
Atheniensium, et eorum poteatie ode 
brationem. sio ὀφλισκάνειν γέλωτα, μέρεα, 
esse deridendwm, | 0514 
ἐφλισπάνειν Yun, οἱ ἐφλώτες οἱ ἀφλψείτιο, 
quid sit in Foressibus commodis ἂν 
aA 4. InDalc] le — — — 

— 4. [4 ap We 

'— ibid. ἀλλὰ μὴν ἡλίι4] Jam tandem 
explicat discrimeu, idque κατὰ quis 








ANNOTATIONES. 


ἐκ, amplifietem & circumstantiis jom- 
poris οἱ personarum, et alia oollatione, 


adjecto argumento ἃ minori ad mejns, et 
a farpi. 
— 5. οὐδὲ λόγου προσδεῖν) Sicut alibi, 
edi erosv δεῖ, acilicet λόγου. quanquam 
alii aliter exponunt, pro πολλοῦ ys καὶ δεῖ. 
de qvo alibi commodius disputabimus. 
— 6. iázsun] a δεῖ. 
— 7. *r] Scilicet τῆς πόλεως, οὐχὶ δ᾽ 


— ibid. καὶ ὅσ4] Verba sio ordisa: 
mi^anBániy τῶν ix τῆς χώρας, ὅσα Askysu 
χεωμένους 


causa videtnr, cur dativum per 
u scribas pro acogsativo pro eu, 

— 8. τῶν ἐκ τῆς χώρας) Articulus ele- 
(ait causa accedit, et genitivus partem 


significat : Hostes non τῶν, sed γὰ ix τῆς 


verre urbis, 
ὑμῶν bio nop possessionem, sed. partitio- 
Mm signifioat ;, non tamen video cor sic 
iblerpretari noii lioeat, quum Latini seri- 
pues in iis sententiis, quas a Grecis 
Wameaisr, propter vitandes verborem 

, alias minas proprie, alias ob- 
scurins lequi soleant. Quanquam ea ratio 
ad dissimalanda eorum furta non parum 
facit: dom ipsi auctores videri non ao- 


a referre Grsecis volunt, que oousori - θὰ 


— 10. ὑμῶν} Legitur et iys&w per 5. 
Qe permntatio frequentissima oum sit, 
ΦΧ sestentis facile plerumque dijudicari 


— ibid. ira] ἀντὶ τοῦ, πόσα, sicat di- 
, » πολλὰ, Mya, ὠφελεῖ- 
, adverbialiter. 

Sa] Soilicet σοὺς 
Μαρώσιας ὑμῶν.  Autabsolete, quantum 
danai datum iri. a ζεμιόω. 

στ ibid, καὶ προσῆσται) Aldus πρόσεσθ᾽, 
8126 za) legit. ac omitti xai, mibi non dis- 
Micet: malia tumnen προσέσται foturum, 
QUA σρίσεξτι presens. 
— ibid. & Doc] Scilicet ἡ τῶν sos- 
preterwitas et petulantia illa militaris: 
«wd genus heminum ingluviem snam ex- 
non oontentum (ut de stupris et 
wedihes taceamos) vinum effondit, (ru. 
entam in viam abjicit, instrumentum et 
mpellestilem diseipat, segetes concaloat, 


341 


arhores frogiferas saccidit, villas imeen- 
dit: omnibus denique modis declarat ee 
pestem et perniciem esse bumani generis, 
rerumque a Deo nostris usibus oondita- 
rum; somuaque coptentione id agit, at 
ferocissimarum bolluaram superet imma- 
aitatem. ὕβριν hic von significare contume- 
liem, aut dedecus, quod suscepturi sint 
Athenienses, vel ex Ulpiani προλεγοβιένοις 
intelligitur, cojus (ut aos quidem reati- 
tuimos) hæo verbe sunt: δὲ 
TW οἱ πολέμιοι, καὶ ἀναγκαίως, καὶ ὑβρίξζω- 
TW, τὴν χώραν. Idem in oratione 

pta etíac, ubi de Phocensiam agitar 
excidio, ἔχει δὲ, inquit, καὶ τῆς ὕβρεως τῶν 
φολεμίων ijapaair h γὰρ πατασκαφὴ €pte- 
yérseo εἶδος τῆς συμφορᾶς. 

— ibid. καὶ iri] etque iuuper rerum 
pudor, id est, rei male geste atque igna- 
vie et socordim dedecus. hoe jam δὰ 
Aihonienses pertinet, ÜGeig est γῶν φοιούν- 
ven, οὐχὶ δὲ τῶν ὑ . 

— 13. οὐδεμιᾶς} Ut enim inter utili- 
tates laus et gloria, sio vituperatio et 
igoominis inter damna reoeasetar. Plate 
ια΄ πολιτειῶν. TE ἡττηϑέντι crap TOU vae- 
ϑέτον ψόγος καὶ ὅνειδος κείσθω» πολλῶν χρη- 
μάτων γοῦν κεπτημένῳ ζημία βαρυτέρα, 

--- ibid. τοῖς ys eóppero]. σώφρων εἴνῃο 
Don tam est modestus οἱ temperans, quam 
cordatus, ὁ σῶν ὕχων τὴν φρίνα, — Homines 
breti gloria non ducuntur, dedecore non 
moventur. I! 

— 15. eárra 9) Tavra) Pereratio, 
distributione, ut initio dixi, constans tri- 
membri, aingolis pestibus ratione addita, 


— ibid. swiMrro4] se, οἶδα, now. 
εἶδον, vidi. ἰδὼν, συκδὼν, qui in conspeció, 
habet omnia. oujos notionis est οἱ σύνοψες 
namen, a σιυνόαστομαι, vel συνρῶ. 

— 16. ἀνωθεῖ}) ἀσωθίω, vel dedOw, 
amelior. 

— ibid. ἐκεῖσε] sic MaxsBewas, 

— 17. ὑπὲρ τῶν wo] Scilicet xe 
μάτων, ὑπαρχώνων, ἔστων. — Valuat etiam 
«λιεύσιον παρὰ τὴν πολλὲν coria, dici, ot 

ἃ plenis loculis. 

— ibid. καλῶς ποιοῦντες] bene facientes, 
Ego hic nen socipio pro εὐτυχεῖν, quod 
Latini nonnanquam dieunt facillime egi- 
tare: sed formulam esse puto, qua expro- 
brationis et invidentiss suspicionem depre- 
cetnr. quasi dicat: Quas opes equidem 
eis non invidee. id quod pauperoula ple- 
becula facit, divitibus obtrectare solite : 
sine quoram ope (amen vivere non 
test, tranquillo reipublios stata. Sio Ci- 
cero in Verrinis aliquoties, qeum oleri 
viri mentionem facit, hao parentbesi atí- 
tur: ** Quem, αἱ ejas virtus meretur, 
bonoris causa nomimo." Est iatordem 
approbationis, ut Laojanum - 


942 


᾿φοιοῦσιν ᾿Αϑηναῖοι, Χάρητα qui καὶ Διο" 
4“«εἴϑην καὶ Τιρόξενον, καὶ τοιούτου; τρὰς &ero- 
δεικνύντες στρατηγεῖν : recte faciunt, qui 
duces creent. Philippioa quarta: (447À 
καλῶς ποιοῦσα, πολλὰ πεποίηκε 
TÀ κοινά. Qua ratiope Livius : “ Rempab. 
(inquit) benignitate deum esse gratis 
referendæ.“ Ibidem paulo post : ἔξχονται 
μιεϑέξοντες τούτου, καὶ χαλᾶς ποιοῦσιν, hoo 
est, in quo nihil delinquunt. 

— pen. τοὺς δ᾽ ἐν ἡλικία} τοὺς νέους. ἢ 
yàp νεότης κατ᾽ ἱξοχὴν ἡλικία λέγεται, πα- 
leni ποιητὴς μὲν Ὅμηρος, ῥήτωρ δ᾽ ὁ An- 


— uli. τὴν τοῦ πολεμεῖν) Hreo uma 
€&ausa excusare posset milites, si non 
aliud ipsi spectarent, nec illam rei bellicse 
peritiam tantis sceleribns emerent. ; 

P. 48. 1. ἀκεραίου] εἰρήνην ἀγούσης, καὶ μὰ 
eeu irre. 

— 9), τοὺς δὲ λέγονγαςἢ τοὺς ῥάτορας, xal 
δημαγωγοὺς, qua forma veteres Hebrtei 
τοὺς προφήτας, ὁρῶ ἐκάλουν. 

“- ibid. τῶν πεπολιτευμένων) τῶν ἐν τῇ 
“ελιτείᾳ λεχθέντων τε καὶ πραχϑέντοων αὖ- 


— ibid. εὐθῦνα!7 iv γὰρ τῇ τῶν ᾿Αϑηναίων 
φολιτνίᾳ μηδεὶς τῶν xowóy τι διωκηκότων ἦν 
ἀγεύθυνος, ἀλλ᾽ Bog τοὺς δικαίους μεὲν γενο- 
μένους ἑπαινῖσϑαι, καὶ στέργειν ταύτην τὴν 
γημὴν, τοὺς δὲ κακῶς διοικόσαντας μηδεμιᾶς 
συγγώμης τογχάνειν, ἀλλὰ ταῖς μεγίσταις 
φημίαις περιπίπτειν, ut in Areopagitico 
mebter ait Isoorates. et /Eschines χατὰ 
Κινυσιφῶντος. ᾿ 

— 3. ὁνοῖ ἄτταῇ Pro ὁποῖά τινα, 
&TTa pro ἅτινα, sicot τοῦ, TW, pro 
T, sspe usurpatur. ἄττα ἰδιωτσμῶ 
᾿Αττικῷ apud Platonem δὰ fastidium usque 
incoleatur. 

— ibid. esie] Sie Virgilius: '" Neo 
«uem circumstent te delnde pericula cer- 
nis ?" εἶτ᾽ οὐχ ὁρᾷς ὁποῖοί σε κίνδυνοι περιΐ- 
σταγται; Hsec addo, at pueros moneam, 
ease eis Greca Latine, Latina Grece red- 
denda, et interdum proprio marte circum- 
Quotionem unsm atque alteram Grece 
scribendam. Neque enim sola lectione 
Greem lingue cognitionem assequentor, 
nisi etiam styli exercitatio (utinam et lo- 
quendi fonsaetado) accesserit. 

— ult. χρηστὰ] Scilioet rà τ τα. 

— ibid Ap] ela sobintellipitas. atr 
"am. 

— ibid. παντὸς} Scilicet ἀνθρώπου, τῶν 
“πλουσίων, τῶν i» ἡλικία, τῶν λεγόντων. Uti- 
nam divites liberaliter tributa conferant, 
adolescentes strenue militent, oratores 
reolissimo consilio me non adversentur. 
Num ut in exordio δὰ dicendum invita- 
vit omnes, sic ^ contraria sententia di- 
eenda neno eosdem deterret. 

— ibid. παντὸς ἕνεχαἾ μηδενὸς κωλύοντος 
καὶ ἐμοκοδὸν ὄγγος, ἀλλὰ πανγων συμήπροϑυ. 


te 


H. WOLFIH IN I. OLYNTHIACAM 


μυυμένων. — Habet τὸ Maa pereléptem.— 
ssepe usam, de quo alibi dicemus. 

— ibid. χρηστὰ δ᾽ cfi] εὐχή. Ut aotem 
Demosthenes comprecatione claudit ora- 
tionem : sic mihi etiam vota facienda, vel 
candidi lectores potius rogandi sunt,ot epe- 
ram meam, qnam in Demosthene interpre 
tando posui, sequi bonique faciant. Mere- 
batur (quod et ipse fateor) ac requirebut 
prsestantissimus auctor, conversionem le- 
culentiorem; ac talem, qualem nemo facile 
dabit, nisi et ingenio, et dóctrins, et elo- 
queptía floreat, otioque abundet. Ero 
vero, et quam illa tenuia, vel nulla potios 
it: me sint, agnosco, et tali commoditsle 
locoróm et temporum sum osos, quim 
illis precor, qui me ot alterum Herostn- 
tum calumnisbuntur, nec ipei tamen edest 
meliora. Quo genere hominum nihil es nec 
errogantius, nec odiosins, Neque ego 
eos quicquam lucubrationum mearum per- 
tinere volo. Delectentur illi sane olio et 
fastu sho, et supercilia erigant, casumqe 
oorrogent, quantam volent: 80 me τὸ 
inservire Demosthenis amatoribus, sive 
etiam frustra laborare patiantur. Ut exis, 
quod volui et debui, non sim asseortes, 
id mibi cum moltis commune erit. Ce- 
natas (eati Operis, cum pecis, ao nullis 
potius. b 

Nequé idem hic facere poterant mile- 
voli homínes, atqué aliens laudis obtre- 
ctatores, quod io Isocratis mei coorer- 
sione facere quosdam audio. Qoi, qvum 
ego locos (id quod tam sequis animis sc- 
cipi vetim ab omnibus, quam veram esse 
fatentur multi docti et equi laborum 
meorum sslimatores) amplias bis mille 
(quanquam duplicem, aut majore «fits 
numerum vere possem dicere) sb alli 
interpretibus, etsi doctissimis viris, sité 
propter festinationem οἱ  occupatiotes, 
sive femporum vitio, sive etism quel 
nervos suos iD opere atico, Wi- 
joribus rebus pares, intendere »olve- 
runt, parum destre perspicueque coe 
versos, summa diligentia et fide sit 
terpretatus, atque illostrarim: me tune 
ut eornicnlam /Esopicam, alienis penmé 
instructum et ornatum, subito in pabli- 
cum provolasse cavillentnr. Nam eo 
ex animo loqui, persuadere nullo mode 
mihi possum. — Alioqui se et omn esrere 
judicio, et neque Grecum legisse Isocrt- 
tem, neque conversiones alioram, et mes 
vel inter se, vel cum archetypo contolissé 
faterentur. Quum igitar eorum arrorur 
tia et vanitas obscura non sit: quam boul 
doctique sint homines, equidem nescie. 
Neqne enim a meis mibi rebus tantam et 
otii, neqde ea ingenii curiositas, αἱ 18 
alienas aut: vacet inquirere, sot li 
Sed hoc tamen affirmare non dubiler, eo 
vel temeritatis et inscitie, vel ΜΝ 





ANNOTATIONES. 


jesti ἃ semetipsis condemnari. Quod 
si mibi non oredunt, sciscitentur doctos: 
ast ipsi legant alias.interpretationes, et 
conferant : atque intelligere.dlecant, non 
tam referre quid quisque primus, quain 


«nid optine fecerit. Atqne in ea colla-. 
fione, si me ullam circarnductionem ab: 


aliis esse mutuatum deprehendent, si alios 
fidelios et dilucidius interpretatos esse 
intelligent, non recuso, quo minus et ali- 
ewas lacabrationes conpilasse et super- 
wacanenum qupisse laborem .dicar. Siu 
prava malta correxi, multa obscura illu- 
stravi, a sententia ne longe recederem, se- 
dulo cavi, et quae loca mihi non satis es- 
sent explorata, lectorem ipse monui : quid- 
babent isti cur de mea existimatione de- 
trsbant, meamque laborem aspernentur ? 
Illorum quidem reprehensiones cquiore 
ferrem animo, qui genus oratiouis orna- 
tius, et ad imitationem velerum magis 
elimatum, a me postularent. Sed.hac de 
re quia suo loco egi prolixias, nunc pluri- 
bus non est opus. In Deinosthepe autem, 
ἃ turpissimo fucti crimine et suspiciope 
(quod ego ex animo deteslor, et ignotus 
omnibus eese mallem, quam aut superva- 
caneo labore, re tempus, aut aliense 
glori; falsam quasi hereditatem cer- 
mere) cum res ipsa me, tam illud etiam 
vindicat, quod etsi nonnullæ orationes ab 
aliis conversz sunt, esque pauoe, nemo. 
tamen (quod ego quidem cognoscére po- 
tgerim) jam bis mille annorum spatio 


Demostbenem totum interpretandam: sus- ' 


cepit, aliis alii rebus deterriti : opinione 
difficultatis, ut mihi persuadeo, plerique. 
Ego veto, etsi alicubi dubitationem, Ig- 
morátiónem nonpuhquam meam ingenue 
confteor, οἱ nusquam id scire videri 
vol, quod ignoro (quo vitio, et suo et 
aliorum malo, nou pagoi laborant), in spe 
tamen optima sum, &quos lectopes (in 
tanto presertim Opere) vegiam et ſortunæ 
mea (quam cnm Isocratem ederem, sa(is 
deploravi, et frustra quidem. ^ In eodem 
enim adhue luto hzremus, idem saxum 
etiámnom versamos) et occupationibus, 
et ragevil tenvitst? daturos. Tta enim sum 
peratus, ut et candide, que scio, docere 
atudeam; et qu& ignoro (que plurima 
ésse laud mego) verecunde ab aliis, et 


- 5 





343 


animo s»on solum sequissimo, sed etiam 
gratissitno discere cupiam. Neque facul- 
tatem adegptam mibi volo , qua ple- 
rique tum veterum, tum recentium scri- 
ptorum asi sunt, atque utantur, ut meum 
hoc Opus per otium aliquando rqtexam, 
et accuratius, ornatias, atque uberius 
omnia pertraclem. Cum enim Solonem, 


vium sapientissimum, profiteri non pu- 


duerit, se discendo semper multa sene- 
scere:. cur égo, si longior setas, aut ma« 
jor commoditas studiorum, et doctorum 
consaetado, aliquanto plus doctrine mibi 
contulerit, dubitem id quoque studiosis 
impertiri? Cur studiosi, quod nuno pro 
tempore preestiti, etsi minus absolute et 
ornate quam vellem, et decebat, id asper- 
nenlyur, ae non potius boni consulant, se 
aliquid a nobis habere quod prosit, quam 


. sinullum prorsus ex nostris laboribus fru- 


ctum coapissent? [4 quod sempe accidit 
ernditis: qui dum nihil pisi omnibus pe-. 
meris absolutum in publioum emittere vo^ 
lunt, aut morte intercepti (id quod Opo- 
rinus sape mihi occinuit), aut aliis pego- 
tiis impediti, nihil omnino emittant. De-. 
nique cum .Dihil in rebus bumanis NL per- 
fectum, et pemo nisi plane impudens, vel 
Epistolas familiares Cic. se pepitus inlel- 
ligere profiteri audeat: veniam dandam 
esse censeo nostris quoque scriptis minus 
expolitis,, negue.ineessondnm, si qua nos 
fogeruot in. Deutüsthene, auctore gravis- 
simu et difficillimo, inscitiam ; sed vel 
boni oonualeudam &el emendaudam. Hoc 
euim polliceor omnibus, qui privato ali- 
quo scripto, ct sine convitio atque aeer- 
bitate, me de erratis aliquibus aut parnm 
exquisito genere dictionis admonuerint,, 
aut ea mihi explicarint quæ ignoro: ees 
me summo beueficio deyinctum sibi habi-, 
turos. Que autem iis a me gralia de- 
beatur, qui me vel pro suggeslo aut bene. 
de se meritam, aut saltem per cajumniam, 
proscindunt, vel scripta sua W'oelfiani 


Dominis suggillatione exornapi, ἣν j 
8 δύο à xai τρία ἐλαττώματα xin B 
δερκέστέροι κατιδόντες, υρίᾳ δὲ κατορθώ- 
ματα Τειρεσίου τυφλόξέρρι “παριδόντες, judi- 
cent 'alii, neo ipsi. tnirenlur, a? ποτε ipya. 
παλίντιτα αὖθις ἕλωγται. 


i] 


IEPONYMOY ΒΟΛΦΙΟῪ 


Ω ΤΙΓΓΊΕΩΣ ΤΩΝ EK THI ZBEYIAI ῬΑΙΤΩΝ KAINON 


IIPOOIMION 


Εἰς rd Σχόλια rd clc ἅπαντας τοὺς Δημοσϑένους λόγους, rd περὶ rip 
τῶν λέξεων καὶ φράσεων ἀκριβῆ ἐξήγησιν, τῶν ἀπορίαν τισὶ παρέχειν 


ων ἐν τοῖς μάλιστ᾽ ἀσχολούμενα. 





EN σε τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις, πλείστοις ἀγγωμσνιστάτοις npvrai περι , 3αἱ Νὴ 
bs σλιυς ἔσεσθαι τοὺς συκοφαντήσοντας τοῦτο τὸ ἐγχείρημα, — 


εἰδότες, ein ἀπυδειλιῶν πρηγόμεθαν 
ἐσυγγολριένοι τσγχάνομεν, 


; Ye 
ἀλλὰ κατὰ ϑύναμιν, ἅπερ τὸ εἰποστὸν By τεῦν' h 
σαι φιλοτιμησόμεϑα, οὐδενὸς οὔτε κέρδους οὗτε [apt 


ὀφεγόμεενοι, ἀλλὰ τοῖς φιλέλλησι τῶν μειρακίων χαριούμενοι, ἐφ᾽ ὅσον iy ἡμῖν ὁ θεὶς τίν ἡ 
συγγραφικὴν * 


ζωὴν καὶ ἰσχὺν 


τῆς “λείονος σχολῆς 


. xal 
x4) và «ανοῦργα τῶν μάτων, τὰ τοῖς μὲν οὕτως τοῖς δὲ buber τυχννλογιό 
σι, πολυπραγῤεονεῖν πταρειπότες, τὰ περὶ τὰς 


μὲν τῆς δεινότητος τῆς ἣ τοῖς My, 


use, 
λέξας na] τὰ 


φράσεις, τὰς ἀσαφῶς ἔχειν δοκούσας, ἐφ᾽ ὅσον ἂν corr ὦριεν ἀκριξωσόμιϑα, che τῶν 


«άλαι σοφῶν τὸ τοιιῦτα, καὶ τῶν καθ᾿ 


KAINA ΕΙΣ TON A. 


pin “ιἰϑέντες. ταῦτα τοίνυν διὰ βμαὶ sonitu di ας 
» "pe e. ταῦτα τοῖνυν “ν΄ άγεενοι, ἐπ᾽ αἱ 
φόμιθα, ὑπὸ τῇ ϑείᾳ χρηστότητι μλλον, i ἰδέα σοφία, πεισοιϑότες. 


, ὅπη ὦ σ᾿" 


Sh niger 


TUN OAYNOIAK(N 


ΔΗΜΟΣΘΈΝΟΥΣ AOTON ZXOAIA. 


P. 9.1. 'Avzl ἀσολλᾶν ἂν χέημαάτων ὑμᾶδ 
ἔλέεθαι νομίζω, εἰ φανερῦν γένοιτο) ἂν :AE- 
σθαι, dpi τοῦ, δ υάσεσθαι, εἶ γένοιτο, ἂγτὶ 
Τοῦ, αἴχάσεσθαι πὰ [AE ay TUYDACELY T" πὺλ Εἰ, 
dartphv γένόβεένεν, αἰατατηῤητένν τοῖς duAÍA- 
λησὶ πᾶςξζ τοιαύτας σεριφέάσεις διὰ ποῖ, εἶ, 
συγϑίσμαυ, ἀντὶ τῆς πτώσεως, ἤνπερ ἂν τὸ 
πτεοηγούμενον βῆμα ἄπαιτη, κειμένου. 

— ibid, J zv ᾿Αϑηναῖοι] "Ἑλληνισιμὸς 
Δημοσθένει συνῆϑης, ἡ προσθήκη, al ἄνδρες, 
er al Ῥωμαῖοι Ca αν ΑΡΤΈΡΟΥ μι μεῦνται, 

-- 4 τὸ μέλλον συνοίσειν TEribedous, τὸ 
συνοῖσον, dx oU καὶ τὸ μέλλεν συμφέξειν di 
τοῦ Iri τῶτος εἰπεῖν σύνηθες. | 

— 3. περὶ ὧν γιὰ σκοπεῖτε Tad 
μελλόντων συνοίσειν τῇ πόλει πραγμάτων. ἡ 
δὶ σύνταξις τῆς διανοίας, μᾶλλον ἢ τῆς λέξεως, 
στοχάζεται" ἣ ἐλλειπτικῶς τὸ συνοῖσον ἦν 
τούτοις, ψερὶ dv, ἤγουν τῆς συμμαχίας τοῖς 
Ὄλυνϑίοις, τὸ δὲ si dyayvoln τις ἑνικῶς περὶ 
οὗ, τοῦ μέλλεντος συνοίσειν τῇ πόλει, οὐχὶ δὲ 
οὔτε τοῖς Ὀλυνθίοις, οὔτε τοῖς τῶν θεωρικῶν 
ἐφιεμένοις" προσεκτικὸν yàp τὸ ῥητόν. 

P. 10. 1. τῆς ἡμετέρας τύχης ὑπολαμᾷά.- 
vuv] ἤγουν, ἴδιον εἶναι τὸ beth Sai ἐνίοις. τὸ 
lel νοῦν ἐλϑεῖν, εἰπεῖν, ὅπως ἂν εἴπωσι. 

— 2. lx τοῦ σαξαχρῆμα] οὖκ ἐσκεμιμί- 


γοις καϑάπερ μοὶ, πολλὰ τῶν — 
“΄ολλὰ và δέοντα, καὶ c a τῇ VR. 
— 5. ὥςτ' i£ ἁπάντων) τῶν τι μετὰ 
σκέψεως, καὶ τῶν χωξὶς ταύτης BAD 
διὰ τὸ σαφὲς τοῦ πράγματος καὶ 4 
φισβητήσιμον. ὃ, ἀντὶ τοῦ, δι΄ ἄπεγτα ταῦτα. 
— 4. τὴν αἵρίσιν γενίσθμι ὑμῖν) ὡσϑ 
ὑμᾶς αἱρεῖσθαι δύνα ται ῥαδίως τὸ cuit 
— 5. à μὲν οὖν 9racón καιρὸς] τῆς ΤΊ συμν 
μαχίας τῆς πρὸς τοὺς Ολυνϑίωυς, καὶ καῇ € 
ὅτε φίλισσος τοσοῦτον ἰσχύων, Tupsnél 
ἁπάντων ἐπιχειρεῖ, καὶ ὑμεῖς τασεπὰ sát. 
TtTI, πὺς δὲ ἀποροῦσιν ol ᾿Αθηναῖοι, τοῦ MAUS! 
οὕτως ἐναργοῦς ὄντος ; διὰ τὸ ῥαθύμως avro 
ἕχειν, καὶ ἐκπεπλῆχθαι τὴν Φιλίσπω δνεμα 
δηλονότι. ied] 
— ibid. μονονουχὶ λέγει : 
σχεδὸν λέγει καὶ φωνεῖ, ὃ βοᾷ, ἔσιτιδας TW 
φαγὴν, καὶ διατεινόμενος διὰ τὴν esos τῇ 
«ρὸς ὑμᾶς, φοβούμενος, μὰ κατὰ τὸ rias 
«αραμελήσητε τῶν πραγμάτων, à 
TK καὶ ἰϑελοκακοῦντες. — 
— 6. τῶν πραγμάτων ὑμῖν ἔπρν}) 
Ttov τῶν ἐπὶ — ὃ τῆς τῶν ἙΛΛΛΗΝ 
εν — ἢ τοῦ φίλιππὸν sspe; 
καίτοι «ψάντα ταῦτ᾽ ἔχεταί rec ἀλληλιν. 
— ibid. ὑμῖν αὐτάς] τοῖς νῦν ub 


HIER. WOLFII SCHOLIA. 


μεοῦσιν, le ἄλλοις δέ τισι ἐλυίδας ἔχουσι. 


sfr μὰ 
καὶ τὸν ἐπιεικῆ «σερὶ τῶν ἀκριατῶν ὑπόλη 

— 9. ὅστι τὰ δοκοῦντα] ταῦτα δοκεῖ μιοι 
αὕτη ἢ περιδολὴ τοῦ λόγου, καὶ γνώμης —* 
feris, —— ἧς τὸ δεύτερον μόριον 


— ihid. eiy imo] τὰ yàg ἑτέροις be- 
mevra, εἰ μήπω ἠκούσατε, ἀκούσεϑέ ys μετ᾽ 


— ibid. ψοφίσασθαι iv 
— 10. 85x] M e rein — 


— ibid. xal ππαρασκιυάεασθαι] φότερον 
τὴν βιάϑειαν ; ἢ ἑαυτούς ; ἢ τὰ «πρὸς τὸν «ό- 
AMA 5 ἣ μᾶλλον ἅπωντα ταῦτα; 

— ibid. τὸν τὰ ] ὡς τάχιστα. 

— 11. Prec ἐνθένδε] hà πολιτικῆς στρα- 
τιᾶς, ἀλλὰ μοὴ διὰ ξίνων καὶ ἐστ΄ στολιριαίων ναι 


— ibid. ferm] τοῖς OXwS lex. 
— ibid. καὶ μὴ eráSwrs] ἰδιωτισμὸς "EA- 
)xxxàc, κοτὰ Ῥωμαίους δὲ λεκτόαον" ὅσας pà 


ὅσες 
— uel τὸ πρότερον ἐν ἄνω 
ue — ὑμῖν τὰ solar hus 


δ wipes] πρόσζας, 
ἀντὶ προσώσον. "your «σρὸς τοὺς 

—— cà N πίμπαν πριαζείαι, ἀντὶ vei 

πιμσβεύειν, λόγος ἀντ᾽ ὀνόματος. 

— ibid. Var ταῦτ᾽ Né] τὸ ὁ ψηφίσασθαι 
ὑμᾶς τὴν βούθαιαν, καὶ τι Αρασκευάσασθαι. 
φύτερον δὲ ταῦτα 5 ταῦτά ; 

— pena. xal «erapic"ru τοῖς πράγμασι) 


τοῖς τὸ συριβουλαῖς, xal ταῖς παρασκαιιῖς TUX 
«όλαριον. 


«is Ὀλυνθίων, ταῖς πρὸς τὸν 
'— ibid. ὡς ἔστι α τοῦτο δίος] δεῖ 


μάλιστα τοῦτο 
σπορὰ ὅτι βλαξερὸν τὸ «οὗσϑαὶ ᾿Ολυνθίους, 


ada τούραντίω,, ὅτι συμφέρον τὸ «ροαδέχε- 


,— s. pe, σανοῦργος ὧν] ἐκ τῆς Φιλίππου 
φύσεως καὶ τοῦ “ποιητικοῦ alTioy τὸ δυνωτὸν 


τοὺς ᾿Ολυνθίους ἐὰν πέψιν. 


παῖδες τοῖς ἀστραγάλας, τοὺς 
ipao κείζων. 


Υοῖ, V. 


ἴσϑαι. aUTw À xaT&- τὸ 


345 


11. 1. τὰ μὲν εἴκων) τὰ μέρη τῆς travovp- 
καὶ τῆς δεινότητος. 


τῆς 
— ibid. οἴκων ῥωμαϊστὶ, τῷ εἴκειν, τῷ 
ἀπειλεῖν, τῷ " δηλιῦται γὰρ ὁ τρό- 
eec τῆς π(άξιως. 
— ibid. ἐνίκα ἂν ] ὕγουν ὁ oluuo 


ὅταν αὐτῶ και ——— ἡ φρά. 
σις, ἐγίκα ἂν ἰγὼ τύχω, σὺ τύχῃς, ὁ ὁ δεῖνα 


τύχῃ, ἡμᾶς τύχωμεν, ὑμεῖς τύχντε, οἱ δεῖνα 


ὕγουν ἀπειλῶν μᾶλλον, ὃ ἐπαγγελλόμενος, 
καὶ εἴκων ταῖς ἀξιώσεσι τῶν ᾿Ολυνθίων. δια: 
βιλὴ Φιλύνπεου εἰς ὠμότητα, ἐκφοξῆσαι δυνα- 
μένη καὶ ἀνεγεῖραι καὶ τοὺς ᾿Αϑυναίους. 

— ibid. ἀξιόαγιστοςἾ οὕτω καὶ Ὅμηρος" 
Κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ 
χέρεϊ' Εἴπερ γάρ 78 χόλον γε καὶ 
πατανήψν, ᾿Αλλά γ aal μετόσισθεν pe 
κότον, ὄφρα τελίσση,᾽ Ἐν στήθεσσιν doi. 

— ibid. τὰ δ᾽ ἡμᾶς διαβάλλων] ὡς ja- 
ϑύμως ἔχοντας καὶ ὑστεροῦννας τῶν καὶι- 
es», καὶ Πδόντας τῇ μελλήσει τοὺς CUJA- 
μάχους. τί οὖν λοιπὸν τοῖς ᾿Ολυνϑίοις, μάτε 
καθ᾽ αὑτοὺς ἀξωμάχοις οὖσι «πρὸς φίλιον, 
καὶ ὑφ᾽ ἡμᾶν ἐγματαλειπομένοις, ὃ παραδοῦ- 

σφᾶς αὑτοὺς Φιλίππῳ, χεῖσϑαι ὅτι ἂν 
βούλωτο, κἀκείνῳ συμμαχεῖν καϑ' ὑμῶν; 

— 8. τρήψηταί τι καὶ παρασπάσυται τῶν 
ὅλων — τίνα δὲ τὰ ὅλα «πράγματα; 
ἄρ᾽ à τῶν Ὀλυνθίων συμμαχία τοῖς ᾿Αθηναίοις. 
πᾶς δὲ τρέψεται Φίλιππος; οὐχὶ τοὺς ὌὈλυν- 
Suc ἑαυτῷ μὲν ὑποχειρίους Ὡοισάμενος, 
᾿Αϑυμείων δ᾽ δ᾽ ἀπιστίσες: t αἰνίττεται ἐνταῦθα. 


——e— 


Ll , o 

εἰκὸς ἀπροθύμως σχεῖν 

— ibid. ἐπιεικῶς κατ᾿ 

ἧς καὶ τὴν τῶν θεῶν εὐρεένειαν. 

ἑᾳαιμιῶς, “πὸ φάγυ, 

bea, τὸ μετ᾽ ἐσιεικείας καὶ χρεστότηγος, 
ἱκαψῶς. 


s len. 

— 6. xal βέλτιστον] ἤγουν ἐσ'νὶν ipi 

οὐχ ἁτυλῶς δὲ, ἀλλ᾽ ὅσον πρὸς τὴν σ΄ 

συμμαχίαν. Ln δὲ τοῦτ᾽ deir, ict 
Méc'tt. 


εἶναι. πάντων ἱκεῖνο 
διότι. ἐστὶν ἐκεῖνος ἁπάντων κύριος, ὃ κυριόνηρ 
ἐκείνου, εἰ λέγεν iei. . σὰ γὰρ ὰ ἀσαφξίμφατα 


— ibid. ἕνα ἦντα) βασιλέω Mie καὶ 
τιλάτων Θιαιτήτω Μίλισσον μὲν - 
2v 


946 


λους, οἱ i» ἑστὼς λέγουσι τὸ πᾶν, αἰχυνόμε- 
νος μὴ φορτικῶς σκοπῶμεν, ἧττον αἰσχυνό-. 
μαι, “ὃ ἕνα ὄντα Τιαρμενίδην, ἀντίϑες τὴν 

᾿᾿Αϑήνησιν ὀχλοκρατίαν, ἐκ τῶν Ἐενοφῶντος 
“ερὶ τῆς τῶν ᾿Αθηναίων «σολιτείας, καὶ τὰ ἐξ 
Ἰσοκράτους Νικοκλέους περὶ μοναρχίας σύγ- 
xpivs τούτοις. 

— ibid. χύριον καὶ ῥητῶν καὶ ἀποῤῥήτων 
ῥπτὰ μὲν ὅσα πάντας γνῶναι μηδέν ἐστι 
κωλύον' ἀπόῤῥητα δὲ, ὅσα μόνους εἰδέναι προσ- 
x8; τοὺς τοῖς πράγμασιν ἐφεστηχότας. τί 
δ᾽ ἂν εἴη iv δημοχρατίᾳ ἀπόῤῥητον ; ἐν τῶ 
“χερὶ Στεφάνου φησὶν ὁ ῥήτωρ μόνων τῶν λόγων 
γενίσϑαι χύριος. 

— peu. xai ἅμα στρατηγόν] οὐχὶ δὲ ξε- 
γαγοῖς ἀνατίθεσϑαι τὰ ὅλα πράγματα, καθά- 
“Ἐρ οἱ ᾿Αθηναῖοι “σοιεῖν φιλοῦσι. 

— ibid. καὶ δεσπότην) τὸ ἐξουσίαν ἔχειν 
διοικεῖν ἅπαντα καϑῶς βούλεται. 

— ult. καὶ ταμίαν] τὸ ἕτοιμα ἔχειν τὰ 
χρήματα, μηδ᾽ ἀναγκάζεσϑαι εἰσφορὰς “τοι- 
εἴσθαι, ὥσπερ ὑμεῖς. 

— ibid. καὶ πανταχοῦ αὐτὸν «παρεῖναι 
T9 στρατεύματι) τοῦτ᾽ ἔδει ἂν καὶ τοὺς 
᾿Αθηναίους μιμεῖσθαι, ἐπειδὴ τὰ λοιπὰ διὰ 
τὸ δημοκρατεῖσθαι οὐκ ἠδινήθησαν. παρατή- 
fro ἐνταῦθα τὴν περίφρασιν τοῦ μονάρχου 

ξ ἀπαριθμήσεως τῶν μερῶν συνεστηκυῖαγ" 
οἷον, εἷς κύριος, στρατηγὸς, δεσπότης, ταμίας 
ἀεὶ παρών. ᾿ 

12. 1. πρὸς μὲν τὸ πράττεσθαι] ὅσσως ἂν 
πραχθῆ . . 

— ibid. τὰ τοῦ πολέμου] πράγματα δη- 
λονότι, τὰ πολεμιχὰ ἔργα, αὐτὸν τὸν “σόλε- 


— ibid. ταχὺ καὶ κατὰ καιρὸν] δεῖ γὰρ 
σπεύδειν βραδέως τὸν στεατηγὸν, τουτέστι, 


μέλλειν μὲν οὐδαμῶς, μὴ φθάνειν μεάντοι τὸν 
καιρόν. ἀντίθες τούτοις τὴν τῶν ᾿Αθηναίων 


μέλλησίν τε καὶ ὑστέρησιν. 

— 2. «oa προέχει] curmón τῷ δια- 
στήματι τῆς δημοκρατικῆς πολυαρχίας, xal 
ὀλιγωρίας; καὶ ἀκουσίας, καὶ ἀχρηματίας. τὸ 
«ολλῶ καὶ τὸ πολὺ μετὰ τῶν συγκχριτικῶν 
καὶ ὑπερθετικῶν, καὶ τῶν τούτοις ἰσοδυγα- 

ὕγτων συγνάσσεται. Ἰσοκράτης" πολὺ xa- 
ταδείστερα τῆς δόξης, καὶ «ολὺ μεγίστην δια- 
φορὰν εἰλήφασιν. 

— ibid. πρὸς δὲ τὰς xaTaAAayàc] τὰς 
διαλλαγὰς, xal τὸ διαλύσασθαι τὸν πόλεμον. 
— 3. ἃς ἂν ἐκεῖνος ποιήσηται ἄσγεενος] 
«ἄλιν ἰχφοβεῖ τὸν ἀκροατὴν, τὸν ἀνταωνούμε- 
γον «γαρατιϑεὶς, ἅμα δὲ δηλῶν. ὅτι οἱ ᾿Αϑηγαῖοι 
μᾶλλον χρήζουσι τῆς τῶν ᾿Ολυνθίων συμμα- 
χίας, ἥπερ οὗτοι τῆς τῶν ᾿Αϑηναίων. 

— ibid. ἄσμενος ποιήσηται) προθυμεῖται 
καὶ ἐφίεται ποιεῖσθαι. ἡ φράσις περιφραστι- 
κή, τινὰ ἄσμενον “σοιήσασϑαι τὰς καταλλα- 
γὰρ, ἀντὶ τοῦ, διαλλάττεσθαι πρὸς τινὰ b 


— 4. ἐναντίως ἔχει] ἤγουν ἢ μεογαρχία" 
ἐναντία ἐστὶν, ἐναγτιοῦται. ἀντίχειται * 
τὸν, τῶ, «σολλῶ προύχει. 

— ibid. δϑλον γάρ ἐστι τοῖς Ὀλυνθίοις] 


IN I. OLYNTHIACAM 


εἰ δὲ διαλλάττοιντο pic Out wr ἀδεῶς e 
τὴν ἑαυτῶν οἰκοῖεν, φαίη τις ἂν, ἀλλ᾽ ὁ rp. 
εὐθὺς ταύτην θεραπεύει τὴν ὑπόληψιν, τὸ τὲς 
ἀπιστίας φάρμακον ἐγκαταμειγνύς. 

- 5. ob περὶ δόξης) τρία τῶν πελίμων 
εἴδη παρίστησιν, ὧν τὸ μὲν πρῶτον φιλότιμον᾽ 
καὶ κενόδοξον" τὸ δεύτερεν δὲ, πλεινεκτικόν τὸ 
δὲ τελευταῖον, ἀναγκαῖον καὶ ἄφυχτον. 

— ibid. ἀλλ᾽ ἀναστάσευς} à τῶν vpn 
ἀνάστασις «σαρὰ τοῖς θεολόγοις, ἕτερον. h- 
ταῦϑα δὲ τὸ ἀναστῆσαι ταὺὑτὸὲν τῷ (eni 
καὶ τὸ ἀναστῆναι τῷ ἐξορίζεσθαι, καὶ ἀνάστα" 
τοῦ γενέσθαι, χαταστρέφεσθαι, πορϑήσϑει. 

— pen. καὶ ἀνδραποδισμοῦ) ἀνδιάποδε εἰ 
δοῦλοι, παρὰ τὸ μὴ δεαπετούεν, ὥσαι καὶ 
Σκύθαι rag Ἡροδύτω τοὺς Ἰανας ἀδρηστότατα 
ἀνδράπιδα ἐκάλουν. Διογένης δὲ παίζων ἰτο- 
μολόγει, διότι ἀνδρῶν πόδας py ἔχουση d 
δοῦλοι, οὐχὶ δὲ xal νοῦν. ἀφ᾽ eU ἀνδραποδίζεη, 
τὸ τὰ ἀγδράποδα ἀπάγειν, ὃ καταδουλοῦν' καὶ 
ἀνδραποδίζεσθαι xal ἐξανδραποδίζεσθει, da 
ἀνδεαποδιστὴς, καὶ ἀνδραποδισμὸς, ὃ MT 


᾿δούλωσις xal αἰχμαλωσία. «ὃς δὲ σιλιμῶ- 


σιν ᾿Ολύνθιοι ὑσσὲρ ἀναστάσεως καὶ ἀνδιετν- 
δισμοῦ ; μεῶν βουλόμενοι ἀνάστατον γινέσϑει 
xal ἐξανδραποδίζεισθαι τὸν πατρίδα; μεδε- 
μᾶς, νὴ Δία, οὐχ οὕτω μαίνονται, καίτα X* 
yort τοῦτο, ὥσπερ μεαντικῶς τὰ δυσοιώμπστα 
ταῦτα τεϑεικότος ὀνόμεατα τοῦ DAT μᾶλ- 
λον, ἣ τὰ εὔφημα τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν Der 
ϑερίαν" ἀλλὰ δεῖ προσεφσινοεῖν, εἰ καταφιλι- 
ἐιηϑείησαν xal πολεμοῦσιν, ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπί- 
στατον γενέσθαι καὶ ἐξανδρααοδίζισθει τὸν 
πατρίδα, ἀλλὰ colto Sai καὶ αὐτοομεῖσθαι, 
κινδυνεύουσι δὲ περὶ ἀναστάσεως καὶ ἐνδραεν- 
δισμοοῦ, εἴ τι αὑτῶν σφάλμα γένετο, ὥσπερ 
καὶ γέγονεν, Εὐϑυκράτους μεν καὶ Λασθένους 
«ροδόγτων τὴν πόλιν, τῆς δὲ αὶ Aboean 
βοηθείας ὑστερησάσης διὰ τὸν χειμᾶνα. 

— ibid. καὶ ἴσασιν] ἐπίστανται, lv 
κασι. 

— ult. ἅτε ἐποίησε] ὄνεινα vpisa epr- 
mixdn αὐτοῖς, τυραννικῶς δήανυ xal vu 
μείου δίκην. . 

— ibid. ᾿Αμφιπολιτῶν τοὺς eragalrrec] 
πότερον οὗ πάντας τοὺς ᾿Αμφιπολίτας, ἐλλ 
ἐνίους μόνον αὑτῶν, τοὺς τῆς «παραδίσιως «ἰ- 
τίους γενομένους, οὕσητερ εὐεργέτας 8B "μὲ 
Cur μᾶλλον τῶν λοιπῶν ἁσάντων' ἢ Aude 
Arrow καὶ Τυδναίων τοὺς, ἀντὶ τῶ, Te τ 
᾿Αμφισολίτας καὶ τούς Τιυδναίους, τοὺς Vtt 
διξαμένους καὶ παραδόντας; ἐπιλείπει ἐμᾶς 
τἀκριβὶς τῆς ἱστορίας, ἐξ ἔσπερ ἂν ἀκριβί- 
στερον ἠδυνήθημεν καὶ περὶ τῆς φράσεως x9 
γειν, Σουΐδας, ᾿Αμιφίπολις, πόλις τῆς Of 
xnc* «πρὶ ἧς πλείω ἐν τοῖς ἡμῶν εἰς Ἰσοκρά- 
τὴν σχολίοις, δι᾿ ἄσερ ἐν τούτοις ἧττον jai 
λογήσομεν, ἵνα μὴ δὶς à κράμβη θάνατος. 
Στέφανος, Πύδνα Μακεδονίας πόλις, ὃ καὶ 
Κύδνα. 

— ibid. τοὺς παραδόντας] βιαζομίνως 
δηλογότι τῷ “σολέμω, καὶ μένους, μὲ 
ἐχπολιορκηθῶσι. 

13. 1. τοὺς ὑποδεξαμκένους} ὡς Civ καὶ 





HIER. WOLFII SCHOLIA. 


φίλο ὁ νοῦς" ὅτι οἱ Ὀλύνθιοι ταῖς τε τῶν Ape - 
φισπολιτῶν xai Τυδναίων συμφοραῖς σωφρονι- 

,ASivri, καὶ τὸν δημοκρατίας καὶ τυραννίδος 

' ἐναντίωσιν ὑπολογισάμεϑνοι, οὔτε πιστεύσουτσι 
ems, οὔτ᾽ ᾿Αϑηναίων ἀποστήσονται. 

— ibid. xmi ὅλως ἄψιστον oras] γνώμη 
παϑύλου, ἧς à αἰτιολογία προφανὰς ἐκ τῶν 
διεφόρων σκνυπῶν. αἱ μὲν yàp «ολιτεῖαι τῆς 
αὐτονομίας καὶ ἐλευθερίας ἐφίενται" αἱ καὶ 
τυφανίδὲς μάλιστα μὲν ἁπάντων᾽ εἰ δὲ μὴ, 
τῶν yt ὁμόρων ἄρχειν ἐπιθυμοῦσιν. 

— ibid. ἄνισον) οὐχ οἷόντ᾽ ἐστὶ ταῖς 
φολιτείαι; h τοῖς αὑτονομουμένοις αιστεύειν 
Ti τυραννίδι, ἤγουν τοῖς μενάρχαις καὶ βασι- 
Mei, 


— 3. vuat] τοῦτο μὲν διαβεβαιωτικόν" 
τὸ δ᾽ ομαι δισταχτικὸν εἶναί φασι. 

— ibid. ἄλλως τε] xal μάλιστα lav. 

— ibid. χώραν ὅμεορον ἔχωσιν] εἶτε al ro- 
λιτεῖαι εἶτε al τυραγνίδες, τῶν γὰρ «ρός τι τὸ 
ὅμορον, xai ἀντισ τρέφον. 

— ibid. ὅμεορον] Πλούταρχος Dio Δημο- 
σϑίκυς καὶ μάλιστα ταῖς διὰ τὴν γειτνίασιν 
ἁψιμαχίαις, ἀνα ξαινομέγων ἑκάστοτε τῶν πο- 
λιμικῶν φρὸς ἀλλήλους διαφορῶν. 

— 4. ταῦτ᾽ ἐγνωκότας) συμπίζασμα 
Tí κατασκευῆς. ἢ δὲ τάξις" φημὶ οὖν, ὦ ἅ. 
A., δεῖν ὑμᾶς ἐγνωκότας ταῦτα, xai ἐνϑυμου- 
μένους τἄᾶλλα πάντα ἃ προσήκει, δεῖν ἐθελῆ- 
cai, καὶ τὰ λοιαά. 

— ibid. ἐγνωκότας καὶ ἐνθυμουμένους 
vire ἐπειδὴ ἐγνώκατε καὶ ἐνθυμεῖσξε; ἢ 
Mao, δεῖ ὑμᾶς γινώσκειν ταῦτα xai ἔνθυ- 
piieSa, ; 

— ibid. ταῦτα͵ τὰ περὶ τῆς εὐπίστου 
καὶ βιβαίας συμμεαχίας τῶν ᾿Ολυνθίων. 

— 5. τἄλλα ἃ «ροσήκει πάντα) τίνα δὲ 
ταῦτα; αἴ τε Φιλίππου ἐπιβουλαὶ, xal αἱ τῶν 
προγόνων ἀφεταὶ, καὶ τὸ ἀξίωμα τῆς πέλεως 
καὶ al ia τῆς ὀλιγωρίας ἰσόμεναι βλάβαι καὶ 


ibid, δεῖν ἐθελῆσαι} βοηθεῖν ᾿Ολυνθίοις. 
, 7 6. καὶ παροξυνθῆναι) κατὰ Φιλίωπου, 
ἐφυβρίζογτος Tj Ἑλλάδι. δοκεῖ δὲ τὸ ῥῆμα 
ἰνϑάδι μᾶλλον σπουδῆς xal τορροϑυμίας, ὃ 
«ri καὶ ϑυμοῦ σημαντικὸν εἶναι. 

— ibid. καὶ v& πολέμω] τῶ «ρὸς Φίλιπ- 
ve. 

— ibid. προσέχειν] τὸν νοῦν, ἐσιμελεῖ- 

τοῦ πολέμου. 

— ibid. εἰ πέρ ποτε] προσείχετε. φιλο- 

δ᾽ dyay ἐγένοντο οἱ ᾿Αθηναῖοι ἐν τοῖς 
χίόνοις, ὡς ἐν τῷ ᾿Ισοκράτους Εἰξηνικῶ 
ἐγνώκαμεν. 

— 7. χρήματα εἰσφέροντας) τῷ εἰσφέ- 
Μη, 79 ἐξιέναι, τῷ ἐλλείπειν μηδέν. 

— ibid. αὐτοὺς ἐξιόντας) οὐχὶ δὲ ξένους 
μισϑωτοὺς πέμποντας. 

— ibid. προϑύμως} jh ἀποκρυπτομέ- 
* τὰν ουσίαν, xal ἀπορίαν σκηπτομένους, ἢ 
ἀγάχτευς ἕγτας. 

— 8. μηδὲν ἐλλείποντας] μήτε γνώμαις, 
μῆτε σώμασι, μῆτι χρήμασι, μῆτε ταῖς ἄλ- 
hai πακασκευαῖς. 


γόμεενον. 


347 


— ibid. οὐδὲ γὰρ λόγος] τῷ συμπεράσματι 
ἑτέρας ἐπάγει κατασκευὰς, καὶ «σρῶτον ἐκ 
τῆς κρίσεως αὑτῶν τῶν ἀκροατῶν, οἱ καὶ μετὰ 
φόνων καὶ δαπάνης διαπράττεσθαι ἐσαούδα- 
σαν τὸ νῦν αὑτομάτως εὑτυχηθέν. 

— ibid. οὐδὲ γὰρ λόγος] ἀληϑὴς xvi εὑ- 
φιεασίής. πολλοὶ δ᾽ ἀνθρώποισι λύγοι δειλοί τε 
καὶ ἐσθλοί. 

— ibid. οὐδὲ σκῆψις] πρόφασις σσιϑανή. 

— 9. τὰ δέοντα ποιεῖν] τοῖς ᾿Ολυνθίοις 
συμμαχεῖν. 

— 10. ὃ πάντες ἰϑρυλλεῖτε) συχνῶς ἐλέ- 
jit. 

— ibid. ὡς δὲ} ὁτι δεῖ, δεῖν. 

— ibid. ἐκσολεμῶσαιἾ «σαροξῦναι «ολε- 
[aai Φιλίπιασν, ἢ πολεμίους ποιῆσαι. 

— 11. αὐτόματον) à? τύχης, ἀδαπάνως 
καὶ ἀκονιτί." 

— ibid. xal ταῦτα] ἔτι δὲ καὶ ἐσιῤῥημα- 
τικῦς. αὔξησις ἀπὸ τοῦ τρόπου. ὁ τόπος, ὅτι 
“σιστότερος σύμμαχες, καὶ βεβαιότερος, ὁ 
αὐθαίρετος, ToU πεισϑέντος. 

— pen. ἀνείλοντο τὸν πόλεμον] ἐπεχείρη- 
σαν πολεμεῖν. 

— ult. μέχρι του] μέχρι τινὸς χρόνου. 

14. 1. ταῦτ᾽ ἃν] ταὐτὰ ἡμῖν, ὃ, τὸ πολε- 
μεῖν δεῖν. πάλιν ἀνακυκλοῖ, τὸ καὶ erp) ολίγου 
ῥυϑὲν, ὅτι οὐ δεῖ φοβεῖσθαι τὸ εὑμετάβελον 
καὶ ἄπιστον τῶν Ὀλυνθίων. ὁ oro acabe ὅτι 
οὖκ εἰκὸς, τοὺς μισοῦντας καὶ φοβουμένους 
διαλλάττεσθαι. 

— ibid. ἐκ τῶν πρὸς αὐτοὺς ἐγκλημάτων) 
διότι ἐνεκάλεσεν αὐτοῖς ἀπιστίαν, ἐπιορ- 
κίαν, καὶ ἀχαριστίαν, ἀναλάμβανε τὴν Διξζα- 
Woy ὑσυόϑεσιν. 

— Φ. εἰκός] ἐστι. ᾿ 

— ibid. τὴν ἔχϑραν ἔχειν] καὶ vvv, καὶ 
ἔπειτα ἕξειν, ἐχϑροὺς ἔσεσθαι Φιλίππῳ, ἀπε- 
χϑήσεσϑθαι. 

— 3. ὑπὲς ὧν φοβοῦνται] ὑπὲρ τούτων ἅ. 
τὴν ἀνάστασιν δήψου καὶ ἀνδραποδισμεὲν τῆς 
«ατρίδος. 

— ibid. καὶ πεπόνθασιν] οὐ μόνον dea ἐκ 
ψιλῆς ὑποψίας, ἀλλὰ καὶ φειπλεονεκτομένοι 
καὶ ἀδικηθέντες, Φιλίσαου ἀσίστησαν. σὴ- 
μείωσαι, ὅτι ἐκ μὲν τῶν ἐγκλημάτων μῖσος, 
ix δὲ τῶν παϑημάτων φόβος, ἰξ ἀμφοῖν δὲ 
τούτοιν ἔχϑρα βεξαία γίγνεται. 

- ibid. οὐ δεῖ δὴ τοιοῦτον] συμπίφασμα 
τοῦ περιστατικοῦ. 

— 4. παραπεπτωχότα)] αὐτομάτως γε- 

— ὅ. ἀφεῖναι] παραμελεῖν αὑτοῦ. εἶκά- 
Qus τὸν καιρὸν ὀργέω δοκεῖ, ὑποχειρίω μεὲν γι- 
γομένω, εὐπετὼς δι᾿ ἂν, εἰ μὴ χρατηϑη, πάλιν 
ἀφιαταμεένῳ. 

— ibid. οὐδὲ «aS» ταὐτὸν ὅπερ) ei- 
τιολογία παραδειγματώδης, τὴν ἐκ τῆς ὀλιγω- 
pac βλάβην συνιστῶσα. . 

— 6. εἰ yàg, ὅϑ᾽ ἥκομεν Εὐβοεῦσι βεζου- 
ϑηκότες)] πὴ μὲν ἐγκωμιαστικὰ ταῦτ᾽ ἔστι 
τῆς T& ἀνδριίας καὶ τῆς φιλανϑρωσίας τῶν 
᾿Αϑηναίων' «ἢ δὲ ἐπιτιμετικὰ, διότι συντέτα- 
γμένην τι ἔχοντες καὶ χαλλίψικον τὴν δύνα- 


-— 


948 


τοὺς ἱκέτας, καὶ τὴν ἐν τοῖς “Ἕλλησιν ἡγεμο. 
νίαν ἀναλαβόντες, 

-- 7. ᾿Αμφιπολιτῶν Ἱέραξ] γενικαὶ ἐπὶ 
μερισμῶ κείμεναι" εἰ μὴ ἄρα συνενοεῖν δεῖ 
φρίσβεις. 

pir eraesicay — leri τουτὶ τὸ βῆμα) 
erapà τὸ πάρειμι, τὸ παρών εἶμι. ἢ sraestcay, 
srapà τὸ παριέναι, τὸ προελϑεῖν. σημείωσαι, 
ἔτι οἱ τπρίσβεις ᾿Αθήγησιν ἀπὸ τοῦ βήματος 
ἐδημοηγόρουν. 

— pen. κελεύοντες) μονονοὺ προστάττον- 
71; lei τῷ συμφέροντι ὑμῶν. 

15. 1. ὑπὲρ τῆς τῶν Εὐδοέων σωτηρίας] 
Ππλεύταρχος, Δημοσθένει" Δημοσθένης εἰς Ἐὖ- 
βοιαν ἐξώρμησε τοὺς ᾿Αϑηγαίους, καταδεδου- 
λωμένην ὑπὸ τῶν τυράννων Φιλίπι πω. xai τὰ 
ἑξῆς. ἐγκωμιαστικόν ἐστι τουτὶ τὸ φαράδει- 
γμα, καὶ διὰ τοῦτ᾽ εὐνοϊκὸν ἅμα καὶ συστα- 
τἰκὸν τοῦ δυνατοῦ τῶν ᾿Αϑηναίων. σημείωσαι 
δὲ, ὅτι οἱ ᾿Αθηναῖοι μᾶλλον ὑπὲρ krépev à 
ἑαυτῶν “σροθυμεῖσθαι λέγονται" οὐχὶ μέντοι 
“οσοῦτον ἴσως δι᾿ ἐοτιδίκοιαν τοῦ τρόπου, ὅσον 
διὰ τὰς τῶν δημαγωγῶν δωροδοκίας καὶ srapop- 
μήσεις, 8 καὶ τῆς ἰδίας ἀσφαλείας καὶ δυνα- 
erslac ἕνεκα. . 

— 92. τῶν μετὰ ταῦτα] γενομένων. 

— $. πραγμάτων] ἀσχολιῶν καὶ πολ 
ὑπὲρ ᾿Αμφιπόλεως" rd plein 
«ρὺς ODuerorer «“τροοίμοιον ἀγα γνωστέον. 

— ibid. Πποτίδαια] Στέφανος, πόλις OGpd- 
κης. ΤΠλίγμς δὲ, Μακε Slyaí φησι ταύτην, 
Κασσάνδρειαν πρώην λεγομένην. ἐξαλλάσσεον- 
ται δὲ τὰς πρισηγορίας αἵ τὸ χῶραι καὶ αἱ 
φόλεις κατὰ τὸ δοκοῦν τοῖς πρατοῦσι. 

— 4. Μεθώνη]) πλείους ταὑτὸν εἶχον τοῦ- 
γομα. γοητίον δ᾽ ἐνταῦϑα τὸν εἴτ᾽ ἐπὶ Μακοδὸο- 
vac εἴτ᾽ isi Θράκης. 

— ibid. Παγασαὶ] Θετταλίας, πλησίον 
τοῦ ὅρους. ἀφ᾽ ὧν à Παγασίτης κόλαος 
ὠνόμασται. 

-- per 5 X] χωρία, ἴσως τὰ ὑσεὶ 
Θράκης » ὕστερον. 

- ibid. ἵνα μὴ καϑέκαστα λέγων) ἀπο- 
δίσξις, (μεγάλης καὶ συχνῆς ῥᾳθυμίας ἐλε- 
γκπτικ 


. D οἱ τότε τούτων] τῶν τόπων ἣ χωρίων 
bl. 

— 6. T$ πρώτω] τούτου dsronpov- 
σθεὶς, oix ἂν ἢ μὰ τὸ τ 

— ibid. πγοϑύμω:) κατὰ καιρὸν, καὶ 
μετὰ τῆς προσηκούσης «αρασκευῆς. 

— ibid. ὡς προσῆκεν) αὑτοὺς βοηθεῖν. 

— 7. αὐτοὶ] ἀλλ᾽ οὐ δμὲ ξένων. 

— ibid. (don καὶ eroi) ταστεινοτέρο) Mer 
ἂν ὃν προσσολεμεῖν, καὶ πολὺ ταιρεινότερος 
καὶ ἀσϑινίστερος. 

— ibid. ἐχρώμεθα} etus, 
κατὰ τὸν πόλεμον. 

— 8. νῦν δὲ τὸ μὲν ap] τῷ δέοντι ὑπο- 

* μὲν *8 

— ibid, τὸ παρὸν] τοὺς παρωπορτωκότας 
καιροὺς, καὶ συμμάχους τοὺς παραγενομένους. 

— 9. σχήσειν] ἕξειν. εὐελαιστία ἀνοήτων 


^a , oU 


.IN I. OLYNTHIACAM 


p, ὁμέλησων τοῦ καιροῦ, ῥᾳδίως ἂν σώσαντες àxl 


C ibid. καὶ sv[heajs? καὶ κατεστίσον 
μεν τελικοῦτον] μὴ κωλύσαντος δόκω efe 
ϑῆναι nai μέγαν γενέσϑαι. 

— arida — ἀλλ᾽ οὐ vs 
ὕστερον μέγιστος ἁπάντων τῶν τῆς Bow, 
βασιλέων, τῶν vrutrore γενορεένωτ, ᾿Αλέξενὸγις 
ἐγένετο' τὸν δύναμειν προπαρασκουάσαντες αὖ» 
τῷ Φιλίππου, καθάπερ Δαζίδευ τῷ Σλ» 
μεῶντι τὴν «σεριουσίαν εἰς τὴν τοῦ ἐν perci 

€ ὀνομιαστοτάτου νοοῦ πατασπῖυῖο. 

— ult. νυνὶ δὲ καιρὸς fasi] τοῦ καϑιλέϊ, 
xal πάλιν μεικρὸν καταστῆσαι Φίλιπεσ, Μὲ 
τοῦ Wo) Teteres χρῆσθαι αὐτῶ. τῇ) 
οὗτος ὁ τῶν ᾿Ολυνθίων. ; 

— ibid. νυνὶ δὲ καιρὸς] μετὰ τὴν ἐσιτί: 
pano τὴ ὀλιγωρίᾳ καὶ —X τεύτω Oder 
διήγησιν, «αφαθαῤῥιυντιχὺ τῷ 
ἀκροατῶν, iren Ürrow καὶ εὐτυχούντων, 
δὲ προτρεπτικὴ ἐπ᾿ εὐχαριστίαν xal apte 
μίαν πρακτικήν. . 

16. 1. αὐτόματος τῇ πόλει) διοφωνῶτει 
ἡ διάστιξις. ἕνιοι γὰρ ἐὐξαν" τίς ὦτα; 
ἐπιζεύξαντες" ὁ τῶν ᾿Ολυνϑίων. ἕτερα δὲ με 
δεμίαν δόντες ἐρώτησιν, ἐφεξῆς ἀνόχνωσαι κ» 
Tec vul δὲ καιρὸς üxe τις, τοωτίστσ, νὰ 
εὐκαταφρόνητος, οὗτος ὃ τῶν Ολοιθίων, eir 
æroc τῇ πόλει. sal ὁ μὲν νοῦς ὁ αὐτὰς Hut 
οὖν ὧν τις ἀναγνοίπ" δριμυτίρα δὲ ἡ iren. 

— ibid. ὁ καιρὸς τῶν ᾿Ολυνθίων αὐτόριατις 
ἥκει τῇ «όλει) ἐν τοῖς ἄνω, καιρὰν Cot 
“τ ὅλοξεν. ὁ δὲ xai τῶν Ὀλινθαν 
τούτοις (δὲν αὐτοῖς ἀκαιρία iyhrtrs (ὦ γὰ 
εὐτυχὲς ϑυνατωτέρω «ολεμεῖν), seit δ᾽ Abe 
ναίοις εὐκαιρίαν ἔδοξε παρασχεῖν τῶ κοταγνῆ. 
σασϑαι Φίλιππον, zai τοῦ τὴν ἐν ταῖς Ea 
δυναστείαν ἀναλαβεῖν. ἀλλὰ καὶ ὧτα ἐγε- 
σϑησαν τῶν ἐλαίδων, ἱναντιωθείεις Kann 
ῆς φορᾶς τῶν καιρῶν. 

— ibid. τῶν erporígen ἐχνα] visti 
xal, τῶν πρότερον, “τοῦ δήπου τῶν ᾿Αμφιαν 
λιτῶν, καὶ τοῦ τῶν ΥΙυδναίων, καὶ τὸν λακεῖν. 

— 8. καὶ ipeys Peas] ὁ τάξις" καὶ λιν 
ψιστῆς τις δίκαιος τῶν eap τῷ 
θεῶν ἡμῖν, ἂν καταστὰς, Dui με ἔχιν t 
εἰκότως αὐτοῖς χάριν ρμεεγάλην ὅμως 4.40 
πολλῶν οὖκ ἐχόντων ὡς δεῖ. 

— ibid, à» — καταστὰς ἀντὶ τοῦ, εἰ ae 
τασταθείη τις. σημείωσαι, ὅτι τὸ ἴστεμι, 
ἴστην͵ ἴσταχα, ἱστάκοιν͵ ἔστησα, m 
ὅμα πᾶσι τοῖς συνϑύτας, τικᾶς ὡς 
τὸ πλεῖστον —— δὲ dera 
ἑστήκει, ὅστην, νῦν μεὲν οὐδοτίρως, ἣν ὃ 


τὸν καιρὸν οὖχ ὁρῶμεν, ἢ ὁρῶντες ἀφίεμεν, ἢ 





^- 


HIER. WOLFII SCHOLIA. 


—— 

ic eie ὃ μὴ " —* ia 
apTie, 9 δ 

κπατερθώσαντες, 


ἀδωιώτατοι Ao- 


— 4. τῶν ὑπυργμίνων παρὰ τῶν θεῶν 
in τῶν ϑείων εὐεργεσιῶν, τῶν παραπίπτω- 
ἡκόντων Ts 


ταστατικό, ὁ νοῦς, ὅτι ἕτερόν ἐστι τὸ 
λιν τοῦ ἀτυχεῖν, κα καὶ ὅτι ἔνιοι — 
“Ῥυσ; οὐ rapà τὴν τύχον, ἀλλὰ παρὰ τὴν 
ἔχον ἐλεγωρίων. repo yàq καὶ τὸ ἐπιμελοῖ- 
σθαι τοῦ τοῦ εὐτυχεῖν. 
— ibid. τὸ ἀπολωλεκένα!} ἡμᾶς, ὃ 
σολωλέγαι 


«eoa à ἁμῖν. TOU ἀπολωλεκέναι 
φυολλὰ ἐν τῷ πολέμῳ ἡ alie ἀμέλεια ἃ 


οι, de ἐπ σα χω- 


dide! iron ἀμελείας] ἔργον ὃ ἴδιον 
du. μετίρας 


— ibid. ϑείη τις ἀν] νομίσει τὴν ἡμετέ- 
po ἀμάλειαν alrlay εἶναι, καὶ αἰτιάσαιτο 


— τδαν ἐς ᾿δὲ τὴν σύχεν. 
«] καὶ τὸ δὲ peers πάλαι τοῦτο φεπονϑί- 


— ibid. τὸ μὴ πεπαθίνει) ὅτι in ἐπάθο- 
wm, ὅτι πέφγνεν, φαρικδίμεγος μύσος τοῦ 


φαίνομαι. δεῖ δὲ τοὺς σχυματισμοὺς τῶν j-. σχι 


καὶ τἄλλε τὰ γενμιὰ, ἐκ τῶν γραμ- 
— ivra κανόμων, εἶθ᾽ οὕτως ἐπι» 
χρεῖν T5 Δημοσϑίνους ἀναγνώσει" ἀλλὰ μὴ 
sup ἐμῶν τὰ τοιαῦτα προσ dona. ὁ γὰρ τὼ 
τι ptura ris οἷα ἀπηκρβωμίνα, 

ἂν ἑήτως ἀγαθὸς γίνοιτο 
— — τούτων ἀντίῤῥοπον) 5] ἐξισάξων δυνα- 
μέσ nel ἀντισηκοῦν τὰ ἀπολωλότα, aal τὴν 
δριῶν miii — ἐξίσωυ καταστῆσαι τῇ Φι- 


— 10. ἂν xpie3ai] avra avra τῇ συμριαχίᾳ. 
— ibid. τῇς sap vij rw V ire 


Xeiew wir τῆς τῶν Sar, ἢ, τῆς θείας εὑ-. 
miri 


μον τὰ eas 
ἀλλὰ πρὸς τὴν τῶν ϑεῶν εὔνοιαν. 
— 1M. ἀλλ᾽ * στιν de, 


και ατρὶ] δι᾿ ὁμοιώσεως «σαρίσγησι τὴν ἀνθρω- 


L4 


949 
τῶν ἀμέλειάν τε καὶ ' καὶ ἀχαριστίαν, ἐνικοσμεῶν 


- ibid. σ᾿ ἐστ καὶ 
ἵνων τήρει τὰ piti red re 
ὅδω ὑσίζευξε' xal «nl τῶν erpayqaóruy 


— 12. ατήσεως πορισμοῦ, ὅταν τις, ἄτερ 
ἐπαίσατο, ταῦτ' ἔσωσε καὶ διοφύλαξε, 

— ibid. λάβν xal σώση) πρὸς τῶ λαβεῖν 
σώσῃ καὶ περιποιήσηται. 

— 18. τῇ τῦχῃ] τὴ φαρὰ τῶν θεῶν εὐνοία. 
xn ἢ ἐστὶ xai αὐτόματον" τῇ 
δὲ αἰτίᾳ, τῷ Sw φημὶ, τῷ δικαιότατα οὗ 
«αραιτίῳ, ἀλλὰ παναιτίω λεγομένω, καὶ vp) 
φάντων αἰώνων πάντα τὰ τε μέγιστα καὶ τὰ 
ἐλάχιστα apt T? καὶ διωτάξαγτι, 
μήτε te τῆς μήτε αὐτόματω οὐδὲν, ἀλλὰ 
«ξόνοια τὸ σἂν. 

ii ἂν δ΄ ἀναλώσας λάθη] ἐὰν κατ᾽ 
ὀλίγον καὶ p αἱ σϑανόροενος ἀναλώσει, ἀεὶ μὲν 
ἀφαιρῶν, μηδὲν δὲ προστιϑας. 

— 14 σιναγάλωσῃ} ἐνάλωσε σὺν τοῖς 
“ὁ χείμασι. 

— ibid. xai τὸ μεμνῖσϑαι τὴν χάριν] τὴν 
P Wd. nl «ip τον αμεγμά 

— τῶν πραγμάτων οὕτως 
ἠδυνήθη ἂν διὰ μιᾶς — κε 
ἔννοιαν, οὐτωσίπως" Grertp ἐπὶ τῆς τῶν xm. 
μάτων κτήσοως, ἂν μὲν ira ἂν τις Adj, 
ταῦτα καὶ σώση, μεγάλεν ἔχει τῇ τύχη τὸν 

χόριν' ἃ» δὲ ἀναλώσας λάϑη, συναγάλωσε καὶ 
τὸ μεμνῆσθαι 73 τύχε ἐπὶ χάριν" οὕτω 7 
ἐπὶ τῶν πραγμάτων, οἷ μὴ pucr 
καιροῖς ὀξθῶς, οὐδ᾽ ai σινέβη τι —* τῶν δὰ: 
χεηστὸν, μνημονεύουσι. δοκεῖ δὲ διακόψαι καὶ 
ἡ μερίσαι τὴν διὰ τὸ πολύκωλογ. 

— ult. 7) τὐλευταῖον bed] 
gpic τὸ bàn τελευταῖον, ἐειῤῥεμια τικῶς 
nri —e ξάντων 

— ibid. " τῶν ereevtrap 
Ines τῶν πρὸ ὑπαρξάντων. ] 

17. 1. ὡς τὼ πολλὰ) ὡς ἐπὶ τὸ m, 
δὸν del. 

— ibid. xpwera] ὑπὸ τῶν ἀδίκων My 
στῶν. τῆς μὲν yàp τελευτῆς xpwrrüc οσως, 


(χαϑά quai Ἰσωράτες) οὖχ οὕτω τῆς ἀρχῆς 
μραμεονεύομεν, ὡς τῆς τελευτῆς αἴσθησιν λαμ- 


— ibid. διὸ καὶ φίδια 9) leu πολ- 


λῶν, φησὶν, αἰσχρῶς πωτεμὲ , δ’ 
redes Faut bas van παρόντων καὶ 
τῶν μελλόγτων. 


— 3. M ταῦτα) πότερον τὰ λοιπὸ, ὃ τὰ 
tio ὃ καὶ MSAXO ápi- 
ex-. v ἐπανορδάσασϑαι, “τοῖς 


ten 


γὴν ἡμῖν. 
-- κοι, «ππραγμένοις] αἰσχρῶς δηλονότι, 
μᾶλλον δὲ κατημεληρμένοις. 


350 


— ibid. ἀδυξίαν)] v μᾶλλον ἁνιῶσαν 
᾿Αθηναίους τῆς λάβης, οὐχὶ τοσοῦτον φιλο- 
χρεμάτως ἵχοντας, ὅσον φιλοτίμως, καὶ φι- 
λεγκωμείους ὄντας. ὃ μὲν αρώτη πίστις ἐκ 
τεῦ συμφέροντος, ἡ δευτέρα δὲ αὕτη ἐκ τοῦ 
ἐνδόξου, à δὲ τρίτη ἐκ τοῦ ἐπικινδύνου, 8 νῦν 
TOU oiv. 

— 4. εἰ δὲ evpoucópss9a]. ἀσελάσομεν, 
ἀξδνηθόϑους ἀποπίμιψομεν, οὐ προσδεξόμεϑα 
συμμάχους. 

— ibid. xal τούτους τοὺς ἀνθρώπους) τοὺς 
᾿Ολυνθίους, τοὺς τηλικαύτην δύναμιν ἔχοντας, 
πύλης μὲν AC, ἱππεῖς δὲ aq, τοὺς δεδαίους 
ἡμῖν συμμαχήσαντας ἄν. 

— 5. ἐκεῖνος] Φίλιππος, ὁ χοινὸς ἐχϑιρός. 

— ibid. χκαταστρόψηται) ἐκπολιορκήση 
“Ὄλυνθον, δυνατώτερός γε ὧν πολλῶ. 

— 6. φρασάτω τις ἐμοὶ] ἀνακοίνωσις δια- 
βεβαιωτική. 

— ibid. τί τὸ χκωλύον ἔσται] τί κωλύσει. 

— ibid. ἔτι) μετὰ τὸ χειρώσασθαι Ὀλυν- 
ϑίους, τοὺς, ἄλλοσέ πὴ τρεπομένου Φιλίππου, 
τὴν Μακεδονίαν σσορϑήσαντας ày. 

— ibid. Badidur] ὃ μετὰ στρατεύματος 
δηλονότι. 

— ?. ὅποι βούλεται εἶτε ἐπ᾽ ἄλλας ᾿Ελ- 
ληνίδας “πόλεις, εἶτε καὶ ἐπ᾿ αὑτὰς τὰς ᾿Αθή- 
vec. h πρόθεσις τοῦδε τοῦ τόπου" ὅτι Φίλιπ- 
«ος Ὀλυνθίους καταστρεψάμενος, ο᾽όστ᾽ ἔσται 
ἐλϑεῖν ἐπὶ τὴν ᾿Αττικήν. 

— 8. deáya λογίζεταί τις ὑμῶν] νῦν ἠρέμα 
κατασκευάζει ἐκ τῆς φύσεως τῆς Φιλίππου, 
τῆς ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἐγνωσμένης, ὅτι 
καὶ βουλήσεται ξαδίζειν ἐπ᾿ ᾿Αϑηναίους. 

— ibid. λογίζεται) ὅπερ τῆς διανοίας 
ἐστί, 
— ibid. τις ὑμεῶν] εἰ πάντες o0 δύνασθε. 

— 9. καὶ ϑεωρεῖ) ὅπερ τῆς αἰσθήσεώς 
ἐστι. τὰ μὲν γὰρ βουλεύματα Φιλίππου, τοὺς 
γείτονας ρῶτον καταδουλώσασϑαι βουλομέ- 
voy, ἀδηλότερα τοῖς πολλοῖς" τὰ δὲ πεπραγμέ- 
γι, φανερὰ καὶ τοῖς ἀνοήτως xal ῥαθύμως 
ἔχουσιν, ὥσωερ τὰ ἐν τοῖς θεάτροις γιγνόμενα. 
ὁ δὲ Δημοσθένυς erp) πολλοῦ τῆς Φιλίπηου 
αροαιρίσεως αἰσθόμενος, καὶ τὸν ἀρχὴν τῆς 
τυραννίδος, τῆς τοῦ Μακεδόγος, τῇ Βλλάδι 
ὑποφυομένης, ἰᾶσθαι σπουδάσας, ἀδίκως τὸ 
τῆς πολυωραγμοσύνης ἔχειν ἔγκλημα δοχεῖ, 
εἷς τὸ προνοητικὲν καὶ φιλόσατρι δικαιότερος 
ὧν ἐσαινεῖσϑαι. 

— ibid. τὸν τρόπον δι᾽ ὃν] ὅντινα τρέσσον. 

— ibid. μέγας} δυνατός. ἀντίκειται γὰρ 
τῷ &cSmi, τῷ ἀδυνάτω. 

—- ibid. ἀσθενὴς ὧν] οὐ ναὶ μὰ Δία οὔτε τὸ 
σῶμα, οὔτε τὴν ψυχὸὲν, ὥσπερ ὁ Anas Si 
(4 yàp ἄμφω ταῦτ᾽ οὐχ ὡς ἐν, ἀλλ᾽ 
— 4 μάλιστα Sá p ἐπάτει τούτων 

ὑτυχηκόσιν) ἀλλ᾽ ὀλίγην δύναμιν ἔχων, πα- 
μελεβὰν, ὅτ᾽ εἰς τὴν ἀρχὴν καϑίστατο, τὰ μὲν 
βασίλεια χρημάτων κενὰ καὶ πάντα κατηγα- 
λωμένα, τὰ πράγματα δὲ ταραχῆς μστὰ, 
καὶ πολλῆς ἐπιμελείας δεόμενα, καὶ φυλακῆς 
καὶ δαπάνης. 

— 10. τὸ καταρχὰς] ἐπιῤῥηματικῶς, ἐν 


IN I. OLYNTHIACAM 


τῇ dnd ci gd "ndtotes ἐν 8 
pero ζ΄ Φίλισπος παραλαβὼν ὑμᾶς (τοὺς 
Μακεδόνας) «λάνητας καὶ ἀπόρους ἐν διφϑί- 
(αις τοὺς πολλοὺς νέμοντας ἀνὰ τὰ ὅρη σβ- 
Bara ὀλίγα, καὶ ὑπὶρ τούτων κακῶς μαχε- 
μένους Ἰλλυριοῖς τε καὶ Τρδαλλοῖς καὶ τοῖς 
ὁμόροις Θραξὶ, χλαμύδας μὲν ὑμῖν ἀντὶ τὸν 
διφϑερῶν φορεῖν ἔδωχε. καὶ τὰ λοιπά. 

— ibid. τὸ σρῶτον ᾿Αμφίπελιν aia] τὰ 
ἱστορικὰ ταῦτα ἐκ τῶν συγγραφέων, τῶν sari 
«προκειμένων, συζητείτωσαν οἱ σαευδεῖα, 
Διοδώρου φημὶ τοῦ Σικελειώτου, ἸΤλουτάφχευ, 
Ἰουστίνου, Γεμίστου, καὶ εἴ τινες ἕτεροι. τοὺς γὰῤ 
φαλαιὺς, Θεόπομητον καὶ Ἔφορον, καὶ x, 
εἶτε ὁ χρόνος, εἴτε ὁ τοῦ Κρόνου φθόνος, iua ἀπι- 
στέρησεν' ἔτι δὲ, ἐκ τῶν Λιδανίου ὑποϑίστν, 
καὶ τῶν Οὐλαιανοῦ ἐξηγήσεων, καΐτοι οὗ Sa 
ταχοῦ εὑδοκιμουσῶν. ὁ δὲ τῶν βιβλίων ἀπορῶν, 
ἄμεινον βουλιύσεται, τὰς Δεμοσθένους δυχγό- 
σείς ἀποδεχόμενος, 8 τὸν σχολιασ-τὸν, τὸν τὰ 
μηδὲν ὠφελοῦντα μὴ πονήσαντα paire, εἰ- 
τιώμενος. οἱ μὲν γὰρ ἱστοριοσγράφοι καὶ ἰάτε- 
(sc σαραχαράττουσιν ἔσθ᾽ ὅσου, ἐπὶ vas τῷ 
«ροχειμένου, τὴν ἀλήθειαν ἐξεπίτηδις. τὸ δὲ 
«αρατιθέναι τὰ βιβλία τῶν συγγραφέων, τοῖς 
μὲν ἀμελοῦσι τούτοις ἐντυχεῖν εὔοϑες, τὰς 
δὲ προειδόσι ersperrór τὸ δὲ κατὰ hif 
ἀπομνημονεύειν, ἀπέραιτον ὁμοῦ καὶ διὰ τῷ 
μακρολογίαν ἀηδέστατον. ὑτσομνήσομω T 
ὅμως τὸν ἀναγνώστην, δου ἂν καιρὸς M 
δόξειεν. 

— ibid. λαβὼν] κατὰ κράτος ἑλὼν, κατὰ 
Διόδωρον, οὐχὶ δὲ παραδόντων τῶν πολιτῶν. 

— 11. Πύδναν) ἣν χειρωσάμενος καὶ ἐξεν- 
δραποδισάμενος «ταγέδαικε τοῖς Ολινϑέοις. - 

— ibid. Ποτίδαιαν) 9m ὡμολόγοσε μὲν πε- 
μιποιήσειν ᾿Ολυνϑδίοις, «σαραδεδωκίναι V αὐτὸν 
ταύτην, οὗ διαῤῥήδην λέγει Διόδωρος. 

— ibid. Μεθώνην) τὴν Θρακίαν, 9 sari- 
σκαψε Φίλιππος. οὐχὶ δὲ τὴν ἐν τῷ Epum- 
x& χόλτω τῆς Πελοποννήσου. Στράβων τῇ ὅ, 
οἷς arporáSnxs Διόδωρος" Παγὰς δὲ χεωσά" 
μένος, ἠνάγκασεν ὑποταγῆναι. 

— 14. εἶτα Θετταλίας ἐπέζη) ὑπὸ τῶν 
᾿Αλευαδῶγ παραχαλούμενος κατὰ Λυκόφρονος 
xai Τισιφόνου, τῶν ᾿Αλέξανδρον τὸν Φιῤῥεῖσ 
ἀποκτεινάντων. Διόδωρος τῇ ἐς. cy ett 
συγγραφεὺς πλείστου μὲν ἄξιος διὰ τὸ emp 
τοποιῆσαι τὰς ἱστορίας, ἃς εἶτε ὁ χρόνος 1m 
ὁ φϑόνος ἀνάπαλιν διεμεέλισεν' οὐ «arraxi 
δὲ, διὰ τὸ μεγαλιπίζολον καὶ παντεδα τὴν, 
εὐκαιζήσας ἀκριξώσασθαι, καὶ διαρθρῶσαι τοῖς 
τε καιροῖς καὶ τοῖς τέπεις, τὰς κατὰ pits 
i . 
— ibid. Φιρὰς, Παγασὰς, Maywwu 
Θετταλικαὶ πόλεις" ἑτέρα δὲ Μαγνησία, ἡ τῆς 
MuySonac ἢ Μαιονίας, h πρὸς Μαιάνδρῳ sera 


μῶ. 

— pen. «à ὃν] τὰ λοιπὰ τῆς Θεττα- 
λίας χωρία. 

— ibid. ὃν ἐβούλετ᾽ εὐτρεπίσας τμαπσ) 
κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτῷ διοικόσας. “6 

— ult. ὠχετ᾽ εἷς Θράκην} Διόδωρος τι 
$ x. C. σελίδι χατὰ τὴν Μαχεδονίαν γ᾽ βασι- 


HIER. WOLFII SCHOLIA. 


Asc ewierscay ἐαὶ τὸν Φίλιπι σον, ὃ τε τῶν 
Θρεκῶν, καὶ Παιόνων, καὶ Ἰλλυριῶν. ἀλλ᾽ οὐ 
ww τούτων ἔοικϑ λίγοντι νῦν ὁ ῥήτως, ἀλλὰ 
σι Τήρου, καὶ Κερσοβλέστου, xai Σιτάλκου. 
ὧν αὑτὸς ὁ Φίλιππος ἐν τῇ ἐπιστολῇ μέμνη- 


ἃ 


— ibid. τοὺς μὲν ἐκξαλὼν] Τήρην καὶ Κερ- 
σεβλέπτεν 


— ibid. τοὺς δὲ καταστήσας] Σιτάλκην 


ἵμαι. 

18. 1. ἐσθένησε] ἐνόσησε, ἠῤῥώστησε. τῶ Γ 
ὌὋλ. ἐγγέλθε Φίλιπατος ἀσϑενῶν καὶ τεθνεώς. 
καὶ ἐν τῷ A τῶν Φιλιππιχῶν'" τέϑνηχε Φίλιπ- 
φες, οὗ μὰ Δί᾽, ἀλλὰ Qn. τί δ᾽ ὑμεῖν διαφέρει : 
φτεχὺ γὰρ ἕτερον Φίλιππον ποιήσετε. 

— ibid. edi ῥαίσας} ῥῴονος γενομένου 
τοῦ τος. 

— ibid. οὐκ ἐπὶ τὸ ῥᾳθυμεῖν] τὴν ῥαθυ- 
μίαν, τὴν ἄνεσιν τῆς EA ui pulo 
καὶ φιλυδονίαν 


— 3. ἐπίχλινεν] ἀπὸ τῆς πρώην φιλοπρα- 
inc ἑαυτὸν χἂν ὀλίγον ἔτρεψε. 


— ibid. ᾿Ολυνθίοες ἐπεχείρησε] πολεμεῖν, τέρας 


ὃ ἐκιλύτως, ἐπιχειρεῖν τινὶ, τὸ ἔρχεσθαι ἐφ᾽ 
αὑτὸν, καταγωνισόμεενον. ἐγκωμιαστικός ἐστιν 
evr« ὁ τόσσος, οἷόσπερ καὶ «παρ᾿ Ἰσοκράτει, 
τῶν φιλίξκαου κατορθωμάτων οὗ μὰ Δία 
κατ᾿ εὔνομιν τὲν πρὸς ἐκεῖνον παρεισφρηϑεὶς, 
ἀλλ᾽ ὅμα μὲν πρὸς ἔκπληξιν, ἅμα δὲ «πρὸς 
(3n τῶν ᾿Αθηναίων εἰσαχϑείς. 
— ult. τὰς δ᾽ ἐπ᾽ Ἰλλυριοὺς evapaA&- 
vr προσϑήχη erf em στρατειῶν. — C 
— ibid. ᾿Αφύμιβαν)] ino. ᾿Αρύξαν, ivit 
"Ap&Ca» διπλασιαζο ToU B, γράφουσι. 
Σιίδας. ᾿Αρύξας, ᾿Αλχέτου μὲν ἦν σαῖς, Mo- 
wercin δὲ βασιλεύς. Παυσανίας ἐν᾿Αττικοῖς" 
Il μὲν ἐξ Αἰακίδου τεῦ ᾿Αφύββου, ᾿Αλέ- 
δ᾽ ἐξ ᾿ολυμπιάδος τῆς Νεοπτολέμου 


, Νεοπτολέμου δὲ xai ᾿Αρύδ- 
Bw varie in AAxérac ὁ Θαρύπου. 


19. 1. τί οὖν τις àv εἴποι) κατὰ προκα- 
To ὃ ἐπιδιόρϑωσιν αἰτιολογία, xal ἐφαρ- 
po τῶ διηγήματος τῇ ὑποθέσει. 

— ἢ. νῦν] ὅτε τὸ γενόμενον οὐκ ἂν ἀγέννη- 
emm xal μηδὲν ἔσται πλίον ἀκούσασιν 


— ibid. ἦα γνῶτε) τῇ διανοίᾳ. 

— 8. xal αἴσθησϑεἢ] ταῖς αἰσθήσεσι xa- 
Ταλόβετε, οὐκ ἀκούσντες μόνον, ἀλλὰ σχεδὸν 
qur; xal. ἁπτόμενοι. ἐν τοῖς ἄνω" diá γε 
λεγίζετεί τις ὑμῶν καὶ θεωρεῖ, Σουΐδας" al- 
σϑομαί cw, δι᾽ αἰσϑήσεως ἐπιλαμξβάνομαι" 


; ᾿σέσαντες. 

— ibid. ἀμφότερα, καὶ τὸ, xal τὴν] ῥή- 
pan —— ἐπιζευχϑὲν ὄνομα. 

— ibid. ἢ πρόρσις ὅτι σφόδρα 
* —S quic ὅτι σφόδρ 

— ibid. καθέκαστον ait) τι τῶν πραγμά- 
129} ἡ ἱκάστων καὶ cvrtxàc ἀμέλεια, ἀϑρόα 
γγνται ὀλάβε. 

— 4. αἰεί τι τῶν πιραγμάτων) τῶν ὅλων 
Verov μέρος τι, loc ioi —— 

— 9. τὴν φιλοπραγμοσύνην) ἡ μὲν ασολυ- 
πρεγμοσύνη ἐπὶ xaxa λαμβάνεται" ἡ δὲ e 


351 


λοπραγμοσύνη lara ἂν afi, δικαία γε οὖ- 
σα. ἀλλ᾽ αὕτη à τοῦ Φιλίππου γόγονε «ὐλεον- 
ἐκτικὴ, εὐσχομόνων μέγτα ὡς ἐσσὶ τὸ σολὺ, 
ἐνίοτε δὲ καὶ ἀναγκαίων λαζομένη προφάσεων, 
κοὶ γῦν μεὲν ἀμιυνομεένη τοὺς 7 
νῦν δὲ βοηϑοῦσα τοῖς δεομένοις, νῦν δὲ ἐσεξερ- 
γαζομένη οἷς ἐνεστήσατο. 

— ibid. “ρὸς ἅπαντας) “Ἑλληνάς τε καὶ 
βαρβάρους. 

— ibid. 5 χρῆται] ἐπὶ τῷ ἰδίω συμφέ- 
prm. 

— ibid. xal συζῇ Φίλιππος) 
ψυχὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσι" 
Aurea, βίος σοὶ φιλοιτραγμοσύνη. 

— ibid. ὑφ᾽ ἧς οὐκ ἔστιν ὅπως ἡσυχίαν 
σχήσει] à φιλοπραγμοσύνη οὐκ ἐσσιτρόψει αὖ- 
78 ἡσυχάζειν. 

— 6. ἀγαπήσας] ἀρκεσθεὶς, ἄπληστος ὧν. 
μαντεία ἐκ τοῦ «σοιητικοῦ αἰτίου (τῆς φύσεώς 
quia) τῶν ἀποβησομένων. 

— T. εἰ δ᾽ ὁ μὲν ὡς) αἱτίθεσις φιλοπρα- 
γμοσύγης; καὶ ἀμελείας, o Tox as TU) τῶν ixa- 
dsroT$Asc «à Tom. 

—.ibid. μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων) τῶν 
—— 

— ibid. ὡς δεῖ πράττειν] πρακτέον εἶναι. 

— pen. ἐγνωκὸς ἔσται) ἀξιώσει, καὶ βε- 
βαίως ἐμμενεῖ ταύτη τῇ γγώμη. | 

— ibid. ὑμεῖς δὲ} γράφεται xal, ἡμεῖς, - 
ἐγνωκότες ἐσόμεθα, ὃ ἔσεσθε. 

— ibid. ἀντιληπτέον] δεῖ ἀντιλαμβάνε- 
σϑαι. 

— ult. ἐῤῥωμένως} μετὰ σπουδῆς καὶ προ» 
ϑυμίας ἐπιχειρεῖν τοῖς πράγμασι. 

— ibid. ἐλεὶς} ἐλπίζειν δέϊ. 

90. 1. τελευτῆσαι] τελευτήσειν. ἡ φράσις" 
τόδε τελευτᾷ εἰς τόδε, ἀντί τοῦ, τοῦδε αὕτη 
ἐστὶν à τελευτή. ὁ μὲν Φιλίππου φιλοπρα- 
γμοσύνη τελευτήσει εἷς ἑκαταδούλωσιν ὅλης τῆς 
Ἑλλάδος" 5 δὲ τῶν ᾿Αθηναίων ῥαθυμία εἷς 
ἀσοζοχὴν ἅμα τῇ ἀρχῇ καὶ τῆς ἐλευθερίας. 
Πλούταρχος" διαγωγή ἔστιν ἦν οἴνω τὸ συμ- 
φόσιον, εἰς φιλίαν ὑπὸ χάριτος τελευτῶσα. ὁ 
αὐτὸς ἐν τῶ Θησεῖ" τὴν EA c ἀρσαγὴν, vro- 
λέμου μεν ἐμυπλῆσαι τὴν ᾿Αττικὴν, αὐτω δὲ 
εἰς φυγὴν καὶ ὅλεϑρον τελευτῆσαι. 

— ibid. πρὸς ϑεᾶν) ἐσπόμοσις καὶ ἐσι- 
μαρτυρία δεινή. 

— ibid. τίς οὕτως εὔηθης} ἁπλοϊκὸς, καὶ 
ἀπρονόητος, καὶ ἀλόγιστος, εὐόϑεις (φησὶν ὁ 
τῶν ᾿Αριστοτέλους Ῥητορικῶν σχολιαστὴς) ἰ- 
civ, ὧν τὸ ἦϑος εὑπεριάγωγον. 

— 9. Peri ἀγνοεῖ] οὗ «σρόοιδεν. ἐμεφατι- 
xà à λέξις. 

— ibid. τὸν ἐκεῖϑεν] τὸν ἐξ Ολύνθου, τὸν 
᾿ολυνϑιακόν. 

— ibid. δεῦρο] εἰς τὸν 'A rum. 

— ibid. ἥξοντα] ὄξειν, “Ἑλληνικὴ χρῆσις 
μεετοχικῆς αἰτιατικῆς ἀντ᾽ ἀπαρεμιφάτων τῶν 
“ψαφὰ Λατίνοις. οὕτω γὰρ (φησὶν ὁ Μοσχό- 
srouAoc) τὰ ῥήματα, καὶ τὰ τοῦ 
ὁρᾷν σημαντικὰ, συντάσσεται spe τὰς τῶν 
μεϑτοχῶν αἰτιατικάς. 

— jbid. ἂν ἀμελήόσωμεν] τῆς τῶν Ὅλυν- 


ματα ὡς 
δι, d φί- 


[ume δι᾽ A . 
τὸ μὰ τὸν αὑτὸν -- éranp — εὕτω 
ὑμεῖς} σαρητήρει σὰ ὁμοιντικὰ μύρα 
— ibid. δανειζόμεεναι} δανοίζει ὁ διδοὺς, δῶν, ἂν- 
νεἰζεται ὁ λεμεξάνων, ἐστὶ τόκῳ χρήματα. 
— pen. εὐποράσαντες] lx τῶν ἀλλοτείων 
των. 


— ως ibid: ] διότι οἱ yd 
dani n Pat ὑφείλοντο, κα- 
—— νὰ τὸ οἰκάματα, οἱ μὲ φδάσας τις 
σβίση, κατινάλωσων. σεμεῖον δὲ, οἱ μεγάλοι 
μὲν καὶ ἀνέλαιστοι «λοῦτα τῶν δανειστῶν, αἱ 
δὲ ἀϑρόαι τῶν δανειξομένων ἀσώλκαι. τοὺς 
᾿Ιουδαϊκοὺς τόχους τῶν 
ἡμῖν τις νεωστὶ συλλογισάμενος ἐξ ὀλίγων 
Apa οὐ σολλοῦ 
μευριάϑας «σροελϑεῖν εἰ 

— ult. ὕστερον) 

— ibid. καὶ τῶν ἀρχαὶ 
ἀρχῆς αὐτοῖς κτημάτων, τῆς πατρυκῖς οὐσίμρ. 
Δυμοσθένες" οἱ δ᾽, ἐσειδὸ διαλύειν ἐδέησεν οἷς 
ὥφειλον, ἰξίστασαν ἁπάντων τῶν irren. Σουί- 

aia τὰ κεφάλαια τῶν χρεῶν" ἀνθ᾽ οὗ 
nicer xal, ἐχρήσαντο ei ῥήτο- 
pte τῷ ἀρχαίω ἐπὶ τῶ WA ri im 

po. ἐπιφέρει δὲ μαρτυρίαν Δημοσθένους ἐκ 
τοῦ πρὸς Νικόστρατον, νῷ δανείζεντι πρισή- 
neue av· δανείσας 
τε ἦν αὑτὸ ἀπολαβεῖν οὔτε τόκον οὔτε ἀρχαῖον. 
Ἰσοκράτης Τραποζιτικῶ" καὶ ὡμολόγησεν οὗτος 

αὑτῷ καὶ τὸ ἀρχαῖον καὶ τοὺς τόμους τοὺς γι» 
γνομένους ἀποδώσειν. ᾿ισύχωκ ἀρχαίοις, ri 
ἀρχῆς παραδεδομόνοις, περὶ τῶν παλαιῶν qa- 
wn Aya δοκεῖ. Δημεοσθένες κατ᾽ ᾿Αφό- 
ie δ' ὑπὺ τοῦ διαιτητοῦ, τὴν οὐσίαν 


ne ale eírsqor ἐκ τῶν ἐπικαρατεῶν, ὃ τ 
χαῖα ἀναλίσκων, δικηκεν ; τοῦτο τὸ 


» καθ᾿ ἡμεῖς Φολλοῖς συμβὰν τῶν 
— — δανεισάν- 
τῶν), τοῦ τῶν ἀρχαίων ὀνόματος, οὐχ ἧττον 
τὴν τατρώαν οὐσίαν, ὃ τὸ κεφάλαιον σημαίνον- 
τος. ἡ μὲν yàg ἀεὶ νῶν ᾿Αθηναίων ῥαϑυμία 
τς ni τὸ δὲ "τῶν ἀρχρίων wore. 
yai Τὴ avos φαρόμοιον. ᾿Αριστοφάνηρ 

ἰὼ κλαίετ᾽, 9 βολοστάται, αὑτοί τε 
xai τἀρχαῖα, καὶ τόκοι τόκων" οὐδὲν γὰρ ἂν 
με "In. 
21. 1. ἐπὶ πολλῷ] τόκω" 


εγάλα διὰ ταύ. 
τὴν τὴν ὑαθυμίαν t£ * 
— ibid. φανῶμεν ἡ ] λατι- 
νισσὶ, φανερόν" e μα 


— ibid. ὄναντα *5* beri tri] argent 
ἵσως, Kxravra τὸ «rpóc ἀδυὴν, ἤγουν ἀνήκοντα 
vTevríe cn, μόνα τὰ iin imme φιλήδονοι 
μᾶλλον ὄντες ἢ φί 

— 3. σολλὰ καὶ eni] à νάξις" μὸ 


ἀριδμητικῶν τῶν παρ᾿ d 


ἀργύριον "Aims, οὐχ, οἷίς σθαι. 


IN I. OLYNTHIACAM 


ἕλθωμεν εἷς ἀνάγων west «ιλλὲ 
aal ; * αν TEES ἃ, 


μεν. 
— ibid. κοδυνεύσωμεν]) εἷς πένδυνω κατε" 
στῶμεν τοῦ ἀπολίσαι τὴν "Avr ὃ, συ οὶ 
μάχεσθαι δίη ὑωὲρ αὑτῆς. τὸ γὰρ 
s aede 


—— «ρλλάκις ταῦνὸν 
σϑαι καὶ μάχεσθαι. , 
— 4. ern) τῶν ἐν αὑτῇ τῇ χώμ]} ere, 


τῶν δήμων καὶ eo , nel λεμείναν, κεὶ 
φροσύδων, καὶ , 3αὶ τῶ 
λυπῶν ἀσάντων. 

— 5. τὸ μὲν οὖν ἐσιτιμαν) μέχρι τῶ 


ἐστι τὸ βοηθεῖν ᾿Ολυγϑίοις, 

τὰς γεγενημένας — καὶ Led 
xe αὑτοῖς μα εν 
τιμήσας. vor A" τὸ τὶ 7 ile 
γεῖται, καινῷ προοιμίω ὥς ma) προ 


λευϑιγ. 
— ibid. καὶ παντὸς εἶναι οὕτω καὶ «τὸ οὗ 


-- 6. τὸ δ᾽ ἀποφαίνεσθαι, τοῦτ᾽] we 
νασμεὸς ἐμφατικὸς, ὁ νοῦς" μετὰ τὸ bri 
συμβουλεύσω καίπερ —— 


σαι καὶ 

εὐδιάξλιντον ὑπάρχον. 

— 7. δὲ , —* 
— ἐγὼ ETC 


τοὺς ἐλλείποντάς τι τῶν δοίντων. 
— 9. ἀλλὰ τοὺς ὑστάτευς} ταύτην τῷ 
λέξιν εἰσὶν οἱ παρίλχων Os δὲ 


(a μάλισψα βρεξ- 





HIER. WOLFII SCHOLIA. 353 
iL ὧν dps ποιεῖσθι) ἐργίζεσϑιε τεῖς ἢ αὑτὸν ἐν Μακεδονίᾳ μὰ δεῖ abun, 


"ous MA τῶν i/i dpi — Pen. “Ὅλυνθω ὦ 
συμβευλεύσασι, μᾶλλον »εἷς eco καταφτρέψεται, eracaM parar: ὁ ὃ 
ὑμᾶς. οὗτοι γὰρ ἐν δίχη νομίξειντ᾽ ἂν οἱ ὕστα- ἴφως μᾶχπλον, ἢ κατὰ πράνες. 
τα εἰπόντες, pua οἷς τοῖς ἄλλως μοδὶνὰν — — ibid. ἐπὶ τὴν οἰκείαν) χώραν. 
ἐρῆσθαι δέξετε. — ult. ἀμυνεῖται) ἐκδιώξει τοὺς Tap 
— ibid. & m] ἐάν τε, εἴ τι. ὑμῶν στρατιώτας. 
— ibid. οὐ κατὰ γνώμην] τὸκ ὑῤοδτέραν" ῥ--- ibid. ie “Ολυνϑον} τοῖς 


e ᾿Ολυνθίοις, μᾶλλον δὲ τῇ rd αὑτῶν. 
— 11. curi] ἐμὴ, μᾶλλον δὲ πώότα 292. 1. ἀκινδύνως ἔχομτα) οὗ κινδυνεύονγα, 
ον ἐν i καϑιστῶτα. 


— ibid. —— — pma ary — - ibid τὰ, οἴκοι) τὸν οἰκείαν χώραν, τὰ 
Pi ae 7* εἰπεῖν, PS bii — - jbid. πρσκαϑελῶται xa) eporedesiot: 


; T τοῦ πὦ δεῖ τοῦτο -- 9. «σερίεσται τῷ airs ἐπιλιαίύο- 
ποεῖν, τὰ τοῦ τρία, ὅπερ πλείστης φρονή- —— 5 τῶν πολιτῶν 


' τῷ 
| . i ; καὶ Twv, ἄλλωστε μηδεμιᾶς ἔϑεν ἐλπίδες 
πρήρισι καὶ στρατιώταις. ges καί καίπα ὀχυρᾶς οὔσης καὶ ὃγσ- 
— ibid. ha 3] 73 γενικήν. αλώγου πῆς 

— 18. τῷ τε σώζειν} τὸ εἰδυὼὸν . πῶς -- 3. MGR] coptipaequn vio γνόμε, 
o χήμασιν ἃ ψοφίσμασω ; οἷοι, ἀλλὰ he ibid. pnehrwibi di miei Bir 

bubgeoruy γέγονιψ, μευχίοις καὶ 

Wis δοκεῖ, τὸ ἐκ τῆς πόλεως risum, εὐχὶ. Pur errare τῶν Ἃ διραίων ConDnrkrraY 
Mf. σὰς ἐπὶ 


ἢ 
: 
Ἢ 
iB 
i 
i 
d 


γένους ων 
7 15. καὶ τῷ κακᾶς πορῖν] τὸ εἰδικὸν θ΄. ὀ5Ῥ- 4, καὶ μὲν τῆς βιιθείας} μονάς 
πῶς δέ; καὶ τριήρεσι καὶ στρωτιῴταμς, Cacię ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὸ δυνατὸν, οὗακερ 
—]1bid. τὴν ἐκείνου} τοῦ ves mre καὶ οὗ τὠλάχῃστεν μέρος, ἡ τῶν χρημάτων εὑ- 
T 


— 16. καὶ τμόμσι καὶ στρατιώταις] vav- xal.weAó τὶ πλῆθος τῶν ξεπτευομείνων 
Tj iminu, τῇ λυστευσούση τὰ παράλια “πλανωμίγων Ἑλλήνων, ὡς ἐν τοῖς Ἰσαιράῳς 
τὰς 


. σὴν ἔγνωμν. 
για. ἀλλὰ περίεργον ὅδε à ἀπριβολργίφ. ——ſ—ù μὲν τὰν εν ——— 
— ibid. εἰ δὲ ϑωτέρου τούτον] αἰτιολογία ϑεῖν, ζντούντων δὺ πόϑι θρέψουσε τοὺς στρα- 
TK —— ἀναγκαίευ, sa Cic μέν τιώτας, ταῦτα λέγει. πιίζοσθαι 
τοι διά, τὸ τὺ μιέγεϑος τῆς π , z- ibi δεῖ 
δὲ τὸ ἄδηλον τῆς ἀνάγκης —— — 
———————— — — — — ——— ἥτοριν κατὰ ὁ spSwric τοῦδε τοῦ τόπου" ὅτι εὐποροῦσι 
Nang. pai. erpavrierrinio χρομάτων ᾿Αθεναῖοι, οἷαι 
—1T. ini μὴ μάταιος] ὅσιερ καὶ γεγέ- εἰς δίον Y ἀναλίσπουσι ταῦτα, 
καὶ πόλιν τὸν κακῶν ibi 


, wq τῆς 
σιως, ὅτι δυοῖν θάτερον, à ἐκείνους ἐν Ὀλύϑῳ, λεῖ χρόματ᾽ ἄγειν φασὶν οὗτοι; 
YOL. Y. 4 


354 


— 7. στρατιωτικὰ) Da μὴ ente) τῶν ἰδιω- 
τικῶν λέγειν Sens. 

— ibid. οὕτως ὡς δούλεσϑε] ἀρφγοῦντες καὶ 
πανηγυρίζοντες, ἀντὶ στρατιωτικῶν ϑεωρικὰ 
φροιησ᾽ά μεἔγοι. . 

—— 8. τοῖς στρατευομένοις] εἶτε τῶν πολι- 
τῶν, εἶτε τῶν ξίνων. 

- ibid. ἀποδώσετε] οὖς ἀφείλεσθε παρὰ 
τὸ ψροσῆκον, : 
— 9. ὑμῖν προσδεῖ} οὐδενὸς δεῖσϑθε πόρου 
“ρὸς τοῖς ὑπάρχουσι 4. 
ιἄψαντος]) ἐπανόρϑωσις 
— ibid. ἐνδεῖ} οὐδεῖς πόρος ἱξαρκόσει. 

— pen. τί οὖν ἄν —E ὅτι σὺ 
hd P4 €, σὲ ἧς κιφδυγούων ; ὁ 
τάξις. τὶς ana τί οὖν Nie , 

— ibid. σὺ γράφεις} νόμον εἰσφέρεις, xs- 
λούντα ταῦτα εἶναι στρατιωτικά. 

— ult. μὰ AU οὐκ ἔγωγε} γράφω, ἤγουν 

ὥ. ἃ τοῦ bv 


23. 1. καὶ ταῦτ᾽ e) τὰ χρήματα ἃ 
᾿ λαρεξάγετε. 

— 3. καὶ μίαν σύνταξιν εἶναι] ὑγοῦμαι. 

— ibid. τὴν αὑτὴν τοῦ τε] ὁ μὲν λαμδά- 
γῶν χρήματα, στρατευέτω" ὁ δὲ ἀργῶν, ἀπο- 
φιίτω. τούτου δὲ γανομένου, πολλοὶ ἂν τῶν γῦν 
εὐπορούντων πατωχεύσειαν, πολλοὶ δὲ τῶν ἀπο- 
ἐούντων, πλουτήσειαν' vor δὲ πολλάκις ἄμεινον 
φράττει ὃ ἀργία τῆς φιλοισονίας. 

-- 8. ὑμεῖς δὲ] τῷ δέοντι ἀντέϑηκε τὸ 
φαρὰ τὸ δέον γιγνόμενον. 

— 4 sig σὰς ἑορτὰς} τὰς ἐπὶ μὲν τὴ 
TUA τῇ τῶν θεῶν καθεστώσας, slc ἀργίαν δὲ 
τῶν πολλῶν καὶ μέθην καὶ ἀπόλαυσιν τελευ- 
τώσας. 

— ibid. ἔστι δὴ λοιπὸν οἶμαι διδάξας 
eri ΄ολεμιεῖν ἀνάγκη, ia di d Papin 
ple χρημάτων εὐπορίας τοῦτ᾽ ἀδύνατον, αἵρεσις 
σοῖς ἀκροαταῖς ἐστὶν, ros ἀποστῆναι τῶν θεω- 
μιπῶν, ἢ ἐκ τῶν ἰδίων εἰσφέρειν" ὧν ἑκάτερον 
ql» βαρὺ, κουφότερον δὲ, τὸ ἐᾶν τἀλλότρια, ἅλ- 
AecTS μικρὰ ὄντα, τοῦ δαπανᾷν πολλὰ τῶν 


— 5. ἂν πολλᾶν]) χρεμάτων. 

— ibid. 3í»] dic τὰς περὶ τὸν πόλεμον 
δαπάνας. — 

— ibid. πολλὰ] ὅπερ ἀληϑές. 

— ibid. ἂν ὀλίγων] «rac δέ ; δυνατοῦ μὲν 
ὄντος τοῦ Φιλίππου, ἀνάγκης δ᾽ οὔσης “πολλὴν 
xal δίχη τὴν (οήθειαν εἶναι, penxvvopaivory δὲ 
ὡς τὰ Φολλὰ τῶν Tr 
Ka» γνώμην, ὅτι πολλῶν δεύσει" κατὰ συν- 
δὲ καὶ τὴν τῶν ἀκροατῶν ὑπόληψιν 


ἀμφισζητούμενον. κρεῖττον δ᾽ ἀεὶ ᾿ππεριεῖναί - 


τὸ τοῦ bhir 


ynips erplc τὸ 


φαρὸν ἁρμέττουσα. ἔστι Y ὁ λόγος ertel πο- 


ολέμων. προέταξε δὲ riv 


IN I. OLYNTHIACAM — . 


λιτικῶν καὶ πολεμικῶν STOA μάτων. εὕτω ao! 
᾿Αριστοτέλης περὶ τῆς d διαλιγί: 
μένος" ἀδύνατον δὲ, ὃ μὴ pito, τὰ καλὲ 


— ibid. καὶ ἄλλους τινὰς ἄλλοι trie] 
οὐ σοὺς ἐμῶν ἐστὶ τὸ, imi TIME οὗ 
φολυπραγριονεῖν, οὐδὲν μὲν διαφέρον ἡρεῖν, ani- 

r " ἐκείνους τοὺ * 
δὲ καὶ 
πόροι τὰ 
ἡμῶν διαρκέσειαν, καὶ εἷς τὸ gale 
tay ἡρεῖν ; 


— 8. ὧν Daci] ἐπιτρονὴ, ὡς σεριουσίς 
οὕση 


Bonae ἰκθεὶς, xal περὶ χρπρεάτω 


καὶ τὸ μὲν κεφάλαιον τοῦ λόγευ, ὅτι συρεφίρω 
(ρηθεῖν ᾿Ολυνϑίοις, τοῖς βεβαίοις 


ἐσομεένοις καὶ τὸν Μακεδόνα τῆς ᾿Αττικῆς 


| σχέσθαι «“αρασκευάσουσιν. ἐπεὶ δὲ τὸ συμ- 


μαχεῖν διιιτανηρὸν, ἔδειξεν ὅτι καὶ 
εὐποροῦσιν, τούτων δ᾽ οὐκ —— d 
καιρὸν 


καὶ ἀκοῦς τινὸς εἰληρεμεένος. 

— ibid. τὰ πράγματα ἐν ὦ] ἢ Ἑλληνισιρεοίς 
ἐστι, λογίσασϑαι τὰ πράγματα, ἣ ὑπερξα." 
τόν τὶ κατά γε Λατίνους, ἀντὶ τοῦ, 
τὰ πράγματα τὰ Φιλίπασου ἐν d καθέστηκεν. 
τὸ τὰ πράγματα γὰρ μὲν ἐπὶ 
τὸ λογίσασϑαι, alriaTixÁ: δὲ τὸ καϑέ- 
eTuxty, ὀνομεαστικὴ ἂν εἴη. 

— pen. οὗτε γὰρ ὡς δοκεῖ} ἀνασκενὰ δόξες. 
λυσούσης τὸν λόγον. : 

— ult. μὲ σκοανῶν ἀκριβῶς] ii δὲ τοιῦ- 
TM μακαρίζαουσι τοὺς πλουσίους καὶ τὼς ὃυ- 
γάστας, δι᾿ ἄγνοιαν τῶν ὑπούλων καὶ bib 

" κακά. 

— ibid. εὐπρετῶς] εὐσχημόνως καὶ Ὡρὸ 

τὸ ἔξωθεν Qu; » j et 


srpor o σε- 
ριόδου. σκληρὸ γὰρ, τὸ, gu e ὡς 
ἂν ἔχοι κάλλιστα. αὕτη ἢ ς΄ ὁ φίλια. 

φικατάλεψες 


vori] τὸ συντεταγμένον καὶ συνακολιυϑιῦν 
τῇ ἀτυχίρ, τὸ ἡσυχάζειν, ὃ σολνπραγμσῶ- 
σαντα ἀπερισκέπτως, μετανοεῖν. ᾿ 








HIER. WOLFII SCHOLIA; 


— 2. εἰ πολεμεῖν αὑτὸν] ἐκφέρειν πόλεμον, 
“ὁ δηλοῦν ὅτι συλεμήσει i ὅσερ ἐν γῶ πως 
εἶχεν. ἐπιφέρειν δὲ, τὸ αὐτῷ τῷ ἔργω πολε- 
eativ, τὸ δὲ “σολεριεῖν πόλεμον, ᾿Αττικισμός. 
— 8. ἀλλ’ ὡς * τῇ ᾿Ολύγθω" — 
72 πμσβολῆ καταπληξάμενος τοὺς ἀφεστῶ- 
τας, καὶ ἐξ ἐφόδου κατὰ κράτος λήψεσθαι τὴν 


, SWeorDonsa ac. 


— ibid. τόνε ἤλπιζε] ὅτε ἐξέφερε σὸν αὐ. 


— 4. ἀναιρήσισθαι ἅπαντα τὰ πράγμα- 
πα παραχρόμα καταπολεμήσας τοὺς Ὀλυν- 
θίους, ἀπαλλαγήσεσθαι πάντων τῶν πραγμά.- 
τῶν. ' ) 

— ibid. κάτα διύψευσται) καὶ εἴτα, La- 
7à «9 ἐξενεγκεῖν τὸν *8 Mí dave ca: 
ταύτης τἴς ἐληίδος, ἀγταράντων αὑτῷ τῶν 
᾿Ολινϑίων, καὶ οὐκ ἐνδιδόντων ἑαυτοὺς, ἀλλ᾽ 


ἀμυνομένων τὸν ἐπιόντα, 
— ibid. τοῦτο δὴ. γεγονὸς «“αρὰ γνώμην 
παρὰ προσδοκίαν nal ἐλαίδα συμβάν. 


—— 5. ταράττει αὐτὸν] τὴν ὑσυχίαν τῆς 
Wex* ἀφαιρεῖται. —. 

— ibid. καὶ πολλὴν ἀθυμίαν] ἀναλογιζο- 
μένῳ τό τε μέγεθος τῆς Yaerárne, καὶ τὸ μῆ- 
o£ τοῦ χρόγου, καὶ τὴν δύναμειν τὴν ὑμετέραν. 
(0c 6. εἶτα τὰ sí Θετταλῶν} πράγματα 
ταράττει αὑτὸν, τουτέστιν αὐτοὶ οἱ Θετταλοὶ 
μὴ τοῖς ὡμολογουμιέγοις. φοῦτο δὲ 
ὅπιετον δωιοῦν, διὰ τὸ νεωστὶ εὐεργετηϑῆναι 
αὑτοὺς, κατασκευάζει ἐκ τῆς φύσεως xal συν» 
βιες αὑτῶν τὸν ἀπιστίαν. 

— ibid. ταῦτα yàe ἄπιστα] οἱ κατηγο- 
quái; ἐντυγχάνοντες, τὸ κἂν ἅπαξ γενόμενον 
ἀκ γενάσϑαι λέγουσι. ^ Διόδωρος τῇ in. περὶ 
τῆς τρὸς Τανάγρᾳ μάχης γράφων, τοὺς Θετ- 
ταλούς φησιν ἀπσοστάντας "Aw αὐτῇ 
τῇ μάχη μεταβαλίσθαι πρὸς Λακεδαιμονίους, 
εἰ δέ τῷ μᾶλλον ἀρέσκει τὸ «περὶ Ἰάσονος Μή- 
Quay τὰ μέγιστ᾽ εὐεργετήσασαν ἀπολιαόρτος, 
“πρὶ ᾿Αφώτου τοῦ Θετταλοῦ τὸ σύφισμα, «“α- 
ρωμιῶδες γενόμενον, ἰμιοῦγε ἕνικα κεχρήσϑω 
“εοὐτοῖς. ᾿ ' 


— 7. φύσει xal ἀεὶ «σιν ἀνθρώσοις 
συγτομία δεινοτάτη καὶ αὐξητικωτάτη. J 

— ibid. φύσει] dpsTaBÓ εἶναι ϑοκούση. 

— ibid. xal ἀδὶ] μηδέασοτε ἐπιλιπούση. 

— ibid. νἄσιν ἀνθρώποις} οὗ μόνον ἡμῖν, 
οὐδ᾽ ἔλλας ς. 

— 8. χορδὴ δ᾽ ὥσπερ δὲ ἦν ἀεὶ τὰ τῶν 
Θετταλῶν, ἄφιστα δηλονότι καὶ εὑμετάβολα, 
τοιαῦτα κοριιδὴ ἐστὶ καὶ νῦν Φιλίππα. Ἰσοκρά- 
τὰς ἔν 73 πρὸς τοὺς Ἰάσονος παῖδας ἱπιστολῆ, 


ἀρῶ, φησὶν, τὰς cv (τῶν Θετταλῶν 
Drev) τὰς πρὸς τοὺς A γιγνομένας, 


yet. 
— ibid. xa] γὰρ Παγασὰς} πόλις Θετ- 
ταλίας ἐπὶ ϑαλάττης, ὅθεν ὁ Παγασίτης κόλ- 


— 9. ἁναιτεῖν)] ἀφαιρησόμενοι t» ἔδοσαν. 

— ibid. εἰσὴν eei ἐψηφίσαντο. 
— ibid. καὶ Μαγνησίαν] τῆς Θετταλίας. 
— 10. τειχίζειν] ὀχυροῦν, ἵνα μὴ ἐσ ιτεί- 

χισμα σφίσιν αὐτοῖς γένοιτο μᾶλλον, ἢ ἀσφά- 


355 


Asia Φιλίσαω xal ταῦτα μὲν ἀποφαντικῶς 
Daft. τὰ δ' ἑξῆς ἐξ ἀκοῆς, ἴσως γε πεπλα- 
σμένης ἐπ᾿ αὐξήσει τῆς ἀτυχίας." 
(o pen. ὡς δώσοιεν ἔτι χαρισοῦσϑαι) ὅτι 
οὐκέτι ἐσιτρέψουσιν αὐτῶ τὰς ἐκ τῶν λιμένων 
καὶ ἀγορῶν ἢ ἐμιπορίων προσόδους καὶ τὰ τε- 
λώγια λαμβάνειν, ἃ ἔδοξαν ὑπὲρ τῆς πρὸς τοὺς 
τυξάγνους Λυχόφρονα καὶ Τισίφονον συμμά- 
χίας, «σερὶ ὧν Διόδωρος τῆς ἐς τῇ qud σελίδι. 

— ibid. τὰ γὰρ xowà] αἰτιολογία τοῦ 
ψηφίσματος καὶ τῶν λεγομένων. 

— ibid. τὰ κοινὰ] πράγματα, τὰς πολι- 
τείας." 

— ult. τῶν Θετταλῶν] ἔγιοι, τὰ Θεττα- 
λῶν, ὅπερ μᾶλλον ἀρέσκει μοι. 

— ibid. ἀπὸ τούτων] τῶν λιμένων καὶ 
“προσόδων. ᾿ 
| — ibid. δέοι] ὡς, ἢ, ὅτι δίοι, ἀντὶ τοῦ, δεῖν. 

— ibid. διοικεῖν] ταῦτα τὰ χρήματα 
ἀναλωτία εἶναι εἰς τὰς χρας τῶν ἦν Θεττα- 
λία πόλεων. οἱ ἐπὶ τῆς διοικήσεως ᾿Αϑήνησεν 
— ol ἐπιμελούμενοι τῶν δημοσίων φροσ- 


— ibid. οὐ Φίλιηγητον λαμιβάνειν] Μακεδόνα ἢ 
ὄντα, καὶ μηδὲν αὐρισήκοντα Θετταλοῖς. 

25. 1. ἂν δὲ τούτων] τὸ συμβησόμενον 
Oilers καχὸν ἐκ τῆς τῶν Θετταλῶν Àwi- 


— ibid. τῶν χρημάτων) τῶν lx Παγασῶν, 
Μαγγησίας, λιμένων καὶ ἀγορῶν, προσόδων. 

— 2. εἷς στενὸν} ἢ τάξις" τὰ τῆς τροφῆς 
τοῖς ξίνοις, τουτέστιν, ἢ τροφὴ τῶν ξένων, κα- 
ταστήσεται αὑτῷ εἷς κομιδὴ στενὸν, ἀντὶ τοῦ, 
στεγὴ [omoi καὶ οὐκ εὔπορος, οὐκ εὐπορήσει 
χεημῶγτων εἷς τροφὴν ξέγων. ἀδύνατον δὲ dp- 
xt ἀμίσθων. οὗ δὲ Μακεδονικὺ δύναμις καθ' 
αὑτὴν ἀσϑενὴς, καὶ ἐν “πσροσθήκης μέρει, ὡς 
ὕστερον ἐρεῖ. ὁμοία ταύτη φράσις, wat" ᾿Αῤ- 
pavo τὴ ς΄. πολλοῖς γὰρ δὴ ἐν ἴσω τὸ τῆς 
ὁξιώσεως ἐδόκει πρός τε αὑτοῦ ᾿Αλεξάνδρου καὶ 
wp Μακεδόγων καϑιστηκέναι, ἀντὶ τοῦ, ἡ 
ἀξίωσις πολλῶν ἴση iy eap ᾿Αλεξάνδρω καὶ 
Μακεδόσι. , 
iebs 3. ἀλλὰ aide Παίονα] ἑτίρωσις, 

U. εἰμὴ τάχα «περὶ τοῖν ν τῶν 
Tlaiire T 8 —* ιῶν λέγει. 

— 4. καὶ — ὅλως δί. 

— ibid. τούτους ἄσσαντας] τούς τε Tlalo- 
γας καὶ τοὺς Ἰλλυριοὺς, μᾶλλον δὲ, τοὺς ὑπὸ 
Φιλίππου καταδουλωθίντας, ᾿Αμφιπολίτας, 
Πυδναίους, Παγασαίους, Τιοτιδαιάτας, Μεϑω- 
ναίους, Θετταλοὺς, καὶ τοὺς λοιαγούς. 

— ibid. ἡγεῖσθαι χρὴ] h τάξις" ἀγεῖ- 
σθαι τούτους &oravrae εἶγαι ἂν ἥδιον, τοῦ, 
μᾶλλον βούλεσθαι εἶναι αὐτονόμους καὶ ἔλευ- 
ϑέρους, ἢ δούλους. δουλείαν δὲ λέγει xal τὴν 
συμμαχίαν, κατηναγκασμέγην μᾶλλον ὃ αὖ- 
ϑαίρετον T καίτοι ἔνιοι τούτων καὶ 
φύρων ὑποτελεῖς ὅσαν, καὶ οἱ δημοκρατούμενοι 
δουλεύειν ἡγοῦνται τοὺς βασιλευομένους, οὗ 
μάλα διαμαρτάνεντες τῆς ἀληϑείας. 

— 5. xal γὰρ ἀήθεις] πάντες μὲν φιλὲ- 
λεύϑεροι, μᾶλλον δὲ, οἱ μὴ οἰϑισμένοι δου. 
λεύειν. 


i 








356 


— 6. τοῦ κατακούενν] xal τὰ δίκαμι καὶ 
τὰ ἄδικα ἀκούειν, καὶ πείθεσθαι erávra. 

— ibid. τινὸς] οὐδ τῶν ἐγχωρίων βασιλέων. 

— ibid. καὶ ἄνθρωπος ὑβριστὸὺς] δι᾿ ὁσα- 
(δ μόστως tv ἀσθενῖ ὄντα Φίλιππον, διά τε 
τὼ wap. ᾿Ολυνθίων σόλεμον 


μῶν. τύραννον. ὑξριστὴς, θρασὺς 
— ud aisi —— καὶ ἐτυμολγὰν ὡς 
—— À ὑαὶ βάρ οὖσαν. Ἡσύχιος" 
ὑκεισπὰς, Uertpspayoc, ἀγνώμων. δηλοὶ 
οὐδὲ μετρίας δουλείας τυχεῖν ἐστὶ σαπρὰ Φι- 


—17. ὅς φασ.] δυλονότι οἱ συκοφαντοῦν» 
TK. ἐμιλιτικώτατος γὰρ ὁ Φίλιππος γέγονε, 
"yon τὰς εὐτυχές 

ἣν ται, τοῦ 
eit Sar. xt patroe 


— ibid. xal μὰ Ar οὐδὲν ἄπιστον Troc] 

τὸ λεγόμενον δήπου περὶ αὐτοῦ. 

AL ibid. τὸ γὰρ seien] διὰ 77 
γνώμης παρίστησιν, ὅτι t φύσει 

τρις ὑωῆρξο, ὅμως ὑαὸ τῆς τύχης διέ- 


— 8. wen τὴν ἀξία» dite ὄντα εὖ» 
- à, ὑπερβαλλόντως εὐπράττειν καὶ 
s 
— ibid. τοῦ καπῶς φρονεῖν τοῦ ἐξυβρίξεν, μάλα 
«καὶ θῆναι τὸν γνῶσιν τῆς φύσοως, καϑά 
'φησὶν Ἰσοκράτες. 

— 9. διόπερ πελλάκις] ἀκόλουθον 73 3 μὲν 

la τὸ κακῶς φρονεῖν, τῇ δὲ "T 
τὰ hà τὴν τύχεν ber 

— ibid. “ολλάνς δοκεῖ] οὐκ ἀεὶ yv 
λέγει. 

— ibid. τὸ φυλάξαι) χαλεισὸν μὲν gai 
τοῦτο, ἄλλως τε τυραννουμένης ὃ πολέμου 
TN τῆς —— rib xa9' αὑτό Ki irn καὶ 
TW τὸ αἰτήσασθαι, ὅ este spen ei porte y ὁ —* 
ὕστερον ipei. 

— 10. τοῦ πτήσασϑαι) τὸ μὲν πατρθαν 
οὐσίαν à κληρονομίαν, ἣ δωγεὰν 
μαλαμβάνειν, ἐίδιον" τὸ δὲ ἐξ ἀπόρου * 
ἀσϑενοῦς πλούσιον γενίσϑαι καὶ δυνατὸν, ὧλ- 
λως T οὗ διὰ τύχην τινὰ, ἀλλὰ διὰ τῆς ἰδίως 
ἐπιμελείας, παγχάλεπον. 

— ibid. δῶ τοίνυν ὑμᾶς] συμπίρασμαι 
προνρναστικὸν, ἐκ τῶν περὶ Φίλιππον 
7 εἰς τὸ τῶν ᾿Αϑηναίων δυνατὸν ἀναφέρε. 

rris ἢ καὶ ὁ τῶν ᾿Ολυνθίων συμμια- 
xis. καὶ ἡ τῶν χίεμότων εἰ 
— ult. ἑτοίμως cvrásas Sai] σὺν τῇ τύ- 
xs καὶ τῷ καιρῷ ἄρασθαι. 
46. 1 zal καὶ τ με βινομιίνοι φῳάλιϑ᾽ ἡ τρό- 
troc τῆς μέτα 


χειρίσεως. 
—- ibid. x2 &] χωρία, ἀντὶ τοῦ, ἐφ᾽ ex 
ἀνθρώπους 


ὅτι , 


IN 1, OLYNTHIACAM 


— 9. mepstiverec] ale τὸν κατὰ Φιλὶψ- 


μιεβοῦνγαι. 
— v8 xot T A", iur 
τέρᾳ' καϑάσερ νυνὶ wr, 456 eoiemw 
lera, ὁ «πόλεμες. ἐγγὺς 


εἰ ϑύναιτ᾽ ἐκεῖνος «σοιῦσαι ὑ ὑμᾶς, τὸ 
ὅτι αἰσχρὺν τὸ νριᾶσϑαι ταῖς τῶν ἐχϑεῶν zo- 
Δοκοιΐαις «φολετικὸν μεὲν, καὶ 


—— "A.] 


ἐπιβουλαῖς ταῖς Φιλίξανυ, με 

τοις, οὖσιν, ὅπερ ἴσως οἱ seul cia 

σύγκρισιν ἔχουσα φολίμου ὃ 

ego. ὁμολυγουμέγεν καὶ lvapys. οἱ 

«ολύμεευ σλεῖστον ἀπέχοντες (τῶν 
A 


ev ἴσων 


— 19. τὴν 
κεδονίαν, waedav ἔστι δὲ mi 
— 8* «9, ἀλοῦς sar- 
φούμενοι TRUT τὴν na) τὺ d- 
nias, ἤγουν τὴν Are. 

— 18. ἂν δ᾽ buísa] τὰ τῶν ᾿Ολννδίων. ὁ 
αρόϑεσις" ὅτι λαβὼν "Ολυνθεν Φίλισεν,, εἰς 
τὴν ᾿Αττικὴν i 


μεβαλεῖ. 
— ibid. si αὐτὸν In] αἱτιολογία ia τοῦ 
δυνατοῦ ἀνασκευαστικὴ κατ᾿ & “ὃν 


— pen. Θηβαῖοι ;] € ἀεί πως τοῖς ᾿".θ.- 
vale πολεμίους 
— ibid. μὴ λίαν enmp] μὸ pir 


HIER. WOLFII SCHOLIA. 


plot τῷ ἐκείνων, εὐνοϊκῶς ὑμῖν ἐχόντων, ταῦ- 
φό με λέγειν. 

— ult. καὶ eve αλοῦσιν] τῷ Φιλίσ σω 
—— 

— ibid. ἑφξείμως ei. ἀναβαλλόμενοι, διὰ 

σὸ ἐμφωλεῦον εἰς 

e ὑμᾶς μῖσος καιροῦ μεόνον 

— ibid. ἀλλὰ — κατὼ τὸν ἱερὸν 
καλούμενον πόλεριου κακῶς iple καὶ 7t- 
λιντᾶντες πανολεϑρίᾳ σχεδὸν περιπεσόντες. 

— ibid. wi τὸν οἰκέων χώραν, τὸν Φωκίδα. 

17. 1. οὐχ, οἷοί τε ὄντες] οὗ δυνάριδνοι, ἀδν- 
νανεῦντες. 


— ibid. φυλάττειν») ἀμεύτεσθϑαι τὰς εἶσζο- 
M« τῶν Θηβαίων, τῶν τῷ ἱερῷ τῷ i» Δελφοῖς 
βιιδιώντων, ὑπὸ Φωκίων κα 
vie ved τῶν "Apéquvrvésuy αὑτοῖς bra 
ἣν ζεμίαν. ἀλλὰ ταῦτα μαϑεῖν δεῖ ἐκ τῆς 
Kc διδύξυ, —— ἐχείγου τοῦ 


ἡ“ νω- 


- ἢ ἀλλ᾽ ὦ τὰν οὐχὶ βουλάσεται; ju μέχρι 
miht, ὅγε δυνήσεται Φίλιππος ἐλθεῖν ler] τὴν 
᾿ΑΥτικὴν, διδάξας, vov xav ᾿ ἀνθυποφορὰν, ὅτι 
καὶ βουλήσεται, διὰ βραχίων δείκνυσιν, αὑτὸν 
φύμκανν μάρτυρα παρεχόμενος. 

— 9. τῶν ἀτοπωτάτων) ἵν ἀπὸ τῶν ἀτο- 
“υτέτων τουτέστιν ἀτοπώτατον. 

— ibid. μέντ᾽ ἂὺ ain] μέντοι ἂν εἴη. 

— ibid. εἰ ἃ] ἃ τάξις" "i δυνυθεὶς (ἰὰν δυ- 
mitis, ὑσοθετικῶς) μὴ πγάξει ταῦτα, ἃ νῦν, 
ἘΣ POS 

) SYN AY ὀφλισχάναν ἄνους εἰναι 
δικῶν διὰ τὸ μέγεθος τῆς ασόλεως καὶ τῆς 
«τῆς ὑ as. Ἀικαιότερον δ᾽ ἂν οἱ 
᾿Αϑιναῖοι, eic Suc] τούτοις λεξιδίφις ϑωπούει 
d Fere, ἄνοιαν ὠφλίσπανον, ἀδύνατον οἰόμενοι 
TWT εἶναι τῶ Μακεδόνι, οὗπερ ὀλίγου ϑεήσαν- 

* τὰ περὶ Χαιράνειαν ἐπειράθεσαν. 
κρατεῖν τῆς γλώττης, διὰ 

τὸ ps 


ι καὶ ἵν τὴν * 
᾿λττιπῆς κατάληψιν, οὗ δυνάμενος. ἴσως 
art τοῦθ᾽ ὁ ῥήτωρ εἷς ἔκπληξιν τῶν áxgos- 


— ibid, ἀλλὰ (adv ἡλίκα ἐστὶ τὰ διάφορα} 
σύγερισις τοῖν πολέμοιν, καὶ ἀπόδειξις, ὃ ὅτι ὁ 
ὑπερόριος αλείστω ἀζημιώτερος τοῦ ἐγχωρίου. 

— 5. οὐδὲ λόγου ψροσδεῖν] τοῦ ἀποδείξον- 
τῖς τόδε" reip xal φανερὸν εἶναι «ἄσι. 

- 6. κὶ ὑμᾶς] Ὡαραλειπττικῶς μὲν 
πρείϑετο. νῦν "d αὑτὸ τὸ παραλελεῖφθαι δοκοῦν 
ἐξηγεῖται κατὰ μείωσιν καὶ αὐξεσιν. 

— ibid. ὑμᾶς αὑτοὺς} τοὺς εἰς δύγαμιν 
φιισομένους τῶν ἰδίων κτημάτων. 

— ibid. τριάκοντα ἡμέρας μόνας] ὀλίγει 
δὶ πόλεμοι ἐνὶ μηνὶ ἢ καὶ δύσιν ἢ τρίσιν 
εἰλήφασι i iwi 

— 7. ife γενίσθαι] ἔξω τῆς πόλεως στρα- 
τοκιδεύεσθαι. n i 


πύρψαν. ψεν καὶ αὐτὸς 


857 

— ibid. zal bra] καὶ λαμβά 
“τῶν ln τς rii uen cnin 
ve ive yus om τοὺς t rpitet'SDeuogclHidoc. 


— ibid. ἔσα ἀνάγκη ow (0a, eire, 
es ἕλαιον, χυλὸν «dic —*8*8* "nal Τὰ 
Aem 

— 8. μηδενὸς ὅντος ἐν ais] τῇ χώ 
γράφεται δὲ καὶ, ἐν αὑτοῖς, ἀμ C 


ϑήσεσθαι, τυγτίσει λαβήσοσθαι. 

«-- fbid. τοὺς γεωργοῦντας ὑριῶν} πολλο- 
στυμόριον ὄντας τῆς πόλος 

— 10. ὑμῶν] τούτους ὑμῶν ὅσα γεωργοί 


— ibid. afe ἢ ra] πλείω τούτων &. 

— ibid. τὸν ποὺ τοῦ] πρὸ τούτου, τὸν 
- » ὃῖτε τὸν ὑπὲρ τῆς ᾿Αργαίου καταγώ- 
γῆς, εἴτε τὸν φϑρὶ ᾿Αμφιπόλεως Ὑϑόμεενον. 

— 11. διδαισάνηται ὑφ᾽ ὑμῶν τῶν yep: 
yeurvem, ὃ καὶ συμπάσυς τῆς rec, τῶν δ᾽ 
ἀναλωμάτων τὸν ἀριθμὸν, Οὐλπτιανὸς 

Wi δὲ ὁ ῥότως by τῷ Γ' τῶν Ὅλ. 
«λείω δ᾽ à χίλια xal «ιντακέσια τάλαντα 
ἀνηλώκαμιεν € οὐδὲν δέον" καὶ Ἰσοκράτης δὲ ἐν 
τῷ ᾿Αρειοπεγιτικῶ, ασλείω δ᾽ ἢ χίλια τάλαντὰ 
μάτην εἰς τοὺς ξίνους ἀντανηλωκότες. 
— ibid. εἰ δὲ δὴ πόλεμός τις se] τῶν 
φολοβμείων ἀγτιστ ἐατοπηδευομένων ὑμῖν. 

— ibid. wérs] αὗται al —— tvé- 
σα, σα, ἡλίκα, ᾿σηλίχα, τοσαῦτα, τηλικαῦ- 
τα, μεγάλα, μικρὰ; ὀλίγα, πολλὰ, καὶ ἕτεραι 
τοιουτύνροσοι, ἐπιῤῥεματιξόμεναί “τως, τοῖς 


iani τπρόσκειντα 
- ibid. mum νομιστέον, Λατιιστί. 
— 154. πρμωϑήσεσϑαι ὑμᾶς. 
— ibid. προσέσται ἢ ὕξφρις] τοῖς ἀναγκαί- 


ας οὖς ἀρμυμένε, ἀλλὰ ϑηριωδῶς τὰ «ερι- 
7 de 


locura, καὶ λυμαινομιένη φάντα 
ἰντύχη. οὕτω πῶς τὴν ὕβριν καὶ Οὐλ- 
«ιανὸς ἐξέλαβεν, ἐν τοῖς προλεγομένοις sisi 
τίνα δὲ i ε οἱ πολέμιοι, καὶ ἀναγκαίοις 
καὶ ὑβ ds Tru ME a xal εἷς τὸν περὶ 
srapasr à xal τῆς ὕβρεως τῶν " 
τὸν ἐμφέσιν, ἡ γὰρ κατασπαφὴ περι- 

agyóripor εἶδος τῆς συμφορᾶς 
—* im] ἤγουν 


— 13. à τῶν 

ἔσται τῷ —* τῷ ἢ . πῶ; δέ; 
ότι feudo xai —e καὶ τ vis. 
τας τοὺς καιροὺς τοὺς παραπιπτωκότας ἀφίένγ. 
TÉ, ομκῆν ἑαυτοὺς εἰς τοιοῦτον πόλερεον 
καταστάντας, ἐγγενόμενον “πόῤῥωθεν ἀμεύνε- 
σϑαι τὸν Μακεδόνα; ἡ αἰσχύνη τῶν πραγμά- 
τῶν. ὃ ale xim ὑμῶν lui τῷ κακῶς χρίσα- 
σθαι τοῖς πράγμασιν, 5 τῶν «πολεμίων ὕβρις 
μὴ ὃ ὅτι μεγάλα βλάψει, ἀλλὰ καὶ καταισχυ- 
νεῖ ἡμᾶς. 

— ibid. οὐδεμιᾶς ἐλάττω») τὸ ποιῆσαν τὴν 
BXaBiy αἴτιον, φαῦλον ὑπάρξαν αὑτὴ τῇ (λάξη 
ἰσοστάσιον, μᾶλλον δὲ καὶ βαρύτερον. Πλάτων 
us πολιτειῶν τὰ ἡττηθίντι, παρὰ τοῦ ὕνομιοϑέ- 
TOU, ψόγος καὶ ὄνειδος κείσθω, πολλῶν χρημά- 
τῶν γοῦν χεκτημιῖνω ζομία βαρυτέρα. 








ἐκ τοῦ αἰσχροῦ καὶ τοῦ βλα- 


15. eávra 3) ταῦτα δεῖ] ἐπίλογος 
πιρτρατικὸς iei τὰ δίοντα κατὰ μερισμὸν 


ἀκροατῶν. 
μένα, imr 


— ibid. πέντα ταῦτα] τὰ 
eun. ἀνακεφαλαιῶ, ἐπεὶ εὑμινη 
σύγτομον ὁ λέγος. 9» δὲ τὰ μάλιστα κατί- 
“είγοντα, ὃ τε καιρὸς ἰσχυρᾶς καὶ βεβαίας 
, xal à δύναμις τῆς πόλεως, καὶ ἡ 
ἀναλαβεῖν τὸν ἐν τοῖς "Ἕλλησιν δγε- 


^16. nd deat] ὅσπερ ὅδε ἐπικείμεε: 

sa cT ] εἷς Ὅλυνθ δὲ 

— ibid. ἐκεῖσε] εἷς Ὄλυνθον, μιᾶλλον 
δενίαν. 


c Μακε 
— ibid. iv iy ὑπὲρ} τὰ τελικὰ αἴτια wpe- 
UT. “τῶν eain] aTWAÁTUY καὶ χρη. 
-- ^ ibid. ὧν ἔχουσι 


] τὸ ὑποτακτικὸν ἄρ- 
Ste οὐχὶ τῶν ἐπομένων, ἀλλλ τῶν προυγοῦ- 
μένων τὸς πτώσεως Δαγινιστὶ 


φιλοτιμείαν καὶ 

wi , Ναὶ τὸν γέλα μείζω τῶν 
ἀναλωμάτων leise, εἰ μὴ «ροεῖντο τὰ 
ara, αἰνιττόμενος" θαυμαστὸς 
Twp, νοῦν πλεῖστον ἐν ὀλίγοις ἑήμασιν ἐχ- 


— ibid. καλάς «σοιοῦντεςἾ οὐχὶ σημαίνει 
49, εὖ «τάττοντες, ἀλλὰ. φράσις ἐστὶν ἐπ᾿ 
καὶ ἃ 


— pen. τοὺς Y ἐν uale ὄντας τῇ νεα- 
-᾿ τοὺς werrlgouc, τοὺς ἤδη ἀνδρωθέντας. 
. 1. L. gelu) τοῖς «ολεμίοις, διὰ τὸν 

καὶ τὴν 2 Ino ἂν φοβώγται 


ἀκόλαστοι, καὶ 
ὑπολογιζόμενοι. καὶ À 


ὧν ὁ e 


IN I. OLYNTH. H. WOLF. SCHOLIA. 
he τοῖς ᾿Αθεραίνς - 


—»ibid. τῆς οἰκείας χώρας ἀκερκὼν dnx, 


χθέντων. 

— ibid. εὐθῦνα!] οὐδεὶς γὰρ οὗτε τῶν λε- 
γόέντων οὔτο τῶν “' ἀνυπεύϑυνς Ὁ 
᾿Αϑήγησι. —— δὲ τοῦθ᾽ αἱ φαρὰ τὰς Pe 


, 4era9, 
— ult. ἔσεσθε] διηγεῖται μὲν τὸ 
γον ὡς τὰ «πολλά ὁμοῦ δὲ καὶ 
auis τοῦτο τὸν δῆμιον τοῦ καταακῖξαι 


φ«ἄντωνγ δὲ » τῶν τι sav 
σίων καὶ τῶν νεωτέρων καὶ τῶν μα τὰ 
δίοντα ποιούντων. περὶ δὲ τῶν ϑεωμικῶν δὸς 

λέγος, ἐπειδὴ ee ei Muse 


ex 
τῆς εἰσφορᾶς εἰπεῖν, τῆς οὐχ 
τὸν πόρους λυπούσες, ἢ τῆς τῶν 
picto τοὺς πένητας. 


ANDRE. DOUNAI 
PRJELECTIONES 


IN PHILIPPICAM DE PACE 





αν 





IN ARGUMENTUM. 


EN — — ⸗ 


[P. δ. ed. Dom. J p. 135. 1. Περὶ ᾿Αμ- 
qoe] Amphipolis civitas ost Thraciee, 
vetus Atbeniensium colonia. Bellum ex 
eo deilla cam Pbilippo, quod eam majores 
ejus aliquando tenoissent. Thucydides 
[fib. 4. c. 102.] Βρασίδας ἔχων τοὺς ἐσὶ 
rion ξυμμάχιυρ, ἐστράτευσεν ἐς Αμφίπο- 
λιν τὰν leri Στρυμόνι σοταμῷ, ᾿Αθυναίων ἀποι- 
alay. καὶ ᾿Αϑεναῖοι “Αγνωγος τοῦ Νικίου οἰκιστοῦ 
ἐεσιμφϑέντος Ἥδωνας ἐξελάσαντες ἔκτισαν 


*8 —XX 
V"Ayson ὠνόμασεν ὅτι ἐπ᾿ ἀμφό- 
τῆλ αιριῤῥέοντος τοῦ Στρυμόνος, τείχει μα- 


ap? ὁνολαξὼν ἐκ aroTajacU ἐς ποταμὸν, qrtoi- 
φανῇ ἰς θάλασσάν τε καὶ ἥπειρον vow. ἦν 
qued muro longiore interseptam, taw in 
Share continentem versus conspicuam 
poit. Eadem fere lib. 1. ſo. 100.] legas. 
— & τὸν Φωχικὸν καταλύσειν πόλεμον] ὃς 
διιείτης ἦν, decenne erat hoc bellum, sic- 
ati Troj , sacremque est appellatum, 
«0 quod pro rebus repetitis Apolliuis Del- 
phi gestum est. Cum enim Ampbi- 
elyones moltassent grandi pecunia Pho- 
etotes, quam nop possent exsolvere, quod 
isseent agrum Apollini consecratum, 
actor erat Philomelus, homo audacissi- 
πε, templum Apollinis caperent, bello- 
que 1e defenderent. Consule /Eschinem 
costra Clesiphontem, [t. III. p. 537. 
Reisk. Orr. Grr.]. Diodorus autem sic []. 
16. c. 23. p. 99. ed. bn. ἐπὶ τούνων ὁ 
εληθὲὶς ἱερὸς erba συνίστη, P. 6. ed. D.] 
καὶ nb € Neun iles Φω- 
ειὸς͵ ἀν * a διαφέρων, κα- 
πλάξεγο μὲν τὸ lv As eic lagi ἐξίκαυσε δὲ 
Hd vhi — τινὰς αἰτίας, οἱ 
Φακεῖς «ολλὴν τῆς ἱερᾶς χώρας, 
τῆς ἐμένης Κιῤῥαίας, δίχας —* ἐν 
᾿λρφατύοσι, καὶ πολλοῖς ταλάντοις κατεκρί- 
θυσει, ὡκ ἐκτινόντων δ᾽ αὑτῶν τὰ ὀφλήματα, 
dl ἱερομγάμονες ἐν᾿ ὕοσι κατηγόρουν τῶν 
Φιαίων, καὶ τὸ συνέδριον ἠξίουν καθιερῶσαι 
τὸ χύραν τῶν ἀπ ὕγτων τὸγ θεόν. Hie- 
fomaemones sunt, qni causas civitatum 
agebant apud Amphictyones, ex eo nomi- 
mi, quod illis memorabant, quse corri- 
fesda videbapter. Quales sunt apud nos 
(sem et Ampbictyones t res ad 
religionem Apollinis Delphici pertinentes) 
qn6s saerte Convocationis Clericos appel- 
lamus, Suidas, (t. II. p. 101. ed. Kust.] 
ἱερεμνάριονες, οἱ φεριπόμενοι εἷς τὸ τῶν ᾿Αμφι- 
reine συνέδριον ἐξ ἑκάστης «όλιως τῶν 78 
“νηλβου μετεχουσῶν. Melius Hesychius 
Υ͂οι, v. 


[t. IT. p. 26. AIb. add. Harpocr.]: ei σεμ- 
“πόμενοι εἰς Πυλαίαν ἱερογραμματεῖς.  Mitte- 
bant enim eo civitates, ni fallor, quse jus 
non habebant τῆς ᾿Αμφικτυονίας, aut iidem 
erunt ἱερομνήμονες xal πυλαγόραι, quod non 
videtur. σπυλαγόραι γὰρ οἱ προεστῶτες τῆς 
Πυλαίας, qui præsunt conventoi, Hesy- 
chius. Hi sunt Amphictyones ipsl. Porro 
dicti eunt ἱερομεγήμονες, ut dixi, quod eo de- 
ferebant querelas, μνήμων eniti monitor, 
non solum memor. Ut quidam Ach! 
comes a matre est additos, qui illam mo- 
neret, ne quem filiorum Apollinis occí- 
deret. Is μνήμων Lyoophroni [Case. v. 
241.] dicitar. Sio et Epicharmuds, μισῶ 
μνάμονα cupumróras, non qni meminisset 
eorum, que dicta sunt in convivio, sed 
qui memorasset aliis, [p. 7. ed. D.) et fo- 
ras eliminasset. aut quod literis, qux cunt 
Amphbictyonibus agerent vel egissent, cón- 
signata babebant: ideoque ispoyoapuuimite 
etiam dicti. Cum in eo res esset, at ager 
Phocensium oonsecraretar, Pbilómelus, 
oojus summa erat-inter suos auctoritas, 
egit cum eis διδάσκων, ὡς ἱχτίσαι adv οὗ δύ- 
yayrai τὰ χρήματα, διὰ τὸ μέγεθος τῆς κα. 
ταδίκης" περιορᾶν δὲ καϑιερωμ νὶν τὴν ge 
ἀνάνδρων ὑπάρχειν. [Diod. S. I. f.] Itaque 
ad arma itam est ejus impolsu. 

— 6. τῶν ᾿Αϑηναίων περιπλευσάγγων εἷς 
τὰς καλουμένας Πύλας, ἀπεκρούσϑυ τῆς εἶσό- 
δου] Historia est apud Demosthenem πε- 
pl τῆς sagas. [p. 443. ed. Keisk. t. I.) ὅτε 

τὸ πρῶτον Φωκέας ἐκράτησεν ὁ Φίλιππος, 

διίφϑειρε τοὺς ξένους αὑτῶν, καὶ τὸν ἡγού- 
[Atos καὶ στρατηγοῦντα ᾿Ογόμαρφχον, τότε τῶν 
ὄγτων ἁτσάντων ἀνθρώπων οὐδενὸς οὔτε "ἜΛΧη- 
γος οὔτὰ βαρβάρου Φωκεῦσι θοηθῆσαντος, «σλὴν 
ὑμῶν, οὖχ ἕπως παρῆλθεν, ἢ διεπράξατο, ὧν 
ἀβουλήϑη τι παρελθὼν, ἀλλ᾽ οὐδὲ «ροσεχϑεῖν 
ἐγγὺς ἡδυνήϑη. Non dico penetravit, aut 
quicquam eorum, que cogitavit, effecit, sed 
ne prope quidem potuit accedere. Refert 
hoc idem Justinus [lib. 8. c. 2. p. 218. 
ed. A. Gron.] his verbis: ** Sed Athenien. 
ses audito belli eventu, ne in Grsciam 
Plilippus transiret, angustias Thermopy- 
larum, pari ratione sicuti anfea advenien- 
tibus Persis, ocoupaverc. Sed non simili 
virtute aut causa." Αἱ non Athenienses 
occupavere, sed Lacedzmonli, quum dux 
eorum Leonidas ceesus est, cum occ Spar- 
tianis, qua clade insignis est hio loefis. 
Sed fuere cum illis ex aliis civitatibus ad 
mille omnes. Ceterum clarius hoo alibi 
3A 





e 


«πλεύσαντες ταῖς εἷς 
«βότερον, [p. 8. ed. D.] πλείσοιτα τὸν πορ- 
μόν. i. τὴν δίοδον, trausitum. Sic apud 


Strabonem Κασπίας, et Πύλας, 
sunt locorum angustis (1. XIV. p. 
994. Alm. I. p. 10$.). Sed de Tbermo- 


pylis in oratione dicetur. Livios [l. X. 
c. 2.): ** Circumvectus inde Brupdusii 
promontorium," ersper)cac τὸ ἀκρωτή- 


— 8. τὸ τῶν Φωκίων ἔϑνος ἀνάστατον πε- 
solea] sedibus erpulit. Herodotus (lib. 1. 
15. p. 8. ed. Wess.) ἐπὶ τούτου j 


Σαρδίων, ἐξ ἀθέων ὑπὸ Σκυϑέων 
τῶν νομάδων ἱξαναστάγτες, ἀσσπικέατο lc 'A- 
σίην, καὶ Σ eni λιος εἷλον. Cim- 


merii sedibus pulsi a Scythis nomadibus, ve- 
nere in Asiam. Thucydides [lib. 4. c. 54.] 
ἀνίστεσαν yàp ol 'ASwaior 
μετώκισαν [Ita jam correctum est in ed. 
Barer. p. Loo. t. I. Bzcx.] non μϑτῳκη- 
σαν, ut editum est. Hoo enim ἀνέστησαν 
aorist. primus, illad secundus, àw9 τοῦ 
ἀνέστη ἀνγίστησαν. Hino à Ba- 
βυλῶνος [ Matth. i. 11,7 est ἀνάστασις, mi- 
gratio. Virg. [Ecl. ix. 4.] ** Heo mea 
sunt, veteres migrate coloni" Αἱ quod 


Dem. [Olyntb. II. p. 18. Reisk.] sra τῆς 
ἑαυτῶν ὦ w» ἀνάστασιν εἶναι, si- 


ficatione activa subversionem accipimus 
TW drvacTiüca:. Quemadmodum /Eschy- 
lus Agamemnonem vocat ἀναστατῆρ᾽ Ἰλίου. 
Agam. 1236. ubi tamen dac Tán w.] Idem 
Agam. 598.] φράζων ἅλωσιν Ἰλίου τ᾽ ἀγά- 
στασιν. Cio. [ad Attic. i. lib. 16. p. 700. 
t. II. Grev.] '*Dymsos agro pulsos, 
mare infestum habere, nil mirum." ἀγα- 
σταθέγτας τῆς χώρας. Quod ad nomen 
verbale attinet, Strabo [lib. XII. p. 813. 
Alm.] Τιγράνης ἅπαντας ἀναστάτους ἐποίησεν 
εἷς T » fan transtulit. Sed in 
eo, quod Dem. «vasa. p. 446. 
Reisk.] ait, est —— — ἀνάστατος 
αὑτῶν ἢ χώρα γέγονε, regio pro incolis, ut 
Flacous, Epp. II, I, 1$6.] “ Grecia ca- 
pta ferum victorem cepit, et artes Intulit 
agresti Latio." Sophocles (Trachiniis. v. 
39. 4.1 ἡμεῖς μὲν ἐν Tpaxin τὴϑ᾽ ἀνάστατοι 
£bo ied ἀνδρὶ ναίομεν. Herculis cum con- 
juge ob cedem Iphiti Calydone paolsi 
Trachiua cesserunt. Hinc novum verbam, 
[p. 9. ed. D.] οἱ τὸν οἰκουμένην ἀναστατώ- 
cayric [Aot. 17. v. 7.] i. ἀνάστατον «σοιή- 
carri, Paulas [Gal. 5. v. 12.) ὄφελον xai 
Áo cl ἀναστατοῦγτες ὑμᾶς. Bera: 
** utinam abscinderentar, qui vos inquie- 
tant." Vetus: *' qui vos oconturbant." 
Exponit autem ille, qui vos sedibus vestris 
pellunt. Ego, qui vos de statu vestro deji- 
ciunt, Nam pseudonpostoli legem prsedi- 


piove. Schol. 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


cantes, dejicere eos nitebantur de fide, qun 
Evangelium induxit. Illud Actorem Ber 
vertit : “ qui orbis terrarum statem εεὐτεῖ- 


895. et 1204. t. IT. Reisk. ] de trap 
et argentariis, ἀνασκευάζεν τὸ vpésvin o 
bankrupts. ἀπ» 

ἀνόφτειο 
συνέχει. Leu 
uno verbo. Postremo quid — 
σις, illad prophetæ docet, ἀνάστα 13 εν 
ρεύου, ὅτι οὐκ ἔστι σοι ἀνάπαυσις, [ Mich. cag. 
2. v. 10.] cum captivitatem popalo ἐξ 
Dontiaret. Surgunt enim, seis sede 
relictis, qui migrant. 

— 9. xal iv τῶν Φωκίων h'Auqunen 
χώραν] Qui locas precipuas fuit ; kde 
bant enim Phoocenses prerogsürem en 
culi, τὸν epopaayrslay, et bina in Amphidy*- 
num convento suffragia. Q " 
dubitabant, inqoit idem Diodorss, (XVI. 
23.) illud in se decretum Ampbictyosm 
τοῖο e i αὑτοὺς γὰρ τὸ παλαιὸν τῷ μεν 

τὴν ἐξουσίαν καὶ προστασίαν iyu. 
Quod Homeri testimonio firmabest is G- 
talogo navium [Iliad. II. 517. 519]: 


Αὐτὰρ €exfem Σχίδιος xal "Been 
9v, 
Οὗ Κυπάρισσον ἔχεν, πιυθῶνά vt emper 
σαν. 


Pytho civitas est, Delphi οἶτον. Ut Me 
sene in Sicilia cives non Messe dice- 
bantur, sed Mamertini. χώρα non ett bie 
regio, sed locus. ut κατὰ χώραν uim [P- 
10. ed. D.] et ἐᾷν κατὰ χώραν. see lev 
Pri et loco non movere. irri, 
ὥρα δευτίρᾳ τῆς τιμῆς 
εἰ dpa e xal μᾶλλον ἡ πρώτη σρισέκμ. Sh 
etiam Latini loquuntur. Livius (Iib. 9. - 
30.] ** Tribuni militum a populo cesi em 
crearentur, quee antea perquam pese 
suffragio populi relictis locis, dictaiore 
et consulum ferme erant beneficis." Ett 
igitur χώρα, locus dignitatis, et grados. 

—11. οὐ τῷ πράγματι συνιστάμοκ] ΟΝ 
contrarium est in fine, πρὸς τὴν TWAUTE 
ὑπόνοιαν Ἰστάμενος. — Nam alioqui τὸ ew- 
στασϑαι significat coitionem facere, αἱ ad 
συνίστη d λαὸς ἐπὶ ᾿Ααρών. [Exod. 33.7.1: 
σύστασις, coitio, conspirotie. Non 
congressio, ut quod ait Comicus [18]. 
Phormione, 1.5. $9.] ““ prima coitio est 
acerrima." UVnde ἦ συστάδην μάχε. 

— 12. uy ποῦ Ἑλληνχοῦ cundi 
τὸν Μακεδδα] temptoi fuerant Mace- 
dones, quibus ante Alexandrum et , 
pem nnila gens humilior. οὐδ᾽ brew μι 
τοὺς Ἕλληνας, sed in barbaris babebentar. 
Hanc indignitatem non lao quidem ort 
tione Demosthenes (hic enim pugost pr 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


Philippo), sed alia profert [ese erapaer. 
p. 446. ed. Reisk.] οἱ μὲν ὄντες ᾿Αμφικτύο- 
»c φεύγευσι καὶ ἐξελήλανται, nempe Pho- 
censes. Hi enim inter eos principatum 
obtinebant, ut diximus : ol δὲ οὐδεπώποτε ἐν 
τῷ «po9ty 


συνίδριον, consilium, παρὰ τὴν ἕδραν, sedem, 
áei τιῦ ἔζομαι. Servius (ad Virg. Æneid. 
9, 4.] ** Nam et ipsa consilia a sedendo, 
quasi considia dicta sunt. Sedentium 
enim animi tranquilliores fiunt." Ut Ὁδυσ- 
ctix, Ulysses, δάκρυον, lacryma. Plautus 
[Mostellaria, Fragm. p. 1492, s. Taubm.] 
" sipe juxta aram sedeam, et dabo meliora 
consilis," ἔτυ͵ ὥς. Varronis est, [p. 
11. ed. D.] opinor, **Sedendo vincunt 
Romani" [Satyra Menippea]. Nam bello 
Punico I]. Senatus rempub. restituebat 
post Cannensem acceptam calamitatem. 
Perri sant foris arma, nisi est consilium 
domi Itaque τὸ συνέδριον consilium verti- 
1)Ε5, Be coi mirum esse videatur, non con- 
tilism. Cic. [de Oratore 3. e. 1. $. 4. 
"Videndum sibi esse aliud consilium, 
illo senatn se rempub. regere nop posse." 
Certe senatus est συνέδριον. Idem [Philip. 
5. ὁ. 5.] '* O consessum judicum prseola- 
rw: O digoitatem consilii admirandam : 
avet animus apnd cousilium illad pro reo 
dicere." 


8, 
"ἢ Tullius (pro P. Sextio, o. 49.] Tem- 
petibus illis, qui populares erant, offende- 
li 


* aid 
: ἂν, 
ὁ τριυτῶσα αἰροσέπρουσεν ἡ πόλις — 
ofi rum homini improbo, atque inimici- 
erum. aypetenti. ergoznpootiv, in. hominem 
offendere, προσκόπτειν, in lapi 
P. 136. 1. οὗτος δὲ ὁ λόγος «' 
pb, οὐκ εἰρῆσθαι δέ μοι δοκεῖ) Non assentior 
Libesio, neque oredo, Domosthenem δογὶ- 
ΜΗ orationes, quas absconderet, aut 
&ribio contineret: neque ejusmodi sunt 
Qus scripta, quee lucem reformident. Ex 
'9ne apad. Hieronymum [adv. Ruffi- 
sum init. t, HT. p. 89. b. ed. Basil. Acad. 1. 
4. 1.) legimus : ** Intemperantis esse ar- 
tor, scribere quicquam, quod occultari 
" Bteauss, quam affert Libaoius, 
δα 3 est, Cum accusaret, inquit, ZEschi- 
M9, [p. 12. ed. D.] hoc ei inter cetera 
Jecit, suasisse eum, ut Philippus Am- 
Pictyon fieret : quod ne Pbilocrates qui- 
em à0305 est promulgare, quamvis esset 


wa γενόμενοι, Μακεδόνες καὶ. 
ζάρβαροι, ———— εἶναι βιάζονται.. 


363 


audecia singulari. Non igitar hoo in alio 
oulparet, quod ipse fecisset. Sed ego 
nego Demosthenem fecisse idem quod 
JEschines. Nam sí princeps, ot ille for- 
tasse, hoo suasisset, si primus auctor exsti- 
tisset hujus sententise, ant aliis id suaden- 
tibus suffragatus fuisset: merito forsitan 
reprehendendus videretur. Nuno cum rex 
jam oooptatus esset in collegium, idque 
omnes fere Grsecis civitates assensu suo 
comprobarent, unus oommune decretum 
rescindere non debuit, neque id, quod 
actum erat, infringere : preeeertim quum 
patris magnum ex ea re perionlum creari 
videret. Aliad est enim ferre, siquid fe- 
rendum est, et probare, quod probandum 
non est. Malta enim ferenda, que non 
probanda, ut etiam in sua rep. Cicero do- 
cet, (Familiar. epp. 1. 6. ep. 4. et aL.) non 
propter se, sed ne gravius suscipiatur in- 
commodum. Illi vero neque pax unquam 
cum Philippo placuit admodum, neque 
certe scitam hoo Amphietyonionm de Phi- 
lippo factum voloit. Sed quum utrumque 
firmatam easet, neotrum improbare rectam 
putavit. Neque erat, cur eum hujus ora- 
tionis vel habits, vel edite poeniteret. Et 
Libanius ipse Demosthenem omni oulpa 
liberat, quum ait, καὶ Δημοσθένης παραινεῖ 
συγχωρεῖν. Aliud est autem aliquid cou- 
cedere propier aliquam necessitatem, ao 
primo deoermere. At suspicionem aoce- 
ptre mercedis veritus est, xai δόξαν τοῦ φι- 
λισαίζεν. Quid? boo illi igitor, [p. 13. 
ed. D.] cum orationem soripsisset, et di- 
cturus esset, in mentem venit: antequam 
inciperet scrfbere, non venit? aut palam 
suasisse, famam ejus læderet: oomposi- 
tam persuasionem edidisse, non leederet ? 
Quanquam neque illa nostri defensio præ- 
termittenda est, etiamsi verum esset, quod 
Libanius suspicatur. Non idem semper 
oratori sentiendum est: aat siquid nuno 
secus atque olim dixerit, inoonstantiss 
fama metuenda : sed temporibus, ut res et 
cansa postulat, serviendum. Nam et Ci- 
cero [pro Cluentio, c. 50, 51.] quum sibi 


' audiret objectum, id quod aliquando di- 


ceret, superioribus suis orationibus baud 
consentire, non negat, neo culpam aliquam 
reformidat, sed ingenue fatetur, et claris- 
simi oratoris exempla L. Crassi illam in- 
famiam depellit. Postremo si scriptionem 
bano celatam voluit, quse ratio foit sappri- 
mendi? res erat soriptione non magno- 
pere digna? at gravissimam fuisse con- 
stat, in qua magoa utilitas reip. magnum 
pericoalum ageretur. an ipsi, quod sori- 
pserat, displicebat? al nibil nisi elabora- 
tum industria, perfectam ingenio molitus 
estu . Neque hio svi dissimilis est,: 
quod res'ipsa indicat. Denique si tacuit, 
quod meditatus est, cur ip lucem edidit? 
in quo non minor erst, aut etiam major 


364 
2 onis. - 
—— μὰ Mis φιληννίζε) Demo- 


sthenom φιλιπαίξεινἡ quis boo oredat ? anto 
medius fidius ipse Apollo Pythius ἐφιλία- 
«net dv: de quo Cieero [de divinet. II. 
c, 57.] ** Demosthenes quidem, qoi ab- 
bino annos prope CCC. fuit, jam φιλιασί- 
ξεν Pytbiam dicebat, id est, quasi cum 
Phüippo facere" (hino factiones dicimus). 
Sio μηδίζειν, ὀττικίξιιν, λακωνίζειν, [p. 14. 
ed. D.) Persieo et nesiaco bellis. 
Pluterches in vita dixit byyorSmidwu» pro 
eo quod Demostbeni stadere. 

— pen. erp τοιαύτην τινὰ ὑπόνοιαν ἱστά- 
μενος] Sioloquutus est etiam in alio quo- 
dam argumento Libanius (ssp) τῶν ἐν Χεῤ- 
ῥινάσω. p. 89. ed. Reisk.] καὶ οἱ φιλιασαί- 

o»Tée τῶν , X4 τοῦ Awersi- 
» ual εἰν ἀξιοῦσιν αὑτόν. erp cuc ὁ 
Δυμοοσϑύνος διχῇ ὑπὲρ Διοικείϑους ἴσταται. 
Chrysostomus in Iohannem : εἶ μὴ πρὸρ τὴν 
ὑπόνωαν ναύτην ἱστάμενος ἐσσανέλαβε. Suspi- 
cionem vooat tacitam objectionem in mente 
auditoris herentem. ἴστάσθαι πρὸς, vesi- 
sbtre, σροσίστασθαι, ad scopulum sive obi- 
cem adkerescere, — Euripides [Iphigenia 
Ael. 23.] τὸ δὲ φιλότιμον γλυκὺ μὸν, λυπεῖ 
δὲ σμοσισνάμενον. Decursus enim honorum 
orux est homini ambitioso, si inhibetur. 
Bt sunt ἰσοδύνα μα multa, quss colligit Ba- 
statbius [in 4. Odyss.], ἀντιστρόφως λεχό- 
μια. Ut κυριμύντης apud Lycophrenem 
[Cass. 663.] et ἀλεξίκακος.  Idom enim 
xà3p καὶ κακὸν, ὡμύνειν καὶ ἀλέξων. Sio φε- 
ρένικος et , ἀιλλόπους καὶ ποδήνεμος. 
Quippe idem ἄελλα καὶ ἄνεμος. 

— ult. συνιστὰς ἑαυτὸν} συστῆσαι mon 
solum oemmendare, et μεν literas ignotum 
laudare alteri, sed proprie coram adducere 
in notitiam, et presentem sistere, Dem. [ad 
Timotheum, p. 1190. ed. Reisk.] καὶ ἐδεῖτο 
αὑτοῦ συστήσας Φιλώγδαν, iweday 
i» Maxsbwla; ὁ Φιλώνδας, ὃν συνίστη οὔτος τῶ 
πατρὶ τῷ liis, ἄγων ξύλα τὰ δοϑένεα τούτῳ 


ὑπὸ Αμύντου, τὸ ναῦλον τῶν ξύλων παρασχεῖν. 


Amyntas rex Macedonim Timotheo de- 
derat ligma, qus deporteturus imde erat 
Athenas Pbilondas quidam vavicularius. 


DOUNJEI PRJELECTIONES 


bus etque in voloptatihas adeleseqatism 
scam eollocaret "' Cesar [Bell. 81M. fib. 
7. eap. 38.] ** Bt usa Viridomares, pui 
setate et gratia, sed genore dispari, qeem 
Csesar sibi ab Divitiaco traditum, ad sam- 
mam dignitatem ex hamili loco perduxe- 
rat." Lego produszerat, quod verum ese 
alio looo demonstrabimus. — Curtius [de 
reb. Alex. VII. 1, 28. “ΑΒ ille traditi sd 
huno gradum amicitiss tuse asoendimus." 
Horatius ad Claudium Neronem [lib. i. 
ep. 9. 1. as.]: 

“ Septimius, Claudi, nimirum iptelligt 

unus, 
Quanti ine fgojas. Nam cum roptel 


prece cogit, 
Solicet ut tibi se laudare et tradere 
coner, 
Dignum mente domoque legentis hoat- 
sta Neronis." 
Postremo conelodit epietolam hee eei, 
ou [epist. 9. lib. 1. v. 13.]: 


* Scribe tai gregis hunc, et forum 
crede bonumque." 


Et quoniam ejusmodi commesdate sve 
traditio non fit siae Jaudatione aliqua, bee 
copulavit laudare et tradere. Sed τὸ δ 
στῆσαι κυβως est id, quod diximes ex De- 
mostbene, coram sistere ignotum p. boso 
viro. Nen ut Paulus et reeeptior estt 


Hunc Timotheus Pasioni trapezitm, coi bulum 


magnam peouniam debebat, pressentem 
exhibuit, ut posceret, et Philondæa jussit, 
[p. 15. ed. D.) si ligna deportasset, nau- 
lum solvere. Quod filius Pasionis Apol- 
lodorns a Timotheo cum reliqua pecunia 
repetit. Plato [Cbarmide. p. 110. t. V. ed. 
Bip.] “αἴ, iqe, κάλει Χαρμίδην, εἰσὼν, ὅτι 
βειύλομαι αὑτὸν ἰωτρῶ συστῆσαι περὶ τῆς 
γείας, ἧς πρώην “ρὺς με ἔλεγον, ὅτι ἀσϑενεῖ. 
Medicos iste erat Socrates, oui tradendas 
fait Charmides. Cic. [pro Cœlio, c. 17.] 
“Οὐ hanc causam paress tibi 480 puo- 
rum commendavit et tradidit, ut in amori- 


ἀσθε- ἔχων. Et eet quasi conjugatio τῶν bum 





ἀξίωμα, 


iphi), aut δωρυδοκεῖν, accipere quod 885: 

uomodo dixit Paslus [ Eph. ir. 8.] “ et 
dedit dona bhominibes:" secmdam He- 
ream veritatem, accepit quie daret sc 
jcet. 


IN PHILIPPICAM DE PACE. 360 


IN ORATIONEM. 


[P. $1. ed. Doun. ] p. 136. 1. 4$ μὲν] 
Soleat Oratores initio dicendi, quo majo- 
"m sibi favorem concillent, duras partes 

e, et oause, quam agunt, de- 
monstrare dificultatem. — Favent enim 
omaes atque sucourrunt laborsatibus, 
gravi defatigatos onere suhlevant, Tale 
eat exordium Ciceronis pro P. Qoinctio 
[e. 1.] “ Quae res in civitate due pluri- 
mum possunt, he conira nos ambe faciunt 
ia hoe tempore, samma gratia et eloquon- 
tà; quarum alteram, C. Aquilli, vereor, 
alterem metoo. eloquentia Q. Hortensii ne 
me dicesdo impediat, nonnibil commo- 
vear. Gratia Sexti Navii no P. Quinctio 
neseat, id vero non mediocriter perlime- 
aoo. Neqao hoo tantopere querendum 
wderetar, hrec summa io illis esse, si in 
nobis essent saltezo mediocria. Verum ita 
se res habet, ut ego, qui neque usu satis, 
et jagemio pargmm possum, cum patrono 
deertissimo comparer: P. Quinctius, 
cui tenues opes, nulle facultates, exigume 
suat amicorum copi, cum adversario 
gratiosissimo contendat. lllud quoque 
nobis acoedit inoommodom, quod M. Ju- 
nius, qui banc ceusam, Aquilli, aliquoties 
aped te egit, homo et ip aliis canis oxer- 
ditsius, et in hae multam et saepe versatus, 
hoo tempore abest nova legatiohe impe- 
ditus: et ad me venium est, qui ut sum- 
ma haberem oetere, temporis quidem certe 
vix satis habui, οἱ rem tantam tot coniro- 
vemiis implieatam possem oognoscere," 
Tele est et pro Corona [p. 226. ed. Reisk. 
Demesthenis precrmium: σολλὰ μὲν 
Dey ἰλαττοῦμαι κατὰ τουταὶ τὸν ἀγῶνα 


ptem iro ἀν lad τῦς Wap ὑμᾶν εὖ. [ 
γνεῖν, καὶ τούτω (43 ἑλεῖν τὴν ypa- 


πα 2 ὑπὸ μὲν, ὦ βώρημαν δὲ Negri 


ἐμαυτῷ, οὐκ ὕχαν ἀπελύσασϑθαι τὰ MWTWyo- σπευή 
ξεμένα δόξω, o ἐφ᾽ eic ἀξιῶ mido Sas, δει- 
NUML ἂν δὲ ἐφ᾽ ἃ καὶ πεποίηκα καὶ wiwoM- 
τῶμαι βαδίξω, πολλόρεις λέγειν ἀναγκασϑή- 
eius eregi U, Sic visum est primam 

à Deque eam optimam, cum po- 
Srema fere Demosthenis, quam habait, 
39d prestantissiwa comparare. Hsec in- 
commedoram commemoratio, καὶ Durre- 
μάτων ὁνακίθμησις, mitifice studiam in nos 


saditorum excitat. Neo non [socrates 
idem feeit in sua quoque περὶ στῆς slpkroc 
[t. 1I. T. p» 170. Auger.] ἅπασι yápie ri t 
ὅτι μᾶλλον ἥδεσθε τοῖς παρακαλοῦσι ὑμᾶς 
ἑφὶ τὸν «όλεμον, [p. 23. ed. D.] ὃ 75; σερὶ 
τῆς εἰρήνης συμβουλεύουσι. — His enim me- 
liore conditione adversarios suos esse 
ostemdit. Neque hoo solum summi rbe- 
tores faciunt, sed Lysias quoque in princi- 
pio de bonis Aristophanis [p. 1942. - 
Alter.] αἰτήσομαι οὖν ὑμᾶς δίκαια καὶ 
αρίσασθαι, ἄνευ Aye, καὶ ὑμῶν 
τῶν ei ἀνάγκη * “ὃν * 
γούμενον, uv ἀκροῖσθε, MyrTOP ἔχειν. 
οἱ μὲν γὰρ ἐκ «πολλοῦ χρόνου —— il 
αὐτοὶ ἄνευ κινδύνου ὄντες, τὴν ἐποιν 
ἤσαγτο, ἡμεῖς δὲ ἀγωνιζόμεθα à » zal 
διαβαλῆς, nai κινδύνου μεγίστου. εἶ κὸς οὖν 
εἴχομεν «"λείω ἔχειν τοῖς ἀπολογουμόνοις. Nos 
causam dicinus cum timore εἰ eriminatione, 
et magno periculo. Quare æquum est ma- 
Jorem nobis imparte vos benevolentiam. 
Sic Sallustius quoque exorsus est ad Osm- 
sarem [de constituenda rep. epist. ii.) 
** Soio ego, quam difficile alque asperum 
factu sit, consilium dare regi, aul impera- 
tori, postremo cuiquam mortali, cojus opes 
in excelso sont. Quippe cum et illis con- 
sultorsm copim adsit, seque de fataro 
quisquam satis callidus satisque prudeme 
sit. Quinetiam ssepe prava magis, quam 
bona, oensilis prospere eveniunt, quia 
plerasque res fortuna ex libidine sua agi- 
lat." Et Cato [smetore Gellio], quom 
legem sumptuariam suadebat, sic exersos 
est: **Scio, mibi negotium osse oum ven- 
tre, qui uon babet aureis." 
— ibid. ὁρῶ] Justi cujusque exordii 
pe pet quatuor, " doeet 20. Sum.) 
ἐν εὑράσεων. lib. i. p. 28. Sterm 
«ὁτάσις, κατασκευὴ, ἀξίωσις, Cácu, quas 
hio ordine omnes reperiemus. ὁρῶ τὰ “ἀρ. 
ὄντα «ζάγματα πολλὴν δυσπολίαν ἔχοντα καὶ 
ταραχὴν) b πρώτη πρότασις, oui vico τῆς 
κατασκευῆς adjuncta est duplex αὐπτιολογία, 
(quam Aristoteles ἐπίλογον vocat, et ἐπιλί- 
yen τὴ αἰτίαν [ Bhetor. B. 41 D ei μένον τῷ, 
ἀλλὰ καὶ τῶ. δυσκόλου δ᾽ ὄντος φύσει καὶ 
ami ſp. a ed. D.] δωνίρα gna 
2 XXL 
—E “οῦ ϑορυβεῖν καὶ φιλο,» 
xev ἀποστάντες, ἀκούειν) ἀξίωσις, quum, 
quid velimus ao feri postalemus, ostendi- 
tur. Ui Ciceronis illa postalatio pro Quin- 
ctio [c. 1.] ** Quse quo plura suat, C. Aqeil- 
Ji, eo te, et hos, qui tibi in eonsilie adsumt, 
meliori mente nostra verba audire oporte- 
bit, ut moKie incommodis veritas debilita- 
ta, tandem xquitate talium virorum re- 
oreetur." οἶμαι View καὶ Ayer ποὶ συρεβευ» 





966᾽ 


λεύειν, δι᾽ ὧν καὶ τὰ παρέντα ἶσται βιλτίω, 
xal τὰ φᾳροειμένα σωθήσεται) βάσις, quasi 
pes exordii, aut gradus atque aditus ad 
reliquam orationem. Πολλώ saApmarTSpoy 
ὑμεῖς αὑτὸ ortos, παῤῥησία, quam Her- 
mogeues [περὶ ἰδ. p. 82.] τραχύτητα, Cor- 
nificius [ad Herennium, IV. 36.] licentiam 
appellat. *'Licentia est (inquit), quum 
apud eos, quos aut vereri, aut metuere 
debemus, tamen aliquid pro jure nostro 
dicimus, quod eos minime offendat, aut 
quos ii diligunt; cum in aliquo errato vere 
reprebendi posse videantur." Ut nunc 
justa et libera est hrec reprehensio Demo- 
sthenis, sed non nimis acerba. Αἱ bujus 
propositionis confirmatio plus habet acer- 

itatis. οἱ μὲν yàg ἄλλοι «σάντες ἄνθρωποι) 
Sed ea quoque modificatione quadam mi- 
tigata est. Nam si ita dixisset: Vos de- 
liberandi rationem vestra pravitate feci- 
stis impeditiorem, aut: Ceteri mortales 
aptequam agunt, deliberant, vos post fa- 
otum, tam estis preposteri, nimis fuisset 
aspere dictum, ne dicam ὑβριστικῶς : nuuc 
et modiom sunt ejus reprebensiones et 
breves. Non utin sua de pace Isocrates, 
λίαν καταφοριχῶς per totum fere exordium 
pravam consuetodinem [p. 25. ed. D.] 
Atheniensium atque iniquitatem in audien- 
dis concionatoribus insectatur, qui com- 
positos adulationi libenter audirent, eos 
autem aversarentur, qui saluberrima mo- 
nebant. At Demosthenes, nunquam ille 
quidem perniciosus assentator populi fuit, 
quem δημαγωγὸν et Onjsoxócror vocant: con- 
traque acris objurgator stepenumero : quod 
gravitatis est, magnaque eum auctoritate 
apud suos fuisse declarat. Non est enim 
persone levis populum universum objar- 
gare. Mirum fortasse videatur, hoc illum 
fecisse in exordio, quod alliciendis volan- 
tatibus destinatum est. Sed sensum suo- 
rum civium pulcre calloit. Novit, quid 
illis placeret, vel offenderet, et quatenus. 
Porro τὸ τραχέως τι λέγειν, Chrysostomus 
ad Paulinas epistolas, ivrpssraixéx dicit, ut 
quum Apostolus ait «πρὸς ivrpoariv ὑμῖν λέ- 
y«. Omtis enim gravis reprehensio pu- 
dorem incutit. 

P. 136. 2. δυσκολίαν] Atheneus [lib. vi. 
Ῥ- 262. A. ed. Casaub.] oDuemithic.ly ἀνα» 
νεώσει, ψωμοκολακεύων xal «“αρεισιὼν ἀεί. 
κυρίως δὲ ὁ κόλαξ ἐπὶ τούτου κεῖται. κόλον γὰρ 
& τροφή. ὅϑεν ὃ βουκόλος, armentarius, καὶ ὁ 
δύσκολος, ὅς ἔστι δυσάρεστος καὶ σιεχός. Quo 
nomine segrum nos dicimus, eo quod segris 
difficile est placere, prsesertim in cibis. 
Ψψωμὸς, buccea, εὔκολος, facilis. Suetonius 

Css; c. 53.] "indifferens circa cibos" 
τυμολογιιῶς. εὐκολία, facilitas, equani- 
snitas. Ma, morotitas, Tertullianus 
[de preesoriptionibus adversus hereticos, 
c. 40.) *'* Nonne manifeste diabolus moro- 
sitatem Judaice legis imitatus est." — Sic 


DOUNJEI PRJELECTIONES 


vocat accuratam illam descriptionem is- 
strumenti veteris atquo anxias obeerre- 
tiones Legis. Lex enim posita est popalo 
dure cervicis, inquit Augustinus : et ju- 
gum fuit, teste Petro, quod neque ipsi, 
[p. 26. ed. D.] neque patres eorum ferre 
potuerunt [Act. xiv. 10.]. Atque in bà, 
qute nuno scribimus, forsitan molta more- 
sitas inest. Sane quidem ad grsmmaticus 
minutias sic descendere, dam stademos 
prodesse studiosis, πολλὴν ἔχει δυσκολίαν, 
M. Tullius [de senectute, c. 14.] ** At sunt 
morosi, et anxii, et iracundi, et difloles 
senes, si queerimus, etiam avari. Sedkee 
morum vitia sunt, non senectutis." όσα 
[de Offic. i. o. 25.] ** In liberis vero pe- 
pulis, et in juris sequabilitate exercenda 
est facilitas, et altitudo animi qum dioitsr, 
ne, si irascamar aut intempestive accedes- 
tibus, aut impudenter rogantibus, in mo- 
rositatem inutilem et odiosam incidamos." 
Morvositas, δυσκολία, facilitas, εὐκολία. Τὸ» 
rentis (Adelphis, III. 3. 36.] ““ Inepts 
lenitas patris, et facilitas prava." Livius 
[lib. VIII. c. 34.) ** Nune patres comes, et 
senes faciles de alieno imperio spreto, tur 
quam rei parve, disciplinse militaris erer- 
se juventati gratiam facere." Aristophases 
de Sophocle (in Ranis, v. 82.] ὁ δ᾽ sw 
Aoc μὲν ἐνθάδ᾽, εὔκολος δ᾽ ἐκεῖ. Hicet apud 
inferos, Cic. (Acad. IV. o. $1.] “ποι 
liorque erit, ut albarn esse nivem probe, 
quam erat Anaxagoras, qui id non modo 
ita esse negabat, sed sibi, quia sciret aquam 
nigram esse, uude illa oonoreta eset, si- 
bam ipsam esse no videri quidem." rise 
λώτερος ἔσται. apud Petrum (1 Petr. i. v. 
18.] vetus interpr. ** Famuli subditi estote 
in omui timore dominis, pon solum 

et modestis, sed etiam dysoolis." Nem 
babemus jn Greeco, ἀλλὰ xal τοῖς σπόλιις, 
Videtur legisse δυσκόλοις. .. Nam et parva 
mutatio est: οἵ morositas viiam est do- 
minorum non mihus quam senam: pre 
terea Greca verba aut Hobrma retinere, 
quum satis commode non possunt expri, 
solemne est.interpretibus. Sed Grecem 
pro Greco reddere, opinor, p . 
ὡς ἰγὼ μὲν 

Soo rposrkc εἰμί τις ἄνθρω» 
“τος [Philipp. II. p. 73. R.] Hic δὰ verbum 
morasus est. Plato [de Legg.] é*Sgev* 
δύσκολον θρέμμα, xal χαλεαὸν κτῆμα. Cit. 
[de Oratore II. o. 4.] ** Magis adeo id fe- 
oilifate, quam alia ulla culpa mes contigit. 

εὐκολίᾳ. 

— ibid. οὐ μόνον τῷ πολλὰ πρεῖσθα!) 
προΐημι, ἧσω, «ροῖῖκα, pass. αροεῖμαι. inf 
nit. "piss παρακείμενος. «ροῖσθ καὶ 
* αἱ declarant vel megligentis vel 
proditione amittere, Csesar [lib. VI. c. 8-] 
*! Cohortati inter se, ne speratam predam 
e manibus dimitterent." 


λευσάμνα 
ἀλλήλοις τὴν ἐλπιζομένεν ὠφέλειαν μὴ xh 





* 


IN PHILIPPICAM DE PACE. 


e*u. quanquam hoc ssepius Latini dicunt 
de manibus amittere. Terentius [in Phor- 
miooe I. 2. 91.] ''Neno amitte queso 
benc"  Donstos: ** Hoc, quod nos dici- 
mus dimitte, antiqui etiam dicebant a- 
mitte." Sallustius: '' pactione amisso 

blico legato," pro dimisso. B. Hierony- 
mus [contra Rufinum], ** Melius est amit- 
tere, quod, velimus nolimus, aliquando 
peritorum est. Melius est aponte dimit- 
tere, quam id amittere, pro quo omnia di- 


mittenda sunt." Dionysius Hal. [lib. v.. 


lex (III. 113. —— , ψυχὲν ἂν áeyo- 
pv προέμενος. Qui vel animam pecunia ad- 
diceret. ὁ 9eígasroc ἀφορμῆς est, qui nihil ha- 
bet a patre relictum, unde rem faciat. Et 
hi coguntur pecuniam, qus est ἀφορμὴ, 
fenore alicunde accipere, quam augeant. 
Hoc igitar verbum et de iis dicitur, qoi 
facile credunt pecuniam. credere enim est 
eommittere. Cui contrarium σεριέχεσθαι, 
compleru tenere. M. Tullius (pro P. Sulla, 
c. 20.) ** lllod eret genus hominum hor- 
ribile et pertimescendum, qui tanto amore 
stas possessiones complexi tenebant, ut 
sb bis membra divelli citius ao distrahi 
poese diceres." (p. 28. ed. D.] Sic ad At- 
ticum [II. 6.] ** Ita sum complexus otinm, 
utab eo divelli non queam." Eopolis apod 
Pollacem (Onom. III. 115.) ὅδε 

σύποτη ; «τοῦδ᾽ εἶδες ; ϑῶντον à» 
“τοῦ αἵματος, αὶ χζεμάτων μεταδῥη τοί. ϑογὶ- 
bit Pbilosopbus [ Ethicorum IV. c. 2.] li- 
beralem προδτιχὸν εἶναι χρομάτων. ῥυπαρὸς 
est sordidus. Pro avaro non sspe apud 
Grecos positum invenies, ut hic. Greg. 
Naz. δεῖ μὴ «προίσϑαι τὸν καιρὸν, οὗ πάλιχ 
τυχῶν ἀριήχανον. Ἐχ hoo et Latinum ver- 
bem promitto. Nam qui promisit aliquid, 
Bom potest revocare promissum. Nescit 
vox missa reverti . 

— pen. μηδὲν εἶναι προὔργου αὖ- 
τῶν εἰ λίγον) Cic. [de Off. I. S] d Ne- 
que enun attinet repagaare natarse.". οὐδέν 
lev: σροὔργγου μάχεσθαι τῇ φύσει. Sio huno 
lom interpretati sumos. Dem. in epi- 
sola quadam [II. p. 1468. R.] τὸν φϑόνον 
διδιὼς, exgic ὃν οὐδίν ἔστι «προὔργου τἀληθῆ 
λίγεν. Hoo verissimum esse, utinam non 
nemo, ne dicam me ipsum, non esset ex- 
pm ut recte φϑόνον ἄμεαχον Euripides 

. 456.) dixisse videatur. Legant, 
qui volont, Ciceronis pro Cluentio. Nam 
et Cluentium non verum aliquod crimen, 
sed inveterata invidia atque infamia pre- 
mebat, quam Cicero sic deprecatur [c. 2.) 
* Etenim sicat aliis ipn locis parum firma- 
menti, et parum virium veritas habet: sio 
m hoo loco falsa invidia imbecilla esse 
debet. Dominetur in concionibus, jaceat 


in judiciis. Valeat in opinionibus et ser- 


367 


monibus imperitorum : ab iugeniis pro- 
debtium repudietur, Vebementes babeat 
repentinos impetas : spatio interposito, et 
causa cognitae consenescat. Denique illa 
delinitio judiciorum sequorum, que nobis 
ἃ majoribus tradita est, »etinestur, ut in 
judiciis et sine invidia culpa plectatar, et 
siue culpa invidia ponatur." Hanc ho- 
mines innocentissimi vitare non potaerant. 
[p. 29. ed. D.] Nam nostrum quoque De- 
mosthenem invidia falsa auri, quod attulit 
Athenas Harpalus qusestor Alexandri, ju- 
diciumque iniquum Areopagitarum perta- 
lit, in qusestione, '* Quo illud aurom per- 
venerat," ut Cluentium invidia judicii Ja- 
niani. Hio autem φϑόνος atque invidia est 
iple, ut quodam in looo Scboliastes 
Tbacydidis exponit. Hanc Homerus νέ- 
μέσιν, quam Eustatbius δικαίαν μέμψιν in- 
terpretatur. — Sophocles [Trachioiis, v. 
250. 4.1. τοῦ λόγου δ᾽ οὗ χρὴ φϑόνον, γύναι, 
φροσεῖναι, Ζεὺς ὅτου «σράκτωρ φανῆ, Schol. 
μέμψιν. Arist. (Elenob. Sophist. Tract. I. 
c. 5. €. 6.] led 3i ἐστί τισι μᾶλλω πρὸ lp- 
yov, τὸ δοκεῖν εἶναι σοφοῖς, ἢ εἶναι xal (43 3o- 
κεῖν. Lucianus [Gall. c. 1. t. II. p. 704. 
Reitz.] σροοδοῦ ἔση τοῦτο εἷς τὰ ἄλφιτα πε- 
φᾳογηκώς. ἀλφίτοις 1. polenta Grieci victita-- 
bent, ut pulte Romani. πρὸ ἔργου sio dici- 
tur, ut erp) ὁδοῦ. τουτέστιν ὑπὲρ ἔργου, xal 
heie ὁδοῦ. vel πρὸς ἔργον. quod pro re vel iu 
rem facit. Hesiodus [Opp. et D. 577.] : 


Ἠὼς δὲ —— μὲν ὁδοῦ, προφέρει δὲ καὶ 


Aurora confert ad iter, confert ad opus fa- 
ciundum. Nam bio πρὸ poni videtur ἀντὶ τοῦ 
ὑπὲρ, ut προύχειν apud Oratores per metale- 
psinest ὑπερέχειν, ὑπὲρ enim tam πρὸ siguifi- 


oat, quod nos dicimus, for, dun τὸ 


γὰρ προμαχεῖνοδι ὑπερμαχεῖν,οί ὑγεύειν 
—— * Αἱ baripixur est excellere, 


Idem ergo τὸ προύχειν. Hsec est μετάληψις. 
Apud Herodotum (lib. 9. p. 704. ed. Wess.] 
legimus : c) γάρ τι προῦχει τουτέων μεμνῆ- 
σϑαι. 1. horum meminisse οὐκ ἔχει τι πρὸ ἦρ- 
yw. Hio προέχειν est π᾿ . Nam sspo 
apud eundem ἔχειν xal φέρειν usurpantur 
ro eo quod est aliquo pertinere, ut τὸ μὲν 
ς τοὺς ᾿Αργείους φέρον. — Et mox : τὸ uiv ἐς 
τοὺς ᾿Αργείους ἔχον. — Sic necesse babemus, 
more nutricum minima mansa in os inse- 
rere parvulis, [p. SO. ed. D.] at avis Ho- 
merica [Iliados IX. 324.] xax&c δέ τέ 
e enu αὑτῇ. Arist. [Rhet. 111. cap. 
15.] percallidum genus est criminatiopis, 
inquit: πολλὰ ἀγαθὰ προϑέντα, 9 εἷς τὸ 
«ὐρᾶγμα προφέρει, ἦν ψέξαι. Pluribus pre- 
positis laudabilibus, unum vituperare, quod 
potius est, aut quod. plus rei fert (id est 
enim refert Verrio, ot Festus). τοιοῦτοι δὲ 
VraTo xai ἀδικώτατοι. Cic. [in som- 

nio, c. 1. in Fragm.) '* Cum in Africam 


968 


veuissem, nibil mihi potias foit, quam ut 
Massenissem cosvenirem."  Geza vertit: 
οὐδὲν ἦν μοι φροὐγγιαΐτορον. — "'hucydides 
[lib. I. c. 143.] εἰ ἄρα πλεύνω τε καὶ ἐξου- 
σίᾳ ὀλίγον v. . BSoholiastes, ὑπυρφό- 


e*t, quod est ὑπερέχετε xal 


JElianos [Vsr. Hist. I. 3. 1.] xal τῶν dA.» i 


λων ὑπερφίρουσι κωτὰ πολύ. Theocritus 
[1dy!t. ΧΙ]. 5.] 


φαρϑεγικὴ ἀσροφέρει τριγάμοιο γυ- 


“Ὅσσον 
γα 


Quantum. virgo precellit ter nupte mu- 
leri. 


P. 197. 1. μηδὲ καϑ᾽ ir τὸ συμφέρον cró- 
τας hyfic9ai] Reddere solemos hoo ver- 
bi, ducere, sed modo signifioat, suadere. 
Proprie, preire. Qai suadet enim, que- 
si preeit sua sententie cwteris.  Eurbpi- 
des: Λύχνος Giu τοῦ παντὸς ἡγεῖται λόγσς. 
Hic quartam regit casum alio sensu. Dio- 
nysius Hal. [Arch. Rom. V. 65.) eapt- 
cytTo τὴν ᾿Αθηναίων sróluy — ἄφεσιν χρεῶν 
τοῖς ἀπόροις ζηφισα μένην, Σόλωνος προκαϑη- 
γησαμένου, καὶ οὐδένα τῇ πόλει τοῦ πολιτεύ- 
ματος τοῦδε ἐπιτιμᾷν, οὐδὲ τὸν ἡγησάμεενον 
[in Huds. et Reisk. εἰσηγοσάρεδνον) αὐτὸ 
δημοκόπον καὶ πονηρὸν παλεῖν [ἀπολαλεῖν 
Hods. e Vat.]. Erhibuit civitatem Atheni- 
ensium, quæ novas tabulas egentibus Solone 
auctore decrevit. Neque quisquam tnven- 
tus est, qui consilium hoc in vep. vitio civi- 
tati verteret, aut qui id. suaderet, improbe 
popularem vocaret. Αἱ smpius cum geni- 
tivo, ut idem hio auctor peulo ante [o. 
64.] ἦν δὲ ταύτης ἡγούμενος τῆς γνώμης 
Μάρκος Οὐαλέριος. Sed usitaties dicont 
Γ γόμεον 9 γνώρνην. [r $1. ed. D.] 
Plato [Critone, c. 8.) πρῶτον iv τούτη 
ex ὀρθῶς εἰσηγῇ, εἰσηγούμενος τῆς τῶν qroX- 
λῶν δύξης δεῖν ὑμᾶς φροντίζειν, περὶ τῶν δι- 
καίων καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν, καὶ và» ἔγαν- 
Tov. τὸ εἰσηγεῖσθαι, Cicero quedam. in 
looo dicit, in rem quamque honestum at- 
que utitem inducere. Chrysestomos [im 
Genesin Ser. IV. p. 54 t. EI. ed. Fran- 
cof.] xul πρῶτον μεὲν ασαιδεύσωμεν ἑαυτοὺς, 
γικᾶν τὸν σλησίον τῇ dyáem, καὶ κατὰ τὸν 
μακάριον ΤΙαῦχον, τῇ τιμῇ ἀλλήλους φρροηγού- 
μένοι, ὑπερέχοντας ἑαυτῶν τοὺς πέλας ἡγεῖ- 
σϑαι, daos conjangit lecos Aposteli; quo- 
rum δον explicat alterum, Phil. ii. v. 
3. et Rom. xii. v. 11. Hicenim sporyti- 
σϑαι non est preire, αἱ volgo redditor, 
sed suojudicio anteferre alios, atque honore 
priores putare : illio iptfeSar, ducere, esti- 
mare, ejusdem .utrumque sententis : et 
est posterius interpretatio prioris, id quod 
etiam casus docet τὸ yàp fem 
precedere gignendi τοῦ dandi casum po- 
stulat. : ᾿ 

— 3. ἔτι πολλῶ χακχεπώτερον ὑμεῖς αὖ- 
τὸ πεποιήκατε) Scholiastes [recentior] ad 
Electram Sophoclis [v. 559.] xéyere: τὸ 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


mare illorum opinionem, qui 
eratis esse Atheniensis illam 
ad Demonicum, sed nescio cujus 
nlatas rhetoris, quia videlicet in ea sori- 
ptom est [t. I. p. 6. Aug.] Bal σὺ μὲν 

me- 


quidem " 
s, ut οἱ illed Evangehi 
[Mattbei xv. 16.] καὶ ὑμοεῖς ἀπριὴν deie- 
τοί hers ; Vos otiam adhue insipientes està? 
quod est ὅτι, yet, ex Greco per amsgram- 


metismum. [p. 3. ed. D.) Heo frequens. 


est apad Polybium, quod, Cessubonus ex 
Senecs cum mazime vertit. Bed falsum 
est, quod hio Sohelastes ast, hewo use 
quic ποινοῖς, nis si Xe- 
nophon est habendus i» «s xemic, oujes 
hoo est [᾿Αναδάστως IV. 8. 19.) τὰ uis 
σπενοφόρα τῶν "EXMvws, καὶ ὁ ὄχλος dauis 
δίέβαινεν [Eem Xenoph. ἰδοῦσα ladest 
Moris p. 79. Phryuicb. p. 48. Tho. May. 
p. 378. ubi vidd. Intpp. Bzcx.) impedi- 
menta Grecorum, et turba. adhuc eret in 
trajiciende. Quamobrem asus est verbo 
490 “αρατανικοῦ χρόνους — Quod tempes de- 
rantem adhuc actionem notat. eapersive 
epim extendere et comiimuars,  Valeent 
igitur, qui iHam loculemiam orationem 
abjudiomt Iuecrate, ducti tam teuai coa- 
jectura, quse otiam falsa est. — Etiemaum, 
ἔτι καὶ ἦν. quod hec Cicerowis docet 
(sd Attic. II. ep.7.]  ''Hled quid sit, 
&oire cupio, quod jacit obscure jam etiam;" 
et est 1I. significationis. Dowatue [ia 
Hecyrmn Ter. Act. v. se. S. v.13.] ** Ete 
adverbiam est vel consentientis, vol remi- 
niscentis, Sed magis reminiecentieusedo." 
Sic Cic. ''Rtiam quod pese preterii 
etc." Est igitwr vocula heo ὀρμδωνομες. 
Cic. ' De geogrephie etiasm atque otiam 
deliberabimus," ἔτι καὶ ἔτι. [ad Atticum 
II. ep. 7. init.) Pollicites faerat Attice 
suo se scripturum aliquid de sitw terra- 
rum. Sed quin res orat; que mon pesset 
ἀνθηρογραφουῖσθωι, dim cunctatus est, et tam 
dem omisit, at ies ait MEE 
— 4. el μὲν yàp ἄλλοι e ἃ 
πρὸ τῶν πραγμάτωνεἰώϑασι χρῆσθε τῷ βέυ- 
Xsémr3ai] Merc eadem habentur totidem 
verbis Philippica iv. [p. 139. ed. Feeisk.] 
Sulusties cout, Cat. proc m. ]: ** Sed diu 
magnem rev mortales cestmamen feit, 
vine eorponie at» virtute anilini νοῦ milits- 
ris mogte procederet, Nars et. prios quam 
incipias consulte, et ubi.eebmaeris ma- 
lure facto opus ost." — Héwe nes vertimas 
πρὸ τῶν πραγμάτων, απ6 quam incipiunt. 


-——" 





IN PHILIPPICAM. DE PACE. 


Upiy δὲ μιοτὰ τὰ πράγματα. [p. 33. ed, D.] 
si facta consiliis posteriora sunt ordine, 
abeerdum est post facta consilium capere. 
Qood enim factum est, iufectam fieri non 
potest. Et ne agendi quidem boc tem- 
pes est, nedum consulendi. Bene enim 
spad Platonem Crito [in Crit. c. 5. extr. 
Fisch.) ἀλλὰ βουλεύου. μεᾶλλον δὲ οὐδὲ Cov- 
λείεσθαι ἔτι ὥρα ἀλλὰ βιβουλεῦσθαι. Hic τὸ 
i significat ἀκμήν. — Thucydides [lib. i. 
e. 78.) ἰόντες τε οἱ e h εἰς τοὺς 9oM- 
pure, τῶν ἵργων πρότερον ἔχονται, ἃ xps 
ὕστερον Dear χαχοταϑοῦντις δὲ ἦδυ, * 
γον ἄσστονται. Hæo Thocydides, qum 
videtar Demosthenes, αἱ multa hujus au- 
etoris, imitatus. 

— 6. in δὲ τούτου συμζαίνει)] Bene τὰ 
συμβάντα τῆς ἀβουλίας addit, ut moneat 
errorem, et diligentiores faciat ad melius 
postea consolendum. 

— 7. τὸν μὲν οἷς ἂν ánáprers, leiri- 
psa] Ulpianus in Olyatb. 1. [p. 20. ed. 
Colon.] τὸ μεὲν ὑξρίζειν xal λοιδορεῖν “παντὶ 
ῥέδιον. τὸ δὲ ἐπιτιμᾶν, ἔσσερ ἐστὶ vovüerovy- 
exc, καὶ τὸ συμφέμν ἐπὶ τιμῇ τῶν ἀκουόντων 

, οὗ Φαντός ἔστι. docet hio verbi 
Sotationem, ἡ yàp ἐπιτίμησις οὐκ ἐφ᾽ ὕβρει 
γίγννται τῶν ἀκουόντων, ἀλλὰ ἐπὶ τὴ τιμῆ. 
Itaque eam Paulus appellat ἐπιτιμίαν, [4 
Cor. I1. 6.] cui contraria ost à ἀτιμία. 
ἱκανὸν τῷ τοιούτω b ἐπιτιμία avTR ἡ ὑπὸ τῶν 
πλεόνων. Suffic 
& pluribus. sed penam hic potius notat. 
Hermogenes [περὶ στάσεων, oltimo cap.] 
certe pro pena posait: εἶ καὶ ἑταῖρα, ἀλ- 
λὰ ἰδίαν ἔχουσά γε τῆς αροκιρίστως ταύτης 
ἐσιτιμίαν, μὴ ὁμοίαν εἶναι ταῖς ἐλευθέραις, 

i33) τῶν αὐτῶν ἀξιοῦσϑαι. Sapientim III. 

v. 10.) οἱ δὲ ἀσεξεῖς καθὰ ἐλογίσαντο, ἔξου- 
eo ἐπιτιμίαν. Est οἱ objurgatio poena 
quedam. pro quo Dem. τὰ ἐπιτίμια, xal 
σὺ jenTquss, τὴν ἐπιτιμίαν, statum incolu- 
wen disxitati 


τῷ Σεριφίω λοιδορουμΐνω 
᾿ αὑτὸν, ἀλλὰ διὰ τὸν 


; iet. Cio. vertit, [de senectate, c. δ. 
^Ut Themistocles fertur Seriphio puidam 
18. jurgio respondisse, cum ille dixisset, 
BOB eum sua, sed patrie gloria splendo- 
Tem assequotum, Neo hercole, iuquit, si 
ego Seriphius ossem, nobilis, uec tu si 
Atbepiensis esses, clarus unquam fuis- 
ses." Vertit διὰ τὴν ασόλιν εὐδοκιμεῖν, pa- 
trie. gloria splendorem assequi. Inest etiam 
dile Fori verbi. àeà τοῦ 3o- 
» Ea, δόκιμος, εὐδόκιμκος, probus, 
bene probatus. Itaque addit noster ἐξηγη. 
VOL. v. 


it ejusmodi objurgatio hec i 


369. 


τικῶς, καὶ δοκεῖν εὖ λέγειν. Przeterea Cicero 
vertil ὀνομαστὸς, nobilis, clarus autem est 
εὐδόκιμος. Porro legisse apud Platonem 
videtar, τῶ Σεριφίω. Sed potius dicendum: 
fuit Σεριφέω τῷ, Seriphio cuipiam. ' 
— 10. οὗ μὴν καίπερ τούτων οὕτως ἐχέν- 
τῶν, οἶμαι καὶ πεπεικὼς ἐμαυτὸν ἀνίστηκα) 
86 ipsum conclusit in angustias, οἱ, si inde 
se posset expedire, et exitum invenire, 
admirabilior videretur, quod hio pollice- 
tar. Talis est clausula exordii pro Co- 
rona, [p. 227. Reisk.] πειράσομαι μὲν οὖν 
ὡς μετριώτατα τοῦτο «ποιξῖν. Sic et Iso- 
crates in illa de pace, quam memoravi- 
mus, [p. 176. s. t. II. Aug.] ἐγὼ δὲ oe 
pay, ὅτι πρόσαντίς ἐστιν ἐναντιοῦσϑαι ταῖς 
ὑμετέραις ἐπιθυμίαις — ὅμως δὲ καὶ τούτων 
ὑπαρχόντων οὐκ ἂν ἀποσταίην ὧν διενοίθην. 
Equidem scio, quam sit arduum vestris 
adversari cupiditatibus... Sed quamvis ita 
sit, a proposito non desistam. ' 
— ibid. οἶμαι] Moratum. τὸ γὰρ ἔνδοι- 
αστῶς λέγειν, ἠθικὸν φοιεῖ τὸν λόγον, (p. 35. 
ed. D.] inquit Hermogenes, [de Id. lib. 1. 
(64.] τὸ δὲ ἀποφαντικῶς, σεμνόν. Du- 
itanter dicere et hesitanter moratam ora- 
tionem facit, asseveranter. gravem. — Non 
dicit φημὶ, quod asseverationis est, sed 
οἶμαι, puto. Sed quia hoc verbum non- 
nibil djffidentis prse se fert, bonam spem, 
que sequuptur, ostendunt, xa] eesruxex 
μαυτὸν ἀνέστηκα. Non temere enim, tali 
prudentia cogoitus, quicquam sibi persoa- 
serit. 
— 19. ὡς ὑπὲρ «σόλεως (ουλευομένοις 
προσήκει} ut pro patria consultuntes decet: 
Sic Cicero supra, διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμεῖν, 
patrie gloria splendorem assequi. — Eüri- 
pides, [lone 261.] eravplc γῆ δ᾽ ᾿Αθηναίων 
φόλις, Chrysostomus (Ser. 11. in Evang- 
lo.] de Icanne Evangelista : ποίας οὖν ἦν 
warp3oc ; σσατρίδος μὲν εἰδεμιᾶς, κώμης δὲ 
εὐτελοῦς, καὶ χώρας φαυλοτέρας καὶ οὐδὲν 
φιρούσος ἀγαθόν. Nihil enim ex Galilea 
boni. Erat autem Ioannes de Beibeaids 
Galilese. : Xenophon de Corinthiis, quo: 
rum Argivi civitatem occupaverant: al- 
σϑόμενοι δὲ ἀφανιζομένην τὴν πόλιν, διὰ τὸ 
καὶ ὅρους ἀνασπᾶσϑαι, xal" Agyoc ἀντὶ Koplv- 
θου τὴν πατρίδα αὐτῶν ὀνομάζεσθαι. [Rerum 
Greecarum IV. c. 4.6. 6.] Idem ibidem 
mox, [$. 6. p. 207. Scbneid.] πειρωμένους 
δὺ τὴν πατρίδα, ὥσπερ ἦν ME ἀρχῆς, KépnSe 
ποιῆσαι. M. Tullius, (de legibus II. c. 2.] 
** Sed illad tamen quole est, quod paulo 
ante dixisti, huno locum (idem ego te ac 
cipio dicere Arpinum) germanam patriam 
esse vestram? numquid vos duas habetis 
patrias? anne est illa una pátria commu- 
nis? Disi forte sapienti illi Catoni fait 
patria, uón Roma, sed Tusculum. M. Ego 
mebercole et illi et omnibus municipibos 
duas esse censeo patrias, unam nature, 
alteram civitatis. Ut ille Cato, cum esset 
S5 





370 


Tuscoli natus, ín popoli Ro. civitatem 
susceptus est. 1taque quum ertu Tusca- 
lanus esset, [p. 36. ed. D.] civitate Ro- 
manus, baboit alteram loci patriam, al- 
teram civitatis." Hino Buripides lone, 
[294.] Εὔβοι ᾿Αϑήναις ἐστί τις γείτων πό- 
Jug. πολίτης est ἐπιχώριος, at Strabo, quem 
conterraneum dicimus. Lacas, [Evang. 
XV. 15.] πορουθεὶς ἐκολλήθη irl τῶν Φολι- 
τῶν τῆς χώρας ἐκείνης. Non dicit τῆς ὧό- 
λιως, χώρα prodacit χωρίον, quod et oppi- 
dum est et rus. À quo χωρίτης apud Xe- 
nophontem, [Hell. III. 2. 39.] rusticus, 
agrestis, ἀπὸ τοῦ χωρίον κατὰ μετάθεσιν καὶ 
ἐπένθεσιν τοῦ 7, country, . Bio 
rusticum et civem dicimus. τῆν καὶ we- 
Mew. Cio. ad Atticum, (lib. II. ep. i. p. 
167. ed. Grev.] **quod in eis oratioai- 
bus, que Philippice nominantur, eaitu- 
erat civis ille tuus Demosthenes." Erat 
enim Atticus Atheniensium civitate do- 
natus, et inde cognomen hoc deportavit. 


Proximum in lege Grseci nonnunquam. 


vertunt πολίτην. 

— 13. ἕξειν xal λίγειν καὶ συμβουλεύειν] 
His verbis erigit auditorum animos, et spe 
meliore permulcet. Nam illa anceps at- 
que difficilis consilii capiendi ratio, quam 
proposuit, abjicere et debilitare potnit. 

— 15. τὰ προειμένα 7 emisis 
. Dem. [de ementita Lega- 
tione, p. 348. ed. Reiek.] πολλάκις συμβαί» 
νει αὐλλῶν πραγμάτων καὶ μεὐγάλων καιρὸν 
ἐν ὀλίγω χρόνω γίγνεσθαι, ὃν ἐάν τις καθυφῇ 
τοῖς ἰναντίοις καὶ προδῷ, οὐδ᾽ ἂν ὁτιοῦν ered, 
fáJuy οἷς τ᾽ ἔσται σῶσαι. Üccasionem (qum 
velox est, ut inquit Hippoorates [ὃὈγε- 
dict. II. 29, 117. Aph. I. 1.]) siquis obla- 
tam dimiserit hostibus οἱ prodiderit, ne si 
quidvis quidem fecerit, rursus poterit reci- 
perare. Idem ille medicorum Prinoeps : 
χρόνος ἐστὶν, bv ὦ καιρός. καὶ καιρὸς, iv ὦ 


χρόνος οὐ πελύς. ἄπεσις χρόνω, ἔστι Y ἡνίκα 


καὶ καιρῷ. Quidam onim curationes dia- 
turpe sunt: nonnunquam medicipam ad. 
:jevat ipsa opportunitas et oocasio, Sed 
boc frequentius dicant ἀνασώζειν καὶ ἀφα- 
wráeSa:. [p. 37. ed. D.) M. Tullias, (pro 
Milone, c. 37.] ** me non potuisse Milonis 
salutem taeri per eosdem, per quos no- 
stram ille servasset δ᾽ at in exilium pol- 
aus est, et per Milonem ibpter ceteros re- 
siitatus. ldem, [pro Rabirio Postumo, 
c. 10.] ** Nam nt ventum est Alexandriam 
ad Auletem, heo ona ratio a Rege pro- 
posita Postumo est servanda pecuniz, si 
curationem et qnasi dispensationem re- 
giam suscepisset." Gssaadem niam 
regi crediderat Postumus. Hinc cwrie, 
Dominus, qui servavit nos, onm eramus 
perditi. Itaque hnjus vim vocabuli con- 
tra Verrem (1I. 63.] negat Latine posse 
o] Cicero. "Virg. Ecloga 9. [v. 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


" Gerte equidem audieram, qua se aab- 

ducere colles I 

Incipiunt, mollique jogum demitiere 

v0, 

Usque ad aquam et vetezis jem freeta 
cacumina fagi, 

Omnia carminibus vestrum servasse 
Mesalcam." 


id est, recuperase, inquit Servies. Nam 
omnes possessiones suas bello civili Vir- 
gilius amiserat, qui Menalosm nomine est 
intelligendus teste Fabio. [lih. VILL Inst. 
Or. o. 6. 6. 46.) Sio enim ille de 
allegoria sive translatione : ** Ut (inqait), 
in Bucolicis, Certe equidem audierem, οἱ 
qua sequentur usqee ad finom quarti ver- 
sus, Hoo euim loeo prseter momen, 60» 
tera propriis decisa sont verbie, — Vorem 
non pastor Menalcas, sed Virgilius es 
intelligendus." Heo Fabius. 

— ibid. eotuaiva] meglecta et. prodit. 
De priore aooceptione jum diximus. De 
proditione unam aut alteram sddasss 


aoerates. 
[Panegyrioo, c. 43. οὐ. Mor.] ἐκοῖνοι γὰρ 
ὑστερήσαντες τῶν βαρβάρων, [p. 38. ed. D.] 
καὶ τας τῶν συμμάχων, ἐναγαί» 
σθησαν ὀλίγοι «ρὸς πολλοὺς κινδυνεύει». Ῥία- 
tarochus [in Phocione, c. 26.) pest victo- 
riam Aetpatri noa magoam, αἴσχιστα 
φρούκαντο τὴν ἐλευθερίαν, postquam, inqait, 
ἀγτήϑυσαν οἱ Ἕλλινες οὔτε: ριδγάλην reas, 
οὔτε φολλῶν αὐσόντων. id quod Otho fecit 
magna cam laude, uno prelio viotes οὖ 
semulo. [v. Tacitus, Hist. II. 47. e. 
— 16. [p. 39. ed. Doun.] 
εἰδὼς] Ππροϑεράψσεια. Cam eoim dictares 
esset, quie ipse aliquando dixisset in oen- 
oiopnibus spud populum, qae recte qui- 
dem erant et veriseime dicta, sed a popale 
repudiala : ea aotem ipsam eommeme- 
rare, et laudos suas preedicere, iavidie- 
sum οἱ molestum auditoribas : ante Hus 
orationis, quam babiturus est, invidiam 
mitigat. Qus quidem oratio neo ipsa ad 
causam pertinet, quamvis sit necessaria : 
sed extrisseoss assumpta est, et epeme- 
τασκευὴ suasiopis illius, quam parat. Est 
igitur hsec, quam nuno tractamus, quasi 
preemonitio prsemunitionis : ne, dem $dem 
et auctoritatem sibi oonciliare meditater, 
odium atque invidiam genre 
— 17. σερὶ ὧν αὑτὸς εἶσέ τις} Repeita- 
rus est aliquot suasioneos suas, in quibes 
non est anditus: et tamen in iis ab ipes 
rectam et verum stetit, quó nuno facilis 
audientiam consequstur. Cam aotem 
omnis jactatio molesta et odiosa est, tem 
ingenii maxime. σάγτος γὰρ ἀμοισγέόπως ἀν» 
τιχοωοῦντάι τῆς ἀροτῆς, inquit Plato [Pre- 








IN PHILIPPICAM DE PACE. 


tagors]. Bed non ommes esse 
sapientes Deque diserti, Itaque ín his 
mejor videtur esse excellentia, (p. 40. ed. 
D.] eo quod rara sunt, neo multis commu- 
Mia. Qui justitiam et integritatem sibi 
mon asserit, fatuus est. Qui sapientiam 
set — 

- ibi « xal ersel αὑτοῦ Hino περιαυτο- 
λιγία. Plutarchus, (Quomodo se quis sino 
lavidia laudaverit, p.133. t. VIII. Reiek.] 


ἀλλὰ καὶ τοὺς μένους ἐν τοῖς ἀγῶ- 
ev, ἕτεροι νικᾶντας ἀναγορεύουσι, τὴν ἀηδίαν 
γῆς ἀφαιροῦντες. Absurdum 


«sl 6815 quemquam esse pemoonem cse 
hadis. 


— ibid. erae" ὑμῖν τῶν váro λυσιτολούν- 
Tw Té; τολμῶσιν ὃ) Hic et impudentiam 
erum notat, quà cagdam popello jacta- 
rent: et levitatem Atheniensium, qui ta- 
Kbes preberent aures, Estque in his 
quodam τραχύτης, sed lenior, quum dioit 

— 18. τῶν erárs λυσιτελούντων) Si illi 
fadust hoc oum aliquo suo compendio, 
dabis veniam mihi, si id ego feciam 
selle meo, sed vestro commodo, Nihil 
«st enim, quod & vobis propter 
hee ipsum. amplius, τὸ λυσνυγελοῦν autem 


fn, sumptus, et τελεῖν, δαιτανᾶν, tu mptum 
fem. Unde est πολυτελὴς, mmptuosus, 


γεστρὺς διαφέρει, ὅστε οἱ 
ἤρωσυν συμψεφισάριενοι τ 
καὶ τοῦτο , 
Tentwn coniiaentia entris pre- 
d PMiasii, cum decrevissent, dimi- 


peus miderenfur, obsessi duraren 

api» est. ἀντέχειν aliis, pro quo Tb 
t$ ἀνταρπεῖν. hio igitur τελεῖν est ὃς. 
vww, at, quod Horatius dioit, “ fruges 
osasmaere nati," σῖτον τελεῖν καὶ dvaM- 
*wo πεφυκότες. Varro primo de τὸ ru- 
sies, (c. 8.} ** Vineams sunt qui putent 


371 


sumptu frsctum devorare" — Catalius, 
[Cerm. 114, $. e.) Formianus saltos dives 


** Rertur, qui quot res in se habet egre- 
gias ? 
Aucupia omne genus, pisces, prata, ar- 
γα, ferasque. 
Nequicquam. fructus sumptibus exsu- 
perat." 


Plato, (de » 11. p. 219. s. t. VI. ed. 
Bip.] Ave: δὲ τῶν δικαίων τὰ ἄδυιι, 
ὡς ἐπὶ. τὸ πλῆθος λέγουσι, et ὡς λυσιτελεῖ 
τὸ ἀδιμιεῖν, ἐὰν λαγϑάνη. — Strabo [lib. LIT. 
p. 291. ed. Almel.] scribit, nasci in qua- 
dam ie parte plumbom, oai ali- 
quid argenii sit admistum, non tantam 
tamen, ut expediat repurgare: faemaá- 

μέν τι καὶ ἀργυρίου μικρὸν, οὗ 


ὲ nal λυσιτελεῖν ἀσεκεθαίρειν. Xenophon, 


“«σλὺς σῖτός T8 καὶ οἶνος γένηται, ἀξίων ἔστων 
τῶν καριτῶν, ἀλυσιτελεῖς αἱ γοωῤργίαι γίγνονε 
ται. Aristophanes, [Eqq.642.] Nanquam 
vidimus ἀφύας ἐξιωτέρους, viliores pisci- 
culos, minoris venire, quod enim bene 
emptam est, valet pecuniam. [p. 49. ed. 
D.] Apad Plinium legimus, [lib. X VIII. 
Hist. Nat. seot. 7. 6. 4.] nihil minus ex- 
pedire, quam optime colere agrum: 
* bene colere necessarium est, optime 
damnosum. Domino aliquas messes col- 
ligere non expedit, si computetor impen- 
dium operm." M.Tullius, [actione in Ver- 
ren IF. lib. i. o. 5.) '* Ut ego bunc unum 
ejusmodi reum post bominum memoriam 
fuisse arbitrer, ooi damnari expediret." 
Sallustius, [b. Jug. o. 77.] **1ts Jugurtba 
ratus, aut capta urbe operte pretiom fore," 
ἢ erüserc ἁλούσης λυσντελήσειν. Arist. [Po- 


» τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖ διὰ τὴν 
—S ——— 
δότου μεόλλοντος ᾿Αταῤνίκ πολιορκεῖν, ἐκέλευ- 


ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν 'Aratría. Suetonius, [An- 

usto, c. 25.] Prœlium quidem aut bel. 
um suscipiendum omnino negabat Áu- 
gustus, nisi quum major emolumenti spes, 
quam damni metus ostenderetur. Nam 
minima commoda non minimo sectantes 
discrimine, similes aiebat osse anreo hamo 
pisoantibus: cujus abrupti damnom nulla 
captara pensari " Simile est huio 
apad Thucydidem (lib. V. c. 16.) Laconi- 
cum illad proverbium, quod illis oraculo 
quodam editum foit: Διὸς υἱοῦ Bue) «τὸ 
σαίρμα In τῦς ἀλλοτρίας ic τὴν ἑαυτῶν ἀνα- 
φέραν, εἰ δὲ μὲ, ἀργυείᾳ εὐλάκα εὐλάξειν. 


Jovis fius semideus est Hercules, cujus 


372 


Πλειστοάναξ, rex eorum, ἀπόγονος. Reges 
enim Lacedemonioram erant Hercule 
oriondi. Honc reducendum in patriam A- 
pollo monebat, δαὶ famem exspectandam. 
ἀναφέξειν yàp τὸ κατάγειν. οεὐλάκαν͵ δὲ τὴν 
Un» Lacedzmonii dicunt, id est, vomerem. 
[p. 43. ed. D.] εὐλάξειν, ἀρόσειν. hoc igitar 
voluit oraculum: οὐ λυσιτελήσειν αὑτοῖς 
στὴν γῆν γεωργεῖν, ὥσπερ εἰ ἀργυροῖς ἐργαλείοις 
ἐχρῶντο, ait Scholiastes, (p. 718. ἴ, I. ed, 
Gotileb.] at igitar οὐ λυσιτελεῖ, si quis 
aureo piscaretar bamo, sio οὗ λύει τὰ TíAn, 
si vel aureo vel argenteo vomere fruges 
quaereret, sed plus detrimenti quam emo- 
lamenti caperet. Sio enim Sophocles di- 
xit, (CEdipo Tyranno, v. 316. «) διαλε- 
λυμέναις, φρονεῖν ὡς δεινὸν, ἔνϑα μὴ τέλη λύει 
Urri, ubi Triclinius: ἔνθα τὸ φρονεῖν 
οὗ λυσιτελεῖ, non opere pretium est, non 
expedit, non est tanti. Juvenalis [1X. Sat. 
v. 27. 8.] 


** Utile et boo multis vite gonus, al mihi 
nullum 
Inde operis pretiam." 


Cio. [ad Atticum II. ep. 13. extr.) '*quare 
mihi orede, φιλοσοφῶμεν.  Juratus tibi 
possum dicere, nibil esse tanti," id eat, 
οὐδὲν εἶναι λυσιτελέστερον τοῦ φιλοσοφεῖν. 
Plinius junior ad Trajanam, [Panegyrico, 
c. 6. $. 2.] '* Si tameu beo sola erat ratio, 
quse te publicse salutis gubernaculis ad- 
moveret, prope est ut exclamem, tanti 
fuisse," λυσετελῆσαι. Simile illud Lucani, 
[lib. I. v. 33. s. 37. s.] 


*! Quod si non aliam venturo fata Neroni 

Invenere viam, etc. 

Jam nibil, o Superi, querimor. acelera 

ista nefasque 

Hao mercede placent." 
quasi diceret, est tanti defanctos esse 
tot bellis civilibus. Euripides [in Alce- 
slide, v. 650. s.] simplici verbo: 
ες φημὲ τοιούτους γάμους 

λύειν (ρστοῖσιν, ὃ γαμεῖν οὐκ abe 
aut uxorem ducere non expedit. quanquam 
aliter Scholiastes ille exponit locum So- 
phoolis : εἴρηται, φησὶν, ἐκ μεταφορᾶς τῶν 
φόροις ὑποκειμεένων, coc εἴ τις τῶν φόρων ἐξέ-. 
λοι, λυσιτελεῖ. [p. 44. ed. D.] Nam τὸ τέλος 
est etiam φόρος, vectigal, tributum. prodest 
hic quidem, et valde commodus est, si quis 
tributorum onera demat. Sed prior sigi- 
ficatio τοῦ τέλους liuic verbo mihi videtur 
aptior. Sophocles [in Electr£, vs. 1005.] 


λύει yàp ἡμᾶς οὐδὲν, οὐδ᾽ ἐπσωφελεῖ, 
quod utri sit interpretationi propius, Le- 


ctor judicet. Atbenseus [lib. VL p. 227. 


F. ed. Casaub.] xáv μὲν οὐσίαν ἔχ», ἧς αἱ 
πρόσοδοι λύουσι τἀναλώματα. εἰ Tem habet, 
cujus reditus pensant impensas. Postremo 
tanquam Colophonem illad Juvenalis quo- 


DOUNZEI PRJELECTIONES 


que addamus, (Bat. III. v. 45 ε.] 


* Hio tupo Umbritius, quando artibos, 
inquit, honestis 
Nullus in urbe locas, nalla emolumeats 
[aborum," 


migremos ex urbe, id est, quando co 
pendia atque emolumenta non compenseat 
labores, quos studiis impendimots. 

— ibid. τοῖς τολμῶσιν or] Quasi wen 
omnes id auderent, ao ne malti quides: 
nullus denique non audacia singelari pre 
ditus. καὶ τοῦτό 4o δοκεῖ λέγειν ἀποτμνήμε- 
νος πρὸς Αἰσχίνην" ὃς ἐκ Μακεδονίας lend» 
ác) τῆς πρισβείας, μακροὺς διεξῆλθεν ὦ τῷ 
δήμιω “«ρὸς τὸν Φίλιππον εἰρημένους abra ὑπὶρ 
᾿Αμφιπόλεως λόγους, αἱ ipse jactat φύντι- 
μούμενος ἐν τῇ ἀπολογία τῆς σ΄ , 
ssepe hao arte promeritus populom. . 

— ibid. οὕτως ἡγοῦμαι φορτικὸν καὶ Wre- 
χϑὲς] Heec duo nomina, quie sepe αἱ σὺ» 
ὥνυμα copulantur, Seneca ad verbum ex- 
pressit, [de beneficiis IT. c. 9.] ** Molestem 


convivio quam immodestus 
molestus?" φορτικὸν enim fuit καὶ burps, 
* manum nop abstinere, amicam amici με» 
agitare in convivio," [ vel subigitare, ut ed. 
Benilei. qui et in loco antea lasdato de- 
dit: vel heri in vino —. Beck.] ot Coni- 
cus loquitur. Jam si molestum et grave 
est sb alio laudari nimis, ot inquit Ban- 
pides, [Orest. 1162. Cásor τι adr τῶν ἔστιν 
αἰνεῖσϑαι λίαν, quanto magis, si te ipsia 
importane laudaveris. ““ Antonius wii, 
inquit Cicero, (ad Atticom X. ep. 9] 
prsemisit odiosas literas," in quibas era, 
** Quia te nimio plus diligo, non poses 


᾿ dissimulare, mibi famam quoque, quavis 


sit falsa, snagni esse." φορτικὰ γράμμετα. 
Veruntamen Pindarus affirmans, [Ol yep. 
IX. 59.]. τὸ καυχᾶσθαι παρὰ καιρον μαβει- 
σιν ὑκσοκφέχειν, id est, συνάδειν, concu! 
insaniis, tempus esse indicat, cum idiput- 
λῶς fiet. nam et Plutercbi libellos est 
περὶ τοῦ ἀνεπιφϑύνως ἐπαινεῖν lauri, Xe 











IN PHILIPPICAM DE PACE. 


is est, [Mem. II. 1, 31.] cuique 

laedem ex ore alieno τῶν ἀκουσμώτων ὅδι- 
ero εἶναι, sed ox suo de se τοῖς ἑτέροις λυ- 
σωμότατον. quod est eliam ie proverbiis 
Salomonis. Suarum laudum prseconibos 
ait Demosthenes, (de Corona, p. 270.] τὸ 
v9 ἀκούοντας ἀλγεῖν sroui?, ὅταν Myeciv, οὐ 
δικεῖν τοιούτους εἶναι περίεστι. — Platarchus 
[t. VILI. p. 132. s. Reisk.) τὸ περὶ ἑαυτοῦ 
Ass, ὥς m ὄντος ὃ δυναμένου, λόγω μὲν 
ἐναχϑὲς ἀποφαίνουσι πάντες, καὶ ἀνελεύθερον" 
leyn δὲ οὐ πολλοὶ τὰν ἀηδίαν αὐτοῦ διαεφεύ- 
vm (p. 46. ed. 8 et ons Ses CAE 
χίηται μεγαλουχίᾳ. Philosophus [Ari- 
stot. Eth. I. c. 1V.] οἱ μεὲν πολλοὶ xal φΦορ- 
τικώτατοι τὴν ἡδονὴν summum bonum po- 
nupt: οἱ δὲ χαρίεντες xal πρακτικοὶ τιμήν, 
Notanda est antithesis. χαρίεντες, bomines 
sont elegantes et urbani, ut ὁ χαρίεις 'Api- 
στοφάτης. Sed interdum tamen est Qepri- 
zk, ut Cbrysostomus dixit τὸν : 
Cieterum omnia sic ad tenuo 


elimare, j4&erors φορτικὸν 3. Sed hoc a 


cepimas, danda ninirum vela sunt ventis. 
— 19. ὥστε ἀνάγκην οὖσαν ὁρῶν ὅμως 
ἀπικνὼ) Veuia danda est necessitati, qua 
sulla tenetur lege: et tamen hoc se refu- 
gere dicit, tantum superest illi modestie. 
Pro Corona antem et hano causam com- 
plectitnr, et quicquid est in re vitii vel 
«dii, mirifice transfert in adversarium : ὅ, 
TV ἂν τὸ πρᾶγμα αὐτὸ dyaynáQn, τούτου 
τὴν αἱ τίαν οὗτός ἔστι δίκαιος ἔχειν, ὁ τοιοῦτον 
ἀγᾶνα στησάμενος. Hoc imitatur Tullius 
in Sallastiam (o. 1.} tl γνήσιος ὁ λόγος : 
* ld vos, οἱ forte offendimini, justius buic, 
qum mihi succensére debetis, qui initium 
introduxit." Hermog. [Metbodo δωνότητος, 
p. 60.] Demosthenes, inqnit, pro Corona, 
quum so landaturus esset : xa) τὴν ἑαυτοῦ 
φιλιτείαγ, πολλάκις χρῆται τῇ ἀνάγκη λέγων, 
ἐὰν δὲ ἐφ᾽ ἃ πεποίηκα καὶ πεπολίτευμαι βα- 
Ke, σολλάκις λέγειν ἀναγκασϑήσομαι «ερὶ 
ἐμαυτοῦ. "Ires autem sunt methodi, in- 
qtit, quum hoo ἀνεναχϑῶς facere possu- 
mus, Aéyeu, ἀνάγκης weorwrolnoic, 
Cris ὑπαλλαγή. De necessitatis si- 
milstione jam diximus. τῆς κοιγότητος ex- 
enplam prsebet Isocratiy ad Demonioum 
sucinci, Hoc enim voluit dioere: Ego 
«em vir optimus, mi Demonice, et solus 
amicus fidelis tui patris mortui, tibique 
ipei benevolus. [p. 47. ed. D.] Sed si pa- 
lan ita dixjsset, nimis isayS ic esset xal 
ϑὐμίσηγον. φῶς οὖν —— ἐμεθόδευσε 
“ὦ λόγῳ; inde ἃ principio statim : xone 
» λό σαουδαίων ἀνδρῶν 


ἀγαθῶν καὶ 


δὲ γῇ ἀνάγκη πολλάκις χρώμενος Δεμοσθένης 
ὕκοστος b καὶ τῇ τὸ προσώπου ὑπαλλαγῇὴ 


83 τὴν πόλιν, οὐδὲ πλίν» 
θοις ἐγὼ, ἀλλὰ τὸν ἐμὸν τειχισμὸν εἰ βούλει 
σκοπεῖν, εὑρήσεις Paria, καὶ «roue, καὶ συμ- 
μάχους. Haec enim habita ad Atbenienses 
oratio ferenda non erat: conversa ad 7E- 
schinem nüllam habet invidiam. ' Ru£sus, 
inquit, quse de soo largitus est populo, 'si 
dixisset ad populum, gravis faissel oratio: 
λέγει δὲ «ὥς; ὧν μέντοι ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας 
ἐπίδωχα, οὐδεμίαν ἡμέραν varsiÜvroc εἶναί qu- 
. ἀχούεις, Al ; κατ᾽ ἀποστροφὴν, ad 
"Rscbinem aver ——— fa feria TW 
ἐχϑρὸν λυπεῖν, xal μὴ τοὺς ᾿Αθηναίους ὀνειδί- 
(wv [de' Corona, p. 968. ed. R.]. Dicit, 
audin' Zscbine? quasi aurem vellicans. 
— 90. νομίζω Y ἄμεινον ἂν ὑμᾶς «ερὶ dv 
vov ἐρῶ, κρῖναι] Eat igitur boc concedendom, 
in loco si feceris, et quum est necessarium 
atque utile audientibus. Nam inanis glo- 
rie causa facere ineptom est, et non fe- 
rendum. Non ergo sui gratia nune soa 
prsedicat, sed illorum, quo melius de re 
presente judicent, Plotarcbus [t. VIIT. 
p. 135. Reisk.] ἔστιν 3 κα 
dy ὁ «πολιτικὸς ἀνὴρ, ἅψασθαι τῆς καλουμένης 
— «pc οὐδεμίαν αὑτοῦ δόξαν 
καὶ χάριν, ἀλλὰ καιφοῦ καὶ πράξεως ἀπαι- 
τούσης. Ut Pericles apud "ihacydidem, 
[Lib. II. de b. Pelop. c. 60.] xao ld 
τοιούτω ἀνδρὺ ὀργίζεσθε, [p. 48. ed. D.) ὃς 
οὐδενὸς ἥσσων οἴομαι: εἶναι, γνῶναί τε τὰ 
7a, καὶ ἑρμηνεῦσαι ταῦτα, φιλόπολίς τε καὶ 
χρημάτων κρείσσων. Quee omnia foere in 
nostro Demosthene. Nam et populus illi 
fortasse succensuit, quod, cum Philippe 
semper adverfatus esset, nuno pro Phi- 
lippo diceret : et quis lllo vel intelligendo 
vel eloquendo promptior? quis amantior 
petris, aut qni minus pecunia capi pos- 
set? contra salutem reip. duntaxat. Nam 


“τοὺς 
ἐπαχθὲς, πρὸς Αἰσχίνην. ut [de Corona, p. 
$25. | ev λίϑοις 


'ai privatim minime sprevit, non fuit vitu- 


perandus. Confer oum bis, que sopra 
retolimus e procemio pro Corona de ex- 
cusatione τῆς περιαυτολογίας. deo nam- 
que integrum locum adsocripsimos. 

[P. 49. ed. Doun.] — ult. πρῶτον μὲν 
ἡγίκ᾽ ἔπειθόν τινες ὑμᾶς] Προκατασκευὴ, qua 
fidem preestruit lis, quee dicenda sunt, ex 
ante dictis in concione Atbeniensium, ia 
quibus sagacitatem suam eventus compro- 
bavit. Itaque banc Tertullianus preestru- 
clionem, alii præmunitionem vocant. [p. 
50. ed. D.] Ulpianus: εἰδὼς τὸ χαλενὸν 
τῆς ὑποθέσεως, xal ὅτι δυσχερῶς em 
ται, σύστασιν «ποιεῖται τῶν οἰκώων λόγων, ὡς 
μὴ ἁμαρτόντων μηδέποτε, μηδὲ δια! πτέστων 
περὶ τὰς ὑποθέσεις : οἱ errata aua pristina 
agnoscentes, cam illi bene monent non 
obtempersrent, nuno in idem peocatum 


non incidant. Notandum in Ulpieno ver- 


874 


bum αγοσήσονται, contrarium. feto τῶ erpo- 
éeSur, de quo diximus, πγοσίεσθαι, ad- 
inityre, ad se récipere. Nonnunquam 
wittere in 86 facinus. Xenophon [Κυρ. 
said. VIT. 1. 13.) ἐγὼ γὰρ κακὸν οὐδὲν οὗδ᾽ 
ἑκὼν εἶναι “σρισήσομαι. Haratius: 
* Ta nibil admittis in te formidine po- 
nee," 
P.138.1. vi» bv Εὐβοία σραγμάτωνγταραν. 
μόν] Tacitus [lib. II. Am. c. 1.] **8i- 
sena Btatilio Tauro, L. Coss. mo- 


φληϑυντικῶς usurpantar. 
[JEneid. III. vs. 1. 4.] . 


** Postquam res Asim Priamique ever- 
tere gentem 
Immeritam visum superis." 


Servius : ** Resquamvisinulta, proutlocus 
exegerit, sighifieet, modo tamen impe- 
rium : &ut re$ hle pro universo stata 
Asiw." mun Priami regnum comprehen- 
Gebst totam minorem Asiam, ut. Eosta- 
thius decet. hine Romanos reram domi- 
tios dixit. item, reramque reliquít habe- 
Wes. Idem de apibus (Georg. IV. vs. 
449.] 


** Yenimus huo lapsis quzesitam oracula 
rebus." 


Est eaim apis civile animo, ut docet Ári- 
stoteles [Polit. I. c. 2. p. 6. Conríng. 
ταῖν ὁ diste (m, wieut purirre zal 

&w, várnc pai καὶ 
ψαντὸς à ζώον μᾶλλον, δῆλον. Ovi- 
dius [IX. Metam. v. 19. s.) [p. 51. ed. 
D.] 


** Neo gener etternis hospes tibi missus 
ab oris, 
Sed popularis ero, rerum pars una tua- 
rum.^ 
Hino diounus rerum potitus, ἐγκρατὸὺς τῶν 
φραγμάτων. interdum singulariter, En- 
nius [Fragm. p. 127. ed. Hessel.] ** Mo- 
ribus antiqueis res stat Romana vireis- 
que." Dem. [Philipp. IV. p. 142. ed. R.] 
“ὃ. τῶν ἀναγκαίων τινὰς ἀποστερεῖν, κοινῇ xa- 
μόνους ἐστὶ «ποιεῖν πολλοὺς dySederout “τοῖς 
φράγμασιν. illwillers to the state, M. Tul- 
lias, [pro lege Manil. c. 7.] ** Rrit igitur 
humenitatis vestre, maguum eorum οἷ- 
vium samerum calamitate probibere : sa- 
pleoties, videre multorum civium calami- 
tatem a repub. sejunctam esse non posse." 
ibi 40] Proprie dicitur 
hoo verbum de aqua limo turbida, Ioannes 


ἐν αὑτῇ τῇ ταραχῇ, ὦ » 8 μὰς 


DOUNJRI PRJELECTIONESB 


ὅπερ γὰρ οἱ τὰς ἰγχίλεις θρώμωα, v 

ὅταν μὲν ἡ Murs πωταστῆ, λαμβάποεν 

ὅταν δ᾽ ἄνω το καὶ κάτω τὸν fife εν. 
πᾶσιν», 

αἱροῦσι, nal σὺ λαριβάνεις, ἂν τὸν τὴν 
ταράγτης. 


Quod iis, qui captant anguillas, luc ΗΝ 
usu venit fto. Vides opponi Terre 
xal καταστῆναι. τὸ κυκᾷν καὶ ταράττειν, Si- 
scere, turbare, verba sunt συνώνυμα. Plu- 
tarchus, [in Pyrrho, o. 7. p. 728. L IL R.] 
τῷ V ᾿Αλεξάνδρω τῶν πραγμάτων ὅδο κατέ- 
στάσιν ἐχόντων. Οαΐ contrariam bic τα- 
ζὐπτομένων τῶν φραγμάτων. Dem. [coatra 
ptinem. p. 460. ed. R. (p. 17. αὐ. 
Wolf.)] leru3à δὲ ἡ πόλις εἷς ἕν ἦλθε, καὶ 
τὰ πράγματα κατίστη. καταστῆναι, sd 
καταστῆσαι, sedare. Paulus [1 Cor. XIV. 
33.] οὗ γάρ ἔστιν ἀκαταστασίας ὁ 95, 
ἀλλ᾽ εἰρήνης. Chrysostomus ἀκαταστασία 
exponit σύγχυσιν, ταραχήν. κατάστασις, 
status, ἀπὸ τοῦ καταστῆναι. — Sed a εἰξαὶ- 
ficatione τοῦ καταστῆσαι, constitutio, st- 
datio. Comicus [Terent. Adelph. V. 1. 
12. ss.]: [p. 52. ed. D.] 
** In ipsa turbe, etque in peoosto m 
ximo, ᾿ 

Quod vix sedatum satis est, potast, 

scelus, 

Quasi re bene gesta." 

ὃ, 
, . T 
αἰτίας, translatio criminis, et μετόσταεις, 
cesso. 

— ibid. βοηϑεῖν w) Hisoria 
est apud Plotarohum is Pbociose [c. 18. 
p. 313. t. IV. R.) nusquam, opinor, εἶν᾽ 

$ 


cito se ei conjumgerent. Meminit bojus 
expeditionis ines quoqne oontra Cte- 


vobis esse amicos, nempe Chaloidenses. fet 
Sev, succurrere ad vorbum. Qui laborem 








ΙΝ PHILIPPICAM DE PACE. 


enim et in pericolo sunt, invocant et in- 
clamant opem implorantes, qnibos coufe- 
stin ab auxiliantibus subvenitur. παρὰ τὴν 
(ὧν xal Sg. 
586.] ὁ δὲ τῶν γόμεων ἰσχὺς, τίς ἴστο; ἄρ᾽ 


ἄν τις ὑμῶν ἀδικούμενος ἀνακράγῃ, «ροσδρα- ἀροῦμαι 


μεῦντται καὶ παρέσονται βοιθοῶντες; I». 53. 
ed. D.) 5 . γράμματα γὰρ yeypaj quina loci, 
xai οὐχὶ δύναιτ᾽ ἂν τεῦτο «ποιῆσαι. Sio, epi- 
nor, Paolus ait: ** legem sine spiritn non 
esse vitalem, sed literam occidentem." 
[2 Cor. III. 6.] Et hino Augustioi liber 
de spiritu et litera. Pergit orator : τίς 
es αὐτῶν δύναμίς ἐστιν ; ὑμεῖς, ἐὰν βεβαιῶτε 
αὑτοὺς, καὶ rapit κυρίους ἀεὶ τῷ διομένω. 
Ut igitur legum vis Atheniensium in ἡρεῖα 
Atheoiensibus erat, qui illas sibi firmarent; 
sic Dei lex vitalis est illis, qui in se ba- 
bent legem spiritus vitze : ceteris omni- 
bus Jetbalis. Scholiastes Tbucydides [I. 
107. βοηδρομεῖν, quod idem est, rà 
Boe i», ut qui latrones persequantur, 
with hue and. cry. βοηθοῦσι γὰρ τοῖς νόμοις, 
— 9. xal πόλεμον ἄδοξον καὶ daeyameos 
ἄμεσθαι) Dissuasit bano expeditionem 
Demosthenes, quia videbat el sumptus 
non parvi foturam, et preter dignitatem 
esse Atheniepsiom tyrannum tueri. Ty. 
δοῦμε enim foisse Plutarcham, dooent 
hec Dem. [Philipp. III. p. 125. J: ἀλλ᾽ ἐν 
Ἐρετρίᾳ, ἐπειδή γ᾽ ἀπαλλαγέντος τοῦ TIAov- 
ripcu, καὶ τῶν Lir, ὁ iunc εἶχε τὴν «σό- 
λιν, οἱ μὸν ἐφ᾽ ἡμᾶς ἦγον τὰ πράγματα, οἱ δ᾽ 
ini . Tyranporum erat peregrinos 
milites oontra cives alere. Porro i iguo- 
miníosum bellum vocat, quia inde disces- 
summ est mago cum periculo exercitus, ut 
Aechines testatur, et simal | qnid larpius 
esse polait, quam populum At heniensem, 
qui semper Græcorum omniam libertatis 
assertor εἰ vindex erat, vor ἀναφαίνεσθαι 
«ὡς τυράψους δορυφοροῦγτα ? Nam si vellent 
boo belinm suscipere, debebeot sibi Ew 
bom asserere, quam eorum ba- 
baigsept, non sio inde expellere Pbilip- Ἑλλήνων 
pem, ot sordidum tyrannum in maxima 
civitate illius insulse relinquerent. [p. 54. 
«à. D.) Nalla autem hie Phocionis men- 
tie, cajas auspiciis res illa goata est, quia 
non admodum amicus fertur fuisse Demo- 
Siheni. ἀδοξαν ἀντὶ τοῦ i ut 


Meephron [Cess. 102.] Helenam ἄκυμεφσν μαιροῖς —— —— 


72* τουτέστι καιρένυμεφον, male su 
pam, καὶ infelicem sponsam. Apud Virg. 
[Zn. IL. 23. IV. 8.] contra mele sanus, 
Be θὰ μοὴ [me seite, P. 190 t 
περὶ τῆς M p. 190. t. 

Ide] dis ril afi — ἀντὶ τοῦ ἀγνο. 
—— Min bonam famam, 

aiios, inf amidm. 
— ibid. δασνατυρὼ} Ulpianus, dyaJerri- 
n» «ολλῶν, δαπανᾶν, nimis omnid 
ndere, effutos sumptus facere, prodi- 

ξένο. 


Dem. ſoonira Midiam. p. ἢ καϑ' αὐτὸν 


—** ἄφασϑαι. Xenophon 
[Auab. "vi 7, ἌΣ dixit, σόλεμων dysugel- 
σϑαι. Cic. —X I. 35.) ** Non impa- 
ratus arma su -" Sallustius ( Bell. 
Jug. c. 79.] ** Omne bellum sumi facile : 
otelerum segerrime desinere : non in ejus- 
dem potestate initinm ejus et &nem esse. 
Incipere cuivisetiam igaavo licere (malim 
suscipere), deponi neu nisi cum victores 
veliat." In eandem sententiam Thacy- 
dides (lib. VI. o. 18.) a lev», iaquit, 
ταμιύεσθαι (τὸν “σόλεμον), tantum ejus 
promere, quantam volumus, quasi in cella 
conditam haberemus. 

— 3. πρῶτος καὶ μόνος] Huic dissimile 
est, qued convertit Demonax apud Luci- 
7* 2 e Ὁ 11. p. 386. ed. "s 


—— Mir phos ioc αὐτὲς ἔστι καὶ, καὶ * 
τῶν διαλεχτικῶν, ἔφη, καὶ μὴν, ὦ ᾿Αγαθόαλεις, 
εἰ ad» orgórroc, οὗ μεόνος" εἰ δὲ μόνος, οὐ σρῶτεος. 
B Hieronymus de Cicerone et Demo- 
sthene, δὰ Cioeronem dirigens [ p. 55. ed. 
D.] sermonem : ** Tibi ille preripoit, ne 
primus orator esses, tu illi, ne solus." (ad 
Nepotianum.] Quasi, si Cicero post De- 
mosthenem non exstitisset, solus orator fu- 
isset Demosthenes : si Demosthenes non 
an esset, Cioero primus. Re- 
liqui rketores mullo in namero. An petuit 
quisquam duos summos oratores sequiore 
judicio suspendere ? Sed de com 

illorem dicam alio loco, si Deus voluerit. 
Isocrates [ Or. contra Eothys. p. 340. t. 
III. Aug.] ob μεόνος οὐδὲ πρῶτος Ἐὐθένους 
“οιαῦτα πειοίηκα. Dem. [dofalsa i falsa legatione, 
p. 438.] ὃς yàe ἑαυτὸν τάξας τῶν ἁπιστούφ- 
“ὡν εἶναι — καὶ μόνος καὶ πρῶτος ἰδὼν, 


yon T 
' οὗτος ἄξιος ἀπολωλέναι; eicit 
illi σὴν ἐμαληξίαν φολιτοίας. Hoe e 
verbo utitar ZEschines, et prechare re. 


prestantibus in rep. guberpanda viris laa- 
data est in ona sententia perpetua per- 
mansio." Vide totam illam Cieesonis ad 
Lepntalom epistolam. [lib. I. ep. 9. ad 
Famm.] Quod Eschines ait, epic? πρά- 
γιστον, significat Pbilippi magnitudmem 
feisse tantam, oui non posset obsisti, 
Lucas, [Aot. I. 1. 7 ὦ κράτιστε Θεόφιλε. 
Videtur, inquit Theophylaetus, hio Tbeo- 
philus tum magistratum babaisse: sic 
enim Paulus, ὦ κράτιστε 63078. κράτος, ἐπι» 








376 


perium. Cio. ''. Quod me, ut scribam 
aliquid, hortaris, crescit mibi quidem ma- 
teries, sed tota res etiam nunc fluctuat : 

que si desederit, magis erant judicata, 
qui scribam. Quee si statim a me ferre non 


potueris, primas babebis tamen, et ali- 
quapdia solus. (ad Attio. II. ep. 12. p. ἐστί 


235. Grev.] Que si desederint, à ἐὰν xa- 
Tac». Dequo verbo paulo ante diotum 
est. Opponuutar desidere et fluctuare. 
[P.56. ed. D.] — ibid. sagexSà» ἀντεῖ- 
vw] Plutarchus hoc plene, παρελθὼν εἰς 
μεέσεν Σόλων Dryer. Livius [lib I1I. c. 67.) 
* Etsi mihi nullius noxse conscius, Qui- 
rites, sum, tamen cum pudore sommo iu 
concionem vestram processi." σ-αρελήλυθα. 
. quo verbo noster post pauca utitur. Hæo 
T. Quintius Capitolinus. παρελθεῖν dicun- 
tor oratores, quum rostra conscendunt, 
uam οὐ dicendum accedant. isocrates 
de Pace, p. 168. t. II. Aug.] ἅπαντες 
μὲν εἰώϑασιν οἱ matri ἐνθάδε, ταῦτα i5 
γιστα φάσχειν εἶναι μάλιστα cy 
ἄξια τῇ πόλει, περὶ ὧν ἂν αὐτοὶ μέλλωσι 
συμβουλεύειν. Dem. [Olyath. ΠῚ. p. 29.] 
«ίψεισμαι yàg ἐξ ὧν παρὼν καὶ ἀκούων σύν- 
ola, τὰ πλείω τῶν πραγμάτων ὑμᾶς bxrt- 
φευγίναι, τῷ (43 βούλεσθαι τὰ δέοντα «οιεῖν, 
e τῶ μὴ συνιίναι. Videtur legendum παρ- 
wu». Non enim Demosthenes semper 
auditor tantam, sed suas quoque dicendi 
vices habuit: boo igitur dicit, sibi com- 
pertum esse ex iis, que vel ipse in conci- 
onibus dixerat, vel alios audiverat, plara 
negolia vos fugisse, eo quod nolitis fa- 
cere, non quod, quse facto opus sunt, non 
intelligatis. Non semper aderat mutus. 
Idem isocrates in eadem [p. 178.] waes- ἃ 
λήλυθα yàp οὐ χαριούμενος, οὐδὲ χειροτοτονίαν 
μυεστεύσων, ἀλλ᾽ ἀφεοφανούμενος ἃ τυγχάνω 
γιγνώσκων. — Ad dicendum surrexzi, non ut, 
quæ grata vobis sint, dicerem, aut vestra 
suffragia ambiendi studio, sed ut, que sen- 
tiam, ederem.  Notabis τὸ μνηστεύειν 510 
dictum, at Latini dionnt ambire, unde 
ambitus, i injusta petitio magistratus. Sy- 
nesius : νόμος ἀνατείνεται πολλὰ καὶ χαλεπὰ 
τοῖς μνηστεύουσι τὴν τῆς ἐνεγκούσης ἀρχήν. 
Lex minatur multa atque acerba ambienti- 
bus imperium patrie. ἡ θρεψαμένη, patria, 
nos aluit. ἡ ἐνεγκοῦσα, que tulit. Thu. 


cydides [lib. IV. c. 86.] αὑτός τε οὐκ ἐπὶ οἰκείας 


τῷ κακῷ, ἐπ᾿ ἐλευϑερώσει δὲ τῶν Ἑλλήνων ae- 
ελήλυϑα. Dicit Brasidas, [p. 57. ed. D. 
se vonisse in Thraciam, ot liberaret Gre- 
608, noD ot eis aliquid mali crearet. Hic 
παρὰ significat ad. Julianus, ὕξεις φίλος 
παρὰ φίλον. 

— ibid. xal rev) διεσασάσθην] 1. misi 
quod non sum discerptus ab eis, cetera pas- 
$us sum omnia: nihil aliud in me præter- 
miserunt ad summam injuriam. Sic apud 
Thucydidem ócorob, ὁσογούπω. mox, avrixa 
δὺ μάλα. Atheneus [lib. VI. p. 224. 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


"* Casaub.] μονονιυχὶ γὰρ χαὶ τὰς Nape- 
ἴδας ὀψωνόκει. De lautis obsonatoribus 
dici solitum, ipsas Nereides obsossti sust. 
Dem. [Olynth. I. p. 13.] ὁ μὲν οὖν “αρὼν 
καιρὸς λέγει, φωγὴν ἀφωὶς, ὅτι τῶν 
«ταγμάτων ὑμῖν γτιλησστίον 
. γλυκότης est Hermogeni [in me- 
thodo δεινότητος), quom rebus inasmimis 
sermo vel sensas wibuitor. Bt est pont 
exowoía Tw. Porro τὸ μονονουχὶ eer 
ἀφιεὶς, est apud eundem βεαχεῖα ergo Dáxs, 
que mollit τὴν αὐθάδειαν τοῦ διανοίρεατος. 
Preesens, inquit, oocasio clamat, tastem 
non voce missa, res illas vobis esse ipsis 


, capessenday. — Xenocrates ( Axioobo, qui 


JEscbhini Socr. (ere tribuitar, o. 3. 4. 3. 
Fisch.] ὅτι δεῖ ἐατεικῶς , εὐθύ- 
μως μονονουχὶ παιανίζοντας, εἷς τὸ χριὼν 
ἀσιέναι. Non enim Platonis est dialoges 
ille, sed nothus habetur. Est autem de 
contemptione mortis. τὸ , fatum. 
Pausanias, (1. 11. 4. Desor. Gr.] τὸ xim 
ἐσέλαβε, supremus diescorripit. Oportet, 
inqnit, quam moderate vixeris, hilariter 
tantam non canentem io peean, ad natere 
necessitatem abire, ut cygni cum canta 
et voluptate moriantur. Erat autem de- 
plex pman, quem Marti canebast aate 
preiom, et quem Apollini post victoriam. 
Suetonius, (Tiberio, c. 11.] **Sed incre- 
brescente rumore, quasi ad oocasionem 
majoris spei commoraretur, tantum aon 
adversis tempestatibus Rhodum ena viga- 
vit, amcenitate et salnbritate iusole [p. 58. 
ed. D. jam inde captus, quum ad eem ab 
Armenia rediensappolisset." Dem.( Pbi- 
lipp. IV. p. 136. ed. R.] μὴ τοίνυν ζοτεῖτεο 
ὃν τινα, àS* ὧν Φίλιππος ἐξαμαρτάνει, μι- 
ήσετε, καὶ τοῖς παρ ᾿ἐκείνου μεσϑαρνεῦσι δια- 
σπάσεσϑαι παφαβαλεῖτε. et tanquam casi- 
bus, mercenariis ejus dilacerandum 
ciatis. διασπᾶσθαι, proprie divelli, distrohi: 
σπᾶν, trahere, vellere. 


— 4. ἐπὶ μικροῖς λήμμασι] parva mercede 


vel lucro. λῆμμα, a. bribe, or fée. παρὰ τὸ 
λαριβάνειν, quod est κατ᾽ ἐξοχὴν nal ἰδίως, δω- 
ἐοδονεῖν. Paulus([2 Cor. XI. 40.] . 
γὰρ, εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ, εἴ τις κατεσθίει, εἷ 


τις λαμβάνει" faerunt enim prsedicatores, 
qui non solum pretium a Coriatbiis predi- 
catiopis acciperent, sed etiam papali rac 

, ipsos exederent, ipse autem 
preedicavit, ἀδάνανον θέμενος τὸ 


] αἱ gloriatur. Dem. [περὶ sacas. p. 380.] 


οὕτως ὅλος ἣν πρὸς τῷ λήμματι. Fem. penitus 
lucro fuit intentus. Varro, [lib. IV. de L. 
L. p. 29. ed. Gothofr.] ** luorum a luendo, 
si amplius exsolveris, quam quanti esset 
ceptum," a manoipe scilicet. Mancipes 
enim et redemplores conducebant opera 
publica atque etiam privata faciunda, quos 
Greci vocant ἐργολάβους. quod si censor 
qui locaverat, plus pacto daret, in locro 
putabatur. Sio emendamus et interpre- 








IN PHILIPPICAM DE PACE. 


tassur, upa vocula trajects, Varronis locum 
a Scaligero praetermissum (lib. IV. extr.] 
" Laorum est amplius $olgtum, quam 
quanti esset ceptum," id est, conductum. 
Nam et manceps ἃ capiendo dicitar, quod 
est ἐγγελαβεῖν. Augustinus [de sermone 
Domiui in monte] '* Mammona apud He- 
bræos divitis appellari dicuntur. Con- 
grüit et Punicum nomep. Nam lucrum 
Pusice mammon dicitur." Porri Poi 
sant Phosnices de terra Canaan, et Augo- 
stiso Punica lingua erat vernacula. [p. 
59. ed. D.]  Lucellum vocabatur, id ost, 
λημμάτιον, quod in provincia milites ca- 
plebant beneficio Preetoris, maxime qui 
erant de cohorte Preetoria, quod Josephus 
Sealiger ex Cicerone nos docuit. Libe- 
riis, inquit Pbilosophus, [Ethic. IV.] 
versatur «sed δόσιν χρημάτων καὶ λῆψιν 

δ᾽ ἦν τῇ δόσει cernitur. Sed ut illi- 
berale est aliquando non dare : sic sordi- 
dum interdurn accipere. Bidem Aristo- 
teli λήμματα sunt, major et minor propo- 
shitiones syllogismi. 

— 6. μετὰ τοῦ προσόφλειν ale irm] cum 
e» qued. ignominie nota vobis inusta est, 
supra damnum quod accepistis, preter. la- 
beres et pericula : dixit enim illos bellom 
suscepisse ἄδοξον καὶ Jaerampóv. Ultra 
pecunim jacturam et sanguinis, ingeus 
etium dedecus suscepistis. Dem. [eie 
τῶν iv Χιῤῥουγήσω. p. 98.] ὑστερίζοντας δὲ τῶν 
Moyen αἰσχύνην 'προσοφλισκάγειν ὑμῖν συμ- 
βείνα. Dionysius Hal. (lib. V. o. 64.] 
φϑέσαι: τε τῇ πολιτεία ταύτη τὸν δῆμον“ ροσ- 
ἀπνυσαμίνους παρήνει, ovrs πρώτους τὸ 
φελίτευμα τοῦτο καϑιστα (0078 j 
*» δι᾿ αὐτὸ ἄλην ὀφλήσοντας. Auctor 
fait petribus oonsal Valerius subvenire 
egentibus 47 τῶν χρεῶν ásroxem, novis ta- 
bulis. nam neque novum hoo institatum 
esse, neo ipsis dedecori fore. quippe idem 
fecisse civitates nobilissimas. ὄφλοντες sunt 
Judicio damnati. penam enim debent sive 
sit capitis, sea pecunise tantisper dem ex- 
solverint, ὄφλημα yàp ἐπὶ τῶν καταδίκων 
λέγεται, inqnit Julius Pollux, ὀφείλημα de 
pecupia credita. Quanquam apud Plato- 
nem ἴα Legibus, μετὰ τὴν ὄφλησιν, post 

ionem, est swstimatio pone, ὃ τι 
suSéy ὃ ἀποτῖσαι, sed ante sestimati- 
pans debetur, licet inoerta. Cic. 
yes est igitur ejus olatio, qua facit eum 
Plato (p. 60. ed. D.] usom apod judices 
jun morte mulctatum?" θάνατον dbQA»- 
abra. non enim potoit morte affectus loqui 
jeimibus. Jam si laus et gloría virtutis 
jetissiniam est premium, vitiorum et 
peccatorum ignominia et dedecus pena 
est, et quidem gravissima ingenuis bomi- 
uibes. quare bene dicuntur αἰσχύνην ὀῷλι- 
exíss, probrum debere aut luere. — Sic 
etm ὀφλίσπειν μωρίαν ἢ ἀμιαϑίαν. grave 
est enim. χαταγνυσ θῆναι μωρίας, stultitie 


vOL. V. 


377 


damnari. dicunt eliam καταγιγγώσκω σου 
eX» εὐήθειαν. καταγιγνώσκειν est conde- 
mndre, ltem ὄφλειν γέλωτα. nam derideri 
turpissimum est. Horatins de navi sua 
[Od. I. 14, 15.] * tu nisi ventis debes 
ludibrium cave." "Tertullianus (Apolo- 
getico c, 2. p. 9. t. V. ed. Sem ** De- 
bito pœnæ nocens expungendus est, nop 
eximendus." translatom a creditoribus, 
qui nomina expungunt de tabulis, pecunia 
soluta. Plautus [Milite Glor.] **nt nomen 
expungatur, nequid debeam." vel ab iis, 
qui capitali sopplicio alficiuptor, et de his 
magnós ille auctor. vel, at quibusdam 
lacet, a militibus, qui de catalogo de- 
entur. Danielis (1. v. 10.] nc eon3m 
90 Theodotion, καὶ καταδικάσητε τὴν κε- 
φαλήν μου τῷ βασιλεῖ. apud Rabbinos 
ἘΣ ΠΟ ὄφλοντες, nam. Cbaldeeis 3:11 pec- 
catum. ad verbum ὀφείλημα, debitum, quia 
peccato pena debetur. ὀφείλω, contractam 
ὄφλω, ὀφλίσκω, ὀφλισκάνω. προσόφλειν sio 
dicitur, αἱ μισϑὸν ἐντελῆ σοι τελίσω, καὶ 
ápv προσείσομαι. I will pay well, and 
thank you too. Chbrys. [de Sacerdotio 
IV. p. 212. ed. Bevgel.) ἐξὸν yàp αὐτῶ 
σώζεσθαι xa9* ἑαυτὸν, καὶ ἑτέρους προσαπόλ- 
λυσι μεθ᾽ ἑαυτοῦ, si sit indoctus sacerdos 
vel indignus. Dem, [Olynth. III. p. 37.] 
xal τὸ πάντων ἀναγδρότατον, τῶν ὑμετίρων 
αὐτῶν χάριν «τοσοφείλετε. vestra accipitis, 
et quod ignavissimum est, [p. 61. ed. D.] 
gratiam insuper habetis. hio πρὸς est ultro. 
Livius (lib. V. o. 37.] ** Interim Galli, 
postquam accepere, ultro honorem habi- 
tum violetoribus juris humani." id est, 
preterquam quod ponas non dederunt, 
insuper honorem babitam. His addatur 
cumulus. Euripides [in Oreste 1245.] 
ἢ ζῆν ἅπασιν ἢ ϑανεῖν ὀφείλεται. Scholiastes 
ἀπόκειται. Heb. IX. (v. 97. καϑ' ὅσον ἀπό- 
κειται τοῖς ἀγθρώποις ἀποθανεῖν. sumptum a 
debitoribus, qui nbi nomen expungunt, 
avatpovrTat τὰς συγγραφὰς, ut est in Dem. 
[ad Pbormion. p. 916.] privatis orationi- 
bus: quod dom debetur, ἡ συγγραφὴ xsirài 
[Demvstb. pag. laud.] παρὰ τῶ δαγείφοντι, 
vel ἀπὸ τῶν κειμένων νόμεων, ut vet. omnibus 
statutum est mori, pena enim legibus con- 
stitota est sontibus, et mors ὄφλημα, ix 
τῆς παλαιᾶς καταδίκης : morte moriéris. 
Idem Scholiastes, χρὴ, ἀπόκειται, unde τὸ 
χρεὼν, mors. ZEschines [contra Ctesiphon- 
tem, p. 395.] XXow?c ἕνεκα τὰς εὐθύγας 
ὠφληκότας. peculatus in. reddenda ratione 
damnati. 
— 8. πάντες ὑμεῖς ἔγνωτε] Hooillud est 
rvulgatam Hesiodi, παϑὼν δέ τε γήπιος 
bor, prsoessit enim μετὰ τοῦ προσόφλων 
καὶ παθεῖν ola τῶν ὄντων ἀνθρώπων οὐδένες 
πιπόγϑασι, — Sio αἰϊδὶ παραφράζει πῆμα 
κακὸς γείτων ejasdem. οὐκ ^ * ὦ ἄνδρες 
᾿Αϑηναῖοι, χαλεπώτερον οὐδὲν, ἢ γείτονος «ο- 
γηροῦ καὶ πλιφέκτου τυχεῖν, ἔπερ ἐμοὶ νυνὶ 
3c 


980 


esta specie, nempe ne supplioes illis fuis- 
se videgmur, aut illorum eguisse auxilio 
plus quam illi nostro. Aristides [Sicili- 
ensi I. p. 11. t. Il. ed. Cant.] οἷς cin εἴ τι 
ericóna3a slc «λείω λόγον tui σκοπεῖν, ἀλλὰ 
τί φράξαντες ἐν καλῷ τοῦ σχόματος εἴημεν 
ἄν. Clemens Alexandrinus [αϑοτρετικῷ, 
p. 3. ^. Pott.] ἄνδρες τινὲς iie ni 
Ad, προσχήματι πῆς Avum τὸν 
βίον. βία est, quod nos mundum. Paulus 
[1 Cor. VII. v. 31.] σαράγει τὸ σχῆμα τοῦ 
κόσμου τούτου. preterit grim spe- 
cies, non figura, ut Vetue. ien vero 
nominat, quam Lucas in Actis φαντασίαν, 
Ioannes Apostolus ἀλαζόνειαν τοῦ ie. 
Tacitus (Hist. I. o. 13.] '* mox suspe- 
ctum Otbonem in eadem Poppæa, in pro- 
viociam Lusitaniam specie legationis se- 
posuit," προσχήματι πρεσζφείας, quod sme- 
pius est πρόφασις. Herodotus [lib. VII. 
157. p. 577. Wess.] πρόσχημα μὲν ποιεύ- 
μᾶνος ὡς ἐπ᾽ ᾿Αθύκιες ἐλαύγων, ἐν són δ᾽ ἔχων 
πᾶσαν τὸν Ἑλλάδα ὑπ᾽ ἑωῦτῶ ποιήσασθαι. 
nos dioimus countenance or semblance. 
[p. 70. ed. D.] Sophocles [Rlectra vs. 
525.] 


Tlo/rip yàg, οὐδὲν ἄλλο, σοὶ πρόσχομ᾽ ἀεὶ, 
ὡς ἐξ ἐμοῦ τέθνηκεν. 
Tacitus [Histor. I. o. 19.) ““ Censuerant 
patres, mittendos ad Germanicum ezxerci- 
tum legatos. agitatom secreto, num et 
Piso proficisceretur, majore pretextu." 
iei μείζονι προσχήματι. sequitur enim: 
“4 illi auctoritatom Senatas, bic dignatio- 
nem Creesaris laturus." Erat enim Piso 
Csesar jam adoptione factus a Galba, hoo 
legationi dignationem addidit, ἀξίωσιν xal 
πρόσχημα, quod pretertum vocat, qui vul- 
gatus πρόφασιξ. neque erat, quod Lipsius 
suspectam baberet bunc locum, quem ego 
prestabo sanum. Sed nemo melius ex- 
plicat vim hujus vocabali, quam Plato (de 
Republ. 1[. p. S65. t. 1I. ed. Steph. s. 


t. VI. P. 9274. Bi 3 φρόθυρα καὶ 
σχῆμα κύκλω περὶ ἐμαυτὸν, σκιαγραφίαν 


á TOU 


οὐδὲν ὅμοιον ἔχοντα τῶ στρ τ. JE- 
sobines [Epist. XI. p. 76 X Sammet.] 
Tiv ὑπὸ πρόσχυμα παῤῥησίας ὁδὸν τοῦ κολα- 
κεύειν ἑλόμενοι. quod callidissimum genus 
est adulationis. Plutarchus [in Csesare, 
o. 30.] Cesaris, inqnit, postulatio, τὸ 
πρόσχημα τῆς δικαιολογίας λαμπρὸν εἶχε. 
Chrysost. σρόσχημα τὴν εὐσέβειαν ποιούμε- 
*w χρηματισμοῦ. quod non magis olim 
quam hodie haotitatum est. 
Ibid. - τυγχάνοντα ἀδείας Nos sulvum 
conductum dicimus. M. Tullius [in Cat. 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


HE. e. 4.] ** Ustrodoxi Voltarojum dioe 
Gallis. fidem ei pablicam jussu semim 
dedi. hortatos sum, ut es, que sciret, sine 
timore indicaret." id est, à3sax. δέος enim 


ϑαῤῥεῖ τῇ πολιτεία, ganlies 
αὐτὸν lAEus, μεόϑ᾽ ὑβριεῖν, μότε vus Tán, 


εἴτ᾽ io^ ἣν ἄδειαν αὑτοὶ , ταύτῳ ὦ 
βιβαιώσαντες ἐμοὶ βαδιεῖσθε. [contra ΜΡ 
diam. p. 585.] Seneca [Heroale fe- 
rente, v. 651. s.] '' vix adhuc tota est 
fides vitalis aute, cum ab inferis in laoen 
rediit." Appianus [Bell. Civ. L. e. ?7. 
P 108. t. 11. ed. Sohweigh.] Seustas 
egatos misit ad Sallam, qui illom retos 
eiliarent inimiois δὸ dicerent, εἶ τινος à- 
σφαλείας δίοιτο, τῇ βευλῆ τάχιστα ἐπιστεῖλαι, 
δὲ sibi timeret, ac securitatem aliquam re- 
quireret, quam primum faceret senatum cer- 
tiorem. quibus Sulla respondet : 4eedue 
αὐτὸς μᾶλλον αὐτοῖς, καὶ τοῖς ἐς avr κοτι» 
φυγοῦσιν ἐς ἀεὶ παρέξειν, στρατὸν ἔχων εὕνων. 
[1. I. c. 79.] vos mihi securitatem? ege 
vobis potius, omnibusque ad me confugimti- 
bus in sempiternum.prestabo, qui mihi fude- 
lem atque amicum habeam exercitum. quo 
verbo non obscure sigmificabat, inquit . 
auotor, so militam, quam habebat, mesum 
non dimissurum, sed in snimo babere re- 
gnum. Vides, publicam fidem dici etiem 
"nd Euripides [Pbhonissis, v. 274. 
s. 


ὡπλισμεῖνος δὲ χεῖρα 7938 Qacyám, 

τὰ fric" ἱμαυτῷῶ τοῦ θράσους παρίξεμαι. 
id est, τὴν σίστιν, fidem publicam, τὴν ὦδω- 
αν. Venit qoidem Polynioes in urbem 
ὑπόσαογδος na) ξιφήρης, sed dextra armata 
plus ei securitatis dedit, quam fides ms 


tris. Tbnoydides [lib. IV. c. 92.] ws*- 
σαντες αὑτοὺς ἐν sess du 
μέχει τοῦδε τῇ Βοιωτίᾳ Ly- 


sias [Epitaphio, p. 75. t. V. ed. Reisk.] 
καὶ τῶν παίδων τὸ μὲν σώμακα εἰς dom 
κατίστησαν, ἀπεαλλάζαγτες δὲ τοῦ δέους καὶ 
τὰς ψυχὰς ἠλευθέρωσαν. [p. 72. ed. D.] 
Licentiam quoque poeticam vocat Basta- 
thius ἄδειαν, | Sed heec. potius est ifeveis. 
Dern, [περὶ τῆς sragasre.]. ἐπὶ τῇ Tic οἰρότος 
ἐξουσίᾳ βαδίζιστες ἐκεῖσο. διαφθείροντο. Νοῖ- 
nunquam impunitatem vertimus. Hor. 
[lib. T. Od. 17. 5.] ** Impune tutum pec 
nemus arbotos quoarunt latentes." De ca- 
pellis anis. . 

P. 139. 3. καὶ διρικοῦντα Φιλίσαω τὰ σεῇ 
ὑμῖν] Hoo est πράττωτα. Sioenim The- 
cydides: idem τὸ sqvrertw» nisi quod 
hoo translatum a rep. Atheniensium. Tr- 
bus Athenis craut decem, e gmwraxéew 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


(d'rmc ἦσαν βουλὴ ἐνιαύσιος ἔξω τῆς ἐξ "Ani- 
ev tráyeo βουλῆς, quse perpetua erat) lecti 
quinquaginta de singulis tribubus, sio an- 
noum imperium inter se dividebant, ut 
singuli quinquaginta in dies quinque et 
triginta remp. admivistrarent. Hæo enim 
est decima pars anni, qui apad Atbenien- 
ses erat dierum quatuor et quadraginta 
sopra trecentos, quoniam menses suos to- 
tumque annum ad cursum lone, non solis, 
sicut /Egrptii, metiebantur: a quibus 
Plato et Eadoxus rationem anni solaris 
magno labore didicerunt, ut Strabo soribit. 
Porro nnmerus hio dierum annum apud 
eos eflcit luparem: quai ut esset solari 
congruus, menses habebant ἐρεβολιμαίους, 
οἱ Romani quoque eadem ratione menses 
inlercalabent, anteaquam Julius Cæsar 
ombpia in hano ordinem redegisset, quem 
D0s retinemus etiamnum. Jam illi quin- 
quaginta, qui per mensem et paulo plas 
imperium obtinebant, dicti sant πρυτάνεις, 
et tribas ex qua erant, «ὐρυταγεύουσα. 


Jaschines [contra Ctesiphontem, p. 387. 
ed. Reisk. | οὐδ᾽ ἡ προεδρεύουσα (πρυταγεύου- 
σα) φυλὴ, τὸ δέκατον μέρος τῆς πόλεως. Vide 


plora ad illam κατ᾽ ᾿Ανδροτίωνος, quie sori- 
peimas. [Hseo, quantum scimus, non sunt 
ia lacem edita. Beck.] Harpocrstion, τὸ 
δίχατον μέρος τῆς βουλῆς τῶν πεντακοσίων 
[p. 73. ed. D.] πρυτάνεις ἐλέγοντο, πεντή- 
Xa ἄγδρες ἀπὸ μιᾶς φυλῆς, el διοικοῦντες 
ἄχεντα τὰ ὑπὸ τῆς βουλῆς ταττόμεγα. Idem 
buno ipsum locum designans: erpvravtón- 
Ta, κυρίως μὲν ἀντὶ τοῦ πρυτανία ὄντα" ἀντὶ 
δὲ τοῦ διοικοῦντα, Δημοσθένης ἦν Φιλιππικοῖς. 
Ulpianus: εἰσὶ δὲ ἄρχοντες τῆς Cause οἱ 
σρυτάγως. Hino πρυτανεύειν μεταφορικῶς, 
administrare quovis modo. 
Nam et Grzci tbeologi Deum τὸν πρύτανιν 
TW κόσμου καὶ τῶν ὅλων memorant. So- 
phocles Trachiniis, Iv. 26.] τέλος δ᾽ ins 
Vix ἀγώνιος καλῶς. Scholiastes, ὁ πρύτανις 
τῶ ἀγῶνος. 
— ibid. διοικοῦντα Φιλίσσω καὶ πρυτα- 
πύοτα] αὐ Philippi comnodum omnia re- 
gentem et wnoderantem, Ut liodieque reges 


habeat suos agentes, quos vocant, apud 


exteras nationes. Dem. [ese τῆς τῶν 
Polon ἰλευθερίας, p. 191. ed. Reisk.) φανή- 
σεται δὲ ὁ πρυτανεύσας ταῦτα xal σείσας 


Μαύσωλος, φίλος εἶναι “Ροδίωγ, τὴν 
αὑτῶν ἀφηριμένος. Basilius : πάν- 
Tw, ὅσου τοῦ ἦν σοφίᾳ τὰ & ϑιοιποῦντος 


Sw, κατὰ χὰ ἀδϑιώρητα τῆς αὑτοῦ δικαιοσύ- 
τῆς κρίμωτα, πλείονι χρόνω παρωταθῆναι ἡμᾶς 
ἐν τοῖς ειρασμοῖς "τούτοις οἰκογομήσαντος. 
Idem, διοικεῖν καὶ οἰκονομεῖν. παρατείνεσθαι, 
torqueri, Gregorius [in epist. contra Ju- 
lian.] τυχὸν xabuitor ἐπισχεθῆναι τῆς dct- 
βίας hà τούτων ἱπρυτανούντο, per hec age- 
batur. Synesius: ἐῤῥωμένως διαβιψης φιλο- 
σοφίας εὐθυμίαν «αρυτανευούσης ἀκύμινα. 
itrenue totum vite cursum conficias philo- 


381 


sophia securitatem animi procurante tran- 
quillam. 

— 9. οὗτε τῆς συκοφαντίας ἰδίας Athe- 
neus (lib. IIl. c. 2. p. 74. Casaub.] 
"le τοῖς ᾿Αττικοῖς, οὐδ᾽ ἐξάγεσθαί φησι 
τῆς Αττικῆς, τὰς ἀπ᾽ αὑτῶν γινομένας lexá- 
δας, ἵνα μόνοι ἁπολαύοιεν οἱ κατοικοῦντες καὶ 
ἐπεὶ «πολλοὶ ἐνεφανίζοντο διακλύπτοντες, οἱ 
τούτους i μηνύοντες τοῖς δικασταῖς [p. 74. ed. 

.] ἐκλήϑησαν πρῶτον συκοφάνται. 
σῦκον enim ficus. φαίνειν, μειηνύειν, indicare, 
deferre. συκοφάντας, delator, r, 
qui quartam partem premii loco capiebat: 
tres in fiscum redacts supt. Festus ali- 
ter [p. 459. Gothofr. Auct. 1. I.] **Syoo- 
phaptas quidam ex bac causa dictos pu- 
tant. Atticos quondam jovenes solitos 
aiunt in hortos quorandam irrumpere, ſi- 
cosque deligere. Quam ob causam le- 
gem factam, qui id fecisset, capitale esset 
ei, quam pœonam qui persequerentur ob 
parvula detrimenta, sycopbantas appella- 
tos." Magna in bis diversitas. Sed res 
eodem redit. Cur autem Scaliger bio 
Festum Istro, Latinos Grsecis anteferret, 
non video. Mihi quidem probabilius est 
quod Ister tradit. Nam et apad nos pe- 
nea est exportantibus frumentum in anno- 
neo caritate: neo verisimile est capitalem 
ponam oonstitatam tam levem ob noxam. 
Comicus Alexis more comoedise ludit in 
hoo vocabulo [ Athen. III. c. 3. p. 74.] 


Ὃ συκοφάντης οὗ δικαίως τοὔνομα 

ἐν τοῖσι μοχθηρεῖσίν ἐστι κείμενον. 

ἔδει γὰρ ὅςτις χρηστὸς ἣν ἡδύς τ᾽ ἀνὴρ, 

τὰ σῦκα τροστεθέντὰ δηλοῦν τὸν τρόπον. 
γυνὶ δὲ πρὸς μοχθηρὸν ἡδὺ προστεθὲν 
ἀπορεῖν σσεποίοκε, διὰ τί τοῦϑ᾽ οὕτως ἔχει. 


— 6. εἰ γὰρ ἦν Διονύσου τραγωδοὺς ἐθεάσα- 
σϑθε] τραχύτης, sed non nimis aspera, ut illa, 
εἴπερ ὑμεῖς τὸν ἐγκέφαλον by τοῖς κροτάφοις, καὶ 
μὴ ἐν ταῖς πτέρναις καταπσεπατημένον φορεῖ- 
Tt. [πῇ τῆς ᾿Αλονήσου, p. 88.] si quidem vos 
cerebrum in capite, non in calcibus concul- 
catum geritis. Quis hoo diceret ad popu- 
lum, penes quem erat imperii majestas et 
summa rerum? Certe non Demosthenes. 
[p. 75. ed. D.] Itaque opinantur illam 
orationem non esse Demosthenis, sod vel 
Hegesippi, sicut Libanius sentit, vel al- 
terius cujuspiam. Novimus in *wuaexearía 
φαῤῥησίαν libertatemque concedi (itaque 
hanc formam Corvificius (ad Herenn. IV. 
$6. s.] licentiam appellat), qua sepe De- 
mosthenes utitar, et multa perquam aspere 
dicit objurgans populam. Sed hæo est 
immodica: ὕβρις καὶ λοιδορία, εὐτέλειά τε 
δεινὴ πρόσεστι περὶ τὴν ἐρμιήνειαν, inquit Li- 
banius. Denique stilus et elocotio no- 
stri non esso arguunt. Hermog. δυσχερὲς 
«σαρὰ Δημοσθένει καθαρὰν εὑρεῖν τραχύτητα. 
Fere enim semper acerbitatem ejus suavi- 
tate aliqua temperat. Sed vi osquam ulla 


982 


est, hseo certe est καϑαρὰ, qua nunc uti- 
tur. Neo est qnod quisquam repreben- 
dat. Suam enim ulciscitar perquam gra- 
vem injuriam. Inolementius dictum et 
persimile est hoo ejusdem, sed non ása- 
gapstünrvoy: εἰ yàt ἀνδραπόδων πόλις, ἀλλὰ 
μὴ τῶν ἄρχειν ἔτέρων ἀξιοΐντων, ὁμολογεῖται 
εἶναι, οὐκ ἂν οὕτως, οὐ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, τὰς 
ὕβρεις ἡνέσχεσϑε τὰς τούτου. [κατ᾽ ᾿Ανδροτίω» 
γος. p. 614.]  Ácerbum est, mancipiorum 
civitas, sed σπαραμυϑία, quod sequitur, 
non eorum, qui se dignos censent aliis im- 
perare. Alibi [Pbil. IV. p. 133.] segni- 
- tiem eorum, et gravem quasi veternum ac 
soporem inorepans, ait similes esse homi- 
nibus μανδραγόραν πεπωχόσι. De cujus vi 
soporifera vide Dioscoridem. [Mat. Med. 
IV. 76.) Quid asperius dici potuit? 

— 7, ἐν Διονύσου τραγωδοὺς} Hoc dicit 
propter Neoptolemum ὑποκριτήν. — Nam 
nisi ejus mentionem ante feoisset, frigi- 
dum esset hoo dicere. Nuno est δριμύτης 
sec τῇ τραχύτητι διὰ τὴν ἀναφορὰν, xal κατ' 
Fas —— — inquit Hermo- 
genes [ἐν τῷ «sel δριμύτητος. 

[p. 76. ed. D.] — ibid. iv Διονύσου] 
ἐκλειπττικᾶς, subaudiendum theatro, ut, 
' ventum erat ad Vestsze,' * υδὶ ad Diane 
veneris, * Hectoris Andromache. Sio 
apud Homerum [Iliád. 2. 47.] 


φολλὰ δ᾽ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται. 


Subaudis οἴκῳ. Etopportane Διονύσου me- 
minit. Histriones enim, quod erat Noo- 
ptolemus, appellatos Athenzus affirmat, 
τοὺς περὶ Διόνυσον τεχνίτας, maxime tragoe- 
dos. Διόνυσος dictus est ἀπὸ τοῦ Διὸς xai 
Νύσης, monte Indie, ubi versatus est, 
Jovis est enim et Semeles filius. Lucanus 
[lib. I. 63. ss.] 


“ neo si te pectore vates 

Aocipiam, Cirrhea velim secreta mo- 
ventem 

Sollicitare Deum, Bacchumque aver- 
tere Nysa. )J 

Tu sati ad vires Romana in carmina 
dandas." 


Invocat nescio quei, vice Apollinis et Li- 
beri, quod unum numen est, si Macrobio 
credimus, Cirrha civitas Phocensis prope 
Delphos. Porro Baccho tragaedias acti- 
tabant, et victori dabatur hircus, qui τρά- 
y». nomen inde, ut ex Horatio jam dixi- 
mus, Caper autem immolabatur Baccho, 
quod viles roderet, ut Cereri porca, que 
pando rostro segetes eruit. Unde Epi- 
gramma [Eveni Parii] τῆς ἀμπέλου πρὸς 
τράγον [Schol. iu Plutum Aríst.1130. An- 
thol. Brunck. t. I. p. 165. Jacobs. I. p. 
97.) 


Κῖν με φάγες ἐπὶ ῥίζαν, ὅμως δέ τε xaptro- 
ce, | 
ἔσσον ἔπισπεῖσαί σοι, τράγε, Svqatvs. 





DOUN/EI PR/ELECTIONES 


Festus; ** Ceprm dicti, quod omne vir- 
ultum carpant, et maxime vitem." Virg. 
[Geor. LI. 375. ss.] 


** Frigora neo tantum oapa concreta pru- 

ina, 

Aut gravis incumbens scopulis arenti- 
bus sestas, 

Quantum illi noouere greges, duriquo 
venenum 

Deutis, et admorso signata in stirpe 
cicatrix. 

Non aliam ob culpam Baccho caper 
omnibus aris 

Creditur, et veteres ineunt proscenia 
ludi." 


[p. 77. ed. D.] Hino τραγωδές. ἀοιδὴ, dh, 
cantio, Sed δΔείδειν veteribus est E», 
inquit Strabo [Geogr. I. p. 34. Almel. 
Contra dicere Latinis canere, ot, * Qusn- 
tum sat erit tua dicere facta." 

— B. oix ἂν οὕτως οὔτ᾽ ἐχείγου 
OUT ἐμοῦ πρὸς ἀπέχϑειαν ἀκούψτε Taxe 
hoo dicit suam illis exprobraps injuriam. 
Et est hio βαρύνης πρὸς τῇ τραχύτητι καὶ 
δριμύτητι. Sio enim solet poster σομφλέ- 
κέιν τὰς ἰδίας,  Ilermogenes [ἐν τῷ 
βαρύτην.} ὃ βαρύτης ἐννοίας μὲν ἔχει τὰς 
δνειδιστικὰς ἁπάσας, ὅταν τὰς εὐεργεσίας τις 
ἑαυτοῦ λέγων, τὸ μηδενὸς, ὦ ἐλαττόνων ἐξιῶ. 
σθαι, m τούναντία, ὅτι καὶ árri 
τιμῆς ἠξίωται, ὀνειδίζη, οὕτω γὰρ καὶ » 
στα kaeuc ὁ λόγος γίγεται, εἰ Leder νας 

V Utd εἰ » ὃ καὶ 

ὧν αὖ- 
τὸς οὐκ ἀξιώθη. Nonne hoo nuno eviden- 
fer oonqueritar Demosthenes, se talem 
virum, tam bene de rep. meritum, aon po- 
tuisse apud suos cives λόγου τυχεῖν, pre- 
sertim quum de eorum commodis diceret: 
histriones et levissimos homines, qui mol- 
tum nocuerant, potuisse. Itaque addit 
Hermog. ταὐτὸν δὲ συμβαίνει, κἂν εἰ λέγει 
τις, ὅτι τὸν δεῖνα μὲν φαῦλον τούτων 
ὑξιώσατε, Lal δὲ ὡς ἑτέρως προαιρούρεξνον τῶν 
ἐναντίων. ““ Speruitur orator bonus, horri- 
dus miles amatur," magna onm indigna- 
tione Enpiua dixit. quid? audiri ludiosem, 
amari: oratorem optimam sperni, noune 
multo est iadignias? Pharnabazos 
regis Persarum, quam apud Xenephos- 
tem exprobrasset Agevilao eráíyo 
sua in Grmoos merita, ad ultimum, qeo 
megis illos oneraret, [p. 78. ed. D.) bsc 
μα: οἱ ὧν ἐγὼ μὰ γιγνώσκω μεήτῃ τὰ W- 
ναια, τὰ ὅσια, ὑμεῖς διδάξατέ 
ὅπως ταῦτ᾽ ἔστιν ἀνδρῶν ἐσισταμένων xiprer 
ἀποδιδόναι, ( Rerum Greecaram, IV. 1.14] 
sibi delrahit, quod illis tribuat admodum 
omerose. D. Paulus ταύτη βαρύτητι mol- 
tum utitur, preesertim ad Corinthios, ot 
Md ἡμῶν ἐβασ,λεύσωτε. (1 Cor. ΙΝ. 8.] 

rysostomue: πολλῆς γέμει ἀαρύτητος ὁ 
λόγος. quare? διὰ χὴν εἰρωνείαν videlicet, 





᾿ IN PHILIPPICAM DE PACE. 


quam Hermog. μόθοδον εἶναι λέγει τῆς Ca- 
(ὕτοτες. tale est et illad. [1 Cor. IV. 10.] 
ἡμεῖς μὲν μωροὶ διὰ Χριστόν' ὑμεῖς δὲ φρόνι- 
μοι iy Χριστῷ. Herm. γίγνονται μέντοι Ba- 
77 κἀκ τῶν ἱπιιικᾶῶν «τως εἶναι δοκουσῶν 
ay μεϑοδευθεῖσαί πως. que sit autem 
methodus illa, his quee sequuntur, docet : 
ὅταν puer τις ἑκὼν, ἣ συγχωρῇ mMo- 
nx7iiy τῷ ἐχθρῶ. (quod nunc Paulus facit.) 
eic Plarnabazae supra λίαν εἰρωνικῶς. 5 καὶ 
τῶν ἐναντίαν almas & ἑαυτὸν ἢ τὸν ἐχθρὸν 
ἀξιῶν καὶ δνομάτων καὶ πραγμάτων. cujas 
exemplum ponit illud Dem. [pro Corona, 
p.288. ed. Reisk.] τότε ὁ Παιανιεὺς ἐγὼ 
βάταλος, Οἰἱνομιάου τοῦ Κοθοκίδου σου πλείονος 
ἄξιος ὃν ἐφάνην τῇ πόλει. Chrysostomus 
tamen ad huno Pauli locum, πάλιν 
τῶτο ἰντρεπστικᾶς εἴρηκε, quod magis est 
τῆς τραχύτητος, αἱ diximus. Sed qoi ista 
olim in scholis rhetorum didicisset, ne- 
que perfecte post longam tempus memi- 
nisset, confüudit interdum vel parum 
explicat. Nam et illad [2 Cor. XI. 19.] 
ἡδίως ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες, 
quis non videt gravissimam esse εἰρωνείαν 


xa) πελλῆς γέμειν βαρύτητος ; magis quam οὐ 


saperior locus prioris Epistole, quem ci- 
tavimus. tamen hoo ibi Chrys. notavit, hio 
DoD Observat. Est autem tale prorsus, 
quale illad Dem. [contra Midiam p. 556.] 
ὅτε τις βούλεται νομίσαι μανίαγ' μανία γὰρ 
ἴσως ἱστὶ τὸ ὑπὲρ δύναμίν τι ποιεῖν. [ρ. 79. ed. 
D.] Herm. πάνυ yàp δαρέως ἐνταῦθα τὴν φι- 
λοτιμίαν ἑαυτοῦ, μανίαν ὠνόμασε, quum aua 
sponte, non jussus choragi munus subiit. 
ficuti Paulus: ἀφροσύνην τὴν ἑαυτοῦ καύχη- 
φῆ" τὸ καυχᾶσϑαι γὰρ ἐστὶ φιλοτιμεῖσθαι. 
Velut: ἐὰν γὰρ εὐαγγελίζξωμαι, οὖκ ἔστι μοι 
καύχημα. Quid igitar? ἵνα εὐαγγελιζόμε- 
νος ἀδάπανον ϑήσω τὸ εὐαγγέλιον, gratis pre- 
dicens, [1 Cor. IX. 18.] ἐπὶ τούτω yàp Παῦ- 
λος sivo. ''Et mori me satius," 
inquit, “ quam ut uis mihi auferat hano 
φιλοτιμίαν." ἀλλὰ κέντει τὸν er3Aoy περὶ τὴν 
νύσφαν͵ φαίη τις ἄγ. καὶ δὴ ποιήσω. [Prover- 
bium.] Paulus a Corinthiis nihil ceperat. 
κατενάξκησά γὰρ οὐδενὸς, inquit. Ejus &- 
muli maltum ceperant: et quidem nonnul- 
los eorem compilaverant. Et tamen illos 
audiebast πρὸς χάριν: Paulum non illi 
quidem «góc ἀπέχθειαν, αἱ Athenienses 
Dem. sed tamen non ita libenter. Cum 
ixitur ait [2 Cor. XI. 20.] ἀνέχεσθε yàp, 
εἶ τις λα » 81 τις κατεσθίει, εἶ τις ἐπα - 

» εἴ τις ὑμᾶς ἐπὶ πρόσωπον δέρει, nonne 
id ipsam est quod Herm. τεθεώρηχϑ sori- 
beus: μάλιστα μὲν ζαρὺς ὁ λόγος γίγνεται, εἰ 
φαρατιϑείη τις τοὺς οὐδὶν ἢ μικρὰ εὐεργετή- 
varrac, B καὶ “τοὐναντίον ἠδικηκότας, εἶτα 
Tuxirrac ὧν αὑτὸς οὐκ ἠξιώθη. Ad quem 
Pauli locum Chrysostomus: ὁρᾷς ὅτι οὗ δεί- 
κυσὶν αὑτοὺς λαμεβάνοντας, ἀλλὰ καὶ μεϑ᾽ 
i ἧς. τὸ yàg xaT Sit» τοῦτο δηλοῖ. 
Quod notandum ad eum locum, ubi λῆμ- 


383 


μα quid esset diximus. Postremo quod 
ait Apostolus: “ Quid est enim quod 
minus babuistis prse csmlerjs eoclesiis? 
Disi quod ego ipse non gravavi vos. donate 
mihi hano injuriam :" [2 Cor. XII. 13.) 
ἄντικρύς ἔστι δεινὴ βαρύτης, — Jam heo ot 
placitura sint, vereor. Certe meliora sant 
τῶν ἀναλύσεων, quse scribi solent in episto- 
las Pauli, si quis ompia exsequi posset, 
quod experinndum est. [p. 80. ed. D.] 
Nam aureum illud os majoribus intentum, 
osoitanter atque alacinans hoo facit ix 
περιουσίας. At beo parvi momenti sunt, 
inquis. $i inotilia sunt, prorsus relin- 
quenda erant. Sin fructum aliquein af- 
forunt, ἀκριβέστερον tractanda. — Hec qui- 
dem vetus discipliua est, qua tot egregios 
peperit: non à ἀγαλυτικὴ nuper exorta. 
πρὸς χάριν valet κεχαρισμένως : πρὸς ἀπί- 
tay idem quod ἀπεχϑῶς. — Ut «eic βίαν, 
ἰαίως, πρὸς ὀργὴν, ὀργίλως, πρὸς ἡδονὴν, 
ἡδίως. Chrysost. [de sacerdotio IV. p. 
214. ed. Beng.) non oportet, inquit, ἐγ- 
κρίνειν τοὺς ἐπισκόπους πρὸς χάφιν 9) πρὸς 
ἀπέχϑειαγ. legere episcopos vel gratia vel 
io. 


— 11. ὑπὶρ τοῦ τὰ bui χρήματα ὀφειλό- 
μενα, ὡς ἔφη, κεμίσας δεῦρο λωτουργεῖ). 
χρῶμα, quo suam profectionem hones!a 
specie defendit. Potuit argui suspiciose 
profectum esse in Macedoniam οὐκ 
ἀγαϑῶ τῆς πόλεως, non bono patrie. Hio 
igitur est color honestus, quem obtendit 
sure profectioni. Ulpianus (nd illam περὶ 
τῆς Vatawp.] ἐπισημήνασθαι δὲ ἄξιον, ὃ «πρὶ 
τῶν ἐμιατόντων στοχασμῶν εἰώθασιν al 
τέχναι λόύγειν' λέγουσι yàp, ὅτι τὸ χρῶμα 
ero; τὸ δεύτερον ζήτημα. — Velut in accu- . 
satione /Esohinis, prima questio conje- 
cturalis est, ceperitne JEschines a Philip- 
po pecuniam ἐσὶ προδοσία τῆς πατρίδος, 
Quod probatur τοῖς ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄχρι τέλους, 
falsa enim ad populum renuntiasse, faotu- 
rum esse omnia Philippum, supra quam 
postularent, et squa esse censerent. et 
oum missus esset iterum legatus ad con- 
stringendum Pbilippum, postquam pax 
composita est, jure jurando, moram in 
itinere traxisse, quo regi locum daret oc- 
cupandi que cuperet. '* Dio aliquem no- 
bis, dic Qaintiliane colorem." [p. 81. ed. 
D.] At ego deceptus sum a Philippo [p. 
373. ed. Reisk.] γοητευθεὶς xal φενακισθεὶς 
τῇ περὶ τὰ ἄλλα αὐτοῦ φιλανθρωπία. Hino 
oritar nova qusestio, quam χρῶμα diount, 
an verisimile sit potuisse eum tam facile 
& rege circumveniri. Similiter nuno, si 
reus esset Neoptolemus profectionis in 
Macedoniam, et multis suspicionibus ar- 
gueretur, diceret eo se profectum osse, 
at pecuniam illio sibi debitam reciperet, 
qui color secundam questionem pareret. 

— 12. χομίσας δεῦρο λειτουργεῖν) Hoo 
est, τὸ χρῶμα πάντων πλουσίων, quo Suam 


384 
avaritiam defendunt, tantas opes se accu- 
mulare et coacervare, ut sit, quo subrve- 
niatur publicis necessitatibus. Quid si 
forte regi opus sit pecnnia? nonne ad di- 
vites reditar? onera denique inclinantar 
in divites. Cic. [pro Sextio, o. 48.] 
** Cum locupletes possessionibus diuturnis 
moverentar, spoliari remp. propugnatori- 
bus arbitrabantur."  Hesychiuns, λείτου 
γεῖν quasi ληϊτουργεῖν. Aire yàp τὸ δημό- 
σιον. Ulpianus: λεῖτον δὲ ἐκάλουν οἱ ««αλαιοὶ 
τὸ δημόσιον, ὅθεν λειτουργεῖν, τὸ εἷς τὸ δημό- 
ew ἱργάζεσθαι, ὅθεν καὶ λεία λέγεται, ὃ πα- 
gà τῶν πολεμίων εἷς τὸ κοιγὸὲν τῶν διαριταζόν- 
τῶν ὠφίλεια. preda. Plutarchus (in Ro- 
mulo, c. 25. extr.] εἰκὸς δὲ λικτώρεις ivri- 
ϑεμένου τοῦ κ γῦν ὀνομάζεσθαι. πρότερον γὰρ 
λιτώρεις, ᾿Ελληνιστὶ λειτουργοὺς ὄντας. λήϊτον 
γὰρ τὸν δῆμον Vri αὶ νῦν “Ἕλληνες, καὶ λαὸν 
τὸ πλῆϑος ὀνομάζουσι. Sio αὑτὸς, auctor, 
auctoritas, àwà τοῦ αὐτὸς ἔφα. Nam αὖ- 
πτωριτὰς apud Dionem expresse legimus. 
Sio Quinctius, Quinctilianus. Sed melior 
suse lingue soilicet auctor est Festus: 
* Lictores dicuntur, inquit, quod fasces 
virgarum ligatos ferunt. Hi parentes ma- 
gistratibus, delinquentibus plagas inge- 
runt" Unde etiam apparitores dicti, sed 
. et ab hoc officio dici potuerunt eadem no- 
tatione. [p. 82. ed. D.) Unde illud apud 
Cic. et Livium : “1 lictor, colliga manus, 
caput obnubito, arbore infelici suspendi- 
to." est igitur λειτουργεῖν, publico munere 
fungi. λειτουργία, munus, ministerium, 
Sane sciendum est, species quinque τῆς 
λειτουγγίας fuisse Atheniensibus, τριηραρ- 
xa χορηγίαν, γυμνασιαρχίαν, ἑστιατορίαν, 
: sizQopáv. que munera pro suis facultati- 
bus obibant, sed in classes divisi pro suo 
cujusque censa, quas illi συμμορίας. Dem. 
Olyuth. II. p. 26.) πρότερον μὲν yàp, ὦ 
γδρες ᾿Αθηναῖοι, εἰσεφέρετε κατὰ συμμος 
γυνὶ δὲ «σολιτεύεσθε κατὰ συμμορίας.  Ul- 
pianus: cum decem tribns essent Athe- 
nis, necesse habebant ἀφ᾽ ἑκάστης προβάλ- 
λεσθαι τοὺς πλουσιωτέρους αὐτῆς, ἑκατὸν εἴ- 
. ποσι ἄνδρας τοὺς λειτουργήσογτας ὑπὲρ τῆς 
«πόλεως. εἶτα οἱ ἑκατὸν εἴκοσι οὗτοι ἐμέριζον 
ἑαυτοὺς εἷς δύο μερίδας, ἴνα ἑξήκοντα αὑτῶν 
ἔσονται οἱ πτάνυ πλούσιοι, οἱ δὲ ἄλλοι ἑξόκοντα 
ἧττον αλούσιοι. ἰλέγετο δὲ τὸ σύστημα αὖ- 
τῶν τῶν ἐξήχοντα, συμμορία, οἵονεὶ παρὰ τὸ 
μέρος εἶναι τῆς πόλεως. — Cam igitur decem 
essent tribus, et queeque ederet centum 
viginti viros, συνέβη τοὺς πάντας εἶναι λει- 
τουργοὺς mille ducentos. Sed hi graviora 
munia subibant. Hoo institutum imitatus 
est Servius Tullius [Livius lib. I. c. 24.] 
* Censum enim instituit rem saluberri- 
mam tanto fataro imperio: ex quo belli 
pacisque munia non viritim, ut ante, sed 
pro habita pecuniarum fierent. Tum clas- 
ses centuriasque et hunc ordinem ex censu 
desoripsit, vel paci decorum, vel bello." 


DOUNJEI PR/ELECTIONES 


Sallustius [Bell. Jug. o. 82.] "*'Ipse is- 
terea milites soribere, non more majorom, 
ueque ex classibus, sed uti cujusque libi- 
do erat, capite censos plerosque." hi rem 
non habebant. itaque immunes erant. Nam 
ut dici solet, ubi non est quod exigas, rex 
quoque ipse jus suom amittit. Festus: 
* Munem siguificare certum est officio- 
sum, unde e contrario immunis dicitur, 
qui nullo fungitur officio. (p. 83. ed. D. 
Plautas [Trinummo. Act. 1, sc. 1. v. 1. s. 
“ Amicum castigare ob meritam noxiam, 
Immane est facinus, verum in setate utile 
et conducibile." quod dicunt iv τῷ fis. 
Sed ad quinque illas λειτουργίας redeamus. 
Dem. erócoi δήποτ᾽ εἰσὶν οἱ κατ᾽ ἐνιαυτὸν τὰς 
ἐγκυκλίους λειτουργίας λειτουῤγοῦντες ὑμῖν͵ 
ορηγοὶ, καὶ γυμνασιάρχαι, καὶ ἑστιάτορς. 
fad Leptinem p. 463. ed. Reisk. p. $6. 
ed. Wolf.] Ergo τριηραρχία non erst ἐγαύ- 
κλιος λειτουργία, sed major et ampliorem 
censum requirebat. et nulla erat τῆς 7p- 
apxlac immunitas, at Dem. ibidem testa- 
tur: οἱ erAeveibTaTO! τριηραρχοῦντες dd, 
τῶν χορηγιᾶν ἀτελεῖς ὑπάρχουσι. Porro 
τριήραρχοι sunt (Athenienses enim re naa- 
tica plurimum utebantur), qui saa pecu- 
nia triremem instruebant armamentis et 
nautis, quos engopan Ta vocabant, nibil 
admodum de publico accipientes, ut di- 
tiores apud nos equum cataphractum 
exhibent.  Chorsgus et gymnasiarchus 
ludos, ille scenicos, ot Romanus xdilis, 
hio gymnicos, edebat : oleum atqoe alias 
res necessarias palsestre preebait. ἐστιά- 
Tw», epulum populo dabat, quem nos epu- 
lonem dicimus. Dem. [contra Midiam p. 
565.] εἱστίακα τὴν φυλὴν ἐγὼ, καὶ Παναϑη- 
γαίοις χεχορήγηκα. — Quod etiam in more 
Romanis erat. Cic. (de offic. IT. 17. 3.] 
** Oresti nuper prandia in semitis deca- 


ἰας" mte nomine magno bonori fuerunt." deca- 


mas autem Herculi copsecrabant. εἰσφορὲ, 
tributum, quod nos subsidium. «, 

δὲ, a privy seal. Ulpianus [in Olyn 
II.] ἵνα μὴ ἐξαίφνης ὁ πόλεμος αὑτοὺς ἱπείξε, 
καὶ τύχη «τρὸς τὸ παρὸν μὴ ἔχειν χρήματα 
τοὺς ἧττον πλουσίους, εἰσέφερον οἱ “λιυσιό- 
Tipos ὑπὶρ αὑτῶν. καὶ προετέλουν, καὶ ἐδέχω- 
vo ταῦτα ὕστερον κατὰ σχολήν. ἐπίδοσις, α 
benevolence. Sed cur noster appellat tria 
heo munera τὰς ἐγκυχλίους λειτουργίας ὃ 
nempe ut Pbilosopbus ἐγκυχλίώυς τινὰς 
διακονίας. [p. 84. ed. D.] Arist. lewrsus 
δ᾽ ày εἴη καὶ δεσποτικὴ xal. δουλικό. δευλεκὴ 
μὲν οἵανπερ ὃ ἦν Συρακούσαις ἐπαίδευεν. ἐκεῖ 
γὰρ λαμβάνων τις μισϑὸν, ἐδίδασκε τὰ ἐγ- 
κύκλια διακονήματα τοὺς «παῖϑας. [Polit. I. 
cap. IV.] cujusmodi sunt stare ad τππεῦ- 
sam, et ministrare: equitare cum domino, 
si peregre proficiscitur. εἴη δ᾽ à» καὶ ἐεὶ 
πλεῖον τῶν τοιούτων μάθησις, οἷον ὑψονοιῆσαι, 
καὶ τἄλλα τὰ τααῦτα γένη τῆς διακονίας. ut 
enim leviora sunt bmc ministeris, sio 


IN PHILIPPICAM DE PACE, 


iis, munera. Ulpianus, ἐγκύκλια καὶ xond. 
quemadmodum leviores disciplinas appel- 
lamos ἐγκύκλια μαθήματα, quas omnes 
liberaliter instituti tenebant, πρὸς árridia- 
στολὴν τῆς φιλοσοφίας καὶ τῶν μαθηματωιῶν, 
que κατ᾽ ἐξοχὴν dicebantor &. 
Strabo de Tarso civitate Cilicie loquens, 
in qua d. Paulus est natus [lib. X1V.*p. 
991. ed. Almel.] τοσαύτῃ δὲ τοῖς ἐνθάδε ἀν- 
δρύποις σπουδὺ, πρός τε φιλοσοφίαν, καὶ τὴν 
ἄλλυν ἐγκύκλιον ἄσασαν «αιδείαν γέγονεν, ὥςτε 
ὑπκερβέβλανται καὶ ᾿Αθήνας καὶ ᾿Αλεξάνδρειαν, 
καὶ εἶ ταα ἄλλον τόσσον δυνατὸν εἰπεῖν, ἐν ὦ 
σχολαὶ zal διατριβαὶ τῶν φιλοσόφων καὶ τῶν 
λέγων γεγόνασι. quibus eruditum fuisse ab 
ineunte etate in sua patria Paulum, ante- 
quam Hierosolymis ad pedes Gamalielis 
sedit, pro certo babendum est. Sed ex 
hec loeo probabis, philosophiam esse sra,- 
3a, non ἐγκύκλιον παιδείαν, ut τὴν τριηραρ- 

, 


χίαν, », non ἐχκύκλιον λειτουργίαν. 
Clemens Alexandrinos [στρωματέων 1] 1: 
aonsequenler autem xal περὶ τῆς ἐγκυχλ 
παλουμέγης «ταιδείας, εἰς ὅσα εὔχρηστος (sic 
lege, non. ἄχρηστος), περί τε ἀστρολογι- 
κῆς καὶ μαϑηματικῆς καὶ μαγικῆς γαγτείας 
ἐσιδραμητέο. ΨιάθΒ eum separare astro- 
logiam et mathematicas artes ἀπὸ τῆς ἐγκυ- 

φαιδιίας. nisi forte hz» solum, quas 
ebameral, sunt ἐγκύχλιοι, aut magica pars 
earundem. nam de philosophia seorsim 
egi. [p. 85. ed. D.] Quinotilianns (A. dial. 
de caus. corr. eloq. c. 2.] ** Aper com- 
mwai ergditione imbotus, contemnebat 
potius literas, quam nesciebat." Commu- 
16m eruditionem. vocat τὴν ἐγκύκλιον. Cic. 
eœnmuxes literas, politiorem humanitatem. 
Hoc eo dico, ne quis putet, quam iyxyxDo- 
Φειδίαν voeant, omnes scientias eomple- 
vli. In quo video quosdam vehementer 
errare. Certe si seirent, quid esset κύκλος 
Ormcis, non philosophiam in suum orbem 
iacluderent, nedum theologiam: de quo 
Syvesius [io Dionem] καὶ οὕτω μεειονεκτεῖν 
ἀνάγκη eir ἄνδρα ἐκεῖνον, ὃς οὐ προυτελέσϑη 
TE χύχλῳ, xal τὰ τῶν Μουσῶν οὐκ ὠργίακε. 
Qui non prius, inquit, initiatus fuerit cir- 
culo, quo verbo signifioat τὸν κύκλον εἶναι 
eqrralay χινὰ, non ἐντελῇ «αιδείαν. Hora- 
tius [ia arte poet.) 


*' Nec sic incipias, ut scriptor cyclicus 
olim." 


Is est Stasimus auctor τῆς μικρᾶς Ἰλιάδος, 
qui recto ordine ab initio ad finem conte- 
Xuit suum opus. Item: 


* Nec circa vilem patulumque morabi- 
tur orbem." (τὸν χύχλον.) 


Didymus, quum narrasset, ut Achilles 
ecealtatos fait inter virgines apud Lyoo- 
medem, addit, ἡ δ᾽ σαρὰ τοῖς κυκλι- 
346. Hsec enim fabola incredibilis non est 
Homerum. Cic. de co, qui futorus 
VOL. V, 


385 


sit orator [de Oratore 11. 20. 85.] ** Sit 
mibi literis tinctus (inquit), audierit ali- 
quid, legerit" eto. Hic est ὁ φροτετελε- 
σμένος τῷ κύκλω. Multa perdocte Cassu- 
bonus de epico κύκλῳ ad Atbenseeum, qnem 
mullum Sophoclem secutum ait : a quo 
nos nihil hio motuati sumus. — /Eschines 
contra Ctesiph. [p. 637. ed. R.] εὖ γὰρ 
ἴστε ὅτι οὗχ al ««φλαΐστραι, οὐδὲ τὰ διδασκα- 
λεῖα, οὐδ᾽ ἢ μουσικὴ μόνον πιαιδεύει τοὺς νεωτέ- 
βῥους, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον τὰ δημόσια κηρύγμα- 
74. [p. 86. ed. D.] Terentius [Eunuche, 
ΠῚ. 2. 23. s.] ““ Fae pericolum in literis, 
fac in palestra, in musicis, Quis liberam 
scire vequum est adolescentem, solertem 
dabo." Ha sunt ai ἐγκύκλια μεαθήσεις, ypaqa- 
qaad) fy JUJAYAU TIU) , μουσικὴ, queis 
imbuebanptur omnes, ut nunc fere, ingenui : 
quibus et Plato vult institüi suos cives. 
Diog. Laertius [Zenone], εὐχρησ si» δὲ xal 
τὰ ἐγκύκλια μαϑήματά φησιν ὁ Χρύσιπατος. 
An philosophia sit utilis, nulla erat apud 
eos quaestio. Arist. ( Meteor. cap. I. lib. I.] 
ἔτι δὲ περὶ κεραύνων wr τώστος, καὶ πρηστήρων, 
καὶ τυφώναν, xal τῶν ἄλλαν τῶν ἐχκυκλίων, 
ὅσα διὰ τὴν πῆξιν συμβαίνει «χάθη τῶν αὑτῶν 
τούτων σωμώτων, quee scilicet quotidie oez- 
nimus in usuque communi sunt. Apud 
JEsehinem (coutra Timarchom, p. $5. ed. 
Reisk.] legimus χοροὺς ἐγκυκλίους. ἀλλ᾽ fia 
μὴ πλείω γένηται τὰ πάρεργα τῶν ἔργων, ad 
inceptum. Glossarium : defunctus, áeroAni- 
τουργήσας, τελευτήσας. Act. XIII. (v. 36. 

Δαβὶδ μεὲν γὰρ ἰδίᾳ eria ὑπηρετήσας τῇ S200 


[Rom. X III. 1.] Plato: χρὴ δὲ τῆς ἀεεγενοῦς 
φύσεως ἀντέχεσθαι, τῷ παῖδας παίδων κατα- 
λισόντα, dsl τῷ θεῶ ὑπηρέτας ἀνθ᾽ αὑτοῦ πά- 
βαδιδέναι. [Legum VI.] Oportet perennem 
naturam asserere, et. filios filiorum relin- 
quentem, Deo ministros pro se tradere. ἐν- 
τέχεσθαι τῆς ἀειγενοῦς φόστως, est, quod 
Pbocylides precipit : 


Δός τι φύσει καὐτὸς, τέκε δ᾽ ἔμπαλιν, ὡς 
ἐλοχεύϑης. 

** Quin et vita cujusque nostrum militia 
est super terram." [Job. VII. 1.] Müitia 
autem λωτουργία τις, servitium nos voea- 
mus. Unde in Ecclesiis λειτουργία, divine 
service. M. Tullius (de senectute, c, 21.) 
** Dum sumus in bis inclusi compagibus 
corporis, munere quodam necessitatis, et 
gravi opere perfungimur. Est enim ani- 
mus ccelestis, ex altissimo domicilio de- 
pressus et quasi demersus in terram, lo- 
cum divinge naturse seternifatique oontra- 
rium," (p. 87. ed. D.] Synesius [de pre- 
vidept.] κατασέμαεται yàp, be! ὦ κοσμιῆ- 
σαι τὴν πιρίγειον λῆξι. Nempe anima. 


. Platonicum dogma, fuisse animos οἱ vi- 


guisse ante corpus iu coelo, non baustos e 
S» 


386 


mente divina, ut Pythagoras censuit, ἀλ. 
Aà xa9' ἑαυτοὺς ὑφεστῶτας. Mox Cicero: 
** Sed credo, deos immortales sparsisse 
animos in corpora humans, ut essent, qui 
terras tuerentur." Hoc est, quod Syne- 
sius ait: ἐπὶ τῷ κοσμῆσαι τὴν περίγειον λῆξιν, 
Quee pars infima est reram naturæ, quam 
sortiti sunt homines. ““ Terram dedit filiis 
bominum." Plipios [lib. X VII. H. N. cap. 
XIII. (XXI. ed. Herd.) *' Rubi reple- 
turi omnia, ni resistat cultura : prorsus ut 
videri possint homines terrse cansa geni- 
ti" ἀτέλεια vacalio est τῆς λειτουργίας, 
immunitas ; ἀτελεῖς, immunes, παρὰ τὸ μὴ 
τελεῖν τι, quod nihil impendant. Hanc 
dabant civibas: ἰσοτέλειαν μετοίκοις, inco- 
lis, ut non plus quam cives reip. penderent. 
Harpooration : ἰσοτέλεια, τιμὴ τις πολλάκις 
διδομένη τοῖς ἀξίοις φανεῖσι τῶν μετοίκων, καθ᾽ 

καὶ ἡ τοῦ μετο ἄφεσις αὑτοῖς ἐγίγνετο. 
patrobuoy est, quod qui in civitate babita- 
bant, sed jus civium non habebant, serario 
pendebant. Ulpianus aliter explicat, sed 
sensus est unus utriusque : ἰσοτελεῖς λέγει 
τοὺς τετυχηκότας τῆς ἴσης τιμοῆς τοῖς aroM- 
va^ τίλος γὰρ καὶ τὴν τῶν ἀρχόντων τιμὴν 
ὀνομάζουσιν. [ad Or. contra Leptinem, p. 35. 
ed. Wolf.] Ut Thucydides (IV. 88.] τῶν 
Aaxtlauaonon τὰ τέλη τοὺς ἄρχοντας λέγει. 
Tales erat municipes Romanis, quos Ap- 
pianus ἰσοπολίτας nominet. Quamobrem 
sic dicti sunt ἃ muneribus seu muniis ca- 
piundis, i. honoribus. 

P. 140. 1. ἣν ἐκέντητο φανερὰν οὐσίαν] 
Quicquid in fundis, pecore, aut mobilibus 
possederat. Quantum enim quisque num- 
morum servet in arca, nemo scit. (p. 88. 
ed. D.] Dem. [πρὸς Πολυκλέα p. 1208.] 
καὶ προσαπηνέχθη τοῦ [iov iv τριττοῖς 
δήμοις, ϑιὰ τὸ φανερὰν εἶναί aoi riv οὐσίαν. 
delatum est nomen meum tribus in munici- 
piis, eo quod, quam rem haberem, in. oculis 
erat omnium. 

— 2. ταύτην ifapyveloac] Siaempácac. 
Thucydides alia conjugatiane [VITI. 81.) 
οὐδ᾽ ἦν τελευτῶντα τὴν ἑαυτοῦ στρωμνὴν ἔξαρ- 
γυρῶσαι. neque licebat morienti suam ve- 
stem stragulasn vendere. Μοὶ potius: ne- 
que erat postremo vestem illam auctionari. 
]seeus [de Dicseog. hered. p. 116. t. VII. 
Orat. Gr. Reisk.] τὸν οἶκον σὺ τούτου “αρα- 


λαξὼν, κακῶς καὶ αἰσχρῶς διολώλεκας, xal ὧν 


ἐξαργυρισάμενος «ενίαν ὀδύρη. cum lueres tu 
domum istius acceperas, flapitiote disperdi- 
disti, et cum argento permutasses, deploras 
egestatem. 

— ibid. πρὸς αὐτὸν ἀπάγων dixero] Sic 
plerumque hoo verbum alicoi participio 
connectitur. ' Quod enim Cicero dixit in 
Catilinam [IT. 1 1 *' abiit, excessit, evasit, 
erapit," Grece brevius diceretur, ὥχετο 
ἀπιών. Lucianus [Somr. 6. p. 711. t. II. 
Reitz.] οὕτω μοι στολὺ τὸ μέλι ἐν τοῖς ὀφθαλ- 
μοῖς ὁ ὄνειρος καταλιπὼν ὄχετο, ὡς μόγις 


DOUNJZEI ΡΕΞΙΕΟΤΙΟΝΕΒ 


ἀνοίγειν τὰ βλέφαρα ὑπ᾽ αὑτοῦ εἰς ὕπνον adu 
κατασπώμενα. ὅϑεερε eliam de morientibus 
nsurpatur. θεὸς γὰρ ἐκσώζει με. τῶδε V' 
οἴχομαι. [Soph. in Ajac. vs. 1128.] huic 
perii. Idem: «ὥς εἶσσας; ἀλλ᾽ ὅ χ᾽ οὗτος 
οἴχεται ϑανάν ; [in Philoctete, vs. 415.] 
Discamus hinc, quid sit, qood Dominas 
ait [Lace X111.39.] ἰδοὺ ἐκβάλλων δαιρεένια 
καὶ ἰάσεις ἐσιτελῶ σήμερον xal αὔριον xai τῇ 
τρίτη τολειοῦμαι. πλὴν δεῖ gas σήμερον καὶ 
αὖριον καὶ τῇ ἐχομένη πορεύεσϑαι. Beza: 
** Veruntamen oportet me bodie et cras εἰ 
perendie iter facere." Αἱ Syrus, abire, 
ex hao vita videlicet, quod verissimoa 
est, ut sit id ipsum, quod priore versa 
τελειοῦσϑαι, quod verbum de mortuis dioi 
solet. Quasi diceret, quid dico, me triduo 
consummatam iri? Imo vero id hodieet 
cras et perendie fit. [p. 89. ed. D.] Ut 
Paulus [1 Cor. XV. 31.] xa9' Apíen 
ἀποθνήσκω, và τὴν ὑμετέραν καύχησιν, id. eat, 
in quotidianis vite periculis versamur. Sie 
accipiendum esse hoo verbum, evincit 
illad ejusdem Evangeliste [cap. X Xil. 
29. ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνϑρώπου πορεύεται κατὰ 
τὸ ὡρισ μεῖνον. pro quo Mattheus ὑπάγει, i. 
οἴχεται. Sed. οἴχεσθαι quum perire vel 
interire reddi solet, Christo non convenie- 
bat. "Tale est et illud, ἰδοὺ ἐγὼ πορεύομαι 
7sMvtTàr. [Gen. X X V. v.32.] De morte 
autem sua loqui Dominum, quae contingo 
sequuntur, ostendunt [oap. XIII. Loc. v. 
85.] '** Quia non capit prophetam perire 
extra Jerusalem." Nam qui iter facere 
vertunt, aut ambulare, his aptare nop 
possunt. Et est hic sermo non Grecoram 
proprius, sed communis quoque Hebreis, 
ut ἐγὼ δ᾽ ἀπολύομαι ὥτεκνος "Y "yov ἊΝ 
[Gen. XV. 2.] Hier. ** Ego vadam absque 
liberis," non, ut Junius, *'* Cum ego ince- 
dam liberis carens," i. inquit, vitam trans- 
igam. atqui verbam tam Heb. quam G. 
non de cursu vits, sed de ezita dicitur. 
Et est presens pro faturo. vov ἀπολύεις τὸν 
δοῦλόν σου, δίσποτα [Lac. II. 29.) καὶ, àev- 
Avco» τὸν ὄχλον [id. EX. 12.] fac pepule 
discedendi copiam. ἀπολύεσθαι, discedere. 
Ecclesiasts, i. γεγεὰ πορεύεται, mal yntà 
ἔρχεται. [cap. 1. 4.] Verbum hioc idem 
Heb. ΚΒ rm 35 ὙΠ 
[p. 91. ed. D.] — 3. δύο μὲν δὴ ταῦτα, 
προεῖπον ἐγὼ, μαρτυρεῖ τοῖς τότε yeyem- 
μένοις λόγοις] Semper Dem. bis transitio- 
nibus utitor. Hermogenes autem ait, τὰς 
τοιαύτας συμπληρωτιχὰς ἔννοίας ποιεῖν εἰαμ- 
γειαν, efficere dilucidam oratienem., 

— 5. ἀποφανϑέντα) Hino ἀπόφανσις pro- 
nuntiatum Aristoteli, quod effatum Cicero. 

— ibid. τρίτον δ᾽, ὦ ἄνδρες ᾿Αϑυναῖο, nal 
(μόνον τοῦτ᾽ εἰπὼν ἔτι] Figuram hanc Her- 
mogenes ὑποστροφὴν, nos regrenonm. 


Herm. ἑξαιρεῖται τοίνυν ὑπτιότητα Mym 
σχῆμα τὸ καϑ L . Ut [de Corons. 


p. 230.] τοῦ γὰρ Φωκικοῦ συστάντος πολέ- 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


pmo, οὐ δι᾿ ἐριέ" οὐ yàp ἐπολιτευόμην τότ᾽ ἐγώ. 
καὶ ἔστιν, inquit, σφόδρα χρήσιμον τοῦτο ly 
φαῖς ἀφηγήσεσιν, in narrationibus, ut hio. 
narrationes enim sua natura, si rerum or- 
dinem sequimur, supinæ soot. Greg. Na- 
zianz. [iu Apologet.] πρὸς δὲ τούτοις πρᾶ- 
γμα ἔπαθον (ἱκλαλήσω γὰρ πρὸς ὑμᾶς πᾶν 


τὸ ἀανέῤῥητον) εἶτε ἄγροικον, εἶτα ἐλεύϑερον 
"dry ao Ps incepisset, ἐκλαλήσω 


rex ὑμᾶς πᾶν τὸ ἀπόῤῥητον, σρᾶγμα ἵπα- 
Se, rectum quidem ordinem servasset, 
sed supina esset ac languida oratio. Nuno 
de tarditate incitata est, [p. 92. ed. D.] 
κατὰ τὴν ἰδίαν τῆς γοργότητος, quam efficit 
b ἐπεριβολὴ διακόπτουσα τὸν λόγον. Talia 
sont illa Dem. [adv. Leptinem, p. 488. 
ed. Reisk.) εἰρήσεται yàp «σρὸς ὑμᾶς à ἀλή- 
Sia. xal αρὸς θεῶν μιηδὲν ὀργισθῆς. οὐδὲν 
yàp ἐρῶ σε φλαῦρον. Ὑοοδίαν autem re- 
gressio, quia post inceptam sermonem red- 
itur ad id, quod prias dicendum fuit: 
vel quod post interjectam ἐπεριβολὴν repe- 
tit abreptam orationem. Interdum ἡ ba- 
xor plora habet membra. Idem Greg. 
[eodem Apol.] ὃ δὲ τελευταῖον καὶ μεῖζον 
τῶν εἰρημένων" εἶμι yàp π᾿ αὑτὸν ἤδη τὸν κο- 
Δοφῶνα τοῦ λόγου, καὶ οὐ ψεύσομαι" οὐ γὰρ 
θέμις τοῖς περὶ τηλικούτων ποιουμέγοις τὸν 
λόγον" οὐκ μην ἴσον εἶναι, καὶ τὰ ἑξῆς. Virg. 
[ZEneid. 1. 198. s4.] 


* O socii (neque enim ignari sumus 
ante malorum) 
O passi graviora." 
Item [ib. 65. ss.] 


“οἷο (namque tibi divum pater atque 
hominum rex 
Eti mulcere dedit fluctus, et tollere 
ventos ) 
Gess inimica mihi Tyrrhenum navigat 
sequor." 
uam boc Hermogenes ἐν τῇ μεϑόδω 
δανότητος [p. 32.] ὑπέρβατον vocat. Quod 
est, inquit, non solum honesta figura, ve- 
rum etiam necessaria. γίνεται δὲ, ὅταν τὴν 
αἰτίαν τοῦ λεγομένου, ἣν μέλλει ποθεῖν ὁ 
áxeoa Tie, μέσην ὁ λέγων τάξη. Et hoc Ho- 
meri poait exemplum [Od. x. 190. ss.]: 


7a gba, i γάρ τ᾽ Du Ure (is, οἱ" 
οὐδ᾽ φαισίμβροτος slo beri 


γαῖαν, 

Οὐδ᾽ ὅπη ἀννεῖται, ἀλλὰ φραζώμεθα ϑ8σ- 

σον. 

Hojus generis innumera sunt apud Hero- 
dotum, ut illud in primis [lib. I. c. 4. 
p. 5.] χρόνου δὲ οὗ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν 
γὰς Κανδαύλη γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν 
Toym τοιάδε, ὦ Τύγη, οὗ γάρ σε δοκέω πεῖϑε- 
σϑαί μοι λέγοντι περὶ τοῦ εἶδεος τῆς γυναικός, 
“τα γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισι ἰόντα ἀπιστό- 
vis τῶν ξφϑαλμῶν' ποίεε ὅκως ἐκείνην ϑεή- 


987 


cta: γυμνόν. [p. 93. ed. D.] Hec figura 
historicis admodum utilis est. Tollit enim, 
iuquit Herm. τὴν ὑπτιόεγτα τῶν ἀφηγήσεων. 
Itaque permulta ejusmodi quoque apad 
Thucydidem reperies Synesius non in 
medio posuit causam, sed praeposuit, Sic 
enim epistolam orditur : Σὺ yàp δὴ xal qu- 
λόσοφος εἶ xal φιλάγϑρωπος. σοί με δρῖ προσ- 
ayaxAavcacSa; τὰς τῆς ἱνεγκούσης cv, 
ράς. patrie calamitates. Hoo est apud Her- 
mogenem [περὶ περιβολῆς] ἀναστρέφειν τὰ 
πράγματα, καὶ τὰ διύτερα πρῶτα λέγων. 
εἶτα ἀναγκάζεσθαι ἰπεμβάλλειν τὰ πρῶτα, 
καὶ τῷ σχήματι τῷ xaT ἐσεμβολὺὴν χρῆ- 
σθαι. Horatius [Carm. [1]. 28. 1. ss] 


'* Festo quid potius die 
Neptuni faciam? prome reconditum 
Lyde strenua crecnbum, 
Monitæque adhibe vim sapientis." 


Fabius inter tropos ὑπέρβατον numerat. 
Sed aliad est ejus atque Hermogenis. 
* Fit aspe," inquit (lib. VILI. c. 6. $. 62. 
p. 750. ed. Burm.] ** aspera et dura et 
dissoluta et bians oratio, si ad necessi- 
tatem ordinis sai verba redigantur. Dif- 
ferenda igitur qusedam et prsesumeuda: 
atque nt in siructuris lapidum impolitio- 
rum, loco quo convenit quicque ponendum. 
at quum decoris gratia longius distrahitar 
verbum, proprie hyperbati tenot nomen, 
ut [Cioc. pro Cluentio, c. 1.] Animadrerti, 
judices, omuem accusatoris orationem in 
duas divisam esse partes." 

— 6. καὶ δὴ καὶ περὶ ὧν «σαρελόλυθα, lp) 
Budseus, xai δὴ significat protinus, conti- 
nuo, moz, ideo. Dem. [de Corona. p. 318. 
Reisk.] δεινὸν xal γόητα καὶ σοφιστὴν ὀνομά- 
ζων ἐμέ" ὡς, ἐὰν πρότερός τις εἴπη τὰ προσόνθ᾽ 
ἑαυτῶ σερὶ ἄλλου, καὶ δὴ ταῦϑ' οὕτως ἔχοντα. 
Quasi vero, si quis de altero dicere occupa- 
verit, que sibi inesse vitia novit, continuo 
verum sit. [p. 94. ed. D.] Greg. Nas. [in 
Basilium magnum]: ἕν ὃ δύο τῶν ἐξαρχῆς 
ὑπαρχόντων αὐτῶ sien, ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ δὴ 
rei . Continuo ad ipsum me conver- 
tam. Aristides [€eavaDmaina] : ἀλλ᾽ iva. μὴ 
φολλὰ τοιαῦτα λέγων, πόῤῥω τοῦ καιροῦ γίνω- 
μαι, παρεὶς ἅπαν τὸ μέσον, καὶ δὴ πρὸς αὑτὰ 
τὰ κύρια τοῦ λόγου τρέψομαι. Jum jam veniam 
ad ea, que capita suntorationis, Lucianus: 
ἐπεὶ δὲ σὺ σροθυμῆ, καὶ δὴ λέγω. Arist. [Mag. 
Mor. lib. I. cap. XI.) οὐ γὰρ, ἂν τις βούλη- 
ται ἐσιμελεῖσθαι τοῦ σώματος, καὶ δὴ sráp- 
τῶν ἄριστον ἔξει σῶμα. Continuo. prestau- 
tissimum habebit . Tale est et illud 
Maronis [Georg. lib, I. vs. 202—204.] 


* Non aliter quam qui adverso vix flu- 
mine lembum 

Remigiis subigit, si brachia forte remi- 
sit 

Atque illam in preoeps prono rapit 


alveus amni." 


388 


* Heec particula," inquit Gellios [Noct. 
Att. X. 29.] ** quasdam potestates babet, 
non satis notas, nisi in veterum literarum 
tractatione curaque exercitis. Nam et pro 
adverbio quam valet, quum dicimus, aliter 
ego feci atque tu. — Significat enim aliter 
quam tu. Et prseterea pro slio quoque 
adverbio dicitur, id est, statim." Quod 
üt probet, affert integrum hunc poete lo- 
cum. Utitur antem bao prefatiuncula 
Dem. ad vitandam satietatem stque odium, 
eo quod nimium suis laudibus immorari 
videtur. 

— ibid. περὶ dv παρελήλυθα] Supra in 
Olynthiacis “παριὼν xal ἀκούων emendavi- 
mus pro sexy. Nunc secunda cogitatione, 
ut solida sitilla emendatio, vereor. Quare, 
si cui displicet, pon repuguo. Illud qui- 
dem JEschinis certum est [περὶ τῆς πα- 
eant. p. 199. ed. Reisk.] παρελθὼν δ᾽ ὁ 

wwoo Δημοσθένης κατέτριψεν ὅλην 
τὴν ἡμέραν ἀπολογούμενος. Totum diem eze- 
mit orando. [p. 95. ed. D.) Hoo Isocra- 
tis au huc pertineat, dooti judicent: ὑμεῖς 
μεὲν οὖν οἿ᾽ ὅτι τούτῳ χρώμενα τῶ λογισμῷ, 
τῆς ἐμῆς προσόδου καταφρονεῖτε, ἣν περὶ σω- 
τηρίας πιποίημαι. [Areopagitica, p. 98. 
t. II. Aug.] Dein paulo post : ὑπὲρ ἧς ἐγὼ 
xal τὸν λόγον μέλλω ποιεῖσϑαι, καὶ τὴν σγρόσ- 
ὁδὸν ἀπεγραψάμην. accessionem hanc ad di- 
cendum professus sum. τὸ παρὰ γὰρ xal τὸ 
we hio idem valent, ut diximus. sic 
dicunt, adire ad populum, προσελθεῖν τῶ 
δήμω, xal λόγου τυχεῖν. Xenophon [Cy- 
rop. I. 4. 2.] ἢ βία εἰς οἰκίας ragiiras. aut 
vi in edes irrumpere.  Plenius est illud 
JEschinis: παρελθὼν, Δημόσθενες, ἐπὶ τὸ 
βῆμα, ἐν τῷ ἐμῷ λόγω εἰσέ. Hoc consoenso 
su, 


— B. τότε Θεσπιάς wer καὶ τιλαταιὰς 
ὑπισχγουμέναν οἰκισϑήσεσθαι) Hic erat ZE- 
schines, sed de uno sio loqui solemus 
plurali numero. quod cognovimus ex illa 
Dem. περὶ τῆς —— ubi cum hæo 
historia, tum alise, quas hio refert, expri- 
muntur plenius. 

— ult. τὴν δὲ Θηβαίων πόλιν διοικιεῖν) 
Dem. de Zschine in eadem [erse! παραστρ. 
p.347. ed. R.] καὶ διεξῆλθε λόγον μακρὸν 
ὑμῖν, ὃν κατὰ Θηξαίων εἰπεῖν epi; Φίλισσασον 
ioa, δυοῖν ἢ τριῶν ἡμερῶν ὑμᾶς μένοντας οἵ- 
805 χαὶ οὐ στρωτευοριένους, οὐδ᾽ ἐνοχλουμένους, 
Θήβας μὲν πολιορκουμένας αὑτὰς χωρὶς τῆς 
ἄλλος Βοιωτίας ἀκούσεσθαι, Θεσπιὰς δὲ 
Πλαταιὰς οἰπιξζομένας. Quæ dirutee fuerant, 
quia nolebant συντελεῖν αὐτοῖς com reliqua 
Baotia, sed δημοκρατεῖσθαι. Quamobrem 
erant Atheniensibus amici, quod apud 
Isooratem ἐν τῷ πλαταϊκῶ legimus. 

— ibid. διοιπιεῖν] διοικίζειν contrarium 
τῷ συγοικίζειν. illud dispergere incolas, hoo 
in unum egare. M, Tullios [pro 
Sextio, c. 49.] ““ Τηιη res ad communem 
utilitatem, quas publicas appellamus, tum 


DOUNJEI PRJELECTIONES 


conventicula hominum, quse civi- 
tates nominate sunt, [p. 96. ed. D.] tum 
domicilia conjuncta, quas urbes dieimus, 
invento et divino et hamano jure momibus 
sepserunt."  Domicilia conjuncta, σον,» 
xici4ót. Dem. in δὰ quam memoravimus 
[p. 445.] τὰ τῶν συμμάχων τῶν ὑμετέρων 
τείχη finis Θυβαῖοι δὲ ἦσαν sd 
κατασκάψαντες, οἱ διοικισϑέγτες bw! Αἰσχίνου 
TÉ λόγω. Isocrates [de paoe t. ΕἸ. p. 
236. Auger.] οἱ Λακεδαιμεόνιοι τοὺς Mart- 
γίας διώκισαν. Mantinenses distrahebant. 

P. 141. 1. xal τὴν Εὔβοιαν ἀντ᾽ ᾿Αμφιπό- 

Mec ἀποδοθήσεσϑα!ι] In eadem illa Dem. eie 
ἀγνοοῦμεν, ὅτι ὑμεῖς μὲν ᾿Αρεφύπτολιν διδάξωτε 
ἐκείνω, Φίλωταος δ᾽ ὑμῖν Εὔβοιαν ὡμολύγιαιε 
παραδώσειν. Ex quibus apparet, ZEsohi- 
nem his omnibas designari. xal a9" 
«ὃν ὑμῖν ὑπάρξειν] Oppidum est ἐν τοῖς μο- 
Soploig ᾿Αττικῆς καὶ Βοιωνίας, i. confiui, 
inquit Strabo: De quo diu certatum est 
inter Thebanos et Athenienses. Sed tam 
in ditione erat Thbebanorom. — Missi sunt 
ab Atheniensibus Romam ad Senatum le- 
gati, Carneades ex Academia, Diogenes 
Stoicus, Critolaus Peripateticus. Ceusa 
mittendi fuit, ut mulctam irrogatam (tum 
enim Græoia Romanis paruit) ob vasts- 
tionem Oropi deprecarentur. Grata as- 
tem erat Senatui legatio, venisse tres 
trium disciplinarum principes, summa 
eloquentia, qui per celeberrima Urbis loca 
de rebus gravissimis disserentes, ingen- 
tem maoltitudinem excitabant εἰς τὸν ἀχρό- 
ac. auctor Macrobius [Seturn. [. cap. 
v.] Causa vastationis videtur fuisse, 
quod, cum ambigoi juris esset, subinde ad 
Thebanos deficerent. 

— 2. nal φενακισμοὺς} fucos ac fallacios. 
Cio. [I. ad Atticum epist. 1.) ** Peti- 
tionis nostre, quam tibi summzse curze esse 
scio, hujusmodi ratio est, quod adbuc 
conjectura provideri possit. —Prensat 
unus P. Galba, [p. 97. ed. D.] sine faco 
ao fallaciis more majorum. negatur. easi, 
fucatus capillus, vel apposititius, erpécOvre 
κόμη, Schol, Arist. φενακίζειν, fucum fa- 
cere, ἀπὸ τοῦ φαίγεομαι. De quo. vetbo, 
quod frequens est apud nostrum, plera 
dicemus in alteram orationem, quam bsic 
adjunctam voluimus. [Non tamen alis ei 
adjuneta fuit. Bzcx.] 

— 3. οἷς ὑπκαχϑίντες ὑμεῖς} ὑπάγειν», in 


καὶ fraudem illicere. Terentius [Andria IV. 


1, 90. ubi tamen in optt. edd. ducere] 
* Etiam punc me subducere istis dictis 
postulas?" Fortasse hoo verbum apud 
Menandrüm invenerat. Nam Latinis 
simplex hoo sensu magis in asa est. No- 
nius Marcellus, ** Ducere, illicere, indu- 
cere," deinde hseo adducit exempla. M. 
Tullius I. Offic. ** postremo pretio sst 
mercede ducantur." Idem de Ξοπεοίαϊὸ : 
" Sic adolescentes senum praeceptis ad 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


virtetis stadia decontur." Quibus addi 
potest illud ejosdem [de Oratore III. 4.] 
“ Quod si quis est, qui inductus opinione 
vulgi, aut Antonium jejuniorem, aut Cras- 
som pleniorem fuisse putet, vehementer 
errat." 73 δόξη τῶν πολλῶν ὑπωχθείς. Cor- 
niécins [ad Herenn. 1V. 17.] ** Qui for- 
tunis alicajus mdacti, amioitiam ejus se- 
eati sunt, hi, simul ac fortuna delapsa 
est, devolant," Cesar: ** Is regni cupi- 
ditate inductus, conjurationem nobilitatis 
fecit," ὑπεχϑείς. Cio. [in Catil. 1V. o. 1. 
extr.] ** Si P. Lentulas suut normen in- 
ductus a vatibus, fatale ad perniciem rei- 
pub. fore putavit." Tibullus [I. 6. 1. ».]: 


* Semper ut indacas, blandos offers mihi 
vultus. 
Post tamen es misero tristis et asper 
amor." 


Cyprianus [de vanitate idolorum p. 460. 
ed, Paler] * Horum omuium ratio est 
illa, que fallit et decipit, et preestigiis cse- 
eantibus veritatem, stultam et credulum 
vulgus Índucit."  Eet et ἐνάγειν, incitere, 

, εν.  Synesios: ταῦτα 
«τὸ καταδικάσαι quo. 
Herodotus [IV. 145.]: μάλιστα δ᾽ ἐνῆγε 
σφίας ὅστε «ποιέειν ταῦτα τῶν T δίων ἡ 
Ἰαστιλίη i» ᾿Αργοῖ. [p. 98. ed. D.] Dem. 
[pro Phorm. p. 955.] ὅταν δὲ ὑπὸ τῶν τού- 
Tw b ὑπάγεσθαι φῆ. — ldem 
[Pbilipp. II. p. 73.] οὕτω τελέως ὑπήχθητε. 
is prorsus ducti fuistis.  Herodianus ac- 
üve [libr. II. o. 14. $. 8.) τοιαῦτά τινα 
λίγων, ὑπεγάγετο τοὺς πλείστους εἷς εὔνοιαν 
aa) πίστιν ὧν ὑπισχνεῖνο. Idem [lib. II. 


9. 17.) μεγάλαις δὲ πάντας ἢ σι καὶ 
ἰλοίσιν ἀγαπείϑων ὑπεγάγετο. Politianus, 
magnis illesit præmiis. Josephos de filiis 
Eli, τὰς γυναῖκας διέφθειραν, ταῖς μὲν βίαν 
προσφέροντες, τὰς δὲ δώροις ὑιταγόμενοι. Ap- 
pianus [τῶν ἐμφυλίων a. c. 22. p. 31. t. 
ll. ed. Schweighüas.] ὑπήγετο δὲ τοὺς xa- 
λιυμένους ἱππτίας διὰ τοιοῦδε πολιτεύματος, 
Ptrducsbat ad se C. Gracchos equestrem 
erdinm. Sed hoo potigs est προσήγετο. 
Xenophon [Agesilao, e. 1. $. 20.] ἐπε- 
— οὗ μεύνον τοῦ βίᾳ χειροῦσϑαι τοὺς 

"ἀλλὰ καὶ τοῦ πραότητι προσάγεσθαι. 
Studuit nun solum οἱ subigere hostes, sed 
etiam mansuetudine allicere. — Verbum 
euim superius eet ülicere, id est, in frau- 


édeminducere, —JEschines, ὑπτρϑεραπεύσεις 
αὑτὸν xa) weecayóuavo. — Plutarchus [in 


Sell, c. 5. 6. 1.] ἐνιαυτῶ γὰρ κατότσιν ἔτυ- 
Xt τῆς στρατηγίας, τὸν δῆμον, τὸ μὲν ϑερά- 
παῖς, τὸ δὲ χρήμασι προσαγόμενος. anno 
P9€ praeturam adeptus est, populum partim 


Locrates [Nicocle, p. 116. t. I. Aug.] 
Ad τοὺς μὲν “εῖσαι, τοὺς δὲ βιάσασϑαι, 
“ὡς δ᾽ ἐκηγίασϑαι, τοὺς δὲ ταῖς ἄλλαις θε- 
Ὡρσάγισϑαι.  Ballustios [Ju- 


389 


gurtb. b. c. 76.] “ Regis Boechi prozi- 
mos magsis meneribus et promissia ad 
stadium sui perduxit." — Cesar [Bell. 
Gall. VI. c. 12.] ““ Sequani Germanos 
atque Ariovistum sibi adjunxerant, eos- 
que ad se magnis jactoris pollicitationi- 
busque perdaxerant." Seneca [ad Laci- 
lium Epp.) ““ Difficile est animum ad 
eontemptam animse perdacere." Horatius 
de Penelopa [Serm. 11. 5. 77.] ** Pu. 
tasne, perduci poterit tam frugi tamque 
pudica." Sauetonias [in Caligula, c. 95.) 
** Lolliam Paullinam Memmii perductam 
ἃ marito sibi conjunxit." Terentius [An- 
dria I. 1. 54.] ** Qui tum illam amabant, 
[p. 99. ed. D.] forte ita ut fit, filium per- 
duxere illuo secum, ut unma esset, meum." 
Dem. ὅσαν &ane-reorrác τινες Φιλίσπω, nai 
γοῦν ἔχοντες. οὗτοι «πιστεύειν ὑπήχθησαν. 
Quorsum bec tam multa? Qaia in boo- 
verbe fraus occulta inest, ut prsspositio 
declarat: in illo bona fides. Itaque illud 
vertimus, allicere, perducere in partes, ubi 
nibil dolo malo fit, boc illicere. Sed illad 
in Terent. Phormione (I. 2. 18.] ** isse- 
nem per epistolas pellexit," est ἐπηγά- 
γετο. Sio Tacitus [Ann. IV. c. 8.)] 
* Hanc, οἱ wmore incensus, adulterio 
pellexit." Pto eo quod est in adulte. 
rium octavus casus, εἰς μοιχείαν betmyópya- 
«το. Lacianus [in vit. auet. to. I. p. 540. 
ed. Reitz.] ἀλλὰ πκόσμευσον πρότερον, ὡς εὖ- 
«σρύόσωπιοι: φαγοῦνται, καὶ ὅτι πλείστους ierá- 
Quum enim objecta est species 
formosa, aut res jucunda, nos commoveri 
necesse est. Hino ἐσαγωγὸς, Φιϑανὸς, 
blandus, pellaz, illecebrosus. ἐσ ογωγὴ. leno- 
einium, pelacia. Plato [de repub. 11. 
vol. VI. p. $20. ed. Bip.] de circulstori- 
bus loquens et maleficis: ἐπγωγαῖς τισὶ 
xal καταδέσμοις τοὺς θεοὺς, ὥς φασι, exin 
τῆς σφίσιν ὑπηρετεῖν. Αἱ Synesios [de 
divinat.] ὅσον ἔξω τοῦ κόσμου ϑεῖόν ἔστιν, 
ἅπαν ἐστὶν ἀγοδτευτον. eoque adducit illud 
poete de Jove: ὁ δ᾽ οὐκ ἀλεγίζει 
οὐδ᾽ ὄθεται. ἢ γὰρ νοῦ φύσις ἀμείλικτος. τὸ δὲ 
φαθητιπόν ἔστι τὸ θελγόμενον' cujosmodi 
suübt demones, qui mundo continentur, ot 
docet Áugustinus [de civitate dei VIII.) 
Et hi, si forte, capiuntur illis, quas Plato 
memorat, allectationibaus. Nam ““ vana 
spe laciare amantem" est apad Tereoti- 
um, Budteo teste, ἐπάγεσθαι na]. διαβουκο- 
^s» Festus : ** Lacit, inducit fraudem, 
unde lactat, illectat, delectat, oblectat." 
Hino Ivy? [itaque inductio Latino di- 
citur. Bzcz.] forma argoumentationis, cum 
sensim et pedetentim interrogando de sin- 
gulis eo ducimus adversarium, ut univer- 
sale concedat invitus. [Ρ. 100. ed. D.] 
Quod aperte Phbilosophus ostendit his 
verbis [ Aristot. τῶν bc àfa^. 1. cap. 
XIV.] ἐσαχθῆναι δὲ pà ἔχοντας αἴσϑησιν 
ἀδένατον.  Seusus enim est, 'quo percipi- 


390 


mus res singulas. Itaque est ἀπὸ τοῦ 
ἐπάγεσθαι, non ἐπάγειν. Cic. [Phil. IK. c. 
392.] ** Nibil queror de Dolabella, qui tum 
est impulsus, elusus, inductus." Festus: 
** Inlex prodacta sequenti syllaba sigpifi- 
cat, qui legi non paret. Inlex correpta 
syllaba sequenti significat inductorem ab 
inlioiendo." Plautus [Asin. J. 3. 68.] 
** Rsca est meretrix, lectos inlex," ἐπα- 
γωγός: Euripides Andromacha [225.] 


τῇ εν προσηγόμην 


Hio vides nullam fraudem subesse, aut 
lenociaium, sed bonam mentem. Dem. 
usus est simplici verbo [de Corona p. 
228. ed. R.] ἦκ μιηδεὶς ὑμῶν τοῖς ἔξωθεν 
λόγοις ἡγμένος, ἀλλοτριώτερον τῶν ὑπὲρ τῆς 
yeaqiic λόγων ἀκούη μου. — Ne quis vestrum 
ductus orationibus extra causam habitis, 
alieniore animo meaudiat de causa peroran- 
tem. Heo tam multa annotavimos, pe 
quis putet usum horum verborum esse 
promisounm, et non proprium. Ante 
omsia' enim, si volamus proficere, quam 
diligeotissime proprietates verborum ob- 
servare debemus. Sed longius impru- 
denter elati sumus, χαίρειν εἰπόντες τῶ 
Δημιοσϑένει. Domum redeamus. 

— 6. ὅτι ταῦτα οὔτε οἶδα, οὔτε προσδοκῶ, 
γομίζω δὲ τὸν λέγοντα ληρεῖν] Doctissimus 
Camerarius ad illud Sophoclis in Ajace 
Lorario, ἔγνων, ᾿οδυσσεῦ: Sio loqui sole- 
mos ἦν ἦϑει, confirmantes aut approbantes 
dictum. Et boc igitur nunc dicit orator, 
improbans vel refutans 7Eschinis dictum. 
Hio certe manifestum est ἦϑος, multoque 
evidentius easdem de re [Dem. ἐν τῶ «tel 
waea«re. p. 355.] ἀναστὰς καὶ παρελθὼν 
ἐπειρώμην ἀντιλέγειν ὡς δὲ ἀπούειν cix 5S á- 
λετε, y ἔσχον, τοσοῦτον μεόγον διαιεαρ- 
τυράμενος, [p. 101. ed. D.] ὅτι ταῦτα οὔτε 
οἶδα, οὗτε ποινωνῶ, προσέϑηχα δ᾽ ὅτι οὐδὲ 
φροσδοκῶ. boo enim tertiurn tempus fuit, 
quo de nono agit, cum non est aaditus 
malo civitatis. Thucydides [T. 86. | «τοὺς 
μὲν λόγους τοὺς πολλοὺς τῶν A οὗ 
γιγνώσκω. — Jschines (contra Ctesiphon- 
tem, p. 461. R.] οὐδὲ γιγνώσκειν ἔφη τὴν 
οἱρήγην ἀπούσης σημμαχίας. eodem sensu 
Paulus [ Rom. VII. 15.] ὃ γὰρ κατεργάζο- 
μαι, οὗ γιγνώσκω.  Aogustinus: *' ignoro, 
non approbo, non consentio," B. Hiero- 
nymus [ad Ageruchiam de monogamia] 
** obsecro te, religioss in Christo 6lia, nt 
testimonia ista non noveris, quibus in- 
continentibus οἱ miseris subvenitur, sed 
illa potius lectites, quibus pudicitia coro- 
nator." 

[p. 102. ed. D.] — 7. ταῦτα τοίνυν πάν- 
τα, ὅσα φαίνομαι βέλτιον τῶν ἄλλων poop] 
λύσις ἀντιπίπτοντος, ad arrogantise orimen 
suspicionemque vitandam. Qualis est 
illa Ciceronis (pro Roscio Amerino. o. 1.] 


καὶ Tavra δρῶσα 
B. 


DOUNJEI PRIELECTIONES 


** Quid ergo? audacissimus ego ex omsi- 
bus? minime. st tanto officiosior qoam 
cseteri. ne islins quidem laodis ita sum 
cupidus, ut eam aliis prereptam velim." 
[p. 103. ed. D.] nisi quod bic aperte po- 
nitur à ἀντίθεσις κατ᾽ ἀνθυποφορὰν καὶ vere- 
φοράν. apud nostrum occupatur objectio, 
non objicientis nomine infertur. Sic enim 
distinguunt λύσιν ἀντιπίπτοντος, ἀντίθεσσ, 
ἀνθυποφορὰν καὶ ὑπεφοάν. Nam et hic dici 
potoit, Qoid igitur? tu prudentissimas 
ompium? nemo prseter te quicquam intel- 
ligit? minime. tum faisset ἀντίθεσις xaT 

y καὶ ὑποφοράν. nuno oocurriter 
objectioni tacite, quod λύσιν ἀντιπίπστωτος 
appellant, quum, quod nobis adversum 
erat, preoccopamus. Dicit ergo se pre- 
dixisse hsec nulla dexteritate ingenii, aot 
qnia plos aliis viderit: sed partim felici- 
tate quadam, partim, integritate. Sie 
enim summisse de te ipso loqui prodest 
admodum, in quo est ἦϑος xai ἐπιοίκεια, at- 
que hio rursus, inquit Ulpianus, ποιεῖται 
τοῦ ἰδίου προσώπου σύστασιν, ut prius τῶν 


arrogantia odiosa est, tum illa ingeaii at- 
que eloqueutise malto molestiesima. quam- 
obrem nihil dioo de meo ingenio: meque 
est quod possim dicere: neque, si esset, 
dicerem. aut enim id mihi «atis est, quod 
est de me opinionis: aut si id parum est, 
ego majus id commemorando facere non 

— 9, οὔτε δανότητα dexteritatem ingenii 
vel solertiam. Dem. [pro Corona] xai ὅση 
δεινότης Ty ἐν τῷ Φιλίπαω, θεάσασθε. Idem 
(Ol yntb. 1. p. 10.] δεινὸς ἦν Φίλιππος πρά- 
y Anci χρῆσϑαι. quam Aristoteles defini : 
ἔστι δέ τις δύναμις, ἦν καλοῦσι δειγότητα. 
αὕτη δέ ἐστι τοιαύτη, ὥστε τὰ πρὸς τὸν ὑπο- 
τεθέντα σκοπὸν συγτείνωτα, [p. 104. ed. D.) 
δύνασθαι ταῦτα πράττειν, καὶ τυγχάνειν ab- 
τοῦ. [Ethioc. VI. cap. 13. p. 62. B. ed. 
Colon. t. 11.] sio lego, no» αὑτῶν. posse 
bsec agere ao consequi finem illam. non 
enim quis dicitur media consequi, sed di- 
rigere atque invenire. Pergit Pbiloso- 
phus: ἂν aiv οὖν à σκοπὸς S καλὸς, ἐπαφετό 
ἐστιν ἂν δὲ φαῦλος, πανουργία. διὸ καὶ τεὺς 
φρονίμοους, δεινοὺς καὶ οὐ «ανούργους φαμὲν 
εἶναι. Οἷο. (Offic. III. 17.] ** malitia sa- 
tem vult illa quidem videri se esse pra- 
dentiam, sed distat ab ea plurimum." ma- 
litiam τὴν πανουργίαν interpretatur. Idem 
[Offis. I. 19.] ** Preclarum igitar illud 
Platonis: ** Non solum, inquit, scientia, 
que est remota a justitia, calliditas po- 
tius, quam sapientia est appellanda : ve- 
rum etiam animus parstus ad periculnm, 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


εἰ s2a capiditate, non utilitste communi 
impellitur, audeciss potius nomen habeat, 
quam fortitudinis." Apud Platonem (Me- 


nexeno, vol. V. p. 300. ed. Bipont.] est: ὃ 


οὐ μόνον ἐπιστήμη χωριζομένη διπαιοσύγες, 
φανυργία —— Ante hæo Tullius: 
** Quocirca nemo, qui fortitudinis gloriam 
consecutus est, insidiis et malitia lau- 
dem est adeptus." Eadem est igitur ma- 
litia et calliditas. Sed alia est δεινότης 
Demosthenis, videre quee facienda sunt, 
aat providere fatura: alia ad extremum 
exsequi, quee fuit in Philippo, et quam Ari- 
stoteles definit. δεινότης ssepe ost eloquen- 
6, quæ significatio non aliena est bojas 
loci. Plutarohus [in vita Ciceronis, c. 
26. p. 796. 1. IV. Reisk.] ὁ Κικέρων τοῦ 
φρὸς αὑτὸν εἰπόντος, ὅτι πλείονας 
καταμαρτυρῶν ἀγήρηκε, b συνεγορῶν σέσωκε, 
iv ipd mw ἣ 


ὁμιλογῶ » , 
δεούτητος εἶναι. IEschines in quadam epi- 
stola [12. p. 90. Sammet.] xa) οὐδὲν θαυ- 
μαστὸς, εἰ καὶ τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων, nal 
τῶν ἱμῶν λόγων ἡ τοῦ Δημοσϑένους δεινότης 
Ἀριίσσων ἐγένετο. amara inimici laudatio. 
Dem. [contra Aristooratem, p. 629.] οὐ 
— ὅγτες λέγειν, ἄνδρες δὲ Gri τῶν 


(p. 105. ed, D.] — ibid. cis ἀλαφόνειαν] 
ἐλαζὼν, ὡς à γεώγραφος φησὶ, πᾶς ὁ πλάνην 
ἑαντοῦ ὑμένος. dA» γὰρ πλάνη, καὶ ἀλή- 
τὰς “λανήτης. Illis enim licel, qui mul- 
tas regiones peragrarunt, impune mentiri, 
εἰ nirabilia narrare se multa vidisse. dAa- 
Ümuav Aristoteles [Ethic. 1V. o. 13.) et 
Theophrastus  deDmiunt προσποίησιν μὴ 
φρσύγτων ἀγαθῶν. Bene igitur noster, οὖ- 
δὲ προσποιύσομας, neque assimolabo. Thn- 
cydides [lib. II. 62.] autem cum soribe- 
ret, οὐδ᾽ ἂν voy ἐχρησάμην αὐτῶ πορνπωδε- 

ἔχοντι πιροσποίησιν, usus ost genere 
pro specie. vel est λόγος ἀντ᾽ ὀνόματος. 

— 11. σλὴν δι᾿ ἃ ἂν ὑμῖν εἴσσω δύο} Fi- 


gurum hano Hermogenes appellat τὸ xa7' - 


Dien ἀρισμένον. [ἐν τῷ περὶ περιβολῆς.} 
iens enim in primis duo, dilucidam 
facit orationem, xal προδιδυχρινεῖ τὸν λόγον. 


Nam aeque plura poscit auditor duobus, μεσθε 


εἰ secandom ante cognovit mox subse- 
cularum. Sic Dem. alibi [de Corona, 
P. 326.] πολλὰ μὲν οὖν ἔγωγ ἐλαττοῦμαι 
κατὰ τιυτονγὶ τὸν ἀγῶνα Αἰσχίνου. δύο δὲ καὶ 
μεγάλα, ἣν μὲν καὶ τὸ ἑξῆς. ἵτερον δὲ, καὶ τὸ 
ifi, ut bic : ubi distributio quoque, quem 
—— lucem addit orationi. καὶ 
Viuoci τὰ ξυναμφότερα σχόματα majorem 
WU rmar que mixta —* «εριβολῆ tollant 
*jus obseuritatem, naturale οἱ necessa- 
Tum longioris embitas vitium. — Hio au- 

alque ibi pro corona longior est cir- 

actio, quam περιβολὴν vocat. Et hoo 
estiCiceroni ** distincte dioere" [de Ora- 
tore ΠῚ, 14.] τὸ διευχρινεῖν τὸν λόγον. Idem 
δὲ Atüionm, [lib. VIL. ep. 9. p. 692. 





391 


Greev.] et simul hoo διδυκρινήσοις πρόβλημα 
sane πολιτικόν. edisseres, explicabis liquido. 
Item (ad Att. VIL. 8.] sed id φιλοσοφώτερον 
, '" cum soiemus, quantum 
quasi sit in trientis triente," δι’ εὐτυχίαν] 
Modeste fortuitum videri vult, quod 
ipsius sapientia invenit. 

P. 142. 1. ὅτι προῖκα τὰ πράγματα κρί- 
ve) ergoi£ , dos. πιρεῖκα, δωρεὰν, gratis, adver- 
biuro. [p. 106. ed. Ὁ. Sed nonne arro- 
gabs est hwo porisiot neqoaquam. "s 
΄σμα μὲν yàp οὐδὲν οὕτω φορτικὸν καὶ ἐπαχθὲς, 
ὡς ὃ καθ᾽ due ἔπαινος, inquit Themiptius, 
Sed non in omnibus, ἀλλ᾽ ἐπὶ "ταιδείᾳ καὶ 
σοφία, ἐφ᾽ οἷς nal ἄλλων ἐπαινοίντων, ἐρυ- 

ἂν χρεὼν τοὺς ἀληθινῶς αὑτῶν ἐπιβόλους. 

quibus etiam aliis laudantibus erubescere 
oportet, qui vere sunt eruditionis ac sapien- 
tie compotes, — JEschines, πολὺς δ᾽ ἦν τοῖς 
ἐπαίνοις καὶ lwayÜc. Sed integritatem 
nostram atque innocentiam tueri debemus 
contra calumniatores, in eoque nulla est 
arrogantis oulpà. Nam ct Pericles ille 
apud Tbuoyd. quem noster imitatua est, 
magna fiducia se preedicat, καθαρὸν ““αντὸς 
λήμματος καὶ ἀδὼ δημηγορεῖν.  lta- 
que majore utitar libertate dicendi, spe- 
ctans utilitatem patrise solum, atque inte- 
gritate subnixus. Sum, inquit (lib. 1I. 60.) 
φιλόενολίς τὸ καὶ χρημάτων κρείσσων. EL 
μασι yàp νικωμένου τοῦ λέγοντος, τὰ ὑμ- 
rarre τούτου ἱνὸς ἂν πωλοῖτο. Ego sum, in- 
quit, amans patrie, pecunia major: qua si 
victus sit, qui suadet aliquid, omnia hac 
una re veneunt, et pestum eunt. 

— 92. xal οὐδὲν λῆμμα οὐδεὶς ἂν ἔχοι] 
Quid boo sit, jam diximus, improbom ἤας 
erum et pretiom. Sed est etiam legiti- 
mum, et quicquid premii looo capitur. 
Dem. de Theorica pecunia, quam populas 
aocipiebat vice congiarii aut sportula 
[Ol yntb. 111. p. 37. Reisk.] ἴσως ἂν ἴσως 
τέλειόν τι καὶ μίγα nrc ἀγαθὸν, καὶ 

λημμάτων ἀπαλλαγείητο, ἃ 


ἀφέλειαν ἔχεν τινὰ διαρκῆ, οὔτ᾽ deoyvirrac 


«ἄλλο 71 πράττειν la. [p. 107. ed. D.] For- 
tassis singul. - 


aliquam et magnam utili- 
tatem consequi poteritis, his. largitionibus 
liberati, que cibis, quos medici dant egris, 


Sunt similes, qui neque vires redintegrant, 


"p emori sinunt. Similis fuit Euboli 
vel Periclis legi «sei τῶν ϑεωρικῶν frumen- 
taria lex apud Romanos, quam C. Grac- 
chus tulit, Cic. (Tnsc. III. c. 40.] 
* Piso ille Frugi semper contra legem 
frumentariam dixerat. is, lege lata, con- 
solaris ad frumentum scocipiendum vene- 
rat. (hoc erat λῆμμα λαμβάνειν.) animad- 
verfit Gracohus Pisonem in concione 
stantem. Quserit audiente populo Ro. qvi 


992 


sibi comsiet, quam ea lege frumentum 
petat, quam dissuaserat. Nolim, inquit, 
mea hona, Gracohe, tibi viritim dividere 
libeat. sed si facias, partem petam." οὐκ 
ἂν ἂν eias, φυσὶν, ἐξεῖναί σοι νίμειν τἀμὰ 
ποτ᾿ ἄνδρα. ἐὰν δὲ σὺ νέμης, ἐγὼ νεμοῦμαι. 
νέμειν, tribuere, dividere. νέμεσθαι, partem 
accipere, ut Dem. à νόύμεσθε νῦν ὑμεῖς. Pree- 
terea notandum, divites accepisse partes 
$uas oum tenuioribus. Ait enün, **is lege 
late consularis ad accipiendum venerat." 
Quod etiam in more erat Atbeniensibus. 
Dem. [Phil.1V. p. 141. Reisk.] ciini; οὐ- 
δὲν ζημιουμίνου τῶν τὰς οὐσίας ἐχόντων, ἀλ- 
λὰ, καὶ ergorAata C asóvron. ol γὰρ εὔποροι sráv- 
T ἔρχονται μεϑέξοντες τούτου, καὶ καλῶς 
ποιοῦσι. Sio enitiimur, quantum possumus, 
Demostbeuem et Ciceronem ix σσαραλλή- 
λον componere. 
— 8. hife προσηρτημένον) appensum 
veladjunctum. Greg. Nas. [in Eoclesiast.] 
οὐδὲ γὰρ ἔχει σις εἰσεῖν ὄφελός τι τούτοις 


φροσυρτημένγον. Nempe hic seealaribus 
eommodis. Et bene ἔφθλος. Sunt enim 


jn bis quidem λήμματα ἄττα, Sed non 
. ἀφίέλεια διαρκὸς, αἱ Dem, dixit de suorum 
vivium lucellis. [p. 108. ed. D.] Dem. 
[roll I. p. 43. R.] ἴσθ᾽ ὅτε enel μὲν 
&mracw ἂν τοῖς σράγμασι ποταραγμέ- 
νοι ἐπιστάντες, ὅπως βούλεσθε, διοικήσαισθε. 
ὡς δὲ νῦν ἔχετε, οὐδὲ διδόντων ὑμεῖν τῶν και- 
gin ᾿Λμφίπολιν, δέξασϑαι δύναισθ᾽ ἂν, ἀπηρ- 
τημένοι καὶ ταῖς παρασκευαῖς καὶ ταῖς γνώ- 
μαις. Vides hio ἀντίϑεσιν τοῦ π“ λησίον ὄγτες, 
καὶ τοῦ ἀπηρτκμίένοι. Quod Ulpiauus xs- 
χωρισμένοι, κρερλώμενοι : quo siguificat, am- 
bigoum esse hoo verbum. Nam et aio 
posse intelligi, suspensos esse eorum abi- 
mos : dubios et incertos apparatus atque 
sententias. κεχωρισμένοι, digjuncti, quod 
buio quidem loco melius congruit. Chrys. 
“άλιν καὶ τοῦτο δοκεῖ Dai τῶν ἕμ.- 
spon Dev, πολλὴν δὲ καὶ αὐτὸ τὴν συνάφειαν 
ἔχει. Arist. [de partibus lib. I1. cap. XI.] 
τὰ μὲν yàp τετράποδα ἀπηρναμένα ἔχει mà 
ὦτα, καὶ ἄγωϑεν τῶν — ὡς δόξειεν dy. 
eux ἦχοι δὺ, ἀλλὰ φαένοται, διὰ τὸ μὰ ὀρθὰ 
εἶναι τὰ Qaa, ἀλλὰ κύπτειν. erectis enim 
essent, ut hominibus, ἐν τῇ αὑτῇ ἐπιφανείᾳ 
“τοῖς ὀφθαλμοῖς. Ubi Gaza Suspensas auri- 
*eulas. Sed potest etiam reddi, remotas et 
. Dem. qi p. 244. ] καί 
ps μηδεὶς δ νν Habet, τῆς 
pee là» εἰς 33.* —2 καὶ λόγους 
μιπίσω. nemo me putet. orationem sejun- 
gere a causa. Lucianus ait esse amuleta 
quædam, quise soleant ἐνεργεῖν xal ἴασιν ἐπι- 
«ἔμπειν προσαρτώμεγα. [ἦν τῶ Φιλοψευδεῖ 
e. 8.{.111. p. 37.] Quee eliam appellat 
weecaerhaTa, Sed hec in mendaciis 
pouit. Arist. ἐκ τοιαύτης dea. ἀρχῆς d 
ται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ t. [Metaph. XII. 
cap. VIT. p. 742. t. II. Colon.] Nibiltam 
pie dictum est unquam ab boc philosopho, 


. DOUNJEI PRIELECTIONES 


qui dicit, celum ipsamque adeo ποίσειν 
pendere ex uno principio, quod est Deas. 
Melius quam Seneca, qui volt Deum eese 
naturam teste Lactantio. (lib. II. Inst. 


div. o. 8. p. 122. ed. Δ. Bipoat.] ders pén- 
dere, ἀρτᾶσθαι 


V τῆς γνώμος μὲ 
ὀρθὸν φαίνεσθαι. [11. 61.] [p. 109. ed. 9 
translatum ab oculis perverse tueptibes, 


ut remus ceteroqui rectus, sub aqua vide- 
tar isflexos, aot etiam infractas, ut est 
apud Ciceronem io Academicis. Sic ava- 
ritia et munera obowcapt aciem mentis 
atque distorquent, ne possit, q 

sunt, cernere, Sed notandum, τὸ (io, 
nom hoo loco sic accipi, ut in illo sape- 
riore Aristotelis. hio enim est εὐθύ. euprs, 
quod Ovidius dixit, ** erectos ad siden 
tollere vultus." exapà τὸ ὅρω, Sono, quod 

est ezcito. 


— 5. bras δ᾽ ieri θάτερα, ὥςπερ sie τῖν- 
τάγην ἀργύριον srpertokyxm] Sacoma Vikruvio 
[de Arcbit. IX. pref. .] quod lanei impe- 
situm facit sequilibrium, vel inclipat tre- 
tinam. σήκωμα Pollux. Euripides [ Heco- 
ba 57. 5. : 


ἀντισηκόσας δέ σε 

φϑείρει Saa τις τῆς πάραιϑ᾽ εὐπραξίας. 
σῦκος ost σταϑμὸς, pondus. illsd 
λῆμμα Sreomm evocavit hanc ime- 
ginem, que est ἐξήγησις superioris, de 
quo diximus. nemo potest dieere meis 
dictis ant factis appensum vel appositum 
faisse turpe aliquod lucrum, quod meatom 
ut lanoem impelleret. nam illad quoque 
transiatom fuit a lancibus. 

— jbid. ὥςπερ ἐν εἰκὼν, image. 
Arist [Rhet. LIT. cap. ἵν ἴστι δὲ καὶ i 
⸗ διαφέρει δὲ μεικρόν. ὅταν 
γὰρ εἴπη τὸν ᾿Αχιλλία, " 

ὡς δὲ λέων ἐπόρουσεν, 
εἰκών ἐστιν. ὅταν δὲ, λέων ἐσύρουσε, prre 
θά. sio cum dixit Aüapza. πιρισηρτομίων, 
uanslatio fuit, que peperit hane imagi- 
nem, ὅταν ὡς iv τευτάνῃ ἀργύριον προσενίγαες. 
φροσεγεγχεῖν proprium, πρισαῤτῆσαι meta- 


phorieum. A&pq4a, ἀργύριον.  Lycophres 
[Cass. 270. s.] 


λαξὼν δὲ ταύρου τοῦ πεφασμένου Mm, 
σκεθρῶ ταλάντω τρυτάγης ἀρτημενον. 


[p. 110. ed. D.] σκεθρὸν τάλαντον Isidoro 
Cempana est trutina, qure constat ecapo 
punctis discrimina librarum smotantibes 
distincto, quam Aristoteles ὑμιζύγιω ; eo 
quod unicam lancem habei: qualem in 
σιδηρουργείοις vidimus, qua penderibos 
massarum fusiliom utuntur examinapdis, 
sues nostri vocant. binc iud Persii [9a- 
tyr. V. 101. s.] 











IN PHILIPPICAM .DE PACE. 398 


. ^ Diluis. elleborum certo compesoere popularis, et verbum Cioeronis- aptissime 


poncto positum vides. vetat enim poeta jodicio 
Nescius examen." populi acquiescere, quse Losbia est regu- 


le καὶ oix. ἀσφαλὲς ὁ κανών, inquit Philoso- 
pbus. Porro locus Persii deolarat, judi- 
cia rerum etque sestimationes trutinsrum 
examinationibus comparari: ut nihil pos- 
ram idem Hispalensis momentanam ap- Demoethenndadoe excogitari bao hpegine 
pellat tratinam, quod quovis momento in « Examen est li eer 
"a 1 . : , ingua, vel lignum, 
facile impellitur. "Taurus interfectus eat quod mediam hastam ( Hastam alii scapum 
spud Lycophronem Hector. ϑάνος donum, vocent. quod Lycophroois est ut vid 
pretium, σπεϑρῷ ταλάντω, ἀκριβεῖ, σκεθρῶς, τάλαντον.) ad deci nda tenet. 
- : . , . pondera adseequápda tenet. 
ἀκριβῶς spud ZEschylum. σκεθρὰ δίαιτα, Cestipare antem est digito libram percu- 
ἐχριδὴς medicis. Jam ἠρτημένος verbum ere. αἱ temperetur, et pre a itatione 
est Demosthenis, suspensus. Juvenalis st aum oo niescat P Treats 
[Sat. VI. 435. s.] ost foramen intra. uod est lingula, de qua 
* Commiltit vates, et comparat; inde examinatio est." [p. 112. ed.D.] Que 
Maronem si vera snnt, Eustathii ἐτυμολογία labat. 
Atque alía parte in tratina suspeadit Est enim às) τοῦ τρυπᾷν, forare, et 9ó- 
Homerum." sayoy, terebrum, à τρυτάγη. Sed οἱ hioc 


Denique hio τάλαντον Lycophroni nop est. YS'b& derivari possunt deri τοῦ pies. 
pondus, sed jugum. itaque additur τρυτά- Multa ad bunc locum Persii Casanbonus, 


vw. sio apud poetem [Iliados XXII. 9Hem vide, si placet. Nos enim nimis 
209. s.] 


Lycophron igitur notat avaritiam herois et 
sordidam μικρολογίαν, qui in Hectoris cor- 
pore pendendo usus est exaotissima truti- 
ns, Troy weights. Nam aurificum state- 


bio. multa ὑπὸ ay Μύκονον, quod aiunt. 
De quo proverbio vide Stephanum. 


καὶ τότε δὴ χεύσεια φατὴρ ἐτίταινε τά- — 6. ὕταγ --- ἀργύριον φρεσενήγκης} Fi- 
Marra" J gura honesta, inquit Servius, σχῖμα εὐοιδὲς 
by δ᾽ ἐτίθει δύο κῆρε. ἀντὶ τοῦ σροσινέγκη τις. Sed hoo rarius apud 


Dwo fata, Hectoris atque Achillis nimi- Grscos, Latinis frequens. (Argentum fa- 
rum, uter in prælio caderet. Atque esn- Cit,De simus smqui rerum sestimatores.). 
dem ntraque vox.habet notationem, Ea- — —-ibid.cbyera: φέρον) Scepius participio 
stathius: γίνεται τὸ τάλαντον ὁσταθμὸς, sra. Cobwret boo verbum, ut anie ὀσάγων 
δὰ τὸ σέλας, ὃ δηλοῖ τὸν . τοιοῦτον ὕχετο. Plato: ποίαν αὑτῷ παιδείαν ἰδιωτι- 
γὰρ ὁ σναϑμὸς, ὡς φορτιζ καὶ διὰ τὰ zy ἀνθέξειν νομίζεις, μὺ οὗ καταχλυσϑεῖσαν 
βέρε ἐπιαϑείς. σταθμὸς γὰρ καὶ τάλαντον, ὑπὸ τοιούτου ψόγου ἢ ἐπαίνου, οἰ χάσεσθϑαι 
utrumque: pondus εἰ Ἰυφυνι, [p. 111. ed, φθρομένην κατὰ ῥοῦν, ὅ ἂν αὑτὸς φέρῃ; [de 
D.) τὸ μετροῦν καὶ τὸ μετρούμενον, πὶ libra. repub. VI.] Non enim minus sepe de- 
letiais. Hom. δέκα δὲ χρυσοῖο olarat, perire, interire. — Basilius, οἴχεναι 
Jens de altera voce idem Bostathius :-7yo- à σεμνότηφ ἱερατιιῦ. — Perüt dignitas vel 
Tín λίγεται, διότι τοῖς ὄγκοις τρύεται, ἤγουν gravitas sacerdotalis. Plautus [Trinum- 
κυταποεῖται. Aschylus (Prometheo, 26.] 180] ''ratio constat, argeniom οἴχεται." 
ἐμ σε τοῦ erapórroc ἀχθηδὼν κακοῦ τρύσει, Cic. [sd Atticum VI. epist. I. init. 
τουτέστι παταεσονήσει. nullam aptius ver-  '' Quare non οἴχεται tua industria, quod 
ben addi potoit. ἄχθος enim onus. Dem. Yereris, sed prmolare ponitur : si quidem 
[1e Corona, p. $95.] £cmip b τρυτάνῃ ῥέπων id egisti, ut ego delectarer. Nam nulla 
τὸ λῆμμα. qui locus huio gemellos, Te sum delectatus magis. - 
sie Hom. πε δ᾽ “Ἕκτορος αἴσιμον ὅμαρ, cum. — ibid. xal καϑείλχυσα τὸν λογισμὸν 
dum sortes conjectw sant in trutinam, de Perseverat in eadem translatione. ἕλκχειν 
quo diximus. M. Tullius [de Oratore II. γὰρ καὶ ἄγειν ἐπὶ τῶν σταὺ μῶν λίγονται, de 
e. 38.] *tSed hee nostra oratio maoltitn- libramentis ponderum. Aristoteles [Rhet. 
dinis est auribus accommodanda, ad oble- LII. o. IV.] ait, laudatissimas illas esse 
eandos animos, ad impellendos, ad ea *ixórac, quse duoontur ix τοῦ ἀναλόγου, quod 
quse non aurificis statera, sed. bio videmus. λογισμὸς est trutina, que 


quadam popujari trotina sunt examinan- Térum momenta perpendit. Quod est 
ἀπ΄ Peine [δει. 1. δ. ae] iram. Utmque enim nolit. Sal 
—— '' pon siquid turbida Roma lustius [in conjurat. Catil.] “’ Omneis ho- 


Elevet, accedas, examenve imprO- pipes, Qni do rebus dubiis consaltant, ab 
Casti bum in illa. odio, amicitia, ira, atque misericordia va- 
uges trutina. | cuos esse decet. (p. 113. ed. D.] Haud 
Aristophanes [in Ranis, 797.] οὗ γὰρ τα- fÍacile animus verum providet, ubi illa of- 
Mere! μουσικὴ. σταθμῶται, music; non est. ficiant." — Potuisset Ceesar bis addere in 
examen TÁAarToy, quod trutina est.illa primis avaritiam, sed ad negotium noa 
YOL. V. 3 


* 


- 


8064. 


pertinebat, quod tum agebatur. verum 
—— est λογίζεσθαι, ὃ ἐπιρπυτεῖλ 
rysostomus [Ὁμελίᾳ iy. εἰς Ἰωά.} * 
τῷ yàp καὶ τῶν τμπει μένων δμιῖν Ἀύγων sit 
αὑτὸ τὸ δάϑος καταθεῖναι — τὰ veh. 
| qaerra, ἂν μηδεριία πυγηρίας λήμιη τοῖς ὄφθαλ- 
ic peg Te io nal vi dioga rixd⸗ 
demittere 

intelligentias in profundos senes. Num τὸ 
mvraSive, τὰ νοήματα, quod est deponere, 
ποῦ magis obnvehit, quam a, 
dere. Hoo boni correetores, quoram hie 
weus est opere D. Henricus Savilies, eos 
viderent. Etego si adduübitavi, pessetne 
οὐτοσαθῶς accipi τὸ καϑεέναι propter in- 
selentium sermonis, id omnibus ín foots 
exagitatum est: si idem καϑεῖνεον pro κι. 
φαϑεῖναι non semel reposui, nalla comime- 
moratione digowm fait. xaíra τἱ n^ 
ἄσεστνι τῆς d ς βασπαγίας καὶ xime- 


ϑείας; Sed ad Ioannem regredior. e oufus. i 


verbis aliam imaginem elicere possumus 
la τοῦ ἀνάλογον, ὅπερ Man τῷ ὄμματι, τοῦ: 
τὸ se] λῆμμα τῇ διανοία. — Utremque enim 
officit et preestringit aciem oculorum at- 
que apimi. Unde illud: ** Non accipies 
munera, qui etiam excscant prodentes, 
«t subvertunt verba justorem," [Exodi 
XX. III. 8.] λύμη, lippitudo, humor in 
oculo concretus, λημᾷν, lippire, λῆμα, pe 
serom indoles, presens et praestans animus, 
eae4ovesé τῆς ψυχῆς. Mijn, lorum, 


questus. 

— ibid. eDysvus φέρον, καὶ παϑυίλποσε τὸν 
pil Preterítu pro presentibus, et 
Servias, ad shmificand&t activos eeteri- 
tetem. [Georg. II. 80.] 


—- ** Neo longum tempus, et ingens 
Exiit ad colam ramis felicibus arbor. 


uasi non gerenda, sed jam gesta res sit. 
[» 114. ed. D.) '*' Terram, ΔῈ] crede, ea 
x et maria deprimet" παθυλκύσει. [de 


finibus III.] Videlicet cui vártus imposita 
expenditar contra bona externa et corpó- 
ris. Videtur fuisse dicendmm, non de- 
primet, sed attollet, Sed quod gravius est, 
per se preegravat: quod levías, pet wcci- 
dens elevatur. Hoc igitor v&it dicere, 
plus valet quistos, plas habet ponderis, 
quam reota ratio. 

(P. 115. ed. D.] — 9. * uis vir ἔγω- 
9,1 —] Haotenus à erpearactoh, qaa ἢ. 
dem etque auctoritatem sibi xft 
orator, integritatis ao prudentis momíne. 
M. Tollias (Offic. IY. c. 9.) ** Fides au- 
tem ut habeatur, duabus rebus effici pet- 
est; si existimabimur adeptí conjunctam 
oum [zsritia predentiam. Nam et iis B- 
&em habemus, quos plus intelligere quam 
noB arbitramur, quosque et fotura prospi- 
cere oredimus, et cum res agatur, jn dis- 
erimenque ventum sit, expedire rem, et 

e 


Ed 
L] 


ow 


DOUNJRI PRJZLECTIONES 


eomsilam ex tempere e&pere jene. 


Hano enim uwülem omnes existimant ve- 
Famque prudentiam. Justissutem οἱ hdi⸗ 
bominibus, id est, viris bonis, iis fdes 
bebetar, ot nulla sít in his fraedis inje- 
rimve suspicio. Itaque his salstem so- 
stram, his fortunas, his liberos Notistime 
committi arbitramur." Recte igiur 8 
premunitiono commendavit, primus prt- 
dentiam suam, quod iterum 80 tertio pls 
ceteris intellexit, et melius faturs pte 


defe- aspexit, [p. 116. ed. D.] tametsi id wob- 


tim causa, non tam ingenio soo tribtil, 
quam felicitati caidam vel suse vel réipab. ; 


9 


d 
εἴτ} 


᾿ 


; 
| i 
à 


E 
i 


E 


y τοτρακόσιω φάλανμι 
"Hi radio sini κα 
i egeuiw, xriun, 
qtestor. φρόσχεμα. Gohol. spear εἰ 0th 
prà docuimus. — Jem vides, bec vocabeis 


σύνταξιν καὶ εδιαίο, (9. 11^ νὰ 
D.] eit —— — exti 
Neque solum oocstitstum erét, 


dt 


ἴδει παρέχων 
ἃς, ναῦς. bino nos negotium 
tarationem vocamus.  Aschines 
Ctesiphontem, p. 486. t. ΠῚ. 
slers yàp, ὡς ὅκοι in 





, IN PHILIPPICAM DE PACE. 


[Arespagi.] ὅτι δὲ σιμερεάλαινε iem, 
φιλλὼς μὸν τοὺς ἑτοίμως ὁμῖν, ἕν τι δῶν 
(αϑέσοντας, “πολὺ δὲ φλείως τος τὰς σι» 
vidis ὑκοτελρῦντας. bsec de civitate Athe» 
sansium, cum foreret. τελεῖν, pendere. et 
qq sant etiam τέλη, ant. parum est dis- 
OCcnidr α 
t. 4. . wore τοὺς 
—58 5 τὸς τῶν M geo δυς- 
ipao ἴο φιλανθρώποις 
ὑποκορίζεσϑαι, τὰς 

μὰ wipar 
tisse δὲ 


uw 
7 Pis và | 255 
T qam « . 
eie ira Ei —— 


* Ulpianus; τὸ ἁπωνος Cr ASI 
» τὸ τᾷς ψαισὶ πρὸς 

trà cria ma, οἷον, ὡς ἔστιν, ὡς Pa 
Θλιὸς, x4] σὰ τῳφῦτα. χατεχρηστικῶς δὲ 


δρὶ τὸ τῶς εὐφήμοις ἐνόμασι κλέστεν τὴν ' 


Areas, nt in hoo Dem. (quod puerum 
blande Διόνυσον appellabant, confizmat U- 
jud, quod ex. Maarobio. retali, Baochum 
Alque Apollinem ungm numen esse. Or- 
pes (Fragm. IV. 1. Gesn.) 


ἥλιος, ὃν Acruror ἐσίκληση καλέουσι. 


quio Phaeilan, [p 118. ed. D.] cujus 
ſoma erat ingignior, Solis eat Bliua.) pro- 
prim significationis exemplum est illad 
Persi JI. 37. 8.} 


* Hunc generum exoptent rex et regi- 
na: puelle 
Huno rapiant: quicquid calcaverit 
hic, rosa fiat." 
Sic alloqui solent κόρας 
——— — abusivse boo Cicero- 
xis [Offic. L, c, 12.] “ Equidem illud api- 
πότερ, quod, qui proprio nomine per- 
desjlis esset, is hostis vocaretur, lenitate 
vati tristiUam rei mitigate," (hoo est, 
"eid egnd majores nostros is dioe 
« enim apud gejores nostros is dioe- 
bear, quem nonc peregrinum dicimus." 
Arist. (libet. III. 2.] ἔστι δὲ 60 
j xal τὸ κακὸν 


καὶ xsugowc, unde 


διχιμότιῳ, xal γοσαμάτιον. hoo Grammati- 
δα nostis eat deminotiyum. Est oratio 
eel συντάξεως inscripta, in qus sunt 


χθαι, καὶ τὴν 


16, quam P . 
spiatpent,-militiag «t cetera non obibant 


οκοριφμὸς, ps 
τὸ ἀγαϑέν. ὁποία ποτὶ leri] qualis qualis est, honesta 


[ d 
305 
punera. JEeschines τῆς α΄ 
250. Reisk.] xa Un —— κα 
σιώνας καϑ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν ἑξήκοντα. τά- 
λαντα εἰσέπραττον σύγταξιν, Harpocration: 
ἔλεγον δὲ τοὺς φόρους, συντάξεις, ἐπειδὴ χα- 
λεπῶς ἔφερον el Ἕλλισες τὲ γῶν φόρων ὅνομα. 
denique hsco addo echt s loco : διὰ 7í 
οὗ συγετελίσατε τὰς συντάξεις ὑμᾶν τῆς 
«λινϑείας. [Exodi V. 14.] jllis enim in- 
janotum foit, exbibere eandem quotidie 
summan laterum. item: οὗ γὰρ áqaigtivas 
ἀπὸ τῆς συντάξεως ὑμῶν οὗ 
— 11. εἰρήνην] Quoniam inscribitar ora- 
tio «πῇοὺὶ τῆς εἰρήνης, non debemus preeter- 
mittere notationem nominis, [p. 119. ed. 
D.] Sio igitur Plutarchus [in Nume, o. 12. 


3,] d μὲν yàg φιτιάλιρ, jAasác TUE 
vric, ὡς δ᾽ ἐμαὶ uui, xal Tora λαβόντες 


ἀπὸ τῆς Sedtouc, λόγῳ τὰ γείκη xaTíerava, 
qux ἐῶντες στρατεύψιν πρότερον ἣ ατᾶσαν ἐλπί- 
δα δίας ἀποκοιεῆγαι. Quod ait feciales ab 
actione nomen accepisse, et tamen lites 
sermone sedare, ne cui mirum forte videa- 
tur, agere apud Latinos est διαλέγεσθαι. 
Cie, [in Bpist, fam. δὰ Lucceium V. 12.] 
. m 250 coram me tecum agere sepo. 
oupieotem deterruit pudor quidam pene . 
suhrusticus." addit Plut. xe) γὰρ deir 


“Ἕλλιες, καλοῦσιν, ὅταν λόγῳ καὶ μὴ βίᾳ gie τ 


ἀλλάλως χρώμενα, λύσωσι τὰς διαφοράς. deri 
“οὔ εἴρω videlicet, quod est apud Homerum 
λέγειν. el inde"Ipe καὶ 'Ερμῆς nuntii Deorum 
atque interpretes, ut vult Eustathius, Est 
etiam, slew, secto, quse prior est significa- 
to. Virg. [Zn. VI. 160.] ut azpe iev- 
qaad oki : 

** Illi bsec jater so longo sormone sero- 

bant." 


prefixa litera sibilante, ut in multis, ande 
et manus oenserere, Nec multom diversa 
Varro [de L. ἵν IV. 16. Gothofr.] *' fe- 
ciales, quod fidei publios ister populos 
preerant. Nam per hos fiebat, ut justum 
conciperetar bellum (ut Plutarchua a ſa- 
cienda dictos censet) et ut fodere fides 
pacis constitueretur. " a fide et fcedere di- 
ctos autumat feciales. Cic. (Offic. I. 7. 
** fides nominata est, quia fit quod dicitar. 
— 12. οὐχ ὡς θαυμαστὸν) λύσις ἀγτι- 
ris roroc. id igitur? τὰ probas hano 
cem? ego vero, inquit, minime, ἀλλ᾽ 


an turpis, commoda an incommoda. Hino 
discimus interpretari locum Pauli melius 
quam vulgo solet. (Gal. 11. 5, 6.] ὁποῖοί 
«ποτ᾽ ἦσαν, οὐδὲν ἐμοὶ διαφέρει. [p. 120. ed. 
D.] Beza : **quales olim fperint, nihil mea 
refert," Vetus: **quales aliquando fuerint, 
nihil mea interest." at neque aliquando 
neque olim bio looum habet. Vertendam, 
Quelescunque erant. neo obstat verbum 
praeteriti temporis. Apostolus enim de re 


preterita loquitur, de congressu suo cum 


᾿ 


996 


issignioribus apostolorum Hierosolymis 
ante aliquot annos habito. Basilius [iu 
τίον ἡμεῖν. nisi quod qualiacunque sint, non 
sunt contemnenda nobis. . . 

— ult. μᾶλλον εἶχε τοῖς πγάγμασι xai- 
e^] utilius fuit vel magis opportunum 
feip. : opportunitatem enim Cicero τὴν sb- 
καιρίαν interpretatur. Idem [de natura 
deum I. c. 33.] ** ne hoc quidem vos mo- 
vet considerantes, qus sit utilitas, que- 
que opportunitas in homine membrorum, 
ut judicetis membris humanis deos non 
egere." Idem [in Lelio, c. 6.] ** Tales 
igitur inter viros amicitia tantas oppor- 
tunitates habet, quantas vix queo dicere." 
Et mox: *'*Denique csmterm res, qum 
expetuntuür, opportuns sunt singule re- 
bus fere singulis : divitis, ut utare, opes, 
ut colare — Amicitia res plurimas conti- 
met. Quoque te verteris, prwsto est. 
Nullo loco excluditur, nunquam intempe- 
Stiva, nunquam molesta est. Itaque non 
aqua, non igni, ut aiunt, pluribus locis 
utimur, quam amicitia." Problema Plu- 
tarchi est [Opp. t. IX. p. 761. Reisk.] 
πότερον τῶν στοιχείων χρησιμώτερον, ὕδωρ 
ἢ αὖρ. Quod eruditissime dissertavit. 
Idem de Philippo [Apophth. p. 678. t. 
VI. Reisk.] Cum castra positurus esset, 
commodo qoidem loco, sed qui jumentis 
pabulum non haberet, Qualis est, inquit, 
hec vita nostra, εἰ xai «ρὸς τὸν τῶν ὅγων 
καιρὸν ὀφείλομεν ζῆν; Pindarus [Olymp. 1I. 
98. ] τὸ πλουτεῖν φέρει τῶν τε καὶ τῶν καιρόν. 
Pericles apud Thucydidem in Epitaphio 
[lib. I1. 40.] πλούτῳ τε ἔργου μᾶλλον ἐν 
καιρῶ, ἢ λόγου κόμπτω χεώμεθα. divitiis uti- 
mur magis ad opportunitatem operum, quam 
verborum jactantiam. 

[P. 121. ed. D.] p. 143. 1. «oà yàp 
erposlps3a]. κατασκευὴ τῆς προτέρας trporá- 
στως, sed brevissima ex comparatione. 
Non ii sumus, qui fuimus, inquit. Multa 
amisimus, quibus salvis atque integris, 
bellum non timeremus. Nuno ex com- 
mutatione rerum metuenda sunt omnia. 

— 2. δεύτερον δ᾽ ὁρᾷν} ὃ δευτέρα πρότασις, 
ΟἿΣ sua mox subjicitur κατασκευὴ, non 
esso irritandos Amphictyones, neque prse- 
bendam illis occasionem aut belli faciendi 
necessitatem. 

— 5. ὅπως μὴ προαξώμεθα εἷς ἀγάγκηγ) 
Theognis [v. 515... Brunk. Poet. Gnom.]| 


μπτίρ᾽ ἀμηχανῶν ἔλαβον τὰ δίκαια Qoavy- 


τες, 

8 τ᾽ ἀνδρῶν προάγει θυμὸν ἐς ἀμπλακίην, 
Qui justitiam colunt, matrem habent ino- 
piam tam rei quam consilii, que mentes ho- 
minum ad peccandum prolicit vel invitat. 
Aristot. [ Politic. 11. c. 7. p. 109. ed. Con- 
ring.] βουλόμεενος ὁ νοριοθέτης ὡς πλείστους 
εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, «(εάγεται τοὺς πολί- 


ist.] πλὴν ὁποῖά “ποτ᾽ ἂν 2, οὐκ ἐξουδενω- τὸ 


-DOUNJEI PRJELECTIONES 


ταὶ ὅτι πλείστους ποιῆσαι παἴϑας. Xeso- 
phon [de Off. Mag. Equ. c. 5. $. 15.] τῶ 
yàg τοὺς πολεμίους προάγεται ἀφυλα-. 
κτοῦντας μᾶλλον ἁμαρτάνων. hec enim vu 
hostes. elicit per indiligentiam custodiendi 
magis peccare. JEschines [in defemiowe 
τῆς παρααρ.} τελευτῶντες εἰς τοῦτο τὸ eur 
φ«ροἤγαγον. huc denique remp. provzeresi, 
Dem. [κατ᾽ ᾿Ανδροτίωνος. p. 618.] ὑμεῖς V 
εἷς τοῦτο «ροόχθητε εὐηθείας καὶ ῥαθυμίας. ὦ 
provecti estis stultitie et socordie. — 
ἐπέιδόέασερ εἷς τούτους προῦχϑην τὼς X 

Item: οὔτε erotico τοιοῦτον οὐδὲν εὖτε 

αὐχθήσομαι, — Athenseus [lib. V. p. 188. D. 
Casaub.] τίς τῶν νέων ἐντυχὼν τεύτας, ἐκ 
ἐπιπριβήσεται μᾶλλον, ἧπερ εἰς ἀμετὴν ape 
αχθείη ; qui adolescens luec legens, mon ger- 
detur citius, quam ad virtutem gradus 
promoverit? Nempe Xenophonüs et Ph- 
tonis Convivia. [p. 184, ed. D.] D» 
qnibus idem Athenseus " I. p. 187.] 
οὔτε ix θύμιβρας λόγχῃ, οὔτ᾽ ix τῶν τομύτον 
λόγων ἀνὴρ ἀγαθός. Aristoteles (demusdo 
c. 6. $. 3. p. 203. ed. Kapp.] διὸ καὶ τῷ 
φαλαιῶν sies τινὲς : δὰ 
[Phys. IT, c. 2. p. 264. E.] διὸ καὶ ὁ πιαν» 
τὴς γελοίως er, εἰανεῖν. Cornificius [οὐ 
Herenn. IV. 58.] ** In his igitur gener 
bus expositio versatur, de qua prodacti 
sumus, ut plura diceremus." Hino et se 
ausi sumus interpretari τὸ ὅπως pà patte 

, t€ produxerimus. 

— 4 τοὺς συνεληλυϑότας τούτους, καὶ 
φάσκοντας ᾿Αριφικτύονας εἶνα!] Erat enit 
hoc totius Grsecis conciliom, οἱ qtsi 
Parliamentum. Plato [de repab. VI. p. 
80. t. VII. Bip.] πολὺ δὲ * 3 

7" διαβολὴ , 
nA Mia í —— pim 
[Rom. I. 22.] φάσκοντες εἶναι , 
ῥάνθησαν. Mud multa de Amphietyoei- 
bus, sed in primis hæo Strabo [lib. IX. 
p. 643. Almel.] τοιαύτης δὲ τῆς εὐκαιρίες 
οὔσης τῆς περὶ τοὺς Δελφοὺς, συγέισάν "t 
ῥαδίως baies, μάλιστα ΝΣ ἐγγύθεν. καὶ ἃ 
καὶ τὸ ᾿Αμφικτυνικὸν σύστημα ἐκ τοῦτιν 
συπτάχθη, «ερί τε τῶν κοινῶν βουλευτόμοσ, 
καὶ τοῦ ἱεροῦ τὴν ἐπιμέλειαν ife κοιντίμα, 
ἅτε καὶ χρημάτων ἀποκειμένων «ολλῶν, κι 
ἀναθημάτων, φυλακῆς καὶ ἁγιστείας δεμδιν 
μεγάλης, Sed nihil est tam sanctum aique 
munitum, quod non hominum avaritis εἴ" 
que audacia expugnet et violet. Hee 
ipsam enim templom Apollinis Delphica 
quoties expilatam foit? Primum sb Ee 
boensi nescio quo latrone, ot refert Pat 
sanias, [in rebus Phocenszium, X. 7.] 
deinde a gente Phlegysrum, tum s Neo- 
ptolemo Achillis filio, qui propteres & 
Delphis oocisus est. Moo enim 
lius, quam quod Euripides [ Andromache 
v. 51. s5.] tradidit, quia po»nas eb Apel- 
line expetitam venerat ob cadem pstrit 
Longo post tempore Perse, qui Xerxem 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


secnti supt, cum csetera Grsecis delobra 
iieendisset, hoc quoque fanam spoliave- 
rent. (p. 123. ed. D.] Tum Philomelus, 
ducesque Phocensium penitus compila- 
rent. Postremo Brennus oum Gallis 
post Romam captam et aoro redemtam, 
se contalit in Graeciam, et huic fano vim 
attolit, ἔμελλε δὲ dea. οὐδὲ τῆς Νέρωνος ἐς 
vírra Ouyeplac ἀπειράτως ἔχειν, inquit 
Paossniss, qui quingentas Apollini Deum 
atque hominum imagines seneas abstulit. 
Bene igitar Geographus: ἐπίφθονος ὧν ὁ 
σλοῦτος δυσφύλακτός loi, κἂν ἱερὸς 5. vov γέ 
Tu σπτήστατόν ἔστι τὸ ἐν Δελφοῖς ἱερόν. wpó- 
vwor δὲ σολυχρήματον ἦν. (lib. 1X.. p. 644. 
Alm.] Vixit autem Strabo snb Augusto 
οἱ Tiberio. Non igitur Amphictyonum 
eellegio, qui bis in anno fortasse eo con- 
vesiebant, sed militum prsesidio tutandi 
eraat Apollinis thesaori. Et illa erat 
ézmonem religio. Qoi sancta Eoclesia ? 
quwesdam et ipsa erat ubique opulenta: 
weac inops et misera est πολλαχῆ. De 
qva diei solitum: ““ Ecclesia copias pe- 
perit: flia exitio fuit matri." Jos et 
potestatem Amphictyonum Strabo satis 
his verbis indicat. Conveniebat, inquit, 
bec collegium de rebus communibus con- 
satarem. Sed Tecitus clarius [Aona- 
lium IV. 14. *' Samii decreto Amphicty- 
oom nitebantur, queis prsecipuam fuit 
rermn omnium judicium, qua tempestate 
Greci, conditis per Asiam urbibus, ora 
maris potiebamtur." Samus autem una 
erat ex illis eivitatibus, Tuam autem a 
Cesare petebant, ut vetustom asyli jus 
tibi &rmaretur, quod olim Amphictyones 
deereverant. . Origo diverse traditur. 
Strabo (loc. laud.) ᾿Ακρίσιος (Acrisius est 
Denses pater) δὲ τῶν μνημονευομένων «ὥ- 


τὰς μετασχοῦσ. 
ifa: δὲ καὶ τὰς ᾿Αμφικτυ- 
ec δίκας, ὅσαι πόλεσι «σρὸς πόλεις εἰσί. 
Lates enim civitatum et controversias 
esmponebant, [p. 124. ed. D.) injurias 
eorrigebant. at Pausanias [de rebus Pho- 
cessium, X . 8.) καταστόσασϑαι δὲ συνέδριον 
ἐγνεῦϑα Ἑλλήνων, οἱ μὲν ᾿Αμφικτύονα τὸν 
Διυκαλίωνος νομίζουσι, καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τοῖς συν- 


cem ἐπίχλησιν ᾿Αριφικτύονγας γενέσθαι" 


po 
Unde igitor Deucalionis filius 
tait huno instituisse conventum. at vici- 


397 


ex his institutam, finitimis scilicet, inde 
᾿Αμφικτύονες appellabant, tanquam ipi 


πτίονας. nam τ et v vocales sunt commue . 


tabiles. Itaque aped Herodotum nomen 
est appellativum (lib. VILI. 104. p. 667. 
ed. Wess.) ἐπεὰν τοῖσι ἀμφικτύοσι erács 
τοῖσι ἀμιφὶ ταύτης οἰκέουσι πόλιος μέλλη τι 
ἐντὸς χρόνου ἔσεσϑαι χαλεπὸν τότε 8 ἰρείη αὖ- 
τόθι τῦς ᾿Αϑηναίης φύει πώγωνα μέγαν. hoc 
videtur unum esse ὁ splendidioribus Hero- 
doti mendaciis. sed Pedasus, de qua lo- 
quitur, est civitas in Asia procul a Del- 
phis et Thermopylis. Euripides [Oreste, 
1621.] 


ὦ γαῖα Δαναῶν, ἱππίου τ᾿ "Agyouc «τίται. 


Scholiastes, οἰκήτορες. unde apud Home- 
rum ἐϊκτίμενον πτολίεθρον, oppidum bene 
repletum incolis. ταῦτ᾽ ἐπισφραγίζεται Har- 
pocration, priore enim sententia repudiata, : 
quam ex 'Tbeopompo retulerat, addit au- 
otorem adumbrans meliorem [p. 125. ed. 
D.] ἢ &erà τοῦ «εριοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν 
τοὺς συναχθέντας, ὡς ᾿Αναξιμεένης ἐν «πρώτῃ 
τῶν Ἑλλαυνικῶν, dicti sunt scilicet Ampbi- 
ctyones. , 

P. 127. ed. D.] — 6. ᾿Εγὼ γὰρ, sl γέ- 
γοιδ᾽ —) Summa hsec est hojus orationis. 
Non esse cujusquam unius populi, neque 
ipsius Philippi vim per se metueudam. 
Illud horribile esse et pertimescendum, si 
in nos universi, inquit, infesti velut a- 
gmine facto cooriantur. id eventurum, si 
decreto Amphictyonum intercedimus. ut 
bio opportunum sit exclamare id, quod 
Noster alicubi [pro Corona p. 275.] sé- 
Aspoy εἰσάγεις εἰς ᾿Αττικὴν, Αἰσχίνη, «ὅλε- 
μον ᾿Αμιφυντυονικόν. Neque esse, ut socios 
atque amicos hostium formidemus. Illas 
enim societates valere, et firmissimas esse, 
quas συμμαχίας dicimus: quee τοῖς ἀδι- 
κουμένοις adsunt. ad bellum aliis inferen- 
dum nulli supt socii neque amici fideles. 

— T. ὃ τι τοιοῦτον ἔγκλημα ἴδιον] Non 
debemus hic crimen vertere. sed id eet, 
uod nos dicimus a private quarrel. Cic. 
contra Vatinium, c. 5.] '* Teneasne me- 
moria, tibi in conventu Poteolis manus 
esse allatas? ad me consulem Poteolano- 
rum querelas esso delaias?" τὰ ἐγκλήμα- 
7a. Martialis [lib. VI. 19.] 


** Non de vi, neqne crede, neo veneno, 
Sed lis est mihi de tribus capellis. 
Vicini queror has abesse furto." (Ὁ "ὦ 


Quod verbum significat non solum crimen 
inferre, verum etiam pecuniam aut rem 
aliam judicio petere, unde et calumniam 
dici Festo placet. [p. 128. ed. D.) Dem. 
τί ἔχοντες ἔγκλημα, καὶ τί ἐγ- 
καλῶν non accusator, sed petitor. 

— 9. καί μοι μὴ θουβήση μηδεὶς, πρῶν 
ἂν ἀκούση] ὑποσγροφὴ, qualem jem ante 


398 


observavimus —Cioero deprecetionem 
vocat. Aristides: ἀλλ᾽ ἔγωγε, xal μεδρὺς 
τὴν ἀξεαίαν. hio videmgs, ora- 

toribus obstrepi solitum in oqscionibus, 
sj quid dicerent, quod minus placeret. 
Cio, [pro C. Babirio Perd. reo, a. 6.] 
, ** Utinam bano mihi facultatem eausa oon- 
cederet, ut possem hoo predicare, C. Ra- 

birii mana L. Saturninum hostem popali 
Romani interfectum. Nibil me clamor 
iste eommovet, sed copaolatur, quum in- 
dicat, esse quoadam oives imperitos, sed 
men multos Nunquam, mibicredite, po 
polus Rom. hic, qui silet, consulem me 
fecisset, si vestro clamore perturbatum 
iri arbitraretur, quanto jam levíor est ao- 


elamatio! quin oontineis vocem,indicem sine 


reolamatum est ia hoo judicio, quam 
id dixisset, qued nefas videbatur. Demo- 
sihenes dictures, quod anres aediestium i 
renpuereat, antevertit et sepprümit stre. 
—X TO gen : εἶν bow 
καὶ 
εἶναι τὸ λυόμενον μαὸ eadem oratio s 
iatereisa multo fujsset ἡ anrior: φολὺν ὄχλον, 
μὴ ὕβριν τομίσῃς εἶναι τὸ λεγόμενον, 

obe ἔχεις. porro θερία dicit và σόϑη 
Tc . Utitur autem deprecatione pro- 
pter invidiam nominis. 

- 10. εχ ὡς ὑδέως Tyro ijs] Id eat, 
ἐσισχοδείως. btymologua: ἐτάϑειος, 
Mc καὶ συνόϑυς, ἀπὸ τοῦ ἥδω, à 
nel ἐαριτήδωορ, πλωνάσμῷ «τοῦ c. amicus 
enim amico carus est atque jucundus, an- 
de hoo apud Plotarchum ; 


elc Span airov φωτὸς lg oa e 


[P- 1e. ed. D.] Dem. 
ed. Reisk.) Be Ares ME m 

de dalac ἔχρι, ἐπερεόσψ. Cio. den; res 
“4 qui lmperita οἱ concitatm multitudini 
—2 esse voluerunt." Idem: carus 
mürsque est atqne juewodos." Tiem: 
“ ares tem 

ico, et Pio ejus &lio." Dem. 
ΠΗ pronis P. 1438.] ἔστι uit ein τὸ 


sanis ἔϑες 7 

ἂν mak rerum, QU, 
epic δὲ τοὺς ——e ἀνδῶς ἔχειν, hino 
ἀηδίαν. dicimus offensionem οἱ simultatem 
iüter emicos ortam, Dem. [de ementita 
legatiooe, p. P 


«ως 55 


ἄγυ 
—* —— — 


eqivw εὐδίν. οὗτος ln- 

—— v οὗ πρὸς eDaer- 
“ον dorm. rosis [6 rebus Pbo- 
eium X2 Ayer καὶ ἄλλα ἐπαγωγὰ 
καὶ ia Λακεδαίμονος ἐπτ- 


μι IIIS id est, és ὑδίως ét 


tam Leacedgmeni] quam - 


pos 


ibus illis jacundus Metello imi 


odii ἴστε δήπου Πυϑοκλία.. 
τοῦτο qr. 


.DOUNJEI PRJELECTIONES 


— 18 καὶ sal σέπι φάσειῤ τις οὐσὼς ἀπο.» 
σϑήτευς εἶνα!} Becotii semper habiti sent 
tardiores. Aristides —— Oen! 

ie —XRE 


sed mejer 
ata pidilas, de qua Pausanies : ἀντὶ 79500) 
μὸν barata τὰ 

tue ver) "Avv iv 


sine vomoreu conscientie, dere, perdite 
audacia. M. Tullius [ Tusc. ΠῚ, e. 6 4. 
134.) * Neo abenrde Crentor ille, qui is 
postra Academis vel in primis falt ebi- 
lis. Minime, inquil, assenüor iio, qui 


git, i 
steporis in corpore." à βωρότες 
rem nop est illa ides, de 488 diximus, 
Hermogenia: aed arrogantiam potius eb 
«no festidium declaret. tales enim graves 


φί. s"at emnibes. .Isoeretes quie δῶ 
9. ἐσιυτυδὴς inelitutos vereque eroditea , hee 


Notam iiled 
Horatii (lib. II. Epist. 1. v. 244.) 


*' Bxeotum In crasso jurares aere natam.' 
M. Tullius [de fato, c. 6.] ““ Maltagee 


suut alia, que iator looum et lecum ple- 
rimum differuat, Athenis teaua oelan, 








IN PHILIPPICAM DE PACE. 


o. 


i, et 


sermonibus, ad stadium fallendi studio 
voonbsntur. légures montani, 


, quto a majeri 
postulavit: deinde ea laxuries, 
Anaibelem armis etium tori hu- 


ἢ 


» ipuom 
—— volaptato vieit." Sio 


φῶς θέσεις, lecos tractate vomménes, 
terdum fu 


edo, ἐφήδρουσε τοῖς - 
. éseidue milites in unum 
(ccasionts 5 locis δὲ 


τὰ . 
36 ἣν nn de —— 
, —XV feste ἰαυνῦ 


390 


inquit Budeuy, imminme in occasionpm, et 
calamitatem, et. nes afflictus alterius. Arist. 
[Polit. II.] ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς AÁneen οἱ 
Εἵλωτες, ὥσασιρ ἰφεδρεύοντες τοῖς ἀτυχήμασι 
διαφελοῦσιν, ut scilicet, si quod preliam 
adversum fecerint, in libertatem se vindi- 
oent: et post terrse motum, quio magna 
erst calamitas (magoam enim urbis par- 
tet deleverat) defecerust. — Ovidirs 
[Met. I. 146.] ** Imminet exitio vit οὐδ» 
jugis, ie meri." Euripides [Oreste 
1637.) 
σύ 8 » ὃς ξιφήρης TP ἐφοδρεύεις ubeh. 

Orestes gladium tenebat faribundus, in- 
teatum Hermioues M 


φαρεσκιυασ μένεος, 
διό irgu putri 


tmnine musico, quicturas: sio Bwripides, 
«pl τὸς τέχνης 
γ᾽ Ἑὐριπίδιρ. 


Διαγωνιεῖσθ᾽ ἔφασκε ὦ 
— [in Ranis, 793. s. 

Sto beneab orntore jungentur Ineo verba. 
wulites ín. ewbeidiis collocati. 1u- 

δρεῖαι,, subeldia. Diederoe [1. XVI] JN 
Abc elc μὲν «ρομάχως γῶν ρων 
φρώτους ἴστησε, τοὺς δὲ ἐφέδρους Vrae, “νὸς 
—XRXEX Ut Romani triarios, qui for- 
tideimi foerant, in pestréma aeic loenbent. 
Uwe rbium : Res ad triarios rediit. 


Alfw- φὼς bul σῷ holes τεταγμένα, ii 


" [pse Mycenzus magnorum ductor 
Achirum | 

Conjogis infende prima intra limina 
dextra 

Oppetiit: devictam Asiam subsedit 
adulter." 


Jgisthus ex insidiis obtrapeavit Age- 
waeranonem. "Vetbum ito Latinum cóm- 


—— ———— sabor fa Hn eiim. 
Bones ht . τα feturom IH. medium. 
—— rei vt eran beraten dii πδέξοριαι, iofultom ᾿ξ. ἐκαθοεδόμτην, fat. 
fw veius adversis eon Μή. ἐξ 2x. 

Paubes χιλενὼς καιροὺς voit: ot Toi ΚΙ 144 5. vi ξνοϑήσοντας ἂν oleas, εἷς 
νὰ Yéstdiem sua tempere appe; 46. σὴν cli W nx dello, βυϑεν} Eitoo 
bus fn ereflio feit, δὲ quim vexatus ew osi iremenites fuit in oribus 


Ortes, tüaxitie Adriniem llus, et, νἱ qui 





400 DOUNJEI PRJELECTIONES 


Jaborsrent aut periolitarentar, illis suwo- 
currerent, nullam opem ferrent alios lagces- 
sentibos. Certe testimoniom Athenis 
Aristides perbibet, quod verissimum est. 
[Leuctrica I. pro Lacedsemoniis, p. 408. 
t. I. Jebb.] οὕτως ὁ «παλαιὸς λόγος ἔστ᾽ 


Tw ἦθος, ὑφ᾽ οὗ σώζονται. Nam et Theba- 
mos de se non optime meritos [p. 134. ed. 
D.) juverunt'contra Lacedsemonios, ἃ qui- 
bus Thebani magnam injuriam accepe- 
rant, cam arcem Cadmeam Phobidas oc- 
cupasset. ' Et rursus Leuctrica calamita- 
.-te fractis opibus Lacedeemoniorum, illos 
vicissim, quamvis ab illis debellati fais- 
sent, contra vim Thebanoroam tuebantur, 
non veriti δόξαν ἐμπληξίας ὀφλισκάνειν “ἀρὰ 
τοῖς «πολλοῖς, inquit idem auctor, id est, 
opinionem levitatis εἰ inconstantie, quod 
essent modo barum, modo illarum par- 
tium. Homerus [Odyss. v. 131. 69. 


τοιαύτη yàp ἐμοὶ μήτηρ “τνυτή περ ἰοῦσα, 
ἐμιπλήγδην ἕτερόν γε τίει μερόπων ἀνθρώ- 
* 


doors, τὸν δέ τ᾽ ply! ἀτιμόσασ' ἄπο. 
X Dium. 


Eust. ἐμπλήγδην erasà τὸ ἐμηλήσσειν, ἤτοι 
ἐμοίατειν, ὅπως ἂν τύχοι τοῖς πρά 
Nec vituperat matrem Telemachus, sed 
studium atque amorem ejus ingentem 
erga virum demonstrat, quod recentissi- 
mum quemque, quamvis vanum, in honore 
baberet nuntium. Objioit 7Esohini De- 
mosthenes τὴν ipe) uflars τῆς “ολιτείας, de 
'quo jam sapra diximus. Cio. **non sentire 
idem semper de rep. sed idem spectare 
debemus." 

— ibid. sic τὴν elasíay] Subaudis γῆν ὃ 
χώραν, terram aut agrum suum. i 
est invadere, et fines aliorum ingredi. Idem 
«ἰσβάλλειν, et ἐσβολὴ Thucyd. 

— 38. οὗ οὐδετέροις] I. 
nutris adjutores foread inferendaminjuriam. 
Denique ἐπιμαχίαν οὗ ποιήσονται πρὸς οὐδετέ- 
pove, ἀλλ᾽ εἴσερ, συμμαχίαν. Hoo est enim 
oU συγεπτιστρατεύειν. Sed explicemus hunc 
locum ex Thucydide, eademque opera 
Thucydidem emendemus. Sic enim edi- 
tam est [lib. I. c. 44.] Postridie muta- 
runt sententiam Athenienses [p. 135. ed. 
D.] Κερκυραίοις συμμαχίαν μὲν μὴ ποιήσα- 
σϑαι, ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἰχθροὺς καὶ φίλους 
νομίζειν, (εἰ γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευον 
οἱ Κερκυραῖοι ξυμαλεῖν, ἐλύοντ᾽ ἂν αὑτοῖς αἱ 
πρὸς τοὺς Ππελοιεοννησίους σπονδαὶ) ἐπιμαχίαν 
δ᾽ ἐποιήσαντο, τῇ ἀλλήλων βοηθεῖν, ἐάν τις 
ἐπὶ Κέρκυραν In, ἢ ᾿Αθήνας, ὃ τοὺς τούτων ξυμ» 
μάχους. Illum Thnocydidis looum αἱ in- 
telligerem, fecit hio Demostbenis.' Nam 
etsi Scholiastes hano probat lectionem, 

ue ullum in ea scrupulum invenit, mi- 
bi tamen nunquam satisfecit. Non dubi- 


to, permatatam ease sedem doum vocs- 
bulorum, atque ita legendum: 
ieuaaylas μὲν μὴ sreácaeSu.— Rt max: 
συμμαχίαν δ᾽ ἐπαύσαντο, τῇ ἀλλήλων Bm- 
θεῖν. [Adversaetur Dounxo  Abrescb. 
Dilacidd. Thacc. p. 49. et Gottleber. ad 
Thuc. t. I. p. 95. Bzcx.] Quod perspi- 
cuum est ex verbis ipsius auctoris, pri- 
mum bis: εἰ γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευεν σφίσι 
οἱ Κερκυραῖοι ξυμπλεῖν. Hæo enim oerte 
est ἐπιμαχία. Deinde ex eo, quod se- 
quitur: ἐπιμαχίαν δ᾽ ἐποιόσαντο, τῇ ÀAM- 
λων (εηϑεῖν. 4015 profecto est ξυμριαχία, 
quum bellum defenditur, ut, cum infertur, 
ἐσιμαχία, quod confirmst boc ipsum, qued 
nuno tractamus Demosthenis: zal γὰρ αἱ 
συμμαχίαι τοῦτον ἔχουσι τὸν uo 
modo? ἐς τὰν οἰκείαν εἴ τις ips Áo, βου. 

si», o). συνεσιστρατεύειν ; quse est ἐσιρια» 
xía. Preterea testimonio est, quod.ad- 
jioitar, ὧν καὶ ἄν τις. ie enim 
societates το sant.et firms, quibes ss 
invicem defendunt; leves, quibus edje- 
tores fiunt ad bellum aliis inferendum, et 
cito deseruntur. Postremo Thucydides 
ipse post pauca [o. 53.] rem ponit exiss 
controversiam. Cum enim Corintbii di» 
xiusent: ἀδικεῖτε, ὦ ἄνδρος ᾿Αθεναῖοι, τϑδά- 
μου ἄρχοντες, καὶ σπονδὰς λύοντες" 


κουμαὺς 
γμασι. dent: οὔτε ἄρχομεν πολέμων, d ἄνδρος 1108.» 


«Τογγήσιοι, ovra σπονδὰς λύομεν, [p. 136. ed. 
D.) Κερκυραίοις δὲ τοῖςδε ξυμμόχοις lari 
βοηθοὶ ἤλθομεεν. Ecce, quos in tatelem re- 
oeperant, ξυμμάχους appellat. At lose 
superiore scriptum est: ἐπιμαχίαν δ᾽ ἐπι,» 
carro, τῇ ἀλλήλων CenSri». [taque hio 
Soboliastes coactus est dicere, τὸν iex- 
μαχίαν, συμμαχίαν λέγει. — Sed cur com- 
motaret hseo nomina? imo supra ooame- 
tata sunt vitio librariorum, ot jam iue 
ipsa clarius ducere existimo. Unus adhec 
restat scrupulus, quod ait magnas his 
auctor, ξυμμαχίαν μὲν μὸ «σοιόσασθαι, 
ὥστε τοὺς αὑτοὺς ἐχϑροὺς καὶ φίλους mum, 
quod fadus offensivum et defensivum vo- 
ostur. Hoo igitur geminum fedus est 
ἐπιμαχία, nop, αἱ volgo creditor, euapa- 
xis. Qui enim amicorum op Tal- 
micos, hic amicos facilius defendet leoss- 
sitos. JEschines [contra Ctesiphontem, 
p. 482. ed. Reisk.] ἀπορῶν δ᾽ ὅ,τι xpéra- 
———e. 
γε γης iv eT, , 

sla λοισὴν κατεῖδε τῆς σωτηρίας, ἔνοριεν λα» 
βεῖν τὸν ᾿Αθκναίων δῆμον, σύμμαχον ἔσορια- 
σϑίντα, βοιθήσειν, ἐάν τις ἐπ᾿ αὑτὸν (x. Pe- 
strema verba declarant, συμμαχίαν &e- 
dus esse solummodo defensivum.. Eraat 
Athenienses Lacedmmoniorum soc at- 
que amioi: erant Arcadum inimici: qui 
buscum haotenus fedus inierunt, ne 

WE Jus Xenepho Hio est συμ- 
paxil. De qua Xenophontem audiamas 
[rerum Grecarum VII. 4. 6.] τῶς μέντοι 





IN PHILIPPICAM DE PACE, 


τῶν ὅλΆων 

Offic. T. 19.) ** Sed ea 
quibus imperii gloria proposita est, 
minus acerbe gerenda sunt, Ut enim 
qeem civiliter contendimus, aliter [Hano 
sstiquxm lectionem etiam Heusing. præ- 
Nam poet Lamb. editum: cwm ci- 
vi aliter contend. si est etc. Bacx.] si 
est Inimicus, aliter, si cofpetitor : cum 
altero certasmen honoris et dignitatis est, 
cest altero capitis et famm: aio cum Cel- 
tiberis, cum Cimbris bellum ut oum ini- 
Blois gerebatur, uter esset, non uter im- 


permet: eum. Ratínis, Sabinis, Samniti- 4»es 


bes, Panis, Pyrrho de imperio dimica- 
εν," Hæo iile. De pere dubitari 
petet, Videntur enim Punica bella, 
pretertih secundam, internecinum faisse. 
Bed bec etiam. confirmat alio 1oco. [pro 
Sestio, c. 68.] ** Quis Carthagenlensium 
pitris (αὐ Aun?bale consilio, virtute, re- 
bus gestis? qui unus cum tot imperatori- 
bip nostris tot aunos de imperio et gloria 
éetertevit." Atque hoc sic fleri sólet et 
debet in rep. non minus in privatis homi- 
nibus atque injariis observandum. — The- 
tabftodles, cum falss proditionis accusa- 
ias patriam fageret, urgentibus a tergo 
qd persequebantur, ooactus est ad Ad- 
mem regem  Molossorum, hominem 
sos auloum, confagere, utpote cui resti- 
üset Miquando, cum nescio qid ab 
Affenieuaibus, peteret. [ad finem 1. "Tha- 
eyd. e. 136.) Ad regem igitar cuin sup- 
plex wecedetet, quem ltewerat, ingenue 


óogfeesus est, se do eo nor optime meri- 4emi 


tum esso: sed. famen equum censere et 
pottulsre, si contra rem illios quodam 
teupore venisset, non id tum in tanta sua 
meminisse. Non enim hoo 
etit pa? parl referre, oum salus agitur, 
Utem ire eum in capot, a quo læesus es, 
ΟΠ mediocre commodum quereretur. 
ymo yàp εἶναι τοὺς ἑμοίους ἀπὸ τοῦ (p. 
138. ed. D.) ἴσου τιμωρεῖσθαι, ait Thucy- 
des. ἀλλ᾽ αὑτὸς μὸν ἐκείνω χρείας τοὺς, καὶ 
ἐκ ες νὴ σῶμα σόζισθαι, ἱναντιωθῆτει. ἰχεῖ- 
MV de abri», — ὑφ᾽ δ᾽ καὶ 
d hierro: ewrwluc ἂν τῆς ψυχῆς ἀπο» 
vré^u. Hác orstiome victus rex ve- 
Mam dedit, et clam emisit summum vi- 
rU, quo tendebat, ad Persas. Similis 


YOL. V. 


, abre 


401 


imoderatio Greecoram feit erga Lacedm- 
monfós, quam fnsolescere imperium ade- 
ptí cteperant. Id enim agebent, üt inso- 
lentia eoram eomprimeretur adempto im- 
perío, $on ut perirent et funditus tole- 
rentür. Aristides [Leuctrica IIT. p. 450; 


μιν, οὖσιν ἴσως 
—— [xac To. 
ὡς δὲ xal ἀσολωλύτας καϑάσαξ Iv, οὔ μοὶ 
δοκοῦσιν X. τ. Δ.  Harmostm sunt, quoé 
Iacedmmonii bello Pelopopnesiaco deri- 
etis Atheniensibus, cum ab armis disceg- 
sum ost, civitatibus imposuerunt; quí res 
ubique ad morem et disciplinam Sparte 
componerent, xd] epic τὸν κόσμον τῆς αὖ» 
τῶν πολιτείας, — Denique eramt, quales 
apud Romsnos constituend& reip. Tri- 
umviri teste Budæo. 4», βλάβη. ψλεο. 
νασιμῷ τοῦ εἰ dpt. — Inde isríetis, quod blo 
quidem íniolentiam significat, Eostathins ᾿ 
ἀπειλὴν exponens illod [Iliados P. 431. 
«ολλὰ Bi μειλιχίοισι προσηύδα, πολλὰ 
$. Bust. ἀντίλρινται δὶ τῇ dou πάγτως 

Aéys. "Talis erat Lysander mi- 
Dax, 8 us, insolens. 


* 


e] P mop — 10. τί οἷν ἡγοῦμαι 
! ermogebes: κατὰ εὗκρι- 
€ γδεται ὃ λόγος, ὅταν ὃ dye do meti 
ἐρωτῶν, εἶτα ἀποκρίνηται, ut quum dioit 
orator, τίνος οὖν ἕγεκα τοῦτο λέγω; quorsum 
htec? ista enim fi dilucidam oratio- 
nett liquidamque reddit, frequens apud 
Rhetorem. Jat autem propríus aocedit 
ad causam, atque auditoribus, quid illis 
maxfme metuendum sit, ostendit ex com- 


paratione. — 

P. 145.2. fro ys τὰ abrà τούτοις €o- 
*U:] Tum dum factiones erant ín Ὥς. 
lopontreso: pars cum Lacedemoniis sen- 
tieb&nt, plerique contrs. factio est inter 
inalos, [p. 141. ed. D.) quod inter bono$ 
amicis, inqait Sallostius. (Bell. Cat. 


{2 φεσνούντ ew». et 
φρόνημα afi σα k [Ron Tu. 
vult caro, óhcupiseit. 
nis optime reditu. Nam, qu 

ὙΠ} λωὶ τεῦ μέγα φεσπῖν —* 
cap. .] 4er τοῦ » οὗ 
κατὰ τοὺς —— ἂν —— 
ἄνθρωπον ὄγτα, θνητὰ τὸν S9mvér ἀλλ᾽ ἐφ᾽ 
ὅσον ἰγδέχεται ἀπαθανατίζειν. qid hoc ver- 
bi est? sequitur ἐξηγντικῶς, xal deavra 
erouffy «ποὸς τὸ DR κατὰ τὸ κράτιστον τῶν ly 
αὑτῷ, id est, sscundum mentem atque intel- 
ligentiam: quod Clceto dicit, * immorta- 
Htatem meditarf vel 4 sterna moliri." 
3r 





402 


[Tose, I. c. 15.] ““1ἐοαϊὲ eese otioso 
Themistocli, licuit Epaminogdss, licoit, 
npo et vetera οἱ oxterpa queram, mibi: 
sed nescio quo modo inbseret in mentibus 
quasi secalorum quoddam asguriam fotu- 
rorum: idque in maximis ingeniis altis- 
simisque animis et exsistit maxime, et ap- 
paret facillime." Idem [de senect. e. 
$3.] ** quod ni ita baberet, αἱ animi im- 
mortales essent, baud optimi onjasque 
animus maxime ad immortalitatis gloriam 
niteretur." Plato ( Cbarmide, p. 113. t. V. 
ed. Bip.] fja9o δὲ τὸν ἐπιῳδὴν ἐγὼ ἐκεῖ ἐσὶ 
στρατιᾶς παρά τινὸς τῶν Θρᾳκῶν τῶν Ζαμόλ- 
ξιδος ἰατρῶν, οὗ λέγονται καὶ ἀπσαθανατίζειν. 
forte ἑταίρων. sed. οἱ ἰατρῶν ferri potest. 
agitur enim de remedio quodam.  Hero- 
dotus de Dario [lib. IV. c. 93. p. 333. 


W'ess.] πρώτους αἱρέει Γέτας τοὺς ἀθανατί- 
— ἀδανατίζουνι δὲ τόνδε τὸν τρόπον. 


οὔτε ἀποθγήσκειν ἑωῦτοὺς νομίζουσιν, vas 8 
qi» ἀπολλύμενον παρὰ Ζάμολξιν. erant igi- 
. tur pbilosophi τὴν ἀϑαν τῆς ψυχῦς 


φρονοῦντες. [ρ. 148. ed. D.) Zamolxis 
enim auctor hujus disciplins, foit, αἱ 
Herodotus tradit, Pythagore Samii ser- 
vülus, a quo quum qusedam accepisset de 
Jmmortaliiate animorum, et simal cam 
libertate in Grecia atque Ionia 
pecuniam invenisset, demum ad suos ho- 
mo magnificus rediit, et qum didicisset 
docere instituens sectam in Getis oondi- 
dit. persuadere enim perseveravit, qui se 
ei dedidissent, neque ipsos esse moritaros, 
meque ex ipsis genitos : sed in locum per- 
venturos, abi sempiternis bonis generis 
cujusque fruerentur. Sed et Druidas no- 
stros, qui immortalitatem anime pariter 
asserebant [vide Ceesarem de b. Gail. VI. 
14] Pythagoreos faisse ego non dubito, 
sed disciplinam eorum manasse a Dytha- 
gora [Non facile sssentietur, qui Bri- 
tannie nomen alias habere origines, et 
Pythagora probabiliter antiquiores eese 
Druidas, meminerit. Bscx.)] quippe qoi 
permutationem quoque animorum in alia 
atque alia corpors cum Pythagora te- 
nebant. prseterea nihil discipline suse 
literis mandabent, quod in primis Pytha- 
icum fuit et Platonicum. *'Id mibi 
uabus de causis instituisse videntar," 
inquit Cesar (lib. VI. c. 14.] ** quod ne- 
que in vulgus disciplinam efferri velint; 
neque €0s, qui discant, literis confisos, 
minus memoris studere: quod fere plo- 
risque accidit, ut praesidio literaram dili- 
gentiam in perdi 0,80 memoriam re- 
mittant" Saentque beo mihi quidem μεε- 
γάλα τεκμήρια, venisse eos ex ea parte 
Italis, ubi Pythagoras fait, et multis se- 
culis Pythagoreorum nomen viguit. quam 
tam appellabant magnam Grseciam, nuno 
regnum est Neopolitanum. neque in totum 
repudiands est, ut plerosque video facere, 


DOUNJZEI PRJELECTIONES 


illa de Brato fabula. Nam et ia ilia re- 
gione Italie sont Bruti, quos Greeei. 
Βρυττίους vocent, [p. 143. ed. D.] et Dio- 
dorus Sic. (XVI. 15.] signi&oare ilerum 
sermone A»eTàc [imo 3eaerérac] sit, id 
est, ὁ quo facilius buc lomgsas 
mare tentamdo pervenire potuereat: et 
206 iidem Greeci Βρετταννοὺς, patriam me- 
stram Besrravas appellant. Multa falm- 
losa in nostris originibes reperiri, noa 
nego. sed memiaerimos, omnibus fere fa. 
balis subesse aliquid veritatis, ut Strabe 
docet. (lib. I. p. 37. X. p. 726. Almel.] 
Huc aocedit, qnod lingus veterum Bri- 
tannorum, qui remanent bodieq«e, affisis 
est Brutiorum, qui fuerunt. quod ex 8te- 
phano probamus citante buno Aristepha- 
pis : 


μέλαινα δεινὴ γλῶσσα Βρεττία saris. 


μέλαιναν δεινὴν γλῶσσαν appellat, quam 
difficile est pronuntiare δαὶ omnino 8 
rum notis oomprehendere. Arixxx 

Φησι τὴν Ἰταλίαν χληϑῆναι Βρεττίαν, εἶτα 
Οἰνωτρίαν. quicquid sit, ex Ργιίμεζοεαι 
disciplina Droidas exstitisse dubitandos 
non est. Sed ἅλις δρυός. 

— 3. διὰ τὴν 


λὰ πρὸς φικαρυκεύσθαι, Pau- 
sanias: wpeo/cw; τῆς Waleac ὑπὲρ ἀγαιρέ- 
σεως τῶν νεκρῶν ἐπεκερυκεύοντο. Post pa- 


gnam victores solebant cam victis ali 
diu facere inducias, ut interfectos ad se- 


crnp Letinis est 
ram, Tbucydides [I. 53.] ἔδοξεν οὖν αὑτοῖς 
ἄνδρας ἐς κελήτιον ἐμβιβάσαντας, &xty 

κίου 9 “τοῖς ᾿Αϑηναίοις. ad quem le- 
oum Soboliastes insigniter: sx ἔστι 


ξύλον ὀρϑὸν, ἔχον δύο ὃ 
— — 
κέρυκες, καὶ 


d γὰρ ὀρθὸς λόγος hi ἀμφοτέρων χωρεῖ. 
εἰρήνη dicta est, ut supra doosimus. hoo 
symbolum videre est in codicibus, quos 
Frobenius excudit. Itaque hic oaduceus 
Mercurio tribuitur. heo hojus hierogly- 
phici ratio sane probabilis est: quam 
Macrobius [Sat. I. cap. XIX.] tradidit, 
plane fotilis, M. Tullios [Do Orat. 


t 

















IN PHILIPPICAM DE PACE. 


" delede qui possit non tam caducee, 
nomine oráforis orsatus, incolumis 
vel inter hostium 1616 versari." hic locus 
explicat Scholiesfem Thuoyd. Orator 
enim est ὀρθὸς Xéyoc, qui inter duos exer- 
citas intercedit, quem non fas erat violare, 
boc est ἀδικεῖν. oratores erant xguus; 
quos caduceatores vocant, Virg. [lib. XI. 
A&e.] 
* Jamque oratores aderant ex urbe 
tins, . 
Yelati ramis olee, veniamque rogan- 


tes." 


pest victoriam Æneæ scilicet Uvip τῆς τῶν 
γαιῶν ἀναιρέσεως, ut apud Pausaniam su- 
pra  Livies (lib. XXXVI. $7.] “ £- 
toli pancos post dies quam ad bellum re- 
Boyaadum, acciendumque in Asiam 
legatos miserant, abjectis belli eonsiliis, 
pecis petendep oratores ad consulem mi- 
serunt" Cans his Festus facit, qui vult 
oratores ex Greco dictos, tanquam ἀρυτῆ- 
tac, quod misai ad reges et gentes, deos 
solerest » id est, testari. *' bi mo- 
de (isquii) appellantur legati." Postre- 
mo m, quod Ulpianus scribit ad 
ilep (p. 145. ed. D.] oontra Timocra- 
tem [p. 265. ed. Awrel.] ἱστέον δὲ, ὅτι ἅλ- 


—— «uis sit, 

is docet [contra Ctesipbontem, p. 386. 
t. Reisk.) σισίγητκι δὲ νὸ κάλλιστον καὶ σω- 
φινίστοτον κίρυγμα τῶν ἐν. τῷ ασίλει, τίς 
ἀγυεύειν εύλεται τῶν ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη 
καὶ φῳόλιν iv μέρει τῶν ἄλλων 


se 
— 4. καὶ τὸ δοκεῖν ἐκδέχεσϑαί τι τῶν ἐκεί- 
] Hic ἀντὶ τοῦ ἀποδέχε- 
σθαι, quod est approbare, ut Ulpianus quo- 
observat. proprie enim ezrcipere, ex- 
Spsctare. Thesnistius: ἐγὼ δὲ xal τοῦτο μεὲν 
ομαι. Tha- 


x 


probabant. excipere 
bellum, σθαι τὸν πόλεμον. inqégus τὸν 
οέλεμον, inferre bellum. t 
—9. ὅτι κωλύομεν αὐτὸν κωνωνέῦ τῆς ᾿Αμ- 


. inter se ooncordia consilia 


Li 


403: 


qurvnlac) ᾿Λρεφικτυονία, commune Amphi- 
ctyonum. de quibus multa jam attalimus 
ex Strabone et Pausania: quibus bsc 
addenda a Dionysio Hal. (Arch. Rom. IV. 
25.] πάντων μάλιστα τῶν τοιούτων ἔργων, 
Th» 'A ὕονος τοῦ Ἕλλννος ἐπίνοιαν ἠγά- 


, 60s, (Servius Tullius scilicet, rex Roma- 


noram) fp. 146. ed. D.] ὃς ἀσϑενὶς δρῶ 
καὶ ῥάδον ὑπὸ τῶν περιοικούντων βαρβ 
τὸ '᾿Ἑλληνικὸν 


συγγενὸς φυλάττοντες ἔργοις μᾶλλον b λόγοις, 
λυπηροὶ Ages CaeBápoic καὶ φοξεροί, — Qui- 
bus consentit cum Pausania Dionysius, 
iostitutorem hujusce conventus affirmans 
Ampbietyonem quendam, nisi quod ilje 
Deucalionis filium facit hunc Amphietyo- 
nem, hic nepotem. | Hellen enim, a quo 
Grseci Ἕλληνες, ejusdem foit flios. sed' 
illam traditionem jam satis rofatavimus. 
Illius exemplum, inquit Dionysius, quis- 
quis iustitntor fnit, Ienes secutf, qui in 
oram maritimam Asis colonis dedu- 


' xersnt, neo non 7Eoles, qui in eadem Asia 


consederant ad Hellespontum et Troa- 
dem, templa stroxerunt, illi in Eplieso 
Diane, bi alio qnodam in loco, quem de- 
legerant, Apollini. Qao cum copjngibus 
et liberis convebieptes statis temporibus 
ges divinas faciebant, festivitatesque ovle- 
brabant in honorem deorom.: Qaibus rite 
procuratis, quam se comiter invicem iavi- 
fassent, si quid controversim vel offensi- 
uncule civitati oum civitate intercederet, 
erant judices, qui lites deociderent: et 
simul de bello osm Barbaris, οἱ mutua 
agitabent. 
Preterea Pesuiosiom foit duodecim Io- 
mim civitatibus, instar bejos in Grecía 
Amphictyonici conventus, [p. 147. ed. 
D.] ut refert Herodotus: "Lev; δὲ erw- 
* ταῦτα, ἔπεμπον προζεύλους σφέων 
a le Tav. V1. o. 7. p. 441. 
W'ess.] Horum iostitnts porro quum Ser- 
vius rex Romanus imitort vellet, stodait 
is primis et ipse civitates Latinorum be- 
nevoleatia atque amicitia conjungere, ao 
in unum ut oeospirarent efficere. id quod 
ejus virtute perfectam est, cum docuisset, 
eque esse, at Latini finitimis impera- 
roat, et jera barberis darent, qoum se 
progsatos origine Grseca scireat: Roma- 
ai principatom iater Latinos tenerent, οἱ 


i qui maguitodine urbis et rerum 


glorias precellerent ; δὰ bec Dis magis 
propitiis oterentur, uade ad dignitatem 
et decus perveuerant : pertalisset ἀκα» 
quc, ut in urbo Roma Diane commune 


404 


delobrum, ἰδείας ilige apad Epheswm, Que 
eommani pecunia poneret ; ubi fseqnen- 
tes cum Qonveniasent, coptroversias et 
ipei inter se componerent: et aliia civita- 
tibus compromitterent, bmo fere Dio- 
nysins, cui conaeptiess. Livins [lib. I. o. 
45,] '* Aueta oivitate magnitudine urbis, 
forpalis omnibus domi et ad belli οἱ ad. 
paeis usns, pe semper armis opes sequi- 
, oonailie an imperiam oe- 


nalas est, eimulotaliquod addere urbi de- ἔνϑυμ 


qum quibus pellice privstimqne —— 
amieitiaeque de industrie junxerat, ssepe. 
iterendo eaiem. perpulit tandem, 61 Re- 
mu fanum Diane ppbpeli Letini oem po- 
pulo Romane feoerept." — Hino tentus. 
Ephesi tumaltus est exeitatas, quem Die- 
ni nehion οἱ religio Panli prsedioatiose 
[p. 148. ed. D.]in discrimen qdducta eet, 
'* gagne Dien templum in εἰ ΒΗ δ re- 
patabitmz, et destrni poipiet. majestas 
ejua, quam tota -À sia et orbis colit." [ Act. 
XIX. 47. Hoo salubre iustitatum, ut 
inventum 4i1q6e sorrainm Graecis ao Ro- 
manís seleti, aio veteribus Britannis neg- 
lectum exitio fuit. de quibus heec Taei- 
tus (in vit& Agricole, o. 12.] *' Olim regi- 
bus parebant, nune per prineipes faotio- 
mibüs et stadiis teahuntor, Neo alind 
adversus validissimas gentes nebisutilius, 
quis quod in commune non eonsolant, 
Rarus duabus tribusve civitatibus ad po- 
sandem ooómmune pericalam oonv 
tus. ita dem singuli pagnent, oniveral 
vincuntur." conunrtus est, cwilmer, quod 
aliud quoque Grsecis fuit, anti- 
quam illed Aasphiotyonionm, do quó jam 
diximus. /Escbines 
ed. Reisk. ἡμῶν τὸν 


7 συνέβαινε δ᾽ 
—— imd nai xirre 
p 
—— rie xa 


συνέδμόν. ex hoo apperet, * ñ— 
——eñ— oonailĩ um faisse eum so- 
οἶδα omnibus ex ille Demosthenis oum 
Grecis omnibus (Fhiliep, 1 IV. p. 183.} 
οὖτν hai ipaa Xal κα 


ἐκ τούτων, ὥστε τῶν ἐν αὐτῷ τῷ πρϑενιύων 
ὄντων, οἱ μὰν yi τὸς ede ἐμεῖν árri- 


sspins im Atbenas, aliquando Corin- 
thum aut Sicyopem cotveniebent, ahi de 
eomziunibes negotiis t. Sed hoo 


mon videtur m feisee, ao tantum- 
modo mecesteris reip. temporibus, cum 


md veremt. p. 947. φασιν. 


DOUNJEI PRIELECTIONES 


— pj—i. “σὰ τῶν "Agit: 
eeerTrecápmn) Belle 


graveet pium videretuz horam auctoritaje 


susceptum. [pro Ctesiphoate.] 
— 18. sparwápum 


—— πῶ 
τος, ὡς Prisa eir, * 
καὶ τὸ τὸς ροστυσάμενος κατυπεῖγα, 
ἀνελὼν τὸν ἐπ τῶν ripam xdi, αὐτὸς bes 
voraDertis, o ente, iei «y 
e ntn Quiaquatres 


etim instabant, ob camque eansam festi- 
nebat Timoeraes legem soam períett, 
etism sine premulgatione amée feativite- 
tem. ut enim Romani tribus sundisis le 
ges sad anie proponebast, quam ferchbes- 
tnr ad populum, ot omnibus foret cogae- 
soendi petestes, cssenine 

ascipereat, nesne: sie Athemiesses i» 
suis legibus fesendis certum tempus pss- 
finitum babebant, qno proponerentar 1e 
seripto eqieDes τῶν Léremiqsers, i. anie ef- 
Égies εἰ statons lerénm, a quibue cogas- 
mi&atse sunt decem tribos, quail Pinocra- 


tes prseprepera festinatione prieldit. Ma- 
«tobius [Sat. I. oap. XVI. p. 301. ed, 
Zeun. | ** Rutilius scribit, Remanos insti- 
tmisse mubdinsa, at octo quidem diebes 
im agris rastioi opes facerent : none 88." 
tem die iutermisao ruso, ad. mescatam lo- 
gesqne aceipiendas Remam venirent: οἱ 
D. lo referentar * 

r erreniar, qum trinandiuo die μεορο- 
aita, ἃ singulis, atque universis facile 80. 
od acebmntr." [Hino lex, qued in scrigte 
legebatur, antequam late. est. — . 
*5* “«ριστόσασθϑαι si i 
——— — 
monsatrat quid ait, τὸ τῆς 


T ü r'itiobasrer, Hom. Odyss. 
79. 7 "Leoc τὴν 

κακὸν M —— 800, i8 
qui ubemquemque eorum, quos eaume- 
Fa 


—- pen. lavréQ ἐμ} Ulp. dmi « 
ἡμῖν ἁαλῶς. Sed disjunctim 
quin Attiol ὑμᾶς — αἱ ipis ἑωτὸν 


ΧΥῚ 
στον 


IN PRILIPPICAM DE PAGE. 


ἴστε γὰς ὁ χορ ὄργανια rol ἐργάνων, 
aleasalt γκ — 


., 
ήσαντες ἀσεέκτεμναν τὸν ἄνδρα. pratier ma- 
gütratuum. vestrusque sententias, qui vitu 
vVeciique habetis, i »6 


virum suo judicio. Ma τὸ ἑαυτοῖς καὶ τὸ 
iui», atrumque de Atheitiensibas, quam- 
vis disjmaganter, accipienda sunt. nihib 
esum aMinet querere utiléetes alierum. 
quid quod ἑαυτοῖς est trium personayom, 
quod passum ebsotvari licet Sed et re- 
eiprocrum pso zelativo poni sólet. Deni 
ὡς ὁτιοῦν ἐξὸν ἑαυτῷ ateuiy, quos sib quid- 
vis liceat facere, pso abra, ipsi vol οἱ. La- 
canus [V. 805. s.) 


— que ox sibi proxima venit 
somnis, vidno tum pri frigida 
ceris cen um pinum fi 
[p. 151. ed. D.] Sio Greci dicunt οὗ pro 
αὐτῶ. Gregorius contra, relativum pro 
feciptoeo posuit: δρῶν οὖν τὴν τοῦ δήμου 
xii ἐπ᾿ αὑτὸν, δρασμὸν βουλεύεται, cum 
vidertt in se motum populi, fugam medita- 
fur, ἀντὶ τοῦ ἐφ᾽ ἑαυτόν: Arist. [ Ethic. X. 
δὲ σρυτρέπονται τοὺς Évnírrac ζῆν κατ᾽ αὖ- 
ἡΝὸς, pro καθ ἑαυτοὺς, solos. quare monent 
—— oœlibes vivere. Dem. [vp 
Δἰωχάρην p. 1083.] Archiades negans, se 
vele uxorem Fa n exse xr αὐτὸν b 
τῇ Σαλάριῖνι, colebs xal «. Cio. 
[Phitipp. II.] ** Non igitar a te emit, sed 
priusquam tu suum sibi venderes, ipse 
peesedit" pro ei. Sio looutus est imi- 
tatiote Grexéorum : nec causa erat, cor 
etin Qaintilianus [VIT. 9. 12.] et Leuren- 
ties Valla talia notarent. potest 
igitur hic ἑαυτοῖς poni pro αὑτοῖς, et ad 
Thebapos, Thessalos, &c Philippum refer- 
ri, per áy iy xaT. εὐφημισμὸν, Quia 
3* male ominari suis civibas dicendo, 
86 
noster alibi (pro Corova, p. 295.] εἶ ταῦ- 
τὰ πρόειτο ἀκογιτὶ, τίς οὐχὶ κατέαπτυσεν dy 
€; μὴ γὰρ τῆς πόλεως, μηδ᾽ ἱμοῦ.  Hano 
Η quoque noverunt εὐφημίαν loco 
posere, αἱ [1 Sam. cap. XXV. 22. 
"Heo faciat Deus inimicis David, et 
hæs addat." ubi Cimchi Grammaticorum 
optimus, innniois David, ὙΠῸ 33. i. dv- 
τωυνμασία, pro eo quod est, "r5. slo 
LXX. τάδε ποήσαι ὃ ϑεὸς τῶ Δαυΐδ, καὶ 
τόδι προσϑείη. solent enim illi interpretes 
is rectam sepe mutare orationem figura- 
tam, ut observavimus. imprecamut enim 
iuituicis, Nicander [in Theriacis v. 186.] 


ἐχϑιῶν ποῦ ipa. κυδα πιρήασιν ἐμψελά- 
cut. 


at Virg. [Georg. 111. 513.) 


quam nobis ducibile est. sic idem 


408 
'* Dij seeliere piis, esrocemqua besti- 
bus Ulam," * 


— vlt. ὥσπερ καὶ περὶ Φωκίας) Hoo et 
laxatum est, suo loco motum, et preterea 
corruptum." [p. 152. ed. D.] Legendum 
gitur, ὥσπερ xal is] Φωκίας (hm enim 
prepositiones propter ahbreviatienem, 
sepissime permutantur) et sno loco re- 
atiiuendum. nam bic quidem locum nni 


lum habet. Le um, inqnam: xev io 
ἡμᾶς ὀγάχωσι τὸν πόχεμαν, ὥσπερ καὶ lerl 
Φωκέας, τὰ vi δύγματα trees 


στησάμενοι. [ Transpositio paullo aedaocior, 
imprimis oum ne sio quidem ellipsi care- 
amus, qua admissa vulgata se tueri pot- 
es lectio. Bzcx.] Dam et bellum Pho- 
ceuse auctoritate Ampbictyonurm, uot di- 
ximus, copfjatum est. de permutatione 
aotem prsepositionum hoe unum exem- 
plum babetote. Dem. [es τῆς ewgawg. 
p» 444.] nal ἐπιστῆσαι τὰ —— ἀγα- 
γόντας ἄφνω, Ua, μηδ᾽ ἂν (ούλησϑε, δυνήσῃ. 
σϑε ἐξελθεῖν. lego καὶ σεριστῆσαι. ut sig 
τοῦτο περιέστη τὸ πρᾶγμα, res eo rediit. at- 
que in eadem illa: ὁρᾶτε ἀφ΄ ἐν οὗτος εὖδο- 
xu, πελίκα τῇ αόλει σσερώστηχε τὰ “ρά-. 
ywmera, videtis hujus glorium εἰ claritu- 


7. dinem nominis, quanta. negotia.civitati con« 


ecerit. 

iE 153. ed, D.] — ibid. στε yàp δόσει 
τῶν", ὅτι On baies, καὶ πος, xal Θεττα». 
Ad] Probatio est superiorum, ut particu- 
la causalis ostendit. Hoo vult igitur di- 
oere, quemadmodum vidimus preterito 
tempore Thebanos, [p. 154. ed. D.] Phi- 
lippom, Thessalos idem egisse omnes, 

nen eadem de causa, eodem, 

consilio, sed suum quemqxne destinatam 
finem sibi propositam babuisse : δία me- 
taendum est de faturo, ne isti cum rege 
iofesti im nos orgnes slius aliam ob cage 
sam insurgant, Illos enim emnes læzi- 
mus, neo possumus dicere, nolle eos rure- 
σμιακῆσαι, aut occasionem ulciscendi non. 
ayide arrepipros. Argumentum a causis 
ducitur per similitodinem, nisi quod illio 
causa finalis, hic cffioiens attenditur. 

P. 146. 1. dy) τὰ αὑτὰ μάλιστα 
ἔχαστοι ἐσπουδακότες, τὰ αὐτὰ ἔπραξα 


] Sio bomines mon im repub. solum, : 


etium privatos, communis utilitas devin- 
cit alienos quoque, ut sibi invicem in. 
serviant, quo suum quisque : 
copsequantur. Bt boc faciunt io primis,, 
quoe politicos appellamus, odia dissimu-. 
lant, inimicitias pro tempore remiltumt,. 
amice consentiunt, ut. votorum compotes. 
fiant. Cesar, Pompeius, et Crassus, quos 
fecete Varro τρικάρονον nemipavit, non 
omaes idem, cum ooirept, agebant: sed: 
suum quisque (inem sibi peculiarem ha- 
buit. De quibus Appianue [Civilrum 1I. 
e, 9.] καὶ τρῶς οἷ τὸ μέγιστω imd mov 


- 


406 


πρῶτος ἔχοντας, νὰς χρείας ἀλλόλοις σὺν» 
ρβάνιζον. mutuas. operas tradobant, sua. sin- 
goll'yratia, non amicorum. συγερανίζειν est 
contribuere, ut sodales solent. ἕρατος, quod 
in amicum egentem subsidii confertur, dero 
τοῦ ἐρᾷν. Atheneeus, 

— 3. τὸν μὲν Φίλιωιανον παρελθεῖν, καὶ 
λαβεῖν τὰς παρόδου.) Ὕστερον, πρότερον, 
Ante enim necesse erat occupare angu- 
gtias, quam posset evadere. aut hio σαρελ- 
ϑεῖν est accedere, ut pariter ín nomine ac 
verbo prwepositio significet, [p. 155. ed. 
D.] ut ssepius, ad, Hesiodus [ Eey. κ. Ἧμ. 
$16. s.] 

ὁδὸς δ᾽ ἑτέρηφι παρελϑεῖν 

κριίσσων ic τὰ ὅκαια: δίκῃ δ᾽ ὑπὲρ ὕβριος 

ἴσχει. 


Via est alia commodior omnibus perveniendi 


ad jus suum. Sed et oratores, quum ad: 


dicendum accedunt, ut supra demonstra- 
vimus, dicuntar παρελθεῖν, — Thucydi- 
des [lib. I. 67.] παρελθόντες δὲ τελευταῖοι 
Kopie, xal τοὺς ἄλλους ἐάσαντες πρῶτον 
φ΄αροξύναι τοὺς Λακεδαιμονίους, ἔπεῖπον τοιάδε. 
Idem ibidem [1. 72.] ἔδοξεν αὐτὸϊς &api- 
τητία εἶναι. Bt do Tbemistocle, cum le- 
gatus ad Lacedsemonios venisset (T. 90.] 
Ra) ὁπότε τις αὐτὸν ἔροιτο τῶν ἔν τέλει ὄντων, 
ὅτι eon ἐπέρχεται ἐπὶ τὸ κοινὸν, ἔφη τοὺς ξυμ- 
vélo etie ἀναμένειν. Schol. ἐπέρχεται ὁ ξέ- 
νος, παρίρχεται ὁ πολίτης. τέλη Spartani vo- 
cant omnes magistratus, quos Athenien- 
ses ἀρχάς. supra τέλος, vectigal. 

—- ibid. καὶ λαθεῖν τὰς παρόδους] Ulpi- 
anus, πάροδος, ἢ ἄφιξις, ἡ εἴσοδος. παροδεία 
δὲ, ἡ παρέλευσις, preteritio. οἷο μέθοδος xal 
μμεεθοδεία. ἔφοδος καὶ ἐφοδεία. Polyb. Strabo 
[ub. IX. p. 655. Alm.) τὴν iv οὖν α΄ 

Πύλας καλοῦσι, xal στενὰ, καὶ Θερμοπύ- 
λας. ἔστι γὰρ καὶ θερμὰ “λησίον ὕδατα, τι- 
μώμενα ὡς Ἡρακλέους ἱεά. — Herodotus 
[lib. VIL. 201. p. 599.] καλέεται δὲ ὁ χῶ- 
ῥὸς οὗτος ὑπὸ μὲν τῶν πλεύναν ' EAMmen, Θερ- 
μοπύλαι, ὑπὸ δὲ τῶν ἐπιχωρίων καὶ περιοίκων 
πύλαι. Ubi cosesus est Leonidas cum tre- 
centi Leconibus, qui laterum objecta 
Persarum aditum intercludebaot. Har- 
pooration : inA&Svcar Πύλαι, διὰ τὸ στενὴν 
εἶναι ταύτην τὴν εἴσοδον ἀπὸ Θετταλίας εἰς 
Φωκίδα “πορευομένοις, Cic. [Agraria IE. c. 
32. 6. 87.} ““ Corinthi vestigium vix re- 
Jictum. erat enim in angustiis atque in 
fsucibus Grecis." Idem (in Catilinam 
I. c. 2.] '* Castra sunt in Italia contra rem- 
pub. in Etrurie faucibus collocata. cre- 
seit in dies singulos hostiom numerus." 

, δἰσβολή, [p. 156. ed. D.] Thucy- 
dides [lib. IV. c. 127.] xal τὴν εἰσβολὴν, 
8 beni μεταξὺ δυοῖν λόφοιν στενὴ εἷς σὴν "Aj- 
αίου, φθά «,οκατέλαβεν. Ἡετοᾶα- 
tus (lib. VIII. c. 15. p. 626.] ἦν δὲ «ἄς ὁ 
ἀγὼν τοῖσι κατὰ θάλασσαν «περὶ τεῦ Εὐρίπου, 
ὥσπερ τοῖσι ἀμφὶ Λεωνίδνα τὴν εἰσζολὴν φυ- 


DOUNJEI PRJELECTIONES 


Ἀάσψειν, qui Thermopylarom adios est. 
Livias (lib. X X VILI. 7.)* Dejecto pre- 
sidio, fusisque Æiolis, qai seltem Ther- 
mopylarum insidebant." Apud quem vide, 
si placet, sitam et descriptionem hojas 
loci pleniorem. — Cogat extremum egmen 
Dem. (Phil. III. p. 113.] καὶ ver ὑμῖν t- 
«e woAAd, Θεβαίοις οὗ λυσιτελήσει τὸ 

γον πάροδον. quorum JEschines priaceps 
erat, qui contendebat, si Philippus pese- 
trasset angustias, id Thebanis non profe- 
tarum, ut fusius explicator ἐν τῷ evi σε- 
gae. 

— 4. οὐδί γε τῶν -- δίξαν Doo) Tie 
ni gravissimgm partem belli P is, 
quod et sacram appellatum, sustingersst: 
bellam affecerant, hostem profiigaverant, 
cum Philippus imperator asocedens, dele. 
ctus ab Amphictyonibus, belli confecti t- 
lit bonorem et gloriam: vut Pompeu 
bello Mithrid. γῶν Λευπούλλω σεσσεμθον 
ὕστατος ἐλθὼν (nam et plores imperatores 
jam apte cnm rege conflixerant) haprá- 
cavo τὴν δόξαν. Sic idem in Hispasit 
Metello succedens contra Sertorium. id 
egre ferre Thebanos necesse erat. 

— 6. xal κεκομίσθαι] recepisie et reci- 
peraste. M. Tullius [in Catone. c. 4} 
* Ego Qu. Maximom, eum qui Tarestam 
recepit, senem adolescens ita dilexi ot 
sequalem." Idem de eodem: " Tarer- 
tum vero qus vigilentia, quo consilio re- 
cepit? (Τάραντα ἐχομίσατο) quum quides 
me audiente Salinatori, qui amisso 
do fogerat in arcem, glorianti atque di- 
centi, mea opera, Q. Fabi, Tarentam rt- 
cepisti : [p. 157. ed. D.] certe, ipquit r- 
dens. nam nisi tu amisisses, nanquam re 
cepissem." ^ Princeps Apostolorem (i 
Epist. Petr. I. v. θη] κυμιζήμενι τὲ v 
«ἧς ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν. 

— ibid. κάλλιστα] Adverbium, ut mot 
4 (TR. 

yas 8. οὐδὲν ἂν αὑτοῖς ἐδόκει εἶναι] "Av ἐἶκι, 
non ἂν ἐδόκει. εἰ non transisset. Philippat 
nihil illis fore videbatur, id est, nibil eraat 
habituri. ἂν εἶναι, fore. perticula enun mt- 
tat presens in fatorum. non euim ers re 
gis transitos Thebanis ἀδιάφορος. sio - 
mus: là» τοῦτο ποιήσω, τί μοι jene 
ἔσται; what shall 1 have for y pont 
Dem. [o. Olympiod. p. A pons 
S ὑμῖν αὐτοῖς περὶ ὧν οὗτος ἀξίου ἑαυτὰ " 
»a. docti judicent, an boo obserrauos 
dignum faerit, 

ia ibid. ταῦτα δὲ «ix ἐβούλοντο] Lego 
ταῦτά, non eadem volebant, quod “ἢ 
dixit, οὗ στὰ αὐτὰ ἐσπουδακότες, ποι 
esse, qus sequuntur, evincunt Dtm 
transitu si accipias, τοῦτο ὃ οὐκ ᾿ 
dicendum fait. sic ἀσαφὲς illest , 
vimus breviter: pec minus, at arbitramer, 
reote, 


— 9. τῷ τὸν 'Opy lum καὶ Κιρόπιαν λα΄ 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


Bis bed] Oppida.Bootis sunt, qure 
"Thebani bello. Phooensi amiserant. Est 
et Orchomenus Arcadie : nec non alius 
in Thossalia. Appollonius [lib. III. 465. 
s. ] τί δέ κεν πόλιν ᾿ορχομεένοιο, ὅς τις 93 Ὃρ- 
x 
amore Iasonis illam in Thessali 
batur. 

P. 159. ed. D.] — 11. Φίλιστον τοίνυν 

ς μὲν τολμῶσι λέγειν) Occupatio, πρό- 
Min at enim Thebani non sunt amici 
Philippo. non enim libens illis concessit 
Orchomesmum et Coroneam, sed invitus. 
itaque ei nullam opem contra nos ferent, 
si postslet.. bano ἀντίϑεσιν Ulpianos ait 
esso ἀπὸ τοῦ δυνατοῦ. posse enim Philippo 
resisti tanto facilius, si illam 'Thebeni non 
javerint. Sed fere tota oratio nititur τῷ 

, quod preecipuum caput est in 
sussoriis. non expedit bellum suscipere 
vum Pbilippo tam levem ob causam. peri- 
colosum est, αἱ dici solet, expanlas ἐρεθίζειν, 
irritare crabrones. sed admiscetur etiam τὸ 
δυνατόν. non possumus illi resistere, et tot 
civitatibus conjunctis, quarum offensionem 
contrahemus. 

— ibid. φίλιτ σόν τινες τολμῶσι λέγειν, 
ὡς οἷα ἰβούλετο) Frequens ἐναλλαγὴ poetis 
et oratoribus: multoque est ' elegantius, 
quam si dixisset: τινὲς τολμῶσι λέγειν, ὡς 
οὐκ ἐξούλετο Φίλιππος. [p. 160. ed. D.) 
Sophocles [Ajace Lorario vs. 838.] καλῶ 


iau 7s τὰς σεμνὰς Ἐρινῦς — μαϑεῖν 


«ὃς τῶν ᾿Ατρμιδῶν ὡς διόλλυμαι τάλας. 
inpoco opitulatrices diras ultrices ma videre, 
eb. Atridis ut disperii miser. — Ajax heo 
moriens. sio comioi loquuntur. Teren- 
tius.[ Eun. V. 9. 5.] ** scin' me, in quibus 
sim gaudiis?" et, fao me,.ut sciam." 
Plantus [in Pcsalo, Aot. II. v. 5. ».] 


e« Sex agnos immolavi, nec potui tainen 
Venerem faoero, o(i esset 
mibi." 


et post pauca [v. 41. ».] 


"8i Hercle istuc unquam factam est, 
Ἢ tum me Juppiter 
Faciat, ut semper sacruficem et nun- 
quam litem." 


—— est, quod Xenophon dicit καλλιρεῖν, 
τῶν λυτῶν, a » qué sacrificiis 
adhibentur, ut Festus docet. λέγω]᾽ 
oar τούτοις μὲν ἐῤῥῶσθαι Αστε- 
ἱσμός. τινὲς τολμῶσι aar. quid ego? τού- 
τοῖς μιὲν ἐῤῥῶσθαι λέν, ἀντανάλλασις. 
Esaias [cap. LXVI. S. s.] καὶ αὐτοὶ ἐξε- 
λίξαντο πὰς ὁδοὺς αὐτῶν, τὰ βδελύγμα- 
τὰ αὐτῶν ἡ ψυχὴ αὑτῶν ἀθέλυσε, καὶ ἐγὼ 
ἰχλίξεομαι τὰ ἐμπαίγματα αὑτῶν. λύει δὲ 


“τὴν ἀντίθεσιν, i inquit Ulpianus, κατ᾿ ἀγανά- 
πτησιν, ὡς 


am seque- 


; h»c Medes quidam, quss capta - 


εὐήθει ἐπιτιμήσας. per indigna-: 


407 


tionem, ut futilem increpans; non emim 
omnia refellere debemus, sed qusdam 
eludere, si levia sunt. et simul ipsa ἀντί. 
Sei, continet in se solutionem, quod mi- 
ratur illoram sndaciam, qui. dicere hoc 
non verebantar. Dem 


Sophoclis, ; jn qua ῥῆσις ost egregia 
tis de patie cantate, [p. 161. ed. D.) 
quam Demosthenes integram recitari jas- 
sit in illa accusatione, quod vix unquam 
elias fecit: neo Cicero ssepe: 
ἀπειροκάλως multum utitur hac ostenta- 
tione eruditienis, prsesertim contra Timar- 
chum. Sic autem Demosthenes post re- 
citationem illam [p 419.] τούτων diei 
me οὐδὲν εἶπε᾽ epi; αὑτὸν, ἐν τῇ 

quamvis smpe actitasset —— ie sed 
patria Pbilippi hospitium atque amicitiam 
antiquiorem sibi ducebat et magis oom- 
pendiosum, qum Sopbocles scripsit et 
ipse actitavit oblitus, ac longum valere 
dicens Sophocli, in quo alia est urbanitas. 
ut, car Fabius affirmaret, Demostheni fa- 
cetias defoisse, equidem non intelligam, 
quo nibil Ciceroni videtur facetius. sed 
facete diota si quserimus, Lucianum 
audiamus, qui multo sale nos defricat. 
Sic igitar ille false ridens Homerum [in 
Gallo galliuaceo oc. 2. t. II. p. id, ὁ ei 


᾿Αχιλλίως ἵππος ὃ tei, μακρὰ xal, 
σας τῶ s, ἔσταηκεν ds τῷ * 
λέμω διαλεγόμενος, ἔπη ὅλα ΠΣ equus 


Achillis valedicens hinnitibus stat in. media 
acie ærmocinans, integra contezens carmi- 
na. Sicenim ausus est Homerus poetica 
licentia facere. ἔῤῥωσο, vale , quod in fine 
epistolarum adscribitur. sed verbum hoo 
* robustam atque athletioum declarat vale- 
tudinem.  - 

P. 147. 1. καὶ Ti, δόξαν τεῦ πυλέμωυ, τοῦ 
δοκεῖν δ᾽ αὑτὸν κρίσιν εἰλοφένα. Non impro- 
banda est bsmo lectio, si suppless, quse 
usitata est ἔλλειψις, ἕνεχα τοῦ y» 2H 
elegantios eat, si legas: τὴν δόξαν τοῦ 
φόλεμον δοκεῖν ὃ. a. x. al. κρίσις ;- 
viru, Cum. debellatum est, aut quum facile 
cernitur, qui victores futuri sint. nos finem 
reddidimus. Tacitus: [Hist. I1I.] ** Ceteri 
duces, dum peractam | bellum putant, fi- 
nem ejus insignivere," [p. 162. ed. D.] 
id est, insiguiorem reddidere. Thucyd. 
καὶ ὁ σσόλεμος ταχεῖαν Das κείσιν. [add. I. 
23.] Dem. [Epistola de τεάϊϊα suo, p. 
1163. t. r1 Log M dyaynalac μὲν, 


ἃ τύχῃς, οὐχ, ἃς δίκαιον b», ἀλλ᾽ 
ὡς ὑπὲρ τῆς Ἑλλήνων 
aser dy, i ἡμεῖς ἐγοηίσασθι, οὐδ ib 


τοῖς μετὰ ταῦτα χρόνοις ἀπίστην τῆς εἰς 
ὑμᾶς εὐνοίας. Pugna enim Cbsmronensis, 
in qua certatum est de Griecie libertate, 
finem fecit certaminis. tum enim victi 











['Ajwe. Lorario, ve. 485. 1 


τῆς ἀναγκαίας τύχης 
oix. Bero οὐδὲν μεῖζον ἀνθρώποις κακόν. 


est autem ἀναγκαία τύχη, necessitas even- 
tuum vel casuem, quibus heminum vita 


obmoxia est. Euripides [Helens, ve. . 


541.] δεινῆς ἀνόγκπης οὐδὲν león σλόν. 
Hex siguifiat Paulus(1 Cor. VII. $6.] 
valde οὖν τοῦτο καλὴν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνε- 
σιῶσαν ἀγάγκην, id est, διὰ τὸ τοῦ καιροῦ 
χαλιανόν. ut mox se ipsum esplioans, τοῦ- 
70 δὲ φηριὶ, ὁ καιρὸς curte Ta) . Bon 
enim de seooli brevitate intelligendum 
est, sed, ut Cicero dixit, *' necessariis 
reipub. temporibus." ἀνάγκη γὰρ καὶ συ- 
στολὴ, vox utraque angustiam t 
πὶ apud Horatium ** coutracta 

; Pollsoto et 


male interpretes, Tempus ín 
wt Cyprianus. Arist. (Metaph. IV.] x«i 
yàe τὸ βίαιον, ἀναγκαῖιν λέγεται. — Bod hsec 


Qu πάρεργον. Livius [lib. III.] ** Quin 
eongrederentur acie, inclinpandamque se- 
mel fortane reti darent," inclinare vem, 
κρίσιν sroutiy. Summus vates (Tl. X. 173. ».] 


γῦν yàg δὴ πάντεσσιν lor] ξυροῦ ἴσταται 
ὃς 

ὃ μάλα λυχεὸς ὄλεθρος "᾿Αχαιοῖς, δὲ βιῶναι. 
in acie novacule, pro eo quod est in sum- 
mo vite discrimine. Heotor pie sic 
Grsecos afflixerst, ut postridie χρίσις futu- 
ra belli videretur. hano enim his versibus 
poeta innuit. [p. 163. ed. D.] et hoc est, 
quod Plautus ait (Casin. Adr. ITI. Sc. Y. 
v. 2.] * Nunc specimen specitur, nonc 
certamen cernitar," ἡ χρίσις κρίνεται. So- 
phocles, ['Trachiniis, vs. 265. seq.] 


ν᾿, ὡς ἄφυωντ᾽ βίλο 


Hæo Enrytus Herculi, cujus sagittse vide- 
hantur esse inevitabiles, Ennius ** Fer- 
TO, nos auro, vitam cernamus ntrique." 
[p. 61. ed. Hess] ἐξάγυσις sequitur, 
** Vosne velit, an me regnare bera." beo 
enim est χρίσις. bera, foriuna est domi 
rerum. Homerus (Ilisdos II. 385.) 


Theooritus (Dioscuris, s. Idyll. XXII. 
175.] 


νῶϊ V ἐγὼ Κάστωρ τε διακμοόμεϑ᾽ ἀρεῖ, 
4c utroque versu. ferrum est, αἱ dooet 
Koctathius. Sed heo verba quid valeant, 
mer diccmus. Virg. [lib. XI. Aa. v, 
318.] 
** [psum ermis, fpsumque jubent decer- 
nere ferro." 


Decernere est cernendé faem facere: ut 


DOUNAXI PRJELECTIONES 


deflere, fictum absolvere, debellare, defisn- 
gi- Idem ibidem [XI. 59.] 
tcc ubi deflevit, tolli miseribile eorpes 
Imperat." 
Horstius : [L. Od. 18.*. 7. «.] 
“Αἱ ne quis modici trapsilist mgners 
Liberi 
Centanrea mowet cum Lapithis rixa 
super nero 
Debellata.^ 
luterpres, armis dijudicata. Livims [lib. 
— “δὲ jam satis est animi, deoer- 
nique placet." xpse, ctrzo, factum a Gem- 
c0, χρτὰ μετάθεσιν ot mutationem vocalis. 
Themislipe : νῦν δὲ γυναικὸς ped TR 
«φιθυμοῖ ) τὸν ἕκπρικαν, 


Hinc apud medicos κρίσις τῶν voevyasxen, 
et iysípas Natara enim oum mear- 
bo dimicat, sed certis diebus medici mo- 
runt, quis superior faturus εἷς, Tametsi 
Galenus a forensibus jadiciis translatam 
vult, quod mibi quidem nop videtar. [p, 
164. ed. D.) Nam pugna Cenoensis belli 
Punici κρίσιν fecerat, si in apimo fuisset 
Annibali victoriam persequi, ve] petia 
uti victoria. Hoo igitur est τὸ πράτ, β- 
nire certamen at τὸ κρίνεσθαι, certare, 
Virg. [ En. lib. IL. v. 30.] 

** Classibus bic locas, iio acies certa- 

re solebant." 


uod Thomas Pharus vir doctus sie 45» 
Sco : Heere stood. the shippes, and heere to 
trie wore wont the armies stout. Hino feren- 


s« judicium dicimus, quo res cerzaiter, a 
triel, κρίσις, — Sed αἰ quid éeset 


apud Jlisnum, diximus, nbi soribit, pi- 

los oumelornm quorundam mollitie velio- 

B Milesiis. Her. [II. Gd, 6, 
. 3. 


** Vividisque certat Bacca Venafro." 
Mattbeus [cap. V. vs, 40.] καὶ τῶ θέλωντί 
σοι κριθῆναι, qui vult tecum. judicio eontm- 
dere. Hebr. 45 verno in Niphak εἰς 


"1$ enim in bsc conjugatione utantar hoo ver- 


bo. Sic accipiendum illud feit (Psal. L. 
4. ] ὅσως ἂν δικαιωθῆς by τοῖς λόγοις συν, καὶ 
γικόσης by τῷ σέ, non ut ipterpre- 
tessdyot as ; quia οἷο videtar osse ín 
Mebreo. sed sensus est: etm causem 
tuam quasi apud jadieem díois, Hee 
etim bumsnitas de Deo, ut multa dicun- 
tur: ét cum populo sue sepe squa di- 
seeptatione contemfit: ut looo. Mi 
quet post pauca subdemus. nem et 
δικαιωθῶς καὶ τὸ suhevc idem valent, (liie 
etim νικᾶν 


die Mem): pea 
quod etiam dieont Daly τὴν 
sint oportet, iv τοῖς λόγοις ew, παὶ ἣν τῶ 
vet, in disteptando te, eandest 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


vmnlin rem Hebreorem more diversis aer- 
emonibus dicit, οἱ pro vixa» verbum Cbal- 
Ósum mum ponitar, sigoificans idem 
quod justificari. [p. 165. ed. D.] Quid 
quod Herpocration hoc verbo sic utitur? 
ὀρθῶς γεγεναμέγης τῆς ἀπογραφῆς. [p. 
52. ed. Blano.) si inficiabatur, qui delatus 
esset, 16 nihil habere de publico, contendebat, 
won recte factam esse delationem. — Tale est 
et illad [? Reg. XIX. 9.] καὶ 5» wc 
6 λαὸς πρινόμενος ἦν erácaic φυλαῖς Ἰσραὴλ, 
Ἀέγοντες, 6 (ασιλεὺς Δαυὶδ ἐῤῥύσατο ἡμᾶς ἀπὸ 
Sréorery τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. ** Omnis populus 
certabat in cenotis tribubus Israel."Sic B. 
Hieron. Tremelias **disceptabat." **Duo 
sunl decertandi," inquit Cicero 

fae Of. I. 11. 34.] ** unum per discepta- 
tionem, alterum per vim." Philippos rex 
in epist. ad Atbenienses, p. 163. t. I. 
isk.] xaiva σκοπεῖσθε, πότερον κάλλιόν 
korr Pare ἢ λέγοις διακρίνεσθαι. armis an 
eerbis decertare. Hino discamus inter- 
i locom Scripture non satis adhuc 
eogaitum [Epist. Jod. vs. 7.] ὁ δὲ Μιχαὴλ 
ὁ ἀρχάγγελος, bra τῷ διαζόλῳ διακρινόμενος, 
eril τοῦ Μωϊσέως σώματος, οὗκ 
ἐτάλροσε κρίσιν ἐπενεγκεῖν βλασφημίας. Cu: 
jus vera interpretatio petenda erat ex par- 
tioipio μενος, non est ausus alterca- 
tionem vel disceptationem inferre blasphe- 
we. ἐκ τοῦ κρίνομαι κρίσις, concertatio vel 
disceptatio, ut vel hoc evidenter ostendit 
[Job. XIII. 6.] ἀκούσατε δὲ ἔλεγχον τοῦ 
στόματός μου, κρίσιν δὲ χειλέων μου αρσί- 
. Similis error atque inscitia in boc 
Act. XVIII. 28.] οὐτόνως yàp τοῖς "lov- 
imc διαπατηλέγχετο δημοσία. Beza: '' ma- 
£oe contentione Judmos magis ac magis 
redarguebat publioe."  Vetas: ** Vehe- 
menter Judsmos revincebat." qoe si vera 
essent, dicendum foit τοὺς ᾿ουδαίους. sed 
wertendem erat, cum Judaeis disputabat 
bonis lateribus, sic ut convinceret. (Quod 
altera prsepositio declarat, ut iv τῷ xara- 
ἐσϑαι. Doun.] estenim hio Ἰακατελέγο 
ySa, refellere et refelli. Aristophanes, 

᾿ . quod confirmat cum σύν» 

, tum preepositio prima, et verbam 
sedium, aflüne est enim τῷ Sat, 
I 166. ed. D.] et est simile Jude loco, 
τῷ jme ὃ μ διελέγετο. id 
ipsum terea cum locus Job arguit 
sepra eftstas, tum bic Micbee olarius luce 


eonvineit [cap. VI. 1. s.] κύριος κύριος 
np mi 4 τὰ ὄρη, καὶ, 
ἀπιυσάτωσαν Οουνοὶ τὴν φωνέν σου. ἀκούσατε 


i 


409 


poc. venite, düceptemus, dicit dominus, er- 
goamus. hio quoque verbum est idem He- 
breeum. uam gratiam apud eos inibit, 
heo qui flagitant, horum tam accarata. 
enucleatio? ecquid erit pretii? Sed anum 
boo additum Judse locum faciet certiorem. 
ZEschines [oontra Otesiphontem, p. $92. 
οἱ μὲν πάρεισι xal ἑπαπούουσι τῆςδε τῦς 
σεως. adsunt et auscultant hanc di 
tionem rbetorum inter se velitantium. pro 
quo Dem. εἷς τουτονὶ τὸν ἀγῶνα, ad. hoo. 
Judicium. bio enim κρίσις est ἀγὼν, conten- 
tio, quare vetus interpres illad Judse vor- 
tit non male: ** jadicium blasphemise."' 
Macrobius (Sat. I. cap. XVI. p. 290. 
Zeun.] *' Trebatius in lib. 1. Religionum 
ait nundinis magistratum posse manumit- 
tere, judiciaquo addicere," id est, causas 
litesque, quod prsetoris fuit. πολλαὶ δ᾽ οἴμκε: 
κατὰ τὸν ἀγῶνα buiroy Δημοσθένει xal Al- 
σχίνη πρὸς ἀλλήλους ἐγίγνοντο βλασφημίαν. 
Jam, opinor, intelligimus, quid sit berms- 
γκεῖν βλάσφημον κρίσιν. solent litigantes ἐν 
τοῖς δικαστηρίοις πλύνειν ἀλλήλους, id est, 
διαλοιδορεῖγ. hoo non fecit Arcbangelus ne 
Sataure quidem, cum in contentione de se- 
pultara Mosis multa ἀλά in virum 
sanctissimum maledicta jecisset, ut haruns 
rerum peritissimus [p. 167. ed. D.] Hogo 
Brochtones e Talmudistis profert. tuur 
Micbsel diabolo non reddidit λοιδορίαν ἀντὶ 
. Sed ἅλις τούτων. illic, unde ex« 
orsus sum, redeo. xp» τὸν πόλεμον, diju- 
dicare etiam Latini dicunt. Cio. [ad At- 
tic. X. 8. p. 144. Greev.] ** hoo vide, non 
esse judicium de tota contentione in Hi- 
spaniis." κρίσιν belli civilis. Tacitos [Hist. 
111. c. 70.] ** Dum inter Vespasianum ao 
Vitellium preeliis legionum, ceptivitatibus 
ürbium, deditionibus cohortium judica- 
tur," id est, κρίνεται, cernitur. apad Ceesa- 
rem sio in concione ad milites Curio, vir 
eloquentissimas, cum eum erant relicturi 
1T. Belli civilis c. 39.] * An qui inoo- 
umes resistere non potuerupt, perditi re- 
sistant?* vos autem incerta victoria Ce- 
sarem secuti, dijudicata jam belli for- 
tuns, victum sequamini?? κεκριμένος 33s 
τῆς τοῦ c. duo insignia enthy 
memats, unum de adversariis, de ipsis 
alterum. Cic. [in Cat. III. c. 10.] ““ At- 
que ille tamen omaes dissensiones, qua- 
rum nulla exitium reip. qusssivit, ejus- 
modi faerunt, ut non reconciliatione con- 
cordis, sed internecione civium dijudi- 
oatæ sipt." Velleius Paterculas [lib. IT. 
c. 2. $. 3.] '* Disoordise civium ante oon- 
ditionibus sanari solitss, ferro dijudicats." 
ἄριστες 
ἰατρὸς. fin 
mine. ταί μοι, mihi certum est. cerno, 
crevi, cretum, cretus, certas. Dem. [pro 
Ctesiphoate, p. 231.] ἀλλά v h 
xal παρὰ τούτοις καὶ eraeà τοῖς ἄλλας 
50 


410 


ev Ἕλλησο ἕρις tal ταραχή. acris contentio, 
u& djjudicari nequiret, id. est, κρίσιν λα- 
dc, infinita, Xenophon [rerum Gre- 
orum VII. 5. 27.] ἐκμισία δὲ καὶ 7 * 
«λείων μετὰ τὴν μάχην γέντο, ὃ πρόσθεν 
τῇ Ἑλλάδι, post Mantinensemi pugnam, ubi 
ézsos est Epaminondas, que bellum non 
dijedicavit. Sio enim auctor ($. 26.] 
iv ὡς νενικοκότες τροπαῖον ἱστή- 
σαντο, τοὺς δὲ ἱσταμέγιυς , 
[ p. 168, ed. D.] νεκροὺς δὲ ἀρεφότεροι paiy 
ὡς νεκκεηκότες ὑανεσπόνδους ἀσίδοσαν, ἀμεφό- 
rięa δὲ ὡς ἡττεομίνα ὑποσπόνδους ἀπελάμ.- 
βανον. adeo incerta erat victoria. Arist. 
ΠῚ, Meteor. 1V.] ἄκριτος καὶ χαλεπὸς 
Ὡξίων περὶ τὰς δυσμὰς καὶ τὰς ἀνατολάς. 
&cer εἰ Mevus est. ἄκριτος, acris. Sic 
Thersites apud Homerum est ἀκριτόμεουθος, 
futilis, xal πολύλογος. 

— 2. xal τὰ πύϑια θεῖναι δι᾽ ἑαυτοῦ) Py- 
thios ludos per se facere. hio alter Philippi 
finis est. primus erat belli confecti gloria. 
Dem. [Philipp. III. p. 119.] καίτοι τί τῆς 
ἐσχάτιν; ὕβρεως ἀπολείπει ; οὐ πρὸς τῷ πόλεις 
Ἑλληνίδας ἀνηρηκέναι, τίθησι μὲν τὰ πύϑια 
τὸν κοινὸν τῶν Ἑλλήνων ἀγῶνα ; κἄν αὐτὸς μὴ 
ψαρῇ, τοὺς δούλους ἀγωγοθετήσοντας πέμπει; 
κύριος δὲ Πυλῶν καὶ τῶν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας 
«ὐκρόδων ἐστί; Notandum, quod Antipa- 
trum et Parmenionem servos appellat 
regios, 400 magis suam libertatem ament 
sui cives. ϑεῖναι τοὺς ἀγῶνας, ludos facere. 
ϑεῖκε γὰρ τὸ ποιῆσαι. 

᾿τίσσαρίς εἶσιν ἀγῶνες df! "Ἑλλάδα, τίσ- 

σαρες ἰροί" 
el δύο μὲν θνητῶν, οἱ δύο δ᾽ ἀθανάτων. 

δὲ sunt Olympias, Pythia, Nemea, Isth- 
mi& Prima indignitas erat et ὕβρις, quod 
ipse n&tione barbarus, sacros Grecorum 
ludos facere vellet: altera, quod, qunm 
adesse ipse non posset, illad negotium 
servis suis daret. victis autem Phocensi- 
bus jura eorum Philippo cessere: qoi 
Pythia parabant, ut Olymyia Elei. Greg. 
Nas. de martyribus | Apologetico] οὗ μετὰ 
τῆς αὑτῆς ἐλπίδος, ὑπὸ τῷ αὐτῷ βραβευτῇ 
καὶ ἀγωνοδέτυ, πρὸς τὸν αὑτὸν wapa 
μμεϑα τὸν τύραννον τὸν ατικρὸν, καὶ τότε καὶ νῦν 
τῶν ψυχῶν διωικτὴν, τὸν ἀόρατον ἰχϑρὸν καὶ 
«ολίμιον. Idem βραβευτὴς καὶ ἀγωνοθέτης, 
ludorum moderator. Sophocles [in Ajace 
va, 579.) ac vocat. [p. 169. ed. 
D.] Ovidius ( Met. I. 447.) 


** Pythia de domitæ serpentis nomine 
dictos." 


vel potius ab urbe, que Πυθὼ nominatur, 
aut ab Apolline Pytbio. 

— 8. xal ταῦτ᾽ ἦν ὧς μάλιστα ἐγλίχετο) 
que misere cupiebat, Arist. [Polit. 1]. 
cap. I1I.] δδλον δ᾽ ὡς καρτεροῦσι σολλὴν κα- 
πονάθειαν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχό- 
μῶνι τοῦ ζῆν, ὡς ἰνούσης τινὺς εὐημερίας αὑτῷ 


DOUNJZEBI PR/ELECTIONES 


καὶ γλιαιύτητος φυσικῆς. Putabam aliquas 
do, dicta hzc esse ἐτυμολογικῶς. Δαξεῖα 
enim appetuntur, Sed ut moltis aliis in 
locis, sic in hoc optimus Aristotelis inter- 
pres est Plato, cujas heec sunt de Socrate, 
quum condemnalus essei, atque in. car- 
cere detentus ultimum suppliciutn exzpe- 
ctans, [Critone, c. 15. p. 212. Fisch. ] ὅτι 


δὲ γέρων ἀνὴρ xt τῷ βίῳ Xocsres 
órroc, ὡς τὸ —— —— οὕτω γλίσχεως 
ἐπιϑυμεῖν τοῦ ζῆν, νόμους τοὺς μεγίστους πὦ- 
ραξὰς, οὐδεὶς ὃς ἐρεῖ; est igitur γλίχεσθαι 
τοῦ ζῆν vera notatione verbi y. $ers- 
θυμεῖν τοῦ ζῆν. Alter Lestis accedat, in ore 
enim daum aut trium testium omne ver- 
bum stabilietur. Aristophanes [Pac.195.] 
ὦ δειλακχρίων, πῶς ἦλθες, ὦ yore; Scho- 
liastes, δειλακρίων, ἄκρως δειλὶ, γλίσχρων. 
ἐπιθυμητὰ ἀπὸ τοῦ γλίχεσθαι. γλίσιχρωναις δὲ 
τοὺς ἀτυχεῖς εἰώθαμεν λέγειν, καὶ 

τὴν ἀτυχίαν. vuv δὲ Verorors. recto igitar in- 
terpretamur τὸ γλίχεσθαι, misere cupere, 
sed non ab hoo verbo γλίσχρων et γλίσχρος. 
verbum potius a nomine. γλίσχρος eaim 
parcus et tenaz, quos miseros dicimus, qui 
cupere nunquam desinunt. γλίχομεαι, mui- 
sere cupio, discupio, gestio. Dem. [de 
Corona, p. 297. R.] τῆς μὲν εἰς τὸ πεαιρὸν 
τιμῆς ἐμὲ ἀποστερῆσαι γλίχεται. me quidem 
in presens omni honore spoliare. /"Fachimes 
gestit. Cic. [in Antonium IV. c. 6.] ** Se- 
natum, id est, orbis terrse consilium delere 
gestit." ἀνελεῖν γλίχεται. 

[P. 170. ed. D.] —4. Θετταλὲ δὲ οὖ- 
δίτερα τούτων ἐξζούλοντο) Nuno docct, quid 
Thessali voluerint et concupiverint. quod 
tertium est ex iis, quee proposuit. 

— 6. τῆς δὲ πυλαίας ἐπεθύμουν) Noa 
enim Thessali tam erant in oomzmuni τῶν 
᾿Αμιφικτυόνων.. Strabo. [lib. IX.] αἱ sais 
οὖν πρῶται, δώδεκα συνελϑεῖν λέγονται πό- 
Anc. ἑκάστη δ᾽ ἔπεμιτε πυλαγόραν, δὶς κατ᾽ 
ὅτος οὔσης συνόδου, ἕαρός τε καὶ μετοπώρου. 
bis quotannis conventus habebantur, vere et 
autumno. ὕστερον δὲ καὶ «σόλεις σινξλθεν 
αλείονες. τὴν δὲ σύνοδον Πυλαίαν ἐκάλουν, τὸν 
μὲν ἐαρινὴν, τὴν δὲ μεδτοπωρινὰν, iru ἂν 
Πύλαις συνήγοντο, ἃς καὶ Θερμεοπύλας ἐχά- 
^ov, ZEschines [contra Ctesipbontem p. 
517.] κωλύει γὰρ εἰς τὸν σύλλογον Tis ἐν IIo- 
λαὶς ἀπαντάν. Pergit Geographos: τὸ asd» 
οὖν ἱξαρχῆς τοῖς ἐγγὺς μετῆν καὶ τῶν συλλό- 


γῶν καὶ τοῦ μαντάου (unde Amphictyones 
dicti sunt, ut diximus), o δὲ καὶ εἰ 
«οόῤῥωθπιεν ἀφικνεῦντο. Sed i nomea 


evicit ih omnes, scilicet τὸ κοινὸν τῶν Aps- 
φικτυόνων. Harpocration: TluAsis δ᾽ ini- 
λεῖτο b εἷς τὰς Πύλας σύνοδος τῶν ᾿Αμιφι- 
xTuwew, Ulpianus: lsgojavüjeory δὲ ἐλέγοεν 
ὁ πεμπόμενος σύνεδρος εἰς τοὺς ᾿ μέ 

ὑπὲρ τῆρ πόλιως. at Geographus : ἑκάστῳ δ᾽ 
ξπεμπε πυλαγόραν. ex quo videtar Atheni- 
enses suos appellasse ἱερομενήμεινας, quos 
alii συλαγόρας. nam ὑνὲρ τὸς πόλμως εἶπεν 








IN PHILIPPICAM DE PACE. 


istelligeto non possumus, quam pro civi- 
Late. Atheniensium propter articulum ad- 
ditm. id quod πα RN confirmat [con- 
trs Ctesipb. p. 517.] τὸν δὲ ἱερομινήμονα τῶν 
᾿Αϑυναίων, καὶ τοὺς ——z τοὺς εἰσαεὶ 
ψυλαγοροῦ φορεύεσϑαι εἷς Πύλας καὶ εἷς 
Δελφοὺς ἐν τοῖς τεταγμένοις χρόνοις. quod si 
verum est, male Suidas confuodit heæo no- 
mina, ut initio retalimos. at Harpocra- 
tion ;' el πεμπόμενοι εἷς τὸ τῶν ᾿Αμφιδτυόνων 
συνέδρων ἀφ᾽ ἰκάστες πόλεως, ἱερομνήμονας 
ἰκαλώῶντο. Sed ab Atticis solum, ni fallor, 
[p-171. ed. D.) qui res multas aliter atque 
alii nominant. Jam Πυλαία xal ὀχλαγωγία 
Πυλαϊκὰ pro triviali loquacitate ponitur, 
qnod apud huno locum colluvies bominum 
conflaeret, quos Suidas . Pla- 
tarobus [in Pyrrhe, c. 29. p. 788. t. II. 
R.] ταῦτα tabv lari αυλαϊκῆς ὀχλαγωγίας. 
hec futilia sunt. Idem: Κτησίας μύθων 
ὀαιθάνων xal παραφέρων ἐμβίφληκεν εἰς τὸ 
βιβλία «αντοδαπὴν Πυλαίαν. [in Artaxerxe, 
ὃ. 1. p. 447. t. V. R.] Hic enim fabulo- 
«05 et fatilis est au&tor, atque omnia pene 
de Porsaram imperio, contra quam Hero- 
dotes, scripsit. 
— T. καὶ τῶν ἐν Δελφοῖς «ασλεογεχτημάτωγ, 
δυεῖν πόριοι γενέσϑαι} Subaudi ψήφων, duum 
inter Amphictyones. Æ- 
scbines dnodecim enurmerat patiopes AMu- 
φιγτυννίδας, in quibus primos omnium 
Thessalos. [ἐν τῷ περὶ τῆς sraga eve. p. 285. 
f. III. Reisk.] δύο δὲ ψήφους ἕκαστον φέρει 
ἵδνος, inquit. Sed, quomodo Thessali jos 
hoc amiscrant, quod reouperarent, quæ- 
rant alii : mihi eoim hio tenebre. Mol- 


fos bco duo suffragia pretermisit, quod" 


bie illi fortasse, at nobis, aqua bzrebat. 
liled etism non minos in obscuro latet 
goerendom, si singuli binis erant suffra- 
giis, quz preerogativa esset duum suffra- 
gioram. Nam Geographus, Aorisios, in- 
quit, primus videtur Mp φόλεις τὰς 
μετασχούσας τοῦ συνεδρίου, xal ψῆφον ἱκάστη 
leon, τῇ μὲν καϑ' αὑτὴν, τῇ δὲ μεϑ' ἑτέρας, 
ὃ μετὰ πλειόνων. nulli duas. Αἱ Libanius 
in argumento : τὴν τῶν Φωκέων ἐν "Apsqx- 
Wrótri χώραν, καὶ τὰς ἐκείνων ἐν τῶ συνεδρίῳ 
, ὃς eragà τῶν “Ἑλλήνων εἴληφα. 

enim propter sacrilegium jus 

teum amjserapt, et locum eorum Amphi- 
cyonum consensu Philippus tenuit, qoia 
bellam confecerat, et Deo res suas vindi- 
eassei. [p. 172. ed. D.] Sed hoo etiam 
Thessali sibi petebant, eo quod potentis- 
sima gens erant, et operam in bello stre- 
Dum navaverant. at hos habuisse /E- 
schines ait bina suffragia. bio mihi nodos 
1840] ubilis : nisi quod certum est, moltas 
circà concilium factas esse mutationes. 
Phocenses iamen paulo post suam pri- 
sinam dignitatem et locum recoperabant, 
sen ἐν ἐσθλοῖς τόνδ᾽ ἀπωθοῦντες ψόγον. 
Pausanias (io rebus Phocensium, X. c. 8. 


411 


4. 4. Βρέννου δὲ τὸν Γκλατῶν στρατὸν ἀγα- 
γόντος ὃς Δελφοὺς, προθυριίαν lc τὸν φόλεμεν 
οἱ Φωκεῖς πλείστην τοῦ Ἑλληνικοῦ παρέσχοντο, 
καὶ ἀπὸ τοῦ ἔργου σούτου ἴν 'Agadue 
xTvorac αὖθις, καὶ ἐς τὰ ἄλλα ἀξίωμα 
αὐτοῖς ἀνασώσασθαι τὸ ἀρχαῖνν. At quando 
factam ὁ: hoc? aat quo tempore Bren- 
nus exercitam ip Grseoiam trajecit? Gel- 
lius anctor est [lib. XVII. cap. XXI. p. 
412. t. II. ed. Courad.] **Romam preter 
Capitolium a Senonibus captam, non longo ' 
post tempore, quam Socrates capitis da- 
mnatus est, et in carcere veneno necatus, 
qua tempestate nondam Philippus Amyn- 
tse filius regnum Macedoniee adeptus est." 
Qui bello Phocensi confecto, non ita 
multo post sopremum diem obiit. regua- 
vit autem annos viginti sex. Hoc igitor 
accidisse Gajlis necesse est regnante 
Alexandro. nam longius nop possumus 
suspicari. et tum quoque Brennum nata 
grandem fuisse oportet, cum pulsus est 
Delpbis. Itaque quod vero proximum 
sit, ut Phocenses duobus suis privati sunt 
suffragiis, heo primum Tbesselis, deinde 
Philippo cesserunt. quse 'Tbessali sois in 
regem obsequiis studuerunt nuno recu- 
perare. ob eamque caosam permittebant 
ei penetrare angustias. Atque hoo modo, 
ut potui, loco valde perplexo lucem ali- 
quem attuli. [Qum Doun. de Thessalis, 
quibus à prima concilii origine fuit jus 
suffragii inter Amphictyones, et de Brepno 
dispulat, castigavit Wesseling. ad Diod. 
S. t. II. p. 129. 25. Beck.] 

. [P. 173. ed. D.] — 8. τῶν τοίνυν ἰδίων 
ἵγεκα ἕκαστον εὑρήσετε προηγμιένον]} 
ductum, αἱ Cornificius ad verbum inter- 
pretatur, sicoti diximus. Est autem Beec 
hujus loci conclusio, qua propositio repe- 
titur, illa nimirum, οὐ τὰ αὑτὰ ἕκαστοι 
ἐσπουδακότες, τὰ αὑτὰ eárric ἔπραξαν. En- 
dem enim apud oratores propositio est at- 
que conclusio. proponunt enim primo quod 
probent, deinde idem ad extremum oolli- 
gunt, atque boc modo quasi in orbem redit 
oratio χυκλικῶς. Lucianus [ἐν Φιλοψεύδω, 
init. p. 29. t. 1II. Reiz.] ἔχεις μοι, ὦ Φι- 
λόκλεις, εἰπεῖν, τί ποτε ὅρα τοῶτό ἔστιν, ὃ 
τοὺς πολλοὺς εἰς ἐπιϑυριίαν τῶ ψεύδεσθαι 
φροάγεται, ὡς αὑτούς τὸ χαίρειν μηδὲν ὑγιὶς 

ας, καὶ τοῖς τὰ τοιαῦτα δμξιοῦσι μά- 
λιστα «προσέχειν τὸν νοῦν. Sed de bac εἰ- 
gnificatione hojos verbi satis jem supra 
dictom. aliam nunc obeervemus. M. Tul- 
lius (de finibus 11. c. 15. et. 16.] **Item- 
que binc esse illad exortum, quod Zeno 
προηγμένον, contraque quod áarcetorypalser 
nominavit, quam uteretur in lingua oo- 
piosa factis tamen nominibus eL novis: 
quod nobis in hac inopi lingua non conce- 
ditur. qoanquam 1u benc copiosiorem 
eliam dicere soles. Sed non alienum est, 
quo facilios vis verbi intelbigatar, ra- 


412 


tionem hufus verbi Zenonis exponere. Ut 
enim, inquit, nemo dicit in regia regem 
ipsum quasi productam eese ad digni- 
tatem, (id enim est προυγμιένον) sed eos, 
qui in aliquo sunt honore, quorum ordo 
proxime accedit, αἱ secundus sit ad re- 
giam principatum: sic in vita non es, 
qe primario sunt loco, sed qui secun- 
um looam obtinent, προηγμένα, id. est, 
.producta nominentar. quse vel ita appel- 
lemus licet (id erit verbum e verbo) vel 
promota [hinc proveetionem ad honores 
nos promotionem dioimus] [p. 174. ed. D.] 
velut illa remota, nempe ásromeony, 
vel, ut dudum diximus, prseposita, vel 
precipoa: et illa rejecta. re enim intel- 
lecta in verborum usa faciles esse debe- 
mus," hsec altera est hujus verbi signifi- 
catio, digna observatione in utraque lin- 
8, quamvis non sit bojos loci. Cic. 
pro domo, c. 9.] ** quem tu non pro il- 
ius dignitate produxeras, sed pro tuo 
soelere sübduxeras." de Catone hoc di- 
citur, quem Clodius in Cyprum per spe- 
ciem honoris summoverat, et Ptolemei 
regis Cypri pecanise deportandæ prefe- 
cerat, qui P. R. hærodem fecerat. Juve- 
nalis de fortuba [Sat. I.] ** atque suos ri- 
dens producit alamnos." interpres, ezal- 
tat. Arist. Philippo (Epist. I.] &x ὑπὸ 
. σῆς τύχης, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἀπὸ τῆς φύσεως «τροη- 
γμένοι. exstat epigramma quoddam εἰς d- 
& ἀνάξιον τῆς τοιαύτης προαγωγῆς [t. 
111. p. 168. Anal. Brunk. t. IV. p. 135. 
n. 88. Antbol. Jacobs.] 


Οὐκ ἐθέλουσα τύχη σε προήγαγεν, ἀλλ᾽ 
δα δέξῃ, 
ὡς ὅτι καὶ μέχρι σοῦ πάντα ποιεῖν δύναται. 


hoo Gallis avancer. — Cortius [lib. VII. o. 
1.] '* Omniom Philote amicoram bi ca- 
rissimi fuerant, ad magne et honorata mi- 
nisteria ejus suffragatione producti." hino 
emendamus Ceesaris locam initio positum 
[Belli Gall. VIT. c. 39.] **Quem Cesar 
ab Divitiaco traditam, ex humili loco ad 
summam digoitatem produzerat." non, ut 
legitur, perduzerat. Athenas (lib. XI. 
P 506.] xaxoxoys? «πάντας τοὺς ποιητὰς, 

wiiT& τοὺς ὑπὸ τοῦ ϑήμου προαγομεένους. 
heo de Platone. Plotarcbus in Mario (c. 
3. ubi tamen vulg. προσήγετο.) διὸ ταῖς τῇ 
ἄλλαις προήγετο τιμαῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ, καί ποτε. 
Idem in Pompeio [ο. 9. p.721. t. LII. R.] 
ὁ Σύλλας (δικτάτωρ ἀναγορευθεὶς) τοὺς ἦγε- 
Ἱμόνας καὶ στρατηγοὺς ἡμείβετο, πλουσίους 
«οιῶν καὶ προάγων ἐπ᾿ ἄρχάς.  Siracides 
[cap. XX.] σοφὸς ἐν λόγοις προάξει ἑαυτόν. 
** Sapiens in sermonibus se ipsum produ- 
cet." sio Lat. int. Senoosa: '' Alitlivorem 
infelix inertia, [ Livor iners vitium. Ovid. 
111. ex Ponto ep. 3. 101. Doun.] et 
omnes destrui capiunt, [p. 175. ed. D.] 
. quia se nob potuerunt provehere: ct ex 


DOUNZEI PR/SLECTIONES 


bao deinde aversatione alienorum preoces- 
suum, et suorum desperatione, obirasoens 
fortune animus, et de seculo querens. 
[de tranqunillitat. c. 2. 6. 9.] Javeselis 
mordaoius [Sat. I. 38. s.) 
** Optima summi 
Nuno via processus vetuls vesica 
beatse." 


Has duas significationes habemus bojes 
verbi, quse maxime sont in usa. tertia est 
Aristotelis: legumlatores quidam, inquit, 
censent δεῖν aiv παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν ἀρετὰ, 


μένα, καὶ προτρίπεσθαι τοῦ καλοῦ χάριν, ὡς vira- 


κουσομέγων τῶν ἐφιεικῶν τοῖς € 
μένως. [ Ethic. X. oap. 10. p. 105. t. II. 
ed. Genev. s. p. 342. ed. Rachel.] quod 
Plato facit diligenter in suis legum pree- 
miis. sed bic Jocus mendi manifestus est, 
lego τοῖς ἔθεσι μένων. firmabit, sio le- 
gendum esse, idem Philosophos ejusdem 
operis libro primo [cap. IV. p. 7. «M. 
Rachel. s. c. 2. p. 4. ed. Genev.] διὸ δῖ 
τοῖς ἔϑισιν Ty Sai καλῶξ, τὸν erepl τῶν ua 
καὶ δικαίων καὶ ὅλως πολιτικῶν - 
ἱκανῶς. ὄχϑαι, probe educatum ese. inde 
dyes. ilit igitur reponendum est Demo- 
sthenis verbum τὸ weonytabvouc, qued si- 
gnificabit antea bene educatos, et τὸ wreen- 
γουμένως, quod manifeste mendosam est 
apud Aristotelem, lege ἀντιδόσεως heo 
majoris evidentis gratia transfereadum, 
ὧν οὐδὲν ἐβούλοντο πρᾶξαι προηγουμθως, si 
quid prsecipue quisque vellet, liceret. 
[P. 177. ed. D.] — pen. τὰ πελευόμεδνα 


μᾶς ἄρα δεῖ ποιεῖν; xal σὺ ταῦτα κελείαις;} 


Oceupatio, quam Orator antioipass sibi 
opponit. ideo vocant etiam ὠἀντίϑεσιν na] 
φρόληψιν, qualis est illa Ciceronis, atque 
buic prorsus similis [pro Celio, c. 17.] 
* Hec igitor tua est disciplisa? sio tu 
instituis adolescentes?" (p. 178. ed. D.] 
Cum omnibus autem liberis popalis jussa 
accipere et facere miserum est et isdi- 
gnum, tum maxime Atheniensibus, quorem 
ingentes erant spirilus atque animi, quod 
φρόνημα perhibetur. 

— ult. σολλοῦ 34 xai δέω} Δύσις per se- 
gationem.  "Eschylos (Prometheo, 969. 
1014.] πολλοῦ ys xal τοῦ παντὸς ἐλλείφο. 
post alteram paginam, τοῦ «“αντὸς δέω. sed 
frequentius est eroXou yt καὶ δεῖ, imperso- 
naliter. 

P. 148. 1. ἀλλ᾽ ὡς οὔτο πράξομεν eo 
ἀνάξιον ἡμῶν αὐτῶν) Sio agendum est, εἱ 
et dignitas conservetur, neque ullo modo 
existimatio nostra minuatur, quod facietis, 
inquit, si mihi obtemperabitis. nihil 68. 
tem ipndignitatis habuit parere Ampbicty- 
onum decreto. 

— ibid. οὔτ᾽ ἔσται «ὅλεμος} Hoc illad 
est, quo nibil optabilius aut beatios, cem 
dignitate otium. existimatio posita est ia 
sapientia justitiaque, ut videamur, inquit, 











ΙΝ PHILIPPICAM DE PACE. 


wv τὸ Dx, καὶ τὰ δίκαια λέγειν. at neque 
justum erat acta. Ampbictyonum rescin- 
dere: et omnium in se concitare odia, 
bellum denique movere tam levi de'causa 
wioime oerte sapientum. 

— 3. ergàc δὲ τοὺς θρασέως ὁτιοῦν οομέγους 
ὑπομένερ Mi») Hincjam est peroratio sive 
epilogus, quo comprimit ferocitatem atque 
audaciam quorundam πολεμοποιῶν, qui bel- 
lem non prsevidentes, neque ullum ex eo 
periculum, prsecipites et cæoi ruebant. 

— 3. ixi βούλομαι λογίσασϑαι) Κατά- 
σταστις,: quse erigit exspectationem at- 
que attentos facit. 

—ibid. ἀρεεῖς Θηβαίους ἐῶμεν ἔχειν ᾽Ὥρω- 
iir ᾿Απόστασις, quum sermo est ἀσύγδετος, 
nalla convinotione cohsrens cum antece- 
dentibus, atque, ut Hermogenes, ὅτε ὁ λό- 
ye sic ἀρχὴν ἀνάγεται. [p; 179. ed. D.] 
Convinctiones sunt ἀλλὰ, xai, μὲν, δὲ, et 
ejusmodi. Utraque autem est σχῆμα τῆς 


εὐκρινείας, frequens Dem. frequentius He- 


rodoto, qui maxime perspicnilati stadet. 
apad nostrum Σου ἴδ sunt ἀποστάσεις ἄγεν 
παταστάσεως, quse non perinde dilucidse 
sut. 

— 3. epic δὲ τοὺς θρασέως ὁτιοῦν οἷομέ- 
oc ὑπομένειν δεῖν ---- βούλομαι λογίσασθαι] 
Notandum, quod opponil λογισμὸν τῇ 9ρα- 
σύτχτι, ὡς ἐγαντίω.  Inscitia confidentes 
facit, ratio bene subducta cunctantes. 
Thacyd. [lib. IT. o. 40.] θράσος ἀμαθία, 
λιγισμὸς δ᾽ ὄκνον φέρει. θάρσος, fidentia, in 
laudem, θράσος, confidentia, im vitio poni- 
ter, ut Cicero distinguit [Tusoc. III. 7.] 
et Greg. Nas. primo στηλιτευτικῷ contra 
Juliaaum, oratores tam confidentes λίαν 
εἰρωγικῶς καὶ βαρίως Demosthenes perstrin- 
git, epist. 1. [ p. 1463. R.] οὐχ ὡς ἀπορούν- 
τῶν δὲ ὑμῶν ῥητόρων, οὐδὲ τῶν ἄνευ λογισμοῦ 
pe ὁ τὶ ἂν τύχωσιν ἐἱρούντων, ἴδοξί μοι τὴν 

ἣν πέμπειν. Tales enim libentius 
audiebant, et illorum dj«a0íay magis e re- 
pub. faisse Atheniensium, quod mirum 
est, Xenophon docet [in rep. Athen. c. 1. 
$. 7. εἴποι mic ἂν, τί ἂν οὖν γνοίη ἀγαθὸν ἢ 
αὑτῷ 3 τῷ δήμιω τοιοῦτος ἄνθρωπος; οἱ δὲ γι- 
γνάσκουσιν, ὅτι à. τούτου ἀμαθία καὶ are mela 
nel εὔνοια μᾶλλον λυσιτελεῖ, ἢ ἡ τοῦ χρηστοῦ 
ἀρετὴ καὶ σοφία καὶ κακόνοια. Illorum enim 
notatio remp. videtur philosophus, quum 
diceret: τὰ δὲ ὄγτα, οὐ ζούλεται πολιτεύε- 
σϑαι κακῶς. οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιφανίη, εἷς ποί- 
tex. [Μοίδρ!". ΧΙ]. ad finem.] quo si- 
£uificat, unum esse, quo mundus regitur, 
Deum, πρὸς ἦν τὰ πάντα συντέτακται, ad 
"- omnia ordinata sunt, at idem eodem 

Ὁ. 

— 5. Goes: λογίσασϑαι} volo putare 
Tétionem vertimus. Terentius [Adelphis, 
V. 3. 10.] ** Rem ipsam putemus," αὐτὸ 
τὸ πρᾶγμα λογιζώμεθα. Donatas: tracte- 
nus, purgemus, [p. 180. ed. D.] ** Nam 
* hinc putamina, purgamenta dicta sunt :" 


43 


vt Plautus ait [Captivis, Act. III. ec. 4. 
v. 123.] ** Nucleum amisi, reliquit pi- 
gneri putamina." et Virg. [ En. VI. 332.) 
** Multa putans," κωλλὰ λογιζόμενος. ** Pu- 
tare est falsa et cassa ἃ veris et utilibus 
resecare. Unde arborum purgatores pu- 
tatores dicuntar." Apud Mosem legimus 
[Levit. XIX. 23.] ὅταν δὲ εἰσέλθιυγε εἰς 
τὴν γῆν, ἣν πύριος ὁ ϑεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν, 
καὶ καταφυτεύσητε πᾶν ξύλον βρώσιμον, wt- 
ρικαϑαριεῖτε τὴν ἀκαϑαρσίαν αὑτοῦ. ὃ καρπὸς 
αὐτοῦ τρία ἔτη ἔσται ὑμῖν ἀπερικάϑαρτος, B. 
Hieronymas Hebrseam retinens metapho- 
ram: *'' Auferetis prssputia eorum." sic 
reliqui Grecorum interpretes, ἀκροβυστι» 
εἴτε. quod enim supervacuum est οἱ rese- 
candum, Hebrei preputium appellant 
noto sibi nomine. Festus [p. 388. .Go- 
thofr.] *Paotus antiqui dicebant pro 
puro: unde putate vites et arbores, quod 
decisis impedimentis remanerent pores. 
aurum quoque pufatum dici solet, id est 
purgatum (quod illis χρυσὸς ἄπεφθος)), et 
ratio putata, id est, pura facta." Dem. 
[pro Coronae, p. 303.] εἶτα σοφίζεται, καί 
φησι προσήκειν, ἧς μεὲν οἴκοθεν ἥκετ᾽ ἔχοντες 
δόξης περὶ ἡμῶν, ἀμελῆσαι" Sorte δ᾽ ὅταν οἷ- 
όμενοι περιεῖναι χρήματά τῷ λογίζησθε, κἂν 
καθαραὶ ὥσιν αἱ ψῆφοι, καὶ μηδὲν περιῆ, συγ- 
χωρεῖτε, οὕτω καὶ νῦν τοῖς ἐκ τοῦ 
νομένοις ατρὀισϑίσθαι. καϑαραὶ ψῆφοι, puri 
calculi, i. puti, ex quo λογίζεσθαι, putare 
rationem. locum illustrem Demosthenis 
apposuimus, non fraudando Josephum 
Sealigerum debita prime observationis 
gloria. In federe antiquo scriptum fait, 
ut Carthaginienses quotannis populo Rom. 
darent certum pondus argenti pori puti. 
quee duo verba purgare putare pepere- 
runt. Gellias [lib. VI. cap. V. Noct. 
Att.] '* Veteres putare dixerunt, vacantia 
ex quaque re, ac non necessaria, ant [p. 
181. ed. D.) etiam obstantia et aliena au- 
ferre et excidere: et quod esse utile ae 
sine vitio videretur, relinquere." — Sio 
namque arbores et vites, et sic eliam ra- 
tionem putare dictnm. Est in Evangelio 
S. Ioannes [cap. XV. 2.] πᾶν κλῆμα 
ἐμοὶ μὴ φέρον καρπὸν, αἴρει αὑτό" nal πᾶ 
καριχὸν φέρον, καϑαίρει αὐτό. Hsec omnia 
apte oobærent, et digna erant, opinor, ani- 
madversione. 

— T. xal Φιλίππε vov ᾿Αμφιπέλεως 'πταρα- 
κεχωφήκα μεν) Verbum significat cedere de 
Jure, unde vult intelligi, juris fuisse Athe- 
niensium. quo autem jure Ampbipolim 
vendicavit Philippos, ipse declarat bis 
verbis (ep. ad Athen. p. 164.] εἴτε 
τῶν ἐξαγχῆς κρατησάντων γίγνεται, «ὥς 
δικαίως ἡμεῖς αὑτὸν ἔχομεν, ᾿Αλεξάνδρου τῶ 


«ογόνου πρώτου xaT. τὸν τόπον": 
/ ἀμφισ ὁ τις, ἀξιοῖ δὲ γί- 
Mei wed ὕστερον γΈΝΟ κυρίων, ὑπάρ- 


414 


γὰρ τοὺς ὁμᾶς μὲν ἐκβαλόντας, verb Annt- 
δειμφψίων δὲ κατοικισϑέντας, ἔλαβον τὸ 'χω- 
£lw. de jure Atheniensium initio diximus. 
JEachines : ὃ οὕτω ποωντέον ὃ «ἀραχωρητέον 
τῆς πολιτείας. aut εἰς faciendum aut ceden- 
dum repub. Cio. [epist. ad Oot. inter epp. 
ad Brut. ep. 8.) ** Cedam tibi in præsen- 
tia foro, curia, et sanctissimis deorum im- 
mortalium templis." Idem [pro Milone, 
c. 27. extr.] * Quid enim de muliercula 
Soantia? qnid de adolescente Apronio 
dicam ὁ quoram utrique mortem est mipi- 
tatas, nisi sibi hortorum possessione ces. 
sisset." Hor. 11. lib. II. Od. v. 17. ss.] 


** Cedes coemptis saltibus, et domo, 
Villaque, flavos quam Tiberis lavit, 
Cedes." 


— pen. xal τοὺς Καρδιανοὺς ἐῶμεν lo τῶν 
Χεῤῥονησιτὰν τῶν ἄλλων τετάχϑει) Diodo- 
rus Sio. [lib. XVI. o. 34.] Κερσοδλέπτου 
δὲ τοῦ Κότυος, διά τε τὴν πρὸς Φίλιστον ἀλ- 
λοτριότητα, xal τὴν πρὸς ᾿Αϑηναίους φιλίαν, 
ἐγχειρίσαντες τοῖς ᾿Αϑηναίοις τὰς ἐν Χεῤῥονήσῳ 

Anc, πλὴν Καρδίας, ἀπίστειλεν ὁ δῆμοος 
κληρούχους εἷς τὰς τσόλεις. [p. 182. ed. D,] 
Ex hao donatione Cersoblepte postea te- 
nuerunt Athenienses hano peninsulam, 
eisque ad malta utilis fuit propter vicini- 
tatem, excepta Cardia, quse libera in me- 
dio relieta est. inde enim nomen, ut vide- 
tar, quod erat regionis illius meditullium : 
quam cum szpe tentassent Athenienses in 
suam ditionem cogere, nunc, ut pax es- 
set, illad inceptum omiserunt. Est au- 
tem hsc Cherronesus Thracis pars ex- 
trema, in mare /Egseum prominens. Stra- 
bo: καὶ ἡ Θρᾳκία Χεῤῥόνησος ἀπολαμβάνει 
«ρὸς τὸ Σούνιον τόν T8 μέλανα κόλπον, καὶ 
τοὺς ἐφεξῆς τοὺς Μακεδονικούς. [lib. II. p. 
148. ed. Alm.] Est igitur promontorium 
ut Sonium, et κατ᾽ ἐξοχὴν absolute dicitur, 
nt Cherronesus Taurica ad Pontum. xf,- 
σὸς autem pro terra ponitur continente, sed 
proprie est inculta terra, ** per agrum bo- 
minis pigri fransivi," inquit Salomon, xai 
ἰδοὺ ὅλος ἐχερσοῦτο. [Prov. XXIV. 31.] 
hino χερσαῖα ζῶα, terrestria animalia. Ci- 
vis Χεῤῥονησίτης. at Xenophon habet Xaj- 
pr neimrac, ut mcis Tac, pleonasmo ma 
vocalis. sic dicimus: πρὸς ὄγκον xal μέγε- 
0o; , ἡλικιώτης, —— Σικελιώτης, Ἰτάᾶ- 
λιώτης, non. ἡλιχίτης, στρατίτης, Σιπελίτης, 
ἀπὸ τοῦ buxia, στρατιὰ, Σικελία. nimis 
enim exiliter hæo sonant. 

ult. xa] τὸν Κᾶρα τὰς γήσους καταλαμβά- 
yy) Αὔὕξησις ab indignitate personse. nihil 
enim Caribus vilius, qoi mercenarii mili- 
fes erant, et venales animas habebant. 
Hom. (Iliad. IX. v. 378.] τίω δέ μιν ἐν 
Καρὸς αἴσῃ. Achilles boc de Agamemnone, 
quem sprevit oum muneribus. M. Tullius 
[pro Flacco, c. 27.] **ntrum igitur no- 
strum est, an vestrum loc vetus prover- 


DOUNJAI PRJELECTIONES 


bium, Phrygem plagis fieri solere zmeR- 
orem? quid de tota Caria? sonne boc 
vestra voce vulgatum est, [p. 163. ed. D.] 
si quid oum periculo experiri velis, im 
Care id potissimum esso faciondam." i» 
Καρὶ ὁ κίνδυνος. Carem autem non pro 
gente dixit, ut Livius Paenum, Bomanum, 
sed vult intelligi Mausolam, at quam 
Philippum nuncupat τὸν Maxsdésa, et L- 
vius Annibalem, Panum. et per coatem- 
ptum, gentis, pon suo nomino appellet. 
Diodorus Sic. [lib. XVI. c. 56.] $e X 
τοὺς αὐτοὺς καιροὺς, Μαύσωλος ὁ τῆς Καρίας 
δυνάστης ἐτελεύτυσεν, ἄρξας ὅτε εἰκοσετέσσι» 
pa. τὴν δὲ ἀρχὴν διαδιξαμέγη ᾿Αφρτεμεεσία, V 
ἀδελφὴ xal γυγὴ, ἐδυνάστευσεν ἔτη δύο. quem 
magnificum exstruxit monumentum marito, 
quod appellatum est ab eo Mausoleum, 
numeratumque inter septem orbis terre- 
rum miracula. Martialis [lib. de Spectse. 
carm. 1.] 


"Barbara Pyramidum sileat miracula 
Memphis, 
Assiduus jactet neo Babylonalabor.— 
Aere nec vaouo pendentia Mausolea 
Laudibus immodicis Cares in astre 
ferant. 
Omnis Csesareo cedat labor Amphi- 
theatro. 
Unum pro cunctis fama loquatur 


opus." 


Hinc magne moles sepulororum Mauaso- 
lea dicte. Suetonius [Caligala, c. 15.] 
** Germanici cineres Mausoleo Cesarem 
illati." neo non quodvis mooimentams. 
Idem [in Vitellio, c. 10.] “ Lapideem 
memoris Othonis inscriptam intuess, di- 
gnum eo Mausoleo ait." νήόσφυς inte 

τὰς Κυκλάδας καὶ Σποράδας, sparsas in 

geo mari. 

P. 149. 1. xai Bwlarrow zarkyus τὰ 
$^oia] Athenienses plurimo Grsecorusm 
omnium utebantur importato frumewmto 
propter soli sterilitatem. deportabast au- 
tein e Ponto, atque de Taorica Cberro- 
neso, que» fertilissima erat frugum. (Den. 
ad Leptinem, c. 27. s. p. 38. — 
quo ssepe fiebat, ut Byzantii, [p. 184. ed. 
D.] quorum urbs scita est ad Bosporum 
Tbracium, quod fretum perangostum est, 
intefciperent naves. «^e» epim mercate- 
ria. navis est sive onzraria. neo solam erat 
piratarum χατάγειν τὰ πλοῖα, sed pacati 
quoque solebant cogere in medio corem 
naves frumento onustas ad se appellere, 
frumentum vendere. Dei. [πρὸς 
p. 1207.] ἔτι δὲ τῶν ἐμαύρων καὶ τῶν ναῦ- 
κλήρων περὶ τὸν ἔνπλουν ὄντων ἐκ τεῦ Πώτου, 
καὶ Βυζαντίων καὶ Κυζικηνῶν merayórrem τὼ 
πλοῖα τῆς ἰδίας ἕνεκα σίτου. merca- 
tores intelligere debemus eos, qui ἔτῳ- 
mentum advehebant Athenas. Idem in 


eadem [p. 1217. s.] εἰσαγγελθέντων δὲ, ὅτι 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


Βυζάντιοι s). Χαλχηδόνιοι σάλιν κωτάγουσι 
τὰ Asa, καὶ ἀναγκάζουσι τὸν σῖτον ἐξαιρεῖ- 
σϑαι. quod est exonerare, sed frequeotius 
Xer&ytv τὰ πλοῖα preedonom est, aut eo- 
rum, quibes datur licentia impuonitasque 
predandi. Dein. [περὶ τῶν ἐν Χεῤῥονήσω, p. 
96.] εἰ γὰρ δεινὰ ποιεῖ Διοπείϑης, καὶ κατά- 
ju τὰ πλοῖα, μεχρὸν, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, p 
κρὸν σινάκιον ταῦτα srávTa κολύσαι δύναιτ᾽ ἄν. 
edictum scilicet tabella propositum, aut 
Iter ad Diopitbem date. Est apud eun- 
dei in epistola quadam Philippi [pro Co- 
rona, p. 251.] διόσσερ τὰ vov καταχθέντα 
πλοῖα πρὸς ἡμᾶς ἀφίκμι ὑμῖν. Dem. ἐξε- 
λόμενοι ὅπεου ἂν μὴ σύλα alaw ᾿Αθηναίοις, mer- 
eimonia eximentes vel exponentes, ubi noh 
est predandi licentia Atheniensibus, id est, 
τοῦ τὰ λοῖα κατάγειν ἐξουσία. id est, in 
pacato, non bostico. atque in eadem : cs- 
συλήμεθα τὰ ἡμέτερα αὑτῶν ὑπὸ τούτων Φα- 
σαηλιωτῶν ὄγτων, ὥσπερ διδομένων σύλων Φα- 
σελιώταις κατὰ ᾿Αθηναίων. [ἐν τῶ -τρὸς rv 
Δακρίτου παῤραγραφὺν, p. 927.] τὰ σύλα, 
letters of. πιατί. Que. foit impunitas no- 
bili Francisco Draco, Reginse temporibus 
felicis memoriis, concessa, cum Hispanis 
faimus pon amici. Est inlexico Crispini, 
ἡ σύλα, vc: quod falsum esse hrec arguapt. 
(p. 185. ed. D.] binc illud Apostoli: 

» [A5 τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ 
«ἧς φιλοσοφίας xal κενῆς ἁπάτης. [ad Col. 
II. v. 8.] που, ut interpretes, verbum est 
militare; qaod significet predam abigere. 
hoc est enim λεηλατεῖν. neo AaQugayorytty. 
id enim est spolia detrahere post prelium. 
sed, at ex bis manifestum est, a prsedoni- 
bus sumptum. Dem. xa] φανερῶς ὅδη τὰ 
Φλοῖα ἐσεσύλητο. JEschines [περὶ τῆς «va- 
(ase. p. 250.] κατῆγον δὲ τὰ «λοῖα καὶ 
Tet Ἔλληνας ex τῆς κοινῆς θαλάττης. Pre- 
dones exceptabant, at quos homines? Græ- 
eqs. ohde?' e mari, quod commune est 
omnibus. duse indignitates. 

— 4. οὐκοῦν εὔηϑες καὶ ex bro] Neque 
hie a solita libertate discessit, quam alii 
φεϊεσίαν, anctor ad Herennium licentiam 
sppellat, ut dixi. Polybius (IV. 17. 1.] 
εἴηϑες nal v «φράγμα wodiy, Plato 
[de repub. III. p. 290. s. t. VI. ed. Bip.] 
εἰλυγία ἄρα, καὶ εὐαρμοοσττία, καὶ εὐσχημοσύ- 
γε, καὶ εὑρυϑμία, εὐηϑεία ἀχολουθεῖ, οὐχ ὃν 
ἄφοιαν οὖσαν ὑπακοριξόμενοι χαλοῦμεγ ὡς εὐή- 
ϑεμεν, ἀλλὰ τὴν ὡς ἀληθῶς εὖ τε καὶ καλῶς 
τὸ ἦθος κατεσκευασμένην διάνοιαν. atquó hoo 
Hlud est, quod Persius cecinit (Sat. II. 
28, s.] 


'' Compoósitum jus fasque animi, san-- 
ctosque recessus 

Mentis, et incoctum generoso peetus 
honesto." 


Qutaquam hoo alium quoque Platonis li- 
brum respicit: qui Ín IV. de repub. τιῦ- 
vir τῆς δικαιοσύνης for (p. 355. 578. s. t. 


415 


V. Bip.] esse ait, quum queque pars ant- 
mi, sicut et civitatis, τὰ ἑαυτοῦ πράττει, 
auas res agit, nec, quod, alferius est, ap- 
petüt: quum ratio imperet, appetitus 
obtemperat. boo namque est, composi- 
tum jus' fi animi, atque illa 

στία xal εὐρυὸ μία, quam Philosophus vult 
esse εὐήθειαν, id e&t, τὴν εὖ xal καλᾶς 
τὸ ἦθος κατεσκευασμέτην διάνοιαν : [p. 186. 
ed. D.] neque enim fas est appetitum non 
parere rationi, neo sine nefario scelere 
jus boc violari potest: in quo Plato sum- 
mam justitie ponit. iem [in Legibus], 
ut beo quoque acoommodet civitati, τὰ 
SráSw τὸ πλῆθος εἶναι τῆς ψυχῆς ait, affectus 
plebem animi dicit esse, τὸ δ᾽ ἡ ὃν, Te- 
gis instar, qui regat et coerceat affectus. 
quod equidem miror doctissimumni virum, 
qui tam diligenter et pererudite scripsit 
iu Persium, non apimadvertisse. vult enim 
Pláto [de rép. V.] τὴν ἀδικίαν ἑπανάστα- 
σιν εἶναι μέρους τινὸς τῷ ὅλω τῆς ψυχῆς. com- 
stituit enim ἐν τῇ ψυχῆ πολιτείαν partium 
inter se, quse sunt tres. constat autexi, 
Persium in multis imitari Platonem. Sed 
τὴν ἄνοιαν, εὐήϑειαν discimus, inquit, jee- 
ποριζόμενοι, boo est, utdiximus ex Ulpiano, 
τοῖς εὐφήμοις ὀνόμασι κλέπτοντες τὴν ἀτο- 
sríay, M. Tullius [ad Atticum lib. IX. ep. 
10. p. 56. Grev.] “" Et nunc ita video, 
bellum infinitum janctum miserrima fuga, 
quam tu peregrinationem ὑποκορίζη.᾽" bel- 
lum infinitum est πόλεμος ἄκριτος καὶ μὴ 
δυνάμενος κρίσιν λαβεῖν, de quo satis dictam 
est. ambiguitas ex diversa significatione 
τοῦ εὖ, quod et facile et bene &ccipimus. 
inde εὐήθης, bene. moratus: et εὐήθης, sim- 
plez, apertus, ὑπάφρων, duaxec, minime ma- 
lus, half a fool, qui iti Sacris parvulus, 
Hesiodo νήπιος, facilis, εὐεξαπάτητος, qui 
facile circumvenitur. Tacitus [ Annal. ΠΕ, 
c. 8.] '' hio palam et vitato omni secre- 
to: neque dubitabantur prescripta οἱ a 
Tiberio, quum incallidus alioqui et facilis 
inventa, similibus tam artibus uteretur." 
de Druso Tiberii F. εὐήθης àv τῇ νεότιγέι, 
γέροντικαῖς καχοηϑείαις ἐχρήσατο. fncallidas 
et facilis, sinc. εὐάθειαν facilitatem roddl- 
mus, [p. 187. ed. D.] quie est etiam εὖ» 
κολίαν sed diversa significatione, ut initio 
diximus. Cic. (in Leelio, o. 3.] “ quid di- 
cam de moribus facillimis ?" cui contre 
rius ϑύσκολος, morosus. Aristoteles [II. 
Rhetorices cap. XII. $. 14. ed. Sobrud.] 
ait, omnes adolescentes esse εὐήθεις, xa) 
εἰεξαπνατήτους, διὰ τὸ μόπω τεθεωρηκέναι 
φολλὰς πονηρίας, quia nondum. experti sus 
multas improbitates. Unde illad Thucy- 
didis (lib. V. o. 105.] μακαρίσαντες ὑμῶν 
τὸ ἀπειρόκακον, οὗ ζηλοῦμκεεν τὸ , tf gt 
quisque est vir optimus, ita difficillima 
alios esse improbos suspicatur." Soitum 
boo Ciceronis ad Brutum (in ene] Di- 
vinas Plato [de rep. TIT.] 239 δὲ καὶ εὐά» 











416 


Sui, νέοι ὄντος el ἐπτοικεῖς φαίνενται, καὶ εὐεξ- 
«“πάτητοι ὑπὸ τῶν ἀδίκων, ἅτε μὴ ἔχοντες 
by αὑτοῖς παραδείγματα ὁμιοιοι᾿ταϑῇ τοῖς πονη- 
ic. Contra senes καχύσοπτοι xai xaxok- 
c, vafri, veteratores. ἔστι γὰρ naxohSua, 

«ὸ ἐπὶ τὸ χεῖρον ὑπολαμβάνειν ixac ra. quod 
Quid sit, manifestius docet Rhet. οἱ phi- 
losophus libro III. [Rhet. o, 15.] ἐπειδὴ 
«3 αὑτὸ ἐνδέχεται «λειόνων ἕνεκα πραχθῆναι, 


76 μὲν διαβά 
an γοντι, τῷ δὲ dero » iol 
τὸ βέλτιον. ut Diomedes dicit se elegisse 
Ulyssem potissimum rei gerendse socium, 
quia fortissimum jadicavit. [Iliad. X. v. 
243. s.] alios dicet, ut ignavum et non 
eemulom glorim. Dem. [de Corona, p. 
229.) κακοήθης δὲ ὧν, Αἰσχίνη, τοῦτο “ταγτε- 
λῶς εὔηθες ὠήθης, εἰ me credidisti taum or- 
dinem in dicendo, quem ta præsoribis, 
ibid. ear di m 
— ibid. Av] Eostathius «παρὰ 
exícSa nal τλῆναι E ἀντίφρασιν. Dem. 
ἔτλιον γὰρ ἂν εἴη τοῦτό yt. τουτέστι δεινόν. 
ade σχέτλιασμὸς καὶ δείνωσις in perora- 


onibus potissimum. Idem; exv^«, 
4 ὀξὺς, καὶ ἱταμεὸς, nal σφοδρός. ens, 


φοῦν, impiger per contrarium. καὶ ἀκατά- 
σχεέτος τολμητίας, ὁ μὴ εἰδὼς ἀνασ xí- 
σϑαι καὶ τλῆναι. perferre et pati. [p. 188. 
ed. D.] recta autem significatione ὁ καρ- 
xal ἀνέγδοτος, ἤγουν ὁ μὴ εἴκων, ἀλλ᾽ 
ἐπιμένων τλημόνως πράξει τινὶ δυσκόλῳ. ut 
boues εἴ, ᾿οδυσεῦ, οἱ σολύτλας δῖος Ὀδυσο 
ese. Hor. [ Epp. 1.7. 40.]*proles patien- 
tis Ulyssi," Telemachus. multa enim si- 
gni&oat boo vocabulum, sed omnia ex 
eadem origine, inquit, egregius ille arti- 
fex, queo singula invenies apud Homerum. 

— 5. οὑτωσὶ ἤδη προσεγηνεγμιένους] Dem. 
[Pbilipp. IV. p. 149.] τί ποτ᾽ οὖν ἑκεῖγος 
“οἷς ἄλλοις καὶ ὑμῖν οὗ τὸν αὐτὸν τρόπον προσ- 
φίρεται; Hebr. XII. [v. 7.] εἰ παιδείαν 
ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται à ϑεός. 
«t cum filiis, vobiscum agit Deus: velut 
filiis, se vobis Deus offert. Plato [Cbarmi- 
de, p. 131. t. V. ed. Bip.] σὺ μὲν ὡς φά- 
σπεντος ἐμοῦ εἰδίναι eso] ὧν ἐρωτῶ, προσφύ- 
£n πρὸς lj. tu. πυροὶ agis, quasi ego pro- 

y me scire ea omnia, de quibus quero. 
Secunda tabula regis diving docet, πῶς 
δεῖ προσφί τῷ σλησίον. quomodo sit 

m cum prozimo, 

——ibid. περὶ τῶν οἰκείων) Αἰνέττεται τὴν 
"Applaus καὶ τὸν ᾿Ωρωπόν. hio enim op- 
pida Athenienses sibi asserebant, et sepe 
vindiciis amissa repetebant: nec non in- 
sulas, que, postquam maris imperio po- 
ti sant, in illorum erant ditione. 

— pen. καὶ ἀναγκαιοτάτων) Quid enim 
tam necessarium, quam victas quotidia- 
nos? frumentum autem navigia deporta- 
bant, ut diximus: quss. Byzantii, quum 
peosti non erant, exceptabant. Plinius 
[lib. VII. cap. XXX. s. XXXI. Hard.) 


πακοηϑιστέον, i-i τὸ Ove) 


DOUNJEI PRJELECTIONES 


** Sed quo te, M. Tulli, piacule taseem ἴ 
te dicente, legem agrariam, hoo est ali- 
menta sua abdicavergnt tribus." sic pop. 
Atheniensis, quo p&oem conservaret, ali- 
mentum abdicavit qoodammodo. 
—lbid. πρὸς ἅπαντας] Σύμπαντας, συν» 
τικόν. 


[P. 189. ed. D.] — ibid. πεῷῇ τῆς ἐν 
Δελφοῖς σκιᾶς} Proverbium est περὶ τῆς 
σκιᾶς. sed sic solet Dem. noapusqeam 
μεταποιεῖν τὰς παροιμίας lari τὸ σεμνότιρω, 
ut diximus. per se enim seepe sunt trivi- 
sales et εὐτελεῖς. hic autem locus exposen- 
dus est ex superiori, τῆς TIuAalac δὲ ies- 
θύμουν, καὶ τῶν iv Δελφοῖς “λεοναοτυμάτων, 
δυοῖν κύριοι γενέσθαι. quie dao suffragia Phi- 
lippo concessa erant Amphictyonom ocos- 
sensu. sed Thessali reddi sibi volebeat, 
eoque multa indulgebant regi, quorum 
fuerant post sacrilegium  Phocepsium. 
Dem. [Philipp. IV. p. 149.] cix ἦν σφα- 
λὲς λέγειν ἐν Θετταλίᾳ τὰ Φιλίπαου, μὴ συν 
ευπεπονθότος τοῦ πλήθους τῶν Θετταλῶν, τῷ 
τοὺς τυφάγνους ἐκβαλεῖν Φίλιππον αὐτοῖς, καὶ 
τὴν Πυλαίαν ἀποδοῦναι. reddi nom potuit, 
quod non ante babuerant. [Imo Thessali 
veteri possessione foerant a Phocenaibes 
dejecti eamque recuperare nuno stade 
bant. v. Auctor argum. «er. wacawe. et 
Wesseling. ad Diod. S. t. IE. p. 129. 
Beck.] Diodorus 8ic. (lib. XVI. e. 60. 
ubi ompipo vid. Wessol.] ἔδοξεν οὖν τες 

"λίππω 


συνέδροις μεταδοῦναι Φ “ καὶ τοῖς ἀσν- 
yót&c αὐτοῦ 75e ' lac, καὶ Qve j4- 
Φους ἔχειν, ἃς πρότερον οἱ κα 


Φωκεῖς εἶχον. et deinceps Thessali. Hoc 
impedire aut velle rescindere, perinde 
esse ait, ac si de umbra conteadereat. 
nullius enim ad pacem atque coneordiam 
esse momenti. a5 * COIMNERERÉ 
Amphictyonum interpretatas som. Dem. 
[pro Corona, p. 278.] isi ἱερέως Κλειναγό- 
gov, ἐαρινῆς TluAalac, ἔδοξε τοῖς πυλαγόραις, 
καὶ τοῖς συνέδροις τῶν ᾿Αμφικτυόνων, καὶ τῷ 
κοινῶ τῶν ᾿Αμφικτυένων. Etymologus: ixa- 
Mire δὲ συλαγόρας, παρὰ τὸ ἐν τῇ Πυλείᾳ 
ἀγορεύειν. idem ἱερομινήμων. ἀγορεύειν enis 
dicere, μενημιονεύειν, memorare, mentionem 
facere. Do asini ambra nota est fabula. 
Sed nos referemus etiam ex Soboliaste 
Aristophanis [ad Vesp.] Demostheses 
noster, quam causam aliquando capita- 
lem ageret, judices autem dormitarent, 
[p. 190. ed. D.] neque attente satis andi- 
rent, Quin vos, inquit, attenditis, o viri, 
rem vobis narrabo lepidam. Juvenis qui- 
dam asinum Athenis Megara oonduxerat. 
sed sestu magno dempta sarcina, jamenti 
sub umbra latebat. Exturbatus autem 
ab agasone, cum diceret so asinum locasse, 
non umbram, ego vero, inquit, etrumquo 
oonduxi. Umbra enim itor corpas, 
ejusque individua est comes. quid malta? 
ex hao altercatione in jus itam est. Heo 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


cuy-dixisset orator, arrectis judicum au- 
ribus descondit. judices autem hujus nar- 
ratiunoale lepore capti, revocabant eum 
et causam perorare jusserant. Tum ille 


rursus adscendens: ὑπὲρ 4» $vv σκιᾶς " 


ἀκούειν, ὦ ἄνδρες, ἐπιθυμεῖτε, ἀνθρώπου δὲ 
κινδυνεύοντος πτρὶ ψυχῆς, οὐδὲ τῆς φωνῆς ἀνέ- 
χῆσϑε. sio suo more ἐγθυμηματικῶς. his 
addit Schol. ἄλλοι δὲ λέγουσι, ὅτι ᾿Αθήγηθεν 
slo Δελφὼς τὸν ὄνον ἐμωσϑώσατο. ὅθεν, φασὶ, 
sad αὐτὸς ὁ Δημοσθένης πιρὶ τῆς ἐν Δελφοῖς 
exc φησίν. Sed nos allusum esse oen- 
semus ad proverbium, non ipsum directe 
positam. Hæc divinatio nostra erat, 
quam ab Harpocratione firmatam postea 
vidimus, oujus bec suat: Δίδυμός φησι 
ci» περὶ τῆς ὄνου σκιᾶς πάξοι Saeasrs- 
iv Δελφοῖς σκιᾶς. quod sane verissimum 


est. 

P. 149. 4. epic ἑκάστους καϑ' iva] Ne 
quid ornatus buio oratiunoule deesset, 
mairifioe coaclodit eam enthymemate in- 
signi: cujus que vis et ratio sit, que 
gratia, exponam pluribus: ut ante oculos 
habesnt adolescentes, quod observent in 
hoo oratore atque aliis cum maximo fru. 
cta. Dem. ſo. Mid. p. 532. R. s. cap. 16. 
ed. Spslding.] εἶτα τὸν μὲν χορουτὸν οὐδ᾽ 
ó σας κατὰ τὸν νόμον ἀζήμιος ἴστω, 
(p. 191. ed. D.] τὸν δὲ χορυγὸν αὐτὸν οὐδ' ὁ 

«αρὰ πάντας τοὺς νόμους οὕτω φα- 
ψερῶς, οὗ δώσει δίκην; προσκαλεῖν, in jus vo- 
oare. East et hoo non minus insigne en- 
thysmema rhetorioum, cui consimile est, 
meque egregium minas illud Pauli [Act. 
XXI. 3.] καὶ σὺ x9» κρίνων με κατὰ τὸν 
φόμων, καὶ ὧν κελεύεις (48 τύπτεσθαι; 
καὶ ponitur ἀντί τοῦ εἶτα, — Latina enim a 
Grssca. ducitur conjunctio. Virg. [Georg. 
11. ve. 4$3.] 

*« Rt dubitant bomines serere atque im- 

pendere curam ?^ 


εἶτα ἀμφιβάλλομεν; Hxc. enthymemata 
conSciuntur ex contrariis. in Demostbenis 


μους, relata χορευτὺς nal 
joraó σ΄ ac καὶ 
vides in boc, quod habemus prse manibus, 
συχνὰ τὰ barria, videlicet τὸ πρὸς ἑκάστους 
54 ἕνα, xal τὸ πρὸς ἅπαντας, τὸ «περὶ τῶν 
οἰκείων καὶ ἀναγκαιοτάτων, καὶ τὸ «ερὶ τῆς 
ἐν Διλφεῖς σκιᾶς. item τὸ 32v xai TÓ γῦν. il- 
lud enim preteriti temporis est, ut gram- 
matici dosent, postremo τὸ οὑτωσὶ προσεν- 
πνόχϑαε, id ost, tam pacifice, xal “ολεμῆ- 
ces. Quintilianus [lib. VI1I. cap. V. p. 
721. s. ed, Bara.) 'Entbymema quoque 
est omne quod mente conoipitar: proprie 
famen dicitnr qum est sententia ex con- 
YOL. V. 


417 


trariis, propterea quod eminere videtur 
inter oszetera, ut Homerus poeta, urbs Ro- 
ma. pro Ligario, Quorum igitur impuni- 
itas, Cesar, clementie tus laus est, 60. 
rum te ipsorum ad crudelitatem acuet 
oratio t" hso Pabius. Atque eadem fere 
M. Tullius [in Topiois, c. 13 .] “Ἔχ hoc 
ills rhetorum sunt ex contrariis conolu- 
sa, quz» illi enthymemata appellant. non, 
quod non omnis sententia proprio nomine 
enthymema dicatur: (p. 192. ed. D.] 
sed ut Homerus propter excellentiam com- 
mune poetarum nomen efficit apud Græ- 
cos suum ; sic quam 'omnis sententia en- 
thymema dicatur, quia videtur ea, que ex 
contrariis confoiatur, acntissima, sola 
proprie nomen commune possidet." Bene 
acutissima. his enim, quum loco ponuntur, 
nihil festivius, nibil acutius. Hermog. [In- 
vent. lib. I1I. cap. I. p. 68. ed. Starm. ] καὶ 


ταὶ. sic lego, non ἀφ᾽ (Ὰ δριμύτης, αεὦ» 
n, acrimonia, Sed quum Cicero et 
Fabius ante eum hæo notarunt, quos 
constat antiquiores foisse, quomodo glo- 
riatur suum esse hoo παρεύρεμαΞ | Non 
ipsa entbymemata Hermogenes apad ora- 
tores primus anüunadvertit. nam neque 
Aristoteles ea nesciebat, ut mox dooce- 
bimus. sed hoo Tarsensis ille princeps 
omnium vidit, non esse heo ἐνθυμήμα- 
Ta, ἐπιχειρήματα (sio enim appellant ar- 
gumenta) sed ie: τῶν ἐσιχαρη- 
μάτων, quee ducuntur vel ab exemplo, 
vel ἃ majore, vel minore, vel pari, vel 
simili, vel contrario. Quod verum esse, 
loous ille contra Midiam evidenter os- 
tendit. τῶ yàp der) τοῦ ἐλάττονος ἐπιχει- 
εήματι illud enthymema subjanxit. Sed 
Hermog. τὰ ἐπιχειρήματα sumi vult ix 
τῶν , qus sunt be, τίς, τί, 
ἕνεκα τίνος, exc, αὖτι, «εὖ. ἐργάζεσθαι δὲ 
ex illis locis, quos enumeravi. tum in- 
ferri τὰ ἐνθυμήματα. Sio enim ille arti- 
fex [III. de isv. p. 114. ed. Sturm.] 

era: δὲ πᾶν ἐπνχείρημα ἀπὸ τούτων, 
& δοκοῦσί τινὲς εἶναι ἐπιχοιρήματα, οἷον ἀπὸ 
«ἀραβολῆς, ἀπὸ παραδείγματος, ἀπὸ μεικρο- 
τίρου, de) μείζονες, ἀπὸ ἴσου, ἀασὴ ἕναν- 
τίου. Sod sive hec argumenta dicenda 
sint, sive exorsationes argumeptorum, in 
re nibil interest, de nomine omnis con- 
troversia exsistit. (p. 199. ed. D.] I» 
jllo quidem contra Midiam looo, si pla- 
cet igquirere, nullum ex aliqua circum» 
stantia prteceesisse argumentum reperies, 
cujus ἐργασία sit ἀπὸ τοῦ ἐλάττονος, sed 
ex eo, quod minus erat, principale argu- 
mentam trabi. deinde subneoti, tanquam 
ἐπιξεργασίαν, τὸ ἐνθύμημα, quod. retali- 
mus. Novisse autem Aristotelem boo 
quoque enthymema, non solum illud, quod 
3n 


΄ 


418 


Fabius ex illo rhetoricam syllogismum 
vooat, ex his lib. 1I. Rhetorices [c. 38. 
$. 69. ed. Sobrader.] manifestum est: 
οἷον τόδε τὸ ἐνθύμημα, εἶ φεύγοντες μὲν μα- 
χόμεθα, Ferne κατέλθωμεν, κατελθόντες φευ- 
ξούμεθα, ὅπως μὴ μαχώμεθα; nihil hoo 
fingi potest δριμύτερον. κατελθεῖν est ex- 
sulum, qui in patriam redeunt. χάϑοδος, 
reditus. Neque hic philosophus boo in 
preoeptis modo notavit, sed ipse etiam, 
ut est omnium elegantiarum magister, 
concinnum et rotundum enthymema con- 
fecit, loquens de iis, qui pretio magi- 
stratum emunt [Pelit. II. cap. X.] ἐθέ- 
εσϑαι δὲ εὔλογον κερδαίνειν τοὺς ὠνουρεένους, 

ay δαπαγήσαγτες xciv. ἄἅτουσον γὰρ, 
εἰ σίνης μὲν, ἐπιεικὴς δὲ, βουλήσοται κερ- 
δαίνειν, φαυλότερος δ᾽ ὧν οὗ (ουλήσεται δα- 
«σανήσας. hic primum est ἐσιχείρημα ἀπὸ 
τῶν ἐναγτίωγ. τὸ γὰρ κερδαίνειν καὶ τὸ δα- 
“«ταγᾶν ἐναντία. — Deinde ἐνθύμημα καὶ ἐξερ- 
γασία. Et hoc suum inventam esse Her- 
mogenes merito gloriatur. banc enim 
τεχγολογίαν ante eum nemo vidit, ne Ci- 
cero quidem. Fabius certe τὰ ἐνθυμή- 
pana ioter figuras εἰ ornamenta dicendi 
retulit: et sane nullum est ornamentum 
orationis insignius. Sed hoc sciendum 
est, non omnia enthymemsta esse iei£r- 
yacíac τῶν ἐπιχειρημάτων, sed quedam 
absoluta sunt, οἱ ita dicam, qux per se 
eonstapt, (p. 194. ed. D.] neque vilam 
habent ad antecedentia relationem: ca- 
jusmodi sunt illa exempla Ciceronis in 
Topiocis [ο. 13. extr.) ** Huno metoere: 
alterum in meta non ponere. Eam quam 
nihil gccusas, damnas: bene quam me- 
ritam esse autumas, dicis male mereri: 
hoo quod scis, prodest nihil: id quod 
nescis, obest," et hæo Pauli, qur, qni 
vir bis quoque in literis fnerit apostolus, 
declarant [Rom. VI. 2.] οἵτινες ἀπεϑά- 
votuty τῇ ἁμαρτία, πῶς (ri φήσομεν ἐν αὖ- 
75; et (Gal. 1. 14.] εἰ σὺ Ἰουδαῖος ὑπάρ- 
E" ἐθνικῶς ζῆς xal cix ἰουδαϊκῶς, πῶς τὰ 
iom ἀγαγκάζεις ἰουδαΐζειν, Sed agedum 
(huno enim locum perpolire ad unguem 
statuimus) hoo genus Cicero dicit ter- 
tium esse dialecticorum concludendi mo- 
dum secandum Stoicos. ait enim [c. 15. 
$. 54.] *' Cum autem aliqua conjuncta 
hegaveris, et bis alia negatio rursus ad- 
jongsator, et ex his primum sumpseris, 
ut quod relinquitur, tollendum sit: is 
tertius appellatur conclasionis modos. 
Ex hoc illa rhetorum sunt ex contrariis 
conclusa, qus illi enthymemata appel- 
lant." Ho perobscura supt: sed ap- 
positione exemplorum fient illostriora. 
Utemur autem primum ipsius Ciceronis 
exemplis. *' Cum aliqua conjuncta ne- 
&gaveris," at, Huno metuis, alteram in 
metu non ponis. ''et his alia negatio 
rursus adjongatur," ut, Non et liunc me- 


DOUN/EI PRELECTIONES 


teis, et alteram in metu noa poois. “ ef 
ex bis primum sumpseris," At buno me- 
tuis. '* ot quod relinqoitur, tolleedum 
sit ;" Ergo et alterum in metá ponis. pet 
afrmationem enim negatio (ἢ στ. Non 
id quod sois, prodest, et quod nescis, 
non obest. st quod scis prodest, erge 
quod nescis, simül obest. vel ste, Nen 
quod et nescis obest, et quod scis silii 
prodest. at obest quod nescis. ergo quot 
scis juvat. contra Sophooleum illad [in 
Ajace, vs. 554.] τὸ μηδὲν φρονεῖν ἥδίστις 
βίος. [p. 195. ed. D.) 'Tale est illad De- 
mosthenis [pro Corona, p. 229.] οὐ γὰρ 
δήπου Κτησιφῶντα μὲν δύναται διώκειν ἃ 
ἐμὲ, ἐμὲ δ᾽, εἴπερ ἐξελέγχειν ἐνόρειζεν αὖ- 
τὸν, οὐκ ἂν ἐγράψατο. primo foit 3 ο08- 
trariis enthymema, Κτησιφῶντα διώ- 
xs. δι᾽ ἐμὲ, ἐμὲ δ᾽ αὐτὸν oin ἐγράψατε. τὸ 
γὰρ διώκειν καὶ τὸ γράφεσθαι sunt idem, 
accusare et persequi. quare τὸ οὐκ ἐγμώ- 
ψατο, ἀντίφρασις est τοῦ διώκει. erant igi- 
tur repugnantia et non consentanea, ne- 
que ejusdem bominis, quee fecit ZEsehi- 
nes. Sio autem hoo enthymema fit syl- 
logismus tertio conclodendi modo. at 
Cicero docoit. non Ctesiphontem potest 
persequi propter me: me ipsam aotem si 
convincere se posse speraret, nom aesa- 
sasset. at Ctesiphontem mei causa pet- 
sequitur. ergo me quoque accusassel, si 
reum peragere se posse confidere. Sio 
enim Cioero [in Topicis, c. 13. ὁ. 5.) 
* Non et legatum argentom est, et aon 
est legata namerata pecunia. legatom 
autem argentum est. legata igitor name- 
Tala pecunia." Hiro, ut looum Cicero- 
nis involatam explicaremus. nuscrede- . 
amas ad id, quod agitur. Hermegeaes 
argumenta sumi docet às? τῆς sapateAxe, 
ἀπὸ παραδείγματος, eto. tam addi esthy- 
memata. noster monet, paoem esse reti- 
nendam propter dulcedinem ejus et com- 
moda, exemplis Thebanorum, quibascam 
de Oropo bellaverant, Philippi, quicem 
de Ampbipoli contenderant, Cardianorum, 
Byrantioram, Mausoli, quorum omniom 
injurias, ne pacem violarent, patienter 
tulerunt. tam infert: Nonne igitor stel- 
tum et miserum est, πρὸς ἑκάστους οὐ 
wpoctymreyjaivouc περὶ τῶν οἰκείων παὶ ἀναγ» 
καιοτάτων, πρὸς ἅπαντας ers τῆς ἦν Διλ- 
φοῖς σκιᾶς πολεμῆσαι. [p. 198. ed. D.] 
Vides in hoc entbymemate 
communem post quinque argumenta de? 
παραδείγματος. Dominus quom a Judsris 
repreliensus esset, quod segram carando 
sabbatom pollaisset, primum a re simili 
facinns purgat. Vos, inquit [Toasp. VU. 
29. κ.] ex lege hominem sabbato cirosm- 
ciditis. tum addit ἐνθυμηματικῶς : εἰ ev- 
girojade λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν ca Báo, Iva 
[43 λυθδ ὁ νόμος Μωσέως, ἐμ χολᾶτε, ὅτι 
ὅλον ἄνϑρωπον ὑγιδ ἐποίησα ἐν σαββάτω) 





IN PHILIPPICAM DE PACE. 


Vides τὸν ἀντίθεσιν. — Ciroumcisio valne- 
rat partem oorporis: Christus totum ho- 
mimem sanavit, atque integrum reddidit. 
Similiter post iniqui judiois vidumque 
importune parabolam, qua docet, semper 
imstandum 6660 orationibus, subinfert 
(Lao. X VIII. 6. ^] ἀκούσατε, τί ὁ κριτὴς 
τῆς ἀδωιίας λέγει; ὁ δὲ ϑεὸς οὐ μὴ eret 
τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ βοώντων 
«τὸς αὐτὸν καὶ νυκτός ; Injustus ju- 
dex vindicavit viduam propter ejns im- 
portunitatem. — Deus, qui ipsa est jasti- 
a, non vindicabit suos ad se clamantes 
assidue. Mulia ejusmodi reperiuntur in 
Christi sermonibus. Dem. [pro Corona, 
p 307.1 τὸ λαβεῖν οὖν τὰ διδόμεδνα ὁμολογῶν 
imer εἶναι, τὸ χάριν τούτων ἀποδοῦναι πα- 
tario γράφη; M. Tullius [pro Milone, c. 
16.] "Quem igitar oum omnium gratia 
noluit, buno voluit cum aliquorum quere- 
la? quem jure, quem loco, quem tempo- 
r6, quem impune non est ausus, nono in- 
juris, iniquo loco, alieno tempore, peri- 
onlo capitis non dubitavit occidere ?" 
Idem in eadem [ο. 29.] ““ Fingite cogita- 
one imaginem hnjus conditionis meg: 
si possim efficere, at Milonem absolvatis, 
sed its, si P. Clodius revixerit. Quid 
vultu extimuistis? quonam modo ille vos 
vivus afficeret, qui mortuus inani cogita- 
tione percussit?" [p. 197. ed. D.] Sed 
in primis hano locum Ciceronis attende 
[pro A. Cecina, c. 15.] ''Quod si vi 


pulsos dicimus exercitus esse eos, qui οὐδέποτ 


mela ao tenui smpe suspicione periculi 
fogerunt: et si non solum impulsu scuto- 
rum, neque conflictu corporum, ueque 
ictu comminus, neque conjectione telorum 
eminus, sed ssepe clamore ipso militam, 
ant iastructione aspectaque signorom ma- 
gnas oopias polsas esse et vidimus et audi- 
vimus: quse vis in beilo appellatur, ea in 
otio non abitar1 et quod vehemens 
Ia re militar putatur, id leve ín jure civili 
jedieabitar? et quod exercitus armatos 
movet, id advocationem togatorum non 
videbitar movisse? et vulpus corporis 
magis istam vim, quam terror animi de- 
clarabit! etsauciatio quseretar, quam fu- 
gun factam esse constabit!" Habes hic 
primo argumentum àe? σαραβολῆς: de- 
inde exornationem crebris enthymemati- 
bus: superiora enim videntur esse abso- 
jua. nec He enes — ""-—— 
Omnig enthymemata esse 

vtsaBivres ἐπιχειρημάτων, quum ait, xa 
μὲν καὶ τῶν beri τούτοις ἰνϑυμιημάτων ἐμοὶ 
παρουρεϑέντων. super his, inquit: soilioet 
irgomentis, quasi" sint alia, quee non se- 
qUahtor argumenta, quorum primam ani- 
Rsdversionem sibi noa tribuit, Dem. (ad 


419 


Panlænet. p. 983.] xal τοῦϑ' οὕτω τὸ δί- 
παιον lv πᾶσιν ἰσχύει, ὅςτ᾽ à» ἑλών τις τοῦ 
ἀπουσίου φόνου, καὶ φανερῶς ἐπιδείξας μὰ 
καϑαρὸν, à ταῦτα αἰδϑίσηται καὶ ἀφῇ, 
οὐκέτ᾽ ἐκβαλεῖν κύριος τὸν αὑτόν leri. hacte- 
nus argumentum a similitadine. deinde 
heo sequuptur: εἶθ᾽ berip μὲν ἧς καὶ 
τῶν οὕτως 


quia priora verba obscura sunt, ex jure 
Atheniensium deprompta, egent interpre- 
tatione. [p. 198. ed. D.] Buds;us: etus- 
que adeo hoc jus in omnes valet, ut, εἰ 
quis ob csedem non voluntariam alium ar- 
cesserit, atque adeo reum peregerit, ma- 
nifestoque eonvicerit, deinde a reo pla- 
ealus quoquo modo, culpam crimenque 
copdonarit, ultra finibus patrise expellere 
eum Don possit. quia injuria remissa abo- 
litaque exsuscitari denuo nequit. beo 
postrema addidit a se, qum verba sunt 
juris. Idem: aldioic est venia et misericor- 
dia, et persone periclitantis respectus ac 
tuitio, ultionis animadversionisque remissio, 
contra Ctesiphoptem absoluta sunt illa 
ZEschinis [p. 469. s. R.] ὁ γὰρ μισότε- 
x»oe xal «σατὸρ πονηρὸς, οὐκ ἄν eres γένοιτο 
δυμαγωγὸς χραστός. οὐδ᾽ ὁ τὰ φίλτατα καὶ 
οἰκειότατα σώματα μὴ στέργων, οὐδέποτε 
οὖδέ γε ὁ ἰδίᾳ p oix je ποτε γένοιτο ϑη- 
μοσίᾳ χρηστός, οὐδ᾽ ὅςτις ἐστὶν φαῦλος, 
ἦν ἐν Μακεδονίᾳ xarà τὴν πρισζφείαν 
καλὸς κἀγαθός. Heo de Demostbene, 
quum lagere unicam filism post diem se- 
ptimur ab interitu desierat: cujus tamen 
in hoo animi constantiam Cicero laudat. 
[Tusc. ITI. 26. 6. 63.] Atque heec bacte- 
nus. «ρὸς μὲν τοῦ AaxXemxoU τρόπου, τὸ τὰ 
ax irapa dal προτιμᾷν, inquit Plato. (Le- 
gum IV. p.721. t. II. Steph. p. 197. t. 
VIII. Bip.] ἔστι μέντοι καὶ ὅσου τὰ μα- 
"Ay ἵλοιτό τις. quod nos nunc necessa- 
rio fecimus, quia semel voluimus huno lo- 
cum perpurgare, et stadiosis hano doctri- 
nam ostendere ac reserare sane quam uti- 
lem ao fructuosam.- atque haud scio an 
quioquam sit in Rhetoricis prsmclarius. 
hsec enim sunt illa Demosthenis fulmina, 
de quibus aocepimus. hastas 'T'allias [de 
orat. I. 57.) amentatas vocat. hasta est 
ἐσιχείρημα. [p. 199. ed. D.] amentum, 
quo torquetar fortius, ἐνθύμημα. — Est 
quidem bsc Ciceronis dootrina subtilis 
[in Topicis, c. 18. s.] quam videtur hau- 
sisso ἃ Stoicis, qui conclusionis formam 
atque rationem faciunt omnia enthymo- 
mata, id est, syllegismam. Sed bao du»p- 
taxat in parte. weXAs καλλίων ἡ τοῦ 'Be- 
μογένους τεχνολογία. 











B. G. WEISKII 


ET 
G. H. SCHAEFERI 
ANNOTATIONES 
AD ORATIONEM DE HALONESO, 


« 





BENIAM. GOTTHOLD WEISKII 
DISSERTATIO 
SUPER ORATIONE DE HALONESO. 


Ὁ Ὁ] 


Sicut aliqua vel ei medico babetur gra- 
tia, qui morbum leviorem justa medela 
persanarit ; magna vero et insignis ei, qui 
aat preeclaram corporis partem, quam alii 
scindere atque urere cupiunt, aat vitam 
bominis ἃ ceteris despeiatam potuerit 
conservare : ata profecto in bis, quibas 
aos delectamur, studiis nosnulla quidem 
et ejos erit laus, qui particnlam soriptoris 
abtiqui, næ vo laborantem, commode cura- 
rit; major autem et prsestantior ejus, qui 
opas aliquod universum, ab egregii aucto- 
ris arte profectum, a criticorum levitate 
vexstam et condemnatum, salvum pre- 
süterit. Quo studio vel impugnandi ve- 
terum opera vel tuendi nostrum maxime 
iMammatum videtar tempus. Namquo 
at in boc totins orbis terrarum conflictu 
aon urbiam quarundam civitatumque exi- 
gusrum,"sed imperiorum salus maximo- 
rum agitur, quum, quee hodie florent, de- 

i ; que dudom perierunt, majora 
exsurgant, ita philologis nostris cupido 
videtar invassisse, jam non de rebus exi- 
quis, sed de maximis, non de vi ao sensu 
verborum quorundam, sed de scriptorum 
optimorum, librorumque laudatissimo- 
rom anctoritate, nomine, salote inter se 
digladiandi. | 
Sed quemadmodum noper Ciceronis, 
sio dudum Demosthenis aliqure orationes 
ia dubium sant vocatse, ita ut inter viros 
doctos non constaret, hione an alius earam 
sitanctor. Qoamobrem cum Demostlie- 
bem et eum, sine quo ille intelligi non 
potest, JEsobinem delegerim, in quibus 
pre ceteris opera mea versaretur, illino 
hujusce quoque libelli argumentum pete- 
re decrevi. Neque enim mirari setis pos- 
sem, videns, illos oratorum veterum da- 
umviros nunc fere ab omnibus negligi, 
orationes autem Ciceronis, qui ad illorum 
86 exemplum conformavit, dominari in 
sobolis et in manibas omnium versari. 
Quare si adolescentes, id quod smpe ani- 
madverti, oratorem Romanum summis 
studiis amplectuntur, propterea quod in 

genere oratorio juveniles animi vel 


orationis vi trabuptar, vel varietate rerum 
deleotantur, vel argumentorum gravitate 
aluntur: qoi illod minus fatorum est in 
Demostbene atque /Eschine? Nam uihil 
denique bis deesse video, nisi aliquem, 
qui nonnullas eorum orationes, lectu præ 
ceeteris: jucapdas et utiles, in unum redi- 
gat corpus, et argumentorum descriptio- 
ne, tabella historica, brevi annotatione 
illostratas adolescentium usui commendet 
&c tradat. Quam landem tanto fore intel- 
ligo majorem, quo pluribus et gravioribus 
rem implicari video impedimentis. 

Αἱ ego nunc quidem de oratione ea, 
que de Haloneso inscribitur, disputare 
quiedam deorevi, eamque orationem De- 
mostheni, cui a compluribus abjodicatur, 
pro parte virili vindicare. Cojuscontro- 
versim ut ratio, et qui dicitar, status oau- 
ss appareat, pauca sunt prsefanda. 

Philippus, Macedonis rex, Olymp. 
CIX. an. 2. arcbonte Pythodoto, ante 
Christ. nat. sn. 343. legatos Athenas mi- 
serat epistolam ferentes, in qua primum 
de Haloneso insala loquitur, eamque pro- 
fitetar se Atheniensibus redditurum qui- 
dem, si postalent, non esse, sed daturum, 
si orent; expulsis enim a se latronibus, 
qui Atheniensibus eam eripuissent, soam 
esse factam. Deinde alia queedam scribit, 
de quibus tum cum Atbeniensibas con- 
tendebat : de judioiis mercatornm conati- 
tuendis ; de mari contra piratas tuendo ; 
de primaria pacis conditione mutanda ; 
de captivis reddendis; de Amphipoli de- 
nique et Cardia, quas urbes suas esse 
Athenienses, negante Philippo, affirma- 
bant. Qoarum rerum rationem nuno per- 
sequi nolo: sd nostram enim causam non 
magnopere pertinent ; sed tamen nonnul- 
la borum deinde, occasione oblata, expli- 
cabuntur.— Legati aotem illi, qui has lit- 
teras ferebant, simol alia qusedam, nobis 
ignota, Pbilippi nomine nunciabant. Qua- 
re oratores Atbeniensiam et ad literas il- 
las et ad legatorum sermonem, priusquam 
decretum popoli fieret, orationibus pro 
ecncione liebitis responderunt. 


424 


Jam primum non potest dubium esse, 
Demosthenem tum publice habuisse oratio- 
nem hujusce fere, cujus hec de Halonese est, 
argumenti, — Nam Demosthenes et nus- 
quam non acerrime contra Philippum, illo 
quidem tempore, concionabetur, et bis 
ipsis de rebus, qua» ista epistola atque haa, 
quam legimus, oratione continentur, aliis 
quoque in orationibus ssepe eum incusat; 
ut de capta Amphipoli et Potidea, de 
Cardianis in tutelam a Philippo receptis, 
de turpi Philooratis pace auro Macedoni- 
oo empta, de captivis non redditis: qua- 
rum querelarum plente sant Deinosthenis 
orationes. Denique, id quod familiam 
ducit, ab Machine aliisque scriptoribus 
antiquis diserte: traditar, Demosthenem 
maxime fuisse, qui non dandam, sed red- 
dendam a Philippo flagitaret Halonesum.! 

Deinde ne illad quidem in nip 
siam veniat, hac, nos legimus, de Ha- 
fum eit Me am nt ag imt ἐν Η᾽ 
Nemo enim id unquam dubitavit neque 
recentiorum neque veterum. Immo rhe. 
tores et grammatici veteres, ut deinde 
ostendam, ssepe bano orationem ut genui- 
nam oommeunorent. Neo vero in ea quid- 
quam, est, qnod aut a sermonis Attici, qui 
tum erat, elegantia, aut ab bistorise veri- 
tate abborreat. — Immo ipsa illa oretionis 
simplieitas, quem nonnulli Demosthene 
indigoam ausi sunt dicere, atque bseo ab 
alia re ad aliam transeundi celeritas os- 
tendit babitam esse ia re presenti ora- 
tionem, non τονὲ rhetoris esse declams- 
tionem malto post excogitatam. Hao ao- 


WEISKII DISSERTATIO 


cedit, id quod miror mon animadvertisse 
interpretes, mancum quodammodo et 
imperfectam esse opas. Prefatur enim 
orator (p. 165. 6.) se primum ad episto- 
lam Philippi, deinde ad ea, quss legati 
dixerint, responsurum esse, Jam de epi- 
tolg per totam loquitur orationem, lega- 
tos obliviscitur.? At hoo quidem deda- 
matori accidere certe non it; Demo- 
sthepi cur potuerit, paulo post videbimus. 

Quare quum et hæo, quam legimus, 
oratio illa occasione fuerit composita, et 
similem Demosthenes necessario habaerit, 
restat ut probemus, hanc, que ezstet, eme 
illam Demosthenis orationem. 

Opponuntur miht primum auctoritates 
virorum quorundam doclorum vel vete- 
rum vel recentiorum ; deinde argumenta 
nonnulla, que dicuntur, ioterna. —Et he- 
mioum quidem istorum, qui mihi adverseri 
videntur, duo esse animadverto genere. 
Namque aut ' aperte profilentur, hamc 
orationem sibl non videri Demostbeeis, 
sed Hegesippi vel alias cujusdam,' aut 
* &b aliis de auctore dobitari dicupt, suam 
judicium cohibent.' 

E priori genere pauci sunt, et comme- 
moraid vere dignus noonisi amus, Libe- 
nius, s enim * periisse videri' dioit 
* Demosthenis de Haloneso oratiosem; 
banc quidem non Demestheeis, sed He- 
gesippi se censere ;' neque id dicit modo, 
sed oormprobare studet ar is, de 
quibus deinde videbimus. [dem tamen 
Libanius fatetur, se ea in re criticerum 
antiquiorwn sententiam sequi; ceteram, 


! v.Orast. de Hal. p. 165. 1—6. (ed. Nostr.) οἵ, /Eschipis Orat. in Ctesipb. p. 425. 
"ANirecer ἐδίδιυ (ὁ Φίλιππος) ὁ δὲ (Δημοσϑένης) ἀσεγόρευε μὸ λαμβάνειν, εἰ δίδωσιν, ἀλλὰ 
μὴ ἀποδίδωσιν. Athenseus tom. II. p. 359. (ed. Schweigh.) sic, d Τιμόκρατες, ἀσο- 


Sleaiv σοι τὰ τῶν δειπγοσοφιστῶν λείψανα καὶ οὐ δίδομεν, 
σϑένην χλευάζων, ὃς Φιλίπιτου ᾿Αϑυναίοις ᾿Αλόνησον διδόντος συνεβούλενε μὴ λαμβάτναν, εἰ δ- 
ϑωσιν, ἀλλὰ μὴ ἀποδίδωσιν, Dese" Arripárec iv Νεοττίδι “παιδιὰν ϑύμενος ἐρεσιχελεῖ τὸν 


, 


τρόπον" 


ὡς ὁ Κοθωχίδες φεσὶ ῥάτωρ Δεμο- 


4 


ὁ δεσπότης δὲ πάντα τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς 

ἀσίλαξεν ὥσπερ Daft ἡγάσυσεν ἂν 

τὸ ῥῆμα τοῦτο παραλαβὼν Δεμοσϑίνης. 
Deinde aliorum verba comicorum laudat, Alexis, Anaxilæ, Timoolis eadem de re De- 
mosthenem irridentium. Illum aotem Antiphanis locum et Plutarchus, in vita De- 


mosthenis, commemorat, ita pergens: πρὸς τὸν ὑπὲρ ᾿Αλονήσου λόγον ὃ " τουτὶ 
αἰπαιχεν, ἣν ᾿Αθηναίοις Δημοσϑένης συνεξούλευε μὴ λαμβάνειν, ἀλλ᾽ ἀπολα «ορὰ 
ei ersrov. ) 


Hino patet Philippum, in epistola ed Athenienses Olymp. CIX. 5. data, Demo- 


sthenem maxime significare, quum dicit (v. Demosth. ed. 


isk. p. 162. I. 16.) h- 


δόντος (ἐμοῦ) τὸν voces, οἱ ῥότορες λαμβάγειν μὲν οὖκ εἴων, ἀπολαβεῖν δὲ συνεβούλευω. 
* Namque orator locum de Cardianis, qui orationis ultimus est, bis incipit verbis 


Ρ. 174. 13. σερὶ δὲ Χερσονόσου ἃ &or io r 6A 04 πρὸς ἡμᾶς eto. i. 6. que in epistola scribit. 
Hac enim significatione jam p. 165. 7. à Φίλιπσος ἑπίσταλκε, opposita erapt illis, à οἱ 
πεέσξεις λέγουσι. Unde patet ad finem orationis usque verba fieri de epistola illa, 
non de legatorüm dictis. 

* Libanins, argument. or. de Halon. à δὲ λόγος οὐ δοκεῖ μοι Δημοσϑέγους εἶναι eto. et 
paulo post: ὑπώχτευσαν δὲ xai οἱ πρισϑύτεροι τὸν λόγον ὡς οὐ τοῦ ῥήτορος, xal πέφωράκασί 
γέ τινὲς ὄντα ᾿Ηγησίππου eic, v. infra noL. 19. not. 21. et not. 29. 


SUPER ORATIONE DE HALONESO. 


qui isti fecerint, Callimachusne aliquis, 
am Zosimus, an Zeno, et qui alii ferun- 
ter de Demosthene olim esse commentati, 
δ vero nom dicit. Quam facile igitur 
feri potuit, wt alioa veteram istorum 
aliquando aliquid de dubio nostre oratio- 
sis auctore excideret, eeteri aotem, ot 
βι, vel verba ejus repeterent vel jadicium 
quoque suum illius auctoritate falli pate- 
reatar! Hoo igitor et Libanio potuit ac- 
oidere, si preeoccupata mentis opinione ad 
judicium de hac c hac oratione ferendum acce- 
deret,—At reliqui e veteribus duo, qui 
eem Demoetheni abjudicant, Suidas et 
Etymologici Magsi auctor, neo rationes 
addant, neo suum jediciam, sed aliorum 
verbe sequuntur. Jdem et iis accidit, 

qui recentiori tempore opinionem illam 
sent amplexi, sive ped dubitatione ali- 
qus, ut Hier. Wolfius et Valesius, sive 
coafidenter atque audacter, ot Faber: quo- 
ΤΌΝ nomo quidquam attelit, quo senten- 

tiam suam com 


425 
alías hano orationem simpliciter Demo- 
sthenis nomine laudat ;? Photius, 


qui, tametsi in noutram partem quidquam 
se dicit audere statuere, tamen multis ver- 
bis docet, hanc orationem, sí vel maxime 
a ceteris Demostheniois paululum discre- 
pet, nibilo minus a Demosthene posse esse 
P i jdem Jexicograph 

Et ejusmodi, quidem ] us aot 
grammaticus si nibil de suo addit, nihil 
pro certo affirmat, minus equidem miror. 
Αἱ viri recentiorum temporum πριτιπώτα- 
τοι, et nostro in oratore versatissimi, si, 
de hac re quum loquuntur, suum judicium 
reticent, qui aliud videntar, nisi auctori 
tatem Libanii aut nescio cojus metuere, 
ceterum, si quis Demostheni suum vindi- 
oet,non obstare? Tta Meursius, Kusterus, 
Gesnerus, Ruhnkenius, Morus, Taylorus, 
Reiskius certatim dicunt: * controversa 
res est' vel * dicitur Hegesippi; nihil 
amplias? 

ic auctoritatibus, quse causes mere aunt 

plane non adversantur, ant non graviter 
videntur adversari, alias opponam eorum, 
qui aut * diserte Demostheni bano oratio- 


4 Saidas : 'Hyfhciwerec. οὗτός lera ὁ Κρόβυλος ἐπικαλούμενος, οὗ Dens? εἶναι ὁ Q' Φι- 


λιναικὸς, Auri 


Magn. sub verbo Ἡγόσισος 


eadem habet. Utrique, uno verbulo n neglecto, Harpocrationem exscripserunt, de quo 


vid. net. 6. 


8 Hier. Wolfius δὰ Or. de Hal. p. 174. 13. “ἃ “τε irr. F. ἃ γε, nisi forte 
sit Hegessippi idietismus inculoare τὸ τί !"— Valesius ad Harpoorat. sub. v. ἔμιμενοι 


δίκαι: “ 


potius Hegesslpus, ἕν τῷ περὶ ᾿Αλονήσευ."---Ἔκθετ ad Longisn. 


p. 202. (ed. Toll.) penat uno verbo dixisse, orationem illam Demostbenis non 
- Hegesippi est. Id vidit ante me Wolfius, ego alias probabo." At non pro- 


: asd ration: 'H 
Sosa? τισὶν 


ho ier eroe. οὗτός ἐστιν eto. ut apud Suidam, nisi quod 
eto.—lIdem sub v. '᾿λλέξανδρος: οὗ EN μνεμονεύοι l» 


—— (p.173. 4.) εἰ γνόσιος ὃ λόγος, —. et sub v. Ἐλάτεια : τοῦ δὲ erepec πάλιν 
exui, (p. 172. ult.) εἰ γνόσιος. 


? Harpocrat. v. Βούχετα ; Aw 


p. 167. *. 12.) 


ἦν enu ἐβδίμεω (p. 172. ult.) — v. TIav- 
δοσία: Δεμοσϑένος GOue noie (ibid.) — v. Σύμβολα: 


ἣν τῷ δ᾽ Φιλιν σιῶν 


* Pbotius n Biblioth. p. 1465. ed. Hoescbel. : τινὸς μὲν οὖν τὸν ersel ᾿Αλωήσου λόγον, 


ἃς nal κατὰ Φιλίσσου 


ἔβδομος; facile enim notse II οἱ ITII po- 


teerant confundi) καὶ yàp πρὸς τὴν —** rer ἀνταγωνίζοται τοῦ (lego τὴν) Φιλία- 


ww τοῦτον οὔ φασὶν ἐἶναι 


Δομεσθένους, καὶ 


σεκμυριοῦσθαι αὖ αὑτῶν ἔπιχει- 
—— ——— 


μῦσι τοῖς Mansi τε καὶ ἐνόμασι καὶ τῇ τῆς συνθέσεως 


τῷ Δαμοσθινοῦ visor ἀνειμείτεν τα γὰρ vire εἶναι καὶ λελυμένην καὶ τῆς τοῦ 
ivre Mbps ἐλαττουμένν τὸν φέσι. (Li 

anti a en ούμεν τοῦ cedro ** 
ἐγνακότων 


21.) καὶ οἵ 
. ἐγὼ δὲ εἷδὸς ἐξομδ γῶν ψ 
διάφορον y λόγων 
ec πατὰ 
ἀνθρωείνη δύνα 
ἀλλὰ 
γοσίππου 


Leott. 


λόγους 


, 


«σῶος ὃ 
μα καϑίστηκε ὦ 
9 Meursios 


καὶ 
λόγων τὸν αὑτὸν 
várra 


banium igitur ante oculos 


ἀεὶ 


οὐδ᾽ ἐν τοῖς ἄλλοις, οὕτως πατὰ τούτους 


» ἄλλως τ QUAE ἐν τᾶς εις στάντας ope pu 


ὁρῶν ἐπ᾽ ὀλίγον τὰν διαφορὰν 
Δλαήσου λόγος, εἴτε τῆς Δεμοσθενκῆς ἐλάττω- 


Att. HI. 6. — Kusterns ad Saidam sub. v. Ἡγήσιασαος — Ges- 


aeres ad Quintilianum III. 8. 5. — Robnkenius Hist. Crit. oratorum Grsecorom (ap- 
vol. VITI. p. 156.) — Morus ad Longinum p. 210. — Reiskius ia indice 
» 80b verbis: Malonesos, Hegesippus, Callippus, Pax. — 'Tedet eorum 


verba Sescribere, qui nibil novi afferunt. 
YOL. 


3 1 


428 


nem tribuunt, aut *occasione data Dc- 
mostlenicam appellant.' 

, Primo loco Dionysium Halicarnasseum 
nomino, qui quanquam fatetur banc ora- 
Uonem e subtili genere esse ac tenui, Ly- 
siacumque ingenium referre, tamen neque 
illo loco, ubi plerasque orationes enume- 
rat Demostbeni perperam adscriptas, no- 
£iram commemorat,!? et clarissimis verbis 
dicit, Demosthenem hanc orationem, his, 
que et nunc leguntur, incipientem verbis, 
Pythodoto archonte, coutra Philippi le- 
gatos babuisse.!! Quod testimonium viri 
gravissimi nostroque in oratore versatis- 
simi vel solum sufficit ad nostram opinio- 
nem fulciendam. 

᾿ Sed qui passim orationem nostram ad- 
dito Demosthenis nomine commemorant, 
(plerumque enim auctoris nomen, immo 
et orationis, omittitur,!? at fiebat in ola- 
ris veterum operibus) illi sane magis ea 
re voluerant declarare, quam intelligi ju- 
beant orationem, quarm a quo potent eam 
auctore profectam. Sed tamen et hic alia 
est aliorum ratio. Nam si homines docti 
ao subtiles et in scribendo cauti maxime- 
que in oratoribus antiquis triti, si Quin- 
tilianus, inquam, si Aristides, si Harpo- 
eration, hanc Demosthenis vocant oratio- 
nem, non temere, sed consolto ita vocaro 
videntur. Ceteri autem si idem faciunt, 
ut Eustathius, at Thomas Magister, hoo 
certe ostendunt, volgo eam illius nomine 
ium temporis venisse, neo se omnino con- 


WEISKH DISSERTATIO Ὁ : 


ira stataere; alioquin suppressari names, 
fuüissent* — . . 

Ad alterum venio genus argumentorsm, 
quod jam non ip aliorum auctoritate, sed 
ip nostro est positum judicio, quodque ab 
ipsius orationis vel sententiis et rebus vel 
dictione repelitar. At hic antequam cetera 
commemoro, illad proponam, quo mirifice 
arbitror meam stabiliri causam. 

Solet Demosthenes locos olim a se erpesi- 
tos, quum in simile argumentum defertur, 
vel servatis iisdem verbis vel paucis mutatis 
retractare, ita ut non modo versiculos 
paucos, sed plagellas aliquot continuas 
repetat, epicam ea in re, ut in multis, gra- 
vitatem simplicitatemque imitatus. Erat 
enim constantie oratoris nostri, ea, qui- 
bus nihil verius, nihil gravius dici posse. 
intelligebat, quseque olim, quum a se dice- 
rentur, maguam vim ad commovendos so- 
ditorum animos habuisse animadvertent, 
iterum proferre et sua quasi tueri. Faci- 
lias autem id magno conceditur oratori, 
variasdseque orationis, si vellet, imprimis 
perito, quar alii cuivis. Quare peque 
Homero irascimur, qui tot sspe versus 
continuos, paollo ante decantatos, iteram 
recitat, nec X enophonti, qui multa ex Age- 
silao suo in Hellenica retulit, neo Cicero- 
ni, si defendatpr, hujus esse duas illas post 
reditum orationes, quarum ex altera tot 
res in alteram sunt translats. — Apud no- 
strum quidem, ot praeteream sententiarum 
repetitiones breviorum, in quibus placais- 


19 Dionysius spl τ. Δημοσί, δεινότητος ed. Sylburg. p. 197. εἰ μέντοι inu ψινὃ- 


επίγραφοί εἶσι λόγοι, ἀηδεῖς καὶ qoprixal xal ἄγροικοι κατασκευαὶ 


κος β' etc. 


» ὡς ἐν τῇ κατ᾽ ᾿Αριστογείτο- 


11 Dionysius ad Ammieum $./'. μιδτὰ ΔΛυαίσκον ἐστὶν ἄρχων Ἰιυϑόδοτος, ἐφ᾽ οὗ τὴν ὑγδά 
τῶν Φιλιππικῶν δημηγοριῶν διέϑετο πρὸς τοὺς Φιλίσι σου τρίσβας, ὃς ἐστὶν ἀρχή. "n 





᾿Αθηναῖοι, οὐκ ἔστιν ὅπως αἱ αἰτίαι eic. — et ibid. p. 171. ὁ δὲ περὶ τὴν ἐπτιστολὸν καὶ τοὺς 
“πρίσξεις τοὺς «σαρὰ Φιλίππου ῥηθεὶς λόγος, ὃν ἐπιγράφει Καλλίμαχος ὑασὶρ ᾿Αλονόσου, ὁ τῷ 
ἀρχὴν ἔχων τήνδε" "OQ. ἄνδρες ᾿Αθηγαῖοι, οὐκ ἔστιν Pero αἱ αἰτίαι, ἃς Φίλ. αἰτιῶται, ὅλος στὰ 
ἀκριβὴς καὶ λεπτὸς καὶ τὸν Λυσιακὸν χαρακτῆρα ἐκμέμακται. übi ὁ οσοίεχία videos hasc 
orationem inter Demosthenicas referri. 

12 [ta v. c. Longinus et Hermogenes. vid. infra nott. 30. et 31. 

P Quintilianus III. 8. 5. ** Estne finitio apad Demosthenem: det Halonesum Phi- 

lippus an reddat?" — Quse Quintiliani verba ita sunt comparata, ut ille non ZEsehi- 
nis modo aliorumque de Demosthenis dicto sequi narrationem (v. not. 1.), sed ipsam 
orationem Demosthenis ante oculos videatur babuisse; quz alia, oisi hseeo de Haloae- 
so, quam legimus, esse non potuit. Quintiliani enim tempore dodum esmdem, que 
et hodie, non plures, exstabant Demostbenis orationes. — Aristides de dictione sim- 
plici p. 422. οὐ yàp εἶπε σχετλιάσας, ὥςπερ ὁ Δημοσθένης" δεινὲν yàp ἂν sfa, εἰ αἱ παρὰ 
Φιλίππου πεμπόμεναι ἐπιστολαὶ —. v. nostr. or. p. 165. 5. — Harpoocration sab vr. 
Βούχετα, Πανδοσία, σύμβολα. of, not. 7. 
, M Rastathius ad Iliad. p. 524. lip. penolt. (ed. Rom.) μέμνηται δὲ Ππτελεωῦ xal 6 
Δημοσϑένης, καὶ ζήτει ποίου. v. orat. de Hal. p. 174. 19. — idem p. 1015. 1. 44. Aa- 
pao Sbvouc δὲ πρὸς π-τέρναις ᾿Αθηναίοις τὸν ἐγκέφαλον ῥέψαντος etc. v. or. de Hal. p. 176. 7. 
cf. not. 33. — idem p. 62. I. 4. καὶ Ax ἕνης οὖν λέγει «οὐ περὶ Φιλίππου, ὡς, εἰ μὲν 
ἀποδίδασι τὸν δεῖνα τόπον ὡς ἡμέτερον, ληψόμεθα, εἰ δὲ δίδωσιν ὡς χαριζόμενος ἐπουσίως d- 
κεῖόν τι, οὗ ληψόμεθα" de quo Eustathii loco valet, quod modo ad Quintiliani verba 
monui. — Thomas Mag. sub v. σύμβολον: Δημοσθένης" συμβόλαν οὐδὲν δέονται Μακε- 
δόνες πρὸς ᾿Αθηναίους (v. or. de Hal. p. 168. 3.) xal eréur ὁμολογούμενον ἐν τοῖς συμβά: 
λοις καταστῆσαι, (v. ibid. p. 167. 12.) 


SUPER. ORATIONE DE HALONESO. 


se aibi. Demosthenes videtar,'5 deo lu- 
caleatissima sont exempla, orationis de 
robes Chersonesi, que fere omuis iterum 
legitur in Pbilippica quarta, et Olynthiacee 
secunda, cujus major pars recurrit in 
Oratione oontra Philippi epistolam.» 
Quid multa? Hujasce rei specimen οἱ in 
Bosira oralione oocurrit, cujus non modo 
leviora qusedam similiter in aliis leguntar 
erationibus, v. c. p. 172. 8. ὃς τὴν χώραν, 
ἦν οἱ Ἕλληνες καὶ ὁ βασιλεὺς ὁ Περσῶν ἐψη- 
φίσαντο ὑμετέραν εἶναι eto. cojus simile 
hebes Philipp. III. p. 114. 96. ed. Reisk. 

ῤ , ἦν βασιλεὺς καὶ σάντες οἱ Ἕλλη» 
ne ὑμετέραν ἐγνώκασιν εἶναι : — sed. etiam 
loens gravitate senteptis atque acumine 
Wlustris, neo verborum namero brevis, 
Merum legitur io ea oratione, qoam nemo 
unquam dubitavit esse Demostbenis, bic, 
inquam, orat. de Haloneso p. 169. 14. οὗ 
ex αἰσχύνονται Oise ζῶντες xal οὗ τῇ 
lauri» πατρίδι, xal τὰς παρ᾽ ἐκείνου δωρεὰς 
λαμξάγοντες οἴονται οἴκαδε λαμβάνειν, τὰ οἴκοι 
πωλοῦντες : quse eadem paucis additis oc- 
currunt in oratione contra Philippi Episto- 





42? 


αἰσχύνονται Φιλίππω ζῶντες, v3. αἰσθάνονται 
wárra καὶ τὰ τὰς πόλεως xal τὰ σφῶν αὐτῶν 
μικροῦ λήμματος π᾿ ωλοῦντες.17 Quid igitar? 
dicesne hoo casu factum esse? an Demo- 
sthenem aliena contra morem suum com- 
pilasse, et quse» Hegesippus aut nescio 
qois multo ante dixisset, ea in suam in- 
culcasse orationem?!* Quodsi dicas, gram 
maticum aut librarium illa potuisse alteri 
orationi affingere ex altera, primum hec 
per se parum probabilis est suspicio, quse 
si valeret, omnia fere possemus e medio 
avulsa contexto veteribus eripere, tri- 
buere recentioribos: deinde istiusmodi 
liomo si locum transscripsisset, accuratius 
etiam atque ita, ut ad unguem responde-' 
rent, omnia repeliisset, non ut ea nunc 
leguntur, mutatis paucis atque additis. 
Quare hoo relingaitur, Demostheni arri-' 
sisse ea, 4015 olim dixisset, diguaque esse 
repetitu visa. 

Restat, que» adversarii contra monent, 
ea ut refellere studeamus. Et de argu- 
mentis quidem ex historia petitis utinam 
non iterum nobis ambigua bominum reta- 


lam p. 157. 7. ed. Reisk. o? τὰς παρ᾿ ἐκεί» 


ti& medir auctoritas objiciatur! Nam 
wv δωρεὰς olunde. λαμβάνειν νομίζοντες, οὐκ. 


quum agetor orationis de Haloneso pro- ' 


5 fta Demosthenes quasdam imagines iternm iterumque adhibet verbis non mutatis, 
ut Olyoth. 11. p. 24. 6. ed. Reisk. ἐπὰν δὲ ἀῤῥώστημά τι συμβῇ, πάντα κινεῖται, κἂν ῥῆγμα, 
στ κᾶν ἄλλο τε τῶν ὑπαρχόντων σαϑρὸν 3, quie ad verbum repetuntur in Orat. 
oontra Phil. ep. p. 156. 1. et in orat. de Cor. p. 294. 21. — similem comparationem 
Olynth. 111. p. 37. 24. ἃ τοῖς ἀσθενοῦσι παρὰ τῶν ἰατρῶν σιτίοις διδομένοις ἔοικε" καὶ yàg οὔτ᾽ 
ἰσχὺν ἱκεῖνα ἐντίθησι, οὔτ᾽ ἀποθνήσκειν ἐᾷ, iterum liabes in Procemils p. 1460. 9. --- Aliarum 
ejusmodi repetitionum exempla bsc sant: Olynth. III. p. 37. 2. ὑμεῖς δ᾽ ὁ δῆμος «ον 
br ὑπορύτου καὶ προσϑήκης μέρει γεγένησϑε, ἀγαπῶντες, ἐὰν μοταδιδῶσιν θεωρικῶν οὗτοι etc. 
ef. orat, exe? συγτάξ. p. 175. 18. — tum Olyntb. III. p. 37. 10. ἔστι δ᾽ οὐδέποτ᾽, οἶμαι, 
μίγα καὶ νεανικὸν φρόνημα λαξεῖν, μικρὰ καὶ φαῦλα πράττοντας (ero ἅττα yàp eto. cf. 
orat. . συντάξ. p. 173. 99. 00.; — denique Philipp. I. p. 4S. 6. ἢ δούλεσϑε, εἶ πό μοι, 
φιριζόντες πυνθάνεσθαι κατὰ τὴν ἀγοράν' λέγεταί τι καινόν ; γένοιτο yàg ἄν τι καινότερον 8 
Maxi ἀνὴρ eic. quie verbo non motato iterantur or. in Phil. epist. p. 156. ult. cf. et 
Phil. ]V. p. 137. 19. ὑμεῖς νῦν πυνθάνεσθε, τί ποιεῖ φίλ. ; wol eroptitra: ; et Olynth. 11. 
Ρ. 28. 26. ἡμῶν μελλόντων, καὶ ψηφιζομένων, καὶ πυνθανομέναν.---- Neo non buc ii pertinent 
loci, in quibus, licet non verba legantur eadem, αἱ dicendi tamen et argumentandi ratio 
eit simillima, ut orat. de Cor. p. 328.27. τίς yàp συμμαχία σοῦ πράξαντος γέγονε τῇ πόλει ;' 
7c ϑὲ ...3 ποῖαι τριήρεις, wola Θέλη ; ποῖοι νεώσοικοι; τίς ἱπισκευὴ τειχῶν; τοῖον" 
ἱππικόν; τί τῶν ἁπάντων σὺ χρήσιμος γέγονας ; quibuscum compara orat. παραπρισβ. p. 
431. 29. ποῖος γὰρ Corte, «οἵα epipuc, ποία στρατεία, ποία χορηγία; “ἰς χορός ; τίς Mwrovp- 
; τίς ala qopá ; εἰς εὔνοια ; «οἷος κίγδυνος ; vi τῶν ἁπάντων. .. γέγονε παρὰ τούτων τῇ «τόλει ; 

V Orationis Philipp. IV. tria loca repetantur ex llla de rebus Cbersonesi, bec : 
Phil. p. 134. 5. — 136. 7. ed. Reisk. ex or. de t. Chers. 99. 9. — 101. 3. deinde 
Phil. IV. p. 137. 6. — 138. 23. ex orat. de r. Chers. 101. 11. — 102. 21. deniqne 
Phil. IV. p. 147. 11. — 150. 5. ex or. de r. Chers. 104. 1. — 106. 20. — Olynthia- 
ct IH. autem tres plagellz integre (p. 22. 2. — p. 25. 22.) ita sunt in orationem con- 
tra Phil. ep. (p. 154. 16. — 157. 97.) translatie, αἱ in sententiarom ordine et nexu 
fere nihil, in verbis pauca diserepent. 

" Sententiam si spectes, conferri poteat Or. de Cor. 24t. 8. ed. Reisk. συμβέ- 
Cus... τοῖς τἄλλα «“λὴν ἑαυτοὺς οἱομένας «αλεῖν πρώτους ἑαυτοὺς πεπρακόσιν ἡσθῆσϑθαι. 
Nec dissimile est ibid. 332. 13. τὴν μὲν πόλιν διασύρουσιν lcsrsp οὐχ ἑαυτοὺς διασύροντες, 
ὅταν τοῦτο ποιῶσιν. 

" Oratio enim contra Phil. epist. habita est Ol. CX. 1. Theopbrasto archonte, ante 
Christ. nat. an. 340. bxc autem de Haloneso, nt ante diximus, Ol. CIX. 9. hoc est, 


trius amnis ante. v. Taylor. io Schedis vol. I. p; cxxzii. cf. Corsini Fast. An. tom. 
IV. p. 34. et 37. 


430 
scriptoribus non ignotus, Demoóstheni tim- 


en longe frequentissimus 9 tum visironioa ( 


particuhe 7i, iis maxime locis, ubi aliquid 
cum exclamatione et risu antecedentibas 
subjicitur; denique aliorum quorundam 
verborom dicendique formularam singula- 
vis quedam signifieatio Demostheni pre 
ceteris dilecta, ut ἀφαιρεῖσ Sal τινος τὸν M- 
γον (p. 165. 16.) i. e. refutare, que aliquis 
dicit ;99 — ut “« ἀρακρούεσθαι (p. 166. 5.) 1.6. 
decipere, quod verbum noster, sicut et ix- 
xpostty, ab athletarum artibus petitum, ad 
fraudes atque, ut ita dicam, sapplantatio- 
nes oratorum solet transferre; — ut die-- 
κεν τά Tte; (p. 166. 6.) i.e. clam alicujus 
ves tueri ; — οἱ joli» δεῖσθαί τινος (p. 168. 


12. p. 169. 7 ) i. e. nolle, recusare aliquid ; xal 


— üt alia multa in bao oratione obvia, 
quie "Demosthenes ceteris io orationibus 
tam crebro usurpat, ut in istis tanquam in 
possessione sua videatur dominari. Sed 
nolo in bis congerendis multus esse. Nam 
alii quoque oratores ea ipsa, quibos De- 
mosthenes delectabatur, et potuerant ad- 
bibere et nonnunquam adhibuerunt. Ve- 
rumtamen parvula etiam hæo styli Demo- 
sthenici vestigia tanquam in cumulum vi- 
dentur accedere illis, quse ante proposui, 
argumentis. 
Quodsi quis objiciat, occurrere etiam iu 
bao oratione, quse alias apud Demosthe- 
mem vel omnipo non legantur, vel non hac 
significatione, ot ἐπιμιξίαι, commercia ho- 


WEISKII DISSERTATIO 


minum (p. 168. 7.) οἱ ixsbertt, expellerr 
p. 166. 2.) nw ego miror istos, qui pre 
auctoritate pronunciantes, “Ἢ hoc non est 
Demosthenis, non Ciceronis," obliviscsa- 
tur, primum, quam malta illi in scriptis 
nunc deperditis usurpasse videantur, de- 
inde, quam malta, si vel nunquam dixerit, 
potuerint tamen dicere. 

Sed unus est locus, qui Libanio quiden 
edeo displicet, ut vel ob hanc solum De- 
mosthenis nomen detrahendum  oratios 
oenseat. Is locus hic est (p. 176. 4) 
ὅσοι δ᾽ ᾿Αθηναῖοι ὄντες μὴ τῇ πατρίδι dM 
λὰ Φιλίστσω εὔνοιαν ἐνδείκνυνται, 
αὐτοὺς ὑφ᾽ ὑμῶν κακοὺς καχῶς à 
siste ὑμεῖς τὸν ἐγκέφαλον ἐν τοῖς κροτάφαις 
μὴ ἐν ταῖς «τίρναις καταπεπατεμίνι 
φορεῖτε. 9 — Οὐ si tam stolta, Lam Βυπὶ- 
lia, tam contumeliosa essent, quam iste 
vult, primum non video, cor Hegesippo 
potios tribuantur, qui tamen minus vebe- 
mens orator, quam Demosthenes, et mi: 
nus in dicendo audex fuit, id-quod ipse 
Libsnius signifioat. Deinde, si ferri ills 
non possent, qu: possunt ferri, cer βοΐ 
pauca verba expungere, ot aliapde illats, 
mallemus, quam universam orationem de 
moare? Sed non ita est, Primum ill 
verba commemorantur a rletoribes ef 
grammaticis antiquis, vel eine Dermosthe- 
nis nomine, ut a Longino,9? vel adjecto 
etiam illo, ut ab Eustathio (v. not. 14.) 
deinde non commemorantur modo, sed 


φέλει, τοῦτο wresroixéx ἐξήτασαι : ubi jangendum δυσμεν, «ἢ λει, φοιήσειε autem, pre- 
eunte cod. Aug. 1., delendam. ᾿ 
. 99 v, bao orat. p. 169. ult. τὸν χαταψ. γνώμην v. wpícB., ταύτην ὑμᾶς — et 
p. 174. 8. ὃς τὸν Καρύστιον . .... τοῦτον τὸν ἄνδρα ἐκεῖνος οὕτω σφόδρα ὑμῖν ἐβούλετο χαρί- 
σασϑαι" οἵ. v. c. orat. ia Aristogit. I. p. 775. 10. ed. Reisk. τοὺς beri τοῖς ἕκιστα Bout 
ὠφληκότας, τούτους ἀφιέναι δεῖ" et orat. de cor. p. 242. 5. à μάλιστα φυλάττων . .., ἐν 
qoc πιρητοιεῖ eto. ; similiter ibid. p. 245. 9. et p. 280. ult., et or. in Midiam 522. 20. 
et ssepe. 
71 vid, bac orat. p. 173. 9. σφόδρα γε βούλεται τοὺς Ἕλληνας ἐλευθέρους εἶναι" cf. Pbi- 
lipp. IIT. p. 128. 2. ed. Reisk. καλήν yt οἱ «σολλοὶ ἀπειλήφασιν ᾿Ωρειτῶν spápor* et orat. 
φαραπρισβ. 421. 1. ἄξιόν ys (οὗ yáp;) ἦν Σόλωνος αὐτῷ μεμνῆσϑαι. Cf. οἱ orat, de corome 
p. 257. 10. et bao orat. p. 83. 26. " ᾿ 
εἰ 


36 Sio orat. Philipp. 111. p. 114. 9. ed. Reisk. xa) γὰρ ἂν ἀβελτερώτωτος εἶ... 
τῶν wap" ἑαυτοῦ μισϑοφορούντων τοὺς λόγους ἀφέλοιτο, et or. παραπρ. 447. 15. ταῦτ᾽ e 
μαρτύρων, ταῦτ᾽ ἐλέγχων ἔτι. δεῖται μειζόνων; ταῦτ᾽ αἱ σις ὑμιῶν; — [n ceteris 
p morari. Exemplis si quis eget, vel Reiskii indices oepiam eorum ssppe- 
itabunt. 
. *? Libanius arg. or. de Hal. p. 164. 8. xal μὴν xal τὸ ἐπὶ τέλει ῥηϑὲν οὐ μικρὸν μαγτύ- 


μὸν τοῦ νόϑον εἶναι τὸν λόγον" εἴπερ... aptis. ὁ μὲν γὰρ Δυημοσθένος εἶωνθε ασαῤῥεσίᾳ χρ- 
σϑαι" τοῦτο δὲ ὕβρις ἐστὶ καὶ λοιδορία Mil eix. ἔχουσα. tirlXha δὲ αὐτῷ δεινὰ σρύσεστι 


κατὰ τὴν i v. πρὸς δὲ τούτοις καὶ εἴηϑές τι νομίζεται τὸ ἐν τοῖς κροτάφοις ἔχεν tic 
ἀνθρώπους τὸν ἐγκέφαλον. (Aliqui codd. habent ss9. τὸ νομίζειν ἐν τοῖς eto. ; lege εὖ. τὸ 


νομίζειν τινὰ, lv τοῖς οἴο. ut pateat, unde istud νομίζεται τὸ sit ortum.) 

89 Longius περὶ ὕψους ed. Mori p. 410. in capite περὶ ὑπερζολῶν, init. 9 ὃ στα καὶ 
αἱ τοιαῦται" εἰ μὴ τὸν ἐγκέφαλον ἐν ταῖς πτέρναις κατασεπατηρένον φορεῖτε, quie verbt 
Tollios (suse ed. p. 202.) ita vertit: Sed et ille sepe periculo prozime sunt eto. Itamo 
sit suppleuda est lacuna: decre xal elc. Per totum enim caput hoo docet, eri 
in hyperbolis esse quzierendam, fogiendam ἀπιστίαν. Quabquam igitar Longinus di- 
ctum istud non videatar probare, tamcn inde neutiquam sequitar, Demostlrenis illa ' 
4406 eum nop putasse, toc 





SUPER ORATIONE DE HALONESO. 431 


tamquam exemplum andacter et graviter 
dioti laudantur, at ab Hermogene.?! Quid 
igitur? Stultitiamne dicti Libanius vita- 
perat? Sed non medicum habemus, qui 
sollicite quserat, sitne cerebrum in tempo- 
ribus situm, neo ne; quanquam ne medi- 
oos qnidem omnino id video negaturos ; 
sed legimus oratorem, qui a vulgari ra- 
tione loquendi aut consulto interdum re- 
cedit, aut vi orationis inscius atque impru- 
dens abripilur. An insolentiam igitar iste 
novitalemque dicti notat? Facile vero est, 
ut ait Cicero, dictom ardens reprehendere 
restinctis jam animorum incendiis. Nam 
Demosthenes quidem miris modis multa 
in verbis vel pangendis vel conjangendis 
novavit, ita ut monstra et portenta oratio- 
nis JEschines ei exprobraret, alii antem 
passim eum bac de re irriderent.? An de- 
aique contumeliam in Atbenienses et auda- 
ciam? Ea vero tanta est in Demosthene, 
ut vel insanos appellare prsesentes rei- 
pabliem cives non dubitet, nullamque præ- 
termittat occasionem salse graviterque in- 
etium eoram ao stultitiam castigandi.? 


Ceterum insolentia dicti etiam eo non pa- 
rum lenitar, si memineris, similia prover- 
bii loco quum ounetis in linguis tom apad 
Gricos scriptores sspe oocurrere.* — 
Addam unum, quod certis quidem argu- 
mentis neqoit comprobari, at fieri tamen 
poteit, Fortasse Demosthenes bso non 
tam suo nomine dicit, quam respiciens 
alius cujusdam de Atheniensibus dictam, 
quod nunc ne inertia sua comprobent, ja- 
bet cavere. Cui suspicioni videtur hoo 
aliquo modo suffragari, quod orator subito 
et inopinate in sermonem sedatiorem hoo 
&cerbioris animi diotum infert. Sed tam- 
en, ne quis patet me buic conjecturse ni- 
mium tribuere, in iia, quse ante dixi, ac- 
quiesoo. ᾿ 

Nuno, quopiam Demostheni opus saum 
stadui vindicare, par esse censeo, nsevos 
quoadam illo indignos, ab editoribus ulti- 
mis vel relictos vel auctos, pro viribus 
sansre, maximeque, obi a Reiskiana vel 
lectione vel interpunctione recedendum 
putem, ostendere, paucaque, ubi res feret, 
interpretandi oausa adjicere. 


δι Hermogenes «ερὶ ἰδεῶν lib. 1. c. 7. (ed. Storm. p. 82.) ivrsai τοίνυν εἰσὶ τ 
«ἔσαι al τῶν μειζόνων αῤροσώπων ἐπιτίμησιν ἔχουσαι ἀπαρακαλύπτως, bcerto τό" εἶσερ τὸν 
ἐγκέφαλον ἐν τοῖς κροτάφοις, ἀλλὰ μὴ ἐν ταῖς «:τέρναις καταπεπατημένον φορεῖτε. 

? Sio Eratostifenes σαράβακχχον, comicorum aliquis ῥωποπερπερήϑραγ eum. vocarunt, 


teste Plotarcho in vita Dem. — 


ZEschio. in Ctes. p. 554. οὐ μέμνησθε αὑτοῦ τὰ μιαρὰ 


καὶ ἀπίθανα fápsa Ta... , ἀμισελουργοῦσι τινὲς τὴν πόλιν, ἀνατετμίθιασι τινὲς τὰ 
τὰ χῷ 


τοῦ δήμου, ὑποτέτμεται τὰ νεῦρα τῶν παρα 


Mera 
γμάτων, φορμοῤῥαφούμεϑα ἐπὶ τὰ στενὰ, τι» 


vic πρῶτον ὥςπερ τὰς βελόνας διείρουσι; ταῦτα δὲ τί ἔστιν, ὦ χίναδος; ματα ἢ ϑαύματα:ς 
ubi pro πρῶτον corrigere quidam volant πρωκτὸν, et sensu et constructione refragante ; 
ego malim πραγμάτων, quod verbum abbreviatoris solebat corrumpi, i. e. certi homines 
reip. administrationem veluti acubus trajectis constringunt ; deinde τί pro τίρος scripsi, 
sensu probante, preeante H. Stepbano, ipsoque, ut videtar, Cioerone, qui Grseca sio 
exprimit in Oratore c. 8. querit ( Juchines) αὖ ipso, cum quidem eum belluam appel- 
lat, utrum illa verba, an portenta sint. — Similiter istam dioendi insolentiam Demo- 
stheni ZEschines objicit in or. in Ctesiph. p. 461. et or. waeasypscf. p. 206. qua do re 
conqueritur Demosth. de corona p. 269. 15. 

33 v, c. Philipp. III. p. 194. 24. ed. Reisk. εἰς τοῦτο ἀφῖχθε μωρίας ὃ σαρανείας, ὃ 
€x ἔχω τί λέγω eic. In oratione de reb. Chers. p. 98. 22. inducit Grsecas civitates 
sic Athenienses allocuturas: ὦ πάντων ἀνθρώπαν φαυλότατοι eto. eosdemque ibid. p, 
106. 14. vocat τασεινοὺς xal τῇ, ὧν αγοσήχει, παρασκευῇ καταγελάστους. Acerbissime 
aatem eos irridet Olyntb. ILI. p. 37. 3. ὑμεῖς δ᾽ ὁ δῆμιος ἐκνενευρισμενοι p» 

τοῦ καὶ προσθήκης μέρει γεγίνησθε, ἀγαπῶντες, ἰὰν μόταδι- 
δῶσι ϑεωρικῶν ὑμῖν ἢ βοίδια πίμψωσιν οὗτοι" nal, τὸ “σάντων ἀγαγδιότατον, τῶν ὑμετόρων 
αὐτῶν χάριν προσοφαίλετε εἴο. 

* Sio Homer. Iliad. XV. v. 480. 


τάρβεσαν, πᾶσιν δὲ erapal ποσὶ κάππεσε θυμός. 
ubi Eastatbius (p. 1015. l. 44.) ἱστέον δὲ, ὅτι, 'Opshpou παρὰ «ποσὶ ἐψαντος θυμὸν 'Αχαις 
6c, Δεμοσθένους δὲ πρὸς πτέρναις ᾿Αϑυναίοις τὸν ἐγκέφαλον, ἡ κωμωδία σκώπτουσα τοὺς σχε- 


ματιζομένους φιλοσοφίας λόγῳ σεμνοπροσινσεῖν εἷς τὸ μέτωπον αὑτοῖς ἐπιγράφει τὸν γοῦν.»-- 
Bic Latine et similiter celeris in linguis animi cadere dicuntur. 





WEISKII ET SCHAEFERI 
ANNOTATIONES AD ARGUMENTUM ORATIONIS 
DE HALONESO. 


P. 164. περὶ ᾿Αλονόσου) Fluctamat sori- 
ptara inter "Αλύψησος et ᾿Αλόννησορ, ut omni- 
mo im his compositis variatur. Simplex 
y preetulit Sohweighaeuserus i in Atbeneo 
t. 11. p. 359. V. eius Animadverss. t. 
III. p. "79. Duplex placuit Boissonado 
ad Rnfam p. 78. “ JEechinem adv. 
Ctesiphont. p. 475. K." inquit ** pro'AXé- 
were Cod. Coislin. $49. habet ᾿Αλόννησον. 
Reiskius ouravit, ut ubique Πελοαιωγήσιοε 
geminato y exararetur: our noa simili mo- 
do exaravit ommia vocabula oum νῆσος 
eomposita?" Cum duplici legitor in 
Aneod. Bekk. p. 136. 19. et 16. Scu E- 
FER. 

— S. ᾿Αϑυνοίων ἀρχαῖον ] P. 177. 
$. Chersonesum Tiricam Libuins dist 
᾿Αδαναίων wrüjsn ἀρχαῖον. — Euripides 
4x salad οἴπων arius 7 — " 
u m intelligo quid Porsonus volo- 
erit oom hoo notsret: ** Nutricem allo- 
«aier ianquam vilissimam supellectilis 

—— ΝΙΝ Nihil enim ipcet in versu Ea- 
Pioidia, quod contemtum indicet. Conf. 
Hecub. 


607. ἀρχαία Ade iphig. Aul. 


873. Musgr. οἶδά σ᾽ iv ἐγὼ «σαλαιὸν δι. 
μάτων ἐμῶν λάτρι.. Servum autem dici 
xrüua nemo mirabitar, onm domivus di- 
» Ipgs. 


par. Diatr. de Pbil. Maced. P. $59. $10. 
Orell. ad Isocrat. g. τ. ávrib, p. 305. 
qui Hegesippo* tribuit, et Schaeider. 
ad Xenophont. de Vectig. p. 148. b. Mibi 
quoque hmo oratio capitali Demosthenis 
ingenio videtur indignissima, ἔν ει. 

,—— 19. αὐνῷῶ] αὐτῶ, referendum ad τῶ» 
τὸ, Deutrius est generis. Ipz». 

— ibid. καὶ siw0íc τἴ — Eye] Mihi 
placet εὔηϑες τὸ νομίζειν ἐν —. Neque opus 
τινὰ imeri, quod placuit Weiskio Disser- 


— 14. bra 'uysciwww] V. Etywel. 
M. o. 418. 47. et Photius c. 50. Inxw. 
— 18. λαμιδάνοιν ἀπιλαμξίραν) V. 
p. 162.16. Átheuseos t. I]. p. 359. 
οἱ weise Exeg. in Iliad. p. 149. 22. 
DEM. 


kg. tat. p. 430. Ipzs. 


. A ANNOTATIONES AD ORATIONEM 
DE HALONESO. 


P. 165. 1. "AxBpsc ᾿Αϑυναῖαι — αἰτιῶται) 
Cia Dionysius Halic. t. V1. p. 994. sic 

gt pre *Q. Pariter aine. hao parti- 
oula legitur Ανδρες δικασταὶ initio Lepti- 
mem p. 457. 1. V. Gersdorfium in nota 
sdédita Rudigeri Dissertationi p. 150. 
ScHABFER. 

— ibid. οὐκ ἔστιν ὅπως — συμφερόντων 
"Tolle interpanctionem post αἰτιᾶται et 

κωλύσουσι, interpuuge post λέγοντας. 
as enim et ordo verboram hio est: 

F'ieri non. potest, ut crimina, que Phili 
pus infert in. oratores justa ceram vobis 
Jfendentes, impediant, quo minus consilio 
vobis adsimus. — Reiskians interpunotioni 
imprimis verbum ἡμᾶς obstat. Wzrsx. 
Sic etiam Augerus. Commatis signum in 
Reiskiana post κωλύσουσι positam delevi. uo 
SCHAEZPFER. 

— 12. οὔτε τότε λαβεῖν] Dele τότε, quod 
Reiskius, qua est audacia, de suo addidit, 


Conf. observata ad p. 172. 19. Intelligitar 
istud τότε non modo ex re, sed etizm e 
verbo opposito νῦν, et e vi temporis pre- 
teriti, quie inest in aoristo. Sie mox p. 167. 
15. xal λαβεῖν καὶ κεκτῆσθαι, et cepisse et la- 
bere. — Cetoram [φησὶ] λαβεῦ — ἔχειν i.e. 
se cepisie — δὲ texere; no sabandias com 


] Reiskio ὑμᾶς. Wis. Posterius verissi- 


mum, erravitque Reiskius, cam locem 
censeret reformandum. — Sed prius adda- 
bito: eum enim νῦν sequatur, videtar ad- 
verbium quod illi respondeat iaseresdam 
esse. SCHAEPER. 

— 16. τοῦτον δὲ — ἀφελέσθαι} V. Ini, 
Grec. p. 97. Non minus reote et aliquas- 
to magis e Grsecorum consuetudine pote- 
rat scribi : τοῦτον δὲ τὸν λόγον quà εἶναι Ke 

οὐ xai ἐστιν αὑτοῦ ἀφελίσϑαι. V. 
Heind asd Platon. Sophist. p. 426. 
Scripsisse autem me μὴ εἶναι, mom em 
εἶναι, nemo mirabitor, qui didicerit taliam 








AD ORAT. DE HALONESO. 


enuptiatiopom rationem syntacticam, quse 
. in recia oratione, .quali Orator usas est, 


poscit ov, in obliqaa μή. V. not. ad p. 125. 


. 1. Ing. 

— 4. eDusraroc δ᾽ οὐκ ἀγνοεῖ ταῦτ᾽, οὗ 
δίκαια λέγων}. Tolle interponctionetm. 
Sensus est: non meicit, se illu mon justa 
dicere. — ταῦτα pertinet ad. verba p. 165. 
19. εὖ γὰρ ὑμετέραν οὖσαν οὗτε λαξεῖν οὔτε vuv 
ἔχεν.  κιδκ. 


-- 6. τἀνταῦθα διοικήσειν] Neo αρά- 


' yuaTa subaudieudum, neque ὑπὲρ αὑτοῦ, 
Non attendit Reiskius. quas continuo se- 
quuntur: ὡς ἂν αὑτὸς ἐκεῖνος Θούληται. 
.ScnasrER. W 

— ibid. μελλόντων] Verborum παρα- 
᾿ προυσθῆναι — πραττόντων ordo nou recie 
procedit. — Quare  Reiskias μελλόντων 
jubet ejici : primum bocaudacter; deinde, 
illad si fiat, ad πραττόντων deesse pon pos- 
Sit τοῦτο, Leni medela locum sanabis, si 
legas : μελλόντων, τῶν, ὅσ᾽ ἂν αὐτὸς etc. i. e. 
deceptum. iri. vos putat ab hominibus res 


Philippi nostra in urbe acturis, qui cuncta, . 


. que. ille vult, et dudum sunt. polliciti, et 
, unc moliuntur. Nam et ὅσ᾽ ἂν atque ὡς 
ἂν facile confunduntur, et articalus ab an- 
tecedente syllaba sszpissime absorbetor. 
Amat antem noster articulum a verbo sao 
sic disjungere, ut b. l. in verbis τῶν, ὅσ᾽ 


ἂν βούληται, ὑπεσχημένων factam est. V. c. 


de reb. Chers. p. 106. 15. ed. Reisk. 753", 
ὧν eperixn, παρασκευῇ. de cor. p. 276. 
10. τοὺς, ὁποιουσδάφοϑ᾽ ὑμεῖς ἰξεπίμπετο, 
σιϊατηγούς. oral. παραψρ. p. 341. 4. τοὺς, 
ἴτε ἰπλοροῦσθε, ἐνοχλοῦντας. ibid. p. $46. 
15. τῶν, ὅτε τὴν οἱρήνην ἐποιῖσθε, λεχϑέν- 
τῶν, ibid. p. 849. 13. τὴν, ὅτ᾽ ἀδωρολόκητος 
ὑπῆρχε, πμαίρεσιν. ibid. p. 599. 29. τῆς, 
V παρ ὑμῖν dol, πολιτείας. Vsx. Sa- 
Bistima est volgata: id quod jam Augero 
W»cOs recle amoventi sübolnit. Verba 
, ^ wf» — πραττόντων suot appositio, 
quam seorsom intellectam sic resolve : o? 


1al φρὴν ὑπίσχηνται (subeod. epáfan], καὶ. 


Wt δὲ πρώττουσι. SchAEPER. 
209. ἔτι δι’ ἀμφοτέρων) Volgata ferri 
. possunt, Malim tamen δὴ, sublata 
. post ὀνομάτων interpunotione, ita ut ἀμφ. 
T. ys. ab ὅποτ. pendeat, Wzisx. — In li- 
brorum scriptura nihil est quod offendat. 
Ceterum v. Lennep. ad Phalar. p. 100. b. 
BPER. C . 
— 12. διδωκίνα!] δοῦναι Ald. Tayl. Hoc 
τα, sqnidem ἀποδοῦναι: recte babet. 
Bed vide ne boc mutandum sit in ἀσοδι- 
δυρίνει, coll. not. ad p. 170. 4. Inzx. 
-— 18. 1 7 Codd. fere omnes 
. tecto babent διαδικάσασθαι: nam de ono 
, €9que certo jadicio b.1. sermo est. Wrisx. 
Conf. p. 165. 2. cd. Reisk. —— 
— 10. n ἐφμώμενον) Nibi 
Mied quam Pellæum. Non probo eiskii 
laterpretationem Diss. p. 479. Ipzx. 
YOL. v. ] 


433 


.o— 91. εἰσίν, ἑπότε yàp) Verbo πρῦτον 
uullum respondet δεύτερον s. ἔπειτα, et 
tamen apparet boc dici : irridet vos, judicio 
rem de Haloneto tránsigi jubens;. primum 
enim de insulis ridiculum foret Athenienses, 
maris dominos, cum Macedone | litigare; 
deinde terram continentem. videremur sic 
Wltro concedere. ' Quare pro εἰσίγ' ὁπότε 
γὰρ scribe εἶθ᾽ ὁπότε γ᾽ dea, i. e. deinde si 

idem opes vestre wequeunt eto. 

(vov interpunge ; ubi cam esset elei sup- 
plendum; mirum non est εἶϑ᾽ (i... εἶτα) 
oorruptum esse: quo facto facile scribe- 
batur γὰρ, αἱ aliqua certe esset; membro- 


' yum copula. Notom est, πρῶτον μεὲν ----, 


εἶτα ----, omisso plerumque δὲ, dici: v. c. 
orat. in Aristocr. p. 668. 2. in Timocr. p. 
702. 93. et 705. 29. ed. Reisk. Sic et 
ἕπειτα. Conf. Hoogev. in Doctr. Part. Gr. 
t, 1. p. 662. et Scbaeferi Meletemm. Critt. 
Spec. I. p. 61. Verbum dpa autem ia 
ὁπότε γ᾽ dpa vim suam lenet dubitandi, 
quin sic se res habeat; ot in sfersp dea, ὡς 
ἄρα etc. Wizrsx,  Totissimum videtur 
Aegerum [qui dedit εἰσίν. ἔπειτα 3i, εἶ γε à 
δύν.] sequi. Scu AEFER. 

P. 167. 3. ἱπιδείκνυτε) ἐπιδοίκνυτε est 
correctio Obsopœi elegans, at nop neces- 
saris, — Restitoe e codd. ἐπιδείκνυται. 
W risk. ἐπιδείκνυτε etiam Auger. idemque 
placoit Tayloro. W eiskio ἐπιδείκναται qui 
potuerit probari, non intelligio. ScuAx- 
FER. 

— 7. συμβίλων] V. Etymol. M. c.734. 
29. Photius o. 405. et Thomas Mag. p. 
818. s. Ink. 

— 10. ἐπανενεχ 95} Fortasse melius ὁ 
quibusdam codd. scribetar iyase x05. Nam 
ἐναναφέρειν non occurrit, opinor, ita uf si- 
gnilicet provocare ud aliquem, causam ad 
superius tribunal referre — at ἐπ ν- 
άγειν οἱ ἀνάγειν ita dicuntur, v. c. Aristot. 
Polit. 1. 4. ἀλλ᾽ ἐπαναγίσϑω πάλιν ἐσὶ τοὺς 
ἄρχοντας. ---- Quod autem orator dicit, 
Philippum pacta bec de mercatorum jo- 
diciia ideo velle constitui, ut Potidsa 
jure ἃ se videatur capta, id quale sit, non 
patet. Captam enim a Philippo esse Po- 
tidieam (Olymp. CV. 3.), et a Diodero 
Sic. XVI. 8. et ab oratore nostro narratur 
(v. Olynth. J. p. 11. 1. 17. p. 19. 1. 97. 
Ol ynib. IT. p. 19. 1.29. Phil. II. p. 70. 
l. 10. Aristocr. P 659. l..5. ed. Reisk.) : 
468 causa, quo pretexto, nusquam addi- 
tor. Quare conjicio, Potidzes aliquid ae- 
eidisse, oor Atbepienses ii, qui eam urbem 
tenebant, litem intenderent mercatoribas 
Macedonicis ; horum aatem fraude factum 
esse, οἱ judicium non Potidss, sicot de- 
bebat, (nam illo tempore, ubi querimonia 
oria erat, ibi jadicabatur : v. hauc de Ha- 
loneso orat. p. 79. 25. sqq.) sed spud 
Philippum institueretut ; quo Potideen- 


, ses damnavit, bonis exsuit, el arbem eo- 


3x 








Post ἡ 


434 


rum occupavit, Quod Philippus ut de- 
fenderet, hanc nanc voluit legem sanciri, 
ut in Macedonia in jus vocarentur merca- 
tores Macedonici ab Atbeniensibus, Athe- 
nis Athenienses a Macedonibus. Wxrsk. 
— 14. ὁμολογούμενον — καταστῆσαι] Ci- 
tat Tbomas M. p. 819. ScuAxFEBR. 
P. 168. 1. βεβαιώσασθαι 
Reiskius, sublata post GaGauscacÓQa: inter- 
unctione, jungenda esse verba ὅτι οὔτ᾽ 
γκαλεῖτε αὑτῷ τἀδιιήματα. Dicitur enim 
ἐγκαλεῖν τινί τι, v. c. de male gesta legat. 
p. 352. 29. in Boot. de dote mat. p. 
1014. 9. ed. Reisk. Wzisx. Add. ν. 8. 
Jam Wolfii scholium poterat Reiskium. 
in rectam viam daoere. De discrimine in- 
ter medium βεβαιώσασθαι h. 1. et activum 
βιβαιοῦτε p. 167. 15. v. Ind. Greoit. 
ScRAEVER. 
— 8. ἐφ᾽ ἡμῖν yàg ἣν ἡ Μακεδονία} Αα- 
erus: Nam nostre potestati subdita erat 
cedonia, Perperam, neque de tali 
Atheniensium io Macedoniam imperio co- 
gitandum, si verum est discrimen, quod. 
inter εἶναι ἐπί τινι οἱ εἶναι ὑπό τινε esse 
vult Orellius δὰ Isocrat. στ. 7. ài). p. 
500. coll. p. 305. ubi noster locus citatur, 
post illamque Spohuius ad Isocrat. Pane- 
gyr- p. 79. cui assentitar Weiskius de 
Hyperb. I. p. 21. Mihi quidem res pa- 
rum liquet, neo fortasse aliis liquebit, qui 
contalerint Demostheniea p. S5. 7. omni- 
noque meminerint vaniloquentiat illorum 
oratorum. Hoc salis certum, citeriorem 
Grwcitstem illad discrimen iguorasse. 


Galenus t. V. p. 836. ed. Lips. ἵνα yàp. 


pra ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ὦμεν, ἢ ὅλως τοῖς 

φογηροῖς ἀνθρώσσοις, μότ᾽ ἐπὶ τοῖς θηρίοις, 

ei&Íac τε xal πόλεις οἰκοδομησάμεθα. IDEM. 
. — 9. καὶ φόρους ἡμῖν ἔφερε] V. Boeokb. 

de (Econ. polit. Atheniens. t. I. p. 443. 

coll. Weisk, de Hyperb. I. p. 0. s. φό- 

pvc qni alio quam proprio sensu intelli- 
gupt, videntur errare. Inxu. 

— 23. ὑφ᾽ ὁμᾶν) Lege ex aliquot codd. 
ὑμῶν. Ea enim persona et in antecedenti- 
bus et in sequentibus adhibetur. Sic et 
p. 169. 5. malim ὑμετέρων, ut erat v. 3. 
Hsc in libris mss. confasduntur; nec 
mirum: oratores enim de republica lo- 
quentes promiscue alterutra persona utun- 
tur. Qoare primum vicina sant circum- 
spicienda, deinde, in his si pil momenti 
est, codioum auctoritate standum. Ita p. 
172. 90. lege ἡμετέραν ob vicina, et p. 
174. 7. ἡμῶν e codd. Wis. ὑμῶν Auger. 
. Recte. SCHAEZFER.. 

. P. 169. 2. ἀφ᾽ ipi) Lege ἀφιστάναι 
ὑμῶν, deleta prmpositione, quam com- 
plures oodd. iique optimi omittunt. 
Wzisx. 

— ibid. μὴ 4v — Θάσον] Lectio ap- 
pend. Francof. et Ald. Tayl. ex interpre- 
tamento nata est. Pro τὸ αὑτῷ lege rai- 


Nou vidit. 


WEISKII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


τὰ αὐτῶ. [DE M. 

— ibid. τος φυγάδάς τοὺς wap ἑαυτις 
Pro τοὺς wap ἑαυτοῦ repone e ood. Hart. 
τοὺς wap αὐτῶ. WEIsK. Genitivus bene 
habet. V. not. ad p. 13. 17. SCHAEFER. 

— 8. διακρκομικέναι] Sensus ost: sm 
hoc satis habet, se exsules Thasiorum, qui 
apud ipsum in Macedonia fuerant, in pa- 
triam reduziste, sed jam cupit ceteras etiam 
insulas sue potestati subjicere. Hino 
cur praeteritum διακεκομικέναι adhibeatur, 
quippe in re prseterita, non presens δια- 
voddun: id quod adeo vexavit Reiskinm, 
ut mira audacia (4x5 legendam et 
post νόσους addendum ἐλαίζα swaderet. 
Jungi sutem debet ἀξιῶν — j45. (aver — 
διακεχομικέναι — , ἀλλὰ nal — οἰκειώσασθαε, 
ne potes com H. Wolfio et Reiskio hes 
infinitivos posse pendere ab ὅδειαν δοθῆ» 
va, "Tum enim soriptum foret vel 
φίμαοετι, ut antea. ertprdovri καὶ »- 
μένω, vel συμπίμποντα. Qaare ut loci 


ratio et nexus pateat, colo melias quam 


commate post ὑμῶν interpunxeris. — κε- 
xojaixÍva: codd. omnes prseter Bavar., qui 
babet & , unde verisimile est 
prepositionem affuisse. Lege zaraxsue- 

, lta ut κατάγειν, χατιέναι, πατελ. 
θεῖν, κάϑοδος, etc. dicuntur de exselibgs ia 
patriam reductis. V. Porson. ad Eurip. 
Med. v. 1011. Conf. Demosth. de cor. p. 
248. 19. et 249. 18. Aristocr. p. 636. 94. 
et 660. 13. ed. Reisk. Wzisx. Caon- 
straotionem periodi, non intricatm illius 
quidem, qualis visa est Reiskio, sed tam- 
en paulo longioris, Weiskius probe im- 


lellexit. Sed quod legendum censet κα- 
φακεκομικῖγαι, non assentior, Mireris aa- 
tem, Oratorem psisse 


non διακομίσαι, ut scripsit κατασταϑϑερι, 
ὁμολογῆσαι, δοθῆναι, οἰκειώσασθαι. Horem 
enim infinitivoram omnium eadem est ra- 
tio: quippe significant res, non que facta 
sint, sed quas Philippus fieri cupiat. 
Quse ipsa causa est, cur v. 2. μὴ, Bop οὗ, 
legatur. SCHAEFER. ] 

— 4. συμπίμπων) Tinmo ris sestentie 
inest ià puepositione. Wzisk. Augeri 
vulgatam motantis in πόμποντι, quod 
adeo in textum' intulit, errorem notare 
vix attinet, SCHAEFRR.- 

— 10. προτιμᾷ} V. Phoüus c. 343. 
Ipgw. 





vaadescg ——— (ut p. 
84. 6. περὶ δὲ τοῦ ἐτίροῦ ἐσανοϑώματος, ὃ 











AD ORAT. DE HALONESO. 


--ἰσισυρθώσασϑε) et deinde: ἀμφισβητεῖ 
μὲ δεδωκίναι, ὃ τι ἱπυνωγρθωσάμεθα, i. c. 
πεδαῖ, st hoc concesisse, quod nos in pace 
wotatimus. "Unde patet, Reiskium toto 
etelo aberrare ἃ vero, quuni automet, 
post πεμφϑέντες esso λέγοντες inserendum, 
ad ἐπανορθώσασθαι supplendum Φίλιππον: 
id quod nec sensus nec verborum patitur 
eonjünotio. Idem addit, ἐπανορθώσασθαι 
dici de re probabiliter fotura : quasi vero 


scriptum ezset ἐπανορθώσασθαι ἂν, üt p. 77. 


46. ed. Reisk. Φαρακρουσθῆγαι ds. Optati- 
vus enim et infiuitivus aoristi, particula dy 
addita, futurum exprimunt, hon item sine 
ὧν. Neo vero ἐπανόρθωσιν recte cum 
Reiskio clausulam appelles. Immo est b. 
| primarie, qua par convenerat, condi- 
tienis mutatio. Nam Ol. CVIII. 4. au- 
etore Philocrateboc tanquam fundamentum 
is erat constitutam: ἑκατέρους ἵχεν ἃ 
συσὶν p. 83.12 .( beyde Theil» sollten in dem 
Besitsstand, scie er jetzt, nach dem Kriege, 
war, bleiben ): unde patet, car orat. de 
pace p. 63. 15. dicatur, Amphipolim ex 
Pbilippo cessisse (cof. h. 1. p. 82. 
is p. 83. 10.), Cardiam αὐτόνομον man- 
siue. Nuno vero, quum Philippus pro- 
missis quibusdam nop stetisset, moltaque 
in Thracia, in Phocide, alibi novasset, 
Albenienses, impetrata & Philippo pacis 
eorrigendse venia, Olympisde, ut videtur, 
CIX. 1. suasu oratoris nostri ( e l. p. 81. 
15. 82. 95.) decreverunt, ρους ἔχειν 
τὰ ἱαυτῶν D 81. 8. ( essollten beyde Ticil 
in den Besitzstand vor dem Kriege surück- 
treten) ; quam conditionem Philippus ra- 
fam esse noh jussit, Wzisx. Jore vir 
doctissimus Reiskium castigat. Hoc unum 
in Weiskiana ratione displicet, quod jun- 
antor ἀμφισβητεῖ δεδωκέναι, ὅ τι ἐπενωρ- 
ἐμεϑα. Vere enim Áogerus prono- 
men ὅ τι mutavit in particolam ὅτι. Idem 
locum sic vertit: Jam de pacis emenda- 
tiote, cujus emendationis legati ab eo missi 
licentiam nobis dederunt, quia id emendari- 
πιῶ, quod apud ommes snortales justum 
emsetur, ut utrique sua teneant, eam 3e li- 
oentiam dedisse εἰ de ea legatos ad vos di- 
rine . Ad δεδωκέναι subaudias τοῦτο 
T" . ScHAKFER. : 

— ibid. τῆς ἐπανορθώσεως — ἦν ἔδοσαν --- 
ἐπανορθώσασθαι) Hac figura, Dernostheni 
parcius usurpata, noster Orator adeo ab. 
»sos est, ut Gersdorfios hinc argumen- 
ium petierit, quo vinceret, orstionem nop 
esse Demostbenioam. Ipxx. 

— 29. οὐδὲν ἄλλο ἢ πεπεισμένος) Phrasis 
satia nota, b. 1. ideo notabilis, quod parti- 
colam seqoitur participiam. Ipzx. 

— ult. εἰπαναγιγϑωσκομένο, ἐπτανεγνω- 
€, üm. LDEM. 

p 1. ταύτην] Probe intellexit, 
quam vim habeat hio usus pronominis, 
quem vulgo, sed perperam, dicunt mere 


435 


pleonasticum. V. not. ad Dionys. Hal. de 
C. V. p. 106. et Melet. Crit. p. 84. 
Inpz». ᾿ 

— 4. ἀπιστεῖίλατε) ἀπιστάλχατε. Vide 

ne ἀπεστάλκατε ipsius sit Oratoris, cui 
perfecta molto magis, quam aliis scri- 
ptoribus aoristos prwferentibus, videntar 
placuisse. V. ad p. 78. 6. 169. 8. 172. 9. 
9. 174. pe dois] | ed. ei t ἴνεμν. 
, cu Lege iei fne. Sic 
in JEschin. waeemeseQ. p. 596. legitur 
ἰλλήθην ἐπὶ τὰ ξένια μιυτὰ τῶν cU Ἁ 
sine ulla librorum variatione aut dubita- 
tione interpretum, et ibid. p. $93. κληϑέν. 
τῶν ὑμῶν ἐπὶ ξίνια, αἱ legit Taylor. et 
Henr. Stephan. in Tbesaoro. Sollemne 
erat legatis aliorum populorum abituris 
ξένια dare. Covf. Demosthen. παραπγεσβ, 
p. 393. 19. W xisx. 

— 12. μνισϑέσεσϑε) μέμνησθε Auger. 
Male. δὰ nec ipii scriptore videtar 
vera : Orator enim, opinor, dedit vá- 
esci. SCHAEFER. in 

— 17. τα ἐκεῖνον αἰτούντων) Hoc 
babet aliquid difficultatis. Dicitne boo 
Philippus, oratores Athenienses crimina- 
tionibus pecupiam a se velle extorquere, 
qua data sint tacituri! Sed sic Pbilippus 
ipse his verbis suspicionem daret, se 
corrumpere adversarios solere. Tum 
etiam vicina duo verba aliud exspectari 
jubent, ejusmodi aliquid: xa? κακὰ ῥήμα- 
τα ἐχεῖνον ἀἰτιωμένων. Wxisk. Infelix con- 
jectara. Oratores Philippo adversantes 
dicuntur sycophantsm, facile tacituri, ai 
rex eorum silentium pecunia nomerata 
emere vellet. SCHA£FER. 

— 90. ἀποδέχεσθε) ** Wolfus et Rei- 
skins bene fecerunt (inquit Augeras), quod 
ex Aldo et Fel. acceperint. ἀποδέχεσθε, 
quidquid contradicant codd. pene uni- 
versi, apod quos legitor ἀπιδέχεσθι. Sed 
tano mutandum erat ἤχονεν io dxebe, ot 
ego feci." Perperam. ἀπιδέχεσθε unice 
probandum. Ipz»x. 

— 929. ἐκίλευσεν — ἐσιτιμᾷν)]  Citantur 
in Anecd. Bekk. p. 136. 12. ἔνχμ. Cui 
ἐκέλευεν placet. 

— 923. εἰρήνην») Immo τὴν dem, ut 
Auger ScHAEPFER. 

— ibid. λύειν] χωλύειν Aldina Taylori, 
append. Francof. Recte, opinor. Conf. v. 
pen. δι᾽ οὗ ἡ μὲν εἰρήνη ἦσται. ny. 

P. 171. 11. [γνο]] UVnoos recte amovit 
Augerus. V. p. 83. 2. ed. Reisk. Inkw. 

— 142. lxrácac i]. ἐκίχτησθε malim. 
ἔχ. e καὶ dE Leg 

— 18. λεγχον e 
ἔγραψα καὶ ἐξίλεγξα, etl. 24. "d ἐψυφί- 
ζεσϑε lego ἐψοφίσαεσϑε, utrumque ob codd. 
consensum. Per se otrique erat tempori 
locus, si quidem aoristus rem simpliciter 
narrat, imperfectum autem ratione habita 
temporis certi et earum, quae simul acci- 


436 


derunt, rerum. Wxisx. Cam preecedat 
γράφων, non γράψας, teneo ἔγραφον xal ἐξή: 
λεγχον. SCHAEFER.— ^ — ' 

— 44. ἐψηφίζισϑ 1] Verum ἐψηφίσασϑε. 
Placuit etiain Weiskio. V. not. ad v. 18. 
]pgx. 

— 99, τῆς Y ἐπιστολῆς --- ἐπιλέλησται] 


Citantar in Anecd. Bekk. p. 136. 17.- 


IpEn. 

P. 172. 8. κἀκεῖνοι μὲν — ἔχει;---- κέκτη- 
,, 5445] Post v. ἔχει οἱ κέκτηται dele signa 
interrogationis. Neque enim Orator in- 
terrogat, sed utens ironia. Macedonem 
perstringit. Sic etiam Augerus intellexit. 
]ronicum orationis colorem. .argait ipsum 
illod ὡς ἔοικεν, quod eodem modo usurpa- 
tum legitur infra p. 173. 24. γε μ᾿ 

— 5. φιφυλαγμένως — δίκαια εἶναι 
Hsc sunt haud dubie ipsius Philippi 
verba, literis illis perscripta. W Eisx. 
Non puto. SCHAEFER. 

— 7. καταπεφρονηκένα!] Non scil. ὑμῶν, 
ot volt Reiskius, sed scil. τούτων, i. 6. 
τῶν δικαίων.  εἰδκ. Fallitur. Subaudi- 
endum, non addendum, i48», quod etiam 
Augero placet. Sic hoc verbum passim 
ponitur absolute. In Procm.  Demo- 
stben. p. 1448. 8. ed. Reisk. ὅσω γὰρ 
ἂν μᾶλλον καταφρονήσωσι, τοσούτῳ θᾶττον 
ἁμαρτήσονται. Xenopbon Cyrop. Il. 4. 
29. vv» δ᾽ —xavaQeo ti. Quanquam vix 
repuguem, si quis in talibus locis quic- 
quam oportere subaudiri negel: xama- 
φρονεῖν enim ita positum nibil aliud videtur 
significare quam εἶναι φρονηματίαν, fastu 
turgere, efferri. SCRAEFKR. 

— 8. ὁ βασιλεὺς ὁ Περσὼν] ὁ βασιλεὺς 
Ππερσᾶν Auger. Malim βασιλεὺς ὁ Περσῶν. 
ἴνεμ..: 

— 9. ἐψηφίσαντο καὶ ὡμολογήκασιν) Vide 
quam proclivis sit Orator ad usum per- 
fectorum, poxthabitis aoristis, quibos alii 
utontor. V. not. ad p. 169. 3. Ip&w. 

— 16. μὴ μόνον] Non jungenda, sed 
μὴ solom per se intelligendum, μόνον au- 
tem referendum ad sequentia, cum sit i. 
4: μόνους. — Pueilla hec res non animad- 
versa quantum  occecaverit Wolfium, 
Reiskium et Augerum, v. in. not, ad v. 
19. Ing«. 

— 19. oux ἐν μέσῳ κεῖσθαι) Dele cix, 
Reiskii commentum, quod tantum abest 
ut verum »it, ul, si vel in omnibus libris 
legeretar, tamen foret expungendum. 
Nam negatio, quie est in particula μὴ, 
pertinet etiam ad verba τοὺς 3i — ἀπόλ- 
λυσϑαι, ita ut hic sit loci sensus : justum 
putabunt, non hoc, vos vesirosque socios pa- 
cem agere, ceteros perire, sed illud, omnes 
communi consilio conservari. Quare melius 
ante τοὺς δὲ commale, ante ἀλλὰ colo di- 
stingues. Omnino eorum, 406 Reiskius de 
suo addidit, vicesima pars vera uon est, 
recteque dicit Cl. Wolfius (in praef. ad 


WEISKII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


orat. in Lept. p. VIII.)istum sua labe opti- 
mum scriptorem contamineasse. V.ad p.77." 
8. ed. R. Conf, quse dixi ad p. ?9. 11.et 
p. 80. 11. Wzisk. Veris ime vir doctis- 
sinus, Adde quud Reiskius inserendo ex 
orationem feedavit solascismo: quse si talem 
particulam addi. posceret, addenda erst, 
non οὐκ, sed «5. Sed uon solos Rei-kius bic 
lapsus e»t. Wolfius: “ ἡγούμενοι καὶ ἃ» 
καιον εἶγαι — μιὴ μεόνον ---- τοὺς δὲ μάτε —. 
ἀνανταπόδοτον. Sequitur enim à ἐπόξεξις 
post ἀσόλλυσθαι, quod membrum inter- 
jectum est." Falso. Non est oratio ἀναν- 
ταπύδοτος, sed omnia ejos membres recte. 
et ordine cohrerent. — Fefellit autem Wol- 
fium illud «à μόνον, quod sensu vulgari i- 
tellectam retulit ad ἀλλὰ xai v. 20. V. 
not. ad v. 16. Heec aatem ludos joces-. 
que sunt, preeut Augeros quse sibi licita 
putavit. 1s mirabili audacia, quam a tali 
homine nemo facile exspectaverit, locen 
inde a v. 16. sio scriptum edidit: «x 
ἡγούμενοι δίκαιον εἶναι τοῦτο καὶ φιλάνθρωπιν, 
ἡμᾶς μόνον καὶ τοὺς ξυμμάχους τοὺς Warri- 
ους, καὶ Φίλιππον καὶ τοὺς συμμάχους τὼς 
κείνου, ἄγειν τὴν εἰρήνην᾽ τοὺς δὲ μήτε ὑμετέ» 

ρους ὄντας, μήτε Φιλίπσπου ξυμιμάχευς, | 

μέσω κεῖσθαι, καὶ ὑπὸ τῶν κρειττόνων ἀσσὶλ- 

λυσθαι" ἀλλὰ καὶ τούτοις X. T. Δ. δεδιοι 

quidem verus hinc nascitar : sed idem ip- 

est in scriptura librorum, quam nunc spero 

a nemine contrectatuin iri. SCHAEFER. 

— 20. ὑμετέραν) Ἀμετέραν Auger. Reete. 
Probavit etiau Weiskius in not. ad p. 
168. 2'*. Ipzx. 
— antep. δὴ] Ironicum. V. Markland. 
ad Euripid. Sapplic. 521. p. 114. ed. 


Dind. Ingx. 


P. 173. 1. εἷς τὰς πόλεις] Dele εἰς cum 
edd. Ald. et. Felio. βιάζεσθαι εἰς τοὰ bel- 
lenisticum videtur, — Lacs Ἐν. oc. 16. 
16. πᾶς slc αὑτὴν (τὰν (ασιλείαν τοῦ 9i) 
βιάζεται. — Vitium fortasse ita natam, at 
primum, repetita, ot fit, ultima syllaba 
verbi antecedentis (πόλεις), scriberetar 
εἰσβιασάμενος, ut est in cod. Paris., deinde 
currector aliquis praepositionem transpo- 
neret. W εἰβκ. εἷς omisit Augerus. Melios 
additur: irruptione facta in wrbes, nos, 
vi illata urbibus s. coactis urbibus. Nihil 
in bac locutione hellenistici. Xebophos 
Cyrop. III. 3. 69. εἰ βιάσαιντο εἶτα. 
SCIUAEPER. 

— ibid. βιασάμενος] εἰσβιασάμενεος Pari- 
sin. quintus. Videndum ne Oralor boe 
dederit. Passim enim utitur verbis com- 
positis, ubi simplicibus defungi poterat. 
Sic p. 169. 4. συμπμέπων τοὺς συμπλιν- 
σομένους. InEM. 

— 2. ᾿Αλεξάνδρῳ] V. Anecd. Bekk. p. 
375. 25. Ip ew. ᾿ 
᾿ καὶ B. ἡμῖν] Pracfero ὑμῖν. IDEM. 

— 11. τοσαῦτα ἀγαϑὰ ὑμᾶς «οιδσια) 
Harleianus Oratoris manum videtor ser- 








ΑΒ ORAT. DE HALONESO.- 


vasse, ΕΝ. 


γὰρ ὡς ——— καὶ ἑτοίμων ὄντων 
τῶν ἀγαϑὼν, 
vac γενομεένης" γιγορλῖνης δὲ τῆς εἰρήνης. lp a. 


— 14. τῆς εἰρήνης γενομένης) γενοβείνης᾽ 


Reiskius e duobus codd. captaus eleyau- 
tiam ex repetito γενομεένης, invito xenso. 


Restitue e ceteris codd. τῆς εἰνήνης ἰσομιό- 


vnc* γενοβιένης δὲ eto. 1. e. multa. erumtis 
bona nacturi, quamdiu paz erat futura; 
uunc, facta pace, illa abierunt, evaserunt, 
perierunt. Wrsk. ἐσομένης revocavit 


Augerus, Perperam : unice ' probandam: 


enim γενομένης, quod tuetur etlam Tiberii 


scriptura leviter ourropta, — Verte: nimi- 


vum quasi in promtw parataque essent bona, 
que percepturi. essemus, δὶ pax conve- 
ftisset. SCHAEFER.: 0n 

— 13. bxesbin] ' Anecd. Bekk. p. 244. 
10. "Exsrobin : ἀφανὴς, ἐκ μέσου. log v. 

— 20. εὐοργετήσει] εὐεργετήσειν pricfe- 
endum; ὡς auget, Verte: profitetur se in 
τοι rollaturum beneficia quam magna! Sic 
Odyss. II. v. 47. «ατὴρ Y ὡς [Recte in 
Homero editam ὥς, debuitque Weiskius 
boo poetse loco abstinere. Cum Homeri- 
eis confer Herodotea ILI. 89. extr. quse 
spectavit Schol. Cod. Ambros. SchAE- 
»zn.] ὅσιος 5t. Quare Eustatbios aliique 
Scboliasts et Lexicograpli éc ssepe per 
λίαν exponunt. Compara formulas ὡς 
σαφῶς, ὡς ἀληϑῶς etc. W Risk. | 

— ihid. τὰ μέντοι εὐεργετήματα — al 
δωρεαὶ ἔσονται) Citat Tiberius p. 34. sic 
scripta : τὰ μέντοι Φιλίππου εὐεργετήματα 
τοιαῦτα ἧσται" οὔτε τὰ ὑμέτερα ὑμῖν αὑτοῖς 
ἀποδώσει, οὔτε lv τῇ οἰκουμένη αἱ mal ἔσον- 
ται. δὰ 4. l. Boissonadus: ““ Vat, non 
μέντοι. Gal. non αὑτοῖς. SCHAEFER. 

— 8. τὸ οἰκουμένη) MH. l. de tota 
Græcis intelligendum, quam late pátait, 
Sic etiam p. 242. t. Scholiastes ad Ari- 
'stopban. Equit. 739. p. 286. ed. Dind. 
Ἄοιμεοῦ τὴν πᾶσαν xaT οἰκουμένην. 
V. L. Bos. Ellips. p. 45i. ἴοεν. - d 

— 14. ὡς loxs, τόπος] τόπος, ὡς ἔοικε 
Auger. Qui verborum ordo mibi magis 
placet. [pxw. 

— antep. ἐπιτρέπερ) V. Zonaras c. 
847. extr. Ipnxx. 

P. 174. 1. 7n ἡμέρᾳ] Lege e bonis 
codd. era ἁμέρᾳ. Doe industria enim, 
comparandi gratia, iisdem repetit verbis, 
quee modo dixerat: ín umi καὶ ποία ἡμέρα 
ἡ εἰρήνη ἐγένετο, Promiscue noster τίς et 
«eec solet jungere. Duo exempla lucu- 
lenta et inter se simillima io Dissertet. 
atiali not, 15. extr. Wzeisx. Utrobique 
scribeadom aut ποίᾳ ἡμέρα aut τίνι ἡμέρᾳ. 
ΒΟΉ ΔΈΡΕΒ. 

— Jy. σότορος ψρότερος) V. de b. |. Com- 
mentar. in Aristopban. Comced. VII. 1. 


' p. 280. tpzx.- 
— 18. δῆλον ὡς — γενομίέγης δὲ τῆς alph- 
vec] Hiec Tiberius p. 42. «io citat: δῆλον 


μέλλομεν ὑπ᾽ ἐκείνου, τῆς slgh- 


437. 


ἐ 


— 7. ὑμῶν] hase prestat- Prefert 
etiam Weiskius ad p. 168. 29. Ipzw. Ὁ 

— 8. c] Frustra hic Reiskius audaces 
molitur correctiones, Bene omnia babent, 
Nam ἐκεῖνος, nt et cetera demonistrativa, 
post relativum pléonastice, ut aiunt, po- 
nitur, ubi magna vis' inest, ul Xenepte: 
Cyrop! I. 4. 19. οὐχ δρᾷς. ὅσον τὸ στῖ, 
“τὼν ἱππέων ἴστηκε X. EEG "ir 
ἐκείνους ἡμεῖς ἐλαύνωμεν, ὑποτεμοῦντειι πάλιν. 
ἡμᾶς ἐκεῖνοι. ὟΝ ἐϊδκ. — , ᾿ 

— 9. ἔδωκεν) δίδωκέν non spernam. V. , 
not. ad p. 170. 4. ScHAEFER. 

—13. ἃ τ] Malim & 70« ἐπιστέλλει. 
Nam, licet possit fortasse hoc, r1 — £r: δὲ, 
excusari similibus locis, ut Sopbool. Aoti- 
gon. 1096. τό τ᾽ εἰκάθειν γὰρ ϑειλόν' ἀντιστάν» 
τά δὲ ἄτη πατάξαι ϑυμὲνὲν δεινῷ πάρα, tamen 
vereor, ne tale anacolutbon abborreat ab 


oratore nostro. Pro ὅτι δὲ καὶ cod. Harl. 


| abet. ἔτι δὲ μή. fallitur. ScuAxrxB.].: 
Hino vera fortasse erueturlectio : ἔτι μὴν ἃ Θ΄ 


«τάττει —. Wrisx. Frustra viri doctis- 
simi laborarant in corrigendo loco, qui 
est longe sanissimus, V. not. ad Dionys. 
Halic. de C. V. p. 193. a ScHaEPER. — 

—ibid. ταῦτ᾽ Refertur ad ἃ πράττει 
solum. IDEM. - BEEN 

— 20. τοῦ βωμοῦ) Melius additor arti- 
culus. Arrianus Anab. I. 11. 13. ἐσὶ τοῦ 
βωμοῦ τοῦ Διὸς τοῦ "Egxslov. YpEM. 

— antep. τουτὶ Titulum nostrum omi- 
$it Aogerus. -Annotatio appendicis Fran- 
cofortanre cur Reiskio obscura et suspecta 
faerit, non intelligo. Scilicet alius libra- - 
rius prwscripserat titolum Ἐπίγραμμα 
CejaeD. IDEM. ' ) 

— pen. Τόνδε καϑιδρύσαντο m. T. À. 
Rpigramma exstat etiam in Anthol. Palat. 
t. Il. p. 264. V. Jacobsii ποῖ, p. 630. 
Ipnza. m 

— ult. Δευπῆς}] Subaud. ἀκτῆς. Οὐ 
ellipsis notanda. I pxx. 

P. 175. 1. ἀμμορίης] Verbum ἀμμομία 
Reiskius in Ind. explicat immortalitas, ut 
hio, poto, efficiatur sensus: Ara hec Jovi 
sacra signum est. confinii; ipse autem im- 
mortalis est. At hec primum ad sensum 
non apte jungubtur ; deinde ἀρεμοορία non 
est immortalitas, sed i. q. (a, αἱ ex- 
plicat Eustathius ad Hom. Od. XX. v. 
76. ὁ γάρ τ᾽ εὖ οἴδεν ἅπαντα, μοῖράν τ᾿ ἀμ- 
μορίην τε καταθνητῶν ἀνθρώπων. Nam οἱ 
ἅμμορος Gat. 1. 4. ἀμέτοχος, δυστυχής. 
Unom Etymot Mago. babet: ἀμμόρον, 
d9ásaTrw, cujos tamen auctoritas, exem- 
plis destitata, bon est quod nos moveat. 
Denique mirum dictu foret immortalitatis 
medium 6126, pro immortale es. Quare 
censeo ὡρμιμορίης legendum esse oum spi- 
rito, ut sit i. q. συνορίης, confinii. Hear. 
Stepbanus ia Thesauro : ** duepia, confini- 
um, junctos habere terminos, τὸ ὑμοορθῖν s. 


438. WEISKIL EP. SCHAEFERI ANNOTT. ETC. 


dans: nam fne et gu dient con- 

termini, confinei,' Exemplum tamee non 
77 At eimilla quidem non desant, ut 
ἁμερβὰς, i. ὁ. ὁ ἅμα ol ὁρρλῦγ, ut explicat 
Sgidaa, upde bety et ;tum 
ἁμαμιλὶς, » ἅμα ἅμωπφις, 
et ejia, Hao. accedit, quod major ejusmo- 
dj epigramma tum, quam justi poematis, 
est. licentia, vel in rhythmo vel in verbis 
Quare nep 


plicata litera syllabam tRirabimgr. A- 
píus.antem nascitur aepaus : 


Hanece. deo posuere, istiguem, ornatibus 


aram, 
Leuces et Ptelei qua media ora foret, 
Indigene, tigmun campis; confinia nam- 


que 
Rer superum medius Juppiter. ipte 
teuet. 


Jem patet verbi μέσος apte repetiti oon- 
einnitsa: velut ara ista, sic ipse Jupiter 
medius es iu coufinio, presemtique mu- 
mine adest. W E1$k. ἀμμορβὶς pra. ὁμορίας 
«x hoc loco in Lexic. retulit Schneiderus, 
Jacoss. HBeiskii interpretationem repre- 
hendit etiam Sgag, iu Diar. Class. 
LII. p. 236. ** Jovem," inquit, **immor- 
talitatis pro esse, quid ad argumepbtam 
duju⸗ epigrammatis faciat, me non intelli- 
gere fateor. Legendum poto djopiw. 
ἁμορία. est ium, Ara Jovis inter 
Leucam et Pteleom posita, Jupiter ipse 
per figuram mediam oonbnium tenere di- 
oitor" Mibi, αἱ Augero [qui snbaudit 
it, et explicat discretionis causa, i. e. ut 
agri discerpantur], vulgata placet. ἁμορία, 
Mdh Opp. conjunctio. 
jam Wolfius sensum vocis perspexit, qui 
nollem de «o dobitaseet, ScnmazxrER. 

— 8. Ice] Hoc loco, sed memoriter, 
epinor, citato, utitur Lobeckius ad 
Phrynicb. p. 128. Ipxx. 

.— 19. ἰγητήματα — κτήματα] — V. 
Aueocd. Bekk. p. 251. 1. 360. 4. et Valok- 
enar. ad Ammon. p. 84. Ing. 


— ibid. ach] Dele φασὶν, pro quo 


codd. complures vel λέγουσι vel corruptis, 


λίγα habent: quare patet, meras he; 

esse interpolationes, Wzisz, Mihiqsi 
dem minns patet; verba eaim 
passim copfonduntur. ScHazrzn. 

— 14. κτόμαθ Rectius Augerus, wt 
vnlgo, xviseze : nam sequilar interpes- 
ofio. Ing. 

— 18. ὑμῖν] Codd. fere omnes iy, 
recte. Graviter dicit: vestram ditiosm 


du- , reddidit dubiam. Wxisk. Non damaes 


ὑμῖν. SCHARFER., 

- 19. τολμήσετε] sustinabimus, Ῥεῖ 
emini; de re indigua et feeds. — Angeru 
non male: vos ton pudebit. Ipgu. 

— 90. ὑμετέ,Ἴ Hoo quidem looo Μὲ: 
tus foga m egit transversus: 
neque enim longa vocalis elidi potest. 
Recte Augerus, ot vulgo, ὑμετέρα. Inxx. 

— 34. οὐδ᾽ ἀναγκάσαι Καρδιανοὺς] Ra 
skius intelligi jubet : quasi vos me Cord 
anos quidem possitis cogere, homines perum 
potentes, Immo οὐδὲ conjungi debet cua 
proximo, sio: quasi vos Cardignos, qut 
Cause vestire justitia movere non petii, 
Jam ne cogere quidem vi et armis posito 
Wrisk. Mihi placet ordo verborom : 
W ol&o probatus, ScuakrY ER. 

— ibid. τὰ δίκαια nd ὑμᾶς 
soieas] In verbis «pie ὑμᾶς swirai * 
eodd. nt ὑμῖν, ali ep ὑμᾶς, 
φοιεῖσθαι, alii «οιῆσαι. — Quare —* 
bsec omnia delenda, ut simpliciter dic- 
tar : ἀναγκάσαι Καρδιανοὺς τὰ δίκαια, Addi- 
tameninm ποιῆσαι fortasse eat ex sqq. 5.’ 
tum, lin. pen. ἀναγκάσειν αὑτοὺς τιῖσει. 

uodsi nostram rationem sequaris, —X 

etíam pessimum evitalur. Nus. 
Hanc rationem nemo seqpetur, cvi iy! 
specta sit hujus Oratoris à φεάσις καὶ 
τῆς συνϑίσεως ἁρμεονία, ἀνειμεένη sir 
λελυμένη, ut verissime Libanius, Pro 
ποιῆσαι perperam revocavit Augeros sw 
εἴσϑαι. SCHAEFER. 

— 92. ἀναγκάσειν) ἀφαγκάσει Ανᾷ. μη: 
mus, quod malit Reisk, Bgo aon ite 

DEM. 








Η. AMERSFOORDTII 


ET 


G. H. SCHAEFERI 
ANNOTATIONES 


AD ORATIONEM DE SYMMORIIS. 


HENRICI AMERSFOORDTII 


INTRODUCTIO 


AD ORATIONEM DE SYMMORIIS. 





QUO facilius perpetua bujus Orationis 
interpretatio succederet, viaum est que- 
dam universe de ea preefari. Exponemus 
igitur in hac Introductione primum de 
tempore, quo Demosthenes habuerit Ora- 
tienem περὶ Συμιμιοριῶν, deinde de auctoris 
consilio atque argumenti tractandi ratione, 
tandem de Orationis titulo. ' 

A. Orationem περὶ . Συμμοριῶν refert 
Dionysius Halic. Ep. ad Ammeam p. 121. 
init. ad Olympiadis CVI. a. 3. qui foit 
1sate Chr. 354. quum Archon Aibhenis es- 
set Diotimus ; eamque fuisse dicit pri- 
mam Demosthenis *. Quod in- 
dicium ai verum est, posteriora ita suat 
aetipienda, at Diouysius signifcaverit, 

Orationem primam fuisse earum, 
quas in concione populi Atbeniensis ba- 
beeril Demosthenes, Nam si causas fo- 
TeB3es intelligas, jam sepius eas egerat 
sate bmc tempors, com privatam, tum 
poblicas ; illam, Aphobum accusans ejus- 
que.s0tios de tutela male gesta, Olymp. 
CIll.a. 3. (uti mongeront S. Petitus in 
legg. Att.. p. 267. et Ed. Corsinas Fast. 
Áttic. t. ΠῚ. p. 138.) annos natus 20 ; has, 
adversus Androtionem Olymp. CVI. a. 2. 
eodemque, οἱ videtur, anno adversus 
Leptinem, (vid. Harlesius ad Fabric. Bibl. 
Gr. vol. 11. p. 820. sq.) Sed inter δημη- 
yeuo)e λόγους, quos veteres etiam pecu- 
lari nomine συμβουλευτικοὺς dicebant, 
prima omnium fuit bec Oratio περὶ Xuteqao- 
δᾶν.. Atque eam in hmo fere tempora in- 
eidisse, indicat alius locus ipsios Demo- 
shenis ia Orat, de Rhod. libert. p. 192. 
1. ed. Reisk. quo bujus a se habitse Ora- 
üowis mentionem injecit: oieaas δ᾽ ὑμῶν 
μημωύειν ἐγίους, ὅτι, ἡνίκ’ ἐβουλεύεσϑε περὶ 
τῶν (ασιλικῶν, παρελϑὼν ἐγὼ πρῶτος παρή- 
Wow οἶμαι δὲ καὶ μόνος ἢ δεύτερος εἰ σεῖν, 
ὅτι μῳ σωφρονεῖν ἂν δοκοῖτε, εἰ [τὴν] πρόφασιν 
τὸς παρασκευῆς μὴ τὴν πρὸς ἐκεῖνον ἔχθραν 
ποοῖσθε, ἀλλὰ παρασκιυάζοισϑε qai πρὸς 
τοὺς ὑπάρχοντας ἐχϑροὺς, ἀμύνοισθε δὲ κα» 
πῦον, ἰὰν ὑμᾶς ἀδικεῖν ἐπιχωρῆ. καὶ οὐκ ἐγὼ 

VOL. v. 


μὲν ταῦτα εἶπον, ὑμεῖν δ᾽ οὖκ ἐδόκουν ὀρθῶς 
λέγειν, ἀλλὰ καὶ ὑμῖν ἥρεσκε ταῦτα. Oratio 
autem pro Rhodiorum libertate babita est 
Olym. CVII. a. 2. oti monet Fabricius l. 
1. p. 825. Conímode igitur potuit pristi- 
num soum consilium memorare Orator iu 
ejusmodi Orstiope, quee in simili argn- 
mentio versans triennio postea babita fuit, 
precipue qeam subinde ὑόν dissen- 
siones Athenienses inter et Persarum re- 
gem iisdem temporibns orirentur, earum- 
que memoria non. facile in civium animis 
periret. Hino igitor jure allocutus esse 
s00s cives postea censendus est Demo- 
sthenis, οἵομκαι δ᾽ ὑμῶν μνομονεύειν ἐνίους, 
quod in re valgari minorisque momenti 
et arrogantim et temeritatis signum po- 
tuisset existimari. 

Alius est Demostbenis locus in Orat. 
p. Cor. p. 230. 27. itidem probans, nou 
moltam ante bunc Olymp. ΟΥ̓. a. 3. hsno 
Orationem περὶ Συμιοριῶν habitam fuisse. 
Eo loco vitse sug universe rationem red- 
ditorus narrationem sio incipit: τοῦ γὰρ 
Φωκικοῦ συστάντος πολέμου, οὐ. δι ἐμὲ, οὗ 
γὰρ δὴ ἔγωγε ἱπολιτευόμην πῶ τότε, πρῶτον 
μὲν ὑμεῖς οὕτω διέκεισθε, x. T. 4. Phocicum 
sutem bellom s. saorum ausceptum est 
Olymp. CVI. a. 1. uti narrat. Diodorus 
Sic. XVI. o. 238. Hoc itaque jam flagrante 
Orationem babuit Demosthenes, indeque 
etiam  intelligitor, quosnam. Grseecorum 
ssepius in hao oratione velit illis vocibus, 
τοὺς ὑπάρχοντας ἐχθροὺς, similibusque, Lo- 
crenses scilicet, Bootios et Thebanos, 
quibus deinde accesserunt Thesseli, Ma- 
codones aliique. Cf. Diod. Sic. XVI. c. 
29. 35. sqq. Quemadmodum enim hi con- 
tra sacrilegos. bellom susceperaot, ita 
Phocensibus opitalabantur Athenienses, 
Lecedsemonii, eset. 

De opportunitate autem, qua habita 
fuerit hæo Oratio, parum nobis constat. 
Universe monet Libanii argumentum, 3 
ctam eam fuisse φήμης ποτὰ tropairac, : 
Περσῶν ερασκευάζεσθαι cTee- 
3r 


LI 





442 


τεύειν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Neque accuratius 
hsec cognosci possont ex Diodoro, qui qui- 
deml. XVI. c. 22. Persarum apparatos in 
Grseciam mentionem fecit, quo tempure 
Chares, prætor Atheniensium, ignorante 
populo, suppetias tulit Artabazo, qoi de- 
fecerat ἃ rege: veram hfec tempora non 
satis huic Orationi conveniunt. Ubares 
regis copias vicerat Olymp. CV. a. 4. 
Quum vero rex bano injuriam ultaros vi- 
deretur, Athenienses ejus mlnis perterriti, 
pacem composuerunt cum insolanis, qui- 
buscam tres aunos continuos bellum ges- 


serant, quod wulge sociale dictum fuit. 4 


Neque igitur existimandam videtur, post 
tantum demum temporis intervallom de 
his Persicis rebus in conoione actum 
faisse: sio enim quadriennium fere inter 
Charetis expeditionem et Atheniensiom 
de bello Persico deliberatiogem interces- 
sisset. Imo vero, vix accepto regis nun- 
tío, auditisque ejus minis, tantam iis tri- 
bseront, at, bello, cai impliciti erant, 
fine imposite, se parstiores reddere co- 
narentur adversus Persas, oeque beo ad 
tertium quartumve annum differenda eese 
existimarent. 

Ad alios igitur vecentieres T'ersarem 
apparatus h»c Oratio referri debet, quo- 
rem tamen nulia diserla mentio apad bi- 
stericos ecourrit. Et potuerunt sane fa- 
οὐδο eos omittere, siquidem eosdem, etsi 
sepius Topetitos, nullum bellem secutam 
est. Certe non multo post belli Persici 
metusa eram cepit Athentenses, quum bi 
Rhodios ab Artemisie dominatione in li- 
bertatem vindicare stoderent; qose aoci- 
derunt, ut modo menuimus, Olymp.CVIT. 
8. 8. Cf. Demosibenis de ea re Orationem 
et qum disseruit ὃ. T. Bergmannus in 
Annotet. ad Isocratis. Áreopag. p. 80. 
190. Verum, quo facilius hee simultates 
sepirentur, fecere cum alie cause, tem 
imprimis utrique commusis metus i»gru- 
eatis Philippi Macedonis petentis, cujus 
vires brevi mon Getem Atheniensibus, 
verum ipei etiam Persarum regi suspects 
esse ocperent. Tempus, quo facte faerit 
beoe conolistio, aocurate nobis indicavit 
Philippus in Bpistola ad Athenienses 
seripta, qus servata est ínter Demo- 
sthenioa opera, p. 160, 8. mai ed 
Ilépowe ἀσπιστάλκατε ereloevrac αὑτὸν ἐριοὶ 
φολεμεῖν' ὃ μεάλισψα ἄν τις ϑαυριάσειθ. vp) 
μὲν γὰρ τοῦ λαθεῖν αὐτὸν Abyowros καὶ Φοι- 
νίκην $e, ἂν ἐκεῖνός τί νεωτερίση, 
Φαραπαλεῖν ὁμοίως imi καὶ τοὺς ἄλλιυνς Ἔλ- 
ληγας Rwarrac sic αὐτόν" 9v δὲ σοσοῦτον 


ὑμῖν περίεστι τοῦ cr, μίσους, Seve 
ἐκεῖνον διαλύγεσθαι φῆς ἐσισυμμα- 
. Ilia swtem JEgypil Pbosieimque 
expugnatiofacta est Ol yop. C VII. a. $ — 
4. Ct. Diod. Sie. XVI. 40— 659. Itaqae 
sb eo inde tempore evetiori cvennenie a 


H. AMERSFOORDTII INTRODUCTIO 


Pbilippo formidinis vinculo juncti faeruat 
Perse atque Athenienses, quin etam 
apertam bellum contra Philippum sos- 
cepit rex, quum bic Perintham obeidiooe 
cingeret, Olymp. CIX. a. 4. Diod. Sie. 
XVI. 75. Verum jam antea facts faises 
oense&dsm sust Demostheni ille larp- 
tiones a Persarum rege, quibus ioceases 
Philippo in ipsa Græcia bella concitaret, 
de qnibas et alii prodiderunt, imprimis 
antem JEschines in Orat. o. Ctesi 

passim et Diodorus Sic. XVII. 4. eoà 
yàg τά, φασιν αὑτὸν Ih. e. Ager üén] 
««αρὰ Tepriv, ba σολιτεύαται κα- 
τὰ Μακεδόγωγ. Plotarchus in V. Demosth. 
p. 851. D. AaCóm δὲ τῆς Φολιτείας παλὴν 
ὑπόϑεσιν τὴν «σρὸς Φίλιασαον ὑπὲρ τῶν "EXX- 
ye? ὺ δόξαν ἔσχε — 


χρυσίῳ γεγονὼς nal κατακεχλυσμοίγορ. p. 80- 
tem 887. E. dicitur διαβλνθως in 
4c βασιλικοῖς χρήμασιν. Neque. tunen 
Demostheni soli hsc dona tribeecbenter, 
verum etiam reliquis oratoribus, Mser- 
donum factionis adversariis. Cf. Phile- 
strates de V. Bophist. 1. I. XVII. 
507. ibique Olearius et impr. A. H. 
Heerenus, vir eximius, m egregie epe 
Germanico de rebus politicis, de 
merojo et mercatura ex 
gentibus antiquis (Idee δεν die Po- 
litik, den Verkehr und dew Handel der 
Vélher de elten Welt) Vel. Ilt. P. I. 
p. 411. sqq. Post illam etium; de qus 
supra diximus, i ex- 
pegostionem non asbetimuit Demestho- 
mes, quo minus palam popalo esedesei, 
et Persaram opem contra Pbilippem 
implorarent. Iu Orat. Philipp. IL p 
129. 8. ed. Reisk. que habite videte 
Olymp. CIX. a. 3. ineo sunt ejus veria: 
4“«ανεα de tn 


ἐφ 
eas τὸ τοῦτον — lw 
wéóvra —— ον δι bes zh pee 
set Philipp. IV. p. 139. 21. ad 140. t. et 
Ρ. 145. 5. nisi bujus Orationis sectorites 


et «niea a Tvauitis esset i et 
muper idoneis orwtionibus a W. 
H. Versteegio in. Specim. Literar. qao 


Philippicae IV. Demostbeni abjedicatur, 
Gron. 1818. De obeidione Poristhi suprt 
jen dietum eet , quse ut solveretur, Atbe- 
mienses a Persis adjuti bellaw eom Pbi- 
Hppo insteurarunt. (of. Diod. Sic. ἡ. 0. 
71), iustigente eos eodem Deanestheve in 
Orat. ad Philippi epist. p. 15S. 90. νης. 
Neque vero magwam vim hsbere vi- 
deter ergumentem, quod Dieeysio Halic. 
haac Orationem ad Olymp. CV. s. 3. ve- 
ferenti ewnque primem Demosthenis h- 


AD ORAT. DE SYMMORIIS.: 


M3 faisso affinmanti ἃ. 
—— Platazebi petitum is V. D. Debo. 
p. 648. E. quem locum quia viz doctiss. 
Taylores in Schedis poet ejua obitam a 
Beiskie editis adsoripeerat ei sai com- 
mentasii parti, quse de Oratione ersgl Συμ- 
μοριῶν agebat (cf. Oratt. Gr. vol. VIII. 
p. 753. 1q«4.), quibusdam forte videstar 
comsulto citavisse, ut inde Dionysii fidem 
* labefaotaret. Verba Plu- 
tarebi sunt: τὸ «epérw ἐντυγχάνων 
τῷ Duas ϑορύδοις ασεριόπιπτε, καὶ xevtyt- 
Aéro δι᾿ ἀλθειαν τοῦ λόγου, ὕσθαι ταῖς 
φιριάδοις nai ξεβασανίσθαι τοῖς ἐνθυμήμασιν 
enapséc ὦγαν καὶ κατακόρως δοκοῦντος" ἦν δέ 
ὡς lexs) καὶ φωνῆς ἀσθένοιει, καὶ γλώτ- 

áqua, καὶ πγεύματος κολαβότες, beri- 
“τὸν γοῦν γῶν λογομεέγων τῷ διι- 
σαῦσϑωι τὼς “περιόδους, quibus alia addun- 
fur ed eandem rem perümeptia. Jam 
diens, sà vera aint ea, que prodidit Plu- 
Wwrochus, enm τὸ πρῶτον γογτῶ 
TW Dus nen tantum smccesau caruisse, 
verum cliam prersua confosum aique do- 
jeetum eausa soa cecidisse, ipeo autem 
Demosthenes io Orat. de Rhod. lib. I. I. 
hao 8 se babita Oratione, tanqnam re bene 
gesta, glorietur, καὶ οὖκ ἐγὼ μὲν Tavra 
Amer, ὑμῖν δ᾽ οὐκ ἰδόκουν (luc λέγων, ἀλλὰ 
ael ὑμὴν purse ταῦτα, cumque €0 coDsen- 
Vet Philippus in 
faleam esse Diopysü traditionem, qua 
hec prima omeaiam Demoeihenis 
faisse statuatur. Sed primo moaendum 
est, aoa magis laborare hano Orationem 
lesgioribus periodis frequentioribusque 
enibymematibae, quam reliquas Demo- 
sübemicas, tametsi utroque boo genere 
nie adhibito semper magnopere deleota- 
tes fuerit Orator. Vid. Hermogenes de 
Iaseat. ]. IV. prino. Dnmo vero in arga- 
mento rheterics aris vix capaci, ip ex- 
ratione iastituesde rei navalis, 
Ma versatus est, ut prorsus assentiendum 
videatur H.W ol&o, qui ia Commenterio 
δὲ hanc Orationerm, ** Opus esse, ait, qua- 
dam animi attentione, qu&m, cum omnes 
Demesthenis oratioues postulent, hsec 
eam flagitet." In reliqua autem ser- 
mesis perte, quse in uberieri materia 
etqae adeo in deliberatione de bello 
Persico ejusque sabsidiis versater, non 
minorem se prmbet, quam in cseteris 
que maxime celebrantar Orationibus: 
aee facile ego hanc inter eas referam, 
de quibus Cicero dixit, Plutarcho nar- 
r&Bte ia V. Cioer. p. 072. F. ἐνιαχοῦ 
σῶν λίγων ἀπωυστάζειν «τὸν Δεημιοσϑένην. 
Hiem autem saperiorem looum Plotarchi 
de Demosthene a populo male scoepto 


1 
τῆς 


ist. 1. o. πδοιιλίθοιο duos 


443 


nee referendum essa ad Orationem πρρὶ 
Συ t&v indicant ille, quas jam antea 
contra tutores, itemque contra 
Androtionem et Leptinem, quse quidem, 
omnium consensu inier eas recensentur 
quib optime supt elaborate: quibus ad- 
dent alii Timocrateam : quarum qvidem 
nomaulle in frequenti judicio Athenien- 
sium, cnjus mejor pars composita esso 
solebat ex inferioris looi hominibus, reci- 
tate fuerunt, Demosthene causam vin- 
cente. [gilur per est ut oredamus, Demo- 
stheneim postea, quum ad populum loqui 
cepisset, cujus magnam em eum jam 
sudivisse credibile est, causas publicas 
agentem se nos inferiorem praebuisse. Et 
sane vix videtnr otium Demostbeni su- 
perífoisse, si bano Orationem primam ejua 
fuisso statueris, ad difficiles 
illas diutmrnasque exercitaliopes, quas 
adhibsisse dicitmr, ut corporis habitum 
vocemque corrigeret, siquidem hano Ora- 
tionem sequiter nulio fere temporis spa- 
tio interropta series reliquarum ab eo ba: 
bitarum: Timeocrates, pro Megalopoli- 
tanis, περὶ Συντάξεως, in Aristocraiem, pro 
Rhodiis, cmt. Sed si sd tempora priora 
respexeris, abunde locnm babere peiu- 
erunt iljg celle subterrsnes sedificalio, 
iaqne ea. sepius repetita commeralio per 
trosve mepses oontisuos, barbaque 
altera parte abrasa, siquidem inde & aus- 
cepta lite adversus tutores ad eam qup 
proxime sequitur contra Androtiouem 
novem anai fuisee videntur. Cf. supra 
dieta imit. Bxistimandus igitur est Plo- 
tarchus locatus esse de quadam Demo 
sthenis Oratione, quam etiam ante illam 
centra Apdrotienem in canoione habuerit, 
cojus exemplar neque nono invesitur ia 
reliqeiis Demostlienicis, neque unquam 
ferte ia publicum faerit editum proptet 
ille ipsa vitia a Plotarcbo recensita. Dio- 
nysii igitar testunobiuim, quod dooli viri, 
historis literaris peritiasimi, fere omnes 
secuti suat, hac ratione omniBo slare po- 
terit, εἱ sdmiseris, hano Orationem sei 
Συριμοριῶν primam faisse, si temporis ra- 
tionem spectes, omnium δημηγοριῶν, qug 
a Demosthene. edite fuerunt, vel certa 
Dionysii setate supererant. Ac nequem- 
quem offendal conjectura de Oratione de- 
perdita, abunde impediet potitia aliarum 
Demosthenis Orationum bodie deperdis 
tarum, qnasque ipsa etiam apliquitas 
jam desiderasse videtur, es sunt Ora. 
tio contra Pythosem habita de laodi. 
bus Atheniensium, alia sdversus Lama- 
chum M yrinzam ip conventa Olympiaoo, 
opet,! 


! Olivierius io Hist. Philippi Macedenis Gallice soripta vol. I. p. 174. sqq. ubi vae 


rias leges do rebus navalibus diversis tempor 


ibus latas commisceit, videtur ozyationem 


*ridl Συμμ. referre ad Olymp. ΟΥ̓. a. 2. Nos quidem in ejus refutstione, quippe qui 


444. 


B. Pergimus ad alteram Introductionis 
em. | 

Quodnam fuerit Demosthenis consilium 
banc Orationem habentis, ipse in Epilogo 
paucis verbis indicavit. Atbenienses vo- 
luit monere, ut bellum apparando omni- 
bus Griecis atque barbaris ostenderent, 
non eos se esse, quos impune aggredi 
cuiquam liceret: viderent autem, ne su- 
perbia copisram soarum elati injuste quid 
agerent, majorumque gloriam non verbis 
suis, sed factis equarent. Hiec antem 
quomodo exposuerit, age videamus. 

Athenienses, quum incertus, ut videtur, 
rumor ad eos pervenisset de Persarum 
rege bellum adversus se meditante, faciles 
aures prsebuerunt vocibus illorum Ora- 
torum, qui, quum vel oonsiliorum audacia 
ac temeritate fortudinis laudem sibi vindi- 
care studerepnt, vel celebrando majorum 
gloriam populique superbie blandiendo 
ad ampliorem in civitate locum eniteren- 
tur, patriam ssepius in magnum salutis 
disorimen deduxerapt. Hos igitur in 
maximo populi couventu Miltiadis et 
Themistoclis laudes celebrantes barba- 
rique ignaviam vituperantes quum audi- 
rent, facile eo adducebantur, ut vix cogi- 
tantes, de quapta re ageretur, Persarum 
superbiam non ferendam esse pronun- 
tiarent, sed evocandos esse ad oom- 
mune conira barbaros bellum universe 
Grecis incolas veteresque injurias ulci- 
scendas. Demosthenes autem, cujus in- 
genium, quamvis nunc primum sd remp. 
aocedebat, multiplici tamen meditatione 
et studiorum assiduitate jam erat saba- 
etum, ab omni temeritate abborrebat, sive 
cobjiciens, non jllud consilium esse Οὐδὲ 
suis rebus sstagentis ao perpetuis cum 
satrapis bellis vexat, (bunc regem Diod. 
Sio X VI. 40. dicit αὐτὸν μεὲν οὐκ ὄντα φι- 
AemÜAspuor,) αἱ maximum bellum etiam 
adversus Grecos susciperet, sive præsen- 
tius periculum in discidiis cam Thebanis 
eorumque sociis patrie instare animad- 
vertens, ita Atheniensium audaciam re- 
primit coercetque, non ul eos securos esse 
juberet ab omni Persarum impetu, ve- 
rum ut eos moneret, si opes copiseque rei- 
publics rite paratse dispositseque essent, 
nibil periculi vel externi vel intestini pa- 
trie imminere. Itaque pauoa preefatus 
de ejusmodi oratorum malo more majores 
perpetuo laudantium nec quicquam tamen 
sani susdentium, ipse quedam se ipve- 
nisse modeste profitetur, quibus peractis 
patrie commodo melius consulatur. Ne- 
que tamen in presenti periculo abs re 
esse existimat disputationem, qua osten- 


H. AMERSFOORDTII INTRODUCTIO 


ditor, quo animo erga usiversoe Gremoos. 
sit rez Persarum, quoque hi inter se ipsi. 
Persa quidem universe Grecis hosts 
est, peque adeo ad singulas civitates, ve- 
rum ad universas bellam cum eo pertiset. 
Harom vero plerseque, publicam salatem 
negligentes, privata autem commods ce- 
rantes, eo insanise processerunt, at barbe- 
ros amiciores sibi ducere ooeperint illis 
ipsis, quibuscum communis originis ser- 
monisque ac morum vinculo essent juncti. 
Metuepdum igitur erat, ne bi, bello cam 
Persis coorto, in communis patrise certa- 
mine vel auxilia nop ferrent, vel euam 
Persis ea contra ceteros Grsecos locareat. 
Sic periculum erat, ne ad Albenienses 
solos totum discrimen perveniret, aique 
de iis suspicio oriretur, ac si veterem 
suam in Grrecos domipatiosem instaorsri 
cuperent. Qaibus omnibos ne fides ad- 
biberi posset, opus erat copiis reip. reote 
ordinatis et justitia copnsilioram, quibus 
et auctoritas et fides civitatis cresoeret. 
Ne vero prsecipites'in manifestem bellam 
ruant, jubet eos considerare watoram δεῖ 
lorum, quse cum Persis suscipiantur: fe- 
cilem quidem esse victoriam, si ad ipee 
discrimen acierum perventum sit, sed 
diffiiles preparaliones omni belletem 
generi communes: quum vero ÁAtheam 
has vix sustineant contra jam masifestes 
hostes, qui tandem prudentis esset consi- 
lii, prsesenti periculo negleoto, in aora» 
inoertumque adhuo suas opes 

Neque vero oseleros Græoos, quos major 
Atbeniensiam suspicio quam Persroem 
metus incesserat, prius eum bis signa 
oollaturos: esse probabile erat, quam 
sponte intellexissent, ad universos seque 
adeo ipsos amittends libertatis pericet- 
lum pertinere: tam vero lubentes Athe- 
niensibus se jonoturos opibus ad bellum 
prevalentibus. llle» autem opes quomodo 
instruendse sint, jam dispioere iscipit 
orator, preemissa tamen admositione, ut 
ante omnia bono esse animo stadeset 
atque ita parati, ut ipsi rebus euis ope- 
ram dare noa vereantur. ltasque qutm 
Atheniensium potentia praecipue seris 
imperio atque copiarum naveliaum sbe»- 
dantia niteretur, legem se laturum indicet, 
qua harum instituendarum ratio teta ab- 
solvatur. (Sic recte G. F. Sohómannos de 
comitiis Atheniensium, i 
1819. p. 991. ““ Oratio de 8ymmoriis 208 
ipsam legem ao rogationem continet, sed 
consilia tantum, quibas tentare civism 
animos et preparare voluisse Demo- 
sthenes videtar ad legem postea fortassis 
ad se feremdam, sed nunquam latam." 


et «e et leotores codem 1. pluribus erroribus implicuit, tempus non teremus, quamvis 
etetoroqnin eum non negligere didicimus a Valckenaerio ad Orat. de Philippi Aeyst. 


]ndole, cect. p. 229. 244. alibi. 





AD ORAT. DEISVMMORIIS. 


De postremis verbis dabito: molta bodie 
deperdita sunt legum Atticarum psepbi- 
smata, ao potoit facile in eorum numero 
esse lex, boo tempore lata de Symmoriis. 
Sepissime fuit in hao re variatam, atque 
binc peecipua difficultas in cognoscendo 
boc Atheniensium instituto manavit, fa- 
cilius. multo tollenda, si omnes leges et- 
iumnum superessent.) Ejus legis tria 


precipua sunt capita, primum de trierar-. 


chorum lectione et divisiane, alteram de 
pecunia publice trierarcbis solvenda ad 
sumiuum compensationem, tertium de 
distribuendis navalibus eorumque cura. 
Quum vero in omni bello maxime civita- 
tibus opus sit ejusmodi reditibus; quibus 
bellici sumtus sustineri possint, mopet 
cives snos Demosthenes, ne in prsesentia 
ditioribus, a quibus ejusmodi auxilia im- 
primis prestanda essent, molesli esse 
conentur, utpote qui sponte sua, si barba- 
ram vere appropinquare cognovissent, 
omnes opes pro libertate patrie servanda 
conferrent: nunc quidem, si hos vexare 
ecpissent, omnem regionis Atlioe redi- 
tm, quamvis ditissims Graecis civitatis, 
nullo modo cum Persarum opibus posse 
eomparari : quod si classis bene instrueta 
faerit, vix dubium fnturum, quin rex, 
memor cladium illarum, quas ipsius 
proavi a multo minoribus Atheniensium 
copiis accepissent, mox ultro a bello abs- 
üivest, quom magno suo malo Perse di- 
dicerint, quapto inferiores ipsorum mi- 
lites sint Grecorum exercitibus. Nec 
metuendum videri, neo reperiantur non- 
nelli inter Graecos, qui magnis stipendiis 
adduoti cum rege faciant contra suos gen- 
; perspicuum enim esse boo et illis 
miserrimum fore, qui heo auxilia presti- 
tissent, neque utile regi, oui ea tantam 
vietoria posset placere, quam per suos 
ilites, non ea, quam per exteros repor- 
tasset.. Thebsnos etiam, in quos maxime 
ista suspicio convenire videbatur, omnem 
prefecto operam navaturos, ut illam igno- 
misiam, quam io prioribus Medicis bellis 


445 


susceperant, diloerent: nec esse dubiam, 
quin reliqui Grseci, causse suse justitia 
confisi, proditores superaturi essent. Qua- 
propter non metaendum esse regem Per- 
sarum, cujus inimicitias maximum luorum 
Grecim afferre sz pius cognoverant, si- 
mulatam vero amicitiam ingentes clades: 
neque tamen singulare bellum cum eo 
suscipiendum propter metum cæaterorum 
Grsecoram : strenue vero omnes reip. co- 
pias esse instruendas apparandasque. Sio 
enim futuram, ut maximus regem timor in- 
vadat, eumque ad pacem servandam hor- 
tetur: siquidem, conspirantibus ad ejus 
perniciem universis Graecis, non habebit, 
quo se adversus eorum impetum sustineat, 
. Ita cognito Orationis argumento, sponte 
nobis oritur admiratio Demosthenis, quí 
vigesimo octavo modo :etatis anno, hoo 
est, in ea vitse parte, cujus vigor atque 
robar audaciora plerumque probat con- 
silia, consilio et prudentia solus? ceeteros 
cives superarit, firmissimumque patris 
presidium illad existimaverit, quod o- 
mnis posteritas probavit, ul respublica, 
copiis opibusque ad bellum necesssriis. 
bene instrücta, non aliarum auxilio nita- 
tur, earumque spe se decipi patiatur, ve- 
rum ipsa cuicanque repentinz fortanss 
sufficere conetur.? Quam acute vero facta 
est tota Orationis inventio et dispositio 
elocutioque! Modeste quidem incipiens 
de suo in patriam amore ejusque juvandee 
stadio, paullatim ad ipsum argumentum 
progreditur de bello, Persico, cujus peri- 
oula et damna accurate ostendit contra 
reliquofum audaciam et temeritatem : 
tam unicum patrise presidium in usa 
proptiarum virium sitam esse probans, 
idoneam earum adbibeodarum rationem 
docet, non tantum his temporibus, verum 
et sequebptibus accommodatam: sed ea 
sermonis pars, quia in pronunciando pa- 
rum lhabebat, quod auditores alliceret, 
media collocata est inter duo loca splen- 
didiora, in quibus artis preceptis magis 
obtemperari poterat. Ejus autem partis 


3 ld enim conficimus ex verbis srepius laud. in Or. de Rhod. libert. οἶεξαι δὲ καὶ 
μόρος à δεύτερος εἰπεῖν : siquidem posteriora verba ὃ δεύτερος addidisse videtur, ne juvenis 


suis laudibus commemoraudis in invidiam civium suorum iucideret. 


Et infr. in bac 


ipsa Orat. p. 291. 8. diserte dioit: πιστεύω yàp μόνος τἀληϑῆ καὶ τὰ γενεσόμενα 
i ani] 


5 φανήσεσθαι. . 
Egregie Heereous ]. c. (Ideen vol. III. p. I. p. 413): ** Gleich in der ersten 


seiner Reden über Staatssachen erblickt man scbon den selbststiodigen Staatsmann, 
der, nieht geblendet von einer glünzenden [dee, sich einem unbesonnenen Unterneh- 
men widersetzt." et ibid. in nota ; ** Sohon hier findet man das nachher so oft wieder- 
kebrende Thema seiner Reden, wie es das von Chatham war: auf seinen eignen 
Fussea za stehen." 

. * Idem est artificium Ciceronis in plerisque causis legitimis. Atque in Demosthene 
imprimis illud animadverterunt in Oratione p. Corons, cojus quam tres essent pertes, 
de reddenda ratione magistrataum, quibus functus erat, de præconio publico ἐπι the- 
atro, de vita ante acta, Orator callide a postrema et exordium sumsit et epilogum, at 
que dicendo maxime posset exornari, τεχνικῶς ποιῶν, ot ait Libanios in argum. p. 


446 H. AMERSFOORDTII INTRODUCTIO, &c. 


enpositíe quia pluribus eapitibus absel vi- 
tar, illad «b Oratore oaput prudenter in 
postremum locum relatum est, a quo fa- 
oilior esset transitus ad es, quee dicenda 
vestareot. De sumtibas bellicis loqueati 
sponte oritar opportwaitas conferendi 
Atheniensium opes cam Persarum divi- 
tiis: ex qua comparatione patet, bellum 
ab Atheniensibus ultro susceptum pre- 
speri eventus spem prsebere vix posse, sa- 
tis antem eosdem esse validos ad omsem 
Persarem impetum cobibendum, si, cum 
reliquis Grsecis consentientes, ipsi forti- 
tudinem mejorum in przliis imitentur. 

His aotem verbis inductos fnisse Athe- 
niensos, ut a suscipiendo bello abstinerent, 
docet nos cam ipse Demosthenes in Orat. 
de Rhod. lib. 1. sæpius laud. quo forte 
Kem pertinetlooas ex Philippi Msoedonis 
Epist. supra laud. tum silentium histori- 
eorum, qui hoo tempore perpetoam pa- 
eem, dubium quidem sspies, nanquam 
tamen prorsus interruptam, Persas inter 
et Athenienses fuisse affirment. Legem 
autem de nova Symmoriarum forma a» 
jusserit populos, paullo iucertius videtor. 
Feotum est forte, ut illam continuo sci- 
verit, mox tamen ad solitum languorem et 
desidiam delapsus oam neglexerit. Certe 
varie in reliquis orationibus Demosthesis 
occurrunt leges, quas et ipse et alii brevi 
postea suaserunt, ande merito nobis vide- 
mur conficere, multos ditiores identidem 
se molesto huic triersrohatus eneri sub- 
duxisse, ad officium, nisi novis legibus 
latis, vix reducendos.^ 

C. Saperest αἱ dícamus de titulo. 

Taylorus io Prolegg. ad Demosth. 1.1. 
huic Oratieni titulom περὶ Συμμοριᾶν ab- 
jedicst. Hæo enim ejus sunt verba: 
** Rootius inscriberetur esp Βασιλικῶν, ut 
Dionys. Halio. et Dem. de Rhodiorum li- 
bert." Et vero sic melius argumentum 
Orationis, in deliberatione de suscipieudo 
bello Persico ocoupatum, cum titolo con- 
veuiret, quam si, vulgari illo «sel Συμιμο- 
(v assumto, ex aliqua parte orationis, 
quamvis prolixe tractata, eam totam di- 
etam fuisse statuas. Accedit quod ex Li- 
banii preefatione ad eam idem cenfici 


peese videtur, «q«i, quum, epportesiiste 
narrata, qua ea habita fuisset, paucis ojus 
argementum jndicasset, heo sddi: ne) 


φεται. — Videtur igitur Libenins im see 
exemplo alteram titulum, περὶ Βασιλιιῶν 
legisse, propter quem adseripserit, bsae 
orationem diversam non esse ab ea, que 
noanullis hoo nomine, ὁ περὶ Συρερεοριῶν M- 
γος, innotueral. Verum, quia perum vide- 
tur differre, utro tandem nomine lasdetur, 
dummodo perspiouum sit, quinam Deme- 
sthenis oratio sigoificetur, nos volgare te- 
Bebimus, moltoram Grammatiocoram se 
etoritate abunde confirmatum. 

Locum Suidæ iu v. τίμημα, ubi hee 
eratio laudator nomisae τῶν 
xe», recle. jam H. Wolfus correxit i» 
cemment. ad nostrám Orat., etsi feteadam 
sit, neque hoo prorsns alienom esso ab 
zebus, de quibus in ea dispatatur. 

Vocabulum «sel Xvpsjsopiów nonnalli Le- 
tine vertere eooeti sunt de clessibus, hac 
civium Athenieacium distribotiepe collat 
cum elassibas Romanis, a Servio Tellie 
oreatis : nobis autem iu deebus institetis, 
quarum diversa omaino forma ao rae 
erat, ejusdem vecis usurpatio plus obees- 
ritatis quam explicationis afferre videter. 
Neque magie placet alterum, a  Reiskio 
proditum in commentarii ad b. Or. isióe, 
de collegiís, Sic oerte, ut aliquis generali 
voois notioni modus adhiberetar, prefe- 
rendum esset de collegiis ditiorum. Sed 
prsestat in hajasmodi vocibus, quibos res 
Romanis ignotem signi&centur, Grnos te- 
nere, ne temere commiseendis variis ao- 
minibus confusionis oocasio prebeatw. 
Itaque, quemadmodum auctores castigat 
sermonis ostracismam, archontes, et La: 
cedmmoniorum ephoros et moram ses 
vertenda esse censuerupt, ne similitudine 
Letinoram instituti lectores im errorem 
ducerentur, ita nobis videmur nostram 
Orationem Latine laudantes rectios ipsam 
Greeum vocsbulum, de Symmoriis, reti- 
nere. Ceterum de hujusmodi interpreta- 
tionibus idem nuper statuisse videtar I. 
Th. Bergmapnus ad [socrat. Areop. p. 50. 


$22. 11. δεῖ yàp ἄρχεσθαί τε ἀπὸ τῶν ἰσχυροτίρων, καὶ λήγειν sic vavTa: neque alitor 
Anonymi argumentum habet in eandem Orat. p. 294. 15. στρατηγικῶς" κακοὺς yàp εἰς 
μέσον ἐλάσας, τῷ V ἰσχυροτάτῳ εἷς τὰ ἄκρα erqor ay qnras, τὸ σαϑρὸν τῶν ἄλλαν ἐξ ἰκατί- 


5 Suspicetur forte quispiam, ad presens tantum perionlum, non ad perpetuam 
usum civitatis Athenarum latam fuisse hano legem a Demosthene, ex 1. p. 283. 8. τίς 
eyapacxiui, xal πόση, nal «σόθεν πορισθεῖσα χρήσιμος loai νῦν τῇ ἀόλει. ---- ἐγὼ δὲ τοῦτο — 
πειράσομαι ποιῆσαι. — Mibi tamen hæo conjectura parum arridet. 








AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


447 


AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTATIONES 


AD ORATIONEM 


De tempore, quo b»o Oratio habita 
est, v. F. Δ. Wolf. Proleg. ad Leptin. 
wol. ii. p. 360. De ejas consilio v. idem 
ibid. p. 379. sqq. ScnA zr 25. 

P. 480. O ΠΕΡῚ ZTMMOPION] Leeos 
Dionys. Hal. est ia. Arte Rhetor. c. 10. 
t. V. p. 351. R. V. Kruger. ad Dienys. 
Halic. Historiegraph. p. 209. Ipsis. 

P. 200.1. Οἱ ui» ἐπαινοῦντες) Codex Ba- 
various babet Οἱ μοὺν οὖν ἐπ. onde Reiskie 
ia suspioronem vemit, hano Orationem 
ese fragmentum vel peroratiopnem alte- 
rius Oratienis in eodem ento ver- 
saos, quenquam etiem, sslvo οὖν, bine 
nevam ordiri poses existimat, Posteriori 
eestestise ejus parti mibus repogno, neque 
temen assentior. Non videtar nobis ad- 
mittendem illud οὖν, ortum quippe ex re- 
petitione vocabuli μιν.  Hano vero Ora- 
tioaem esse perorationem alterius Oratio- 
mis cor Reiskius voluerit, non capie. 
Certe mihil est ia ejus euto, quod 
emisisse videatur Orator, in alia deper- 
dita eermoais parte javestigandum,  Ne- 
que m ἐπιλόγω 6. ἀναπεφαλοιώσεαι, queo ost 
p. 189, 20. quicquam memoret Demo- 
sthenes, quin idem in ipsa Oratione fusies 
dispetaverit. Aecedi, quod mon faeile 
quiequem mediecria Orator, sedum De- 
mesthenes in animum sibi inducet perera- 
ὥσπου: eom babere, que cum alia oonti- 
seat sobtiliter disputata, tum copiosam le- 
f eassionem. Diserte etiam hejas Ore- 
tioais initium refertur inter Exordia Ora- 
orum Demosthep. p. 1445. Neque fa- 
οἷο inter Orstienes Demosthenis sepet- 
sitos ulla reperistur, cojus in rebus Per- 

sicis item versantis heo foerit appendix. 
Accedit, quod bic loous perquam similis 
est aliarem Oratiosom exordiis, de qui- 
bes mox dicemus. AuznsroonpT. Mon 
ease Orationis, ipse Aristi- 
des p. $64. Reiskium docere 
eh «utem Hiad, quod prersue nihili est, 
Ben dicam ortum ox repetitiene voecebati 
μὲν, sed Cedicie Bevarici librsrius ee- 
det oberrevit chords, qua tot alii scribes, 

orum partioulas 4eiy et ρεὲν οὖν coofan- 
dertium errore notavi Melet. Crit. p. 30. 
ScuagTER. 

— ibid. Ol piv ἐππινοῦννες — τοὺς προ- 
yix ὑμῶν} Ceominosis fuit hio mos Ora. 
toribes Atticis Demosthenis setate, ot ara- 
jorum res prssetare gestas landarent, qoo 
sibi plebeeube benevolentiam conciliarent, 
quam his panegyriels imprimis delectari 
seleve Wedioat Orator. Exemplo 
sit looas de Rhed. liber. p. $01. 1. ed. 


DE SYMMORIIS. 


Reisk. χαίρετε ἀκούοντες, ὅταν τῖς ivan 
τοὺς «ρογόνους ὑμεῶν, καὶ τὰ πεπραγμένα αὖ- 
τοῖς διξίη, καὶ τὰ τρόπαια λέγη. In hono 
morem Orationes habendi sp 
ssepe tur De- 

wiestheses. Phil. 111. p. 110. 17. Siin- 
quiratis, inquit, qus potissimum eausa 
Atheniensium respubl. labefactata sit, uá- 
Ars — διὰ τοὺς χαρίζεσθαι μᾶλ- 
Aw ὃ τὰ βέλτιστα λέγειν ὦ 
Olynth. IIT. p. $4. 15. ἀλλὰ δικαίου «ολί- 
“οὐ πρίγω πὴν τῶν ἀραγμάτων σωτορίαν dv 
τῆς ἦν τῷ λίγειν χάριτος αἱρεῖσθαι. xal γὰρ 
τοὺς ἐσὶ τῶν προγόνων ἡμῶν λέγοντας ἀκούω 
— oie ἱπεινοῦσι μὲν οἱ παριόντες ἔσαντες, 
μιμοῦνται V οὗ «ἄνυ. quam reprebensio- 
nem iisdem fere verbis in Demosthenern 
retorsit Demetrins citatus a Platercho p. 
852. C. ἐπαινίσαι μὲν ἱκανώτατος Ty τὰ 
΄ παλὰ, μιμήσασθαι V ot ὅμοιος. 
Sed mon solebat Demosthenes importune 
majorum animas quacenqae opportenitate 
ab inferis excitare, veram ubi οἷο res fe- 
rebet, abi oemmemoratio florentis reipubl. 
Atticse conditionis desides cives ad difi- 
gentiam ao fortitndinem poterat instigare, 
tum vero frequenter illi erant in ore. Ex- 
emplea onm slibi prostant in ejas operi- 
bus, tam in hac ipsa Oratione. Quin imo 
gravissime ZEschinem insectetur Atheni- 
enses ἃ pristine glorise memoria avocan- 
tem de F. L. p. 345. 14. ἐδηριηγόρει καὶ συν» 
ἡγόροι ἐκείνω [Phitoersti] φολλῶν ἀξίους — 
ϑιυφάτων λόγους, ὥς οὔτε νῶν 

Sa; δέοι (respiciens forte ad ejus 
verba de F. L. p. 109. et 113. ed. Tzuch- 
pitz.) quibus addantur ea, quee in esdem 
Orat. legunter p. 441. 8. sqq. Cum loco 
ex Olynth. III. cit. convent initium Orat. 
Isocratis de Pace et ad Demonic. (mihl 
p. 44.) ubi plebis indoles preeclare de- 
seribitar : lafie δ᾽ οὖν φανερὸν, Er δεῖ τοὺς 


τοῖς 
λόγων ξαετεῖν, μυϑωδιστάνουο 
ἀκούοντες jai» γὰρ τοιούτων χαίρευσι. Sed 
prestantissimerem foit virerem 
libertate sua fn dicendo ( juti, ne- 
que propter populi faverem reipablicm 
utilitatem negligere: quo nomime impri- 
mis laudator Demosthenes a Platarcho in 
ejus vita p. 859. B. Cf. et Schol. ad Orat. 
Demostb. de Paee p. 60. 1. quibus ex re- 
centioribus omnino addstur Heerenus in 
epere lasd. vol. IIT. p. I. p. 416. sqq. 
Hane etiam libertatem olim sibi visdica- 
verat Pericles ap. Thucyd. II. 60. sqq. 
et Nicias ihid, VI. 9. e9rs ἐν τῶ wobrsg 


peteret, βισλομένους ὃ ποιεῖν ὃ γράφειν Mii Ri pet 


448 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


Χχεόνω διὰ τὸ «ῥοτιμᾶσϑαι εἶπον φαρὰ γνώ- 
qam, οὔτε νῦν, ἀλλὰ, ὃ ἂν γιγνώσκω, βίλτι- 
στα ἐρῶκ. v. 4. Etquantopere jam sua 
setate mala hsec consuetudo vigeret, nemo 
melius intellexit eodem Nicias, qui rei 
male ad Syracusas geste quam nuntium 
Athenas vellet mittere, fidem non habuit 
legatis suis, sed suas literas populo reci- 
tare jussit, quibos vere exercitus olades 
exponebantor, φοβούμενος — μὴ ol σεμιπό- 
qe ὃ κατὰ τὸν τοῦ λέγειν ἀδυνασίαν -------- 

τῷ ὄχλω πρὸς χάριν τι λέγοντες οὗ τὰ ὄντα 
ἀπαγγείλωσιν x. 7. ^. Thgcyd. VII. 8. — 
Non minus regibus perpetuo adesse ado- 
]atores quam plebi in regimine popolari, 
cum omnes agnoscunt, tum Isocrates mo- 
nuit ad Nioocl, R. p. 27. οἷ συνόντες [τοῖς 
βασιλεῦσι) πρὸς χάριν ὁμιλοῦσι, et ipse de 
se confitetur δὰ Philippum Maced. p. 
146. οὐ τὰ πρὸς χάριν ἄμενος, 
πρὸ πολλοῦ ποιησαίμιην ἄν σοι κεχαρισ 
εἰσεῖν. — Ceterum monendum est, hoc 
exordiam forma ao dietione convenire 
cum Periclis Oratione funobri, que est 
ap. Thacyd. II. 35. et cum initio Isocra- 
tis Orationis ad Nicoclem, quse loca imi- 
latus esse videlur Demosthenes. AuEnS- 
FOoORDT.  lmitationem non agnosco. 
Usus autem est Demosthenes hoe exor- 
dio ad retandendos Oratores, qui oum, 
amtequam ipse ad dicendum surgeret, 
esp τῶν orarent, nihil aliud 
quam mellitos globulos hianti corone iu- 
gerentes decantando immortalia majorum 
facinora cives in Persam concitare stu- 
duissent. SCBAEFER. 

— ult. προαιρεῖσθαι) Quod abest ab 
Ariside Art. p. 264. et 310. videtor ser- 
vandum. Kxagitat enim Demosthenes 
consilium ejusmodi Oratorum, qui, dum 
eloquentia prestare videntur, nibil dicunt, 
quod patriz prodesse possit :' sin «recai- 

ἴσθαι ejiciatur, eorundem stoltiuam et 
imprudentiam potius inousare videretur, 
qui non justo tempore 80 temere ea majo- 
rum facta commemorarent. Sed vulgaris 
lectio magis cam sqq. convenit. De iu- 
finitivo verbum τσροαιρεῖσϑαι vulgo sequen- 
te of. Α. Matthise in Grammat. Gr. 6.531. 
et of. locus supra cit. ex Phil. III. Sio 
perpetuo opponit λόγον κεχαρισμένον et 
συμφέροντα. v. et Olyntb. 111, 1. sopra 
laud. Neque hoc rarum est, αἱ plures 
deinoeps infinitivi sequantur. De Lati- 
nis bojosmodi locutionibus v. D. Wyt- 
tenbaohius in Bibl. Crit. VIII. p. 79. 
Greca exempla vel ex bac ipsa Oratione 
peti possunt. Cf. p. 284. 90. 515. 3. 6. 
17. 286. 2. alibi. Awxnsroonbr. 

P. 281. olt. ὧν οὐδ᾽ ἂν εἷς — τῶ λόγω] 
Similiter de majoribus Philipp. II. p. 68. 
18. ed. Reisk. πράξαντες ταῦθ᾽, ἃ πάντες 
μὲν ἀεὶ γλίχονται λέγειν, ἀξίως δ᾽ εἰστεῖν οὖ- 
δεὶς δεδύγηται" διόπερ κἀγὼ «σαραλείψω. δι- 


nale. ἔστι γὰς μείζω τἀκείνων ἔργα, ὃ ὡς 


λόγῳ τίς ἂν εἴποι. et Orat, π. Σοντ. p. 


ἧσό λόγον καὶ τοιούτων 9 É 
ἐπαντὸς ἑνὸς ποῦ λέγοντος dal μείζω pube Sus 
δεῖ καὶ τῆς ἀξίας τῆς ὑμετέρας ἐγγὺς εἶνει, 
μὴ τῆς τοῦ λέγοντος. lta etiam Isocrates 
Panegyr. c. 23. eos ait tales fnisse, ὥςτε 


ToU 
[H. e. de re mala, iograta. ScuABFEAR.) 
usuürpatar hoo ἐφικνεῖσϑαί τῖνος a De 
mosthene de Ε΄. L. p. 361. 24. de Pi- 
censium clade: ὅλως δὲ οὐδ᾽ ἂν εἷς ἐφαιέ- 


καίτοι σϑαι τῷ λόγω δύναιτο τῶν ἐκεῖ κακῶν νῦν ὅν» 
μμένως των. sed meliore ab eodem Amator. Serm. 


(Qus Oratio ab aliis refertar ad Andre- 
tionem. Vid. Reiskius ad ejos initiom. 
Nos tamen in hojusimodi Orationibus, de 
quarum auctoribus lis est, in hac Anso- 
tatione vitandi erroris causa ubique De- 
mosthesis nomen usurpabimus.) p. 1408, 
29. εἰ μὲν οὖγ οἷόν τ᾿ ἦν ἐφιιέσϑαι τῷ λίγα 
τοῦ κάλλους τοῦ σεῦ. lsocrates Laud. He- 
lenee p. 358. f. «à μὲν μικρὰ ῥάδιον τοῖς λό- 


γοις ὑπερξαλέσϑαι, τῶν δὲ χαλεπὸν τοῦ μὲ- 
ψγέθους ἐφικέσθαι. — Eodem sensu dixit Pa- 


patben. p.415. τοῖς δὲ ὑπερβάλλευσι τῶν 
ἐξισῶσαι τος ἐσσαίνους,. Idem Arcbid. p. 
234. de Lacedemoniis, qui ad Thertgo- 
pylas pugnaverant : - τοιούτους σφᾶς αὐτοὺς 
wapacyóvrte, ὥςτε τοὺς μετὰ τέχνες ἰγεω- 
μιάξοντας μὴ δύνασϑαι τοὺς ἐπαίνους ἐξισῶ» 
σαι ταῖς ἐκείνων ἀρεταῖς. εἰ ibid. τοὺς βιυ- 
λομεένους ὁμᾶς εὐλογεῖν ἀπορεῖν ποιόσερεῖν, τί 
τῶν πεπραγμένων ὑμῖν ἀξίως ἐροῦσι. Wyt- 
tenbachius autem in Epist, Crit. ad D. 
Ruhnken. p. 31. f. monaerat, ex hejes 
Orat. initio expressa videri Juliani verba 
Cesar. p. 324. D. ἔργα ἔπραξα τολικαῦτα, 
Bert τὴν μινήμην, καίπερ οὐκ ἀξίως Vero τῶν 
συγγραφέων ὑμνηθέντων (alii ὑπορενοθίντων), 
ὅμως δὲ συμπαραμένοιν τῷ βίω. ἔθ εν. 

P. 282. 1. τοῦ δεκεῖν — ἐκφέρονται) Μὶ» 
reris, bano locutionem Reiskio inselitam 
videri potuisse, δόξα b. l. fere idem qeod 
τιμὴ, cum quo vooabulo passim jengitur. 
v. p. 1423. 6. ScHAEFER. 

— ibid. τοῦ δοκεῖν εὖ λέγε} Ita Exord. 
Orat. Demosthen. XXXV. p. 1411. 8. 
ed. Reisk. ἡβουλόμεουν à» — τὴν ἴσην σπου- 
δὴν ἑνίους τῶν λεγόντων ποιεῖσθαι, ὅσσως τὸ 
βίλτισι᾽ ἐροῦσιν, ὅσην περ, ὅπως εὖ Ew 
λέγειν, X. τ. 4. ÁMERSFOORDT. 

— ult. ἐλάττω τῆς ὑπειλημμένες) Tta 
Demosthenes Or. in Leptin. p. 480. init. 
ed. Reisk. res Chabrig referens, ὅτι, in- 
quit, — οὐδαμοῦ τὸ τῆς άλεως np wi 








AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


αἰοὶν κατήσχυνεν, οὗτε πάνω ῥέδιον κατὰ riw 


νῦν wap) αὐνοῦ δόξης ὑπαρχούσες. Olyntb. 
111. p. $5. de majoribus: μεόνοι δὲ ἀνθρῴ- 
wev χρείατω τὴν ἐπὶ τοῖς ἔργοις δόξαν τῶν 
φθονούντων κατέλιπον. Justinus TI. c. 6. 
ini. *' Operaque Atheniensium effectu 
majora qaam vuto faere." Ipzw. . 

P. 285. 4. δικῆτε) δοκεῖτε Bekker. 
quod unice probari oportere ita nuno oon- 
stat, ut mirer, Amersfoordtium de volga- 
tse sola:cismo nibil monaisse. V. mot. ad 
p. 41. 1. 45. 8. ed. Reisk, obi quod Bre- 
mius dicit, ἂν b. l. signifioare poste, non 
assentior, — Est enuntiatio hypothetica. 
Bypotbesin supplet Reiskius in not. sequ. 
SCHAEPFER. ] 

— 5. Σίσασθαι!) Unocis inclusit Reiski- 
«s Reponendum censet διόνγως vel ὁρ- 
6x. Sed borum vocabulorum vis jem 
latet in illo μάλιστα. — ltaque vulg. lectio 
est tenenda. AxzmxsrOoRDT. Aoedo. 
V. p. 1425. 13. —— TER. 

— ibid. waptextvácSai] va 
σθαι legitur Exord. Orat. VIII. p. 1423. 
13. quod, si paucas varias lectiones ex- 
ceperis, idem est boo nostrum: 
Meoque videtur prwferendum. Axzas- 
rvooRpT. Reete. Vulgata non debebet 
proberi Bresnio in not. ad p. 45. 8. ScuAz- 
PER. 

— 6. εἰ μὲν — Οἴλτιον σχοίη} Hano Ora- 
torom Fiet ouram oum socordia ia 
agendo conjunciam sspins graviter incre- 
pet Demosthenes. — Exemplo sint Exord. 
Drat. X. totum p. 1424. ΡΒ]. II. p. 66. 
20. ed. ert al μὲν οὖν καὶ ἐν λέγον ὃν 
καιότιρα opa ἴ, Mau, ; 
—— Φράνματα εἰ δὲ x. 7. ^. Phil. 
L p. 51. 6. εἰ μὲν, ὅσᾳ d» τις ὑπερβῆ τῷ 
λέγω, ἴα μὴ λυπήση, xal τὰ σράγματαᾳ 
ὑσερβάσεται, δεῖ v * δημηγορεῖν" εἰ δ᾽ 

τῶν λέγων χάρες, ἂν ἦ μὴ « ra, ἔξγε 
ζεμία —— ἐστι x. 7.5. AMERS- 
P00 


RDT. 
. — ibid. [οἱ μέλλοντες] ) Cur Reiskiam 
sequar, non video. AxeRsroonpr. Recte 
€5cos removit oum Amersfoordtio Bekker. 
Conf. p. 1493. 14. ScHARFER. 

— ibid. λέχριν 3uxà] Cave jungas λέ- 
ιν δεινοί. δερὸς ipsam per se de facundo 
dicitur. SCHAEYER. 

. — ibid. φαισίημεεν ὄντες) Nibil abesse 
Meiskius facile vidisset, si attendisset 
vim oppositionis. Scilicet τοῖς δεινοῖς op- 
pobitar v. 8. ὁστισοῦν, i. e, bomo vel mi- 
sime facundus. Ipzx, 

, 777. €) oV ἔτι} Formula Grsecis so- 
lemnis aique in quoeonque genere scri- 
ploram frequenter obvia, cajus tamen va- 
nam potestatem diversamque collocatio- 
wem, imprimis Demosthenicam, uberius 
h.l explicere statuimus. Do 68 egeront 

YDL- Y, 


449 


Vigerus de Idíotism. 1. Gr. c. 5. sect. 8. 
$. 16. p. 271. et impr. Hoogev. ad eum 


πάστῳ locum, quem partim sequimur. Idem de 


Partic. 1. Gr. p. 876. et p. 880. sqq. sub- 
audiendum esse censet τοῦτ᾽ ἀλυθές vel 
σαφές lor. — Videtur tamen potius tacite 
repetesdum esse idem verbum, ad quod 
in Oratione refertur, ut hio οὐδὲν ἂν βέλτιον 
oin, sicut in Pauli Apostoli loco Actor. 
VI. 47. hanorepetitionem diserte ex- 
stare monuit Hoogeveenius ad Vigeri 
1. c. Cf. et A. Matthise in Grammat. Gr, 
6. 613. VI. p. 905. Reote vertitar sat 
scio. Modo autem occurrit, addito ad- 
verbio εὖ, modo eodem omisso: noonun- 
quam etiam pro hoo aliud invenitur, at 
σάφα vel ἀκριφῶς. In quacunque sententia" 
rum parte invenitur, tum in initio et mo- 
dio, tum in earopndem fine. Opponitur ei 
ssepe alia: οὐκ o9 ὅτι, vel et οὐκ οἶδ᾽ ὃ τις 
difficile aptem est videre, utrum cuique 
loco conveniat. Videtur tamen, si affr- 
mantis est, sj eld ὅτι, vel simpliciter οἶδ᾽ 
Un, legendum esse ὅτι, «i negantis, in οὐκ 
οἶδ᾽ ὅ τι separandum. Sio certe ut statu- 
amus faciunt exempla, in quibus sopra 
dictorum fidem, justum ordinem tenentes, 
tueri comabimur, simol illorum ope pro- 
bantes, banc formulam cum omnibus fere 
verbi modis temporibusque conjungi. — ' 
In prsesenti indicat, sine εὖ media senten- 
tie. Demosthenes in Mid. p. 535. 19. 
ed. Reisk, οὐδέ ys ἐκεῖνο οὐδεὶς ὑμῶν, ΟἿ 
ὅτι, μνημοεύω: ο. Arist. I. p. 784. 94. σὺ 
δ᾽, oy ὅτι, καὶ τὰ ἱ αὑτῶν ἔχεις. 
Pbilipp. 11. p. 73. 11. ταῦτα yàp ἅπαντα 
— μιγημονεύντ᾽, οἶδ᾽ ὅτι, ῥηϑέντα, abi jam 
Hoogeveen. δὰ Vigeri I. o. monuerat de. 
esse εὖ. Male igitur et contra Codicum 
consensum Reiskius illud inseruit, nullo 
insuper in textu mutatre lectionis addito 
signo. Tbuacydides 1l. 64. xal δι᾽ αὑτὴν, 
οἶδ᾽ ὅτι, μισοῦμαι. — Et com εὖ /Esobines 


dye o. Timarch. (ed. Tauchnitz.) p. $2. f. καὶ 


εὖ οἴ ὅτι δοκοῦσιν ὑμῖν καλῶς ἔχων. ibid. p. 
40. οὗ «σάλαι εὖ οἵδ᾽ er and den. 
Sic et in initio senteptize Demosthenes p. 
Phorm. p. 954. 12. ἐγὼ μὲν yàp εὖ o i 
Two, ubi ex precedentibus supplendum 
eit. et plenius etiam Exord. XXIV. p. 
1433. 97. lyà δ᾽ οἵδε μὲν τεῦθ᾽ 87, — προσ’ 
δέχονται πάντες. quibuscum convenit, 
item ip initio positam, Epist. III. p. 
1475. 29. εὖ yàp ἴστε, ὅτι --α φαύλην fav 
ἡ σέλις λαμβάνει. /Escbines c. Timarch. 
p. 91. εὖ δ᾽ ἴστε --- ὅτι — οἱ νόμοι σώζουσι, 
[n fine periodi occurrit apud Aristopban. 
Plut. 183. ab Hoogerveenio citatum ; 
Μονώτατος yàp εἶ σὺ πάντων αἴτιος Καὶ τῶν 
κακῶν καὶ τῶν ἀγαθῶν, εὖ ἴσθ᾽ ὅτι. --- Cum 
imperf. indicat. addito dv, Iuitio senten- 
tise Demosthenes P. Cor. p. 4386. 10. εὖ 
yà ot ὅτι, 8 —3, Ux ἀκούομεν. o, Ni 
tostr. p. 1947. 6. i μὲν ὧν — , JY ὅτι 
3» 


450 AMERSFOORDTII EKF SCHARFERI ANNOTT. 


ὑμεῖς T dy μοι ἔτι oy συγγνώμην . 
adv. Lacri | P 945. 15. xal tb audi d 
μλησῈ — , εὖ oV ὅτι ἡγανάκτει Ἀν οὗτος. ---- 
Cui perf. indic. initio sententise. JE- 


schiaes o. T'imarcb. p. 29. init. εὖ yàg «Y p 


ὅτι evávrtc ἰκπιπλεύχατε εἷς Σαλαμεῖνα. ---- 
Cum fat. indic. Demostbenes p. Phorm. 
. 945. 10. media sententia: ἐξ Jv εὖ eTY 
ἢ τε τούτου συκοφαντία φανερὰ αἱ. 
o. Pantæn. p. 967. 1. ὡς καὶ ὑμεῖς εὖ ol 
ὅτι φήσετε. o. Macart. p. 1063. 6. ἀλλ᾽ εὖ 
oV ὅτι οὐδεὶς ἔσται. o. Conon. p. 1256.15. 
xal τούτου συγγνώμην ἕξετε εὖ οἶδ᾽ ὅτι πάντες. 
Aristophanes Plut. 72. 'AXA' ἂν πύθησθέ μ᾽ 
ὅστις εἶμ᾽, εὖ OW. ὅτι Καχόν τί μ' ἐργάσεσθε 
κοὺκ ἀφήσετε, et v. 416. ᾿Εγὼ γάρ, εὖ τοῦτ᾽ 
ἴσθι, δεῖ μ᾽ ἀποθανεῖν, Αὑτὸς διαπράξω 
ταῦτα. et'oum ἀπριξῶς Demosthenes Bpist. 
111. p. 1464. 27. xal τότε qhotrs δεινὰ πε- 
με, ἀκριξῶς οἶδα, ὅτε x. τ. ^. Igitur 
hio occurrit sine ὅτι. ---- Cum aoristo in- 
dio. addito ἂν, media sententia, Demo- 
sthenes Phil. II. p. 78. 24. οὔτ᾽ ἂν ὑμεῖς, 
$$ οἴ ὅτι, ἰπαύσασθι πολεμοῦντες. Luocia- 
nus Dial. Mer. II. οὗ γὰρ ἂν, εὖ oW ὅτι, 
Bison ἀφοκινῆσαι τὴν πέτραν ἀπὸ τῆς θύρας. 
et cum ἀκριβῶς initio periodi /Eschines c. 
Timarch. p. 47. ἀκριβῶς e0Y ἔτι κατίγνωτ᾽ 
ἂν αὑτοῦ. — Cum prtes. optat. initio sen- 
tentis Demosthenes Exc. adv. Lacrit. p. 
988. $6. ἀλλ᾽ εὖ oIY ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων 
τ' εἴν διδάξαι. — Cam ariosto optetivi, ad- 
dito à», media sententia Demostbenes p. 
Phorm. p. 954. 10, εὖ Y ὅτι 
σειας dy. Epist. II. p. 1469. 7. τὸ γὰρ ὑμᾶ 
τῷ τοιούτω τοῦτον τὸν τρόπον κεχρῆσθαι bul 
μὲν ἂν, εὖ oW ὅτι, φανείη συμφορά, c. Ma- 
cart, p. 1065. 29. media sententía: εἰ γάρ 
τις — , εὖ ol. ὅτι ἀποκρίνκιτ᾽ ἄν, Ita et in 
loco, in oujusexplicatione versamur. Cum 
σάφα apud Euripid. Phorniss. v. 1610. 
p supt verba ab Hoogeveenio citate: 
Tí, ἡγεμών μοι «οδὸς ὁμαρτήσει τυφλοῦ; 
“δ᾽ à Amd ζῶσά y Ὧν σάφ᾽ οἵδ᾽ ὅτι. 
Subaudiendum ὁμεαρτήσαι vel indicativus 
: ἂν, wt Hoogev. Sed rariora 
hujus formulz exempla sunt spud Tragi- 
005; apud Comicos vero iis nihil frequen- 
tius occurrit. Exempla ex tragicis col- 
legit lo. Lentingias ad Euripidis Medeam 
P. . — Deniqae jungitur ioipio 
aoristi. Demosthenes Phil. nt. P 107 5. 
xal wávrom εὖ ο18᾽ ὅτι φησάντων. — Quod 
vero attinet ad contrariam formolam, οὐκ 
eV ὅτι, eam. sepissime sequitgr verbam 
δεῖ, ut in Orationum clausulis. Demo- 
ethenes p. Phorm. p. 963. 7. cix of 9 mi 
δεῖ «λείω λέγειν, uti et in Conon. p. 1271. 
6. c. Nausim. et Xenopitb. p. 993. 15. c. 
Callicl. p. 1281. 10. quibus locis duobus 
posterioribus 9 *:scribendum est pro vul- 
gato ὅτι, quod item Reiskjo it& visum 
fait in Indice Griecit. ad v. ὅστις. Ha οἱ 
c. Theocrin. p. 1340. 8. Serm. Amat. p. 


1415. 18. o. . de detelegiter p. 1019. 
S. wepl Vc eiu ΟἿ ὃ m δεῖ λίγειν. Ἰνοοιείω 
Peneg. c. 30. “ολιτρίαν, --- ἦν οὐκ Y ἢ. τὶ 
δεῖ "d μαπροτέρων ἐπαινῶν. Of. et Ριοιά, 
. 439, Herodis Orat, «v. Πολιτείας Oratt. 
Greec. vol. VIII. p. 38. xa) τούτων ὧκ dl 
Eom δεῖ σημεῖον ἄλλοθεν λαβεῖν. — Poele 
diverse indolis esse videtur apad Dem- 
sthen. c. Steph. de f. test. E. p. 1105. 19. 
αὑτὸς on ἂν οἶδ᾽ ὃ τι Doo εἶχον ψηφίσασθαι, 
et oum occurrit sequente Cod vel see. 
Demosthenes o. Phorm. p. 919. 19. 4 ὦ 
Tec ἐδείχνυε Φορμίων, ein. o Prog ἂν 0s 
— ὀπελιγήσατο. — JEsohines c. Timud. 
p. 38. f. μὰ τὸν Διόνυσον, eiu e ἔσυ Ἀν» 
γήσομαι. et Demosthenes de Rhod. libet. 
p.195. 1. eiu. οἶδ᾽, εἴαοτ᾽ ἂν εὖ φρηῖεει 
ἠθέλησαν. AMERSFOORDT. . 
εἷς ἐστικοῦν ϑύναιτο διδάξει] Re 
skius Exord. VI. p. 1483. 16. de se i 
τι iusernit. Ibidem pro εἷς ἐστισῶν eni 
olim ric ὁστισοῦν. Bed τις ejiciesden 
eensebat WoMius. Nobis quoque εἷς pre. 
ferendum videtur, no vic sepius repetaisr. 
Neque Reiskii pleoet eenjecturs. 


δέον λίγτυση, DÀ 
—— 


— 10. λελύται] Λελύσεται Biker. 
Sive hoo probes, sive λυθόύσεται, ide 
est sensus: ambo enim valent solstustril. 
Sed λελύσεται est paulo exquisitiut. 

TW pretulit Bremios δὰ p. 45.9. 66. 


Reisk. Ipnzw. is] Valg. eri eirbar 
-- 12. πρὸς Bari alg. 
λία. τὸν — a Pu. primo, secnsde, 


quínto, Bavarico, Aug. seeondo, *8 
dice Fraucofurtans. Articolum ejecit Ber. 
skius. Habet tamen quo se teeater. 
p. 179.71. item legitur el τῶν πρὸς τὸ 
σιλία. Sed in re, cujus judicium 
est, nostrum non est pronantiare. 
βασιλεὺς ssepe de Persarum rege itvetittr, 
quod notissimum egt. Apud ! 
nem exempla sant plurima: in Oral € 
Timoth. p. 1185. 90. p. 1191. 90. *- P 
1199. 49. ed. Reisk. slibi. —— 
V. Soph. I. XVIII. p. 507. 4 μὸ 
ἐπιτήδεια ἦσαν, Ac raro simplex 7 
λεὺς de alio quam de Persaram refe 


AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


19e, neo nisi reanifosta sententia quis alius 
ipdioetar. Sio estapud Diodorem Bic. 
VI. 75, τῆς yàp τοῦ (Philippi 
Mecdonis) αὐξήσεως μένης κατὰ 
᾿Ασίαν, ὁ βασιλιὺς (Persarum) 
es τὶν τοῦ Φιλίσαυ δύναμειν. et XVII. 4. 
permatantar ᾿Αλέξανδρος et ὁ ἀασιλεύς : sed 
illio narratio ee est, ut perspicuum sit ad 
eandem virum heo referri. Ceterum ἢ. 
]. monemus, regnasse in Perside, quum 
Oratio σερὶ Συρεμιοριῶν habita est, Ocham, 
cui oognomen fuit Ártaxerxis. Tertius 
feit rex ita dictus, unde enm Artaxerxem 
EIE. »nencupavit Heerenus in Enohiridio 
ad diacendam Hist. Aat. oonsoripto(Hand- ὧν 
éoek der O. G.) p. 115. quomodo etiam 
est apud JElienum V. H. ᾿Αρταξέρξεν τὸν vic 
nal "Oye ἐπικληθέντα. — Regnavit bio an- 
noe ?3. ab Olymp. CIV. 3. ad Olymp. 
CIX. 1. Vid. Diodor.Bic. X V. 93. X VII. 
5. Sopra de eo monaimus in Introduet. 
p. 723. — Πρὸς hio siguifioat. respectu, 
arbor οἷν üt sepe. Cf. Matihie 
1. p. 196. V. Dioges. Laert. VI. 49. 
AMERSTOORDT, 
— 13. xus ἐχθρὸν) Ieccratos Orat. ad 
Philipp. p. 167. εἰ μέν τις φαίη, τὸν τῆς 
Arias βασιλία τοῖς Ἕλλησιν ἐπιβόυλεύειν 44) 


ἄζεσϑαι στρωτεύειν ἐφ᾽ ἡμεᾶς, οὐδὲν σωτιρίας, ὃ 


ἂν γα wil αὐτοῦ φαῦλον. οἱ vicissim 
Pasetb. p. a rdtes d meminit * 
sumi κοινῆς τῆς ἔχθρας ὑπαρχούσης τῆς v 
“ποὺς βαρβάρους xal τοὺς βασιλόεις αὐτῶν. 
λρενμ. 

— 14. Tavra) Διὰ ταῦτα, prépter hee, 
gue dixi: ὅτε we ἐχϑρὸς ἁπάντων τῶν 
Βλλένων irrb. Fatilior quidem, neque 
tamen in textum recipienda est lectio 
enius Cod. Paris. 9. διὰ τοῦτο. Sed οδαύ- 
dant exempla pronominis demonstrativi 
pluralis, quod ad wmam rem referatur. 
AuERSFOORDT. Anmiersfoordtio assenti- 
tur Boissouadus ad Aristenet. p. 436. V. 
mot. ad p. 18.21. ScHARPFER. 

— ibid. tbvnc] Recte Wol&ss inter- 

petatur μόνοις, 3. 6. more auri. — Rarior 
bio $305 adjeotivi —* — Ajac. 
511. σοῦ — μόνος. κὐχωρεσ — 
ἤθε». 

— 15. $a] Hanc phre- 
ain 6osa similibot oobtalit Andr. Daneus 
ad Orat. Demostheri. de Pace p. 575. ed. 
Nostr, ÀAusnsrOORDT. 

—— 18. δὴ] Vulg. M. Reots δὲ, jem 
Sci Az?ER/ 


siam dedit Pbilip T. p. 51. 13. δεῖ Τοὺς 
ὀρθῶς σιλίμω οὐκ ἀπηρλουθεῖν τας 
Φεάγμασιν, ἀλλ᾽ αὐτοὺς —— (yai τῶν 


«(αγμάτων 9. T. λ. AMERSPOORDT. ΄ 
— 920. τοῦθ᾽ ὑποκέῖσθαι τῇ γιώμη} Tte- 

ywm refetendum ad entia: sw 
σϑαι ἃ προσήκει σάντα. Reiskies 


in Demosth. presuppetitum e in- 


ὑφορώ- mox ἔχειν 


451 


xum menti ote. tanquam. scitum certusi- 
Que: satis profecto verbose, sed melius, 
quam Wolfius. Ipzw. 


— uit. —— Tubs 
probat Dex remius ad p. ra 16. 
ed. Raisk. me quidom non assentieste. 


Mix le i 

284. 4. ἀν ὧν Epauxw] "Av 
Bekkerum pato — delev rin loce: 
tionem Reiskius satis operose ὁ inierpreta- 
tur. Bst enim vulgeris attractio, quam 

sio resolvas: iecyàv τούτων, ἃ herd 
Eodem modo resdlvoodum. P. 1421. 25. 


ed. Reisk. ἐὰν μὲν ὀρθότερεν φανῇ τις 


ὧν ὑμεῖς éntius, quem 
ὑρμιᾷν (i. 4. —* τι, dicitur ἐσέχει 7:- 
γός.ς Aristophaáes Av. 1194. Dind. ἐπί- 


σχᾶῆς τοῦ . Active Demosthenes P. 
505. 16. οἷς μάλιστ᾽ ἂν rome ὅετο ἐπισχεῖν 
τοῦ τοιοῦτόν τι dicis p. 1128. 16. τούτους 
τῆς ἄγαν κολακιίας . Add. p. 
131. 15. Ipx». 

— 6. τοὺς ἰδίους “ολόμους} Griscorum 
deinentiam in implorando Persarum ope 
ad inlestina bella reaovanda coaspicenn 
item | castiget Isoorates Paneg. o. 34. oix 
ἐν τοῖς πολέμοις τοῖς πρὸς ἀλλήλους ἐν lusso 
(Persarum rege) τὰς ἐλαίδας ἔχεμειν τῆς 
» ὃς ρους ἀμεξῖς δέως ἂν Aire- 
Mssim. AMBRSFOORDT. . 

— 7. ἐπανορϑόσασθαι) Hinc patet, non 
Wbique veram esse distinctionem, quam 
dat Heredismué Philet, (additus à Pier- 
sono Moridis editioni) p. 469. — 
σαι ἐπὶ πολέμον nal τῶν τωούτων. — 
ψερϑῶσαι δὲ ἐπὶ λόγων. Alia loch, quse si- 
militer faciunt contra Herodianum, dabit 
Index Reisk. Cf. Isoerat. Areop. o. 5. 
«31 cxocresqum, ἐσανοερθώσομεν airs. 
Ex prsecedd. sübaudiendum est τὴν πολ.» 
γείαν δια * pesa e. ——— 

» 90. f. αἱ Ihn, φολλὰ wr 

κῶν ἐπανορϑοῦσι. —— de Rhod. 
libert. p. 200. 23. ἐπανορϑώσετιί τις, À 
νῦν οὐκ —* ἔχει. "Vid. οἱ Elisn. V. H. 
HI. 17. XIV. 13. Ceteram de vario 
asu verbi κατορθοῦν of. Sallierius aliique 
Intetpretos ad Thomam Mag. in v. κατορ- 
ϑῶσαι. InzM. 

— jbid. sa] τοῦτον τὸν νοῦν ἕ JVal- 
gatam satis defendit quod sequitur p. 185. 
4. τοιοῦτον Í γεῦν. SCHARFEE. 

— 10. áe' [rw] Eadem vis formala- 
rum ἀπ᾽ ἴσης, ἐξ ἴσης, ἐπ᾿ ἴσης, nihilque ad 
eas sábaodieodum, quippe omnes adver- 
bialiter —ea— —— as x 
S 0—414. ἐνδέχινσ . ναι. Xeno- 
phon Hier. 4. 4. τοῖς μὲν γὰφ ἰδιώταις HE- 
ἔστι --- τοῖς δὲ τυράννοις οὐκ ἐνδέχεται. 
ἔπε. 

— 13. τῶν ἰδίᾳ τι συριφερόντων} Demo- 
stbenes de Pace p. 63. 2. ed. Reik. τῶν 
τοῖνυν ἰδίων ἕμικὰ ἕκαστον [εἰς τὰ] 
φολλὰ σρουγμένιν, ὧν οὐδὲν ἠβούλετο estes. 


452 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


Loquitor eo looe de Thessalis et Thebe- 
mis. Debis eimiliter Phil. Il. p. 67. 26. 
De iisdem οἱ Argivis ibid. p. 68. $3. 


οἶδεν οὖν Philippus] à τὸ λυσιτα- 
[ PP ] —— 


συνοίσι κοινῇ τοῖς 
Dea ext » Contrariam Atheni- 
ensium φιλονιμείαν laudat ibid. p. 67. 18. 
Ita —— III. p. 129. 8. καὶ γὰρ ἂν ἄσαν- 
τῆς λούειν ὡρόσωσιν οἱ ἄλλοι, 
ὑμεῖν γ᾽ ὑπὲρ τῆς — ἀγωνιστίον. Hoc 
libertatis amore incensus Demosthenes in 
Psephismate, quo Philippo bellum inferre 
jussit Atbenienses, Or. p. Cor. p. 289. 
derby ὑγεῖται “ἦναι καὶ ἀνάξιον τὰς τὲ Tic τῶν wpo- 
γόνων δύξης τὸ Fques ποὺς 

δουλουμεένους. οἱ einde v. 2 — 
«ἧς τῶν προγόνων ἀρετῆς 
ἐποιοῦντο τὴν τῶν dn rn * 
e y ὃ τὴν ἰδίαν σατρίδα. et similiter p. 295. 

60 ex innumeris locis selegimus exem- 
p que spud Oratores Atticos exstant 

comparandis Atheniensium osterorum- 
que Greoorum oonsiliis de patrise liber- 
tate twenda versantes. Alia dedit Da- 
meus l. cit. ad p. 61. 9. AMERSFOORDT. 

— 15. Noli oredere [sc. Wolfio 
Reiskioque ]. λαβεῖν ταύτην τὴν δίκην expli- 
oatur per epexegesin ἐᾶσαί τινας --- yei- 

t. SCHAEPER. 

— 18. ἴσω)] Verum non illod verebatur 
Demosthenes, ne Athenienses bello contra 
Persas suscepto injusti viderentur, verum 
ne reliquis Grsecissuspicionem moverent, 
illos apparatus non contra Persas, sed 
oontra se ipsos instructos esse. Malim 
igitar vulgatam lectionem tenere, ita ver- 
téndam : ne temere bello suscepto viribus 
impares simus. — Sio tota periodus duobus 
membris constaps optime cobserebit. Pri- 
oribus illis exterrío — ox ἴσοι responde- 
bunt à» ἡ μὲν δύναμες — πᾶσιν 3 φανερά : 
posterioribus autem ρμεήτ᾽ ἐκεῖνος — λή- 

occurritur bis verbis, φαίνηται — 
αἱρουμένη. AxuznsrOORDT. 

— ibid. μήτ᾽ ἐκεῖνος, ὃν — τοῖς " EXAne1] 
Citant Anecd. Bekk. p. 136. 28. ScnaAz- 
PRR. 

— 30. [3ouiy] ] Vocem δοκεῖν uncis in- 
clausit Reiskius, ejiciendam illam esse si- 
gnificans | e textu. Ut bio occurrit τὴν 

τοῦ δοκεῖν, ita supra p. 202. 9. δέ- 
ξαν τοῦ δικεῖν. AE Rs rOoRnDT. Uncos re- 
ete amoverupt Amersfoordt. et Bekker. 
ScmAzrER. 

— ult. φρονεῖν} Simpliciter dioi de ani- 
mi elatione, cum alibi dooni, tum obiter 
monui sopra ad p. 110. 20. Plutarchus t. 
VI. p. 17. R. s! τις ἐπὶ τῇ τοῦ 
ia φρονεῖ. ubi si quis perteodat $poniv 

o vim babere propteres, quia prsepo- 
sitio accesserit, quid sibi velit fateor me 
ignorare. In Euripideo loco Suppl. 447. 
quo usas sum in libro Bosiano p. 267. 
ermi simpliciter dici de φρονήματι, fa- 


clle concedet, qoisquis leci illius sentea- 
tiam perviderit: vix enim tyranno meta- 
endi οἱ φρύφιμιοι, ot qui nos invident mi- 
seriis vitse tyrassoram ; vebementer me- 
taendi οἱ operarius, — Neque alio sensu 
hoo verbum pato tu tum ia Sophoclis 
Trachin. 319. Herm.  Soilicet Toles σὺ 
φρινήμα, non τὴν φρόνησιν, facile arguebant 
vultos, corporis gestus, incessas, ipsum 
silentium. [pz». 


— ibid. τοῖς δὲ θρασυνομένοις x. τ. 2.] 
Demosthenes de Pace p. 63. 10. ed 


Reisk. πρὸς δὲ τοὺς ϑρασύως ὁτιοῦν οἱομεύνους 
ὑπομένειν δεῖν καὶ μένους τὸν πόλο- 
ada. μα —— . ad quem ἴο- 


eum Danseus disputat de vocibus ϑάρσος 
et ϑράσορ, hoc abique male sensa accipi- 
endum esse affirmans. Prmetaret com 
dixisse, id, etsi non ubique, "wid Ple" 
rumqae obtipere. [ta 
dem dici videtur apud Thecydidem V. v. 
104. f. Cf. tamen, qui cum Duneo facere 
videntur, Hesychius in v. ϑρασυρεύρενονο 
et cognatis et Ammonius p. 71. ibique 
Valckenaer. De facili depravetiene τὸς 
in loquitur, wt hio, ita 
in Serm. Amat. p. 1405. 17. τῶν γὰρ — 
διὰ τὴν ἀνδρίαν εἶναι δοκούντων, σὲ 
Pericles in Orat. funebri epud Thucyé- 
dem 11. 40. copiose disputavit. Ita etiam 
stepius, ut in opinione hominum, sic et li- 
brariorum vitio in M88. confandi ἐνδρέαν 
et ἀναίδειαν docuit Wyttenbachins Bib). 
Crit. P. III. p. 55. Etymologus M. ia v. 
drive. dicit duas esse partes dementie ; 
Th ὑπε καὶ τὸν " — καὲ 
ϑ ἜΝ "t n 
oydides III. 82 Lr dMyw Tec 
ἀνδρεία φιλέταιρος ivoplo Su. δὰ q. 1. reote 
Seholitstes: τὴν μὲν yàp ἀλόγιστος τόλμαν, 
καὶ Spacórew xaMiTa, ἀνδρείαν σρσηγό- 
ἂν. Cum toto hoc loco valde coave- 
nit Exord. X XXV. p. 1441. 18. quo item 
modestiam ip dicendo cum fortitadine ae 
vigilantia in agendo commendat: σὸν 
Ἄλοντα πράξειν τὰ δέοντα, elu ἐπὶ τῶν λό- 


ρὸν εἶναι δεῖ. quocum consentit Artabanus 
spud Herodotum VII. 49. f. ἀνὰρ δὴ οὕτω 
ἂν εἴη ἄριστος, εἰ puo ip μὲν 

«và» ἐαἸλεγόμενος ertlese Das χρῆμα, ἐν δὲ τῷ 
ἔγγω θρασὺς εἴη. — Pericolum, quod bellam 
temere susceptum affert, depinxit Deme- 
Sthenes Exord. LI. p. 1452. 2. ἀγνοιῦντος 
— ὅν αἱ διὰ τῶν λόγων ἀνδρίαι nal ϑρασύτε.- 
τες, ἐὰν μὸ μεθ᾽ ὑπαρχούσης ὦσι παρασποιᾶς 
καὶ ῥώμης, ἀκοῦσαι ἘΦ ioi εἰσὶν ἀδεῖκι, πράττειν 
V ἐσσικίνδυνοι. quem imitari videtur Livius 
XXXV.32. Comilia calida et audacis 
prima specie leta, tractatu dure, eventu 
tristia. Neque ih imperatore à n 
probatur Earipidi Phos. 609. ἀσφαλὲς 
yát ἐστ᾽ ἀμείνων ὃ θρασὺς στρατολάτες. 
Quem versum frequenter recitabet Αὐξε- 














AD ORAT.DE SYMMORIIS. “Ὁ 


tes, Polymno teste 1. VIII. o. 24. 6. 4. 
Seam modestiam in copoionibus ad popu- 
lem ipse prsedicat Demosthenes de Cher- 
son. p. 106. 20. Axznsroonpr. 


P 485. 4. ἀνδρίας] Alis editt. fortere- 


olius ἀνδρείας et hio et alibi dederunt, ubi in 
hac Oratione occurrit. Reiskios smpius 


diphthongum s jn simplex.; mutavit. . 


ἴεν. 

— ὅ. ἐν δὲ τῷ συμβουλεύειν — εἰσεῖν 
bw] Sio Pittacus in carmine, quod edi 
solet cum  Anacreonticis: Iwtré» ἐστὶν 


γομίζω τοῦ συμβου- 
λιύοντος ὑμῖν ἔργον οὐδὲν «σλὲν εἰπεῖν τὰ βέλ- 
: p. Cor. p. 508. 24. ὧν γ᾽ ἂν ὁ ῥήτ 
ὑασεύθυγος εἴα. ---- τίγα οὖν ἐστὶ ταῦτα; ἰδεῖν 


τὰ σράγματα ἀρχόμενα καὶ σροαισθίσϑαι 


καὶ Weousrüi» τοῖς ἄλλοις, Exord. Oratt. ὃ 


XII. p. 1426. 7. τὸ συμιβευλεύειν πεῇῷ 
τῶν παρόντων καὶ ytrec . a 
XXXVI. p. 1443. 1. δεῖ δὲ σράξεώς τινος 
τὸν λέγοντα, φανῆναι σύμιβουλον, δι᾿ ἣν καὶ με- 
τὰ ταῦτα ἀγαθοῦ τινὸς ἡμεῖν ἔσται παρουσία. 
XXI. p. 1431. 6. ἐξ ὅτου δὲ τρόπου βελτίω 
δύναιτ᾽ ἂν γενίσθαι il &ypu ta], τοῦτο 
TE) j “εἴν. coll. ibid. 
v. 11. Audaciam in dicendo, nisi cum 
fortitudine in agendo conjunota sit, repre- 
bendit Eteocles apud Euripidem in Phoœ- 
niss, v. 723. ἐγώδα κείνους τοὺς λόγους ὄντας 

«c. Hunc tamen morem Atbenienses 
sequebantur, si Demosthenem audias 
Exord. X X II. p. 1432, ὑμεῖς εἰώϑωτο τῷ 
βουλεύεσθαι χρῆῦσϑαι ὀξέως. δεῖ δὲ βουλεύε- 
σθαι μὲν ἐφ᾽ ἡσυχίας, ποιεῖν δὲ τὰ δόξαντα 
μετὰ σπιυδῆς. cui iisdem fere verbis prsei- 


:verat Isocrates ad Demon. p. 16. GovAsueu 
μὲν (ραδέως, ἐσιτίλει δὲ ταχέως τὰ δόξαντα. 


Hinc notam suum illad præooptum hausit 
Sallostius, a Dunseo etiam laudatum ad 
Demosth. Orat. de Pace p. 368. de bello 
Catil. c. 1. Priusquam incipias, consulto, 
εἰ ubi consulueris, mature facto opus est. 
&d quem locum alia exempla dedit Cor- 
σε. Sed communis fait hic error Atbe- 
niensibus cum reliquis bominibus, quos ad 
Tes maximi momenũ sepius temeritate 
ferri constat, quam consilio. ''hucydides 
I. 78. ἰόντες τε οἱ ἄνθρωποι ἐς τοὺς πολέμους 
τῶν ἦργων «ρότερον ἔχονται 'ἃ χρῆν ὕστερον 

στα ὕντες δὲ ἤδη τῶν λύγων ἄπτον- 
ταὶ, propter non injuria preecesserat 
eodem loco: βουλεύεσθε οὖν βραδίως, ὡς οὗ 


“εἰ βραδίων [de bello inter Graecos]. Me- Sed 


fito igitur prudentis consilii auctorem 
quovis pretio dignum judicavit Isocrates 
δὰ Nicool. p. 4S. τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας nai 
ὁρᾶν πλέον τι τῶν ἄλλων «ερὶ πολ- 
'λοῦ ποιοῦ καὶ θεράπευε, γινώσκων ὅτι σύμι- 
ἀγαθὲς χρησιμώτατον καὶ τύυραγν- 
κπώτατην ἀπάγτων κτημάτων ἐστίν. AuERS- 
?OORDT. 


463 


“- 8. xav] Ut bio ipse νόλιρμος di- 
citar xaAserk, ita apad Isocratem Paneg, 
o. 38. Persarum rex dicitar esse yaXewig 
πρὸς τὸ φολεμιεῖν, InzM. ᾿ | 
— 9. ἂν συμβάντα) Est enuntiatio hy- 
pothetioa, tacita hypothesi: si forte cum 
Persa congrediendum sit. ScHAEFER. 
—-10. reiva») De aocentu bojos geniti- 
vi agens Butimanpus nostrum locum cita- 
vit Grammat. Gr. major. LT. io Addend, 
ad p. 185. V. not. ad p. 100. 96. Ipr»x. 

— 11. τόπων] Suspicio mihi orta est, 
designari hoc vocabulo loca munita, mu- 
nimenta, castella, quee si conficienda vint, 
quanti constare soleant srario, dicere 
opus non est, Hoo eliam sensu intelli- 
genda videntur loca in Orat. de F. L. p. 


we 397.22. ed. Reisk. καίτοι δύο — 
ἐσιδείξαι 


ρους τόπους τῆς οἰκουμένης οὐδ᾽ ἂν 
τῇ πόλει, κατὰ μὲν γῆν Πυλῶν, ἐκ θαλάττης 
ἡ το " . cum quo loco cf. 7E- 
schines. de F.. L. p. 99. αἰτιῶταί p1—, 
ἀπηλλοτριωκέναι δ᾽ ἀφ᾽ ὑμῶν τὸν lai Θράκης 
τόπον. Demosthenes Philipp. III. p. 119. 
14. κύριος δὲ πυλῶν καὶ τῶν ier] τοὺς " EXAS- 
"ες παρόδων karl, καὶ φρουραῖς καὶ ξίνας τοὺς 


τούτους κωτέχει. de F. L. P. 398. 


τόπους 
26. εἰσὶ γὰρ οἱ Ὡρέσθεις ob τριηρῶν οὐδὲ τό- 


sro, οὐδὲ ὁπλιτῶν, οὐδ᾽ κύριοι. p. 
Cor. p. $25. 45. ἐὰν ἐμὸν τειχισμὸν 
βούλει δικαίως σχοπεῖγ, εὑρήσεις δαλα, καὶ 
πόλεις, καὶ τόσους, καὶ λιμένας, xal ναῦς, 
καὶ ἵππους, καὶ τοὺς ὑπὸ τούτων ἀμυνομί-. 
γους. ταῦτα ἐγὼ «pel φρὸ τῆς 'ATTI- 
xx. Huc etiam pertinet Isocrat. Pana- 
then. p. 441. ubi tropice eadem hscc'vox 
occurrit : τοὺς τόπους ἅπαντας erpotavriiAnga- 
μένους. Neque tamen affirmem, in nullo 
horum locorom aliam etiam significa- 
tionem cenvenire. Ao prsestaret forto le- 
gere «τόρων, quos item cum χρήμασι infra 
conjungit p. 184. 20. Nisi hæo placeant, 
restitae τειχῶν. — Sic certe stepe dicantur 
ἐσυτειχίσματα, cujus vocis, ut et τειχι- 
σμάτων, exempla collegit T. Hemsterho- 
sius ad Luciani t. J. p. 63. Mihi tamep, 
pisi hec, quam dedimus, admissa fuerit 
explioatio τῶν τόπων, preferendam vide- 
tur sé». ÀuxnsrFOORDT. Optime ba- 
bet vulgata. τόποι h. 1, sunt, quoe alibi di- 
cuntur ὁρμητήρια. SCHAEFER. 

— 19. φανεροὶ — ἀντιταττόμενοι) Ita et 
scripsit Thucydides I. 49. φανερὰν ἔχϑραν 
nal οὗ μέλλουσαν φρὸς Κορινθίους κτήσασϑαι. 
et II. 2. ἔτι ἐν εἰρήνη τε καὶ τοῦ σολέμεον 
μόπω φανεροῦ καθεστῶτος. AMERSFOORDT. 
beo diversi sunt generis. Nostro 
loco φανεροὶ ---- ἀντιταττόμενοι est ox. no- 
tissimo idiomate i. q. qartp ἐγίγνετο, ὅτι 
epic ἐκεῖνον ἀντιταττόμεθα. Sio p. 231. 16. 
φανεροὶ πᾶσιν ἦσαν ἀναγκασθησόμενοι —. 
ScHAEPBR. 

— 21. κεφάλαια] fines, quasi dicas ca- 
pita. IozM. 

— 22. δύνασθαι) Non requirerem, si ab. 


Φ 


᾿4δ84 ΑΜΕΒΒΕΌΟΒΒΤΙΙ ET SCHAEPERI ANNOTT. 


eset, ἘΝ fortaieo &stám ést ὁ tribussyl- quod moosit jani idcw Hoegev. do. ες. 


labis antecedentibas, Sed taetor etieis 
Dionysius Halic, l. c. ad v. $7. Ipzg&. 
— 28. vi — ἰχβροὺς ἔχωτος( Hedom 
fere verba infra oocürruàt p. 496. $5. at- 
«ue oitastur ià looo sepius laudate de 
Rhod. libert. p. 192. 4. sqq. Habet fere si- 
milia Isoorstes Amart, p. 601, πὥς εἰκὸς 
Νικίαν — crie τοῖς ὑπάρχουσιν ἐχθροῖς ἑτάρους 
διμιφάρους ποιεῖσθαι ; AMERSFOORPT. 
, — antep. ὄντας] Dionysies Ha- 
lio. l. o. δὲ pP 180. ?7. ἀφεολογημένους. 
Sed nostra scriptura altquanto gravior. qui 
ipei fatentir, scil. se bostes esse. Bcnaz- 
PBR. 


θα — πρὸς τού: 
Tw] Apud Thucydidem II. 90; cain pre 
positiohe εἰς jungitur hoc vótbum : wwer- 
eutvatrtsbhuc ἐς πόλεμον. ÁuznSrFOORDT. 

— ult. μέν ys] ys beno delevit Bekker. 
ScnaAxFER. ies — heres] V 

P. 285. 4. U — e not. 
ad p. 283. 11. Bene Gre»cum asusque fre. 
questis ἡδέως yim τινί : ποῦ Greecum ἡδέως 
ἔχειν τινὸς, quod Maobonis fregmento ap. 
A benerom intulit behnepíus ad Phaler, 
p. 332. a. Inga. 

— 8. ὅτι νὴ AU ἀκούσονται x. τ᾿ λ.} Bst 
beo ὑποψορά. iisque Réiskius, quem 
Amersfoordtius secutus est, post αὑτοῖς 

posait signum interrogandi. 

vi. Inga. 

— 4. αὑτοῖς] Post h. v. Bekkerus plene 
interpunhgens seQuentia sic coutinvat : αὖ- 
χοὺς δ᾽ ob προορᾶν ὦ «ρὸς τοῦ Διὸς alioa τοῦ- 
το; Vetissime. Jam apparet, quam vanus 
fuerit eonjector Reiskius, cum et esie» 
post τοῦτο addendum censeret, et οὐκ ante 
οἴομαι ipse adderet. Inga. 

— 5. 4] à malit Boissonadus ad Ari- 
stseuet, p. 209. oi N Rei 

— ibid. οὐκ egatienem Rei- 
skies rectissime de soo addidit. 8i 
owisea faerit, nullos idoneas sensus ver- 
bofum reperiri potest, AMERSFOORDT. 
Negationem Dekkerus rectissime delevit. 
V. not. ad v. ScHAzEFER. 

— 6. ἀκλ᾽ οὕπω μιείζων x. v, Δ. Vide, 
ul fafa vibiem seqdatut. Oum enim Rei- 
skiüs mon vidissit, πῶς στικτέον v. 10. 
eominentus est ἄλογον qdiddam, qaod fra- 
Stra excusat cóntentione orandi, Nuno, 
saperioribus a Bekkero recte distinetis, 
7 antecedentibus jangahter λυγικώτατα. 

DEM. 

— T. ἀλλ᾽ ἢ) Legendem est οὐδὲν οὖν 
ἄλλ᾽ ὁ, nihil aliud nisi. Hoc scribitur pro 
οὐδὲν ἄλλο 3. Recte vertitur nihil plane, 
prerews, Vid. Hoogev. ad Viger. de Idiot- 
ism. p. 439. Saepius copfunditer oam οὐ- 
i ἄλλ᾽ ἢ, hc est ἀλλὰ ἢ, prattrquam, 


Uc. L. Gr. p. 4. et fesios p. 39. Of. etiadh 
Matibie Gramm. Gr. p. 903. Manifestiab 
apparet 4A^e aped Defosthentsh o. Aés- 
oartat. p. 1066. 12. οὐκ às by — EAA'" οὐδ΄ 
ὁτιοῦν ἀποκρίνασθαι ὁ «αῖς, à ὅτι —. nib 
Beiskius male babet ἀλλ'. οἱ c. Phsenipp. 
P. 1044. v. ull οὐδὲν ds scc ὃ 
—Á. Ínverso ordine habet Thucydides RH. 
14. ἄλλο οὐδὲν ὃ ἐκ yu; Hoc 
item sepias occurrit, sequente «Ἀν.  E- 
emplea attelit Metthis |. c. quibus edde 
lsoeratem Panatbow; p. 437. οὐδὲν 420 


ἜΣ: 
i" , 
ibid. μι 405. οὐδὲν iym sis, «335 Bet. 
Hoogévéen. de Partic. L. Gr. p. 1061. 
móhet, οὐδὲν d retains Qui quom de 
mtitiudéine vel itadine quid negatur. 
De salía forméla οὐδὲν ἀλλ᾽ ὃ οἵ, idem ἢ συ- 
geveem. &d Viget. p. 438. Legitsr da 
apod Demosthenem p. Pheoo c. Apho- 
5 p.847. init. ἐχ emeadatione Reisk: 
ὑδὲ mrrÓN ous διώμοιν [ττοὰ μιάρτυρέαν) ΔΆ Χ᾿ 
b ταύτῳ. le et o. Punma p. DOs. 1. (af- 
σεῖσθαι mtrre τινὰς [feeneratores s6 nume- 
lafios] εἰκότως à» ὑφ᾽ uiv, e τέχνον τὸ 
πρᾶγμα siempre συγγνώμεης mie" 
ἄλκου ρεηδενὸῤ εἰσὶν ἀλλ᾽ ἢ τοῦ σΆδονος. que- 
rum vetborum posteriorem pertem reote 
interpretates est Reiskius ad h.]. et ie 
Ind. v. sint : qui neque veniam [misrricer- 
diam] néque qticquam eliud carant 
terquam questum ; sabaudito δοῦλαι vel ien- 
Telsvral. oum quo loce quoad sbniais cou- 
venit alie& c. Macert. p. 1073. 18. iies- 
πνόρμεενοι, ὅτι οὐδενὸς αὑτοῖς min sii» τοῦ 
φλεονεκτοῖν. Sine megatione oecurrit ister- 
rogandi significatione. Hesyohios : ἼΑλλο 
τι. by 'ATTtkol, | Atque est etiam 
ita, ubi legas ἄλλο 7:8 ; nenne ? Of. Mat- 
thi» 1. c. p. 67 5. Vigeras P. 159. eh 
tamen male vertiese videtur locom Hero- 
doti I1. 14. ἄλλο τι ὃ οἱ ταῦτα οἰκέοντες AP 
γυπτίων πεινύσουσι; tumquil "guptü 
fem laboraturi sunt? Verte: nonus. 45- 
gyptii — fame laboraturi sunt ? Alia oct si- 
Kni&cetio, si scribater τί δλλο ὅ. Thoey- 
dides V. 98. τί ἄλλο ἢ τοὺς ὑπάρχεντας i 
ὕνετε. ΑΜ παουοοδυτ. Nostre 
similibusque nibil qaidquem interesi, 
ἄλλ᾽ scribas sh ἀλλ᾽, Bed aliorem loco- 
rum eorumque πόδ paucorum 66 est né- 
tore, et aversenter ἄλλ᾽ solum admitiast 
ἄλλ᾽.  Ofthographie igitur coestantia po- 
Scit, ut posteriorem retionem ubique se- 
quamur. Soilicet lingo esus cum pro- 
fectas eiset ab ἄλλ᾽ ὃ, mox ab etymo ita 
deflexit, nt immémor originis solam (or- 
mulam ἀλλ᾽ ὃ agnosceret. SCHABFER. 
— ibid. ῥαψωδόσουσι"] Vertit Reiukivs 
in Ind. incusum gerrire. » 
quem illuo retelit, c. Aristog. I. p. 776. 
14, ed, Reisk. additur μάτιν, quod ao. 


AD ORAT. DE SYMMORII&. 


tendum videtar. AMxRSFOORPT. 
— 9. àac] Recte dedit Heiekins. 
Vertendom: si 46, qua uos putamus instare, 


um puta cum Permis) revera fant, 
tum oret. IPEM. J 


— ibid. πολικοῦχω --- ὅστεις ---Ἴ V. Me- 


let. C Crit. p. Ms [pon 
— το. E. ὁρῶν bun ἱπ- 
αἴας. In vulgata et C ober qupd dis- 


pliceat, nec  partionla suo loco posita est ; 
requirss enim verba sic strnota : iewáac 
μὲν χιλίους. Ios. 
— ibid. Iweríac] V. not. ad ἐρεῖν v. 10. 
Ipza. 
τριιποσίας] Krugerus ed Dionys. 
Heic. Histoziograpb. p. 210. “ὁ uy 
— potest abesse, cum facile ὄντας suben- 
dies." V. pot. ad ὑμῖν v. 10. Ipza. 
— nine ipórsrs] Nihil meo sabandéen- 
m. Nos quoque sim- 


sibes Demosthenes, uti legatos ad The- 
benos mitteremt, qui eos contra Philip- 


ὦ ἢ riis aeri gen 
steyuimw 2. v. à. Neque aliter Phil. LII, 
p. 129. 5$. «εῦτα δὴ «άντα αὐτὸ 


fà τοὺς A30 puc ὅδη σσαφακαλῶμεν, ÀÁMBRS- 
w. δώσθαι y. not. 
ἔσεται v. 18, Souanrusn. 


— 164. ὃν qui po- 
teerit probari ro Ll. Dionye. c. non 
perspicio. IDEM. 


— ibid. ix δὲ τοῦ μεχὰ τοῦ x. τ. Δ. 
Pervellem Kgügeros in not. ad h. 1. abs- 
tinaisset Tbucydideo ἯΙ. 43. ubi unice 
probandum ἦν re, quod etiam Bekkerus 
anper dedit. Ipaa. 

- 15. ἐπισχεῖν) Amersfoerdtius ele. 


465 


gentem disi eonjaoterem [se. levasdis] 
neqne temen huie looo necessariam. Miseg 
Reiskii, mnlto etiam miror ἤρα 
foesdiii jadiciem. ἐπισχεῖν enim tam reote 
babet, tam usice cenvenit loco, ut alterum 
illaQ sit longe ipeplissimnm. ἐπισχεῖν, qui- 
etcera, nihil amplius satagere, sed καραδοκοῖη 
τὸ μέλλοι. ἔχ. 

— eid. δεομένους) V. got. ad διόσεναι 
v. 10. Ipau. 

— 19. sbpiiv] Non opus videtur huj 
modi [se. Beiskii] emendatione. Expli- 
oari potest : conatus rum invenire rationem 
explicandi sobis mgam vyentem, qua neque 
audacie speciem pre sc fervet, nequa vobis 

adeoque in eudity videretur. 
8ic optime oonreviot sity oum seqq. «4r. 
λὰ αράγμωτα lexe σκεκῶν. — Rejshinm in 
errorem duxisse Mi fads ren, Rune 
tere. hane quam , huno 
quem tiobis habeosermonem. AMERSFOORDT. 
Reiskius ia Ind. Grmoit. p. 259, yalgetam 
ditando estundere, citgigue p, 29$. 8. et 
406. $6. ed. Reisk. abi eadem est locutio. 
SCHAEFERB. 


pridem docuerunt. Augnueroonpr. 

— 941. elojsai] Sic Reiskjus fere ubique 
dedit pro οἶμαι. Be permotatione horum 
vocabularum s. C. D. Beckius ad De- 
mosthen. Or. de Pace p. 46. 53. ed, 
Reisk. et ipse Reiskius prefst. ad De- 
umosth. vol. I. p. ocxii. 6, Ipzm. 

— 29. φψνυφίσασϑει) Alii Godd. Jui» 
ζεσϑαι, quod prsíezendum videtgr. Ao» 
riso hio quidem loeus idoneas eese non 
videtor. Οἱ, Matihise Gr. Gr. p. 691. ὁ. 
497. et p. 698. $. 501. Ipnzm. immo 
aoristo hio loces maxime idoneos est: 


μὲν nec Mattbise dispotationem Amersfoord- 


tins videtur 'satis diligepter legisse. 
ScuAEFER. 

--- pen. ὁρᾶτε yàt— ὑμῖν bybere] Si 
milia legas in. Kenophootis Osgrop. 1. 
3. 8, quem Demosthenea b. l. secutus vi. 
detur Bakio sd Oleomed. p. 425. Noa 
assentior. "Talis enim imitabaenter wum- 
bratioi homines temporum citeriorum ea» 
dentisque Grsecitatis, servum pecus ümi- 
taetormm, non veteres li beroes reram 
bominemqas usa exercitati: ai qui ia 
hujusmodi locis agnoscunt vestigia imi- 
tationis, dum ostentant doctrinam, capi- 
talibus ingeniis magaam facere injuriam 
videantur. ἴεν. 

P. 487. 4. eeáferra] τὰ δέψτα pate a 
Biongsio additum : simplex onim seáferen 


456 AMERSFORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


selias respondet simplici er«áeon. Se- 
pius autem ποιεῖν et σσράττειν üt synonynma 
ponuntur, quo varietur oratio. Sie p. 
114. 20. καίτοι ταῦτα σράττων τί ἐποίει; 
. 115. 5. καὶ πάνθ᾽ fra πράττει μετὰ τῆς 
ec Φοιοῦγτα. Quid quod ambo jun- 
guntur, non tanquam diverse verba signi- 
ficationis, sed ut oratoria abundantia aures 
impleant? Sio p. 445. 97. τί προσῆκον ἦν 
Bou: πράττειν καὶ ποιεῖν τὴν πόλιν. quem 
Jocum, Boissonedo monente, videtur re- 
spexisse Tiberius p. 53. ubi que de tali- 
bus pleonasmis et a Tecbnico et ἃ Bois- 
sopado treduntor, compone eum nota ad 
P. 99. 8. Ipzx. - 
.o— D. σαρωξυμμένων) Absolute, ut hic, 
legitur apod Demosthenem o. Everg. et 
Mnesib. p. 1124. 37. ed. Reisk. ὃ waee- 
ξυνόμενον ὑπὸ ἡδονῆς, exacerbatum | propter 
aliquid, quod nostrum uterque amat. Alibi 
invenitur cum πρός. Isocrates Arobid. p. 
$37. σαροξυνϑῆναι epic τὸν πόλεμον. ΔΑ. 
schines c. Timarch. p. 35. med. σαρωξυμ» 
μένος δὲ πρὸς τὸ “πρᾶγμα. et com ἐπί. Iso- 
crates ad Philipp. p. 141. οὗτοι μεὲν γὰρ 
παρώξυνον ie] τὸν πόλεμον. item omisso 
vel ἐπί. Isooratos ad Philipp. p. 175. 
oua ἂν —- παροξυνϑείη — re 
αὑτόν. ad Demon. p. 16. οὕτω δ᾽ ἂν μὰς 
λιστα βουλεύεσθαι φαροξυνϑείης. Panathen. 
p. 415. eo av παροξυνόγτων γράφειν. Thu- 
cydides I. 67. τοὺς ἄλλους ἐάσαντες πρῶτον 
φαροξύνοιν τοὺς Λακεδαιμονίους. Plus notat 
quam σροτρύπειν, uti palot οχ Demosthenis 
Berm. Amat. p. 1415. 21, ἡγούμενος τὰς 
“τοιαύτας παρακλήσεις τοὺς μὲν ὠγνοοῦντας 
φροτρόπειν, τοὺς δ᾽ εἰδότας σαροεξύνειν. item- 
que plus quam ὑποτρύγειν. "Tbucydides 
ἃ. B4. τῶν τε ξὺν lera ἐποτρυνόντων ἡμᾶς 
beri τὰ δεινὰ, σαρὰ τὸ δοκοῦν ἡμεῖν οὐκ ἑπαι- 
ἐόμεϑα ἡδονῇ, καὶ ἦν τις ἄρα ξὺν κατηγορίᾳ 
«αροξύνε, 2. T. Δ. AMERSFOORDT. 
^o 6. φοὺς διακοσίους καὶ χιλίους͵ Quo 
Juculeatios totins legis ambitus pateret, 
quam tolit Demosthenes, Inbuit hic pri- 
mum eam universam Latinis verbis exse- 
qui, quo peracto ad singulorum interpreta- 
tionem accedemus, multa tamen ad partem 
hujos Dispotationis alteram, qua tota sym- 
moriarum ratio apud Athenienses expli. 
cabitur, dilaturi. I. Numerus symmori- 
tarum, quia identidem imminuntes erat, 
neque adeo hoc tempore plenus exstabat, 
assumendo alios ex ditissimis civium red- 
integrari debebat. Qood quidem bac 
ratione bene perfectum iri existimandum 
est, si 800 cives symmoritarum numero 
adseribantar. Veri enim simile est fore, 


— —  Θὁὀ6ὀλκ πῶ 


' — 12 — 


ΠῚ. Sed quia tantes classi fabricandg ma- 
jores sumtus ab symmoritis fieri necesse 


si ex universo s neTero 
(qui, si 800 illi additi essent antiquioribus 
1200, qui adesse dicebantur, nec tamen 
universi præsto erant, efficerent duo smil- 
lia,) si igitor ex universo illo numero 
omnes isti exemti fuerint, quibos legem 
auctoritas illud concesserit vel propter 
orbitatem, vel quod coloniarum K per- 
ticipes, vel quod in unam collatis bonis 
ütuntor, ut numerum 1 symmoritaram 
non excessuri sint. p. 182. v. 12—18. 
Hioc igitar universus 1200 symmoritarum 
numerus ex veteri more per 20 aymaso- 
rias distribuendus est, quarum quseque ex 
60 λειτουργοῦσι sit composita. Sed sis- 
gelarum symmorierum iterem quinqee 
debent esse partes, ex daodenis viris ita 
composite, ot quibusque ditissimis eorum 
pauperrimi quique addantur, qua ratiene 
ubique justam proportionem cosstare ne- 
cesse erit. p. 182. v. 18—923. Et his 
quidem symmoritarum divisio absolvitor, 
quse our jia facta sit, ex sequeatibes pe- 
tebit. IT. Sequitur modus, secundum quem 
triremes sedificari oportet. Classis, ques 
mexima a symimoritis preberi debet, ost 
300 navium. Neque tamen opus est, ut 
hio universus numerus exhibeainr, si zi- 

nor ejus usus affuturos est. Tgitar pro 

varia reip. conditiope vel mejor vel minor 

numerus earam ipnstroatur, isque sit vel 

centenarins, vel bujusmodi classis duplum 

vel triplum.—Verum et alia institaetur 

300 illarum navium divisio, ex qua cuique 
symmoriarum numerus triremiam a se eg- 

dificandarum indicetor. Secundem pa- 

merum ?0 symmorierum item 90 partes 

wniversse classis constituantur, omnes pari 

numero 15 navium composite. Et quia 

quaque symmoria 5 sectiopibus divisa 
sit, quarum ex 12 viris ooustent siagule, 

ita etiam ille singulis symmoriis injunctas 
15 naves eadem ratione dividantur, ut 

fiant 5 partes, singulse naves 3 habentes. 

Ille autem 8. naves a quibusque symmo- 

riarum sectionibus minoribass hoc ordiae 
civitati priebends sunt, ut una navis per- 

petuo parata sit reip: sin majas aoees- 

serit pericalum, due: ín summa autem 

patrise necessitate trium navium nemerus 

plenus esse debeat. Quo facto, singolm 

symmoris, collatis eingolis, quas minores 

earum secliones sedificarunt, triremibas, 

5 naves dabont ad centenarium navium 

numerum implendum ; 10 autem, si 200 

navibus opus est; 15 vero, si 300. p. 

189. 2. v. 25. ad p. 183. v. 4. 


Symmorite 1200 naves ædiſioant vel 300, vel 200, vel 100. 
60 


— 15, 
3, 


erat, quam quidem oontinne possent ferre, 
cavendum erst, at ex ærario illis magea 


— 10, — 5. 


— 2, — 1. 





* FA Co €: c-—— ae 877 0 "S aa 
. 


— - πὸ νη 


* —- vs 


AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


pecunie summa suppeditaretur, cujus 
distribuends rationem hio habes. Uni- 
versus census regionis Atticz indicatur 
esse 6000 talentorum: hie igitur divi- 
dendus est ita, ut exinde fiant 100 partes 
inter se pares, singolse 60 talentorum, qui 
pamerus partium centenarins conveniet 
onm 109 illis sectionibus minoribus sym- 
moriarmm, quarum upsqueque 12 viris 
composita est.—Singulis jam symmoriis 
totis ex bac 6000 talentorum summa portio 
tribeatur sequa 300 talentorum (hsec ita 
intelligantar, non αἱ ipsa illa 6000 talenta 
symmoritis distribuenda essent, verum 
illi tantum reditus, qui quotannis ex illo 


467 


censu 600 talentorum in publicum refere- 
bantur. Ex parte convenit oum co, quod 
nos dicimus den inkomst der Directe Bela- 
stingen : melius etiam reddetur de Grond- 
lasten. quod infra probabimus ad p. 183. 
5. In hao tamen legis versione perspi- 
ouitatis gratia capat ipsam peouniarum, 
ipsum auctorem secuti, perpetuo repe- 
temus, non annuam veoligal, quod propter 
illud à dominis prediorum esset solven- 
dum): bsc antem 300 talenta cujusque 
symmoris participes ita inter se dirimapt, 
αἰ minor quseque sectio 19 virorum δοοὶ- 
piat 60 talenta. p. 183. v. 5—11. Qua 
ratione 


aniversi symmoritse 1200 accipient 6000 talenta 
60 


— 19 — 


Jem vero monendum est, quomodo hsec 
6000 talenta, ea, quse dicta est, faota di- 
stributione, sufficiant ad sumtus compen- 
sandos, qui a symmoritis in triremes fieri 
debent. Quum non amplias 60 talenta 
onique eymmoriarum minori sectioni pu- 
blice prwberi possint, ut exipde omnem 
compensationem quaerant necesse est. 
Neque tamen ita committet civitas, ut in 
minori naviwm necessitate ei talenta 60 
boD integra reddat. Immo vero, si 100 
tantum navibus opos sit, ut duodeni sym- 
morite prsesbeant unam, possunt omnia 
60 talenta ad unius mavis sedificationem 
impendi. Sin 900 triremibus indigeat 
resp., totidem 60 talenta duplo horum 
sumteum sufficiant, et pro 12 symmoritis 
unum oavem prsbentibus seni qoique 
idem officium prsestent. Quodsi tandem 
300 adesse oporteat naves, idem munus 
mavis unius sdificande obire debebunt 
quatuor viri, neque tamen . universa 60 
virorum symmoria plus quam 300 talenta, 
b. e. queque minor symmoriarum sectio 
12 virorum. plus quam 60 talenta acci- 
piet. p. 188. v. 11—17. Ex hoc igitur 
compoto ratio edificandse classis et distri- 
bnegds pecunie heo erit. Symmoritee 
1200 accipiunt 6000 talenta, preque iis 
sedificant naves vel 100 vel 900 vel 300. 
Symmoritse 60 accipiunt 300 talenta, pro- 
que iis sedificant naves vel 5 vel 10 vel 
15. Symmorite 12 accipiunt 60 talenta, 
proqne iis ædiſicant naves vel 1 vel 9 
vel 3. His itaque cautum est, ut reip. 
justus semper symmoritarum numerus 
presto sit eorumque rite distribatorum; 
itemque αἱ ei paretur facoltas idones 
classis parandw vel 100, vel 200, vel 
300 vavium, prout vel majori vel minori 
earundem numero opus faturum sit ; jaota- 


ram autem pecupjerum a ditioribus ideo. 


faciendam eadem lex publice, quantum 

poterat, compensot.— Restant autem alia, 

quorum recensio jun sequitur. Eadem 
YOL. V. 


60 — 

ratio, qua navium wdificaudarum partitio 
inter symmoriss facta est, in comparatione 
instrumentorum navalium obtinest. Uni- 
versa illorum copia secundum 20 sym- 
moriarum numerum per 20 partes distri- 
buatur, quse sua pars vicesima seque di- 
visa οἱ rite paretur, quaque symmoria 
minoribus suis 5 sectionibus manpdet, ne 
in reip. necessitate, si navis preesto sit, 
eadem instrumentorum navalium penuria 
prematar. p. 183. v. 17—45. Neque vero 
omittendus est ordo, qui in navilibus ser- 
vari debet. [taque preetores [τοὺς στρα- 
χηγοὺς] oportet in navalibus loca deoem 
separata habere pro numero tribuum, quee 
loca singula contineant 30 navium domos 
[νπωσοίκους] : quo facto unaimn navale [νϑώ- 
eo] 30 navium capax convepiet numero 
triremium, quem duse symmorise in sum- 
ma reip. necessitate debebunt. Illee aatem 
symmoriem ita sopt copolandss, ut semper 
bine ex eadem tribu [φυλῇ] in eodem sint 
uavali. Tandem ex singulis tribubus unus 
trierarcha ejus navalis curam habeat, cujus 
ipse sit particeps. p. 184. v. 1—9. Tri- 
bus 10 sive 20 aymmorise tenent 10 na- 
valia, quæ continent 500 triremes. Tribus 
1 sive 2 symmorise tenent 1 navale, quod 
continet 80 triremes. Ultimo loco na- 
valia distinguanlor secundum τὰς τριττῦς, 
quse tertiam partem tribus, φυλῆς. conti- 
nebant: ut, quum singula navalia tri- 
bubus singulis destinata 30 tenere pos- 
sint naves, τριττὺς queque tertiam earum 
partem, h. e. locam 10 navibus capiendis 
idonenm, occupet. Ex bao enim divi- 
sione, si opus erit, statim apparebit locus, 
ubi quseqne φυλὴ suas construat triremes, 
deinde ubi quieque τριττὺς, tum. quis sit 
trierarcha. ouique navali prepositus, tan- 
dem quot queque τριττὺς naves habeat 
paratas. p. 184. v. S—16. Atque bia 
continetar lex, quse quidem, si simplici 
ratione ejus interpretatio suscipiatur, non 
tantis premi videtur difficultatibus, quan- 
3 N 


458 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


fis eam refertam edse poneaHi citmaront. 
Universe auterh, quam dedimen, explioa- 
tioni plernmque consentit Soholiastes, in 
pauois temen dissentiens. Wolfius etiam 
ad p. 188. 8. recte huno locum exbibuit. 
KErrorem tamea ejtüs in 1V. animadvertit 
jam Reiskius ad v. 28. Male item se 
bebet VI., ubi temen ngmerues 9 ip bi4 
verbia, trierarchos 9, typotbetm errore 
positas esse videtur pro 6. Ipxw. Ex- 
rorem Reiskii subaudientis. στῥατιώταις 
castigavát Amersfoordtiusin nota proxime 
sequente. No& oogitandum hoc loce de 
militia obeunda, sed de classe instruenda, 
Ceternm de tota bao re v. Boeoklius 
Goon. Polit. Athen. t. Il. p. 105. ss. 
SCHARFER. 

— ibid. τοὺς διακοσίους — φημι χρῆναι] 
Probanda est explicatio Wolfii censentis, 
numerum 1200 sysminoritarom, variis cau- 
eis imminutew, bao Demosthenis lege de- 
umo faisse impletum, novis coactis sym- 
merkis. Hæo quidem melius se babent, 
quam quie dat Reiskios bec omnia non 
de symmoritis sed de στρατιώταις expli- 
eans. Quse υἱ vera sint, baud video, 
quid faciendum si sequentibus v. 11. ix 
τοίνυν τούτων οἴομεαι δεῖν ποιῆσαι συμμορίας 
ϑἴκοσιν, ὥςπερ νῦν εἰσὶν, ἐξήπουντα σώματ᾽ 
ἔχουσαν ἑκάστην. Sed, ut dicam, quod 
sentio, (etsi dico verecunde; padet enim 
1e, parem exercitstum juvenem, viram 
reprehendere et dootrinm laude $nsigbens 
et suultis nominibus de ormai literacum 
genere egregie meritum ;) in hojes legis 
jaterpretetiose ssepius festinantia. Rei- 
skiem impedivisse videtnr, quo tinus 
verse explioatiomis indagatsonem esuitum 
eeraret. AM ERSFUORDE. 

— 6. φημι χρῆναι} Soleunis Oratoribus 
formula, quum legis wot a se ferende 
faciunt wnentionem.  Vertitur: oportere 
existimo, equum censeo, — Ita Phil. III. p. 
117. 192. ed. Reisk. εἰ (iv — φημὶ ἔγωγε 
ἄγειν ὑμᾶς δεῖν [εἰρήνην]. Sio οἱ iuf de 
Symmor. p. 184. 1. φημὶ τοὺς στρατηγοὺς 
δεῖν διανεῖμαι tótrovc δέκα. Olynih. 11. p. 
$1. 9. φημὶ δὴ δεῖν ὑμᾶς ἅμα τοῖς μιὲν 
'OXviSÍoc βοηθεῖν. De Οὐστγσνα Teieraroh. 
p. 1228. 7. διὸ φομὶ δεῖν αὐτὸς στεφανοῦ- 
σθαι.  Olyotb. 1. p. 14. 5. est eodem 
sengu: φημὶ δὴ διχῆ BowSeriw cha. et 
sped [socratem de Pace p. 281. φυμὶ δὴ 

χρῆναι «ᾳοιξῖσθαι τὴν οἰγήγην. Lta etiam 
ocourrit olouas, üti ibfra p. 986. 21. coma: 
δὴ δεῖν — ὑμᾶς — ψηφίσασθαι. et Similiter 
mox p. 287. 13. et πελυύω ibid. v. peo. et 
. p. 988. antep. uti et apad Thacydidem I. 
84. sare κελαύω bk Θλάπτειν. Atque 
borum nounealla tamen sunt ejatmodi, αἱ 
potios consilii qaem disorGe legis vide- 
satwr esse preeparstio. Ceelerum wines 
valeut bio umaia, quam ypáguy, quo ipsa 
legis rogetio indicatur. Obyntb. T. p. 14. 


94. σὺ γράψεις ταῦτ᾽ εἶναι ovp rr ; m 
Δί ἐὺκ ἔγωγε, que tamea ut flant éodem 
loco fndicat maxime se optare. In ipse 
aotem scriptse legis capite otebssteir verbe 
εἰπεῖν. Vid. ex innumeris exemplis Hod, 
quod est Orat. pro Cor. p. 288. ?8. As- 
μοσϑένης AnpaorÜbriuc ἐταιανιεὺς εἶσσεν: od 
peephismati post vióteritm ad Cbsrroneam 
iladens rex Philippus veostreloz mijeciR, 
st inde fieret versioculas (Ploatarch. V. 
Demosthen.) AwpocÜtrac ἀπριοσϑϑυσυς YI- 
ανιεὺς τάδ᾽ slew. Cesterum notionete vx 
itimandi, $wdicandé, censendi im vete 
qi msuper probent loca Demosthen. d» 
Syinmor. p. 185. 15. χρήμακι priv 98 pel 
εἶναι τότε. el c. Theocrin. p. 1323. 95. 
φημὶ δὴ — Θεοκρίνην ἔνοχον εἶναι x. «. A. 
AMERSFOORDT. 

— 8. ἀποδείξητε τὸ πλῆϑος] plenum ἐσ. 
kibeatis, et uihil desit. Verbüm Toc ife- 
stravit ἮΝ yttevbachius ad Selecta. Histor. 
p. 439. I»zm. 

-— 9. ví» d ὀφαιρσθέντων) V. 
Boeckhitus (Econ. Polit. Athee. t. 11. p. 
88. 5. cujus interpretationem ud e» ipqu- 
»wxüv — r&v κοιγωνυλῶν subaedientis 
μάτων vereor at tenor loci admittit, qoem 
facile apperet de σώμασι, von. de γέ. 
pacw, egere. Malim igier vwolgstam 
olii ὀρφανῶν restitoere: quoque melius 
sequentes genitivi respondeant spteveden- 
tfbos, νπϑρίους iiy οἱ κοινωνιῶν 
matenüa in Ξλυρσύχων et κοθωνῶφ. Οουΐ. 
hot. νὰ Gregor. Corsimth. p. 110. Noa 
nego Lexicographes suis in tibrts babaiswe 
κἈηρουχικῶν et χα νικῶν: videtür ems? 
vitium esse pervetus: sed vide wf, 
quamtopere hseo scriptara illos tartaverit; 
eum enim xAnpsvy ier ὧδ χρύριασεν inter- 
pretarentur, rursus χορονικῶν de chopincn 
ibtellexerunt. ScnaErER. 

— ibid. «iv ἐπικλήρων} Wolfus: pu- 
elle parentibus et ! orbe : quibes 
addit Valesius ed Harpeeret. p. 119. 5, 
edit. Blnnc. et avo paterno, Sed Reiskius 
non vult subaudiri παρθένων, sed σωμάτων, 
ideoque legi tavolt lara. et mox 
ὀρφανικῶν, ut conveniant cam κλυ is 
et κοινωνιῶν. — Reiskio autem hio mon vi- 
detar obtemperardéem. Neque enim ja 
prioribos HHs vocabalie opus est subag. 
dito σωμάτων, οἱ quibas singulares indi- 
caritur liomines,nalla societatis necessita. 
dinive copala inter se jancti : contra- 
rium vero ebtinet in pealerioribus, quibus 
recte σωμώταν addi possit. Harpecration, 
quecom, at in plerisque, donvenit Btymol. 
M. v. beo κ᾿ το M. hibet : ἐπσίκχαρος μεόν 
ἔσσιν ἡ ἐπὶ φαηντὶ τῷ fpe καταλε- 
λειμομεένη, μὴ ἕντο; αὐτῇ ἀδολφυῶ. ὁ δὲ atra 
xx] à δ. ubi v. woths. Απεπ- 
SFOOWDt. Frustra se torsit vir optimes 
(Reiskius) sommiens tniliem, de qua 
Orwter non oegitavit. V. not. hd v. δ. 











uo 


7 955 UO". 7" oW M ONE W wo "omo. 


AD ORAT. DE SYMMORIIS, 


Scuassun.. 

— ibid. ippsusós ] Βοοι vendam cadem 
de eausa, qnam sapra diximus, volus ἀρ- 
equ». Sabi liberi parentibus orbi, qui 
ad pabertatem sondurm accesseruat.. Noo 
mirum est, hos o nomero aymmoritarom 
exoeptos esse lege Demosthenis, oui etiam 
ante oculos versabeniar «uorum tatorom 
jejrim. "Verum de bis, uti et aliarom 
bajes legis partiam causa οἱ ratione, ube- 
rins agermmus in peculiezi Dissertatione de 
uaiverso hoo aymmoriarum apud Atbeni- 
enses iastitatq mox edsnda. Axzms- 
BOORDT. 

— ibid. πληρουχιμῶν]} V. Photins e. 125. 
ScsazrxA. 


εὐ σα 10. meoenszé»|] Car hi symumoritis 
exemti fuerint, Mooent Grammatioi a Wol- ifuxere. 


fo Reiskioque ad b. ]. leodati. Roisk ius 
escipit de fmtribus, qui patrimonio. non 
diviso utaatur. Neque meltum repegao. 
Quee. deinceps ibid. disputat de sortiendi 
iaiquitete, quo ex complurium fratrum nu- 
meso unus eximalur, qui τῆς τρινραρχίας 
munns obeat, neatri sevi moribus omnine 
enoeveniunL, qno bujusmodi sumtus non a 
pancis ditioribus, verum, uti par ost, ab 
waiversa repnhl ferontur. Quodsi vero 
pro τμιερερχίᾳ vol λωτου(γίᾳ resctipseris 
mélitiam terrestrem, ut in bis notis per- 
petuo errore fecit Reiskius, ojusdem ratio 
exiguam babet »ostro tempore auctori- 
fstom. Sed bajusmodi disoeptatio, quia 
Bihil ad Demosthenem pertinel, a nobis 
pon institnetur. Hec teptem monemas, 
visum esse Demosthbeni reote se babere 
illud argumeotam, qued suo Lexioo ad- 
seripsit Harpocration oausas afferens, cor 
illi vol fratres vel alii oives, qui ro fami- 
lari otebanter in unum collata, trierar- 
chains imanunes fuerint. AurnsFOORD7. 
V. Photius. c. 149. ScuAnFER. 

— ibid. εἴ τις 4h»eav«] Recte inter- 
pretatur W oláns, nec cum Heiskio in nota 
ed v. 6. de corporis imbecillitate aut de- 
ritate itale intelligeadum. V. Boeokb. l. c 

DEM. 
.oD— dl. da dme σούτων — κά. 
ere) Citat Photius o. 405, per- 
ip diversa partim cerrupta. Ipz». 

-— 19. ] V. Philemon p. 141. 
8. Osann. et Zonaras c. 1685. coli.. Bty- 
molog. M. o. 734. 35. Ipz. 

— pen. διελεῖν κελεύω πέντε μέρη] Wol- 
δὲ οοπ]οοίατα legentis εἰς πόντϑ μέρη exem- 
plis ab ipso allatis satis refotata videtar. 
ÁxszasroonpT. V. Bos. Bllips. p. 683. 
Neo tamen in talibus locis de ellipsi pres- 
penitionis sic. cogitandum. διελεῖν valet di- 
videndo facere, διελόντα ποιῆσαι. εἴκοσι «τοιῆ- 
Tu μέρα p. 408. 5. Copf. ibid. v. alt. 

DEM. 


CO fult ἀνεανασθρῶννας) Reote Wolfius. edv 


Vorha Demosthenis sie sunt intelligenda, 


489 


αἱ, sà ditioses sex δουΐηαο pauperinrea 
sibt in symmoriarum sectionibus, ditiones 
majorem peitem sammse tolius soleant, 
qum necessaria est.ad navium edificatio- 
nem, pauperioree vero miaorem, ita temen, 
ut Jlis partibus collatis emnis pecanis 
oenfciaiur. Sio, si mameris expositom 
exemplun magis sit perapicuem, ad as- 
sem solvendam ditiores conferant dodraa- 
tem, pagperiores quadrantem, vel illi bes- 
sem, hi vero trientem. AMERSPOORDT. 
P. 288. 4. iv] Recte delevit Bekker. 
Sio sine artiomlo, αἱ oportet in talibus 
formalis, p. 287. pen. aerà δώδεκα ἄνδρας, 


7 Test. Ipza. 

— 5, τῶν σρώτων ἑκατὸν αἰντε n. τ. λ.} 
Ῥαϊπιοείπα in Exercitt. ad Aaot. Gr. p. 
624. hsec babet: ** laborat a reala inter- 
pretatione bio locus. Sio interpusge: τῶν 
πρῶτον inerós, πίντο' καὶ τῶν δευτέρων ixa- 

» Sírrt* καὶ τῶν τρίτων ἑκατὸν, πέντε ἐκ. 
(4. δ᾿ Hoo recte. Namque antea siae 
distinctione lectum faisse videtur ἑκατὸν 
«ίντε, unde Wolfii erzor ortus videtor, qui 
de navibus interpretabatur 315. Pajmerii 
interpunotionem babebat etiam editio Be- 
nenati, Qued vero deinceps addit Palme- 
rius, sio intelligendum esso hanc locum, 
ut 300 triremes dividantar in 15 olasses, 
quarum unaquæque habeat $0 triremes, 
eaque ratione prime 100 triremes confi- 
ciant 5 olasees. s. partes universo. classis 
Atheniensium, alterseqne et tertis s. al- 
tims 100 triremes item 5 classes oon- 
stitoant, sioque adeo fet illa «smrsxa- 
διιαναΐα, vereor, ne illa explicatio parum 
sit probanda. Epmo vero duplex erat di- 
stributio elaesis Atheniegsium, ut sopra 
[ad 287. 6. τοὺς διακοσίους καὶ xy:Mew) me- 
poimus, quarum altera major, ut esseat 3 
univerem classis partes, singulis ex 100 
vavibus composits, vel singulatim vel si- 
aub pro varis reipabl. necessitate pre» 
hendss, altera minor, quse universam clas- 
sem 300 navium $0 portionibos dividebet 
pro numero symunorierem.  Hujasmodi 
entem portio, etwrtsactnams, 15 triremi- 
bus constans, pon semper esse de- 
bebat, sed seoundum variam reipubl. for- 
tunam et conditionem vel tertia ejus pars, 
vel dimidia, vel et tota. Atque hee 
munt illa: τῶν erperren ἑπατὸν — διδόντας. 
AÁMSRSFOORDT. Wo errorem Reiski- 
us probe perspexit : sed vicissim ipee gra- 
viter err ivit, com ratiosom τῶν ttes, Mé- 
classis explicare vellet. SchaAzrEA. 
— 9. σφῶν aiv] Exspecies ἑαυτῦς, οἱ 





460 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


p. 290. 4. Sed συμεμορία dicitur collective. 
Ipza. 

— ibid. ἐπειδὴ τὸ lem x. τ. Ἅ.} 
Item Etymolog. M. c. 758. 53. Photius 
o. 435. et Thomas Mag. p. 854. De Har- 
pocratione (In λυθέντος vide ne lateat αὖ- 
Tk) v. Siebelis. ad Philochori Fragm. p. 
77. s. et Boeckh. (Econ. polit. Athen. t. 
Il. p. 22. Ionu. 

— pen. ἐπειδὴ τὸ τίμημά boi n. 7. Ἀ.} 
Utrumque significat τίμημα, summam ac 
summe velut caput, itemque id, quod sin- 
guli census nomine ex. facultatibus contri- 
buunt. Ha jonem et Suidam buc 
jam adbibaerunt Wolfius et Reiskius ad 
b. 1. Nostro tamen looo manifestam est, 
ipsam summam significari ; ot sit τὸ τίμη- 
μα τῆς χώρας pretium, quo solum Atticum, 
b. e. omnes domos, sedificia, atque agri in 
Attica sestimantur. Sofficit, ut banc De- 
mosthenis mentem fuisse credamas, locam 

, quem ex Polybio II. 62. attulit 
Valesias ad H t. in v. ὅτι ἐξακισχί- 
Xa ἦν τάλαντα τὸ τίμημα τῆς ᾿Αττικῆς, ad 
eum locom simul vulgatam lectionem loci 
Demosthenici, de quo punc agimus, bene 
defendens. Polybius igitur parrat, cen- 
sum aclum faiseo Attice regionis, quo 
tempore Athenienses cum Thebanis, b. e. 
30 circiter annis ante Orationem habitam, 


ἀξίας ἰνέλιπε Tín à iMers διακοσίοις xal 
φεντήκοντα ταλάντοις. o igitur estima- 


tio agri sivo regionis erat, ex cojus annuo 
redita compensatio symmoritarum quseren- 
da erat. Quas compensatio, etsi nobis mi- 
nor esse videatur, quam pro sumtoum a di- 
tieribus faciendorum zmagnitudine, parom 
tamen babet quod nos moveat. Sic enim 
optime intelligimus rationem quserelarum, 
quas uno ore ditiores perpetuo moverunt, 
repetitas deinceps, imprimis a Xenopbon- 
te in libro de Atheniensium republ. ab 
Isocrate passim et ab /Eschioe c. Otesipb. 
Ρ. 163. qui vocat τοὺς τριηράῤχευς — οὐ τὰ 
κοινὰ διαχειρίσαντας, οὐδ᾽ ἀπὸ τῶν ὑμετίρων 
ed μὲν ὑφαιρουμένους, βεαχία 
δὲ κατατιϑίντας, ἐπιδιδόναι δὲ φάσκοντας, 
ἀποδιδόντας δὲ ὑμῖν τὰ ὑμέτερα, ἀλλ᾽ ὁμολο- 
γουμένως τὰς Ψατρῴας οὐσίας εἷς τὴν πρὸς 
ὑμᾶς ἀνηλωκότας φιλοτιμίαν, Neque existi- 
mandum est, totam summam 6000 talen- 
torum symumoritarem usibus concessam 
faisse. Immo vero ex tributo quotannis 
exinde in serarium referendo (quod atrum 
deenmis an alia ratione sestimatum fuerit 
incertius videtar) pecuniarum quedam 
pars ad navium fabricationem erogatarum 
blice reddebetur. Canosa antem, car 
aolom tributum trierarohis foerit da- 
tum, hseo foisse videtur, quod reliqui ci- 


vitatis reditus in alios usas erogebemtar. 
Erant Athenis preter agrorum censum ia 
usu portoría, inquilinorum tributa atque, 
αἱ videtar, peconia singwlis cepitibes ἐπα- 
posita [capitationem dicas), (Heereeus t. L 
(Ideen vol. Ilf. p. 305.) *Kopfstesera 
weren weniger bei den Burgera gewobs- 
licb(wiewohl ich sie keineswegen g&azlieh . 
leugnen will), als bei den Ioquilises. v. 
H t. uber die Einricbteag ead dea 
Betrag des μετοίκιον." (et p. 309.) ** lo 
Athen hatte man die Bintheilong ia Clas- 
sen pach dem Einkommeo, wie sie Solons 
Einrichtuugen io Athen gegründet batten, 
nach weloher man ging. Sie setstem al- 
lerdings eine Soba voraus: (τί 

Demosth. in Apbob. Or. I. Op. 1I. p. 3. 
elc.) ob aber in den griechischen Stadten 
diese s0 genau war, wie der Census der 
Romer, müssen wir wnentschiedes las- 
sen." Idem tamen p. 304. τὸ τέρεπρεα τῆς 
χώφας fructaam decumis quotapmis sel- 
vendis constitisse existimat) quibus aoce- 
debant proventus argesti ex maetaliis. 
Ceteram, ne quis miretar, a Pericle ia 
looo classico, quo reditus civitatis Athe- 
narum recensentur, pollam mentionea be 
jus census injici, (Tbueyd. I1. $3.) verum 
eum, ut minoria momenti, ad ea referri, 
qus Pericles significari voluit his verbis, 


: ἄνευ τῆς ἄλλης προσόδου, W yttenbechise ad 


Selecta Hist. p. S66. jam τρουαὲξ, com- 
sulto illum a Pericle emissom fuisse, et 
nemini ignotam neo forte audita jecundaam, 
Aliae etiam omissionis causa addi potest, 
quod Pericles, qui omnem faturi belli for. 
tünam summo acumine prwesagiverst, re- 
ete jam menie prsevidobat, quod accidit, 
fore scil. ut magna horum rediteum pars 
propter continuas Lacedsemoniorum im 
Atticam incursiones oivitsti periret, ee- 
rumquo adeo exiguus tantum uses ἐπ belle 
esset faturus. Auznsroonpr. V. Boeok.- 
hius l. c. p. 21. 35. ScHAEPRR. 

— ult. δ᾽ ὑμῖν — συντεταγμένα} Neo 
voluit Orater, (vid. Wolf. Not.) ut tas- 
tum baberent prmsentis peconip: sed 
quam suasit σύνταξιν τῶν χρεμάτων, ejus 
hic solus finis foit, ut sumtus in classem 
faciendi inter symmoritas ex sequo et ja- 
sto dispertirentur; qua de re statim agi- 
tur. ἔθει. ot 

P. 289. 2. ixácrw] Pro sic ἑπάσταν 
malim ἑκάστη. V. iofra v. 81. Ipz. 

— 8. τῶν] τῶν recte adest. — Rie φασι 
articulus repetitor, ubi plara deinceps po- 
nuntur epitheta, quorum summ quedque 
notionem seorsam intelli continet. 
Sophocles (Ed. T. 1481. ὡς τὸς 
τάσδε τὰς ἱμὰς . 
gio. XVI. 3. 
μάχεν. Ing. 

— 6. * Recto omieit Bekker. Ipzar. 


— 7, rà] Delevit Bekker. Probo. Ita 


yp —— 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 461 


sequitur τριυραρχοῦντα, non τᾶ WW. 
Ipza. 

— 9. τὰ] Rursus delevit Bekker. 
Fortasse suo arbitratu: sed jure delevit. 
Ipszm. : 

— olt. τὰ νῦν ὀφειλόμενα τῶν σκευῶν} Re- 
cle accepit Wolfios de illis, qui instru- 
menta mutuo sccepta nondam reddide- 
runt. Recte tamen ea addas, que asa et 
vetustate putrefacta atque corrupta cum 
novis sunt permolanda. AMzERSFOORDT. 

P. ?90. 1. διαγράμματος) Egregie Har- 
pocration (quem exscripsit Suidas, ut se- 
pius) in voce, ubi vid. Valesius: τὸ ταν 

iv ταῖς συμμορίαις, ὁ 
εἰσφέρειν δεῖ. ἐτάττετο δὲ οὐ τὸ αὑτὸ 
wácw, ἀλλὰ πρὸς τὴν τίμησιν τῆς οὐσίας. 
Tum paucis interpositis: διαγραφεὺς μεέν- 


76 ἐστὶν à παϑεστα μένος ἐν ταῖς συμμορίαις φὸς 


ἐπὶ τῶ διαπρῖναι, πόσον ἵκαστος ἀνὴρ sice- 
γηγκεῖν pan x. T. Δ. De hao autem re 
überrime exponentem citat H yperidem in 
Oratt. deperditis. Nos sutem de his et 
similibus rebus uberius dicemus in pecu- 
liari Disputatione de Symmoriis mox in 
lecem proditura. Axznsroonpr. H. l. 
significat τὸ διάγραμμα τῶν τριηρικῶν σπουῶν, 
que civitali debentur. V. Anecd. Bekk. 
p. 236. 10. Scu AEVER. 

— 3. χρηστὸν) In Bavarici scriptura 
quis non videt latero χρήόστων, debitorum, 
quod Bekkerus restitadit? "V. Aneod. 
Bekk. p. 1260. med. Ipza. 

— 7. παρίχειν] Post σαρέχειν distinctio 
major ponenda eat, ita οἱ ἃ verbis τὸν μεὲν 
laváre nova periodos incipiat. Ita omnia 
illa, quse prseecedont, usque ad παρέχειν 
uberius explicant es, quse paullo ante di- 
cia fuerant, et rationem continent, qua 
portio navium earumque instrumentorum 
a singulis symmoriis pendenda per earum 
sectiones minores distribuenda sit. In se- 
quentibus vero post brevem repetitionem 
eorum, quse jam dixerat [τὴν pi» Jasrá- 
"W — erasacxtuacS vai], pergit ad reli- 
qaam legis partem explicandam : σλήρωσις 
δὲ x. T. Δ. AuznsrOORDT. Post παρέχειν 
in Reiskiana subdistinctione interpungi- 
tur. Correxi. ScHARPFER. 

— ibid. τὰ exáqe] alveos navium. Op- 
posuntur τὰ extv, armamenta. IpxM. 

— 8. τῶν σκευῶν] Heo dici videntur ab 
Æliano V. H. II. 10. αἱ ναυτικαὶ χρεῖαι. 
Vertendum instrumenta: nam quod dant 
uxus nautici, vix est admittendum. ΑΜ zns- 
FooRDT. In liano etiam C. G. Kühnius 
vertiLarma nautica Ind. Grescit. s. v. χρεία. 
Sed vide ne scribendum sit ὑπὲρ γαυτικῶν 
Xp: αἱ ναυτικὰ χρία sint, qum ab Ora- 
tore p. 289. ult. dicuntar τὰ ipsi patr τῶν 
σκευῶν. SCHARFER. 

— 9. σλόρωσις]) Remigum ao nautarum 
militomque -delectas eorumque stipendia 
imtelligentar. Consueta vox iu bac re. 


Thucydides 1. 19. habet adjectivam: ἔσει- 
δὴ aneeue αὑτοῖς bray αἱ viec, 810 et ste- 
pissime verbum Ὡληροῦσθαι. Ibid. al vic 
αὐτοῖς ἐπεπλήρωντο. c. 35. sl τοῖσϑε μὲν ἀπό 
τὸ τῶν ἐνσπόγδων loas «ληροῦν τὰς ναῦς. Ita 
et c. 141. οὔτο ναῦς πληροῦντες. ad 4. l. 
Scholiastes δορρίεἰ ἀνδρῶν δηλονότι. 1ΠῚ16, 
ἐπλήρωσαν ναῦς ἑκατὸν ἐσβάντες αὑτοί τε x. 7. 
λ. Cf. et o. 17. f. οἱ Æschines de F. L. p. 
101. Vox eAópejaa pro classiariis, b. e. 
remigibus οἱ militibus, illustratur a Peri- 
zonio sd /Elisn. V. H. II. 10. Constabat 
illad κωπηλάταις (s. ἐπικώφοις, ut. Attico 
dicebantur) et μαχηταῖς (8. ἐπιβόταις). 
AÁMERSPOORDT. 

— 10. ὅϑιν] Non displicet e35secic δὲ 
vlc, ἢ καὶ σαφὴς ἔσται καὶ ῥαδία. 8, non 8, 
Bekkeras e Codd. enotavit. “λήρωσις σά- 

, tüchtige Bemannung. SCHBARPRR. 

— 11. σοὺς crpaTwyox] Horum enim 
auctoritati atque imperio obtemperabant 
trierarches, qui et ab iis in jus vocabantor. 
Demosthenes Exc. adv. Lacrit. p. 940. 
15. ed. Reisk. οὐκοῦν ὑπόλοιπόν στιν οἱ 
στρατηγοί; [subaudiatur: οὗ εἰσάξουσιν à- 
μᾶς εἷς τὸ δικαστήριον.) ἀλλὰ τοὺς τμυράφ- 
χιὺυς καϑιστᾶσιν. post que eadem tacite 
aunt repetenda. AMERSFOORDT. 

— 12. τῶν νεωρίων} Differunt hsec ab 
ἐπινείω, quo significatar universa urbs vel 
vicus, ubi naves strüuptur et servantur. 
Tbucydides [. 30. Kw, τὸ Ἠλείων 
ἐσίνειον, hierpcray, ubi Schol. ἐπίνειόν lei 
φόλισμα σαραθαλάσσιον, ἔνϑα τὰ νεώρια τῶν 
φόλεων, ὥςπερ ὁ Uc τῶν ᾿Αϑηναίων καὶ 
ὁ νίσαια τῆς Μεγαρίδος. ϑύνασαι δὲ beri παν. 
τὸς ἐμιπορίου καὶ παραϑαλασσίου [Videtur 
excidisse χωρίου. ScHAZFER.) χρήσασθαι 
τῷ ὀνόματι τούτῳ, ὃ νῦν οἱ σολλοὶ κατάβοελον 
καλοῦσι. De νεωρίοις eorumque ἐπιμεληταῖς 
cf. Harpooration ibique Vales. p. 54. et 
Etymol. M. 8ic et diversa sont a ναυστά- 
ϑμω, qua voce significatur statio, in qua 
naves tulo possunt manere. Erat illa 
Athenis magnæ classi peropportans, Stra- 
bo ΙΧ. p. 595. τὸ («iv οὖν “αλαιὸν 73. 


στο ---- ἢ —— φρισειληφυῖα τῷ περιβ 
τὸν Πειραιᾶ καὶ τοὺς λιμένας πλήρεις νεωρίων' 


ἄξιόν τε ἦν ναύσταϑιμον τριακοσίαις ναυσίν. 
In plerisque etiam urbibus, quee mari 
prsevalebant, erant, quod ipsa res indicat, 
praestantissima νεώρια, navalis, ut Syraca- 
sis 45 naves ex iis, quee in minori portu 
erant, ad pugnam contra Atbenienses 
prodiisse legimus apud Tbacydidem VII. 
29. De Carthagine item res nota est. 
AÁMERSFOORDT. ᾿ 

— 13. νεώσοικοι] Minas reote vertit na- 
valia, quie sunt νώρμα. SCHARPRR. 

— ibid. νεώσακοι] Plerumque distin- 
guuptur a νεωρίοις, qnod et ipsa vocis for- 
ma indicat, etsi nonnunquam com iisdem 
apud optimos scriptores permotantor. Si- 
gnificantur navium domus, edificia singu- 


462 AMERSFOORDTH ET SCHAEFERI ANNOTT. 


lorum. navium cepecio. Dubium, otrum 
lignea fuerint an lapides. ^ Prius tamen 
"verius videtur ex aliorum locoram compa: 
ratione. Vocabulum, cujus rarior forma 
ψεῶν οἶκοι ecourrit apud Plotarochem de 

lor. Athen. p. 439. D. abunde explicuit 
Bergnannus ad Hooratis Areop. c. ?7. p. 
173. in cajus diligentia acqoiescimus. 
Heso igitor locom, qui ombino legi mere- 
ter, confer et ad Harpocrationem v. »sé- 
μον Valesiam. Teotos saperne valgo fois- 
80 , prseter Xenophontem Hist. 
Gr. ΕΥ̓͂. p. 523. a Bergmaono allatum do- 
oent Herodotus et Thuoydides hic VII. 
$5. ille VI. 45. ubi Polycrates proditio- 
mem militum metuens oxeres ot liberos 


Syracusis etiam ἐν τῶ λιρεύνι erant ol γεώσοι- 
gei. V. Thucyd. |. c. AuzRsFOORDT. 
“κα 16. τὸν δὲ τριήραρχον ἕκαστον] Wol- 
flus conjicit legendum esse τῶν δὲ τριηρ- 
ἑκάστους : sed Reiskins ad v. 17. 

post φυλὴ μία duo deesse vocabula existi- 
meat, τριήραρχος εἷς. Wolfios igitar existi- 
mavit, cuique triremi instroendt suum 
affoisse debere τι : Reiskius su- 
tem, tribus qnibusque navibus sive cuique 
πωρίῳ [Sed singula νεώρια tricenas naves 
tenebant. SCHAEPER.] unum prtepositum 
fuisse τριήραρχον.  Probabilior mibi vi- 
detur wolti conjecturas, quss si admis- 
9& feerit, cuique navis prefecto facol- 
tas erit triremem optime et pro lubita 
suo ipstraendi et a collegarum malis ar- 
tibus, quse ad impediendam navis adorna- 
tionem adhiberi possint, cavendi. Malim 
tamen in ceteris Wolfium secutos pro 
ἑκάστους legere ἕκαστον, quod et ad vul- 
gatam lectionem propius accedit, et ex 
libris eripit confirmatur. | AxEns- 
POORDT. olgsta prorsus idem valet 
quod τῶν δὲ τριηράρχων ἑκάστους 8. ἴχαστον. 
Sio dicitar mox v. 80. τοῦ δὲ μέρους ἐκά- 
δνοῦ et p. 291. 1. ἡ τριττὺς ἐχάστη. Falsa 
autem narrat Amersfoordtius de τρηράρχω 
preposito singulis aut ternis navibus: 
Wolfiusque et Reiskius bac de re οὐδὲ γεύ, 
V. not. sequ. à ua] Mu ( 
(o— 17. φυλὴ Multam errst (sc. 
Reiskius): ad as enim φυλὴν perti- 
ment 110 τριήραρχοι, ld. e. σώματα τρῖη- 

ὕντα, cives sumtus facientes ip trire- 
mes. De his solis cogitandum, non de 
trierarchis veri nominis, i. e. ducibus s. 
preefectis, qoi singulis triremibus singuli 
preeerant. cam Reiskius vemel hano 
animo imbibisset opinionem, Demostbeni- 
cam symmoriarum desoríptiobem intelligi 
oportere de militibus, quis miretar er- 
rorem illam viro alas perspicacissimo in 
totius loci et interpretatione et orisi mul- 
timodis imposuisse? ἴεν. 


gebracht oder. gekommen. 


— 1*. ὃν às] Non vitande confaale- 
nis causa, sed quia singole φυλαὶ tenemt 
ternas τριττῦς. V, Anecd. Bekk. p. 306. 
924. Ipzx. 

— 19. ἐπικλυρῶσαι τὰς Tp Troc] Tertiae 
tribum [φυλῶν] partes, tam Solonis seta- 
te, qua quataor erant popuh Atheniensis 
tribus, quam postes, quum decem facte 
sunt φυλαί. Prius patet ex loco Pullectis 
VIL. $. 111. »auxga pin δ᾽ ἦν τέως φυλῆς δυο- 
δέκατον μόρος, καὶ ϑυόδεκα ναυπραρίαι ὅσιον, 
τίσσαρες κατὰ τριττὺν ἑκάφτην. 
antem ratio impulerit Schómennum ἢ. I. p. 
$61. car τριττῦς b. |. memorstes diverses 
esse existimaret ab ilis τῶν φυλῶν Terr9- 
σι, Bondam perspicio. Sed de his omni- 
bos copiosiorem nostram disquisitiomeem 
exspecta ia Dispotatione edenda de sym- 
sociis ipsis. AMERSFOORDT. 

— 20. b ἐκάστης μέρος ἢ τῶν $uARS) 
Ordo grammaticus bio est: ὧν ρεόρος [τῶν 
ϑέκα νεωρίων, i. 6. dv νεώριον} ἢ ἑκάστης τῶν 
φυλῶν. ἔν ΕΜ. 

—ibid. ἑκάστης] ἑκάστη, repertum etinan 
ἃ Bekkero in Cod. satis placet. Scu 4 5- 
PER. 

P. 491. 1. D] Reiskins post “όσα: 
plene interponxit: quod mutavi. Muts- 
vit etiam Bekkerus. Epzx. 

— 92. εἰς i9 καταστῇ) Reiskii Index 
habet: ὁδὸς, processus. Totum locum sie 
interpretatur: Àec ubi semel feri oempta et 
velut in. viam immissa fuerint, in den 
Videtar tamen 
εἷς ὁδὸν scriptum esse pro ἐν ds.  Henoc 
uosum prepositionis elc sepius obviam, 
imprimis spud Soriptores N. F., viadica- 
tam vide a viris doctis, quos landavit 
Schleusnerus in Lex. m N. T. Auzms- 
FOORDT. Fallitur: aliud sl; iv, aliud ἐν 
s. Mirumque tales esallagas dadem 
explosas identidem incolcari. ScHazrEm. 

— 5. pépouc] Assentitur Reiskio Amers- 
foordtius : ego non item. 5 ε Μ. 

— 7. olla λόγον μέλλων λέγειν] Bene 
Reiskius: quod miror Amersfoordtiumm 
addubitasse. Ipzx. 

—11. ἐδν μὲν ἤδη ξῳετῶμεν] Si jem mursec 
eum πόρον, illam ex eontributione peow- 
niam, cogere studeamus, nondom me»i- 
festo bello, non oredo, eam tunc, b. e. ee 
tempore, quo ea opus erit, ἴα ipso bello, 
nobia idoneam. affuturam esse. Idcirco 
longe nunc abeumus hoc tempore ἃ peca- 
nia preebenda ; vebementer esm nuno dare 
reonsamus. In verbis ὑπσάρχειν ἡγοεσέμαθα 
est enallage temporis: dicitur entm pro 
ὑπάρξειν &. Sequentia aotem οὕτω 
φολὺ τοῦ melius forte sic constitai 
possint: οὕτω τοῦ πολὺ σιρίσαι: etsi etiam 
vulgata leotio babeat, quo se defendat. 
AunansrOORDT. Horem nihil mihi qui- 
dem vir dootus probavit. Primum enim 


(rifv. non est cogere, sed diceptere. Sa- 


IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


prs v. 10. λέγαν «wi χρημάτων. — Deinde 
io verbis ὑπάρχαν ὑγησύρμαϑα eeqde ενὶ 
enallage teimporiu, nec potest esse : qaippe 
tales enallagas, ut sene rationi coftrarias, 
salle lingea petitor. Denique οὕτω “πολὺ 
τοῦ πορίσαι am senum est, et mirer in se- 
spiciopem venire potuisse. Orator enim 
$en hoo dicit, cives aversari largau pe- 

nnie contribationem, sed boe, quod * 
qusnto gravius, omnino aversari τὰς elo- 
φοράς. Scuázezn. 

-—— 18. ] Fortasse iav 

"V. Bestii Commentet. 
Palrogr. p. 749. ἦρεν. 

— ibid. “εἰς υὖν ὅν ϑ᾽ οὗτος n. m. λ.} Sio 
Olyeth. 11. past Ὁ. δὰ, ΒΕ. T: 
b ted Φολίμου καρρὸς 3 
zal eri τούτων ἐμνήσϑον, Da mà ταὐτὰ 
σέϑυτι. Reiskius οἱ Tagleras mongecont, 
Hermegehem heno lecem citare «r. sS. 
δεν. p. 416. (Laurent. edit. qua ego asta 
eom p. $536.) Axsesroonpr. Reiskies 


post Prec posuit eigutm interregandi : ot 


Qu 
Atnérsfoesdües, lecam illom 
Olgathieoee ot similem oltavit, Ged Re 
akies seque illie rem beno gessit δὲ no- 
stri loei sensum perverse ipterpenotiene 
obscurevit. Nabo, ut ego Interpanxi, quid 
Orator velit, sati« apptiret. Endem mede 
laterpanzit Bekkores. Scnanrun. 

—- 16. ewrwi] Pos h. v. Bekkerte 
postit, nen signet iuterregandi, sed puu- 
twm, qued preestst. Et sio Aristides! I. Ὁ. 


pa — κείματ' inte a. τι Δ. ἢ 
ρέματα etsi empies dicantor spamax, pe- 
Cenia ipsa, DObnübquAm femen vex pro 
τοῦδε esacpatar, quee iantom, quasiow 
peennia ipes, valest; opes Latice dicas. 
reip VIL 25. es — 


De divitiis Atheniensium ssepius serme 

est οροά veteres et Demostbenem : ati 

Olyeth. I.'p. 1. 19. ed., Reisk. q 

: 1. aen -de regtonis Attiem divitiis, eod 
στρασιωτικοῖς tantam egit: len — yp 

pitis üpeir ὅσντιν ὅσα side τῶν ἄλλων ἀν- 


vincimiwi solerWia, sagacitate. [dem aliter 


463 


ἴα neta ad enm ]. Preestat ferto: eorum 
omnium nihil adhuc recte usi estis, etsi mulla 
torsim párte cardtis, nullam desideratis. lta 
et ἀπολείπεσθαι absolote eleganter usar- 
peri monsit Perisonias ad. 7Eliao. I. 30. 
Cf. apud eundem ΧΙ. 41. JEecbinus 
etiam apud Demotth. de F. L. p. 369.13. 
populum Atbeniensiwm bis verbis ulle- 
quitur : oo τριήρδες τριακόσιαι καὶ σκεύη ταὖύ- 
ταῖς καὶ wrámab' ὑμιῖῖν φπξεστιὶ Cf. et Ioo- 
cratem in Areop. c. 1. de oomditieae civi- 
tati» Athbenieasium sua state disserentem 
et ad eom looum Bergmanaum. Idem 
temen laéctutes quod δὲ eomamsm rerum 
eipceries veriusque pro borum temporum 
ecedittonb ed Philippum regem verbe 


ἢν fecit in Orsi qnam ad eun sit 
147, fic δὲ τούτοις [ἑώρων σὶ κἀὶ 
«hl πλοῦτον κἀκ rwa vov, $0 ψῶν ἜΝ» 
λήνν. et p. 188. τὸν καιρὸν, ἐν σὺ 
ἄνως τοσαύτην δύ XX 
c δῶν τὶν Ἐὰ . ÀAMERS- 


roogpT. V. F. ἃ. Wolfi Proleg. ad Le- 

tin. vol. ii, p.560. Usus est boc loco 
Dorvillius ad Chariton. p. 478. edit. Láps. 
Scnaurun. 

—- 17. weic ὁπάσας} Recte interpre- 
tathr(so. Wolfius), Eadem ratione 
ekias Ind. Grsedit. p. 437. apos pons dimi. 
rim equipollenteraut equiparebiles Cum opt- 
bus reliquarum civitatum omnium, In boo 
use preepositfonis ep nob latet, ut non- 
nulle visum vest, vis comparetivi gredus, 
qu qeíd eucellere signiBcetar, sed sola 
— στὸ ed II. 35. 


qw. Minas reete —— pera iniu 
semorabiliora, quam alia quelibet τορίο. 
Imino: apera eshibet. inenarrabvés, que 
cemponal. cam. similibus operibus omnium 
ionum. Hem Ilf. 94. φύγον ἀπαγίνοιν 
erávrat wirrat τοὺς ἄλλους ὑξήκοντα na) τριριό- 
eva, τάλαντα ψήγριατος. Grenovins : par 
ceteris omnibus. si de auro intellexit: 
Indi enim tantum auri dieuatar ie- 
80, 4) quatem reliqui omnos. Idem VIII. 
44. ex πάντας τοὺς ἄλλους σαραχόροννοι 
vac b3dturra καὶ ἑκατὸν μοῦνοι. Parum 
recte versum : pre reliquis omnibws. Sela 
hoc quoque loco obtinet ssquiparetio : du- 
plicato enim ilo nomere propemodum 
confit numeras navium tetius classis Gree- 
om, V. eap. ἐδ, Omnino tales seqoipara- 
tiones intelligeades ψαχυτέρως neo oogi· 
taadem de aocoratiesima exmequatione, 
ScnAzFPER. 
— ibid. φόλοις] τῆς Ελλάδος. ἴπ κα, 
— 19. irrav91] Orisit adverbium Bek- 
ker. Malim servatum. Est q. ὑπὶ τοῦ βή- 
ματος. ὀνταυθοῖ etiam hic significare, deoni 
ia not. ad Lesgi Pastoral. p. 429. νειν. 
— ibid. φυβοῖεν, ὡς Vu βασιλεὺς} ter- 
rentes jactarent , venturum esee 
lia tetigi in not. ed Euripid. Mei ren 


4604 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


p. $9. οἱ 92. ed. tert. Lips. Add. not. ad 
p. 141. 3. ed. Reisk. Roripidoum Orest. 
1316. ss. P. ἀλλά με φόβος τις εἰσελόήλυθ᾽, 
ὅντιν᾽ ἐν δόμοις — κλύω βιήν, sic interpre- 
ter: ὅτι τινὰ κλύω Coiy ἐν Mao. Conf. 
Bos. Ellips. p. 954. Ipz»x. 

— 20. οὐχ] οὐδ᾽ Cod. Bekk. Placet ot 
paulo gravius. Ipzx. 

— ibid. οὐχ «y 4$] Sio Attice dicunt 


pro οὗ δυνατίν. Vid. Timei Lez. Rhetor. vx 


et ad eum Rulnkenius, Aurnsroonpr. 

— ibid. ταῦτ᾽ ἄλλως ἔχειν] Immo, qnin 
rex venturos seit s. jam adsit. SCHARFER. 

— 21. xe»ej slo] Recte Bekker. xe 
σμῳδεῖεν. χρησμωδεέϊεν miror Amersfoordtio 
potuisse probari: est enim barbarum. 
Non minus barbarum καλεῖν Munckeras 
invexit in Antobin. Liberal. o. 15. ubi 
etiam Ruhnkenius erravit. Talibus sordi- 
bus utilissimum Maittairii de Dialectis li- 
brum ellem expurgatum esse. Ipzx. 

C 1$. οὐκ ἂν aleiyuaum — οὐδ᾽ ἂν ipe 
λυγόσαιεν] Opera (sc. Reiskii) vere su- 
pervaoasnesa. Vulgatam olim scripturam 
Bekkerus jure restitnit. Inga. 

— sntep. τῶν λόγων — ἔργω] Oppositio 
videatur parum concinoa, ac fortasse re- 
quiras τοῖς ἔργοις. Sed v. Porson. ad Eu- 
ripid. Phosmiss. 512. ubi quod dicit de 
"Tragicis, de omnibus scriptoribus dici 
potest. ἴτε. 

— ult. οὐχ ἑκὼν ἂν δοί"] Reiskii conje- 
otaram Amersfoordtius probavit, Bekke- 
vus adscivit. Sane est de genere felicium 
facileque compenset centum a viro optimo 
invita Minerva excogitatas. Sed viden- 
dum ne tutius sit cum libris Reiskianis 
simpliciter scribere eix ἂν δοίη. Inzw. 

P. 292. 9. μέρος τῶν ὕντων x. τ. ^.] De- 
mosthenes Olynth. T. p. 17. 9. ed. Keisk. 
τοὺς — εὐαυύρους, IV ὑπὶρ τῶν eran, dy 
καλῶς «σοιοῦντες ἔχουσι, μικρὰ ἀναλίσκοντες 
τὰ λοιπὰ καρπῶνται ἀδεᾶς. AMERSFOOR DT. 

— ibid. προεισενεγκεῖν)] Præstat slztw- 
γπεῖν. ScHARFER. 

—5.-  πορίσαιτ᾽ prestat, cum 
sequatar “ορίζειν. Ipsa. 

— ibid. πλείων ἐστὶ γέλως τοῦ μηδενὸς} 
Recte Wolfius. Intellige erepíracÓc:. Ita 
et Reiskius in Nota et in Ind, magis esset 
fidiculum, quam si nihil daretis. Awxns- 
yooRDpT. Viri docti calamos videtur er- 
rasse, cum scriberet : Jutelli 
Hoc nullo modo potest intelligi: ompino- 
que nibil sabsudiri oportet, Vernacule: 
ist lücherlicher, als gar nichts. γέλως enim 
b. |. nop risum significat, ut Wolfias ver- 
tit, sed rem ridiculam. | Euripides Troad. 
976. Matth. ταῦτα yàe γέλως πολύς. He- 
aychius t. I. c. 812. Γέλων. --- ἢ γελοῖον. ut 
oorrexerunt: erratque Schowius ad glos- 
süm prsecedeptem referens. ScHAEFER. 
Sobaeferus porro sio corrigebat Grecita- 
tem Latinitatemque Reiskianam : 5 γέλως 


ἂν su (vel ὃ κατεγέλων ἂν ὑμεῶν οἱ 
εἰ aao μοδὲν —— vel πὰς 
quem deridiculo essetis futuri, si etc. 

— 6. τὴν ἑκωτοστὼ) Articalum recte 
delevit Bekker. Sic mox sime articelo 
φεντηποστήν et δωδεκάτῳ. Quod euntem 
Wolfius de τὸ familiari interpretater, ne 
forte quis erret, monendum est, τὸ «X 
χώρας τίμημα oportere intelligi. Scmas»- 


Re 
— ibid. εἰσφέρειν} Non subauditar (se. 
δεῖν) : quoties enim iafnitivi sic, et b. L 
verbis dicendi junguntur, bsec verba vim 
jubendi babent. V. not. ad Theocrit. X XV. 
47. et &d Sophocl. Ajao. 1047. Ipzx. 

— 7. τάλ΄ ἐρεῖ] ἐρεῖ omisit Bekker. 
Probo. Sic mox sine verbo οὐκοῦν ἑκατὸ 
xal εἴχοσι. IDEM. 

— 9. rà xpápuar] Vix admittepden 
videtur, at b. ]. voce ipss pecs- 
pia significetur, non res pretiosee, quse ez 
reguo latissime patente undique ad regiam 
afferebantur. Herodotue V1I. 187. Xerxis 
it Graeciam expeditionem facientis sspel- 
lectilem describens: οὐδ᾽ ἂν ὑποζυγίων n 
xal τῶν ἄλλων κτιυνέων τῶν Mr nein 
δεὶς ἂν εἶπα ἀριθμόν. Demosthenes 
bic de camelis tantam loquitor, cum bi 
profecto majorem jumestorum [τῶν ὑπεζυ- 
lev] pertem effecerint. Commeatum sa- 
tem exercituum Persarum cemelie vebi 
solitum fuisse docent loca sllata a B. 
Brissonio de regno Persarum 1. III. c. 
46. Regis magni divitise in proverbiem 
abierant. ZEscbines Soorat. qui dieiter 
Dial. 11. 4. πχγοτιμήσεοιεν ὑγιαίνειν ὀλίγον κε- 
κτημένος ἀργύριον μᾶλλον ὃ τὰ βασιλέως τεῦ 

ου T& πεκτερένος νοσεῖν. Of. εἰ 
Horatias Carm. 111. Od. IX. 4. Μαεξεί- 
fce etiam τοῦ Περσῶν er^ eóTw raeminit Ise- 
orates Panath. p 458. et ipse Demosth. 
Pbil. 111. p. 120. 16. ed. Reisk. ltae 
Persicum aurum memorator a Justiso |. 
XI. c. 5.6. 9. Aristopbanes in Pluto r. 
170. μέγας δὲ βασιλεὺς οὐχὶ διὰ τοῦτον ze- 
μᾷ; τὸν «λοῦτον scilicet. Demostheaes 
Orat. ad Philippi Epist. p. 153. 26. de 
Persarum rege: τοσοῦτον μεὲν πέκτεται 
«΄λοῦτον, ὅσον οὐδ᾽ οἱ λοιποὶ πάντες. — Conca 
Atbeniensis ap. Justin. VI. o. 2. 6. 14 
queritur, opulentissimi regis bella inopis 
dilabi, et qui exercitors parem babere bo- 
stibus debeat, pecunia vinci, quse preestet, 
inferioremque eum ea perte invesiri, qus 
longe superior sit. Apad Herodotum 1. V. 
49. Aristagoras Milesius: τὰ Σοῦσα ταῦ- 
τα, ἔγϑα — τῶν χενμάτων οἱ 
εἰσί" ἑλόντες δὲ ταῦτεν τὴν “λιν, 
ἤδη τῷ Διὶ πλούτου πέρι ἐρίζετε. — Atque ia 
ea urbe XL millia talentum inventa esse 
ab Alexandro M. narrat Justinus |. XI. c. 
14. $..10. cum quo tamen loco alia coe- 
ferantur α Brissonio laudata de regwo 
Pers. 1, I. c. 189. sqq. ldem etiam se- 


IN ORAT. DE SYMMORHS. 


cios de Xuuino 1. LI. e, 10. ““ Cotevsum, εἰ 
regem spectes, divitias, nou dacem, lea- 
des: qnarum taata copis ip regno. ejus 
fait, à, cum flamine moltitedine consn- 
merentur, opes tamen regie» superessent." 
cum quo convepiont ipsi Persarum legati 
ad Phiippum de Alexandro, ejus fiio, 
predicantes: à παῖς οὗτος βασιλεὺς μέγας, 
ὁ δὲ ἀμέτερος «“λούσιος. — Vid. Plut. de fort. 
Alex. v. LI. p. 362. Fastom regum Per- 
satwn, moltis veterum aoctorum locis al- 
latis, deseripsit Brissonius L. |. ]. I. o. 69 
—17. et alibi. Eorandem apperatoer, 
qoue expeditionem suseeptari essent, re- 
censnit Hezodetes I. 188. qui et ]. III. 
90-97. universam pecuniam onomerat, 
que Dario ex. seirapiis redibat. Auans- 
rooRDT. De sola pecania intelligendus. 
δὲς bypesbolioe dictum :. non interoedo. 
Neque ipse Demosthenes videtar rem pro 
vera hahaiese, cum dizerit φασὶν οὗνοι. 
ScHARPZR. 

— aséep. βούλεσθ.) Adverte βούλε- 
c3a ooajumctivo insoleatius postpesitum. 


- peu. εἰσοίσειν) Nos deest (o. οὐκοῦν). 
Supra Demosthenes ali 


tes ex Eryxia Platonieis addito c. $9. 
xevauaSap δ᾽ αὐτὸν ἐγὼ ὅτι ἴσον εἴη «οῖσαι, 
ὅπερ ἂν τὸ λεγόμενον λίθον ἑψῆσαι. υἱοὶ ad 
ieu ἂς sabandieadum εἴη. Sed talia ποῦ 
sunt. vorm ellipses, sed quas in Jibro Bo- 
slame syntacticas dixi). Nam quod Me- 
let. Crit. p. 44. oitavi Sopbool. Philoot. 
493. Jendo Buttmanpum, qui e recensione 
Triolinii restituerit παλαιόν. Com, net. 
δὰ Sophool. t. II. p. 546. saAai" d» quam 
iseptam sit, facile senties, si verteris : déu 
bit, dür fte lange her æyn. Sio pius f- 
liae — qui oerto scit, dudum 

παίδοιν. Ipgx. 
— ibid. xa7s097:] Recte Bokkerus za- 
TeDyes. Quam optatisi formam si qeie 
Heiskium igmorasse, sciat 


Θὰ, aibilque aliad quam Grescos omnium 
pervolutasee. Hoo usa, 
R08 grammatica doctrina, censecatus est 
diffacipsimam Graecarum literarum scieo- 


callentee sibi facilo caveast. Sio faetare 
YOL. v. 


406 


est, ot Reiskius haud raro vapalazet ab 
bominibas lopgelongeque infra se positis, 
4562 deceret assurgere ingenie tam oapi- 
tali. Ira. 

— ibid. ἄξια τοῦ συλέμου] tanta, quan- 
tem bellum potcit. IpgM. 

P. 293. 1. τἄλλα] Bone τὰ μὲν ἄλλα 
Bekker. Inzx. 

—— 2. οὐδειμιοῦ γὰρ — ἐν καλλίν.} Aristo- 
pbaaes Thesmopber. 299. Br. em», ποῦ 
καθίζωμαι "» καλῶ — IpngM. 

— ibid. iv xaAAi n] Ne anbaodias τό- 
$3. καλλίονι enim genoris ost neatriua, V. 
Bos. Ellipe. p. 485. ubi si oui vider ἀπ» 
bitentius seripeisse, velim cogitet, quaa- 
tura inibi faerit ilio in opere laborandum, 
quaptun trepidandosn, oum Ellipeiusm do. 


confusio, Sed cave vulgatam mntes. V. 
met. ad Dionys. Halic. de C. V. p. 406. 
Sobneiderus ad X enophoot. Hieron. 1.14. 
Dobreeos.in Comment. ad Aristeph. VIL. 
1. p. 560. Rptumaonus ad Midian. p. 46. 
et Siebelisios ad Pausan. t. IL, p. 198. 
[^v γε recurrit v. 13. p. 189. 11. 204. 14, 
ed. Heisk. Add. p. 174. 90. Ipzs. 

— ibid. rpaxecisie tqiiquas, ὧν ἑχασὸν 
«πρισιχόμεο᾽ hsc) Lubester excurrant 
Oretores Attici ia laudes belli Persici; 
tenquam soorem. majorum impsimis pro 
prias: precipsae, oum mentio fasienda sit 
peesentium onm Persarum rege inimieiti- 
arem. Οἵ, Tbuoydidis Schel. sd L. 78. 
Atque bujasmodi rerum a majoribus ge- 
starum mentionem ad pertes 
refert Hermogenes de Form. Orat. o. 6. p. 
291. ed. Laurent, rorápyus ys μὴν. σθμεγοτη» 
τος ἔχωσε δύναμιν Ires αἱ sup ἀνθρομείμων 


μοῦ ἐξ ἀφηγόσεως λεγόμεναι" 
ἀκριζῶς δεῖ λέγειν, καὶ μὲν 
ἀλλ᾽ εὖκ ἐνδοιάζοννας, x. T. ^. De me 
mero navium Grecerum atque Athenien. 
sium, quie cum Xerxe pognarent, non satis 
oonsitat inler amctores veteres, quamvis 
non m inter ees sit diseorimen. Cf. 


4006 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


Demosthenes augere navium numerum, 
quae Athenienses prebuerunt, quod quia 
in bac Oratione suo consilio parum cop- 
venire videbat, ad centenarium numerum 
universam eorum classem reduxit. [taque 
probemus Reiskii judiciam "Wesselingii 
oopjecturam repudiantis, qua pro ἑκατὸν 
l Preter illos, quos 
Valokenaerius jaudavit !. o. de numero 
navium Greecaram egit etiam Thucydidis 
Scbol. ad L. I. 74. — Ceeterum, quia b. 
l. sermo incidit de pogna S Salaminis, obiter 
animadvertímus μναμονινὸν ἁμάρτεμα De- 
mostbenis vel ejos, qui scripsit Orat. in 
Neseram p. 1377. 14. qui de Platiensibus 
ei , inquit, αὐτοῖς E σκάφη 
8 συνναυμά our ὑμῖν ler ᾽Αρτε- 

vom b Yan. De pugna ad Ar- 
temisium commissa eadem tradidit Hero- 
dotus, Plaisenses autem Atheniensibus 
δὰ Salamina affuisse idem bistoricos di- 
serte negat 1. VIII. 44. AMERSFOORDT. 
— bid. ἑκατὸν) Assentitur Reiskio 
prster Ámersfoordtiom not. ad v. 8. 
Weiskios de Hyperb. 11. p. 24., Sed 
Boeckhius de (Econ. polit. Athen. C I. p. narra 
$76. vulgatam scripturam tam affinem 
dicit ssnigmati, ut lector parum attentus 
Orationem de Syrmmoriis, quam tot alia 
argumenta genuinam esse jincapt, ob 
hanc unam oausam pro spuria babore 
posse videatur. Pervellem vir doctissi- 
mus nos docuisset, cur Reiskii rationem 
assensu $00 comp dubiteret. Mibi 
quidem hec ratio adeo placet, ut vix 
putem probabiliorem exoogitari posse. 
Δο fortasse Demostbenes, cum ἑκατὸν sori- 
beret, fide dignior fuit quam ipsi bistorici. 
Audiamus Sohweighünserum ad Herodot. 


VITI. 44. non inepte sic disputantem :. 


“ Mireris vero, quo pacto tot navibus ad 
Salaminem puguare Atbenienses potue- 
rint, quandoquidem in pugne ad Artemi- 
sium dimidiam partem Atticarum navium 
vulneratam esso sait Scriptor cap. 18. 
neque eis reficiendis sappetiisse videatur 
tempus." Scuazrzn. 

— 9. χιλίας ἀπολίσαντας vav;]  Mille- 
narium numerum dixit Demostbenes, uon 
quidem accuratissime, sed ex more poe- 
tarum et oretorum. Eadem illis est lo- 
quendi ratio, quum Greecorum classem ad 
Trojam memorant. Qoamvis Thucydidis 
Soholiastes ad 1. I. 10. ὁ μὲν Εὐριπίδυς, 
inquit, xal Λυκόφρων “χιλίας. ναῦς λίγουσι 
«τὸν ᾿Αγαμέμνονα ἀγαγεῖν, ὁ δὲ “ Ομιπρος χιλίας 
ἑκατὸν ἑξήκοντα i£. — ipse eo l. 
dederat χιλίων καὶ Bax De namero 
rotundo sio ssepius obvio egerunt Hey- 
nius ad Virg. /Eneid. II. 198. Is. Gran- 
greus ad Javenal. Sat. XII. 122. et aq- 
etores mox laudandi. Hunc etiam morem 
sequitur scbylos in Agememn. v. 46. de 
Atridis ctnens : στόλον 'Agytlov χιλιοναῦταν 


Tc) λαὸ χιίξας ἥραν. et seplachao Ovi- 
dius: Metam. Xil. 6. '* Coojurstanque 
sequantar Mille rates." ibid. v. 37. ** Ao- 
cipiunt vontos a tergo mille carime."" 
Libro antem XIII. 92. Ajex gloriatur : 
“ Nempe ego mille meo protexi pectore 
puppes." ' et v. 182. legitur: *' 
EBuboicam complerunt mille carime." Jta 
et Laodamia maritom suum moset Horoad. 
XII. 97. ** Inter mille rates tua sit mil- 
lesima puppis." De numero marium, 
que Xerxem in Greciam secat sumi, 
iterum cf. Interpretes ad Nepotem T'be- 
mist. c. 2. et Brissonius de regno Pers. 
l. HI. c. 73. Igitur plerique auctores 
payrant, nares circitur 1200 i pogoe 
Saliminise ex ingenti Xerxis —* inter- 
foisse: atque acouratissime hæo narravit 
JEschylus Pers. v. 342. cujus auctoritas 
cur hao im re reliquorum omaium testi- 
monio prsferenda sit, veram ex Casam- 
bono censum ets nr A. ae ad 
Nepotis ]. l. Ξύρζη δὲ, xal γὰρ χιλεὰς 
μὲν ἂν ὧν ἦγε αλῆϑες, αἱ δ᾽ ὑπέρκομεια, τά- 
Xu ἱκατὸν δὶς ἦσαν ἑπτά S. Cui tamen 
narrationi vix convenire videtar Hero- 
dotas, qui, quod quidem mirum videatur, 
huno ipsum numerum navium losgarum 
(1207) cum rege expeditionem in Grae- 
oiam suscepisse soribit, verum in sequen- 
tibus ideotidem tot naves ejus vel tem- 
pestatibus vel pugvis contra Græoos sas- 
ceptis periise parrat, ut vix idem nemerus 
ad Salaminem penetrasse videatur. Ne 
antem temeritatis arguamor Horedotusm 
vel erroris vel negligentize incusaptes, va- 
ria ejus de bac re indicia in unanr confe- 
ramus. Longe itaque Persarum saves 
Xerxem initio expeditionis secute ab 
Herodoto narrantur 1207 (1. VII. 89. et 
184.) quas onerariarum sequebantur 
3000 (ibid. c. 97.], etsi Nepos Tbemist. 
c. 8. barum $000 tantum memorat. Sed 
onerariarum infinitus numerus fractas est 
ad Magnesium litus (ibid. c. 191.). Claa- 
sem autem auxerupt deinde naves 190 ex 


. Thracia profects (c. 185.): ex eedem 


vero ad Magoesiam tempostate sabmorse 
sunt 400 naves (c. 190.). Deinde a 
Grecis 15 capte sunt ad sinum 
sseum e 194.) iterumque 30 ad Artemi- 
siam (l. VIII. 11.). Atque eodem tem- 
pore δὰ Grecos transfogit Antidoras Le- 
mnius cum sua navi solus. (quod posterius 
patet ex eodem looo, coll. c. 84.) Nova 
autem tempestate orta, pars classis, qum 
Eubcam superare conabatur 200 asvibes 
composita, omnis ad scopulos fracta est 
et fluctibus submersa (c. 7. ** 
ἐλθοῦσα, & ὡς τῶν (αρβάρων οἱ ( ^ 
Εὔδοιαν πάντες εἴησαν διεφθαρροάνοι vari τῷ 
χειμῶνος. Eodemque fere teen- 
pore Cilicisee naves, que quot faerint, soa 
indicatur, a Grecis captm sant (ibid. e. 


AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


14). Triduo post, nova pugna exorta, 
denao multas naves Perss amiseruot (o. 
36.) et tandem in ipsa nocte, qus con- 
flictum ad Salamina prsecessit, ana navis, 
cujus prsetor erat. Paneetius Tenius, Per- 
sarum aciem reliquit (ibid. c. 82.). Nisi 
igitur statuas, plures naves ad Xerxis 

assem accessisse, quam de quibas tra- 
didit Herodotus, minor exsistet numerus 
eo, quem /Eschylus memoravit: etsi vel 
hac conjectura probata propter huno na- 
merum 1207 navium (eandem prorsus, 
cum Xerxes cxpeditionem susciperet, 
atque illom, cum puguam committeret), 


Initio expeditionis erant naves 


467 


susplolo orlatur tusbates in Herodoto nar- 
rationis, Neque enim ex 1. VIII. 66. 
colligas plures naves accessisse, etsi tum 
pedestrium copiarum multitudine nova 
exercitus creverit. gitur, nisi, quod 
nolim, aliquis mea negligentia hio omissus 
fuerit Herodoti locus, vix video, qui er- 
roris culpa gravissimus historious vacare 

ssit, siquidem ZEsobylo in re, cui ipse 
interfuit, omnem fidem baberi necesse ost. 
Ad faciliorem autem conspectam in fine 
bujus enimadversionis ad oalculos se- 
deamus. 


(Auctor Argamenli in /Esohyli 
Persas habet 1207 vel 1214.) 


Aocesseront ex Thracia 


Perierunt tempestate ad Magnesiam 
Capto a Grsecis ad sinum Pagasseum 
- Artemisium 





Antidorus transfuga 


Submersa, que Euboam saperabant 


Panætius transfoga 


, Sapersunt igitar ante pugnam Salaminiam 


naves 


Quo nnmero oontinentur etiam naves Cili- 
cim alieeque in nova pugna ad Ártemisium 
amiesee, quie quot fuerint, Herodotus nos 
non docuit. AMERSFOORDT. 

— 10. σεριακεσίας — waesoxtuac μένους 
Hio vulgo, florente Atheniensium repu- 
blica, erat namerus triremium. Cf. Berg- 
mamnus ad socretis Areopagit. c. 1. 
Triremiam oopia etiam ZEsohines glori- 
abatar l. supr. all. ad p. 291. 16. Demo- 
sihenes ipse Phil. III. p. 121. 11. ed. 
Reisk. καὶ τριήρεις, xal συμάταν «λῆϑος, 
καὶ χρημάτων πρόσοδοι, καὶ τῆς ἄλλης κατα- 
—— καὶ τἄλλα οἷς ἂν τις ἰσχύειν 
«ὰς σόλεις κρίνοι, νῦν ἄσσαντα καὶ πλείω καὶ 
μείζω ἱστὶ τῶν τότε [ἐπὶ τῶν προγόνων 
φολλῶ. et p. 148. 17. huic — πόλιν 
στον ἔχοντες, ἀφορμὰς πλείστας, ἀξίωμα 
κάλλιστον. ἴ0 ΕΜ. | 

— 11. [τριόρεις]] Unois ínclusum ser 
vavit Bekkeros. Mallem deletum.ScnAx- 


μὴ] Pato delendum et heo 
sic continuanda ἀστίκτως : ὥςτε κομιδὴ 
μηδ᾽ εἰ πάνυ μαίνοιτο νομίσαι ῥάδιον —. «t 
prorsus ne si sit desipientissimus quidem ha- 
biturus sit pro re facili —. Aliud valet μὴ 
πομιδῆ. — Plutarchus t. I. p. 611. R. ὥςτε 
μὸ κομιδὴ μοναρχίαν εἶναι. Interpres: ne 
solus omnino rerum potiretur. lpka. 

—15. ἅγιε: Cod. Bekk. ἅγει πολὺ, 
quod non displicet. IPEM. 

— 16. δὲ ἃν] Malim δ᾽ ἐάν. Inza. 

— ibid. al xpi-w] Probo quod dedit 
Reiskius ob codicum excellentium aucto- 





647 





680 


ritatem. Ipzx. 

— 17. ἐπιλείπειν) Badem voce utitur in 
eadem re Ælianus Var. Hist. VIII. 11. 
Bero xal τοὺς σοταμοὺς δρῶμεν ἑσιλήσοντας. 
AMERSFOORDT. 

— ibid. ἀθρόα} ἁθρόα Bekker. V. Ety- 
mol. M. c. 655. 21. et Sallier. ad Mor. 
p. 19., ad quem locum Piersonum miror 
talia parum curantem p. 20. Est hso in- 
ouria, ut digna pbilosopho, ita indigna 
grammatioo, SCHAEFER. 

— ibid. καὶ] Recte abest. multa simul. 
Xenophon Anab. V. 2. 1. οἱ δὲ Κόλχα — 
πολλοὶ tear ἀθρόοι, multi una. 1px. 

— antep. ἡμῖν — - ἀκούσεται)  Citapt 
Harpocration p. 134. Gron. et Photius c. 
237. hio quidem scriptore vitiosa. De 
Harpocratione v. Siebelis. ad Philochori 
Fragm. p. 77. s. IPRM. 

— antep. ἀφορμὴν] Facultates, quarum 
fiduci& rem aggredi possimus: inde se- 
pius pro pecunia. Vocem  explicpit 
Bergmannus ad lsocraüs Areopag. p. 
119. AuMERSFOORDT. 

— pen. ἑξακισχίλια] ὀκτακισχίλια. Har- 
pocration et Photius ll. cc. qui quomodo 
bunc nomerom: byperbolicom oum vero 
supra p. 288. peu. posito concilisverint, 


'lege apud ipsos. Sed tantine fuerit con- 


ciliandi laborem suscipere fortasse du- 
bites. Suspicor enim Demosthenem ἢ. ]. 
non dedisse nisi haeo : ἡμῖν δὲ τὸ τῆς χώρας 
τίμημα ὑπάρχον ἀφορμὴν ἀκούσεται, ὑπὲρ 
ἧς n. 7. ^. quibus explicandis alius videtur 
interpres ccosum verum, alios falsum ad- 





468 AMERSFOORDTII ET SCHAEFEBRE ANNOTT. 


scripsisse. Nimirum non de summis pe- 
onniarem bic agitur, sed de ἀφορμαῖς ad 
bellum gerendum. Regi μὴ sunt αἱ 
διακόσιαι καὶ χίλιαι κάμηλοι αἱ τὸ χρυσίον 
ἄγουσαι, Atheniensibus τὸ τῆς ges τίμα- 
μα. llla κρήνη comparatur ἐπιλειπούσῃ, 
hsec ἀεινάω. Neque absurda bsc compa- 
ratio videbitur, si cogitaveris rationem 
peocuniariam illorum temporum, qute com- 
moditatibus, quas nostra stas habet hoc 
in negotio perscriptionibus utens, prorsus 
carerent. Sic fieri poterat, ul rex, ex- 
haustis que camelis vecte exercitum 
comitarentur peconiis, inextricabilibus 
difficaltatibus impediretur. SCHAEFER. 

— ult. τοὺς ἐπιόντας — ἀμευνούμεϑα) 
Isocrates Orat. ad Phil. p. 184. Graecos 
ad bellum cum Persis excitans: ἡμεῖς οὐδ᾽ 
ὑπὲρ ὧν κακῶς ἐπ ἀμύνασθαι τολμῶ- 
μὲν αὑτούς. AMERSFOORDT. 

— ibid. οἱ Μαραθῶνι} De Persis victis 
cssisque hio dioitar: quod notandum. 
ScHAEFER. 

— ibid. Μαραθῶν.) Codd. Bekk. Μαρα- 
ϑῶνι καὶ Σαλαμῖνι, vitiosa, ut pato, abun- 
dantia. Etsi enim talibus in formulis 
etiam Salaminis fit mentio, ut in loco 
Aristophanico, de quo v. Bos. Ellips. p. 
423. tamen multo ssepius et tanqnam so- 
lenpiter Marathonia pugna commemora- 
tar: simirum quia hajus victorie decus 
ad solos Athenienses, quorum auspiciis 
Plateenses parebant, pertinuit. Nec li- 
onit Comico aliam citare quam Saulami- 
niam pagnam. Ipzu. 

P. 294. 1. ἕως Y à» κρατῶμεν] Demo- 
sthenes hoo non dixit κολακευτικῶς, sed 
quod speraret cives suos τοὺς ἐπιόντας non 
minus strenue ἀμευγεσθαι, quam οἱ Μαρα- 
ϑανομάχαι hostes ἠμεύναντο, Sic autem 
viotoria satis certa videri poterat: τῷ 
yàg «ογοῦντι χὼ Θεὸς ξυλλαμξάνει. IpgM. 

— €. ἐπιλιπεῖν] Rectius ἐπιλείπειν Bek- 
ker. V. p. 793. 17. Inga. 

— 3. ξενικὸν) Milites Greci a barbaris 
condocti, Hoc enim Persis erat in mere. 
Cf. Brisson de r. Pers. III. c. 59. Eodem 
pertinere videtur Isocratis locos Paneg. 
c. 37. τῶν τε μετὰ Τιριξάζου στρατευομένων 
καὶ τοῦ πεζοῦ τὸ χρησιμώτατον ἐκ τῶνδε τῶν 
eéaroan ἤϑροισται : vocabula enim τῶνδε τῶν 
τόπων facile ad Greciam Europeam re- 
ferri posse existimo, etsi in diversa abeat 
Morus ad eum 1. Qui primi barbarorum 
mercenariam militiam susceperunt, in- 
fames hoc nomine, Cares fuerunt. Vid. 
Dunzas ad Demosth. de Pace p. 298. 
Hemsterbus. ed Aristoph Plati Argum. 
Ρ. ?. — Quinam vero bac imprimis setato 
inter ipsos Graecos abusus fuerint militum 
conduüctorum, ubique cum eximia indi- 
goatione queruntur plerique oratores. Cf. 
Bergmaonus l. 1. p. 82. Atheuienses por- 
petua hojusmodi hominum caterva pri- 


'dicebantur. 


mnm usi videptar io bello Coriathio. V3d.. 
Herpocration in v. ξενοιὸν ἐν Kopsü et ho- 
ous Aristophanis ibi laud. Sed jam astee 
multi etiam in reliqua Graecia vagabaptar. 
Cf. Thucyd. l. 27. 55. ubi vid. Schol. E- 
cedzemeniorum in exercitibus erant ξε- 
γαγοὶ, quos idem Thucydides memorat IF. 
75. ubi Scholiastes habet: οἱ τῶν gam 3o- 
φόρων ἄρχοντες" ξένους γὰρ ἱκάλουν τοὺς gas- 

ρους. Sed iidem Lacedemonii bar- 
baros exime ξένους vel ξείνους dicebant, 
Herodoto teste IX. 11. Porro οἱ ξέναι 
conductitii milites, etiam £mizsvigesvos 
Diversa aliqnantam ratiose 
Herodes Orat. e. Πολιτείας Oratt. Gr. 
vol. VIII. p. 36. externum bellum costra 
patrie hostes susceptam ξενικὸν εὐόλερεαν 
dicit, oppositio σολέμεω πολιτικῷ 8. στάσι. 
— Ξενριὸν ita dicitur, omisso per ellipsin 
σύστημα, uti sepe etiam vavrixór. Hoc 
occurrit ex. gr. apud Thucyd. I. 99. III. 
16. — I. 4. est Μίνως ---- τό τε 2 rusés — 
xaS pti ἐκ τῆς θαλάσσης. nd 4. l. Schol. A. 
τὸ σύστημα, ἤγουν "τοὺς ληστάς' λυστρωιὼν 
δὲ τὸ κτῆμα. AMERSFOORDT. 

— ὅ. ἐπὶ μὲν Αἴγυπτον xai 'Opjorrev] 
Reiskius in Ind. Hist. p. ὅ86. * Dubium 
est," inquit, ** Orrhontes barbarime sit 
regis nomen, an fluvii, Syriam pervagan- 
tis." Orrhontes vero non fuit rex. bar- 
barus, sed prefectus Mysis, qui cum 
aliis satrapis et Tacho, /Egypü rege, ab 
Artaxerxe defecit Olymp. CIV. a. 3. Res 
ejus refert Diodorus Sic. X V. 90. eq. ubi 
videatur Wesseling. Regis expeditio im 
JEgyptum ab eodem narratar ibid. o. 99. 
84. iD qua opera Grsecorun mercede coa- 
ductorum usos fuisse Persas Corn. 
docet in Datame c. 8. $ 2. Orrhontes 
autem Diodori l. c. divorsus videtor ab 
alio ejusdem nominis Persa, regis genere, 
cojus mentio est ap. eundom 1. XV. 9. 
Neque facit quioquam discrissinis, qued 
in Demosthenis exemplaribus hoc nemen 
scriptam sit duplici litera Rbo, aped Dio- 
dorum autem simplioi. IDEM. 

— 9. τῆς ὑπαρχούσος πενίας] Herodotes 
VII. 102. τῇ ᾿Ελλάδι sri μοὲν aisi ποτὰ 
σύντροφός ἐστι. SCHAEFER- 

— ibid. ἐπὶ δὲ τὸν [ἄλλην] Ἑλλάδα a. τ΄ 
A.] Satis probabilis Demosthenis opi- 
nato: ἐπεί γε à ἐκ παλαιτέρου τοῦ 
βαρβαρικοῦ ἔθνεος τὸ 'EXAnwxév Herodot. 1. 
60. Alexandri victoriso demum perviee- 
runt, at aunbo ooelescerent. In&£x. 

— ibid. 4v] Recto delevit Bekker. 
IpEx. 

— 10. ποῖ γὰρ αὑτὸς τρέψεται κι €. .] 
Locum huso imitatur Gorgias Apol. Pa- 
lamedis Oratt. Gr. VIII. p. 112. (quem 
legit Alcidamas, qui scripsit Palamedis 
AÁccusationem de Proditione, qua eodem 
vol. exstat, ut patet collatis p. 74. &qq. et 


p. 115. 5qq.):. ei yàp τραπέσθαι με 











AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


dgio; πότερον dc τὸν ᾿Ελχάδα ot quie seq. 
Sed etiam Demosthenes saa hausisse vi- 
Mur crim. ——— γῦν 
«οἴ τράποαγεαι" πότερα sex er . 
οὕς ex Ὡροδοῦσα καὶ πάτραν ἀφικόμην; ἢ 
«ρὸς ταλαίνας Ἰελιάδας; quos versos La- 
tini verlerupt poetse ᾿δαάαιϊ ἃ Lentingio. 
Quse hunc loeum excipiunt, item a multis 
expressa δυσὶ, at ab eodem Gorgia l. c. 
Nostro prseiverat Isocrates Plataic. p. 
5524. circ εἷς τοῦτο ἀνοίας ἄκουσιν, ὥςτε 
βούλεσθαι μετὰ τῶν καταδουλουμεένων τὸν 
Ἑλλάδα εἶναι μᾶλλον ἢ μεθ᾽ ὑμῶν τῶν ὑπὲρ 
exc ἑαυτῶν ομεέγων. AMERS- 
rooRpDT. Demosthenem sua hausisse ex 
Euripidis Medea eooui probabile fieri 
it? SCHAEFRR. 

— 14. ] Ultima bojus note 
(so. Wolfans) non iatelligo. δυστυχὺς 
eodem sensu usorpatum mox recurrit p. 
495. 5. Ipzu. 

— 17. Ἑλληνικῶν) Recte 'Ἑλλένων Bek- 
ker. Ipnzx. 

— 18. à») Particoalam Bekkerus jure 
delevit. Quamquam Wolfius vere moset, 
boo dioi ὑνοθετικῶς. — Satis nota orationis 
figara, qua καταφατικῶς enuntiatur, quod 
beweJexixac intelligendum est. Inza. 

— ibid. ἐκίνουν ye] Attende vim perti- 
cule. illo, quippe tem inp Ipzx. 

— 19. μάλιστα μεὲν — vov ἄρχειν 
Ordo est: ἀλλὰ βούλεται μεὲν d. ind 
sr. οἱ δὲ μή γε [δυνατὸν ἐστὶ πάντων ἄρχαν], 
τῶν ὑπαρχ. δούλων ἑαυτῶ νῦν. In eandem 
fere »emtentiam Xerxes verba fecit in- 
ter Persarum prooeres ad Herodot. |. 
VH. 8. $. 3. et ejns somuium interpretati 
sapt magi ibid. c. 19. Isocrates etiam 
Puneg. c. 37. τοιγαροῦν τὰ μεὲν ἔχει [ὁ βα- 
σιλοὺς], τὰ δὲ μέλλει, φόϊς δ’ ἐπ᾿ιβουλεύει, δι- 
«αίως ἁπάντων ὑμῶν "xc. Idem- 
que Rbotor Philippo Macedoni saadet in 
Oret. ad eum soripta p. 182. καὶ μιάλιστα 
Wu iem fer 
ein] iss, , y ὅτι «“λεστην 
ρίσασϑαι. em voluntatem Lecedes- 
moniorum propriam foisse, idem sepius 
illis epprebrat, at in Paneth. p. 437. 469. 
qui Joca sepra laudavimus ad p. 181. 13. 
Ex priore eua hio verba eommodasee vi- 
detur Demosthenes. 
eodem Isoorate teste. Areop. o. 27. pere- 
grini judicabant ἀξίαν εἴγαε μεὴ μόνον τῶν 
Ἑλλήνων ἄρχειν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἀπάν- 
“ων. δὰ quem locum adduxit alium buic 
prorsus similem ex Orat. de Permot. 
edit. Orell. p. 108. Bergmannus. Verum 
idem Atheniensibus consilium nonnuu- 
«uem in vitaperium objectum est. Vid. 
Tbueyd. I. 125. f. Laudandum esse hu- 
jesmodi exoellentie etudiam, sed ip rebus 
hosestis, Isocrates meuunit Panathen. p. 
488. οἱ Demosth. Serm. Anat. p. 1416. 
$4. ed. Reisk. ἡγοῦ πρότιστον μὲν εἶναι τὸ 
πρωτεύειν ἐν ἅχασι. Fermulam μάλιστα 


Albeparum urbem, loco 


469 


(δὲν ----, εἰ δὲ μὴ, ugarpaviít etiam Orator 
Exord. LVII. p. 1456. 1. sed pro εἰ δὲ 
MÀ dixit εἰ δ᾽ ἄρα τοῦτ᾽ ἄλλνυν “Ἢ σορμιβαίνοι 
Exord. XXXVI. p. 1442. 13, Habet 
eam etiam Thucydides 1. 35. ἀλλὰ μεάλι- 
στα μὲν, εἰ δύνασθε, μηδίνα ἄλλον ἐᾶν xe- 
»τῆσθαι ναῦς" εἰ δὲ μὴ, x. τ. A. et c. 40. καέ- 
τοι δίκαιοί γ᾽ koi qa. ja. ἐκποδὼν στῆναι dgo- 
φοτόροις, sl δὲ μὴ, τοὐναντίον ieri. τούτους 
μεθ᾽ ἡμῶν εἶναι. ITI. 38. καὶ μάλ. qa. εὗτος 
εἰπεῖν ἕκαστος βουλόμενος δύνασϑαι, εἰ δὲ μὴ, 
-- [ta et IV. 105. f. Isoorat. Panath. p. 
488. μι. με. αὐτὸς τυγχάνειν —, εἰ δὲ μὲ, 
γοὺς οἰκειοτάτους. lllastravit bano loon- 
lionem Perizonius δὰ Jliani V. H. ΧΙ. 
5. 45. AMERSFOORDT. 

— 20. εἰ δὲ μό γε, τῶν ὑπαρχόντων) εἰ 
δὲ p, τῶν γε ὑπαρχόντων genuinam. Vul- 
gatum vereor ne sapiat Greecitatem Hel- 
lenistarum. ScpAzrzR. 

— 292. τονυν] porro. ἔθ πμ. 

— 93. ἴστι μὲν χαλεπὸς --- “πρὶ τούτων 
λόγος] Communis erat bao ectate Tbeba- 
norum invidia omnibus Grecis : sed singu- 
laris;etiam odii cause eos inter et Átheni- 
enses intercesserant. Preter memoriam 
enim veteris istius suffragii, quo in Am- 
phictyonum concilio post finem Pelo- 
ponnesiaci belli Athepnss exsoipdendas 
esse suaserant, (cf. Isoorat. Plataic. p. 
529. atque alia loca jaudata a Berg- 
manno ad Isocratis Areop. c. 3. quibus 
adde Demostbep. de F. L. p. 361. €5. 
ed. Reisk.) alis eorem gravis erat hac 
setate offensio, siquidem et cseteros Bœo- 
tios et ipsos Athenienses eepies vexa- 
bent, iisque urbes et agros eripiebant, su- 
perbis elati propter victorias de Spartanis 
reportatas. Isocrates de Pace p. $15. de 
Thebanis loquitur: τοὺς περιοίκους ἀδιεοῦ- 
σιν, Bootios nempe, uti liquet ex seqq. 
et Plataio. p. 519. Θιβαίος τοῖς ἅπαντα 
vir δυσμενῶς πρὸς τὴν πόλιν ὑμεῶν δια- 
x4 . Orat. sd Philipp. p. 159. τὴν δὲ 
ἡμετέραν «πόλιν μέρος τι τῆς χώρας ἀπεστί- 
eov. Demosth. p. Cor. p. 451. 2. ὑμεῖς 
οὕτως διέχεισθε, ὥςτε — Θηδαίοις ὁτιοῦν ἂν 
ἐφεσϑῆναι παϑοῦσιν, οὐκ ἀλόγως οὐδ᾽ ἀδίκως 
αὑτοῖς ὀργιζόμενοι" οἷς γὰρ εὑτυχήκεσαν ἣν 
Αεύκτροις, o0. μετρίως ἐκέχρηντο. cum quo 
alia conveniunt —* or. d 
Philipp. p. 159. καλλίστην 
σαντις xal ροεγίστην δέξαν it « —2 
διὰ τὸ μὴ καλῶς χρήσασϑαι ταῖς οὖ 
οὐδὲν (έλτιον σράττουσι τῶν ἡττηθέντων 5 ϑυσ- 
τυχησάντων.  Archid. p. 212. τοὺς τὰς p 

(ac μὲ μετρίως φύρειν , 
Justini VIII. 1. ᾧ. 4. “" Thebani — qui cum 
rerum potirentur, secundam fortanam im- 
becillo animo ferentes cet." Odium 
Atheniensium im Thebanos produnt etiam 
Demosthenis loca : p. Cor. p. 237. 16. ubi 
meminit τῆς τόϑ᾽ ὑπαρχούσης ἀπεχθείες 
«ρὸς τοὺς Θηβαίους. idemque Olyuth. I. p. 
16. 40. dixit: uh λίαν σικρὸν simui» 3, καὶ 


470 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


συνωσβαλοῦσιν ἐτείμως, [cum Phili ippo ia 
Atticám). et de F. L. $75. 6. [ ilip- 
pus] ἔφη τὴν Θυβαίων o i ὑμῖν καταλύσειν. 
Accedit, quod lioc ipso tempore jam fla- 
grabet bellam isto sacrum, cujus at 
prsecipui auctores ite el acerrimi vindices 
Thebani faerunt. Cf. supra dicta in Intro- 
duct. p. 719. Axznsroonpr. 

P. 995. 3. τὰς «προτέρας --- — ἁμαρτίας 
Hio quidem loci dabium non est, quin 
respexerit Orator ad proditionem Theba- 
noram in bello gesto cum Xerxe. Ejus 
etiam meminit Phil. 1I. UL 68. 21. ed. 
Reisk. sie δὲ Θηβαίων xai «τ ογό- 

ατεύσαντας τῷ ξαρβάρῳ, 
s Hk οὐκ — S Hos etiam Iso- 
crates nuncupat Plat. p. 530. τοὺς μὲν δου- 
λεύειν τοῖς βαρβάροις ἀξιώσαντας, et paullo 
post τοὺς τῶν Ἑλλήνων προδότας. lbid. p. 
519. f. dicuptur τὸ παλαιὸν dxárne τῆς 
«ροδόται καταστάγτες. Fusus est 
Herodotus libr. VII. VIII. psesim in 
enarranda hao ,Tbebanorum proditione, 
qua prolixitas non minima videtor exsti- 
tisse causa, cur ei tam infensus fuerit 
Plutarcbus. Vid. ejo& libellns de Hero- 
doli malign. Apud justinum verol. XI. 
€. $. 6. 9. Alexandro M. in bello cum 
Thebanis urbis excidium sui socii eadem 
de causa suaserunt,'** studia in. Persas 
non prsesentia tantum, verum et vetersad- 
versus Grsecis libertatem inorepantes." 
Quodsi ad injurias univers Grreecim a 
Thebanis illatas Plauearum excidium mi- 
nus aoccensebant Athenienses, certe ad 
suas privatas referebant, de quo vid. 
Tbucyd. III. 52 — 68. Isocrat. Panath. 
p. 244. Demostb. o. Ner. p. 1371. sqq. 
Huc pertinebant etiam opes antiquitus 
latse Pisistrato,ut tyrannidem recuperaret, 
quem pecunia sublevaront, eselerosque 
Grecos ὑπερεβάλοντο τῇ δύσει τῶν χρημά- 
τον. Herodot. I. 61. Thebanorum in Græ- 
oos peccata recensuerunt auctores, quos 
junctos edidit Reiskius in Oratt. Gr. vol. 
VIII. Lesbonax Orat. de bello Thebano, 
ad quam v. Reisk. idem Orat, Protr. p. 
24. Herodes v. Τολιτείας p. 43. IDEM. 

— 4. ἀναλύσανται] Indicativum. Bek- 
kerus recte restituit. Xenophon Hellen. 
VI. 5.18. λογιζομεένοι, ὅτι ---- «ἄντα ταῦτα 
ἀναλύσοιτο. δὰ q. 1. Morus in Addend. 
** Sic Demosthenis περὶ συμορ. dixit τὰς 
etorígac ἀναλύεσθαι ἁμαρτίας, corrigere 
culpam olim contractam: ubi varism lec- 
Uones, ἀπολύεσθαι et διαλύεσθαι, orte 
sunt vel ex emendatione, vel ex interpre- 
tatione ; sed Xenophontis locus lectionem 
ἀναλύεσθαι firmat." ἀπολύσωνται, quod 
fugit Morum, est Wolfii conjectura, non 
seriptara Codicis. Wolfium autem, ut 
mallet sic scribi, videtur movisse locus p. 
99. 2. SCHARFER. 

— B. ἡγοῦμαι τοίνυν — “ρὸς ἅπαντας] 
Distpcto mi Iminor, quam Reiskius vocabulo 


ín. &rac prseposuit, Ín suum looum, ἢ. e. poet 
ὅντας, restituatur. Ordo est: ἡγοῦρεασι 
τοίνυν ἐγὼ abre τὸν τάξιν cov διπιιίοο 
[Atheniensium remp. et qui cum ea coetra 
Persas dimicaturi sunt] xal τοὺς μεδτ᾽ αὐτῆς 
órrac ἔσεσθαι χρείττους τῶν —— καὶ zsi 
“πρὸς ἅπαντας τοῦ βαρξάρου [pares faturos 
omnibus illis, qui cum barbaro facturi 
sint]. De hoc usu prreposiliosis πρὸς vid. 
Reiskii Index p. 437. τάξις proprie sigui- 
ficat ordinem, quo miles ab imperatore 
oollocatur, ut eleganter nos dooet Demo- 
sthenes de Rhod. libert. UP 20. 14. es. 
Reisk. i — τὸν 
ὑμᾶς E pn τῇ πολιτείᾳ τάξιως, ἔσει; 
περὶ τῆς ἐν τῇ στρατείᾳ [τάξεως] ἔχετε. τίς 
οὖν ἰστὶν abra ; ὑμεῖς λείαοντα τὸν ὑπὺ 
τοῦ στρωτηγοῦ τάξιν ταχθεῖσαν ἅτεμεον οἕεσϑε 
φιροσήκειν εἶναι. et αὖ Ælano V. H. III. 
14. usurpetur pro militis statione io me»- 
nibus urbis obsessse, Sed sepe in impro- 
pria notione occurrit, metaphora Atticis 
scriptoribus imprimis frequenti et accepta, 
pro proposito, quod quis sequitur, item pro 
conditione et fortuna, in qua celiocatus est. 
Huc referri potest major pers locorum, 
quos Reisk. in Índ. atzalit, quibus addaa- 
tur Aristog. I. p. 771. 8. & ἔκαστω 
ὑμῶν κωτεγόφου τάξιν ἔχειν. c. Phsenipp. p. 
—8 μετάλαβε τῆς τοῦ λειτουργοῦντος τά- 
sec. Epist. I. p. 1466. 4. χαλεσντάτω 
τάξιν ἔχει, τὸ συμβουλεύειν. lsocrates Ar- 
chid. p. 232. τὴν —* τάξιν τοῦ Cou διαφυ- 
λάντων. et p. 239. Lacedremonios adbor- 
tator μὴ “εριϊδεῖν avr Ud 
ἐκλείπουσαν τὴν τάξιν, alc ἣν οἱ erarípac κατέ- 
στῆσαν αὑτήν. Panath. autem | p. 414. me- 
morat homines lpqaévorrac τῇ τάξαι τῶν οὗ 
φρονούντων. — JEschines c. Timaroh. p. 73. 
ἵνα ὑμεῖς---- πατανείμιστε εἰς τὰν srpsoróusotras 
τάξιν Τίμαρχον: qum ad verbum fere re- 
petuntar p. 75. 'Translata etiam siguifeoa- 
tione occurruet verba cognata et deri. 
vata: uti ipsum 7ávru» Demostb. Or. 
Funebr. p. 1392. 11. loco a Reiskio in 
Ind. relato, com hoo nostro maxime coa- 
veniente, et c. Theocrin. p. 1326. 28. φυ- 
ci» ἐπὶ τῷ κωλύειν τετάχθαι τοὺς τὰ 
γομα γράφοντας. — JEsohin. de F. L. p. 91. 
f. iv ἅπασι δὲ τούτοις ἐγὼ τέταγμαι [in Bs 
nempe, qai logationem ad Philippem per- 
fide obierant, quorum nomina prwecedunt]. 
Isoorat. Areop. c. 18. juvenes Athenien- 
sos iv τόϊς ἐστιτηδιύμασιν imo, ἐν οἷς ἐτά- 
χϑυσαν. Thucyd. 1I. 65. ἄπραγμον --- μὴ 
μετὰ τοῦ δραστηρίου τεταγμένν, III. 86. 
εἴπερ. καὶ πρὸς τὴν τῶν Ααπεδαιμεογέαν — ξυμ- 
μαχίαν ἑτάχθεσαν. lian. V. H. 11]. 18. 
νόμους αὑτοῖς τετάχϑαι, Ita οἱ cwrrás- 
σειν. [socrat. Areop. c. 9. συντέτακται nal 
συνακολουϑεῖ τοῖς Adv πλούτοις ---- ἅγοια, x. 
7T. ^, quem l. Bergmannus p. 72. aliter 
distinxit, cui tamen vix assentior. 
de F. L. p p. 113. à δὲ οἱ συντοτα- 


γμένοι ῥέτοφες. οἱ ibid. p. 96. συνοτάξαμεν 





AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


we, ἡμᾶς αὐτοὺς, de hoo ordine dicendi 
inter nos cónvenit, hunc inter nos dicendi 
ordinem constituimus. ]ta et ἀντιτάτ- 
Ty. Thucyd. III. 83, τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι 
ἀλλήλοις τῇ γνώμη ἀσιίστως. Alias Ἀκόμα 
las cum hao, ἐν τάξει, permutatas, αἱ sunt 
ἐν aclea, ἐν alan, v. c. ἐν Kap αἴσῃ, h. e. 
ἐν δούλου τάξει, recensoit Hemeterbusius 
ad Aristophan. Pluti Argum. p. 7. Eodem 
etiam sensu occurrunt alie locutiones, αἱ 
Isocr. Plataic. p. $23. τὸ δίκαιον ἔχοντες 
σύμμαχον. εἰ pàullo post: μετὰ τοῦ δ» 
καίου Φοιούμενος τοὺς τοὺς κινδύνους. s c. 
Timarcb. p. 78, init. οὐκοῦν μὴ καταλιφτὼν 
M dien συμμορίαν αὐτομολήσης εἷς τὰς τῶν 

διατριβάς. AMERSFOORDT. Er- 
* —— et participium ὄντας ab an- 
teoedentibos interpungendo avulsum se- 
quentibus juugens et de vetere Theba- 
moram proditione cogitans. τοὺς σροδότας 
. eoim dioens Orator intelligit Thebanos 
88:0 viventes, si forte partes barbarorum 
sequantur: quod tamen negat futurum 
esse. Bekkerus heo omnia, ἡγοῦμαι — 
&varra;, recte continuat ἀστίκτως. ScHAx- 
FER. 

— 10. epi; ἅπαντας) Malim πρὸς ἅφαν- 
74. Sio p. 960. 1. ed. Reisk. σοῦ SA» 
βιλτίων ὧν καὶ ἄμεινον φρονῶν πρὸς ἅπαντα, 
quod Reiskius recte interpretatar ἐν ἅπα- 
σι, rebus in omnibus. Ip ΕΜ. 

— 15. τέως] ἕως præfero. V. not. ad p. 
44. 4. ed. Reisk. Parum me movet, quod 
legitur in Aneod. Bekk. p. 309. 23. τίως : 
— σιμαίνα xal τὸ In. Ina. 
^ — ibid. τέως μὲν ἐκεῖνον 2. τ΄ ^. ] Hinc 
eüam v. 21. ἰχϑρὶν συμφίριντα Persam 
vocat: atque bseo communis est Oratori- 
bus Greecis sententia. Isocrates Paneg. 
c. 41. τίς ἢ τῶν πολεμησάντων αὑτοῖς [τοῖς 
Πίρσαις] οὐκ εὐδαιμονήσας ἀπῆλθεν, ὃ κ᾿ τ΄ 
—— —— διαλυ- 


αμίνους τὰς «ex 

τὸν βάρβαρον — καὶ ak xai —* 
τὸς ἀφιλείας τὰς ἐκ τῆς στρα τῆς x 

ἐκᾶνον ἐσομένας, ἀληθῆ μὲν λέγουσιν, R. T. ^. 

Ie eadem Oratione commoda recenset, 
que ex bello cum Persis exspeotanda 
sip. Hæo etiam oausa erat, cur idem 
Orator gloriaretur, se foisse principem 
τῶν παρακαλούντων τοὺς Ἕλλινας bri — τὴν 
στρατείαν τὴν ἐπὶ τοὺς βαρβάρους, Panatb. p. 
407. quibus verbis assentitur /Elianus V. 

H. XIII. 11, AMERSFOORDT, 

— 18. ὅσ᾽ ἂν οὐδὲ καταρώμενος x. τ. λ.} 
Hzc de edle Peloponnesiaco videntur 
intelligenda. Worr. Non solis Graecis 
tanta malorum seges his temporibus orta 
est, verom item Persis. Herodotus in re- 
liquis eum Demosthene consentiens ]. 
VI. 98. ἐπὶ Δαρείου καὶ Ξέρξου nal ᾿Αρτοξέρ- 
leo, Thy τουτέων ἐπεξῆς γενεῶν, i 
wee κακὰ τῇ Ἑλλάδι, Perl sitos: ἄλλας 
ymàc τὰς πρὸ V Δαρείου γενομένας, τὰ μὲν ἀπὸ 


χθρας ἐπὶ 


Pd 


471 
τῶν αὑτῇ γινόμινα, và δὲ ἀπ᾽ οὖ- 
νέων τῶν κορυφαίων «τρὶ τῆς ἀρχᾷς πολεριδόν- 


Twv. Similium calamitatum auctores Iso- 
orates Panatb. p. 421. scripsit fuisse bar- 
mostas Lecedsemoniorum, qui Mp εἷς 
τοσαύτας καὶ τοιαύτας “συμφορὰς ἐγέβαλον, 
ὅσας οὐδεὶς «“ὠποτε αὑτοῖς γενόσεσθαι προσὲ- 

δόκησε. lbid. p. 471. de Persis, qui ad 
Marathonem certaverant, dicit: «λείοσι 
κακοῖς xal μείζοσι συμφεραῖς περιπεσόντες 
ὧν ἤλαισαν τὴν ἡμῶν eror, 1so-. 
crates Areop. 20. παρὰ δὲ τῶν [Περσῶν $e) 

κὴν τηλικαύτην εἰληφότες, ὥςτε ἀγαπᾶν 

γους, εἰ μηδὲν ἔτι κακὸν πάσχοιν. AMRRS- 
POORDT. 


— 20. φίλο — ἐχθρὸν) Ministri baud 
prorsus dissimiles domini aui erant. - De 


satrapis Iaoorates Paneg. c. 41. «ρὸς 
τοὺς φίλους ἀπίστως, «ρὸς δὲ τοὺς ἐχθροὺς 
ἀγάνδρως ἔχοντες. et deipceps : τῶν μὲν συμ-. 
μόχων καταφρονοῦντες, τοὺς δὲ πολεμίους θε- 
ρασεύοντες. Cæetorum buno locum in e- 
xemplum μεταβολῆς τῶν ατώσεων citavit 
Hermogenes de Invent. ]. 1V. p. 179. 
[edit. Gasp. Laurentii p. 193.] laudatus 
jam α Reiskio ad u 31. ἴν»εν. 

— 923. ἡμῶν αὑτῶν] Malim αὐτὸν ἐριῶν 
αὐτῶν cum Aug. primo. ScHAZFER. 

— 95. ἡμᾶς — ἴϑηκα)] Immo nos — 
offeramus. Yn zw. Cf. Reiskii notam. 

— ibid. τοῦτ᾿} τούτων Aug. secundas, 
Longe diversa causa illius scriptore (sc. 
ac Reiskius dabat). V. Bastii Commentat. 
Palæogr. p. 778. Ipz». 

— antep. φυλάττεσθϑαί φημι δεῖν, μὴ ---ἢ 
Orat. de Paoe p. 61. ed. lteisk. καὶ τί φυ- 
λάξασθαί φημι δέν ἡμᾶς; ὅπως μὴ ποινὴν 
«αρόφασιν καὶ κοινὸν ἔγκλημα ὁ μέλλων πόλε- 
μος tre ἅπαντας λάβη. AMERSFOORDT. 

P. 496. 1. πράττειν) Verum πράττων. 
ScHAEPFER. 

— 5. ἐξελέγξητι palam faciatis. Ip gs. 

- 10. ὥςπερ boule xaX») Pbil. IV. p. 
144. v. iie ed. Reisk. βασιλεὺς δὲ καθ᾿ 

αὑτὸν μὲν ἅπασιν [Ἑλλησω] ἄπιστος ἦν, et 
legati Lacedemoniorum apad Herodotum 
VIM. 149. βαρβάροισι ἐστὶ οὔτε «ιστὸν 
οὔτε ἀληθὲς οὐδέν. AMERSFOORDT, 

— 11. ἐκεῖνον) αὐτὸν non displicet. 
ScHAEFER. 

— 12. εὔχεσθε δὲ πᾶσι τοῖς Sic] Fre- 
quentes sont in veterum soriptis preces 
et obtestationes per deos. Ita Grsecis con- 
tinae in ore sunt formule, ere τῶν Saan, 
wp Διὸς καὶ τῶν θεῶν: Latinis, per deos 
immortales, alique his similes, Neque 
vero deest exemplorum copis, in quibus 
diserta omnium deorum mentio est. Cf. 
Orat. p. Cor. init. πρῶτον μὲν, ὦ à. ᾽Αθ., 
«οῖς ϑεοῖς εὔχομαι πᾶσι καὶ «ἄάσαις. δὰ q.]. 
vid. Taylorus et Reiskius. Quse verba 


γένετο item prostant Epist. I. init. p. 1462. et 


ap. ZEschin. c. Timarch. p. 59. f. In De- 
mosthenis Philipp. ll. p. 74. 95. legitor : 


472 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


ὦ τεῦ nal srávrsc θεοί. p. Cor. p. 339. 18. 


μὴ Yer, ὦ πάντες θεοὶ, pasti; ταῦθ᾽ ὑμῶν sequi 


ἐπσιεύσεμν. Herodot. VIII. 64. Greci ad 
Selaminem εὐξάμενοι erant τοῖσι Saves ab- 
i91» ἐκ Σαλαμῖνος Alavrá τε καὶ Τελαμῶνα 
ἐπικαλύοντο. quibus verbis non diverse si- 
gnificantar ab iis, quee paullo ante brevios 
expressa precesserant ibid, εὔξασθαι τοῖσι 
θεοῖσι. Namque, etsi mentio non sem- 
per fiat omnium deorum, illi tamen ssepe 
pmneseigBificantur, Jubet etiam ρεαντεία 
que legitur in Oret, c. Macartat. p. 1072. 
29. θεοῖς ᾿Ολυμπίοις καὶ ᾿Ολυμαίαις πάντεσ- 
σι καὶ πάσαις μνασιδωρεῖν. Demosth. Ep. F. 


f. p. 1466. 27. τὸν Δία τὸν Δωδωναῖον καὶ. 


τοὺς ἄλλους θεοὺς ἡγεμόνας ποιησάμενοι καὶ 
«αρακαλύσαντες, καὶ κατὰ τῶν νικητηρίων 
ἅπασιν αὑτοῖς εὐξάμενοι. Prolixius RMsehy- 
jus Agamemo. 88. sqq. πάντων δὲ θεῶν τῶν 
μῶν, ὑπάτων, χϑονίων, τῶν τ᾿ οὐρανίων, 

τῶν τ᾿ ἀγοραίων, βωμοὶ δώροισε φλέγονται. 
quem locum vindicavit Fr. Christ. Peter- 
sen in Notis ad hano Tragosdiam insertis 
Miscellaneis Hafniensibus vol. 1I. 1817. 
Frequenter etiam ita loqaitoe Ovidius. 
Metam. VI. 62. ““ Dique o communiter 
omnes, Dixerat, (ignaros noa omnes esse 
rogandos) Parcite." Cum quo loco con- 
venit alius Trist. I1I. 1. 77. ** Di precor, 
atque adeo (neque enim. mihi turba ro- 
gande est), Cesar, ades voto, maxime 
Dive, meo!" Apad eundem Haloyone 
pro Ceyoe marito Metam. ΧΙ. 577. ** Om- 
nibus illa quidem superis pia tura ferebat: 
Ante tamen cunotos Janonis templa cole- 
bat." Et Athenienses. ope Thesei a tarpi 
tribato Minoi pendendo liberati ** bella- 
tricemque Minervsm Cam Jove disque 
vocant aliis." Tta et (Eneo sacra faciente 
ibid. v. 276. ** Captus ab agricolia su- 
peros pervenit ad omnes Invidiosus ho- 
nos." Neque aliter in exsecrationibus et 
jaramentis. Demostb. Aristocr. p. 699, 
99. ὀμνύω τοὺς θεοὺς ἅσαντας. et Zenoth, 
. 890. 24. o. Conon. p. 1269. 7. καὶ yov 
ομινύω τοὺς θεοὺς καὶ τὰς θεὰς ἅπαννας xal 
erácac. Aristog. ἔ. 5. 773. 18. μὰ τὸν Δία 
καὶ wáyTac τοὺς ϑεούς. et similiter p. 790. 


4. Exec. adv. Lacrit. p. 937. 21. μὰ τὸν ᾿ 


Ala τὸν ἄνακτα xal τοὺς ϑεοὺς πάντας. p. 
Phorm. in f. p. 963. νὴ τὸν A. καὶ v. 0, Xo. 
c, Pbsenipp. p. 1042. 22. νὴ τοὺς θεοὺς καὶ 
τὰς Ütác. ibib. p. 1044. 4. πρὸς τῶν ϑεῶν 
xal δαιμόνων. Zschin. c. Timarch. p. 44. 
med. síwsvé μοι ergie τοῦ Διὸς καὶ τῶν ἄλ- 
λων θεῶν. Demostb. Ep. V. p. 1490, 2. δέο- 
μαι δήφου πρὸς Διὸς ξενέου καὶ vr. 7. θ. Klia- 
nas V. Ἡ.]. HI. c. 9. d Πολιὰς ᾿Αϑηνξ, καὶ 
"EXsvOÉfeis Ζεῦ, καὶ ol Ἑλλήνων ϑεοὶ πάντες. l. 
XII. ὁ. 1, ἀνευφημήσασα δὲ ϑιοὺς. σάγτας 
ἐπάλοι 'EXXavíovc καὶ ᾿Ελευϑερίους τοὺς αὑτούς. 
Fta etiam Cicero p. Lege Manil, c. ult. 
** 'T'estorque omoes deos et eos maxime, 
qui huie loco temploque president." Di- 


ligenter omnium deorum catalogum per- 
ite» Cherea Terentianus Heentont. 
IV. 6. 6. ** Ut te quidem omues di, der, 
quantum est, Sgre, Cum tuo iete inveato 
oumque incepta perdeint." Phorm. IV. 
4. 6. '* Ut te quidem emnes di, dese, se. 
peri, inferi, Malis exemplis perdenc" 
Quse loca citantur e Bentlejo ad Bun. IH. 
3. 11. Vid. et Phorm. V. 8. 8. et V. 1. 
83. item Ands. IV. 4. 12. Ovidius otium 
"Trist. IT. 53. ad Augustum : ** Per mare, 
per terras, per tertia numina juro, Per te, 
presentem conspicuumque deem." shi 
tertía numina recte interpretatus est Har- 
lesius cclestia, que explicatio probari 
potest ex v. 426. '* Explicat ut causas ra- 
pidi Lacretius ignis, Casaromque triplex 
vaticinatue opus." Locns Laoretii, qeem 
significat Ovidius, legitar de Rer. Nat. l. 
V. 93. ** Principio maria ac terras czlum- 
quetaere. Hprum nataram triplicem, tris 
corpora, Memmi, Treis species tam disd- 
miles, tria talia texta Una dies dabit exi- 
tio." AxrnsroonpT. Sets sit memi 
nisse formale Homerice: Κέκλυτέ gum, 
wárric τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι. ScHa»- 
FER. 

— ibid. εὔχεσϑε Bi — avrov] Dictio οἱ 
plena neo dura est. V. not. Recte 
vertit Reiskius in Ind. Greecitat. Ipzx. 

— 13. ἥνπερ ποτὲ τοὺς «τρογόνους αὐτῷ} 
Hoc quoque referendum inter exermp!a 
atiractionis, recteque post ἐκεῖνον Bek- 
kerus hypostigmen delevit. Quod si Ors- 
tor uti noloisset attraotione, scripsisset 
sio: ἥπερ ποτὲ τοὺς προγόνους αὑτοῦ scilic. 
ἔλαβενεα Res non animadversa fortasee in 
causa foit, oar Reiskio structura hejes 
loci minas probaretur. Ipzx. 

— 17. ἣν] ὃν prestat. Dici vix petet, 
quantopere Greci soriptores schema hec 
syntacticum dilexerint: ut, ubicuoque li- 
bri variant, praeferri oporteat. Ip gs. 

— ibid. «φὸ τούτων] πρὸ τοῦ vide ne ve- 
rum sit. Inga. 

— 18. οὐδερειξς o — Dartpaleeucay] Cansam 
crescentis fortitudinis bellicae Atheniee- 


sium τῇ ἰσηγορία tribuit Herodotus V. 78. 


- * 


dem teste c. 117. αὕτη — ὃ ἀφόλις τῶν 2at- 
πίων ἐδυνάστευε μέγιστα, Cf. et YIaooratis 
Areopag. c. 3. ibique Bergmannus, ihid. 
c. 5. et alibi. AwznasroonpDT. 

— 19. ὑσεραίρουσαν) Fallitur Wolfes, 
Saltem conjecisset vwsp»es, — Sed umice 
probandam participium, qeod est imper- 
fecti temporis. ScuAEPER. 

— 920. ἐχουσίου — Pia Aa xov] Vaticinari 
videtur Demosthenes ea, quse brevi post 
aeciderunt. Quam primom enim in Grse- 
oia qnalieumque tandem ratione pex re- 








AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


stitata est, Persarum regnum aggredi mo- 
rati non sunt Philippus οἱ Alexander. 
Plenm sopt Isocratis Orationes adhorta- 
tionum, ut, compositis intestinis dissidiis, 
Greeci arma iu barbaros couveitaut: im- 
primis ejos Orat. ad Philippum, quem, 
neo immerito, ducem huic bello imprimis 
idoneum censebat. Cf. p. 146. f. 147. 
155. ed. Reisk. et alibi. Lacedsemoniis 
quidem, quorum vires magis etiam quam 
emterorui fracue erant, tali pacificatore 
valde opus esse idem testatur l. c. p. 158. 
καίτοι πῶς οὗ χρὰ νομίζειν τοὺς οὕτω διακει- 
μένως ἀσμένως ἂν ἰδεῖν ἐπιστατοῦντα τῆς εἰ- 
(ἄνες ἀξιόχρεων ἄνδρα καὶ δυνάμενον διαλῦσαι 
«τος ἱνεστῶτας αὑτοῖς πολέμους : atque si- 
militer postea de Thebanis verba facit, 
itemque de Argivis et Atheniensibus, 
populis Grsecise principibus. De The- 
bauis hæo ait: εἰς τοῦτο δὲ τὰ πράγμα- 
τα αὑτῶν «σεριόστηκεν, ὥςτε --- voy. iv σοὶ 
τὰς ἰλαίδας ἔχουσι τῆς αὑτῶν σωτηρίας" 
ὥςτ᾽ οἶμαι καὶ τούτους ταχέως Sanct 
ὅτι ἂν σὺ κολεύης. Eodem spectant ejus 
tres priores Epistole. Et in Panathep. 
quidem p. 428. Agamemnonis landes banc 
precipue ob oausam prsedicat, quod 
ille rex aniversos Grzcos prodenter ad 
eoncordiam redactos adversus barbaros 
duxerat. Sed jam autea in conventu 
Olympieo Gorgias Leontinus orationem 
baboerat, qua eadem Grecis suadebat. 
Vid. Philostrat. de Vit. Sopb. l. 1. c. 9. 
et Fabricii Bibl. Gr. vol. I. p. 911. Ut 
hic ἀκουσίου διαλλακτοῦ Demosthenes me- 
minit, ita apad Thucyd. III. 59. Hermo- 
crales Athenienses vocavit Siculorum διαλ- 
Àaxràe epi τῶν ἐμῶν λόγων ἀναγκαιοτέ- 
(ox. AMERSFOORDT. 

— 91. οἷδεν ἃν] αὑτὸν οἶδεν ἂν φανέντ᾽ ra- 
ror ennstruotio, sed proba: consaelior 
αὐτὸς οἶδεν ἂν φανείς. Lucianus t. LI. p. 50. 
Bip. συνεὶς ἐν ἀφύκτω ἐχόμενον ἑαυτόν. ubi 
stractara valgaris orationem erat dario- 
rem redditura, ScHAEFER. 

— 924. ya. δ᾽ — μὴ μακρὰ λέγων x. τ. λ.} 
Isocrates de Permout. p. 544. ἵνα δὲ μὴ 
λίαν ἰνοχλῶ πολλὰ πρὸ τοῦ πράγματος λέ- 
γων, ἀφέμενος περὶ τούτων ἤδη πειράσομαι δι- 

ica» ὑμᾶς.  /schines o. Timaroh. p. 
73. in. fsa δὲ μὴ μακρολογῶ — ἐρῶ x. T. ^. 
Ita et de F. L. p. 96. AMEgnarFOORDT. 

— $25. τὰ κεφάλαια] Hujusmodi clau- 
aulæ atque ante dictorom quasi compen- 
dia et indices ae pe inveniuntur apud re- 


YOL. V. 


473 


teres. Cf. Isocratis Oratt. ad Nicool., ad 
Philipp. de Pace et Panath. p. 484 — 
488. Demosthen. c. Pantæn. p. 983. 
Olyntb. I. p. 27. 6. Cicero p. Arohbia c. 
ult. alibi: indeque ipsum nomen ortum 
esl 'EmiAoye, uti monet Scholiastes Her- 
mogenis (o0jos Excerptum ex Aldina edit. 
repetiit Beiskius Orat. Gr. vol. VILI. 
P. 19. B.), qui Coracis artificium expo- 
nens in compouendis oratiunibus narrat, 
eum fuisse solitum, postquam prsecipuam 
orationis partem absolvissel, ἀναχέφαλαι- 
coc Sa; καὶ ἀναμιμνήσκειν ἦν συντόμω περὶ 
τῶν φϑασάντων καὶ ὑπ᾽ ὄψιν ἄγειν τὰ λε- 
χθέντα τῷ δήμω, ἅπερ ἐκάλεσε — ἐασίλογον. 
Earum etiam mentionem fecit Hermo- 
genes «ερὶ μεθ. uy. c. 12. τὴν δὲ ἀνακεφα- 
λαίωσιν καλοῦσιν [οἱ παλαιοὶ} ἐπνάνοδον, ὡς 
Δημοσθένης δηλοῖ, ct quie sequantar.. Im- 
merito autem meo sensa hojusmodi olau- 
sulas reprehendit Gorgias Apolog. Pala- 
med. Oratt. Gr. vol. VIII. p. 121. εἴρηται 
τὰ παρ᾽ ἐμοῦ καὶ παύομαι. τὸ yàp ὑπομνῆσαι 
τὰ διὰ μακρῶν εἰρημένα συντόμως πρὸς μὲν 
φαύλους δικαστὰς ἔχει λόγον, κ. τ. A. IDEM. 

— ult. ἄρχειν) Seusu iucipiendi rarius 
boo verbum occurrit in genere activo. 
Quadam tamen exempla ad b. 1]. dedit 
Erasmus. Addeimus nonnulla ex Tbocy- 
dide, quem frequenter imitatur Demo- 
stbenes, quod «wsepius animadverterunt 
viri docti [V. Valckeuarius Diatr. Ru- 
ripid. p. 217. B. et Annotatt. in Pbalar. 
Lennep. p. XVIII. (XXI. ed. Lips.] 
Scnasrzn.] l. I. δῷ. ναυμαχίας οὗ δια- 
νοούμενοι ἄρχειν ἑκόντες. 54. πολέμου ἄρχον- 
τῆς. [ta οἱ 1V. 92. 1. I. c. 81. εἰ δόξομεν 
ἄρξαι μᾶλλον τῆς διαφορᾶς. 11. c. 12. ὅδε ἡ 
ἡμέρα τοῖς "Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει. 1V. 
c. 73. μάχης καὶ κινδύνου ἑκόντας ἄρξαι. c. 
87. ἀγωνίσασθε τοῖς τε Ἕλλησιν ἄρξαι “ρῶ- 
τοι ἐλευθερίας. et in pacis formala 1V. 118. 
τὴν ἐκεχειρίαν εἶναι ἐνιαυτὸν, ἄρχειν δὲ wie 
τὴν ἡμέραν. AMERSFOORDT, 

P. 497. 2. σκοπῶμεν σκοπεῖν verum 
poto, sic ut post ἀδίκου minor dixliuetio 
ponatur. Jam aliquanto concinnius sc- 
quilur κἂν ταῦτα ποιῆτε, SCHARFRR- 

— pen. ὑργισϑησεσθι}) Bene δξγιῖσθε 
Bekker. I DEM, 

— ult, six àu.] Negaiwm wb ye —— 
retar, oportebat interponi. ud, ^ 
Sed bauignaquam requiritur, ἢ 
vult : οὐ γὰρ ;£yitizc 2a αὐτοῖς De 
yy ἡμεῤτεμῖνα, lv. 


3» 





THOM/E STANLEII 
ANNOTATIONES 
IN DEMOSTHENIS ORATIONES 


ΠΕΡῚ ZYMMOPION 
ET 


DE RHODIORUM LIBERTATE. 





THOMMÆ STANLEII 


ANNOTATIONES 
IN DEMOSTHENIS ORATIONEM 
ΠΕΡῚ YMMOPION. . 





*," Ht Stanleii annotationes, nupo primum, quod sciam, poblici juris facte, hoc 
temporis Cantabrigise servantur in Bibliotheca Publica (Plat. Gg. —3 — 16). Plarima 
habent sigla plas minus inusitata: lacunse porro et mends, quæ passim scatent, me 
ia suspicionem adducunt, bas notas apographam quoddam esse, quod V. D. revisione 
fraudatum est. Cf. Taylori Prolegomena ad Demosthenem vol. i. p. xcvi. edit. nostr, 


Hsec oratio partim est ἀποτριαστικὴ, dis- 
suasoria, partim πιαραινητικὴ seu διδακτικὴ, 
instructoria seu monitoria. Dupliciter enim 
omaino bio agit Demostb. — Athenienses 
dehortatur a pugna susdetque ne ipsi soli 
sine ceterorum Grecoram ope et auxilio 
bellum contra Regem suscipiant. Deinde 
rationem ostendit qua optime se ad bellum 
instruere possint, si omnino belligeraudum 
sit. Atque heo duo tanquam generalia ca- 
pita totius orationis breviter hic in exordio 
proponit, fusius postea proseouturus. Ex- 
ordium vero ἀπὸ τῆς , conferen- 
do se cum aliis Rhetoribus ao Demagogis 
Athen. quibus so. id solenpe erat, majoram 
καϑορϑώματα οἱ ἀνδραγαθήμαντα passim in 
orationibus suis ebuccinare: et vel Mil- 
tiadis irophæa, vel Cimonis et Aristidis 
res gestas, vel Themiatoclis victorias, ma- 
gna verborum pompa describere, Xerzis 
fage, Leonidas et Thermopyle, Maratbon 


et pugna Salaminis, utramque paginam 
apud eos faciebant. Hsec quidem dictu 
speciosa et splendida orationis argumenta 
et auditu juonnda. Sed cui bono? (inquit 
Dem.) σαὶ [εἷο : f. Cum. sed mebercale 
conturbatior bic contextus.] mortuorum 
laudes et encomia non prosunt ipsis defan- 
ctis, si forte vivis: quanquam ne vivis 
quidem, saltem non semper: non prosunt 
defunctis majoribus vel bsec encomia, imo 
nocent (inquit Orator) et injuriam faciunt, 
quandoquidem longe infra eorum merita 
subsidunt. Missis igitur his verborum 
phaleris et pigmentis et lenociniis, quibus 
alii Rhetores popnlo placere student, et 
favorem captant, et eloquentise landem. au- 
copantur : mihi rationem [sic] et stetatum 
est ea tantum apud vos dicere, qus» cum 
bono publico vestroque omnium usitatu 
et prsesenti rerum statu maxime sunt con- 
junota. 


IN ARGUMENTUM. 


P. 280. 92. δῆμιος κεκίνητα!] perturbatur, 
commovoestur, tumultuatur. Verbum xwti- 
σϑαι proprie de corporibus, sed ad motas 
et tamultus tum internos animi tum exter- 
nos Reip. [sic] Act. xxi. 80. ἐκινήθη eto. 
commota est tota civitas. Herodian. l. 1. [3. 
15. ed. Irm.] ἐρᾷ He τὸ Bápeage καὶ 


ταῖς ς ῥᾷστα κιγεῖσϑαι. 
Β.]. Pollt ioterp. herlarit nose 


levibus causis eot momentis impelli. Plat. 
Fab. [c. 9.] τοιούτοις λόγοις κινηθέντες οἱ dy- 
θρω ποι. hujusmodi sermonibus commoti 
mines et conturbati. Sio κινεῖν σὸν ne, 
turbare, mutare, ordinem et statum ip. 
et κινεῖν τοὺς νόμους, abrogare leges, apud 
Philos. in Polit. non semel. 

— ibid. πόλεμον ἐκφέρειν] bellum gerere, 


ad v. efferre. quod Lat. diount *' bellom 
inferre." Polyb. Hist. l. i. non procol ab 
init. [ο. 3.] πόλεμος ὃν πρῶτον ἐξίνεγκε μετ 

᾿Αχαιῶν πρὸς Αἰτωλοὺς Φίλιππος. bellum quod 


sd Ph. [$36] Etolos * laoor. 
Phil. [$. 36.] δεῖ τὸν ὀρϑῶς — *7 
μὰ αρότερον ἐκφέξειν τὸν πρὸς βασιλία πόλε- 

μον elo. qui recte rebus consultum velit, non 
prius Regi bellum inferre debet, Gre- 
cos reconciliarit, et iteram ibid. [$» 47.] 
ὑπέδειξε . . . τοὺς πολέμους . demon- 


ho- Hreit posteris quibus sociis adhibitis et cmn- 


gerenda essent. Lacian. Pro- 
Mi rrt [$- iT e — σέλεμον ἐξενέγκωσι 
«οὺς τοὺς 91ovc, οἱ γίγαντες. κα bellum 
dis inferant, eicut gigantes. 





478 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


IN ORATIONEM. 


P. 280. ult. Λόγον slertis . . . κεχαρισμεύ- 
wr] Hyperbaton. Grecis usitata, Latinis 
ignots, nisi siquando Grscos imitantor. 
' Syntaxis implicita et pecplexus verbe- 
rum ordo, apud Scriptores Atticos, nec 
infrequens nec inelegans pro δοκοῦσί aos 
Wp. ^. e. x. ete. Aristot. Eth. vi. 9. Ἔστι 
δ᾽ Voip ἐν διανοία κατάφασις eic. pro 5s, 
δ᾽ ἐστὶν eto. cvi simile illad Phys. iv. (c. 


4.] levi δ᾽ ὄςπερ τὸ ἀγγεῖον etc. pro &cerig 
rl τὸ ἀγγεῖον etc. et 1. i. o. 19. ἀργία 


yàp ἐστὶν ὁ πόνος τῆς ψυχῆς etc. pro ἀργία 
yàg τῆς J. etc. Noster alicubi : [495. 90. 
ed. Reisk.] Ti τοῦτο μαϑὼν wporíypa-]a. 
ubi participium μα ϑὼν implicitum est cum 
duobus diotiosibus, que natura cobsrent, 
b. m. τί με. T. sr. et alibi : Οὐκ αὐτὸς σποιτεῖς 
6,71 μὴ λυσήσεις τοὺς ἄλλους ποιῶν, pro ὅ,τι 
«V. (a3 ^. T. &, eto. non animadvertis ipse, 
quod te vitare oporteat ne aliis molestus 
sis. quodnam faciens molestus aliis non 
eris. Plut. Demetr. [o. 38.] εἶτα οὐκ ἂν, 
εἰπεῖν τὸν Σέλευκον, ἐφπιδοίης, ᾿ΒΕρασίστρατε, τῷ 
ἐμώ παιδὶ, φίλος ὧν, τὸν γάμον; pro οἱ δὲ 7. 
Σ. ὦ Ἔρ. T. .. . . οὖκ ἂν ἐπιδοίης τὸν γάμον. 
Moscb. sive Porph. s. a. l. iv. οὐδὲν lerixo- 
μειζόμενοι ἀφοδημοῦσιν ἀναλωμάτων ἕγεκα, pro 
οὐδὲν ier. ἀν. ἕν. ἀπεοῦ, peregrinantur. nihil 
secum ferentes impensarum gratia, nibil sc. 
quo impensas solvant, Similem trajectio- 
nem verborom seu hyperbaton volunt esse 
plerique in illo loco Evang. Lec. xxii. 36. 
ὁ ἔχων ἄντιον, Bpá Tw, ὁμοίως καὶ hear 
καὶ ὁ μὸ ἔχων, πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ, 
καὶ ἀγορατάτω μάχαιραν. quas verba poste- 
riora sio vertunt Iaterpr. etiam nostri : 
“οἱ qui non babet gladiam, vendat tubpi- 
cam soam et emat." Volant viz. esse hy- 
perbaton, seu trajectionem in verbis, ac 
si scripsissel Evang. à μὴ ἔχων μάχαιραν 
etc. ideoque in versione reatitaunt verbum 
μάχαιραν in stum locum, qui non habet gla- 
dium eic. sed utcunque frequens sit apud 
Atticos hoc syntaxis implicate, seu traje- 
elio verborum, quam byperbeaton vocant 
Gr. Gramm.: raríssime tamen (opinor) 
oecarritin N. F. qaod ᾿Εβραίζει magis quam 
᾿Αττικίξει. Valg. et Beza ad verb. qui non 
habet. vendat. pollium, et emat. gladium, 
obseore et ambigue. Syros et Arabs δὰ 
vitandam trajectionem repetunt vocem gla- 
dium b. m. et qui non habet gladium vendat 
vestem suam et emat gladium. Arab. ** wa 
man jaisa laho' Saipbon, wahsbagna shs- 
bantio, waliasb tirra Saiphon." Et nollem 
equidem siue magna necessitate bano figu- 
ram edmittere : inGr. textu enim S. Evang. 
nalla nos cegit necessitas hino recarrere. 
Immo potius sensus loci postulat, ot sfm- 
pliciter interpretemur sumendo verba eo 


ordine, quo posantor in texte: i μὲ ἶχον 
ete. 


— ibid. μέσον οὖ copper) 
Communis hie Rbetorum morbos est, volt- 
ptatem in dicendo potius quam utilitstes 
spectare, xex. potius quam ewae. λίγο δ» 
ersi», de quo im queritor Dem. He 
Gr. dicunt πρὸς χάριν λέγειν, vel s. x. ἂν 

ἵν eto. et uno vocabulo xaerewr- 
σεῖν. et id quidem optimum esse! maxhse- 
que optandum, miscere uti [sic] atromqee 
simol in orationem, connectere τὸ xty. xal 
τὸ συμφ., τὸ ὃδυ xal τὸ χράσιμον, quod qui 
fecit omne tulit punotam. qsod si ves 
utramque fieri non possit, prestat Verose 
civem esse quam Placentim. Parmitia 
plane vox illa à ἥδιστα $ ἥκιστα, sive οὐ 
principem sive ad populum verba facits, τὸ 
χιόσιμον magis. quam τὸ δδυ spectsaden. 
Et quoad boo certe poete przestaot orsori- 
bus. Cum enim prisci Rhet. plerique (vti 
hic conqueritur Dem.) λόγον εὐ νεῖν σρουροῦν. 
ve Xy. poliusquam συμφ. Poetarum 
insigne illud elogium est apud Hor. [Art 
Poet. 353.) ** Aut prodesse volant" etc. 

P. 281. 1. ἐπαινοῦντες — (en] 
Synonyms. et tamen Philos. Etb. i. 13. 
distingoit inter [eam et ἐγκώμια. 6 uit 
γὰρ lean (inquit) τῆς ἀρετᾶς, τὰ δὲ bed- 
μια τῶν leyes. ἔπαινος, b. e. laos, propr 
est babitus virtutis, ἐγκώμιον sotem reram 
gestarum. Sic Rhet. i. Mh "Ben V 7 
νος, λόγος ἐριφανίζων μέγεϑος ἀρετῆς τὸ 

nha em ἐστίν. et paule post: 
διὸ xal ἐγκωμιώξομεν «φάξαντας" τὸ δὶ ine 
σημεῖα τῆς ἱξεώς εἰσιν" ἐπεὶ lauri sal 
μὴ 9rierpayóra, εἰ σιστούομεν εἶναι TUNTE. 
encomiis ornamus illos qui precierum εἶν 
acinus fecerunt eto. , 
— ciini λέγε» Videtor pr 
ma fronte esso catachresis. Sed freqaess 
fig. ἀπὸ κονῖς χρήσεως, quit manibos εἰ 
plurimum res gcrontur, suscipiuplor. in- 
χιρεῖν, quovis modo aliquid aggredi, tun 
dicto tum facto, tum lingua tum * 
Sio ἐπιχειρεῦντες λέγειν sunt, qui de re! 
qua aggredientar dicere, quanquam etia 
et mansi suom officium est in orstos 
habenda, uec de nihilo est quod Rhet ptl 
mer expenem comparator. Álioqsin μ᾿ 
phrasis festive torqueri polest velipis 
eos et ineptos Rbetores qu! menibe dis 

et preter modum gesticslastsr AM i 
staltos illos ὕντας spud Se^, {εἶ 
menus habent lipgosres et diis sai ie- 
qeentur. Hi enim xar & im 
seite nee vel inficete dici possont 
ροῦντες λέγοιν. “ΨὋΕ 

P. 385. 2. δόβαν ἑκφέροσϑαι] εἰσίν. i 
portare. eloqueptie landem repo 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


elieyuns est κομίζομιαι, ut orat. prseo. c. fin. 
vis μὲν ἀπέχϑειαν — ἐκφέρεσθαι. per. pse- 
1 vestra et decreta inimicitias vobis 
conflatis, in aliorum odium incurritis, ini- 
miciliam reportatis. male ibi Let. Intp. 
* jnimicitias denunciatis." id enim esset 
ἐκφέρειν non ἐκφόρεσϑαι. ita enim differunt 
ἐκφέρ- αν et ἐσϑαι, αἱ φέρ-ειν et εσθαι, ot 
κομίζ--εἰν οἱ ἐσϑαι, οἱ jam apte observavi. 
Sa» ἐκφέρεσθαι idem omnino est quod 
Hom. κῦδος ἀρέσϑαι. eloquenti laudem 
reportant, vel etiam eloquentie et bene 
dioendi opinionem consequuntur. δόξα 
enim elsi apud posteriores Atticos gloriam 
significet: tamen apud antiquiores Gree- 
cos, et ex sua origine, nibil aliud quam 
epinionem denotat. Εἰ sano gloria nibil 
aliad est quam bonesta et honorifica opi- 
bio de alicujas virtute ac meritis, et præ- 
olara existimatio. Apud Hom. certe δόξα 
est nuda opinio nunquam vero gloria, b. e. 
non τιμὴ sed ὑπόληψις. at 1. [K. 394.] σοὶ 
V ἰγὼ cix ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι, οὐδ᾽ ἅπο δό- 
ξες. ero tibi non vanus speculator nec citra 
opinionem. eu ποῤῥω τῆς περὶ ἐμοῦ ὑπολήψεως, 
igquit Eustath, δόξα igitur apud posteros 
est τιμὴ, honor, gloria, apud Hom. ὑπόλη- 
Jue, ἔννοια na và. ψυχὴν, δόκησις, οἴησις, opinio 
sea existimatio. lta xoc apod Hom. est 
simpliciter φήμη, fama; rumor, apud po- 
steros κῦδος, gloria. quse Hom. est ἀγαθὸν 
«λέος et κλόος —8 δόξα εἰ ὑπόληψες, opinio 
seu existimatio, non solam quam de rebus 
36d et quam de personis concipimus, habe- 
mus, ati hoo in looo. Εἰ Lat. * bona' et 
' mala existimatio, de bominibus sc. Quss 
dem sigoificationes sic distingai possunt, 
ul prior philosophis, posterior ceteris «s- 
ζιγράφοις familiariter et magis in usa sit. 
Apud Aristot. aliosque philosopborom fi- 
lios δόξαι sunt philosophorum opiniones sen 
sententie super quastionibus pbilosopho- 
rum, unde χυρίαι δόξαι, et ὑπολήψας παρά- 
δεξοι, παρὰ δόξαν, sententie private, preter 
vel contra communem receptam opinionem. 
Jam apud Rhetores et Historicos δόξα est 
opinio seu existimatio quam de personis 
habemus. Quemadmodum et fuma apad 
lat. ut viz. ** cui fama est iptegra," etai 
aliquando δόξαν ἔχειν idem est quod παρ- 
éxtiv, viz. passim reputari, existimari. Sio 
Plat. Thes. (c. 2.] δόξαν εἶχον ἐκ Θεῶν γε- 
yo. ez Diis nati fuisse existimabantur. 
Ita loquuntur etiam Lat. Cres. de B. G. 
1.7. [59.] ** Quse civitas in Gallia maxi- 
mam habet opinionem virtatis" — (aeyi- 
στὴν δόξαν τῆς ἀρετῆς ἔχει. Sio ἀγαϑὴ ὑπό- 
ληψις, bona eristimatio, ut et opinio Lat. 
Herodian. 1. 7. (c. 2. ed. Oxon.] ἔργοις τὴν 
δόξαν xal τὸν τῶν στρατιωτῶν ὑπόληψιν ἐπι- 
στοῦτο. opinimem militum de se conceptam 
fertis confirmavit. Hino ὁ ἐν ὑπολήψει dici- 
tar cajus est recta existimatio, vir 80. pro- 
bates ac spectaue existimationis. ot Cav. 
11. Conoil. Cbalced. que sancitur evrra- 


479 


τικὰς, i. e. commendatitias, epistolas dan- 


das esso τοῖς οὖσιν ἐν ὑπολήψει ρεόνοις προσώ- 
«e. quod male sio vertant nonnolli: iis 
solis personis que in aliquam suspicionem 
vixerunt. potias e contra: iis qui in ezisti- 
matiens sunt, h. e. qui bons esse opi- 
Dienis videntur, qui sunt integre fama. 
Qaod utinam hodie aped nos obtineret, ut 
so. litere commendatitiie concederentur 
τοῖς οὖσιν ἐν ὑπολήψει μόνοις προσώποις. pere 
sonis integre fame εἰ spectate exütimatio- 
nis. Chrys. Ep. ad Heb. ὅταν Θουληϑῆ τῖς 
διορύξαι τὴν τοῦ erhucios ὑασόληψιν. cum quis 
toluerit perfodere prorimi bouam existima- 
tionem vel opinionem. 

— 95. ἀρετὴν ἐλάττω — ποιοῦσιν) Hoc 
est, quod inquit Horst. ** landes culpa 
deterere ingeni," οἱ rarsus ** magna modis 
tenuare parvis." [i4 fit quoties Herculem 
laudamas: nam quis eom vitaperatar. E 
contra sunt vonnulli qui εὐτελῆ καὶ μιπρὰ 
ἔργα λόγων ἀρετὴ Qn παρέδωκαν τῆς ἀληθείας 
μείζονι, αἱ preeclare. Herodian. in procem. 
suse Historie. [€. 3.] 

P. 488. 1. ἐκείνων τὸν ἔασαινον — εἶναι 
Pindar. [Olymp. i. ὅ3.] ἐσίλοιποι ἃ μέραι 
μάρτυρες σοφώτατοι. * Crescit occulto velut 
arbor sevo, Fama majoram. Joseph. !. 2. 
contra Ap. ὁ πολὺς «ιστεύεται πάντων 
εἶναι Joana hc à , cui affine ada- 
giale illad sacrum 1 Cor. iii. 13. ἡ ἡμέρα 
δηλώσει, dies indicabit. Id. Pind. alibi 
[Oirmp: x. 65.] 8 τ᾿ ἐξελέγχων μεοόνος ᾿Αλά- 

» ἐτήτυμον Χρόνος 


— δ. “αραδίξασϑαι) Proprie est re- 
cipere, eacipere, admittere, idem fere quod 
ἀποδέχεσθαι: sed hoo in loco «aea. est 
aggredi, suscipere, ἀναιρεῖσθαι, ἐπιθφάλλεσθαι, 
ἐπιχειρεῖν, cojus significationis exemplum 
haud memini me uspiam alibi invenisse. 

— 10. φόβος λέλυται] Notetur disori- 
men inter poetas et oratores in usu hojas 
verbi λέλυται. Apud Poet. φόβω τις λέλυ- 
ται, — λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, metu 
labat, fatiecit, dissolvitur: δὲ apud Orat. 
φόξος λύεται, ipse metus solvitur, h. e. eva- 
ποιοῖς 


— 11. ὡς ἔχω γνώμης} quid sentiam, 
aut quænam mea sit sententia. de hao phra- 
si antea. 

— 15. πόλεμον ἄρασθαι} bellum gerere 
vel bellum suscipere, verbum eleguns, et 
boc sensu apnd Atticos scripteres usita- 
tum (ut sapra πόλεμον ἐκφέρειν). Demosth. 
noster alibi: [de Pao. $. 8.) οὐ δεῖ wé- 
Asso. ἄδοξον xal δαπανηρὸν ἄρασθαι. bellum 
ignobile et sumptuosum nou. est. tuseipien- 
dum. Thucyd. l. i. ſo. 80.) πῶς χρὴ αρὸς 
τούτους ῥαδίως πόλεμον ἄρασθαι etc. quomodo 
oportet eto. — Discritnen inter ἄρασθαι aor. 
a. med. et aor. C. ἀρέσθαι. "Αρασθαι xiv- 
δυνον, φόλεμεσν, npud. πεζογράφους : ἀ;έσϑαι 
γίκην, κλέος, κῦδος. In soluta oratione dga- 
σϑαι tantam, in carmine atrumque et 
σϑαι et ἀρέσθαι. ᾿Ασπετὸν ἤρατο κῦδυς. 


——— — 


470 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI AN NOTT. 


συγισβαλοῦσιν ἑτοίμως, [cum Phill Ippo in 
Atticàám]. et de F. L. p. 375. 6. [Philip- 


pos] ἶφε τὴν —* ὑμῖν καταλύσειν. 
Accedit, quod hoo ipso tempore jam fla- 
grabat bellam istod sacrum, cujos ut 


ipai auctores ita et acerrimi vindices 
bebani faerunt. Cf. supra dicta in Intro- 
Quot. p. 719. AsEnsrFOORDT. 

P. 995. 8. τὰς προτέρας — ἁμαρτίας] 
Hio quidem loci dubium non est, quin 
Tespexerit Orator δὰ proditionem Theba- 
norum ip bello gesto oum Xerxe. Ejus 
etiam meminit Phil. II. p. 68. 21. ed. 
Reisk. — δὲ Θηβαίων καὶ ᾿Δεγείων προγό- 

ατεύσαντος τῷ (αρβάρῳ, 
* ΝΥ οὖκ t ἐναντι γτας. Hos etiam Iso- 
crates nuncupat Plu. p. 530. τοὺς μὲν δου- οὖν 
λεύειν τοῖς βαρβάροις ἀξιώσαντας, et paullo 
post τοὺς τῶν Ἑλλήνων προδότας. — Ibid. p. 
519. f. dicuntar τὸ παλαιὸν ἁπάσης τῆς 
᾿Ελλάδος προδόται καταστάντες. Fusus est 
Herodotus libr. VIT. VIII. passim in 
enarranda bac Thebanorum proditione, 
quse prolixitas non minima videtur exsti- 
tisse causa, cur ei tam infensus fuerit 
Platarchus. Vid. ejoj libellas de Hero- 
doti malign. Apud Qustinum vero l. XI. 
€. S. 6. 9. Alexandro M. in bello cum 
Thebanis urbis excidium sui socii eadem 
de.causa auaserunt, “ studia in Persas 
non preesentia tantom, verum et veteraad- 
versus Grsecis libertatem increpantes." 
Quodsi sad injarias universe Grecis a 
Thebanis illatas Platæarum excidium mi- 
nos socensebant Athenienses, certe ad 
suas privatas referebapt, de quo vid. 
Tbucyd. III. 52 — 68. Isoorat. Panaih. 
P. 244. Demosib. c. Neær. p. 1371. sqq. 
Huo pertinebant etiam opes antiquitus 
late Pisistrato,ut tyrannidem recuperaret, 
qoem pecunia sublevaront, cselerosque 
Grecos à τῇ δόσει τῶν χρημά- 
en. Herodot. I. 61. Thebanorum in Gre- 
oos peccata reconsuerunt auctores, quos 
janctos edidit Reiskius in Oratt. Gr. vol. 
VIII. Lesbonax Orat. de bello Thebano, 
ad quam v. Reisk. idem Orat. Protr. p. 
24. Herodes «. Πολιτείας p. 43. Ingw. 

— 4. ἀναλύσανται) Indicativum Bek- 
kerus recte restitit. Xenophon Hellen. 
VII. 5.18. λογιζομεένοι, ὅτι ---- πάντα ταῦτα 
ἀναλύσοιτο. ad q. 1. Morus in Addend. 
** Sic Demosthenis περὶ evjapatp, dixit τὰς 
«προτέρας ἀναλύεσθαι ἁμαρτίας, corrigere 
culpam olim contractam: ubi varie lec- 
tiones, ἀπολύεσθαι et διαλύεσθαι, orte 
sunt vel ex emendatione, vel ex interpre- 
tatione ; sed Xenophontis locus lectionem 
ἀναλύεσθαι firmat. 
fogit Morum, est Wolfii conjectura, non 
scriptura Codicis. Wolfium autem, ut 
1nallet sio scribi, videtur movisse locus p. 
99. 2. ὅσης PER. 

— B. ἡγοῦμαι τοίνυν — πρὸς ἅπαντας) 
Distinctio mi minor, quam Reiskius vocabulo 


ἀπολύσωνται, quod νόμους 


in. brrac prseposoit, Ín suum locum, b. e. post 
ὄντας, restituatur. Anio est: bye 
Atheniensium remp. * qui cum ea contra 
ersas dimicaturi sunt] καὶ τοὺς μιδτ᾽ αὐτὸς 
ὄντας ἔσεσθαι χρεέττους τῶν «προδοτῶν καὶ 
«σὸς ἅπαντας τοῦ βαρξάρου [peres futures 
omnibus illis, qui cum barbaro faetari 
sint]. De boo usa precposiliosis eek vid. 
Reiskii Index p. 457. τάξις proprie sigai- 
ficat ordinem, quo miles ab imperatore 
oollocatur, ut elegapter nos docet Demo- 
sthenes de Rhod. libert. p. 200. 14. ed. 
Reisk. ἐχρῆν γὰρ — τὴν abri» É em 
ὑμᾶς περὶ τῆς lv τῇ πολιτείᾳ T. 
τα si ἐν τα σηστας [ritu] fm o τίς 
ἰστὶν αὕτη; ὑμεῖς τὸν λείποντα τὼ 
τοῦ στρατηγοῦ τάξιν ταχθεῖσαν ἄτιρεον ue 
€, εἶναι. et ab JEliano V. H. III. 
14. usurpatur pro militis statione in ma- 
pibus urbis obsessste, Sed sepe in i 
pria notione oocurrit, metaphora Atticis 
scriptoribus imprimis frequenti et accepta, 
pro proposito, quod quis sequitur, item pre 
conditione et fortuna, ín qua collocatus est. 
Huo referri potest mejor pera locorem, 
quos Reisk. in Ind. attalit, quibus addan- 
tur Aristog. I. p. ?71. 8. &S' Inaer» 
ὑμῶν κατηγόρου τάξιν ἔχειν. c. Phsenipp. P. 
1045. μετάλαβε τῆς τοῦ λειτουργοῦντος τά- 
ξεως. Epist. I. p. 1466. 4. χαλεσντάτω 
τάξιν ἔχει, τὸ συμβουλϑύειν. Bsocrates Ar- 
chid. p. 232. τὴν ἰδίαν τάξιν τοῦ Clou διαφυ- 
λάντων. et p. 232. Lecodsemonios »- 
tatur μὴ σεριϊδεῖν αὐτὴν [τὴν Αακεδαίμονα 
ἐκλείπουσαν 13 τάξιν, εἷς ἣν οἱ ανατέρος κοτέ- 
στῆσαν αὑτήν. Panatb, aotem » p. 414. me- 
morat homines ἐμμένοντας τῇ τάξει τῶν ὦ εὖ 
. AEscbines c. Timarob. p. 75. 
ἵνα ὑμεῖς---- πατανείμιγτε εἰς τὰν προσέκουσαν 
τάξιν Τίμαρχον: quie δὰ verbum fere re- 
petuntur p. 75. Translata etiam siguifice- 
tione occurrant verba cognata et deri- 
vata: uti ipsum τάττειν Demostb. Or. 
Funebr. p. 1392. 11. loco a Heiskio ia 
Ind. relato, cam hoc nostro mazime coa- 
veniente, et c, Theocrin. p. 1526. 48. 4«- 
σὶν ἐπὶ τῷ κωλύειν τετάχθαι τοὺς τὰ παρά- 
γομα ac.  ZEschin. de F. L. p. 91. 
f. ἐν ἅπασι δὲ τούτοις ἐγὼ τέταγμαι [in iis 
nempe, qui logationem ad Philippum per- 
fide obierant, quorum nomina prsecedunt]. 
Isoorat. Areop. c. 18. juvenes Atbenien- 
ses ἐν aic ἐπιτηδεύμασιν ἔμενον, ly εἷς ἐτέ- 
χϑύυσαν. Thucyd. 11. 63. ἄπραγμοι — μὴ 
μετὰ τοῦ δρασττηρίου τεταγμένν. [1]. 86. 
εἴπερ καὶ er pde iv τῶν Aans 
μαχίαν ἐτάχθησαν. Zlian. V. H. Iu. 18. 
αὐτοῖς τετάχϑαι. Ita. et cwrásr- 
σειν. Isocrat, Areop. c. 9. συντέτακται nal 
συνακολουϑεῖ τεῖς μὲν «λούτοις --- ἄφοια, n. 
T. ^. quem |. Bergmannus p. 72. aliter 
distinxit, cui tamen vix assentior. /Escbin. 
de F. L. p. 113. à δὲ οἱ συντῦτα- 


γμένοι ῥήτορες. et ibid. p. 96. συνοτάξαμεν 


AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


ἡμᾶς αὐτοὺς, de hoo ordine dicendi 
inter nos cónvenit, hanc inter nos dicendi 
ordinem constituimus. Ita et ἀντιτάτ- 
τῶν. Thucyd. III. 83, τὸ δὲ ἀντιτετάχθαι 
ἀλλήλοις τῇ γνώμη ἀπίστως. Alias formu- 
las cam hac, ἐν τάξει, permutatas, ut sant 
lv olea, ἐν alan, v. c. ἐν Καρὸς alan, b. e. 
ἐν δούλου τάξει, recensuit Hemsterhusius 
ad Aristophan. Pluti Argum. p. 7. Eodem 
eliam sensu occurrunt alise locutiones, αἱ 
Isoor. Plataic. p. 323. τὸ δίκαιον ἔχοντες 
σύμμαχον. οἱ paullo post: μετὰ τοῦ δι» 
x&ieu Φοιούμενος τοὺς κινδύνους.  ZEschines c. 
Timarch. p. 75. init. οὐκοῦν μὴ καταλμεὼγ 
ἣν εἴλου συμμορίαν αὐτομολήσης εἷς τὰς τῶν 
διατριβάς. ΑΜ ΞΕΒΥΟΟΆΡΤ. Er- 
ravit Reiskius et participium ὄντας ab an- 
tecedentibus interpungendo avulsum se- 
quentibus jangens et de vetere Theba. 
moram proditione cogitans. τοὺς προδότας 
enim dicens Orator intelligit Thebanos 
nanc viventes, si forte partes barharorum 
sequaptar: quod tzmen negat foinrum 
esse. Bekkerus hmo omnia, ἡγοῦριαι — 
ἄσαντας, recte continuat de mrix rac. ScHAZ- 
FER. 
— 10. ep; ἅπαντας) Malim πρὸς ὅταν» 
τα. Sic p. 960. 1. ed. Reisk. σοῦ “ολλῶ 


βελτίων ὧν καὶ ἄμεειγον φρονῶν πρὸς ἅπαντα, 


quod Keiskiua recte interpretatur ἐν ἅπα- 
σι, rebus in omnibus. IDEM. ᾿ 

— 15. τέως] ἕως preefero. V. not. ad p. 
24. 4. ed. Reisk. Parum me movet, quod 
legitur in Anecd. Bekk. p. 309. $3. τίως: 
- σημαίνω καὶ τὸ fec. IDEM. 
^^ jbid. τέως μὲν ἐκεῖνον x. 7. Δ.) Hinc 
etiam v. 21. ἐχϑρὸν συμφέροντα  Persam 
vocat: atque hæo communis est Oratori- 
bus Grecis sententia. Isocrates Paneg. 
o. 41. τίς ὃ τῶν αὑτοῖς [τοῖς 


] οὐκ εὐδαιμονάσας ἀπῆλθεν, ὃ x. 7. 


A, ὁ. Φ. ὅσοι μεὲν διδάσκουσιν, ὡς διαλυ- 
σαμεένους τὰς «σρὸς ἡμᾶς αὑτοὺς ἔχθρας ἐπὶ 
τὸν βάρβαρον τραπέσθαι, καὶ — 
τὲς τὰς ἐκ τῆς στρα τῆς ἐπ᾿ 


ἴα eadem Oratione commoda recenset, 
que ex bello cum Persis exspectanda 
sint. Hec etiam oausa erat, cur idem 
Orator gloriaretur, se foisse principem 
τῶν παξακαλούντων τοὺς Ἕλληνας Isi — τὴν 
στρατείαν τὴν ἐπὶ τοὺς βαρβάρους, Panath. p.. 
407. quibos verbis asseptitur /Elianus V. 
H. XIII. 11. Auznsroonpr. 

— 18. ὅσ᾽ ἂν οὐδὲ καταρώμενος x. τ. λ.} 
Hec de bello Peloponnesisoo videntur 
intelligenda. Worry. Non solis Grsecis 
tanta malorum seges his temporibus orta 
est, verum item Persis. Herodotus in re- 
Tiquis com Demosthene consentiens |. 
VI. 98. ἐπὶ Δαρείου xai Bipfov καὶ ᾿Αρτοξέρ- 
ie, τμῶν τουτέων γενεῶν, ἐγένετο 
πλείω κακὰ τῇ Ἑλλάδι, ἢ ἐφὶ εἴχοσι ἄλλας 


γεπὰς vàc πρὸ Δαρδίου γενομένας, τὰ μὲν ἀπὸ 


) 


471 


τῶν avri , τὸ ϑὲ ἀπ᾽ αὖ- 
τέων τῶν κορυφαίων πεῷ τῆς ἀρχῇς πολεμούν. 
τῶν. Similium calamitatam auctores Iso- 
crates Panath. p. 4*1. scripsit fuisse bar- 
mostas Lacedeemoniorum, qui Grsecos εἷς 
τοσαύτας xal τοιαύτας συμφορὰς ἰνάβαλω, 
ὅσας οὐδεὶς πώποτε αὑτοῖς γενήσεσθαι προσε- 
δόκησε. [bid. p. 471. de Persis, qui δὰ 
Marathonem certaverant, dicit: «πλείοσι 
κακοῖς xal μείζοσι συμφοραῖς περιπεσόντες 
ὧν ὕλιπισαν τὴν πόλιν ἡμῶν «σοιήσειν. Iso- 
crates Áreop. 30. παρὰ δὲ τῶν [Περσῶν] δί- 
καν τηλικαύτην εἰληφότες, ὥςτε ἀγαπᾷν 
γους, εἰ μηδὲν ἔτι κακὸν πάσχοιν, AMERS- 
FOORDT. 

— 20. φίλο — ix0e»] Ministri haud 
prorsus dissimiles domini sui erant. - De 
sairapis Isoorates Paneg. c. 41. πρὸς μεὲν 
τοὺς φίλους ἀπίστως, πρὸς δὲ τοὺς ἐχθροὺς 
ἀνάνδρως ἔχοντες. et deinceps : τῶν μὲν συμ-. 
μόάχων καταφρονοῦντες, τοὺς δὲ πολεμίους θὲ 

ὕοντες. Ceterum bunc locum in e- 
xemplum μεταβολῆς τῶν aréctn citavit 
Hermogenes de Invent. l. IV. p. 179. 
[edit. Gasp. Laurentii p. 193.] lsudatus 
jam a Reiskio ad v. 21. Ipzs. 

— 22. ὑμῶν αὑτῶν) Malim αὑτὸν psy 
αὐτῶν cum Aug. primo. ScHAzFER. 

— 25. ἡμᾶς — ἔϑηχα) Immo mos— 
offeramus. Ipgx. Of. Reiskii notam. 

— ibid. τοῦτ᾽ τούτων Aug. secundus. 
Longe diversa causa illius scripture (sc. 
ac Reiskius dabat). V. Bastii Commentet. 
Palwogr. p. 778. ΙΡΕΜ. 

— antep. φυλάττεσθαί φημι δεῖν, μεὴ —] 
Orat. de Pace p. 61. ed. Heisk. καὶ τί φυ- 
λάξασθαί φημι δῶν ὑμᾶς; Caec μὲ κοιγὴν 
«ὐρρόφασιν καὶ κοινὸν ἔγκλημα ὁ μέλλων πόλε- 
μος πρὸς ἅπαντας λάβη. AMBRAFOORDT. 

P. 496. 1. σράττε»)] Verum πράττων. 
SCHABFER. 

— 3. ἐξυλέγξντ] palam faciatis. IPEM. 

—- 10. ὥςπερ ἐκείνω καλὸν) Phil. IV. p. 
144. v. ult. ed. Reisk. βασιλεὺς δὲ καθ᾽ 
αὑτὸν μὲν ἅπασιν ["EXAXo00] ἄσιστος ἦν. et 
legati Lacedsemoniorum apad Herodotum 
VIII. 142. βαρβάροισι ἐστὶ οὔτε «στὸν 
οὔτε ἀληθὲς οὐδέν. AMERSFOORDT, 

— 11. ἐκεῖνοι] αὐτὸν non displicet. 
ScHA&PER. 

— 19. εὔχεσθε δὲ πᾶσι τοῖς Swic] Fre- 
quentes supt in veterum soriptis preces 
et obtestationes per deos. Ita Grsecis con- 
tinue in ore sunt formule, eX τῶν Saa», 
wp Διὸς xal τῶν θεῶν: Latinis, per deos 
immortales, olieque bis similes. Neque 
vero deest exemplorum copia, in quibus 
diserta omnium deorum mentio est. Cf. 
Orat. p. Cor. init. πρῶτον μὲν, ὦ &. 'AÓ,, 
τοῖς ϑεοῖς εὔχομαι πᾶσι καὶ πάσαις. ad q.]. 
vid. Tayloros et Reiskius. Quse verba 
item prostant Epist. I. init. p. 1464. et 
ap. ZEscbin. c. Timaroh. p. 59. f. In De- 
mosthenis Philipp. LI. p. 7... 45. legitor : 


472 AMERSFOORDTII ET SCHAEFERI ANNOTT. 


ὦ Z4) καὶ πάντες θεοὶ. p. Cor. p. 333. 18. 
μὴ 9v, d márrio θεοὶ, μηδεὶς ταῦθ᾽ ὑμεῶν 
ἐπινεύσεμν. Herodot. VIII. 64. Geseci ad 
Salaminem εὐξάμενοι “ἄσι τοῖσι ϑεοῖσι αὖ- 
τόϑεν ἐκ Σαλαμῖνος Αἴαντά τε καὶ Τελαμῶνα 
ἐπικαλίοντο. quibus verbis non diversa εἰ- 
gnificantur ab iis, quee paullo ante brevios 
expressa precesserant ibid. εὔξασθαι τοῖσι 
θεῦῖσι. Namque, etsi mentio non sem- 
per fiat omnium deorum, illi tamen sepe 
pmnes eignificantur, Jobet etiam μαντεία 
quee legitur in Oret. c. Macartat. p. 1072. 
29. θεοῖς ᾿Ολυμπίσις xal ᾿Ολυμαίαις πάντεσ- 
σι nal πάσαις μνασιδωρεῖν. Demosth. Ep. I. 
f. p. 1466. 27. τὸν Ala τὸν Δωδωναῖον xal 
τοὺς ἄλλους θεοὺς ἡγεμόνας φοιησάμενοι καὶ 


quem locam vindicavit Fr. Christ. Peter- 
sen in Notis ad bano T iam insertis 
Misceltaneis Hafniencibus vol. II. 1817. 
Frequenter etiam ita loquitor Ovidius. 
Metam. VI. 62. ** Dique o communiter 
omnes, Dixerat, (ignarus noa omnes esse 
rogandoes) Parcite." Cum quo loco con- 
venit alius Trist, Ilf. 1. 77. ** Di precor, 
atque adeo (neque enim mibi turba ro- 
gande est), Cesar, ades voto, maxime 
Dive, meo!" Apud eundem Halcyone 
pro Ceyoe marito Metun. XI. 577. ** Om- 
nibus illa quidem soperis pia tura ferebat: 
Ante tamen cunotos Janonis templa cole- 
bat." Et Athenienses. ope Thesei a tarpi 
tributo Minoi pendepde liberati ** bella- 


tricemque Minervam Cum Jove disque. 


vooapt aliis." Ita et CEoeo sacra faciente 
ibid. v. 276. ** Cosptos ab agricolis sa- 
peros pervenit ad omnes Invidiosus ho- 
nos." Neque aliter in exsecrationibus et 
jeramentis. Demostb. Aristocr. p. 699, 
29. ὀμνύω τοὺς θεοὺς ἄσσαντας. et Zenoth., 

. 890. 94. c. Conon. p. 1969. 7. καὶ νῦν 
ομιγύω τοὺς θεοὺς καὶ τὰς θεὰς ἅπανγνας καὶ 
«vácac. Aristog. I. p. 773. 18. μὰ τὸν Δία 
καὶ πάντας γνοὺς ϑιούς. et similiter p. 790. 
4. Exc. adv. Lacrit. p. 937. 21. μὰ τὸν 


Δία τὸν ἄνακτα xal τοὺς ϑεοὺς πάντας. p. σφέας ente 


Phorm. in f. p. 963. νὴ τὸν Δ. καὶ τ. θ. ὅπ. 
c. Phesnipp. p. 1049. 29. νὴ τοὺς θεοὺς καὶ 
τὰς θιάς, ibib. p. 1044. 4. πρὸς τῶν ϑεῶν 
καὶ δαιμοόγων.  JEschin. c. Timarcb. p. 44. 
med, εἴπατί μοι ergle τοῦ Διὸς καὶ τῶν dA- 
λων θεῶν. Demosth, Ep. V. p. 1490. 9, δέο- 
μαι δήπου πρὸς Διὸς ξενέου καὶ or. τ. 0. Ælis- 
nes V. Η.]. HI. c. 9. ὦ Πολιὰς ᾿Αϑηνξ, καὶ 
Ἐλευθύριε Ζεῦ, καὶ οἱ ᾿Ἑλλήνων ϑεοὶ πάντες. l. 
XII. c. 1. ἀγευφημήσασα δὲ ϑεοὺς. πάντας 
ἐκάλει 'Ελληγίους καὶ ᾿Ελευϑερίους τοὺς αὐτούς. 
Eta etiam Cieero p. Lege Manil. c. ult. 
'' 'estorque omoes deos et eos maxime, 
qui huie loco temploquo preesident." Di- 


ligenter omnium deorum catalogum per- 
sequite» Cheaeea Terebtianus Heautent, 
IV. 6. 6. ** Ut te quidem omnes di, dem, 
qoanturm est, Syro, Cum too isto invente 
cumque incepto perduint." Pborr. IV. 
4. 6. '* Ut te quidem emnes di, dem, sa- 
peri, inferi, Malis exemplis perdant." 
Que loca citantur a Bentleio ad Eae. II. 
3. 11. Vid. et Phorm. V. 8. 8$. et V. 1. 
83. item Andes. IV. 9. 12. Ovidios otiam 
Trist. 1I. 53. ad Augustum: ** Per more, 
per terras, per tortia numina jure, Per te, 
presentem conspicsumque deam." sbi 
tertia numina recte interpretatus est Har- 
lesius celestia, que explicatio prebari 
potest ex v. 476. '* Explicat ut causas ra- 
pidi Lacretius ignis, Casuramque triplex 
vaticinatae opus."  Locns Looretii, 

significat Ovidius, legitar de Rer. Nat. l. 
V. 93. ** Principio maria ac terras cclum- 


. Quetuere. Hprum naturam triplicem, tria 


corpora, Memmi, Treis species tam dissi- 
miles, tria talia texta Una dies debit exi- 
lio," AxsnsroonbDT. Satis sit memi- 
nisse formale Homverice: Kínauré t», 
«άγτες τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι. ScBa»- 
FER. 

— ibid. εὔχεσθε δὲ ---- αὐτοῦ͵ Dictio οἱ 
plena neo dara est. V. not. sequ. Recte 
vertit Reiskius in Ind. Grecitat. Ipxx. 

— 13. ἥνπερ ποτὰ τοὺς «προγόνους αὐτοῦ) 
Hoo qooque referendum inter exemp!s 
atiractionis, recteque post ἐκεῖνον Bek- 
kerus hypostigmen delevit. Quod si Ora- 
tor ati noloisset attraotione, scripsisset 
Sic: ἥπερ ποτὲ τοὺς προγόνους αὑτοῦ sollic. 
ἔλαβεν. Res non animedversa fortasse in 
causa fuit, car Reiskio stroctura hejes 
loci minus probaretur. Inxx. 

— 17. ἂν) præstat. Dici vix potest, 
quantopere Grseci scriptores schema heo 
syutacticum dilexeripot: ut, ubieupnque li- 
bri variant, preferri oporteat. IDEM. 

— ibid. σρὸ τούτων] πρὸ τοῦ vide ne ve- 
rum sit. Ipza. 

— 18. οὐδερειῶς - ὑπσεραίρουσαν) Causam 
orescentis fortitodinis belliose Atheniee- 
sium τῇ ἰσηγορία tribuit Herodotus V. 78. 
᾿Αϑηναῖοι τυραννευόμδνοι. paie οὐδαμῶν τῶν 

ιοιχϑόντων ἦσαν τὰ πολέμια ἀμα» 
γους, ἀπαλλαχθέντες δὲ τυράννων μαπρῷ πρῶ- 
τοι ἐγένοντο. et jam initio Persici belli, ee- 
dem teste c. 117. αὕτη — à φόλις τῶν λοι» 
πίων ἰδυνάστευε μέγισγα. Cf. et Isocrati 
Areopag. o. S. ibique Bergmannus, ibid. 
c. 5. et alibi. AazRSPOORDT. 

— 19. ὑσεραίρουσαν) Fallitar Wol&es, 
Saltem conjeoisset wem. Sed usice 
probandam partieipiom, qeod est imper- 
fecti temporie. ScHAEFER. 

— 90. ἑκουσίου — δμιλλαχτοῦ] Vaticisari 
videtar Demoethenes ea, quse brevi post 
acciderunt. Quam primam enim ia Grw- 
oia qualicumque tandem ratjone pex re- 


AD ORAT. DE SYMMORIIS. 


stitata est, Persarum regnum aggredi mo- 
rati non sunt Pbilippus et Alezapder, 
Pless sont Isocratis Orationes adhorta- 
tionum, ut, compositis intestinis dissidiis, 
Graeci arms iu. barbaros convertant: im- 
primis ejos Orat. ad Philippum, quem, 
neo immerito, ducem huic bello imprimis 
idoneum censebat. Cf. p. 146. f. 147. 
155. ed. Reisk. et alibi. Lacedsemoniis 
quidem, quorum vires magis etiam quam 
emteroruin fracume erant, tali pacificatore 
valde opus esse idem testatar l. c. p. 158. 
διαΐτοι πῶς οὗ Xpà νομίζειν τοὺς οὕτω διακει- 
μένους ἀσμένως ἂν ἰδεῖν ἑπιστατοῦντα τῆς εἰ- 
trc ἀξιόχρεων ἄνδρα καὶ δυνάμενον διαλῦσαι 
τὼς ἱνεστῶτας αὑτοῖς πολέμους : atque si- 
militer postea de Thebanis verba facit, 
itemque de Argivis et Atheniensibus, 
popelis Grseci principibus. De The- 
banis hæo ait: εἰς τοῦτο δὲ τὰ πράγμα- 
T& αὑτῶν «ὐριίστηκεν, ὥςτε ---- voy ἐν σοὶ 
τὰς ἱλπίδας ἔχουσι τῆς αὑτῶν σωτπρίας" 
Gcr οἶμαι καὶ τούτους ταχίως ποιιήσειν 
[m ἂν σὺ κελεύης. Eodem spectant ejus 
tres priores Epistole. Εἰ in Panathen. 
quidem p. 4428. Agamemnonis Jaudes hanc 
precipue ob oausam prsdicat, quod 
ille rex universos Grzcos prudenter ad 
eoneordiam redactos adversus barbaros 
duxerat. Sed jam antea in conventa 
Olympieo Gorgias Leontinus orationem 
babuerat, qua eadem Grecis snadebat. 
Vid. Pbilostrat. de Vit. Soph. 1. 1. c. 9. 
et Fabricii Bibl. Gr. vol. I. p. 911. Ut 
hic ἀκουσίου διελλακτοῦ Demosthenes me- 
minit, ita apad Thacyd. III. 59. Hermo- 
crates Athenienses vocavit Siculorum διαλ- 
λακτὰς αόολὺ τῶν ἐμῶν λόγων ἀναγκαιοτέ- 
ῥους. AMERSTOORDT. 

— 91. Mu às) αὑτὸν οἶδεν ἂν φανέντ᾽ ra- 
rior constructio, sed proba: consuelior 
αὑτὸς οἶδεν à» φανείς. Lucianus t. Il. p. 50. 
Bip. συνεὶς ἐν ἀφύκτω ἐχόμενον ἑαυτόν. ubi 
siructora volgaris orationem erat durio- 
rem redditara, ScHAEPER. 

— 34. ve Σ᾽ — μὴ μακρὰ λέγων 2. τ. 5.) 
Isocrates de Permui, p. 544. ἵνα δὲ μὴ 
May ἐνοχλῶ πολλὰ se Tw) πράγματος M- 
yen, ἀφέμενος περὶ τούτων ἤδη πειράσομαι δι- 
δάσπεν ὑμᾶς.  JEscbines o. Timarob. p. 
73. in. ya δὲ μὴ μακρολογῶ — ἐρῶ n. τ. ^. 
Ita et de F. L. p. 96. Augnsroonpr. 

— 25. và κεφάλαια] Hujusmodi clau- 
sulse atque ante dictorum quasi compen- 
dia et indices sepe inveniuntur apud vc- 


YOL. V. 


473 


teres. Cf. Isocratis Oratt. ad Nicocl., ad 
Philipp. de Pace et Panath. p. 484 — 
488. Demosthen. c. Pantmn. p. 983. 
Olyntb. I. p. £7. 6. Cicero p. Arobia c. 
ult. alibi: indeque ipsum nomen ortum 
esl 'EsiAoye, uti monet Scholiastes Her- 
mogenis (cojus Excerptum ex Aldina edit. 
repetiit Reiskius Orat. Gr. vol. VIII. 
p. 19. B.), qui Coracis artificium expo- 
nens in componendis orationibus narrat, 
eum fuisse solitum, postquam precipuam 
orationis partem absolvissel, àvexsQaAa:- 
οὔσϑαι xal ἀναμιμνήσκειν ἐν συντόμω περὶ 
τῶν φϑασάντων καὶ ὑπ᾽ ὄψιν ἄγειν τὰ λε- 
χθέντα τῷ δήμω, ἅπερ ἐκάλεσε — ἐπσίλογον. 
Earum etiam mentionem fecit Hermo- 
genes «πρὶ μεθ, uy. c. 12. τὴν δὲ ἀνακεφα- 
λαίωσιν καλοῦσιν [οἱ παλαιοὶ] ἑτσάνοδον, ὡς 
Δημοσθένης δηλοῖ, οἱ quie sequuatar.— Im- 
merito autem meo sensa hujusmodi clau- 
sulas reprehendit Gorgias Apolog. Pala- 
med. Oratt. Gr. vol. VILI. p. 121. sipsra; 
τὰ wap" ἐμοῦ καὶ παύομαι. τὸ yàp ὑπομνῆσαι 
τὰ διὰ μακρῶν εἰρημένα συντόμως πρὸς μὲν 
φαύλους δικαστὰς ἔχει λόγον, n. τ. A. [nz M. 

— ult. ἄρχειν] Seusu incipiendi rarius 
boo verbum occurrit in genere activo. 
Quosdam tamen exempla ad b. |. dedit 
Erasmus. Addemus nonnulla ex Tbucy- 
dide, quem (frequenter imitatur Demo- 
sibenes, quod «sepius animadverterunt 
viri docti [V. Valckeuarius Diatr. Eu- 
ripid. p. 217. B. et Annotatt. in Phalar. 
Lennep. p. XVIII. [XXI. ed. Lips.] 
Scnasgrzn.] l. I. 52. ναυμαχίας οὐ δια- 
γοού Hd ἐκόντις. 54. πολέμου ἄρχον- 
Tt. lta οἱ IV. 94. ]. I. o. 81. εἰ δόξομεν 
ἄρξαι μᾶλλον τῆς διαφορᾶς. II. c. 12. ὅδε ἡ 
ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄξξει. 1V. 
c. 73. μάχης καὶ κινδύνου ἑκόντας ἄρξαι. c. 
87. ἀγωνίσασθε τοῖς τε Ἕλλησιν ἄρξαι τρῶ- 
τοι ἐλευϑερίας. et in pacis formula 1V. 118. 
T ἐκεχειρίαν εἶναι ἐνιαυτὸν, ἄρχειν δὲ Two 
τὴν ἡμέραν. AMERSFOORDT. 

P. 197. 2. σκοσῶμεν) σκοπεῖν verum 
puto, sic ot post ἀδίκου minor distiuctio 
pouatur. Jsm aliquanto coucinnius se- 
quilur χάν ταῦτα ποιῆτε. SCHAKFER. 

— pen. ὀργισϑήσεσϑε) Bene ὀργιῖσϑε 
Bekker. Ipaa. 

— ult. οὐχ ἀμ. Negativa »i require- 
retur, oportebat interponi μὴ, non ovx. 
Sed baudquaquam requiritur. Orator hoe 
vult : οὐ yàp ὑργιεῖσϑε αὐτοῖς ὕστερον διὰ τὰ 
voy ἡμαρτημένα. ἴῦ ΚΜ. 


3» 








THOM/E STANLEII 
ANNOTATIONES 
IN DEMOSTHENIS ORATIONES 


ΠΕΡῚ ZYMMOPIOQN 
ET 


DE RHODIORUM LIBERTATE. 


THOME STANLEII 


ANNOTATIONES 
IN DEMOSTHENIS ORATIONEM 
ΠΕΡῚ ZYMMOPION. ) 





*,." Hs Stanleii annotationes, nuno primum, quod sciam, publici juris factse, hoc 
temporis Cantabrigise servantur in Bibliotheca Publica (Plut. Gg. —3 — 16). Plarima 
habent sigla plus minus inusitata: lacanse porro et menda, qus» passim scatent, me 
i» saspicionem adducunt, has notas apographum quoddam esse, quod V. D. revisione 
fraadatum est. Cf. Taylori Prolegomena ad Demostbenem vol. i. p. xcvi. edit. postr. 


Hsec oratio partim est ávorpesrrixà, dis- 
juasoria, partim wapsmmrixà seu διδαχτικὴ, 
instructoria seu monitoria. Dupliciter enim 
omaino bio agit Demostb. — Athenienses 
dehortatur a pugna susdetque ne ipsi soli 
sine ceterorum Grecorum ope et auxilio 
bellum contra Regem suscipiant. Deinde 
rationem ostendit qua optime se ad bellum 
instruere possint, si omuino belligerandum 
sit. Atque hseo duo tanquam generalia ca- 
pita totius orationis breviter hic io exordio 
propobit, füsius postea proseoutarus. Ex- 
ordium vero ἀπὸ τῆς , conferen- 
do se cum aliis Rhetoribus ac Demagogis 
Athen. quibus so. id solenne erat, majorum 
καϑορϑώματα οἱ ἀνδραγαθήμεντα passim in 
orationibus suis ebuocinare: et vel Mil- 
tiadis tropbaes, vel Cimonis et Aristidis 
res gestas, vel Themistoclis victorias, ma- 
gna verborum pompa describere. Xerxis 
fuge, Leonidas et Thermopylæ, Maratbon 


et pugna Salaminia, utramque paginam 
apud eos faciebant. Hsec quidem dictu 
speciosa et splendida orationis argamenta 
et auditu jucunda. Sed cui bono? (inquit 
Dem.) Cai[sic: f. Cum. sed mehercule 
cobpturbatior hic contextus.] mortuorum 
laudes et encomia non prosunt ipsis defun- 
ctis, si forte vivis: quanquam ne vivis 
quidem, saltem non semper: non prosunt 
defunctis majoribus vel bsec encomia, imo 
nocent (inquit Orator) et injuriam faciunt, 
quandoquidem longe iofra eorum merita 
subsidunt. Missis igitor his verborum 
phaleris et pigmentis et lenocipiis, quibus 
alii Rhetores populo placere student, et 
favorem captant, et eloquentise laudem au- 
onpantur : mihi rationem [sic] et statatum 
est ea tantum apud vos dicere, que cum 
bono publico vestroque omnium usitatu 
et prsesenti rerum stata maxime sunt eon- 
jencta. 


. IN ARGUMENTUM. 


P. 280. 2. δᾶμος xsuirmrai] perturbatur, 
commouetur, tumultuatur. Verbum xvti- 
σϑαι proprie de corporibus, sed ad motus 
et tomaltus tum internos animi tum exter- 
nos Reip. [sic] Act. xxi. SO. ἐκινήθη eto. 
commota est tota civitas, Herodian. l. 1.5 
15. ed. Irm.] ἐρᾷ yàp τὸ βάρδαρον καὶ 
ταῖς ὕσαις ἀφορμαῖς ῥᾷστα κινεῖσθαι. 
".}. Polit. iaterp. barbaris mos est quamlibet 
levibus causis aut momentis impelli. Plut. 
Fab. [ο. 9.] τοιούτοις λόγοις κινηθέντες οἱ dy- 
θρωποι. hsjusmodi sermonibus commoti ho- 
mints et conturbati. Sic κινεῖν τὸν κόσμιον, 
turbare, mutare, ordinem et statum Reip. 
et κινεῖν τοὺς νόμους, abrogare leges, apud 
Philos. ;n Polit. noo semel. 


— ibid. πόλεμον ἐκφέρειν] bellum gerere, 


ad v. efferre. quod Lat. dicunt *' bellom 
iuferre." Polyb. Hist. |. i. non procul ub 
init. [o. 3.) σόλεμος ὃν πρῶτον ἐξήνεγκε μετ᾽ 
᾿Αχαιῶν φρὸς Αἰτωλοὺς Φίλιππος. bellum quod 
Philippus adversus Ztolos i. lsocr. 
ad Phil. [$. $6.] δεῖ τὸν ὀρϑῶς , 
μὴ «ρότερον ἐκφέρειν τὸν πρὸς βασιλέα “όλε- 
μον eio. qui recte rebus consultum velit, non 
prius Regi bellum inferre debet, Gre- 

cos reconciliarit. et iteram ibid. [ᾧ, 47.] 

ὑπέδειξε... τοὺς πιλέμους ἐκφέρειν. demon- 

stravit posteris, quibus sociis adhibitis et con- 

tro quo: bella gerenda esstnt.. Lacian. Pro- 

meth. [$. 13.] μὴ — erbapo ἐξινέγκωσι. 
ereic τοὺς θεοὺς, ὥςπερ οἱ γίγαντες. να bellum 

diis inferant, eicut gigantes. 





478 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


IN ORATIONEM. 


P. 280. nlt. Λόγον siet? . . . κεχαρισριό- 
wr] Hyperbaton. Grecis usitata, Latinis 
ignota, nisi siquando Grecos imitantur. 
“ Syntaxis implicita et pecplexus verbe- 
rum ordo,' apud Scriptores Atticos, neo 
infrequens nec inelegans pro δοκοῦσί peo 
Sp. ^. 8. X. eto. Aristot. Eth. vi. $. Ἔστι 
δ᾽ ἔπερ ἦν διανοία κατάφασις eto. pro Seri, 
δ᾽ ἐστὶν etc. coi simile illad Phys. iv. (c. 
t] lei δ᾽ ὥςπερ τὸ ἀγγεῖον eto. pro &cerse 
δ᾽ ἐστὶ τὸ ἀγγεῖον etc. et 1. i. 0. 12. ἀργία 
yàp ἱστὶν ὁ πόνος τῆς ψυχῆς eto. pro ἀργία 
yàg τῆς Ψ. εἰο. Noster alicabi : [495. 90. 
ed. Reisk.] Ti τοῦτο μαϑὼν πρσύγραψα. 
ubi participium μαϑὼν implicitum est com 
duobus diotionibus, quse natora coherent, 
b. m. τί με. T. sr. et alibi : Οὐκ αὑτὸς oxoréic 
διτι μὴ λυσήσεις τοὺς ἄλλους ποιῶν, pro ὅ,τι 
€f. μὴ X. 7. &. eto. non animadvertis ipse, 
quod te vitare oporteat ne aliis molestos 
sis. quodnam faciens molestos aliis non 
eris. Plut. Demetr. [c. 38.] εἶτα oix às, 
εἰπεῖν τὸν Σέλευκον, ἐπιδοίης, ᾿Ερασίστρατε, τῷ 


ἐμῷ παιδὶ, φίλος ὧν, τὸν γάμον; pro εἰ δὲ v. 
Σ. ὦ Ἔρ. T. .. . οὐκ ἂν ἐπιδοίης τὸν γάμειν, 


Mo»cb. sive Porph. π᾿ a. l. iv. οὐδὲν ἐπικο- 
μειζόμενοι ἀποδομοῦσιν ἀναλωμάτων ἕγεκα, pro 
οὐδὲν is. ἀν. ἕν. ἀσσοδ. peregrinantur. nihil 
secum fereutes impensarum gratia, nibil ac. 
quo impensas solvant. Similem trajeotio- 
nem verborum seu hyperbaton volunt esse 
plerique in illo loco Evang. Loc. xxii. S6. 
ὁ ἔχων βαλάντιον, ἀράτω, ὁμοίως καὶ srigav 
καὶ ὁ 443 ἔχων, κωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ, 
καὶ &yopasá'e μάχαιραν. qum verba poste- 
riora sio verlunt [nterpr. etiam nostri : 
“οἱ qui non babet gladiam, veadat tuni- 
cam soam et emat," Volunt viz, esse ἢ γ- 
perbaton, seu trajectionem in verbis, ac 
si scripsissel Evang. ὁ μὴ ἔχων μάχαιραν 
etc. ideoque in versione restituunt verbum 
μάχαιραν in süum locum, qui nou habet gla- 
dium etc. sed utcunque frequens sit apud 
Atticos hac syptaxis implicata, seu traje- 
elio verborum, quam hyperbston vocaat 
Gr. Gramm.: rarissime tamen (opinor) 
eecarrit ia N. F. qaod ᾿Εβραΐζοι magis quam 
᾿Αττικίζει. Vulg. et Besa ad verb. qui non 
habet vendat pallium, et emat gladium, 
obseure οἱ ambigue. Syrus et Arabs ad 
vitandam trajectiosem repetunt vocem gie- 
dium b. m. et qui non habet gladium vendet 
vestem suam et emat gladium, Arab. ** wa 
man laisa laho' Saiphon, wababagna shs- 
bantio, waliash tirra Saiphon.“ Et nollem 
equidem sine magne necessitate hano fgu- 
ram admittere : in Gr. textu enim S, Evang. 
sulla nos cegit necessitas bino recurrere. 
Immo potias sensus loci postalst, ot «fm- 
pliciter interpretemur sumendo verba eo 


ordiae, quo posantor in texta: ὁ μὲ χων 
eto. 

— ibid. κεχαρισμένον εὖ συμφίμν:ε) 
Commuvis bic Rhetorum morbos est, vole- 
ptatem in dicendo potius quam utililstea 
speciare, xx. potius quam ewae. λίγο si 
erii», de quo pausim queritor Dem. Ho 
Gr. dicunt πρὸς χάριν λέγειν, vel σ᾿ x. ὃν 

iy etc. et ono vocabulo χαριτεγλων- 
σεῖν. et id quidem optimam esset maxit»- 
que optandum, miscere uti [sic] otromqu 
simol in orationem, connectere τὸ κεχ. xal 
τὸ συμφ., τὸ ἦδυ καὶ τὸ pires, quod qti 
fecit ormsne tolit penctum. quod si νῶν 
utrumque fieri non possit, priests Vereae 
civem esse quam Placentim. Parasitice 
plane vox illa à cra ὃ Sarra, sive οὐ 
principem sive ad populum verba facias, τὸ 
χρήσιμον magis. quam τὸ 8ly spectasdem. 
Et quoad boo certe poetse prsestast 
bus. Cum esim prisci Rbet. pleriqse (sti 
bio conqueritur Dem.) λόγον elatis erpsprit- 
qe Xt. poliusquam evpop. Poetarum 
insigne illad elogiam est apud Her. [Art 
Poet. 353.) ** Aut prodesse voloat" etc. 

P. 281. 1. ἐσαινοῦντες --- en] 
Synonyma. et tamen Philos. Etb. i. 14. 
distinguit inter Imanor εἰ ἐγκώμια. d μὰ 
yàg ἔπαινος (inquit) τῆς ἀρετῆς, τὰ δὲ bas- 
putt τῶν ἔργων. ἔπταινος, b. e. laus, propre 
est babitus virtutis, ἐγκώμιον nutem reram 
gestarum. Sic Rhet. i. ὁ. 9. Ἔστι liver 
νος, λόγος ἐμφανίζων μέγεϑος ἀρετᾶς" nl 
ἐγκώμιον, τῶν ἔργων bois. εἰ psule pes: 
διὸ καὶ ἐγκωμιάξομεν πράξαντας: τὰ δὲ ipe 
σημεῖα τῆς ἵξεώς slow ἐπεὶ ici a aa] 
μὴ τιπραγότα, εἰ «τσ]τούομεν εἶναι τοῦτα. 
—— ornamus illos qui preclerum ali 

acinus fecerunt eto. 

nnn riii λέγε;»] Videtur pri- 
ma fronte esse catacbresis. Sed frequen 
fig. ἐπὸ xomic χρήσεως, quia manibes εἰ 
plurimum res gerontur, suscipianlar. in- 
χειρεῖν, quovis modo aliquid aggredi, tum 
dicto tum facto, tum lingoe tum mta. 
Sic ἐπιχειροῦντες λέγειν sunt, qui de re ali- 
qua aggrediantur dicere, quanquam eliam 
et manoi suum offloinm est in oratioe 
babenda, nec de nihilo est quod Rhet psl- 
mee expsaem comparstur. Alioquin bee 
phrasis festive torqueri poteet vel in isisti- 
eos et ineptos Rhetores qui manibos 

et preter modum gesticalaetor : vel 
stultos illos ὕντας apud Sel, qi 
menus habent lipgoares et digitis ssis le 
quentur. Hi enim κατ᾽ ἀστεῖσμον ΒΟΒ T9- 
seite neo vel inficete dici possunt imt 


ροῦντες λέγοιν. | 
P. 8 e d^ iselepto9ui lorum ft- 
pertert philo laoders x Lien h- 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


elguams est κομίζομαι, αἱ orat. preeo. c. fin, 
vio μὲν ἀπέχϑειαν — ἐκφέρεσθαι. per pse- 
phismata vestra et decreta. inimicitias vobis 
eonflatis, in aliorum odium incurritis, ini- 
micitiam reportatis. male ibi Lat. Intp. 
' inimicitias denunciatis," id enim esset 
ἐκφέρειν non ἐκφέρεσθαι. it& enim differant 
ἐκφέρ- av οἱ ἐεσϑαι, ut Qíg-ti» et ἐσθαι, ot 
κορμείζ--εἰν οἱ ἐσϑαι, οἱ jam ante observavi. 
δέξαν ἱκφέρεσθαι idem omnino est quod 
Hom. κῦδος ἀρίσϑαι. eloquentie laudem 
reportant, vel etiam eloquentis et bene 
dicendi opinionem conseqountur. δόξα 
enim etsi apud posteriores Atticos gloriam 
significet: tamen apud antiquiores Græ- 
cos, et ex sua origine, nihil aliud quam 
epiniouem denolat, Et sane gloria nibil 
aliod est quam honesta et honorifica opi- 
nio de alicujus virtute ac meritis, et præ- 
olara existimatio. Apud Hom. certe δόξα 
est nuda opinio nunquam vero gloria, b. e. 
non τιμὴ sed ὑπόληψις. at 1]. [K. 394.] σοὶ 


Y ἰγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι, οὐδ᾽ doro δό- aal? 


ξες. ero tibi non vanus speculator nec citra 
opinionem. οὗ ποῤῥω τῆς περὶ ἐμοῦ ὑπολόψεως, 
iaquit Eustath, δόξα igitur apud posteros 
est τιμὴ, honor, gloria, apud Hom. ὑπόλν- 
Je; ἔννοια, πατὰ ψυχὴν, δόκησις, οἷησις, opinio 
sea existimatio. Ita κλέος apud Hom. est 
simpliciter φήμη, fama, rumor, apud po- 
steros πῦϑος, ploria. quse Hom. est ἀγαθὸν 
«λίος et κλόος ἐσθλίν. δόξα et ὑπόληψες, opinio 
seu existimatio, non solum quam de rebus 
sed ct quam de personis concipimus, habe- 
mos, uti boo in loco. Et Lat. bona' et 
' mala existimatio, de hominibus sc. Que 
dem significationes sic distingui possunt, 
ul prior philosophis, posterior ceteris ee- 
ζιγράφοις familiariter et magis in usu sit. 
Apud Aristot. aliosque philosopborum fi- 
lios δόξαι sant philosophorum opiniones seu 
sententito super questionibus pbilosopho- 
ram, unde xuglas δόξαι, et ὑπολήψεις παρά- 
δοξοι, παρὰ δόξαν, sententie private, preter 
vel contra communem receptam opinionem. 
Jam apud Rhetores et Historicos δόξα est 
Opinio seu existimatio quam de personis 
habemus. Quemadmodum et fama apud 
Lat. ut viz. “" cui fama est integra," etsi 
aliquando δόξαν ἔχειν idem est quod παρ- 
ἔχειν, viz. patsim reputari, existimari. Sic 
Plat. Thes. [o. 2.] δόξαν εἶχον ἐκ ϑεῶν γι- 
γοίναι. ex Diis nati fuisse existimabantur. 
lia loquantur etiam Lat. Ces. de B. G. 
I. 7. [59.] **Qum civitas in Gallia maxi- 
mam habet opinionem virtutis" — gtyi- 
στεν δόξαν τῆς ἀρετῆς ἔχει. Sio ἀγαϑὴ ὑπό- 
ληψις, bona existimatio, ut et opinio Lat. 
Herodian. 1. 7. [c. 2. ed. Oxon.] ἔργοις τὴν 
δέξαν xal Tiv τῶν στρατιοντῶν ὑπόληψιν lmi- 
στοῦτο. opinimem militum de se conceptam 
fartis confirmavit. Hino ὁ ἐν ὑπολήψει dici- 
tar cujus est recta existimatio, vir 5o. pro- 
batse ac spectaue existimatiouis. ut Can. 
11. Concil. Chaloed. qui sancitar συστα- 


479 


νικὰς, i. €. commendatitias, epistolas dan- 
das esse τοῖς οὖσιν ἐν ὑπολήψει μόνοις προσώ- 
«re. qued male sic vertant nonnulli: iis 
solis personis que in aliquam suspicionem 
venerunt. potius e contra: tis qui in ezisti- 
matione sunt, h. e. qui bonm esse opi- 
nionis videatur, qui sunt integre fame. 
Qaod utinam hodie aped nos obtineret, at 
6. literste commendatitie concedereotar 
τοῖς οὖσιν iv ὑπολήψει μόνοις προσώποις. pere 
sonis integre fame et spectate existimatio- 
nis. Chrys. Ep. ad Heb. ὅταν CovAn99 τις 
διορύξαι τὸν τοῦ πλησίον ὑπσόληψιν. cum quis 
toluerit perfodere prorimi bonam existima- 
tionem vel opinionem. 

— 3. ἀρετὴν ἐλάττω — ποιοῦσιν) Hoc 
est, quod inquit Horat. ** laudes oulpa 
deterere ingeni," et rarsus ** magna modis 
tenuare parvis." [ta (it quoties Herculem 
laudamas: nam quis eum vitoperatar. E 
conira sunt nonnulli qui εὐτελῆ xal μικρὰ 
ἔργα λόγων ἀροτῇ δόξη vrapidemar τῆς ἀληθείας 
on, οἵ ρειοοίατε Herodian. in procem. 
suse Historise. [ᾧ. 3.] 

P. $83. 1. ἐκείνων τὸν ἔσσαινον --- εἶναι 
Pindar. [Olymp. i. 55.] ἐσίλοισοι ἁμέραι 
μάρτυρες σοφώτατοι. * Crescit occuito velut 
arbor svo, Fama majorum. Joseph. !. 2. 
contra Ap. ὁ «ove φιστεύεται πάντων 
εἶναι δοκιμεασ τὴς ἀλη » eui affine ada- 
giale illud sacram 1 Cor. iii. 13. ἡ ὁριέρα 
ϑηλώσοι, dies indicabit. Id. Pind. alibi 

Olymp. x. 65.] ὅ τ᾿ ἐξελέγχων μεόνος ᾿Αλά- 

“ὧν ἐτήτυμον Χρόνος. 

— 3. “αραδίξασϑα!) Proprie est re- 
cipere, eacipere, admittere, idem fere quod 
ἀισοδέχεσθαι: sed hoo in loco παραδ. est 
aggredi, suscipere, ἀναιρεῖσθαι, ἐπιδάλλεσθαι, 
ἐπιχειρεῖν, oujus significationis exemplum 
haud mermini me uspiam alibi invenivse. 

— 10. φόβος λέλυται] Notetur diseri- 
men inter poetas et oratores in osa bojus 
verbi λέλυται. Apud Poet. φόβω τις MA v- 
ταὶ, — λύτο γούνατα xal φίλον ἦτορ, metu 
labat, fatiscit, dissolvitur: at apud Orat. 
φόξος λύεται, ipse metus solvitur, h. e. eva- 
ποιοῖ. 

— 11. ὡς ἔχω γνώμης} quid sentiam, 
aut quænam mea sit sententia. de hac phra- 
si antes. 

— 15. σόλεμον ἄρασθαι) bellum. gerere 
vel bellum suscipere, verbum elegans, et 
hoc sensa apnd Atticos scripteres usita- 
tum (at sapra eor ἐκφέρειν). Demosth. 
noster aliti: [de Pac. 6. β΄.] οὐ δεῖ πό- 
λεμον ἄδοξον καὶ δαπανηρὸν ἄρασθαι. bellum 
ignobile δὲ sumptuosum nem. est. uscipien- 
dum. Tbucyd. 1. i. [c. 80.) πῶς χρὴ «τρὶς 
τούτους ῥαδίως πόλεμιον ἄρασθαι etc. quomodo 
oportet etc. — Discrimen inter ὥφασθαι aor. 
a. med. et aor. C. ἀρέσθαι. ἔλρασθαι κίν- 
δυνον, πόλεμον, apud. πεζογρῥάφους : ázíz Sat 
γίκην, κλίος, κῦδος. In soluta oratione dpa- 
σϑαι tantam, in carmine atrumque et dea- 


σϑαι et ie MITT 279 [íl. 


- 


— 


480 


T. 97 3.) sed frequentius dplrSa:, κῦδος ἀράν 
σϑαι ap. Hom. sepe κεμίζισθαι, gloriam 
veferre, reportare. Αἱ non dicunt Gr. κίν- 
δυνον ἀρέσθαι, vel πόλεμον ἐρέσθαι, sod. pa 
σϑαι, suscipere, iculum adire. 
Noster «e. Στοφ. [$. ξ΄.] τὸν ὑπὲρ τῆς ἀπάν- 
τῶν ἐλευθερίας καὶ σωτηρίας κίνδυνον ἀράμενοι. 
Pausan. Λακεδαιμονίοις δὲ τότε ------ πόλε- 
μὲν ἡράμεην, bellum suscepi. Theo. progymas. 
Malt heroes et semidei presentes ra^ 
s98t, οἱ μὲν καθ᾽ ἡσυχίαν γαμοῦντες, οἱ ὃ 

Φολίμους ὑπὲρ γυναικῶν ἀράμενοι, Thucyd. 
J. vi. (o. 9.) πόλομεον οὗ προσήκοντα deno Sac. 
bellum non. necestarium suscepisse, vel bel- 
lum ad nos non pertinet. Xen. Cyrop. 
L i. circ. θη. πολλοὶ μὲν yàg ὅδη πόλεις ἔσει- 
σαν πόλεμον ἄρασθαι eto. Dion. Halic. l. ii. 
[o. 62.] διὰ τὸ μηδενὸς cwácacSa: τῷ '"Pw- 
pw πιλέμου. (ubi cam gen.) in nullo 
bello gerendo socii ac adjutores ulo fuis- 
sent. 


o 0— 18. τὴν ἀρχὴν — γενήσεται) Aurea 
plene sententia, omniumque principum et 
magistratoum cordibus inscribi merita. 
Biqoidem in omni bello hoc imprimis obti- 
nere debet, at jastis de causis suscipiatar : 
quid enim sunt injusta bella nisi sane, et 
tamen frequentissima, magna latrocinia. 
*' llla antem bella injosta sunt," inquit 
Cicero, ** qus sunt sine causa suscepta." 
Causas belli, ἀρχὰς, vocant Gr. principia, 
et προφάσεις —S Dion. Hslic.1. viii. 
[c. 8.) πρῶσον ὑμῖν παραινῶ σκοπεῖν, ὅπως 
εὐσεβῆ καὶ δικαίαν πορίσησϑε τοῦ πολέρεευ πρό- 
φασιν. id primum volis curandum arbiüror, 
«t piam εἰ justam accipiatis belli causam. 
Noster, Ol yath. B. (6. ὃ.) Gcmp οἰκίας. .... 
τὰ κάτωθεν ara εἶναι δεῖ. οὕτω καὶ τῶν 
πράξεων τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ὑποθέσεις ἀληθεῖς 
καὶ δικαίας εἶναι προσήκει. et prieclare Liv. 
l. xlv. (o. 22.] ““ Certe quidem vos estis 
Romani, qui ideo felicia bella vestra esse, 
Quia justa sint, prse vobis fertis ; neo tam 
exitu eorom, quod vincatis, quam princi- 
piis, quod non sine cansa suscipiatis, glo- 
riamini," ubi * principia belli sunt causse 
belli, ἀγχαὶ πολέμου. uti hic apud Dem. 
Semiramis apod Diod. [ii. 18.] ab Indo- 
rum rege accusatur: ὅτι ereotaTáey Ta: τοῦ 


-* , μηδὲν ἀδικηϑεῖσα. Πολεμοῦσι γὰρ 
s, ἀδικήμασιν, ande inqoit Philos. 


Scythas justissimos barbarorum appellat 
Cartius, quod armis abstinebant, nisi la- 
oesaiti : scite Propert. (iv. 6. 51.] ** Fran- 
git et attollit vires in. milite causa: Quee 
nisi justa subest, excolit arma pudor:" et 
audacter Rorip. [Erecth. frag. iv.) οὐδεὶς, 
στρατεύσας ἄδικα, σῶς ἦλθεν eáXv, quan- 
quam boc forte nimis rigide. nec enim ab 
&veolu facta notanda, nec bella sestimanda 
sunt, iet τὰ χείρονα vixa, saltem nonnun- 
quam, etai plerumque obtinet illud poeta: 
** Causa jubet superos melior sperare se- 
cundos." Justas belli causas recenset Pbi- 
Jos. quodam loco Rhetor. [ad Alex. c. 3.] 


xaT ὄψιν ἐφάνη 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


δεῖ τοὺς ἀδικουμένους Cerip ἑαυτῶν πιλεμέϊε, d 
verip συγγενῶν, ὃ —— ἡ συμμά- 
χοις ἀδικουμένοις ἵν. oportet injvrin 
pettos pro seipsis bellum suscipere, sive pro 
cegnatis, sive pro bewefactoribus, iterumque 
sociis injuria affectis auxiliari. Herodisa. 
l. viii. in orat. Crisp. ſo. 6. «d. Oxon] i 
ὑπὲρ τῆς πατ , 34] παρὰ τῷ 
Sun beide, mtl: ἐπειδὸ e) τὰ ἔλλω 
λαβεῖν, ἀλλὰ τὰ αὑτῶν σώζειν εὔχισται. [1]. 
M. 443.] εἷς οἰωνὸς ἄριστος etc. 

— pen. ἐναργὲς καὶ σαφὲς] clarum οἱ ne- 
nifestum. ἐναργὰς ὁ λευκὸς καὶ ὡς καὶ d 
κατ᾽ ὄψιν φανερὸς, ab ἀργὸς, elbus. Οὐ yy 
«άγτεσσι θεοὶ ic. ^H ue bee 
yàc ἦλϑε Suo) ἐς δαῖτα ϑάλειαν. [Odyss 
II. 161. r. 490. φανορὸς, ἐμεφανάς. “Ὡς 
οἱ ἐναργὲς ὄνωρον ἐ σέσσυτο νυκτὸς ἀμολγω, 
[Odyss. A. 841.} ἐναργὸς ἦλθεν, ἀντὶ τῷ, 
σωματικῶς, Miserra s. 
quse sub forma humana apparait, sssemple 
corpore, Sane "Beat. sero 
cum λόγος σὰρξ ἐγίνετο, κατ᾽ ὄψιν iim σι- 
ματικῶς. Κυνοσαργὲς, locas Atbenis sic ἐν 
ctus a cane albo illuc accurreate cem (re- 
sto victiusm. — Hino controversis iler 
Gramm. non de lana caprina, sed de 
colore casino, an sc. κύνες ἀξγεὶ apsd pe- 
elam sont κύνες Asute) a0 ταχεῖς, canas oli 
an veloces. ἀργὸς euim alrumque signilcat 
et album et celerem seu velocem, et etum 
(quod est plane contrarium pigrum, (wt 
vum, quasi áseyóc. — Unum vis, ex lis vo 
cabulis est in L. Gr. que prorses coatra- 
rias babet signifioatione«. Sic ljei est εἰ 
impetus et cessatio ab impetu, alia sast μα΄ 
jusmodi iverrérugsn quao jam non ocetr- 
runt. 

P. 284. 1. ἐκεῖνον ἀρευνομεένι.:] illum r9 
pellentibus, ulciscentibus. Notetar disort- 
men iuter ἀρεύν-ἔεν et seus, ἁμύεν rep 
accus. rei, et est repellere malum aot uyi- 
riam, οἱ πόλεμον, ὕβριν, λοιγὸν ἀμύνειν. ἀμε- 
γεσϑαι regit δοοῦν. pers. et est repelert 
fiostem, aut ultionem sumere de aliquo qi 
nos injuria effecit, at ἀμύνεσθαι 
φπολιμίους. Aliter osurpatur boe verbes 
ub Hom. aliter a poteris. Hom. às 
et sine δοοῦβ. ἀμύνεσθαι est. propugwat, 
vim propulsare, dimicare, ὃς ni vt err 
ἔλθη ἀμυνόμενος. Aliquando gest com 
praep. περ, οἱ ἀμύνεσϑαι “τῷ νεῶν, σέτρν, 
pugnare pro patria, periculum a patria pré 
pulsare, adeoque succurrere in bello, epttv- 
lari. Jam vero apud post. Attic. semper 
regit accus. uti hio apud Dem. Bt sic o 
ponuntur sepissime apud Gr. Oral. 
εἰ ἀμύνεσθαι. ἄρχειν est injuriam v7! 
quasi prior et princeps esse ín injria 
renda, ἀμύνεσθαι est injuriam illolem pro" 
pulsare vel ulcisci. uu . 

— 6. φιλίαν προτονεῖται] amicitiam pré 
tendet. προτοίνομαι pretende, — 
—— 
lom weer. hoc sensu ad verben et 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


mont. σηφοτοίνω, ομιαι, pretendo, pretezo. 
qoam vocem nos eliam in vernaculo 
bostro sermone relinemus. Dus autem 
sant significationes bujos verbi quas oon- 
fandere mibi videntur vulgares Lexicogr. 
esl enim. «σροτείνεσθαι, vel «σροσφοιεῖσϑθαι, 
pretendere, simulare, pre se ferre, vel xęot- 
exte ai, pretendere, πρόσχημα facere, in 
pretextum et ezcusationem aliquid afferre. 
Plot. Epist. τὴν ἡλικίαν προὐτεινόμην, obten- 
debam (seu excusabam) «tatem, in excusa- 
tionem afferebam.  Demostb. in Apatur. 
[Hypotb. vol. iii. p. 481. antep.] ταῦτά 
τὶ ὁ τὴν Sao ἔχων « αἱ τὰ δίκαια, 
hec igitur argumenta pro se urget, hec jura 
pro 1$ obtendit et allegat (uctor). Αἱ προτεί- 
πισϑαι φιλίαν hoc in loco non est amicitiam 
allegare, vel hoc pretextu 46 defendere et 
excuiare, sed amicitiam pretendere, h. e. si- 
inolare et prse se ferre. atque ita doctissi- 
mus interpres φιλίαν προτινεῖται, amicitiam 
simulabit. Hæao nimirom illa tuta fre- 
quensque via esl sob amici fallcre nomen.' 
χαριτογλασσεῖν. mel in ore, verba lactis, fel 
in corde, fraus in factis. ἔσϑλ᾽ ἀγορεύοντες, 
κακὰ δὲ φρεσὶ βυσσοδόμευον. [Hom. Od. P. 
66.) Hoc «ρόσχημα τῆς φιλίας, ſaoum et 
um et laream amicilim, perstringit 
Lacian. hoo Epigr. [10.] 


Οὐδὲν ἐν ἀνθρώσοισι φύσις xaerórrttor 
εὗρεν 

᾿ϑρώπου καθαρὰν ψευξομεένου φιλίην. 

Οὐ yàg ἔθ᾽ ὡς ἔχθραν προφυλασσύμεϑ᾽, 
ἀλλ᾽ ἀγαπῶντες 

Ὡς φίλον ἐν τούτω πλείονα βλαπτόμεϑα. 


ψμόδισθαι φιλίαν est προτείγεσθαι φιλίαν. 

— 10. «φτοκαϑεῖναι] precipitare, ad ver- 
bum, prius demittere, vox decompos. cu- 
jes nulla mentio sp. Lexicogr. nec forte 
opos. Cum enim χαθεῖναι sil demittere, 
fscile cuivis est, atque etiam integrum ad- 
dendo ee) facere προκαϑεῖναι. ul minime 

sit hoc de singulis verbis 

moveri, Adeo in boc (ot et aliis moltis) 
usui et consuetadini standam est, magis 
qeam Lexicographorum placitis. Qui tam- 
ea omnino et ubique noD sunt excasandi, 
cum levia et superfina aliquando ponunt, 
omissis magis frequentibus et necessa- 
riis, Quot enim illi notarunt verba de- 
composita ex hac prsepositione πρὸ, que 
minus aot notatu digna, aut usu recepta, 
eam hoo verbum προκαθεῖναι. Καϑίημι est 
demitto. unde ὁ χάθετος sc. γραμμὴ, linea 


perpendicularis, perpendiculum, quasi linea 


demisia, et ô κάθετος, percussor, quasi missus, ' 


demissus ad patrandam cedem, summissus, 
Clanculum subornatus, speculator, insidia- 
tor, κατάσκοπος. Quam vocem non semel 
legimus apud Gr. Bibliorum Scriptores. 
lec. xx. 20. καὶ παρατηρήσαντες ἀαύστει- 
Am» ἐγκαϑύτους eto. summüserunt. utsidia- 
iere. Sio Job. xix. 12. ταῖς ὁδοῖς μὸν 
YOL. Y. 


481 


ἐκύκλωσάν με ἐγκάϑετοι, dolosi insidiatores 
circumdiderunt, et xxxi. 9. εἰ καὶ ἐγκά- 
θετος ἐγενόμην ἐπὶ θύραις αὑτῆς, εἰ clanculum 
insidiatus sum ad fores cjus, in Heb. est 

insidiatus sum. ἐγκάϑετοι sunt 
proprie qui subsidunt in loco aliquo ob- 
scuro et operto, in quem se deimiseropt ad 
insidias alicui struendas ; et τὸ ἐγκάϑετων, 
quicquid clandestino fit, et quod tectam 
est et latens et obscurum. 

— 15. λαβεῖν δίκην — sir — δόξαν] 
In uno dimidio pag. has tres pbrases babe- 
mus. videmus hio varium et moltiplicem 
usum hujus verbi λαμβάνω. δίκην λαβεῖν 
est penam sumere, vindiclam vel ultionem 
sumeré: ubi sumere potius quam accipere 
dicunt Lat. nou enim dicimus accipere pœ- 
"as. Cui e contra δίκην δοῦναι, penam vel 
penas dare. Πίστιν λαξεῖν, ad verbum, fi- 
dem accipere, fidem de se facere. τοῦ φίλος 
αὑτοῦ δοχεῖν εἶναι πίστιν λαβεῖν, fidem de se 
facere ac si amicus esset, vel, ila se insina- 
are ut amicus esse videatur. Δόξαν λαβεῖν, 
est opinionem obtinere, so. ἀρετῆς, ἀνδρείας, 
etc. Δίκην δεῦναι vel Mid frequens est 
apud auctores: at δίχην λαβεῖν non item. 
Baodsus in Comment. ubi omnes hujasmo- 
di phrases et locotiones forenses corro- 
gal et corrodit, nullam omnino hujas men- 
tionem facit. Legimus ibi δίκας ἀπαιτεῖν, 
δίκην ἀναδέχεσθαι, δίκην γράψασθαι, διδόναι, 
ἐχχνᾶσθαι, ἐπάγειν, παρίχειν, ὑσέχειν, etc. 
sed non δίκην λαζεῖν, et H. Steph. λ. δίκην, 
sumere panas, non indicatg loco, ubi πο 
phrasis occurrit, Jam vero σίστιν 9ata- 
Cártiv, vel λαβεῖν, est boo in loco «σχισ-τεύ- 
ἐσϑαι, credi, fidem consequi, obtinere, fi- 
dem de se facere, it& se insinuare ul ami- 
cus esse oredatur. Dico hoc in loco ple- 
rumque: nam alio in sensu heo phrasis 
usurpatur apud auctores, viz. pro fidem 
datam accipere, valgo to take one's word, 
uti nos dicimus, fidem publicam accipere, 
cui vicissim respondet «αίστιν δοῦναι vel 
«διδόναι, fidem dare, obstringere, — 120r. πί- 
eTtic ἔδοσαν ἀλλήλοις, fidem sibi mutuo de- 
derunt. Τιίστιν διδόναι καὶ δέ , fidem 
dure et accipere, (nam et hio locum babet 
verbum δέχεσθαι eque ac AajBárty, com 
tamen non dicimus δίκην δέχεσθαι pro pe- 
nas sumere, sed λαρεβάγειν tantum : est 
enim in hoc otio aliis observari disorimen, 
inter δέχεσθαι et λαμβάνειν, quod annotavit 
Ammon. in vocum differentiis) pro πίστιν 
δοῦναι καὶ λαβεῖν dicunt Gr. Xen. [Anab. 
V. 4. 11.] πιστὰ δόντες xal λαβόντες, data 
et accepta fide, οἱ de Exped. Cyr. l. i. [6. 
7.] πείσας ἐμὲ, πιστὰ πάλιν ἔδωχάς μοι, xal 
ἔλαβες παρ᾿ ἱμοῦ, et alibi. Denique δόξαν 
λαξεῖν cam genit. seq. est famam vel opi- 
sionem consequi alicojus rei, uti bic [p. 
285. 2.] δόξαν ἀνδρείας λαβεῖν, fortitudinis 
opinionem consequi, uti sopra δόξαν ἐκφέρε- 
σϑαι: vel omnino sunt δόξαν ἐκφέρεσθαι et 
34 


482 


δόξαν λαβεῖν τινὸς, sc. gloriam, laudem re- 
portare alicujus virtutis, sc. aul victorise 
.aut rei gesti, eto. at δόξαν λαβεῖν absolute 
est gloriam vel honorem éansequi. Isocr. 
[Panegyr. δ. 42.] οἶμαι τὴν Ομεήρου ποίησιν 
μείζω λαβεῖν δόξαν. Sio in N. F. δόξαν παρὰ 
αἰνθρώπων οὗ λαμξάνω. — Sic δοῦναι δόξαν τῷ 
Θιῶ, et οὐκ ἔδωκε δόξαν 79 Θεῶ, itidem in 
N. F. quod puriores Gr. vix dicerent. δί- 
κὴν λαμβάνειν et δίκην διδόγαι ἀντίστοιχα 
sunt, et sibi ex adverso respondent; sic 
εἰ πίστιν λαμβάνειν et πίστιν διδόναι (uti 
supra vidimus): at δόξαν διδόναι vel δοξαν 
δοῦναι, vix legitur apud. elegantiores Gr., 
sed φέρειν, vel ὠπονέμειν, eto. 

P. 285. 1. cix ἔστι xaXieróv — qarirai] 
Insignis sententia: facile est in consiliis 
militem fortitudinem, et in periculis ora- 
torem eloquentiam, ostendere. At utrum- 
que hoo absonum et intempestivum, ac 
periode ao si quis capiti ocream, galeam 
bie, applicet; aperte ut est in Gr. Pro- 
verb. ὥςπερ ἂν εἶ τις κνήμη τὸ xgávoc ἢ «περὶ 
^u κεφαλῇ τὰς κνημῖδας ἐπιδήσαιτος Com 
ὁ contra eloquentia iu consilio, fortitudo 
in bello et periculis, looum habeat, juxta 
notum illad principis poetarum [1]. rr. 
630.] ἐν γὰρ χερσὶ τέλος πολέμου, ἑπίων δ᾽ 
ἐνὶ βουλῇ. Atque atinam Dem. noster hoo 
observasset ipse. De quo tritum illud, 
* Tam ignavus milesquam orator strenuus,' 
atque hoc est quod addit orator, ἐπὶ μεὲν 
τῶν κινδύνων, etc. Preeclare Thucyd. (1. i. 
40.] τοὺς ἀνθρώπους οὗ τῇ αὐτῇ ὀργὴ dvaerti- 
ϑομεένους τε πολυμεῖν, καὶ ἐν τῷ ἔργω πράσ- 
σοντας. homines non eodem animi ardore 
bella administrare, quo ad ea suscipienda in- 
ducuntur. “ Facile est pugnare, cum non 
ndsunt hostes. * Omnis cursus in deserto 
exhilarat,' joxta adag. illud Arab. 

— 7. πόλεμον — ἀγῶνα] Distinguit hie 
Demostb. inter heec dao, ita at per πόλεμον 
intelligat totam illud negotium, seu totum 
Spparatum bellicum ; per ἀγῶνα ipsum prse- 
lium seu conflictum, cum jam ad manus, 
ventum sit: apparatus (inquil) nobis erit 
difficilis, «ed conflictus facilis. Atque ita 
doct. Wolf. hæo verba interpretatur: Ex- 
istimo, etc. Vox ἀγὼν diffuse admodum 
significationis est apud Gr.: denotat enim 
quodvis cerlamen, sive bellicum, sive 
ladicram, sive juridicum aut forenso, sive 
rhetoricum, sive sophisticum. ἀγὼν enim 
in historia sophistioa plerumque est ἐπί- 
δειξις sive declamatio, et ἀγωνίζεσθαι decla- 
morc, et sopliistee ἀγωνισταὶ λόγων. (sed hoc 
obiter.) etiam ipse locus certaminis, sive 
circus, siveforam, ἀγὼν dicebatur. Eustath. 
alicubi [p. 1148. 38.] ὁ ἀγὼν πολυσήμαντος 
λέξις κατὰ τοὺς παλαιούς. ἀγὼν γάρ φασιν, 
δίκιλος, κύκλος, μάχη, Egi Βνορὰ, συναγωγὴ, 
καὶ ἐπίδειξις, ubi observ. ἀγῶνα etiam. κύ- 
xÀov significare, b. e. at opinor circum aut 
locoin certaminis, qui orbicolaris, valgo 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


a ring ; atque hino lepida illa Etymole- 
gia hujus vocis, quam tradunt Bostath, et 
Etymol. ut ἀγὼν dicebatur ab « et γωνία 
angulus ; quod ἀγὼν, h. e. κύκλος, circulus, 
non habet angulos. ἀγὼν λέγεται ὁ xu» 
τερὴς καὶ γωνίαν οὐκ ἔχων τόπος. Sedis 
boc verum sit. Etymon, sea veriloquiem, 
judicent Gram., oum veritas non quadrat 
angulos. 

— 10. τριήρων} Cum sccenta in pent 
ἃ nomine τριήρης, &oc, ove, triremis, adject- 
vup communiter elliptice positsm pre 
τριύρης ναῦς.  Regulariter circumflecti de- 
beret in genit. plur.; est enim contractus 
τριηρέων — ρῶν. — Sed nescio quomodo es 
ροξύνετας, ac si esset a στρίορος — po), vel 
Atticum τριήρεων — ἦρων. — Ita et compot. 
ex $So;, ut συνήϑης, καχοήϑυς, susSwc, nam 
et hec etiam faciunt συνήϑων, eto. ommae 
conira reg.; deberent enim ex anda 
circumflecti — Sa», sivo barytone forme- 
tur ea nomina, sive contracte, Tp, 3, 
sive τριήρεος, ους. Sylburg. genit. bos pler. 
prime coptract, τριήρων, εὐήθαν, vri, 
fieri vult a npominativis baryt. τριόρες, eit. 
At vero hoo non sufficit ad tollendam an · 
maliam. Nam et δυμοσϑένες et eiie 
ejus terminationis in »c pr. contract. suat 
baryt. in nom. sing. et tamen οἰγοσῶξε. 
ctunt genit. plar. ὧν. prout ex psroiyt. 
genit. in ἔων regalariter fignt circemBe 
in à». gitur βαρυτονία nominativi sape 
lari non safficit ad tollendam anomelitu, 
nec ad fundandam banc βαρυταίαν geni. 
plur. Nam ex. gr. λοιμώδης et λιδώδες 
non faciunt in genit. plur. Aem et λι' 
ϑώδων, sed —e«3av. Quamobrem dose 
aliquis rei criticge peritior meliorem sive 
regulam sive observationem sive rationem 
attulerit de bac anomalia, nos interim μος 
Canone contenti simus: ' Adjectiva 0 x 
composita ex ἦϑος, itaque ex picos rem 
go, et desinentia jn ἡρυς, in genit. plor. sus 
anomala, neo circumflectunt oltimam. He- 
rum formam nescio an et alia sequanttr, 
composita ex do, itidemque desinentia i 
nguc, αἱ juorieuc, τριχήφηξ, κλιτψες, Toda 
quorum exeupla in genit. plor. mibi st 
tim non occarrunt. 
— 15. πόλεμον — ἀνελέσϑαι) Tris bec 
synonyma sunt, eriAssoy ἐκφέραν, ἄρασϑει, 
ἀνελέσϑαι. De duobus prioribus habemus 
jam antea. ᾿αναιρεῖσθαι τὸν πόλεμοι, Y 
ἀνελέσϑαι τὸν ern, est bellum suscipere. ἀπ’ 
λόμενοι τὸν πόλεμουν πτρὶ τῶν τελευτησῶτο. 
Plat. et Herodot. (V. 56.] 'Exarais; οὐκ ^ 
πόλεμον βασιλίϊ τῶν Πιρσίων ἀναικέισϑει, 
bellum adversus P. regem suscipere non 5e 
bat. Sic igitur differunt ἀναιρεῖν et avit 
σϑαι: ἀναιρεῖν est interficere, auagu⸗ ϑει 
suscipere ; aliquis ἀναιρεῖ τοὺς πολεμίους, 
ἀναιρεῖται τὸν πόλεμον, quam phrasim miror 
equidem ab Æm. Port. in Lexioo $00 [ο- 
tico annotari tanquam locutionem H 





* 


IN ORAT. DE SYMMORHS. 


(eam, cum etiam apud Pl. et Dem. alios- 
que Att. Scriptores frequens et familiaris 
sit. Noster Ol yntb. A. [p. 11. 2. ed. Reisk.] 
εἰ μὲν γὰρ ὑφ᾽ ὑμῶν σσεισϑέντες ἀνείλοντο τὸν 
πόλεμον, εἰ vestro impulsu bellum suscepis- 
sent. 

P. 986. ?. cvy, ἡδέως (ἀηδῶς) ὑμῖν ἐνίων 
ἐχόνταν] cum nonnulli non bene (male) erga 
tos affecti sint; videtar enim esse λιτότης 
seu ἀντίφρασις. ovy ἡδέως, πικρῶς. qualia 
passim occurruot apud auctores, ὅσα χόγις. 
Notetur etiam illa syntaxis ἡδέως ὑμῖν ἔχειν. 
ἔχειν cum adverbiis idem est quod δια- 
κεῖσθαι, hoc vel illo modo affectum esse 

a aliquem vel aliquid, tali animo erga 
uliquem esse, ut xax&c ἔχειν, χαλεπῶς, φΦι- 
Mac, ἔχθρῶως, εὐγοιχας, , 
peril, elo. Verbum ἔχειν in boc syntaxi 
regit modo dat. modo accusat. (et opinor 
frequentius) cum prepositione πρός. Di- 
cimus enim vel ἀλλοτρίως vel ἡδέως ἔχειν 
vp τινα, et τοὶ, uti hic apud Demostb. 
Isocrat. ( Archid.$. 28.] ἀπίστως πρὸς σφᾶς 
αὑτοὺς xal ϑυσμεενῶς ἔχουσιν. iterum : ἀηδῶς 
ἔχουσι πρὸς αὑτόν. Xen. πράως ἔχὼ πρός σε. 
et sic alii passim. πολεμεικῶς ἔχει πρὸς ᾿Αλέ- 
ξανδρον, hostili animo erga Alexandrum est. 
At Dem. noster fere cum dat. uti bic et 
sibi. (p. 500. 15. ed. Reisk.] ἰδίᾳ τισὶν, 
εξ ἀηδῶς ἔχειν bornetden, privatim nonnul- 
lis, quibus, vel in quos, acerbo εἰ infenso 
animo est, insultat. (p. 22. alt.) οἱ μεὲν οὖν 
πολλὰ τῶν Μακεδόνων πῶς ἔχουσι τὼ Φιλίπ- 
w», quomedo erga Philippum affecti sunt. 
Sic ἔχω σοι πιχρῶς, ἡδέως, ἐχθρῶς, τραχέως, 
ete. Verbum ἔχειν pro διακεῖσθαι hoo modo 
com adverbio conjunctum non tantum tran- 
sit in personas sed etiam ip res. Isocrat. 
[Nicocl. $. C'.] eix αἰσθάνονται otov πρά- 
γματι δυσμενῶς ἔχοντες. non animadvertunt 
$,ete. ' 

— 7. οὐδὲν ἀλλ᾽ 5 [εψωδήσουσιν---Ἴ Let. 
Iat. nihil aliud quam nescio quam cantile- 


wem pássim canent légafi nostri. nescio. 


aa recle εἰ commode et ad sensum [oci 
meatemque Demosthenis. Quid sit pa.Le- 
hi» in propria et nativa significatione no- 
runt qoi vel mediocriter in Gr. versati 
sunt. Docet quippehooc inter alios Eustatb. 
in limine magni sui operis. Rhapsodi pto- 
prie et omnino dicebantar qui fragmenta 
sparsa Hom. consarcinabant el meatus cir- 
cümeontes canebant. οἱ τὰ μέρη τῆς Ὁμη- 
κκῆς ποιήσεως συνείροντες καὶ οἱονεὶ συῤῥάπτον: 
τὰς καὶ «εεριάδοντες. Qui boc faciebani 
pieh dicebantur. Unde opera Hom. 
postea in tot rhapsodias, qoasi tot libros, 
eraat divisa: de quofuse Eustatb. aliique 
Grum. Pindarus (Nem. ii. 2.] τοὺς ῥα ψω- 
lox, ῥα πτῶν ἐπέων ἀοιδοὺς, appellat, ad vocis 
Etym. alludens. Dicti enim sunt ἀπὸ τοῦ 

T» δὴν, vel ἀπὸ τοῦ jawrà aur. 
Nugantur enim suo more Gramrpatici, qui 
ἱα ωδιὺς dici volunt quasi ῥαβδωδοὺς, quod 
Virgam tementes carmipa canerent. Etsi 


vel 3uc-. 


483 


enim ἐπὶ ῥάβδῳ canebant, noh tamen exinde 
nomen sortiti sunt. Antequam enim mos 
ille τοῦ ῥα ψωδεῖν aliena carmina obtinuerit, 
anctores ipsi ac poete etiam soa carmina 
recitare solebant iwi ῥάβδω, virgam sc. 
lauream in manu tenentes, et tum dice- 
bantur ἐπὶ ῥάβδω ἄδειν. Certe nulla on- 
quam carmina Epica seu Heroica olim 
cani solita sunt absque virga laurea. ῥάβδος 
omniam foit communis, qui carmina pu- 
blice recitarent, sive sua sive aliena. Ideo 
autein ex lauru potissimum heec virga fiat, 
quia δάφνη habebatur φυτὸν μαντικὸν, ande 
vates δαφνηφάγοι, uti ploribus jam dixi ad 
Theophr. cap. «tpi δεισιδαιμκ. Ygitor ἐπὶ 
MBlo iu» antiquius erat τοῦ ῥαψωδεῖν. 
non ergo ῥα ψωδοὶ dicti sunt, quasi ῥαβδω- 
$6, quod virgam tenentes canerent; sed 
παρὰ τὸ ῥάψαι τὴν div, quod elc. quod 
Homeri, vel alterius poetz, carmine con- 
sarcinantes in theatro cantabant. Dico 
alterius poetse ; etsi enim ῥα ψωδία initium 
et originem sumpsit ab Hom. carminibus 
(unde Heaycb. à τὰ Ὁμήρου ἄδοντες ποιηταὶ 
ῥα ψωδοὶ καλοῦνται), postea tamen etiam alí- 
orum carmina, nt Hesiodi, et Arcbilocli, 
et Mimnermi, a Khapsodis cantitari cœ- 
perunt. Rbapsodia igitar Hom. et Hesi; 
odo posterior. Neo Hom. ipse Rhapso- 
dus, sed qui ejus carmina consuit ac con- 
sarcinat. Non enim ipsi poete qui cat- 
mina de suo scribebant ant componebant, 
sed qui aliorum carmina cantabant, ῥα {ωδοὶ 
dicebantur, quod Hom. puta aut Hesio- 
di carmina sparsa velati colligerent et in 
ubDum corpus consuerent et consarciDa- 
rent. Atque hoo maxime argomento evin- 
citur versus illos spurios esse et commen- 
titios, quos tanquam Hesiodi essent, e ve- 
teribus Gram. efferunt nonnolli, ut pro- 
bent Hom. et Hesiodum συγχρόνους fuisse 


et comtaneos: 
Ἐν Δήλω τότε «πρῶτον ἐγὼ καὶ Ὅμηρος 
δὲς 


áo 

Μέλαυμεν, ἐν νεαροῖς ὕμνοις ῥάψαντις coches, 

eoo» Ἀπόλλωνα χρυσάορεν, ὃν τέκε Λητώ. 
illa enim verba ῥάψαντες ἀοιδὸν, ῥα ψωδοὺς 
spte ἐτυμολογοῦσι atque designant. At 
vero ῥαψωδία non solum Homero, sed 
eliam Hesiodo recentior. Hesiodus 80- 
tem centum annis δὰ minimum Hotnero 
posterior, ot alibi a nobis observatum ex 
oplims fidei auctoribus et chronologis. 
Ab hoc more recitandi carmina, verbnm 
boc ῥαψωδεῖν ad malum sensum transferri 
et in sequiorem partem usurpari obtinuit 
apud auctores, ul "n idem st qued 

Ww, λερεῖν, nugari, loquaciter aliqui 

ueniet. uude Suidas : ᾿Ραψνδία, φλυα- 
gla, λόγων συναφὴ, ἀδολισιχία" et ῥἑαψώδημα, 
ψεῦσμα. Xen. Cyrop. |. iii. [3. 54.] i — 
ϑυνήσεταί τις ὠἀποῤῥαψωξδῆσας παραχρῆμα ἂν- 
δρκς πολεμίους ποιῆσαι, πάντων ἂν ῥἑᾷστιν tin 
xal μαϑεῖν καὶ διδάξαι τὸν μεγίστεν τῶν iv 


484 


ἰνθρώπεις ἐξετήγ. verba funditando, inaniter 
multa per . 

— 11. ὅσους ἂν ἰθέλη τις] as many as 
one would wish, — Lingue enim nostra ver- 
nacula in hac phrasi, ut aliis non paucis, 
ἑλλυνέζει, ad amassim convenit com Gr. 
Vid. alibi plures hujusmodi συνερεπτώσεις 
seu conformitates linguse nostre cam Gr. 

— 19. μάταιον μῆκος] vanam prolixi- 
tatem. et profecto nibil ρεαταιότερον quam 
bujosmodi μῆχος, nibil vanias quam inepta 
et süperflua sermonis prolixitas. quod vi- 
tium maxime vitavit Demostb. in omni- 
bus suis orationibus; otpote quo nibil 
pressios, neo densius, neo adstrictius. 
Atque hæc illa est βραχυλογία et συντορεία 
“οὔ λόγου, quam in oratore nostro depræ- 
dicant el admirantur Rbetores Criticique 
omnes, Dionys. Hel., Longinus, Hermog., 
Quinctil., etc. Differunt μῆκος et μεῆχος : 
imo opponuntur. μεῆκος est prolizitas, 
longitodo sermonis, cujus nullus finis, ool- 
lus exitus; μῆχος eat eritus, via, consili- 
um, remedium, idem quod μηχανή. οὐδέ τι 
μῆχος "Htv ἀνήνασθαι, Agam. [Odyss. E. 
239.) μεῆῦχος pro μηχανή. ab ἦδος, ἡδονή. A 
μῆκος, Dor. jaaxoc, fit μακρός. observetur 
enim bsec reg. : * Multa adjeotiva oxyt., 
' habentia aliam consonantem, in ρος fiant a 
sübstantivis neutrius generis in oc, asau- 
mendo e ante «,' ot ab ἔχθος ἐχϑρὸς, a 
κῦδος —póc, ab ἔρευθος ----ρὸς, sio ἃ μῆκος, 
μᾶκος, μακρὸς, ἃ στῖφος, agmen, densa acies, 
--οὐςς, deusus, firmus, vel confertus, a ψῦ- 


Xo, -- ρος. 

P. 487. ?. ifiqvyn] effugit, horam 
nihil vobis iufeliciter successit. elegans 
significatio hujus verbi ἐκφυγεῖν, qua de- 
lectari videtar Demosth. Ol. r. ᾧ. β΄, sí. 
πεισμαι yàg κ᾿ T, ^. maximam istorum ne- 
gotiorum partem ex manihus nostris ela- 
psam esse. aliis in plerisque vos frostrari 
negotiis. Res aliqua dicitur ἐκφυγεῖν ἡμᾶς, 
cujos spe excidimos, et qusc veluti elabi- 
tar nobis ex manibus. Hom. proprie et 
genoine (ut semper) [Il. A. 407.] ὅττι 36 
οἱ βίλος ὡκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός. 

— S. ἐπεβλέψατε πρὸς ἀλλήλους. ... 
πίάξοντα! Hoc est id quod alibi in A- 
then. culpat Demosthenes: ut Phil. A. 
[p. 98. aptep. ed. Nostr.] ἣν ὑμῶν αὐτῶν ἐθε- 
λήσετε γενίσϑαι etc. Ita viz. fieri amat in 
multitudine hominum atque communitate ; 
alii in alios onus atque opus devolvunt. 
Hoo argum. impugnat Pbilos. communio- 
nem Platonicam, quia res pluribus com- 
mones plerumque a singolis negliguntoar. 
Verba Aristotelis egregia sant Polit. (ii. 
3.] ἥκιστα yàp ἐπιμελείας τυγχάνει τὸ πλεί- 
ero xovór τῶν γὰρ ἰδίων μάλιστα φροντί- 

ουσι, τῶν δὲ κοινῶν ὅττον ἢ ἔσον ἑκάστω ἐπι- 
ἄλλει. «ρὸς γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς ἑτέρου φρον- 
τίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον, ὥςπερ ly ταῖς οἷ- 
πετικαῖς διακονίαις οἱ πολλοὶ ϑεράφοντες ἐνίοτε 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


χεῖρον ὑπορετοῦσι τῶν ἰλαττόνων. minime 
enim curatum multorum commuse egt: 
privata enim et propria quisque majere 
stadio et cura, commonia autem et peblios 
longe minore diligentia, prosequitar, msi 
quatenusoujosqueipterest. negligunt Rem- 
publicam, quasi ea aliis care esset nibilque 
ad se pertineret: ita quod ad omnes spe- 
ctat, ab omnibus negligitar. ]n eundem 
sensum, Etb.ix. 6. μὴ γὰρ τηρούντων τὸ πα.» 
v» ἀπόλλυται. συμβαίνει οὖν αὑτοῖς στασιά- 


βουλομένους τὰ δίκαια ᾿ 

δὶ oU τὰ δίκαια «ποιεῖν. 

μ᾽ ibid. ἐσεβλέψατε «px ἀλλήλευτ) 
Verbnin ἀποβλέπων in syntaxi, seq. se. 
prepos. πρὸς vel εἷς cum aocus. pers, 
sepissime in meliorem partem samiter, 
aliquem cum honore et reverentia suspicere 
et intueri, adeoque colere Μ᾿ admirari. Sie 
Lat. suspicere, de qua significatione bujes 
verbi vid. alibi. Quod si vocab. ei» 
λους sequatur, tum in pejorem partem ex- 
ponitur. Observetur igitar discrimen ia 
vario usu hojas verbi εἰποβλέασειν. aw. 
sic τινα denotat honorem et reverentiam; 
at ἀποβλ. πρὸς vel elc ἀλλήλους, consili in- 
opiam, aot incoriam, et ignaviam οἱ negli- 
gentiam, ati in boc loco Dem. Similis baie 
phrasis occurrit in Sacra P. Gen. xlii. 1. 
ubi Jacob increpans filios, fame grassante, 
quod in Egyp. non descend. ad essendam 
annonam. « ἱνατί 
ῥᾳθυμεῖτε, quare etiosi estis, volg. quare 
negligitis, quare desides conctamini et alis 
alios adspicitis, curam et onus familie, 
comparandi framenti, alii ia alios rejici- 
entes. is videtur else sensus eorom verbe- 
rum, quanquam alii aliter explicant, im 
ἀποβλέπετε πρὸς ἀλλήλους, sive ex consee- 
tudine apud Athen. sive ex lege. "Vide- 
mus hic quatuor hominum geuera, seu 
ordines, qui ἐτελεῖς erant, et GAsrTeopytTo, 
a muneribos publicis et contributionibes 
immunes, εἰσύντακτοι, ἃ sytaxibus liberi, 
nec εἰσφέρειν tenebant. taz free. bi erant 
ἐπίκλυροι, ὀρφανοὶ, κληροῦχοι, motvesmixel, S9- 
cietates, hiec ordo ad nos spectat. 

— ibid. αὑτὸς ἕκαστος] Ad v. ipte erus 
quisque per se εἰ in sua propria persone. 
Ex his duobus vocibus componitar αὐδέ- 
καστος, quod aliquando in bonam, sed 
plerumque in malam, partem somitur, 
contumaz, perfideus, severus, rigidus, asper. 
Sed de hoo vocabulo dixi (οἱ fallor) as- 
tea. Notetur nunc solummodo hee reg. 
Eustb. : Πολλή ἐστι διαφορὰ τοῦ 78 διελελιυ»- 
μένου καὶ τοῦ συνθέτον. “ Multa vocebala 
in bono sensa usurpantur divisiro et sepa- 
ratim, quse conjunctim et io compositione 
malam significationem babent; el e contra 
aliqnando etiam vocabula extrs cornposi- 
tionem male sonant et in sequiori sense 
ponuntur, qos conjunctim et ip compo- 
sitione in meliorem partem somuntur.' 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


e. g. μέγας θυμὸς divisim est τὸ πολὺ τοῦ 
χόλου, magna ira ; at μεγάϑυμος conjunctim 
est ὁ μεγαλόφρων, μεγαλόψυχος, strenuus, 
magnanimus: sic θερμὸν ἔργον, διαλελυμένως, 
ἀγαιδὲς καὶ θρασύ" at —*88 ἀνὴρ in 
compos. ὁ θαῤῥαλέος, xai μὴ ψυχερὸς εἷς 
leyes, promptus, diligens, fervidus, in aliquo 
opere δαὶ negotio. E contra jam in bono 
sensa δίκην ἔχων ἐν χερσὶ divisim et extra 
compos. est ὁ δίκαεος (inquit Eustb.), et qui 
jas prse ocolis et prs manibus babet, asl 
spi χειρῶν οἷον φέρων τὸ δίκαιον" αἱ χειροδίκης 
in compos. in pejorem partem sumitor, ὁ 
βίαιος, violentus, qoi jos in masnibos et 
robore corporis, ovx ἐν τοῖς νόμοις, ἀλλ᾽ ἐν 
χεσὶ ταῖς ἑαυτοῦ ἔχων τὸ δίκαιογ. 
Sio αὐτὸς ἕκαστος divisim uibil mali sonat, 
εἰ mediam saltem significationem obtinet; 
at conjunctim el in compos. αὐθέκαστος, 
plerumque in deteriorem partem sumitur, 
ai9alic, σκληρός. 

— 5. παροξυνομένων] Verbum. παροξύ- 
nc3« videtur hoo in loco in meliorem et 
molliorem partem sumi, αἱ sit nibil aliud 
quam incitari, instigari ad rem agendam, 
prono et prompto animo esse ad. suscipienda 
wegotia: est. enim μέση λέξις παροξύνειν; 
lacessere, prorocare, irritare, sive ad bonum 
sive ad malum: et otroque modo usurpa- 
tor in N. F. In bonam partem sumitur 
Aot. xvii. 16. «“αρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὑτοῦ, 
irritabatur spiritus ejus, h. e. honesto quo- 
dam ardore et zelo accendebatur, cam vi- 
deret Atben. idolos: at in malam 1 Cor. 
xiii. 5. ἡ ἐγάπη οὐ eraeof Urt rat, non irritatur, 
non facile provocatur, uti nos reote sup- 
plemus. Hinc et nomen ψαρῤοξυσμὸς [ Aot. 
xv. 39.] de P. et B., exacerbatio, gravisdis- 
amio. Beza: sic igitur sunt. ezacerbati : 
qute interpretatio quamobrem doctis dis- 
plicere debeat, nondum intelligo. "Tam 
acerba, tam acris, aspera, erat contentio, 
eti bos optime. — Ita Eccles. Cap. Int. hoo 
vocabulo utuntur, ubi aiunt episcopos esse 
debere sab exemplo: erapáxiuciy ἅσασι 
«ρὸς ἐξετὴν εἶναι, xal ἀρχέτυπον, xal παροξυ- 
σμὸν «πρὸς ἀγαϑοεργίαν. stimulum et calcar 
et incitamentum ad bona. opera, et rnrsus : 
ὑπόδειγμα πρὸς πᾶσαν ἀρετὴν xal “αροξυσμὸν 
πρὸς χρηστότητα προκεῖσθαι. ut exemplo suo 

ad virtutem alios stimulent et exacuant. 

— 6. τοὺς διακοσίους καὶ χιλίους) mille 
εἰ ducentos. Loquitur tantam de numero 
salis noto et recepto ; quod ot melius in- 
telligatar, in memoriam revocandum est 
qood in initio diximus de tribuam classi- 
umque distributione apud Athepienses. 
Populus Att. in 10 tribus erat divisus, ex 
singulis tribubus 120 eligebantur, qui prae 

, Miis ditissimi erant, qui pecunins in publi- 
cum conferrent, liturgias obirent, et publi- 
corüm munerum onera sustinerent singuli. 
Hi 120 deinde in duas partes sexagenom 
bominum erant dispertiti, quse Symmo- 


485 


rise dicebantur. Cum igitur in unaquaque 
tribu dum erant Symmoris sexagenom 
bominum singole, hino ex universis decem 
tribobus consurget pumeras 1200. Facta 
est autem primum bsec distributio tribu- 
om in symmorias sea classes, Nausinico 
arcbonte a. 3. Olymp. 100., ut jam antea 
diximus, h. e. trienpio post natam Demo- 
stb.: patus est enim Demosth. a. 4. Olymp. 
99. Hoc aperte nos docet Ulpian. ad 
Olyutb. B. vol, vi. p. 51. sq. ed. nostr. At- 
que bic quidem Symmoriarum ordo et ra- 
tio erat apod Athenienses, atque bactenos 
antiqua classium distributio. Quod vero 
bio sequitur apad Dem., ipse de suo addit, 
estque proprium ipsius inventum : οἱ viz. 
illis mille ducentis, ex quibos viginti 
classes constabant, adderentur alii octin- 
genti, qui effioerent numerum 2000. Qaod 
eo consilio fecit, ut ex hoo censu exemptis 
lis, quibus lex vel ratio vel consuetudo 
immunitatem a tributis litorgiisque con- 
cessit, quales erant i , ὀρφανοὶ, κλη- 
ρουχιχοὶ, et ποινωνικοὶ, ot, bis (inquam) ex- 
emptis, namerus 1700 adbuo integer per- 
maneret. Sequitur et alia subdivisio sym- 
moriarum sive classium, quam bio pro- 
ponit et suadet Demosth. τούτων (inquit) 
dà» συμμοριῶν ἑχάστην διελεῖν κελεύω εἰς ^ 
«ἔντε μέρη κατὰ δώδεέχα ἄνδρας, ita ut una- 
queeque classis distribueretur in 5 partes, 
quarum singole essent duodenum homi- 
num: quipquies enim 12 faciont 60, ex 
quo namero classis constabat. 

— 9. ἐπικλήρων] ᾿Επίκλνροι sunt heredi- 
tarie virgines sive unice heredes, parenti- 
bus sc. defunctis. ἐπίκληρος, virgo orpha- 
na, que in integram hereditatem succedit : 
atque ita differunt ἐπίκληρος et. ἐπίπροικος. 
ἐπίκληρος est unica heres, hereditaria, a 
κλῆρος, sors, hereditas, quse bereditario jure 
pervenit. ἐπὶ τὸν πλῆρον. Schol. Aristopb. 
Avib. (1660.] ἐπίχληρός ἔστιν ὃ μὴ ἔχουσα 
ἀδελφοὺς ἑταίρους συγκληρονόμους, ἀλλὰ μο- 
γοκληρονόμος. al ἐπίπροικος est virgo dotata, 
quz ἐπὶ προικὶ, cum sola dole, relicta est, 
fratribus reliquam hereditatem possidenti- 
bus. Harpocr. ἐφίκληρος μέν ἐστιν ἡ ἐπὶ 
φαντὶ τῷ κλήρω ὀρφανὴ καταλελειμμένῃ, μὴ 
ὄγτος αὐτῇ ἀδελφοῦ" h δὲ αὑτὴ καὶ ἐπικληρῖ- 
mic. ἐπίπροικος δὲ ἡ ἐπὶ μέρει τινὶ τοῦ κλήρου, 
ὥςτε προῖκα ἔχειν, ἀδελφῶν αὑτῇ ὄντων. Neo 
virgines solum et innapte puelle, sed 
etiam pupte mulieres, quibus universi 
hereditas obvenit, iex»pu dicebantor, 
Soid. ὅταν παῖς ὀρφανὴ πατρὸς xal μητρὸς 
ἀδελφῶν τε οὖσα ἔρημος, καὶ ταύτη τύχη ὑπο- 
κειμένη οὐσία, ταύτην καλοῦσιν ἐφσσίκληρον" 
ὁμοίως δὲ καὶ τὴν ἤδη γεγαμημένην, ὅταν ἦ ἐπὶ 
τῇ οὐσίᾳ ὅλη καταλελειμεμένη. Aristot. Ethic. 
viii. 10. ἐνίοτε δὲ ἄρχουσιν αἱ γυναῖκες, ἐσί- 
πληροῖ οὖσαι. quem locom non male reddit 
interpres : interdum vero fit, ut. mulieres 
imperent, ee sc. quibus amplissime vens- 


486 


runt hereditates. Atque hoo est quod sibi 
cavendum duxit vates Bilbilitanus, [Epi- 
gr. 1. viii, 12.] ** Uxorem quare locuple- 
tem ducere nolim, Quseritis? uxori nu- 
bere nolo mese." Plut. Solon. [c. 20.] Ibi 
sancivit Solon τὴν ἐπίκληρον, ὑπὸ τοῦ ἔγγι- 
στα τοῦ ἄνδρος διτυίεσθαι. ut mulier orba vel 
unica heres proximo mariti agnato nube- 
ret. Cai similis lex inter Mosaicas. Ari- 
stot. Polit. v. 4. xal arte) Μιτυλήνην δὲ ἐξ 
ἐπικλήρων στάσεως γενομένης πολλῶν ἐγένετο 
ἀρχὴ κακῶν. cum propter opulentas quasdam 
puellas dissensio exstitisset, so. propter vir- 
gines heredes. Athenis mulieres etiam 
nupte sue tuloribus erant: earum autem 
χύριοι seu tutores ex lege erant pater, 
avus, paternus frater ex eodem 
[Demvostb. x. Στεφ. -JauJoj. B. $. i4.] ἐὰν 
δὲ μηδεὶς ἢ τούτων, ἐὰν μὲν ἐπικληρῖτις d, τὸν 
ἄνδρα κύριον ἔχειν" ἐὰν δὲ μὴ ἢ, ὅτω ἂν ἐπι- 
τεέψη, τοῦτον κύριον εἶναι. si nemo horum sit, 
et sit mulier universorum heres, virum ha- 
beat κύριον, si modo virum habeat: sin vero 
maritus fato concesserit, is mulieris κύριος 
sit, cui vir moriens testamento uxorem suam 
reliquerit ac nuptum dederit. — Vir doctis- 
simus ad Polit. Arist. censet τὰς ἐπικλή- 
. ρους, h. e. virgines seu filias heredes ex 
asse paternorum bonorum, alio nomine 
ἐπιδίκους ab Atticis vocari: quia sc. de 
earum uuptiis, quod divites essent, lites 
et controversise agitari solebant, At vero 
omnes ἐπίκληροι non erant perinde ἐπίδικοι : 
sed e& tantum quaram nuptise ὠμφισβητή» 
σιμαι erant, et sub disceptatione veuie- 
bapt. Harpocr. ἐπίδικος ἡ ἀἐμφισβητησίμη 
ἐπίχληρος, ὅτω χρὴ αὐτὴν γαμηϑῆναι. Cum 
controversia erat, cai nuplum esset danda 
upilla ἐπίκληρος, tum illa virgo vocabatur 
πίδικος. Aristopb. Vesp. [583.] x&v ἐπο- 
ϑνήσκων ὁ πατήρ τῷ δῶ καταλείπων παῖδ᾽ 
ἐσίκληρογ, ubi Schol. ἐσίκληρος λέγεται 5 voy 
κληρονόμος καλουμένη : et nonnullis interje- 
ctia : τινὲς δὲ τὴν ἐπίκληρον καλοῦσιν ἐπιπτα- 
ματίδα καὶ «᾿τατροῦχον. Vocabulum isrerra- 
ματίδα crucem fixit Grecarum Noui [sic], 
qui ἐπιπταματίδα τὸν ἐπίκληρον dictam pu- 
taret 4vapà τὸ ἐφίωτασϑθαι, involare, quasi 
ἐπισταμένην τῷ χλήρω, quod in sortem et 
hereditalem quasi involaret eamque inva- 
deret. Sed profecto frigidiusculum buo 
mibi videtur Etymon, et longiuscule pe- 
Utum. Mallem igitur pro ἐπισταματίδα 
legere ἐπιπαματίδα, ita ut prius illud ^ sit 
omnino spurium et irreplitium. Dicuntur 
autem ai ἐπίκληροι ἐπιπαματίδες, quasi ἐπὶ 
πάμασι relicte sole, sc. bonis et heredi- 
tate ; ut ἐπίκληροι, ἐπὶ xAnex relicte. Sunt 
enim πάματα, vel πσάμματα, bona vel 
ossessiones, ἀπὸ ToU πεπάσθαι, a i- 
do, unde πάμματα pecora κατ᾽ ayrovo- 
μασίαν, et πολυπάμμων pecorosus, dives pe- 
coris. ἔπιπαματὶς igitur ἡ ἐπίκληρος ἐπὶ τοῖς 
πάμασι καταλελειμμένη. atque hinc emen- 


patre. 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


dandus Hesych. Ἐπιματίδα, τὴν ἔπίχληρα. 
leg. omnino Ἐσισιμιατίδα, ita enim posta- 
Jat tum ratio vocabuli, tum ordo literarem 
alpbabeticus in illo loco Hesychii. Sed 
et alia significatio hujus vocis, quæ licet 
non tam, frequens huic loco Dem. magis 
convenit. Ἐπίχληροι etiam  dicebanter 
puellt orbs, egentes, dotemque nullam 
habentes, de quibus lex erat bzc Atbe- 
nis: τῶν ἐπικλήρων ὅσαι τὸ ϑετικὸν τελοῦσσ, 
iar μὴ βούληται ἔχων ὁ ἐγγύτατα γίνευς, 
ἐχδιδότω ἐπιδοὺς, ὁ μὲν πεντακοσιομεέδιμινος 
«ινταχοσίας δραχμὰς, ὃ δὲ ἱππεὺς τριακοσίας, 
ὁ δὲ ζευγίτης ἑκατὸν πεντήκοντα. [ Demosth. 
s. Μακαρτ. $. ιγ,..] De distributione popali 
Attici in πενταχοσιομεδίμνους, iarsreic, et 
τας Ctvyirac, nota res est; et dixi de ea 
jam antea ad Demosthenem. Infimus ordo 
erat τῶν ϑητῶν.  Dicebantur autem Szr&, 
quasi mercenarii famuli: nam ϑὲς, θχτῆς, 
famulus. Omnes igitur opifices, cerdones, 
et proletarii in hoc numero erapt, in alti- 
mo censu, qui nibil aliud Reip. pendebant, 
quam nummulum, qui ab illis τὸ θυτεκὸν 
vocabatur; puella: igitur ἐπίκληροι iu hae 
lege, quae τὸ ϑυτικὸν pendebant, erant 
puelle parentibus orbe, pauperes et ege- 
ng, qus in tenui forluna, adeoque in ul- 
timo censu, erant, Harpociat., postquam 
citasset illa verba Demostb. jam laudata, 
τῶν ἐπικλήρων etc. haec sabjungit: Aw. ἐν 
τοῖς «τροκειμένοις ἐπίκληρον ἀνόμασε τὸν )rmm- 
χϑρὰν κόφην, Ὧν Θῆσσαν ὀνομάζουσι οἱ ᾿Α ττικεῖ, 
neque aliter sumi videtar larc vox ἃ De- 
mosth. hoc ip loco, quem prz manibes 
babemus. 

- ibid. ὀρφανῶν] Miras nugas agit Bty- 
mol. in arcessenda hüjos vocis origine. 
᾿Ορφανὸς (inquit) παρὰ τὸ οἷος à μεόνος γέ- 
γεται, οἰοφαγὸς καὶ ὀρφανὸς, à μεόνος 
καὶ γονεῖς μὴ ἔχων. Quod si oriunda Gr. 
vox sit ὀρφανὸς, et Gr. solo nata (quod da- 
bito), derivarem potius ab ὄρφνῃ, caligo, 
αἱ sit ὀρφανὸς qnasi opprazoc, in. marrore et 
luctu et tenebris et caligine relictus, orbus 
parentibus. non. tamen eo modo ὄρφναζος, 
quo nothus seu spurius dicitur σχότιος, 
quasi in tenebris ct ex clandestino concu- 
bitu nstus. σχότιον δέ i γείνατο ax Tue. Hom. 
ΠΙ. 2. 24] Parentes sunt ὡς τῶν τέκνων, li- 
berorum, lux et vita et salus, ande merito 
pupilli et pueri parentibus orbati, ὀρφανοὶ, 
quasi jam iu moerore et situ et squalore et 
tenebris relicti. e cóntr& παῖς ἀρεφιθαλὲς, 
utrimque florens, à ἀμφοτέρωθεν θάλλων, 
ἥγουν d ἄμφω οἱ γονεῖς περίεισιν, cui ambo 
parentes sunt superstites. αἱ igitur ag44xBla- 
λῆς, cui pareutes superstites, otpote in 
prospero statu et florente fortana positus ; 
ita e contra ὀρφανὸς, cui ambo mortui, 
utpote in merore et lacrymis, in situ et 
tenebris, constitutas. Si quis meliorem 
bujus vocis etymologiam noverit, habebit 
me facile sibi assentientem, ibterim bac 


IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


mecum utatur. Jam vero non dissimulo 
Gr. vocab. ὅρφνην videri mibi non esse 
αὐτόχθονα, sed deductum ab oriente, viz. 
ab Heb. unde et Gr. ἔρεβος, 
vel a (densa caligo) 
per apoc. postremse radicalis. 

— ibid. κληρουχικῶν) Κληροῦχος ad ver- 
bum est sortem habens, vel hereditatem 
possidens, vel qui sortito aliquid obtinuit et 
accepit. Sed ex usu Gr. obtinuit, ut pe- 
euliari sensu κληροῦχοι dicantur coloni, 
quasi aliqua sorte habitatum missi, vel qui 
in extero solo fundos et agros sibi sorte 
divisos babent. Plut. Pericl. [c. 11.] χι- 
λίους ἔστειλεν εἷς Χεῤῥόνησον κληρούχους. mille 
colonos misit in. Cherronnesum, illius lo- 
ci agros sibi divisuros. Herodot. Ter- 
psich. [o. 77.] νικήσαντες δὲ xal τούτους 
τετρακισχιλίους κλυρούχους ἐπὶ τῶν ἰαποβο- 
τίων τῇ χώρη λείσουσι. 4000 colonorum in 
predüs hipp. relinquunt. Thucyd. l. iii. 
ſo. 50.] iwi δὲ τοὺς ἄλλους σφῶν αὐτῶν κλη- 
(xoc τοὺς λαχόντας ἀπέπεμψαν — χλή- 
(oe δὲ ποιήσαντες τῆς γῆς. colonos de suis 
fecta sortitione miserunt — εἰ unicuique 
portionem, que ipsi sorte obtigit, assiena- 
runt. Hinc κληρουχία, divisio quas fit per 
sortem, distributio agrorum que fit in- 
ter colonos qui aliquo ad habitandum mi- 
grarunt, et χληρουχεῖν, sorte dividere, tam 
active quam passive. κληρουχεῖν enim Gr. 
dicitur, tam is qui sorte dividit, tam ii 
quibus fit distributio; tam preefecti co- 
loniarum, quam coloni ipsi. Max. Tyr. 

' Metapb. dissert. 2. "Oga δὴ, μεή σοι θεὸς, 
εἰ τὰ τοιαῦτα δύναται κληρουχεῖν καὶ νέμειν, 
πολὺ τούτων πρότερον ἀφετὴν νέμειν καὶ δύναι- 
To καὶ ἐθέλοι. ubi κληρουχεῖν est simpliciter 
distribuere, idem quod γέμειν. Diod. Sic. 
l. i. ubi de Legg. et Justit. Egypt. Tertia 
(inquit) regionis pars militibus cedit : ἵν᾽ 
οἱ κινδυνεύοντες, εὐγούστατοι τῇ χώρα διὰ τὴν 
πληρουχίαν ὄντες, προθύμως ἐπιδέχωγται τὰ 
συμβα κατὰ τοὺς πολέμους δεινά. ut 
n periculis pro patria se exponunt, per li- 

alem hanc agrorum distributionem sum- 
ma patrie benevolentia. devincti, promptis- 
sime bellorum discrimina subeant. ΑἹ κλη- 
i» etiam dicuntur passive, qui sortem 
obtinent, coloni quibus agrorum portiones 
sortito divisse et distribute sunt. Appian. 
V. v.Civ. B. [6.74.7 μόνοι δὲ ἤχθοντο, ὅσοι τὰ 
τῶν ἰλευσομένων σὺν Ἰτομπηΐω χωρία xsxAneov- 
χλπεσειν. ii soli egre tulerunt, quibus Pom 
ptianorum agri, aut possessiones, sorte fue- 
rant divise et distribute. Aristot. Eth. iii. 
6. πρὸς χρημάταν ἀσοβολὴν εὐθαρσῶς ἔχου. 
ev. im amittenda pecunia fidenti ac pre- 
tenti animo sunl, h. e. non multum moven- 
tor jactara bonorom. Id. l. ii. Rhet. [o. 
17.] φιλόθεοί εἰσι, καὶ ἔχουσι πρὸς τὸ θεῖόγ 
φως, ubi notetur illa phrasis Aristotelica, 
et pecaliaris qusedam elegantia, quales in- 
numeræ fere sunt in illo philos. principe. 


487 


qui in prospera fortuna versantur, Dei sunt 
amantes, et erga divinum numen quodam- 
modo affecti sunt. ἔχουσί πως, εὐλαβῶς vel 
εὐσεβῶς. erga numen quodammodo magis 
quam alii sunt affecti idque magis veneran- 
tur. ut doctiss. interpres eum locam sraea- 
φράζει.  Prseclare Plut. |. de laud. suii 

[c. 18.] καθάπερ οἱ πεινῶντες, ἑτέρων ἐσθι- 
óvre iy ὅψει, μᾶλλον ἐρεϑίζονται καὶ wapo- 
ξύνονται τὴν ὄρεξιν" οὕτως ὁ τοῦ πλησίον ἔααι- 
γος ἔχκαίει τῇ ζηλοτυπία τοὺς «σρὸς δόξαν 
ἐκχρατῶς ἔχοντας. sicut esurientium appeti- 
tus, aliis coram edentibus, magis acuitur et 
irritatur : ita laus in alium collata homines 
intemperanter erga. gloriam affectos, b. e. 
ambitiosos glorizque avidos, zelo quodam 
et emulatione accendit. Κλυρουχικοὶ idem 
quod χληροῦχοι possess. pro prim. χτοτμκὸν 
ἀντὶ αρωτοτύσου, Eusth. ut ὀρφακικοὶ idem 
quod ὀρφανοὶ, eraptuxai idem quod παρθέ- 
»6, xovamxo idem quod χοινωγοὶ, de qua 
terminatione notentnr bs due reg. (1.) 
Neutra singularia in ixov paragogico fiunt 
ab aliis nominibus additione unius sylla- 
bse,et æquipollent pluralibus prim.a quibus 
derivantur: sic τὸ tarrixXóy sunt οἱ 
στρατιᾶνται, τὸ ἱπατικὸν, ol ἱπαεῖς, τὸ ληστρι- 
Xày, οἱ λησταὶ, τὸ ᾿Ελληνικὸν, οἱ Ἕλληνες, eto. 
(2.) Masculina in πος aliquando idem plane 
sonant et significant -quod primitiva in oc, ἃ 
quibas derivantur, neque possessiva sont, 
licet habeant formam possessivorum: sic 
φαρϑενικὸς vel potius παρϑενικὴ, idem om- 
nino quod παρϑένος, de qua voce Eusth. 
παρϑενικὴ à παρθέγος, κατὰ τύπον, ὡς πτητι- 
κὸν, οὐ μεὴν αὖ χτητικόν, Sic ὀῤφανικὼ 
idem quod ὀρφανοὶ, prsesertim apud poetas. 
Sed et ita boo in loco κλπηρουχικοὶ sunt 
κληροῦχοι, et xovemxol xevemd, nisi forte 
quis dixerit vocabula hsec esse aptitudina. 
lia, h. e. non actum sed potentiam et apti- 
tudinem depotaptia, οἱ xAnpouxor non sint 
coloni, qui jam actu abierunt, sed qui 
abituri sunt in colonias, et κχοινωμικοὶ non 
ipsi κοινωνοὶ qui actu societatem inierunt, 
sed qui in societates designantur. Κοιγω- 
»xó; quidem communiter est communica- 
tivus sive ad communionem et societatem 
aptus, vel pertinens: ut cum Aristoteles in 
Polit. δικαιοσύνην appellat κοινωνικὴν ἀρετὴν, 
virtutem ad continendam hominum commu- 
nionem et societatem aptissimam; et in ΕΠ. 
civium et contribulium et connavigalium 
amicitias, κοινωγικὰς φιλίας, amicitias que ia 
communitate quadam versantur; et in Rhet. 
ſii. 24.] κοινωγικὸν τὸν 'Ἐρμδ' μόνος γὰρ καλεῖ- 
ται κοινὸς Ἑρμῆς. quod Philos. pro exemplo 
affert falsi Enthym. ut si dicas Merouri- 
um ombium Deorum maxime sua cum 
aliis communicare atque liberalissimam 
esse: solus enim vocatnr communis Mer- 
ourius. Quid enim hic intelligat Dem. 
per χοιγωνικοὺς, vel non omnino vel noo satis 
clare et perspicue noe docet Interpres 


488 


Let. qui vertit societates. Solas Har- 
poorat. nobis hio facem allucet in re ob- 
SCUra: Xé/auxoUG ἂν λέγοι, τάχα μεὲν τοὺς 
εἰνέμοητον οὐσίαν ἔχοντας ἀδελφούς" ὧν ὁ μὲν 
wáTne ἤδύνατο λειτουργεῖν, οἱ δὲ κληρονόμοι 
τῶν ἐκείγου καθ᾽ iva. τριηραρχεῖν οὐκ ἐξήρκουν. 
τάχα δὲ xai arb τῶν ἱκούσιον κοι συν- 
en ἐμπορίας ὃ τινὸς ἄλλου ὧν ἕκαστος 
ejx εἶχε τὸ ἕλιν τίμημα τῆς οὐσίας. — Per 
ποιγωνικοὺς forte intelligit orator fralres, 
qui bereditatem et substantiam indivisam 
babebant in communi, et quorum pater 
quidein potait ex facoltatibus suis Au- 
“«ουργεῖν, par et idoneus fuit ferendo oneri 
munerum pablicorum ; beredes autem ejus 
singuli viritim triremi instraends non suf- 
ficiebant. aut forte χοιγωνικοὺς vocat collegia 
mercatorum qui societatem inter se nego- 
tiationis contraxerunt, quorum substantia 
erat communis adeoque singuli sub censum 
non veniebant. Sive horum alteros sive 
neatros bic intelligat Demosthenes, equi- 
dem pro certo statuere bon possum. Sed 
hino videmus communitates scu societates 
ἃ tributis publicisque oneribus fuisse ex- 
emptas et immunes, ut non mirum sit, si 
dum alii gemunt sub 
τῶν εἰσφορῶν xal συντάξεων, collegia 
nostra seu socictates hodieque his privi- 
legiis ct immunitatibus gaudeant. Ringant 
quantum volent malevoli et rumpantur in- 
vidia, dummodo nobis non tantum lex ter- 
rie favorque principis et jus gentium banc 
nobis ἀτέλειαν et aAt y indulserit 
[sic]: nos vero si adversariis os obstruere 
velimus, immunitatem hanc nostram et 
qrato animo agnoscere amplectamur ita 
(sic] et diligentia morum, probitate in 
studiis, quadamtenas merere studeamus. 
— 11. σώματα) corpora, homines, per- 
3*onas, milites, atque ita fere οἱ “σεζογράφοι. 
Dem. Phil. r. [ξ. 4. in.] σωμάτων «λῆϑος 
καὶ χρημάτων πρόσοδοι. militum copia et pecu- 
niurum reditus, proventus. ita Arist. Rhet. 
i. felicitatem definit, quod sit εὐσθΊθένεια x74- 
μάτων καὶ σωμάτων (it& enim babent co- 
dices impressi), bonus firmusque status pos- 
setsionum et corporum, b. e. hominum, per- 
sonsrum (servos et famulos intell.): mal- 
lem tamen ibi legere εὐθέγεια, abundantia, 
prosperitas, idem quod εὐθενία, ntque ita 
commoniter apud Histor. aliosque solutse 
orationis scriptores σώματα sunt persons 
que ministerio aliquo defungantur, in 
ecie puto ant domo seu families, milites 
nut ministri. Etsi enim mens cujusque 
est quisque, et denominatio ut plorimum 
sumitar ἃ nobiliori parte, unde et ψυχὴ 
ro toto homine et presertim apud Heb. 
sic] tamen nescio quomodo hsc 
vox σῶμα apud Gr. per usitatam synecb. 
dioi oblinuit de toto composito (ut lo- 
quentur in Sohol.), de integra persona, 
Cojas denomipationis videtur duplex ratio 


T. STANLEH ANNOTATIONES 


assignari posse, quia licet anima sit homi 
bis pars nobilior, tameb corpus esi pats 
notior, utpote seusibas obvia, ideoqne de- 
nominatio sumitar a notiori parte. $. qais 
hoc vocabulum σῶμα, quoties pro persa 
ponitur, respicit praecipue corpus: zat 
enim Gr. dicuntur pleramque servi, fema- 
li, vel nuute, vel etiam milites, qui vis. 
corporis viribus et ministerio rem geroat 
Merito ergo vocantur σώματα, in quibos, 
non tam iogenium et solertia, consiliom et 
sapientia, quam robur et nervi et vires, 
requiruntur; atque bsec sorvoram sors et 
conditio. σώματα igitur, servi, ptrwme: 
unde σωματοινοιΐα apud Gram. idem 

«“ροσωποποιΐα. Aristot. περὶ θαυμ. dump. 
Δέγουσιν οὕτω τοὺς οἰκοῦντας [τὰς Γυμτεσίες 
Ἴβηρας καταγύνους εἶναι, ὥςτε ἀντὶ ἑπὸς σέ" 
ματος ϑηλυκοῦ διδόναι τοῖς ἐμπόροις τέτταζα 
καὶ πέντε σώματα ἄῤῥενα. Pol yb.l.i. [c.61.] 
οὐ yàp «σολὺ τῶν μευρίων ἔλειπε σωμάτων τὸ 
ληφϑεῦτα ζωγρεία κατὰ τὸν κίνδυνον. ubi σό- 
ματα Sunt persone, milites. Atben.]. v. [c. 
10.] ᾿Αῤρχιμήδης κατήγαγε [τὸ $50] Qj. 
yon σωμάτων. navem deduait paucorum ur- 
vorum opera. Harpoor. Νίκανδρος 10a 
φησι σώματα ἀγοράσαντω εὐπρεπῆ ἱπὶ στίγες 
στῆσαι. ubi σώματα εὐπριαὶ sunt exce 
pulere. Hauno osum istius vocabuli ob- 
servat Epiph. Ancyr. εὔωϑεν ἡ ἀνθένσυτε 
καλεῖν τὸν ἄνθ der τοῦ ἱνὸς epar, 
οἷον ὅτι δισπότης ἐστὶν ὀγδοήκοντα σωμάτων, 
solent vulgo hominem de nomine alteri 
partium ez quibus constat eppellare, υἱ c«m 
dicimus, Est heres 80 corporum. Αἱ losge 
aliter ab antiquioribus Gr. et nommeum 
ab Hom. hano vocem usurpatam iareme- 
mus: tantum quippe abest, ot σώμα pro 
homine vivo seu persona sumatur spud pt. 
poet. ut non nisi de hominis trunco vel 
cadavere, vel etiam alterius animalis, dio- 
tur. et sic differt εἰ σῶμα et εἰ δέμας, M 
boo vivom sit, illud mortaum. Suid. 
σῶμα way τὸ τεθνηκὸς παρὰ τοῖς iens) 
δέμας δὶ τοῦ ζῶντος λίγεται διὰ τὸ συνδε 
δίσθαι τῇ ψυχῆ. Eust. [ed. Rome, 1550. 
61.] Ἰστέον δὲ ὅτι σημειοῦνται οἱ παλαιὰ τὶ 
δέμας τὸν μὲν «ποιητὴν (si ἐμψύχιυ ài τι- 
θέναι σώματος, ὡς συνδεδεμένου τῇ Joy καὶ 
δι᾿ αὑτῆς συνιστῶτος. τὸ δί γε σῶμα, m 


σῶμα τρόπον τινὰ τῆς jux 
καὶ τοῦτο δὲ Ὅμηρος πρῶτος ἐδήλωσε. τὸ μ 
γὰρ τῶν ζώντων, ἀεὶ δέμας spera yet, * 
ἐν τούτοις, Οὐ δέμας οὐδὲ quit, xal At 
Bro γυναικὶ, xal Ἧτοι ἐμὴν ἀρετὴν εἰϑὲς τί 
δέμας τε: τὸ δὲ αἰποβεβλικὸς τὴν ψυχὴν, 0n 
ἄλλο ὃ σῶμα καλεῖ, ὡς ly τούτοις, 2uph 
οἴκαδ᾽ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, καὶ Σώματ' asia 
κεῖται bà. μεγάροις Ὀδυσῆος, καὶ Σῶμα γαῖ 








IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


— 10. xlua... ο«ἐκάστον) Viginti sym- 
meri sivo classes, quarum sunt 
60 hominem, cemplectuatur mille ducenta 

: vieles enim 60 efficiant 1300. 


cogr., nao allem alium agetorem, quaatum 
pro αἰντεκαί- 
lens ταῖς, 15 velquindene naves. Compo- 
sila a »aUc, navis, terminantur vel in sve, vol 
ia aer. ἴα tov, ut ἐπέφερον, navale, emporium: 
ja avc (termin. Alio. ), ut λειπίσεως, πείνρως, 
vpsiiec. Bed alium vocabolum 
os eem. a ναῦς, ne navis, ha hojus termimationis xal 
ia as, prater hoc 

quod sec aspiam alibi m me legisse memini 


Demesthosis est. Agri (inquit) nostri, b. 
e. tetias Atticae, census est 6 mille talen- 


jaria 2 aive de indoatria sic 


486 olim cxarstum foerit; at in nostris 

certe quotquot hodie exstaat, saltem que 

vidi, exemplaribus noa 8000, sed 6000, 
vOL. v. 


489 


aotem hic Atticae regionis oensus ost tem- 
pore belli Pelopoon. 60 plus minus anis 
ante babitam banc orationem. Desiit enim 
bellam Pelepoonn. a. 4. Olymp. 93. habi- 
ta est autem bsc oratio a. 3. vel 4. 


ptor Polyb. Hist. 1. i. [c. 62.] Cujus verba, 
quisinsignisbiolocusest ctad rema nostram 
huc adscribere visum 


τᾶς ἐνέλιπε aua yide διακοσίοις 
— 55* 5* Igitar, si Poly- 


tanium observo de valore talenti Attici, 
mestimari viz. illud 600 aureis coronatis, 
monetzs Anglioange nostre» vero 250 libris. 
unde oollegimus quam vasta et immanis 
hasc summa faerit, qua conseba- 
: o χῆραι eat ἐξ τὸ 

χόφας erat ἑξεκισχ. ταλ. 6 mille talen- 
tum. Qaod si quis banc summam subda- 
ci velit, et jaxta modam mederne pecunie 
computari, boc nobis prssetitit Bud. l. v. 
de Asse. Sox millia (inquit) taleo- 
tum tricies sexies centies millibus aure- 
orum nostrorum 
solemus." Cum vero 31 


: uma Sa ad libram nostram econeurrapt, 


it Βοοο summa 6000 taleatam, circiter 
uodeores centena millia librarum monete 
nostrae Àn 

P. 289.1. ewsear naS' t «ὁλαντα 
ἑκατὸν mies] Sexagies enum oontum faci- 
ent 6 mille. 

— 9. εἶνε wien ἐξεωνταναλαντίας 
elc. Qoinqaies. sexagena talenta Mage, 
lis dt magsis clessibas assig., ita wu 
singolss classes singolis auis —— 
duo denariis 60 taleata reddant. Hao ra- 
tione singuli ex his mille ducentis quinque 
talesta pendebant, 18 
faciunt 60, h. e. monets nostre 12504, 
siquidem tal. Att. valet $504. 
συμμερίως vooat 90 illes classes, in quas 
Sn 





490 


10 tribos eraot divis: singole enim 4ri- 
bos oontinebant € symmorias, soe classes. 
Hos autem 20 appellat magnas classes ad 
differentiam minorum illarum classioin 
sive subolassiam 12 hominom, in quas 
singule ille majores συμμορία, erant. sab- 
divise, οἱ jam antea diximus. Interp. 
reddit ita ut classes aingulse singulis qui- 
naris 60 talenta reddant. At vero 5 
classes duodennm hominum non dicendi 
sunt(opimor)quiparii sed daodenparii 5 duo- 
denarii [sio]: 5 enim classes minores, sive, 
ut ita dicam, subclasses, efficiebeut unam 
majorem sive συμμορίαν μεγάλην ; nam 
quinquies dnodeni efficiunt 60. Et hoc 


quiden vel exiguo Aritbmeticse lumine 


clarum et perspicuum fit. Hlod vero quod 
sequitur obsourius certe et diffioilius; ut 
80. crescente numero triremium, decresce- 
ro deberet numerus talentorum, quasi ad 
plures naves instruendas paucioribus pe- 
ouniis opás esset, et ad pauciores pluribus. 
lta emim suadet orator v. 4. ὅπως ἐὰν 
pi ὑμῖν ἑκατὸν etc. ot si centum trire- 
mibus foerit opus, 60 talenta sumptum 
absolvant ; sin ducentis opus fuerit, tri- 
ginta sint talenta que sumptam coefíici- 
ant. Iniqua sane hsec et prepostera esset 
ratio τῆς ναυτικῆς συντάξεως, si hio locus 
iu sumeretur, proat verba sonare viden- 
tur, quasi ad pauciores naves apparandas 
plures nummi impendendi viderentur, et 
vice versa, Αἱ longe alis Demosthenis 
mens est. Non enim id vult Orator, vis. 
ut universa ea 60 talenta in centam tri- 
remes impenderenter, ej sic deinceps: 
sed οἱ singuli duodeni, quorum oensos est 
sexagepur talentum, sint triersrohi, b. e. 
unam triremem instruerent. Atque ita 
completus foret numerus centum navium : 
centies enim duodeni erant viz. mille du- 
centi, qui io censum veniebent, et quibus 
impendere debebet grande boo et sumptu- 
osum trierarchigs munus. Sensus igitur 
bojus loci est: Quo levius bellum in- 
gruerit, eo pauciores triremes et minores 
impense requirentur; quo gr&vius, eo 
pleribus navibus et msjoribus impensis 
opus erit: nam si centum tantum navibus 
opus foerit, tam duodecies homines, quo- 
rum census 60 talentis estimatur, unam 
triremem in commune ipstroere debe- 


bunt ; quantam sc. gravias est bellum, illi 


duodenam ocouferre debebunt. Sin duplo 
plares, viz. ducente naves, ad hoc bellum 
requirantar, tam doplicabentgr impense, 
et singuli seniones, quorum census est 30 
talentorum, erant itidem trierarchi, h. e. 
anam pariter triremem apparabunt. Sin 
vero adbuc gravius sit bellam, adbuc 
plures, t»eoentte sc. triremes ad bellum 
instrucudes siat, tum gravius erit adbuc 
0503; siquidem singuli 4 terniones, quo- 
rum census est 20 talentum, idem munus 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


atque omus triererchatas subibent, quad 


duodeni illi vel seni sebiissent. τσ 
fasius explicare volui, quia a statias fronte 
perplexs et involota videntor. Cf. Ul- 
pian. vol. vi. p. 68. Atque hio quidem 
Symmoriarum ordo et ratio erat aped 
Athenienses, atque hactesos entiqua ciae. 
sium distributio. Qood vero bie sequitar 
apud Dem. ipse de suo addit, esiqes 
proprium ipsius inventum; ut vis. iilis 
1200, ex quibas viginti classes coutte- 
bant, adderent alii octingenti, qui eflicerest 
numerum 2000. Quod eo consilio fecit, et 
ex loo censu exemptis iis, quibus lez vel 
ratio vel consuetudo immunitelem a triba- 
tis liturgiisque concessit, quales eraat 
ἐπίκληροι, ὀρφανοὶ, κλερουχικοὶ, xemamas, 
αἱ bis (inquam) exemptis δαιπεζαο 19200 
adbuc integer permaneret. Sequitur et 
alia subdivisio symmoriarum sive classi- 
um, quam lic proponit et saadet Des. p. 
287. antep. τούτων (iuquit) τῶν συμερεορεῶν 
ix&c Tuv διελεῖν κελεύω alc erérra μέρη κατὰ δό- 
δεκα ἄνδρας. ita αἱ unaquzeque classis distri- 
bueretur in 5 partes, quarum simgele 
essent 19 hominum; quisquies enim 1? 
faciunt 60, ex quo numero classis coasta- 
bat: neo enim verisimile est bos 1200 
integram soam substantiam, δαὶ redites 
8808 anouos, io Reip. usus contulisse, sed 
partem aliquam et portionem boootum 
atque facaltatam. Τίμεμα igitur hic non 
est oensus, seu aestimatio, seu taxatio, in- 
tegra substantie aut omnium bonorum, sed 
partis tantum et (οἱ fallor) quiate paitis, 
quod videor mihi colligere ex loco 
dam Demosth. Or. e. Aphob. [a. γ᾽. δῆ. 
Ao» μεὲν τοίγυν καὶ ἐκ τούτων ἐστὶ τὸ esc 
τῆς οὐσίας. πεντεκαιδίκα ταλάγτων ydo τρία 
τάλαντα τίμημα" ταύτην ἠξίουν εἰσφέρειν τῷ 
εἰσφοράν. manifesta est igitur per eu que eu- 
distis relictarum mihi fortunarum copie, &i- 
uidem 15 talentorum censum 8 talenta, tol- 
L meo nomine faciexdam, ceusuetunt 
tutores ποσὶ, eto, Com ergo Dem. facaltates 
suas 15 talentum fuisse ex oo argumeata- 
tur, quod tribos talentis census fuerit ; hine 
omoino sequitur, quinta annua tantem 
parte bonorum censos fuisse cives Atüces 
13. a. δία, part. est τῶν 15. 1. (sic] qoi 
quinis talentis censi ip capita dicantur. Per 
τίμημα τῆς χώρας intell. census totius Atti- 
ce regios, non urbis tantum Atbeparem. 
Census enim ipsius urbis primum noo 
nisi 130 talentum fuit: qui tamen post- 
ea ita suxit fortuna, ut 400 &ferent. 
Locuples hujus rei testis Dem. ia Phil. 
A. p. 257. 15. Ἦν erer' οὐ πάλαι etc. Aliad 
igitur (anjsn. τῆς χώρας, aliad τίμεηρια τῆς 
φόλεως, quanqoam hoc fortasse in illo σσαι- 
prebensum, ot pars in toto: ot enim urbs 
Aitbensrum 'in. regione Attica sita (opi- 
nor), census redítusque arbis in cense ro- 
gionis inclusus et contentos ; ita ut 4000 





IN ORAT. DE SYMMORIIÍS. 


bro urbis talenta non fuerint illis 6600 
waperaddita, sed in iis inclusa et compre- 

alioquin ingenue fateor mihi non 
satis constare sensum hujus census, neo 
rationem hujus computi. Fuisse autem 
benc censum (de quo hio loquitur Dem.) 
50D urbis tantum Athen., sed totius Atti- 
vw regienis, fidem facit tum quod eum 
non vocat orator τίμημα τῆς πόλεως, sed 
τῆς χώρας, tum etiam id aperte colligi vi- 
detur ex verbis Polyb. jam citatis, ubi de 
bec ipsa re agit: ἐτιμήσαντο τήν τέ χώραν 
zal τὴν ᾿Αττικὴν τὴν ἅπασαν. nec qero ob- 
stat, quod bic suadet Dem. de distriba- 
tione hajus census " classes sive 
symmorias illoram bominum 1200. Cum 
tnim dieunt auctores populum Athen. in 
10tribus, et 20 symmorias faisse divisam, 
id non intelligendum de solis Athen. inco- 
lis, et qui intra nrbem habitarunt, sed de 
eniveréo populo Attico, quotquot infra di- 
tionem ambitur [sic) et regionem τῆς 'Av- 
τιπῆς. fuerunt nam in agro Attico, 
seg regionem partes Athen. acropolim et 
metropolim τῆς χώρας [sic], alia etiam op- 
pida et urbes faerunt, ut Marathon, Sa- 
ninm, Pirseeus, et alim. — Erat igitor, boo 
τίμημα τῶν χιλίων καὶ διακοσίων (ime. , mille 
ducentum, qui publice pendere tenebantur: 
dicitur tamen τίμημα τῆς χώρας, census, 
quatenus hi mille ducenti per totam regio- 
wem erapt dispersi, nec ip uno loco habi- 
tabent ; atqueita exp. Ulpian. non deceusa 
omniom civium Athen. sed decensu tantum 
mille sc ducentorum divitum, ex quibus hse 
symmorise seu classes constabant : τὴν δὲ 
ουσίαν τὴν τῶν χιλίων xai διακοσίων τριηράρ- 
xe τετιμῆσθαί φησι ταλάντων ἱξακχισχι- 
Ma. et tamen paulo antea dixerat, deseribi 
hio a Dem. τὴν οὐσίαν πάντων τῶν οἰκουμέ- 
»» τὴν πόλιν. quod nullo modo constare 
potest. nec enim sine tota substantia, nec 
omnium civium,aed quinta parssuabstaptise, 
sed eorum duntaxat 1400, qui in symmo- 
rias sen cla«ses conscribebantur [sic]. Hoo 
primum insuper aonotandum, τὸ τίμημα 
τῆς χώρας, annuum censum seu reditum 
agri Attici, distinguendum esse a tributo 
sociorum. Socii antem Athen. qui ὑπο- 
τελεῖς et vectigales iis fuerant, et tributum 
lis. pendebant, hi prrecipue erapt Chii, 
Lesbii, Platseenses, Messenii, Coroyræi, 
Zacynthii, Thraces, Melii, aliique, quos 
accurate enarrat Thucyd. l. ii. [o. 9.] Hoo 
tributam a sociis pendendum primus insti- 
teit Aristides; unde et ὁ ler" ᾿Αριστείδου 
φόρος dicebatur idem. Thucyd. ]. v. [c. 18.] 
τὰς δὲ πόλεις, φερούσας τὸν im ᾿Αριστείδου 
φόρον, [cf. Plut. Aristid. c. 24.] εὐποτμίαν 
τοὶ τῆς Ἑλλάδος ὀνομάζοντες ὕμνουν. — Erat 
astem primom id tributum ab Aristide in- 
stitotum talentorum 460. Suid. τετραλόσια 
τάλαντα καὶ ἑξήκοντα lráySw ὁ φόρες imd Α- 
ρστώδου τοῦ δικαίου. Ad exigendum hoc tri- 


491 


butum ᾿Ἑλληνοταμίαι (magistratus quidam) 
iustitati sunt. Thocyd. l. i. [o. 96.] 'E»- 
ληνοταμείαι τότε πρῶτον ᾿Αθηναίοις κατέστη 
ἀρχὴ, οὗ ἐδέχοντο τὸν φόρον. οὕτω yàg ἀνομά- 
σθη τῶν χρημάτων h φορά. ἦν Y ὁ πρῶτος φόρος 
ταχθεὶς, τετρακόσια τάλαντα καὶ ἑξήκοντα. 
Pericles postea hoc tributum ad 600, alii 
ultra, et usque ad 1300 talenta auxerunt. 
Et de Pericle quidem testis Thacyd. Ι. ii. 

c. 13.] ϑαρσεῖν τε ἐκέλευε, προσιόγτων μεὲν 
ξακοσίων ταλάντων ἐπὶ τὸ «σολὺ φόρου κατ᾽ 
ἐνιαυτὸν ἀπὸ τῶν ξυμμάχων τῇ πόλει ἄνευ τῆς 
ἄλλου προσόδου. ubi aperte distinguit φόρον, 
b. e. tributum, ἀπὸ τῆς ἄλλου προσόδου, αὖ 
alio censu redituque, Post tnortem vero 
Periclis excrevisse boc tributam asque ad 
talenta 1300 auct. Plot. in Aristid. [c. 
24.) Περικλέους δ᾽ ἀποθανόντος, ἐπιτείνοντες 
οἱ δημαγωγοὶ κατὰ μικρὸν, εἰς χιλίων xal 
τριακοσίων ταλάντου κεφάλαιον ἀγήγαγον. Do 
hac summa 6000 talentum, quibus annui 
reditus regionis Attice censebantur, doas 
praeterea observationes libet attexere. (1.) 
Tot erat talentorum census Atticus, quot 
erant drachmse in talento Attico. Valebat 
enim talentam Atticum Atticas drachmas 
numero 6000. Continebat enim talentnm 
60 minas, et mina 100 drachmas. Sexa- 
gesies autem millicentena [sic] efficiunt 
6000. Poll. τὸ μὲν᾿Α ττικὸν τάλαντον lam - 
χιλίας ἐδύγατο δραχμὰς ᾿Αττιχάς. Tot ergo 
talenta in censa Att. quot drachmse in ta- 
lento Att. (2.) Idem numervustalentorom 
in censu Attico, qui testularum requireba- 
tur ad Ostracismum Att. utrobique vis. 
6000. Nemo siquidem Ostracismo erat 
mulctatus, nisi sex millibus τῶν ὁστράκον, 
h. e. testalarum seu calcalorum, damnatos 
foisset. Schol. Com. disertis verbis: ἀξι- 
θμηθίγτων δὲ τῶν ὀστράκων, ὦ πλεῖστα γέ- 
γοιτό καὶ μὴ ἐλάττω ἐξακισχιλίων, τοῦτον ἔδει 
ἐν δέκα ἡμέραις μεταστῆναι τῆς πόλεως, εἰ δὲ 
μὴ γένοιτο ἐξακισχ. οὗ μεθίστατο. 

— antep. τὴν δαπάνην διαλύοντα sum- 
ptum solventia. διαλύειν in hao synt. com 
voce χρήματα aut. δαπάνην, aot ejusmodi, 
est solvere, pendere, «irt», ἐκτίνειν, naTa- 
βάλλειν. Noster alicub. διαλύω χρήματα 
ὑπὲρ τῶν φίλων, solvo pecuniam pro amicis, 
res alienum pro iis dissolvo: ita *dis- 
solvere ss alienam" et * pecuniam dis- 
solvere' apad Cic. aliquoties. Hæo antem 
significatio hujas verbi Att. fere scriptori- 
bus tantam inp usa est ; unde suspicor esse 


μνημονικὸν ἀρεάρτημα doct. Lex. obi de 
hao phrasi Herodotum citat pro Demo- 


'stbene: affertur enim (inquit) et διαλύειν 


τὴν δαπάνην ex Herodot. pro sumptum 
suppeditare, imo ex Demosth. Et beo 
quidem locas est, quam prs» munibus ha- 
bemus, ubi hec phrasis occurrit, quss 
(opinor) non omnino exstat apud Hero- 

otam. Ab boc significatu formatur ele- 
gans illud vocabulum compos. λυσιτελὲς 


492 


εἰ λυσιτελεῖν, erapà, τὸ λύειν τὸ P" id 
enim proprie est λυσιτελ. quod solvit 
impens&m, quiTS TRE COST, Quod est 
pretio diguum, commodum, et oondaci- 

— ult. τὰ ὀφειλόμενα τῶν σκευῶν arma. 
menta debita et requisita. σκεύη hic sunt 
armamenta navium, tackling volgo dici- 
1205: alioqui σκεῦος ost vas, aut instru- 
entum quodcunque, aot is supellez, 
ewmt. De lao vooe σκεῦος, quantumvis 
sat trita οἱ usitata, liceat tamen mibi quee- 
dam observanda proponere. Σκεῦος gen. 
vox est, et significat qusevis organa, seu 
instrumenta, seu utensilia, et supellecti- 
lem quamcupqoe, sive bellicam, sive nau- 
ticam, aive rusticam; sive domesticam, 
sive aliara quamcunque, d hino cxsó» πολε- 
Minà Thuc. σπευαγωγικὰ Poll. σκεύη μαγει- 
βικὰ apud. Athen, οἱ σκεύη ναυτικὰ et τρίη- 
eu ἐραὰ Demosth. (2) Σκοῦος est vox 
quam οὐκ οἶδεν ὁ sromric, τοῖς καταλογάδην 
scriptoribus tantum familiaris, poetis non 
adeo vel non omnino in usu; non certe 
Hom. qui pro σκεύη instrumenta. babet 
ὅπλα et ἔντεα, pro σπεύη vasa, dyysa. (3.) 
Σκεῦος in sing. frequens quidem est ia sa- 
cra : sed rarius apud τοὺς ἔξωϑεν. 
Apad A ticos certe et elegantiores Gr. 
fere tantum in plur. σκεύη ναυτικὰ, πολὲ 
μικὰ, oto. est enim vox oollectiva, seu 
comprehensiva, et siguifioat fere nnme- 
rum, seu aggregationem plurium instru- 
mentorum, qus ad rem aliquam 

ideoque non memini me in sing. le- 

gisse apud Script. Att. (4.) At τὰ σκεύη in 

lur. sunt quevis organa, seu instrumenta 
in agendo; ita à σκευὴ in sipg. est quivis 
habitus, apparatus, aut ornatus cujus- 
cunque artis δαὶ artificii, sive militaris, 
sive musicus, sive nauticus, sive alius 
quicunque. Herodot. de Arion. [i. 24.] 
σὸν δὲ ἐνδύντα τε αἄσαν τὴν σκευὴν xal λαβόν- 
τα τὴν κιθάρην οἷο. (5.) Σκεῦος in. N. F. 
duas peculiares significationes obtinet : 
unam qua ponitur pro salo navis, Aot. 
zxvii. 17. ri rure ς τὸ σκεῦος 

ioet alii vas, alii scapham, 

ii velum i interpret. malo tamen pro malo 
sumere, cum duobus illis literarum heroi- 
bus, H. et G.; alteram, qua σκεῦος pro ho- δοκεῖ 
mine, sou corpore humano, myst. et me- 
taph. poaitur; ut ut ócTeáxoo σκεῦος, v vas te- 
staceum aut fictile, corpus ffagile, ϑησ 
etc. [2 Cor. iv. 7.] sio mulier dicitur σϑε- 
γέστερον σκεῦος (1 Pet. iii. 7.}, et possidet 
ungsquisque τὸ σκεῦος V, vas Suum, 
corpus suum, in sanct. et pur. [1 Thess. 
iv. 4.] Neo enim uxor ibi per σκεῦος in- 
tellig. αἱ vir doctiss. putat. (6. et ultim.) 
In N. ibidem F. 5 σκευὴ in sing. idem 
omnino est quod hio τὰ σκεύν in plur. in 
loco Áct. jam oit. [19.] τὴν σκευὴν τοῦ πλοίου 
ἐῤγαμιν, ubi Beza armamenta navis ali- 


T STAN LEII ANNOTATIONES 


oujus rectissime, quicquid io contrarium 
afferat vir 05, Qui merces quam erma- 
mento intelligi mavult, neo satis opio quid 
velit, qui dist. inter τῶν easier et τῶν σπενῦν. 
Primo (inquit) agit de jacta τῶν cusnn, 
deiode τῶν σκευῶν. et mox citat looem 
ex Jon. i. 5. xal ἐκβολὴν Veochousro τῶν 
σκεύων τῶν ἦν τῷ sula, ita enm legi vult, 
cum hodie (inquit) τῶν σκευῶν legater. 
quod mirum sane mysterium est in re cri- 
tica, ao si ullum esset in accentu diseri- 
men inter bos duo gea. plar. τὸ σπῦδας et 
ἡ σπευή. ao si gen. plar. ἃ τὸ cuSxc R00 
teque oircgmá. ult. σκευῶν, ao ἃ fem. eati, 
σπευΐέων, ὥν, et τωχΐων, ὧν, et μεερόων, ἕω, 
qued uod bio statim sequitur. Sed facile pre- 
to fieri potest, ut rationes accemixaum οἱ 
minutise hse Gram. fugerint virum doetie- 
simum, altiora et graviora medilantem. 
P. 290. 1. ix τοῦ διιγράρεμωτος ux 
ez tabula, vel scripte, distribuere. 
διάγραμμα πολύσημος φαὶ. Sed dum pot 
simum ejus si oocarrest aed 
auctores, Mathematica et Politica. 
imprimis sensu Matbematico —— 
est vel Geometri vel Musici. Aped Gee- 
metras figura est seu schems 
quod ex elementis constat, puta triaage- 
lus a. B. y. διαγράμμωνα sunt. desoripte 
- forme ex elementis composite, quales 
exstant apud Eauoclidem. lta usas eit 
Aristot. de Soph. Elencb. ii. 1. 7* 
di ποτε, καϑάπερ by τοῖς διαγράρεριασιν, εδ- 
τῶ καὶ ἐγ τοῖς —e in descriptionibus 
κορὲ Men. Li etiam in elenckis 5* 
no em. 1. iv. (7. 3. τῶν 
δυσξυνέτων δια he. pe- 
ϑάγειν ἀπεδοιίμεαζεν. ubi Jia; suat 
theoremata Geometrica. Habeat et Me- 
sioi sua δαγράμρμωτα: sunt autom em de- 
scriptiones ex quibas composita 
faerit alionjas cantici barmonia. Constat 
hujdsmodi διάγραμεμα ex. 5 vel G (opiner) 
lineis, ceris quibusdam notis et chare- 
oteribus signatis et interpunctis: et est 
heo quasi scriptura tonorum et sosi 


οὕτως Puloherrimi bujas inventi auctor faisse 


perhibetur Stratenious Atben. Cithara- 
dus, 116 enum de eo nescio quis aged 
Atben. [viii 12.] z ὁ "ASwesx 
—* ς τὸν ψιλὴν κιθάρισο 

iy, καὶ πρῶτος μαθητὰς τῶ 

xal διάγραμρμιαι custo viran. 

F ene 
systemata Ma dat tabella desoribere, et ape- 
ctanda ooulis exhibere. Atque hinc aana- 


ματος . 
- adul. et amic. [e- 1 16.) i95, Sce 
» 6 φίλος τῇ πρὸς τὸ καλὸν xal qwe 
μεταβολῇ, τὰ μὲν ἐνδιδοὺς, τὰ δ᾽ im- 
(atr ἡδὺς, ἀδὶ δ᾽ ὠφόλ ἐς 
ler à δὲ aab 6d iic διαγράμιμοτος di 





IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


condem cecem reddere. ita vertit X yland. 


non est intentio nervi, ἐπίτασις 
E» Put, sed id quod diximus, viz. de- 


in in sensu politioo duobus fere 
modis a Gr. usurpatur. Aliquando enim 
διάγραμμα idem est et πρόγραμεμιαι, διάτα» 
γμα, edictum, seu decretum, principis, aut 
— qued vis. in scripto aliquo νοὶ 

tabella proponitur. Plut. Lacull. (c. 36.] 
ἀλλ᾽ ἐκώλυεν ἐκτιϑεὶς vetabat 
publicatis edictis. n. Cic. [o. 32.] &4- 


γίαμμα προὔθηκεν εἴργων erupie xa) ὕδατος τὸν 

ἄνδρα, edictum * 

minem aquæ et ἱ ppian. ἐμιφυλ, v. [ο. 

67.] * αὑτὸν Deor οἷα ὄντων, περοῦ- 

τίθη διά ; δϑἰσφέρειν ἰαὶ ooi θεράπωσι 
τοὺς . promulgabatur edictum, 


ele. Denique διάγραμμα est tabula in qua 
census civium desoribuntur, i in qua so. de- 
eoribitur, quantum quisque εἰσιφόρϑιν, in 


403 


— 13. wérene — vig] De bis voci- 
bus vid. alibi, Promiseso poni bsc deo 
vocabula apud aecteres observe: neo de 
eorum disorumine satis copvenmit iater 
Grammat. Eust. [p. 1652.] confundi eit, 
idque apud Attieos: "Iewc iita $a- 
cir ᾿Αττιχοὶ δὲ νοωσοίπους 


Ambo quides sint navalia, sea looi in Jitore 
navium capaoes: sod et πρώρια sint nasalia 
«bi fabrieantur waves; νεώσοικοι autem 
navalia ubi naves subducuntur, quee et alio 
nomüne rw Gr. vocantur. Sed pro- 
fecto hoo discrimen non est magni facien- 
dum, siquidem νβώρων generaliter est MÜ- 
σταθμιος, locus sive fabricandis sive sub- 


ho- ducendis navibus idoneng; deinde idem 


fere locus in litore et fabrieandis navibus 
et subducendis inservire solet, utique ho- 
dieque apad nos videmus. Mallem igitur 
ita heec duo vocabula distinguere, ut * 
qw» in ae plures coniineat νεωσοίκους, νεώ- 

& idem erit quod ναύσταθριος, nevale, 
totus ille ambitus plurium naviuta tecta 


conferre, debet, vulgo a table of et stationes in ge continens : et wnivenec 


rales; atque ita in boo loco Demosth. 
Igitar ix τοῦ διαγράμματος νεῖμαι est ox hu- 
jusmodi scripto, seu tabella, seu breviario, 
oensas distributiones facere, et unicui- 
quepro suis facaltatibus ratam tribuli por- 
lionem assignare. Suid. et Harpocr. Διά- 
γιαμμα, τὸ τα ἐν ταῖς ς, 
bríro ἴκαστον ἄνδρα εἰσφέρειν δεῖ ἐτάττετο 
δὲ εὖ τὸ αὐτὸ «ἄσιν, ἀλλὰ φρὸς τὴν τίμιυσιν 
τῆς οὐσίας. Διάγραμιμα ergo dicebatur non 
tantum tabula τῶν τιμπμάτων, tributorum, 
sed etiam ipsa pecunim summa, sen rata 
, quantam quis publice pendere de- 
etat pro ratione facultatuin ; atque boo 
clarius qerius postea iudicat Suid. ὅταν εἰσφορᾶς 
διόσαιεν εἷς τὸ κοινὸν, «πολέμου ὄντος ὄὅγτος, τὸ ἐκά- 
σον ἐσεγραφόμενιν ἀργύρεον διάγραμμα κα- 
PTOL. 
— 9. πλήρωσις) Gen. est. impletio, ve- 
pletio, quecunque; sed bio apocialiter pro 
repletiono. navium, triremium : um 


enim hic describit Den. quo triremes na-- 


valibus copiis classiariisque militibus in- 
struantur, atque ita σ“λύρωσις frequenter 
αὐτουμαστικᾶς, ubi de re uautica; sio 
σλήρωμα, quod gen. est quodvis comple- 
mentum aut supplementum, speoiali ra- 
tione a Gr. restringitar ad complementum 
navium, et absolute dionntar 
naute, vel remiges, vel milites claniarii, 
quibus πληροῦνται Daves, complementum. 

Ita passim apud puriores Gs, ut noa opus 
sit exempla adducere. Πλερώμωτα in plur. 

ἁπλῶς et per se positum semper significat 
copias navales, sea wilites classiarios, sio 
apud Thucyd. Xenoph. Polyb. aliosque 
Cr. Hist. utraque pag. 


erit unios tantum navis statio, quasi nervis 
tectum ent domicilium ; ita at ip ono staple 
sint plmres »eXcexe. — Et forte hoo est 
quod vult Harpocr. bisce verbis dabiis 
alioquin et subobsooris: Νεώρια, xal 704000" 


xoloenjaba, góc ἀσυδοχὴν τῶν νεῶν" νεώρια, 
δὲ ἡ τῶν ὅρων (vel ὥρμων) wieso. — Hue 
accedit, quod νεώσοικοι, tantum in plur. lo- 
gitur, non autem Weroec in sing. ut v»d- 
μον, quia se. in unoquoque νωρίῳ sive 
tiasali plures erant νεώσοικοι, n&vium tecta 
sen domicilia: neque aliter accipi possunt 
hse duss voces in hoclooo Demosti,: jexte 
cujus sententiam decem fuerint pre 
numero tribuum Atticarum et in eingulis 
τῶν γεωρίων 80 νεώσοικοι, ita αἱ tertia pers 
τοῦ νεωρίοϑ, b. e. 10 γεύφοικοι resp. 79 τρίτο 
«4, b. e. tertiss parti tribus, τῆς φυλῆς: seu 
unaquteque tsibus uuum weder, et trigiata 
naves, et totidem νεωσοίκους apparare de- 
bebant. Cui itaque decem erant tribus, 
exinde oonsarget aomeras 300 nsvium, et 
totidem νρωσοίκωον : decies enim SO facinat 
300. Atque hio (ni fallor) sensus est ho- 
rum verborum: φημὶ τοὺς στραταμοὺς δεῖν 
διανεῖμοαι τόπους δόχα τῶν νεμγίων, 
voc ὅπως ὡς ἐγγύτατα ἀλλήλων κατὰ τριά- 
xorra Gui νεώσφιχοι. it& enim eumo bee 
voc. φύπους δέκα τῶν νεωρίων pro δέκα vidpih t 
nee enim γρώριῷ idem quod postea νεώσοι- 
xo; neo enia illo modo verisimile est in 
eadem senlepntia adeo lascitiro et luxe- 
riare copia verborum Demosthenem, quo 


496 
oum dixit Athenis ines ergc 
ἅἄπεσας τὰς ἄλλος . ΨΥ κὶς forte ille 


In argenteo seculo, onm ejus temperibus 
tem bene nummata fuerit Athen. civitas, 
unde et ἀργυράγχιῳ aliquando, ἢ. e. argen- 

ἑ paasus est. Novit certe ille 


igitur idem ssperet hoo dictum Dem. de 
Athen. suarum opuleatia (tantam sc. pe- 
canis vim Athenis fuisse, quantam omni- 
bus aliis Greeeis civitatibus), sit (per me 
lieet) H yperbole vel . vel qusevis ant 
[sic] et figara Rhetorica. quantums num- 
maore» invenit Athenis, tantum habet et 
fidei. Credat quisque quantum velet, quod 
Athenis non erst hio nervus belli, δὲ eerte 
erat tantum Demosibeni nervus orationis : 
etsi iis defuit aut vena ant argenti [sic], at 
iMi nam defait vena Rhetorics, qua ses 
pervas οἱ hamiles extollere petuit et am- 
plifoare.. Quanquam óoysu δίω simu», 
illa phrasis μριωπικὸ sen formola Sspearso- 
TUO), sanat hypesbolen, et emollit mitigat- 
que rigorem dieti. pexe dizerim, vel μα» 
rum abest quin dicam. — Qualisonnque de- 
mum faerit urbis Atben. status boo tem- 
pore quo Dwmostb. hanc orationem ha- 
bait, a£ sane io initio belli Peloponn. opi- 
bus et potenlia maxime florebant Athena: 
unde Arcbid. rex Lacedtem. apud Thucyd. 
dehortatur cives suos a bello cum Atheni- 
ensibus gesendo, qsippe quod ea gens 
esset is et armis et navibus omni- 
busq«e copiis bellicia instroolissima [i. 
80.) καὶ νοῖς ἄλλοις ὅσασιν ἄριστα ἐξύρτυν. 
ται, «λοότω τε ἰδίω καὶ δηριοσίω, καὶ ναυσὶ, 

ὅσος οὖκ iv 


καὶ ἵπποις, καὶ δαλαις, καὶ ὄχλῳ, 

ἄλλῳ ἑνί γε χωρίω "Ἑλληνικῷ ἐσνγίν. omnibus 
rebus ad. bellum necessariis optime sunt in- 
structi, et privatis et publicis opibus, et na- 
vibus, et equis, e$ armis, quanta in nulla 
alia Græriæ parte aut regione est. Et flo- 
reotissimus quidem tum fuit populus A- 
theo. in initio belli Peleponpn. Post eaptas 
autem ἃ Lysandro Athenas (is enim exitus 
erat illius belli) tum vero moltum acoiss 
et attritæ res Atheniensium fuerunt; pau- 
latim. reflorescere et emergere denuo et 
oapat erigere et virea et. opes recupare 
ogpesust postea tamen post ejectos 30 
tyrennos, ut legere ost apod Xen. ἐν ^. 
" BÀÀ, virtute sc. Cononis et Timothei, alio- 
rumqae ducum prsstantissimorum. Po- 
sirema pers apparatus, ratio pecuniaria. 
Heeo enim syntaxis bellica sive apparatus 
in 7 membra seu partes a Dem. est distri- 
beta, de quibus singulis distincte et sigil- 
latim in bao oratione agit. Primaet præ- 
eipua pars apparatus bellici erat prom- 
plitudo animorum, ne unusquisque prom- 
pte oL alacriter munere suo fungi velit sine 
tergiversationo. δ. aumerus τῶν λείτου. Sive 


. T. STANLEII ANNOTATIONES 


terarchle. 3, moltitndo trireminm, 4. 
anmptns navales, sive pecunie δὰ isstra- 
endas Uiremes. 5. armsunentaria sav 
um. G. ordo et ratio uavalium, sire stati 
ones navium in Pirmeo, De quibas si»- 
gulás 200 ordine dissergsit. Restat jam εἰ- 
tina, sed non minimas, pars spparsia, 


igi- quse est de re pecuniaria. Quoniam ve 


ro ingratam fore popalo przsensit haze 
partem orationis, ideo miro artifcio sü- 
tnr, et insinuat se paolatim im animos se- 
dientium, et sensim et eaato pede iucedil, 
progzeditar, et quasi obrepit tenaei arari- 
tie. Cum ergo videret imunani colle- 
otione opus esse, eL majore íaceltsisa 
parte, quam tum sondem ad · 
ventu hostis perterritus, libenter conti 
bueret; ideo in postermm difforenden 
smadet deliberaliomem de copferendis sd 
bellum pecuniis, nec inpremsentiarpm de 
ea consaltandam: moae enia dam iscerti 
tambum rumores spayguntor de adveste 
regis, vix ant me vix inducetar popales, 
οὐ enisgnuem coaferant ἀξιόλογον, quundis 
$c. in tuto sihi esse videatnr. quod si ses 
inanis bic molas fuerit, certamgne peri- 


76 γὰρ αἱρήσεται cto. 
— 18. πόντος οἱ ἐγταυθοῖ Myers) 
Ones nostri oratores, omnes quotquot is 
loco verba et orationes habere selest. 
ἐγναυϑιῖ adverb. locale, idem quod irrsice 
ex eo formatum. Dorm * 
inqnit Eusth. (p. 1839.]), etsi etam Àt- 
ea asitatum. i i εἶναι, εἰ καὶ σας 
᾿Αττικῶς τίσρικται. — Utitar eUam οι, 
quanquam Dorismo pre aliis disleotis no 
admodum assuetas. p ee eei 
σε σύας «᾿ derspixom. Od. Σ. [1 aun. 
Ab ἐνταῦϑα ἐνταυθοῖ ciroumfl. ut ab bi» 
ἐγδοῖ, quod etiam S sive Donee 
dialéctiest. De adverbiis igitur ina d 
sinentibus hs» Reg. observantor. (1) &- 
verbia desinentia in οἱ diphthong. 0588 
sunt vel localia vel temporalia ut ev, f^ 
ui, aliquo, alicubi ; οἴκοι, domi ; 
per, jam, νεωστί; ἐνθοῖ, infu; "revo 
hic. (2) Adverbia desinentia in o cT 
oumflectuntar in ult, (prater οἶκοι, 
est penao.) ut ἀρριοῖ, ἐνδεῖ, ἐνταυθεῖ, 
φοῖ cam interrog., aliter enim i Ὁ M- 
inclinat ex reg. ut sre, etc. * 
verbia —e* in e circum. fiant εὖ aliis 
adverbiis baryt. mutando ulimam YO 
lem iu cireumf., ut ab , is 
ab ἔνδον, ἐνδοῖ, οἱ juxta Eust. sb ἕξ» me 
(quaquam hojus adverbii, ifs, fete? le- 
exemplam desiderare). Dico edv 
eslia, nam illad ἀρμαῖ temponlé SU 
bium peculiare est, neo ab alio s 


formatum, (4) Adverbis Ἀπὸ circa 


ite et 








IN ORAT. DE 


im οἱ Dorioa sunt et ex dialect. Syras: 
Syrao, enius dial. Dor. membrum est, ot 
petet ex Theoorito, Nam odiphth. Dores 
sxuium deleot. ut ex frequenti eja« usu 
apud eos videmus. Àgj di et ἐνδοῖ utrumque 
in Theocrito legimus, et alibi raro: prius 
Id yM. Δ. [50.] ἃ γὰρ ἄκανθα ᾿Αρμοῖ μ᾽ ὧδ᾽ 
ἐπόταξ' ὑπὸ τὸ σφυρόν 


. spina hec jam: medo 
Re , suuciavit, sub malleolo. Gr. 
Gu. ἀρμοῖ 7) vacTl, κατὰ γλῶσσαν 2 


σίων. posterios Idyll. IE. [1.] ἐνδοῖ Εἴρα ξινόα ; 
ὰ ὡς ; iv. et infra 


Ev. wy? φίλα, 
in eedem Idyll. proverb. illo hemist. [77.] 


ἔνδοξ «ὅσαι, ὁ “τὰν voir εἶπ᾽ ἀποκλάξας. 

— ibid. οὐ λέγοντες) sont. oratores vel 
vhetores, et sic passim apud Dem. aliosque 
oratores Atticos. Neo enim aliter com- 
mode verti potest Lat. Gr. hec particip. 
qnam per sobet. nomea Lat. : qui enim ad 
verbem boo modo redderet πάντες οὐ brrav- 
θεῖ λέγοντες, omnts hic dicentes, perum ele- 
genter, imo vix congrue Lat. loqueretur. 
Grosei sunt et πολυμότσχοι οἱ φιλοβεέτοχοι 
quidem ; ut abundant participiis, ita et iis 
maultom deleotantor. Et de aliis parlici- 
piorum usibaos alia, cum opportanior loons 
erit, hoo tantum impreesentiarum observo, 
vig. * Apud Gr. participia nonnunquam 
com.articulis eleganter poni pro substan- 


tivis, neo aliter Lat. reddi posse quam per: 


sabstantiva. quod a Gram. inter regulas 
suas de syntaxi participiorum miror non 
esse observatum. Afferam igitur exempla 
quorundam participiorum, quc hoo modo 
pro nominibus ponuntar presertim apud 
Seriptores Atticos. ὁ κεντηβένος pro δὲ- 
σπότας, herus, dominus; ἡ ἐγεγκοῦσαι pro 
werplc, patria ; à τεκοῦσα pro μήτηρ, pa- 
rens, mater ; ὁ βασιλεύων pro ie, rez ; 
» « pro τροφὸς, nutriz ; οἱ παρόντες 
pro αυμπόται, convioe qui adsunt ; sic οἱ 
λύγοντος pro jeresc hoc in looo. Plura 
alia supt bujosmodi apud elegantiores Gr. 


que usus et observatio melius docebit. popul 


Particip. κεντημένοι habemus quidem hoc 
in looo sensu proprio et usitato pro posti- 
dentes, ταῦτα δ᾽ οἱ κεκτομένοι : frequenter 
tamen apud ser. Att. pro nomine ponitur 
bec perticipium et per nomen exponendum 
est, at apud Heliodor. l. ii. [c.12.] οὕτως 
πρὸς τοῦ κεκτημένου διατεταγμένον. sic 

α domino imperatum erat. et sio 

alibi apad eundem suavissimum aucto- 
rem, ut ἡ ἐνογκοῦσα pro patria et ejusmodi 
plura sunt. Et pauca qusedam participia 
plane degenerarunt in nomina, et pro no- 
minibus ἀνενδοιάστως καὶ ἀπροφασιστικῶς 
ponuntor, etiam apad communiores Gr., 
qualia sunt, ὁ ἄγχων, princeps; à ossrpo- 
μβένη εἰ à εἱμαρμένη, 80. μοῖρα, sors, fatum ; 
à συνοικοῦσα 5 yu, uror, quasi coha- 
bitans, et ἡ ἐρωμένη eadem. Eastath. alicub. 
λαμβάνονται δὲ xal μετοχαὶ ἀντὶ ὀνομάτων, 
ὡς ὅτε τὴν τοῦ δεῖνος φαμὲν ἐρωμένην, ἀντὶ 

VOL. V. 


SYMMORIIS. 


γοῦ γυναικός. áo iu Gr. textu sacri Co- 
dicis, ὁ πειράζων, ὃ πειραστὴς, particfpium 
pro nomine ; qui tamen ibi non tum Atti. 
cismus est quam fHebraismus. Sunt 
enim nonnulls dialectorum et linguarum. 
cwnperrácti. Heb. autem, cam verba- 
libus destitunntur, vice eorum participiz 
usurpant, itaque ὁ ψειράζων est ὁ πειρεστής. 

— $1. ἴσοι τὸ πλῆθος τούτοις χρησμω- 
δοῖεν} si quot oratores, tot essent oracula, 
si una cum oratoribus elii totidem vatici- 
parentur; si tot adessent vates quot 
rhetores, qui hoc prsdicerent, regem 
scil. venturum; at populus, ne sic quidem 
orederent, neo in animos induwcerent pe- 
cunias conferre in publicum. Videtur 
beo phrasis proverbii speciem prs se 
ferre, οὐδ᾽ εἰ πολλοὶ χρυσμωδοῖεν, «τστεύ- 
σουσι etc. de bomipibus incredulis qui 
sliquid futurum non credent, etsi mille 
vates prsenoscerent et tanquam ex tripode 
predicerent, et oracula fünderent. Sic 
oum multorum hominum linguis et rumo- 
ribus mirum quippiam et í futa- 
rum jactetur, quod nos nulli credimus, 
meo nisi ad Gr. calendàs futurum ezxisti- 
memus; meríto.usurpari possumus pro- 
verbialem hanc sententiam : οὐδ᾽ al ἴσοι τὸ 
erNillog- τούτοις χρησμῳδοῖεν, ne sio quidem 
credam scil., ἀλλ᾽ ὅμεως οὐδ᾽ ὡς «ἰστεύσω, 
“ credat Judeus Apella," ἐγὼ δέ τις oU 
ταχυπειθὴς, at non ego oredulus illis. 
Huic affine dictum illud παροιμιῶδες apud 
Strab. 1. ii. [c. 4. init.] ἣν οὐδ᾽ àv τῷ "Epp 
«ἰστεύσαι Tic λέγοντι, de narratione parum 
probabili, quam ne Mercurio quidem credat 
aliquis narranti. proprie de peregrinatori- 
bus, qui narrare solent prodigiosa, pere- 
grinationis autem prises Mercurius. Et 
illad alterum apad Plut. in vit. Caton. 
Uticens. [o 151} τοῦτο μὲν οὐδὲ Κάτωνος 
λόγοντος σιθαγόν ἔστι. hoc quidem incredibile 
est, etiamsi dicat Cato. Catonis enim apud 
um summa fides et auctoritas fuit. 
Duobis hisce adagiis, sivo dictis adagiali- 
bus, ἐκ τῶν ἔξωθεν desumptis, libet attexere 
duo alia his finitima, sut certe non prorsus 
dissimilia, ex saora pagina. Primum oc- 
ourrit Luc. xvi. ver. ult. οὐδὲ ἐάν τις ia 
γεχρῶν ἀναστῇ πεισθύσονται. nec si quis es 
mortuis resurrezerit credent. aut persuade- 
buntur. goin: Galat. i. 8. ἐὰν ἄγγελος 
ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται. εἰ angelus. qui- 
dem de cele tam bonum nuntium afferat. 
ita enim generaliter accommodari flectique 
possunt ea verba ad quodvis bonum nun- 
tium, coi fides vix aut ne vix adhibetur. 
Ad altiora liceat mihi heo politica trans- 
ferre, et certe ad Theol. aptissime mibi 
videtur accommodari posse bic locus De- 
mostb. : 8i conciopatores omnes, si vates, 
si angeli de olo, hominibus prsedixerint, 
preemonuerint, ὡς ἔξει βασιλεὺς, Christum 
regem jamjam venturum, jam adesse, aot 
35 


497 


498 


mortem regem terrorum jam instare aut 
adesse, ne sic quidem credent, nec vel 
pilum dederint de bonis suis, neo in pau- 
peres, publicum illud Christianorum ge-. 
zophylacium, quicquam  contriboerint. 
Quod si rex iste revera venerit et mortis 
hora ingruerit, tum pellem pro pelle et 
omnia qus quis habuerit pro vita sua. 

— ult. ὅςτις οὐχ, ἱκαγὸν doin]. qui won li- 
beraliter daret. ἱκανὸς, idoneus, sufficiens, 
cum de persona ; amplus, multus, copiosus, 
cum de re dicitur. atque ita hoc in looo 
ἱκακὸν δοῦναι cst largiter et liberaliter dare 
εἰ conferre pecunias. — At ἱκαγὸν δοῦναι apud 
poster. Gr., et precipue jurisconsultos, 
longe aliud est, viz. satis dare, b. e. cau- 
tionem dare et interponere, (o put in se- 
curity. unde vox composita ἱκαγοδοσία 
apud Theopb. Gr. Juriso. satisdatio, va- 
dimonium. et ἱκανοδοσίαν δοῦγαι idem quod 
ἱκανὸν δοῦγαι in senso forensi. — Lat. dicunt 
* vadimonium preeslare," ἢ. e. spondere, 
et ** vadem se pro alio constituere," spon- 
sionem pro alio facere judicio sistendi, vul- 
go to bail, or put in bail, pro altero. atque 
hoo proprie est ἱκαγοδοσία, et ἱκανὸν δοῦναι. 
Huic respondet ἱκανὸν λαβεῖν, satis accipere, 
to take bail, quee et Rom. juris vox est, 

ua usus Lucas in ÁcL xvii, 9. xal Aa- 

ὄγτες τὸ ἱκανὸν ἀπὸ τοῦ Ἰάσονος, Vulg. ac- 
cepta satisfactione, nos took security, data 
80. ab eo cautione, vel acceptis fidejusso- 
ribus aut sponsoribus. Ita Syrus et 
Arabs : “Εἰ acceperunt fidejussores" aut 
** sponsores ab Iasone."' Arab. pbaachadlu 
ou pha la an caphylon est sponsor. viz. 
Iason hic et amici ejus satis dederunt ju- 
dicio sisti Paulum et Silam si opus esset, ut 
optime hunc locam interpretatur doctissi- 
mus Grotius naperis suis Annotationibus 
in N. F.: qui et δυο refert illud in Evan- 
gel. Marc. xv. 15. ἱκανὸν ποιῆσαι. Pilatus 
volens populo satisfacere seu gratificari. 
Cujus tamen phraseos alia ratio est eo in 
loco: neque enim ibi in siguificatione fo- 
rensi (sed communi) usurpatur, uti et hio 
ἱκανὸν δοῦναι apud Demosth., quod idem 
valet ac illud in N. F. [2 Cor. ix. 6.] ix 
εὑλογίαις σπείρειν, benigne, liberaliter dare, 
αὐτῶ τῷ ÜvAáxo, ut loquuntur Gr. ; et illud 
alterum in Evang. βάλλειν vel καταβάλλειν 
φᾳολλά. [Mar. xii. 41.] xal σολλοὶ πλούσιοι 
ἔβαλλον πολλά, denique apad Matth. xxviii. 
12. eadem omnino plirasis et ijsdem fere 
verbis occurrit, nisi quod add. subst. ἀργύ- 
gia, συμβούλιον λαξόγτες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν 
τοῖς στρατιώταις. pecuniam copiosam dede- 
runt militibus, seq. antem ver. 14. ἐὰν ἀκου- 
e65 τοῦτο ἐπὶ τοῦ ὑγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν 
αὐτὸν͵ καὶ ὑμᾶς ἀ μερίμνους ποιήσομεν. v05 ξ6- 
curos reddemus, secure sou or put in secu- 
rity,cautionem dabimus pro vobis, lh. e. satis 
dabimas pro vobis, ἱκανὸν δώσομεν vel ixa- 
γοδοσίαν δώσομεν ὑπὶρ ὑμῶν. ἱκαγὸν δοῦγαι 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


τοῖς στρατιώταις est amplas pecunias militi- 
bus dare ; ἱκανὸν δοῦναι ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν 
est sponsorem esse, ἱκανοδοσίαν vel cautionem 
dare pro militibus, cosque adeo ἀρεδρίμενοος 
ποιεῖν. Sed jam a sensu et sigoificatione 
bojus vocis ad formam ejus et analogiam 
accedamus. 'Ixayx derivatur ab ἵκω, ἱχνίο- 
μαι, venio, Si de re, illud est τὸ iza- 
yo, ' quod ad plures pertingere οἱ adre- 
nire polest. Eustath. [p. 394.) ἱκανὸς 
ὁ ἐπὶ πᾶν ἀπαραποδίστως ἱκάνων ὅτοι àqe- 
κνούμεεγος. si do persona, is est ἱκανὸς, 
* aptus, sufficiens et idoneus ad quamvis 
rem, qui prompte et expedite ad eam 
pervenit. ἱκαγὸν oriri ἃ verbo. ἵπδιν, ἱννεῖ- 
σϑαι, hino apparet, quia ἱκανὸν et ἱκνούμε- 
γον, ἱκαγῶς εἰ ἱκνουμένως, idem sunt: sam 
ἐκνούμεενον diount Gr. quod est τὸ ἱκανὸν 
xal wpiaor, debitum, sufficiens, convenient, 
&quum, congruum, idontum. — Aristot. 
Polit. vii. [o. 14.] ὅταν «vx» τῆς ἱπνουμένες 
ὁλικίας. cum ad debitam et idoneam etatem 
pervenerit. Herodot. [vi. 84.] oguXierra 
δὲ μεᾶλλον τοῦ ἱκγευμεένου. conversantem cum 
iis plus quam equum δαὶ conveniens esset. 
et paulo ante [c. 65.] φὰς, αὐτὸν οὐχ ἱπνευ- 
μένως βασιλεύειν τῶν Σπαρτιητέων. non rite 
nec debito more regnare Spartanis, re- 
gnum in Spart. tenere. Sic arb μᾶλ- 
λον τοῦ ἱκνουμένου. bibere plus quam decet 
aut convenit aut sufficit, q. d. plas quam 
ad nos pervenit, pcrtipgit, pertinet, s»ore 
than comes to our share. τὸ ἱκνούμενον μεέρες 
idem quod τὸ ἐατιβάλλον μεέρος, portio mois 
debita δαὶ conveniens. Thucyd. l. i. [0.99.] 
χρήματα ἐτάξαντο ἀντὶ τῶν νεῶν τὸ inve) 
ἀγάλωμα φέρειν. pecunias pro navibus 
sumptus faciendos pro rata quisque portione 
conferre statuerunt. — Schol. τὸ ἱκνούμεην 
ἀνάλωμα" τὸ ἀρκοῦν εἷς περιποίησιν τῶν WM. 
el iteram : τὸ ἐπιβάλλον ἑκάστω τιμάματι 
τῆς vii, καταβάλλειν. sumptus cuique debi - 
tos et convenientes facere pro suo cujusque 
censu, Ab ἵκω ἱκανὸς, media brevi et ac- 
centu in ult.: verbum tamen ἱκάνω ab 
eodem Ix» media syll. longa, ut et χεχάνω 
a xix», cum reliqua omnia verba hyper- 
dissyll. in ἄνω, illud a in pen. corripiapt ; 
ui jam antea me observasse memini, οἱ a 
in ἱκάνω semper producitur in carmine 
sed a in ἱκανὸς brevis. Observentar igi- 
tur hs reg.: (1) Ex forma et analogia 
et quantitate et aocentu hujus adjectiri 
ἱκανὸς, adjectiva omnia simplicia in »« 
priced. a sunt oxyt., ut 5arsBaróc, ῥιγεδανὸς, 
“ιθανὸς, ἱκανὸς, iar, σφεδανὸς,. ῥοδανὸς, λι- 
χανὸς, etc. dico simplicia, quia compositio 
retrahit acceptum ex reg. gen. ut àsi- 
θανος, et si qua sint similia. (2) Omnia 
adjecliva hyperdiss;ll. in νὸς prseced. a 
corripiunt illud a in pepolt., αἱ ἐξανὸς, 
σφεδανὸς, ασιθανὸς, ἱκανὸς, ἡ πεδανὸς etc. prreter 
unum ἑανὸς, quod producit penult. (ἑανὸς δα- 
tem subtilis, tenuis, vel subtile et tenue te- 








IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


gumentum. ) [I]. 2. 559.] ἑανῶ λιτὶ κάλυ- 
ψαν. cetera. omnia hyperdissyll. in ἀγὸς 
habent pen. brevem. dico hyperdissyll. 
nam dissyll. Jav producit a, (Odyss. o. 
551. διά τε ξύλα Jaya χεάσσαι, forte et 
μανὸς, rarus, tenuis, quanquam hsec vox 
non occurrit mihi in carmine. (3) Ad- 
jectiva trisyll. in. aXX; derivantur a verbis 
dissyll. breviando primam syll. si prius 
fuerit longa, et mutando ὦ in ax, ita nt 
illud avoc sit mere hermanticum et servilo 
(ut loquuntur Heb,), vel (ut Gr. Gram. 
magis loqui amant) mera terminatio ad- 
jectlvorum paragogica. e. g. a πείθω fit 
φιθανός : ab ἥδ, ἐδανὸς suavis, jucundus: ab 
ἕω induo, iav tunicse genus quoddam sub- 
tile, linteum aut tegumentum: ἃ σαεύδω 
σπεδανὸς, σφεδαγὸς, vehemens, festivus, pro- 
sperus:a λείχω lingo, λιχανὸς mediusdigitus, 
quod tamen substentivi formam indoit: ἃ 
Mo fluo, jo, ῥοανὸς, et assumendo ὃ ad ro- 
borandam et rotundandam vocem, ῥοδανὸς, 
mollis, fluidus, quam vooem in Lexico 
frustra. qusesieris, oum tamen occurrat 
apud Hom. 1l. z. [576.] πὰρ ποταμὸν κε- 
λάδοντα, περὶ ῥοδαγὸν δονακῆα, et apud 
Hesych. optimam poets» glossatorem ῥο- 
Ja*r τρυφερόν. — Àuctor tamen brevium 
scholiorum, qui Didymus esse creditur, 
ῥοδανόν' εὐδιάσειστον, εὐκίνητον, διὰ τοὺς ἐν 
αὑτῷ vrac καλάμους, quasi ῥοδανὸς 
diceretar per metathesin ῥαδανὸς, aja partic; 
intens, et δογέω quatio, ob arundines ibi 
erescentes, quae viz. facillime vento agi- 
tantar et quatiuntur. ῥοδανὸν Joyaxüa, arun- 
dinetum tremulum, motabile, facile motabile. 


499 


fectus vel actus pro objecto, risus pro 
ridiculo seu ludibrio, pro eo quod deri- 
sui seg ludibrio babetur. Abstractum au- 
tem pro concreto auxesim facit in omnibus 
fere linguis, augetque et intendit signifi 
cationem : onde verba illa Phil. A. jam 
laudata: ἐπεὶ γῦν γε x. v. ^. vir quidam 
doctissimus, olim hojus loci genius, οἷο 
iulerpretatur in Lat. versione quse pu- 
blice exstat : ** Nam ut nuno res est, et nt 
a nobis geritur, nibil potest magis ridi- 
culum excogitari." Et ut res aliqua vel 
persons, quie deridetur, dicitur γέλως 
εἶναι, sio qui rem aliquam aut personam 
derisui et ludibrio habet, Gr. dicitur eam 
γέλωτα «ποιεῖσθαι et γέλωτα τίϑεσθαι. 
Usus est hac phrasi inter alios Herodotus 
non semel, ot [iii. 29.] ἀτάρ τοι ὑμεῖς γε 
οὗ χαίροντες γέλωτα ἐμὲ θήσεσϑε. at vos 
certe non. impune me ludibrio habebitis, 
ubi obiter notetur illud οὐ χαίροντες per 
meiosim dictnm pro οἱμώξετι, magno vestro 
talo hoc facietis. οὗ χαίρων τοῦτο ποιήσεις, 
non gaudebis hoc te ΓΝ magno tuo malo 
et dolore hoc factum lues. et οὐ χαιρήσεις, 
comminalionis formula, non gaudebis, 
οἱμιώξεις, hsec res tibi lsetitiam non afferet, 
sed faturum est nt te peniteat. Verum 
hoo in «αρόδω et iu transito, redeo ad 
phrasim eam de qua diximus, γίλωτα 5 0ι- 
εἶσθαι vel γίλωτα τίϑεσθαι; cujas aliud 
exemplom reperio apud eundem histor. 
etium eodem lib. [iii. 38.] οὕκων οἶκός ien 
ἄλλον γε δὴ ἣ μεαινόμενον ἄνδρα γέλωτα τὰ 
τοιαῦτα τίθεσθαι. nemo nisi insanus res 
hujusmodi derideret, neque ludibrio ha- 


Sed hsec extra oleas wagígyorc, etsi vultis beret 


Wipíeysc: nam nos etiam ῥοδαγοὶ, ut arun- 
dines sumus, et facile fluitamus, et hao 
illac agitamur, et quovis vento Gram. mo- 
vemar, quovis accenta aut spiritu abripi- 
mor, et in nullo certo loco constamus. 
Sed redeamus in gyrum quantum possu- 
mus, Ut igitnr a πείθω «πιθανὸς, ab ὅδω 
ἐδανὸς, a σπεύδω σφιεδανὸς, ἃ λείχω λιχανὸς, 
sic ab ἴχω ἱκανὸς, ὀξύτονον καὶ βραχυπαρά- 
ληπτον. Et quidem tum de bac phrasi 
ἱχαγὸν δοῦναι, tum de bac voce ἱκανὸς, 
ἱκαγᾶς. 

P. 292. 5. πλείων ἐστὶ γέλως τοῦ μηδενὸς] 
Ad verbum pius erit risus nullo. mirifica 
sane βραχυλογία, et elliptica syntaxis, cui 
similem vix alibi reperiemus. major est ri- 
sus nihilo, volt dicere magis ridiculum fue- 
rit, quam si nihil omnino contribueretur. 
“λείων ἐστὶ γέλως τοῦ μι.---γελοιότερόν ἐστιν 
4 εἰ μηδὲν μηδόλως πορίσαιτε, Usus est ta- 
men alias Dem. hac loquendi formula, vel 
certe non dissimib, Phil. A. ($. ὁ. ἐσεὶ 
γῦν γε γέλως ἐστὶν, ὡς χρώμεϑα τοῖς πρά- 
γμασι. quandoquidem uunc ridiculum est, 
. prout πος res administramus. as we use the 
matter. Γίλως igitar in hac syntaxi ponitur 


pro γελοῖον, abstractam pro concreto, af- 


- 


. — ult. κατα ϑίητε] Elegans usus hujus 
verbi χατατιϑέγαι vel καταϑεῖναι, depo- 
nere, persolvere, pendere, numerare, pecu- 
niam sc., quee significatio non nisi apud At- 
ticos ot puriores Gr. in usu est. Aristoph. 
Ran. [176.] εἰ 43 καταθήσεις δύο δραχμὰς, 
μὴ διαλέγου, nisi persolueris binas drachmas, 
noli disserere. Demostb. noster in. Nesr. 
[$. (.] προσθέντα τὸ ἐπίλοιπον, οὗ προσέδει 
εἰς τὰς εἴκοσι μνᾶς, καταϑεῖγαι X. T. λ. 
oravit eum, πὶ, addito quod deerat ad 40 
minas conficiendas, persolveret. Sed et He- 
rodot. Calliop. [c. 111.] ἑκατὸν τάλαντα 
καταϑεῖναι τῷ θεὼ. 100 talenta pendere 
deo. Synes. Ep. quadam: πάντως ὅτι ἂν 
ὑπὲρ τῆς τιμῆς κατάθη x. τ΄. À. quicquid 
pro pretio solveris. Eodem sonsu usitatum 
est verbum χαταβάλλειν, et quidem fre- 
quentius quam καταϑεῖναι, ut in dicto illo 
proverbiali : αὐτόϑεν κατάβαλλε. Aristot. 
(Econ. ii. [$. 4.1 de Byzantin. ὄντος δὲ 
γόμου αὑτοῖς Μὴ εἶναι πολίτην ὃς ἂν μὴ ἐξ 
αὐτῶν ἀμφυτέραν 4. χρημάτων δεηϑέντες, 
ἐψηφίσαντο τὸν ἐξ ἐνὸς ovra, αὑτοῦ xaTafa- 
λόντα μνᾶς X, εἶναι πολίτην. cum apud eos 
lez esset, Non habendum pro cive qui non 
utroque parente cive natus fuisset: egentes 











δ00 


peounia scitum seu decretum fecerunt, 
wt qui altero tantum perente cive natus 
esset, si SO minas persolveret, pro cive ha- 
beretur. Lucian. Toy. [ᾧ. 31.] μύρος μὲν 
TOU μισϑοῦ τῷ δεσμοφύλακι καταβαλών 
eum mercedis partem 


persolvisset. ca carceris 
custodi. Idem Vit. auct. [$. 1.1 εἰ δέ τις οι ἄγεν τῶν 


t avrixa 7 καταβαλέσθαι, 
Fn ἐωτίσει, —— ἰγγνήτην. εἰ 
quis presentes pecunias numerare nequeat, 
eto. et sio alibi apud eundem et alios. 
Theophrast. Char. Etb. Characterismo τοῦ 
éeírqor: πκατάϑου οὖ γὰρ σχολάζω 


πρῶ. depome numc jam, h. e. solve in wap 


manum peoonism quam a me mutuo acce- 
pisti, non exim vacat mihi pro ea mittere. 
ubi screpulam mihi aliquam faisse inje- 


etam fatebor, cum ea verba exponerem λόγον 


quia soc. meque memineram me legisse id 
verbum in eo significatu in voce med. xa- 
τατίϑεσθαι, καταθέσθαι, sod tantum in act. 
κατατιϑέναι, . Bi igitur is sensus 
loci foisset, debuisset esse »ucáde; non 
κατάθου: et permotus eram auctoritate M. 
Casauboni, cujas hec verba sunt ad eum 
locum Theophrast. **Si legeretur κωτάθες 
pro κωγάθωυ, esset id solve nunc, quod Gr. 
dicunt αὐτόθον κατάβαλλε.᾽" Sed jam melius 
edootus sum ex eo loco Synes. jam lan- 
dato, ubi verbum istud etiam in hac si- 
gnificatione ooourrit: ὅτι ἂν ὑπὲρ τῆς τιμῆς 
κατάθη. quicquid pro pretio solveris. aor. B. 
med. sabj. med. Too. κατάθωμαι,θῃ, ÜÓvre. 
quanquam revera καταθέσθαι in med. voce 


dicitur potiusde collooatione gratiz;autbe- τὴν 


neficii, quam de collocatione aut solutione 
pecunis: et dicunt χάριν καταϑέσθαι longe 
frequentius et usitstius quam ἀργύριον 
καταθέσθαι. Dem. Noster sel llaeaere. 


[$. 5. fn.] τὴν ἀφανῆ xai ἄδηλον χάριν ponere 


“υύτοις καταθέσθαι. ab istis occultam et in- 
certam gratiam inire. Xen. K. rt. [viii. 8. 
26.] χάριν δὲ ἀνδρὶ ἀγαθῷ καταθέσθαι δεξαί- 
μὲν ἄγ. gratiam δαὶ beneficium in. virum 
bonum conferre non recusarem. Sed et S. 
Lucas, qui inter omnes N. F. Scriptores 
maxime ἑλληνίζε et purissime loquitur, ut 
Critici Sacri pridem annotarunt, is igitar 
Luoas bis boo verbo utitur. Act. xxiv. $7. 
θέλων χάριτας καταϑέσϑαι τοῖς ᾿Ιουδαίοις. et 
xxv. 9. τοῖς Ἰουδαίοις ϑέλων χάριν κωταθέ- 
σϑαι. volens gratiam inire a Judeis aot 
Judeis gratificari. χάξιν καταθέσθαι locutio 
est bene Griecs, Demosth. quoque usi- 
iata et Xenoph. Magno artificio gtitur 
Demostb. in tota hac oratione de bellico 
apparatu adversus Regem Pers. Cum 
euim videret se iu lubrico loco versari, 
néo aperte auderet dissuadere nec pro- 
hibere ineptum illum fervorem quo Po- κα 
pulus Atben. in pugnam ferebatur, adeo- 
que scopum huno palam pertingere non 
posset ; clanculum et per ambages et 
coniculos ad eum tendit et collimat, ita- 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


440 id agit quad nam agere videtur 
dnmqec tos videtur δὰ bellam, iisque 
assentire, probibet interim so retasdat ; 
συντρέχειν δοκῶν τῇ γνώμα, κωλύοι. Ulp. 
[vol. vi. p. 65.] ex δὲ τοῦτο σικεῖ; (inquit 
ille) vis. φᾳριστάτται εσθαι, καὶ 
Ἑλλήνων μὴ ἐπιχειρεῖν. τῷ δὲ ἄνευ 
τῶν Ἑλλήνων μὴ κινεῖσθαι λαμπρῶς respi 
wv. Eodem ertifcio procedit de re peee- 
miaria, belli nervo: atque beo erat po- 


faerit in prompta fore, ut sio videatur 
bellam promevere; sed τὸν ὑπὲρ τούτου 
ὑπερτίθεται νῦν, οἱ sio rotardat. 

P. 298. 3. iv καλλίονι] melius, comme- 


modum Á 7 
mode et venisti. Thacyd. V. 
[e. 59.] ἐν καλώ ἐδύκει ἡ ἔσισϑει. 
prelium iis t OISSu rum 


prospere 
videbatur. Xen. Hellen. iv. (3. 5.] €i μὸν 
Θετταλὰ γομίσαντες elu ἦν καλῶ εἶναι epic 
τοὺς óerMrac d v. incommodum eme 
existimantes. Idem et σὺν καλῷ et εἰς κα- 
M». Polyb. i. (81. 9.] σὺν καλῷ τιθέμενοι 
τοιαύτην τό . howestam ezistimantes 
talem audeciam. Idem (Polyb. ii. 29. 10.] 
ἐν χαλῶ τίθεσθαι, vel b» ἐσαίνω τίϑεσϑαι, 


rpe 

Bth. ix. [ο. 8.] ὡς ἐν αἰσχρῷ φιλαύτοος ἀπο- 
καλοῦσι. phileutia fere in vitio ponitur, he- 
mines philautos s prebri atque 
contumelie causa, bh. e. iia vitio vertentes. 
Idem Rhet. I. [ο. 3.] ἀλλὰ καὶ ἐν leui» 
ολλάκχις τιθέασι. et »epo etiem in 
laude ponunt. idem est ἐν καλῶ «Divas vel 
τίθεσθαι, honestum reputare, laudi ducere, 
in laude ponere. alioquin ἐν καλῶ sine ver- 
bo τίϑεσθαι refertur potius ad bonam 
utile, quam,henestum. Notetur igitur boo 
discrimen in diverso usu hajos phrasees 
ἐν καλῷ. "Ey καλῷ εἶναι est eme, 
utile, condwcibile, (ut eim ἐν καλῷ εἶναι, in- 
commodum ese); at ἐν καλῶ τιϑέναι vel 
τίθεσϑαι est honestum putore, in laude po- 
nere. in priori usu denotat * boeom autile,' 
in posteriori *bonom honestum." Por- 
phyr. de Abetin. l. iv. τὸ γὰρ αὐχμῶν ἐν 

λῶ τίθενται. squalorem et illuviem corpo- 
ri im laude ponunt, honestum. reputamt. 
ridicule, perperam, et pro suo more, i ibi 
interpres vertit ἐν καλῶ τίϑενται, 
pulcritudinis notas referunt. qui nibil * 





IN ORAT. DE 


mus inleljexit quam Attieismum. 

— 6. ἱπιτόδμα ἀπαγγελθῆνα.} Nobilis 
hist. Q. Cart. [v. 13. 14.] '* Fama maxi- 
mom im bello momentum." et iterom 
[viii. 8. 15.) ** Fama bella constant." et 
ssepe etiam quod oreditam est, veri vioem 
obtinuit. 

— 8. τριακοσίαις τριάρεσιν] Colebria hio 
numerus SOO navium Atticarum, et a 
moltis scriptoribus decantatns. Áristid, 
[νοὶ i, 571. ed. Jebb.] ἦν γάς sors χρόνος, 

"ASwaio, ὅϑ᾽ οἱ μὲν τὴν Caio κακᾶς 
ὁρμῶν ἐποίουν πριικοσίαις eto. 800 
meminit etiam Thucyd., Zschin., Strabo, 
et alii. Quin et ipse Cic. [in Verr. v. 37 ] 
** Hio, te presore, predonum naviculse 
pervagate sunt, quo Atheniensium classis 
sola post hominum memoriam 300 neri- 
bus vi ae multitudine invasit." Solenais 
itaque e£ nobilis et iu omnium ore erat baeo 
Atheniensinm classis SOO aavium. vpa- 
ποσίας τριάροις passim orepent Soriptores 
Attici, ubi de re pavali agunt. 

— 11. σαρισκευασιμένους τριήρεις} in- 
sirwgise triremes, partioip. preset, pass, 
active sumptum : quod αἱ Atticis non inu- 
sitatum, ita neo e Gramm, (qued scio) 

esi ; quamobrem hano ansam 
nactus operm pretium doxi de peealiari 
hoc usu pret, pass. apud Att. Scriptores 
aliquid aanotare. Sit igitur heec sive re- 
gula sive observatio ; * Malta preat. pase. 
apud Átticos eleganter activam eigpifica- 
téenem obtipent.' quod de neutro aor, pass. 
dioi potest. Aer. enims pass. peo primus 
meo secundus uaquam active significapt ; 
sed præt. pase. eleganter et frequenter. 
Non intelligo antem ejusmodi preet. pass., 
quee sant à verbis (ut vocant) deponenti- 
bas quie activam vooem noa habent, et Φῶς 


ὑτεθόμημιαι, ἀφῖγμαι, etc. ; hsec enim et 
hujusmodi non mirum ai active significent, 
cmm etiam in aliis temporibus ubique 
aolivam signi&cationem habeant: sed ejus- 
maodi verborum volo prset. pass. active 
significantia ex usu dialeotas Atticorum. 
Libet peuoa ex multis ex. c. adducere. 
Et quidem duo sunt quse pree aliis obser- 
vavi, et que frequentius occurrent : anam 
feci, eremelrvas fecit, πεπείκνται 
fecerant ; parco exempla, qoia utraque pag. 
ocourruat apad Seriptores Atticos: alte- 
rum est xaríc ream eubegi (a καταστρίς 7 
Qu), χωτίστρωνπται mbegit ; cujas exempla 
Dem. nop infrequentia, ut Phil. A. 

[$. δ΄. fin.] et alibi passim. Jam et alia 
etiam appotavi, licet non tam ubique 
ebvia nec usitate, Tale est εἴρηται pro 
sipua, ZEohin. adv. —— ($- νε΄. "nie 


ματα 
δοιάν τινα dm καὶ διαλλαγὰς, καὶ πολ- 


SYMMORIIS. 601 


Ny πολακοίαν ereareluras, ubi in eadem sen- 
tenia est οἱ εὕρηται οἱ ersaroeras pro εὖ- 
guxs et everobps, Sio πεικόρισμαι pro. erseró- 
wa, v prebeo, Maohin. ibid. [$. οβ΄, E 
— σεαύρισαι (pro φιεπόρικας) τῇ 
σαυτοῦ ἀνανδρίᾳ. viatica aut subsidia 
peditasti, ᾿Ενδὲδ aclive pro —* 
bruts, Noster pro Cor. [$. ἐ.] ἐμοὶ V 
ἣν erapà srávra σὸν χρόνον εὔνοιαν ἐγδέδειχθε. 
eam benevolentiam quam omni tempore mihi 
exhibuistis, vel erga me osteudistis. Tlatí- 
κακῆς σχεμαι, pr£bui, pro παρίσχηκα vel sapi 
xv, 14. ibid. [ac x] πολλὰς xal μεγάλας 
χροίας παρίσχεται τῷ δόμω τῶν ᾿Αϑηναιών. 
multas εἰ magnas utilitates attulit. [[ἀ. 
ibid. $. νδ΄ J “άντας ηὑτρίσισται pro ηὐτρέ- 
suu, ab svrpaeiQw, paro, appero. Κατι- 
σκρύασμαι pro Xersextaxa vel χατεσκεύ- 
aca vel NTMCMURCÁfANY, Ol ynth. r. ($. 0'.] 
ἔνιοι τὰς ἰδίας οἰκίας τῶν δημοσίων οἰκοδομη- 
μάτων σεμνοτίρας εἰσὶ κατεσκευασμέγοι. ez- 
&ruxerunt vel adornarunt. Προστέτακται 
pro seerríraxs vel προσέταξι, mandavit, 
precepit, a προστάσσω. Arrian. 1. i. ſo. 6. 
21. Maa miii ido ἀκολουθεῖν τὴν ἄλλην 
Justerat reliquum exercitum 
βίβλημαι pro βίξληκα vel ἔβαλον, peu 
Plat. Jul. Cres. ἐβεβλήμεην σε τῷ κεραυνῷ. 


fulmine te percumissem. Sio hic ἀγαρέσκευ- 


«σμένους pro παρισπευακότας vel wapa- 


— bid. μηδ᾽ εἰ πάνυ μαΐνοιτο]) nec si val- 
de insaniat. formula apud Altioos nsitata, 
praesertim apud Plat. qui sic loqui amat: 
εἰ μὴ μαίνομαι, nunquam boo vel illud fa- 
ciam, velequidem ita faciam, i ita sentio, eo 
animo amm, εἰ μὴ μαίνομαι, nisi insanus sim 
vel quamdiu sim sanus. at in Protag. [p. 
ni inps qM: τὴν ἀρετὴν καλόν m 

$5c εἶναι, ὡς loh ὄντος αὑτοῦ, σὺ ὺ διδά- 
σκάλον σεαυτὸν π' j resp. alter. 
μαίνομιαί 3t. 4. d. Qui e enim aliter nisi [^ 
sanus sim. Aristoph. Tbesm. [470.] μισῶ 
τὸν ἄνδ,᾽ ἱκεῖνων, εἱ μὴ μαίνομαι, Horatius, 
qui passim ἑλλιοίζει, banc etiam plrrasin 
imitatus videtor, 1 Sat. V. [44.] “ Nil 
ego ooptalerim jucundo sanus amioo." 
emus, εἰ μὴ μαύομαι, μὴ μαινόμενες. 
Aristot, Eth. iii. 9. ubi de ignorantia facti 
que cassatur involuutariom. ὁ γὰρ τούτων 
τι ἀγνοῶν ( iquid ex ciroamstautiis, so 
activis), à πράττει. ἴσως οὖν οὗ χεῖρον 
διορίσαι αὐτὼ, τίνα, καὶ «όσα ἐστὶ, τίς τε δὴ, 
καὶ τί, καὶ σερὶ τί, ἢ ἐν in, πράττει, ἐνίοτε 
δὲ καὶ Tín, οἷον , καὶ rua ric, do 
ceruplac, xal ex, οἷον ἠρέμα ἣ σφόδρα. 
ἅπαντα μὲν οὖν ταῦτα οὐδεὶς ἀγνούσειε μὴ 
μιαρόμενος. hec omnia nemo ignorare po- 
terit, si sanus sit, nisi i forte. insaniat, σω- 
φρονῶν, Eustrat. Similis enim plane for- 
mula spud Thucyd. εἰ σωφρονοῦμεν, εἰ 1a- 
»wa, ut l. iii. [c. 44.] ev yàe eu τῆς 
ey ἀδμιίας ἁμῖν ὁ ἀγὼν, εἰ σωφρονοῦμεν, 
ἀλλὰ πε τῆς ἡμετέρας εὐβουλίας. non enim 


502 


de illorum facinore nobis est certamen, si 
sapimus ; sed de utilitate mostra, ut nobis 
recte consulamus. εἰ σωφρονοῦμεν, εἶ μὴ μαι- 
γόμεϑα. Lucian. [Phal. alt. $. 10.] τούτων 
yàg οὐκ οἶδα εἴ mi μεῖζον, εἰ σωφρονεῖτε, ὃ 
ἀναγκαιότερον ᾿γήσησθε ày. 

— 14. ἐπέρχεται) Cam | infin. seq. im- 
person. libet, cupido me incessit, subit mihi 
in mentem. ἐπέρχεταί μοι τόδε xai τόδε 
“ποιεῖν. ita. Lat. subit mihi hoc facere, in- 
cessit, alc νοῦν ἔρχεται, Noster adv. Lept. 
[$. .γ. ὧν fno. διὰ τὴν σὸς ὑμᾶς εὔνοιαν 
στίρονται τῆς σατρίδος, ὧν ἐπέρχεταί μοι 
φιρώτους ἐξετάζειν τοὺς ἐκ Κορίγϑου φυγόντας. 
incessit mihi, fert mihi animus, Arrian. 
Epict. 1. 2. (o. 16.] οὐκ ἐπέρχεταί μοι, ὅτι 
μοι τρεῖς ξέσται ἀρκοῦσιν. non venit mihi in 
mentem, Int. illud non reputo. Paulo aliter 
Herodot. [vi. 107.] xal οἱ ταῦτα 3ierorri 
ἐσῆλθε «ταρεῖν. eique hec transigenti acci- 
dit sternutare. ubi uon est in mentem venit, 
sed casu accidit. Aristid. ἐπέρχεταί ni 
τοῦτο εἰπεῖν, et ἐσίρχεταί μοι ἀποφαίγειν, 
ín animum sihi "E onendett 

— ibid. ἀφορμὴν] Vid. alibi. 

— 15. ὁ μίν γε χρυσίον, ὥς φασιν, àyu] 
aurum vehit. Dixerat supra ducentos et 
mille camelos regias pecunias vehere. 
Incredibilis certe: pecunism vis, si tot 
cameli nummati faissent. Sed (opinor) 
Demostb. hyperbolice et xav" αὔξησιν et 
jn terrorem ibi amplificat regias opes 
et pecunias; bio vero elevat et exte- 
noat, viz. diverso animo et scopo; nam 
jo priori illa parte orationis, obi agit 
de re pecuniaria, soasit Áthen., ut illod 
caput consultationis περὶ τῶν εἰσφορῶν, de 
contributionibus ad belli ὁ et sti- 
pendia imprsesentiarum omitterent et ip 
posterum differrent. ἐγώ φημι χρῆναι μεὺ 
λέγειν γυνὶ πτερὶὺ χρημάτον, quare? sc. novit 
. quippe et previdit eos neo libenter mec 
liberaliter contribaturos, donec certius 
quid constiterit de adventu regis, doneo 
gravius pericalum immineret bellique ne- 
cessitas proprius orgeret. *' Qoantillum 
enim est (inquit), Atben., quod vos imprse- 
sentiarum confertis, viz. 60 talenta, aut 
forte 120? at quid hoc est ad ducentos et 
mille camelos?" xal τί τοῦτ᾽ ἔστι πεὸς δια- 
κοσίας καὶ χιλίας καμήλους ἃς βασιλεῖα τὰ 
χρήματα ἄγειν φασὶν οὗτοι, hi sc. qui Regem 
Persarum expeditionem in nos suscipere 
dicant. Eo igilur in loco amplificat regias 
pecunias ob rationem quam dixi ; bio vero 
cum aliud agit, easdem extenuat aitque 
potiorem esse Athen. conditionem etiam 
in re pecuniaria: εἶ γ᾽ ἐπὶ χρημάτων x. 7. 
^. Hic enim ei scopus est erigere et ex- 
citare et animare suos Atlien., non quidem 
ad arma nunc statim temere capienda, 
(quod alii Rhetores suaserunt), sed ne 
animos in posterum despondeant, nec co- 
piis et potentia Regis terreantur, aut con- 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


sternentor ad bellandi tempus advem. 
quippe vihil iis defuturum cum opas fae- 
rit, quin cam necessitas urgeat et omeig 
belligerandum sit, optime eos instroctos et 
munitos fore et armis et navibos et oopiis 
et militibus et pecuniis et omnibus deni- 
que ad bellum necessariis. Atque hsec 
ἱναντιοφανῆ obiter annotare visum est, ne 
quis putet Demosthenem nostrum ἑαυτῶ 
περιπίπτειν et contradiceptia loqui, modo 
extollentem regias opes et pecupias κατ᾽ 
αὔξησιν, modo deprimentem κατὰ asloere. 
Sed quorsum tantum auri pondus secum in 
bellum afferret Rex Persarum? vis. noo 
solum ad tolerandos belli sumptus milites- 
que conducendos, sed etigm ad rmercaa- 
dos corrumpendosque hostes et proditores 
alliciendos. Nimis notum illud Philippi- 
zantis oraculi 'Aegyupsaic λόγχαισε μάχεν 
eto. et oui non auditum ejosdem Philippi 
apophth. * Nullam aroem adeo esse muni- 
tam, in quam asinus auro onustus non pos- 
sit intrare Qaod si asellus auro onustus 
tam potens sit in bello machina, quid di- 
cemus de 1200 camelis Regis Pers. aurum 
vehepntibus? Certe nonnanquam peoanis 
plus prosunt in bello quam arma, copia 
quam copie; et auro citius quam ferre 
vincuntur hostes, quicquid dicat Solon 
apad Herodotum. Philippus profecto vos 
alia macbina Ol ynthom expugnavit alias- 
que Gr. urbes, nec alio fere ariete eoram 
muros quassavit quam aureo bove. Non 
mirum igitur,si et ante eum Rex iste Per- 
sarum eadem machina Greecos aggressas 
est; ideoque magnam attalerit vim, et vore 
vim, magna enim auri vis in bello est. 
Dicite pontifices in sacris, dicite vosque 
duces in castris, quid facit aurum. Αἱ 
valeat aurum ioter milites quantum valere 
potest: non valebit tamen (spero) aurum 
Persicum ad corrumpendos Gr. Rbeteres 
sut oratores Átt., saltem non Deimo- 
sthenem; utinam saltem ille immonis sit 
ab bao labe δωροδοκίας, nec. nimium ejes 
oculis affoalgeat ὁ χρυσὺς τοῦ βασιλέως. 
Quid oratori Gr. cum pecuniis Persicis? 
tractent fabrilia fabri, tractent potius illi 
ferrum quam asrum Regis: et 
quam segre inducor at secos quid suspi- 
carer de hoo principe oratorum, quicquid 
scripserit Plutarchos. Atque hactenus ha- 
boimus duplicem auri usum in bello, et 
quare Persarum Rex, si forte, contra Gr. 
χευσίον ἄγει. unum apertum et honestam, 
ad sustentandum exercitum; alterum sob- 
dolum et occultum,: ad corrumpendum 
hostem : in priori aurum est nervus belli 
et cos fortitudinis ; in posteriori esca 
ducet proditionis [sio]. Qaod si ad 
pompam et ostentationem aurem etiam ia 
bello gestatur, nibil profecto vanius neo 
incommodius. Hoo tamen apud barbaros 
et precipue apud Persas in more 











IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


positem fuisse constat ex. fulgido illo et 
glorioso et splendido Dar. [Quint. Curt. 
l iii. 2. 12.] *'* Nitet purpura auroque, 
falget armis et opulentia, quantam qui oca- 
lis non subjecere, animis concipere non 
possunt." ** Argentum istud atque aurum 
ad conducendum militem milte," inquit ibi 
Charidemus Atheniensis, immanem illam 
pompam apud Darium libera et bonesta 
oratione perstringens, qui tamen mox 
«αὐ auam capite luebat. Aurum in 
prelio gestare, aoro et gemmis ornari, 
non fortium virorum et militum, sed mol- 
lium et effeminatorum hominum, imo femi- 


parum et puellerum, est: unde Amphi- 


machum quendam Carie ducem notat 
Homerus, tanquam θηλυδρίαν καὶ γυναικίαν 
καὶ μαλακὸν [1l. B. 872.} Ὃς καὶ χρυσὸν 
ĩxæav πόλεμεόνδ᾽ ἵεν, ἡὐτε χούρη, Νήπιος, οὐδέ 
eri οἱ τό γ᾽ ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον. in prelium 
ibat aurum gestans, tanquam puella, ac si 
Veneris potius quam Martis castra seque- 
retur ; siquidem χαλκεὺς est "Aene, χρυσῆ 
᾿Αφροδίτη. — Ejusdem fere farine miles 
fait Eaphorbus ille de quo idem princeps 
poetarum (Il. P. 51.] Αἴματί οἱ δεύοντο 
xXéj4al, Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι, πλοχμοί θ᾽, οὗ 
Χευσῶ 78 καὶ ἀργύρω ἰσφύκωντο. 

— 16. καὶ γὰρ τὰς χρήνας .. . λαμβάνῃ) 
Insignis Gnome, Nam εἰ sentenüas et 
aphorismos in orationibus suis habet etiam 
Demosth. ; etsi forte non adeo frequentes 
ao alii auctores, Histor. presertim Gr. ac 
Poetm. Quantamcunque aurum habue- 
rit, quantamounque pecunie secum attu- 
lerit Rex iste Persarum, tamen non est 
ille quidem puteus inexbaustas. Magnam 
habet auri vim, sed et magnse impense ei 
faciende sunt: multum habet pecunie, 
sed et multos milites partim alendos par- 
tim conducendos, qui hanc gazam exbau- 
rirent οἱ camelos ejus suo onere levarent : 
quantuinvis grande id fuerit, multorum 
Ianus et ventres illuo accedent. Eccl. v. 
10. ““ Ubi mult:e sant opes, molti etiam 
aupt qui comedunt eas." Quo spectat 
egregia illa dissertatio Cyri apud Xen. K. 
TI. l. viii. [o. 3. 41.] ubi ait se nibilo feli- 
oiorem esse, quod multa possideat; sed 
loc tantum adeptum, ut plures sumptus 
faciat, et plures etiam curas pluraque ha- 
beat negolia, sroXAo μὲν οἰκέται σῖτον ai- 
T0071, πολλοὶ δὲ eritiv, roAAol δὲ ἱμάτια, etc. 
et tandem coneludit [$. 44.] ἀνάγκη δέ τοί 
ἔστι τὶν αολλὰ ἔχοντα «ολλὰ καὶ Jasavay 
καὶ εἰς ϑεοὺς καὶ εἰς φίλους καὶ εἰς ξένους" ὅςτις 
οὖν ἰσχυρῶς χρήμασιν ἥδεται, εὖ ἴσϑι, τοῦτον 
καὶ δαισανῶννα ἰσχυρῶς ἀἁγιᾶσθαι. — Nulla 
certe est adeo abyssus opalentiæ humapse, 
ad cujus fondum perveniri non liceat ; nul- 
1.6 divitiarum fons tam largus aut puteus 
tam profupdus, qui non multis et magnis 
sumptibus siccari possit et exbauriri. 
solus divioz bonitatis fons perennis est 


908 


et puteus inexbaustus, qui οὐδαμῇ οὐδαρεῶς 
ἐπιλιπεῖν πέφυκε, κἂν τις ἀπ᾽ αὐτοῦ ἀϑρόα 
καὶ πολλὰ λαμιβάνη. ἘΠ tamen Papa ne- 
scio.quis Angliam vocavit Puteum inex- 
haustum, quippe quod exinde tantum 
thesauri quotannis exsugeret. Ut non mi- 
rum si bolum tantum sibi ereptum e fau- 
cibus doleat triceps ea bestia. Cerberum 
enim omnino licet Orci janitorem se pro- 
fiteatur. Proverbiom est apud Gr. τὰ $ei- 
ara ἀντλούμενα βελτίω γίνεται. puteisi hau- 
riantur meliores fiunt. Clem. Alex. Strom. 
l. i. τὰ φρεάτα ἐξαντλούμιεενα διειδέστε 

ὕδωρ ἀναδίδωσι, καὶ τὸν σίδηρον ἢ χρῆσις * 
ρώτερον φυλάσσει. putei hausti limpidiorem 
emittunt aquam, et ferrum usus purius ser- 
vat. et Basil. ep. καὶ γὰρ τὰ φρέατα, φασὶν, 
ἀνγτλούμενα βελτίω γίνεσθαι. est (ελτίω for- 
tasse melioris sed non plenioris putei: putei 
sunt profandi, sed fundum babent. Habeat 
igitar Rex Pers. magnam auri copiam: 
sed ejus aurilaus liquescet et consametar; 
at ejas penus non est inexlaustus; pa- 
teum secum babet, non abyssum. Ait 
igitar Demosth., quantumvis jam abundet 
auro Rex Pers., illios tamen peouniam 
facile consamptum iri, nec aliunde eum in 
processo subsidium habiturum: Atben. 
vero, qui e sua regione per vices et partes 
accipiant, pecunias aliasque res ad bel- 
lum nunquam defnturas; quamdiu 
enim suum agrum teneant et possideant, 
vel dum subsidium illud ex se habeant, 
fieri non posse at pecunia indigeant... Ul- 
pian. [το]. vi. p. 69.] τὸ μεὲν ἐκείνου ῥαδίως 
ἀναλωθήσεσθαι, καὶ μηδαμιόϑεν ἕξειν ἐσσικου- 
ρίαν" ᾿Αϑηναίους δὲ, ιν τῆς χώρας κατὰ μέρος 
λαρμιβάνοντας, μηδέποτε τῶν ἀναγκαίων ἀπο- 


φήσειν. 

— ult. οἱ ἐν Μαραθῶνι} Marathon et 
pugna Marathonia oratoribus Atticis pas- 
sim in ore est et utramque paginam apud 
eos facit: licec est eorum Helena : bic serio 
exsultat et triumphat eorum oratio. Mo- 
rem bunc Rhet. Atticorum Marathonem 
ad nauseam inculcandi et nequiter 
(ut solet) tangit Lucian. Dial. Rhet. prse- 
cept. [$. 18.] ἐπὶ πᾶσι δὲ à Μαραθὼν xal 
ὁ Κυναίγειρος, ὧν οὐκ dy τι ἄνευ γένοιτο. (pre 
omnibus vel supra omnia, ita enim verti 
debet; non ín omnibus, ut interpres), 
ante omnia πὸ omittatur Marathon nec 
Cynegirus, sine quibus. wihil fieri potest. 
omitte hsec, et omitte omnia, uti nos vul- 
go. Érat autem Cynegiros insignis ille 
dux Atben., qui in bac pugna Maratbonia, 
Persis jam ad mare et classem saam pal- 
sis οἱ fugatis, navem hoatiom dextra pri- 
mum, deinde ea abscissa, sinistra, tenuit, 
et utraque demum mana amputata, eandem 
dentibus prehendit morsuque detinuit, 
Testis post Herodotum Justinus, aliique. 
Facinus boo Cynegiri, ambabus manibus 
truncati, oratores ambabos manibus arri- 








504 
ansam Tw 


t, tanquam insignem 
Idibus et preclerom οἷ tim sum 
argumentum. Nibil igitar aliud fere ere- 


pabant in orationibus, quam Merathonem 
et Cyneegirum, ut meritissime dixerit εἷ- 
ρωνικώταγος ille διαλογιστής : ἐπὶ σἄσι δὲ 
X. T. Ἅ. Quod et Φαροιμιωδῶς videtur 
mibi non inconcinne dici posse de re qua- 
vis, quie caput est et praecipuum et 
maximi momenti, et quod nullo modo po- 
test omitti ip argumento aliquo ; quod pas- 
sim inculoat ab oret. qase loxur. 
et triumphat oratio ἐνὶ πᾶσι δὲ 
æ. T. ^, Plutarchus certe pagnam Mara- 
thoniam fere a trecenlis bistoricis de- 
scriptam esse affirmat. Quanquam ex Gr. 
hodie qui exstant, dao tentum. historici 
(quod scio) Herodotus sc. et Diodoros Si- 
culus, Marathoniam bane pugnam scri- 
ptis suis consigoaront. Miltiadis trophreum 
ad Maratbonem non sinebat Themistoclem 
dormire nec Rhet. Att. tacere. — Atque 
hinc juramentum illod soleune inter Athe- 
pienses: ob jaà τοὺς ἐν Μαραθῶγι eremrromé- 
τας. Quo jurarunt per eos qui iu Mara- 
thone oooubuerunt, ac si ma- 
jores in divorum et indigetum numero ha- 
berent, qui in prelio illo celeberrimo tam 
fortiter pugnantes pro patria obieraot ; et 
ὑπὲρ ἄνθρωπον, supra spbreram hamanee na- 
turee, collocarent. Hujus juramenti At- 
tici meminit inter alios elegans ille scarra 
Lucianusin Demosth. Encom. [Ὁ 49.] Ce: 
lebritas hujas pagnse Marathonis locum 
etiam fecit Grseco illi adagio quod exstat 
apud Suid. μετὰ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην, 
post Marathoniam pugnam. quod par 
lum faciunt parcemiographi akteri illi pro- 
verbio notissimo : μετὰ τὸν πόλεμον b συμ- 
μαχία. post bellum. suppetie. post cibum 
sinapi, ut nos vulgo. Chilíastes nescio 
quare ant unde aut quomodo alio transfert 
hoc adagiom ad denotandum malam con- 
duplicatum ; et sio effert μετὰ τὸν Ma- 
ξαϑῶνα μάχη, post. Marathonem pugna: 
quod dici potest, quoties una pagna post 
aliam, unus tumultus post alium, onum 
bellum post aliud, exoritur. Faxit Deus, 
ne loc sensu nobis sit μετὰ τὸν Μαραθῶνα 
X". Sed vereor sane, ne et ego etiam 
(instar Rhetorum Atticorum) nimius sim 
in Maratbone. ie 
P. 294. 5. ᾿οῤῥόντην--- μισθοφορεῖν 
Alii his intelligunt — dnoem, Myr | 
trapam seu priefectum, qui, à Tacho Rege 
JEgypt. Asiaticorum dux adversus Art. 
My. constitutus, copias omnes et res et 
pecunias Artax. prodidit. Diod. Sic. 1. 
xv. [c. 91.] Nec certe postea legitur hunc 
Orontem iterum ἃ Reg. Pers. defecisse: 
quomodo igitar Seleucidem oum Artax. 
hio vir filius et successor coutra 
Orontem istum arma caperet aut cum eo 
bellum gereret? Qoid ergo si per Orontem 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


hic iatelligemos fluvium nobilem illem Sy- 
rim adeeque metalepticós Syriam ipsam. 
contra Orentem merere κἰὶ i e. 
coatra Syriam militsre, bellousms gerere; 
mereemarios illi milites osse, et ejas ca- 
stre sequi velle, sj in Ægyptum aut Sy- 
riam expeditionem susciperet. 'Og 
vel potius ᾿Ορόντης (ita enim soriie ὧδ. 
bet eam simplici e: ita enim hebes 
ombes i sem auctores Gr. qi 
jos meminerunt) est nobilis flevius im 
yria. Vulg. Lex. kat. * Orontea fluvius 
disterminaus Antiochiam a Syria," ridi- 
oule, cum Antiochia sit in Syria οἱ qui- 
dem metropolis totius Syrim; quossede 
igitur potuit secerni ant seperari. Orontes 
flovies mediam fere Syriam interfluit, 
Syrism (inquam) Seleueidom. Quisque 
emim Syrie partes seu regiones facit 
Strabo: Seleacidem, Cole- 
Syriam sive cavam Syriam, Phornioem, 
et Judmam, vel potius quataor; Phosnicem 
enim et Judam quasi wnam facit οἱ eidema 
regioni acoenset. Hæo enim ejus verbe 
sunt l. qs 2. 6. 2.] ssa δὲ αὐτῆς τίϑε. 
μῶν (n0. Συρίας) τὴν τὸ Κομμιαγηνὴν παὶ τὸν 
Σελευκίδα καλουμένην τῆς Συρίας, ἔπειτα τὴν 
κοιλὴν Συρίαν, τολαυταίαν δ᾽ iy μὸν “Ὁ σπρα- 
λίᾳ τὴν Φοιγίκην, ἐν δὲ τῷ μεσογαίᾳ τῷ 
Ιουδαίαν. que verba postrema perperam 
reddit Iuterp. ultimam Judeam i ors 
Phemicie: oum sio debuisset: ultimam in 
maritima ora Phanicen, in mediter- 
ranea ει. Ubi videmus quam late 
pateat apud Ethnioos nomen Syris, ita ut 
etiam Judmem comprebenderet : cum in Se- 
oro Codice qui Aremsi ibi dicuntur, 
a Judmis distinguantur. In Seleucide Syria 
quatuor sunt pre aliis urbes maxime il- 
lustres; ubde τετράσολις dicta est bbc pers 
Syris (inquit Strebo). Quatuor ille arbes 
erant Antioohie, Seleacis, Apamia, et Lao- 
dicea: quarum prima et ultima in N. F. 
memorantar, imo celebraptar ; prima pre- 
sertim, so. Antiochia, quod totius regionis 
fait metropolis, qeum quod discipuli pri- 
mum in ea nominari ocperunpt Christi 
quae non tam insigni privilegio gandet nec 
gloriatar. Sed heo fortasse extra oleas: 
neo ego nescio quomodo per hunc flevium 
Orontem delatus et delupsus sam in fontes 
S. 8. ; nec illibenter sane (fatebor enim) 
hic juvat usque morari, et conferre 
dum, et conferre τὰ ἔξωϑεν τοῖς dywypá- 
e, et altera ex alteris illostrare, proet 
ors et occasio offert : subinde redeo ad 
Orontem ; nobilissimos enim hic flevius 
fait, de quo multa et mira tredunt Geogr., 
ideoque eum imo pede prseterire noa poes- 
sum. Orontes igitur fluvius mediam fere 
Syriam intersecat, ande hio μδταληπτικῶς 
pro Syria ponitur. suum babet ex 
Collesyria prope Lebenum et Peradisum. 
Gr. Geogr. sapre cit. []. xvi. o. 3. 6. 19.] 


IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


ubyp τῶν νοῦ ὦ Ὀρίψτου φηγῶν, αἱ σα λησίον τοῦ 
v$ Διβάγου καὶ τοῦ Παραδείσου. Pataret quis 
x his verbis Orontem fnisse unum ex qua- 
tuor flaviis qui in mundi infantia rigarust 
peradisum: sed Paradisus iste foit urbs 
quedam Syris, juxta quam erat nap bu- 
jus fluvii. Steph. Byzant. Παράδεισος, πόλις 

» Ex quatuor illis (quas dixi) prz- 
oipuis urbibus Seleucidis Syris tres al- 
luebet et allabebatur fluvius iste, vis. An- 
tiochiam, Apamiam, et Seleuciam. Geogr. 


Nostr. [o. 2. $. 7.1 ῥεῖ δὲ τῆς σύλεως σλη- σθοφόροι, 


«o ᾿Ορόντης orae. οὗτος δ' ἐκ τῆς καλῇ, 
Συρίας τὰς ἀρχὰς ἔχων, εἶθ᾽ ὑπὸ γῆν ic, 
«άλιν ὕμα, καὶ hà τῶν A«a- 


μιόων εἷς τὴν ᾿Αντιόχειαν προελθὼν, πλησιάσας 
τὸ 8 πόλοι, πρὸς τὸν θάλατταν κα' τὴν 
κατὰ Σελεύκειαν. 
diotum volant a Typhone gigante juxta 
illam sepulto; postea vero Orontem ex 
fi] er e pontem in eo exstruxit. 

ibid.] τὸ. δ᾽ ὅνομεα ἀπὸ. τοῦ γεφυρώσαντος 
αὐτὸν. Ὀρέντου μετίλαξε, καλούμενος πρό- 
por Τυφών. Dionys. ἐγ. poematio de 
situ orbis ubi de Syria [ver. 918.) 


in 
ED " ce —— inp 


—E "Arno μέσην διὰ γαῖαν 
Cedo 


JUbi Eustath. molta de Oronte ex Strabone 
pro «ho more, quem ubique indigitat τὸν 
ὥς. ubi et illud 
eliam przterea addit de nomine bujus 

fluvii ex recentioribus quibusdam Geogr.: 
eum vis. a Tiberio Cesare Orontem, mu- 
fato nomine, quasi Orientale appellatum 
faicese, oum antea Draco diceretur: ἄλλοι 
ὅτι Καῖσαρ Τιβέριος. ἐκ δράκοντος 
cóc μετωνόμασεν, ὃ σημαίνει jo». € 
Ανωτολικόν. Orontes bio pro 
Soria: spud Gr. enim frequens est urbes 
ant regiones per fluviorum nomina cir- 
oumsoribere ; cum regionem aliquam ex- 
primere volunt, preecipuuim ejus loci fla- 
vium ponunt, ot si quis Tamesin pro 
Londino ant Anglia, Sequanam pro Gallia 
ant Parisiis, Rbenum pro Germania, etc. 
quanquam^ certe poetis usitatior quam 
oratoribus bio loquendi mos. Dores im- 
is hao formula delectari videntar. 

ta enim Tbeoor. srepe, δ Idyll. vii. [1. 


slc τὸν “Αλεντα ix «όλιος. et alibi 
[vii. 151.) "nnd se ᾿Ανάπω. [et vi. 
41.] " Ἱπποκόωντι. et [iv. 


ἁμώντοσσι e 

6.) ἄγειν ἐπ᾿ "Ax deb ire ad Alpheum, i. e. 
ad Olympiam proficisci, quam Alphens 
so. fluvius preeterlabitur. Sic et Virgilius, 
Doricum hoosive Sicalum loquendi genos 
imitatus, Olympiam et certamina Olym- 
pica ab Alpheo fluvio designat. [Geo. üii. 

19.] ““ cancta mibi Alpheum linquens." et 
alibi Arethusam, pro Musa Siculs, Sicilie 

vOL. V. 


Typhonem huno primo φόροι 


505 


fontem pro $ieilis, ponit (Eol. x. 1.] 
*' Bxtremum huno, Arethusa, mihi con. 
cede laborem." Ut Orontem liio sit pro- 
prium nomen viri, viz, ducis illius Asiani, 
quem diximus, fateor me neo bistoriam 
nec chronologiam conciliare posse. 

— 6. jus iv]. MicSepépa, milites 
mercenarii, proprie peregrini et estrauei 
milites, τὸ ξενικὸν, quod et τὸ pao ϑοφορικόν. 
Nam alioquin etiam omnes nilites, etiam 
domestici, late loquendo dici possunt μι. 
quatenus stipendia faciunt et mer- 
cedem referunt: at ρεισϑοφόῤοι peculiariter 
plerumque dici obtinoit de cseteris mili- 
tibus mercede conductis. Demosth. ta- 
me» alicubi ἐντελῶς dixit τοὺς ξένους μεσθο- 
φόρους. Sed ut plurimum ἁπλῶς ol μισϑθο- 
sunt exteri milites, mercenarii, Thu- 
oyd. I. vii. εἰσὶ δ᾽ o? καὶ ξυνεστρά- 
τευῖν. tbi recentior Schol. καλεῖ τοὺς 
μισθωτοὺς, τοὺς ξένους καὶ μισϑοῦ xápr 

-Μισϑοφορεῖν igitur est mer- 
cenarium militem este, conductum, condu- 
ctitium de extre nomine. quod et ρεισϑοδο- 
σεΐσθαι, mercedem accipere. nisi quod sic 
forte differunt jucÜopopti? εἰ μωσϑοδοτεῖ- 
σϑας. μισϑοφορεῖν est stipendia facere, mer- 
cedem merere ; at μειισθοδοταῖσοαι est mer- 
cedem aocipere. Milites mercenarii 4u- 
σθοφοροῦσι, sive stipendium iis persolva- 
tur, sive noD: at non UrTat, Disi 
mercedem acoipiaot, debitaque iis sti- 
pendia solvantur. Synes. Ep. ἀξιῶν με:- 
σϑοδοτεῖσθαι παρ᾿ αὐτοῦ xal μὴ τυχών. 
mercedem ab eo accipere cupieus mon ob- 
tinvit. Bt vereor, ne multi milites Βῦμο 
dierum in Anglia fnerint, qui 4ucSe- 
φοροῦσι quidem, sed mon μεισϑεδοτοῦν- 
ται. Μισθυδοτεῖ ὁ στρατηγὺς, dux, i im- 
perator; μισϑοδοτεῖται ὁ στρατιώτης, b. 

. μισθοφορεῖ, et aliquid amplius. — Qui 
stipendia solvit, ucSolorsi : qui stipen- 
dia facit, —* Indicat hoo dis- 
crimen Schol. Thucyd. l. viii. μεσθοφορεῖ iv 
λέγεται ὁ στρατιώτης, ὁ τὸν μισθὸν τῆς στρα- 
τείας χάριν φορῶν, εἶτα φέρων, ἀσσοφίρων xai 
λαμβάνων παρὰ τοῦ στἭατηγοῦ (recte id 
quidem accipiens vel accipere debens), ὁ 
αὐτὸς xal ἴσθαι καὶ σιτοδυτεῖσϑαι 
λέγεται, ὁ μισϑοδοτεῖν, καὶ μεε- 
eO!» καὶ τροφὸν à» hon, xal σιτοδοτεῖν. Dif- 
ferunt μεσθοῦσϑαι, pac bui et μισϑοφο- 
edis, et μεισθοφερία seu 
4 Μίσθωσις οὶ locatio et conductio. otrum- 
que enim sub eo nomine veniunt. μίσθωσις 
locatio ab act. μισθῶσαι, εἰ ἐς con- 
ductio ἃ med. ὥσαι οἶκον 
Gr. dicitur qoi locavit, μισϑώσασϑαι qui 
conduxit. quale discrimen est inter as 
et — δαγεῖσαι et ϑανοίσ , ut 
ante obser. Sic μισθώσας est locator, μει- 
σϑωσάμενος conductor. Μίσθωσις igitur tum 
locatio tum conducto mdium, putes, aot 
agrorum aut servorum sot corporum aut 
3T 


506 


operarum ὁ. st est τῆς 
rinũc, mercenurio. Aristot, [ Polit. i. 11.] 
τρίτον μισϑαρία. ταύτας δὲ à μὲν τῶν βα- 
ναύσων τεχνῶν, h δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ σώμωτι 
μῶν . meromarie, μισθαρνίας, 
cjus vocis dee sunt species, inquit Arí- 
stol. una βαναύσων, artificum Judeorum, 
qui artes suas habeot venales, artes viles 
et sellularias et sordidas: altera opera- 
riorum, quoram opera nom ars conducitur, 
ut bajuli, cseterique qui corporis operam 
locant oneribus portandis, aut ejusmodi ; 
atqae hi sunt quos ἀτί καὶ σώματι 


μοὺς vocat Philos. artis ezpertes 
et corpore utiles. atque hi proprie 4«- 
σθωτὰ, ot opifices sellularii, artilices μεί- 
σθαρνοι, vel aurÜnpuic. Jum veto pac3e- 
φιγεῖν, ia, à, μεισ ϑοφόροι, dicitur de militi- 
bas mercede conductis. μισϑωτοὶ proprie 
sunt servi mercenarii,  μίσϑαροι | opifices, 


patropágos milites mercenarii. 
— 14. ὅστις lavris - - - erpebeSai Bov- 


λήσοται!)] Videmus hio ister res maximi ἀγτὲὶ τοῦ 


pretii οἱ bonoris numerari iv Demosth, 
γάφους sepulcra, et in eodem loco et ordine 
eum parentibus οἱ patria poni. Quanta 
faerit sepulororum religio, et quento in 
honore fuerint habita ab antiquis, pessim 
tradant auctores. Non lequor jam de 
Judmis, quibus de sepulcro peculiaris 
quedam cura stque ratio fuit propter 
Messiam so. terramque promissam, ideo- 
que iis summopere id semper in votis fuit, 
ut cum prioríbus sais (at ser. loquitur) 
inter monnmenta sepelirentur, saltem αἱ 
inter patris finos et pomobria tetre 

sed nobis de Ethniois jam sermo est, et 
plerosque certe Gentiles. sepulcralis hsec 
religio pervasit, quanquam sepulturse ri- 
tibus moltam inler se discrepabant. De 
quibus videndi, qui de fanere acripserunt: 
non emim compilabo eorum scrinia, Do 
honore patris sepulture apud Ethn. an- 
tiquissimum est illud Hom. testimonium 
[1]. ri. 674.] 


Ἔνϑα ὁ ταρχύσουσι κασίγγητοί τε Vrai τε 

τύμζῳ τὸ στήλῃ τε 7) γὰρ γίρας leri 
δανόντων. 

Sed de aliis gentibas bic non agam nisi 

tantum de Grecis, do quibus hic De- 

mosth. Quis eorum (inquit) ita infelix 


tom —— Atheniensos, τοὺς — 
τάφους, h. e. sepulcra majorum, sepulcra 
patris, sea gentilia, maximo honore et 
veneratione prosequebantur. Hinc ex- 
clamatio illa apnd Rbet. Att. ὦ γῆ καὶ ὅλιε 
zal ἱδρὰ xal τάφος. Theo. Progyron. Uude 
mos ille honorifice sepeliendi, aat saltem 
funerandi, eos sumpta publico, qui pro 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


fortiter ocoutbesrasi: 
qua de re exstat pulcbe?rima oratio Po- 
riolis apud 'Thucydidem. Atque hime 
preclara illa lex Solonis, apad Elias. 
IV. H. 1. v. 14.] νόμος καὶ οὗτος ᾿Αττιξδὸς, 
Ὃς ἂν ἀτάφῳ περιτύχῃ σώματι ἀνϑρώενου, 
φάγτως ἐπιβάλλειν αὑτῷ γῆν. qued et moset 
Phooyl. boo versioolo carm. (94.) Γαῖαν 
ἐπσιμοιᾶσϑαι ὡταρφχεύτοις νεκύεσσι. Bi 
quanquam ille ( Virg. ZEn. ii. 646.] dixe- 
rit, '' facilis jactura sepulori," et alter 
(Thucyd. l. ii. 43.) ἀνδρῶν ἐπιφανῶν νῶσα 
γῆ τάφος, tamen, ἀταφία maguse οαἰδιηξία- 
tis atque etiam pena looo babita est apud 
Gr. ““ sepulero sc. catere et inhumatum 
radio neo tantam 4TaQo, sed etiam 
esae, pro magno infortanio erat. 
—— — «ὥταφος 
est expers, qui non omnino sepeli- 
tur ; ἀπόταφες, qui inter suos thecam nm 
obtinet, sed deu i in peregrino solo et extre 
patriom sepelitur. — Harpocrat. ἀπόταφος 
"v τῶν προγονικῶν τάφαιν, 
εἰ est majorum suorum sepulero. 
t certe Athenienses, quia gloriabanter 
se αὐτόχϑονας esse, idcirco Judgeorum ia- 
star quadam terrse suse religione, ne dicam 
superstitione, tenebantur, ao si patria 
quoque ipsorum fuisset terra sancta; idee- 
que ἀπόταφον esse et extra patrie suse li- 
mites sepeliri magni infortanii loco dace- 
bant. Cio. pro ἴω. Flacc, [c. 26.] de Athen. 
“ Quse vetustale ea est, αἱ ipsa ex sese 
suos cives genuisse dicator; et eoram 
eadem terra pareus, altrix, patria, dica- 
tur.^ Hesych. à X 
τῆς τὴν ἐλευθέραν δοῦλοι καὶ μὰ 
αὑτούς. In quibus verbis plane se fateter 
Maussaous [sie] notis in Harpeor. mec 
meminit se simile quiequam in moowmen- 
tis velerum legisse. Frustra igitur illum 
locum tentat, leg. pro τὴν i «ἢ 
ἐλευθέρᾳ vel τῇ ἐλευθερία, sed nullo senos 
neque successu. Sie leg. et corr. ea vetba 
meo 


nibus liberis strenue puganasent εἰ rem 
preclare gessissent in bello, feorsim ta- 
men ab iis, et noB una cum iis, 
bantur, quis inferioris eraot fortuusm et 
conditionis. ᾿Αμστεύειν est fortiter pa- 
» gnare, strenue rem gerere, et οἱ συνερισνου. 
i κότος Toy ἐλευϑέροις δοῦλοι, seroi gui was 
cum hominibus liberis preclare δε in bello 
wt. Licet igitur utrique eodem 
ato fotcti, tam liberi quam servi, boao- 
riice funere et sepaloro gaudebant ex 
sumpto publico, seoraim tamen a se in- 
icem sepeliebantor, ob sortis disparita- 


"y. 295. 2. σολλῶν ὧν χρεμάτων — wei 
ασθαι} multis pecuniis redimere. 


IN ORAT. DE SYMMORIIS, 


titfa et tantom nos proverbialis loquendi 
formula apud Gr., quoties votum aut desi- 
Gerium aot sestimium alicujus rei expri- 
seere volant. τόδε ὃ «do πελλῶν 
«rev sresaipum vol iaolgem, pro hoc 
sime in votis ex, ad vorbom, 
peounim semma redimirem. mal. 
boo mihi contingere quam Crosi opes 
pet Midse talenta. Τοῦτο («iy οἱ 'Avesida) 
ἀντὶ se χρεμότων, oto. ** Hoo Itbacus 
velit et magno mercestor Atridm." [Virg. 


x | 


507 


ἂν yea. ἐνεῖσϑιαι, sed erelae Sai, cum hoc 
odo estimiom aut yotum ant desiderium 
icujus rei exprimere volent. Bopboc. 
Aj. [477.} " 
Οὐκ ἂν πριαίμην οὐδενὸς λόγου βεότον, 
Ὅστις κεναῖσιν ἐλπίσιν θερμαίνεται, 
nihil darem pro isto hemine, non redimerem 
talem hominem oua nuce, teruntio "oA 


Aa. ii. 104.] Ita Dem. noster non semel; τὸν δὲ wp) πάντων —** σιραίμεν à. 
nt Oi nth. A. primis statim verbis : ἐντὶ hoc ege omnibus nostris pécuniis » 
σιλλῶν ἂν ὑμᾶς ἑλέσθαι, vel omnibus peouniia anteferrem. Sic ia 


mullis vos arbitror divitiis ius fore —**— 
Locum etiam hic habet τιμάσασθαι, Dem. 
δε Cor. ,U. £8'.] ἐγὸ μὲν ἀντὶ παντὸς mpn- 
enlgon ἂν. mazime hoc vellem, quo- 

vis pretio emerim. Isoorat. [o. Soph. ὁ. 6.] 
ἐγὼ δὲ wp) πολλῶν ἂν χρεμότων ἐτιμησάμοιν, 
σηλικοῦτον ύνασϑαι τὴν φιλοσυφίαν. «go vere 
magnis opibus anteferrem, si tantum valeret 
phélotoghia. — Recte vero id ai ἔχοινν δοῦναι. 
Me enim et »os loqui solemus. ' Ego 
vOro magnam peconie summam, si mihi 
suppeteret, darem, at hoc vel illud obti: 
neam, ut in hoo vel illo pegotie voti com- 
poe fiam. Hime non dissimilis altera illa 
phrasis apud Gr. πεζογράφους frequeptis- 
aima, πιρὶ ἀολλόῦ δαὶ περὶ γλείστου erosi- 
σθαι, plurimi estimare: et altera. οὐδενὸς 
ἀνναλλάξασϑθαι, cum nulla alia re commu- 
tare velle, qna usus est Tbueyd. [ viii. 82.] 
Tir ἐλπίδα τῆς σωτερίας οὐδενὶᾳ ἀντηλλά- 
ξαννο. cum nulla alia vel mazima ve com- 
mwiassent, Thucyd. l. vi. [10.] «τὸ πολ- 
λᾶν ἂν ὑτιμόσαντο ξυμμάχους σφίσι yerb- 
σθαι. quorum societatem sibi adjunctam plu- 
rimi ἢ itimastent. Sehol. ed «(v ἀντὶ 
sev . Leeien. Phalar. [$. 1.] 
ἐντὶ τῶν ψάντων ἄν. omni 


3. πρίασϑαι γενίσϑαι τονὰ αὐτεῖς και- 

e Vis. heo eat ἐξωγοράζειν vol ἐξαγοράζε- 
σθαι νὸν καιρὸν, quod monet Apostolus plus 
vice simplici, redimere tempus vel oppor- 
tunitetem. | Paulos aliquapdo Atbenas se 
cenfalit: et quidem ego me Athenis ad 
Paulum. Εἰ certe non possum quin to- 
fam hasc Deniosthenis senteatiam ad di- 
vinius nen e argomentam accommo- 
dem, et εἷς ὃ » ϑείαν αὐλὴν cum levi« 
otila mutatione migrare faciam, "Thebani 
sent divites, ntpote quorum animus et cor 
et thesaurus h. e. in arca et cista, 
ubi aurum incarceratur et reconditur pe- 
ennia, flagellantur opes.. Jam quot talentis 
existimamus nos, quanto pretio, quan- 
tis pecuniis tempus redimere hi 'Thebani. 
[sic] Cum trie prsecipue verba sont apud 
Gr. que significant emere, viz. ἀγοράζειν, 
ἀνεῖσϑαι, ἀρίασθαι, jn bao phrasi verbu 
“γίασθαι tantum locum babet. Non dicunt 
Gr. se ἂν χίηρ. ἀγοράζειν vel πολλῶν 


versioulis illis proverb. Iteer Pao. 
[1282.] Οὐκ à» epwlpom οὐδ᾽ 
μιᾶς. non emerim vel une ice 
Saphocl. Antig.1120.] apod Atben. 1. xii 
€. 12. ] χαπιοῦ vue Qin lo wiegen. fumi 
wmbre πον emerim. — Tria sont proverbia 
apud Gr. ab umhra desampta de re nibili, 
MATT (313, ἴσου σπιὰ, οἱ σκιᾶς ὅνας, fumi 
vmbra, asini umbra, et umbre somnium. 
4. διιλύσενταν--ἀμαρτίας Elega»s 
ΓΙ] 2s bujus vecis διαλύεσθαι μι dirimere, 
diluere, componere, lites so., entroversias, 
oritina, oalumuias, διαλύεσθαι, vel δΧαλύ- 
σασϑαι, τὰς ἔχϑρας, τὰς δικζολὰς, τὰ ἰγαλή- 
ματα, vere, dirimere, diluere, cvi- 
mina, inimicitias, calumnias. Observetor 
itaque disorimen inter aet. et med. hujus 
verbi. Διαλύειν in voce aot. est dietolvere, 
idem quod simpliciter λύειν, pacta, federa, 
amicitias. ereAAàc 3à διί- 
Aves. [ Aristot. ΕΓΒ. viii. 6.] ΑἹ διαλύεσθαι 
in voee med. est dirimere, h. e. componere, 
lites, inimicitias, controversias. — Isooret, 
Panegr. r$. 10. ) ov βιυληϑέντος μιδτὰ λόγον, 
καὶ μὴ μετὰ βίας, διαλύσασϑαι τὰ πρὸς ἀλ- 
λήλους. res wetras ant controversias compo- 


luero were. alibi [ibid. $. 51 i Mere σὰς 


«πρὸς ὑμᾶς αὑτοὺς ἔχ 

micitias inter vos wuiuo ortas dirimere, 
componere, διαλύειν distoleere, 

componere, Immo διαλύεσθαι utramque 
est et diesolsere et componere, Ut enim 
dicentur aliqei διαλύεσθαι τὰς ὃ ις pec (ut 
in exemplo jam adducto), ita et 

τὸν φιλίαν, — Aristot. Eth. ix. 8. dixe v 
deregíay καὶ σεβὶ τῶ διαλίασθϑαι τὰς φιλίας, 
de renuntiandis amicitiis εἰ dissoloendis, 
vel (nt alii reddant) de düstrehendis ac 
dirinundis emicitiis. Neecerte inirum est 
idem verbum cemponendi et dinsolvendi 
signiGostionem babere. Nam ot ia rebus 
nsteralibus correptio usius est generatio 
alterius, et vicissim (ut loquwuntor οἱ 
sil τὰ queixA), sio in rebus politiois ci- 
vilibasque negotiis dissolntio paius est 
compositio alterius, et e contra. Bio 
disselatio pacis est compositio belli, et 
e contra; et diseolotio litis et oostre- 
versis est compositio rerum et animo- 
ram : dicimns ergo οἱ dirimere lites εἰ 


508 


componere lites ; utrumque est διαλύεσθαι. 
quando dirimuntur lites, componuantar ne- 
gotia. igitur haX/seSa; τὰς φιλίας est dis- 
solvere amicitias, οἱ διαλύεσθαι τὰς ἔχϑρας 
dissolvere inimicitias, componere, dirimere. 
διαλύεσθαι τὰ , ut Lat. dissolvere de- 
bita, et διαλύεσθαι ἐράνους, dissolvere eranos, 
debita erani nomine oontracta. Sed et 
διαλύεσθαι ἁπλῶς et ἀσολελυμένως sensu 
forensi est dirimere, vel , lites, 
seu controversiat Dm c. Mid. [$. 4.] 
οἱ δ' ἐπιχειρήσαντες λαμβάνειν, οὐκ 
ὀδυνάϑοσαν, εἰσὶ δ' of καὶ διελύσαντο, λυσιτε- 
λεῖν αὑτοῖς ἡγούμενοι, alii. penas de eo su- 
sere volentes, ulcitci judicio non potuerunt ; 


- T. STANLEII ANNOTATIONES 


tiones : ete, que» verbe Gr. 
Schol. sive is —— ziv di Asirosien, 
sic σπαραφράζε: x σοναλ» 
λάξαι, perà δὲ tn διαλυϑῆνει σαούδων 
ἐγκαλεῖται. Oum igiter comtractum fe- 
cerit, ἢ. e. mutuum amico dederit, sise 
conditione aot pacto fceneris, postea vero 
motaum recipere vult cum fanore, be- 
neGoiarium auum socusat ao criminatar, 
εἰ expeotatione sua frestretar, mec pas 
pro pari, aat etiam amplias, recipiat: 
atque hic sensus est insignis illius leci 
Aristot. quem obiter explicare visum est, 
Διαλύσθαι igiipr, ἁπλῶς et per se pes»- 
tum, est verbum forense ; estque vel dif- 

ersiam, 


sunt et qui cum eo transegerint εἰ litem. fungi lite, h. e. terminare controv 


composusrint, in gratiam cum eo redierint. 
ubi opponuntar λαμβάνειν οἱ διαλύει» 
σϑαι. δίχην λαμθάνειν ulcisci, διαλύεσϑαι 


reconciliari. Aristot. Rih. viii. 15. de ami- 
citia utili seu qusestoaria : γίγνεται οὖν τὰ 
ἐγκλήματα μάλισθ᾽, ὅταν μὴ κανὰ τὴν αὐτὸν 
συναλλάξωσι καὶ διαλύωνται. in. hoc genere 
amicitie wascuntur criminationes maxime, 
ubi non eodem modo nec eadem ratione fiunt 
contractus et solutiones. εἰ mox in eod. cap. 
eUx ὁμοίως δὲ καὶ συναλλάξας καὶ διαλυ- 
ὅμενος ἐγκαλέσει. cum. autem non similiter 


pacem facere, vel diffungi pacto, h. e. 
dissolvere et prestare contractam. Arocbi- 
damus Hex Leced., oum aliquando ar- 
biter a duobus litigantibus sumptus fois- 
set, eos in quendam locum addocios ; 
ramepnto obstrinxit, statmros eos 
sententise ; quod cumfecissent, κρίϑω «obrem, 
ἔφυ, μὴ πρότερον ἀπελθεῖν ὑμᾶς, evely ἂν τὸ 
see ἀλλέλους διαλύσησθε, promuntio ifie 
vos non prius hine discessuros, quam δὲ 
inter vos composuerilis, nisi prius trausacta 
et terminata lite. Auctor est Plat. Apoph. 


contraxerit ac contractum solverit, alterum | Lao. 


eccusabit. συναλλάξαι et διαλύσασθαι sunt 
antitheta, utraque sunt verba forensia. 
συναλλάττειν est contrahere, contractum 
facere, pactum vel pactionem inire, pacto 
46 obstringere et. obligare: διαλύεσθαι est 
pacium dissolvere, diffungi et liberare se 
contractu, quod quidem prestando fit. 

creditor cum mutuum dat, aot 
debitor cam motaum capit : διαλύεται 
eliam uterque, bic oum reddit, ille cum 
reoipit. Etsi enim in mutno contractu 
altera tantum pars vt obligari ita et dis- 
solvi videatur, vis. debitor (qui, ot ad 
reddendum quod accepit obstringitor, ita 
com nomen soum liberat et debitum solvit, 
διαλύεται), revera tamen, cum contractue 
sit mutaus, ot utraque persona evraxAáT- 
“εἰ, et utraque etiam διαλύεται, neo minns 
creditor quam debitor. Neo aliter pro- 
fecto sumi potest in iis verbis Philos. 
jam adductis: οὐχ ὁμοίως δὲ, etc. — Ari- 
stoteles enim eo in loco duo constituit 
genera amicitim utilis: unum , al- 
terum &0isó. — In illa venditio et emptio 
locum babet, quse fit ἐπὶ ῥυτοῖς, et ἐκ χειρὸς 
ἐς χεῖρα, de manu in manum, atque etiam 
fonus seu mutaum fenebre: in hac era- 
nus, oum amious amioo gratificator et 
pecuniam commodat. ἡ δὲ 43:5 (inquit) 
οὐκ ἐπὶ ῥητοῖς, ἀλλ᾽ ὡς φίλω δωρεῖται, ἢ ὃ mi 
δύποτι ἄλλω, κομίζεσθαι δὲ ἀξιοῖ τὸ ἴσον ἢ 
Aon, ὡς οὗ δεδωκὼς ἀλλὰ χρήσας. tanquam 
qui non donaverit, sed mutuo dederit. Cam 
vero non eodem modo dedit mutuum quo 
recepit, hinc orinntor querela: et crimipa- 


— 11. ὑπαχθῆναι] ὙὝπάγεσθαι idem in 
boc sensa quod «’ροάγεσθαι, adduci, induci, 
impelli; per fraudem allici, illici, induci. 
Ὑαν enim in compositione dolum sigoif- 
oat, πὶ ὑσέφῤχομαι, quod asseatstionem 
significat et obreptionem sese alteri sab- 
dole submittentis. Sic igitnr et ὑανόγο- 
odas est per dolum et adduci, el- 
lici, induci, ed aliquid agendum. — Dem. 
Phil. B. ($. &.] οὕτω τελέως ὑπέχϑυτε. 
usque adeo in estis illecti. at oen 
male ibi Interpres. ZEeoh. [c. Tiamsrob. 6. 
M.] ὑπὸ τῆς ἀπάτης bor αἰ. fallimini, 
dolo adducimini. Isoerat. (adv. Phil. ὁ. 
AD.] τοιαύταις ἐλπίσιν ὑπαγόμενος. tali spe 
illectus, adductus, pellectus. Sed οἱ active 
etiam hac significatione ὑπάγομει mod. 
voc. Heliod. l. v. ($. 33.] ὑπαγόριινος ὧν 
αὐτὸν, ὥρτε σἂν ἀναπτύξαι τὸ βούλευρια. 
eum ergo pelliciens, subdole eum inducens, 
totius consilii rationem ezpliceve.  Hero- 
dian. [l. ii. 14.] ὑπυγάγοτο τοὺς erulore, 
εἰς εὔνοιαν nal plurimos ad. favorem 
et fidem induzit, adduxit, pellexit. et alibi. 
Chrysost. Hom. X. in Epist. ad Phil. 
ὅταν αὑτὸ βούληται imo wácac Sa: καὶ ὑπα- 
γαγέσϑαι. subducere, clanculum 


subtrahere, 
fraudulenter, eto. . ta. et Lat. subducere 


fraudis οἱ fallacise significationem habet 
ex imitatione Gr. Terent. Andr. [iv. 1. 
20.] ** Etiamne me subducere istis dictis 
postolas ?" 

'— 15. σολλῶν ἀγαθῶν ἦσαν κύριαι} ποκί- 
terum bonorum domini et possessores eraut. 
Interp. agnis opibus floruisse, recte sd 


IN ORAT. DE 


&ensum, licet non ad verbum. Hoc no- 
men xópioc longe aliter apud Atticos usur- 
patur, quam apud Sacros Soriptores ali- 
osque com, Gr. Hio enim πύριος est sim- 
pliciter dominus, herus; at puriores Gr. 
hoo sensu δεσηότην potius dicunt quam 
bens. Κύ ro domino aot aot 
principeant podesore aot patvefamilias non 
ocourrit in Hom., imo non omnino oc- 
currit hec vox, sed pro ca est vel dvya£ 
vel μος vel xolpavoc. [04. A. $97.] 
οἴκοιο ἄναξ ἴσομ᾽ ἡμετέροιο. ἐγὼ 
8 κύριος ἔσυμαι τοῦ οἴκου μου. [ Il. 
B. 204.] εἷς κοίρανος ἔστω, Elo βασιλεύς. 
Εἷς κύρως inquit Paulus, εἷς κοίρανος inquit 
poete, de monarcha humano. Et certe 
unitas est imago quedam seu reprte- 
sentatio illius. Monarchia bumana umbra 
saltem et vestigium est monarchis di- 
vinee, ut preeclare docet Jostin. Mart. de 
Monarch. Dei, ubi et hune ipsum Homeri 
jocum in hanc rem adducit. Sed hæo 
extra oleas, imo spheeram nostram. 
Redeo ad usum bujus vocabuli κύριος apud 
Hom., posteros Áttioos scriptores et ele- 
ganüores Gr. Non dubito vos quedam 
observasse de syntaxi et signi 
bajus vocis. Ego tantum, ordinis gratia, 
ot observationes nostras in formsm et 
methodum compingam, regulam unam aut 
alteram de usu bujus vocis breviter pro- 
ponam. (1.) Κύριος sequente infinitivo 
com vel sine articulo significat jus vel 
potestatem aliquid egendi vel non agendi: 
οἱ πύριός εἶμε τοῦ «ποιῶν τόδε, penes me. est 
hoe. facere Thucyd. [viii. 5.] κύριος ἦν 
ἀποστέλλειν. penes eum erat jus mittendi. 
Aristot. Etb. 1, iii. (7.] κύριος yàg τοῦ μὴ 
μεεθυσθῆναι. in qjus enim potestate erat. von 
inebriari. (4.) Κύριος si habet genit., erit 
rei potias (et frequentios) quam persona. 
Puriores enim Gr. vix aut ne vix dicunt 
κύριον pro hero aut domino aut posseuore ; 
nec ab Atticis dioitur πύριος τοῦ δεῖνος pro 
hero δαὶ domino alicujus, sed δεσπότης ant 
ὁ πεκτημένος.ς  (3.) Κύριος cam genit. etiam 
rei non tam signifioat dominum proprie ac 
possessorem, quam eum qui quovis modo jus 
ac potestatem habet in rem ali ; nt τιμεῆς 
xa) τιμωρίας κύριος ὁ δῆμος. [Polyb. 1. vi. 
€. 14.) plebs potestatem habet honorandi et 
puniendi, vel honor et pana sunt penes po- 
pulum. πόλεων καὶ σόσσων πύριοι. qui urbes et 
locos miinitos in sua potestate habeut, — Ari- 
stot. Btb. l. vi. 2. τρία δ᾽ ἐσ-τὶν ἐν τῇ ψυχῇ 
τὰ κύρια «ράξεως καὶ ἀληθείας, tria. sunt in 
auimo que in actionem et veritatem jus et 
potestatem habent, αἴσϑησις, νοῦς, lestie, 
sensus, mens, appetitus. Sic cum de usu 
et consuetudine dicimus tritum illud, 
*! qoem penes, elo." ἡ χρῆσις, vel τὸ i9«, 
κύμιόν ἐστι τοῦ λίγεν. — Atque ita exponi 
potest locus illo in Évang. [Marc. ii. 28.) 
ὥςτε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ 


SYMMORIIS. 509 


σαββάτου. Semper enim mihi probabilis 
visa est interpretatio horum verborum, 
quam, affert doct. H. Grot o ut viz. hio 
per τοῦ ἀνθρώπου non intelligatur ipse 
Christus, sed homo quivis. Sabbatum est 
heminis causa, non. homo Sabbati causa: 
quare filius hominis etiam Sabbati est domi- 
nus. Et vorba non tam bene cobsrent, 
si per filius hominis bio intelligimus Cbri- 
stum: Sabbatum gratia hominis est, non 
homo gratia Sabbati, ergo Christus est Do- 
minus Sabbati, imo potius, ergo homo est 
dominus Sabbati, κύριος τοῦ σαββάτου, b. e. 
homo in tali casu, ubi so. agitar de ejus 
vita et salate, jus habet vertendi in usum 
suum etiam Sabbati diem. Κύριος εἶναι 
Grece dicitur, qui aliqua re utendi jas 
habet. (4. et ult.) Κύβος παρὰ τοῖς ᾿Αττι» 
κοῖς, siquidem post se habeat genit. per- 
sons denotetque adeo dominiem in ali- 
quam. personam, non significat dominiam 
seu imperium herile, quale est domini in 
servum, sed oivile et maritale, viri se. in 
uxorem. πύριος et δοῦλος non sunt rel. et 
oorr., aed δεσαύτως et δοῦλος, κύριος et γυνή. 
Rustath. (p. 1185.] ol 'Arrid τὸν σύνευνον 
κύριον ἔλεγον. Quod igitar Sars ex mo- 
destia marito fecit, id Attici ex uso et 
conssetodine lingues sum faciunt : de viro 
eoque marito loquentes, κύριον abr» κα- 
λοῦσι- 


φιερὶ τῶν αρὸς αὑτοὺς διενέγχϑεσαν 
διαφορῶν] de ehe contenderunt. — Post- 
quam cum paoblico et oommsni heste 
pacem fecerant, tam demum privatas lites 
et controversias inter se agitarunt : Cersp 
φιλεῖ γεγίσθαι. — Ea fore est natara homi- 
nom, ut si foris hostem non babeent, 
domi faciant. "Utinam vero et nos hodie 
hoic veritati fupestum nimis et triste te- 
stimonium non perbiberemus, Utinam 
——e discordie καὶ αἱ φοὺς ἀλλήλους 
τῶ xov» ᾿ἐχθρῶ viam contra Dos 
non sternerent, —— petefacerent, 
neo oristas erigerent, neo gloriandi atque 
triumpbandi ansam preberent. $ καὶ γηθό- 
σαι . μέγισται τῶν σόλλων 
εἶσιν αἱ τῶν πολιτῶν διαφοραί. E cootra 
salus Grmocim est Gr. concordia. Stet 
ne Roma in se ruat. Sit Turca, 
sit Persa, sit Philippus, hostis, modo 
Grieci inter se conspirent, pacem colant, 
velintque junctis stadiis et unitis viribus 
commoni bosti ὁμοθυριαδὸν ἐπιθέσθαι. Bed 
profecto obdurati sunt ita moltorum apimi 
et obturate anres ad pacis nomen ; ut ad 
concordiam suadendam neo mille sufficiant 
Demosth. : neo libet igitur neo vacat ulte- 
rius excurrere in bunc locum communem 
de communi boste propulsando colen- 
daque inter cives concordia ; de qua alias 
forte aptior erit dicendi locus et oppor- 
tanior occasie. Mittam jam satyras mit- 
tamque querelas, sed non omittam preces, 


610 


Bpiritas pacis oonstringat inter nos vis- 
oula pacis, ut animi, misere hiantes ta»- 
tisque spatiis a se matuo dirvolsi, tandem 
concordie glatine alque ctemento coeant 
et coalescant. γέγοιτο. 


— 18. ὅσα à» οὐδὲ κατ 
αὐτοῖς) Habet formam refs αν speciom 


pre se fert, proverbii; quo uti licet, 
quoties magna mala et infortunia, '* Iliada 
malorum," exprimere volumus, cai simile 
id quod valgo (ni falior) dici solet: Ego 
pejus neo inimico meo optarem. ὅσα 
ἂν οὐδὲ καταφώμενος, plura mala excogitare 
nec exoptare quis alteri poterit, etsi di- 
rianimis diris eum devorerit. Majorem 
&orimoniam movere neo plera mala 8098» 

mnlare potoit ipse Ovidius, cum in 
seriberet, Interp. quot, si diram devesere Sepehen, 
vellet, vix reperisset.  Trajeotio verborum 
Dem. uti est solitus, et usitata pro 

ἂν eid) 2. *. ^, tM. Keráta dire, im- 
preostio, καπάρατος, 

diris desevrre, aliquando cium δοοιυιδαλῖνο Tw. 
persoss tantam, aliquando tantum com 
da. persebe, aliquando emm dal. per- 
sane et aoona. rei. De use igitur et 
| bajas verbi hse regolm observen- 
(1.) Propria et nativa ayutaxis 
9 verbi est, ut daplieem 
regat easum, dat. sc. persoms et accus. 
rei. Καταρᾶσθαι enim ex origine et si 
vocis nihil aliud est qaam preceri aut im- 
precari mala alicui: atque in hac syotaxi 
legitur hoc verbum aped Hom. purioris 
-—- Helleniami fontem. Os T. T. [330.] 
T καταρῶνται πάντις gore γε " 
Zoé ἀτὰρ σεθνεῶτί y ἐφεψιόωνται ἅπαντες. 
huie émprecantur omnet homines mala seu 
doleres pestes. In altero tamen looo (nam 
bis tantem apnd eum ocourrit) regit so- 
lnmmodo aocus. rei. Il. 1. (454.] πρλλὰ 
ματηρῶτο, δ᾽ ἐπεκέκλετ᾽ Ἔμνῦς. 
etta imprecatus est, mibi so. ἐλλειπτικῶς, 
(2.) Καταρᾶσθαι apud. Script. Atticos ali- καὶ 
quando etiam babet casum persons et rei, 
sed plerumque regit dat. persones solum 
sine accus. rei. Aristoph. (Nub. 869.] 


meTueS σὺ τῷ διδεσκάλμ, tunc mapgisirum 


diris devoves, vel saaledicis, imo vel ezxse- ἀρῆς. 


creri& non enim Lat. dicere licet impre- 
osris ἁπλῶς sine aceus. rei: boc enim 
verbum apad Lat.(ni fallor) semper trans- 
it in rem, adeoque duplicem adeciscit 
casum, nt et Gr. χαχαφᾶσθα: xal 
ἐντελῶς positum ab Hom. Sed d ὕστερον 
Arrixel, qui γοργῶς el συννόμως loqui 
amant, omittant fere casum rei et adbi- 
bent solummodo casum persons, eumque 
at dixi)dativ. Herod. Melpon. [c.184.] 

τῷ Me ὑπερβάλλοντι χαταρίωνται, 
ὅτι σφίας καίων ἐσιυτρίξει. solem transcenden- 


Cem. in Dionys. «t. 
p. τοι. 66.] citet honc looum ex 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


Herod. καταρῶνται ὑπερβαλλίντως τῷ ἡλίῳ 
s ἵλτλαντερ, supra modum exsecremtur, 
oum im Herodoto sit non adverb. sed 
parüieip. ὑπερίζάλλωτι, idque melios, et 
verisimilius solem eos exseoratos esse, 
oum esset ὑπερβάλλων, in meridie ia 
punoto verticalis: tum enim eos vebe- 
mentius urere et affligere solebat. Atque 
ita hio καταρώμδνος αὑτῷς, 006 desovens, oat 
diris eos devovens; nam aooas. ὅσα nes 
convenit cam perticip., sed potias oam 
verbo εὗρε. (3.) Com. Gr. hoo verbam 
adhibent cum accus, tantum Pm 
Aique ita fere πρῶτ 


qui. en jnter alios cos&reat id quod 
jem antea obeervavi, viz. Locam inter 
ompes Scriptores N. F. esse ᾿Αυτικώτω- 
Atque heo de verbe comp. zers- 
—* Pauca addam de simplici ἀρῶσθαι 
οἱ ἀρὰ, tam de significatu tam de etymo 
et origine vocis, [δι primum quod spe- 
otat ἀρὰ, una eat ex iis dictionibus qum a 
Gr. Gram. μέσαι λέξεις dicuptur, utpote 
ἐσεμφονερίζωσαι et in. otramqne partem, 
modo in bonam amodo in mejem, eamss- 
tor. Significat enim vel preces, vel dirai 
seu imprecationem. ἀρὰ est et ἐὐχὲ οἱ χω» 
τάρα. Hom. ἀρὰ est simpliciter svx&. [Θὰ 
A. 767.] 91à δέ οἱ ἔκλυεν ἀρᾶς. [1]. v. 199.] 
ἐράων à A, 80. sx Aen. et Alibi, At a 
posteris Hom. ἀρὰ in sequiori. sensa ρο- 
nitnr, viz. pro κατάρα, exsecratio, umpre- 
catio, dire.  "Apwroc prop. mom. quasi 
εὐκταῖος, exoptatus, et Δεμάρφετος apnd Ho- 
rodot. κατὰ δήμου ἀρὰν γεννηθεὶς, eg veto 
populi natus. At ἀρατὸς, ἀπευκταῖος nal 
ἱπάρατος, easecrundus, abominaudus, ab 
ips imprecari. δὲ τοκοῦσι γόῳ 
σίνϑος ἴθυιας. [Il. P. 57.] Jam vere 
ἀρὰ, et Ion. ἀρὴ, aliud est, viz. βλάζε, 
ord, damnwm, et differt a priori ἀρὰ 
quantitate ayllab.: « in AP pe preces ἄμα 
ducitur. [0O4. A. 767.] δέ οἱ 
α in ép) damnum πα ΩΝ tor 2. 
489.]. οὐδέ τίς ἔστιν ὀρὸν καὶ λοιγὸν ἀρεῦναι, 
Denique veriloquium bujus vocis siquis 
operse pretium exisümet investigare, vi- 
detur omnino Gr. ἀρὰ deduci ab Heb. vw 
vocabulo ei prorsus sysomymo. Est 
enim τὸ ἀρᾶσϑαι vel καταρᾶσϑαι, 
icere, ezsecrari. Et, ot boc euam 
mantisse loco adjiciam, ut Gr. ἀρὰ feri 
videlur ab Heb. ita vicissim Lat. 
6ra pro altari non inoommode derivetar 
ἃ Gr. ἀρὰ, quippe qnod ἀρὰ ad aram, 
preces ad altaria Geri solebsnt. Qood si 
quis aliter senserit, equidem noa vebe- 
meotius paguabo ; nec, qood fsciast Gri- 
tici, pro bis δαὶ ejasmodi etyssologiis, 











IN ORAT. DE SYMMORIIS, 


tenquam pro aris et focis, contendun. . 

— 120. ἀλυσιτελῆ) inutilem. elegans vo- 
cab. decompos. Δυσντελὴς utilis αφὰ τὸ 
λύειν τὸ τόλος (de cojus vocis forma et 
analogia dixi aliquando, ni fallor, jam 
ante), hino compos. ἀλυσιτολὴς inutilis. 
Aristot, Eth. 1, viii. fin. εὖ » yàp el 
«ολλοὶ σνύλονται, τὸ δὺ «ποιεῖν φεύγουσιν ὡς 
ἀλυσιτελές. plerique enim. omnes benefi- 
cium accipere volunt. Εὖ πάσχειν est bene- 
ficium accipere, sitgyersizSai, ut εὖ ποιδῖν 
benefacere, beneficium conferre, εὐδργετεῖν. 
igitar εὖ wácxuv etc. plerique beneficium 
accipere suut paruti, pauci dare ; hoc enim 

fugiunt, utpote incommodum nec ez re iis 
futurum, utilitatibus contrarium. 

— lbid. φίλον ἀλυσιτελῆ, συμφέροντα 
ἐχθρὸν] amicus inutilem, hostem conducibi- 
lem. At quomodo amicus, si inotilis, aut 
quomodo inimicus, si conducibilis? quo- 
modo bsec coberent? jungantur jam gry- 
phes equis. Quicquid nitde amicis, et forte 
φίλος ἀλυσετελὴς οὐκ ἔστι φίλος: at certe 
ieimicus multis modis λυσιτελεῖν καὶ συμ- 
φέρων, utilis et couducibilis esse, poterit. 
Uti optime ostendit Plotarcbus in libello 
quem scripsit de hoc argumento : Πᾶς à» 
τις ὑπὲρ ἰχϑρῶν ὠφελοῖτο; quomodo quis ez 
ínimicis utilitatem capere possit? Prosunt 
nobis inimici .moltis modis, quanquam 
inviti, ideoque οὐδεμία χάρις αὑτοῖς. Nam 
uec injuria ab invito infertur neo benefi- 
cium ab invito datur, οὔτ᾽ εὐεργετεῖ οὔτ᾽ 
ἀδικεῖ Tic ἄχων. Possunt tamen inimici 
συμφέρειν, licet non. εὐεργετεῖν, utiles et 
conducibiles esse, licet non benefici. Εἰ 
una qoidem commoditas, qus redundat 
ex hostibus et quam bic tangit Demo- 
sthenes, est, ἀντμειρίστασις, viz. oppositio 

jum, αθῷ non tantum cautiores uos 

facit, sed et fortiores: monet siquidem 
Dos, aut saltem monere debet, vires no- 
strass sparsas recolligere et firmiter anire 
copias ad resistendum communi adversa- 
rio. ἹἙπὼν ἐχϑρὸς est aliquando ἀκούσιος 
φίλος, quia. ἀκούσιος διαλλακτὴς, suosque 
contra se bostes vel invitos συνίστησι, con- 
sociat et conjungit et cosgmenptat. Contra 
communem hostem unanimiter conspirant 
Grseci; reconciliantur et in gratiam rede- 
uat etiam Aristides et "Themistocles. ὁ 
πορὸς ἐχϑρὸς nos ad concordiam provocat 
et invitat (O utinam), out junctis studiis et 
unitis viribus δὸν ei nos oppona- 
mes. — Prudenter itaque Onomademus 
Chinas spud Plut. jam laud. [prope fim.] 
qui, cum in Ohio orta seditione a poten- 
Uore staret parte, hortatos est socios, ne 
omnes adversarios ejicerent, sed quosdam 
in urbe relinquerent: alioquin enim peri- 
culum fore, ne, omnibos inimicis sabla- 
tis, com emiois faturte ipsis essent con- 
troversim. ὅπως μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώ- 
μϑα διαφέρεσϑαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν 


511 


ὠσναλλαγέντες. * cum desunt hestes . . 
discordi& cives," testis Gr., testis 
Rom., testis orbis oniversus, testis et & 
toto divisa Britanmia mundo, et nuae 
(proh dolor) a seipsa. Videmus.ergo ho- 
minum erga nos ἔχϑραν scu inimicitiam 
bon semper esse , sed aliquando 
ay, '*aliquisque malo fuit usus 
in illo:" ut verbo dicam, inimicus est, aat 
esse poterit, cos fortitudinis, stimoalus in- 
dastrie, occasio cautelm, ansa concordie, 
atque boo modo nobis habere licet συμι- 
φέροντα ἐχθρόν.  Elegautis hujus usus ad- 
jectivi ἀλυσιτελὴς, quanquam. forte non 
nbique occurrit, tamen quia breritati jam 
studeo et ad epilogum anhelo, onicam 
tantom exemplom adducam, idque ex 
Aristot. Etb. viii. ult. fere verbis. οὖ wá- 
σχων γὰρ οἱ πολλυὶ βούλιγναι" τὸ δὲ resi 
φεύγουσιν ὡς ἀλυσιτελές. plerique omnes be- 
néficium accipere volunt (αἱ enim est οὖ 
trácxti*, oui resp. εὖ ποιεῖν); beneficium 
dare, quam pauci vel nulli facere amant 
aut solent, imo fugiunt et avertuntur, & 
ἀλυσιτελὲς, utpote inutile et i 
este nec ex re. 

— 24. ὁμοθυμαδὸν) unitis animis, una- 
"imiter. Vox composita ex dictionibus 
ὁμὸς et ϑυμός. De adverbiis hujos for- 
mt ac terminationis bw regole obser- 
ventor. (1.) Omnia adverbia desinentia 
in δὸν sunt ox ytona, οἱ ἰλαδὸν, βοτρυδὸν, κλαγ- 
γηδὶν, condis, ἀναφανδὸν, , πογιφη- 
δὸν, «τετρηδὲν, ὁμειθυμαδὸν, eto. (4.) Omnia 
fere adverbia hujus terminationis denotant 
similitadinem, et significant δίκην τινὸς, 
in morem vel modum alicujus, prsesertim 
δὶ ἃ substantivis aumantur et respondent 
Lat. in atim, ut βοτρυδὸν racematim, race- 
morum in morem οἱ modum, δίκην τῶν Bo- 
τρύων  Ἡεφεληδὸν, instar nubium :. πετρηδὸν, 
lapidatim: κοσπιγηδὸν, instar eribri. Lacian. 
in Tim. [$. 3.] plura hujusmodi adverbia 
hujus termipationis σωρηδὸν acoumulavit et 
conglobavit, pro suo more, rotunde ad- 
modum et eleganter. οἱ σεισμοὶ κοσκινηδὸν, 
xal h χιὼν σωρηδὸν, xal b χάλαζα φετρηδόν. 
terre motus cribratim (oribri instar fre- 
quentis), et niz acervatim, et grando ἰαρὶ- 
datim. (8.) Adverbia in 3» deuinentia 
pleraque derivabtor & nominibus: psu- 
ciora ἃ vérbis. A nominibus plurima, ot 
cwn, κλαγγηδὸν, ἰλαδὸν, γεφεληδὸν, ῥοιζηδὸν, 
et alia plara, qu; jam suprá nominavi: 
pecca admodum a verbis, ut. συσταξδὸν, 
comminus, παρὰ τὸ συστῆναι; juKv, fluenter, 
affiuenter, τι, abunde, & ῥέω, ῥύω, fluc, 
jv» apud Hom. et semel tantum [Od. o. 
425.] Κούρῃ V' εἶμ᾽ ᾿Αρύβαντος ἐγὼ ῥυδὸν ἀ- 


φνείοιο, affatim, abunde divitis ; γδὸν et 
ἀμφαξὸν, aperte, palam, ab à , cum 


contra κρυφηδὸν, ἃ κρύπτω κέχρυφα, ἢ ἀμ- 
φαδὸν δὲ πρνφυδὸν Hom. [Od. . 330.7; αὖ- 


vorxtli», compos. ex αὑτὸς, εἰ σχεδὸν, prope. 


512 


(6) Omnia adverbia hojus termiaationis, 
erivata a verbis, sunt dicatalecia, 
babeut terminationem in 9v so, et δὰ vel 


δὴν, reliquas omnia unam tantom in δόν. In í 


δὸν et δὰ, ot σχεδὸν, saltem in compos. αὖ- 
τοσχεδὸν et «δὰ, ἀμεφαδὸν et -Já: in δὸν et δὴν, 
at Pure οἱ ῥύδεν (retracto accent,), συσταδὸν 

«ἄδιο: κρυφηδὸν οἱ -δὰ babet κρύφα οἱ κρυφῇ 
syuonjm. unde et fit additione bujus syll. 
terminatire. (5.) Adverbia bujus ter- 
minationis, derivata a fœmiuin., fiont sim- 
pliciter & nominativo sing. assumendo 
p. δὸν, ut ἃ νεφέλη, νεφεληδόν : ἃ πέτρα, 

on. σέτρο, ertrpsdós: ab ἀγέλη, ἀγεληδόγ: 

δ αλαγγὴ, Ἀλαγγηδόν: ab ἴλη, Dor. ἴλα, 
Daly. (6.) Adverbia io δὸν, facta a ma- 
soul. in ec, derivationem matuantur 8 sub- 
stentivis in », ut ἃ σωρὸς, σωρηδόν : ἃ ῥοιτὸς, 
femel: & φορμὸς, φορμηδόν: a » Ro- 

DATO *7 Sio ἃ genit. 
aris, nun dor. oy, s] esset 
solum derivatum a Ων esset. ϑυριηδόν : 
sed quia est et deriv. et compos., ergo 
est ὁμοθυμαδὸν, η mutata in a. Et de ad- 
verbiis quidem hojus terminationis sof- 
ficiat heo semel observasse: «sel ui» οὖν 
τούσαν ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήϑω. 

— 25. waa ] ezistimavi, τιϑέναι sequen- 
te infinitivo idem est quod ἡγεῖσθαι, aut 
δισολαμβάνειν, arbitrari, existimare, quod 
observapndum duxi, quia non tam frequen- 
ter occurrit istud verbum in bac syntaxi 
aut significatione. Aristot. Polit. 8 ο. 
13.] κυρίαν γὰρ αὐτὴν ὑπάρχειν τίϑεμεν. 
eam enim —— kabere censemus. 
[Themist. Phys. 1. iv.] οἱ 03 κενὸν εἶκαι 
«ιϑίντες. qui vacuum esse existimant.  Se- 
quente Cnguam) infinitivo, elioquin enim 
etiam τίθεσθαι in med. est ezistimare, du- 
cere, eed. sine infinit. seq., at παρ᾽ οὐδὲν 
τίϑεσθαι, ly καλῷ τίϑεσϑαι, ἐν αἰσχρῶ τίθε- 
σϑαι, ἐν ohms λόγω τίθεσθαι, ς et similibus. 

P. 296. 7. ὡς ἀποροῦσιν, ἢ φοθοῦνται, ἣ 

ϑορυβοῦνται] Interpr. estuare, aut metuere, 
aut tumultuari, Grecos At ἀσορεῖν non 
est, estuare, sed dubitare, dubio et perplezo 
animo esse, inopem consilii esse; vel etiam 
inopem este, penuria luborare, presertim 
cum genit. eequente, ᾿Απορῶ 'absolate est 
dubito, ambigo, hæreo, inops sum consilii ; 
ἀπορῶ cum genil. est egeo, indigeo, inops 
sum alicujus rei, αἱ ἀπορῶ τοῦ v vel 
τῶν χεομάτων, i inops sum pecunie. Vide- 
tur "ibi istud verbum in hoo loco latis- 
sime sumi, ita ut tam rerum quam conailii 
inopiam denotet.  Auodiet Rex Pers. 
Graecos quiescere neo belJam moliri, non 
quasi rerum aut consilii inopes essent, aot 
meta consternarentur, sut intestinis mo- 
tibus tumultibusque infestarentur. Tria 
enim bsec ἀποροῦσιν, ai, 
antitheta sunt, et opposita tribus illis que 
precedont, et quse in superiori sen'entia 


soadet Demosth. ἔχετε ἡσυχίαν θαῤῥοῦντες 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


xal προσπδυαζόριδνοι. ordiae me« 
tato, προσκευάζεσθαι opponitur τῷ ἀπερεῖν, 
** contra est τῷ ic Jas, et deinque 


estote instrueti et apparati, 80 quis mem- 
tiet Regi vos ἀπορεῖν: deinde, estote boue 
et presenti animo, ne Rex sentiat ves 
φοβεῖσθαι: postremo, placide et quieta 
vos et res vestras componilte sine tarbs 
aut tumultu, ne aodiat Rex vos θερυξες. 
σθαι. Tria enim bsec si in nobis esse de- 
prehendantur, praeclaras ἀφορμὰς prabe- 
bunt hostibus nostris, maximam iis spem 
facient οἱ animos addent; singula (is- 
quam) tria heec quanto magis universa, ἀ- 
πορία, φόξος, θόρυβος. — Atque utinam pro- 
fecto tri& heec τυχτὰ xaxà, tria. hec mala 
fontica, nanquam ita inter nos grasseniar, 
ut barbaro illi et commnui bosti ansam 
prebeant, alas addspt, cristas erigunt, 
viam sterpant, vel januam contra nos ape- 
riant Certe in bis tribus, i» τῷ «pe- 
ζεσθαι, etc. salus verüitur nosira. Ge- 
— est tumultuari ; turba, 
tumultus, strepitus, a θροῦς tumultus et βὼ 
clamor, onum ex iis voosbnlis est, qum 
Ix δύο ταυτοσῆμων λέξεων σύγκεινται (αἱ lo- 
quuntur Gr. yer ex duobus vocibus 
componuntur. "Talia sont; ab óger concito 
et ϑύνω concito, ógcBivo : éoc οἱ ὀφειλὲ, 
χειυφειλέτης : a στρέφειν εἰ νεῖν, στρεφε- 
διγεῖν vertigine laborare: ab ἰλιγγιᾷν et 
φονεύειν et xrtivt»: a Φόνος et χτόύνος, φαο- 
κτογεῖν: ἃ δονεῖν et πάλλειν, δνοπαλίζων 
concuter&, quassare: ab ipa οἱ γῆ, ἔργου 
opus, quia τὸ γεωργεῖν, terram colere et ea- 
ercere, ot primum sic precipuom opus 
hominis, unde ἔργον airo ja. b γεωργία : 8 
φιλεῖν et ἥδεσθαι, φιληδεῖν: ἃ κάσις et γενη- 
7X, κασίγνητος, frater germanus, cognatus : 
Δ weaoc et εὐμενὴς, aret » mitis, beni- 
gnus, benevolus: ihr mer θύειν, ἰχϑὺς, 
. celeritate motas : ab ἀρχεῖν et ὑγεΐσθαι, 
ἀρχηγός: a et λέγειν, vel a μεῦθες 
et Aóyoc, : ay fiet vider, ydo, 
et Dor. od, terra, solum: sic ἃ ϑροὺς 
et βοὰ, θόρυξοςς. llad vero καλοκάγαθος 
peculiare est, quia ipter synonyma inter- 
cedit copula καὶ, quod in aliis ποῦ fit. Jam 
et unum est compositum vocabulum (forte 
plura, sed unum tantum observavi), quod 
conflatur non ex duobus vocabalis syao- 
nymis, sed ex eodem geminato mediante 
prepos. vis. ἀλλοπρόσαλλος, qui Martis 
character est Hom. Sed et unum itidem 
ex reduplicatione ejusdem vocis, sed sine 
praepositione inter, φιλόφιλος apsd Ari- 
stot. Nescio an heo observare operm 
pretium vobis videatur, mibi oerte οὐκ 
— 13. σαράνοιαν] "Avuia, dsrórma, οἱ vra- 
βῥάνοια, vecordia, vesania, morbus seu ceci- 
tas mentis, fere idem sant: aliquid tamen 














IN ORAT. DE SYMMORIIS. 


diseriminis intercedit, qaod sacávea minus 
sit quam ἄνοια aot ἀπόνοια. "Avua est mera 
amentia, dementia; ἀπόνομι, desperatio, 
sen desperuta mequitia, οἱ ásovtvenpaívoc, 
homo perditi et profligati ingenii. Sed σπερὶ 
τῆς ἀπύνοιας fase egimas ad Tbenpbr. Cba- 
r&ct. ex quibus unum caput erat eril τῆς 
derivoac. "Avia. igitur ad mentem solum- 
modo, ἐπύνοια etam ad mores, refertur. 
"Ave. plua est quam παράνοια: ἄνοια de- 
sentia, παράγοια delirium, et σαρανοεῖν ali- 
quid preter rectum sapere, perperam sa- 
pere vel intelligere. Τιαρὰ in comp. sem- 
per fere in malum sonat, presertim in 
h&c comp. cum verbis notitise sen sensus 
seu intellectus, ut in παρορᾶν, παρακούειν, et 
similibus. Εἰ certe multa vocabula sy- 
nonyma sant composita com hao prsepo- 
si., quse denotant dementiam sive deli- 
rium. Inter alia tria sunt adjectiva, tria 
iterum verba, hojus significationis, quse 
observavi tanquam notatu non indigna. 
Tria adjectiva supt παράφρων, wagáqopoc, 
et παφήορος: duo priora τοῖς καταλογάδην 
acriploribus in usu sunt, tertiam poeticum 
et Homericum. Tria verba synonyma sunt 
qragaxoaiy, παρακόπτεν, et Sacasalsy ; quee 
verba elegantia supt, neo minorem em- 
phasin quam ellipsin pre se ferunt. rIa- 
βακινεῖν  neotraliter pro ἀαραχρεῖσϑαι, 
quasi dimoveri a recto mentis statu, vel a 
recte rationis dimoveri. «αρακόστειν 
etiam neutraliter ; sic τῆς διανοίας, a 
wente et ratione. excutior, ercussus. sum 
sente, bh. e. deliro, insanio, vel etiam ce- 
spito, impingo, laboro, ut significet lapsum 
snentis, et sio. παρακόπτω ἁπλῶς erit pro 
erataxósTo τὴ διανοίᾳ ἱγτελῶς, atque ita 
sane Aristot. alicubi [de Mirsb. Aa- 
scolt.) λέγεται δέ τινα ἐν ᾿Αβύδω ““αρακόψαν- 
τὰ τὴ διανοίᾳ. quendam furore correptum, 
insanum, delirum. Eodem modo σαρα- 
φαίω est deliro, insanio, desipio, comp. ex 
rale percutio, quasi mente percussus, sea 
ecussus, sum. Ambo heo verba παρακό- 
eru» οἱ παραπαίειν eadem pagina legun- 
tor apud Porphyr. l. iii. περὶ doroy se: οὐδ᾽ 
ἂν wagawalovra ὃ παράφρονα εἴποις. neque 
desipientem aut stolidum dixeris. ubi sraea- 
«αίοντα exponitur per παράφρονα. ἘΠ 
paolo post: ὥςπερ ἀνθρώπου μελαγχολῶν- 
Tw À παρ ovre. hominis melancholici 
aut delirantis, | Ex occasione hujas prae- 
posit. παρὰ in hao voce παράνοια, visum 
est mihi obiter annotare tria heo verba 
elegantia, quse et synonyma sunt inter se, 
atque etiam T9 παρανοῦῖν et τῇ wapavola, 
wapaxivéiv, παραχόπτειν, παρασσαίειν. quo 
verba ot denotant delirium et defectum 
mentis, ita Gramm. in iis volant esse el- 
lipsin et defectum vocia τὸν νοῦν, vel τὴν 
διάνοιαν, vel ejasmodi : ita ut proprie si- 
goificenL mentem quasi a «ua sede amotam 
et excossam: onde φρίνας ἐκπνπαταγμί- 
voL. v. 


513 


γος apsd poetam, quasi menfe excussus, 
amotus, h. e. irus, vamus. [Od. 3. 
326.) tss τάλαν, σύ γί τις φρένας ἐκπεπα- 
γαγρεένος ἐσσί. Hoo unicum jam addo de 
bao voce παράγοια, quod forsan observare 
nec insuave prorsos faerit nec inutile, viz. 
φαῤάγοια ot παροινίὰ, ot neo sio nec 
sepsa, moltem differunt; valde affines et 
cognatse sibi mutuo suüpt waeárea et qae- 
evía. Ilaeowia est contumelia, petulantia, 
proprie inter pocula et ebrietate admissa, 
et quid aliud hoc est quam srapávoia : certo 
μέϑη est μανία qusedam, παροινία, sragásoua. 
Ebrietas est comes et soror et magister 
et nutrix insanis, immo est ipsa insania : 
tum enim bomines, et non potius pecudes, 
quanquam in pecudes quidem inebrian- 
tor, sed tum inquam maxime, com sap. 
οιγοῦσι, cum σαρασαίουσι et sragaxésrTovs: 
et «΄αρακινοῦσι. 

— 14. ταῦτ᾽ ἂν ἐπίη σκοπεῖν αὑτῷ] hec 
si considerare in animum induzerit, ad ver- 
bum supervenerit ei, venerit ei in mentem. 
Verbum ἐσιέναι hoo ip senso idem plane 
quod ἐπέρχεσθαι supra p. 17$. 18. eique 
prorsus synonymum. Ἐσιέναι igitur se- 
quente infinitivo est succurrere, subire, ve- 
nire, in mentem sc. hoc vel illud facere, 
alc νῶν ἔγχεσϑαι. — Cujus tamen significa- 
tionis nulla mentio apud Lexicogr. 
Seript.: cum tamen peculiaris et obser- 
vata digna. Clem. Alexandr. Strom. l. vii. 
«ολλὰ μὲν καὶ ἄλλα ἐκ γραφῆς ἔπεισι μαργτύ- 
eia παρατίθεσθαι. 

— 19. ὑσεραίρουσαν) excellentem. Ὕπεξ- 
alpe proprie est eatollo, effero, transitive; 
atque inde passive et intransitive, efferor, 
attollor, supergredior, excello, transeundo 
ezrcedo, plerumque com accus. personse, 
vel rei duntaxat. Aristot. Pol. [1]. 7. 
lày yàp ὑπεραίφη τὸ τῆς οὐσίας μέγεϑος 
τῶν τέκνων ἀριθμός. aliquando cum accus, 
persone et dat. rei. Plat. ( Lycurg. c. 
31.] ὑπερῆρε τῇ Min τοὺς πάντας. — Alpe 
simplex quidem est et' traosil. tollo, at- 
tollo, et intransit. moveo, migro, ἀφπαίρω. 
Dicerem tamen comp. ὑπεραίρω non esse 
ab αἴρω intransit. migro, solvo, proficiscor, 
sed ab αἴρω transit. tollo, uttollo: nam 
ὑπεραίρω est attollor, efferor supra aliquid 
vel aliquem, adeoque excello, excedo, su- 
pero, νικῶ, erporqipos, προέχω, ὑπερέχω. No- 
telur itaque hsec regula: Plurima verba 
suot apud Gr. quee per compositionem ex 
activis et transitivis fiunt neutra vel pas- 
siva. Simplicia sunt transitiva, compo- 
sita iotransitiva. — Exemplo ligo pauca 
sunt ex plurimis, nigro scindo, transit., 
φροκόπτω procedo, progredior, quasi viam 
coram me scindo: ἔχω habeo, transit., ὑ- 
«ιρέχω excello, aio «ροέχω οἱ προφέρω: 
κινέω moveo, transit., Σιαρακινίω deliro, sic 
ᾳαρμικόστω et παῤρασαίω et synon. intran- 
SiL a transit. κόστω et sale. — Sed pritc- 
$v 


514 


sertim verba excellendi et superendi hoc 
medo fiunt, at ὑπερέχειν, προέχειν, προφό- 
etn, et qu alia s ; de 
quo hec regula observetur: 
verba sunt apad Gr. quss in simplici si- 
gnillcant ferire, jaculari, pereutere, quee in 
. ὑπὲρ elegapter si- 
geificant τὸ νικᾷν, 


dere. Tria pres aliis ansmotavi: a 
percutio, ὑπορναίω excedo, excelio: a βάλ- 
λῳ facio, ὑνορβάλλω : ab ἀκιντίζω jaculer, 
ὑπερακοννίξω exesllo, quasi ultra alium οἱ 
sepra alum jaculor, exoello frequentias. 
Quibus synonym. περιβάλλω pro ὑπιρβέλ- 
Aw. Lopgin. περὶ ὕψ. ($. 1.] xai ταῖς ἑαυ- 
τῶν . leg. εὐκλείαις τὸν αἰῶνα wre- 
ριίβαλιν. seculum δαὶ vitam fama supera- 
runt. ubi fallitar vir doctissimus, qui eo 
in leco pro περέδαλον leg. vult brepída- 
λον. ““ φεριέβαλον (in uit) pro ὑπερέβαλον 
lapsus preolivis. mo nen omnino la- 
psus : nam περιδάλλειν boe sensu idem est 
qaod ὑπερβάλλειν, escellere, superare. Hom. 
Odyss. [O. 17.] ὁ yàp περιβάλλει ἅπαντας 
Μνησγῆρας δώροισι. auctor brevium Schol. 
φεριδάλλει" νικᾷ, ὑπερβάλλει. 

— 10. διαλλαντοῦ) Διαλλακτὴς, conci- 
liator, pecificator, honorariws arbiter, indez 
compromissorius, idem qui διαιτυτὴς, vel 
potius διαλλακτήριος διαιτητής. — Omnis 
euim διαιτητὴς non erat διαλλακτής. Cer- 
fus erat numeras τῶν διαιτητῶν. Sed quivis 
erat διαλλαννὴς, q«uemeunque litigantes 
elegerint ad compromittendas inter so 
lites. Δικλλάττω et χκαταλλάττω idem 
supt, concilio, reconcilio, ἘΠ tameu non 
dicitar, ut volupt Gramm., καταλλακτὴς, 
sed tantom διαλλακτής: et ratio est, qoia 
Meet utramque sit conciliare, tam διαλλάτ- 
TN? qü&m χαταλλάτγτειν, tamen διαλλάτ- 
Tur proprie est ad cencerdiem reducere 
epera alicujus tertii tanquam mediatoris, 
καταλλάτγειν etiam abeque illa. 

Hoot a διαλλάττειν sit διαλλακτὴς, tamen 
& καταλλόττην non dicitur καταλλακτής. 
se pretiam faerit notare τὴν ἐγαντιθση- 

v hujus verbi διαλλάττειν. Siguiflcat 
enim et discrepare seu discordare, atqae 
etiam reconciliare discordantes et in. gra- 
tiam reducere.  Netetur ergo diserimen. 
διαλλάττω (ἐν al; διαλλάττωμεν) de. per- 
sonis &bsolute sine casa seq. est discrepo, 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


242 e 


differe, discordo ; at cum aceus. plar. por- 
seus cst concilio, veconcilio seu 
dissidentes, ut διαλλάξαι τὰς ἀλλήλοις vol 
spe ἀλλήλους. 

— 124. μὸ μακρὰ λέγων λίαν lvoy a) se 
sermonis prolixitate nimium vobis molestus 
sim, formula qua utuntur Rhetores in epi- 
logis orationum, cum temdiam deprecari 
volunt. ᾿Ἐνιχλῶ molestiam oreo, molestus 
fum, ab ὄχλος molestis, ταραχὸ, ande 

uy idem quod wráyuera 
et δι᾿ ὄχλου thai, ese.  Notoetar 
idem vocabulum in tribas linguis ergditis 
significare et populum seu multitudinem 
et molestiam. — Est enim prefecte popelus 
res molesta. In Hob. yu est et meuiti- 
tudo et tumultus ; in Gr. ὄχλος est αλῆϑος 
et ταραχή : et sio in Lat. turba. — Sed ve- 
reer jam ne et ego videar vobis δι᾽ ὄχλιν 
εἶναι. — Hio igitur vela contraham et con- 
oludam hao formulas, licet non orator, ta- 
men more oratorum, μὴ μακρὰ λέγων λίαν 
ἱνοχλῶ.  Solummodo auream baeo sea- 
teatiam, quam bic oratioois qum 
hebet Demosth. coronidis loeo spposere 
vobisque commendare, utpote aureis lite- 
ris emnium beminom cordibus inseribi et 
insculpi dignam, viz. ἄρχοιν δὲ μεηδενὸς 
μήτε λόγον μήτε ἔργου ἀδίκου. Præclara 
vero vox neo tam Áttico Oratore qesm 
Christiano Theologo digna. [tuque in heo 
voce desino. Atque bec lrctenos ad 
hano orationem pro modulo nostro aaao- 
tata diotaque sunto.  Qoonism vero ex 
loco quodam Hom. χρυσέην δ᾽ ἐ πέθηπο we- 
ῥώνον, χρυσέην πορώγην (b. e. &yaSiv τέλος), 
auream ceropidem usiceique operi im- 
ponendam esse monent Gr. Paremiogr. 
(ut inquit Eustatb.), Hceat igitur mibi. 
Statuit (quantum opinor) Dez. vester 
iterum (si vobis ita plaeet) hoo in loco 
vos convenire et vobiscum in baao pa- 
lewiram descendere. Sed profecto tam 
timidus est, ut non ausit τὴν κυρίαν τάξαι, 
neo cerlom diem vobis prsestitoere ; et 
vellem equidem actis natalitiis δὲ munus 
rediret; saltem si inter ipitiorum termini 
et quadragesiml ἀξιόλογον aliquid tempo- 
ris spatium intercesserit; quod tamem 
vereor, ne aut pullum faerit, aut peri- 
guum. Ioterim V. clariss. atque hac Aad. 
valete. [sio molta modis mulus eonfasa.] 


DE RHODIORUM LIBERTATE. 


Quanquam bello Peloponnesiaco insi- 
gniter accism et aff ctu essent pes Athe. 
hiensium, postea tamen virtate Cononis 
et Timothei et Ipbicratis alioramque du- 
cwm prtestantissimorum paulatim pristi- 
fias vires recuperare coeperant: imo us- 
que adeo refloruerunt, οἱ in eam magni- 
tudioem excrevit et provecta est eoram 


potentia, ut finitimis gentibus atque po- 
pelis suspeoti essc inceporapt. MHise 
Chii, Rhodii, Byzantini, aliique veriora, 
qui jam diu sub eorum imperio et ditione 
fuerant, inita inler se societate et excuse 
priori jugo, bellum contra Athenienaes sus- 
ceperunt: quod propterea bellum sosiale, 

λεμὸς συμμαχινδδ, dicebatur. — Laitum 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


boo bellum in Griscia anno tertio Olymp. 
Ov., et ammo demum quarto, viz. anpo ter- 
tio Olymp. cvi., terminatem. — Voces et 
phrases insigniores, quse in boc Argumento 
oocerrunt, fere jam antea babuimus, ot 
φόόλλεμοον ἄρασθαι, πεποίημαι, οἰκείως ἔχειν, 
φρύς τινα συστόσασθαι, ut non opus ail jis 
explieandis immorari. Sensus et scopas 
argumenti sic se habet, ut legere est apud 
Diod. Sie. |. xvi. (c. 7.) qui solus (quan- 
tum scio) ex Hist. Grecis hojus belli 
memiuit. Iashoc bello duces Athenien- 
sium erant Chabriss, Iphiorates, et Timo- 
δοῦν Conenis Blius. Implioatis autem 
hoe bello Atheniensibas, Philippus Am- 
phipelin recipit, et Potideam Pydoamque 
et Philippos oocopat, et sd totius Grecis 
Mnperiam viam sternit. Exitos bujus 
belli hie fuit : ἕνου πολέμου (Ulp.) 
ἀναγκάσϑθησαν slc συγϑήκας ἐλθεῖν πρὸς αὖ. 
“οὺς οἱ ᾿Αθηναῖοι, ὥςτε αὐτονόμους εἶναι καὶ 

coacti suut. Athewienses pacem 
fecere cum Iusulanis, sic ut. liberi σὲ sui 
Juris essent. Sed progrediamur in. Argu- 
mento, Durante hoo bello, vel certe sta- 
tim Anito, Maosolns, Carie regulus sea 
priefectussub RegePersarum, Rhodiorum, 
οὶ Carie finitimi erant, liberati insidias 
strüxit, et mutata paulatim Reip. forma 
libertatem statumque popularem iis eri- 
puit, et ex Democratia Aristooratiam vel 
etiam Ofligarchiam «constituit. — Monet 
igitur in hac oratione Demosthenes, nullo 
snode ferendum esse; adeoque saadet 
Atheniensibus Rhodiorum tutelam et pa- 
trocinium suscipere, eosque in pristinam 
libertatem asserere atque vindicare: 
quippe Demoersatiam nervun esse Athe- 
niensis imperi, maximeque ex Repub, 
esse ut Græcæ civitates popalari statu 
gaoderent. Maxime igitur urget τὸ συμ- 
φέρον, bonum sc. publicum et communem 
vtilitatem : hoc enim eaput est i» τῷ συρι- 
βιυλευτικᾶ seu deliberativo genere ora- 
tionis. Addit tamen etiam τὸ «eíeroy seu 
và καλὸν, honestum et decorum ; palerum 
quippe et præelarum fore et pro gloria 
splendoreque mominis Atheniensis mise- 
ris etsi meritis saccurrere et opitu- 
ari: nec enim convenire viris fortibus 
sique magnmanimis μνησιπαμεῖν τοῖς ἀμιαρ- 
“άνουσι, Sed veterum imo et recentium in- 
juriarum oblivisci, easque Lethes et A- 
mpestie barathro quodam sepelire. Atque 
bsec fere mens est bujus hypotheseos Li- 
banians, sdeoque summa et scopos illius 
orationis, qui eic incipit. 

Arg. p. 298. uit. μνησικακεῖν) mala, seu 
injuries, in animo et memoria retinere. 
Polorum eutem hec orationis oepot et 
argumentum in 460 imsstit Demostb., 
sundens Athev, μὴ μνησικακεῖν neo refri- 
sare memoriam et coxitetionem veterum 
injariaram. — Certe est memoria bominum 


815 


injariarem tenax.  Seribuat in. mermore 
hesi. Si quid in nos iaáevu, manet alta 
menle repostem : e cobtra si quid beno- 
ficium in nos eollatum, in vento et repida 
aqua scribimus illud. Aqua bepeficia 
scribnptur ; in vento aut polvere τάχιστα 
yetácus à χάρις (Phil.), nibii tam oilo 
senescit quem benefiojum. — At vivunt, 
imo valent et florent et revivescant et re- 
pobescunt in animis bominum injarim. 
Memini me legisse de quodem (i fallor, 
de Auguste), eom nibil eblitom 
feisse preter injurias; at quam plurimi 
supt (prah pador) etiam ChbrisUabi, qui 
nibil aliud meminerunt. 'Ogyà «t χόλος 
cadunt eiiam jo virum bonum; sed 
mop χότος ira reposita, Deo wibig ira per- 
manens. Faoessat ex animis pecteribus- 
que Ohristianis illa vox, qua Homerss 
suam prim. incepit ; bereat potius nobis 
in animo, velati trabali fixa clavo sedeat 
divina illa vox ejusdem pr. poet. (ll. N. 
115.], ἀκεσταί τοι φρένες ἰσϑλῶν, etiterum 
[{|.- 0. 203.] στρεπταὶ μέν τὸ φρένιφ ἐ- 
σϑλῶν, et iterum [Od. Θ. 408.] lee δ᾽ εἷ- 
ee *i βέβακται Δεινὸν, etc. : neo tantum οἱ 
quid δεινὸν ἕανος βέβακται, sod et si quid 
δεινὸν ĩeyo πέπρακται, οἴχουτο, abeat, in 
smterpum abeat, et evanescat, οἱ tonebris 
et silentio οἱ oblivione sepeliatur. Nee 
certe frsudandi sunt bac soa laude Athe- 
nienses, qui post exactos xxx. tyrannos, 
communi omnium consenss, deeretam 
fecerunt, at injuriarum offensionoumque 
omnium, quse durante illa tyranaide nltro 
eitroque illatm acceptseque essent, foret 
ollivio, quam ἀμνηστίαν vocarent. Non 
igitur novum lioc Athen. quodssadet De- 
mostb., viz. τὸ μνησικακεῖν. Egregioet clo- 
ganter Lacian. ( Prom. $.8.] ic τὸ αὔριον 7a- 
μειεύεσθαι τὸ μῖσος xal μνησικακεῖν καὶ ξωλόν 
viva. μνήμην διαφυλάττειν, ἄπαγε, οὔτε θεοῖς 
φρίπον οὔτε ἄλλως βασιλικόν. Non igitur 
«όσον Athepis, quse θεῶν ὅδος καὶ βασιλεύου- 
σα πόλι. Postquam dixi de re, dicam 
jam liquid de voce (duleis enim hme mibi 
vox est, et vix abea divellor) μενεσικακεῖν. 
Κακὸν ubique se ingerit et insinuat in com- 
positione: verbi formam bic ipdoit, cou- 
janotum emm nomise, quod bonum non 
facit. Proannimm ex preeoceupatiope swee- 
καταλαμβάνει τὸν ἀπρουνίν. — Quoniam 
enim χαλεπὸς ὁ λόγος & συμβούλω (Uip.), 
in labrico οἱ difficili argumento versatas 
est Demosth. Grave eni οἱ et 
susp. videbatur Rhediorom causam agere 
aot in eorum favorem aliquid dicere, - 
quippe qui maxime et prse aliis injuriam 
Atbeniepsibus fecissent, eosque plarimom 
lacessissent. Ideo in limioe oratiomis 
preoocupstione utitur ; atqueab Atbes., 
wtcunque ita se res Rhodtorum habee- 
riat, ut Athon. Reip. manime infensi in- 
festique esse videsntur, veniam tames 


δ16 
diceadi οἱ libertatem sermonis hac de re 
sibi concedi passim 'quserit. ᾿ 

Orat. p. 398. ult. ἐπειδὰν γάρ τι - - - 
epi δόξαι) Ubique boc inculcat Demosth. 
Abendabant psepbismatis et deoretis 
Athenienses ; sed psephismata sua vix 
unquam exsequi solebant. Aliud est pro- 
mittere, aliad donare. Sic et aliod est 
decreta facere vel discernere et statuere, 
aliud decreta exsequi. Olynth. r. [€. c".] 
ψήφισμα οὐδενός ἔστιν ἄξιον, ἂν μὴ προσγέὲ- 
γηται τὸ ποιεῖν ἐθέλεν τά γε δόξαγτα «σροϑύ- 
[owe Olynth. B. ($. 4'.] ἅπας μὲν λόγος, 
3» ders τὰ πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται 
καὶ κενόν. Olyntb. r. ($. c.] τὸ “σράττειν 


τοῦ λέγειν καὶ χοιροτογεῖν ὕστερον ὃν τῇ τάξει, 
“«ὄτερον τῇ δυνάμει καὶ κρεῖττόν ἐστι. Notum 


illad cujusdam Spartani in Athenienses 
[Plut. Lacon. com. Apophbtb.] Νὴ τὼ 2:5, 
ἴσασι μὲν οἱ ᾿Αθπκεῖοι τὰ καλὰ, οὐ πράσ- 
σουσιδέ. ὕὐἱ non immerito dixerit Philos. 
in initio Ethicorum; οὗ γνῶσις, ἀλλὰ φρᾶξιρ. 

P. 299. 8. τὰς βλασφημίας —- ἀσσολύ- 
cacSai] Βλασφημία apud Script. Ecol. de 
contumelia erga Deum, apud profanos de 
calumnia seu contumelia erga bomines. 
Sed de usu et origine hojus vocis memini 
me dixisse antea. ᾿απολύσασθαι idem 
fere hic quod supra διαλύσασθαι. De 
Symmor. [$. .] διάλυσονται ἁμαρτίας. 
Ubi est dissolvere, diluere, ezpiare delicta ; 
ita bio βλασφημίας ἀπολύσασθαι est male- 
dicta refutare, opprobria seu convitia re- 
fellere. Plut. Anton. [o. 73.] ἡ δὲ Κλιο- 
φάτρα ἀπολυομίνη τὰς αἰτίας καὶ ὑσσονοίας 
ἐθεράπευεν αὐτὸν περιττῶς. diluens crimina 


et suspiciones impense eum colebat. — Plat. 
iu Apol. (o. 97.] οὐ je3i ἐν xeirv ὀλίγω 
μεγάλας διαβολὰς ἀπολύεσθαι. βλα- 


σφήμει ἐῤῥωμίνως" οὐ γὰρ ῥάδιον ἀπολύε- 
σθαι. calumniare fortiter, et aliquid here- 
bit. Plot. Fab. δι᾿ ἔργων ἀπολύεσθαι τὸν 
Λακαωνγισμὸν ἐβούλετο. Sio hio τὰς βλα- 
σφημίας ἔργω ἀπολύσασθαι : et certe op- 
tima illa criminum et convitiorum purga- 
tio et refutatio, quse fit £eye vel δι᾿ ἔργων, 
factu et operibus, alioquin quid verba au- 
diam, cum facta videam? Elegans verbum 
hoc ip sensu et huio aynonymum est ἐστον 
τρίβεσθαι itidem amoliri, diluere, purgare, 
so. orimipa vel aocusationes vel contu- 
melias vel convitia. Diodor. Sic. ieu- 
eãro τὰς καθ᾽ αὑτοῦ διαβολὰς ἀποτρίβεσθαι, 
culumnias diluere. Esch. [c. Timarch. €. 
M'.] ταῖς yàg ἀλλοτρίαις αἰτίαις ἀποτριψά- 

τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶ | τα. Nec 
multo aliter Dem. noster O!yntb. A. €. ε΄. 
Paolo aliter Pbilos. Rth. ii. Φ. διὸ xal-va- 
Aewis ἀπσοτρίψασθαι τοῦτο τὸ πάϑος ἔγκε- 
spere μόνον τῷ Glo. ideoque hanc passionem, 
qua vita nostra penitus imbuta est, eluere 
atque abstergere ex. difficile. Et Julian. 
Ep. ἀποτείψασϑαι τὴν αἰδῶ xal ἀπιϑέσϑαι. 
pudorem excutere ας deponere. ἴῃ meta- 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


phorica hao significatione nen dicunt Gr. 
ἀποτρίβειν, sed ἀποτρίβεσθαι, αἱ neo áere- 
λύειν, sed ἀπολύεσθαι. — Notetur itaque di- 
sorimen, ᾿Απολύδιν vooe et forma act. 
semper transit in perronam, estque libe- 
rare, abeolvere, dimittere, reum sc. aat 
captivum: at ἀπολύεσθαι voce et forma 
passiv., sed act. significatione, transit ia 
rem, estque diluere, purgare, refutare, 
crimina sc. antconvitia aut calumnias aut 
ejusmodi, ati hoc in loco.  Homervs (8. 
men semel dixit ἀσολύεσθαι de redem- 
ptione captivi pro luere, λυτροῦσθαι. — 1l. 
X. [49.) ᾿Αλλ᾽ εἰ μεὲν ζώουσι μετὰ στρετῶ͵, 
jr ἂν ἔπειτα Χαλκοῦ τὸ χρυσοῦ τ᾿ ἀπελυ- 
σόμεθ᾽. ἔστι yàg ἔνδον. Ubi tamen discri- 
men est inter ἀπολύειν et dero see Da: etiam 
in hoo sensu ubi agitur de liberatiose sea 
redemptione captivi: nam dere Sa di- 
citar is qui captivam liberat et redimit ab 
alio, qui persolvit redemptionis pretiem, 

Tja, á ; at ἀπολύειν qui captivum 
liberat et dimittit &ocepto pretio. ἀσολύε- 
ταὶ i$ qui redimit et qui pretium sol- 
vit; ἀσολύει i» ἃ quo redimiter et qui 
pretium accipit. Atque ita ἀφσολάεσθα; 
in illo loco Hom. χαλκοῦ τὰ χρυσοῦ τ᾽ 
ἀπολυσόμεθ᾽, nos ere et auro 006 redimemus, 
sere et auro sc. pro pretio datis. At de» 
λύει, qui pro pretio dimittit captivam see 
mortaaom, ot ille Acbill. aped 
Lyoophr. [ Alex. 27.] Hom. Il. κ, (449.] 
Εἰ μὲν γάρ κί σε νῦν ἀπολύσομεν hà μεϑῶμεν, 
Gr. Gramm. ἀπολῦσαι αἰχμάλωτον, τὸ λύτρα 
λαβόντα ἀφεῖναι" ἀσελύσασϑαι δὲ, τὸ λύτρα 
δόντα ῥύσασθαι. Ma differunt simpl. λύειν 
et λύεσθαι, λῦσαι et λύσασθαι. Atc οἱ λῦσαι 
est captivum demittere accepto lutro, seg 
redemptionis pretio; λύεσθαι et λύσασϑαι, 
redimere soloto pretio. Aítra:, qui redi- 
mit ; λύει ἃ quo redimitor. Ut in limine 
lliados, venit Chryses in exercitum Gr. 
λυσόμεγός τε θυγάτρα, eto. filiam redem. 
piurus, inquiens «aida 36 μοι λύσατε φίλην. 
Chryses voluit λύεσθαι, redimere; at Aga- 
memoon nolait Aot», b. e. dimittere, «d 
ἀπολύειν. — Porro sic differunt ἀφεῖναι et 
ἀπολῦσαι. ἀφεῖναι est remittere, dimittere 
gratis, προικὸς καὶ δωρεάν: ἀπολῦσαι, dimit- 
tere, sed non uisi oerto pacto et pretio, 
nec nisi quis persolverit λύτρα, deron, 

ὕσια, ζωυάγρια, tot enim nominibus appel. 
lant Grseci pretium redemptionis. 

— 9. δίξης καλῆς} Ut κλύος ἐσθλόν. Δόξα 
apud puriores Gr. semper est μέσῃ λέξις. 
Nibil aliud est quam fama, existimatio, 
opinio, sive bona sive mala: unde per se 
positam in meliorem partem. Hio fa 
καλὴ, ut apud Plat. δόξα κακή. Αἱ δέξο 
pro gloria inferioris Gr. est, nec nisi a 
sacris soriptoribus usorpatar. Hoc viz. 
est quod velim dicere. Κακὸς in compos. 
verbali aliquando extremum locum oeco- 
pet. Multasunt verba composita ex alio 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


vooabolo et κακὸς, adeoque desinentia in 
zAXÍe, cum tameo ex alia voce et ὡγαϑὲς 
vol ἐσθλὸς nullum sit, et opum taptam ex 
alio vocabulo et καλὸς, viz. φιλοκαλέω, ho- 
nestatem colo, sum rerum pulcrarum stu- 
diosus : adeoque κακὸν facilius adheeret et 
rebus associat et agglulinat se, quam áya- 
Sés. Nallum est verbum compos. desinens 
in ἀγαθέω ant ἐσθλέω, in κακέω plarima. Tria 
tantum observabo, ntpote insigniora: d»- 
δξικακέω, malorum patieus, tolerans sum ; 
ἐθελοκακέω, sponte mali non ignarus sum, 
prevaricatorem agoin pugna, et μνεσικακίω, 
memor sum mulorum, b. e. injuriarum, unde 
gareginanoc οἱ μινυσικακία, et ἀμινησικαχία, 
injuriarum oblivio, idem quod ἐμνυηστία. 
[ Hsec ad priorem notam clare Porra] 
— 12. πρυτανιύσας ταῦτα καὶ wica; 
dus et auctor hujus rei, harum rerum trans- 
Actor et summus administrator fuit. spvra- 
νούειν et αρυταγεύεσθαι verbum trasslatom 
a Rep. Atben. Notum qui foerint πρυτάνεις 
Atheuis, et φυλὴ πρυτανεύουσα. — Eat σγυ- 
ταγεύειν, τῶν πρυτανέων officio fungi, atque 
inde μεταφορικῶς, regere εἰ administrare 
quovis modo. — Ulp. πρυτανεύοντα κυρίως μὲν 
ἀντὶ τοῦ σρυταγέα ὅγτα, ἀντὶ δὲ τοῦ διοικοῦντα, 
Au^. ἐν Φιλιππικοῖς. ἴροαδ, quem respi- 
cit Gramm. ille, habetar oratione de Pac. 
[$. β΄. τὰ παρ᾿ ὑμῖν διοικοῦντα Φιλίππῳ 
καὶ πρυταγεύοντα. ad Philippi commodum 
omnia regentem οἰ moderantem. — Sic et 
Pbil. r. [$. ,γ.} Heliod. 1. i. [$. 36.] 
εἴ er) σοι xáde)n λάβοι c, . 5i 
quomodo ita rem gerat atque administret, ut 
reditum tibi procuret et obtineut. Idem 
suaviss. auct. ]. vii. [$. 50.) ὅπως à» à- 
σφαλῶς γένοιτο πρυταγευό . «t securita- 
tem facto providerem. Syne*. Ep. ἐῤῥωμέ- 
νος διαβιώης φιλοσοφίας εὐθυμίαν πρυτανευ- 
οὐσης ἀκύμονα. strenue totum vite cursum 
conficias, philosophia securitatem animi pro- 
curante tranquillam. — Isoorat. [ Panegyr. 
€. A3'.] καὶ τοῦ “σολέμου κύριος ἐγόγετο, καὶ 
τὸν εἰρήνην ἐπρυτάνευσε. jus habuit belli εἰ pa- 
cem pro arbitrio suo constituit. Aristopb. 
Acbharn. [59] ἐγὼ μὲν oOx (80. σιγήσω)" "Hy 
μὲ περὶ εἰρήγης γε αἰρυτανεύσιηγτε. nisi consilia 
de pace agitetis, nisi de pace agatis et con- 
sulatis. πράττετε, xensa riders. Gr. Theol. 
πρυτανεύειν de providentia et administra- 
tione divina non raro usurpant. Greg. Nas. 
or. xi. ὡς ἂν τὸ ἑτοιμασϑῆναι καὶ μὴ ταρῷ- 
χϑῖναι, τοῦ Θεοῦ πρυτανεύοντος. Deo viz. 
erdinante et constituente μὲ parata ca res 
et non turbata esest. ot —— κατὰ 
πρόγνωσιν iol τὴν ἔκστρα e, nal δαι- 
μόνων κίνησιν τὸ μέλλον ὑπισχνουμένων καὶ 
μεταβολὴν πρυτανευόντων τοῖς πράγμασι. 


“2 mutationem rerum procurantium, agitan- 


TO Dno priecipoe erant capita ia qui- 
s plurimum triompbaebant οἱ ἐξ ἐναντίας, 
. tque Demostheni in hac oa2sa mazime 
bbstare, videbanter, quo mines vel ipse 


917 


Rhodios defendere tuto honesteqae poe- 
set, vel Athenienses Rbodioram tatelam 
susoipere eorumque libertatem vindicare 
deberent. Ea erant à τῶν Ῥοδίων ὁ πιστία 
et ὁ παρὰ τοῦ ξασιλέως φόβες, Rhodiorum 
perfidia εἰ metus regis Persarum. — His 
duobus per procatalepsim seu prseoccu- 
petionem occurrit Demosth. io initio ba- 
jas orationis. Et Rhodiorum quidem in- 
jarim οἱ pertidism opponit τὴν μϑγαλοφρο- 
corn τῆς arise xai τὸ σύγηθες, id vis. esse 
pro gloria et indole et more Atheniensium 
[49 μνεσικακεῖν, malorum ἀμνηστίαν facere, 
μὴ νικᾶσθαι ὑπὸ τῶν κακῶν (ut Apostoli 
verbis notar), ἀλλὰ vna» ἐν τῶ ἀγαθῷ m 
xaxiv, et male meritis benefacta rependere. 
Quamvis igitar Rhodii fedifragi per&di- 
que sint, et διὰ τὴν αὑτῶν ὕβριν nolla a 
vobis injuria lacessiti, sed sua tantum 
petolantia permoti, bellam vobis intnle- 
rint : 4os tamen agile quod vostrom est, 
et quod famam et decus et splendorem et 
magnanimitatem deoet urbis Atbep.; mi- 
seris et supplicibus jam succurrite, eorum 
jure defendite, libertati consulite, et de- 
moeratiam periclitantem suffoloite. Hoc 
enim nop modo pulcrum et preolarum et 
gloriosum, sed etiam utile et conducibile 
et percommodum vobis faturum est. Cum 
hoc palam omnibas innotuerit, vos liber- 
teti vindices et salutis auctores iis fuiase, 
qui de vobis tain. male mernerint, ompes 
statim ad vos confluere, omnes amicitiam 
societatemque vestram expetere, incipient, 
otpote benevolentiam etamicilism vestram 
jncolumitatis sus pignos et tesseram et 
arrbabooem esae arbitrantes. 

— 19. σύμβολον τῆς αὑτῶν σωτηρίας] sa- 
lutis sue signum, vel tesseram incolumita- 
tis sue, ut vertil [nterpres. Certe evjaCe- 
λον vox est latissime vignificationis : nota, 
signum, indicium, ot cum dicit Philo- 
sopb. τὰ i» τῇ φωνῇ sunt τῶν i» «43 
ψυχῆ παθημάτων σύμβολα.  Duso antem 
sont significatjones bujus vocis (prosigno ) 
mazime insignes, quorum altera saltem 
huic looo congruere videtur, viz. qua 
σύμβελον ponitur pro tessera militari, aive 
signo bellico quo socii ab bostibus discer- 
nuntar in acie, quod communiter esa 
apud Gr., quasi id de quo psoti sat et 
convenere omnes qui ip iisdem caatris mi- 
litant, valgo WoRD or WATCH-WORD, Lat. 
tessera. Virg. ( Ea. vii. 657.] '* Sit belli 
tessera signam." Sil. [tal. (l. vii. 347.] 
'* discurrit tessera castris." et iterom 
[l. xv. 475.) '* tacitum dat tessera si- 
gnum." ubi intelligere videtur non σύν- 
ϑημα sed παρασύγθεμια. Ita enim different 
σύνθθεμα εἰ παρασύν (jaxta seriplores 
taoticos), οἱ signum vocale (in bello) sit 

j , Signum mulum. eapasioS uan. 
Maximus antem usus erasae wy usare ob 
milites peregrinos qui diversa lisgua 





518 


utuntur. Onosand. Strateg. o. 26. yes- 
σιμώτατον δή ποῦ τυῦτο καὶ πρὸς ἑτερογλώσ- 
σους συμμαχίας τῶν ἐϑγῶν' οὔτε γὰρ λύγειν 
οὗτο ξυνιέναι δυνάμενοι φωνῆς ἀλλοτρίας, αὐτῷ 
τῷ παρασυγθήματι κρίνουσι τό τῇ φίλιον καὶ 
τὸ πολέμιον. Servins δὰ locum Virg. jam 
adductam, ** it belli tessera signum :" 
* Symbolum bellicam quod ad pugnam 
exeuntibus datur, so. propter confusionem 
vitandam, Gr. dicitar σύνθημεα, ut fnit ip 
bello Marii * Ler Deus,' iu Syllec * Apolle 
Delpbicos,' in Cresaris* Venas Genetrix.'" 
Appien. Ἔρμιφ. 1l. ii. [c. 76.) de preelio illo 
fatali de Ces. et Pomp. τὰ 

ἀναδιδίντος, ὁ μὲν Καῖσαρ, ᾿Αφροδύτην Νυιη- 
φέρον, ὁ δὲ Ππομπηῖος, Ἡρακλέα ᾿Αγίποτον, 
Ambo hoo vocabola, σύνθημα οἱ σύμιβολεν, 
& re hellica ad erotieum certamen trada- 
xit Achill. Tat. de vipera et mareena ]. i. 
[sp. fin.] 9vav sic τὸν γάμον ἐϑέλωσιν ἀλ- 
λήλοις συνελθεῖν, ὁ μὲν slc τὸν αἰγιαλὸν ἐλθὼν 
συρίξζει «ὃς τὴν θάλασσαν, τῇ " σύμ- 
Beber ἃ δὲ γνωρίζει τὸ σύνθημα, καὶ ἐκ τῶν 
πύματων ἀναδύεναι. Atqoe in boo sensa 
, militari »amitur σύρεβολον, cum antiquissi- 
wm illam normam et oompendium &dei 
vocamas «Symbolum Apostolorom.' Est 
enim boo Symbolum; nota seu tessera, seu 
signum quo discernitur miles Christianns 
8b Ethnieo, Vooabulis enim militaribus 
raoktum delectata videtur Prim. Eccles. ; 
unde * Ecolesia militans, et * Sacramen- 
tem,' et ejusmodi, jaxta illud sancti Iob. 
[e. vii. 1.] ** Militia est vita hominis." 
Roffin. i5 Exp. Symbol. ($. 2.] * Ne qua 
doli sobreptio fiat, Symbola discreta unas- 
quisque dux suis militibus tradit, que 
Katine vel sigua vel indicia nominantur, 
ut si forte occurreritquis dequo dabitetur, 
interrogatus symbolum prodat si sit hostis 
ac socius." Symbolum igitur Aposto- 
jerum, quesi signum et tessera, γρωρι- 
equa καὶ σύνϑηρια, militis Christiani. Non 
enim (pece Angustini) eéuCee Apostoli- 
cum dictum, quasi collatio, 4 SHOTT or 
RBCKONINOG, à συμβάλλω confero, vel quod 
Apostoli in oum convenientes singuli 
articulam suum conforrent, vel ** quia ool- 
lata jà unom catholicee legis fides, sym- 
boli brevitate eolligitor" (ut loqvitur ille 
[Tom. x. Append. serm. 42.)) Tum enim 
nen esset Bymbolum, sed Symbola: certe 
σύμἝιλον proceliatione hon reperitur in ullo 
probato Gr. auctore, sed tantam συριβολὴ, 
unde δεῖπνον ὀπὸ συμιβολῆς vel συριθολῶν, 
eena collatitis, CLUB. symbolam dedit, 
conavit, non symbolum. Qoo magis miror 
doctiss. Lexicogr. H. Stephan. Symbo- 
lem Apontolicum petius ab heo significa- 
tione verbi συμειβάλλειν derivare, quam ab 
altera, quasi σύμοβολον diceretar quasi col- 
letio sea evilectie ; cum tumen ipse fetea- 
tur eo nullum ez claseieis auctoribus ex- 
emplutm eitotum invenire nominis.  2ó«- 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


Co igitur Apestoliosm, quasi tescere mi. 
litaris, σύνϑημα, γνώρισμα. — Atque hec 
prima est significatio bujus vocis, qeem 
seqmi videtur Let. Iaterp. in heo loco 
Demosth. dum vertit tesseerem. — Sed οἱ 
altera est, 4085 non minos hio conveott, 
qua ponitor hsec vox in usu forensi, vis. 
ἐνέχυρον vel etiaen ἀῤῥαξὼν, pignus, arrha seu 
ars halo, 4 PLEDGE ον EARNEST, qoicqeid 
datur in signum seu argumentum oujescea- 
que coutractus ratificandi ant ceonfrmandi, 
sive promissi sive debiti : nam σύσσηρεν, 
σύμβελω, ἰγέχυρον, ἀξεβὸν, im bac siguifi- 
catione idem sunt. i enim proprie ivf- 
χυρον sit τὸ δεδοροόνον berlp χρέους εἰς ἀσφέ- 
May, pignus seu hypotkeca vei quee eredi- 
tori ad securitatem (raditur vel obligetar, 
qood ἐν byves pouat, in tuto eollocet credi- 
tam peconiam, vulgo PAWNS or MORT- 
ΟΔΟΣ, τὸ sk ἀσφάλειαν ἀγτάλλαγρια. Ajje- 
βὼν autem in venditione el emptione pre- 
prie locum babeat, ut sit proprie pignus 
quod ab emente datur vendenti in anteces- 
sum solutionis integri pretii, ad secoritatem 
sc. venditoris, ut rem esse emptam scist, 
ὁ ier) ταῖς ἀγαῖς παρὰ τῶν sretna- 
ταβολὴ ὑσὲρ ἀσφαλείας, ut ut bsec ita se bo- 
beant. Confíunduntur tamen sepissime 
bes veces: et errhabo de pignore dicitur, 
quod motoo ad securitatem 
oreditori prestandam ; οἱ pignus de ar. 
rhabone, qui ia emptionis et venditioeis 
contraeta intercedit. Utrumque σύμεβολον 
et . [Hermipp. ap. ΡΟΝ. p. 483. 
ed. Basil. 1536.) παρὰ τῶν πα παήλων λήψο- 
μαι τὸ oj Boxer. pignus a cauponibes ecti- 
piam, sive arrham. Σύμβολον enim quio 
quid arrhe leco dator. Lysias (p. 154. 
13. ed. Steph.) ὅλαβε σύμβολον epa. Ba- 
eise τοῦ μεγάλον. Athen. |. iii. [6. 32.] 
eon eA τις ἀ σαιτούμονός ess. quidem ἃ 
quo symbola ntwr. Vetes Com. 
apud Poll. [p. 483. ed. 1536.] «I! μα, 
vi δράσω σύμβολον . hei mihi, 
quid faciam symbolo emunotus. ποκάρϑαι 
sive παρῆναι eleganter diciter qui aliqua 
re emoaetas et spoliatas est. ** consiliis 
nostris laus eet attonsa Laconeam.'" (Cie. 
Tesc. k. v. 17.] Quooiam autem sym- 
bolum sev pigous dare noa solent, nisi qui 
presenti peeunia destiteuotar, hiec adz- 
giam de bomine egeno, et coi 
quidem nummorum seppetit, οὐδὲ σύρεβολων 
ἔχει. ne symbolum quidem kabet. Atque ia 
hie σύμζολον pro pigwore see arrhe, et 
σύμβολον τῆς σωτιρίας, pignus salutis. Gr. 
posteriores exterba illa sigue, seu Ele- 
menta Eucberistica, Sywbola. appellent, 
quasi symbole seo sigua corporie et 68. 
guinis Christi, qum et σύριβολα τῆς ewre- 
dici pessant, errhe sea μὲ sabutht 
* Differunt σύμβολα t συμ σνμιβόέλαια. 
σύμδολα sant pignora, tessere, notat, arvka- 
bones (at dmimnus) gui denter ad firmendot 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 519 


contractus, pacta, consenta, συνϑῆκκι. At- 
486 hino est quod doct. Camer. solicitat 
Joowm quendam Philos. in initio Polit. 
. iii. 1.] ubi pro evaCéAev leg. putat συρι- 

. Verba Philos. sunt: οὐδ᾽ οἱ τῶν 
δικαίων μετέχοντες εὕτως, ὥςτε xai δίκην ὑπί- 
xe» καὶ δικάζεσθαι" τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ 
«τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσι. quee verba ita 
sumit Camer. ec si per σύριθολα ibi intel- 
ligeret Philos. mutuos mereutorum et ne- 
gatiatorum contractus, et per τοὺς ásr? συμ- 
βέλων newmermuvrac, eos qui commercia inter 
46 habent, qui mutuos vo. oontractas agi- 
tant: ideoque pro συμιθόλων leg. suspica- 
tar συριβολαίων. Συριβόλαια euim Gr. eon- 
tractus et commercia, non σύριβολα. — Sed 
alius profecto sensas ejus loci est: nec 
satis mibi aseecatos videtor mentem Phi- 
lee. eruditus Interpres, seu potius pera- 
phrsstes P. Romanus, qui illa verba: 
τοῦτο γὰς ὑπάρχει καὶ τοῖς ἀπὸ συμἝόλων 
κοινωνοῦσι : sio transfert: hec enim facultas 
etiam negotiatoribus, qui testeris utuntur 
imter se communibus, conceditur. Non de 
solis negotiatoribus xeu mercatoribus hsec 
verbe intelligenda sunt, Scepos Arísto- 
telis est οἱ ostendat naturam et essentiam 
civis, doceatque in quo consistat ratio for- 
melis τοῦ πολίτου, et quid sit quod pro- 
prie constitoat ; et primum pro 
Tore suo procedit negative. Communitas 
(inquit) loci et habitationis non constitait 
civem: ὁ δὲ πολίτης oU τῶ οἰκεῖν treo πολίτης 
ἐστί. Tom enim μέτοικοι καὶ δοῦλοι, inqui- 
lini et servi, essent. cives. Sed neque 
communitas fori atque judicii proprie 
civem fach: οὐδ΄ οἱ δικαίων t ríxerrtc οὕτως 
Gers καὶ δίκην ὑπέχειν xal δικάζισϑαι. Δι- 
καίων μετέχειν est quod volgo dicimus to 
have the bencfit of the law: qnod iis omni- 
bes contingit, quibus licet δίκην ὑτύχειν, 
Judicium subire, casam pro se postulare, 
dicere, quod facit à φούγων reus, et δικάζε- 
φϑαι, in. jus vocare alterum, quod facit ὁ 
διώκων. Sed neque boo modo δικαίων μετέ- 
satis est δά constitaendum civem (in- 
quit Pbilos.): τοῦτο ὑπάρχει καὶ τοῖς 
àw) συμβόλων —— koc Aim licet 
etiam, ete... Videndum igitor quid sit σύμε- 
Bor, et qui sint οἱ ἀπὸ συμβόλων κοινω- 
νῦγτες. Σύμβολα dicebantur pacta seu 
consenta inter. diversos populos, quibus to- 
tum jus commercii inter ipsos continebatur, 
Horem συμβόλων frequens mentio in ora- 
tiene Demostb. (seo petius Hegevippi) 
de Halonese. Harpocrat. et Suid. σύμβολα 
expon. συνθήκας, ἧς ἂν πρὸς ἀλλήλας αἱ πό- 
Ane Sinne τάττωσι τοῖς πολίταις, ὥςτε 


bibe καὶ λαριβάνειν τὰ δίκαια. pacta seu. 


conventa publica, que civitates inter se fa- 
esunt de juribus et commerciis mutuo inter 
us fovendis. Diversarum igitur gentium et 
eivitatam cives, qui boc modo motua ioter 
80 jura et commerola ex pacto agitunt, sunt 


ol deri συμθόλων κοινωνοῦντες. qui tamen exe 
teri et peregrini sibi muotao sunt, nen au- 
tem cives: ergoxemenia T&v Ómalan (ait Phi- 
los.) non sufficit ad constiteendum civem. 

P. $00. 5. “σαρελϑὼν ἐγὼ — σαφήνεσα] 
ego pro concione monni. ita Lat. Iuterp. 

Ww, pro concione. Ἰιαρελθεῖν proprio 
dicantur Rhet., eam ad dicendum prod- 
eunt: et παρελθόντες λέγειν vol eragamio 
dicontur, oum in rostris publice et pro 
concione suadent. Hoc verbum usurpa- 
ter longe itaque aliter apad πεζογράφους, 
quam apud poetas. In usu vocabolorum 

ἐσθαι et παρελθεῖν (vid. alibi) tria 
potissimum spectanda sunt, quomodo 
usarpaatur ab Hom. et quomodo a poet., 
quomodo ab Atticis et quomodo ab aliis 
Gr., et denique quomodo s poetis et quo- 
modo a πεζογράφοις. 

— 6. proc 5 δεύτερος sieréfo, bri] Ὅτι 
non cobeeret enm εἰπεῖν, sed cum wapérera. 
Infinit. enim εἰπεῖν hoc in loco peonliarem 
quendam usum habet et videtur tantem 
nou παρέλχειν seu redundere, et vel nol. 
lam omnino vel exiguam vim et signifi- 
cationem babere, Recte observ. auetor 
Idiotism. lot. εἰπεῖν seepissime apud ΑΜ. 
παρόλκειν, ornatus solom causa adhiberi, 
ut in loco illo Xen. Cyrop. [i. 8. 8.) καὶ 
τὸν ᾿Αστυάγην σκώψαντα εἰπεῖν, Οὐχ dede, 
φάναι, ὡς καλῶς oivoyoti. nonne vides, inquit 
Astyages, hominem irridens, quam belle et 
quum venuste pincernam agit. abi vel 
slersiy vel φάναι manifeste abundat; et 
mallem φάναι quam εἰπεῖν, quia video 
eundem esse pleonesmum hujos infiuit. 
tum apad eandem Xen. t&m apad Plat. 
At infinil. sisti? multis io phrasibus locum 
babet, ubi φάναι consistere nop potest, et 
in ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὡς εἰπεῖν, et aliquando 
simpliciter εἰπεῖν, uti bio apad Demosth. 
Frequentes vero hse formule sont ia qoi- 
bus verbum sieity peculiarem usum habet, 
quas propterea omitti non oportuit ab eo 
qui de Idiotismis scripsit. Varium autem 
usüam obtinent, variisque modis exponi 
possont, ea loquendi genera, ὡς Proc elerety, 
ὡς εἰπεῖν, et ἀπλῶς xal Donerrinéx slersiy. 


. aliquando ut verbo dicam, aliquando ut ita 


dicam, sliquando prope dizerim, ferme 
dixerim ; atque ita frequenter exponuntur 
apod aoctores. Plat. Sympos. [ ] 
E 
εἰπεῖν, ἴσμεν. quod omnes ferme dixerim fere 
novimus. ita enim optime et simpliciseime 
interpretari lioet. Idem est ὡς sw 
apud eundem (Sympos. l. iv. q. 1. 3.] 

slum 


οὐδὲν γὰρ ὡς εἰπεῖν πολυχρόνιόν leni. 
rim pe dizerim, val fere ullus, os- 
rum diuturne vie és. — Aristot. [de 


Part. Anim. L d. 7.) καὶ διὰ τοῦτο 

πάντα τὰ batua τὸ byxíoalus, τῶν δὲ ὅλ. 
λων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. animnia ownia que 
sanguinem kabent, habent et .eerobrum, 





520 


aliorum vero fere nullum. [6 enim com- 
modissime interpretari possumus basce 
formulas, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ὡς εἰπεῖν, et εἰσ εἴν 
quise synonymice asurpantur, idemque va- 
lent, viz. fere, ferme, prope, propemodum. 
Retinet etiam hunc Hellenismum inter 
alios lingua nostra verbacola: ita enim 
nos hanc phrasin optime ad verbom expr. 
μόνος ὃ δεύτερος εἰπεῖν, ant εἷς Doo εἰπεῖν, 
one or two to speak on, vel duo vel nemo, 
h. e. dao vel circiter. Maximam argu- 
mentum, quo adversarii rhetores dissaade- 
bant defensionem Rhodiorum, crat metos 
Regis Persarum : periculum enim fore, 
ne, si Athepieuses Rhodiorum caosam et 
libertatem tuerentur, potentissimum illom 
Persarum regem (τὸν μέγαν βασιλέα) of- 
fenderent et in se concitarept. εἰς yàp 
ἐκεῖνον ἀνέχει τὰ πράγματα. ad illum hec 
ves pertinebat. — Destructio enim Rho- 
diorum aliarumque civitatum democrati- 
carum facilior ei aditus ad Monarchiam 
fuerit. — Huic non uno modo 
occurrit Demosth. κατ᾿ ἔνστασιν. Negat 
hoo δὰ Reg. Pers. quicquam speotare, 
neque omnino Rbod. ei curse esse, quia 
ad ejus ditionem ποῦ pertinent. Et ὑπὲρ 
μὲν τῶν Αἰγυπτίων etc. pro defensione qui- 
dem /Egyptiorum non dubitastis Regi vim 
apponere, quid ergo heretis jam cum agitur 
de fortuna et libertate Rhodiorum. cur 
Regem metaitis magis solicitum fore de 
Rhodiis qui Gr. sant et extra fjnes impe- 
rii Persici, quam de /Egyptiis qui infra 
ipsius ditionem sunt? Ego certe ipse si 
Regi a consiliis essem, non aliod ei saa- 
derem quam vobis, viz. μὲν τῶν 
ἑαυτοῦ. Atqué hec jam est responsio. 
Jam aliam adhibet ἐπιχείρησιν, alioque 
modo rem aggreditur, et respondet xa7à 
συγχύφησιν. Esto, inquit, ot Rex Pers. 
hoc ergre ferat vobisque adeo infeusus et 
infestus fuerit. quid tum postea? num 
vos vestra omnia jura delabi pa- 
tiemini meta Neg. Pers.? num urbes 
omnes et provincias et oppida et castella, 
qose ipse vobis per vim aut fraudem eri- 
puit, impune ei concedetis? Certe si hic 
vobis animos sil, οἴχοιτο τὰ πάντα. 

— T. epiqaciv—9oioiz91] causam, pre- 
textum, ansam, occasionem, faceretis, præ- 
tenderetis. — Familiaria certe et satis usi- 
tata Greecis baec duo vocabula sont, seé- 
φασις et αοιῖσϑαι. Ego tamen banc 
φρύφασιν ποιούμενος et hanc causam acci- 
piens panca de iis annotare non gravabor, 
tum δὰ prosodiam tum ad syntaxin perti- 
nentia, que» forte non ubique nec 4b om- 
nibus observata sunt, πρόφασις proprie 
et ex vi vocis est causa proluta, mani esta, 
et aperta, a. wg οἱ φημὶ (at ἀν ἀπόφηρει 
ἀπόφασις, et ἃ χκατάφημι κατάφασις, sic ἃ 
«ἰζόφημι πρόφασις), sed. potius a verbo 
φαίγω, προφαίνω ostendo, manifesto, πρόφασις, 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


ut ab ἐμφαίνω, ἔμφασις species, vepresmts- 
tio, simulacrum. Φάσις enims vel est a 
verbo φάω, φημεὶ, dico, et tum est sermo, 
rumor (Hom. φάτις) ; vel est ἃ verbo 
φάν, φαίνω, ostendo, et tam est apperítis, 
conspectus, tultus, unde forte Lei. facies, 
FACE. Α φάσις strmo, ἃ φάω dico, κατά- 
φασις οἱ ἀᾳύφασις, affirmatio et megatio: 
ἃ φάσις species, apparentia, 8 φάω ostendo, 
ἔμφασις et πρόφασις. Nam si δϑδεῖ ἃ πρό- 
φημι pre dico, πρόφασις esset predictio, ul 
φροφήτην propheta sb codem verbo, qai 
futora preedicit. Atque hsec de origine et 
analogis hujus vocabuli. Significationem 
quod spectat, observo quatuor potissimam 
esse nomina apad Gr. aynopyma, qoæ in 
boo nomine ponuntur, significantia vix. 
causam , ansam, pr&textum, occasionem, co- 
lorem, obtentum, excusationem ; ea sunt 
ἀφορμὴ, πρόφασις, πρόσχημα, σκῆψις: com 
hoc tamen discrimine, in meliorem partem 
ἀφορμὴ est causa justa, αἰτία, occasio justa, 
manifesta et vera, αἰτία φανερὰ καὶ ἀληθὲς, 
occasio vel opportunitas rei agende vera, 
et non in pejorem partem simulata: ἀρό- 
σχημα et σκῆψις est excusatio, pretezstus, 
causa ficta et simulata, umbra, larva, color, 
velumen, quod in N. F. ἐπικάλυμμα, volgo 
& clook: at « i$ jam vox medie εἰ- 
gnificationis est, et modo in meliorem mo- 
do in pejorem partem sumitur ; est eoim 
quévis cuusa seu excusatio, sive justa et 
vera, sive simulata et ficta. Thooyd. (I. 
i. 23.) τὴν μὲν yàp ἀληθεστάτην πρόφασιν, 
ἀφανεστάτην δὲ λόγω. verissimam cavsem. 
Schol. αἰτίαν. Aristoph. ſ Vesp. 3$9.] τα 
mpépaciy ἔχων, Sc. αἰτίαν, ἀφορμήν. — Àtque 
ita apud Hippocr. sepe (observ. Gal.) 
φροφάσεις nibil aliud sunt quam αἰτίαι, 
cause morborum eeque vere. — Sed et eps- 
Qac est causa ficta et simulata, pretestus, 
4 SHOW or COLOUR, αἰτία ψευδὸς καὶ «ε- 
σλασμένη. Atqueita ssepenumero apud an- 
olores in deteriorem partem boc sensu 
φροφάσεις et σκήψεις simul conjanguntur. 
Dem. (de fais. leg. 6. AY.] σκήψεις xai eve- 
φάσεις ἐρεῖ. — Chrysostb. σκήψεις ταῦτα καὶ 
προφάσεις ῥαϑυμίας. Demosih. [c. Mid. 
δι ιβ΄. ποιά γὰρ πρόφασις, vic ἀνθρωνίν 
καὶ μετρία σκῆψις φανεῖται τῶν πεπραγμέ- 
γνν αὐτῶ. Alque ila semper in N. F. i» 
scquiorem partem pro umbra, lorva, pre- 
textu, obtentu, causa fictitia et speciosa. 
[Matt. xxiii. 14.] προφάσει μακρὰ wroor- 
ευχόμενοι. Philipp. i. [18.) εἴτε προφά- 
σαι εἴτε ἀληθείᾳ. Ioann. xv. 24. νῦν δὲ «pf. 
φασιν οὐκ ἔχουσι. De Syntaxi porro he- 
jus nominis olservo, variis modis coa- 
strui solere apud auctores, viz. cum quis 
dicitor aliquid facere sub specie vel sub 
pratextu, modo com preeposit. ἐπὶ, idque 
vel cam genit. ut apad Herodot. 1. vii. 
[150.) ive iml προφάσιος irvxi ἄγωσι; 
vel cum dativ. ut apod Herodian, l. vii. 














IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


[e.3.] ἐπὶ σροφάσοι niic ΄σερὶ σοὺς eroe mévac 
σινεχοῦᾳ χορηγίας : mode im dat. 

absol. sine preposiL, at Thueyd. 1. iil. 
[96.] ἔσεριψαν «sic οἰκειότητος προφάσει, eub 
pretiu. 50] Matis vel wir sic 
et. xz vii. [30. ] προφάσει ὡς ix «v μολ- 
Mover ire; ἐκτείνοιν, sub ebtentu, quasi 
anckoras essent extensuri (ubi notetae sila 
systaxie προφάσει ὡς, sub pretestu quasi) : 
modo cum acoue., idque vel prstcedente 
preeposit, κωτὰ ἐντολῶς, ot apud Iierodet. 
J. i. ($9.) κατὰ ϑεωρίης erpbpac νυλώσας, 
cum emasiganet sub pretesiu contemple- 
tionis ; vel abselute et ἐλλωσετιΝῶν, sub- 


mentum advecture ex Hellemponto, PA 
σαντα δὲ n. τ΄. A. 10d vevéra opem latura 
Beiymbrianis. ubi notetur aatitbesis, σρό- 
φασὶν μὲν ὡς “αραπίμιηννα, et Genbbrsrva 
δὲ, bh. e. o3 δ᾽ ἀληθείᾳ βιαυθέσοννα, ite enim 
opponustar sepo apud anoteres αγόφασιν 
μιὰν et τὸ δὲ ἀληϑὺς,οἱ λόγω μὸν σὶ ἔργω δὲ, 
οἱ similia, αἱ Thucyd. Ι. vi. 


μὲν Ἐγεσταίων 
ἧς ZuuMac bmbvuls.  Hano phresim οἱ 
syatexis, et et omnes alias Gr. Ling. 
elegesties, primum bhasserwnt auctores 


| ez Hom. ingenioram fente ; sic enim Hle 
BH. T. [301.] ἐσὶ δὲ ero γυναῖκες 
», σφῶν ὃ αὐτῶν κάδε 

ináe vs. autem putlia Patroolum 


specie vel peetertu, earum. autem revera 
dolores singule suos. — Insignis autem hie 
poetzs.loeue non tanium beio syntaxi, sed 
etiam proverbio, - « i!» σὲ ensem οἱ 
oosasienem dedit. Hinc enim proverbium 
exsoelpseront ri πώγρωιλον "9 
Petrocium sub preteztu, de iis qui aliquid 
sab pretextu feciupt vel facere videntur, 
cum re vora aliod eguat. Usus est hoc 
adagio Plat. egregio libelle de laude sui 
ipsius (c. 19.) dem alios (inquit) lau- 
demus, caveadom à Pedum πάφτροκλιν 
φ«ρόφασιν, σφᾶς Y αὐτοὺς δι’ ἐκείνων ἐπαινεῖν. 
ne videamur in specie laudare Patroclum, 
vevera autem nopmet ipsos per illum. et 
Achill. Tat. ἐσοδρόκυσεν ὁ Κλει- 
γίας αὐτοῦ λύγεντος ταῦτα, Πάτροκλον epé- 
φασον ἀφαμνησϑεὶς Χαρικλίους. hsc dum 
Menelous commemorat α Patrocli casu non 
ebhorrentia. non novit viz. hoo preverbiam 
esse ex loco quodam Hemeri desumptom. 
Com captivse molieres Trejase prsefica- 
rem sere coguntor lameetari Patroeli 
mertem, veras quidem lacrymas fuade- 
beat, sed ποῦ propter Patroclom ; suss 
enim ealamiteios captivitetemque defle- 
beet: Patroclus illie lacrymatiosi pre- 


textas erat, vera oanoa sua sibi miseranda 


vOL. V. 


«pí- et seneibilem, ut esi» οἶκον, 


521 


sors: ideo, febant ᾿άσροαιλορ σρόφασιν. 
Ita vet iste Cliniss apud Eroticum bsuc 
Scriptorem illeorymavit nominatione Cbe- 
zielis Πάτροκλον πρόφασιν, son ob Chariclis 
easum et infortaniam, sed ob saam illi 
ompiso par et «imile. IIpépaem ποιεῖσθαι 
idem qnod προφασίζισθαι, Gr. Lexieogr. 
Aliquis aliquid πρόφασιν ποιεῖν, ox quo oc- 
casienem arripit. οἱ rorsus, woeqaeideaat, 
προφάσεις λέγω, πγξοφάσεις ποιῶ, 
App. At (inquam) Gr. non. dicont 
φροφάσεοις ποιῶ, sed ποιῦμα!. — Nibil com- 
menus neo usitatius hee verbo seuiv ia 
tota Ling. Gr. Quendo autem Gr. dicunt 
we aet., et quando πουῦμαι pase. vel 


ut med., noa oui forte observatum, neo to- 


mere et ubique obviam. (sreáesre, σον 
σϑαι, in eedem sententia paolo sopra.) 
De vario igitur usa bojus vesbi queed 
voeem Ps (oeo oui activi et passivi, οοιΐ 
et eeeUMac(noo onim premiseuc usurpen- 
tar) opers pretium doxi regulas quasdam 
sive observationes, prout mibi intelligen- 
dum subvenerum, vobis impertise.  (1.) 
Ties, eum sigaifiost aetionem trasseuntem, 
peniter plerumque io voce aetiva, cum 
traps sc. ip materiam aliquam exteraem 
Á ξίφες, πόσμον, 

οὐρανὸν, eto. ibi non 
sed eei: 


uer jam neo de 
poetis, sed de Atticis σεζογράφοις. e.) 
Cum adverbiis eonjonctum etiem 
verbum sou» activam formam ebtinet, 
εὖ sois, κακῶς, καλῶς, διμαίως, eto. bic 
enim non dicont ποιοῦμαι, sed wes. Bt 
aliquando com adv. καλὰ, δεινὰ, ete. (8.) 
Hes)? pro nevaerieu: vel ἀσοδεῖξαι, b. e. 
reddere, efficere, significans alteratiopem 
seu productionem qualitatiw ja persona 
vel re alique, etisim aot. non pass, ot 
ἀνένητον ποιῆῶσας inutilem. reddere, ἐξώλη 
φοιεῖν perditum efficere, σοφὸν «ποιϑῦν sapisn- 
tem reddere, non. «ποιεῖσθαι. (4.) Παεῖν 
etiam absolute siae casn, de factnra sea 
fictara bea, act. : est enim 
eras absol. facio carmina, postice scribo, 
ut É&cwse ἐν ίησω "Opec, Σοφοκλῆς, oto. 
sicut Homerus in carminibus seripsit, ec. 
Atque bis fere loeis et constructionibes 
Greci diemnt ποιεῖν et non φνιεῖσθωι. 
Rursum alis loquendi formule sent, in 
quibus adhibe(ar “οἰεἴσϑει et non. «wei», 
* vero sant iy ptm quinqoe 
quantam observavi). (1.) Cum rooiprooo 
ponitur eate vocabula 2 Gr. di- 
ea iur pase. πομΐσϑαι, non sot. eeiv, ut 
ἄκοιτιν, ὑναῖρον, φίλον, ete. faotre 
τοῦτ τοὶ αν — 
vex da vel ? i » adoptare, 
sibi ; neo aliter dicunt Gr. smdbx σοιδσθαι, 
qnam φίλιν, ἄκωτιν, sc. qutir3ai. Quam- 
ΦΌΡΟΙ non opus fuit, et qai eoripsit da 
Idiot. et qui aoper apud noe prediit, ΡΣ 
ewliarem observationem faeeret de 


32 


ἄρτον, ἄνθρωιτον,, ve 


822 


phrasi σαῖϑα ποιεῖσθαι, cum non aliter id 
dicatur quam φίλον ποιεῖσθαι, ἑταῖρον sreui- 
σθαι, et similia. Ita ut observatio sit 
generalis : Hoo verbum reciproce positum 
apte nomina relationis habet formam pess. 
φαεῖσθαι, non act. σοιεῖν. — Dico reciproce, 
facere sibi ; notetur enim discrimen, Aliud 
est seis» φίλον, aliad ποιεῖσθαι φίλον. ποιεῖν 
φίλον est facere aliquem amicum alteri ; at 
“«οιαῖσθαι φίλον est facere sibi amicum, ali- 
quem in amicum sibi eligere et adsciscere. 
Sio differunt «osi ὅχοτιν et ποιεῖσθαι 
ἄκοιτιν. ποιεῖν ἄκοιτιν est uzorem alteri fa- 
eere, dare alicui aliquam in. uxorem, αἱ 
Hom. Il. (2. 537.) Kal οἱ θνυτῶ ἐόντι θεὰν 
eéluras dxerrw: at ποιεῖσθαι ἄκοιτιν est 
apud enndem Hom. wszorem sibi facere, 
sumere, aliquam in uxorem ducere. | Od. E. 
120.] ἥν τις τε φίλον ποιήσετ᾽ ἀκοίτην. (2.) 
In nominatione sestimii δαὶ existimationis, 
' cum significat ducere, estimare, existimare, 
in loco habere, tam etjam passivam formam 
habet; dioiturque erouic9a: non «σοιεῖν, 
αἱ in formulis illis apod Gr. usitatissimis, 
«περὶ οὐδενὸς, περὶ ὀλίγου, ersp) πολλοῦ vel 
φῳλιστον, πτρὶ παντὸς, eto. ποιῖσϑαι : sio 
ong accus. seq. sive sabstanüivi, ut συμ- 
φορὰν ποιξῖσϑαι calamitatis loco habere, pro 
infortunio ducere, δυστύχημα ποιῖσϑαι, 
εὐτύχεμαι srouioSa felicitatis loco ducere ; 
sive adjeotivi, ot μεόγα «ποιεῖσθαι magni 
faotre, φαῦλον ποιεῖσθαι leve existimare, 
flocci facere, CArrian. οὗ φαῦλον ποιούμενος. 
von .negligen fatus.) δεινὸν vel δεινὰ 
φοιῖσθαι prave et indignum eristimare, 
ægre et graviter ferre. In bis enim omni- 
bus aliisque similibus utuntur Gr* hoc 
verbo in form. pass. non aot. ; nec enim 
srspl πολλοῦ, οἷο. erouiv, nut συμεφορὰν ποιεῖν, 
aut μέγα ant δεινὸν vel 3spà ποιεῖν, hoc 
sensu quispiam Gr. dixit, aut certe di- 
xerit: dico hoo sensu, nam μέγα ποιεῖν 
aliud est, viz. magnum facere, b. e. rem 
magnam facere; μέγα «ποιεῖν est magnum 
&liud facere, μέγα ποιεῖσθαι est. magni 
facere. Idem discrimen est inter 3snà 
eretisÜa: οἱ δεινὰ ποιεῖν (quod observ.): 
δεινὰ ποῖσθαι est egre ferre, indigna ex- 
istimare, pro indignis habere; at δεινὰ 
-Uesi» eut gravia, indigna, patrare, com- 
mittere. Herodot. (viii. 3.] μεόγα κι- 
sromalvor. περιεῖναι TX» Ἑλλάδα. magni fa- 
cientes Grecie salutem. (5.) Ante no- 
mina significantia affectum seu passionem 
animi, cam præposit. i», passive etiam 
usurpatur hoo verbum ποιοὔμεαι, et non 
φοιῶ, ut. ἐν ὀργῇ πιιεῖσθαί τινα, ad verbum 
aliquem in ira facere vel habere, h. e, sim- 
pliciter irasci ; ἐν θαύματι ποιεῖσϑαι in ad- 
miratione habere, admirari (quam Helle- 
nismam in lingsea nosira vere imitamur, 
to have in admiration ) ; ἐν γέλωτι ποιεῖσθαι 
in risu facere vel habere, visui habere, de- 
*idere. Iw bis et hujusmodi loquendi 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


formulis non dicimus easi», sed ew£sÜai 


reducere, seq. prseposil. ὑσὺ, ot ὑφ᾽ ipyrs 
(vel ἐφ᾽ ἑαυτὸν) ποιεῖσθαι τὴν πόλιν, τὶν 
χώραν, eto. ἐπ potestatem. suam ἡ 

urbem, regionem, eto. (5.) Cam sigui 

immanentem facere, vis. aliquid opus ia- 
ternum seu mentale seu immateriale, tom 
eliam passivam formam habet qaoqae 
φοιεῖσθαι, et ποῦ «wwsi,.— Anotor Idioti- 
smorum duas phrases affert, tanquam ex- 
empla hojus syntaxeos (potuit forte 600), 
sed et de his duabis doas distinctes re- 
gulas facit, oum tamen par et eedem sit 
utriusque ratio: eee sont ποιεῖσθαι xíehe 
et γνώμην ποιεῖσϑαι, que» licet a Latisig 
per diversa verba exprimantur, viz. eedi- 
σϑαι κέρδος questum facere εἰ ποιεῖσθαι 
γνώμην sententiam ferre vel habere, tamea 
quantam ad Hellen. eandem rationem 
babent: nam ut ποιέσθαι κέρδος est sim- 
pliciter xsedaivsv, ita. ποιρῖσθαι γνώμιν est 
simpliciter γιγνώσκειν. Sed et quam plu- 
rimse alie hujusmodi pbrases formuleeque 
sümt, in quibus hoo verbum semper is 
vooe passiva, licet inactiva significatiene, 
usurpatur; idqne. quoties actio est im- 
manens, adeoque opus, cujus facturam ex- 
primere volumus, ost opus internam, mos- 
tale, incorporeum, et immateriale, e. g. 
μνήμην vel μνείαν ποιεῖσθαι mentionem fa- 
cere, ποιεῖσθαι λόγον vel λόγους sermonem 
facere de re aliqua vel erationem habere, 
cwouiw «σοιεῖσθαι diligentiam | adhibere, 
γνώμην ποιεῖσθαι Slatuere ratum vel sta- 
tutum habere, ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι curam 
habere, ἀρχὸν αοιεῖσϑαι initium facere, sio 
wouicÜa, πόλεμον, εἰρίνον, μάχαν, vavjsa- 
χίαν, ἐκκλησίαν, eto. in quibus omnibas 
Gr. non dicunt ποιεῖν sed. «ιμεῖσθαι. — Sic 
hio πρόφασιν ποιεῖσθαι, ubi non lioet dicere 
fabricare sed facere. Sio igitur diffe- 
Junt eredi» et ποιεῖσθαι eum in rem trans- 
eunt, reguntque accus. sobstantivi realis 
eL non personalis. wosisÜa: est facere, 
qrodiv fabricare. srosicÓn, πόλεμον esl facere 
bcllum et πομῖσθαι Aexim facera initium, 
at non dioimus fabricare bellum δαὶ fabri- 
care initium; sed «σοιεῖν οἶκον, ξίφεος, eto. 
est fabricare. (6. jam et olt.) Hm dun 
phrases seu formule sunt vere peri- 
phrastiose, sen cirouniloontiones (viz. ubi 
verbum srouieÜa: jungitur cam nominibes 
significantibua a(fectem seu passiosem 
animi cum preeposit. i», vel opus aliquid 
internum et incorporeum), br (inquam) 
phrases apte reddi possunt unico verbo, 
verbo viz. conjogato, quod σύστοιχον si- 
gnilicationein habet illi nomini quod oum 
verbo ψφοιῖσθαι cosjungitur, e.g. in priori 
formula iv ὀλίγω παεῖσϑαι est ip, ἐν 
ὀργᾷ πομῖσϑαι oiliil aliud est quam ὀργίζε- 
σϑαι, neqne melios Lat. verti potest quam 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


"impliciter per verbum irati; sio iv γέ- 
Jure sresié Das ost simpliciter γελᾶν teu 
καταγελᾷν, ἐφ θαύματι ποιεῖσθαι παραφρα- 
στικῶς nibil alid est quam θαυμάζειν : sio 
in | posteriori λόγον, áeroxoylay. 


» ἀρχὴν, πγίφασ 
eto. — sont Qoam eimplioiter λές 
oytic Sat, μά ai, ἀγωνίζεσθαι, 
—— — ——* 
γινώσκειν, μεμνῆσθαι, φπολεμέζειν, ἄρχεσθαι, 
προφασίζεσθαι, eto. etsi enim aliquando in 
bis et hujusmodi formulis verbum «roui- 
σθαι alio aliquo verbo Lat. reddi expri- 
mique possit, at. ἐσιμέλοιαν ποιεῖσθαι dili- 
juri adhibere, λόγον ποιεῖσθαι orationem 
ἀριθμὸν ποιεῖσθαι nummum inire, 
melius tamen et simplicius be phrases 
Gr. umioo verbo, viz. verbo conjugato, 
verti et exprimi possunt, ἐπιμέλειαν ποιεῖ- 
σθαι curare, λόγον «σοιεῖσϑαι dicere vel per- 
erare, ἀριθμὸν ποιεῖσθαι numerare. — Quod 
locum in ea non babet syntaxi, ubi po- 
nitur act. ποιεῖν, significans Jabricare, ut 
éprov «οιεῖν, ξίφος seus, eto. nec enim haec 
reddi possont unico aliquo simplici verbo 
nomini cv Toyo et conjugato ἄρτον. Sed 
eomp. πρόφασιν «οιῖσθαι eat ἁπλῶς erpopa- 
σίζεσθαι, quod et πρόφασιν πμφασίξζεσθαι 
dicitur more Αἰοοταπι, οἱ euo πὸ- 
λερείζειν, λυπὴν λυπεῖσθαι, δίκαν δικάζειν, et 
ὄνων Greg. Nas Naaianz, Ws quadam : 
T err», χαὶ σροφασίζη srpopdotic 
ἐν áuderiai. hoc et illud causaris, et pre- 
tendis excusationes peccatis. Demostb., de 
Cor. ] «e τὰς κοινὰς αροφάσεις, 
ὥς οὗτοι προφασιοῦνται. contra communes 
prætærtus, seu excusationes, quas isti pre- 
tendent. Hinc homo dorgoqáurin oc, sim- 
plez et sincerus, sine fuoco, sine fraude, sine 
techna aut machina, abeque pretestu, pre- 
f&ezu εἰ excusatione carens, WITHOUT 
TRICK8 0r COMPLIMENTS. JElian V.Hist. 
). iii. de Socrate (o. 17.] ἕνθα δὲ ἐχρῆν ὑπὲρ 
τῆς “ατρίδος ἀγωνίζεσθαι, ἀλλ᾽ ἐνταῦθά γε 
dereopác oec ἐκεῖνος στρατιώτης ἦν. sine ulla 
recusatione aut tergiversatione militem | age- 
bat. Polyb. l.i. (72.] ἀφαιρούμεναι τὸν κό- 
σμον εἰσέφερον ἀπροφασίστως sic τοὺς ὀψωνια- 
σμούς. detracta εἰδὲ ermwamenta absque ulla 
tergiversatione in stipendium militi confere- 
bant. 

— 10. καὶ οὐκ ἐγὼ - - - ὀρθῶς λέγε] 
weque vero ego, cum hæc dixissem, vobis non 
recte dieere visus sum, vel neque hec ego 
ita disi, ut vobis non recte dicere visus fu- 
erim, ad verb. et non ego hec dixi quidem, 
sobis autem non videbar recte dicere. — Lo** 
quevdi formula, qua alibi atitur Demosth. 
ut in iasigni illoloco or. περὶ ze19. [$m] 
abi babetur climax seo grandis negatio : οὐκ 
εἶπον μὲν ταῦτα, οὐκ ἔγραψα δὲ, οὐδ᾽ ἔγραψα 
μὲν, οὐκ ἐπεύσβευσα δὲ, οὐδ᾽ ἐπρέσβευσα μὲν, 
οὐκ ἔπεισα δὲ Θυβαίους. νὸν hec ita diai, wt 


522 


legationem non obirem, ita 
obi, ut Thebanis ton —— — 
— 16. τούτων qu ἀντισοιεῖσϑει σὴν 
ἀρχὴν) Miror doct. Interpres in versione , 
bujus looi tam fede hallucineri, eorum 
dominatum «ti prorsus non. vendicaret, 
saltem si τὴν dominatu exponat, 
ut dvrierouio Sa; τὴν sit vendicare 
dominatum. ἴῃ qua interpretatione non 
nno modo peccatum est. Nam primo 
hoc in looo τὴν non eft nomen, sed 
adverbium : deinde verbum ἀντιποιεῖσθαι 
noD regit &ccus. sed genit. Τὴν ἀρχὴν bic 
non est dominium seu principatum ; sed 
adverbialiter sumitur pro prorsus, omnino, 
μηδόλως ἀντιποιεῖσθαι. — Notantur ergo hse 
duse regole, altera generalis, specialis 
altera. (1. Reg. gen.) Nomina substan- 
tiva apud Gr. in omni caso adverbia sunt 
preterquam in nominativo: vel sic, Ab 
omnibus casibas obliquis substabtivorum 
singularis numeri Greci faciunt adverbia. 
Ex genit. νυκτὸς noctu, φυροικὸς gratis. 
[Odyss. N. 15.) ἀργαλέον γὰρ im T 
χαρίσασθαι: ex datiw. ut cwouls, κομιδὴ 
σχολῇ, quibus forte addi possit πυγμῇ ín 
N. F.: ex accus. ut δωρεὰν gratis, $reoixtai, 
τίλος, denique sio ἀρχὴν, vel etitm cum 
articulo τὴν, primum, in initio, atque etiam 
prorsus, omnino. (2.) De hoo igitar ace. 
adverb. sit hec regula 
sine artic. vel τὴν à cum artic. ele- 
ganter adverbiascit et significat Bue, 
φάγυ πάντως, prorsus, omnino, οἱ aliquando 
primum, in principio. Herodot. l. i. [9.] 
ἀρχὴν γὰρ ἐγὼ μηχανήσομαι eoru. Iaterp. 
printipio enim ego sic machinabor. potius 
prersus vel omnino, et l. iv. [25.) τοῦτο δὲ 
οὐκ ἐκδέκομαι τὴν ἀρχήν. hoc autem ego won 
omnino adgitto, huic vei tullo modo as- 
eentior nec fidem habeo. atque ita alibi apud 
eundem. — Alian. V. Hist. |. viii. c. 18. 
᾿Αναξαγέραν τὸν —— Medis μὴ γε- 
λῶντά «rers ὀφθῆναι μήτε μειδιῶγτα τὴν 
ἀρχήν. nunquam. ridere vinim. 4412 neque 
subridere omnino. uti reole |nterpres. 
Ibid. |. xiii. 97. Σωκράτης δὲ μόνος οἷκ 
ἐνόσησε τὴν ἀρχήν. cum alii Athen. passim 
per intemperantiam variis morbis laborarent , 
Socrates unus ex omnibus Omnino 
ne egrolabat quidem. qui tamen alibi [iii. 
14.) σάλπιγγα δὲ οὐδὲ ἀρχὰν. ὑπορεόνουσι. 
tube. fremitum. primo euditum etiam mon 
sustinent. pro ne omnino quidem sustinent. 
quem errorem a multis Interpretibus com- 
missum observo io reddendo hoc ad verbio 
vel τὴν ἀρχήν. Xen. Cyrop. I. i. 
(4. 3.] οἱ Tispoinol »uo ἐσιμέλονται, ὅπως 
τὴν ἀγχὴν μὴ τοοῦτοι ἔσονται οἱ πολῖται. me 
prorsus ejusmodi cives eint, dant opera ; 
wllo quidem modo tales sint. — 
l. vi. [56.] Myerrtc, οὐδὲ ἐπαγγεῖλαι τὴν 
dex iv. dicentes, se we omnino quidem ei de- 
nuntieste. ita enim verti debet, Interpres : 


594 T. STANLEII ANNOTATIONES 


qe quidem. 
(ot dixi —— lepeas est. ἀξχὶν 
vel τὴν 4g» maltis loeis vertant in initio 
vel in principio, nbi verti debet prersus 
vel omnino. Bio im loco quedam Lae- 
ojani [Catapl. 6. 31.] δὲ οὔτε οἶδα, 
9i τετράγωνόν ἐσ-τιν ἐβολὸς φυργγύλαω. Int. 
principio ne novi quidem. ime prorsus vel 
omnino non movi, Eundem errorem vi- 
deor mjhi etium aped alios annotasae, 
Ealiedor, l vii. U. 5] τὼ δὲ ἐπαγωγὰ 
ἂν μηδὲ συνιεὶς τὴν 
in» ἑκὼν — Interp. illecebras ab- 
qurdiorum rerum neque intelligens ab initio. 
imo tanquam wen omnino intelligens. Max. 
T yr. dissert. xiii. τούτων (als οὐδὲ Ti 
ἠξίωσεν neraji[as τὰ ἔργα τῇ αὐνοῦ iis, 
ubi rodite ] Interp. ne leviter quiden, non 
ombisag. eo aliter ter exponeuda mibi vi- 
detur hao Y pu ja Etang. Ioann. viii. $5. 
T» ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμεῖν. qui locus 
mürifoe torsit iblerprotes. Dixerent 
Christo Jadei, uis es? Et dixit 
Jesos τὴν àpype Ἐπ d ax ὑμῖν Vulg. 
(quem ρὲ Aagaat. sequitar) principium 
qui et loquor vobis. δα ni Cbhristss vocasset 
seipsum τὴν ἀρχὸν principium. sed profecto 
tem non σὴν , sed & ἀρχὴ dioeadam 
fuerit. rectios igitar Beza vertit advet- 
bialiter in prinesgio: Ego eum quod vobis 
grimum et e principio dizi, ἀπ᾿ ἐςχῆς (ita 
Peraphr.), ἐξ ἀρχῆς. quam expositionera 
nos etiau amplectimur in versiene nostra 
vernacala. vere, si liceat mibi con- 
jeeturam afferre, pace doctiss. Inter- 
pretum, τὴν ἀρχὺν vertendum etiam ceneeo 
hoo io [oco prorsus, omnino, ὅλως vel πάν- cupiscere 
756, &6 si dixit Christas: Ego omnino id 
sum quod vebis dico. Non multum abest 
ab boo interpretamento doct. Heiosias 
cum δυο παξονλῶς, etsi aliud dicere etex- 
cogitare videri vült: ἁπαξακλῶς ὅ τι eto. 
werissime id sum quod we ese dizi. Interim 
nen dissimulo mibi valde probabilem vi- 
deri conjeotsram cl. Lod. de Dieu τοῦ 
μακαρίτου, qui heo verba legit oom nota 


interregationis : primum ne etiam loquor 
vobis? vos me interrogatis, quis sim? 


ques nügquam antea id a me edooli esse-. sibi 


tis? 8089 primum nuno vobis alloquor? 
Et sie ὅτι noo erit articulos, id quod con- 
junotio ὃ 9, τι per hypodiasteleo ; sed con- 
junotio, aique ita sane Gr. Codices in 
eptimis quibusque codicibus constanter 
legant sine nota bypodiastolee, ao si esset 
-conjanotio ὅνι. Ὅτι sutem in Gr. textu N. 

F. aliquando significat ὄντως, utique, verte, 
setera, οἱ respeadet Heb. ut 1Iosnn. 
ili. 40. V». μείζων leviv ὁ Θεοὺς τῆς καρδίας 
ἁμῶν, wlique major est Deus. corde nostro. 
Sio hic : utique etiem ves alloquor. et certe 
λαλεῖν aliud est quam λόγοιν. λαλεῖν loqui, 
"λίροιν dicere. — Igitur σι καὶ λολῶ ὑμῖν, 
nen σοὶ id quod dico vebis, sed utique etiam 


ves alloguor, τὴν ἀρχὴν, sume primum. le 
geniesa sane viri doct. eenjectura, qnam 
tamen ego, ntpote novem εἰ bestornass, 
temere amplecti non aodeo, sed ἃ pote 
eruditis perpeadendüm 
ed ilad He des ia fata dixi rad τὸν dri 
ei ejas uses aped profanos ed res 
Aucter Jdiotism. qui nuperrime apad 
prodiit, và» ἀρχὴν (iaquit) et τὸ — 
signi&cet imitió, quod ot rarius dieitur 

sine articulo : ubi nullam mentionem 
facit alterias sigoificationis, qae noc aeiaes 
communis est apad Gr., viz. qua ponitur 
pro ὅλως vel error, quam etiam sigaiib- 
cationem mibi bebere videtar ia ilo ce 
loco Xenoph. quem adducit in exempbum 
alterius ejus sigvificetionis quta is solam 
assiguat, viz. pre vi —— — 
Xenoph. aunt Ll vii. Am e. 7. 88. 

ἐκ «λουσίεν 


——7 viera j3€- 
víe9as ἢ ob μὰ αὐνοτᾶσει, καὶ ire 
λυπιμότερον ἐκ ἰδιώτην φανῆναι à 


μὴ βασιλεῦσαι.  Miserum est fuisse 
felicem, igitur isquit suavissimus et sa- 
pientissimus ille Hist. quo gravies est ex 
divite peuperem feri quem ab initio divitem 
non fuine, quantoque molestius ez rego pri- 
Usum fieri quam regem nunquam fuiase, 
ite enim redduot laterp. Mallem ta- 
men ἀρχὶν eliam hio interpret. ommine ; 
o grawtus eto. quam omnine Ἦν ον δος won 
futi eto. Clem. vina 
φπόσω γοῦν wo τοῖς 
γῶν τῶν d ὥν τὸ σὴν ἀρχὴν, 5* 
θυμεῖν ἐϑέλειν ὧν μιὰ δεῖ. quanto. igitur 
melius hominibus illicita non omnino com- 
cupiscere quam eupiditat eupiditatibus εἰ desideriis 
J'rustrari, ᾿Αντιποιοῦμαι ost vendiop, offeuto, 
assequi comor, oceupere contendo, oam ge- 
nit. semper, ideoque. kie non oum aceus. 
TW ἀρχὴν (quod potius adeerbiem ost), 
sed cum genit. τούτων cometraepdum. «vj- 
Twy μηδ᾽ ἀντιποιεῖσθαι. hec πὸ omnino qui- 
dem vendicare. nunquam eaim eum acous., 
sed oum genit. in perpetuam jeagiter bec 
verbum apud auotores. Aristot. Pel. ἰδ, 
[o. 12.] εὐλόγως ἀντιποιοῦνται τῦς viec di 


ctant, vel de honore inter se contendumé at 
competitores sunt. tet enim modis exponi 

test hoo verbam ἀντιποιοῦνται. Polyb. 

i. [60:) ἀντιπονεῖσϑεὶ τῆς θαλάττης. Sere, 
vel maris imperinm, sibi arrogave, vendi- 
care, asserere. et 1. ii. (53.] ἀντονοιυσό» 
μένος τῆς πόλεως. conatus urbem sibi sendi- 
care et in potestatem suam redipers,  De- 
'mosth. Phil. Δ. [$. ἐγ.) τοῦ Ὡρωνεύειν ἀφ. 
τιποοῖσται μὲν ἄσαντες. omnes quidem pri- 
mes tenore otpetumt. qood Apestelus φι- 
λοι dixit de quodam Dietrepbe. 
Xenoph. [umb i 9.83.) eremi 
τῆς ἀρχῶς τῷ βασιλεῖ. vendicantes mperium, 
vel imperium occupare conantes pro repo. 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


Anctor Mecscab. 1. i. c. 15. βοόλομα: δὲ ὧν. 
wesreskurag Das τῆς Cac)xslag. volo autem etiem 
erndicare τ Different Àvriemsiv 
et ávrmrenisóne: etsi Gr. Lexieogr. hte 
dwe male coafendust, eorumque sigsif 
esiiones ume permieoont. Nam et à»n- 
expoaubpt non solum rendico, sed 
etiam facio aliquid adversus ; et ^; et ἀννιπαβ 
non selem facio aliquid adversus, sed 
otiam vendice: cum. beo duo sigsificata 
wenqesm  confondentor epod auctores. 
Notetar itsque discrimen. ᾿Ανιννονῦμαι 
βδαορειῖ ost id quod dinimus, vis. umdico, 
φιλὶ attumo, aut arroge, aut oceupare cen- 


tendo: at ἀντιισοιῶ act. nonquem in bee. dpud 


sigsifcata legitur, sed longe alied deno- 
fat, viz. facio vicissim, par pari rependo, 
et transit in personam vel expressam vel 
, €t eontrariun est τῷ ádrri- 

πάσχων, unde ávreriwnüéc. Arist. Rhet. 
p pi in md qui dio χαράν, 
«ἰμωρῖντας. qui pro centumelia, qua 

eb alis fuerunt cft, pea per faciunt 
æ vicissim eos contumelia affeiunt ; ieti 
Auriem nen ἑ 


frocis i 

— 18. ἐγαρονὺς δας ere qund i, 
— qid im habet, 

T enit a Demostb. [sdv. Lecrk. 
ἐν, ἐποιδὺ δὲ τάχισνα ἐγκρατὸς ἐγένοτο 
; portquam Ῥορωὶα compos fa- 
etus esl, vel in sua. potestate habuit pecu- 
tiem. sic τᾶν σωιγμάτων, rerum 
» viii. 49.] τῶν αὐτὼ 
nane — levis quorum po- 
Siuntur domini et compotes essent.— Ἔγαρα- 
τὸς a pod alios alios Gr. (hs quod ἐνέδει 
aped Hom. Odyss. [Β. 319.] οὗ γὰρ νιὸς 
ἐπάβελος οὐδ᾽ ἐροτόων 


iL 
I 
iita 
133 f| 
ἶ 
: 

" 


ἃ, 
si 


[4 

4 

: 
] 
Ἵ 


, mentem et 


5925 


gita apod aeotores. "Emi eet φέθῶν, 
mentie compos, Sophocl Antig. Lot. 
εἶδον ἀγνιώς Λυσσῶσαν αὑτὴν οὐδ᾽ ἑπόθολον 

φρενῶν. vidi eam. nuper. insavitetem. tee 
mentís competem. ἐπόβολος φρονῶν est b 


eomé» vel παρτιζὸς vów, ut inquit. 


πρωτὺς 
Theogn. [479. ]' oc δ᾽ ἂν ὑπιερβώλλῃ σόσιοῳ 
μότρον οὐκ ἔτι κεῖνις T& αὑτοῦ γλώσσας 
wepraéc οὐδὲ νόου. qui modum in kibendo 
escsdit, ie nen amplius sue lingue compos 
et neque mentis, Bt ut Theoguis hane 
vocem x»aerseó; beo sensum cam getit. reí 
conjunxit, ita Theoeritus cam genit. pere 
sento Idyll. xv. (95.) Mà φυῇ ρμελυτῶϑες, ὃς 
καρτερὸς sin. n$ unquam nascatur 
quisquam, O suavis Proserpina, noe ín vivis 
sit, qui in nos imperium et potestatem ho» 
beat; absit ut. nos serva cuiquam. simus, 
Arrian, de exped. Alexasdr. Θυόδαίων 
ἐγίνετο » Thebamos in potestatem 
suam redegit. Eustath, [101. 1790.] καρ- 


πρότοι aliquem 
—— zéne. Hoo libeotius ob- 
servo, Εἰ notetur disorimen iater phrasim 
et dislectum Homeri et τῶν 140 "Ones, 
Hom. simpliciter et sinc casa 
est ἰσχυρὸς, ἅἄλκμος, fortis, strenuus, ro- 
bustus, magnanimus : at posteris ἔβαν καρ. 
χορὸς cum gebit. est compos, κύμος, eto. 
Bgitur heo synonyme sont byaeceric, ἐπὶ 
TwXÀc, ἐπήβολος, κόρος, 5, 999. genit. 
eempos, dominus, ete. atque jn boc Joco 
Demosth. ἐγκρατής. Atque bic quidem 
eommunis est usus hejas vocaboli apod 
Rheteres ei Polit.; alius jam fere ejus 
0sus est epud Ethicos et Theologos, quem 
etiem obiter tasgere visum est, οἱ vig. 
erre, m sil abetinens. vel oontinens, vel 
Te», Muperior, aliquo sc. effectu ast 
pessione aliqua, at bysperic τοῦ θυμοῦ, qui 
ire moderatur, qui non succumbit ire, qui 
irem. οἱ animum cohibet ; sic. ἐγκρατὴς 
yuerpk, temperene, continent, qui ventri 
non est deditus, qui wentri non. suscumbit, 
qui tentrem reprimit et coercet ; ἐγκριντὴς 
“οὗ ὕπνου, qui somno non est deditus. Alque 
ita Philos. sepe in Ethicls iynqua8 oonti- 
continentiam. — Ple- 
rumque usurpatur de ooatinentia que ja 
refreenandis veluptatibes oorporeis ver- 
setar, et neT' ἐξοχὴν de continentia in re 
Venerea ; unde illod Aposteli (1 Cer. 


. vik 5. εἰ δὲ οὐκ d γαμησώτω»- 
. em. Lin Mie loce [1 Cor ix. 25.] pir 


δὲ ὁ ἀγωνιζέμενες σάντα 

allaedere videtur Paoles ad ὥσποσιν y" 
illam athleticam. Bess (qui 

et nes in versione noetra sequimur) : in 

emnibus continens. quer iaterpretatio qoam- 


ἐπό. cohbrem displeero debeat ereditie, nea 


intellige. Aristoteles iu. Bibieio bynpect 


- 


526 


dici volt continentem, utpote in quo mens 
seu ratio imperat so dominatur appetitus, 
b. e. homine qui sibi ipsi imperat, qui 
sui dominus est, et in se potestatem 
babet. in quo enim mens imperat, homo 
sibi ipsi imperat; nam mens cujusque 
est quisque. [l. ix. 8.] ἐγκρατὴς δ καὶ 
τὴς λέγεται, » "riv γοῦν , 
— ἑκάστου —e Jam de P dupliel 
boc significatu hojus vocis ἐγκρατὴς hsec 
uatuor mihi videntoar observata digus. 
f. ) Siguificatio bojas vocis ijxpaTic, qua 
ponitar pro xópioc et ἐπήβολος, dominus seu 
compos alicujus rei, hbro (inquam) sigoi- 
ficatio originalis est et primitiva ; altera 
vero 'illa, qus ponitor pro σώφρων vel 
κρείττων τῆς ἡδονῆς, temperans seu continens, 
seu superior aliqua » illa (inquam) 
wignificatio secundaria est et a priori de- 
rivata. Quoniam enim fortior est qui se 
quam qui fortissima vincit moenie, ideo 
qui sui ipsius κύριος et dominus est homo 
viz. temperans seu continens ; qui in se et 
passiones suas dominium ao potestatem 
babet, qui aBectibus snis imperat ao do- 
mioatur, is speciali modo et κατ᾽ ἐξοχὴν 
ἐγκρατὴς dici meruit; qui sui ipsius ἐγ- 
xpa rhc est simpliciter ἐγκρατής.  (2.) Tam 
latam est discrimen inter duas has signi- 
ficationes istios vocis, ut vocabula que 
ei synonyma sint in una siguificatione, 
mullo modo ei synonyma sunt iu allera, 
e. g. ἐγκρατὴς 1 pro compos vel dominus di- 
citur etiam κύριος, ἐπιτυχὴς, et ἐπήξολος 
cum geriit., αἱ ἐγκρατὴς, κύριος, ἐπιτυχὴς, 
ἐπήβολος, τῶν καιρῶν, vel χωρίων, vel Χρη- 
Μάτων, compos apportunitatum, locorum, 
pecuniarum, h. e. qui aliquid horum 
wactus adeplusque est et in potestate sua 
habet: at in hoo sensu ἐγκρατὴς non di- 
oitor κρείτταν vel ὑπέρτερος. qui enim est 
ἐγκρατὴς τῶν χρημάτων, b. e. compos fa- 
etus est pecuonise, non statim propterea 
est κρείττον vel ὑπέρτερος τῶν χρημάτων. 
E contra ἐγκρατὴς pro temperans vel con- 
tinens dicilur etiam κρείττων et ὑπέρτερος, 
ut ἐγκρατὴς ϑυμοῦ, γαστρὸς, ὀργῆς, ἡδονῆς, 
χειμάτον, dicitur etiam κρείττων vel ὑπέρ- 
τερος ϑυμοῦ, γ γαστρὸς, ὀργῆς, eto. (et contra 
ἐγκρατὴς ἥττων.) temperans, continens, ire, 
voluptatis, etc. qui melior et superior est 
bujusmodi passionibus, qui iis imperat 
ac moderatur Deo iis succumbit. ΑἹ ἴῃ 
boo sensu τοῦ ἐγκρατὴς non dicitur κύριος 
neo ἐπιτυχὴς neo ἐπήζφολος : neo Gr. dicunt 
sÜpoc τῆς ὀργῆς, θυμοῦ, ἀδονῆς, eto. pro 
πρείττων τῆς ὀργῆς, eto. — ᾿Εγκρατὴς tamen 
et χαρτιρὸς synonyma sunt in utraque 
significatione : neo mirum, cum cognata 


voosabula sint et ab eadem stirpe oriunda, 
vir. ἃ χράτος vel κάρτος. gitur καρτερὸς 
est et compos et continens, ἐγχρατὴς in 
 zeroque sensu : παρτερὸς τῆς πόλεως, po- 

fitus, compos eivitatis, εἰ καρτερὸς (πρείτταν) 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


Tic γλώσσης, linguam moderens et vefre- 
nm. (4) γαμετὰς ὧδ hae poeterieri 
eiguificatione, sc. oontinentie, cam abse- 
lote ponitor et sine additione, sino genit. 
seq., refertur et restringitar ad contisen- 
tiam seu moderationem ciroa voloptstes 
corporeas, et specialiter circa voluptates 
gustus οἱ tactus, cibum sc. et potum et 
res Venereas: at de aliis speciebus 

ut de moderatione i ire, linguse, etc. noa 
dicitur ἐγκρατὴς, nisi cum eadditamente 
expresso, sc. genit. ejas rei circa quam 
versatur ἡ ἐγκράτεια, ut ἐγκρατὴς τοῦ θομεῦ, 
ὀργῆς, γλώσσης, χρημάτων, οἷο. Ta di- 
stinguit Philos. inter incontinentem simpli- 
citer, ἀκρατῆ ἁπλῶς, οἱ incontinentom cum 
adjectione, ἀκρατῆ κατὰ πρόθεσιν. Eth. vii. 
6. Eos (inquit) qui modum excedunt 
Girca νίκην, τιμὴν, πλοῦτον, ant ejasmodi, 
ἁπλῶς μὲν οὗ λέγομεν ἀκρατεῖς, 
δὲ τὸ χρημάτων ἀκρατεῖς, xal πέρδευς mal 
τιμῆς καὶ ϑυμιοῦ" simpliciter autem incontb. 
nentes, ἁπλῶς δὲ ἀχρατεῖς, τοὺς ὑπερξάλ- 
λοντας «περὶ Ti? τροφὴν καὶ τὴν τῶν ἀφροὰ- 
σίων χρείαν, περὶ τὰς σωματικὰς ἀπολαύσεις, 
wi ἀφὲν καὶ γεῦσιν, circa eas viz. volu- 
ptates circa quas versatur temporantie, ba- 
jusmodi incontinens, ἀκρατὴς λέγεται, οὗ κα-. 
τὰ πρόθεσιν καϑάπερ ὀργᾶς, ἀλλ᾽ ἁσλῶς μόριον. 

— Ibid. σψαρακρουσάμενός τινας τῶν b 
ταῖς πόλεσι] cum decepisset quesdam ἘΣ iis 
qui in civitatibuserant. Elegans verbum 
sagaxgoeSa: pro ἐξαπατᾶν, circumire, 
decipere, fallere, ducta metapbora (uti vo» 
]unt Gramm.) ab iis qui ip rebns 
dendis alteram lancem ex sequilibrio frae- 
dulenter impellant digito, at in altersm 
partem vergat. Schol. Comici in 'Iewsue 


[856.] ad vocem κρουσιδημεῶν (quem ille 


vocem nequiter fiaxit, qua exprimeret τὸν 


παρακρουσ bn 
τοῖς μέτροις παραλογι μένων. Quanquam 
alii ἃ luctatoribus dici volunt; qui nos 
vi et robore, sed artificio et fraude adver- 
sarium supplantant, κρούοντες τῷ ob ἢ 
χειρὶ, αἱ epud Heb. proprie sup- 
planto, metaph. est decipio. — Sed magis 
mihi arridet prior ratio hujas verbi «ταρα- 
κρούεσθαι, ut viz. sumptam et tralatam sit 
ab ea fraude quse in ponderibos et men- 
suris usürpator. Jdem Schol. : alibi et ex 
eo Suid. | ἀνγὶ τοῦ ἱξοπατῶ, 
μετῆκται δὲ τοὔνομα ἀπὸ τοῦ τοὺς ἰστῶννίς 
ci ptresorrac προύειν τὰ μέτρα καὶ διε- 
oin, * τοῦ πλενεκτεῖν. Quid siat, 
vasa, μέτρα ἐγκεκρουσμένα vel s slexixeso- 
σμένα, dixi pridem ad Tbeopbrast,, vis. 
vasa contusa et adaota, quee jatera babet 
collisa ad se versus invicem ant fnadet 








IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 521 


introrsus adsctum, quo iniquior parciorque 
mensura sit; atque hujusmodi vasis etiam- 
num.hodie aliquando nos «ψαρακρούονται 
οἱ οἰνγοπῶλαι. ΑἹ hoo potius —* ύε- 
σθαι quam παραχρούεσϑαι. «σαρακρούουσι 
vel παρακρούονται τὸ μέτρον, qui mensuram 
perperam (id enim est «agà in comp.) 
προύουσι, impellunt, sive concutiunt, inique 
οἱ fraudulenter. Dubium interim est an 
fraus, quae per hoo verbum significatur, 
derivetur ab emptore an venditore: utri- 
que enim hoc faciunt; utique suo modo 
et more s τὸ μέτρον in rem 
suam et quantum licet ἕνεκα τοῦ exXsova-' 
πνεῖν. Et ὁ σιτώνης quidem (ut opinor), 
qui frumentum emit in foro, jure non po- 
test neque permittitur κρούειν sive σείειν, 
διασείειν, σαλεύειν (uode μέτρον σεσαλευμέ- 
yo in N. F.) τὸ μέτρον, h. e. percutere aut 
conculere mensuram ; ne eo modo pressior 
et liberalior et abundantior qnam par est 
mensura fiat. Si ergo loc faciat, sapa- 
κρούει vel παραχρούεται. Quinetiam et ὁ 
σιτοπώλας, qui frumentum vendit, solet et 
quidem jure suo mensuram radio 

abstergere et detergere, quod Gr. dicunt 
drea» τὸ μέτρον, ek ἀπομάττειν «τὸν χοίνι» 
xa, detergere modium, εἰ diruere cuinu- 
lum, ne quid ἐπίμετρον et redundans sit in 
meensura, et hoo utique fortean etiam 
dict possit χρούειν τὸ μέτρον. — Si igitur 
hoo inique et fraudulenter faciat, ita ot 
nimium diruat de comulo et plus quam 
par est de modio detrahat, hoc etiam erat 
wagixpouti» vel παραχρούεσϑθαι. — Ab utro 
igitur horum beo sumatur metsphora, 
non satis liquet, nee forte multum refert: 
eo inclino tamen, αἱ putem δῦ emptoribus 
potius desumptum. Verba Gramm. am- 
bigua et de utrisque (ni fallor) intelligi 


possunt : μετῆκται δὲ τοὔνομα etc. Μετροῦν- [ 


71, Videntur esse venditores; ii enim me- 
fiuntur merces, non emptores : δὶ χρούειν 
τὰ μέτρα etc. emptoris potius videtur esse 
quam venditoris, mensuram ooncutientis 
seu quassantis soi commodi cause, vel ut 
las babeat quam par est; id enim est 
TW πλειωκκτεῖγ, siquidem τῇ κρούσει 

seu διασείσει aeu σαλεύσει mensora copio- 
sior fit et abundantior. unde μέτρον σέσα- 
λευμένον in N. F. σαροιμιωδῶς pro abun- 
dante mensura, Porro σείειν τὸ μέτρον vi- 
detur idem sonare, viz. menstiram concu- 
fere, ot liberalior et copiosior fiat: et pa- 
rum abest, quin pro κορυστὸς μιόδιος in 
Gloss. legam χρουστὸς μιύδιος, et apud 
Heaycb. pro κορυστὸν ἐπύμετρον legam κρου- 
στὸν ἐπίμετρον. . Sed nibil statno : jodi- 
cent dootiores. Atque hsec deratione et 
origine hujus verbi «σαξακχρούεσθαι, elegan- 
tissimi sane et metaphorici, annotare ope- 
rm preliom daxi, Jam de ejus 058 et 
significatione quiedam exempla adducam 
ex anoloribus, etquidem pauca de moltis. 


Aristoteles imprimis (quis enim auctor 
Gr. Livg. magis idoneus et ἀξιόχρεως) To- 
pic. viii. 2. de fraudibus» et fallaciis dis- 
pulantium: παρὰ τοῦτο πολλάκις ἀλλήλους 
Wagaxeovorra, χατὰ τοὺς λόγους. && invicem 
circumveniunt in disputationibus. Idem 
Elench. Soph. 1. i. [c. 1.] ubi rationem 
assignat vocis παραλογισμὸς, our vig. vi- 
tiosus et eaptiosus syllogismus dicatur 
παραλογισμὸς ἀπὸ τῆς λογιστικῆς, a compu 
tatoria, calculatoria. ὥσπερ οὖν κἀκεῖ οἱ μὸ 
δεινοὶ τὰς ψήφους φέρειν ὑπὸ τῶν ἱπιστημό: 
γῶν αραχρούονται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐπὶ 
τῶν λόγων οἱ r&y ὀνομάτων τῆς δυνάμεως d 
æugos παραλογίζονται. ut, qui calculorum 
usum non callent, a scientibus circumveni- 
untur, ita et in. disputationibus, qui pote- 
statis nominum sunt imperiti, paralogismis 
decipiuntur. ubi «αρακρούονται passivam 
significalionem habet, ut saprain illo loco 
'lopicorum. Αἱ activ. Noster Olynth. B, 
[$. γ΄.) ὅτι πάντα διεξελήλυθεν, olg πρότερον 
παρακχρουόμενος μέγας νῦν ηὐξήϑη, quibus 
nos antea. circumvenienco in hanc ni- 
tudinem excrevit. Lucian. Tim. [$. 57.] 
μῶν παρακεκρούσμαί σε; num te defrau- 
davi? ubi verba sequeptia rationem hu- 
jus vocis declarant. xal μὴν ἐσεμθαλῶ 
χοίνικας ὑπὶρ τὸ μέτρον τέσσαρας. quasi 
dixerit: si te modio iniquo castigavi et. in 
mensura fraudavi, age, mensure chenicae 
quatuor adjiciam, tanquam ἐπίμετρον, ut 
Juste et aque tecum agam. Demosth. sr. 
Zrs6. [$. wY.] φυλάττειν ἐμὲ καὶ τηρεῖν ixá- 
Asuty, ὅπως μὴ παρακχρούσομαι μηδ᾽ ἐξαπα» 
Thco. Aristot. iterum (Econ. 1. ii. [9.15.] 
οἱ ἡγεμόνες οὐ παρεκρούοντο αὐτὸν, ασότε τὴ, 
τελεύτηκεν ὁ στρατιώτης, duces non. falle- 
bant eum indicio temporis quo aliquis es 
militibus esset mortuus. Lucian. revivisc. 
$. 9.] ὡς παρακρουσάμενος τοὺς δικαστὰς 
ἀπέλθοις. ut deceptis judicibus abeas. Isseus 
[p. 47. pen. ed. Steph. ] πολὺ μεᾶλλον ὅτοι- 
μότερός τις σαραχρούσασϑαι ἐγχειράσαι. mul- 
to audacius et promptius aliquis fullere ag- 
gredietur. 

— 20. ὑπέρ γε τῶν δικαίων) Interp. tu- 
ende justitie causa. non satis aperte nec 
accomode, ὡς ἕμοιγε δοκεῖ. potius pro juri- 
bus et privilegiis, vel ad jura nostra defen- 
denda: ea eniin eunt τὰ δίκαια jura, quse 
ad unumquemque jure pertinent. 

P. 301. 4. TuS — AeioBaetánn—Kvu- 
αροϑεμίδος--- Τιγράνης) Obscura est harum 
rerum horumque temporum historie, de 
quibus hic agit Demostb. ; eoque obscu- 
rior, quod altum est de ea silentium apud 
bietoricos quos novi, tam Gr. tum Lat, 
In hac scena nostra quatuor persopse, tan- 
quam preecipui auctores, hio iotroducun- 
tor, Timotheus, Ariobarzanes, Cyprothe« 
mis, Tigranes. De Timotheo constat in- 
signem eum faisse ducem Atheniensem, 
cojus mplta mentio in. Hist. Atiica; qui 


δ28 


εἰ unus ex ducibus Athen. foit iu hoc 
bello seciali, ut hinc appereat rem quam 
hio nerrat Demosthenes vel tempore istius 
belli vel certe non molto prius gestam 
faisse. Jam vero Arioberzanes qois iste 
fuerit juxta scio cam ignoratissimis ; Dee 
enim (opiner) espium alibi in scenam in- 
trat aeo in theatram prodit Gr. Hist. 
Duos invenio bujus nominis epud Histor.; 
sed aut fallit me ratio temporam, aut iste, 
de quo hic loquitur Demostb., neuter 
eorum esse potait. Alter enim ille longe 
posterior, quippe qui florait tempore 
belli Mitbridatici, de quo Appianos ; αἱ- 
ter vero non looge quidem posterior bis 
temperibos in quse incidit bistoria hujus 
oretionis, viz. temporibus Philippi Ms- 
cedonis et Artaxerxis Ochi. Αἱ bujus 
Ariobarzanis meminit Quintus Curtius in 
Hist. Alex. [l. v. c. 4.] Foit autem unos 
ex prsfectibus Darii Codomanni eb 
Alexandro devictis. Inter Artaxerxem 
Ochem et Darium Codomaonum non nisi 
Patoor eat quinque anni interfluxerunt. 
Non obstat igitur Chronologia, quin idem 
bic Ariobarzanes fuerit; sed sors et con- 
ditio et res geste videntur obstare, Hio 
euim de quo Dem. palam defecit a Rege 
Persaram εἰ proditorem egit: at ille da 
quo Cart. fortiter pugnando pro Rege oc- 
enbuit: alios igitor hio ab illo. Cypro- 
themidem se de nomine novi: nallibi 
enim alias ejus nomen occarrit, quod me- 


misi. Tigranes, insigne et frequentissi-- 


menm nomen in Hist. erat Rex Gr. 
tem Rom. Sed, eum molti Cappadoces 
faerint bejos nominis, quinam tandem 
eorum bio vir fuerit, non satis constat ; 
neo fortasse multam refert. 


muniment φρουρεῖν idio munire, te- 
| Wm: presidio mu 

nere, custodire : et φραεῖσθαι presidio te- 
neri. Quo verbo asi sunt scriptores 
N. P. per metaph. Loci sunt notis- 
simi. φρουρὰ arz presidiaria, Eustath. qu- 
Aax); et φρουρὸς, φύλαξ, custos vel miles 
presidiarius, παρὰ τὸ φρουρᾷν vigilem et 
custodem esse, previdere et premunire pe- 
riowla  impendentia, hostes, insidias, eto. 
φριυρώνται yàp τὰ ἐπιόντα οἱ φύλακες, ὅθεν 
i. Eustath, [p. 700.) ut 
(οὖρος ᾿Αχαιῶν. δῶν ἐπίου- 
(of. etc. apnd Hen. (I. 9. 80. Od. N. 
405.)), ἀνὸ τοῦ ὁρᾶν, inspector, ἐπίσποιος, 
ἐαύσυρος est ἐπίσκονος. ot igitur οὖρος ἀπὸ 
«οὔ ἐρῶν, sio θρουρὸς (mutat. accent.) ἀπὸ 
φεῦ πρωρᾷν. Gr. enim in. compos. ex pre- 
posit. πρὸ, aliqu&ndo mutant tenuem in 
aspiretam, «w in 9, αἱ excep) ὁδοῦ πρόοδος 
φρῶδϑος evanidus, qui abiit, ecanuit e via, vel 
€ via discessit, OUT OF THE WAT. eph enim 
ju bao compos. valet iJ vel ἀπό. ot φροίμοουν 
pro προίμνον οἱ φροιρειάζοσθαν pro weseiaid- 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


(oras, sie ex expose fio φρουξίς. 

— 9. ἀπίγνω mà Besbeiv] euriliari wm 
statuit vel statuit non auxiliari. ac ai esaet, 
ἔγνω μὲ βοηϑεῖν, vel eia ἔγνω βιιϑεν. — Bod 
Quse gegstiones vehementius nogeat, em- 
que nom tantum explicite, oum dem vd 
etiam plures perticule negative» ietegre 
et expresse ponantar, w οὐ (a3, ach evo, 
οὐκ οὐδὲ, μὴ οὐδῶς, cte. ut in ilo Lociani 
[Diet. Mort. xiv. $. 1.] νῦν μὸν, ὦ 'AM- 
ξανδρε, εκ ἂν ἑξαρνος γένοιο, μεὴ οἷοι laic υἱὸς 

εἶναι. obi ἀπε sant negationes er piene 
preter anam implicitum ib voco 
Sed (inquam) heo regula de duplici ne- 
gatione vehemeptius negante noo tastom 
obtinet, ubi dum negative particele jv 
Té; explicite et expresse ponantar ; sed 
etiam cum uns est explicita ie se, allera 
implicite in verbo. Quod tamen vix ob- 
servatam aut video a Gramm., qui 
regalas de Gr. syntaxi nobis tradiderent 
Netetur ergo hæo regula: ' Verbe, qua 
negationem inplieitem j js» se iscludent, 
oum particula megativa vehemontins ne- 
gent, Qus entem implicitam pegatio- 
nem in se habent saat preter verba ne- 
gendi, etiam verba impediendi, probi- 
bendi, debertandi, deterrendi, desperandi, 
et similia: bis enito ex abundanti Attici 
megationem  addent. Demosth. [adv. 
Phsseip. $. γ᾽.) κωλῦσαι τοὺς rdderuc qul 
ἐξάγων τὴν ὕλον. vetare quominus 
JEsch. [s. Timareb. e ζ΄.) τούτους ἀπαγο- 
ΞΕ 

, * Be- 
moeth. iterum (adv. Eubul. 4. «'. med.] 
ταῦτα οὐκ ἂν if v Βύβυλῶδος ae οἷα 


οὐδ᾽ Aaréroesróv σε μὴ οὐχὶ — *2— 
nen abetinebant te a bibeudo. Thucyd. 
3.] τς μὲν θαλάσφες εἴξγου ooi 


Ouen, impedivit ne εἰσὶ» 
tatem perderet. Sic hic ὠσύγνω ach βυι. 
θεῖν. statuit non auzilisri. pro ἔγνω mà βυι. 
Ow Verbum enim ἐπογινώσαειν vel dev- 
γνῶναι negalenem in se iucladit, ita οἱ se- 
quens particula negaliva prorses redes- 
det. Observetor boc ia loco hajes verbi 
significatio, utpete minus trita et wertata. 
"A eommeniter est —*— 
desperare, animum. despondere: sed 

etiam statuere (lieet noo tam frequenter) 
clquid ven faceres. Rt corte bee aNom 
eignificatio, licet nos tam frequentem 
usum habeet, propius tamen respicit ori- 
piwem hujas verbi, Aliud aatem est eri- 
go vocis, aliad usns. Inéexse vel γνῶπκαι 


apud poriores Gr.non est simpliciter eap- 
neoseere ant scire, pod. etutuevo, ratum. 208 














IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


statutum in animo habere, γνώμον credi Oai. 
Hioso Àweyndess» οἱ ἀπογνῶναι. ttous, vel 
hoc non este faciendum, statuere. οἱ ἀπέγνω 
τοῦτο σοιεῖν est nibil aliud quam iy» τοῦ- 
τὸ MÀ ποιεῖν. statuit hoo son facere. et ad- 
dendo particalam negativam e^ssrac Tu, 
more Atticorum, qua vel omaipo gagóiaui 
vel etiam fortius negat, ἀπέγνω τοῦτο 
φοιῖν. Ita bio áwíéyve μὴ βοηθεῖν. stetuit 
auzilium non ferre. Quam syotaxio miror 
equidem fügisse oculatissimum Tbesauro- 
graphem H. Steph., qui de hoo verbo 


agess cilat hsno locum Demosthenis, ezpu 


omisss particule negativa : '' In bec (ia- 
quit) signifeatione ponitur verbam àwey. 
im beo loco Demosthenis, ἀπέγνω βοηθεῖν, 
ceneuit non ete. ferendum ausilium." imo 
dertyro μὸ βοηθεῖν. Quanquam et legitur 
beo verbam hoo ia sensa etiam sine parti 
eula segativa, ut Plat. Anton. [e. 34.] 
Οὐεντίδιος δὲ μὲν σμσωτίῤω διώκων 
derby, statuit, censuit, Parthos non ulte- 
vius prosequi. Idem in Thes. [c. 6.] ὁσέ- 
γὼ πλεῖν, censuit non ess navigandum. 
A4 Aristid. &dertyye μὴ διαβαίνειν (oum 
partie. neg.) statuit non ese transeundum. 
etsi iaterpretantar: desperavit de tran- 
αὐδμ. Heo enim fi nássuma est si- 
gKeificalio bhojus verbi ἀπογνώσκω, sc. 
dert riu, ἀπαυδῶ, dwayetin : etsi ab al- 
tera derivetur, et ab ea depesdest. Cum 
enim quis ex oerto animi proposito et 
coasilio censet aliquid non esse agendum 

quodammodo despondet οἱ de eo 
agendo desperat: atque hine ὠνέγνωκα, 
quod proprie ἔγνωκα τοῦτο js sretiv, etiam 
«s eonsequenti signifieat ὁσελπίζω despero. 
Perro de dupliei hac siguifieatione note- 
tor hee diserimen in synlazi: 'Aseymi- 
exe in propria et primeva sigaificatione 
(9i bio), pro ἔγνωκα τοῦτο μὴ ποιεῖν, sem- 
per construitar cam ivfinitivo sequenti : 
δὶ ὠπογινώσχω pro ὁπελπίζω modo oam in- 
Baitive, modo (idqne ssepius) cum casu 
sequen, eeque vel genit. (qaod frequen- 
tius) vel (quod rariws) aocus. Aristet. 
εν. iii. 6. οἱ (aiv γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σω- 
Tapas. et hi quidem ἀφεροναπί de salute. 
Arrias. de exp. Alex. I. iv. [o. 28.] àwe- 
γνόντες τὰ σφέτερα πράγματα. cum de re- 
bus suis 


deiperassent. 

— 10. erpernaSadó mec] astidens vel ob- 
sidens, Ka0i eam, et eai, oot 
vesbum tactioum et militare, uti et nos 
vulgo to sit deun before, h. e. obsidere 
Urbem aut eestellum obsidione cingere, 
quod ane verbe Gr. eleganter et pro more 
880 ψολιοῤκοῖν dieaat. Πρισκαθέζισϑαι est 
φυλρορνοῖν; et βοβηυϑαθοιο σιιφῳρίος χάρ.» 
verbum πολιορκεῖν oam eo conjuagitar, at 
Apud Thoeyd. [l. i. 61.) προσπαθεζόμινοι 

Ibur issluépuear, et Xen. (Cyrop. 
ii, 4. 11.] ἐσολιώῤκωσε vr, . ebsi 
dena oppugnabat, vel obsidione circumde- 

vOL. V. 


529 
dit. Swpissime antem, sino wem» sat 
erejuognía, Set abaolato vet eb- 


sidere, plerumque cum det. aliquando sime 
casu. Thooyd. l. i. [36.] —R 
TÀ πόλει, obsidentes urbem. Xen. Hellen. 
l. i. [e. 5. 291.) εἶλον ᾿Ακράγαντα λιμῷ, 
μάχη μὲν ἡ ἕντες, δὲ 


MÀ ἱπτὼ μῆνας. Tbueyd. 1i. [11.} deGrmcis 


ad Trojam militantibus : δ᾽ ἂν 

«“ρισκαθεζόμενοι ἦν ἰλάσσονί τὸ χρό καὶ 

ἀπονώτερον τὴν Τροίαν εἷλον. si Trojam assidua 

obsidione pressissent, et citius οἱ facilius eam 
gnastent. 


— 12. vA "m U 3 Anti- 
theta. sDuenvrsy est plus hebere quem, al- 
terum antecellere ; ἰλωττῶσϑαι, minus ha- 
bere quam. πλεονεκτεῖ, qui in. eliqua re 
est soperior, et in meliori cosditione est ; 
ἱλαττοῦται € oontra, qui iaferior et ip de- 
teriori conditione, τῷ πλοινωιτοῖν proprie 
opponitar τὸ s«tevuwrsiv, ut τῷ so» vel 
πλεῖον ben τὸ atiev ἔχων vel ὄντον ἔχβιν vel 
ἕλαττον Sed ab hisee tribus com- 
parativis μεν et Prvo et ἔλωντον derivan- 
tor verba juuevcSac et ὑντᾶσθαι et ἐλωτ- 
γοῦσθαι : sed a comparativo σλίον vel 
“πλεῖν non f verbum σλεοῦσϑαι vel eu 
€e3«, ideoque pro eo dicitur vel sepa- 
ratim «rAío ἔχεις vel conjssetim tee 
κτεῖν, oui contrarium setas. Ea pre- 
vitas ost bumane neturw, ut voces ipses 
una cum rebus corrumpat et in pejus ra- 
piat: inexplebilis est habendi sitis, insa- 
tiabilis avaritiss bydrops: quo plussumus 
peti, quo ples lhebemus, eo plus babere 
oupimus: crescit amor summi 
dixit ille in cojus diebus argeniom erat 
siout lapides terre — rerum satielas, at 
aeri et argenti nulle satietas; unde sio 
aliquando lasi et allesi ad loeum quen- 
dem Homerioum 


Πάντων μὲν κόρος ἐστὶν, ἔεισεν τυφλὸς “δ- 
pnpoc* 
Χευσὸν δὲ βλέψας, οὐκ ἂν ἔειπε nóqog. 


Quorsum heo? viz. insana hominum ava- 
ritia et plus habendi cupiditas fecit, at 
eliam hoo verbam s^4ewréy, quod ex 
sua stirpe et grigine nihil vitiosum sonat, 
paulatim tamen degeneret in malum sen- 
sum et in pejorem partem somaiar. 
TIAsorta rei» proprie est plus habere, in mo- 
liori conditione ess, atque ita fere apud 
Ethaieos et pariores Gr.; at apud Ee- 
cles. Soript. πλεονεκτεῖν sepissime in vitio 
poaitur pre plus habere cupio, plus mihi 
datumo aot vendico, quam par ei aol quam 
mihi convenit: et estia, quod proprie 
est comnmodilos prestans ac melior eonditio 
(«t spud Isooratem, Dionem, et alios), 
postea poni ecpit pro gwaritia et plus ha- 
bendi cupiditate, οἱ passim apod Patres 





ebti- etin N. F. Nam st enueetís ab Apo- 


stolo Paulo somator pro eeneres libidine, 
3r 


530 . "T.STANLEII ANNOTATIONES  '": 


aut insanitate aut excessu libidinis (quod 
vir magnus censet), mira certe bujus vo- 
cis interpretatio est, el vereor ne ullo 
tibicine ſoloiri possit, Atque hoc jam 
insuper observo, licet verbam πλεονεκτεῖν 
apud Atticos scriptores sit μέση λέξις, et 
seepissime samatur pro πλέον ἔχειν ἁπλῶς, 
antecellere alterum, et in meliori conditione 
este ; tamen nescio quomodo nomen s40- 
γέχτης semper ip vitio ponitur, viz. qui per 
vim aut fraudem aut contra leges plus ha- 
bere cupit quam debet, qui «σλέον ἔχει vel 
etiam cupit eAío ἔχειν ex alieno per fas 
ao nefas. Hesych. πλεονέκτα" Bíau. Discri- 
men observat vir doctus inter e» sevaxrtiy 
τινὰ et αλεονεχτεῖν τινὸς, quod tamen nescio 
an ubique obtineat, ut alterum sc. in ma- 
lam, alterum vero in bonam partem su- 
matur. Τλεονεχτεῖ 7iyà, qui ex alicojus in- 
juria aut ad alicojus damnum et injuriam 

at αλενεκτεῖ τιγὸς τῶδε xal 


ἔχει: 
τῶδε B qui simpliciter sine- ejas 


demno aot detrimento soperior illo est 
aliqua re bona, cujus potior est conditio. 
Qui superior aliquo est in re aliqua πλεον- 
airs) κείνου : al qui aliquem defraadat aut 
circumvenit, οἱ ei sua auferat, “΄λεονεκτεῖ 
ἐκεῖνον, non buívv. Atque ita passim in 
Pauli Epistolis πλεονεκτεῖν cum accus. est 


fraudare, circumvenire, decipere, et pass. 


[2 Cor. ii. 10.] fra μεὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ 
TOU Σατανᾶ, ut non circumveniremur a Dia- 
bolo, Vulg. ne fraudaremur a Satana, Ter- 
tull. Suid. πλεονεκτῶ τὸ «λέον ἔχω γενικῆ, 
φ«λεογικτῶ δὲ τὸ ἀδικῶ αἰτιατικῇ, ὡς “πλεονε- 
κτεῖ ἡμᾶς ὁ διάβολος. Hano distinctionem 
avide arripuit nuperus quidam scriptor in 
Apolog. quadam pro Epist., αἱ aliter ex- 
pon. locam Chrysosth. quam vulgo «olet. 
Verba Chrysosth. sunt Hom. in 1 ad Tim 
τῇ χειροτονίᾳ μεόνη αὑτῶν ἀναβεβήκασι, xal 
τούτῳ μόνω δοκοῦσι πλεονεκτεῖν τοὺς σρισβυ- 
τέρους. ubi aperte ait Chrysosth. Episco- 
pos superiores esse presbyteris potestate ordi- 
tandi, et hanc esse solam praerogativam qua 
Eaudent episcopi supra presbyteros, viz. τὴν 
χειροτονίαν, ordinationem, seu jus ordinandi, 
quod prexbyteri non habent, sed soli epi- 
scopi. At verisimile est (inquit auctor 
ille) hoo ordinandi jus in fraudem pres- 
byterorum &surpatum esse ab episcopis. 
Credibile enim est, Chrysosthomam per 
«λεονχτεῖν τοὺς πρισβυτίρους intellexisse 
μμεϑοδεύειν, quod est. circumvenire, at am- 
plius, quam per equum et jostam licet, 
in presbyteros sibi arrogarint episcopi. 
Atque heno saam interpretationem confir- 
mat usu hujas verbi πλεονεκτεῖν, quod cum 
acous. (inquit) conjunotum dicitur erg 
τῶν παρὰ τὸ δίκαιον ἔχειν ἀξιούντων, de his 
qui preter jus et fas aliquid sibi assumunt 
aut dssumere conantur : il& αἱ πλεονεκτεῖν 
τοὺς πρεσβυτέρους sit injuria afficere pres- 
byteros eosque jure suo. fraudare. — Sed fa. 


eile profeeto est his respondere. Dieo 
igitor primo e?somix73i? cam accus. nen- 
quam legitar apud antiquos et pariores 
Gr.; nedum in significatione fraedandi 
aut circamveniendi. [ἢ bac esim sigsi- 
ficatione a Scriptoribus tantom Sacris et- 
que Eccles. usarpatur hoc verbum. Usde 
Suidas, cum hojus significationis exem- 
plom afferre vult, ex sacro entiquo sori- 
ptore illud adducit, quamquam celato ao- 
mine ; ita enimsebabentejas verbe : s4m- 
ἐκτῶ δὴ τὸ ἀδικῶ αἰτικτιχῆ, ὡς τὸ, eDant- 
κτεῖ ἡμᾶς ὁ διάβολος. quae vox mon Ethai- 
com sonat, sed Christianum. — Deiade 
vero et hoo observandum est : Quoties- 
cunque boc verbum cam acous. jaocium 
in malo sensu, viz. in significatione fraa- 
dandi, ponitur a Script. Sacris aliisve po- 
sterioribos Gr., prseter illam accus. perse- 
nz nunquam adscisoit alium casom rei, ut 
πλεογεκτῶ ct, ἐκεῖνον, ὑμᾶς, etc. nec unquam 
exprimitur casus rei. οὐδένα 

σαμεν [9 Cor. vii, 2.] etsio in perpetuam. 
Cum vero preter acous. persons additer 
eliam accus. vel dat. rei, tum vero σλισ- 
ἐκτεῖν est antecellere, vel superior esse, vel 
ín meliori conditione esse. Ille autem ca- 
sus rei denotat rem illam in qua aliqeis 
sst superior altero: et opinor nullum ex- 
emplum afferri posse in quo hoo verbam 
in hao syntaxi aliter osurpetur. lgiter 
πλεονεκτεῖν in illo loco Chrysostb., cum 
doplicem casam regat, alterum rei, per- 
sone alterum, non erit fraudere aut cir- 
cumvenire, aed antecellere et superior esse ; 
et illa verba, τῇ χειροτονίᾳ μεόνη ἀναβὲε- 
Cixaci, καὶ —— Pubs αλρονεχτεν 
τοὺς πρεσξυτίρους, ita omnino reddenda 
sunt, prout communiter ab interpretibus 
verti solent: sola enim ordinetiene super- 
eminent, et hoc uno videntur superiores ex- 
sistere presbyteris. Atque ita certe trans- 
talit doct. Salmas, si modo is Mes- 
sal. sit in dissertatione de Rpiso. et 
Presb. Et utcunque so res baboerit sa- 
perioribus seculis ; at certe Chrysosthomi 
temporibus, Episcopi non frawde aliqea 
nec injuria nec usurpatione, sed suo qoo- 
dam jure, bane ordinandi preerogatieam 
atque potestatem obtinuerint: atque boo 
fateri coxuntur, qui sacro illi ordini vel 
maxime infensi sunt et adversarii. "EAav- 
τὸν ἔχειν, ἧττον ἔχειν, εἰ μεδῖον ἔχειν, 8y- 
nonyma sunt, et dicuntur de clade bel- 
lica, cam quis in preelio ipferior est et 


in pejori conditione, ad verbom mimus 


habere, quod Lat. pon dicunt, nos autem 
in lingua vernacula videmur prope acoe- 
dere ad Gr. banc loeutionem, oum dici- 
mus TO HAVE THE WORST ON'T, de eo 
qui in prelio eat inferior et succumbit. 
Quanquam vero hs;o tria, ἔλαττον, ἧττα, 
et μεῖον, in hao phrasi idem eoneat, tamen 
verba deriv. ab iis videntur mihi aliquid 








IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 691] 


babere inter se discrimen in significatu, 
viz. ἐλαττοῦσθαι, ἡττᾶσϑαι, et μειόῦσϑαι, 
apud Att. script. ᾿ελαττοῦσθαι est fraudare 
ouo juTE, res fuas habere ; γετᾶσϑαι 
plerumque est inferiorem esse. in prelio ; 
μειοῦσϑαι est extenuari. vel diminui ἐπ 
jrantitate: et sic etiam nomina conjug. 

λάττωμα est detrimentum, incommodum, 
valgo DISADVANTAGE; ἧττα proprie cla- 
des bellica ; μείωσις diminutio, gura Rhe- 
torica oui contra αὔξοσις. Quanquam ἦτ- 
τᾶσθαι ὁδονῆς, ϑυμοῦ, etc. pro. ἥττων εἶναι, 
est succumbere voluptati, ire, elo. αἱ fi7- 
«waa pro culpa seu detrimento non est 
Atticum, sed ex stylo N. F. ἤδη uiv οὖν 
ὅλως lea ly ὑμῖν ἐδ τίν. [1 Cor. vi. 7.] 
᾿Ελάττωμα est id omne quo alicajos con- 
ditio deterior exsistit : at e contra s. id 
quo melior, ut in. prelio et sol. et 
loci opp. sunt «2. adv. Att. πλεονεκτήματα 
sunt esa in quibus quis superior est, ἐλαττώ- 
ματα ea in quibus quis inferior est, alii Gr. 


SpeTtehpaca et ματα. 

— 13. ὑπὲρ μὲν $ barrorrai] pro his 
que de suo avferuntur Interp. Frequen- 
tissima Hellenism. apud Gr. pro iip 
ἐκείνων ὧν vel οἷς vel iv εἷς lar. pro iis in 
quibus detrimentum faciunt, pugnant tan- 
quam pro aris et focis: non eodem animi 
impetu neo fervore ferantur homines ad 
invadendas res alienas, quam ad defen- 
dendas suas. ᾿Ελαττοῦσϑαι est minus ha- 
bere quam par est, minus quam ad se per- 
tinet, re ant. parte sua fraudari ; «λεογε- 
xT1ig9ai, injuriam poti in re sua, jurs suo 
privari. ᾿Ελαττοῦται, qui damnum facit ; ζη- 
μειοῦται, oni accisa res est, cui detrehitar 
aliquid de suo commodo, idque invito ple- 
ramque et preeter volontatem. Dem. alibi 
[c. Dionysod. (Y. ] οὐκ ἀξιοῦμεν ἐλαττωθῆναι 
der) τῶν ὑμᾶς καὶ ἡμᾶς ἠδικηκότων. petimus 
"6 damnum vel detrimentum patiamur ab 
tis, qui et vos pariter et nos injuria affecti 
sunt. atque etiam boo iu loco. Aliquando 
autem ἐλαττοῦσθαι dicitur qui sua sponte 
detrimentom facit, qui suo jure cedit ; 
atque ita sumo apud Thocyd. I. i. [77.] 
in insigni illa oratione, seu apologia 
Athen. pro seipsis: xai ἐλασσούμενοι yàp 
ἐν ταῖς ὃ «ρὸς τοὺς ξυμμάχους δί- 
καις, φιλοδικοῖν δοκοῦμεν. δὶ optime Lat. 
Int. quamvis enim in judiciis de pactis et 
conventis de jure nostro decedamur, tamen 
litigiosi esse videmur. — Schol. ἀδικούμενοι, 
ζαμιούμενοι ἐν ταῖς συναλλαγματικαῖς χρεί- 
e, καίτοι δυνάμενοι ὡς ἄρχοντες ἔχειν τὸ 
πλέον. recte, et rectius ζημωούμενοι quam 
ἀδικούμενοι. Qui enim sponte de jare sao 
cedit, non ἀδικεῖται: οὐθεὶς γὰρ ἀδικεῖται 
bx (inquit Philos.) volenti non fit inju- 
fia. qui ἄκων ἐλαττοῦται, i$ quidem. ἀδι- 
κεῖται et injuriam patitur; at qui ἑκὼν 
ἐλαττοῦται et de suo jure cedit, is βλά- 
φτῆται, οὐ non ἀδικεῖται, dampum petitar 


sed non injariam. Aristot. Etb.1. v.10 
τὸ ἐπιιπὴς (inquit) est ἐπανόρθωμεα νόμου. 
et paulo post describit τὸν ἐπιεικῆ, virum 
equum et bonum: à μὴ ἀκριβοδίκαιος ἐπὶ τὸ 
χεῖρον, ἀλλ᾽ ἐλαττωτικὸς, καίπερ ἔχων τὸν 
γόμοον CouSiy, leritixüc ἔστι. qui non. nimis 
urget jus suum in deteriorem partem, sed 
potius de jure suo cedit, etiamsi legis auzi- 
lio niti possit, is est &quus et bonus. Igitur 
ὁ ἐπιεικὴς, qui facile de jure sno remittit, 
est ἐλαττωτικὸς et μιειογεκτικὸς, cui oppo- 
nitar ὁ ἀκριβοδίκαιος, οἱ megis ὁ asortxri- 
κὸς, qui in excessu semper peccst, et plus 
sibi tribuit et assumit quam par est ao 
justam: πλεογεχτικὸς οἱ ἐλαττωτικὸς sunt 
velati duo extrema, anum in ezcesso, al- 
terum in defectu ; medium inter utrumque 
est ἀκριβοδίκαιος, qui nimium est sui juris 
tenax et in eo prosequendo nihil remittit. 
Egregie Porphyr. de Abst. 1. iii. προπί» 
eru ὁ δίκαιος, olov ἐλαττοστικὸς ἑαυτοῦ τῶν 
κατὰ caua. vir justus procidit infra jue 
suum, subeadit, et minus sibi tribuit in cura 
corporis vel in rebus ad corpus spectantibus, 
quam Jure sibi sumere potuit. Lat. Interp. 
admodem inepte et imperite, at solet, 
non rigidus circa suum corpus. ' 
— 14. τοῦ δυνατοῦ) Int. summa 
ti, pro virili, quantum postunt, ad verbum 
usque ad possibile, pro viribus, usque ad ex- 
tremum sue potentie. More sao laxoriant 
Gr. in bae phrasi, et variis modis expri- 
mont, Dicunt enim et hoo senso κατὰ τὸ 
δυνατὸν, et elc τὸ δυγατὸν, et ὡς ϑυνατὸν, et 
κατὰ δύναμιν, οἱ ὅση δύναμις, οἱ ἴσον σθέγος, 
εἰ παντὶ σθένει, et ὅσον ἐνδέχεται, οἱ ἐφ᾽ ὅσον 
δύναταί τις, et ἐφ᾽ ὅσον οἷον ἐστι, et κατὰ 
τὸ ἐνδεχόμεενον. | 
— 19. ᾿Αρτεμισία)] Dux femina facti 
magoam partem agit in boo theatro. Ut 
igitar Chronol. et Histor. et filum et argu- 
mentum bujus orationis clarios innotescat, 
visum est de hao Artemisia pauca dicere. 
Celeberrima nobilissimaque Carism erat 
illa regina, Meausoli uxor, quee magnifi- 
centissimum illad monamentom erexit in 
honorem et memoriam conjugis sui Mau- 
soli, unde postea splendida quseque et 
samptaosa monumenta et sepulcra Mau- 
solea dici meruerunt. Inter mira⸗ 
racala nomen et locom obtinuit hoo Mau- 
soli monumentum, ** Aere dum vacuo pen- 
denti Mausoleo," eto. reliqua sex, JE- 
gyplie Pyramides, Pharos item Ægy- 
ptia, Menisa Babylonis, Templum Diane 
Epbesis, Colossas Rhodios, denique Sta- 
tua Jovis Utque hoo Mausolegm 
unum est ex septem mondi miraculis ha- 
bitom, ita ipsa Artemisia, stupendi illius 
operis auctor atque fundatrix, inter novem 
muliebris sexus miracula recensetur a nu- 
pero quodam scriptore verpacolo. Edi. 
dit enim is suctor non ita pridem libellum 
de quibusdam inclytissimis mundi femi; 


532 


nis et beroinls quotquot unquam vixerunt 
gloriesiasimis, quas quidem novem 58- 
mero faeit, ferte quia naemnero deus im- 
pero gendet, vel ot nameras novem Masis 
respendeat. HMarem tres sunt Joder, 
Debors, Judith, Esther; tres Ethnies, 
Bendaca Brit, Penthesiles, Artemisia; 
tres denique Christiane, Elphríde, Mar- 
gereta, Elisabetbe, Britan, tres Re- 
gione Anglie nmostrm. Bed redeo ad Ar- 
temisiam ejusque Maasolem et Maoso- 
leum. De Cæcero olim dixit Cieero, ἔνι 
φοῦ IIqutrulw ὁ Καῖψαιρ ἱστὰς ἀνδμάντας τοὺς 
δαυτοῦ σήγνυσι. rond restituendo Pompeii 
Metuas ererit suas, Bano decantatissima 
heo regina, dum insigne hoo Mausoleum 
marito posait, eternam fame nomisaique 
660 monumentum exetraxit. Neo fide tan- 
tum et amore in coojogem, sed etiam for- 
ütudine virtoteqse belliea insignis hec 
Cesmina fuit ; al historicis saltem credere 
velimos. "Vixit et floruit Artemisia ee 
tempore quo Demosthenes banc orationem 
habuit. Habita autem est bec orato vel 
darente hoe belle sociali vel statim finito, 
vis. Olymp. 106. vel 107. Ceptam enin 
hoc bellom est (uti jam annotavi ex Diod. 
Bic.) anae tertio Ol ymp. 105., et finitum 
enao tertie Olymp. 106. ; ennoautem se- 
quente mortuus est Mausolus Carie rex, 
regine Ártemisise conjux, utitestataridem 
Dioder. 1. xvi. (o. 36.] ὑπὸ δὲ τοὺς αὐτοὺς 
καιροὺς Μαύσωλος ὁ c ϑυνάστης ἐτελϑύ- 
αησον, ἄρξας ἦτο α΄. Vidua itaque foit 
Artemisia recens exstinote merito, com 
babita est eee oratie, nt apparet ex hisce 
verbis Demosthenis. Loqoitor eaim de 
ile tanquam sola Carim principe et 
geberaatrioe sab rege Persarum, et ad 
quam illius regionis oura summaque res 
pertinebat illis temporibos. Memínerat 
quidem Maosoli sopra ín initio oretienis, 
ubi dixerat eum euelorem et suasorem 
Insulanie fuisse hujas belli socialis, à μεὸν 
φρυτανοίσας ταῦτα καὶ ποίσας Μαύσωλες. 
Primas faces socialis hujus belli adversus 
Athenienses &aooendit iste Mausoloe, 

quidem belle post annos quataor jam , 
enne ille prozimo exetipotue est, relicta 
Cariso preefectura coujagi eo Artemisia, 
etrenuissimm faint et T". 
At qaid interim faciemus Herodoto, qui 
Artemieiam — nostram lopge retro coa- 


jicit in tempora Xerxiena : nam si illi Darevit 


eredimas, cum famosissimam illam expe- 
ooatra Gr. surcepit Xerxes, Per- 

earum partes et fortunam secuta est Ar- 
temisia, etiam tem defasoto viro, filiique 
pupilli reram administrans. Sed ipsios 
Herodeti verha bao spponere eb χεῖρον 
Jara eue: lel τὴν "paa evhermure 
τὴν ᾿Ελλάδα στραττυσα.» 

μένης γυναικὸς, ἔτις, ἀποθανόντος τοῦ 


αὐτό τὰ ἔχουσα σὴν τνρονίδα, καὶ anuli, 


ἀνδιὺς, quad 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


pugna a 
nium Chronol. caleulo et consensu iacidit 
in Olyurp. 15. Chroaolegia entem hejes 
orationis Demosth. est Olymp. 
106., uti jum probavimus ex Diedor. Sie. 
Non potait origo cedem Artemisia, Mae 
soli conjux et Cariss regina iMeresse 60» 
piis Xerxianis im pugna Salamimis, οἱ 
Rhodioram Reip. insidiari eorumqae re 
bass se immiscere tempere Artexersüa 
Ochi et Demosthenis, Eadem nos poteit 
esse Xerxi et Artazerxi Oobe, 
neo Tbemistocli et Demostheni, nes pr,» 
lie Saleminie et huic bello socii. Si- 
quidem a Xerxe ad Artaxerxem Ochen, 
ἃ Themistocle ad Demosthenem, & pego 
Geleminia ad bellom sociale, interesse" 
runt Olymp. oireiter 30, b. e. asai ple! 
tinus 140, ati jam ex parte 

et emplias demonetrari poterit. Bt ferta 
ven abs re faerit Chronologeram arceles 
peblisper excatere, ut historia hejes ert 
lionis olarius mobis eleoescat. Si iier 
competom isire velimus, ratio apaeren 
sie facile sobduci poterit. A fegs Xerxb 
pest eladem Saleminiam (ubi desinit He- 
rodot.) ad imitium belli R 
floxerupt aconi 50, ques breviter persirie- 
git Thnoydides in primo libro Historie 
atrooissimum fanestissimsmque 
illad bellum civile Gr. Pelopeenet ap 
$7, ex quibas 80 tentum οἱ enen 
epere eomplectitur Thecydides : reliquee 
aetom sex sapplevit Xenephou; 8 6s 
belli Peleponnesisci ad prism Mexti- 
niense (in quo victor Bpaminondss cae 
est, in oojas morte desiait Xenoph.) is- 
tereesseruat anei eirciter 58 à Me- 








IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 633 


Ipen aociale anni 6: qui quatuor anDorsm 
nameri simul oonjunoti officieat 121, h. 6. 
Ol ympiades $0, et unum preterea annem. 
Admodum igitar grandevi fucrint epertet, 
sapraquo Priami οἱ Nestoris annos vixe- 
rint Mausolus iste Cari rex cam conjage 
sua Artemisia ; si et Xerxianis tempori- 
bus floruerint (ot refert Herodotos), atque 
etiam socialis hejas helli adversus Athe- 
Bienses (regnante Artaxerzxe Ocho) au- 
etores suasoresque fueript, ati hio iuquit 
Demosthenes. Ht Herodotus forte, ut 
patriam suem nobilitaret (Halioarsessen- 
sis enim fait), fabulam bano de Artemisia 
Halicarnassi regina Musis suia ipterte- 
Xeit, quam pestea eum legentes. avide 
— alii Historici, prsesertim La- 
tini, et inter alios Justinus Trogi Epit. 
Ll ii. [14.] * Artemisia (inquit) regina 
icarnassi, quee in auxilium Xerxi ve- 
Berat inter primos duces, bellum aeerrime 
eiebet." At Diodorus Sicalus in sua Bi- 
blietheca aliquanto esutier, ubi auxiliares 
Xerxis eopias recenset, nullom bojus 
Amesonis mentionem facit; ot non im- 
smerito mibi saspecta bac ex parte Hero- 
doti fides sit. Non ignoro Suidam huic 
modo sdbibere: ait enim deas 
feisse Artemisias Oarim regieas ὁμωνύ- 
: anti m wmem, eojas memisit 
Herodotes ; juniorem alteram, de qua De- 
smsosthenes in bac oratione. — Integrom 
Soide locum huo apponere non sbs re 
feerit : ᾿Αρνεμισία αὗτε iple tus κατὰ Πεῤ- 
Ort. κατὰ τὰ Περσικὰ, b. e. tempori- 
bes Persicis, tempore insigvis illius Per- 
sies expeditionis in Greeciaum : non enim 
illae strenuo pegnavit navrà Περσῶν, sed 
καθ᾽ ᾿Ἑλλάνων), δι᾿ ἣν εἶσεν ὁ βασιλεὺς οἱ ἄν- 


σιπὰ, quid enim est κατὰ ), ἃ δὲ 
werrépa, ἧς καὶ Δυμοσϑένης, ἐν τῇ στρ τῆς 
ed» Ῥοδίων ὶ μνημονεύει, ϑυγάτηρ 
sel» 5n Ἐκωατόμνον, γυνὴ δὲ καὶ —8 Mav- 
eve, Αἱ miror, usde hero heuserit Sei- 
das. Daas enim Artermisias, Cerim re- 
gises et Maansoli conjeges, »alius (quod 
scio) Chrenol. nee Histor. neo Geogr. 
meminit ; et vollem aos doevisset Saidas, 
wtra ex illis deabus Artemisiis feit φί- 
λανδρος γυνὴ, et maguiü&centissimum illud 
Mausoleem in ejus bonorem oondidit. δύο 
Nam oerte ast posterior feit eat sulla. 
Nos enim potait esse deeantata illa, que 
vixit (si modo vixit) κατὰ và Περσικὰ, 
temporibes Xerxianie. δὶ ballncinentor 
egregie ia re bistorica et ehronelogioa, 
quet et baetenue petaront eandem esee 
Artemisiam Caris regintm, ques tam fer- 
titer pagsavit ad Selaminem, et que tam 
meguifeem moremewtem conjegi sue 


Mausolo exstruxit. Im 480 errere ver- 
saster plerique moderni tum Χρονολόγοι 
tam Γεωγράφοι, qui daerum molierum ejus- 
» nominis (si medo ἀνα fuerint) ἀν- 
δρε 4 |, et otriusque xe- 
τρδώμετα οἱ Tes prmolare gestas permi- 
scent atque confondupt. Qae intererat 
pramlie ad Salaminem, nos potuit erigere 
illad monumentum.  Pogna Saleminia in- 
cidit is Olymp. 75. ex cemmenai consensa 
omnium Chronologorum : at exstructum 
est hoo Mausoleem post Olymp. 100. 
b. e. 100 plas minus annis posterios clade 
fagaque Xerxis. Plimius de Maueoleo 
| xxxvi. 5. ““ Mausoleum, bh. e. sepal- 
crum, ab uxore Ariemisia factum Manesolo 
Carie regulo, qui obi anno secundo 
Olymp. 100." At Diodoros Siculus Mau- 
soli mortem adhuc inferius dedacil, viz, 
in annum quartum Olymp. 106.  Etipee 
Saidas, is voco Θεοδένγης, ait Theode- 
stem illum et Nagcratem οἱ Isoorateta ot 
Theopompum, ibsignee sc. illias evi Rhe- 
tores orationum pompe perentasse 
Mausolo Olymp. 108., idque jessu sue- 
suqoe Artemisis : ἐπὶ τῆς ey Ὁλυμ σιάδι 
aieo ἐπιτάφων ἐπὶ Μαυσώλῳ, ' 
τῆς γυναικὸς αὑτοῦ π' , Qesm- 
obrem Artemisia illa Xerxiana. aut alia 
foit, δαὶ forte (quod magis credo) nalis ; 
et maxime me movit, quod neo Diedorus 
Sicolos, diligentissimus prudentiasimes- 
que bistericus, illios meminit, neo ia re- 
oensione auxiliarium copisrum Xerxis 
nec in deseriptione illius prselii navalis, 
ubi tamen aptiasimus erat eam introda- 
cendi locus ; et proculdubio non omisissot 
tam preeclarum et memorabile exemplum 
tam fortis et illostris foxminee, si kane 
historiam Herod. fideque 
digsam judicasset. Huc aocedit, quod 
Sirabo doctissimos εἰ aecuratissimus Geo- 
graphas, ubi Carim et Halicarnassi 
eique reges resque memorabiles narrat, et 

ne quidem habet de Artemisia 
illa Xerxiene, Lygdamis &lia, ques ad Sa- 
laminem tam stresme pugnavit; sed de 
altera tantum mentionem facit, vis. Arte» 
misia, Hecotomni filia, Mauseli coejuge et 
sorore, quse Borait temporibes Artaxerxis 
Ochi et Philippi Maoedovis, cai et Man 
solei strueturam attribuit, et de qua etie 
bie loquitur Demostb. «εὖ 
"a^ Cao Mec ἦσαν υἱοὶ τρεῖς καὶ 

ὧν & πρισβυτίρα ᾿Αρτεμισία 

νῷ πρσβυνάτῳ τῶν ἀδελφῶν Μαυσύλω: la- 
σίλενε δὲ Μαύσωλος, τολευτῶν δὲ ἄτεκνος νὸν 


βανεύσεης διὰ τοῦ ἄνδρος 
etiam hoo ex Sirebeme babemus, cem 
ἐδοίο affectus ardore conjugem (ratremquo 
Maezsolum deflevisse, ut prm ejus de- 
siderio tabe correpta εἰ onstinote fecerit; 


534 T. STANLEII ANNOTATIONES 


qem mortui conjugis cineres bibit, ipsa 
etiam in cineres ante diem versa ox simio 
]wetu et dolore ob ejus interitum. Neo 
certe diu ei supervixit: obiit enim ille 
anno quarto Olymp. 106.; ilia autem 
anno secundo Olymp. 107., b. e. biennio 
post, uti refert Diodor. Sio. l. x vi. [c. 36. ] 
Alteram vero quod spectat buio nostre 
cognominem, aut splendidom id foerit 
Herodoti commentum, aut egregius para- 
ohroniamus et proobronismns in historis, 
aut equam bio mibi berere fateor. At- 
que hactenus de Artemisia, quam, quia 
magnam partem agit non solum in 20ena 
hojus orationis, sed etiam in tota Gr. hi- 
storia (quid enim magis decantatum Gr. 
historicis quam π“ολυθρύλλνητον illad Mau- 
soleum), non potui igitur eam insalota- 
fam ypreeterire, oum tam opportone in eam 
i. 

—ibid. τῆς πόλεως οὔσεως leri τῶν αραγμά- 
v] ubi nostra urbs jam negotium susceperit 
Let. Interp. Eleganter usurpater hec 
vox τὲ σράγματα in plurali, idque variis 
modis, prsesertim .cum bis preepositioni- 
bus iv et ἐπὶ, ut cum aliquis dicitur ἐν τοῖς 
* εἶναι, vel ἐπὶ τῶν πραγμάτων 
vel ἐπὶ τοῖς πράγμασι νοὶ ἐπὶ τὰ πράγματα. 
Soidas in voce πράγματα : ἐπὶ κακῷ χρῶν- 
σαι τῇ Au el παλαιοί. recte aliquando, 
mon enim perpetao. Εἰ in malum qui- 
dem sumitur prsecipue in illa phrasi, cum 
dicoot Gr. πράγματα ἔχειν pro ἐνοχλεῖσθαι, 
et πράγματα «αρέχειν pro ἐνοχλεῖν, turbam, 
swnolestiam Alioquin etiam ἐπ᾿ &ya- 
Se: est enim omnino μέσῃ λέξις : sunt 
enim πράγματα ves, vel negatia, seu pu- 

ica seu privata, civilia seu. communia. 
'Triplici igitor sensu dicunt Gr. εἶναι ἑαὶ 
qe, πράγμασι vel ἐσὶ τῶν πραγμάτων, 
sensa politico, sensu. forensi, et sensu 
theologico. Primus usus bujus phraseos 
frequentior apad Gr. Historicos et Puli- 
ticos; secundus apad Rhetores; tertius 
apad Reclesiasticos scrjptores. Primas 
igitar usus hojus vocis rà πράγματα est 
politicus, et sio τὰ πράγματα idem fere 
est quod «ολιτεία, rerum status aut. Reip. 
edministratio; atque ita dicitur ῥέχεσθαι 
và πράγματα, qui res summas capessit, 
qui Reip. sdministrande curam in se 
suscipit, ut Plut. (Pomp. c. 5.] ἐδέξατο 
τὰ πράγματα Κάρβων: et ἔχειν τὰ ereá- 
γματα, qui ad clavum Roip. et guber- 
naculum sedet, qui summas res tenet, ut 
Thacyd. [l. iii. 72.) οἱ ἔχοντες τὰ πρά» 
γματα, Schol, οἱ δυνατοί : at ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ 
φράγματα, δὰ quem devebit cura Reip. : 
sio οἱ iv τοῖς πράγμασιν vel lol τοῖς πρά- 
γμασιν ὄντες sunt. οἱ ἄρχοντες, magistratus, 

im epud Gr. Historicos aliosque «s- 


ἐγράφους.  Sontetiam τὰ πράγματα non. À 


solom sammarom rerum administratio, 
sed etiam secupdaria queevis negotia pa- 


blica, que ad universum, et ad Rei. 
totius statum spectant ; atque ita in boc 
looo Demosth. τῆς σόλεως οὖσως imi τῶν 
φιαγμάτων, CUm nostTa urbs jam susceperil 
publicum hoc megotium, de asserenda se. 
Rhodiorum libertate. Atqae bic primus 
hujus vocis et phraseos usus est, viz. poli- 
ticus. Secundus est forensis sen juridicss; 
atque in boc senso τὰ πράγματα, vel pe 
tius “ράγματα sine articulo, sont lites seu 
controversie, quia lites et controversie ma- 
ximas creant molestias, ersiea πράγματα 
παρίχουσι. Lysias [c. Erastostb. $. c. 
οὔτ᾽ ἑαντοῦ οὔτ᾽ ἀλλότρια πράγματα σράξες. 
qui nec meam unquam nec alienam litem is- 
tendi. atque ita alibi apad Rbetores, ubi 
tractant τὰ διιανικά,  Terüias demiqee 
usus bujus pbraseos est theologicas ; at- 
que ita τὰ σράγμωτα sunt res mundane 
et seculares, τὰ GCirrixà, et opposanter 
rebus sacris et divinis et ad religionem 
spectantibus. Synes. Ep. eleganter. et 
pro more suo : τετάχαται ἕτερα μὲν b τὰς 
πράγμασιν, μεῖς δ᾽ ἐν ταῖς εὐχαῖς εἶναι. 
statutum est ut negotiis gerendis, 
ποῦ (1c. Episoopi) fundendis precibusocca- 
pemur. Hinc τ]ραγρεατεύεσθαι ost mercari, 
megotiari in swercimoniis et. contractibus, 
alis mundanis id genus negotiis verasri, 
ἐμπλέκεσθαι ταῖς τοῦ βίου wqaypartiax, 
quod minime omnium iis convesit, qsi 
τετάχαται lv ταῖς εὐχαῖς εἶναι, οἱ loquitr 
Synesius. Herodian. |. vii. de Gordiss. 
jan. [o. 10.] ἐπειδὴ διὰ τὴν ἡλικίαν οὐχ οἷς 
T8 ἣν σροίστασϑαι τῶν πραγμάτων. quand 
adhuc per etatem Hemp. gerere nen po 
terat. 

— ult. σεριτοιῆσαι ᾿Ρύδον αὐτῷ Rioden 
ei acquirere, comparare. eliam in hao si 
guificetione acquirendi differunt esprerne* 
et περιποιεῖσθαι, et vellem certe sccoraties 
disinxissent inter hæo dao Lexicographi 
nostri. Est enim discrimem magsi mo- 
menti et ab auctoribus (quantam asimsd- - 
verto) constanter observatam. 
et περιποιεῖσθαι cum dat. persone οἱ acctts. 
rei utrumque est κτᾶσθει, acquirere, com 
parare : περιποιεῖν est acquirere elteri ; & 
φεριποιεῖσθαι eat. acquirere vel comparere 
sibi. Herodian. l. viij, (o. 8.] ἐς τὸ wwe 
φ«οιῆσαι τῷ Μαξίμω τὴν μεναρχίαν. obi ips. 
non est tueri δαὶ servare (uti H. Steph. in 
Thes.) sed acquirere, comparare, ut tape 
rium Mazimo tradant, vel acquirunt eus 
i. imperatorem faciant. in quem sossam 

olit. more modoque sue parsphnastico: 
id agi, «t summarum rerum solus Marisa 
potiatur. Themist, ip ii. Am. τούτῳ yt 
«περιποιῆσαι βούλεται εἰκόνα Suirere καὶ 
ἀϊδιότητος ἡ φύσις καϑ' Seer δύναται. (miti- 
«οιῆσαι, κτήσασϑαι, querere εἰ comperert) 
uic enim, sc. rei et corrapuo» 
vult nature imeginem etc. V 

quitur de conjinuatione et p 








IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 535 


speciei pro genereratione individoorum. 
Hunc locum Tbemistii citans doot. Le- 
xioogr. heec verba habet: ** Themistiosau- 
tem h&c quoque in significatione usurpa- 
tor activam vocem." At (inquam ego) 
hao in significatione, viz. cum significat 
acquirere seu comparare alteri, et non sibi, 
hoc verbum semper babet activam vocem, 
wiposouiv, et non. πιριαυοιεῖσθαι: at e con- 
tra, cum significat acquirere sibi, et nou 
alteri, semper ponitur in voce passiva 
vel media. Atque ita hic apud Demostb. 
Ψψεριποιῆσαι "Póloy αὑτῷ, sl. esset αὑτῷ vel 
ἑαυτῶ, non esset περιποιῖῦσαι, sed περιπαή- 
e. ; et sio semper epud auctores. 
Idem Thermistius paulo ante locum ci- 
tatum: ὥστε ἑαυτῷ ταύτην σερισοιόάσασθαι. 
Aristot. Polit. 1. v. (c. 6.] οὗτοι αὑτοῖς 
«ριποιοῦνται δυναστείαν. hi sibi ipsis domi- 
sium acquirunt, et Eth. 1. ix. ſo. 8.] οὐ 
φεριποιούμενος ἑαυτῶ τὸ καλόν. ut sibi hone- 
statem per id paret. atque iterum 
cap. ἀεὶ τὸ xaX ἑαυτῶ σεριποιοῖτο. Mb. 
moeth. [de fals. leg. ὁ. £a'.) τὰς ἀγαθὰς 
ἐλαίδας παρὰ Suv πιριπούσασθαι ἑαυτῶ 
Xel τοῖς w«ci. Eodem semsu reciproce 
etiam sine dat. avr» vel ἑαυτῶ. Xen. 
[Mem. i. 7. 3.] wspisrouira: τοσαῦτα ὥςτε 
καὶ «λουτεῖν. atque ita in N, F. t» ἀτερι- 
“οιησάτω hà τοῦ ἰδίου αἴμωτος. acquisivit. 
Diodor. Sic. in Proom. Hist. τοῖς δὲ δι᾽ 
ἀρετὴν περιποιησαμεένοις δόξαν αἱ πράξεις &- 
«σαντα τὸν αἰῶνα μενημεονεύονται. qui virtute 
sibi gloriam compararunt, eorum res geste 
per omne evum memorantur, | Idem paulo 
supra active boo verbum usurpavit, ubi 
significatio non erat reciproca, sed in 
aliam personam transiens: xaA 

wügay hà τῆς πραγματείας ταύτης περι- 
ποιεῦσι τοῖς ἀναγινώσκουσι. pulcherrimam ez- 
perientiam lectoribus conciliant, historici 
sc. Atlocus quidam est in Xenophonte, 
ubi hoc verbum sipisrodiir videtor mibi pe- 
culiarem quandam sigoificationem babere: 
Exstat is]. v. [o. 11. 10.] Memorabil. 
qui et (Economicus inscribitur : οἱ δὲ δυ- 
' φάμενοι μὴ μόνον τὸν ἑαυτῶν οἶκον διοικεῖν, 
ἀλλὰ καὶ περιοιδῖν, ὥςτε καὶ τὴν «ὅλιν 
κοσμεῖν καὶ τοὺς φίλους ὑπικουφίζειν. qui non 
$odo domum suam administrare possunt, 
sed etiam nonnihil facere lucri, ita ut et 
Remp. ornare et. amicos sublevare queant. 
ubi doct. Int. Leunclavius περιποιεῖν ver- 
tit nonnihil facere lucri, ac si esset περι- 
srouti τι, aliquid. sibi lucrifacere ; sed boo 


profecto deberet esse σεριποιδῖσθαι, ecqui- ἐξ 


vere vel lucrari sibi aliquid. quin quod 
busquam alibi (quantam memini) occurrit 
boo verbum absolute positum et sine casu 
sequenti, cam significat acquirere, compa- 
rare, lucrum facere, neo certe in ulla alia 
significatione ; περιποιεῖν igitur in boc loco 
Xenopbontis ita samerem, ot sil aliquid 
ultra vel supra facere, atque ita optima 


constabit antitbesis et sensus verborum : 
neque enim hsec doo opponantur damnum 
suam administrare et nonnihil lucri facere, 
μὴ μόνον τὸν ἑαυτοῦ οἶκον διοικεῖν, ἀλλὰ καὶ 
φεριπτοιεῖν, sed domum tuam administrare et 
aliquid etiam preterea, vel aliquid ultra 
et supra facere, quo et Reip. ornamento δὲ 
amicis subsidio esse possit. ὥςτε xal i» τό» 
λιν X. τ. À. 

P. 302. 2. μεγάλην εὐεργεσίαν καταϑέ- 
σθαι πρὸς αὐτὸν) ut magno beneficio sibi eum 
obligaret su benevolentia devinciret, 
uti hsec verba παραφράζει Ulpiap, Obeer- 
vetur bsc pbrasis ad verbum esse ma- 
gnam benevolentiem apud eum , b. 
e. insigni aliquo beneficio eum sibi devin- 
cire. lis χάριν καταθέσϑαι dicant Gr. 
eodem sensu (de qua pbrasi jam supra 
vid.), frequentius in voce media quam 
"int Neo enim χαταθεῖαι sed κατα- 
θέ icitar jn hao signiüicatione. χάξιν 
xaTaDícSa wel sispyeríar *8 : 
plerumque etiam cum dat. pervons (ut 
vid.), aliquando etiam cam aoous. et prse- 
posit. πρὸς vel εἷς. Demostb. alibi (adv. 
Netrer. ᾧ. &. ] ἡγούμενος πρὸς αὑτὴν τὴν ἄγθρω»- 
Sov χάρι» καταθη . existimans a mu- 
liere gratiam se. initurum, χαριεῖσθαι (no- 
tetur obiter τὴν ἄνθρωπον pro muliere, 
quod Atticis non infrequens) εἷς τὴν eto. 
Ita hic εὐεργεσιάν χαταϑέσθαι epic αὑτὸν, 
gratiam cum eo vel ab eo inire. Prius- 
quam hoic verbo valedicam, non possum 
quin duo insignia de eoexempla adducam, 
quamvis in alia significatione; unum ia 
quo καταθέσϑαι ponitor pro θέσϑαι, alte- 
rum in quo e contra ϑέσθαι pro καταϑέ- 
σϑαι. Primum occorrit apud /Elian. V. 
H.1. ii. 10. οὐκ εἶχον ᾿Αϑεναῖα, ὅποι reri 
αὑτὸν καταθῶνται v ϑαύματος τοῦ 990] τὸν 
ἄνδρα. non satis sciebant. Athenienses quo 
cum honore potissimum | dignarentur, ob 
summam tiri admirationem. abi καταϑῶν- 
ται eat pro simplici Sévra:, vert. quo 
illum disponerent, quid illi facerent ; ita 
enim aliquando significat verburo ϑύέσθαι, 
ut εὖ θέσθαι vel καλῶς SícSa ubi illum 
constituerent eut collocarent, in quo hono- 
ris gradu eum collocareut. Coi quidem 
exemplo bujos verbi χαταϑέσθαι simile 
me legisse noo memini. Alterum vero, 
quo e contra simplex ϑέσθαι signiGcat po- 
nere, deponere, et ponitur pro oompos. 
καταϑέσθαι, est apud Thocyd. l. viii. [93.] 
ἐς ϑέωτρον ἐλϑόντος, nal θέμενοι τὰ 9er, 
ἐκκλησίασάν T9, καὶ δόξαν αὑτοῖς, οὐθὺς 
ἐχώρουν lc τὸ ἄστυ καὶ ἔϑεντο αὑτοῦ ἐν τῷ 
᾿Ανακείω τὰ ὅπλα. in. theatrum venerunt, ot 
illie armati (arma induti, ϑέρενοι τὰ 0a) 
concilium habuerunt, et ex communi i 
decreto (δόξαν αὑτοῖς) confertim in. urlem 
iperunt, et arma illic in .Anacea (b. e. in 
templo Castoris et Pollacis) deposuerunt. 
quanquam, quod sane mirum, supra in ea- 


— —— — — εν. 


636 


dem periedo ϑέριοννε τὰ ὅπλα est ποριθό- 
βίαν. In eadem ergo periedo idem ver- 
bwm doas contrarias significationes οὗ» 
tinet : θέσθαι τὰ ὅπλα, arma sumere, ἐπ» 
duere, ττριθέσϑαι, et ϑέσθαι τὰ ὅπλα, arma 
ponere, deponere, καταθέσθαι. Quam ἐνα- 
Tier sla» ejusdem verbi video annotasse 
M. P. F. io supero libello de use verbo- 
rum. 
— 6. τῆς δ᾽ αὑτῆς ἀρχῆς ἐσιτείχισμα 
propugneculum δαὶ munimentum re 
Contra ipsius (so. Artomisim) imperium, 
quasi ἐπιτείχισμα τῇ αὑτῆς des. Rhodos 
enim sita erat e regione Carise : nollet 
igitor Artemisia, nisi meta coacta, Rbo- 
dum tradere in manus Regis Peorsarem : 
ita enim Rex haberet Rhodom, tanquam 
arcem ot munimentum adversus regnum 
Artemisim, viz. Cariam, μὴ γὰρ οὕτως 
levis ἀνίατος, ὥστε τὸν νῆσον ὥςστερ τὸ τεύ- 
χισμα φαρασκευάσαι τῆς ἰδίας 55 
τείχισμα est propugnaculam contra. ali- 
quem munitum, quasi ἐπί τιν, 
merus conira erectus. a verbo ie 
τειχίζειν murum aut munimentum contra 
aliquem erigere, exeitato muro oppugnare. 
Xos. Hellen. l. v. (c. 1. 2.] ἐπετείχισαν 
Alywiraic καὶ ἐπολιόρκουν αὐτούς. /Eginetas 


Obesderunt ἐχυϊγμείο adversus. eos muro, 


mauro cinzerunt JEsinstas, Sed ot meta- 
pborico (idque eleganter) ἐφυτοιχίζειν est 
aliquid alicui opponere tanquam murum, et 


τί argumentum argumento opponere et ve- 
luti castellum objicere ; oppugnare aliquid 


tanquem excitato adversus illud munimento, i 


Chrysosth. ἐποτοίχισεν αὐτοῦ τὴν ἀποὴν τοῖς 
λωμαυνορεύνοις αὑτὸν λόγοις. tanquem 
—— — munivit adversus sermones 

wi Speum Ld i d coe rm pco δὰ re et iterum: 
imp e τὶν τοῦ ἑήματος 
ἐκετεχισεν. quantum mihi opposuit. tan- 
quam murum et munimentum quo ab homi- 
cidio arccat. atque iteram: el τῇ σοφίᾳ τῆς 


αὑτεῦ τὸν ἐκ τῆς ἀταξίας καὶ εἶμαρ- ᾿ 


μόνης ἀνάγιην ἐπιτειχίζεντες. sapienti provi- 
dentie ipsius fati necessitatem. veluti ahe- 
neum opponentes murum, aut veluti castel. 
lum εἰ munimentum | oljicientes. Max. 
Tyr. diss. iv. λόγον λόγω bwarerbc, καὶ 
ἐπιτειχίζων τὸ ἄδικον τῷ δικαίῳ καὶ τὸ αἰσχρὸν 
τῶ καλῷ. [nterp. cum rationem retioni op- 


perperam 
ἐπυνειχίζειν non. est superstruere, sed con- 
ira struere, ἐπὶ in bec compositione non 
eat super, sed adversus vel contra: et ἐσι- 
τοιχίζειν τὸ αἰσχρὸν τῷ καλῶ est turpe ho- 
φπιρεῖο opponere tanquam marum. εἰ muni- 
menism ez adverio erectum εἰ excitatum. 
᾿Βαιτοιχίζειν est erigere aliquid. adversus 
alterum, ut in illo loco Chrysosth. τῇ σοφίᾳ 
ic προνοίας γὴν --- ἀνάγκην ἐφιτειχίζειν. 
sapienti μγουϊάεπιία necemitatem opponere 
et. eljicore, et απο adversus illam erigere 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


et esoitare, — hec iilam 75 

vel . Bt miror Interpreten ia 

illo loco Peiloso Phi illias Plateeici nen 

vidisse deo illa perlicipia poui ix οἱ ἐκ auf 
λήλου, idemqae prorsus signifieare 

στὰς et * ἐπανιστὰς recte * 

ἐνεταχίζιν 


liegt suiit m est, sed ex 
adverso objicit, tanquam murum sc. Sut qu. 
nimentum ἐς adverso ezstructum et exeita- 
twm. Hieron. Wolf. i ispedu i quet 
ter sio : sed velut arcem cem fegni sui, 

ebetet πα quid ipea noni moliatur. ae si 
Persarum velit Rhodum esse arosm se 
propegnaculum sei ipsies imperii : αἱ bee 
eseet non τῖς αὑτῆς ἀρχῆς, aed τῦς ἑαυτοῦ 
ἀρχῆς. τῆς αὑτῆς ἀρχῆς mou est sul regni suu 
imperii, sed ipsius, ue. Artemisim, b. 
m sen munimentum contra 


limpites suos *75 quid ἐδ re- 
bts immetáret, aot nevi aliquid meliretar 
adversus regom. — Atque ita omnino hme 
verba oxponit Ulpianus, ipso etiam W eife 
ieterprote: «neo enim ita esse 

tem, sc. Artemisiem, at Rhodum tasquam 
areem eontra imperium soum τουπὲεϊ si- 
set." Etsi enim verbum ἐπιτειχίζων bee 
ip sensu transeat in dat. (uti jam vidimes 
ie exemplis sopra adductis); tamen ver- 
bale ἐπντείχισμα euam emm genit. ia 
eodem δοῦκα positur et sigoifiest erom, 
209 murimeutum contra erectum. 


ita ut τῦς αὑτῆς ἀρχῆς sit are 
86 munimentum erectum 

imperium. Dermostb. de Cor. J 
ἐπιτείχισμα τὶν Εὔβωαν σῆς 


᾿Ατγικῆς. eum Eubmem Atticæ οὐῤοοίδενε 
seu oppotuisset taxquam. arcem sen propue 
gnaculum. abi ἐπιτείχισμα τῆς "Ar minflg 
est muntmentum adoersus Áttioem erectum 


versus Regem moliatur ant moliri possit. 
atqoe ita exponit doot. Wolfius : ns quid 
ipea novi moliatw.  Pelest tamen ot pas- 
sive bio sumi verbam queangei», et ferte 
melius. Nam etjam ia passiva signióea- 
tiene frequentius usurpater, et res dicus- 
tur, qaeammiy, qum perporam moventar, 
pertarbantur, stato sao emoventur. Plat. 
de Rep. h ix. (ad fin.) φυλώττων μέ m 
sacanxms αὑτοῦ τῶν ἐκεῖ. πα perperam 
ibi emovestur. Sed à rebus δὰ perseane 
eleganter traasfertar οἱ quasi supancuFvn: 
boe vorbum : et sio incani et ra- 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. : 537 


biosi et mente capti dicuntur παρακινεῖν, ἢ. 
e. mente emoveri et in furorem verti, 
quasi de statu. mentis deturbari; qualem 
bomioem φρένας ἐκπειταταγμένον dixit poe- 
ta, quasi mente excussum, παρβακιγοῦντα 
et παρακεκιγηκότα vocant Attici. Xenopb. 
οἱ ἐπὶ τοῖς ὡραίοις «“αρακεκινηκότες sunt. qui 
amoris vestro perciti, fJuribundo amore per- 
citi, Memorab. l. iv. (c. 4. 55.] πολλοὶ μὲν 
γὰρ διὰ τὸ κάλλος ὑπὸ τῶν ἐπὶ τοῖς & 

«αρακεκιγῆχόταν διαφθείρονται. — Et Plat. 
Phedr. [ ] νουθετεῖται μὲν ὑπὸ πολ- 


λῶν ὡς παρακιγῶγ, ἐνθουσιάζαν δὲ λέληθε 


τοὺς πολλούς. furibundus esse a vulgo 61- 
ixtimatur. Lucian. [Necyom. $. 10.] ὁ δὲ 
Κέρβερος ὑλάκτησε μέντοι xal cr . 
latravit et in furorem est versus. Idem fere 
esi παραπαίειν apud eandem, nisi quod 
aliquauto mitius et melius: nam sapa- 
φαίειν est tantum delirare; at eragasiniiy 
$esanire et in rabiem verti, furore corripi. 
Et tamen haoc tria verba, ut non multam 
differant, ita pro synonymis babentur et 
promisoue usurpantur ab elegantioribus 
Gr. hoc in sensu, viz. pro insanire, deli- 
vare, rabiosum 6146, mente captum esse, a 
rationis statu dimotum vel emotum esse, 
σαρακινεῖν so. , παρακόπτειν, οἱ παρασσαίειν, 
que et ejusdem significationis et analo- 
gim sunt compositas cum eadem prepo- 
sitione, et ox activis et transitivis fiant 
nentra et intransitiva, Sed de tribus hisce 
elegantibus verbis memini me jam antea 
monuisse, Sensum et scopum hujus loci 
optime expressit Ulpian. Vim et 
et artificium Demosthenios  facandire, 
quse enimvero hoc capite orationis maxi- 
me elucet: οὐ μικρᾷ wl xal φαύλη ῥητο- 
φεία οὐδὲ τῇ τυχούση οἰκονομίᾳ κεχρῆσθαι" 
κατηγορεῖ μὲν γὰρ συχνῶς τῶν ἀνδρῶν οἷς. 
b. e. nou parvo aliquo seu vulgari artificio 
sec methodo, et cuivis obvia, hic 
utitur Demosthenes: nam subinde Rhetores 
accusat, fidei sibi conciliande gratia, quod 
ad persuadendum plurimum juvabat in bis 
vebus ad gratiam loqui. Grata :weutem 
erat auditoribus accusatio Rhetorum. 
Quorum utique mentionem fecit ininus 
bonorificam, ut simul ostehtet se neque 
δ gratiam neque ex benevolentia quic- 
quam dicere; et ot auditores sibi con- 
ciliet, tum quod oderit eos qui 
oderint, tum quod non Rhodios sed com- 
munem otilitatem et veterem Reip. glo- 
riam defendat. 
eom suadere, ut bellum Rhodii (sic), 
taniam iracundiam pre se fert adeoque 
eorum injarias (sic). ἀλλ᾽ abró γε τοῦτο 
T) θαυμαστὸν τῆς parottiac iol etc. in h 
ipso posita est admirabilitas Demosthenice 
facundie, quod per ea ipsa, quibus in Rho- 
dios invehitur, populo persuadet, dumque 
accusare videtur, mitigat. Hoo Ulpian. 

— 10. βασιλία 9 τι ποιήσεν---οὐκ ola] 
vor. V. 


Àc propemodum pntes . 


pro ὃ τι δασιλεὺς ποιήσει οὖκ eda, re, 
quid facturus sit non novi pro quid 
Jacturus sit non novi. frequens et elegans 
anliptosis apud Atticos Soriptores. A- 
ristoph. σαυτὸν ὅστις εἶγαι φράσον. Sed 
parco exemplis, quia passim occurrunt. 
Gra:cam banc anallagen casus in hac 
syntaxi imitantur Latini. Terent. ( Eun. v. 
9. 5.] **scin' me in quibus sim gaudiis" 
pro *scin' in quibus ego sim gaudiis. 
Ohbtinet autem hsec antiptosis ut plurimum 
oum verbis sciendi, sentiendi, cogitandi, 
et pronuntiandi. βασιλέως 9 τι ποιήσει bOv- 
μοῦμαι, λέγω, οἶδα, γιγνώσκω, etc. Ita enim 
melius et ἀττικώτερον et elegantius, quam 
8 τι βασιλεὺς ποιήσει αἰσϑάνομαι, imos, ὃν» 
θυμοῦμαι, λέγω, οἶδα, εἴο. . 

— 19. καταλύσωσι τὸν δῆμον] Δῆμος ost 
δημοκρατία. igitut καταλύειν τὸν δῆροον est 
dissolvere democratiam, popularem statum 
evertere. Sed de hao phrasi memini me 
jam antea dixisse. 

— 21. πιστῶς κεχρημένους] Ad verbum 
fideliter usos, h. e. qui bona fide cum iis 
egerunt, fidem cum iis servaront.  Latis- 
simus usus est hujus verbi χρᾶσϑαι et 
κεχρῆσθαι spud Gr. : tam variis modis et 
tam multis in locis utuntur illi, χρῶνται, 
suo verbo χρῶμαι οἱ χέχρηριαι, in quibus 
Let. utor constare non potest. Sed ex- 
primenda vis est hujus verbi Gr. vel alio 
aliquo verbo Lat., vel exponenda per 
aliquam peripbrasin, Ex plurimis hujus- 
modi Gr. formulis unam tantam eut alte- 
ram δείγματος χάριν adducam. Χρῆσϑαι 
ταῖς συμφοραῖς. incidere in calamitates, 
vel calamitatibus premi. ἀγαϑοῖς φίλοις 
χεῆσθαι ποῦ uti bonis amicis, sed bonos ami- 
cos habere, ἀμαϑίᾳ χρῆσθαι. Thucyd. [1. i. 
68.] non uti inscitia, sed stulte agere, agi 
stultitia. [ ] 7999 ixehboaro πατρί, 
talem patrem habuit. [Thucyd. 1. i. 53.] 
—— “«ολερείοις. habere hostes. τοιούτῳ βίῳ 

χιρήσατο, talem vitam egit, et τοιούτω τέλει 
ἐχρήσατο, lalem exitum habuit, mortem 
obit, ssepe apud Herodotum. Sic cum 
adverb. [Xen. Mem. i. 2. 48.) χρῆσθαι 
καλῶς φίλοις. erga amicos bene se gerere. 
[Dem. de. Hal. $./.] χρῶμαΐ cu ὑβμστι- 
κῶς. contumeliose te tracto. [ Æeob. c. Cte- 
sipb. $. μα΄.] χρῶμα σοι μετρίως. te mo- 
desie tracto, Sic lic gw rae σοι χρῆσϑαι. 
Jidem terum servo ; bona fide, fideliter, to- 
cum ugo. 

— 14. οὔτο γὰρ πρόξενος ---οὔτε ἰδίᾳ ξίνος] 
neque enim vel publicum» vel privatum cum 
ullo eorum mihi hospitium est, neo bospes 
publicus totius Rhodiorum civitatis neo 
privatus cajusquam eorum fui. Ubi vi- 
demus discrimen inter ξένον et. πρόξενον. 
Ἀίνες. est. hospes privatus, πρόξενος hospes 
publicus, Τιρόξενος igitur est δυμοσίᾳ ξένος. 
Pro ἰδίᾳ ξένος Lucianus conjunctim dixit 
ἰδιόξενος, Phalar. primis statim verbis: 
ὃς 





599 l 
« 


οὅνε ᾿Αχραγαννίνων, d. ἄνδρες Δελφοὶ, πρό- 
ξδνος àv οὗτε ἰδεόξονος αὐτοῦ Φαλάριδος. Το» 
tius civitatis vol amniam «urbis civium 
aliquis dicitur woéftrec, οἱ unius alicujus 
ἰδιέξενος. Hinc i ἐόξινος apod Thuoyd. 
[]. iii. 70.] qui publicus hospes est. idque 
ultro, qui ultro suscepit hoc munus ex- 
olpiendi hospitio grinos nomine civi- 
tatis : ἦν γὰρ Πειϑίας ἐϑελοιρύόξενός τε τῶν 
᾿Αϑιναίων καὶ τοῦ δήμου προειστῆκει. Toterp. 
ambigue voluntarius Atheniensium hospes. 
Hospes est et qni bospitio excipit, et qui 
excipitur. Quanquam (opisor) hospes 
apud Ciceronem aon nisi passive espitar 
pre eo, qui hospitio excipitur ; dicitur 
tmmem etiam active (apud alios saltem 
auclores) pro 40, qwi excipit. *' non 
bespes ab hospite tutus." [Ovid. Met. 
j.144.] Ita Gr. ξένος tam active quam 

ve: ὁ ποιῶν ξενίαν καὶ ὁ πάσχων αὑτὴν 
ἀλλήλοις ἐλύγοντο. [ Eustath. 1599.] 


et tamen ξεῖνος apud Hom. fere passive 
usurpatur et opponitor τῷ fi seu 


ξανοδοχεῦντι, ut [Od. r. $55.) ξείνους ξειν- 
ev, hospitio excipere hospites. [Od.0.55.] 
οἶνος μιμνάσπεται para. ἀνδρὸς Ἐεινοδόκου. 
At vero φρόξενος, etsí tam active quam 
passive usurpetor, plerumque tamen acti- 
ve qui peregrinos escipit &omine totius 
civitatis, οἱ i9sXoerpiferec qui ultro -hoc 
fact : nam alioquin hoc munus publicum 
excipiendi hospites, quibusdam deman- 
dari solebat a civitate, atque iji dice- 
bantur πρόξενοι. Schol. Thucyd. ad locam 
jam citetum : ἐθελοισρόξενος, ἀφ᾽ ἑαυτοῦ 
ψενόμενος, καὶ μὴ κελευϑεὶς ἐκ τῆς πόλεως. οἱ 
ψὰρ Φφρόξενοι κελευόμενοι ἐκ τῆς ἑαυτῶν vó- 
Mee ἐγένοντο. Hesych. ἀρόξεγοι, οἱ 9reo- 
eTáTas καὶ ξενίας ἐπιμελούμενοι, ἤγουν “οὺς 
ξένους ὑποδεχόμενοι. εἰ Suid. srec£ávouc ἐκά- 
Ἅουν τοὺς τὐταγμένους εἷς τὸ ὑποδέχεσθαι 
“ποὺς ξένους τοὺς ἐξ ἄλλων πόλεων ἥκοντας. μὲ 
qui legatos esciperent nomine civitatis. 
Τρόξενος est hospitii publici procurator, 
atque inde metspborice cujuscunque rei 
auctor ac. procurator. κατὰ μεταφορὰν καὶ 
ὁ παλοῦ τινὸς b κακοῦ alri οὕτω λέγεται, 
οἷον ἀπωλείας πρόξενος ἢ φθορᾶς ἢ σωτηρίας ὃ 
εὐγείας͵ ὡς trap ἑαυτῶ ξενίσας οἷον τὸ πρᾶγμα, 
εἴτα ἑτέροις διαπεμψάμενος. quasi qui rem 
sllam hospitio exceperit et deinde ad alios 
Sranemiserit. Sed hæo significatio meta- 
phorica. Ιχρόξενοι proprie erant (uti jam 
dictum) qui totius civitatis nomina pere- 
grinos exeiperent,  Tle(tot aotem sppel- 
leti suot διὰ τὸ epleracSai τῶν ξένων, 
quod hospitum et peregrinorum patroni 
essent, eorumque curam ae palrocinium 
gererent. - Plerumque cum genit. πρόξενοι 
wv qe. "AS. vel Aaxs). qui Athenienses 
ant Lacedemonios ceu peregrinos seu legatos 
itio excipit nomine totius civitatis; et 

ἔρος τῆς πόλεως, qui peregrinos hujus 

vel illius eivitatis hospitio eacipit. Aristot. 


T. STANLEII ANNOTATIONES 


Polit. 1. v. ſo. 4.] δύξανδρος tbt «ὦ 
σπτάσοως καὶ τοὺς ᾿Αϑηναίους σαράξιν, ei- 
ἕξενος ὧν τῆς αὐλεως. Athenitutts, φεσσπαι. 
civitati publice erst, ad bellum inci- 
tavit. —Aaschin. [c. Ctesipb. $. c. ] τῷ 
ἔγος ὧν τοῦ δήμου τῶν ᾿Αθηναίων. Tineyd. 
Is. 99.] καὶ Θουκυδίδοο τοῦ Φαῤσαλίω, 
τοῦ προξένου τῆς πόλεως παρέντος. εἰ alibi 
non semel. Herodot. [viii. 136.) abeelate, 
non expresso quidem genitivo, sed ssb- 
intellecto: ψυϑόμενος ὅτι wollnk τε dh 
xal siegyéruc ὁ 'A . male omnies 
interp. Valla: quia audiebet hespitsln 
atque munificuss esse virum. quasi eset 
φιλόξενος. at aliud πρόξενος, alied qodfun. 
Vertendam : quiu. audierat Alesanérum 
publicum ese Atheniensium. hogitem εἰ 
bene de iis meritum. — Porro aotem joie, 
et epe ma, hospitium eive prisatum sive 
publicum, maximum est amicitie et 2e 
eessitudinis glutem et retinacalam. Ho 
wiines nescio quomodo dentibes conesie- 
bantar ioter se et devinoioolur: comme 
nitas cibi et mensse mater est et nutrix asu- 
citis ; et ex mutuo bospitio sspe smisi 
funt, unde neminem pre amico 
dum monet Philos. qui non τοὺς λεγομόνν; 
ὅλας prius nobiseam comederit. Lees 
[de Parasit.$. 92.) ποτανὸς οὗτος ὁ qw, 
τις οὗ βέθρωκεν οδδὲ σίπωκε paa ἐμῶν; (oin 
«ἧς φιλίας πρόξενος. — Quorsom vero isiat 
viz. liso duo colligo: anum est de voce 
ξένος quod δὰ Criticam spectat, vis. qe 
hospitium est fons e! origo οἱ ass el 
causa amicitis, binc ratio constat cer 
et φίλος ab elegantioribus Gr. pro 9:89 
nymis et pro iisdem habentur. Hé ed 
hospes, amieus, necessarius, non quidemáe- 
mesticus, sed extraneos, at amicos (stt; 
el ξενία est amicitia. Hesych. fnis, φίλια, 
el iterum : ξεῖνος, φίλος. et rursus: [iw 
ὁ ἀπὸ Eine φίλος, ac si esset deri [iw Yo 
ἀλλοτρίας, ἀλλοδαπῆς, sed leg. saspt 
ἀπὸ ξενίας φίλος, amicus er cea· 
tractus, neo unquam aliter bee vot 8 
poetavomitor, si Eustatbio credimus 5 
1399.] ξένος ἀεὶ παρὰ τῷ wen ὁ 
ξενίας φιλιωθοίς, talis. peregrinus. quoe 
mobis intercedit quedem velut heepitalit 
amicitia. Ἐξνους xal φίλους alicubi οὐ, 
jungit Demosthenes, tanquam duo *789" 
nyma ; sic ξένον σὲ Φοιοῦμαι Xt en 
σε ποιεῦμαι, Herodot. te horpitem vel σαν 
Cum meum facio. quse significatio spl 
com. et poster, Gr. vix aut ne vix iD » 
est, Alterum quod velim obere et 
de re ipss, quod spectat ad bist. ἊΝ 
Quia enim' amicitia αἱ plorimum ert 
&pitio est centracta, etiam videre ps 
toties Rhetores in suis -ormionibe, δὲ 
de amicitia καὶ neceasitudine — 
ξινίας εἰ προξιίας, ξίνων οἱ splen e 
tionem faciunt. Quoties enim adve 
invidiam oonflare volunt, οἱ 50 





IN ORAT. DE RHODIOR. LIBERTATE. 


oroare cjus (avoris ao benevolentise orga 
hostes Reip., dioere solent eum, fé» 
eorum vel expéftvo fuisso : ξένον privatum 
hospitem. unius alicujus, οἱ πρόξενον pro 
hospite. totius eorum civitatis,  1ta. De- 
moath. noster, ubi ZEschinem Pbilippismi 
insimulare vult, ait Philippi legates ejus 
bospites fuisse [de Cor. $. κα΄.) 4 γὰρ 
ως δεῦρο “αρὰ σοῦ κατί- 
Aye, Αἰσχίνη, καὶ σὺ σροὐξένεις αὑτῶν. legati 
epud te diversabuntur, tuque eos kospitio 
publico exciyiebas, tu eos hospitio excipiebas 
womine civitatis. id enim est «υροζενεῖν. 
Jam vero e oontra iidem Rhetores», com 
hano suspioionem ἃ se amoliri volunt, 
longe et sedulo ἃ se submovent hanc 
ξενίαν et τροξενίαν. quod facit Demosth. 
hoo in loco: Non est quod putetis sme πρὸς 
xe» λέγειν τῶν 'Ῥοδίων, &r affectu aut 
Jasore im Rhodios hee dicere, sed ex 
stadio ian Remp. et communis utilitatis 
eausa: nulla enim mibi interoedit ami- 
citia aut mecessitudo cum Rhodiis uni- 
versis aut cum ullo ipsorum eliquo: ege 
nullo hospitali vinculo aut officio iis ob- 
atrictas aut devotus sum : οὔτι yàp πρόζε- 
ww W.T.À. Πρόξενει otiam dicebantor me- 
diatores et conciliatores contractuum, in- 
terpretes seu. pararii ad exsequanda mer- 
cium pretia inter emptores et veaditores, 
qui oommunius wee£trrral, Lat. prozenete 
(in jore Rom.), qui inter daos contra- 
bentes se ioterponerent conciliande 
emptioni, emptinnum proxenets et pa- 
rari, qui Gr. προπῶλαι οἱ προπράται et 
Méeowpéras, μέσα τῆς πράσεως mediatores 
vendétionis, qui proprie Interpretes: nam 
pretium ἃ Gr. σράτιον, quasi meroes quse 
veadeati dantur, τῷ wpér», atque inde 
interpres bis proprie qui ὁ σροπράτης Gr., 
quasi j«scempáTuc, medius inter vendentem 
e& ementem, Hi igitur interpretes seu 
sequestri seu medialores seu pararii seu 
conciliatores coptractuum, προξενεταὶ 2 Gr. 
dioebantor, quasi procaratores contra- 
otaum, progenete. de qoibos titalus est 
in Pandeotis de Proxenetis. Atque hinc 
(οἱ fallor) fluxit illa phrasis in jure no- 
stro, cum quis dicitar aliquid facere per 
PROXY, h. e. per proxenetam et proou- 
raiorem, corrupta viz. οἱ detorta vooe 
PROXY ἃ πρόξενος prozeueta. lia enim 
saelins quam a Lat. prorimus — Hi igitor 
eontractaom pararii seu proxeneue etiam 
ereó(t»a Gr. voeabantur; quam tamen 
signi&icatiosera hujus vocis πρόξενος in Lex. 
vulg. fruatra quserimas. — Philostrat, Vit. 
Apollon. ]. iv. πρῶτον μεὲν περινοστοῦσι, 
ζητοῦντες Ayegà» κακῶς πράττουσαν, εἶτα 
φροξένους καὶ καπήλους ἀναμειχθέντες, πὡλοῦ- 
. σί τε xal πωλοῦγταιϑ» Sed πο significatio 
non est bujus loci. 
P. 303. 3. παρὸν αὐτοῖς] cum licuisset 
eis. pro ὅτε παρῆν αὐτοῖς vol ertcórroc αὖ- 


839 


γος.  Nomipativns parücipii absolute 
positus pro genitivo est syotaxis men 
mines elegans quam usitata apad Gr. ; 
qeam tamen vel omaino omittomt vel 
leviter tangunt Gramm., ubi agunt de 
Constract. Particip. Ut igiter plene οἱ 
perfectius hano «yntaxim teneamus, hes 
regule observentur. (1.) Frequeos est 
enaliage caxus in participiis absolute po- 
sitis: vel sic, Nomioativus participiorum 
in neutro genere eleganter absolute po- 
nitur pro genitivo, ut izb pro iférre vel 
ὅταν ἐξῆν, δόξαν pro δόξωντος, cum ita visum 
aut statutum esset, Dico nominat, ; ita 
enim mallem,quam accus, Posset quidem 
esse vel nominat, vel aecus., δόξαν, δέον, 
ἐξὸν, παρὸν, ete. (nominat. eaim et aocus. 
participii in neutro gemere coincidunt) : 
tamen in bac syntaxi dicerem potius esse 
nominat. quam δοοῦδ. ; et ratio mos est, 
quia video nonnanquam partieipia hec 
modo absolute poni etiam in recto me- 
sculino, qni aperte distinguitor ab acou- 
sativo, neo cum eo coipoidit, (2.) Haeo 
enallage nominat. pro genit. frequentis- 
sima est in participiis verborum imper- 
somaliam, ut δέον pre δέοντος vel ὅνταν δέν 
cum oporteat, δεῖσαν pro δεήσαντος, Cum 
oportuerit, δόξαν pro δόξαντος cum ita visum 
et statutum fuisset ; sio ἐξὸν, ἐνὸν, patri», 
παρὸν, qut» quatuor synonyma sumt, cum 
liceat, vel cum licuerit vel licuisset ; aio 
ἐγχωροῦν, ἐπάρχον, ἐνδεχόμενον, cum fieri 
soleat vel possit. Mitto exempla, quia 
supt ubique obvia, prsesertim apud Atti- 
608 ; omniam y frequentissima sunt 
duo illa δέω et ἐξόν. πολλὰ μοὸν χρύμωτα, 
ἐξόν μοι λαβεῖν, οὐ λαβών. Dem. [o. Mid. 
$. 8.] (3.) Hme syntaxis aliquando ob- 
tiset etiam in participiis verborum per- 
sonaliom. Horum exempla aliquot in- 
signior& adducere, quia non ita passim 
occurrunt neo sb omnibus observantur, 


forte non abe re fuerit. Heliodor. l. i. 
[$. 19.] τὸν δὲ οὕτω αὑτῶ 


τὴν Δημαιγύτην, ἄρτε παρεισδεδυκίναι. illum 
ez pacto cum. Demænetu, vel prout. consü- 
tutum εἰ erat (À Demeneta, Demosth, 
adv. Laorit. [$. 3.) γεγραμμένον διαῤῥήδην 
ἐν τῇ ἢ, p. el καὶ γράφεται vol 
γέγραπται ἦν cvyy. tametsi in. syngrapha 
scriptum est.— Julian. σημανθὲν δὲ ὅτι an 
“πρὸς ταῖς θύραις. cum autem significatum 
esset οἷο. pro, σημανϑόντος. «ΕἸ δ. V. H. 
l. ii. e. 37, Cum mult» (inqoit) bones 
leges erant Zaleuci Loerensis, νόμοι náA- 
λιστα xal οἷς ϑέον xslgatyos, inter alios baeo 
fuit: Si qois egrotus visum merum bíbis- 
set μὴ προστάξαντος τοῦ θεραφεύοντος, etiam 
si morbo convaluisset, eral morte moltan- 
dus, ὅτι μὴ προσταχϑὲν αὑτῷ ὅδε ἔπιεν, pro 
φροσταχϑέντος, quod injussus biberat, com 
ei jussum non faerat a medico. Sic ὃν pro 
ὄντος 'Thocyd. in initio operis [o. 2.) d3v- 


540 


λιν ὃν ὁπότε τις eto. pro ἀδήλου ὄντες, cum 
incertum. erat. Idem |. viii. (c. 96.] 
ἄδηλον or, ὁπότε σφίσιν αὑτοῖς ξυῤῥαξεῦσι. et 
ex ejos imitatione Greg. Naz. ἄδηλον ty εἰ 
«λιν ἐξαναστήση τῶν τάφων. — Similis est 
plas particip. εἰρημένον cum dictum esset, ex- 
presum sit, xvcuSiy cum ratum et consti- 
tutum esset, χρηϑὲν αὐτῷ cum responsum ei 
αὖ oratore esset. — Apud eundem τὸν árri- 
xerra oy ξυγγραφία l. i. [c. 120.] ἀνδρῶν γὰρ 
σωφρένων μέν ἔστιν, εἰ μὴ ἀδικοῖντο, ἡσυχά- 
ζειν' ἀγαθῶν δὲ ἀδικουμένους ἐκ μεὲν εἰρήγης 
φολεμεῖν, εὖ δὲ παρασχὸν ἐκ πολέμεου χάλιν 
Evi Eas. εἰ divino favore freti, rem feli- 
citer gesserint. — Int. Schol. εὖ δὲ eapac xiv 
ἀντὶ τοῦ σαρασχέντος, δηλονότι τοῦ δαίμιονος, 
8 ἐστι, δωρησαμένου αὑτοῖς τὴν νίκην. ve bene 
gesta, transitive. alibi vero intransitive l. 
νι [καλῶς παρασχὸν οὗ ξυνέξησαν. Lat. 
idoneam occasionem | nacti, compositionem 
tion fecerunt, 
δείου σαρατυχόντος τοῦ πράγματος οὗ cvri- 
βεσαν. (4.) Hio. syntaxis aliquando 
obtinet etiam in masculino genere 
Nominativus pluralis participiorum 
etium in masculino genere absolute po- 
nitur pro genitiyo: sed boc rarios et in- 
solentius et σολθιχαφανίέστερον, et. tantum 
quod scio apad Thucydidem, cui pre 
osmteris hujusmodi σχήματα σολοικοφανὴ 
et ἐγαλλαγαὶ xal dyrie Té tic in usu sunt. 
Hojus syotaxis unum aut alterum exem- 
lum adducam ex eo,quem dixi, Thucyd. 
. iv. [o. 108.] εἰωθότες οἱ ἄγθρωποι, οὗ μὲν 
ἐπιϑυμοῦσιν, ἐλπίδι ἀπιερισκέπτω διδόναι. 
quandoquidem id quod cupiunt inconside- 
ratæ spei permittere consuerunt. ubi re- 


centior Schol. εἰωθότες οἱ ἄνθρωποι ᾿Αττιχκῶς 


ἀντὶ τοῦ εἰωθότων τῶν ἀγθρώπων. et l. vi. 
[o. 16.] ὧν ἐγὼ ὀρεγόμενος καὶ διὰ ταῦτα τὰ 
ἴδια ἐπιβοώμενος, τὰ δημόσια σκοπεῖτε, εἴ 
τοὺ χεῖρον μεταχειρίζω. quarum rerum cum 
ego sum desiderio captus et propter has res 
privatas celebris, videte jam an deterius 
ullo alio Remp. administrem. ubi idem 
Sohol. xaiosrges ac τοῦτο εἰρῆσθαι δοκεῖ ἀντὶ 
τοῦ ὧν ἐμοῦ ὁρεγομένου eto. Quod tamen 
(ni fallor) uon est negesse. Syntaxis 
enim sanari potest per hyperbaton aive 
antiptosim. Quid quod semel etiam in 
faminino genere nominativus participii 
hoc modo absolute ponitur ab eodem 
Thucyd. l. vi. [c. 22.) πολλὴ γὰρ οὖσα, οὗ 
φάσυς leas πόλεος ὑποδέξασθαι. cum enim 
hic exercitus futurus sit ingens, eum non 
quelibet civitas excipere poterit. — Vet. 
Schol, πολλὴ yàp οὖσα ἀντίπτωσις ἀντὶ τοῦ 
φᾳολλῆς γὰρ οὔσης. (5.) Hæo enallage 
easus parüicipiorum utuntur Attici per 


FINIS TOMI QUINTI. 


Schol. καλῶς καιροῦ ἐπιτη-" 


T. STANLEII ANNOTATIONES ETC. 


omnia tempora. Sic io presente activo 
ἐξὸν, δέον, wap, etc., in aoristo. primo 
activo δόξαν, δεῖσαν, etc., in aoristo se- 
cundo activo σαρατυχὸν, σαρασχὸν, etc., im 
presente medio ἐνδεχόμενον, A 
eic., in prseterito passivo διδομεένον, sigu- 
μένον, ἐπιτεταγμένεν, etc., in aoristo primo 
passivo xpnOiv, προσταχθὲν, κυρωθὲν, etc. 

— 5. σαρεῖνται] receperunt, admiserunt, 
tertia per«ona plur. pret. pass. a σαρίεμαι, 
cujas verbi peculiaris beo significatio 
est : ita ot σαφίεμιαι hoc in loco omnino 
idem sit quod προσίεμαι, δέχομαι, ad mitto, 
recipio.  Differunt igitur Mp fium act. et 
“αρίεμαι med. : παρίημι est dimitto, pre- 
termitto, atque etiam remitto, at saplegcas 
est admitto, recipio ; itaque contrariam 
fere significationem babent. sap di- 
mitto, παρίεμαι admitto. — Polyb. ]. ii. 
[c. 15.] ὡς μὲν οὖν ieri τὸ “πολὺ eraplorras 
τοὺς καταλύτας οἱ πανδοχεῖς. ut ergo ple- 
rumque caupones admittunt sive recipiunt 
hospites. — A παρίεμαι fit praeterit. pass. 
«αρεῖμαι (uti boc in loco), active sumptum 
apud Attic. script., ut dixi jam antes, 
neo repetam qu& dixi. Alioqui saplsgcac 
et preeterit, pass. σπαρεΐρμιαι est. omissus, 
pratermissus, atque etiam remissus, laxatus, 
luxatus, sum, idem quod παραλύομα, et 
παραλέλυμαι, paralyticus sum, paralysi /a- 
boro: unde «σαρειμέναι χεῖρες in N. F. 
laxate, pendule manus. Hinc ww. 
idem quod «Φαράλυσις apud medioorem 
Blios. Et semel in N. F. πσάρεσις pro re- 
missione peccatorum, quse proprie est ὥφο- 
σις, Rom. c. iij, 25. διὰ τὰν σάρεσιν τῶν 
προγεγονότων ἁμαρτημάτων. Πάξεσις autem, 
cum proprie relaxationem declarat et 
adstrictioni opponitur, eleganter ad peo- 
catorum remissionem applicatur, quibas 
tanquam vinculis arctissimis mundos ir- 
retitas tenebatur versa (sic) inquit Beza 
ad locum. Πάρεσις aliquando idem quod 
ἄγεσις, remissio animi, languor, incuria, . 
neglectus. Appian. [Hist. Rom. l. i. ἡ 
οἱ δὲ Λατῖνοι ἐγκλήματα εἰς Ῥωμαίους 
ἐποιοῦντο τὴν τε πάρεσιν αὑτῶν τὴν ἐπὶ σφᾶς. 
vitio iis vertebant languorem εἰ incuriam 
et neglectum ipsorum. Duas lias poste- 
riores significationes bujus nominis «á- 
ρέσις eo libentius observo, quod videam a 
vulgatis nostris Lexio. pepitus sraeniafvuc 
et usse prretermissas ; ὑπὲρ δὲ τῶν τοιούτων 
ἥκιστα ἂν δόξειε «ταρετέον εἶναι (Phbilos.) de 
his et hujusmodis inusitatis Gr. 

siquid inter legendum observari, id 

minime mibi tacendum neo omittendum 
videtur. [Hio desinebat MS., dimidia 
sane oratione vixdum pertractata.) 


rd 


e — —— —— — — —— ——— — 
Londini imprimebat J. F. Dovz, in Area quee est Divi Joapnis. 


** 


-— m 
FREUT. 
-
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Oratores attici et quos sic vocant sophistae"

See other formats
